MATTHIAE HOLTSVVARTI HARBURGENSIS.

Liberi in adolescentia flectendi

UT canis in silvis et agris venetur apertis,
Ac faciat domini singula iussa sui;
Transversum in primsi baculum suspendere colle
Consuevere; pati discat ut ipde lugum.
Sic puero effreni baculum suspende timoris,
Discat ut imperium maior obire tuum.

Ut laus quaerenda.

Si cupit at totum celebris tibi fama per orbem,
Per mare, per terras, astraque celsa volet;
Ingenio valeas, studiose singula tractes:
Plurima nox facias sit vigilata tibi.
Nec labor immensus, nec dura pericola tardont,

Quo minus incepta progrediate via.
Nam numquam ad landum poterit conscendere aulmen,
Qui piger ingenio indicioque caret.

Musa corona Principis.

Princeps in doctus, Musas qui nescit et artes;
Organa quae inflantur follibus ille refert.
Namque VI ventosis sublatisfollibus, omnis
Tollitur harmonia, ac Musica tota iacet:
Sic ubi subdaces indocto â Principe doctos
Quisufflare queant; totusinermis erit.
Da tr iguar Musis, Princeps, qui rebusabundas,
Ut bene res possis solus obite tuas.

Verus amicus.

Aerus ut nullo, contunditur imbre Colossus,
Nec diri huic fremitus, saeva nec aura nocet:
Sed solido nitens fundamine despicit altâ
Horrisonum quidquid Iupiter arce iacet:
Talis hic est vere, dubiis qui rebus amici
Confert immoto pectore promptus opem.
Necvi, nec ferro, flammisue agitatus aquisue,
Deserit officium quod iubet arctus amor.

Domus amica, domus optima.

Natur exemplo nobis ipsa indicat esse
Nil melius, propria quam latitare domo.
Cernimus ut terris serpat restudo, snamque
Conseruet tergo sustineatque domum.
Deserit hanc numquam caeli dum vescitur aura,
Dulceque subicto corpore gestat onus,
Sic felix, partis qui nowit parcere recus,
Nilque alios curat, vivat ut ipse sibi.

Fortuna aulica.

Aulicolas sapiens olin dicegat id esse,
Calculus in manibus quod solet esse, Solon
Qui nunc depositus designat milia multa;
Nunc aliter positus, pauca nihilve notat.

Quem non livor edax putuit, nec saeva Roverca,
Nec monstrum triplex vincere; vicit Honor.
Bellerophonta vides deiectum culmine caeli,
Quod fuit alato scandere nisus equo.
Sic tu, si magnus fueris, et honoribus amplis
Inclitus; admoneo ne nimis alta petas:
Ne si forre cadas, lapsus graviore ruinâ
Evertas quidquit fecerits ante boni.

Virtus laesa magis lucet.

Virtutem silicique, spongiaeque
Dixerunt verterum peritiores
Non esse absimilem elegarter illus.
Namque hanc si digitis premas, aquam dat:
Si percusseris alterum micabit.
Nam virtus nihil est, nisi occupetur.

Conscientia mille testes.

Quisquis eris, pauper, dives, felix, miser, aut te
Qualicumque Deus iusserit esse loco:
Conscia sit recti tibi mens; formidinis expers,
Ut laeta possis carpere fronte viam.
Namque ut vesicae si paucula pisa tumenti
Indideris, caudae nexuerisque canis;
Perplateras, perque ille domes, perque irruit agros
Quem fugiat nescit; sed tamen usque fugit.
Conscia sic quem mens agitat, numquam ille quiescit;
Quaelibet et pavido concitat umbra metum.

Resurrectio carnis.

Sic et Rana loquax cum sentit frigora brumae,
Conditur, et coeno tota sepulta latet;
Vete neno recipit vitam, et iuvenilia membra
Induit, ut gaudens vities satalgna secert:
Sic motimur cuncti, et trerrae man damur, inerti,
Dum renovat iudex corpora nostra pius;
Detque alma nobis lucentis sidera caeli
Transgressis, omni tempore pace frui.