06/2005 Ruediger Niehl markup
new TEI header; typed text - structural tagging complete - no semantic tagging - no spell check
05/2006; 03/2011 Reinhard Gruhl markup
text partially completed (greek words; index etymologicus) - spell check partially performed - no orthographical standardization
image: as0001IO. MATTHI. GESNERI NOVVS LINGVAE LATINAE THESAVRVS. TOM. IV. Q - Z.
image: as0002
[gap: blank space; body text (A-R)]
page 250, image: s0250S.
Litera S.
S LITERA, S sibilum facit dentibus verberatis Mart. Capella 3 p. 58. [...].
SAB
SABA, vnde dicti SABAEI memorantur vix aliter, quam cum ture. [...].
SABAIA ae. f. Apud Illyricos Cereuisiae genus vocatur. [...].
page 251, image: s0251SABAIARIVS i. m. Ammian. 26, 8 Iniuriose compellabatur vt sabaiarius. Ponit deinde, quae modo dedimus in SABAIA.
SABANVM i. n. Linteae vestis genus. [...].
SABAOTH f. pl. sabaw\q ] Militiae vel exercitus: vnde Dominus sabaoth. [...].
SABÂTA Ptolemaeo 3, 1. Sabatium Plin. 3, 4. Sabatia Pomponio 2. Maritima ciuitas Liguriae. Hinc
SABATIVS a, um. Adi. Sil. 8, 491 [...].
SABATINVS lacus est Columel. 8, 16, 2 Inde Velinus, inde etiam Sabatinus, et item [reading uncertain: print faded] Volsimiensis, et Ciminus, lupos, auratasque procreauerunt.
SABATINATribus [reading uncertain: print faded] . vid. TRIBVS.
SABATHRA a Ptolemaeo [reading uncertain: print faded] 4, 3 Vrbs paruae Syrtis. Plinio Sabrata dicta. Vid. Drakenb. ad Sil. 3, 256.
SABAZIVS i. m. Nomen commune Ioui et Baccho. [...].
SABAZIA orum. n. Sacra in honorem Bacchi instituta; de quibus Cic. de Nat. Deor. 3, 58 c. 23 [...].
SABBATHVM, vel SABBATVM i. n. [ to\ sa/bbaton ] Vox Hebraica, inflexione Latina declinata, significans quietem, cessationem ab opere. [...].
SABBATARIVS i. m. [ o( sabbati/zwn ] Qui sabbatum colit et obseruat, Iudaeus. [...].
SABBATISMVS i. m. Sabbati celebratio. Augustin. de Ciu. Dei 22, 30.
SABBATIZO âre. Incircumcisum, nec sabbatizantem laudauit Tertull. adu. Iud. c. 2. Add. Vulg. Exod. 16, 30. et Leuit. 25, 2. Est nempe Sabbatum colere.
SABELLVS [1], SABELLICVS, vid. SABINVS.
SABIDIVS Gentis nomen: cuius erat is, quem Martial. [...].
SABÎNA ae. f. [ to\ bra/qu ] Herba, de qua Plin. 24, 11 [...].
page 252, image: s0252SABINA Telum, vid. SIBYNA.
SABÎNI orum. m. Antiquissimi Italiae populi sunt, et indigenae atque aborigines, vicini Latio, quos Apennini montis iuga vtrinque vallant, vt ait Plin. 3, 12 [...].
SABELLVS [2] a, um. Aliud Adi. Diminutiui forma. [...].
SABELLICVS a, um. Aliud Adi. Vt, Virg. Georg. 3, 255 Ipse ruit, dentesque Sabellicus exacuit sus.
SABELLIVS i. m. Hereticus Trinitatem Personarum in Deitate negans. Vid. Arat. Apost. 1 v. 924.
SABIVSA Porta dicebatur, quae recta in Sabinos ducebat.
SABRATHA vid. SABATHRA.
SABVCVM Scribon. 160. pro, Sambucum.
SABVLVM i. n. [ a)/mmos2 ] Arena tenuior et minutior. [...].
SABVLO ônis. m. Idem. Colum. 4, 33 [...].
SABVLÔSVS a, um. Adi. [ a)mmw/dhs2 ] Plenum sabulo. [...].
SABVLÊTVM i. n. [ o( a)maqw=n ] Locus qui sabulo abundat. Plin. 27, 8 Crocodilium nascitur in sabuletis.
SABVRA ae. m. Nomen viri proprium, apud Numidas. [...].
SABVRRA ae. f. [ e(/rma ] Arena crassior, qua naues onerari vsque ad certam mensuram, quo stabiliores sint, consueuerunt. [...].
SABVRRALIS e. Adi. Saburra constans Vitruu. 9, 9.
SABVRRO âre. [ e(rmati/zw ] Saburra stabilire. [...].
SABVRRÂTVS a, um. Partic. [ o( e(rmatisqei\s2 ] Saburra oneratus: per translationem, Plaut. Cistell. 1, 2, 2 [...].
page 253, image: s0253SABVS vid. SABINI.
SAC
SACAE ârum. m. Plur. Scythiae populi. [...].
SACAL Electrum, lingua Aegyptiorum Plin. 37, 2.
SACATOS i. m. Rosmarinum infructuosum ap. Apul. de Herb. c. 79.
SACCATVS, SACCARIVS etc. vid. SACCVS.
SACCHARVM i. n. [ to\ sa/kxaron ] Mel in arundinibus collectum, gummi modo candidum, ac fragile. [...].
SACCVS i. m. [ o( sa/kkos2 ] Receptaculum ad pecuniam, frumentum, quidquid pluribus rebus minutis, non fragilibus, etc. constat, condendum; nec non ad vinum percolandum et defaecandum. [...].
SACCVLVS i. m. Dim. [ sakkio\n ] Cic. de Fin. 2, 23 c. 8 [...].
SACCVLVM i. n. bala/ntion, balanti/dion Idem. Vet. Gloss. Graec. Lat.
SACCELLVS i. m. Aliud Dimin. bala/ntion Vet. Gloss.] Petron. [...].
SACCIA pro sacco, in Gloss. Graec. Lat.
SACCIBVCCIS e. Buccarum cumulatione saccibucces Arnob. 3 p. 108.
SACCIPERIO, ônis. m. vel SACCIPERIVM i. n. Marsupium maioris modi; a Sacco et Pera. [...].
SACCOPHORVS i. m. Saccophori, haeretici ap. Impp. Theodos. et Valent. Cod. 1 t. 5 l. 5. Cael. Rhodig. 25, 20 circa fin.
SACCELLO âre. i. saccellos imponere, ap. medicos, vid. Reines, Var. 3, 4.
SACCELLATIO onis. f. Saccellationibus caput vaporare Veget. Mulom. 2, 11, 3.
SACCARIA ae. f. [ h( tw=n sa/kkwn e)mbo/lhsis2 ] Saccorum mercatura vt volunt, Apul. de Asino Saccariam faciens merebam. Sed Elmenhorst. p. 105 Sagariam.
SACCARIVS [1] i. m. Baiulus vel gerulus [ o( sakkofo/ros2 ] qui saccis gestandis victitat. [...].
SACCARIVS [2] a, um. Adi. vt, Saccaria nauis. [...].
SACCVLARIVS i. m. [ balanokle/pths2 ] Quid significet, declarat Vlpianus, De extraordin. criminibus, L. Saccularii, his verbis, Saccularii, qui vetitas artes excercentes in sacculos partem subducunt, partem subtrahunt, vid. Gothofred. ad h. l. [...].
SACCO âre. Sacco percolare, vt explicat Colum. 12, 17. [...].
page 254, image: s0254SACCÂTVS a, um. Partic. [ o( dia\ sa)kkou kexume/nos2 ] Vinum Falernum non saccatum Scribon. 122. [...].
SACELLVM [1] [ to\ nai/+dion ] vid. SACER.
SACER cra, crum. [ i(ero\s2 ] Venerabilis, consecratus, diuinus Virg. Aen. 8, 591 [...].
page 255, image: s0255SACRVM i. n. [ to\ i(ero\n, qu=ma ] Substant. vel intellecto nomine Opus, quidquid peragitur aut efficitur elaboraturue in honorem dei vnius, aut plurium deorum. [...].
page 256, image: s0256SACELLVM [2] i. n. [ to\ nai/+dion ] Dimin. a Sacrum, significat Locum paruum deo sacratum cum ara. [...].
SACRO âre. [ i(ero/w ] Deo dicare, et sacrum facere. [...].
SACRÂTVS a, um. Partic. [ o( i(erwqei\s2 ] Virg. Aen. 3, 371 [...].
page 257, image: s0257SACRATE Adu. August. Epist. 22 sub fin. Aliud bene, aliud sacrate viuere. An magis sacrate accipiendus sit numerus, i. mystice. Idem Doctr. Chr. 2, 16.
SACRATIO ônis. f. Macrob. Saturn. 3, 7 Sacrationis vocabulo obseruantiam diuini iuris impleuit.
SACRÂTOR, ôris. m. August. Epist. 140 Sacrator iustitiae. 2 Item nomen proprium apud Virgil. Aen. 10, 747 Caedicus Alcathoum obtruncat Sacrator Hydaspen.
SACRARIVS i. m. Inscript. apud Gruter. p. 308 n. 1 SACRARIVS IVNONIS QVIRITIS, i. custos sacrarii.
SACRARIVM i. n. [ to\ i(erofula/kion to\ a)/duton ] Locus in templo, in quo sacra reponuntur, vt definit Seru. ad Aen. 12, 199. [...].
SACRIS e. Adi. q. d. sacrabilis. [...].
SACRAMENTVM [1] i. n. [ h( o(rkomwsi/a, o( i(ero\s2 o(/rkos2 ] Quod iusiurandi sacratione interposita geritur, vt ait Festi epitomator Paullus Sacramentum militare. [...].
page 258, image: s0258SACRAMENTÂLIS e. Adi. Ad sacramentum pertinens. Gloss. Somneri.
SACROSANCTVS a, um. Sanctione legis sacer et Inviolabilis: a sacro et sanciendo. [...].
page 259, image: s0259SACERSANCTVS a, um. Pro sacrosanctus Tertull. de Corona Milit. c. 13.
SACROVIR iri. m. Cognomen Iulii apud Tacit. Ann. 3, 40, 1. et 3, 44, 3.
SACROVIRIÂNVS a, um. vt, Bellum sacrouirianum Tacit. Ann. 4, 18, 1.
SACRICOLAE arum. m. pl. i(eropoioi\ ] Cultor sacrorum, Sacerdos. [...].
SACRIFACIO ere. Pro sacrificare, ap. Hieron.
SACRIFICO âre. [ i(eropoie/w, i(erourge/w, qu/w ] Sacrum s. rem sacram facere. [...].
SACRIFICANS antis. Liu. 25, 1. Vulg. Interp. Isai 66, 3 Sacrificans de grege.
SACRIFICÂTVS [1] a, um. Partic. Cypr. Epist. 52. it. lib. de Lapsis.
SACRIFICÂTVS [2] ûs. m. Apul. Met. 7 p. 196 Nullum pecus sacrificatui habere.
SACRIFICATIO ônis. f. [ to\ i(erou/rghma ] Cic. de Nat. Deor. 2, 67 c. 27 Itaque in ea dea, quod est rerum custos intimarum, omnis et precatio et sacrificatio externa est.
SACRIFICÂLIS e. Adi. [ o( i(erourgiko\s2 ] vt, Tacit. Ann. 2, 69, 2 [...].
SACRIFICÂTOR, ôris. m. Tertull. de Spectac. c. 8.
SACRIFICVS [1] a, um. Adi. [ i(eratiko\s2 ] vt, Sacrificae tibiae, quibus vtebantur in sacrificiis. [...].
SACRIFICVS [2] i. m. [ i(erou=rgos2, i(eropoio\s2 ] Qui sacra facit. Ancus sacrificus Ouid. Fast. 6, 803. Des mihi sacrificos caliturasque ignibus aras Idem Met. 13, 590.
SACRIFICVLVS i. m. [ o( i(eromnh/mwn ] Diminutiua forma, etiam vbi non notat contemtum. [...].
SACRIFICIVM i. n. [ h( i(erourgi/a ] Sacrum, seu res diuina. [...].
page 260, image: s0260SACRIFER a, um. Adi. [ i(erofo/ros2 ] Qui fert sacra: vt, Quid. Fast. 4, 252 Quum Troiam Aeneas Italos portaret in agros, Est dea sacriferas paene secuta rates.
SACRILEGVS a, um. Adi. [ i(ero/sulos2 ] Qui sacra, aut de sacro legit, id est tollit, furatur: quae res cum graui poena digna censeatur; hinc est, vt conuicii locum obtineat, quo non hoc indicetur, aliquem commisisse; sed tam impium esse, qui committere possit sacrilegium. [...].
SACRILEGE Adu. Tertull. Apol. c. 12 Contumeliosissime et sacrilege.
SACRILEGIVM i. n. [ h( i(erosuli/a ] Rerum sacrarum Furtum. [...].
SACRIMA appellabant mustum, quod Libero sacrificabant pro vineis, et vasis et ipso vino conseruandis. [...].
SACRIPORTVS ûs. m. Locus in vrbe Roma sic dictus. [...].
SACERDOS ôtis. c. [ o( i(ereu\s2, o( i(erofa/nths2 ] Qui deo dicatus est ad sacra facienda. [...].
SACERDOTISSA ae. f. Laudatur Vet. Inscriptio Hispanica; CORNELIAE CLEMENTIS FILIAE TVSCAE SACERDOTISSAE PERPETVAE. [...].
page 261, image: s0261SACERDOTVLA ae. f. Varro de L. L. 4, 29 p. 32, 25 Sacerdotulae in capite capital nunc solent habere.
SACERDOTIVM i. n. [ h( i(eratei/a, to\ i(era/teuma, h( i(erwsu/nh ] Sacerdotis munus ac dignitas. [...].
SACERDOTALIS e. Adi. [ i(eratiko\s2 ] Quod ad sacerdotem pertinet. [...].
SACODIOS ii. f. Gemma hyacinthini coloris. Plin. 37, 10.
SACÔMA atis. n. [ to\ sa/kwma ] Est Aequipondium, hoc est quod in libra apponitur ad aequilibrium faciendum, vel queuod lanci trutinae sursum latae adiungitur, vt grauiori fiat aequalis. [...].
SACOPOENIVM i. n. Idem quod Sagapenum, v. v.
SACRAMENTVM [2] vid. SACER.
SACRÂNI Populi, quorum origo sic Seruio narratur in illud Virg. Aen. 7, 795 [...].
SACRATVS, SACRIFICO, SACRILEGVS, SACRO, SACRVM, vid. SACER.
SACRIVM i. n. Succinum ap. Scythas, sec. Plin. 37, 2.
SAD
SADDVCAEI [ *saddoukai/oi ] dicuntur, Qui Sadducaeum quendam magistrum legis sequentes, neque resurrectionem credebant, neque angelos, neque spiritus esse. [...].
SADOR Verbum nescio cuius significationis. Lucil. ap. Non. 2, 202: sed Dousa in Reliqu. p. 40. et Turneb. Adu. 29, 22 Rador.
SADYATTES fuit Ardyos filii Gygis filius, qui post patrem regnauit in Lydia. Vide de hoc Herodotum lib. 1 Historiarum.
SAE
SAECVLVM vid. SECVLVM.
SAEPE Adu. [ polla/kis2 ] ius, issime. i. Frequenter. [...].
SAEPIOR us. et
SAEPISSIMVS a, um. Adiectiua antiqua ab Adu. Saepe, vt testatur Priscian. 15 p. 1016.
SAEPICVLE Adu. Sic satis saepe. Frequens vox Apuleio v. g. Met. 6 p. 185. et 9 p. 235 Occurrit et semel in Plaut. Cas. 3, 5, 59 Saepicule peccas.
SAEPIVSCVLE Adu. Priscian. 3 p. 611 a Saepius deriuat; et ita legit Plaut. l. c.
SAEPENVMERO Adu. [ polla/kis2 ] Idem quod simplex Saepe: Plin. 11, 37 [...].
page 262, image: s0262SAEVIO, SAEVITIA vid. post SAEVVS.
SAEVVS a, um. Adi. [ o( kai\ h( a)neleh/mwn, xalepo\s2, drino\s2 ] Durus, crudelis, certe vehemens in laedendo: nec enim semper ad animi crudelis furorem pertinet, sed saepe simpliciter ad noxam, et nocendi vel voluntatem et conatum, vel actum etiam sine consilio. [...].
SAEVE Adu. Suet. Tiber. c. 59 Multa saeue et atrociter factitavit. Compar. Aut saeuius aut lenius agendo Columel. 11, 1. Superl. Quaedam loca aestate saeuissime candent Idem 1, 4 extr.
SAEVITER Adu. [ w)mw=s2 ] Plaut. Pseud. 5, 2, 31 Magis cogito saeuiter blanditerne alloquar. Conf. Idem Poen. 1, 2, 121. et Trin. 4, 3, 53. Nimium saeuiter, vid. NIMIS.
SAEVITIA ae. f. [ h( w)mo/ths2 ] Crudelitas. [...].
SAEVITAS âtis. f. Idem quod Saeuitia. [...].
SAEVITIES êi. f. Idem. Tacit. Ann. 11, 10, 8 Per saeuitiem et luxum adegit Parthos. Socrus saeuitiem exsecrata Apul. Met. 6 p. 181.
SAEVITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SAEVITV=DO [SAEVITÛDO]] inis. f. Plaut. apud Non. 2, 796 Mole saeuitudo mala fit peior.
SAEVIDICVS a, um. Ter. Phorm. 1, 4, 36 Ne te iratus suis saeuidicis dictis protelet. Al. Saeuidictis, aut Saeuis dictis.
SAEVIO îui, îtum, îre. [ mai/nomai, xalepai/nw ] Crudeliter in aliquem agere, aut Vehementius irasci. [...].
page 263, image: s0263SAEVIENS entis. Procellam fortunae saeuientis euadere Apul. Met. 10 p. 240.
SAG
SAGA ae. f. [ h( farmaki\s2, h( farmakeu/tria, h( e)pw|do\s2 ] Maga, divinatrix. [...].
SAGAPENVM i. n. [ saga/phnon ] Succus est herbae ferulaceae, quae in Media nascitur. [...].
SAGANA ae. f. Priscian. 4 p. 622 [...].
SAGARIA, SAGARIVS vid. SAGVM.
SAGARVS, SAGARIS Fluuius, vid. SANGARIVS.
SAGATVS vid. SAGVM.
SAGVS [1] a, um. Antiquum forte nomen, e quo Saga (intell. mulier) ortum esse potest, et in vsum reuocatum a recentioribus; vel etiam ab his e Saga formatum. [...].
SÂGIO îre. Acute sentire, praesertim naribus. [...].
SAGAX âcis. Adi. e)xe/frwn, a)gxi/nous2, panou=rgos2, prognwstiko\s2 Gloss. Lat. Gr.] Acutus, solers. [...].
page 264, image: s0264SAGACITAS âtis. f. [ h( eu)aisqhsi/a ] Calliditas. [...].
SAGACITER Adu. [ a)gxi/nws2 ] Prudenter, callide. [...].
SAGDA ae. f. Plin. 37, 10. et Solin. c 50. gemma porracei coloris.
SAGÊNA ae. f. h( sagh/nh ] Genus retis piscatorii. [ sagh/nhn Graeci, Latini Verriculum appellant Manilius 5, 678 Excipitur vasta circumuallata sagena. Conf. Vlpian. Dig. 47 t. 3 l. 13 §. 7.
SAGENON i. n. Gemmae species. Plin. 37, 9. al. argenon.
SAGÎNA ae. f. [ to\ li=pos2, to\ pi=os2 ] Cibus, quo animal pingue efficitur. [...].
SAGINVM i. n. Pallad. Mai. t. 7. edidit Aldus: sed praestat legere sagina.
SAGÎNO âre. [ siteu/w, siti/zw, piai/nw, lipai/nw ] Pingue facere. [...].
SAGINÂTVS a, um. Partic. [ o( siteuto\s2 ] Vt, Porcus saginatus Propert. 4, 1, 23. [...].
SAGINATIO ônis. f. [ lipasmo\s2, piasmo\s2 ] Plin. 8, 51 Pinguescunt sexaginta diebus, sed magis tridui inedia saginationem orsa. Add. Tertull. de Pall. c. 4.
SAGIMEN inis. n. pro Sagina afferebatur ex Colum. 6, 38 Ne nimio sagimine strangulentur pecora: Sed editi, puto omnes, Ne nimio sanguine stranguletur pecus.
SAGINARIVM i. n. [ to\ siteuth/rion ] Locus, vbi saginantur altilia. [...].
SAGINARIVS a, um. vid. SAGMARIVS.
SAGINATOR, ôris. m. bow=n siteuth\s2 Gloss. Gr. Lat.
SAGIO vid. sub SAGA.
SAGITTA ae. f. [ to\ be/los2, o( i)o\s2, to\ be/lemnon ] Iaculi genus, quod arcu emittitur. [...].
page 265, image: s0265SAGITTVLA ae. f. Dimin. Apul. Met. 10 p. 254 Pinnulis et sagittulis.
SAGITTARIVS [1] a, um. Adi. Plin. 16, 36 Suum genus sagittario calamo. i. idoneo, vt ex eo fiant sagittae.
SAGITTARIVS [2] i. m. [ o( toco/ths2 ] Qui sagittas emittit. [...].
SAGITTIFER a, um. Adi. [ belofo/ros2 ] Qui fert sagittas: vt Geloni sagittiferi Virg. Aen. 8, 725. [...].
SAGITTIGER Auien. Arat. v. 842.
SAGITTIPOTENS [ belokra/twr ] Sagittarius. Cic. in Arato v. 311 Mense sagittipotens solis quum sustinet orbem. Conf. Q. Cic. ap. Auson. in Eclogario p. 559.
SAGITTO âre. Sagittas emittere. Curt. 7, 5, 42 Sagittandi celebris vsus. Conf. Iustin. 41, 2, 5. Veget. de Re Mil. 3, 9. Solin. c. 31. Voss. de Vit. Serm. 1, 23. et 4, 23.
SAGITTÂTVS a, um. Partic. Plaut. Trin. 2, 1, 16 [...].
SAGMA, ae. f. vel SAGMA atis. n. sa/gma ] Fulmentum, et fartum quoddam, quod subiicitur oneribus, vt ea commodius et sine laesione cutis gestari dorso iumentorum possint, clitellae molliores: Gr. [ sa/ttrin farcire est. [...].
SAGMARIVS epitheton iumentorum, quibus Sagma imponitur, pro quo fere locum occupauit Saginarius. [...].
SAGMARIVM idem quod Sagum apud Seru. ad Aen. 1, 417 aut forte onus iumento in sagma impositum.
page 266, image: s0266SAGMEN inis. n. [ o( peristerew\n ] Festus, Sagmina vocantur verbenae, id est herbae purae, quia ex loco sancto arcebantur (vid. ARCEO n. 3) [...].
SAGRA Fluuius est in ora magnae Graeciae in Italia. [...].
SAGVM i. n. to\ sa/gon vel [ sa/ganon ] Vestimentum apertum et infibulatum, quod reliquis vestimentis superindueretur. [...].
SAGOCHLAMYS idis. f. Vestis composita ex Sago Romano, et Chlamyde Graecanica Treb. Poll. in Claud. c. 14.
SAGVS [2] i. m. Vestimenti genus. Ennius apud Non. 3, 201 Tergum sagus pinguis opertat. Cum neque aptam humeris fibulam mollis sagus ferret Varro ibid.
SAGVLVM i. n. Dimin. Quod indifferenter pro sago poni videtur. [...].
page 267, image: s0267SAGATIO onis. f. palmo\s2 Gloss. Lat. Gr. vid. SAGVM.
SAGÂTVS a, um. Adi. [ sagafo/ros2 ] Qui sago indutus est. [...].
SAGVLÂTVS a, um. Adi. [ sa/ganon e)ndedume/nos2 ] Sagulo indutus. [...].
SAGARIVS i. m. [ sagopw/lhs2 ] Qui saga vendit. Gruter. Inscript. p. 650 n. 2 MERCATOR SAGARIVS. COLLEG. SAGARIOR. Spon. Misc. p. 67.
SAGARIA ae. f. [ sagopwlri/a ] Est proprie Adiectiuum, Negotiatio Sagaria, vt ab Argento, Argentaria. [...].
SAGESTRE is. n. Huc refert Turnebus 12, 16 [...].
SAGVNTIA ae. f. [ *sagounti/a ] Ptolemaeo 2, 4. et Plin. 3, 3 Hispaniae vrbs. Eidem etiam Sarguntia dicta c. 1.
SAGVNTVS, vel SAGVNTVM [ *sa/gountos2 ] Hispaniae ciuitas vltra Iberum fluuium a Zacynthiis condita. [...].
SAGVNTINVS a, um. Saguntini ciues Sagunti Liu. 21, 2 etc. Saguntinae ficus Cato R. R. 8, 1.
SAI
SAIONES ministri iudiciorum, lictorum quoddam et exactorum genus. Cassiod. Var. 12, 3 officium praescribit Vniuersis Saionibus, qui sunt Cancellariis deputati.
SAL
SAL salis. m. et n. [ a(\ls2 ] Densatus ille liquor, quo in condiendis cibis vtimur. [...].
page 268, image: s0268SALIFODINA ae. f. Locus vbi sal effoditur, vt Aerifodina. Vitruu. 8, 3 Per salifodinas percurrentes fontes et lacus.
SALARIVS [1] i. m. [ a(lopw/lhs2 ] Qui salem vel salsamenta vendit. Martial. 1, 42 Quod viles pueri salariorum.
SALARIVS [2] a, um. Adi. [ tou= a(lo\s2 ] Quod ad salem pertinet. [...].
SALARIVM [1] i. n. [ misqo\s2 ] Stipendium, seu Merces, quam quis pro opera vel ministerio accipit: a Sale originem habere vel ipsius
page 269, image: s0269vocabuli sono notum est: Plin. 31, 7 [...].
SALARIARIVS i. m. Cui salarium soluitur. Vlpian. Nisi si salariarius fuit, et hoc conuenit, vt sumtus de suo faceret ad haec itinera. hoc est, de salario l. 17 Dig. t. 1 leg. 10 §. 9.
SALSVS a, um. Adi. [ a(liko\s2, a(luko\s2, a(lmuro\s2, a(lmurw/dhs2 ] Quod salis saporem habet, siue quod sale conditum aut aspersum est. [...].
SALSE Adu. [ a(lmurw=s2 ] Cic. de Orat. 2, 275 c. 68 [...].
SALSVLVS a, um. Adi. Mela 2, 5 in Gallia Narbonensi, Salsulae (aquae) fons non dulcibus, sed salsioribus etiam, quam marinae sunt, aquis defluens. Ammian. 28, 4 Aqua salsula.
SALSIVSCVLVS a, um. Adi. Dimin. August. Confess. 8, 3 Ebriosi salsiuscula comedunt.
SALSÂMEN inis. n. Arnob. 7 p. 230 Pulpamenta et salsamina.
SALSAMENTVM i. n. [ ta/rixos2, ba/mma, o)cu/garon ] Quod sale conditur ad vsum diuturnum, vt pisces, et caetera id genus. [...].
SALSAMENTARIVS [1] a, um. Adi. [ tarixopwliko\s2 ] Quod ad salsamenta pertinet. [...].
SALSAMENTARIVS [2] i. m. [ tarixopw/lhs2 ] Qui salsamenta vel facit, vel vendit. [...].
SALSILÂGO inis. f. Humor salsus, vel sale abundans. Plin. 31, 7 Salsilago tota liquida. Ciceris natura est, gigni cum salsilagine Idem 18, 12. add. 35, 13. et 36, 23.
SALSVGO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SALSV=GO [SALSÛGO]] inis. f. Plin. 31, 7 extr. Appellatur in salinis salsugo. Remittere salsuginem Vitruu. 2, 4.
SALSITVDO inis. f. Conditio, natura salsi corporis. Plin. 20, 14 Salsitudo corporis. Vitruu. 1, 4 Inconsueta salsitudo.
SALSIPOTENS Neptuni epitheton. Plaut. Trin. 4, 1, 1.
SALSVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SALSV=RA [SALSÛRA]] ae. f. [ tari/xeuma ] Idem quod Salsamentum. [...].
SALSÊDO inis. f. Ipse salis sapor. Vet. Onom. Salsedo [ a(/lmh.
SALÎNA, ae. f. et frequent. plur. SALINAE arum. a(/lai vel [ a(lai\, Vet. Gloss.] [ a(lukis2 ] Locus vbi fit sal.
page 270, image: s0270SALINACIDVS vid. SALMACIDVS.
SALÎNVM i. n. [ a(lodoxri=on ] Vasculum in quo sal reponitur, tum ad mensae vsum, tum ad sacrificia paratum. [...].
SALILLVM i. n. Plaut. Trin. 2, 4, 91 [...].
SALINARIVS a, um. Adi. Ad salem spectans Vitruu. 8, 3.
SALINARIVM i. n. Locus, vbi sal exhauritur. Vtinam submergatur in thermis aut sepeliatur in salinario Heduorum Sarisber. Epist. 196.
SALINÂTOR, ôris. m. Qui rei salariae operam dat. [...].
SALIO [1], vel SALLIO, îre. itemque SALLO ere. [ a(li/zw ] sale condire significant: et non nisi orthographia et coniugatione discreta sunt. [...].
SALIENS [1] Partic. Huc refertur Hort. Od. 3, 23 [...].
SALITVS a, um. Salita oliua Pallad. Oct. t. 10, 1. Salitus thynnus Colum. 6, 32, 1. Sallitus habuimus in Verbo.
SALITOR, ôris. Afferebatur ex Cic. Att. 4, 17. Sed ibi ita legitur, Accepi --- literas --- datas a litoribus Britanniae. Vnde fecerant data salitoribus.
SALITVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SALITV=RA [SALITÛRA]] ae. f. [ tari/xeusis2 ] Condiendi sale ratio Columel. 12, 21, 3 Foenum graecum quum est aridum factum, molitur, et ex eo molito post salituram musti cochlear cumulatum.
SALACACCABIA orum. n. i. salsitia, intestina farta: vid. Apic. 4. 1.
SALACIA ae. f. [ *salaki/a ] Amphitrite, Dea aquae. [...].
SALACÔMA atis. n. [ sala/kwma ] Cic. Att. 14, 2 [...].
SALACON, vel SALACO onis. m. Autolyci pater, molliculus,
page 271, image: s0271et deliciis diffluens, infamatusque propterea. [...].
SALAMANDRA ae. f. [ sala/mandra ] Plin. 10, 67 [...].
SALAMBO ônis. Salambonem Babylonii Venerem dicunt. Lampridius in Heliogabalo 7 Salambonem (inquit) omni planctu Syriaci cultus et iactatione exhibuit.
SALAMIS, vel SALAMIN, înis: siue SALAMINA ae. f. [ *salami\s2 ] Insula in mari Euboico contra Athenas sita, in qua vrbs est eiusdem nominis, vbi Telamon Aiacis et Teucri pater regnauit. [...].
SALAMINIVS a, um. Possess. [ *salami/nios2 ] Cic. pro Arch. 19 [...].
SALAMINIACVS a, um. Aliud Adi. [ *salaminiako\s2 ] vt, Mare Salaminiacum, i. Mare Salaminis insulae Lucan. 5, 109. Salaminiaca tropaea Sil. 14, 283.
SALAPIA Vrbs est Apuliae Daunorum meretricio Hannibalis amore nobilitata Plin. 3, 11.
SALAPITTA, vel SALPITTA ae. f. Alapa. [Vet. Gloss. Salapitta [ r(a/pisma ] Delectantur Dii stupidorum capitibus rasis, salapittarum sonitu atque plausu Arnob. 7 p. 239. [...].
SALAPITTIVM, SALAPVTIVM, SALICIPPIVM, SALOPVGIVM, Haec sunt praecipuae varietates conuicii iocosi, et in laude ipsa contumeliosi apud Catullum 53 [...].
