06/2005 Ruediger Niehl markup
new TEI header; typed text - structural tagging complete - no semantic tagging - no spell check
05/2006; 03/2011 Reinhard Gruhl markup
text partially completed (greek words; index etymologicus) - spell check partially performed - no orthographical standardization
image: as0001IO. MATTHI. GESNERI NOVVS LINGVAE LATINAE THESAVRVS. TOM. IV. Q - Z.
image: as0002
[gap: blank space; body text (A-T)]
page 905/906, image: s0905V.
Litera V.
V VOCALIS, quae Ore constricto labrisque prominulis exhibetur Mart. Capella 3 p. 58. [...].
page 906, image: s0906VAC
VACANTER [1] vid. VACO.
VACCA ae. f. [ bou=s2 ] Bos femina. [...].
VACCVLA ae. f. Dimin. [ boi/+dion ] Valer. Cato in Diris 132 [...].
VACCÎNVS a, um. Adi. [ bo/rios2 ] Quod est ex vacca. Plin. 24, 3 Cortex illinitur, decoctus lacte vaccino, serpentis plagae.
VACCINIVM, (sic enim, non VACINIVM est in optimis libris Virgilii ) i. n. a)/gxousa, u(a/kinqos2 Gloss. Lat. Gr.] Flos, qui Hyacinthus putatur Virg. Ecl. 2, 18 [...].
VACCINIA ae. f. Arbor est. [...].
VACCVS i. m. [ *ou)a/kkos2 ] Dux Fundanorum in Priuernati bello, qui a L. Papirio captus, aedes eius dirutae sunt et bona publicata. [...].
VACÊFIO fieri. Vacuus efficior. Lucret. 6, 1003 Hoc vbi inanitur spatium, multusque vacefit In medio locus. Et 1015 Hoc fit item cunctas in partes, vnde vacefit Cunque locus.
VACERRA ae. m. Stipes et metaph. [...].
page 907, image: s0907VACERROSVS a, um. Insanus, vecors. Suet. August. c. 87 inter ea, quae frequentius et notabiliter vsurpauit Augustus ponit etiam Vacerrosum dixisse pro cerito. Vid. ibi Casaub.
VACIVS, VACIA vid. VATIVS.
VACILLO âre. [ sfada/zw ] Inconstantem esse, et quasi alternatim moueri. [...].
VACILLANS antis. Partic. Inconstans, incertus. [...].
VACILLATIO ônis. f. Quinctil. 11, 3, 128 Est et illa indecora in dextrum ac laeuum latus vacillatio, alternis pedibus insistentium. Suet. Claud. c. 21 Non sine foeda vacillatione discurrens.
VACILLÂTOR, ôris. m. Gloss. Lat. Gr. Vacillator, [ sukofa/nths2.
VACO âre. [ sxole/w, sxola/zw ] Semper vacuum esse significat: sed cum Datiuo iungitur, intelligitur vacuum esse aliis omnibus negotiis, vt vni, cui dicimur vacare, recte possimus attendere. [...].
page 908, image: s0908VACANS antis. Partic. [ sxola/zwn ] Qui otiatur. [...].
VACANTER [2] Adu. Inaniter. Phauorinus apud Gellium 17, 10 Vacanter hoc etiam, inquit, accumulauit et inaniter.
VACANTO onis. m. Fascis, manipulus, apud Petron. 63. Alii aliter legunt. Vid. Interpp.
VACATIO ônis. f. [ sxolh\ ] Feriae, cessatio, immunitas. [...].
VACVVS a, um. Adi. [ keno\s2 ] Inanis, nihil continens, vel simpliciter, vacuum est, quidquid adiunctum sibi non habet illud, quo vacuum esse dicitur. [...].
page 909, image: s0909VACVE Adu. Idem. Arnob. 3 p. 121 Inaniter, vacue et sine vlla substantia constituta.
VACÎVVS a, um. Adi. eu)/kairos2 Gloss. Lat. Gr.] Vacuus. Vt, Aures vaciuae Plaut. Trin. Prol. 2, 11. [...].
VACÎVE Adu. Idem. Phaedr. Prol. 5, 14 Libellum vaciue perleges.
VACIVITAS âtis. f. Vacuitas. Plaut. Curc. 3, 2, 40 [...].
VACVITAS âtis. f. [ ke/nwsis2, ke/nwma ] Cic. Off. 1, 73 c. 21 [...].
VACVO âre. [ keno/w ] Vacuum efficere. [...].
VACVATVS a, um. Partic. Vt, Vacuata dolia Columel. 12, 50. [...].
page 910, image: s0910VACVEFACIO ere. Idem quod Vacuo. [...].
VACVEFIO eri. Lucret. 6, 1003 [...].
VACVEFACTVS a, um. Nepos 20, 3, 2 [...].
VACVNA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): VACV=NA [VACÛNA]] ae. f. [ *ou)akou=na ] Dea, quae praeerat otiosis et vacantibus. [...].
VACVNÂLIS e. Adi. Modo vidimus ex Ouid. Fast. 6, 368.
VAD
VADIMONIS lacus, [ *ou)adimw=nos2 li/mnh ] celebratus a Plin. 2, 95 [...].
VADIS is. [ o(/mhros2, e)gguhth\s2 ] Primo dicebatur, deinde per syncopen VAS, vadis. m. Sponsor alterius in re capitali, vt ait Festus. Vas (inquit Varro de L. L. 5, 7) dictus est, qui pro altero vadimonium promittebat. [...].
VADIMONIVM i. n. [ e)ggu/h ] Sponsio quaedam sistendi, comparendique in iudicio ad diem praestitutam per se, vel per aduocatos, quam deserere non licet. [...].
VADOR âri. [ klhteu/w ] Verbum commune est secundum Priscianum l. 8 p. 794 [...].
page 911, image: s0911VADATIO ônis. f. apud ICtos.
VÂDO si, sum, ere. [ ri)=mi, badi/zw, bai/nw ] Iter facere suis pedibus proprie.
VADENS entis. Partic. [ badi/zwn ] Virg. Aen. 6, 263 [...].
VADVM i. n. [ po/ros2 ] Locus in flumine, lacu, mari, et quacunque aqua, quae propter breuitatem pedibus, transiri potest, siue per quem vadere licet, quum sit minus profundus. [...].
VADVS [1] i. Masculino genere apud antiquos. [...].
VADA orum. n. pl.Locus Italiae in Liguria, cui Sabatiorum nomen adiicitur. Brut. ad Cic. Fam. 11, 10 Ad Vada peruenit. Id. Epist. 13 Priusquam ad Vada venit.
VADVS [2] a, um. pro Vadosus. Pomp. Mela 2, 5 Atax ex Pyrenaeo monte digressus, vadusque est. Al. Vadosus.
VADABILIS e. Idem. Sarisb. 2, 24 Non vadabilis Alyssus.
VADO âre. [ diaporeu/w ] Per vadum transire. Solin. Flumen quod propter breuitatem facile vadari poterat. Conf. ICt. l. vlt. Dig. de seru. praed. rust.
VADÔSVS a, um. Adi. [ porw/dhs2 ] Vt, Vadosus amnis Virg. Aen. 7, 728. [...].
VAE
VAE [ ou)ai\ ] Interiectio minantis, certe malum denuntiantis. [...].
VAECORS vid. VECORS.
page 912, image: s0912VAENEO vid. VENEO.
VAESANVS vid. VESANVS.
VAF
VAFER fra, frum. Adi. [ kerda/leos2, panou=rgos2 ] Callidus, astutus, quasi aliquantum Afer, minutus quidam Afer. [...].
VAFELLVS a, um. Dimin. Festus, Sicut fit diminutiue a Macro macellus, a Vafro vafellus.
VAFRAMENTVM i. n. Factum vafrum, strategema. [...].
VAFRE Adu. [ panou=rgws2 ] Callide. Cic. Verr. 2, 132 c. 53 Nihil sane vafre, nec malitiose facere conatus est. De vafre dictis aut factis Val. Max. 7, 3 tit. Add. ibid. ext. 2.
VAFRITIA ae. f. Senec. Epist. 49 Non vacat mihi vafritiam meam experiri.
VAG
VAGA ae. f. Oppidum Numidiae. [...].
VAGENSES, non VACCENSES incolae Sall. Iug. 66 sqq.
VAGEDRVSA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): VAGEDRV=SA [VAGEDRÛSA]] ae. f. Fluuius inter Achatem et Gelam, apud Sil. 14, 230 Qui fontes, Vagedrusa, tuos, etc.
VAGÊNI orum. m. pl. *ou)a/ghnoi ] Plin. 3, 20 Populi inter Alpinas gentes. Sil. 8, 608 Tum pernix Ligur, et sparsi per saxa Vageni.
VAGÎNA ae. f. Theca. Vagina Isidoro 18, 9 [...].
VAGINVLA ae. f. Dimin. [ koulea/rion ] Plin. 18, 7 Et far in vaginulis suis seruant ad satus.
VAGIO îre. [ baba/zw ] Proprium est infantium sonum desiderii vel doloris indicem edentium. [...].
VAGÎTO âre. Frequentat. [ baba/zomai ] Stat. Silu. 4, 8, 35 Quumque tibi vagitet tertius infans. Alii Vagiret.
VAGITANVS i. m. Vagientium deus. Augustin. de Ciuitat. Dei 4, 8 Vagitanum, qui infantum vagitibus praesideret. Al. Vaticanum, v. v.
VAGÎTVS ûs. m. [ babasmo\s2 ] Ipsa infantium vox. [...].
VAGVLVS a, um. a Vagio. Adrianus imperator in carmine, quod moriturus dixit apud Spartianum c. 25 Animula vagula, blandula, etc.
VAGVLATIO, ônis. f. a VAGVLO, âre. quod a VAGIO descendit; Vagitus, clamor, conuicium. [...].
VAGOR [1], ôris. m. [ ba/basis2 ] Idem. Lucret. 2, 575 Et superantur item, miscetur funere vagor. Nonius 2, 889. Enn. ap. Fest. Qui clamor oppugnantis vagore volanti.
VAGVS a, um. Adi. [ pla/nhs2, planh/ths2 ] Qui modo huc, modo illuc discurrit, volat, fertur, inconstantes fere et temerarios motus significat. [...].
page 913, image: s0913VAGABVNDVS a, um. a)nrime/nos2 Onomast. Vet.] Seneca de Vita beata c. 12 [...].
VAGE Adu. Auctor ad Herenn. 4, 43 [...].
VAGOR [2] âri. [ peripole/w, perife/romai ] Huc atque illuc ferri, plerumque leuiter et sine consilio, vt de Vagus obseruatum est. [...].
VAGANS antis. Partic. [ perifero/menos2 ] Vt, Aues vagantes Tibull. 1, 3, 59. [...].
VAGATIO ônis. f. [ perifora\ ] Liu. 5, 8 Neglectum Anxuri praesidium vagationibus militum. Incerta vagatio Apul. de Deo Socrat. p. 50.
VAH et VAL
VAH [ feu= ] Interiectio admirantis. [...].
VAHA Interiectio exsultantis, vel ridentis. Plaut. Casin. 4, 4, 25 Vaha. s. quid negotii est? Add. Barth. ad Stat. Theb. 4 p. 1060.
VALDE Adu. intendendi et augendi. [...].
page 914, image: s0914VALENTIA [1] ae. f. [ *ou)alenti/a ] Nomen priscum vrbis, quae Roma post dicta est, si credimus Solino pr. [...].
VALENTÎNA ae. f. Herba Artemisia Apul. de Herb. c. 10.
VALEO ui, itum, êre. [ r(w/nnumai, u(giai/nw, du/namai ] Sanum vel potentem esse. [...].
page 915, image: s0915VALENS entis. Partic. [ u(gia/zwn ] Sanus, incolumis. [...].
VALENTER Adu. [ e)r)r(wme/nws2 ] Non diu dicebat, sed valenter Sen. Controu. 3, 22. [...].
page 916, image: s0916VALENTIA [2] ae. f. [ r(w/mh ] Potentia, firmitas, fortitudo, robur, cuius contrarium est Inualentia. [...].
VALENTVLVS a, um. Dimin. Plaut. Cas. 4, 4, 26 Obsecro vt valentula est, paene exposuit cubito.
VALITVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): VALITV=RVS [VALITÛRUS]] a, um. Partic. Commendationem valituram apud te arbitrabar Cic. Fam. 13, 16. [...].
VALESCO ere. [ r(w/nnumai ] Inchoatiuum, Validum fieri. [...].
VALIDVS a, um. Adi. [ r(wmale/os2, eu)sqenh\s2, e)r)r(wme/nos2 ] Valens. Plaut. Men. 5, 3, 2 [...].
VALIDE Adu. [ e)r)r(wme/nws2 ] Vehementer. Plaut. Merc. Prol. 42 [...].
VALIDITAS âtis. f. Apul. in Asclepio p. 97 Membra et validitate et tenuitate diuersa.
VALETVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): VALETV=DO [VALETÛDO]], vel VALITVDO inis. f. [ r(w/mh, a)r)r(wsti/a, eu)rwsti/a, r(w=sis2 ] Est status et conditio corporis, quatenus illud vel bene vel male affectum, vel valere vel aegrotare dicimus. [...].
page 917, image: s0917VALETVDINARIVS a, um. [ a)/r)r(wstos2 ] Adi. Qui male sanus est, et frequenter aegrotat. [...].
VALETVDINARIVM i. n. u(giasth/rion, diaithth/rion Gloss. Lat. Gr.] Locus, in quo valetudinarii et infirmi cur antur, vt valetudinem malam bona pemutent. [...].
VALOR [1], ôris. m. timh\ Onomast. Vet.] Pretium. Laudatur Plin. Victoriati valore redimi potest. Sed non inuenio: nec Facciolatus.
VALEDÎCO ere. Tibihinc abiens valedixi Sulpic. Seu. Dial. 1 c. 3. [...].
VALEFACIO ere. Idem. Valefaciens collegae suo Augustin. Ep. 336. Post hîc valefacto discessimus Apul. Met. 4 p. 150. Conf. Vulgat. Act. Apost. 18, 18. et 2 Cor. 2, 13.
page 918, image: s0918VALERIA [1] ae. f. [ *ou)aleoi/a ] Ptolemaeo 3, 3. Oppidum Hispaniae, a qua VALERIENSES populi Plin. 3, 3.
VALERIA [2] Gens inter antiquissimas Romanarum et nobilissimas, cui praesertim libertatem populus ab oppressione Patriciorum debebat, a quare Publicolarum cognomen familia illius tulit. [...].
VALERIÂNVS a, um. Adi. Vt, Statua Valeriana, in Descript. vrbis Romae. Cognomen item Valeriani Imperatoris, de quo Trebellius Pollio.
VALGVS a, um. Adi. Surarum vitium s. deformitatem notat. [...].
VALGIA ôrum. n. vt ait Fulgent. 47 sunt labellorum obtortiones in subatione peractae.
VALGITER Adu. Commouebat valgiter labra, et mo tanquam furtiuis subinde osculis verberabat Petron. 27. Abroso valgiter labello Id. Fragm. p. 673 al. obtorto, quod citat Fulgent. 47.
VALGIVS i. m. Saturnius Rufus, Orator, Valgius etiam Poëta. Hos saepe confundi docet Brouckhus. ad Tibul. 4, 1, 180.
VALLES, vel VALLIS is. f. [ koila\s2, au)lw\n, fa/ragc, meta/gkria ] Planities duobus (intell. minimum; nam potest etiam vndique inclusa esse ) lateribus inclusa, vt ait Festus: dicta quod hinc atque hinc vallata sit. [...].
VALLECVLA, vel VALLICVLA ae. f. Dimin. [ koila/dion ] vt legitur apud Festum. Vid. Vulg. Interpr. Leuit. 14, 37 vbi fossulam significat.
VALLESTRIS e. Adi. Ambros. Epist. 12 In vallestribus subterraneis habitaculis.
VALLONIA ae. f. Dea vallium apud Romanos August. de Ciu. Dei 4, 8.
VALLVS [1] i. m. [ xa/rac ] Firmior palus. [...].
VALLVM i. n. ( e(/rkos2, e(rki/on, xa/rac, xara/kwma, strato/pedon ] Munitio castrorum: quod ex vallis, id est palis fiat. [...].
page 919, image: s0919VALLVS [2] et VALLVM significat nonnunquam Vannum Diminutiue, vt vinum, vinulum, villum etc. [...].
VALLÂRIS e. Adi. [ koiladiko\s2 ] Quod ad vallum pertinet; vt, Vallaris corona, qua donari solebat, qui primus vallum hostium fuisset ingressus. [...].
VALLO âre. [ periba/llw, perifra/ttw ] Munire, firmare, et quasi vallo circumdare. [...].
VALLATVS a, um. Partic. Cic. pro Muraen. 49 c. 24 [...].
VALLATIO ônis. f. Munitio Octau. Hor. 4 Integra salute reliquum tempus facile transiges, sine vallatione medicorum.
VALLESCO ere. Est Vallo siue vanno excuti, et foras eiici et perire. [...].
VALLEFACTVS a, um. Vanno excussus. Festus: Valuoli folliculi fabae, quasi valliuoli, quia vallefacti excutiantur. Ita legit Salmasius. Vulgo, Vallo facti, vid. VALVVLVS.
VALOR [2] vid. VALEO.
VALVAE arum. f. parasta/tai qu/rai Gloss. Lat. Gr.] Dicuntur quod intus reuoluantur, suntque Portae geminas partes habentes. [...].
VALVARIVS i. m. Qui facit valuas. Gloss. Vet. Valuarius, [ domote/ktwn.
VALVÂTVS a, um. Valuas habens. Vt, Lumina fenestrarum valuata Vitruu. 6, 6. Ornamenta forium valuata Idem 4, 6. Triclinia valuata et fenestrata Varro de L. L. 7, 14.
VALVVLVS i. m. [ lobo\s2 ] Folliculi fabae et aliorum leguminum, in quos grana separatim recipiuntur. [...].
VALVIFRAGVS, et VALVIPATVS a, um. Sarisb. 8, 7 [...].
VAN
VANDALI orum. m. Gens septentrionalis, quibus ora maris Baltici antiqua sedes assignari solet, peruagati bonam Europae partem et litora Africae etc. [...].
VANDALICVS a, um. Prosp. Aquitan. praef. lib. de Prouidentia, Vandalicis armis sternimur et Geticis.
VANGA ae. f. Instrumentum, quo vepreta persequimur Pallad. 1, 43. Bipalium esse, ostendit Cangius.
VANGIONES um. m. [ *ou)aggio/nes2 ] Inter populos Galliae Belgicae ponuntur, Coloniae Agrippinensi vicini. Plin. 4, 17. Lucan. 1, 430 Et qui te laxis imitantur Sarmata braccis Vangiones.
VANITAS [1] vid. VANVS.
VANNVS i. f. [ likmo\s2 ] Vas vimineum latum, hoc est, si audimus Seru. ad Georg. 1, 166 [...].
page 920, image: s0920VANNO âre. [ likma/zw ] Ventilare, vt fit vannis, quum frumenta purgantur. [...].
VANVS a, um. Adi. skaio\s2, ma/taios2, keno\s2 Gloss. Lat. Gr. keno\s2, ma/taios2 Lex. Cyr.] Idem fere quod Vacuus significat. [...].
VANE Adu. Tertull. Apol. c. 49 [...].
VANESCO ere. [ a)naqomi/sw ] Vanum fieri. [...].
VANITAS [2] âtis. f. [ ri)kaio/ths2, mataio/ths2 ] Mendacium, fallacia, leuitas. [...].
VANITIES êi. f. Idem. Ammian. 29, 3 Ad extollendam eius vanitiem. Adfertur etiam, non recte, puto, Plebeia vanities Apul. Met. 2...
VANITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): VANITV=DO [VANITÛDO]] inis. f. [ ri)kaiosu/nh ] Idem. Plaut. Capt. 3, 4, 38 Pol ego, vt rem, video, tu inuentus vera vanitudine, qui conuincas. vbi, vera, est Accus. cas. Vid. Non. 2, 886.
VANO âre. [ a)pata/w ] Verbum antiquum: Fallere significat. Accius Alcumena, Sic illum vanans in angiportum deduxit Non. 2, 885.
VANIDICVS a, um. Adi. [ ri)kaio/logos2 ] Qui vana dicit. Plaut. Trin. 2, 1, 37 Cum probis potius, quam cum improbis viuere vanidicis. Erat vanidicus et amenti propior Ammian. 16, 7.
VANILOQVVS a, um. Adi. [ mataio/logos2 ] Plaut. Amph. 1, 1, 223. Ergo istoc magis quia vaniloquus, vapulabis. Genus vaniloquum Sil. 8, 17. Legatus vaniloquus Liu. 35, 48 pr.
VANILOQVIVM i. n. kenologi/a Gloss. Gr. Lat. August. Epist. 28 Iouiniani vaniloquia redarguens. Vaniloquio sollicitare animos imperitos Id. Ep. 160. add. Cod. Iustin. 1 t. 1 l. 16.
VANILOQVENTIA ae. f. [ kenagori/a ] Liu. 34, 24 pr. Hac vaniloquentia primum Arithenum Praetorem Achaeorum excitauit. Tacit. Ann. 3, 49, 2. et 6, 31, 3. Plaut. Rud. 4, 1, 14.
page 921, image: s0921VANILOQVIDÔRVS i. m. Iocosa Plauti dictio in Pers. 4, 6, 20 Vaniloquidorus virginisuendonides.
VAP
VAPOR, ôris. m. [ a)tmi\s2, a)tmo\s2 ] Exhalatio. Dicitur et Vapos. Lucret. 6, 952 [...].
VAPÔRO âre. [ a)tmi/zw, a)naqumia/zw ] Vaporem emittere. [...].
VAPORANS antis. Intransit. Solin. c. 34 Capuae riguae sontanis interdum sacris et vaporantibus.
VAPORÂTVS a, um. Part. Pass. Columel. 2, 16 extr. [...].
VAPORÂTE Adu. Compar. Ammian. 24, 4 Efferuescente vaporatius sole.
VAPORATIO ônis. f. [ qumi/ama, a)nasqumia/sis2 ] Vaporis excitatio. [...].
VAPORARIVM i. n. [ a)tmisth/rion ] Hypocaustum. Cic. Q. Frat. 3, 1 Vaporarium ex quo ignis erumpit, esset sub tectum cubiculi. Vid. Scalig. ad Catul. p. 13.
VAPORÂLIS e. Adi. Augustin. de Genesi ad lit. 2, 5 Vaporali tenuitate.
VAPORALITER Adu. Instar vaporis. Augustin. de Genesi ad lit. 3, 3 extr. Vaporaliter tenuatum et suspensum. add. ib. c. 4.
VAPORIFERVS a, um. Adi. [ a)tmofo/ros2 ] Stat. Silu. 3, 5, 96 Siue vaporiferas blandissima littora Baias. Ignes Prudent. Apoth. v. 134. Vaporiferae fornaces Stat. Silu. 1, 3, 45.
VAPORVS a, um. Vt, Vaporus ardor Prudent. Peristeph. Hymn. 6, 115. [...].
VAPORÔSVS a, um. Adi. Apul. Met. 5 p. 165 Balnearum vaporosis fontibus curatas, etc. Caligo vaporosa Idem Met. 9 p. 222.
VAPIDVS, aut VAPPIDVS a, um. Vini corrupti, vappae, epitheton, deinde aliarum quoque rerum vilium. [...].
VAPIDE Adu. Vapide se habere solebat dicere Augustus, pro Male habere Sueton. 87.
VAPPA ae. f. [ o)ci/nh ] Vini vitium, quod odorem saporemque amisit, vt illud, quod in exhausto vase reliquum fuit, et euaporauit. [...].
page 922, image: s0922VAPVLO [1] âre. [ tu/ptomai ] Verbum neutrum passiuum, Caedi, verberari. [...].
VAPVLANS antis. Partic. Petron. c. 96 Fauebam ego vapulanti. Add. c. 105.
VAPVLARIS e. Adi. Qui vapulare solet. Plaut. Pers. 1, 1, 22 Plusculum annum fui apud molas tribunus vapularis, primus eorum, qui vapulabant.
VAPVLATOR, ôris. m. Gloss. Lat. Gr. Vapulator, [ darhth/s2.
VAPVLO [2] ônis. m. Vt, Verbero. Barth. Aduers. 19, 22 p. 966 primum a se productum e tenebris ait; sed non addit, vbi aut vnde? Pueri vapulones vt solent plorare Nies de L. L. ortu et occ.
VAR
VARA, VARATIO, VARICO, et VARO, âre. vid. VARVS, a, um.
VARIANVS vid. VARIVS.
VARICOSVS, et VARICVLA vid. VARIX.
VARBASCVM vid. VERBASCVM.
VARDVLI orum. m. Hispaniae populi, de quibus Pomponius Mela lib. 3.
VARGVS i. m. Apud Sidon. Epist. 6, 4 Vargi sunt indigenae latrunculi. Vid. Sirmond. not. p. 65. et quae diximus in BARGINA.
VARIVS a, um. Adi. [ poiki/los2, ai)/olos2, pantoi=os2, a)lloi=os2, daida/lios2 ] Multiformis, Multorum colorum, diuersarum qualitatum. [...].
VARIE Adu. [ poiki/lws2 ] Variis modis. [...].
page 923, image: s0923VARIO âre. [ ai)ole/w, poiki/lw ] Varium facere. [...].
VARIANTIA ae. f. Vt, Rerum variantia Lucret. 1, 653 i. Varietas. Vid. Non. 2, 887. Lucret. 3, 319.
VARIANS antis. Partic. [ poiki/lwn ] Plin. 7, 42 [...].
VARIATVS a, um. Partic. [ pepoikilme/nos2 ] Vt, Figuris multigenis variatus Lucret. 2, 335. [...].
VARIATIO ônis. f. Liu. 24, 9 Caeterae centuriae sine variatione vlla Consules eosdem dixerunt.
VARIÂTIM Adu. [ pepoikilme/nws2 ] Gell. 5, 12 Ve enim particula, quae in aliis atque aliis vocabulis variatim per has duas literas cum A litera media immissa dicitur. Alii Variatum.
VARIABILIS e. Adi. Mutabilis. Apul. de Mundo p. 58 Aër inferior natura variabilis.
VARIÂNVS [1] a, um. Adi. Colorem mutans saepius, vt, Vuae Varianae Plin. 14, 2. Nisi ab aliquo Varo cultore dictam malis, v. v.
VARIATOR, ôris. m. poikilth\s2 Gloss. Cyrilli.
VARIECOLOR, ôris. vel VARIECOLORIVS a, um. Varieque coloria fila Nemesian. Ecl. 4, 69. Al. versicoloria.
VARIEGO âre. Ornatus varietate distinguere, vel distingui: nam neutraliter Apul. Florid. 1 p. 342 [...].
VARIEGÂTVS a, um. Vt, Tunica picturis variegata Apul. Florid. 2 p. 351. Nodis per interualla variegatis Idem de Herb. c. 72. Nauis picturis miris variegata Idem Met. 11 p. 264.
VARIETAS âtis. f. [ poikili/a, poi/kilma ] Vid. Cic. Fin. 2, 10 c. 3. [...].
page 924, image: s0924VARIX icis. m. [ ku/rsos2, i)ci/a ] Varices, Venae plus aequo intumescentes atque obtortae, in temporibus, ventre, testibus, inguine, et potissimum in cruribus. [...].
VARICÔSVS a, um. Adi. [ kursw/dhs2 ] Qui tumidiores habet huiusmodi venas. [...].
VARICÔSE Adu. Compar. Festus, Varicosius onera portare.
VARICVLA ae. f. Dimin. a Varix apud Cels. 5, 26, 32 de curatione vlceris.
VARRO ônis. m. Pro Stupido et bardo vsurpabatur; vocabulo a varis deflexo, qui perticas significant, vt stipes, truncus, etc. Lucilius ap. Festum in voce Squarosus, Varronum ac rupicum squarosa incondita rostra. [...].
VARROBETACEVS i. m. Pulmentarii genus, a Varrone inventum. Apic. 3, 2.
VARVS [1] i. m. [ i)/onqos2 ] Vari Celso 6, 5 [...].
VARIOLAE, arum. f. aut VARIOLI ôrum. m. Pustulae vel papulae maiores minoresue. Vox recentium medicorum.
VARVS [2] a, um. Adi. [ r(aibo\s2 ] Epitheton est earum rerum, quae partes habent diuergentes, i. discedentes a se, vt latera anguli apud Geometras, vt litera V. [...].
page 925, image: s0925VARO âre. Curuare. Auct. de Limit. p. 257 edit. Goes. Sunt et alii pontes, quorum aluei varantur. Add. ibid. p. 285. Vid. Ind. Goes. et Salmas. ad Solin. p. 664.
VARATIO ônis. f. Curuatura. Auctor de Limit. p. 257 et 285 Varatio fluminum.
VARICVS a, um. Adi. Qui longe diuaricat crura, metiturque grandes passus. [...].
VARICITVS, aut VARICVS, vel VARITVS Adu. Cruribus distensis. Apul. Met. 1 p. 108, 19 Varicus super faciem meam residentes vesicam exonerant.
VARICO, âre. vel VARICOR âri. Transgredi est, varum se facere, aut pedes imos a se remouere, quantum potest. [...].
VARICÂTVS a, um. Cassiodor. Epist. 6,6 Superbus quin etiam varicatis gressibus patet.
VARICÂTOR, ôris. m. Vlpian. in l. j. D. De praeuaricatoribus Praeuaricator est quasi varicator, qui diuersam partem adiuuat prodita causa sua. Vid. Dig. 47 t. 15 l. 1. it. 3 t. 2 l. 4 §. 4.
VARIÂNVS [2] a, um. Adi. Vt, Variana clades Sueton. Aug. c. 23. [...].
VAS
VAS [1] vadis, vid. VADIS.
VAS [2], vâsis Plur. VASA ôrum. n. [ a)/ggos2, a)ggri=on, doxri=on ] Proprie genus supellectilis cauum, quo contineri aliquid potest. [...].
page 926, image: s0926VASVM i. n. [ a)ggri/on ] Dixerunt veteres, teste Gell. 13, 22. Plaut. Truc. 1, 1, 33 Aut aliquod vasum argenteum. Conf. Charis. p. 119 Putsch. et Cledom. p. 1902. Vaso fictili decoquitur Scribon. 65 et saepe.
VASVS i. m. Petron. c. 57 Vasus fictilis [ skeu=os2, vasus, vasum Gloss. Vet.
VASCVLVM i. n. Dimin. [ a)ggri/dion ] Plin. 15, 28 [...].
VASCELLVS i. m. Inscript. Vet. ap. Gruter. p. 1108, 6 FILIVS IN VASCELLO ET MASSA REPOSITVS.
VASARIVM i. n. Vt Vestiarium, Calcearium: Cic. in Pison. 86 c. 35 [...].
VASCVLARIVS i. m. Qui vasa argentea et aurea facit: Sunt enim inter aurifices vascularii, caelatores, inauratores, et bractearii in l. apud Labeonem. [...].
VASÂTVS a, um. Adi. Vt, Mutoniatus, Peculiatus. Bene vasati Lamprid. in Heliog. c. 5. 8. 9 et 31. vt VASA n. 3. et VASCVLVM n. 2. Vid. Scalig. in Priap. p. 201. et Rutgers. Varr. Lect. 2, 2.
VASÂTAE arum. f. [ *ou)asa/tai ] Vrbs Galliae Narbonensis. Paullinus ad Ausonium, Quique superba tuae contemnis moenia Romae Consul, arenosas non dedignare Vasatas. Hinc
VASATICVS a, um. Adi. Vt, Vasatica rheda Auson. Epist. 7, 18.
VASCONES um. m. [ *ou)a/skones2 ] Hispaniae populi, versus Gallicum et Britannicum Oceanum, ad Pyrenaeum siti. [...].
VASCONIA ae. f. Regio Vasconum. Paullin. ad Auson. Epist. 2, 100 Vasconiae saltus, etc.
VASCONICVS a, um. Ibid. v. 218 Ac si Vasconicis mihi vita fuisset in oris.
VASCVS a, um. Inanis. Vt, Vascus et inuenustus adspectus Vitruu. 3, 2 extr. [...].
VASTVS a, um. Adi. [ a)xanh\s2, u(permege/qhs2 ] Quod modum amplitudinis excedit, in primis adiuncta notione vacui, solitudinis, etc. [...].
page 927, image: s0927VASTVLVS a, um. Dimin. Apul. Met. 2 p. 128 extr. Vegetis et vastulis corporibus fores nostras irruentes.
VASTE ius, issime. Adu. [ a)xnw=s2 ] Cic. de Orat. 3, 170 c. 43 [...].
VASTITAS âtis. f. [ me/geqos2, a)xane\s2 ] Magnitudo. [...].
VASTITVDO inis. f. [ a)nasta/twsis2 ] Vastatio. [...].
VASTITIES êi. f. [ u(pe/regkos2 ] Apuleii esse dicitur, falso credo. [...].
VASTIFICVS a, um. Adi. [ a)nastatopoio\s2 ] Quod vastitatem affert Cic. Tusc. 2, 22 c. 9. ex persona Herculis, e Sophocle, Erymanthiam haec dextra vastificam abiecit belluam.
VASTO âre. [ dhi+o/w, pe/rqw, a)nastato/w, e)rhmo/w, lumai/nomai ] Vastum et inane sacere, perdere, destruere. [...].
VASTANS antis. Partic. Liu. 8, 19 Vastans effuse setinum. Gothi Macedoniam vastantes Eutrop. 9, 11. Cuncta vastans saevit Phaedr. 3, 3, 14.
VASTÂTVS a, um. Partic. [ a)na/statos2 ] Cic. pro Sext. 54 c. 24 [...].
VASTATIO ônis. f. [ a)na/stasis2, dih/wsis2 ] Liu. 7, 15 [...].
page 928, image: s0928VASTÂTOR, ôris. m. [ lumanth\r ] Vt. Troiae vastator Achilles Stat. Achill. 2, 318. [...].
VASTÂTRIX îcis. f. Senec. Epist. 96 Luxuria terrarum marisque vastatrix.
VASTATORIVS a, um. Adi. Vt, Globus vastatorius Ammian. 19, 19. Manus hostium vastatoria Idem 18, 13.
VASTABVNDVS a, um. Ammian. 31, 8 Vastabundi omnes per latitudines Thraciae pandebantur impune.
VASTESCO ere. Inhorrescere vel deseri Acc. Phoenissis: Iussit proficisci exilium quouis gentium, ne scelere tuo Thebani vastescant agri. Haec et plura apud Non. 2, 892.
VASTITO âre. Vnde
VASTITÂTVS a, um. Ammian. 16, 5 Terrae vastitatae. Ita legit Hadrian. Vales. ex MSS. Vulgo Vastatae.
VAT
VATES is. c. [ ma/ntis2, oi)wnopo/los2, profh/ths2 ] A fando dictus est, quasi fates: quod certe facilius admiserim, quam mirificam Varronis etymologiam de L. L. 6, 3 p. 72, 14 [...].
VATICINOR âri. [ manteu/omai, qespi/zw/, profhteu/w, xrhsmw|de/w ] Diuinare, quasi faticinare dictum volunt, et fatum canere aut praedicere. [...].
VATICINANS antis. Partic. [ qespi/zwn ] Ouid. ex Pont. 2, 1, 62 [...].
VATICINATVS a, um. Ouid. Met. 6, 157 Venturi praescia Manto Vaticinata. Add. Idem Epist. 5, 114.
VATICINATIO ônis. f. [ mantri/a ] Cic. Att. 8, 11 (12) [...].
VATICINIVM i. n. Idem. Plin. 7, 52 [...].
VATICINÂTOR, ôris. m. [ xrhsmw|do\s2 ] Ouid. ex Pont. 1, 1, 42 [...].
VATICINVS, siue VATICINIVS a, um. Adi. [ mantiko\s2 ] Quod ad vatem pertinet: Liu. 25, 1 [...].
page 929, image: s0929VATICA ae. f. Herba, al. strychnus. Apul. de Herb. c. 74.
VATICÂNVS i. m. [ *ou)atika=nos2 ] Collis in vrbe Roma, dictus, inquit Festus, quod eo potitus sit Populus Romanus vatum responso, expulsis Hetruscis. [...].
VATILLVM i. n. legit Salmasius ad Trebell. Claud. 14 p. 392 sqq. pro Batillum. vbi vid.
VATINIVS i. m. [ *ou)ati/nios2 ] Quum esset dignitati Ciceronis semper aduersus, ita postea praeualuere amicitia, vt duobus iudiciis publicis ab eo fuerit defensus Auctor Valerius 4, 2. [...].
VATINIÂNVS a, um. Adi. [ *ou)atiniano\s2 ] Vt, Carmina Vatiniana Catull. 54, 2. [...].
VATIVS vel VACIVS i. m. Qui pedes introrsus obtortos habet, idem, vt arbitror, qui Valgus. Auctoritates damus in VARVS, a, um.
VATIA vel VACIA ae. f. Idem. Varro de L. L. 8, 5 p. 103, 11 [...].
VATRAX, âcis. et VATRICOSVS a, um. Qui crura vitiosa habet, teste Nonio 1, 99. Lucil. 28 Vt si progeniem antiquam qua est maximus Quintus Vacax, qua vatricosus vatrax. Add. Voss. Etymol.
VBE
VBBA pro Obba, ap. Non. 2, 597.
VBER [1] vberior, vberrimus. Adi. [ pi=os2, eu)/foros2 ] Fertilis, pinguis, fecundus. [...].
page 930, image: s0930VBERIVS vberrime. Adu. Vt, Vberius atque fusius aliquid disputare Cic. de Nat. Deor. 2, 20 c. 7. [...].
VBER [2] eris. n. [ ou)=qar ] Mamma, vt modo vidimus. [...].
VBERTAS âtis. f. [ ou)=qar, pio/ths2, eu)fori/a ] Fertilitas, fecunditas. [...].
VBERO âre. [ gonimopoiw=, piai/nw ] Vberem et fecundum facere. [...].
page 931, image: s0931VBERATVS a, um. Pallad. Feb. t. 17 Surculi, qui inserendi sunt, sint nouelli, fertiles gemmis pluribus vberati.
VBERTO âre. Idem quod Vbero, vbi vid. Eumenius pro Flauions. 9 Agros imber vbertat.
VBERTVS a, um. Adi. Abundans. [...].
VBERTIM Adu. [ a)fqo/nws2 ] Abunde. [...].
VBEROSVS a, um. Vberosum, go/nimon Gloss. Vet.
VBI
VBI Adu. loci. [ ou(=, pou=, o(/pou, o(/ph, e)/nqa ] significat In quo loco, siue cum relatione, s. per interrogationem. [...].
VBICVNQVE i. In quocunque loco. [...].
VBILIBET Adu. Cibus vbilibet non defuturus Sen. de Tranqu. An. c. 1. Licebat pedem ponere vbilibet Augustin. Conf. 3, 7.
VBINAM gentium. Cic. in Catil. 1, 9 c. 4 [...].
VBIVIS Cic. Att. 14, 22 [...].
VBIQVE In omni loco. [...].
VBIQVAQVE Apul. de Mundo p. 69 Omnia vbiquaque gererentur, Otacustarum delatione discebat.
VBIVBI Compositum pro Vbicunque. [...].
page 932, image: s0932VBII orum. m. [ *ou)/bioi ] Inter Galliae Belgicae populos ad Rhenum, Coloniae Agrippinensi finitimi ponuntur Plin. 4, 17. Vid. Tac Ann. 12, 27. et Hist. 4, 28.
VCA et VCI
VCALEGON ontis. m. [ *ou)kale/gwn ] Nobilis Troianus, qui tempore Troiani belli ob senium abstinebat armis, vt scribit Homerus Iliad. 3. [...].
VCIA ae. f. [ *ou)ki/a ] Ptolemaeo. 2, 4. Plin. 3, 1 Vcia, Hispaniae ciuitas.
VD
VDL Videlicet.
VDO [1] ônis. m. Vdones, de quibus Vlpianus l. 25 §. 17 [...].
VDVS a, um. Adi. [ u(gro\s2, u(drhlo\s2 ] Quasi Sudum, a sudando; dicitur Humidum. [...].
