-
CLARISSIMO CONSULtissimoque viro, Dn. CONRADO RITTERSHUSIO, ACADEMIAE NORICAE ANtecessori dignissimo, etc. S. P. D. A. F. G. G. HTML-Text
IOACHIMI CAMERARII PAPEBERGENSIS. HTML-Text
PANTALEONIS CANDIDI AUSTIACI. delb0056 HTML-Text
-
Centum et Quinquaginta Fabulae DE DIIS. Fabulae I. Iupiter et Simia. delb0056 HTML-Text
HILARII CANTIUNCULAE. delb0176 HTML-Text
-
Ad Iohan. Fridericum et Ferdinandum Hofmannos fratres et liberas Barones. delb0176 HTML-Text
ANTONII CARCHESII. FREISTADIANI, SILESII. delb0184 HTML-Text
GEORGII CAROLIDAE A CARLSBERGA. delb0184 HTML-Text
-
46 Generosa virtus flatus accenditur, 47 Virtus inimicitiis fortine crescit. delb0190 HTML-Text
-
Hactenus Symbola e Satellitio Ludovici Vivis exposui, Nuno alia ab bis continuato numero deducam: ac primum en Erasmi Roterad. Chiliadibus selecta. delb0206 HTML-Text
-
Hucusque Erasmica Symbola extenduntur: sequuntur ex Emblematis Ioach. Camerarii adducta: delb0214 HTML-Text
-
Hucusque Camerarian producta sunt etiam ex variis auctsribuss hinc iude collecta continustoordine sequentur. delb0224 HTML-Text
GEORGII CASSANDRI. delb0236 HTML-Text
IODOCI CASTNERI. delb0236 HTML-Text
MARTINI CHEMNITII. delb0244 HTML-Text
PAULLI CHERLERI ELSTERBURGENSIS. delb0244 HTML-Text
NATHANIS CHYTRAEI PALATINI. delb0284 HTML-Text
-
Votum genethliacum pro Christiano Daniae Rege, filio Friderici II. delb0392 HTML-Text
NICOLAI CISNERI PALATINI delb0410 HTML-Text
-
Descriptio eorum, quae in nuptiis duorum Comitum Dn. Philippi Com. ab Hanavu, ets. et Dn. Philippi Com. a VVesterburg, ets Heidelbergae acta sunt. delb0410 HTML-Text
IOANNIS CLAII HERTZBERGENSIS delb0476 HTML-Text
-
In Ecclesiasten Salomonis Homilia LXIII. HOMILIA I. Complectens argumentum libri. delb0496 HTML-Text
-
Caput primum. HOMILIA III.
Vanitas vanitatum, et omnia Canitas, dixit Ecclesiastes. delb0500 HTML-Text
-
HOMILIA IV. Quid habet homo reliquum de universo labore suo, quo fatcgatur sub Sole? delb0500 HTML-Text
-
HOMILIA V. Soculum aliud praterit, alius sucoedit: At terra perpetua consistit. delb0502 HTML-Text
-
HOMILIA VI. Sol oritur et occidit, et ad locum suum anhelans ibidem oritur: Transit ad meridiem, et circumit ad Aquilonem. Circuit et vadit gyrans ventus, perque circuitus suosrevortiturr. Omnia flumina intrani mare, et ipsum non redundat. atque ita, unde promanant flumina, codem refluunt. delb0502 HTML-Text
-
HOMILIA VII. Res omnes difficiles sunt, nec quisquam verbis explicare potest. Non saturatur oculus videndo, nec auris audiendo. delb0504 HTML-Text
-
HOMILIA VIII. Quale est id quod fuit? Illud ipsum quod futurum est Quale est id quod factum est? Illud ipsum quod fiet. delb0506 HTML-Text
-
HOMILIA IX Nihil est sub Sole novum, noc de ullo negotio dici potest: Eace hoc est novum: Fuit enim superioribus soculis, qua ante nos fuerunt. delb0506 HTML-Text
-
HOMILIA X.
