avan001
POESIS LYRICA NICOLAI AVANCINI e SOCIETATE JESV, Qua continentur LYRICORUM LIBRI IV. ET EPODON LIBER UNUS. #(IMAGE) VIENNAE AVSTRIAE, Apud JOANNEM BLAEU, et ALEXANDRUM HARTTUNG. M. DC. LXX.

avan002

avan003
AUGUSTISSIMO ROMANORVM IMPERATORI LEOPOLDO, VNGARIAE BOHEMIAEQUE REGI, ARCHIDVCI AUSTRIAE, etc. PRINCIPI ac DOMINO clementissimo.

VEnerabunda ad SA- CRATISSIMAE MA- IESTATIS VE- STRAE pedes lyram suam deponit Poesis mea;

avan004
EPISTOLA nunquam illam resumptura; nisi novo calore aliquo in MAIES TATIS VESTRAE gloriam et triumphos en- theetur. Fregeram enimve- ro barbitum, cum horum Lyricorum librum tertium absolverem, statueramque etiam amicorum precibus rogatus, nunquam resume- re. Sed ubi in MAIESTA- TIS VESTRAE verticem novae ac supremae Imperii Ro- mano-Germanici coronae con- fluxerunt; sensi novas mihi circum tempora lauros ser- pore, lyramque et plectrum adtinnire, ac sponte in ma-

avan005
DEDIC AT ORIA. nus sese insinuare. Non po- tui temperare calori, quin et librum quartum adjice- rem, qui totus in MAIE- STATIS VESTRAE gloria occupatur. Expertus non invitum Apollinem in tam augusta materia, quam orbis olim, ac meliora Vatum in- genia invidere possint; ibi rursus testudinem meam in- clino, unde experimento didicit, se resurgere posse vivaciorem. Scio, quod MA- IESTAS VESTRA et re- portatis per bella triumphis, et stabilita Imperii pace, et Optimi Principis comparata

avan006
EPISTOLA gloria, saeculorum Poetas in sui nominis laudes invi- tabit; quibus adempta fin- gendi licentia in Heroicae virtutis commendatione ve- nam omnem exsiccabit. At hoc felicitatis meae pars ma- gna fuerit; quod ubi MA- IESTAS VESTRA Impe- rii diademate coronata, in hanc Vrbem Viennensem, in hoc, inquam, Orbis com- pendium primum advenit, in publica omnium artium ad instruendos CAESAREA MAIESTATE dignos appa- ratus concertatione, meam quoque Thaliam clemen-

avan007
DEDICATORIA. tissimo afflatu resuscitaverit; quam et in Sacr atissimas manus sub Imperii Romano-Germanici nomine admisit, et cothur- num etiam indutam Austria- ca benignitate spectavit. Hinc, quidquid Majestate inferius est, dedignata, ad Augustissimos pedes vel mo- ritura procumbit, vel glo- riosa Famae Caesareae tuba resuscitanda indormit. U- trumque mihi in gloriae par- tem cedet; sive quod mo- rientis lyrae vox ultima fue- rit, LEOPOLDUS; si- ve quod indormiens exper- gefieri poterit uno nomine

avan008
EPISTOLA LEOPOLDI. Utrum- que MAIESTATIS VE- STRAE gloriam in posteriora saecula transmittet; sive quod omnem Poetarum calorem Augusta suarum virtutum ac Imperatorii nominis digni- tate extinguat; sive quod extinctum Austriaca rursus benignitate expergefaciat. Ita serviat Sac. MAIESTA- TI VESTRAE Poesis mea. Quod si ingratum perstre- puerit, forte ut gratas osci- nes solet noctua excire son- no, ita rude sonans haec, Thalia amoeniores Poeta- rum testudines in digna

avan009
DEDICATORIA. LEOPOLDO encomia excitabit. Hoc in voto mo- rior

SACRAE MAJESTATIS VESTRAE Infimus Capellanus Nicolaus Avancinus. SOC. JESU.

avan010
AD AMICVM LECTOREM.

MVlta, quae hic leges, vel in- scripta foliis circumvolabant, vel per varia opuscula sparsa, aut in libellos congesta Auctorem non pro- debant. Collegit primum eorum par- tem amicus meus, honorandis de more Academico S. Theologiae Bacca- laureis, et me consentiente Heca- tomben harum Odarum edidit Viennae typis Cosmerovianis Anno M. DC. LI. non prodito quidem aperte, insinuato tamen satis per praefationem Auctore. Incidit forte Hecatombe illa Bononiae in manus vi- ri, ceteroquin titulo Academico il- lic honorati / parco nomini et pro- fessioni) qui nimia certe in me usus familiaritate, Anno M. DC. LVIII. triginta tres ex ea Hecatombe Odas decerpsit, suo nomini arrogavit, in

avan011
libellum congestas typis dedit, ac etiam fronti, non satis apte, inscri- psit: Hecatombe Odarum diver- sa et varia complectens, ac Reve- rendissimo in Christo Patri Go- swino Nickel Societ. JESU Prae- posito Generali dedicavit. Debui te hujus commonere; ne dum mea mihi vendico, si tu forte in illam XXXIII. Odarum Hecatomben in- cidas, in me furti probrum refun- das. Malim propria supprimere, quam sic uti alienis. Vale.

avan012
FACULTAS R. P. PROVINCIALIS.

EGO JOANNES BERTHOL- DUS Praepositus Provincialis So- cietatis JESU in Provincia Austriae, potestate ad id mihi facta ab Admodum R. P. GOSWINO NICKEL Prae- posito Generali nostro, Facultatem con- cedo, ut Poesis Lyrica P. NICOLAI AVANCINI Societatis nostrae, a quatuor Patribus ejusdem Societatis nostrae revisa, et eorum judicio appro- bata, typis vulgetur. In quorum fidem has sigillo officii et manu mea commu- nivi. Viennae 26. Maji, Anno Domi- ni 1659.

L. S. Idem qui supra.

avan013
NICOLAI AVANCINI E SOCIET ATE IESV LYRICORVM LIBER PRIMVS. AD FERDINANDVM III. IMPERATOREM. ODE I. Ejus animi magnitudinem in rebus desperatis me- moria Nordlinganae victoriae excitat. ESt cura caelo digna, regentium Fovere Sceptrum; quosque ferocia Hostilis ambit, vel protervus Sollicitat calor imperandi, Fasces tueri. Sunt tua Numini FERNANDE, cordi regna; nec arduo Minora bellorum tumultu, Ludibrium mele pressa Sueco Marti jacebunt. Providus aetheris Sic ordo sanxit: Cum furor Austriam Lassavit, et Bellona saevis Imperium cinerare flammis Jam jam paravit, protinüs advolant Portenta caelo: Praelia Balthicis Utcunque saevitura ab antris Conglomerent inimica tela; In te minantis turbinis impetum Retusa frangent; seque tumentium

avan014
Fervor procellarum quieti Restituet, generosiore Ferro repertae. Si tua te juvat Periculorum saepe ruentium. Exempla, Bellonaeque nisus, Et furias revacare menti; Ister loquetur saepius hostium Insanientum sanguine decolor, Lycusque, calcatisque late Rhenus aquis, trepidusque pressa Ripa Visurgis. Qua patet Imperi Circus, tuorum linea ducitur Constans triumphorum: ultimoque Materies numerosa laudum Narraris orbi. Sed mihi vellicat Nörlinga mentem, qua stetit Austriae Arena virtutis, salusque Imperij. Meminisse fas sit. Bellona, saevae Balthidos arduum Emensa pontum, fata Quiritibus Suprema Germanis parabat Vandalico properare ferro. Late minaci surgere vidimus Campos arista, et Marte sub aereo Messem Gradivi impune passim Barbarico fluitare motu. Licentiosis ante volatibus Grando fremebat plumbea, missili Armata letho; quam ruinae Imperij, gemitusque retro, et Mentis Tyrannus magnanimae timor Pallente vultu, vulnera, funera,

avan015
Caedesque, stragesque, et dehausti Excidium populi subibant. Quis tunc, timendum pectus aheneis Aeratus armis, depopulantibus Objecit hastis? quae paratum Funeribus meditara-campum Virtus ferocis fulmina Vandali Victrix subegit? quae domuit manus Belli procellas? quod volantem Circum equitum peditumque nubem Robur paternis finibus arcuit? Eheu! pudendi Martis acinace, Et indecora caede fusus Imperij jacuisset orbis; Ni FERDINANDUs dira minantium Vexare turmas impiger hostium, Vastis fatigato ruinis Imperio decus arrogasses. Pro! quae jacentum strata cadaverum Nörlinga vidit! quem tibi Vandalus Campum retexit! cum fugaci Anteijt sua fata cursu. Quantis Gothorum sanguine decolor Istri procellis infremuit Thetis! Quanto flagellavit tumultu Rhenus aquas, geminumque littus; Cum fusa duro Marte cadavera Misceret armis, signaque volveret; Et scuta scutis, tela telis, Et galeas galeis feriret. Tempestuosi sic male concidit Procella ferri, quidlibet impotens

avan016
Sperare; ni praesens favori Austriadum sua tela Numen Oppignerasset. Quae tibi Martium Tunc dextra robur pectoria indidit, Stat usque constans, et Gradivi Austriaci comitata bellum, Metit triumphos. Indue pristinas AUGUSTE vires, insuperabili Tonante fultus: quo Gradivi Signa feres, trepidabit orbis. AD FERDINANDUM III. IMPERATOREM, Gum adhuc Hungariae Bohemiaeque Rex belli- cam expeditionem suseiperet. ODE II. Vaticinium Victoriarum ejus. VEntura lustris posterioribus Edico vates. Huc age marmora, Huc aera civis: FERDINANDO Hic memorem strue fama pilam. Nam quis superbae dignior arduum Subire molis pegma, vel aureo Spectari in arcu, sive ahena Claustra. Semiramiosve muros Mavortiali straverit impetu, Seu Sarmatarum cornua fregerit, Thracumque Lunas, presseritque Uno Asiam Lybiamque Marte;

avan017
Quam tu, Austriorum maxima Caesarum FERNANDE proles? Te puerilibus Cunis reclinem barbarorum Fusa super posuisse castra Avita Virtus Austria dicitur; Jam tum decoro pulvere Martios Foedare vultus ambientem, Et teneram solidare ferro In bella dextram: Tum quoque basijs Ad arma natas per galeam genas Libasse, Sol gentis, Rudolphus, Et gladio clypeoque parvas Aptasse vires. Cresce rebellibus, FERNANDE, dixit, cresce Proponticis Terror procellis, et tenella Excidium meditare dextra, Exercitata pectoris aegide Olim movendum, cum gravior manus Incumbet armis, et toaras Fronte super radiabit auro. Tunc belluosus Xanthus, et avii Ripae Scamandri, Thermodoontii Hebri tumultus, Bosphorusque, et Argolicis Achelous undis, Thressusque, et audax Bistonius tuos Mordere fraenos discet, Achaica Servire Tethys, Caspiumque Austriacam trepidare dextram. Tunc et nivali prodita Caucaso, Aut fusa saxis de Borealibus Arma edomabis praelioque Concuties Rhodopes sub antris

avan018
Pudenda Martis signa Othomannici; Lateque prae te castra fugacium Agens Getarum, non decoris Tergora vulneribus notabis. Tu fulminantem sub Mareotico Fulgore Bessum non reparabili Damno fatigabis, premesque Indecores Mahometis aras. Sed ante stragi Bistoniae tuus Praeludet ardor, pro patriae focis Per pila et hastas, perque scuta Austriaco superanda Marte. Tumultuosi turbine sulphuris Objecta franges castra rebellium; et Vinci reluctantis Lutheri Posteritas male fida discet, Quid Marte possis. Milite nam tuo Insanientis Pergama Taenari Demolieris, perfidisque Templa diu famulata facris. Haec ille. Sed jam temporis orbita Evolvit aevum, quo tua fervido FERNANDE ferro dextra terret Suppositos pedibus Tyrannos. Pavete vinctae compede Cyclades, Thracesque, et audax Brennus, et insolens Armis Gelonus, Vandalique, et Quidquid habet furiarum apertus In bella Avernus. jam manus ignea Se FERDINANDI in fulmina concitat. Haustura gentes, jam solutus Hinnit equus, violansque freni

avan019
Leges, in hostem praecipitat gradus. Pavete: quo se volverit impetus Calentis aestus, in ruinas Fulmen aget, sonitumque ferri. AD ALEXANDRUM VII. PONT. MAX. ODE III. Vt decernat Immaculatam Conceptionem Beatae MARIAE Virginis. QUi Vaticano, Maximus Arbiter, E colle terras imperio regis Caelumque, ALEXANDER, caducae Praesidium pietatis; audi Vom tuorum. Qua Juvenem vehir ora Phoebum, Turca frementibus Insultat armis; qua senex Sol Hesperium cadit in cubile, Molitur Anglus funera: qua dies Utrinque spectat dissidio pari Orbem diremptum, busta mundi Afer agit, cineresque densat: Qua se Bootes torquet, et Arcades Lentas adurget, Moschus et insolens Scythes, Gelonorumque Mavors Sarmaticum lacerant vigorem. Quemcunque mundi Sol videt angulum, Illo laborat navigium Petri Fessum procellis, ultimamque Bella fremunt minitata cladem.

avan020
Quisquamne tandem terminus impium Aestum Gradivi sistet, et indito Frangens reluctantem lupat, Excidium prohibebit orbis? Vocanda caelo est, jam toties solo Fugata Pax. Decerne, quod alliget Iratum, ALEXANDER, Tonantem, et Detineat grave fulmen irae. Decerne sancta lege: DEI Parens Vixit veneno libera patrio; Labisque primaevae parentum Innocua, in geniale crimen Non venit. Hocte vilior aspici Plebs orat: hoc te, qui propior DEI Aris Sacerdos adstat; hoc te Imperium rogat; hoc paterni FERNANDUS haeres nominis; hoc Pa Hoc Gallus; hoc et quos Sapientia Lauris coronat; queis Tiarae Fronte micant, celebresque mithrae: Ecclesia omnis supplice, popliti Affusa sacro, te prece postulat: Dic: Gurges haeredum, nepotes Cum traheret pater in ruinam. Mundi cadentis vulnera VIRGINEM Non sauciarunt. Oquis honor DEO Hinc exprimetur! quanta MATRI Gloria Virgineae, Tibique Cantanda seris fama nepotibus Nascetur olim! quanta fidelibus Toto orbe sparsis, quanta Romae Laetitiae seges emicabit!

avan021
Sed (quod bonorum summa) Propontidem Qui turbat hastis, quique Aquilonibus Movet tumultus, qui cadentis Solis ab Hesperio cubili, Aut primo ab ortu praelia disserit Mars inquietus, praelia sopiet. Sic auguramur! cum Draconem Virgineo pede subjugatum Pronunciaris, nil poterit Draco Enervis Orci, qui hactenus impias Flammas Avernali caverna Orbis in excidium profudit. Exinde puro Pax niveis polo Invecta bigis gemmea saecula Reponet, et mundo redibit Cana fides, niveique mores. AD B. V. MARIAM DEI MATREM, ODE IV. Cum Augustissimus Romanorum Imperator FERDINANDUS III. Ejus Im- maculatae Conceptioni Statuam in summo Vrbis foro Viennae pone- ret, eique sese devoveret. MATER, augusto redimita Sole, Cui verecundo pudibunda cornu Luna se flectit, famulumque plantis Subjicit ignem:{?ATypogr}

avan022
Cernis, ut vasti dominator orbis Poplite affuso tibi FERDINANDUS Supplicat voti reus, et perennem Dedicat Aram? Hic perennanti rediviva saxo Colla, serpentis grave pondus atri, DIVA conculcas, onus et Draconis Grande minaris. Hic Leo tritus gemit, et colosso Atterit dentes, Basiliscus atro Tortilis giro sua sponte subdit Toxica plantis. Ante communi temerata culpa, Exulis primi vitiata pomo Credita es paucis, Erebique sceptris Colla dedisse. Nunc vetat Caesar male fluctuantem Inter undantes pereuntis orbis Dicere ardores jacuisse, et ulla Labe profanam. Scilicet nondum per inane Caeli Cynthiae pernox vigilabat ignis, Cynthius nondum sua vestiebat Sidera flammis: Nec suos Adam temerarat ausu Impio dentes; tibi quando Numen Subdidit mundum, genitrixque visa es Digna vocari. Scilicet magni solium Tonantis Dedecet primae geniale noxae Crimen, et tantam rigida gravari Lege parentem.

avan023
Egit hoc Caesar tibi FERDINANDUS Fusus ad saxum, positaque lauru Verticem acclinans: Mihi, Virgo, dixit, Criminis expers Audies semper: tibi regna subdo, Sceptra, fortunas, populos, coronas, Filios, memet; tibi dedicatum Accipe munus. Hacttenus genti populisque Caesar Vixerim; posthac tibi militabo Servus. hic sceptrum, hic diadema pono, et Frontis honores. Audiant gentes: meus ille dici Desinet, quisquis crepitante flamma Vel Rubum credit potuisse cingi, Nec tamen uri: Vel sacro extensum Gedeonis agro Vellus haud ullo violari ab imbre, Tota cum circum pluviis maderet Area stillis: Nec tamen nullo temeratam ab igne VIRGINEM credit potuisse flammis Eripi Inferni, solidamque mundo Stare ruente: Vel putat mersam pelagi procellis, Quando communi tumulatus unda Nerei toto latuit profundo Naufragus orbis. Austrius quisquis cupiet vocari, VIRGINEM dicat sine labe pruam, Quae malum prime geniale noxae Sola triumphat.

avan024
Sic vovet Caesar, vovet et Vienna Caesarum nutrix, famulumque quidquid Austriae subdit caput, et verendum Nomen adorat, Ergo te VIRGO, meliore quisquis Spiritu vivit, veneretur expers Iilium spinis, foliisque puram in Irida sparsis. Te puer molli labio, et puell Cratia plenam canat, ante primas Temporum cunas, refluique caeli Ante recursus. Sacra dicaris Domus, hospitalis Numini, puris laqueata gemmis Quam profanati genialis orbis Nesciat ira. VIRGA Jessaeo generosa flore Audias; magni Solium Tonantis, Et Thronus puro Salomonis auro Semper amoenus. Terra dicaris benedicta, flore Fertilis campi; cui Virginales Anguis in sulcos fugiat venena Spargere culpae. Innocens VIRGO Speculum canaris, Cui suam Numen speciem sub umbra Carnis impressit, speculumque toto Pinxit amore. Celsior sed dum supereminente Cernis, o VIRGO, famulam Viennam Marmore, et pressae pudibunda calcas Cornua lunae;

avan025
Austriam prona, bona VIRGO, fronte Aspice, et magni pia FERDINANDI Aure materna, facilique vultu Suscipe vota. AD SERENISSIMUM LEOPOLDUM HVNGARIAE BOHEMIAEQVE REGEM. ODE. V. De optima regnandi forma. NOn legum cumulus, non rigor, aut metus, Non frontis species semper amabilis, Non ridens labium, non NUma, non Solon, Non praecepta Lycurgica,{?ATypogr} Non sceptrum Assyrium, non dominantium Persarum cydares, non fremitus Scythae Servant Imperium. Non nimis acria, Sed nec mollia Principum Sint praecepta nimis. Molliter impera, Qui flectis populos: acriter increpa, Si vis imperiis addere vim tuis. Regnum molle nimis, perit; Et crudele nimis, seditionibus Internis agitur. Nolo Neronico Torqueri populos imperii jugo. Civis lege sub aerea Oppressus, genium contrahit asperum, Et mores rigidos. Ut violentius,

avan026
Excussoque solo erumpit in aera Ignis, qui premitur nimis: Sic quamvis genii nobilis, indoles Arctari impatiens, cum premitur, dolet; Tum fervet rabie; denique, quam diu Molem gesserat, excutit. Aurati radius vel diadematis, Vel sceptri species, vel lateris color, Vel fulgor Solii non bene convenit Cum dura in populos manu, Quae labente magis fulmine saeviat, Et ferro et sacibus; quae jugulis neces Semper parturiat; quae tonet horrido Semper supplicio, et reos Aeque ac innocuos morte remuneret, Et consanguineo funere misceat. Cui fulget solium, mens quoque fulgeat; Et clari diadematis In vultum veniat pulchra serenitas. Immites animos, vulgus inaestuans, Plebisque indomitae pectus, amoenior Frontis mitigat area, Et risus facilis. Sic Leo ferreos Clathros dilacerat, seque benignior Cedit blanditiis. Quod nequiit furor, Hoc clementia comparat. Sed nolo residem dexterae inertiam, Nolo mollitiem. Saepe ferocibus Luctandum ingeniis est, quibus aestuat Mens in civica praelia Plebeiusque furor: quae melioribus Si tentes studiis fingere, vinceris

avan027
Cordis duritie, et ludibriis probos Vulgi mobilis objicis: Queis quo plus studeas, plus noceas quoque. Ergo sit facili in fronte severitas, In risu gravitas, emphasis in jocis, Et. constans animi tenor. Hac RUDOLPHUS iit: Non mihi, dixerat, Uni nascor iners, sed populi bono: Nec claudi patiar: me sinite obvios Ampelxus dare civibus, Hac ALBERTUS iit, fortis aheneos Unes per cuneos rumpere semitam, Et ferrum manibus vulneris arbitrum Exercere per aemulam Obstantum rabiem; nec minus A ustriis Promptus sanguineos tergere Solibus Armorum fremitus, et rigidos trucis Vultus ponere Achillei. Hac se belligerae Mars Alemanniae Et mundi domitor CAROLUS orbita Devolvit, Phrygio non minor Austrius Bellator Telamonide. Seu vectus pelago Gadibus Africam, Europenque Asrae jungeret, et mare Calcaret dominus, Bistonis improbum Audax fundere sanguinem: Seu Victor saturum Myrmidonum nece In pace ablueret fulmen acinacis Refractis furiis, seque amethystino Soli fingeret aemulum, Largus blanditiae, parcus acinacis, Parcus militiae, pacis amantior,

avan028
Orbis praesidium, gratia vivium, Janus nominis Austrii. Hac FERNANDUS iit (semper amabile O nomen superis!) aeque AVUS ac PATER, Queis mitis facili in fronte severitas, Et clementia serio In vultu micuit: seu temeraria Arcerent Stygiae jura superbiae, Et belli fremitus, et miserabiles Casus Marte retunderent; Quos vel Parrhasiis Ursa Triomibus, Vel Danis vomuit terra paludibus, Aut ignobilibus rusticus insolens Armis duxit in Austriam. Seu pulchra cilium lege serenitas Utrique opprimeret, regnaque pectoris Occulta regerent arte, benignitas, Pax, clementia, gratia. Hac ibis LEOPOLDE: huc patrii trahit Exemplum generis. Non reses indoles, Vel tropens animus, vel decorum tibi Est ignara ferocia. Vix natus, patrium dicere sanguinem Ebullisse puer, seque tibi graves Inclinasse mitras, et facilem sui Virtutem puerilibus Inserpsisse togis. Jam tibi Pannones Inflexere genu, seque Bohemica Augusto capiti Laurea miscuit; Et se purpura Regio Affixit lateri; jam diadema te Germani Imperii postulat, et suis

avan029
Arridet radiis, jam sapientiam Et mentem Austriacam stupent, Qui te conspiciunt. Sic LEOPOLDE te Exemplis patriis indue, et exere Virtutis specimen, mitia fulmina, Clementemque ferociam. AD SERENISSIMUM LEOPOLDUM HUNGARIAE ET BOHEMIAE REGEM. ODE VI. Vt imperet suaviter et fortiter. Quisquis secundis Imperii ratim Dynasta felix ire Favonijs, Fluctusque tranquillos jacere. Et placida populi quiete Gaudere gestit; queis DEUS imperat, His ille terrae legibus imperat. Cui norma regnandi est ab astris, Sorte reget meliore gentes. At numen una fronte serenius Indulget orbi lumen, et imbribus Terras superfusas inundat: Fronte pari recreat, feritque. Non ille, quamvis caeca licentia Mortalium sese inferat aetheri Tu mens, Gigantaeoque bello Innocuis violenta pubes

avan030
Insultet astris, semper acinace Ultore saevit, nec nocua manu Elidit ignes, flammeumque Ore vomit jaculante fulmen: Non ille semper stat gravida super Judex severus nube, nec ardua In funera et clades acuto Dextra riget metuenda telo. Sed parcus irae fulmina comprimit, Lentusque flammas volvere, vindicem Suspendit ignem; ac ultionis Lora manu breviore tractat. Crudele regnum mole ruit sua; Constat paternum: quoque suavior Et vultus et sceptrum gubernat, Hoc niveo magis exiguntur Phoebo Calendä, depluaque aureo Felicitatis sidera munere Pacem reducunt, pulveremque Euboicum revocant in annos. Nil subditorum exulcerat acrius In bella mentes, quam Ducis asperi Immitte sceptrum, civiumque In jugulos grave fulgur ensis. Oppressa libertas fera suscitat In arma dextras, qui minus imperat, Plus impetrabit; quique cogit, Ille minus populum movebit. At nec remissis legibus addecet Fraenare gentes. Nec nimis aspera Sint sceptra Regum; temperato Nec pietas careat rigore.

avan031
Impune crimen crimina germinat, Serpitque labes, cui tenerae nimis Manus medentur: fons futuri est, Praeteriti sceleris medela Neglecta. Vires tempora noxiis Herbis ministrant. sit rigidus favor, Rigorque clemens, cum veneni Damna sequens nihil auget hora. Cum perpetratum flagitium novae Est causa noxae, supplicium manus Ne lenta tardet. Qui nocentem Non perimit, nocet innocenti. Terrere, non est semper atrocitas; Nec semper est clementia parcere. Utrumque miscendum est. Machaon Quale ferit, simul / medetur. Hac arte Reges saecula prorogant: Hac FERDINANDUS sustinuit Pater Caesarque mundum, quando regna Justitia et Pietate flexit. Hac tu, paternis non minor artibus LUIDPOLDE regna; votaque patriae Virtute adimple, dum reponis Justitia et Pietate Patrem. AD SERENISSIMUM ARCHIDUCEM LEOPOLDUM GUILIELMUM. ODE. VII. PANEGYRIS. DIceris olim Mars Alemanniae, Et Galliarum terror, et Urbium

avan032
Victor rebellantum, et Visurgin, Et Rhodanum, Legerimque magnis Lassasse bellis, atque Ararin metu Turbasse ferri: Sequana te canet, Et Rhenus, et Mosella, et Ister, Teque Lycus LEOPOLDE sero Transcribet aevo, non superabilem Armis Achillen, et memorabili Loquetur auro; te tuorum Fama canet senior Nepotum. Dicere, quantus moenia ruperis Mavors ad Ipras; quantus in obvium Harcourtium fulmen rotaris, Et rigido Cameracum in aerre Evisceraris: quam tulerit tibi Donkercha palmam; quo Lielerium Sudore victum; quo Menenae Quo steterit Gravelinga bello. Nec te silebit grande opus Austrii Mardika Martis; nec famularia Rocroya subjecisse quondam Colla tuis, LEOPOLDE, signis Nimis dolebit; Quin sua pronius Cessisse Brugae moenia, et arduas Dixmuda turres, et Capella Austriacam timuisse dextram Gaudebit olim: nec sibi Gallicum Fraenum Bogurgum, nec sibi Lilia Rhetelium desiderabit Magne tuo, LEOPOLOE, ferro Nuper subactum: quin tua Symbola Cortracum amabit; sub tua procidet

avan033
Vexilla Flander, deprimetque Belga suos tibi sponte muros. Sed illa laus est maxima Principis, Cum Marte possis plurima, plurima Clementia servare, et aequi Nutu animi studioque pacis Cives tueri. Sic geris impetum Mavortialem fortis acinace; Ut non remittas lora mentis, Nec rigido nimis ore fulmen Stringas severus: Nec violentia, Nec ardor irae estinguit amabile Frontis serenum; nec superba Nube tumet cilij theatrum. Vultus amicis vocibus assonant, Vocesque caeli risibus auream Beatitatem proloquuntur, Et genij moderatioris Testantur aulam. Sic Patris indoles Augusta natos occupat, et suos Mores refingit; sic Leones In soboles animos refundunt. Talis serenis Solibus aemulus FERNANDUS olim melle beatius Spirabat aevum; sic rigebat Justitiae metuendus ense, Ut lenitatis semper amantior Per ipsa sonti vulnera parceret; Magis verecundi pudoris, Quam rigui cupidus cruoris. Hinc consonantum gratia temporum, Amcia pacis saecula melleos

avan034
Annos trahebant; hinc olivae, Hinc placidi micuere Soles. Sic tu frementes ingenuo minas Extinguis ausu. nam melius jubet, Qui melle jussa, et liberali Imperium comitatur auro. Hinc te sagatis miles amoribus Ultro est secutus. Nempe fides Ducum, Et ira constans, impetusque Hoc prrecio bene comparatur. Hac arte ductae in magna pericula Ivere turmae: hac miles in obvios Furoris ignes, hosticamque Impavidus ruit in procellam. Te teste quivis vincere, vel mori, Per asperati fulmina praelij, Martisque ferventis tumultus, Per proprij pluviam cruoris Amavit ultro, nec puduit tui Perire causa. At tu quoque cum tuis Ardore eodem vel perire, Vel furias penetrare Martis Victor fremebas. Nam quoties equo In arma primus, primus in aereum Campum irruisti; nec cruenti Ferrea diluvies Gradivi Stitit volantem? nec rigidum gelu Strinxit tuorum pectora, queis faces Facto ingerebas, aemulumque In studium facilis trahebas. Hac miles urget praelia; qua praeit Vis imperantis. Praecipientium

avan035
Exempla plus urgent in ausus; Quam tubicen, tonitruque vocis. Novere Belgae. Caetera supprimo Momenta laudum, posterioribus Narranda saeelis, queis caneris Praesidium LEOPOLDE Flandri, Columna Regum, gloria Caesarum, Corona stirpis, gentis et Austriae Firmamen, et Martis propago, Et fidei, patriaeque fulcrum. AD PRINCIPES GERMANOS. ODE VIII. De bello Germanico, pro pace. EHeu, pudendi fabula saeculi, Sero Nepoti non sine lachrymis Cantanda quondam! quo furentum Theutonidum rapit ira ferrum? Non est honesti haec prodiga sanguinis, Nec digna vestro nomine Theutones Virtus, sarissarum calores In proprias animare caedes. Utcunque Turcas, aus Scythiae vagas Gentes subactas, signaque Achaico Illata ponto, et funerati Castra Getae labefacta Marte Audire mallem; nec Marathoniam Laurum inviderem, nec Mareotida, et Hebrum, Methoneosque saltur Theutonico cecidisse ferro

avan036
Vates tacerem. Nam procul Artacen Fumasse busto, et sanguine Bosphorum Manasse, Bizantique turres Fulminea occubuisse dextra, Pridem decembres diceret ad focos Victor Geloni miles, et aufugam Scythen, reluctantemque Bessum Theutonicos toleraere fraenos. Sed heu! nocenti parcitur; innocens Sanguis sititur. Barbara Norici Nil tela mucrones fatigant: Et gladios, toties cruore Tinctos cytharum, Thyssagetum pudet Pulchris phalanges rumpere nisibus, Cretamque raptam, Cycladasque Non humili reparare bello. At insecundo Marte Alemannicos Enses suorum in viscera civium Aut caeca regnandi libido, Aut alijs supereminendi Cupido mersit. Parcite, PRINCIPES, De subditorum vulneribus sitim Potare vestram, et parciore Excidium prohibete ferro. Utcunque vilis verticis est cruor, Est indecorum fundere. Gloriae Si tangit ardor, appetitum Temperies moderata fraenet, In inquieto fulgura gloriae, Non in sereno, quaeritis aequore. Ipse appetitus eminendi Nocte viam tegit ad coronas.

avan037
Ferrum in suorum mergere viscera, In innocentes vertere fulmina, Natare tabo, civiumque Rura cadaveribus replere; Evertere urbes, busta coloniis Inferre, caedes irreparabili Densare damno, patriosque Sternere agros, segetemque agrorum, Hoc Regiumne est? scilicet edito Magnus locavit vos solio DEUS, Libidini ut vestrae litetur Vulneribus, necibus, ruinis, Bustisque Regnorum? Ah melius nitet Augusta caeli forma, serenior Cum fulget aether, ac amoena Luce dies radiatus intrat: Quam cum fragores fulminis intonat Tonitruorum murmure saevior; Et convolutum nube caelum Fulminea strepit a procella. Timenda Regnis jam satis hactenus Est imperantum visa potentia: Amoenitate enubilate Tandem animos, ciliumque frontis. Scissam tot armis inviolabili Firmate rursus nexu Alemanniam; Metuque bellorum repulso Rursus amor pietasque regnet. Non ista Regum est gloria, purpuram Fuso suorum tingere sanguine, Aut apparatu praeliorum- -Absumere opes, animamque regni.{?ATypogr}

avan038
Non ista Regum est gloria, purpuram Comerae adinstar spargere, caedibus Replere passim urbes, suisque Cum populis sepelire regna. Non ista Regum est gloria, scribere Leges sepulchris, aut morientibus Male imperare, aut aestuantes In gladios rigidare sceptra. Haec vera Regum est gloria, siderum Felciorum more, potentia Mundum tueri, labilemque Temperiem solidare rerum: Res dissipatas nectere vinculo Constante amoris; seditionibus Urbes laborantes levare, et Pacifera redimire oliva. Haec est Virorum nobilium indoles, Vitare bellum, quando necessitas Non urget instans, et quietis Lege suam stabilire sortem. Nam, quale sidus non sibi luminis Pendit tributum, non sibi Principes Inaugurantur, sed suorum Utilitas diadema primum Excogitavit. Quem lateri gerit Fixum, saluti impendat aeinacem Princeps suorum; nec severum Fulmen agat, nisi cum rebellis Arcendus hoftis finibus imperi, Et innocentum patria Civium Tegenda ferro est. Quod revinctae Frontis ebur diadema cingit,

avan039
Idem salubres in populos agat Umbras: quod auro fulgurat, et solum Lambit paludamentum, aperto Regna sinu populosque cingat. Quae sceptra torquet regia, nesciant Ferri rigorem, vel violentiam Severitatis, sed modesto Auro animos populorum inescent. Hac arte caeli prodigium, Austria, Regina mundi, qua juvenis venit Dies, fatigatosque currus Hesperio tumulat cubili, Per foederatum non moderabili Mavorte ferrum in saecula protulit Quaterna sceptrum, dum procellas Pacifica recreavit aura. Hac arte sceptrum proferet Austria, Si vota caelum pronius audiat, Ad usque fines, et supremam Canitiem morientis orbis. Hanc vos precatur maesta Alemannia Heroes artem, jam specie minor, Cadaverosa fronte, adeso Pene alia, at tamen ipsa, vultu; Heu! tristis, inquit, nec lachrymabili Sat eluendus diluvio dolor, Donec cruentatis sepultus Visceribus retrahatur ensis. Quot lustra vidi, peneque saeculum, Ex quo Gradivus Civica praelia Exercet in me, nec cruenti Finis adhuc patet usque belli.

avan040
Quot Albis amnes sanguine polluit? Quot Ister egit valla cadaverum? Quot scuta Rhenus, quot sarissas, Quot clypeos, galeasque volvit? O Christiano parcite sanguini, Vestrisque sceptris parcite PRINCIPES, Quae jam Gigantaeo furore IN solidum riguere ferrum: Non arma dextris excutio: unicum Precor: proquinquum parcite PRINCIPES Lassare regnum; et militare Odryssijs date robur oris Bene elocandum. Hic Strymona misceat, At hic patentem ponte Propontidem Insternat, hic ducat calentem Bistonios segetem per agros. Hic Nessum inundet classe; Corinthiam Hic claudat Isthmum; hic aequore Cycladas Vetet natare; hic jura Naxo, Ille Paro, Scythiaeque dicat. Sic ite magni in praelia PRINCIPES. Sic vestra quondam bella Alemanniam Jungent Achaeis, et Pelasgi Theutonicas patientur aras.

avan041
Ad Illustrissimum et Excellentissimum D. COMITEM FERDINANDUM DE PORZIA, etc. ODE IX Cum ab Augustissimo Imperatore FERDI- NANDO III. ex Legatione ad Sereniss. Remp. Venetam revocartetur, et Serenissimo Archiduci LEOPOLDO IGNATIO praeficeretur. Legationis functe laboribus FERDINANDE, pulchras Adriaci maris Dimitte sedes, et Senatum Ac populum Venetum relinque. Secundioris carbasa flatibus Feruntur aurae. Jam tibi faustior Recluditur portus, ratisque Austriacae properat subire Theatra laudis. Perge volgentibus FERNADNDE Divis, Imperialium Qua se coranarum Vienna Puchra parens, imitata Solem, In Iuce jactat. Jam tibi Maximi Blandum favores Caesaris annuunt, Te vultus arridet, jubarque Caesareae pietatis optat. Hic Patris ingens gloria Caesaris, Magnaeque stirpis gemma sequentibus Aptatur annis; ut Coronis A tenero LEOPOLDUS ungue

avan042
Assueseat, Illum fors sibi destinat Olim Bohemus, fors quoque Pannones Illi laborant, ominosum Ut Stephani stephanoma sacrae Fronti maritent. Non ego saecula Magno parenti Nestoris ultima, Non pulverem fratri Sybillae Invideo, decimaeque cursum Felieitatis. Sed tamen indoles Erecta cordis, spiritus igneus, Mens feta prudenti vigore, Judicii generosa virtus, Augusta spirant. Fors Othomannica Huic Luna flectet cornua. Dextera Sic apta bellis pollicetur, Sic pietas animosa spondet. Quid si (futuri nescio quis mihi Apollo vates omina praecinit) Cum sidus aeternum cadente- Aetate parens, vetulusque frater Addetur astris, ipse serenior Succedat orbi Phoebus, et aureo Frontem coronatus tiara Imperio moderetur orbem? Quodcunque tandem sidera destinent, Nil vile credo. At, quamlibet edita Natura, praeceptis juvanda est. Dum teneris adolescit annis Ad sceptra virtus et diademata; Opus Magistro est. Ingenuae idoles Habent favillas acrioris Ingenii, vegetaeque mentis:

avan043
Sed publicarum in magna pericula Crevere rerum, cum sine Praeside Virtutis, et cura Magistri Interiit juvenilis aetas. At quanta moles, fingere publicae Ducem saluti! qui excidium piis Avertat aris, Haeresesque Ultor agat, scelerumque larvas Ad impiatae regna Proserpinae Retrudat audax; qui solium occupet Virtute; qui pacis quietem, et Consilio moderetur arma! Non unus uno in Principe fingitur. Unus paratur pluribus. Instruit Plebemque, Civesque, et Senatum, et Militiae famularis agmen, Quicunque vitam Principis erudit. Nam lege Cives Principis ambulant, Seseque ad exemplum regentis Tota student revocare regna. Prudentioris consilii est opus, Necessitati pectora publicae Aptare Regum, Principemque Egregiis animare curis. natura primos ingniculos dedit Ad sceptra; virtus excoluit manum Pectusque; virtutem Magistri Cura vigil studiumque format. Olim quaternos Persia Regibus Dedit Magistros: vim sapientiae Ut primus afflaret, rudemque Ingenii tabulam novenis

avan044
Scientiarum pingeret artibus: Alter doceret pectoris impetum Fraenare, et ardentem severis Imperiis regere appetitum: Ad aequitatis tertius ordinem, Morumque normam, juraque Caesrum, Decreta, leges, et statuta Justitiae, Themidisque lancem REgem erudiret: Quaertus ut igneam Ad bella mentem, ad praelia dexteram Exsuscitaret, et probrosos Corde metus, pavidumque frigus Procul fugaret. Tu unicus ommum Supplebis artes: tu Sapientiam, Tu fraena mentis, tu aequitatis Jura dabis, calidumque pectus Ad Martis ignem Principis excoles, FERNANDE. Sic te consilii tui, Prudentiae, excelsaeque mentis, Et genii moderatioris, Morumque Caesar conscius eligit. Ades tenelli regula Principis, Et norma vitae, Caesarique Consimilem sobolem parenti Effinge. Non est difficilis manum Sequi magistram materia. Indoles Augusta primo prodit aeve, Quod senibus cumulabit annis. Quod vir patrabit, jam puer indicat. Natura magnae semina gloriae Ostendit ultro; seque parvus A tenero Leo prodit ungue.

avan045
Pro! quantus olim, quantus in aureae Momenta pacis proferet Austriam Prudentiam, clementiamque Et placidos LEOPOLDVS oris Risus modesti! quantus in aereas Maturiori fortiop impetu Assurget iras, si furores Odrysium minitetur astrum! Sed te Magistro. Te Venetis procul FERNANDE jam nunc fluctibus eripe: Te CAESAR optat; erudiri Lege tua LEOPOLDUS orat. AD RR. PP. CHRISTIANUM HERTRICH, et FRANCISCUM SCHEFFELMAYR, SOCIETATIS JESU; PED X. Cum ex Austria in Indias abirent. ERgo posthabitae finibus Austriae Abseissos patrio climate, fratribus Avulsos, violens vos amor Indiae, Nil fati trepidos, rapit?{?ATypogr} Heu, quantis pelagus seditionibus Tempestas lacerat! quanta minacium Sese conglomerant praelia fluctuum! Quanto murmure Nereus

avan046
Luctatur Boreae, et torva licentia Turbatae Aeoliae miscet atrocibus Pontum turbinibus! stant scopulis pares Undae, et sidera montibus Aggestis violant; moxque cadentibus In valles scopulis Tartara detegunt, Absorbentque animosjam prope uaufragos Solo naufrajij metu. Quid Scyllas memorem colla trifaucibus Succinctas caibus, mille latratibus Terrentes mare, Symplegadas obvia Urgentes sola murmure? Non est res modicis septa periculis, Rixantis Thetidos tam fragili rate Explorare fidem, perque Aquilonibus Convulsum mare credulam Hortari tabulam. Quis rabiem Noti, Quis tristes Hyadas, monstra natantia, Infames scopulos, Acroceraunia Constanti videat gena? Quod si in nocte jacens vos populus movet, Caelestumque reudes, et sine Numine Indi sollicitant; est sua proximo. Ignorantia Theutoni, Vicinis nimia est nox Luneburgicis, Hassis umbra sua est, umbraque Saxoni, Et Danis tenebrae: huc feta laboribus Gnavi pectora vertite. Sed vos Memnonidum devia fedibus Astrorum patrijs gens vocat. Ibitis: Nec ponti rabies dissociabili Fluctu dilacerans mare,

avan047
Nec telis pharetrae lethiferis graves; Sed nec Thessalici pocula toxici Terrent, nec populi barbaries feri, Quidvis et facere et pati Aeque magnanimos. Ibitis efferum Calare Oceanum seduli, et invias Mundi sepositi quaerere semitas. Talis per mare turbidum Ivit XAVERIVS, signa nocentium Impermissa DEVM cedere pertinax, Nec fervor pelagi, nec Boreae gelu, Aestu nec sola Sirio Avertere animum Numinis igneis Impulsum jaculis; quin avidus mori. Arces Memnonias foedere Romulo In caelis traheret vias. Huic sese famulis obsequiosius Subjecit pelagus fluctibus, et gravem Cervicem didicit flectere, et Aeolus Inservire Favonijs. Talis Silveria, et Nunnius, et Sosa Invasere freti marmor inhospitum, Et Bungi populos, et mare Sinicum, Et nuper patriae Austriae Andreas Xavier raptus in ultimas Oras Gangaridum. Scilicet impigris Addunt hi stimulos mentibus, et procul Adspirantibus annuunt. Sic vos compositis Oceanus ferat Vndae litigiis! Sic bona sidera, Mites Tyndaridae carbasa dirigant! Sic blandae Zephyritidos

avan048
Spirent obsequiis flamina; nec ratem Decertantem odiis praecipitis Noti Tempestas rapiat; sed cicurabili Somno indormiat Aeolus. Et pigris jaceant aequora fluctibus. Audimur! teneris vela modestior Impraegnat Zephyris aura, et Etesiae Circum suppara fluctuant. Ite, ite, o animi dimidium mei, Dum ludit placidis aura Favoniis, Et velum modico turgidum anhelitu Insulatat famulo freto: Ite, ite; et populos Deucalionio Partu progenitos, fragmina rupium, Et Pyrrhae sobolem, moribus Austriae Informate modestiae. Olim forte canam, saevitiae memor, Elisos jugulos funibus, aut Crucis Implctum gremium, aut barbarum acinacem Vestro sanguine lividum; Aut emptam jaculis Aethyopum necem, Aut divulsa truci membra ferocia, Aut vivos cineres post sua funera Vates non humilis colam. Ite, ite: at socius pergere dum vetor Detentus patria, mens comitabitur. Si tolli ex oculis forte valebitis, At non eripi amoribus.

avan049
AD QUIRITES. ODE XI. De otio vitando. VIdes, ut astris aemula pegmata, Regumque turres, non superabili Fastu tumentes, in ruinam Mole sua trepidae fatiscant, Rimisque passim immane patentibus Tectum oscitantes vix bene pendulum Muros fatiget, perviisque Grande Notis pateat theatrum? Vides, opimi ut jugera praedii Urtica damni fertilis obsidet, Et permeantis lene vitri Triste bibit lolium fluent? Primus pudendae hic fructus inertiae est. Perirer somnis: haec sine bellico Furore Martis vastitatem Immittit agris, laribus ruinas, Pestemque menti. Dextera ubi reses Pendet; nec agri nobile villico Reddunt tributum, nec corona Ulla venit redimere frontem Victrice in umbra. Quid male Pergama in Bustum voravit? quid sybarim eruit, Vertitque Cannas? cur cruento Mixtus iit Thrasy menus amne? Delicta turpis dicimus otii, Vitaeque inertis crimina pandimus.

avan050
Starernt adhuc trurres Gomorrhae, Nec Sodomam jaculata caelo Flamma ustulasset; ni reses otium Squalensque inerti segnities situ Gentem obruisset. Sic perimus, Dum terimus male tempus alto Situ otiosi. Tollite desidem Pacem Quirites probilus; ut gravi Negociorum mole pressas A teneris acuatis annis Ad publicorum pondera munerum, Vrbisque fasces. Nempe sequentibus Annis Magistratus tenebunt, Jura dabunt, populosque flectent, Martem movebunt, praelia digerent, Pacemque condent. Est, qui Agamemnonem, Est, qui Catonem, Tulliumque, Quique Numam simulabit olim. Hunc cura legum, hunc dextra securibus Aptata Romae, hunc consilium togae, Pacisque mores, hunc juvabit Matris amor, strepitusque belli. Sed non, si avorum moribus avii Vitent laborem, turpis inertiae Molles Alumni; non Caleno Si madeant, veterumque pugnas Scribant Falerno regificis super Deducta mensis, horrida praelia Narrasse contenti; nec ultra Facta patrum revocare avari. Elumbe vitae desidis otium, Et dissolutus torpor adulterat

avan051
Molles nepotes, spiritusque magnanimi generis sepulchro Vivo recondit, fataque praevolo Fato antecurrit. Quisquis in otio Transegit annos, ille vixit. Imo diu, sed inerte somno, Vitam est moratus. Qualis inhospita Palus putrescit; dum negat exitum Motumque Iymphis, et veneno Viperei generis redundat: Talis laboris nescia congregat Angues Juventus, qui male devium Pectus flagellant, et nocentes Mille replent vitiis medullas. Ferax malorum deses inertia In mille mentem damna reciprocat, Enutrit insanos amores, Inque animum vocat omne crimen: Quem nec decori laeta periculi Cupido pungat, nec stimulet decus Lauri virentis, nec paternae Effigies, memoresque avorum Postes honestis ignibus urgeant In facta Patrum. Surge Quiritium Heroa proles; hinc Minerva, Hinc lituus vocat in labores. AD AUSTRIACAM NOBILITATEM. ODE XII. De non mittendis in exteras regiones. filiis. OFelix Alemannia! Sed quondam: patriis cum bene legibus

avan052
Theuto viveret, exteri Ignarus vitii. Ex quo sobolem procul Nostram misimus Italas Perlustrare plagas, visere Gallicos Mores; desiimus Patrum Nostrorum innocuam currere semitam. Funduntur patrimonia. Aggestaeque, patrum non sine sanguine, Transmittuntur in Angliam, Aut in Galliam opes; ut vitia Angliae Proles Theutonis induat, Et Gallis violet moribus Austriam. Tanti est, Austria Gallicas Mercari ligulas, aut pedibus graves Naves indere, vel brevi Ensi aptare latus, vel male pendulum Laevae affigere frustulum Panni, quod media vix spithama arceat A tergo pluvium Jovem? Nimirum hoc patriae merce pecuniae Nostrae progenies emunt; Quod Matres pudeat, quod pudeat Patres, Quod nescire velint. Tamen Exemplis toties docti, opulentiam Patrum effundimus, exteros Ut ritus soboles discat, et interim Ignoret patrios, togae Mavortisque rudis. Quid memorem exteros Nostris crescere viribus, Et nostra toties saeva pecunia In nos arma recudere? Nos nervum facimus continuantibus

avan053
Nostra in viscera praeliis. Nos nos Imperio adsciscimus hosticam Bellonae violentiam, Vicinique truces Martis acinaces. Nam nostro sobolem foris Auro dum sequimur, grande frementibus Bellis auxilium damus. Et, quae nos stolidi mittimus exteris, Produnt aera domesticas. Germanorum abacos, et veteres scyphos, Argentumque superfluens. Auri hinc sacra fames, hinc sitis aestuans IN Germana cupidinem Externam furiat pabula. Filios, Externorum avidos, domi Dervate innocuos: occidet hostium In tot praelia fervor, et Nervus dissiliet, quo male floridam Infestant Alemanniam. Quod prosit patriae, non bene discitur Externis regionibus: Detrimenta foris patria pullulant. AD M. ERISIUM. ODE XIII. ADMONITIO, Cum ad Aulae obsequia accederet. SI nescis Erisi, quam petis, improbus Est aula Oceanus. Littore solvere Multis Sole secundo. Sed paucis regredi datum est.

avan054
Ingressum facilis prosperat Aeolus, Egressum rabies assiliens vetat: Et si exire labores, Te fracta in medio ratis Fluctu destituet. Sic rege carbasa, Vt nec lenta nimis detineant vada, Nec te praecipitati Allidant scopulis Noti. Vt felix remees, haec moneo: ambitum Mentis dissimula. Plurima qui petit, Votis amputat alas, Si vota exerit ignea. Sortis delicio parcius utere: Transit dum frueris. Tela calumniae Non adverte. retundis Caute, si minus aestimas. Rideris? faciles excipe risibus Risus. Opprobrio semita clauditur Dura ad vulnera cordis, Si constans animo feras. Infestos pateris nominis aemulos? Non agnosce: jubar pande serenius Vultus, atque ut amicos Tracta, qui tibi vulnera, Et mortem fabricant. Machina machinam Haec illam jugulat. Tragula te implicat, Dispostaeque parantur Adverso insidiae dolo? Insultare; magis sed cave spernere. Qui jactat, furias excitat aemuli: Qui spernit, decumanam In se Principis attrahit

avan055
Commoti rabiem. Cede minoribus; Nec primis inhia partibus. Ultimam Retrudetur ad oram, Qui primam nimis ambiit. Quae damnanda vides, claude silentio; Quae audis, dissimula scire. Parum sapit, Qui quidquid sapit intus, Ipsis in labiis gerit. Quae laudanda vides, laudibus evehe. Si laudanda taces, invidiae te arguis. Laus impensa Iucratur Impensum obsequium omnium. De te, de patribus, deque atavis tuis, De stirpis meritis, aut nihil, aut parum Te jactare memento. Plumis se probat exteris Niti, qui generis stemmata jactitat. Extincat est veteris gloria sanguinis Ipso in funere patrum, Ni factis redeat tuis. Si te multa levat gratia Principis, Tu fastum gravius deprime pectoris. Mens depressa meretur Rursus celsius evehi. Si te non sequitur gratia Principis, Nec dulce alloquium, aut frontis amoenitas; Non advertere finge, Nec te subtrahe Regiae. Sponte hic turbo cadet; vel melioribus Princeps servitiis captus, amoribus Te amplectetur avitis, Extincta veteri nota.

avan056
Si te muneribus vix modicis beet, Accepisse puta maxima. per minus Donum magna futuris Donis semita panditur: Nec dignus modico est, qui minima abnuit. Nec majora feret. Quod tribuit manus Magni Principis, aut est Ingens, aut manus efficit. In nullum satyras sparge; calumnias In nullum exonera. Debilior canis Majorem allatrat, alta Mens haec vilia despicit. Nulli non hilari frons jubare obviet; In nullum cilium surrige. Proditur Mens in fronte: reducta In nubes, animum arguit Obscurum et tumidum suspicionibus: At laeta, et facili lege modestiae Frons extersa serenam Signat pectoris aream. Prudens obse quii tempora dilige, Horaeque invigila. Perditur unius Neglectu obsequii plus, Quam mille officiis Iucri Accedat. Cave, ne principis arguas Dicta, aut sacta. licet crimina publica Sese in compita trudant, Verbis extenua tamen; Aut laudes alias Principis ingere. Nemo est tam sterilis laudis, et improbus, Ut nullam mereatur. Quod si liberius notent

avan057
Regis facta alii; crede animi sinus Explorare tui, ac retia tendere: Tu prudentior escam Ne captes labiis, cave. Non te detineo pluribus. Unico Complector monitu plurima. Ut arduum Aulae per mare ducas Liber naufragio ratem, Et vites scopulos mille periculis Infames; animum purior occupet Virtus. Sola secundos Virtus suggeret Aeolos. AD L. VARRUM. ODE XIV. De Fortuna non querendum. PArce Fortunam lacerare, Varre; Si, quod humana dedit ante dextra, Rursus infida rapiat; nihilque Proroget aevum. Inde laudanda est magis, unde damnas. Omnibus debet: rapit isti, ut illi Porrigat partem, pia, liberalis, Optima Mater. Sic dat, ut semper dare possit. Uni Larga, dum summa nive canet aetas; Parca, dum primo viguit venusta Flore Juventa. Alteri prima nive liberalis, Parca postrema. Quod heri negavit,

avan058
Crastino servat. Tibi destinata Adfluet hora. Abstine probris, nocitura quando Vota non audit Dea. Largitatis Est genus quoddam, nocitura amico Vote negare. Quod satis cuique est, Dea liberalis Commodat: nulli ligat aeviternum. Sisuum tandem repetat, molestis Parce querelis. AD CL ARISSIMUM VIRUM D. FR IDERICUM GRUNER, ODE XV. Cum J. V. Doctor crearetur. NOn, cui laevibus implicat Auro cusa diem gloria crinibus, Gemmarumque frequentia Accendit mediis imperium comis, Exemptus popularibus Undis, Daedaliis nisibus aetheris Invadet Capitolia: Non, cui barbaricis infula nexibus, Innubique micans face Obsedit tumidum gratia verticem; Non, cui fama Agamemnonis, Aut Pyrrhi tubicen Rumor, eburneis Cirum tecta sonat rotis, Et laudum series hoc lituo canit,

avan059
Quo nuper Nasamoniae Virtutis dominas intonuit togas, Cantatumque Decembribus, Martis delicias, ignibus Hectora, Aut famam Amphytrioniam Notam sideribus miscuit hospitam. Ignotum spolium maris, Et Tartessiaci progeniem freti Fictis demite crinibus; Si quos follicitat Fama Corinthiis Mensurata decempedis; Ladataeque movet scena superbiae. Auratas Siculis honor Procudisse notas dicitur ignibus, Queis Rgum tegitur caput, Et famae tenuis pingitur orbita. At quos eruerit sibi Vulgi incompositis turbinibus Themis, Veri lucida Numinis Immiscere comis fulgura dicitur. Hinc qualis ruit arduo Parnasso vitreus filius ungulae, Et circum placidis natat Undarum choreis Numen amabile; Talis mentis ab edito Clivo devehitur ripa scientiae, Et circum latus obsidet, Omnemque irriguis pectoris aream Rivis suave perambulat. Hoc, ceu Sidonio flumine, purpuram Divum progenies Honor Tingit nobilium signa Wuiritium.

avan060
Quisquis consiliis eget, Cui sub cynnameo pondere crinium Nullus Consul olet, tuis Nomen non meritum deme securibus. Regem non facit aureus Imber, non rutilo cincta satellite, Pactolique die coma; Aut arguta suo frons diademate. Rex est, cui Themidos memor Ardet conspicuo frons diademate. Hac tu nominis aurei FRIDERICE nota pulchrior aspici, Turbis jura minoribus Dictas; nec sterilis consilii, tuae Ipse es Concilium domi: Non extra rutilam vertricis infulam Diviamque superbiam Praetextata tibi Curia quaeritur; Sed tu ipse in medio tibi Laudum judicio Consul inambulas. AD NORONIUM. ODE XVI. Exemplo et mores parentum plurimum posse ad prolis educationem. MOres parentum non tenui fluunt Amne in Nepotes: fingitur ad patris Exempla natus. Sic propinqui Herba soli vitium, bonamve Radice prima combibit indolem:

avan061
Aeternitati si sobolem voles Vixisse, NORONI, vel ire Laudis iter, niveaeque callem Calcare famae tu prior integer Inter procellas temporis, aufugos Lucrare Soles, et labore Non timido vegetare famam Cura Nepoti. Si tibi comitas In fronte suavis, fi Charis in labris, Gestusque mansuetus, tenorque Idem animi, placidumque pectus; Non tu Neronem, non patriae dabis In prole Galbam. Pura serenitas Vultus, et affatus benignus Congenerem flust in juventam Prolis tenellae. Te super arduas Strages jacentum impulsa cadaverum Cruore sparsum fortitudo, Te decorum generosus ardor Per arma ducat; jam patriae dabis In prole Achillem. Patris adoreae Natum excitabunt; nec jacere Muta tuae monumenta laudis Piger videbit. Frustra alias bonas Suadebis artes, si tibi Caecubo Mensae fatigentur, diemque Segis agas, patriasque mergas Opes Falerno. Qua cupis insequi Via Nepotes, hac pater antei: Exempla funt leges; parentes Quod faciunt, fieri requirunt.

avan062
AD UNIVERSITATEM VIENNENSEM. ODE XVII. Ut juramento asser at Immaciclatam Conceptionem B. V. MARIAE IAm stat capaci erectus in area Colossus, artis Phidiacae labor; Piique testis FERDINANDI Primigeni sceleris carentem Dicit MARIAM. Quin,Academici, Opinioni Caesaris addimus Votum, aut Sacramentum? Meretur Magna PARENS sine labe dici Concepta. Qualis marmoreas super Cum navigaret Lamechides domos, Late et superfusus superbas Oceanus sepeliret urbes; Labantis aevi diluvio obruti Cessere cuncti: sola fluentium Exempta tempestate aquarum Funereas pereuntis orbis Non sensit iras Arca, super graves Invecta fluctus: talis in omnium VIRGO ruina contumacis Naufragium superavit undae, Quam nescienti crimina patria- Infudere mundo. Scilicet hac decet Nitere Matrem puritate, Qua nequeat melior creata

avan063
A mente pingi. An non potuit DEUS Servare Matrem? an noluit, Angelis Olim imperaturam, paterna Eximiam generare noxa? O impotentis dextera Numinis, Si quod volebat, non valuit! reum O filium; si, quod valebat?, Non voluit, geniale crimen Abesse Matri! Nempe gregaria Nos (si daretur mentibus optio) Nasci precaremur parente? Non decorum patriorum avitum Quam stemma et altae frontis amcenius Clararet aequor? cujus in exterum Et intimum vultum erogarent Mumificae Charites decorem? Ite, ite: voto supplice dicite Affusi ad aras: Quam sibi Filiam Elegit, et sponsam, et Parentem, Hanc patrio DEUS a veneno Servavit. Olim sic Dola Sanciit, Sic Mussipontum, sic Salamanticae Dixere Muiae; FERDINANDI Sic pietas praeeuntis urget. AD MACRINUM. ODE XVIII. Honor virtutem sequitur. VMbra virtuti sua semper instat, Laus, honor, famae popularis oda,

avan064
Gloriae affluxus, memorique fusae in Aere columnae. Ureris laudum studio, ac honoris Igne? virtuti facilem molestae Applica mentem: dabit illa famae Grande tributum. Et licet densis nitidam tenebris Livor infestet; nebulaque Soli Obvia famae meritos triumphos Invidus abdat; Sed tamen puris aliquando cedet Gratiis nubes, facilemque vultum Exeret virtus; et amiciore Luce Placebit. Impari semper jaculo duellant Livor et Virtus; minor ille cedit, Major haec surgit, validaque palmas Involat hasta. Sic ubi nubem toleravit infans Cinthius, tandem violentia adultus Increpat flamma, medioque vultum Explicat axe. Sed negat laudes hodie: diem tu Crastinum expecta. Brevis est sagittis Vita livoris: venit, aufugitque, Fulminis instar. Impetus primos habet insolentes. Sustines? frangis. trepidas? triumphat. Pectus armati fugit, at jacentis Fortius urget. At per aetatem tibi semper instat? Alteram expecta. Moriere? vivent

avan065
Posteri, et famam veniens sepulchro Eruet aetas. Saeculi nolim breviore meta Vota concludas. Erit ordo quondam Alter annorum, venietque gens Vir- -tutis amatrix. Illa, si praesens sileat palaeftra, Illa virtutem tumulo evocabit; Quaeque in aetatem latuit, secunda- Aetate patebit. Vera, vel praesens retulit, vel absens Gloriam virtus. Negat haec honores Debitos aetas? dabit hos sepulto Posthuma fama. Semper a tergo prope vel remote Umbra Virtutem haec sequitur. Negatus Quin honor laudi est, emiturque ab ipsis Fama tenebris. AD CAIUM SENNIUM. ODE XIX. Detestat ur nostri temporis bella. Ex Harat. Epod. od. 7. QUo belli rabies, quo furor incitus Mentes praecipitat? quo male Theutonum Mucrones saturi sanguine caedibus Nostris assidue tepent?{?ATypogr} An fors Austriacis Danubius parum Bellis erubuit? non satis aut Lycus,

avan066
Aut Albis gemuit? Moldava non satis Pressus Marte Bohemico Ripas Theutonico sanguine polluit? At non Threjicii ut cornua sideris, Non ut Bistonidum bella retunderet, Devictaeque Propontidos Littus littoribus jungeret Austriis, Invisumque genus fulmine ferreo Sectatus premeret Theuto, vel Africas. Arces in cinerem daret. O probrum generis Theutonici! o pudor! Cur non Bistoniis fraena furoribus, Aut Thressae remoram injecimus aspidi? Aut cur non Othomanicas Iras sanguineo extinximus aequore? Ipsi (quo voveat nil truculentius Germanis Selimus) funera patriis Scrutari ruimus fubris. Ipsi funereis sternimus ossibus Campos, et putrido rura cadavere; Ipsi diruimus moenia et oppida, Et bustum patriae damus. Quae tigris tigridi, quisve lupus lupo Infestus, rabiem dentibus exerit, Crudelemque animum in congenerem sibi Exercet tigridem aut lupum? In non consimilem bellua belluam Ungues exacuit; dentibus irruit In non consimilem: sed sibi compari Parcit bellua belluae. Nos, nos degeneres indole, sanguinem Humanum bibimus; nec saturi tamen

avan067
Uno haustu, extrahimus quidquid in ultima Sede est pectoris abditum. Caecusne est furor hic? an rapit acrior Vis consanguineos? dicite. Pallidum Invadit labia ac ora silentium, Et fibrae attonitae stupent. Sic est: dissidiis, non sine crimine, Germani scidimus viscera patriae. Haec seris meritam culpa Nepotibus Poenam, tunera, destinat. AD MARCUM TALIONIUM. ODE XX. Fatua vestium gloriatio. Non chlamydis sonantis Aureae bullae, neque Sidon celebrata ab ostro, Non Asiae volucrum Texta, nec filis operosum Phrygii laboris Te studium elevabit Altius vulgo. Tibi quod nunc latus ambit ostrum, Quaeque pedes flagellat Purpura, et vestis radians Oebalio apparatu, Et Sinicos colores Exues tandem TALIONI. Cecinisse quondam Audiimus Poetam: Fabula est vita. Hanc agimus nos fragili in theatro. Cum fuerit peracta; Qualis intravit vacuus, talis abibit Actor;

avan068
Veraque restituto Ore sumetur facies, dissimulata cedet. Quod quis erat, resumet. Qui fuit Princeps, phaleras ponet, et induetur Vix bene tecta villo Membra. Cedendum est. Phrygionum labor in lacernam Desinet. O togate Tinnulo miles tonitru. Mygdoniae palaestrae! Quid tibi fert avarus Indus, aut Hermus? locuples quid Genoessa in auro? Quod gladio pyropus, Sella quod confert asino. Nec vegetat remissum Ingenium, aut decorem Mentis exornat, neque fibras animat vigore. Mollia, nec peritum Militem armorum faciunt, nec capiti Minervam Ingenerant; nec auro Major est mentis calor. Indigna animo virili est Cura, tumere veste; Dignior sexu leviori. Mediocritatem Si nitor, elegansque Cultus excedunt, rapiunt ingenium, occupantque Mole negociorum Vestium curae: capiti nil reliquum reservant. Vis sapiens haberi? Occupa mentem meliori studio, Tyrumque Exue: fortiores Milites villo veniunt, et sapientiores Philosophos lacerna, Quam Canopaei precium muricis educavit.

