ALBERTI FRIDERICI MELLEMANNI BERLINENSIS

In Nuptias Christani Distelmeieri, IC. et Carbarinae a Luderiz.

BVccina det cantus tellantur ad aethera plausus,
Et super alta poli sidera clangor eat.
Nunc et odoraro spargantur flore plateae,
Et sit tristitiae nullus in urbelocus.
Altius incipiunt solares ire quadrigae,
Cynthius Eoas et cito in quit aquas.
Phoebus in Hesperias iam serius occidit undas:
Ac hominis plane mens, animusque viget.
Cuncta vigent: non est unquam speciosiorannus,
Et numeros certos nunc modulantur aves.
Mollia nunc redeunt in a pricos gramina campos,
Ac novus est venis, corporibusque calor.
Iamque tibi ungis, Distelmeiere puellam,
Et thalami ptudens vinculagrata subis.
Scilicet hoc abs te Respublica ostulat ipsa,
Estque tibi inprimis cura gerenda tori.

Namque bonos habeat quo plures patria cives,
Foedera blanda tori sunt ferien da bonis.
In sapiente mihus qui forte probabit amorem,
Coniugioque bonis esse nega bit opus.
Autumno hic vuas, aestate negabit aristas,
In medioque nius, aestate negabit aristas,
Nemo venenatis locupletat floribnus hortum,
Nemo suis fundis perniciosa serit.
Quis nisi mentis inops sulcis mala semina mandet?
Et quis non petisus frugibus ornet agros.
Hoc est in mgna multo magis urbe videndum,
Civibus et cura est haec adhinbenda bonis.
Ut laudatorum sit cepia magna virorum,
Ast hoc coniugii perficietur ope.
Nam qui germa na fiorent virtute. parentes,
Credib ile est prodem non generare malam.
Numquam lunonis volucris lovis alite nata,
Magnanimo numquam est edita capra luop.
Quod multum mens ipsa queat. caelique meatua,
Et natale solum, nemo negare potest.
Sed tamen et multum possunt exempla parentum,
Et quae quis soleat saepe videre domi.
Quid? quod virtutis perfectio ab arte petatur?
Nullus enim est prorsus natus honestus homo.
Ergo bonis qui sunt clarisque; parentibus orti,
Virtutis discunt prima elementa domi.
Et quod adhuc maius discunt puerilibus annis:
Non aetate sua qui sapit, ille sapit.
Nunc igitur merito te sponso Marchia gaudetss
Et quantam de te spem sit adempta, docet.
Hla tuae iactat se mentis acumine firmam:
Firmior et quod sit prole futura tua.
Quot cernuntur enim radiantia sidera caelo,
Purpereasque rosas hortus amoenus habet.
Tot tua praeclaris mens est virtutibus aucta,

Et tibi laus ampla est parta labore tuo.
Albis arenosis qua labitur, impiger undis,
Ac vibi piscosas Odera versat aquas.
Legibus hîc operam sanctis, studiisque de disti:
Inde tuo ingenio maius acumen inest.
Nec te flexibilis deludir opinio iuris,
Censorem cum te pugna forensis habet.
Quid quod sermo tuus, cum rerum postulat usus,
Ornate medio de Cicerone fluit.
Maxima laus haec est et ab his contemnitur unis,
Non accurate qui didicere loqui.
Sed vereor ne mesubverteat copia rerum:
Noster in hoc non se puluere frangat equus.
Nam reliquas semper cantabit Marchia laudes,
Donec in undoso flumine piscis erit.
Donec et in summis nascetur montibus arbor,
Donec et errabunt persua lustra ferae.
Haec quoque tota tuum cumulabit laude parentem,
Illi verborum quod fluat ore lebpos.
Humidus ut stillat fecundis imbribusaer,
Et pluvisae in terras conglomeranturaquae.
Defendant alii regionem fortiter armis:
Plus agit ingenio qui moderatur humum.
An non Palladii praesentia sustinet urbem
Ilioni ablata Pallade Trioa ruit.
Sed plius hîc omnes quam possim promerelaudes,
Suevus in Oceanum voluere possit aquas.
At quibus insignem verbis ornabo puellam?
Et quid de Sponsae nobilitate loquar.
Nobilis est opibusque potens formaque dercora:
Non ira Cypris erat non ita Laeda fuit.
Hac Nympha non est formosior Hesperus ipse,
Non est qui niveo, Lucifer exit equo.
Illius ex vultu tam splendida lumina fulgent,
Solis ut atdorem plus radiare neges.

