06/2005 Ruediger Niehl markup
new TEI header; typed text - structural tagging complete - no semantic tagging - no spell check
05/2006; 03/2011 Reinhard Gruhl markup
text partially completed (greek words; index etymologicus) - spell check partially performed - no orthographical standardization
image: as0001IO. MATTHI. GESNERI NOVVS LINGVAE LATINAE THESAVRVS. TOM. IV. Q - Z.
image: as0002
[gap: blank space; body text (A-S)]
page 700, image: s0700T.
Litera T.
T LITERA, quae Appulsu linguae dentibusque impulsis excuditur Mart. Capella 3 p. 58 [...].
page 701, image: s0701TAB
TABÂNVS i. m. [ oi)=stros2, mu/oy ] Genus vermis, a quibusdam Asilus dictus. [...].
TABELLA [1], et TABELLARIVS vid. TABVLA.
TABEO [1] vid. TABES.
TABERÊNI vid. TIBARENI.
TABERNA ae. f. [ oi)/khma ] dicitur quasi Trabena, a validioribus trabibus, quibus superiora sunt suspensa, vt ait Donatus ad Ter. Adel. 3, 3, 5. [...].
TABERNVLA ae. f. Dimin. Apul. Met. 7 p. 190 [...].
TABERNARIVS [1] i. m. [ ka/phlos2 ] Qui in taberna aliquid vel operis sui vel operae venditat. [...].
TABERNARIVS [2] a, um. Adi. [ kaphliko\s2 ] Vt, Comoediae tabernariae, In quibus non Magistratus, sed humiles personae inducuntur Diomed. 3 p. 487. [...].
TABERNACVLVM i. n. [ skh=nos2, skh/nwma ] Tectum castrense, quod veluti taberna quaedam sit. [...].
page 702, image: s0702TABERNACVLARIVS i. m. Artifex tabernaculorum. Inscript. Grut. p. 642. n. 8. it. Fabrett. p. 42.
TABES is. f. [ fqo/h, fqi/sis2, thkedw\n, marasmo\s2 ] Morbus est, cuius tres species sunt. [...].
TABITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TABITV=DO [TABITÛDO]] inis. f. [ th=cis2 ] Idem quod Tabes. Plin. 22, 25 Peculiariter tamen longo morbo ad tabitudinem redactis subuenit. de alica.
TABIDVS a, um. Adi. [ thkedano\s2, marasmw/dhs2 ] Corruptum, quod tabem patitur. [...].
TABIDVLVS a, um. Dimin. Virg. Ciri 182 Tabidulamque videt labi per viscera mortem.
TABIFICVS a, um. Adi. [ fqoropoio\s2, fqisiko\s2 ] Quod tabem inducit. Vnde a Cic. Tusc. 4, 36 c. 16 [...].
page 703, image: s0703TABIFICABILIS e. Adi. maranto\s2 ] Accius apud Non. 2, 852 Pars neci orbificor liberorum letho tabificabili. Tabificabile, [ thkedoniko\n Gloss. Vet.
TABIFLVVS a, um. Adi. Venant. Fortunat. in vita Martini 4, 430 Cunctaque tabifluus penetrasset acumine morbus. Hospitium cratis tabifluae Prudent. Apoth. v. 890. i. corpus hominis.
TABEO [2] êre. siue,
TABESCO ere. [ th/komai, marai/nomai, a)trofw= ] Sensim velut liquescere et consumi. [...].
TABEFACTVS a, um. Partic. Solin. c. 8 Tabefactis niuibus et liquentibus. Add. Prudent. Cathem. 10, 19.
TABIDOSVS, et TABIOSVS a, um. Cadauer immunditia recuperabili tabidosum Tertull. de Pudic. c. 14. Enecta et tabiosa et scabiosa quaeque mactatis Id. Apol. c. 13.
TABLINVM, s. TABVLINVM i. n. [ xartofula/kion ] Vnde contractum est, locus in atrio Romano, latere eius breuiore, ianuae opposito (vbi et lectus aduersus, vt in ATRIVM ostendimus) cuius vsum declarat Plin. 35, 2 [...].
TABRACA ae. f. [ *ta/braka ] Oppidum est Africae, simiarum patria. Iuuenal. 10, 194 [...].
TABVLA ae. f. [ pi/nac, de/ltos2, pla\c, sani\s2 ] Lignum aut saxum in latitudinem non profundam formatum, pingendi, scribendi, aedificandi causa, etc. Imago alicuius in tabulis Cic. de Fin. 5, 3 c. 1. [...].
page 704, image: s0704TABELLA [2] ae. f. [ pina/kion ] Parua tabula. Plin. 16, 39 [...].
page 705, image: s0705TABELLARIVS [1] i. m. [ bibliofo/ros2, grammatofo/ros2 ] A Tabellis rationum tractandis, plerumque vero a tabellis s. literis ferendis dicitur. Ex priori genere laudatur Sidon. 4, 11 [...].
TABELLARIVS [2] a, um. Adi. [ pinakiako\s2 ] Vt, Lex tabellaria a Tabellis, de quibus n. 2. [...].
TABELLIO ônis. m. a)go/raios2 nomiko\s2 Gloss. Lat. Gr.] Scribae, qui tabulis scribendis adhibentur. [...].
TABVLÂRIS e. Adi. [ pinakiko\s2 ] Quod ad tabulas pertinet, et in tabularum ornatum accommodatur. [...].
TABVLARIA [1] ium. n. Species tormenti. Senec. de Ira 3, 19 Torserat per omnia, quae in rerum natura tristissima sunt, fidiculis, tabularibus, equuleo, igne, vultu suo.
TABVLARIA [2] ae. f. Idem quod tabularium ap. Non. 3, 110.
TABVLARIVM i. n. Locus destinatus seruandis instrumentis, tabulis, literisque publicis, in quibus omnia pascua, praedia, vectigalia, portoria, ciuitates, redemtiones publicanorum, perscriptaerant. [...].
TABVLARIVS i. m. Supputator, ratiocinator. [...].
TABVLÎNVM vid. TABLINVM.
TABVLO âre [ sanidw=mai ] Tabulis aliquid construere. Certe hinc
TABVLÂTVS a, um. Partic. [ sanidwto\s2 ] Ex tabulis factum. [...].
page 706, image: s0706TABVLATIO ônis. f. [ sani/dwsis2 ] Ipsa tabularum constructio. Caes. Bell. Ciuil. 2, 9 [...].
TABVLAMENTVM i. n. Idem ac Tabulatio. Frontin. Strat. 1, 1, 1 Iunxit dolia, constrauitque tabulamentis.
TABVLATIM Adu. Distinctione tabulis facta. Pallad. 3, 9 Placet genera vitium tabulatim disponi.
TABVM vid. TABES.
TABVRNVS i. m. Mons Campaniae, oliuetis abundans. Virg. Georg. 2, 38. --- iuuat Ismara Baccho Conserere, atque olea magnum vestire Taburnum.
TAC
TACEO ui, itum, êre. [ siga/w, siwpa/w, h(suxa/zw ] Vocem nullam emittere, non loqui, etc. Ter. Eun. 3, 2, 23 [...].
TACENS entis. Partic. [ katasiwpw=n ] Aquae tacentes Propert. 4, 4, 49. [...].
TACENDVS a, um. Partic. [ siwphte/os2 ] Martial. 1, 5 Vir Celtiberis non tacende gentibus, Nostraeque laus Hispaniae. Loqui tacenda Ouid. de Arte Am. 2, 604.
TACITVS a, um. [ siwphlo\s2, e)xe/muqos2, ste/ganos2 ] Qui tacet: qui secretum tenet apud se. [...].
page 707, image: s0707TACITE, siue TACITO Adu. [ si/ga, sigh=| ] h. e. Secrete, et submisse. [...].
TACITVLVS a, um. Dimin. Varro apud Non. 1, 234 Nouus maritus tacitulus taxim vxoris soluebat cingulum. Conf. ib. 17, 3.
TACITABVNDVS a, um. Adi. Donat. in Virg. Ille saepe tacitabundus discedebat.
TACITVRIO îui, îre. Sidon. Epist. 8, 16 Taciturire deliberauimus.
TACITVRNVS a, um. Adi. [ siwphro\s2, sighlo\s2, sighro\s2 ] Qui facile tacet. [...].
TACITVRNVLVS a, um. Adi. Dimin. [ u(posighro\s2 ] Apul. Blanda mulier, et taciturnula.
TACITVRNITAS âtis. f. [ a)fasi/a, a)fwni/a, e)xemuqi/a ] Obseruantiae et fidelitatis genus in silentio constitutae, interdum etiam stulta potius tacendi vel consuetudo vel obstinatio. [...].
TACTICE es. f. [ taktikh\ ] Ars instruendae aciei.
TACTICVS i. m. Huiusce artis peritus.
TACTVS [1] vid. TANGO.
TAE
TAEDA ae. vid. TEDA.
TAEDET taedebat, taeduit et taesum est, êre. [ e)caporri=tai, a)khdia/zw ] Molestiam ex diuturnitate praesertim rei ingratae, vel sensus externi offensione ortam indicat. [...].
TAEDESCO ere. sikxai/nomai Gloss. Gr. Lat.] Minuc. Felix in Oct. 28, 11 Prius taedescit impudentiae, quam pudescit.
TAEDIO âre. a)qumw= Gl. Lat. Gr.] Lamprid. in Alex. Seu. 29 [...].
TAEDITVDO inis. f. sikxasi/a Gloss. Gr. Lat.
TAEDIVM i. n. [ a)khdi/a ] Molestia sensum externum vel internum afficiens. [...].
page 708, image: s0708TAEDVLVS a, um. Adi. Festus: Taedulum antiqui interdum pro fastidioso, interdum quod omnibus odio esset, ponere soliti sunt.
TAEDIÔSVS a, um. a)hdh\s2, sikxo\s2 Gloss. Lat. Gr.] Molestus. Firmic. 1, 3 [...].
TAEDIOSE Adu. a)hdw=s2 Gloss. Lat. Gr.] Taediose ventis abnuentibus Apul. de Deo Socr. p. 51.
TAENARVS i. m. [ *tai/naros2 ] Locus vmbrosus in radice Maleae promontorii Laconiae iuxta Spartam ciuitatem. [...].
TAENARIVS a, um. Adi. [ *taina/rios2 ] Vt, Luci Taenarii Stat. Theb. 1, 355. [...].
TAENARIS idis. f. Patronym. [ *tainari\s2 ] Vt, Ora Taenaris Ouid. Epist. 17, 6.
TAENARIDES ae. m. pro Lacone. Ouid. Met. 10, 183.
TAENIA ae. f. [ taini/a ] Fascia, vitta. Virg. Aen. 7, 352 [...].
TAENIENSIS e. Vt, Purpurae taenienses Plin. 9, 37 pr. de qua re modo dictum in TAENIA n. 2.
TAENIOLA ae. f. Dimin. [ taini/dion ] Fasciola. Columel. 11, 3 [...].
TAENIOSVS a, um. Adi. Taeniis plenus. [ kriria/ths2, Gloss. Gr. Lat.
TAEPOCON i. n. Sic appellarunt Graeci Genus scribendi deorsum versus, vt nunc dextrorsum scribimus. [...].
TAG
TAGASTA ae. f. [ *ta/gasta ] Plin. 5, 4 Ciuitas Africae, a qua Tagastensis. Vnde qui Aurelii Augustini vitam scripsere, Tagastensem eum fuisse memorant.
TAGAX âcis. Adi. Furunculus, a tangendo, quod videlicet alienas res tagat, hoc est tangat. [...].
TAGENIVM i. n. Piscis genus. Plaut. apud Fest. in Narica. Turneb. Adu. 4, 6.
TAGES is. et êtis. m. [ *ta/gis2 ] Aruspicinae inuentor, Cicerone teste de Diuin. 2, 50 [...].
TAGO ere. [ qi/gw ] Dixere veteres, quod nunc Tangere dicimus. [...].
TAGVS i. m. [ *ta/gos2 ] Hispaniae fluuius, in Lusitania aureis arenis celebratur. [...].
TAIGETVS vid. TAYGETVS.
page 709, image: s0709TALARIS vid. TALVS.
TALASIO onis. m. [ *(gme/naios2 ] Virginitatis deus: et apud Romanos, inquit, Seruius, inuocatur, vid. THALASSIO.
TALEA ae. f. [ futeuth/rion ] Ramus arboris praecisus ex vtraque parte, vt in terra inseratur. [...].
TALEOLA ae. f. Dimin. Columel. 3, 17 Complures taleolas terrae mandauerunt. Idem 12, 33.
TALENTVM i. n. [ ta/lanton ] Ex generali nomine librae, ponderis, vt apud alias quoque gentes factum est, Graecis certum modum ponderis et pretii lenotauit, sed pro ciuitatibus diuersum, quod v. g. Budaeus et alii de pecunia vetere qui scripsere, docent. [...].
TALENTARIVS a, um. Sisenna ap. Non. 18, 22 Balistae quatuor talentariae, talentum iaculantes.
TALGA [ *ta/lga ] inquit Pomponius 3, 6 [...].
TALIO ônis. f. [ a)moibh\ ] Vindicta aequalis, hostimentum, vt si qui manum alicui amputauerit, illi manus lege amputari debeat. [...].
TÂLIS e. Adi. [ toi=os2, toio/sde, toiou=tos2, thli/kos2, thlikou=tos2 ] Respondet ad interrogationem Qualis? [...].
TALISCVNQVE, TALECVNQVE, Auct. Priap. n. 15 [...].
page 710, image: s0710TALITER Adu. [ toiou/tws2 ] Cic. Att. 10, 51 [...].
TALITRVM i. n. Percussio quae vngue fronti infringitur. Suet. in Tiber. Caes. c. 68 [...].
TALLA, siue THALLA ae. f. krommi/ou le/puron Gloss. Lat. Gr.] Cepae cortex, putamen, apud Festum scribitur Talia. [...].
TALPA ae. m. et f. [ a)spa(lac ] Animal notum, quod oculis carere dicitur et visu, muri simile. [...].
TALPANVS a, um. Talpana vitis Plin. 14, 3.
TALVS i. m. [ a)stra/galos2, sfuro\n ] Pars pedis, Os prope calcaneum quod extuberat. [...].
page 712, image: s0712TAXILLVS [1] i. m. Diminut. Cic. in Orat. 153 c. 45. Vitr. 10, 13. Nisi malis hoc prius fuisse, et inde contractum Talus. Similis ratio in Mala, Palus, Velum.
TALÂRIS e. Adi. [ podhnekh\s2, termio/ris2 ] Quod ad talum pertinet: vt, Talaris tunica, Quae demissa est vsque ad talos. [...].
TALARIVS a, um. Adi. [ pessiko\s2 ] Vt, Lex talaria aduersus eos, qui talis lusitant. [...].
TALARIA um. n. pl. pe/dila Gloss. Lat. Gr.] Alata Mercurii calceamenta. Virg. Aen. 4, 239 [...].
page 713, image: s0713TALIPEDO âre. inquit Fest. antiqui dicebant, pro Vacillare pedibus lassitudine, quasi quis trahat pedes, et talis videatur insistere, aut identidem pedes tollere. [...].
TAM
TAM, et QVAM [ to/son, kai\ o(/son ] Aduerbia sunt, quae Positiuo, Comparatiuo, et Superlatiuo adiiciuntur, quum duo vel plures Positiui, Comparatiui, vel Superlatiui diuersae significationis positi inter se aequantur: vel iidem geminantur. [...].
TAMDIV vel TANDIV Adu. [ e)pi\ tosou/to, o(/son xro/non ] Tanto tempore. [...].
TAMNE Adu. interrogandi. Tamne arcula tua plena est aranearum Afran ap. Fest.
TAMQVAM vid. TANQVAM.
TAMA dicitur (inquit Festus) Quum labore viae, sanguis in crura descendit, et tumorem facit. Lucil. Inguen ne existat, papulae, tama ne boa noxit.
TAMARÎCE, es. f. vel TAMARICVM, i. n. et TAMARIX îcis. f. [ muri/kh ] Genus fruticis. [...].
TAMARISCVS i. m. Apes ex tamarisci floribus mella conficiunt Pallad. Nou. t. 8.
TAMDE pro tam. Lucil. ap. Fest. in Icadius. vt Quamde.
TAMEN Coniunctio. [ o(/mws2, e)/mphs2, mou/nac ] Nihilominus significat. [...].
page 714, image: s0714TAMENETSI i. tametsi. Quo vsi sunt Cic. Caes. Lucan. Sen. vt Muret. Var. Lect. 11, 17. Manut. ad Cic. Fam. 4, 15. it. Plaut. vid. Parei Lex. Crit. p. 1216.
TAMESIS, vel THAMESIS is. m. Fluuius in Britannia celeberrimus, Londinum Anglioe metropolim interluens, a mari Britannico contra portum Iccium excipitur. [...].
TAMETSI [ ka)\|n, ka)\|n ri) kai/toi ] Coniunctiua particula, Etiamsi denotans: nunc Indicatiuo, nunc Subiunctiuo gaudet. [...].
TAMIACVS a, um. Adi. Vt, Praedia tamiaca, de quibus peculiaris exstat tit. Cod. i. quae omni supellectile, seruis etc. [...].
TAMINIA Vua siluestris generis videtur Verrio dicta, quae tam mira (rubra f. leg. ) sit, quam minium. Fest. [...].
TAMNACVM i. n. Herba, al. parthenium. Plin. 21, 30.
TAMVS, vel TAMNVS i. m. Plontae nomen. [...].
TAN
TANAGER gri. m. [ *ta/nagros2 ] Fluuius Lucaniae, qui est inter Campaniam et Calabriam. Virg. Georg. 3, 151 Et sicci ripa Tanagri.
TANAGRA ae. f. [ *ta/nagra ] Boeotiae mediterraneae oppidum nobile, vt auctor est Plin. 10, 21 Gallis gallinaceis ad bella tantum et praelia assidua qui in eo nascuntur.
TANAGRAEVS a, um. Adi. [ *tanagrai=os2 ] Stat. Theb. 9, 745 [...].
TANAGRICI galli Varro R. R. 3, 9, 6. it. Gallinae Tanagricae Columel. 8, 2, 4 et 13.
TANAIS is. m. [ *tana/i+s2 ] Scythiae fluuius, qui diuidit Asiam ab Europa. [...].
TANAQVIL ilis. f. [ *tanakoui/l ] Tarquinii Prisci vxor. [...].
page 715, image: s0715TANDEM Adu. [ te/ws2, u(sta/tion, o)ye/pote ] Postremum, post longam moram, et saepe vebementiam orationi addit. [...].
TANGO tetigi, tactum, ere. [ a(/ptw, qi/gw, yau/w, a(/ptomai ] Corpus vnum tangere dicitur alterum, cum ita prope admouetur, vt nullum interstitium relinquatur. [...].
page 716, image: s0716TANGENS entis. Part. Mus tangens male singula dente superbo in coena Hor. Sat. 2, 6, 87. [...].
TACTVS [2] a, um. Partic. [ teqigme/nos2 ] Vt, Calda tactus Scribon. 130. [...].
TACTVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TACTV=RVS [TACTÛRUS]] a, um. Aliud Partic. [ a(yo/menos2 ] Cic. Fam. 2, 16 De praeda mea praeter Quaestores vrbanos, id est Pop. Rom. teruncium nec attigit, nec tacturus est quisquam.
TACTVS [3] ûs. m. [ a(fh\, a(pafh\, qi/cis2 ] Tangendi sensus, vel actus. [...].
TACTIO ônis. f. [ a(/yis2 ] Idem. [...].
TACTILIS e. Adi. Quod tangi potest. Lucret. 5, 152 Tactile nil nobis quod sit contingere debet.
TANGIBILIS e. Adi. Lactant. 7, 11 sub f. Tangibilia manu. Add. ibid. c. 12 sub in. Hieron. Epist. 61, 9.
TANIACAE arum. f. Pernae e Gallia Romam apportatae Varro de R. R. 2, 4, 10. Sed nihil, puto, neque de lectione, neque de interpretatione certi est.
TANIS [ *ta/nis2 ] Ciuitas Aegypti, a qua Tanicum siue Taniticum Nili ostium dictum. vid. Plin. 5, 9.
TANOS aut TANVS i. m. Gemma, Plin. 37, 5. it. Herba, Idem 21, 15.
TANQVAM, s. TAMQVAM est certe plane eius significationis quam pariunt illae particulae separatim positae. [...].
TANTALVS i. m. [ *ta/ntalos2 ] Vt est auctor Lactantius, Iouis ex Plote nympha filius. [...].
page 717, image: s0717TANTALEVS a, um. Possess. [ *tanta/lios2 ] Propert. 2, 1, 68 Tantalea poterit tradere poma manu. Mensa Tantalea Stat. Theb. 11, 128.
TANTALICVS um. Adi. [ *tantaliko\s2 ] Claud. de Rapt. Pros. 336 Non aqua Tantalicis subducitur inuida curis.
TANTALIS idis. f. Patronym. [ *tantali\s2 ] Dicta est Niobe Tantali filia. Fratres Tantalidae, Agamemnon et Menelaus Ouid. Fast. 2, 627.
TANTILLVS, TANTISPER, TANTOPERE, TANTVNDEM, vid. TANTVS.
TANTVS a, um. [ to/sos2, tosou=tos2, thlikou=tos2 ] A Tam deduci videtur, quantitatemque significat, quasi Tam multus, vel Tam magnus. [...].
TANTÎDEM Genitiuus, qui verbis pretii solet adiici. [...].
page 718, image: s0718TANTISPER Adu. [ to/fra, e)ntou/tw| ] Significat Tamdiu cum imminutione quadam, vbi non velis diu dicere, et indicare, interim modo ad tempus aliquod debere fieri, non perpetuo. [...].
TANTO Adu. [ tosou/tw|, to/sw| ] cui respondet Quanto. [...].
TANTOPERE Adu. [ tosou=ton, thlikou=ton ] significat Tantum, tam vehementer. [...].
TANTVM Adu. [ mo/non, mo/nws2 ] Tam multum, et quidem vt excessus excludatur. [...].
page 719, image: s0719TANTVMMODO Adu. [ mo/non, mo/nws2 ] Idem quod tantum, i. solum, sed cum vehementia. [...].
TANTVNDEM, s. TANTVMDEM Vt p. a. Tantidem. [...].
TANTVLVS a, um. Dimin. pro Tam paruus. [...].
TANTVLVM Adu. Tam parum. [...].
TANTILLVS a, um. Dimin. a Tantulus. [...].
TANTILLVM Adu. Plaut. Rud. 4, 4, 106 Si hercle tantillum peccassis. Catul. ad Iuuencium s. 96, 6 --- nec possum fletibus vllis Tantillum vestrae demere saeuitiae.
TAOS Gr. Gemma. Taos pauoni est similis Plin. 37, 11. Nempe taw\s2 pauo est.
page 720, image: s0720TAPANTA Gr. Vxor Trimalchionis Tapanta est Petron. c. 37. Vid. Burm. ad h. l. Graecum simpliciter [ ta\ pa/nta: nostri Fac totum iocose interdum dicunt.
TAPÊTVM, i. n. vel TAPES, êtis. m. vel TAPÊTE is. n. [ ta/phs2 ] Tegmen ingeniose pictum variis coloribus, que equi, mensae, lecti, pauimenta sternuntur. [...].
TAPHIAE ârum. f. pl. *tafi/wn nh=soi ] Insulae in mari Ionio, quas prope Echinadas Strabo lib. 10 ponit: quarum caput Taphus. Vid. Plin. 4, 12.
TAPHIVSA Plin. 36, 21 Locus est iuxta Leucadem, in quo Taphiusius lapis nascitur.
TAPHVS i. m. [ ta/fos2 ] Sepulcrum. Inscriptt. Martialis, a Grutero edit. Vid. Barth. Adu. 5, 12 p. 233.
TAPINÔSIS is. f. [ tapi/nwsis2 ] Latine Humil itio dicitur. [...].
TAPINOMA atis. n. [ tapri/noma ] Idem. Eloquium, quod nec per scaturigines hyperbolicas intumescit, nec per tapinomata depressa tenuatur Sidon. Epist. 4, 3.
TAPINOPHRONESIS is. f. [ taprinofro/nhsis2 ] Demissio animi. Tertull. adu. Psych. c. 12.
TAPROBANE es. f. [ *taproba/nh ] Insula in Mari Indico amplissima, de qua multa Solin. 56 et Plin. 6, 22 [...].
TAPSIA Tapsiae radix Scribon. 230. Vid. THAPSIA.
TAPSVS [ *ta/yos2 ] Peninsula est Siciliae non procul a Syracusis, Megarensem sinum a meridie definiens. [...].
TAPVLLVS, al. TAPVLVS a, um. Conuiualis. Sic Lex tapulla, a Tabula dicta; ex Valerio et Lucilio ap. Festum.
TAR
TARACINA vid. TARRACINA.
TARACO vid. TARRACO.
TARANDVS i. m. Animal Scythicum. Plin. 8, 34. Solin. c. 43.
TARAS [ *ta/ras2 ] Neptuni filius, quem Tarentum aedificasse quidam existimant. Vid. TARENTVM.
TARATANTARA [ tarata/ntara ] Vox tubae ab Ennio ficta. [...].
TARBIDOLOPIVM i. n. Quo nomine arnoglossa ap. Gallos appellatur. Apul. de Herb. c. 1. Dioscorid. noth.
TARCHON is. m. [ *ta/rxwn ] Hetruscorum dux, qui vt ex Virgilio notum est, Aeneae suppetias tulit aduersus Turnum et Rutulos. [...].
TARDA ae. f. Auis. Potest a tarditate nomen habere. [...].
TARDVS a, um. Adi. [ bradu\s2, a)rgo\s2 ] Celeri et alacri vel acuto etiam opponitur, quatenus nempe acutus est celer ad cogitandum. [...].
page 721, image: s0721TARDIVSCVLVS a, um. Dimin. [ u(pobradu\s2 ] Ter. Heaut. 3, 2, 4 Est ille Cliniae seruus tardiusculus. i. Aliquantum tardus. add. Plaut. Fragm. Cistell. v. 13.
TARDE tardius, tardissime. Adu. [ brade/ws2, sxolai/ws2 ] Cic. Fam. 14, 5 [...].
TARDITAS âtis. f. [ braduth\s2 ] Opponitur Celeritati. [...].
TARDITIES êi. f. [ o)yri/a ] Antiqui dixerunt, pro Tarditate. Accius Diomede, Multa amittuntur tarditie et socordia. Nonius 2, 866.
TARDITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TARDITV=DO [TARDITÛDO]] inis. f. [ nwxeli/a ] Idem. Plaut. Poen. 3, 1, 29 Podagrosi estis, ac vicistis cochleam tarditudine.
TARDICORS ordis. Augustin. Enchirid. c. 103.
TARDIGEMVLVS a, um. Adi. Tardus et gemens. Naeuius apud Gell. 19, 7 Tardigemulo senio oppressus. conf. Non. 4, 345. vbi alii legunt Tardigenulo, a Genu.
TARDIGRADVS a, um. Adi. [ bradu/poros2 ] Quod tarde graditur. Cic. de Diuin. 2, 133 c. 64 Quadrupes tardigrada, agrestis, humilis, aspera. Ex Poëta. add. Tertull. de Pall. c. 4.
TARDILOQVVS a, um. Adi. Sen. Epist. 40 sub fin. Summa summarum haec erit, tardiloquum te esse iubeo.
TARDIPES edis. Adi. [ bradu/pous2 ] Qui tarde incedit, aut claudicans. [...].
TARDOR, ôris. m. Pro Tarditas dici probat Nonius 3, 255 ex Varrone, Pedatus versuum tardor.
TARDO âre. [ bradu/nw, xroni/zw, diatri/bw, me/llw, prosdiatri/bw ] Morari, tergiuersari. [...].
page 722, image: s0722TARDÂNS antis. Part. [ bradu/nwn ] Vt, Senecta tardans Virg. Aen. 5, 395. Sagitta Id. Ib. 12, 746. Dolores Cael. Aurel. Tard. 2, 3.
TARDÂTVS a, um. Part. [ bradunqei\s2 ] Haec tardata diu species Poëta ap. Cic. de Diuinat. 1 c. 12. [...].
TARDABILIS e. Adi. Tertull. de Anim. 43 Rigor tardabilis.
TARDESCO ere. [ bradu/nomai ] Tardum fieri. Lucret. 3, 480 Consequitur grauitas membrorum, praepediuntur Crura vacillanti, tardescit lingua, madet mens.
TARENTVS, i. f. et TARENTVM i. n. [ *ta/ras2 ] Nobilis vrbs Calabriae ad mare, Pyrrho Epirota in ducem contra Romanos accito clarissima. [...].
TARENTÎNVS a, um. Adi. [ *taranti=nos2 ] Quod ex Tarento est, vel ibi crescit: vt, Tarentina nux. [...].
TARMES, s. TERMES itis. m. [ brw=sis2 ] Genus vermiculi carnem exedens Festus. [...].
TARPEIA ae. f. [ *tarphi/+a ] Teste Plutarcho in vita Romuli, Filia fuit Tarpeii, quae Romanam arcem in Capitolio constitutam, cuius pater Tarpeius custos erat, Sabinis prodidit. [...].
TARPEIVS a, um. Adi. Trysillabum. [...].
TARQVINIVS nomen et familia, cui originem dedit Tarquinius Priscus [ *tarku/nios2 *rri/skos2 ] quintus Romanorum rex. [...].
page 723, image: s0723TARQVINII orum. m. pl. *tarku/nioi ] Vetus oppidum Campaniae. [...].
TARQVINIENSIS e. Adi. Vt, Fundus Tarquiniensis Val. Max. 5, 3, 3. [...].
TARQVITIAS Scalas, quas rex Tarquinius Superbus fecerit, abominandi eius nominis gratia sic appellatas esse, ait vulgo existimari Verrius.
TARRACÎNA ae. f. [ *taraki/na ] Oppidum Volscorum in Campania. Liu. 4, 59 Anxur fuit, quae nunc Tarracinae sunt: vrbs prona in paludes. Dicitur et Taratiana vnico R, et Tarratina, vid. ANXVR.
TARRACINENSIS e. Adi. Sallust. Bell. Catil. c. 46.
TARRACO onis. f. [ *tarkw\n ] Insignis Hispaniae ciuitas, Scipionum opus, a quo prouincia ipsa Tarraconia et Tarraconensis vocatur, quae vt Pomponius scribit 2, 6 [...].
TARRVPIA vitis genus vel vuae. Plin. 14, 3 Capnias, et Bucconiatis et Tarrupia in Thurinis collibus non ante demetuntur, quam gelauerit.
TARSVS i. f. [ *tarso\s2 ] Vrbs praeclarissima, et Ciliciae metropolis, quam Perseus, Danaës nobilissima proles, aedificauit. Lucan. 3, 225 Deseritur Taurique nemus, Perseaque Tarsus. Haec fuit Apostoli Paulli patria.
TARSENSIS e. Possess. [ *ta/rsios2 ] Vt, Tarsense pelagus Columel. 8, 16.
TARTARVS i. m. [ *ta/rtaros2 ] et in multitudinis numero, neutro genere TARTARA, [ a)po\ tou= tara/ssrin, id est turbare: aut [ a)po\ tou= tartari/zrin, id est a tremore frigoris: Locus inferorum profundus, inquit Seruius. [...].
TARTAREVS a, um. Possess. [ *tarta/rios2 ] Virg. Aen. 7, 513 [...].
TARTARINVS a, um. Horrendus et terribilis Enn. ap. Fest. Varr. L. L. 6, 3 p. 72, 16 [...].
TARTESSOS i. f. [ *tarthsso\s2 ] Hispaniae ciuitas iuxta columnas Herculis, aliquando Carteia dicta, vt scribit Pomponius Mela 2, 6 [...].
TARTESSIACVS a, um. Possess. [...].
TARTESSIVS a, um. Adi. [ *tarthssio\s2 ] Ouid. Met. 4, 416 Presserat occiduus Tartessia litora Phoebus. Tellus Tartessia Sil. 16, 647.
TARVM i. n. Lignum Aloës. Plin. 12, 20. Aët. 16, 137.
TASCONIVM i. n. Terra quaedam alba. Plin. 33, 4.
TATA [ pa/ppas2 ] Balbutientium et blaesa lingua loquentium paruorum vox, quo patrem, auum, nutritorem appellant. [...].
TAT! TATAE Interiectio et velut cantio sibi inuicem respondentium. [...].
TATIVS i. m. [ *ta/tios2 ] Sabinorum dux, qui per proditionem Tarpeiae virginis Capitolio primum capto, vrbem postea inuasit, ac regnum Romae quinquennio vna cum Romulo tenuit: quem postremo tandem ab amicis eorum legatorum, quos Tatiani latrones interfecerant, occisum esse ait Lanuvius, et in Auentiniensi laureto sepultum. [...].
TATIENSES ium. m. [ *tati/hnshs2 ] Tertia pars populi Romani a T. Tatio dicta, vid. LVCERES.
page 724, image: s0724TAVLANTII orum. m. [ *taula/ntioi ] Populi Illyriae. Euphorien Taulantinos vocat. Aristoteles ait apud hos vinum ex melle fieri. Haec Stephanus. Lucan. 6, 16 Quemque vocat collem Taulantius incola petram.
TAVREA [1] ae. m. [ *taure/as2 ] Iubellius Taurea Campanus memoranda vir fortitudine apud Liu. 26, 15. Sublimis Taurea Sil. 13, 143.
TAVREA [2] vid. TAVREVS, sub TAVRVS.
TAVRI orum. m. [ *tau=roi ] Populi Tauricae Septentrionalis regionis in Europa incolae, Iphigeniae vt ait Mela 2, 1 [...].
TAVRICVS a, um. Adi. [ *tauriko\s2 ] Vt, Terra Taurica Ouid. ex Pont. 1, 2, 80. Ara Taurica Idem Trist. 4, 4, 63.
TAVRICA Chersonesus [ *taurikh\ *xerso/nhsos2 ] Peninsula, prouincia Europae, cuius fines sunt Isthmus, Palus Maeotis, Propontis, et Cimmerius Bosporus. [...].
TAVRINI orum. m. [ *tauri=noi ] Plin. 3, 17 Populi sunt Italiae Transpadanae in Alpium radicibus. Augusta Taurinorum ipsius vrbisnomen.
TAVRÎNVS [1] a, um. Adi. [ *taurino\s2 ] Vt, Campi Taurini Sil. 3, 646.
TAVRINVS Adi. vid. TAVRVS.
TAVROMINIVM [ *taurome/nion ] Siciliae oppidum in colle situm, cui Tauri nomen fuit. Scribit Plin. 3, 8 hanc vrbem quandoque Naxon appellatam.
TAVROMINITÂNVS a, um. Adi. Cic. Verr. 2, 160. [...].
TAVRVBVLAE arum. [ *tauroubou=lai ] Nomen insulae prope Neapolim. Stat. Silu. 3, 1, 129 --- Dites Caprae, viridesque resultant Taurubulae. Vid. Domit. et Crucc. ad h. l.
TAVRVS [1] i. m. Mons Asiae altissimus [ *tau=ros2 o/ros2 ] ab Eois veniens litoribus, Chelidonio promontorio Lyciam disterminat. [...].
TAVRVS [2] i. m. [ *tau/ros2 ] Bos ad procreandum reseruatus. [...].
TAVRA ae. f. [ tau/ras2 ] Vaccas steriles dici existimant tauras hac de causa, quod non magis quam tauri pariant. [...].
TAVRVLVS i. m. Dimin. Petron. 39 Deinde totus caelus taurulus est. [...].
TAVRÎNVS [2] a, um. Adi. [ taurino\s2 ] Quod ex tauro est. [...].
page 725, image: s0725TAVREVS a, um. Aliud Adi. [ tau/rios2 ] Vt, Terga taurea, pro Tympanis dixit Ouid. Fast. 4, 342. [...].
TAVRICORNIS e. Prudent. in Romano v. 222.
TAVRIFER era, erum. Adi. [ taurofo/ros2 ] Vt, Campi tauriferi, Pascua Lucan. 1, 473.
TAVRIFORMIS e. aliud Adi. [ tauroridh\s2 ] Formam tauri habens. Hor. Carm. 3, 14, 25 Sic tauriformis voluitur Aufidus. Vid. Locus Festi, quem damus, voce TAVRVS n. 1.
TAVRIGENVS a, um. Adi. Accius in Minotauro apud Macrob. Saturn. 6, 5 Taurigeno semine ortum fuisse, an humano.
TAVRILIS e. Vnde Taurilia, Ludi Romoni, vt quidam legunt Liu. 39, 22 Ludi Taurilia per biduum facti religionis causa. Vid. mox TAVRII ludi.
TAVRII ludi Romae qui fuerint, disputatur a Festo, et ad Festum a Viris doctis. [...].
TAVROBOLIVM, vel TAVROPOLIVM i. n. [ taurobo/lion ] Sacrificii Genus. [...].
TAVROBOLIOR, vnde TAVROBOLIATVS, qui sacrificium taurobolii fecit, ap. Lamprid. in Elagab. c. 7. vbi conf. Salm.
TAVROBOLVS i. m. Sacerdos Taurobolium celebrans. Fragmentum veteris poëmatis, quod vulgauit Salmas. ad Lamprid. Elag. 7 Quis tibi Taurobolus vestem mutare suasit, etc.
TAVROPHTHALMON i. n. Herba ap. Apul. de Herb. c. 79.
TAVTOLOGIA ae. f. [ tautologi/a ] Latine dici potest Eiusdem rei eloquium; Figura est, qua res eadem multis verbis idem significantibus explicatur. [...].
TAX
TAX n. Indecl. [ ta\c ] Interiectio percussionem notans: vox a sonitu quem facit, formata. Plaut. Pers. 2, 3, 12 Tax tax tergo erit meo, non curo. Tax pax Naeu. ap. Charis.
TAXEA ae. f. Lardum ap. Gallos. Afran. ap. Isidor. 20, 2.
TAXILLVS [2] i. m. [ ku/bws2 ] Vid. TALVS.
TAXIM [1], it. TAXO is, it. Sunt tempora antiqua Verbi Tago, pro quo Tango deinde placuit. [...].
TAXO âre. [ tima=|n ] Pretio aestimare. [...].
TAXÂTVS um. Suet. Calig. c. 38 [...].
TAXA ae. f. Aestimatio pretii et valoris apud ICtos. l. 6 ff. vt leg. nom. cau. et l. 41 fin. ff. de legat. ¶2 Item Lauri species Plin. 15, 30.
TAXATIO ônis. f. [ ti/mhsis2, su/noyis2 ] Ipse taxandi actus. [...].
TAXÂTOR, ôris. m. [ e)pitimhth\s2 ] Taxatores, inquit Festus, a scenicis dicuntur, Qui alterutrum maledictis tangunt.
TAXIM [2] Adu. Sensim, vel occulte. Pompon. Buccone adoptato, Clandestino tacitus taxim prospectaui periculum. Non. 2, 840. Obsoletum. Conf. Turneb. Adu. 29, 17. it. Varro in TACITVLVS, supra.
TAXONINVS a, um. Adeps taxoninus Marc. Empir. c. 36. Videtur igitur TAXO, ônis, illi esse animal, quod Melis Latine vocatur, v. v.
TAXVS i. f. [ smi/lac ] Arbor abieti similis. [...].
page 726, image: s0726TAXEVS a, um. Adi. [ smilakino\s2 ] Vt, Silua taxea Stat. Silu. 5, 5, 29.
TAXICVS a, um. Adi. Taxica venena Plin. 16, 10 vt modo vidimus, primum dicta putat, quae deinde Toxica. v. v.
TAY
TAYGETA, vel TAYGETVS i. m. [ *tau+ /geton ] Mons est Laconum, Libero patri sacratus, teste Seru. apud Virg. Georg. 2, 488 [...].
TAYGETE [ *tau+ ge/th ] Vna est (inquit, Seru.) de Pleiadibus septem, ad Virg. Georg. 4, 232 Taygete simul os terris ostendit honestum Pleias, etc.
TE et TEA
TE Syllabica adiectio, quae Pronominibus Tu et Te adiungitur: vt Tute, Tete. Eadem augetur praepositu p, vt suapte, meapte sponte.
TEÂNVM i. n. [ *te/anon ] Italiae oppidum duplex. [...].
TEB et TEC
TEBA ae. f. Vox prisca pro Colle. Varro de R. R. 3, 1, 6 Lingua prisca, et in Graecia Aeoles Boeotii, sine afflatu vocant colles Tebas: Quin in Sabinis, quoe Graecia venerunt Pelasgi, etiam nunc ita dicunt etc.
TECHNA ae. f. [ te/xnh ] Latine Ars. [...].
TECHNICVS a, um. Adi. [ texniko\s2 ] Artificiosus. [...].
TECHNOPAEGNION i. n. Titulus libelli Auson. Eidyll. 12 Epist. 1 quasi ludicrum artis, vel crepundia artificiosa dicas.
TECHNOPHYON i. n. [ tesxno/fuon ] Graeca dictio, qua significatur Arte natum. Suet. August. c. 72 Erat illi locus in edito singularis, quem Syracusas et technophyon vocabat.
TECOLITHVS i. m. [ thko/liqos2 ] Lapis sic dictus, quoniam calculos rumpit et absumit. [...].
TECTONICE, es. s. TECTONICA ae. f. Ars aedificatoria.
TECTONICVS a, um. Tectonicae formae Auson. in Mosella v. 299 aedisiciorum descriptiones.
TECTORIVM [1] vid. TEGO.
TECTOSAGES [ *tektosagri=s2 ] Fortissimi aliquando Gallorum, Pyrenaeis proximi et Cimminiis; ita vocati, aiunt, quod sagis vestirentur: adeo olim potentes opibus et virium praestantia, vt per Graeciam, tunc victricem gentium, magna hominum manu profecti, in Asia supra Phrygiam, Cappadociamque sedes posuerint, incolumes ab omni finit imorum incursu. [...].
TECTVM [1] vid. TEGO.
TECVM [ meta/ sou ] Compositum ex Ablatiuo Te, et Praepositione Cum. Plaut. Mil. 2, 5, 12 [...].
TED
TEDA ae. f. Gr. da\|s2, a cuius Accus. [ da=|da deriuant quidam nomen, et taeda per diphthongum scribunt, vt ipse Vossius. [...].
page 727, image: s0727TEDIFERA Dea, [ *dadofo/ros2 ] Ceres est dicta, cuius sacra noctu (vt in Aulularia Plauti est) fiebant, in quibus sacerdotes faces deferebant, Cererem imitati: quae dum Persephonem filiam a Plutone raptam tedis incensis quaereret, Tedifera est appellata. [...].
TEG
TEGEA ae. f. [ *te/gea ] Vrbs Arcadiae, a qua
TEGEAEVS, siue TEGEATICVS a, um. Adi. Propert. 3, 3, 30 [...].
TEGEATIS idis. f. Stat. Theb. 9, 571 Torua sagittiferi mater Tegeatis ephebi, Atalanta Parthenopaei. Sil. 13, 329 --- Caesa Tegeatide capra.
TEGES, TEGETICVLA, TEGILLVM, TEGMEN, vid. TEGO.
TEGO xi, ctum, ere. [ kalu/ptw, stega/zw, e)re/fw, katere/fw, ske/pw, skepa/zw ] Operire, vel muniendi vel occultandi causa aliquid imponere. [...].
page 728, image: s0728TEGENS entis. Part. Tegens lanugine malas Ouid. Met. 9, 398. Priuatum odium falsis criminibus tegens Tac. Ann. 2, 80, 3. Dira tegens supplicia Virg. Aen. 6, 498. Terga tegentes Idem 11, 630.
TECTVS a, um. Partic. [ kekalumme/nos2, e(luqri\s2, katerefh\s2 ] Ter. Hec. 3, 3, 28 [...].
TECTVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TECTV=RVS [TECTÛRUS]] a, um. Partic. [ kaluyo/menos2 ] Ouid. Met. 4, 159.
TECTE Adu. [ krufi/ws2 ] Cui contrarium est Aperte. [...].
TECTVM [2] i. n. [ ste/gos2, ste/gh, o)/rofos2, ste/gestron ] Pars domus superior, qua ipsa domus tegitur: interdum autem totum illud quod aedificamus et tegimus, vt nos eo tecti simus. [...].
TECTVLVM i. n. Hieron. Epist. 47, 4 Sub vno tectulo manentes.
TECTORIVM [2] i. n. [ koni/ama ] Illinimentum quoddam est, a tegendo dictum, et quasi pauimentum parietis, atque incrustatio: quod fit, quum calce aut gypso ad maiorem spectantium gratiam et decorem, parietem inalbamus, quae ideo etiam albatio appellatur, siue albarium:
page 729, image: s0729quanquam albarium (inquit Budaeus) ex pura calce siat, vt hodie est in vsu. [...].
TECTORIVS a, um. Adi. [ koniamatiko\s2 ] Vt, Tectoria calx, qua fit tectorium. [...].
TECTOR, ôris. m. skepasth\s2, konia/ths2 Gloss. Gr. Lat.] Qui opus tectorium facit. [...].
TECTORIOLVM i. n. Dimin. [ koniama/tion ] Paruum tectorium. Cic. Fam. 9, 22 Bella tectoriola, dic ergo etiam pauimenta isto modo: non potes.
TECTVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TECTV=RA [TECTÛRA]] ae. f. Pallad. R. R. 1, 15 Parietum tectura fortis et nitida. Add. ibid. t. 17.
TEGMEN inis. n. [ ske/ph, ske/pas2, ka/lumma, ske/pasma ] Quidquid aliquid tegit: ex Tegimen vel Tegumen contractum. [...].
TEGVMEN inis. n. [ ske/pas2 ] Idem. Liu. 1, 20 [...].
TEGIMEN inis. n. [ ske/pasma ] Idem. Ouid. Met. 3, 52 [...].
TEGVMENTVM, vel TEGMENTVM i. n. [ ka/lumma ] Idem. Liu. 1, 43 [...].
TEGVLVM i. n. [ te/gos2 ] Pro Tegmine, vel Tegula potius. Plin. 16, 36 [...].
TEGILLVM i. n. Dim. [ skepasma/tion ] Paruum tegmen. [...].
TÊGVLA ae. f. [ ke/ramos2, ste/gh ] Tabula parua figlini operis, vel lapidea adeo, dicta, quod domos tegat. [...].
page 730, image: s0730TEGVLARIVS i. m. kerameu\s2 Gloss. Gr. Lat.] Figulus, qui tegulas facit.
TEGVLARIVM i. n. Vbi multitudo est tegularum. [...].
TEGVLITIVS a, um. Ex tegulis factus. [...].
TEGES etis. f. [ formo\s2, formio\s2 ] A Tegendo dicta: Straguli genus ex vlua, siue scirpo aut sparto, in lodicis similitudinem factum, quo viliores vtuntur, storea. [...].
TEGETICVLA ae. f. Dimin. [ formi/skos2 ] Varro de R. R. 3, 8 [...].
TEGETARIVS i. m. [ yiaqopoio\s2, yiaqoplo/kos2 ] Gloss. Gr. Lat. Qui concinnat, vel plicat tegetes.
TEGILE is. n. Subligaculum, tegmen. Apul. Met. 9 p. 222.
TEGVS oris. n. Varr. de L. L. 4, 22 [...].
TEI
TEIVM i. n. [ *th/i+on ] Vrbs in Paphlagonia, e qua ortus Anacreon. In hac fuit templum Apollinis, vnde Apollo Teius.
TEIVS a, um. Possess. trium syllabarum. [...].
TEL
TELA ae. f. [ i(sto\s2 ] Contractum e Texela, id quod texitur, vid. TEXO. Ouid. Met. 6, 127 [...].
TELAMON ônis. m. [ *telamw\n ] Aeaci filius, Pelei, patris Achillis, frater et Aiacis pater. Creatus Telamone Ouid. Met. 12, 624. [...].
TELAMONIADES ae. m. Patronym. [ *telamonia/dhs2 ] Ouid. Met. 13, 231. i. Aiax.
TELAMONIVS a, um. Adi. Vt, Telamonius Aiax Ouid. Met. 13, 231.
TELCHÎNES [ *telxi=nes2 ] Iidem, qui alias Curetes. [...].
TELCHIVS et Amphitus. [ *te/lxios2 kai\ *)/amfitos2 ] Plin. 6, 5 [...].
page 731, image: s0731TELEBOAE arum. m. pl. *thlebo/ai ] Populi, de quibus Aristoteles in Politicis, In Acarnanum politia, quandam Acarnaniae partem Curetes habent: spectantem vero in occasum plagam Leleges tenent: reliquam inde Teleboae. [...].
TELEGONVS i. m. [ *thle/gonos2 ] Filius Vlyssis ex Circe, qui patrem interfecit spina piscis. Vid. quos laudat Barnes. ad Odyss. A, 133. Telegoni iuga parricidae Hor. Carm. 3, 29, 8. de agro Tusculano.
TELEMACHVS i. m. [ *thle/maxos2 ] Filius Vlyssis ex Penelope, quem ad Troiam pergens, cum vxore paruulum reliquit. [...].
TELEMVS i. m. [ *th/lemos2 ] Teste Homero in Odyssea, et Theocrito in Bucolicis, Eurymi filius et inter Cyclopas vates egregius, qui Polyphemo praedixit quaecunque ab Vlysse passus est. [...].
TELEPHVS i. m. [ *th/lefos2 ] Herculis filius, ex Auge vel Auga, qui aui Alei iussu expositus in siluis, a cerua nutritus est. [...].
TELEPHIVM i. n. Herba. Plin. 27, 13. Apul. de Herb. cap. 123.
TELETA ae. f. [ teleth\ ] Sacrificium initiationi destinatum. Ad vsum teletae necessario praeparanda Apul. Met. 11 p. 268. Add. ibid. p. 270 et 272.
TELETVS i. m. Nomen alicuius aeonis, apud Tertull. adu. Valent. c. 8. Conf. Pamel. ad h. l.
TELIRRHIZOS i. m. Gemma. Plin. 37, 10.
TELIS is. f. Herba, foenugraecum dictum. Plin. 13, 1. et 24, 19.
TELETHVSA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TELETHV=SA [TELETHÛSA]] ae. f. Vxor Lycti, mater Iphidis puellae, quae in puerum mutata fuit. Ouid. Met. 9, 766.
TELICARDIOS Gemma colore cordis, Persis maxime grata, quam et Maculam appellant Plin. 37, 10.
TELINVM i. n. [ thlino\n ] Vnguentum quod commendatur a medicis. [...].
TELLVS [1] i. m. [ *te/llos2 ] Vir Atheniensis, qui quum pauper esset, eum tamen Croeso feliciorem Solon dicebat esse. Plutarchus in Solone. et Herodotus lib. 1.
TELLVS [2] ûris. f. [ gh= ] Mater illa omnium, Dea hoc nomine celebrata. [...].
page 732, image: s0732TELLVSTRIS e. Adi. Mart. Capel. 7 p. 237 Nonnulli tellustres silvicolaeque Diui. Formatum Africana lasciuia ad analogiam Terrestris.
TELLVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TELLV=RVS [TELLÛRUS]] i. m. Deus telluris. Mart. Capel. 1 p. 16.
TELLVMO ônis. m. Deus, idem qui tellurus, apud Augustin. C. D. 7, 23 extr.
TELMÊSVS, vel TELMESSVS [ *telmhsso\s2 ] inquit Cic. de Diuin. 1, 91 [...].
TELONIVM i. n. [ telw/nion ] Graece, Mensa publicanorum, vbi vectigal exigitur. Vtitur praeter Vulg. Interpr. Luc. 5, 27. Tertull. de Idol. c. 12. et de Bapt. c. 11.
TELONARIVS i. m. [ te/lwn ] Publicanus, et tributorum collector. Cod. Theod. l. 3. de indulg. deb. Conf. Non. 1, 95.
TELOS [1] i. n. [ te/los2, te/leos2 ] Latine Finis dicitur. Cic. de Fin. 3, 26 c. 7 [...].
TELOS [2] [ *th=los2 ] Insulae nomen vnius ex Sporadibus, in qua conficiebatur vnguentum praestantissimum, quod ab ea Telinum dicebatur. Plin. 4, 12 Telos vnguento nobilis, a Callimacho Agathusa appellata.
TELVM i. n. [ be/los2, o(/plon ] Dicitur proprie, quidquid nocendi causa iaci potest: quo nomine lapis, lignum, plumbum, ferrum continetur. [...].
page 733, image: s0733TELIFER era, erum. Adi. [ belofo/ros2 ] Vt, Puer telifer, apud Senecam Herc. Oet. 543. al. Teliger.
TEM
TEMENITES Apollo dictus fuit a loco quodam Siciliae, nomine TEMENOS, qui adiunctus Epipolis erat prope Syracusas, vt scribit Stephanus. [...].
TEMERE Adu. [ ri)kh=, a)periske/ptws2, a)lo/gws2, paralo/gws2 ] Casu, item stulte, inconsulte. [...].
TEMERARIVS a, um. Adi. [ a)/boulos2, a)peri/skeptos2 ] Prouido, cauto, consulto opponitur. [...].
TEMERVS a, um. i. Temerarius. Acc. ap. Non. 2, 841. Ab hoc obsoleto Adiectiuo videtur ortum Aduerbium Temere.
TEMERARIE Adu. Nuda plane fronte temerarie Tertull. de Vel. Virg. c. 3. add. Iust. Cod. 9 t. 1 l. 18.
TEMERITER Aliud Adu. [ e)mplh/gdhn ] Idem. Accius Amphitryone, Hoc in re est, quod tu tam temeriter meam beneuolentiam interiisse es ratus ap. Non. 11, 54. conf. Enn. ap. Priscian. l. 15 p. 1010.
page 734, image: s0734TEMERITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TEMERITV=DO [TEMERITÛDO]] inis. f. [ peripe/tria ] pro Temeritate. Pacuuius Duloreste, Egon' tyranni noui temeritudinem? apud Non. 2, 867.
TEMERITAS âtis. f. [ a)bouli/a, peripe/tria, qrasu/ths2, a)logi/a ] Cui opponitur Sapientia. [...].
TEMERO âre. [ bebhlo/w ] Proprie est Temere aliquid agere, vel tractare. [...].
TEMERANDVS a, um. Partic. [ bebhlwte/os2 ] Lucan. 1, 147 Et nunquam temerando parcere ferro. h. e. Temere cruentando.
TEMERATVS a, um. Aliud Partic. [ bebhlwqei\s2 ] Vt, Amicus temeratus Ouid. Amor. 3, 8, 63.
TEMERÂTOR, ôris. m. [ bebhlwth\r ] Castimoniae tantum reverentiae deferebant maiores nostri, vt bellum aduersum temeratores pudicitiae suscipiendum putarent Ambros. [...].
TEMESA ae. f. [ *te/mesa ] Oppidum in Cypro, aerifodinis nobile. Stat. Achil. 1, 413 Aera domant Temesae, etc.
TEMESAEVS a, um. Possess. [ *temesai=os2 ] Ouid. Fast. 5, 441 Rursus aquam tangit, Temesaeaque concrepat aera.
TÊMÊTVM i. n. [ me/qu ] Pro Vino accipitur. [...].
TEMVLENTVS a, um. Adi. [ me/qusos2 ] Vinolentus, ebriosus, ebrius. [...].
TEMVLENTER Adu. [ memequsme/nws2 ] Columel. 8, 8, 10 Iam nunc Gangeticas et Aegyptias aues temulenter eructant.
TEMVLENTIA ae. f. [ me/qusma ] Plin. 14, 2 Siquidem temulentiam sola non facit. Add. Id. ib. c. 13. et 5. et 22.
TEMNO si, tum, ere. [ katafrone/w ] Spernere. [...].
TEMNENS entis. Part. Praeteritum temnens Horat. Sat. 1, 1, 116.
TEMTOR, ôris. m. [ katafronhth\s2 ] Vt, Deorum temtor Seneca Agamemn. 7 v. 595. i. Contemtor, sicut etiam al. legunt.
TEMNOS i. [ *th=mnos2 ] Stephano et Straboni, Vrbs est Aeolidis, Hermogenis rhetoris patria. [...].
TEMNITES Gentile. [ *thmni/ths2 ] Cic. pro Flacc. 42 Heraclides ille Temnites homo ineptus et loquax.
TEMO ônis. m. [ phda/lion, oi)/ac, r(umo\s2 ] est, Qui rectus continet transuersum iugum in curru vel plaustro. [...].
page 735, image: s0735TEMONARIVS a, um. Adi. Onera l. 1 Cod. de Palat. sacr. largit. [...].
TEMPE [ *te/mph ] Neutro genere et Numero Plurali, proprie Thessaliae loca, quinque millia passuum longitudine, et ferme sex latitudine, pulcherrimus ager, amoenus gramine, refertus arboribus, canorus auium concentu, iugis dextera laeuaque leniter sese tollentibus, media intersecat Peneus amnis, cuius ripas arbores vestiunt. [...].
TEMPICVS a, um. A Tempe. Amoenus: vt tempicus agon Th. Priscian. 1, 1.
TEMPERO âre. [ kirna/w, kerannu/w, a(rmo/zw ] A Tempore deductum: Habere rationem temporis, Moderari, Tempori accommodare, Rem suo ordine ac mensura administrare, potissimum quum Accusatiuo iunctum est. [...].
page 736, image: s0736TEMPERANS antis. Partic. et Nomen [ swfronw=n ] Modestus. [...].
TEMPERANTER Adu. [ swfro/nws2 ] Cic. Att. 9, 2 [...].
TEMPERANTIA ae. f. [ swfrosu/nh ] est, inquit Cic. de Invent. 2, 164 c. 54 [...].
TEMPERÂTVS a, um. Partic. Moderatus. [...].
TEMPERÂTE Adu. Cato c. 69 [...].
TEMPERATÎVVS a, um. Cael. Aurel. Acut. 4, 1 Temperatiua medicamina.
TEMPERATIO ônis. f. Cic. Tusc. 1, 1 [...].
TEMPERÂTOR, ôris. m. [ a(rmosth\r ] Martial. 4, 55 [...].
TEMPERÂTRIX îcis. f. August.
TEMPERAMENTVM i. n. [ kra/sis2 ] Temperatio, mistura aequabilis, mediocritas, modus. [...].
page 737, image: s0737TEMPERATVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TEMPERATV=RA [TEMPERATÛRA]] ae. f. [ kra/sis2 ] Idem quod temperatio, ratio miscendi, tractandi etc. [...].
TEMPERACVLVM i. n. Apul. Flor. p. 342 Temperacula ferri.
TEMPERIES êi. f. [ e)nkrasi/a ] Temperamentum. [...].
TEMPERIVS i. maturius, vt sit velut Tempori aduerbialiter posito: vnde et Tempestiuus. [...].
TEMPESTAS [1], et TEMPESTIVVS vid. TEMPVS.
TEMPLVM i. n. [ nao\s2, new\s2, shko\s2, e(/dos2 ] Ex disciplina Varronis de L. L. 6, 2 p. 66, 25 [...].
page 738, image: s0738TEMPLARES fines apud Auct. de Limitib. p. 295 [...].
TEMPLÂTIM Adu. Per templa. Tertull. in Apol. 42 Templatim insumere.
TEMPORALIS, TEMPORARIVS, vid. TEMPVS.
TEMPSIS [ *te/myis2 ] Plin. 7, 48 Cacumen Tmoli montis, in quo, vt ipse ex Mutiano refert, CL annis viuunt incolae.
TEMPVS oris. n. [ xro/nos2, kairo\s2 ] Vt Varro scribit, de L. L. 5, 2 p. 44, 10 [...].
page 742, image: s0742TEMPORO âre. Accepisti dentes ad pulsus linguae temporandos Tertull. de Resurr. Carn. c. 61 i. temperandos. Alternantibus etiam hic E et O, vt in Tempori de quo statim.
TEMPORI, s. TEMPERI [ e)n kairw=|, eu)kai/rws2, kata\ kairo\n ] Tempestiue, ad tempus. [...].
TEMPORATIM Adu. Idem. Tert. de Pallio c. 2. et de Anima 28.
TEMPORIVS, s. TEMPERIVS Aduerbium deductum a Tempori, quod significat Celerius, quasi ante tempus. [...].
TEMPORARIVS a, um. Adi. [ pro/skairos2 ] Quod non est perpetuum, sed ad tempus durans. Plin. in Paneg. c. 91 [...].
TEMPORARIE Adu. Saluian. de Gub. Dei l. 5 p. 179. et 7 p. 290.
TEMPORÂLIS e. Adi. xroniko\s2 temporalis, o)ligoxro/nios2 Gloss. temporale, pro/skairon Onomast.] Ad tempus durans. Quinctil. 6, 2 [...].
TEMPORALITER Adu. Lex temporaliter obseruata Tertull. adu. Iud. c. 2. i. ad tempus. Temporaliter mori Paullin. Nol. Epist. 23, 15. Add. Sarisb. 2, 2.
TEMPORALITAS âtis. f. Vita transferatur a temporalitate in aeternitatem Tertull. de Resurr. Carn. c. 6. Add. de Pall. c. 1. Philastr. Haer. 71.
TEMPORANEVS a, um. Tempestiuum. Patienter ferens, donec accipiat temporaneum et serotinum Vulg. Iac. 5, 7. Conf. Augustin. Conf. 13, 18.
TEMPESTAS [2] âtis. f. [ xro/nos2 ] Tempus ipsum aliquando significat. [...].
page 743, image: s0743TEMPESTVÔSVS a, um. Adi. [ xrimwnw/dhs2 ] Procellosum. Gellius, Mare saeuum ac tempestuosum erat. Sidon. Epist. 4, 6 Tempestuosi hostium incursus.
TEMPESTVOSE Adu. Apul.
TEMPESTÎVVS a, um. Adi. [ kai/rios2, e)pi/kairos2, e)pikai/rios2, pro/skairos2, eu)/kairos2 ] Opportunum, et quod suo tempore sit. [...].
page 744, image: s0744TEMPESTÎVE Adu. [ eu)kai/rws2 ] Opportune. [...].
TEMPESTIVO Adu. Plaut. Truc. 1, 1, 41 Nostrae aetati tempestiuo temperant.
TEMPESTIVITAS âtis. f. [ eu)kairi/a ] Opportunitas. [...].
TEMPESTVS a, um. Adi. Antiqui dicebant pro Tempestiuus: vnde intempestus, pro Intempestiuus: vt Nox intempesta, quod minime tempestiua sit rebus agendis. vid. Festum.
TEMVLENTER, TEMVLENTIA, TEMVLENTVS, vid. TEMETVM.
TEN
TENASMVS i. m. [ trinasmo\s2 ] Plin. 28, 14 [...].
TENAX, TENACITAS, vid. TENEO.
TENDICVLA [1] vid. TENDO.
TENDO [1] tetendi, tensum et tentum, ere. [ tri/nw, titai/nw ] Longitudinem, vel Latitudinem rei augere. [...].
page 745, image: s0745TENDENS entis. Part. Manus inermes tendens Virg. Aen. 1, 491. [...].
TENSVS, siue TENTVS a, um. Partic. [ teta/menos2 ] Hor. Serm. 2, 5, 40 [...].
TENTVM i. n. Pro Tentorium. Flor. 2, 12, 11 Emendante Salmasio. Conf. Horat. Epod. 12, 12. Catull. 81, 6 Grandia tenta viri.
TENTORIVM [1] i. n. [ klisi/a, au)=lis2, skh=nos2 ] Tabernaculum militum, quod tendunt, vt se defendant ab iniuria caeli. [...].
TENTORIOLVM i. n. Dimin. [ klisia/dion ] Hirt. Bell. Afric. 47 Reliqui ex vestimentis tentoriolis factis, ex arundinibus coriis intextis permanebant.
TENTORIVS a, um. Adi. Trebell. Claud. c. 14 Pelles tentoriae. i. Quibus tentoria faciunt.
TENDICVLA [2] ae. f. [ pagi/dion ] Laqueus, quem duibus et feris proponimus tendimusque, ad eas decipiendas. [...].
TENSIO ônis. f. Scribonius Largus 101 Neruorum tensionibus mirisice conuenit. [...].
TENSVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TENSV=RA [TENSÛRA]] ae. f. Idem Veget. 1, 25.
TENTÎGO inis. f. Membri pudendi erectio et tensio. Iuuen. Sat. 6, 128 Ardens rigidae tentigine vuluae. de Messalina. Add. Hor. Sat. 1, 2, 118. Priap. n. 22 et 33. Lactant. 2, 4, 2. Cael. Aurel. Acut. 3, 18, 182.
TENDOR, ôris. m. Extensio. Apul. Met. 4 p. 153 Faucium tendor.
TENDO [2] ônis, et inis. m. [ te/nwn ] Tendones vel Tendines a recentioribus medicis appellantur motus instrumenta, in capite musculorum ex neruis et ligamentis conflata, eosque ossibus annectentia. [...].
TENEBRAE ârum. f. Tantum pluraliter. [ sko/tos2, skoti/a, a)xlu\s2, kne/fas2 ] Priuatio luminis: dictae quod teneant, id est impediant oculos, et visum prohibeant. [...].
page 746, image: s0746TENEBELLAE arum. f. Plur. Dimin. Claud. Mamert. de Animi statu 2, 9.
TENEBROSVS a, um. Adi. [ skotiai=os2, skotrino\s2 ] Plenum tenebris. [...].
TENEBRICVS a, um. Adi. [ dnofero\s2 ] Offusum tenebris. [...].
TENEBRICÔSVS a, um. Aliud Adi. [ a)xluw/dhs2 ] Quod tenebras inducit et facit. [...].
TENEBRICOSITAS âtis. f. Cael. Aurel. Tard. 1, 4 Tenebricositate vexari.
TENEBRICO âre. Obscurum esse. Tertull. adu. Iud. 13 Sol media die tenebricauit.
TENEBRO âre. Tenebras inducere. [...].
TENEBRARIVS a, um. Homo tenebrarius Vopisc. in Firm. c. 2. i. dolum regens.
TENEBRATIO ônis. f. Cael. Aurel. Tard. 1, 2. et 1, 4, 66.
TENEBRIO ônis. m. [ a)patew\n ] Tenebriones, mendaces et dolosi, Qui mendaciis et astutiis suis nebulam quandam et tenebras obiiciunt. [...].
TENEBRESCO ere. Augustin. de Gen. ad lit. 1, 1. Tenebrescit vesper, non lucescit P. Chrysolog. Serm. 74. Conf. Idem Serm. 77.
TENEDOS i. f. [ *te/nedos2 ] Insula in mari Aegaeo, inter Mitylenem et Hellespontum contra Troiam prope Sigeum, ab ostiis viginti millibus passuum distat. [...].
TENEDIVS a, um. Adi. [ *tene/dios2 ] Cic. Qu. Fratr. 2, 9 [...].
TENEO tenui, (tetini, Praet. vid. infra s. l. ) tentum, êre. [ krate/w, kate/xw ] Idem fere significat, quod habere, sed paullo vehementius verbum esse videtur, quam habere: cum tenere sit, id quod habemus, velut manu prehensum vindicare sibi, et alios omnes excludere. [...].
page 750, image: s0750TENENS entis. Part. vid. in TENEO. Vasa tenentia longe Grat. Cyneg. v. 219. i. retinentia instrumenta venandi, sec. Burm.
TENTVS a, um. Partic. Detentus. Ammian. 6, 12 Pater tentus in Galliis. Vt tentus ab Igmazine custodiretur Ammian. 29, 5. Tentus a Tendo, vid. TENDO.
TENAX âcis. Adi. [ gloiw/dhs2, i)cw/dhs2, gli/sxros2, kollw/dhs2, ka/toxos2, i)sxurognw/mwn ] Qui retinet; vt Glutinum tenax dictum est, quod, dum attrectatur, digitos tenere videatur. [...].
TENACES ium. m. i. fructuum pediculi. Incisos botryonum tenaces Pallad. Febr. 25, 9. et Sept. 17. et al. Sed Pallad. Febr. Tenacibus quibuscunque constricta, i. vinculis, ligamentis.
TENACVLVM i. n. Retinaculum. Terentian. Maur. Praef. v. 29.
TENACIA ae. f. Est Perseuerantia, et duritia. [...].
TENACITAS âtis. f. [ glisxro/ths2 ] Visciditas, it. parsimonia, duritia, perseuerantiaque. [...].
TENACITER Adu. [ a)pri\c ] Ouid. Epist. 3, 43 [...].
TENOR [1], ôris. m. Ordo, forma, continuatio, aequabilis et constans nec interrupta obseruatio. [...].
page 751, image: s0751TENTOR, ôris. m. Tentores in factionibus circi ludisque vocabantur, qui equos et currus tenebant, antequam vices sortesque eorum cursus venissent. [...].
TENER era, erum. Adi. [ te/rhn, a(palo\s2 ] Molle, tractabile, fragile, cauteque ideo tractandum. [...].
TENELLVS a, um. Adi. Dim. Plaut. Cas. 1, 1, 20 [...].
TENELLVLVS a, um. Aliud Dim. Catull. 18 (17) 15 Vt puella tenellula delicatior haedo.
TENERITAS âtis. f. [ a(palo/ths2 ] Mollities. [...].
TENERITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TENERITV=DO [TENERITÛDO]] inis. f. [ a(palo/ths2 ] Idem. [...].
TENERE, et TENERITER Adu. [ a(palw=s2 ] Plin. 23, 3 [...].
TENERESCO, siue TENERASCO ere. [ a(palu/nomai ]
page 752, image: s0752Tenerum fieri, mitescere. [...].
TENERESCENS entis. Part. Tenerescentes arbores Tertull. de Resurr. Carn. c. 22.
TENES ae. m. [ *te/nhs2 ] Filius Cycni et Scamandrodices, Tenedi vrbis conditor, vt refert Lycophronis Scholiastes. [...].
TENESMVS i. m. Plin. 28, 14 Tenesmus, i. Crebra et inanis voluntas egerendi. Scribon. 142. Vid. TENASMVS.
TENÎTAE arum. f. pl.Credebantur esse Sortium deae, quod tenendi potestatem haberent. Festus.
TENNIS, siue TENNVM, TENNITES, vid. TEMNOS.
TENNO ere. i. Tendo. Ter. Phorm. 2, 1, 16 sec. Meurs. Exerc. Crit. 1 p. 167.
TENONTAGRA ae. f. Neruorum eorum, quos tendines hodie vocant, morbus, ap. Cael. Aurel. Tard. 5, 2, 28 [...].
TENOR [2] vid. TENEO.
TENOS [ *th=nos2 ] Insula cum oppido in Aegeo mari, vna Cycladum, vt scribit Plin. 4, 12.
TENSA vid. THENSA.
TENTIO, TENTAMEN, TENTIGO, vid. TENDO.
TENTATIO [1] vid. TENTO.
TENTO âre. [ prira/zw, prira/omai ] Tangendo vel alia ratione quacunque experiri s. periculum facere. [...].
TENTANS antis. Vid. TENTO. Tentans omnia et circumspiciens Sall. Iug. c. 93. Saepo tentantes agros, alia, deinde alia loca petiuerant Id. c. 18.
page 753, image: s0753TENTÂTVS a, um. Partic. [ peiraqei\s2 ] Ouid. de Arte Am. 1, 394 [...].
TENTATIO [2] ônis. f. [ prirasmo\s2 ] Liu. 4, 42 [...].
TENTÂTOR, ôris. m. [ peirasth\s2 ] Hor. Carm. 3, 4, 71 Notus et integrae Tentator Orion Dianae. add. Tertull. de Anima c. 48.
TENTABVNDVS a, um. Adi. [ peira/zwn ] Tentans, palpans. [...].
TENTÂMEN inis. n. Ouid. Met. 3, 341 [...].
TENTAMENTVM i. n. [ peirath/rion ] Idem quod Tentatio. [...].
TENTIPELLIVM i. n. fa/rmakon pro\s2 r(uti/das2 Gloss. Lat. Gr.] Ariorius putat esse calciamentum ferratum, quo pelles extenduntur: idem Afranium dixiffe in Promo, Pro manibus credo habere ego illos tentipellium. [...].
TENTORIVM [2] vid. TENDO.
TENTYRA orum. Pl. [ *tenturi\s2 ] Ciuitas inferioris Aegypti: vnde et Praefectura Tentyritica vel, vt ait Plin. 8, 2 [...].
TENTYRÎTAE arum. m. pl.Populi, de quibus modo ex Plin. 8, 2. [...].
TENVIS e. Adi. [ lepto\s2, yilo\s2 ] A Teneo fieri quibusdam videtur: quod, quae tenuia sunt, facile teneantur. [...].
page 754, image: s0754TENVICVLVS a, um. Adi. [ u(po/yilos2 ] Cic. Fam. 9, 19 Tenuiculo apparatu significas Balbum fuisse contentum.
TENVITAS âtis. f. [ lepto/ths2 ] Plin. 8, 33 [...].
TENVITER tenuius, tenuissime. Adu. [ leptw=s2 ] Proprie, vt Alutae tenuiter Confectae Caes. B. G. 3, 13. [...].
TENVO âre. [ leptu/nw ] Tenuem, subtilem, macrum, debilem facere, siue minuere. [...].
TENVATVS a, um. Partic. [ leptunqei\s2 ] Vt, Corpus tenuatum recreare Hor. Serm. 2, 2, 84. [...].
TENVATIM Adu. Apic. 2, 4 Intestinum perquam tenuatim productum.
TENVABILIS e. Adi. Cael. Aurel. Acut. 3, 4 Super vnctiones tenuabiles et apertibiles, i. quae tenuant et aperiunt.
TENVESCO ere. Tenuari. Censorin. in Fragm. c. 3 Vniuersa gignentia crescente luna pubescunt, tenuescente tenuantur.
TENVIARIVS i. m. Qui vestes tenues conficit. In Vet. Inscript. VESTIARIVS TENVIARIVS. Vid. Voss. de Vit. L. L. 3, 52.
TENVS oris. n. [ pagi\s2 ] Laqueus, a tendicula seu tendendo dictus, auctore Nonio 1, 17. [...].
page 755, image: s0755TEO et TEP
TEOS vid. TEIVM.
TEPEO [1] êre, vid. TEPIDVS.
TEPHRIAS ae. m. Genus lapidis. Interpretari possis Cinericius, te/fra enim, cinis dicitur Latine. Plin. 36, 7 Laudatur praecipue ex his, quem tephriam appellant a colore cineris.
TEPHRION i. n. Collyrion, a cinereo colore Cels. 6, 6, 7.
TEPHRITIS tidis. f. Gemma, ap. Plin. 37, 10 et ipsa a colore.
TEPIDVS a, um. Adi. [ xliaro\s2, xliero\s2 ] Medium inter calidum et frigidum, nempe Quod frigido et calido temperatum est. [...].
TEPIDE Adu. Columel. 8, 5 Vt tepide habeantur. Plin. Epist. 5, 6 Si natare latius aut tepidius velis, in area piscina est. Iam tepidissime hoc dicebat Augustin. Conf. 8, 11.
TEPIDO âre. [ xliai/nw ] Pro Tepefacere. [...].
TEPIDARIVM i. n. xliaroyu/xion Gloss. Gr. Lat.] Membrum Balnei, in quo tepidus vapor, aqua tepida. [...].
TEPEO [2] ui, êre. [ xliai/nomai ] Tepidum esse. [...].
TEPENS entis. Partic. [ xliaino/menos2 ] Vt, Aqua Scribon. 86. [...].
TEPEFACIO fêci, factum, ere. [ xliai/nw, a)leai/nw ] Vt Tepidare, tepidum reddere. [...].
TEPEFÎO eri. Plin. 11, 6 [...].
TEPESCO ui, ere. [ xliai/nomai ] Tepidum fieri. [...].
page 756, image: s0756TEPOR, ôris. m. [ a)le/a, xli/ansis2, xliaro/ths2 ] Qualitas eius, quod dicitur tepidum. [...].
TEPORO âre. Tepefacere. Glaciemque teporat Flammeus ignis aquae Dracont. Hexaëm. v. 28.
TEPORÂTVS a, um. Adi. [ xlianqei\s2 ] Plin. 36, 26 Fragmenta teporata agglutinantur tantum, rursus affundi non queunt, praeterquam abrupta sibimet.
TEPÔRVS a, um. Adi. Tepidus Sidon. Epist. 9, 15 Teporus flatus. Auson. Eidyll. 24, 1 Sol profectus a teporo veris aequinoctio.
TEPVLVS a, um. Adi. Frontin. de Aquaeduct. 2 p. 244 Tepulae aquae. conf. Plin. 36, 15 s. 24. P. Victor de Regionib. Vrb. Romae.
TER
TER [1] Aduerbium numerale. [ tri\s2, e)pi\ tri\s2 ] Virg. Aen. 2, 792. [...].
TERCENTVM [ triako/sia ] Virg. Aen. 8, 716 Maxima tercentum totam delubra per vrbem Laetitia, ludisque viae, plausuque fremebant. conf. Id. 1, 272. Coripp. 1, 23.
TERCENTÊNI ae, a. Plur. tantum. Adi. [ triako/sioi ] Martial. 2, 1 Tercentena quidem poteras Epigrammata ferre.
TERCENTI ae, a. Tercenta debet Titius Martial. 4, 37.
TERCENI ae, a. Tercena millia militum Ruf. Fest. Breu. c. 9. Tercena sestertia acceperam Eumen. pro Restaur. Schol. c. 11.
TERDÊNI ae, a. Plur. Adi. [ triskai/deka ] Virg. Aen. 8, 47 Ex quo terdenis vrbem redeuntibus annis, etc. Martial. 8, 78 Quid numerem currus, terdenaque praemia palmae.
TRECENTI, TRECENI, et TREDENI, vid. suo loco.
TERGEMINVS a, um. Adi. [ triplou=s2 ] Liu. 6, 7 [...].
TERNVS [1], a, um, vel TERNI Plur. Adi. [ tri/tatos2 ] Cic. Fam. 9, 22 [...].
TERNARIVS a, um. Adi. [ triteu\s2 ] Columel. 11, 2 Numerus. Ternarii scrobes, trium pedum, vid. SCROBS. Iuncturae Sidon. 4, 3.
TERNIO onis. f. Qui numerus ternio Graece dicitur tri/as2 Gell. 1, 20. Multiplicationis ratio est senioni ad ternionem Mart. Capella 7 p. 250.
TERTIVS [1] a, um. Adi. [ tri/tos2 ] Qui post secundum est. [...].
page 757, image: s0757TERTIÂNVS a, um. Adi. [ tritai=os2 ] Vt, Tertiana febris, quae tertio quoque die nouam accessionem facit. [...].
TERTIO [1] Adu. [ trisso\n ] Ter. Eun. 3, 3, 24 Non hercle veniam tertio. Columel. 3, 13 Ille iterum, ille tertio auctionibus factis pecuniam dedit Cic. pro Deiot. c. 5.
TERTIVM Adu. [ tri/ton ] Vt, Tertium Consul Liu. 3, 22. [...].
TERTIO [2] âre. [ triteu/w ] Tertio facere: vt Terram vel solum tertiare dicimus, Quum tertio aratur et colitur. [...].
TERTIATIO ônis. f. [ tri/teusis2 ] Columel. 12, 50 [...].
TERTIATVS a, um. [ e)gkekomme/na r(h/mata ] Tertiata verba, appellantur Imperfecta, lapsantia, et cum pauore nutabunda: quando quis exanimatus non profert verba integra, sed vix tertia quaeque enuntiat, mediis ex perturbatione suppressis. [...].
TERTIATO Adu. Tertiato et quartato verba dicere prae metu Cato ap. Seru. ad Aen. 3, 314.
TERTIARIVS a, um. Adi. [ trithmo/rios2 ] Plin. 34, 17 [...].
TERTIARIVM i. n. [ trithmo/rion ] Ponderis genus, cui simile Quartarium. [...].
TERTICEPSOS pro TRICEPS ex antiquo carmine Argeorum Varro de L. L. 4, 8 p. 15, 27.
TERACVS i. m. Piscis marinus Plin. 32, 11.
TEREBINTHVS i. f. [ te/rminqos2 ] Arboris nomen. [...].
TEREBINTHINVS a, um. Adi. Vt, Terebinthina resina Plin. 23, 8. [...].
TEREBINTHIZVSA ae. f. Iaspidis species a colore dicta Plin. 37, 8.
TEREBRA ae. f. [ tru/panon, te/retron ] Instrumentum quo ligna perforantur; a Tero. [...].
page 758, image: s0758TEREBRVM i. n. tru/panon Gloss. Lat. Gr.
TEREBELLA et TEREBELLVM ex Cels. 3, 23 proscribuntur a Morgagno Epist. in Cels. 3.
TEREBRO âre. [ trupa/w ] Terebra perforare. [...].
TEREBRATIO ônis. f. [ tru/phsis2 ] Columel. 4, 29, 13 [...].
TEREBRÂTVS ûs. m. Scribonius Largus 206 De industria a medicis cum terebratu exciditur quod laedit eam os.
TEREBRÂTOR, ôris. m. [ truphth\s2 ] Gloss. Gr. Lat.
TEREBRÂMEN inis. n. Fulgent. Mythol. 2, 19 [...].
TERÊDO inis. f. [ terhdw\n ] Vermis in ligno nascens. [...].
TERENTIA Gens Romae, e qua Ciceronis vxor, ex ipsius epistolis notissima. [...].
TERENTIÂNVS a, um. Adi. [ *terentiano\s2 ] A Terentio. [...].
TERENTVM i. n. [ *te/rentos2 ] Locus in campo Martio, dictus, quod eo loco ara Ditis patris in terra occultaretur. [...].
TERENTÎNVS a, um. Adi. [ *terenti=nos2 ] Vnde Ludi Terentini, qui et Saeculares, qui centesimo (vel CX ) quoque anno tribus diebus continuis tribusque noctibus celebrabantur. [...].
TERES etis. Adi. Dicitur quidquid rotundum, et oblongum est s. cylindricum: deinde ad facilitatem quandam et volubilitatem orationis refertur, quam quae percipere possunt aures, ipsae quoque teretes dicuntur. [...].
TEREVS i. m. [ *threu\s2 ] Rex Thracum fuit; qui quum Pandionis regis Athenarum filiam Prognem nomine duxisset vxorem, et post aliquantum tempus ab ea rogaretur, vt sibi Philomelam sororem videndam accerseret: profectus Athenas, dum adducit puellam, eam vitiauit
page 759, image: s0759in itinere, et ei linguam, ne facinus indicaret, abscidit. [...].
TERGEMINI vid. TER.
TERGEO vid. TERGO.
TERGESTVM [ *te/rgeston ] Istriae colonia Ptolemaeo 3, 1 Vulgo Trieste.
TERGIVERSOR [1] vid. TERGVM.
TERGO si, um, ere. [ smh/xw, a)posmh/xw, mu/ttw, e)kma/ssw, periya/w ] vel TERGEO, si, sum, et secundum antiquos tum, êre. [...].
TERGENS entis. Part. Iamsiccato nectare tergens Brachia Iuuenal. 13, 44.
TERGENVS [1] a, um. Tergenus omnigenum, genitor, genitrix, generatum Auson. Eidyll. 11 s. Gripho v. 49.
TERSVS [1] a, um. Nitidus. vt Tersae plantae Ouid. Met. 2, 736. [...].
TERTVS [1] a, um. Apud veteres pro Tersus. Varro apud Non. 2, 847 Aerea terta nitet galea. Alterum locum damus in CIRCVMTENSVS.
TERSVS [2] ûs. m. Apul. de Asino 1 p. 113 Lintea tersui profer. Petere aliquid tersui dentium Id. Apol. p. 27, 7.
TERSOR, ôris. m. katama/kths2 Gloss. Gr. Lat.
TERSORIVM i. n. [ e)kmagri=on ] Gloss. Gr. Lat. Pannus, spongia ad tergendum.
TERGENVS [2] vox indeclinabilis conficta, vt videtur, ad analogiam Id genus, et omne genus. [...].
TERGORO [1] vid. TERGVS.
TERGVM i. n. [ nw=ton ] Dorsum. Plaut. Amph. 1, 1, 290 [...].
page 760, image: s0760TERGIVERSOR [2] âri. [ nwti/zw, stre/fomai ] Fallere, et dicta mutare, inquit Nonius 1, 197 [...].
TERGIVERSANS antis. Cic. Att. 16, 5. Iustin. 1, 6, 10.
TERGIVERSATIO ônis. f. [ strofh\, nwtismo\s2 ] Cic. pro Milon. 55 c. 20 [...].
TERGIVERSATOR, ôris. m. [ notisth\s2 ] Qui bouinator antiquitus dicebatur v. v. Add. Arnob. 7 p. 247.
TERGIVERSANTER Adu. Paterc. 1, 9, 3 [...].
TERGVS oris. n. [ sku/tos2 ] Corium. Plin. 8, 10 [...].
TERGINVS a, um. Terginum (lorum) i. Scutica de tergore animalis. [...].
TERGILLA ae. f. Dimin. a Tergus. Apic. 4, 3 Spatula porcina cum sua tergilla. Tergilla siue tergillum, w)mobu/rsinon Gloss.
TERGORO [2] âre. Tergus nouum inducere. Plin. 8, 52 Tunc inter se dimicant, indurantes attritu arborum costas, lutoque se tergorantes, i. quasi Tergus nouum e luto sibi inducentes, de apris.
TERIVGVS a, um. Perfer in excursu vel teriuga millia epodon Auson. Epist. 8, 11. i. trina. Conf. TRIIVGIS.
TERMEN inis. n. Antiqua vox pro Termino. Varro de L. L. 4, 4 Terminus in Latio aliquot locis dicitur, at apud Accium non Terminus sed Termen.
TERMENTARIVM i. n. Linteum, quod teritur corpore, teste Varrone de L. L. 4, 4 p. 9, 24.
TERMENTVM i. n. Detrimentum. [...].
TERMES itis. m. Ramus ex arbore decerptus cum fructu, nec foliis repletus, nec nimis glaber, inquit Festus. [...].
TERMITEVS a, um. Adi. Ramus termiteus Grat. Cyneg. v. 446. i. oleagineus.
TERMINVS i. m. [ o(/ros2, o(roqesi/a, te/rma ] Signum, quod agrum ab agro diuidit. [...].
page 761, image: s0761TERMINÂLIS e. Adi. [ o(/rios2 ] Terminalis lapis dicitur Terminus ipse lapideus. [...].
TERMINALIA um. n. pl. *termina/lia ] Festa ipsius Termini dei. Cic. Philipp. 12, 14 c. 10 [...].
TERMINO âre. [ o(ri/zw, katalh/gw ] Terminum s. finem imponere,
page 762, image: s0762finire, finibus suis circumscribere. [...].
TERMINÂTVS [1] a, um. Partic. [ w(risme/nos2 ] Cic. de Finib. 45 c. 13 [...].
TERMINATE Adu. Terminate finem constituimus Auct. de Limit. ap. Goes. p. 243.
TERMINATIO ônis. f. Finitio. Cic. de Fin. 5 [...].
TERMINÂTVS [2] ûs. m. Terminus Frontin. de Aquaeduct. p. 262. Conf. Voss. de Vit. L. L. 3, 52. Salmas. in Spartian. Ael. Verum.
TERMO ônis. m. Idem. Festus, Termonem Ennius Graeca consuetudine dixit, quem nos nunc terminum; hoc modo, Ingenti vadit cursu, qua redditu' termo est.
TERMINÂTOR, ôris. m. [ o(roqe/ths2 ] Gloss. Gr. Lat.
TERNVS [2] vid. TER.
TERO trîui, trîtum, ere. [ tri/bw, katatri/bw, qrulli/zw ] Fricare, tundere. [...].
TERENSIS is. f. Dea, quae praeest frugibus terendis Arnob. 4 p. 131 et 133.
TRITVS [1] a, um. Partic. [ tetrimme/nos2, eu)stribh\s2 ] Radices aceto tritae Scribon. 253. [...].
page 763, image: s0763TRITVM i. n. Lomenti genus vilissimum. Plin. 33, 13. Apul. de Herb. c. 108.
TRITVS [2] ûs. m. [ tri/yis2 ] Plin. 33, 4 [...].
TRITVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TRITV=RA [TRITÛRA]] ae. f. [ a)lohto\s2 ] Collyrii tritura Scribon. 113. i. in collyrii speciem. [...].
TRITOR, ôris. m. [ tripth\s2 ] Plaut. Pers. 3, 3, 15 Compedum tritor [ pedotri/bhs2 ] et 5, 2, 17 Quid ais tu crux, stimulorum tritor? Plin. 35, 11 s. 40 11. 41 Erigonus tritor colorum Nealcae.
TRITVRO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TRITV=RO [TRITÛRO]] âre. Terendo excutere frumenti grana. Sidon. Epist. 7, 6 In hac area mundi triturati variis passionum flagellis.
TRITVRATIO ônis. f. Columellae esse dicitur.
TRITVRATOR, ôris. m. itidem.
TERPNVS i. m. [ *te/rpnos2 ] Citharoedus cuius cantu oblectatum Neronem scribit Tranquillus in Neron. 20 [...].
TERPSICHORE es. f. [ *teryixo/rh ] Vna ex nouem Musis, sic dicta quod choreis et tripudiis delectetur vel: vt Plutarchus ait, quod maxima vitae pars ea delectetur et gaudeat, vid. MVSA.
TERQVINI ae, a. Terquini viri Auson. i. quindecimuiri.
TERRA ae. f. [ gh=|, gai=a, xqw\n ] Globus ille, quem inhabitant homines et animalia reliqua, qui Tellus etiam vocatur. [...].
page 765, image: s0765TERRVLA ae. f. Dimin. Leg. vn. Cod. de Thesauris. In alienis terrulis opes abditas perscrutari.
TERRALIS e. Adi. Herba ap. Apul. de Herb. c. 105.
TERRARIVS a, um. Turdus terrarius: vid. Salmas. ad Tertull. de Pall. p. 442.
TERRITORIVM i. n. [ toparxi/a ] est, inquit Pompon. in l. 239. [...].
TERRITORIÂLIS e. Adi. Aggen. in Frontin. de Limit. Agr. p. 47 Termini territoriales.
TERREVS a, um. Adi. [ gh/i+nos2 ] Ex terra factum: vt, Vas terreum. Columel. 1, 6 [...].
TERRÊNVS a, um. Adi. [ xersai=os2, gaiw/dhs2, xoi+ko\s2 ] Quod vel in terra natum est, vel in terra viuit, vel aliquid cum terra commune habet. [...].