VDO [2] âre. Vdum seu humidum facere. Macrob. Saturn. 7, 12 Quae vdanda sunt corporis, vino fouentur: quae siccanda sunt, melle deterguntur.
VDOR, ôris. m. Varro de L. L. 4, 5 [...].
VE et VEC
VÊ Particula considerari generatim meretur, quam vim habeat in compositis Vecors, Vedius, Vegrandis, Veiouis, Vemens s. Vehemens, Vepallidus, Vesanus, Vescus, Vestibulum, Vetus. [...].
VE [ h)\, h)/toi ] Disiunctiua Coniunctio est, id significans quod Aut. Cic. Att. 6, 1 [...].
VECORS ordis. Adi. a)/nous2 Gloss. Lat. Gr. [ a)no/htos2, a)yoh/mwn, parafro/nimos2 ] Quasi Sine corde; Qui, vt ait Festus, est mali, turbatique cordis. [...].
VECORDITER Adu. Plauto tribuitur.
page 933, image: s0933VECORDIA ae. f. [ parafrosu/nh ] Ter. Andr. 4, 1, 2 [...].
VECTIARIVS, VECTICVLARIVS, vid. VECTIS.
VECTIBILIS vid. VEHO.
VECTÎGAL âlis. n. [ to/los2, fo/ros2, dusmo\s2 ] Quod ex vectura penditur proprie: nam a vehendo dicitur, quum ex fundis fruges in vrbem vehuntur. [...].
VECTIGÂLIS e. Adi. [ u(potelh\s2, telesfo/ros2 ] Quod vectigal s. tributum pendit. [...].
VECTIGALIARIVS i. m. Qui vectigal exercet. Firmic. 3, 13, 2 Erunt enim aut publicani, aut vectigaliarii; id est, qui vectigalia exigant.
VECTIS is. m. [ moxlo\s2, e)piblh\s2 ] Palus e ferro siue ligno grandior, rusticis, et fabris caementariis ad molienda saxa et maiores moles alias vtilis. [...].
VECTIARIVS i. m. Qui torcularia premit vectibus. [...].
VECTICVLARIVS a, um. Adi. [ toixwru/xos2 ] vnde, Vecticularia vita dicitur eorum, qui vectibus parietes perfodiunt alienos, furandi gratia. [...].
VECTO, âre. VECTVRA, vid. VEHO.
page 934, image: s0934VECTÔNES s. VETTONES um. m. pl. *ou)e/ttwnes2 ] Hispaniae populi, Vacceis et Celtiberis proximi, vt scribit Plin. 3, 3. [...].
VED et VEF
VEDIVS i. m. quasi Malus dius. Vedius, id est, Pluton, quem etiam Ditem Veiouemque dixere Mart. Capella 2 p. 40 extr. Potuerunt etiam ad Diei et lucis priuationem hac appellatione respexisse.
VEFLAMEN inis. m. interpretantur Flaminalis, qui functus est Flaminio, ad differentiam eius, qui dicitur Flamen perpetuus. [...].
VEG
VEGEO ui, êre. [ zwopoie/w ] Nonius 2, 876 [...].
VEGETVS a, um. [ a)kma/zwn ] Quod viuendo mouet et mouetur, sanum et ob id ipsum agile, alacre etc. [...].
VEGES etis. Idem quod Vegetus. [...].
VEGETO âre. Recreare, vegetum facere. [...].
VEGETATVS a, um. Prudent. Cathem. 10, 7 Elementa Tibi dum vegetata cohaerent.
VEGETATIO ônis. f. Apul. Met. 1 pr. Vt etiam fatigationem sedentariam incessus vegetatione discuterem.
VEGETÂTOR, ôris. m. Ephemer. Auson. v. 16 Irrequies, cuncta ipse mouens, vegetator inertum.
VEGETÂMEN inis. n. Prudent. Hamartig. v. 75 Sunt tria nempe simul, lux, et calor, et vegetamen. Spiritus vitalis. Nostrae vegetamina vitae Id. ibid. 298.
VEGETABILIS e. Adi. Quod vegetari potest. Vt, Planta, radix vegetabilis Ammian. 22, 8. Flagra vegetabilia Mart. Capell. 6 p. 223.
VEGETIVS i. m. Familiae Romanae nomen. [...].
VEGRANDIS e. Adi. [ a)nau/chtos2 ] Festus, Vegrande significari alii aiunt male grande, vt vecors, vesanus, mali cordis, maleque sanus. [...].
VEH
VEHA ae. f. [ o(do\s2 ] Via veteribus dicebatur. [...].
VEHEMENS entis. Adi. [ sfodro\s2, bi/aios2, drino\s2, la/bros2 ] Graue, magnum, vrgens. [...].
page 935, image: s0935VEHEMENTIA ae. f. [ drino/ths2 ] Plin. 13, 8 Flore candido cum vehementia odoris.
VEHEMENTER Adu. [ sfodrw=s2, drinw=s2, biai/+ws2 ] Acriter, valde admodum. [...].
VEHEMENTESCO ere. Cael. Aurel. Tard. 4, 6 Cum viderint fluorem vehementescere. Idem ibid. 1, 2 Passio vehementescit. Add. Ibid. 2, 6.
VEHES vel VEHIS vid. VEHO, is.
VEHIA ae. f. Oscorum lingua Plaustrum dicitur, Festus. Placet Scaligeri sententia, Velam legendum, vt sit quasi vehela, vt querela et similia. Vid. VELLA et VELLATVRA.
VEHO vexi, vectum, ere. [ a)/gw, o)xe/w, e)poxe/w ] Proprie de Naui, equo, caeterisque quadrupedibus et plaustris dicitur. [...].
page 936, image: s0936VEHENS entis. Partic. [ e)poxw=n ] Cic. de Clar. Orat. 331 c. 97 [...].
VECTVS a, um. Aliud Partic. [ w)xhme/nos2 ] Vt, Molliter vectus Varro ap. Non. 1, 60. [...].
VECTO âre. Frequent. [ e)poxe/w ] Gell. 16, 19 [...].
VECTÂTVS a, um. Liu. 35, 35 Paullisper cum tyranno vectatus. In orbe vectatus Manil. 2, 138.
VECTATIO ônis. f. Suet. Calig. c. 3 Gracilitas crurum paullatim repleta assidua equi vectatione post cibum. Et Senec. de Tranquill. Anim. c. 15 Aliquando vectatio iterque vigorem dabunt.
VECTABVLVM i. n. [ o)/xhma ] Idem quod Vehiculum. Gell. 20, 1 Iumentum quoque non id solum significat, quod nunc dicitur, sed vectabulum etiam, quod adiunctis pecoribus trahebatur.
VECTABILIS e. vid. VECTIBILIS.
VECTACVLVM i. n. Idem. Tertull. de Anima c. 53 Auriga corporis, spiritus animalis, deficientis vectaculi nomine, etc. Add. Id. de Bapt. c. 3.
VECTITO âre. Frequentat. Arnob. 5, 183 Curru quadriiugo vectitatus.
VECTIO ônis. f. [ o)/xhsis2, a)gwgh\ ] Cic. de Nat. Deor. 2, 151 c. 60 Efficimus etiam domitu nostro quadrupedum vectiones.
VECTOR, ôris. m. [ e)/poxos2, e)poxou/menos2, e)piba/ths2 ] Qui in aliena navi vel equo vel plaustro vehitur pretio, vt Vehens Quinctil. [...].
VECTRIX îcis. f. Paullinus Nolanus Epist. 49, 8 Vectricem draconis Epidauro nauem venerantur.
VECTORIVS a, um. Adi. Vt, Vectoria nauigia, pro Maioribus. [...].
VECTARIVS a, um. Adi. [ o)xhthko\s2 ] Vt, Vectarius equus. Qui vehit, aptusque est ad vehendum. Varro de R. R. 2, 7. Add. Plaut. Bacch. Suppos. Prolog. v. 32.
VECTIBILIS e. Adi. Sen. Nat. Quaest. 3, 25 Aquae medicatae, et ob hoc ponderosae: et ipsius insulae materia vectibilis. al. Vectabilis.
VECTVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): VECTV=RA [VECTÛRA]] ae. f. [ a)gw/ghmon ] Varro de R. R. 2, 7 [...].
VECTVRARIVS i. m. Qui vecturas praestat. Theod. Cod. l. 14, 6 Vecturarios praecipimus trecentos boues dare.
VEHICVLVM i. n. [ o)/xhma, a)ph/nh, o)/xos2 ] In quo aliquid vehitur, quod cum quatuor rotis Phryges traduntur inuenisse, teste Plin. 7, 56. Cic. Verr. 5, 185 [...].
page 937, image: s0937VEHICVLÂRIS e. Adi. Ad vehicula spectans. vt, Cursus vehicularis, Dig. 50 t. 4 l. 18 §. 4. [...].
VEHICVLARIVS a, um. Idem. Vt, Cursus vehicularius. Capitolin. in Anton. Pio c. 12. [...].
VEHICVLATIO ônis. f. Vet. numus apud Spanhem. Diss. 13 p. 561 et 570 VEHICVLATIONE ITALIAE REMISSA. Conf. Lips. ad Plin. Paneg. c. 20.
VEHATIO ônis. f. Idem. Cod. Theod. leg. 3. de calcis coctoribus. [...].
VEHES, vel VEHIS is. f. [ e(/lkhqron ] a vehendo, dicitur quantum foeni vel stercoris vna vectura in plaustris vel aliis instrumentis ferri potest. [...].
VEHELA ae. f. Vt, Scythicis vehelis Capitolin. in Maximin. c. 13. Vulgo Vehiculis. vid. Salmas. ad loc. p. 251. Conf. VELLA.
VEI
VEIA Gens Romana fuisse videtur vrbe Veiis traducta. Hinc Veia venefica mulier, cuius meminit Hor. Epod. 5, 29 [...].
VEII [ *ou)hi/+ous2 ] Vrbs Hetruriae, quam Camillus cepit: tam praeclara situ atque aedificiis, vt vix prohiberi potuerit populus, quo minus relicta Roma in deuictam a se vrbem immigraret. [...].
VEIENS entis. [ *ou)h/i+ens2 ] Populus Veiorum. [...].
VEIENTÎNVS a, um. Adi. Vt, Tribus Veientina Cic. pro Planc. 38.
VEIENTÂNVS a, um. Aliud Adi. [ *ou)hi+entano\s2 ] Vt, Vinum Veientanum Hor. Serm. 2, 3, 143. [...].
VEIANVS i. m. Gladiatoris nomen apud Hor. Epist. 1, 1, 4,
VEIOVIS videtur esse malus Iupiter, vt Vedius: certe paruus. [...].
VEL
VEL [1] Velina, scil. Tribus.
VEL [2] [ h)\, ri)/te, h)/toi ] Coniunctio plerumque disiunctiua; vt, Plaut. Mil. 4, 2, 28 [...].
page 938, image: s0938VELABRVM, VELAMEN, VELAMENTVM, VELARIS, VELARIVM vid. VELVM.
VELATVS vid. VELO, âre. in VELVM.
VELEDA, et VELLEDA ae. f. Virgo in summa auctoritate apud Germanos, et instar numinis habita, de qua Tacit. de Moribus German. 8, 3. et Stat. Silu. 1, 4, 90.
VELES itis. m. [ yilo\s2, a)krobolisth\s2 ] Miles leuissime omnium armatus, qui et Velatus et Ferentarius dicitur. [...].
VELITO act. dici testatur Priscian. p. 799. Est autem velito, vel
VELITOR âri. [ gumniteu/w, a)kroboli/zw ] Digladiari, pugnare. [...].
VELITATIO ônis. f. [ gumnhtri/a, a)krobolismo\s2, logomaxi/a ] Pugna, digladiatio. [...].
VELITÂRIS e. Adi. [ gumnhtiko\s2, a)krobolistiko\s2 ] Quod ad velites pertinet. [...].
page 939, image: s0939VELITÂTIM Adu. [ kata\ dialrimma/twn ] Per saltus et interualla: quod velites pugnando, saltibus vtantur. [...].
VELATRICVS a, um. Idem quod Velitaris Sidon. Epist. 7, 2 Historia iuuenis eximii, fabula militiae velatricae par. Sic legit Lauremberg. in Antiq. p. 481. aliter autem Sirmond.
VELIA ae. f. [ *ou)eli/a ] Lucaniae oppidum in Italia, ad mare situm. [...].
VELÎNVS a, um. Virg. Aen. 6, 366 Iniice, (namque potes) portusque require Velinos. Lacus Velinus Plin. 2, 64. Tribus Velina Cic. Att. 4, 15.
VELIENSIS e. Adi. Varro de L. L. 4, 8 p. 16, 20 [...].
VELIFICVM vid. VELVM.
VELITARIS, VELITATIM, VELITOR, vid. VELES.
VELÎTRAE ârum. f. [ *ou)eli/trai ] Ciuitas Volscorum insignis fuit.
VELIVOLVS [1] Adi. vid. VELVM.
VELLA ae. f. [ kw/mh ] ab antiquis dicebatur pro Villa. vnde
VELLATVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): VELLATV=RA [VELLATÛRA]] ae. f. Varro de R. R. 1, 2, 14 [...].
VELLO velli et vulsi, vulsum, ere. [...].
VVLSVS a, um. Partic. [...].
VVLSIO ônis. f. Irenaeus 3, 11 Nicolaitae sunt vulsio eius. i. surculus inde enatus, et reuulsus, stolo, [ a)por)r(w/c. Secta vna ex altera velut pullulauit.
VVLSVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): VVLSV=RA [VULSÛRA]] ae. f. [ ti/lsis2 ] Ipsa vulsio. [...].
VVLSELLA aut VOLSELLA vid. VOLSELLA.
VELLICO âre. [ kni/zw ] Frequenter vellere: quod proprie fit, quum extremas corporis partes vellimus, et pressando infestamus. [...].
page 940, image: s0940VELLICANS tis. Part. Varr. R. R. 3, 16, 7 Minima malefica (apis) quod nullius opus vellicans facit deterius.
VELLICÂTVS [1] a, um. Paullinus Nolanus Epist. 49, 3 Vellicata blande auricula suscitauit.
VELLICÂTVS [2] ûs. m. [ kni/sma ] Plin. 28, 6 [...].
VELLICATIO ônis. f. Senec. de Vita beata c. 5 [...].
VELLICÂTIM Adu. Sisenn. Hist. 1 [...].
VELLVS eris. n. [ po/kos2 ] Lana ouium a vellendo dicta. [...].
VELLEREVS, aut VELLEVS a, um. Adi. Ascon. Ped. in Verr. p. 50 Crumenae et vellereae et scorteae.
VELLIMEN inis. n. Varro R. R. 2, 11, 9 ex Lect. Scalig. al. velumina: vid. VELLVS.
VELO [1] âre. Vid. VELVM.
VELOCASSES um. m. Populi Galliae citra Rhotomagum, quibus etiam olim Rhotomagum attributum erat; meminit Caes. Bell. Gall. 2, 4.
VELOX ôcis. Adi. [ w)ku\s2, taxu\s2, qoo\s2, podw=kus2 ] Celer: a volando, quasi volox, nisi quod modus Syllabae mutatus: cum velox priorem producat. [...].
VELOCITAS âtis. f. [ ta/xos2, taxu/ths2, w)ku/ths2 ] Celeritas. [...].
VELOCITER Adu. [ taxu\, taxe/ws2, w)ke/ws2 ] Celeriter. [...].
VELVM i. n. [ i(sti/on, o)qo/nh, a(/rmenos2, katape/tasma, parape/tasma ] Textile illud, quo ventum captat nauis, et protruditur, vel vehitur adeo, vt a vehendo vehelum, ac deinde velum dictum esse videri queat, quale de vehela, vela, villa ex Varrone, voce VELLA obseruauimus: sic a premendo prelum est. [...].
page 941, image: s0941VELIFICO, âre, vel VELIFICOR âri. Depon. [ i(sti/on petannu/w ] Vela facere, siue Dare vela, et nauigare. [...].
page 942, image: s0942VELIFICANS antis. Proprie Flor. 3, 7, 3 Velificantes Cretes portibus suis adremigauerunt.
VELIFICATVS a, um. Partic. [...].
VELIFICATIO ônis. f. Cic. Fam. 1, 9 [...].
VELIFICIVM i. n. Idem. Hygin. Fab. extr. Velificia primum inuenit Isis.
VELIFICVS a, um. Adi. Vt, Velificus cursus, Qui velis fit Plin. 13, 11.
VELIFER era, erum. Adi. Vt, Carina velifera Ouid. Met. 15, 719. Propert. 3, 9, 35. Malus velifer Valer. Argon. 1, 126.
VELIVOLVS [2] a, um. Adi. Mare dicitur veliuolum, Quod velis volatur Virg. Aen. 1, 228. [...].
VELIVOLANS antis. Vt, Cic. de Diuin. 1, 67 c. 31 Aduenit, et fera veliuolantibus Nauibu' compleuit manus littora.
VELO [2] âre. [ kalu/ptw, skepa/zw ] Tegere, operire. [...].
VELANS antis. Partic. [ kalu/ptwn ] Vt, Squamae velantes artus Ouid. Met. 4, 45.
VELÂTVS a, um. Partic. [...].
VELATO Adu. Tertull. adu. Marc. 4, 29 Tantum velato cum maxime discentes eum.
VELATVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): VELATV=RA [VELATÛRA]] vid. VELLATVRA.
VELÂRIS e. Quod pertinet ad vela. Plin. 13, 9 Lignum intus grandis firmaeque duritiae, ex quo velares detornant annulos.
VELÂMEN inis. n. [ ri)/luma ] Res qua aliquid velatur, id est tegitur. [...].
VELAMENTVM i. n. [ ske/pasma ] Idem. [...].
page 943, image: s0943VELARIVM i. n. [ parape/tasma ] Vela, quibus theatra tegebantur Stat. Silu. 1, 6, 10 [...].
VELARIVS Velarii in domo Augusta, qui vela conclauium, prout opus esset, attollerent, demitterent. Grut. p. 599, 7 et 8. Pignor. de Seru. p. 227 sq.
VELATRVM i. n. Idem. Vt, Album velatrum Tertull. de Cultu Fem. 6.
VELÂBRVM i. n. [ *bh/lauron ] Locus Romae. [...].
VELABRENSIS e. Adi. [ *bhlaurh/sios2 ] Martial. 11, 53 [...].
VELVT, VELVTI, [ h)u+ /te, kaqa\ ] Aduerbium similitudinis, imaginem et similitudinem quandam alicuius rei innuit. [...].
VEMENS vid. VEHEMENS.
VEN
VENA ae. f. [ fle\y, flebh\ ] Canaliculus sanguinem, aut alium humorem habens. [...].
page 944, image: s0944VENVLA ae. f. Dimin. [...].
VENÔSVS a, um. Adi. [...].
VENOX ocis. m. Venae indagator, ita appellatus est Plautius ob inquisitas Appiae aquae venas, Frontin. de Aquaeduct. p. 15. conf. Liu. 8, 19. et 9, 20.
VENABVLVM i. n. [ probo/lion ] Telum venationi aptum. [...].
VENÂFRVM i. n. [ *ou)e/nafron ] Ciuitas Campaniae oleis abundans. Auctor Plin. 3, 5 et Acron grammaticus apud Hor. Carm. 2, 6, 16 Viridique certat Bacca Venafro.
VENAFRÂNVS a, um. Adi. [ *ou)enafrano\s2 ] Vt, Agri Venafrani Hor. Carm. 3, 5, 55. Oliua Venafrana Idem Serm. 2, 4, 69.
VENALIS e. Adi. vid. VENEO.
VENATICVS, VENATVS, vid. VENOR.
VENDICO âre. [ prospoiou=mai, peripoiou=mai ] A Vindico distinguunt non nulli, in quantum significat asserere sibi, et tanquam suum tueri. Frustra, vid. VINDEX etc.
page 945, image: s0945VENDO vendidi, venditum, ere. [...].
VENDENS entis. Petron. 13 Vidit personam vendentis contemtam. Adde Hor. Epist. 2, 1, 269. et Epist. 1, 7, 6.
VENDITVS a, um. Vt, Merx vendita saepe Martial. 12, 103. [...].
VENDITOR, ôris. m. [ pwlhth\s2 ] Cic. Off. 3, 51 [...].
VENDITRIX îcis. f. Lydia purpurae venditrix Hieron. de Loc. Hebraic. extr. [...].
VENDITIO ônis. f. [ pra/sis2, pwlh\ ] Cic. pro Rosc. Amer. 100 c. 38 [...].
VENDITO âre. Frequent. [ filopwle/w ] Venale habere, Vendendi studium prae se ferre. [...].
VENDITANS antis. Tacit. Hist. 1, 66, 4 Statiuorum mutationes venditans dux. Vid. Vellei. 2, 63, 2.
VENDITÂTVS a, um. Tacit. Ann. 14, 50, 2 Venditata munera et adipiscendorum honorum ius.
VENDITÂTIO ônis. f. [ a)lazonri/a ] Ostentationem significat. [...].
VENDITÂTOR, ôris. m. Qui se venditat. Tacit. Hist. 1, 49, 4 Famae nec incuriosus, nec venditator. conf. Gell. 5, 14. et 18, 4.
VENDITARIVS a, um. Adi. [ pwlitiko\s2 ] Quod vendi solet, vel potest.
VENDAX âcis. Adi. [ filopwlw=n ] Qui facile seu libenter vendit. Cato de R. R. 2 Patrem familias vendacem et non emacem esse oportet.
page 946, image: s0946VENDIBILIS e. Adi. [ eu)pwlhto\s2 ] Quod facile vendi potest. [...].
VENÊNVM i. n. [ i)o\s2, fa/rmakon ] Medicamentum potens, siue salubre, siue noxium. [...].
VENENARIVS i. m. [ fa/rmakos2 ] Qui venenum parat, aut conficit. [...].
page 947, image: s0947VENEFICVS, i. m. et VENEFICA ae. f. [ farmakeu\s2 ] Qui vel quae venenum conficit, et Qui incantationibus et caeteris malis artibus vtitur. [...].
VENEFICIVM i. n. [ farmakri/a ] Sic vocant omnes occultos modos per herbas, et alia medicamenta, per actus superstitiosos, per verba praesertim nocendi. [...].
VENENIFER era, erum. Adi. [ farmakofo/ros2 ] Ouid. Met. 3, 85 Iamque venenifero sanguis manare palato Coeperat. Add. Iuvenc. 2, 639.
VENENÔSVS a, um. Adi. i)w/dhs2 Gloss. Lat. Gr.] Varro R. R. 1, 2 Venenosae istae caprae. Herba Augustin. de Gen. ad lit. 8, 13. Potiones Theodorus Medic. c. 10.
VENÊNO âre. [ farmakeu/w ] Veneno inficere.
VENENÂTVS a, um. Partic. [...].
VENEO iui, et saepius ii per syncopen, îre. [...].
page 948, image: s0948VENÎTVS a, um. Venditus, vt, Venitus crimine fratrum Sedulius Hymn. 1, 21. Sed quaedam editt. distractus: al. frater quem vendidit auro. Sed videntur illa correctorum potius esse, quam Sedulii.
VENÂLIS e. Adi. [ w)nhto\s2 pra/simos2, eu)/wnos2 ] Quod vendere quis cupit, venditioni expositum. [...].
VENALITER Adu. Apud Senecam de Benef. 2 [...].
VENALITAS âtis. f. Sidon. 5, 13 Hos venalitas soluit. Conf. Cassiod. 1, 35. Zeno Cod. 4 t. 59 l. 1.
VENALITIVS, s. VENALICIVS a, um. Adi. [ w)/nios2 ] Venalis. [...].
VENALICIVM i. n. Pro ipsis Venalibus, vt Seruitium pro Seruis. [...].
VENALICIARIVS i. m. swmate/mporos2 Gloss. Lat. Gr. [ a)nqrwpoka/phlos2 ] Mango, et nouiciorum seruorum negotiator. [...].
VENEROR âri. [ se/bomai, qerapeu/w ] Ad cultum praesertim divinum pertinet, vt adorare. [...].
VENERANS [1] antis. Partic. Vt, Suppliciter venerans aram Virg. Aen. 12, 220. [...].
VENERANTER Adu. Tertull. de Iudicio Domini c. 7 Submissique omnes genibus veneranter adorant. conf. Sedul. 5, 429.
page 949, image: s0949VENERANDVS a, um. Partic. [...].
VENERÂTVS a, um. Partic. Pass. [...].
VENERATIO ônis. f. [ ai)/desis2, ai)desimo/thsis2 ] Cic. de Nat. Deor. 1, 45 c. 17 [...].
VENERÂTOR, ôris. m. [ sebo/menos2 ] Ouid. ex Pont. 2, 2, 1 Ille domus vestrae primis venerator ab annis. Vid. Valer. Max. 3, 7, 1. Prudent. Apoth. v. 292.
VENERABILIS e. Adi. [ eu)/septos2, qeo/septos2, kudro\s2, seba/smios2 ] Qui cultu et veneratione dignus est. [...].
VENERABILITER Adu. Macrob. Saturn. 7, 11 extr. [...].
VENERABVNDVS a, um. Adi. [ kataideo/menos2 ] Venerans. [...].
VENETI orum. m. [ *ou)e/netoi ] Galliae Lugdunensis populi, auctore Plin. 4, 18. [...].
VENETVS a, um. Possess. [...].
VENIA ae. f. [ suggnw/mh, sugxw/rhsis2 ] Non modo remissio culpae, et condonatio erroris, vel peccati est; sed generatim, beneficium, indulgentia, permissio, concessio illius quod petimus. [...].
page 950, image: s0950VENIALIS e. Adi. Venia dignum. [...].
VENIABILIS e. Idem. Sidon. Epist. 9, 1 [...].
VENICVLA ae. f. Vuae species. Plin. 14, 2. vid. VENVCVLVS.
VENILIA ae. f. Nympha, vxor Fauni, et soror Amatae Latini regis coniugis, mater Turni. [...].
VENIO vêni, ventum, îre. [...].
page 953, image: s0953VENIENS entis. Part. [ e)rxo/menos2 ] Vt, Classis veniens ad litora Virg. Aen. 3, 652. [...].
VENTVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): VENTV=RVS [VENTÛRUS]] a, um. Partic. [ e)leuso/menos2 ] Vt, Aeui venturi inscius Virg. Aen. 8, 627. [...].
page 954, image: s0954VENTIO ônis. f. [ e)/leusis2 ] Veniendi actus. Plaut. Truc. 2, 7, 61 Quid tibi huc ventio est? h. e. Ad quid huc venis?
VENTO âre. Frequentat. Festus: Ventabant antiqui dicebant sine Praepositione pro Aduentabant.
VENTITO [1] âre. Alterum Frequentat. [ e)pixwria/zw ] Vt, Saepius ventitare in agrum Plin. 18, 5. [...].
VENTITANS antis. Partic. Solin. c. 52 (65) Elephanti ad potum ventitantes.
VENOR âri. [ a)greu/w, qhreu/w, kunhge/w, kunhgete/w, qhra/omai ] Feras indagare, feris insidiari. [...].
VENANS antis. Partic. Virg. Aen. 7, 493 [...].
VENÂTVS ûs. m. [ qh/reuma, a)/greuma ] Plaut. Rud. 4, 3, 31 [...].
VENATIO ônis. f. [ qh/ra, qhreutikh\, kunhgi/a, kunhgesi/a ] Idem. Cic. de Fin. 2, 125 c. 81 [...].
VENÂTOR, ôris. m. [ a)greuth\s2, qhrath\s2, qhrhth\r, kunhgo\s2, kunhge/ths2 ] Qui venatur. [...].
VENÂTRIX îcis. f. [ kunhge/trira ] Virg. Aen. 1, 323 [...].
VENATICVS a, um. Adi. [ a)greutiko\s2 ] Quod ad venationem pertinet, vt, Venaticus canis Plaut. Mil. 2, 2, 113. [...].
page 955, image: s0955VENATICIVS a, um. Adi. Vt, Praeda venaticia Ammian. 29, 18. et 30, 3.
VENATORIVS a, um. Aliud Adi. [ qhreutiko\s2, kunhgetiko\s2 ] Plin. Epist. 63 (3, 19) [...].
VENATVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): VENATV=RA [VENATÛRA]] ae. f. Venatio. Plaut. Mil. 4, 1 extr. Viden' tu illam oculis venaturam facere, atque aucupium auribus?
VENOSVS vid. VENA.
VENTER tris. m. [ gasth\r, koili/a, nhdu\s2 ] Pars trunci corporis a pectore ad pubem, tam in animalibus brutis quam hominibus. [...].
page 956, image: s0956VENTRICVLVS i. m. Dimin. [ gastri/dion, a)/nw h( koili/a ] Conceptaculum illud ciborum, quod vulgo Stomachum vocant, cum sit stomachus canalis inter os et ventriculum interiectus, qua descendunt cibi. [...].
VENTRICVLATIO ônis. f. Morbus et tormina ventris. Cael. Aurel. Acut. 3, 17.
VENTRICVLÔSVS a, um. Adi. Torminibus laborans. Vt, Passio ventriculosa Cael. Aurel. Tard. 4, 3. Add. Idem Acut. 3, 17, 143.
VENTRÎGO âre. Ventrem facere. Plin. Valer. 1, 1 Vt post paucos dies ventriget.
VENTRIÔSVS a, um. Adi. [ proga/stwr ] Qui magnum habet ventrem. [...].
VENTRÔSVS pro/koilos2, proga/stwr Gloss. Lat. Gr.] siue VENTRVOSVS, a, um. Aliud Adi. [ gastrw/dhs2 ] Plin. 14, 21 Ventrosa dolia ac patula minus vtilia. al. Ventruosa.
VENTRÂLIS e. Adi. Macrob. Saturn. 7, 8 Sed in ventrem receptae sint, soluitur vis earum ventralis humoris alluuione, qua fiunt dilutiores.
VENTRÂLE is. n. [ periga/strion ] Vestimentum ventrem contegens. [...].
VENTRICOLA ae. m. Qui ventri seruit. Augustin. Epist. 86 Voracitas et ebriositas ventricolarum. Add. ibid. p. p.
VENTRIFICATIO ônis. f. Adfertur ex Cael. Aurel. Tard. 3, 8, 142 Fortificare ventrificationem: Sed legendum, Neque fortificari venter fricatione etc.
VENTRIFLVVS a, um. Adi. Vt, Medicamina ventriflua Cael. Aurel. Tard. 1, 4, 134 quae fluere ventrem faciunt, purgantia ergo.
VENTRILOQVVS a, um. [ e)ggastri/muqos2 ] Qui intra ventrem concipere voces, et loqui videntur: antiquissimae superstitionis genus. [...].
VENTIDIVS i. m. Nomen Romanum. Vid. Gell. 15, 4.
VENTILO âre. [ likma/w, likmi/zw ] Ventum excitare ignis alendi augendique causa, vel quacunque alia. [...].
page 957, image: s0957VENTILANS antis. Part. Haeret [reading uncertain: print blotted] profecto semen introrsum veri, quod excitatur ventilante doctrina Boëth. Consol. Philos. lib. 3 metr. 11.
VENTILABVNDVS a, um. Varro ap. Non. 4, 329. sec. lect. Scalig. in Fragm. p. 97.
VENTILÂTVS a, um. Vt, Liquamen ventilatum, iactatum, agitatum Apic. 1, 7.
VENTILATIO ônis. f. [ li/kmhsis2 ] Plin. 23, 1 Innocentiores, quae decerptae diu pependere: qua ventilatione etiam vtiles fiunt stomacho, aegrisque. de vuis.
VENTILÂTOR, ôris. m. [ likmhth\s2, likmhth\r ] Qui frumentum ventilat. [...].
VENTILÂBRVM i. n. [ likmhth/rion ] Instrumentum, quo frumenta ventilantur. [...].
VENTIGENVS a, um. Adi. Ventum gignens. Vt, Ventigeni crateres, Aetnae, vnde erumpunt venti Lucret. 6, 701. Sed alii aliter legunt. Vid. Turneb. Aduers. 22, 18.
VENTILOQVVS a, um. Adi. Sarisb. 7, 21 Ventiloqui aut ventriloqui habitum induere.
VENTITO [2] vid. VENIO.
VENTOSVS vid. VENTVS.
VENTVS i. m. [ a)/nemos2, pneu=ma ] a Venio deriuant: Cum impetu veniens aër, aër commotus atque agitatus. [...].
page 959, image: s0959VENTVLVS i. m. Dimin. [ a)nemi/dion ] Ter. Eun. 3, 5, 47 Cape hoc flabellum, et ventulum huic sic facito dum lauamur. conf. Plaut. Curc. 2, 3, 37. et Cas. 3, 5, 14.
VENTÔSVS a, um. Adi. [ a)nemo/ris2, a)nemw/dhs2 ] Vento plenum: Vt, Aër ventosus Plin. 2, 18. [...].
VENTÔSE Adu. Apul. Met. 10 p. 248 Puluilli ventose delicata pluma tumentes.
VENTOSITAS âtis. f. Vt, Ventositas stomachi Apul. de Herb. c. 126. [...].
VENTOSA ae. f. Cucurbitula, in instrumento chirurgico. Papias. Hinc
VENTÔSO âre. Constant. Afer 2, 15 A parte naris effluentis ventosetur. Ventosandus est scapulâ Id. de Elephant.
VENTOSÂLIS e. Octau. Hor. 4 Quae sub ventosali artifice posita ad se humorem attrahit.
VENVCVLVS, vel, vt in quibusdam exemplaribus legitur, VENICVLVS, aut VENVNCVLVS a, um. Adi. [...].
VENVLVS i. m. Turni legatus ad Diomedem, vt scribit Virg. Aen. 8 pr.
VENVM [ pro\s2 to\ pwlri=sqai ] Eam vim habet, quam Supin. [...].
VENVNDO dedi, datum, âre. [ a)pempole/w ] Est venum dare, Vendere. Tacit. Ann. 14, 33, 5 Capere, venundare belli commercium. Se venundari passi sunt Vlpian. l. 7 D. de liberali causa.
page 960, image: s0960VENVNDATVS a, um. Tacit. Vit. Agric. c. 28 [...].
VENVNDATIO ônis. f. Gloss. Cyrill. [ pra=sis2.
VENVS eris. f. [ *)afrodi/th, *ku/pris2, *kuproge/nria ] Iouis filia a nostris, vt scribit Cic. de Nat. Deor. 2, 69 [...].
page 961, image: s0961VENERIVS, siue VENEREVS a, um. Adi. [ *)afrodi/sios2 ] Quod ad Venerem pertinet: vt, Venerius nepotulus, apud Plaut. in Milit. 5, 20. [...].
VENEREA ae. f. Radix acorus. [...].
VENERIPETA ae. m. Gloss. Isidor.
VENERIVAGVS a, um. Venerem vagam sectans. Varro apud Non. 1, 223 Spatula euirauit omnes veneriuaga pueros.
VENERO âre. Hinc
VENERANS [2] antis. Hygin. Fab. 75 Pastor dicitur dracones venerantes baculo percussisse. Vid. Voss. Etym. p. 545. Scheffer ad Petron. c. 61 p. 309.
VENERARIVS a, um. Adi. Vt, Res venerariae Petron. c. 61 Alii legunt venereae. Vid. Reines. ad loc. p. 309. edit. Burm.
VENEROSVS a, um. Veneri deditus, a)frodisiasth\s2 Gloss. Gr. Lat.
VENVSTVS a, um. Adi. [ semno\s2, e)pi/xaris2, eu)sxh/mwn, e)pafro/ditos2 ] A Venere dicitur, teste Cic. de Nat. Deor. 2, 69.
VENVSTA ae. f. Herba Cynocephalium Apul. de Herb. 86.
VENVSTVLVS a, um. Adi. [ u(po/semnos2 ] Plaut. Asin. 1, 3, 70 Compellando blanditer, osculando, oratione vinula, venustula.
VENVSTAS âtis. f. [ kosmio/ths2, eu)sxhmosu/nh, xa/ris2 ] Pulchritudo proprie muliebris et dignitas virorum est: item gratia dicendi, amabilisque suau itas. [...].
VENVSTE Adu. [ se/mnw=s2 ] Cael. ad Cic. Fam. 8, 4 [...].
VENVSTO âre. Naeuius apud Fulgent. Expos. Serm. Antiq. in Myropolae: Vnguentum largitus est, quo me venustarem.
page 962, image: s0962VENVSIA ae. f. [ *ou)enousi/a ] Colonia inter Lucaniam et Apuliam, Horatii Poëtae patria, qui inde Venusinus, dicitur. Venusiae meminit Plin. 3, 11.
VENVSÎNVS a, um. Adi. Vt, Nam arat finem sub vtrumque Colonus Venusinus Hor. Serm. 2, 1, 35. Siluae Venusinae Idem Carm. 1, 28, 26.
VEP
VEPALLIDVS a, um. Adi. Male et misere pallidus, vt Vesanus, Vecors, Vegrandis. [...].
VEPENIS Ficticia et obscena vox, quam viri quidam docti restitutum eunt Martiali 11, 73 Drauci Natta sui vocat pipinnam. Sed repugnat modulus primae Syllabae, quae longa est in caeteris ex Ve compositis.
VEPRES is. m. [ a)/kanqa ] Sosipater Charis. 1 p. 20 [...].
VEPRECVLA ae. f. Dimin. [ a)kanqi/dion ] Cic. pro Sext. 72 c. 33 Quoniam id etiam ratum ciuitatis fuit, vt illa ex vepreculis extracta nitedula Rempub. conaretur arrodere.
VEPRÊTVM i. n. [ a)kanqw\n ] Locus vepribus plenus. Columel. 4, 32 Fluminum ripis et limitibus ac vepretis commodius, quam mediis agris deponitur. add. Pallad. 1, 43.
VER
VER veris. n. [ e)/ar, ri)/ar, h)\r ] Anni pars inter hiemem et aestatem interiecta temperatior, genitale mundi tempus, vt vocat Colum. 10, 196. [...].
VERCVLVM i. n. Dimin. Ver paruum. Plaut. Cas. 4, 4, 15 Meum corculum, melliculum, verculum.
VERNVS a, um. Adi. [ e)arino\s2, ri)arino\s2 ] Quod est veris. [...].
VERNVLVS a, um. Adi. Vt, Auis vernula Rutil. Itin. v. 112 quam interpretantur quidam e)arinh\n, vere cantantem: sed rectius Vet. Gl. vernula [ oi)kogenh\s2 domi natus, vt pertineat ad stirpem VERNA.
VERNÂLIS [1] e. Adi. Idem quod Vernus. Manil. 3, 258 [...].
VERNO âre. [ blaste/w ] Verbum ad eam rationem formatum, qua hiemare: ver esse, prae se ferre, facere id, quod vere fieri solet, speciatim Pullulare: quod ipso vere omnia renasci et succrescere conspiciantur. [...].
page 963, image: s0963VERNANS antis. Vt, Ager vernans passere arguto Martial. 9, 57. [...].
VERNATIO ônis. f. [ lebhri\s2 ] Conditio vel actio, qua Corium vetus serpentes exuunt s. Senectutem, quoniam id Vere faciunt. [...].
VERNATILIS e. Adi. Cassiod. Var. 3, 53 Aridis locis aquas dare vernatiles: quae vernare faciant viridia.
VERNICOMVS a, um. Adi. Mart. Capella 6 p. 188 Vernicomae frondent tibi munera oliuae.
VERNIFER era, erum. Adi. Mart. Capella 1, 1 Comere verniferis florentia limina sertis.
VERNIROSEVS a, um. Adi. Tertull. de Iudicio Dom. v. 2 Et verniroseus titulabit floribus auras.
VERNISERA sunt, mensalia auguria, ap. Fest. Plin. 28, 2 recenset superstitiones in mensa frequentatas: quae forte fuerint Vernisera. Sed quid vocis sit, mihi non liquebat.
VERACITAS [1] vid. VERVM.
VERAEDVS scribebant, quod est in bonis libris VEREDVS i. m. Equus qui vehit rhedam: Sic Festus. Sed verius est, veredum esse solitarium equum [ ke/lhta, quo celerrimae vectionis causa vtuntur, qui Veredarii inde vocati sunt. [...].
VERAEDARIVS, vel quod verius est, VEREDARIVS i. m. Onomast. Vet. Veredarius, [ dromeu/s2. [...].