SALAR aris. m. Piscis. Auson. Mosel. v. 881 Purpureisque salar stellatus tergore guttis, Rapacissimi salares Sidon. Epist. 2, 2. ex truttarum genere illum esse, et stellae et rapacitas indicant.
SALARIA VIA vid. in SAL.
SALARIA Regio Italiae, suis castaneis Romae nobilitata; quas Salarianas appellarunt. Plin. 15, 23 Pura et plana est ex eis et Salariana.
SALARIVM [2] vid. SAL.
SALAVCES Colchorum rex ditissimus ob peritiam auri inveniendi. [...].
SALAX âcis. Adi. [ a)frodisiastiko\s2 ] Libidinosus, lasciuus. [...].
page 272, image: s0272SALACITAS âtis. f. Lasciuia et propensio in Venerem, [ to\ a)frodisiastiko\n ] Plin. 10, 36 Passeri minimum vitae, cui salacitas par. Conf. Colum. 8, 2. Pallad. 1, 29.
SALE Stagnum est Maeoniae eodem in loco, in quo olim Sypilum totius regionis caput, terrae hiatu desedit Plin. 5, 29.
SALEBRA ae. f. e)krh/gmata Gloss.] a Saltu dicta, vt ait Nonius 2, 828. [...].
SALEBRÂTVS a, um. Adi. Salebris asper. Sidon. Epist. 2, 2 Salebratis saxorum obicibus anfractus. Sic Colu.
SALEBRATIM Adu. Sidon. Epist. 2, 2. in edit. Sirmond.
SALEBRITAS âtis. f. Asperitas viae. Apul. Met. 6 p. 178 Inaccessa salebritate lubricus.
SALEBRÔSVS a, um. Adi. [ e)krhgmatw/dhs2 ] Quod multas habet salebras, asperum. [...].
SALEIVS i. m. Pauper quidam Poëta. Iuuen. Sat. 7, 80 --- Tenuique Salio Gloria quantalibet. Conf. Quinctil. 10, 1.
SALENTIA [ *salenti/a ] Vrbs Messapiorum, a qua
SALENTINVS a, um. *salentiko\s2 Steph. ] Nomen gentile. [...].
SALERNVM [ *sa/lernon ] Picentinorum oppidum in Italia. [...].
SALGAMA orum. n. pl. sa/lgama ] Appellantur quaecunque conditanea ad victum in vasis seruantur, interdum sicca, saepe cum liquamine et iure: vt puta mala, pyra, fici, vuae, rapae. [...].
SALGAMARIVS i. m. pantopw/lhs2 Gloss. Gr. Lat.] Colum. 12, 44 Libros tres edidit, quos inscripsit nominibus coci, et cetarii, et salgamarii. Add. Idem ibid. c. 54. Vid. Vinet. in Auson. p. 238.
SALGAMENTARIVS i. m. Si mutuum a te quippiam propola aut salgamentarius postularet Saluian. contra Auar. 4 p. 307.
SALI orum. m. Auiculae, quas Aristoteles ai)gi/sqous2, et [ ai)gio/sqous2 appellat, fecunditatis magnae, vt Perdices, gallinaeque. Plin. 10, 52 Plurima oua pariunt struthiocameli, gallinae, perdices, sali.
SALICIPPIVM vid. SALAPITTIVM.
SALICA LEX vid. SALII Germaniae populi.
SALICASTRVM i. n. [ a)gria/mpelos2 ] Herba. Plin. 23, 1 Est labruscae similis, sed in salictis nascens, ideo distinguitur nomine, quum eosdem vsus habeat, et salicastrum vocatur.
SALICETVM, SALICTVM, SALIGNEVS vid. SALIX.
SALII [1] [ *sa/lioi ] Sacerdotes Martis, Curetibus et Corybantibus Graecorum similes sic dicti, quod in portandis Ancilibus saltare eos mos esset. [...].
page 273, image: s0273SALIVS [1] Adi. esse volunt Hor. Carm. 1, 36, 12 [...].
SALIÂRIS e. Adi. Ad Salios pertinens, Saliare Numae carmen Tacit. Ann. 2, 83, 1. [...].
SALIATVS ûs. m. Munus Salii. [...].
SALII [2] orum. m. [ *sa/lioi ] Germaniae populi, qui et Franci dicuntur, Sidonius, Salius pede, falce Gelonus. [...].
SALINAE, et SALINVM vid. SAL.
SALIO [2] salîui, vel salii, vel salui, saltum, îre. [ phda/w, a(/llomai ] Subito in altum se mouere. [...].
SALIENS [2] Partic. [ a(llo/menos2 ] vt, Aqua saliens, Plin. Epist. 2, 17, 24. [...].
SALTO âre. Frequ. [ o)rxe/omai ] Tripudiare. Cic. in Catil. 2, 23 [...].
SALTANS antis. Brachia saltantis, vocem mirare canentis Ouid. Arte Am. 2, 305. Saltantes satyros imitabitur Alphesiboeus Virg. Ecl. 5, 73.
SALTITO âre. Frequent. A Salto. Macrob. 3, 14 [...].
page 274, image: s0274SALITIO ônis. f. Actus saliendi. Veget. de Re Milit. 1, 18 Salitio equorum, i. initur.
SALISATIO ônis. f. [ palmo\s2 ] Palpitatio. Gloss. Gr. Lat. Cordis pulsus siue salisatio Marc. Empir. c. 21.
SALISATOR, ôris. m. Gloss. Isid. 8, 9. conf. Sarisber. 1, 12. Scaliger. Lect. Auson. 1, 16.
SALTATIO ônis. f. [ o)/rxhsis2, o)/rxhma ] Cic. pro Muraen. 13 c. 6 [...].
SALTATIVNCVLA ae. f. Dimin. Vopisc. in Aurel. c. 6 [...].
SALTÂTOR, ôris. m. [ o)rxhsth\s2 ] Apud Romanos nomen contemtum insinuans. [...].
SALTATORIVS a, um. Adi. [ o)rxhstiko\s2 ] Quod ad saltationem pertinet: vt Ludus saltatorius, in quo saltare docetur. [...].
SALTATORIE Adu. Saltatorie procurrens Apul. Met. 10 p. 253.
SALTÂTRIX îcis. f. [ o)rxh/stria ] Cic. in Pison 18 c. 8 [...].
SALTATRICVLA ae. f. [ o)rxhstri/skh ] Dimin. a Saltatrix. Gell. 1, 5 Dionysiamque eum notissimae saltatriculae nomine appellaret.
SALTÂTVS ûs. m. [ o)rxhsmo\s2 ] Saltatio. Liu. 1, 20 [...].
SALTVS [1] ûs. m. [ a)/lma, o)rxhstu\s2, ph/dhma ] Saliendi actus, qualis est ceruorum et leporum Virg. Aen. 9, 554 [...].
SALTICVS a, um. Tertull. adu. Gnost. c. 8 Contumeliosa caede truncatur in puellae salticae lucar, i. mercedem puellae saltatriculae datam.
SALTABVNDVS a, um. Gell. 20, 2 Saltabundi canebant, quae nunc stantes canunt.
SALTVÂRIS e. Adi. [ phdhmathko\s2 ] Saltus edere solitus. [...].
SALTVÂTIM Adu. [ phdhmathkw=s2 ] h. e. Per saltus. [...].
SALISVBSVLVS Mars dictus a saliendo subsultandoque, si audimus Muretum ad illud Catull. 17, 6 [...].
page 275, image: s0275SALÎVA, ae. f. vel SALIVVM i. n. [ ptu/elon, si/alis2, si/alos2 ] Sputum: quod fere salis saporem habeat: Vel a saliendo, quod in ore saliat et crescat. [...].
SALIVÔSVS a, um. Adi. [ sialw/dhs2 ] Quod saliuae saporem habet, vel saliuae est simile. [...].
SALÎVO âre. [ sialo/w ] Saliuam facere, siue emittere. [...].
SALIVATVM, i. n. quod SALVIATVM saepe scribitur, medicamentum, quo saliuantur animalia, i. nimia saliua et pituita liberantur. [...].
SALIVATIO ônis. f. Cael. Aurel. Acut. 3, 2, 7 Plurima salivatio, i. copiosae saliuae fluxus.
SALIVARIVS a, um. Adi. [ sialiko\s2 ] Plin. 9, 51 Quae durioris testae sunt, vt murices, purpurae, saliuario lentore proueniunt, i. Viscositate saliuae simili.
SALIVNCA ae. f. [ na/rdos2 *keltikh\ ] Herba. Saliunca, pro Nardo siluestri Scribon. 153. 166. 195. [...].
SALIVS [2] vid. SALII paullo ante.
SALIX icis. f. [ i)te/a ] Arbor aquatica, facillimi prouentus, vsus quotidiani ad viendum, plectendum, etc. [...].
page 276, image: s0276SALIGNVS a, um. Adi. [ i)tei+no\s2 ] Quod ex salice factum est. [...].
SALIGNEVS a, um. Aliud Adi. [ i)tei+no\s2 ] Idem. Colum. 7, 10, 2 [...].
SALICÊTVM, et per syncopen, SALICTVM i. n. Quod est vsitatius, [ i)tew\n ] Locus salicibus consitus. [...].
SALICTARIVS a, um. Adi. Qui salictum curat, et ex eo materiam salignam viti pedandae iugandaeque parat. [...].
SALICTETVM i. n. Vlpian. l. 3 §. 2 ff. arbor. furt. caes.
SALLIO, SALLO, vid. SAL.
SALLVSTIVS i. m. [ *sallou/stios2 ] Gentis Romanae nomen, quam illustrauit C. Crispus Sallustius, de quo Martial. 14, 191 [...].
SALLVSTIÂNVS a, um. Adi. Tacit. Ann. 13, 47 Horti Sallustiani. Sallustiana breuitas Quinctil. 4, 2.
SALMACIDVS a, um. [ a(lmuro\s2 ] Salem acidum resipiens. [...].
SALMACIS idis. f. Fons Cariae, quem ingressi putabantur effeminati et molles exire: quae Poëtis fuit occasio fingendi Nympham eo nomine, quae Hermaphroditum, Mercurii et Veneris filium arte complexa, cum illo coaluerit. [...].
SALMACIVS a, um. Vid. paullo ante SALMACIDVS.
SALMO ônis. m. Genus piscis, qui hoc nomen fere per Europam retinet. [...].
SALMÔNA ae. f. Fluuius in Mosellam profluens. Auson. Mosell. 366 Nec fastiditos Salmonae vsurpo fluores.
SALMONE Vna ex octo vrbibus Pisanae regionis, in qua olim Salmoneum imperasse auctor est Strabo lib. 8.
SALMÔNEVS i. m. trisyllabum. [ *salmoneu\s2 ] Aeoli filius, non regis ventorum, sed cuiusdam apud Elidem, vbi regnauit: qui fabricato ponte aereo, super eum agitabat currus, ad imitanda tonitrua: et in quem iaculatus esset faciem, eum iubebat occidi. [...].
SALMÔNIS idis. f. Patronym. Nympha Salmonis, Tyro Salmoneos filia. [...].
page 277, image: s0277SALO ônis. m. Fluuius apud Celtiberos non procul a Bilbili oppido, optima ferri temperatura nohilis. Martial. 10, 96 Auriferumque Tagum sitiam patriumque Salonem.
SALOMON et SOLOMON ônis. m. [ *solomw=n ] Vtroque modo scribitur nomen Regis Iudaeorum nobilissimi apud Tertullianum, Lactantium etc. [...].
SALOMONIVS a, um. Adi. Possess. [ *solomw/nios2 ] Vt, Templum Salomonium, apud Lactant. 4, 13, 26. vbi meliores Solomonium.
SOLONA, ae. vel SALÔNAE arum. f. pl. *salw/nai ] Vrbs Dalmatiae, capta olim ab Asinio Pollione. [...].
SALONINVS a, um. [ *saloni/nos2 ] Seru. in Ecl. 4 [...].
SALONIANI Catones, Catonis Censorii genus apud Romanos celebre, ex Salonio cliente Catonis, cuius ille filiam vxorem duxit, atque genuit anno suae aetatis LXXX Plin. 7, 14.
SALOPVGIVM vid. SALAPITTIVM.
SALOR [1] vid. SALVM.
SALPA ae. f. [ sa/lph ] Genus piscis, qui principatum obtinet circa Ebusum, obscenus alibi, et qui nusquam percoqui possit, nisi ferula verberatus, vt ait Plin. 9, 18. [...].
SALPINX, ingis: vel SALPIX icis. f. Tuba. Salpicis Apostolicae clangor Adelhelm. de Virginit. c. 28.
SALPISTA vel SALPICTA ae. m. Tubicen. [...].
SALPVGA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SALPV=GA [SALPÛGA]] ae. f. Genus formicarum Plin. 29, 4 extr. et 34, 4. vid. SOLPVGA.
SALSAMENTVM, SALSE, SALSILAGO, SALSITVDO, SALSVRA, vid. SAL.
SALTATOR, SALTATRIX, SALTATRICVLA vid. SALIO, et SALTO.
SALTEM [ ge\, gou=n, a)lla\ mh\n, a)ll' ou)=n, to\ e)/latton, t)oula/xiston ] Particula concedentis alia, vt vnum certe obtineat, quam vim alias ipsum hoc certe vel minimum, habere solet. [...].
SALTITO, SALTO, SALTVARES, SALTVS, etc. vid. SALIO.
SALTVS [2] ûs. m. u(/lh, drumo\s2 ] Densior silua et inuia, in qua pasci et aestiuare pecudes solent: De etymo [ a)/lsos2 an salio? [...].
page 278, image: s0278SALTVARIVS i. m. o)reofu/lac Gloss. Lat. Gr.] Siluarum seu saltus custos. [...].
SALTVENSIS e. Adi. Qui saltus a publico redimit, conducitue, Arcadius et Honorius l. 3 [...].
SALTVOSVS a, um. Adi. [ napw/dhs2 ] Locus saltibus plenus. [...].
SALVATOR, SALVBER, SALVEO, SALVO, vid. SALVS.
SALVIA ae. f. [ e)leli/sfakon ] Herba odorata, dentibus et gingiuis vtilis. [...].
SALVIÂTVM vid. SALIVATVM.
SALVIVS gentis Romanae nomen, e qua M. Saluius Otho Caesar. [...].
SALVIANVS a, um. Adi. Vt, Saluianum interdictum, de quo est Dig. 43 tit. 33. quo de pignoribus quaedam constituta sunt.
SALVM i. n. [ a(\ls2 ] Mare dicitur a sapore salis. [...].
SALOR [2] oris. m. Color sali, inter viridem, et caeruleum medius, Perlucentis vitri salor Mart. Capella l. 1 apud Barth. ad Stat. Theb. 6, 146.
SALVO [1] vid. post deriuata ex SALVS.
SALVS ûtis. f. [ swthri/a, a)lewra\ ] Incolumitas. [...].
page 279, image: s0279SALVBER, bris, bre: vel SALVBRIS bre. Adi. [ u(girino\s2, swthriw/dhs2 ] Quod praebet praestatque Salutem, in primis sanitatem, vnde Aër, Cibus, Locus, Salubres dicuntur: sed aeque late patere atque ipsam salutem, Substantiua declarant, quibus iungitur.
SALVBRITAS âtis. f. [ ou)lo/phs2, to\ u(gie\s2 ] Sanitas, tum illa, quae in corporibus vel animis inesse solet, tum facultas illa efficiendae sanitatis, quam rebus externis tribuimus. [...].
page 280, image: s0280SALVBRITER Adu. [ u(girinw=s2 ] Liu. 3, 62 [...].
SALVTÂRIS e. Adi. [ swth/rios2, swthriw/dhs2 ] Idem quod Salubris, hoc est sanitatem praebens, vel ad sanitatem praebendam idoneum. [...].
SALVTARITER Adu. [ swthri/ws2 ] Cic. de Clar. Orat. 8 c. 2 [...].
SALVTARIVM i. n. Munus a conualescentibus datum. Tertull. Apol. 46 Statuis, et salutariis remunerari. Salutaria bibere Apul. Met. 2 p. 128 de propinatione: sed hic potest etiam esse a salutaris.
SALVTO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SALV=TO [SALÛTO]] âre. [ a)spa/zomai, prosagoreu/w, deciou=mai ] Salutem dicere, alloqui, quod non accedentibus solum, sed abeuntibus quoque attribuitur, nec ad homines tantum refertur, quibus in aduentu vel discessu bene precamur, verum ad res etiam, quas laeti conspicimus, quin ad deos, quos adoramus et alloquimur. [...].
SALVTANS antis. Ambitio salutantium A. Dial. de Oratorib. c. 29, 5. [...].
SALVTATIO ônis. f. [ a)spasmo\s2, prosago/reusis2 ] Cic. in Pison. 96 c. 40 [...].
SALVTÂTOR, ôris. m. [ prosagoreuth\s2 ] Cic. de Petit. Consul. 28 c. 9 [...].
SALVTÂTRIX îcis. f. Turba salutatrix Iuuen. Sat. 5, 21 Charta salutatrix Martial. 9, 101 epistola.
SALVTATORIVS a, um. Adi. a)spastiko\s2 Gloss. Gr. Lat.] Plin. 15, 11 [...].
page 281, image: s0281SALVTABVNDVS a, um. Adi. Mart. Capel. l. 7 post pr.
SALVTATORIVM i. n. Senec. de Tranquil. [...].
SALVTIFER era, erum. [ ou)/lios2, swth/rios2 ] Ferens salutem. [...].
SALVTIFICATOR oris. m. Tertull. de Carne Chr. c. 14. et de Resurr. c. 47. et adu. Marc. 5, 15. et de Pudic. c. 2.
SALVTIGER era, erum. [ swthri/an fe/rwn ] Qui salutem nuntiat. [...].
SALVTIGERVLVS a, um. Adi. e)piske/pths2 Gloss. Lat. Gr.] Plaut. Aulul. 3, 5, 28 [...].
SALVE [1] [ xai=re ] Verbum defectiuum, quo vtuntur in salutando homines, res alias, Deos. [...].
SALVVS a, um. Adi. [ so/os2, sw=os2, sw=s2 ] i. Sanus. [...].
page 282, image: s0282SALVE [2] Adu. Plaut. Men. 5, 2, 26 [...].
SALVO [2] âre. sw/zw Gloss. Cyr.] Saluum et incolumem reddere, verbum cum Christiana inter Latinos disciplina, vt videtur, introductum, ac deinde a monachis, descriptoribus librorum veterum, passim inculcatum. [...].
SALVANS antis. Deus iustus et saluans non est praeter me Esai. 45, 21. Conf. Ibid. v. 20. Iesus populum de terra Aegypti salvans Vulg. Epist. Iud. v. 5.
SALVATVS a, um. Part. Exultatio his, qui saluati fuerint de Israël Es. 4, 2. Gratia estis saluati per fidem Ephes. 2, 8.
SALVÂTOR, ôris. m. swth\r Gloss. Stephani et Cyrilli] Verbale, pro quo Seruator Latine magis dicitur. [...].
SALVÂTRIX îcis. f. Fulgent. de Natiu. Christi. Et Prosper Aquit. Epist. 16 Saluatrix gratia Christi.
SALVIFICVS a, um. Adi. Alc. Auit. ad Soror. v. 180.
SALVIFICO âre. Vulg. Ioh. 12, 27. Sedul. 5, 7.
SALVIFICÂTOR, ôris. m. Saluator. Tertull. de Pudic. c. 2 pr. Rigalt.
SALVATIO ônis. f. Beda Hist. Eccl. 1, 30 pr. Protector saluationum Christi sui Vulg. Psalm. 27 (28) 8.
SALYES, um; vel SALYI orum. m. pl. *sa/lues2 ] Straboni et Ptolemaeo Populi sunt Liguribus finitimi, Plinius 3, 5 Ligurum celeberrimi vltra Alpes Salyi. Vid. Liu. 21, 26. Flor. 2, 3, 5.
SAM
SAMA ae. f. Creta Italica. Isidor. 20, 4.
SAMARA vid. SAMERA.
SAMARDACVS i. m. Impostor. [...].
SAMARIA ae. f. [ *samari/a ] Iudaeae Palaestinae regio est, vt scribit Plin. 5, 13.
SAMAROBRÎNI aut SAMAROBRÎVI orum. m. pl. *samarobri/na ] Fuerunt Populi in Gallia inter Belgas, vbi Caesar Gallorum concilium induxit. Vid. Bell. Gall. 5, 24. it. Cic. Fam. 7, 2.
SAMBVCA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SAMBV=CA [SAMBÛCA]] ae. f. [ sambu/kh ] Auctore Festo, Organi et instrumenti musici genus. [...].
page 283, image: s0283SAMBVCINA ae. f. [ sambuki/stria ] Quae sambuca canit. Plaut. Stich. 2, 3, 57 Fidicinas, tibicinas, sambucinas aduexit secum forma eximia. Quaedam exemplaria Sambucas legunt. Male.
SAMBVCISTRIA ae. f. [ sambuki/stria ] Apud Festum, eadem quae Sambucina. Liu. 39, 6 Tunc psaltriae, sambucistriaeque, et conviualia ludionum oblectamenta addita epulis. Conf. Arnob. 2 p. 73.
SAMBVCVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SAMBV=CVS [SAMBÛCUS]] i. f. [ a)kth\ ] Arbor. [...].
SAMBVCEVS a, um. Adi. [ a)ktino\s2 ] Quod ex sambuco est. [...].
SAMBVCETVM i. n. Io a Ianua in Cathol.
SAMBVCATVS a, um. Adi. Vinum Th. Priscian. de Diaeta c. 12.
SAMBVCELAEON i. n. Oleum ex sambuco, Constant. Afer 1, 12.
SAME [ *sa/mh ] Insula ante sinum Ambracium, quae et Samos, et Cephalenia dicitur, non procul ab Ithaca, si Ouidio credimus Trist. 1, 4, 67 [...].
SAMERA ae. f. [ ptele/as2 spe/rma ] Vlmi arboris fructus et semen. [...].
SAMIA, SAMIATOR, etc. vid. SAMOS.
SAMIO, SAMIOS, vid. SAMOS.
SAMNÎTES um et ium. m. [ *sauni=tai ] Populi in Samnio, quod nunc Aprutium vocatur, regio Italiae inter Picenum, Campaniam et Apuliam. [...].
SAMNIVM i. n. Regio Samnitium. Flor. 1, 16 Populus Romanus ruinas ipsas vrbium diruit, vt hodie Samnium in ipso Samnio requiratur. Conf. Varro de R. R. 2, 1.
SAMNITICVS a, um. Adi. Flor. 1, 16 Bellum Samniticum. Suet. Vitell. c. 1.
SAMNITIVS a, um. Adi. Laudatur Liu. 7, 29 Samnitium bellum. Sed al. Samniticum: et si sit Samnitium, quod sane probant Gron. et Drakenb. videtur esse Genitiuus Pluralis.
SAMONIVM i. n. Cretae insulae promontorium. Rhodo aduersum, sicut contrario litore Cyrenas versus, kriou= me/twpon prominet. Pomponius Mela 2.
SAMOS i. f. [ *sa/mos2 ] Insula in mari Icario, modica, Iunoni dicata, quod in ea nata fuerit et educata, et Ioui nupta. [...].
SAMIVS a, um. [ *sa/mios2 ] Quod e Samo insula est. [...].
SAMIOLVS a, um. Adi. Dimin. [ *sami/dion ] Plaut. Stich. 5, 4, 12 Nos nostro Samiolo potorio tamen viuimus.
page 284, image: s0284SAMIO âre. Veteres pro Acuere ponebant, et quasi Samiae testae acumen inducere, auctore Nonio 4, 434. Vid. paullo ante SAMIVM n. 2 et 3. Conf. Veget. 2, 14 et ibi Scriuer.
SAMIATVS a, um. Vopiscus in Aureliano c. 7 Ferramenta samiata. Acuta et mucronata.
SAMIÂTOR, ôris. m. Qui arma acuit et tergit. a)konhth\s2 Samiarius, cotiarius, acutiator. Gloss. Vet. Vid. Salmas. in Vopisc. Aurel. c. 7.
SAMIARIVS i. m. Idem. vt modo vidimus in Vet. Gloss. Turneb. Adu. 27, 21 ex antiqua Inscriptione, SAMIARIIS DORYPHORON.
SAMOLVS i. m. Herba. Plin. 24, 11.
SAMOSATA ae. f. [ *samo/sata ] Vrbs Asiae ad Euphratem, auctore Strabone l. 14 Luciano et illo Paullo haeretico, alumno nobilis.
SAMOTHRACIA, ae. siue SAMOTHRACE es. f. [ *samoqra/kh ] Insula maris Aegei Thraciae adiacens ea parte, qua Hebrus in mare influit. [...].
SAMOTHRACIVS proprie Adiectiuum. Plin. 37, 10 Samothracia insula, eiusdem nominis gemmam dat nigram ac sine pondere, similem ligno.
SAMOTHRACES um. m. pl. Populi huius Insulae. [...].
SAMOTHRACICVS a, um. Adi. Macrob. Saturn. 3, 4 Samothracicis religionibus mystice imbutus.
SAMPSA vid. SAMSA.
SAMPSICERAMVS i. m. Bassi Caecilii filius, qui iuxta Apamiam et Arethusam regnauit: Phylarchae quoque genti Emessinae praefuit. [...].
SAMPSVCHVM [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SAMPSV=CHVM [SAMPSÛCHUM]], i. n. siue SAMPSYCHVS, it. SANSVCVS, SANSVCHVS, i. m. [ sa/myuxon ] Herba, quae et Amaracus dicitur. [...].
SAMPSVCHINVS vel SANSVCHINVS a, um. Adi. [ samyu/xinos2 ] Vt, Sampsuchinum oleum Plin. 21, 22. Add. Idem 13, 1.
SAMSA, siue SAMPSA, siue SANSA ae. f. Oliua conditurae causa contrita et in massam quandam redacta. [...].
SAMVLA ae. f. Ob diuturnam vitam (vixit enim centum decem annis) ab Asconio Pediano primum, deinde a Plinio 7, 48 nobilitata mulier.
SAN
SANABILIS, SANATIO, vid. SANO.
SANATES [1] um. m. pl. dicti sunt, Qui supra, infraque Romam habitauerunt: quod nomen iis fuit, quia quum defecissent a Romanis, breui post redierunt in amicitiam, quasi sanata mente. [...].
SANCAPTIS Aromatis ficti nomen ap. Plaut. Pseud. 3, 2, 43.
SANCHROMATON i. n. Herba, al. dracontea. Apul. de Herb. c. 14.
SANCIO îui, îtum, vel sanxi, sanctum, îre. [ kuro/w, e)pikuro/w ] Confirmare, religione vel poena adiuncta firmare, ne violetur. [...].
page 285, image: s0285SANCTVS a, um. [ kurwqei\s2 ] Partic. [...].
page 286, image: s0286SANCTVLVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SANCTV=LVS [SANCTÛLUS]] Adi. Dimin. Hieron.
SANCTE Adu. [ o(si/ws2 ] Cic. pro Font. 12 [...].
SANCTOR, ôris. m. [ kurwth\s2 ] Qui aliquid sancit. Tacit. Ann. 3, 26, 5 Sed praecipuus Seruius Tullius sanctor legum fuit.
SANCTIO ônis. f. [ ku/rwsis2 ] Lex cum terrore poenae. [...].
SANCTITAS âtis. f. [ o(si/a, a(gio/ths2, o(sio/ths2 ] est, vt ait Cic. de Nat. Deor. 1, 116 c. 41 [...].
SANCTIMONIA ae. f. [ a(giasmo\s2 ] Idem. [...].
SANCTIMONIÂLIS e. Adi. Sanctimoniae addictus. [...].
SANCTIMONIALITER Adu. Iust. Cod. 1 tit. 3 l. 56 §. 1.
SANCTESCO ere. apud Non. 2, 576 Ac per nos sanctescat genus.
SANCTIFICO âre. Tertull. de Orat. c. 3. et Exhort. Cast. c. 10. Iuuenc. Hist. Euang. 1, 594.
SANCTIFICÂTVS a, um. Partic. Tertull. de Orat. c. 2. et Exhort. Cast. c. 7.
SANCTIFICANS antis. Vulg. Ezech. 20, 12 Prudent. hymn. ante cib. v. 15.
SANCTIFICATIO ônis. f. Tertull. de Exhort. Cast. c. 1. et de Bapt. c. 10. Sidon. Epist. 8, 14.
SANCTIFICATOR oris. m. Tertull. adu. Prax, c. 2. Augustin. Epist. 168 med.
SANCTIFICVS a, um. Paullin. Petrocor. de vita Martini 5, 119. Iuuenc. praef. v. 25. Conf. Cellar. Cur. Post. p. 288.
SANCTIFICIVM i. n. Tertull. de Resurr. Carn. c. 47. Vulg. Psalm. 78, 69.
SANCTILOQVVS a, um. Prudent. Apoth. v. 1002. Arator in Act. Apost. c. 19.
SANCTITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SANCTITV=DO [SANCTITÛDO]] inis. f. [ a(gi/asis2 ] Idem ac Sanctimonia. [...].
page 287, image: s0287SANCTVARIVM i. n. [ a(giasth/rion ] Sacer locus, sacrarium. [...].
SANCVS, SANCTVS, vel SANGVS, i. m. Hercules est Varr. de L. L. 4, 10 p. 19, 6 [...].
SANDALIDES um. f. pl. sandali/des2 ] Palmae genus, a similitudine sandalii dictum. Plin. 13, 4 Quarta auctoritas, sandalidum a similitudine appellatarum.
SANDALION Insula in mari Ionio auctore Plin. 5, 31.
SANDALIOTIS *sandaliw=tis2 ] Sardinia insula denominata est ab effigie sandalii, hoc est soleae, quam nonnulli Ichnusiam vocant, a similitudine vestigii, quod Graece [ i)/xnos2 dicitur, Plin. 3, 7.
SANDALIVM i. n. [ sanda/lion, blau=ta ] Calceamenti genus, Graecum. [...].
SANDALIGERVLVS a, um. Adi. [ sandaliofo/ros2 ] Qui sandalia gerit domini puer. [...].
SANDALIARIVS i. m. Reines. [...].
SANDALVM i. n. Farris Gallici genus. Plin. 18, 7 Galliae quoque suum genus farris dedere, quod illi brance vocant: apud nos sandalium nitidissimi grani: quod --- plus reddit panis, quam far aliud.
SANDAPILA ae. f. nekroforri=on Gloss. Lat. Gr.] Genus feretri. [...].
SANDAPILARIVS i. m. Sidon. Epist. 2, 8 Vespillonum sandapilariorum ministeria.
SANDAPILO onis. m. nekroqa/pths2 Gloss. Lat. Gr.] Idem.
SANDARACA, s. SANDARACHA Res apibus gratissima, quam alio nomine Cerinthum appellant Plin. 11, 7.
SANDARACEVS a, um. Adi. Fihrae iecinoris sandaracei coloris dum fuant Fulgent. de Prisco Serm. n. 4.
SANDARACÎNVS a, um. Adi. [ sandaraki/nos2 ] Coloris appellatio. Festus, Sardaracam ait (Verrius) esse genus coloris, quod Graeci sandicem appellant. Naeuius, Merula sandaracino ore. Festus.
SANDARACÂTVS a, um. Aliud Adi. [ sandarakwto\s2 ] Cui sandaraca admista est. Plin. 35, 15 Item lendes tollit in palpebris aeris, aceto sandaracato admisto. al. sandarachato.
SANDARESOS, it. SANDASEROS, et SANDASERIOS itemque SANDASER, seu SANDAZERION Gemmarum nomina, quae expolita, ad Sandastri splendorem quamproxime accedunt Plin. 37, 7 Nempe
SANDASTROS Gemma, de qua Plinius de Carbunculis 37, 7 [...].
page 288, image: s0288SANDIX, (al. SANDYX ) icis et îcis. f. [ sa/nduc ] Herba et pigmentum. [...].
SANDONICA vid. SANTONICVS.
SANE [1] [ tw=| o)/nti ] Aduerbium asseuerandi, vel certe cum fiducia quadam concedendi. [...].
SANESCO [1] vid. SANVS.
SANGA [ *sa/gga ] Plinio 4, 20 Fluuius Cantabrorum in Hispania citeriori. 2 Est etiam Serui nomen Terent. in Eunucho.
