MICHAELIS HELDINGII ESLINGENSIS.

Germania universis suis Principibus Salutem dicit.

QUam legitis, vobis Germania mitto salutem,
Quae non ante mihi, quam dederitis erit.
Si quae nunc miseram maneat Fortuna rogatis,
Hanc liber ornatu vos docet iste suo.
Candida non geminas exornant cornua frontes,
Nec latera omnimodis sunt variara notis.
Pagina nec rutilo renuis praecingit urauro,
Pelices cultus nam decet iste libros.
Non me infelicem tam parua pericula terrent,
Ut liberhaec cultu dissim ulare queat.
Quod passim facies rudis et maculosa libelli est,
Fecerunt lacrimae, quae cecidêre, notas.
Et quod inaequalittsilit nunc littera versu,
Mota suo rursus subsidet illa loco.
Quod sic deformis foedam tulit illa lituram,
Sunt mihi nutanti carmina ducta manu.
Cun volui numeris aequales claudere versus,
Extremus lacrimae praepediere sonos.
Quod rudis est versus nullo venit ordine sermo,
Verbaque delirae quod videantur anus,
Quodque hebeti ingenium, Num mirum perdita tantis
Femina si frangar sola relicta malis?
Quae quondam populos vestra virtute subegi,
Et iussi Imperio subdere colla meo.
Iam nunc auxilio frustra confisa meorum,
Hostibus affligor praeda relicta meis.
Aspicio ante oculos in me fera bella parari,
Inque meo poni Barbara castra solo.
Et video hosti es numeroso milite turmas,

Sed neque de vobis qui ferat, unus opem.
Vos ne ignoratis gravibus depressa ruinis
Ut trahar immit ssubiuga, maesta, Ducis.
An mivime obscura est rantorum fama malorum,
Sed invat aerumnas dissimulare meas.
Saepe meos voivi fidis narrare tabeilis
Casus, quae arcanis pingere verba notis,
At quoties duco testantia verba timorem,
Officium tremulae deseruêre manus.
Cuncta sonant strepitu circum me cuncta tumultu
Complet concutiens bellicus arma furor.
Ut calamum sumo, En aliquis venit horror ad aures
Saepe mihi timida decidit ille manu.
Vix tandem Proceres vobis perscribo salutem,
Quae non ante mihi quam dederitis, erit.
Tuica ferox in me feralia concitat arma,
Emittirque nuces Barbara terra viros.
Qui vicit positas Eois finibus urbes,
Et tenet Ionio littora pulsa mati,
Concussitque Arabum populos, Afrosque nigrantes,
Lumine quos Phoebus proximiore premit,
Et qui demctis Asia Aegyptoque super bit,
Hic ferus hic in me bella cruenta movet.
Nec modo (quod quondam) Lybici, furibundus in oris
Misces sauguinea tristia bella manu.
Aut qua purpureas portas Aurora resoluit,
Quaque saturatos Pheshereducis equcs.
Sed qua se Austriacis voluens fecundus in aruis
Danubius rapida licrora pulsat aqua.
Nec longe positos tumidus grassatur in Indos,
Sed gravis Hungaricos Austracosque premit.
Contrahit huc omnes bellorum ex orbe procellas,
Una ego nunc armis visa petenda suis.
Ergo agite, afflictae si vos tenet ulla Parentis
Cura, nec aducersotemporecessit amor,

