20 July 2004 Ruediger Niehl
typed text - structural tagging complete - no semantic tagging - no spell-check


page 659, image: s683

PRAEMII.

Est Deus, malosque paenis praemio mact at bonos.
Conferat rex praemia ipse, puniat per tertium.
Poena praemiumque regni sunt columna dupli es.
Principi bono, administri nullus interit labor.
Punias bonos malosque praemiis rex affice.
Rex maelos paenis coercet, praemio mactat bonis.


page 660, image: s684

Absque poena praemiove nec malum ullum est, nec bonum.
Absque praemio, absque lucro, nemo virtutem tetat.
Aspera est virtus sed eius praemium est uberrimum.
Et voluntatis secundae pramium bono suum est.
Innocentem una ac nocentem quisnam eodem habeat loco?
Langues omnis destituta praemiis industria.
Luctae ibi ingens est cupido, luctae ubi ingens praemium.
Nilita urit quam immerentes cernere in rebus bonis.
Non potest virtus videri, quaesuo absque praemio est.
O beatum, summus ipse cui Deus sit praemium.
Noxios paenis tenento praemiis innoxios.
Nulla res ita est molesta quam pati mala ob bonum.
Nulla virtus est ibi ubi unum est praemium bono ac malo.
Poena pliss ad vitam honestam proficit quam praemium.
Poena praemiumque quamvis sutinetrem publicam.
Poena, praemiumque, privuw publicumque continet.
Poena praemiumque regni sunt columnae duplices.
Praemia exspecta laborum: post sed ipsa funera.
Praemii loco est opimi, sama apud bonos bona.
Praemio ad praeclara gesta simplici mille excites.
Praemio est opus metuque sit bene utreipublicae.
praemio paenaque quamvis contines rem publicam.
Praemio poenaque quosuis contine mortalium.
Praemiorum exempla mores nutriunt mire bonos.
Praemium dicipusillum non potest, cui laus subest.
Praemium esse illic honoris, est ubi virtus decet.
Praemium est sibi ipsa virtus: nulla mercenaria est.
Pramium pio usquequaque, poena at impio imminet.
Praemiumque lausque quasuis sublevant molestias.


page 661, image: s685

Paemium virtus sibi ipsa est nec caducis indiget.
Pura mens numquam fefellit praemiatorem Deum.
Quamlibet metu atque laude contines rem publicam.
Quidquid irremuneratum est, herba in ipsa omne occidit.
Recti ibi nil, forte eadem nequam ubiprobusque agunt
Regna florcnt ac perennant, poena ubi atque praemium est.
Sinequis par esse primis prima praemia haud feres.
Sicupis virtus senescat, tollito ipsi praemia.
Tolle paenam praemiumque, regna quaevis succident.
Onefasque fasque versum, venit ad metamfuror.
Nomen o Virtus inane, servafortunae meraes.
Ahfereignoratapanas fleb les dat Veritas.
Ad supremos dignitatem morioni ster gradus.
Aequor unis acre honoris non patet Catonibus.
Ambitus virtute pulsa, fert bonorum praemia.
Applicat fortuna semper se viris minus bonis.
Caca sors donis scelestos auget, evertit bonos.
Crate liberi tegptur, seruitus sub marmore est.
Cui sua vonquam, aequo, aut iniquo, detulit rex praemia.
Cuncta honorae, vel favoris sunt vel impudentiae.
Dignitates atque honores atque opes cedunt malis.
Disicit fructum bonorum fucus omnem vel gnatho.
Durus ac morosus orbe est, quisquis illi commodat.
Famam opes, spreto Catone, vindicant Vatinii.
Sors malum usque honore mactat et bonum infortunio.
Fuci apum favos inertes esse dictitant suos.
Gutta forrunae antefertur seriae prudentiae.
Heu quet et quales nocentum nomine insontes ruunt.
Ictu acerbiore semper in bonos letum ruit.