VERATRVM i. n. [ e(lle/boros2 ] Herba, quae et Helleborum dicitur, teste Plin. 25, 5. [...].
VERAX [1], et VERBALIS etc. Vid. VERVM, et VERBVM.
VERBASCVM i. n. [ flo/mos2 ] Herba quae Graecis, inquit Plin. 25, 10 Phlomos dicitur, cuius apud eundem duas species videbis expressas, vid. Plin. 26, 4. et 6, 27, 5. Apul. de Herb. c. 71.
VERBÊNA ae. f. qalli/a Gloss. Lat. Gr. qallo\s2 Lex. Cyrilli. Al. [ i(erobota/nh ] Proprie, vt ait Seruius ad Aen. 12, 120 [...].
page 964, image: s0964VERBENÂTVS a, um. Adi. Verbenis ornatus, vt vittatus, infulatus. [...].
VERBENARIVS i. m. Varro apud Non. 12, 38 Verbenarius ferebat verbenam, id erat caduceus pacis signum. Vid. Plin. loc. cit. in VERBENA.
VERBENÂCA ae. f. [ i(era\ bota/nh, peristerew\n ] Herba eadem, quae et Verbena dicitur. [...].
VERBENNA Terra proscissa aratro, id est vomere actum, Vet. Gloss. Recte vidit Vulcanius, legendum esse Veruactum, v. v.
VERBER eris. n. [ ma/stic, plhgh\, ai)/kisma ] Ictus, plaga, vel manu vel fuste, loro etc. [...].
VERBERO [1] âre. [ tu/ptw, mastigo/w, ai)ki/zw ] Verbere caedere. [...].
VERBERANS antis. Partic. Petron. c. 134 Arundo quassata verberantis impetum minuit. 2 Verberantes pro vapulantes Plaut. Truc. 4, 3, 3. Sed de emendando laborant Salmas. et Gron.
VERBERITO âre. Saepe verberare. Festus, Verberitare idem Cato frequentatine ab eo quod verbero dixit.
VERBERATVS a, um. Part. Matrona contumeliis verberata
page 965, image: s0965Petron. c. 132. [...].
VERBERÂTVS ûs. m. [ ai)kismo\s2 ] Ipsa verberatio. Plin. 31, 3 Si etiam expressa in altum, aut e sublimi deiecta, verberatu corripiat aëra. de qualitate aquarum.
VERBERATIO ônis. f. [ ai)ki/a, r(abdri/a ] Cic. Fam. 16, 27 Mirificam mihi verberationem cessationis epistola dedisti. Conf. Dig. 48 t. 19 l. 17.
VERBERATOR, ôris. m. Prudent. Passione Cassiani v. 38 Donetur ipsis verberator paruulis.
VERBERABILIS e. ior, issimus. Adi. [ tupto\s2 ] Plaut. Aul. 4, 4, 6 Verberabilissime, etiam rogitas? non fur, sed trifur?
VERBEREVS a, um. Adi. [ tupte/os2 ] Quod est dignum vt verberetur. [...].
VERBERO [2] ônis. m. [ mastigi/as2 ] Verberibus dignus. [...].
VERBERÔSVS a, um. [ mastigi/as2 ] Gloss. Cyril. Verberosus, flagellaticius.
VERBVM i. n. [ e)/pos2, mu=qos2, lo/gos2, r(h=ma ] a Verberatu, quod verberato lingua intra palatum aëre, omnis oratio promatur. [...].
page 967, image: s0967VERBIFICO vnde
VERBIFICATIO ônis. f. Caecil. apud Donat. in Ter. Eun. 4, 4, 4 Quid tibi aucupatio est argumentum, aut de meo amore verbificatio est patri?
VERBIGENA ae. m. i. Christus, verbo patris natus, et ipse Verbum. Prudent. Cathem. 3, 2.
VERBIGERO âre. logopoiw= Gloss. Lat. Gr. [ diale/gomai ] Verba facere. [...].
VERBILEVIS e. Legebatur olim a Scalig. ap. Propert. 2, 4, 28: at Brouckhus. forma leuis.
VERBILOQVIVM i. n. Fulgent. Mythol. 1 Aristotelis syllogismaticum verbiloquium.
VERBIVELITATIO ônis. f. Plaut. Asin. 2, 2, 41. sec. Meurs. Crit. Exerc. P. 2. p. 31.
page 968, image: s0968VERBÂLIS e. Adi. [ r(hmatiko\s2 ] Quod a verbo descendit, vt Lector a Lego, Doctor a Doceo. [...].
VERBÔSVS a, um. Adi. [ polu/muqos2, a)metroeph\s2 ] Quod verbis abundat. [...].
VERBÔSE Adu. [ polumu/qws2 ] Multis verbis. [...].
VERBOSITAS âtis. f. Firmicus 6, 11. Thersites fuit debilis, ridiculus, et garrula verbositate semper impatiens. Vitium senile, verbositas Symmach. Epist. 8, 48. Conf. Prudent. Rom. v. 551.
VERCELLAE arum. f. [ *ou)erke/llai ] Vrbs Italiae Transpadanae, in regione vndecima Taurinis vicina, vt scribit Plin. 3, 17. Sil. 8, 599 Vercellae, fuscique ferax Pollentia villi.
VERCELLENSIS e. Adi. Vt, Vercellensis ager Plin. 23, 7.
VERE [1] vid. VERVS.
VERECVNDIA ae. f. [ ai)\dw\s2, ai)sxu/nh, ai)sxunthli/a ] Pudor: licet Donatus ad Ter. Andr. 4, 1, 13 [...].
VERECVNDVS a, um. Adi. [ ai)sxunthro\s2, ai)dh/mwn ] Pudens, deriuatum a Vereor, vt ab Iuuo iucundus. [...].
VERECVNDE Adu. [ ai)dhmo/nws2 ] Cic. de Finib. 5, 6 c. 2 [...].
VERECVNDITER Adu. antiquum. Pomponius Macco, Virginem praeteriens vidit duos senes, vnum verecunditer non ducentem discipulum, verum scalpentem nates Non. 11, 59.
VERECVNDOR âri. [ ai)sxu/nomai, e)gkalu/ptomai ] Verecundia teneri. [...].
VEREDVS vid. VERAEDVS.
VEREOR veritus sum, êri. ai)de/omai, ai)sxu/nomai, eu)labe/omai, Vereor, [ e)ntre/pomai, u(forw=mai. veretur, [ foreu=tai Gloss. Vet.] Timere. Proprie liberorum est, qui honesti gratia mouentur. [...].
page 969, image: s0969VERENS entis. Partic. [ ai)doume/nos2 ] Cic. Fam. 9, 16 [...].
VERENTER Adu. Sedul. 1, 8 Sanctoque verenter stare choro.
VERENDVS a, um. Aliud Partic. [ ai)deste/os2 ] Vt, Qui aliquem vereri potest, cito erit verendus Sen. Epist. 11. [...].
VERITVS a, um. Act. Largitionem veritus Sallust. Iugurth. cap. 15.
VERETRVM i. n. [ ai)doi=on ] Membrum, quo sexus discernitur. [...].
VERETRICVLVM i. n. Vasculum pudendum, apud Petron. c. 24 p. 82.
VERETILLA ae. f. Veretillas a virorum pudendo Conchas quasdam vocat Apuleius Apol. p. 296. propter similitudinem. Al. veretillum.
VERGILIAE ârum. f. [ *rlria/des2 ] Stellae, quae et Pleiades, dicuntur, ita appellatae putantur, quod earum exortu Ver finem faciat, seu quod circa aequinoctium vernum sit earum ortus matutinus. [...].
page 970, image: s0970VERGO versi, vel secundum Diomedem 1 p. 364 med. verxi, versum, ere. [ r(e/pw ] Neutrum verbum, et nonnunquam Deponens, significat Declinare. [...].
VERGENS entis. Partic. Lucan. 2, 624 [...].
VERGOBRÊTVS i. m. Summus erat apud Heduos magistratus, qui creabatur annuus, et vitae necisque in suos habebat potestatem Caes. Bell. Gall. 1, 17.
VERICVLATVS et VERICVLVM vid. sub VERV.
VERIDICVS, VERISIMILE, et VERITAS, vid. VERVS.
VERMIS is. m. [ skw/lhc ] A Vertendo dicitur, quod sese torquendo vertat, et ita repat. [...].
VERMICVLVS [1] i. m. Dim. [ skw/lh/kion ] Plin. 10, 62 [...].
VERMICVLVS [2] a, um. Adi [ skwlhkoridh\s2 ] Rubicundus, rubeus, robeus, rutilus, quin recentiore aetate dictum sit, dubitare nos non sinunt Gallorum Vermeil et Vermillon, Hispanorumque Bermejo et Bermellon. [...].
page 971, image: s0971VERMICVLATVS a, um. Videtur ipsum quoque coloris nomen esse. [...].
VERMICVLÔSVS a, um. Adi. Pallad. 12, 6 Poma caduca et vermiculosa. Add. Id. Febr. t. 25.
VERMICVLOR âri. [ skwlhkw=mai, terhdoni/zomai ] Vermiculari dicuntur arbores, in quibus vermes in cortice generantur. [...].
VERMICVLANS antis. Vt, Vermiculans pulsus. vid. FORMICANS, in FORMICA.
VERMICVLÂTE Adu. Tessellatim. Quinctil. 9, 4 p. 864 Burm. Relicto rerum pondere tesserulas struet, et vermiculate inter se lexeis committet. ex Lucil.
VERMICVLÂTIM Adu. Idem apud Zenon. Veronens.
VERMICVLATIO ônis. f. [ skwlh/kwsis2 ] Est quum enatis vermiculis et bestiolis, segetes, arboresue infestantur. [...].
VERMINA orum. n. pl. stro/fos2 ] Tormina, vt haec a torquendo dicta, ita illa a vertendo. [...].
VERMINO âre. [ skwlhkia/w ] Vermes habere. [...].
VERMINANS antis. Part. Arnob. 1 p. 30 Verbo Christus compescuit verminantium membrorum cruces.
VERMINATIO ônis. f. [ skwlhki/asis2 ] Dolor rodens, pungens, vellicans, quasi a vermibus intus rodentibus. [...].
VERMINÔSVS a, um. Adi. Quod verminatione afficitur vel vexatur. Verminosae aures Plin. 20, 14. A vermibus autem dictae, Fici verminosae Eidem 17, 28. Et Lignum verminosum Eidem 17, 10.
VERMIFLVVS a, um. Idem. Paullinus, Vulnere vermifluo foetidus interiit. de phthiriasi.
VERNA ae. c. [ oi)ko/triy, oi)kotrafh\s2 ] Seruus domi nostrae natus ex ancilla nostra aut seruo. [...].
page 972, image: s0972VERNVLA ae. c. Dimin. Domi natus, vt nec ingenuos excludere videatur. [...].
VERNACVLVS a, um. Adi. Omne quod domi nostrae nascitur, vel in nostra patria. [...].
VERNÎLIS e. Adi. [ douliko\s2 ] Idem quod Seruilis, siue Scurrilis. Tacit. Hist. 2, 59, 4 [...].
VERNILITAS âtis. f. [ bwmologi/a ] Scurrilitas. [...].
VERNILITER Adu. [ kolakeutikw=s2 ] Instar vernae, qui a pueris inde ministrare et iucunde seruire, vt dominis placeant, didicere. [...].
VERNÂLIS [2] e. Adi. Ad vernas pertinens, seruilis, vt Vernales alucitae Petron. Fragm. p. 674. [...].
VERNATIO, VERNATILIS, VERNICOMVS, VERNIFER, VERNIROSEVS, VERNO, et VERNVS vid. VER.
VERNILÂGO inis. f. Carduus siluaticus Apul. de Herb. c. 109.
VERO [1] ônis. m. Idem forte quod veru: certe teli genus. [...].
VERO [2] Discretiua Coniunctio, vel aduersatiua adeo: saepe autem affirmandi potius vel asseuerandi vim habens: quod ex ipso orationis contexto fere iudicandum est. [...].
page 973, image: s0973VERO [3] âre. vid. VERVS.
VEROMANDVI orum. m. [ *(rwma/ndues2 ] Galliae Belgicae populi, quorum meminit Plin. 4, 17. et Caes. Bell. Gall. 2, 16.
VERÔNA ae. f. [ *ou)h/rwna ] Vrbs Venetiae a Gallis olim condita, clara solo, ac frugum et fructuum omnium vbertate, tum alumno Catullo Poëta. [...].
VERONIVS, a, um, et VERONENSIS e. Adi. Vt, Ager Veronensis Plin. 9, 22. Campi Veronenses Aurel. Vict. Epit. c. 53. Iunenum Veronensium flos Catull. de Caelio et Quintio s. 97, 2.
VERPA ae. f. Obscenum nomen, quod penem significat, vndecunque ortum sit: minime tamen videntur ineptire, qui ab e(/rpw deriuant, et a vermis e(/rpontos2 similitudine dictum volunt. [...].
VERPVS i. m. Idem significat; sed et plura, quae comprehendit Gloss. Philox. Verpus, [ dri/los2, kai\ o( me/sos2 da/ktulos2 th=s2 xriro\s2, le/getai de\ kai\ o( lripo/dermos2. [...].
VERRA ae. f. Ara fuit Romae, ad quam orabant, ne Agrippae nascerentur. Nescio vnde haec sint, aut qua auctoritate dicantur.
VERRES is. m. [ tomi/as2 ] Porcus masculus. [...].
page 974, image: s0974VERREVS a, um. Adi. Vt, Lex Verrea Cic. Verr. 1, 117 c. 49. [...].
VERRÎNVS a, um. Adi. [ tomirino\s2 ] Quod est verris. [...].
VERRICVLVM i. n. sagh/nh Gloss] Rete piscatorium, quod trahendo e vado educitur. [...].
VERRICVLÂTVS vid. VERVCVLATVS in VERV.
VERRO verri et versi, versum, ere. [ e(lku/w, sai/rw, kallu/nw ] Scopas per solum trahere, et ita facere munditias: deinde Poëtae ad ventorum et remorum vim in mare exprimendam adhibent. [...].
VERRENS tis. Catull. 64, 7 Caerula verrentes abiegnis aequore palmis.
VERRENDVS a, um. Ouid. Am. 1, 9, 13 Aptaque verrendis sidera quaeret aquis.
VERSVS [1] a, um. Partic. [ sesarme/nos2 ] Virg. Aen. 1, 482 Et versa puluis inscribitur hasta. Spumant freta versa lacertis Idem Aen. 5, 141. Plaut. Pseud. 1, 2, 31 c. not. Taubm. et Gron.
VERRVCA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): VERRV=CA [VERRÛCA]] ae. f. Caruncula eminens in corpore sine pruritu. [...].
VERRVCVLA ae. f. Dimin. [ a)kroxordw/nion ] Columel. 7, 6 [...].
VERRVCÔSVS a, um. Adi. [ a)kroxordonw/dhs2 ] Homo verrucis plenus. [...].
VERRVCARIA ae. f. [ h(liotro/pion ] Herba, quae verrucas tollit. [...].
VERRVNCO âre. Verrete, inquit Festus. [...].
VERSICOLOR, VERSICVLVS, VERSIPELLIS, VERSO, âre. VERSVRA, VERSVS, Partic. Nomen, Praepositio, Adverb. Vid. VERTO, vertis.
VERSVS [2] Partic. a Verro, vid. VERRO.
VERSVTVS, VERSVTILOQVVS, vid. VERTO.
VERTAGVS, VERTRAGVS, VERTRAHA, et forte aliis etiam modis scribitur, Canis nomen, de cuius etymo nihil dum dictum est probabile. [...].
page 975, image: s0975VERTEBRA, VERTEBRATVS, VERTEX, VERTICILLVM, VERTICVLVM, VERTIGO, vid. VERTO.
VERTO (VORTO ) ti, sum, ere. [ di/nw, pole/w, tre/pw, stre/fw ] Situm, statum, conditionem, mutare. [...].
page 976, image: s0976VERTENS entis. Partic. [ e(li/sswn ] Intransitiue fere capitur, vt voluens. [...].
VERTENDVS a, um. Partic. [ strepte/os2 ] Vt, Aquae vertendae, Nauigandae Ouid. Amor. 1, 9, 14. al. Verrendae.
VERSVS [3] a, um. Partic. [ e)stramme/nos2 ] Cic. pro Rosc. Amer. 103 c. 36 [...].
page 977, image: s0977VERSIO ônis. f. Plin. 8, 33 Nec pupillae motu, sed totius oculi versione circumspicit. al. Versatione.
VERSILIS e. Adi. Facilis ad vertendum. vt, Versilis profunditas. Mart. Capell. 4 p. 135.
VERSO âre. Frequent. [ strobe/w, e)pidine/w ] Quinctil. 6, 3, 90 [...].
VERSANS antis. Partic. Act. Lucret. 6, 125 [...].
VERSATVS a, um. Partic. Pass. Fuso versato ducere stamina Ouid. Met. 4, 221. Corporis versati lassa ossa Idem Am. 1, 2, 4. Membra versata toto toro Iuuen. Sat. 13, 218.
VERSOR âri. Deponens. [ pole/omai, o(mile/w, prosdiatri/bw, su/nrimi ] In aliqua re assiduum esse. [...].
page 978, image: s0978VERSÂTVS a, um. Partic. Missum ad delectos agendos Agricolam, integreque ac strenue versatum etc. Tac. Agric. 7, 4. i. agendis delectibus versatum.
VERSATIO ônis. f. [ di/nwsis2 ] Quadringentenis versationibus imi tympani, semel superius versabitur Vitr. 10, 14. [...].
VERSABILIS e. Adi. Senec. de Tranquil. vitae c. 11 [...].
VERSABILITAS âtis. f. Sarisb. 3, 12 Versabilitate ingenii Protea vincere. Mair. versibilitate.
VERSABVNDVS a, um. Quod in gyrum vertitur Lucret. 6, 437 Versabundus enim turbo descendit, etc. Add. Id. ib. v. 581. Vitruu. 9, 7.
VERSATILIS e. Adi. [ dinwto\s2 ] Quod huc et illuc versatur: siue Quod idoneum est vt versetur. [...].
VERSORIA, vel VORSORIA ae. f. Vt, Versoriam capere,
page 979, image: s0979i. Reuerti. [...].
VERSVS [4] ûs. m. [ sti/xos2, e)/pos2 ] est conuersio quaedam, s. illud ipsum, in quo fit conuersio, vt sulcus quo peracto vertitur aratrum et retro agitur, vt ea, quam in scribendo vulgus lineam vocat, in quo genere sunt praesertim carmina, quae ita antiquitus scribi solebant, vt vnum quodque suum versum absolueret. [...].
page 980, image: s0980VERSICVLVS i. m. Dimin. [ stixi/on ] Cic. ad Brut. 14 pr. Breues tuae literae, breues, dico, immo nullae: tribusne versiculis his temporibus Brutus ad me? [...].
VERSIDICVS i. m. Pro Poëta epico, ap. Fab. Victorin. in Rhet.
VERSIFICO âre. stixopoiw= Gl. Gr. Lat.] Versus facere. Quinctil. 9, 4 [...].
VERSIFICÂTVS a, um. Lucil. apud Non. 13, 2 Multa homines portenta in Homero versificata, monstra putant, etc.
VERSIFICATIO ônis. f. stixopoii/+a Gloss. Gr. Lat.] Quinctil. 9, 2 Abusiue in versificationis ac sermonum imitatione seruatur. Ib. c. 4. Colum. 11, 1.
VERSIFICÂTOR, ôris. m. [ e)popoio\s2 ] Quinctil. 10, 1 Versificator, quam Poëta melior Cornelius Seuerus. conf. Iustin. 6, 9, 4. Vopisc. in Saturn. pr.
VERSIFICVS a, um. Adi. Solinus c. 16 Studium musicum inde coeptum, quum Idaei Dactyli modulos crepitu ac tinnitu aeris deprehensos in versificum ordinem transtulissent.
VERSIFICE Adu. Sarisb. in Metalog. 1, 3 Versifice dicere.
VERSVS [5], VERSVM, VORSVS, VORSVM, Praepositio, Accusatiuum requirit, et semper postponitur. [...].
VERSVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): VERSV=RA [VERSÛRA]] ae. f. [ strofh\ ] s. Vorsura, vt comici solent, a Vertendo dicitur, quum aliquid vertitur, diuersa quidem ratione. [...].
page 981, image: s0981VERSVTVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): VERSV=TVS [VERSÛTUS]] a, um. Adi. Quod vertitur. [...].
VERSVTE [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): VERSV=TE [VERSÛTE]] Adu. [ panou/rgws2 ] Callide. [...].
page 982, image: s0982VERSVTILOQVVS a, um. Adi. [ kerdaleo/logos2 ] Qui versute loquitur. [...].
VERSICOLOR, ôris. Adi. [ poluxrw/matos2, poikiloxrw/matos2 ] Duo significare videtur: primo simpliciter, quod mutauit colorem, vt quidquid tinctum est artificio quodam, cum Romani diu naturali colore lanae contenti tinctoriis illis artibus vsi non fuerint. [...].
VERSICOLORIVS a, um. Idem. l. 32 §. 7 ff. de auro arg. mundo, etc. Ea putabat sibi legata --- vestem tam coloriam, quam versicoloriam.
VERSICOLORVS a, um. Prudent. in Symmach. 2, 56.
VERSIFORMIS e. Adi. Varias formas recipiens. Tertull. de Pallio c. 2 Totum versiforme est. Cupido versiformis Mart. Capella 9 p. 310. Add. Idem 6 p. 192.
VERSIPELLIS e. Adi. [ a)llopro/sallos2 ] Quod facile vertit pellem, hoc est vultum, et quomodolibet faciem mutat: vnde pro Astuto et callido simulatore poni solet. [...].
VERTEBRA ae. f. [ sfondu/lion ] Artus, et Commissurae artuum osseae: in primis autem illa ossicula perforata (vt illam cerebri continuationem, quae medulla spinalis vocatur, transmittant) quorum deligata serie collum ac spina dorsi efficitur, qude vtrinque emittunt processus quosdam, vtrinque costas sibi adnatas continent, etc. [...].
VERTEBRÂTVS a, um. Adi. [ sfonduloridh\s2 ] In vertebrae morem formatus. [...].
VERTIBVLVM i. n. Idem quod Vertebra. [...].
page 983, image: s0983VERTEX icis. m. [ strobi/los2 ] a vertendo; et VORTEX, apud antiquos secundum Quinctilianum 1, 7, 25 [...].
VERTICÔSVS, et VORTICOSVS a, um. Adi. [ e(ligmw/dhs2 ] Liu. 21, 5 [...].
VERTICVLVM i. n. [ stro/figc ] Instrumentum quod fuso adhibetur vt facilius vertatur Lucil. apud Non. 3, 103. [...].
VERTICVLVS i. m. Solin. 47 (34) Verticuli spinae ipsius latitudinem semipedem sunt supergressi: i. vertebrae.
VERTICVLA ae. f. Verticulas, [ a)/rqra, inquit Festus, quum dixit Lucilius, Articulos intelligi voluit. [...].
VERTICILLVM, i. n. siue VERTICILLVS i. m. Dimin. [ strofi/ggion ] Plin. 37, 2 [...].
VERTICILLÂTVS a, um. Adi. [ strofiggoridh\s2 ] Celsus 8, 1 [...].
VERTICORDIVS a, um. Adi. Val. Max. 8, 1 [...].
VERTÎGO inis. f. [ di/nh, di/nos2 ] Conuersio, rotatio, affectio illa, quae a celeri circumactu oritur. [...].
page 984, image: s0984VERTIGINO âre. Circumrotari. Tertull. de Pallio c. 3 Ocelli, immo luminis puncta vertiginant. Vertiginor, skotou=mai Gloss. Graeco. Lat.
VERTIGINÔSVS a, um. Adi. Vertigine laborans. Plin. 23, 2 Acetum scillinum vertiginosis perquam vtile.
VERTIPEDIVM i. n. Herba. Apul. de Herb. c. 3.
VERTVMNVS s. VORTVMNVS i. m. Deus, qui praeest rebus contrabendis, ac permutandis. [...].
VERTVMNALIA um. Pl. Vertumni festa, mense Octobri celebrata, vid. Varr. de L. L. 5, 3.
VERV Indeclinabile in Singulari, in Plurali haec Verua, [ o)/belos2 ] Baculus vel hasta cum cuspide, quo carnes ad ignem torrere solemus. [...].
VERVCVLVM [1], s. VERICVLVM (vt Geniculum, Corniculum, Articulus) i. n. Diminut. [ o)beli/skos2 ] Plin. 33, 6 s. 35 [...].
VERVCVLATVS s. VERICVLATVS a, um. Adi. Vericulo s. hasta parua, pro manubrio instructus. [...].
VERVÎNA ae. f. Paruum veru, Vericulum. [...].
VERVTVM [1] [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): VERV=TVM [VERÛTUM]] i. n. qulako/bolon Gloss. Lat. Gr.] Veruta, inquit Festus, Pila dicuntur, quod velut verua habent praefixa. [...].
page 985, image: s0985VERVTVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): VERV=TVS [VERÛTUS]] a, um. Adi. [ pilofo/ros2 ] Verutis armatus. [...].
VERVAGO ere. Verbum Columellae restitutum 11, 2, 8 [...].
VERVACTVM i. finiente Varrone de R. R. 1, 44, 2 [...].
VERVACTOR, ôris. m. Dei rustici nomen apud Fabium Pictorem, teste Seruio ad Georg. 1, 21 [...].
VERVCVLVM [2] vid. sub VERV.
VERVEX êcis. m. Mas inter oues, cui ademti sunt testiculi. [...].
VERBEC. Vbi poscitur Casus obliqaus huius nominis, perpetuo legitur in Inscr. Fratr. Arual. tum iis, quas nos Catoni de Re Rust. subiunximus, tum iis, quas primus edidit Phil. a Turre Mon. Ant. p. 389 sq.
VERVECEVS a, um. Adi. Ad similitudinem veruecis factum. [...].
VERVECÎNVS a, um. Adi. Quod ex veruece est. [...].
VERVEGNVS a, um. Adi. Eugen. Toletan. Carm. 22 Musmonem capra veruegno sanguine gignit. Vid. AMBIGENA.
VERVLÂNI orum. m. [ *ou)eroula=noi ] Populi Italiae, Tusculanis et Veliternis vicini, vt scribit Plin. 3, 5.
VERVM Coniunctio. [ a)lla\, plh\n a)lla\ ] Idem fere quod Sed significat. [...].
VERVNTAMEN coniunctim, pro Verum tamen. [ a)ll' o(/mws2 ] Cic. Verr. 5, 81 c. 39 [...].
page 986, image: s0986VERVS a, um. Adi. [ a)lhqh\s2 ] Solidum, sincerum, non falsum significat. [...].
page 987, image: s0987VERE [2] Adu. [ a)lhqw=s2 ] Ter. Eun. 3, 5, 58 [...].
VERAX [2] âcis. Adi. [ a)lhqino\s2 ] Veridicus. Cic. de Diuin. 1, 38 c. 19 [...].
VERICOLA ae. m. Verum colens. Tertull. Carm. ad Senat. conversum 2 Quum vericolae penetraueris ostia legis.
VERACITAS [2] atis. f.....
VERACITER Adu. Ambros. Epist. 30 pr. [...].
VERACVLVS i. m. Qui vera se praedicturum gloriatur. Suet. Vitell. c. 14 Nullis aliis infensior quam veraculis et mathematicis. Alii legunt Vernaculis. Vid. ibi Interpr. it. Gron. de Pec. Vet. 4, 10.
VERIDICVS a, um. Adi. [ e)tumhgo/ros2, a)lhqeu/wn ] Qui vera dicit. [...].
VERIDICE Adu. Ammian. 31, 1 Post multa quae vates Auguresque praedixere veridice. Rhetorice potius quam veridice agere Augustin. Ep. 44 ad Maximum Grammat.
VERILOQVAX âcis. Gloss. Gr. Lat. [ a)lhqino\s2, veriloquax.
VERILOQVIVM i. n. [ e)tumologi/a ] Cic. in Topic. 35 c. 8 [...].
VERISIMILIS e. Adi. [ piqano\s2, ri)kasto\s2 ] Idem quod Simile vero, et forte melius separatim scribitur. [...].
VERISIMILITER Adu. Idem. Apul. Apol. p. 293 [...].
VERISIMILITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): VERISIMILITV=DO [VERISIMILITÛDO]] inis. f. Prohabilitas. [...].
VERIMONIA ae. f. [ a)lhqe\s2 ] Idem quod Veritas, afferebatur ex Plauto Truc. 1, 2, 64 [...].
VERITAS âtis. f. [ a)lh/qria ] Vera ratio, res vera. [...].
page 988, image: s0988VERIVERBIVM i. n. Plaut. Capt. 3, 4, 36 [...].
VERO [4] âre. [ a)lhqeu/w ] Verum dicere. [...].
VERÂTOR, ôris. m. Vid. Salmas. Hist. Aug. p. 169.
VERÂTRIX îcis. f. Apul. Met. 9 p. 197, 6 [...].
VERÔSVS a, um. Adi. Mart. Capella 4 p. 96 Argumentum verosae assertionis acrimoniaeque, i. seuerae, asseuerantis.
VERVTVM [2] vid. sub VERV.
VES
VESÂNVS a, um. Adi. [ a)kro/xolos2, parafro/nimos2, maniw/dhs2 ] Festo Male sanus, vt Vecors. [...].
VESANIO îre. [ mai/nomai ] Insanire, saeuire. Catul. ad Thallum s. 23, 13 Velut minuta magno Deprehensa nauis in mari vesaniente vento.
VESANIA ae. f. [ a)kroxoli/a, parafrosu/nh ] Vecordia. Plin. 35, 11 s. 40 n. 25 [...].
VESCOR eris, ci. [ sitou=mai, e)sqi/w ] Cibo vti. Festus, Vescor, Pascor. [...].
page 989, image: s0989VESCO ere. Actiu. Tertull. de Ieiun. c. 5 Quis nos vescet carne? vid. Bang. Obseru. philol. p. 467 Pass. Caprinum pecus, si vescatur etc. Plin. 8, 50.
VESCENS entis. Partic. Plin. 9, 8 [...].
VESCENDVS a, um. Partic. Plin. 20, 5 Coctas dysentericis vescendas dedere. de cepis.
VESCVS a, um. [Vet. Gloss. [ o)ligo/sitos2, o)ligodeh\s2 ] Certissime paruum significat. [...].
VESCVLVS a, um. Dimin. [ a)/sarkos2 ] Vesculi, Male curati et graciles homines, Festus. [...].
VESEVVS, VESVIVS, et VESVVIVS i. m. [ *ou)essou/i+os2 ] Mons Campaniae iuxta Sarnum fluuium, non longe a Neapoli, bonitate vini celebratus, qui semper emittit fumum et ignes, sicut Aetna in Sicilia. [...].
VESVIVS a, um. Col. 10, 135 Vesuia rura. Veseuo subiecta.
VESVVINVS, s. VESVINVS a, um. Stat. Silu. 3, 5, 72 [...].
VESÎCA ae. f. [ ku/stis2 ] Folliculus, in quo vrina colligitur, infra aluum a priore parte. [...].
VESICVLA ae. f. Dimin. [ kusti/dion ] Cic. de Diuin. 2, 33 c. 14 [...].
page 990, image: s0990VESICARIVS a, um. Adi. Vt, Aqua vesicaria Marc. Emp. 26. et Scribon. 146 [...].
VESÎCO âre. Vesicam medicamento afficere. Theod. Priscian. 1, 33 Quibus vesicauerint. add. Octau. Horat. 1, 28.
VESICVLÔSVS a, um. Adi. Spumosus. Cael. Aurel. Acut. 3, 17 Pinguibus et vesiculosis connexus.
VESPA ae. f. [ sfh\c ] Animal paruum volatile, api simile, de quo locus Plin. 11, 21. [...].
VESPASIANVS i. m. [ *ou)espasiano\s2, *bespesiano\s2 ] Cognomen a matre Vespasia ductum T. Flauii Imperatoris Romani, cuius vitam vide apud Suetonium. Scribitur et Vespesianus.
VESPER [1], eris. vel VESPERVS i. m. *(/esperos2 Gloss. Gr. Lat.] Stella, quae Venus etiam dicitur, et alio respectu Lucifer, quoties nempe paullo ante solem oritur: Vesperus autem, quatenus sole iam occiduo et prima omnium ex stellis lucere vesperi conspicitur, dicta quasi Hesperus: nam eam stellam Hesperum Graeci vocant, et vltimam partem diei. [...].
VESPERA ae. f. e(spe/ra Gloss. Gr. Lat.] pro eodem dicitur. Plaut. Curc. 1, 1, 4 [...].
VESPERI, siue VESPERE Adu. i. Principio aduentus noctis. [...].
VESPER [2] era, erum. etiam dicitur; [ e(sperino\s2 ] Plin. 19, 12 pr. s. 60 pr. His horae rigandi matutina atque vespera. Idem.. Matutinum tempus atque vesperum.
VESPERTÎNVS a, um. Adi. [ e(sperino\s2 ] Quod fit vesperi. [...].
VESPERAT [ suskota/zri ] Vespera fit. Gell. 17, 8 Philosophus Taurus accipiebat nos Athenis coena plerumque ad id diei, vbi iam vesperauerat. Id enim est tempus isti coenandi frequens.
VESPERÂTVS a, um. Part. Ad vesperam perductus. Vt, Die iam vesperato Solin. c. 16 (11).
VESPERASCIT [ suskota/zei ] Idem. Ter. Heaut. 2, 3, 7 Portant quid rerum. CLIN. hei mihi! s. aurum, vestem, et vesperascit, et non nouerunt viam.
VESPERASCENS entis. Partic. Vt, Nepos Pelopida s. 16, 2, 5 [...].
page 991, image: s0991VESPERÂLIS e. Adi. Solin. 15 (9) [...].
VESPERNA ae. f. [ dei=pnon ] Coena apud veteres dicebatur. [...].
VESPERTILIO ônis. m. [ nukteri\s2 ] Animal mediae cuiusdam inter auem et murem speciei, vt mus alatus dici possit; appellatus autem ob id, quod vespere se ad volatum proferat. [...].
VESPERVGO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): VESPERV=GO [VESPERÛGO]] inis. f. [ *(/esperos2 ] Idem quod Vesper, stella. [...].
VESPILLO, VESPILIO, VISPILLIO, VISPELLIO, BISPELLIO, BISPILLO (tot enim modis scriptum inuenias, vt tamen primum illud videatur verius) ônis. m. [ nekrofo/ros2, nekroqa/|pths2 ] a Vespertina opera nomen habere videtur ignobilia cadauera humandi, vt supra in VESPA n. 2. e Festo obseruatum est. [...].
VESTA ae. f. [ *(esti/a ] Duae a veteribus memorantur: altera Saturni mater, altera eiusdem dei filia. [...].
VESTÂLIS e. Adi. [ *(estia\s2 ] Cic. de Legib. 2, 20 [...].
page 992, image: s0992VESTALIA um. n. Varro L. L. 5, 3 p. 47, 23 Dies Vestalia, vt virgines Vestales Vestae sacrificent.
VESTER (s. VOSTER, ap. antiquos) tra, trum. Pronomen possessiuum. [ u(me/teros2 ] Ter. Andr. 4, 5, 26 [...].
VESTRAS atis. Pronomen patrium. Priscian. 17 p. 1095.
VESTIBVLVM i. n. [ pro/quron, propu/laion, au)/leion, pro/domos2 ] Locus ante ianuam domus, per quem a via ad aedes itur Gell. 16, 5. [...].
VESTICEPS ipis. [ geneiw=n ] Puer iam pubes, vid. Fest. Gell. 5, 19 [...].
VESTICONTVBERNIVM i. n. Verbo iuncto dixit Petronius c. 11 de iis, qui sub eadem veste cubant, Quid, inquit, vesticontubernium facis? Quidam legunt Vestae contubernium. Vid. Interpr.
VESTIGIVM i. n. [ i)/xnos2, i)/xnion ] Pedis impressio, id est signum, quod a pede relinquitur: tum non nunquam ipsum imum solum pedis, quo insistitur: denique impressas notas vniuscuiusque corporis, atque adeo quidquid est signi, eo nomine intelligitur. [...].
page 994, image: s0994VESTÎGO âre. [ i)xneu/w ] Quaerere diligenter, quasi vestigia indagare. [...].
VESTIGANS antis. Partic. Virg. Aen. 12, 557 Ille, vt vestigans diuersa per agmina Turnum, Huc atque huc acies circumtulit.
VESTIGATIO ônis. f. i)/xneusis2 Gloss. Lat. Gr.] Apul. Met. 6 p. 113 Psyche dies noctesque mariti vestigationibus inquieta. Habent etiam quidam Cic. Off. 1, 28 c. 9. Sed editur fere Inuestigatione.
VESTIGÂTOR, ôris. m. [Cauis vestigator, ku/wn i)xneuth\s2 Gloss.] Venator, a vestigiis ferarum dictus, vt auctor est Varro de L. L. 4, 18. [...].
VESTIMENTVM, VESTIO post VESTIS.
VESTÎNI ôrum. m. [ *ou)esti=noi ] Populi Italiae, Sabinis et Picentibus vicini, vt scribit Plin. 3, 5. [...].
VESTIS is. f. [ e)qh\s2, stolh\, peribolh\, peribo/laion, i(ma/tion,] Quidquid est, quo corpus, vel pudoris et decentiae causa, vel contra caeli iniurias tegitur: itaque etiam quae puluinis ad mensam et aliis lectis insternuntur, quaeque stragulae vestis nomine veniunt, complectitur. [...].
page 995, image: s0995VESTICVLA ae. f. Dimin. Parua vestis. [...].
VESTIO îre. [ e)ndu/w, periba/llw, ste/llw ] Vestem induere. [...].
page 996, image: s0996VESTIENS entis. Partic. Plin. 16, 33 [...].
VESTÎTVS [1] a, um. Partic. [ i(matisme/nos2 ] Propert. 2, 15, 17. [...].
VESTÎTVS [2] ûs. m. [ e)/nduma, stolismo\s2 ] Vestis ornatus, et ipsa vestis contectio. [...].
VESTÎTOR, ôris. m. Vestitores diuinorum simulacrorum apud Iulium Firmicum 3, 12 et 14. Deorum vestitores. Fullones et vestitores et pictores etc. Lamprid. in Alex. Seu. c. 41.
VESTITVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): VESTITV=RA [VESTITÛRA]] ae. f. Gruteri Inscript. p. 98. n. 8 TEGVLAE CVM CARPVSCVLIS ET VESTITVRIS.
VESTIMENTVM i. n. [ e)pi/blhma, i(matismo\s2 ] Idem quod Vestis. [...].
VESTIARIVM i. n. [ i(matofula/kion ] Locus, in quo vestes vel seruantur vel venduntur. [...].
page 997, image: s0997VESTIARIVS [1] a, um. Adi. [ i(matiko\s2 ] Vt, Vestiaria arca, In qua vestes reponuntur et conseruantur Cato 11.
VESTIARIVS [2] i. m. Qui vestes facit aut vendit. [...].
VESTIFEX ficis. Grut. Inscr. p. 578.
VESTIFICIVM i. n. i(matopoii/+a Gloss. Lat. Gr.
VESTIFICA ae. f. Quae conficit vestes. Grut. Inscript. p. 578. n. 6. AGRIAE. TRIPHOSAE. VESTIFICAE. conf. Inscr. Reines. 70 cl. 9.
VESTIFICVS i. m. Grut. Inscript. p. 578. n. 7. CLAVDII. LIB. DIPTERVS. VESTIFICVS.
VESTIFICÎNA ae. f. Vestium confectio. Tertull. de Pallio c. 3 Tantam paraturam materiarum ingenia quoque vestificinae prosecuta, etc.
VESTIFLVVS a, um. Auson. Technop. c. de Historiis v. 25 Vellera depectit nemoralia vestifluus Ser. Lydus vestifluus Petron. c. 133. Vid. Turneb. Aduers. 26, 6.
VESTIPLICA ae. f. Famula vel femina, quae vestes plicat. Isidor. Gloss. vid. Quinctil. Decl. tit. 363. et ibi Burm. p. 753.