Non est recordatio priorum: Neque posteriorum, quae futura sunt, recordatio erit apud posteros. delb0508 HTML-Text
-
HOMILIA XI. Ego Ecclesiastes fui rex Israelis in Ierusalem: Et constitui in animo meo quaerera et investigare saprenter de omnibus quae fiunt sub caelo delb0510 HTML-Text
-
HOMILIA XII. Hanc affictionem malam dedit Deus filiis hominum, ut hac cruciarentur. delb0510 HTML-Text
-
HOMILIA XIII. Contemplatus sum omnia quae fiunt sub Sole, et ecce omnia sunt vana et afflictio spirtus. Curua non possunt corrigi, et defectus non possunt numerari. delb0512 HTML-Text
-
HOMILIA XIV. Locutus sum in corde meo, dicem: Ecce factus sum magnus, et antecello sapientia omnes, qui ante me fuerunt in lerusalem, et meus mea consideravit multa sapienter et scenier
Et applicui animum ad discendam sapientiam et scientiam, et stultitiam et imprudentiam. delb0512 HTML-Text
-
HOMILIA XV. Et cognovi etiam hoc esse affictionem spiritus, Quia cum magna sapie mia magaest comuncta indignatio, et cum augetur sotenia augetur dolor. delb0514 HTML-Text
-
Caput secundum. HOMILIA XVI. Dixi igitur in corde meo: Agetentabo latitiis et voluptaetisus perfrui: Sed ecce id quoque vanum erat. Et risum stultitiam esse sensi, et gaudio dixi, Quid facis? delb0516 HTML-Text
-
HOMILIA XVII. Et proposui nihi in animo meo abstinere a vino, et dare me totum studio sapientiae. et stulticiae cognoscondae inhaere, ut perspicerem, quid facto opus esset siliis hominum sub calo, totius vitae tempore. delb0518 HTML-Text
-
HOMILIA XVIII. Feci multa praeclara Aediscavi mihi domos, plantavi mihi vineas, feci mihi hortos et paradios et plantavi in illu omnis generis a bores fructiferas Feci mihi piscinas, ad irrigandam virentium arborum silvam. Comparavi mihi servos et ancillas et vernas Fut mihi etiam plus boum et ovium, quam omnibus, qui ante me fuerunt inlerusalem. Cum ulavi mihi etiam argentum et aurum, et peculium a egribus et provinciis. delb0518 HTML-Text
-
HOMILIA XIX. Constitui mihi cantores et cantrices, et hominum delicias omnis generis organa Musica, delb0520 HTML-Text
-
HOMILIA XX. Et maior atque excellentior fui omnibus qui ante me fuerant in lerusalem. Et praeter haec omnia erat etiam in me sapientia. Et quicquid optabam oculi mei, indulsi ipsis, nec fraudavi laetitia cor meum, quo minus frueretur omnibus laboribus meis, hanc partem meam esseratus ex omnibus laboribus meis. Sed cum considerarem omnia opera et labores manuum mearum, Ecce omnia erant vanitas et miseria et nihil aliud sub sole. delb0520 HTML-Text
-
HOMILIA XXI. Et converti merusus, ut viderem sapientiam et stuliciam et imprudentiam: Et qualu hims futurus esset is, quem sucessorem regni iampridem elegerunt. Et vidrquidem sapientiam tanto prastantiorem esse stulticia, quanto praestantior lux est tenebris: Es sapienti quidem oculus esse in capite, stultum autem versan in tenebris: Verum animadvertitamen hoc quoque, unum et eundem esse tam sapicntis quam stulti eventum. delb0522 HTML-Text
-
HOMILIA XXII. Capi igitur sic mecum cogitare: Cum eveniat stulto idem quod mihi, quid igitur frustia sapienter agere conatus sum? Sed et hoc vanum esse cogitavi, quod neque sapientis neque stulti memora perennis est, sed futuru temporibus oblivioni omnia traduntur, et sapiens aque noricogitur atque stultur. Itaque pertesum est vitae,
que tuli, quod quae sub Sole fierent, mera essent vanitas et afflictio. delb0524 HTML-Text
-
HOMILIA XXIII. Paenitebat me etiam omnium laborum meorum, quos exantlaveraem sisb Sole, quod videbam illos alteri postme relinquendos esse, qui sapiensne an stultus futurus esset, scire non passem, et is tamin dominium habitrus
esset in omnia illa, quae et magno labore et multa prudentia acon sivissem sub Solo. Hoc quoque vanum est. Mutavi igitur consilium, et constitui apud animum avocare cor meum ab omnibus laboribus, quibus me maceraveram sub Sole: Cum plerumau is, qui magnolabore sapienter. etudenter et industria suae comparavit, relinquere cogatur ei qui non laborarit in acquirendu illis. Id certe vanum est et magnum malum. quid enim haber homo ex omnibus laboribus et curis, quibn; exercetur sub Sole, praeter dolores, agritudines et molosiias, prae quibus ne noctu qutdem cor eius quiescit? Id vere vanum est. delb0526 HTML-Text