page 662, image: s686

Immerenti honospiorum crescit ex iniuria.
I??? o virtuti, imo Sorti ipsi Impudentia imperat.
Improbos opes coronant, deprobis se segregant.
In favis apes laborat perpes, alter mellegit.
In latebris in tenebris multa degit veritas.
Iustitia est ob curisatis, est egentiae parens.
Laus op sque honosque multis dantur immerentibus.
Maxima in benignitate maxim um est periculum.
Mens ubi bona est gestas est ibi rerum omnium.
Negligit se iustus ipsum proximo omnis ut vacet.
Nemini est in orbe p???ius quam horoinnocentium.
Nemo non fere male audit qui meretur optime.
Non Catoni consulatus dandus at Vatinio.
Optima herba vix diurnat: herba non perit mala.
Non regi vult a Catone plebs sed a Vatiniis.
Optimorum ausert honores flagitator improbus.
Optimos bellum fere omne vexat, et parcit malis.
Paisperum sudore, tota vita constat divitum.
Pervia est dolo atque fraudi maxime innecentia.
Pervium quiduis favori est pervim impudentiae.
Pessima iisfortuna semper quae merentur optimam.
Pessimiterras adimplent nominis famasui.
Pessimusfere poeta praemium ausert maximum.
Plus favet sors immodestis quam pudentioribus.
Plus potest doctis bonisque palpo, hebesque garrulus.
Quando non apum labores devoratfucus reses?
Quimerent nullos, honores auferunt celsissimos.
Quidquid est magnum atque pulchrum ferme asellus creditur.
Rariter laus atque fama constat artibus bonis.
Regerit in bonos malignus ipse quod fecit scelus.
Saepe honores flagitator praecipit malus bonis.


page 663, image: s687

Saepe honos malum coronat saepe inertem gloria.
Saepe virtus summa sortis subiacet libidint.
Sannio fructus potitur debitos industriis.
Semper est messis maloium magna, in herba obit bonum.
Subiacet Sors atque Virtus angueae lmpudentiae.
Sunt suprapaenam scet sti noxiis omnem suis.
Sycophantapraemium aufert deb tuminnocentiae.
Tam bonum piumvenil est, quin premat calumnra.
Terra sponte cuncta gignit hispidis Cyclopibus.
Villicum pretio minore comparabis quam Coquum.
Utr bonusfi ire Vitam vix solet bono exitu.
Ad summa vadunt queis suus constat bonor.
Languiscit orba praemptis industria.
Laus, praemium virtutis unum et vaicum est.
Multa efficit plures bonos quam prae l m.
Propramto Deum habere, homini summ am est bonum.
Satgrende virtus praemium ips met sibi est.
Tandem bonis maluque praemium est suum.
Virtus ubi est, ibi eius esto praemium.
Apuas ferefucus laborepascitur.
Bonimerentur dignitatem, habent mali.
Cives nocentum culpa in insontes cadit.
Dignis negat Sors quod dat innocentibus.
Felicitas plirumque non probis obvenit.
Fortuna mentes semper excelsaspremis.
Gaza fruuntur parte maiore improbi.
Hoc quosque agit felicius nequior.
In angulis sepulta virtus delitet.
Ingrata semper optimis res publica est.
Integritas non divitat, sed pauperat.
Iusta amanti, ubique praesto materindigentia est.
Iustum bonumque iam esse, dedecus merum est.


page 664, image: s688

Numquam luporum tangitur gens frigore.
Petora semper imminent melioribus.
Penes imperitos sunt bonorum praemia.
Primas ubique semper obtinent mali.
Quam saepe stirpis sordidae censu affluit.
Quam saep victu moribus probis caret.
Quo iustior quis hoc esurit magis.
Semper diurnat orbis omne pessimum.
Semper probus luget, gaudetque non probus.
Sunt praeda semper optimipravissimis.
Transit Catones plebs, favet Vatiniis.
Ubique iam mendicat innocentia.
Ubique praeda pravitati est optimus.
Virtus ubiest fere est ibi infortunium.
Visuntur altis in curulibus mali.
Urbt utilis sibi fere est damno ac malo.