TERRESTER, et TERRESTRIS e. Adi. [ xersai=os2, e)pi/grios2, xqo/nios2, e)pixqo/nios2 ] Quod in terra degit: vt, Terrestre animal. [...].
TERROSVS a, um. Adi. Terrae plenus. Vitruu. 2, 4 et 6 Arena terrosa.
TERRVLENTVS a, um. Adi. E terra. Prudent. Hamart.
page 766, image: s0766Praef. 5 Hic terrulentis (scil. fructibus) ille viuis fungitur. Add. Id. Perist. 2, 195.
TERRVLENTE Adu. Modo terreno. Prudent. in Rom. v. 378 Rem spiritalem terrulente quaerere.
TERRICOLA ae. c. Apul. de Deo Socr. p. 45 Daemones vectores inter terricolas caelicolasque. Lamiae terricolae Lucil. ap. Lactant. 1, 22, 13 Terricolae potius sunt ex Terreo v. v. Al. Turricolae.
TERRIGENA ae. c. [ ghgenh\s2 ] Ex terra genitus. [...].
TERRIGENVS a, um. Adi. Tertull. adu. Marc. 2, 12 Aquigena et terrigena animalia. Conf. Prudent. adu. Symm. 1, 189. Fortunat. Carm. 1, 10 de S. Nazario. Sidon. Carm. 9, 73.
TERRAEMÔTVS quod quidam vna voce scribunt, vid. in TERRA n. 2.
TERRACINA vid. TARRACINA, et ANXVR.
TERRIPVDIVM, et TERRIPAVIVM vid. TRIPVDIVM.
TERREFACIO [1] vid. TERREO.
TERRENVS vid. supra in TERRA.
TERREO ui, itum, êre. [ fobe/w, ptoe/w, katapth/ssw, mormolu/ttomai ] Terrorem s. subitum et ideo magnum timorem alicui incutere. [...].
TERRITVS a, um. Partic. [ fobhqei\s2 ] Vt, Territus animi, Animo conturbatus Liu. 7, 34, 4. [...].
TERRITIO ônis. f. Vlpian. Dig. l. 47 t. 10 l. 15 §. 41 Territio leuis.
TERRITO âre. Frequent. [ dridi/ssomai ] Ter. Andr. 4, 5, 22 [...].
TERREFACIO [2] ere. drimato/w ] Terrorem afferre. Vox nullius fere auctoritatis. Solum in Onomast. [ e)kplh/ssw vertitur Terrefacio. Sed compositum eius Perterrefacio est receptum, vid. in suo loco.
TERRIFICO âre. [ drimatopoie/w ] Idem. Virg. Aen. 4, 210 [...].
TERRIFICATIO ônis. f. Non. 2, 513 Lemures interpretatur, Laruae nocturnae et terrificationes imaginum et bestiarum.
TERRIFICVS a, um. Adi. [ drimatopoio\s2 ] Quod terrorem iniicit. [...].
TERRIBILIS e. Adi. [ drimatw/dhs2, fobero\s2, e)kplhktiko\s2 ] Virg. Aen. 6, 227 [...].
TERRIBILITER Adu. Arnob. 2 p. 57 ed. Lugd. 1651. et Augustin. Confess. 12, 25.
TERRILOQVVS a, um. [ drimatolo/gos2 ] Adi. poëticum; quasi Loquens terrentia. Lucret. 1, 101 Tutemet a nobis iam quouis tempore, vatum Terriloquis victus dictis desciscere quaeres.
TERRISONVS a, um. Aliud Adi. [ drimatohxh\s2 ] Claud. de Laud. Stil. 1, 109 Nec te terrisonus stridor venientis Alani.
TERRICVLA ae. f. [ mormolu/krion ] Quod iniicit terrorem. [...].
TERRICVLVM i. n. Non. 3, 244 Neatro dixisse ait Accium, Vbi nunc terricula tua (Sic leg. pro terriculata) Et, Proinde ista haec tua aufer terricula.
TERRICVLAMENTVM i. n. Idem. Apul. de Deo Socr. p. 50 Inane terriculamentum bonis hominibus. Add. Idem Apol. p. 315. Sidon Ep. 7, 1.
TERROR, ôris. m. [ dri=ma, fo/bos2, fo/bhtron ] Timoris et metus
page 767, image: s0767incussio. [...].
TERTICEPS et TERTICEPSOS tria habens capita: vid. Varron. L. L. 4, 8.
TERTIVS [2] etc. vid. supra TER.
TERTVLLA et TERTVLLVS nomina diminuta ex Tertia et Tertio. [...].
TERTVLLIANVS i. m. Nomen a Tertullo s. Tertiolo productum. [...].
TERTVS [2] a, um. Participium Adiectiuum priscis pro Tersus. [...].
TERVNCIVS i. m. [ tetarthmo/rion, triou/gkion ] Numus perexiguus, a tribus vnciis dictus, alio nomine Quadrans. [...].
TES
TESCA vel TESQVA loca, multum exercuere antiquos Grammaticos. [...].
page 768, image: s0768TESSERADECATITAE arum. pl. m. Quartadecimani. Qui paschatis sollemnia in luna 14 constituunt. Isidor. 8, 5.
TESSERA ae. f. ku/bos2 ] Cubus siue solidum quadratum, a quaternis singulorum sex laterum angulis dictum; [ te/ssares2 quatuor. [...].
TESSELLA ae. f. [ e)mblhma/tion ] Dimin. a Tessera. [...].
TESSELLO âre. yhfologw=, yhfoqetw= Gloss. Gr. Lat.] Tessellas iungere, vt fiat opus tessellatum, yhfoqe/thma Gloss.
TESSELLÂTVS a, um. Quod tessellis, id est paruis quadratis vel cubicis proprie lapillis contextum est. [...].
TESSELLATIM Adu. Instar tessellarum. Apic. 4, 3 Tessellatim concidere. Add. Idem 7, 9.
TESSELLARIVS, i. m. et TESSELLATOR, ôris. m. Qui calculos ponit, s. tessellas in opere tessellato. [...].
TESSERVLA ae. f. Aliud Dimin. [ kubi/skos2 ] Gell. 10, 27 [...].
page 769, image: s0769TESSERARIVS [1] i. m. Qui tesseram nunciant per contubernia militum, quae definitio est Veget. 2, 7. [...].
TESSERARIVS [2] a, um. Adi. Ammian. 14, 6 Artem tesserariam profiteri.
TESTA ae. f. [ ko/xlos2, o)/strakon, le/puron, kera/mion ] Vas figlinum igne decoctum, quasi tosta: quod e molli creta fabrefacta torreatur, deinde coquatur. [...].
TESTVLA [1] ae. f. Dimin. [ o)stra/kion ] Columel. 11, 3 [...].
TESTACEVS a, um. Adi. [ o)strakino\s2 ] Quod e testa fit. [...].
TESTATIM Adu. Minutim. Pompon. Verr. aegroto, Iam istam colaphis comminuissem testatim tibi. Nonius 2, 842. Add. Iuvencius ap. Charis. p. 196.
TESTAMENTVM [1] vid. TESTOR, in TESTIS.
TESTEVS a, um. Adi. Macrob. Saturn. 7, 15 Corpora testea.
TESTICVLOR âri. Sic Festus exponit, Iumentis maribus feminas, vel mares feminis admouere. [...].
TESTICVLÂTVS a, um. Testiculis praeditus Laudatur Veget. de Re Vet. 7. Herba testiculata Apul. de Herb. c. 82.
TESTICVLVS i. m. [ o)/rxis2, ai)doi=on ] A Teste Diminutiuum quatenus illa virilitatis signa et instrumenta significat, tam in homine, quam in brutis. [...].
TESTIS is. c. [ ma/rtur, i(/stwr, ma/rtus2, ma/rturos2 ] Qui testimonium fert. [...].
page 770, image: s0770TESTIMONIVM i. n. [ martu/rion, marturi/a ] Oratio s. relatio testis. [...].
TESTIMONIÂLIS e. Adi. Vt, Literae testimoniales, quibus milites completis stipendiis dimissi fuerunt Veget. 2, 3. Comparatio testimonialis Tertull. adu. Psych. c. 16.
page 771, image: s0771TESTITRAHVS a, um. Adi. [ a)rxrisu/ros2 ] Epitheton Arietis testes magnos non tam gerentis, quam prae pondere trahentis. ex Laberio apud Tertull de Pall. c. 1. Conf. Salmas. p. 128.
TESTO âre. Actiue pro Testor apud Priscian. p. 797. Vnde et Gell. 15, 13 Testor inter verba communia numerat. Add. Idem 5, 13.
TESTOR ari. Dep. [ marture/w, martu/romai ] Testimonium perhibere: Fidem facere, manifesto ostendere. [...].
TESTANS pro Testatore. Vlp. in l. Cum res §. sed si id petatur D. de leg. 1 [...].
TESTATVS a, um. Partic. Pass. [ memarturhme/nos2 ] Cic. Verr. 4,.. [...].
page 772, image: s0772TESTATIO ônis. f. [ martu/rhsis2 ] Testimonium scripto comprehensum, vel per tabulas dictum, vti loquitur Quinct. 5, 7, 1. [...].
TESTÂTOR, ôris. m. Qui testamentum condit. [...].
TESTÂTRIX îcis. f. Quae testamentum condit. [...].
TESTATO Adu. Coram testibus. [...].
TESTABILIS e. Adi. Qui ius habet testimonii praebendi Gell. 6, 7 [...].
TESTÂMEN inis. n. Testimonium. Tertull. Carm. adu. Marc. 4, 4 Hoc testamen erat virtutis.
TESTAMENTVM [2] i. n. [ diaqh/kh ] Extrema voluntas, quam primi Romani testando, id est aduocando ad testimonium populo, declarabant in comitiis. [...].
page 773, image: s0773TESTAMENTARIVS [1] a, um. Adi. [ diaqetiko\s2 ] Quod ad testamentum pertinet: Plin. 35, 2 [...].
TESTAMENTARIVS [2] i. m. [ r(adiourgo\s2 ] Qui testamenta falsa conficit et supponit. [...].
TESTIFICOR âri. [ diamarthre/w ] Testari, q. d. testes facere, qui audiunt et vident. [...].
TESTIFICANS antis. Part. Haud defuere vi acturos testificantes Tac. A. 12, 7, 1. add. 16, 12, 2.
TESTIFICÂTVS a, um. Partic. [ memarturhme/nos2 ] Cic. Att. 1, 14 (12) [...].
TESTIFICATIO ônis. f. [ diamartu/rhsis2 ] Testatio. [...].
TESTV n. Indecl. conf. tamen TESTVM et TESTVS. [ kli/banos2 ] pro Testa posuit Varro de L. L. 4, 22. [...].
TESTVATIVS, vel TESTVACEVS a, um. Adi. Varro de L. L. 4, 22 Quod in testu calido coquebatur. Panes testuacei, klibani/tai Gloss.
TESTVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TESTV=DO [TESTÛDO]] inis. f. [ xelw/nh ] Animal amphibium tardigradum, sic dictum, vt ait Varro L. L. 4, 13 p. 21, 34 [...].
page 774, image: s0774TESTVDINÂTVS a, um aut
TESTVDINEÂTVS a, um. Adi. [ a)yidwto\s2 ] Quod concavum et incuruum est, testudinis more. Aedificium testudinatum Vitr. 6, 1. Tectum Columel. 12, 15. Conf. Vitr. 2, 1.
TESTVDINEVS a, um. Adi. [ kamarwto\s2 ] Testudine cultum, inductum. [...].
TESTVDINO âre. Qua cauus exosum pumex testudinat antrum Politian.
TESTVLA [2] vid. TESTA.
TESTVM, s. TEXTVM i. n. quod quibusdam librariis placuit, [ kli/banos2 ] Furnus. [...].
TESTVS ûs. m. pro Testa. Sed in Ablatiuo solo vsurpatur; et ad Testu, n. indecl. referri potest. Vid. TESTV.
TESTVACEVS Adi. vid. TESTV.
TET
TETANVS i. m. [ te/tanos2 ] Morbus, quo musculi, qui secundum spinam sunt, rigent ita, vt se inflectere non possint. [...].
TETANICVS a, um. [ tetaniko\s2 ] Qui Tetano laborat. [...].
TETANÔTHRA orum. n. pl. dicuntur, Quae vim habent erugandi et leuigandi cutem, tentipellia. Plin. 32, 7 s. 24 de ichtbyocolla, Vtilem eam in capitis doloribus affirmant, et tetanothris.
TETARTAEVS a, um. Adi. [ tetartai=os2 ] Quartanus, et est epitheron febrium. [...].
TETARTEMORION, (TETARTEMORIA ae. f. Mart. Capella 9 p. 315.) [...].
page 775, image: s0775TETER tra, trum. Adi. [ bdelukto\s2 ] Quidquid vel externis sensibus valde ingratum est, vel horrorem mouet animo; malum, in quantum vt foedum, horridum, abominabile, despuendum, nostro vel sensui vel cogitationi offertur. [...].
TETRVM Adu. Tetrum flagrat enim vapore crasso conscius horror Prudent. Cath. 4, 22.
TETRE tetrius, teterrime. Adu. [ blosurw=s2 ] Cic. de Diuin. 1, 60 c. 29 [...].
TETRITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TETRITV=DO [TETRITÛDO]] inis. f. Acc. Philoct. Quod te obsecro, ne haec aspernabilem tetritudo mea in occulto faxit Nonius 2, 854.
TETRO âre. Foedare, horridum obscurumue facere. Pacuvius Periboea, Beluarum ac ferarum aduentus ne tetret loca. Nonius 2, 837.
page 776, image: s0776TETHALASSOMENVS a, um. Vinum tethalassomenum Plin. 14, 8. i. cui aqua marina permixta est. Mere Graecum est [ teqalasswme/non.
TETHEA ae. f. (s. Plur. Tethya, orum. n. Purgamenta maris. ) Piscis marinus. Plin. 32, 11 (6) al. Tethya.
TETHYS Gen. Tethys et Tethyos. Dat. Tethyi. [ *thqu\s2 ] Caeli et Terrae s. Vestae filia, coniunx Neptuni et Nympharum mater. [...].
TETINI Tetinerim, Tetinisse: praeterita antiqua et obsoleta pro Tenui, Tenuerim, Tenuisse. [...].
TETRA a tettara [ te/ttara ] Attico, quod quatuor significat, in compositis Graecis dictionibus reperitur.
TETRACHORDVM i. n. Instrumentum quatuor chordarum. [...].
TETRACOLOS [ tetra/kwlos2 ] Quatuor membrorum epitheton stropharum, periodarum, cum illae quatuor versus, hae tot membra s. cola habent. [...].
TETRADÔRON [ tetra/dwron ] Quatuor palmorum. Plin. 35, 14. Vitruu. 2, 2 Ita quod est quoquouersus quinque palmorum, pentadoron, quod quatuor, tetradoron dicitur.
TETRADRACHMA, ae. f. vel TETRADRACHMVM i. n. [ tetra/draxmon ] Numus quaternas valens drachmas. [...].
TETRAGNATHIVS i. m. Aranei genus. Plin. 29, 4.
TETRAGÔNVS, i. m. siue TETRAGONVM i. n. [ tetra/gwnos2 ] Quadrangulare, siue quadratum. [...].
TETRAGONIVS a, um.
TETRAGRAMMATON i. n. [ tetragra/mmaton ] Quatuor literarum, vt Nomen tetragrammaton apud Hebraeos est nomen Dei, [gap: Greek word] vid. Hieron. in lib. Reg. Praef.
TETRAMETER tri. m. Versus dicitur tetrameter, qui quatuor habet mensuras, hoc est pedes octo. [...].
TETRANS, s. TETRAS antis. m. Vox hybrida, Quadrans, quarta pars. [...].
TETRAO onis. f. [ tetra/wn ] Auis in deliciis habita. Suet. Calig. c. 22 Hostiae erant pauones, tetraones, etc. conf. Plin. 10, 22. Tertull. contra Marc. 1, 13. Casaub. ad Suet. l. c.
TETRAPHARMACON i. n. [ tetrafa/rmakon ] Cibi genus, quod ex quatuor pretiosis opsoniis constabat, phasiano, sumine, perna, et crustulo. [...].
TETRAPHORVS i. m. Phalangarii tetraphori Vitr. 10, 8. i. quatuor coniuncti baiuli.
TETRAPLASIS is. f. Mart. Capella 9 p. 322. Sed leg. in tetraplasia ratione, vt sunt 12 ad 3.
TETRAPLO âre. Quadruplico. Mart. Capella 9 p. 322.
TETRAPTÔTVM i. n. [ tetra/ptwton ] Nomen dicitur, quod per quatuor Casus variatur: vt Spes, spei, spem, spe. Vid. Diomed. 1 p. 288. Priscian. 6 p. 672. Isidor. 1, 6.
TETRARCHA ae. m. [ tetra/rxhs2 ] primario, Qui partem regni
page 777, image: s0777quartam obtinet, instituto forte Gallograecorum: quod Romani imitati sunt in maioribus regnis in particulas veluti dispergendis, quo minus formidanda essent. [...].
TETRARCHIA ae. f. [ tetrarxi/a ] Huiusmodi principatus. [...].
TETRASEMVS a, um. Quaternarius, quatuor velut punctis, hoc enim sh=ma s. signum est, constans. Vid. Mart. Capella 9 p. 330 seq.
TETRASTICHON i. n. [ tetra/stixon ] Graecis dicitur, quum quatuor versibus sententia, certe strophe in carmine, comprehenditur, vt Distichon, quum duobus. [...].
TETRASTVLVS i. m. Quatuor habens columnas a fronte Vitruu. 3, 2. et 6, 3.
TETRICVS [1], i. m. vel TETRICA ae. f. [ *te/trikos2 ] Mons in Sabinis asper atque arduus. [...].
TETRICVS [2] a, um. Adi. [ skuqropo\s2 ] Tristis et seuerus. [...].
TETRICITAS âtis. f. [ skuqrwpasmo\s2 ] Lucan. ad Pison. 91 Talis inest habitus, qualem nec dicere moestum, Nec fluidum, laeta sed tetricitate decorum, Possumus.
TETRINNIO îre. Auctor. Philomel. 2, 2 In fluuiisque natans forte retrinnit auis.
TETTIGOMÊTRA ae. f. [ tettigomh/tra ] Cicadarum matrix, vt Ortygometra coturnicum Plin. 11, 26. Nempe Tettix cicada est.
TETTIGONION, i. n. s. TETTIGONIA ae. f. Parua cicada. Plin. 11, 26.
TETVLI Praeteritum antiquum pro Tuli. Acc. Andromed. Donec tu auxilium Perseu tetulisti mihi. Vid. Nonium 2, 839.
TEV
TEVCA ae. f. [ *teu/kh ] Regina Illyricorum, quae castitate meruit, vt longo tempore vikis fortissimis imperaret, et Romanos saepe frangeret. [...].
TEVCER [1], vel TEVCRVS i. m. [ *teu=kros2 ] Scamandri Cretensis filius, in Troade vna cum Dardano genero regnauit, vnde Iliensium regum fluxit origo; et a quo Troia vocata est Teucria. [...].
TEVCER [2] a, um. Possess. [ *teukro\s2 ] Idem quod Troianus, vt saepe Virgilius. Campi Teucri Stat. Achil. 1, 86.
TEVCRIA ae. f. [ *teukri/a ] Troia sic dicta a Teucro. Virg. Aen. 2, 26 Ergo omnis longo soluit se Teucria luctu.
TEVCRIS idis. f. Teucri filia. [...].
TEVCHÎTES is. m. [ teuxi/ths2 ] Iunci odorati species. [...].
TEVCRION, vel TEVCRIS [ teu/krion ] Herba. Teucria legitur etiam a nonnullis ap. Plin. 26, 7. [...].
TEVMÊSVS i. m. [ *teumhsso\s2 ] Mons Boeotiae, non recte scribitur cum adspiratione.
TEVMESSIVS a, um. Pro Thebano ponere solet Statius, vt Arva Teumessia Theb. 2, 383. [...].
TEVTÂTES ae. m. [ *teuta/ths2 ] Lingua Gallica dictus est Mercurius, qui ab illis humano sanguine placabatur. [...].
TEVTHA [ *teu/qh ] vid. TEVCA.
TEVTHALIS idos. f. [ teuqali\s2 ] Herba, quam alii a frequentia geniculorum Polygonaton appellant, alii Polygonon Plin. 27, 12.
TEVTHRANIA ae. f. [ *teuqrani/a ] Plin. 5, 3 Regio est supra Aeolida et partem Troadis in mediterraneo, quam Mysi antiquitus tenuere. Stephanus Teuthraniam a Teuthrante dictam esse censet. Nempe
page 778, image: s0778TEVTHRAS antis. m. [ *teu/qras2 ] Rex Mysiae, quem Stephanus et Eustathius patrem Thespii dicunt, filium Pandionis: quorum sententiam Ouidius secutus videtur, quum TEVTHRANTIAM turbam Thespii quinquaginta filias ab Hercule compressas innuit, Epist. 9, 51. [...].
TEVTHRANTÊVS a, um. Adi. [ *teuqra/nteios2 ] Ouid. Met. 2, 243 Peneusque senex, Teuthranteusque Caycus.
TEVTHRION i. n. Herba. Plin. 21, 7.
TEVTONI orum. m. [ *teu/to\noi ] Qui et Teuthones et Teutonici dicuntur. [...].
TEVTONICVS a, um. Adi. [ *teutoniko\s2 ] Vt, Teutonici capilli, quales Teutones gestare solent, hoc est flaui. [...].
TEVTOSAGI vid. TECTOSAGES.
TEX
TEXO texui vel texi, textum, ere. [ u(fai/nw ] Proprie fila sibi decussatim implicare, vt vestis vel pannus, fiat: deinde struere, componere, concinnare, construere. [...].
TEXENS entis. Part. Aranea texens telam Catull. 69, 49.
TEXTVS [1] a, um. Partic. [ u(fasme/nos2 ] Virg. Aen. 2, 186. Adamas textus, vid. ADAMAS. Iter textum caecis parietibus Virg. Aen. 5, 589 de Labyrintho; caeci parietes, qui dignosci non possunt.
TEXTVS [2] ûs. m. [ u(/fasma ] Plin. 9, 35 [...].
TEXTVM i. n. [ ple/gma ] Opus quodcunque texendo factun. [...].
TEXTILIS e. Adi. [ u(fanto\s2 ] Quod textum est. [...].
page 779, image: s0779TEXTOR, ôris. m. [ u(fa/nths2, i(stourgo\s2 ] Qui texit. [...].
TEXTORIVS a, um. Adi. Sen. Epist. 114 (113) Textorium, inquis, totum me hercule istud est, quod cum maxime agitur, dissilio risu. Opus textorium Columel. 9, 6.
TEXTRIX îcis. f. [ u(fa/ntria ] Quae texit. Tibul. 2, 1, 65 Atque aliqua assidue textrix operata Mineruam Cantat. Textricum ars inuenta Sen. Ep. 90. add. Apul. Met. 6 p. 180.
TEXTERNA ae. f. Vestem de texterna emere Apul. Flor. p. 14. Elmenhorst. p. 346 legit textrina: vid. eius Emendd.
TEXTRICVLA ae. f. Dimin. Puellae textriculae Arnob. 5 p. 166.
TEXTVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TEXTV=RA [TEXTÛRA]] ae. f. [ i(stourgi/a ] Opus textorium, siue Actus ipse textoris vel textricis. [...].
TEXTRÎNA ae. f. [ i(stourgri=on ] Locus, in quo texitur. [...].
TEXTRINVS a, um. Textrinae artis magistra Firmic. de Err. Prof. Relig. c. 17.
TEXTRÎNVM i. n. [ u(fantri=on ] Locus in quo texitur. [...].
TEXTIVILITIVM vid. TITIVILLITIVM.
THA
THAIS idis. f. [ *qai/s2 ] Alexandrina, nobilis meretrix fuit, quae Atticam iuuentutem in sui amorem pellexit. [...].
THALAMÊGVS i. m. [ qalamhgo\s2 ] Quasi tu thalamiferam dicas, Nauis a Philopatore Aegyptio rege primum fabricata, qua Nilum et Aegypti fossas nauigaret, eo vsu, vt intra thalamum in regia sibi esse videretur, magnitudine semistadii, latitudine cubitorum triginta et amplius nec longis nauibus nec rotundis omnino similis, prora puppique duplici, fundo lato planoque. [...].
THALAMVS i. m. [ qa/lamos2, pasto\s2 ] Coniugum cubiculum vbi lectus genialis. it. generatim locus, vbi aliquis habitare consueuit. add. Ouid. Met. 3, 738. [...].
THALASSAEGLE es. f. Vt si splendorem maris dicas, qa/lassa enim mare est, ai)/glh splendor. Herba circa Indum fluuium nascens Plin. 24, 17.
THALASSIA ôrum. n. pl. Loca maritima. Sidon. Epist. 1, 5.
THALASSICVS a, um. Adi. [ qalassiko\s2 ] Marinus. Plaut. Mil. 4, 6, 67 Nescio quis tecum incedit ornatu thalassico. Idem Milit. 4, 4, 43 Palliolum habeas ferrugineum: nam is color est thalassicus.
THALASSINVS a, um. [ qalassino\s2 ] Idem. Vt, Vestis thalassina Lucret. 4, 1120. h. e. Veneti coloris et marini.
THALASSIO vel, quod magis placet viris doctis, TALASIO, ônis. m. [ u(me/naios2 ] Carmen nuptiale, ita dictum a voce, quam in nuptiis efferebant, quae erat thalassus. [...].
page 780, image: s0780THALASSVS i. m. Idem Martial. 12, 42. [...].
THALASSOMELI Indecl. [ qalasso/meli ] Vnguentum quod fit aequis portionibus aquae maris, mellis imbris, fictilique vase depicato conditur Plin. 31, 6. Diosc. 5, 12. Seren. v. 534.
THALASSITES ae. m. Vinum, ap. Plin. 14, 8 quod sit vasis musti deiectis in mare, quo genere praecox fit vetustas.
THALASSIVS, THALASSVS, vid. THALASSIO.
THALES êtis. m. [ *qalh=s2 ] Milesius, vnus e septem et primus inter Graecos, cuius in Prouerbium abiit, vel Antonomasian, sapientia. [...].
THALETICVS a, um. Sidon. Carm. 2, 89 Quartus Anaxagoras Thaletica dogmata seruat.
THALESTRIA, s. THALESTRIS [ *qalhstri/a ] Regina Amazonum, quam alii Minitheam vocant. [...].
THALÎA ae. f. Vna est e musis. [...].
THALIARCHVS i. m. Magister quidam, et dominus conuiuii, qui et Symposiarchus vocabatur. [...].
THALICTRVM i. n. [ qali/ktron ] Dioscoridi, Herba folia coriandri habens, pinguiora paullo, caulem papaueris. Plin. 27, 13.
THALLVS i. m. Virg. in Ciri v. 376 [...].
THAMNVS i. m. e(lic, bota/nhs2, ri)=dos2 Gloss. Lat. Gr.] Add. Col. 12, 7, 1 in herbis, quas condiri iubet. Al. Rhaninus.
THAMYRAS ae. m. [ *qamu/ras2 ] Thrax Poêta, i. Thessalus ex Oechalia, confusis apud vetustissimas Thraciae, Macedoniae, Thessaliae, terminis. [...].
THAPSVS i. f. [ *qa/yos2 ] Peninsula Siciliae, versus Syracusas, plana, et quam minimum e mari eminens, adeo vt vndis mersa videatur. [...].
THAPSIA ae. f. [ qayi/a ] Frutex de quo Plin. 13, 22 [...].
THASVS i. f. [ *qa/sos2 ] Oppidi nomen, teste Herodoto lib. 2. Quin etiam in Thasum profectus sum, vbi inueni templum a Phoenicibus conditum, qui ad inuestigandum Europam nauigantes, Thasum condiderunt, etc. [...].
THASIVS a, um. Adi. Lysandri in Thasum et Thasios crudelitas excidit ex libri Nepotis c. 2. [...].
THAVMACIA ae. f. [ *qaumaki/a ] Magnesiae oppidum, ita dictum a Thaumaca Poeantis patre: cuius meminit Plin. 4, 9. Stephanus Thaumaciam alteram collocat ad sinum Maleacum.
THAVMANTIAS adis. f. [ *qaumantia\s2 ] Dicitur Iris, filia Thaumantis et Electrae filiae Oceani, nuntia deorum in rebus malis, vt Mercurius, in bonis. [...].
page 781, image: s0781THAVMANTIS idis. f. Idem. [ *qaumanti\s2 ] Vt, Imbrifera Thaumantis Stat. Silu. 3, 3, 81.
THAVMANTAEVS a, um. Adi. [ *qauma/ntrios2 ] Vt, Virgo Thaumantaea Ouid. Met. 14, 845.
THE
THEAMÊDES [ qeamh/dhs2 ] Lapis, contrariam magneti habens naturam. [...].
THEANGELA [ *qea/ggela ] Cariae oppidum, vnum ex iis, quae ab Alexandro magno Halicarnasso fuerunt attributa Plin. 5, 29.
THEANGELIS idis. f. Herba magica, quasi deorum nuncia Plin. 24, 17.
THEÂNVM [ *qe/anon ] Cognomine Sidicinum, Apuliae oppidum, Auctore Cicerone pro Cluentio... Strabone 6. et Hor. Epist. 1, 1, 86.
THEATRVM i. n. [ qe/atron, qeatrei=on ] a verbo [ qea/omai, quod Spectare significat. [...].
THEATRICVS a, um. Adi. [ qeatriko\s2 ] Vt, Spectacula theatrica. August. de Ciu. Dei, 6, 6 Theatricae turpitudines. Add. ib. c. 7 et Soliloq. 2 c. 17.
THEATRÂLIS e. Adi. [ qeatriko\s2 ] Idem. Artes Tac. Ann. 14, 21, 3. [...].
THEATRIDIVM i. n. Dimin. [ qeatri/dion ] Forma Graeca a Theatro deductum, quasi paruum theatrum: nec enim Theatrulum dicimus. [...].
THEBAICAE, seu THEBAIDES dicuntur Palmae generosiores. [...].
THEBAIS [1] ïdis. f. [ *qhbai\+s2 ] Africae regio. [...].
THEBE [1], es. THEBA, ae. et THEBAE ârum. f. [ *qh/bh ] Singularis rarior, habetur tamen v. g. [...].
page 782, image: s0782THEBÂNVS a, um. Adi. [ *qhbai+ko\s2 ] Vt, Agmina Thebana Stat. Theb. 9, 181. Arx Thebana Hor. de Art. Poët. 394. Duces Thebani Propert. 2, 9, 50. Sceptra Thebana Sen. Theb. 1.
THEBAIS [2] f. Patronym. [ *qhbai\+s2 ] Ouid. Met. 6, 163 Et omnes Thebaides iussis sua tempora frondibus ornant. Thebais, Nomen est operis a Statio conscripti de bello Thebano.
THEBE [2] es. f. Nomen virginis, e cuius gremio geminae columbae (vt est in fabulis) quum euolassent, altera ad Hammonis fontem tetendit, et ibidem responsa dedit: altera ad siluam Dodonaeam, vbi futura mortalibus praecinuit. [...].
THECA ae. f. [ qh/kh, glwssokomri=on ] Latine Repositorium, vagina, et quicunque denique locus, in quo quid recondi solet. [...].
THECATVS a, um. Theca munitus. Vt, Arcum gestare thecatum Sidon. Epist. 1, 2.
THECOLITHVS i. m. Gemma apud Plin. 37, 10. it. Lapis 36, 19.
THECVLA ae. f. Legitur a quibusdam ap. Cic. Att. 9, 7. vbi alii rectius tegulam.
THEDO ônis. m. Piscis quidam apud Auson. Eidyll. 10, 89 Et nullo spinae nociturus acumine thedo.
THELESIS is. f. i. voluntas altera Bythi, aeonis, coniux, ap. Valent. vid. Tertull. adu. Valent. c. 33. *qe/lhsis2 totum Graecum.
THELICON onis. m. Herba mercurialis Apul. de Herb. 82.
THELIS ab Ennio vocabatur, quam Thetin nuncupant. [...].
THELYGONVM i. n. [ qhlu/gonon ] Herba habens frondes frondibus oleae similes, sed aliquanto pallidiores. [...].
THELYPHONON i. n. [ qhlu/fonon ] Herba, ab aliis Scorpion vocatur, propter similitudinem radicis, cuius tactu moriuntur scorpiones Plin. 25, 10. et 27, 3.
THELYPTERIS is. f. [ qhlupteri\s2 ] Alterum Genus filicis, quasi filix femina: nam fruticosa est, et multos ex se ramos producens Plin. 27, 9.
THEMA atis. n. [ qe/ma u(po/qesis2 ] Latine Positum, siue positio dici potest: materia ad declamandum vel disputandum proposita. [...].
THEMATISMVS i. m. Vitr. 1, 2 Decor efficitur statione, Graece qematismo\s2 dicitur. Melius positionem vel collocationem dixisset, quam stationem.
THEMIS is vel idis, vel istis. f. [ *qe/mis2 ] Vna ex tribus sororibus Iouis, ex qua Mineruam suscepit. [...].
page 783, image: s0783THEMISCYRA, vel THEMISCYRON [ *qemi/skura ] Cappadociae vrbs Plin. 6, 3. et Mela 1, 21.
THEMISON is. m. [ *qemi/swn ] Medicus, cuius meminit et Cornel. Celsus praef. et passim. Celebritatem viri indicat Satyrica multitudinis descriptio apud Iuuenal. 10, 221 Quot Themison aegros autumno occiderit vno.
THEMISTA [ *qemi/sta ] Quae sit, disputatur, ad Cic. in Pison. 63 c. 26 [...].
THEMISTOCLES is. m. [ *qemistoklh=s2 ] Atheniensis, Neoclis filius, vnde Ouid. ex Pont. 1, 3, 69 [...].
THEMISTOCLEVS a, um. Adi. Cic. Att. 10, 8 Pompeii omne consilium Themistocleum est. Exilium Themistocleum Cic. ib.
THENSA ae. f. a(/rma qew=n Gloss. Lat. Gr.] Sacrum erat vehiculum Festo et Seruio. [...].
THEODAMAS antis. m. [ *qeoda/mas2 ] Pater Hylae fuit, qui quum Herculi cum Deianira et Hylo filio Dryopes venienti esurientique cibum denegasset, ille arreptum vnum ex bobus Theodamantis mactauit atque coxit. [...].
THEODAMANTEVS a, um. Adi. [ *qeodama/ntrios2 ] Vt, Hylas Theodamanteus Propert. 1, 19, 5.
THEODECTES [ *qeode/kths2 ] Orator, Cilix genere, discipulus Platonis, Isocratis, et Aristotelis. Cic. in Orat. 172 Theodectes in primis (vt Aristoteles saepe significat) politus scriptor, atque artifex.
THEODONION i. n. Herba al. poeonia. Apul. de Herb. c. 64.
THEODÔRVS i. m. [ *qeo/dwros2 ] Byzantius sophista, qui a Platone vocatus est [ *logodai/dalos2. [...].
THEODOTIOS Cretae epitheton. [...].
THEOGONIA ae. f. [ *qeogoni/a ] Deorum generatio, quo titulo liber exstat Hesiodi. Cic. de Nat. Deor. 1, 36 c. 14 Quum vero Hesiodi Theogoniam, id est originem deorum interpretatur, tollit omnino, etc.
THEOLOGIA ae. f. [ qeologi/a ] Latine Ratio vel sermo de deo ac divinis rebus dicitur.
THEOLOGVS i. m. [ qeo/logos2 ] Cic. de Nat. Deor. 53 c. 21 [...].
THEOMACHIA ae. f. Philosophi ingenii sui machinas suo quodam theomachiae genere in altum erexerunt Sarisb. in Polic. 7, 1.
THEOLOGICVS a, um. Doctrina theologica Ammian. 16, 6.
THEOMBROTVS i. m. [ *qeo/mbrotos2 ] Philosophus fuit Metroclis auditor, et praeceptor Demetrii Alexandrini, cuius meminit Laërtius in-Metrocle.
THEOMBROTIOS [ qeombro/tios2 ] Herba magica, de qua Democritum tradere ait Plin. 24, 17 [...].
THEONÎNVS a, um. Adi. [ *qew/nrios2 ] Dente Theonino rodere Hor. Epist. 1, 18, 82 [...].
THEONINA ae. f. Herba al. portulaca. Apul. de Herb. c. 103.
THEOPHANES is. m. [ *qeofa/nhs2 ] Mitylenaeus historicus, scriptor rerum Pompeii magni; cuius meminit Cic. pro Arch. 24.
THEOPHRASTVS i. m. [ *qeo/frastos2 ] ex Eresso Lesbi ciuitate, fuit Aristotelis et discipulus et scholae successor. [...].
THEOPNOË es. f. Herba, al. rosmarinus. Apul. de Herb. c. 79.
THEOPOLIS vid. ANTIOCHIA.
THEOPOMPVS Gnidius. [ *qeo/pompos2 ] Et orator, et historicus pest Thucydidem et Herodotum: quibus, vt in historia minor, ita oratori
page 784, image: s0784magis similis, vt qui, antequam esset ad hoc opus solicitatus, diu fuerit orator Quinctil. 10, 1, 74. [...].
THEOPOMPEVS a, um. Adi. Cic. in Orat. 207 Placet omnia dici Isocrateo Theopompeoque more.
THEOPOMPÎNVS a, um. Adi. Cic. Att. 2, 6 [...].
THEORÊMA atis. n. [ qew/rhma ] Latine Speculatio dicitur, Theoremata sunt enuntiationes, quarum demonstrationem promittunt geometrae et philosophi. [...].
THEOREMATION i. n. Gell. 1, 13.
THEORIA ae. f. Speculatio. Cic. Att. 12, 6. Gell. 1, 12. Lactant. 7, 9.
THEORETICE es. f. [ qewrhtikh\ ] Ars vocatur, quae nullum exigens actum, ipso rei, cuius studium habet, intellectu contenta est Quinctil. 2, 18, 1.
THEOXENA ae. f. [ *qeo/cena ] Inuicti animi mulier, quae a Philippi Macedonis militibus eincta, quum eorum manus effugere non posset, suis liberis et marito mortis consciscendae auctor, vltimo virum comitem mortis complexa in mare se deiecit. [...].
THERA ae. f. [ *qh=ra ] Insula vna ex Cycladibus in Aegeo, ex qua profecti sunt Theraei, qui Cyrenem in Africa condidere. [...].
THERAMENES is. m. [ *qhrame/nhs2 ] Cluis Atheniensis, vnus ex triginta tyrannis, qui cum a collegis multos insontes supplicio affici videret, ea de re conquerens, cum caeterorum omnium, tum praecipue Critiae, qui reliquis vt potentia, ita et immanitate antecedebat, odium in se concitauit: tandemque per calumniam circumuentus, et innocens, capitis damnatus, quum cicutam auide hausisset, quod reliquum erat e poculo eiiciens, Propino (inquit) hoc pulchro Critiae. [...].
THERAMNE Oppidum in Sabinis, ex quo Accius Clausus, qui post Claudius dictus est, originem traxit: a quo Nero Claudius, et reliqua tota familia Claudia nomen sortita est. vid. Plin. 4, 5.
THERAMNAEVS a, um. Adi. [ *qeramnai=os2 ] Idem quod Sabinus. Sil. 8, 413 Ecce inter primos Theramnaeo a sanguine Clausi Exsultat rapidis Nero non imitabilis ausis.
THERAPNAE arum. f. [ *qe/rapnas2 ] Vicus, s. vrbs Laconiae, teste Mela 2, 3. [...].
THERAPNAEVS a, um. Adi. Ouid. Epist. 16, 196 Da modo te facilem, nec dedignare maritum Rure Therapnaeo nata puella Phrygem: ad Helenam. Add. Stat. Silu. 2, 2, 111.
THERASIA ae. f. [ *qerasi/a ] Insula iuxta Euboeam, auctore Ptolemaeo 3, 4 in qua ciuitas est hodie Sanctorinum dicta.
THERIACA ae. f. [ qhriaka\ ] Genus medicamenti compositi contra serpentes [ qhri/a, aliaque venenata animalia: cuius confectionem docet Plin. 20, 24. [...].
THERIACVS a, um. Pastilli Plin. 29, 4 s. 21. Potiones Apul. de Herb. c. 66 n. 1. Vitis Pallad. Febr. t. 28. Theriaca Antidotos ibid.
THERIBETHRON i. n. Herba. Apul. de Herb. c. 7.
THERICLES is. m. [ *qeri/klhs2 ] Sculptor insignis fuit, calicibus ex terebintho tornandis nobilitatus teste Plin. 16, 40 [...].
THERICLEA pocula s. THERICLIA certatim viri docti Tullio restitui volunt in Verr. 4 c. 18. vbi Heraclea alii. De Thericle et Thericleis doctissime disputat Bentl. ad Phalaridis Epist. 70 p. 18 sqq.
THERIÔMA atis. n. [ qhri/wma ] vt finit Celsus 5, 28, 3 [...].
THERION aut TERIOPHONON i. n. Herba Dracontea apud Apul. de Herb. c. 14.
THERIOTROPHÎVM i. n. [ qhriosqrwfri=on ] Locus vbi ferae aluntur. [...].
THERIONARCA ae. f. [ qhriona/rxh ] Frutex est subherbaceus, roseo flore: inde nomen habens, quod torporem afferat serpentibus, quasi [ qhri/wn na/rkh. Plin. 25, 9. 24, 17.
THERISTRA, quae et THERISTRIA (vtrumque enim reperitur) inter Ornamenta muliebria posita Esaiae 3. [...].
page 785, image: s0785THERMAE [1] arum. f. [ *qe/rmai ] Siciliae oppidum, auctore Pomponio Mela lib. 2. Inde Thermitani Cic. Verr. 4, 183.
THERMAE [2] arum. f. [ qermai\ ] Aedificia splendida Balnearum, quas honestius Thermas, i. calidas dixere. [...].
THERMANTICVS a, um. Adi. Mentha virtutem habet, thermanticam Apul. de Herb. c. 120. Add. Theod. Priscian. de Diaeta cap. 14.
THERMAPALVS a, um. Oua thermapala Theod. Priscian. 20, 10. i. calida et mollia.
THERMVLAE arum. f. Dimin. Martial. 6, 42 Hetrusci nisi thermulis laueris, Illotus morieris, Oppiane. Nempe aliae nihil sunt prae his.
THERMEFACIO fêci, factum, ere. Aiunt esse esculentis atque poculentis ingurgitatis, atque exhaustis in thermopolio calefacere, et laudant Plaut. Stich. 1, 3, 96 [...].
THERMODON, s. THERMODOON ontis. m. *qermwdo/wn s [ *qermwdw=n ] Fluuius est Thraciae, ad quem Amazones ab Tanai flumine in Asia digressae se transtulerunt Seru. ad Virg. Aen. 1, 659 [...].
THERMODONTIVS, THERMODONTEVS, et THERMODONTIACVS a, um. Adi. Propert. 3, 13, 13 [...].
THERMOPOLIVM i. n. Locus in quo calida poculenta venduntur. [...].
THERMOPÔTO âre. Plaut. Trin. 4, 3, 6 Postquam thermopotasti gutturem, recipe te, et recurre pede recenti, i. Calida potione gulam oblectasti, et guttur proluisti. conf. Taubm.
THERMOPYLAE arum. f. pl. Mons longissimus, qui incipiens a Leucade, in Occidentem et in Aegeum mare haud longe a Demetriade protendens, fauces habet angustissimas, iuxta quas calidae aquae scaturiunt. [...].
THERMOSPODIVM i. n. Apic. 4, 2. aliquoties, it. 9, 8. idem quoque cinerem calidum vocat 4, 2 versus fin. potest vasis genus intelligi, quod cineres calidos contineat. Conf. Barth. Adu. 40, 6.
THERMVS i. m. Lupinus. Vnde,
THERMINVS a, um. Therminum e lupinis emollit Plin. 2, 4. sc. oleum.
THERODAMAS, siue THERODAMON [ *qhroda/mas2 ] Rex Scythiae, qui, ne per insidias occideretur, leones hominum sanguine alebat, quo magis saeuirent: vt si casus postularet, ad crudelitatem paratos haberet. [...].
THERODAMANTÊVS a, um. Adi. [ *qhrodama/ntrios2 ] Ouid. in Ibin 383 Therodamanteos vt qui sensere leones.
THERON ônis vel ontis. potius: est enim Participium a [ qhre/w, Canis nomen ap. Ouid. Met. 3, 211.
THERSANDER, siue THERSANDRVS i. m. [ *qe/rsandros2 ] Polynicis silius ex Argia, teste Statio, qui vna cum caeteris Graecorum principibus ad Troiam nauigauit. [...].
THERSILOCHVS i. m. [ *qersi/loxos2 ] Antenoris filius, in bello Troiano occisus, quem Virg. Aen. 6, 482 [...].
page 786, image: s0786THERSÎTES ae. m. [ *qersi/ths2 ] Graecorum omnium foedissimus, quem Achilles sibi procaciter conuiciantem pugni ictu interfecit. [...].
THESARICA ae. f. Herba, al. plantago maior. Apul. de Herb. cap. 1.
THESAVRVS i. m. [ qhsauro\s2 ] Est, vt inquit Paullus Iurisc. [...].