Nunc proceres properate meam retinere salutem,
Vestra fimul pereat, qua nisi staute, salus.
Aut ferus interimet, nisi vos defenditis. nostis,
Aut premet indignas dura cathena manus.
Hostis adest, Nati, quin iusta capessitis arma!
Non sum militiae caussa pudenda Parens.
Si fuit Atrida, per mille pericula, bello,
Digna decennali Graia puella peti,
Et cui de fiabulis hostes armenta tulerunt
Concitat armatos in fera bella viros.
Vos carpore arma Viri caussa meliere pigebit?
Ne ferat externum Patria terra iugum.
Passibus ô lentis nimium, properatis in hostem,
At furit, et vestram non manet ille motam.
Non iam consilio locus est, res arma requirit,
Altera consiliis aptior hora fuit.
Dum vos, cum duci deceat, dum bella paratis,
Adfertis seras ad data damna manus.
Ille ferex trepidare sinit finitarma minari,
At veftrae interea diripiuntur opes.
Si vos nunc miserae tangit pia cura Parcutis,
Si quoque non proptia est dissim ulanda salus.
Sentiat arma ferus, Diro quae Marte fatigat,
Clade fua discat regna tenere Viros.
Vos saltem moveat (si non pia cura Parentis)
Vestra salus damnis associata meis.
Marte ferox vestris miles populatur inagris,
Et cremat iunumeras Turcica flamma domus.
Armati passim, passim caeduntur inermes,
Germani fuimus, ni cito fertis opem.
Maesta precor Proceres, maternaque brachia tendo,
Et Natis suplicem non pudet esse meis.
Eittera quo veniet, si posset nostra venire
(Quas praefert) facies assimulata notis.
Corporis anfelix poterat decor iste movere,

Quos iam non lacrimis mixta querela movet.
Non grave, ut ante, meis dependet vestibus aurum,
Non ornat digitos indica gemma meos.
Defluit ex humero sossus nioetore capillus,
Mon maner hic oculis, qui fuit ante decor.
Deturpat faciem fletus, lacrimaeque perennes
Excedêre meas ymbre cadentegenas.
Non me femineo promorepericula terrent
Vana nec incerrus quae tremat arma timor.
Hostis adest, properare viri, res arma requirit.
Verba recansentis sunt leniora malis.
Nuac Patriae servanda salus dum perdita non est,
Olim nil reliquum, cum cupietis erit.
Quam mihi sollicitis servantur tempora punctis,
Dum moror, auxilium si ferat ulla dies.
Usque dies redeunt, servant sua tempota noctes,
Sed vacui auxiliis alter et alter. eunt.
Si mea desertae quae sit, videatis, imago,
Im madeant, ni sint ferrea corda, genae.
Vello relicta comas, scindo de corpere vestes,
Et ferit infelix pectora nuda manus.
Speque animoque simul sic consternata relinquor,
Friget, et e toto corpore sanguis abit.
Adducitque animos iterum spes mixta timori,
Afficiunt variis spesque timotque modis.
Nunc feror in preceps et me queror ipsa relinqui,
Uror, et oblitos vos queror esse mei.
Spes subit hinc animos cunctando restitui rem,
Atque aliquod prerium forsan inesse morae.
Saepe mihi varia est (quamvis gravis urgcat hostis)
Qua foler vestras caussa repertamoras.
Istud consilium est quod credis inepta morati,
Cuncta tua enenient commodiora side.
Non ignoratur ferus hic, sed fallitur hostis.
Ktmala, sera quidem sed graviora, feret.

Ut capiat, praedam fallaci ponigit hamo,
Qui pisces trem ulis fallit harundinibus.
Sic le nti fer mus, dum fors occasio nobis,
Captautem praedas in loca tuta dabit.
Non res negligitur, daptantur temporarebus,
Et locus, insidiis quo capiatur, erit.
Multi abiere dies sed in illis bella parantur,
Cursque cogendi msistis illa fuit.
Et nunc captatis miles decurrit in armis,
Effingensquae post vulnera vera dabit.
Tardius eductus tanto numerosior ibit,
Ut sero, poena sec graviore, venit.
Nube diu coctus gravius nam decidit ymber,
Er feriunt gravius saxa librata diu,
Talia polliceor timidae solatia menti,
Demulcens curas spe meliore meas.
Sed misera experior quam me spes ludat inanis,
Et subeant animos gaudia vana meos.
Dum moror auxilio nequicquam intenta meorum,
Dilanior foedis praeda relicta viris.
Et nisi mox vestris cadat impius hostis ab armis,
Sunprimet imperin Peutona regna suo.
Vos patriae memores, memores virtutis avitae,
Subtrahite indigno colla animosa iugo.
Abnuit imperium fortissima dextera bello,
Ignorant vestra vincula ferre manus.
Omnia vincentem vinci: Germania Romam,
Sprevit Romulidas Teurona terra viros.
Nullius illa ingum flexa ceruice recepit,
Nuncimbelli asiae subdere colla volet?
Et poterant saltem minus haec miseranda videri,
Saeviat in vestras hostis avarus opes.
Impius, ô Nati, vestrum sitit, ille cruorem,
Visceribus vestris exaturandus adest.
Non tam quîs regnet, quem quos ferus ipse trucidet,