VESTIPLICVS i. m. Qui munus illud habuit apud Imperatores, vt vestes eorum plicaret Reines. Inscript. 9, 64 et 11, 90.
VESTISPICVS, i. m. et VESTISPICA ae. f. [ i(matofu/lac ] Seruus siue ancilla custodiens vestes, quod frequenti diligentia vestes inspiciant; inquit Nonius 1, 41 cum Varrone de L. L. 6, 2. [...].
VESVLVS i. m. [ *ou)e/solos2 ] Mons Liguriae iuxta Alpes vt notat Seruius. [...].
VESVVIVS, siue VESVIVS vid. VESEVVS.
VET
VETER eris. Adi. [ palaio\s2 ] Senex. [...].
VETERAMENTARIVS vid. VETVS.
VETERANVS, VETERATOR, vid. VETVS.
VETERÎNVS a, um. Adi. kth/neios2 ] Veterina animalia dicuntur, ad vecturam idonea, quae aliquid vehere possunt: quasi veherina, Veterina bestia, [ u(pozu/gion Gloss. [...].
VETERINARIVS a, um. Adi. [ kthnoko/mos2 ] Qui veterinorum curam gerit, et veterina ducit, vt sic dicere possis etiam, qui illa locanda domi nutricant ad quaestum. [...].
VETERNVS, i. m. et VETERNVM i. n. [ lh/qargos2, nwqro/ths2 ] Morbus ex nimio otio perpetuum somnum inducens. [...].
page 998, image: s0998VETERNÔSVS a, um. Adi. [ lhqargiko\s2 ] Qui graui somno premitur, inquit Festus. [...].
VETERNOSITAS âtis. f. Fulgent. Mythol. 3, 4 extr. Omnis caloratae iuuentutis igniculus torpidae veternositatis algescit senio.
VETO [1] ui, itum, âre. [ kwlu/w, paragge/llw ] Prohibere, et ne aliquid fiat, imperare. [...].
VETO [2] sollemniter vsurpatum tribunis pl. rogationi alicui intercedentibus: Vid. Liu. 6, 35 [...].
VETANS antis. Partic. [ kwlu/wn ] Cic. de Legib. 2, 8 c. 4 [...].
VETITVS a, um. Partic. [ kekwlume/nos2 ] Virg. Aen. 6, 623 [...].
VETATIO ônis. f. [ kw/lusis2 ] non Vetitio, analogia postulat auctore Valla 1, 2.
VETTÔNES um. m. Populi in Hispania, qui teste Plin. 25, 8 s. 46 [...].
VETONICA ae. f. Herba a Vettonibus dicta. [...].
VETVLONIVM, i. n. seu VETVLONIA ae. f. [ *ou)etoulw/nion ] Hetruriae, quam Maeonii tenuerunt, vrbium erat caput: de qua Sil. 8, 485 Maeoniaeque decus quondam Vetulonia gentis.
VETVLONENSIS e. Adi. Vt, Populi Vetulonenses Plin. 3, 5.
VETVRIA gens, e qua inter alios. Coriolani mater Liu. 2, 40. 2 Veturia, Centuriae nomen Liu. 26, 22 vid. ibi Gronou.
VETVS eris. (a VETER de quo p. a. ) Adi. [ palaio\s2, a)rxai=os2 ] Quod diu fuit, quod multorum annorum, mensium aut dierum est, pro natura eius, cui adiectum est. [...].
page 999, image: s0999VETVLVS a, um. Adi. Dimin. [ gero/ntion ] Cic. Fam. 7, 16 [...].
VETVLA ae. f. Martial. 4, 5. ad Fabianum, Nec potes algentes arrigere ad vetulas. Iuuenal. Sat. 6, 240 Vtile porro Filiolam turpi vetulae producere turpem. add. Id. 6, 193. Martial. 3, 32.
VETVSCVLVS a, um. Dimin. Vt, Dictio vetuscula, torosa et quasi mascula Sidon. Epist. 8, 16.
VETVSTVS a, um. Adi. [ palaio\s2, palaigenh\s2 ] Idem quod Vetus. [...].
VETVSTE ius, issime. Adu. [ palaiw=s2 ] An vetuste, bonos pro diuitibus posuit? Ascon. in Verr. p. 102. [...].
VETVSTAS âtis. f. [ palaio/ths2 ] Plin. 11, 35 [...].
page 1000, image: s1000VETVSTESCO, siue VETVSTISCO ere. [ palaiou=mai ] Vetus fieri. [...].
VETERO pro quo in Praesenti malunt VETERASCO, aui, ere. [ palaio/omai ] Idem. Cels. 3, 12 [...].
VETERASCENS entis. Partic. Carnes veterascentes Obsequ. c. 16,
VETERÂTVS a, um. Vt, Caseus veteratus mollis Scribon. Larg. Comp. 140.
VETERÂTOR, ôris. m. palaiomw/lwy, pali/ntriy, tribano\s2, a)patew\n Gloss. Lat. Gr.] auctore Donato, est Homo astutia vetus, et in omni re callidus: a multarum rerum gerendarum vetustate. [...].
VETERATRIX îcis. f. panou=rgos2 Onomast.] Apul. Met. 9 p. 230 Veteratrix, quaedam femina, etc. Sed Scalig. legit Veratrix.
VETERATORIVS a, um. Adi. [ panourgiko\s2 ] Subdolum, et impostorium. [...].
VETERATORIE Adu. [ panourgikw=s2 ] Cic. in Orat. 99 c. 28 Ille enim summissus, quod acute et veteratorie dicit, sapiens iam. Add. Apul. Apol. p. 303.
VETERÂNVS a, um. Adi. Idem quod Vetus. [...].
page 1001, image: s1001VETERANVM i. n. i. veterarium, v. v. Scholiast. Horat. 3, 21, 1 Amphoram, quam habebat in veterano alloquitur.
VETERAMENTARIVS Sutor, palaiora/fos2 Gloss. Gr. Lat.] Qui veteres calceos reficit. Sueton. de Vitell. c. 2.
VETERARIVS i. m. palaiora/fos2 Gloss.
VETERARIVM i. n. Apotheca, horreum, siue locus, vbi quid in vetustatem reponitur. Senec. Epist. 114 Adspice veteraria nostra, et plena multorum saeculorum vindemiis horrea. Alii legunt Veterana.
VETERETVM i. n. Idem quod Veruactum et pro varia lectione illi aliquoties substituitur. v. g. Colum. 2, 13 In vetereto bubulcorum duas operas volunt, vid. VERVAGO.
VETTONICA vid. VETONICA.
VEX
VEXAMEN, VEXATIO, VEXATOR, etc. vid. VEXO.
VEXILLVM i. n. [ strath/gion, shmri=on ] Quasi Paruum velum, vt ait Seruius ad Aen. 8, 1
VEXILLARIVS i. m. [ shmriofo/ros2 ] Vexillifer, signifer. [...].
VEXILLIFER era, erum. Adi. Signifer. Gloss. Cyrill. conf. Prudent. in Psychom. v. 19.
VEXILLATIO ônis. f. Cohors militum dicebatur, qui confectis et emeritis stipendits sub vexillis etiamnum habebantur, vsque dum commoda et agros acciperent. [...].
VEXO âre. [ kako/w, o)xle/w, tru/xw, truxo/w, sku/llw ] Habet formam Frequentatiui a Veho, huc illuc vehementer agitare. [...].
page 1002, image: s1002VEXANS antis. Partic. Lucret. 1, 277 [...].
VEXÂTVS a, um. Partic. [ kakwqei\s2 ] Vt, Cic. Philipp. 3, 23 [...].
VEXÂTIO ônis. f. [ ka/kwsis2 ] Cic. Tusc. 4, 19 c. 8 [...].
VEXÂTOR, ôris. m. [ kakwth\s2 ] Cic. Verr. 4, 80 [...].
VEXÂTRIX îcis. f. Prudent. Psychom. v. 58 Vexatrix hominum. Generis hominum perpetua vexatrix Lactant. 3, 29. 9.
VEXÂMEN inis. n. Quod vexat, et molestia afficit. Lucret. 5, 341 Aut cecidisse vrbes magno vexamine mundi.
VEXABILIS e. Vexans, vt, Vexabile vitium Cael. Aurel. Acut. 2, 13. Conf. ibid. c. 14. Lactant. 7, 5, 10.
VEXABILITER Adu. Idem. Cael. Aurel. Acut. 2, 9 Vexabiliter caput onerare, cum cruciatu et vexatione.
VEXATÎVVS a, um. Vt, Potio vexatiua Cael. Aurel. Acut. 2, 29. Add. Idem Tard. 3, 4.
VFE
VFENS entis. m. [ *ou)/fens2 ] Fluuius, qui labitur per Pontinas paludes. [...].
VFENTÎNVS a, um. Adi. [ *ou)fentino\s2 ] Vt, Vfentina tribus, Liu. 9, 20. vid. TRIBVS.
VIA
VIA ae. f. [ o(do\s2, ke/leuqos2 ] Proprie pars agri a cultu libera, qua potest ire vehiculum. [...].
page 1005, image: s1005VIO âre. Iter facere, ire. Vt, Iter viare Lucilius... Et Plaut. [...].
VIANS antis. Partic. Solinus c. 42 [...].
VIÂLIS e. Adi. Ad viam pertinens. Vt, Lares viales Plaut. Mere. 5, 2, 24. De Diis Vialibus, est docta Euer. Ottonis Commentatio.
page 1006, image: s1006VIÂTOR, ôris. m. [ o(di/ths2, o(dipo/ros2 ] Qui iter facit. [...].
VIATRIX îcis. f. Gens viatrix sine via Saluian. de Gubern. 1 p. 32. Vet. Inscript. apud Gruter. p. 745, 5 AQVILIA VIATRIX. Infatigata viatrix Mart. Capella 6 post init.
VIATORIVS a, um. Adi. o(doiporiko\s2 Onomast.] Quod ad viam pertinet. [...].
VIARIVS a, um. Adi. [ o(diai=os2 ] Vt, Lex viaria Cael. ad Cic. Fam. 8, 6 [...].
VIATICVS a, um. Adi. Vt, Coena viatica, quae peregrinis datur, vel peregre abeuntibus Plaut. Bacch. 1, 1, 61.
VIATICVM i. n. [ e)fo/dion ] Quidquid iter agendi causa necessarium est, siue cibus, siue pecunia ad victum expendenda. [...].
VIATICVLVM i. n. Dimin. Vlpian. in l. Si longus, in fine, D. de iudiciis, Ne si ei non dederimus actionem, futurum sit, vt impune fraudem patiatur, et egestate Romae laboret, viaticulo suo non recepto, quod ad sumtum pater ei destinauit. [...].
VIATICATVS a, um. Plaut. Men. 2, 1, 30 [...].
VIB
VIBEX (VIBIX scribi malint Voss. Scioppiusque ) icis. f. [ mw/lwy, peli/dnwma, smw/dic ] Vt Varro finit de L. L. 6, 3 p. 16, 4 [...].
VIBICOSVS a, um. Adi. Cathol.
VIBILIA ae. f. Dea viarum. Arnob. 4 p. 131 Ab erroribus viarum Dea Vibilia liberat.
VIBIVS Virius, [ *ou)i/+bios2 *ou)i/+rios2 ] Capuae deditionem elegantissima oratione dissuadet apud Liu. 26, 13. [...].
VIBIA ae. f. Transuersum tigillum, quod varae imponitur. Vnde Prou. Varam vibia sequitur, de quo vid. VARVS n. 4.
VIBO ônis. m. Flos herbae, quae vocatur Britannica. Plin. 25, 3 Florem vibones vocant. Vid. ibi Harduin. Graeu. ad Cic. Att. 3, 3.
VIBRISSO âre. Crispare vocem in cantando, Festus ex Titinnio.
page 1007, image: s1007VIBRISSAE, ârum. f. seu VIBRICI ôrum. m. Sunt Pili in naribus hominum: dicti quod iis euulsis caput vibretur. Festus.
VIBRO âre. [ pa/llw, krada/w, kradai/nw, sti/lbw ] a Vi deductum: significat celeriter huc illuc mouere et quasi vi agitare. [...].
VIBRANS antis. Partic. [ pa/llwn ] Vt, Draco vibrans linguas multifidas Valer. Argon. 1, 62. [...].
VIBRANDVS a, um. Adi. Claud. de quart. Cons. Honor. v. 519 Iam cornus auita Tentatur vibranda tibi.
VIBRÂTVS [1] a, um. Partic. [ pepalme/nos2 ] Praeter ea, quae in VIBRO allata sunt, Vibratis digitis eiaculari sententias Quinct. 11, 3, 120. [...].
VIBRÂTVS [2] ûs. m. Motus reciprocans vibransque. Mart. Capella 8 Proprii luminis vibratum amittere. Ignium vibratus Idem 1 p. 17.
VIBRÂTIO ônis. f. Idem. Festus, Gradiuus dictus a vibratione hastae, quod Graeci dicunt [ kradai/nrin. Sideris igniti vibratio Vopisc. in Caro c. 8.
VIBRABILIS e. Adi. Mart. Capell. 1 p. 11 Sidus vibrabile. Vibrabilis ornus Achillei, i. hasta Auson. Epist. 24, 108.
VIBRABVNDVS a, um. Adi. Mart. Capell. 8 p. 297 Stilbon ante emergentis splendorem iubaris vibrabundus apparet. vibranti lumine praeditus.
VIBRÂMEN inis. n. Vibratio, crispatio. Apul. Met. 6 p. 179, 27 Trisulca vibramina draconum.
VIBVRNVM i. n. Genus fruticis, de quo disputant interpretes, Virg. Ecl. 1, 26 Verum haec tantum alias inter caput extulit vrbes, Quantum lenta solent inter viburna cupressi.
VIC
VICAPOTA ae. f. Dea Victoriae, quae et Victoria. [...].
VICANVS vid. VICVS.
VICARIVS [1] vid. VICIS.
VICATIM vid. VICVS.
VICENÂLIS e. Adi. Vt, Vicenalis sphaera Apul. de Dogm. Plat. 1 p. 5, 14. i. Icosaëdron, figura viginti laterum aequalium. al. Vigesimalis.
VICENARIVS a, um. Adi. [ ri)kosiako\s2 ] Vicesimus. [...].
VICÊNVS a, um. Adi. [ ri)kosto\s2 ] Idem. Plin. 10, 53 [...].
VICENNIVM i. n. Viginti annorum spatium. Modestinus in l.
page 1008, image: s1008Calcularii D. de administrat. rerum, etc. Vid. Dig. 50 t. 8 l. 8. it. Expungere rationes, in EXPVNGO.
VICENNALIA sacra celebrabant Imperatores imperio per viginti annos gesto. [...].
VICESSIS quid sit, docet Varro de L. L. 4, 36 p. 40, 28. [...].
VICENNIS e. Adi. Vicennia vota Optatian. Porphyrius Panegyr. col. 10 eadem quae Vicennalia.
VICIES Adu. [ ri)kosa/kis2 ] pro Vigecies. Cic. Att. 4, 2 Aestimarunt H - S vicies. Bis et vicies Idem ibid. 11, 1. Centies vicies duceni Columel. 5, 2.
VICESIMVS a, um. Adi. [ ri)kosto\s2 ] pro Vigesimus. [...].
VICESIMA ae. f. [ ri)kosth\ ] Vectigal, seu tributum, quum de vicenis vnum penderetur. [...].
VICESIMANVS a, um. Adi. Vicesimani, Milites a legionis suae numero ita appellati Tacit. Ann. 1, 51, 6. et 64, 7.
VICESIMARIVS a, um. Adi. Vt, Vicesimarium aurum, Quod ex vicesima colligebatur. [...].
VICESIMATIO ônis. f. Supplicii militaris genus, quo vicesimus quisque sontium punitus. Vid. Capitol. in Macrin. 12.
VICENTIA ae. f. [ *ou)i/+kenta ] Venetiae oppidum, vt scribit Plin. 3, 19. [...].
VICIA ae. f. [ bi/kion ] Genus leguminis, a vinciendo dicta. Plin. 18, 15 [...].
VICIARIVS a, um. Adi. [ bikiako\s2 ] Quod ad viciam pertinet. vt, Cribrum viciarium, quo vicia expurgatur, apud Columel. 8, 5.
VICIARIVM vid. VITIARIVM sub VITIS.
VICILINVS Iouis epitheton. Liu. 24, 44 [...].
VICINIA, VICINVS, vid. VICVS.
VICIS em, e. Plur. Vices, ibus. [ a)moibh\, e)nallagh\ ] Est Alternatio, siue vicissitudo, aut permutatio. [...].
page 1009, image: s1009VICARIVS [2] a, um. Adi. Qui vicem alicuius gerit, siue obtinet, et in eius locum saccessit. [...].
VICARIVS [3] i. m. dou/lou dou=los2 Gloss. Lat. Gr.] Dicitur Seruus
page 1010, image: s1010qui alterius serui vices gerit, qui seruo maiori in familia seruit. [...].
VICARIÂNVS a, um. Adi. Sidon. 1, 3 Ciuium desidiam vicariano apice transcendit. i. Honore vicariae praefecturas. Arca Vicarianae sedis Cassiod. Var. 2, 24. Vid. VICARIVS Praefectorum.
VICISSIM Adu. [ a)moibhdo\n, e)nalla\c ] Per vices, rursus, contra. Ter. Eun. 4, 7, 45 [...].
VICISSÂTIM Adu. [ a)moibadi\s2 ] Idem: sed antiquum est. Plaut. Poen. Prol. 46 Ad argumentum nune vicissatim volo remigrare. Idem Stich. 4, 1, 27. Non. 2, 879.
VICISSITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): VICISSITV=DO [VICISSITÛDO]] inis. f. [ e)pa/llacis2, e)pamfoterismo\s2 ] Alternatio, mutatio ex alio in aliud. [...].
VICISSITAS tis. f. [ para/llacis2 ] Idem: sed antiquum. Accius Phoenissis, Vicissitatemque imperandi tradidit apud Nonium 2, 893. Add. Vitr. 9, 4 sec. Rutgers. Var. Lect. 2, 3.
VICTIMA ae. f. [ i(erri=on, sfa/gion ] Quae post victoriam dextra victrice immo abatur: ac deinde omnis hostia, i. animal quod sacrificii loco DIs offertur. [...].
VICTIMO âre. bouqutw=, kallierw= Gloss. Cyrilli] Apul. Met. 7
page 1011, image: s1011p. 192 Hircum Marti victimant. Hostiam victimare Idem Met. 7 p. 197. Vulg. Sirac. 34, 24.
VICTIMARIVS i. m. [ i(erriopw/lhs2 ] Qui victimas vendebat. [...].
VICTITO [1] vid. VIVO.
VICTORIA, VICTORIATVS, VICTRIX, VICTVS Partic. vid. VINCO.
VICTVS [1] ûs. m. vid. VIVO.
VICVS i. m. [ kw/mh ] Pars vrbis est, quae pluribus constat domibus: vt ex pluribus vicis vrbs constat. [...].
VICÂNVS a, um. Adi. [ kwmi/ths2 ] Qui in vico rustico habitat. [...].
VICANEVS i. m. Sarisb. 8, 21 Tanquam vicaneos tributa persoluere praecepit.
VICVLVS i. m. Dimin. [ kwmi/dion ] Accipitur pro Pago et rusticanis domibus. Liu. 21, 33 Castellum, viculosque circumiectos capit. Vid. Vopisc. Aurel. c. 3. Tertull. adu. Marc. 4, 23.
VICÂTIM Adu. Per vicos. Sisen. Hist. l. 3 [...].
VICÎNVS [1] i. m. [ gri/twn, kwmi/ths2, pro/soikos2, perikti/wn ] Qui eundem vicum colit, et prope domum nostram habitat. [...].
VICÎNVS [2] a, um. Adi. Propinquitatem qualemcunque loci, similitudinis, temporis etc. [...].
VICÎNE Adu. Superl. August. de Doctrin. Christian. 1, 23 Vicinissime frui.
VICINITAS âtis. f. [ gritni/a, gritni/asis2 ] Vicinorum propinquitas, et aliquando Vicinorum multitudo. [...].
page 1012, image: s1012VICINITVS Adu. Theod. Cod. l. 15 tit. 1 Omnes intra centum pedes vicinitus, quantum ad horrea pertinet, arceantur.
VICINIA ae. f. [ gritni/a ] Locus vicinus, seu ipsa vicinitas. [...].
VICINIVM i. n. Laudatur Senec. de Breuitate vitae c. 15 [...].
VICINÂLIS e. Adi. [ gritw/nios2 ] Quod ad viciniam pertinet; vt, Vicinales viae, vid. VIA. [...].
VICÎNOR âri. Propinquum esse. Sidon. Epist. 2, 11 Si nobis pro situ spatiisque regionum vicinaremur. add. Id. 7, 2 et 6, 9. Et Cael. Aurel. Acut. 2, 23, 90 Autumni tempus, quod hiemi vicinatur.
VICÎNANS antis. Part. vt, Cordis vicinantis causa Cael. Aurel. Acut. 2, 14, 49. Loca capiti vicinantia Idem 2, 6, 27. Serpillum terrae vicinans Macer. 2, 9, 1. Add. Sidon. Ep. 2, 2.
VID
VIDELICET [ dhladh\, dhlono/ti ] Aduerbium confirmandi est, significat idem quod Videre licet: vt Scilicet, Scire licet: et Ilicet, Ire licet. [...].
VIDEO di, sum, êre. [ o(ra/w, ble/pw, o)/ptomai, qewre/w, qea/omai ] Oculorum actio et officium est. [...].
page 1015, image: s1015VIDENS entis. Partic. Ter. Heaut. 5, 1, 40 Quemquam ne tam animo comi esse et leui putas, Qui se vidente animam patiatur suam... Procul videntes, i. Spectantes. Flor. 3, 5, 16.
VIDENDVS a, um. Partic. [ blepte/os2 ] vt, Cuncta videnda sunt animo Ouid. Trist. 3, 4, 56. Probra videnda meis oculis Ouid. Amor. 3, 14, 44.
VISVS [1] a, um. Partic. [ e(wrame/nos2 ] Ter. Heaut. 3, 2, 9 [...].
VISVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): VISV=RVS [VISÛRUS]] a, um. Partic. [ o)yo/menos2 ] Visuros, Ad videndum missos, dixit Sallustius, teste Quinct. 9, 3, 12. [...].
VISVM [1] i. n. [ o(/rama ] pro Eo quod videmus: vt, Referre visa Ouid. Fast. 3, 40. [...].
VISVS [2] ûs. m. [ o)/yis2 ] Et actum videndi et facultatem notat. [...].
page 1016, image: s1016VISIO [1] ônis. f. [ o(/rasis2, o)ptasi/a, qe/a ] Id quod videtur. [...].
VISOR, ôris. m. [ o(rath\s2 ] Visores, pro Inspectoribus exploratoribusque. Tacit. Ann. 16, 2, 2 Nec missis visoribus, per quos nosceret an vera assererentur.
VISO [1] si, sum, ere. [ e)piskope/w, i(store/w ] Ad videndum ire. [...].
VISENS entis. Partic. Catull. 11, 10 [...].
page 1017, image: s1017VISENDVS a, um. Partic. [ e)piskepte/os2 ] Cic. pro Lege Manil. 61 [...].
VISITO âre. [ e)piske/ptomai ] Frequent. a Visere. [...].
VISITANS antis. Part. Ego dominus vsque visitans iniquitates patrum in filios Vulg. Exod. 20, 5.
VISITÂTVS a, um. Partic. Plaut. Pseud. 2, 4, 37 [...].
VISITÂTIO ônis. f. [ e)pi/skeyis2 ] August. Serm. 185 [...].
VISITÂTOR, ôris. m. August. Feria 2 Pentecost. Serm. 1 Non visitator subitus, sed perpetuus consolator et cohabitator aeternus.
VISITOR, ôris. m. Apul. Apol. 2 p. 224 In ludo quoque giadiatorio frequens visitor. al. Visitur.
VISIBILIS e. Adi. [ o(rato\s2 ] Quod videre potest. [...].
VISIBILITER Adu. Idem. Paullin. Nolan. Epist. 20, 3 Et visibiliter et inuisibiliter operaris, etc.
VISIBILITAS âtis. f. Fulgent. Continent. Virg. p. 150. edit. Munck. In picturis est visibilitas, deest sensibilitas. conf. Tertull. de Carne Chr. c. 12.
VISVALITAS âtis. f. Visio, videndi facultas. Tertull. de Anima c. 29 Contrarietates visualitatis et caecitatis.
VISIFICVS a, um. Per visisicas vias irruere Oct. Horat. 4.
VIDVA ae. f. [ xh/ra ] Dicta est quasi Valde idua, vt Iduum dies, qui mensem diuidit: a viro diuisa. [...].
VIDVO âre. [ xhro/w, xhreu/w ] Priuare. [...].
VIDVÂTVS [1] a, um. Partic. [ xhreuqei\s2 ] Vt, Agrippina viduata, morte Domitii Suet. Galba c. 5. [...].
VIDVÂTVS [2] ûs. m. Tertull. de Virg. Veland. 9 Virgo in viduatu ab annis nondum viginti collocata.
VIDVVS a, um. [ xh=ros2 ] Priuatus, speciatim coniuge. [...].
page 1018, image: s1018VIDVÂLIS e. Adi. Vt, Vestis vidualis Prosper. Aquitan. de Promiss. et Praedict. parte 2, 38 sub s.
VIDVITAS âtis. f. [ xhrri/a ] Cic. pro Caecin. 13 c. 5 [...].
VIDVERTAS âtis. f. [ shmfora\ ] apud Catonem 141 Calamitas dicitur, teste Festo.
VIDVVIVM i. n. pro/stimon xhrei/as2 Gloss. Lat. Gr. Viduitas. Sidon. Epist. 3, 2. Vid. ibi Sauaron.
VIDVLVM, i. n. vel VIDVLVS i. m. [ fulakth/rion ] Capsae genus, cauum certe quiddam et clausum, in quo aliquid seruatur. [...].
VIE
VIENNA ae. f. [ *)ioulio/bona ] Austriae ciuitas, quam Vianam Plinius nominasse videtur 3, 24 vt placet Hermolao. [...].
VIENNENSIS e. Tacit. Hist. 1, 65 Veterem inter Lugdunenses Viennensesque discordiam, etc. Vid. 1, 77. et 2, 66. et Plin. Epist. 4, 22.
VIEO êui, êtum, êre. [ lugi/zw ] Alligare, inflectere: Vnde vimina, et vasa viminea, teste Festo. [...].
VIÊTVS a, um. memarasme/non Gloss.] Mollis, Languidus, sine vi, et naturalibus priuatus viribus, vt ait Festus. [...].
VIÊTOR, ôris. m. Qui vasa vinaria religat, stipatque. [...].
VIETRIX vel contracte VITRIX îcis. f. Salmasius ad Solin. p. 246. [...].
VIMEN, VITILIS etc. vid. ss. ll.
VIG
VIGÊNI ae, a. Idem quod Viceni Columel. 4, 30 Quinis et vigenis iugeribus ligandae vineae.
VIGEO ui, êre. [ a)kma/zw ] Viridem esse, Viuere, potentem esse, siue in vigore esse, et viriditatem quandam habere. [...].
page 1019, image: s1019VIGENS entis. Partic. [ a)kma/zwn, a)kmai=os2 ] Cic. de Finib. 2, 45 c. 14 [...].
VIGESCO ere. Inchoatiuum. [ e)pakma/zw ] Catul. 44 (47) 8 ad se ipsum, Iam laeti studio pedes vigescunt. Adde Lucret. 1, 757. Firmic. 1, 3.
VIGOR [1], ôris. m. [ a)kmh\, me/nos2 ] Firmitas, robur, integritas. [...].
VIGÔRO âre. Hinc
VIGÔRANS antis. Partic. Tertull. de Resurr. Carn. c. 26 Vinum animae vigorantis ex vite Christi. Effeminantia magis quam vigorantia disciplinam Id. de Pudic. c. 2.
VIGORÂTVS a, um. Vigore praeditus. Apul. Met. 9 p. 227 Vigoratus iuuenis.
VIGESIES Idem quod VICIES. Apul. de Dogm. Plat. p. 51 Vigesies angula sphaera.
VIGESIMVS a, um. Adi. [ ri)kosto\s2 ] Quod et Vicesimus dicitur. [...].
VIGESIMA ae. f. [ ri)kosth\ ] Tributum seu exactio, sicut Decima. Plin. in Paneg. His vigesima reperta est, tributum tolerabile. Vid. c. 37 et seqq. Vigesimam dare, soluere etc. vid. Petron. c. 58 et 71.
VIGESIMALIS vid. VICENNALIS.
VIGESIMÂRIVS a, um. Adi. Vigesimarium aurum a Livio dicitur, [ ri)kostako\s2 ] Quod ex vigesimis exigebatur, vid. VICENVS.
VIGESSIS is. c. [ ri)kostai=os2 ] Viginti assium. [...].
VIGIES, pro VICIES Mart. Capell. 6 p. 194 Vmbra vigies quater complicata.
VIGIL [1] ilis. Adi. [ grh/goros2, a)/grupnos2 ] Qui non dormit, et vel de actu ponitur eius, qui iam non dormit, vel de consuetudine et alacritate etc. [...].
VIGIL [2] ilis. m. Nocturnus custos. [...].
VIGILO âre. [ grhgore/w, a)grupne/w ] Non dormire. [...].
page 1020, image: s1020VIGILANS antis. Partic. e)pa/grupnos2, nh/fwn Gloss. Lat. Gr.] Ter. Andr. 5, 6, 8 [...].
VIGILANDVS a, um. Partic. [ grhgorhte/os2 ] Vt, Nox vigilanda fletu Tibul. 1, 1, 64. Vide paullo ante, VIGILARE n. 2. Quinctil. 11, 3 Et vigilandae noctes, et fuligo lucubrationum bibenda.
VIGILABILIS e. Adi. Varro in Satyra Menipp.... Dormitio vigilabilis, quae me puellam impuberem coepisti. [...].
VIGILÂTVS a, um. Partic. [ a)grupnhqei\s2 ] Vt, Carmen vigilatum, Lucubratum, et nocte vigili compositum. [...].
VIGILÂTE Adu. Vigilanter. Gell. 3, 14 Vigilate et attente aliquid mutare.
VIGILATIO ônis. f. Cael. Aurel. Tard. 1, 4, 101 Ne ex vigilatione sequenti spiritus crassi fiant.
VIGILANTIA ae. f. [ grh/gorsis2 ] Diligentia. [...].
VIGILANTER Adu. [ a)gru/pnws2 ] Cum diligentia et sollicitudine. [...].
VIGILAX âcis. Adi. [ a)grupnhtiko\s2 ] pro Vigilante. [...].
VIGILIA ae. et paene frequentius VIGILIAE, arum. f. [ a)grupni/a ] Vel actus vigilandi, vel tempus, quod vigilando traducitur, vel munus vigilis, vel ipsi vigiles. [...].
page 1021, image: s1021VIGILIVM i. n. Etiam apud antiquos. [...].
VIGILIARIVS i. m. [ frou/reus2 ] pro Excubitore. Sen. Epist. 57 Quid interest, vtrum super aliquem vigiliarium ruat aut mons aut turris. Lipsius.
VIGILARIVM Subst. Pro excubiarum loco. Voss. ad Catull. p. 319 Miliarium, vas culinarium. Al. Gronou.
VIGINTI [ ri)/kosi ] Nomen numerale, indeclinabile, natum ex duo: Duiginti enim dicebant. [...].
VIGINTIANGVLVS a, um. Apul. de Dogm. Plat. p. 5, 7 Forma octangula et vigintiangula.
VIGINTIVIRI [ oi( ri)/kosi ] Nomen extraordinarii magistratus, a numero vt solet. [...].
VIGINTIVIRÂTVS ûs. m. Munus eorum, qui vigintiuiri dicebantur, quo nomine non ii modo vocabantur, de quibus modo diximus; sed etiam Collegium aliud, de quo Lipsius ad illud Taciti An. 3, 29 [...].
VIGINTIVNVS a, um. Asses efficies quatuor millia, ducentos, et vigintiunum Colum. 5, 3. Dandae sunt vites latitudini vigintiuna Id. ib.
VIGOR [2], ôris. vid. VIGEO.
VIL
VILIS e. [ fau=los2, eu)/wnos2 ] Quod parum vtilitatis, pretii, honoris, habet. [...].
page 1022, image: s1022VILITER Adu. Apul. Florid. 1 p. 344 [...].
VILISSIMO Scaeuola, Si fisco aliquid debebatur, et res stipulatoris vilissimo distracta est, etc. Add. Vlp. l. 2 §. vlt. D. de eo, quod certo loco.
VILITAS âtis. f. [ eu)wni/a ] Cui opponitur Caritas. [...].
VILESCO ere. eu)wni/zomai, eu)teli/zomai Onomast.] Vile fieri. Auien. in Arat. v. 318 At postquam argento deformis viluit aetas. Hinc Euilesco, de quo s. l.
VILITO âre. Vilem facio, vt Nonius ait, 2, 896 Turpil. Lindia, Quin moneam, quin clamem, et quaerar tua vitia, quae te vilitant.
VILIFICO âre. Vt, Vilificare mulierem Hieron. in Esa.
VILIPENDO ere. Plaut. Truc. 2, 6, 58 Etiamnum me vilipendit.
VILLA ae. f. [ a)groiki/a, kw/mh, xwri/on ] Domus extra vrbem aedificata, pars fundi rustici. [...].
page 1023, image: s1023VILLVLA ae. f. Dimin. [ a)groikia/dion ] Cic. Att. 8, 9 [...].
VILLATICVS a, um. Adi. [ a)groikiko\s2 ] Quod ad villam pertinet. [...].
VILLICVS, vel VILICVS i. m. vno enim L saepe scribitur. [...].
VILLICA ae. f. [ oi)kono/mou gunh\ ] Vxor villici, cuius officia pulchre persequitur Columel. 10, 12 [...].
VILLICO [1], âre. et VILLICOR âri. Depon. [ a)graulw= ] Villicum agere, villam curare alienam. [...].
VILLICÂTIO ônis. f. [ a)grauli/a ] Villae administratio, dispensatio. Columel. 11, 1 Qui susceperit officium villicationis. Servum in villicationem relegauit Petron. c. 69.
VILLÂRIS e. Adi. [ a)groikiako\s2 ] Idem quod Villaticus. Plin. 10, 41 Villaribus gallinis et religio inest.
VILLICO [2] ônis. m. [ e)pista/ths2 ] Idem quod Villicus, Apuleius in Apol. vbi p. 319, 14 Villicorum edidit etiam Elmenh. al. Villiconum habent.
VILLVM [1] vid. VINVM.
VILLVS i. m. [ na/gma, la/xnh ] Pilus longior praesertim densiorque animalium, vt ouium, vrsorum, etc. [...].
VILLÔSVS a, um. Adi. [ laxnh/eis2 ] Villis plenus. [...].
VIM
VIMEN inis. n. [ r(i\y, oi)su/a, lu/gos2 ] Virgultum molle, lentum, et ad viendum, vnde dicta sunt, id est, ligandum aptum. [...].
page 1024, image: s1024VIMENTVM i. n. Idem. Tacit. Ann. 12, 16, 4 Moenia non saxo, sed cratibus et vimentis ac media humo, aduersum irrumpentes inualida erant.
VIMINÊTVM i. n. Locus viminibus consitus. Varro de L. L 4, 8 p. 15, 36.
VIMINEVS a, um. Adi. [ oi)sui+no\s2 ] Quod est ex vimine: vt, Plaut. Epid. 1, 1, 26 [...].
VIMINÂLIS e. Adi. [ oi)suofo/ros2 ] Quod est ad ligandum aptum. [...].
VIN
VINACEVS, VINARIVS vid. VINVM.
VINCA ae. f. Herba a vinciendo dicta. [...].
VINCAPERVINCA ae. f. Plin. 21, 11 s. 39 [...].
VINCIO vinxi, vinctum, îre. [ de/w, desmo/w ] Ligare, Colligare, Constringere. [...].
VINCIENS entis. Partic. Apul. Apol. 1 p. 132 Venus corpora complexu vinciens.
VINCTVS [1] a, um. Partic. [ dedeme/nos2 ] Constrictus. [...].
VINCTVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): VINCTV=RVS [VINCTÛRUS]] a, um. Partic. Virg. Georg. 2, 94 Tenuisque lageos Tentatura pedes olim vincturaque linguam. per ebrietatem.
VINCTVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): VINCTV=RA [VINCTÛRA]] ae. f. Plin. 16, 37 de salicibus, Pariuntque baltheo corticis vincula: et aliae virgas sequacis ad vincturas lentitiae. Me vinctura talum laedat Cels. 8, 22. Add. ibid. c. 8.
VINCTIO ônis. f. Arnob. 2 [...].
page 1025, image: s1025VINCTVS [2] ûs. m. [ desmo\s2 ] Ligamen. Varr. de R. R. 1, 8 Et vindemia facta, denique discat pendere in palmam aut funiculo, aut vinctu, quod antiqui vocabant cestum.
VINCTOR, ôris. m. Qui vincit. Arnob. 6 p. 199 Phidias sciebat, aurum fuisse, lapides atque ossa informia, disparata, confusaque, seque horum omnium congregatorem atque vinctorem.
VINCEVS a, um. Plaut. Stich. 4, 2, 56 Potione vincea onerabo gulam. Vbi Turneb. Adu. 9, 21 lepide Laqueum vocat Potionem vinceam.
VINCVLVM i. n. [ desmo\s2, a)/mma ] Ligamen. [...].
VINCVLÂTVS a, um. Vinculis adstrictus. [...].
page 1026, image: s1026VINCO vîci, victum, ere. [ nika/w, krate/w ] Superare, superiorem discedere. [...].
VINCENS entis. Partic. Hirt. Bell. Alex. 40 Legio fortiter vincentium impetum sustinuit. Adde Hor. Serm. 1, 1, 115 et de Arte Poët. v. 82.
VICTVRVS a, um. Rutaque palladiae baccae victura saporem Colum. 10, 121. Heins. ad Sil. 7, 354 leg. iutura.
VICTVS [2] a, um. Partic. [ h)tthqei\s2 ] Vt, Cic. pro Font. 26 c. 12 [...].
page 1027, image: s1027VICTOR, ôris. m. [ nikhth\s2, nika/twr, nikhfo/ros2 ] Qui vicit. [...].
VICTRIX [1] îcis. f. [ nikh/tria ] Quae vicit. [...].
VICTRIX [2] îcis. Adi. vt, Arma victricia, pro Victoribus, et iis, qui armis vicerunt. [...].
VICTORIA ae. f. [ ni/kh, ni=kos2 ] Actus et Conditio victoris. [...].
page 1028, image: s1028VICTORIOLA ae. f. Dimin. vt, Victoriolae aureae Cic. de Nat. Deor. 84 c. 34.
VICTORIÂLIS e. Adi. e)pini/kios2 Gloss. Gr. Lat.] Vt, Dies victorialis Treb. Poll. in Gallien. c. 3. [...].
VICTORIÂTVS i. m. Genus numi. Plin. 33, 3 [...].
VICTORIÔSVS a, um. Adi. [ nikhtiko\s2 ] Qui varias siue plures victorias reportauit, qua dictione vsus Cato, teste Gell. 4, 9. [...].
VINCIBILIS e. Adi. [ h)tthto\s2 ] Quod facile vincit. Ter. Phorm. 1, 4, 50 [...].
VINDELICIA ae. f. [ *ou)i+ndeliki/a ] Prouincia inter Rhetiam, quam habet ab Occasu et Noricum ab Oriente.
VINDELICI ôrum. m. [ *ou)i+ndelikoi\ ] Populi, de quibus Hor. Carm. 4, 4, 17 [...].
VINDEMIA ae. f. [ tru/getos2, tru/ghtos2 ] quasi Vinidemia, a Vino demendo, i. vuis legendis, quae et ipsae sic vocantur, vt messis pro frugibus ponitur, et pro fructibus auctumnus. [...].
page 1029, image: s1029VINDEMIOLA ae. f. Dimin. [ trugeti/dion ] Cic. Att. 1, 10 Ego omnes meas vindemiolas eo reseruo, vt illud subsidium senectuti parem. De reditibus loquitur.