-
HOMILIA XXIIII. Nonneigitur melius est homini comedere et bibere, et auhilarare animam suam in labora suo? Verum id vidi de manu Dei esse. Quis enim me lautius vixit et animinduisit? Nam Deo qui placet, illum donat sapientia, scientia, et animi laeticia: Percatori vero dat hoc malum, an colligat et cumulet, quod ad cum deveniat, qui Deo plant. Est igitur hoc quoque vanum et miseria. delb0530 HTML-Text
-
Caput tertium. HOMILIA XXV. Suum quaeque res habet tempus, et suaest cuiqueir situtosub caelo hora. Tempus est nascendi et morienai Plantandi et evellendi: Occidendi et sanardi: Diruends et adisicandi. Fleudi et ridendi: Lamentanda et sul auli Disicieadi lapides et colligendi: Amplexands et ampiexus fugierdi: Quaerandi et per dendi: Servandi et abilciends: Scrndendi et consuendi: Tacendi et loquendi: Amandi et odto habendi: Belligerandi et pacem faciendi. Quid navare queas amplius, quantum vis labores? delb0532 HTML-Text
-
HOMILIA XXVI. Hanc ego occupationem vidi, quam dedit Deus hominibus, ut ea affligerentur. Omnia enim recte et pulchre facit Deus suo tempore, et ded t sumsructum mundi m corda hominum: Sed illi neque eorum, quae facit Deus, neque lemporus opportuni, quo sacit, initium velfinem noverunt. Statui igitur nihil melius esse, quam laetari et benigne facere sibi in vita sua: Et comedere ac bibere cum iucunaitale, esse donum Dei. delb0538 HTML-Text
-
HOMILIA XXVII. Hoc etiam vidi, quod quicquidfacit Deus, id ducat, rnineque addi neque detrahi potest: Et Deus tllu loper atur, ut timeatur. Quod facit, id existit, et quod vult, id fieri nocesse est: Et quod fuit, idipsum et nunc est, et suturura est. delb0540 HTML-Text
-
HOMILIA XXVIII, Vidi praeterea sub Sole impietatem etiam eo loco, ubiiudicium et iusticia esercehatar. Sic igatur mecum rationabariutique iustum et impium iudicabit Deus. Est enim enique proposito et negotio suum tempus praesinitum. delb0542 HTML-Text
-
HOMILIA XXIX. Hoc quoque mecum cogitabam de conditione hominum, quae prae se fert, lanquaem fecerit eos Deus bestis similes.
Eadem enim accidunt utrisaque, et ut moriuntur bestiae sic mortubtur et homines, et spiritus vitalis idemest utrisque, quo mihi babet bomo prae, ipus praeter cetera animantia: Sed omnina sunt minili, et ad eundem locum deveniunt, et nata ex puluere in puluerem rediguntur. Er nulli a natura certum exploratumque est, an spiritus hominis ascendat sursum, et spiruus iumenti desiendat deorsum in terram. Senttebam igitur nihil melius esse homini. quam laetari de labore suo et hane suam partem exestiriate. Quis enim co deducet ipsum, ut post se sutura cognoscat? delb0542 HTML-Text
-
Caput quartum. HOMILIA XXX. Et conversus vidi oppressiones quae siunt sub Sole, et ecce erant lacrimae oppressorum, et nemo qui consolaretur, et opprimentium potentia maior erat, quam ut consolatia afferriposset itaque feluiores praedicab am mortuos vivis, et utrisque foliciorem eum, qui nondum natus est, quod mala quae sub Sole sissnt, non vidit. delb0546 HTML-Text
-
HOMILIA XXXI. Aspexi quoque omnem laborem et industriam operis, et vidi, quod multa esset inse aequales muidia et aemulatio: Hoc quoque est vanitas et afflictio spiritus Stultus complicat manus suas, et carnem suam lacerat et consicit: Sed melior est pl nitudo volae unius cum requre, quam utriusque cum labore et afflictione spiritus. delb0546 HTML-Text
-