avan069
AD TITUM CANDIDUM. ODE XXI. Adversa non sunt mala, si bene utaris. Institor pacis, placidaeque mentis Emptor, in rerum penetra medullas: Nucleum pensa; rigidamque deme, CANDIDE crustam. Exteri fallunt nimium colores; Veritas imo latet in recessu: Deme, quod circum tegit, et latentis Erue frontem. Error in rerum specie laborat: Veritas intus tegitur. Colores Sensui illudunt: ratione verum Nititur omne. Quidquid his mundi pateris procellis, Nil malum dicas. Malus usus aufert Optimis famam, minuitque sanctis Rebus honorem. Pestis et morbi, cruciatus, ensis, Mille tormentis animatus horror Nil trahunt secum vitii; sed umbram Adjicit usus. Ferrum idem servit patriae saluti, Servit et caedi propriae; sed usus Praestat, ut caedem potius minanti Obviet irae. Ensis aspectu mulier fatiscit, Miles exultat: timet illa mortem,

avan070
Sperat hic famam, decimoque nomen Ferre nepoti. Abstine affectu: neque fulminantes Femina horrebit chalybis furores; Nec manus ferro nimis implicare Miles amabit. Quae putat vulgus cruciare, possunt Gaudii messem dare; si timores Mentis expungas, et opinionem Corrigat usus. Quaeque decepti segetem putamus Pacis, haec torquent. Malus usus ista Flectit in noxam; bonus usus illis Fundat honorem. Utere adversis patienter: inter Laeta constantem retine tenorem. Hinc et hinc victor referes quietae Gaudia menti. AD AUFIDUM. ODE XXII. Educatio plurimum potest ad virtutem PRincipium natura boni est: tamen illa remittit, Si desit institutio, Et documenta boni. Plures naturae durum vicere rigorem Prudente vitae regula, Quam tenuere probam Vivendi normam sine recti lege magistra. Plures Magister improbus A probitate trahit

avan071
In comitem vitii; quam consuetudo proborum Patiatur ire semitam Indolis indomitae. Non nego naturam ad virtutem plurima posse: Sed forte si quis indolis. Nobilitare caret, Naturae vitio, normamque exhorret honesti; Urgente lege dirigi Durities animi Ad rigidum virtutis iter valet. Ista frequenti Mollitur assurtudine. Et monitoris ope. Nulla malignantis tanta est audacia vitae, Doctrina quam non atterat, Instituatque manus Cote magisterii. Patitur vel Caspia tigris Legem, vel ursa Thracia, Armeniusque Leo. Non minus ingeniis flectendis improba cura Potest, vel institutio, Assiduusque labor. Jam nemus humanas densum transivit in urbes, Et scopulus in palatia; Regia statque domus, Hic ubi arena fuit; ridet Flora aemula Paesto Hymetiisque Gratiis, Hic ubi se sterili Terra dabat lolio: rupes ubi celsa superbum Miscebat astris verticem, Hortus alit Charites. Saxa cavantur aquis, non vi, neq; turbine nimbi, Sed guttulis cadentibus,

avan072
Et patiente mora. Ipse chalybs domitus Liparaea incude, remittit, Sequiturque ductum mallei, Imperiumque fabri. Cui rigidum natura dedit sub pectore ferrum? Vel cui medullas marmoris, Duritiemque petrae? Cui rigidam infudit, genus intractabile, tigrin? Vel cui Leonis viscera Cruda noverca dedit? Si tamen illa dedit ferrum, tigridemque, Leonemque Aut marmor; educatio Corriget ingenitam Barbariem mentis. Doctoris legibus omnis Feritas potest mitescere, Ingeniumque premi. AD CONDYLUM. ODE XXIII. Discrimen veri et falsi amici. DIstingue amicos CONDYLE. Non potes. Omni carere? at selige, dum potes. Multis amaris? sed fideles Vix poteris numerare paucos. Est, quem catenat pectoris integri Amor virilis, nec dubio fides Colore picta: est, qui verendum Nomen amat, caret arte, amici. Uterque vultus exerit aream Serenitatis sidere lucidam;

avan073
Uterque comit verba: uterque Mella oculis fluit, ore mella, Uterque crebris limina basiis. Exosculatur, vel lateri comes Haerere gaudet; quaque tendis Insequitur praeeuntem uterque. Sed dum pares sunt moribus, impares Discerne factis.Hic sibi consulit, Tuamque sortem, non te, adorat, Atque tuo magis aere gaudet Suum ampliare, aut tecta domestica Ornare donis; atque superstitis Haereditatem vastam adire, et Sorte tua sibi arare sortem. At ille census non memor aurei, Et affluentis conditionibus Lydi Superbis, Dauniaeque Messis, et auriflui tributi, Quod pendit Indus divite copia, Hermusque vena fervidus aurea, Vrnaque Ganges bracteata, Quod gremio Genoessa fundit; Si poscat anceps rebus in arduis: Fortuna dextram, subsidio dabit: Vel si novercali furore Impulerit male sana fatum, Opponit altam pectoris aegidem, Arcemque mentis: quaeque periculis Infida te Fortuna vexat, Illa prius sua tela amici Exercet in cor: quaeque tuas petunt Tormenta fibras, non prius increpant;

avan074
Quam sese amici per medullas Oppositas violenta trudant. Non est amicus, qui cumulat sibi: Qui, quando fervent limina gaudiis, Assistit humanus; fugitque, Cum tragicam quatit ira scenam. Non est amicus, quem magis alligat Auri cupido, quam studium tui: Cui commodorum propriorum Vtilitas faber est amoris. Amor profundo res animo abdita est Factis probatur, Qui sua negligit, Tuasque res curat; nec atra Tela timet furiata caede, Rebusque pandit depositis sinus: Hunc crede amicum; quem Pyladen potes Complecti Orestes, quemque Achillen Automedon potes arbitrari. AD JUVENTUTEM. ODE XXIV. A teneris duris assuescendum. LOngum supino non bene ab otio Ordiris aevum, fulgura gloriae Quicunque poscie, quem loquacis Vrit amor, sonitusque famae. Pulchris honestam laeta periculis Impubis aetas gaudeat orbitam Legisse, nec molli reclinet Colla rosa, placidoque membra Componat ostro. Turpis enertium

avan075
Vitae senectus excipit otium. Quieta vis parum sepulta Desidia, tumulove distat. Maeret severa nube meridies Sepultus ignem, quem male desides Duxere flammae; vesperaque Ipse suum lachrymatus aevum Ignava maesto sarcina Nereo Condetur. Altae semina gloriae In flore spirant: magna parvas Bella juvat simulasse Tigres, Adulterinae tollite marcida Unguenta Cypri: tollite crinibus Aurumque cristasque, et jubata Ludibrium petulantis aurae Theatra ficti ponite verticis: Caliginosum vivere sanguinem Si quos pudebit, vel jacentis Desidia recubare vulgi. Virtus honestam sanguine Martio Lectura famam, praelia, funera, Martemque, Cadmaeasque messes A teneris meditetur annis. AD STUDIOSAM JUVENTUTEM. ODE XXV. Virtus Sapientiae jungenda. SI quem juvabit saecula postera Fecunda fama vi sapientiae

avan076
Emisse, et altam oblivionem Ingenii sepelisse laude: Non ille caeco tecta silentio In jura mundi, certaque foedera, Formasque rerum, conditosque Mente sagax penetret recessus. Quid noctiluco pulchra satellite Illustriorum incendia siderum, Quid mutuato Solis igne Concilium vigilantis aethrae, Ipsamque Phaebi proderit auream Lustrasse clara in luce superbiam, Geluque torpentem Bootem, et Segnitiem glacialis ursae? Aut quid tenebris tecta fidelibus Arcana magni evolvere Numinis! Scientiarum mole fetum Ingenium Sapientis, aegrae Est larva mentis, si melioribus Illustre pectus non coquat ignibus Marita virtus: nec juvabit Palladiam caluisse frontem; Si mentis absit flammeus integrae Vigor. Doloris magna fuit seges Scivisse multa, dum reperta Saepe labor face, vanitatis Se damnat ipsum. non ego mentium Tormenta veram dico scientiam, Adulta virtus ni Minervam, Praesidio meliore firmet.

avan077
AD MICHAELEM DEVIUM. ODE XXVI. Mala conscientia nunquam quieta. COnscium pectus sceleris patrati Non satis Medis tegitur lacertis, Nec pharetrati satis insolenti Tegmine Mauri.{?ATypogr} Sive se pulchro radiatus ostro Explicet Phoebus, medioque caelo Pendulus frontis cilium sereno Comat in auro: Sive Fortunae melioris aura Lenis aspiret, famulumque mensis Influat nectar, Phrygioque lectus Turgeat ostro; Semper instantis metuit Megaerae Flagra, et internis agitatus umbris Parte non ulla reperit serenae Munera pacis. Namque fatalis sequitur scelestum Vltio: et quamvis fugiat volantis Fulminis taedas, tamen ipse sese Non fugit ipsum. Quale portentum, rea mens! nec imo Aeacus tantum metuendus orco, Aut A vernali R hadamantus urna, aut Eumenis atra. Pone eum, motis ubi fluctuantes Arborum ramis recreantur aurae;

avan078
Quilibet motus folii tremendum Fulmen in aure est.{?ATypogr} Pone, securas ubi molliore Nereus vento recreat carinas: Quilibet fluctus necis imminentis Nuntiat horam. Sic reum pectus sibi tortor ipsum est, Seque poenarum cruciat timore, Tela dum differt, sequiturque pigro Vitia passu. AD PHILOSOPHOS. ODE XXVII. Sapiens in utraque fortuna constans. NIl est, quod Sapientiae Munitas amimi concutiat fores, Seu prima juvenem face Vultum Memnoniis fluctibus exerat, Seu fessam tumulet mari Sol Tartessiaco lucis inertiam: Nec mersus tenebris dies Nativis animum noctibus obruit; Nec gemmis radians dies Constantes animos altius extulit. Quod si dissociantium Ventorum pelagus seditionibus Pacem rupit; Etesiae Lambentes iterum Nerea blandius Sternent. et levibus jocis Ibunt Imperii flabilis arbitri. Si fortuna rotatilis

avan079
Fatum difficili verterit alea, Spem non projicit invidi Secura exitii, non penetrabili Munita auxilio latus. Quae casus gravior tela rotaverit, Infra consilium cadent. Ingentes animos, quos adamantina Subtexit sapientia, Fortunae jaculum mitius impetit. Illi fama quatit fores, Ruptura indecoris lora silentii, Cui somnum invidet, et pigrae Indormire vetat pectus inertiae, ac Lentum ducere sanguinem. Illum sors placidis Solibus invidet, In quem culta Favoniis Tempestas facili lege proterviae Formosas Charites pluit. Quem nunquam pavidis arma volantium Tempestatibus ignium, Nunquam fulmineo turbine terruit: Census ipse domesticos, Et vires animi nesciit. Heu miser! Qui nunquam miser est! calor Mentis carnifices inter inaestuat. Virtus fortior emicat, Quam duris agitant fata periculis. Radices agit altius Arbor, cum vario tunditur Aeolo. Tunc quid quisque queat, scies: Cum vultu intrepidus constiterit suo.

avan080
ODE XXVIII. A terris ad spir it ualem vit am conversio. ASSurgo. Sanctum mutor in alitem Vatete montes, et juga nubibus Minata, frondentesque terrae, Et vitreae regionis orae Valete. jam me luce superbior Origo lucis Spiritus evocat, Verbumque proles aeviterni Ingenii, regerensque amorem Nati perennem Spiritus, et Patris, Assurgo. nubes me famulantibus Portate ventis, et volantem Caeruleo vegetate campo. Quod serpit infra, mens pede nobili Excelsa calcat: quod radiat supra, Hoc mentis accendit laborem, Meque suos rapit in calores. Valere terrae: jam feror alite Sub astra penna: jam mihi siderum Theatra panduntur: valete: Pulchra sacri juga Olympi avete. AD LIVIUM CORDUBAM. ODE XXIX. Quis Beatus Quid scissum Myniis per mare, CORDUBA, Pinum praecipitas, aut Acheloio Pandis vela furori, et Calpes littora transvolas?

avan081
Non Tartessiaci visceribus fretj, Non Ditis Perues abdita montibus, Non Indis latet alma Conchis mersa beatitas. Non hanc Mygdoniis Regnum Alyattici Campis continuam, non alit Appulus, Non sudans laqueari Aurum sub Mareotico. Felix qui potuit Pigmalionios Census, vel Cererem spernere Dauniam; Qui calcare superba Majorum patrimonia. Cui non vel Calabri nectaris artifex. Vel Laestrygonia sub nive frigidi Bacchi sudat amystis Vectigalia Caecuba. Hic tuta positus fede rapacium Fatorum rabiem despicit, et latens Occurrit Libitinae Telo, nec refugit mori. Illi saeva dies, mors gravis incubat; Cui mens Tantaleis ignibus aestuat, Quem selecta Lucrino Inflant ostrea gurgite: Fumosasque Patrum censet imagines, Et gaudet famuli fascibus Imperi, Qui notus nimis orbi, Ignotus moritur sibi.

avan082
O D E X X X. Aspir atio ad caelestem Patriam. QVaenam stelligero labilis aethere Lux mi pectora corripit? Quae fax stdereae filia flam mulae Me sacris cremat ignibus? Mens desiderii fertur ab aestibus Supra blanda pericula: Sirenum que modos, et Siculi freti Praedones Acheloidas. Vror conspicuis aetheris orbibus Extorris patrio solo: Caeli sidereis uror amoribus. O lucens facies poli! O flammae vigiles! O Hyacinthina Stellati domus aetheris! Cur me Daedaleis, heu nimium diu! Mundi erroribus implicas? Cur me sepositum terra tenes polo? Mendacique bono exsulem Irrides, solidis dum vacuus bonis Vror Tantalea fame? Ah sortis fluidae! lubrica somnia! Mentem solvite compede. Jam caeli excubiae, jam vigiles chori Arcem pectoris occupant. Extremum valeas terra, micantibus Caelorum inferor atriis.

avan083
AD D. PATRITIUM MOLEDAEUM. ODE XXXI. Sapiens in omni fort una constans. SEu Symplegades aetheri Spumosae rabiem Tethios inferant; Seu lambant mare Etesiae, Et mollis pelagus somnus inambulet: Aequa fronte Favonios Et tristes sapiens excipit Africos. Vidi tergemnina face Prostratos scopulos, Acroceraunia, Arctoosque Hyadum lares, Census Maenalios, quaeque puerpera Septem Luna Trionibus Suevit Parrhasia sub nivium domo Vectigalia pendere: Vidi nata Jovis terrifica manu Scissis fulmina nubibus Circum sulphureis ire volatibus: Vidi depopulantium Turmas Thyssagetum, Sithonia agmina, Medi fulgur acinacis. Telorum pluvias fervere grandines, Vano scilicet impetu. Quin si Dardanio fama Quiritium. Ostentet Capitolio; Si per Memnonidum regna, per invium Cano frigore Caspium, Nascentisque domos Solis, et Hesperi

avan084
Pandat limina gloriae, Fortunae impavidus munera despicit. Ac qualis Siculo vaga Ponto praeteriit cantum Achelodum Regis Neritii ratis; Talis praecipiti haud credulus aleae Nomen calcat inutile Prudens, nec precium ponit honoribus. Qui nunquam stabili sedent. Defixi solio. Sollicitudines Ostro sub Tyrio jacent, Pallentesque metus: Pergama Mempheos Riphaeaeque eboris nives, Et quidquid Phariis, aut Mareoticis Vivit postibus illitum, Fortunae ambirguis casibus objacet. Quidquid mole supercili In pulchram invidiam sidera provocat, Claudent fata catastrophe. Nempe et marmoribus funeris ultimum Dixit tempus edax diem, Annosasque patrum rodit imagines, Et fumo nigra stemmata. Iunctas invidiae tempus habet faces, Praeclarisque laboribus Restant interitus: forte nec Hesperum Cernent, quae juvenis stupet Titan sidereis mixta penatibus. Vnus funeris ultimi Liber Patricius fraena rotatili Fortunae injicis, arbitrae Ludentis dominus noa humilis Deae.

avan085
Et qua fronte Favoniis Hac prodis decimis fluctibus obvius! Par semper tibi, seu tegat Caelos imbricitor, sive Diespiter. AD EUNDEM. ODE XXXII. Vera Beatitas in Spientia. TRibuta Nili tollite, tollite Auri cavernas nobilis obsides, Tyrumque, divitemque Cretam, Tolle tuos Genoessa census. Tolle invidendos Caelitibus lares, Injurioso quos pede dirutos Fortuna calcat, dum severa Fronte minax caperavit ora. Plerumque magnis casibus objacet, Quidquid tumentis nube supercili Despectat orbes, vel Deorum Concilio sua colla miscet. Caelo minantis tecta Numantiae Sensere versis turribus impetus Rhamnusianos, cum tonitru Moenia dissiliere Martis. Carthaginenses, heu! male moenia Tutata cives; et Babilonii Ruere muri, cum trisulcae More volans Macedo procellae Grassatus armis, dissociabiles Exasperatae, mentis Erinnides Spiraret, et majore nimbo

avan086
Fulmineum daret ire Martem. Ardente Troja depopulantibus Fit praeda flammis Laomedontiae: Pompae lacunar, et corona Oebalio male fulta saxo. Sic alta clades exitiabili Torrente inundat Pergama: turgidos Quos attulit Mater, noverca Sors eadem rapiet cothurnos. Quid densa circum turba clientium, Aut flexa pronis Roma securibus Felicitatis addet? aequa Lege movet gravis urna Craesi, Irique casus. Et timor, et minae Sedent eodem, quo Dominus loco. Seu praeda odoris, feu tumelcat Lectus Achaemenio apparatu; Altis Quiritum pervigil incubat Fortuna stratis: cespite durior Est pluma Regi, quam canino Cura vigil laniat remorsu. Quid sculpta vivo nomina marmore, Aut fama vivens sub Libanitide Cedro beabit? quid Myronis Dextra tuos fabricata vultus? Exesto luxus; non bene nominis Avarus emptor; non bene honoribus Felicitatis nundinator Inveniet requiem paratis. Hac ite, qua se Palladis artibus Nixus, volatu non humili rotat, Ventisque fractis intrat hospes

avan087
Sideream MOLEDAEVS aulam. Hoc vera manat fonte beatitas Major sepulchro, funeris ultimae Ignara flammae; quam nec aetas In cineres, neque sors resolvet. AD EUNEEM. ODE XXXIII. Ejusdem Argumenti. SOrtem deficientibus Annis praecipitem pulvere Olympicae Immutas sapientiae. Quae possunt adimi seditionibus Fortunae, melius cares. Non mentem Libyci fenoris horreo Condis, non Alyatticis Aut fulvis Arabum conditionibus. Quid cerae memores Patrum? Quid moles Tyriae? caedua quid Paros, Aut arces Babiloniae? Quid Regum trabeae? vellera Colchidos, Quid vasa Antipodum juvent, Mittis sollicitus quaerere. Non beat Aurum Tantaleam satim, Nec terris alio Sole calentibus Adductae spolium Rheae Auratum sequitur cura periculum. Quo sors altius evehit Flutum divitiis; hoc gravioribus Curis dilaniat fibras. Qualis lethiferis vipera morfibus

avan088
Maternos laniat sinus. Nec quaerit tiliis vivere posthumis, Aut afflare Corinthiis Vitam marmoribus, quem sapientia Terrae nubibus eximit, Ac per siderei Daedala balthei Donat moenia, et igneas Arces emeritis ire volatibus. Hic et Terrigenum probra, Sortis ludibrium, et vana crepundia, Fucatasque negotiis Fraudes, et miseris non medicabilem Fortunae rabiem vides, Ac qualis rosei fax hyperionis Ridentes Acheloides, Et motum pavido turbine Nerea, Blandis Tynadaridas genis, Spirantisque minas fulgur Orionis, Et tristes Hyades videt; Nec fusam rosei muricis ignea Frons terra maculam trahit. Talis Pyramidum Mempheos ardua, Mausolique tumentia. Rides non humili pegmata lumine, Sceptrorumque potentiam, Paesti luxuriam, semivirum decus, Medi vulnera corticis, Et mersum Phario pectus in unguine, Illusosque vaporibus Sponsos Penelopes, Alcinoi genus; Queis cervix Bromio madet, Et cirrus pluvia stillat amaraco.

avan089
Hic Soles niveos trabis, Dum servans oculis astra sequacibus Aeternis animam bonis Ardentem satias, quae sapientia Pleno suggerit alveo; Quae vel post cineres fata nepotibus Transcribent imitantibus; Vel Dii sidereis sedibus inferent. AD FLAVIUM DORIUM. ODE XXXIV. Aetati juvenili non fidendum. FLAVI, Juventae desine credere. Ut aestuosi Solis ab ignibus Roseta, lilieta, et omnis Forma cadit morientis horti; Sic illa vultus purpura, lacteus Color genarum, blanda supercuili Iris, labelli purpurissum, Gemma oculi gemina interibit. Parcus colori crede: mero ligat Errore mentem. spondet amabilis Aurae duellum; sed protervos Forte dabit Boreae furores. Risum propinat, sed lachry mabiles Sequentur imbres, saecula supputat; Sed raptat aetates, et annos Pracipitat fugiente passu. Parcus Juventae crede. Volantia Ruunt citato tempora Pegaso Avara mortis, nec cadentem

avan090
Vlla diem tenuere lora. Praeoccupantem tempora sedula Virtute laudo. Non tibi saecula. Promitte ab annis. Si in senectam Judicium puerile trudas, Virum negabo. Non faciunt virum Devexus anni transitus, aut gena Vestita barba, non senilis Canities in honora menti. Matura virtus, neseia temporis, Aetatem honestat, sit juvenilior Lanugo in ore; dum senectae Eripias grave pondus oris; Senem fatebor. Vincere moribus Ipsos Catones, fingere pectora Prudentiae ad normam; modestum Alloquium, placidique gestus. Linguae disertum flumen, et eloqui. Et mens amici conscia Numinis. Innube per frontem serenum, Intrepidi generosa cordis Scintilla, frontis tersa modestia, Et sola virtus: haec facium senem. Vixisse vis diu? juventae Ingenium moderare presso Victor lupato. Non fugientibus Aetatem ab annis, sed meritoria Virtute pensa: ad hujusacta, Ac numerum numeremus annos.

avan091
AD LAEVINIUM. ODE XXXV. Gaduca bona destpicienda. VIdes, ut anni volvitur orbita, Diesque noctem, noxque fugat diem? Mensesque vernantis juventae Pegaseis rapiuntur alis? Vndae reced unt praetereuntibus Lapsae susurris. Ver hyemem fugat, Autumnus aestatem, fugaces Nulla dies remoratur annos. Nihil perenne est. Aeacus omnium Concussit urnam: purpura Caesarum, et Irus lacernosus quadrigis Proteritur fugientis horae. Sic quidquid ortum est, exitus occupat, Premitque finis: tendit ad Hesperum, Titan Eour: in senectam Praecipiti ruimus volatu. Felix, dolosis qui potuit Mydae Mentem implicatam solvere censibus, Et cui superbum dente Lydo Pectora non raputi lacunar. Non ille, quamvis infima misceat Fortuna summis, et trabeam levi Mutet lacerna, mentis altae Abjiciet timidus secures. Non ille curru temporis aufugi Tritus gemiscet; fronte sed ultimam Horam serena, celsiore

avan092
Ex animi specula videbit Interritus: seu venerit hoc die, Seu cras, paratus cedere, cum volet Tonans, nec annos longioris In precio numerabit aevi. Volantis ergo ne pede temporis Premare, lapsum temporis occupa Virtute. Virtus sola, mundi Interitu nequit interire. AD FORTUNAM. ODE XXXVI. Vale Fortunae. SAtis cachinni est: cede volatilis Regina, fluctus quae regis Antii. Quid avolantem me caducis Deliciis male fida tentas? Afflabis auro? jam melioribus Votis benignus me cumulat DEUS, Et largius veris capacem Divitiis animum beavit. Non impotentis fraena libidinis Mordebo avarus lucis, et Imperi Procus, nec aggestum Phraatae Oceani precium aestimabo. Inefficaci parco pecuniae Litare, matri sollicitudinum: Congesta torquet ambulantem: Vita brevis breve poscit aurum. Regum propinas ostra, et eburneum Pulvinar? ostrum quod dominus premit,

avan093
Premunt timores: quamque cingit. Torquet idem diadema frontem. Quid tecta caelis Daedala porrigis? Non laevigato gloria mar more Sincera crescit, sed nigranter Ipsa suo domat igne noctes. Quid mit voluptas? Dulichii Ducis Me prora terret: blanda pericula Jocosa Siren mentietur, Ut pelagi tumulem ur unda. Par est Hyaenae: instillat amabiles Laea va sopores, sed necat altera, Brevemque somnum, mortis atrae Continuat gravione somno. Non serviemus. cedite pondera Onusta curis, me super auream Sortem metallorum sub astra Certa vehet sine nube virtus. AD R. D. SEBALDUM SOLDNER, CANONICUM HERBIPOL. ODE XXXVII. Cum Theologia Doctor inauguraretur. QUem vestigia vitrei Collegifse juvat fontis, et aemulis Ripas passibus insequi; Ad magni socius fluminis ostia Certo perveniet pede. Qui ponti satagit cursibus obsequi,

avan094
Atque ut Typhis euntia Observat ratibus vitra seaquacibus, Illum fida natantium. Inducent pelago somnia fluminum, Qua se littoris immemor Immenso cumulat Nereus aequore. Talem nuper amabili, SEBALDE, imperio te Sapientiae Torrens vexit in aequora. Vix casto gen itum sustulerat sinu. Cum ripae stetit ad vitrum, I, dixit, tenues unda scientiae Qua se fundit in alveos, Mentem solve jugo mollis inertiae, et Dulces illecebras fuge, Aetatis Zephyrus dum facet, auraque Vernis Solibus intepet, Rivorum strepitum praetereunitum Undosam sequere orbitam. Post mentem ingenuis auctus honoribus Exemptus popularibus Undis, Philosophi fluminis accola Vestigabis euntium Stellarum choreas, nomina siderum, Sudantemque laboribus Solem perpetuis, atque paventium Inter fulgura nubium Horrendos tonitrus, ebria condito Auro viscera montium, Et quidquid cupidum nominis, abditum Naturae latet in sinu. Tunc crispabilibus pulsus Etesiis

avan095
Arcani mare Numinis Intrabis, tacito teaeta silentio Divinae Spientiae Consultus reteges. Quae Dea dixerat, Nos spectavimus. aequore SEBALDE, in medio, nil timidus rati. Cedis lina Favoniis. Et mirum! medio portus in aequore est: Hic seu carbasa turgeant, Ventis ludibrium, seu pigra pendeant Transtris, semper amabili Navim pace quies tuta perambulat. Quin si hoc mergeris aequore, Emergis pariter, mergere; poscimus: Ne tingare scientia, Mergaris, voveo! portus hic ultimus Mergi hoc posse sub aequore, Absorptumque mari condere spiritum. AD MORINONIUM. ODE XXXVIII. Contra vanam et saularem scientiam. QVid diu vanis agitatus umbris, Occupas fictis animum figuris, Teque fallaci, cupidus sciendi, - -Errore fatigas?{?ATypogr} Quaeris, errantes ubi Dux Vlysses Egerit naves? dubiae an Chary bdis Turbine implexus, Siculaeve Syrtis Senserit aestum? Hoc MORINGNI potius quire.

avan096
Parte qua sistas stabilis, nec erres Ipse, jactatus male turbinante Mentis amore. Consonos vocis gravis ac acutae Me doces flexus: doceas nocentes Cordis affectus, animique concor- -dare tumultus. Flebiles vocis mihi congementis Ingeris ductus: retinere fletum Inter adversas potius procellas Discere malim. Mox Geometres inaranda campo Puncta distinguis; spaciumque vasti Ruris in parvam graphicis tabellam Ductibus aptas: Scire sed malim, quibus expleatur Ambitus mentis, patulique vastus Cordis excursus, sitiensque avari Pectoris hydrops. Curta distendis, sinuasque longa, Ampla condensas, trahis in rotundum Quadra, discindis bene copulata, Dissita jungis: Mitte curarum vacuos labores; Hoc age, ut discas hominem aestimare. Nosse, quam magni tibi, quam sit arcti Area cordis: Scire quid supra mediocritatem Spumet, aut infra jaceat supinum, Quave se duci patiatur arte Linea recti. Quid fatigantem juvat in Stagyrae

avan097
Jurgiis tussim sibi procreare, Perque digestas vacui latebras Arma rotare? Otium impulsae magis ambiamus Mentis, et tristi vacuum duello Pectus, et purae miseris negata Gaudia mentis. Scire quid prodest, an Olympus ala Unius muscae valeat ligari? An repercussus lapis in reflexus Axe quiescat? An pulex possit bibere Amphitriten Ariae? an totam lacerare terram Tusse, vel mundum saliendo ab ima Sede movere? Mitte sectari leviora, quorum Fructus est risus: superasque temet Arrige in curas, ubi vis bonorum, et Copia manat. AD R.D. MAXIMILIANUM ENGELHARDT. ODE XXXIX. Cum Sacerdotio initiaretur. QUemcumque mendax fama Quiritium Per regna mundi, per Libycas plagas, Canique frigus per Bootae, Et rigidas Aquilone gentes Inusitatis vecta volatibus Perennitati dedicat aureae,

avan098
Olim loquaci nominandum Praxitelis simulantis arte: Quamvis cruentos miles acinaces Laetetur inter, fortior arduas Obire turmas praeliantum, Et galeis, clypeisque longe Clarus videri, et celsus aheneis Horrere squammis Marte sub aereo, Victorque proculcare fasces Suppositi pedibus Tyranni: Non ille certus difsociabiles Exulcerati Martis Erynnides Vitabit, aut circumstrepentum Ludibrium fugiet dolorum. Nec Daedaleo pectoris impetu Effulgurantum moenia sideram, Arcesque stellarum coruscas Icario penetrabit ausu. At quem beatis dives odoribus Delapsa caelo Relligio potens Furata telluri profanae Malobathro meliore tinxit: Quo concitato remigio meus MAXIMILIANUS sub pedibus pigram Temnens volatu terram, et urbes Sidereae novus hospes aulae Exerrat? Illum per liquidum aethera Tranare nubes, et levibus super Pendere ventis, et sereno Relligio dedit ire caelo. Illi curules flammeus aetheris Dictator ignes cessit. et aureum

avan099
Jubar, quadrigarumque lora Cynthiaca moderanda dextra. Quae Bosphorana terra Propontide Divisa, vel quae dissoclabili Secreta Tethi, decolorve Aethiopum plaga barbarorum Caelo refusi Solis imagines Non vidit? o qua gemmea Nereo Tributa dives solvit Indus, Qua famulo Tagus amne vectus Ludit smaragdis praetereuntibus, Spectate Titan! te tumidus procul Ganges salutat, ultimumque Memnonii penetrale mundi. Te bellicosis edita partubus Caliginosi filia Taenari Perculsa febrili pavore Umbra fugit trepidante passu. Testes mearum prodigialia Sententiarum monstra, Acherontici Partus, triumphandusque quondam Marmaricis leo pastus umbris, Quem fulminatis Acroceraunia Dejecta telis, vel Rhodopes juga, Caelove quassae fulminante Aemathiae perperere rupes, Immanis anguis, quem Tigris Armenis Effudit oris, quem maris expuit Iratus ardor, quem Megaera Eumenicis animavit antris. Frustra ille saevae dux sapientiae Exaestuanti fraena licentiae

avan100
Fremens remittet, et vennena! Cerberiis animata spumis. Umbramque Lethes progenitam satu Tentabit audax immiserabili Inducere orbi, viperinum Concilium scelerumque noctes. Novo reductus cynthius essedo Fugabit Orco nata volumina, Stygemque, flammatumque in ireas Tartareis Acheronta taedis. Ad Reverendissimum D. ANTONIUM MARENZIUM, PETENAE EPISCOPUM. ODE XL. Cum vitam SS. Nicephori M. et alterius Episcopi scriberet. MARENTIORUM Phoebus, amabile Sidus tuorum, cui charis eloqui Nectar propinavit, gravique Suada dedit fluitare motu Sententiarum; sive volubili Exaestuantis fonte opulentiae Bacchatus acres efferatis Injicias animis lupatos; Seu copioso fusilis alveo Damnata somno pectora suscites Torrente, mirantumque secum Lingua oculos animosque volvat.

avan101
Quin temperatu fonte opulentiae Gratum Quirinis auribus influis, Facundiaeque Barberinis Mella apibus riguae propinas. Romana testis ter gemino potens Honore Mater; testis Hymettia Sonans volucre Vaticanum, et Virgineae Ambrosiae parentes, Quae, Circiorum luxuriantibus Tumultuosa fronte Decembribur, Vectigal Hyblae, dona Paesti, Mella tuis reperere labris. Non tum curuli nube Favonius Nimbos pluebat Chloridos in sinum; Nec liliato grandinabat Praeteriens Zephyrus tributo; Non temperato Veris anhelitu Brumae evolutus Majus inertia Crispabat hortos, nec tepenti Ambrosiam pariebat aura. Sed eloquentem Suada coloribus Ornata frontem, et pulchrior aspioi Facunda Mater eruditum Eloquii reseravit hortum; Quem Romulaei Principis atria, Et Vaticanae sidera gloriae, Mirata, quem centum Quirites Attonito stupuere vultu. At dum sepultum Nicephorum eruis Obliviosi pulveris angulo, Placet vetustas, veritatis Sim plicior genitrix latentis;

avan102
Quae dum maligna Nicephoros jubet Blattae vorantis nube superstites, Tergitque adesis incubantem Canitiem, cariemque libris. Tuis novato nomine laudibus Virtus laborat, quam notat aemulo Honore fama, dum tuorum Nicephorus redivivus audis. Te grandiorum munera frontium Lambunt coronae, te nivei tegunt Mores avorum, quos acerbo Dente pavet temerare livor. Te mille circum spes Petenae volant, Pronoque sacras Istria pectore Vittas veretur, subditumque Gaudet humi posuisse vultum, Secura laeto pacis in otio Promissa pro te vota fidelibus Aris rependens, et parenti Canitiem Superos precata. AD S. NICEPHORUM MARTYREM. ODE XLI. Cum hujus vita a Reverendissimo D. Antonio Marenzio scriberetur. VIctoriosi nominis omine, Puroque fusi murice sanguinis Decore Martyr, dum Deorum Sidereo bibis ore nectar,

avan103
Avara famae, lucus et appetens Membrana denso pulvere condita Pascit vetustatem, et voraci Charta putris jacet esca blattae; Obliviosis squallida nubibus Aevi invidentis pagina saepiam Extinguit omnem, dum vetusta Tempus edax monumenta rodit. At non inulte? jam tacitis cadet Senecta libris, jam nitor eximet Oblivioni, jam sepultae Pulverea male nocte laudes Diu negatam desidia diem Tandem videbunt; famaque eburneo Superba curru posterorum Nicephorum memorabit aevo. Quin et vetustas ambitiosius Ornata cristam dum simulat novae Florem juventae, FERDINANDI Caesareis oculis legetur. Tantum vel atri nocte silentii Juvat profundum nominis aurei Dormisse famam, vel sepultas Pulveribus jacuisse laudes. AD SS. NICEPHORUM MART. et EPISCOPVM PETENAE PATRONOS. ODE XLII. DIVI serenis Indigetum choris Inaugurati, quos genibus minor

avan104
Flavona adorat, quos Sabaeo Nympha colit Petenaea thure: Vobis calentes Arsia limpido Cursu procellas volvit, et arduo Sub monte pronus blandiente Exuvias veneratur ore; Vobis dicatis templa vaporibus Gallinianum fumat, et Indicas Albona conflat, sumptuosa Messe Arabum, Cilicumque, nubes. Cunis reclines vos puerilibus Bene ominati nominis aureo Virtus coronavit decore: Nam teneras animabat ardor Jam tum medullas, et vagus igneo Pectus cremabat spiritus impete, Laudesque maturas tenello Prima dies simulabat ore. Hinc turpe factum vivida nominis Exosa virtus, vertice pendulas Laudes precatur, Laureisque Gestit ovans caput impedire. Alter, Tiara jam popularibus Exemptus undis pervigiles agit Curas suorum, datque Asylo Grande pedum, Tyriasque vittas. Adusque famae dedecus invidae; Quae viperino dente momorderat Vitam innocentis, ad tribunal Ausa reum sceleris notare. Sed nempe virtus invidia altior Tutata sese est, quando reconditas

avan105
Citavit undas, aut volantes Flexit ad arbitrium columdas: Aut cum perempti prodigialia Luens aselli funera, sarcinam Suscepit ursus, nec reluctans Sollicita tulit arte pondus. Alter severis meta furoribus Invicta perstat, fulmina verberum Jocis honestans, et cruorem Vulneribus fluitare gaudet. An et decorae prostituit caput Venale morti, sanguine posthumae Empturus umbellam coronae, Quam superae parat orbis aulae? Sic estm, Olympus NICEPHORO excitus Spectator almi funeris advolat, DEOQUE scenam, Caelitumque Grande choris aperit theatrum. Haec terra vidit: caetera patriis Virtus Deorum sedibus intulit. Quamvis nec indignata caelo Saepe suam Petenam benigno Vultu tueri, quem bona siderum Iris notaret, longaque frugibus Ceres praeiret, belluosi Terga premens peregrina monstri: Quod de Pelasgis tractbus aufugum, Ubi tumentis terruit Istriae Lacus, agris desideratam Temperiem revocat boatu. At vis, et atrae diffugiunt neces, Horrorque tortor jam morientium,

avan106
Livensque, qui per membra fusus Antevola sua fata, pallor. Uterque amici numine pallii Custos clientem protegit Istriam; Seu Mars minetur, Arsiamque Turbet equis, galeaque potet; Seu cincta morbis pestis anhelitu Incestet autas, et morientium Tumens acervis in propinquas Excidium meditetur oras. Sic vos sub umbra nominis inclytam, Tutamque, Divi, protegite Istriam, Sic illa semper fundet aris Thura piis cumulata votis. AD S. NICEPHORUM EPISCOPVM. ODE XLIII. Cum Reverendissimus D. Antonius Marenzius ejus vitam scriberet. NIvens verenda canitie Senex, Ligustra vultum, lilia verticem Indute PRAESUL, cui fidele Diva genu Petenaea lunat: Quem lapsa caelo gloria patrio Terris ademptum marmoreas super Locavit aras; cui tiara Gaudet honor redimire frontem: Injurioso surge silentio, Orbique laudes, non meritas mori,

avan107
Tuas recense, quas parentum Post decimi stupeant nepotes, Natisque narrent, Audior! Audior! Denso sedentem pulvere suscitat Antonius, Marentianae Grande decus columenque gentis. Hinc laeta curru fama volatili Late per orbem sparget amabile Nomenque laudesque, et remoti NICEPHORUM plaga discet Orbis. Forte et lacunar culminis editi Vitare suetus, publicus audies In Sole civis; forte quondam Austriacis adamatus aris Noscere magnus, cum melioribus Palmis onustus nomina Caesari Donabis Austrio, et vocari NICEPHOEUS volet Imperator. Ad Reverendissimum Dominum ANTONIUM MARENZIUM PETENAE EPISCOPUM. ODE XLIV. PArum otiosa distat inertia Quieta Virtus. Progenies Deum, Materque honoris, per viarum Difficiles agitatata tractus, Alto sedentem culmine gloriam Impendiosae merce molestiae

avan108
Emit: reluctantemque Calpen Consiliis, animoque frangit. Haec te, lupatis impedientium Scissis morarum sessilis otii, Vittis coronat, hac perennis, Laudis iter duce sorbuisti. Scit pulcher undis Adria vitreis, Et adjocantis murmure Nerei Pulsata Tergeste, tuensque Nereidum fabuleta Justus: Scit Graeciensis Mercurialium Metas laborum Palladis area; Quae nundinatorem decori Nominis egregia revinxit Laudum corona. Quid memorem improbae Dentes retusos invidiae retro Cessisse, cum frontem tiaras Emerita redimiret umbra! Illustrius se scilicet exerit Virtus per omnem exercita semitam MARENZIANA, quam obsoleto Quae latuit pudibunda tecto. I nunc, profanas te populi super Molire turmas, qua radiantium Ordo coronarum requirit, Non humilem redimire frontem. ODE XLV. Privatam fortunammagnae praevalere. QUisquis coronae pulcher in ignibus Caesar superbis, quem venerantium

avan109
Turbae Quiritum collocatis Agminibus famulae sequuntur; Quamvis Lacaeno vulgus in atrium Achate stratum confluat, et strepant Circum coronatis clientes Officio famulante turmis; Non es beatus. Tot populis male Fides habetur. Mygdonios tenet Postes Erynnis; cum reclusis Cardinibus patuere valvae, Simul paratis fit via fraudibus, Simul furores, invidiae, et doli, Discordiae, luxus, libido, Ambitio popularis aurae, Globis coactis protinus irruunt. Multi clientes, in tua funera Sunt multus hostis. Non amatur Rex, sed amantur opes. Trahuntur Nitente plures a diademate, Aulaeque gemmis; quam sui amoribus Regis: coluntur, quo terantur A populo Domini rebelli. Nam quanta Regum funere pars suo Elata, fatis illachry mabilem placavit orcum? quot cruento Invidiae cecidere ferro? Quos Phaebus alto pendulus aethere Vidit superbos, luna silentio Mirata stratos vidit aulae Alterius famulante collo Subire lorum. Prosperitas senex, Immane monstrum est. Nec Zephyri joco

avan110
Ludunt perenni; et saeviente Ursa graves Aquilone saepe Trahit Decembres. Sors variat vices. Quicunque certo tramite devius Exerrat, ille inauspicata Carpet iter male ductus ora. Testis meorum, flectere debilis Patris jugales, sit Phaeton puer Oraculorum: dum errat astris, Astra simul trahit in ruinam. Testis volucres Daedalides super Volare pennis gnarus: inobsequens Mandata dum spernit monentis Patris, et ignivomo calori Solis propinquat, brachia defluis Ceris madescunt; labitur aethere, Nomenque, famamque, et calorem Icarias tumulat sub undas. Sic casus altis fortior incubat. Stet, quem juvabit, culmine lubrico Potentis aulae: mi clientum Nulla retro famuletur unda. Tutum est, propinquam lambere Nereo Tumente ripam. Tollite flamina Nati Trionum, faeva proles, Ne decimo rapiamur aestu. Fortuna littus mitior impetit; Altum fatigat: parcior in levem Ruit phaselum, sed secundis Officiis pelago natanti Classi minatur: Laomedontias Fortuna puppes, non humilem quatit

avan111
Ratem procellis: sic malignus Magna furor trahit in ruinam. AD VIENNAM. ODE XLVI. Post bella rus invitatur, ut Pastorem accipiat Re. verendiss. et Illusiriss. D. PHILIPPUM FRIDERICUM BREUNER. OAustriorum progenies Deum, Alumna caeli, Patria Caesarum, Ocelle mundi, fax Quiritum, Archiducum generosa proles, VIENNA Princeps: jam satis algida Apeliotae pressa tyrannide Brumam bibisti: sat Borussae Gentis hyems Scythicaque canum Crinem gelatus grandine Circjus, Tumensque fluctu Sarmatico Nothus Terras flagellavit: sat irae Parrhasiis cecidere Plaustris. Accede laetis, jam bona sidera Fratres Lacaenae triste minantium Ponti tyrannorum furores Oebalia pepulere taeda. Accede laetis, praetereuntium Qua blandienti silva protervia Favoniorum gloriatur, Qua Zephyri gemalis aura Theatra vivi Veris inambulat, Omnemque spargit prodiga gratiam, Ad usque formosam Canopi

avan112
Invidiam, Tyriique Veris. Si quem bidentum nobilium Patrem Undantis inter diluviem gregis Gaudes videre, in quem reclines Grande pedum, vigilemque virgam, Succedat agris, neu pudeat gregem Pavisse. quondam sceptra Quiritium, Romae secures, Consulumque Rura decus genuere fasces. Inter bidentes Dardana Romulo Argenteorum ad Najadas amnium Crevere sceptra; cum repente Virga novo rutilavit auro Magistra juris, colla Quiritium Flexura nutu, cui vaga Faustuli, Armenta parebant, levemque Ad sonitum pecus omne stabat. Non et saginans Inachiae gulam Argus juvencae dedecus exuit Mortalitatis, siderumque Concilio radiare caepit? Quin et Pheraeos Baebeidis greges Obaudientes barbito Apollinis Amphryse vidisti, nec aureum Dedecuit pecuare Phoebum. Virtus ab herbis non minor emicat, Quam quae Gradivi pulvere nascitur. Nec corpus aequw contudisse, Ac animos aluisse, laudo.

avan113
AD FERDINANDUM III. ROM. IMPERATOREM, ODE XLVII. De Augustissimi Parentis FERDINANDI II. in Musas liberalitate. AVara qualis praetereuntibus Gemmis Hydaspes littora personat, Et rura Medum bracteata Alloquitur pretiosus unda: Aut qualis auri prodigus ostio Septemplicato Nereidum Patrem Nilus salutat, vel tributum Hesperio Tagus amne volvit: Talis Latinae Pergama Palladis Auri natantis nimbus inambulat; Quem liberali FERDINANDI Prona manus dedit ire flucu. Ad Bactra dudum, aut dissociabili Abscissa ponto regna Britanniae, Bungosve, frigentesque Thracas, Aut Tanain prope flumen ortos Abisset exul Pallas, amabili Stipata doctae Mnemosynen choro; Si non fugacem FERDINANDUS Imperio tenuisset auri. Sic Gallicano fortior Hercule Non Ora plebis, non popularium Innectit aures, nec sonanti Vulgus iners moderatur auro;

avan114
Sed sacra Firces Numina, Numina Exuberantis Phocidos hospita, Phoebumque, mirantesque Musas, Et vigiles Heliconis umbras. Hinc qua procellis Mura loquacibus Taurisciorum rura perambulat, Et Austrienses murmurantem Danubium stupuere ripae, Oenusque praegnans divite fabula Exaggerato volvitur alveo, Rhenusque et Albis concolores Ducit aquas mdeico Choaspi; Qua temperatis Moldava flexibus Lambit Bonemos, qua procul Adria Insultat undis, triplicique In pelagus ruit Ister ore, FERNANDIANAE munera dexterae Sequuntur ultro, quos gemini sacra Delubra Pindi, et eruditae Thessaliae comitantur umbrae. Exempla Patris regula filii Sunt insequentis; qua praeiit via, Hac FERDINANDUS FERDINANDUM Insequeris, soboles parentem. Tu doctioris jura Panaetii Ad usque magnae barbara Thraciae Pangaea, regnatamque Teucro Ambiguam Salamina, sparso Fundabis auro, regnaque Apollinis Musasque blando munere differes Ultra Triones, in calentis Assyriae Libyaeque campos.

avan115
AD FERDINANDUM III. ROM. IMPERATOREM. ODE XLVIII. De Austriacae stirpis amplitudine. DEterminati neseia limitis Ultra superbos AUSTRIA terminos Calpes, coronatamque quondam Herculeis Abylam trophaeis Metit triumphos. Vidimus Herculem HABSPURGICANUM, qua medium mare Secernit Europen ab Afro, Prima suae monumenta laudis Locase; quando non superabili Desaevientem Nerea praelio Victor subegit; defluosqve Amphitrioniadae colossos Mendaciorum lemmate nobiles Urna subacti condidit aequoris; Famamque, PLUS ULTRA, trilingui Edocuit resonare cornu. Tum grande ponti fluctibus Herculis Nomen sepultum flevit inutile Nendacium, NON ULTRA; et altam Paenituit posuisse Calpen Metam loborum: tum quoque gloriae Nereus labantis funere territus Mersit verecundem profandi Fluctibus Oceani tridentem, Et aestuosi marmoris arbitros

avan116
Ventos per undam somnus inambulans Quiete stravit, septimosque Composuit Boreae tumultus. Exinde nullus laudibus obstitit Laboriosae terminus AUSTRIAE, Nec terminali thus Sabaeum Ara DEO didicit cremare. Ad Illustrissimum Dominum GEORGIUM NICOLAUM COMITEM DE ROSENBERG, etc. ODE xLIX. Alludit ad Rosam Gentilitiam. DIva, nativo Rosa laevis ostro, Quam colunt flores, famulusque retro Paestidum census, populusque culti- -Adorat Hymetti. Sive Reginas imitata vultu Floreo, gaudes populo videri Major, et verno solio reclinis Flectis habenas: Seu latus mavis radiata telis Bella moliri, rigidisque cincta Militum contis in amica flores Bella vocare: Audies cenae decus eruditae, Sigmatis custos, epulique praeses, Umbra convivarum, honor Editoris, Gloria cenae. Subter umbrosam folii coronam

avan117
Plena convivis tibi mensa surget. Unus accumbat Sapiens, Senatum Esse putabis. Pectoris vastum regit ille mundum, Rex sibi, Caesar, populusque; magnam Ipse se Consul moderatur aequis Legibus Urbem. Solus accumbat, trabeatus una, Curiae Patres, Chorus assidebit, Consul, et Judex, dominaeque sueta Lege secures. Solus hand unquam est Sapiens: Senatus Quem domi semper colit, in tumultum Sive plebs densis glomerata turmis Concrepet arma: Sive jam legum patiens lupatos Mandat infracti furor appetitus, Et pluant passim pretiosa largam Otia pacem. AD CAIUM LENTULUM. ODE L. De Mortis aequali in omnes imperio. AETas fugaci praeterit orbita, Cresisque et Iris summa necessitas Insultat, ac ignara flecti Sceptra quatit, tenuemque falcem. Non interest, an Pygmalionio Censu beeris, LENTULE num Tagus Natet lacunari, et vetusta Dinumeres monumenta Patrum;

avan118
Gentisque primus prodieris tuae, Vilemque supra te tuleris gregem Vulgi jacentis; num superbam Gemma gravet pretiosa mensam. Mors cuncta saevo proruit impetu Sublimioris nescia sanguinis; Nec stemma, nec gemmas, nec aurum, Nobilium monumenta, transit, Festas rogali funere pertinax Mutare flammas, et lachrymabili Miscere lesso gratulantum Carmina, laetitiamque planctu. Frustra juvemam obtendis, et inclytas Ceras parentum. Ductus ab Inacho Sanguis vetusto sub Charontis Jura venit, fugiente Lethes Mergendus unda. Frustra adamantina Obtendis acris robora pectoris, Torosque cervicemque, et ossa Herculeis solidata nervis. Ad jura mortis cogitur Hercules, Et Hector, et Mars, et Telamonius Heros, et undantes volare Aeacides celet in sarissas. Mors caeca nescit stemmata Principum, Nec sceptra Regum, nec capitis jubar, Nec Imperatorum secures, Nec titulos, dominosque fasces. Quodcunque vidit nobile Phosphorus, Quodcunque Vesper, jam cinerem suum Transcripsit umbris, et sepultum Indecores iit in favillas.

avan119
Omnes abimus, LENTULE; et omnibus Severus horas Aeacus intonat; Nec nosse fas est inter umbras, Quae tumuli ferat hora legem. Hic ordo fati est, LENTULE: quaelibet Morti hora servit; quaelibet in necem Procumbit aeetas: Tu supremam Hanc reputa sapienter horam. AD S. FRANCISCUM XAVERIUM. ODE LI. De objecta ei in somno impura specie. NOn, diffluentem sanguine quem vides, Victum vocabis. Saepe cruoribus Est parta laurus, saepe palma Sanguineo stabilita nimbo. Afflicta virtus se generosior In ausa trudit, perque paciscitur Periculorum tela laudem, Perque neces volat ad triumphos, Tyro cruorem pallet ad obvium, Et arma ponit vulneris impotens: Qui saepe conflixit, notari Vulneribus veteranus ambit, Emitque pulchram sanguine lauream. Hac arte, magni gloria Memnonis, FRANCLSCE, pugnas, et Diones Arma gelas, Cypriasque flammas. Infestat illa, et dum tibi durior Componit artus somnus, in igneos

avan120
Erumpit ausus, indecoram Ausa animo simulare formam. At dormientem quem male credidit, Bello paratum repperit, aegide Pudoris armatum, et medullas Virginea feritate septum. Frustra reluctantem impulit acrius Telum Cytheres: ocyus exilis Sopore, juratus pudorem Sanguineo reparare nimbo. Tunc nempe castae non patiens nivis, Hostisque puri pectoris, igneas Cupido collegit sagittas, Et Paphios lachrymatus ignes Perisse, fugit. Siste veneficam, Audax honesti latro, procaciam: Si dormiens te detriumphat, Quae vigilans statuet trophaea? #(IMAGE)

avan121
NICOLAI AVANCINI E SOCIETATE IESV LYRICORVM LIBER SECVNDVS. AD SAC: ROM: IMPERII PRINCIPES. ODE I. Pro Pace Germaniae. VIctor, quo precio stet tibi laurea, Per tot parta neces, bella, cadavera, Regnorumque ruinas, Per tot funera, non vides? Orci te Furias, te Stygis incolas Eduxisse ferunt; Martis acinaces Caedes, praelia, strages Haemi bellicrepo e jugo Te traxisse canunt: quaeque erat unica Ad let hum via, per te quoque multiplex Facta est. Namque perimus Ferro, flumine, et ignibus. Quin tellus pyrio pulvere dissilit. Inque auras levior jam lapis evolat, Ingentique fragore Troiae moenia corruunt. Ah! cur empta placet laurea stragibus? Cur, qua strata patet funeribus via Provectare triumphum Per calcata cadavera?

avan122
Cernis; quae facies, quisve Alemanniae In vultu gemitus? sanguinea manu Turres, oppida, et arces, Urbes, moenia diruta, Saevi relliquiae Martis et ignium Maerent sub cinere; hic, sanguine qui piger Ripas sordidat Ister, Et lento fluvio natat; Aggestis gravis hic corporibus stetit, Et per non solitos effluus alveos Late condidit agros Tabo, sanguine et ossibus, Hoc quodcunque vides, qua fluit Isara, Qua Rhenus properat, qua Lycus aufugit, Et qua fluctuat Oenus, Martis cruda fuit domus, Bellonaeque lares: hic Furor, hic Metus, Hic Dirae, hic violens imperium necis, Hic Discordia, Erynnes, Hic ira, hic rabies stetit. Hic jam pulvereis moenia ductibus Pinguntur, Pario muri ubi marmore, Auratisque columnis Portabant laquearia. Hic Manes ululant, hic Lemures gemunt. Hic um brae Stygiae tristibus insonant Lamentis, ubi pacis Fervebant hilares joci. Hic delubra DEI, hic inviolabili Majestate domus intulerant caput Astris; nunc ubi equorum Stant inculta cubilia.

avan123
Hic arae Superis thura frequentibus Urebant phialis, nunc ubi sordidus Aris impietatis Mystes sacrilege litat Et vos haec facies, hic patriae dolor Nondum tangit? adhuc castra remugiunt, Et vonvellere mundum Jurata agmina saeviunt? O! si quae pietas pectoribus calet, Martis bellicrepos tollite, PRINCIPES. Bellonaeque fragores, Feralesque tubae sonos. Pacem mundus amat, murmura cornuum. Et Martis strepitus, et litui sonos Pertaesus: date pacis Tranquillae otia PRINCIPES, Pacem busta petunt, et lachrymae urbium. Et versa in cineres oppida, et horridis Albens ossibus aequor, Et lassus patriae vigor. Et sperare licet: jam nova promicat Iris pacifici nuncia gaudii; Iris sanguine Caesarum, Et stirpe Austriadum sata: FERNANDUS patrii nominis, et rei Haeres, Caesareo sub diademate Cinctus murice Regum, Iris Regia promicat. Olim Lamechidae nuneia ab aethere Missa iris pelagi composuit minas, Rixantesque procellas, Et bella Hippotadae stitit.

avan124
Non fallor: veniet candida in Iride Pax, rursus niveis vecta curulibus, Germanusque redibit Candor, simplicitas, fides. Ad Celsissimum Principem ac Dominum JOANNEM WAICHARDUM. PRINCIPEM AB AVERSPERG, etc. ODE II. Cum is a FERDINANDO III. Impera- tore in Principum ordinem adlegeretur. INter nomina Principum, Felici augurio, prima potentiae Incunabula ponere, Pars ingens decimae prosperitatis est. At virtutibus evehi, Et fundata Patrum stemmata vincere Majori studio; gravis Hoc mentis meritum est, quam Sapientia Magni pronuba consili, Curarumque capax curia pectoris. Plebeiamque licentiam Refrenare potens gratia sospitat. Haec, WAICHARDE, secundior Sors, hoc elogium Principis optimum: Virtutis studio sibi Famae sternere iter, nec residem Patrum Partae incum bere gloriae, Fun dandae immemoren. Posceris. Hoc sat est;

avan125
Nec tam verticis infulam Ambis ipse, tuo quam requiescere Optat gloria vertice, Heroumque latus cingere purpura. Tu desiderium tui Infudisti animo CAESARIS, ut leve Censeret meritis decus, Misceri in seriem et nomina Principum. Haec flos vividus ingeni, Haec vis judicii mole potentior; Et dives Sapientiae Pompa, et nobilibus parta negotiis Tot rerum experientia, Et mens feta gravi pondere consili. Torrensque aureus eloqui, Et Suadae facilis vena opulentior Reddi praemia grandibus Poscebant meritis: haec amor Austriae, Et consumpta laboribus Aetas Austriacis, propositi tenax Et jurata fides, doli Prensantumque Themis nescia munerum, Pectus rebus in arduis Semper magnanimum, Solibus aemula Virtus, cor adamantinum, Caelo par animus, vultus atrociae Fati cedere nescirus, Haec sancire tuis praemia laudibus Urgebant grave Principum Pridem concilium. Quin tibi CAESARIS Affectus, meriti memor, Infesse studuit; cujus ad Imperi

avan126
Germani diademata Formasti sobolem. Nec potuit satis Aut voto ipse suo, aut tuis OPRINCEPS, meritis pendere. Nunc age Majorum titulostuis Addensa titulis: quaeque modestior Pulsat limina Gloria, Admittique rogat, blandior excipe. Sed quo limine PRINCIPIS Admittis titulos; hoc simul arduis Regum pande negociis. Nimirum, facilis quem statuit DEUS Subjectos populos super, Undasque et strepitus plebis in arduas Curas evocat. Otio Privatus fruitur: mille negocia Urgent Principibus caput. Illi certa, quies constat, et otium Rerum fluctibus altius; Qui vitat titulos, qui sibi vivere Soli condidicit: graves Curae sollicitant atria Principum. AD PALEN DEAM. ODE III. Petit gregis Viennensis Pastorem. DIva gemmanti radiata Sole, Quam timent sylvae, famulusque retro Montium census colit, et virentum Vulgus agrorum: Si tuum stratae genibus veremur

avan127
Rite delubrum, facilique vota Aure dignaris, dabimus Sabaea Munus acerra. Qua serenato spatiatus alveo Prodigus laudes vehit AUSTRIORUM. Ister, et patri triplici rependit Mole tributum; Fertilis frugum, pecorisque sedes Aream pandit, viridesque Veris Educat proles, et Etesiarum- -Illudit amori. Hic ubi ludens grege campus omni Dulce pellitis ovibus Galesi Invidet nectar, viridique certat Herba Venafro, Ambulant lymphae, vitreumque trudit Rivus electrum, meliorque terrae Vultus armento gracilem propinat Aequore scenam. At quis errantis moderator arvi Pastor aprica modulatus herba Ferias agnis canet, et Phalanti Otia ruris? Aut quis insani rabiem Leonis, Fulmen armenti, nivei Tyrannum Velleris, vita bene prostituta Arceat ignis? Te penes nostri gregis est potestas; Te minax campi metuit Lycaon, Cum laborantes sitientis ore Eripis agnos. Dum tibi Maurus vapor inter auras

avan128
Damna Panchaeae pretiosa sylvae Devorat, pastorem avidis petitum Annue votis. Nolo venalem precio laborem; Emptus argento labor otiosis Incubat stratis, vigilemque mentis Negligit arcem. Ille Thersites, fideique nobis Immemor sponsae, residi supinus Otio curas dabit Adrianae Fluctibus undae. Dextra venalis fidei propola, Fas nefas miscet. Gregis o Tyranne! Quem Molorchaeis ululata campis Proelia terrent. Talis, o pulchro cycladata Sole Diva Pastorum, nemorumque Praeles, Talis ad nostros gregis: Imperator Excubet agnos: Cujus ad virgam male feriatus Terror armenti dubitante raptus Horreat cursu, trepidisque Taurus Palleat ursis. Prodigus vitae redimit peremptum Pastor armentum, precioque fusi Sanguinis gaudet spolium luporum- -Emisse bidentem.

avan129
AD VIENNAM. ODE IV. Pales Pastorem designat Reverendissimum et Illie- strissimum D. PHILIPPUM FRI- DERICUM BREÜNER. DElicta sylvae pervigil arceat Pedo PHILIPPUS: quem vigilantia Argum probavit, cui fideli Excubitrix sedet ore cura, Terror luporum prodigialium; Seu qui Sicani pectore marmoris Suxere venas, et parente, Duritiem Prochyta biberunt Seu quos paternis Taygeti jugis, Umbrisve Tauri Persephone suo Lacte educavit, vel Molorchus Relliquiis satiavit hydrae. Illi propinquae sollicitudines, Gregum magistrae, tela fugacium Arcent pavorum, in Austrienses Non itesum reditura campos. Ille ae stuoso qualiter evolat Immugientum pondere nubium Crinale fulmen, quod minister Per medios rapit ignis Austros. Ibit cruentis Myrmidonum feris Postrema clades, et Dolopum minas Vastabir omnes. Heu! proterva Dulichiae date monstra fylvae. Hic ipse, qui nunc dentibus increpat

avan130
Iras Lycaon, fataque rictibus Affixa portat, si cruentis Austriadum meditetur agros Tentare bellis, sacrilega pedum Cervice tinget. Sic placitum Pali Est Austriensti, sic odorae Dona Arabum meruere nubes- Sic fida magni pectoris hospita Virtus parentum, et clarus originis Promittit ordo, quem vetusta Fama Parrum, seriesque Avorum Ostentat orbi, quam neque temporis Fuga invidentis, nec retro dissipet Livoris incumbentis ira; Nec rigidus rapientis aevi Extinguat imber. Sic quoque nobili Inscripta honesti linea pectori, Divesque recti mens, et acre Judicium, tumidisque pectus Rerum natantum fluctibus altius, Et vis profundi provida consili, Virtusque par vasto labori, Relligio, pietasque spondent. Hic impotentis toxica Cerberi Et belluosis partubus editos Lupos, et immanes Leones Fulmineo prohibebit ausu.

avan131
AD GREGORIUM SIRUM. ODE V. Retinendam esse in utraque fortuna animi aequabilitatem. SAnctius vives; neque, si Favoni Aura dum lambit, maris inquieti Urgeas altum, placidoque navim a Littore pellas: Nec procellosos mare dum tumultus Excitum volvit, nimium timendo Cautus horrescas, teneatque semper Anchora proram. Auream quisquis nihil ambit urnam, Ferream quisquis nihil expavescit; Ille turbato suus esse rerum Ordine novit. Subditam quisquis mediocritati Applicat mentem, nihil obsoletum Horret ad tectum; nihil intumescit Gangis honore. Ipse Fortunam sibi fingit: ipse, Cum graves casus movet, antegressus Exitum, occurrit lmelioris aureo Sortis asylo. Ipse, cum sortis refluunt secundae Candidi Soles, bene praeparatus Horret adversos; neque lora menti in Gaudia laxat. Nulla sors longa est: abeunt Decembres, Et redit Majus: pelago procellae

avan132
Detument; somno placido quiescunt Murmura ponti. Jam gravis pinum Boreas lacessit; Jam levi illudit Zephyritis aura: Laeta succedunt tragicis, dolori Gaudia cedunt. Faustitas et Pax bene praeparantur Luctibus: nectar melius palato Accidit, quando labra virulentus Tinxit amaror. Sic diem quando rutilo serenum Crine spectabis, medioque euntem Axe, venturas meditare denso Turbine nubes. Nil time infestam, nihil hospitalem Aestima sotem: fugit ista, et illa Cedit; alterno subeuntque semper Ordine scenam. AD FIRMIANUM. ODE VI. Sapientia Reipublicae utilis. HOminum res fatuorum est, radiare Magis auro, phalerisque imperiale Latus ambire, quam honesta caput umbra redimire. Hominum res stolidorum est, populares Magis armis premere iras, quam operoso Sapientis studio, consilioque invigilante. Furor insania fiet, nisi mentis Moderamen vice fraeni domet iras.

avan133
Animi expers calor, et consilii mole sua alget. Age, Martis violento quatiantur Grege muri; furiali face tecta Tumulentur, glomeratisque eatervis ruat imber: Crepet auctituba Martis, generosos Pede palmas meritura, et cinerali Tumulatura sepulchro sacra, acerras, bona, Cives: Quis ovantis fera Martis removebit Juga muris; trepidantes quis in urbe Populorum premet undas, animofque ingenerabit? Glacialis pavor omnebs inhonesta Febre stringet, neque Civis, neque Ductor, Neque miles venientis dominatum premet hostis. Hominum res sapientum est, moderari Inimici lanienas, animosque Populorum exanimatos documentis animare. Age, Civis tonet armis, fremat urbis Moderator famulari gravis aere; Populi seditionem jugulare, est sapientis. Ciceronem meministi, Cyneamque- Hic in urbes penetravit spiente- -Eloquio; ille expulit Urbis dominatu Catilinam. Sapiens non sibi vivit: veluti Sol Aliis commodat ignem; tamen ipse et Sibi lucet, frbi parcus, reliquorum in bona largus.

