DOnum Dei coniunx bona
Hanc invenit quisquis pius,
Ardenter invocat Deum.
Munus Dei coniunx bonus:
Quod accipit quae pectore
Casto Dei numen colit.
Non aureorum milibus
Dota quae multis venit,
Uxor bona atque commoda:
Molesta dives coniugi,
Numquam rogat sed imperat.
At quae decens est corpore,
Nimisque forma est praedita,
Gravis viro est et insolens,
Formae comes superbia,
Quod si genus iactat suum,
Nomenque nobile: haec habet
Plus fellis et mellis minus.
Vere bona est, parentibus,
Bonis plisque nobilis
Edocta quae Dei metu
Illustris est inter pias.
Tum quae venusta moribus,
Multis decens virtutibus,
Cuiusque factus est pudor.
Amore Adives quae viri, l
Dotem ferens concordiam,
Irae, viro non imperans:
Haec est bona, haec donum Dei
Tanto beatum munere
Te Sabrici nunc plurimum
Laetamur et grates Deo
Tecum benigno reddimus,
O virgo tanto quae viro
Felix futura, iam Deo
Promissa vota soluito.
Faustum sit, et felix pium
Foedus, rogamus ô Deus
Auctore te quod iungitur.
Mens una sit, contentio
Absit procul, vir coniugem
Amet, maritum diligat,
Colatque coniux unice.
Amore sit suavissima
Ut vita vestra mutuo.
Nil dulcius, nil pectora
Amore nectit arctius.