Nec minor est in eâ pudor, atque modestia formâ,
Castaque mens, ardens et ipietatis amor,
Sponse tibi tantam grator patriaeque salutem:
Semper erct magnos haec habit ura viros.
Haec in gente tua neruos et robur habebit,
Egregiusque aliquis semper alumnus erit,
Atque tui existent docti, magnique Nepotes,
Qui parriam eloquio consilioque regant.
Quique tuos mores imitentur et inclita gesta,
Et qui laudati facta sequantur avi.
Gratulor ergo tibi, quod summis dotibus auctus
Haec quoque consequeris munera tanta Dei.
Invidus ille, bonis qui non gratatur honores,
Et patriae quem non commoda magna movent.
His tuus accedit cum patre frequentior usus,
Et quae praeterea dicere longa mora est.
Hos tibi do flores, mihi donec grandior aetas,
Ac mea mens fructus cultior arte ferat.
Et peto ne crasso contemnas carmina filos:
Illa voluntatis sunt documenta meae.
Floribus interdum cupidi satiantur ocelli,
Nec manibus semper poma tenere iuvat.

Gertrudis Maieriae Udalric. F. tumulus.

Mense fuit virgo Mareria mortua Maio,
Quae Nymphas inter ceu rosa verna fuit.
Me miserum! quae fata manent! quae tempora restant?
Quo solet enasci, si rosa mense perit.

II.

Si charites pereunt si virtus interit unquam,
Virgine debuerant hac moriente mori,
Hic pudor, hic pietas hîc gratia conditur omnis:
Virtutum cumulum dixers haud tumolum,

Mors non Metuenda.

Horreo cur adeo mortem? nec abhorreo somnum?
Mors sopor est, rursus mortis imago sopor.

Deo se permittit.

Sponte sequar, quocumque volet divina voluntas,
Sponte sequar, quo me fata, Deusque vocant.

Ad Ioannem Weidnerum de filiola ipsi nata.

Auctus filiola postquam, Weidnere fuisti,
Vota recens natae fecit amica cohors.
Scire cupis mea vota? precor iuvenilibus ut sit
Luminibus, quando creverit illa dolor.
Corporis egreii speciosier ncola mens est,
Aedibus et pulchris pulchrier hespes inest.

Ad Christianum Distelmeierum.

Christiades patriae decus admirabile gentis,
Quod si sunt Samii dogmata vera Sophi,
Qui functas animasin nos migrare docebat,
Viuendiqenova conditione frui.
Quid mihi quid reliquis de te seutire licebit?
Cui multas animas cernimus esse daras.
Te Sophiae pariter, Legumque seientia clarum,
Omnibus et oratum lingua diserta facir.
Musa tuum nomen numerosis ratibus addit:
Nectis in argutos, verba diserta modos.
Haec non unius sunt laudes, alteriusue.
Quin etiam in multis rarius esse solent.
Ergo tuo plures animae sub ciorpore degunt:
Aut tua par reliquis omnibus esse potest.
Aut, (hoc si nimium est:) unus ter maximus Hermes
Ab ditus in membreis est habiiatque tuis.

Ad Adamum Trazigerum IC.

Nuper Traziegerus vibrabat fulmina linguae,
Cumque pericleos funderet ore sonos,
Flexibilis subitos linguae Cyllenius imbres
Miratus paulum cum tacuisset ait;
Ille potest, (poterir si de morralibus ullus
Cum Cicerone loqui) cum Cicerone loqui.

Ad Ludovicum Urabitium equitem Carinolanum.

Das Ludovice tuae mihi Stellae quando Dianae
Linteolum, docili quod Deae pinxit acu.
Gratus ago grates sed cum simulacra puellae
Illrus ut cupiam picta videre rogas.
Cum semel aspexi tum clamo: reconde, reconde
Picturam vetitâ ne pietate colam.

Ad Paulum Melissum.

Versibus extollit tua musa, Melisse, Rosinam,
Haslobii quondam cara Rosella fuit.
At Rosemunda suis Mellemannum cepit ocellis,
Lynceolas quamquam sprevit is ante Deas.
Unusquisque suos in caelum tollit amores;
In medioest pomum Dardaniusque Paris.
O Pari si dederis Rosemundae poma sequestrem
Te sibi qui cupiant vesper et ortus erunt.
Sin capierte dante Rosina Rosellave pomum,
Tum Paris arbitrium qui ferat alter erit.
Teque Lycambeos dicam metuisse poetas,
Quo magis ex animo non lequerere tuo.

Ad Nicodemum Frischlinum.

Cum tibi sponte fluant meliore poemata venâ,
Quae tibi divinus fundit Apollo domi.
Mirari possis, mea cur tibi carmina mittam
Ferrea: sed non haec res ratione caret.
Aurea quam tua sint, quam culta poemata pangas,
Ignores si non deteriora legas.