HOMILIA XXXII. Et rursum conversus vidi aliam van tatem sub Sole: Quod aliquis solitariam vitam agens, sine compare sine hberis sinesiatre, finem tamen nonfacit laborandi et divitias casceruandi, nec unquam cogitas; En cui laboro meum defraudans genium? In quocerte vanitas et afsictio magna est. Melius est igitur duos esse, quam unum: Quia et fructus laboris utrinque sunt communes: Et si lapsus fucrit unus, alter manum porriget, quod idem solitario non contirgu: Et mutuo calore utrique recreantur, quod in vita solitariahonesto modo non sit: Et concordi animorum consensu invicti subsistent. Filum enim triplicatum non facile rumpitur. delb0548 HTML-Text
-
HOMILIA XXXIII. Tuer pauper et sapiens melior est rege sene et stulto, et admo itionum impatiente. Est cum quis ex carcere ad honores regni evehitur, et comra rex natus fit pauper: Et vidi omnes sub Sole viventes versamt cum pueris secundis in locum ipsorum successuris: Et multitudine populi ante retroqis stipatos, tales tamen evadere, ex quibus laeticiam non capitant subditi. Hoc quoque vanum est et affliotio magra. delb0552 HTML-Text
-
Caput quintum. HOMILIA XXXIV. Observa pedem tuum cumingrederis domum Dei: Accede ad audtendum potius quam ad dadum sacrisicium stultorum qut nesciunt, quantum mal: faciant. delb0554 HTML-Text
-
HOMILIA XXXV. Ne properes ore tua, neque cortuum festinet loqui coram Deo Deus enim in caelo est, et tu in terra: idcirco sint verba tua pauca. Ut omm multae curae par unt somnia. Ita multiloquinum arguit stultum. delb0556 HTML-Text
-
HOMILIA XXXVI. Si quid voveris Deo, praestare ne cuncteris Non enim placent Deo stulti. Praesta igctur quod vovisti. Melius est ut non voveas, quam ut votum non praestes. Ne permittas orituo, ut pecces in carnem tuam, neque dicas coram Angelo, ignorantiam esse. Ne Deus irascatur voci tuae et
damnet apera manuum tuarum Somnia tantum et vanitates sum multi sermones. Ideo Deum time. delb0556 HTML-Text
-
HOMILIA XXXVII. Si pauperem per vimoppressum, et iudicum aciusticiam de terra ablatam videris, factum ne mireris. Est enim excelsus super excelsum, et super omnes excelsos alius sublimior speculator. Summus in terris rex est, ad excolendam regionem constitutus. delb0558 HTML-Text
-
HOLMILIA XXXVIII. Qui amat pecuniam, nur quam illa obsaturatur: Etquiamat divitias, nihil inde fructus habet. Etiam bocest amanitas. Ubt enim multae sunt opes, ibi multi sunt qui absismant, et quid aliud inde habet possessor earum, msiquod oculos tautum pascit intuendo. Et cum aulcis sit somrus
laboribus defatigato, sive parcior sive largior caena ipsi fuerit: Errgione copia divitus non sinit cum dormire. delb0560 HTML-Text
-
HOMILIA XXXIX. Vidi aliom magnam miseriam sub Sole, quod divitiae asservatae saepu exitiosint possesscri, et pereant cum magna
calamitate, ut nihil perveniat ad haredem ex illo natum. Ut egressus est ex utero matriu nudus, ita nudus disced t, et qualu venit, talis abit, nac quisquam hine abiens secum aufert ex omnius, quae labore suo arquisivit. Maxima profecto haec miseria est quodita abii, ut vemt, et quid fructus inde habet, quod in ventum laboraun? Omnibus diebus vi ae suae in tenebris comedit cum magnae aegritudine animi, morbis et maerore excruciatus. delb0562 HTML-Text
-
HOMILIA XL. Mea igitur haec est! sententia: pulchrum esse, si quis comedat et bibar et aeto sit animo ex omnibus laboribus quos capit sub Sole, omnibus diebus vita suae, quos dedit ei Deus. Haec enim paris eius est. Sed ut is, cui divitias et opes et potentiam largitus est Deus, pro sua parte comedere et bibere et labore suo laetus frui possit, id Dei donum est. Non enim recordatur calami atum in vitae, cum laeticia cor eius Deus impleat. delb0566 HTML-Text
-
Caput sextum. HOMILIA XLL Est malum, quod vidi sub Sole, admodum frequens inter homines, quod alicui deustias, opes, et honeres, et omnia qus animus eius desider are potest, affatim suppeditat Deu, solam perfruendi potestatem non dat, sed alienus illa dsumit. Hoc certe vanum est et aerumnosum. Quad si centenum liberorum pater sit, et aetate longissima maltos annos superer, neque tamen anima etus bonis saturetur, neque corpus vita defunctum sepultura decoretur: affirmare non dubitem, abortus meliorem esse fortunam. Invanum enim venit, et in tenebris abit, et tenebris nomen eins obscuratur, Solem non vidit, neque requiem ullam vel hic vel illic invenit, ac licet bis mille annos vivat, numquam tamen lato est animo. Non ne ad unum locum emnia redeunt? delb0568 HTML-Text