avan134
AD MARTINUM BUCCHUM. ODE VII. Taciturnitatis commendatio: SIlentiosi Pythagorae cata Musaea laudo, Cede loquacibus Odis hirundo. Multa verba Sunt animi rudioris index. Plerumque multum, quod vacuum est, sonat; Siletque plenum. Dolia tinniunt Ex hausta, si pulses; tacentque, Queis animat gremium Falerno De colle vinum. Flumina quae strepunt Profunda non sunt. It tacito Padus Gravis fluento, vixque ripas Alloquirur taciturnus unda. Parens aquarum non nisi mobili Afflatus aura Nereus adstrepit; Magnasque securus carinas Quando silet, vehit, et quietae Importat orae: at quando sonantibus Garrit procellis, heu, cave! rupibus Allisa tempestate grandi Naufragio ratis interibit. Sentire multa, at pauca loqui jubet Compendiosae lex Sapientiae, Absiste verborum propola: Qui tacet, hic Sapiens habetur.

avan135
AD PAUSILIPIUM AEGROTANTEM, ODE VIII. Vt morbivim forti animo ferat. NOli, quem quereris gravem Morbum, difficili mente retundere. Pars major cecidit mali, Si constans animus non superabili Se firmat patientia. Illie meta mali est, mens ubi torpuit. Saevos inter aculeos Dura PAVSILIPI; qui premit impetus, Non est alea saeculi, Aut longi studium temporis. Indoles Innata est cruciatibus, Non torquere diu. Quo gravius ferit Tormentum, hoc citius perit. Sic natura pio digerit ordine Flumanae numeros dicae, Tormentique vices; ut tolerabilis Sit morbi impetus, aut brevis. Frgo si tragicis sors gravior minis Maestum PAUSILIPI tibi Cor pulset gemitu, tristibus abstine Fronterm involvere nubibus, Aut pugnare DEO. Nutibus aethenis Assentire lubens. Ego Sortis difficili impulsus ab alea Nunquam vulnera sentio. Coelorum imperiis asperioribus

avan136
Flecti non didici; at lubens Fatorum obsequiis subdere verticem. AD FAUSTUM CASSARUM. ODE IX. Vera Nobilitas non est a sanguine, sed a propria virtute. TU ne patrieii quaesieris stemmate sanguinis Dici nobilior; nec patrias deses imagines Successor numeres. Non faciunt symbola nobilem, Non Patrum clypei, aut paciferae Palladis atria Majorum statuis obsita, nec laurea gloriae, Quam gentilitia faeta tulit mens sapientia. Haec Patrum fuerant: non tua sunt. nemo nepotibus In famam viguit. Si qua fuit nobilitas Patrum, Haec jam praeteriit; nec riguo flumine gloriam Infucit soboli per facilem sanguinis alveum. Et quo tot Curios Herculeis viribus inclitos, Tot Drusos recolis, procidui fulcra tot Im peri Heroas patrii, aut Aeacidae, aut Scipiadae pares; Si Patrum titulos immemori pulvere degener Condis, nec paribus facta Patrum laudibus amplias? Quo censes clypeos, et Scythica grandine saucios Umbones crepitas; faemineo si tibi cor metu Concussam trepidat? Danubium quid canis amnibus Mixtum sanguineis per patriae praelia dexterae Virtutemque atavi; si tumulas ingenium mero Sorberisque scyphis? Non magis in te bona patria

avan137
Migrant, quam vitium. Nobilitas et Sapientia Nulli inata fuit. Nobilis est quisque suo magis, Quam stirpis radio. Quis sapiens a sapientia Majorum meruit Socraticum scandere pulpitu? Aut quis pumilio, quamlibet ipso steterit jugo Haemi, aut Taygeti, vel Rhodopes culmine, grandior Evadet? Celebris quisque suo est, quisque suo potens. Secernas animum: Consulibus par erit Irus, et Codrus Caesaribus. Nobilitas unica proprii Est virtus animi. Nemo suo debeat ortui Vitae exacta brevis, sed meritis grandia, saecula. Haec magnum faciunt, quae quis agit, Sive Agamemnone, Sive Iro genitus, nobilis est, qui popularibus Se vulgi studiis eximit, et pectoris indolem Virtuti dicat, et se studiis mancipat aetheris. AD BEATAM VIRGINEM SINE MACUIA ORIGINALI CONCEPTAM. ODE X. VIRGO, quam pronis venerantur astra Ignibus, cujus famulata plantis Lunase subdit; cycladique Phoebus Totus inerrat: Sive tu Regis cupis Aula dici, Seu Parens vitae, Genitrixque Verbi, Seu voluptatis Paradisus, Hortus Numine clausus: Sive tranquillum Mare Gratiarum.

avan138
Seu magis Caelum cupias vocari, Numinis Sedes, Puteusve aquarum, aut Ara salutis: Undique es labis genialis insons: Quodque nos crimen prius interemit. Quam sumus nati, tibi Gloriosa Virgo pepercit. Regia es: sed quae reseravit aulam Angelo Pucis, Peream, cruentam Si Stygem credam celebraste primi hic Foedera belli. Es Parens vitae, Genitrixque Verbi. Conflagrem, si te prius in catenas Mortis abreptam periisse primo Funere credam. Es voluptatis Paradisus. Ista Sede vitalis mihi cesset aura, Si prius credam hic latitasse nigrum Agmen Averni. Hortus es clausus. Peream, malignum Si halitum credam prius involasse, Quam, maritali superadveniret Spiritus aura. Es supernarum Mare Gratiarum. Concidam; si tu prius acta Cauri Flatibus, quam se Zephyrus benigna- -Infunderet aura. DIVA, te Caelum veneror; sed isto Monstra non credam stabulata caelo, Antequam Numen sibi destinatum Hospes adiret. VIRGO, te oredo Puteum; sed undas

avan139
Non tuas credo prius in venenum Isse, quam Verbum biberet salutis Pocula nostrae. Ara canteris: tamen hac in ara Ante divinum thymiama quisquam Credat accensas nebulas Averni- -Arsisse facori? Ite; non credo geniale crimen VIRGINI infestum. Sine labe puram Hic reus voti cano. Si negaro, Fulmine stringar. AULAE DEFENSIO. ODE XI. SIc est: invidiam gloria parturit. Et Fortuna benignior Spectantum lacerat viscera. Nominis Splendor dilaniantibus Livoris nimium dentibus objacet. Aulam criminis arguit. Aulae qui studio pene perit. gravem Famam Principis inficit, Qui frustra titulos quaerit, et ambitu Se consu mit inutili. Non est aula malum; sed malusetstimat. Fraudes, ambitio impotens. Innexique doli, mentis Erynnides, Praeceps ira furoribus, Legisque impatiens prava licentia Intra limina Regiae Infertur vitio tecta adeuntium.

avan140
Stabit criminis innocens Regum augusta domus, si sua crimina Nemo vestiat infulis. Quodcunque aula mali, vel sceleris tenet, Extra limina nascitur. Hinc cum se populus densior ingerit, Intrat cum populo scelus. Hic secum invidiam portat, hic ambitum, Alter praecipites minas, Et multo gravidum funere acinacem, Fraudesque, et tacitos dolos: Alter non humilis sanguinis ultimus Haeres, sedulus aspici, Immanem caperat fronte superbiam; Solique invidet aemulos In vultu radios: alter in osculis Fert incendia Cypridis. Sic cum quisque suum detulerit scelus, Crescit cum populo malum. Vis aulam innocuam criminis? elige Non qui limina basiant, Frontemque assiduis risibus explicant: Non quos ebria murice Accendit Phrygio vestis, et aureis Bullis omne latus sonat; Non quos lucra juvant vanida gloriae: Sed quos vel Sapientia, Mentis consilium, judicium grave Fetumque ingenio caput, Vel quos Relligio lmunere Caelitum Ornat; auosve coloribus Virtus sidereis pingit; et aurea

avan141
Vestit nube modestia, Sic cum nemo nocens limen adiverit Regale, aula erit innocens. AD MILITES. ODE XII. Hortatur ad arma. NAm quae minacis fulgur acinacis; Irasque ferri condidit improbo Vagina neglectu, et feroces Segnitie cicuravit enfes? Quis bullientem sanguinis impetum, Quis mentis ignem, et fulmina dexterae Extinxit, et torvam pavore Saevitiem timor occupavit? Audete Martis consilium sequi, Felicitatis commoda publicae Si quos juvabunt, et repulsis Temperies reparata nimbis. Pax empta bellis advenit, et salus Tota est in armis publica: vulneri Sic admovet ferrum Machaön, Cui facilis male dextra parcit. Resume ferrum, et pectoris aes triplex. Expergefactum mascula provocet Virtus vigorem, Martiamque In segetem rigeat juventus. Fastigiatas demite vertice Turres capilli, casside pulchrius Caput sub aerata vigebit, Quam fluido radietsub auro.

avan142
Emenda ferro Pax, animis eget, Manuque: si quas sub glacialibus Scythes pruinis, vel Gelonus Sub Tanai tumulavit iras. Expergefactas as lituum vocet. Si quos dies, vel Gangis ab aureo Sinu evolutus, pendulusve De medii cavitate caeli, Aut funerandus fluctibus aequoris Videt furores ire superstites, Ad arma, ad arma convolate: Certa salus posita est in armis. AD PUBLIUM COMMODUM. ODE XIII. Deplorat bellorum calamit ates. ONulla longi gaudia temporis, Brevesque Soles, quos radiantibus Regina quadrigis voluptas Lora joco quatiente ducit! Heu posterorum risu Alemannia Cantanda quondam! scilicet aureae Felicitates bellicosum Trans Tanain, Scythicosque nimbos Evanuerunt. Jamque minacibus Cadmaea contis messis in horruit; Quam bella, quam caedes, gravisque Ilias insequitur malorum. Exhauriuntur civibus oppida, Campi colonis, moenia milite, Et tecta, et urbes inquilinis,

avan143
Prole pater, patre caesa proles. Non flos juventam, non redimit senem Caducus annus: funera vulnere Caeco immolantur; fama, virtus, Forma, decor, tumulatur Orbis, Evisceratur condita montibus Medulla; certis ictibus erutae Rupes labascunt; hinc recumbit Arte jugi tumor, inde surgit. Aedes in ipsas Numinis, impotens Desaevit ardor, stant vacuae sacris Sedes adorandae, et tumultu Sacrilego temerantur arae. Recordor aevi, quo sine nubibus Vulgus fluebat pacis amoribus, Intraque porrectas, et extra Imperium saliebat Alpes. Felicitates at procul aufugae Cessere nostrae; damnaque fertili Crevere partu, O quae malorum Iliadi dabit hora finem! AD MICH ARLEM. ARENDAM. ODE XIV. Aulae periculorum admonet. SVperba nullo crimine nomina Vacant: agrresti sub laretutior Amica virtus hospitatur, Quam Tyrio resupina in ostro. Quo multa sese nomina congerunt,

avan144
Plerumque virtus exulat: otia Hac exeunt, qua intrat tumultus, Et strepitus titulorum inanis. Reclude vastum limen honoribus, Latam dedisti criminibus viam; Si quam ferquentant aedem honores, Hanc scelerum furor inquietat. Nescit potentum limina faustitas, Vitaeque candor, puraque veritas, Nec fas, nec Astraea, aut Parentum Cana fides, niveique mores. Furor satelles stipat aheneas Fores palati, livor inambulat Imum penetrale, et suprema Tecta tenet furiata Enyo. Libido sancit jura, calumnia Mendaciorum fraudibus illita, Tristesque indictae, et dolosae Sub titulis latuere larvae. Haec providenti limina MICHAEL Cura cavebis; quae facili potes Intrare gressu, sed ligatam Difficile est revocare mentem. AD GABRIELEM VENDIUM. ODE XV. Scelerum poenas nemo effugiet. CEdo, beato vela Favonio, Sortisque VENDI risibus explices, Cyproque servam, vel Phraatae Divitiis, dominoque Baccho

avan145
Mentem remittas. Exiget, exiget Ventura quondam supplicim dies. Suspendit ultor Numen ictum, Lenta rapit Nemesis flagellum? Sed tarda quamvis poena nocentibus, Non vana certe est. Plectere distulit Immane crimen? tarditatem Supplicio graviore pensat. Quod si reducat vindicibus DEUS Manus ab armis, nec subitaneum Vibret per auras fulmen, ipsa Mens scelerum rea se fatigat. Ut poena desit, supplicium sibi Mens est acerbum; quam pavor, et timor, Umbraeque, larvaeque, et tyranna Eumenides face subsequuntur. Seu nox Iberis emeritum diem Mergat sub undis; seu revehat diem Recentiorem Aurora, semper Lictor agit pavor, et medullas Mentis tyrannus discruciat metus. Sequens priori maxima crimini Est poena crimen: haec minaci Semper agit stimulo scelestum. AD ANT ONIUM PRVDENTIVM. ODE XVI. Malos socios cavendos esse. VIve, PRUDENTI tibi; pluriumque Frater evita, sociusque dici.

avan146
Antequam quaeas populo videri, Disce latere. Saepe qui mores tulit innocentes In forum, mores retulit nocentes In domum. quivis vitii propinquo- -Instillat amorem. Quisquis ad flammas steterit, calebit, Quamlibet nolit: pariter rigebit, Quisquis algenti dederit Decembri Stringere membra. Mollis emollit socius, dolosus In dolos ducit, ferus efferatos Imprimit mores; docet invidere Invidus alter. Sic pecus pestem pecudi frequenter Allinit; carbo socium profanat Igne carbonem. Sua quisque amico Crimina suadet. Vive, sed tecum; populumque vita. Ille securus, placidusque vixit, Qui sibi solus vice plurimorum Sufficit unus. AD GEORGIUM LINAEUM. ODE XVII. Felices Jani Calendas precatur. LEgenda Vates carmina posteris Committo chartae. Nomina Caesarum Ignota Thuscis sub sepulchris Nocte sua tumulata squallent.

avan147
Jacent perenni Regna silentio Oppressa Regum, trita Quiritium Fama, et verecundis sepultae Noctibus occubuere laudes. Quam saepe famam livor ab aureo Rosit trophaeo? at non Acheronticis Exorta ab antris te, GEORGI, Invidiae tumulabit umbra. Doctus perennem nominis aurei Impendiosae merce scientiae Parare famam, per nepotes Ingenio cumulabis aevum. En jam paratus saecula ducere Longaeva Janus fusa citantibus Parcis ademit, Gratiasque Staminibus glomerare lentam Jussit senectam: saecula Gratiae Trahenda longo staminis ordine Sumpsere, pronus queis Apollo, et Pierides sociant laborem. O Gratiarum stamine dignior, Dura, GEORGI, et temporis aufugi Incide pennas, dum bifrontis Saepe dies repetita Jani Revolvat aevum, milleque saecula Beata ab auro, queis tua gemmei Supremum honoris concitatis Gloria currat iter quadrigis.

avan148
In Funere D. JOANNIS HAERINGSHAVSER. ODE XVIII. NOn, si labantis saeva necessitas In damna mundi fraena licentiae Relaxat, ac ignara flecti Firma rigent adamante fata, Totum rogalis machina flammeis Fratrem procellis, et lachrymabili Involvet igni, nec caducum In cineres aget urna Fratrem. Quod lege fluxi corporis omnibus Erat ferendum, non timuit mori. Lethumque corpore interempto Parte sui meliore vicit. Mori suprema non timuit die, Quem saepe virtus edocuit mori: Cui pectus ambulare doctum. Arva super popularis aurae Dedit. Sepulchri nescit inertiam Divina Virtus; nec lachrymabili Urgetur orco; nec remistis Turpe latet tumulata in undis. Sed torta Martis spicula despicit, Et se quietis nubibus inserit, Dulcemque gustatura pacem A strepitu revocatur Orbis. Hac tu JO ANNES tendis iter via Urnae superstes. vidimus horridis.

avan149
Armata telis Fata ad urnam Ante diem propera evocare- Audis vocantem. certior Icaro Arces revisis sideris igneas, Quo fata non scandunt, sed uni Sceptra manent stabilita vitae. AD D. RUDOLPHUM BIDIUM, ODE XIX. Filius Parenti annum faustum ineunte Jano precatur. TItan, morantes pone fugacibus Annis catenas; quasque per aureum Caeli coronati theatrum Praecipiti Pyroente vectus Agis quadrigas; siste: nec annuo Florae tributo germen inambula, Nec obvia Alcidae Leoni, Nec geminas repete Aequitatis Lances, nec Ursas: hic melioribus Discriminavit partibus annuam RUDOLPHUS aetatem: nec extra. Quaerit opes melioris anni. Sub temperata mente agit aureum Ver: fortitudo aestivat in ignibus Leonis; autumnat bilance Justitiae, sapientiore Sub mente canae sunt hyemis nives. Hic siste Titan: non levibus rotis

avan150
Hic ibit annus; sed perennes Inter aget sua festa pompas. Audimur! axem jam pigrioribus Canthis serenat Phoebus, et orbitae Cursus, reluctantemque currum, et Fata tenet breviore loro. RUDOLPHE, sic te Janus amet tuus, Et aemulandum te soboli polus Conservet, usque dum coronet Par sobolem sine nube virtus. AD GEORGIUM KRIMIUM. ODE XX. Faustam navigaticnem precatur. IAcete fluctus. Dii quibus est amor Turbata somno flumina sternere, Qui contumaces in procellas Imperium domini tenetis, Favete. vobis grande GEORGIUM Concredo pignus, pignus amabile. Favetes; dum pacata nostrae Dimidium gerit unda vitae. Et tu nitentis pulchra Serenitas Propago caeli, filia siderum Istro natantes molliore Diva rates comitare vento. Fallorne? an Istri terga silentibus Pacata ventis, et tacito Tethis Ludit natatu, vitreisque Danubii soboles capillis

avan151
Circum volantem dat choreas trabem? En omnis una Nereidum chorus Comes per undosam quietem Laeta pari terit arva gressu. I navis, altum fluminis otium Dum se supinat, pone fugacibus Impulsa ventis, et lege Istro Austriacas famulante ripas. AD FERDINANDUM KRIMIVM. ODE XXI. Amici adventum nunciat. SAtis dolori; jam satis et super, Datum querelis: corrige flebilem In fronte luctum, FERDINANDE, - -Impensa Deos tetigere vota.{?ATypogr} Et jam tenaci Typhis ab anchora Littus resolvit, jam procul alveo Georgium desideratum Unda vehit. placidoque motu Ister secundat. deripe segnibus Moris catenas, nec piger otio Divende Soles; jam propinquis Danubii sonat unda remis. Amor morarum nescius impigras Exercet alas! gratior est salus Praeoccupata, Gratiarum Mixta choris, calidaeque mentis Inserta sedi. Qualia Gratiis

avan152
Delubra quondam consiliantium Gratus Pelasgorum Senatus Constituit, memoresque acerras Accendit aris talia te finu FERNANDE mentis vonvenit intimo Delubra moliri, in Georgium Sancta tui monumenta Amoris. Adest; quid haeres? jamque natatili Exscendit alno. quid refluentia Per vota luctaris? tumultum Pone animi, dubiamque pugnam Spei et timoris: portus habet ratem, Arena amicum. Surge, superstitem Fatis amicum FERDIN ANDE Stringe sinu, veterique amore. AD ANDREAM ORAEMONEM. ODE XXII. De vitae brevitate. HEu! quam dolosa ludimur alea! Umbrisque mentem pascimus aufugis! Dum vota vitae longioris Sollicito meditamur aestu. Excede porro saecula Nestoris, Et cana vatis tempora Persicae, Annosque Tithoni, nivesque Exsupera Pyliae senectae: Jurata tecum pectoris hospita Puro voluptas stamina protrahat

avan153
Auro laborata, et serenis Ad genium famuletur astris; Clementiores temporis arbiter, In apparatus dulce supercili Numen serenet, grandietque Deliciis opulentus aether: At quando amicis lustra Favoniis Producta current, et Charitum joci, Risusque laetum blandientur, Vive memor fugientis horae. Nec longa vitae stamina cogita, Brumaeque sparsas canitie comas: Quot lustra vivis, tot prementis. Lustra potes numerare mortis. Imus. futuri conscia funeris Praetervolantes hora vorax dies Absumit, ac instante letho Vita suam premit ipsa vitam. Qualis serenis dum micat ignibus Nocturnus ardor lampadis, in suam. Desaevit aetatem, coloque Ire jubet breviore vitam. I, longa felix secula protrahe Semper futuri temporis helluo, Annisque millenis beata Mille iterum superadde lustra; Censebis albi secula lilii, Lustrum rosarum; quas veniens dies Suo superbas in theatro Obstupuit, medio peremptas Ab axe vidit. Nemo perennibus Mensuret annis, quod vorat unicum

avan154
Fatale momentum; ultimumque Hora brevis trahit in sepulchrum. In Funere Domini GERARDI RAAB, J. U. D. ODE XXIII. Deflet ejus mortem. VErum est: orbita temporum Umbras Pegaseis cursibus incitat, Atque hora impatiens morae Praeterlapsa diem praecipitem rapit. Sic undis jebar aureum Cum Sol extulerit, vix medium aethera Flammae pensilis igneo Accendit preeio, mox ruit impetu In Tartessiacum mare. O Solis nimium lubrica semita! Specta (si lachrymae tamen Te spectare sinunt, nec tenebras tuis Infudere oculis) vide Nostri praecipites Solis in Hesperum Lapsus. Sol meus occidit GERARDUS: radiis quem Sapientia Investiverat aureis, Flammis Consilium, Astraea coloribus; Quem virtus aluit parens: Cui constans animus, cui Vigilantia Indefessa meridiem Auratum dederat. Sol meus occidit GERARDUS. Lachrymae genis Nostris deciduae sternite mortuo

avan155
Pontum: Sol amat occidens In salsi tumulum defluere aequoris. In Funere. Ejusdem D. GERARDI RAAB, J U . D. ODE. XXIV. NUm totus raperis pater? Et post fata tui nil manet amplius? Parcae, o curta necessitas! Frustra funereis horrida casibus Mgnis interitum viris Intentas: spolium corporis exues. Famam non rapies. Diem Claudes curriculi, saecula sed tamen Immortalia sancies. Quantum temporibus detrahis invida, Tantum laudibus aggeris. Virtus interitus nescia, saeculis Vitam prorogat integris. Quamvis in cinerem corpora defluant; Ignis sub cinere hoc manet. GERARDI cineres, si lubet, emove En scintilla frequens volat, Virtutisque nitor vividus emicat. Sed siste: o precor abstine Motu, nec cineres laede superstites: Ne quas in gremio fovent Scintillarum animas, invida sidera Nobis eripiant. Habet Hoc, vel justa nimis, vel nimis invida

avan156
Astrorum. Pietas, amat Addi nostra suo sidera sideri. AD COELITES. ODE XXV. Pro pace Germaniae tot bellis devastatae. QUae Martis artes, cernite Caelites, Quae decoloris sanguine Nerei, Quae forma Rheni, Istri, Lycique, Quae facies miseranda terrae! Regina mundi non superabilis Germana tellus, lubrica sanguine, Confossa telis, usta flammis, Vix tenuem trahit oris auram. Caligo densa nebe Bohemicum Involvit orbem: Vandala Moravus Expertus arma est; Alsatamque Ostrogotho tenuit lupato Mavors rebellis: flamma Silesios Exhausit agros; Westphaliam sitis Exuxit armorum; et Gothunnus Per Bavaras equitavit oras. Jactata bellis saepe Borussia Undavit alto sanguine civium, Multusque Franco, multus arctum In cinerem Pomeranus ivit. Illa insolentis Virgo proterviae, Superba magni robore Caroli Olim represso, nunc probrosum Parthenope in cinerem flagravit.

avan157
Ferocienti Lipsia non semel Praedam Gradivo non tenuem dedit; Senum, Sacerdotumque mixtum Herbipolis gemuit cruorem Instante Adolpho: vidit aheneis Suos catenis ludibrio trahi Bamberga Patres, et Senatum Vandalicis dare terga lixis. Augusta multo fervidad milite Bis cessit hosti: et jam prope tertiam Cladem dedisset, ni paratis Suppetias LEOPOLDUS armia Tandem tulisset. Gloggavia utraque Flevit suorum funera civium; Flevit Brisacum, Gallicanos Impatiens tolerare fraenos. Quod Bruna nondum sedibus eruta Suis fatiscat, gloria Martij Est magna Sousae, sed ruinis Ampla tamen cecidere tecta. Adhuc in ipso fert Olomucium Sinu Gothunnos. Quid memorem mare, Portusque Sudanos frequente Thyssagetum trepidare Luna? Aut quid Caneas non reparabili Damno sepultas, quando Othomannicis Per valla, per muros in Urbem Fecit iter furiatus ardor. Hae Martis artes, otia praelio Turbare; caedes, vulnera, funera, Stragesque miscere, et cruento Interitu sepelire mundum.

avan158
O qui beatae pacis in otio Aeterna Divi secula ducitis, Favete tandem, ac exulantem Imperio, revocate pacem. AD MARCVM TIMONIEDN J. U. DOCT. ODE XXVI. Medici ad Rempublicam idonei ET nos potentes in bona publica Viros paramus, discite posteri Non sola Brutorum, aut Numarum Aegeriae alloquio tumentum; Aut Juliorum nomina fascibus, Et Romulaeis digna securibus: Et nos Atlantes, publicumque Fulcra damus vetitura lapsum, Lauros, Steberos, Matthiolos, Crotos. Cuspinianos, et Medias rotas, Aichspaldiosque, Salviosque, et (Ne tumulis nimium vetustis Manes vocemus) vivit adhuc supeae Grata verendus canitie Pater, REgum voluptas, Caesarumque Certa salus, Libitinae, et acer Rechperger ultor, cui sua congerit Virtus honores; cui niveum caput, Sed acre pectus, mensque celsa Portat adhuc animam recentem. Cui candor alti proditor ingeni Frontem serenat, cujus in aureis

avan159
Oracla labris mella verbis, Alloquio geniale nectar. Vivit superstes Lucifer ingeni, Scientiarum Condus et omnium, Decus Viennensis Minervae, et Praesidium Managetta primum. Quem copiosae fama scientiae Multaeque Lauri plausus amabili Attollit ala, quem sequaci Nobilitat popularis aurae Clamor triumpho: Sceptra Academica Versare doctus, regnaque Palladis Fulcire; quem grato tumultu, et Compositis venerantur umbris Lycaea Phoebi. Disce TIMONIDES. Quamvis lacertos subjiciat bono Astraea communi, et labantem Sustineat subeunte nervo Mundi ruinam; nos quoque pendulam Urbis salutem, et funera faeculi, Minasque mundi sustinere, Et dubijs vigilare rebus. AD ANDREAM COTTILVM. ODE XXVII. Pax auro venalis est. FElicitatis gaudia, COTTILE, Parantur auro, Saepe ferociam Pacavit argentum, et repensis Praelia detumuere nummis. Cui multa Persis divite de sinu.

avan160
Tributa pendit Pygmalionia, Tagusque distenram flagellat Divitiis opulentus arcam, Hunc fausta cornu divite copia Ultro sequetur. qua radiantium It grando nummorum, et refusi Per populos vagus imber auri, Illac honestam pulchra pedissequa Trahit quietem, non sine plausibus Redempta pax, et advolantes Integritas comitata risus, Lususque, et albis otia curribus, Moresque amici, et blanda serenitas Tranquillitatis, et fidelis Propositi studiosus ardor. At retro vis, et prodigialium Circum corona cincta tumultuum Cessere bella, pallidusque Ora pavor, gelidique damna Funesta ferri; quosque minantibus Belona dextris torsit acinaces, Luctusque, maerorque, et dolores, Et Tragici simulachra Lethi. Pax constat auro: civibus otia Emuntur auro: praelia moenibus Pelluntur auro: auro quieta Temperies reparatur Orbi.

avan161
AD FRANCISCUM PERONIUM MER CATOREM. ODE XXVIII. Damnis auri et argenti propostis, dehortatur a nimio hujus cumulandi studio. VErum est: cruenti materies mali Parensque curae, et sollicitudinum Aurum est, et argenti et micantis Splendidior series metalli. Auri libido concutit urbium Muros ruinis; pergama diruit, Convellit arces, urbibusque Heu miserum male nudat Orbem! Aurum procellas suscitat alitis In arva ferri, et grandine plumbea. Prosternit agros, et volante Igne sacras populatur arces, Divum penates. turpis amor nihil Intaminatum deserit: otium Proscribit, / natos, patresque Per Tragicas inimicat iras. Auro perimus: mergimus improbi Felicitatem, dum male montibus Scrutamur aurum; et queis metallem Eruimus, sepelimur umbris. O caeca flavo pectora fulgetro Fallacis auri! o sollicitudinum Mentes avarae! quo inquieti Imperium tibi gleba cordis Aufert, PERONI? quo rapit impotens.

avan162
Sitis metalli? dissociabile Quo scindis aequor? per furentis Quid toties pelagi procellas Urges carinam? Divitis Indiae Fastidiosis eripe fluctibus Mentem sepultam, et blandientis Fata Midae speciosa gressu Aude superbo proterere. Eripis Morsu Promethei, Ixionis orbibus, Et Sysiphi impendente mole, Et Tytii laceratione Mentem; metalli si eripis aurei Amore pectus. Pauperis insciae Curae mapalis, huc sequuntur, Quo praeiit sacer aestus auri. AD B. V. MARIAM. ODE XXIX. MARIA lieber generationis. VIdimus caelum Sapientis arte Numinis factum. Liber est: character Sicera, ornatus radii; Planetae Litera major: Isa. 34. v. 4. Non legam. non est melius serenae Mentis hic lumen; Sapientiaeque Incapax caelum, nequit aeviternam. 3. Reg. 8. Claudere lucem.{?ATypogr} Vidimus magnis hominem figuris Arte descriptum. Liber est: in ipso Frontis aspectu DEUS Author; intus Linea recti.

avan163
Non legam. Postquam maculatus atra Labe peccati, prohibetur, Orci Debitus flammis. DEUS inquinatas Non amat aedes. Vidimus late spaciantis Orbis Machinam effusam. Liber est; peritis Litibus quondam bene destinatusEccl. 3. Lege Tonantis. Non legam. Caeli rapientur ignis Impetu, solvent elementa flammae,1. Petr Devoratorem male sustinebit Terra colorem.Lut. 1. Te legam VIRGO. Generationis Es liber. parvus; Sapientiam in uno Contines Verbo, quod amante scripsit Spiritus umbra. Te legam VIRGO. reliquis carentem Me libria MATER facilis docebis Unicum Verbum: quod ubi tenebo Omnia noscam. AD SEVERINVM CORDVM: ODE XXX. Quis sit Felix? NOn saxis ebur Indicum Incumbens BAriis; non laquearia Gemmis Indus inambulans; Non vestis Tyriis tincta coloribus, Non frontis nitor aureae Felicem faciunt, nec Mareotici Vectigalia marmoris: Non quidquid Lybicis verritur areis,

avan164
Aut dives fodit Occidens. Sorti pauperies incubat aureae, Mordax Migdonias opes Cingit sollicitis cura pavoribus. Personata beatitas Mendaci stibio picta, per aurea Regum fulgurat atria. Auctam consequitur cura pecuniam, Aurum pallida servitus. Incorrupta quies strata potentium, Et cenas fugit Attali. Non Tartessiaci Numina gurgitis, Lambentemque loquacia Indum Memnoniis littora bracteis Si, CORDE, in tua limina Derives, stabili sorte beaberis. Felix cui Babylonios Luxus, et comites conditionibus Daunis sollicitudines Curtae cura rei corrigit, et manu Parca demetitur Ceres: Cui non vel Cilicum cura, vel aureis Undat Lydia messibus; Quem non vana trahunt esseda gloriae, Non princeps populi Favor. Hic mersum tenebris, et medium polo Aequa fronte videt diem: Hic nec Tyndaridum gaudet ad otia, Nec flet praelia Pleiadum. Et nullum Dominos pectoris ardui Fasces ponit ad arbitrum, Ad nullum timidus sortis aculeum.

avan165
ODE XXXI. Decet Clementia Regem. EXasperata nube supercili Terrere vulgus, fulmine frangere Vocem, et cothurnato suorum Colla super pede inambulare, Regem vetabo. tergite barbaras, E fronte nubes ex oculis minas, Ex ore spumas, ferreasque Ex animis, manibusque flammas. Cui semper atri funeris arbitra Madet recenti sanguine dextera, Et saeva gaudet subditorum Per jugulos animasse tela; Regnare nescit. Non bene caedibus Fundantur vrbes; non bene sanguine Ostrum coloratur, nec ardet Fulmineo bene dextra ferro. Sitire caedes, tigridis indoles Est, vel leonis. Fervor acinacis Exhaurit urbes, cum tyranno Incubuit malesanus ictu. Correcta plani ruga supercili, Mitisque Regem dextera condecet. Invisus es? depone sceptra: Regna diu timor occupare Nescivit unquam. Caedibus aggeris Cruente caedes? Jam tibi stringitur Vindicta de caelo. Superbos Non patitur DEUS imperare

avan166
Diu Tyrannos. Accumulas neci Neces recenti? desine Rex tuis Posthac vocari. semper ardens Regna chalybs male temperavit. Nutus severis nutibus asperas Obliqua spectans? Civibus igneas Infundis iras. quot sinistro Ore vides, totidem vident te Vultu sinistro. Vis popularibus Timendus undis ire? prior time. Haec certa lex est: qui timeris, Disce prior timuisse multos. Clementiores ergo supercili Nubem serenent duplicis Irides, Frontemque risus explicatam In populos Proceresque vertant. Blandis emuntur pectora risibus. Tam pervicaces nemo Ligustica De rupe contraxit medullas, Quas nequeat tenor explicatae Mollire frontis. prodita Caucasi Sub caute tigris, vel Borealibus Leaena saxis, blandiores Deposita feritate mores Discunt, magistri cum facilis manus Demulcet iras. Ut vice Numinum Rex sceptra tractat, sic Deorum Ingenuas imitetur artes; Parcus cruoris, caedium et abstinens, Et fulminantum nescius ensium; Nisi in rebellantum furores, Lenta decet manus imperantem.

avan167
AD D. FRIDERICVM PLANCK. ODE XXXII. Cum Juris Utriusque Doctor crearetur. ISter nobilium pater Undarum, profugam Parrhasias super Bootae senis orbitas Astraeam patriis suscipe pulpitis. Non jam Romuleo latus Insignita Numa nubivago polum Praeterlabitur impete; Arctoasque nives, et pigra frigidis Visit plaustra Trionibus. Non jam Cecropidum, non Lacedaemonum Leges, et veterem Theumin; Non obsessa reis pulpita suscitat. En primis melior rosis Aurorae reducis, par radiantibus Pulchrae risibus Iridis, In terres Zephyris vecta jugalibus, Damnato revehit polo Secum Dardaniis jura Quiritibus, Dictatasque Lycurgicis Leges judiciis: hic ubi Caesarum Ister mordet aqua lares, Appendit trutinam ponderis arbitram; Cui longo procul ordine Adrepunt calidis turba laboribus: At te candida gemmeae, FRIDERICE, manent praemia Virginis.

avan168
Cernis? pendula nubibus Certantes animos perfidia fugae Fallit Tantaleae, et tuas Pulsat Diva fores: excute consciam Noctem nobilis otii, Et magnis animam suffice praeliis. Non multum tumulo abdito Distat sepositus miles in otia: Cum Mars increpat aereis Campum fulminibus, magnae animae capax Pectus desidia exilit, Et quacunque sequi Mars jubet, emicat. Talis fervida jurgiis In campum Themidos provocat. emicas, Ductricemque praeis Deam Capturus trutinae praemia pensilis: Cujus ne dubia latus Lingua dissimili lance gravem trahat Molem, jure Quiritium Virtutem sociam juribus alligas. ADD. PETRUM FRANCISCVM HOFFMAN AB ANCKERSCRON. ODE XXXIII. Cum Juris conclusiones propugnaret. LEges Solonis, jura Lycurgica Notata virga Romulei Numae

avan169
Nocturna dictatrix Virago, et Cecropidum Themis obsoleta, Injuriosas excute pulveris Prementis umbras, impedientium Moras sepulchrorum, et reductam E tumulo rediviva frontem Ostende luci. Te male segnibus PETRUS sepulchri provocat otiis, Vitaque donat: sat quieti Funereae, tumulique legi Datum. Novato jure Promethei Vitam sepultis sufficit artubus PETRUS, profundos dum eruditae. In Themidos penetrat recessus. Felicitantur vota! silentio Leges Lycurgi, quo Lacedaemonum, Et Romulaei virga Regis, Et Themidos rediviva surgit Cohors sepultae, scilicet evocas Tu pertinaci PETRE scientia: Dum vel Cleanthaea lucerna Exsuperas tenebrosa noctis; Vel Solem abaequas ingenii face. Sic perge porro pulchra laboribus Exempla describe; insequemur Fratris iter, studiumque famae.

avan170
AD BACCALAUREOS THEOLOGIAE. ODE XXXIV. Sapientia aedificavit sibi domum. Fundamentae ejus inmontibus sanctis. PSALM. 86. NOn Dindymenes tesqua sonantibus Impulsa sistris, non Erycisjuga, Aut terga Cynthi, murmuransve Castaliis Aracynthus umbris Sublimiori dat Sapientiae Sedem: nec udae vile perambulat Terrae pavimentum, Deorum Concilio superoque Patrum Mens nata caelo. Delphica turgidum Mendaciorum stemmate nobilis Cortina Pindum; Dindymumque Nobilitent Corybantes aere: Diviniori culmine olympicis Maritus oris, mons Sapientiae Molitur aedem, quam nec atri Hippotadae quatiant tumultus; Nec fulminantum murmura nubium Sternant procellis, aut necibus graves Tonantis irae, vel cadente Concutiat fragor orbe natus. Non ille terrae progenitus satu Evisceratae constitit arduo Jugo superbus, sed parente Rupe satum meminere Patres. Nam monte quondam, non sine Numine,

avan171
Lapis recisus contudit ardui Molem Gigantis, proprioque Praecipitem tmulavit auro. Alterque natus celsior aspici Vertex in auras crevit, et aetheris Excessit orbes, obviasque Aeolidum superavit iras. Hinc diva saevos Hippotadae choros, Hinc mugientem despicit Aeolum, Ostroque fulgens jura caelis, Jura solo, pelagoque dictat. Laboriosae vi Sapientiae Huc vos amatis tendere. Pergite: Hinc plebis undas, hinc premetis Vulgus iners, dubiamque sortem. AD EOSDEM. ODE XXXV. Texit quoque domum laquearibus Cedrinis. 2. PAR. 2. Sapientia non interit. SUperba quisquis Pergama Mempheos Minata caelis, aut Halyatticae Pompae lacunar, barbaraque Tecta stupes laqueata praeda; Sortis mememto: quae vice lubrica FAstigiatis invidet aedibus; Ludum que ludens pertinacem, Cum vigilans venit Hesperugo Turres potenti subruit impetu, Quas vidit Eos Mygdonia graves

avan172
Fulgere praeda, subrutasque Perfidiae monumenta ponit. Nihil perennat: dente per omnia Edax vetustas stringitur invido; Gaudetque magnorum ruinas Funereo sepelire fastu. At non fugacis temporis orbita Aetate fessum pegma vorabitur, Nec dente dilabentis aevi Carpta ruet Sapientis aula. Illam perennis Cedrus inambulat, Vitaque donat, quam neque pallida Necessitas sternat, nec aetas Immemori tumulet sepulchro. Hac vos beatae vis Sapientiae Bene auspicatis sideribus dedit Sedere, Bacca Laureati, Et tumulis nova jura ferre. Ut saevienti vita superstites Fato sepulchri, et funereae facis Reservet immunes, necisque Imperium superare donet. ADD. SIMONEM FRANCISCUM. ODE XXXVI. EPITHALAMLON. Alludit ad Pomum Gentilitiam. INsanientum dure Decembrium Nepos, gelata grandine barbare Tyranne, pone inauspicati

avan173
Sarmaticas Aquilonis iras. Procul sonantes Hippotadae impetus, Licentiosae trux furor Arcadis: Non poma debemus Capellae Oleniae ferienda cornu; Aut saevientis ludibrio Noti, Senisque canis legibus Arctici. Injuriosas sive in Haemo Ore nives operosiore, Sive in remotis Thyssagetum jugis Compone: Pomus luxuriantium Dum vere frondescit comarum, Et dominis spatiata ramis Cognata caelo brachia porrigit. Arbor severi nescia turbinis Nil debet algenti Trionum Imperio, nihil Orioni. At tu, vagantes cujus inambulat Oliva crines, Iride tempora Discriminata Faustitatis Et Charitum generosa proles, Pax, dissidentum nescia litium, Pax innocentis pectoris hospita, Tranquilla mundi sospitatrix, Cordis amor, requies laborum; Descende caelo Dive, satellite Latus jocosum cincta Favonio, Caelumque contractum serenet Compositis Zephyritis auris. Audimur! alti margine labitur Vocata caeli Pax, et amabili Stipata coetu grandinantis

avan174
Castra fugat male sana Cauri. Succedit albis gemmea Faustitas Invecta bigis, seque volatilis Per frondium jactat virores Quos et aquis fovet, et Favoni Adulat auris. Hinc popularibus Undis superbum Diva levans caput, Quae poma Pace obstetricante Arborea generabit umbra! Qualem ministri fulminis alites Examinarunt Solis ad orbitam Parente plenam, patriique Plenam animi, generisque prolem; Qualemve laetus Marmaricus Leo Exosculatur; cum videt arduae Virtutis haeredem, jubaeque, Tesqua pari superare cursu. Virtus parentum per sobolem fluet, Fingetque pectus vilia pertinax Calcarre, et haeredem paternae Justitiae, decorisque mentem. AD MILITES. ODE XXXVII. De tollenda ebrietate. CUpediarum tollite nundinas, Gravesque multa merce Thyonei Levate mensas, et Falerno Sigma madens, Bromiique castra Conscripta Coo littore, Milites, Efferte castris. Inter Apicii

avan175
Calaena, Lucrinosque purus Saepe cados animus natante Letho dehiscit. Mens ibi nubila est, Ubi Falisco vitra nitent mero. Regnum voluptatis modesti Lora animi caveamque rumpit. Tunc quidquid alto pectore sederat, Mali latentis, liberioribus Se prodit auris. Impudicus Vilem animi profitetur ignem, Crudelis iram, lividus invidae Venena linguae publicat, arrogans Mentem superbam, ac insolentes Se petulans agit in choreas. Erumpit ignis, qua ingreditur merum: Interque festos Bassarides jocos Vel bella miscent, vel cruento Penthea dilaniant furore. Quid verba labris pendula, quid caput Vertiginosum, quid dubium gradum. Quid mota tecta, et turbinatos Commemorem vitio Falerni Errare vultus? consilium exulat, Ubi hospitantur vina. Quid ingeni Cotem vocatis? Quid fluentis Eloquii sobolem, Lyaeum? Non credo. Linguae, dixero, balneum, Mentis sepulchrum, judicii hesperum; Et viscerum vermem, et fugatae Exilium rationis, inter Reciprocantes delicias, patrem Tot lachrymarum, naufragium boni,

avan176
Scyllam salutis, vel Charydim, Quae patrium decus omne sorbet. Hon haec parentum per probra masculus Decurrit ardor. vidimus arduae Avara famae corda quondam In viridi recubare mensa, Artusque stratos praetereuntium Potare aquarum flumine, vel cava Haurire dextra, militemque et Cornipedem simul in parato Sitim fluento mergere: mox ubi Tonante fortis praelia classico Mors imperavit, gloriosum In clypeum ruere, inque ferrum, Mori paratum, aut vincere. Tollite, Antiqua mensis vinifluis super Descripta Patrum bella: vires Fontis aqua melius bibuntur ODE XXXVIII. Regnum Sapientis. QUid aestuoso mentis anhelitu Fasces Quirinos, et Capitolium, Borysthenemque, Colchidemque Pegaseo petimus volatu? Quid sceptra ferri lege paciscimur Rotata Pyrrho? quidve Agamemnonis Venamur ostrum, vel rubentes Ostriferae latices Abydi? Non Daedalaeis quem populos super, Urbesque, turresque, et maria extulit

avan177
Libido ceris, et sub astra Remigibus dedit ire pennis Fortuna; non quem Lemnos et Ismara, Divesque Sestos dives Acarnia Gemmis, Palatinaeque rupes Supposito venerantur ostro, Regem vocabo; si vacuum gemat Caput Minerva, nec popularibus Pectus catervis majus imam Spernat humum fugiente penna. Periculosa semper ad ardua Spe navigatis, quos diadematis Urunt Mycaenaei calores, Aut animostituli fatigant. Rex est, Minera pectoris impetum Qui flectit omnem, qui per inhospitas Sublimis incedit procellas, Et domino pede calcat iras. Qui parva spernit, nec nimis ardua Prudens lacessit, parcus et occupat. Lenocinantem sortis auram, Cum posito jacet aequor aestu. Qui cum levatur, nube modestiae Vultus obumbrat; cum premitur, tamen Stat mente; nec labens honoras Ullo animi patitur secures Rapi tyranno: qui sibi vendicat Regnum sui, nec sollicitat bona Caduca, quae Dii remotam Trans animi posuere ripam. Qui, si minentur fulmina, sustinet; Si urat voluptas balndior, abstinet;

avan178
Si corda rimentur furores, Dissimulat doluisse vulnus, Magnum elocutus: sunt puerilium Larvae timorum, vulnera, funera, Caedesque, stillatusque sanguis, Excidium, et laniatus, artus Avulsus artus. Me Scynis Isthmia Suspendat orno, vel thalamo pedes Brevi Procustes metiatur; Non brevius erit inde pectus. Me trans gementem a Phaside Colchidem Agant tyranni, me Geta, me Scythes, Et sanguine enutritus flagellet Bessus, Achaemeniumqu ferrum. Nusquam Viris est exilium: aetheris Qua vasta mundum circuit orbita, Terrasque Neptunus flagellat, Est patrius Sapientis aer. Ubique doctus vivere, patrias Ubique fedes invenit, aut facit. Quam calco terram, quodque specto, Nemo potest rapuisse caelum. O Rex beatum pacis ab otio Cui servit aevum; cui Sapientia, Domi Senatum, Consulemque, Conciliumque Patrum educavit; Et omnis intra pectoris aream Vivit Senator: sic Sapientia Regna; unde verum discat Orbis Imperium Sapientis esse.

avan179
AD R. D. NICOLAUM MRAV, etc. ODE XXXIX. Vir Sapiens suo magnus. NOn quem tributo servus inambulat Gemmante Nereus, cui Babilonii Sudant labores, aut Arachnes In Tyrio manus errat ostro; Non cui flagellat Pygmalionium Vectigal arcas, cui laquearibus Inserpit Hermus, divitisque Oceani rigat unda limen, Magnum vocabis. Pumilus edita Pindi vel Ossae in fronto superbiat Major videri, semper idem Nanus erit, nec ab altiorum Statura crescet vertice montium. Subjecta moles nulla virum facit. Nec Ossa, nec Pindus, nec Haemi Taygeti juga pressa dorso. Tumere quamvis exterioribus Detur, negatur crrescere; de suo Virum aestimabis. Mutuata Laus, animi est nota vilioris. Quae Cypris unquam pulchrior aspici Cerussat ora, aut quae stybio genas Charis venustavit? Medusa est, Quam facies peregrina honestat. A propriorum quemlibet aestima Censu bonorum. Sit preciosior.

avan180
Gemmata vitis, sed Falernum Non melius dabit illa praelo. Non certiores illa per aequora Sulcos arabit navis, Etesias Quae captat auro fluctuante, Vel Phrygio faciles labore Irritat Euros. Illa per obvios Scyllae latrratus, et pelagi graves Inter procellarumque rixas Oceani domitri natabit, Cui firma puppis, ferrea cui latus Compago nectit. Nec phaleris equum Metimur aureis, nec micante A capulo chalybem aestimamus. Et invidendis quae Sapientia I arat theatris Numina gloriae, Hoc aestimemus apparatu Arbitrio popularis aurae? Viri suorum laude domestica Gaudent laborum. Ne mihi Synnadam Mirare, vel servam Caryston, Vel pedibus famulantem Achatem: Quando arrogatis laudibus altior. Virtus virorum dat precium sibi, Nec ambit externos honores Ipsasuis trabeata flammis.

avan181
Ad Illustrissimum D. FERDINANDUM. GOMITEM DE NACHOT, etc. ODE XL. Sapientia Virtuti jungenda. QUid compta gemmis, sed sine acinace Vagina prosit? quid sine nucleo Cortex juvabit, vel liquore Balsameo viduata pyxis? Virtute dempta deme scientiam Frustra paratam. Nom ego Cynthii Velim recursus, Cynthiaeque Scire vias, vigilesque caeli Notare flammas, praelia Tethyos, Gyros Charydis, bellaque Circii, Fluctusque, et Euripos, et iras Nosse vagi per inane teli; Marita virtus ni Sapientiae Nubat paratae, Quamlibet aureos Per terga Cynthi, per Stagiras Fama citet studiosa currus; Et Daedalaeo nominis essedo Supra jacentes te popularium Evolvere undas allaboret; Nunquam apicem soliumque veri Premes honoris; si furor impotens, Metusque, et irae seditionibus Pectus lacessant, aviusque Lora pati neget appetitus. Vel si Dione pectoris aream

avan182
Telis coronet, vel Cyprius puer Per ustulatas igne fibras Trinacriis potiora flammis Venena spargat: si minor aurei A umna caeli mens popularibus Volvatur undis, nec Deorum Concilio sociata, vulgus Inter prematur. Quisquis in orbita Scientiarum moenia gloriae Lacessis, augustam laboras Imperii superare molem Si praeliantis dirigat impetum Bellona Virtus, viceris; et novi Pulvinar instumes honoris Sceptra, jubar, cydares, secures. AD EVNDEM D. COMITEM. ODE XLI. Vir sapiens semper idem. NOn si cruentum sanguinea manu Mavors Cerastem torqueat, et fero Bellona procedens flagello Excidium populorum, et ipsas Orbis ruinas labilis intonet; Et jam propinqua caede minacior Insultet ensis, ferreamque Diluvies inimica flammam Provinciarum in funera suscitet, Passimque tabo sparsa cadavera Natent profuso, ac insolentis Maesta gemant simulachra Lethi;

avan183
Sua evolutus sede movebitur, Divinioris cui Sapientiae Ardor medullas roboravit; Sed tepidi generosus orbis Feret ruinas. Seilicet eminet Mortale supra. Tyro minantium Pallescit aspectu sarissarum, Ad fluidos veteranus imbres Gaudet cruoris. Nil violentia, Nil vecta saevis bella tonitruis, Nil concatenati tumultus Intrepidam Sapientis arcem Unquam movebunt. Impavidus Leo Pulchra latrantem saepe superbia Ridet catellum: nec Molossus, Dum geminat Melitaeus iras, Obliquat hirquos. Vilia despicit Heroa virtus, par sibi, seu diem Sol elaboret, seu tenebras Nox patriis trahat Orci ab umbris. Est semper idem, seu Tragico fremat Sors in Cothurno, seu levioribus Inducta soccis in cachinnos Imperio leviore frontis Solvat theatrum; seu mare inaestuet, Seu blandienti lene Favonio Inambuletur; semper idem est, Ad vitread, solidamque sortem;

avan184
AD EUNDEM D. COMIEM. ODE XLII. Sapiens casuum et fortunae domitor. INeruditum fata premunt caput, Timent Stagiram: scilicet omnium Perstare sub rerum tumultu Docta, potest dare jura fatis. Interque diras non superabilis Ridere scenas: non popularium Illam procellae sibilorum, Non placidi movet aura vulgi. Testis mearum turba Panaetii Sententiarum, quique Corynthio. Saxo laborati perennem Marmorea simulant Myronis In arte vitam: testis inambulans Lauros Stagira, et Pythagorae senis Docta crepantes tusse sellae, Quaeque suo ad vigilem lucernam Impalluerunt agmina Socrati. Testis docentis Porticus atrii, Senexque Cecrops, pulpitumque Democrito quatiente lassum. Illi ruinas mentis ab arduo Clivo tuentur, nec facilem sequi Auram osculati, Hyadesque spectant. Tyndarides, Hyadesque spectant. Hinc Diva scalpro Gloria nobili Perennitati dedicat aureae, Vitaque in argento recusa

avan185
Eximios jubet esse fati. Si te perito vertice pensile Honoris aurum, si sapientium Theatra laudum, ac eruditae Sollicitat diadema frontis; Hac verte gressum; caetera pertinax Calcare: franges temporis aufugi Pennas superstes, proteresque Imperium morientis aevi. AD PHIL OSOPHOS. ODE XLIII. Sapientia munimen est. SUprema seris verba nepotibus Decanto. Vivae ostendite saecula Avara famae, dum labantis Pando locum soliumque Honoris. Erratis: aulae limina basio Quisquis salutas, teque clientibus Misces, honorum nundinator, Et decorum studiosus emptor. Quisquis perennem Marte sub aereo Formidolosi fulmine praelii Famam aucuparis, hostiumque ad Interitu trahis ipse vitam. Erratis: arctas Pygmalioniis Si quos juvabit censibus areas Beasse, vel gem mas liquenti E tumulo maris eruisse. Rebus colorem demite defluum. Quo nundinaris vulnere gloriam.

avan186
Tllo peribis. gemmam avarus Quo rapies, rapiere ponto. Achate strati liminis orbita Est lubricorum semita casuum. Experta canto: Pallas una, Una potest domuisse casus. AD MICHAELEM QUASIEM PHILOS. PROFESSOREM. ODE XLIV. Sapiens ipsesibi regnum est. EXile regnum est, quod Tyrio jacet Ostrosepultum. Quod Mareoticae Vectigal undae, quid Syenes Erigimus, colimusque praedas? Virtute pensat; non opibus DEUS Mortale regnum. par probus improbo. Prudensque stulto est, si coacti Divitiae numerentur auri. Rex est, beatum cui Sapientia Nectar propinat, quem popularibus Laurus theatris altiorem Per medios jubet ire caelos. Hac arte nixus te MICHAEL rotis Infers oly mpi, et per radiantia Delubra Divum, per quetas Aetherei spatiaris orbis Superbus arces: cui latus ambiunt Scientiarum celsior aspici Chorus; sequaces, qua volanti Stelligeri patet aula caeli,

avan187
Trahis cohortes. Tollite praepetem Per astra Divae; tolite nubila, Qua Solis et Lunae labores Attonito vehit aethra caelo. Hac nos volantem turba minor Patera Audax sequemur, donec Oly mpica Luro triumphantes, tumentis Invidiae superemus iras. AD SAPIENTIAM. ODE XLV. Laudat et commendat Phalinum. QUem vel per auras non humili satu Enixa Virtus, vel vigil obstetrix Lavas, et in nisus tenellum Magnanimos acuis calorem; Hunc vile terrae desidis otium Tranare docto pectore, et aureo Pendere caelo, nubiumque Imperium penetrare cogis. Hic ille Regum sorte beatior Rerum ruinas despicit, et metus, Casusque, pugnantemque sortem Impavidus vocat in duellum. Non ille (quamvis stemmate nobili Satus) procellas divitis Indiae Scrutatur, aut pallens refossor Dalmatico insidiatur auro. Non structa fessis tecta Cyclopibus. Aut aeviternos digna palatia Lacessere orbes, non theatra

avan188
Batbarico veneranda sastu Ambit Quiritum. dextera diruet Humana, quidquid dextera suscitat: Natura subvertit labores Sortis, iners veledit vetustas, Virtus, caduci nescia temporis, Si quae virorum pectora muniit; Vindex sepulchri funerales In cineres prohibet migrare. Hac arte duras edomuit meus Sortes PHALINUS: non humilem gravis Extorsit iram, non superba Sorslevior tumefecit ora. Hunc tu jacentis vilibus erutum Vulgi procellis, o Sapientia. Infer Stagyrae, et Laureato Concilio adnumera Sophorum. Ad Rerverendissimum Dominum JOANNEM BAPTISTAM, PRAESULEM AD S. HIPPOLYTUM. ODE XLVI. Ei longam vitam prevatur. OCui verendi nominis Infulam Honor serenis crinibus implicat, BAPTISTA PRAESUL, cui minoris Arva dedit superare vulgi Implexa sacro gloria vertici. Annis juventam deme prioribus, Vitaeque donandam futurae Canitiem melioris aevi

avan189
Assume vivax; quam neque pulvere Sibylla adaequet, nec senibus gravis Tithonus annis, nec juventae Ipse suae reparator ales. Vovere si fas plura: vovebimus Fecunda laudum saecula, saecula Fecunda honorum: exaggeratis Dum meritis opibusque Divi Gravem reposcant, audior, audior! Addixit aether: dum tenerum polo Proferret ostrum aurora, dixit, Cedo diem tibi, cedo PRAESUL. Cessit: beate est. Hinc, mihi credite, Sui JOANNES nominis aemula Lucerna erit lucens et ardens, Si Superos mea vota Hectunt. AD PHILOSOPHOS. ODE XLVII. Honor Philosophicis laboribus comparaiur. SI quem juvabit nominis auream Caligionosi nocte silentii Famam eruisse, gloriaeque Pegaseis volitasse pennis; Si quem sereno vertice pensile Honoris aurum, vel Nasamoniae, Laudis theatrum, gemmeaeque Sollicitat diadema frontis; Quamvis adaequet nobilis Imperi Cum Sole metas, et propior polo Despectet Argivum trophaea,

avan190
Aut humiles statuas Quiritum; Quam vis novato Laomedontias Bello cohortes denset, et aerea Phalange septus aemuletur Aemathiis sata bella campis: Non ille Thesei nominis aemulam Speret coronam, aut fulgura gloriae Int er tiaras, laureaeque Forte decus diadema frontis. At qui cruentos depopulantium Rictus ferarum, et prodigialia Ausus venena tauriformis Semihominis superare monstri. Qui tortuosa Victor ab orbita Ductore Cressae stamine Virginis Effulsit, et fefellit arva Ambiguo sinuosa flexu. Unum sequenti Thesea saeculo Tulit vetustas; si tamen ignea Pectus lacessit aemulandi Ambitio cupidum nepotem, In arma surgat. prodigialibus Portenta monstris edita-praelio Olim lacessat invidendo. Cum decimi venient nepotes, Et acta vestrae sculpta Corynthio Laudis videbunt vivere marmore, Et belluosa monstra flere Mygdonio sua damna saxo.

avan191
AD EOSDEM. ODE XLVIII. Philosophorum de fortuna victoria. CRedetis? Jo! sera prioribus Aetas nepotum crede parentibus, Sortis triumphatae labores Palladia occubuisse dextra. Hunc Diva, fluctus quae regit Antii, Pontum retexit, non reparabili Afficta damno, quam duello Parva manus Sophiae subegit. Hic fusa Gangis progenies ratis, Hic Sardiani filius aequoris Hydaspe dives, dives Indo Procubuit sine laude malus. Hic sibilanti sveta Fovonio Vela adiocari, funereo jacent Damnata ponto, hac supparorum Turpe decus tumulatur urna. Audete pubes posthuma Martio Exercitati pectorisimpete Lassare Fortunam, et canenda Post decimum dare bella seclum. Inerme pectus parcite squammeo Armare ferro, nec latus asperis Vallate scutis, nec minaci Terga sonent pharetrarum ab aestu. Virtus honesto laeta periculo Non aere fusis tecta timoribus Bellare gaudet, vel recocto

avan192
Trinacria clypeo sub Aetna Munire pectus: non adamantino Lorica nexu, aut impenetrabilis Septemplicato parma suto, Non Siculis Steropi caminis Sudata cassis praestet ahenei Securiorem fulgure tegminis; Non arte Brontaea gelata Fulminei simulacra Martis: Periculosum pectus in aleam Nudum propinans, fulmine saevior Metit reluctantum procellam, Et profugas acies fatigat. AD PHILOSOPHOS GRAECENSES. ODE XLIX. Sapiens fluctibus jactatus non movetur. PEriculosae plenum opus aleae est Tentare pontum, quando Aquilonibus Exsuscitatur, et procellae Aeoliis equitantur ausis; Quando pavendis Oceanus minis, Et murmurantum jurgia fluctuum Jam jam fatiscentem lacessunt Imperio graviore pinum Quem von avari terreat oscitans Vorago Nerei, vel grave montium Murmur liquentum, et saevientis Exdidium Boreale ponti? Sed non minaces pallet ad impetus

avan193
Heroa virtus, docta Acheloios Ridere fluctus, et Charybdim, Cum celeres agit in ruinam Contorta giros: illa per invios Scyllae latratus, perque Ceraunia, Pacemque, ferventemque pugnan Aequoreae dominatur irae. Sic nuper aureo vellere ditior Per mugientes aequoris arbitros Pubes volavit Graeciensis; Cum liquido timefactus aestu Spumare pontus, fervere Nereus, Immugientis murmura Circii, Pugnaeque ventorum natantem Imperio violentiore Ursere puppim. Sed velut arduo Tumens marinum vertice despicit Calpe furorem, nec rotatum Oceani pavet ad tridentem, Tentata virtus fluctibus aequoris Major refulsit; sveta periculis Emisse famam, et se sequentum Volvere per seriem nepotum AD PHILOSOPHOS. ODE L. Sapiens de Fort una et voluptate triumphat. FRustra cruento fumat anhelitu Exasperati incendia pectoris Protrita sub victorioso Philosophum pede sortis ira,

avan194
Frustra Voluptas, civis Hymettia, Campana Siren, miles inertiae, Materque languoris laborat Pressa jugo relevare colla. Apollinari quem Sapientia Semel subactum sub pede presserit, Non ante dimittet, pudendo Quam barathro resupinet artus. Sic ille quondam fumi Acherontici Proles Chelydrus, qui vitra Phocidos. Cyrrhaeque turbabat fluenta Virgineis inimicus undis, Poenas veneni praeproperi dedit; Cum sulphurato victima Taenaro, Phoebo cadens urgente, sparsit Mixta suis aconita spumis. Sic et voluptas, ultima saeculi Faex eruditi, sic comes Antii Regina calcatum furorem in Tartareum exonerabit antrum; Et pervicacis cornua spiritus, Assueta diris seditionibus, Attrita plorabis profundo Nequitiae domitae sepulchro. I pestis Orbis, prodigialium Proles parentum, quam Sapientiae In funera Orcus parturivit, Et rabidis violens Megaera Excepit ulnis, i, Phlegetontias Insume taedas: mergere, mergere; Suisque tormentis Mimanta, Enceladum, Tytiumque solve.

avan195
AD EOSDEM. ODE LI. Celeusma. ENavigandis carbasa pandimus Tumultuosi seditionibus Freti, Favete o Amphitrite, et Nereidum vitreae cohortes! Vos otiosi littoris accolae Tritones, iras sternite Nerei, Et dormientis regna ponti Aeoliis animis parate. Ut contumacis torva licentia Maris resedit! nec freta inambulat Metus procellarum, nec undae Implacidis equitantur Austris! Aptate remos, et pede carbasa Firmate pubes, pergite Tethyos Favente somno: non sinistro Unda feret famulata cursu, AD CRISPVM. ODE LII. Memoriam mortis ingerit. EHeu! fulmineis CRISPE volatibus Anni praetereunt; nec fugientia Fessae tempora vitae Vel vis, vel mora detinet. Vix enata dies, se tacitis agit

avan196
In noctem cythisis; in senium fluunt Cristae verticis aurei, Mentisque indomitae vigor. Nulli fata licet sistere: pergimus Omnes funeribus debita victima; Calcamusque sepulchrum, Quod frustra fugere arduo Conatu cupimus. Ferreus ad pios Stat Judex gemitus, non lachrymabili Flectendus prece, nulla Exorabilis hostia. Seu Regum gravior scena Quiritium. Seu Codri fuimus; meta relinquimur Letho, cujus in omnes Exercet pharetram furor. Quot jam Geryones asperioribus Nutritos studiis deposuit solo? Quot nullis superandos Olim viribus Hectoras Excessere Midae; quaeque superbia Formidanda dedit nomina, stragibus Stant congesta, brevique Magni sub tumulo jacent. Et nos sorte pari CRISPE citabimur, Et dulces thalamos, et patriae focos, Centenosque sodales Unus surripiet dies. Stabit maesta domus; nec vidui lares Solamen capient; quaeque laboribus Magnis parta stetere, Non magno impete corruent. O vitae nimium ver breve; labile

avan197
O mortale decus! Ludimus: interim mors vicina sepulchrum Inspectantibus effodit. Sic navis faciles captat Etesias; Sed dum tuta volat, turbidus ingruit Saeva Circius ira; Et quo lusit in aequore, Illo frcta ratis mergitur, et suo Infamat scopulos funere. Ludimus, Ludentesque perimus Fato non revocabili. Sed quis labilium funera mensium, Quis lapsi precium temporis aestimat? Illud CRLSPE memento: Qua primum genitus die es, Caeptum eit mortis iter. Quaelibet horula Aetatem minuit; quique prioribus Annis additur annus, Fato sit propior tuo. Sic quae protrahimus tempora, perdimus; Parcarumque leves atterimus colos: Et quae longa putamus Vitae stamina, frangimus. AD LEONICUM NAERINUM. ODE LIII. Non est beatus, qui dives. EXtremis Perues eruta montibus, Aut quaesita Tago, aut Gange beatitas Nil prodest. Animum deme fluentium Votis; adde perennium.