In sententias Ciceronis.

Pellaeo iuveni, qui floruit inclitus armis,
Et comes et socius semper Homerus erat.
Bellica cum freneret campestri buccina cantu,
Esset et in castris militibusque furor.
Non ratione mihi diversa fidus Achates
In rebus cunctis iste libellus erit.
In cuius fibris Romanae glbria linguae

Conditur, atque sitae sunt Ciceronis opes.

In easdem.

Hic licet exiguus, tenuis, gracilisque libellus
Sit tamen ingentis res Ciceronis habet.
Thesauris opibusque tot est, tantisque refertus,
Integra ut esse mihi bibliotheca queat.

In easdem.

Si quem larga movent Romanae flumina iinguae,
Is vivos latices hîc Ciceronis habet,
Et si quem mores formandi norma iuvabit;
Is Latii voces hic Salomonis habet.
Et si quem copiunt veterum monumenta Sophorum
Ille hic multorum mentis acumen habet.
Et quem delectat dicen di flosculus ille
Hîc flores omnes omnium habere potest.

In Musicas nonnullas Cantiones.

Thebano cantante stupes Amphione muros,
Surgere, et in certos saxa coire modos.
Per mare Delphino miraris Ariona vectum?
Auribus acceptas dum ciet arte fides.
Orphea laude vehis, deducere montibus ornos,
Et stupidas dulci voce tenere feras.
Desine con centus excollere laude vetustos:
Nescio quod, maius surgit in arte decus.
Huc ades, et dices Amphiona, Ariona et ipsum
Orphea tam dulces non cecinisse sonos.
Angelicos etiam, (si fas est dicere:) caeli
Ad numeros similes ludere credo choros.

In picturam Veneris a Rudolpho Sirigatio, equite Florentino sculptae.

Hanc (Venerem vivam vis cernere?) cerne tabellam:
Quae Venus est? si non talis imago Venus.

In Nomenclatorem amicorum.

Consitus cgregiis si floribus hortus amatur,
Hic poterit gratus non minus esse liber.

In quo ceu flores, plantant sua symbola amici,
Artibus ingenuis, qui studiisque favent.
Affer amice bonas herbas; urtica maligna
Inter odoratas ne videâre rosas.

In arma Ranzoviorum equitum Cimbrorum.

Sunt duo quae faciunt ut quis sit nobilis Ars. Mars:
Maior ab arte venit gloria, Marte minor,
Maxima nobiliras a laude paratur utraque,
Ut consummatus sic coalescat honos.
Una Minerua Dea est studiorum, divaque belli,
Praesider ingeniis, militiaeque favet.
Nobilis inprimis igitur Ranzoovia gens est:
Stemma perantiquum ceu, Clypeusque probant.
Arma nitennt dunlici. reseo nineoque colore:
Unus erit belli pacis at alter erie.
Cur non sanguinei roseus sit tessera belli?
Candidus ingenuae non nota pacis erit.
Quis neget? huic genti sub avito tempore quod sit
Indele partus honos sanguine partus honos.
Quis tales, tantosque viros non iure fuisse
Heroas veteres, semideosque puret.

In arma Ioannis Maieri IC.

O quem praeclare Maieri filia in armis
Candida cum rubra stant, niveaque rosa.
Suavius ingenio mihil est, nil moribus huius
Purius ô apte lilia iuncta rosis.

In arma Cunradi Leii P.L.

Vir sedet in gales Leii, cui pectus apertum,
Non hominem ingenuum frons simulata decet
Si quis, quod res est loquitur. cui vera probantur,
Hic placet ante homines hic placer ante Deum.

Sorte sua contentus.

Eic saturest haustis qui non sitit amplius urnis,
Sive bibat multum, seu bibat ille parum.
Non opibus pollens sed qui nihil amplius optat,

Hic locuples satis est, sic opulentus homo.
Est hominis dives mens sed non cista, vocanda,
Non tibi tam magnum convenit arca decus.
Esse quidem teuni locupletes possumus in re:
Possumus ex paruo fonte levare sitim.
In mediis contia sitiebat Tantalus undis,
Inter aceruatas est ut avarus opes.

Umbrae similis invidia.

Quaelibet effingit nihil est qua vanius, umbra,
Exprimit at mendax cuncta colore nigro.
Rebus t ad lucem positis non congruit apte,
Cum sit iis maior sit quoque saepe minor.
Invidus est talis:; deceptus imagine falsa,
Res paruas auget magna minora facit.

Contentio non appetenda.