THESAVRARIVS a, um. Adi. [ qhsauro/sulos2 ] Vt, Thesaurarii fures, apud Plautum in Aul. 2, 8, 25 [...].
THESAVRENSIS is. m. Custos thesaurorum, in l. 2 Cod. de Palat. Sacr. Larg.
THESAVRÎZO âre. [ qhsauri/zw ] Thesaurum colligo, repono. Quod verbum frequenter apud Ecclesiasticos scriptores occurrit. [...].
THESAVRIZANS antis. Vulg. Amos. 3, 10.
THESAVROCHRYSONCOCHRYSIDES ae. m. Nomen fictum auari diuitis apud Plaut. Capt. 2, 2, 35. et 3, 4, 100: quasi tu dicas, qui suis thesauris auri aurum omne superet.
THESAVROPHILACIVM i. n. Interpr. Irenaei 4, 36.
THESEVS Dissyll. ei, vel eos. m. [ *qhseu\s2 ] Aegei Athenarum regis filius, ex Aethra coniuge: qui dum esset adolescens, opera Medeae novercae paene a patre veneno periit. [...].
THESÊIS ïdis. [ *qhshi\+s2 ] Poëma Thesei gesta complectens. Iuuen. Sat. 1, 2 Vexatus toties rauci Theseide Codri.
THESÎDES ae. m. Patronym. [ *qhsri/dhs2 ] Hippolytus Thesei filius. [...].
THESÊVS a, um. Adi. [ *qh/seios2 ] Propert. 1, 3, 1 [...].
THESION i. n. Herba. Plin. 21, 17. et 22, 22.
THESIS is. f. [ qe/sis2 ] Latine Positio dicitur. [...].
page 787, image: s0787THETICVS [1] a, um. Thetica. Cic. Parad. praef. Degustabis genus hoc exercitationum earum, quae dicuntur in scholis [ qetika\, i. quae vt Theses vel Themata proponuntur ad exercitationem dicendi.
THESMOPHORIA orum. n. pl. *qesmofo/rria ] i. Cerealia, Latine Sacra Cereris, quae Graece dicitur [ qesmofo/ros2, quasi legifera. [...].
THESPIAE arum. f. pl. *qespiai\ ] Oppidum liberum in Boeotia, ad radicem Parnasi, vt ait Plin. 4, 7. vel (vt Strabo lib. 9) Heliconi proximum. [...].
THESPIVS a, um. Adi. [ *qe/spios2 ] Vt, Moenia Thespia Valer. Argon. 1, 474. Rupes Thespia Catul. 59, 27.
THESPIACVS a, um. Aliud Adi. [ *qespiako\s2 ] Vt, Moenia Thespiaca Valer. Argon. 1, 93.
THESPIADES [ *qespia/des2 ] Sunt Musae seu Nymphae Thespias Boeoticas colentes: Auctor Stephan. Thespiades deae Ouid. Met. 5, 310.
THESPIAS, THESPIS, et THESPIVS, tot enim modis scriptum inuenias, quin et THESTIVS, Atheniensis, Erechthei filius, quinquaginta puellarum patres, quas omnes Herculi, vt ex illo potissimum auus fieret, submisit. [...].
THESPIADAE dicti, vel THESTIADAE quorum fata breuiter enarrat, vnde haec sumta sunt, Diodorus Sic. 4, 29 sq.
THESPIS [ *qe/spis2 ] Ex Icaria ciuitate Atticae, primus Poëta Tragicus, et qui personas inuenit. [...].
THESPRÔTI orum. m. [ *qesprwtoi\ ] Populi in Epiro proximi Chaonibus, vt auctor est Plin. 4 prooem. Thesproti Dryopesque ruunt Lucan. 3, 179.
THESPROTIVS a, um. Adi. Vt, Arua Thesprotia Sil. 15, 297. Regnum Thesproti Propert. 1, 11, 3. Sinus Thesprotius Liu. 8, 24.
THESSA ae. f. Piscis. Plin. 32, 11.
THESSALIA ae. f. [ *qettali/a ] Regio Graeciae, quae sub Attica olim comprehendebatur, ex vna parte Boeotiam, ex altera Macedoniam habens. [...].
THESSALVS a, um. Adi. [ *qettalo\s2 ] Vt, Ora Thessala Catul. 62, 280. Portenta Thessala Hor. Epist. 2, 2, 209. Puppis Thessala Ouid. Epist. 17, 158. Terra Thessala Tibul. 2, 4, 56.
THESSALICVS a, um. Aliud Adi. [ *qettaliko\s2 ] Vt, Clades Thessalicae Lucan. 6, 62. Colore Thessalico tincta purpura Lucret. 2, 500. Niues Thessalicae Stat. Achil. 1, 152.
THESSALIS idis. f. Patronym. [ *qessali\s2 ] Ouid. Met. 12, 190 Thessalidum virgo pulcherrima. Ara Thessalis Ouid. Epist. 13, 112.
THESSALONÎCA ae. f. [ *qessaloni/kh ] Vrbs ampla maximeque insignis, Macedoniae metropolis. [...].
THESSALONICENSES ium. m. pl. *qessalonikri=s2 ] Eius Vrbis incolae. Cic. de Prou. Cons. 4 Thessalonicenses positi in gremio imperii nostri relinquere oppidum, et arcem munire cogantur.
THESTIVS i. m. [ *qe/stios2 ] Parthaonis filius, pater Thoxei et Plexippi, qui quum in venationem apri Calydonii profecti essent, et post longum laborem belluam interemissent, praecipua venationis praemia exspectabant. [...].
THESTIAS, THESTIVS, vnde THESTIADES vid. THESPIAS.
THESTORIDES [ *qestori/dhs2 ] Calchas filius Thestoris. Stat. Achil. 1, 497. Prouidus augur veri Thestorides Ouid. Met. 12, 19.
THESTYLIS is. f. Mulier rustica apud Virg. Ecl. 2, 11.
THETA n. Indecl. [ qh=ta ] Nomen est literae Graecae, quae iudicibus Graecorum erat nota condemnationis, vt Latinis C, quod ea sit prima dictionis [ qa/natos2, quae mortem significat. [...].
THETICVS [2] vid. post THESIS.
THETIS idis. f. [ *qe/tis2 ] Vna Nereidum pulchritudine praestans, cui fatum erat, vt, qui ex illa nasceretur, suum patrem vinceret. [...].
page 788, image: s0788THEVTALIS is. f. Herba. Plin. 27, 12.
THI
THIA ae. f. [ *qri=a ] Insula est in mari Cretico, vna Sporadum non procul ab Hiera, quam sua primum aetate emersisse auctor est Plin. 2, 88. et 4, 12.
THIASVS melius scribitur quam THYASVS v. v.
THIATIS is. f. Mensis ap. Aegyptios Plin. 27, 12.
THIELDON ônis. m. Plur. Thieldones, equorum genus. Plin. 8, 42.
THIODAMAS [ *qrioda/mas2 ] Filius Melampodis, et vates Statio Theb. 10, 280.
THISBE es. f. [ *qi/sbh ] Puella fuit Babylonia, de qua et Pyramo fabula Ouid. Met. 4, 55 [...].
THISBÊVS a, um. Adi. [ *qisbai=os2 ] Ouid. Met. 11. 300 Quae nunc Thisbeas agitat mutata columbas.
THL et THO
THLASIAE Spadonum genus, quibus contriti et quasi fracti testiculi. [...].
THLASPI, [ qla/spi ] siue, vt aliis placet, THLASPIDION vt Dioscorides et Plin. 27, 13 [...].
THLIBIAS ae. m. qlibi/as2 ] Spadonum genus, quibus attriti testiculi, [ qli/bein enim elidere est. [...].
THOAS antis. m. [ *qo/as2 ] Rex in Taurica regione: de quo Ouid. ex Pont. 3, 2, 59 [...].
THOANTÊVS a, um. Adi. [ *qoa/nqrios2 ] Diana Thoantea Valer. Argon. 8, 208. Tauricam intelligit, cui hostiis humanis sacrificabatur.
THOLVS i. m. [ qo/los2 ] Graeca dictio, qua significatur proprie veluti Scutum breue, quod medio in tecto ponitur, in quo trabes coëunt, et ad quod dona suspendi consueuerunt. [...].
THOMEX icis. quod suadet Gr. qw/migc et libri Festi, vel TOMEX aut TOMICA denique, quae sunt in aliis libris, quid rei sit, primo ex Festo declarabimus, Thomices Graeco nomine appellantur canabi impoliti, et sparto leuiter tortae restes, et quibus funes fiunt. [...].
page 789, image: s0789THORAX âcis. m. [ qw/rac ] Latine Pectus dicitur. [...].
THORACÂTVS a, um. Adi. [ qwrakofo/ros2 ] Qui thorace indutus est, s. lorica pectus muniente. [...].
THORVS vid. TORVS.
THORACOMACHVS i. m. [ qwrako/maxos2 ] Vestimenti genus, de quo Vet. Auctor de rebus bellicis, sub Notitia vtriusque imperii, p. 18 [...].
THORYBETRON i. n. Herba quasi tu tumultuatricem dicas. Plin. 26, 8.
THOS ois. m. [ qw=s2 ] Lupi genus, caeteris procerius crurumque leuitate dissimile, velox saltu, venatu viuens, innocuum homini, per hiemes hirtum, aestate nudum. [...].
THOVS i. m. Canis nomen, Latine Velox, a qe/w ductum. Ouid. Met. 3, 220.
THOTH Mercurii nomen apud Aegyptios.
THOXEVS i. m. [ *qoceu\s2 ] Filius Eurythi, frater Ioles. [...].
THR
THRACE, vel THRECE, es. [ *qra/kh ] THRACA, et THRACIA ae. f. Europae regio, Macedoniam versus Septentrionem sequens: quae a Septentrione Istrum habet, ab Oriente Pontum, a Meridie Aegeum mare. [...].
THRAX, âcis. vel THREX êcis. m. [ *qra=c ] Thraciae incola. [...].
THRACIVS a, um. Adi. [ *qra/kios2 ] Cic. de Prouinc. Cons. 4 Castris Thraciis distincta ac notata via. Agri Thracii Senec. Med. 8. Equus Thracius Virg. Aen. 5, 565.
THRACVS, THRECIVS, et THREICIVS a, um. Adi. Vt, Ingens Thraca palus Flacc. 2, 201. Castra Threcia Cic. de Prou. Cons. 4 Orpheus Threicius Hor. Carm. 1, 24, 14.
THRESSA, [ *qrh=ssa ] et THREISSA Mulier e Thracia. Hor. Carm. 3, 9, 9 Me nunc Thressa Chloë regit. Virg. Aen. 1, 320 Vel qualis equos Threissa fatigat Harpalice.
THRASCEAS ae. m. [ qraski/as2 ] Ventus, qui et Thraceas et Thracias dicitur. [...].
THRASEAS ae. m. [ *qrase/as2 ] Philosophus Stoicus sub Nerone, a quo quum iussus esset mori, fletum suorum magna constantia compescuit: porrectisque alacriter ad incisionem brachiis, humoque sanguine asper sa, Hunc, inquit, sanguinem libemus Ioui liberatori. [...].
THRASIVS, seu THRASILLVS i. m. [ *qra/sios2 ] Quum ad exorandas a Ioue pluuias Busirin docuisset hospites immolare, omnium primus mactatus est. [...].
page 790, image: s0790THRASO onis. m. [ *qra/swn ] Nomen comicum gloriosi militis apud Terentium in Eunucho, [ a)po\ tou= qra/sous2, hoc est, ab insolentia et ferocitate impositum. [...].
THRASONIANVS a, um. Adi. Sidon. Epist. 1, 9 Paginam Thrasoniano, i. glorioso sine concludere.
THRASYBVLVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): THRASYBV=LVS [THRASYBÛLUS]] i. m. [ *qrasu/boulos2 ] Atheniensis exul, comparato exercitu triginta tyrannorum dominationem Athenis sustulit, iuuante Lysandro, Lacedaemoniorum duce, exulesque reduxit. [...].
THRASYMENVS vid. TRASYMENVS.
THRAVSMA, atis. n. vel THRAVSTON i. n. Sic quoque appellatur gummi Ammoniacum, ap. Plin. 12, 23.
THRECIDICA orum. n. Arma gladiatoria. [...].
THRENVS i. m. Lamentum. Tristis threnus Auson. threnos primus Ieremias composuit Isidor. 1, 38. Quae sit eius differentia ab epicedio, docet Proclus ap. Voss. Inst. Orat. 3 p. 413.
THRIA, ae. siue THRIO ûs. f. [ *qri/a h)\ *qriw\ ] Stephano, Vicus est Atticae in tribu Oeneide: a quo THRIASII populi, et campus Thriasius: cuius meminit et Plin. 4, 7. et multis in locis Thucydides.
THRIDAX acis. f. Herba, al. lactuca. Apul. de Herb. cap. 30. Sammon. p. 15.
THRION ab Atheniensibus Iucundum quoddam edulium vocabatur, quod frondibus ficulnis, quae qri/a Graece vocantur, inuoluebatur. [...].
THRIPS pis. [ qri\ys2 ] Teredinis genus, lignum erodens, culici non dissimile. [...].
THRONVS i. m. [ qro/nos2 ] Sedes vel solium dicitur. [...].
THRYALLIS [ qrua/llis2 ] Genus herbae, quae alias Lychnitis dicitur, folia habens terna, aut cum plurima, quaterna, crassa, pinguiaque, ad lucernarum lumina apta. [...].
THRYPS vid. THRIPS.
THV
THVCYDIDES is. m. [ *qoukudi/dhs2 ] Atheniensis historicus, patre Oloro, genus a ducibus Miltiade et Cimone duxit. [...].
THVCYDIDIVS a, um. Adi. Cic. in Orat. 30 Ecce autem aliqui se Thucydidios profitentur, nouum quoddam imperitorum et inauditum genus.
THVLE es. f. Insulae nomen, de qua sic scribit cl. Bochartus: De Thules insulae situ (inquit) tres sunt voterum sententiae. [...].
THVNNVS, aut THYNNVS i. m. [ qu/nnos2 ] Genus piscis marini praegrandis. [...].
THVNNARIVS a, um. Thunnaria piscatio l. 13 D. communia praed.
THVRIÂNVS i. m. Genus est piscis marini, quem alii Xiphiam vocant Plin. 32, 11.
THVRII orum. m. [ *qou/rioi ] Proprie nomen ciuium vrbis Calabriae, quae et Thuria et Thurion a Thuria fonte dicta est. Haec prius Sybaris, nouissime Copiae fuerunt appellatae.
page 791, image: s0791THVRÎNVS a, um. Adi. [ qouri=nos2 ] Ouid. Met. 15, 52 Thurinosque sinus, Temesemque, et Iapygis arua. Alii legunt, Terinosque sinus, etc. Sed male.
THVREVS, THVRIBVLVM, etc. vid. infra THVS.
THVS, thûris, vel TVS turis. n. [ li/banos2, libanwto\s2 ] Incensum, quo diis sacrificabatur. [...].
THVRARIVS a, um. Adi. Thurarius vicus Romae Ascon. Tibiae Lydiae et thurariae Solin. c. 11. [...].
THVREVS a, um. Adi. [ libaniko\s2 ] Quod est thuris. [...].
THVRIFER era, erum. Adi. [ libanwtofo/ros2 ] Vt, Saba thurifera, quae producit tus Plin. 6, 23. [...].
THVRICREMVS a, um. Adi. Vt, Arae thuricremae, In quibus
page 792, image: s0792crematur tus Virg. Aen. 4, 433. Foci thuricremi Ouid. Epist. 2, 18. Conf. Idem Art. Am. 3, 393. Auien. Descr. Orb. v. 603.
THVRILEGVS a, um. Colligentes tura. Ouid. Fast. 4, 569 Nam modo thurilegos Arabas, modo despicit Indos.
THVRIBVLVM i. n. [ qumiath/rion ] Vas, in quo tus adoletur. Liu. 46, [...].
THVRIFICO âre. Tura incendere. Vid. Voss. de Vit. L. L. 4, 27.
THVRIFICÂTVS a, um. Thurificati vocabantur, qui Christiani cum essent metu adacti idolis tura incendebant. Vid. Cyprian. Epist. 52.
THVSCVLVM i. n. Dimin. [ libanwti/dion ] Plaut. Aul. 2, 8, 15 Nunc thusculum emi, et hasce coronas floreas.
THVSCIA vid. TVSCIA.
THY
THYA, ae. f. vel THYON i. n. [ qu/a, qu/on ] Arbor odorifera, quae notiore nomine Cedrus dicitur, et Homero nota fuit, teste Plin. 13, 16 [...].
THYAMIS is. m. Fluuius Buthrotum Epiri coloniam alluens, et Emathio villae Attici proximus. [...].
THYAS adis. f. [ *qua\s2 ] Bacchi sacrificula. [...].
THYASVS i. m. quod rectius per i, thiasus scribi monet la Cerda ad Virg. Ecl. 5, 30. [...].
THYASITAS Sodalitas Festo saltantium nempe et conuiuantium. Sed bene monuit Dacerius, legendum videri Thiasotas, sodales.
THYATÎRA ae. f. [ *qua/trira ] Insula maris Ionii, vna Echinadum Aetoliae adiacentium, teste Plin. 4, 12. [...].
THYBRIS vid. TIBERIS.
THYELLA ae. f. [ *qu/ella ] Homerus.... Thyellam quartam Harpyiam videtur appellasse, respiciens nimirum ad vocis proprietatem, quae apud Graecos repentinam et sonoram significat procellam.
THYESTES is et ae. m. [ *que/sths2 ] Filius Pelopis ex Hippodamia, et Atrei frater, ac Tantali nepos. [...].
THYESTEVS a, um. Adi. Cic. in Pison. 43 [...].
THYESTIADES ae. m. Aegisthus, Thyestae filius. Ouid. de Arte Am. 2, 407 Inde Thyestiadem thalamoque animoque recepit.
THYEVM i. n. Ita Succinum vocabatur in Italia, teste Plin. 37, 2.
THYIA ae. f. [ *qu/i+a ] Nomen filiae Cephisi, quae prima Liberi patris initiata fuit Orgiis, a qua Thyïades et Thyïae. Herodotus lib. 7. Ab hac Vrbs eiusdem nominis, in qua colitur.
THYITES qui/+ths2 ] Genus est lapidis durissimi, ex quo mortaria fieri consueuerunt: vnde et a Plinio 36, 22 Lapis mortariorum vocatur, et a Graecis [ qui/+ths2, quibus [ qui/+a mortarium est.
THYLE vid. THVLE.
THYMALLVS i. m. Genus piscis pretiosi, de quo Ambros. 5 [...].
THYMBRA ae. f. [ qu/mbra ] Herba vulgaris. [...].
THYMBRAEVS i. m. [ *qumbrai=os2 ] Apollo dicitur, a loco, modo dicto: in quo eius et nemus est, et templum vbi a Paride Achilles occisus est. [...].
THYMBRAEVM i. n. Herba. Plin. 20, 22.
THYMELE [ *qume/lh ] Nomen mulieris volunt esse, quae prima saltationem in scena docuit. Partem aliquam scenae apud Graecos esse, apparet: quid proprie fuerit, non ita promtum. [...].
page 793, image: s0793THYMELICI [ *qumelikoi\ ] Qui fuerint, docet Vitruuius 5, 8 [...].
THYMELAEA ae. f. Herba. Plin. 13, 21.
THYMIAMA atis. n. Incensum. Ammoniacum thymiama Cels. 5, 18, 7 seqq. 6, 6, 25. i. thus Libycum. Conf. Vulgata Bibl. Interpr.
THYMIAMATERIVM i. n. Ambros. Epist. 5 p. 78. Add. Vulg. Ierem. 52, 17. Rectius thymiaterium.
THYMION i. n. Vlcus est, quod super corpus quasi verrucula eminet, ad cutem tenue, supra latius, subdurumque, et in summo perasperum. [...].
THYMOETES ae. m. [ *qu/moiths2 ] Priami filius fuit ex Arisbe (vt quidam volunt) cuius vxor quum filium peperisset eodem die, quo Hecuba Paridem, asserentibus hariolis eo die natum esse puerum, cuius causa Ilium euerteretur, iussit Priamus vtrumque interfici. [...].
THYMOLEON vid. TIMOLEON.
THYMVS, i. m. vel THYMVM i. n. [ qu/mos2 ] Herba hortensis, odorata, cuius flore summopere apes delectantur. [...].
THYMIANVS a, um. Adi. a Thymo. Plaut. Bacch. 5, 2, 11 [...].
THYMÎTES ae. f. [ qumi/ths2 ] Vinum, ex thymo confectum: ea forma dictum vt Absynthites. Columel. 12, 55 Vinum absinthiten et hyssopiten, et abrotoniten, et thymiten, et maratriten, etc.
THYMINVS a, um. Adi. [ qumino\s2 ] Ex thymo factum. Columel. 6, 33 Cum melle Attico: vel si id non est, vtique thymino celeriter leuatur.
THYMÔSVS a, um. Adi. [ qumw/dhs2 ] Idem. Plin. 11, 15 Thymosum mel non coit.
THYNIA ae. f. [ *quni/a ] Strabo l. 12 Insula in fronte Bithyniae: hinc
THYNICVS a, um. Adi. Annulus veteribus dicebatur e mero auro confectus. [...].
THYNVS a, um. Adi. [ qu/nos2 ] Vt, Merce Thyna beatus Hor. Carm. 3, 7, 3.
THYNNVS vid. THVNNVS.
THYON vid. THYA.
THYONEVS trium Syllabarum, *quwneu\s2 ] Bacchi epitheton, quod [ a)po\ tou= qu/rin quod est sacrificare, deductum putant: eo quod ei
page 794, image: s0794adhuc inter humanos versanti sacrificabatur. [...].
THYONIANVS a, um. Adi. Bacchus sic dictus Catull. 27, 7 [...].
THYRA ianua: vnde
THYROMA atis. n. Vitr. 4, 6. et 6, 4. Conf. Baldi Lex.
THYROREVM i. n. Spatium inter duas ianuas interiacens locus ianitoris, qui qurwro\s2 Graecis est. Vitruu. 6, 10.
THYRE Ciuitas Messeniorum. Sed diuus Augustus Lacedaemoniis adscripsit, quod Messenii cum Antonio sensisse viderentur. Stat. Theb. 4, 48 Et Lacedaemonium Thyre lectura cruorem.
THYREÂTIS idis. Patronym. A Thyrea Argolidis vrbe, de qua pugnatum cum Lacedaemoniis. [...].
THYRREVS i. m. Plin. 2, 103 [...].
THYRSVS i. m. [ kaulo\s2 ] Virga et caulis cuiuslibet herbae, praesertim lactucae. [...].
THYRSICVLVS i. m. Dimin. Apul. de Herb. c. 68.
THYRSIGER a, um. Adi. [ *qursofo/ros2 ] Vt, Candida thyrsigeri proles generosa Lyaei Sen. Med. 110. India Thyrsigera Sen. Hippol. 753. Bacchus Pallad. Insit. s. lib. 14, 87.
THYRSION i. n. Herba, ap. Apul. de Herb. c. 1.
THYSBE vid. THISBE.
THYSSELIVM i. n. Herba. Plin. 25, 11.
THYSVS i. m. Antique Sus. Varro de R. R. 2, 4 [...].
TI et TIB
TIÂRA ae. f. [ tia/ra ] Ornamentum capitis Persicarum prius mulierum: quo postea vsi sunt et reges et sacerdotes. [...].
TIARATVS a, um. Adi. Tiaram gestans. Sidon. Epist. 8, 3 Inter satrapas regum tiaratorum.
TIBARENI orum. m. [ *tibarhnoi\ ] Populi Scythici, de quibus Mela 1, 20 [...].
TIBERIS et per Syncopen, TIBRIS, is, et idis. m. [ *ti/beris2, *qu/mbris2 ] Amnis Italiae e media fere longitudine Apennini Aretinorum finibus defluens, tenuis principio, nec fere nauigabilis. [...].
page 795, image: s0795TIBERÎNVS a, um. Adi. [ *tuberino\s2 ] Vt, Tiberina ostia Virg. Aen. 1, 17. [...].
TIBRÎNVS per syncopen, pro Tiberinus. Claud. de Laud. Seren. Reg. 17 Praescia fatorum Tanaquil, rediensque per vndas Cloelia Tibrinas. Forte melius Thybrinas.
TIBERÎNIS idis. f. Patronym. [ *tuberini\s2 ] Ouid. Fast. 2, 597 Dixerat, annuerant Nymphae Tiberinides omnes.
TIBRICOLA ae. m. Prudent. Perist. 11, 174 Pascit item sanctis Tibricolas dapibus. Mel. Thybricolas.
TIBERIAS adis. f. [ *tiberi/as2 ] Vrbs Galilaeae, ab Herode condita, et sic appellata in honorem Tiberii Caesaris. Ptolem. 5, 16. Tibarias, Lacus.
TIBERIVS i. m. [ *tibe/rios2 ] Praenomen, de quo Epit. sub Val. Max. Tiberii coeperunt vocitari, qui ad fluuium Tiberim nascebantur. [...].
TIBEREIVS a, um. Adi. [ *tiberh/i+os2 ] Stat. Silu. 3, 3, 66 [...].
TIBERIANVS a, um. Idem. Plin. 15, 15 Pira Tiberiana, quae Tiberio placuere.
TIBI [ soi\ ] Datiuus, a Tu Pronomine, vid. suo loco.
TIBIA ae. f. [ knh/mh ] Proprie Os cruris oppositum surae. [...].
page 796, image: s0796TIBIÂLIS e. Adi. [ au)lhtiko\s2 ] Quod est idoneum ad tibias faciendas. [...].
TIBIÂLE is. n. [ periknhmi\s2 ] Velamentum tibiarum: quin etiam Arma, quibus crura muniuntur, Tibialia vocant. [...].
TIBIATIM Adu. Vsque ad mediam partem tibiae. Fest. in Mulleos, sec. Scalig. et Dacer.
TIBIARIVS i. m. Qui facit tibias. au)lopoio\s2 Gloss. Lat. Gr.
TIBÎCEN inis. m. [ au)lhth\s2 ] Qui tibia canit. [...].
TIBICINA ae. f. [ au)lhtri\s2 ] Mulier tibia canens. [...].
TIBICINIVM i. n. Apul. Flor. 1 p. 341.
TIBICINO âre. Tibiis canere. Fulgent. Mythol. 3, 9 Ordo tibicinantium. Et Tibicinandus apud Tertull. de Anim. c. 38.
TIBICINÂTOR, ôris. m. Gloss. Cyril. Graece [ au)lhth/s2.
TIBINVS i. m. Modus a tibiis, sec. Non. 1, 246 Varro, Sonitus matris Deûm tonimus tibinos tibi nunc semiueri.
TIBISIS is. m. Scythiae fluuius Herodot. 4. Hinc
TIBISENVS a, um. Adi. Vt, Ostia Tibisena Valer. Facc. 6, 51.
TIBVLLVS i. m. [ *ti/boullos2 ] Cognomen Albiorum. [...].
TIBVLVS i. m. Arbor, pinaster. Plin. 16, 10.
TIBVR uris. n. [ *tu/bour, *tu/buris2, *tu/bura, *tu/boura ] Vrbs Italiae sedecim millibus passuum distans ab vrbe Roma: quam, teste Solino, et auctoritate Catonis, Catillus Arcas praefectus classis Euandri condidit. [...].
page 797, image: s0797TIBVRS, urtis, vel TIBVRTIS e. Adi. [ *tiburti=nos2 ] Quod est ex Tibure. [...].
TIBVRTÎNVS, et TIBVRTIVS a, um. Alia Adi. Martial. 4, 57 Nunc Tiburtinis cedite frigoribus. Hor. Serm. 2, 4, 70 Picenis cedunt pomis Tiburtia succo.
TIBVRTVS, i. m. qui idem et TIBVRNVS dicebatur, et Tiburi pro numine colebatur: cui etiam lucus erat ibi sacratus ab Horatio memoratus, Catilli, qui Amphiarai filius erat, fuit filius, oppidumque Tibur condidit, vt refert Solinus, et probat Maro his verbis Aen. 7, 670 [...].
TIC
TICHOBATES ae. m. Exhibuit Tichobaten, qui per parietem cluso vrso cucurrit Vopisc. in Carino c. 18. Est mere Graecum [ trixoba/ths2, quasi tu muriscansorem dicas.
TICIDA Poëta elegiacus. Ouid. Trist. 2, 433 Quid referam Ticidae? quid Memmi carmen? etc.
TICÎNVM i. n. [ *ti/kinon ] Nobile Insubrium oppidum, quod nunc Pavia vulgo dicitur. [...].
TIFERNVS i. m. [ *ti/fernos2 ] Fluuius Italiae. Et TIFERNVM, oppidum, quod intercidit. Inde TIFERNATES, populi, iuxta Theanum et Lucrinum in sexta regione Italiae. Auctor Plin. 3, 14.
TIG
TIGELLIVS i. m. Tigellius Hermogenes, musicae artis scientia praeditus, C. Caesari dictatori fuit familiaris, postea Cleopatrae, quia dulciter cantabat, et iocabatur vrbane, Augusto quoque ita placuit, vt inter familiares ac domesticos haberetur. [...].
TIGILLÎNVS i. m. [ *tigilli/nos2 ] Vir vitae corruptissimae, qui per impudicitiam multa a Nerone consequutus est, quem ad omnia corruperat. Auctor Cornelius Tacit. Ann. 14, 60.
TIGILLVM, TIGNARIVS, vid. infra TIGNVS.
TIGNVS, i. m. et TIGNVM i. n. cu/lon, doko\s2 Gloss. Lat. Gr. [ doki\s2, doko\s2, i)/krion, e)pi/krion ] Trabs qua varie disposita domus exstruitur: A tegendo, vt tradit Vlpianus in l. 1. D. de tign. iunct. [...].
page 798, image: s0798TIGNARIVS a, um. Adi. [ dokopoio\s2, dokote/ktwn. Gloss. Lat. Gr.] Tignarius faber, non solum is, qui tigna dolat, sed etiam qui solaria lignea: hoc est qui trabes, caeteraque ad tabulata domus vtilia: et omnis qui aedificat, intelligitur, inquit Caius Iurisc. [...].
TIGNATIO ônis. f. ste/gasis2, du/kwsis2 Gloss. Lat. Gr.] Idem ergo quod contignatio.
TIGILLVM i. n. Dimin. [ doki/dion ] Liu. 1, 26 [...].
TIGRÂNA ae. f. [ *tigra/na ] Ptolem. 6, 1. Oppidum Mediae in mediterraneis.
TIGRÂNES is. m. [ *tigra/nhs2 ] Rex maioris Armeniae, cuius multam mentionem facit Cic. pro Lege Manil. Lucan. 2, 637 Varios hinc concute Reges, Tigranemque meum.
TIGRANOCERTA ae. f. [ *tigrano/kerta ] Oppidum in montanis maioris Armeniae, Plin. 6, 11. a Tigrane conditum, vnde et nomen accepit, quasi Tigranis ciuitas. Nam Certa orientis lingua vrbem sonat.
TIGRIS [1] is, vel idis. c. [ ti/gris2 ] Animal velocissimum: quod a velocitate nomen habet. [...].
TIGRIFER era, erum. Tigres ferens. Vt Tigriferi arua Niphatis Sidon. Carm. 1, 444.
TIGRÎNVS a, um. Adi. [ tigrino\s2 ] Plin. 13, 15 Mensis praecipua dos in vena crispis, vel in vertice variis. Illud oblongo euenit discursu ideoque tigrinae appellantur.
TIGRIS [2] is. m. [ *ti/gris2 ] Flumen magnum etiam appellatur propter velocitatem, quia instar bestiae nimia pernicitate decurrit. [...].
TIGVRÎNI orum. m. [ *tigouri=noi ] Populi Germaniae, qui quartam Heluetiae partem continebant. [...].
TIL
TILIA ae. f. [ fi/lura ] Arbor. Plin. 16, 40 [...].
TILIACEVS a, um. Adi. [ filurino\s2 ] Quod ex tilia factum est. [...].
TILIARIS e. Adi. Cael. Aurel. Tard. 4, 1 Tabula tiliaris.
TILICA [ ti/lika ] Iocularis dictio apud Cic. de Clar. Orat. 260. [...].
TILOS vid. TYLOS.
TIM
TIMAEVS i. m. [ *ti/maios2 ] Siculus historicus, qui res Graecas conscripsit, etiam vsque adeo arrogans, ait Plutarchus in Nicia, vt Thucydidem et Philistum in historia se facile superaturum iactaret. [...].
TIMAGORAS ae. m. [ *timago/ras2 ] Atheniensis capitali supplicio affectus, quod Darium, ad quem legatus missus fuerat, more Persarum adulando adorauerat. Valer. Max. 6, 43, 2.
page 799, image: s0799TIMANTHES [ *tima/nqhs2 ] Pictor egregius Zeuxis tempore. [...].
TIMAVVS i. m. [ *ti/mauos2 ] Nomen fluminis iuxta Aquileiam, qui e montibus delatus, decidit in profundum: deinde infra terram absorptus stadiis circiter triginta et centum, erumpit in mare. [...].
TIMEO ui, êre. [ dri/dw, drilia/w, plh/ssw, fobe/omai ] Malum exspectare, cum perturbatione animi. [...].
TIMENS entis. Partic. [ fwbou/menos2 ] Ouid. Met. 14, 215 [...].
TIMENDVS a, um. Aliud Partic. [ driliaste/os2 ] Vt, Armis timendus Stat. Silu. 4, 3, 134. [...].
TIMESCO ere. Ammian. 31, 4.
TIMIDVS a, um. Adi. [ drilo\s2 ] Qui semper timet, sec. Seru. ad Virg. Ecl. 6 [...].
page 800, image: s0800TIMIDE Adu. Verecunde, minus audacter. Cic. de Finib. 5, 6 [...].
TIMIDVLVS vnde
TIMIDVLE Adu. Apul. Met. 4 p. 434. Al. timidicule.
TIMIDITAS âtis. f. [ drilri/a, ka/kh ] Cic. de Finib. 1, 49 [...].
TIMOR [1], ôris. m. [ de/os2, fo/bos2, o)/knos2 ] Cic. Tusc. 4, 19 c. 8 [...].
TIMORATVS a um. Religiosus. Vulgat. Luc. 2, 25. et Act. 8, 2. it. 4 Esdr. 3, 3.
TIMEFACIO ere, vnde
TIMEFACTVS a, um. Partic. Perterritus. Lucret. 2, 43 His tibi tum rebus timefactae religiones Effugiunt animo pauidae, etc. Libertas timefacta Cic. Off. 2 c. 7.
TIMOCHARES is. m. Ambraciensis quispiam regis Pyrrhi amicus fuit, qui ad C. Fabricium Consulem furtim venit, ac praemium petivit: et si de praemio conueniret, promisit regem venenis necare: idque facile este factu dixit, quoniam filii sui pocula in conuiuio regi ministrarent. [...].
TIMOLEON ontis. m. [ *timole/wn ] Corinthius, dux inclytus e Cornelio Nepote notus tironibus.
TIMÔLVS vid. TMOLVS.
TIMOMACHVS i. m. [ *timo/maxos2 ] Pictor Byzantius nobilis: Caesaris dictatoris aetate fecit Medeam et Aiacem, quos ipse Caesar LXXX talentis emit, in temploque Veneris dicauit Plin. 35, 11.
TIMON onis. m. [ *ti/mwn ] Atheniensis, temporibus fuit Peloponnesiaci belli, vt ex Aristophanis et Platonis poëmatibus per spicere licet: describitur ab illis vt inhumanus, ac vitans hominum congressus, praeterquam vnius Alcibiadis adolescentis. [...].
page 801, image: s0801TIMONIVS a, um. Adi. a Timone. Huc refertur de Turnebi sententia 24, 33. [...].
TIMONIVM vel TIMONEVM i. n. timw/nrion ] Parabat sibi Antonius Triumuir, id est, domum in ipso mari non procul a Phoro, in quo vitam ab hominibus remotam, Timonis illius [ misanqrw/pou instar degeret. [...].
TIMOR [2] vid. TIMEO.
TIMOTHEVS i. m. [ *timo/qeos2 ] Atheniensis, dux potentissimus ac diues, muros Athenis aedificauit. [...].
TIN
TINA ae. f. Vas ad vinum, in conuiuio ponendum. [...].
TINCA ae. m. [ *ti/gkas2 ] Cognomen. Quinct. 1, 5, 12 [...].
TINEA ae. f. [ sh\s2 brw=sis2 ] Vermiculus est, qui in puluere ac situ aut putredine interdum nascens, vestes aut libros abrodit. [...].
TINEÔSVS a, um. Adi. [ sew/dhs2 ] Plenum tineis Col. 9, 14 extr.
TINGI [ *ti/ggis2 ] inquit Pomponius Mela 1, 5. et Plin. 5, 1 Mauritaniae peruetus oppidum, ab Antaeo (vt ferunt) conditum, postea a Claudio Caesare, quum coloniam faceret, appellatum Traducta Iulia.
TINGO, vel TINGVO tinxi, tinctum, ere. [ ba/ptw, miai/nw ] Inficere, madefacere, immergere. [...].
TINGENS entis. Partic. [ ba/ptwn ] Plin. 9, 38 Sed id tingentium officinae ignorant, quum summa vertatur in eo. Tela suo tingentes sanguine Lucret. 5, 1326.
TINCTVS [1] a, um. Aliud. Partic. [ bafri\s2, bapto\s2 ] Vt, Spicula tincta venenis Ouid. ex Pont. 4, 10, 31. [...].
page 802, image: s0802TINCTVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TINCTV=RVS [TINCTÛRUS]] a, um. Partic. [ ba/ywn ] Vt, Sanguine tincturus cultros. Ouid. Fast. 1, 321.
TINCTVS [2] ûs. m. [ ba/mma ] Plin. 10, 48 Et alia eodem nomine croceo tinctu.
TINCTVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TINCTV=RA [TINCTÛRA]] ae. f. [ bafh\ ] Infectio. Plin. 37, 9 Adulteratur maxîme tinctura, idque in gloria regis Aegyptii scribitur, qui primus eam tinxit. Idem 3, 10. et 36, 26.
TINCTIO ônis. f. Idem Tertull. de Cor. Mil. 13 In sacramenti tinctione. vid. Iun. ad h. l. p. 133.
TINCTOR, ôris. m. Infector. Vitruu. 7, 14.
TINCTORIVS a, um. Adi. Plin. 7, 7 s. 5 [...].
TINCTORIVM i. n Gladium esse putabant, sic dictum, quia sanguine tingatur, ex Isidor. Gloss. Et Mela 2, 1 [...].
TINCTILIS e. Adi. [ baptiko\s2 ] Quo aliquid tingitur. Ouid. Trist. 3, 10, 64 Nam volucri ferro tinctile virus inest.
TINGOMENAE arum. Petron. Fragm. Tragur. p. 7 et 46 [...].
TINIA apud antiquos Vasa vinaria fuere, vt ait Festus, vid. TINA.
TINIARIA ae. f. Scrib. Larg. 83 Herbae quam Polion vocant, nos (vt opinor) tiniariam, fasciculus. Vid Rhod. ad h. l.
TINIATICA ae. f. Herba ap. Marc. Empir. c. 17.
TINNIO îui, îtum, îre. [ kwdwni/zw ] Fictieium a sono vocabulum. [...].
TINNITVRVS a, um. Partic. vid. SVFFERTVS.
TINNÎTVS ûs. m. [ kwdwnismo\s2 ] Plin. 11, 20 [...].
TINNIMENTVM i. n. [ kwdw/nisma ] Idem quod tinnitus. Plaut. Rud 3, 5, 26 Illud quidem edepol tinnimentum est auribus.
TINNVLVS a, um. Adi. [ liguro\s2 ] Sonus tinnulus, Qui redditur ex aeneis vasis quum pulsantur. [...].
TINTINIO, îre: et TINTINO âre. Afranius in Consobrinis apud Non. 1, 188 [...].
TINNITO âre. Commodian. Instruct. 64 Nec enim dico, vt te in triuio tinnites. i. Vt gloriae captandae causa te iactites. Auctor Philomelae v. 9 Parus enim quamuis per noctem tinnitet omnem.
TINTINNABVLVM i. n. [ kw/dwn ] Instrumentum aeneum, cuius sono multitudini signum dari potest. [...].
page 803, image: s0803TINTINNABVLATVS a, um. Greges tintinnabulati Sidon. Ep. 2, 2 Al. tinnibulati.
TINTINNACVLVS i. m. [ kwdwni/zwn ] Qui tinnimentum facit. Plaut. Truc. 4, 3, 8 [...].
TINVNCVLVS i. m. Genus accipitris. [...].
TINVS i. f. Species lauri apud Plin. 15, 30. Ouid. Met. 10, 98 Et bicolor myrtus, et baccis caerula tinus. Conf. Id. de Arte Am. 3, 692 c. not. Heins.
TIP et TIR
TIPHE es. f. Frumenti genus. Plin. 18, 8.
TIPHYON i. n. Herba. Plin. 21, 11.
TIPHYS is. m. [ *ti/fus2 ] Viri proprium in nauibus fabricandis arte singulari, et qui Argonautarum gubernator fuerit, auctore Virg. Ecl. 4, 34 [...].
TIPVLA ae. f. Vermis siue araneoli species, sex pedes habens, sed tantae leuitatis, vt super aquam currens, non desidat, auctore Festo. Conf. Scalig. ad Fest. Plaut. Pers. 2, 2, 61 [...].
TIRESIAS ae m. [ *tiresi/as2 ] Vates Thebanus, mutatus quondum, vt Poëtae tradunt, in feminam, post septem annos in virilem formam rediit. [...].
TIRIDÂTES is. m. Nomen regis Armeniae. Hor. Carm. 1, 26, 5 Quid Tiridatem terreat. Vid. Plin. 30, 2. et 33, 3.
TIRYNS, TIRYNTHIVS Recte ita scribuntur: Sed quaerenda tamen in TYRINTHA.
TIS
TIS [ sou= ] Genitiuus est antiquus a Tu pronomine. Plaut. Mil. 4, 2, 42 Tis egeat, quia te careat, ob eam rem huc ad me missa est.
TISIAS ae m. Siculus antiquissimus scriptor artis rhetoricae. Vid. Quinctil. 2, 17, 7. 3, 1, 8. Fere cum Corace coniungitur.
TISIMANES, vel vt alii, TISAMENES is. m. Orestis filius, qui Mycenis imperauit. Ouid. in Ibin v. 348. Frontin. 1, 2.
TISIPHONE es. f. [ *tisifo/nh ] Vltricem caedis significat. [...].
TISSANA ae. f. Isidor. 20, 3 Tissana, Zema, apozema, Graeca vocabula sunt. Librariorum forte peccatum potius, quam ipsius auctoris barbaries, qui dedit, puto, Ptisana, v. v.
TISSAPHERNES is. m. Satraps Persicus, cui filiam nuptum dedit Rex Artaxerxes. Vid. Nep. 9, 3. et 17, 2. et Iustin. 5, 1.
TIT
TITAN, ânis, vel TITÂNVS i. m. [ *tita\n ] Caeli et Terrae filius: multitudinis etiam numero Titanes dicuntur, Seruius ad illud Virg. Aen. 6, 580 [...].
TITANIVS a, um. Adi. [ *tita/nios2 ] Vt, Astra Titania Virg. Aen. 6, 725. Bella Titania Sil. 12, 725.
TITANIACVS a, um. Adi. [ *titaniako\s2 ] Ouid. Met. 7, 399 Hinc Titaniacis ablata draconibus, intrat Palladias arces: de Medea, Solis progenie, qui Titan est.
TITANIS idis. f. Patronym. adiectiue ponitur apud Iuuen. Sat. 8, 132 [...].
page 804, image: s0804TITARESIVS i. m. [ *titarh/sios2 ] Homero Iliad. 2 Fluuius, e Styge ortum habens, qui in Peneum influens, illius aquis non confunditur, sed instar olei innatans excurrit. Lucan. 6, 376 habet Titaresus.
TITHÔNVS i. m. [ *tiqwno\s2 ] Frater Laomedontis fuit, quem praeliantem Aurora dilexit, et rapuit, ex qua Memnonem filium genuit, sed tandem post longissimam optatamque vitam, audita Memnonis filii morte, in cicadam a Poëtis versus esse dicitur: ex Servio enarrante Virg. Aen. 4, 585 [...].
TITHONIVS a, um. Adi. [ *tiqw/nios2 ] Vt, Coniux Tithonia, Aurora Ouid. Fast. 3, 403. Alma Tithonia Valer. Argon. 1, 311. Senectus Tithonia Stat. Silu. 4, 3, 151.
TÎTHÔNIS idis. Aurora Tithoni coniux. Stat. Silu. 5, 1, 34 Citius Tithonida moesti deficient rores, i. Citius aurora plorare desinet Cephalum.
TITHYMALVS, s. TITHYMALLVS i. m. [ *tiqu/ma|los2 ] Genus fruticis, quae a nostris lactuca marina dicitur. [...].
TITIA ae. f. Auis, vid. TITII.
TITIES [ *tatih/nshs2 ] pro Titienses posuit Propert. 4, 1, 31 Hinc Tities, Rhamnesque viri, Luceresque coloni, Quatuor hinc albos Romulus egit equos.
TITII [ *ti/tioi ] Sacerdotes a titiis auibus, quas in auguriis certis obseruare solebant, appellati, vt ait Varro de L. L. 4, 15 p. 23, 15. [...].