SANGARIS, SANGARIVS, SAGARIS, [ *sagga/rios2 ] Fluvius nobilis, de quo Plin. 6, 1 [...].
page 289, image: s0289SANGARIVS a, um. Adi. i. Phrygius ad Sangarium natus vt, Sangarius puer, Ganymedes Stat. Silu. 3, 4, 41.
SANGENON i. n. Gemma ex Opalorum genere. [...].
SANGVALIS vid. SANQVALIS.
SANGVEN inis. n. Idem quod Sanguis: vox antiqua. [...].
SANGVIS inis. m. [ ai(=ma ] a Sanguen veteri, vnde Sanguinis in Genitiuo: Humor est in venis contentus. [...].
page 291, image: s0291SANGVINEVS a, um. Adi. [ ai(matiko\s2 ] Ad corpus aliquando refertur, et Plenum sanguine significat: aliquando ad colorem: aliquando ad animum, sanguinis fundendi cupidum. [...].
SANGVICVLVS i. m. [ ai(ma/tion ] Sanguis haedi siue suis in cibum formatus. [...].
SANGVINOLENTVS a, um. Adi. [ ai(matw/dhs2 ] Idem fere, quod Sanguineus. [...].
SANGVILENTVS a, um. Aliud Adi. a Genit. [...].
SANGVINARIVS a, um. Aliud Adi. [ filai/matos2 ] Saeuus, crudelis, sanguinem sitiens. [...].
SANGVINÂLIS e. [ polu/gonon ] Herba eadem, quae Sanguinaria. Columel. 6, 12, 5. Inde nomen habet, quod sanguinis fluorem, vndecunque feratur, sistat. Vid. Cels. 3, 22. 4, 8. 5, 1. 6, 7, 3 et 4.
SANGVINO âre. ai(ma/ssw Gloss. Gr. Lat.] Sanguine manare. [...].
SANGVINATIO ônis. f. Fluxus sanguinis. Cael. Aurel. Tard. 4, 6. et 1, 4 Gingiuarum sanguinatio.
SANGVINÔSVS a, um. Idem. Acut. 3, 4.
SANGVISVSA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SANGVISV=SA [SANGUISÛSA]] ae. [ bde/lla ] Vermis in aqua degens, qui et Hirudo dicitur. [...].
SANGVS vid. SANCVS.
SANIES êi. f. [ bro/tos2, i)xw\r ] Sanguis tenuior vel recens vel iam corruptus. [...].
SANIÔSVS a, um. Adi. [ i)xwrw/dhs2 ] Sanie et impuro sanguine conspersus. [...].
page 292, image: s0292SANITAS [1] vid. SANVS.
SANNA ae. f. [ xleu/h, xleuasi/a ] Derisio gestu mimico expressa, naso praecipue. [...].
SANNALI in Vet. Cod. apud Turneb. 6, 19 [...].
SANNÂTOR, ôris. m. mukthristh\s2 Gloss. Gr. Lat.] Derisor, tanquam a verbo Sannare, cuius compositum est subsannare.
SANNIO ônis. m. [ xleuasth\s2 ] Qui soluto risu, et contortis oris ac corporis totius partibus immoderatam quandam alios deridendi formam effingit, et aliorum mores inepto quodam gestu per contemtum exprimit, vt stultus propemodum videatur, ac ridiculus. [...].
SANO, âre. SANOR, âri. vid. SANVS.
SANQVÂLIS is. f. Auis. Plin. 10, 7 [...].
SANSVCVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SANSV=CVS [SANSÛCUS]] vid. SAMPSVCHVM.
SANTERNA ae. f. [ xrusoko/lla ] Eadem quae chrysocolla. [...].
SANTONES, et SANTONI [ *sa/ntwnes2 ] Populi Galliae, non longe a Tolosatium finibus, quae ciuitas est in prouincia, vt ait Caes. Bell. Gall. 1, 10. [...].
SANTONIVS a, um. Iuuen. Sat. 8, 145 [...].
SANVS a, um. Adi. [ u(gih\s2, u(gieino\s2 ] Integer et incorruptus, bene habens, ad corporis pariter valetudinem, et animi statum inconcussum pertinet. [...].
SANE [2] Adu. [ u(gihrw=s2 ] Plaut. Curc. 1, 3, 20 [...].
page 293, image: s0293SANITER Aduerbium priscum auctore Nonio 11, 51 Afran. Megalensibus, Adesto, assentio te non amare me, at adorare saniter.
SANITAS [2] âtis. f. [ u(gri/a, eu)rwsti/a, r(w/sis2, r(w/mh ] Proprie ad corporis valetudinem pertinet, deinde ad animum transfertur. [...].
SANO âre. [ u(gio/w, i)a/omai ] Sanum facere. [...].
SANANS antis. Partic. Omnia sanantem appellant Druidae viscum Plin. 16, 44 s. 95. Circumibat Iesus, sanans omnem languorem et omnem infirmitatem in populo Vulg. Matth. 4, 23.
SANATVS a, um. Part. Qua radicula inuenta et Ptolemaeus sanatus dicitur, et multi milites vulnerati Cic. Diuin. 2 c. 66. Add. Ouid. Rem. Am. v. 113 et vlt.
SANÂTOR, ôris. m. Vulg. Interp. Exod. 15, 17 Ego Dominus sanator tuus.
SANATIO ônis. f. [ i)/asis2 ] Cic. Tusc. 4, 35 c. 15 [...].
SANABILIS e. Adi. [ i)a/simos2 ] Quod facile sanatur. [...].
SANESCO [2] ere. [ u(gia/zw ] Sanum fieri. [...].
SANATES [2] vid. in suo loco.
SANATIVVS a, um. Adi. Sanabilis. Conducere sanis et sanatiuis Sarisb. 7, 10.
SANIFER a, um. Adi. Sanitatem afferens. Virtus Paullin. Nol. Natal. Felic. 7, 224.
SAP
SAPA ae. f. [ e(/yhma, si/raion ] Potio facta ex musto Scribon. 111. [...].
SAPAEI orum. m. Populi sunt in Thracia. Plinius 4, 11 Inter Eletos, Diobesos, Carbylesos, inde Brysas, Sapaeos. Exta canum vidi Triuiae libare Sapaeos Ouid. Fast. 1, 389.
SAPERDA ae. m. [ komyo\s2 ] Non. 2, 823 [...].
SAPHON onis. m. Funis in prora positus vt ex Caecilio habet Isidor. 19, 4. [...].
SAPHIRVS vid. SAPPHIRVS.
SAPIDVS, SAPIENS, SAPIENTIA, vid. SAPIO.
page 294, image: s0294SAPINOS Gemma ex genere Iaspidum. Plin. 37, 9 Dilutior ex eodem sapinos vocatur.
SAPÎNVS i. f. [ e)la/th ] Arbor. Plin. 16, 39 s. 761 [...].
SAPINEVS a, um. Adi. [ e)la/tinos2 ] Columella 12, 5 Alii nucibus sapineis ardentibus idem efficiunt. Conf. Vitruuius 2, 9. Plin. 15, 10.
SAPIO ui, ere. [ xumi/zw ] Proprie pertinet ad sensum gustûs: diciturque res ipsa sapere, quae aliquem habet saporem. [...].
SAPIENS entis. Adi. [ sofo\s2, decio\s2, dai/mwn ] Qui sapit. [...].
SAPIENTIA ae. f. [ sofi/a ] In primo sensu ad sensus corporeos pertinet, et de sapore dicitur. [...].
page 295, image: s0295SAPIENTIÂLIS e. Adi. Sapientia pollens. Tertull. de Anim. 15 Summus in anima gradus vitalis et sapientialis. Add. ib p. p.
SAPIENTIPOTENS entis. Adi. [ sofokra/twr ] Cic. de Diuin. 2, 116 c. 56 [...].
SAPIENTER Adu. [ sofw=s2 ] Plaut. Men. 5, 7, 2 [...].
SAPOR [1], ôris. m. a Sapio. [ xulo\s2, xumo\s2 ] Qualitas illa, quae lingua siue gustu deprehenditur. [...].
SAPÔRO âre. Sapore imbuere. Petr. Chrysol. Serm. 157 Christus in nuptiis aquas saporauit in vinum. Autumni, qui dulcia poma saporat Dracont. Hexaëm. v. 539.
SAPORÂTVS a, um. Petron. Fragm. p. 675 [...].
page 296, image: s0296SAPÔRVS a, um. Adi. Lactant. 3, 16, 15 Vocat Piper et Palmas, merces saporas. Nil est dulcius ac magis saporum Prudent. Cathem. 4, 49.
SAPORÔSVS a, um. Adi. Constant. Afer de Febr. c. 4 Sanguis est omnibus elementis saporosior.
SAPIDVS a, um. Adi. Quod gratum habet saporem. [...].
SAPIDE Adu. Superl. apud Apul. Met. 8 p 216 Femur sapidissime concoctum.
SAPIS is. m. Fluuius Italiae in Flaminia prope Cesenam vrbem Plin. 3, 15. [...].
SAPIVM vel SAPPIVM i. n. Picis genus. Plin. 16, 12 extr. Inter haec genera proprium quidam fecere sapium, quoniam ex cognatione earum seritur, qualis dicta est in nucleis.
SAPLVTVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SAPLV=TVS [SAPLÛTUS]] vel ZAPLVTVS a, um. Adi. [ za/ploutos2 ] Valde diues. Petron. Fragm. Tragur. c. 37 Adeo saplutus est. Conf. Scheffer. Not. p. 73.
SAPO ônis. m. [ smh/lh, smh=gma ] Massa, illa vulgaris ex pingui, et lixiuo cinere cocta. [...].
SAPONARIVS i. m. Plin. Valer. 1, 21.
SAPONATVM i. n. Theod. Priscian. 1, 18.
SAPOR [2] vid. SAPIO.
SAPPHÎRVS i. f. [ sa/pfriros2 ] Lapis pretiosus, qui nomen servat in plerisque Europae linguis, caelestis coloris etc. [...].
SAPPHIRINVS a, um. Adi. [ sapfririno\s2 ] Vt, Lapis sapphirinus Plin. 37, 9.
SAPPHIRÂTVS a, um. Adi. [ sapfrirwto\s2 ] Sapphiris intertextis variegatus. Sidonius Epist. 2, 10 Ac si sub versicoloribus figuris vernans herbida crusta sapphiratos.
SAPPHO ûs. f. [ *sapfw= ] Mulier non minus Lyrici carminis suauitate nobilis, quam amoribus, partim impuris in suum sexum, infamis: cuius de vita et rebus omnia collegit diligentia Io. Christian. Wolfii. [...].
SAPPHICVS a, um. Adi. [ *sapfiko\s2 ] Vt, Carmen Sapphicum Diomed. p. 508. Musa Sapphica Catull. ad libellum 35, 17.
SAPROS putridus est Graecis, [ sapro\s2. De caseorum generibus. Plin. 28, 9 s. 34 Sapron vocant, qui cum sale et sorbis siccis e vino tritus potusque medetur coeliacis.
SAPROPHAGVS i. m. saprofa/gos2 ] Qui saprum, i. putridum deuorat, quod [ saprofagri=n vno verbo Graeci dicunt, quo verbo vtitur Martial. 3, 27 [...].
SAPSA a veteribus dictum esse pro Ipsa, vel sua ipsa, colligas ex Festo voce SAS. [...].
SAR
SARABALLVM i. n. Vestis erat Parthorum fluxior. Hieronymus in Danielem c. 3. et Ep. ad Innocent. de muliere septies icta.
SARABARA ae. f. Vestis eadem vid. Isidor. 19, 23 [...].
SARCASMVS i. m. [ sarkasmo\s2 ] Latine dicitur Iocus cum amaritudine, in primis in mortuum vel statim moriturum. Vt apud Virg. Aen. 2, 547 [...].
SARCINA [1] ae. f. vid. SARCIO.
SARCIO si, (sarciui Val. Prob. Cathol. p. 1482 Putsch. ) tum, îre. [ katarta/w, a)ke/omai ] Integrum facere, inquit Festus.
SARTVS a, um. Partic. [ e)piskeuasqei\s2 ] Vt, Male sarta gratia nequidquam coit, et rescinditur Hor. Epist. 1, 3, 31.
page 297, image: s0297SARTE Adu. Integre. Festus. Add. Charis. 2 p. 195.
SARTOR [1], ôris. m. Non. 1, 24 Sartores dicuntur non solum a sarciendo, verum etiam a sarriendo, vid. in SARRIO, SARRITOR.
SARTRIX îcis. f. apud Frontonem p. 1327.
SARTVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SARTV=RA [SARTÛRA]] ae. f. Refectio, instauratio. [...].
SARSVRA [1] [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SARSV=RA [SARSÛRA]] ae. f. Idem. [...].
SARCINA [2] ae. f. forti/on o(doiporiko\n Gloss. Lat. Gr. sarcinae, skeu/h o(doiporika\ Gloss. Vet.] A Sarcio, nescio quam bene, deriuatur, et proprie est eorum, quae ad cultum, ad ornatum, et ad reliquum vsum pertinent, veluti Fascis, quem quis in itinere faciendo portat. [...].
SARCINAS vid. SARSINAS.
SARCINVLA ae. f. Dimin. [ skeua/rion ] Iuuen. Sat. 3, 161 [...].
SARCINVLATVS a, um. Adi. Equi Brito Armoric. Phil. 12, 25.
SARCINÂLIS e. Adi. Ad sarcinas pertinens. Ammian. 15, 7 Sarcinalium iumentorum actuarius. Conf. Idem 29, 34.
SARCINÔSVS a, um. Adi. Apul. Met. 8 p. 208 Lupi vastis corporibus sarcinosi. Sarcinosior Priapei. 79, 4. i. mentulatior.
SARCINO âre. skeua/zw Vet. Onom.] Conf. Colu. ad Apul. Met. 5 p. 76.
SARCINATVS a, um. Adi. [ skeuoforw=n ] Sarcinis onustus. Plaut. Poen. 5, 2, 19 Viden' homines sarcinatos consequi?
SARCINARIVS a, um. Adi. [ skeuoforiko\s2 ] Quod ad sarcinas pertinet. Caes. Bell. Ciuil. 1, 81 Illi et inopia pabuli adducti, et quo essent ad id expeditiores, omnia sarcinaria iumenta interfici iubent.
SARCINÂTOR ôris m. skeuofo/ros2, it. [ r(a/pths2 Gloss. Cyr.] Sartor, qui sarcit ac reparat; vel qui sarcinas compingit. [...].
SARCINÂTRIX îcis. f. a)ke/stria, kallwpi/stria, r(a/ptis2 Vet. Gl.] Quae vestes suit et reficit. [...].
SARCÎTOR, ôris. m. Idem qui Sarcinator. [...].
SARCÎTRIX îcis. f. Non. 1, 276.
SARCITECTOR, ôris. m. Isidor. 19, 19 Sarcitector dictus, quod ex multis hinc inde coniunctis tabulis vnum tecti faciat corpus; idem et tignarius.
SARCÎMEN inis. n. [ r(afh\ ] Sutura. Apuleius Met. 4 p. 149, 24 Tunc tenui sarcimine summas oras eius adaequauimus, et iuncturae rimam setae densitate sepsimus. de latrone vrsinae pelli insuendo.
SARCION [ sarki/on ] Est veluti Carnosa quaedam gemmarum vena, vitiumque Carchedoniis et Smaragdis admodum peculiare. [...].
SARCITES Gemma, quae bubulas carnes repraesentat Plin. 37, 10.
page 298, image: s0298SARCOCELE es. f. Herniae genus Cels. 7, 18 cum caro quoque inter tunicas increscit.
SARCOCOLLA ae. f. sarkoko/lla ] Lacrima arboris in Perside nascentis, inquit Dioscorides; dicta ab effectu, quem praestat, et vi potestateque sua, nempe a vulneribus glutinandis, hoc est carnibus, quas Graeci [ sa/kras2 vocant, ko/llan enim illi glutinum vocant. [...].
SARCOGRAPHIA ae. f. Figurae, quae Sarcographia dicitur, vis in eo consistit, quod rebus incorporalibus corporis lineamenta licenter attribuit Sarisber. 7, 24.
SARCÔMA atis. n. Isidor. 4, 7 Superfluum carnis incrementum, quo vltra modum corpora saginantur.
SARCOPHAGOS i. m. [ sarko/fagos2 ] Sepulcrum, Cepulum auctore Nonio 1, 13. [...].
SARCOPTES ae. m. Titulus libri 2 Apicii, sarko/pths2 quasi tu Carnium assatorem dicas.
SARCOSIS eos. f. [ sa/rkwsis2 ] Sarcosis talis est passio: iumentum cum biberit inflatur, et sufflat. Hac eum ratione curabis etc. Veget. Mulom. 3, 26 pr.
SARCVLVM, i. n. et SARCVLVS i. m. [ skali\s2 ] a Sarriendo dicitur, Instrumentum rusticum, quo segetes purgantur: id enim sarriendo agitur. [...].
SARCVLO âri. [ ska/llw, skali/zw ] Sarculo fodere et purgare. Si siccas segetes sarculaueris Pallad. Ian. t. 9. Lupinus si sarculetur Ibid. Sunt sarculanda frumenta Ibid.
SARCVLATVS a, um. Partic. Nata in hortis sarculatis Prudent. in Romano v. 264.
SARCVLATIO ônis. f. [ ska/lusis2 ] Idem quod Sarritio. [...].
SARDA ae. f. [ sa/rdios2 ] Genus gemmae. Plin. 37, 7 [...].
SARDACHATES Gemma Achates a Sardinia nomine accepto, quod ibi inueniatur a caeteris degenerans Plin. 37, 10.
SARDANAPÂLVS i. m. [ *sardanapa/los2 ] Vltimus Assyriorum rex, de quo Iustinus 1, 3 [...].
SARDANAPALICVS a, um. Adi. Sidon. Epist. 2, 13 Sardanapalicum in morem.
SARDI orum. m. [ *sardw=oi, *sardianoi\ w)/nioi ] Qui in Sardinia nati sunt. [...].
SARDINIA [1] ae. f. [ *sardw\ ] Sardorum patria, Insula maris Mediterranei. [...].
page 299, image: s0299SARDVS a, um. Adi. Hor. de Arte Poët. v. 375 Mel sardum, i. Pessimum. De Sardis incolis, vid. supra SARDI.
SARDIVS i. m. Pretiosus lapis, ap. Tertull. adu. Marc. 2, 10. Add. Vulg. Exod. 28, 20.
SARDÔVS a, um Adi. Herba Sardoa. Virg. Ecl. 7, 41 Immo ego Sardois videar tibi amarior herbis. Regna Sardoa Ouid. Fast. 4, 289.
SARDONIVS a, um. Idem. [...].
SARDINIENSIS e. Aliud Adi. Nepos 24, 1, 4 Triumphus Sardiniensis, e Sardinia relatus.
SARDONICVS a, um. Adi. Rutil. 1, 354 Nec quae Sardonico cespite massa sluit.
SARDINIA [2] ae. f. Piscis genus, ad condimenta et salituras vtilis, apud Italos plurimus. [...].
SARDIS, is. et Pl. SARDES ium. f. [ *sa/rdis2 ] Vrbs Lydiae magna, ad latus Tmoli montis maxime celebris, regia Croesi Lydorum regis. [...].
SARDIANVS a, um. Adi. Sardiani balani a Graecis dictae sunt Castaneae, quod circa Sardis primum fuerint inuentae Plin. 15, 23.
SARDO âre. Antiquum verbum. Festus Paulli, Sardare, intelligere: Nacuius, Quod bruti nec satis sardare queunt.
SARDONYX ychis. m. et f. [ sardo/nuc ] Lapis pretiosus. [...].
SARDONYCHÂTVS a, um. Adi. [ sardonuxwto\s2 ] Sardonyche ornatus. Martial. 2, 29 Cuius et hinc lucet sardonychata manus.
SARDOVS vid. SARDINIA.
SAREPTA ae. f. Sidonis vrbs, vnde
SAREPTÂNVS a, um. Possess. [ *sareptano\s2 ] Sidonius Apoll. Carm. 17, 15 Vina mihi non sunt Gazetica, Chia, Falerna, Quaeque Sareptano palmite missa bibas.
SARGVS i. m. [ sa/rgos2 ] Piscis genus (inquit Festus) qui in Aegyptio mari fere nascitur. [...].
SARI n. Indecl. [ sa/ri ] Genus fruticis proueniens in aqua, radice dura intortaque, ferrariis officinis vtile, de quo Plin. 13, 23 [...].
SARISSA ae. f. a)ka/ntion *makedoniko\n Gloss. Cyr.] Hastae Macedonicae genus, auctore Festo. [...].
SARISSOPHORVS i. m. Sarissam gerens, sarissa armatus. Liu. 36, 18 Macedonum robur sarissophoros appellabant. Add. Curt. 4, 15, 13.
SARMATIA ae. f. Sarmatarum regio. Sunt autem duae Sarmatiae secundum Ptolemaeum: quarum vna est in Europa; altera in Asia, ad Septentrionalem orientem vtraque porrecta etc.
SARMATAE arum. m. pl. *sarma/tai ] Populi ad Istrum et Tanain collocantur ab antiquis: Graecis Sauromatae, Scythicae nationis. [...].
SARMATICVS a, um. Adi. [ *sarmatiko\s2 ] Vt, Belli Sarmatici ieiunia Lucan. 3, 282. [...].
SARMATICE Adu. [ *sarmatikw=s2 ] Ouid. Trist. 5, 12, 59 Iam didici Graece, Sarmaticeque loqui.
SARMATIS idis. f. Patronym. [ *sarmati\s2 ] Ouid. ex Pont. 1, 2, 114 Terreat hic manes Sarmatis vmbra meos. Tellus Sarmatis Ouid. Trist. 1, 2, 82.
SARMENTVM i. n. klh=ma chro\n Gloss. Gr. Lat. Sarmenta klh/mata h)\ fru/gana Gloss. Vet.] Sarmenta sunt rami arborum, praesertim vitium superuacui abscindendi, vel abscissi a sarpendo dicti, tanquam
page 300, image: s0300sarpimenta. [...].
SARMENTICIVS a, um. Adi. [ fruga/nios2 ] Quod est ex materia sarmentorum. [...].
SARMENTÔSVS a, um. Aliud Adi. [ fruganw/dhs2 ] Quod plurimum habet sarmenti. [...].
SARMENTVS i. m. [ *sa/rmentos2 ] Nomen scurrae apud Hor. Serm. 1, 5, 52 [...].
SARNVS i. m. [ *sa/rnos2 ] Campaniae fluuius. Strabo 5. Plin. 3, 5. Mitis Sarni opes Sil. 8, 539. Pompeianus Sarnus Stat. Silu. 1, 2, 265. Hinc
SARONICVS i. m. [ *sarwniko\s2 ] Portus vel Sinus adeo, in Achaia, ad Isthmum Corinthiacum. [...].
SARPÊDON onis. m. [ *sarphdw\n ] Homero Iliad. 16 [...].
SARPA ae. f. Falcis nomen, quin ipsum Graecorum a(/rph, spiritu aspero in S transeunte, vt in [ e(/rpw serpo, et multis aliis. [...].
SARPO ere. Idem quod Putare. Festus, Sarpuntur vineae, id est putantur, vt in duodecim: quandoque sarpta, donec demta erunt. Et
SARPTA vinea putata, id est pura facta. [...].
SARRA ae. f. [ *sa/r)r(a ] Nomen ciuitatis, quae postea Tyrus dicta est, teste Gellio 14, 6 a qua Sarranum Ostrum est nominatum.
SARRÂNVS a, um. Adi. [ *sar)r(ako\s2 ] Quod ex Sarra est. [...].
SARRÂCVM i. n. [Sarraca, a(/maca Gloss. Vet.] Plaustri genus, quo ligna, marmora, et grandiores lapides vehi consueuerunt. [...].
SARRASTES [ *sara/stioi ] Populi Campaniae, Sarno amni vicini, a quo et nomen accepisse putantur. [...].
SARRIO, vel SARIO îui, îtum, îre. [ ska/llw, skwli/zw, skaleu/w ] Sarculis fodere, purgare, quod fit, quum segetes leuiter scalpendo, et rastris a noxiis herbis purgamus. [...].
SARRITVS a, um. Planta saepius sarrita et stercorata melius conualescit Colum. 11, 3. Seges serius sarrita Idem 2, 2 extr.
page 301, image: s0301SARRITOR, vel SARITOR, ôris. m. [ skaleuth\s2 ] Colum. 2, 13 [...].
SARRITORIVS a, um. Columel. 2, 13 Opera sarritoria.
SARRITVRA ae. f. [ ska/lisis2 ] Columel. 11, 2, 27 Sarritura quoque frumentorum iteratur egregie, modios tres vna opera recte sarrit. Et apud Plin. 18, 27 Legitur etiam Sartura.
SARRITIO, vel SARTIO ônis. f. [ ska/leusis2 ] Idem. [...].
SARSENNA vid. SASERNA.
SARSINA ae. f. [ *sa/ssina ] Plin. 3, 14 [...].
SARSINAS atis. m. Ibi natus.
SARSVRA [2] [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SARSV=RA [SARSÛRA]] vid. SARCIO.
SARTÂGO inis. f. [ th/ganon ] Vas, in quo caro frigitur. [...].
SARTOR [2] vid. SARTIO, et SARRIO.
SAS
SAS [ sa\s2 ] Verrius putat significare Eas, teste Ennio, qui dicat libro primo, Virgines nam sibi quisque domi Romanus habet sas: quum Suas magis videtur significare. [...].
SASERNA ae. Hostiliae gentis cognomen. [...].
SASON ônis. [ *sa/son ] Insula inter Epirum et Brundusium, vt auctor est Strabo lib. 6. Sil. 7, 480 Adriaci fugite infaustas Sasonis arenas.
SAT
SAT [ a(/lis2 ] Adu. vt Satis; significat quantum opus est.
SATAGO êgi, ere. [ perierga/zomai, polupragmone/w, diaponou=mai ] Sat habere quod agas, Anxium esse, anxie distorqueri difficultate alicuius rei conficiendae. [...].
SATAGENS entis. Part. Interea haec satagens Petron. c. 137. [...].
SATAGEVS i. m. i. Satagens. Istos satageos ac sibi molestos describam tibi Sen. Epist. 98.
SATAGITO âre. In quo verbo tmesin adhibet Plaut. Bacch. 4, 3, 23 Nunc agitas sat tute tuarum rerum.
SATANAS ae. m. [ satana=s2 ] Hebraicum verbum a [gap: Greek word] , quod aduersari, hostemque esse significat. [...].
SATANARIA ae. f. Herba, ap. Apul. de Herb. c. 94. al. Peucedanos.
SATARCHAE arum. m. [ *sata/rxai ] Populi Septentrionales, ad paludem Maeotin vergentes, vt scribit Pomponius Mela 2, 1. Valer. Flacc. Argon. 6, 144 Exomatae, Torinique, et flaui crine Satarchae.
page 302, image: s0302SATARNEI Gentes circa Maeotin Plin. 6, 7.
SATAROS notiore nomine Patara, Vrbs Lyciae apud Plin. 5, 27.
SATELLES itis. m. dorufo/ros2 Gloss. Lat. Gr.] Miles mercede conductus, vt ab imperatoris latere non discedat. [...].
SATELLITIVM i. n. [Gloss. Lat. Gr. [ to\ doruforiko\n ] Collectiuum nomen est, ipsos significans Satellites, tuendi corporis causa adhibitos, quemadmodum Seruitium accipitur pro ipsis Seruis, Sodalitium pro ipsis Sodalibus. [...].
SATELLIVS Quadratus, vt ait Seneca Epist. 27 fuit quidam stultorum diuitum arrosor, et quod sequitur arrisor, et quod duobus his annexum est, derisor.
SATHIMNVS et SATHIMVS leguntur apud Macrob. Sat. 1, 8
SATIAS, SATIETAS, vid. post SATIO.
SATIN' vid. SATIS.
SATIO [1] âre. [ kore/nnumi, xorta/zw ] A Sat deduci videtur; significatque, vt Saturare, explere, et dare quod satis sit. [...].
SATIÂTVS a, um. Partic. [ kekoresme/nos2 ] vt, Cruore hostium satiatus Tacit. Ann. 2, 21, 5. [...].
SATIATE Adu. Vitruu. 2, 9. Superl. Caetera Hermippus Berytensis quinione voluminum satiatissime exhibebit Tertull. de Anima c. 46.
SATIANS antis. Partic. Apul. Met. 5 p. 162.
SATIANTER Adu. Apul. Met. 7 p. 195 Satianter pastus.
SATIETAS âtis. f. [ ko/ros2, plhsmonh\ ] Fastidium ex copia aut abundantia, odium. [...].
SATIES êi. f. [ plh/smion ] Idem. [...].
page 303, image: s0303SATIAS âtis. f. [ plhsmonh\ ] Pro Satietas aliquando ponitur, vid. Non. 2, 791. [...].
SATICVLVS i. m. Populus Campaniae moribus asper, de quo Virg. Aen. 7, 729 --- Amnisque vadosi Accola Vulturni: pariterque Saticulus asper.
SATIO [2] ônis, vid. SERO, seui.
SATIS Adu. [ a(/lis2, i(kanw=s2, a)/ddhn, a)gaphtw=s2, a)poxrw/ntws2 ] Idem quod Sat, de quo s. l. nempe quantum opus est. [...].
page 304, image: s0304SATISACCIPIO êpi, eptum, ere. [ i(kanw=s2 lamba/nw, suggra/fomai, kateggua/w. [...].
SATISACCEPTIO ônis. f. [ i(kanolhyi/a ] Satisacceptionem appellat Pomponius in l. Stipulationum aliae. [...].
SATISAGENS vid. SATAGENS.
SATISDO dedi, datum, are. [ i(kano\n dido/nai ] Significat apud ICtos fideiussore dato securum reddere eum, qui aliquid a nobis petit, vulgo cauere vel cautionem sistere dicunt. [...].
SATISDATIO ônis. f. [ i(kanodosi/a ] Cic. Att. 5, 1 [...].
SATISDATVM i. n. [ i(kanodoqe\n ] Cic. Att. 16, 15 [...].
SATISDATOR, ôris. m. i(kanodo/ths2 Gloss. Gr. Lat.] Sidon. Epist. 4, 24 Curatori necdum satisdator est inuentus.
SATISFACIO êci, actum, ere. [ i(kanw=s2 poie/w ] Tantum facere quantum satis sit irato ad vindictam, inquit Asconius ad Cic. Verr. 1, 79 c. 31 [...].
page 305, image: s0305SATISFÎO eri. Praeter dicta Ouid. de Rem. Amor. 698 [...].
SATISFACTIO ônis. f. [ plhrofori/a, plhrofo/rhma ] Purgatio, excusatio.
SATISFACTIONALIS e. Cassiodor. Hist. Tripl. l. 9.
SATISHABEO êre. Satishabere aliquid, est illo contentum esse. [...].
SATIOR us. ôris. Melior. Plin. 17, 5 Erit igitur haec optima, et operi satior. De terratenera. Sed Hard. et operi et satis, i. segetibus.
SATIVS Adu. [ krri=tton ] Compar. a Satis, et significat Melius, quasi vltra id, quod opus est. [...].
SATOR, SATIVVS, vid. SERO, seui.
SATRAPES, vel SATRAPA ae. m. satra/phs2 Gloss. Gr. Lat.] Dictio Persica, quae apud nos Praefectum significat. [...].
SATRAPS apis. m. Idem. [...].
SATRAPIA ae. f. [ satrapri=a ] Regio, et Praefectura. [...].
SATRICVM i. n. Clara Latii ciuitas apud Plin. 3, 5.
SATRACVS i. m. Quidam a Silio memoratus, quem filius suus interfecit Sil. 9, 68. 77. 104. 111.
SATRVS vid. SVRVS n. 2.
SATVLLO, et SATVLLVS vid. SATVR.
SATVR ura, urum. Adi. [ koresqri\s2, e)/mplews2 ] Cibo plenus, qui satis edit. [...].
page 306, image: s0306SATVLLVS a, um. Dimin. Varr. de R. R. 2, 2, 15 Vt agni satulli fiant lacte. Sic Victor. Ante eum Saturi.