Ad cenam quondam non invitata Deorum,
Venit Eris: ceu nos fabula prisca docet.
Non opus est saevas studiose accersere gugnas,
In coetus nullo Rixa vocante venit.

Humilia apud Deum gratiosa.

Nubigenae cur sunt inculta cacumina montis,
Infima cur vallis, ob quod ametur habet.
Floribus halat enim naresque iuvantibus herbis,
Quas riguis inter rivulus errat aquis.
Hic pia sargitur nobis sua munera tellus,
Hîc hominesque suos constituere lares.
Nempehumiles Deus almus amat sublimia spernit:
Natura exemplo quod docet ipsa suo.

Obtemperare debet qui vult imperare.

Ascendit ceu non agitata canalibus unda,
Si non sub terras ante feratur aqua.
Sic animos allis primum submitte superbos,
Qui cupis alta tuum ferre per astra caput.

Nimia fortuna stultos facit.

Quem fortuna suis complectitur arctius ulnis,

Eripit augustas huic rationis opes.
Sic hedera, amplexata quod est id strangulat et sic
Prae nimio fetum simia amore necat.

Opes ubi comparandae.

Hîc, numero ranas ubi crebra Ciconia vincit,
Vix magna tenues arte parantur opes.

Interest quo loco versere.

Flore suo iecori sambucus commodat aegro,
Hic in delitiis, in pretioque foret.
Ni locus abiectus contemptam red deret ipsam:
O quantum est, celebri si videare loco.

Amoris imago puerilis.

Delirant in amore senes. hinc iure Cupido,
Ut puer, est pictus: reppuerascit amans.

Amor cur nudus.

Quaeritur, induti cur non pingantur Amores:
Causa subest, nudos ad sua bella vocant.

Amor nudus.

Scire cupis, careat cur vestibus ardor amoris,
Nudus amor nullâ dissimulatur ope.
Frigora vestitum deposcant: ignis amoris
Nudus agit; vult et se sine veste coli.

Amor post funera durat.

Quae patulis ramis viridantis inhaeserat ulmi,
(Me miserum!) arentem nunc quoque vitis amat.
Cur Deus arboribus tantos insaevit amores?
Castus ab extremo funere duret amor.

Res transit cum onere

Duxit ut uxorem gravidam pro virgine quidam
In gemino dixit iure peritus homo.
Quam bene sit sponsus pater hic simul atque maritus
Nam cum res transit tum quoque transit onus.

Unde noverca nominetur.

Qui noceant, arcus, accursius esse novercas
Falsus ait: sensus non satis iste facit.

Germanae matris vix larua, vel umbra noverca,
Non arcus nocuus sed novus Orcus erit.

Auctores debet poena tenere suos.

Infligi poenas delicti auctoribus aequum est,
Non aliis; per se qui nocuere nihil,
Qui non consilium non auxiliumque tulerunt,
Quodque fuit factum, non habuere ratum.

Germana nobilitas.

Scribenda et facere, et scriptis facienda docere,
Est summum verae nobilitatis opus.
Nen patria hanc laudem, non splendor honestus avoril;
Inclita sed virtus hoc parit una decus.
Non haec ex opibus, sed honestegloria factis;
Ex animo nobis, non aliunde venit,

Ingenium bonis moribus destitutum.

Quid vigor ingen ii est nisi honestis moribus ornes?
Si desunt mores nil iuvat iste vigor.
Felicem nimium fortunatumque perillum;
Divitis genii si caruisset ope!

Diverso passu non via.

Passibus ambiguis uti, sed semper eadem,
Ire via ingenii est hoc sapientis opus.

Utendum foro.

Mollibus et blandis apud omnes utere verbis:
Asperitas odium duritiesque parit
Disce foro, et facilis rebus praesentibus uti:
Nec tibi in adverso flumine navis eat.

Antoniis dominantibus Cicerones e medio tolluntur.

Est oratori Ciceroni lingua revulsa,
Antoni factus quando triumuir eras.
Tum viget orator, cum libera publica res est:
Non ubi, quae libuit, cuncta tyrannus agit.
Nam quid prolixo sit cum sermone tyranno?
Una suis seruis syllaba cum sit herus.

Et bonae causae patrono opus est.

Saepe sui decoris bona perdit fabula florem,
Histrio eam si non convenienter agat.

Annus profert fruges, non ager.

Non ager at tempus locupletat frugibus annum
Hinc in agris medio est frigore nulla rosa.
Sic non ingenio doctrina paratur et artes;
Et noctes, et mens est acuenda dies.

Futura incerta.

Cernit homo quidnam poscit contingere verum
Nullus homo certo scire futura potest.

In rem praesentem venire fructuosum.