Turcus Teutonico quaerit in orbe viros.
Virtus ignavo vestra est suspecta Tyranno,
Scit iuga Germanos non diuturna pati.
Quid valeat, novit, sumptis Germanus in armis,
Exitium regnis hinc timet ipse suis.
Ergo ne noceant sataget disperdere victor
Qui salvi pavido causa timoris erunt.
Gestit Germanas a stirpe evellere gentes,
Et curis vestra se exonerare nece.
Quin vos Germani peregrinum pellitis hostem,
Quin perstat vestra Patria tuta manu?
Tempus ade, Proceres, nascente exstinguite flammam,
Funduntur frustra, cum valet ignis aquae.
Huc adhibete animos, ac tantae incumbite moli,
Ne male securos Sors inopina premat.
Invehitur miles praeda spolioque superbus;
Non ducit molles Turcus in arma viros.
Scilicet hunc mollem Germani temnitis hostem,
Cui passim victi, qui timuêre, iacent.
Evigilate viti neque erit comtemnere tutum,
Militiae fecit experimenta suae.
Sique ego dissimulem, Res hoc tamen ipsa fatetur,
Victricas late quod gerit ille manus.
Sulthani Imperio terra pelagoque potantis
Contudit iniecto colla superba ingo.
Regibus imposuit leges poulisque superbas,
Et iussit tumidos vincula ferre Daces.
Clade gravi ingentem Byzandi perdidit urbem.
Decussi clarae moenia sacra Rhodi.
Illyrios, Phrygiasque duas, Ponrumque cecidit,
Et circa lare quae loca Pontus haoet.
Euicit rigidosque Scythas, Thracasque seroces,
Illi terribiles suceubusre Getae.
Hunc quoque crudelem Macedonia pertulithostem,
Hoc gemit imposito Caspia porta iugo.

Hoc Libyci cecidêre Duces, et punica regna.
Hoc Persae. hoc Arabes. Assyritque viri.
Armis sacratam Solymorum perculit urbem:
Obtinet armatis sacra sepulchra viris.
Aegypti domuit populos, Asiaeque potentis;
Accepit durum Graecia victa iugum.
Sed quid ego infelix damnorum oblita meorum,
Immorot externis ingeniosa malis?
Si possunt aliquem non vana pericla movere,
Hic poterit damnis indoluisse meis.
Quae non Turca ferox in me graviora peregit?
Quam potuit quivis captus ab hoste pati.
Marte meos vidi Reges cecidisse cruento,
Agmina defeni cum Duce caela suo.
Aspexi fusas acies, et wilite caeso
Hostibus aversos terga dedisse Duces.
Et vidi infelix temido seruire Tyranno
Teutiona Barbarica moenia capta manus.
Proh, quoties memini, possent mihi pectora scindi,
Verum animi crebris obriguêre malis.
Est locus Austriacis nuper male cognitus oris,
Illa ferae caedis conscia silva fuit.
Illis abdiderant Lucis sua pignora matres,
Queisque aberant vires infera bella, Senes.
Ecce repentino tremuit Nemus omne tumultu,
Voix turbae misera caede cadentis erat.
Ut Leo de silvis sub rempora noctis opacae
Prodiit, insana se extimulante fame.
Pastor ut hunc pavidus venientem ad ovilia cernit,
Aufugit, at trepidae diripuntur oves.
Nec tamen ante famem cupit exaturare furentem,
Quam videt innumera corpora caesa nece.
Sic pueri molles, imbellis turba matronae,
Longaevique senes, hoste furente cadunt.
Permadnit late cognato sanguine tellus.