avan198
Auges divitias? oprimis anxium Tormentis animum. Non fine plurimo Sudore invenies; parta pavoribus Mentem conficient bona. Torquent, sive habeas, seu careas, opes. Possessae trepidis corda timoribus Vrunt, ne careas, non habitae sui Te desideriis necant. Quin si possideas, non fugis hospitam Tecti pauperiem; dum minus invenis Semper, quam cupias, et perimentibus Votis pectus inaestuat. Non tu si numeres. pascua Dauniae, Diceris locuples, dum simul anxius Ardor plura sitit. Nullius indigus, Hic est ditior omnibus. Si multum cupias (multa habeas licet) Semper pauper eris. Nil habeas licet, Si nullo indigeas, dives eris tamen Tecti nobilis incola. ODE LIV. Incompositorum animi affectuum tyrannis. OQuam grande malum est, dissociabilis Tempestas animi! Mitius aestuat Rixis Oceanus, cum Zephyro Notus, Et Cauro Africus incubat. Fervent spumigeri murmura Nerei Dedignata suum littus, et obvias Per terras liquidum dissidium trahunt, Incertisque meatibus

avan199
Unda offensa ruit: mitius aethera Convulsum lacerant murmura fulminum, Cum collisa fremunt dilaniantibus Bellis agmina nubium. Rars una Oceani fervet; at altera Pars tranquilla jacet: fulmina nubibus Errant; pars melior siderum amabili Semper Sole meridiat. At quem continuis acta tumultibus Intestina movent praelia pectoris, Nulla parte suus, fronte sub integra Mentis vulnera comprimit. Mentitur faciem Solibus aemulam, Intus se studiis dilacerantibus Consumit: Charites in cilium vocat, Intus felle nigro tumet; Et caedes meditans se prius enecat, Dum, quae mente coquit vulnera, dextera Attentare timet, nec finitur furor Frontem insumere, vel manum. O poenae Tytii! o plaga Promethei, Pectus perpetuis dissidiis hians, Mens infesta sibi, et fluctibus aestuans In mente Oceanus mali! Quae me paciferi littoris hospitem Tranquillo requies excipiat sinu, Ignarumque animum sollicitudinum Sacro indulgeat otio! Hic est alta quies, hic ubi Regiam In me stringo manum, et civica propriae Mentis bella premo, subditus ipsemet Et Rex impero, et obsequor.

avan200
OEE LV. Paupertas libera. TAndem vertitur alea: Et sortis miserae conditionibus Eluctor! jacui satis, Casus ipse mei nescius aureis Vinctus compedibus: satis Fortunae gemui sub pede, liberae Aurae frustra avidus. Mihi Sed nunc restituor: pondus inutile Pono sollicitudinum, Fortunae domitor. Scilicet hactenus Me curae insatiabili Voto trans Abylam, trans freta Gadibus Insultantia Nerei, Extremis Japonum me regionibus Aut Gangis stiterint sinu Immensi cupidum: nil tamen uspiam, Praeter sollicitudines, Et curas vigiles, aut leve somnium. Votum explevit inutile. Quod dextra tenui, lubrica fallere Fortunae rota fultulit. Multum zelotypis stringere brachiis Credebam; vacuae fuit Sed nubis species. Utilioribus Jam mens aestuat ignibus, Fraeno praecipites pectoris impetus. Fastum mentis et anxiae Livorem trepidum flectere, et aviam

avan201
Caeli a calle cupidinem In rectum patriae ducere tramitem Quamdiu pallidus institor Calcavi Oceani tergora navibus, Nunquam me placido quies Excepit gremio: quamdiu in ultimos Spes ibat Peruae sinus, Nunquam tuta domi res stetit. Et metus Et curae latus ambiunt, Quod gemmae, precio Gangis, inambulant, Pallor pauperis inscius Mapalis, foribus Nobilium assidet. Tranquillus sopor atria Regum non penetrat. Vivere divitem Est noctis breve somnium. Ibunt, et dominum destituent suum, Infidae comites, opes Angustum ad tumulum. Surripe te solo Mens caelo sata. Quo minor De mundi spoliis sarcina presserit, Hoc sese levius ferent In caelos animi. Haec una brevissima Est ad divitias via, Inter divitias vivere pauperem, aut Exemplo veteris Sophi, Ne mergant, pelagi mergere fluctibus.

avan202
AD NOBILEM ADOLESCENTIAM. ODE LVI. Sanguinis claritas virtutem ornat. FAllor? an virtus nihil arrogato Indiget Solis radio ad nitorem, Ipsa cognata sibi luce Phoebe, Cynthius ipsa?{?ATypogr} Si tamen magno generi, et paterni Sanguinis luci societur, illa Clarius splendet, geminaqne sese Luce coronat. Sic suo Jaspis precio superbit, Sic suo Phoebe radiat nitore, Sic rubes terni satiata succi Purpura ab imbre. Si tamen Jaspis socius Pyropo, Vel coronatus radiantis auri Ardeat flamma, gemino micabit Clarior igne. Pulchrioro Phoebe est, quoties corona Siderum ambitur, faculaeque circum Mille stellari famulantur igne ad Jussa paratae. Pulchrius circum latus errat ostrum, Quando Majorum fluit in rubentem Purpuram sanguis, meritisque Avorum Filius undat. Plurimum refert, genitusne patre

avan203
Titiro, an ducas abavos abipso Hercule, et magnum tibi stemma primo Fulserit ortu. Nempe virtutem generosa origo Prolis accendit, titulique Avorum Influunt menti, tacitoque pectus Impete adurgent Saepe quem virtus jubet emicare, Vilior sanguis retinet sub umbris Patrii tecti, prohibetque vili- -Emergere ab alga. At quibus cerae generosiores Facta Majorum, titulosque Patrum Ingerunt menti, decus insequuntur Semper Avorum. Sic Patram laudes animant nepotes, Dum sui semper memores fluenti Sedulo antiquum decus aemulantur Impete Patrum. AD DELLIUM. ODE LVII. Extremi Judicii horrore a voluptatibus absterret. ABsiste laetis, Fulmina, fulmina Tonant in aures. Non ego fabulas Renarro, mendacisque frustra Ingenii simulachra fingo. Vivone? an umbris (heu! miserabilis Ipse umbra) mixtus, praecipitantium Rerum ruinas, et suprema Fata gemo pereuntis orbis?

avan204
Sic est: citamur Judicis ad forum Agmen reorum; seu quibus igneus Averni hiatus criminosae Supplicium statuit juventae: Seu molliori quos alit ebria Sinu voluptas; immiserabili Sententia vitae anteactae Promeritam subituri arenam, Vel quam micantum patria siderum, Vel quam reorum flumina Manium Pandent: ad examen bilancis Innocuus veniet, nocensque Caelum pavendo torva volumine Nubes gravabit: sidere fulmina Elisa crispabunt acutas In jugulos hominum sagittas. Quin sulphuratis depluet ignibus Laxatus aether, et sola diruet Incendiis, altoque busto Flamma vorax tumulabit orbem. Judex severi nube supercili Frontem asperatus fulgure vindicem Vultum efferabit, flammeumque Ore vomet retonante ferrum. Divisa stabunt agmina sontium Et innocentum; quosque reatibus Absolvit inculpata virtus, Ipsi etiam minitantis ignes Vultus pavebunt. Nil vigilantium Vim perspicacem fallere luminum, Justamque devitare acerbi Judicii poterit bilancem.

avan205
Quaecunque noctes crimina pectoris Texere velo, sub mediam diem Protracta Silis erubescent, Et lachrymis pudibunda vultum Non profuturis dejicient. Reae Quae scena frontis? quis trepidantium Tremor medullarum? quis horror? Quisve sinus cruciabit anguis? Quanta jacebit strage superbiae Extinctus ardor? quae diadematum Clades gemiscet? quae Phalanti, Quaeve Midae violenta gazas Rapina tollet? quantus Apicii Turbo culullos, aut Alyatticae Tributa cenae devorabit? Quam gravibus Veneris favillae Flammis peribunt? nil Sapientia, Nil fraus, dolive, aut robora dexterae, Nil vis metallorum, nec auri Vile reos precium juvabit. Frustra rigentes Marte sub aereo Spectas cohortes. Viceris hactenus: Vincere tandem, incendiisque Corda Stygis dabis ustulanda. Frustra clientum respicis agmina, Frustra potentum Numina Ptincipum: Hoc ad tribunal impotentum Sceptra jacent, metuuntque Regum. Frustra prophinquos auxilio vocas, Frustra nepotes. Nil poterunt avi, Nihil parentes. Obrigescet, Quidquid erat tibi spes salutis;

avan206
Virtute tutus ni steteris tua. Haec fulminantum jurgia siderum, Haec sulphurati tela caeli Intrepidis oculis videbit. Haec innocentem proteget, ultimam Sententiam cum proferet igneo Furore Judex, haec ab ira Te redimet ferientis aethrae. Quin ergo, DELLI, quod capiti imminet, Ferrum tueris? quin lachrymabili Rerum ruina expergefactus In melius tua vota flectis? Absiste, DELLI, pectore inanium Nuda aucupari nomina phasmatum; Legumque virtutumque clade Interitum male nundinari. Abominandi tela Cupidinis Sontesque flammas Cypridos excute Scuto, timoris; ne repente In jugulum furiatus ensis Distringat iras. Degeneri via Mentem voluptas incitat, huc rapis Insane gressum, ubi nocentum Flamma vorax populata Manes Non expiandis ignibus alligat, Totisque Averni fluctibus obruit. Inverte mentem: jam sequacem Vita trahit male ducta poenam.

avan207
AD D. CHRYSOSTOMUM IRMLER. ODE LVIII. Cum Medicicinae Doctor crearetur. QUis turbo flammae sidere depluus Invasit aras? numquid amabili Dolo Prometheae favillae Furta novo reparantur ausu? An forte recto tramite devius Rursum paternos praecipitantibus Canthisque, quadrigisque mundi Natus equos agit in ruinam? Quantam superbus nimbus ad aethera Refundit iram? volvitur igneo Coruscus incessu, et marita Astra super radiatur ardor. Quanta profundae progenies Stygis Fumus plicatus nube serenius Titanis aurum, labilemque Axe diem dedit ire caelo? Erramus. ardet victima Taenaro Devota pridem, mors inamabili Casura fato, cui Sacerdos Vita, super fera colla cultrum Adegit ultor. Labitur ultimo Orci progago vulnere, nubibus Se turba protrudit, vagaque Hippotadae regione sparsus Incestat auras sanguis, inertia

avan208
Lanta volutus tabifico solum Lambit veneno, spumeoque Terra fugit maculata tabo. Sed jam serenam purum Hyperionis Rursus per aethram lumen inambulat, Jubetque furvas interemptae Relliquias necis exulare. Cessere nubes. Cerno secespitas Rotare vitam, queis inamabile Monstrum peremit, inque saevae Opprobrium Libitinae amatum Lauroque vinctum Deva CHRYSOSTOMUM Hac arte replet. Funera, dixerat, Morbosque, grassantemque disce Paeonia clypeatus arte Pressisse mortem. deripe manibus Manes, severam saepe Proserpinam Clothonque delude, et Charontis Rara nigram terat umbra puppim. Audimur! Ergo Mercuri in otia Demitte virgam, quando CHRYSOSTOMUS Turbam in sepulchrum, et ad nigrantes Ire Deos, prohibet minorem. AD ANTIOCHENOS. ODE LIX. Ut Eudoxiae Imperatrici destinatam statuam non erigant. STROPHE. FRustra sollicitudinem Virtutis studio pendis. Inutile est

avan209
Quidquid Phidiaco manus Sudore Oebalii marmoris erigit. Extra se precium petit, Quem mendica domi pauperies premit, Virtus nescia plausuum, Clangentisve tubae, nec popularibus Assueta obsequiis coli, Illustrem proprii se satis ubere Vena luminis exhibet. Qualis purpureo Cynthius essedo Vivum, qua graditur, diem Incendit radiis, nec magis exteris Vivit cultus ab ignibus; Quamvis tota polum Mercurialibus Urat Graecia lusibus: Talis, quam graditur, luminis orbitam Virtus ducit amabilem; Nec gaudet nitidam luce domestica Frontem pingere murice Mendacis stibii. Eudoxia si sua Virtute inclita se satis Aeternat, memores arte Corinthia Quid frustra statuas levas? Formae est opprobrium grande, coloribus Posse adscititiis coli, Externoque decus schemate crescere.

avan210
AD EOSDEM ANTIOCHE NOS, ODE LX. ANTISTROPHE. Ut Eudoxiae statuam decimae Musae erigant. ETsi pulchra, coloribus Virtutis species crescere nesciat, Et neglecta serenius Se vibret nitidae frontis amoenitas In miracula: sed tuum Non damno studium. Surrige marmora Admiranda nepotibus, Vel decocta focis aera Corinthijs, Et laudum memores bases; Quas non vis avidi temporis exedat, Non oblivio deterat. Laudem incide basi: Eudoxia Palladi Non impar Sapientia, Musarum decimo digna loco Dea, Fecunda ingenio, simul Facunda eloquio, moribus innocens; Condemnata domi rea, Sednobis sceleris, pura, in imagine Evincat Pylii senis Aetatem rigidam. Si nihil aggeris Sic virtutis honoribus; At partem precii ponis, amabili Virtutis merito, et tuo Es facto melior: cum, licet impari Conatu, egregiis cupis C. Factorum meritis solvere gratias.

avan211
AD ANTONIUM BERINDUM. ODE LXI. Eum a voluptate dehortatur. BERINDE, quo te vis animi impotens, Caecusque flammae fervor agit? Peris BERINDE, et in praeceps ruinam Ipse tuam malesanus urges. Jurata foedo vota Cupidini, Pulsusque candor pectoris, ultimum Discrimen accersit pudoris, Atque animum trahit in sepulchrum. Nam quae volutis aequora fluctibus, Aut nota crebris naufragiis juga, Quis Syrtis aestus, quae Charybdis Sic trepidis minitata nautis Discrimen ursit? quod Mareptocis Monstrum cavernis, quae fera Caspiis Educta ab antris, sic feroces In rabiem stimulavit ungues, Ut se voluptas improba mentium Armat ruinis? quam neque Tartari Flammatus ardor, nec tremendo Igne minax remoratur aeether. Mundum voluptas exitio ultimo Vastavit olim, cum juga montium Neptunus excessit, nec ullas Oceano posuere metas Superbiorum culmina montium Objecta. Quinis urbibus ultimae

avan212
Stetere causae, cur perirent, Et pluvio raperentur igne, Aestus Diones. Pergama Martijs Incensa quondam seditionibus Movit Cythere, et luctuosos In cineres inimica vertit. O saeva amantum taeda, Acheronticae Pars magna flammae! Quot facibus tuis Eductae ab Orco sunt Megaerae! Quot furiis vitiatus orbis! Quot dirutae urbes! quot subito oppida Sepulta casu! quotque tragoediis Reges perempti! quos pudendo Interitu periere Atlantes! BERINDE, si te vel prior indoles, Vel stemma Patris, vel vigor ingeni, Vel cura caeli, vel Tonantis Tangit amor benesuadus; audi Sancte monentem. Tela Cupidinis Diffringe tandem, vincere pertinax Hostem juventutis; calensque Imperio moderare pectus. Nondum priorum te pudet ignium? Florisque tam pulchri, heu! nimis improba Flamma enecati? non parentum Dedecoris, propriaeque labis? Compesce mentem sistere nesciam. Si provocanti fraena licentiae Laxaris; incensus juventam Abripiet per iniqua fervor.

avan213
NICOLAI AVANCINI E SOCIETATE IESV LYRICORVM LIBER TERTIVS. AD SERENISSIMUM ARCHIDUCEM LEOPOLDUM GVILIELMVM. ODE I. Cum Gubernatoris Belgii provinciam nomine Hispaniarum Regis suscepturus Vienna discederet. IFortis Heros, quo tibi pulverem Avita virtus sternit, et aureos Nexus coronarum catenat Belga tuis reparandus armis. Avara virtus nominis aream Patentiorem poscit, et arduam Honoris eluctata ad arcem Magnanimae monumenta famae Audax reposcit. Scilicet aemulum Herous ardor postulat, otii Juratus hostis, languidaque Diffluere impatiens quiete.

avan214
Lassasse belli fulmine Vandalos, Fregisse Marti cornua Suecico, Et gloriosam saepe laurum De medio rapuisse campo, Purgasse ripam Danubii, Lycum Strinxisse habenis; arma paventibus Suasisse Germanis, et ira Caesareum rigidasse pectus, Cum Suecus ipsis postibus Austriae Mars immineret, totaque civibus Vienna lassatis timeret Excidium trepidantis Urbis, Parum est calori, qui tibi Martio Ab igne fervet. Displicet ultimam Scripsisse metam gloriarum: Illa placet tibi parta laurus, Sitim secundae quae parit. Omine Hoc, magne PRINCEPS, vincis, ut alteri Victoriae incumbas, et una Palma alium tibi gignat hostem, Novi triumphi materiam. Hinc tibi Visurgis altis fluctibus annuit, Et Sequanae ripae, et Mosella, Atque Araris Ligerisque vasto Scaldi propinqui, in grandia provocant Trophaea laudum. Perge Alemannicis Invictus armis, Belgicaeque Una salus LEOPOLDE gentis. Non una palma hic, non tibi fronduit Hic una laurus; quotquot amoenius Rami virescunt, in coronas. Ire parant, madidamque poscunt

avan215
Umbrare frontem. Te Gravelinga, te Mardika poscit, quamque meabilis Scaldis veretur, et quieta Alloquitur taciturnus unda, Donkercha te ambit; quaeque gemunt lupos Mordere Gallos moenia, vindice Te, fraeno inassueto resolvi Maesta vovent, facilique reddi Aurae laborant. Perge; faventibus Jam terra palmis frondet, et undique Lauri virescunt, campus omnis Promerita tibi ridet herba. AD FERDINANDUM II. ROM. IMPERATOREM. ODE II. Eum ad spem victoriae erigit promisso Crucifixi, qui ei aliquando locutus dicitur. FERNANDE vinces. Quamlibet undique Fremat minaci turbine Marspiter, Tutsque Bellonae flagello Motus agat truculenta gentes In bella mundus: quamlibet ultima Martem Propontis, vel gravibus rigens Armis Orion suscitatum In furias moveat Gradivum, FERNANDE vinces. Non ego inanibus Te pasco: vinces. Sic tibi Numinis Allapsa ad aures vox spopondit. Crede DEO pie FERDINANDE

avan216
Magnum elocuto: Non Othomannici Procella ferri, Bactraque fortibus Marita Susis; non protervi Gentis Achaemeniae fragores, Non arma Thracum, non refugus Getes, Nec dissidentis praelia Bosphori, Non Moschus, audacesque Bessi, Non Scythici gravis ira ferri Injurioso te pede proruent, FERNANDE: nostri robore Numinis Franges Giganaeos tumultus, Et jaculis Meroen comatam. Cristata telis Bactra minacibus, Lunam protervis cornibus asperam, Hostemque Turrim, Balthicique Castra maris tabulata mille Jnsanientum classibus hostium Victor domabis. Sentiet hanc manum Potentiorem Gorgonaeo Vertice Palladiae Medusae; Quisquis cruentae lege ferociae In innocentis ludere Caesaris Caput minatur, quisquis ira Barbaricos meditatur ausus. Confide Caesar. Qui mihi militat, Bene auspicato militat omine. In te furorem quisquis urget, Fata sibi malesanus urget. Haec Numen alta de trabe pendulum FERNANDE spondet. Tu quoque Numinis Accede voci FERDINANDE, et Unde cadunt animi, resurgant.

avan217
Fxpergefactis ad lituos viris Mentem secundo robore suscita, Gravemque Mavortis procellam Trans geminum rue victor orbem. Ad Illustrissimum et Excellentissimum D. JOANNEM FRANCISCUM TRAVTHSON, COMITEM IN FALCKENSTAIN, ete. ODE III: In morte Illustrissimae D. Conjugis Christ inae Elisabethae, consolatio. QUid vixisse diu juvat, Si tandem rigidis victima legibus Fati caedimur? Omnibus Haec scripta est Protasis, vivere: at omnibus Haec postrema catastrophe est, Scenam praeteriti claudere temporis, Cum lex ferrea jusserit, Fatorumque memor terminus. Exjit CHRISTIMA exilio. Leves Cur annos querimur, sideraque invida, Mensesque instabiles, dies Vitae praecipites, fata voltica? Cur FRANCISCE doloribus Immergis viduum pectus? Habet suum Mors censum. Brevioribus Loris maestitiam pectoris attrahe. Morti victima nascimur:

avan218
Et quae prima dedit vivere, tuneri Subdi lux eadem jubet. Nulli impune dies primus obortus est, Qui non traxerit ultimum. Cum nasci incipimus, tunc quoque funeris Damnati incipimus mori. Huic sero, huic citius ducitur ultima Vitae linea; nec diu Vixisse est aliud, quam sua funera Protraxisse diutius, Haec FRANCISCE tuo, quae potes, ultima Maerori adde levamina: Caelorum imperiis hoc stadium subit, Caelorum imperio exjit CHRISTINA hoc stadio. Currere semitam hanc Tamdiu cuique licet, DEO Quamdiu collibitum est. Si morimur cito. Mandato morimur DEI: Si vitae seriem protrahimus diu. Mandato trahimus DEI. Illi fata favent, ille senex obit; Qui vitam bene terminat, Et virtute praeit temporis impetum. Quin, si non sua gaudia CHRISTINAE invideas, laetitia potes Luctus tergere lachrymas. Terrarum exilio libera patriis Caeli sedibus additur; Et jam se liquidis pascit amoribus, Stellarumque domos super Divina ambrosiam potat amystide. Sic mores nivei mihi.

avan219
Sic spondent animi candor, et arduae Mentis relligio, et DEI Constans intuitus, stemmatis insolens Depressa ambitio, et sui Neglectus sapiens, et moderatio, et Magni gloria nominis Castigata, sacris pectusab ignibus Ardens, cura severior Fraenandi indomitos pectoris impetus. Haec illam eripiunt solo, Et puri illecebris aetheris inferunt. Non est, quod male credimus Non est mortua: sed quam pereuntium Annorum series premit Vitam, perpetui fenore spiritus Mutavit. Bene vivitur Quando est perpetuum vivere; nec metus Mortis lancinat amplius. Hanc, FRANCISCE, tuis pone doloribus Legem: debuit extimas CHRISTINA exuvias ponere corporis, Ut mens libera pondere Intraret superae limina patriae. AD NOBILES ADOLESCENTES. ODE IV. Proponit illis in exemplum studiorum Illustris- simum. D. FERDINANDUM COMI- TEM DE NACHOT, etc. SUnt, quos comarum gloria, Laureus Juvat Tiaras, pulchraque nominis

avan220
Merces perennis, aureoque Pulcher honor radiatus igne: Quique aestuoso pectoris impetu Fasces Quirinos, et Captiolium, Nomenque, et umbrantes coronas Icario meditantur ausu. Sed vera paucis semita panditur Captandi honoris. Prodige sanguinis Erras Gradive, si perennes Per gladios aciesque Honoris Venaris umbras; quique opulentia Arcas flagellas Pigmalionia Venator aeviternitatis, Et modico insidiaris auro Perennitati. Scilicet aureis Infame nomen censibus insidet. Quo gloriam quaerebat auro, Opprobrium tulit inde seris Lucullus annis, quos Polycletius Sudor Phraatae Pyramidum situs Caelo maritavit, pudendos In cineres inimicus egit. Collapsus illo turbine praelii Hostile ferrum pectore combibit, Quo nundinabatur decoras Miles opes, soliumque Honoris. Si quem juvabit nominis Essedo Quaesisse honorem, discite posteri: Exempla scribet FERDINANDUS, Quae decimi stupeant nepotes. Quamvis Avorum gloria semitam Longam notarit stemmatis inclyti;

avan221
Et publicum vetusta honoris Nobilitas vocet in theatrum., Locetque in ipso Sole, periculis Fortunae ademptum luminis arbitra Natura, natalesque pulchro Fama gradu titulos sequatur: Quamvis in arcas confluat India Fecunda gemmis, aurifer et Tagus Agat procellas in lacunar, Et Pariis asarota saxis Illusa certent Mygdonias opes, Et viva Cretae vincere marmora, Tyrumque, semotamque Lesbon, Et Tenedon superare censu: Parcus dolosis fraudibus applicat Cor FERDINANDUS: nec nimium levem Fortunam adorat. Quod benigna Sors potuit dare,{?B} quod severa Negare sors, hoc esse suum negat. Nec sat videtur conspicuus sibi, Nisi ad paternam haereditatem Adjiciat proprias suorum Messes bonorum. Hinc, quod Sapientia Parens honorum, provida nominis Aurora, regnorum magistra Scribit iter, generosus urget. Hac ite, quotquot sedula nominis Urit cupido, et grandibus excitant Tubis honores: hac superbam Imperii rapietis arcem.

avan222
ODE V. Despectis caducis caelum quaerendum. VEl nos umbra boni fallit amabili Deceptos specie; vel sibi jussimus Divos astra suos claudere, labilem Vitam ducere commodis{?ATypogr} Contenti propriis. Nam quid in ultima Votis provehimur marmora Nerei, Tartessumque gravi findimus abiete Non unquam sat uri bono, Quod natura dodit? quid Mareoticis Audaces strurmus porticibus domos, Et culta Oebalia tecta superbia, Fortunasque Agamemnonis Frustra Tantalea prosequimur siti? In vestra, o Superi mens calet atria, Formososque sinus aetheris invehi. O dulces patriae sinus! Huc me, seu facili tramite, seu magis Vultis difficili, tollite Caelites: Unde ignobilium sub pedibus Ducum Ridetis diademata; Et clausos modico limite terminos Spectatis toties dilacerantibus Convelli furiis, vastaque praelia Puncto pro modico seri. O vanas hominum sollicitudines, Curasque occiduas! grande quid, Africam, Europenque suis Flectere nutibus, Et gentes regere ultimas, Censemus fatui: grande quid, aureo

avan223
Torpere in thalamo, vel Sybaritico Inter delicias diffluere otio, Fortunamque Corinthiam Amplexu facili stringere. At interim Dum nos cingit opum copia, stringimur Obsessore metu, Seque precariis, Miscet cura soporibus, Infelix animi tortor; et additur Hoc nummis precium, perpetua necans Tempestate pavor, sollicitudines, Et tortura Cupidinis. Addis divitiis? addis et improbae Mentis carnifici, sollicitudini, Et pacis violas divitis otia. Auctae deme pecuniae, Demes insidiis. Qui nihil abdidit, Nil, quod perdat, habet. Qui nihil appetit, Se desideriis non lacerat suis, Contentus modico. Cave! Si plus, quam satis est, appetis; interit Quae te cymba vehit. Cuique suum, bona Quod fortuna dedit, sit satis: unica Vitae est ista beatitas, Contentum modico vivere. Fallimur, Si curis animum mergimus. Evolat In caelum facilis, quem levior solo Rerum sarcina deprimit. Caelo progenies edita, nil minus Quam caelum petimus. Vertite pectoris Seducti studium; quoque fluentium Rerum insistitis orbitae, Hoc fervore poli currite semitam.

avan224
Felix ille nimis, qui breve temporis Donum, quod super est, Iumine provido Caeli destinat ignibus. AD LENTULUM. ODE VI. DE Fortunae inconstantia. EHeu! quam volucri raptus ab Africo Fortunae vehitur nobilior dies, Pejorque insequitur! Vix orimur, mori Jam scimus. Nihil est LENTULE, LENTULE Aeternum nihil est. Ut fluvii vitrum Ripas alloquitur, sed simul insequens Fluctum fluctus agit; sie abeunt dies, Horam que hora fugat: praeteritam excipit Sed mox deterior. Vidi ego turribus Et septemgeminis moenibus inclitas Urbes, dum populus plausibus insonat, Et fervet choreis, in miserabilem Absumptas cinerem; bustaque regio Insultare thore, et magna brevissimo Deponi spacio temporis atria Congestum in tumulum. Vidi Halyatticae Fortunae dominos semper Etesiis Assuetos, Boreae slatibus abripi, Involvique Notis; quasque Favonius Lente advexit opes, praecipitantium Caurorum imperio, non sine vulnere Transferri Domini, Vidi ego Olympici Cursorem stadii pulvere nobilem, Quem caeli Dominos extulit ad DEOS

avan225
Victorem gravium turba Quiritium; Vidi, Curriculi dum levibus rotis Metas ingreditur, Fervere gaudiis Permixtos gemitus, quod Pelopeiis Eversus cythisis funere terminum Atrarit stadii, Vidi ego navitam Post victa Oceani Praelia, post probra Dictata Ambraciis fluctibus, Africo Impellente, mari ludibrium datum, Dum inferret patrio carbasa portui Defunctus pelagi mille periculis. Vidi Geryonas, vidi Agamemnonas, Fortesque Aeacidas Martis adorea Vinctos saepe caput, rustico acinaci Cessisse in spolium. Sic nihil eminet Fortunae arbitrium; nil, iterum canam, Est tam magnificum, quod ferat invidae Libramenta Deae stetque perennibus Immotum basibus, cum tragicas coquit Fortuna insidias. Oppida corruunt, Et cives tumulant; Regna, Ducum labor, Momento intereunt; quique minoribus Dixit jus populis, jus patitur: jugum Portat, qui imposuit: pauperiem gemit, Quem sors Attalicis conditionibus Texit: quem timuit non imitabili Majestate Ducem turba, timet sibi A turba, et trepidus proprii acinacem Contrectat lateris. Sic nihil in vium est Fortunae. Placidam si semel explicet Frontem, post decies nubila contrahit; In fletum facilis, difficilis jocos

avan226
Et risus iterat. LENTULE, ludimur, Et sortis rapida volvimur orbita, Ni virtus variam duret ad aleam. AD LUDOVICUM MERIUM. ODE VII. Virtus praedivitiis et aura populari sectanda. ERythraei preciosae maris undae, Opulentum Genoessae veteramen, Vagus aurea Tagus urna, trabeati decus Hermi, Peregrino domus auro laqueata, Aquiloni geniales date pompas: Meliores mihi flammae liquefactum cor adurunt, Nihil aurum est; popularis nihil aura est, Nec honoris tuba cantrix. Mea mecum Fero posthac. Mihi virtus super aurum est, super auram est. Fluit aurum, popularis fugit aura, Base virtus solida stat. Timet aurum Inhiantis violari dominatu, trepidatque Violento insidiantum rapi ab ungue. Miserande o locupletum dominatus! Ea torquent animum, quae precio arcas locupletant. Cruciatus, color auri est: merum inane Lepor aurae est popularis. Favet aura? Boreales cave fluctus. metis aurum? legis hostem. Simul isthaec sobolescunt; nitor auri, Timor hostis; glomeratae tuba laudis, Populique officiosi studium in probra abiturum.

avan227
Solidorum magis uror face amorum. Brevis i vita metalli, dica longa Cruciatus, levis Iris pluviarum cataracta: Obiturae i rota laudis. Favor aurae Melioris vocat; ite hinc. Mihi cordis Moderatrix Dea Virtus jubar una, una corona est. AD JULIUM CLARUM. ODE VIII. Majorum nobilitas non maculanda factis. QUi jactas atavis Regibus editum Nomen CIARE tuum, nobilioribus Patrum divitiis adde tuas: male Tantae lumina gloriae,{?ATypogr} Natalemque diem extinguis inertia. Si famam violas, quid tibi proderit Accepisse decus stem matis, et Patres Ipfo ducere ab Inacho? Malim, si liceat, de tenebris mihi Accendisse diem; cum Mario a jugo Ad Romae imperium: cum Decio a casa Ad Regum ire palatia; Quam, quod mi dederit patricium genus Lumen, degeneri perdere crimine, et Qui jure emineo sanguinis, infimo Me substermere Tityro. A servo imperium Servius attigit; Nomen vile Cato nobilius dedit Romae; Tarquinius de tenui foco Ad sceptra erudiit manum.

avan228
Sic non grande genus, non proavi graves Illustrem faciunt. Si tamen Hectoris Natus prodieris stemmate; cur probri Confundis macula genus? Thersiten agis, et grandem Agamemnonis Ostentas clypeum. dissluis otio, Et palmas memoras, quas tulerunt Avi Fusis hostibus incliti. Indignus generis nomine, lumini Offundis tenebras, et macula tuae Vitae dedecoras sanguinis alveum, et Magnae stirpis imagines. Si nescis, Atavum gloria posteris Est Solis radius, quo bona, quo mala Elucent sobolis. Nil latet: hoc magis Spectatur tua inertia, Quo Patrum fuerit nomen honestius, Quod tu non paribus nisibus inquinas. Dici nobilior vis populo? tuum Virtute excoe sanguinem. Vive, ut principium nobile nominis Sis olim soboli, et stemma nepotibus Transfundas. Decus hoc aestimo, quod sibi Fundat quisque modestia. AD THEOPHILUM PIRUM. ODE IX. Injurias contemnere est nobilis victoria. INdignas PIRE pectore Absorbe nebulas, frontis et hispidum Exarma cilium, canis

avan229
Si nomen laceret dentibus, et tuam Famam dilaniet. Genus Vincendi celebre est, spernere vulnera. Indignas reputa tui Tormento satyras, quas populus jacit. Sic ignobilium canum Temnit nobilior murmura, nec timet Latratus faciles. Viri est Latrans opprobrium ferre, nec obvio Verbo exsolvere verbera. Palles ad satyras? desinis esse vir: Hoc ausit mulier quoque. Affixum lateri stringis acinacen Ulturus probra? bellua es: Haec morsu laniat, calcitrat ungula, Saeyit dentibus, unguibus Discerpit. Ratio temperet impetum. Vulnus reddis acerbius Latranti, opprobrium pectore si integro, et Contemnente feras. Grave est, Inquis, ludibrium ferre. at acerbius Fiet, si regeras. Pati Vel debes populi spicula, vel viri Debes ponere sy mbolum. A vili jacitur plebe? quid interest? Contemptum levius feres, Si credas populum multa profundere, at Paucis laedere. Cynthium, Magnum crede virum: celsior eminet. Parthorum jaculis, neque Ad densata pavet spicula Sarmatae In nubem coöuntia.

avan230
Infra se positi dissoeiabiles Spectat fulminis orbitas Vultu non pavido, nec variat genas Fortunae arbitrio. Ferit? suffert, et tacitus yulnera digerit Quin si grande calumnia Linguae praecipiti vulnus acinace Libret, pectus in integrum Nulla vi penetrat. Quod jaculum putas. Vel fulmen trifidum polo Elisum; fragilem expertus arundinem Dices, si steterit suo Mens infracta Ioco. Saepe calumnia Laedit, non quia grandis est, Sed grandem facimus, dum minor impetu Nobis est animus levi. Sic quod difficilem reddit, opinio est, Non vis ipsa calumniae. Vis non difficilis vincere? pectoris Scutum non superabile Obtende impavidus: temne, quod irruit, Indignumque tuo puta Sensu, vel lachrymis. Unica nobilis Est victoria; vincere, ut Nec, tentata licet, vulnera sentias.

avan231
AD LUCAM BRANGISILIUM. ODE X. Ut in Immaculatam Conceptionem B. Virginis juret. AUdi prodigium. VIRGO puerpera, Matri Virgineum conciliat decus. VIRGO, nec sterilis: MATER, et inscia Legum connubialium.{?ATypogr} Hujus carne DEI Filius induet Carnem; de tenero corpore Numini Corpus sufficiet Filia maximi, Mater, Sponsaque Numinis. Non credam / nist sic urgeat Infula Major pontificum) legibus Inferi Hanc consanguineam Numinis, hanc DEI Sponsam subdere verticem. O caeli opprobrium! o dedecus et Patris Er Nati! Barathri seilicet impudens Rex insultet? ei, cui DEUS insidet, Insedi solio prius: Nostra haec aula fuit. Quod DEUS induit, Nostrum corpus erat: nos Stygiis grius Succis imbuimus, quam riguae polo- -Undarent flumina gratiae. Sic te, BRANGISILI, pristina si movet In MATREM pietas, inviolabili Sacramenta dabis foedere; VIRGINEM Ut jures genialibus Exemptam furiis. Non ego inutilis

avan232
Te voti admoneo: Sic Academia, Princeps Austriacae gloria Palladis, Sic et CAESAR, et Austria Sacramenta pios Nominis ad focos Dixerunt humili poplite subjugi Inspectante foro. Quod facere est decus, Non est dedecus insequi. ODE XI. S. Ignatius de Lojola arma ponens. HActenus Martis satis est. quietem Ducta bellorum series reposcit. Saepe pars magni, posuisse Martem, Visa triumphi est. Viximus luci satis, ac an helo Gloriam passu sumus insecuti: Nunc juvat lucem fugere, et sub umbras Abdere nomen. Sunt suae laudes tenebris. Latere Profuit multis; micuisse, multis Obfuit. Vitae melioris, inter Antra, theatrum est. Hic fides, hic pax, et amica pacis Faustitas, deno cumulata cornu, Candidos Soles, niveaeque ducit Stamina vitae, Quid juvat Gades rigidis Sicambris, Et triumphatum Ligerim Tagumque Nectere, ac uno Rhodanum Tigrinque Jungere ponte? Si via caeli procul errat altae Mentis ignitus calor, et putenti

avan233
Fixus in terra prohibetur astris Quaerere pacem? Desine, IGNATI, male ducta nuper Bella sectari, rigidumque fronte Pone Gradivum. Melior quiete Laurea venit. Hic ubi montis tumet in cacumen Scena, Serratas media inter umbras Praeses optatae vocat ad quietis Otia Virgo. Ibo, et hostili sat urum cruore Parieti affigam gladium, sacrumque Fusus ad limen mea dedicabo Postibus arma. Ibitis, dicam, malesana Martis Tela, pugnaces animare dextras; Ibitis cristae galearum, et acris Fulmina ferri. Nemo tranquillos sine nube Soles Martis armatos agit inter aestus. Qui cupit pacem, caput inquietis Subtrahat armis, Haec tuus, Virgo, paries habebit Arma; sed miles tibi dedicatus Serviet. Votis facilis vocari Annue Virgo.

avan234
AD B. ALOYSIUM GONZAGAM ODE XII. Societatem JESU ingredi ambientem. GONZAGA, nec te terra morabitur. Ad astra surgit, nescia deprimi, Heroa virtus, subditamque Temnit humum fugiente penna. Frustra tenacem propositi Pater Mentem lacessit frangere pertinax; Et fronte contracta severam In furias vocat ira dextram. Frustra potentis nomina sanguinis, Magnasque priscae gentis imagines, Et Mantuanorum recenset Grande decus seriemque Avorum. Deliberatis fervidus ignibus Domesticarum spretor imaginum Domo, Palatinisque tectis Pulchrum abitum generosus urges. Flectis parentem, quamlibet antea Flecti negantem: jamque cadunt minae Diraeque, flammaeque, et furentis Mille animo cumulara probra. Ille obstinati pectoris hospitum Miratus ignem, fixaque ferreae Decreta mentis: Vade, dixit. Nate, genus patrium beato Inferre caelo, teque jacentibus Furare terris. Vita beatior

avan235
Pertaesa mundi, gloriosa Antra fuga subjisse gaudet. Vives paternis laudibus altior, Ignotus orbi, at notior aetheri, Caelique plenus; patria exul, At patriae novus hospes aethrae. Vives honorum nescius; at potens Tui Imperator Vade tenacium Victor catenarum, Tonantis Quo traheris meliore flamma Tunc nempe laetorisu ALOYSIUS, Valete, dixit, Pergama Mantuae Jurata famae, ac aeviternae Patrum oleae, viridesque Lauri, Valete magni nomina stemmatis, Et fusa ceris ora perennibus Ducum pirorum, quos honestat Aeolio grave vellus auro. Me non profani buccina nominis In castra poscit Numinis. Exuo Hic Mantuanae signa famae, Hic patrias Aquilas resigno. Hic gemmearum pondera grandinum Depono, vili laetior integi Posthac lacernä, ac insecutus Auspicio meliore caelum, IGNATIANIS nil cupientium Succedo castris. Audior! avia Jam terra discedit: clienti Pande sacras Aquaviva portas.

avan236
AD ANTONIUM BERLICIUM, ODE XIII. In utraque fortuna animus regendus. FOrtuna summis invida fascibus, semper rapaci turbine Caesares Irosque versat; nec dierum Ire sinit stabilem meatum. Hunc a salino, vel tenui dape Ad ditis aureum sigma potentiae Et eliquatos uniones, Et spolium vocat ad Lucrinum: Illum Neronis prandia Claudii Ad cenam adornant: post Cleopatricam Vim ferculorum intemperatis Sors epulis jubet abstinere. Hunc rusticano a vomere fascibus Aptat Quirinis, quique potentium Decreta subjectus ferebar, Hunc Ducibus jubet imperare: Illum Quirino praecipitem thoro Ad rastra damnat; quique securibus Terrebat undantes catervas, Colla dare hunc jubet in securim. Hunc, qui colonus nuper arantibus Paterna tauris imposuit juga, Onusta cogit subditorum Colla jugis cruciare Regum: Illum, obstinatam quem modo paupere Ligone terram findere patrio

avan237
Labore cogebat, recuso In galeas gladiosque ferro, Per militantes protrahere impetum Jubet cohortes, castraque rumpere Eunte sulco, et martiali auxilio patriae labantis Fulcire casum. Si tibi, BERLICI, Detraxit ostrum, si procul Aulico Honore movit, candidisque Ordinibus vetuit virorum Miscere nomen; pectoris anxias Dimitte curas: quaeque ferat sequens Dies, memento: ridibunda Post lachrymas tibi sors redibit. Si forte rursus, ludere pertinax Ludum insolentem, te melioribus Reponat auris, gemmeosque Incolumi fabricetur annos; Ne crede laetis. Protinus exerct Sevetiori fulgura turbine, Vultumque, larvatum sereno, Fulminea caperabit ira. Utcunque felix, quod metuas, habes; Miserque speres. Plura miser potest Sperare; sed felix timere Plura potest: minus at timere Miser; minus sperare beatior. Utrumque torquet; seu metus anxium Pectus voraci dente rodat; Seu calidas furat in medullas Spes inquieto semper anhelitu. Spes et timores pectora lancinant

avan238
Vorantque curis. Vis quietem? Deme spei, netuique deme. AD V. V. M. MARIAM. ODE XIV. Affectus. MIserum me! glaciatus lapidesco: Melioris nec amoris jaculante- -Aethere lapsum bibo telum; neque Flammis liquefio. Dea ponti, Cynosura es; nec amaris: Dea morbi, medicina es; nec amaris. Dea caeli, preciosum diadema es; nec amaris. Pudet heu me! per iniquas maris undas Vagus erro, nec adoro Cynosuram? Pereo; nec moribundo mihi menti medicina est? Patet astris preciosum diadema. Nec anhelo? Satis est jam remorantum Laqueorum: Satis est jam vitiosae improbitatis. Levo mentem, calidosque cito amores. Cynosura es; mihi nictum rapis omnem: Medicina es; mihi votum, mihi cordis rapis aestum: Diadema es; mihi frontem religabis. Rosa candens, focus ardens, amor orbis, Coramoris, via caeli, Paradisus Deitatis: Rosa cande, foeusarde, o amor ure, Cor adhald, via flore, Paradise Liquidorum mel amorum mihi tandem reserare.

avan239
AD TANDILUM GIRESINUM, J. U. DOCTOREM. Detrectantem jurare in Immaculatam Conce- ptionem B. MARIAE V. ODE XV. Vt in eamjuret. ADhue moraris, quo te Academica Exempla ducunt, quo Sapientiae Patres praeiverunt, sequaci Ire gradu GIRESINE? lentus Adhuc moraris dicere VIRGINEM Primordiali crimine liberam? Nec FERDINANDI gloriosa Te pietas GIRESINE movis? Omnes ab Adam criminis asseris Traxisse labem. Numquid et ardua Tod saeculorum VIRGO meta, VIRGO DEUM genitura MATER? Digesta legum consule: Libera est Augusta vectig alibus. Erue Lehes, et Institutiones: Supra humiles populi cateruas Regina praestat: nec paribus decet Et servum et Augustam / inspice Codicem) Nodis ligari; Augusta gaudet Caesarea paritate. Quando Omnes ligantur legibus; unica Vulgi est severis libera vinculis. Si fas precari est, contumacis Pone animi, GIRESINE, marmor; Et molliori pectore VIRGINEM

avan240
MATREMQUE adora. Filia Principis, Dic, labis immunis paternae Calce Stygem donino peremit. AD AULUM LINDANUM. ODE XVI. Aetatis flos DEO consecrandus: ANni praecipiti fuga Erepti intereunt Irrevocabili. Tempus labitur ordine: Et quod consequitur pejus, inertiam Damnat praeteriti. Nisi Gressus acceleres, AULE, relinqueris. Seu tu stertis in otio, Horas seu laceras mille negociis, Semper temporis aufugi Refrena spolium. Prima fugit dies Mortali misero optima: Tum morbi subeunt, et senium grave, Et tristis labor, et necis Inclementis hyems. Ergo quid inciti Cessas temporis insequi Horas AULE? Volant, quae meliora sunt, Pejoris subeunt vices. Dum flores Juvenis, dum vigor ingeni Mentem suscitat igneam, Heroos animis indue spiritus, Et te fingere Numini Dignum ne dubita. Maxima desluam Ser dispendia subtrahis Vitam, quisquis iter lentus in otio

avan241
Differs in patriam. Vides, Ut Solem tenebrae noctibus opprimunt, Ut vernantia Sirius Flammis prata coquit, nec rigidum gelu Florae parcit Hymettiae? Si vivis, propera vivere. Temporis Praesentis fugiunt rosae, Restabit manibus spina. Meabilis Haec natura boni est: prius Exit, quod melius; nec redit. eripit Expectatio crastini Praesentis precium nobile Cinthii. Illud stringere niteris, Quod Fortuna rotat: quod manibus tenes, Dimittis. Pudeat jocis Indulgere dies, et vitiis dare Vitae limpida tempora; At faeces senii solvere Numini; Et cum vel genii fames, Vel turpis studium Cypridis ignibus Defloraverit optimas Vitae primitias, quisquilias bonis Servare aethereis. DEUS Aetatis niveae qui tibi ver dedit, Non promisit euntium Annorum stabilem ducere regulam. Forsan cum venientium Disponas seriem credule temporum, Hoc, qui lene fluit, die Extremi spolium funeris occides,

avan242
DIALOGUS. THOMISTAE ET SCOTISTAE. ODE XVII. De Immaculata Conceptione B. MARIAE Virginis. Thom.QUi te non amat, o Sole serenior VIRGO, est Oebalio marmore durior, Haemi saevior ursis, Immansuetior et tigre. Scot.Hic te non colit, o sidere pulchrior Unquam VIRGO satis; qui tibi defluam Adae in posteritatem Appingit maculam patris. Thom.Hic te VIRGO minus diligit, a tui Qui nati precio sanguinis eximit. Non vult esse redemptam, Qui peccasse negaverit. Scot.Hic te VIRGO minus diligit, antea Qui lapsam memorat, quam tibi fuderit Pleno Gratia cornu Immensi Oceanum boni. Thom.Sic te MATER amo, ut crimine Filium Nullo despiciam. Sanguinis illius Est injuria, si te Nullo crimine liberet. Scot.Sic te MATER amo, ut gloria Filio Hinc surgat. Melior dextra Machaonis Est, quae praevenit ictum, Quam quae vulnera submovet. Thom.Haec est causa tui funeris, o DEUS,

avan243
Ut lapsos redimas. hoc precio cares VIRGO, si genialis Noxae es libera vinculis. Scot.Haec est causa dati sanguinis; ut DEUS Vel lapsum reparet, vel vetet. Impedit Casum? est gratia major, Quam si sublevet indigum. Thom.Sic te VIRGO satis diligo; sic nihil Nato tollo tuo; si patriam notam Contraxisse quidem, sed Tersam protinus assero. Scot.Sic te VIRGO magis diligo; sic tuum Et natum veneror, si patrium scelus Contraxisse negem. Nam hoc Nec te, nec sobolem decet. ODE XVIII. Ambitio et desideria temperanda. QUicunque vitam ducere prosperae Beatitatis munere candidam, Annosque tranquillos anhelat, Et placidos sine nube Soles; Mentis refraenet vota, nec aureae Sortis secundam credulus aleam Nimis lacessat. Quando ludos Illa parat, facilemque vultu Serenitatis detegit aream, Fatum minatur. Si solio inferat, Praerupta formida. Elevabit, Ut perimat graviore casu. Hoc servitutem sit vivere splendidam,

avan244
Quod nos vocamus flectere subditas Urbesque, gentesque, et potenti Imperio dare iura mundo. Hoc est beatum! cum sopor omnium Componit aedes, excubiis sibi Vetare somnos, nec quieto Posse diem vigilare caelo? Hoc est beatum; quando per otia Festiva civis ludit, et aureae Jucunditatis sacra nectit, Mille animum lacerare curis? Hoc est beatum; nutibus omnium Pendere, semper tela timoribus Portare vitandis, et ipsa Arma sui lateris pavere? Errore vani ducimur impetus, Umbraque mentes fallimus. Erigit Fortuna, ut evertat, nec alto Te patitur residere vallo. Suis opimam torva securibus Fortuna Reges destinat hostiam, Et quos coronavit, macello Funereum parat in tributum. Rarus quieto finiit exitu Vitam: frequenti semita funere Est strata Regum, plurimoque Septa Ducum via tabet osse. O turpe monstrum! o ambitio impotens! Stet, quisquis optat, culmine lubrico Potentis aulae; me serena Pax animi saturet quiete. Illi secures mors gravis intonat,

avan245
Tristique fatum fulminat exitu, Qui publicae luci probatus Ipse sibi perit improbandus. AD B. VIRGINEM SINE MACULA CONCEPTAM. ODE XIX. Speculum sine macula. SAlve luminis aurei Flos prime, exoriens purpura Cynthii, Caeli risus amoenior, Et Solis genitrix, et soboles simul, Salve AURORA serenior! Si Solis speculum diceris, aureae O AURORA parens facis; Non erro; speculum es Filia Principis, Cui nullam maculam halitus Afflavit Stygius; cujus in aequore Majestas nitet altior, Et viva effigies Numinis. Audio! Qui Verbo Pater est DEUS, Hinc Patrem vocitas VIRGO tuum. Pater Verbum progeniem suam; Et tu progeniem VIRGO vocas tuam. Alter totus in altero est: In Nato Pater est, in Patre Filius. Sed tu DIVA quoque in DEO es: In Verbo Genitrix, in Patre Filia: In te Filius et Pater; In Matre est soboles, in sobole est Pater. In Verbo et Patre Spiritus,

avan246
Verbumque et Pater in Spiritu, amabili Sese fonte reciprocant. In Verbo et Patre te VIRGO perennibus Mater stringis amoribus, Verbumque et Pater in Virgine mutuis Se amplectuntur amoribus. Quantum prodigium! quis stupor aetheris! O mysteria! Trinitas In te tota micat. Quis speculi hoc jubar. Puro sidere purius, Aspersum macula criminis audeat Posthac dicere? Virginis Quodcunque opprobrium, est opprobrium DEI. ODE XX. Adversa sustinenda. PArce lamentis. levius tacentem Dura sors transit. Mala sustinendo Ipsa se frangunt, teriturque forti Robore robur. Quod grave est, fiet levius ferendo. Excutis movbum? gravior redibit. Sustines? magnam cecidisse partem Crede doloris. Navis assultum metuens procellae Huc et huc ffuctu rapitur: marinas Ridet ad pugnas scopulus, nec irae Cedit aquarum. Quod malum credis, facis ipse. Pone Mentis errores, et opinioni Deme; jam nullo vitio laborat

avan247
Sortis amaror. Fingimus rebus mala. Somniante Aestuant, pugnant, cruciantur, ardent, Seque per caedes rapiunt cruenti Praeda furoris: Mox ubi somni vigil ales umbras Excutit, belli cadit omnis ira, Quique pugnabat, sua laetus ipse Somnia ridet. Hoc fuit mentis vitium, malorum Phasma fingentis. Patimur, quod ipsi Fingimus. non sunt mala; sed timentes Esse putamus. Quisque se laedit. Mala quod putentur Exterum est rebus: meliora dices, Si juves mentem, Superumque credas Esse favores. DIALOGUS LYLLAE ET PHYLLIDOS. ODE XXI. Quid Natura in nascentem B. V. MARIAM contulerit, quid Gratia. Lyll.PUella pulchra pulchrior Iride, Et orbe pleni Solis amoenior, Fontemque Naturae, sinumque Una tibi rapis in tributa. Phyll.Puella magni filia Principis, DEIQUE Mater, se tibi Caelites Proni recurvant, ambiuntque Virgineas subjisse cunas.

avan248
Lyll.Te stemma Avorum clarat, et inclitus Patrum Senatus, Regia nomina Fascesque, Regalesque cerae Et statuae memores parentum. Phyll.Tu stemma caeli ducis origine, Patris supremi filia, Filii Augusta Mater, Spiritusque Delicium, redamansque Sponsa. Lyll.Tibi in lacertos vel Cedrus arduo Sina vocata est, vel Libano super Virens Cypressus, vel Cadanis Arboribus dominata Palma. Phyll.Quae metiatur Virgo decempeda Tuos lacertos, quae gremio DEUM Complexa quondam, comprehendes, Quod nequeunt capere astra, VERBUM? Lyll.Tibi in capillos vel Galaditici Dedere montes vellera capreae, Vel Sol verecundos serena Fronte super radios vibravit. Phyll.At, seu soluto e vertice pronior Fluit capillus, seu magis aureo Nodo ligatur; tela vibrat, Tela, quibus DEUS obligatur. Lyll.Tibi rubentes in speciem rosas Largita terra est; in caput, optimum Aurum; in pudicas mala malas, Inque oculos Hesebonis undas. Phyll.Sed per rubentes in speciem rosas, Velut decora e nube modestia Prospectat, et per mala, et aurum Perque natans Hesebone vitrum.

avan249
Lyll.Tibi innocenti splendidius vitro In fronte binum sidus, amabili Sub palpebra ludens, modestum In radios acuit nitorem. Phyll.Tibi profuso gratia lumine Inaurat imum pectus, et hospita Virtus triumphali corona Virgineas venit in medullas. Lyll.Tibi rubens in labra corallium, Vel mala Poenis frondibus adsita, Vel purpura Aurorae, vel ostri Sidonii veniunt colores. Phyll.Sed tu modesto labra silentio Compescis: aut si in verba resolveris, Lac, melque distillas, favumque, et Nectareas imitaris undas. Lyll.Tuae ministrat lumina cycladi Sol; in coronam sidera confluunt, Et ambiunt frontem, sacrosque Luna pedes solidare gaudet. Phyll.Tibi Tonantis dextera filia Dignos amictus donat, et indolem Elimat, ac solerte cura In similem sibi format umbram. Lyll.Te VIRGO quisquis non amat, aequora Furore vincit, saxaque cautibus Marpesiis durata; et imis Marmor habet gelidum medullis. Phyll.Te VIRGO quisquis non amat, afpero Sub corde Pardos, pectore tigrides, Sinu Leones, et medullis Indomiti bibit anguis iras.

avan250
AD FIRMIANUM. ODE XXII. Magno conatu est opus ad bonum. SI dormientem videris Herculem, Victoriosum jure negaveris. Jacere nescit sub catenis Desidiae generosa virtus. Quaecunque supra sunt popularia Decreta vulgi, non popularibus Parantur ausis. Pulchra cura Pervigili, precioque emuntur. Qualis, negatis terra ligonibus Sulcoque aratri, deficit; et sibi Permissa sentes horridumque In lolium vitiosa serpit: Natura talis deterioribus, Si cura desit, criminibus pater: Dum proniores in voluptam, Difficiles sumus in laborem. Illuc vel aetas, vel rapit impetus Innati amoris, vel comitum chorus, Vel dux, vel obscenus magister, Vel decimo duce pejor hora Occasionum fertilis. Ad malum Non prona, praeceps semita profluit. Quod obfuturum est, absque cura, Sponte venit, perimitque vitam Fecundioris seminis abditam: Quod profuturum est, non sine sedulo Sudore crescit. Vis honesti

avan251
Difficilem superare callem? Intende vires. Hoc opus, hic labor; Contra ruentem fluminis impetum Enavigare, et deferentes Imperio cohibere forti Fluctus aquarum. Plurima detinent Tardantque gressum; pauca juvant. Nisi Velis reportari, labore Assiduo fluvialis irae Infringe cursum, Quidquid amabile est, Sudore constat. Surgite, surgite: Quicunque non parcit labori, Grande feret precium, coronam. AD CYRUM. ODE XXIII. Ne te laudaveris ipsum. PArcior lauda tua facta CYRE. Fama virtutem sequitur. Canerio Postero quondam, tua si tacebis Facta, nepoti. Nominis famam perimit suorum Praeco factorum. melius tacendo Involas laudes, populique plausum CYRE mereris. Id, quod in laudum numerare censu CYRE debemus, sibi quisque debet Sola virtutis bona nundinantur Nominis aevum. Caetera impellit rota pertinacis Versa Fortunae; Pereunt avorum

avan252
Et patrum fasti, veterisque famae Grande tributum. Iure quod nostrum liceat vocare, Laudis in censum veniet; quod iram Non timet sortis, tacitaque tutum Conditur umbra. Sed sui nemo bene judicabit Pectoris merces: aliena acutae Cernimus lynces, fugiuntque nostrae Nos bona mentis. Pennas nos laudet peregrina CYRE, Osque non nostrum. Male nundinamur Laude contemptum propria, et rogata Luce tenebras. Umbrane? an vera est tibi, CYRE virtus? Vera non quaerit calamistra laudum, Non peregrini stibii nitore Major haberi. Imo si condas, magis emicabit, Gloriamque ipsis trahet a tenebris. Proprium hoc virtus habet, in latente Vivere nocte. Si umbra virtutis tua CYRE virtus Sit, meram sese profitetur umbram Luce picturae, graviusque ab ipsa Laude notatur. Scilicet quo te magis ipse laudas, Aemulum accendis magis, ut profundum Gloriae inquirat, videatque tandem Nil, nisi inane. Impotes mentis patiaris umbra Gloriae vesci: tibi vera laus sit

avan253
Laudis afflatum fugere, et latere Noctis in umbra. Laus amatorem fugit, et fugacem Quaerit. Hoc nostro tumulo adnotetur: Dum fugit laudem, meruit nepotum Vivere laude. AD MARIANUM. ODE XXIV. Aulae nemo se credat. REctius vives MARIANE, fluctu Si migres aulae male blandientis, Teque, dum tempus sinit, ad quietis Otia sistas. Namque quis cogit pelagi procellis Credere attritam fragilemque pinum? Qui subis portum, sapiente fluctus Praecipe mente. Patria hic venti est. Male turbulentas Aeoli rixas Boreamque damnas, Quique commotis feriunt carinam Fluctibus, Euros. Sanctius temet MARIANE damnes, Qui tuam ponto male credidisti Sponte jacturam, dubioque vento Vela dedisti. Semper infidum est maris inquieti Otium. Somnum simulat; sed hora Surgit hac ipsa, rigidasque motum Saevit in iras. Indolem ignoras pelagi? quid ergo

avan254
Neseius credis tua teque ponto? Ante debebas animo videre Sitne fidelis. Nam quis ignoto laris apparatum, Aut opes fidit? quis amico et hosti Credit ex aequo, gremioque eodem Stringit utrumque? Ergo vel tentas male sanus aulam, Aut ubi tentas, tibi damna debes. Plangis allisus scopulo? hanc parasti Tu tibi scenam. Tutius vitas mare, quam rebelles Opprimas fluctus. Documenta praebent, Clitus, Eutropius, Stilico, Cleander, Quotque per aulae Naufragi ventos caruere portu. Principum vultus, MARIANE, crede Blandiens aequor. Placide jocatur, Hic, ubi saevit. Ergo dum tuta licet ambulare Semita, insanas fugias procellas, Teque Neptuni violentiori Eripe fato. Candidos Soles dabit iste cespes Pacis optatae, riguisque caelum Depluet gemmis, et amica fundet Gaudia menti.

avan255
AD BEATISS. VIRGINEM MATREM NOSTRAM. ODE XXV. MATER! quid ultra? Diximus omnia; Quae vel calorem mentibus ingerant Amantium; vel nostri amore Te pariter pia VIRGO nodent. MATER! DEINe? an nostra magis? DEI Et nostra MATER! Delicium tuum Est ille Joseph: nos acerbi Heu! nimium soboles doloris. Ferale montis nam memini jugum; Quo mortis atrae cruda necessitas Poenis fatigavit Tonantem, Et manibus pedibusque laesum Fixit trabali stipite: tunc Cruci Propinqua MATER; non medicabili Dolore tabescens, cadentis Fata DEI (miseranda MATER!) Coram gemebas: Ergone filio Parens carebo? Caetera lancinans Singultus, et maeror Tyrannus, Et lachrymae, et gemitus vetabant. Audit probrosa de trabe pendulus Natus gementem: Nec mea Filio (Inquit (carebis MATER: ille, Ille mei socius doloris, Qui quercui adstat, filius est tuus, Haeresque nostrae sortis: amoribus Hunc stringe maternis, tuoque

avan256
Praesidio genitrix tuere. Exinde proles turba sumus tua, Tu nostra MATER: quos licet ad Crucem Enixa supremo es dolore, Nos tenero tamen usque amore Complexa stringis. Sunt oculi tibi Periculorum non male conscii, Queis noftra jactatur carina Ad scopulos, dubiasque Syrtes. Aperta nostris est tibi vocibus O MATER auris: nec pateris prece Auras flagellari; aut inani Vota dari gemitusque vento. Est liberalis dextera, et impigri Fecunda doni; qua pereuntium Levare egestatem, obviisque Muneribus cumulare gaudes. Si saeva circum nos rotet horrido Giro Charybdis, vel tumido obruat Malea ponto, vel latratu Scylla premat, sitiensve Syrtis; Periclitantes tu pelagi Pharos Vides ab alto, et porrigis obviam Patrona dextram; tu vocantis Vela regis Cynosura nautae. Si nos frementum exercitus hostium Cingat coacto densior agmine; Tu DIVA, praemunita Turris, Aut Acies eris ordinata, Quae fulminantum conterat hostium Virtute robur; quam nec ahenea Procella Martis, nec volante

avan257
Flamma rogo trahat in ruinam. Si pestilenti intoxicet halitu Auras venenum, perque cadaverum Exercitus promiscuorum Tetra lues agites curules; Tu Lilium es VIRGO, aut Rosa mystico Odore fragrans; tu Dea Galbanum, Tu Balsamum; tu Cynnamomum es Tu dubiae medicina vitae. Tu DIVA nobis omnia in omnibus Sed pauca dixi? stringimus unico Complura verbo: tu benignum Nomen habes, geniumque MATRIS. In Morbo AD BEATISS. VIR GINEM SALUTEM INFIRMORUM. ODE XXVI. COrpus fatiscit, pondus inutile, Mentique vires denegat. Heu! nimis Vires caducae, si cadente Corpore, mens quoque collabascit! Heu caeca mens! heu! undique nubilis, Densaque tetrae noctis imagine Conclusa, in aeternos nitores Pigrum animum nequit evibrare! In labra lente progrederis, SALUS MARIA morbis: ast animum tamen Totum occupasti. Cor amore Ardet; at obsequiis amantis

avan258
Vox non secundat. Diligo, diligo Te corde toto, VIRGO, Salus mea. Si cogitando mens fatiscit, Se reficit cor amore. Qualis Madente penna fulminis aliger Frustra laborat sese humiles supra Librare terras, penneoque Obsequio penetrare nubes; Tamen capacem luminis aurei Solisque vultum tollit; et aethera Visu supergressus negatum Spectat iter, superatque vultu; Labante talis corpore, vividum Elibro amorem: quodque loqui vetor, Sentire fas est. Hoc amantum est, Pauca loqui, teneroque corde Sentire multa. En VIRGO, silentium Pro me perorat. Dum taceo, loquor: Amo: nec ultra. Si tacebo Plura loquor; quia plus amabo. DIALOGUS B. VIRGINIS et S. JOSEPHI. ODE XXVII. De mutua utriusque excellentia. S. Jos.QUi tuas laudes volet explicare VIRGO, de caelo vocet astra et ignes, De mari gemmas, viduetque; totos Floribus hortos. B. V.Qui tuos, JOSEPH, volet in coronam

avan259
Ducere ornatus, mare et astra puras Vertat in linguas, animetque Paesti Lilia verbis. S. Jos.Unico MATRIS titulo decorem Omnium absorbes. Melior creari Non potest Mater. Titulus Tonanti hic Meta laborum est. B. V.Te PATREM Numen veneratur. Uno hos Nomine absorbes titulos beatae Patriae, et quidquid locuplete fundit Gloria cornu. S. Jos.Vena virtutum es, mare Gratiarum, Fons boni, nostrae genitrix salutis, Et DEIMATER, sobolesque, amansque Sponsa Tonantis. B. V.Tu PATER Verbies; tibi Numen ipsum Praebet auditum, sequiturque ductum. Imperas? audit. prohibes? vetantem Filius audit. S. Jos.Naufragis Area es, preciosa gemma Pauperi, aegrotis medicina, Asylum Es reo, erranti via, Marte pressis Turris eburna. B. V.Tu praeis Arcae, tibi gemma lucet, Tu viae ductor, placidusque Asyli Praeses, et Custos vigil ac fidelis Turris eburnae. S. Jos.Tu basis recti es, speculum Angelorum, Hortus occlusus, Salomonis aedes, Foederis signum, Cynosura ponti, Ianua caeli. B. V.Tu basim firmas, speculumque spectas,

avan260
Excubas Horto, solium tueris, Foedus obfirmas, Cynosurae adhaeres, Januam honestas. S. Jos.VIRGO, tu caelum es Deitate plenum, Mille stellarum radiis amoenum, Mille distillans pluviis, solumque Numine replens. B. V.DIVE, tu caelum hoc agitas; tuos se Volvit ad nutus. Jubeas; quiete Stabit immotum. Jubeas; citatis Cursibus ibit. S. Jos.Tu Liber vitae es, Deitatis ara, Numinis sedes, radiata Solis Aula, Castellum bene roboratum, Urbsque salutis. B. V.Tu Librum primus legis, et Sacerdos Immolas arae, tibi Solis aula Paret, et Castrum bene roboratum Lege gubernas. S. Jos.Scala Sanctorum es, veteris sigillum Legis, ascensus Salomonis aureus Purpura instratus, veniaeque vena, et Vita bonorum. B. V.Tu Redemptoris vigil es Redemptor, Tutor es Vitae, veniae canalis, Legis exemplar, Sapientiaeque Dive Magister. S. Jos.Sed tuas laudes melius silebo. Sepe laudamus gravius tacendo: Quando verborum est minor apparatus, Copia major. B. V.Saepe laus magna est, siluisse laudes.