Frugiferos Dominí faciunt vestigia fundos:
Dexter ocellus heri rite saginat equum.

Maturandum non cunctandum.

Est ubi flamma recens, exstinguet quilibet illam:
Ast ubi flamma volat non feret ullus opem
Esto celer nec agenda futuras differ in horas
Tardus habent magnae commoda parua morae.

Pro lege et pro grege.

Quae rex legitime defendat, sunt duo, lex grex,
Pro grege pro lege Rex bonus arma capit.
Is numeros implet laudati principis omnes,
Qui pro lege ciet proelia, proque grege.

Amor doret musicam, e Plutarcho.

Qui dolet aut gaudet vel qui furit, hi simul omnes
Membra movent, vocem flectere in ore solent.
Omnis amans gaudet dolet, afflaturque furore:
Musica quid mirum si sit amoris opus?

Voluntas ambulatoria et peripatetica est.

Rebus in humanis constantia nulla perennat:
Quid mirum totiens si varietur homo?
Pulchrum mane rubens sub vespere flosculus aret:
Arbors ecce comae quae viruere cadunt.
Nil levius Boreas quam taptat in aera, pluma:

Mobilius vento nil, nec inane magis
Instabilis res est, quae semper fluctuat, unda:
Non secus in constans voluitur usque rota,
Est vaga mens hominis, mutabiliorque voluntas
Flore, comis pluma flatibus amne rota.

Medice vivere est libere utuere.

Integer ut valeas, vive ad praescripta medentum
Nam quid vita foret, ni medicina foret?

Alphonsi regis dictum.

Non ille pondo tristium aegritudinum,
Luant vel unum debiti teruncium.

Cos linguae, vinum.

O quantum delet dulci facundia Baccho!
Ipse vel opeo Nectare Nestor exo.

Virga docet sed virgo domat.

Discipulis quod virga, novis est virgo maritis:
Virga solet pueros, virgo domare viros.

Senes amare desinant.

Cascus homo vitet, si non delirat, amores:
Nympha solet nodus Gordius esse seni.

Cupidinem iubet valere.

Vivere more meo volo; parue cupido valeto.
Nemo in amore suo vivere more potest.

Verus amicus quis.

Qui placido vultu non re solatur egentem,
Solis ut hiberno tempore splendor agit,
Verus amicus opem non spe, sed re tibi praestet:
Verus hic est, qui non ore. sed aere iuvat.

Mundus fortunae alea.

Alea fortunae mundus; sed tessera vita est.
Quem fortuna volet ludere, ludus erit.

Omnia sursum, deorsumque ferri.

Non secus. in liquidas ac terra resoluitur undas,
Aeris in partes rarior exit aqua:
Vim sed hic aetherei subtilior in duit ignis:

In latices rusus crassior aura fluit:
Densior un da solo paulatim accrescit. eodem
Re hominum instabiles more subende fluun
Nommibus magnis homo seses ignobilie infert,
Quando cluan effert Marte, vel arte caput,
Degener at cortra maiorum dedecus ingens,
Parta perillustres nomina perdit avos.
Vos quibus est animi vigor ignerts, ardui in autas,
Ferte caput sursum mens hebes ima perat.

Indocti facile inveniunt patronum, ex Sebastiano Brandio.

Quam Dantes stupido parum venusto
Responsum dedit elegans. venustum!
Namque hic ex selido vir esse callens
Doctrinas, aliusque semidoctus
Vivebant simul: ille semidoctus
Se docto cupiebat ante fere,
Dicens: quid tibi quaeso profuerunt
Hi, quos in studia erogas labores?
Cernis? quam mea Principi probentur?
Quae dico facio, viden placere?
Multo me locupletataere Princeps:
Tu contra mihi, singularis artis
Quaenam praemia consequare, narra.
Dantes, ingenio vir explicato,
Hoc, inquit, video nihilque miror.
Magni suppeditant quibu patroni,
Fortunae soboles putautur esse.
Tu, cum non nimis arte perpolitus
Sis hui quam cito repperis patronum
Qui cum possit acumen aestimare
Tuum, tum similis tui sit ipse.
Mecoena fuerit mihi repertus;
Qui nostras sciat aestimare Musas,
Ac intelligat ista, Marte nostro,

Quae procudimus, et polimus arte;
Hic si contigerit patronus olim,
Ut nunc indole moribus que unico,
Te num mis etiam atque honore vincam.
Quam dam es stupido parum venasto,
Responsum dedit elegans, venustum!

Imperiti arrogantes.