Occisa Natus cum genitrice iacet.
Pignora dum mater miseris flet caesa querelis
Ense cadit Nati cede calente sui.
Conspersae multo tepuerunt sanguine silvae,
Faeda iacent passim corpora sparsa solo.
Livida per variam sauciavitpectora caedem
Hostis, iit varias in fera vota vias.
Hic pueri implorantis opem, et sua fata videntis,
Petrupic dura viscera parua trabe,
Extabat dirum paruo de guture lignum,
Dum levis in tepido corporevenamicat.
Illi, dum caesum longa caput extulit hasta.
Effoso maduit tincta cruore manus.
Tonsimul insontes tulit hosticaturba, nec unus
Milibus e multis quin cecidisset, erat.
Grassatus per mille neces heu Barbarus hostis
Hoc trae specimen praebuitipse suae.
Omnia consudit truculenti sava Tyranni,
Ira nec intactos sinit abite Deos
Ipsa senes vidi, quos Barbarus hauserat ensis,
Membra volurantes sanguinolenta solo.
Longaevasque rapi flentes infunera matres,
Quas male servarat in ferafata dies.
Materno in felix caesus sub pectorefetus
Aera qui nondum senserat, arma tulit.
Vidi ante ora patrum natosiugulare cruentos,
Deque sinu matris pignora rapta suae.
Numquam hostis saevofinem dedit antefurori
Quâm lassus poenis, non saciatus, erat.
Non parcit generiaut aetati ferreus hostis,
Corpore pollutas quinccat ense Nurus.
Quique reluctanes petulans iatsando puellas
De tenera spolium virginitaterapit.
Ah quoties pavido coniux abstracta marito
Ante suum, externum fert violata virum.

Haeccine vos Proceres lentis spectatis ocellis?
Talia Germanis sunt patiendaviris?
Vestra fuit quondam vittus timorunusin orbe,
Ingemuit vestro terra subacta ingo.
Nunc illi cecidêre animi, nunc Barbarus hostis
Occupat! gnavo Martia corda metu
Heu male Germanae vos ne haec tolerabitis aures?
Ex Asia molles vos timuisse viros?
Si vos non veteris moveant praeconia laudis,
Nec pudet ignavo delituisse metu.
Damna tamen moveant vim propulsare fuerentem,
Qua ruit in vestram Barbara turba necem.
Parna atmm proceres cum laesa animalia laedunt,
Et ferit incaulo Vipera pressa pede.
In vos immunis tumidus grassabitur hostis;
Accipient vacuae Turcica vincla manus;
Incluta Germanis Regna indefensa iacebunt?
Vestra salus nullo vindice tuta cadet?
Degeneres sortiti animes succumbite inulti,
Vincla ferat, quondam quae tulit arma, manus.
Haec mora si posset minus invidiosa videri,
Si sint longinquo bella movenda solo.
Hostis agis vestros victricia signa per agros,
Vastat Germanas Turcicus ignis opes.
Au ivur paslim clamor, fremitusque cadentum,
Et pulsat vesttas vis inimica fores.
Diffagint victicives, timidio coloni.
Osteadunt trepias trista bella fuga.
Voramen in tanro Proceres discriminererum
Onimium lentas fertis adarmamanus.
Otia dum trahitis Partae fetura cadentis,
Quod perimunt Naros Barbaratelameos.
Heu ego sangaineo male sum fecunda Tyranno,
Ex me mateim Bellna caedis habet.
Quae quondam ante alias Natis numerosaterebar,