avan261
Quod vetor verbis, taciturnitate Suppleo. Laus, quae eloquium fatigat, Maxima laus est. AD LUCILLUM TREBONIVM. ODE XXVIII. Ira fraenanda. IRam memento frangere. Sanguinis Siti laborat; seque per arduas Dum volvit obstantum ruinas, Ipsa suam trahit ira cladem. Mutat colorem frontis, amabiles Vultus pyropos, lumina: funerat, Collum retorquet, labra mordet, Membra quatit, tumidumque pectus Tundit lacertis, brachia disjicit, Urit medullas, viscera toxicat, Rumpitque venas, et tremoris Supplicio populatur artus. Si quem ferenti videris impetu Jactare flammas; aut hominem nega, Aut crede stultum: nam furenti Ira rapit malesana mentem. Hinc caeca in urbes provolat; eruit Stantem perenni marmore Colchidem. Persasque turres, et Canopi Regna gravi resupinat igne. Quid hic venena, aut mutua funera Fratrum recantem? quid male sontium

avan262
Exempla Thebarum, aut Draconis Progeniem, segetemque Gadmi Stantem sub aeris pondere Martii, Imisque mixtum Manibus Ilion, Versam Saguntum, pulveresque Dardanios, cinerumque Romam Nerone laeto contumulantium Immane pondus! scilicet omnia Involvit oestro, fluctibusque Implacidis populatur ira. Tu sceptra cordis, tu violentiae Ne cede fasces pectoris integri; Sed lege, constantique fraeno Ipse tuae dominare menti. Nam jura cordis si semel eripit, Extinguit acrem judicii diem, Et nomen, et vitam, ac honores Praecipitem trahit in ruinam. AD PHILOSOPHOS ODE XXIX. Sapientia eos ad dura laborum experimenta hortatur. VOtis honorem venor, in ardua Aptate cursus, non humili sedet Terrae pavimento, nec uda Pulcher honor residet sub umbra. Salix aprici est littoris accola, Quercus superbo in vertice frondium Pandit juventam, colliumque Difficili viret in theatro.

avan263
Silex plateas obsidet; aequoris Natura gemmas condidit alveo, Fulvumque tellus sub profundis Visceribus sepelivit aurum. Labore constat quidquid amabile est: Bello triumphus, metaque cursibus, Lucta coronae, portus ira Oceani, decimoque fluctu, Non ante fossor Dalmata pallidis Aurum cavernis eruet abditum, Ligone quam multo abditum, Pandat humum, gremiumque ferro Altum recludat: Navita Bosphori, Ditisve Erythrae tervidus institor, Non ante piscatur pyropos, Aut pelago trahit uniones; Quam se profundo merserit aequore. Multis emuntur pulchra laboribus. Non dormientem Martis ambit Laurus Amor, residemve frontem. Si vos honoris tangit amor, manus Aptate duris. Non residi venit In rete dextrae, pertinaci Pulcher honor capiendus arte. AD THEOLOGIAE BACCALAVREOS. ODE XXX. Eorum de fortuna victoria commendatur. NOn vos rotatae stravit ahenea Imago sortis, non minitantibus

avan264
Plumbum procellis insecutum, Non tragico simulachra belli Timenda vultu. Vidimus impetus Rhamnusianos, vidimus horridum Fulgur, pharetrarum, et calentes Invidiae minitantis iras. Sed mentis altae non humilis calor, Furorque belli, non penetrabili Virtute texit, ne prementis Ferrea diluvies Tyrannae Quassum tumultu contereret caput. Quanti minacem funditis aemulam? Quanti neces, et praevolantis Atteritis simulachra lethi! Vis eruditi filia consili Formidolosis agmina praeliis Instructa erret. Quid ruinam Enceladus meditatus astris Contra sonantem Palladis aegida, Aut quid minaci centimanus Gigas Pavendus ictu; quid protervo Prophyrion valuit furore? Vis consili expers mole ruit sua, Sacrae maritam vim Sapientiae Lacessit incassum procellae Sarmaticae famulatus ensis: Sic publicarum non bene pendula Virtute rerum robora sistitis; Dum collabantium tenetis Consiliis, animisque lapsum.

avan265
AD R. D. JACOBUM ZVTTINIS. ODE XXXI. Cum absolutis Theologiaestudiis in patriam vocaretur. QUa vitrearum Numina Doridum Pronas aquosis obsequiis Deas, Servamque flectit Amphitriten Adriaci maris Imperatrix, Desiderantis te populi fames Avara poscit. nec patiens morae Votis coronat: o tuorum Primus honor, columenque gentis! Quousque docto Pallas in otio Vinctum tenebit? Sextus in Austria Te censet annus, jamque maesto Mille mihi numerantur anni. Haec vis amoris; nescius est morae: Quin mors amori quaelibet est mora. Tandem catenatas, JACOBE, Frange moras, patriisque rursum Succede terris, lauta scientiae Tuisdaturus prandia gentibus. Audin' voventes! ominamur, Grande tuis epulum parabis. Pasces opimae nectare gratiae Aures famentum, et munere consili. Simulque defectis per aures Restitues auimis vigorem.

avan266
Ad Celsissimum S. R. I. Principem ac Dominum, Dominum JOANNEM WALCHARDUM PRINCIPEM AB AVERSPERG, etc. ODE XXXII. CONSOLATIO In morte FERDINANDI IV. Romanorum, Hungariae, ae Bohemiae Regis, cujus aulae Supremum Prafectum, Supremumque Camerarium agebat. ET magna Regum nomina funebri Merguntur urna. Lethifer incubat Tectis palatinis lacertus, Et volucris taciturnus horae Impellit alas. Huc diademata, Huc sceptra vergunt, huc dominantium Regum secures, quique lambit Regificum latus ardor ostri. Nec FERDINANDO cruda necessitas Fati pepercit, saecula quamlibet Videre digno, Nestorisque Ad numeros numerare lustra. Hinc maeror orbi; hinc dilacerantium Flictus dolorum; quaeque tibi exedit WAICHARDE tempestas medullas, Atque animi violenta plaga. Sed mitte caelo vulnera pectoris; Et quem fateris Numinis ordinem Nunc demum adora, ac destinantem

avan267
Fata manum reverere caeli. Nutu Tonantis vivimus: illius Nutu emigramus. Dextera, quae dedit Vitam, resumit. Sive donet, Sive adimat manus illa vitam, Verenda semper: nec minus est patris. Si vulneret, quam si soveat. Malum Quod aestimamus, saepe pronus. Ille bono meliore pensat. At longiori praetereuntium Circum dierum currere tempore Virtus merebatur, nec ante Funereo decus ungue carpi, Quam se explicaret fructus hiantibus Maturusastris? Sed satis aetheri Maturus ille est, corrogatis Qui meritis superavit annos, Et longa vitae saecula florida Aetate clausit. Nempe tumultuans Sulcamus aequor, dissitumque Quisque cupit tabulare pontum. Nec unus omnes Cynthius excipit: Hunc praeliantes dissidio Nothi Austrique versant, et sinistrae Vota animi remorantur aurae: Illum rogatis portubus Aeolus Secundus infert. nemo per aequoris Diu fatigatus procellas Ambiguo sua vela ponto Errasse jactat. Gloria major est, Compendiosi temporis orbita Stitisse arena, quam per annos

avan268
Ludibrium pelagi rotari. Nec inde versis acta volatibus Te sors relinquet. Tu superes tibi WAICHARDE. Sitotus fluentem Praecipitet polus in ruinam, Totusque motis sedibus in chaos Dehiscat orbis, tu superes tibi, Fons scilicet felicitatis, Ipse tibi melioris author, Faberque sortis, venaque euntium Dives bonorum. Quin superest tibi Et Imperator FERDINANDUS, Ille tuae studiosus ultor, Vindexque famae. Dum superes tibi, Dum FERDINANDI in pectore consides, Quaecunque te fortuna verset, Fracta tuos cadet in triumphos. Remitte magni pectoris ulcera, Invicte PRINCEPS. Quae semel abdidit Fortuna frontem, cum sequente Sole iterum rediviva surget. Ad Illustrissimum et Excellentissimum Dominum, D. BERNARDUM COMITEM a MARTINIZ, etc. ODE XXXIII. Cum Aurei Velleris Eques crearetur. PANEGRRIS. BERNARDE, magnum nomen, et inclyti BERNARDE regni gloria, postero

avan269
Cantande Musarum labore, Nunc humilem chelyn indiserti Admitte vatis. Jam mihi Moldavae Ad littus hinnit Pegaus, et tuum Suspensus ad nomen Camaenas In faciles jubet ire versus. Hic prima cunas dicitur ad tuas Lucina grandes pectoris impetus Tulisse, fecundamque mentem Palladiis animasse curis. Nam quid quid alto pulchra scientia Sinu recondit, divite copia In te profudit; erudito Quid quid habet gremio Minerva. Te vena prompti nobilis ingeni, Te fons amoeni limpidus eloqui, Te Suada mater Gratiarum, Te faciles comitantur aurei Sirenes oris: te calor impulit Inevolutas Socrati imagines Veri, Stagyraeasque noctes Ad rutilum jubar evocare Purae diei. Tu penetralia DEI subintras; nomina digeris Nati, Patrisque, Spiritusque, et Quidquid habet studiosus artis Divinae Aquinas, vel sapentibus Scotus tenebris Palladis obtegit. Tujura legum, civiumque Jura notas, facilique promis Facundus ausu. Tu Tacitos refers, Fastosque Livi, regnaque mutuis

avan270
Collisa bellis, et vetusta Facta virum, seriemque Regum, Et celsiorum stemmata Principum, Ducumque stirpes sedulus explicas; Ortusque, fatalesque casus Nobilium enumeras virorum. Te regiarum gloria mentium Natura, honesti cincta cohortibus, Omnisque virtutum Senatus Concilio graviore stipat. Te consonantum nobile nominum Agmen coronat: rebus in arduis Infracta mens, constansque pectus Fronshilaris, cilumque planum; In ore risus, non superabile In corde robur, nec minor Herculis Virtute virtus, promptus ardor Per tragicae ruere arma sortis: Mens plena Conso, provida casuum Fax imminentum, dignaque regias Vices ministrare, et Bohemas Imperio cohibere gentes. Hinc FERDINANDUS, gloria Caesarum, Prima Austriorum gratia Principum, Per te Bohema sustineri Jura jubet, patriasque gaudet Leges foveri. Hinc Velleris Aurei Laborioso dives Iberia Te vestit ornatu, et frequente Irradiat tua colla gemma. Phryxine dicam hoc vellus Jasonis, Et fabulosam Peliacae ratis

avan271
Dracone sopito rapinam, aut Thessalici spolium laboris? An quod cadentis constitit area Immune roris (quod Gedeon stupet) Cum tota circum castra guttis Decidui immaduere roris? Utrumque credas. Sic tibi Jasonis Innata virtus! Sic tibi Virginis Amor medullas occupavit! Illa tibi properavit auro Sponsare collum: haec pectoris intimis Sese medullis intulit: hanc pius Parentem adoras, et frequente Munificus veneraris ara. Quo tendis audax Pegase, divitis Narrare mentis vastam opulentiam, Caeloque confines calores, Et liquidae pietatis ignes? Hic siste gressum. Sed tibi sit satis BERNARDE, magni gloria languinis, Nos multi velle, pauca posse, Inque tua occubuisse laude. Ad Illustrissimum et Excellentissimum D. JOANNEM FRANCISCVM TRAUTHSON, COMITEM IN FAL CKFNSTAIN, etc. ODE XXXIV. Cum anno Jubilaeo Romam devotionis ergo proficisceretur. SIsic statutum est, limina amabilis Romae osculari; perge facentibus,

avan272
FRANCISCE, Divis, Adrianas Scinde maris fubeuntis undas, Rixasque ponti, et dissociabili Turbata vento marmora Nerei: Scindente te pontum, quietos Aequor agat famulare somnos; Et contumaces Aeolus im petus Tumultuoso carcere comprimat: Tandemque Lauretana primum Templa subi, reserata nato Delubra Verbo, Hic hospita limina Divintati, et nobile foedere Tectum maritali, et pudicum Virgineae penetrale sedis Verere pronus, votaque supplice Suspende dextra. Nam tibi quae magis Volupta pectus, vel natantem Deliciae potuere mentem Captare; quam si certa labantium Tutela rerum, si taciti laris Verenda majestas vetustos Te videat posuisse gentis Fastus ad aras? Tum propior vago Succede Tybri, qua gravioribus Superbus undis septicollem Alloquitur taciturnus urbem. Hic prima sanctae basia cernuus Defige portae; cordaque grandibus Onusta votis ad verendas Exonera pietatis aras. Hic multa pro te; multaque filiis, Magnaeque stirpi; plurima Caesari

avan273
Precatus Augusto, et Viennae, et Austriaci generis triumphis, Non ante fessum supplice poplitem Attolle terra, quam tibi Numinis Firmentur annutu benigno Vota pio comitata fletu. Tum gratiarum plenus ab ubere, Plenus bonorum, divite copia Quae Roma fundit, te secundis Auspiciis iterum Viennae Repone curis. Sic bona Numina Facete venti! Sic bona sidera Favete caeli! Sic Quirinam Vise Deam, ut repetas Viennam. Ad Eundem Illustrissimum et Exdellenrtissimum D. COMITEM. ODE XXXV. Cum Roma redux bustum sui palatii. intueretur. SUbfiste. Magni busta palatii Cultaeque muros semirutos domus, Vultu serenato, et relapsum In cineres speculare tectum. Quae forma rerum? quae facies laris Eviscerati turbine flammeo? Quae vis palatinum dolendo Deposuit penetrale oasu? O sempiterni provida Numinis Mens! o perennis regula casuum!

avan274
Tu magna prosternis repente, et Strata iterum relevas, priori Redeens vigori. Nil renuentibus FRANCISCE Divis, nil valet igneae Turbo procellae; nilferoce Sors jaculum minitata nervo. Quo fata mandant, huc tragicos agit Fortuna casus. Hic, ubi flammea Lares inundavit procella, Et rapido cineravit igne. Hic est volentis dextera Numinis: Imo et facentis. Quod rapit, est suum, Nobisque tantum commodavit. Seu pluvios agat ille nimbos Torrentis instar, seu magis ignium Ardente mergat tecta volumine, Est obsequendum. Feneramur, Dum patimur, quod amicus ordo Jussit polorum. Debita reddimus, Largo vicissim munere mergimur. Parumque dum damus, novenus Accumulat lucra nostra census. DEUS, paterna quod dederat manu, Tollit paterna. Nil ego lachrymis Concedo juris, nec probrosos Per gemitus cruciabo mentem. Haec est virorum gloria fortium, Perferre casus, quos timidae pavent Mentes, et in magnis ruinis Intrepidum solidare pectus.

avan275
Ad Eundem Illustrissimum et Excellentissimum D. COMITEM. ODE XXXVI. In morte FERDINANDI filii ejus primogeniti, consolatio. QUae spes spopondit, naufraga transtulit Vita in sepulchrum. Sic male creduli Mentem saginamus futuris, Et mediis inimica votis Spes Parca scindit. Quid variabilem Fortunam amamus? Quid refluentium Rotamur Euripo bonorum, Speque avida meliora semper Frustra voramus; dum regementibus Sorbemur undis, et dubii meant Per fata votorum maeandri, Seque suis inimica votis Vota inquietant? Vix bene labilem Metimur horam, et saecula fingimus. Praesentis ignari furturum Per tabulas numeramus aevum. Frustra. Statuta est meta cupidini, Votisque nostris terminus. Ibimus. Cum mors vocabit, cum movebit Impatiens Rhadamantus urnam. O quanta, magni stemmatis unica Spes FERDINANDUS, sanguinis unicum Decus, spopondit! Sed perivit Spes propero liquefacta letho.

avan276
Illum, paternarum hospita sedium Virtus, tenellum dicitur aureo Strinxisse complexu, et medullis Ingenuos religasse mores; Finxisse frontem Solibus aemulam, Binos pyropos sub ciliis, genas Et lacte et ostro miscuisse, Parva rosis miniasse labra; Formasse totum corpus in arduas Virtutis aedes; pectoris aream Capacitati aptasse mentis, Consilio caput ordinasse. Maturiorem mox ubi grandior Afflavit aetas, hunc decorum parens Minerva suscepit, manuque Per gemini juga sacra Pindi Ad Hippocrenen duxit, et entheis Potavit undis, oraque gratiis Perdfudit, et blando fluentem Eloquii dedit amne Suadam, Mentique totum infudit Apolinem. Illi vetusti saecula temporis, Fastosque, moresque et cruenti Nosse dedit fera bella Martis; Provinciarum nomina, et Urbium Situs, natantum littora fluminum, Sylvasque, desertasque cautes. Nobilium monumenta avorum, Ortusque cerarum, et genus inclitum, Et grandiorum stemmata Principum, Casusque Regum, quos vorantis Invidiae cineravit aestus.

avan277
Illi et severas addidit arduae Curas Stagyrae, et jura Lycurgica Descripta virga, et per fideles Jura Patrum revocata leges. O spes inanes! votaque praecoci Succisa fato! stemmatis incliti Haec gemma rapta est, hic parentum Flos cecidit, resoluta in auras Haec spes abivit. Tu tamen abstine FRANCISCE, luctu; quaque soles gravi Virtute despectare sortem, Cum tragicum citat in theatrum, Hac pectus arma; et turbine spiritum Exdelsiorem surrige, Quae ferit Manus Tonantis, blandietur. Fit levior tolerando plaga. Non omnis alti sanguinis alveo Adempta spes est. Vivit adhuc super ERNESTUS, et SIXTUS, parentum Effigies, decorisque uterque Haeres paterni. Vivit adhuc tener IGNATIUS, vera effigies suae Descripta Matris, et puellus Jam senium Patris aemulatur. ivit pterni nominis ultimus FRANCISCUS haeres. Quam tibi sustulit Spem FERDINANDUS, hanc reponent Bis geminus sine fraude natus.

avan278
AD LEONARDUM POMTICVM. ODE XXXVII. FRAGMENTVM STOICVM. De bono paupertatis. QUae possunt adimi, ne tua dixeris, Verae divitiae pectoris occupant Arcem. quod sonat extra, Sortis ludibrium puta. Si Fortuna facet, PONTICE, si grege Multo balat ager, si tibi jugera Ter millena metuntur, Multisque horrea messibus Stant exculta, seges si tibi pinguibus Dives nutat agris; si Babylonii Campi, aut Pontica silva Vectigalia deferunt, Fortunam metue. hoc saevit atrocius, Quo mentes fatuas mollius allicit. Dextra hac fata vocamus, Quam protendimus ad levis Fortunae precium. Qui nihil accipit; Nil, quod reddat, habet. Perdere multa vult, Qui vult multa tenere, Et nunquam modico satur Immensis inhiat. Cui nimium favet, Hunc Fortuna premit. Saeva repostulat, Quod donavit amica. Nil vis PONTICE perdere?

avan279
Gaude magnanima pauperie premi. Si nil possideas, nil tibi detrahet Livor sortis iniquae, Nil tolli metues tibi. Quod si pauca dedit sors; sine lachrymis Reddes, quando volet. Non repetit, nisi Quae concesserit. Illam Blando, si fugiat, joco Audax insequere; at si faceat, cave Complectare animo. Quidquid amaveris, Perdes aegrius. Ergo Ut perdas facile omnia, Nil juratus ama, nil iterum DEO Consignare time. Si tibi largior Fortunae affluat aura, Instar divitis alvei Transmitte ulterius. Si fueris tuus, Nunquam pauper eris. Quidquid abiverit, In pectus subiturae Virtuti faciet locum. AD POETAS. ODE XXXVIII. Hortatur adsuper andas Poetici studii difficultates. ET jam supremus vos labor evocat, Invicta pubes. Jam prope Phocidos Tenetis amnes; jam fluenta Pegasei laticis videtis, Fontesque Cyrrhae. Quae super eminent, Audete vates non revocabili

avan280
Calcare gressu terga montis, Et geminum superare clivum. Nec delicatum semita durior Pedem retardet. Gloria non legit Flores Hymetti; non inerte Fama venit rapienda dextra. Natura magnas difficili loco Res vollocavit: praemia in arduo Stant fixa. Vilescit corpona, Quae modico studio paratur. Naturam severi torva licentia Neptuni, et irae prodigialium Matres procellarum, gravique Oceanus rabiosus Euro Commendat. Aurae si pelago imperent Etesiarum; si joca misceat Indormiens pontus, nec udis Unda fremat furiata bellis, Quaesitum honorem navita perdidit, Parata bello laurea militem Honestat; immunis laboris Palma animi est nota vilioris. Huc sacra pubes erige pectoris Aestus decoros; quo via penduli Scabrosa montis per labores Pandit iter, riguosque vultu Sudoris imbres elicit. Hac patet Via ad coronas. Gloria semita Venit dolorum: per labores Laus emitur preciumque famae.

avan281
AD CAROLUM SEDIMUM. ODE XXXIX. Quis sit vir fortis dicendus. FOrtem vocabis CAROLE, non cui Micant feroci e casside fulgura, Aut fulmen e dextra, severae ex Fronte minae, ex oculis sagittae; Non cui minaces, vel clypei timor, Vel dempta Marsis terga leonibus Tegunt lacertos, vel Gelonae Dant animos rabiemque lynces: Sed cui serenum ridet ab aurea Quiete pectus; cui moderatio In fronte lucet, auem nec ira Nec trepidus timor inquietat: Quem nulla mentis seditio movet; Qui semper idem est, seu popularium Thatra laudum convalescant, Sive probrum, solitum pavendae Terrere scenam fronte, tragoediam Fati elaboret. Ceu mare, dulcia Caeli per undas depoluentis Bella suum trahit in colorem: Ceu tectus atra nube Diespiter, Ridet procellam turbinis obviam, Et mugientes crispisulco Igne polos, dubiaque penden Caelum ruina. Pectoris editam Arcem cruentis seditionibus Fortuna tentabit, nec ultra

avan282
Indecores Dea fundet iras. Non ille fatum, non rigidi minas Fati pavebit; non inamabilis Tormenta Fortunae, aut ruinam In cineres pereuntis orbis. Non ille, denso plebis in agmine Amans videri, murmura civium Plaususque deposcet, theatrum Ipse sibi, sibi scena, et Actor, AD PHILOSOPHOS. ODE XL. Ad debellandam inertiam animantur. IUrata Pallas desidis otii Calcare regnum, et tollere languidae Leges voluptatis, juventam In calidos animabat ausus: Labore constant magna: perennium Hic fons bonorum est, venaque gloriae, Aurora famae, nominisque Eximii preciosus alveus. Placet tiaras laureus aureo Giro retortus? fulgura nominis? Empta insecuturo nepoti Nobilitas, memoresque cerae? Hac ite, qua se porrigit arduo In astra clivo semita gloriae. Impendioso longa fama; et Pulcher honor veniunt labore. Non vana jussit. Mentibus illico Injecta vestris flamma per invium

avan283
Callem volandi, semitamque Palladii superandi honoris, Vestigia ursit. Scilicet improbo Nihil labori est insuperabile Illic stetistis, plurimorum Quo studium nequit elevare Mentis vigorem. Non tamen improba Adhuc Voluptas agmine mollium Stipata Amorum, non inertis Desidiae cecidere fraudes; Donec sagittas corripuit manu Arcumque Pallas non superabilem, Jugoque de celso furores Ipsa suos jaculata, dixit: Quo me supina torpor, inertia Umbrate vultum, in praelia suscitas? Quo fronte mendaci Voluptas Dedecorum mala nundinatrix Primos juventae protrahis impetus? Non otiosum, non ego languidum Bibi furorem, non columbae. -Imbelli anima, tenuique milvi Obarmor ira: quae simul edita, Armata vidi brachia Gorgone, Hastamque et audaces favillas Per calidum radiare pectus. At nunc et alti pectoris inclita Cohorte cingor; quae simul arduos Delibrat ictus, queis cadatis Non iterum reditura monstra. Imbelle nomen! nata silentii Heroas atris condere nubibus

avan284
Monstra, et volaturae sub astra Remigium religare famae! Abominando funere flammeam Terrete Lethen; sola frementium Flagella poenarum, et minaces Eumenidum satiate taedas. Sic fata; cornu librat, et ignea Stragem sagitta destinat: impio Haesere collo tela; monstra Palladio cecidere ab ictu. En sub profunda valle jacentium Cadaver alto sanguine volvitur; Pudetque conatus, pigramque Mordet humum, saniemque ructat. O si futuris bellua saeculis Nunquam revivat, nec gravioribus Frangatur aetas prima curis! Sique pari stimuletur igne Ad literatae culmina Palladis! Quot ad decoras tempora laureas Matura fingent? quot reclinem Consiliis animisque mundi Casum vetabunt, collaque pendulis Accommodabunt rebus, et Imperi Minas cadentis, publicamque Pernisiem patriae vetabunt?

avan285
AD AELIUM GAMBARAM. ODE XLI. Ne credat adulatori. HOstem credetibi, qui te laudaverit AELI. Eripiunt oculos, Dum fucum faciunt laudes, et nocte serenum Contumulant animum; Ut quae laudantem mentiri novimus, illa Non sine delicio Credamus faciles. Illum quis dicat amicum, Qui rapit ore diem, Effossosque oculos densas condemnat ad umbras? Ille mihi ferus est Hostis, qui mulcet coram. Cum plurima laudet, Plurima vituperat. Imo nulla probat, reprobat sed plurima. Namque Ipsa vicem opprobrii Laus praesentis habet. Malim grave vulnus amantis Cor mihi confodere, Mollia quam figi assentantis basia. Sic se Nobilitant vitia, Quando laudantur. quin qui fallacibus addit Oscula blanditiis, Laudibus amplexus; lauds amplexibus, imo Corde venena fovet, Crudelemque necem per dulcia basia inhalat. Vultus amicitiam Dum simulat, plaga in pectus securius intrat, Quoque placet, perimit. Heu fuge crudeles, AELI, fuge frontis amicos,

avan286
Et variabilium Laudum mercatum! mulcent, dum blandior afflat Sors Zephyros; fugiunt, Quando severa tonat: simulant servire, minantur; Insidiasque struunt: In verbis compti, non factis. Detrahe larvam; Sub facili specie Mentiti vultus hostile absconditur ulcus. Heu. cave! dissiliet Fenellae pomum, subitoque in pectora nervo Spicula conjiciet. Quod vultum oblectat. Melius tractabis Hyaenam, Quae favet, ut noceat. Laudant? fallaces Sirenum credito cantus: Chromata dum geminant, Seseque insinuant; tu non incautus Ulysses Sollicita prohibe Auditum cera, Sirenes nemo canentes Audiit innocuus. AD METELLUM BIDIUM. ODE XLII. Inter adversa prospera, inter prospera adversa cogit anda. IUra pectoris veto Fascesque mentis ponere, et se Vel metu, vel anxiis Vorare curis; aut timere Quando se severior Fortuna obarmat; aut tumere, Quando se secundior

avan287
Sors exerit. Praecogitatus Ictus ingruit minus Timendus. Illum fata vitant. Qui procul minantium Notavit iras, et procellas Occupavit ardua Mente, et sui securos. Illos Enecant pericula, Quibus repentina ingruerunt. Sic ubi dies mari Urgente sese nocte mergit, Nemo perditum diem Nimis dolet; sed si axe summo Pendulum, a meridie Trahat repente in occidentem hesperus; rigens pavor Omnes tenebit. Nempe casus Hoc acutius ferit, Profundiusque vulnerat, quo Cogitatus est minus: Et hoc minus cor sauciat, quo Cogitatus est magis. Sic saeva quidquid sors proterva Fronte comminabitur. Ridebis, et vultu sereno Stabis ad pericula, Et fulminantem provocabis. Praevidere terminum, Ars est timoribus medendi. At secundioribus Si rideat facoribus sors, Exitum vide. bona

avan288
Sors nulla longa est. mitiorem Increpat severior. Secunda dum flat, insecundam Im minere cogites, Sic nauta cum Tethys quiescit, Dormiuntque Circii Ventos futuros auguratur, Vela nec mari explicat Certus procellae. Inter securim Regiamque purpuram. Vix hora labitur. Per ipsos Frontis aureae jocos Sors cruda torquet arma. Lethum Hic ubi calent joci, Nobis requirimus, parantque Gaudium doloribus Viam patentem. Si micante Sortis aureo die Diem inserenum cogitemus, Rursus aereum diem Si enubilandum cogitemus; Nec timoribus fera Mentem fatigabit, nec aureo Sors amica lumine Per blandanos venena fallet.

avan289
ODE XLIII. Se nec quaerere ut populo placeat, nec horrere si displiceat. NEc nimis plebi studeo placere, Nec nimis maeste fero displicere, Nec favor prodest populi, sinistra Nec nocet ira. Cui placet virtus, stolidae placere Non potest plebi. Levis haec Favoni Improbis tantum male comparatur Moribus aura. Quae probat vulgus, reprobo; probo. quae Improbat vulgus. Neque laude ducor In pares mores; neque me probrosa Scommata terrent. Nec minor probro. neque laude major Dicar: et probrum tolerare doctus, Spernere et plausum popularis aurae Sedulus idem. Saepe sub vulgi rubui cachinnis, Saepe sub plausu silui: nec inde Concidi oppressus, neque me superba Mente levavi. Vera laus non est, populi canentis Voce vulgari, digitoque honesto Plebis ostendi; meruisse laudem. Maxima laus est. Nec probrum semper populi est cachinnus. Improbus ridet? probus esse possum; Dum nihil perdo probitatis, ipsum Laus mihi probrum est.{?ATypogr}

avan290
Improbet vulgus, probet; execretur. Aestimet; prenset, premat; osculetur, Mordeat: probrum est meruisse probrum. Gloria laudem. Esse quod par est, avidus requiro Esse; non qualis videar, laboro. Fortis, enervis potuit videri; Pessimus, insons. Suspici, externum est, populoque ludi. Hoc meum est, verae studuisse laudi, Aut probrum vulgi meruisse pravae Nomine vitae. Vilis est, qui se precio loquacis Aestimat plebis. Mihi magnus uni Aere virtutis facili paratu Esse laboro. AD LAELIUM PETRONIUM. ODE XLIV. Vitae brevitatem gloriosis meritis exten- dendam esse. PAucis vivere contigit; Multis esse. Diu nemo tamen fuit. Quae nunc ebria fructibus Autumnat, rigidis terra Decembribus Hybernabit. Euntium Annorum seriem ne numeraveris, Nec, quod fluxit. habes; neque Tempus, quod veniet, dicere tu tuum PETRONI poteris. Dies

avan291
Haec, quam vivis, abit: quae fluit horula, Jam partem rapuit tibi: Dum partem celeras vivere in alteram, Nolenti effugit altera. Momentum ergo tuum est. Hoc quoque labitur; Ni tu sedulus occupes. Hoc est, Euboicum vivere pulverem? Hoc est, saecula Nestoris Metiri, modicum vivere punctulum? At longaeva tamen potes PETRONI Pylii vivere tempora, Vive, ut non pereuntibus Invadas meritis postera saecula, Venturisque nepotibus Te transmitte. Senex hic moritur satis, Quem caelo nimium cito Accessisse dolet civis; et aufugi Anni cum properant, suo Mercatur stabilem nomine gloriam. AD CAIUM LULLUM. ODE XLV. Tranquillit atem animi cupiditatum refraenatione comparari. Parodia ad Horat. lib. 2. od. 16. QUisquis Aegaei maris inquietos Navigat fluctus, fragilive pinu Adriam Typhis per iniqua tentat Proelia venti:

avan292
Si repentino fluat imbre caelum, Aut procellosos agat unda montes, Nave damnata placidae prceatur Otia pacis. Quisquis aut Medos pharetra lacessit, Aut movet bello furiosa Thracum Agmina, et forti renovat Gradivo Proelia Achillis; Otium tandem rogat; et solutus Marte, tranquillas sine nube luces Optat, et parvo sibi miles et Dux Vivere tecto. At nec ardentis precio metalli Otium vaenit, neque blandiori Gangis allapsu, neque bracteati Fluctibus Hermi. Nulla vis auro est, ut iniquiores Arceat mentis miserae tumultus, Quaeque discurrunt preciosa circum Atria, curas. Otium quivis sibi gignit ipse, Qui potest parvo saturare avarum Mentis ardorem, tenuique vitam Ducere mensa. Vivitur parvo bene. qui lupinis Arcet exhausti stomachi latratus, Quique non magnum tenui salino Sigma coronat: Huic leves somnos nec avarus aufert Ambitus rerum, neque turpis auri Pompa; nec mentem rotat inquieto Turbine cura

avan293
Ergo quid vanis sequimur fugacem Gloriam votis, spacioque parvo Magna metamur? fugit incitati Impetus aevi; Nec moram incertae tenuere casus Labiles vitae. Bene vixit ille, Quisquis aeternum sibi promerendo Obligat aevum. Quidve fallaci jaculamur arcu Vota trans Indum? quid inane rerum Improbo tantum licitamur aestu, LULLE, fluentum? Alba quae venit, fugit inter ipsas Sors manus; et quam solido tenere Ungue credebas, tenuisse pluma Sero dolebis. Sortis augmento placide fluentis Se metus augent, liquidumque mentis Gaudium exturbant, niveamque foedant Vulnere pacem. Cura Fortunam sequitur facentem. Illa, quae vultu facili renidet, Splendet in curas, tacitoque pectus Implicat astu. Laetus in praelens animo, futura Mitte sectari. Nimium minante Sorte torqueri, gravis inquieti est Pectoris aestus. Laeta sors ridet? cave blandiente Occupet risu: cave flere, tristis Sortis ad fletum, stabilemque firma Pectoris arcem.

avan294
Laeta non faustis inimica miscet: Dejicit summos, levat et jacentes. Sic nihil tutum, nihil est ab omni Parte beatum. Tu tamen mentis stabili enore Hanc et hanc specta, et taciturnitate Opprime urgentis, cohibe faventis Munera, et arma. Dives est; non cui Phrygiae laborant Mille acus; non cui riget invidendum Liminis marmor, Siculaeve flavent Messis aristae. Dives est, qui nil cupit: huic deesse Nil potest. Illi male destinabit Ira discrimen. miser esse nescit, Qui nihil ambit. Disce praesenti rigidum parare Asperae, laetae, dubiaeque sorti Pectus, ingenti tua fulminabis Fata duello. AD CHARIDEMVM. ODE XLVI. Natura paucis contentaest. VOta brevi loro flectas CHARIDEME. quando vota Augentuf, auges mentis et dolores. Contenta est modico natura Quid eminente saxo Ipsis maritos nubibus colossos Accumulas, et ab obsequium Parios vocas labores? Quid ampla terrae jugera aestuante

avan295
Pectore complexus, nunquam tua vota concatenas Potens tui ipse? Massico laborant Dolia mille tibi, et tamen usque sitis: gemitque sigma Sub erudito exercitu ciborum; Dura fames tamen usque latrat: patet aula ducta vasto Circum theatro, nec tamen sat ampla Aede habitas: Indus servit tibi gemmeo natatu. Urnaque Ganges aurea; at coactas Inter divitias miser es. Tibi namque plura desunt, Domoque plena pectus est inane. Piscaris pelagus, terram effodis, aeremque lassas; Quaecunque poscis, affuunt: nec inde Vota famem possessa replent. Miser es, nec esse credis. Natura pauca postulat. Modeste Si vivas, opulentus eris. Nihil affluens avarum Adimplet; at parum cui est, abundat Contentus modico. Natura sitire et esurire Fugit: sed an praeterfluentis undae, An Laestrigonio sudet cyathus magis liquore, An rapa mensam tenuis, an Lucrini Praeda paret, curarum est ultima cura; nec remota Vocat Venafri aut Phasidos tributa. Consule naturam; nunquam, CHARIDEME, pauperem te Quereris; at si opinione vivas Nunquam dives eris: tenui satiatur illa mensa, Haec inter orbis nundinas egena est, AD ANNAEVM FERONIVM. ODE XLVII. Noscere se ipsum summa est scientia. QUid Stagyra ju verit Exhausta? vel quid Poecilen Zenonis,

avan296
Socratisve pulpita Lassasse docta tusse, et abditarum Uberem scientiam Bibisse rerum? Si scias recursus Siderum vagantium; Quo Luna fonte cornuum recondat Splendidam superbiam, Vel quo sub antro siderum micantes Filios puerpera Gignat; dies qua luce se capillet; Quo gradu Venus meet; Quot astra caelum censeat; quot aether Ditet influentiis Subjecta terrae regna; quo procellae Suscitentur Aeoli Partu; quis Euripum stato tenore Ducat, et resorbeat: Si Numen ipsum noveris; tamen te Nescias; scies nihil. Hoc nos, scientes plurima, im peritos Arguit scientiae, Quod in reductum proprii theatrum Pectoris sagacius Nunquam subimus. Quid serat, metatque Proximus; quid ebibat Petrilla, curiosius notamus Quam cuique foeda sit Turpisque mens, non quaerimus. FERONI haec Maxima est scientia; Intrare mentis ultimos recessus; Fabulam prius sibi Examinandam sitere in theatro

avan297
Mentis, antequam DEO Libranda detur. Omnium recenset, Et probat, vel improbat Momenta Judex. Nemo displicere Cum velit DEO, decet Sic ordinare fabulam, ut probetur. AD MEDARDUM LAEVINUM. ODE XLIII. Quod humanus animus non satiatur creatis. QUid pendant Arabum rura, quid horreis Verratur Lybicis, quid Babylon metat, Mitto quaerere. me nec Vestigalia Persidis, Nec Lydus satiat fluminis aureo Decurrens strepitu. Phasidis alites, Aut conchylia Bajis Tu quaere in precium famis: Tu, quod terra colit, quod fluviis natat, Quodque auras equitat. Scilicet ista sunt Nutrimenta malorum, Irritamina criminum. Tu quod pampinea colligit e Chio Bacchus, nectareos in cyathos voca: Debellata recurret Post tot lautitias sitis. Ergo nil satis est? Tantaleam sitim Frustra subter aquis effugientibus, Illusamque fugaci Pomo corrigimus famem?

avan298
Verum est, quod cecinit fabula. Lumina Plus multo capiunt, quam stomachus. Sitis Uno pellitur haustu, Uno dura fames cibo: Post haustum tamen et fervidior sitis, Post escam redit et vividior fames. Sic torquemur eodem, Quo laute fruimur bono. Sic votis capimur, carpimur et simul; Sic flammas alimus nos, quibus urimur; Et quae vulnera amamus, Nobis pectora sauciant. Unum est, quod satis est, Numen amabile. Hoc desideriis omnibus ambio: Solus, quo satiemur Hic est; solus hic omnia est. AD SEVERINVM LOLLIVM. ODE XLIX. Spem in adversis esse retinendam. NOn semper Austris vapulat Adria, Tempestuosis nec mare Caspium Semper procellis incitatum In dubias hiat usque valles. Post efferatos in rabiem Notos Crispabit undae terga Favonius, Et temperato blandientes Lina vehent Zephyri tepore. Si saeva LOLLI te maris urgeat Procella, vires pectoris excita: Non semper irato ferocit

avan299
Hippotades Boreasque bello. Sperare rebus prociduis decet Finem malorum, principium boni. Infesta sors semen bonorum est, Prosperior soboles sinistrae est. Quamvis soluta dissiliat ratis Compage, quamvis torta voragine Mergat Charybdis, Syrtibusque In mediis ratis ingemiscat; Spes firma velis suggeret Aeolos, Undasque puppi: quod juvet, invenit: Dum cuncta deplorata credis, E. medio natat illa fluctu. Vulgi est; sinistra cum cadit alea Votum; vel ira, vel lachrymis malo Captare lenimen. nec ira, Nec lachrymae medicamen addunt. Labatur inter vulnera saucius Miles; resumit robur, et ultima Ira recrudescit, noyoque Castra petit violentus aestu. Quaecunque mutet sors inamoenior, Ostrum lacernis, sceptra ligonibus, Fletuque plausus: at tenacem Non poterit tibi spem necare. Ne cede telis. est superabile Malum, quod angit. Fulmine si seme? Nubes flagellat, num omnis ira Fulminea quatit astra nubes? Id, quod molestat, vulneris est metus. Non vulnus ipsum: at saepe periculo Formido major delicatos.

avan300
Ante malum gravius fatigat. Sic dum procellas volvit in aequore Navi minaces Circius, et polo Insultat undis, obruendam Mente times trepida carinam. At dum propinquat, subjicit arduos Navi tumores, et famulo levat In alta dorso; et quam timebas, Illa rati famulatur unda. O passe LOLLI plurima; non subit Transisse casus saepius? tamen Deprensa navis jam parato Eminuit tumulo superstes. At si feroci sors tamen impetu, Quod liberalis contulit, auferat Avara rursum, fluctibusque Mergat opes, niveumque nomen: Rebus superstes spes morientibus Nunquam fatiscat. Scilicet omnia Fortuna cum tollit, superstes Cuncta potest reparare virtus. AD CELSUM. ODE L. Invitat ad deserendam aulam. QUo furor impellit? quo nos vesania CELSE Praecipitat? miserisque negatam Sollicitamus opem fallaces sortis ad aras? Saeva tempestate rotamnur Fluctibus abrepta, scopulisqueallidimur; et nos

avan301
In placido portu esse putamus. Volvimur incerti curarum turbine; nosque Tranquilla gaudere quiete Credimus. atque ipsis blandimur fluctibus. Undis Fidimus, et per mille labores Funera mercamur, damnati ad funera pridem. An tantum sors improba possit, Fingat ut arbitrio mea fata, vicesque gubernet: Et permisceat infima summis? Scilicet illa ducum tectis dominatur, et alto Sceptra sibi fastu arrogat aulae. Illum sidereis imponit turribus, istum Ejectum Sub Tartara damnat. Hunc premit, hunc effert: hunc portat, proterit illum: Hunc ignotum laudis amore Delinit; aeternis animi hunc angoribus urget. Quemlibet aut gravat, aut levat, et se Velvultu matrem, vel se exhibet ipsa tyrannam. Si quem lumine forte secundo Viderit, ingentes afflat sub pectora curas, Tortoremque sui facit ipsum. Dum vigilant stellae, vigilat, si forte corona Incubet, aut latus ambiat ostrum. Dum caelum Phoebus redivivo illuminat igne; Quot radiis, totidcm ignibusipse Vritur, et nondum frontem diadema coronat, Et nondum lateri affluit ostrum. Sic dum sollicitis captatur purpura votis, Se quaerentem purpura ludit. Dumque moras nectit, mors instat; et aute ruborem

avan302
Muricis, urget funeris atror. Siccine fervitiis aulae juravimus? ergo Libertatem perdimus aureo Vincti colla jugo? satis est: disrumpe catenas Mecum CELSE: et pectore Numen Indue: liberior caeli nos provocat aura, Ut tibi tu vivas, ego vivam Ipse mihi. Vixi: sed non mihi: tu quoque CELSE Non tibi. Viximus hactenus aulae, Et precium toties licitati vile laborum Perdidimus pulchrae lucra vitae. Nunc melior fluit aura: veni: illa pace fruemur Quam nobis fundabimusipst AD LUCIUM DYMUM. ODE LI. Quod humanus animus solo DEO satietur. FRustra nos Scythicae Phasidis arduas Vestigamus aves, et legimus procul Aut conchylia Bajis, Aut convivia saltibus Marsis? Quidquid habet pontus, et aetheris Et terrae gremium, et flumina, et aequora Nutrimenta malorum Sunt, non laetitiae seges, Non mentis saties. Quid juvat aureum Pactoli obsequium? quid juvat ambulans Per vestibula Erythra, aut Hermus per laquearia? Quid nos vota juvant Maeonii Ducis,

avan303
Ut quidquid cupidae contigerint manus, Venas induat auri; Concham formet in auream se vitri cyathus, duret in auream Se Bacchus glaciem, sigmataque aureo Obsignata rigore Intractabile Tantalo Fomentum exhibeant: si stomacho famem Nunquam submoveas, si sitis ignibus Urat viscera major, Ne sese exsatiet calor Depascens animam? Si tibi vel Thetis Impendat famulas prompta cupedias Aer obsequiosa in Mensas alite defluat: Vel Crete cyathum nectare repleat, Et permixta epulis Massica ferveant: Vel se sponte superbis Aurum postibus illinat, Et per Mydonii parietis ambitum Servus gemmifluo Lydus inambulet Amne, et tecta adamantum Claris ignibus ardeant; Nunquam non sities plura. Cupidinem Incendes magis his; non perimes, DYME. Hoc plus aestuat ignis, Quo plus Palladis aggeris; Dum mentem cruciat, quidquid abest, Miser, Adsint plura licet, semper eris DYME; Et torquebere eodem Per fastidia, quo te Faustum credideras. Altius, altius

avan304
Tollenda est animi penna, perennium Qua se castra bonorum Pandunt, et rigua poli Manant ambrosia. Hic terminus exili, Hic finis scelerum figitur aureis Stellarum ignibus; hic se Veri luminis ambitus, Et solum satians copia gloriae! Et mores nivei, et candida saecula Nunquam deficientis Se volvunt opulentiae. Huc sese ambitio, non satiabilis Humanis, referat. Quod tibi sit satis, Unus conferet is, qui Cunctis est satis, et sibi. ODE LII. Se paupertatem Religiosam prae divitiis amplecti. ODi tumentis pergama Mempheos, Et mille avitae gentis imagines, Gazas Phraatae, aurum Phalanti, Regna Mydae, soliumque Craesi, Ultro canendi pauperiem arbitram, Magistram habendi pauperiem sequar Juratus, et pronam indigendi Consilio sinuabo mentem. Non, si magistro sollicitudinum Auro carebo, fata superstitem Famae negabunt, immemorque Posteritas mea facta condet. Quin, nota Divis pauperies coli,

avan305
Injuriosis nubibus eximet, Et gloriosum trita quondam Regna super statuet triumphum. Valete jam nunc Mempheos atria, Potentiorum jura penatium Valete; congestoque in auro Assyriae Tyriaeque merces Valete. Dives paupere sub DEO Nec esse possum, nec volo, Plurima Si mi negentur, non egebo: Nempe dabunt meliora Divi ODE LIII. Se Religiosae Castitati devovet. CUstos pectoris integri, Intactaeque nivis pervigil arbiter, Curas connubialium Legum, vestibulo pectoris arceo, Ex quo non violabili Nodo castus Amor me sibi vendicat. Non me seditionibus Vertet caecus amor; quamlibet aereos Expugnaverit Hectoras, Heroosque animos, sive Agamemnonis; Seu victoris Achillei Juri subdiderit Cypridis, et face Regum corda cremaverit. Nimirum (faveant sic mihi Caelites) Forti fortior Hercule, Et durabilior Neritio Duce, Nec poma Hesperidum legam,

avan306
Nec cordis tribuam jura canentium Sirenum modulis. Procul, Quidquid Cyprin olet, quidquid amabili Gustu irritat ineptias; Quidquid membrafovet; collis Hymettii Irritamina narium, Merces Assyriae; mollia vellera Serum, copia Caecubi, Et mensa Antonii, mensa Halyatticis Emollita cupediis. Et mollis juvenum turba, licentiae Venatrix, socii leves, Ferventesque joci, ac desidis otium Horae. Jam mihi servient Mordendo rigidi tergori aculci, Horrensque asperioribus Setis excubitor pectoris integri Thorax, suppositus lapis Lassato capiti, durities thori, Et somnus brevis, et labor Longus, nec gravibus mensa paratibus Umquam plausibilis; licet Faux jejuna gemat. Sic ego victima- -Impuri tela Cupidinis Non tingam, et Paphiam fallere providus Evitabo ferociam. O praeses vivei candida pectoris, Sancti foederis arbitra, Florentisque animi gratia, Castitas, Me clausum procus abditas In tecti latebras suscipe servulum. Hic Virgo, hic, ubi liliis

avan307
Candent templa tuis, hostia procidam. Hic quidquid superest mei, Et casti spolium corporis immolo. ODE LIV. Cbedientiae Religiosae se dedicat. IN contumaci pectore legibus IGNATIANIS nitimur obsequi, Pronumque curvare imperanti Arbitrium, famulamque mentem. Seu nos tepentes sanguine Memnonas, Seu Bosphoranae Syrtis inhospita Subire mandet, barbarumque Japonici penetrale mundi: Periculosae per freta Tethyos Parere virtus prompta sub Indicis Astris gementes, et repostas Memnonidum penetrabit oras. Non fulminantis torva licentia Terrebit orbis, non vagus aequore Terror procellarum, aut tyrannis Hesperiae superabit undae. Quin arrogata morte adamantini Superbientes ingenii placet. Fregisse vires, et protervos Arbitrii posuisse fasces. Insultet udis Adria montibus, Furorve Eous, vel mare Thracium, Omnemque ventorum duella Oceanum lacerent procellis: LOIOLA mandas? dissociabilem

avan308
Calcabo pontum, et seditionibus Commissus undae, ad littus Indi In fragili tabula enatabo. Nil est volenti difficile, arduum Nil est amanti. Plus nimio cadit, Qui plus sibi fidit, suisque Consiliis nimium laborat. Parere jussis; libera et arbitri Consulta dictis alterius dare, Hoc est decennali solutum Cura animum sapienter altae Aptare paci. Subdere pronius sese imperantum legibus; arduum est Regnum pacisci cordis, atque Sceptra suae retinere mentis. Hac arte servam pectoris indolem IGNATIANIS legibus opprimam: Hac arte, quondam prostituta Regna meae reparabo mentis. AD MARCUM LENNUM. ODE IV. Nobilitas literis ornatur. ESt aliquid, veteri deduci a sanguine MARCE, Statuasque mille postibus Fumosas numerare Patrum, censuque superbo Avos videre nobiles. Est aliquid, desixa Cedris spectare trophaea, Victoriasque Stemmatis, Bellaque non humili Mavortis gesta furore, Capitoliique Laureas.

avan309
Sed nihil est sanguis, Patrum nihil ordine longam Propaginem deducere, Fixa trophaea nihil, nihil est victoria Martis, Et mille frontis laureae: Nupta simul nisi Diva ornet Sapientia stemma, Et Martiali laureae Palladius jungatur honor. Quam stemma decorum est, Tam turpis ignorantia est. Stemma dies est, foeda ignorantia nubes; Quod pingit ille, haec inficit. Est corpus sanguis, Sapientia spiritus. istum Si dempseris, Cadaver est. Nobilis est arbor sanguis; Sapientia fructus: Hunc tolle, et arbor truncus elt. Est sanguis caelum, caelo Sapientia Sol est: Sine Sole nox est horrida. Est sanguis Paestum, Paesto Sapientia flos est: Sine flore Paestum est vastitas. Est sanguis regnum, regno est Sapientia Princeps: Si desit hic, confusio est. MARCE, diem tibi stemma dedit; Sapientia nubes Absumpsit ignorantiae. Sanguine corpus habes; animam Sapientia donat; Es arbor, at cum fructibus: Es caelum cum Sole suo, cum floribus hortus; Regnumque, sed cum Principe. Quidquid habet Stoa, quidquid habet grandaeva Stagyra, Vel porticus, vel Poecile; Quidquid habent latices Heliconis, quidquid Apollo, Et ore Suada melleo, Libraque Justitiae, legumque perita palaestra, Regina quidquid condidit

avan310
Theiologia sinu. Verbo, Sapientia MARCE es; Natalium splendoribus Palladios addis: qui te videt, hic videt omnis Sapientiae compendium. AD FERDINANDUM III. ROM. IMPERATOREM. ODE LVI. Ejus chementia commendatur. MItis dextera Caesarem, Innubisque animi candor, et aureae Frontis pulchra serenitas Commendat populis. Qui nimium manu Saeva per jugulos furit, Non vult regna diu flectere. Non bene Clavus ducitur Imperi Funestante manu. funera civium Non servant patriam bene. Qui vis sceptra diu flectere; sic rege Ut te civis amet. Duae Leges offcij sunt; amor, et timor. Sed primas amor obtinet, Postremasque timor. Sic bene temperas FERNANDE Imperium. Sibi Debet, qui periit. Vivere, CAESARE Te, quivis potuit, suis Probris si potuit ponere limitem. Sensit condita Daedalo, Quae se sidereis ambitiosior Immiscet Capitoliis,

avan311
Humanis oculis pulchrior aspici; Sed quae debita fulmini Martis, debuerat victima sanguinem Effudisse, Ratis-bona Innubes animos, candida pectora Vernae numine Chloridos, Et mitis Zephyri nube calentia. Sensit pulchra Moguntia, Senserunt timidi Wormatiae lares, Totumque Imperium manum Clementem coluit. Si tibi Martia Desaevire licentia- -Arrisisset, poteras strata cadavera Calcare, et tumidas dare Urbes in cinerem: sed placuit magis Fraenum ponere acinaci, Vectricemque manum sanguinis insciam Miscere officio patris, Et mutare piis praelia risibus. Hoc est elogium, DEI Affine elogiis, promeritos mori Conservare potentia, Nec quantum valet in funera civium, Tantum velle; Favonios Acris composita nube supercili Indulgere suis; manum Arcere a gladii fulmine; publica Ni res fulmina postuet. Irasci levis est pectoris. Indoles Rarö magnanimae furunt. Sic FERNANDE tuis civibus imperas, Ut flectas animos simul.

avan312
Hoc sceptrum titulo Caesareum aestimas Quod prodesse tuis queas; Non quod per jugulos ducere acinacem. Vis regnare beatius? Clamentis titulum Caesaris obtine. AD HENRICUM SERENUM. ODE LVII. Temporis esse habendam rationem. SERENE, avaram temporis applica Mentem futuris: nec tamen otio Praesentis aetatis tributum In medio Zephyri jocantis Absume lusu. Temporis aestima Fugam volantis. Non reparabile est, Quod evolutum est: quod futurum, Est dubium: breve nunc meantis Est fluxus horae. Iam incipe vivere Tibi, Priusquam vivere desinas. Quid hacten us vixisse prodest, Vita prior fugitiva nullo Si fructu abivit? Saepe quidem diu Vixisse multis contigit, at parum Vixere. Nimirum nec anni, Nec capitis nivei senectus Diüturna vitae tempora comprobant. Honesta res est vivere. Quilibet Vixisse tantum judicatur Quantum operum meritique fecit. SERENE cura vivere, dum potes;

avan313
Quaestumque cense singula labilis Momenta vitae. Sera vita est Crastina; vive hodie SERENE. Ad Sacri Romani Imperii PRINCIPES. ODE LVIII. Finem bellorum, et constantem pacem optat. QUid indecoro pulvere sordida Arista Martis ferrea saecula Mundo recudit? quid cruoris Diluvium minitatur orbi? Quid umbo, Caeli Solibus aemulus, Laevesque clamant funera cassides? Quid aere bella, et bella ferro, Bella manu meditatur orbis? Formidolosi frangite tymapana Tubasque Martis, grando volantium Exul sagittarum quietas Restituat sine nube luces. Exulceratum sistite, PRINCIPES, A caede ferrum; parcite civium, Et liberorum, conjugamque Funeribus viduare regna. Pax laureatis vecta curulibus Charistiorum tempora ritibus Dicata duxit, et quietem Austriacae cecinere alaudae. Pax, io! pax est. Ter resonabilis Responder Echo; ter capita alpium

avan314
Pacem reclamant, terque pacem Austriacae recinunt alaudae. AD JESUM CRUCIFIXUM. ODE LIX. Petit eidem in cruce configi. VRor vulnere Numinis, Vror sanguineis pectoris amnibus, Et plagis laceri DEI, Et per caesa vagis membra cruoribus. O crudae facies trabis! O fontis rosei vena! et amabiles Dulcis sanguinis alvei! Cur me sepositum fixa tenacius Mentis vincula detinent Carnis mancipium? nec licitum DEO est Configi? Pudet, heu! pudet Mergi deliciis, dum tibi tempora Circum dilaniantibus Punguntur stimulis. Sic ego conscius Delicti, toties rosas Dum decerpo, tuae CHRISTE tyrannica Fronti spina relinquitur. Sic per delicias dum ruo noxiae Libertatis amantior, Tu vinctus rigida sigeris arbore JESU, et supplicium meae Suffers innocuus grande licentiae. Nullum, CHRISTE, tibi vacat Membrum supplicio. Sic mea crimina

avan315
Pensas criminis innocens. Et necdum scelerum carbasa contraho, Quae me per scopulos agunt, involvuntque animam mille periculis? Necdum pro pudor) ultimam Metam criminibus consbituo meis Infelix scelerum institor? Accdeo toties, et toties tuam Juratus teneo crucem: Sed rursus veterem reppeto semitam Semper foedifragus DEO. Necome CHRISTE tamen rejicis: arbore Palmas in rigida explicas Amplexuque paras stringere perfidum. Tende utramque manum DEUS, Ut praedam capias, quae toties fugit, Monstrum, quod capias, ferum Nullum ufquam magis est: si merear tamen Dextra non nocua capi, Pectus tot scelerum qui gero conscium. En rursus venio. Hic reus Imploro veniam. hic ad erucis arboren. Hic fastus veteris tumor, Hic mentis jaceat prava licentia, Infelixque superbia, Carnis deliciae, telaque Cypridos, Argentique sitis. DEI Me nullusrigida avellet ab arbore.

avan316
ODE LX. Author Poesin valere jubet, severioribus studiis occupatus. VAlete Musae. Jam mihi dissona, Non sic, ut olim, barbitus obstrepit; Lyraeque, confractaeque buxi Non solitis modulis loquuntur. Hic sponte frango, quod reliquum est lyrae, Juratus hostis fontium, et entheae Contemptor undae, quam Camenis Ad numeros Pataraeus odae Phoebus propinat. Nolo, mihi caput Laurus, coronet: nolo, perambulent Frontem virores; nolo, mentem Corripiat furor entheatus. Jam sat Thaliae, jam sat Apllini Aetatis actum est. Quid mihi pauperes Musae rependetis, labori Quod juvenis malesanus annos Vestro dicarim? Diximus Adriae Ad littus undae, quä remeabili Pulsata Tergeste procella Surgit obex clypeusque ponto IUSTUM peremptum diximus ad gravis Musae cothutnos: inde TREBELLIUM Togaque defunctum, sagoque Zagrabiae dedimus theatro. Post fata MARI, et collachrymabilis Sors ANDRONICI, et praelia TILLII, Et victa MAGDEBURGUM, et ignes Et cineres pereuntis urbis;

avan317
FELICIANUS, quique comes fuit Victoriarum PRIMUS, in area Visus Labaco est. Tuque sceptro Austriacis dominata terris VIENNA Princeps, XAVERIUM meae Partum Camenae, tu THEODOSII Crudele POMUM; tu immerentis Naufragium lachrymata SOSAE es. Quin Austriorum lumina Principum Subire jussus, grande BETHULIAE Fixi trophaeum, cum paventem Suecus agrum, timidumque ferro Turbaret Istrum. Favit amabilis Thalia, quando Saxone CAROLUM MAGNUM triumphato videndum Caesareis oculis paravi; Cum FERDINANDUS filius, altera Spes gentis orbis gloria, dexteram Bohemiae sce-ptro, comamque Pannoniae sociasset auro. Exinde Phryso JASONA vellere Superbientem, praecipiti datum Vena laborantis diei Magne tibi LEOPOLDE fudi, Cum fulciendae machina Belgiae, et Gallis futurus terror ab Austria Accitus ingentes parares Magnanimo superare nisu Calles viarum. Nec mihi defuit Apollo dexter, cum bona nuncia Venere pacis Osnabrugä: Tunc facili mihi Musa chorda

avan318
Lusit JOSEPHUM fratribus additum, Quamvis teneret me gravioribus Jam tunc Magistri cogitatis Angelici labor implicatum. Tunc et THEANDRI connubium, et PSYCHES Cantavi amores; tunc THEODOSII Magni triumphos suscitavi In tragicos numeros, Camena Non insecunda; cum diademate Septemviralis Concilii I atrum Nutu coronatus, paterni Tecta soli, triplicemque Caesar Subiret arcum, gratia, et Austriae Cor, FERDINANDUS. Sed breve gaudium Turbavit Orchestrae, et theatrum Mors celeri nece FERDINANDI Obnubilavit. Frangite barbita, Chelesque Musae; frangite pectines. Pudet theatri, quando acerbos Funeribus malesana ludit Mors in dolores. Rumpite tinnulas Chordas Camenae. Quid mihi reddidit Mercedis Orchestrae paratus? Quid toties adamata scena? Hoc nempe, cujus paeniteat diu, Quin fessa tandem corda molestiis, Clamoribus, rixisque scenae, Et strepitu puerorum inani Ad alta tollo? Jam Sapientia Severior me detinet. abjice O Musa plectrum; nec resume, Saepe licet prece flagiteris.