Plenior est fastu, tantoque superbior omnis,
Quo virtute minus, quo minus arte valet.
Sic pingue do natat quantumnuis sordida sursum,
Et sibi suprem um vindicatalta locum.
Saepe minuaa nitent auri mentita colorem,
Defrauduntqueoculos lumine saepesuo.
Quid levius fumo? se tollit in aera fumus:
Quid vox est? tamen haec per nemus omnem fremir.
Delia plena cient nullum pulsata fragorem:
Ad digiti tactum vas, quod inane, sonat.
Horr dus in solida numquam fremit arbore ventus;
Frugis inops sursum tollit arista caput,

Suae quisque faber fortunae

Non sors te fugiet; modo tu non desere sortem.
Fortunae propriae est quilibet ipse faber.

Amor eliciendus, non exprimendus.

O miser hic armis qui vult metuendus amari!
Artis amor res est ars in amore valet.

Ab externis non iudicandum.

Plena sub arenti succi iacet arbore radix:
Mensque sub exili corpore magna latet.

Conscientia mille testes.

Instar vituti theatrorum conscia mens est:
Is facit ex animo, qui sine teste facit.

Conscientia dat Ianitores.

Non quod homo fastu tumet at quod crimina celat,
Excubat occlusas ianitor ante fores.
Quem mihi monstrabis? foribus qui possit apertis

Vivere non cupiat, qui sua facta tegi.

Malis displicere gloriosum.

Tanta volun ati laus displicuisse malorum,
Gloria quanta bonis est placuisse viris.

Aliud laus aliud laudatio.

Plurima laudantur, sed non laudatio laus est:
Non est in verbis gloria, rebus inest,

Invidiae morbus pervagatus.

Totus flagraret terrarum febribus orbis,
Febrilis morbus si foret invidia.

Amor et livor cognati.

Sunt fratres et sunt germani, Livor, Amorque:
Ex oculis etenim natus uterque fuit.

Mors et sors stata, et definita.

Unumquemque manet sua, res certissima, mors, sors:
Mors sua quemque manet; sors sua quemque manet.

Pulcherrima sipuliura.

Si quid habent tumuli quo delectemur honoris:
Visuntur variis pulchra sepulchra locis.
Hic iacet invidia maiori postuma cuius
Laus in amicorum corde sepulta iacet.

Ad claram Hespero, Luciferoque clariorem.

Quae vultus radiis superas Hyperione natum,
(Unde tibi nomen splendida forma dedit:)
Elige me, vultusque mei ne quaere nitorem;
Ingenuae potius lumina mentis ama,
Si tibi qui facie potetit te dignus haberi,
Solus amatorerit: nullus amator erit.
Ergo fores mihi Clara tui pandantur amoris:
Nam volo prae cunctis intimus esse tuus.

Ad puellam quandam.

O Speciosa magis quam relligiosa puella,
Scintillans oculis luminibusque vaga:
Dic cur sacra facis lychnis ardentibus utens?
Ah noli cum sit pro face forma tua.

Mentis inops taedas Phoebeis ignibus affert:
Sic, tua qui facibus lumina lustret, erit.

Unde Rosemunda nominetur.

Nomen haber cui non rosa par Rosemunda rosarum,
Si generosa rosa est haec generosa rosa est,

Rosa similis dissimilisque Rosemundae.

Quaeritur ob causam qualem Rosemunda puellis,
Una sit e cunctis nomen adempta rosae.
Illa quidem iuvenum specie delt ctat ocellos:
Ut facit, est nulla quae rosa vulsa manu.
O re suo iunenum specie dele ctat ocellos:
Halitus huic roseo dulcis ab ore fluit.
Deinde colore rosas post se formaque relinquit:
Sen niveam malis cernere, sive rubram.
Eius et est duplici fec es ita mista calo e,
Ut nihil hac una pulchrius esse queat.
Verum non laedit digito, nec acureine pungit:
Ut facit est si inis quae rosa cincta suis.
Tacta nec emoritur, nec contrahit avida siorem:
A me tacta magis floret et usque rubet.
Nunc ego quid dicam quaerentibus est rosa non est:
Non Rosemunda rosa est sit Rosamunda Dea.

Rosemunda triumphatrix.

Quando tuam facrem in veer Rosemunda, decoram,
Et doctos mores, sulphure sede sitim,
Queque magis video, magis opto videre: quid hoc est?
Tu mihi vitam oculis das oculisque necas.
O mea tu domitrix ô victrix! o superatrix!
Crede mihi invisa [(transcriber); sic: invida] est te sine vita mea.

Apotheosis Rosemundae.