Pene ege pignoribus deseror orba meis.
Aspicio late vacuos cultoribus agros,
Plurima depulsis moenia nuda viris.
Pars aut letiferis cecidat confossa sagittis,
Dirum aut Barbarico vulnus abense tulit.
Paris hinc abstrahitur gravibus religata cathenis,
Post se nen quicquam rura domumque videns.
Cur vestros, Psoceres, civeis trahit hostlis inultos?
Auelli sinitis corpore membrasuo?
Tempora quam ducunt capti irrequieta labore,
Quam miseros diro verbere saevus agit?
Adicit et poenas, has ingeniosus in artes,
Quas queat immiti captus ab hoste pati.
Ah quoties aliquis qui ad fluminis hostia sedit,
In mare Danubius qua iaculatur aquas.
Cum fluvium Patrias vectantem cerneret undas,
Et premerent vinctos Turcica vincla pedes.
Talia suspirans miseranda voce peregit,
Forte meam Patriam vos tetigistis Aquae
Et mea tum Conius paruis circundata Naris
Agmine labentes conspicinbat aquas.
Nec tamen ad milerum scierant ventura parentem,
Ferrent commissas flumina fida notas.
Sivos perconterquid pignora chara, quiduxer,
Pignora si vivanr orba parente suo.
Annuitis, vivunt, salues tamen essenegatis,
Dum flentilla patrem, cum fleatilla virum.
Non tamen aut Nati aut Coniux nisi funetemaerent
Questi Barbarica mececidisse manu.
Illi caede dolent misera periisse parentem,
Haec dolet ereptifunera sola viri.
Meque putent Scythicis forssuccubuisse lagittis,
Morte sed ignorant me graviora pari.
Corporaque ignorant duro cruciata labore,
Ignorant flagris terga notataferis.

Felices sumptis quicumque obiistis in armis,
Vaequia non cecidi, morsm aimuntserat.
Hinc deploratas tendens ad fluntina palmas,
Non audituras voce precatus aquas.
Flumina Germanas vestrovehite geroine turmas,
Haec veniat miles, qui vehar arma, via.
Acta serenanti zephyro cum lintea cernam,
Excnciam pedibus vincla superbameis.
Audiat (et moveant) haec si quod Numen in iorbe est
Haec Deus haec Undae Danubiusque pater.
Et tua si quando revoluta recurrerri unda,
Nostrosque atrigerit Teutona regna lares.
Nomine de nostro dulces venerare Penates,
Et loca grata meo non adeund? pede.
Ista gemunt vestro Proceres e sanguine nati,
Quae male depereuntcorpore membrameo.
Mene audire feros casus gemitusque meorum?
Et ferre auxilium nonpotuisse meis?
Ah sinitis rabido cives seruire Tyranno,
Duraque cognatas vincula ferre manus.
Et male securi nunc damna aliena putatis,
Quae vobis vestra sunt propiora fide.
Dum procul â vobis flammaque et vulnere savit,
Hostis, et externas depopulatur opes.
Ne miseri interea vanam sperate salutem,
Adveniunt illa vestra pericla via.
Sit procul a vobis, quondam procul abfuit illi,
Qui nunc Barbatico saucius ense cadit.
Ut coepit dius involuet cuncta ruinis,
Nuila expers fusi terra cruoris erir.
Nil ira inta ctum sinet insatorata Tyranni,
Usque cupit damnis se exaturare novis.
Ipsa ruinosis toties quassata periclis,
Infelix tumido rursus ab hoste petor.
Ni marte accipiam vestro defensa salutem,

