Phoenicem, solemque ipsum, mundique monarcham,
Invida iusserunt marmore Fata premi.
Mac iacet exigua Princeps Ludonicus arena,
In toto quo vix aequior orbe fuit.
Nam (quis non laudet?) veluti poscebat honestas,
Gloria Pacis erat, gloria Martis erat?
Qui transis igitur, quam sit vis maxima mortis,
Interitu tanti certior esto viri.
Hac modica situs est princeps Henricus in urna:
Mens petit alta pios: nomen in orbe volat.
Siste, licet renuant peragenda negotia gressum;
Et lege. res paruam postulat ista moram.
Hoc (ita Diis placuit, sis fata tulêre)sepulchrum
Frigida Cun adi Principis ossa fovet.
Non Mausolaei celebrata toreumata saxi,
Nec data heic Phariam cernere Pyramidem.
Ipsa sibi satis est Suepris gratissima virtus,
Nec cupit ex alia quaerere laude decus.
Praesulis haec cineres Cunradi marmora claudunc:
Francis flebilibus quem gemit usque modis.
Fama sed immensum celeberrima pervolat orbem:
Spititus aeternae gaudia sedis habet.
Qui Marium saltem putat hoc recubare sepulcro;
Illius humana mens ratione caret.
Cum mario quoniam Pietasque Fidesque iacentes,
Divellia Domino non potuere suo.
Hoc probitas et cana Fides, Pietasque quiesunt,
Ossa pater, tumulo quo Benedictus habet.
Mois nisi more suo, dignos violenter in omnes
Iniiceret rapidas invidiosa manus;
Viveret aeternos sine fine superstes in annos;
Nostraque, quae magna est, nulla querela foret.
Quem sacro puerum lactaverat ubere Pallas.
Angelus hac tegitur Politianus humo.
Flete decus vestrum, divini Iuris alumni.
Flete vagas lauro turba recincta comas.
Heic tuus occulitus, divina Mathesis, alumnus:
Ut quondam vinus, sidera mente colit.
Defuit una dies sexta a trieteride, tristis
Iniecit saevas cum mihi Parca manus.
Heu, rapida innocuo debebant parcere fata.
Nec mihi natalis sic celebrandus erat.
Fallitur exstinctum si me putat esse viator,
Prorsus et in turpi iam periisse luto.
Invida nam rapuit quod mora mihi, Gloria reddit.
Nullaque sic fati sentio damna mei.
Nil tegit hoc Saxum: nam Cerberus ossa voravit:
Addita Tartareis manibus umbra gemit.
Si tibi forte opus est, onus heic deponito ventris.
Non alio certe dignus honore locus.