Scire cupis, quo sic Rosamunda videnda sacello,
Quam nos in scriptis diximus esse Deam.
Nonea structa manu non saxea templa frequentat!
Intima sed nostri viscera cordis amat.
Namque meis animi, ceu templo. senlibus imis

Sessitat. hicilli rens mea saora faeit.
In cerebro Dina depicta locatur imago,
Cui tenue ingeninm laude, et amore litat.

De nomine suo iocatur.

Mellemanus ego vocor hinc mea de Rosemunda
Quod scribens versus est lita melle manus.

Est a roseto vulneratus.

Ungue rosas dias dum carpo laetus in horto,
Vulnerat incautas improba spina manus:
Hei mihi! quid dixi? colludere spina volebat:
Hoc Rosemundiolae vulnus amoris erat.

Cum sua effigies Cherubinae mitteretur.

Cernis? ut Albertum subtili pinxerit arte,
Omnibus illa modis ingenuosa manus?
Cernis ut efficti si vivus anhelitus oris?
Cernis ut ex oculis luceat eius amor?
Me tibi do, quando tibi de Cherubina tabellam,
Quam nequeo sequi corpore mente sequor.
Omnia quae tabulae facies mihi feceris ipsi:
Illam ferto oculis, fer Cherubina sinu.
Ipse mihi invideo picturam vivere vellem,
Et fieri contra me simulachra velim!
Dulcibus his poteris vitam inspirare labellis,
Nectareo quotiens osculum ab ore feres,
Sed quid ago? mea mens pictura vivit in illa,
Umbra que sum tantum namque anima est, ubi amat.

De Rosimunda cur tam multa scribat.

Non ego lymchatis ut vatibus inserar opto,
Ut redimantque meas laurea serta comas.
Scribimus igniculos Rosemundae, seribimus aestus;
Rivulus ingenii dum fluit uber aquis.
Ex immortali mihi virgine postuma fama
Quaeritur: haec olim laus mea laurus erit.

Suus Enthusiamus

Cum scripsi totum de te Rosemunda volumen,

Tunc insanus ego cum ratione fui.
Tunc mea divinum sensit mens Enthea raptum:
Quam bene dictavit verba disertus Amor.

Echo.

Echo me recreat; nam cum rogo. num Rosemunda
Charior est vita? tum bene dicit. Ita.

Interna non externa contemplatur.

Non tua quod vario toga pulchra colore coruscat,
Ceu quoddam numen te Rosemunda colo:
Sed quod es in facie formosa, quod indole pulchra:
Non sine te vestis tu sine veste places.

Ad Christophorum Firxium, equitem Livonum.

Cogimur â patria longum tellure remoti
Cumque bonis Firxi vivere, cumque malis:
Italiae socios dum nos iuvat ire per urbes,
Inque peregrino degimus orbe simul.
Multa quidem (fateor) dep endimus esse notat
Digna nec in quovi conspicienda loco,
Ausoniae quis enim miracula plurima terrae,
Et Latiae dotes enumerabit humi!
Inus, Iberus, Arabs Scytha quicquid, et ultima Thule,
Aetiliopumque tenent, Antipodumque plagae;
Omne domno per aquas a Solis utraque petitum.
Urbs Venetum et Ligurum lanua dives habet.
Quid loquar? ut semper formosum videat annus,
Purpurei hic sempertempora veris eunt.
Cultaque quid referam viridaria. grendior ex his
Est Florentino fama parata Duci.
Quaeque nec erubeant habitare palatia Reges?
Artif ci sunt haec aurea structa manu.
Virgo suum, taceo, quibus ignibus urat amantem:
Hîc Venus, hic volucer sceptra cupido geris.
In Latio, (si quae magni intra moenia mundi
Fulchra videre ltcet) pulchra videre licet.
At minimum est genium regionis cernere nobis:

Nos decet hoc aliud quaerere maius opus.
Natio ut ingenio quo praedita, quas eolatartes
Virtutem et vitia est noscere cura prior.
Indocti nec enim sumus ima ex faece popelli,
Qui simul ex aequo magna minutam stupet.
Splendida iuramus nos lumina doctrinarum,
Nos mones Hertruset lingua polita soli.
Omne quod ad vitae communis pertinet usum,
Disctmus urbs ut sit utque regeunda domus,
Quicquid abexemplis laudabie cernimus esse,
Mella laborantum sugimus instar apum.
Suntalii contra qui. (bcur aranea) virus,
Per quode eat pessum membiaque mensave, bibunt.
Hic pecudes Circes at not imitamur Ulyssem:
Sa pe sed utiliter qui saciebatiter.
Hic so audax penetrat Cyclopis in antra profunda:
Attamen ilaso corpore sespes abit.
Solis ascente Perlustrat ovesque bevesque:
Scit amena sacris abstinuisse manes,
Atraque Tartarei descendi ad atria Ditis:
Et tamen ad superos scit revocare gradum.
Per Scyliam quoque tendit iter rabidamque Charidiem
Nec amen aequoeo vertice scriptus obit.
Tincta ven: ficlis degustar pocusa Circes:
Pristina ferma tamen non violata manet.
Accedit populos vescentes munere loti.
Nec tan en hac, captus fructibus haeret humo,
Sirenum cantus patula bibirt aure caroros:
Nec mens deicitur de statione sua.
Nam nequam ingeniis im conflictarier aequum est;
Emicat e spinis ut generosa rosa.
In mediis olet ut fragrantius ambra cloacis:
Detrahit impurus nil ab odore locus.
Coraliis quoque cum roseum amisere colorem,
Redditur e merdae colluvione rubor.