TITILLO âre. [ gargali/zw ] Proprie est, certarum partium corporis contactu, v. g. sub alis, circa ilia etc. risum vel inuito excitare. [...].
TITILLÂTVS ûs. m. [ ga/rgalos2 ] Plin. 11, 38 s. 77 In eadem praecipua hilaritatis sedes, quod titillatu maxime intelligitur alarum quas snbit.
TITILLATIO ônis. f. [ gargalismo\s2 ] Idem. Cic. de Senect. 47 c. 14 [...].
TITILLAMENTVM i. n. Fulgent. Mythol. 2 Tantalus, cui fallax aqua gulosis labia titillamentis attingit.
TITILLVS i. m. Theod. Cod. l. 8. tit. 5 Flagrum, cuius in cuspide breuis aculeus pigrescentes artus innocuo titillo poterit admonere.
TITILLOSVS a, um. ga/rgalon e)/xwn Gl. Gr. Lat.] i. qui nimis facile a quocunque tactu ridet.
TITINNIVS i. m. Poëta vetus, cuius pauci tantum iam exstant versus apud Nonium.
TITIO ônis. m. [ dalo\s2 ] Lignum adustum, quod ab igne extrabitur. [...].
TITIVILITIVM i. n. Festus nullius esse significationis scribit, vt apud Graecos bli/turi et [ skindayo\s2, laudatque Plaut. (Casin. 2, 5, 39) [...].
TITIVS a, um. Gentis nomen: plures Titios indicat Vossius Institut. Orat. 1. Conf. Reines. Var. Lect. 2, 14. [...].
page 805, image: s0805TITORNVS i. m. [ *ti/tornos2 ] Bubulcus fortitudinis monstrosae, cum Milone de robore certauit vicitque, quum pedem tauri vna manu, altera vero alterius tauri pedem per vim, conantibus ipsis resilire, traheret, Auctor Aelian. Var. Hist. 12, 22.
TITVBO âre. [ sugklonou=mai, u(pofe/romai ] Dicitur qui pedibus insistere nequit, vt faciunt ebrii, aut infirmi, aut vulnerati, aut decrepiti senes, quibus infirmi pedes inconstanter vacillant. [...].
TITVBANS antis. Partic. [ u(pofero/menos2 ] Vt, Artus titubantes sustinet ferula Ouid. Met. 4, 26. [...].
TITVBÂTVS a, um. Adi. [ sugklonhqei\s2 ] Participium sine verbo, inquit Seruius ad Virg. Aen. 5, 331 Hic iuuenis iam victor ouans vestigia presso Haud tenuit titubata solo: etc.
TITVBANTER Adu. [ a)susta/tws2 ] Inconstanter. [...].
TITVBÂTIO ônis. f. [ sugklo/nhsis2 ] Cic. de Inuent. 2, 41 [...].
TITVBANTIA ae. f. [ sugklo/nhsis2 ] Idem. Sueton. in Vitell. c. 6 Ac de hac quoque liberos vtriusque sexus tulit, sed marem titubantia oris prope mutum et elinguem. Linguae Idem Claud. c. 30.
TITVLVS i. m. [ ti/tlos2, e)pigrafh\, e)pi/gramma ] Vel peculiari tabella scriptum adiicitur, vel in parte quacunque rei, operisue scribitur, ad indicandum quid sit. [...].
page 806, image: s0806TITVLO âre. Titulo vel nomine comprehendere. [...].
TITVS i. m. [ *ti/tos2 ] Clarissimus Romanorum princeps, Vespasiant filius, et frater Domitiani. [...].
TITYRVS i. m. Proprie Calamus, vt explicuit Hesychius. Pastoris nomen apud Virg. Ecl. 1, 1. 2 Tityrus ex ouibus oritur, hircoque parente Eugen. Tolet. Carm. 22. vid. AMBIGENVS.
TITYVS i. m. [ *ti/tuos2 ] Secundum alios Terrae filius fuit: secundum alios a Terra nutritus: vnde elegit Poëta sermonem, quo vtrumque significaret: nam Alumnum dixit. [...].
TME et TMO
TMESIS is. f. [ tmh=sis2 ] Est, Vnius verbi compositi vel simplicis sectio, altera dictione, vel pluribus interiectis, vt Virg. Georg. 3, 381 [...].
TMÔLVS i. m. [ *tmw=los2 ] Mons Lydiae, vt scribit Plin. 5, 29 [...].
TMOLIVS a, um. Adi. [ *tmw/lios2 ] Ouid. ex Pont. 4, 15, 9 Africa quot segetes, quot Tmolia terra racemos.
TOC et TOD
TOCÎTES ae. m. toki/ths2 ] Herba apud Apul. de Herb. c. 19 A partu iuuando, qui [ to/kos2 est, dicta eadem, quae alias Aristolochia.
TOCVLLIO ônis. m. Minutus fenerator: et est vox formata a Graeco diminutiuo [ toku/llion: vt apud Plautum a [ ske/parnon, Sceparnio. Cic. Att. 2, 1 [...].
TODI a tutqoi\ parui, Auium genus paruarum. Festus.
TODELLVS vel TODILLVS a, um. Gracilis. Festus ex Plauto, Cum extortis talis, cum todillis crusculis. Todellis legitur apud Festum in Schoenicolae, vbi et nos referimus.
TOG
TOGA ae. f. [ th/benna, th/bennos2, peribolh\ ] Gestamen proprium, insigneque Romanorum ciuium, quemadmodum Pallium Graecorum. [...].
page 808, image: s0808TOGVLA ae. f. Dimin. [ thbe/nnion ] Martial. 4, 26 [...].
TOGATVS a, um. Adi. [ thbennofo/ros2 ] Qui toga indutus est. [...].
TOGATVLVS a, um. Dimin. Ioco formatum. Martial. 10, 74 [...].
TOGATARIVS i. m. Togatarum fabularum actor. [...].
TOL
TOLERO âre. [ tla/w, tlh=mi, kartere/w, a)ne/xomai ] Significat Patienter ferre, vt ait Festus, estque verbum mala patientis. [...].
page 809, image: s0809TOLERANS antis. Partic. [ tla\s2, karteriko\s2 ] Columel. 8, 16 [...].
TOLERANTER ius, issime. Adu. [ karterikw=s2 ] Quinctil. 8, 6 [...].
TOLERANDVS a, um. Cic. Att. 1, 17 Nobis inter nos nostra siue incommoda, siue vitia, siue iniuriae, sunt tolerandae.
TOLERÂTVS a, um. Tacit. Ann. 12, 11, 2 Clementia ac iustitia, quanto ignorantiora barbaris, tanto toleratiora. Al. Tolerantiora.
TOLERATVS ûs. m. Quae ipsi toleratu humano indigna credimus Saluian. de Gubern. 3 p. 83. Supinum, vid. in verbo TOLERO.
TOLERANTIA ae. f. [ a)noxh\, karteri/a ] Cic. in Parad. 4, 1 Tolerantia rerum humanarum, contemtione fortunae. Tolerantia tamen doloris laude sua non carebit Quinctil. 2, 20.
TOLERATIO ônis. f. [ a)na/sxesis2 ] Cic. de Finib. 2, 94 c. 29 Quaedam alia toleratio est verior, qua vti vos non potestis, qui honestatem ipsam per se non amatis.
TOLERABILIS e. Adi. [ a)na/sxetos2, a)nekto\s2 ] Quod tolerari potest. [...].
TOLERABILITAS atis. f. a)nekto/ths2 Gloss. Gr. Lat.
TOLERABILITER Adu. [ a)nektw=s2 ] Facile, sine discrimine. [...].
TOLES, vel vt alii scribunt, TOLLES [ pari/qmia ] Tumor est in faucibus, quae per diminutionem Tonsillae dicuntur. Festus. vid. infra TOLLIS.
TOLLÊNO ônis. m. Genus machinae, vt ait Fest. quo trahitur aqua, in alteram partem praegrauante pondere, dicitur a tollendo. [...].
TOLLIS is. m. Isidorus 11, 1 [...].
TOLLO [1], ônis. vel TOLLÔNVS i. m. Idem quod Tolleno. Plaut. Rud. 2, 5, 23 [...].
TOLLO [2] tollis, tuli vel sustuli, et apud antiquos tolli, tetuli, sublâtum vel lâtum, tollere. [...].
page 811, image: s0811TOLLENS entis. Part. Virg. Georg. 3, 421. et Aen. 12, 904. Pueri paronychia cum ingenti subtilitate tollentes Petron. c. 31.
SVBLÂTVS [2] a, um. Partic. [ a)rqri\s2, metewriqri\s2, a)faireqei\s2 ] Plin. 11, 29 [...].
page 812, image: s0812SVBLATVRVS a, um. Partic. [ a)rw=n ] Cic. Att. 15, 12 Eam rem Seruilia sublaturam ex S. C. se esse dicebat.
SVBLATE Adu. Vt, Cic. Brut. 201 c. 53 [...].
SVBLATIO ônis. f. [ a)/rsis2, a)fai/resis2 ] Quinctil. 7, 1, 60 [...].
TOLÔSA ae. f. [ *tolw=sa ] Tectosagum, Narbonensis Galliae vrbs nobilissima; a qua TOLOSANI, Tectosagi, Plin. 3, 4. dicti. Notum est adagium, Aurum Tholosanum de quo supra in AVRVM n. 3.
TOLOSÂTES Iidem qui et Tolosani. Caes. Bell. Gall. 1, 7 Qui non longe a Tolosatium finibus absunt.
TOLVS a quo Capitolium, vid. OLVS, l.
TOLVTARIVS, a, um. vel TOLVTARIS e. Adi. badisth\s2 Gloss.] quasi Volutarius a pedum volubilitate dictus. [...].
TOLVTIM [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TOLV=TIM [TOLÛTIM]] Adu. [ eu)dro/mws2 ] quasi Volutim: hoc est volubiliter ait Nonius 1, 12. [...].
TOLVTILIS e. Adi. Varro apud Non. 1, 60 Gradu tolutili vectus.
TOLVTILOQVENTIA ae. f. [ eu)dinor)r(hmosu/nh ) Volubilis locutio. Naeuius, O pestifera, trux, acerba tolutiloquentia Nonius 1, 12.
TOM
TOMACVLVM, i. vel TOMÂCLVM, i. n. per syncopen, vel TOMACVLA, vel TOMACINA, vel TOMACELLA ae. f. Videntur eadem esse, quae Isicia vocat Apicius, qui propterea Tomaculorum mentionem non videtur facere. [...].
TOME es. f. [ tomh\ ] Sectio Auson. Epist. 5, 88.
TOMENTVM i. n. [ gna/falon ] q. d. tondimentum. [...].
TOMEX vid. THOMEX.
TOMICVS a, um. Adi. [ tomiko\s2 ] Secans. Cels. 8, 1 Dentes quaterni primi tomici (i. incisores) a Graecis vocantur.
TOMOS [ *to/mos2, *to/moi, *to/mis2, *tomeu\s2 ] Ponti oppidum, Nasonis exilio notum, quod ipsum a Milesiis deductum innuit ipse Ouid. Trist. 1, 9, 3. [...].
TOMÎTAE arum. m. pl. Incolae istius oppidi. Ouid. Trist. 1, 2, 85 Nescio quo videam positos vt in orbe Tomitas Exilem facio per mea vota viam.
TOMITANVS a, um. Adi. [ *tomi/ths2 ] Vt, Humus Tomitana Ouid. ex Pont. 3, 1, 6. Ager Tomitanus Idem ex Pont. 3, 8, 2.
TOMVS i. m. [ to/mos2 ] Volumen operis maioris, sectio, pars. Martial. 1, 67 Scriptura quanti constet, et tomus vilis. i. charta, plagula. 2 Tomus thurianus, piscis ap. Plin. 32, 11.
TOMYRIS is. f. [ *to/muris2 ] Regina nobilis Massagetarum in Scythia, quae Cyrum debellauit et interemit, si fides Herodoto, ex quo Iustinus repetit 1, 8. [...].
TON
TONATIO [1] vid. TONO.
TONDEO totondi, tonsum, êre. [ kri/rw, pe/kw ] Lanam, s. capillos, pilos incidere. [...].
page 813, image: s0813TONDENS entis. Partic. [ ne/mwn ] Vt, Equi late tondentes campum Virg. Aen. 3, 538. [...].
TONSITO âre. Frequent. Plaut. Bacch. 5, 2, 9 Rerin'ter in anno tu has tonsitari? scil. Oues.
TONSVS [1] a, um. Partic. [ kekarme/nos2 ] Qui est coma abscissa: vt, Tonsus homo, cui contrarium intonsus, capillatus. [...].
TONSA ae. f. et frequentius Pl. TONSAE, kw=pai Gloss. Lat. Gr.] Remi, a decutiendis fluctibus. [...].
TONSVS [2] ûs. m. Status tonsi et figura. Accius apud Non. 2, 850 Mulier funesta veste, tonsu lugubri. Plaut. Amph. 1, 1, 288 Sura, pes, statura, tonsus, oculi nasum vel labra.
TONSIO ônis. f. Vt, Ouium tonsio Vulg. Interp. Deut. 18, 4.
TONSOR, ôris. m. [ koureu\s2 ] Qui tondet. [...].
TONSORIVS a, um. Adi. [ kouriko\s2 ] Quod ad tondendum pertinet. [...].
TONSVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TONSV=RA [TONSÛRA]] ae. f. [ koura\ ] Tondendi opus. [...].
TONSTRIX îcis. f. [ koureu/tria ] Plaut. Truc. 4, 4, 3 Tonstricem Syram nouisti nostram. Ancilla tonstrix Id. ib. 2, 4, 51.
TONSTRICVLA ae. f. Dimin. [ koureutri/dion ] Cic. Tusc. 5, 58 c. 20 Ita sordido ancillarique artificio regiae virgines vt tonstriculae tondebant barbam et capillum patris.
TONSTRÎNA ae. f. [ kourri=on ] Locus, in quo tonderi solet. [...].
TONSTRINVS i. m. Tonsor. Petron. c. 46 sec. Burm. et Scheff. al. Tonsorium, sc. virum.
page 814, image: s0814TONSILIS e. Adi. [ karto\s2 ] Quod tonderi solet. [...].
TONSILLA ae. f. Palus dolatus in acumen, et cuspide praeferratus, qui nauis religandae causa in litore figitur. [...].
TONSICVLA ae. f. Piscis. Cassiodor. Var. Ep. 12, 4.
TONITRV vid. TONO.
TONO âui, âtum, et aliquando ui, itum, âre. [ bronta/w ] Sonitum illum et fragorem notat, qui turbido post aestum et vapores caelo solet existere. [...].
TONANS antis. Partic. [ brontw=n ] Dei epitheton, ap. Sen. Benef. 4, 7. [...].
TONATIO [2] ônis. f. Senec. Nat. Quaest. 2, 12 [...].
TONESCIT [ bronta=| ] pro Tonat. Varro apud Non. 2, 858 Tonitribus templum tonescit.
TONITRVS, ûs. m. [ bronth\ ] vel TONITRV n. Indecl. in Sing. in Plur. Tonitrua. [...].
TONITRVVM i. n. Legitur apud antiquos, vnde procul dubio fit Tonitrua. [...].
TONITRÂLIS e. Adi. Tonitru edens. Tonitralia, [ brontri=a ] Loca, in quibus fit tonitru: vel in quibus habitat is, qui tonat, Deus. Lucret. 1, 1098 Neue ruant caeli tonitralia templa superne.
TONITRVÂLIS e. Aliud Adi. Apul. de Mundo p. 75 Iupiter tonitrualis.
TONITABILIS e. Adi. [ brontai=os2 ] Gloss. Gr. Lat.
TONITRVO âre. Commodian. Instruct. 6, 7 Insipiens Iouem tonitruare tu credis.
TONSILLA, TONSOR, TONSTRIX, TONSVS, vid. TONDEO.
TONVS i. m. [ to/nos2 ] Ad verbum esset tensio vel intentio, vt in chorda arcus, vel in neruis tortis catapultarum, de quo tono vid. Vitruu. 10, 15 [...].
page 815, image: s0815TONOR, ôris. m. Accentus. Quinctil. 1, 5, 22 Tenores ab antiquis dictos tonores comperi. Vid. TONVS, n. 1.
TONORIVM, meliores TONARIVM i. n. Fistula musica Quinctil. 1, 10, 27. Est Graecum [ tona/rion.
TONOTICVS a, um. Vim habens intensiuam. Theod. Priscian. de Diaeta c. 9 Mastix foris tonotica.
TOP
TOPARCHA [1] vid. TOPOS.
TOPAZIVS i. f. [ topa/zion ] Gemma. Plin. 37, 8 [...].
TOPAZIACVS a, um. Adi. Fortun. 8, 4 Pulchra topaziacis oneratur zona lapillis.
TOPAZOS, siue TOPAZIOS [ *to/pazos2 ] Plin. 6, 29 Insula in mari rubro, in qua reperitur lapis topazius mire pellucidus. Vid. TOPAZIVS.
TOPHVS i. m. [ o( li/qos2, tofus, tofum Gloss. Gr. Lat.] Genus lapidis asperi, qui facile in arenam resoluitur. [...].
TOPHINVS a, um. Adi. Quod ex topho est. Suet. in Claud. Caes. 21 Circo vero maximo marmoreis carceribus, auratisque metis, quae vtraque et tophina ac lignea antea fuerant, exculto, etc.
TOPHACEVS, aut TOFACIVS a, um. Adi. Idem. Plin. 17, 7 [...].
TOPHICIVS a, um. Capitol. in Maxim. c. 6.
TOPHÔSVS a, um. Topho plenus. Sidon. Epist. 3, 13 Verruca humore tophosa.
TOPIAE arum. f. Plur. Species fici. Colum. 5, 10.
TOPOS Graece, [ to/pos2 ] Latine dicitur Locus. Manil. 3. v. penult. Octo topos per quos stellae diuersa volentes.
TOPARCHA [2] ae. c. [ topa/rxhs2 ] Qui vnius loci vel regionis curam habet. Spartian. in Adr. c. 13 Toparchas et reges ad amicitiam inuitauit.
TOPARCHIA ae. f. [ toparxi/a ] Territorium, siue regionis praefectura Plin. 5, 14.
TOPIVM i. n. [ to/pion ] Quid esset, explicat Vitruu. 7, 5 [...].
TOPIARIVS i. m. [ topiopoio\s2 ] Qui topia vel topiaria facit: sicut Coronarius, qui coronas. [...].
TOPIARIA ae. f. [ topiopoihtikh\ ] Ars ipsa, vnde Topiariam facere, pro Artem exercere operis topiarii. [...].
TOPIARIVM i. n. Dicitur Opus ex arbore, aut frutice, aut herba factum ad decorem, vt sunt testudines, camerae, naues, auiculae, et huiusmodi, quae ex buxo vel hedera, quarum natura sequax est et flexibilis, fieri consueuerunt. [...].
TOPICVS a, um. Adi. [ topiko\s2 ] Localis. Vnde Aristoteles et Cicero Topica, libros appellarunt, in quibus indicant quosdam velut locos
page 816, image: s0816argumentorum generales, a causis v. g. effectibus, ab antecedentibus, comitantibus, consequentibus, a signis, a paribus etc. [...].
TOPICE es. f. [ topikh\ ] Ars ipsa inueniendorum argumentorum. [...].
TOPOGRAPHIA ae. f. [ topografi/a ] Locorum descriptio Latine dicitur. [...].
TOPPER [ au)ti/ka ] Obsoleta dictio, qua antiquissimi vtebantur pro Celeriter, seu confestim, statim. [...].
TOR
TORAL âlis. n. peri/klinon Gloss.] Inuolucrum aut stragula vtstis tori, id est congestae plumae, vel herbae, vel arundinis operimentum, quod et elegantiore rursus stragulo obducebatur conuiuii causa, aut feriarum. [...].
TORÂLE is. n. [ e)pi/blhma ] inquit Varro de L. L. 3, 35 Quod ante torum est.
TORANIVS i. m. [ *twra/nios2 ] Mango quidam: qui, vt auctor est Plin. 7, 12 [...].
TORCVLAR [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TORCV=LAR [TORCÛLAR]] âris. n. et aliquando,
TORCVLÂRE is. n. [ lhno\s2 ] Machina premendis vuis facta. Plin. 15, 1 [...].
TORCVLARIVM i. n. Locus est, in quo sunt torcula vasa, vt prela, et reliqua. [...].
TORCVLARIVS [1] a, um. Adi. [ u(polh/nios2 ] Torcularia vasa Cato c. 11. Torcularii lacus Columel. 12, 18. Torcularia cella Idem 1, 6.
TORCVLARIVS [2] i. m. [ lh/naios2 ] Qui torculari premit vuas. Columel. 12, 50 Quia interdum multitudo baccae torculariorum vincit laborem.
TORCVLVS a, um. Proprie enim Adiectiuum Nomen est. [...].
TORCVLO âre. Fortun. in Epist.
TORCVLÂTOR, ôris. m. [ lhnoba/ths2 ] Calcator. Gloss. Gr. Lat.
TORDILE, is. n. Plinio; vel TORTILE, Ruellio, et TORDILION, s. TORDYLIVM Semen seselis Plin. 24, 19. et 20, 22. Diosc. 3, 56.
TOREVMA, atis: et TOREVMATVM i. n. to/reuma ] Opus sculptum vel caelatum, (a [ toreu/w sculpo et caelo) ex quacunque materia, quod in deliciis habetur. [...].
TOREVTES ae. m. [ toreuth\s2 ] Graecis dicitur caelator, sculptor. Hinc
TOREVTICE es. f. [ toreutikh\ ] Ars ipsa, quae et Anaglyptice, et sculptura siue caelatura dicitur. [...].
TORMENTVM i. n. Primo funem [ sxoi=nos2 ] notat, qui torquendo efformatur. [...].
page 817, image: s0817TORMENTVÔSVS a, um. Quod tormenta s. dolorem affert. Cael. Aurel. Acut. 3, 6 Ligationes tormentuosi organi.
TORMINA um. n. Plur. [ stro/foi ] Genus morbi, a torquendo, quum dolore torquentur intestina, vel propter exulcerationem, quae Graece dysenteria dicitur, vel etiam alia ratione, vt scribit Cels. 4, 15 sqq. [...].
TORMINÔSVS a, um. Adi. [ strofou/menos2 ] Qui eum morbum patitur, quem Dysentericum appellant Graeco vocabulo. [...].
TORMINÂLIS e. Adi. [ strofotiko\s2 ] Quod tormina infert. [...].
TORNATILIS, TORNO, vid. TORNVS.
TORNVS i. m. [ to/rnos2, di=nos2 ] Instrumentum fabrile, quo ligna, ebur, et reliqua huiusmodi torquendo et circumactu axiculorum vel excavantur, vel extra poliuntur. [...].
TORNO âre. [ torneu/w ] Torno polire, aut in aliquam formam figurare. [...].
TORNÂTVS a, um. Rotundus, quasi torno factus. [...].
TORNATILIS e. Adi. [ torneuto\s2 ] Quod torno factum est. Vulg. Interp. Cantic. 5, 14.
TORNÂTOR, ôris. m. torneuth\s2 Gloss. Lat. Gr.] Firmic. 4, 7 ad finem, Facit quoque tornatores, aut simulacrorum sculptores.
TORNATVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TORNATV=RA [TORNATÛRA]] ae. f. Vulg. Interp. 1 Reg. 6, 18. et 3 Esdr. 6, 18.
TORONE Plin. 4, 10 Macedoniae oppidum.
TOROSVS vid. TORVS.
TORPEDO vid. TORPEO.
TORPEO ui, êre. [ katokne/w, katablakeu/w ] Animo et corpore languidum, rigidum, et paene immobilem esse. [...].
page 818, image: s0818TORPENS entis. Partic. [ narkou/menos2 ] Cic. de Diuin. 2, 64 c. 30 [...].
TORPESCO ere. [ narkou=mai ] Torpidum fieri. [...].
TORPEFACIO fêci, ere. Non. 2, 870. vid. TORPORO.
TORPOR, ôris. m. [ na/rkhsis2 ] Animi et corporis debilitatio, pigritia, stupor. [...].
TORPÔRO âre. [ narke/w ] Torporem inducere. Turpilius Hetaera, Stupidus adstat, ita eius adspectus tepens, cor torporauit hominis amore. i. Torpefecit Non. 2, 870.
TORPORATVS a, um. Partic. Lactant. 2, 8, 62 Humida vel nimiis rigoribus torporata concrescunt.
TORPIDVS a, um. Adi. [ narkw/dhs2 ] Torpens, piger: vt, Torpidus somno Liu. 25, 38. et 22, 53 [...].
TORPÊDO inis. f. [ na/rkh, na/rkwsis2 ] Idem quod Torpor. [...].
TORPIDITAS âtis. f. Cathol.
TORPITVDO dinis. f.
TORQVÂTVS vid. TORQVES.
TORQVEO torsi, torsum et tortum, êre. [ stre/fw, streblo/w, basani/zw ] Est plus quam flectere, nempe vi quadam adhibita situm praeternaturalem aut motum efficere. [...].
page 819, image: s0819TORQVENS entis. Part. Torquens flauentes Ister arenas Virg. Georg. 3, 350. Adducto torquens hastile lacerto Idem Aen. 9, 402. Prono in pollice torquens fusum Catull. 65, 312.
TORTVS [1] a, um. Partie. [ basaniqri\s2, e)stramme/nos2 ] Vt, Hor. Epist. 1, 18, 38 [...].
TORTA ae. f. Torta panis Vulg. Exod. 29, 23. Add. 1 Sam. 10, 3. Ausonio vindicat etiam Scalig. Aus. Lect. 2, 13 p. 122. Videtur autem Torta eadem quae Tracta v. v.
TORTVLA ae. f. Dimin. Facies ex eo tortulas Vulg. Num. 11, 8.
TORTVS [2] ûs. m. [ stre/yis2 ] Cic. Tusc. 2, 22 c. 9 Haec interemit tortu multiplicabili Draconem auriferam obtuitu asseruantem arborem. ex Poëta Virg. Aen. 5, 276 Nequidqum longos fugiens dat corpore tortus.
TORTVM i. n. Tormentum. Pacuulus Duloreste, Nam te in tenebras saepe lacerabo fame clausum, et fatigans artus torto, distraham Non. 2, 849.
TORTE Adu. [ e)stramme/nws2 ] Oblique, transuerse. Lucret. 4, 306 Quamuis torte, penitusque remota Omnia, etc.
TORTVÔSVS a, um. Adi. [ streblo\s2, skolio\s2, koxliw/dhs2, straggaliw/dhs2 ] Tortum, multis flexibus sinuosum. [...].
TORTVÔSE Adu. Tertull. adu. Valent. 3 Per anfractus seriem suam euoluat, tortuose procedat.
TORTVOSITAS âtis. f. Idem contra Marc. 4 cap. vlt. Et quae ratio tortuositatis illius? Add. Id. de Carne Chr. c. 20 pr.
TORTVRA ae. f. Caput sarmenti torquendum non est --- ipsa tortura vexatio est Pallad. 3 t. 9. i. contorsio. Seruo maleuolo tortura et compedes Vulg. Sirac. 33, 26. Add. 31, 21.
TORSIO ônis. f. [ stre/fos2 ] Plin. 20, 17 Priuatim eius vsus contra torsiones stomachi in tepida aqua, et cruditates. Add. Esai. 13, 8.
TORTIO ônis. f. Firmicus 8, 15 Publicis tormentis lacerati, aut ignibus exusti, seu tortione legitima peribunt. Sen. Controu. 1, 4 Membrorum tortiones.
TORTILIS e. Adi. [ strepto\s2 ] Quod torqueri, flecti, replicaripotest: vel tortum adeo et incuruum. [...].
page 820, image: s0820TORTILOQVIVM i. n. dia/lektos2 sunestramme/nh, sunestramme/nh, o(mili/a Gloss. Cyr.
TORTO âre. Frequent. Vehementer torquere. [...].
TORTOR, ôris. m. [ basanisth\s2 ] Qui torquet, cruciat. [...].
TORTORIVM nescio quod proponebatur ex Cic. Att. 7, 2 sed iam nihil eo opus est, lectione si non vera, certe clara et plana restituta, Eius testamentum deporto duorum Ciceronum signis obsignatum etc.
TORTÎVVS a, um. Adi. Col. 12, 36 [...].
TORQVES, et TORQVIS strepto\s2 Gl. Gr.] Tam masc. quam f. gen. [...].
TORQVATVS a, um. Adi. [ streptodwto\s2 ] Torque ornatus. [...].
TORRENS [1] entis. m. [ xri/mar)r(os2, xara/dra ] Fluuius, qui non de fonte, neque de viua aqua, sed a pluuiis, vel de montibus in valles descendit, et in mare procurrit: aestate autem siccatur, aquis vero hiemalibus inundatur et currit. [...].
TORRIS is. m. [ dalo\s2 ] Lignum teres quando ardet. Ouid. Met. 8, 512 Funereum torrem medios coniecit in ignes. Ambustus torris Virg. Aen. 12, 289.
TORREO torrui, tostum, êre. [ o)pta/w, fru/gw ] A Torre deductum; significat Siccare, atque arefacere, sed vsurpatum est iam pro eo, quod sit Igne vrere, vt ait Festus. [...].
page 821, image: s0821TORRESCO ere. Flammis cremari. Lucret. 3, 903 --- non invenio quî non sit acerbum Ignibus impositum calidis torrescere flammis.
TORRENS [2] entis. Partic. [ ai)/sqwn ] Ripae torrentes pice, atraque voragine, i. Ardentes Virg. Aen. 9, 105. [...].
TORRENTER Adu. Compar. Claud. de Rapt. Proserp. 2, 198 Torrentius amne Hiberno, tortaque ruunt pernicius hasta.
TOSTVS a, um. Partic. [ o)pto\s2 ] Cic. Tusc. 3, 44 c. 19 [...].
TOSTO âre. Siccare. Plin. Valer. 2, 28 Ponere super carbones, vt tostetur.
TORRIDVS a, um. Adi. [ katakekaume/nos2 ] Aridus; vnde Aestas torrida dicitur. [...].
TORRIDO âre. Non. 1, 51.
TORRIDATVS a, um. Anhelis ardoribus torridatus Mart. Capella 6.
TORREFACIO fêci, factum, ere. [ katakai/w ] Torrere, coquere, multum calefacere, siccare. [...].
TORREFACTVS a, um. Nuces Columel. 12, 57, 3. Sesama Columel. 12, 15, 3. Torrefacta carbonibus Arnob. 7 p. 230. Add. Pallad. 1, 28. Veget. 3, 45.
TORROR oris. m. Corporis Cael. Aurel. Tard. 3, 6 s. 89. Gr. [ h(li/wsis2, cum in sole velut torretur, Insolatio, Apricatio. Add. 5, 4 s. 76 Adiutoria ex --- paroptesi et solis torrore, vel arena ignita, etc.
TORSIO, TORTILIS, TORTIVVS, TORTOR, TORTVM, TORTVOSVS vid. TORQVEO.
TORVE [1] vid. TORVVS.
TORVS i. m. [ stiba\s2, stiba/dion ] Videtur prima significatione, quam seruat diminut. [...].
page 822, image: s0822TORÔSVS a, um. Adi. [ muwnw/dhs2 ] Qui pulpam carnis musculosam habet, in qua est robur et fortitudo. [...].
TORVLVS i. m. Dimin. Vid. TORVS n. 6. [...].
TORVVS a, um. Adi. [ gorgwpo\s2, u(po/drac ] Adspectu formidabilis. [...].
page 823, image: s0823TORVITAS âtis. f. [ u(podrasi/a ] Proprie taurorum est, Festus, Toruitas a ferocia taurorum dictum est. [...].
TORVE [2] Adu. [ u(po/dra ] Plaut. Amph. 4, 2, 8 Quid me torue aspectas? al. Stolide.
TORVITER Adu. Ennius Pancratiastae, Quem nunc tu tam torviter increpuisti Nonius 11, 57 vbi plura.
TORVVM [ u(poblemmatikw=s2 ] Aliud Adu. pro Torue. [...].
TORVA Adu. [ u(poblepome/nws2 ] Virg. Aen. 6, 467 Talibus Aeneas ardentem, et torua tuentem Lenibat dictis animum. Servius: Torua pro torue, id est terribiliter.
TORYNETVM i. n. Ferculi genus ap. Cael. Aurel. 1, 1, 12 Ex panis pulticula confecta, quam torunhto\n Graeci vocant. *torunhto\s2 estclauicula quadam s. pistillo diligenter inter coquendum subactus. Vid. Reines. Varr. Lect. 3, 18.
TOTTONARIVS i. m. Equus peculiaris generis, ap. Veget. Veter. 1, 56 et 4, 6. Conf. GVTTONARIVS.
TOT
TOT [ tosou=tos2 ] Nomen numerale indecl. cui respondet Quot. Cic. de Orat. 2, 140 c. 31 [...].
TOTIDEM Indecl. [ tosou=toi ] Par numerus s. aequalis. Cic. de Divin. 2, 90 [...].
TOTIES Adu. [ tosauta/kis2 ] Cic. Att. 7, 12 [...].
TOTIVGIS, e. et TOTIVGVS a, um. Totiugi scientia magnificus Apul. Flor. 2. In qua domo totiugis iam diebus ne fumus quidem vllus visus est Id. Met. 2 p. 125. Add. Id. Flor. 4.
TOTVS a, um. Gen. Totius, Dat. Toti. [ o(/los2, o(lotelh\s2, pa=s2 ] Ad quantitatem refertur, a qua nullam partem abesse, hoc nomine significatur. [...].
page 824, image: s0824TOTALIS e. Adi. Vox vulgaris et prorsus noua, cui frustra auctor assignatur Quinctil. Decl. 337 extr. Nam tota lis ibi recte Burm. p. 699.
TOTALITER Adu. Omnino. Lactantio impegit librariorum imperitia 2, 12, 20. itemque Epit. 63 pr. Vtroque loco doctissimi quique editores librorum bonorum auctoritate expulere. Vid. Bunem.
TOX
TOXICVM i. n. [ tociko\n ] Venenum: vnde dicatur, Plinius ostendit 16, 10 [...].
TOXICO âre. Sarisber. 1, 6. Vrbs toxicata veneficio adulatorum Idem 3, 9.
TOXOTIS tidis. f. Herba, quasi Sagittaria: al. artemisia Apul. de Herb. c. 10.
TRA
TRABALIS vid. TRABS.
TRABEA ae. f. [ tra/bea, trabai=os2 ] Genus vestis, a latis virgis, quae trabibus comparari possunt, dicta, quod post Turnebum monuit etiam Lips. ad Tac. An. 3, 2. [...].
page 825, image: s0825TRABEATVS a, um. Adi. [ trabaiwto\s2 ] Trabea indutus. [...].
TRABEALIS e. Adi. Idem, Vt, Effulgens trabealis mole metalli, i. trabea auro rigante Sidon. Carm. 2, 2. Add. Ennod. 1, 5.
TRABS, vel TRABES is. f. [ doki\s2, doko\s2 ] Proprie vt Festus ait, sunt duo tigna, aedificii gratia, simul compacta; nam quum simplicia sunt, non Trabes, sed Tigna dicuntur. [...].
TRABECVLA ae. f. Dimin. Vitruu. 10, 21 Habuerat mediam contabulationem supra trabeculas.
TRABICVS a, um. Adi. [ dokino\s2 ] Quod trabibus factum est: vt, Nauis trabica, quae trabibus confecta est. Festus.
TRABÂLIS e. Adi. [ dokw/dhs2 ] Cic. Verr. 5, 52 c. 21 [...].
TRACHALI appellantur Muricum ac purpurae superiores partes. Vnde Ariminenses maritimi cognomen traxerunt. Festus. tra/xalos2 s. tra/xhlos2 ceruix est.
TRACHALLVS i. m. [ *tra/xallos2 ] Orator Domitiani temporibus sublimis et satis apertus fuit, et quem velle optima crederes: auditus tamen maior Quinctil. 10, 1. Vid. Idem 10, 5 ad finem.
TRACHÊA, siue TRACHÎA ae. f. [ traxri=a ] Arteria pulmonis, quae et Spiritalis fistula dicitur, vid. Gell. 17, 11.
TRACHÊLVM, i. n. siue TRACHELVS i. m. Proprie cervix est. [...].
TRACHINIA ae. f. Rosae species. Plin. 21, 4.
TRACHIN vel TRACHIS înis. f. [ *traxi\n ] Ciuitas Thessaliae, quae Heraclea ab Hercule cognominata est. [...].
TRACHINIVS a, um. Adi. [ *traxi/nios2 ] Vt, Miles Trachinius Lucan. 3, 178. [...].
TRACHONÎTIS is. f. [ *traxoni=tis2 ] Regio Syriae Palaestinae, vt scribit Plin. 5, 18.
TRACHY yos. n. Genus balsami, ap. Plin. 12, 26. Ad verbum asperum.
TRACTA [1], orum, vel TRACTA ae. Edulii genus, Vid. TRACTVS, a, um, sub TRAHO.
TRACTATVS, TRACTIM, TRACTO, TRACTVS vid. TRAHO.
TRADITIO [1] vid. TRADO.
TRÂDO didi, ditum, ere. [ paradi/dwmi, metadi/dwmi ] Est velut Transdere (vt nonnunquam scriptum inuenitur, quod suo loco monemus) siue dando transferre, atque adeo paullo plus quam dare, porrigere. [...].
page 827, image: s0827TRADITVS a, um. Partic. [ paradedome/nos2 ] Vt, Neci traditus Sen. Medea 7. [...].
TRADITIO [2] ônis. f. [ para/dosis2 ] Cic. in Topic. 28 c. 5 [...].
TRADITOR, ôris. m. Qui tradit vel prodit. [...].
TRADVCO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TRADV=CO [TRADÛCO]] xi, ctum, ere. [ meta/gw, diabiba/zw, metafe/rw, drigmati/zw, paradrigmati/zw ] Ex Trans et Duco, quod et Transducere dicitur. [...].
TRADVCTIO ônis. f. [ metagwgh\ ] Traducendi actus: Traductio captorum Auson. ad Gratian. c. 4. [...].
page 828, image: s0828TRADVCTVS ûs. m. Ammian. 18, 8 Praesidium per eos traductus agentes.
TRADVCTOR, ôris. m. [ metagwgeu\s2 ] Cic. Att. 2, 9 [...].
TRADVX ûcis. interdum m. interdum f. Quid esset declarat Varro de R. R. 1, 8 [...].
TRAGACANTHA ae. f. [ traga/kanqa ] Frutex est, de quo Plin. 13, 2 s. 36 [...].
TRAGANTHES is. f. Artemisiae species. Apul. de Herb. 11.
TRAGANVS a, um. Adi. Apic. 8, 7 Porcellus traganus. cuius neque nomen, neque naturam quisquam docet.
TRAGELAPHVS i. m. Hirco-ceruus. Describit Plin. 8, 33. Solin. c. 19.
TRAGEMATA n. Pl. [ tragh/mata ] Bellaria, secundum Macrobium, Saturn. 2, 8. [...].
TRAGION siue TRAGONIS is. f. [ tra/gion ] Herba, nascitur in Cretae tantum insulae maritimis, iunipero sunilis et semine, et folio, et ramis. [...].
TRAGOEDIA ae. f. [ tragw|di/a ] [ a)po\ tou= tra/gou, kai\ th=s2 w)|dh=s2; Quasi hirci cantus. [...].
TRAGICVS a, um. Adi. [ tragiko\s2 ] Quod ad tragoediam spectat. [...].
page 829, image: s0829TRAGICE Adu. [ tragikw=s2 ] Cic. de Clar. Orat. 43 c. 11 [...].
TRAGOEDVS i. m. [ tragw|do\s2 ] Actor Tragoediae. [...].
TRAGICOCOMOEDIA ae. f. Mixta rebus grauibus et iocosis fabula. Plaut. Amph. Prol. v. 59 et 63.
TRAGONIS vid. TRAGION.
TRAGOPANES [ tragopa/nes2 ] Sic enim legendum ostendit Salmas. ad Solin. p. 285. [...].
TRAGOPÔGON i. n. [ tragopw/gwn ] Graecis, quae Latinis Hirci barbula appellatur, Herba, quae hac facie repraesentatur a Theophrasto, Radix longa, dulcis, folium croci, longius, caule paruo, super quem calyx latus et barbula, quae summo vertice incana et prolixa funditur, vnde nomen accepit. [...].
TRAGORIGANVM i. n. Herba. Plin. 14, 16. et 20, 17. Cels. 3, 21. et 5, 11.
TRAGOS [ tra/gos2 ] Graecis caprum significat. [...].
TRAGVLA ae. f. [ kekri\s2, boli\s2, Gloss. Lat. Gr.] Genus teli, dictum quod scuto infixum trahatur, inquit Festus. [...].
TRAGVLARIVS i. m. Qui tragulam iacit. Veget. 2, 15.
TRAGVM i. n. [ tra/gos2 ] Facticium quiddam est, quod simili modo ex tritici semine fit, vt ptisana ex hordeo, vt ait Plin. 18, 7 s. 16. Vid. Diosc. 4, 49. Plin. 18, 10 s. 20, 4.
TRAGVRIVM [ *tragou/rion ] Insula et oppidum Illyrici, vulgo Trau. Plin. 3, 21 et 22.
TRAGVS vid. TRAGOS.
TRAHA, vel TRAHEA ae. f. [ e(/lkhqron ] Genus vehiculi sine rotis, quo coloni vtuntur. [...].
TRAHARIVS i. m. Qui traha vehit Sidon. Apollin. Epist. 6, 1.
TRAHAX âcis. Adi. antiquum. e(lktiko\s2 Onomast.] Auidus, rapax, omnia ad se trahens. Plaut. Pers. 3, 3, 6 Procax, rapax, trahax, trecentis versibus tuas impuritias loqui nemo potest.
TRAHO xi, ctum, ere. [ e(/lkw, e(lku/w, e)ru/w, su/rw, spa/w, ste/llw ] Videtur trahere dici proprie ille, qui praecedens ipse aliud post se positum mouet, vt agere, qui sequens impellit, quod ante se est: item trahit qui, ad se vt moueatur aliquid, efficit, agit etiam qui exigit, abigit etc. [...].
page 831, image: s0831TRACTVS [1] a, um. Partic. [ e(lkuqei\s2 ] Scribon. 101 [...].
TRACTVS [2] ûs. m. [ e(lkusmo\s2 ] Plin. 9, 46 [...].
TRACTA [2], ae. f. vel TRACTVM i. n. [ trakto\n ] Edulii genus est, quod quale sit intelligi potest ex Caton. R. R. 76 [...].
page 832, image: s0832TRACTVM i. n. e(/lkusma, Gloss. Gr. Lat. [ mh/ruma ib. tracta, e(lku/smata, mhru/mata Gloss. Lat. Gr.] Manipulus lanae, manibus tractatae. [...].
TRACTIM Adu. e)pisesurme/nws2 Onomast.] Trahendo in lengum, sine intermissione. [...].
TRACTORIVS a, um. Adi. Vt, Tractoria organa apud Vitruuium 10, 1 [...].
TRACTIO ônis. f. e(/lkusis2, su/rsis2 Gloss. Cyril.
TRACTILIS e. e(/lkustos2 Gloss. Gr. Lat.
TRACTICIVS a, um. Adi. Aurel. Victor. in Epit. 23 [...].
TRACTVOSVS a, um. Adi. Vt, Sudor crassus et tractuosus i. glutinosus Cael. Aurel. Acut. 2, 32, 167.
TRACTO âre. Frequent. yhlafw=, xriri/zw Gloss. Lat. Gr.] Proprie est huc illuc trahere, quod cum faciant, qui rem aliquam considerandi, vel perficiendi causa in manibus habent, hinc est, quod Tractare est circa rem vel personam quamcunque quocunque modo versari et in ea occupatum esse. [...].
page 833, image: s0833TRACTATVS a, um. Partic. Cic. de Legib. 2, 9 [...].
TRACTÂTVS ûs. m. [ dia/lhyis2, metaxri/risis2 ] Ipse tractandi actus et contrectatio Plin. 8, 54 [...].
TRACTATIO ônis. f. [ metaxri/risis2 ] Cic. Off. 2, 17 [...].
TRACTABILIS e. Adi. [ eu)metaxri/rastos2 ] Quod tractari potest. [...].
TRACTABILITER Adu. Compar. Gell. 6, 2 Vim inoffensius tractabiliusque transmittere.
TRACTABILITAS âtis. f. Vitruu. 2, 9 Populus, salix, tilia commodam praestant tractabilitatem.
TRACTÂTOR, ôris. m. Tractatores videntur fuisse homines, qui manu membra tractabant, et leniter fricabant. [...].
TRACTÂTRIX îcis. f. Martial. 3, 82 Percurrit agili corpus arte tractatrix.
TRACTATORIVM i. n. Senaculum, vbi tractantur negotia. Sidon. Epist. 1, 7 It in tractatorium frequens senatus.
TRACTOGALATVS a, um. Adi. Pultes tractogalatae, Ex tracta et acte confectae Apic. 5, 1. et 6, 9.
TRACTOMELITVS a, um. Adi. Porcellus, tracta et melle conditus Apic. 8, 7.