VINDEMIO âre. [ truga/w ] Vindemias colligere. Plin. 14, 2 Nouissimas vindemiant. add. Idem 18, 31. Vinum vindemiare Colum. 12, 33.
VINDEMIATVS a, um. [Gloss. Gr. Lat. [ tetrughme/nos2 ] Vindemiatus.
VINDEMIÂTOR, ôris. m. [ trughth\s2 ] Qui vinum legit. [...].
VINDEMÂTOR, ôris. m. per syncopen, teste Porphyrione, in illo Durus vindemator Hor. Serm. 1, 7, 30. Sed Vindemiator editur: et potest illud i in Consonantem abire vt in Pariete, Abiete.
VINDÊMITOR, ôris. m. [ trughth\r ] Idem. [...].
VINDEMIATÔRIVS a, um. Adi. [ trughtiko\s2 ] Quod ad vindemiam pertinet. [...].
VINDEMIÂLIS e. Adi. Macrob. Saturn. 7, 7 [...].
VINDEX [1] icis. c. [ e)/kdikos2, timwro\s2, a)muni/as2, a)mu/ntwr ] Vltor vel vltrix iniuriae, itemque assertor iuris. [...].
VINDEX [2] icis. Adi. Vt, Poena vindex Catull. Argon. s. 65, 191. Vires vindices Ouid. Epist. 9, 13.
VINDICIAE ârum. f. [cuius nec Sing. VINDICIA, ae. euanuit, vt mox apparebit) dicuntur actiones vindicum, i. eorum, qui vindicant aliquid vel sibi vel aliis, i. asserunt, qua in re vim quandam certe simulatam et symbolicam intercessisse constat. [...].
page 1030, image: s1030VINDICO âre. (Nam quod Pareus legit Lucret. 3, 895 Neque enim se vindicit hilum, deseritur a reliquis) [ e)kdike/w, timwre/w, a)mu/nw ] Duplicem vim habet, quam in nomine vindex obseruauimus. [...].
page 1031, image: s1031VINDICANS tis. Partic. Iustin. 5, 3, 6 Tyrannidis sibi impotentiam vindicantes. Add. Id. 23, 2, 5 et 27, 2, 1. Diis periuria et parricidia vindicantibus Id. 24, 3, 10.
VINDICÂTVS a, um. Arrogandi significatu. [...].
VINDICÂTIO ônis. f. [ e)kdi/khsis2 ] Vltio, vindicta. [...].
VINDICTA ae. f. [ e)kdiki/a, timwri/a ] i. Animaduersio pro delicto. [...].
page 1032, image: s1032VINDICTOR, ôris. m. [Gloss. Gr. Lat. [ e)/kdikos2,] defensor, vindictor.
VINEA ae. f. [ a)mpelw\n ] Locus vitibus consitus: vel ipsa adeo Vitis. [...].
VINEOLA ae. f. Dimin. Vet. Inscript. apud Fabrett. p. 223 HVIC MONVMENTO. CEDIT. CVM. VINEOLA. SOLA. SVO. FINE. VINEAE.
VINEARIVS a, um. Adi. [ a)mpelino\s2 ] Quod est vineae, vel quod ad vineam pertinet: vt, Collis vinearius Columel. 5, 6, 36. add. Solin. c. 26.
VINEATICVS a, um. Adi. [ a)mpe/leios2 ] Idem. [...].
VINEÂLIS e. Adi. [ a)mpe/leios2 ] Quod est aptum ad vineam. [...].
VINETVM, VINITOR, VINOSVS, vid. VINVM.
VINVM i. n. [ oi)=nos2 ] Succus vuarum post fermentationem primam, nam post alteram sit acetum. [...].
page 1034, image: s1034VILLVM [2] i. n. [ oi)na/rion ] Dimin. sicut ab Vnus Vllus, Catena Catella etc. Ter. Adelph. 5, 2, 11 Interea in angulum aliquo abeam, atque edormiscam hoc villi.
VINACEVS a, um. Natura sua Adiectiuum fuit. [...].
VINACIOLA ae. f. Certa aliqua vitis, quam soli nouere Sabini et Laurentini Plin. 14, 3.
VINALIA ium. n. [ *piqoigi/a ] Varro L. L. 5, 3 p. 47, 13 [...].
VINALIS e. Adi. Ad vinum pertinens, a vino ortum. Macrob. Saturn. 7, 7 extr. Si qua vinalis fortitudo in hominem resedit, hanc diluit et exstinguit.
VINARIVS [1] i. m. oi)nopw/lhs2, oi)nopo/ths2 Gloss. Cyr.] Vini venditor. [...].
VINARIVS [2] a, um. Adi. [ oi)nhro\s2 ] Quod ad vinum pertinet: Plin. 14, 13 [...].
VINARIVM i. n. Cadus. Hor. Serm. 2, 8, 39 Inuertunt Aliphanis vinaria tota. conf. Petron. c. 70 et 78.
VINEVS a, um. Adi. Vt, Vineus latex Solin. c. 5.
VINÊTVM i. n. [ a)mpelw=n, oi)no/futon ] Locus, vbi multitudo vitium consita est, hoc est, vbi multae vites, vel multae vineae sunt. [...].
page 1035, image: s1035VINIFER era, erum. Vt, Vitis vinifera Apul. de Herb. c. 66.
VINIPÔTOR, ôris. m. [ oi)nopo/ths2 ] Potator vini. [...].
VINITOR, ôris. m. [ a)mpelourgo\s2 ] Rusticus vinearum cultor. [...].
VINITÔRIVS a, um. Adi. [ a)mpelourgiko\s2 ] Quod est vinitoris. Columel. 4, 25 Est autem sic disposita vinitoriae falcis figura.
VINIVORAX âcis. Monstra adeo ista sicta sunt per viniuoraces i. vinosos, vini cupidos, Commodian Instruct. 18 p. 23.
VINOLENTVS a, um. Adi. [ pa/roinos2, oi)no/fluc ] Ebrius, qui vino se ingurgitauit, vel ingurgitare solet. [...].
VINOLENTIA ae. f. [ oi)noflugi/a ] Ebrietas. [...].
VINÔSVS a, um. Adi. [ oi)no/dhs2, oi)nope/pantos2 ] Cupidus vini. [...].
VINOSITAS âtis. f. Tertull. de Ieiuniis c. 1 [...].
VINVLVS, vel VINNVLVS a, um. Vox dubiae scriptionis et significationis. [...].
VIO
VIOCVRI orum. m. Viarum curatores. [...].
VIOLA ae. f. i)/on ] Flos ille humilis inter primos veris titulos, purpurei coloris, odoris iucundissimi, qui hoc nomen per totam paene Europam hodie seruat, per diminutionem, a Graeco [ i)/on dictum. [...].
page 1036, image: s1036VIOLACEVS a, um. Adi. [ i)ori/dhs2 ] Idem quod purpureus, qui in violae florem tendit. [...].
VIOLACIVM i. n. Vinum vel succus e viola. Apic. 1, 4 De viola violacium facere. Modo non sit Violatum dicendum, vt ibid. ROSATVM.
VIOLARIVS i. m. [ i)oba/pths2 ] Violacei coloris infector. Plaut. Aul. 3, 5, 36 Flammearii, violarii, carinarii.
VIOLARIVM i. n. [ i)w\n ] Locus vbi nascuntur violae, inquit Seruius ad Virg. Georg. 4, 32 [...].
VIOLANTILLA ae. f. Graece Ianthis, nomen mulieris. Epithalamium Stellae et Violantillae est Statii Silu. 1, 2.
VIOLO âre. [ bia/zw, bia/zomai, u(bri/zw ] Vim inferre, corrumpere, polluere. [...].
VIOLANS antis. Partic. Vulg. Interpr. Malach. 2, 10 Violans pactum patrum nostrorum.
VIOLÂTVS a, um. Partic. [ biasqei\s2 ] Vt, Ab arcu violatus Ouid. ex Pont. 3, 5, 45. [...].
VIOLANDVS a, um. Partic. [ biaste/os2 ] Vt, Foedera clam violanda Tibull. 1, 10, 2.
VIOLATIO ônis. f. [ biasmo\s2 ] Liu. 29, 8 Tum quoque alio genere cladis eadem illa pecunia omnibus contactis ea violatione templi, furorem obiecit. Religionum violatio Senec. Epist. 104.
VIOLÂTOR, ôris. m. [ u(bristh\s2 ] Liu. 4, 19 [...].
VIOLABILIS e. Adi. [ biasto\s2 ] Qui violari potest. Stat. Theb. 5, 258 Nullis violabilis armis Turba, Senes. Cor violabile leuibus telis Ouid. Epist. 15, 79. Numen non violabile Virg. Aen. 2, 154.
VIOLENS entis. Adi. Violentus Hor. Carm. 3, 30, 10 [...].
VIOLENTVS a, um. Adi. bi/aios2, sfodro\s2 Gloss. Lat. Gr.] Qui vim facit. Columel. 5, 5 [...].
page 1037, image: s1037VIOLENTE Adu. Senec. Med. 605 Rumpe nec sancti violente mundi Foedera sacra. add. Ouid. Met. 9, 121.
VIOLENTER Adu. [ biai/ws2 ] Liu. 5, 1 [...].
VIOLENTIA ae. f. [ bi/a, u(/bris2 ] Plin. 2, 47 [...].
VIP
VIPERA ae. f. [ e)/xis2, e)/xidna ] Genus serpentis valde venenati et noxii. [...].
VIPERÂLIS e. Adi. Vt, Herba viperalis Apul. de Herb. c. 89.
VIPEREVS a, um. Adi. [ e)xi/dnrios2 ] Vt, Carnes vipereas edere, Ouid. Met. 2, 769. [...].
VIPERÎNVS a, um. Adi. [ e)xii+no\s2 ] Plin. 11, 53 [...].
VIPERÎNA ae. f. Herba, quae et Serpentaria Apul. de Herb. c. 5.
VIPIÔNES um. m. [ mriwge/ranoi ] sunt Minores grues: sicut Pipiones, Minores columbi. [...].
VIR
VIR viri. m. [ a)nh\r ] Respectum sexus habet. [...].
page 1038, image: s1038VIRA ae. f. Festus, Feminas antiqui viras appellabant, vnde adhuc permanent Virgines et Viragines. Vid. Seru. ad Virg. Aen. 12, 468. Plaut. Amph. 2, 2, 181. c. not. Taubm. et Parei Lex. Crit. p. 1303.
VIRÂGO inis. f. [ a)ntia/nrira ] Mulier fortis, quae viro similis sit, et virilia opera faciat. [...].
VIRÂTVS [1] a, um. Vt, Vxor, virata Varro apud Non. 2, 907. Conf. Vulg. Sirac. 28, 19. Compar. Nouatian. de Trin. c. 2 Omni robore robustior, omni virtute viritior. pro Viratior.
VIRÂTVS [2] ûs. m. Viri conditio. Sidon. Epist. 7, 9 Bono viratu aemulis magis prodesse cupiens quam placere.
VIRIPLÂCA ae. f. Dea. Valer. Max. 2, 1, 6 [...].
VIRIPOTENS entis. e)/papmos2, e)/pandros2 Gloss. Lat. Gr.] Virgo dicitur, quae apta est connubio. [...].
VIRÎLIS e. Adi. [ a)ndriko\s2, a)ndrri=os2, a)ndrw/dhs2 ] Quod est viri. Virilis toga Cic. Philipp. 2, 44. [...].
page 1039, image: s1039VIRILIA um. n. Plur. tantum. [ ai)doi=a ] Verenda, pudenda. [...].
VIRILITAS âtis. f. [ ai)doi=a, a)r)r(eno/ths2 ] Partes, quibus viri sumus. [...].
VIRILITER Adu. [ a)ndrikw=s2, a)ndrwdw=s2 ] Fortiter et magno animo. [...].
VIRITIM Adu. [ kat) a)/ndras2 ] Per singulos viros, inquit, Festus. [...].
VIRITÂNVS a, um. Viritim distributus, vt, Ager viritanus, Festus.
VIRÔSVS [1] a, um. [ a)ndromanh\s2 ] Adi. a Vir, primam corripit, vt, Virosae mulieres, dicuntur Virorum appetentes, vel luxuriosae Lucil. lib. 7 [...].
VIRIÔSVS [1] a, um. Idem. Apul. Met. 9 p. 223, 22 Scaeua, saeua, viriosa, ebriosa, peruicax, etc. Sic Elmenh. Sed al. virosa. Viriosus, Robustus, vid. in VIS.
VIRIÂTVS [1] a, um. Magnarum virium Lucil. lib. 26. Contra flagitium nescis bello vinci a viriato Annibale Non 2, 903.
VIRBIVS i. m. Dicitur Hippolytus, Thesei filius, quasi bis vir: quia nouercali calumnia necatus, beneficio Aesculapii vel Dianae reuocatus fertur ad vitam. [...].
page 1040, image: s1040VIRDOMARVS i. m. Gallorum rex, de quo caeso Claudius Marcellus opima spolia Ioui Feretrio consecrauit. [...].
VIRETVM, et VIREO vid VIRIDIS.
VIREO [1] ônis. m. [ xlw/rion ] Plin. 18, 29 [...].
VIRES, VIRIVM etc. vid. VIS.
VIRGA ae. f. [ r(a/bdos2, r(api\s2 ] Surculus, ramusue arboris decisus, ad percutiendum aptus. [...].
VIRGVLA ae. f. Dim. [ r(abdi/skos2 ] Cic. Philipp. 8, 23 c. 8 [...].
VIRGARIVS i. m. Qui virgis caedit Gloss. Gr. Lat. [ r(abdou/xos2, lictor, virgarius.
VIRGÂTVS a, um. Quod virgas quasdam in longum aut latum varia serie, et colore porrectum habet, virgatum dicitur. [...].
page 1041, image: s1041VIRGVLÂTVS a, um. Adi. Vt, Virgatus. Plin. 9, 33 Iam distinctione virgulata, crinita, crispa, etc. de conchis.
VIRGÂTOR, ôris. m. [ r(abdi/zwn ] Qui virgis caedit. Plaut. Asin. 3, 2, 19 Vbi saepe causam dixeris pendens aduersus octo astutos, audaces viros, valentes virgatores.
VIRGEVS a, um. Adi. [ r(abdino\s2 ] Quod est ex virgis factum. [...].
VIRGÔSVS a, um. Virgarum plenus, vt, Virgosus frutex Pallad. 1 t. 24.
VIRGÊTVM i. n. [ r(abdrio/futon ] Locus virgis consitus ad illigandas vites: Cic. de Legib. 2, 21 c. 8 Sacerdotes vineta, virgetaque et salutem populi auguranto.
VIRGINDEMIA ae. f. [ r(abdologi/a ] Collectio virgarum ob verbera, aut ad aliquid vinciendum. [...].
VIRGVLTVM i. n. [ r(abdri/on ] Virgarum crescentium multitudo. [...].
VIRGVLTA ae. f. Vallem virgultam per appositionem dixit Sil. 12, 354. [...].
VIRGILIVS Maro. [ *ou)i+rgi/lios2 ] Mantuanus Poëta celeberrimus, cuius testimoniis vtimur perpetuo. [...].
VIRGILIÂNVS a, um. Possess. [ *ou)i+rgiliano\s2 ] Vt, Virgiliana virtus, apud Plin. in Praef. Quinctil. 1, 3 Habendumque in animo semper illud Virgilianum.
VIRGINIA gens plebeia, e qua nobilis L. Virginii Centurionis filia: quam stupro destinatam ab Appio Decemuiro pater in medio foro occidere maluit, quam pati, vt in foedam seruitutem abduceretur. [...].
VIRGO inis. f. [ parqe/nos2, ko/rh, parqenikh\ ] Nomen ordinarie status s. conditionis mulieris virum nondum passae: Quinctil. 6, 4 [...].
page 1042, image: s1042VIRGVNCVLA ae. f. Dim. Petron. c. 20 [...].
VIRGINÂLIS e. [ parqeniko\s2 ] Quod ad virginem pertinet: vt Virginalis modestia Cic. de Diuin. 1, 66. [...].
VIRGINAL is. n. Membrum, quo virgines sunt. [...].
VIRGINARIVS a, um. [ parqe/nios2 ] Plaut. Pers. 4, 9, 14 Scelesta fides est virginaria.
VIRGINEVS a, um. [ parqe/nios2 ] Idem. Plin. 28, 7 [...].
page 1043, image: s1043VIRGINENSIS is. f. Dea, cui nouae nuptae zonam dedicabant August. Ciu. Dei 6, 9.
VIRGINISVENDONIDES ae. m. Fictum nomen. Plaut. Pers. 4, 6, 20.
VIRGINITAS âtis. f. [ parqeni/a ] Castitas, castimonia. [...].
VIRGINO âre. Caste viuere. Tertull. de Virgin. Veland. c. 12 Virginari volunt sola capitis nuditate.
VIRIA, vel VIRIOLA ae. f. [ xlw/rion ] Ornamentum colli e gemmis viridibus, vt putat Bayfius. [...].
VIRIÂTVS [2] i. m. [ *ou)i+ria/tos2 ] Lusitanus, primum in Hispania, e pastore venator, e venatore latro, mox iusti exercitus dux factus, vniversam Lusitaniam occupauit. [...].
VIRIATÎNVS a, um. Adi. Vt, Viriatinum bellum Sueton. in Galba c. 3. Quod duce Viriato, Lusitani aduersus Romanos gesserunt.
VIRICA ae. f. Missilis teli genus dicunt esse, cuius Diminutiuum sit Viriculum. [...].
VIRICVLVM i. n. [ ke/stron ] Missilis genus, quod Graeci Cestron vocant: frustra a Virica deriuari, modo dictum. [...].
VIRIDIS e. Adi. [ xlwro\s2, pra/sinos2 ] Coloris nomen, quod cognationem habet cum verbo vigere. [...].
page 1044, image: s1044VIRIDE Adu. Plin. 37, 8 Comitatur eam similitudine propior quam auctoritate Callais viride pallens. [...].
VIRIDESCO ere. Gloss. Gr. Lat. [ qa/llw, Viridesco, vireo.
VIRIDOR âri. Viridem esse. Ouid. in Halieuticis v. 90 Num vada subnatis imo viridentur ab vndis.
VIRIDANS antis. Partic. [ xlwri/zwn ] Virg. Aen. 5, 539 [...].
VIRIDICANS antis. Partic. Tertull. de Pudicit. 20 Viridicantes et rubescentes.
VIRIDICÂTVS a, um. Adi. [ a)mfiqalh\s2 ] Cic. Quint. Fr. 3, 1, 2 [...].
VIREO [2] êre. [ xloa/zw, qa/llw ] Viride esse. Cic. Tusc. 5, 37 [...].
VIRENS entis. Partic. [ xloa/zwn ] Vt, Aeui flore virens Sil. 1, 61. [...].
VIRESCO [1] ere. [ prasi/zw, qale/qw ] Viride fieri. Columel. 11, 2 [...].
VIRESCERE vid. in VIS.
VIREDO inis. f. Guil. Brito 10, 699. i. color viridis.
VIRIDITAS âtis. f. [ xlwro/ths2, prasina\s2 ] Cic. de Senect. 51 c. 16 [...].
VIRIDARIVM i. n. [ a)lwa\ ] Locus, in quo sunt herbae et plantae virentes, et amoenitate refertae. [...].
VIRIDARIVS a, um. Vnde, Viridarii serui, Vlpiano Iurecons. dicuntur, Qui hortos curant, et eorum curam habent.
VIRIDIA, VIRIDIARIA, et VIRIDARIA eodem significatu leguntur. [...].
VIRÊTVM, siue VIRECTVM i. n. [ para/deisos2 ] Locus viriditate iucundus, vel ipsae Herbae virentes. [...].
VIRILIS vid. VIR.
VIRIOLA vid. VIRIA.
VIRIPOTENS, VIRITIM, vid. VIR.
VIROR, ôris. m. Idem significat quod Viriditas. [...].
VIROSA Mulier, vid. VIR.
VIROSVS vid. VIRVS.
VIRTVS ûtis. f. a)reth\, i)sxu\s2, du/namis2, a)ndri/a, i)\s2 Gloss. Lat. Gr.] A Viro dicta est, teste Cic. Tusc. 2, 43 c. 18 [...].
page 1046, image: s1046VIRTVOSE Adu. Inscript. spuria Grut. vid. Cellar. Cur. Post. p. 369.
VIRTVTIFER a, um. Virtutifer patris baculus Fortunat. in Medardo. Reines. emendat virtutifex.
VÎRVS Indecl. n. i)o\s2 e)xi/dnhs2 kai\ zw/ou a)lo/gou, kai\ i)xw\r Gl. L. Gr.] Habet hoc nomen conuenientiam cum nomine Vires: significat enim vehementiam odoris, vel aliam efficaciam mutandi colorem, saporemue aut mutationem insignem producendi, qualis est in venenis. [...].
VIRVLENTVS a, um. Adi. [ i)w/dhs2 ] Plenum veneno. Gell. 16, 11 Vt serpentium virulentorum domitores sint.
page 1047, image: s1047VIRVLENTIA ae. f. Sidon. Epist. 8, 14 Hircorum vos obtulisse virulentiam, Christus sibi computat. Add. Tertull. Apol. c. 8 vbi tamen MSS. iurulentia.
VIRÔSVS [2] a, um. Adi. [ bromw/dhs2 ] Mali odoris, aut venenatus. [...].
VIRIOSVS a, um. Idem. Apul. Met. 7 p. 196 Spinae punctu venenato viriosae. Pricaeus legit Virosae.
VIS
VIS vis, vim; [ i)\s2, bi/a, i)sxu\s2, du/namis2, dunastei/a ] Pluraliter vis, apud veteres: nunc ab antiquo Singulari dicimus hae Vires, Certe significatio est eadem, nisi quod Vis multo patet latius, et significat quidquid est in quacunque re, vnde fit, vt agere vel pati possit aliquid: facultatem agendi maiorem, tum ipsum impetum, praesertim a ratione et iure seiunctum, etc. [...].
page 1050, image: s1050VIRIATVS a, um. Robustus, validus. Bello vinci a barbaro viriato Annibale Lucil. ap. Non. 2, 903. qui interpretatur magnarum virium.
VIRICVLAE arum. f. Dimin. Apul. Met. 11 p. 27. (Pric. 260, 19) Nam et viriculas patrimonii peregrinationes attriuerant impensae.
VIRIÔSVS [2] a, um. Robustus. Tertull. adu. Valentin. 16 Vitia vsu viriosa. dunamiko\s2 Gloss. Cyr.
VIRIÔSE Adu. Idem. Compar. Tertull. de Anima c. 19 Vltro ambibit et quidem viriosius de suo ingenio.
VIRESCO [2] ere. Vires capere vel recuperare. Furius Antias apud Gell. 18, 11 Increscunt animi: virescit vulnere virtus. Conf. Barth. ad Stat. Theb. 5 v. 654 p. 304.
VISCVS [1], i. m. et VISCVM i. n. [ i)co\s2 ] Glutinum ex Visco planta paratum, quod ad aucupium adhibetur. [...].
page 1051, image: s1051VISCÂTVS a, um. Visco oblitus. Varro de R. R. 3, 77 [...].
VISCARIVM i. n. Viscus. Hieron.... Si cum viris feminae habitent, non deerit viscarium diaboli. Vid. Nouarin. Adag. Eccles. T. 1 p. 380.
VISCARIVS i. m. Auceps. Gloss. Cyrill. Viscarius, [ i)ceuto/s2.
VISCIDVS a, um. Lentus et tenax vt viscus. Vt, Acetum viscidum Theodor. Priscian. 1, 2. Compar. Idem de Diaet. 18 Viscidiores cibi.
VISCÔSVS a, um. Adi. floiw/dhs2 Gloss. Lat. Gr.] Idem Pallad. 1, 14 Si quod asciae adhaeret, fuerit molle atque viscosum.
VISCVS [2] eris. n. [ spla/gxnon ] Non tantum Intestina significat, sed quidquid sub corio est. [...].
VISCEREVS a, um. Visceribus praeditus. Prudent. Apoth. v. 1025 Quum vas componeret aruo Nondum viscereo. i. terra nondum in carnem mutata.
VISCERO âre. Vnde
VISCERATIO ônis. f. a)rto/kreas2 Gloss. Lat. Gr. it. dianomh\ kre/ws2 Ib.] Carnis distributio, quae fieri solebat vel in sollemnitate quadam, vel in funere alicuius excellentis personae. [...].
VISCERÂTIM Adu. [ kata\ spla/gxna ] Significat Per viscera. Ennius Andromeda, Dissipat visceratim membra apud Non. 2, 880.
VISCELLÂTVS a, um. Ex visceribus auium pisciumque
page 1052, image: s1052confectus, vt est apud Barth. Aduers. 36, 22. conf. Reines. Var. 2, 8. Pisces viscellati Plin. Valer. 1, 24. add. Id. 2, 17.
VISIBILIS, VISITO, VISO, vid. VIDEO.
VISIO [2] îre. Flatum ventris emittere. Lucil. apud Non. 11, 46 Visire minutim per commissuras rimarum. Vid. Scalig. ad Catull. p. 49.
VISIO [3], ônis. f. vel VISIVM i. n. bde/sma Gloss. Gr. Lat. add. Parei Lex. Crit. p. 1308. Meur s. Exerc. Crit. 2, 5, 2.
VISO [2] vid. VIDEO.
VISPELLIO vid. BISPELLIO et VESPILLO.
VISVLAE arum. f. Vites, de quibus Columel. 3, 2. Plin. 14, 2.
VISVM [2] vid. VIDEO.
VISVRGIS is. m. Germaniae fluuius Plin. 4, 14.
VISVS [3] vid. VIDEO.
VIT
VITA ae. f. [ zwh\, bi/os2, bi/otos2 ] Status animalis, cum viuit, movet se, vim suam totam exserit. [...].
page 1054, image: s1054VITÂLIS e. Adi. [ zwtiko\s2, zw/simos2, biw/simos2 ] Quod vitam praestat, aut Quod habet vitam. [...].
VITALITAS âtis. f. [ to\ zwtiko\n ] Pro Vita, et vitali motu. Plin. 11, 38 s. 69 extr. Caeteris corruptis, vitalitas in corde durat. Ibid. c. 45 s. 90.
VITALITER Adu. [ zwtikw=s2 ] Lucret. 5, 145 Vitaliter esse animata.
page 1055, image: s1055VITELLIA gens, e qua A. Vitellius imperator. De origine huius Familiae vid. Suet. in Vitell. c. 1 [...].
VITELLIANVS a, um. Adi. Vt, Milites Vitelliani Tacit. Hist. 1, 85. [...].
VITELLVS [1] i. m. [ le/kuqos2 ] Pars oui lutea s. flaua. [...].
VITELLVM i. n. Idem. Ouorum vitella Apic. 4, 1. [...].
VITEX icis. f. [ a)/gnos2 ] Fruticis genus, Graeci agnon vocant, hoc est castum: quod, inquit Galenus, castitatem conseruet iis, quibus aut estur, aut bibitur, aut substernitur: vulgus herbariorum agnum castum appellat, vtraque voce idem significante. [...].
VITIARIVM, VITICVLA, vid. VITIS.
VITILENA ae. f. i. lena vitiosa. Corrumpit mulierem malesuada vitilena Plaut. Most. 1, 3, 56.
VITILITIGÂTOR, ôris. m. [ sukofanths2 ] Quasi dicas, Vitiosus litigator, obtrectator et calumniator. [...].
VITILITIGO âre. [ sukofante/w ] Vitiose criminari, damnare. Plin. in Prol. Nat. Hist. 12 ex Catone, Scio ego, quae scripta sunt, haec si palam proferantur, multos fore qui vitilitigent.
VITILÎGO inis. f. a)lfo\s2, a)lwpeki/a Gloss. Lat. Gr.] Diuersi coloris maculae per omnia membra dispersae. [...].
VITILIGINÔSVS a, um. Adi. Gloss. Gr. Lat. [ e)lefantiw=n, Vitiliginosus.
VITILIS e. Adi. [ e(likto\s2 ] Quidquid viendo factum, aut plexum est ex vimine. [...].
VITIMAGISTRATVS ûs. m. Magistratus vitio creati. Sallust. Hist. l. 3 sec. Palmer.
VITIO, VITIOSVS, vid. VITIVM.
VITIPARRA ae. f. Auis nomen. Plin. 10, 33. vid. ibi Harduin.
VITIS is. f. [ oi)/nh, a)/mpelos2 ] Arbor illa, quae fert vuas. [...].
page 1056, image: s1056VITICVLA ae. f. Dimin. [ a)mpeli/dion ] Cic. de Nat. Deor. 3, 86 c. 35 [...].
VITIARIVM i. n. [ a)mpelo/futon ] Vitium seminarium. [...].
VITEVS a, um. Adi. [ a)mpelino\s2 ] Vt, Pocula vitea Virg. Georg. 3, 380. [...].
VITICOLA ae. m. Cultor vinearum. Montis epitheton, in quo sunt vineae, Sil. 6, 193 Viticulae nomen peruulgatura Falerni.
VITICOMVS a, um. Pampineum sertum gestans, siue vitibus ornatus. Auienus in Arateis v. 70 Et cum viticomo crinem tondere Lyaeo. Vlmus viticoma Sidon. Carm. 2, 328. cui vitis adsita est.
VITIFER era, erum. [ a)mpelofo/ros2 ] Quod fert vites, In quo proueniunt vites. [...].
VITIGINEVS a, um. Adi. [ a)mpelogenh\s2 ] Quod est ex vite. [...].
VITIGENVS a, um. Adi. [ a)mpelogene/ths2 ] Quod genitum est e vite. [...].
VITINEVS a, um. Adi. Florus 3, 20, 4 Vitineis vinculis delapsi alii legunt Vitigineis.
VITIO [1] îre. Vites colere, Ciceroni a quibusdam tribuitur Offic. 2 [...].
VITISCO ere. [ a)mpelou=mai ] Vitem fieri. [...].
page 1057, image: s1057VITISATOR, ôris. m. [ a)mpelofu/ths2 ] Qui vites serit. Quo nomine dictus est Saturnus. Virg. Aen. 7, 179 Vitisator, curuam seruans sub imagine falcem. Conf. Arnob. 3 p. 117.
VITIVM i. n. [ kaki/a, kako/ths2 ] Quod opponitur Virtuti, et omni praestantiae, bonitati, perfectioni etc. [...].
page 1058, image: s1058VITIOSITAS âtis. f. [ kaki/a, kakoh/qeia ] vt ait Cic. Tusc. 4, 29 c. 13 [...].
VITIÔSVS a, um. Adi. [ kako\s2, fau=los2, kakoh/qhs2 ] Vitiis plenum, vel vitio etiam vno laborans, corruptum etc. [...].
page 1059, image: s1059VITIÔSE Adu. Male, corrupte, non recte. [...].
VITIO [2] âre. [ lwbe/w, e)latto/w, diakore/w ] Corrumpere, destruere, deterius facere, illegitimum reddere. [...].
VITIANS antis. Partic. vt, Lolia oculos vitiantia Ouid. Fast. 1, 691. Oculi vitiantes omnia visu Idem Met. 7, 366.
VITIÂTVS a, um. Partic. vt, Aurae vitiatae Ouid. Met. 3, 76. [...].
VITIÂTIO ônis. f. Senec. Controuers. l. 4 (c. 23) Antea legem vitiationis euertere conatus est, nunc transferre vult. add. Tertull. de Anima c. 25.
VITIÂTOR, ôris. m. pro Stupratore. Senec. Controuers. l. 4 (c. 23) Vitiatorem dimisisti, virum occides. add. Tertull. de Pudic. c. 15.
VITIABILIS e. Adi. Prudent. Apoth. v. 1059 (Weiz. 1114) Ne iam vitiabilis esset.
VITO âre. [ eu)labou=mai, fula/ttomai ] Cauere est, immo plus quam cauere: cum caueat etiam, qui praesens est, qui vitat discedat Cic. Tusc. 3, 63 [...].
VITANS antis. Part. Vitans adspectum Stat. Theb. 11, 493. Vitantes cruditatem Cic. de Fin. 2 c. 8. Add. Hor. Sat. 2, 4, 41.
VITÂTVS a, um. Partic. Ouid. Met. 13, 38 Sed sibi inutilior, timidi commenta retexit Naupliades animi, vitataque traxit in arma.
VITATIO ônis. f. [ eu)la/beia ] Cic. Att. 12, 32 [...].
VITABILIS e. Adi. Arnob. 5 p. 165 [...].
VITABVNDVS a, um. Adi. [ eu)labou/menos2 ] Idem quod Vitans. [...].
VITÂTOR, ôris. m. Apul. de Deo Socr.
VITRIX vid. sub VIEO.
VITRICVS i. m. [ patrwo\s2 ] Matris meae maritus. [...].
VITRVM i. n. [ u(/alos2, u(/elos2 ] Materia translucida, quae ex arena et cinere percoctis fieri dicitur, de cuius origine et ratione faciendi,
page 1060, image: s1060et Obsidiano vitro, et generibus multiformibus, vide Plin. 36, 26. [...].
VITREVS a, um. Adi. Quod est ex vitro: vt, Vitreae ampullae Plin. 20, 14. [...].
VITREVM, aut VITRIVM i. n. Specular. vid. Salmas. ad Sol. p. 7706. 77. [...].
VITREAMINA um. n. pl. Vasa vitrea. Paullus in l. Cum de lanionis. §. Quidam. D. de instruct. et instrum. leg. Quum in diem mortis ibi libros, et vitreamina, et vestispicam habuerat.
VITREATVS a, um. Adi. Cernendi vitreata potestas Lucret. 3, 410 al. viuata. De humoribus oculi pellucidis.
VITRIARIVS i. m. [ u(elou=rgos2 ] Qui vitra facit. [...].
VITRARIA ae. f. Herba, quae et Parietaria dicitur Apul. de Herb. 81. it. officina conflandorum vitrorum.
VITRVVIVS i. m. M. Vitruu. Pollio, qui sub Iul. Caesaris et Octau. Augusti principatu vixit, et decem libros de Arhitectura scripsit. Vid. Reines. Var. Lect. 2, 6.
VITTA ae. f. [ taini/a, krh/demnon ] Fascia, qua circum capita, vel crines, vel serta, aut flores, aut quiduis aliud religabant in primis Infulam, quîcum frequenter iungitur. [...].
VITTÂTVS a, um. Plin. 7, 30 [...].
page 1061, image: s1061VITVLA ae. f. [ mo/sxos2 ] Vacca primae et tenerae, certe iunioris aetatis. Virg. Ecl. 3, 29 [...].
VITVLVS i. m. [ mo/sxos2 ] Bos iunior dicitur, vt Vitula. [...].
VITELLVS [2] i. m. Dimin. Plaut. Asin. 3, 3, 77 Haedillum me tuum dic esse, vel vitellum. 2 Vitellus, Pars interior oui, vid. suo loco.
VITELLINVS a, um. Vt, Caro vitellina Plaut. in fragm. Gastrion. Fricta vitellina Apic. 8, 5.
VITVLÎNVS a, um. Adi. [ mosxinai=os2 ] Quod ex vitulo est: vt Vitulina caro, apud Plaut. in Aul. 2, 8, 5. [...].
VITVLOR âri. [ eu)frai/nomai ] Veteres vsurparunt pro voce Laetari, testibus Festo et Nonio: Et Vitulantes dicuntur Laetantes. [...].
VITVLANS tis. Habet is coronam vitulans victoria Enn. ap. Fest.
VITVLATIO ônis. f. Macrob. Saturn. 3, 2 Piso ait, Vitulam victoriam nominari, etc. quod post victoriam certis sacrificiis fiat vitulatio.
VITVLÂMEN inis. n. Ramus inutilis. Vulg. Interpr. Sap. 4, 3 Spuria vitulamina non dabunt radices altas. Vid. Ambros. in Ps. 105 (104).
VITVLARIVS a, um. Adi. Vt, Via vitularia Cic. Quint. Fr. 3, 1, 2.
VITVNVS, et VITVMNVS i. m. [ *zeo/dwros2 ] Deus, qui credebatur vitam largiri: vt Sentinus, sensum. [...].
VITVPERO [1] âre. [ ye/gw, me/mfomai, a)tima/zw ] Vitio aliquid dare. [...].
VITVPERANS antis. Part. Vituperans eos dicit Vulg. Hebr. 8, 8.
VITVPERATIO ônis. [ yo/gos2, me/myis2, mw=mos2 ] Cic. Verr. 5, 99 [...].
VITVPERÂTOR, ôris. m. [ lwbhth\r ] Qui vituperat. [...].
page 1062, image: s1062VITVPERIVM i. n. Cic. de Legib. 3, 23 c. 10 Nam isto quidem modo vel consulatus vituperio est. Ita legit Gruter. et etiam Gebhard. it. Dauis. Alii, Vituperabilis est.
VITVPERABILIS e. Adi. [ mwmhto\s2 ] Dignum quod vituperetur. Cic. de Fin. 3, 40 c. 12 Quod enim vituperabile est per seipsum, id eo ipso vitio nominatum puto, vel etiam a vitio dictum vituperari.
VITVPERABILITER Adu. Vt, Opinionem suam vituperabiliter tractare Cassiodor. 6, 11.
VITVPERO [2] ônis. m. Noue dictum a Laeuio pro Vituperatore, esse dicitur apud Gell. 19, 7.
VIV
VIVV. Viuo.
VIVAX, VIVACITAS vid. VIVO.
VIVARIVM i. n. [ zwotrofei=on ] Locus, in quo vel aues, vel pisces, vel ferae viuae continentur, et vel voluptatis vel vtilitatis causa aluntur. [...].
VIVARIVS a, um. Adi. Vt, Naues viuariae, Quibus pisces viui peruehuntur. Macrob. Saturn. 2, 12.
VIVERRA ae. f. [ galh= ] Animal paruum quidem, sed magni vigoris: mustela rustica dicitur, vt ait Strabo, ab Africa primum importata. [...].
VIVERRARIVM i. n. Gloss. Gr. Lat. [ galea/gra, Viuerrarium, muscellarium.
VIVICOMBVRIVM, VIVIDVS, VIVIFICO, etc. VIVIPARVS, vid. VIVO.
VIVIRÂDIX îcis. f. [ mo/sxeuma ] Planta, quae cum radice seritur, quasi viuam radicem habens, ad differentiam malleoli et talearum. [...].
VIVISCO ere. vid. sub VIVO.
VIVO vixi, victum, ere. [ za/w, bio/w, diaita/omai, e)parke/w ] Vivere dicuntur animantia et plantae, cum totam vim suam habent et exercent: vt viuere videatur esse vim suam exercere et ostendere. [...].
page 1063, image: s1063VIVENS entis. Partic. [ bioteu/wn ] Vt, Alius alio more viuentes Sall. Catil. c. 6. [...].
page 1064, image: s1064VICTITO [2] âre. [ site/w ] Vesci, et victu vti. [...].
VICTO âre. In occulto miseri victant suo succo Plaut. Capt. 1, 1, 15.
VICTA ae. f. Dea victus. Arnob. 3 p. 117 Victa et Potua sanctissimae, victui potuique procurant.
VICTVS [3] ûs. m. [ bi/os2, siti/on ] Vlpian. l. 43 [...].
VICTVÂLIS e. Adi. Ad victum spectans. Apul. de Dogm. Platon. p. 61 Ministerium suggerere victuale. Substantia victualis, Leg. 9. Cod. de Episc. audient.
VICTVALIA um. n. pl. Annona. Cassiodor. Epist. 3, 44 Victualium caritas. Add. Id. ib. 4, 5. Vulg. 2 Maccab. 3, 10.
VICTVARIVS a, um. Adi. Idem quod Victualis. Tertull. de Monogam. c. 8 Victuaria exhibitio.
VIVVS a, um. Adi. [ zwo\s2, e)/myuxos2 ] Quod viuit, mortuo contrarium. [...].
page 1065, image: s1065VIVE Adu. Viue sapis; et placet Plaut. Epid. 2, 2, 98.
VIVATVS, a, um. et VIVIDVS a Vi magna dicuntur, inquit Festus. Lucret. 3, 410 Vt lacerato oculo circum si pupula mansit Incolumis, stat cernendi viuata potestas, Add. ib. v. 557 et 680.