Plutima cum tulerim, nunc graniora feram,
Maxima me pelago terraque pericula pussant,
Utraque queaod timeam terraque pontus habent.
Haerent anteoculos accepta pericula nostros,
Et metuo infelix quae semel arma tuli.
Ut fugit et strepitat levibus perterrita ventis,
Quae semel accipitri praeda columba fuit.
Utque ea se obscuris metuit committeae silvis,
Quae tentes rabidi pertulit Agna Lupi.
Quemque semel magni tetigit lovis ira micante
Aethere, eo pavidus le putat igne peri.
Sic ego, quos curuos Hungaria pertulit enses,
Haesuros iugulo iam reor esse meo
Er subeunt animes hastae, celeresque sagntae. Et
Vectus anhelanti Barbarus hostis equo.
Vertrtur ante oculos miserandae cladis imago,
Qua tulit exustas hostica flamma domos.
Et gravibus defuncta malis, graviora subesse
Proponomiseraeiam parienda mihi,
Aut misera hamatis succumbam saucia telis,
Aut Ducis infesti vincula capra sequar.
Inter inhumenos populos despecta relinquar,
Illudetque malis Barbara turba meis.
Cur mihi non prorsus vitam lucemque negarunt
Si statuunt talem fata severa diem?
Ex me cur captae decus auferret improbus hoftis?
Marte ego dignafui, sed meliore, capi.
Cur meus Arminius Romanum perculithostem
Si maneant nostras Turcica vincla manus?
Culpa minorfuerat Latiocessisse triumpho,
Mitior auctore est poena recepta bono.
Ipsa meos quondam quae hostes animosa premebam,
Victa fertar mollisuccubisse manu?
Romulidae fortes quod non potuere, Gethaeque,
Perfidia Venetine potuêresua,

In me non unquam potuit quod Gallia pugnax,
Ex Asia turpes hoc potuisse viros?
In me qui fortes ruerant invicta reici,
In molles nostra est languida facta manus.
Germanosquories tetigisti milite fines,
Roma tibi toties irrira coepta cadunt.
Quamque tuis armis victam seruirevolebas,
Illa tibi Dominam Teurona terra dedit.
Ipsa ferox septem minabaris collibus orbi,
Orbi te vetuir Teutonus esse caut:
Diceris e nobis vacuos egisse Thriumphos
Cum tremeres nostri Roma superba metu.
Illi, Germanis quoniam fugisset abarmis,
Cermani Titulo. Nomina magna dabas,
Teutona terra magi Latios iactare Triumphos
Debuit, Ausenios vincere sueta Duces.
Quondam quem Dominum timuerunt omnia Caesar
Ille hastas timuit Suevia saeva tuas
Quigravis imperiolatum compescuit orbem,
Sub cuius gemuit Martia Romaiugo,
Illius in Suevis virtus lassata resedit,
Irrisae ingentes deperiere minae.
Agminaque Augustus numquam reditura vocabat,
Damnans aufpicium Vare parempte tuum.
Drusus in his nostris invenit nomina terris,
Et tuus invenit Druse sepulchra cinis.
Constitit his nimio Magnis sibi nomina quaerunt,
Quotquot nobilitas Suevia Marte tuo.
Germani quoties qui nunc fera bella minantur,
Vidistis trepidos terga dedisse viros?
Perque Asiae fines victricia signa tulistis,
Haec maduit vestra terra cruenta manu.
Hei veteres revocate animos ne Teutona tellus
Ex Asia turpi succubet Imperio.
Hanc prohibite notam Gens invictissima belli,

Ne decus e vobis Barbarus hostis agat.
Ducite in arma viros: Cupit hoc Germava inventus
Exspectatque suos qua ferat arma Duces.
Non veteres cecidere animi virtusque priorum,
Obicitur cupidis Glorianulia viris.
Prosiliet virtus usuque vigebit abipso,
Quae nunc de ituit invererata situ.
Ferte us abstersa melior rubigine splendet
Qui teritur dura vomer dauncus humo.
Sed quid ago Eroceres? Soribenti tristis adaurer
Fama venit proprio varte perire meos.
Misceriratulit Olivilicuncta tumultu
Tristia cognatas armatenete manus
Protinus exclamo forguntque inverticecrines,
Pectore tum sanguis mensque abiere mco.
Heu misera interlilueram Germania felix.
Racea sunrfato tempora dicta meo.
Ipsa diu tumui Natisanimosa severis,
Oivexans armis Regna aliena meis:
His afflicta cadain per quosinuicta valebam:
Arte decer miseram meperiisse mea.
Extera qui fuerant assueri in proelia Nati,
Nunc armant rigidas in mea damna manus.
Quis furnr o Nati quae vosmala vexat Erynnis
Ut iuvet adfini caede perire meos?
Sic ceciditse iuvat per mustua vulnera Fratres?
Heu male Germanos terra Latina vocat.
Ausa (ferunt prisci) se animoso oponere Muri
Conseruit dubias turgida Rana manus.
Pugna orat et sese crudeli Marte fatigant,
Infligunt rabidae vulnera saeva Ferae.
Despicit intentos alterna invulnera miluus,
Raptaque dilantat corpora parus solo.
Sic, ubi civili minuenturrobora bello,
Itruetin fractas Barbarus hoftis opes.