TRAIÂNVS i. m. [ *trai+ano\s2 ] Nerua Traianus, Imperator Romanus, Princeps optimus. [...].
page 834, image: s0834TRAIANVS a, um. Adi. Vet. Inscript. apud Fabrett. p. 677 AD AVGENDAM THERMARVM TRAIANARVM GRATIAM.
TRAIANALIS e. Adi. Idem. Inscript. apud Fabrett. p. 454 VIR AVGVSTAL. SODAL. TRAIANAL. ET HADRIANAL.
TRAIECTIO [1] vid. TRAIICIO.
TRAIICIO, s. TRANSIICIO iêci, iectum, cere. [ porqmeu/w, diabiba/zw, metakomi/zw, diaporqmeu/w, diaporeu/w, u(perbiba/zw ] Trans, i. in diuersam partem iacere, transferre. [...].
TRAIECTVS [1] a, um. Partic. [ diapeparme/nos2 ] Vt, Traiecta praecordia, Transfixa Plin. 11, 37. [...].
TRAIECTVS [2] ûs. m. [ po/rqmion ] Actus traiiciendi. [...].
TRAIECTOR, ôris. m. Prudent. Hamart. v. 875 Ignis Traiector nebulae.
TRAIECTVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TRAIECTV=RA [TRAIECTÛRA]] ae. f. Traiectio. Vitruu. 4, 7 Traiecturae mutulorum.
TRAIECTORIVM i. n. Siphunculus: vid. Plin. Valer. 1, 37 et 57. Reines. Var. Lect. 3, 4.
TRAIECTICIVS a, um. l. 3 §. 8 Dig. de Peculio. Pecunia traiecticia, vid. TRAIICERE pecuniam.
TRAIECTIO [2] ônis. f. [ diabi/basis2, diapo/rqmeusis2 ] Cic. Tusc. 1, 10 [...].
TRAIECTO âre. Frequent. Cels. 7, 14 A quibusdam ad imum acu traiectatur, duo lina ducente, deinde vtriusque lini duobus capitibus diuersae partes adstringuntur.
TRALATIO, TRALATICIVS, TRALATVS vid. TRANSFERO.
TRALLES vel TRALLIS ium. f. pl. *tra/llis2 ] Vrbs Lydiae, ad Maeandrum non longe a Magnesia, etc. Hic Andro, ille Samo, hic Trallibus aut Alabandis Iuuen. Sat. 3, 70.
page 835, image: s0835TRALLIANVS a, um. Adi. [ *tralliano\s2 ] Cic. Philipp. 3, 15 Trallianam aut Ephesinam putes dicere? vid. Idem pro Flacc. 53.
TRALOQVOR qui. Trecentis versibus tuas impuritias traloqui nemo potest Plaut. Pers. 3, 3, 6, i. loquendo absoluere.
TRALVCEO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TRALV=CEO [TRALÛCEO]], s. TRANSLVCEO êre. [ diafai/nw ] Lucret. 4, 309 Vsque adeo e speculo in speculum tralucet imago.
TRAMA ae. f. plokh\ Gloss. Lat. Gr.] Tramae fila staminis in tela. [...].
TRAMES itis. m. tri/bos2, pa)rados2 Gloss. Lat. Gr.] Semita transversa. [...].
TRAMITTO vid. TRANSMITTO.
TRANO, vel TRANSNO âre. [ peraio/w ] In ripam alteram nare. [...].
TRANOR âri. Pass. [ peraiou=mai ] Ouid. de Arte Am. 2, 181 Obsequio tranantur aquae, nec vincere possis Flumina.
TRANQVILLVS a, um. Adi. [ galhno\s2, a)/klustos2, a)kumw\n, eu)/dios2, mri/lixos2 ] Quietum significat, pacatum, serenum, pacificum. [...].
TRANQVILLE Adu. [ galhnw=s2 ] Plaut. Cist. 1, 1, 112 [...].
page 836, image: s0836TRANQVILLO [1] Aliud Adu. vel Ablatiuus absolute positus, cum tranquillum est. [...].
TRANQVILLO [2] âre. [ galhnopoiw= ] Quietum facere. [...].
TRANQVILLOR âri. Pass. Vt, Mare omne tranquillari oleo, et ob id vrinantes ore spargere, quoniam mitiget naturam asperam, lucemque deportet Plin. 2, 103 [...].
TRANQVILLATVS a, um. Partic. Nepos 25, 4, 1 Tranquillatis rebus Romanis remigrauit Romam.
TRANQVILLITAS âtis. f. [ galh/nh, galinio/ths2, eu)di/a, nhnemi/a ] Placabilitas, serenitas.
TRANS [ pe/ran ] Praepositio, Accusatiuo Casui seruit, et significat Vltra, vt quum de loco ad locum, et de vno homine ad alterum, et de vna re ad alteram imus. [...].
TRANSABEO ire. [ diaporeu/w ] Vltra abire: verbum compositum vt Transadigo. [...].
TRANSACTOR [1] vid. TRANSIGO.
TRANSADIGO êgi, actum, ere. [ diaprira/w ] Adigo ita, vt ab altera parte exeat. [...].
TRANSADACTVS a, um. Ferro sub papillam dexteram transadacto Apul. Met. 8 p. 207.
TRANSALPÎNVS a, um. Adi. [ *(upera/lprios2 ] Transalpina Gallia, Quae trans Alpes sita est Plin. 22, 2. [...].
TRANSAVSTRINVS a, um. Altera regio transaustrini halitus desertione contrahitur Mart. Capell. 6 c. de Zonis.
TRANSBIBO ere. Deuorare, glutire. Cael. Aurel. Tard. 4, 7, 105 Catapotia facienda in erui magnitudinem, quorum quatuor vel quinque dabimus transbibenda. Add. 4, 8, 128.
TRANSCENDO di, sum, ere. [ u(perbai/nw, metekbai/nw ] Ex Trans et Scando, vt Transire, Transgredi. [...].
page 837, image: s0837TRANSCENDENTIA ae. f. Transcendentiam non habet Aggen. de Limit. p. 63.
TRANSCENSVS [1] a, um. Transcensis Alpibus Sext. Ruf. Breu. c. 6.
TRANSCENSVS [2] ûs. m. Multitudo transcensu scalarum propugnacula ipsa prensans Ammian. 19, 5.
TRANSCINDO idi, issum, ere. [ u(pertma/ssw ] Totum persecare. Plaut. Pers. 4, 8, 1 Transcidi loris omnes adueniens domi, i. ita cecidi, vt cutis rumperetur.
TRANSCOLO âre. Per colum transfundere vel traiicere. Agitatum transcolare in trullionem Oct. Horat.
TRANSCORPORO âre. Vet. Interpr. Iren. 1, 24.
TRANSCRÎBO psi, ptum, ere. [ metagra/fw ] Idem quod Exscribere. [...].
TRANSCRIPTIO ônis. f. Pro Excusatione, seu remotione criminis. [...].
TRANSCVRRO curri, cursum, ere. [ metatre/xw, diatre/xw ] In alteram partem, vel ad finem vsque currere. [...].
TRANSCVRSVS ûs. m. [ metadromh\ ] Vnde, In transcursu aliquid factum dicimus, pro Obiter, et inter percurrendum. [...].
TRANSCVRSIO ônis. f. Cod. 6 t. 23 l. 27 Per decennii transcursionem.
TRANSCVRSORIVS a, um. Adi. Leuis et transcursoria enumeratio Scriban. de Med. Christi.
TRANSDO didi, ditum, ere. [ metadi/dwmi ] Veteres dixerunt sonantius, inquit, Donatus, quod nos lenius Tradere nunc dicimus. [...].
TRANSDVCO xi, ctum, ere. [ meta/gw ] Idem quod Traducere, quem in locum cum consuetior sit ista scriptura, exempla pleraque relata sunt. [...].
page 838, image: s0838TRANSENNA ae. f. [ kigkli\s2 ] Per quam adspectus transire potest. [...].
TRANSEO is, îui, itum, ire. [ metabai/nw, diabai/nw, peraio/w, u(perbai/nw, para/gw ] In alteram partem ire. [...].
page 839, image: s0839TRANSIENS euntis. Part. Iustin. 13, 5, 12 Telo e muris in transeuntem iacto occiditur. Admiratio transeuntium Id. 4, 1, 17.
TRANSEVNTER Adu. In transitu, obiter. Ammian. 28, 4 Transeunter iudiciorum fide discussa, supplicio lethali damnauit.
TRANSITVS [1] a, um. Partic. Liu. 21, 43 A tergo Alpes vrgent vix integris vobis ac vigentibus transitae. Ignotaeque hominum gentes et transita regna Manil. 1, 438. Add. Idem 2, 367.
TRANSITIO ônis. f. [ dia/basis2 ] Liu. 2, 25 [...].
TRANSITVS [2] ûs. m. [ meta/basis2, meta/stasis2, pa/rodos2 ] Idem. Plin. 6, 14 [...].
TRANSITOR, ôris. m. Ammian. 15, 2 Singulos transitores obseruans.
TRANSITORIVS a, um. Adi. Suet. in Nerone c. 31 [...].
TRANSITORIE Adu. August. Serm. 62 extr. Non transitorie sed fideliter audientes. Add. Idem de Trin. 12, 7. Hieron. ad Matth. 26, 51.
TRANSILIS [1] vid. TRANSILIO.
TRANSITO âre. Cic. Att. 5, 21 Caeteroqui abstinens, sed Iulia lege transitans. al. Transita. Vid. Commentat.
TRANSERO serui, sertum, ere. [ metafuteu/w ] In alium locum serere. [...].
TRANSFERO fers, tuli, lâtum, ferre. [ metafe/rw, metai/rw, metabiba/zw, metafra/zw, meqermhneu/w ] De loco in alium locum ferre. [...].
page 840, image: s0840TRANSLATVS, siue TRALATVS a, um. Partic. [ metakomiqei\s2 ] Cic. Diu. in Caec. 24 [...].
TRANSLATIO, siue TRALATIO ônis. f. [ metako/misis2, metafora\ ] Plin. 21, 4 [...].
TRANSLÂTOR, siue TRALÂTOR, ôris. m. [ metakomisth\s2 ] Cic. Verr. 5, 151 c. 58 [...].
TRANSLATICIVS, siue TRALATICIVS a, um. [ metako/mistos2 ] Quod transfertur, vel translatum est. [...].
page 841, image: s0841TRANSLATICIE Adu. Perfunctorie. l. 1. D. de iure Patron. Iniuriam translaticie exsequi. Translaticie defungi munere accusandi l. 1 §. 6 Praeuaric. ad SC. Turpill.
TRANSLATÎVVS a, um. Adi. [ paragrafiko\s2, metalhptiko\s2, metastatiko\s2 ] Idem quod Translaticius. [...].
TRANSLATÎVE Adu. [ metakomistikw=s2 ] Martianus Iuriscons. [...].
TRANSFÎGO ixi, xum, ere. [ diapri/rw, peripri/rw, dielau/nw ] Per medium figere. [...].
TRANSFIXVS a, um. Partic. [ diapeparme/nos2 ] Plin. 22, 23 [...].
TRANSFIGVRO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TRANSFIGV=RO [TRANSFIGÛRO]] âre. [ metasxhmati/zw, metamorfo/w ] In aliam Figuram vertere. [...].
TRANSFIGVRATVS a, um. Vlpian. in l. Quid tamen §. Si massae. [...].
TRANSFIGVRATIO ônis. f. [ metamo/rfwsis2 ] Plin. 7, 55 [...].
TRANSFIGVRÂTOR, ôris. m. Tertull. adu. Marc. 5, 12 Dolosi transfiguratores sui.
TRANSFIGVRABILIS e. Adi. Tertull. de Carne Christi 6 Angeli in carnem humanam transfigurabiles.
TRANSFLVO xi, xum, ere. [ metar)r(e/w ] Plin. 11, 38 [...].
TRANSFLVMINALIS e. peratikoi\ Gloss. Transfluminales.
TRANSFLVVIO âre. Flumentransgredi. Commod. Instruct. 50 Transfluuiat hostis, tu sub latebra conde.
TRANSFODIO fôdi, fossum, ere. [ diampri/rw ] Ouid. [...].
TRANSFORMO âre. [ metamorfo/w ] In aliam formam mutare. [...].
TRANSFORMATVS a, um. Partic. Vt, Scylla in scopulum transformata Ouid. Met. 14, 73.
TRANSFORMATIO ônis. f. August. de Trin. 15, 8 Gratia Dei nobis conferri tam optabilis transformationis bonum.
TRANSFORMÂTOR, ôris. m. Sidon.
TRANSFORMIS e. Adi. [ metamorfwto\s2 ] Quod quamcunque formam recipit, siue in formas diuersas transformatur. [...].
TRANSFORO âre. Sen. de Benefic. 2, 6 Gladius idem et stringit et transforat.
TRANSFRETO âre. [ diaporqmeu/w ] Trans fretum ire. Plin. in Paneg. 81 [...].
TRANSFRETATIO ônis. f. Gell. 10, 26. Conf. Veget. 3, 22.
TRANSFRETÂNVS a, um. Transmarinus. Tertull. Apol. 25 Patriae solum transfretanis dedisse.
TRANSFVGIO fûgi, fugitum, ere. [ au)tomole/w ] De loco ad locum fugere. [...].
page 842, image: s0842TRANSFVGIVM i. n. [ au)tomoli/a ] Aur. Vict. de Viris Illustr. 8 [...].
TRANSFVGA ae. m. [ au)to/molos2 ] Qui transfugit, et ad hostes defecit. [...].
TRANSFVLGIDVS a, um. Adi. Sidon...
TRANSFVMO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TRANSFV=MO [TRANSFÛMO]] âre. [ e)ktu/fomai ] Stat. Theb. 6, 399 Compressae transfumat anhelitus irae. i. instar fumi, cui occlusus exitus, qua licet erumpit. Add. Sidon. Carm. 23.
TRANSFVNCTORIVS a, um. i. perfunctorius. Transfunctoria praecepta Tertull. adu. Marc. 1, 27. Add. Idem contra Valent. c. 6.
TRANSFVNDO fûdi, fûsum, ere. [ metaggi/zw ] De vase in vas fundere. [...].
TRANSFVSVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TRANSFV=SVS [TRANSFÛSUS]] a, um. Partic. Plin. 33, 6 Dein vas, in quo turbida transfusa sunt, apertum linteo per noctem relinquitur, etc. Sanguis in arterias transfusus Cels. Praef. l. 1.
TRANSFVSIO ônis. f. [ metaggismo\s2 ] Plin. 34, 18 [...].
TRANSGLVTIO îre. Transglutiat sanguinem Veg. Mulom. 3, 78. Transglutitus succus saepius eius Macer. 1, 29 fin. Sic Transbibo, Transuoro.
TRANSGREDIOR gressus sum, gredi. [ u(perbai/nw, parabai/nw ] Transire. [...].
TRANSGREDIENS entis. Vulg. Sirac. 23, 17.
TRANSGRESSVS [1] a, um. Hunc Britanniae statum --- media iam aestate transgressus Agricola inuenit Tac. Agric. c. 18, 1. [...].
TRANSGRESSVS [2] ûs. m. Transitus. Tacit. Ann. 15, 7, 3
TRANSGRESSIO ônis. f. [ u(pe/rbasis2, para/basis2 ] Gallorum transgressio. [...].
TRANSGRESSOR, ôris. m. Vox Theologica pro Peccatore. [...].
TRANSIACIO iêci, iactum, ere. Solin. 65 [...].
TRANSIGO êgi, actum, ere. [ diikne/omai ] Ex Trans et Ago: Vltra agere, ad finem agere. [...].
page 843, image: s0843TRANSACTVS a, um. Partic. [ diapepragme/nos2 ] Ter. Adelph. 2, 4, 22 [...].
TRANSACTIO ônis. f. Consummatio. Tertull. de Anim. 55. [...].
TRANSACTOR [2], ôris. m. [ diapra/ktwr ] Qui transigit. Cic. Verr. 2, 69 c. 28 Qui est, id quod ex plurimis testibus priore actione didicistis, rerum huiusmodi omnium transactor et administer.
TRANSIICIO, et TRANSIACIO iêci, iectum, ere. Idem ac TRAIICIO. [...].
TRANSIECTVS [1] a, um. [ diampriro/menos2 ] Cic. de Vniu. 32 c. 11 Iam vero terram altricem nostram, quae transiecto axi sustinetur, diei noctisque effectricem, etc. Al. traiecto.
TRANSIECTVS [2] ûs. m. Transiectu intercludi Caes. Bell. Ciu. 2, 20.
TRANSIECTIO ônis. f. [ u(pe/rbaton ] Auct. ad Heren. 4, 44 c. 32 [...].
TRANSILIO, s. TRANSSILIO silîui, vel silui, sultum, ire. [ u(perphda/w, u(pera/llomai, metaphda/w ] Vltra salire. [...].
TRANSILIS [2] e. Adi. Plin. 17, 23. Palmes transilis, i. Qui inter alios traduces transilit.
TRANSITIO, TRANSITVS, vid. TRANSEO.
TRANSVLTO [1] vid. suo loco.
TRANSIVNGO iunxi, iunctum, ere. [ metazeugnu/w ] Vlpian. [...].
TRANSLÂBOR eris, lapsus sum, labi. [ dioliste/w ] in alteram partem labi. [...].
TRANSLATOR vid. TRANSFERO.
TRANSLEGO lêgi, lectum, ere. [ dianaginw/skw ] Perlegere. Plaut. Asin. 4, 1, 5 Horrescet faxo lena, leges quum audiet. D 1. age quaeso mi hercle translege PA. audin'? DI. audio.
TRANSLVCEO, vel TRALVCEO xi, êre. [ diafai/nw ] Pellucere. [...].
page 844, image: s0844TRANSLVCIDVS a, um. Adi. [ dia/fanos2 ] Quod adeo lucet, vt per medium adspicere liceat. [...].
TRANSMARÎNVS a, um. Adi. [ u(perqala/ssios2 ] Quod trans mare est, vel petitur. [...].
TRANSMEO, vel TRAMEO âre. Vltra meare. [...].
TRANSMEATVS a, um. Apul. Met. 6 p. 120 Pric. Limite transmeato. Ammian. 27, 18 Transmeato lentius freto.
TRANSMEATORIVS a, um. Tert. adu. Valent. 27 Transmeatorio potius quam generatorio more.
TRANSMEABILIS e. Adi. Auson. Grat. Act. sub fin. Spatio non transmeabili. Transmeabilis fluuius Beda Hist. Eccl. Angl. 1, 25.
TRANSMIGRO âre. [ metoike/w, metanasteu/omai ] In aliud domicilium, habitationemue migrare. [...].
TRANSMIGRATIO ônis. f. [ metoikesi/a ] Prudent. Hamart. v. 448 Haec illa est Babylon haec transmigratio nostrae Gentis. conf. Vulgat. Matth. 1. 17.
TRANSMIGRÂTOR, ôris. m. Augustin.
TRANSMITTO îsi, issum, ere. [ peraio/w, diape/ra/w ] Per medium mittere, tam varia ratione, quam ipsum simplex Mittere. [...].
TRANSMISSVS [1] a, um. Nauigia transmissa Curt. 10, 1, 15. Vid. TRANSMITTO.
TRANSMISSVS [2] ûs. m. Pro Traiectu, seu traiiciendi spatio. Caes. B. G. 5, 13 Pari spatio transmissus, atque est a Gallia in Britanniam.
TRANSMISSIO ônis. f. [ diako/misis2 ] Cic. Att. 4, 17 [...].
page 845, image: s0845TRANSMONTÂNVS a, um. Adi. [ u(pero/reios2 ] Qui vltra montes habitat. [...].
TRANSMOVEO môui, môtum, êre. [ metakine/w ] De loco in alium locum mouere. [...].
TRANSMÔTVS a, um. Partic. [ metakinhqei\s2 ] Tacit. Ann. 13, 35 Quippe Syria transmotae legiones.
TRANSMÔTIO ônis. f. Mart. Capell. 5 p. 172 Metathesis est transmotio, cum rem a nobis alio transmouemus.
TRANSMVTO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TRANSMV=TO [TRANSMÛTO]] âre. [ metalla/ttw, meqi/sthmi, metamei/bw, metapoie/w, metas1keua/zw, metabiba/zw ] Lucret. 2, 487 [...].
TRANSMVTATIO ônis. f. Quinctil. 1, 5 [...].
TRANSMVTÂTOR, ôris. m. Apul.
TANSNAVIGO âre. Tot maria transnauigauimus Sulp. Seuer. de Monach. Orient. Dial. 1 c. 1. Conf. Frontin. Strat. 1, 4. 2, 5. 4 vlt. 19.
TRANSNAVIGATVS a, um. Athos mons perfossus transnavigatusque Mela 2, 3.
TRANSNATO âre. [ u(pernh/xomai ] Vltra natare, natando transire. [...].
TRANSNO âre. [ u(pexeli/zw ] Vltra nare. Cic. in Somn. Scip. 16 [...].
TRANSNATVS a, um. Transnato statim flumine Frontin. Strat. 1, 7. Add. Id. 3, 13.
TRANSNOMINO âre. [ metonoma/zw ] Nomen commutare, vel invertere, aut immutare. [...].
TRANSNOMINATIO ônis. f. [ metwnumi/a ] Gloss. Gr. Lat.
TRANSNVMERO âre. [ u(perariqme/w ] Numerare, quod alteri tradendum est. [...].
TRANSPADANVS a, um. Adi. [ u(pe\r to\n *ra/don ] Qui trans Padum habitat. [...].
TRANSPERTVSVS a, um. Terminus transpertusus Auctor de Limit. p. 266 et 302.
TRANSPICIO, s. TRANSSPICIO spexi, spectum, ere. [ diora/w ] Lactant. de Opific. Dei c. 8 [...].
TRANSPECTVS ûs. m. [ dio/rasis2 ] Lucret. 4, 272 Ianua quum per se transpectum praebet apertum.
TRANSPLANTO âre. Nonnulli venerantur olus, mollesque per hortos Numina sicca rigant, verique hac arte videntur Transplantatorum cultores esse deorum Sedul. 1, 257.
TRANSPÔNO posui, positum, ere. [ metati/qhmi ] In alium locum ponere. [...].
TRANSPOSITVS a, um. Partic. Gell. 12, 1 Saepe videas arborem in locum alium transpositam deperisse.
TRANSPOSITIO ônis. f. meta/qesis2 Grammat.
TRANSPOSITIVVS a, um. Quinctil. 3, 6, 45 *meta/lhyin nos varie translatiuam, transumtiuam, et transpositiuam vocamus.
TRANSPORTO âre. [ metakomi/zw ] De loco in locum portare, traiicere, transmittere. [...].
TRANSPORTATIO ônis. f. Sen. ad Helu. 6 extr. Populorum transportationes exsilia publica sunt.
TRANSPORTANEVS a, um. Cassiod. Epist. 10, 30 [...].
page 846, image: s0846TRANSPVNGO ere. Lienem igneo cautere transpungere C. Aurel. Tard. 3, 4.
TRANSQVIÊTVS a, um. Adi. [ u(perhre/mhs2 ] i. Valde quietus. Laudatur Plaut. Merc. 5, 2, 50 Ego istum in transquieto tuto sistam, ne time. Sed Tranquillo Gron. sine mentione alterius lectionis.
TRANSRHENÂNVS a, um. Adi. [ meta\ to\n *(rh=non ] Qui trans Rhenum habitat. [...].
TRANSTIBERÎNVS a, um. Adi. Qui trans Tiberim in vrbe habitat. Martial. 1, 42 Non es, crede mihi. Quid ergo? Verna es Hoc quod Transtiberinus ambulator. Conf. Cic. Att. 12, 2 et 3.
TRANSTIGRITANVS a, um. Adi. Mesopotamiam cum Transtigritanis quinque regionibus reddiderunt Sext. Ruf. c. 25. conf. Ammian. 18, 22. et 19, 18 fin.
TRANSTINEO êre. Commeatus transtinet trans parietem Plaut. Mil. 2, 5, 58. i. pertinet, vt recte Gronouius.
TRANSTRVM i. n. et Plur. TRANSTRA, [ zuga\ ] Scamnum transuersum in naui, cui insident et quo nituntur remiges. [...].
TRANSTILLVM i. n. Dimin. Vsus est pro Trabeculis Vitruu. 5, 12. conf. Philand. ad Vitruu. 1, 5.
TRANSVARICO âre. [Transuaricat, u(perbai/nri Gloss.] Prioribus pedibus transuaricare Veget. 3, 60.
TRANSVEHO xi, ctum, ere. [ diakomi/zw ] Vltra vehere, siue id ratibus in mari, siue curru per terram fiat. [...].
TRANSVECTIO ônis. f. [ diako/misis2 ] Cic. Tusc. 1, 10 c. 5 [...].
TRANSVENIO îre. Animam cum Deo egisse et inde huc transvenire Tertull. de An. c. 23.
TRANSVENA ae. m. Transuena Loth aderat Cyprian. Sodom. v. 31. conf. Tertull. de Spectac. c. 5.
TRANSVENDO ere. Inscript. Grut. p. 801 n. 5.
TRANSVERBERO âre. [ pe/rw ] Transfigere. Cic. Fam. 7, 1 [...].
TRANSVERBERATVS a, um. Part. Transuerberatus in vtrumque latus Tacit. Hist. 1, 42, 3. Miles transuerberatus telis Sen. de Vita Beat. c. 15.
TRANSVERTO ti, sum, ere. Firmic. 6, 15 c. 8 [...].
TRANSVERSVS a, um. Part. Quod contrarium est directo. [...].
page 847, image: s0847TRANSVERSVM, TRANSVERSVS, Adu. Secundae res laetitia transuorsum trudere solent a recte consulendo Cato ap. Gell. 7, 3. [...].
TRANSVERSE Adu. Vitruu. 9, 9 In columella horae transverse describantur. Add. Cels. 5, 26, 24.
TRANSVERSIM Aliud Adu Plin. 3, 1 Ad Gallicum oceanum Iberico a mari transuersim se pandens terra. Conf. Tertull. de Bapt. c. 8.
TRANSVERSARIVS a, um. Adi. Quod in transuersum ponitur. [...].
TRANSVERSIO onis. f. Formarum transuersiones appellauit Metamorphoses Ouidii vetus Auctor ap. Barth. ad Stat. Theb. 1 p. 118.
TRANSVERSO âre. Farinas transuersare Sept. Serenus, i. transversim inspergere, sec. Barth. c. l. p. 117.
TRANSVLTO [2], s. TRANSSVLTO âre. [ u(pera/llomai ] Ex Trans et Salio compositum. [...].
TRANSVMO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TRANSV=MO [TRANSÛMO]], s. TRANSSVMO sumsi, sumtum, ere. [ metalamba/nw ] Ex alio sumere. [...].
TRANSVMTIO ônis. f. meta/lhyis2 ] Tropus est apud Rhetores, quam Graeci [ meta/lhyin vocant. [...].
TRANSVMTÎVVS a, um. Adi. Quinctil. 3, 6, 45. Vid. supra TRANSPOSITIVVS.
TRANSVO, s. TRANSSVO ui, ûtum, ere. [ diar)r(a/ptw ] Acu vel simili re traiicere. [...].
TRANSVOLO âre. [ u(peri/ptamai ] Plin. 10, 29 [...].
TRANSVOLITO âre. Frequent. Lucret. 1, 355 Inter septa meant voces, et clausa domorum Transuolitant.
TRAVOLO [1] âre. Vt Transuolare. Varro de L. L. 4, 25 Trua, quod trauolat ea aqua. Lucret. 4, 603 Species quod trauolat omnis. al. Trameat.
TRANSVOLVO ere. Donec rotata annalium transuoluerentur millia Prudent. Hymn. in Natal. Dom. v. 29.
TRANSVORO âre. Fauces, quibus cibos transuoret Arnob. 7 p. 249. [...].
TRAPES, êtis. m. [ tra/phs2 ] vel TRAPÊTVM, i. n. vel TRAPÊTVS, i. m. vel TRAPÊTA ae. f. Mola oliuaria, vt ait Seruius. A [ tre/pw, voluo, seu verto. [...].
page 848, image: s0848TRAPEZA ae. f. [ tra/peza ] Graecis mensa est. Hinc
TRAPEZÎTA ae. m. [ trapezi/ths2 ] Mensarius v. v. Plaut. Capt. 1, 2, 90 Subducam ratiunculam quantillum argenti mihi apud trapezitam siet. Add. Id. Pseud. 2, 4, 67. Sidon. Ep. 5, 7.
TRAPEZOPHORON, i. n. vel TRAPEZOPHORVS i. m. Quasi tu gestatorem mensae dicas. [...].
TRAPESVS untis. f. [ *trapezou=s2 ] Cappadociae ciuitas libera, et vasto monte clausa, vt auctor est Plin. 6, 4. [...].
TRASENNA vid. TRANSENNA.
TRASIMENVS, TRASVMENVS, vel TRASYMÊNVS, s. THRASVMENVS (fluctuat enim vehementer in Latinis et Graecis scriptio. [...].
TRASYMÊNVS a, um. Adi. [ *trasumh/nios2 ] Ouid. Fast. 6, 765 Sunt tibi Flaminius Trasymenaque litora testes. Busta Thrasymena Sil. 11, 347. Vada Thrasymena Idem 11, 172.
TRASYMENICVS a, um. Adi. Sidon. Carm. 9, 248 Trasimenica strages
TRAVIO âre. [ diapera/omai ] Transire. [...].
TRAVOLO [2] vid. TRANSVOLO.
TRAVLVS i. m. [ traulo\s2 ] Graecum vocabulum significans Balbum, aut eum, qui cum difficultate loquitur. [...].
TAVLISMVS Balbutientis vitium.
TRE
TRE pro TRES vid. in TREPONDO.
TREBACIVS, vel TREBATIVS [ *treba/tios2 ] Testa, Iurisconsultus, Ciceronis familiaris, vt perspicere licet ex familiaribus epistolis, libro praesertim 7. [...].
TREBAX âcis. Adi. Peruicax. [...].
TREBACITER Adu. Sidon. Epist. 9, 11 Malui factum fateri simpliciter, quam trebaciter dissiteri.
TREBELLIVS i. m. Nomen apud Romanos frequens. M.
page 849, image: s0849Trebellius Tacit. Ann. 16, 41. Trebellius Maximus Idem ibid. 16, 3. Trebellius Pollio, Historicus, cuius exstant Vitae quaedam Imperatorum.
TREBELLIANVM Senatusconsultum a Trebellio Maximo COS. dictum, de fideicommissariis hereditatibus. Vid. Vlp. tit. 25, 14, 4. Est Titulus Digestorum (36, 1) ad SCtum Trebellianum.
TREBELLICA vina Plin. 14, 6 s. 10, 9 in Campania ad quartum a Neapoli lapidem forte nomen debent M. Trebellio Colum. 5, 1, 2.
TREBIA ae. [ *trebi/as2 ] Subalpinae regionis fluuius, iuxta Dertonam ciuitatem (auctor Strabo l. 5) clade Romanorum ab Annibale accepta insignis. [...].
TREBIATES Vmbriae populi in quarta regione Italiae, quorum meminit Plin. 3, 14. [...].
TREBLA ae. f. Instrumentum rusticum; quasi Tribla a tribula. Cato de R. R. c. 135 Treblae emi possunt Albae. Sed vrbis nomen putabat Schoettg. de qua in TREBVLA.
TREBONIVS i. m. [ *trebw/nios2 ] Cum Bruto et Cassio coniurauit contra Caesarem, fraude Dolabellae interfectus crudelissime, vt narrat Cicero in Philipp. 11, 1. [...].
TREBVLA ae. f. [ *trh/bula ] Oppidum haud longe ab Vrbe, vt scribit Plin. 3, 5. [...].
TREBVLANVS a, um. Adi. Caseos iam vidimus. Plin. 14, 6 Vina Trebulana.
TRECÊNI ae, a. Pl. [ triako/sioi ] Tercentum vel Trecenti, distributiue. [...].
TRECENTI ae, a. [ triako/sioi ] CCC. Adiectiuum Plurale, pro Ter centum. [...].
TRECENTENI ae, a. Idem quod Treceni. Columel. 5, 2. Ammian. 18, 2 et 20, 4.
TRECENTESIMVS a, um. Adi. Valer. Max. 8, 13 ext. 6 Annus trecentesimus. Add. Eutrop. 2, 1.
TRECENARIVS a, um. Adi. Inscript. apud Fabrett. p. 634 NVMISIENA. A. NVMISIENO. GALLO. TRECENARIVS. Vid. Reines. ad Inscript. 39 Class. 8.
TRECENTIES Adu. [ triakosia/kis2 ] Catull. 27 (30) 15 Ducenties comesset aut trecenties. intell. Centena millia Sestertiûm. Add. Martial. 3, 22.
TRECHEDIPNVM i. n. [ trexe/dripnon ] Iuuen. Sat. 3, 68 [...].
TREDECIM n. Indecl. XIII. Liu. 36, 45 Tredecim captis navibus. Add. Idem 37, 22 Cum tredecim millibus peditum Idem 37, 6 pr.
TREDECIES Adu. [ triskaideka/kis2 ] Pro Ter et decies. [...].
TREIS in Accusatiuo Plurali pro Tres, vid. TRIS.
TREMEBVNDVS [1] vid. infra TREMO.
TREMISSIS is. m. Vocabulum pro Triente ad exemplum Semissis finxerunt mediae Latinitatis auctores. [...].
TREMO ui, ere. [ tre/mw, trome/w, tarbe/w ] Commoueri, seu agitari significat non tam magno motu quam celerrime, repetito, vt in chordis, in laminis metallicis, in corporibus animalium a frigore vel subita commotione affectis, videmus. [...].
page 850, image: s0850TREMENS entis. Partic. [ tre/mwn ] Virg. Aen. 5, 431 [...].
TREMENDVS a, um. [ tromhte/os2 ] Propter quod quis tremere debet. [...].
TREMEBVNDVS [2] a, um. Adi. Tremens. [...].
TREMISCO ere. [ tromou=mai ] Tremore concuti: interdum etiam Timere. [...].
TREMEFACIO fêci, factum, ere. [ tina/ssw ] Tremorem incutere. [...].
TREMIPEDVS a, um. Adi. Varro apud Non. 6, 65 Anates tremipedas. forte Remipedae.
TREMOR, ôris. m. [ tro/mos2, ta/rbos2, palmo\s2, ta/rbh ] Ipsa commotio. [...].
TREMVLVS a, um. Adi. [ peri/tromos2, e)/ntromos2 ] Quod valde tremit. [...].
TREMVLE Adu. Plumulae tenellae ac delicatae, tremule resultantes, inquiete lasciuiunt Apul. Met. 5 p. 168.
TREPIDVS a, um. Adi. [ perideh\s2, peri/fobos2 ] Pauidus, metuens, timens. [...].
page 851, image: s0851TREPIDE Adu. [ e)ntro/mws2 ] Celeriter, per timorem. Liu. 22, 91 Nam et statiua trepide deserta fuerunt.
TREPIDVLVS a, um. Dimin. [ u(po/tromos2 ] Gell. 2, 29 Pulli trepiduli circumstrepere. Plaut. Pers. 4, 2, 3 Trepidula vt graphice decet.
TREPIDO âre. [ spai/rw ] Metu concuti, timere, vel quacunque de causa celeriter mouere, satagere. [...].
TREPIDANS antis. Partic. [ spai/rwn ] Vt, Fuga trepidans Lucan. 3, 159. [...].
TREPIDANTER Adu. [ di/khn spai/rontos2 ] Timide. [...].
TREPIDATIO ônis. f. [ spa/rma ] Cic. pro Deiot. 20 c. 7 [...].
TREPIDIARII equi apud Veg. Mulom. 1, 36, 37 [...].
TREPONDO [ tri/litron ] Indecl. quo vtitur v. g. Scribon. 105. 271. [...].
TRES, et TRIA Plur. num. [ trri=s2 ] Numerale nomen. [...].
TER [2] cum deriuatis, TERTIVS, TERVNCIVS, vid. s. l.
TRESSIS is. m. [ trio/bolos2 ] Tripondium, numus aeneus pretii et ponderis trium assium. [...].
TRESVIRI ôrum. m. pl. oi( trri=s2 ] idem qui Triumuiri, de quibus suo loco. [...].
page 852, image: s0852TREVERI, siue TREVIRI [ *tribiroi\ ] Galliae Belgicae populi, vetusti sane, nomenque retinentes. [...].
TRI
TRIAMBI Festus Iambi vocabantur, qui singuli ex proscenio loquebantur, Triambi, qui terni.
TRIANGVLVS [1], i. m. et TRIANGVLVM i. n. tri/gwnos2 ] Figura tres angulos habens, quam Graeci [ tri/gwnon vocant. [...].
TRIANGVLVS [2] a, um. Adi. Triangulus ager Columel. 5, 2. Triangulus solis Radius Plin. 2, 16. Forma triangula Cels. 7, 25. tit. 2.
TRIANGVLÂRIS e. Adi. [ trigw/nios2 ] Quod trianguli formam refert: vt Triangularis agri forma, apud Columel. 5, 2.
TRIARII ôrum. m. pl. e)pi/taktoi ] Genus militum, qui quales fuerint olim, lucidissime explanat Liu. 8, 8 [...].
TRIAS adis. f. Numerus ternarius. Gell. 1, 20 Numerus ternio, qui Graece dicitur trias. Trias triplicata nouem numeros facit Mart. Capella 2 p. 26. add. 7 p. 239.
TRIACONTAS tadis. f. Numerus tricenarius. Tertull. de Praescript. c. 49.
TRIBALLI orum. m. [ *triballoi\ ] Epiri populi, Dardanis oppositi et Moesiae gentibus, vt scribit Plin. 4, 1.
TRIBACCA Margarita Petron. c. 55 i. quae tribus baccis constat.
TRIBAS adis. f. [ triba\s2 ] Mulier, quae in sexum suum libidinem exercet. [...].
TRIBOCI m. pl. Populi Germaniae, nunc, vt volunt, Alsatii dicti. Vid. Plin. 4, 7. Tacit. de Germ. 28, 7.
TRIBON, ônis. m. vel TRIBONIVM i. n. Plane Graecum est, [ tri/bwn, tribw/nion, Pallium tritum. Auson. Epigr. 53, 1. Vid. Ferrar. de Re Vest. 2, 4, 14. it. Fest. in Adtritum.
TRIBRACHVS i. m. [ tri/braxus2 ] Pes tribus Syllabis breuibus constans. a [ trri=s2, tres: et [ braxu\s2, breuis, vt Dominus. Vid. Terentianum, de octo pedibus trisyllabis.
TRIBVARIVS [1] vid. TRIBVS.
TRIBVLA, ae. f. vel TRIBVLVM i. n. [ qlipth/rion ] Genus vehiculi, quo frumenta in area teruntur. [...].
TRIBVLARIVM i. n. [ qlipthriofula/kion ] Locus vbi tribulae reconduntur, apud Columellam esse dicitur. Non puto.
TRIBVLO âre. [ qli/bw ] Tribula, aut alio quouis instrumento comminuere.
page 853, image: s0853TRIBVLÂTVS a, um. Pallad. R. R. 1. tit. 43 [...].
TRIBVLATIO ônis. f. Vox ecclesiastica pro Aerumnis vel dolore. [...].
TRIBVLIS [1] vid. TRIBVS.
TRIBVLVS i. m. [ tri/bolos2 ] Spinae Genus a semine triangulari dictum: vel quod cuspidatum trifariam feriat. [...].
TRIBVLÔSVS a, um. Adi. Asper, spinosus. Opus per hamata syllogismorum puncta tribulosum Sidon. Ep. 4, 3. Viarum voragines tribulosae Id. 3, 2. Idem Epist. 1, 7 Dissimulatio tribulosissima.
TRIBVNAL [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TRIBV=NAL [TRIBÛNAL]] âlis. n. [ bh=ma, dikasth/rion ] Locus excelsus, in quo residebat, qui ius tribubus redderet, a quibus, tribunisque adeo dictum videtur. [...].
TRIBVNATVS vid. TRIBVNVS.
TRIBVNVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TRIBV=NVS [TRIBÛNUS]] i. m. [ dh/marxos2, fu/larxos2 ] a Tribu: dictus quod primo in tres partes diuisus erat Populus Romanus, et ex singulis, certe pro singulis, singuli creabantur tribuni. [...].
page 854, image: s0854TRIBVNICIVS, siue TRIBVNITIVS a, um. Adi. [ dimarxiko\s2 ] Quod ad tribunos pertinet. [...].
TRIBVNÂTVS ûs. m. [ dhmarxi/a ] Tribunorum munus ac dignitas. [...].
TRIBVO ui, ûtum, ere. [ di/dwmi, a)nati/qhmi, ne/mw ] Simpliciter pro dare ponitur et exhibere. [...].
page 855, image: s0855TRIBVENS entis. Part. Nec tamen hoc tribuens Hor. Sat. 1, 10, 5. Multum fortunae victoris Caesaris tribuens Hirt. B. Alex. c. 43.
TRIBVTVS [1] a, um. Honor mulieri tributus Cic. de Orat. 2 c. 11. add. Suet. Tib. c. 9 aliam significationem vid. post TRIBVS.
TRIBVTVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TRIBVTV=RVS [TRIBUTÛRUS]] a, um. Partic. [ dw/swn ] Ouid. Met. 9, 401.
TRIBVTIO ônis. f. [ nomh\ ] Cic. de Nat. Deor. 1. 50 c. 19 [...].
TRIBVTVM [1] vid. loco suo.
TRIBVS ûs. f. [ fulh\, fratri/a, dh=mos2, trittu\s2 ] Est pars Populi Rom. primo quidem tertia, vnde, s. a tribus, nomen ortum videtur: cum tria genera essent primorum ciuium, vt mox apparebit: deinde pro locis, quibus habitabant diuisae, numero subinde crescente, vt in XXXV vltimis reip. liberae temporibus consisteret. [...].
page 858, image: s0858TRIBVLIS [2] [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TRIBV=LIS [TRIBÛLIS]] is. m. [ fule/ths2, fra/thr, fra/twr ] Qui ex eadem tribu est. Hor. Epist. 1, 13, 15 [...].
TRIBVARIVS [2] a, um. Adi. [ fratmako\s2 ] Quod ad tribus pertinet: vt, Tribuarium crimen, et Tribuaria res. Cic. pro Planc. 47 c. 19 [...].
TRIBVTIM [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TRIBV=TIM [TRIBÛTIM]] Adu. [ kata\ fula\s2 ] Per singulas tribus. [...].
TRIBVTVS [2] a, um. Quod ad tribus pertinet. [...].
TRIBVTVM [2] [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TRIBV=TVM [TRIBÛTUM]] i. n. [ fo/ros2, dasmo\s2, ri)sfora\ ] a Tribubus Varro de L. L. 4, 36 [...].
TRIBVTVS [3] [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TRIBV=TVS [TRIBÛTUS]] ûs. m. etiam dicitur, [ fo/ros2 ] Gell. 13, 20 [...].
TRIBVTOR [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TRIBV=TOR [TRIBÛTOR]], ôris. m. Apul. ad Asclep. p. 92 Mundus praestitor est et tributor omnium, quae mortalibus videntur bona.
TRIBVTORIVS a, um. Adi. Vnde Titulus Digestorum lib. 14 [...].
page 859, image: s0859TRIBVTARIVS a um. Adi. [ u(po/foros2, u(potelh\s2 ] Qui soluendo tributo obnoxius est. Iustin. 1, 7 [...].
TRICAE arum. f. Plur. Num. tantum. [ tirxw/mata ] Charis. 1 p. 20 fin. [...].
TRICO [1] vid. in suo LOCO.
TRICOR [1] âri. pro Nugas agere dicebant veteres. [...].
TRICAMERATVS a, um. [ triw/rofa, tri/stega ] Hieron. adu. Iouin. 1, 9 extr. Vid. supra BICAMERATVS.
TRICARIO Mart. Capella 7 p. 239. i. numero ternario.
TRICASTÎNI [ *trikasti=noi ] Populi sunt Galliae prope Druentiam fluuium. Hinc
TRICASTINVS a, um. Adi. Vt, Fines Tricastini. Sil. 3, 466 Iamque Tricastinis incedit finibus agmen.
TRICÊNI ae, a. [ tria/konta ] Adi. Plural. num. a Triginta, G litera in C mutata: sicut pro Vigeni, Viceni. [...].
TRICENARIVS a, um. Adi. [ triakontai+ko\s2 ] Cui triginta competunt, aut attribuuntur. [...].
TRICENNIVM i. n. Spatium triginta annorum. Possessio connumeretur in viginti annorum spatium vel tricennium Cod. lib. 7, 4, 31 l. 1.
TRICENNALIA um. n. Tricennalibus suis Delmatium Caesarem legit Constantinus Oros. 7, 28 extr.
TRICENTÊNI ae, a. [ triako/sioi ] Idem quod Treceni, scil. CCC. Columel. 5, 2 Quoniam sex latera sunt, quae consummata fiunt duo millia tricentena et quadraginta.
TRICENTESIMVS a, um. Tricentesimo anno post Romam conditam Gell. 20, 1.
TRICENTIES Adu. [ triakosia/kis2 ] Martial. 3, 22 Dederas Apici bis tricenties ventri, Sed adhuc supererat centies tibi laxum.
TRICEPS itis. Adi. [ trike/falos2, trika/rhnos2 ] Tria capita habens. [...].