Hoc est cum primistibi, Firxi mente notandum,
Quem sua certa manent praemia, certus honos.
Nam tibi sed, ne me credat quis verba dedisse
Auribus ulla tuis, dissimulabo, Vale.

In tempora et mores, ex Tacito et Thucydide.

Temporibus nostris homines virtute relicta
Paenitet esse bonos et pudet esse probos:
Nam, secusac olim, vitium Germania rides.
Deseruere bonos praemia, poena malos.
Induimus vitiis virtutum pallia honesta:
Exuimus contra debito honore decus.
Innumerae, ancipîtesque regunt nunc omnia leges.
Ast olim mores plus valuere boni.
Praestaret certis et iniqueis legibus uti,
Quam regieriustis, ambiguisque forum.

In puerum patritium.

Me puer informare cupis: sed porca Mineruam,
Indoctus me vis quando docere, docet.
Quod sim Caluini, Rameaeque castra secutus,
Dicis adhuc annis, ingenioque puer.
Dixeris hoc iterum; correpto robore rami
Efficiam ut raso vertice caluus eas.

Filius degener.

Filius ex claris magnisque parentibus ortus
Quaesitus, cur tam degener esset? ait:
Corporis obscoena genitor me parte creavit:
At cerebro est sapiens creta Mineru Iovis.

In hybridam, ex Herodoto.

Ex patre plebeio, generosa matre creatus:
Natus equa ac asino quid, nisi mulus, eris?

In comptulum.

Corde carens cerebroque nimis te vestibus ornas:
An Fryxea mihi non videaris ovis?

De superbo superbe scriptum.

Cum puero nequeo Iunonis vivere. possum
Non ego maior ferre, nec ille parem.

In sobolem e thermis quaerentem.

Hic, ubi dives haber fumantes stiria thermas,
Fonsque salutiferas Dobla ministrat aquas.
Nuper homo sterilis cum coniuge lavitobesa,
Qui pigerad Veneris proelia miles erat.
Non temuit risum renerorum mater Amorum,
Et rosi o tales fudit ab ore sonos:
Si vobis Bacchus sua dona Ceresque negavit;
In tepidis me non invenietis aquis.

In Rufam.

Rufa tibi sterilem manibus cum tangeret alvum,
Daemonis auxilio quae sibi fidit, anus:
Vidit, et audivit vestros non nemo furores,
Et ridens tales edidit ore sonos:
Si nihil amplexus potuere iuvare viriles,
Arida quid vetulae proderit ista manus?

In Fuluiam Flaviam.

Fuluia te fulcis magno Pygmaea Cothurno,
Ut minima e rebus ne videare malis.

In rusticam deformem.

Quod si thersites hodierno tempore vivit,
Et similem prolem sperat habere sibi:
Rustica te ducat. thalamus sic vester habebit,
Non Veneres, Charites; sed Furias, Lemures.

In consulem inconsultum.

[transcriber: metre defective] Summe Consulem creari oportuit?
Sibi unice qui consulit; non civibus,
Non Curiae non commodisque publicis
Praeclarum ô interagnos consulem lupum.

In Chymistam.

Dum metuens mortem, potabile conficit aurum,
Confecit quidam quicquid habebat opum.

De aedium venditore, ex Laertio.

Ebrius assidue, mirum, si vendidit aedes,
Euomuit dominum nam temulenta domus.

De se.

Nec volo, nec possum, nec debeo quaerere laudem:
Virtuti sponte est, corpori ut umbra comes.

Verbum Dei librorum lapis Lydius.

Quo minus est auctus fontique propinquior amnis
Hoc sine sorde, putri purior ille fluit.
Quo magis accedunt ad Biblica scripta libelli,
Hoc homines melius de pietate docent.

Amicitia.

Verus amor non est, nec verus habendus amicus,
Si quis ad extremum non amat usque rogum.