VIVAX âcis. Adi. [ zwhro\s2, zwtiko\s2 ] Qui diu viuit, et facile, difficulter moritur. [...].
VIVACITER Adu. Fulgent. Mythol. 1 p. 22 [...].
VIVACITAS âtis. f. Naturalis vigor. [...].
VIVESCO, siue VIVISCO ere. [ zwopoiou=mai ] significat Viuere, siue Viuum fieri. [...].
VIVISCENS entis. Viuiscente vultu Sulp. Seuer. de Vita Mart. c. 8.
VIVICOMBVRIVM i. n. Crematio viuorum. Tertull. de Anima c. 1 De patibulo et viuicomburio. add. ib. c. 33 Viuicomburia.
VIVIDVS a, um. Adi. [ a)kmai=os2 ] Plenum vigoris. [...].
VIVIDVLVS a, um. Catul. 64, 63 Viuidulo afflatu, etc. Alii legunt, Vuidulum a fluctu, quod praeferendum.
VIVIDE Adu. Compar. Gell. 7, 3 [...].
VIVIFICO âre. In vitam reuocare. [...].
VIVIFICANS antis. Partic. Vt, Spiritus viuificans Sidon. Ep. 8, 13. Add. Vulg. 1 Cor. 15, 45.
VIVIFICÂTVS a, um. Tertull. aduers. Valentin. c. 14 Illa Aeon a Christo viuificata.
VIVIFICATIO ônis. f. Tertull. de Resurr. Carn. c. 28 Cui anima per occisionem erepta, referenda est per viuificationem. conf. Id. contra Marc. 5, 9.
VIVIFICÂTOR, ôris. m. Tertull. de Resurr. Carn. c. 37 Spiritus viuificator carnis mortificatae. add. Id. adu. Marc. 2, 9. Hieron. Quaest. in Genes.
VIVIFICÂTRIX îcis. f. Prosper Aquitan. de Ingratis c. 21 Dicite plectentes apices, mortisque ministros Hoc expresse operis, quod gratia viuificatrix. Lex viuificatrix Iren. Interpres.
VIVIFICVS a, um. Adi. Vt, Vigor viuisicus Ammian. 21, 1. Viuificum spirant animae victricis odorem Paullin. Nat. Felic. 6, 189. Quod sursum versus fertur viuificum Apul. Asclep. p. 395.
VIVIPARVS a, um. Adi. Vt, Pisces viuipari, Qui piscem viuum pariunt: sicut Ouipari, Qui oua pariunt. Apuleius in Apologia prima, p. 298 Viuiparos eorum et ouiparos.
VIX
VIX Adu. [ mo/lis2, mo/gis2, sxolh= ] Significat Cum vi ac difficultate et labore. [...].
page 1066, image: s1066VLC
VLCISCOR vltus sum, cisci. [ a)mu/nw, e)kdike/w, timwre/w, a)mu/nomai ] Vindicare, i. vel punire illum, et malo afficere, qui nos laesit, vel iniuria affectum liberare, et malum, quo is affectus est, auctori reddere. [...].
VLCISCENS entis. Partic. Ouid. ex Pont. 1, 8, 20 Se nimis vlciscens exstitit ipse nocens.
VLTVS a, um. Adi. Sallust. Catil. c. 33 [...].
VLTIO ônis. f. [ a)/muna, e)kdi/khsis2, timwri/a ] Plin. 11, 28 [...].
VLTOR, ôris. m. [ e)/kdikos2, timwro\s2, a)mu/ntws2 ] Qui vlciscitur. [...].
VLTRIX îcis. f. [ a)mu/ntria ] Quae vlciscitur. [...].
VLTORIVS a, um. Tertull. aduers. Marc. 2, 24 Deus immittit mala non peccatoria sed vltoria.
page 1067, image: s1067VLTO pro Vltus fuero, vel Vlciscor. Accius apud Non. 2, 894 Nisi genitorem vlto, nullum meis dat finem miseriis.
VLCVS eris. n. e(/lkos2 Gloss. Lat. Gr.] Sanies concreta intra cutem latitans: quae vt propere abrupta cute erumpat, emplastris superne alligatis solet confoueri. [...].
page 1068, image: s1068VLCVSCVLVM i. n. Dimin. [ e(lki/dion ] Cels. 5, 28, 15 [...].
VLCERO âre. [ e(lko/w ] Dilaniare, et vlcus vel vlcera facere. [...].
VLCERÂTVS a, um. Cic. de Fato 36 c. 16 Nondum enim vlcerato serpentis morsu Philocteta, quae causa in rerum natura continebatur, fore, vt is in insula Lemno linqueretur.
VLCERATIO ônis. f. Senec. de Const. Sap. c. 6 [...].
VLCERARIVS a, um. Adi. Vt, Herba vlceraria Apul. de Herb. c. 45.
VLCERÔSVS a, um. Adi. [ e(lkw/dhs2 ] Plenum vlceribus. [...].
VLEX icis. f. Frutex est roris marini similis, asper, aurumque retinens Plin. 33, 4 s. 21. Conf. AGOGAE.
VLI
VLÎGO inis. f. [ pla/don, i)kmasi/a ] Terrae naturalis humor, ex ea nunquam recedens, inquit Seruius ad Georg. 2, 184. [...].
VLIGINÔSVS a, um. Adi. [ i)kmadw/dhs2 ] Semper vuidum: Vt, Vliginosus ager, qui semper est humidus. [...].
VLISSES s. VLIXES vid. VLYSSES.
VLL
VLLVS a, um. [ ti\s2 ] Aliquis, quasi diminutiuum ex vnus: Non temere affirmatiue ponitur, sed plerumque negatiue, vel interrogatiue, certe conditionaliter. [...].
VLM
VLMVS i. f. [ ptele/a ] Arbor vineis amica. [...].
VLMEVS a, um. Adi. [ ptelei+no\s2 ] Quod ex vlmo est. [...].
page 1069, image: s1069VLMITRIBA ae. m. [ pteleotri/bhs2 ] Qui vlmum terit, id est, qui virgis vlmeis caeditur Plaut. Pers. 2, 4, 7.
VLMARIVM i. n. [ ptelew\n ] Locus vlmis consitus, vlmorum seminarium. Plin. 17, 11 Disserendae ex arearum venis post annum in vlmaria, interuallo petali in vnamquamque partem. Add. Colum. 5, 6.
VLMETVM i. n. ptelew\n Gloss. Gr. Lat.
VLNA ae. f. [ w)le/nh, a)gka/lh ] Proprie is, qui cubitus vocatur: deinde manus cum brachio vsque ad cubitum, praesertim in quantum mensuram praebet longitudinis. [...].
VLOPHONON i. n. [ ou)lo/fonon ] Chamaeleon herba vocatur a quibusdam vlophonon (quia necat animalia quaedam, vt ostendit) et Cynozolon (canem olens) propter grauitatem odoris Plin. 22, 18. [...].
VLP
VLPIANVS i. m. [ *ou)lpiano\s2 nomiko\s2 ] Iurisconsultus, Adriani Imperatoris scriniorum magister, Tyrius, cuius verbis in Pandectas relatis saepe vtimur.
VLPICVM i. n. [ a)frosko/rodon ] Graeci appellauere genus Allii grandius, inter pulmentaria ruris adscriptum Plaut. Poen. 5, 5, 35 [...].
VLPIVS i. m. Nomen apud Romanos. [...].
VLS et VLT
VLS, et VLTIS [ e)pe/krina ] Vnde Vltra et Vltimus. Festus, Vls Cato pro Vltro posuit. Quinque viri constituti sunt cis Tiberim et vltis Tiberim Pompon. l. 2 de orig. iur. §. 31.
VLTERIOR, VLTIMVS vid. VLTRA.
VLTIO, VLTOR, vid. VLCISCOR.
VLTRA [ u(pe\r, pe/ran, pro/sw ] Ab antiquo Vls deriuatur, sicut Citra a Cis: Praepositio Accusatiuo Casui seruiens, significat Praeter et trans. [...].
VLTER era, erum. Asseritur a Salmas. Exerc. Plin. p. 721.
VLTRÂTVS a, um. Vt, Regio vltrata Hygin. de Limit. p. 156.
VLTERIOR us. [ prosw/teros2 ] Ab Vltra Comparatiuus. [...].
VLTERIVS Adu. [ e)ntipe/ras2, proswte/rw ] Ouid. Met. 2, 875 [...].
page 1070, image: s1070VLTIMVS a, um. Adi. [ e)/sxatos2, u(/statos2 ] Ab Vltra Superlativum; Idem quod Postremus, extremus, summus: ad tempus, locum, modum, gradum etc. refertur. [...].
VLTIMVM Adu. [ to\ e)sxato\n ] Postremum. [...].
VLTIMO [1] Adu. [ e)sxa/tws2 ] Denique. Sueton. in Neron. c. 32 Vltimo templis compluribus dona detraxit, simulacraque ex auro vel argento fabricata conflauit.
VLTIMO [2] âre. In vltima parte esse. Tertull. de Pallio c. 1 Cum vltimant tempora patriae.
VLTIME Adu. Apul. Met. 1 Vltime affectus.
VLTRO Adu. [ peraite/rw, e)/tide ] ab Vltra fit: et significat Vltra, siue Insuper. [...].
page 1071, image: s1071VLTRAMVNDANVS a, um. Adi. Apul. de Dogm. Plat. 1 p. 8 Deus ille summus, vltramundanus.
VLTRONEVS a, um. Adi. Quod vltro fit, etc. [...].
VLTROTRIBVTA ôrum. n. Impensae sunt et attributiones operum publicorum faciendorum, et sartorum tectorum praestandorum, mancipibus et redemtoribus certa mercede locatorum. [...].
page 1072, image: s1072VLV
VLVA ae. f. [ fako\s2 telmatiko\s2 ] Herba palustris. [...].
VLVÔSVS a, um. Adi. Sidon. Carm. 7. siue Paneg. Auiti v. 324 Vluosa quem vel Nicer abluit vnda, Prorumpit Francus.
VLVBRAE ârum. f. [ *ou)lou=brai ] Locus est in Italia, in quo nutritus est Caesar Augustus, propter quam causam ab Horatio nominatur, quum sit desertissimus vicus. [...].
VLVBRÂNVS, a, um, et VLVBRENSIS e. Adi. Cic. Fam. 7, 12 Quid fiet porro populo Vlubrano, si tu statueris, etc. Plin. 3, 4.
VLVLA ae. f. [ ai)gw/lios2 ] Auis nocturnae genus, dicta [ a)po\ tou= o)lolu/zrin, inquit Seruius, quod est vlulare et flere. [...].
VLVLO âre. [ o)lolu/zw ] Ex sono formatum verbum apud Latinos et Graecos, cui similia sunt Ebraeorum et Germanorum. [...].
VLVLANS antis. Partic. [ o)lolu/zwn ] Cic. in Orat. 27 c. 6 [...].
VLVLÂTVS [1] a, um. Aliud Partic. [ w)lolugme/nos2 ] Hecate triviis vlulata Virg. Aen. 4, 609. [...].
VLVLÂTVS [2] ûs. m. [ o)lolugmo\s2, o)lolugh\ ] Liu. 5, 39 [...].
VLVLÂMEN inis. n. Idem. Prudent. Hymno exequiarum 114 Quid turba superstes inepta Clangens vlulamina miscet?
VLVLABILIS e. Adi. Vt, Clamor vlulabilis, i. vlulans Ammian. 30, 15. et 24, 2. Vid. Apul. Met. 4.
VLY
VLYSSES, is. m. vel VLIXES forma magis antiqua, quae tamen in optimis quibusque libris Virgilii et aliorum scriptorum tam regnat, quam postea extrusa est, qua de re Heins. ad Virg.-Ecl. 8, 70. [...].
page 1073, image: s1073VLYSSIPO nis. m. *olissri/pwn Ptolemaeo ] Lusitaniae metropolis, quam tradunt Graeci, ab Vlixe conditam esse Plinio Olyssipo s. Olisipo 4, 22 s. 35. it. 8, 42 s. 67.
VLYSSIPPONENSIS e. Adi. Vlysiponense promontorium Plin. 4, 21. Sed meliores Olisiponense.
VMB
VMBELLA [1] vid. VMBRA.
VMBER [1] vid. VMBRIA.
VMBILÎCVS i. m. [ o)mfalo\s2 ] Ligamentum et quasi nodus quidam intestinorum, quod mediam fere planitiem ventris obtinet: vestigia seruans eorum vasorum, per quae foetus, dum est in vtero matris, nutritur. [...].
VMBILICÂTVS a, um. [ o)mfalo/ris2 ] Quod vmbilicos habet, vel aliquid ad vmbilici similitudinem. Plin. 13, 4 Et in aluo medio plerisque vmbilicatum. de palma.
VMBILICÂRIS e. Adi. Vt, Neruus vmbilicaris Tert. de Carne Chr. c. 20.
VMBO ônis. m. [ i)/tus2, o)mfa/lion ] Media eminensque pars clypei est. [...].
page 1074, image: s1074VMBRA ae. f. [ skia\, ski/asmai ] Lucis absentia, in primis, cum solis radii intercipiuntur alicuius corporis obiectu, praesertim nubium. [...].
page 1075, image: s1075VMBELLA [2] ae. f. Dimin. [ skia/dion ] Qua feminae arcent solis ardores, vt, Viridis vmbella Iuuen. Sat. 9, 50.
VMBRO [1] âre. [ skia/zw, skoto/w ] Tegendo vmbram facere. [...].
VMBRANS antis. Partic. Vt, Arbustis vmbrantibus tegi Pallad. August. t. 8. Add. Idem l. 14 de ceraso. Cilio vmbrante tegi Prudent. Hamart. v. 873.
VMBRÂTVS a, um. Aliud Partic. vt, Dux vmbratus rosis Claud. de Bello Gildon. 446. [...].
VMBRATVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): VMBRATV=RVS [UMBRATÛRUS]] a, um. Part. Claud. Nupt. Hon. et Mar. v. 149 Vmbratura Deam retro sinuatur in arcum Bellua.
VMBRATICVS a, um. Adi. [ e)pi/skios2 ] Quod est in vmbra. [...].
VMBRATICOLA ae. c. Vmbraticus, mollis. Plaut. Truc. 2, 7, 49 Moechus cincinnatus, vmbraticola.
VMBRICOLA ae. c. Vmbricolis habitata cubilia talpis Strabo Gall. in Hort. praef. Add. Id. 2, 26.
VMBRATILIS e. Adi. [ skio/ris2 ] Vt, Vita vmbratilis et delicata. [...].
VMBRATILITER Adu. Sidon. Epist. 2, 10 Vmbratiliter effingere, i. Leui pictura.
VMBRACVLVM i. n. [ skhnh\ ] Locus compositus et tectus frondibus aut re alia quacunque ad vmbram praebendam. [...].
page 1076, image: s1076VMBRIFER era, erum. Adi. [ skiofo/ros2 ] Ferens vmbram. [...].
VMBRÔSVS a, um. Adi. [ skiero\s2 ] Opacus. [...].
VMBRIA ae. f. [ *)ombrikh\ ] Regio Italiae, quam Plin. 3, 14 [...].
VMBER [2] bri. m. [ *)olombro\s2 ] Qui est ex Vmbria. [...].
VMBRIVS a, um. Adi. Vt, Terra Vmbria Gell. 3, 2.
VMBRICA ae. f. Cretae species Plin. 35, 17.
VMBRICIVS i. m. Aruspicis nomen Tac. Hist. 1, 27.
VMBRO [2], âre. et VMBROSVS vid. VMBRA.
VMEO pro humeo, in MSS. vid. Drakenb. ad Sil. 3, 522.
VMERVS, pro HVMERO scribitur interdum, v. g. in Terentii Bentl. Phorm. 5, 6, 4.
VMIDIVS, vel VMMIDIVS (pro quo IMMIDIVS inuenias etiam ) nomen gentis Romanae. [...].
VNA
VNA Adu. [ a(/ma ] significat Simul. [...].
VNANIMANS antis. Idem quod Vnanimis. Plaut. Truc. 2, 4, 81 Sociae vnanimantis, fidentis fuit officium facere.
VNANIMIS, e. et VNANIMVS a, um. Adi. [ o(mo/yuxos2, i)so/yuxos2, o(mo/qumos2 ] Qui vnius est animi, et eiusdem sententiae cum altero. [...].
VNANIMITAS âtis. f. [ o(moyuxi/a ] Consensus. [...].
VNANIMITER Adu. Vopisc. in Tac. c. 4 Quod me vnanimiter delegistis. add. Vulg. Act. 2, 4. Tertull. de Pat. c. 1.
VNC
VNCIA ae. f. [ ou)gki/a ] Vna ex duodecim partibus assis, siue ponderis ille nomen sit, siue cuiuscunque mensurae. [...].
page 1077, image: s1077VNCIOLA ae. f. Dimin. [ ou)gkia/dion ] Iuuen. Sat. 1, 40 Vnciolam Proculeius habet, sed Gillo deuncem.
VNCIÂTIM Adu. [ kat) ou)gki/an ] Ter. Phorm. 1, 1, 9 [...].
VNCIARIVS a, um. Adi. [ ou)gkiako\s2 ] Vt, Lex unciaria apud Fest. vbi nomen tantum superest. [...].
VNCIÂLIS e. Adi. [ ou)gkiai\=os2 ] Quod est vnius vnciae. [...].
VNCTVM [1] vid. VNGO.
VNCVS [1] i. m. [ o)/gkinon ] Fustis vel baculus ferreus, ab vno latere incuruus ac sese retorquens: quo instrumento damnati trahebantur supplicii et spectaculi causa. [...].
VNCVS [2] a, um. Incuruus. [ gamyo\s2, o)gkinoridh\s2 ] Colum. 7, 11 [...].
VNCÎNVS a, um. Paullinus Natal. Felic. 7 v. 270 Staminis vncino, quasi piscis, inhaeserat hamo.
VNCINVS i. m. ko/rac sidh/rou, Gloss. Lat. Gr. [ ko/rac sidhrou=s2 qu/ras2 ib. ] Idem quod vncus Apul. Met. 3 p. 135 Pessulis iniectis et vncino firmiter immisso: Vncinis aereis tollere vermes Pallad. Mart. t. 10.
VNCINÂTVS a, um. Adi. [ o)gkinwto\s2 ] Vncinis armatum. Cic. Acad. 4, 121 c. 38 Nec vt ille, qui asperis et laeuibus, et hamatis vncinatisque corporibus concreta haec esse dicat interiecto inani.
VNCÂTVS a, um. Instar vncini factus. Cael. Aurel. Tard. 5, 3, 37 Quidam vncati permanent. Literae vncatae Sidon. Epist. 4, 20. Vncatis Syllogismis aliquem inhamare Sidon. Epist. 9, 9.
VNCATIO ônis. f. Cael. Aurel. Acut. 2, 32 Vnguium vncatio quam gru/pwsin vocant.
VNCIPES edis. Cui vncus pes Tertull. de Pallio c. 5.
VNCO âre. Vox vrsorum. [ o)gka=sqai ] Auctor Philomel. v. 51 Vrsus ferus vncat.
VND
VNDA ae. f. [ ku=ma, r(eu=ma, u(dwr ] Proprie Pars aquae collecta, et in vnam partem tendens, vt quum fluctuat mare. [...].
page 1078, image: s1078VNDO âre. [ kumai/nw, kumati/zw, kumato/w ] Vndas facere. [...].
VNDANS antis. Partic. Cic. de Nat. Deor. 2, 89 c. 35 [...].
page 1079, image: s1079VNDANTER Adu. Apul. Met. 2 p. 244 Capillo fluente vndanter. Vndanter euomere Mart. Capella l. 2.
VNDABVNDVS a, um. Vt, Mare vndabundum, [ kumati/zousa qa/lassa ] apud Gellium dicitur, Abunde vndas faciens, l. 2 c. 30 Sed mare est etiam atque etiam vndabundum.
VNDÂTVS a, um. Adi. [ kumatwto\s2 ] Vt, Vndata imbricatim concharum distinctio Plin. 9, 33 s. 52.
VNDÂTIM Adu. [ kumatoeidw=s2 ] Ad similitudinem vndarum. Plin. 36, 7 Augustum vndatim crispum in vertices: Tiberium sparsim conuoluta canitie. Idem 13, 15.
VNDÂMEN inis. n. Auson. Mosell. v. 32. Alii hic legunt Manamen.
VNDÔSVS a, um. Adi. [ kumatw/dhs2, kumati/as2 ] Vndis plenum. [...].
VNDÔSE Adu. Compar. Ammian. 27, 6 Freto vndosius ab Euxino Ponto labenti.
VNDISONVS a, um. Adi. [ r(o/qios2 ] Vt, Aequor Virg. Aen. 4, 313. Dii vndisoni Propert. 3, 20, 18. Rupes vndisonae Stat. Achill. 1, 198. Saxum Val. Facc. 4, 44.
VNDVLÂTVS a, um. Adi. [ kumatoeidh\s2 ] Vndulata vestis ad vndarum similitudinem coniuncta. [...].
VNDICOLA ae. c. In vndis viuens. Vt, Naiades vndicolae Varro apud Nonium 4, 50. Pistris vndicola Auien. Phaenom. Arat. v. 809.
VNDIFLVVS a, um. Vt, Gurges vndifluus Dracont. Hexaëm. v. 233. add. ib. v. 488.
VNDIFRAGVS a, um. Vt, Fluctus vndifragi Fortunat. Epist. Praemiss. Carm. 2, 3.
VNDIVAGVS a, um. Vt, Mare vndiuagum Eugen. Toletan. Carm. 19.
VNDE Adu. [ po/qen, o(/poten, o(/qen, o(/qenper ] Ex quo loco: interrogatiue et infinite accipitur. [...].
VNDECVNQVE Adu. [ o(qenou=n, o(/poqen de\ po/qen ] Ex quocunque vel quolibet loco. [...].
VNDELIBET Adu. [ o(/qen bou/lei ] Auctor ad Herenn. 4, 64 c. 50 Ast istud quidem facile fuit vndelibet inuenire. conf. Cels. 8, 10. Ammian. 28, 4. Sequentia, ab Vnus composita sunt. Vt,
page 1080, image: s1080VNDECENTVM [ e(no\s2 de/ontos2 e(kato\n ] Quasi Vno demto de centum. Plin. 7, 60 Paruerunt tamen ei annis vndecentum. vid. Valla 3, 15.
VNDECÊNI ae, a. Adi. [ e(/ndeka ] Idem quod nonaginta nouem, sed distributiue. [...].
VNDECENTESIMVS a, um. Ordinale. Valer. Max. 8, 7 ext. 11 Ad vndecentesimum annum.
VNDECIES Adu. [ e(ndeka/kis2 ] Cic. Verr. 2, 20 c. 7 [...].
VNDECIM Martial. 2, 44 Debeo vndecim Phileto.
VNDECIMVS a, um. Adi. [ e(nde/katos2 ] Quasi vnum et decem. Plin. 11, 54 Durasse et vltra vndecimum diem plerosque.
VNDECIRÊMIS is. [ e(ndekakh/rh ] Nauis vndecim remorum ordines habens. [...].
VNDÊNI ae, a. Adi. [ e(/ndeka ] Vndecim distributiue. [...].
VNDENONAGINTA Liu. 37, 30 Hostium classis vndenonaginta nauium fuit.
VNDEOCTOGINTA [ o)gdoh/konta e(no\s2 de/ontos2 ] Natus annos Hor. Serm. 2, 3, 117.
VNDEQVADRAGINTA Adi. indecl. [ tessara/konta e(no\s2 de/ontos2 ] Liu. 23, 37, 6 Ad mille CCCC Carthaginiensium caesi, vndequadraginta viui capti. al. Vndesexaginta. v. not. Gronou.
VNDEQVADRAGIES Adu. [ e(no\s2 de/ontos2 tessarakonta/kis2 ] Plin. 7, 25 Solus M. Marcellum transgressus, qui vndequadragies dimicauerat.
VNDEQVADRAGESIMVS a, um. Valer. Max. 8, 7 ext. ... [reading uncertain: print faded] Vndequadragesimum volumen. add. Censorin. c. 19.
VNDEQVINQVAGINTA Liu. 37, 58 In eo triumpho vndequinquaginta coronae aureae translatae sunt. vid. Plin. 13, 4.
VNDEQVINQVAGESIMVS a, um. Adi. [ e(no\s2 de/ontos2 penthkosto\s2 ] Cic. pro Lege Manil. 35 c. 12 [...].
VNDESEXAGESIMVS a, um. Vndesexagesima pars Censorin. c. 19.
VNDESEXAGINTA Adi. indecl. [ e(no\s2 de/ontos2 e(ch/konta ] Plin. 36, 15 Adiecit ipse in Aedilitatis suae commemoratione et ludos vndesexaginta diebus factos Liu. 23, 37 et 49.
VNDETRICÊNI ae, a. Adi. Macrob. Saturn. 1, 13. Ianuarius, Aprilis, Iunius, Sextilis, September, October, Nouember, December, vndetricenis censebantur diebus.
VNDETRIGINTA Vitruu. 9, 4 Mensibus vndetriginta et amplius.
VNDETRIGESIMVS a, um. Adi. [ e(no\s2 de/ontos2 triakosto\s2 ] Liu. 25, 36 Anno octauo postquam in Hispaniam venerat Cn. Scipio, vndetrigesimo die post fratris mortem interfectus est.
VNDEVICÊNI ae, a. Quinctil. 1, 10 sub fin. Porrecti vtrinque vndeuiceni.
VNDEVICESIMVS, aut VNDEVIGESIMVS a, um. Adi. [ e(no\s2 de/ontos2 ei)kosto\s2 ] Cic. de Senect. 14, 5 [...].
VNDEVIGINTI Adi. indecl. [ e(no\s2 de/ontos2 ei)kosi\ ] Cic. de Clar. Orat. 226 c. 64 Vndeuiginti annos natus erat eo tempore. Et Liu. 23, 46. Plin. 18, 29.
VNDIQVE Adu. [ pa/ntoqen, pantaxo/qen, e(kastaxo/qen ] In omnes partes, vel potius Ex omni parte. [...].
VNDIQVEVERSVM Solin. c. 53 [...].
VNE
VNEDO ônis. f. Arboris genus et pomi, de quo diximus sub ARBVTVS et ARBVTVM. [...].
page 1081, image: s1081VNEFERA ae. f. Herba, semel ferens. Apul. de Herb. 34.
VNETVICESIMVS, VNETVICESIMANI, vid. VNVS.
VNG
VNGO vnxi, vnctum, ere. [ xri/w, a)lei/fw, a)naxrwnnu/w ] et VNGVO, vngui, vnctum, ere; secundum Priscianum p. 881. [...].
VNGENS entis. Part. Vulg. Interp. Iac. 5, 14 Presbyteri vngentes infirmum oleo in nomine Dei.
VNCTVS [1] a, um. Partic. [ xristo\s2 ] Venire vnctum atque lautum e balneis Ter. Phorm. 2, 1, 25. [...].
VNCTVM [2] i. n. Haurito plusculo vncto Apul. Met. 3 p. 139, 36 Elmenh. i. vnguento.
VNCTA ae. f. i. vnguentum. Veget. de Re Veter. 3, 71, 5.
VNCTVLVS a, um. Dimin. Idem. Varro apud Non. 2, 847 Circumtonsi, et tersi atque vnctuli, vid. Apul. Met. 3 p. 139.
VNCTIVSCVLVS a, um. Dimin. [ u(paleipo/teros2 ] ab Vnctus Adiectiuo. [...].
VNCTITO âre. Frequent. [ a)lei/fomai ] Plaut. Most. 1, 3, 117 Nam istaec veteres quae se vnguentis vnctitant, interpoles.
VNCTIO ônis. f. [ a)loifh\ ] Plaut. Stich. 1, 3, 173 [...].
VNCTOR, ôris. m. [ a)lei/pths2 ] Qui vngit. [...].
VNCTVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): VNCTV=RA [UNCTÛRA]] ae. f. [ a)/leimma ] Idem quod Vnctio. Cic. de Legib. 2, 60 c. 24 Haec praeterea sunt in legibus de vnctura, quibus servilis vnctura tollitur, omnisque circumpotatio.
VNCTVS [2] ûs. m. Idem. Apul. Met. 1 sub finem: Oleum vnctui profer.
VNCTORIVS a, um. Adi. [ a)leimmatiko\s2 ] Vt, Vnctorium hypocauston, Vbi seruabatur oleum ad vnguendum opportunum, Plin. Epist. 2, 17.
VNGITO âre. Cato ap. Charis. l. 1.
VNGVENTVM, i. n. quod et VNGENTVM scribi videas, et probat Seru. ad Aen. 9, 772 [...].
page 1082, image: s1082VNGVENTÂTVS a, um. Adi. [ memurwme/nos2 ] Catul. in Epithal. Iuliae s. 62, 142 [...].
VNGVEN inis. n. [ a)/leifar ] Pinguedo, qua vngi aliquid potest. [...].
VNGVÊDO inis. f. Idem. Apul. Met. 3 p. 138 Pyxides plusculas depromit, atque indidem egesta vnguedine, etc.
VNGVINÔSVS a, um. Adi. [ a)leifatw/dhs2 ] Ab Vnguine: vt, Vnguinosum medicamentum Plin. 13, 1. [...].
VNGVENTARIVS [1], i. m. [ muropw/lhs2, mureyo\s2 ] vel VNGVENTARIA ae. f. Qui vel quae vnguenta conficit ac vendit, a Graecis Myropola dicitur. [...].
VNGVENTARIA ae. f. [ mureyikh\ ] Ars vngendi. Plaut. Poen. 3, 3, 90 Faciam, vbi tu laueris, ibi et balneator faciat vnguentariam. Conf. Apul. de Philos. p. 72. Sidon. Ep. 2, 2.
VNGVENTARIVS [2] a, um. Adi. [ mureyiko\s2 ] Quod ad vnguenta pertinet: Vt, Vnguentaria vasa Plin. 36, 8. conf. Suet. Aug. c. 4. Sen. Ep. 108. Cella Sidon. Ep. 2, 2.
VNGVENTIANA ae. f. Acorus dicitur Apul. de Herb. c. 6.
VNGVILLA ae. f. Solin. 30 [...].
VNXIA [1] ae. f. Dea vnctionum praeses. Arnob. 3 p. 115 Vnctionum superest vnxia. Et 7 p. 227 Bos sterilis Vnxiae mactatur. Conf. Elmenh. ad Apul. Met. 3. Mart. Capella 2 p. 37.
VNGVIS is. m. [ o)/nuc ] Proprie eorum animalium est, quae digitos habent separatos, vt sunt homines, simiae, aues. [...].
page 1083, image: s1083VNGVICVLVS i. m. Dimin. [ o)nu/xion ] Plaut. Epid. 5, 1, 17 [...].
VNGVICVLARIVM i. n. o)nuxosth/rion Gloss. Gr. Lat. Videtur instrumentum resecandis vnguibus. Bouis Colum. 6, 15.
VNGVLA ae. f. [ o(plh\ ] Vnguis denominatiuum, non diminutivum; de his animalibus dicitur, quae digitis carent. [...].
VNGVLVM, vel VNGVLVS i. n. et m. [ daktu/lion, su/mbolon ] Festus: Vngulus Oscorum lingua annulus --- Pacuuius in Iliona, Repugnanti ego porro hunc vi detraxi vngulum. [...].
VNGELLA ae. f. Dimin. Ab Vngula. Vt, Vngellae coctae Apic 1, 9. 4, 5. 7, 1.
VNGVIÂTVS a, um. Vngula instructus. Tertull. Apol. c. 26 extr. Altero pede vngulatus. Vid. etiam Fest. et Mart. Capella 4 p. 13 [reading uncertain: print faded] .
VNGVO vid. VNGO.
VNI
VNICALAMVS, VNICAVLIS, VNICOLOR, VNICVBA, VNICORNIS, VNICVS, VNIGENITVS, VNIIVGAE, VNIMANVS, VNIMEMBRIS, vid. VNVS.
VNIO [1] ônis. m. [ margari/th ] Margarita, quam perlam vulgo dicimus. [...].
page 1084, image: s1084VNIOCVLVS, VNIPEDIVS, VNISTIRPIS, VNITAS, VNITER, VNIVERSVS, VNIVOCVS, VNIVSMODI vid. VNVS.
VNNI vid. HVNNI.
VNO et VNQ
VNOCVLVS vid. VNIOCVLVS in VNVS.
VNOSE Adu. Dictum fuisse olim pro Simul probat Nonius 2, 881 ex Pacuuii Iliona, Occidisti, vt multa paucis verba vnose obnuntiem. Obsoletum.
VNQVAM Adu. [ pote\ ] Significat Aliquo tempore. [...].
VNV
VNVS a, um. [ ri(=s2, mi/a, e(\n ] Principium numerorum. [...].
page 1085, image: s1085VNALITAS âtis. f. Marius Victorin. 4. adu. Arium. Et vnalitas in Trinitate. Conf. Barth. Adu. 42, 9.
VNVSQVILIBET vnaquaelibet, vnumquodlibet. [...].
VNVSQVISQVE unaquaeque, vnumquodque et vnumquidque. [ e(/kastos2, pa=s2 e(/kastos2 ] i. Singuli. [...].
VNVMQVODVIS vniuscuiusuis. n. Lucret. 4, 124 Horum vnumquoduis leuiter si forte ciebis.
VNETVICESIMVS a, um. Vt, Legio vnetuicesima Tacit. Ann. 1, 45, 1. Vid. ibi Lips. et Freinshem.
VNETVICESIMÂNI orum. Vicesimae primae legionis milites. Tacit. Ann. 1, 37, 2 Non abscessere quintani vnetuicesimanique. scil. Milites. Add. Id. ib. 1, 51, 4.
VNICALAMVS a, um. Quod vnicum habet calamum. Plin. 18, 8 Vnicalamum praeterea, nec vsquam capax, seriturque non nisi tenui terra.
VNICAVLIS e. Adi. [ mono/kaulos2 ] Quod vnum caulem habet, nec in ramos spargitur. Plin. 19, 10 Est autem vnicaule, radice bulbo simili. add. Id. 18, 7. et 20, 21.
VNICOLEVS a, um. Gloss. Gr. Lat. [ mo/norxis2, vnitestis, vnicoleus.
VNICOLOR, ôris. [ monoxro/matos2 ] Vnius coloris. [...].
VNICOLÔRVS a, um. Idem. Prudent. Hamart. v. 819 Sic animas caeli de fontibus vnicoloras Infundit natura solo.
VNICORNIS [1], is. m. mono/kerws2 siue VNICORNIVS, i. vel VNICORNIVM, i. it. VNICORNV vocant vulgo, fabulosum animal, de quo vid. MONOCEROS. [...].
VNICORNIS [2] e. Adi. [ mono/kerws2 ] Quod vnum tantum cornu habet. Plin. 11, 46, 106 Solida vngula, et bicorne nullum: vnicorne asinus tantum Indicus, vnicorne et bisulcum oryx. add. Solin. c. 65.
VNICORPOREVS a, um. Adi. Firmic. 2, 12 Taurus est signum in caelo semininum, Septentrionale, vnicorporeum. Et sic alibi plerisque in locis.
page 1086, image: s1086VNICVBA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): VNICV=BA [UNICÛBA]] ae. f. Vnius viri vxor Isidor. Gloss. V. et Vet. Gloss. Lat. Gr. [ monolexh\s2. Coniugis vnicubae iuge tenere bonum Poëta Christianus Anon. de baptismo Beliani v. 127.
VNICVLTOR, ôris. m. Vnius Dei cultor. Prudent. Passione Cypriani, v. 90 Edere iussus erat, quid viueret? Vnicultor inquit, Seruo salutiferi mysteria consecrata Christi.
VNICVS a, um. Adi. [ mo/nos2, oi)=os2 ] Singularis, solus, vel vnus tantum inter alias species: vt Phoenix est vnica auis. [...].
VNICE Adu. [ monaxh\ ] Singulariter. [...].
VNIFORMIS e. Adi. Macrob. Saturn. 7, 5 [...].
VNIFORMITAS âtis. f. Macrob. Saturn. 7, 5 Cur illis prouidere varietatem laboras, isti squalorem vniformitatis adiicis? conf. Tertull. de Anima c. 17. Arnob. 7 p. 212.
VNIFORMITER Adu. Apul. Trismeg. sub initium; Omnis humana immortalis est anima, sed non vniformiter cunctae. conf. Arnob. 2 p. 88.
VNIGENITVS i. m. [ monogenh\s2 ] Filius vnicus: quasi solus genitus, qui nec fratrem vllum habuit, aut sororem. [...].
VNIGENA ae. c. [ e(nogenh\s2 ] Idem. [...].
VNIIVGVS a, um. Adi. [ mono/zugos2 ] Vniiugae vineae dicuntur, si hastilibus in terra defixis, singulae transuersae perticae in vnam tantum partem ordinis adnectuntur. [...].
VNIMAMMIA vel VNOMAMMIA Plaut. Curcul. 3, 1, 75 inter gentes ridicule fictas Classiam Vnomammiam memorat, cum allusione ad Amazonas.
VNIMANVS a, um. mono/xeir Gloss. Gr. Lat. [ mono/ xriros2 ] Vnam tantum manum habens.
VNIMEMBRIS e. Adi. Ita Graeca vox monomeri\s2 redditur in Vulg. l. 13 §. 2 D. de iureiur.
VNIMODVS a, um. Adi. Vt, Vnimodis compagibus vnus Prudent. Psychom. v. 770.
VNIO [2] ônis. f. Quasi vnitio, vt, Vnio duarum in Christo naturarum, pro Copulatione seu Coniunctione apud Theologos. [...].
VNIO [3] îre. Vnum facere. Tertull. de Anima c. 17 Caelum marl vnitur, vbi visio absumitur. Vid. Sulp. Seuer. Hist. Sacr. 2, 43.
VNÎTVS a, um. Vt, Corpora vnita Senec. Quaest. Nat. 2. Ratio vnita Apul. Met. 11. Consensionis vnitae animositas Arnob. l. 3. conf. Cellar. Cur. Post. p. 157.
VNITIO ônis. Vnio. vt, Vnitio naturarum Fulgent. de Incarnat. Dom. c. 3. Connexio atque vnitio rationis ad Deum Euod. ad Augustin. Ep. 246.
VNITAS atis. f. [ mona\s2, e(na\s2, mo/nwsis2 ] Attributum, quo quid vnum est. [...].
page 1087, image: s1087VNITER Adu. i. Vnimode et aequabiliter. [...].
VNIOCVLVS, vel VNOCVLVS i. m. monofqalmo\s2 Gloss. Lat. Gr.] Qui vnum tantum oculum habet. [...].
VNIOLA ae. f. Gramen Apul. de Herb. c. 77.
VNIPEDIVS a, um. [ mono/pous2 ] Vnum pedem habens. Marc. Empir. 15 Manipulus vrticae vnipediae.
VNISTIRPIS e. Adi. [ monogh/nios2 ] Vnius stirpis. Plin. 16, 30 In longitudinem excrescunt abies, larix, palma, cupressus, vlmus et si qua vnistirpia.
VNITESTIS e. Adi. Gloss. Gr. Lat. [ mo/norxis2, vnitestis.
VNIVERSVS a, um. Adi. [ a(/pas2, su/mpas2, a(paca/pas2, o(/los2 ] Quasi Omnis ad vnum versus, sine aliqua exceptione. [...].
VNIVERSE Adu. [ kaqo/lou, o(/los2 ] Generaliter, siue generatim; cui Sigillatim opponitur. [...].
VNIVERSIM Idem Gell. 1, 3 Summatim vniuersimque.
VNIVERSÂLIS e. Adi. [ kaqoliko\n ] Onomast. [...].
VNIVERSALITAS âtis. f. to\ kaqo/lon Onomast.
VNIVERSALITER Adu. Caius in l. quod saepe. [...].
VNIVERSÂTIM Idem. Sidon. Epist. 8, 2 Votis vniuersatim feruentibus.
VNIVERSITAS âtis. f. [ to\ pa=n ] Cic. de Nat. Deor. 2, 164 c. 65 [...].
VNIVIRA, vel VNIVIRIA ae. f. Quae semel tantum nupsit, vni tantum viro coniuncta. [...].
page 1088, image: s1088VNIVIRÂTVS ûs. m. [ monogami/a ] Tertull. ad Vxor. lib. 1 extr. et 2 in Idem de Castit. c. 13.