SATVLLE Adu. Apponere satulle Apul. Met. 7 p. 114 Colu. i. copiose. Elmenh. Emendat. p. 192 probat scitule.
SATVLLO [1] âre. pro Saturare, vid. post SATVRO.
SATVRA et SATVRVM ad Adiectiuum Satur, quod modo tractavimus, referri possunt et debent: commodius tamen separatim hic tractantur. [...].
SATVRIO ônis. m. [ diakorh\s2 ] Idem quod Satur. Plaut. Pers. 1, 3, 23 Nam esurio venio, non aduenio saturio. Ludit in etymologia nominis sui, quod est Saturio.
SATVRITAS âtis. f. [ plhsmonh\ ] Status et conditio saturi. [...].
page 307, image: s0307SATVRO [1] âre. [ e)la/w, kore/w, xorta/zw ] Explere. Ad omnes sensus pertinet, proprie tamen ad gustum. [...].
SATVRÂTVS a, um. [ dia/koros2, xortasqei\s2 ] Partic. [...].
SATVLLO [2] âre. [ xorta/zw ] Idem quod Saturare. Varro apud Non. 2, 786 Neque in puluere mythico (Merc. mitico) coquam carnes, quibus satullem corpora, et famem ventris.
SATVRÂTIM Adu. ad saturitatem. katako/rws2 Gloss. Gr. Lat.
SATVRANTER Adu. Idem. Compar. Fulgent. Mytholog. 3 Haec saturantius Apuleius enarrauit.
SATVRATIO ônis. f. xortasi/a trofh=s2 Gloss. Vet. Lat. Gr.
SATVRABILIS e. xorta/stikos2 Gloss. Vet. Lat. Gr.
SATVREIA ae. f. qu/mbra Gloss. Lat. Gr.] Herba fragrantis odoris, quae et Cunila quibusdam dicitur, et Origanum Heracleoticum: Scribon. 124. [...].
SATVREIVM [1] i. n. Idem. Ouid. de Arte Am. 2, 415 Sunt qui praecipiunt herbas, satureia, nocentes Sumere, ad Venerem roborandam. Martial. 3, 74 Improba nec prosunt iam satureia tibi.
SATVREIVM [2] i. n. Vrbs in Apulia. Scribitur et Saturum. Hinc
SATVREIANVS a, um. vt, Caballus Satureianus Hor. Serm. 1, 6, 59.
SATVRCHEI Populi sunt circa Maeotim apud Plin. 6, 7.
SATVRNVS i. m. [ *kro/nos2 ] Caeli filius. [...].
page 308, image: s0308SATVRNIVS Adi. [ *satou/rnios2, *kro/nios2 ] vt, Arua Saturnia Virg. Aen. 1, 573. [...].
SATVRNALIA ium, et ôrum. (Vtramque terminationem Genitiui auctoribus idoneis probat Macrob. Saturn. 1, 4. [...].
SATVRNALITIVS Adi. [ *kro/nios2 ] Quod ad Saturnalia pertinet. [...].
SATVRNIGENA ae. m. Nomen Iouis a Saturno geniti. Auson. Eidyll. 15, 22 Testatur Saturnigenam nec nomine cessat Incusare Iouem. conf. Sidon. Carm. 9, 132.
SATVRNINVS Cognomen Romanum. v. g. Volusius, Vrbis praefectus, a Plinio 11, 38. [...].
SATVRO [2] vid. SATVR.
SATVS [1] vid. SERO, seui.
SATYRA, SATIRA, SATVRA, ae. f. Tot enim modis scribitur, est genus carminis, Romanis proprium, cuius diuersos quasi gradus distinguere et genera conuenit duce Liuio 7, 2 [...].
page 309, image: s0309SATYRICVS [1], vel SATIRICVS i. m. Qui satiras scribit. [...].
SATYROGRAPHVS i. m. Vt, Satyrographum te aut exsecrantur aut reformidant Sidon. Ep. 1 vlt. Add. 4, 8.
SATYRICE Adu. [ saturikw=s2 ] Acriter, cum conuitio.
SATYRI [ *sa/turoi ] Monstra quaedam poëtica, quibus archetypum nullum, sui quidem generis et perpetuum, in rerum natura respondet. [...].
page 310, image: s0310SATYRISCVS i. m. Dimin. Cic. de Diuin. 1, 39 c. 20 Dionysii mater somniauit, se peperisse Satyriscum.
SATYRICVS [2] a, um. [ saturiko\s2 ] A Satyris ductum denominatiuum. [...].
SATYRIDES ium. f. Insulae, in quibus inhabitant Satyri, apud Graecos. [...].
SATYRIASIS, is. vel SATYRIASMVS i. m. [ saturi/asis2, saturiasmo\s2, saturismo\s2 ] Satyriasis est vehemens Veneris appetentia. [...].
SATYRION i. n. [ satu/rion ] Herba. Plin. 26, 10 [...].
SATYRVS i. m. Insignis architectus, quem memorat Plin. 36, 9 A Satyro (inquit) architecto aliqui deuectum tradunt rate.
SAV
SAVCIO âre. [ traumati/zw, katatraumati/zw ] Vulnerare. [...].
SAVCIATVS a, um. Partic. [ traumati/as2 ] Columel. 11, 1 [...].
page 311, image: s0311SAVCIATIO ônis. f. [ trw=sis2 ] Cic. pro Caecin. 41 c. 15 Et sauciatio quaeretur, quum fugam factam esse constabit?
SAVCIETAS atis. f. Cael. Aurel. Tard. 2, 13, 179 Cum neque grauedo --- aut singultus, vel quaepiam sanitati impedita saucietas aegrum sequi videbitur.
SAVCIVS a, um. Adi. [ trwqri\s2, traumatiqei\s2 ] Quod nascitur a Participio Sauciatus: quomodo Lassus, a Lassatus, et Lacerus vel Lacer, a Laceratus. [...].
SAVFEIVS gentis Rom. nomen, e qua v. g. ille, qui cum a balneo reuersus mulsum bibisset, ouumque sorberet, morte repentina perisse Plin. 7, 53 [...].
SAVILLVM vel SVAVILLVM i. n. Apud Catonem de R. R. c. 84 [...].
SAVIOR, SAVIVM vid. SVAVIVM.
SAVO onis. m. Fluuius est in finibus Campaniae Plin. 3, 5. Piger Sauo Stat. Silu. 4, 3, 66. Conf. SAPHON.
SAVRA ae. f. [ sau=ra ] Lacerta, quae in maceriis et in sepibus delitescit. Est et Piscis nomen, quem et Latini Lacertam nominant Diosc. 2, 57.
SAVRION i. n. Herba, al. sinapi. Plin. 19, 8.
SAVRITES ae. m. [ sauri/ths2 ] Quasi tu lacertariam dicas, Gemmae species, quae in ventre viridis lacertae traditur inueniri Plin. 37, 10. Harduin. Sauritis.
SAVROCTONON i. n. Signum quod Praxiteles mira arte fabricasse dicitur. Plin. 34, 8 Fecit et puberem subrepenti lacertae cominus sagitta insidiantem, quem Sauroctonon vocant. interfectorem lacertae.
SAVROMATAE arum. m. Pl. [ *sauroma/tai ] Iidem dicuntur, qui et Sarmatae. [...].
SAVRVS i. m. Nobilis statuarius, cuius opera commemorat Plin. 36, 5. 2 Item Latro ab Hercule interfectus Pausan. 6. 3 Item Piscis ita vocatus Plin. 32, 8.
SAVVS i. m. [ *sau/os2 ] Fluuius, qui ex Alpibus defluit in Germaniam, mox intrat Illyricum: labitur per mediam Segestem, Pannoniam et Tauriscos. [...].
SAX
SAXONES um. m. Pl. [ *sa/cones2 ] Ptolemaeo 3, 11 Germaniae Populi, non longe a Cimbris, in Oceani Septentrionalis litoribus et paludibus inuiis. Domitus Saxo Claud. in Eutrop. 1, 392.
SAXVM i. n. [ pe/tra, pe/tros2, li/qos2 ] Lapis: sed fere maius, quiddam asperius, duriusque quam Lapis. [...].
page 312, image: s0312SAXVLVM i. n. Dimin. [ petro/dion ] Cic. de Orat. 1, 196 c. 44 Vt Ithacam illam in asperrimis saxulis, tanquam nidulum affixam, etc.
SAXÊTVM i. n. [ traxw\n ] Locus saxosus et petrosus. [...].
SAXEVS a, um. Adi. [ petrino\s2 ] Quod est e saxo. [...].
SAXÔSVS a, um. Adi. [ petrh/ris2, petrw/dhs2 ] Quod abundat saxis. [...].
SAXOSITAS âtis. f. Cael. Aurel. Tard. 3, 6.
SAXITAS âtis. f. Idem 3, 4.
SAXVÔSVS a, um. Adi. Flacc. Goes. p. 4 Loca saxuosa. Add. Ib. p. 11 et 49.
SAXIALIS e. Adi. Frontinus de Colon. p. 355 (Goes. p. 132)
SAXETÂNVS a, um. Aliud Adi. [ petriko\s2 ] Quod inter saxa habitat. Martial. 7, 77 Quum saxetani ponatur cauda lacerti. Colias saxetanus Plin. 32, 11. al. Saxitanus.
SAXATILIS e. Adi. [ petrai=os2 ] Quod saxa incolit. [...].
SAXIFER era, erum. Adi. Valer. Flacc. Argon. 5, 608 --- Saxiferae surgat quibus imber habenae. i. copia lapidum fundis excussorum.
SAXIFICVS a, um. Adi. [ petropoio\s2 ] Vt, Os saxificum, i. Vultus temere adspicientes in saxa vertens Sen. Herc. fur. 11 v. 901. [...].
SAXIFRAGVS a, um. Adi. Saxifragae vndae Cic. de Orat. 3, 167 c. 42 [...].
page 313, image: s0313SAXIGENVS a, um. Adi. Incussu silicis lumina nos tamen Monstras saxigeno semine quaerere Prudent. Cath. 5, 7. Saxigenum semen luminis sunt scintillae e silice natae et excussae.
SCA
SCABELLVM [1] vid. SCAMNVM.
SCABER bra, brum. [ traxu\s2, traxw/dhs2 ] Adi. a scabendo, vt Scabies deducitur; et Asperum significat: quod asperitas inducitur scabendo rebus quibusdam: itaque scaber etiam pro scabioso dicitur. [...].
SCABRE Aduerbium laudatur ex Varrone apud Non. 2, 761 [...].
SCABRÂTVS forma participialis a Verbo Scabrare. [ tetraxusme/nos2 ] Columel. 4, 24, 22 [...].
SCABRITIA, ae. vel SCABRITIES ei. f. [ traxu/ths2 ] Asperitas: Plin. 20, 7 [...].
SCABRÊDO înis. f. Idem quod Scabrities, hoc est asperitas et inaequalitas, [ traxu/ths2, quo verbo Hieronymus est vsus in Diui Hilarionis vita. Et Apul. de Herb. 73.
SCABRES ei. f. i. scabrities. Ager derelinqueretur ac periret squale scabreque, illuuie et vastitudine Varro ap. Non. 2, 761. [...].
SCABREO êre. Pacuu. ap. Turneb. Adu. 29, 20.
SCABRVM i. n. [ to\ traxu\ ] Idem. Plin. 37, 2 Infestantur plurimis vitiis, scabro, ferrugine, maculosa nube, etc. Hard. Scabro ferrumine. Quid si scabra ferrugine. De crystallis.
SCABRO ônis. m. l. 12 §. vlt. D. de aedil. edict. Qui illuuie laborat, nec os colluit. Voss. Etym. Vid. Cuiac. Obseru. 2, 10.
SCABRÔSVS a, um. Adi. [ traxw/dhs2 ] Idem quod Scaber. Plin. 20, 21 Hippolapathi radices priuatim vngues scabrosos detrahunt. Harduin. hic legit Scabros.
SCABIES êi. f. [ yw/ra, ywri/asis2 ] a Scabo, vel a corporis asperitate dicta est, quae, vt Celsus scribit 5, 28, 16 [...].
SCABITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SCABITV=DO [SCABITÛDO]] inis. f. Idem. Petron. 99 Omnem scabitudinem animo, tanquam bonarum artium magister, deleret sine cicatrice.
SCABIOSVS a, um. Adi. [ ywra/leos2 ] Qui scabie laborat. [...].
SCABO scabi, ere. [ kna/w, knh/qw ] Paullo minus quam Scalpere, et vnguibus fere peragitur. [...].
SCABILE, SCABILLVM vid. SCAMNVM.
page 314, image: s0314SCADIRA ae. f. Vna ex Sporadibus insulis in sinu Pagasico. Plin. 4, 12 Sed Cycladum et Sporadum extimam, Gerontiam, Scadiram, etc. Harduin. legit Scandilam.
SCAEA ae. f. [ *skaia\ ] Porta Troiana. [...].
SCAEVA ae. f. Omen et augurium significat, estque et bona scaeva et mala. [...].
SCAEVVS a, um. Adi. skaio\s2 ] Festus Paulli, Scaeua res dicitur Mala, quasi sinistra, [ skaio\s2 enim Graece, sinistrum dicitur. [...].
SCAEVITAS âtis. f. Peruersitas. Ammian. 30, 12 [...].
SCAEVOLA ae. m. [ *skaio/las2 ] a Scaeua appellatus est, vti docet Varro de L. L. 6, 5 Vnde ita dictus est Mucius nobilis vir Romanus, qui debilitata dextra, sinistra vsus est Liu. 2, 12. Vid. MVTIVS.
SCALA, ae. vel SCALAE arum. f. kli/mac, kli/makes2 Gloss. Lat. Gr. et Gr. Lat.] Gradus plures iuncti, siue mobiles ac portatiles, ex funibus, longuriisue et bacillis, siue aedificio continentes, lignei vel lapidei: dicuntur a scandendo, quod iis altiora scandamus. [...].
SCALÂRIS e. Adi. Vitruu. 10, 13 Regulae scalari forma compactae.
SCALARIVM i. n. klimakiw\n Gloss. Gr. Lat.] Scalaria Vitr. 5, 6 eadem, quas Scalas et ascensus vocat in Theatris. Conf. Lips. de Amphith. c. 13.
SCALDE vel SCALDIS is. m. [ *ska/ldh ] Fluuius Galliae Belgicae, ex Caesaris commentariis notissimus. Plin. 4, 17 A Scalde ad Scquanam Belgica, etc.
SCÂLI orum. m. pl.Pisces plani, qui supine vescuntur Plin. 9, 24.
SCALMVS i. m. [ skalmo\s2 ] Lignum teres, cui nautae remos [ tropwth=ri, i. loro quodam alligant, quod ex Graecis ostendit Scheffer. 2, 5 p. 138 [...].
SCALPHAS ae. f. est Asopiae terrae locus apud Strabonem 9.
SCALPO psi, ptum, ere. [ ce/w, knh/qw, a)poce/w, a)pocu/w, e)pice/w, e)picu/w ] Fodere, et vnguibus pruritum auferre: scalpunt enim homines
page 315, image: s0315vnguibus, et gallinae pedibus. [...].
SCALPENS entis. Part. Scalpens gemmas Plin. 37, 5.
SCALPTVS a, um. Part. Flores et acanthi eleganter scalpti Vitruu. 2, 7. Conf. supra: et Diomed. p. 374.
SCALPTOR, ôris. m. [ glu/pths2 ] Qui scalpit. [...].
SCALPTORIVM i. n. Instrumentum, quo scapulae prurientes fricantur. [...].
SCALPTVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SCALPTV=RA [SCALPTÛRA]] ae. f. [ glufh\ ] Scalpendi actio vel ratio. [...].
SCALPTVRARIA ae. f. Ars scalpendi. Apud Fortunatum legit Reinesius.
SCALPTVRO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SCALPTV=RO [SCALPTÛRO]] âre. [ glu/fw ] Certe forma Participii, ab hoc verbo ducti, Plin 36, 25 [...].
SCALPVRIO îre. Idem quod Scalpere, proprie est galli gallinacei, quum terram frequentibus ictibus percutit. [...].
SCALPER pri. m. [ e)gkopeu\s2 ] Instrumentum cuneatum, quo malleo adacto quid exciditur. [...].
SCALPRVM i. n. [ smi/lh ] Ferramentum sutorium. [...].
SCALPVRÎGO inis. f. Prurigo. Solinus c. 45 (32) Os beluae huiusce paullatim scalpit, et sensim scalpurigine blandiente aditum sibi in vsque fauces facit. vid. Salmas. p. 316. Al. scalpturigine.
SCALPRÂTVS a, um. Adi. [ kolapthroridh\s2 ] Ferramentum scalpratum Columel. 9, 15, 9 [...].
SCALPELLVS, i. m. vel SCALPELLVM i. n. Dimin. [ smi/lion, Vet. Gloss. [ flebo/tomon ] Cic. pro Sext. 135 c. 65 [...].
SCALTVS i. m. i. Impetigo ap. Papiam.
SCALTICVS a, um. Adi. Impetigine laborans. Theod. Priscian. de Diaeta c. 9.
SCAMANDER dri. m. [ *ska/mandros2 ] Fluuius Troiae ex Ida monte descendens, quem Hesiodus [ qri=on *ska/mandron, id est, diuinum appellauit. [...].
SCAMANDRIA ae. f. [ *skama/ndria ] Vrbs parua, a portu Iliausi parum remota. Plin. 4, 30.
SCAMANDRVS i. m. [ *ska/mandros2 ] Hectoris et Andromaches
page 316, image: s0316filius, quod nomen ei pater Hector imposuerat, teste Homero l. 5 Iliados, sed caeteri Astyanacta vocari maluerunt, quod solus illius pater vrbem tutaretur.
SCAMBVS i. m. [ skambo\s2, scaurus, valgus, curuus, vatius Vet. Gloss.] Qui crura deprauata habet curuaque. [...].
SCAMBOSVS a, um. Adi. Veget. Mulomed.
SCAMMA atis. n. [ ska/mma, Fossum, Gloss. Gr. Lat.] Spatium definitum certamini, et fossa circumscriptum. [...].
SCAMMONIA, vel SCAMMONEA, ae. f. vel SCAMMONIVM i. n. [ skammw/nion ] Herba in transmarinis regionibus, praesertimque Asia in Colophonio agro crescens, cuius succus valet ad medicinas. [...].
SCAMMONITES ae. m. Idem cum scammonio ap. Plin. 14, 16.
SCAMNVM i. n. ba/qron Gloss. Lat. Gr.] Quod lecto velutt gradus apponitur, vt per id in lectum facilius ascendatur. [...].
SCAMNATVS ager qui esset agrimensoribus, modo dictum verbis Aggeni, in SCAMNVM n. 5.
SCAMILLVM, vel quod Prisciano placet SCAMELLVM vel SCAMNELLVM adeo, i. n. Dimin. Paruum scamnum. [...].
SCABELLVM [2], vel SCABILLVM i. n. Dimin. Scabillum, u(popo/dion Vet. Gloss. [...].
page 317, image: s0317SCAMILLARII apud Gruter. Inscr. p. 467, 7. [...].
SCANDALVM i. n. [ ska/ndalon, pro/skomma ] Graeca vox est, quam Offendiculum, vel offensionem dicas. [...].
SCANDALIZO âre. [ skandali/zw ] Offendere. Tertull. de vel. Virg. c. 3 etc. Vulgat. Matth. 5, 29.
SCANDALIZATVS a, um. Nequitiae angelorum scandalizatorum in filias hominum Tertull. adu. Marc. 5, 18.
SCANDIA, vel SCANDINAVIA ae. f. Regio in Europae partibus Borealibus, quam veteres Insulam credidere. [...].
SCANDIANVS a, um. Adi. vt, Colum. 5, 10, 19 [...].
SCANDIX îcis. f. Herba, quae inter olera siluestria a Graecis ponitur. [...].
SCANDO di, sum, ere. [ bai/nw, a)nabai/nw ] In altum niti. [...].
SCANDENS entis. Part. Vites marinas complexae atque per ramos populorum procacibus brachiis geniculato cursu scandentes Plin. 14. Scandentes de vallibus arces Propert. 4, 1, 65. add. ibid. v. 125.
SCANSILIS e. Adi. [ a)na/batos2 ] Per quod facile ascenditur. [...].
SCANSIO ônis. f. Ascensio per gradus. Vitruu. 6, 1 Scansiones fanorum. Conf. Varr. L. L. 4, 35.
SCANSOR, ôris. m. [ katastrwth\s2 ] Strator, qui equum parat, vt inscendatur Vet. Gloss.
SCANSORIVS a, um. Vitruu. 10, 1 [...].
SCANDVLA ae. f. [ sxi/dac ] Scandulae, Paruae tabellae, hoc est in paruas laminas scissae, quibus tecta teguntur a scindendo, sec. Isidor. 17, 3. et 19, 19. [...].
SCANDVLARIVS i. m. Faber est lignarius, qui scandulas tegendis domibus aptas fabricat. [...].
SCANDVLÂRIS e. Adi. Apul. Met. 3 p. 137 Tectum scandulare. Colu. autem legit scindulare.
SCANDVLACA apud Festum genus herbae frugibus inimicae, quod eas velut hedera implicando necat. Orobanche putatur.
SCANTIANVS a, um. Adi. Scantiana poma, a Scantio inventore dicta, quae Cato tradit in doliis optime condi, referente Plin. 15, 14. [...].
SCAPHA ae. f. [ ska/fh ] Nauicula ex ligno cauata: a [ ska/ptw, fodio, cauo. Aluus, Linter, qui nauim maiorem sequitur. Et, Paruae ad
page 318, image: s0318piscandum naues, Scaphae dicuntur. [...].
SCAPHARII vid. post SCAPHIVM.
SCAPHE es. f. Horologii genus, quod et SCAPHIVM, de quo mox Vitruu. 9, 9 pr. Vas concauum ad hemisphaerii formam confectum, vid. Salmas. ad Solin. p. 448 bG.
SCAPHVLA ae. f. Dim. Veget. de ReMil. 3, 7. Paullin. Nol. Ep. 49 (36) c. 1.
SCAPHISTERIVM i. n. Sic sunt qui vocent Instrumentum Columellae purgandis seminibus aptum, vt Cael. 8, 3: quod damus in CAPISTERIVM.
SCAPHIVM i. n. [ ska/fion ] Diminutiuum Graecum est, Scaphulam aut alueolum dixeris, et rebus pluribus ob similitudinem tribuitur. [...].
SCAPHARIVS i. m. Qui scaphis negotiatur. Gruter Inscript. p. 258 n. 1 SCAPHARII QVI IVLIAE ROMVLAE NEGOTIANTVR. Conf. ibid. p. 257 n. 12. Reines. Cl. 3 n. 26.
SCAPHVM an SCAPHVS i. Vitr. 9, 9 p. 200 Aequaliter per id cauum influens aqua subleuat scaphum inuersum, quod ab artisicibus phellos s. tympanum dicitur. Quidsi Scaphium? In indice Scapus laudatur.
SCAPOS i. f. Insula est maris mediterranei, non procul a Cherroneso Plin. 4, 12.
SCAPTENSVLA, s. SCAPTESVLA ae. f. Festo, Locus est vbi argentum effoditur in Macedonia ita dictus a fodiendo, quod est Graece ska/ptein Lucretius (6, 810) Quales exspirat Scaptesula subter odores. [...].
SCAPTIA [ *skapti/a ] apud Plin. 3, 5 Oppidum in Latio, a quo
SCAPTIVS a, um. vt Scaptia Tribus, vid. TRIBVS. Pubes Scaptia Sil. 8, 397. P. Scaptius, homo de plebe Ardeatium, agrum testimonio suo ad Pop. Romanum transtulit Liu. 3, 71.
SCAPVLA ae. f. [ w)=mos2, w)mopla/ths2 ] Humerus. Cels. 8, 1 [...].
SCAPILIVM i. n. [ meta/frenon ] Non habet auctorem: sed quae est inter scapulas quasi vallicula, Interscapilium dicitur.
SCAPVLVM [1] vid. sub SCAPVS.
SCAPVS i. m. Prima origine sua (vt docet Salmas. ad Vopisci Firmum p. 699 Hack.) est Doricum ska=pos2, aliorum Graecorum [ skh=pos2, vnde et [ skh/pwn et skh=ptron fustis, baculus, ramus teres. [...].
page 319, image: s0319SCAPVLVM [2], s. SCAPOLVM in Gl. Isid. est fustis longus. Barth. Adu. 55, 9 [...].
SCAPOSOLIDVS Fecerunt monstrosum nomen ex illo Apul. de Herb. c. 16 Gentiana tactu molli, gustu amaro, scapo solido.
SCARA ae. f. Turma aut cuneus, Schaar, ap. Ammian. 4, 36.
SCARDIA ae. f. Herba, al. aristolochia Apul. de Herb. c. 19.
SCARABAEVS i. m. [ ka/nqaros2 ] Insectum crusta tectum. [...].
SCARDONA ae. f. Vrbs, it. Amnis, Liburniam a Dalmatia segregans Plin. 3, 22. Ab ea fit attributum
SCARDONITANVS a, um. Plinius 3, 21 Conuentum Scardonitanum petunt Iapides.
SCARIFICO vel SCARIFO, s. SCARIPHO âre. [ e)pice/w, e)pigra/fw, a)poce/w ] Scalpello aperire, quo aliquid facilius exeat. [...].
SCARIFICATIO ônis. f. Apertio facta tenui vulnere, vt sanguis facilius exeat. Columel. 6, 12 Post scarificationem ferro factam. conf. ibid. c. 17, 27. et 37, 13.
SCARIFÎO eri. Scribonius Largus 262 Malagma ad lumborum dolorem, qui ante leniter scarifiant, i. scarificentur, quasi verbum sit Scarifacio.
SCARITES ae. [ skari/ths2 ] Gemma est, quae Scari piscis colorem refert, vt ait Plin. 37, 11.
SCARIZO âre. Salio, palpito. Quasi vermiculus scarizaret Interpr. Iren. 1, 22. Est ex Graeco [ skai/rw.
page 320, image: s0320SCARVS i. m. [ ska/ros2 ] Piscis. Scarus, principalis hodie Plin. 32, 11. [...].
SCATEBRA [1] Fluuius appellatur in Casinate, frigidus, abundantior aestate. [...].
SCATEO ui, êre. [ bru/w, bra/zw, a)tmi/zw ] Ebullire, et ita plenum esse, vt exsiliat quod continetur. [...].
SCATO ere. per tertiam. Idem quod Scateo. [...].
SCATEBRA [2] ae. f. [ brasmo\s2 ] Ebullitio aquae surgentis. [...].
SCATESCO ere. Bellis vndique scatescentibus Oros.
SCATVRÎGO inis. f. Idem quod Scatebra. Colum. 3, 13, 9 [...].
SCATVRIGINÔSVS a, um. Adi. Colum. 5, 8, 6 Creta ex toto repudianda est, magis etiam scaturiginosa, et in qua semper vligo consistit.
SCATVREX [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SCATV=REX [SCATÛREX]], vel SCATVRIX [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SCATV=RIX [SCATÛRIX]] îcis. f. Scaturigo. Varr. Est modus matulae, etc. Ismenias hic Thebogenes fluit scaturex. Haec Non. 2, 794.
SCATVRIO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SCATV=RIO [SCATÛRIO]] îre. [ blu/w, blu/zw, flu/zw, a)naklu/zw ] Idem quod Scatere. [...].
SCATVRIENS entis. Aqua Pallad. 1, 33. Cunni vermiculos scaturientes Priapei. 46. Scaturientes perdat vt loquacitas sermonis auras Prudent. Perist. 10, 552.
SCATVRIES ei. f. de scabie succrescente ap. Guil. Brit. 4, 267.
SCATINIVS a, um. Gentis nomen: sic melius scribitur, quam Scantinius. [...].
page 321, image: s0321SCAVRVS i. m. skambo\s2, skello\s2, streblo/pous2 Gloss. Lat. Gr.] Qui talos pedum deprauatos habet. [...].
SCAZON ontis. m. [ ska/zwn ] Genus Iambici versus veluti claudicans, quod et Choliambum appellant. [...].
SCE
SCELETVS i. m. skeleto\s2 Vet. Gl.] Vt finiunt post Galenum medici, omnium humani corporis ossium commissorum et colligatorum coordinatio: quare libros suos de ossibus peri\ skeletou= veteres inscribebant. [...].
SCELERATVS, SCELESTVS etc. vid. SCELVS.
SCELIO onis. m. [ skulw=n ] Petron. Fragm. c. 50 Annibal homo vafer et magnus scelio, i. praedo, a [ skula/w. Heinsio Stelio placet, i. Stellio. Reines. Scelero, quod edidit Burm.
SCELOTYRBE, s. SCELETYRBE es. f. skelotu/rbh vel [ skeletu/rbh ] Morbi genus, quo compages in genibus resoluuntur. [...].
SCELVS eris. n. mu/sos2, a)no/ mhma, a)se/bhma, moxqhri/a Vet. Gloss.] Flagitium, facinus, in primis, quidquid contra pietatem in Deos, patriam, parentes, sanguine coniunctos, designatur. [...].
page 322, image: s0322SCELESTVS a, um. Adi. [ a)no/sios2, a)qe/mistos2, a)qe/mitos2, a)lith/rios2,, e)/mpusos2 ] Qui scelus committit, soletue committere: sed etiam epitheton ipsarum actionum est. [...].
SCELESTE Adu. [ a)nosi/ws2 ] Cic. Att. 6, 1 [...].
SCELERÔSVS a, um. Adi. [ kata/ratos2 ] Proprie dicitur, vt ait Donatus, Auctor sceleris. [...].
SCELERITAS atis. f. Facti sceleritatem esse obnoxiam Marcian. Dig. 48 t. 21 l. 3.
SCELERO [1] ônis. m. Cic. Att. 9, 18 [...].
SCELERO [2] âre. [ miai/nw ] Polluere. [...].
SCELERÂTVS a, um. [ e)nagh\s2, e)pa/ratos2, a)sumpaqh\s2, miaro\s2, mia/stwr ] Scelere suo vel alieno pollutus, atque adeo Scelestus et nefarius. [...].
page 323, image: s0323SCELERÂTE Adu. [ miarw=s2 ] Cic. pro Sext. c. 64 [...].
SCÊNA ae. f. [ skhnh\, qume/lh ] Proprie, et prima significatione est tabernaculum, vmbraculum: certe apud Graecos: his cum vterentur, qui primi fabulas agerent et ludos; nomen mox ad spectacula et illum locum, in quo actores agunt, translatum est. [...].
page 324, image: s0324SCENÂLIS e. Adi. vt, Lucret. 4, 77 [...].
SCENARIVS a, um. Idem. Ammian. 28, 4 Artifices scenarii per sibilos exploduntur.
SCENATICVS a, um. Idem. Comici nitidi, scenatici Varr. apud Non. 2, 822.
SCENATILIS e. Adi. Idem. Varro apud Non. 2, 822 Sed ô Petrulle ne meum taxis librum Si te pigeat hîc Modi scenatilis.
SCENICVS a, um. Adi. [ skhniko\s2 ] Idem. Quod ad scenam pertinet, qui in scena agit. [...].
SCENICE Adu. [ skhnikw=s2 ] vt, Facere aliquid scenice Quinctil. 6, 1, 38.
SCENIFACTOR aut SCENAEFACTOR oris. m. Arator in Act. Apost. 2, 506. de Paullo.
SCENOFACTORIVS a, um. Adi. [ skhnopoihtiko\s2 ] Ars scenofactoria, qua fiunt vmbracula et tabernacula, quacunque re fiant, vt aulaeis vel pellibus. Legitur in Vulg. Int. Act. Apost. 18, 3 de Paullo.
SCENOPEGIA orum. n. pl. skhnoph/gia ] Festa tabernaculorum, in quibus Iudaei faciebant tabernacula ad similitudinem illorum, in quibus habitauerant, quum ex Aegypto peregrinarentur in eremo. [...].
SCENÎTAE Populi sunt Arabiae Felicis, auctore Plinio 6, 28 [...].