Quem non Germani iusctis bene fertisinamnis,
Dum nondum exhaustus Miles in arma venit;
Quid cum conciderint permutus vulnere zires?
Lafsarint versttas civica bella manus!
Perstit eras aliis Gens inconc ssa suinie;
Nunc tibi, qua caderes, ifta reper a utacst.
Exemplo poteras (nite tua fata manerent)
Civili vacuas caede tenere manus.
Martia Roma stetit multos invictaper anons
Viribus externis; concidit ipfa suis.
Civilique acie clarae cecidistis Athenae;
Hac opptessaiacet Graecia tora via.
Quaeque videbanturnullum ruitura per aeumum.
Mars intestinus regna opulen iatulit.
Ponite civiles gladios hastasque feroces,
Cur lacereor Natis praeda relicta meis?
Finglite me nati tantum meruisse Parentem,
Vifaque sian vestra digna pertre manu.
Sed quid Germenae Matres meruere Nurnsque
Civili pubes quid peritura nece?
Ah tantum insano liber in dulgere furori?
Ur sese abripinant corpore membra suo.
Cur patriam vestris Nati pessundatis armis?
Unius haud solum dedecus illud erit.
Qua vehimur cuncti, communi parcite puppi,
Mergimur, immissum cum bilbet illa salum.
Si nequis a saevo Gens dura quiescere bello,
Armis materiam, credite, Turca dabit.
Ille meos diro populatur milite fines,
Et curuo perimit Barbarus ensemeos.
Iamque domos, humilesque casas, urbesque superbas
Concreamt hostili fudbira flamma mann.
Vincula captious timida ceruie trahentens
Hostis in extremum distrahit ille solum.
Asprcio foedamque ne. em, srragemque meorum,

Multa sub immiti corpoa carsa maum'
Ah quoties cedicisse vicet Natosque virumque.
Ipsa trucem sequitur femiana capta virum.
Turba ferox muslto foedat os sanguine cogit
Ire cathenatos post sua castra viros.
Arma Viri numquam prolibertate fereits/
Astringet vacuase dura cathena manus?
Dicite, quem facilis fecit Lucina parentem,
Qui sua fert grato pignota parua sinn.
Cuique domi ludit, gelidae spes parta senectae,
Supremoque animam qui legat ore, puer.
Quis dolor indignas scindet tunc pectore mentes
Cum vestra ante oculos pignora caesa cadeat?
Ah moveant dirze cardes, gemitusque cadentum;
Et quasabsumit Barbarus ignis, opes.
Turbaque Natpurm complexu avulfa parentum,
Quos stringunt tumidi vincla superba Ducis,
En ovos implorant, Prceres, puerique fenesque,
Inclamat ustram Teutous orbis opem.
Et nifi mox vestris lateat desensa subarmis,
Iam feret indignum Partria terra iugum.
Barbaus insano pessundabit omnia bello,
Germani luimus, ni cito fertis opem.
Plura docututrae ficca vox fauce resedit,
Sciibentem lassae destituêre manus.
Sumite (fupremo forsan presor ore) slautem,
Quae nonante mihi, quam dedernis erit,