VNIVSMODI Indecl. [ mono/tropos2, monoridh\s2 ] Non varius, vniformis. [...].
VNIVOCVS a, um. Adi. [ sunw/numos2 ] Cuius et nomen commune est, et eadem substantiae ratio. [...].
VNO âre. Tertull adu. Praxeam c. 27 Qui vnum eundemque contendunt patrem et filium, incipiunt diuidere illos potius quam vnare.
VNOCVLVS, VNOMAMMIA, etc. vid. p. a. VNIOCVLVS, etc.
VNXIA [2] vid. VNGO.
VOCABVLVM, VOCALIS, VOCATIVVS, VOCATOR, VOCIFEROR, VOCIVO, et VOCO vid. VOX.
VOCONIA gens, cuius fuit Q. Voconius, cui debetur Lex Voconia, de mulierum hereditatibus, quas capere illas vetuit. [...].
VOCONTII orum. m. pl. *ou)oko/ntioi ] Galliae Narbonensis populi, vt scribit Mela 2, 5. Hinc
VOCONTIVS a, um. Adi. [ *ou)oko/ntios2 ] Vt, Rura Vocontia Sil. 3, 467. Alii Vocuntia scribunt. Forum Vocontium vrbis nomen Cic. Fam. 10, 34.
VOCVLA, Diminutiuum a Vox, et VOCVLATIO vid. VOX.
VOG et VOL
VOGESVS i. m. [ *ou)o/gesos2 ] Mons in finibus Lingonum, a quo Mosa fluuius profluit, non longe a fonte Matronae fluuii. Lucan. 1, 397 [...].
VOL Generatim notandum, quae ab his literis incipiebant verba apud veteres, vt Volcanus, Volcatius, Volgus, Volnus; Volsus a vello, Voltus, Volturnus, ea deinde a Ciceronis aetate per Vul literas scripta esse, vbi proinde quaerenda sunt.
VOLA ae. f. [ te/nar ] Media pars manus siue pedis, vt ait Servius ad Georg. 2, 88. [...].
VOLATERRAE ârum. f. [ *ou)olate/r)r(ai ] Hetruriae oppidum ad Caecinam fluuium, vt scribit Plin. 3, 5.
VOLATERRÂNVS a, um. Adi. Vt, Vada Volaterrana Cic. pro Quint. 24.
VOLATILE, VOLATICVS, VOLATVRA, et VOLATVS vid. VOLO, âre.
VOLCATIVS [ /*ou)olka/tios2 ] Gentis nomen, e qua Consul, qui impediit, ne Catilina ob accusationem repetundarum peteret Consulatum. [...].
VOLÊMA ôrum. n. [ bo/lhma ] Pira bona et grandia: eo quod impleant volam manus. [...].
VOLENTIA [1] vid. VOLO, vis.
VOLESVS i. m. Sabinus, qui cum Tatio Romam venit. Vid. Ouid. ex Pont. 3, 2, 105. Volesus, sub Augusto Proconsul Asiae. vid. Senec. de Ira 1, 5.
VOLGIOLVS, i. m. vel VOLGIOLVM i. n. Inter Rustica instrumenta connumerat. Plin. 17, 10 Seritur mense Aprili, area aequata cylindris, aut volgiolis, densum. de semine cupressi.
VOLGIVAGVS, et VOLGVS etc. vid. VVLGVS.
VOLITINA, seu VOLTINIA Tribus, vid. TRIBVS.
VOLO [1] âre. [ pth=mi, i(/ptamai, pe/tomai, peta/omai ] Proprium est pennas habentium cum alarum remigio locum mutant. [...].
VOLANS antis. Partic. [ petw/menos2 ] Vt, Curru volans Virg. Aen. 1, 160. et 12, 478. [...].
VOLITO âre. Frequ. [ a)nape/tamai ] Plerumque metaphorice sumitur. [...].
page 1089, image: s1089VOLITANS antis. Vt, Vespertilio volitans Plin. 10, 61. [...].
VOLITÂTVS ûs. m. Fortunat. de Vita Martini lib. 4 Ecce repens-oritur variante fragore procella, Stridula sidereo volitatu, et multa tumultu.
VOLÂTVS ûs. m. [ pth=sis2 ] Volandi actus. [...].
VOLATVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): VOLATV=RA [VOLATÛRA]] ae. f. [ pth=ma ] Idem. Varro de R. R. c. 5 Ibi in prima volatura quum veniunt, morantur dies paucos requiescendi causa Colum. 8, 9 et 10.
VOLATICVS a, um. Adi. [ pothto\s2 ] Pro Inconstanti ac praecipiti. [...].
VOLATICA ae. f. Tertull. de Pallio c. 6 Qui volaticam spectat, i. Geometriam, vt Iunio videtur; sed Io. Lud. de la Cerda et Salmasius Auspicem interpretantur.
VOLATILIS e. Adi. [ pthno\s2 ] Volucres, Volatilia, dicuntur, quia volant. [...].
VOLABILIS e. Adi. Idem. Varro ap. Non. 18, 8 et 21 Ceruum qui volabile currens sparo secutus tragulaue traiicit. Alii legunt Volabilem.
VOLO [2] vis, volt, s. vult, volui, velle. [ qe/lw, e)qe/lw, bou/lomai ] Phaedra apud Sen. Hippol. 604 [...].
page 1090, image: s1090VOLENS entis. Partic. [ boulo/menos2 ] Ducunt volentem fata, nolentem trahunt Sen. Epist. 107. [...].
VOLENTER Adu. Idem. Apul. Met. 6 p. 178 Perrexit Psyche volenter.
page 1091, image: s1091VOLENTIA [2] ae. f. Solin. c. 36 Volentia resistendi promta. Fretus alicuius volentia Apul. Met. 11.
VOLVNTAS [1] âtis. f. [ qe/lhma, bou/lhsis2, proai/resis2, gnw/mh ] Animus volens, s. quatenus vult speciatim animi inductio beneuola. [...].
page 1092, image: s1092VOLVNTARIVS a, um. Adi. [ e(kw\n, e(kou/sios2 ] Quod sit sponte. [...].
VOLVNTARIE, siue VOLVNTARIO Adu. [ e(konti\, e(kousi/ws2 ] Bono et promto animo, non coacto. [...].
VOLONES um. m. [ bolw=nes2 ] Dicti sunt Serui, qui bello Punico quum deessent qui scriberentur, pro dominis pugnaturos se polli citi, in ciuitatem recepti sunt: et Volones appellati, quia hoc sponte voluerunt. [...].
VOLSCI ôrum. m. [ *ou)/olskoi ] Populi mediterranei Tusciae: de quibus Pomponius Mela 2, 4. Veruti Volsci Virg. Georg. 2, 168.
VOLSCVS a, um. Adi. Virg. Aen. 7, 803 --- Volsca de gente Camilla.
VOLSCE Adu. Titinn. apud Festum; Osce et Volsce fabulantur, nam Latine nesciunt.
VOLSELLA, siue VVLSELLA ae. f. trixo/labis2, a)kanqo/labis2 Gloss. Vet.] Instrumentum ad pilos euellendos e corpore. [...].
VOLSGRA ae. f. Auis, quae se vellit: augures hanc eandem Fecilitram appellant. Festus.
VOLSINIVM i. n. [ *ou)olsi/nion ] Ptolem. 3, 1 Tuscorum vrbs.
VOLSINIVS a, um. Adi. Vt, Tribus Volsinia Cic. pro Planc. 38. Alii legunt Voltinia.
VOLSINIENSIS Incola. Liu. 5, 32. et 9, 41.
VOLSVS a, um. Adi. [ tetilme/nos2 ] Pro Vorsus et versus, de industria fictum. [...].
VOLTA ae. f. Monstrum ap. Volsinienses Plin. 2, 53.
VOLTVMNA ae. f. Dea a bene volendo dicta. Hinc, Fanum Voltumnae, Locus Etruriae. vid. Liu. 4, 23 et 61. 5, 17.
VOLVA vid. VVLVA.
VOLVBILIS [1] vid. VOLVO.
VOLVCER cris, cre. Adi. [ w)ku\s2, taxu\s2 ] Celer, qui vel volet, vel volare ob celeritatem videatur. [...].
page 1093, image: s1093VOLVCRITAS âtis. f. Fulgent. Mythol. 2 Mundus celeri quadam volucritate versatur.
VOLVCRITER Adu. Ammian. 17, 3 Volucriter congregati. Perurgere volucriter Idem 39, 5.
VOLVCRIPES edis. Auson. Epist. 16 extr. Volucripes dimetria. Vid. Sidon. Epist. 9, 15.
VOLVCRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): VOLV=CRA [VOLÛCRA]] ae. f. Columel. de Arboribus c. 13 [...].
VOLVMEN [1] vid. VOLVO.
VOLVMNIA gens Romae. Antiquissimam indicat Volumnia Vxor Coriolani Liu. 2, 40.
VOLVNTAS [2] vid. VOLO.
VOLVO volui, volûtum, ere. [ dine/w, kuli/ndw ] Motum circularem, talem certe, qui est corporum circularibus lineis circumscriptorum, significat: a qua tamen proprietate saepe receditur. [...].
VOLVENS entis. Partic. [ di/nwn ] Voluentes hostilia Cadauera Sallust. Cat. extr. i. vertentes. [...].
VOLVENDVS a, um. Aliud Partic. [ dino/menos2 ] Virg. Aen. 1, 273 [...].
VOLVTVS [1] [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): VOLV=TVS [VOLÛTUS]] a, um. Item Partic. [ kekulime/nos2 ] Vt, Amnis per saxa volutus Virg. Georg. 3, 521. Fluctus volutus ad terras Idem ibid. 3, 238. Lacrimae per ora volutae Virg. Aen. 10, 790.
VOLVTVS [2] [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): VOLV=TVS [VOLÛTUS]] ûs. m. Apul. Florid. 2 p. 17 Dedit volatus auibus, volutus serpentibus.
VOLVTIM [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): VOLV=TIM [VOLÛTIM]] Adu. Non. 1, 12 Tolutim dicitur quasi volutim vel volubiliter.
VOLVTINA ae. f. Dea, quam inter agrorum Deas perfecerunt involumentis folliculorum. Vid. August. de Ciu. Dei 4, 8.
VOLVTO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): VOLV=TO [VOLÛTO]] âre. Frequent. [ dino/w ] Columel. 7, 9 [...].
page 1094, image: s1094VOLVTANS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): VOLV=TANS [VOLÛTANS]] antis. Partic. Virg. Aen. 3, 607 Genua amplexus genibusque volutans Haerebat. Talia secum corde volutans Id. Aen. 1, 54.
VOLVTÂTVS [1] a, um. Partic. [ kekulisme/nos2 ] Cic. Qu. Frat. 2, 13 Itaque ad Callisthenem et Philistum redeo, in quibus te video volutatum. h. e. Cum labore versatum.
VOLVTÂTVS [2] ûs. m. [ kuli/ndwma ] Plin. 10, 4 Multum puluerem volutatu collectum, insidens cornibus excutit in oculos. Vid. Apul. de Asin. 4 p. 144.
VOLVTATIO ônis. f. [ ku/lisma ] Plin. 8, 51 [...].
VOLVTÂTIM Adu. [ kulhdo\n ] Plaut. Milit. 2, 5, 40 Volutatim domum te rapiam. Sed Gronou. Nisi voluntate ibis.
VOLVTABVNDVS a, um. Cic. apud Non. 8, 64 Libidinoso, et volutabundo in voluptatibus.
VOLVTÂBRVM i. n. [ kuli/stra ] Locus, vbi sues volutantur. [...].
VOLVBILIS [2] e. Adi. [ eu)/strofos2, eu)di/nhtos2 ] Quod facile voluitur. [...].
VOLVBILITAS âtis. f. [ to\ eu)/strofon ] Cic. de Nat. Deor. 2, 49 c. 19 [...].
VOLVBILITER Adu. [ eu)stro/fws2 ] Cic. in Orat. 210 c. 62 Saepe etiam in amplificanda re concessu omnium funditur numerose et volubiliter oratio.
VOLVMEN [2] [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): VOLV=MEN [VOLÛMEN]] inis. n. [ ri(/lhma, teu=xos2 ] a Voluendo dictum videtur, et rotundum quid, vel sinuosum certe significasse, quod voluitur vel volui potest. [...].
page 1095, image: s1095VOLVMINÔSVS a, um. Adi. Sidon. Carm. 9, 76 Angues corporibus voluminosis.
VOLVOX ôcis. m. [ i)/y ] Vermis qui et Conuoluolus dicitur, et Inuoluolus, et Volucra, vt superius visum est. [...].
VOLVPTAS âtis. f. [ h(donh\, h(dupa/qria, filhdi/a ] Est laetitia ab opinione praesentis alicuius boni. [...].
page 1096, image: s1096VOLVPTARIVS a, um. Adi. Quod voluptatem offert, vel cum hominis attributum est, qui voluptatibus deditus est. [...].
page 1097, image: s1097VOLVPTARIE Adu. Idem. Apul. Miles. 3 p. 138 Transactis voluptarie paucis noctibus.
VOLVPTABILIS e. Adi. [ h(du\s2 ] Gratus, voluptuosus. Plaut. Epid. 1, 1, 19 Voluptabilem mihi tuo aduentu attulisti nuntium. Otium Ammian. 31, 2.
VOLVPTIFICVS a, um. Apul. Florid. 2 p. 17 Iouis stella benefica, Veneris Voluptifica.
VOLVPTVARIVS a, um. Idem, quod Voluptarius. Capitol. in Vero c. 2 Fuit voluptuarius et nimis laetus. Veneris voluptuariae filius Mart. Capell. 2.
VOLVPTVÔSVS a, um. Adi. [ h(dusme/nos2 ] Vt, Voluptuarius. [...].
VOLVPTVÔSE Adu. Sidon. Epist. 5, 20 [...].
VOLVPTVOR, vel VOLVPTOR âri. Voluptate fruor. [...].
VOLVP vel VOLVPE [ h(=dos2 ] Delectabile. [...].
VOLVPIA ae. f. Dea, voluptates hominibus afferens August. de Ciu. Dei 4, 8.
VOLVSIVS i. m. [ *ou)olou/sios2 ] Poëta Patauinus, qui Ennium secutus, rerum gestarum Populi Romani annales carmine scripsit. [...].
VOLVTA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): VOLV=TA [VOLÛTA]] ae. f. [ e(/lic ] Ornamentum architectonicum capituli columnarum Ionici ordinis, quod spiralis linea vtcunque designat. [...].
VOLVTABRVM, VOLVTATIM, VOLVTO vid. VOLVO.
VOLVTÂRE is. n. Vas, quo aliquid voluitur ad abluendum: Laudatur Apic. 8, 7 Porcellum in volutari perfundes et inferes. Sed Boletari Humelberg. et Lister. non annotata varietate.
VOM
VOMÂNVS i. m. Fluuius Piceni. Plin. 3, 13. Sil. 8, 438 Statque humectata Vomano Adria.
VOMER [1] eris. m. Vid. VOMO.
VOMICA ae. f. [ a)po/sthma e)/swqen ] Tumor excrescens praeter naturam saniem frequenter emittens, verbo Vlcus. [...].
VOMICVS a, um. Adi. Senec. Controu. 2, 12 p. 194 [...].
VOMICÔSVS a, um. Adi. Cael. Aurel. Acut. 2, 17 Empyici, id est, vomicosi. conf. Veget. 1, 37.
VOMO ui, itum, ere. [ e)me/w, e)cereu/gomai ] Eiicere: proprie de cibis dicitur, et superiore ex parte. [...].
page 1098, image: s1098VOMENS entis. Partic. Praeter superiora, Varro ap. Non. 1, 221 [...].
VOMITO âre. Frequent. [ e)ceme/w ] Colum. 7, 10 Quam quum pecudes biberunt, nausea correptae vomitant, atque expurgantur. Et Suet. Vitell. c. 13.
VOMITANS antis. Partic. Senec. Epist. 18 Hoc multo fortius est, ebrio ac vomitante populo, etc.
VOMITVS [1] a, um. Cael. Aurel. Acut. 3, 20 Egestio vomitorum spumosa. Vid. Barth. Adu. 39, 1.
VOMITVS [2] ûs. m. [ e)/metos2, e)ce/reugma ] Vt, Araneosus vomitus, vid. ARANEA. [...].
VOMITIO ônis. f. Idem. [ e)/mesis2 ] Cic. de Nat. Deor. 2, 126 c. 50 [...].
VOMITIVM i. n. Laudatur Mart. Capella 2 p. 25 Nausea et vomitio laborare. Grotianae editionis haec pagina nihil tale habet.
VOMITOR, ôris. m. [ e)meth\s2 ] Plin. 23, 1 s. 24 Non expedire vomitoribus, sicut neque mustum, neque sapa, neque passum Harduin. legit Vomitionibus. Ieiuni vomitores Senec. Epist. 88 p. 387.
VOMITORIVS a, um. Adi. [ e)metiko\s2 ] Quod vim vomitum faciendi habet. [...].
VOMAX acis. Frequenter vomens. Compar. Sidon. Epist. 8, 3 Anus, qua nihil litigiosius, bibacius, vomacius.
VOMIFICVS a, um. Adi. Vt, Vomificum medicamen Cael. Aurel. Acut. 3, 4. Succus vomificus Apul. de Herb. c. 108.
VOMIFLVVS a, um. Vt, Passio vomiflua Cael. Aurel. Tard. 2, 14.
VOMER [2], vel VOMIS eris. n. [ u(/nnis2 ] Ferrum in aratro quod liras facit et sulcos Plin. 17, 18 [...].
VOP
VOPISCVS i. m. Dicitur Non. 19, 3 [...].
VOR
VORÂNVS i. m. [ *ou)ora=nos2 ] Q. Luctatii furacissimus libertus. Vid. EXCHALCIO.
VORO âre. [ tenqeu/w, katafa/gw ] Cibum non confectum glutire: deinde metaphorice celeriter absumere. [...].
page 1099, image: s1099VORANS antis. Partic. Vt, Vorans Charybdis Propert. 2, 26, 53.
VORÂTVS a, um. Vt, Musca vorata Martial. 5, 18. Viscera vorata et mansa Arnob. 7 p. 249.
VORATVS us. m. Esca, facili sed mansa voratu Strabo Gall. de peponibus.
VORATIO ônis. f. [ te/nqeusis2 ] Catullus ad Portium et Socrationem s. 45 (48) 7 --- Mei sodales Quaerunt in triuio vorationes. Sed melius alii legunt Vocationes, ad conuiuium.
VORÂTOR, ôris. m. Hieron. adu. Iouian. 2, 11 Vorator et potator vini. conf. Tertull. de Ieiun. c. 2. et de Monog. c. 8. Cetus, Prophetae [Ionae ] innocuus vorator Paullin. Nol. Epist. 49, 10.
VORÂGO inis. f. [ ba/raqron ] Barathrum, quod in eam cadentia non emergunt, sed quasi absorbentur. [...].
VORAGINÔSVS a, um. Adi. [ baraqrw/dhs2 ] Voraginibus plenum. [...].
VORAX âcis. Adi. [ li/xnos2, lafu/stios2 ] Plurimum vorans. [...].
VORACITER Adu. Macrob. Saturn. 7, 5 Voraciter inuadere cibum.
VORACITAS âtis. f. Plin. 2, 107 [...].
VORATRÎNA ae. f. Vorago. [...].
VORSVRA vid. Versura, in VERTO.
VORTEX vid. Vertex, in VERTO.
VORTO ere. vid. VERTO.
VOS
VOS vestrûm vel vestri, Pronomen Pluralis Numeri a Tu. [ u(mei=s2 ] Vt, Vos, vos mihi testes estis Plaut. Capt. prol. v. 3. [...].
VOSMET cum enclitica. Plaut. Capt. 3, 5, 18 Ita vosmet aiebatis.
VOSMETIPSI pro Vosipsi. Cic. Acad. 4, 72 [...].
VOT et VOV
VOTIÊNVS i. m. Montanus, Narbonensis Rhetor et Poëta nobilis, a Tiberio relegatus in Baleares Tac. Ann. 4, 42. Senec. Suas. 21 et 28.
VOTVM [1] vid. VOVEO.
VOVEO vôui, vôtum, êre. a)nati/qhmi Gloss. Lat. Gr. eu)/xeqai Id.] Deo aliquid sancte promittere. [...].
page 1100, image: s1100VOTVS a, um. Partic. [ e)peuxqei\s2 ] Cic. de Nat. Deor. 3, 43 c. 17 [...].
VOTVM [2] i. n. [ eu)xh\, eu)xwlh\ ] Promissio facta Deo. [...].
VOTO âre. Frequentat. Onomast. Vet. Voto, [ o(mologe/w. Vid. Iornand. de Regn. Success. in Iulian. Parabata.
VOTÎVVS a, um. Adi. [ eu)kto\s2 ] Quod ex voto dari promittitur. [...].
page 1101, image: s1101VOTÎTVS a, um. Votitum veteres Religione aliqua prohibitum vel interdictum dici voluerunt. Plaut. Asin. 4, 1, 44 Nolo illam habere causam, et votitam dicere Nonius 1, 215.
VOTIFER era, erum. Adi. Votiuus. Stat. Silu. 4, 4, 92 Votiferaque meas suspendit ab arbore vittas.
VOX
VOX vôcis. f. [ fwnh\, au)dh\, o)\y ] Omne quod sonat. [...].
page 1104, image: s1104VOCVLA ae. f. Dimin. [ fwni/dion ] Cic. Att. 1, 23 [...].
VOCÂLIS e. Adi. [ fwnh/ris2, eu)/fwnos2, e)/mfwnos2 ] Quod est sonorum et multae vocis. [...].
VOCALITER Adu. Apul. Met. 1 p. 112, 12 Ianuam vocaliter pulsare incipit. Vid. ibi Prieaeum. Ita sonum ipsum vocaliter exprimunt etiam Latini Tertull. adu. Prax. c. 3.
VOCALITAS âtis. f. eu)fwni/a ] Consonantia, quam Graeci Euphoniam vocant. Quinctil. 1, 5 pr. Sola est quae notari possit velut vocalitas, quae [ eu)fwni/a dicitur.
VOCIFERO [1] ari. [ kra/zw, a)lala/zw ] Vehementius exclamare. [...].
page 1105, image: s1105VOCIFERO [2] âre. Actiuum protulit Cic. (si locus mendo vacat ) Verr. 2, 51 c. 21 [...].
VOCIFERANS antis. Partic. [ kra/zwn ] Virg. Aen. 2, 679 [...].
VOCIFERATIO ônis. f. [ kragmo\s2, a)lalagmo\s2 ] Cic. Verr. 5, 155 c. 60 [...].
VOCIFERÂTVS ûs. m. Idem quod Vociferatio. Plin. 10, 60 Mares quidem cum vociferatu sanguinem etiam ex oculis profundunt.
VOCIFERÂTOR, ôris. m. Tertull. Aduers. Marc. 4, 11 Iohannes vociferator in solitudine.
VOCIFERARIVS i. m. fwnaskhth\s2 Gloss. Gr. Lat. Qui vociferari arte quadam docet.
VOCIFICO âre. Varro R. R. 3, 16, 8 [...].
VOCO âre. [ kale/w, fwne/w ] Clamare, inuitare, appellare. [...].
page 1106, image: s1106VOCANS antis. Partic. Virg. Georg. 3, 393 In nemora alta vocans. Pulchritudo corporis me ad se vocans Petron. c. 32. Zephyris vocantibus Virg. Georg. 3, 322.
VOCÂTVS [1] a, um. Partic. [ keklhme/nos2 ] Vt, Vocatus atque non vocatus audit Orcus Pauperem leuare functum laboribus Hor. Carm. 2, 18, 40. [...].
VOCÂTVS [2] ûs. m. [ klh=sis2 ] Virg. Aen. 12, 95 [...].
VOCATIO ônis. f. Inuitatio ad coenam. [...].
VOCÂTOR, ôris. m. [ klhth\r ] Vocatores dicti sunt, Quibus datum est inuitandi negotium, siue Qui ipsi vocant ad coenas. [...].
VOCATORIVS a, um. Adi. Tertull. de Anima c. 47 Si qua vocatoria. [ klhtiko\n, vocatorium Gloss. Gr. Lat.
VOCATÎVVS a, um. Adi. [ klhtiko\s2 ] Nomen a Grammaticis fictum, a quibus Vocatiuus casus dicitur, quod per eum vocemus. [...].
VOCATÎVE Adu. [ klhtikw=s2 ] apud Gell. 13, 21 (22) Vocatiue dicit. i. Per Vocatiuum.
VOCABILIS e. Adi. Compar. Gell. 13, 19 (20) Sonus vocabilior est visus et amoenior. al. Vocalior.
VOCABVLVM i. n. [ klh=sis2, le/cis2 ] Id quo res singulae nominantur et voeantur, aut voce efferuntur. [...].
page 1107, image: s1107VOCABVLARITER Adu. prosthgorikw=s2 Gloss. Gr. Lat.
VOCÂMEN inis. n. [ fw/nhma ] Idem. Lucret. 2, 656 [...].
VOCVLATIO ônis. f. Accentus vocatur Nigidio, cum scribit, Deinde voculatio quî poterit seruari, si non sciemus in nominibus, vt Valeri, vtrum interrogandi aut vocandi sint? [...].
VOCITO âre. Frequentat. [ kalri/skw, kiklh/skw ] Plaut. Capt. 5, 3, 7 [...].
VOCITÂTVS a, um. Liu. 4, 61 Seruius Romanus vocitatus. Lipara antea Melogonis vocitata Plin. 3, 9.
VP
VPILIO ônis. m. [ poimh\n ] Positum est a Virgilio, pro Opilione, causa metri Ecl. 10, 19 Venit et vpilio, tardi venere bubulci. Vid. OPILIO.
VPVPA ae. f. [ e)/poy ] Auis, cristis a capite exeuntibus galeata, in fimo semper degens. [...].
VRA
VRA ae. f. [ ou)ra\ ] Cauda. Hinc Vra Scorpii, herba Apul. de Herb. c. 49.
VRAEVS a, um. Adi. [ ou)rai=os2 ] Caudatus. Vt, Vraea cybia, i. e. Pelamides, genus thunni Plin. 32, 11.
VRANIA, ae. vel VRANIE es. f. [ *ou)rani/a ] Vna ex Musis, ad verbum Caelestis. [...].
VRANOSCOPOS i. m. [ ou)ranosko/pos2 ] Piscis qui et Callionymus dicitur. Plin. 32, 7 s. 24 Idem piscis et vranoscopos vocatur ab oculo quem in capite habet. Add. Ibid. c. 11 s. 53.
VRANVS i. m. [ *ou)rano\s2 ] Pater Saturni: alio nomine Caelum vel Caelus, cui Saturnus filius amputauit virilia. Vid. Lactant. 1, 11 et 22.
VRB
VRBANATIM, VRBANE, VRBANITAS, VRBANVS vid. VRBS.
VRBÎNA ae. f. Teli genus. Plaut. Bacch. 4, 8, 46 [...].
VRBÎNVM i. n. [ *ou)rbi=non ] Italiae oppidum in Vmbria; a quo
VRBINÂTES um. m. Incolae. Plin. 3, 14.
VRBO, VRBVM vid. VRVVM.
VRBS vrbis. f. [ po/lis2, a)/stu ] Oppidum muro cinctum. [...].
page 1108, image: s1108VRBICVLA ae. f. Dimin. [ poli/xnh ] Parua vrbs. Onomast. Vet. Vrbicula, [ poli/xnion.
VRBICVS a, um. Adi. [ a)stuko\s2 ] Quod ad vrbem pertinet. [...].
VRBICARIVS a, um. Adi. Idem. Fulgent. Mythol. 2, 17 [...].
VRBÂNVS a, um. Adi. [ a)stuko\s2, a)stiko\s2 ] Qui in vrbe habitat: cui Rusticus opponitur: et quidquid in vrbe consuetum et sollemne est. [...].
page 1109, image: s1109VRBANICVS a, um. Adi. Vt, Vrbanici milites Paullus in l. Qui mittuntur. [...].
VRBANITAS âtis. f. [ a)strio/ths2, a)strismo\s2, xwrientismo\s2 ] Qua significari video (inquit Fabius 6, 3, 17) sermonem prae se ferentem in verbis, et sono, et vsu, proprium quendam gustum vrbis, et sumtam ex conuersatione doctorum tacitam eruditionem; denique cui contraria sit rusticitas. [...].
VRBÂNE Adu. [ a)stri/ws2, a)stikw=s2 ] Facete. Cic. de Finib. 1, 39 c. 11 [...].
page 1110, image: s1110VRBANOR ari. politeu/omai Gloss. Gr. Lat.
VRBANÂTIM Adu. a)stri/ws2 Onomast. Vet.] Modeste et eleganter. Pomponius Alconibus, Ego rusticatim tangam, vrbanatim nescio. h. e, More eorum, qui vrbes habitant Nonius 2, 747.
VRBICAPVS i. m. [ poliorxhth\s2 ] Plaut. Milit. 4, 2, 64 Vrbicape, occisor regum.
VRBICREMVS a, um. Adi. Vrbes cremans. Vt, Nubibus vrbicremis se subducere Prudent. Hamartig. v. 727.
VRC
VRCEVS i. m. Vas, quo aqua in vrnam vel ahenum infunditur, auctore Paullo Iureconsulto in l. Cum de lanionis §. Asinam D. de fund. instruct. [...].
VRCEOLVS i. m. Dimin. [ a)kratofo/ron ] Columel. 12, 16 [...].
VRCEOLÂRIS e. Adi. Plin. 22, 17 s. 20 [...].
VRCEÂTIM Adu. Plenis vrceis, Petron. Fragm. Tragur. p. 16 (c. 44) Vrceatim pluebat.
VRE
VRÊDO inis. f. [ kauqmo\s2 ] Morbus herbarum, fruticum, arborumque, qui in vitibus etiam carbunculus dicitur, et in caeteris rubigo, pisa, plantas, arboresque adurens. [...].
VRENA ae. f. Piscis. Plin. 32, 11. al. Veneria.
VRETÊRES um. m. pl. ou)rhth=res2 ] A renibus singulae Venae colore albae, ad vesicam feruntur, ou)rhth=ras2 Graeci vocant, quod per eas inde descendentem vrinam in vesicam destillare concipiunt Cels. 4, 1.
VRG
VRGEO vrsi, vrsum, êre. [ e)pri/gw, katepri/gw ] Cogere, premere, impellere. [...].
page 1111, image: s1111VRGENS entis. Partic. [ e)pei/gwn ] Cic. Tusc. 3, 61 c. 25 [...].
VRGENTER Adu. Cyprian. Epist. 30, 1.
VRI
VRI ôrum. m. [ bouba/lai ] Qui et Bubali dicuntur a nonnullis, hoc est houes siluestres. [...].
VRÎCA ae. f. [ ka/mph ] Eadem quae eruca. [...].
VRIGA vid. PERORIGA.
VRÎGO inis. f. [ kauqmo\s2 ] Pro Vredine, quae ex caustica vi medicamenti alicui parti admoti prouenit. [...].
VRÎNA ae. f. [ ou)/ros2, ou)/ron ] a Graeco [ ou)re/w, meio. [...].
page 1112, image: s1112VRINÂLIS e. Adi. Vt, Vrinalia medicamenta Cael. Aurel. Tard. 5, 1, 25. add. ib. 1, 4, 117. Fistula vrinalis Veget. Veter. 3, 15. Virtutes vrinales Idem 2, 13, 188.
VRÎNO, âre. vel VRINOR âri. Dep. In aquam mergi, et natando emergere. [...].
VRINÂTOR, ôris. m. kolumbhth\s2 Gloss. Lat. Gr.] Qui sub aqua natat. [...].
VRINVM i. n. [ u(phne/mion ] Ouum quod sit, explicat Plin. 10, 58 s. 79 [...].
VRIO ônis. m. Genus ludi. Sarisb. 1, 5 Tessera, calculus, tabula, vrio, vel Dardana pugna.
VRIVS [ *ou)/rios2 ] Secundum notat, venti epitheton: sed etiam Iovis, de quo Salmas. [...].
VRN
VRNA ae. f. [ ka/lph, sta/mnos2 ] Vas aquarium. [...].
VRNÂLIS e. Adi. [ sta/mnios2 ] Quod vrnam capit. [...].
VRNARIVM i. n. [ stamnei/on ] Mensa quadrata, super qua vrnae aqua plenae in culina reponebantur. [...].
page 1113, image: s1113VRNVLA ae. f. Dimin. [ stamna/rion ] Parua vrna. [...].
VRNIGER era, erum. Virg. de Signis caelest. v. 12 Et qui portat aquam puer vrniger.
VRO
VRO ussi, ustum, ere. [ fle/gw, kai/w, ai)/qw ] Cremare, calore nimio consumere, incendere. [...].
VRITO âre. Frequentat. [ ai)qa/lw ] Plaut. Mostel. 3, 1, 81 Calidum hoc est: etsi procul abest, vritat male. al. Vrit.
VRENS entis. Partic. [ kai/wn ] Vt, Caminus vrens ramos Hor. Serm. 1, 5, 81. [...].
VRENDVS a, um. Partic. [ kauste/os2 ] Vt, Filix vrenda Hor. Serm. 1, 3, 38.
VSTVS a, um. Partic. [ kekaume/nos2 ] Plin. 10, 70 [...].
VSTA ae. f. Coloris facticii species Vitruu. 7, 11 Vsta satis habet vtilitatis in operibus. Vid. Plin. 35, 6.
VSTIO ônis. f. [ kau=sis2, e)/mprhsis2 ] Cato 38 [...].
VSTÎVVS a, um. Vim vrendi habens. Macer. 2, 8 Vstiuas mire iuuat epiphoras oculorum.
VSTILÂGO inis. f. Vt, Vstilago rustica Apul. de Herb. c. 63 et 109.
VSTOR, ôris. m. [ kauth\r ] Qui corpora in bustis cremat. [...].
VSTVLO âre. [ kauthria/zw ] Significat paullatim Vrere. Pacuuius, Candenti ferro crines vstulare.
VSTVLÂTVS a, um. Partic. Vt, Pali vstulati Vitruu. 5, 12.
VSTVLANDVS a, um. Partic. [ kauthriaste/os2 ] Catul. in Annales Volusii s. 34, 8 Scripta tardipedi deo daturam Infelicibus vstulanda lignis.
VSTVLATIO ônis. f. Gloss. Cyrilli, Vstulatio, [ a)po/kauma.
VSTRICVLA ae. f. Vstriculae, Tertull. de Pallio 4 sunt Mulieres, quae suburendis crinibus operam collocabant. Salmasius legit Histriculae. vid. eius Not. p. 284. et Casaub. in Suet. p. 144.
VSTRÎNA ae. f. Locus, in quo metalla candescunt vt laborentur. [...].
page 1114, image: s1114VSTRÎNVM i. n. Idem. Vet. Lap. HVIC MONVMENTO VSTRINVM APPLICARI NON LICET.
VROPYGIVM, et OROPYGIVM i. n. [ ou)ropu/gion ] Est angusta et vltima spinae pars, siue (vt Iulius Pollux inquit) spondylii finis podici imminentis, quasi terminus pygae, siue finis vertebrae. [...].
VRP et VRR
VRPIX, vel VRPEX icis. m. [ a(/rpac ] Instrumentum rusticum. Cato 10 Vrpicem vnum, crates stercorarias quatuor villicum habere oportet.
VRRVNCVM i. n. Vnicus auctor nominis Varro de R. R. 1, 48 [...].
VRS
VRSVS i. m. [ a)/rktos2 ] Animal ferum. [...].
VRSVLVS i. m. Dimin.
VRSA ae. f. Plin. 10, 63 [...].
VRSÎNVS a, um. Adi. [ a)/rkteios2 ] Quod vrsorum est, vt, Vrsinus sanguis Columel. de Arboribus 15. Et Plin. 8, 36 Quoniam potum in vrsinam rabiem agat. Sebum Pallad. 1, 35.
VRT
VRTÎCA ae. f. [ a)kalh/fh ] Genus herbae notissimum ab vrendo dictum: quod eius folia tacta acerrime vrant. [...].
VRV
VRVCA ae. f. Iuuenal. 6, 276 sec. Scholiast. qui dicit esse illud, quod in faba nascitur, sicut gurgulio. al. curruca, v. v. Conf. VRICA.
VRVS vid. VRI.
VRVVM, vel VRBVM i. n. Aratri curuatura. [...].
VS et VSP
VS IP. Vespasianus Imperator.
VSIA ae. f. [ ou)si/a ] Latine Essentia, siue substantia dicitur. Vlpianus vtitur in l. In venditionibus. D. de contrah. emt.
VSIO, VSITATVS, VSITOR vid. VTOR.
VSPIAM [ e)niaxou= ] Adu. in loco. Ter. Adel. 1, 1, 3 [...].
VSQ
VSQVAM [ e)niaxh= ] Adu. in vllo loco. Cic. Verr. 4, 25 [...].
page 1115, image: s1115VSQVE [ e(/ws2, a)/xri, a)/xris2, me/xri ] Continuationem aliquam loci et temporis significat, et non temere sine alia vel loci vel temporis definitione inuenitur. [...].
page 1116, image: s1116VSQVEQVAQVE Adu. [ pa/tnh, pa/ntas2 ] Vbique, in vnoquoque loco: quo firmantur, quae de notione illa generali particulae vsque dicta sunt. [...].
VSQVEQVO Adu. [ a)xri/pou ] Quousque, Donec vel quoad. [...].
VST
VSTÎCA [ *ou)sti=ka ] Mons in Sabinis, cuius meminit Hor. Carm. 1, 17, 11 [...].
VSTIO, VSTRINA, VSTVLO, VSTVS vid. VRO.
VSV et VT
VSVALIS, VSVARIVS, VSVCAPIO, VSVRA, VSVRPO, VSVS, VSVSFRVCTVS vid. VTOR, eris.
VT, vel VTI quod propter composita seorsim tractamus, [ i(/na, w(s2, w(/ste, o(/pws2 ] Coniunctio quam finalem dixeris, vel enim finem, i. exitum rei significat, vt Cic. Fam. 1, 9 [...].
page 1119, image: s1119VTCVNQVE Adu. [ o(pwsou=n, o(/pws2, dh/pote ] i. Quomodocunque, Quandocunque, Vbicunque. [...].
VTLIBET eodem sensu affertur ex Horat. Epist. 1, 7, 19 Vtlibet, haec porcis hodie comedenda relinques. Sed sunt aperte duae partes, Vt libet, sc. facere potes.
page 1120, image: s1120VTENSILE [1] vid. VTOR.
VTER [1] Considerabimus primo nomen Adiect. Vter cum deriuatis: deinde Vter s. Vterus: denique Vter, s. Vtris.
VTER [2] tra, trum. [ po/teros2, o(po/teros2 ] Quis vnus ex duobus: poniturque interrogatiue, et aliquando infinite. [...].
VTERCVNQVE vtracunque, vtrumcunque. [...].
VTERLIBET vtralibet, vtrumlibet. [...].
VTERNAM [ o(po/teros2 a)\n ] Hor. Serm. 2, 2, 107 [...].
VTERQVE vtraque, vtrumque. [...].
VTRAQVE an VTRASQVE (fluctuat enim lectio) Non. 2, 882 [...].
VTERVIS vtrauis, vtrumuis. [...].
VTRINQVE Adu. [ e(kate/rwqen ] Ab vtroque latere. [...].
page 1121, image: s1121VTRINQVESECVS pro Vndique, ex omni parte. Lucret. 4, 937 Quare vtrinquesecus quum corpus vapulet, etc. Vid. Solin. c. 65 (52) Cato R. R. c. 21.
VTRO Adu. [ o(pote/rwse ] Versus quam partem. Plin. 18, 19 Id demum recte subactum erit, vbi non intelligitur vtro vomer ierit. add. Ouid. Met. 5, 166.
VTROBI vid. paullo post VTRVBI.
VTROBÎDEM Adu. Plaut. Truc. 1, 2, 50 Vtrosque percognoui vtrobidem.