TRICESIMVS, vel TRIGESIMVS a, um. Adi. [ triakosto\s2 ] Cic. Off. 2, 29 [...].
TRICESIMANI Milites legionis trigesimae, ap. Ammian. 18, 9.
TRICESIMARIVS a, um. Tricesimaria purgatio Sext. Placit. c. 12.
TIRICESSIS is. m. Tres decusses. Varro L. L. 4, 36.
TRICHA ae. f. In tricha multiplici perplexa i. trica, ex quo corruptum videtur, Tertull. adu. Valent. c. 14. vid. Iun. ad h. l. Rhenan. legit trechea.
TRICHALCVM i. n. Numi genus, tres chalci, id est aerei minuti. Vitr. 3, 1.
TRICHAPTVM i. n. [ tri/xapton ] Inter Ornamenta muliebria positum a Septuaginta interpretibus, Ezechielis 16, 10 et 13 [...].
page 860, image: s0860TRICHIAS ae. [ trixi/a ] Genus piscis. Plin. 9, 15 Intrantium Pontum soli non remeant trichiae.
TRICHÎLVM, i. n. vel TRICHILA ae. f. [ tri/xeilon ] Vas est habens tria labra, quibus liquor effundi potest. [...].
TRICHINVS a, um. Adi. Idem quod Tardus, et quasi impeditus, et siccus: vel sine succo, vt sunt capilli, qui Graece tri/xes2 dicuntur. [...].
TRICHÎTIS is. f. [ trixi/tis2 ] Aluminis genus, in pilos velut minutos scissile, de quo Plin. 35, 15. Diosc. 5, 77.
TRICHOMANES [ trixwmane\s2 ] Herba, quae Romanis capillaris dicitur, aliqui pinnulam, alii filiculam, aliqui adianton et hanc vocarunt. [...].
TRICHOPHYES is. n. Herba eadem, quae et trichomanes. Apul. de Herb. c. 47.
TRICHORDIS e. Adi. Tres habens chordas. Sidon. 5, 5 Citharae trichordes.
TRICHÔRVM i. n. [ tri/xwron ] Proprie locus in tres minores locellos distinctus. [...].
TRICHRVS i. m. [ tri/xrous2 ] Gemma nomen a tribus coloribus impositum, quos reddit coti attritae. [...].
TRICIES Adu. [ triakota/kis2 ] a Triginta, pro Trigecies. [...].
TRICINIVM i. n. Trium vocum cantio. Symmach. Epist. 1, 47.
TRICIPITINVS Cognomen in gente Lucretia. [...].
TRICLINIVM i. n. [ tri/klinos2 ] Conclaue discubitorium dici potest. [...].
page 861, image: s0861TRICLINIARCHES ae. m. Atriensis quidam triclinio praepositus. [...].
TRICLINIARIVM i. n. [ trikli/nion ] Idem quod Triclinium: vel Quod ad triclinium pertinet. Varro de R. R. 1, 13, 7 Quo elaborant, vt spectent sua aestiua tricliniaria ad frigus Orientis. al. Triclinaria.
TRICLINIARIS e. Adi. [ trikliniako\s2 ] Quod ad triclinium pertinet: vt Lectus tricliniaris Plin. 37, 2. [...].
TRICLINIARIVS, vel TRICLINARIVS a, um. Vetus Inser. apud Gruter. p. 576. n. 6. SERVVS TRICLINIARIVS. Plin. 9, 39 Quis non iam triclinaria facit. scil. Vestimenta.
TRICO [2] ônis. m. a)rxri=os2, e)/klutos2 Gloss. tricones, duse/rides2 Onomast. Vet.] Morosus, et ad ridendum durus; vt ait Non. 1, 85. [...].
TRICOLON, s. TRICOLVM i. n. Trium membrorum s. colorum Systema aut periodus. [...].
TRICÔSVS a, um. Lucil. apud Gell. 11, 7. [...].
TRICOR [2] vid. TRICAE.
TRICOCCVS i. m. [ tri/kokkos2 ] Plin. 22, 21 [...].
TRICONGIVS [ *tri/koggios2 ] Cognomen Nouellii Torquati Mediolanensis, qui gestis honoribus a Praetura ad Consulatum vsque peruenerat. [...].
TRICORNIS e. [ tri/kerws2 ] Quod tria cornua habet. Plin. 8, 21 Indicos boues vnicornes, tricornesque. conf. Solin. 65.
TRICORNIGER a, um. Furca tricornigera specie paene vltima sum *y Auson. Technop. c. de literis, extr.
TRICOLVM i. n. In tricolis et in omnibus huius generis sententiis Sen. Contr. 25. Add. Id. Contr. 12.
TRICORPOR, oris. aut TRICORPORVS a, um. Adi. [ tri/swmos2 ] Tria habens corpora. [...].
TRICVSPIS idis. Adi. [ triglwxi/nos2 ] Tres habens cuspides. Ouid. Met. 1, 330 Positoque tricuspide telo Mulcet aquas rector pelagi.
TRIDENS entis. m. [ tri/aina ] Quod habet tres dentes, vt Neptuni sceptrum. [...].
TRIDENTIFER era, erum. [ triainofo/ros2 ] Neptunus. Ouid. Met. 8, 595 Regna vagae dixi sortite tridentifer vndae.
TRIDENTIGER era, erum. Idem. Ouid. Met. 11, 203 Cumque tridentigero tumidi genitore profundi.
TRIDENTIPOTENS entis. Diue tridentipotens Sil. 15, 29. in MSS. vulgo leg. tridente potens.
TRIDVVM i. n. [ trih=mar ] Spatium trium dierum. [...].
TRIDVANVS a, um. Apul. lib. 10 p. 247 Spectaculum triduanum. Hieron. Epist. 10 ad Furiam de Viduit. Seru. Triduana ieiunia. Dominus, Mors P. Chrysolog. Serm. 81.
TRIENNIVM i. n. [ trieti/a ] Spatium trium annorum. [...].
page 862, image: s0862TRIENS entis. m. [ trithmo/rion ] Tertia pars assis, vnciae quatuor. [...].
TRIENTALIS e. Adi. Vt, Trientalia folia, a mensura dicta sunt, quae amplitudine trientem aequant, hoc est pollices quatuor. Plin. 27, 5. 2 Aspectus trientalis... Materia trientalis Vitruu. 10, 6.
TRIENTAL âlis. n. [ trithmoriai=on ] Vasis genus, tertiam partem sextarii capiens. Pers. Sat. 3, 100 Calidumque triental Excutit e manibus. Nonnulli legunt Trientem.
TRIENTARIVS a, um. Adi. Iul. Capitol. in Antonino Pio c. 2 Idem foenus trientarium, hoc est minimis vsuris exercuit; vt patrimonio suo plurimos iuuaret. Conf. Lamprid. in Alex. Seu. c. 21.
TRIERARCHVS i. m. [ trihra/rxhs2 ] Praefectus trieris, s. triremis nauis. [...].
TRIÊRIS is. f. [ trih/rhs2 ] Nauis triremis. Nep. 7, 4, 3 In trierem, quae ad eum deportandum erat missa, adscendit. Sic optimi Codd. Vulgo, Triremem.
TRIETÊRIS idis. f. [ triethri\s2 ] Spatium trium annorum. [...].
TRIETERICVS a, um. Adi. [ triethriko\s2 ] Triennalis. [...].
TRIFARIAM Adu. [ tri/xa, trixw=s2 ] Tribus modis, siue in tres partes. [...].
TRIFARIVS a, um. Adi. Quorum trifarium genus scinditur Solin. c. 27. Add. Cassiod. Var. 5, 40.
TRIFARIE Adu. Genitiuo trifarie proferuntur Diomed. c. de Declinat. Mascul. sub fin. Add. Messala Coru. p. 1.
TRIFATIDICVS a, um. Laudatur Auson. in Ternario 85 Atque trifatidicae nomen commune Sibyllae. h. e. Valde, aut plus quam fatidicae, vt Trifurcifer, etc. Sed Toll. Et tris fatidicae.
TRIFAVX faucis. Adi. [ tri/stomos2 ] Tres fauces habens. Virg. Aen. 5, 417 Cerberus haec ingens latratu regna trifauci Personat. Non tutum est casum rectum adhibere.
TRIFAX âcis. m. Telum longitudinis trium cubitorum, quod catapulta mittitur. Ennius, Aut permaceret paries percussus trifaci. Haec Festus. Trifaces inter Tela enumerat Gell. 10, 25.
TRIFER era, erum. [ trifo/ros2 ] Quod ter fructus producit. [...].
TRIFIDVS a, um. Adi. [ tri/xhlos2 ] Quod tribus partibus finditur. [...].
TRIFILIS e. Adi. Calua trifilis Martial. 6, 74. in qua tria tantum fila, tres pili.
TRIFINIVM i. n. Isidor. 15, 14 [...].
TRIFISSILIS e. Adi. Auson. Epigr. 128 Forma trifissilis; de Graeca litera y dicitur.
TRIFOLIVM i. n. [ tri/fullon ] Herba, quae inuenitur confragosis locis, efficacissima traditur contra viperae venenum, odoris gravissimi, neque absimilis bitumini. [...].
page 863, image: s0863TRIFOLINA Vina laudat Plin. 14, 7 s. 8, 6. [...].
TRIFORMIS e. Adi. [ tri/morfos2 ] Tres habens formas, vt, Canis triformis, Cerberus Senec. Herc. Oet. 1202. [...].
TRIFVR uris. [ tri/fwr ] Plus quam fur, vel Maximus fur. Plaut. Aul. 4, 4, 6 Non fur, sed trifur.
TRIFVRCIFER era, erum. Adi. Plus quam furcifer. Plaut. Aul. 2, 4, 47 Vituperas me? A. etiam fur trifurcifer. Idem Rud. 3, 4, 29 Tun' trifurcifer mihi audes inclementer dicere?
TRIFVRCIVM i. n. Gramen, quod in se trifurcium habet Apul. de Herb. c. 77.
TRIFVRCVS a, um. Adi. [ tri/xhlos2, tri/dumos2 ] Quod tribus surculis furcatum est, vt bifurcum, quod duobus. [...].
TRIGA ae. f. [ tri/ippos2 ] Quasi Triiuga, a tribus equis iunctis: Currus sic dicitur, tribus equis iunctus, ipsique adeo equi, in quantum pares et iungendi intelliguntur. [...].
TRIGAMIA ae. f. Hieron. adu. Iouinian. 1, 3.
TRIGARIVM i. n. [ trippri=on ] Curule trigarum certamen. [...].
TRIGARIVS i. m. [ tripphla/ths2 ] Trigarum agitator. [...].
TRIGEMINVS a, um. Adi. [ tri/dumos2 ] Vict. de Viris Illustr. 4 [...].
TRIGEMMIS is. m. [ tri/liqos2 ] Surculi epitheton tres gemmas babentis. [...].
TRIGESIMVS a, um. Adi. [ triakosto\s2 ] Cic. de Senect. 19 c. 6 Cuius a morte iam tertius et trigesimus est annus. Trigesimo et altero die Vitruu. 9, 4.
TRIGINTA Indecl. [ tria/konta ] Nomen numerale. [...].
TRIGLA [ tri/gla ] Genus piscis, qui a Latinis mullus dicitur et barbio. Diosc. 2, 21. Hinc
TRIGLÎTES is. m. [ trigli/ths2 ] Lapillus, qui mulli piscis colorem habet. [...].
TRIGLYPHVS i. m. [ tri/glufos2 ] Vox architectorum dicitur a tribus glyphis, id est sculpturis vel canaliculis. [...].
TRIGON ônis. m. [ trigw\n ] Pilae genus. [...].
TRIGONOMETRIA ae. f. Ars triangulos mensurandi.
TRIGÔNVS [1], i. m. vel TRIGONVM i. n. [ tri/gwnos2 ] Triangulus. [...].
TRIGÔNVS [2] a, um. Adi. Triangularis. [...].
TRIGONICVS a, um. Adi. Idem. vnde Trigonica radiatio apud Iulium Firmicum 2, 32. et rursus 3, 1 et c. 3.
TRIGONÂLIS e. Adi. Forma tribus lineis constans. De pila trigonali est epigramma Martial. 14, 51. vid. PILA.
TRIGONION i. n. Triangularis forma. In trigonion constitutum Innocent. de Cas. p. 224. 2 Herba, ap. Apul. de Herb. c. 3 et 65.
page 864, image: s0864TRIHORIVM i. n. Spatium trium horarum. Auson. Epist. 4, 62 Nec duraturi post bina trihoria corui. Corui autem pisces sunt. Add. Idem in Mosella v. 87.
TRIIVGIS, e. vel TRIIVGVS a, um. Cerberus triiugo capite praeditus Apul. Met. 6 p. 181. Auson. Epist. 8, 6 Vel cisio triiugi si placet insilias. Al. teriugo.
TRILÎBRIS e. Adi. [ tri/litros2 ] Quod est trium librarum. [...].
TRILINGVIS e. Adi. [ tri/glwssos2 ] Qui tres linguas habet, vel linguam tricuspidem, vt serpentes. [...].
TRILINGVVS a, um. Caput inserit ille trilinguae Coniugis in fauces Prudent. Hamart. v. 587. Al. trilingue: loquitur de viperis coëuntibus.
TRILIX îcis. [ tri/mitos2, triplou=s2 ] Textarum rerum epitheton, que indicatur, terna licia deinceps, alternis, in textura trahi, vnde terni ordines liciorum et filorum adeo staminis orientur: in texto autem tessellae trinorum filorum staminis s. porrectorum, et totidem subteminis s. transuersorum: quanquam et aliae pro diuersa ordinatione existere figurae in texto possunt. [...].
TRILORIS e. Vopisc. in Aurel. 46.
TRIMACRVS i. m. [ tri/makros2 ] Pes constans ex syllabis tribus longis; vt, Virtuti.
TRIMATVS vid. TRIMVS.
TRIMEMBRIS e. Adi. Hygin. Fab. 30 Geryonem Chrysaoris filium, trimembrem, vno telo interfecit Hercules.
TRIMESTRIS e. Adi. [ tri/mhnos2 ] Quod est trium mensium. [...].
TRIMENSTRVVS a, um. Adi. trimhniai=os2 Gloss. Gr. Lat.
TRIMETER, tri. vel TRIMETRON i. n. [ tri/metron ] Tria habens metra. [...].
TRIMETRIVS a, um. Adi. Vt, Aesopia trimetria Auson. Epist. 16, 78. Add. Sidon. Epist. 9, 15.
TRIMODIA ae. f. Trium modiorum mensura. [...].
TRIMODIVM i. n. Idem. Plaut. Men. Prol. 15 Nunc argumentum vobis demensum dabo Non modio, neque trimodio, verum ipso horreo.
TRIMODIVS a, um. Adi. Columel. 12, 50 [...].
TRIMVS a, um. Adi. [ tri/enos2 ] Quod est trium annorum. [...].
TRIMVLVS a, um. Dim. [ trieni/wn ] Sueton. in Neron. 6 Trimulus patrem amisit.
TRIMÂTVS ûs. m. [ trieti/a ] Ipsa trium annorum aetas. [...].
TRINACRIA ae. f. *trinakri/a ] Insula, quae et Sicilia, Sicania et Triquetra appellatur, a tribus promontoriis (quae [ a)/kra Graecis ) dicta est Trinacria, Pachyno scilicet, Lilybaeo, et Peloro: Hinc
TRINACRIS idis. f. [ *tri/nakris2 ] Patronym. [...].
TRINACRIVS a, um. Adi. [ *trina/krios2 ] Siculus, vt, Aqua Trinacria Ouid. Epist. 12, 126. [...].
TRINEPOS ôtis. m. [ trite/ggonos2 ] Abnepotis filius: quod sit post tres a nepote. Paullus in l. Iurisconsultus D. de gradibus l. 10 §. 9 Trinepos, trineptis: hi sunt filii filiaeue abnepotis, abneptis.
TRINEPTIS is. f. ICt.
TRINITAS âtis. f. [ tri/as2 ] Vox apud Patres et scripteres ecclesiasticos frequens. [...].
TRINOANTES et TRINOBANTES um. m. [ *trino/antes2 ] Britanniae insulae populi Orientales, penes Iamesam aestuarium, vt auctor est Ptolemaeus 2, 3 [...].
TRINOCTIVM i. n. [ trinu/ktion ] Tres noctes. [...].
page 865, image: s0865TRINOCTIÂLIS e. Adi. [ trinu/ktios2 ] Martial. 12, 74 [...].
TRINÔDIS e. Adi. [ triko/mbios2 ] Trium nodorum: vt, Claua trinodis Ouid. Epist. 4, 115 [...].
TRINÔDO âre. Tres nodos facere. Laudatur Plin. forte Valerianus ille.
TRINVS a, um. Adi. [ trri=s2 ] Tres significat cum distributione. [...].
TRINVNDINVM i. n. [ tri/th e)kklhsi/a, tri/th panh/guris2 ] siue Trinum nundinum, dicebatur Dies tertiarum nundinarum, qui praedici antea in comitiis indicendis solebat, vt notior esset vniuersis. [...].
TRINVNDINVS a, um. Adi. Scita atque consulta trinundino die proposita Macrob. Sat. 1, 16. Et mox Vnde etiam mos tractus, vt leges trinundino die promulgarentur.
TRIOBOLVM i. n. s. TRIOBOLVS i. m. [ trio)bolos2 ] Tres obolos valet. [...].
TRIÔNES um. m. pl. bo/es2 a)roth=res2 ] Quasi Teriones; Boues aratores dicti sunt antiquis. [...].
TRIOPHTHALMVS i. m. Lapis in Sicyonia nascens, qui trium oculorum effigiem prae se fert, auctore Plin. 37, 11.
TRIORCHES is. m. [ trio/rxhs2 ] Auis est ex accipitrum genere a testium numero, dicta Latinis Buteo Plin. 10, 8. 2 Triorches, item, Tertium centauri genus Plin. 25, 6.
TRIPÂLIS is. m. Tripales vites dicebantur, quae tribus palis sustinebantur. Varro apud Non. 3, 171 Quid tu? non vides in vineis quod tria pala habeant, tripales dici?
TRIPARCVS a, um. Adi. [ trisfrido/menos2 ] Valde parcus. Plaut. Pers. 2, 3, 14 Nam id demum lepidum est, triparcos homines, vetulos, auidos, aridos bene admordere.
TRIPARTÎTVS, siue TRIPERTITVS a, um. Adi. [ trimerh\s2 ] Quod in tres partes diuisum est. [...].
TRIPARTITO, siue TRIPERTITO Adu. [ trimerw=s2 ] In tres partes. [...].
TRIPATINVM i. n. Plin. 35, 12 [...].
page 866, image: s0866TRIPECTORVS a, um. Adi. Tria habens pectora, vt, Lucret. 5, 28 [...].
TRIPELLIS e. Martial. 6, 74. Al. trifilis.
TRIPERTITVS et TRIPERTITO vid. TRIPARTITVS.
TRIPES edis. m. [ tri/pous2 ] Quod tres pedes habet. [...].
TRIPEDO vid. TREPIDARII equi.
TRIPEDALIS e. Adi. [ tripodiai=os2 ] A Tripes; Quod tres pedes longitudinis habet. [...].
TRIPEDANEVS a, um. Adi. [ tripwdiai=os2 ] Idem. [...].
TRIPITES vid. TRIPTES.
TRIPETIA quid esset, dicamus verbis Sulpicii Seu. Dial. 2, 1 Sedebat autem in sellula rusticana, quas nos rustici Galli tripetias, vos scholastici --- tripodas nuncupatis.
TRIPHALLVS i. m. Epitheton nomen Priapi, in Priap. 83, 6. Al. aliter: vid. Scalig. p. 211.
TRIPHERA medicamentum, quod facit ad omnia, quae ferro debent tolli sine magno dolore Scribon. 230. Mel. Tryphera, v. v.
TRIPICTVS a, um. Pilatus iubet ignorans: I, scriba, tripictis Digere versiculis, quae sit suffixa potestas Prudent. Apoth. v. 381. i. triplici lingua expressis.
TRIPLÂRIS e. Adi. Macrob. in Somn. Scip. 1, 6. Alternatio triplaris. Idem 1, 19 Numerus triplaris. add. Idem 2, 1. vid. DVPLARIS.
TRIPLASIVS a, um. Adi. Mart. Capell. 9 p. 322 Ratio triplasia. Simpliciter Graecum est, [ tripla/sios2.
TRIPLEX icis. Adi. [ triplou=s2, tri/plac, tri/ptuxos2 ] Quod est trium plicarum, deinde generatim, vbi tria distingui possunt. [...].
TRIPLICITER Adu. Auct. ad Herenn. 4 c. 42 Eandem rem commutabimus tripliciter. Mart. Capell. 3 p. 54 L litera tripliciter sonat.
TRIPLVS a, um. Adi. [ tripla/sios2 ] Idem quod Triplex. [...].
TRIPLICO âre. [ triplasia/zw ] Plin. 7, 48 [...].
TRIPLICABILIS e. Adi. Sedul. 1 extr. Quod simplex, triplicet, quodque est triplicabile, simplet.
TRIPLICATIO ônis. f. Caius in l. Consilio D. de curat. furios. etc. [...].
TRIPLINTHIVS a, um. Adi. Vitruu. 2, 9 de pariete tres lateres crasso. Conf. Bald. Lex. p. 40.
TRIPODA vid. TRIPVS.
TRIPOLIS is. f. [ *tri/polis2 ] Phoeniciae locus, ex numero dicitur trium vrbium, Tyro scilicet, Sidone, atque Arado, vt testatur Strabo, Plinius, et Pomponius Mela in descriptione Phoeniciae. Hinc
TRIPOLITANA Regio dicta est. [ *tripolitiko\s2 ] Sunt autem duae hoc nomine, Africana scilicet, et Syriaca in Phoenice. Oppida Tripolis Africanae sunt, Abrotonum, Tophia, et Leptis magna.
TRIPOLIVM i. n. [ tripo/lion ] Herba, quae videtur quibusdam Polium, vt Plin. 26, 7 s. 22 [...].
TRIPONDIS e. Adi. Tripondes homines Zeno Veron.
TRIPORTENTVM i. n. Deûm triportenta Pacuu. apud Varr. de L. L. 6, 3 p. 53.
TRIPSACA ae. f. Herba. Theod. Priscian. de Diaeta c. 9.
TRIPTES Plur. m. Mart. Capella 2 p. 40 [...].
page 867, image: s0867TRIPTOLEMVS i. m. [ *tripto/lemos2 ] Celei filius, teste Seruio Georg. 1, 18 [...].
TRIPTÔTVM i. n. [ tri/ptwton ] Nomen dicitur, quod tribus duntaxat casibus declinatur, vt Opis, opem, ope. Vid. Isidor. 1, 6. et Grammat. Diomed. 1 p. 288. et Priscian. 5 p. 672.
TRIPVDIVM i. n. [ xoro\s2, xorri/a, xorostasi/a ] Quasi Terripauium: sic enim primo dictum volunt: post Terripudium, deinde Tripudium a pauio ferio. [...].
TRIPVDIO âre. [ xoreu/w ] Saltare. [...].
TRIPVS odis. m. vel TRIPODA ae. f. [ tri/pous2 ] Dicitur quidquid habet tres pedes. [...].
TRIQVÊTRVS a, um. Adi. [ tri/gwnos2 ] Triangularis, qualis litera quarta Graecorum [ *d. [...].
TRIRÊMIS is. f. [ trih/rhs2 ] Nauis tres remorum ordines habens. [...].
TRIS [ trri=s2 ] Pro Tres in Accusatiuo, legimus apud antiquos. [...].
TRISCHOENVS a, um. Adi. Plin. 5, 24 Mensura trischoena; i. quae tres schoenos, ter sexaginta studia, complectitur.
page 868, image: s0868TRISCVRRIA orum. n. pl.Maximae scurrilitates, a Tris et Scurra: nam Tris et Ter pro Superlatiuo Graeci et Latini vsi sunt: vnde Trifurcifer, Triportentum Triueneficus Iuuen. Sat. 8, 190 [...].
TRISECLISENEX i. Senex trium saeculorum. Ita vocatur Nestor a Naeuio ap. Gell. 19, 7.
TRISÊMVS a, um. Trium signorum s. punctorum, Ternarius Mart. Capell. 1, 9.
TRISEXTIVM i. n. Ad Trisextium venire Marc. Empir. cap. 16.
TRISMEGISTVS i. m. [ *(ermh=s2 *trisme/gistos2 ] Mercurii epitheton, s. Hermetis, quasi ter maximus dictus, vel valde maximus, qui fuit nepos maioris Mercurii, quem fabulantur fuisse filium Nili. [...].
TRISPASTVS i. m. [ tri/spastos2 ] Trochlea per tres orbiculos circumuoluta. Vitruu. 10, 3. vid. Bald. Lex.
TRISPITHAMVS a, um. Pygmaei vocantur trispithami, trium spithamarum homunculi, ap. Plin. 7, 2.
TRISSÂGO, s. TRIXAGO inis. f. [ xamai/drhs2 ] vulgo Chamaedreos: alii Serratam, et ab ea serram inuentam dixere, teste Plin. 24, 15 [...].
TRISSO âre. De Cantu hirundinis dicitur, Auct. Philom. v. 26 Trissat hirundo vaga. conf. Schott. Obs. Hum. 2, 52.
TRISTEGA orum. n. pl. tri/stega ] Trium contignationum aedificia, siue tres contignationes. [...].
TRISTIS e. Adi. [ a)/qumos2, e)pi/lupos2, skuqrwpo\s2 ] Hilari contrarius. [...].
page 869, image: s0869TRISTIVS Adu. Compar. [ a)qumw/teron ] Cic. de Senect. 67 c. 19 [...].
TRISTICVLVS a, um. Dimin. [ u(podu/squmos2 ] Cic. de Diuin. 1, 103 c. 46 Filiolam suam Tertiam, quae tum erat admodum parua osculans, animum aduertit tristiculam.
TRISTITIA ae. f. [ a)qumi/a, lu/ph, a)hdi/a ] Sequitur significationem et vsum Adiectiui. [...].
TRISTITIAS pro Tristitia Pacuu. ap. Non. 2, 869. Sed vid. TRISTITAS.
TRISTITIES êi. f. lu/ph Gloss. Lat. Gr.] Apul. Met. 9... Mira tristitie deformis.
TRISTITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TRISTITV=DO [TRISTITÛDO]] inis. f. Apul. Met. 3 p. 134 Tristitudinem de pectore suo mittere. Sidon. Epist. 8, 11 Animus tristitudine grauis. Conf. Apul. Apol. p. 295. Symmach. 2, 21.
TRISTITAS âtis. f. Pacuu. ap. Non, 2, 869 Quid istuc est? Vultum alligat quae tristitas? Sic videtur melius quam Tristitias.
TRISTIMONIVM i. n. Petron. Fragm. Trag. c. 63 Cum nos tum plures in tristimonio essemus. Naeuius ap. Festum, Tristimonium deturbat ex animo.
TRISTOR âri. [ lupe/w ] Senec. de Ira 2, 7 Concitari tristarique ob scelera. Nunquam flere, nunquam tristari, nunquam laborare Id. de Prouid. c. 2.
TRISTIFICVS a, um. Adi. [ a)lgu/nwn ] Quod tristitiam affert. [...].
TRISVLCVS a, um. Adi. [ triglw=xin ] i. Trifidum; hoc est tres acies habens, et a tribus partibus scindens. [...].
TRISYLLABVS a, um. Varro de L. L. 8, 52. Mart. Capella 5 p. 170.
TRITÂNVS i. m. [ *trita=nos2 ] Vt auctor est Varro in relatione prodigiosa virium, Gladiator fuit, qui in ludo gladiatorio Samnitium armatura celebris, et rectos et transuersos cancellatim toto corpore habuit neruos, in brachiis etiam manibusque. [...].
TRITAVVS i. m. [ tri/pappos2 ] Quasi tertius auus. [...].
TRITE es. f. i. Tertia. Nomen phthongi ap. Vitruu. 5, 4. vid. Baldi Lex.
TRITEMORIA ae. f. Triens, pars tertia. Mart. Capella 9 p. 315.
TRITHALES [ triqa/lhs2 ] Herba, quae est alterum genus aïzoi. [...].
TRITIANVS a, um. Brassica Plin. 19, 8. i. triplo maior.
page 870, image: s0870TRITICVM i. n. [ puro\s2, si=tos2 ] Genus frumenti, vt ait Isidor. 17, 3 [...].
TRITICEVS a, um. Adi. [ sitiko\s2 ] Vt, Messio triticea Virg. Georg. 1, 219. Ouid. Met. 5, 487. Paleae Cato R. R. c. 54. add. Colum. 7, 10. Foetus triticei Ouid. Fast. 1, 693.
TRITICIARIVS a, um. Ad triticum pertinens. Condictio triticiaria Dig. pecul. tit.
TRITON ônis. m. [ *tri/twn ] Deus marinus, Neptuni et Salaciae deae marinae filius, ab aqua salsa dictae. [...].
TRITÔNIA, vel TRITÔNIS idis. f. [ *tritwni/a, *tritwni\s2 ] i. Minerua, quod temporibus Ogygii regis ad lacum Tritonis virginali primum habitu apparuerit. [...].
TRITONIACVS a, um. Adi. [ *tritwniako\s2 ] Ouid. Met. 15, 358 Quum Tritoniacam nouies subiere paludem.
TRITVRA, TRITVRO, et TRITVS vid. TERO.
TRIVENEFICVS Maxime veneficus. Plaut. Aul. 1, 2, 8 Mirum, quin tua nunc me causa faciat Iuppiter Philippum regem aut Darium, triuenefica.
TRIVERBERO ônis. m. Gloss. Cyril. Verberibus obduratus.
TRIVIA ae. f. [ *triodi/ths2 ] Dicta est Diana, quod triuiis praeesset, propter quod tres facies habere fingebatur, quae etiam ad triplicem illius personam pertinent, quod Luna s. Phoebe in caelo, Diana venatrix, et apud inferos Hecate est, s. Proserpina. [...].
TRIVIVM i. n. [ tri/odos2 ] Locus, e quo trium viarum iter fieri potest, vel Spatium, quod est inter tres vias, quemadmodum Quadriuium, in quem permulti propter tot viarum concursum affluere solent. [...].
TRIVIÂLIS e. Adi. Quod in triuio fit, vel quo in triuiis vtebantur, vt, Sueton. [...].
TRIVIALITER Adu. Passim. Arnob. 7 p. 242 Infantes parvuli, triuialiter et populariter instituti. Add. Solin. c. 11.
TRIVIÂTIM Adu. Per triuia. Mart. Capell. lib. 1 Cum id loquax triuiatim dissultaret humanitas.
TRIVMPHVS i. m. [ qri/ambos2 ] Sollemnis illa pompa, qua Imperator Romanus deuictis, debellatis in primis, hostibus, cum exercitu vrbem, et Capitolium ingrediebatur. [...].
page 871, image: s0871TRIVMPHO âre. [ qriambeu/w ] Triumphum agere. [...].
TRIVMPHANS antis. Partic. [...].
TRIVMPHATVS a, um. Partic. [ qriambeusqei\s2 ] De quo triumphatum est. [...].
TRIVMPHÂTVS ûs. m. [ qria/mbeusis2 ] Plin. 9, 35 s. 59 Ne triumphatu suo nimis superbiat Antonius. Alii legunt Triumuiratu.
TRIVMPHÂTOR, ôris. m. [ qriambeuth\s2 ] Qui triumphat, vel qui aliquando triumphauit. [...].
TRIVMPHATORIVS a, um. Adi. Tertull. adu. Marc. 5, 10 Verbum triumphatorium et insultatorium.
TRIVMPHALIS e. Adi. [ qriambiko\s2 ] Quod ad triumphum pertinet. [...].
page 872, image: s0872TRIVMVIR iri. m. [ ri(=s2 tw=n triw=n a)rxo/ntwn ] Nomen magistratus Romani, quem tres collegae administrabant. [...].
TRIVMVIRÂTVS ûs. m. [ a)rxh\ tw=n triw=n ] Triumuirorum officium. [...].
TRIVMVIRÂLIS e. Adi. Hor. Epod. 4, 11 [...].
TRIVNCIS, vel TRIVNX [ triou/gkion ] a tribus vnciis dicebatur Quadrans. Plin. 33, 3 Quadrans antea triuncis vocatus, a tribus vnciis.
TRIXÂGO vid. TRISSAGO.
TRIXALIS is. f. Génus locustae. Plin. 30, 6. et 13 et 14.
TRIXIS nomen arboris, quam describimus ex Plinio sub CICI.
TRO
TROAS [1] adis. f. [ *trwa\s2 ] Asiae regio Hellesponto adiacens, parens Troianis, eadem quondam Aeolis et Mysia appellata, auctore Plin. 5, 30. [...].
TROAS [2] Patronym. f. pro gentili. Virg. Aen. 5, 613 At procul in sola secretae Troades acta Amissum Anchisen flebant. h. e. Troianae mulieres.
TROCHAEVS i. m. [ troxai=os2 ] Pes celer, et volubilis, quod rotatim et celeriter diceretur. [...].
page 873, image: s0873TROCHAICVS a, um. Adi. Vt, Versus trochaicus. Garrulitas trochaica Sidon. Ep. 5, 15.
TROCHAEIDES is. m. [ troxairidh\s2 ] Mart. Capella 9 p. 335 [...].
TROCHILVS i. m. [ tro/xilos2 ] Parua auis, rexque auium dieitur, alio nomine Regulus appellatur, siue vt Suetonius ait, Regaliolus. [...].
TROCHISCVS [1] vid. TROCHVS.
TROCHLEA ae. f. Totam illam machinam significat, quae continet rotulam, et axiculum per rotulam traiectum, circa quem rotula versatur: et praeterea ductarium funem, qui circa eam currit: cuius quidem vis cum numero rotularum proportione crescit. [...].
TROCHLEÂTIM Adu. Per modum trochleae. Sidon. Ep. 5, 17.
TROCHVM i. n. Genus sellae, teste Festo.
TROCHVS i. m. [ troxo\s2, stro/mbos2 ] Turbo, quo lusitant pueri. [...].
TROCHVLVS i. m. [ troxi/dion ] Diminut. Plaut. Amph. Prol. 144 Tum meo patri autem trochulus inerit aureus sub petaso. Sed Torulus hodie legitur, de quo s. l.
TROCHISCVS [2] i. m. Dimin. [ troxi/skos2 ] Parua rota. [...].
TROCHISCILVS i. m. Aliud Dimin. Apul. Apol. 1 p. 153 Stew. add. Elmenhorst. Emend. ad p. 294.
TROCTA vid. TRVTTA.
TROEZEN, ênis, vel TROEZÊNE es. f. [ *troizh\n ] Oppidum Peloponnesi in sinu Argolico, a Troezene, filio Pelopis. [...].
TROEZÊNIVS a, um. Adi. [ *troizh/nios2 ] Vt, Heros Troezenius Theseus Ouid. Met. 8, 566. [...].
TROGLODYTAE arum. m. [ *trwglwdu/tai ] Populi Aethiopiae, nullarum opum domini, inquit Mela 1, 8 [...].
TROGVS Pompeius floruit tempore Augusti; Graecas et totius orbis bisto ias composuit, quas (hodie non superstites) ex quatuor et quadraginta voluminibus in epitomen red git Iustinus, vid. praef. ad Iustini historiam.
TROIA ae. f. Proprie Regio est minoris Asiae, in qua fuit Ilion, ciuitas cantatissima, vid. Seru. ad pr. Aen. Plerumque tamen pro ipsa vrbe [ *troi/a ] ponitur Ouid. Epist. 1, 3. [...].
TROS [1] [ *trw\s2 ] Qui ex Troia est. [...].
page 874, image: s0874TROÏAS adis. Patronymicum fem. vt TROAS, de quo s. l. quo Romanis, Troianorum, vt videri volebant, posteris mollitiem exprobrat Pers. 1, 4 Ne mihi Pulydamos et Troïades Labeonem Praetulerint.
TROIÂNVS a, um. Adi. [ *trwi+ano\s2 ] Vt, Acestes Troianus, vid. ACESTES.
TRÔÏCVS a, um. Adi. [ *trwi+ko\s2 ] Vt, Bellum Troicum Cic. Fam. 5, 12. [...].
TRÔIVS a um. Aliud Adi. [ *trw/i+os2 ] Vt, Virg. Aen. 1, 600 [...].
TROIVGENA ae. c. Troiugena, et Graiugena, quum gemino i scribi debuerint, mutarunt i sequens in u, vt pro Troiigena et Graiigena, Troiugena et Graiugena factum sit. [...].
TROILVS i. m. [ *trw/i+los2 ] Priami et Hecubae filius, aetate impar cum Achille congressus, periit: cuius meminit Virg. Aen. 1, 478. [...].
TROMENTÎNVS a, um. Adi. Vt, Tribus Tromentina apud Romanos. Vid. TRIBVS.
TROPAEVS i. m. [ tro/paios2 ] Dicitur secundum quosdam quasi Versarius, qui alios vellicat, infestat, et ne deprehendatur, se conuertit. [...].
TROPAEVM i. n. [ tro/paion ] Sic enim scribendum est, et non vt vulgo, Trophaeum; vt ipsa ostendit vocis Etymologia, signum s. monumentum fugati hostis, Deo, Marti, Ioui, Apollini, etc. [...].
TROPAEATVS a, um. Tropaeo ornatus. Ammian. 23, 14 (Vales. 5) Traianus et Verus hinc sunt digressi victores et tropaeati.
TROPAEOPHORVS i. m. Triumphator. Apul. de Mundo p. 75.
TROPHIMA atis. n. [ tro/fhma ] Quid esset disputant ICti ad Paullum in lege Publia 26 [...].
page 875, image: s0875TROPHIVM i. n. Ornamenti genus apud Psychaesa Tritonia datum scribit Martianus Capella 1. [...].
TROPHONIVS i. m. [ *trofo/nios2 ] Cum Agamede templum aedificauit Apollini, etc. [...].
TROPHONIANVS a, um. Cic. Att. 6, 2 Narratio Trophoniana.
TROPIS is. f. tropi\s2 ] Videtur esse vinum vappa, fugiens, et in deterius versum a [ tre/pw, tropi/as2 alias vocatur. [...].
TROPOLOGIA ae. f. [ tropologi/a ] Figura, sermo ad emendationem morum dirigitur. [...].
TROPOLOGICVS a, um. Adi. Sidon. Epist. 9, 3 Tropologicum genus et figuratum.
TROPOLOGICE Adu. Hieron. in Ezech. 26, 19 p. 410.
TROPVS i. m. [ tro/pos2 ] Dici potest Modus, figura, conuersio. [...].
TROPICVS a, um. Adi. Gell. 13, 24 [...].
TROPICE Adu. August. de Gen. ad lit. 4, 9 Maluit tropice loqui, i. per Tropum rhetoricum.
TROS [2] [ *trw\s2 ] Rex Troiae, inquit Seruius, Ganymedis pater, a quo Troia dicta. [...].
TROSSVLVM i. n. [ *tro/ssoulon ] Oppidum Tusciae citra Volsinios pass. IX. M. quod cum sine peditum adiumento equites cepissent Trossuli dicti sunt Plin. 33, 2.
TROSSVLVS i. m. Trossuli dicti sunt Equites, quod oppidum Tuscorum Trossulum sine opera peditum ceperint. Festus. Pers. Sat. 1, 81 [...].
TRV
TRVA ae. f. Emissarium culinae. [...].
TRVLLA [1] ae. f. Dimin. [ a)ggridi/ou ge/nos2 ] Varro de L. L. 4, 25 p. 30, 12 [...].
page 876, image: s0876TRVLLEVM, vel TRVLLIVM i. n. xe/rnibon, cesto\n Gloss. Lat. Gr.] Vas, in quo manus perluuntur. [...].
TRVLLEVS i. m. Idem. Plin. 34, 2 Vasa Corinthia transferunt in trulleos. Add. Arnob. 2 p. 56.
TRVLLIO ônis. m. Idem. Plin. Valer. 3, 38 Mittere in trullionem.
TRVLLISSO âre. Trulla gypsum inducere. [...].
TRVLLISSATIO ônis. f. Vitruu. in loc. citat. supra in TRVLLISSO.
TRVCIDO, TRVCVLENTVS, vid. TRVX.
TRVDO si, sum, ere. [ w)/qw, w)qe/w, w)qou=mai ] Violentia quadam impellere. [...].
TRVDENS entis. Part. Sed frustra oppositum trudentes pectore montem Virg. Georg. 3, 373.
TRVSVS a, um. Partic. Tacit. Hist. 5, 25, 5 In arma trusus. Rufinus ad discrimen trusus vltimum Ammian. 14, 10. vid. Rigalt. ad Artemid. p. 60.
TRVSO âre. Vox obscena apud Catull. 57, 6.
TRVSITO âre. Frequentat. Phaedr. Fab. 2, 7, 8 Interque caedem ferro mulum trusitant.
TRVSATILIS [1] e. Adi. [ w)sto\s2 ] Quod truditur: vt, Mola trusatilis, i. Mola manuaria, quod manibus trudatur, id est pellatur. [...].
TRVDES is. [ w)sth/rion ] Instrumenti genus, quo aliquid truditur. [...].
TRVENTVM i. n. [ *troue/ntinon ] Fluuius Picenorum, et vrbs eiusdem nominis Ptolemaeo 3, 1. Vid. Plin. 3, 13.
TRVENTINVS a, um. Adi. Sil. 8, 434 Quique Truentinas servant cum flumine turres.
TRVLLA [2] vid. TRVA.
TRVNCVS [1] i. m. [ ste/lexos2, kormo\n, kre/mnon, stu/pos2 ] Pars plantae, praesertim arboris, quae ramos sustinet, quaeque ramis truncatis superstat. [...].
page 877, image: s0877TRVNCVLVS i. m. Dimin. [ stelexa/rion ] Cels. 2, 22 [...].
TRVNCVS [2] a, um. Adi. [ kolobo\s2 ] Truncatus. [...].
TRVNCO âre. [ lwbe/w, meli/zw, kolobo/w, a)krotome/w ] Partes eminentes auferre. [...].
TRVNCATIO ônis. f. a)krwthri/asis2 Gloss. Cyrill.
TRVO [1] ônis. m. Auis quaedam apud Festum.
TRVO [2] âre. Mouere. Festus in Antroare. vid. ANTRVO.
TRVTILO âre. Auctor. Philomel. v. 15 Tum turdus trutilat. al. Truculat. Vid. Schott. Obs. Hum. 2. 52.
TRVSATILIS [2] vid. TRVDO.
TRVTINA ae. f. [ pla/stigc, truta/nh, ta/lanton ] Statera. [...].
TRVTINO âre. talanta/w, talanti/zw ] est Animo pensiculare. [ staqmi/zw Gloss. Cyrill.
TRVTINOR âri. Depon. [ staqma/omai ] Idem. Pers. Sat. 3, 82 Atque exporrecto trutinantur verba labello. locuturis similes, sed etiam dubitantibus velintne verbis iam inter labra luctantibus dare exitum.
TRVTINÂTVS a, um. Partic. Pass. Sidon. Epist. 7, 9 Statu satis superque trutinato.
TRVTTA, vel TRVTA ae. f. Piscis, qui et Varius vel Variolus dicitur. C. Gesner. Trocta Ambros. it. Gloss. Lat. Gr. vbi etiam Tructa. Vid. Scalig.
TRVX trucis. Adi. [ a)phnh\s2 ] Ferox, crudelis. [...].
TRVCVLENTVS a, um. Adi. [ a)phnh\s2 ] Qui vultu crudelitatem prae se fert, aliosque terret. [...].
TRVCVLENS entis. Truculens: immanis, ferox, inhumanus, truci vultu Salomo in Lexico. [...].
TRVCVLFNTER ius, issime. Adu. [ a)phnw=s2 ] Cic. de Lege Agr. 2, 13 c. 5 [...].
page 878, image: s0878TRVCVLENTIA ae. f. Plaut. Truc. 3, 2, 7 Tuam exspecto truculentiam. Tacit. Ann. 2, 24, 2 Truculentia caeli. Conf. Apul. Met. 9 p. 420.
TRVCVLO vid. TRVTILO.
TRVCÎDO âre. [ katako/ptw, sfa/ttw ] Crudeliter necare. [...].
TRVCIDATIO ônis. f. [ kata/koyis2 ] Cic. Philipp. 4, 11 c. 5 [...].
TRVCIDÂTOR, ôris. m. August. de Ciu. Dei 16, 43 pr. Moses subtractus trucidatoribus paruulorum.
TRY
TRYBLIVM i. n. Catinus; verbum quidem Graecum, sed quod Varro vsurpauil, cuius locum damus in TRVLLA, et Plaut. Stich. 5, 4, 9 [...].
TRYCHNOS i. m. [ stru/xnos2 ] Vid. STRYCHVS, Herba, quae et Strychnon dicitur; Latine, Solanum Plin. 21, 31.
TRYGETER eris. m. Vindemiator inter sidera. Colum. 11, 2, 24 Mere Graecum [ trughth/r.
TRYGINON i. n. [ tru/ginon ] Atramenti genus. [...].
TRYGODES i. Faeculentum Cels. 6, 6, 8.
TRYGON onis. m. est Piscis venenatus, Lat. Pastinaca. Auson. Epist. 4, 58 Letalis trygon. Vid. Cels. 6, 9. Plin. 9, 48. et Diosc. 2, 19. Alius est Trigonus. v. v.