-
HOMILIA XLII. Omnibus homimbus labor pro suo cuiusque modo demandatus est, verum animus non acquieseit. Quid enim amplius navat saptens quam stultus? Aut quid pauper conatur versari inter viventes? Melius est pascere ocules aspectu praesentium, quam animo vagari post absentia. Etiam hoc est vanitas et afstectio spiritus. delb0570 HTML-Text
-
HOMILIA XLIII. Quid hoc autem? Etsi quis nominis fama sit celebrasissimus, nemini tamen obscurum est, quod sit homo, nec cum fortiore se contendere potest. Vanitatum enim infinitus est numerus, et quid amplius est homini: Quis enim novit, quid sit borum homini in vita, omnibus diebus vanitatis suae, quos umbra instar degit? Aut quis praedicere potest homini, quid futurum sit in posterum sub Sole? delb0572 HTML-Text
-
Caput septimum. HOMILIA XLIV. Melius est homestum nomen, quam unguentum bonum: Es dies mortu melior est, quam dies nativitatis. Melius est, ire ad domum luctus quam ad domum convivit. Illic enim est finu omnium hominum, et vivens corde suo ex. pendit. Melior est severitas vulius quam risus, quia tristi vultu cer emendatur. Cor sapientum in domo luctus, et cor stuitorum in domo laeticiae Melius est audire increpationem sapientis, quam stulti canticum. Risus enim stultt est instar spinarum sub olla crepitanium. Etiam ber vanum est. delb0574 HTML-Text
-
HOMILIA XLV. Rebellis et sapientem pertur bat, et cor munisicum labefactat. Melior est finis reiquam principium: Et melior est longanimis, quam praeceps et elatus. Nesis ad irampraeceps, id enim stulti est proprium: Neque disputes, curtempora alia aliis fuerint, meliora: Quia hoc quoque non quaris sapienter. delb0576 HTML-Text
-
HOMILIA XLVI. Bona est sapientia cum haeredit ate, et est excellentia videntium Solem, Nam et sapientia defendit, et pecunia: Sed
sapientia etiam vitam dat possessori suo. Contemplare opera Dei. Quis enim rectum facere poterit, quod ipse curaverit? Laetus esto in die bono: Et mali temporis non sis immemor: Nam boc quoque iuxta illud treavit Deus, ut non invenire possit homo praeterea qutcquam. Omnia vidi in diebus vanitatis meae. Est iustus qui porit in iusticia sua: Et est impius, qui in malicta sua diu vivit. Neque nincium iustus, neque nimum sapiens sis, ne tempare inexpectato percas. Bonum est ut hoc teneas, et ab illo manum tuam non abstrahas. Qui Deum timer, is haec omnia evadel. delb0578 HTML-Text
-
HOMILIA XLVII. Sapientia confortat sapientem plus quam decem potentes qui sunt in civitate. Profecto non est quisquam aus instus in terra, ut fariat bonum semper, et numquam peccet. Ne credas omna quae dicuntur, ne audias servum tuum tibi maledies tem. Convincit enim te cor tuum, quod tu quoque saepius aliis maledixeris. Omnia haec tentavi sapienter et cum cogitarem sapiens esse, longius a me recessit sapiextia Longi quum est quidnam erit? Maximeprofundum est quis ipsum inveniet? delb0582 HTML-Text
-
HOMILIA. XLVIII. Converti porro conmeum, ut investigarem, explorarem et inquir erem sapientiam et scientiam, et cognoscerem impiorum stulticam, et dementium errores: Et inveni morte amariorem esse mulierem, cuius cor est rete et laqueus, et manus quasi vincula. Qui Deo placet, effugiet illam: Peccator vero ab ea capietur. Ecce hoc inveni, inquit Ecclesiastes, aliud ex alio, cum quarerem scientiam. Et adhuc quaerit anima mea, et nondum invenit. Inter mille viros vix unum inveni, at mulierem inter totinveni nullam. Hec saltem inveni, hominem factum esse a Deo rectum: Sed ipsos homines multa machinari cogitationibus suis. Quis adeo sapiens est? Quis hoc explicabit? delb0584 HTML-Text
-