avan319
NICOLAI AV ANCINI E SOCIETATE IESV LYRICORVM LIBER QUARTUS. AD PHOEBUM. ODE I. Auctor resumit Poesin, cum Augustissimo Impera- tori LEOPOLDO Imperii auspicia gratula- turus, L. Germanorum Imperii auspicia gratula- Universitatis Viennensis, qua fusa, quö vincta oratione scribere meditaretur: Inde ejusdem ho- nori Constantinum Magnum de Maxentio victo- rem theatro apparaturus. DA PHOERE carmen, Non merui, tua Qui plectra fregi, et pieriae sacros Fontes Amymonae, et Camenas Deserui malefaustus hostis Ludentis Ascrae: non merui tuas Apollo lauros; dum male Pegasi Fluenta dedignans bicollis Stagna jugi, Clariosque fontes Valere jussi. Tu tamen annue In vota Apollo, labraque amystide Perfunde sacra, barbitumque In faciles resonare versus Concede rursus. Quamlibet alveo Desueta Pindi vena lyrae vetet

avan320
Sermone dextram, ac entheati Destituant animum calores, Expergefactis ad numeros modis Tentabo magnae fulcra Alemanniae Regesque, Caesaresque, ad usque Magne tuum LEOPOLDE sceptrum: In quem potentum Regia Caesarum Virtus meavit gloria CAROLI MAGNI, calensque LUDOVICI Relligio: pietas LOTHARI, ARNULPHI amores, magnificentia OTTONIS, HENRICI integritas, vigor PRIME RUDOLPHI, par vetandis Naufragiis utriusque mundi; ALBERTI honores, inviolabilis Pax FRIDERICI, Palladis otia Curata MAXIMILIANO; Arma procul dominata ponto Et gesta terris praelia CAROLI, Et FERDINANDI pectoris innocens Gravisque majestas; AVIQUE Mag nanimus vigor, inquietae Sortistyranno turbine celsior; Zelusque PATRIS, gratia, lenitas, Et liberalis dextra, et omnis JUSTITIAE ac PIEIATIS aula: Et quidquid usquam Regia Caesarum Sceptra occupavit fulgure gloriae, Quidquid coronato perenne Imperio decus arrogavit. Huc PHOEBE versus, quidquid et eloqul Musae propinant. Non levis est labor,

avan321
Quem Diva majestas reposcit, Quem sapiens Academus urget. Exinde magni praelia Flavii Pugnata Romae ad moenia; Tyberim Maxentii undantem cruore, Fusa Deum simulachra, culti Delubra CHRISTI prima Quiritium Statuta templis; sceptraque Numini Dicata, deducam in theatrum Caesaribus placuisse avarum. Huc PHOEBE versus, huc Senecae mihi Gravem cothurnum, et pondera grandium Sententiarum. Qui laborat Caesaribus placuisse, toto Nisi ebrietur fonte Aganippidum, Nihil laborat. Lumina Principum Sunt delicata. Quid moraris? Da validum mihi PHOEBE carmen. Ad Augustissimum Recenter Electum Romanorum Imperatorem LEOPOLDUM. ODE II. Panegyris, et futurae in Imperio felicitatis omen. IN te priorum posthuma Caesarum Virtus recenti flumine defluit, Auguste CAESAR; quodque sparsit Per veteres bona Gratiarum Fortuna Reges, fenore non levi

avan322
In te coegit, sedula gloriae Tuae laboratrix, diuque Austriacae studiosa famae. In te capacis vividus ingeni Efflammat ignis, grandibus indoles Matura rebus, pectus audax, Nec pavidum simulachra belli Perrumpere armis; vasta potentiae Vis sustinendae; CONSILIUM grave, INDUSTRIA acris, mensque prudens, Et sapiens animi theatrum: Natura fortis, casibus altius Robur sinistris, mens popularibus Major procellis, appetitus Edomitus, patiensque legis Furor, modesti gratia luminis, Suavisque vultus scena, meridies Frontis serenus, melleique Alloquii geniale nectar; Ferocientis nescia acinacis Manus, fluentum conscia munerum, Et ira clemens, et Paternae JUSTITIAE ac PIETATIS ardor. In te superstes Relligio Patrum, Zelusque Avroum, curaque rituum Solers tuendorum, ac honoris C#.Ölituum studiosa flamma. Hinc quid futuri saecula temporis Ventura sperent, accipe. Classica Oblita murmur conquiescent, Et tacitis inimicus armis Stertet Gradivus, totque rebellium

avan323
Exercitatus funeribus chalybs Tandem fatigatus ruinis, Pacis amans, grave fulmen irae Recondet ultro; perque Alemanniae Campos et Urbes se niveis aget Pax alma bigis, faustitasque, Cana fides, veterumque mores Aurei parentum, et saecula melleis Rivis sequentur. Bella silentio Sepulta Musas recreabunt; Seque Themis, procul acta terris, Reponet orbi. Tunc et acinaces Parcus cruorem spargere civicum, Quidquid furoris temperati, Quidquid habet generosioris Irae et caloris, sacrilego gregi Impendet audax, haeresis impetum Fracturus, et mundi tyrannam Fulmineo vetiturus ictu; Quae jam Paternis saepe securibus Afflicta, nondum combibit impia Cervice mucronem supremum; Et Latiis dare colla frenis Furstra reluctans sub pedibus gemit, Terramque mordet, victima Tartaro Tandem migratura, et probrosis Funeribus Stygio datura Pompam Tyranno, Si quid acinaci Hinc restet irae, Iaetus in ultimos Saevire Thraces, Othomanni Vulneribus reparasse vastum Gaudebit orbem. Tunc Tibi Bosphorus

avan324
Supplex trecentis classibus accidet, Vultuque depresso stupebit, Caesareo licuisse tantum Impune ferro. Tunc quoque Cynthio Dilecta pubes ibit in agmine Per colla Pindi, Laureasque Ingeniis meruisse avara, Pulchro Stagyrae pulvere sordida Apollinari curret in orbita; Doctamque laudem nundinata Terget iners senium eruditae Antiquitati; et divitis ingeni Undante vena Numinis atria Pulsabit, et solerte cura Sidereis tenebris sepulti Arcana Veri pignora deteget. Tunc et severae legis amantior, Tenaxque Justi turba, pulchris Ingenii fremet usque rixis. Quin et Machaon sese Academica Lauru decorus, fundet in atria; Et frangere audax jura mortis Paeoniae melior magister Tuto audietur, Sic mihi Caelitum Dixit Senatus; sic Tua, Caesarum Auguste CAESAR, vis, et acris Ingenii, geniique virtus Dudum spopondit. Sistite temporum Soles avari, currere sedulos Annos morati, dum suas spes Res faciat LEOPOLDUS Orbi. Sic advovemus. Quisquis amabili

avan325
Momenta Regum Numine prosperas, Sortesque Regnorum, vicesque Imperii moderaris; audi Votum Tuorum! Prima Alemanniae Spes vivat Orbi! Vivat, et aureo Fluxu laboratos reponat Imperio LEOPOLDUS annos. Ad Invidos AUSTRIACAE GLORIAE. ODE III. Augustissimae Familiae gloriam per ipsam exte- rorum invidiam crescere. PRo! quam protervis seditionibus Incestat aulas livor! Hec aureum Famae nit orem, gloriaeque Mite jubat, decimoque dignum Nepote nomen nube volantium Calumniarum fuscat, et obvio Atrore foedat; nec serenum Ire diem patitur coronae, Quam Martis artes quam medios cruor Fusus per hostes, vivaque pectoris Magni cicatrix comparavit, Vel predium sapientioris Emit laboris. Quod micat, obtegit; Quod lucet, atrat; quod colitur, notat; Quod surgit, obtundit, premitque, Quod decuit caput eminere. O turpe monstrum Livor! eburneae Famae sedulchrum, nominis helluo,

avan326
Vredo splendoris, venenum Laetitiae, meritique funus. Ringare laudum vipera, fed tuo Te dente rodes, exitium tui, Et carnifex ipse, et tyrannus, Ipse tuae laniena vitae. Ringare. Sed si forte LOTHARIUM. Si mille Reges, milleque Caesares Telo peremisti; terentur AUSTRIACO tua colla curru. Ringare honesto: scilicet in tuum Vulnus redibunt tela. Quod AUSTRIAE Moliris, inconsultus hostis, Exitium, tibi machinaris. Hoc interibis vulnere, quod paras. Nulla eminentem Solis ad orbitam Se tela jactant, nube nulla In vidiae violantur astra. Livoris ira celsior AUSTRIA, In Sole sedem collocat. Obtege Phoebi quadrigas, si invidente AUSTRIACUM meditaris ostrum Tentare morus. Quod violentiam Minatur, infra serpere se videt; Constansque, livoris minaci Ducit opes animumque ab aestu. Hac arte crevit gloria, qua AUSTRIAM Livor momordit. Quo magis invides, Plus laudis adfers. Invidere, Est animi nota egentioris: At ferre dentes invidiae, nota est Felicitatis. Livor in AUSTRIAM

avan327
Telum omne distringat; probabit Grande decus, meritasque laudes. AD PRINCIPES IMPERII. ODE IV. Austriacam gloriam clementia crescere, omenque futurae sub IMPERATORE LEOPOLDO felicitatis. VIvet superstes gloria Caesarum, Et fama victrix funereae facis Regum micabit, quos honestat Alma quies, placidique Soles Clementioris frontis; et aureae Serenitatis mellea gratia Diffamat Orbi. Nam benignus Oris honor, facilesque risus In subditorum pectora permeant Ligantque mentes. Nil magis elicit Suorum amores, quam suavi Imperio cicurare gentes. Quin et Magistri dextera mitior Infrenat Vrsos; et Tigrides gravem Odere vultum; ridibundi Jussa oculi capiunt L eones, Exeste Tegnis nubila, fulmina, Lethum, et furores, Eumenidum pares Igni calores, vindicisque Tela manus, rigidumque ferrum. Rex efferati pectoris, impotens Est latro Regni. qui sibi, quod libet, Licere credit, lachrymandam

avan328
Imperium trahet in ruinam. Quem civis odit, non bene publicos Sedabit aestus: qui trepidantium Amat timores subditorum, Ipse suos metuat furores. Hac lege vivit Rex: timeat suos, Si vult timeri. Rex amet; omnium Felix amores comparabit: Nec trepidas celerabit urbes Munire vallis, jam satis unico Amore tutus. Bellica fulmina Perdunt furorem, dum minister Servit amor, galeamque praestat Periclitanti. Sic ego, conscius Augur futuri temporis, ominor, Regnante LUIDPOLDO videbit Mite jubar placidumque sceptrum GErmana tellus. Ille furoribus. Pacem Gelonis, ille Othomannico Astro quietem comparabit: Ille olea facilis secundae Tranquillitatis tempora digeret; Et quod gemebat Marte sub aereo, Saevaeque Bellonae sub aestu Imperium, meliore pacis Ditabit auro. Sic ego; sic boni Vovemus omnes; sic male conscius Formidat hostis; sic Quirites Imperii, Proceresque sperant.

avan329
Ad Augustissimum Rom. Imperatorem LEOPOLDUM. ODE V. Imperium teneri industria. COndit regna labor vigil: Idem regna tenet. Navigim aestima Curas mobilis Imperi; Quod contra fluvium nititur. Incitus Nolentem rapit impetus; Ni remum moneas, ni valeas manu; Urgentesque laboribus Fluctus continuis submoveas rate. Undantes popularibus Motus dissidiis, civica praelia, Pugnantesque domestico Insultu poluli, Marsque ferocior Externa rabie calens, Quantis Imperium seditionibus, Quantis fluctibus impetunt! Non sic Ambracii torva licentia Insultat pelagi; neque Tyrrheni rabies horrida Nerei, Non Syrtis Siculi freti, Saevis omne latus cincta latratibus, Aut ira Acrocerauniis Incumbens scopulis, cum Boreae obstitit Auster, vel cum Aquilonibus Emotum pelagus sidera fervidis Undae dissidiis premit. Una sede sedent sollicitudines

avan330
Et Reges. Labor improbus Ni curas reprimat, magnanimi oppriment Vires Herculis. Impares Curis, ad solium ne stimulent sua Vota, aus pectoris urgeant Se desideriis. Ambitio insolens Est, id velle, quod opprimat. Vim metire prius, quam famulum caput Submittas oneri. Cadis, Si plus posse velis, quam valeas. Caput Erectum diademata, Ingentesque humeros, aerea pectora, Dextramque Herculeam petunt. Hinc sese Austriacis mentibus inserun, Hinc LUIDPOLDE tuis amant Portari Imperia et Regna laboribus; Cui nomen LEO Regium, Virtutemque LEO magnanimam dedit. Tu non desidis ingeni CAESAR, Tu patrio CONSILIO reges Pacis gemmea tempora; Tu Martistumidi praelia dextera, Atque INDUSTRIA aheneos Perfringes cuneos. Hinc facili fluent Auro saecula. Nam labor Profert Imperium in saeoula gemmea.

avan331
Ad Augustissimum Romanorum Imperatorem LEOPOLDUM. ODE VI. Firmissimum Regum et Imperatorum munimen- tum esse amorem et fidem subditorum. REgum purpureo ni solio accubet Incorrupta fides; mancipium sui Rex est nobile servi; Inter mille pericula Nunquam non timidum. Quae latus ambiunt Hastarum segetes, quae caput obtegit Observantia ferri, Et Mavortis acinaces, Et scuta, et galeae, et militis agmina, Congestaeque virum nobilium manus, Queis praestant famulatum, Hin Regum diademata Infestare queunt officiis, nisi Cor Germana fides obsideat. Metus Quamvis plurima possit, Solus cuncta potest amor. Praeceptor rigidus servitii est timor. Frangit, quod potuit flectere amor. Nero Falmmas spirat, et ignes, Et Romae excidium grave: Molli Rex sapiens imperio regit. Non stant regna diu, cum violentia Sceptrum torquet, et ense Saevit per jugulos furor. Nullum est nobilius regibus otium,

avan332
Quam quod fundat amor, quod fabricat fides. Hac arte AUSTRIA poliet: Hac RUDOLPHUS amabilis, Fundator generis tot diademata, Tot Regum trabeas intulit AUSTRIAE Hac et tu, LEOPOLDE, Flectis pectora civium Non invita regi. Vidit amabilem Germanus genium; et laetior, hic mea, Dixit, lora gubernet: Illi pectora civium, Et firmam manuum devoveo fidem. Si quisquam Imperium fraudibus impetat, Aut armis LEOPOLDUM, Nostrum trasadiget prius Pectus, quam feriat. Non superabilis Huic stabo clypeus. Sic tibi serviant Affectus, LEOPOLDE, Sic Germana fides canat! Ad Augustissimum Rom. Imperatorem LEOPOLDUM. ODE VII. Non vi et impetu, sed ratione et prudentia imperandum. NEc segnis aetas, nec nimium clens Sit imperantis. Turpis inertia Leges resolvit: mentis aestus Imperium rapit in ruinam. Urgenda dextra est desidis imperi: Fraeno calentis pectoris impetus

avan333
Est reprimendus. Temperata Lege manus bene sceptra flectit. Solis quadrigas luminis arbitras, Matres diei, nec bene diriget Frigens ad incessum Bootes, Nec Phaethon nimis incitatus. Uterque mundum non reparabili Premet ruina. Finge, domabiles Seni Bootae obtemperare Solis equos, nitidosque currus: Quae terra, vel quis pontus amabili Fruetur esca luminis aurei? Nec ver, nec autumnus, nec aestas Per decies revoluta secla Reviset orbem. Quin male conditi Non terminanda nocte latebimus, Priusque milleni nepotes Funereo tumulo inferentur, Quam conspicari gemmea Cynthii Tributa detur. Finge iterum rotas Phoebi coruscas insolentis Imperio Phaethontis ire: Quae Tethys, aut quis Nereus ignibus Non ebibetur; quae sola torridos Solis calores sustinebunt? Quodve nemus generabit umbras? Et regna, et urbes scilicet improbis Flammis peribunt; quique micat polus Dispunctus astrorum favillis, IN cinerem violentus ibit. Vim temperatam dextera postulat, Quae sceptra troquet. Non violentia,

avan334
Non aestus irarum, impetusve, Sed ratio moderatur orbem. Haec Austriorum gloria Principum est, Valere multum, velle minus temen; Habere fulmen, nec rotare; Et gladii cohibere flammas. Spiras Avorum Numina, Maxime LUIDPOLDE CAESAR: CONSILIO gravis, INDUSTRIa velos; utroque Magnanimus, facilisque CAESAR. Hinc gloriosis se bibi Faustitas Submittet ulnis: hinc Tibi saecula Auro laborabunt sorores Tergeminae, facilique longam Fuso quietem; sive Propontidem Ultor lacessas, seu Mareotida Sedare contendas, Scythaeque Edomitas reparare terras. Ad Augustissimum Imperatorem LEOPOLDUM. ODE VIII. Imperatorem et justum esse oportere, et sapientem. Haec firmamina Caesarum, Regnorumque salus sunt, SAPIENTIA, et Constans Justitiae tenor. Argos Imperii credite Caesares, Qui binis oculis, suis Regnis invigilant. Hinc solio edito, Ut celsae speculae, insident;

avan335
Commissi ut populi prospiciant bono; Et quae se eminus ingerunt, Advertant furias solliciti, et metus, Bellonaeque pericula, Et structas tacito Marte tragoedias Praevertant sapientia. Hinc troquent rutilum dextera acinacem, Ut plectant scelerum reos, Defendantque probos. Haec Themidis nota est, Nulli parcere crimini, Patronamque manum non nocuis dare. Qui parcit nocuo, et scelus Mansuetus tolerat, non nocuis nocet. Unum impune scelus trahit Ingentem seriem. Sic mala germina, Ni radicitus eruas, Immensi gremium marginis occupant. Non est saevitia, improbos Dignis suppliciis plectere; sed gravis Haec est saevities, malis Indulgere nefas. Qui medica manu Scindit putrida vulnera, Vel membrum resecat, ne pereas; cave Saevum dicere: saevior Est, qui grande manu vulnus amabili Tentat, nec prohibet malum, Sed solum tenui dissimulat cute Sanasse, unde nocentior Invadat sanies, et cruciatibus Vitam perpetuis agat. Haec est Austriadum gloria CAESARUM, Sic mundum Sapientia,

avan336
Sic et Justitia flectere. Respice Primos, OLEOPOLDE, Avos, Formas Imperii, Numina Caesarum, Exemplaria Principum, Patresque Archiducum? queis Sapientia, Et semper stabilis Themis Firmavit solium. Saecula quot fluunt, Ex quo semper amabili Successu soboles imperat AUSTRIA? Nec detrectat adhuc tuis Germanus, LEOPOLDE, imperiis regi. Quin ut sera nepotibus Tradas sceptra tuis, Imperium vovet. Ad Sacri Romani Imperii PRINCIPES. ODE IX. Non oportere Imperatorem moliri bella, nisi pacis amore; idque praestit urum AUGUSTIS- SIMUM IMPERATOREM LEOPOLDUM. QUid juvat densis glomerata turmis Bella moliri, rigidumque Martem Ferre per caedes populorum, et armis Scindere regna? Quid juvat Reges male dissidente Classe collidi, tabulare mille Navibus pontum, pelagoque grandem- -Imponere Martem? Bella si bellum parit, et sequentis Semen est primum, trahiturque longo

avan337
Ordine armorum furor, et profuso Sanguine crescit? Serviant laetae tua bella paci, Quisquis Augusto moderarre nutu Regna; tranquillae famuletur omnis Ira quieti. Finis hic belli est, reparare pacem: Non profanato vitiare ferro Regna; non flammis agere in favillam Moenia mundi Belluae est. rictu calido minari, Ire per caedes, jugulare fato Mutuo cives, sepelire totos Stragibus agros. Ah! satis ferri est, satis innocentis Sanguinis fusum, Cohibete Martis Tela Germani, solidoque inite Foedere pacem. Sic jubet CAESAR LEOPOLDUS; ite Ite GErmani, saturosque plagis Mutuis tandem prohibete vestris Caedibus enses. Si tot annorum implacido quietem Marte quaesistis; LEOPOLDUS armis Ferias dicit, niveaeque profert Munera pacis. Ille non lenti nimium furoris. Nec nimis proni, moderatione Impetum fraenat, placidusque ferri Otia donat. Ille Germani violenta belli Fulmina exosus; simulachra, dixit,

avan338
Ponite armorum, nimioque rixas Igne calentes. Martis obliti, patriaeque caedis Candidos Soles, niveam quietem, et Prisca Saturni revocemus aegro Saecula mundo. Si tamen bellum vocet arma; civis Patriam parcat viloare ferro, Sed Selymbrano metuendus Hebro Ferveat aestus. Thracius nostro melius premetur Bosphorus ferro, aus Solymaeus Hermon, Bactraque, et multo calidae cruore Strimonis undae. Donec hostili reparata caede Faustitas pacem vehat, et parentum Aurei mores preciosa in auro Saecula firment. Ad Augustissimum Romanorum Imperatorem LEOPOLDUM. ODE X. Non una virtute Imperatorem constitui, sed tota omnium collectione. QUisquis Caesareis per populos nutibus imperat, Privatum superet. Non bene se vel trabea aestimat, Vel cultu lateris purpureo, vel diademate; Non vastis populi servitiis, non opulentia,

avan339
Aut gentilitio stemmate; non laudibus inclytis Majorum, aut clypeis. Haec levis est gloria pessimo Quae quandoque venit. Sanguine prodire Agamemnonis, Aut Drusi, aut Curii et Scipiadum vile potest caput Thersitae indecoris: Sidonio Tityrus indui Ostro, ac immeritis temporibus cedere gemmeae Majestatis opes. Obsequium nobile civium, Densatusque cliens, divitiae Gangis et Indiae, Sunt fortis dubiae conditio. Gloria Caesarum Est virtus animi plurima. Qui pluribus imperat, Hunc plus posse decet. Sufficiet singula caeteris Virtus: non satis est Caesaribus, si unica deficit. Hunc et bella vocant, et dubii Martis acinaces Bellonaeque faces, et tumidi jurgia praelii; Hunc Marte edomito Pax niveis vecta jugalibus, Fas, et consilium, et jura Rei-provida-publicae In curas rogitant. Si feritas acrior Urbium Turres Marte quatit: si prohibet civibus otia, Tranquillosque dies, nec patitur currere gemmeis Candorem cythisis; hic opus est robore Martio, Constantique animo; quem neque mors grandine plumbea Invecta exanimet, nec volitans flamma praeoccupet Aegrotante metu; qui clypei more volantium Telorum fremitus excipiat; non pavidus mori, Si Fortuna ferat; vel jubeat publica civium Regnorumque salus. Si facili lumine blandior Fortuna irradiet, nec tragicis regna tumultibus

avan340
Turbetur; dominos obtineat tunc moderatio Frenos imperii. Caesarei pectoris indoles Haec est, ut facilem ad difficilem par sibi, et integer Sortem conspiciat. Munifica munera seminet Dextra per populos. Criminibus, si male pertinax Pectus conglacient, obviet inflexa severitas Et primo jugulet fonte scelus. Crescit in utile Germen, si timidum dextera damnatur ad otium, Et stirpis metuit falce vel igne urere noxiam. In caelum pietas; haec basis est Imperii unica, Firmamenque potens: in miseros pectoris aurei Propensum studium; in non nocuos impigra gratia, Affectusque calens: in nocuos dextra severior; Haec Regem faciunt. Unica virtus popularibus Privatum nebulis eximit: at dempseris unicam Virtutem Imperio, jam vacua est verticis Infula. Ad Augustissimum Imperatorem LEOPOLDUM. ODE XI. Caesarum laus summa est, cum civibus pacom habere, cum vitiis bellum. ARchetypon regentum Caesarum est Numen. Cui caelum dedit imperare Gentibus, et verendam Dexteram sceptris oneravit, nitidumque cinxit

avan341
Frontis ebur pyropis; Numinis ritu regat orbem; placidaque pace Civibus otiari Donet; at bello generosus vitium fatiget. Hoc decet imperantem. Ferias tandem dare ferro, et studiosa amicae Arma rotare pacis: Quae fides, et fas populorum sequitur, salusque Et niveus parentum Candor, et mores preciosi, riguaque vena Saecula faustitatis. Si tamen murmur grave belli lituis Gradivum Concrepet, arma vertat, Qua scelus surgit. Pietas huc monet elocare Robur, ubi venenum Crimen infundit. Vitiosos resecare ramos, Parcere fructuosis. Cultor hortorum solet; artus putridos Machaon Ende vel igne tollit: Huc rotat miles sua tela, unde malum minatur Huc bonus Imperator Martis invicti decumanos agat apparatus, Qua metuenda surgunt Monstra, Cocyti male ab umbris generata; Numinis execrandus, Impii ritus, furor et vis animi impotentis Sternere templa Divum Pertinax, sacras violare improbitate flammas, Effigies protervo Ungue Sanctorum lacerare, in cinerem solutas Caelituum tabellas Spargere in ventos, diadema Imperii Quirini

avan342
Perdere, barbarorum More supremum Latii Flaminis arbitratum Vertere fastuose. Multa monstrorum generosi AUSTRIADAE potente Edomuere dextra: Multa sed restant Tibi CAESAR LEOPOLDE: ferrum Hydra Tuum reposcit. Occupa his monstris animosum chalybem; et quietem Civibus elabora. Caesarum haec laus est, populorum vitia edomare. Est aliquid, potentis Imperi fines procul extra patriam movere, Aut populos timore Frangere externos, gravidoque agmine Martis undas Strimonis innatare, Ire per caedes Scythicas, Threiciamque Lunam, et Odrysios furores Subdere, et Lauros inimico eripere invidendas; Est aliquid, domare Nutibus mundum, et numeroso dare jura civi: Prima tamen potentis Caesaris laus est, populorum vitia edomare. Ad Augustissimum Romanorum Imperatorem LEOPOLDUM. ODE XII. Civium et animorum unione regna conservantur. VNita virtus fortior eminet, Dispersa torpet. Non bene milites

avan343
Hostem fatigant, in phalangem Ni coeant, aciemque jungant. Perire si vis, artubus abseca Artus, peribis: pectore brachia, Pectusque cognato revelle Collo, humeros humeris recide; Adempta vis est. Distrahe corpora Compacta, totum robur ademeris Augusta nec stabunt theatra; Nec Pharias Obeliscus audax Subibit auras; nec Mareotico Fusas metallo Caria porticus Tollet, nec aeratas Canopus Pyramides dabit inter astra Levare frontem. Scilicet omnium Ruina certa est, tollere vincula, Nexusque membrorum secare. Dissidio periere classes, Et Regna, et Urbes. Tuque Alemannia. Per dissidentum jurgia Principum Discerpta, vix spiras, et inter Tam varios lacerata fluctus, Vetusti honoris naufragium times. Sed enatabis. Sic mihi Caelites Boni annuerunt, quando sceptris Austriacam LEOPOLDE dextram, Frontem Coronae, et purpureo latus Dedisti honori. Tunc procul AUSTRIA Virtus refulsit; quaque sparsit Fama tuum LEOPOLDE nomen. Germana amores protinus aureos Corda induerunt. Hinc micat unio

avan344
Virtutis, et concors voluntas, Et stabiles adamante sensus. Unita virtus quid valeat, scient! Olim subacti cornua Bosphori. Caelique despector Britannus, Et Getici fera bella Martis. Ad Augustissimum Romanorum Imperatorem LEOPOLDUM. ODE XIII. Consilia Principum non esse evulganda. NAturae vitium est, abdita mentium, Secretosque sinus pandere. Maxima Ars est, quae scieris, pectore claudere, Ne ad plures veniant. Pythagoram licet, Privatus sapiat: non ita Principes Certant Harpocrati. In Principe lumina, Et frons, et cilium, et nun#tus, et omnium Membrorum articulus, gestus, et actio Ostendunt animum; et lumine proditur, Quod lingua tegitur. Sollicitus rei Quaesitor tacitae frontis in area Argumenta legit mentis, et abditos Sensus enumerat. Quin taciturnitas Prodit saepe animum. Hinc quod tot habet vias, Et sciri pectitur, cautius occulat Princeps consilium. Dum tacito tenet Momenta Imperii pectore, pondera Majestatis habet: quod loquitur, loqui

avan345
Creduntur tripodes; et reverentiam Lucrantur tacitis ipsa silentia. Sic undis fluvios qui tumulantibus Fundum dissimulant, vel veneratio Vel formido colit: si pateat sinus, Aut terra emineat, bellua quaelibet Turbabit laticem. Sic DEUS abditur Cultum sollicitat, quoque magis latet Occlusus tenebris, hoc colitur magis. Quae non conspicimus, suspicimus magis. Ignoret populus, scire quod obfuit. Res fauste vehitur publica, consili Cum momenta latent. Vis reverentiam LUIDPOLDE Imperii? Consiliis, Numae Exemplo, Tacitam concolia Deam; Et Consum tacitis in tenebris cole. Tecum cum loqueris plurima, plurima Celabis reliquos. Consilium optimum, Vanum est si pateat. Consiliantibus Hanc legem statue: Arcana silentio Condat Sigalion; nec prius eruat Vis vocem labiis, quam medio exprimae Tortor corde animam. Augusta silentia Fastis historiae materiem dabunt.

avan346
Ad Augustissimam DOMUM AUSTRIACAM. ODE XIV. In electione Augustissimum Romanorum IMPERATORIS LEOPOL- DI omen. ORegum, legumque parens Diva AUSTRIA, Caeli Maxima progenies, Fecunda Mater CAESARUM, Europae columen, Cor mundi, gemma Tonantis, Imperiique vigor Et unio Germaniae; Ingenti major fama; quam suspicit Indus, Memnonidaeque stupent, Et regna Thules ultima: O soboles dilecta DEO! cui purpura fastos Exarat innumeros; Cui Regias quam plurimus Per trabeas numeratur Avus: tu saeva minantum Praelia Thyssagetum, Threslaeque Lunae cornua, Dacorumque potens fregisti inamabile robur. Tu populis dominos Ponis lupatos ultimis: Tu spargis cum Sole manus, annique repostas Imperiosa vias Perrumpis, ac Atlanticum Oceanum AUSTRIACIS cogis parere lupatis. Invia nulla via est Tui vigori roboris.

avan347
Vel pacum, vel bella seris; vel pace, vel armis Sollicitas animos Tuis tributa fascibus. Pendere, et Augustos sceptro inclinare tiaras. Si qua tamen lateat Ignota mundi semita, Jam tuus exoritur domino LEOPOLDUS In ostro, Cui famulante manu Gloria quadrigas provehit, Ut subigat curru telluris colla marisque Praelia compositis Victor serenet fluctibus. Ille (poli secreta canam) glaciale Geloni Marmor, et Haemonias Nives, profuso sanguine Hostili, in mores coget migrare tepentes; Occiduumque diem Ortumque pace vinciet. Ad Augustissimam DOMUM AUSTRIACAM. ODE XV. In scelerato capite non stare solidum diadema; stare firmum in Austriaca Familia. VErum est: Sacrilegum laurea verticem Dedignata fugit; nec diademata Stant secura scelesta Magnae frontis in area. Virtus et solium indissociabili Vivunt conjugio. Divide foedera,

avan348
Virtutemque serenam Majestatis amabili Deturba solio! protinus, omine Infausto, fugiunt verticis infulae, Et sceptrum, laterisque Sese purpura surripit. Nimirum trepida est magna potentia, Ni virtus stabili pondere degravet Pulvinaria Regum, et Ira turbinis eximat. At felix placidis AUSTRIA fascibus, Virtutis soboles, progenies poli, Fas justumque secuta Ad confinia siderum! Te non ambitio, non trabeae impotens Ardor sollicitis ignibus impulit Ad tractanda lupata, Regnorumque ferociam Flectendam arbitrio. Tu populos regis, Sed tecum studiis aucta recentibus Virtus fraena gubernat. Tu clemente modestia Scissos concilias foedere Principes; Et Martis placido mitis acinace Solum parta tueri Majorum patrimonia Conteta, auspiciis Numinis occupas Augusta Imperii sceptra. Quid augurer? Vera effatus Apollo Aurem jam mihi velicat. Quando, inquit, meritis turgida patriis, Non cessas paribus crescere nisibus;

avan349
Non cessat tibi sacras Caelum nectere laureas. Ut crimen fugiunt, sic diademata Virtutem sitiunt. Cedere ab AUSTRIA Nescit gloria, dum se Virtuti inserit AUSTRIA. Ad augustissimum Romanorum Imperatorem LEOPOLDUM. ODE XVI. Nulla arte Principum gloriam prophagari feli- cius, quam cultu Reglionis, et litera- rum cultura. AUgusta clari gloria verticis Est esca Regum. Fervida Principum Fames, sitisque attenta famae Non modica satiatur aura. Ut gloriosi fulgura nominis In posterorum saecula transvehant, Et vivat semper laureatas Fama tubas animet, laborant. An non eadem quaeritur orbita Perenne nomen. Semita sanguinis Placet Neroni: liberalis Dextra Tito: facillisque Nervae In subditorum fenora lenitas: Superba Cyro Pergama, et aureis Aedes coronatae colossis Et Tyrii monumenta caeli. Quam quisque amavit, persequitur viam

avan350
Lucrandi honoris. Tempora caeteri Longaeva fallunt, et metallo In senium sua facta ducunt: Sed non perennant. Ista rapcibus Sunt praeda fatis, et lachrymabili Urgentur urna, dum ruinam Semper edax minitatur hora. Aeternitati Principis optime Sudat Minerva, et vi Sapientiae Nusae laborantes, gravique Ingenio stimulata penna. Quanto sequentis nomina saeculi, Senesque fastos, Maxime Caesarum, Olim fatigabis labore, Sive tuo superata Marte Narrentur olim Bactra, vel Artace Subacta bello; seu magis aureae Tranquillitatis sub lupato Compositus recinatur orbis? Tibi Poetae Pierios agent In plectra ludos; eloquio tibi Sudabit Orator; sequenti Historicus memorabit aevo Illata Dacis bella; Geometra Describet orbem, quo tibi millies Laurus virescat, quo trophaea Fama metat studiosa laudis. Tibi Mathesis grandia maximis Dimetietur sidera lineis, Nomenque describet serenis Grande tuum, LEOPOLDE, stellis Sic in futuri saecula temporis

avan351
Sistere praesens, nec fugientibus Annis fatigari, nec ulla Vi poteris LEOPOLDE capi. Ad Augustissimum Romanorum Imperatorem LEOPOLDUM. ODE XVII. Ejus clementia et benignit as commendatur. TEmperas ferri, LEOPOLDE, flammas, Et manu fulmen minitare parca. Caesarum haec laus est, graviora posse? at Velle minora. Sortis Augustae proprium est, nocere Nolle, cum possis; pelagusque fervens Mente tranquilla, placidoque frontis Sole tueri. Sic polo Titan medio serenos Exerens vultus, nihil evolantis Tractibus fumi, nihil obstinata Nube movetur. Sic DEUS nulla jaculantis ira Mobilis, ridet petulante dextras Impete armari, vacuoque jactu Tela redire. Te parem Soli, similemque magno Numini fingis, LEOPOLDE: supra Horrida incedis, positasque subter Despicis iras: Sanguini indulges facilis, benignis

avan352
Legibus frenas populos, nec oris Hubilas risum, ciliive pulchram. Irida condis. Si jubes, gaudet tuus imperanti Obsequi Civis: neque servientem Aggravas durus; neque negligenti Saevior instas. Austrium servas, LEOPOLDE, callem: Dum jubes, addis stimulum obsequendi Lege non dura, placidisque segnes Nutibus urges. Neminem crudus nimium fatigas, Neminem mollis nimium remittis: Patris exemplo, Pius Imperator, Omnibus idem es. Hic fuit semper tenor Austriorum, Sceptra clementi retinere dextra, et Jure cum possis nocuisse, nulli Velle nocere. Ad Augustissimum Romanorum Imeratorem LEOPOLDUM. ODE XVIII. Imperium Austriacum non subjacere Fortunae, quia virtute firmatur. ERrat, favorem quisquis amabilis Sortis perennem fingit, et aureos Diesque, gemmatasque lunas, Et placidum sine Marte regnum.

avan353
Fortuna, pulchris invida laudibus, Amica fraudis, currere saecula Auro laborata, et recusos In precium vetat ire menses. Si quando laurum temporibus dedit, Non haec secundae est pronuba laureae: Nec antecedentem triumphum Sors eadem cumulat sequente. Quin si jocantis gratia Nerei Aurae quietis non sine risibus Se crispat, et tranquilla in undis Astra refert, hilaremque Solem; Tempestuosae tunc magis admone Temet procellae, nec facili maris Tranquillitati crede pinum. Ista quies meditatur aestum. Adversa sors est aspera prosperae, Severa blandae, Et (quod metuas magis) Plerumque lauros, et serenum Aggreditur diadema frontis. Jurata nulli, magna pericula Miscet favori. Nempe ubi deficit Virtus, coronarum serenum Horror agit, trepidusque pallor. Non Austiorum sic diademata, Et jam quaternis purpura saeculis Producta nutat; non rotanda Sceptra tua LEOPOLDE dextra. Cum Rege quando dividit Imperi Illustre Virtus nomen, et inclitos Ornat tiaras, nil adepti Juris habet, inimica semper

avan354
Fortuna sceptris, Inviolabili Necessitati est caetera funeris Subjecta majestas; coronam Ni solidet, trabeamque virtus. At quae coronat, pulchra fidelibus Te vitta gemmis, dum socio micat Splendore Virtutis, quieta Sceptra tibi LEOPOLDE firmat. Discede regnis perfida ab Austriis Fortuna. Vires non habet impetus. Insanienti cum furori Stat clypeus, solidata Virtus. Ad Augustissimum Romanorum Imperatorem LEOPOL DUM. ODE XIX. Imperia mala cito interire, Austriacum duraturum. QUem Fortuna, faventibus Adspirans Zephyris, ad diademata Et Regum trabeas vehit, Ac magno celebris fenore nominis Pulvinaribus inserit Augustis Dominum; si nimium suis Adblanditus honoribus Expandat gravidis vela Favoniis, Luctantemque cupidinem, Et votum immodici pectoris aestuans Loro non teneat brevi; Infelix Phaethon, queis male sederat,

avan355
Pulvinaribus excidet, Confusus cinis, et victima gloriae. Sors in pectora blandior Irrepit vitiis; et simul optimae Mores inficit indolis. Rarus non aliquo crimine purpuram Foedat, vel capitis jubar Obscurat vitio. At qui positus thoro, Insanis nimis ausibus, Impugnarer DEUM tentat, inutili Conatu atterit impetum, Et lapsum ipse sibi, et fulmina fabricat: Quamvis suppositos metu Constringat populos, ipse timoribus At nunquam satis eminet. Majorem Dominum semper habet monor. Ad cujus paveat minas, Et fulmen trepidet. Scilicet, improbos Rex terret populos; DEUS At fulmen gravius Regibus intonat. Si bello Imperium gravent, Aut se fulmineo turbine subditi In vulgi excidium rotent, Et turpi dominam crimine purpuram Foedent; innocuum DEUS Patrono solium fulmine protegit. Semper supplicium prope Grandis culpa trahit: nec Nemesas brevem Cedit supplicio moram. Instat semper atrox ultio crimini. Quod si tarda venit, tamen Tandem consequitur, quod sequitur scelus,

avan356
Et plectit gravius, manu Compensante moram. Sola nequit gravi Virtus interitu mori, Et sese tumuli juribus eximit. Justis pronius imminet Numen Principibus, quos parit AUSTRIA, Jam longa serie Imperi Germani ad trabeas, quos vigor ingeni Et recti studium, et fides, Prudens CONSILIUM, INDUSTRIA fervida Commendat patriae Patres, Aeternis populi non sine plausibus. Augur non dubius cano: LUIDPOLDE, Imperium, per tot Avos tibi Transmissum, decimis quoque Transcribes Atavus sero nepotibus. Nam qui sceptra nocentia Longum non patitur vivere saeculum, Idem sceptra DEUS pia Mandat Nestoreum vincere saeculum. Ad Augustissimum Romanorum Imperatorem LE OPOLDUM. ODE XX. Principum vita cordi est Superis: Austriacos Imperatores DEUS protegit. IMpune nemo vulneris arbitrum, Exercet ensem in funera Principum. Cavete, quos vindicta telo

avan357
Exstimulat, vel acerbat ira In imperantum fata, Nocentium Semper furori grandius intonat Vindicta telum. Nemo Divos, Enceladus licet, insolente Lacessit ictu; quem grave protinus Non insequatur fulmen, et ignei Emota tempestas olympi, Et rabies furiata mundi. Augusta Regum sceptra rebellibus Tentare signis, est solium Jovis Movere caelo. Ni reducas Ense manum, Jovis Ales ungue Librabit ignem, quo scelus in tuum Cinis recumbas. Numina vertices Regum tuentur; providaque Nube tegunt diadema frontis. Quin jam tonantis fulmina Vandali. Et aestuantem in praelia Parrhasin, Martisque fervorem Geloni Impavidus LEOPOLDE spectas? Minantur? irae sunt sine viribus, Cassumque fulmen, quando ferociunt Caelo reluctante, et tuentis Dextra DEI diadema curat. Infractus ampla e pectoris area Aude tumultus cernere, et arduos Inferre vultus, qua timenda Mars tonuit fremebundus hasta; Qua se flagello Dux Borealium Bellona jactat saeva cohortium, Ferroque formidanda et igne

avan358
Cum populis resupinat Urbes. Furor videtur, sed carer impetu, Et confili expers mole ruit sua Quasque architectatur sagittas, In propriam furiat ruinam. Quin si trecentis se Mareotide Evolv at unda classibus, et salo Soloque late comminetur Threjiciae dominator orae, Saevosque Thraces, et Scythiae vagas Gradivus arces Austriae in ultimam Trahat ruinam, Pannonesque Strimonius metat horror agros: Nempe Austriorum proferet irritum In damna Martem. Nam vigilat polus Tuae soluti, perfidoque Excidium jaculatur hosti. Caelum inquietat, qui tibi praelia Indicit hostis. Tu Geticis super Ferere acervis, et triumphos Thyssagetum in clypeis notabis. Tu, qua Propontis saevit, et obviat Freto Corinthus, Marte Alemannico Trophaea plantabis, decora Austriacae monumenta famae. Sed nec sonabunt classica civico Incensa bello: quando benignitas, Et dextra clemens, plus feroci Ense, feros animos quietat. Vim temperatam Civibus admoves, Blandeque ducis, non trahis impetu. Hac arte placari Leones,

avan359
Et Geticae dedicere Tigres. Haec sancta fraus est, qua tibi subditus Orbis quietem discit, et aureus Candor tuetur, mutuoque Corda fides adamante nectit. Utcunque sed Mars exterus infremat, Vel civium ardor prava minantium Insanientes per calores Dissidium populorum acerbet; Habes Tonantem pervigilem tuo LUIPOLDE sceptro. Legitimum DEUS Tuetur Augustum; et rebellem Fulmineo quatit igne dextram. Ad Augustissimum Romanorum Imperatorem LEOPOLDUM. ODE XXXI. Eucharisticus panis est Austriacorum Regno- rum alimonia. NUnquam studebis sigmata Persico Superba luxu, aut pocula fusilis Liquore baccae temperata, aut Daedaleas superare cenas. Post apparatus Phasidis, et graves Mensas Apici, post Halyatticas Cenas, recrudescit fumantis Vis stomachi, calidasque acerbat Sitis medullas. EUCHARES Austriae Est esca Stirpis, regia Caesarum

avan360
Altrix, ab Habspurgo Parente Archiducum preciosa mensa. Hac ille primus nomins Austrii Fundator esca in sceptra potentiam Attaxit, Augustumque honorem Caesaream in trabeam vocavit. Hic robur armis, hinc animis vigor, Virtusque pugnax Martis ahenei, Et inter undantes procellas Mens stabili inviolata puppi: Hinc faustitatis vena perennibus Itura gemmis: hinc niveos salus Datura Soles; fiinc redemptae Pacis honor, fideique splendor. LUIDPOLDE, cernis, qua venit Austriae Aurora gentis, tot diadematum Praenunciatrix, totque honorum Imperii, triplicisque Regni Augusta Mater? Cernis, et indole Non segniori patria perlegis Vestigia, et magnos avita Insequeris pietate Patres. Quid ominemur? Fortium hic est cibus: Dicamne fortem in praelia spiritum Hinc nasciturum, quo feraris In medias LEOPOLDE turmas; Seu quas Gelonus Parrhasia procul Ferro timendus duxit ab Arcade; Seu quas Othomanni furentis Ira trahit rabiesque Daci? Cum pauca dico, plurima cogita: Nam vis in uno plurima verbulo est.

avan361
HIC PANIS EUCHARISTIA. Audi Quod Provis anagramma quondam Tuis canebam: PANIS HIC AUSTRIAE. Nec plura dicam: hac voce perennium Dixi coronarum virorem, et Austriadum sine fine lauros. Ad Augustissimum Romanorum Imperatorem LEOPOLDUM. ODE XXII. In Austriacam Domum nunquam peribit Invidia, quia ejus gloria semper durabit. EXsurge felix AUSTRIA, Caesarum Augusta Mater: tuque beatior Columna stirpis, Imperantum In numerum LEOPOLDE transi. Suffragiorum jam tibi candidus Applaudit ordo; jam diademata Se vertici acclinant, manumque Sceptra rogant, latus ambit ostrum. Sed invidorum dentibus obsita est Via imperantum. Quisquis in ardua Entitur Regum theatra, Ni medias generosus intret Livoris iras, seque per obvios Infundat aestus; ludibrium sui Jacebit ardoris, suoque Ambitio reprimetur ausu.

avan362
Sic est: nitentem qui radiantibus Decurrit axem Cynthius essedis, Terrae vapores, queis tegatur, Ipse sibi trahit in volumen. Haec eminentis gloria gloriae est: Natura quidquid magnificum tulit, Virtutis enisu ante ire Et titulis supereminere. At corde livor suscitat igneas In arma flammas. Namque quod invidet Exulceratus, bellicoso Marte petit, tumidoque saevus Lacessit oestro. Quisque retundere Gestit, quod anteit; seque super gradum Levare magni, gloriaeque Colla super pede inambulare. Sic est: sed ales fulminis armiger Tibi ministrat. Torqueat improbos Belona serpentes, gravique Marte tonet furiatus orbis; Hic arma stringet fulmineo procul Timenda jacut; teque superstitem Svervabit irae. Hac morte livor, Quam fabricat, solet interire. Exinde vives non tamen invidi Morsu carebis. Scilicet AUSTRIAE Nomen perenne est: hinc perennem Invidiae trahit ipsa nubem.

avan363
Ad Augustissimum Romanorum Imperatorem LEOPOLDUM. ODE XXIII. Princeps, qui suos cives amat, amatur vicissim et colitur. CUi sceptrum Fortuna dedit, qui nutibus orbem Flectit, et imperio Vives et urbes temperat; Ne metuat, metui metuat. Timor unicus iste Principibus liceat;{?ATypogr} Malintque amari subditis. Infelix nimium est Regis praestantia, quando Excubias lateris Formidat ipse proprii, Non minusac hostem, circumque frementia tela. Quisquis amore caret, Terrore frustra cingitur. Principis ira feri populorum provocat iras, Insidiae insidias, Minae minas exsuscitant. Qui formidari vult, formidabit et ipse. Tutius Imperium est, Coli, foveri, diligi. Hoc regnum LEOPOLDE tuum est: Spectatus amaris: Nomen amicitiae Vocas ad aulae purpuram: Et quanto fortuna tibi praestantior auras Afflat in obsequium,

avan364
Tano tuis benignior Affulges Princeps: Te non poscentibus ultro Insinuas facilis,{?ATypogr} Et Patris atque Caesaris Nomina confundis, miscesque in Caesare Patrem Prodigus alloquii; Minusque Caesar subditis, Quam Pater esse cupis. Sic te LEOPOLDE veretur Nobilitatis amor, Et civium custodia; Quique tuus dici potuit, nihil amplius optat, Quam documenta dare Etiam profuso sanguine Te quod amet; laudemque putat sibi quilibet esse, Si fera sors jubeat, Suo mori pro Principe. Ad Augustissimum Romanorum Imperatorem LEOPOLDUM. ODE XXIV. Dolorem, quem orbis in funere FERDINAN- DI III. et IV. concepit, temperat electio Augustissimi IMPERATORIS LEOPOLDI. FLevimus, quando violentiore Mors tulit Fratrem nece FERDINANDUM, Et sepulchralem media induerunt Gaudia luctum. Flevimus, quando pia pompa PATRI Ducta, funesto nimis apparatu

avan365
Compita atravit, cineremque sacra Condidit urna. Flevimus: nec se miserandus anno Luctus exhausit, tepidamque semper Lchrymam trusit lachryma, alterique Altera cessit. Scilicet nullos dolor efferatus Accipit fraenos; neque gloriosi Principis maestum satis ulla deflet Lachryma fatum: Donec aequalis, meliorve Princeps Torqueat sceptrum; soliumve Patris Natus inscendat, paribusque flectat Legibus orbem. Nunc, adhuc quamvis madeant priore Lachryma vultus, cecidit querendi Causa, et abstersus dolor in serena Gaudia migrat. Nempe jam Patri similem videmus Caesarem; dum tu, LEOPOLDE, jura Civibus dictas, populosque eadem Lege gubernas. Par tibi virtus; studiosa recti, Suavis affatus, rigidique sceptrum Nescium ferri, geniusque dulci Nectare manans. Te piae leges, et amica legum Pax triumphali comitata plausu, Et fides, et fas, et Apollinaris Gratia stipat. Si tamen bellum grave classicorum Intonet murmur; tibi Martialis

avan366
Dextra pugnaces domitura Thraces Fulminat armis. Unde nec fatis obiisse Patrem Credimus. Vivit, LEOPOLDE, dum tu Vivis, et Patris meliore pensas Funera vita. Ad Augustissimum Romanorum Imperatorem LEOPOLDUM. ODE XXV. Nullum beneficium perit minus, quam quod confertur sapientibus. NEscitis, quibus affluit Fortunae obsequium, rursus et effluit Rerum copia inutilis, Quo laudabilius munificae loco Condatis bona dexterae. Perdit saepe bonam gratia gratiam, Ni dignum inveniat locum. Illuc munifici munera pectoris Magni evolvite Principes, Spes magna unde redit, nec sterili jacet Semen depositum solo. Infecunda perit gratia, publicae Si nil fructificet rei. Infecunda perit, quae sceleri datur. Nam nunquam sine publico Damno criminibus divitiae affluunt. Fecundo ille locat solo, Qui Musas alit, et pauperem Appollinem.

avan367
Huc, CAESAR, pia largitas Dives muneribus promicet. Utilis Haec est munificentia Quae nutrit dominae vim Sapientiae. Olim sic polus aureo Nimbo deciduus, fluxit amabilis In cunabula Palladis: Nunc, nascente iterum Pallade, vilior Aedem pauperies subit. Sic se divitiae vilibus ingerunt; Urget pauperies probos. At quamquam levius nemo ferat malum; Nemo ferre tamen minus Debet, quam sapiens. Hic dominabitur Astris: quid male subtrahit Tellus auxilium? se sapientibus Non parcus polus ingerit, Stellarumque micans servitium intimat: At terra obsequium negat, Quod stulto capiti saepius applicat: Quod Marti asserit impetum, Ingentesque alit in praelia spiritus; Hoc magnos Academiis Enutrit genios, Spes ubi militi Praedae acciditur, occidit Decertandi animis. si sapientiae Se stipendia sutrahant, Magnis ingeniis dura retunditur Musarum patientia. Vis, CAESAR, sapiens consilium? Fove Musarum patrimonia. Musae consiliis erudiunt viros.

avan368
Ad Augustissimum Romanorum Imperatorem LEOPOLDUM. ODE XXVI. Felix Respublica, cui imperat LEOPOLDUS. FOecundiorum quae natet AUSTRIAE Carina laudum, quantus in arduum Nepos nepotem gloriarum Raptet iter, subeatque callem Sequens prioris; quo diademata, Laurique frondes ordine profluant, Leges in ALBERTO, AUSTRIORUM Magne Nepos, LEOPOLDE, Patrum. Illi eruditae filia Palladis Virore frontem laurus inambulat, Phoebusque, dictantesque Musae Ingenuum sibi pectus aptant. Illum feroci fervida spiritu Vis bellicosae laudis avarior Succendit, armatusque Mavors Magnanimos vocat in furores. At non cruoris prodiga dextera, Sed parca caedis, quamlibet incita Procella convolvat tumultus, Et tacitum veniaeque largum Proritet ensem. Nempe magis caput Augustum adornat nescia sanguinis Corona; bellaceque palmas Innocuum diadema vincit. Quod si minetur sors fera turbine

avan369
Rerum ruinas, rectus et integer Sub mole mundi collabantis Durat Atlas, cohibetque lapsum. At nec supino te ligat otio Quieta virtus, quin pribus Patres Sequaris ausis, et coronas Imperii, LEOPOLDE, eodem Labore vincas. Sanguine ab AUSTRIO Natus, bibisti sanguinis indolem; Ternumque maturam juventam Caesareo diadema nexu Tuam revincit. Te Duce laureas Quot Mars parabit? quae venientium Messis triumphorum vetustis Adjiciet nova regna regnis? Sic advovemus! Publica commoda Si quisque tecum civis amaverit; Felicitas regni tenebit Consiliis stabilita clavum. AD CAROLI V. IMPERATORIS MANES. ODE XXVII. Imitatorem CAROLIV. esse LEOPOL- DUM IMPERATORERM. OAustriorum CAROLE Principum, Et maximorum gloria Caesarum, Invicte tot bellis Monarcha, Totque caput redimite lauris; Te Martis horror splendidus aspici, Te bellicarum praemia frontium,

avan370
Palmaeque frondentesque Lauri Et famulus comitatur acres Mars in triumphos. Te posito minor Furore Maurus plus decupla vice Sensit triumphantem, et frementes Armeniae tibi flexit arces. Te Bosphorani decolor aequoris Fluctus propinquis, non sine fletibus, Narravit Afris; ter subactus Odrysia Solymanus ira Terram momordit: Te Libyes procul Expavit ardor: Te Numidum fuga, Testata victorem, imperato Deseruit sua castra cursu: Te qua potenti Marte sequentium Invicta adurges signa cohortium, Praeoccupato fama cursu, Dum dominum canit, atterentes Spargit timores. Quid famularia Dicam subactae colla Alemanniae, Aut detriumphatos Batavos, Vangiones, domitosque Gallos, Anglosque fusos? Te Wahalis reis Adorat undis; te refugis timet, Garumna ripis; te Visurgis, Te famulo veneratur Ister Rhenusque fluctu: te Rhodanus colit, Ararque et Albis; te Tanais procul, Et Mosa, Scaldisque et gemente Eridanus reveretur alga. Te, quidquid ambit Nereus, et vago Sinu Amphitrite colligit, obvio

avan371
Arridet amplexu, et quietas Oceanus tibi sternit undas. Quacunque terrae Sol habitabiles Illustrat oras CAROLE, Caesarum Caesar vocaris, Rexque Regum Magnus Atlas, columenque mundi: Idem timenda fronte severior Et temperata lege supercili Mitis: serenus idem, et acer; Atque timor populorum, amorque. At Martialis gloria nominis Et fama magni Principis ardua, Clementiae laus, lenitatis Elogium, decus aequitatis, Et cura caeli relligiosior Non tata tecum, CAROLE, funebre It in sepulchrum; nec fatiscit In cinerem resoluta virtus. Adhuc recenti, quam tibi gloria Ad tot triumphos scripserat orbitam, Calcatur incessu, parique Insequitur LEOPOLDUS aestu. Illi capacem non popularibus Natura mentem viribus imbuit; Jussitque nil nimis timere, Nil nimiis adamare votis. Illum decori pectoris hospita Ad alta virtus grandibus educat Matura curis, et Parentum Pulcher honor vocat ad coronas. Illi futuri mens bene conscia, Et anteacti temporis arbitra,

avan372
Justumque, Legesque in juventae Flore, gravem statuunt Senatum. Illi eruditi est copia CONSILI, Et aequa mentis libra negociis Examinandis, quae revolvit Difficilis facilisque casus. Illi probati INDUSTRIA pectoris Partem laborum Numinis expedit; Curasque divisas regendi Imperium, generosus haurit. Illi fluentis vena pecuniae, Et liberalis copia dexterae Se non avaro prodit alveo, Et riguo populorum amores Lucratur auro. Nempe recentium Qua gratiarum flumine defluunt Opes, inexhaustasque pleno Divitias ruit amne Princeps; Illac remigrat gratia civium, Aestusque fervens obsequiis: eo Tendunt amores, unde manant Munificae monumenta dextrae. Hinc et frequentant agmina civium Ultro volentem, et pectoris occupant Patentis arcem, et gratioso Insidias statuunt amori. Quin bellicosis empta laboribus Illum coronat gloria, et arduus Togae Senatus; plurimoque Pacis amor comitatur auro. Quocunque sese CAROLU sincitat Vel igne Martis, vel melioribus.

avan373
Pacis tophaeis; hacsequentes Acer agit LEOPOLDUS ignes. O quantus armis, si fera classica Martem perorent, induet obrutum Mundum trophaeis! quam severo Arma fremet LEOPOLDUS aere! O quantus aureae pacis in Iride Virernsque oliva se niveis aget Caesar quadrigis, dum beatos Eilio revocabit annos! Auditis? an me lene micantibus Illudit astris pompa serenior? INDUSTRI aque et foederato CONSILIO stabilita fraena Gratatur orbis? Pergite sidera Impendioso munere Caesarem Servare, mundi qui ruinas Impediat subeunte collo, AD ROMANUM IMPERIUM. ODE XXVIII. Augustissmum IMPERATOREM LEO- POLDUM esse FERDINANDII. imitatorem. IDem Caesar, et Innocens, Orbis prodigium est. Purpura, quae latus Circum fluctuat arduum, Raro labe caret. Fulgida nomina Fumus plurimus inficit: Et quod conspicuum se jubar exerit Frontis, nubibus objacet.

avan374
Pulsantur Zephyris ac Aquilonibus Celsorum juga montium: Sublimie solio cernere vertices Regnorum famulantium, Nec vento aut facili sorte tumescere, Ut res plena periculo est, Sic est prodigio res similis. Tamen FERDNANDUS sine crimine Pulvinar tenuit Regium, et integer Effulsit diademate. Non illum solio adnata licentia, Et laudum sitis aemula Vssere illicitae fulgure gloriae? Impunisve potentia Vim ferri manibus fortibus indidit. Non illum ambitio impotens Aut motus animi seditionibus Vexavere domesticis. Non magni Zephyrus nominis integram Vicit pectoris aream. Sed (duxisse putes aethere sanguinem) Purus labis et integer, Intrase melior, perpetuum suus, Inter mille negotia Curarum vacuus, tormina mentium Sic gessit diademata, Rex, Caesarque sui, ut sollicitudines Aut regnorum inamabile Non sentiret onus, pulchraque nomina Augustamque potentiam Menti non nocuae jungeret, et simul Esset Caesar, et innocens.

avan375
Haecest AUSTRIADUM gloria! purpuram Servant innocuam, et procul Augusto solio crimina submovent. Talem credimus, Imperi Qui nunc fraena tenet, grandior aspici LUIDPOLDUS Patriae Pater, Terrarum dominus. Non ego dixerim FERNANDI diademata Augustasque sacri verticis infulas LUIDPOLDI capiti inseri, Et traxisse negem pectoris indolem. Ad Augustissimum Romanorum Imperatorem LEOPOLDUM. ODE XXIX. Ut olim Maximilianus II. COR et OCUL US Germaniae dictus est, sic hodie Aug. Imp. LEOPOLDUS. NOn totus uno funere mergitur, Qui gloriose vixit. Euntibus Declivem in aetatem diebus, Jus adimit generosa virtus. Vivet, sepulchri nescia, gloria Tot parta bellis; Vivet, et ultimis Narrabitur mundi cadentis MAXIMUS AEMILIANUS annis. Sic AUSTRIORUM jam puerilibus Matura ab annis annuit indoles, Sic Caesarum Caesar quieto Imperio, LEOPOLDE, spondes.

avan376
Si quando Lunae cornua Thraciae Virtus honesti prodiga sanguinis Fregisse dicetur, gravique Bosphorus occubuisse clade, Acremque Martem in praelia MAXIMI Fugisse mundi terror, et ultimum Bustum, Tyrannus, fletibusque Pannonicos vacuasse campos: Tuae canemus symbola gloriae, et Exemplar irae, qua Mareoticos Olim Tyrannorum furores Marte gravis, LEOPOLDE, sternes. Si forte et olim COR ALEMANNIAE Aetas Nepotum postera MAXIMUM Cantabit, illustremque nosci MUNDI OCULUM celebrabit orbis; Partem tuarum, maxime Caesarum, Laudum sonari crede: Alemannia Vivente te vivit, videtque COR, OCULUS, LEOPOLDE, mundi es. Vitalis aurae purus anhelitus In sceptra per te ducitur, et vigor Per membra transfusus fugacem in Regna trahit retrahitque vitam. Per te videtur, quae procul imminet Procella regnis; quae sonat ultimam Proterva tempestas ruinam, Et trepidis populis supremam Cladem minatur. Scilicet editum Pulvinar arx est, unde necessitas Spectata regnorum fideli Auxilio lachrymantis arcet.

avan377
Lamenta vulgi. At te quoque subditi Cives tuentur: Tu popularium Insumis obtutus, stupensque In te animos aciemque vultus Europa firmat. Nempe in amoribus Est civium Rex, qui pariter fovet Amore cives: insequentis Primus amor seges est amoris. Ad Augustissimum Romanorum Imperatorem LEOPOLDUM. ODE XXX. Eum fortitudine adversus Turcas RUDOL- PHUM II. aemulaturum. SEu mente fetum, consilio gravem, Plenum Senatu, divitis eloqui Venaeque fecundum RUDOLPHUM, et Ingenio veneramur acrem; Seu Martiali carmine dicimus Fregisse Lunae cornua Thraciae, Et saepe Germano Tyrannum Bistonium domuisse ferro; Pars est tuarum, MAXIME CAESARUM LUIDPOLDE laudum. Nobilis indoles Augusta mentis, spiritusque A tenero generosus ungue In arma crescit Pannonis ultimis Serenda terris. Sanguine vidimus Natare Rabam, cum Tyrannus Per medias agitavit undas

avan378
Fugacis irae praecipitem impetum, Flumenque pleno barbarus agmine Urgens Gigantaeas nefasto Inferias properavit Orco, Pudendam honesti victimam acinacis; Et sponte lethum quaesiit insolens Instante RUDOLPHO, et pavente Anteiit sua fata cursu. Afflicta Budae moenia vidimus, Albam trementem, Bistonas Agria, Frustra reluctantes, fugatos, Odrysias Mahometis iras Umbris sacratas irrevocabili Cessisse fato; cum male pertinax Strigonium victor teneret, Et media violentus urbe Caesar sederet. Tune Rhodopeiae Flevere Lunae, et Manibus hostiae Cessere pingues, Pannonisque Exitium populare regni Sinan fugatus; callidus Ibraim Exutus armis; bis quoque moenia Soluta Petrinae Tyranni Deseruit fugitivus ardor. Si rursus ira Thracius AUSTRIUM Irritet ensem Bosphorus, et greges Agens probrosos Martiali Exitium vehat in procella; Fractus LEONIS sentiet impigram In bella dextram; et sanguine cornua Imbuta Lunae dum videbit, Arma procul fugitiva vertet.

avan379
Ad Augustissimum Romanorum Imperatorem LEOPOLDUM. ODE XXXI. Ut exemplo FERDINANDI II. adex- tirpandam haeresin incumbat. NOndum supremo vulnere concidit Lernaea proles. Scilicet impiis Bacchatus armis jam labantem Dissidiis lacerare mundum Orcus laborat. Vidimus Haeresin, Sub FERDINANDI nuper acinace Frustra reluctantem, probroso Colla jugo dare, lachrymisque Nil profuturis interitus sui Plorare scenam; seu Madeburgicas Cum Marte turrers fulminaret, Et veteris monumenta famae Exercitati militis igneo Raptaret aestu, evulsaque sedibus Urbs ampla nutaret, pudendum In cinerem ruitura moles, Urgente ferri fulgure moenia, Aedesque flammae robore, Tillio, Seu cum Palatinis Bohemae Caedibus erubuere Pragae, Albique montis strata cadavera Texere culmen; seque Britannicis Infudit undis Fridericus, Non iterum metuenda larva,

avan380
Et umbra Regis. Quid memorem ultimos Daci furores, cum novus Annibal Bethlemus immani calore Carpathias superavit alpes, Inominato robore Thracii Fultus Tyranni, et sacrilega Africam In arma traxit, Bosphorumque, Et Scythiae Cilicumque nubes In atra duxit funera Pannonum? Quid Vandalorum bella, et Oriona, Totumque funestis Booten In vetitos male concitatum Martis furores? At male perfidis Pugnatur armis: nec stetit exitu Fortuna fausto, cum nocenti Bella calent furiata Marte. Gustavus Ursae Rex Erymanthidos Ausus vocari blando anagrammate AUGUSTUS, in tabo sepultus Lipsiacos vitiavit agros, Sic vis, et atrox ambitio piis Occumbit armis, Rursus at Herculis Labor vocatur; toxicumque Seminecis sobolescit Hydrae. Incumbe grandi CAESAR acinace, LUIDPOLDE, monstris, teque ruentibus Oppone castris, et Gelonos Siste equitum peditumque nimbos. In te refusis posthuma saeculis Felicitatis tempora defluunt, Virtusque Avorum; tu labantis Jura potes reparare mundi.

avan381
Ad Augustissimam DOMUM AUSTRIACAM, ODE XXXII. CONSOLATIO In morte FERDINANDI III. Romano- rum Imperatoris. QUid tristis Niobe, funera Caesaris Deplorans lachrymis, te Austria conficis? Naturaeque molestis Cedis sponte doloribus? O Regum genitrix, gloria Caesarum, Tutrix Imperii, lux diadematum, Europaeque voluptas, Magnae fons opulentiae; Priscis redde oculos Diva leporibus, Frontem laetitiae, tempora laureis; Erectumque severis Pectus nubibus exime. Vivit (quid dubitas?) nescia funeris Virtus immemoris, vivit et aureae Felix munere famae Sese restituit tibi FERNANDUS; meriti nec tamen aetheris Exemptus solio est. Vivit, et integer Deplorata nocentis Pendit crimina saeculi. Quidquid prosequeris maesta doloribus, Est, vel Diva Themis, sancta securibus, Servans jura solutis; Vel sacros Pietas focos

avan382
Inflammans calido semper anhelitu, Nutrix magna DEI, praecipitem potens Delenire Tonantem, et Caeli fulmina sistere; Vel mens paciferis inclita legibus, Submotumque feri Martis ab ignibus Ferrum, et parca alieno Tingi dextera sanguine: Vel ridens tacito pacis in otio Innubis facies; sive Favoniis Res Fortuna secundis Voti duceret aequore, Felix egregiae navita gloriae; Seu fati violens sterneret impetus Campum fulmine Martis, Aulam funere Conjugis; Urgerentque gravi Caesaris intimos Telo fata lares, et diademata Infelice cupresso, Plausum lessibus, incito Mutarent Superi turbine; et immemor Caelum praeteriti vulneris, altero Pectus grande parentis, Nati in funere figeret: Virtus edomiti certa periculi Regnorumque capax constitit, et suo Semper laeta sereno Solem pectoris integri. In sortis mediis nubibus extulit. Haec erepta tibi non humili gemis Lesso, Diva, potentum Mater Regia Caesarum.