SCENOGRAPHIA ae. f. Dicitur ex definitione Vitruuii 1, 2 pr. [...].
SCENSA, pro COENA antiqui dicebant, vid. COENA.
SCEPTICVS a, um. skeptiko\s2 ] Nomen a verbo ske/ptesqai ductum, quod considerare significat, et dispicere, tribuiturque illi philosophiae, atque philosophis illis, qui semper dispicere, considerare, dubitare se dicunt, nihil ponunt, nihil affirmant, aliorum modo dogmata euertere conantur. [...].
page 325, image: s0325SCEPTOS i. m. [ skhpto\s2 ] Generale omnibus, quae de nubibus cadunt, nomen est Apul. de Mundo p. 64.
SCEPTRVM i. n. [ skh=ptron, skhpa/nion ] Hasta, Baculus, Virga, est, qua reges maiestatis gratia vtuntur; res primo ad percutiendum facta, vnde Graecum nomen est, item ad arcendum, dirimendum, verbo regendum gregem; inde regum gestamen, qui sunt, Homerica etiam appellatione, pastores quidam populorum.
SCEPTRIFER era, erum. Adi. [ skhptrofo/ros2 ] Vt, Manus sceptriferae Ouid. Fast. 6, 480.
SCEPTRIGER era, erum. Adi. Sil. 16, 244 Sceptrigero cum rege pari sub honore residunt.
SCEPTVCHVS i. m. [ skhptou=xos2 ] Sceptrum tenens. [...].
SCERIA vid. SCHERIA.
SCH
SCHASTERIA ae. f. [ sxasthri/a ] Pars nauis, vbi interquiescente remigatione reponebantur remi. [...].
SCHEDA ae. f. [ sxe/dh, sxe/dos2 ] Philura papyri nondum conglutinata. [...].
SCHEDVLA ae. f. Dimin. [ sxeda/rion ] Cic. Fam. 15, 16 Haec te tertia iam epistola ante oppressit, quam tu schedulam aut literam. Victor. Scidulam: al. Schedam.
SCHEDIA ae. f. [ sxedi/a ] Genus nauigii inconditi, trabibus tantum inter se connexis facti, quo mercimonia circumferunt post amissam nauim. [...].
SCHEDION i. n. Dicitur a Graecis Extemporaneum, id est, quidquid inelaboratum, quidquid temere factum est, nec satis confectum. [...].
SCHEDICVS a, um. Adi. [ sxe/dios2 ] Extemporarius, subitarius, tumultuarius, inelaboratus: Apuleius Florid. p. 364, 34 [...].
SCHEMA [1] atis. n. [ sxh=ma ] Forma, figura, cultus, ornatusue. [...].
page 326, image: s0326SCHEMA [2] ae. f. Idem. Sensu rhetorico. [...].
SCHEMATISMVS i. m. [ sxhmatismo\s2 ] Figuratio. Quinctil. 1, 8 Vitia in carmine metaplasmos, et schematismos et schemata vocamus. vid. Burm. p. 97.
SCHENITAE vid. SCENITAE.
SCHERIA ae. f. Insula est ex aduerso Thesprotiae, a Buthroto XII. M. pass. distans, quae aliis nominibus Phaeacia et Corcyra dicitur, Alcinoi hortis celeberrima, olim etiam Drepane appellata Plin. 4, 12.
SCHESIS is. f. [ sxe/sis2 ] Habitudinem significat vel Affectionem. [...].
SCHIASIS vel SCIASIS is. f. i. ischiadicum malum. Arthriticos schiasinque curat Macer 1, 12. Conf. 1, 2, 9.
SCHIDIAE arum. f. Pl. Sunt Fragmenta s. assulae, quae fabri materiarii ex ligno deiiciunt. [...].
SCHINOS sxi=nos2 ] Arbor eadem, quae Lentiscus, mastichen exsudans, ex cuius ligno cuspides fiunt, purgandis dentibus accommodae, vnde [ sxinotrw=ges2 a Graecis dicti sunt Homines delicatiores, qui, vt dentibus candorem concilient, perpetuo lentiscum arrodunt. [...].
SCHINVSSA ae. f. Insula est Asiatici maris, auctore Plin. 4, 12 forte a multitudine harum arborum dicta.
SCHISMA atis. n. [ sxi/sma ] Latine Scissura, a Graeco [ sxi/zw, quod est scindo: hinc Diuisionem in Religione Schisma dicimus, cum varii varia de eius partibus sentiunt, integris manentibus principiis. [...].
SCHISMATICI dicti sunt, qui in Ecclesia diuisionem et discidium faciunt. [...].
SCHISTVS a, um. Adi. [ sxisto\s2 ] Fissus, vel fissilis, graecum epitheton, quod pluribus rebus tribuitur. [...].
SCHISTON i. n. aluminis genus, ap. Plin. 35, 15. [...].
SCHOENEVS i. m. [ *sxoineu\s2 ] Qui et Iasius, rex Arcadiae fuit, filius Abantis et Atalantae pater. Hinc
SCHOENEIVS a, um. Adi. [ *sxoinh/i+os2 ] Vt, Virgo Schoeneïa, Atalanta Ouid. Trist. 2, 399. Add. Met. 10, 611 et 660.
SCHOENEIS dis. f. Patronym. [ *sxoinhi\+s2 ] Eadem. Ouid. Am. 1, 7, 13. Idem Epist. 16, 263 Vt tulit Hippomenes Schoeneida, praemia cursus.
SCHOENICOLAE, vel SCHOENICVLAE ârum. f. Pl. Plautus (si Festum audimus ) sic videtur appellare meretrices, proptervsum vnguenti schoeni, quod est pessimi generis, itaque dixit diobolares schoenicolae, miraculae, cum extritis talis, cum todellis crusculis: item Prosedas, pistorum amicas, reliquias halicarias, miseras, schoeno delibutas, seruolicolas, sordidas. [...].
page 327, image: s0327SCHOENVS, i. m. siue SCHOENVM i. n. [ sxoi=nos2 ] Latine dicitur iuncus. [...].
SCHOENOBATES ae. m. sxoinoba/ths2 ] Qui per funes ludendo graditur, [ o( sxoi=nos2 funis, et bai/nw gradior: vt funambulus. [...].
SCHOENOBATICVS a, um. Adi. [ sxoinobatiko\s2 ] Quod ad schoenobatem pertinet. [...].
SCHOLA ae. f. [ sxolh\ ] Literarum ludum significat; ad verbum otium, quia caeteris rebus omissis, vacant liberalibus studiis, qui eas frequentant. [...].
page 328, image: s0328SCHOLARIS e. Adi. Scholari declamatione Hieron. Ep. 125 [...].
SCHOLICVS a, um. Adi. Gell. 4, 1 [...].
SCHOLASTICVS a, um. Adi. [ sxolastiko\s2, sxola/sths2 ] Vel rebus attributum nomen est, vel hominibus. [...].
page 329, image: s0329SCHOLIVM i. n. [ sxo/lion ] Interpretatio breuior, breue scriptum. [...].
SCHYTANVM i. n. Medicamentum sorbere cogens pigmenta chrysocollam, vt fiat, quemadmodum ait, bibula docilisque, et rapiat colorem. Plin. 33, 5. Scytatum legit Hard.
SCI
SCIADEVS i. m. [ skia/drios2 ] Piscis quidam ap. Plin. 32, 11.
SCIAENA [ ski/aina ] Piscis nomen Plin. 9, 16. et 32, 11. Vid. de vtroque Casaub. ad Athen. 7, 10.
SCIAGRAPHIA ae. f. [ skiagrafi/a ] Vmbrae delineationem ad verbum significat, et videtur ortum hoc verbum ex rudibus illis picturae initiis, quod dicitur Dibuladis Sicyonii figuli filia amatoris sui discessionem parantis vmbram ex facie eius ad lucernam in pariete lineis circumscripsisse, etc. apud Plin. 35, 12 s. 43.
SCIAMACHIA ae. f. [ skiamaxi/a ] Vmbratilis pugna, vt vel ipse Gellius, vel antiquus aliquis librarius aut corrector, transtulit 13, 22
SCIAPODES, siue SCIOPODES um. m. [ *skia/podes2 h)\ *skio/podes2 ] Populi Troglodytis finitimi, vt ex Ctesiae sententia tradit Plin. 7, 2
SCIARE es. f. Herba, alias Chamaeleon. Apul. de Herb. c. 25. Est Graecum [ skiarh\: vmbrosa.
SCIATERICON i. n. [ skiathriko\n ] Horologium apud Plinium dicitur 2, 76.
SCIATHERAS, ae. m. siue SCIOTHERON i. n. [ skiaqh/ras2 h)\ skio/qhron ] Instrumentum gnomonicum, quo vmbras indagamus. [...].
SCIATHOS i. f. [ *skiaqo\s2 ] Insula est in mari Aegeo, teste Plin. 4, 12. et Herodoto in Polymnia. Valer. Argon. 2, 8 Iam Sciathos subsedit aquis. Add. Mela 2, 7.
SCIATICA ae. f. Lumbago, quae vocatur et Morbus sciaticus. Vox corrupta est a medicis, pro Ischiacus, ab i)/sxion coxendix. Vid. Voss. de L. L. 1, 1 et 2.
SCIBILIS vid. SCIO.
SCIBONES Teli genus antiquis apud Gellium 10, 25. vid. SIBYNA.
SCIDA vid. SCHEDA.
SCIENS, SCIENTER, SCIENTIA, vid. SCIO.
SCILICET [ a)me/lri, dhladh\ ] Confirmandi Aduerbium, idem quod Scire licet vel Certe: sed saepe per amaritudinem quandam cum derisu permistam, vt sit Aduerbium negandi per ironiam. [...].
page 330, image: s0330SCILLA, ae. f. [ ski/lla ] siue SQVILLA Herba et terra et mari crescens. [...].
SCILLINVS a, um. Adi. [ skillino\s2 ] Quod ex scilla factum est. [...].
SCILLITICVS a, um. Aliud Adi. [ skillitiko\s2 ] Idem. Vt, Acetum scilliticum Columel. 12, 34. Cels. 5, 19, 19 Bulbus scilliticus Apul. de Herb. c. 42. Vid. mox SCILLITVS.
SCILLÎTES ae. m. [ skilli/ths2 ] Vinum facticium ex scilla, Columel. 12, 33 [...].
SCILLITVS a, um. Adi. Scillito decies non si purgeris aceto Auson. Epist. 4, 67. Sed scillite, legendum vidit Scaliger, qui et alteram lectionem Scillitico explosit.
SCIMPODIVM i. n. Grabatulus. Offendimus eum cubantem in scimpodio Graeciensi Gell. 19, 10.
SCINCVS i. m. Animal Niliacum. [...].
SCINDO scidi, scissum, ere. [ sxi/zw, diasxi/zw ] Cum findo habet affinitatem, vt soni ita significationis: sed latius patet; est enim idem fere quod secare. [...].
page 331, image: s0331SCINDENS entis. Nilus septem in ora se scindens Mela 1, 9.
SCISSVS [1] a, um. Partic. [ sxisqei\s2 ] Liu. 3, 58 [...].
SCISSIM Adu. Prudent. Tetrast. 9 Ecce Dei famulis scissim freta rubra dehiscunt.
SCISSVS [2] ûs. m. [ sxismo\s2 ] Quae et Scissura. Varro, Scissu materiae fatigatus, quiescebat lectulo. i. lignis scindendis. Vet. Gloss. Cyrill. [ sxi/sma, scissura, scissus.
SCISSIO ônis. f. tmh=sis2 Onomast. Vet.] Macrob. Somn. Scip. 1, 6 Ratione scissionis.
SCISSOR, ôris. m. [ xrirono/mos2 ] Qui opsonia conscindit. Petron. 36 Processit statim scissor, et ad symphoniam ita gesticulatus lacerauit opsonium. Vid. Dous. in loc. et Lips. Sat. 2, 2.
SCISSILIS e. Adi. sxisto\s2 scissile, tmhto\n Onomast.] Quod scindi potest; vel quod scissum est: vt, Scissile alumen, apud Celsum 6, 11 [...].
SCISSIBILIS e. Adi. Facilitas scissibilis Octau. Horat. 4.
SCISSVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SCISSV=RA [SCISSÛRA]] ae. f. sxi/sma Gloss. Lat. Gr.] Plin. 11, 28 [...].
SCINDVLA ae. f. Vegetius et alii dixerunt pro Scandula, quod vide. conf. Turneb. Aduers. 22, 18.
SCINDVLÂRIS e. Adi. Apul. Met. 3 Tectum scindulare. At Pric. p. 54. et Elmenh. p. 137 leg. scandulare.
SCINIFES is. f. [ ski/nifes2 ] Insectorum genus, quo Aegyptii vexati sunt. Illic, Quas scinifes vocitant Alcim. Auit. 5, 164. Conf. C. du Fresne Gloss. Lat. et supra Ciniphes.
SCINIS vel SINIS is. m. Latro Corinthius, quem memorarunt Propert. 3, 20, 37. Ouid. Met. 7, 440. et Stat. Theb. 12, 576.
SCINTILLA ae. f. [ spinqh\r ] Proprie est ignita et candens particula, quae e silice, quum is caeditur, exsilire solet. [...].
SCINTILLVLA ae. f. Dimin. [ spinqh/rion ] Cic. de Fin. 5, 43 c. 15 [...].
SCINTILLO âre. [ spinqhri/zw ] Splendere, micare, et veluti scintillas quasdam emittere. [...].
SCINTILLATIO ônis. f. [ spinqhrismo\s2 ] Plin. 20, 9 Prodesse tradit capitis doloribus, oculorum caligini, scintillationibusque, vel stomacho, praecordiis crudam ex aceto, etc.
SCIO scîui, scîtum, îre. [ ri)de/w, oi)=da, e)pi/stamai ] Nosse, cognitum habere. [...].
page 332, image: s0332SCIENS entis. Partic. [ e)pisth/mwn, gnwmoniko\s2 ] Cui contrarium est Nescius. [...].
SCITVRVS [1] a, um. Me nulla res delectauit, quam mihi vni sciturus sim Sen. Epist. 6.
SCIENTIA ae. f. [ e)pisth/mh, gnw=sis2 ] Qua aliquid scitur; vt Coniurationis scientia Tacit. Ann. 16, 17. [...].
page 333, image: s0333SCIENTIOLA ae. f. Dimin. Arnob. 2 p. 56 Concinnauit scientiolas artium.
SCIENTER Adu. [ e)pisthmonikw=s2 ] Cum scientia. [...].
SCIVS a, um. ri)dw\s2 Gloss. Lat. Gr.] Sciens. [...].
SCIOLVS um. Adi. Dimin. [...].
SCIBILIS e. Adi. Quod sciri potest. Tertull. aduers. Marc. 5, 16 Nusquam nisi in euangelio reuelatus, non omnibus scibilis. Alicuius rei scibilis scientia est Mart. Capella 4 p. 111.
SCITVS a, um. Adi. [ sofo\s2, eu)fuh\s2 ] Sciens et argutus. [...].
SCITVM [1] i. n. Pro Iussu vel Decreto, vid. paullo infra sub SCISCO.
SCITE Adu. [ eu)fuw=s2 ] Docte, artificiose, venuste. [...].
page 334, image: s0334SCITVLVS a, um. Adi. Dim. Plaut. Rud. 4, 1, 3 Qua sunt facie? s. scitula. Ibid. 4, 1, 3 Atque ambas forma scitula atque aetatula. Pusiones Arnob. 5 p. 179. conf. Id. 3 p. 112.
SCITVLE Adu. Dimin. Fercula copiosa puellae scitule ministrantes Apul. Met. 2 p. 123, 7. vid. Id. 7 p. 192, 37. et 10 p. 253, 38.
SCITVRVS [2] [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SCITV=RVS [SCITÛRUS]] a, um. Partic. [ ri)dh/swn ] Lucan. 6, 168 --- Sequuntur Scituri iuuenes.
SCISCO scîui, scîtum, ere. [ ri)/dw ] Inchoatiui formam habet, scire incipio. [...].
SCITVM [2] i. n. [ do/gma, yh/fisma ] Iussum, decretum, sancitum, vid. Scalig. Lect. Aus. 1, 20. [...].
SCITO âre. Frequent. pro Scire velle, vt noscitare. [...].
SCITOR âri. Dep. [ peu/qomai ] Scire velle, ideoque Interrogare. [...].
SCITÂTIO ônis. f. Interrogatio. Ammian. 18, 9
SCITÂTOR, ôris. m. Ammian. 22, 8. Vales. scrutatores.
SCISCITOR âri. Dep. [ peu/qomai, perierga/zomai ] Idem quod Scitari. [...].
SCISCITO âre. [ peu/qw ] Actiuum protulit Plaut. in Merc. 2, 3, 52 Imo mane: paucula etiam sciscitare prius volo. Sciscito, sententiam dico, ap. Fest.
SCISCITANS antis. Part. Sciscitans causam Tac. Hist. 3, 38, 3 Turba heredipetarum sciscitantium Petron. c. 124.
SCISCITATVS a, um. Part. Pass. Ammian. 25, 8 Omnium sententiis sciscitatis. Actiue apud Petron. c. 137 Sciscitata causam tristitiae.
SCISCITATIO ônis. f. Petron. c. 24 Diligentissima sciscitatione quaerere. Ammian. 25, 4 Praesagiorum sciscitationi nimiae deditus.
SCISCITÂTOR, ôris. m. Martial. 3, 82, 16 [...].
SCITAMENTVM i. n. [ kosmio/ths2 ] Proprie aliquid scite factum in artibus et lepidum videtur significare, deinde translatum in culinam ad bellaria. [...].
SCIOGRAPHIA vid. SCIAGRAPHIA.
SCIONE Plin. 4, 10 Oppidum Macedoniae in sinu Thermaico.
SCIOPODES vid. SCIAPODES.
SCIOTERICON Horologium, vid. SCIATERICON.
SCIPIO ônis. m. [ ski/mpwn ] Baculus. [...].
page 335, image: s0335SCIPIADAE arum. m. pl. *skipi/adai ] Patronoym. [...].
SCIRESSA Mons in Achaia, de quo Plin. 4, 5.
SCIRÔMA vid. SCIRRHOMA.
SCIRON ônis. m. [ *ski/r)r(wn ] Latro fuit, cuius ossa, quum in mare cecidissent, in scopulos conuersa feruntur, quae adhuc Scironia saxa in Megaride vocantur. [...].
SCIRONIVS a, um. Adi. Scironia saxa, [ *skrirwni/des2 pe/trai ] Scopuli non procul Megeris et Athenis, de quibus Strabo 9. [...].
SCIROS Pro scirrhus, ap. Theod. Priscian. de Diaeta c. 15.
SCIRPVS vel omisso C, SIRPVS, i. m. flou=s2 pa/puros2 Gloss. Lat. Gr.] est, vt, ait Donatus ad Ter. Andr. 5, 4, 39 [...].
SCIRPEVS a, um. Adi. [ spartino\s2 ] Ex scirpo factum. [...].
page 336, image: s0336SCIRPEA, SIRPEA, SCIRPIA, SIRPIA, Substant. dicitur Crates. [...].
SCIRPICVLA, vel SIRPICVLA ae. f. [ drepani\s2 ] Falx, qua in scirpandis, hoc est ligandis vineis vtuntur, ad amputanda superflua ligamentorum Varr. de R. R. 1, 22, 5. [...].
SCIRPICVLVM i. n. [ spartino\n, skeua/rion ] Canistrum, scirpis. [...].
SCIRPICVLVS i. m. Paruus scirpus s. corbis e scirpo plexus. [...].
SCIRRPO vel SIRPO âre. Verbum antiquum, quod explicat ipse Varro de L. L. 4, 31 p. 34, 14 [...].
SCIRPVLA ae. f. Vitis genus apud Columel. 3, 2, 27. [...].
SCIRRHÔMA atis. n. [ ski/r)r(wma ] aut SCIRRHVS, i. m. [ ski/r)r(os2 ] Tumor doloris expers ab humore melancholico, vt finit Gorraeus. [...].
SCIRTARI Populi Liburniae apud Plin. 3, 22.
SCISCITOR, SCISCO, SCITOR, SCITVM, vid. SCIO.
SCISSILE vid. SCINDO.
SCIVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SCIV=RVS [SCIÛRUS]] i. m. [ ski/ouros2 ] Animal paruum: sic dictum [ a)po\ th=s2 skia=s2, kai\ th=s2 ou)ra=s2, id est ab vmbra caudae. [...].
SCL et SCO
SCLOPVS i. m. [ yo/fos2 ] Sonus, qui ex inflatione buccarum erumpit. Pers. Sat. 5, 13 Nec sclopo tumidas intendis rumpere buccas. Melius STLOPVS vbi vid.
SCOBINA vid. SCOBS.
SCOBS, et SCOBIS is. f. secundum Priscianum p. 751: vel SCOBIS, is. m. secundum Phocam; (vt aiunt: in edit. Putschiana frustra quaerebam) [ pri/sma, r(i/nisma ] Id quod ab aliqua materia minutissimum decidit, dum vel serra serratur, vel terebra perforatur: nec non quod oritur ex attritione laterum scobs dici posse videtur. [...].
SCOBÎNA ae. f. [ r(i/nh ] a Scobs inquit Varro L. L. 6, 3 [...].
SCOENA pro COENA etc. vid. SCHOENICOLA.
SCOLAX acis. m. Funale. Isidor. 20, 10 Funalia Graeci scolaces vocant, quod sint scoliciae, id est mortis. Sic vulgo legitur. Al. Quod sint skolioi\ id est intorti. Neutrum sanum videtur.
SCOLECIA ae. f. [ skwlhki/a ] quasi tu verminationem vel vermiculationem dicas. [...].
SCOLECIVM i. n. [ skwlh/kion ] Vermiculus. [...].
page 337, image: s0337SCOLIBROCHON i. n. Herba, al. callitrichon aut scolopendrion Apul. de Herb. c. 47.
SCOLOPENDRA ae. f. [ skwlo/pendra ] Insecti genus. [...].
SCOLOPENDRION i. n. [ a)/splhnon ] Herba, quam totus officinarum chorus herbariorumque, Ceteracum vocant, vel Ceterac, sine caule, sine flore, sine semine, pediculo nigro, etc. [...].
SCOLVS i. Conuenire videtur hoc nomen cum Gr. [ skw/lhc, vermis. Corpus squalebit scolis olidum Theodulf. paraen. vid. Reines. ad Daum. Epist. 23.
SCOLYMOS i. f. [ sko/lumos2 ] Herba, quae et Strobilus, quod echinum habeat nuci pineae similem: et Cinara, quod cineribus gaudet, appellatur. [...].
SCOMBER, vel SCOMBRVS i. m. [ sko/mbros2 ] Genus piscis marini. [...].
SCOMMA atis. n. [ skw=mma ] Latine dicitur Cauillum. [...].
SCOMMATICE Adu. Per scomma. Si quid scommatice magis aut loedorice in eos dici potest Sarisber. Metal. 1, 5. Scommatice aliquid retorquere Idem Epist. 237.
SCOPAE arum. f. pl. sa/rwqron, ko/rhma, ko/rhqron ] Instrumentum, quo pauimenta verruntur. [...].
SCOPELISMVS [1] vid. post SCOPVS.
SCOPVLA ae. f. Dimin. [ sarw/qrion ] Columel. 12, 18, 5 [...].
SCOPIO ônis. forte etiam SCOPIVM, certe etiam SCOPI, orum. [...].
SCOPO âre. Scopis verrere, vel euerrere. [...].
page 338, image: s0338SCOPARIVS i. m. [ sarwqh=r ] Minister, cuius ministerium est, vt deuerrat pauimenta sordentia. [...].
SCOPAS [ *skw/pas2 ] Statuarius eminentissimus, qui Mausoleum caelauit. [...].
SCOPELOS Insulae nomen, quae est ante Troada Ascaniae ap. Plin. 5, 31.
SCOPES um. f. pl. skw=pes2 ] Aues feruntur nocturnae ex genere noctuarum, eaedem cum his, quos Bubones Latini appellant. [...].
SCOPIVS i. m. Mons in Macedonia apud Plin. 4, 10.
SCOPTVLA orum. n. pl.Scoptula operta [ w)mopla/tai ] quae medicis dicantur, docet Celsus 8, 1 [...].
SCOPVS i. m. [ skopo\s2 ] Locus, in quem emittendo tela dirigimus: a Graeco [ skope/w, quod est considero, contemplor, speculor. [...].
SCOPVLVS i. m. Dimin. [ sko/pelos2, skopia\ ] Proprie specula. [...].
SCOPVLÔSVS a, um. Adi. [ skopelw/dhs2 ] Scopulis plenum. [...].
SCOPELISMVS [2] i. m. [ skopelismo\s2 ] Scopulorum, metarumue positio. [...].
SCORDALVS i. m. Videtur notare hominem impudentem in vino et clamoribus turbantem omnia. [...].
page 339, image: s0339SCORDALIA ae. f. Indecora rixa in vino, vt modo dictum, vid. SCORDALVS. Agite scordalias de medio Petron. c. 59.
SCORDASTVS i. f. Arbor Persici maris, ap. Plin. 12, 9.
SCORDILON Pro scordion, ap. Apul. de Herb. c. 70.
SCORDISCVS i. m. Ephippium Vet. Gloss. Scordiscum, corium crudum Isidor. in Gloss. Hinc
SCORDISCARIVS apud Hieronymum, Qui strata vel coactilia facit et tegumenta. Turnebus.
SCORDISCI Populi Pannoniam incolentes in montis Claudii fronte, quo monte diuiduntur a Tauristis, *skordi/skoi Plin. 3, 25.
SCORDIVM i. n. [ sko/rdion ] Herba est apud Dioscoridem, tam in montosis, quam in palustribus locis nascens, foliis Trissaginis, maioribus tamen, et in ambitu non vsque adeo diuisis, caule quadrangulo, flore subrubro. [...].
SCORDOTIS Herba magnitudine cubitali, caule quadrangulo, ramosa, quernae similitudine, foliis lanuginosis, amari gustus: reperitur in campis pinguibus. [...].
SCORIA ae. f. [ skwri/a ] Metallorum quoddam vitium, et recrementum quasi faex, sicut spuma, quae ex feruescente materia tollitur. [...].
SCORODON [ sko/rodon ] Herba notissima, Allium, Latini appellant. [...].
SCORPAENA Genus piscis apud Plin. 32 vlt. Meminit eius et Ambrosius: Scorpaena (inquiens) quoque castitatem immaculati connubii generi suo seruat, non percutit sed reficit.
SCORPIO, ônis. et SCORPIVS i. m. [ skorpi/os2 ] Animal venenosum, cauda feriens. [...].
page 340, image: s0340SCORPINACA ae. f. Herba, al. Proserpinaca Apul. de Herb. c. 18.
SCORPIOCTONON i. n. Eadem herba, quae heliotropion. Apul. c. 49.
SCORPIACE es. f. [ skorpiakh\ ] Sic enim melius legitur quam SCORPIACVM. [...].
SCORPIONIVS a, um. Adi. Plin. 20, 1 Aliqui etiam ab eo scorpionium cucumim vocant, efficacissimum contra scorpionum ictus.
SCORPITES [ skorpu/ths2 ] Gemma est scorpionis colore Plin. 37, 11.
SCORPIVRVS Herba, quam Tricoccum appellant, foliis parvis, in terram declinantibus: semen ei est effigie scorpionis caudae: qua ex re ei nomen Plin. 22, 21. Apul. de Herb. c. 49 et 72.
SCORTATOR vid. post SCORTVM.
SCORTVM i. n. [ po/rnh, po/rnos2, e(tairi\s2, katapu/gwn ] Proprie Corium est animalium, praesertim eorum, quae crassiorem pellem habent, ac duriorem. [...].
page 341, image: s0341SCORTILLVM i. n. Dimin. [ e(tairi/dion ] Catull. de Varro et sua amica 10, 3 Scortillum mihi tum repente visum est Non sane illepidum, nec inuenustum.
SCORTVLVM i. n. po/rnh Gloss. Vet. Lat. Gr.
SCORTEVS a, um. Adi. sku/tinos2, derma/tinos2 Gloss. Vet.] Quod ex pellibus factum est, vt ait Fest. [...].
SCORTEA ae. f. Penula scortea. dermatoxritw\n Gloss. Lat. Gr. vid. SCORTEVS.
SCORTEVM i. n. Idem. Quid exspectas? vt homines ad penulas discurrerent aut ad scortea? Senec. Quaest. Nat. 4, 6. de grandine imminente.
SCORTOR âri. [ e(taire/w, porneu/w, pallakeu/omai ] Varro de L. L. 6, 5
SCORTÂTOR, ôris. m. [ porneuth\s2 ] Meretricum sectator. [...].
SCORTATVS ûs. m. Apul. Miles. 5 p. 171.
SCOTI [ *sko/toi, *)albiw/nioi ] Britanniae populi, quondam Anthropophagi. [...].
SCOTICVS a, um. Claud. de Laud. Stil. 2, 254 Ne tela timerem Scotica, vel Pictum tremerem.
SCOTIA ae. f. [ skoti/a ] Obscuritas, tenebrae: it. cauitas vmbrosa. [...].
SCOTINVS [ skotrino\s2 ] Obscurus. Sic dictus Heraclitus Ephesius: de quo vide Strabon. lib. 14. conf. Sen. Epist. 12. Cic. de Fin. 2 c. 5. Vitruu. 2, 2.
SCOTÔMA atis. n. [ sko/twma ] siue Scotodinia, affectio cum nulla causa externa tenebrae offundi oculis videntur. [...].
SCOTOMATICVS a, um. Scribonius Largus 99 Item sanat, quibus subitis tenebris obscurantur oculi cum vertigine: scotomaticos hos Graeci vocant.
SCOTOMO âre. Falsum vinum caput scotomat Theod. Priscian. de Diaeta c. 12.
SCOTOS i. m. [ sko/tos2 ] tenebrae: pro scotomate s. Scotodinia Marcell. Empir. c. 20 p. 333 E, H. Steph. Antidotum acharistum commendat inter alia ad Scotum.
SCOTVSSA [ *sko/toussa ] Oppidum est in confinio Macedoniae ad Nessum amnem locum habens, quem, [ kuno\s2 kefala\s2, hoc est Canis capita appellant, in quo Romani et Aetoli T. Quintio duce, Philippum Demetrii filium, Macedoniae regem ingenti praelio superarunt. [...].
SCOTVSSAEI Populi liberi in Macedonia apud Plin. 4, 10.
SCR
SCRACIA vel SCRANCIA ae. f. Meretricis epithethon: aeque despicienda ac contemnenda vt screa sputaque, sic vocata quasi Screacia. [...].
page 342, image: s0342SCREO âre. xre/mptomai Onomast. Vet.] Cum conatu quodam de pectore sputum emoliri et eiicere. [...].
SCREÂTVS ûs. m. [ gre/myis2 ] Ter. Heaut. 2, 3, 132 Gemitus, screatus, tussis, etc. amantis indicia. De Neronis circa screatum diligentia, vid. Suet. Neron. c. 24. Tacit. Ann. 16, 4, 4.
SCREÂTOR, ôris. m. [ grempth\s2 ] Qui screat. Plaut. Milit. 3, 1, 52 Screator sum itidem minime muccidus.
SCRIBA [1] vid. SCRIBO.
SCRIBLÎGO vid. STRIBLIGO.
SCRIBLÎTA, s. STRIBLITA ae. f. Genus cibi appellatum, vt quidem volunt, quibus striblita placet, a stra/fw (vid. STREBOLA s. STRIBVLA) torqueo, vnde et Tortae nostrae: quod in circuitu ad restis modum torqueretur. [...].
SCRIBLITARIVS i. m. Qui scriblitas conficit Afran. apud Non. 2, 483.
SCRIBO psi, ptum, ere. gra/fw ] Notae significationis Verbum, e [ gra/fw corruptum, retinente tota fere Europa. [...].
page 343, image: s0343SCRIBENS entis. Partic. Consilium scribentis inuenire Iustin. 2, 10, 16. Penna scribente ad sidera tollere Martial. 9, 14. Gaudent scribentes Horat. Epist. 2, 2, 107.