VTROBÎQVE Adu. [ e(kate/rws2, e(kate/rwqi ] Idem quod Vtrinque. [...].
VTROLIBET Quinctil. 1, 11, 9 Vtrolibet inclinata ceruix. i. in alterutram partem.
VTRÔQVE Adu. [ e(kate/rwse ] Ad vtrumque locum. [...].
VTRVBI siue (vt alii legunt) VTROBI. [...].
VTRVM [ po/tera, po/teron ] Ex Adiectiuo Neutro Aduerbium, idem quod Num significans, et sequentem fere semper habet Particulam An. Cic. Acad. 4, 95 c. 29 [...].
VTRVMNAM Adu. Idem. Liu. 37, 17 extr. Rhodios cum percunctatus esset, vtrumnam Pataris vniuersa classis in portu stare posset.
VTER [3], eri. vel VTERVS i. m. [ mh/tra, delfu\s2, nhdu\s2 ] Qui continet, et tanquam vter s. follis est ad soetum continendum, proprie enim de mulieribus et reliquis huius sexus dicitur. [...].
VTERCVLVS [1], siue VTRICVLVS i. m. Dimin. [ a)ski/dion ] Vtriculus porcelli Apic. 8, 7 [...].
page 1122, image: s1122VTERÎNVS a, um. Adi. [ o(moga/strios2 ] Qui ex eodem vtero prodiit. Institut. l. 3 titulo De bon. possess. Frater, sororue, consanguinei vel vterini. Add. Isid. 9, 6. it. l. vlt. C. de legit. hered.
VTER [4] tris. m. [ a)sko\s2, a)/skwma ] Pellis, qua vinum aut oleum deferri solet. [...].
VTERCVLVS [2] i. m. Dimin. Apul. Miles. 1 Sanguinis eruptionem vterculo admoto excipit diligenter, vt nulla stilla compararet vsquam.
VTRARIVS i. m. Vtrarios videtur vocare Liu. 44, 33 Qui vtribus aquam ferunt; Postremo sequi se vtrarios ad mare, quod minus trecentos passus aberat, iussit.
VTRICVLARIVS i. m. [ a)skwdo\s2 ] Qui inflat aptam et illigatam vtri fistulam. [...].
VTRICIDA ae. m. Qui vtres caedit, fictum ab Apul. Met. 3.
VTERCVNQVE, VTERLIBET, VTERNAM, VTERQVE, VTERVIS vid. VTER, Adi.
VTERVS vid. VTER, eri.
VTI
VTI [ w(s2, w(/sper ] Particula idem significat quod Vt. Plaut. Amph. 1, 1, 59 [...].
VTICA ae. f. [ *)itu/kh ] Africae minoris vrbs in littore Carthaginiensi et magnitudine et auctoritate secunda post Carthaginem, quae illa excisa vt metropolis erat, et receptaculum Romanorum ad res in Libya gerendas. [...].
VTICENSIS e. Adi. Vt, Ager Vticensis Liu. 27, 5.
VTILIS, VTILITAS, VTILITER, vid. VTOR.
VTINAM [ ri)/qe, o)/felon, w)/|feles2 ] Adu. optantis. Cic. Fam. 14, 4 [...].
VTIQVE Adu. affirmandi. [ a)/ra, dh/pou, dh/pouqen, pa/ntws2 ] Certe, omnino. Cic. Att. 5, 9 [...].
VTO
VTOR vsus sum, vti. [ xra/omai ] Adhibere ad finem quemcunque: latissime patet, ac de omnibus rebus dicitur: Cic. Diu. in Caec. 21 [...].
page 1124, image: s1124VTENS entis. Partic. [ xrw/menos2 ] Vt, Cic. in Topic. 69 c. 18 [...].
VTENDVS a, um. Adi. [ xrhste/os2 ] Ter. Heaut. 1, 1, 81 [...].
VSVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): VSV=RVS [USÛRUS]] a, um. Partic. [ xrhso/menos2 ] Vt, Male vsuris donis Ouid. Met. 11, 103.
VSVS ûs. m. [ xrh=sis2, xrri/a ] Vtendi actus vel habitus, exercitium, vtilitas, necessitas etiam, etc. [...].
page 1125, image: s1125VSIO ônis. f. Antiquis idem quod Vsus. Varro [ tafh=| *meni/ppou, Diogenem literas scisse, dum vsioni quod satis esset. [...].
VSVÂLIS e. eu)/xrhstos2 Gloss. Lat. Gr.] Adi. ab Vsu; Quod vsui nostro seruit. [...].
VSVARIVS [1] a, um. Idem. Gell. 4, 1 [...].
VSVARIVS [2] i. m. Qui nudum vsum alicuius rei habet, non etiam fructum, nec proprietatem. [...].
page 1126, image: s1126VSVSFRVCTVS ûs. m. [ e)pikarpi/a, e)kka/rpwsis2 ] Dicitur, quum res aliqua non nostra est, sed perinde ex ea fructum atque vtilitatem capimus, ac si nostra esset, definiturque ab Vlpiano l. 1 [...].
VSVFRVCTVARIVS i. m. Qui vsumfructum ex aliqua re capit l. 3 [...].
VSVCAPIO [1] cêpi, captum, ere. Verbum Iureconsultorum, quo indicatur modus acquirendi aliquid per ipsam possessionem et vsum. [...].
VSVCAPTVS a, um. Hereditas Cic. Att. 1, 5 Tanquam auaritiae venundati et vsucapti Ammian. 30, 1.
VSVCAPIO [2] ônis. f. Dicitur Acquisitio, siue (vt definit Modestinus in l. 3 D. vsucapionibus) Adiectio dominii per continuationem possessionis temporis lege definiti, vtputa triginta aut quadraginta annorum, si res immobilis quam possidemus: item trium annorum, si res mobilis sit. [...].
page 1127, image: s1127VSVFACIO ere. Idem quod vsucapio, in ioco. Plaut. Amph. 1, 1, 219 Pugnis vsufecisti tuum.
VSVPERDO ere. Plaut. Amph. 2, 2, 215 Cauesis ne tu te vsuperduis, lasciuia comica: cuique sensum satis contextum orationis aperit.
VSITOR âri. [ diatelwxrw/mai ] Frequ. ab Vtor. Gell. 17, 1 Tametsi aliquoties verbo ipso alio quoque modo vsitati sunt.
VSITÂTVS a, um. Adi. [ nenomisme/nos2 ] Quod in vsu est. [...].
VSITÂTE Adu. [ nenomisme/nws2 ] Cic. de Finib. 4, 72 c. 26 [...].
VSVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): VSV=RA [USÛRA]] ae. f. [ xrh=sis2 ] Vsus. Cic. Tusc. 1, 77 c. 31 [...].
page 1128, image: s1128VSVRVLA ae. f. topari/dion Gloss. Lat. Gr.
VSVRARIVS a, um. Ex quo capitur vsus. Plaut. Amphit. Arg. v. 3 [...].
VSVRPO âre. [ a)nte/xomai, i)diopoiou=mai, e)pigra/fomai ] In frequenti vsu habere, siue vti. [...].
page 1129, image: s1129VSVRPANS antis. Part. Domitiano ex paterna fortuna tantam licentiam vsurpante. [...].
VSVRPÂTVS a, um. Partic. Cic. Verr. 5, 125 [...].
VSVRPATIO ônis. f. Frequens vsus. Cic. de Clar. Orat. 250 c. 71 [...].
VSVRPÂTOR, ôris. m. sfeteristh\s2 Gloss. Lat. Gr.] Iniustus possessor. Ammian. 26, 7 Vsurpator indebitae potestatis. conf. Ambros. Off. 1, 1. et Epist. 27 ad Valentin. II.
VSVRPÂTRIX îcis. f. Saluian. de Gubern. Dei 4 p. 133 Vsurpatrix innocentiae arrogantia.
VSVRPATORIVS a, um. Impp. l. 8 Cod. de Excusat. Mun. Si quis vsurpatoria temeritate amplius aliquid fuerit conatus exigere.
VSVRPATIVE [ a)ku/rws2 ] Per abusum. [...].
VSVRPABILIS e. Vt, Vsurpabilis futurus Tertull. adu. Marc. 2, 6.
VTENSILE [2] is. n. Quod est ad vsus nostros aptum vel necessarium. [...].
VTENSILITAS âtis. f. Vt, Ferri et aeris vtensilitas Tertull. de Habit. mulier. c. 5.
VTILIS e. Adi. [ xrh/simos2, o)nh/simos2, w)fe/limos2, su/mforos2, eu)/xrhstos2 ] Quo vti possumus. [...].
VTIBILIS e. [ xrhsto\s2 ] Idem. Plaut. Men. 5, 6, 23 [...].
VTILITAS âtis. f. [ w)fe/lria ] Qualitas rei, quam vtilem vocamus. [...].
page 1130, image: s1130VTILITER Adu. [ lusitelw=s2 ] Commode. Cic. Acad. 4, 135 [...].
VTP
VTPOTE kaqa/per Gloss. Lat. Gr.] Adu. confirmantis; i. Quoniam, quandoquidem, nempe. [...].
VTPVTA vid. PVTO, âre.
VTR
VTRICVLARIVS, VTRICVLVS vid. VTER, vtris.
VTRINQVE, VTRO, VTROBI, VTROBIQVE, VTROQVE, VTRVBI, VTRVM vid. VTER, Adi.
VTVT vid. VT.
VVA
VVA ae. f. [ stafulh\ ] Fructus vitis: dicta ab Vuore Varro L. L. 4, 21 [...].
page 1131, image: s1131VVIFER era, erum. Adi. [ stafulofo/ros2 ] Vuas producens: vt, Glebae vuiferae Sil. 7, 263. Massicus vuifer Stat. Silu. 4, 3, 64.
VVE
VVEO êre. Madefacere. Hinc,
VVENS entis. Partic. Vt, Vuentibus oculis Petron. 115. Et Sil. 7, 651 Vuenti ferrum admouit tepefacta palato. Vid. Drakenb. ad Sil. 3, 522. Caelum Auien. Arat. v 457.
VVIDVS a, um. Adi. [ diero\s2 ] Humidum significat. [...].
VVIDVLVS a, um. Dimin. Catull. 65, 63 [...].
VVESCO ere. Vuidum fieri. Vuescet pluuiis tellus Auien. Arat. v. 254. Vid. SERESCO.
VVOR, ôris. m. Vsus est Varro de L. L. 4, 21 p. 27, 17 Vuae ab vuore.
VVL
VVLCÂNVS s. vt semper boni libri Virgilii et aliorum Poëtarum, VOLCANVS. [...].
VVLCANIVS a, um. Adi. [ *(hfai/steios2 ] Virg. Aen. 10, 408 [...].
VVLCANÂLIS e. Adi. Vt, Flamen Volcanalis Varro de L. L. 4, 15 p. 23, 4.
page 1132, image: s1132VVLCANALIA um. n. pl. *(hfai/steia ] Festa Vulcano dedicata. [...].
VVLGA ae. f. Capacitas, vel sinus cum laxitate. [...].
VVLGÂGO inis. f. Herba, Asarum dicta Macer 2, 24.
VVLGVS i. m. et n. Plurali caret, sec. Charis. lib. 1. [...].
VVLGO [1] [ pandhmei\ ] Aduerbialiter positum, significat Passim, Cateruatim, vt ait Seruius. [...].
VVLGÂRIS e. Adi. Quod fit, el est vulgo, facile inuenitur, vile ac commune. [...].
page 1133, image: s1133VVLGARIVS a, um. Adi. Gell. 12, 10 [...].
VVLGARITAS âtis. f. Arnob. aduers. Gent. 3 p. 123 Palem, sed non feminam illam, quam vulgaritas accipit, sed masculini nescio quem generis ministrum Iouis. Popularis vulgaritas Idem ib.
VVLGARITER Adu. [ pa/ndhmon ] Idem quod Vulgo. [...].
VVLGO [2] âre. [ fhmi/zw, diafhmi/zw ] In vulgus emittere, vt publicare. [...].
VVLGANS antis. Partic. Tac. Ann. 4, 58, 2 Properum finem vitae coniectantes vulgantesque. Talia vulgantes Idem 13, 7, 1.
VVLGATVS a, um. Partic. [ diafhmisqei\s2 ] Vt, Vulgati pastoris Amores Ouid. Met. 4, 276. [...].
VVLGÂTE Adu. Compar. Ammian. 15, 3 Haec augente vulgatius fama. add. Id. 31, 3.
VVLGÂTVS ûs. m. Sidon. 8, 1 Sufficere suspicabamur, si quid superiore vulgatu protulissemus.
VVLGATVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): VVLGATV=RVS [VULGATÛRUS]] a, um. Partic. [ fhmi/swn ] Vt, Litera vulgatura nefas Claud. in Cons. Stilich. 2, 1, 296.
VVLGÂTOR, ôris. m. [ fhmisth\s2 ] Vt, Taciti vulgator Ouid. Amor. 3, 7, 51.
VVLGIVAGVS a, um. Adi. [ ei)kaiopla/nhs2 ] Huc illuc vagus, Vulgo enim passim est. [...].
VVLNVS eris. n. [ trau=ma, w)teilh\ ] Est hians patensque apertura corporis, ictu aliquo inflicta. [...].
page 1135, image: s1135VVLNVSCVLVM i. n. Dimin. Vlpian. in l. 1 de aedilit. edict. Vulnusculum modicum. Vulnusculo mederi, quod acu punctum est Hieron. Epist. 89 ad Augustin. c. 4.
VVLNERO âre. [ titrw/skw ] Vulnus infligere. [...].
VVLNERANS antis. Partic. Sagitta vulnerans est lingua eorum Vulg. Ierem. 9, 7. Illum vulnerantes eiecerunt Idem Luc. 20, 12.
VVLNERÂTVS a, um. Vt, Vulneratus humerum Plin. 7, 28 [...].
VVLNERATIO ônis. f. [ trw=sis2, ou)/thsis2 ] Cic. in Pison. 47 c. 20 [...].
VVLNERARIVS [1] i. m. Qui vulnera sanat et curat. Plin. 29, 1 s. 6 Ob id publice vulnerarium eum tradunt fuisse vocatum, mireque gratum aduentum eius initio, de Archagato.
VVLNERARIVS [2] a, um. Adi. [ traumatiko\s2 ] Quod ad vulnus pertinet. Plin. 23, 4 Vulnerariis emplastris vtile.
VVLNERABILIS e. Adi. Vulnerans. Cael. Aurel. Acut. 3, 17 Materia acerrima et vulnerabilis.
VVLNIFER era, erum. Idem. Prudent. Psychom. v. 173. --- Vulniferos gradiens intacta per imbres. Cristatum vulniferumque caput Corn. Gallus 5, 98.
VVLNIFICVS a, um. Adi. [ traumatopoio\s2 ] Quod vulnus infert. [...].
VVLNIFICO âre. Fortunat. Carm. 8 (9).
VVLPES, et VOLPES is. f. [ a)lw/phc ] Animal solertia dirum, vt vocat Plin. 8, 28 s. 42. [...].
VVLPECVLA ae. f. Dimin. [ a)lwpeka/rion ] Hor. Epist. 1, 7, 29 [...].
VVLPÎNVS a, um. Adi. [ a)lwpe/kinos2 ] Quod ad vulpem pertinet. [...].
page 1136, image: s1136VVLPINÂRIS e. Vt, Amasio vulpinaris, i. fraudulentus. Apul. Met. 3 p. 139.
VVLPÎNOR âri. [ a)lwpeki/zw ] Mendaciis ac fraudibus vera peruertere, siue effugere. [...].
VVLPIO ônis. m. Homo vulpina indole praeditus. [...].
VVLSELLA, VVLSINII vid. VOLSELLA, VOLSINII.
VVLSVRA, VVLSVS, vid. VELLO.
VVLTVR, uris. et VVLTVRIS, is. et VVLTVRIVS, s. VOLTVRIVS i. m. [ gu\y, ai)gupio\s2 ] Auis rapax, carniuora. [...].
VVLTVRÎNVS a, um. Adi. [ gupino\s2 ] Quod est vulturis. Plin. 30, 4 Vulturinus sanguis. Sic 29, 6 Vulturinum fel. Et 10, 3 Vulturina species. Collum Martial. 9, 28.
VVLTVRNVS, et VOLTVRNVS i. m. *eu)rono/tos2, eu)=ros2 Gloss. Lat. Gr.] Ventus ab Oriente hiberno spirans, Eum plerique Graeci misto nomine, quod inter Notum et Eurum sit, *eu)rono/ton appellant. [...].
VOLTVRNÂLIS e. Adi. Vt, Flamen volturnalis Varro de L. L. 6, 3. Volturnalia Volturno Deo sua sacra faciebant. Festus.
VVLTVS, s. VOLTVS ûs. m. pro/swpon, ri)=dos2 o)/yews2 Gloss. Lat. Gr.] Vid. mox Cic. de Legg. 1 c. 9. [...].
page 1138, image: s1138VVLTICVLVS i. m. Dimin. quo vsus est Cic. Att. 14, 20 Non te Bruti nostri vulticulus ab ista oratione deterret? i. Seueritas. Vid. VVLTVS n. 4.
VVLTVÔSVS a, um. Adi. [ proswpw/dhs2 ] Cum vehementi vultus gestu et mutatione coniunctus. [...].
VVLTIVOLVS i. m. Sarib. 1, 12 Vultiuoli sunt, qui ad affectus hominum immutandos, in molliori materia eorum, quos peruertere nituntur, effigies exprimunt.
VVLVA, s. VOLVA ae. f. [ mh/tra ] Dicitur in animalibus, quod proprio magis nomine Vterus in mulieribus. [...].
page 1139/1140, image: s1139VVLVVLA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): VVLVV=LA [VULVÛLA]] ae. f. Farciminis genus Apic. 2, 3. add. 7, 1.
VX
VXOR, ôris. f. [ gunh\, gameth\ ] Quae viro ad vitae et generandi societatem coniuncta est. [...].
VXORCVLA ae. f. Dimin. [ gameti/dion ] Plaut. Cas. 4, 4, 19 Eia vxorcula. add. Id. ib. 5, 2, 32. Varro ap. Non. 2, 110. Vid. Apul. Met. 9 post pr.
VXORCVLO âre. Plaut. in Sitelitergo apud Varron. de L. L. 6, 3 p. 76, 19 [...].
VXORIVS a, um. Adi. [ gametiko\s2 ] Quod est vxoris, vel quod ad vxorem pertinet. [...].
VXORIÔSVS a, um. Vxorius, amans vxoris. Gloss. Lat. Gr. Vxoriosus, [ o( th\n i)di/an gunai=ka filw=n.
page 1140, image: s1140X.
Litera X.
X Quidquid C et S formauit, exsibilat Mart. Capella 3 p. 58. [...].
XAN
XANTHIPPE es. f. [ *canqi/pph ] Vxor Socratis philosophi. morosa admodum fuisse fertur et iurgiosa: irarumque et molestiarum muliebrium per diem, perque noctem scatebat, et reliqua. Gell. 1, 17.
XANTHIPPVS i. m. [ *ca/nqippos2 ] Lacedaemoniorum dux, arcessitus a Carthaginiensibus contra Luctatium consulem pugnauit. M. Attilius ex insidiis captus est duce hoc Cic. Off. 3, 99 c. 26.
XANTHIVM i. n. Herba e lapparum genere, qua rufantur capilli. Vid. Plin. 24, 19. Diosc. 4, 133.
XANTHO ûs. f. [ *canqw\ ] Vna ex Nymphis, Oceani et Tethyos filia Virg. Georg. 4, 336.
XANTHOS i. m. [ canqo\s2 ] Gemma e fuluo candicans Plin. 37, 10. Alii legunt Xanthenes.
XANTHVS i. m. [ *canqo\s2 ] Latine Flauus dicitur, quo nomine dictus fluuius Troianus, qui et Scamander dicitur. [...].
XE
XENIADES is. m. Corinthius, qui cum emere vellet Diogenem Cynicum, et quid is artificii nouisset, percontatus esset, Noui, inquit Diogenes, hominibus liberis imperare. [...].
XENIVM i. n. [ ce/nion ] dici potest Munus hospitale, munus ab hospite seu amico missum. [...].
page 1141, image: s1141XENIOLVM i. n. Dimin. Apul. Met. 2 p. 119, 24 [...].
XENIVS a, um. Adi. Xenias balneas apud Ciceronem quidam legunt, sic ab hospitibus, qui ibidem recipiebantur, id est, hospitales cognominatas. [...].
XENOCRATES is. m. [ *cenokra/ths2 ] Auditor Platonis, et Polemonis praeceptor, qui in Academia Speusippo successit. [...].
XENODOCHIVM, vel XENODOCHEVM, i. n. Item, XENON ônis. m. [ cenodoxri=on, vel [ cenw\n ] Leg. 33 §. 7 et Leg. 35. [...].
XENODOCHVS i. m. [ cenodo/xos2 ] Qui aduenas inopes et debiles hospitio excipit. Leg. 33 §. 7. et Leg. 49 §. 3 Cod. de Episc. et Cler.
XENODÔRVS i. m. [ *ceno/dwros2 ] Statuarius. Plin. 34, 7.
XENOPAROCHVS i. m. Qui hospitibus res ad victum necessarias praebet. Dig. 50, 4. leg. 18 §. 10.
XENOPHANES is. m. [ *cenofa/nhs2 ] Philosophus Colophonius Archelai auditor, scripsit elegias et iambos contra Hesiodum et Homerum, quae de diis dixere improbando. [...].
XENOPHANTVS i. m. de quo Senec. de Ira 2, 2 extr. [...].
XENOPHILVS i. m. [ *ceno/filos2 ] Musicus, patria Chalcidensis, Pythagoricus, biennio minor quam Gorgias, qui CVII vixit annis, sed felicitate non inferior, siquidem, vt Aristoxenus ait, omnis incommodi humani expers in summo perfectissimae doctrinae splendore exstinctus est. [...].
XENOPHON ontis. m. [ *cenofw\n ] Grylli filius, Atheniensis, Socratis discipulus, ob eloquentiam Musa Attica vocatus: equorum venationis, et rei familiaris in primis studiosus, vt ex eius libris deprehendi potest. [...].
XENOPHONTIVS quod in penultima etiam E vel EI habet, a, um. Adi. [ *cenofo/nteios2 ] Cic. Fam. 5, 12 [...].
XERAMPELINVS a, um. Vt, Xerampelinae vestes, dictae, a colore foliorum vitis aridorum, qui secundum Vet. Schol. medius est inter coccum et muricem. [...].
XERANTICVS a, um. Adi. [ chrantiko\s2 ] quod vim siccandi habet. Macer. 1, 88, 3 Xerantica decoctio.
XEROCOLLYRIVM i. n. [ chrokollu/rion ] Collyrium ex aridis compositum Marcell. Emp. c. 8.
XEROLIBYA ae. f. Africae pars inter Aegyptum et Cyrenaicam. Vid. Seru. ad Virg. Aen. 4, 42 et 196.
XEROLOPHVS i. m. [ *chro/lofos2 ] Significat Tumulum aridum et siccum, ex congestis nempe lapidibus. [...].
XEROMYRRHA, ae. f. vel XEROMYRRHVM, i. n. vel XEROMYRVM denique, quasi dicas myrrham siccam, siue vnguentum siccum Sedul. Acrost. s. Hym. 2, 81 [...].
page 1142, image: s1142XERON, vel XERVM i. n. [ chro\n ] Xera sunt Arida medicamenta, quae pulueris in modum insperguntur. [...].
XEROMYRON vid. XEROMYRRHA.
XEROPHAGIA ae. f. Tertull. aduers. Psych. c. 1 [...].
XEROPHTHALMIA ae. f. [ *chrofqalmi/a, oculorum sicca perturbatio Scribon. 32. [...].
XERXES, vel XERSES is. m. [ *ce/rchs2 ] Darii filius, maximus omnium regum Persarum. [...].
XI
XIPHIA, vel XIPHIAS ae. m. [ cifi/as2 ] Nomen piscis, de quo Plin. 32, 2 [...].
XIPHION i. n. [ cifi/on ] Herba, quae Romanis Gladiolus dicitur. it. Phasganion. Vid. LONCHITIS ex Plin. 25, 11 s. 88. it. Plin. 26, 8 et 10. Apul. de Herb. c. 46 et 78.
XY
XYLEOS, vel XYLECHIOS i. f. Herba Symphoniaca Apul. de Herb. c. 4.
XYLOBALSAMVM i. n. [ culoba/lsamon ] Arboris balsami materia, hoc est balsami lignum, vt inquit Dioscor. 1, 18. Columel. 12, 51. Scribon. 110. 269. Plin. 12, 25. 13, 1. 29, 2. Cels. 5, 18. Plin. 12, 25.
XYLOCINNAMOMVM i. n. Lignum cinnamomi. [...].
XYLON i. n. [ cu/lon ] Frutex est exiguus laniger. Plin. 19, 1 s. 2, 3 Superior pars Aegypti in Arabiam vergens gignit fruticem, quem aliqui Gossypion vocant, plures Xylon, vid. GOSSYPIVM.
XYLINVS a, um. Adi. Vt, Lina xylina Plin. 19, 1.
XYLOLOTHON i. n. Herba eadem, quae Pentaphyllum Apul. de Herb. c. 2.
XYLOPHYTON i. n. Herba, quae Latine Consolida. Idem c. 59.
XYRIS idis. f. [ curi\s2 ] Herbae nomen. Plin. 21, 20 s. 83 cum Iridem rufam laudasset, addit, sunt qui siluestrem xyrin vocent.
XYSTILIS is. f. Meretriculae nomen. Plaut. Pseud. 1, 2, 76.
XYSTIOS i. f. Gemma Plin. 37, 9.
XYSTVS, i. m. et XYSTVM Natura sua Adiectiuum Nomen Graecum est, custo\s2 rasilis, radendo politus. [...].
page 1143/1144, image: s1143XYSTICVS a, um. [ custiko\s2 ] Ex altera xysti notione. [...].
XYSTARCHES ae. m. Qui praeerat xysto et certamini. [...].
Y.
Litera Y.
Y Graecorum [ u yilo\n, Appressis labris spirituque procedit Mart. Capella 3 p. 58. [...].
image: s1144Z.
Litera Z.
Z Graecorum zh=ta Hebraeorum [gap: Hebrew letter zain] Zaiin, Consona duplex, valetque SD. Vid. Dionys. Halic. [ p. sunqes. o)noma/twn. c. 14. [...].
ZA
ZABOLVS i. m. pro Diabolus, pro dia\ enim Aeoles za dixere. [...].
ZABVLON ontis. m. Idem. Vid. Voss. de Vit. Serm. 3, 56 p. 643.
ZACHALIVS i. m. Plin. 31, 10 Zachalius Babylonius in his libris, quos scripsit ad regem Mithridatem, humana gemmis attribuit fata.
ZACHLAS ae. m. Aegyptius Propheta Apul. Met. 2 p. 127. Sed variant codices.
ZACYNTHVS i. f. [ *za/kunqos2 ] Graeciae insula, Aetoliae propinqua, vnicam habens vrbem eiusdem nominis, teste Liu. 26, 24. [...].
ZACYNTHINVS, vel ZACYNTHIVS a, um. Adi. Nepos Dione 9 Suorum autem e numero Zacynthinos adolescentes quosdam elegit. Conf. Plaut. Merc. 5, 2, 104.
ZALATES ae. m. Iuuen. Sat. 2, 164 Armenius Zalates cunctls narratur ephebis Mollior.
ZALEVCVS i. m. [ *za/leukos2 ] Legislator Locrensis. Apud Valerium Max. 6, 5, 3 [...].
ZAMA ae. f. [ *za/ma ] Vrbs Africae, apud quam Annibal magno praelio a Scipione victus fuit. Sil. 3, 261 Et Zama et vberior Rutulorum sanguine Tapsus.
ZAMIA ae. f. Damnum, poena. Plaut. Aul. 2, 2, 20 [...].
ZAMOLSIS, vel ZAMOLXIS idis. m. [ *za/molsis2 ] Vir inter Getas natus, Pythagorae discipulus ac seruus ad Aegyptios vna cum eo penetrauit, deinde eorum ritus in patriam deduxit, a suisque post mortem habitus deus, vt scribit Herodot. 4. Nescio an nostrorum alicui commemoratus.
ZANCHIA, siue ZANGA ae. f. Calceamenti genus ex pelle Parthica, quo Imp. Diuus Claudius vsus. Vid. Treb. Poll. in Vita eius 17. Cod. Theod. l. 14 t. 10.
ZANCLE es. f. [ *za/gklh ] Oppidum Achaiae, vt scribit Plin. 4, 5. [...].
ZANCLAEVS a, um. Adi. [ *zagklai=os2 ] Vt, Arena Zanclaea Ouid. Met. 13, 729. Charybdis Zanclaea Idem Fast. 4, 499.
ZANTHENES is. m. [ zanqenh\s2 ] Gemmae species, quae in Media nascitur Plin. 37, 10.
ZAPLVTVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): ZAPLV=TVS [ZAPLÛTUS]] a, um. za/ploutos2 s. [ dia/ploutos2 ] Valde diues. Petron. c. 37 Ipse nescit quid habeat, adeo zaplutus est.
ZARÂTVS i. m. Magus quidam apud Medos Plin. 30, 1.
ZARRHYTOS pro Diarrhytos, dia/r)r(utos2 Irriguus, Hipponis epitheton. v. v. Ita certe emendandum videre viri docti, cum in Antonini Itinerario legitur Hippone Zarito. Vid. editio Wesselingii p. 21.
page 1145, image: s1145ZEA ae. f. [ zeia\ ] Frumenti genus, quod Latini Semen a praestantia frugis appellarunt. [...].
ZELO, âre. et ZELOR âri. [ zhlo/w ] Significat Aemulari, Cupide aliquid imitari, Vehementer amare, adeo vt nullum in partem amoris admitti patiamur: significat etiam Inuidere. [...].
ZELANS antis. Part. Videant et confundantur zelantes populi Vulg. Iesai. 26, 11. Add. Sirac. 37, 9.
ZELÂTOR, ôris. m. [ zhlwth\s2 ] Ambros. in Psalm. 51, 15 Ille magnus fidei zelator, qui iniquos docet.
ZELÔTES ae. m. [ zhlwth\s2 ] Aemulator dicitur: Amator, qui nullum in amore fert riualem. [...].
ZELOTYPVS a, um. Adi. [ zhlo/tupos2 ] Qui ita amat, vt sollicitus sit, ne quis amore suo perfruatur. [...].
ZELOTYPIA ae. f. [ zhlotupi/a ] Plin. 25, 7 [...].
ZELIVIRA ae. f. Idem quod Zelotypa. Tertull. Exhort. ad Castit. c. 9 Omnis mulier zeliuira est, quamdiu aliena.
ZELVS i. m. [ zh=los2 ] Feruor et aestus amoris irati, Zolotypia. Vulg. Interpr. Psalm. 69, 10. [...].
ZEMA ae. f. Vas coquinarium. Apic. 8, 1 et 6 Humelbergius Zyma legendum putat: refutatus tamen a Listero aliisque.
ZENO ônis. m. [ *zh/nwn ] Philosophus ex Cittio oppido Cypri, vnde Cittieus dictus, Stoicorum sectae conditor, de quo Cic. pro Muraen. 61 c. 29 [...].
ZENOBIA ae. f. Vt ex Treb. Pollione constat, regina Palmyreorum: post Odenati viri mortem in Syria Romanum rexit imperium: poniturque inter XXX tyrannos, qui tempore Galeni orbem vsurpauerint. [...].
ZENODOTVS i. m. [ *zhno/dotos2 ] Grammaticus, qui Suida teste vixit temporibus Ptolemaei primi, cuius etiam filios erudiit, ac praefuit Alexandrinae bibliothecae: primus quoque Homeri libros correxit, ac in ordinem redegit. [...].
ZEPHYRIVM i. n. [ *zefu/rion ] Locrorum promontorium in Italia, a quo Locri Epizephyrii dicti, in extimo eius agri iugo siti, iuxta Heracleam et Crotonem. [...].
ZEPHYRVS i. m. [ *ze/furos2 ] Graecis dicitur ventus, quem Latini Fauonium nominant. [...].
page 1146, image: s1146ZEPHYRIVS a, um. Adi. [ *zefu/rios2 ] Vt, Zephyria oua, Quae sunt sterilia. [...].
ZEPHYRÎTIS idis. f. Patronym. [ *zefuriti\s2 ] Chloris, seu Flora dea, Zephyri filia. Catullus, de Coma Berenices, s. 64, 57 Ipsa suum Zephyritis eo famulum legarat.
ZERNA ae. f. Impetigo. Vt, Zernas tollere Priscian. de Diaeta cap. 14. Macer 2, 7.
ZEROS i. m. Gemma similis iridi aspectu Plin. 37, 9.
ZERYNTHVS i. f. Vrbs et antrum Hecate sacrum in Thracia.
ZERYNTHIVS a, um. Adi. Vt, Litora Zerynthia Ouid. Trist. 1, 10, 19.
ZETA, s. ZAETA ae. f. In libris quibusdam MSS. Plinii est DIAETA, vbi vid.
ZETARIVS vid. DIAETARIVS.
ZETES ae. m. [ zh/ths2 ] Et Calais, Boreae Thraciae regis filii et Orithyiae, alati iuuenes, vid. CALAIS.
ZETHVS i. m. [ *zh=qos2 ] Iouis filius ex Antiopa: Amphionis frater. [...].
ZETVS i. m. Mathematicus, de quo Sidon. Apollin. Epist. 4, 3 Nunc quam inuestigare destituit cum Thalete tempora, cum Atlante sidera, cum Zeto pondera, etc.
ZEVGITES ae. m. Zeugitac Pl. Calamorum genus. Plin. 11, 12. et 16, 36 s. 66. Nempe zeu=goi Hcsychio [ bro/xoi o)rni/qwn. Sunt autem Zeugitae arundines s. calami aucupatorii.
ZEVGMA atis. n. [ zeu=gma ] Latine Connexio, siue Adiunctio dicitur. [...].
ZÊVS i. m. [ zh=os2 ] Piscis, qui et Faber Gadibus appellatus est Plin. 9, 18. [...].
ZEVXIS is. m. [ *zeu=cis2 ] Heracleotes pictor sua aetate maximus. [...].
ZI
ZIMPIBERI Idem quod Zingiberi, apud Plin. 12, 7.
ZINGIBER, vel ZINGIBERI eris. n. [ ziggi/beris2 ] Genus aromatis. [...].
ZINZIBVLO âre. Auctor Philomelae v. 43 [...].
page 1147, image: s1147ZIRBVS, i. m. vel ZIRBVM i. n. Omentum. Apic. 8, 6 Intestina super haedum componis in zirbo.
ZIZANIA, ae. f. vel ZIZANIVM i. n. [ ai)/ra ] Vid. LOLIVM, et Vulg. Interpr. Matth. 13, 38. Frumentum Zizaniae Ambros.
ZIZYPHA sic melius scribitur, quam ZIZIPHA, orum. n. [ zi/zufa ] Fructus arboris, quae ZIZYPHVS vocatur, apibus grata, cuius mentio Pallad. 1, 37, 2. [...].
ZMILAMPIS is. Gemma, quae in Euphrate nascitur Plin. 37, 10. Zmilantis dicitur a Solin. c. 37.
ZMILVS i. m. Architectus Lemnii Labyrinthi Plin. 36, 13.
ZO
ZODIACVS i. m. [ *zwdiako\s2 ] Dici potest Animalis, ab effigie animalium. [...].
ZODIACTEVS a, um. Ad Zodiacum pertinens Mart. Capell. 1 p. 3 Annua peragratio zodiactea Veneri tribuitur.
ZOË es. f. [ zwh\ ] Aeon Valentinianorum. Tertull. c. 12. [...].
ZOILVS i. m. *zw/i+los2 ] Poëta Ptolemaei temporibus, ea re nobilitatus, quod Homerum ausus est incessere, unde [ *(omhroma/stigos2 cognomen adoptauit: quod ipsum etiam abiit in prouerbium: sic enim appellart coepti nobilium auctorum castigatores. [...].
ZOMOTEGANITE es. f. Apic. 4, 2 ex restitutione Humelbergii, i. patina cum piscibus in sartagine coctis et proprio iure conditis; ex [ zwmo\s2, ius, et [ th/ganon, sartago.
ZONA ae. f. [ zw/nh ] Est, Id quo cingimur, Cingulum. Martial. 14, 151 [...].
ZONARIVS i. m. [ zwnioplo/kos2 ] Qui zonas facit. Cic. pro Flacc. 17 c. 7 [...].
ZONVLA ae. f. Dimin. [ zw/nion ] Catull. in Epithal. Iul. 59 (62) 53 Tibi virgines Zonula soluunt sinus. Miles habens aliquid in zonula Lamprid. Alexand. c. 52.
ZONÂLIS e. Adi. Macrob. Somn. Scip. 2, 5 Eadem est in eiusdem
page 1148, image: s1148zonalis ambitus continuatione temperies. Zonalis ambitus est ipsa Zona.
ZONÂTIM Adu. Per gyrum. Lucil. 6 Zonatim circum impluvium cumeram is cludebat. Nonius 2, 928.
ZOOPHTHALMVS i. m. [ zwo/fqalmos2 ] Herba sic dicta, quod oculum animalis refert Plin. 25, 15. Apul. de Herb. c. 123.
ZOPHORVS i. m. Est Vitruuio et architectis membrum columnae, nominatim capituli, Epistylio impositum dictum a figuris quas recipit s. scalpturis animalium et aliarum rerum, dictum itaque eadem ratione vt Zodiacus. [...].
ZOPISSA ae. f. [ zwpi/ssa ] Derasam nauigiis cum cera resinam, zopissam aliqui vocant, inquit Dioscorides (a plerisque eadem hypochyma appellatur, quod marino sale maduerit) discutiendi vires habentem. [...].
ZOPYRVS i. m. [ *zw/puros2 ] Physiognomon dictus est, quod profiteretur hominum mores naturasque ex corpore, oculis, vultu, fronte se posse pernoscere. [...].
ZOPYRON i. n. [ zw/puron ] Herba similis Serpyllo Plin. 24, 15.
ZOROASTRES ae. m. [ *zwroa/strhs2 ] Bactrianorum rex, qui primus, vt auctor est Plin. 30, 1 [...].
ZOROASTRAEVS a, um. Adi. Magicus. Prudent. Apotheos. v. 562 Qui Zoroastraeos turbasset fronte susurros.
ZOSTER êris. m. [ zw/sthr ] Genus ignis sacri, medium hominem ambientis, et enecantis si cinxerit Plin. 26, 11. [...].
ZOTHÊCA, et ZOTHECVLA ae. f. Ex Graeco *zwqh/kh s. *zwoqh/kh dictum putamus, velut Sepulcrum viuentis, nempe locum angustum, qui non multum praeter vnum lectulum capiat; in quo solus et ab omni turba seclusus velut sepelire te, et meditari mortem inter mortuos i. libellos possis. [...].
ZV et ZY
ZVRA ae. f. Afrorum lingua semen Paliuri, contra scorpiones efficacissimum Plin. 24, 13.
ZYGIVS a, um. Adu. [ zu/gios2 ] Iugalis connubialis. [...].
ZYGIA ae. f. Carpinus arbor, ex qua fiunt iuga iumentis Vitruu. 2, 9. et Plin. 16, 15.
ZYGIS idis. f. [ *zugi\s2 ] Serpyllum agreste. Vid. Apul. de Herb. c. 99. et Diosc. 3, 4.
ZYGOSTATA ae. m. [ zugosta/ths2 ] Libripens. Leg. 2 Cod. Theod. de Ponderat. et auri illatione, Imp. Iulianus: Per singulas ciuitates constitui zygostaten.
ZYGOSTASIVM i. n. Munus libripendis. Leg. 1 Cod. Theod. et Iustin. de frumento Alexandrino: Quidquid de Crithologia et Zygostasii munere Eminentia tua disposuit, roboramus.
ZYMA ae. f. Olla, a [ ze/w, ferueo. Apic. 8, 1 Mittitur in zymam. Add. Idem 8, 7. Alii legunt Zemam. Vid. Salmas. Hist. Aug. p. 334.
ZYTHVM i. n. [ zu/qos2 ] Potus ex bordeo aqua resoluto. [...].
FINIS.