avan383
Sed vultum lachrymis exime, proxima Divorum soboles. Quam tibi gloriam Fato credis ademptam, Vivit, nescia funeris. Vivit Consilium, conscia sanguinis Mens vivit patrii; vivit et Aequitas, Et constantia mentis Sortis docta retundere Audaces fremitus, et Sapientia, Apta et Caesareis dextera fascibus; Totusque in LEOPOLDO FERNANDUS superest tuus. AD MANES Augusti Romanorum Regis FERDINANDI IV. ODE XXXIII. Spem in FERDINANDI IV. morte orbi ereptam, restitui in electione ad Romanum Imperium Augustissimi Imperatoris LEOPOLDI. NAm quis serena frontis ab area, Non sauciato lumine, publica Lamenta spectabit, suoque Cum populo cecidisse Regem Siccus videbit? scilicet insolens Fortuna, circum limina Principum Tonare crudelis, repente Eripuit nece FERDINANDUM. Quem nuper aucto gloria Caesarum

avan384
Adscripsit Albo; cui diademata Cinxere crines, Austriorum Grande decus, columenque mundi. Heu, FERDINANDUS! quis mihi per genas Non invocatus nimbus inambulat? Heu, FERDINANDUS! qui dolores Pectus agunt, animumque acerbant? Heu, FERDINANDUS! desine, viscerum Tyranne, maeror cor lachrymabili- Urgere luctu. Heu, FERDINANDUS Stirpis amor, gloriae columna, Pupilla pacis, delicium Imperi, Firmamen orbis, gloria Principum, Cor Austriorum: FERDINANDUS Occubuit. Lachrymare Musa: Jam cuncta dixi. O invida sidera Felicitati labilis Imperi! O cruda, et in nostros dolores Astra avidis animata telis! Sicne innocentem dux rosa purpuram Ex ponit auro Solis, ut ardeat, Pompamque regalem coquente In cineres agat igne Phoebus? Sic purpurato parturite sinu Aurora Solem mane, meridie Ut naufragetur, spiritusque Sidereos tumulet nigrante Nox atra velo? Sicne perennibus Frondere laurus digna viroribus Expandit umbras, ut tonantem Praeda recens cadat in securim? At non peribis, gloria saeculi

avan385
FERNANDE nostri; nec violabili Clauderis urna; nec cadaver Pondere pyramidum obruetur. Frater superstes fratris amabile Supplebit aevum. Quos Lachesis tibi Ademit annos, insequentis Imperii adnumerabit aether Fratris coronis. Sic mihi fulminis Addixit ales, sic socii gravis Leonis incessus; severum Cui statuit mediis in armis Nidum Gradivus. Quam bene labilem Molem cadentis fulciet Imperi, Quem fortis hinc LEO tuetur, Hinc AQUILAE vigilantis ardor! O ergo, quisquis tempora siderum Urges volantum, et saecula concitas Avara devolvi; occidentis Solis equos remorare Numen. Donec senecta fessus; at integer Virtute; et annis et meritis gravis Illustre Divorum petatur Concilio LEOPOLDUS astrum.

avan386
Ad Augustissimum Romanorum Imperatorem LEOPOLDUM. ODE XXXIV. Imperii Romano Germanici majestatem in CA- ROLO MAGNO fundatam, a Domo Austriaca et Augustissimo Imperatore LEOPOLDO sustinendam im po- sterum et amplificandam esse. REs magna parvis principiis venit Septemplicato qui lavat ostio Maeotiden Ister paludem, Rivus erat, tenuique saltu Vincendus amnis. Contiguis poli Quae se maritat sideribus cedrus, Et arborum excedit senatum; Virga fuit, modicumque germen. Vides Mimantem, Porphyrionaque, Cui ludus Ossa est, cui pila Pelion? Vides Gigantaeis lacertis Enceladum? Puer ille quondam Fuit tenellus. Quidquid in arduam Crevisse molem tempore cernimus, Fuit pusillum, gloriamque Principio rudiore duxit. Non sic coronae fama Alemannicae, Ingensque sceptri Caesarei decus, Quod gloriosam devolutum Per seriem LEOPOLDE, captas.

avan387
Sub ipsa magnum principia emicat; Parique semper nobile gloria A CAROLO ductum perennat; Theutonica nimium rotari Virtute avarum. Nempe Alemannici Incaeptor aevi maxima CAROLUS Jecisse fundamenta regni Dicitur, et fugitiva sceptra Firmasse forti robore dexterae. Illi assidebat Consilium grave, Mentisque curae providentis, Judicii, sapientiaeque Dives supellex, inviolabilis Timore fervor, robur euntibus Majus procellis; aequitatis Firma bilanx, pietatis ignis, Constantiae vis, magnificentia, Regnique nervus vasta potentia, Et exterorum, et subditorum, Cultus, amor, studium, fidesque, Et norma legum, et gloria Martia, Tot laurearum clara vitoribus, Gravisque palmis, tot trophaeis, Tot positis veneranda cedris; Lateque fusis hostibus inclita Pax parta regnis; munificentia Onusta donis, liberalis Muneribus manus erogatis: Omnesque dotes pectoris ardui, Omnes et artes Caesaris optimi; Et apparatus regiarum Omnis opum, decus omne sceptri,

avan388
Haec illa radix sceptri Alemannici, Firmata contra tot Boreae impetus; Quam nec catenati furores, Nec rabidi gravis aestus Orci Evellet unquam. Hinc arbor in arduam Sublimitatem crevit, et Austriam Complexa, fatalis ruinae Dedididcit numerare damna Olim coronis Imperii adsita, Caedes repensas caedibus; impios Ritus et aras, subditorum In jugulos furiale ferrum, Legesque scriptas pondere sanguinis, Et impotentis pectoris hospitam Crudelitatem, civiumque Funeribus viduata tecta. At si quid arbos Imperii tamen Tulit malorum, sive licentia Belli furentis, sive Regum Desidia, tacitisque fluxae Dolis voluptae; posterioribus Magno rependit fenore saeculis Stirps AUSTRIORUM, tuque magno Restituis, LEOPOLDE, lucro, Nunquam parentum sanguine degener, Quos diva virtus eripuit solo, Caeloque transcripsere fata, Quos numerus meritorum avara Sub astra duxit. Tu lucra CAROLI Lucris adauges, sceptraque regia Virtute confirmas eadem, Et stabilis diadema factis.

avan389
Ad Augustissimum Romanorum Imperatorem LEOPOLDUM. ODE XXXV. Regna non sustineri sine pietate: hac ab Augustissi- mo IMPERATORE LEOPOL- DO Imperium fundari. QUisquis augusto decus arrogare Postulas sceptro, variumque motum Semper infidae stabilire sortis; Nitere caelo. Interit regnum, diadema nutat, Avolat sceptrum, populus rebellat, Purpura elanguet; nisi sanctitatis Protegat umbra. Regna ubi fulcit pietas, in arma Suppetunt vires, facilemque belli Aleam Numen rotat, et Gradivi Temperat aestum. Regna ubi fulcit pietas, quieta Pax inoffensas moderatur urbes Lege virtutum, niveisque currunt Saecula bigis. Consulit paci, famulatur armis, Opprimit motus, stabilit quietem, Jura conservat pietas, agendi Regula recti. Nixus hac regnas, LEOPOLDE. Surgat Orbis in ferrum, segetemque Cadmi

avan390
Urgeant hostes, tremefacta motu Terra dehiscat; Ipse centeno Enceladus lacero, Et Mimas, et Porphyrion furore Tentet audaci superinduisse Pelion Ossa; Parrasis ructet Borealis iras Turbinis, fulmen Geta Vandalusque Exerant antris, geminentque ferro Omina palmae. Nempe frustrato temerasse campum Marte maerebunt, cupidamque belli Contrahent dextram; tibi dum secundus Militat aether. Irritus Mars est, cui militare Abnuit caelum, licet ira densis Ferveat turmis, nimiosque telis Asperet arcus. Cui DEUS pugnat satis ille multis Cingitur castris: satis ille pauco, Qui potest vinci, nocitura volvit Milite bella. Est tibi annonae cumulus paratae EUCHARIS PANIS, toties in arma Austriae missus, toties relata Nobilis herba. Dux tibi belli moderatur arma Virgo, quae Patri est ACIES vocata Saepe CASTRORUM, Geticumque fregit Agmen ad Istrum. Quot polo stellae, totidem pharetrae Sunt tibi: quot sunt radii, tot hastae

avan391
Serviunt bellis; hominumque pensant Robore censum. O nimis felix LEOPOLDE! cui se Astra, cognata pietate flexa, Sponte submittunt sociumque caelum Destinat arma. Nempe sic regni bene collocata Stat basi moles; ubi sceptra fulcit Et laborantis pietas coronae Sustinet aurum. Ad Augustissimum Romanorum Imperatorem LEOPOLDUM. ODE XXXVI. Ut Imperii onus sustineat feliciter, PAR SIT FOR TUNA LABORI. IMpigris laboribus, Industriaeque robore imperantum Sustinetur ardua Corona. Qualis Hercules prementem Fert labore machinam; Et faepe subgemit; gravemque molem Sustinere vix potens Versat, reversat; et sibi molestus Fluctuat, refluctuat: Quodque execratur pondus, osculatur, Tortor ipse pectoris; Tamen labore ponderis gravantis Pertinace fert jugum:

avan392
Talis potente quisquis arbitratu Aequa jura civibus Provinciisque dictat Imperator, Pondus urget arduum: Quod saepe laudat, saepe et execratur, Occupat, renunciat; Oditque, amatque; rejicit, sumit, Mente semper anxius. O quanta vis laboris! o quis Atlas Postulatur huic jugo! Non quisque pondus quodlibet lacessit. Sceptra dexteram Herculis. Viresque Atlantis flagitant. Peribunt Regna, quae manu pigra Tractantur. Hinc in AUSTRIAM recumbunt, Et tuis laboribus LUIDPOLDE, flecti postulant. Laborem Nempe tu favoribus Fortunae honestas. Altera, imperantum Est labor; sed altera Regum manus, Fortuna. Utraque tutus Constat orbis Imperi; Neutra satis felix. Utraque mundi Fraena tractat AUSTRIA: LUIDPOLDE, utraque patriam gubernas. Attamen nihil Dea Tecum laborat caeca, quae coronis Semper instat invida, Regumque; sceptra calcat, et furente Regna vertit impetu. Sed illa, quae Tonantis annuentis Est ministra provida:

avan393
Quae sola Reges ungit, et ceroma Frontibus subingerit, Ostroque tingit purpuras, et auro Sceptra Regum inebriat: Virgamque dextris inserit, jubetque Praesidere gentibus, Regnisque jura ferre: quae scelestos Regio thoro ejicit Potente dextra: quae beatitatem Imperi coordinat, Civesque blanda stringit unione, Martiosque spiritus Ditat trophaeis hostium, Tonantis Diva Providentia. Haec sceptra semper AUSTRIAE ministris Promovet favoribus; Et cum ferox in area theatri Mars crepat tragoedias, Victorias disponit, et triumphos, Et trophaea surrigit, Sero nepoti in Martios calores Praebitura aculeos. LUIDPOLDE, sic te Numinis benignus Servet Allemanniae Favor per arma, perque pacis auras; Donec abnepotibus Sero solutum Caelites reposcant.

avan394
Ad Augustissimum Romanorum Imperatorem LEOPOLDUM. ODE XXXVII. Austriacum Imperium, quamvis impulsum saepius, nescit ruinam pati, quia DEO innititur. COlumna Caesar Imperiest; sed Caesaris Est basis ipse DEUS. Sic tuta regna sufferunt Martis procellas, quaeque sanguineo minax Impete perfidia Perambulat provincias, Cadaverumque messe vastatos agros Impia dedecorat, Et civitates stragibus Bustisque tumulat. Quidquid humana basi Nititur, ambiguum est. Humana vis exterminat, Humana quidquid exstruit. Quidquid DEO Nititur, hoc solidum est; Nec fulmen horret Aeoli, Exercitusve Martis, aut totos vaga Agmina per populos, Aut busta, et ignes urbium. Pereunt Nerones, Claudii, Tiberii, Et Taciti, atque Probi; Quos regio vulgi favor Solio locavit. Nempe cum deest basis, Percita turbinibus

avan395
Facile fatiscit machina, Mentita stare saeculis. Non sic tua, AUSTRIADUM columen LEOPOLDE, sceptra labili Stant nixa dorso. Stirpis haec quondam inclitus AUSTRIACAE genitor RUDOLPHUS Eucharistico In PANE statuit. Inde per tot saecula Firma columna stetit Ignara labi, aut excuti. Et saeva quamvis saepe tempestas grave Exitium minitans Omni furore ineurrerit; Stat adhuc sui secura, nec casum timet, Invidiave trahi In indecora funera. Quin si Gelonus turbo Vandalicas agat In fera bella minas, Thressaeque Lunae Bosphorum In arma cogant; stabit AUSTRIACAE DOMUS Gloria nixa DEO, Major procellae turbine. Annona belli est PANIS EUCHARISTICUS: Iste animis animos Infundit: iste dexteris Addit vigorem, pectori robur, pedi Nescia fraena fugae, Constantiamque militi. Hoc PANE pacis nititur florens vigor, Perpetuusque dies Tranquillitatis publicae. Sic, quae fatiscunt regna deserto DEO,

avan396
Illa fovente DEO Pati ruinam nesciunt, Ad Augustissimum Romanorum Imperatorem LEOPOLDUM. ODE XXXVIII. Dum Principes alii alienis juribus ac dignit atibus ambitiose inhiant; Augustissimus IMPE- RATOR ad mensuram virtu- tis sua vota extendit, et a DEO fovetur. QUo mentis expers Icare labiles Impellis alas? quo fluidas agis Incaute ceras, remigemque Per medias Aquilonis auras Manum fatigas? Tutius infimo Solo jacebis. Qui nimis incitat Ad alta mentem, provocabit In proprium sua damna fatum. Volasse, paucis profuit; omnibus Jacere tutum est. Laetius est iter Per plana, quam gressum per alta Hippotadae stimulare regna. Sed vestra, magni, res agitur, Duces, Quos obligatis copia cornibus Honore ditat; qui secuti Stemma patrum, solium et tiaram Reges tenetis: quos tamen acrior Adhuc libido non satiabili

avan397
Calore adurit; queis parata Regna novis cumulare regnis, Et sceptra sceptris, et diadematum Nexus coronis addere patriis, Et fascibus fasces jugare Ambitio malesana suadet. Queis in potentis divitiis Midae Angusta semper pauperies domi est; Nisi et sitibundi propinquis Eripiant sua lucra regnis. Quibus sat una non tegitur caput Unquam corona, ni diademata Vicina deturbent, suisque Imperiis aliena nectant. Per alta gressu tenditis, Icari Lapsum daturi. Praecipiti ambitus It calle; nec securus auras Insequitur furor adjocantes. Pulchrum eminere est: sed diademata Captare, turpe est, Quisque tuis satur Rex vive sceptris. In ruinam Regna gravant aliena regnum, Trahuntque probrum; quod senio gravis Nunquam vetustas eluerit satis; Natisque centeni nepotes Ludibrio repetant recenti. Illud latentis conscius arbiter Verique vates ingero: Principes, Ne quid nimis. Semper doloso Alta nocet petiisse nisu. At te procacis nescia spiritus LUIDPOLDE virtus differat aetheri,

avan398
Nec regna, nec sceptra ambientem Plus nimio, capitisque vastum Decus tiaram. Quos parit ardua Virtus honores, quas merita exigunt, Ambis coronas: ambientem Justa, DEUS sequitur favore. LUIDPOLDE, dum, ne quid nimis ambias, Caves; quod aequum est, sidera promovent. Dextramque sceptrum insumit, aureum Ingenuam diadema frontem. Nec inde (quamvis livor inaestuet) Verere lapsum. Quae tibi tempora Frontemque sponsavit coronae, Illa teget tua regna dextra. Ad Augustissimum Romanorum Imperatorem LEOPOLDUM. ODE XXXIX. Felicissima bella sunt, quibus DEUS militat Regibus, Reges DEO. FRustra sanguineo laurus acinace, Frustra palma feri Martis atrocia, Atque ira chalybis quaeritur ignea, Ni ferrum pietas juvet. Intausto remeant omine praelia Adversante DEO. Lugubris in manum Se taxus sinuat, cum sine Numine Martis laurea quaeritur, Caelorum auspiciis ingredere aream

avan399
Belli, conspicuam quisquis adoream Venaris, decimae lucis avarior, Famaeque ambitiosior. Sic Dux arma geras, ut simul agmina Pro te Caelituum praelia misceant. Bellum pro Superis consere fortior, Bellabunt Superi tibi. O quanta occubuit saepe tragoedia, Quanta clade potens semita militum, Et vastum tepido sanguine, et algidis Texit funeribus solum! Cum confisa suis agmina viribus Numen destituunt, sunt sine spiritu Cassae larvae hominum; sunt sine robore Vani in vulnera acinaces. Nos hastas trahimus, vim DEUS ingerit Hastis; nos gladios cudimus igneam: Spirantes Lyparam; sed chalybem hostium In caedes acuit DEUS. Sit dextrae Herculeum robur, et inclitis Martis nominibus vis Agamemnonis; Absit dextra DEI; nil valet Herculis Robur, nil Agamemnonis. Sit miles numero paucus, et hostium Impar agminibus; sed pia provido Mens confisa DEO: proteret Herculem Invictumque Agamemnona. O felix nimium Mars tuus, AUSTRIA! O LUIDIOLDE, tui faustior alea Belli, cui facilis praelia digerit Certis auspiciis DEUS! Imples Imperium milite; militem

avan400
Sed virtute DEUS. Balthicus Herculem. Hunc aestus timeat, quaeque rigentibus Fervent bella Trionibus. Hunc, quae de Geticis ira paludibus Educta implacido milite fulminat, Et delubra DEI gaudet inhospita Bustis in stabula urere, Hunc Martem timeat. Tuque ferocium Semper feta parens Thracia militum Saevas pone faces, atque Othomannicae Fraenos injice tigridi. Frustra es. AUSTRIACIS excubias agit Numen CAESARIBUS; Numen acinaces Cudit; subsidio Numen adest; simul LUIDPOLDO agmina Caelitum In pugnas veniunt. Cornua subtrahe Infelix nimium Luna: severior CAESAR terga premit. Proripe te solo: Stant pro CAESARE Caelites. Ad Augustissimum Romanorum Imperatorem LEOPOLDUM. ODE XL. Felicissimus est Imperator, qui a suis subdi- tis diligitur. ARs est maxima Caesarum, A cive, et populo, et milite diligi. Qui vult sceptra perennibus Augusta imperiis; dictet amantibus

avan401
Leges civibus. Interit Regnum, quando timor per populos meat. Quis de rupe Carystia Caesus tam rigidi marmoris indolem Saevo pectore miscuit, Immanive lea proditus, in fibras Haemi marmora sorbuit, Et cum lacte petram Taygeti bibit, Qui non frontis ad irides, Ad lusus cilii, ad sidera luminum, Ad vultus Charites, labri Ad risus faciles pectore tigridem Immitemque Scytham exuat Et sedem placidis cedat amoribus? Ipsae blanditias ferae Getulae capiunt; Marmaricam Leo Compescit rabiem, manu Si tractes facili. Pardus Achaicae Ponit fraena licentiae, Si vel blanditiis tergora mulceas, Vel popysmate lenias. Huc cursu populus confluit, unde se Pandit gratia Principis. Haec magnes animi est, ferrea pectora Emollire potentior: Haec est Herculei firma catenula Oris, quae domino tenet Mentes imperio, quaque lubet, trahit. Nunquam difficiles sequi: Seu per tesqua reis sentibus obsita, Fumantemve perennibus Ex orco genitis Trinacrin ignibus.

avan402
Seu per devia rupium Obsessa insidiis. Nam quid amantibus Unquam difficile est? Amor Nec flammas metuit, nec fera murmura Obstantis pelagi, aut juga Audacis Sypili; nec jugulantium Arma incensa cohortium. O felix nimium CAESAR! in aureos Discessure dies! cui Vectigal populus pendit amoribus, Pro te, vel tibi sedulus Juratusque mori, et moenia pectorum Sorti opponere pertinax; Si vel de Getico Vandalus aequore Martis classe ferociat, Vel nubes Scythico fulmine turgida Palantes Othomannidas Cogat composita in castra potentia: Vel mundus tonet ultimam Crudeli AUSTRIACIS Marte tragoediam. Hoc, LUIDPLDE, tuum est decus (Quae sola AUSTRIADUM est gloria Principum) Fundas regna in amoribus. Et conflata tenes pectora civium. Non spectaris, et intimos Infraenas animos, et domino rapis, Quo vis, imperio. Sequi Nec quisquam dubitat jussa suavia. Narraris populo; occupas Mox desiderio pectora; Civium Praesens vix oculos subis, Jam mentes penetras CAESAR AMABILIS.

avan403
Qui te spectat, amat; neque Se scindi tolerant, diligi, et aspici. Ad Augustissimum Romanorum Imperatorem LEOPOLDUM. ODE XLI. Quam aegre patiuntur monitorem Principes, tam facile virtutis monitis vivit LEOPOLDUS. DIfficilis medicina malo est, ubi corripit tiaram, Aut infulatum verticem imperantis. Cui non pauca libent; vult, quae libet, haec sibi licere; Potentiam, licentiamque passu Ire pari; quantumque potest, sibi postulat licere. Licentiosus genius hic potentum, Nec patitur fraenos, nec se sinit arte, vel lupato Constantem honesti retrahi ad tenorem. Vivida magnanimis est menribus indoles, latetq; Sub corde flamma bulliens caloris: At cum posse videt, quodcunque libet; tenetur aegre, Ne se nocivo incendio relaxet, Erumpatque ferox, et vivida comprehendat urbes, Magnaeque gentis funera inquieto Igne ferat; civesque premat, regionibusque sortis Ferat suprema vulnera. Hoc malorum

avan404
Regibus est summum, quam plurima posse; sed carere Ductore honesti, qui modo et tenore Flectat vlrtutis; cujus documenta temperata Admittat aure, quique possit ore Liberiore loqui, nec Principis excitet furorem. Bonus Magister mitigat Leones, Armeniasque tigres. Si Rex semel excutit lupatos Modumque honesti; qua lubet, solutis Legibus incedet. Nam quis moderabitur calorem, Ferociamque mentis aestuantis? Non patitur leges, qui se dare jura novit orbi, Ni lege virtutis coerceatur. Hac lege AUSTRIACI felicia sceptra protulerunt Ad usque Gades, ultimamque Thulen. Hac sequeris LEOPOLDE via, Patribusque par, Avisque Arces ab Augustis nefas Coronis, Immunemque animam servas, probitatis aemulator, Imago viva Maximi Parentis, AUSTRIACAE tutor Pietatis, et Aequitatis haeres, Tua acta justa ponderas bilance. Sola tibi virtus monitor, tibi sola lex honestas, Nec indiges aut corrigi, aut moneri, Qui nulla Augustae frontis diadema labe signas. Hinc auguramur Imperi secundo Sole laboratos annos, facilemque Pacis auram, Tranquilla civium otia, et quietem. O Superi! augurium populi, famulique vota mundi Desiderata pace prosperate.

avan405
AD REGES ET PRINCIPES. ODE XLII. Certa ruina imminet regnis, in quibus non lege, sed iicentia vivitur. SI quidvis liceat civibus, et militibus; perit Fortuna Imperii. Non satis est tutus ab altero Miles milite: non a socio cive domesticus Civis tutus erit. Quando potest foeda licentia Id, quodcunque libet, legibus ablata potentia est. Quidquid vis poterit (sancta licet jura redarguant) Aequum est, quod libitum est. Nobilium prava licentia Vim legum superat, nec patitur se violentius Cogi in fraena furor. Vos, quibus est in sociabiles Gentes imperium, quique juga imponitis urbibus Et leges populis, qui dominis nutibus inditis Terrorem famulis gentibus, et sub juga creditos Arctatis populos; vos, nimius ne furor opprimat Legum praesidium, luminibus pervigilantibus Curate assidui. Certa ruina est diadematis, Et regni excidium; si impatiens vivere legibus Antiquis populus pro arbitrio, proque libidine Decernat, jubeat; constituat, publicet, ordinet, Et lex una sit haec, exdidium indicere legibus.

avan406
Tunc nempe ambitio foeda, viris invida fortibus, Vicini impatiens imperii, lene volantibus Per calcata Ducum terga calens ire curulibus, Evertet patriam, decutiet sceptra potentium, Ostrum deripiet, suffodiet cum solio domos Augustosque lares, Tunc quoque tabentis edacitas Licoris rabido per populos dente ferociet; Et quidquid nitidum est, quidquid et alto ingenio eminens, Aut virtute potens, in tenebras luminis invidae Noctis conjiciet. Tunc rabies non fatiabilis Regum funeribus; tunc soboles Eumenidum furor, Atque orci Furiae, seu pice, scu sulphure dexteras Armatae, subigent nobilium tecta Quiritium, Pacemque excutient. Vis poterit quidlibet. Aequitas, Et damnata Themis se rapiet rursus in aethera Detestata solum: cana fides, virgineus pudor, Et morum probitas, integritas, candor, et innocens Pax, et cura boni, et civica concordia, Numinis Cultus, Religio, confilium, et candida veritas Se mundo eripient. Sed venient jurgia, praelia, Luxus, stulta fames divitiarum, impietas, doli, Et quidquid scelerum turpis habet Styx Acheronticis Enatum tenebris. Si vitiis imperium tuum Rex immune cupis, praevalidam tolle licentiam,

avan407
Quales AUSTRIADAE jam senibus legibus imperant, LUIDPOLDUSQUE suos in populos jura benignior Decernit. Nitidus regni oculus Lex, et amabilis Fons est justitiae: Regia mens, et Sapientia, Custos imperiorum, ac animus publicus urbium Libertatis opus, vita Rei-fl orida-publicae, Murus dispositae perfidiae non penetrabilis, Cor et vena boni. Magnanimi hinc discite PRINCIPES Tractare imperium; ne tacitis prava licentia Irrepat gradibus, tot scelerum mater, ab AUSTRII Legem Principibus stemmatis hanc accipite unicam; Ut semper sua sint nobilibus robora legibus. In lapsum Imperium praecipitat, cum sine legibus Tractantur populi; cum licitum est quidlibet omnibus. Ad Augustissimum Romanorum Imperatorem LEOPOLDUM. ODE XLIII. Austriaca Imperatorum clementia semper habet suor um regnorum felicitatem. ANtiqua vates Regibus occino. Quot sceptra dextra, quot diademata

avan408
Fronte exciderunt! quot potentum Ostra Ducum malenata turpes Ivere in umbras! quot miserabili Fato perempti sanguine semitam Ad fata tinxerunt, suaque Praecipites abiere sede! Sed nempe sanguis sanguine penditur. Vox innocentis funeris ardua Perrumpit astra, et judicanti- -Affusa DEO vocat ultionem. Quidquid nocentis dextera Principis Peccat, Tonantis fulmina vindicant, Potentiorque per potentum Colla DEUS sua tela jactat. Quem membra juvit vellere civium, Et bellicosum ferre cadaverum Pedem per aggestos acervos, Ille pari nece fulminetur, Dextra Tonantis vindice. Nullius Tam vile collum est, crimine si vacet, Ut ultionem provocare Non valeat vigilantis orbis. Sceptrum insecundum barbarus obtinet, Clemens secundum Rex habet. AUSTRIAE In Caesares mentem revolve: Quam facili moderantur orbem Utrumque nutu? Nempe benignitas, Clemensque magni pectoris indoles, Et dextra ferri parca, pronum Numen habet, facilemque sortis Bonae meatum: Non memoro patrem Gentis RUDOLPHUM, delicium sui

avan409
Regni, nec ALBERTI benignas Mentis opes, neque FRIDERICI Clementioris pectoris indicem Serenitatem, nec venerabilem MAXMILIANI lenitatem, Nec placidos, LEOPOLDE, magni Mores parentis, quos procul Imperi Videre Patres; quos veneratus est Et victor aeque et victus hostis AUSTRIACO minitatus istro. Tu Patrum adaequas nomina propriis LUIDPOLDE factis, mitior aspici, Clemens videri, mellearum Plenus apum, Charitumque plenus. Hinc aestuantis pondera saeculi, In te recumbunt. Nemo beatius Dat jura mundo, quam tumentem Qui cilii bene pressitarcum, Mitemque frontis prodidit aream, Et ora blandis risibus induit; Constansque despondit benigno alloquio geniale nectar, Ferrique parcis legibus imperat, Largisque amorum. Huic saecula devovent Aeterna cives, subditaeque Huic decimant sua lustra gentes Semper paratae in funera, Principi Vitam ut reservent posterioribus Annis recentem; ac imperantis Lustra suis cumulare lustris Votis reposcunt. Quanta superstitem LUIDPOLDE, cernent saecula te tuis,

avan410
Dum subditorum quisque lustrum Sponte tibi dicat in tributum. Ad Augustissimum Romanorum Imperatorem LEOPOLDUM. ODE XLIV. Unitas religionis concordiam civium, diversitas voluntatum dissidia et Imperii ruinam creat. AUdite Reges; tuque Alemannici Vindex honoris, gloria Caesarum, LUIDPOLDE CAESAR, flos parentum, Spes patriae, decus AUSTRIORUM, Audi loquentem. Relligione stat Quies, salus, concordia civium. Respublica est navis. Fatiscit Si tabulam tabula revellis: At fluctuantes integra Nerei Prosulcat undas, et lateri incubos Fert tuta ventos, et secundis Per domitum natat aequor auris. Concors voluntas, unio civium Conservat urbes: Imperia eruunt Scissae voluntates. Quot ampla Dissidiis periere regna! Divisa mentes relligio secat. Quos quisque ritus diligit, hos fovet. Diversitas sententiarum Litigium parit actionum. Humana quando consilia avio

avan411
Cursu feruntur, robora civitas Antiqua perdit, et vigore Destituit sua membra virtus. Et constiturum credimus Imperi Diu virorem, si variet fides Cultusque caeli, et sentiendi, Quae libuit, liceat potestas? Erramus. Una haec pectora civium Catena stringit; Relligio, et DEI Cultus verendi. Hanc tolle, totum Imperio decus abstulisti, Sceptroque vires. Sic male prodita Aegyptus olim multiplici Deum Cultu perivit; quaeque stabat Assyrio metuenda Marti, Domesticorum seditionibus Convulsa obivit. Sic Oriens suo, est Cruore mersus. Cujus arma Finitimae timuere gentes; Ille impiorum turbine rituum Scissus Tyranni sub juga concidit; Quique exterorum non pavebat Arma, suos hebetavit enses Per scissionem et jurgia civium. Sic Roma quondam multiplices Deum Sectata ritus, per cruentas Acta neces grave saepe pondus Tulit, Tyrannos. Quid memorem tuos, Germane, fasces? quidve Alemannicae Potentiae augustale? quanta Depositae jacuere clade Gentes et urbes? diruta moenia,

avan412
Turres sepultae, oppressa potentia Provinciarum, busta agrorum, Et patria in cineres caduca; Postquam nocentis Dux sapientiae In Vaticanum praelia Principem Exsuscitavit, et sacratis Excidium properavit aris? O, qui potentis fraena Alemanniae LUIDPOLDE tractas; cui DEUS indidit Zelum parentum, quem educavit AUSTRIACAE pietatis igne; Tu crimionsae fraena licentiae Impone tandem; tu patriae sacros Repone cultus; tu parentum Redde fidem, veteresque cultus. Pacem repones civibus, urbibus Tranquillitatem, fascibus auream Securitatem, mobilique Imperio statues quietem. Ad Augustissimum Romanorum Imperatorem LEOPOLDUM. ODE LV. Regnante Leopo LDo MartIs fVror sILebIt, EXeste Martis praelia; fulgura EXeste ferri. CAESAR olivifer, Pacique juratus coronam Imperii LEOPOLDUS implet. Videtis? an me pompa serenior Deludit aurae? Jam bifores poli

avan413
Valvae recedunt, atque amoeno Pax vehitur trabeata cinctu, Lateque olivas spargit, et impium Affata Martem; Quid toties, ait, Haemo evolutus Concanorum Agmen agis, Geticoque saevus Germana ferro rura perambulas, Mixturus Istrum sanguinis alveo, Lycumque, Rhenumque; et per omnem- -Impune plagam positurus acris Trophaea Lelli? Quid face Vandalos Armas furores, et calidam ingeris Iram medullis? Quid retractum ab Imperio male sauciato In Sarmatarum viscera acinacem Crudelis urges, Vistuleas super Ripas locaturus trophaea, et Sarmatiam domiturus armis? Quid spe vorati terga Borysthenis Bellona tentas? quidve, Polonicae Jurata libertatis hostis, Vincla paras manicasque genti? Quid portuosae littora Daniae, Et Chersonesum Cimbricam inutili Siti fatigas, Vandaloque Igne premis, Geticoque ferro? Exeste, caeli dedecus ultimum, Terraeque probrum, progenies Stygis Bellona, Marsque, exercitusque Indomitae famulatus irae; Quos viperino semine prodidit Parens Enyo; queis labra toxico

avan414
Medusa tinxit, et veneno Cerbereo vitiavit artus. Exeste larvae, prodigialium Satus parentum; monstra decentium Nata in ruinam Gratiarum; et Imperium vacuate ferro. Adhuc parabat plura: sed ilicet Mars longioris non patiens morae Confregit hastam, Balthicisque Arma vadis furiata mersit, Fugaque raptus praecipiti nives Haemi subivit: territa, acinace Bellona rejecto, nivale Thessaliae repetivit antrum. Tunc accinentum Pax tibi Caelitum Stipata turmis, imperii leves Precata curas, imperandi Auspicium, LEOPOLDE, plausit. Tibi serenis, inquit, ab orbibus Ministra veni Pax, niveis latus Annis coronata, et hdeli Imperii vetitura lapsum Choro Dearum. Per me adamantina Ferro reficto saecula in Austriam Rursus migrabunt, et liquenti Melle vagus properabit Ister. Me fas coronat; me duce faustitas Revisit urbes, oppida Gratiae; Felixque Amalthea AUSTRIORUM Rura subit, riguoque campos Perfundit auro. Me duce veritas Redux in aulas limina fraudibus

avan415
Occludit, et mendace larva Compositas vetat in theatrum Prodire technas. Me pietas prope est, Candorque morum Justitiae comes, Fides, salusque, sanctitasque, et Propositi studiosa virtus, Tuis quietos imperiis dies Ductura semper. Fallor? an aureum Jam fama regnum narrat Afris, Teque rubro, LEOPOLDE, ponto Mauroque et Indo, et Thessaliae ultimis Magnum renarrat sideribus? Pigro Qua se Bootes igne volvit, Qua Libyes canis urit agros, Dicere magnus. Jam tibi Thracius Haemus supinis frondibus annuit, Tuumque adoratura Numen Aemathii sacra serta Pindi Lauros reclinant: Jam tibi saecula Aurum elaborant. Sic diademata Quieta, tranquillumque sceptrum Pacificus tenet Imperator. Ad Augustissimum Rom. Imperatorem LEOPOLDUM. ODE XLVI. PANEGRRIS AUSTRIACORUM CAESARUM, quorum omnium compendium est Augustissimus IMPERATOR LEOPOLDUS. QUae scena rerum? quod mihi panditur Regum theatrum? quis radiantium

avan416
Fulgor coronarum, Ducumque et Archiducum venerandus ordo? Haec illa magni curia nominis, Augusta multis AUSTRIA Regibus, Atlantes Orbis, sanguinisque Magne tui, LEOPOLDE, fontes. Quis te, quis isthic non videt AUSTRIAE RUDOLPHE gentis gloria, et incliti Aurora regni, et grandiorum Non humilis Cynosura honorum? Qui primus altas Imperii suo Fulgore noctes exilio dedit, Longumque fasces, evagatos, Et trabeas sine lege raptas Collegit in se; qui grave saeculi Pondus labantis sustinuit manu Ferroque; regnorumque lapsus Consilio et pietate cavit. Hic subjugato fortior aemulo ALBERTUS, inter praemia frontium Augusta magnarum, perenni Fixa cedro enumerat trophaea. Hic FRIDERICUS, Caesareo minus Spectandus ostro, quam venerabili Vultus honestate, et decoro Lacte genae, minioque frontis, Ultro paciscens in socialia Sceptra et coronas advocat aemulum, Gavisus alterno ligatas Imperio cohibere gentes. Huc erudita Pallade nobilis ALBERTUS intrat, seque vocantibus

avan417
Frustra coronis allaborat Subtrahere, attonitamque dextram Negare sceptris, His et olicifer Se FRIDERICUS sedibus ingerit, Pacique juratus quietum Imperii diadema monstrat. Hic et propinqui stat patris ad latus MAXMILIANUS, falx Othomannidum; Et detriumphatam timendis Sub pedibus jubet ire Lunam. Quis ille vero quem prope pensilis Centum coronat gloria laureis? Centumque cui figit trophaea De domito reparata mundo? Agnosco vultus, CAROLE, regios, Manumque fraenis orbis idoneam; Quae pressit Indos, quae tumentes Armeniae superavit arces: Quae fudit Afros; quam Libye horruit; Cujus recenset laetior arduas Europa lauros; quae subacto Oceano imposuit lupatos. En FERDINANDUS pacis amantior, Potensque bello, cui capitis minor Se Luna flectit; quem fugatus Marte ferox Solimannus horret: Idem innocenti pectore candidus, Et militari pulvere sordidus: Idem Imperator, subditusque Ipse sibi, dominusque mundi. En alter, orbis gratia, et Austriae MAXMILIANUS gemma, Alemanniae

avan418
Bellis fatigatae levamen, Eloquii bene culta Siren, GERMANIAE COR, DELICIUM omnium. Hic te subacto Bistone Pannonum RUDOLPHE, specto, ac Austriarum Praesidium columenque rerum, Quem Raba adorat, quem Rhodopaeiae Lunae verentur, quem pavidis timent Thraces sub armis, qui tyrannum Calce premis domino Sinanem. Hunc pone frontem risibus explicas, Et liberalem in munera dexteram MATTHIA inauras, et Muratis Ac domiti Mehemetis iras Victor refraenas. Tu quoque acinacem In impiatae colla proterviae SECUNDE stringis FERDINANDE, et Haereseos fera colla truncas; Victorque Pragam hinc, hinc Madeburgicum Bustum tueris; quaeque Britannicis Effusa ab antris larva Regis, Non iterum reditura, terris Cedit Bohemis, Hic quoque TERTIUS Stat FERDINANDUS, cui sapientia Humana, caelestisque cornu Munifico vacuavit omnes Scientiarum in pectora gratias; Quem Mars per atris horrida stragibus Theatra duxit, quem subacta Horret adhuc, trepidoque spectat Norlinga vultu; quem neque risibus Fortuna movit, nec lachrymabili

avan419
Funesta lesso: seu secundis, Seu tragicis ratis iret auris, Constans eadem fronte serenitas Ore emicabat. nec facilis levem Nictum excitavit; nec sinistra Magnanimo gemitum imperavit. Huc et parentis delicium breve, Brevisque magnae spes Alemanniae Se FERDINANDUS QUARTUS urget; Quem Charites comitantur omnes; Vultus honestas, oris amoenior Scriptura, frontis culta modestia, Mitisque gestus, melleique Alloquii veneranda Suada. O magna terrae Numina! Sidera O magna caeli! queis poterit nihil Videre majus, seu resurgat Phoebus aquis, mediove sistat Caelo serenus; seu mare languido Curru subintret: Vos, quibus Imperi Cessere lauri, gloriaeque Omnis honor, trabeaeque, et ostra, Vos insequentem, consimilem suis Avis nepotem, nec merito imparem Spectate LUIDPOLDUM: tuosque Tu Pariter LEOPOLDE Patres Specta vicissim: quos diadematis Honore adaequas; hos quoque sanguine, et Virtute constans aemularis: Quosquedoles obiisse, rursus Expergefactos funere, patriae In te reponis Quidquid amabile

avan420
Spectavit orbis, quidquid ingens, Magnanimum, decorumque avarum, Caeleste quidquid, multiplicabili In te rependit gloria fenore. Compendium unus es priorum AUSTRIADUM, LEOPOLDE, Regum. Sed tu supremam non prius asseri Contende in aulam, quam populi expleas Vota obsequentis, atque Avorum Par meritis, superes et annos. Ad Augustissimum Romanorum Imperatorem LEOPOLDUM. ODE XLVII. Felix constabit Respublica, si literaearmis conjungantur. HEu, quanti cineri suo Incumbent populi, si sapientia Non fraenaverit impetum Regum! si calido scribat acinace In cives violentiam Mars legum impatiens! Sic generosior Virtus exerat impetum, Ut fraeno teneat vim sapientia. Non est, ut populo placet, Turpis segnities indita literis Non est sic Academici Belli pulvis iners, ut pavidam educet Gentem in publica commoda. Hastam non timida Diva gerit manu

avan421
Pallas, sed spaientia Vastum feta caput. Spicula corripit Intentanda Gigantibus, Phlegraeamque replet stragibus aream, Et Pythona volantibus Configit jaculis Phoebus; at ungulae Postquam de latice ebrius Blandum Sicelidum carmen inaudiit, Roburque insuperabile A plectro, et cytharis, et fidibus bibit. it fortis Macedo, ferox Persarum domitor, quaque suum trahit Martem, depositae jacent Urbes et populi; qua sua fulmina Jactat, laurea provenit; Sed postquam Iliadi indormiit. Igneis Martem Sparta furoribus In campum stimulat, seque perennibus Victrix perpetuat cedris; Sed postquam excierit carmine spiritus, Ingentesque animos facris Musarum induerit. Sic sapientia Semper praelia prosperat. Chironis studium format Achillea: Fortes Musa viros parit. Audis, cui populos subdidit Imperi Majestas, LEOPOLDE? si Non terrenda cupis pectora publicis Rebus, si tragicis viros Sortis turbinibus cudere Martios; Musis hospitium para, Et docto patriam destina Apollini.

avan422
Hic fortes animos creat, Dum mentes studio Palladis imbuit. Mentis non spaientis est, Horrere, et pavidas fingere imagines. Pallas phasmata corrigit, Atque umbras animi; resque coloribus Omnes restituit suis. Monstrorum species prodigialium Ignorantia fabricat. Deme adscititiam vi sapientiae Veris rebus imaginem; Nil est, quod trepidis corda timoribus, Aut umbris animum urgeat. Intellectus agit bella: ferocia Est confusio, Pectori Flammas Herculeas, vimque Agamemnonis Mens exculta scientiis Addit; ne tragicae sortis ad impetum Unquam territa concidat. O quam magnanimos in fera praelia LUIDPOLDE exacues viros! Addo: quam validos confilio et manu Gignes Imperio viros! Si Musas, animi nobilis arbitras, Musarumque propaginem Pascas Caesareis semper amoribus.

avan423
Ad Augustissimum Romanorum Imperatorem LEOPOLDUM. ODE XLVIII. Munificus Priaeceps liberalitate sua emit populo- rum affectus, et vitam prorogat. CUi multa largis copia cornibus. Et liberali contulerit bona Fortuna dextra, liberali Munificus, LEOPOLDE, Princeps Manu profundat. Munera, ut effluant, Manante vena Regibus affluunt: Quoque amne se infundunt, eodem In populos decet enatare. Fortuna Regum, est Oceanus; cui Tributa solvit rerum opulentia; Natura cui vestigal auri In miseros dedit erogandi. Exaggeratis in mare confluit Multus per amnes Nereus alveis; Sed von redundat, nam quot amnes Se glomerant, totidem refundit. Qua parte donat prodiga Regibus Fortuna gazas, hac popularium Reges querelarum molesto Subveniant oneri; suumque, Si multa donent, hoc reputent lucrum. Nam sic amores, cordaque civium Felice censu nundinantur; Sic hilaris dare quisque morti

avan424
Pro Rege vitam gaudet, et auream. Bene elocato sanguine gloriam Emisse gestit, praebitumque Aes rigido reparasse ferro. Cadmaea surgit messis, ubi cadit De liberalis munere dexterae Aurum; Codrique, Mutiique, et Scipiadae revocantur altis In bella ab umbris. Quod senio putre Ferrum jacebat, non male nobili Limatur auro. Qua refulget Aes, facilis manus urget arma; Novosque forti non pudet Hectoras Jurare Marti, cum strepitus magis Sonat metalli, quam tubarum, Vel monitum gravetympanorum Hoc fine tellus sie tibi fertili Sternit tributo; seu Cererem velis Flavis coronatam maniplis, Seu riguum LEOPOLDE Bacchum. Hoc fine montes largius eruto Florent ab auro; hoc fine opulentia Sonantis argenti, et metalli Magne tuis LEOPOLDE regnis Infusa quondam semper amabili Vena refloret, quam neque pallidus Fossor ligonis per labores, Per decies revoluta secla Haurire possit; munificentia Ut regna dites, pectora civium Emas tuorum, ac erogato Aere acuas generosa Martis

avan425
In bella ferrum. Fortior est chalybs Acutus auro. Nemo Othomannidum Ad fulmen horret, cum patente Dona fluunt opulenta rivo Sic non coactis quando sonoribus Se sponte fundunt munera, et obvias Necessitates non vocata Praeveniunt, populique lenta Vota antevertunt, saecula Regibus Emunt Sibyllae, fataque prorogant; Annosque Regi liberali Quisque pigro vovet ire caelo. Ad Illustrissimum et Excellentissimum D. FERDINANDUM COMITEM DE PORZIA, etc. ODE XLIX. Cum Augustissimi IMPERATORIS LEOPOLDI Supremus Aulae Prae- fectus renunciaretur. PANEGRRIs. FOrmare Regem qui potuit, potest Praestare cunctis. Non ego sanguinis Canam vetustatem renarro, Non seriem aut numerum tuorum FERNANDE Avorum; qui velin obvias Martis catervas, non sine nobili Vultus cicatrice, irruere, Perque acies tonuere dextra;

avan426
Vel quos verendi gloria consili Mundi caduci rebus, et arduo Togae labori destinavit, Non humiles Aquilarum Atlantes; Qui commodarunt colla labantibus Robusta regnis, qui male pendulam Rem publicorum commodorum Herculeo subiere nisu, Te, nil paterni stemmatis indigum Laudisque Avorum, propria candido Honore virtus, nobilique Fama recens comitatur aula. Centena Avorum illustris imagine Praetexta quondam vix posita est tibi. Caepitque crescentem juventus Egregios animare in ausus, Jam tum potentum ad limina Caesarum Dignus vocari, diceris arduos. Stoae labores ambiisse, et Socraticae stadium Minervae Impendiosi cursibus ingeni Cum FERDINANDO CAESARE frangere Caepisse, virtutisque cultu Caesareos meruisse amores. Latere virtus scilicet inscia Primis ab annis sedula promicat; Suique, qua splendet, benignos Ingenerat violenta amores. Maturioris post ubi prodiit Aetatis ordo, quantus in arduos Provinciarum te labores Abripuit generosioris

avan427
Ardoris aestus! scit venerabilis Cortina juris, consiliantium Tripus, Senatorum, senumque Ordo Patrum, cui Graeciensis Se Diva lunat: scit tibi fertile Oraculorum pectus, et uberem Venam Senatus, nobilemque Consilii melioris aulam. Vidit Labacus, non sine murmure Adgestientum in gaudia fluctuum, Te jura dictantem, et severis Legibus imperium asserentem. Lenocinatis inviolabilis Stetisse donis dicitur aequitas; Nec per facores, nec per iras Aequa Themis posuisse libram, Et tu, feroces quae super Adriae Incedis undas, urbs generosior; Quam serva lambit Amphitrite, Et dominam reveretur unda Nereus supina; tu sapientiam Mirata vastis ponderibus parem, Sibique constantem tenorem, et Ambiguis bene consulentem Rebus vigorem. Tuque serenior Ocelle mundi, sanguinis AUSTRII Spes magna, terrarum voluptas, Gemma tuae, LEOPOLDE, stirpis, Quem FERDINANDUS de teneris adhuc Formavit annis, quamlibet indoles Aetate major, ac acerbos Judicium superaret annos;

avan428
Tu FERDINANDI; vim sapientiae Expertus es; seu te ad diademata Fascesque regnorum pararet; Pondera seu gravium moveret Negociorum. TERTIUS arduae Vim FERDINANDUS mentis, et inditum Tibi Senatum, pectorisque Divitias opulentioris Novit: PHILIPPUS novit: et ille te Secretiorum concilio Patrum Adlegit; hic per colla jussit Jasonium radiare vellus. Hinc te secutus CAESAREAE favor Clementiae, in te sollicitudinum Partem reclinat, et potentis Consilii grave pondus urget Portare secum. Hinc densa clientium Procella te ambit, pulchraque Principum Corona circumdat; tuoque Arbitriosua quisque vela Agenda pandit. Devenerantium Hinc te frequentant agmina civium, Certantque se grato tumultu Quisque togae insinuare limbo. Hinc et tuorum conscia nominum, Et feta votis sie tibi Pieris Adsternit, et solers anhelat Ante tuos obiisse vultus. Admitte blandus supplicis obvia Tributa Musae. Nil meritis quidem Sat est: sed et gaudet minori Oceanus patuisse rivo.

avan429
AD ALEXANDRUM VII. PONT. OPT. MAX. ODE L. EVCHARISTICA Pro impetrata, a Serenissima Veneta Republica, Societatis JESU restitutione. AN nostra tantum res tibi, Maxime Rex Vaticani, ac Optime Principum, Est cordi ALEXANDER? tuique, Quo pelagus, Styga, terram, et astra Compescis, ultro Numinis obviam Opem ministras? Nomine scilicet Hoc, arbiter divina tractas Jura Pater, solioque Judex Sedes Quirino, nostra necessitas Una ut tuarum nobilis area Sit gratiarum? Te labantis Cura rei, trepidique casus Mundi fatigant; te premit ardua Ecclesiarum sollicitudine Mars, belluoso qui furore Sarmaticos populatur agros, Cimbrasque damno non reparabili Deponit urbes; qui male praeliis Commiscet Anglos, Belgiumque, Qui pelagus tabulante pinu Vastum coercet: Tu tamen omnium Capax, tuorum magne clientium Pater, recisos ut reponas Adriaci maris in theatrum,

avan430
Unum laboras. Scilicet omnium Cum te parentem cura vigil probet; Nobis probaris grande Numen; Nosque tui profitemur esse Opus laboris, Tu placidam jubes Ponto quietem; pectora tu occupas, Nostrique pertentas amore; Tu veniam, veteresque sedes Diu negatas grandibus impetras Sententiarum ponderibus Pater; Tu gratiae antiquae repandis In Patribus populoque venam. Felicitatis, tu Pater, unica Origo nostrae es. Tu sitientibus Campum recludis, quo fidelis Cura, labor, studiumque nostri Excurrat ignis. Quod labor impiger, Quod cura solers hic operabitur, Tuum est, ALEXANDER, tuoque, Parva licet, tamen usque grata Merces amori. Quod redamantium Potest facultas, hoc tibi pendimus, Supreme Regum; impendiosae Obsequium studiumque mentis, Curas, labores, difficili dies Sudore lassos, pervigiles sine Sopore noctes, sanguinemque, Atque animas tibi dedicamus. Jubebis? Ibit legibus addita IGNATIANIS turba, periculi Secura, per ponti furores Adriaci, studiosa Patris

avan431
Implere nutus: ibit inhospitum Calcare Taurum, per Scythicas nives, Haemi per obstantes rigores, Per rigidas Aquilone terras. Jubebis? Ibit, qua mare Caspium Despumat iras; qua gemino obviat Freto Corinthus, qua natantes Ionio Arabioque gentes Parem biberunt fluctibus indolem, Et maesta patrum funera filii Vrgere gaudent, proliumque Caede patres satiare gustum. Sic nos, timori cedere nescios, Et ferre promptos fulmina, et arduam Mundi fatiscentis ruinam Herculeis humeris paratos Subire, serva; ac Numine patrio Auguste Regum Rex tege, sedulos Laudes ALEXANDRI docere Solis ab Hesperio cubili Ad usque Gangem. Sic properantium Te saeculorum praetereat fuga; Centeumque post annos recurrens Te stupeat superesse Phoebus.

avan432
Ad Serenissimam REMPUBLICAM VENETAM. ODE LI. EVCHARISTICA Ob receptam per statum Venetum Societatem JESU. O Diva, Nerei seditionibus Quae fraena ponis, dum medio natas Spectanda Neptuno, et superbam Adriaci maris Amphitriten Tenes lupato; cui vetus invidet Patrum Senatum Roma, potentium Mater Quiritum; quam secures Justitiae, Themidisque sanctae Leges sequuntur: si merui tuos Subire vultus, deque Alemannia Vates peregrinus verendos Ante pedes posuisse plectrum, Hoc, Diva, vatem lumine conspice, Quo contueris fulgura siderum, Solemque pendentem serenas, Et radios rutilumque pendis Caelo tributum. Te genibus m nor Adoro; Princeps; quam posita Notus Formidat ira, quam veretur Compositis maris unda rixis. Non Martialis gloria nominis Non fama belli, non Othomannicis Infesta lunis fortit udo,

avan433
Non toties onerata Thracum Virtus trophaeis, non sapientia Felicitatis regula patriae, Non ordo Patrum purpuratus, Non decorum studiosa virtus Huc me evocavit: quamlibet inclito Semper refulsit nomine, posteris Narranda lustris, gloriaque Attonitum stupefecit orbem. Illa, illa magni gratia pectoris In nos reclinis, nec dubium tui Numen serenatum favoris Austriacas penetravit oras; Omnemque late splendor amabilis Implevit orbem, qua sibi roscidam Sol pingit auroram, senemque Hesperio rigat amne crinem. Nos illa terris evocat Austriis Tui sacratas Numinis hostias, Et debitum cogit tributum Supplicibus posuisse votis. Tu restitutos rursus amabili Sinu redonas; tu Venetas super Concedis undas ambulare, Tu mediis radiare flammas IGNATIANAS fluctibus Adriae. Antiqua menti scilicet ingeris, Quae pontus admiratus olim, Quae stupuit radiatus igne Stellarum olympus: Cum vigilantibus LOIOLA flammis sub love frigido Dormiret; allapsa Senator

avan434
De media regione caeli Voce evocatus, pignus amabile Collegit ultro, et sedibus intulit Gaudens palatinis, cygnoque Sancta dedit recubare membra. Vetusta Patrum restituis novis Exempla, dum nos colligis exules. Et nocte maeroris redemptos Diva foves, facilique rursus Sinu reclines suscipis Adriae. Sic nubilosis esseda Cynthii Qui texit aether involucris, Cum refugas rediviva tergit Matuta noctes, laetior ingerit Se vultus orbi, et pulchra serenitas Venustat auras, seque amoenis Vecta rotis, mediis olympi Infundit astris. Vivimus. hoc tuum Est, Diva, munus. Noscimus incubum Pondus facoris: sed referre Par meritis precium vetamur. At dum facultas deficit, optima Factum voluntas suppleat. Est satis Gratus, referre qui laborat, Pauca tamen retulisse maeret.

avan435
Ad Reverendissimum et Excellentissimum Principem D. CAROLUM CARAFFAM, Episcopum Aversanum, S. D. N. ad Augustissi- mum Imperatorem LEOPOLDUM Nuncium Apostolicum. ODE LII. Ob adhibitam curam et industriam adrestituen- dum Venetiis Societatem JESU. EVCHARISTICA. QUa te, CAROLE, siderum Inscribam patria? quo remeantium Astrorum gremio? Tuis Lassatum meritis pene gemit solum, Et se finitimis poli Immiscet facilis gloria sedibus. Te Lucina serenior Excepit gremio, stemmate Principem, et Per cunabula splenduit Majorum series, dives honoribus, Dives grandibus infulis. In cunas famulas gloria purpuras, Centenasque Patrum mithras, Et scuta, et galeas fudit, et illitas Patrum sanguine laureas. Hinc Mars sanguineam torvus amystidem Gaudebat tenero dare

avan436
Potandam labio, et pectora fortibus Enutrire laboribus; Et menti patriam infundere gloriam. Hinc stipata sororibus Virtus Caeligenum nectaris ebrium Porgebat calicem: bibe, Dicebat, phialam caelitis otii, Innubemque scientiam, Et doctum solidae lac spientiae. Hinc tu Palladis abdita Pervadis calidi dotibus ingeni, et Hostis desidis otii, Multarum titulis nobilis artium Vincis plebis inertiam. Te virtus sequitur, non sine murmure Plaudentis populi: tibi Servit blanda quies, et lateri comes Veri gloria nominis Famam perpetuat, seque stupentibus Astrorum capitoliis Immiscere potens, te procul evehit Inter nubila siderum. Hinc, quamvis Venetis cura negotiis Mentem distrahat, aspicis Nos pridem Adriacis finibus ecules, Et charo cupidos sinu Urbis restitui, Tu (nihil aggero Virtutis precio, nihil Adblanditus ago: celsior est tuus Omni affectus hyperbola) Tu, quamquam decumi mole negotii, Et toto obrutus Adria,

avan437
Curarum fabricas hanc tibi principem; Ut, quod Romulei Patris Sanctus mandat amor, littore dissitos Orbis delicio inferas; Et frontes lachrymis, tristibus obrutos Vultus fletibus exuas. Nempe et cura DEUM de minimis agit: Nil non providus aspicit, Et vili paleae sedulus excubat. Hoc sese DEUS exhibet Magnum, quod minimis lumine provido Impendat studium. DEO Accedis propior CAROLE, quod gregis Parvi sollicitudine Tangaris. Placido jam natat Adria, Optatique tenet sinum Portus nostra ratis. CAROLE, sed tui Haec est pars studii: tui In nos non meritos tessera pectoris. Tu per jurgia fluctuum Jussisti placidis ire Favoniis Innubes animas: tuo Motus detumuit Numine Nereus; Commotique licentiam, et Rixas Oceani cumposuit sopor, Ut crispum Zephyro mare Iret deposita nube supercili. Jam me, CAROLE, commones, Qua te parte poli, qua tua nomina Inscribam redeuntium Astrorum patria: qua pater aurei Phoebus luminis excubat,

avan438
Dispensatque suas sideribus faces, Et se per radios solo Subjecto insinuat blandior, et rosas Ostro ac murice purpurat. Hic votis gravidus, non sine consono Orbis murmure, CAROLI Inscribo titulos: Hic agat aurea Posthac saecula CAROLUS, Vestitusque sui lumine nominis Ducat purpureos dies, Et Patrum titulos Sol novus augeat. AD SODALES MARIANOS. ODE LIII. In gloriosa B. Virginis Assumptione. ASsurge Clio, remige sidera Transcende penna. qua vocat avola Virgo triumphatrix, adurge Pegaseos mea Musa nisus. Quam specto pompam? Solis in iride Virgo refulget; cui radii latus Utrumque cingunt; quam coronat Sidereo diadema cinctu: Cui Luna plantis cornua subjicit, Premique gaudet; quam famulantibus Tellusque, Cocytusque, et aether Obsequiis Dominam veretur. Haec nempe Virgo, quae pede vindice Trivit chelydrum, quae male conscium Calcavit anguem, ac impiati Furta patris meliore dono

avan439
Pensavit orbi: jam Capitolium Subit triumphans. Huc age Virginis Optata proles: ECCE SIGNUM MAGNUM hilares micat inter ignes Caelique stellas. Hoc tibi sidere Manat bonorum copia. Candidae Horoscopus felicitatis Inde tibi micat, unde MAGNUM SIGNUM pudicae Virginis emicat. Reclude vastum muneribus sinum: Jam densa sese depluentum. Insinuat via gratiarum. #(IMAGE)

avan440
NICOLAI AVANCINI E SOCIETATE IESV LIBER EPODON. Ad Augustissimum Romanorum Imperatorem FERDINANDUM III. ODE I. EPITHALAMION. Cum serenissimam ELEONORAM Mantuae Principem in conjugium adscisceret. DUlcis Hymen! Hymen adsis! Occidentis urna Solis, Mortui propago Phoebi, Siderumque fusca Mater Nox serena, nox sopora Nox cupita, nox decora Sole surgit exule. Dulcis Hymen! Hymen adsis! Qua nigrantis Imperatrix Luna noctis ardet, ardet Ignium cohors minorum, Consulesque luminosi, Solis igne cycladati, Noctiluci Principes. Dulcis Hymen! Hymen adsis! Usitata vise rura.

avan441
Ac odoris officinas, Floreique Veris aulam, Qua pruina liliorum, Fax colorum, lux odorum Aemulatur sidera. Dulcis Hymen! Hymen adsis! Nuptialibus corollis Destinata vise rura; Regiam qua ponit aulam Flora Mater, et roseta Lacte caeli, lilieta Rore spargit nectaris. Dulcis Hymen! Hymen adsis! Hospitalis tte Favoni Poscit herba, poscit unda, Frondeosque per penates Clamat umbra, clamat aura, Dulcis umbra, mollis aura, Aura mater germinum. Dulcis Hymen! Hymen adsis! Te propago prima Veris Dux colorum, dux odorum, Luminum decora Siren Purpurantibus labellis, Aulicoque frontis auro Gemma florum postulat. Mantuanus Austriensi Sanguini se sanguis addit, FERDINANDO LEIONORA: GRandis ille, suavis illa; Ille justus, illa mitis; Clarus ille mille ceris,

avan442
Illa mille Heroibus. Aequitatis hic columna, Comitatis haec magistra; Ille Cajus, illa Caja, Ille Divus, illa Diva; Ille stirpi Mantuanae, Illa sanguini Austriensi Illigata amoribus. Dulcis Hymen! Hymen adsis! Suavis Hymen, quid moraris? Audiorne, mollis aura, Aura vena Faustitatis Mitis Afflat, et serenis Lapsa caelis, invocatum Nube Numen anteit. Dulcis Hymen! Hymenn ecce! Nubium tutus viator Ludibundus adjocatur, Dulcis Hymen, pulcher Ales, Remiges huc vertit alas, Blanduloque pennularum Sibilat flabellulo. Dulcis Hymen! Hymen ecce! Pone gemmeos capillos Faustitas revincta nodo, Nube picta discolori, Picta Sole pulchriori, Inter ignes ut minores Alba Phoebe promicat, Dulcis Hymen! Hymen ecce! Pone pacis alma mater Serta nectir, aeviteruo

avan443
Alliganda serta nexu; Annulosque de virenti Atticae ramo Minervae Illigat Concordia. Dulcis Hymen! Hymen ecce! Cui lyrisque barbitoque Auspicata plebs Amorum Nuptialem ludit oden: Sit perennis ille nexus, Quem catenis gratiarum Illigat concordia. Dulcis Hymen FERDINANDO, Suavis Hymen LEIONORAE, Vive gaudii architecte, Nec rubentes igne taedas Pertinacis ulla venti Vexet ira, vexet udis Tristis Auster imbribus. Mater eja faustitatis, Nata frangere aestuantis Martis iras, et furentum Saeva tela Concanorum, Cruda bella barbarorum, Huc beatos tende gressus Mille cincta gratiis. Per serenae lucis aurum Mille lustra FERDINANDO; Mille scribe LEIONORAE; Regiasque Caesarumque Necte prolibus coronas, Austriaeque Mantuaeque Mille mille laureas.

avan444
Ad Augustissimum Romanorum Imperatorem FERDINANDUM III. ODE II. Omen victoriarum ejus Belli-Duce Virgine MARIA. QUis insidentes flammeo ferro minas FERNANDIANAE dexterae Tardare speret? ibit elatis tumens Qua fervet undis Bosphorus; Et qua Propontis terga Tritonum gregi, Armisque subdit Nerei; Qua bellicoso. vecta conchyli Thetis Sulcis arat Borysthenem. Ibit, bicorni luna qua minax face Intentat orbi funera; Geminumque cornu chalybe flammato metens Aris dicabit Inferum. Tum feriantes Cydnus exturbans aquas Ibit cruore decolor: Laevisque Xanthi ripa, Trojani pavens Rediviva belli tempora, Pigri pocellas sanguinis sinu vehet. Sanguine Scamander sanguine Fluet Propontis, sanguine natabit freto Gemino Corinthus obvia, Sanguine pigrescent maria, Bistonium Getae Pinguescet arvum sanguine; Mergetur omnis sanguine, bicornis Deae

avan445
Quisquis Sabaeis nubibus Obnubit aras, quisquis a Luna fera Didicit levare cornua. Irata virtus Caesarum nescit pigro Moveri in arma brachio. Habet parentem Numinis belli Ducem: Timete gentes! Integra ACIES in una Virgine est. Habet Deum Pridem parenti obnoxium, Qui de furentum turbine armorum graves. Praeda spopondit Iaureas. Accinge magne CAESAR Augustum Iatus Mavortis ira; ferreo Accende dextam fulmine, et qua se trahunt Othomannidarum cornua, Haemique moti barbarus jactat furor, Fultus Getarum viribus, Incumbe fortis. Certa spes palmae micat, Ubi Virgo castra digerit, Et arma caelum fulcit, et pugnantibus Bona causa robur suggerit. Ad Augustissimum Romanorum Imperatorem FERDINANDUM III. ODE III. Praesagium ejus Triumphorum. IO triumphe CAESAR! Audivimus sonare, Cum nubium viatrix

avan446
Egressa fama terras Pependit inter astra, Et classicum trilingue Animavit in canores. Audivimus remotis Secreta dicta terris, Seu quas senex Ibero Illustrat igne Phoebus; Seu quas recentiore Juvenis subit quadriga. Audite Solis, inquit, Orientis et cadentis Sinus remotiores. Audite regna vastae Libyes adusta Cancro, Et vos tumentioris Rigoribus Bootae Subjecta regna juri, Audite: FERDINANDO Cadetis in triumphum. Ille emicante dextra, Ferroque fulminante, Et Thraciae furores, Et arma Sarmatarum, Scythicasque franget iras: Formidolosa Thressae Calcabit arma Lunae; Devictaque Austriensi Phasis vetus Gravido Fasces superbiores Lunabit, et lupatis Parere discet Austris.