SCRIPTVS [1] a, um. Partic. Cic. de Diuin. 1, 62 c. 18
SCRIPTVM i. n. Substantiue varie accipitur. [...].
page 344, image: s0344SCRIPTVLVM i. n. Diminutum e Scripto. [...].
page 345, image: s0345SCRIPVLARIS e. Adi. Plin. 33, 8 s. 43 [...].
SCRIPVLATIM quod fatetur esse in omnibus MSS. tamen reliquit idem Harduinus, Scrupulatim quidem colligere ac miscere vires (medicamentorum) non coniecturae humanae opus, sed impudentiae est Plin. 22, 24 s. 56.
SCRIPTVS [2] ûs. m. Scribae officium. [...].
SCRIPTO âre. Frequentat. Laudatur Hor. Serm. 1, 6, 122 [...].
SCRIPTITO âre. [ suxnografe/w ] Frequent. [...].
SCRIPTIO ônis. f. [ suggrafh\, sumriw/sis2 ] Actus scribendi. [...].
SCRIPTIVNCVLA ae. f. Saluian. de Gub. Dei praefat.
SCRIBILLO âre. vnde CONSCRIBILLO, nondum habet auctorem.
SCRIPTILIS e. Adi. Ammian. 17, 8 [...].
SCRIPTIONÂLIS e. Adi. Ad scriptionem pertinens Mart. Capell. 1, 5.
SCRIBA [2] ae. m. [ grammateu\s2 ] Qui scriptum facit, cuius munus est scribere. [...].
page 346, image: s0346SCRIBÂTVS ûs. m. Scribae munus et officium. Imp. Philipp. in l. Si ad scribatum C. de appellationibus. Add. l. 1 §. 2 ff. de muneribus, cum notis.
SCRIPTOR, ôris. m. [ suggrafeu\s2 ] Qui scribit, siue texit epistolam, orationem, librum, opusue aliquod. [...].
SCRIPTORIVS a, um. Adi. [ grafiko\s2 ] Vt, Atramentum scriptorium Celsus 6, 4 extr. al. sutorium. Calamus scriptorius Idem 5, 28, 12. de fistulis. Add. Idem 7, 5 et 17. 8, 4.
SCRIPTVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SCRIPTV=RA [SCRIPTÛRA]] ae. f. [ grafh\ ] Id quod scribimus. [...].
SCRIPTVRARIVS ager dicitur, In quo vt pecora pascantur certum aes est, quod publicanus scribendo conficit rationem cum pastore. [...].
SCRIPTVRIO îre. Sidon. Epist. 7, 18.
SCRIBONIA gens, e qua v. g. Scribonia, Libonis filia, quae prius Augusti vxor fuerat. Scribonius Consul Plin. 2, 35 etc.
SCRIBONIANVS a, um. Adi. Tacit. Ann. 2, 27 Ala Scriboniana.
SCRINIVM i. n. [ skrini/on, kibw/tion ] Armarium, capsa, in qua seruantur pretiosa ac secreta. [...].
page 347, image: s0347SCRINIARIVS, i. m. Qui scrinium custodit. [...].
SCRIPLVM, SCRIPVLVM, vid. SCRIPTVM in SCRIBO.
SCRIPVLA Vitis genus. vid. SCIRPVLA.
SCROBS scrobis, m. et f. secundum Priscianum 7 p. 751 [...].
SCROBICVLVS i. m. Dimin. [ o)rugma/tion ] Ex Varrone adfert Non. 3, 207. [...].
SCROFA, vel SCROPHA ae. f. [ xoi=ra ] Porca, feta in primis, s. quae peperit. [...].
SCROFINVS a, um. Stercus Marc. Empir. c. 4.
SCROFIO, s. SCROPHIO onis. m. Scrophiones dicuntur in re agraria, vbi duo fines cuneati iunguntur: vid. Auctt. Rei Agr. p. 147. 213. 225. 254. Scorofiones appellantur Frontino de Colon. p. 339. et 341 Keuch.
SCROFIPASCVS i. m. [ xoirobosko\s2 ] Qui pascit scrofas. Plaut. Capt. 4, 2, 27 Tum pistores scrofipasci qui alunt furfure sues.
SCROFVLA ae. f. gagga/nh ] quid Morbi sit, vide STRVMA, ex Cels. 5, 28, 7. Veget. Mulom. 2, 23, 1 Scrofulas dici a Scrofa sue, palam est: quoniam eas Graeci ab eo animali [ xoira/das2 appellarunt.
SCROTVM i. n. [ o)/sxeon ] Pellis, quae testiculos continet, vid. Celsum 7, 19 et 20. vbi frequenter vsurpat.
SCRVPEDA ae. a Scauro pede, quasi Scauripeda. [...].
SCRVPEVS, SCRVPOSVS, SCRVPVLVS, vid. mox post SCRVPVS.
SCRVPVS i. m. [ li/qac, liqa/rion ] Lapis minor, praesertim et asper calcatu. [...].
SCRVPÔSVS a, um. Adi. [ liqakw/dhs2 ] Plenum scrupis. [...].
page 348, image: s0348SCRVPEVS a, um. Adi. [ liqakino\s2 ] Scruposus. [...].
SCRVPVLVS i. m. Dim. [ yhfi\s2, liqi\s2 ] Proprie Lapillus breuis et asper, qui in calceo latens, nos laedit: pressusque pede, creat molestiam. [...].
SCRVPVLÔSVS a, um. Adi. [ liqakiw/dhs2 ] Plenus scrupulis. [...].
SCRVPVLÔSE Adu. [ u(perakribw=s2 ] Columel. 9, 8 [...].
SCRVPVLOSITAS âtis. f. [ u(perakri/bria ] Anxietas, difficultas Columel. 11, 1, 32 [...].
SCRVPVLARIS e. vid. SCRIPVLARISsub SCRIPTVM ex SCRIBO.
SCRVPVLATIM vid. ibidem.
SCRVTA orum. n. pl. gru/th Gloss. Gr. Lat.] Attritae vsu vestes, dimidiatae strigiles, et iumentorum soleae, refixi claui, idque genus alia, quae vilissimi proxenetae venalia habent, quos antiqui scrutarios appellabant. [...].
SCRVTARIA ae. f. [ grutopwli/a ] Scruta vendendi professio, vt sagaria, coenacularia, lintearia Apul. Met. 4 p. 146, 17 [...].
SCRVTARIVS i. m. grutopw/lhs2 Gloss. Gr. Lat.] Scrutorum venditor Gell. 3, 14. vid. supra in SCRVTA.
SCRVTARIVM i. n. grutopwlri=on Gloss. Gr. Lat.
SCRVTILLVS i. m. Isidor. Gloss. Scrutulus, vel Scrutillus est ventriculus fartus. conf. Fest. et ad eum Dacer. p. 518.
SCRVTATOR, SCRVTINIVM, vid. post SCRVTOR.
SCRVTOR âri. Dep. [ e)reuna/w, e)ceta/zw, metalla/w ] Inquirere. [...].
page 349, image: s0349SCRVTANS antis. Part. Scrutantem, num ira deorum ad tantum nefas actus esset, subit, etc. Curt. 8, 2, 6.
SCRVTANTER Adu. Ambros. Epist. 40 Scrutanter discutere.
SCRVTÂTVS a, um. Partic. Pass. Aur. Vict. Or. Gent. Rom. c. 6 [...].
SCRVTATIO ônis. f. Seneca de Vita beata c. 23 Ita dico, si tuto et securus scrutationem populo praebuerit, i. Permiserit sua scrutanda. Odiosa scrutatio Gell. 9, 10.
SCRVTÂTOR, ôris. m. [ e)cetasth\s2 ] vt, Pallidus scrutator auri Lucan. 4, 298. [...].
SCRVTÂTRIX îcis. f. Alcim. Auit. 2, 326 --- Scrutatrix Eua malorum.
SCRVTABILIS vnde Inscrutabilis.
SCRVTINO âre. Vulg. Int. 4 Esdr. 16, 63 et 65.
SCRVTINIVM i. n. zh/thsis2 Gloss. Lat. Gr. e)cerw/thsis2 Onomast.] Inuestigatio. [...].
SCV
SCVLCAE arum. f. Plur. i. Excubiae.
SCVLCATOR, s. SCVLTATOR oris. m. Speculator, ap. Veget. de re Milit. 2, 15 et 17. quanquam variante lectione. conf. Turneb. Adu. 24, 12. vid. EXCVLCATOR.
SCVLCATORIVS a, um. Adi. Naues Cassiodor. Var. 2, 20. conf. Salmas. de Milit. p. 224.
SCVLNA ae. f. Antiquum verbum et sordidum dictum quasi Sequulna: quem qui elegantius loquuntur Sequestrem appellant. [...].
SCVLPO psi, ptum, ere. [ glu/fw, gla/ptw ] Caedendo imaginem aliquam effingere. [...].
SCVLPTVS a, um. Partic. [ geglumme/nos2 ] vt, Animalia sculpta Lucan. 3, 224. E saxo sculptus Cic. Acad. 4 c. 31.
SCVLPTOR, ôris. m. [ glufeu\s2 ] Qui sculpit. Plin. 36, 5 Iam fuerant in Chio insula Malas sculptor, dein filius eius Micciades, etc. Idem 20, 13 Sculptores et pictores vtuntur. Alii legunt Scalptores.
SCVLPTVRA ae. f. [ glufh\ ] Est ars, quae auro, argento aere, ferro, ligno, ebore, marmore, vitro, gemmis opera diuersa efficit. [...].
SCVLPTILIS e. Adi. [ glupto\s2 ] vt, Opus sculptile Ouid. ex Pont. 4, 9, 28. add. Tertull. adu. Gnost. c. 2.
SCVLPTVRATVS a, um. Fortunat. Carm. 9, 15 Et sculpturata lusit in arte faber.
SCVLPONEA ae. f. Apud Catonem de R. R. c. 59 [...].
SCVLPONEÂTVS a, um. Adi. Sculponeis calceatus dicitur a Varrone in Serano; Dum in agro, inquit, studiosius ruror, adspicio Triptolemum sculponeatum bigas sequi cornutas, etc. Non. 2, 731.
SCVRRA ae. m. eu)/stomos2, gelwtopoio\s2, eu)tra/pelos2 Gloss. Lat. Gr.] Scurra dictus est, vt quidam volunt, a sequendo, quod et tenuioris fortunae homines, et caeteri alioqui, qui honoris gratia prosequerentur quempiam, non antecedere, sed sequi sint soliti, Festus. [...].
page 350, image: s0350SCVRRVLA ae. m. Dimin. Arnob. 6 p. 206 Vrbanus scurrula. Apul. Met. 10 p. 246.
SCVRRÎLIS e. Adi. [ bwmoloxiko\s2 ] Ridiculum cum humilitate, leuitate. [...].
SCVRRILITER Adu. [ bwmoloxikw=s2 ] Plin. Epist. 4, 25 Quid hunc putamus domi facere, qui in tanta re, tam serio tempore, tam scurriliter ludat? Iustin. 24, 6, 4 Scurriliter iocatus.
SCVRRILITAS âtis. f. [ bwmoloxi/a ] Vrbanitatis excessus procax et petulans dicacitas. Auctor Dialog. de Orat. c. 22 Foeda et insulsa scurrilitas.
SCVRROR âri. Dep. [ bwmoloxe/w ] Scurram agere. Hor. Ep. 1, 17, 19 Scurror ego ipse mihi, populo tu.
SCVRRANS antis. [ bwmoloxw=n ] Hor. Epist. 1, 18, 2 Si bene te noui, metues --- Scurrantis speciem praebere professus amicum. h. e. Turpiter adulantis. Porphyrio.
SCVTALE, SCVTARIVS, etc. vid. SCVTVM.
SCVTICA ae. f. [ skuta/lh ] Flagellum ex pelle. [...].
SCVTILVS a, um. Adi. Tenue, et macrum, et in quo tantum exilis pellicula cernitur. Paullus Festi. Festi fragmentum nimis corruptum.
SCVTRA ae. f. xalki/on Gloss. Lat. Gr.] Vasis genus. [...].
SCVTRISCVM i. n. [ a)ggri/ou ge/nos2 ] Vasis genus apud Catonem 10, 2. et 11, 3. In instrumento oliueti et vineae.
SCVTVLA ae. f. Parua Scutra, vt vidimus secundum Camerarium. [...].
page 351, image: s0351SCVTELLA ae. f. Dimin. ex Scutra. [ paroyi/dion ] Genus vasis cibarii. [...].
SCVTVLATVS a, um. Adi. Scutularum formas habens, idem fere quod maculosus. [...].
SCVTVLVM [1] vid. in SCVTVM.
SCVTVM i. n. [ a)spi\s2, sa/kos2, qureo\s2 ] Clypeus, nisi quod hic fere aereus, scutum vero dictum [ a)po\ tou= sku/tos2, id est a pelle, quod non sine pellibus fiat. [...].
SCVTALE is. n. quid esset apud Liu. 38, 29 [...].
SCVTARIVS [1] i. m. a)spidopoio\s2 Gloss. Cyr.] Qui scuta facit. [...].
SCVTARIVS [2] a, um. Adi. [ a)spida/rios2 ] Veget. 2, 11 In Romana militia habebant fabricas scutarias et loricarias, quibus armorum genera formabantur.
SCVTÂTVS a, um. Adi. [ a)spidofo/ros2 ] Scuto tectus et munitus. [...].
SCVTIGERVLVS a, um. Adi. Scutum gestans. Scutigerulum Plaut. Cas. 2, 3, 44 pro Armigero vsurpat, nempe pro eo seruo, qui scutum domini gerit; Qui (malum) homini scutigerulo dare lubet.
SCVTVLVM [2] i. n. Dimin. [ a)spi/dion ] Cic. de Nat. Deor. 1, 82 c. 29 Cum pelle caprina, cum hasta, cum scutulo, cum calceolis repandis: habitus Iunonis Sospitae.
SCY
SCYATHOS vid. SCIATHVS.
SCYBILITES ae. m. [ skubeli/ths2 ] Vinum dulce, in Galatia nascens, musti saporem referens apud Plin. 14, 9 s. 11. Sic Hard. Legebatur ante Cisibilites.
SCYDRA Oppidum Macedoniae, in ora Heraclea Plin. 4, 10.
SCYLACAEVM i. n. Oppidum Calabriae; de quo Virg. Aen. 3, 553 [...].
SCYLLA [1] Herba, vid. SCILLA.
page 352, image: s0352SCYLLA [2] [ *sku/lla ] Scylla, Nisi Megarensium regis filia fuit: contra quos dum deuictis iam Atheniensibus pugnaret Minos, propter filii Androgei interitum, quem Athenienses et Megarenses dolo necaverant, adamatus a Scylla est Nisi filia: quae, vt hosti posset placere, comam purpuream parenti abscissam ei obtulit: quam Nisus ita habuerat consecratam, vt tamdiu regno potiretur, quamdiu illam habuisset intactam. [...].
SCYLLAEVS a, um. Adi. [ *skullai=os2 ] vt, Monstra Scyllaea. Stat. Silu. 5, 3, 280. [...].
SCYLLAEVM i. n. [ *sku/llaion ] Promontorium, in Peloponneso, vt Plin. 3, 5 [...].
SCYLLIAS, vel SCYLLIS [ *skulli/as2 ] Herodoto lib. 8 [...].
SCYMNVS i. m. [ sku/mnos2 ] significat Catulum leonis, vt aliarum ferarum Lucret. 5, 1035 At catuli pantherarum, scymnique leonum.
SCYPHVS i. m. [ sku/fos2 ] Vasis potorii genus, quo veteres vsi sunt in conuiuiis. [...].
SCYRETICVM Metallum. Plin. 31, 2 In Scyretico metallo arbores quaecunque flumine alluuntur, saxa fiunt cum ramis.
SCYRI Populi sunt in Arabia, Indorum lingua loquentes, apud Plin. 6, 23.
SCYRITAE [ *skuri=tai ] Gentes sunt inter Nomadas Indos, quae narium loco habent foramina tantum Plin. 7, 2.
SCYRON pro Gypso positum inueniri notat Cael. Rhodig. 14, 13 vnde et Scyra terra, pro Alba dicatur.
SCYROS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SCY=ROS [SCÛROS]] i. f. [ *sku/ros2 ] Insula est contra Magnesiam, in mari Aegaeo, vna ex Cycladibus, Lycomedis regis patria, in qua est vrbs eiusdem nominis. [...].
SCYRIADES [ *skuria/des2 ] mulieres, ex Scyro insula. Stat. Achill. 2, 147 Nec minus egressae thalamis Scyriades ibant Ostentare choros.
SCYRIVS a, um. Possess. [ *sku/rios2 ] Ouid. Epist. 8, 112 Ignara tetigit Scyria membra manu. Propert. 2, 9, 16 Scyria nec viduo Deidamia viro. Pubes Scyria, A Scyro insula Virg. Aen. 2, 477.
SCYRICVS a, um. [ *skuriko\s2 ] Aliud Possessiuum. Vnde, Scyricum, Genus coloris caerulei Plin. 33, 7 et 8.
SCYRPVS [ spa/rth ] vid. SCIRPVS.
page 353, image: s0353SCYTALA, ae. vel SCYTALE es. f. [ skuta/lh ] Bacillus est vel paruus cylindrus, eadem quae Scutula, vbi vid. n. 3.
SCYTALOSAGITTIPELLIGER i. m. Quo nomine Herculem appellat Tertull. de Pall. c. 4 p. 19 Salmas. Hic Scytala claua est.
SCYTATVM vid. SCHYTANVM.
SCYTHES [1] [ *sku/qhs2 ] Plin. 7, 56 Iouis filius, qui primus arcus sagittarumque vsum reperisse dicitur.
SCYTHIA ae. f. [ *skuqi/a ] Regio Septentrionalis, Europae atque Asiae: cui adsignabant, quidquid incognitorum ad Septentrionem populorum esset, vt Indiae omnia versus Orientem incognita.
SCYTHAE arum. m. [ *sku/qai ] Populi Scythiam i. remotum Septentrionem incolentes. [...].
SCYTHICVS a, um. Possess. [ *skuqiko\s2 ] Cic. Tusc. 5, 90 c. 32 [...].
SCYTHES [2] ae. m. [ *sku/qhs2 ] Idem qui Scytha, vt, Anacharsis Scythes, apud Cic. Tusc. 5, 90. et Phaedr. Prol. 3, 53. Gelidus Scythes Hor. Carm. 4, 5, 25. Profugus Idem ibid. 4, 14, 42.
SCYTHIS idis. f. Patronym. [ *skuqi\s2 ] Ouid. Met. 15, 360 Exercere artes Scythides memorantur easdem.
SCYTHISSA ae. f. Corn. Nep. 14, 1 Datames matre Scythissa natus.
SCYTHICE es. f. Herba, quae cum ex Scytharum solertia cognita sit, ab illis proprium nomen accepit. [...].
SCYTHON onis. m. [ *sku/qwn ] Nomen viri, nescio cuius, quem Poetae fabulantur pro suo arbitrio modo in feminam sese commutasse, modo rursus in virilem formam rediisse. [...].
SCYTHOPOLIS is. f. [ skuqo/polis2 ] Vrbs in Decapolitana Sy. riae regione, nomen habens a Scythis in eam deductis, quum antea a Liberi patris nutrice ibi sepulta Nysa diceretur Plin. 5, 18. [...].
SCYTHOTAVRI orum. m. Pl. [ *skuqo/tauroi ] Populi Scythiae Tauricae regionis iuga incolentes, qui vt Solinus refert c. 20 pro hostiis aduenas caedunt. Meminit horum et Plinius 4, 12.
SCYZINVM Vinum, cuius (cum ex herba fieret) obliterata ratio est Plin. 14, 16.
SE
SE [ e(\ ] Pronomen Accusatiui casus, a Sui, vid. SVI.
SEB
SEBASTE es. f. [ *sebasth\ ] Vrbs Iudaeae, ante Samaria dicta, quam Herodes in honorem Augusti Sebasten i. Augustam appellauit. Auctor Strabo 16. Meminit Plin. 5, 13.
SEBASTÊNI orum. m. Pl. Samaritani a Sebasta, id est, Augusta ciuitate Iudaeae extremae. Eorum meminit Iurisconsultus Scaeuola in tit. De annuis legatis in P.
SEBENNYTVS [ *sebe/nnutos2 ] Stephano, Vrbs in Aegypto, vbi et palus et amnis sunt cognomines. [...].
SEBÊTHOS i. m. [ *sebh/qos2 ] Fons apud Neapolim, cuius aqua vicatim decurrens, omnes fere vsus Neapolitanis praestat. [...].
SEBÊTHIS idis. f. [ *shbhqi\s2 ] Virg. Aen. 7, 734.
page 354, image: s0354SEBÎNVS [ *sh/binos2 ] Lacus, quem facit fluuius Lollius apud Sarnicum, vallis Calepinae oppidum. Plin. 3, 19.
SEBVM i. n. [ ste/ar ] vid. SEVVM. Vnde,
SEBO âre. Columel. 2, 22 Feriis autem ritus maiorum etiam illa permittit, far pinsere, faces incidere, candelas sebare: legitur et Seuare.
SEC
SECÂLE [1] is. n. Frugis genus, quod, auctore Ruellio, Galli detrita vna litera Seclam (Seigle) vocant. [...].
SECAMENTVM, SECARIVS vid. SECO, âre.
SECÊDO ssi, ssum, ere. [ a)naxwre/w, a)poxwre/w ] Seorsum ire, vel Seorsum venire; Retrocedere. [...].
SECESSIO ônis. f. [ paraxw/rhsis2, metaxw/rhsis2 ] Cic. pro Muraen. 49 c. 24 [...].
SECESSVS ûs. m. [ a)naxw/rhsis2 ] Proprie loci appellatio est, quem remotiorem, vel otio aptum sic indicant, siue ad tempus illo vtaris, siue plane ciuilibus negotiis in perpetuum renuncies: tum ipse ille vitae otiosae et priuatae tenor etc. [...].
SECENA vid. SCENA n. 4.
SEEPISTA vid. SECESPITA.
SECERNO crêui, crêtum, ere. [ kri/nw, e)kkri/nw ] Diuidere, separare, vt ea, quae cribri ope separantur. [...].
page 355, image: s0355SECRÊTVS a, um. Partic. [ e)kkekrime/nos2, krito\s2 ] Separatus. [...].
SECRÊTVM i. n. Pro Secessu. [...].
SECRETIO ônis. f. [ a)po/krisis2 ] Cic. Tusc. 1, 71 c. 29 [...].
SECRETO Adu. [ i)di/a, kat) i)di/an ] Sine arbitris. [...].
SECRÊTE Adu. Tertull. de Orat. 1. et de Pallio 4.
SECRÊTIM Adu. Ammian. 29, 1.
SECRETARIVM i. n. Locus, in quo Secreta iudiciorum, i. in quo Iudex siue Praefectus ipse Praetorio, s. Rector Prouinciae, ius dicit, conuenitque adeo quod ad rem pertinet, cum tribunali, et cum auditorio: pro quo Constantini aetate, vt ipsum Secreti nomen adhiberi videtur coepisse.
page 356, image: s0356SECRETARIVS i. m. qui A secretis Latinius dicitur, Quae appellatio a Graecis conseruata est. [...].
SECERPO ere. De tertio libro locum secerptum his literis inseram Augustin. Ep. 128 ad Hieronymum. Idem fere quod decerptum.
SECESPITA, vel SECEPISTA ae. f. Culter ferreus oblongus manubrio eburneo, rotundo, solido, vincto ad capulum auro argentoque, fixis clauis aeneis, aere Cyprio, quo Flamines et Flaminicae virgines Pontificesque ad sacrificia vtebantur: a secando dicta. [...].
SECESSIO, SECESSVS vid. SECEDO.
SECIVM Libum est, quod secespita secabatur, Festus.
SÊCIVS Adu. Videtur idem esse quod SEQVIVS, [Vet. Gloss. Sequius [ xri=ron ] a quo non magis differt, quam cocus a coquo. [...].
SECLVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SECLV=DO [SECLÛDO]] si, sum, ere. [ e)kklri/w ] Seorsum claudere. [...].
SECLVSVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SECLV=SVS [SECLÛSUS]] a, um. Virg. Aen. 6, 703 --- videt Aeneas in valle reducta Seclusum Nemus, i. Separatum. Seclusa sacra dicebantur, quae Graeci [ musth/ria, appellant, Festus.
SECLVSORIVM i. n. [ e)kklristh/rion ] In quo aliquid secluditur. [...].
SECO secui, sectum, âre. [ te/mnw, pri/w ] Idem fere quod scindere, diuidere. [...].
page 357, image: s0357SECANS antis. Part. Fluuius pinguia culta secans Virg. Aen. 8, 63. add. ibid. 7, 717. Vndae vada nota secantes Ouid. Met. 1, 370.
SECTVS a, um. Part. [ peprisme/nos2 ] Cic. Tusc. 2, 53 [...].
SECATVRVS a, um. [ tmh/cwn ] Pro Secturus. Columel. 5, 9, 2 Supra quam ramum secaturus es.
SECAMENTVM i. n. [ pri/sma ] Quod secando diuiditur. Plin. 16, 10 s. 18 Piceae ad fissiles scandulas cupasque, et pauca alia secamenta, sc. commendantur.
SECARIVS a, um. Adi. In quo secamenta vel segmenta ponuntur. Cato c. 11 Villicum habere oportet, sportas secarias tres, molas asinarias tres, trusatiles unas. Sed Vetus exemplar habet Faecarias.
SECTIO ônis. f. tmh=ma, tomh\ sw/matos2, diai/resis2 Gloff. Lat. Gr.] Plin. 25, 13 [...].
SECTOR [1], ôris. m. [ tomeu\s2, pri/sths2 ] Qui secat. [...].
page 358, image: s0358SECTRIX îcis. f. Plin. 36, 15 Vnde enim illi vitricus Sulla, et Metella mater, proscriptionum sectrix?
SECTVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SECTV=RA [SECTÛRA]] ae. f. [ tmh=sis2 ] Idem quod Sectio. [...].
SECTILIS e. Adi. [ tmhto\s2 ] Quod sectum est, aut secari solet. [...].
SECTÎVVS a, um. Adi. Idem. vt, Sectiuum porrum, quod folia eius saepius secantur, vt profundius crescat Columel. 11, 3. [...].
SECABILIS e. Adi. Lactant. de Ira Dei 10 Diuidua et secabilia sunt. Auson. Ecl. 1, 7 Secabile segmen.
SECÂLE [2] is. n. Frumenti genus, vid. supra s. l.
SECAMEN inis. n. Sidon.
SECVLA [1] ae. f. Instrumentum rusticum. Varro de L. L. 4, 31 p. 33, 32 Seculae falces, a secando.
SEGMEN inis. n. Quidquid ab aliquo resecatur: a secando, quasi Secmen dictum, C in G mutato. [...].
SEGMENTVM i. n. a)poko/mmata Onomast. Vet.] Plin. 36, 6
SEGMENTÂTVS a, um. Plautus... Quam pulchre segmentatam vestem. [...].
SECORDIA, SECORS vid. SOCORS.
SECRETARIVM, SECRETARIVS, SECRETO, SECRETVS, vid. SECERNO.
SECTA, SECTARIVS, SECTATOR, vid. SEQVOR.
SECTILIS, SECTIO, SECTOR, SECTVS vid. SECO.
SECTOR [2] âri. vid. SEQVOR.
SECVBO ui, itum, âre. [ a)pokoitw= ] Separatim siue seorsum cubare, diciturque de coniugibus et amantibus, cum non vtuntur concubitu. [...].
SECVBITVS ûs. m. [ a)pokoi/thsis2 ] vt, Catul. Argon. 379 Anxia nec mater discordis moesta puellae Secubitu. Tristes secubitus ferre Ouid. Amor. 3, 10, 43.
SECVBATIO onis. f. Solin. c. 39.
page 359, image: s0359SECVBITO âre. Frequent. Lucil. apud Non. 4, 397 Si secubitet, sic quoque a me, quae roget, non impetret.
SECVLA [2] vid. supra in SECO.
SECVLVM, siue per Sync. SECLVM s. quod Graecorum vsus [ sai/koulon, et numi atque lapides suadent, SAECVLVM vel SAECLVM, i. n. [ ai)w\n ] Pro Certo annorum ambitu vsurpari solet. [...].
page 360, image: s0360SECVLÂRIS, vel SAECVLARIS e. Epitheton in primis Ludorum saecularium, de quibus Censorin. 17 [...].
SECVM [ meq' e(autou= ] Dictio composita ex Ablatiuo Se, Pronominis Sui: et Praepositione Cum, quasi dicas Cum se Cic. Att. 8, 22. [...].
SECVNCIVS vid. SESQVIVNCIVS.
SECVNDVS a, um. Adi. [ deu/teros2 ] Quod sequitur primum: et tam numerum, quam ordinem denotat. [...].
page 361, image: s0361SECVNDVM [1] [ kata\, meta\, e)ggu\s2 ] Praepositio Accusatiuo casui seruiens, pro Iuxta siue Prope. [...].
page 362, image: s0362SECVNDO [1] Adu. [ deu/teron ] vid. Charis. 1 p. 92. it. p. 195. [...].
SECVNDVM [2] Adu. Idem. Varro apud Non. 2, 621. [...].
SECVNDE Adu. Idem. Cato ap. Gell. 7, 3.
SECVNDAE ârum. f. pl. u(ste/ra ] Membrana illa, qua partus obvolutus vtero prodit, quae et SECVNDINA vocatur. [...].
SECVNDARIVS a, um. Adi. [ deute/rios2 ] quasi Secundi ordinis. [...].
SECVNDANVS a, um. Adi. Plin. 3, 4. [...].
SECVNDICERIVS sic enim, non Secundocerius, aut Sericerius, legendum est in Codice Iustiniani 12, 7. [...].
SECVNDILLA mulieris nomen apud Solin. c. 5 [...].
SECVNDO [2] âre. [ e)pouria/zw ] Prosperum reddere. [...].
SECVNDANS antis. Partic. [ e)pouria/zwn ] vt, Vento secundante Tacit. Ann. 2, 24, 4.
SECVNDATVS ûs. m. Locus secundus. Tertull. de Anima 27 Alteri primatum damus, alteri secundatum.
SECVNDATIO ônis. f. Augustin.
SECVNDATOR, ôris. m. Hieron.
SECVNDVM [3] v. p. supra.
SECVRIDACA ae. f. Herbae nomen, quae circumligendo sc enecat lentem, legitur Plin. 18, 17 s. 44, 3 [...].
SECVRIS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SECV=RIS [SECÛRIS]] is. f. [ pe/lekus2 ] Instrumentum ad secandum ligna, ad caedendas hostias, bellicum etiam, cognatum Bipenni: certe vtriusque in iisdem rebus et actionibus mentio: quod ostendit Drakenb. ad Sil. 16, 264. [...].
page 363, image: s0363SECVRICVLA ae. f. Dimin. [ pele/kion ] Plin. 18, 19 [...].
SECVRICVLATVS, vel contracte, SECVRICLATVS a, um. Securiclis compactus. Vitruu. 10, 15 p. 224 Securiclati cardines. Conf. SECVRIDACA.
SECVRIFER a, um. Adi. [ pelekufo/ros2 ] Qui fert securim: vt Pyracmon securifer Ouid. Met. 12, 460.
SECVRIGER a, um. Aliud Adi. [ pelekufo/ros2 ] Idem. Cateruae securigerae Valer. Argon. 5, 137. [...].
SECVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SECV=RVS [SECÛRUS]] a, um. Adi. [ a)sfalh\s2, a)deh\s2, a)ki/ndunos2, a)me/rimnos2,] Qui sine cura est, et nihil metuit, vel quod causas non habet metuendi, vel propter leuitatem animi. [...].
SECVRE [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SECV=RE [SECÛRE]] Adu. Paterc. 2, 129, 4 Secure aliquid continere. Iustin. 5, 9, 10 [...].