Caput octavum. HOMILIA XLIX. Sapientia hominis illustrat vultum eius: Impudens ausem adio dignus est. Ego os regis observo, et iuramen um Dei: Ne festines recedere a facie eius, neque stis in re mala: Quia omma quae vult faciet, Et verbum regis potens est, nec dicere ei quisquam potest, Quid facis? Servans praeceptum non cognoscet rem maiam Cor sapientis novit tempus et iudicium. Quia omni proposito suum est et tempus et indicium Ingens est hominis calamitas, quod nescit quid suerit, et quid futurum sit, nec quisquam einarrare potest. Nee habet potestatem homo in spiritum suum, et ipsum retineat, neque
Potestatem habet in die mortis, neque potest evadere ex belloeneque impietas eum, in quo est, eripiet. delb0586 HTML-Text
-
HOMILIA L. Haec omnia vidi, et animum meum adieci ad omne opus quod sit sub Sole. Homo in hominem domin, tur interdum in suam ipsius perniciem. Et vidi impios sepultos, qui in loco sancto ambulaverant, sed obliutoni datum erat, quod tales faissent. Hoc quoque vanum est. delb0590 HTML-Text
-
HOMILIA LI. Quia non sequitur mala opera vindicta siatim, co magis in unimum in sucunt homines, ut faciant mala. Sed qu amuis peccator centies malum faciat, et din vivat: tamenscio, quod bene erit Deum timentibus, et factem erusreverentibus: At impii et Deum non timentes neque felices neque longaevi, et dies corum tamquam umbra erum. delb0592 HTML-Text
-
HOMILIA LII. Est et haec vanitas, quae sit in terra: Quod sunt iusti, quibus evenit quasi fecerint opera impiorum: Et sunt impit, quibus evemt quasi fecerint opera instorum. Et dixi hoc quoque vanum esse: Et laudavi laeticiam, et censui nihil melius esse homini sub Sole, quam edere et bibere et laetari, Hoc enim habet ex labore suo, diebus vitae suae, quam das ei Deus sub Sole, Et converti cor meum ad cognoscendam
sapientiam, et contemplandam occupationem, quae sit super terram, quod quis nec die nec nocte somnum videt oculis suis. Et vidi quidem omnta opera Dei, sed non potest homo inter ire quicquam, quod sit sub Sole, imo quo magis enititur in perscrut ando, co minus invenit, et quamus sibi videatur sapere, et rem tenere, tamen invenire non potest. delb0592 HTML-Text
-
Caput nonum. HOMILIA LIII. Omnia haec apud animum meum proposui ut perscrutarer. Sunt iusti et sapientes, et eorum serui sunt in manu Dei,
et tamen ex omnibus, quae eveniunt homini, nec amor nec odium cognosci potest. Onibus enim sunt communes eventus, et insto non aliter evenit quam impio, mundo ut immundo, sacrificanti, ut non sacrificanti bono ut peccatori, periuro ut inramentum religiose servati. Hoc pessimum est omnium, quae fiunt sub Sole, quod omnib. eade indifferenter eveniunt. Unde et impletur cor bominum malo, et manet stulticta in cordibus eorum, quoad vivunt, et tandem meri coguntur. delb0594 HTML-Text
-
HOMILIA LIIII. Homint dum vita est spes, et hoc nomine etiam canis vinens leone mortuo est melior. Sciunt quidem viventes sibi
moriendum esse, sed qui tam mortui sunt, nihil sciunt amplius, nibisque plera meremur, sed oblivioni tradita est memoria eorum, et amor, odium, atque invidea eorum tam desiit, neque partem habent in mundo ex omnibus qua siunt siab Sole. Vade igitur et comede cum gaudio panem tuum, et hilari animo bibe vinum tuum, quia placent opera tua Deo. Omni tempore sint vestimenta tua candida, et oleo caput tuum unge. Fruere vita cum uxore tibi dilecta ommbus diebus vitae vanitatis tuae, quos dat tibi Deus sab Sole. Haec enim est pars vitae et laborum tuorum, quibus exerceris sub Sole. Quod ante pedes est, id totis viribus effice. Apud inferos enim, ad quos devenies, nec opus ullum, nec ars, nec ratio, nec sapientia est. delb0596 HTML-Text
-
HOMILIA LV Conversus sum rursus, ut viderem qua agerentur sub Sole, et vidi felicit atem cursus non esse in celeritate, nequo belli victoriam in robore, neque rationem wictus in industria, neque augmentum divitiarum in prudentia, neque existimationem in arte et usu: Sedomnia a tempore et fortuna pendere. Quinetiam eventuum suorum tempus neseit homo: Sed quemadmodum pisces hamo, et aves laqueo capiuntur: Ita et homines tempore malo praeter exspectationem ingruente opprimuntur. delb0600 HTML-Text