TRYPANE, et TRYPANVM vid. ABAPTISTVM.
TRYPHERA ae. f. trufera\ ] Compositio lenis, medicamentum quod sine magno dolore curat; [ trufero\s2 delicatus est. [...].
TRYXALIS [ trucali\s2 ] Animal locustae simile sine pennis, Latinum nomen non habet, vt aliqui arbitrantur: nec pauciores, hoc esse quod Gryllus vocetur. Haec Plin. 30, 6. al. Troxalis.
TV
TV tui, vel tis antique, tibi, te. [ su\ ] Tu mihi quodcunque hoc regni, tu sceptra Iouemque Concilias, tu das epulis accumbere diuûm Virg. Aen. 1, 78. [...].
TVTE [1] Tu ipse. Ter. Eun. 1, 1, 19 [...].
TVTEMET [1] pro Tute, i. Tu ipse. Lucret. 1, 103 [...].
TVÂTIM Adu. a Tuus, i. Tuo more. Plaut. Amph. 2, 1, 4 [...].
TVB
TVBA ae. f. [ sa/lpigc ] Instrumentum, quod inflatur, musicum, bellicum, a tubo s. canali sic dicta, a Tyrrhenis inuenta, aerea, puto, s. alio ex metallo, semper. [...].
page 879, image: s0879TVBARIVS i. m. Tubarum faciendarum artifex. Aurelius Arcadius in l. vlt. D. de iur. immunit.
TVBICEN inis. m. [ salpikth\s2 ] Qui tuba canit. [...].
TVBICINO, et TVBICINATOR Gloss. Cyrill. salpi/zw et [ salpikth/s2.
TVBILVSTRIVM i. n. Festus dies mense Martio, vltimo Quinquatriorum die celebratus. [...].
TVBER [1] [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TV=BER [TÛBER]] eris. n. [ u(/dnon ] Terrae callus edulis, Galli truffas vel truflas vocant. [...].
TVBER [2] eris. f. Arboris genus, Nucipersicam a vulgo vocari ait Harduin. ad Plin. 15, 14. [...].
TVBERCVLVM [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TV=BERCVLVM [TÛBERCULUM]] i. n. Dimin. [ fuma/tion ] Plin. 11, 11 [...].
TVBERO [1] âre. Tumescere. fumato/w Vet. Onomast.
TVBERANS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TV=BERANS [TÛBERANS]] antis. Part. Apul. Met. 2 p. 121 Rosa soluta in sinu tuberante.
page 880, image: s0880TVBEROSVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TV=BEROSVS [TÛBEROSUS]] a, um. Varro de R. R. 1, 49, 2 [...].
TVBERO [2] ônis. m. [ *toube/rwn ] Aeliorum cognomen. Vnus notissimus est ex Ciceronis Oratione pro Ligario. Tuberonem historicum laudat Liu. 4, 23 et alibt.
TVBICEN, TVBILVSTRIVM, etc. vid. TVBA.
TVBVRCINOR âri. [ lafu/ssw ] Raptim comedere, auctore Nonio 2, 851 [...].
TVBVRCINABVNDVS a, um. Cato auctor: sed quod nemo quisquam in nobis ferat, Quinctil. 1, 6, 42. Vid. Burmann. in loc. qui per CH scribit, cum aliis.
TVBVS i. m. [ si/fwn ] Canalis fictilis, per quem aqua deducitur. [...].
TVBVLVS i. m. Dimin. [ sifw/nion ] Varro de R. R. 1, 8 [...].
TVBVLÂTVS a, um. Adi. Cauatum ad effigiem tubuli. Plin. 9, 36 sub fin. Alterum purpura vocatur cuniculatim procurrente rostro et cuniculi latere introrsus tubulato: qua profertur lingua.
TVBVLATIO ônis. f. Excauatio. Apul. Flor. 2 post pr. p. 346.
TVBVLARIVS i. m. Obscurissime natus est patre tubulario Ammian. 28, 1. al. tabulario.
TVC
TVCCA [ *tou/kkas2 ] Cognomen Plotiorum. [...].
TVCÊTVM i. n. zwmo\s2, paxu\s2 Gloss. Lat. Gr.] Micae carnium cum aruina, et minutim insecta ilia; idem certe cognatum Isicio et Tomaculo. [...].
TVD
TVDER [ *tou=der ] Oppidum mediterraneum Vmbriae. Auctor Plin. 3, 14. Sil. 6, 645. Hinc
TVDERTES um. m. pl. Incolae. Sil. 4, 222.
TVDES is et itis. f. Malleus; a Tundo, tutudi. [...].
TVDICVLA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TVDICV=LA [TUDICÛLA]] ae. f. Machina, qua tunduntur oleae. [...].
TVDICVLO âre. torinw= Gloss. Gr. Lat.] Tundere, contundere. [...].
TVDITO âre. Frequentatiuum a Tundere. Lueret. 2, 1141 [...].
TVDITÂNVS i. m. Cognomen apud Romanos. Vid. TVDES.
TVDIATOR, ôris. m. Tudiatores, xalko/tupoi Gloss. Fuerint ergo fabri aerarii.
TVE
TVEOR êris, tûtus vel tuitus sum, êri. [ proi/+stamai, a)mu/nw ] Primum videre est, vnde Intueor, Contueor etc. deinde etiam curare, seruare, defendere: quod diligenter videre et respicere solemus, quae curare volumus. [...].
page 881, image: s0881TVOR [1], ôris. m. Visus. Apul. de Deo Socr. p. 48 Fila tenuia vsque adeo, vt radios omnes nostri tuoris raritate transmittant.
TVITVS et TVTVS a, um. Partic. Quinctil. in Pariete palmato s. Decl. 1 Tuitus sum adolescentis miserrimi causam. [...].
TVENDVS a, um. Partic. [ a)munte/os2 ] Cic. Fam. 1, 9 [...].
TVTO [1] âre. Frequentat. Verbum antiquum, idem significans quod Protego, desendo. Plaut. Merc. 5, 2, 25 Inuoco vos Lares Viales, vt me tutetis. Vid. et Non. 7, 70.
TVTOR [1] âri. Dep. [ e)pamu/nw, a)sfali/zw, proi/+stamai ] Frequentius longe est. [...].
page 882, image: s0882TVTANS antis. Partic. Dictator agrum suum tutans Liu. 22, 25. Facile tutantes agmen Romani Idem 21, 25.
TVTATVS a, um. Part. Pass. Auxilio tuo tutata possessio a molestiis vindicatur Symmach. Ep. 9, 11. Actiue: Carina palam tutata viros Val. Flacc. 5, 630. Add. Ouid. Trist. 5, 6, 15.
TVTOR [2], ôris. m. [ e)pi/tropos2, prosta/ths2 ] Defensor pupilli. [...].
page 883, image: s0883TVTRIX îcis. f. Iustinian. Cod. 5, 35, 3 Filiorum tutricem eam existere sancimus.
TVTORIVS a, um. Adi. Iustin. 33, 4 Mittitur, qui tutorio nomine regnum pupilli administret.
TVTÊLA ae. f. [ e)pitroph\, e)pitropai=a, a)sfa/lria ] Tuendi actus, vel ius tuendi, interdum etiam ipse ille vel illud ipsum quod tuetur. [...].
page 884, image: s0884TVTELARIS e. Adi. Quod ad tutelam pertinet: vt, Causa tutelaris Vlpian. in l. Videamus §. 1 D. de litem iurando. [...].
page 885, image: s0885TVTELARIVS i. m. [ e)foreuth\s2 ] Pro Aeditimo, qui aedes sacras aut publicas suo periculo tuetur; dictio nullo alio in loco adbuc annotata, praeterquam Plin. 34, 7 [...].
TVTELÂTOR, ôris. m. Defensor. Mart. Capell. 2 p. 39 Tutelator, fidelissimusque germanus.
TVTELÂTVS a, um. In tutelam assignatus. Aggen. de Limit. Agr. p. 58 Genus agri tutelatum.
TVTÂMEN inis. n. [ o)xu/rwma ] Munimentum, defensio. Virg. Aen. 5, 262 Donat habere viro, decus et tutamen in armis. Conf. Arnob. 2 p. 7. Firmic. l. 5 praef.
TVTAMENTVM i. n. [ a)sfa/lisma ] Liu. 21, 61 Vt ea sola ignibus aliquoties coniectis ab hoste, etiam tutamentum fuerit. Add. Apul. Met. 1 p. 104.
TVTÂTOR, ôris. m. Idem ac Tutor. Apul. de Deo Socr. p. 51 Periculosis tutator, egenis opitulator.
TVTACVLVM i. n. Prudent. adu. Symmach. 2, 387 --- Fida vt tutacula nudis Inualidisque paret.
TVTÂNVS [1] i. m. Deus a tutando dictus, viz. Hercules. Varr. ap. Non. 1, 242 Tutanum omnes, qui laborant, inuocant.
TVTELINA, et TVTILINA ae. f. Dea a tuendo. Varro ap. Non. 1, 242 Tuam fidem, Tutelina, inuoco. conf. Macrob. Sat. 1, 16. Tertull. de Spectac. c. 8. August. C. D. 4, 8.
TVITIO [1] ônis. f. [ fu/lagma ] Custodia. [...].
TVTVS [1] a, um. [ o)xuro\s2, a)sfalh\s2 ] Periculo vacuus, quemadmodum securus, qui nihil metuit, vel sine cura est, secundum vulgarem versiculum, Ne sit securus, qui non est tutus ab hoste; est enim participiale a tueor, tuitus contracte tutus, custoditus, defensus. [...].
TVTO [2] Adu. [ a)sfalw=s2 ] Impune, sine periculo. [...].
TVTE [2] Adu. [ a)kindu/nws2 ] Idem. Tute cauteque agere aliquid Auctor ad Herenn. 3, 13 c. 7. [...].
TVF et TVG
TVFA ae. f. Genus vexilli, quod Romani Tufam, Angli appellant Tuuf ante eum ferri solebat. [...].
TVGVRIVM i. n. [ kalu/bh ] Dictum est quasi Tegurium a tegendo, vt ait etiam Isid. 15, 12. [...].
page 886, image: s0886TVGVRIOLVM i. n. Dimin. [ kalu/bion ] Paruum tugurium Apul. Miles. 4 p. 147. Arnob. 6 p. 191.
TVGVRIVNCVLVM i. n. Aliud Dimin. Hieron. in vita Hilarii. et Alcim. in Vita Richarii.
TVITIO [2] vid. TVEOR.
TVL
TVLI vid. FERO.
TVLLIA Gens patricia, ex qua fuit Seruius Tullius Rex Rom. quem M. Tullius Cicero gentilem suum ioco vocat Tusc. 1 c. 16. [...].
TVLLIOLA ae. f. Eadem Ciceronis filia. Att. 1, 3 etc.
TVLLIANVM i. n. Sallust. in Catil. c. 55 [...].
TVLLIANE Adu. Augustin. de Grammat. p. 98 Aduerbia etiam ab appellatiuis transeunt; et sicut a pulcro, pulcre, sic a Tullio, Tulliane.
TVLLIOS alii dixere Silanos, alii Riuos, alii Vehementes proiectiones sanguinis arcuatim fluentis, quales sunt (intell. aquarum proiectiones) Tiburi in Aniene. [...].
TVLLVS [ *tu/llos2 ] Hostilius, tertius Romanorum rex bellicosus. Vid. Liu. 1, 26 etc.
TVM
TVM Copulatiua Particula frequenter sequitur dictionem Cum, [ to\ me\n, to\ de\, tou=to me\n, tou=to de\ ] et vel enuntiationes coniungit, quarum prior Protasis, Apodosis altera vocatur, tum partes enuntiationis copulat. [...].
page 887, image: s0887TVMBA vid. TYMBVS.
TVMEO ui, êre. [ oi)de/w, e)coide/w ] Inflari, maiorem esse, quam natura et sanitas fert. [...].
TVMENS entis. Partic. [ oi)dai/nwn ] Vt, Stat. Silu. 2, 1, 58 [...].
TVMESCO ere. [ e)cogke/omai ] Tumidum fieri, turgere. [...].
TVMEFACIO fêci, factum, ere. [ e)cogke/w ] Tumidum facere. [...].
TVMOR, ôris. m. [ o)/gkos2, oi)/dhma, oi)/dhsis2 ] Inflatio, maior moles, quam pro natura. [...].
TVMIDVS a, um. Adi. [ o)gkw/dhs2 ] Inflatum significat, eadem ratione transfertur, quam in TVMEO et TVMOR obseruauimus. [...].
page 888, image: s0888TVMIDE Adu. Plaut. Asin. 3, 3, 115 Vt tumide is? Al. Vt tu incedis. Sen. Suasor. 1, 11 Tumide scribere. Idem Controu. 4, 25 Tumidissime dixit Murrhedius.
TVMIDVLVS a, um. Dimin. Apul. Apol. p. 277 Complanator tumidulae gingiuae puluisculus.
TVMIDITAS âtis. f. Firmic. 8, 29 Vicesima pars aquarii si in horoscopo fuerit inuenta, hydropicos faciet, qui ventris tumiditate correpti, hac ex causa moriantur.
TVMENTIA ae. f. Cael. Aurel. Acut. 1, 10, 74 Capitis tumentia. Add. 3, 8, 92.
TVMIDO âre. oi)dai/nein Gloss. Gr. Lat.
TVMIDÔSVS a, um. Ammian. 21, 10 Angustiae tumidosis collibus desinentes.
TVMEX icis. f. A Tumendo, Vibex. Vet. Gloss. vid. TOMEX.
TVMVLO [1] vid. TVMVLVS.
TVMVLTVS ûs. m. [ qo/rubos2 ] Motus vehemens et inordinatus, trepidatio: speciatim bellum in proximo et in ipsa patria. [...].
TVMVLTVOSVS a, um. Adi. [ qorubw/dhs2 ] Plenum tumultu. [...].
page 889, image: s0889TVMVLTVOSE Adu. [ qorubwdw=s2 ] Tumultuose et cunctis copiis Afran. ap. Charis. p. 197. [...].
TVMVLTVO âre. [ qorubou=mai ] In perturbatione esse. [...].
TVMVLTVANS antis. Partic. Curt. 5, 2, 7 Fremitus tumultuantium. add. 8, 13, 23,
TVMVLTVATVS a, um. Partic. Depon. Petron. c. 79 Non diu tumultuatus stabuli ianuam effregit.
TVMVLTVÂTIM Adu. Sidon. Epist. 4, 11 Non tumultuatim doctrinae suae opes erogaturus. add. Idem 1, 5. et 8, 6.
TVMVLTVÂTOR, ôris. m. o)xloko/pos2 Gloss. Gr. Lat.
TVMVLTVATIO ônis. f. [ diaqro/hsis2 ] Liu. 38, 2 [...].
TVMVLTVARIVS a, um. Adi. [ qorubwmatiko\s2 ] Properatum et subitarium, aut rapide factum significat. [...].
TVMVLTVARIE Adu. Ammian. 24, 8 His raptim ac tumultuarie actis. Conf. Spartian. in Carac. c. 6. Mart. Capella 5 p. 139.
TVMVLVS i. m. bounoi\, lo/foi, tu/mboi, tu/riba so/rdila Gloss.] Terra tumens, est itaque non monte solum, sed etiam colle minor. [...].
TVMVLO [2] âre. [ qa/ptw ] Sepelire, Condere in tumulum. [...].
TVMVLÂTVS a, um. Ouid. ex Pont. 1, 6, 49 Inque Tomitana iaceat tumulatus arena. Nobilissime tumulatus, i. Honorifice sepultus Liu. Epit. 54.
TVMVLATIO ônis. f. Varr.
TVMVLÂMEN inis. n. In versu veteri apud Fabrett. p. 634 IPSE MEIS QVOD CONSTITVI TVMVLAMINA MEMBRIS.
TVMVLÔSVS a, um. Adi. [ lofw/dhs2 ] Plenum tumulis. [...].
page 890, image: s0890TVNC [ to/te, te/ws2, th=mos2, thnikau=ta ] Aduerbium temporis. Eo tempore. [...].
TVNDO tutudi, tûsum et tunsum, ere. [ ko/ptw, a)ra/ssw ] Percutere, pulsare: vt Tundere pectus Plaut. Cas. 2, 6, 62. [...].
TVNDENS entis. Part. Tundens vultur rostro iecur Virg. Aen. 6, 597.
TVNSVS, vel TVSVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): TV=SVS [TÛSUS]] a, um. Part. Virg. Aen. 1, 481 [...].
TVNES êtis. m. [ o*(tu/nhs2 ] Locus Africae, de quo Liu. 30, 9 [...].
TVNICA ae. f. [ xitw\n, e)pe/nduma ] Vestis apud Romanos interior, breuior et sine manicis. [...].
page 891, image: s0891TVNICVLA ae. f. Dimin. [ xitw/nion ] Plin. 26, 12 [...].
TVNICO âre. [ xitwni/zw ] Tunicam induere. Varr. ap. Non. 2, 873 Haec lanigeras detonderi docuit, tunicareque homulum.
TVNICÂTVS a, um. Part. [ xitwnofo/ros2 ] Tunicam indutus. Cic. pro Cael. 11 c. 5 [...].
TVO et TVR
TVOPTE [1] vid. TVVS.
TVOR [2] vid. TVEOR, vbi etiam nomen TVOR, ôris explicamus.
TVRA ae. f. Herba. Marcell. Emp. c. 8.
TVRARIVS, s. THVRARIVS [ *toura/rios2 ] Vicus Romae. Asconius, Signum Vertumni in vltimo vico Turario est, sub basilica se flectentibus, vid. THVS.
TVRBA ae. f. [ tu/rbh, o)/xlos2, ta/raxos2 ] Confusio est, et ordinis vel absentia vel corruptio, itemque multitudo non ordinata, etc. [...].
page 892, image: s0892TVRBVLA ae. f. Dimin. Apul. Met. 11 p. 259 Dimotis turbulis. add. Id. ibid. p. 260. 3 p. 141. et 4 p. 151.
TVRBELA ae. f. Plaut. Bacch. 4, 9, 134 [...].
TVRBIDVS a, um. Adi. [ qolo\s2, qolero\s2 ] Conturbatum, confusum, non clarum, eadem diuersitate, quam de nomine Turba, obseruauimus, vt ad corpora varii generis, et humanos animos pertineat. [...].
TVRBIDVLVS a, um. Dimin. Vt, Turbiduli sensus et litigiosa argumenta Prudent. Apoth. v. 8.
TVRBIDE Adu. [ qolerw=s2 ] Cic. Tusc. 4, 24 c. 10 [...].
TVRBIDO âre. Sidon. Epist. 6, 2 [...].
TVRBVLENS entis. Pro Turbulentus; vt, Opulens pro Opulentus Callistr. ICt. D. 48 t. 19 l. 28 §. 3.
TVRBVLENTVS a, um. Adi. [ qolw/dhs2, taraxw/dhs2, o)xliko\s2, o)xlhro\s2 ] Turbationum plenus; Commotus, iratus. [...].
page 893, image: s0893TVRBVLENTE Adu. [ qolwdw=s2 ] Concitate. [...].
TVRBVLENTIA ae. f. Tertull. adu. Hermog. c. 41. et adu. Prax. c. 29.
TVRBVLENTO âre. Hospes totam ciuitatem turbulentat Apul. Met. 2 p. 120. Add. Idem 9 p. 222.
TVRBVLENTER Aliud Adu. [ taraxwdw=s2 ] Cic. Fam. 2, 15 (16) Extremum illud erit, nos nihil turbulenter, nihil temere faciemus.
TVRBO [1] âre. [ o)xle/w, turba/zw, tara/ttw ] Confundere, commouere. [...].
TVRBANS antis. Part. Leo per ouilia turbans Virg. Aen. 9, 33. [...].
TVRBÂTVS a, um. Part. [ teturbhme/nos2 ] Turbatus inopinato malo Caes. Bell. Ciuil. 2, 12. [...].
TVRBATE Adu. [ tetaragme/nws2 ] Caes. Bell. Ciuil. 1, 5 His de causis aguntur omnia raptim atque turbate. Add. Tertull. de Resurr. Carn. c. 43.
TVRBATIO ônis. f. Gell. 19, 1 [...].
TVRBÂTOR, ôris. m. [ tarakth\s2 ] Qui turbat. [...].
TVRBÂTRIX îcis. f. Prudent. Psych. v. 669 Placidae turbatrix inuida pacis. Accumulat crebros turbatrix fama pauores Stat. Theb. 4, 369.
TVRBAMENTVM i. n. [ ta/ragma ] Perturbatio. [...].
TVRBOR oris. m. Turbatio. Turborem magnum facere atque stomachum vexare Cael. Aurel. Tard. 1, 4. add. Id. ibid. et c. 5. Barth. Adu. 38, 3.
TVRBO [2], inis. m. (et forte TVRBEN inis. n. de quo n. 4) [...].
page 894, image: s0894TVRBO [3] ônis. m. [ *tou/rbwn ] Gladiatoris proprium nomen. Hor. Serm. 2, 3, 301 Corpore maiorem rides Turbonis in armis.
TVRBINEVS a, um. Adi. [ stromboridh\s2 ] Vt, Vortex turbineus Ouid. Met. 8, 556. In modum turbinis se voluens. Vortex enim hic Contorta in se aqua.
TVRBINATVS a, um. [ kwnoridh\s2 ] Turbinis s. metae aut coni inuersi speciem habens. [...].
TVRBINATIO ônis. f. [ stro/mbwsis2 ] Plin. 15, 21 Aliis turbinatio pyri, aliis ouata species.
TVRBYSTVM i. n. Medicamenti genus. Plin. 33, 5.
TVRCAE, vel TVRCI m. pl. *tou=rkai ] Apud Pompon. 1 [...].
TVRDETANI m. pl. Lusitaniae populi Straboni 3. Hinc 2 Comica lasciuia Turdetani, qui turdos venditant, Plaut. Capt. 1, 2, 60 Opus Turdetanis opus est Ficedulensibus.
TVRDVLI m. pl. *tourdou=loi ] Populi in Hispania Baetica praecipui, vt et Baetica Turdetania dicta sit Strabo 3. [...].
TVRDVS i. m. [ mi/xla ] Auis siluestris, inter primas a saporis bonitate collocata. [...].
page 895, image: s0895TVRDARIVM i. n. Varro de L. L. 5, 1 Locus in quo turdi saginantur.
TVRDÊLA ae. f. Paruus turdus. Isid. 12, 7.
TVRDILLVS i. m. Aliud Dimin. Sen. Epist. 96. Sed varia est lectio.
TVREVS vid. THVS.
TVRGEO si, êre. [ oi)dai/nw, oi)di/skomai ] Cognatum verbum alteri Tumere: nisi quod Turgere videtur proprie de his dici, quorum canaliculos et interstitia humor implens molem et rigorem auget. [...].
TVRGENS entis. Partic. [ oi)dai/nwn ] Vt, Lumina turgentia gemitu Propert. 1, 21, 3. Mammae turgentes Plin. 20, 13. Ora turgentia Sileni ab apibus puncti Ouid. Fast. 3, 757.
TRVGESCO ere. [ e)cogkou=mai ] Pers. Sat. 5, 19 [...].
TVRGIDVS a, um. Adi. [ e)/cogkos2 ] Inflatus, tumens. [...].
TVRGIDVLVS a, um. Dimin. Catull. de Passere Lesbiae s. 3, 17 Flendo turgiduli rubent ocelli.
TVRGOR, ôris. m. Mart. Capel. 2 p. 35 Distentum magno cum turgore respiciens. Add. Id. 5 p. 187.
TVRICREMVS vid. THVS.
TVRIO onis. m. Teneritas summitatum arborum vel arbustorum dicitur. [...].
TVRMA ae. f. [ i)\lh, sti\c, sti/fos2, ste/xh, o(/milos2, e)nwmoti/a ] Ordo militaris equitum. [...].
TVRMÂLIS e. [ i)la/rxhs2 ] Qui eiusdem turmae est: Cic. de Orat. 2, 122 c. 65 [...].
TVRMARIVS i. m. Turmarii dicebantur, Qui turmas tyronum cogebant. Cod. Theod. l. 6 tit. 35 Quibus omnibus condonamus, ne exactorum vel turmariorum, quos capitularios vocant, curam subeant.
TVRMÂTIM Adu. [ i)lado\n ] Per turmas. Caes. Bell. Gall. 8, 18. Turmatim in eum locum deuenerunt Liu. 5, 39. et 28, 13. Lucret. 2, 118 --- pugnasque Edere turmatim certantia, etc.
TVRNVS i. m. [ *tou=rnos2 ] Nomen ducis Rutulorum, qui ab Aenea occisus est, vt videre licet in Virg. Aen. 12 extr. [...].
TVRONES m. pl. *tou/rnes2 ] Lugdunensis Galliae populi ad fluuium Ligerim auctore Plin. 4, 18. Caes. Bell. Gall. 2, 35. Instabiles Turonas circumsita castra coërcent Lucan. 1, 437.
TVRPICVLVS [1] vid. infra TVRPIS.
TVRPILIVS i. m. Vetus Poëta comicus, cuius pauci iam exstant versus apud Nonium, Priscianum et Victorinum, vid. Non. 4, 422.
TVRPIS e. Adi. [ ai)sxro\s2, dusridh\s2, a)/sxhmos2, a)sxh/mwn ] Deforme: contrarium Pulchro. [...].
page 896, image: s0896TVRPICVLVS [2] a, um. Dimin. [...].
TVRPITER Adu. [ ai)sxrw=s2 ] Inhoneste, indecore. [...].
TVRPITVDO inis. f. [ ai)=sxos2, a)morfi/a, dusridri/a ] Deformitas, quae vel oculis iudicatur, vel quam in vitiis bona mens deprehendit. [...].
TVRPÎDO inis. f. Idem Tertull. de Cor. Mil. 14 Et turpido et dedecoratio. An vitium librarium est?
TVRPIFICÂTVS a, um. Adi. [ ai)sxunqei\s2 ] Turpis factus. [...].
TVRPO âre. Turpefacere, foedare. [...].
TVRPANS antis. Sanguine turpans comtos capillos Virg. Aen. 10, 832. Conf. Id. 12, 611.
TVRPATVS a, um. Stat. Theb. 4, 106 --- Herculea turpatus gymnade vultus. Add. Paullin. Petroc. 4, 230.
TVRPILOQVIVM i. n. Gloss. Gr. Lat. [ ai)sxrologi/a ] Tertull. de Pudicit. 17 Concupiscentia mala et turpiloquium.
TVRPILVCRIS e. ai)sxrokerdh\s2 Gloss. Gr. Lat.
TVRPILVCRICVPIDVS a, um. Ficticia vox apud Plaut. Trin. 1, 2, 64 Turpilucricupidum te vocant ciues tui.
TVRRANIVS i. m. Cognomen Romanum; vt, D. Turranius Cic. Att. 1, 6.
TVRRANIÂNVS a, um. Adi. Columel. 5, 10 Pira Turraniana.
TVRRICVLA, TVRRIFER, etc. vid. infra TVRRIS.
TVRRIS is. f. [ pu/rgos2 ] Aedificium altitudine et reliquo robore munitum. [...].
page 897, image: s0897TVRRÎTVS a, um. Adi. Altus et excelsus turris instar. [...].
TVRRICOLAS Lamias tribuunt quidam viri docti Lucilio, cuius versus sunt apud Lactant. 1, 22, 13. [...].
TVRRIFER era, um. Adi. [ purgofo/ros2 ] Vt, Corona turrifera Cybeles Ouid. Fast. 4, 219. Alii Turrita.
TVRRIGER era, erum. Adi. [ purgofo/ros2 ] Gerens turres. [...].
TVRRICVLA ae. f. Dimin. [ purgi/on ] Parua turris. [...].
TVRRIGENA ae. m. In Turri natus s. munito loco. Rutil. 1, 596 Inter turrigenas Lydia tota suos. Loquitur de Etruria et Etruscis antiquis. Al. Terrigenas. Vid. Interpretes.
TVRRILIS e. Adi. Turriles lusus Val. Max. 8, 8, 2 [...].
TVRSIO ônis. m. Genus piscis. Plin. 9, 9 Delphinorum similitudinem habent, qui vocantur tursiones. Add. Apic. 4, 2.
TVRTVR uris. m. [ trugw\n ] Auis nota, a sono vocis nomen habens. [...].
TVRTVRILLA ae. f. Dimin. Seneca in Epist. 96 [...].
TVRVNDA ae. f. Genus panificii. [...].
TVS
TVS vid. THVS.
TVSCENIVS i. m. [ *touske/nios2 ] Homo furiosus et auarus, cuius meminit Cic. Q Frat. 1, 1, 16 et al.
page 898, image: s0898TVSCIA, quae et HETRVRIA dicitur. [...].
TVSCI m. pl. *tur)r(hnoi\ ] Qui Tusciam habitant. [...].
TVSCVS [1] a, um. [ *tur)r(hno\s2 ] Vt, Aequora Tusca Hor. Carm. 4, 4, 54. [...].
TVSCE Adu. Varro apud Gell. 2, 25 Quum dicamus ab Osco, Tusco, Graeco; Osce, Tusce, Graece.
TVSCÂNVS a, um. Adi. Vitruu. 4, 6 Tuscana columna.
TVSCANICVS a, um. Idem 4, 7 Opera Tuscanica.
TVSCVLVM i. n. [ *tou/skoulon ] Italiae oppidum, Telegoni Vlyssis et Circes filii opus, patria Catonis Censorii, Ciceronis villa nobilissima. [...].
TVSCVLANVS a, um. Adi. [ *touskoulano\s2 ] Cic. de Lege Agr. 3, 9 [...].
TVSCVLANENSIS e. Aliud Adi. Cic. Fam. 9, 6 Equidem hos tuos Tusculanenses dies instar esse vitae puto, etc.
TVSCVLVS a, um. Aliud similiter Adi. [ *tur)r(hno\s2 ] Vt, Vmbra Tuscula Stat. Silu. 4, 4, 16. Tellus Tuscula Tibul. 1, 7, 57.
TVSCVS [2] vid. TVSCIA.
TVSILLAE arum f. Plur. i. tonsillae. Isidor. 11, 1.
TVSSIS is. f. [ bh\c ] Affectio arteriam asperam cum pulmonibus concutiens et strepitum quendam efficiens, interdum subitanea et transiens, ab irritatione fortuita, interdum ab acredine humoris, permanens etc. [...].
TVSSÊDO inis. f. Idem. [ bh=gma ] Apuleius Met. 9 p. 222 (185 Pric. ) Assiduo pulsu tussedini hiulci pectora.
TVSSICVLA ae. f. Dimin. [ bhgma/tion ] Plin. Epist. 5, 19 Veteris infirmitatis tussicula admonitus, rursus sanguinem reddidit. Conf. Cels. 4, 5. et 3, 22. Cael. Aurel. Tard. 2, 8.
TVSSICVS [1] Qui multum tussit. Firmic. 5, 16 Luna alios tussicos, alios splenicos efficiet.
TVSSICVLÂRIS e. Adi. Ad tussim spectans. Cael. Aurel. Tard. 2, 13, 177 Medicamenta tussicularia. i. Quae ad tussim amouendum idonea sunt. Herba tussicularis Id. ib. 2, 7, 111. tussilago.
TVSSICVLÔSVS a, um. Adi. Tussi laborans. Cael. Aurel. Acut. 2, 13, 90 Tussiculosa atque frigida senilis est aetas.
TVSSICVS [2] a, um. Idem. Marc. Empir. 20.
TVSSIO îui, îtum, îre. [ bh/ttw ] Tussimpati. [...].
TVSSIENS entis. Tussientibus et in rheumatismo nominata prosunt Plin. 23, 1. In febri tussientes Id. ibid.
TVSSILÂGO inis. f. [ bh/xion ] Herba tussicularis s. ad tussim faciens. [...].
TVSVS vid. TVNDO.
TVT
TVTAMEN vid. TVEOR.
TVTÂNVS [2] i. m. [ *touta=nos2 ] Deus, qui gentes tueri putabatur. Varr. apud Non. 1, 242. cuius versus Scalig. Coniect. in Varron. p. 65 ita concinnat [...].
page 899, image: s0899TVTE [3] i. Tu ipse, vid. TV. Cic. Verr. 2, 137 [...].
TVTEMET [2] pro Tu ipse. Lucret. 1, 103 Tutemet a nobis iam quouis tempore vatum, Terriloquis victus dictis, etc. Meminit Priscian. 12.
TVTELA, TVTOR, TVTVS, vid. TVEOR.
TVTIA vid. POMPHOLYX.
TVTILÎNA ae. f. [ *toutili=na ] Dea a tuendo dicta Non. 1, 243 qui laudat Varron. Non. Tutilinam, quam ego ipse inuoco, quod meae Aures abs te obsidentur.
TVTVLVS i. m. Tutulum, inquit Festus, vocari aiunt Flaminicarum capitis ornamentum, quod fiat vitta purpurea innexa crinibus, et exstructum in altitudinem. [...].
TVTVLÂTVS a, um. Adi. Tutulum gerens Varro de L. L. 6, 3. Vid. modo in TVTVLVS.
TVTVNVS i. m. Deus, al. Priapus, custos hortorum etc. vid. Arnob. 4 p. 131 et 133 c. not. Stew. p. 100. Augustin. de C. D. 4, 11. et 6, 9. Mutinus Tutunus, ap. Fest. Al. Titunus.
TVTVS [2] vid. TVEOR.
TVV
TVVS a, um. [ so\s2, te/os2 ] Pronomen possessiuum a Tu.
TVOPTE [2] Plaut. Mil. 3, 1, 11 Tuopte consilio occludunt linguam. Idem Capt. 2, 3, 11 Tute tibi ea tuopte ingenio prodes plurimum. Tuapte Diomed. p. 321.
TVOMET Tuomet testimonio conuictus Apul. Apol. p. 319
TY
TYANA ae. f. [ *tu/ana ] Vrbs Cappadociae: Apollonii Tyanei patria. Inde Tyanensis praetura, in qua est oppidum Tyana. Auctor Strabo 12. et Plin. 6, 3.
TYANEÏVS a, um. Adi. [ *tuanh/i+os2 ] Ouid. Met. 8, 719 Ostendit adhuc Tyaneïus illic Incola de gemino vicinos corpore truncos.
TYBER etc. vid. TIBER.
TYBVR etc. vid. TIBVR.
TYCHA s. TYCHE, es. [ *tu/xh ] Vrbs Siciliae, quam tertiam partem Syracusarum constituit Cic. Verr. 4, 119 [...].
TYCHIVS i. m. [ *tu/xios2 ] Cerdo siue faber celeberrimus apud Homerum Iliados 7. [...].
TYDEVS dissyllabum, Tydei, vel Tydeos. m. [ *th/deus2 ] Altheae et Oenei filius, quem in bello Thebano Menalippus exstinxit. [...].
page 900, image: s0900TYDÎDES ae. m. Patronym. [...].
TYLOS [ *tu/los2 ] Insularum duarum nomen est in sinu Persico, margaritis abundantium, et gossampinis (gossympinis) arboribus, quae cucurbitas ferunt mali cotonei amplitudine, quae maturitate ruptae, ostendunt lanuginis pilas, ex quibus vestes pretioso linteo conficiuntur. [...].
TYMBRA vid. THYMBRA.
TYMBVS i. m. [ tu/mbos2 ] Latine Sepulcrum siue Monumentum dicitur. [...].
TYMOETES ae. m. [ *tumoi/ths2 ] Priami filius. [...].
TYMOLVS vid. TMOLVS.
TYMPANVM, s. TYPANVM i. n. [ tu/mpanon, tu/panon ] Instrumentum ex vna parte membrana clausum, intus vacuum, quod baculo pulsatur. [...].
TYMPANIOLVM i. n. Dimin. Arnob. 6 p. 209.
TYMPANIVM i. n. Margaritae genus Plin. 9, 35.
TYMPANISTA ae. m. Qui tympanum pulsat. Apul. de Deo Socr. p. 49.
TYMPANISTRIA ae. f. [ tumpani/stria ] Quae tympanum pulsat. Sidon. Epist. 1, 2 Tympanistria psaltria canit.
TYMPANÎZO âre. [ tumpani/zw ] Tympanapulsare. [...].
TYMPANOTRÎBA ae. m. Tympanista. [...].
TYMPANÎTES ae. m. [ tumpani/ths2 ] Species aquae intercutis, quum ventre vehementer intento, creber intus ex motu spiritus sonus est Cels. 3, 21.
TYMPANICVS a, um. Adi. [ tumpaniko\s2 ] Qui hoc morbo laborat. Plin. 25, 5 s. 24 de Melampodio, Medetur Hydropicis, incipientibusque tympanicis, stomachicis, etc. al. Tympaniticis, vt Harduin.
TYMPANITICVS a, um. Idem. Veget. Mulom. 3, 27 vbi Tympaniticum iumentum ab hydropico distinguit, et curationem praescribit.
TYMPHAEI m. pl. *tumfai/oi ] Populi sunt Aetoliae, Pindi montis accolae, Thesprotis et Perrhaebis proximi, apud quos in summa terra gypsum inuenitur, quod ab iis TYMPHAICVM appellatur, fullonibus in Graecia Cymoliae cretae vsum supplens. [...].
TYNDARIS [1] Siciliae vrbs, media ex parte a mari absumta Plin. 2, 91. Hodie Tindaro.
TYNDARVS, s. TYNDAREVS i. m. [ *tu/ndaros2 ] Rex Oebaliae, filius Oebali regis, habuit vxorem formosissimam Ledam. [...].
TYNDARIDAE arum. m. pl. *tundari/dai ] Castor et Pollux
page 901, image: s0901dicti sunt. [...].
TYNDARIS [2] idis. f. Patronym. [...].
TYNDAREVS a, um. Adi. [ *tunda/reos2 ] Vt, Puer Tyndareus, Castor, aut Pollux. Valer. Argon. 1, 167.
TYPHIS vid. TIPHYS.
TYPHÔEVS [1] trisyll. cum eu diphthongo, ei vel eos. m. [ *tufweu\s2 ] Gigas fuit, Terrae et Titani filius. Saeuus Typhoeus Virg. Georg. 1, 179. Lucan. 5, 101 Conditus Inarimes aeterna mole Typhoëus. Hinc,
TYPHÔEVS [2] a, um. Adi. Quatuor syllabarum. [ *tufw/eos2 ] Virg. Aen. 1, 665 Nate patris summi, qui tela Typhoëa temnis.
TYPHÔIVS [ *tufw/i+os2 ] Idem. Claud. de Rapt. Proserp. 3, 183 Rupitne Typhoïa ceruix Inarimem?
TYPHON ônis. m. [ *tu/fwn ] Idem qui et Typhoeus. [...].
TYPHONICVS a, um. Typhonicus ventus Vulg. Act. Apost. 27, 14.
TYPHONIOS i. m. Herba, al. hyoscyamus. Apul. de Herb. c. 4. 2 Specus in Cilicia, ap. Mel. 1, 13 extr.
TYPHONOS i. m. Herba, ap. Apul. de Herb. c. 42. Typhonos esse videtur Genitiuus Herba Typhonis.
TYPHOS i. m. tu/fos2 ] Latine Superbia, elatio, fastus, arrogantia, iactantia, a [ tufo/omai Superbio, inaniter iacto. [...].
TYPVS i. m. [ tu/pos2 ] Forma, figura, vestigium, veluti expressa feriendo, pulsandoque ( tw=| tu/ptrin ) imago; quales sunt fictiles illae s. gypseae, quarum plures ex vna forma, quam matricem vulgo vocant artifices, facili opera exprimi possunt, quod genus etiam mediocris fortunae hominum lacunaria vel tectoria ornare, quin etiam separatim in caminis et armariis et epistyliis collocari solet. [...].
TYPICVS a, um. Adi. Vox apud Ecclesiasticos scriptores frequens. [...].
TYPICE Adu. Vulg. Interp. 1 Corinth. 10, 11.
TYPICO âre. Typo exprimere. G. Brito Phil. 12, 211 Virginis intactae typicans noua gaudia.
TYPOGRAPHIA ae. f. Nomen pulchre formatum ad signandam artem mirabilem, nisi nunc vbique nota esset, premendo, et formis affigendo chartas, scribendi.
TYPOGRAPHICVS a, um. [ tupografiko\s2 ] Ars typographica.
TYPOGRAPHVS i. m. [ tupogra/fos2 ] Qui hanc artem exercet.
TYPOGRAPHÊVM i. n. [ tupografri=on ] Locus, in quo ars typographica exercetur.
page 902, image: s0902TYRA, siue TYRAS [ *tu/ras2 ] Ptolemaeo, Fluuius est sub Borysthene, Sarmatas dirimens a Dacis, et non procul ab Istri ostiis in Pontum Euxinum illabens, vbi et oppidum habet sui nominis. [...].
TYRANNION Amisenus, [ *turanni/wn ] Grammaticus tempore Magni Pompeii, docebat Romae. [...].
TYRANNVS i. m. Gen. communis esse perhibetur Seru. ad Aen. 7, 266. [...].
TYRANNIS idis. f. [ turanni\s2 ] Saeuum ac violentum imperium. [...].
TYRANNICVS a, um. Adi. [ turanniko\s2 ] Quod est tyranni. [...].
TYRANNICE Adu. [ turannikw=s2 ] Crudeliter. Cic. Verr. 2, 115 c. 48 Nunc vt hoc tempore ea, quae regie, seu potius tyrannice statuit in, etc.
TYRANNICÎDA ae. m. [ turannokto/nos2 ] Qui tyrannum occidit Plin. 7, 23 [...].
TYRANNICIDIVM i. n. [ turannoktoni/a ] Plin. 34, 8. Quinctil. 7, 3 Tyrannicidium est occidere tyrannum. conf. Sen. Contr. 2, 13. et 4, 27. Val. Max. 3, 3, 5. Quinct. 7, 7, 5.
TYRANNOCTONVS i. m. turannokto/nos2 ] Idem quod Tyrannicida: a Tyranno, et [ ktri/nw interficio. [...].
TYRANNOPOLÎTA ae. m. Ciuis tyranni. Sidon. Epist. 5, 8.
TYRAS vid. TYRA.
page 903, image: s0903TYRIANTHINVS [1] a, um. Adi. [ turia/nqinos2 ] ex Tyrio i. purpureo, et Ianthino s. violaceo compositum. [...].
TYRINTHA s. potius TIRYNTHA [ *ti/runs2 ] Ciuitas Argis vicina, in qua nutritus est Hercules, qui inde Tirynthius dictus est Virg. Aen. 7, 662 [...].
TYRINTHIVS, s. rectius TIRYNTHIVS a, um. Adi. [ *tiru/nqios2 ] Vt, Aula Tirynthia Stat. Silu. 2, 2, 109. [...].
TYRIVS [1] vid. TYROS.
TYRO [1], rectius TIRO ônis. m. vid. Voss. Etymol. p. 522. [...].
TYRVNCVLVS, mel. TIRVNCVLVS i. m. Dimin. [...].
TYRVNCVLA, mel. TIRVNCVLA ae. f. Canis adolescentior et primipara dicitur a Columel. 7, 12 [...].
TYROCINIVM, melius TIROCINIVM i. n. Status et conditio tironis: item prima actio in quacunque arte. [...].
TYRONÂTVS ûs. m. Theod. Cod. l. 7. tit. 13 Tempore tironatus eorum procuratores praesententur.
TYRONIÂNVS, mel. TIRONIANVS a, um. A Tirone possessivum. [...].
TYRO [2] ûs. f. [ *turw\ ] Salmonei filia, ex Neptuno Nelei et Pelei mater, cuius fabulam ex Odyssea [ *l, 234. [...].
TYROS i. f. [ *tu/ros2 ] Phoeniciae peninsula. [...].
page 904, image: s0904TYRIVS [2] a, um. Adi. [ *tu/rios2 ] Claud. de Bell. Gild. 520 [...].
TYRIVM i. n. intell. vestimentum, pro Purpura. Tertull. de Poenitent. c. 11 Num in coccino et Tyrio pro delictis nos supplicare condecet.
TYRIANTHINVS [2] a, um. Vid. suo loco.
TYROPATINA ae. f. Vox hybrida. Apic. 7, 11. Ex compositione patet, intelligi lac ouis admixtis incoctum ad consistentiam casei recentis et mollis.
TYROPOEIA ae. f. Totum Graecum est [ turopoii/+a, casei confectio. Varro R. R. 2, 1 extr.
TYROTARICHVS i. m. turota/rixos2 ] Genus opsonii ex caseo, salsamentisque confecti; [ turo\s2 enim caseus, ta/rixos2 salsamentum. [...].
TYRRHENIA ae. f. Tuscia, Italiae regio.
TYRRHÊNI orum. m. [ *tur)r(unoi\ ] Romani Hetruscos appellant atque Tuscos. Graeci vero eos hoc nomine nominarunt a Tyrrheno Atys filio, qui Lydia colonos hac in regione dimisisse dicitur.
TYRRHÊNVS a, um. Adi. [ *tur)r(hno\s2 ] Vt, Aequor Tyrrhenum Virg. Aen. 1, 71. [...].
TYRRHVS i. m. [ *tu/r)r(os2 ] Pastor, apud quem Lauinia peperit. Inde
TYRRHÎDAE arum. Pl. Tyrrhi filii. Haec Seruius apud Virg. Aen. 7, 485. [...].
TYSIAS vid. TISIAS.