SECVRITAS âtis. f. [ a)sfa/leia, a)/deia, a)frontisti/a ] Curae et anxietati opponitur: estque animus malorum impendentium cura vacans. Plin. 9, 47 [...].
page 364, image: s0364SECVS [1] n. Nomen indeclin. Nomin. et Accusatiuo casu, Graeco more, ab antiquioribus praesertim positum, pro Genere vel Sexu. [...].
SECVS [2] [Vet. Gloss. [ plhsi/on ] Praepositio antiqua, pro qua posterioribus placuit Secundum. [...].
SECVS [3] [Vet. Gl. [ e(te/rws2 ] Adu. aliter, vt etiam interpretatur Charis. 2 p. 195 [...].
page 365, image: s0365SECVSSES Populi sunt in Alpibus Plin. 3, 20.
SED
SED [ a)lla\, a)ta\r, au)ta\r ] Coniunctio aduersatiua: aliquando Transitum significat ad mentionem alterius rei, inquit Donatus ad Ter. Phorm. 1, 4, 38 [...].
page 366, image: s0366SEDATE, SEDATIO, SEDATVS, vid. SEDO, âre.
SEDECIM, vel SEXDECIM n. Indecl. Ter. Eun. 3, 3, 20. Annos nata est sedecim Liu. 37 extr. Sexdecim elephanti. Decem et sex Cic. pro Cluent. c. 27.
SEDECIES Adu. Plin. 6, 29 Sedecies centena millia passuum. Quamuis sedecies denis et mille peractis, Annus praeterea iam tibi nonus eat Rutil. Itin. 1, 135.
SEDECENNIS e. Adi. Auson. Epitaph. Heroum tit. 32 In tumulum sedecennis matronae.
SEDEO sêdi, sessum, êre. [ h(=mai, ka/qhmai, e(/zomai, kaqe/zomai ] Proprie habitus quidam medius inter stationem et cubationem hoc verbo notatur, cum corporis moles non pedibus, sed illi, quae hinc sedes vocatur, innititur. [...].
page 367, image: s0367SEDEOR êri. Pass. Gell. 2, 2 In domestica re atque vita sedetur. Quum ab equario suo alias etiam molliter sederetur bucephalus Solin. c. 57.
SEDENS entis. Partic. Martial. 10, 48 Sedens lactuca legitur, quae et Sessilis etiam dicitur. Cic. de Amicit.... Prope limina tecti sedens ianitor Ouid. Fast. 1, 137. Aduersus sedens Catul. 49, 2.
SESSVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SESSV=RVS [SESSÛRUS]] a, um. Partic. [ e(dreuso/menos2 ] Hor. de Arte Poët. 154. Si plausoris eges aulaea manentis, et vsque Sessuri, donec cantor, vos plaudite, dicat.
SÊDES is. f. [ e(/dra, kaqe/dra, qro/nos2, qw=kos2 ] In qua sedemus.
SEDECVLA, vel SEDICVLA ae. f. Dimin. [ e(dra/nion ] Parua sedes. [...].
SEDICVLVM i. n. Sedile. Festus. Sed Varro de L. L. 7, 30 p. 94, 38 Cum debuerit esse (per analogiam) vt a cubatione cubiculum, sic a sessione Sediculum, non est.
SEDÎLE is. n. [ e(/dranon ] Super quod sedemus. [...].
page 368, image: s0368SEDÎMEN inis. n. Cael. Aurel. Tard. 5, 4. Id quod fundum petit.
SEDIMENTVM i. n. Plin. 36, 10 extr. Inundationibus Tiberis Sodimento molis facto (i. mole subsidente) quamquam ad altitudinem impositi oneris in terram quoque dicantur acta fundamenta.
SEDVLARIVM [1] i. n. Sedularia sunt, vt interpretatur Antonius Augustinus Emendat. 1, 4 p. 42 [...].
SEDVM [1] ab Sedendo, inquit Varr. de L. L. 4, 28 p. 32, 5. [...].
SEDENTARIVS a, um. Adi. [ e(drai=os2 ] Quod sedendo fit. [...].
SESSIO ônis. f. [ e(/dreusis2 ] Sedendi actus, locus. [...].
SESSIVNCVLA ae. f. Iucundus consessus amicorum. Cic. de Finib. 5, 56 c. 20 Circulos aliquos et sessiunculas consectari. Sic post Scal. Grut. etiam Dauis. Ante erat Semicirculos.
SESSVS ûs, m. Apul. Flor. 3 p. 353 [...].
SESSOR, ôris. m. [ e(dreuth\s2 ] Hor. Epist. 2, 2, 130 [...].
SESSORIVM i. n. Sella baiulatoria. Petron. Fragm. 77 Viperae huius sessorium. vid. Reines. ad h. l. p. 119. Quolibet sessorio leniter moveri Cael. Aurelian. Acut 1, 11.
SESSITO âre. Frequent. [ kaqe/zomai ] Cic. de Clar. Orat. 59 c. 15 [...].
SESSIBVLVM i. n. [ e(drasth/rion ] Super quod sedemus et quiescimus. [...].
SESSILIS e. Adi. [ e(drai=os2 ] Quod sedet, vel sedere videtur. [...].
SESSIMONIVM [1] i. n. Vbi simulacra reponuntur. Vitruu. praef. 7. In deorum sessimonio.
SESSICIVS a, um. Sidon....
SESSIVS [1] a, um. Tertull. de Spect. c. 8. Columnae Circi Sessias Deas sustinent, a Sementationibus dictas.
SESSÎVVS a, um. Sext. Placit. Illinitum in sessiua mulieris. i. sedem, partem qua sedetur.
SEDIGITVS i. m. [ *sedi/gitos2 ] dictus est Volcatius, illustris Poëta, a sex digitis. [...].
SEDITIO ônis. f. [ sta/sis2, dia/stasis2, a)katastasi/a ] Est morbus reipublicae, cum ciuium pars negat obsequium legibus aut magistratibus. [...].
page 369, image: s0369SEDITIÔSVS a, um. Adi. [ stasiw/dhs2, stasiasth\s2 ] Qui seditionem facit vel amat. [...].
SEDITIÔSE Adu. [ stasiwdw=s2 ] Cic. pro Cluent. 2 [...].
SEDITIOSITAS atis. f. Tribuniciae potestatis, ap. Flor. 3, 13 lemma nescio quam antiquum.
SEDITIONOR ari. stasia/zw Gloss. Gr. Lat.
SEDITIONARIVS i. m. dhmhge/rths2 Gloss. Gr. Lat.
SÊDO âre. [ pau/w, katapau/w, kataste/llw, katasbennu/w, koimi/zw, e)rhtu/w ] Mitigare, placare, lenire, exstinguere, pro diuersitate nominum, quibus iungitur: desinere facere aliquid vel simpliciter, vel qua molestum est. [...].
SEDÂTVS a, um. Part. [ h)re/mhs2, pepaume/nos2 ] Amnes sedati Virg. Aen. 9, 30. [...].
SEDÂTE Adu. [ h)remai/ws2 ] Placide. Cic. Tusc. 2, 58 c. 20 [...].
SEPÂMEN inis. n. Sedandi remedium. Sen. Hippol. v. 1183 O mors amoris vna sedamen mali.
SEDÂTIO ônis. f. [ h)re/mhsis2 ] Cic. de Finib. 1 c. 19 [...].
SEDÂTOR, ôris. m. Arnob. 3 p. 115 Sedator militaris insaniae.
SEDVCO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SEDV=CO [SEDÛCO]] xi, ctum, ere. [ a)pa/gw ] Seorsum ducere ab aliis, quasi de rebus aliquibus locuturus. [...].
page 370, image: s0370SEDVCTVS [1] a, um. Part. [ a)paxqei\s2 ] Seorsum ductus, discretus. [...].
SEDVCTIO ônis. f. [ a)pagwgh\ ] Cic. pro Muraen. 49 c. 24 [...].
SEDVCTVS [2] ûs. m. pro Secessu. Senec. de Tranquil. vitae c. 3. Sic hominum quorum maximae in seductu actiones sunt, etc.
SEDVCTOR, ôris. m. [ a)pathth\s2, pla/nos2, a)ndrapodisth\s2 ] Gloss. Vet. Lat. Gr. conf. Commod. Instruct. 70.
SEDVCTRIX îcis. f. Tertull. adu. Marc. 2, 2.
SEDVCTILIS e. Adi. eu)ecapa/thtos2 Onomast. Vet.] August. Conf. 2, 3 Seducebat me, quia seductilis erat. Ergo vbi mortiferum seductilis Eua venenum Auribus accipiens cladi consensit iniquae Alc. Auit. 2, 166.
SEDVCIBILIS e. Adi. Mulieres, quae habent timorem dei et non sunt seducibiles Vet. Interpr. Iren. 1, 9.
SEDVCVLVM i. n. quasi Sudaculum, Flagelli genus est, quod vapulantes sudare faciat, dictum. Festus.
SEDVLARIVM [2] vid. SEDEO.
SEDVLVS, s. SEDOLVS a, um. Adi. [ a)legeino\s2, e)pisperxh\s2, spoudai=os2 ] Qui ex animo et bona fide, sedolo, h. e. sine dolo, instanterque intentus est alicui rei. [...].
SEDVLITAS âtis. f. [ spoudh\, periergi/a ] Instans et fidele officium, et diligentia, assiduitas. [...].
SEDVLE Adu. [ a)sperxw=s2 ] Idem quod Sedulo. Columel. 9, 9 Semper quidem custos sedule circumire debet aluearia. conf. Prudent. in Vinc. 407 c. n. Heins.
SEDVLO Adu. a)do/lws2, a)kibdh/lws2, spoudai/ws2, karterikw=s2, prosedrikw=s2 Gloss.] Ex animo et sine dolo, instanter, inquit Donatus. [...].
SEDVM [2] i. n. [ a)i/+zwon ] Herba, quae Semperuiuum dicitur, a semper virendo. [...].
SEDVNI Populi in Alpibus, quos commemorat Plin. 3, 20.
SEG
SEGES etis. f. lh/i+on, karpoi\, gennh/mata Vet. Gloss.] Sata, stirpes eorum seminum, ex quibus conficitur panis, nondum demessae Varro L. L. 4, 4 p. 11, 17 [...].
page 371, image: s0371SEGETALIS e. Apul. de Herb. 78 Gladiolus segetalis, i. in segete crescens.
SEGESTA, vel SEGETIA ae. f. [ *sege/sta ] Deae nomen. Plin. 18, 2 [...].
page 372, image: s0372SEGESTANVS a, um. Adi. [ *segestano\s2 ] Qui Segestam incolit. Cic. Verr. 4, 72 Segestani non solum perpetua societate, etc.
SEGESTENSIS e. Aliud Adi. Cic. Verr. 3, 83 Multo etiam impudentius in decumis Segestensium versatus est.
SEGESTRE, is. n. vel SEGESTRVM i. n. difqe/ra, ste/gastron Vet. Gl.] Quo aliquid inuoluitur. [...].
SEGETIA vid. SEGESTA Dea.
SEGMEN, SEGMENTARIVS, SEGMENTATVS, SEGMENTVM vid. SECO.
SEGNESCO ere. Cael. Aurel. Acut. 2, 18, 110 Segnescentibus sputis, i. parcius fluentibus.
SEGNIS e. Adi. bradu\s2, kuri/ws2 de\ o( a)dranh\s2 kai\ a)rgo\s2 Vet. Gl.] Tardus et ignauus; cuius contrarium Ardens, qui festinans, et acuto ingenio est. [...].
SEGNITIES, êi: vel SEGNITIA ae. f. [ nwqro/ths2, r(aqumi/a ] Tarditas ac negligentia ad agendum, inquit, Donatus: quod, vt ait Festus, sit sine nitendo quid vtile et honestum: cui quidem etymologiae longe praeferimus alteram, q. d. se igni, sine igne. [...].
SEGNITAS antiquis pro Segnitia. Acc. Aenead. apud Non. 2, 808. [...].
SEGNITER Adu. [ nwqrw=s2 ] Liu. 2, 58 [...].
SEGNE pro Segniter ex Ammian. 21, 10. dedimus in SEGNIS.
SEGNIPES edis. c. [ nwqro/pous2 ] Qui tarde incedit. Iuuen. Sat. 8, 66 Tritoque trahunt epirhedia collo Segnipedes.
SEGREGO âre. [ a)fori/zw e)kkri/nw ] Ab aliorum numero, vel societate et grege separare. [...].
page 373, image: s0373SEGREGATVS a, um. Part. Vita sola relicta, comitatu pulcherrimo segregata Cic. Tusc. 5 c. 28.
SEGREGIS, an SEGREX Nondum enim prima positio inuenta est, remotus a grege separatus, solitarius, soliuagus. [...].
SEGREGVS a, um. Auson. Parent. Carm. 9. Ipse tuo viuens segregus arbitrio.
SEGREGÂTIM Adu. Prudent. in praef. Hamart. v. 39. Et segregatim numen aeternum colens. Add. Cod. Theod. l. 16 t. 3.
SEGREGATIO ônis. f. Tertull. de Anim. 42.
SEGREGATOR, ôris. m. Idem.
SEGVLLVM i. n. Plin. 33, 4 s. 21 [...].
SEI
SEIA [1] et Segesta, Dearum apud veteres nomina, de quibus sic Plinius 18, 2 Seiamque a serendo, Segestam a segetibus appellabant, quarum simulacra in circo videmus. vid. SEGESTA.
SEIA [2] Gens Romae, vnde ductum
SEIANVS Aeliorum quorundam cognomen. [...].
SEIVGI, siue SEIVGES m. pl. e(/cippoi ] dicuntur Equi seni ad vnum currum iuncti. [...].
SEIVGÂTVS a, um. Idem quod seiunctus. [...].
SEIVGATIO ônis. f. Augustin.
SEIVNGO nxi, nctum, ere. [ diaxwri/zw ] Disiungere, seorsum ponere, separare. [...].
SEIVNCTVS a, um. Partic. [ diezeugme/nos2 ] Propert. 2, 16, 23 [...].
SEIVNCTIO ônis. f. [ dia/zeucis2 ] Cic. de Orat. 3, 201 c. 53 Propositoque quid sis dicturus, et ab eo quod est dictum seiunctio, et reditus ad propositum, et iteratio, et rationis apta conclusio.
SEIVNCTIM Adu. Multa cauernoso seiunctim carcere grana Strabo Gall. de cucurbita.
SEL
SELAS âtis. n. [ se/las2 ] Selas Graeci vocant incensi aëris lucem Apul. de Mundo p. 63. conf. Sen. Qu. Nat. 1, 15.
SELÂGO inis. f. Herba Sabinae similis. [...].
SELECTIO, SELECTVS vid. SELIGO.
SELENION it. SELENOGONON i. n. [ selh/nion, selhno/gonon ] herba, Poeonia alias dicta, Apul. de Herb. 64.
SELENITES ae. m. [ selhni/ths2 ] Gemma in Arabia nascens, ex candido translucens melleo fulgore imaginem Lunae continens, reddensque in dies singulos crescentis minuentisque numero Plin. 37, 10. [...].
SELENITIVM i. n. Hederae genus, cuius est minor acinus, sparsior racemus Plin. 16, 34.
SELENVSIVM i. n. praecipuum genus tritici. Plin. 18, 7.
SELEVCIA ae. f. [ *seleu/keia ] Multarum vrbium nomen a Seleucis vel conditarum, vel appellatarum certe. Nobilis praesertim prima Syriae ad Orontem.
SELEVCIÂNVS a, um. Adi. Cic. Att. 4, 18 Perspice aequitatem animi mei, et ludum, et contemtionem Seleucianae prouinciae. Macedoniam Intelligit I. F. Geronouius a Seleuco Nicatore, victore Lysimachi dictam.
page 374, image: s0374SELEVCIDES Aues vocantur, quarum aduentum ab Ioue precibus impetrant Cassii montis incolae, fruges eorum locustis vastantibus. [...].
SELEVCVS i. m. [ *se/leukos2 ] Vnus ex principibus amicis Alexandri, qui post Alexandri mortem primus in Syria regnauit. [...].
SELÎBRA ae. f. [ h(mi/litron ] Dimidia libra. [...].
SELICASTRVM, SELIQVASTRVM, SILIQVASTRVM (his enim modis scriptum inuenitur) i. n. [ di/fros2, kaqe/dra ] Sedile angustius, arbitror, et vilius: idque ex diminutiua et vilitatem indicante terminatione colligo. [...].
SELIGO êgi, ectum, ere. [ a)pokri/nw ] Seorsum legere, secernere. [...].
SELECTVS a, um. Partic. vt, Selectae, breuesque sententiae Epicuri, quas appellabis kuri/as2 do/cas2 Cic. de Nat. Deor. 1, 85 c. 30. [...].
SELECTIO ônis. f. [ a)po/krisis2 ] Cic. de Finibus 2, 43 c. 13 [...].
SELINON i. n. [ se/linon ] a Graecis appellatur herba notissima, quam Latini Apium nominant. [...].
SELINOEIDES is. [ selinoeidh\s2 ] Brassicae genus crispum, Selino, id est apio, simile. [...].
SELÎNVS untis. f. vt inquit Seruius, Ciuitas iuxta Lilybaeum, abundans palmis, quibus vescuntur, et apio ad Virg. Aen. 3, 705 [...].
SELINVSIVS [1] a, um. [ *selinou=sis2 ] attributum; vt, Terra Selinusia, quae a Galeno 9 simplicium Medic. inter Medicamenta ophthalmica ponitur. Plin. 35, 16.
SELINVSIVS [2] est Lacus post Caystri ostia ex pelago refusus. Strabo Lib. 14.
page 375, image: s0375SELINOPHYLLON i. n. Herba, al. callitrichon. Apul. de Herb. c. 47.
SELIQVASTRVM i. n. Vid. supra SELICASTRVM.
SELLA ae. f. [ qro/nos2, di/fros2, forri=on ] quasi Seda, a sedendo. vid. modo dicta in SELICASTRVM. it. Seru. in Virg. Ecl. 1, 2. [...].
SELLARIS e. Gestatio Cael. Aurelian. Tard. 1, 4.
SELLARIA ae. f. [ e(dra/ria ] Loca, in quibus sedes disponi solebant. [...].
SELLARIVS [1] i. m. Gloss. Gr. Lat. [ difrofo/ros2.
SELLARIVS [2] a, um. Adi. Sellaria iumenta Veg. Mulom. 1, 56, 34 [...].
SELLARIOLVS a, um. Dimin. [ e(drai+ko\s2 ] Martial. 5, 71 In sellariolis vagus popinis. In quibus desident homines ignaui ad libidinem et luxum.
SELLISTERNIVM i. n. sella/strosis2 Gloss. Gr. Lat.] Caerimonia publica, quae cum lectisternio, conuenit, v. v. DI enim accumbunt, his lecti slernuntur: assident Deae, in sellis. [...].
SELLVLA ae. f. Arquata sellula Arnob. 2 p. 59. In domum vxoris sellula defertur Tac. Hist. 3, 85, 1.
SELLVLARIVS a, um. Adi. [ e(dra/i+os2 ] vt, Sellularii opifices, qui sedendo opus faciunt, quos Liuius 8, 20 [...].
SELLAE Oppidum est Epiri, cuius incolae SELLANI dicuntur. Lucan. 3, 179 --- Quercusque silentes Chaonio veteres liquerunt vertice Sellae.
SEM
SEMAXIVS a, um. Semaxii Christiani vocabantur, quod ad stipitem dimidii axis reuincti exurerentur Tertull. Apol. 50. Vid. SARMENTICIVS; et Cael. Rhodig. Lect. Antiq. 10, 9. [...].
SEMBELLA ae. f. [ h(mi/litron ] Quod sit libellae dimidium, inquit Varro de L. L. 4. Idem quod Semis assis.
SEMEL Adu. [ a(/pac, e)fa/pac ] Est principium Aduerbiorum numerandi, Semel, bis, ter etc. Plaut. Capt. 3, 5, 99 [...].
SEMELE ae, et es. f. [ *seme/lh ] Filia Cadmi, regis Thebarum, ex qua Iupiter Bacchum genuit: vide fabulam totam Ouid. Met. 3, 260 [...].
SEMELEIVS a, um. Adi. [ *semelh/i+os2 ] Bacchi epitheton. vt, Thyoneus Semeleius Hor. Carm. 1, 17, 23. Proles Semeleia Ouid. Met. 5, 329.
SEMEN inis. n. [ spe/rma, go/nos2, gonh\, qoro\s2 ] a Sero, quasi
page 376, image: s0376Serimen, ortum aliquid in corpore naturali et inde decerptum, vnde simile nascitur: complectitur enim et grana illa, et surculos, et quidquid ab alio decerptum propagationi seruit, et principium genendi est, vt loquitur Varro R. R. 1, 40 [...].
SEMINIVM i. n. Non puto a Semine distare, nisi quod Semen latissime patet, vt ostendimus; seminium ad generationem et subolem animantium videtur pertinere. [...].
SEMINÂLIS e. Adi. [ spermatiko\s2 ] Quod ad semen pertinet. [...].
page 377, image: s0377SEMINARIVM i. n. [ futeuth/rion ] Locus subactus, in quo semina aut vitium aut arborum panguntur: vt quum ad certum modum excreuerint, in vinetum, vel arbustum, vel pomarium transferantur. [...].
SEMINIFLVVS a, um. S. Bernhard.
SEMINIVERBIVS i. m. [ spermolo/gos2 ] Quid vult seminiuerbius hic dicere? Vulg. Act. Apost. 17, 18. Sarisber. 7, 19 Apostolus dictus est Seminiuerbius.
SEMENTIS is. f. [ spora\ ] Ipsa Satio, seu Seminatio, sed praecipue frugum et leguminum. [...].
SEMENTICA frumenta, quae afferuntur ex Plin. 18, 17 nihili esse puto. Sementiua enim sunt in optimis quibusque.
SEMENTIFER era, erum. Virg. in Ciri 477 Sementifera Seriphos. Al. Serpentifera. Sic legit Taubm. cum Scalig.
SEMENTÎNVS, et, quod magis probabile, SEMENTIVVS (quae nec significatione distant, et in libris perpetuo fere miscentur) a, um. Adi. Relationem ad Sementim indicat, vt Pira Caton. 7, 3 [...].
SEMENTO âre. [ spermati/zw ] Semen producere Plin. 18, 28 s. 67 Est enim in primis inutile nasci herbas sementaturas. Modo non legendum sit, Semen daturas.
SEMENTATIO ônis. f. Tertull. de Spectac. cap. 18.
SEMINO âre. [ spri/rw, futeu/w ] Semen terrae mandare. [...].
page 378, image: s0378SEMINANS antis. Part. Exiit seminans ad seminandum Vulgat. Marc. 4, 3. Seminanti iustitiam merces fidelis Prouerb. 11, 18.
SEMINATIO ônis. f. [ spora\ ] Varro de R. R. 2, 6 Ad seminationem onagrus idoneus, quod e fero sit mansuetus facile, et e mansueto ferus nunquam. Adde Tertull. adu. Marc. 5, 10.
SEMINÂTOR, ôris. m. [ sporeu\s2 ] Cic. de Nat. Deor. 2, 86 [...].
SEMINÂTRIX icis. f. Sarisber. Epist. 61.
SEMINÔSVS a, um. Adi. Seminibus abundans. [...].
SEMESTRIS [1] e. Adi. [ e(ca/mhnos2 ] Quod est sex mensium. [...].
SEMESTRIVM i. n. Dimidia mensis pars Columel. 11, 2.
SEMENSTRVVM i. n. e(camhni/dion Gloss. Gr. Lat. Idem.
SEMÊSVS a, um. Adi. [ h(mi/brw|tos2 ] Semicomestum. Eadem enim forma dicitur qua Ambesum et Comesum. [...].
SEMET [ e(auto\n ] Pronomen Accusatiui, vel Ablatiui casus, a Suimet Genitiuo.
SEMETRVM i. n. Quod est sine mensura. Dissona semetra Prudent. Psychom. 829.
SEMIACERBVS, SEMIANIMIS et caetera a Semis, siue Semi composita, vid. SEMIS.
SEMIGRO âre. [ a)poike/w ] Seorsum Migro. [...].
SEMINARIVM, SEMINIVM, SEMINO, vid. SEMEN.
SEMIRAMIS iset idis. f. Accus. [...].
SEMIRAMIVS a, um. Adi. [ *semira/mios2 ] Claud. Cons. Prob. et Olyb. 162 Nostra Semiramiae timeant insignia turres. Sanguine Semiramio cretus Ouid. Met. 5, 85.
SEMIS, vel SEMI Indecl. [ h(/misus2 ] Dimidium significat: quo extra compositionem raro vtuntur. [...].
SEMIACERBVS a, um. Vuae Pallad. Aug. 13.
SEMVS [1] a, um. Idem. Semum h(mi/kenon Gloss. Vet. Semum mihi opusculum videbatur, si non inde aliquid in codiculo haberetur Eugen. Praef. ad Dracont. vid. Barth. Adu. 55, 11.
SEMESTRIS [2] it. SEMESVS modo dedimus.
SEMIADAPERTVS a, um. Ouid. Amor. 1, 6, 4 --- Aditu fac ianua paruo Obliquum capiat semiadaperta latus. al. semadoperta.
SEMIADOPERTVLVS a, um. Semiadopertuli oculi Apul. Met. 3.
SEMIAGRESTIS e. Aur. Vict. in Diocl. c. 39 Maximianum quanquam semiagrestem, imperatorem iubet.
SEMIAMBVSTVS a, um. Adi. Sil. 2, 681 Semiambusta iacet nullo discrimine passim, Infelix obiens permisto funere turba. Semiambustum cadauer Sueton. Calig. c. 59.
SEMIAMICTVS a, um. Apul. Met. 1 p. 104. et 7 p. 193.
SEMIAMPVTATVS a, um. Baculum ramulis semiamputatis nodosum Apul. Met. 1 p. 104.
SEMIANIMIS, e. et SEMIANIMVS a, um. h(mi/pnous2, h(mi/yuxos2 Gloss. Lat. Gr.] qui dimidiam modo animam propter terrorem, vulnus, etc. habere videtur. [...].
page 379, image: s0379SEMIANNVVS a, um. Mart. Capell. 6 p. 194 Nox semiannua.
SEMIAPERTVS a, um. Adi. [ h(misa/noiktos2 ] Liu. 26, 39 Paucos ex multis trepida fuga incendentes, semiapertis portarum foribus in vrbem compulit.
SEMIASSIS vid. SEMISSIS.
SEMIASSVS a, um. Adi. [ h(mi/optos2 ] Cic. Tusc. 1, 106 c. 44 Heu reliquias semiassi regis denudatis ossibus. Ex Poëta.
SEMIATRATVS a, um. Ipsum liberti semiatrati exsequantur Varr. ap. Non. 2, 298. Non plane atrati, s. lugubria induti. Add Turneb. Adu. 28, 12.
SEMIBARBARVS a, um. Adi. Quosdam e semibarbaris Gallorum recepit in curiam Sueton. Caes. c. 76. [...].
SEMICAECVS a, um. Io. de Ian. in Cathol.
SEMICANVS a, um. Adi. Comae semicanae Apul. Met. 9 p. 231. conf. Idem 8 p. 212.
SEMICANALICVLVS i. m. Vitruu. 4, 3.
SEMIBOS ouis. c. [ h(mi/bous2 ] Ouid. Trist. 4, 7, 18 Centimanumque Gygen, semibouemque virum. Idem A. A. 2, 24 Semibouemque virum, semiuirumque bouem, i. de Minotauro.
SEMICAPER pri. m. Ouid. Fast. 5, 101 Semicaper coleris succinctis Faune Lupercis. Deus semicaper Idem ibid. 4, 752. Pan semicaper Idem Met. 14, 515.
SEMICINGO ere. Ex dimidia parte cingo. Lugdunensis Aquitanicam prouinciam semicingit Aethicus in Cosmogr. de Gallia.
SEMICINCTIVM i. n. h(mizw/nion Vet. Gloss. [ u(po/zwma ] Isid. 19, 33 [...].
SEMICIPIVM i. n. h(mikefa/lion Gloss. Lat. Gr.
SEMICIRCVLVS i. m. [ h(mi/kuklos2 ] Dimidius circulus. [...].
SEMICIRCVLÂRIS e. Adi. [ h(miku/klios2 ] Colum. 5, 2 Semicircularis agri forma. in lemmate.
SEMICIRCVLÂTVS a, um. Adi. Cels. 7, 26, 2 extr. Ferramentum fecit rectum in summam partem labrosum, in imam semicirculatum acutumque.
SEMICLAVSVS a, um. Adi. Semiclauso ore balbutiens Apul. Met. 10 p. 243.
SEMICLVSVS a, um. Adi. Inscr. Fabrett. p. 230.
SEMICOCTVS a, um. Adi. [ h(mi/efqos2 ] Plin. 18, 11 [...].
SEMICOMBVSTVS a, um. Prudent. Roman. v. 859 Alunt oliuo semicombustas faces.
SEMICONFECTVS a, um. Sementem semiconsecto cespiti iniicere Sidon. Epist. 6, 10. i. non recte subacto, scamna habenti.
SEMICONSPICVVS a, um. Apul. Met. 3 p. 130 Nonnulli per fenestras semiconspicui.
SEMICORPORÂLIS e. Adi. Firmic. 2, 12 [...].
SEMICORPOREVS a, um. Adi. Firmic. 2, 12 [...].
SEMICREMVS a, um. Adi. Ouid. Met. 12, 287 Semicremoque nouat repetitum stipite vulnus, i. qui dimidia ex parte crematus erat.
SEMICREMÂTVS a, um. Adi. [ h(mi/flektos2 ] vt, Membra semicremata Ouid. in Ibin v. 634. Et Martial. 11, 55 Turaque de medio semicremata rogo.
SEMICRVDVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SEMICRV=DVS [SEMICRÛDUS]] a, um. Adi. [ h(mi/wmos2 ] Columel. 6, 26 [...].
SEMICVBITÂLIS e. Adi. Liu. 42, 65 Bipalme spiculum hastili semicubitali infixum.
SEMICVPA ae. f. Conuicium scurrile. Ammian. 28, 4.
SEMIDEVS a, um. Adi. [ h(mi/qeos2 ] vt, Canes semidei. [...].
SEMIDEA ae. f. Ausonius Gripho v. 21 Tres volueres, tres semideae, tres semipuellae.
SEMIDIES ei. m. Semidiemque duosque dies Auson. Eclog. de ratione dierum v. 5.
page 380, image: s0380SEMIDIGITÂLIS e. Adi. Vitruu. 10, 22 Terebratur foramen semidigitale, etc.
SEMIDOCTVS a, um. Adi. [ h(mimaqh\s2 ] Cic. de Orat. 2, 177 c. 42 [...].
SEMIEBRIVS a, um. Petron.
SEMIERMIS, vel SEMERMIS e. Adi. [ h(mi/oplos2 ] Partim tantum armatus. [...].
SEMERMVS Tac. Ann. 1, 68, 4. et 3, 45, 3.
SEMIFACTVS a, um. Adi. [ h(mi/praktos2 ] vt, Opera semifacta Tacit. Ann. 15, 7, 3. Portae semifactae Hirt. Bell. Afric. c. 83.
SEMIFASTIGIVM i. n. Vitruu. 7, 5.
SEMIFER, vel SEMIFERVS era, erum. Adi. [ h(miqh/rios2 ] Centaurorum et similium monstrorum epitheton. [...].
SEMIFORMIS e. Adi. [ h(mi/morfos2 ] Columel. 4, 25 [...].
SEMIFVLTVS a, um. Adi. [ h(misth/riktos2 ] Martial. 5, 14 Subsellioque semifultus extremo, etc.
SEMIFVMANS antis. Sidon. Epist. 1, 7 Qui adhuc in eo semifumantem praefecturae nuper extortae dignitatem venerabatur.
SEMIFVNIVM i. n. Cato R. R. c. 135.
SEMIGERMANVS a, um. Adi. [ h(mikasi/gnhtos2 ] Liu. 21, 38 Vtique quum quae ad Apenninum ferant obsepta gentibus semigermanis fuissent.
SEMIGRAECVS a, um. Adi. [ h(mi/ellhn ] Varro de R. R. 2, 1 Vt semigraecis pastoribus dicam Graece. Semigraeca ciuitas Flor. 1, 18, 6.