avan447
Audite vota Divi, Qui Theutones amatis, Qui bella FERDINANDI Fovetis, et benigno Animatis arma nutu, Audite vota Divi. Ad Serenissimum ac Potentissimum Ungariae Bohemiaeque Regem FERDINANDUM IV. AVSTRIACVM. ODE IV. Cum Romanorum Rex eligeretur. FERDINANDE (nec veremur Caesarum subire vultus) FERDINANDE vita Patris, Austriorum gloria,{?ATypogr} Ad Coronas, Imperique Sceptra Numen te vocavit. Obsequendum est: FERDINANDE, Ad coronas provolat Dumque eburna e sede mundum Contueris Imperator, Civiumque subditorum Vota ab alto despicis, Imperare jussus, audi Admonentis dicta Patris: Austriorum, inquit, Parentum Nate regna legibus. Frons amoena sit, serenus

avan448
Risus oris, mite labrum, Melleusque vocis imber, Et modesta lumina.{?ATypogr} Martialis ira vultus, Pectus acre, justus enfis, Et pius calor, manusque Expedita in praelia; Cum frementis ira Martis Saeviente vecta flamma, Vel rebelle gentis oestrum Regna ferro vulnerat. Si quiescat ira Martis, Otietur aestus enfis. Bella belluas tuentur, Pax amica Principes. Cura Numinis tuendi, Cura Civium perennis Pectus urat, Aequitasque Facta lance ponderet. Pro DEO decet labores Imperantem non timere. Civiumque pro salute Excebare Principes. Caesares DEO studentes, Publicoque militantes Civium bono, favores Insequuntur Caelitum. FERDINANDE, sic regamus, Ut regamur altiore Lege caeli, sitque Numen Imperandi regula. Sic prementur arma Martis,

avan449
Liliisque grandinabit Pax sereno vecta curru, Pax Olympi filia,{?ATypogr} Sic recens dies cadensque, Lege amoris copulandus, Convolabit in beata Frena pacis aureae. Dixit. Audis FERDINANDE? Astra nutant, et jubente Pax Olympo mitiora Saecula orbi digerit. Pax am#.Önae mater aurae, Pax soror beatitatis, Siderumque faustiorum Pax decora filia: Pax medulla suavitatis, Blanda mater aequitatis, Utriusque risus orbis, Faustitatis gratia. Ad Augustissmum Romanorum Imperatorem LEOPOLDUM. ODE V. Vita Principum est laboris professio. QUem praesidere rebus humanis DEUS Jubet, labori mancipat. Hac lege veniunt purpurae, ut Regem dies Nullus quietum sentiat. Cum Sole cura prodit, et Solis comes

avan450
Decurrit in meridiem, Meridiemque vesper et cura excipit. Sic annus anno truditur, Labor labore impellitur. Cernis mare Tempestuosis fervidum Depraeliari fluctibus, jamque arbitro Boreae flagello concuti, Jam verberari Circio, aut Austro rapi? Vitam tueris Principum. Curae et labores pectus in partes trahunt, Nec tenue cedunt otium. Quodcunque telum publicae rei imminet, Primum lacessit Principes. Nec ante se per corda populorum trahit, Quam corda Regum lancinet. Si bella pulsent maenia, et dextra facem Bellona Martis torqueat; Jam se medullis grandis insinuat labor, Roburque lassat pectoris. Simul ista posuit Auctor Imperii DEUS. Sceptrum et labores improbos. At nil verere Caesar, et mundi Hercules LEOPOLDE, gemma Principum: In cujus humeros pondus inclinat DEUS, Metitur ante robora, Aptatque vires. Nec poli in molem vocat Imbelle pectus. Herculis Haec cura robur, aut Atlantaei arduum Animi vigorem postulat. Est cura Superis, talis ut Caesar gravi Mundi labantis ponderi Subjiciat humeros, cujus infractus vigor

avan451
Sapiente CONSILII basi INDUSTRIAEQUE nixus ingentem pari Molem gubernet robore. Tibi nulla posthac otia quietem dabunt? Quid inde? magni pectoris Viri quietem nesciunt. DEI indolem Rex, qui laborat, induit, Nunquam est quietum Numen. Hic tamen labor Nihil quieti derogat. Ad Augustissimum Romanorum Imperatorem LEOPOLDUM. ODE VI. Matthias Imperator, Magni Principis idea proponitur. TE spectatorem cupio LEOPOLDE. Theatrum Est Caesar alter alteri; Augustusque prior pictura est viva sequentis. Sequens prioris semitam Dum legit, augustamque pari diademate frontem Induit, easdem pectore Concipit ingenti flammas, studioque sequendi Semel incitatus, anteit. Nimirum, non lenta urit praecordia Regum Virtus, Sequentis calcar est, Anteeuntis honor. Tendat licer ardua virtus Per confragosas semitas, Indomitasque vias; quo se prior intulit, alter Ardentius connititur.

avan452
MATTHIAM LEOPOLDE vide. Si bella minentur Thressaeque Lunae cornua Imbre sagittarum jaculentur funera, forte Latus pavendis objicit Mortibus, et tumidam castigat fronte procellam. Si Regna scindat Imperi Relligio discors, populique armata ruinis Perfidia subvertat fidem; In caelum, Superosque Pius sacra templa tuetur, DEUMQUE laesum vindicat. Et bello felix, et felix pace: trophaeis Per arma partis inclitus: Munificus dextra, sed ferri parcior: ore Affabili benignior: Et Themidis cultor. Quidquid vel fidera pleno Fudere cornu in Caesares, Vel natura dedit fecundae munere dextreae; Id omne inn unum confluit; Augustumque facit populo, charumque Tonanti. Haec est imago Caesaris. Nec LEOPOLDE tibi satis est spectasse. Parentum Quicunque tantum imagines, Et longo stantes in curribus ordine ceras Videre gaubet; segnis est Haeres majorum, patrio nec sanguine dignus. Hoc exprimis, quod aspicis: Et pudet Austriaco traxisse a sanguine stemma Virtutis expers patriae. Otia quod reliquis, tibi dat LEOPOLDE laborem. Illi in Parentum gloria Otia tuta trahunt. Nec enim virtute parata Aequare Patrum nomina

avan453
Nituntur factis. At tu superare priorum Famam, decusque niteris. Posterior semper si vincit laude priorum, Quo fama crescet Austriae? AD BEATISS. VIRGINEM DEI MATREM. ODE VII. Ego ex ore Altissimi prodivi. Eccles. 24. EX ORE VIRGO prodiens ALTISSIMI Dic, esne Patris halitus? An cordis aura? an pectoris suspirium? An IGNIS exhalatio, Qui sub Tonantis pectore in nostri calet Vivax amorem? Scilicet SEMEL LOCUTVS EST DEUS; DUO tamen AUDITA sunt; Verbum DEI, Verbique imago Virgo. Nam quidquid Pater Locutus est in Filio, In Matre totum pinxit. At pinxit tamen Necessitate Filium, Sed charitate Virginem. Sed non dedit Paternitatem Filio; Maternitatem Virgini Augustae dedit: Ut cujus ipse genitor est, Sit et illa genitrix: utque se Pater exprimit, Sic Mater in Verbo exprimat. Hinc est imago Patris et Nati, Parens Augusta Virgo. Filius Materque eodem Patre procedunt: Pater

avan454
Lucet in utroque. Filium Quicunque flexo poplite veneratur, suum Statuat honorem Virgini. Nec absque Matre Filius colitur satis, Nec Mater absque Filio. AD LABOREM ET SAPIENTIAM. ODE VIII. EPITHALAMION. SUrge nuptialis ardor, Blande amoris administer, Dum chorea pendularum It per astra flammularum, Et Scientiae, et Laboris Allaborant Nuptiis.{?ATypogr} Surge Amor faelicitatis, Conde-Prome faustitatis, Delicate Gratiarum Architecte; pacis uber, Prime flos beatitatis, Vena prima nectaris. Si Deae frementis ira, Prodigaeque mentis ardor Martis astro suscitatus Bella saevo vulvat Haemo, Thraciamque, Sarmatasque Volvat uno turbine: Unus est labor Laboris Frangere arma, vetere iras;

avan455
Et calente mentis oestro Fluctuantes per Gradivi Ire messes, et decoram, Nundinari gloriam.{?ATypogr} Sternere agmen, dissipare, Et sequace fulminantis Imbre plumbi praevolantum Sistere impetum, et trophaea Dedicare rapta Cedro; Figere arma postibus. Si sereno vecta curru, Post cruenta bella Martis, Candicos dies reducat Pax beata, Pax amoena, Pax amica, Pax serena, Pax Olympi filia: Unus est labor Laboris Condere agros, condere Urbes, Subditisquejura ferre; Areasque consulares, Et Senatum lege magni Temperare Consili. Surge amor, leporis uber, Candidaeque dives imbre Lucis, aemulate flammis Innocentis astra caeli, Et Scientiae, ac Laboris Allabora Nuptiis. Caja filia est Tonantis, Ante regna nata caeli, Ante siderum choreas, Ante Phoebum, et ante Phoeben,

avan456
Ante montes ante fontes, Ante Ponti murmura.{?ATypogr} Quando sacro pinxit igne Numen astra, quando honesto Compsit auro Solis ora, Linearum, quas trahebat Aeviternae dextra mentis, Sponsa stabat ectypon. Illa Nerei fusa regna Convocavit, et capaces In sinus cadente terra Alveum dedit natare, Ac in obviis arenis; Scripsit irae limitem. Illa montes educavit, Illa valles excavavit, Montiumque valliumque, Vulgus, arbores minores, Et Quirites, et Senatum Condidisse dicitur. Surge Nuptialis ardor, O Parens amoenitatum, Dum pari nubit Labori Nata Patre Diva caeli, Surge, prosperamque taedam Nuptiis accommoda.

avan457
AD LEPIDUM. ODE IX. Vitanda improborum consuetudo. A Noxiorum coetibus recedere Virtutis est pars maxima. Plerumque sidunt vitia, quando abest comes, Scelerumque ductor. Crimina Volunt probari. Primus hic fructus mali est Laudem aucupari. Desinat, Qui scelera laudet, desinet et ipsum scelus. Nam quis rubente purpura Latus coronat, placeat ut solus sibi? Nemo sibi ipsi lautus est. Amat videri luxus, atque impos sui Exire, et oculis objici Spectantium desiderat. Luxum premes Et cordis impotentiam, Jactantiamque mentis, et lasciviam; Si, ne videri postulent, Curaveris. Laudator, hortator, comes, Et ductor illuc pertrahit, Venisse quo te pudeat. Hos fuge, et malo Medicina parta est. Is caret Vitio, sodales improbos quisquis fugit. Quae solus horres, cum Duce Audes patrare. Socius extinctum focum Animat, gravique incendio Mentem perurit, Qualis ubi tecto Notus Ardente saevit, alteri Infundit ignem; talis improbitas ducis

avan458
Bacchatur, et se proximo Insinuat animo. Aut qualis effusis jacet Sopitus undis Nereus, Quando furentes Aeolus ventos premit: At ubi catenas ruperint, Seseque ponto infuderint, femunt aquae, Exsuscitantur montibus Pares procellae; quaeque tranquillo otio Undae jacebant, nubibus Sese maritant: talis innocuus licet Animus, sodali noxio Junctus, sodalis indolem et vitium trahit. Quae quisque didicit, haec docet: Suadetque, quae quis diligit. Proprium mali est Quaerere vagari, aut serpere. Vis innocentem vivere aetatem? Duci Temet nocenti subtrahe. AD VER. ODE X. Ejus amoenitas describitur. O Medulla gratiartum, Siderum jocosa Siren, Otium negotiosum, Pectorumque mite caelum, Ver Ephebe dulcis anni, Ver ocelle temporis,{?ATypogr} Artifex amoenitatum, Architecte blande florum, Quem jocantis ardor irae,

avan459
Ambulansque per comati Delicata rura Paesti Aura lambit Attica.{?ATypogr} Dulcis aura cum flagellat, Mollis aura cum duellat, Aura lenis, hospes Hyblae, Blanda civis aura Tempe, Aura nata sub rosetis, Aura Hymetti filia. Quae decenti murmurillo Nuptialibus flabellis Lambit Euros, lambit Austros Et rigentum segne plaustrum Mitioribus labellis Osculatur Arcadum. Cujus aureo Bootes Basio hirta labra tactus Ponit arma, ponit iras, Maenalisque turbulenta Nube cruda tergit ora, Frontis et tyrann idem. Cujus osculo Amphitrite Temperat theatra Nerei, Caerulaeque frontis alma Conserenat Iris aestum, Perque Dorides susurrat Dulce nectar otii. Inquiline Ver Triquetrae, Ver Parens Etesiarum, Mille gemmas, mille frondes, Mille frondium virores, Mille flores, mille rores,

avan460
Mille spargis gaudia.{?ATypogr} Ver cupitum, Ver decorum, Seu quietis officinam, Frondeamque texis aulam, Unde Cynthias sagittas Innocente temperati Pellis arte fornicis: Sive candicante brumam Nube spargis liliatam, Seu ligustra, seu roseta, Quae fremente non momordit Dente bruma, nec gelavit Circii ferocia; Seu Smaragdino natantis Vulgus undae lambis ore, Semper altae Rex quietis, Pulchrioris author anni, Et Parens beatitatis, Ver viroris arbiter. AD AUSTRIACOS. ODE XI. Ut arua pro Caesare FERDINANDO su- mant; et sic suum in amorem testentur. AMemus. an nos caute Marmarica satos Libyssa tigris ubere Pavit maligno? corda num Sypili jugo Duxere venas marmoris? Totusve mentem Caucasus, vel intimas Haemus medullas occupat; Vetatque amare Caesarem, cui addecet Ipsum litare sanguinem?

avan461
Amemeus, Austria. Arte non alia potest Amor rependi Caesari. Illum per arma Martis, et saevos amor Egit procellae turbines. Augusta testis, testis est Ratis-bona, Kelheimium, Moguntia, Donawerta, Norinberga, quaeque atrum bibit Norlinga Sueci sanguinem. Vidit Aquilonis turbo, quem procul ultima Gustavus egit Balthide: Quem cum subegit, pressit invidiam simul Audaciamque Vandali, Reverentiamque finibus mundi extimis Sui imperavit nominis. Quacumque parte spolia, vel victoriae Trophaea fixit, emicant Defixa signa amoris, et pro patria Impendiosi pectoris. Amantem amare Caesarem qui non potest; Illum maligno sidere Ferox marita prodidit Geteslea, Vel evolutis fluctibus Vomuit profundi saeva tempestas maris, Vel Adriae, vel Caspii: Illi cruentum fluxit in pectus lapis Sypilique dura fragmina, Cerauniique vena, Pardorum indoles, Mores Leonum, tigridum Indomita feritas, quodque natura horruit, Supremum Averni toxicum. Amemus. ille prodigus vitae calor, Et prostitutus praeliis

avan462
Amor, meretur diligi. At nemo satis Amat, nisi arma diligat, Clypeusque stet pro Caesare. Examen fremit Aquilone ducti militis, Cui multa galeam bruma conspersit nive, Multusque adussit Sirius: Cui multa cessit palma, quem praedae gravant Pressi tot annis Imperi: Hic vastitate Regna, et Imperium premit, Hic spoliat urbes, oppida Exurit, agros vastat, et cives necat, Et aggeres cadaverum, Struesque miscet funerum, et toti parat Catastrophen Germaniae. Hic illa virtus Austriae, hic sese exerat Avidus mori pro Caesare Amor Austriorum; seque per belli faces, Per dura Martis fulmina Agat in triumphos. Semper armatus fuit Amor pro amato Desinit Ipse amor amare, si sibi exarmet latus. Armati amemus Caesarem. Ad Reverendum Dominum JACOBUM ZUTTINIS. ODE XII. Cum positiones Theologicas de DEO propugnaret. HUmiles fugacis gloriae exosus casas; Vallesque honoris animus, emergens luto

avan463
Terrae jacentis, qua serenato DEUM Cristallus ambit igne, qua stellae meant, Famulisque Numen ambiunt splendoribus Densae choreae siderum, invadit polos. Superba Memphis, Dauniae illustris seges, Fastus Alyattae, Persidos cultus, opes Inopis Phraatae, gleba Pactoli, gravis Tributa Gangis, ditis Hesperium Tagi Vectigal, animos nempe serviles tenet, Vilesque meutes. Aquila pennatis supra Sese astra remis librat: in turpi natat Gravis anser alga. gaudet aspectu diem Haurire Phoenix: noctuae tenebras amant. Illustre quidquid, quidquid augustum edidit Natura, noctes odit, et sequitur diem. Avara corda gloriae hoc sedem sibi Locant theatro, quo DEUS. Si quae jacet Ignava virtus, umbra virtutis mera est, Non vera virtus. Ista nec multis Patrum Contenta ceris, nec palatino tegi Patiens hon ore, stemmatis luci novam Lucem addidisse cupida, Majorum inclitas Cumulare lauros gaudet, et sapientiam Suam locare Solis in medio die. Sic tu, jacentes Daedala terras super Evectus arte, trans inundantem igneis Nimbis Olympum, transque stellarum domos, JACOBE, nixus Pallade, ingressus polos Unum et triforme Numen accedis prope, Propiusque spectas. Quidquis involvit sinu Caliginosae noctis obscurus dies, Hoc eruditae mentis evolvis face.

avan464
O quanta credam nosse, qui nosti DEUM! O quanta credam posse, qui potes quoque DEUM tueri! nempe ut ignores nihil Metam tuae scientiae statuis DEUM. Ad Eundem R. d. JACOBUM ZUTTINIS. ODE XIII. Cum Theologiae Baccalaureus crearetur. CAliginosum mentis heroae calor Vixisse nescit sanguinem, aut vili tegi Famae filentis nocte. qua Titan vias Temone signat qureo, hac sequx vigor Virtutis ignes provehit. Ducit diem Quacunque rapitur Cynthius: diem trahit, Quacunque virtus rapitur. It Soli comes Ardor, calorque: socius incessu pari Virtuti it ardor, Forte virtutis tuae Exastuantes ipse sudata excipis In fronte radios; unde fub laurum volas Anhelus umbrae. Nempe lassatam gravi Mentem labore frondium recreat viror, Et umbra lauri. Quae tamen pulchro ambitu Tuum coronat verticem lauri coma, Nullius umbrae est mater. Hoc splendens habet Sapientiae umbra; illuminat. Quae per tuas Folia virentis laureae inserpunt comas, Radios vocabo. Namque tu Soli caput Aequasse gaudes. Cynthium ut stipat suum Radius, satelles aureus; stipat tuum Laurus satelles verticem. Solem fugit

avan465
Nox, partus Orci, triste portentum Stygis, Sororque mortis: Laureae ad lucem tuae Pavet omnis umbra, et turpe sub Lethes vadis Caput recondit. Vota si caeli audiunt Precibusque Numen annuit, votum dabo: JACOBE, femper lucidum ut vivas diem, In luce semper occidas. Semper diem Vivit serenum, in luce quisquis occidit. AD BEATISS. VIRGNEM MARIAM. ODE XIV. In morbo supplicatio. ARtus labascunt, osseam in vallem cadit Vultus, theatrum gratiae; Fronsilla, sedes gaudii, inducto super Pallore maeret, irides Blandi jacent supercili; geminae faces, Geminive Soles luminum Prope in gelata specula durescunt: genae, Charitum voluptas, corruunt: Labra purpurissum deserit, vultum vigor, Totumque corpus Gratiae. Decumana tussis vocis angustat vias: Reciprocante spiritus Pulmone fessus vix reluctantes potest Penetrare portas faucium: Digitos reducti contrahunt nervi; pedes Compage rupta debita Officia fracto denegant. animae parum Superstes aegre ducitur.

avan466
Avara fati Lachesis evolvit colum, Et stamen urget Atropos. Non vivo; sed nec morior. A vita pari Cum morte disto limite. Si sit cadendum, VIRGO, quae blando sinu Tuos clientes excipis, Mensura voti, pectoris VIRGO mei, Ades cadenti! Nil moror, Mori paratus; quando maternum mihi Sinum cadenti subjicis. Tibi militavi, VIRGO, Pierio tibi Senuit ebur conamine: Hoc posco demum, mortuo vati ultimam Impone VIRGO lauream. Quod si voracis ore me lethi rapis, Jubesque rursum vivere; Tibi nostra buxus serviet; nomen tuum Parnassias per areas, Permessios per alveos laetus canam; Et cum suprema forcipe Stamen secabit Lachesis, in tuo mori Gaudebo vates nomine. Ad Bonarum Artium STUDIOSOS. ODE XV. Cum post ferias Autumnales ad Academicos labores convenirent. AUdite, si quem frontis augustum jubar, Laurusque honoris allicit; si cui cruor

avan467
Nobilis adurit pectus, et virtus fibris Calefacta bullit: Pallad in campum vocat Onusta palmis. Jam recesserunt dies Blandae quietis: otio Autumnus graves Refecit artus. Musicis satis datum est Sylvae camaenis, piscibus, campis satis. Adeste; qua Minerva generosis diem, Pugnamque Apollo dicit, et mentes vocat. Adeste: sed non desides partus Cypri. Non delicati Veneris infaustae satus, Non lacte pasti Chloridos, thncti genas Stibio, et amomo verticem, minio labra, Manusque lacte lilii, elegantuli, Et mollicelli, et mellei Narcissuli. Pudeat amare Palladem, et tingi comam; Sequi Minervae signa, nec fucum genis Demere rosarum; bella moliri manu, et Lento perire in otio. Fortes amat Apollo mentes, desides odit manus, Emarcidasque Gratias. Cedant Croci. Cyparissulique, liliorum et nectaris Lacte educati: Palladis praeda est honor. Honor teneri dextera imbelli nequit, Nec dormienti laurus in frontem venit, Nec honesta fama languido. Si cui labor In pertinaci plurimus callo sedet, Socius Minervae laudis in partem veni.

avan468
AD BACCALAUREOS THEOLOGIAE. ODE XVI. Mentes aureae in aureis aedibus habitant. Deaura. vit eam intrinsecus auro mundissimo. 2. PARAL. 2. SI cui Liburnis abditi fibras coquit Auri libido montibus; Aut Indicarum viscera, et rubentium Medulla tangit rupium; Si quem procella vectus aurata Tagus, Flavisque tempestatibus Superbientis unda Pactoli rapit: Non curioso montium Findat ligone viscera; nec auro incubum Pelagus remotum classibus Tabulare studeat. Aequoris quondam sinus, Imumque gremium Nerei Fugitivus auri splendor ambivit, timens Poenas suorum criminum: Et impiratis luridae partus Stygis Ne afflaret auras pestibus, Se sub recessu montium abscondit, suo Pallore testatus metum. At nunc probrosi nominis rasit luem, et Famae prioris dedecus Secuta fama. Publicae Atlantes rei, Aeternitatis arbitri Vitae Magistri; quos nec Erythraei calor Vssit metalli, nec sitis

avan469
Pallentis auri tenuit, aut fames sacra, Habitant in auro. Scilicet Illustris animus Pallade, et mens aurea Lares meretur aureos. Non illud aurum concipe, in cujus sinu Technae coquuntur fraudium, Quod in arma regna suscitat, caedes serit, Et seminat cadavera, Suoque cinere sepelit ingentes domos, Et busta regnorum trahit. Sed illud aurum intellige, a cujus face Ardent olympi sidera, Et fulgurantis consules caeli micant. Illud per aedes spargitur Sapientium aurum, quo coronantur poli, Quo vestiuntur sidera. Non ergo egenus esse Theiologus potest, Cui semper est aurum domi. Ad Reverendissimum et Illustrissimum Principem D. ANTONIUM EPISCOPUM VIENNENSEM. ODE XVII. In ejus Natali recurrente. DITHRRAMBVS. PHoebe, seu motas legis ungue chordas, Seu redordiris numeros, lyramque Pollice exploras meditatus inter Fila loquelam:

avan470
Mitte nunc Horatianae Plectra legis, et soluto Lude metra Dithyrambo. Audior. ictus lege solutus Tactu nervos citat enerves, Cursim explorat, carptim irritat, Movet argutos, monet acutos. A tergo quae turba subit, cui flore nitentem Siderum cinctus redimit capillum, Ora tranquillat resoluta, Sole Iris adulto? Virtutis ora nosco. Lacte tincta Gratiarum. Miniata flore caeli, Rore picta Caelitum. Haec dextrum laevumque latus stipata Deabus, Vitae arbitris, necisque; Super alta mundi regna, qua choreis Plaudunt Tonantis sidera Regiam, Remigibus Zephyis, Aurigante Favonio Abit pernice volatu Praevola magni buccina mundi, Divum nutrix, virtute sata, Soror Honoris, Medio celeres Agit Olympo Fama jugales. Et qua Vigilibus ardet aethra ocellulis Historiae stgetes ANTONI nomina spargit, Excepere sonos tubae crepantis Caeli militiae serenioris, Et scintillivomi poli Quirites: ANTONII que honoribus

avan471
Una sudare laborant. Primus, astrorum face noctilucas Qui flammas regit, Imperator aethrae, Et nocticida Phoebus, Splendidius radiante cohorte ANTONIIS honoribus Certatim sudare laborat. Obviat blando radiosa vultu Argentea Imperatrix, Dieicida Luna, Et lene fulgurantes Advertens vultus, gemmei decus, inquit, Olympi, Et noctiluci milites, caeli faces, Lucis amores, noctis honores. Inter fulgura nominum, Inter sidera Praesulum, Inter lumina Principum ANTONIO decus apparate. Sudatur, itur, luditur ANTONIIS honoribus. Mavors non rigida saevior aegide, Hastaque crispisulca, Sed innocente ludibundus ense, Cui sub Tyrii tegminis ostro Sonat aurata lynce pharetra, ANTONIO primus fasces inclinat honori. Rutili sequuntur consules aulae Ducem Martem, ac honori singulus facem ponit. Famulum votis ANTONI tuis Undique pluvio gravidum ab auro Subministrat astra caelum;

avan472
Spiceam Ceres cornam, Ditisque cornu copiam Amalthaea, Orion arma, Astraea dat bilancem, Currumque dat Bootes. Sed qua recurvis frondibus arcuant Arbores ramos, viridemque tendunt Fornicis umbram, Caelestum brachia frondium, Domina vitae Parca recurrit. Hic meliores gloria portus Sinuavit hospitalis; Hic prima mellitissimi Juventa, luxque temporis Ver, temporum medulla, Cui fronte stant vireta, Et nigricant vaccinia, Et purpurant roseta, Inter ostra florulenta Helles raptorem paverat aureum. Cum famulatrices ANTONI nominis ignes Ire sequaci splendore videt, Rapit Hellaei velleris ostrum, Rapit aurati vellera dorsi, Parcarumque colos juncto superinduit ostro: Unde pensa purpruata ANTONIO trahantur. Ducite longaevos, inquit, de vellere Soles, Canitiemque animi, et senium venerabile mentis: Dum sonante vecta curru Sibilantis inter aurae Murmurilla buccinatrix

avan473
Fama per septem spatiata colles Celsa Romanas equitet per arces, Et Vaticano in vertice ludens Placeat apibus, VRBANE, tuis. Sic Ver nobilioris anni Ephaebus Imperat: et nostris accendit vota medullis. Ite Deae, lentumque precor devolvite pensum ANTONIO, o sidera. Illum purpureis choris Virtus misceat, et comes Gloria, Romanis inscribat nomina fastis. Sic ego, sic votis animosa Vienna precatur. AD HIERONYMUM ANDOLINVM. ODE XVIII. Mors, quae instat omnibus, praevenienda virtutibus est. OVana spes mortalium! Caduca vota mundi! O labilis felicitas, Vix nata, funeranda! Quid longa votis saecula praevertis ANDOLINE? Canamque seribis Nestoris Tibi senectam in astris? Dolosus est horoscopus, Qui pollicetur annos. Nec annus unus certus est, Hec hebdonias, diesve;

avan474
Nec hora certa est unica. Quo mittis, ANDOLINE, Avara vota saeculi, Ignara vota mortis? Fluunt, nec unquam refluunt Momenta trusa vitae: Productioris eripit Spem temporis volantum Citatus ordo siderum, Domesticumque bellum, Quod nostra rodit viscera, Quod ima siccat ossa. Nox una restat. Ibimus, Sub sole quot meamus; Reges, Monarchae, rustici, Et sceptra, sarculique. Non praeterit sublimium Mors vertices, nec imos: Mec nomen urna regium, Nec regias secures, Nec sceptra, dextrae lumina, Nec purpuram veretur. Soccos cothurnis, sarculo Quirina sceptra miscet: Miscet lacernis purpuram, Et lauream cupresso. Postrema seu defloreat, Seu prima vernet aetas: Seu matre nati regia, Seu Tityro parente; Morti paramur sarcinae, Et victimae sepulchro.

avan475
Quodcunque nasci contigit, Hoc funeri paratur. Soles venire conspicis, Rursusque funerari; Caelo micare sidera, Rursusque nubilari: Obambulare flumina, Fugamque concitare; Candere Paesti lilia, Rosasque purpurare, Marcere rursus lilia, Rosasque vulnerari: Zephyros per auras ludere, Zephyros Notis repelli: Veris venire gaudia, Veris jocos perire. Quodcunque natum est, interit; Quodcunque venit, exit. Cumaea nulli saecula Severa Parca spondet. Momenta vitae singula Mortis citant ad urnam Rides? jocaris? risibus Jocisque fata adurges: Et dum putas te vivere, Tunc moreris, ANDOLNE. Haec ipsa lux, quam dividis Cum Gratiis jocisque, Haec ipsa, dum praetervolat, Te raptat ad sepulchrum. Erramus inter gratias, Erramus, ANDOLINE;

avan476
Nisi evolantis temporis Anteoccupamus horas. Dum res, et aetas, dum sinit Faventis aura caeli, Moriendo vitiis praeveni Lethi prementis horam; Et brevia vitae tempora Virtutibus repensa. Qui dives est virtutibus, Hic vixit in senectam. In Funere Praenobilis Dominae ANNAE MAGDALENAE a SCHOLZEN. ODE XIX. Matri parent at silius Joannes Adamus a Scholzen. DITHrRAMBVS. MUsa confuso vaga Dithyrambo; Mitte nunc Horatiani Jura nodi, barbitoque Exlege funde lachrymas. Lentus dolor est, quisquis potuit Capere fraenos: quisquis certa Lege fraenari potuit, doloris Nomina perdit.{?ATypogr} Excute fraena dolor: Matri parento. Luctus, amantium Suprema merces, solvitur. I, sine lege dolor. ANNA (dolor vocem singultibus interrumpit)

avan477
Mater (amor lachrimis ultima verba negat) Occubuit ANNA mater: Occubuit rosa Veris ardor. Ardore ab illo solus est cinis super. Est amiantum pectus amantum; Lege amianto, quisquis amasti, Relliquias cinerum: Non alia melius cinis hic tumulabitur urna. Caria sublimes suspendat in aethere moles, Pendulaque Mausolaea: Amianto amoris conditur Funus amantis. Hic dolor, hic et amor parenta; Tumuloque aspergito slores. Si quod stem maticis est folium super De rosis, Matris tumulo advolabit. Folium vento rapitur: non quo Gelidi inclementia caeli, Aut Arctoa piger torpet prope plaustra Bootes. Folium vento rapitur: non quo Zephyritis inambulat hortos, Tinctusve pennas Galbano Favonius. Folium vento rapitur: vento Amoris? an doloris? Spirat Amor, spiratque Dolor, suspirat uterque. Uterque ventus est, Dolor et Amor. Utroque vento folia rapiantur rosae, Amoris, ac Doloris: Amor in vota, et Dolor in gemitus. Calida est Amoris aura, Hac aura folium rosae feratur. Matris forte aliquis rursum serpet calor in me dullas,

avan478
Amoris a calore. Verna est Amoris aura: Rosa fors iterum hac vernabit ab auta. Rigida est doloris aura: Hac aura in tumulum rosae ferantur. Adjungam lachrimas. Doloris aura, Si congelascet, funeri vitrum dabit. Ad Hymenaeum Praenobilis Domini GEORGII NAGL, ETD. LUCRETIAE. ODE XX. EPITH AL AMION. FAllor an aetherei trans Daedala moenia templi Plaudit amor ducitque choros, et propter amoenos Fontis Acidalii latices, ripamque beatam Laeta cohors juvenum formoso pollice flores Demetit, et niveo miscens candore rubores, Aurea formosis superaddit floribus astra? Audio: jam chordas examinat ungue Cupido, Exercetque choros et carmine temperat exta. Age caeli amoena pubes Per roseta, purpureta, Et honora per vireta Mete serta, scinde flores. Hic, ubi dorso nobilis aureo Fulgurat aries, rapite Hellaeae Stamina lanae. Haec nostra decent

avan479
Fila corollas: alii centum Ferte colores, ferte decores: De flore deque rore Ocellulos Aurorae, De Cynthiae nitore Argenteum labellum, De siderum rubore Afferte purpurissum, De roris igne florem, De floris igne rorem. De Solis auro purpuram, De rorulento nectare; De nectaris papillis, Florum que de favillis Tributa ferte sertis. Dixerat: ad vitreas Cytheraeae Doridas undae Turba petulca salit, gremioque in gaudia pando, Igne coronatas promit spectacula fcenas. Pars nectunt crinale decus, pars tela propinant Arcubus, et Cyprio viduant ardore pharetras. Pars legit ungue rosas, pars tortile flectit in orbem Argentum, florumque choros interligat auro, Et decus annexis addit roratile gemmis. Tum praeit agmen Hymen: Jam purus, inquit, lucida siderum Caelo maritat Vesperus agmina. Flammaeque stellarum resurgunt. Jam luna noctis in meridie Agit choreas Astricas, Et plena Solis ignibus Noctis legit papavera:

avan480
Aura mitis , aura dulcis, Suavis artifex voluptae, Architecta Gratiarum, Ridibunda, ludibunda, Ridet, jocatur, lusitat. Dignam triumpho sume superbiam Pubes recenti, tempora lumine Redimita plaude, Blando soluta risu Dulces ini choreas GEORGIO et LUCRETIAE: Accende taedas nuptiales GEORGIO et LUCRETIAE. Ite chori adductum, nervis intendite cornu GEORGIO et LUCRETIAE. Nectite permistis lilia cana rosis. Vivat ille, vivat illa, Vivat ab utroque Generosa proles, Paterni nominis haeres, Maternae mentis et haeres. Vix ea dicta dedit, plausu exiliere cohortes: Pars cytharae titillat ebur, pars voce canorum Intonat et cogit veteres in carmina lauros. Audio: languentem circum mea tempora laurum, Aptam fingo metris atque inter gaudia Divum, Veterem salire jubeo In vota Dithyrambum, Pergite qua signis radiat Lucina cupitis, Vobis avitae stirpis optatum decus, Spes sanguinis, lux nominis, Pignus Amoris, vena leporis,

avan481
Inter Matris brachia ludat, Unde ridens, et renidens, Gratiarum ab imbre crescat, Materna virtute nitens, virtute paterna Fulgidus, in quem cum sua lumina verterit omnis Series nepotum posterorum dicet: Hic vera effigies Patris est, hic Matris imago. AD CONVICTORES VIENNENSES. ODE XXI. In funere DIONYSII AMBSHAMER Philosophia Studiosi. EPICEDION. OFata terris invida! o nostri nimis Avida doloris sidera! O cruda mortisjura! Protritus jacet Flosille, dignus Nestoris Videre canos! illa magnanimi indoles Attemperata pectoris! Calor ille vivax ingeni! verae sitis Virtutis avida, spiritus Ad magna natus! Innocens mentis vitrum, Animique candor limpidi, Morum venusta forma, maturus tenor, Testis pudici pectoris Vultus modestus. Invide o mortis rigor! Si nostra gaudes funera Cumulare, nostra caede si vivis; rape Propudia primum saeculi,

avan482
Et proba terrae, generis humani lues, Reique damna publicae: Quos mundus odit, quos reluctatur dies Puro videre lumine. At innocenti parce, quem dignum facit Virtus Sibyllae pulvere. Hac lege caeca graderis, ut ferias probos, Et improbos pertranseas? Sed quo lupatis impotens ruptis dolor Vos, o Sodales abripit. Resume fraena luctus, et motum doma Exulcerati pectoris. Morti, Sodales, parcite. Erravit prior Natura, Juveni cum dedit Mores seniles, lumen excelsum ingeni, Maturitatem consili. Et insequentis temporis lentas moras Praegressa virtus, miscuit Gravem senectam floridae aetatis rosae. Decepta mors est. Viderat Mores adultos Juvenis, et senem rata, Carpamus, inquit, fructus est Maturus astris. Dixit, et telum exerit, Signatque pectus vulnere. Occumbit ilie vulnere: Juvenis, dies Si censeamus temporis, Vitaeque spacia: merita si numeres, senex. Solamen hoc sit luctui.

avan483
AD GEORGIUM GEREBINIVM. ODE XXII. Cum is a sancto Religionis adeundae propo- sito defecisset. SIc mentis expers sana consilia excutis? Et quae placebant, displicent? Sic execraris vota, quae caelo tibi Non ambigebas indita? Quo fervor ille exaestuans, quo corruit Generosa flamma pectoris, Qua per subactos orbis infidi dolos, Calcata per fastigia Adblandientis gloriae, victor tui, Honoris, et Cupidinis, Fastusque victor, ire gaudebas, tuo Vitam daturus Numini? Memini diei, quando dicebas: Mare est Infame mundus, quod tumet Aquilone verberante, qod rapitur Notis, Fluctusque tundit fluctibus: Cui fida nunquam fidera e caelo micant. Hic se Charybdis gurgite Septemplicato volvit, et sorbet rates; Hic Scylla dentes asperat, Latusque cincta canibus horrendum latrat, Belloque dubias spumeo Naves fatigat: pendulo hic saxo obvium Latus Malaea porrigit,

avan484
Symplegadesque sidera lacesunt jugo Semper minante. Si levis Quandoque se Favonius ponto inferat; Aut lusitent Etesiae, Zephyrique blanda misceant rixa mare; Brevis voluptas exitu Lachrymabili pensabitur. Nolo mea Huic vela ponto credere: Nolo speciosa damna ludentis freti, Quod in procellas horula Miscebit una. Vidimus eodem rates Loco sepultas, quo jocos Ventis serebant. Tenue momentum interest, Inter jocos et funera. Mors instat, urget hora, momentum breve Mentita tollet gaudia. Ite, ite mentis compedes, cordis rotae, Durae catastae pectorum, Speciosa damna spiritus, opes, honor, Purique durus carnifex Animi, voluptas. Ite; me lenis quies, Et dulce mentis otium, Saeve imperantis evocat fluctu maris. Ibo, ibo; quo vocor, sequar. Huc me citavit ille, quem stellae pavent, Cui obsequuntur sidera, Qui nube torquet fulmina, et rigidis solum Terret cometis subditum; Qui quernea olim fixus in trabe voluit, Ut viverem, pro me mori. Huc illa Virgo, cujus ad sacros tholos Me dedicavi victimam.

avan485
Ibo, ibo, quo me Numinis nutus vocant. Hie crimen est, lente obsequi. Haec tu: sed olim. Nempe cum ratio suo Serena staret in loco. At nunc (quod oculos fascinum et mentem ligat?) Nunc, quae placebant, displicent. Nunc ille pontus hortus est; illud mare Est scena Gratiarum, Charitesque sunt Symplegades; pericula Sunt tuta sedes otii. Sequeris Charybdim, amplecteris Scyllam, colis Ceraunia et Capharea Minata saxa nubibus. Nullum vides, Et laetus in periculum Te fundis omne. Sponte (quis animi furor? Quae mentis haec vesania est?) Sponte obviantis gratiam portus fugis. Demergerisque fluctibus. Placet execratus gloriae vultus, placent Mentita mundi gaudia, Roseta amoena Cypridis, ludi et joci Licentiosae Gratiae. I, perge stultte: sequere vesanum impetum. Qui te praeibat gratia, Sequetur ultor fulmine exerto DEUS. Meretur ille fulmina, Qui gratiam proculcat. At avitam tamen Piscare ponto gloriam, Tuosque praeda veniat in casses honor. Et laena Cypridis gratia, Et quidquid auri gleba Pactoli rotat, Erythra quidquid excoquit.

avan486
Ubi te beatum dixeris, ibi miser eris. Hora frudris gaudiis, Tota perennitate supplicium dabis. Instabit hora, quae tuae Vitae theatrum claudet, et scenam exuet. Quae tunc seres inanibus Lamenta ventis? Nostra, tunc dices, procul Erravit a portu ratis. O saeva cordis vipera, voluptas! mei Stygium o venenum pectoris, Dolosa Circe! pestilens Siren! Charis Inamoena proles Tartari! Ductus per omnes animus errorum vias, Ubi medullas gaudii Quaesiit anhelus, reperit exitium. Cadunt Unius horae lilia, Unius horae gloria emarcet, rosa: Brevique tumulo clauditur Delusa spes honoris, et famae ambitus. Fictis fruebar gaudiis; Vero dolore lancinor: quamque ambii Illimis undae guttulam, Reperire nunquam licuit. In votis stetit Exacta vitae linea; Res est negata semper. Ambivi omnia, Nihilque tenui. Finis est, Ubi nec initium gaudii inventum est. Perit Mihi resque, spesque, et omnia. O stulta vota! Melius, ah! melius foret Latuisse parvo sub lare, Tenui salino, et fontis illimi vado Jugulasse latrantem famem,

avan487
Sitimque; et atrae pecudis exuviis, rei Texisse membra corporis. Sic flebis olim. at sero. Contemptum bonum Lamenta sera provocat. Ergo beatus, qui procul negotiis, Solutus omni turbine; Nec saeva ponti jurgia expertus, suo Vacare potuit otio! Quamvis latenti vita per tacitum fluat, Letho obviabit tutior. IN OBSTINATOS DEI CONTEMPTORES ODE XXIII. DIRAE. Accpiet armaturam zelus illius, et armabit creaturam ad ultionem inimicorum --- et pugnabit cum illo orbis terrarum contra insensatos. SAP. 5. RIgidi furores aemulor vates DEI: Quaeque impiato vertici Paravit ille fulmina et poenas, precor Licet vovere, quod DEUS Patrare statuit. Quando durato imminet Timendus aether vertici, Ic velle, quod vult Numen, in laudem venit. Diras scelestis occino: Non quos patrati criminis pudor tenet, Errasse quosve paenitet; Sed quos adusque funus, ac ultra suum

avan488
Vitae cadentis terminum Ire obstinato pectore inhonestam juvat Sceleris pudendi semitam. In hos severum detono. Audite o Stygis Umbris sepulti carceres, Funesta regna Tartari, et Averni lacus Piceo liquati vortice, Lethaea stagna, Manium sontes lares, Horrenda noctis patria! Huc quidquid illaetabile, et quidquid ferum, Et quidquid implacabile Orcus profundo genuit in flammas satu. Orbi obstinato immittite. Huc huc cruentum dira Furiarum cohors Librate flagrum, huc vindices Taedas rotate; huc anguibus saevas manus In pervicacem vertite. Quem non benignus Numinis traxit favor, Hunc vindicantis conterat Severa Nemesis. Tenuit iratum hactenus Suspensa fulmen dextera, Ultioque lenta laneo repsit pede. Nunc tela toto pondere Librentur axe; propera vindicta urgeat, Capitique semper vindice Instet lacerto, funus extremum improbo Animo datura. Si tamen Adhuc benignus protrahat vitam polus, Et pertinace crimine Lacessere astra pergat; in tenebras eat Revolutus axe Cynthius, Aut se caducis curribus mergat Tago

avan489
Nunquam ministram crimini Facem daturus: Luna praecipites polo Bigas revolvat: Sidera Benigna nunquam luceant; aurae meris Paveant Cometis: impio Ferale solum fulminis telum micet. Si per remotos institor Fluctus natantis urgeat molem ratis Avarus auri; tortili Giro charybdis obviet, et hiantem sinum Pinu vorata adimpleat; Scylla allatratu terreat, fluctus agant Mixtum procellis; Cyanea et Capharea juga navis impacta in latus Compage solvant: Circius Apeliotae pugnet, et Boreas Noto, Mediaque pugna naufragus Desaevienti Nereo in praedam cadat. Si flava campis erigat Ceres aristas; grandine Orion premat, Exurat igne Sirius, Vel Mars superbo calce depositam terat. In horreum Diespiter Repetita tela nubibus ruptis agat. Si pampinis circumsita Vireat corona collium, et vites gravi Spe nectaris corrideant; Pluviis inundet Jupiter nimbis solum, Nubifragiisque diluat; Vel sub calente Sirii ardentis face Irrumpat Ursa Parrhasis, Et quam virentes nectaris vites dabant,

avan490
Pruina spem praemordeat, Si gravida mensa dapibus aggestis gemat, Natentque Iaccho pocula; Cibus in chelydros abeat, in glaciem merum In viva utrumque toxtcia: Mediusque dapibus Tantalus fameat novus, Interque sitiat pocula; Aut aestuantem toxico serpentium Famen sitimque temperet. Nunquam serenus ingruat capiti dies, Aut radius omnis flamma sit. Nunquam benignae filius noctis sopor Indulgeatur corpori: Quies rogetur semper, at semper tamen Fessis negetur artubus. Soboles parentem laniet, et sobolem pater Trucidet; ipse carnifex. Exasperata jurgiis conjux viro Saevo ungue lumen eruat; Aedesque lite conjugum semper sonent, Aut filiorum caedibus. Elementa rumpant foedera. excussum solum Immugiente viscere Lapsus minetur turrium, et dubium pedem Fugiat: hiantis faucibus Diffugiat aurae spiritus: flammae latus Totumque corpus ambiant. Quocunque spectat, Tartari larvae obvient: Quodcumque tangit, sulphuris Ardore cruciet: quidquid auditu capit, Tonitrua sint, vel fulmina: Quodcunque nari pabulum quaerit, magis

avan491
Stygia mephiti foeteat. Haec si volantem scelera non sistunt, potest Orco sacrari victima. Meruit perire, quisquis in DEUM reus Abutitur clementia, Sceleraque sceleribus addit, et nunquam satur Gaudet DEUM contemnere. Nihil illi amoenum fluere, vel laetum potest, Felicitatis unicam Quicunque venam obturat, et veram sibi Claudit bonorum originem. AD JESUM CRUCIFIXUM. ODE XXIV. Poetae lamentatio. TUo advolutus Numini amplector crucem, Quam lividis hinc brachiis, Atque inde dimetiris o animae anima, Meique amoris o amor, Moriture JESU! Nullus hinc memet furor Insanientium hostium, aut Crudelitatis barbarae, nullae minae, Nullus revellet impetus. Non festa mundi pompa, non Cypridis joci, Non blandientes Gratiae. Hic oscitantes vulnerum plagas colo, Hic sanguinem deosculor. Non tibi, sacrilege proditor, latro DEI; Et innocentis carnifex; Neque tibi, turba perfida, indignor; mei

avan492
Quae lancinasti Numinis Manus, pedes, latusque; quae corpus flagris Delineasti immitibus. Si quae reposta est poena latroni impio, Haec poena debita est mihi. Ego tigris illa Caspia, ego ferus leo, Ego pardus ille barbarus, Qui tibi probroso vulnere e venis sacrum Suxi cruentus sanguinem: Ego asperavi milites; ego addidi Rigido metallum pectori, Ut per flagella, et verberum pondus grave Animam latentem quaererent Adusque fibras ossium. Ego gravem tuis Aculeum spinis dedi, Quae fossa tibi per tempora in cerebri trahunt Imos recessus vulnera. Ego illa Lypara infausta, quae clacos tuis Manibus trabales prodidi, Qua riguit hasta, pectoris itura in sinum. Ego crudus ille carnifex, Qui fabricavi funeri extremo crucem; Qui te peremi. Sistor hic Accdiduus orno, pendulo supplex DEO. At heu! loquuntur vulnera, Vetusque crimen exprobrant: Hic tu impie Sperabis indulgentiam? Ubi manifestum sceleris indicium tui Per tot patescit vulnera? Tu clariorem Solibus vultum, et oculos Sereniores fidere Sputo impiasti; tu flagellorum gravi

avan493
Pondere onerasti tergora: Tu mihi manus, pedesque terebrasti; latus Tu pertudisti lancea. Per te, sacrilege, frontis innubis dies Aculeis inhorruit. Et impie audes (pro nefas!) audes tuo Sperarre veniam crimim? Audeo, benigne CHRISTE! Non est hoc reis Tribunal implacabile: Tribunal est clementiae. Ut causae meae Hic consulas, sententiam In te tulisti mortis Judex licet Sedeas, patrem non exuis: Clementiaque et gratia enervas gravem Severitatis dexteram. Non, non recedam. Stat mori tecum, DEUS. Arbore sub ista spiritum Liceat supremum fundere, et amatae crucis Gratis mori in complexibus. AD BEATISS. VIRGINEM MARIAM. ODE XXV. Quod Eva tristis abstulit, tu reddis almo germine. SIc est: Tonantis gratia e spinis rosas, Gemmasque de luto trahit. Ubi prius hominis grande abundavit scelus, Nunc superabundat gratia. De nubilo serenitas, de turbido

avan494
Amoenitas, de tristibus Jucunditas, de turpibus formositas, De lugubri felicitas, De flebili festivitas, de funere Amoena vita ducitur. O triste portentum Eva, morientum parens! Quae Gratiarum patriam Serpentis antrum fecit, et scelere prius Suos peremit, quam in diem Eniteretur filios; prius dedit Tristia sepulchro funera, Quam amata Matri gaudia. Geminum suis Dedit illa demnum posteris; Artem pudendam criminum, atq; animae necem. Mores parentum in filios Facili meatu transeunt. Esse impios Docuit parens nos impia, et DEO rebellis; quando prohibitam patri Porrexit escam. Scilicet Ab hoc malum omne prodiit malo: gula Haec degulavit omnia Felicitatis omina. Hinc morbi, hinc lues, Seriesque densa pestium; Hinc saeva bella, pectorum hinc tortor metus, Vermisque acerbus mentium. At tu innocente purior VIRGO die, Astrisque claris clarior, Viventiumque Mater, et Vitae parens, Felicitate duplici Gemina rependis damna, quae tulit prior. Exempla morum candida Sunt nostra vitae regula. Antiquo licet

avan495
Sis genita Patrum stemmate, Quod impiavit Eva; tu prodis tamen ROSA, sine spina; LILIUM, Sed absque dumo; LUNA, sed sine macula; Sine nube SOL purissimus. Tu, Diva, FRUCTUM pendis in vitam novam, Cujus medulla nectar est; Quo vita constat, quo SAlUS MUNDI latet; Quem et esurire gaudium est, Summa est edere felicitas. Sic fenore, Quod Eva tristis abstulit, Majore, VIRGO, reddis. Et te non amen? Te, VIRGO, si non diligam, Peream: Acheronti victima suprema immoler, Te, VIRGO, si non diligam. AD FLORINUM ROSIUM, JVVENEM NOBILEM, sed inertem. ODE XXVI. Ut deposita segnitie, in seria incumbat. FLORINE, quantum geratiam ingenii vales, Idoneique pectoris Praevertis alios dotibus; tantum jaces Ridendus aliis otio Inertis animi. Nemo, si par sit tuae Capacitati industria, Feliciore sacra Musarum juga, Doctoque cultam Appollini Cursu tenebit patriam: nemo prior

avan496
Ad erudita frontium Praemia volabit. Tu potes, velis modo, Omnes mereri laureas, Omnes tenere: tu potes gratae omnia Haurire Suadae flumina, Et nunc liquentis eloqui placico vehi Blandus susurro; nunc rapi Torrentis instar impetu. Quidquid Stoa, Stayra quidquid occulit, Tu trahere pulchram mentis in lucem potes, Et eminentem gloriae Apicem in volare: quamque Majores tuo Laboriosi stemmati Famam parar unt, laude tu potes nova Illustriorem reddere. Peracta. res est, si velis. Sed te stupor, Inersque mentis otium, Segnisque marcor, languidus stringit sopor, Animique turpe vinculum, Ligat veternus. Effluunt horae et dies, Menses et anni; nil agis. FLORINE, non hoc vivere est: hoc est mori. Probatur actionibus, Non languido vita otio. Qui nil agit, FLORINE, nil agit bene. Nec continere dexteram immunem mali Tibi satis esse existima. Ipsum bonum negligere est ingens malum. Labuntur anni volucribus Praetervoluti cursibus; melior abit Aetas, fugacis temporis Sceuta pennas; nec pedem curat retro

avan497
Flexisse, vel meantium Cursum vetare temporum; nec se prece Horae impediri sustinent. Qualis abeuntem fistula incassum vocat Bubulcus Istrum: Surdus est; Undamque semper unda posterior premit, Secumque naves abripit: Talis abeuntis temporis rapax meat Fluxus, teneri nescius; Secumque vitae floridam partem trahit Idoneam laboribus. FLORINE, quando bruma spargetur comis, Nivesque senii tempora Matura stringent; quando lassatos tremor Senilis artus diruet, Propiorque morti funeris sum mam tui Gemes adesse lineam, An tunc placebunt otio exacti dies, Et vita trita inertia? Sapientis est nunc facere, quod factum voles. Ante inchoandum est: quam exitus Te forte praeceps urgeat. Vesania est Incipere velle, terminus Cum jam supremus instat. Horam pondera. FLORINE, praesentem, et trucem Assuesce vultum cernere laboris, tibi Dum vernat ore floridus Vigor juventae. Sic statuit olim PEUS, Senii ut quies laboribus Juventae ematur; dumque fervescit calor, Caleant negotia ad otium.

avan498
AD D. BALTHASAREM PFRVNDT. ODE XXVII. Recurrente ejus natali felix horoscopus inquiritur. ASsueta labi sidera Versatilesque stellae, Meantiumque temporum Fugax vicissitudo, Donate stellis otium Horoscopis quietem. Audimur! At quae me tenet Hic regio? quod mapale? Quae scena me? Caelestium Hic se chorea vocum Effundit; et tenellulus Feno reclinis infans Vagit, gemitque frigidos Ad Circii furores. Hic stella tectis incubat, Ridetque, nictitatque; Nec se movet, nec se sinit Rapi volante caelo. Agnosco fata siderum, Horoscopi favorem. Tibi stella servit BALTHASAR, Tuosque signat annos. Dum stat moveri nescia, Tuos moratur annos.

avan499
Stat illa, vita stat tua Oblita provolare. O fausta sideratio! O sideris favores! Hoc nasceris tu sidere. Quo CHRISTUS ipse natus. I, quaere nunc horoscopum Faustumque candidumque, Quo pendeat felicitas, Quo faustitas ligetur: Horoscopus natalibus Idem est tuis, DEIQUE. Horoscopis expendere Si fas tuos sit annos; Tuos DEI annis, BALTHASAR Dimetiemur annos. AD NOBILEM JUVENTUTEM. ODE XXVIII. In funere Illustrissimi Adolescentis IGNATII COMITIS TRAUTHSON, etc. LUgete tandem Gratiae, assuetae hactenus Ridere Divae. Praeficas Hoc funus alias non amat. Demarcuit Flos ille, vestra gloria, IGNATIUS demarcuit, vester labor: In cujus omnes Numina Fudere pectus gratia; clarum genus Ductum vetusto ab Inacho,

avan500
Cum genere genium nobilem, ac Avis parem, Ad magna natum, Palladi Martique quondam idoneum; sago et toga Rei labantis publicae Grave subiturum pondus; ingenium calens Capaxque rerum; fervidum Honesti amorem; calcar ad bonum, sitim Virtutis aeque ac gloriae. Cui vos in ora nectar, in genas rosas, In labra dedistis purpuram: Cui caelum in oculos sidera, in frontem aureae Serenitatis lineas, Pulchrique radios Solis in crines dedit. O cruda Mors! quam flectere Nequiere tantae gratiae, tantus decor Animi movere. Caeca Mors! Quae non vides hoc funere ingentem patris Et sanguinis spem occumbere, Columenque magnae stirpis, et quondam sui Magnam columnam stemmatis. Iniqua Mors! quae flore praecerpto invides Maturitatem fructui. At vos, benignis Gratiis nati, quibus Adhuc juventa bulliens Sanguis; parentum vota, spes generis, dies Et longa spondent saecula, Credite juventae parcius: Flores cadunt, Et ante fructum defluunt. Vernare multis licuit; at paucis dies Ducere perennes. Quo bona Plura numeratis, hoc magis cauti bona Tenete. Paucis contigit

avan501
Felicitatis saeculum. Magna et diu Eortuna raro constitit. Quodcunque fata patitur, et mori potest, Hodie obiturum credite. AD PHILIPPUM TARINUM. ODE XXIX. Ut verum gaudium non in hujus vitae bonis, sed in solo DEO quaerat. VEnamur avidi gaudia; et nusquam obviat Desiderata faustitas. Adolescimus, senescimus; et umbris meris Cupititatem pascimus. Sublime quiddam est gaudium: mentis quies, Limesque sollicitudinum, Cupititatis funus, amplexus boni, Et mors avarae indaginis, Fruentis unicum SATIS. Male hoc tibi, PHILIPPE, fingis atria Fumosa subter gloriae, et vacui graves Arcus honoris degere, Male fingis intr gemmea undantis Tagi Inambulare flumina, Interque vitreos Cypridis enervis jocos, Quos una confringet dies. Divinitatis regula fabricat mens Solo repletur Numine. Quaecunque spectas, quaeque dignaris boni Nomine vocare, surrigant

avan502
Tumefacta frontem, specia dilatent sui, Quantumque possunt, occupent: Nulla tumoris mole replebunt satis Capacitatem pectoris. Suo Gigantis calceum manus pede Non aequat: una guttula Non implet evagantis Oceani alveum. Quaecunque adoras, parva sunt, Si mentis amplae nobilem expandas sinum. Cupiditatum terminus Immensa res est; quae meretur, et potest, Et sola debet appeti. Per rerum oberras angulos, semper vagus, Nunquam reperturus bonum, Verique fontem gaudii. Quae tu putas Tua otia, tua gaudia; Via sunt ad ipsum gaudium; non gaudii Materia digna, non quies. Hinc ambientem lancinant. lassant, coquunt, Et alterius urunt siti. Quod restat illud occupa instanti pede; Et sic, PHILIPPE, per viam Decurre, semper terminum ut alium scias Restare, quo gradum urgeas.

avan503
AD CAROLUM RINOTIVM. ODE XXX Expectare sinistram sortem, praesentissimum est adversus ejus vires remedium. SOrtem faventem metue, ferientis doma Tragicum furorem, CAROLE. Si blandientes prosperae caveas dolos, Nunquam timebis asperam. Qua ridibunda nictat, hac ferit gravis Fortuna. Quando te sinu Secunda portat, praevide instantem gravi Casum ruina. Quando pax Serena blandos explicat frontis jocos, Tunc bella propius intonant. Quando modesto Nereus somno jacet, Tunc moliuntur praelia Boreas Notusque, et omnis Aeolii specus Incola refracto carcere. Vis insecundam vincere? expecta malam, Quoties secunda fulserit. Nihil sinistrum occurrit expectantibus. Haec vita stadium est: vulnera Plagasque mente concipe. In stadio aemula Fortuna dextram conserit. Si saevientis tela praevideas, cadit Inanis ira verberis. Plerumque gravius vulnerat, quidquid novum est, Et imparatis advenit.

avan504
Sic ergo sorti, CAROLE, insulta: suas Sinistra vires colligit? Expecto. Adornat saeva torquendi modos? Expecto. Spicula undique, Undique pericla glomerat? Expecto. Patrum Instat opulentis praediis? Expecto. Patrimonium, atque arcas graves Auro sepulto concutit? Expecto. Partae gloriae Atavorum imminet? Expecto. Membra corporis Invadet aegritudine? Expecto. Suis Artus revellet artubus? Expecto. Quidquid saeviens furor potest, Et quidquid insolentia, Praevideo cautus. Sic metum facile opprimes, Dum adhuc minatur eminus: Sic et dolorem comprimes, dum jam prope Sortis ferit vesania. Quod si dolosa parcat, et nullum tibi Fortuna vulnus adferat; Nihil inde perdes: facile jacturam mali Patieris. Imo purius Emerget inde gaudium, si quae metus Prudens notabat vulnera, Suspendat ira sortis, et mentemm arduam Non audeant accedere.

avan505
Ad Augustissimum Romanorum Imperatorem LEOPOLDUM. ODE XXXI. Ut nullum, aut non diuturnum debet esse malorum Principum imperium; sic solum, ae diuturnum debet esse bonorum. STROPHE. CAdat probroso victima funeri, Qui turpi diadema Et frontis jubar aureae Foedare gaudet crimine. Crudelitatis sceptra rapacius. Funus extinguat, celerique telo Mors occupet ferociam. Par erst perire sceptra, quae male im perant. Moribus interitum Regum turpis inertia Adducit: feritas Principis, otia Turbat publica civium: Foeda libido Caesaris, ingenui leges extinguit honesti. Sit ergo nullum, vel breve imperium mali. ANTISTROPHE. Vivat superstes gloria saeculis Incorrupta futuris Regum; quos populis favor Comniendat, et clementia.

avan506
Benignitatis sceptra secundius Protrahunt aevum, cupidumque lenta Subeant olympum sidera. Durare par est sceptra, quae bene imperant. Mores urbium alit Regis grata benignitas; Et pacis studium publica civium Servat munera in otio. Regis honestas Est populis fraenum, pulchrumque infundit amorem. Sit ergo longum Regis imperium probi. STASIMUS. Talis Caesareo caput Sole succinctus, LEOPOLDE, fulges, Proculque submoto furore Impurique Cupidinis Ardoribus, aureum Diem serenis vultibus recludis. Hinc lenta sceptris saecula defluent; Tardumque meritis sidus accedes polis. Ut malus Imperium Rex longum habere non potest: Sic claudi imperium temporis orbita Non patitur breviore virtus.

avan507
CARMEN SAECULARE Ad Collegium Viennense Societatis JESU. ODE XXXII. Cum Societas JESU a suo in urbem Viennensem adventu annum centesimum ageret. IMperatorum labor, eruditae Palladis castrum, celebris bonarum Artium nutrix, sapientiaeque Prodiga Mater, O domus! PRIMUS cui FERDINANDUS Incolas legit; cui FERDINANDUS ALTER aeternum decus arrogavit, TERTIUS auxit; Saeculum explesti. Senior videri Si potes, debes melior videri. Vera nam semper fugiente crescit Tempore virtus. Purus ut Titan medias in umbras Visa prodire es: temulenta namque Haeresis Falso, decupla tegebat Nocte Viennam. Hic tibi primi steterunt labores, Haereses stricto laniare telo, Frangere errores, decus arrogare Numinis aris. Vidimus, quantas animosus ille Pectoris flammaas glomerabat ignis,

avan508
Certus umbrosam irradiare sacra Luce Viennam. Vidimus, quanta furibunda traxit Castra Lutherus rabie: nec inde Vis tibi fracta est animi, nec altae Gloria mentis. Praeliis crevit bene destinatis Fervor; ardorem dedit ipsa pugna. Qui stetit contra, nova suasit arma, Hostis, et iras. Concidit fausto labefacta bello Haeresis: circum jacuere longo Ordine errores, vitiosa foedi Semina partus. Quodque bellantum stetit acre saevo Agmen in campo, posuit tumorem; Deque porrecta cecidere dura Cornua fronte. Sparsa dehinc virtus, niveaeque candor Mentis interpres, studiosa legum Cura, formosus pudor, et modesti Gratia vultus: Veritas nuda genuina fronte, Nescius fuci color Aequitatis, Aurei mores, veterumque plana Orbita Patrum. Integer vitae tenor, otiumque Nil procellosi metuens tumultus, Civium concors studium, quietae Pacis amores. Hinc fugam verso rapuere tergo Ira, mordaci rabiosa dente,

avan509
Saeva libertas, juvenum feroce Vecta calore: Invidus livor, nimium secundis Anxius rebus, furor entheatus Pectorum, et recti timor, et dolosa Fronte Cupido: Tantali nunquam satiatus auri Aestus affluxu, patriique gurges Luxus argenti, nimiumque avarus Numinis ardor. Quidquid et diro vitiosa partu Stagna Cocyti genuere, matre Quiequid effudit phlegeton Megaera Noctis ab umbris. Ista nativo speciosa cultu Svada suggesit populo, et triumphos Haeresi fracta tulit eloquentis Gratia linguae. At per exemplum gravius locuta Corda strinxisti, validisque factis Verba supplesti, et docuisti agendo Regulam agendi. Civium assensum rapuere verba: Facta consensus pariter videntis Urbis excepit. Gravius per acta Svada perorat. Tertius doctae studium Minervae Est labor. Quanta jacuere nocte Conditae Musae prius, et sepultus phoebus in umbris! Carminum Praeses resupina Clio Egit ignavas sine Iuce noctes

avan510
Barbito abjecto, cytharaeque fractis Languida nervis. Hippocrenaei nihil hic susurri Virgines inter resonaba undas; Pegasi fontes taciturna limo Sponda premebat. Svada, formosum lacerata vultum, Flebat ornatum periisse frontis, Flumen exhaustum, viduosque florum Munere campos. Quin Cleanthaeis inimica pubes Noctibus: doctae calidam Stagyrae Porticum exosa, indomiti colebat Jurgia Bacchi, Socrates exul gemuit severa Sede, nec docta crepuere tusse Exedrae, nec se Stoa literatis Miscuit armis. Te Duce Ascraeae rediere lauri, Rursus et pura fluit amnis unda, Ungulae proles; liquidoque manat Castalis auro. Rursus augusto tonat ore Svada; Blanda vel Siren, simulare ludos Docta, mollitis hominum gubernat Corda lupatis. Rursus amisso sedet in theatro Rex Stagyraeus, studiosa circum Quem cohors audit, numeroque vastam Implet arenam. Angelus Doctor, duce te, profundas Excutit noctes, iterumque vero

avan511
Excolit mentes, acuitque pulchra in Jurgia pubem. O Domus! centum numerosa laudum Dux, et inventrix opulenta veri, Norma virtutum, scelerumque vindes, Terror Averni: Laudis obtentae memor usque cresce: Calcar ad laudes tua sit tibi laus. Prima laus laudi solet insequenti Addere calcar. FINIS. #(IMAGE)