-
HOMILIA LVI. Etiam hant vidi sapientiam sub Sole, guae mihi magna visa est. Oppidum erat paruum, et cives in eo non multi, ad quodoppugnandum venit ren magnus, et obsidione ac vallis cinxit illud. Erat autem vir in illo, pauper et sapiens, qui sua sapientia liberare poterat oppidum: Sed nemo recor dabatur viri huius pauperis. Dixiitaque: Certe praestantior est sapientia robore, quamus contemta sit sapientia panperis, et verbis eius no oboediatur, Verba enim sapuntum apud quietos audiuntur plus quam clamor dominrum apud stultos. Melior est sapientia armis bellicis: At unus saepe malus bona multa perdit, sicut muscae in oleum optimum delapsae corrumpunt illud. Igutur stulticia in loco melior est sapientia et gloria. Cor sapientis est in dextra etus, cor vero stulit in sinistra eius. Stultus etsi ipse sit insipiens, omnes tamen fatuos existimat. Itaque etsi potentioris petulantia contra tuam voluntatem praevaleat, ne te commoveri sinas. Lemtate enim multa et magna mala cohibentur. delb0602 HTML-Text
-
Caput decimum. HOMILIA LVII. Vidi aliud malum sol sole, videlicet magnam inaequalitatem, quae frequens est in regum aulis, quod stulti summoin honore sunt, et divites humi sedent abtecti. Vidi servos equis vectos, et prineipes serutli modo pedibus iter fasientes. Sed qui foveam fodit, incidet in eam: Et qui septem diruit, a serpente mordebuur: Qui saxum volum, laborem sentiet: Et qui ligna findit, laeditur ab illis. Si hebetatum fuerit ferrum, et obtusa eius acies, summa vi subigendo acuendum erit: Ita sapientia labore et usu comparan da estl. delb0604 HTML-Text
-
HOMILIA LVIII. Ut si mordeat serpens non incant atus, sic nihilo melior est vir futilis imguae. Verba ex ore sapientis profecta sum gratiosa: At labia stuli perdunt eum. Initium verborum eius est stuliticia: et finis eorum est insania. Stistus verba mulia facit, cum nesciat homo quid muliu retro saeculis fuerit, aut quid deinceps futurum fit. Labor stuliorum defatig at eos, quia viam ad urbem ignorant. delb0606 HTML-Text
-
HOMILIA LIX. Vae tibi terra; cuius rex puer est. et cuius principes mane comedunt. Beata terra, cuius rex generosus est, et principes comedunt suo tempore, ad reficiendas vires,non ad luxuriam. Per desidiam inclinantur trabes, et per manus socordes perpluit domus. Panis adrisum conficitur, et vinum ad exhilarandos viventes adhibetur, et pecuniae causa fiunt omnia. Ne maledicas regi in corde tuo, neque diusiti in cubiculo tuo. Volucres enim caeli hoc efferent, et pennata ipsum prodent. delb0608 HTML-Text
-
Caput undecimum. HOMILIA LX. Mitte panem tuum super aquas, et longo post tempore invenies illum. Duide liberaliter in septem et acto, quia nescis quid mali venturum sit super terram. Strepletae fuerint nubes, pluviam in terram effundent. Et si ceciderit arbor vel ad Austrum velad Aquilonem in quemcumque locum ceciderit, ibi erit. Quiobsernat ventum nur qua semir abit Et qui nabes respicit, numquam metet. Queadmodum ignoras, qui sit via spiritus, ut quomodo construantur ossa in viero matrv:
Ita et reliqua Dei opera ignoras, qua ubique facit. Manz sparge semen tuum, et vespere item non cesset manus tua, quta nescis utrum sit proventurum, et si proventat utrumque, tanlo erit melius. delb0610 HTML-Text
-
HOMILIA LXI. Dulcis est lax, et iucundum est oculis videre Solem. Si multic amis vixerit homo, et in hu latus fueris, recordatur tamen dierum malorum, quod multi sunt, et quodomma, quae evenerunt, ipsi vanitas sunt Laetare igitur iuvenis in adolescentia tua, et bene se habeat sor tuum in iuventute tua. Fac quod lubitum est cordi tuo, et quod oculius tuis placet, et scuo. quod propter haec omnia vocabit et Deus in iudicium. Aufer irum a corde tuo et remove maliciam a carne tua Quia pueritia et iuventus sunt vanitas. delb0614 HTML-Text
-
Caput duodecimum. HOMILIA LXII. Memento creatoris tui in iuventute tua, antequam veniant dies mali, et appropinquent anni, de quibus dicas. Non placent mihi: Priusquam obienebrescant Sol, lux, luna, et stellae, et revertantur nub es post pluviam: Quando custodes domustrepidobunt, et incuruabunt se fortes: cum cessabunt molitores, et fient pauciores: Et caligabunt
videntes per fenestras: Cum claudentur ostsa extrinsecus, et vox malae fiet remissibr: Cum consurgitur ad vocum volucris et filiae cantici omnes inclinantur. Cum etiam alitudines trment et pavent in v a cum florit amygdalus, et locusla oneratur et omnis a petrius exstingutur: Eo enim discedit homo. ubi mat surus est aeternatum, et circumsbunt in placta plangentes). Antiquam funiculus argnteus rumpatur, et scatebra aurea crescat. Et urna fontis rimas agit, et tota cisternae confringatur. Puluis enim in terram revertetur, ut er at initio: Spiritus autem ad Deum, qui dedit epsum. delb0616 HTML-Text
-
HOMILIA LXIII. Vanitas vanitatum, dixit Ecclesiasies, et omnia sunt vanitas. Atque is Ecclesiastes non tantum ipseerat sapiens, sed papulum quique docebat scientiam. Ipse observant et invesi igavit multa, multasque conscripsit sententias. Verbis usus est exquistis, et recte scripsit sermonem veritatis. Verba hac sapientuno sunt tamquam st muli et claut, per magistros Synagogae scripta, et ab uno pastore accepla. Extra haec nihil recipias amplius fili mi, qura faciendorum librorum nullus est finis, et frequent meditaetio, carnis est afflictio. Summam doctrinarum iam audiamus: Deum time, et mandata eius ferua. Hoc enim omnum hominum est. Omnia enim facta Deus ad iudicium vocabit, et secreta quoque revelabit, sive bonafuerint, sive mala. delb0622 HTML-Text
LACTANTII IOANNIS CODICII SLUCNAuiensis. delb0624 HTML-Text
MATTHAEI COLLINI delb0634 HTML-Text
CHRISTOPHORI COLERI delb0636 HTML-Text
-
Ad Iohan. Baptistam Pezzen, Caesar. Maiest. et consiliis bellicis. ODE. delb0636 HTML-Text
LAURENTII CORVINI NOVOFORENSIS delb0638 HTML-Text
CASPARIS CROPACHI PELSINENSIS delb0944 HTML-Text
STEPHANI CULINGII. delb0948 HTML-Text
HENNINGI CUNRADINI HAMBURGENSIS delb0948 HTML-Text
-
In sepulchrum Alberti Crantz i I. V. D. et Decani Hamburgi instauratum a Michaele Rhedero. Decan. et Syndico ibidem. delb0966 HTML-Text
-
De studio Philosophico. ad D. Sebastianum Bergen Sonatarem Hamburgens. delb0972 HTML-Text
-
Ad Eberhardum Tuvestrengium, I. V. L. reipubl. Hamburgens. Consulem. delb0972 HTML-Text
-
Epitaphium Adolphi a Volma, Reipubl. Stadianae a secretis et Margaritae uxoris. delb0976 HTML-Text
-
Casus Quo quidam ex sua matre et seipsa susceptam filiam duxit uxorem. delb0976 HTML-Text
GASPARIS CONRADI Dn. IOHAN-CHRISTIANO DUCI Lignicens. et Bregens. delb0996 HTML-Text
-
Ad Nicolaum a Burckhaus in Stoltz, consiliarium et Legatum Casarium. delb1024 HTML-Text
-
Ad Theadorum, Dantelem, et Philippum Iasobum Bucretios, Fratres Cermacos. delb1046 HTML-Text
-
Ad Ioachimum, Ottanem-Henricum et Iohannem-Bernhardum; I. FFF. Malizanios, Libbb. Barones de Wartenberga. delb1058 HTML-Text
-
In Symbolum Ioannis Henrici de Blanckenberg. Dum spiro, unicum Christum spero. delb1060 HTML-Text
-
In Symbolum Christophori Rumbaum I. Morior, et disco; utinam et mori! delb1068 HTML-Text
-
Ad Bartholomaum Benckium Bernstadiensi Conflagrationi parentantem. delb1074 HTML-Text
-
In Lemma Symbolicum Iohannes Breithor. In omnibus memor esto novissimorum. delb1078 HTML-Text
HENRICI DECIMATORIS GIFFHORNENSIS delb1080 HTML-Text
CASPARIS DORNAVII VOIDLANDI. delb1082 HTML-Text
-
IAROSLAO SMIRZICIO LIB. Baroni Ad Albertum Ioannem Fratrom Parentatio. delb1222 HTML-Text
ANDREAE ELLINGERI delb1226 HTML-Text
DANIELIS ENGELHARDI delb1234 HTML-Text
LEONARDI ENGELHARTI HALENSIS delb1234 HTML-Text
CASPARIS, ENSII. delb1236 HTML-Text
-
Historia Belli Ditmarsici a Friderico II. Daniae Rege, etc. eiusque Patruis Ioanne et Adolpho Ducibus Holsatia, etc. gesti. delb1236 HTML-Text
-
De Coronatione Friderici II. Daniae et Noruegiae Regis Panegiris, ad Christianum IV. Filium. delb1272 HTML-Text