SEMIGRAECE Adu. Lucil. ap. Vel. Longum de Orthogr. in lit. S.
SEMIGRAVIS e. Adi. [ h(mibaru\s2 ] Liu. 25, 24 Quia magna pars in turribus epulati, aut sopiti vino erant, aut semigraues potabant.
SEMIHIANS antis. Catull. 61, 220 Semihiante labello. Labiae semihiantes Apul. Miles. 10 p. 252. Vox semihians Id. 5 p. 166.
SEMIHIVLCVS a, um. Adi. Gell. 19, 11 Dum semihiulco suavio, etc. Semihulco vel Semhiulco pronunciandum metri causa.
SEMIHOMO inis. c. [ h(mi/andros2 ] Columel. 10, 19 [...].
SEMIHÔRA ae. f. [ h(miw/rion ] Cic. pro Rabir. perd. reo 6 c. 2 [...].
SEMIIEIVNIVM i. n. Stationum semiieiunia interponentes Tertull. Adu. Psych. c. 13.
SEMIIVGERVM i. n. [ h(mi/pleqron ] Columel. 5, 1 [...].
SEMIINÂNIS, vel SEMINANIS e. Adi. Plin. 2, 18 Itaque in quadrato solis diuidua est, in triquetro seminani ambitur orbe, impletur autem in aduerso. de Luna.
SEMIINTEGER gra, grum. Adi. Ammian. 20, 11 (Vales. c. 5) Pauca quae semiintegra sunt relicta.
SEMILACER era, erum. Adi. [ h(mi/raptos2 ] Ouid. Met. 7, 344 Ille cruore fluens, subito tamen alleuat artus, Semilacerque toro tentat consurgere.
SEMILATER Pl. Semilateres Vitruu. 2, 3.
SEMILAVTVS a, um. Adi. Semilauta crura Catull. 55, 2.
SEMILÎBER era, erum. Adi. [ h(mieleu/qeros2 ] Cic. Att. 13, 31 Obsecro abiiciamus ista, et semiliberi saltem simus. conf. Senec. de Breu. Vit. c. 5.
SEMILIBRA ae. f. Adipis ceruini semilibra Apul. de Herb. c. 99.
SEMILIXA ae. m. [ h(miskeuofo/ros2 ] Liu. 30, 28 Sed illi primum non Annium Vmbrum semilixam, nominis etiam abominandi ducem, sed Decium Iubellium Tribunum militum secuti sunt.
SEMILIXVLA ae. Varro L. L. 4, 22 p. 27, 37 Lixulas et semilixulas videtur vocare panificii genus magis inconditum quam circuli, quos ibid. describit.
SEMIMADIDVS a, um. Adi. [ h(mi/broxos2 ] Columel. 2, 4 Ne lutosus ager tractetur, neue exiguis nimbis semimadidus.
SEMIMARÎNVS a, um. Adi. [ h(mia/lios2 ] Lucret. 5, 890 Aut rapidis canibus succinctas semimarinis Corporibus Scyllas. Tanquam canes, Scyllam circumlatrantes, sint partim pisces, partim terrena animalia.
SEMIMAS aris. m. [ h(mia/r)r(hn ] Castratus, euiratus. [...].
SEMIMASCVLVS i. m. Berecynthia Attin castrando semimasculum fecit Fulgent. Mythol. 3, 5.
SEMIMATVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SEMIMATV=RVS [SEMIMATÛRUS]] a, um. Adi. Pallad. Iun. 12 Hordeum semimaturum.
SEMIMEDVS i. m. Mixto genere fuit, semimedus et semipersa Apol. Apol. p. 289.
page 381, image: s0381SEMIMETOPIA orum. n. [ h(mimetw/pia ] Ornamenti genus, quod loco dimidiatarum Metoparum adhibetur. Memorat Vitruu. 4, 3 p. 67 in genere Dorico.
SEMIMITHRA ae. f. Apud Vlpian. l. 25 §. 10 Dig. de auro, arg. et mundo, Tanquam Dimidium mitrae est: minor quaedam Mitra, vt Semicinctium.
SEMIMORTVVS a, um. Adi. [ h(miqanh\s2 ] vt, Membra semimortua Catul. ad Licin. s. 47 (51) 14. conf. Petron. c. 108. Apul. Met. 1.
SEMINEX (Si tamen exstat talis Nominatiuus) ecis. [ h(mine/kus2 ] Semimortuus, parum adhuc viuens post acceptum vulnus. [...].
SEMINVDVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SEMINV=DVS [SEMINÛDUS]] a, um. Adi. [ h(migu/mnos2 ] Liu. 9, 6 [...].
SEMIOBOLVS i. m. Semioboli duplum est obolus Fann. de Pond. v. 8.
SEMIOBRVTVS a, um. Adi. Dolium semiobrutum Apul. Met. 9 post pr.
SEMIONVSTVS a, um. Adi. Naues semionustae Priscian. p. 909.
SEMIORBIS is. m. Semicirculus. Senec. Quaest. Nat. 1, 8 In semiorbe nihil prohibet adspici totam pilam. Ostendere semiorbem Ammian. 20, 4.
SEMIPAGÂNVS a, um. Adi. [ h(mikwmh/ths2 ] Persius in prologo v. 6 --- Ipse semipaganus Ad sacra vatum carmen affero nostrum. conf. Sarisber. prol. libri 6. vid. PAGANVS in PAGVS.
SEMIPALLIDVS a, um. Adi. Semipallidae oliuae Zeno Veron.
SEMIPATENS entis. Semipatentibus iacere vestibulis Sidon. Epist. 7, 6.
SEMIPATER atris. m. Laudatur Ouid. Fast. 6, 214 Quaerebam nonas Sancto, Fidione referrem, An tibi semipater: tunc mihi Sanctus ait, etc. Sed leg. Semo Pater.
SEMIPERACTVS a, um. Adi. Semiperactus homo Paullin. Nol. Natal. 7 v. 305. i. non integris membris natus.
SEMIPEREMTVS a, um. Adi. Semiperemta illic iugera Tertull. (s Cyprian.) in Sodom. c. 4.
SEMIPERFECTVS a, um. Adi. vt, Opera semiperfecta Sueton. Calig. c. 21. Sententia semipersecta Ambros. Off. 2, 3 pr. Virtutes semiperfectae Apul. Dogm. Plat. 2 p. 17.
SEMIPERSA ae. m. Apul. Apol. p. 289.
SEMIPES edis. m. [ h(mi/pous2 ] Semipedis spatio Pallad. 4, 1. [...].
SEMIPEDÂLIS e. Adi. [ h(mipodiai=os2 ] Quod medii pedis longitudinem habet. [...].
SEMIPEDÂNEVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SEM=IPEDÂNEVS]] a, um. Idem. Columel. 4, 1 Abunde est, semipedaneam consitis resolutam vitibus terram subiicere. Arrectaria semipedanea Vitruu. 10, 19.
SEMIPHALARICA ae. f. Inter Tela recensetur Gell. 10, 75.
SEMIPISCINA ae. f. Varro R. R. 1, 13.
SEMIPLACENTÎNVS a, um. Adi. [ h(miplakenti=nos2 ] Conuicii instar dictum a Cic. in Pison. 14 [...].
SEMIPLÊNVS a, um. Adi. [ h(mi/plews2 ] Liu. 25, 30 [...].
SEMIPLENE Adu. Idem. Sidon. Epist. 4, 22 Praeterita infructuose, praesentia semiplene dicuntur.
SEMIPLOTVS a, um. Semiplota crura Catull. 5, 2. i. breuia, obesiuscula. Sed post Scalig. legitur semilauta, vid. PLAVTVS, s. PLOTVS.
SEMIPLOTIA orum. n. pl.Latinis Soleae dimidiatae, quibus vtebantur in venando. Fest. vid. Turneb. Aduers. 19, 19.
SEMIPVELLA ae. f. de Harpyiis, Auson. Gripho v. 21 Tres volucres, tres semideae, tres semipuellae.
SEMIPVLLATVS a, um. Accusatores semipullati Sidon. Ep. 1, 7.
SEMIPVLSVS a, um. Semipulsus onere graui Censorin. Fragm. c. 14.
SEMIPVTATVS a, um. Adi. [ h(mikla/deutos2 ] vt, Virg. Ecl. 2, 70 Semiputata tibi frondosa vitis in vlmo est.
SEMIQVINARIVS a, um. Adi. [ penqhmimerh\s2 ] Semiquinaria diuisio est, quum in scandendo post duo et dimidium pedes, s. post quintum semipedem, vox finita est, vt Arma virumque cano. [...].
SEMIRASVS a, um. Adi. Apuleius Met. 9 p. 222 de seruis in pistrino Frontes literati, et capillum semirasi, et pedes annulati. Catull. 60, 5 A semiraso tonderetur vstore.
SEMIREDVCTVS a, um. Adi. [ h(\mianaxqei\s2 ] Ouid. de Arte Am. 2, 614 Ipsa Venus pubem, quoties velamina ponit, Protegitur laeua semireducta manu, i. Semicontracta.
SEMIREFECTVS a, um. Adi. [ h(mianaskeu/astos2 ] vt, Classis semirefecta. Ouid. Epist. 7, 176 Et socii requiem poscunt: laniataque classis Postulat exiguas semirefecta moras.
page 382, image: s0382SEMIREMEX migis. Semiremex Herculis Ser. Sammon. ap. Seru. ad Aen. 5, 116.
SEMIROSVS a, um. Adi. Semirosus panis Apul. Met. 6 p. 202.
SEMIROTVNDVM Apul. Met. 5 p. 160, 7 [...].
SEMIRVPTVS a, um. Adi. Semiruptis moenibus Dict. Cret. 5, 11 sec. Dacer. al. semirutis.
SEMIRVTVS a, um. Adi. [ h)\mibalh\s2 ] Quasi Semidirutus. [...].
SEMISAVCIVS a, um. Adi. Semisauciam versare et iactare voluntatem Augustin. Conf. 8, 8.
SEMISENEX vel SEMISENEVS antique. [ h(mige/rwn ] Laudatur Plaut. [...].
SEMISEPVLTVS a, um. Adi. [ e(miqafh\s2 ] Vt, Ouid. Epist. 1, 55 Semisepulta virûm curuis feriuntur aratris Ossa: ruinosas occulit herba domos.
SEMISERMO onis. m. Hieron. Epist. 1, 37 et 43. i. dimidiatus sermo.
SEMISICCVS a, um. Adi. Talli adhuc semisicci Pallad. Febr. t. 24.
SEMISICILICVS i. m. Quod ap. Pallad. Nou. 22, 3 legi iubet Hermol Barbarus in Gloss. Plin. vbi vulgo semicicilicus, vid. Voss. Etymol. p. 470. Bald. Lex. Vitruu. p. 114.
SEMISOMNVS a, um. Adi. [ h(mi/upnos2 ] Fere adhuc dormiens, vixdum experrectus satis. [...].
SEMISOMNIS e. Adi. Idem. Cic. Verr. 5, 94 [...].
SEMISONANS antis. Adi. Vt, Literae semisonantes Apul. de Mundo p. 66 quae vulgo Semiuocales.
SEMISONARIVS i. m. Interpretantur qui crotalia sonitat, quae veluti medii tintinnabuli formam gerit. Plaut. Aul. 3, 5, 42 Sarcinatores petunt, scropharii adstant, semisonarii. Semizonarii Gronou.
SEMISOPÎTVS a, um. Adi. [ h(mikoi/mhtos2 ] Liu. 25, 39 [...].
SEMISOPÔRVS a, um. Adi. Idem. Sidon. Carm. 11, 60 Semisopora leui scalpebat lumina penna.
SEMISPATHA, ae. f. et SEMISPATHIVM i. n. [ h(mispa/qion ] Breuior ensis; quasi dimidiata spatha. Veget. 2, 15 et 19. Isidor. 18, 16.
SEMISVPÎNVS a, um. Adi. [ h(misu/ptios2 ] Martial. 6, 35 Ampullis potas semisupinus aquam. Ouid. de Arte Am. 3, 788 Quum iacet in dextrum semisupina latus. Conf. modo SEMISOPITVS.
SEMITACTVS a, um. Adi. Martial. 6, 74. al. Semitatus. Vid. SEGMENTATVS sub SECO.
SEMITECTVS a, um. Adi. Vt, Capuli semitecti Apul. Met. 4 p. 150, 26. Conf. Arnob. 6 p. 299. Ammian. 19, 11. Dubia est lectio ap. Sen de Vita Beata c. 25.
SEMITONIVM i. n. Macrob. in Somn. Scip. 2, 1 Sonum tono minorem veteres semitonium vocitare noluerunt.
SEMITRACTATVS a, um. Adi. Semitractata materia Tertull. de Fuga in Persec. in pr.
SEMITREPIDVS Apul. Met. 7 p. 191.
SEMITRÎTVS a, um. Adi. [ h(mitribri\s2 ] Columel. 1, 6 [...].
SEMIVIÊTVS a, um. Adi. Mollis, fere consumtus. Columel. 12, 16 Alii foliis vitigineis, nonnulli plataninis semiuietas vuas contegunt, et ita in amphoras recondunt.
SEMIVIR iri. m. [ h(mia/nhr ] De centauro. [...].
SEMIVIRIDIS e. Adi. h(mi/xlwros2, h(miqalh\s2 Vet. Gl.
SEMIVÎVVS a, um. Adi. [ h(mizwo\s2 ] Cic. in Pison. 31 [...].
SEMIVOLVCRIS e. Adi. Triclinium semiuolucrium puellarum Symmach. 1, 47. i. Sirenum.
SEMIVNCIA vel SEMVNCIA ae. f. [ h(miougki/a ] Pers. Sat. 5, 121 [...].
page 383, image: s0383SEMVNCIÂLIS e. Adi. [ h(miougkai=os2 ] Plin. 33, 3 Mox lege Papiriana semunciales asses facti. Solin. 56 Vniones semunciales.
SEMVNCIARIVS a, um. Adi. [ h(miougkia/rios2 ] Idem. Liu. 7, 27 Semunciarium tantum ex vnciario foenus factum.
SEMIVSTVS vel SEMVSTVS a, um. Adi. Liu. 22, 44 [...].
SEMIVSTVLANDVS a, um. Adi. [ h(mioptite/os2 ] Suet. in Tiber. c. 75 [...].
SEMIVSTVLÂTVS a, um. Adi. [ h(mi/optos2 ] Cic. pro Milon. 34 c. 13 [...].
SEMVSTVS vel SEMIVSTVS a, um. Adi. [ h(mi/kaustos2 ] Vt, Corpus semustum fulmine Virg. Aen. 3, 578. [...].
SEMIVVLSVS Martian. Cap. 1 p. 5.
SEMISSIS is. m. [ h(/misu ] Idem quod Semias, i. as dimidius, vel dimidiatus adeo; in primis vbi de numis sermo est. [...].
SEMISSÂLIS e. Adi. Modestin. in l. Septitia D. de pollicitat. [...].
SEMISSO âre. Veget. de Re Vet. 1, 26, 4 Semissantur pedes equorum, i. semisse cauterio, de quo modo dictum, post venaesectionem inuruntur. Add. 1, 38, 9.
SEMISSARIVS a, um. Adi. Florentinus in l. Legatum 116 De legat. 1 A coherede vero semissario duobus extraneis concurrentibus non amplius tertia parte. i. qui est heres ex Semisse.
SEMITOGIVM i. n. Breuis et quasi dimidiata toga, a quo Semitogatus, [ h(miti/bennos2.
SEMIVOCÂLIS e. Adi. h(mi/fwnos2 Gloss. Gr. Lat.] Literarum quarundam appellatio, quod proxime ad Vocalem sono accedant: quarum numero sex sunt, vel septem. [...].
SEMIVOCABILIS e. Adi. Idem. Vet. Interpr. Irenaei 1, 10 Literae inloquibiles nouem: octo semiuocabiles.
SEMIZONARIVS i. m. Qui semizonia, siue semicinctia conficit. Plaut. Aul. 3, 5, 42 Strophiarii adstant, semizonarii, etc. Alii legunt Semisonarii.
SEMITA ae. f. [ tri/bos2, a)/trapos2 ] Quasi Semiiter, arcta via. Martial. 7, 60 [...].
page 384, image: s0384SEMITÂLIS e. Adi. Semitales dii, Semitarum praesides. Auctor Iambici, de Sabino in Catalectis p. 89 Neque vlla vota semitalibus Deis Sibi esse facta.
SEMITARIVS a, um. Adi. Qui semitas percurrit. Catull. ad Contubernales s. 35, 15 Omnes pusilli et semitarii moechi, qui vulgaria scorta et in semitis prostituta sectantur. Conf. Turneb. Adu. 13, 19.
SEMITO âre. Eo modo dictum, quo Limitare, h. e. Semita, quae est Limite angustior via distinguere. [...].
SEMITÂTVS a, um. Adi. Diuisus in semitas. Martial. 6, 74 Caluam trifilem semitatus vnguento. Alii legunt Segmentatus v. v. sub SECO.
SEMITATIM Adu. Titinnius apud Sosipatrum 2 p. 194 Fugi atque effugi semitatim. Vid. Turneb. Adu. 3, 20.
SEMIVIVVS, SEMIVSTVS et caetera a Semis composita, vid. in SEMIS.
SEMNESERTEVS s. SENNESERTEVS i. m. Rex Aegypti quo regnante Pythagoras nauigauit in Aegyptum. [...].
SEMNION i. n. Herba a potentiae maiestate appellata, alias Theombrotion, Pauonis picturis similis, odore eximio. [...].
SEMODIVM i. n. h(mimo/dion Gloss. Lat. Gr.
SEMO, onis. et SEMONES um. m. pl.Fulgentius Expos. [...].
SEMODIVS i. m. [ h(mimo/dios2 ] Quosi Semimodius. Iuuen. Sat. 14, 67 [...].
SEMODIÂLIS e. Adi. Semodium continens. Vt, Olla semodialis Marcell. Emp. 16. Placenta semodialis Cato de R. R. 76 extr.
SEMOVEO ôui, ôtum, êre. [ a)pokine/w ] Seorsum mouere. [...].
SEMÔTVS a, um. Partic. [ a)pokinhqei\s2 ] Vt, A curis semotus Lucret. 1, 46. [...].
SEMOTE Adu. Separatim. Plin. Valer. 3, 4 Terere semote.
SEMPER Adu. Temporis. [ a)ri\, ai)ri\, ri)sari\, diapanto\s2 ] Ter. Andr. 4, 5, 27 [...].
page 385, image: s0385SEMPERFIORIVM i. n. Herba semper viridis atque vigens Apul. de Herb. c. 123.
SEMPERVIVA, ae. f. vel SEMPERVÎVVM i. n. [ a)ri/zwon ] Herba. [...].
SEMPERVIVVS a, um. Adi. Deus, et Sapientia vera, Spiritus et sanctus, res semperuiua Prudent. Hamart. v. 164. Sed
SEMPITERNVS a, um. Adi. [ a)i/+dios2 ] Perpetuus, semper durans. [...].
SEMPITERNVM Adu. Quod tibi sempiternum salutare sit Plaut. Aul. 2, 1, 26.
SEMPITERNE Adu. antiquum, pro Semper. [...].
SEMPITERNO Adu. Ego mihi monumenta haec sempiterno posui Cato ap. Charis. 2 p. 194. [...].
SEMPITERNITAS âtis. f. Apul. in Trismegisto p. 94 Mundus stabili sempiternitate viuendi circumuallatus. Add. Cl. Mamert. de Statu An. 1, 3. et 2, 1.
SEMPRONIVS i. m. [ *semprw/nios2 ] Gentis Rom. nomen. [...].
SEMPRONIANVS a, um. Adi. Vt, Sempronianum senatusconsultum Cic. Fam. 12, 29.
SEMVRIVM i. n. Campus Romae propinquus, quem legarat Populo Rom. Larentia. [...].
SEMVRÎNVS a, um. Adi. Martial. 9, 49 Campis diues Apollo Semurinis, quam lectionem probat Turnebus 31, 3. Sed editur sic Myrinis.
SEMVS [2] vid. SEMI.
SEN
SENA [1] ae. f. In Britannico mari insula, Osismicis aduersa litoribus, Gallici numinis oraculo insignis est, cuius antistites perpetua virginitate sanctae numero nouem esse traduntur: Gallicenas vocant, putantque ingeniis singularibus praeditas maria ac ventos concitare carminibus, seque in quae velint animalia vertere, sanare quae apud alios insanabilia sunt, scire ventura et praedicare, sed non nisi deditas nauigantibus, et in id tantum, vt se consulerent profectis. [...].
SENA [2] ae. f. [ *sai=na ] Vrbs Hetruriae. Profertur etiam Senae, Senarum, vid. Plin. 3, 5.
SENENSIS e. Adi. Vt, Colonia Senensis Plin. 3, 14. Praelium Senense Cic. de Clar. Orat. 73. Alii legunt Senonense.
SENACVLVM i. n. [ bouleuth/rion ] Vbi Senatores consultandi gratia consistebant. [...].
SENARIVS [1] vid. SEX.
SENÂTOR, ôris. m. [ bouleuth\s2, senna/twr ] Vlpian. [...].
page 386, image: s0386SENATORIVS a, um. Adi. [ bouleutiko\s2 ] Cic. Verr. 1, 4 [...].
SENÂTVS ûs et i. m. [ su/gklhtos2, boulh\, gerousi/a ] Tam Locum, in quem Senatores conueniunt, quam ipsos Senatores, significat. [...].
page 387, image: s0387SENATVSCONSVLTVM i. n. vel, si mauis separatim, Senatus consultum [ do/gma th=s2 sugklh/tou ] Senatus sententia vniuersi, in quantum nec intercessione tribunicia impedita, nec aliam ob causam vitiata est: nam alterutrum si accideret, Senatus auctoritas vocabatur. [...].
SENATVRIO ire. Totus, vt nunc est, senaturit Caelius ad Cic. Fam. 8, 4. Sic belle Lambinus: esset enim Senaturire Senatorem spirare etc. Sed al. Scaturit.
SENECA Annaeorum cognomen, in quibus duo praeter caeteros nobiles M. Annaeus rhetor, cuius Controuersiae, Suasoriae, etc. [...].
SENECIA ae. f. dicunt esse labium piscis, vel rubrum sub aure, vnde prouerb. [...].
SENECIO ônis. f. [ h)rige/rwn ] Plin. 25, 13 s. 106 [...].
SENECTA, SENECTVS, SENESCO vid. SENEX.
SENEX is. [ ge/rwn, geraio\s2, pre/sbus2, presbu/th ] omn. gen. secundum Priscianum 3 p. 602. [...].
page 388, image: s0388SENECTA ae. f. [ gerontikh\ h(liki/a ] Senectus, senilis aetas. [...].
SENECTVS [1] ûtis. f. [ gh/ras2 ] Idem. Ter. Phorm. 4, 1, 9 [...].
page 389, image: s0389SENECTVS [2] a, um. Participium a seneo: Priscian. 9 p. 869. [...].
SENIVM [1] i. n. [ pre/sbeion ] Idem quod Senectus s. Senecta. [...].
SENICA ae. m. Senex, teste Nonio 1, 59 Pompon. Praecon. poster. Sed me exercet senica nequam, neque illo quid faciam scio. Ob soletum.
SENICVLVS i. m. Demonstro seniculum in angulo sedentem Apul. Met. 1 p. 113.
SENEO ui, êre. [ ghra/w ] Senem fieri. Catul. 4, 26 de Phaselo, Quiete recondita senet. Auus, municipalibus magisteriis contentus, abundante patrimonio, tranquillissime senuit Suet. Aug. c. 2.
SENESCO ere. [ ghra/skw, ka\taghra/skw ] Senem fieri. [...].
page 390, image: s0390SENESCENS entis. Partic. Plin. Epist. 8, 12 Literarum senescentium reductor ac reformator. Add. plura exempla in SENESCO.
SENESCENDVS a, um. Saeculum dictum a sene, quod longissimum spatium senescendorum hominum id putarunt Varro L. L. 5, 2 p. 46, 6.
SENÎLIS e. Adi. [ gerontiko\s2, gerou/sios2, presbutiko\s2 ] Quod ad senem pertinet: vt, Senilis statua Cic. Verr. 2, 87. [...].
SENILITER Adu. [ gerontikw=s2 ] vt, Tremere seniliter Quinctil. 1, 11.
SENIDENI vid. SENI.
SENI, ae, a. SENIO vid. SEX.
SENIPES edis. Hic dum senipedem stilum polibat Sidon. Carm. 23, 131. de Menandro, versibus senariis s. sex pedum scribente.
SENITES ae. m. Gemma apud Aegyptios. Plin. 37, 9. Harduin. leg. tenites.
SENIVM [2] vid. SENEX.
SENOGALLIA ae. f. [ *senogalli/a ] Italiae vrbs, Pomponius Mela 2, 4 Senogallia maritima ad Aterni fluminis ostia. Senogallia autem est dicta a Senonibus Gallis, qui eam condiderunt. Vid. Sil. 8.
SENONES um. m. pl. *se/nones2 ] Populi Galliae Lugdunensis, vt, scribit Plin. 4, 17 [...].
SENSIBILE, SENSIM, SENSVS, etc. vid. SENTIO.
SENTA vel Fenta in quibusdam libris vocatur, quae in melioribus Fatua Fauna est Lactant. 1, 22, 9. et Epit. 22, 1.
SENTENTIA, SENTENTIOSVS, vid. SENTIO.
SENTIA quaedam Dea, quae Sententias inspirando hoc nomen meruit apud August. C. D. 4, 11.
SENTÎNA ae. f. a)ntli/a ploi/ou Gloss. Lat. Gr.] Pars nauis inferior: in quam, quidquid est humoris, defluit, corruptumque male olet: vel ipse potius humor ille foetidus. [...].
SENTÎNO âre. Satagere: dictum a Sentina nauis, quam quis vt aqua liberet, euacuare contendit. [...].
SENTINATOR, ôris. m. Qui sentinam exhaurit. Paullin. Nolan. Epist. 49, 12 Quid huic quaeso obfuit seni persona sentinatoris, et in nautis vilissima.
SENTINÔSVS a, um. Adi. Sordibus plenus. Cato apud Non. 2, 645 Naues putidae et sentinosae. Vetus et sentinosum nauigium Ambros. Orat. de obitu fratris.
SENTINACVLVM i. n. Instrumentum ad sentinam exhauriendam comparatum, Antlia. Paullin. Nol. Epist. 49 c. 3.
SENTINVS Deus apud Augustinum de Ciuitat. Dei, 7, 2 qui sensus puerperio largiri crederetur.
SENTIO si, sum, îre. [ ai)sqa/nomai ] Sensu percipere, sic tamen, vt frequenti metaphora etiam sensu carentibus tribuatur, cum qualemcunque mutationem subeunt. [...].
page 391, image: s0391SENTIENS entis. Part. Vis quaedam sentiens atque diuina, quae toto confusa mundo sit Cic. de Diuinat. 2 c. 15. [...].
SENSVS [1] a, um. Partic. pass. Cic. de Orat. 3, 165 [...].
SENSVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SENSV=RVS [SENSÛRUS]] a, um. Partic. [ ai)sqhso/menos2 ] Ouid. Met. 13, 287 Est animus certe vestros sensurus honores.
SENTISCO ere. Meditatiuum. [ ai)sqa/nomai ] Lucret. 3, 394 [...].
SENSVS [2] ûs. m. ai)/sqhsis2, nou=s2 Gloss. Lat. Gr. [ ai)/sqhma ] Quo sentimus: aeque late patet ac verbum sentio. [...].
page 392, image: s0392SENSVM i. n. Vix legitur, nisi in numeno Plurali. [...].
SENSICVLVS i. m. [ nohma/tion ] Dimin. a Sensus. Quinctil. 8, 5, 14 Inde minuti, corruptique sensiculi, et extra rem petiti: i. Sententiae, cogitationes.
SENSIM Adu. [ h)re/ma ] Paullatim, quia ea maxime sensum faciunt, quae morantur, quasi cum meditatione et sensu. [...].
SENSÂTVS a, um. nounexh\s2 Gloss. Gr. Lat.] Sensu non communi modo, sed acutiore velut et ampliore praeditus. [...].
SENSIBILIS e. Adi. [ ai)sqhto\s2 ] Quod sentit, et Quod sentitur. [...].
SENSIBILITER Adu. Arnob. 7 p. 234 Nec odor sensibiliter commouere eos potest aura nidoris alicuius.
SENSIBILITAS âtis. f. Sensus significatio. Nonio 12, 30 Sensibilitatis eius non leuis ratio est. conf. Id. 2, 800 Vbi Sententiam sensibilitatem ipse interpretatur.
SENSILIS e. Adi. [ ai)sqhto\s2 ] Idem quod Sensibile, quod sensui subiectum est. Lucret. 2, 887 Ex insensibilibus ne credas sensile gigni. i. Corpus sensum habens. add. ib. 901.
SENSIFICO âre. Rupes sensificare tonis potuit Harmonie, cum respectu ad Orphea, Mart. Capella 9 p. 308.
SENSIFICVS a, um. Adi. [ ai)sqhmatopoio\s2 ] Quod sensus causam praestat. Macrob. Saturn. 7, 9 Spiramentum sensificum ad sua quaeque loca naturali lege ducentes. Add. Mart. Capella 2 p. 43.
SENSIFER era, erum. Aliud Adi. [ ai)sqhmatofo/ros2 ] Lucret. 3, 273 [...].
page 393, image: s0393SENSILOQVVS a, um. Non. 2, 898.
SENSVÂLIS e. Adi. Sensu praeditus. [...].
SENSVALITER Adu. Coli Sarisber. 5, 3.
SENSVALITAS âtis. f. Tertull. de Anim. 17 pr. Plato irrationalem pronuncians sensualitatem. conf. ib. c. 38 extr.
SENTENTIA ae. f. [ gnw/mh, dia/noia, do/gma, a)po/fasis2, bou/lhma ] i. Quod animus sentit, s. in quantum intellectus vocatur, vt sit Iudicium vel certum, vel opinio: siue comprehensa etiam voluntate, vt sit consilium, vel de re nostra, vel de publica, in senatu prolatum, in animo retentum: etiam votum et desiderium et propositum etc. [...].
page 394, image: s0394SENTENTIOLA ae. f. Dimin. contemtus. [ gnwmi/dion ] Cic. Philipp. 3, 21 c. 9 [...].
SENTENTIALITER Adu. Macrob. Saturn. 5, 6 Sententialiter proferri. Tertull. de Carne Christ. c. 18. Sententialiter et definitiue pronunciare.
SENTENTIÔSVS a, um. Adi. [ gnwmologiko\s2, a)pofqegmatiko\s2 ] Quod sententiis abundat, et dictis quibusdam breuiter et argute collectis. [...].
SENTENTIOSE Adu. [ gnwmologikw=s2 ] Cic. de Orat. 2, 268 c. 71 [...].
SENTIFICO âre. Sensu instruere. Claud. Mamert. de Statu Anim. 1, 17 Vniuersum corpus mouere et sentificare. Nec alia pars animae sentificat oculum, et alia viuificat digitum Id. 3, 2.
SENTIS is. m. [ a)/kanqa ] Spina. Nomen inde volunt, quod a tangentibus quamprimum sentiatur. [...].
SENTIX icis. Idem. Senticem habet Apuleius de Herb. 87.
SENTICÔSVS a, um. Adi. [ a)kanqw/dhs2 ] Sentibus plenum, spinosum et asperum. Afran. apud Festum, Quam senticosa verba pertorquet turba. Conf. Apul. Flor. 4 p. 361. et Mart. Capell. 2 p. 59.
page 395, image: s0395SENTOSVS a, um. Fulgent. Mythol. prolog. Paullin. 6, 310.
SENTICÊTVM i. n. [ a)kanqw\n ] Locus, in quo sentes sunt. Plaut. Capt. 4, 2, 80 Non enim es in senticeto, eo non sentis. conf. Apul. Flor. 2 p. 348.
SENTVS a, um. Adi. [ la/sios2, dasu\s2, eu)rw/dhs2 ] Horridus, inquit Donatus: quasi spinosus, Laceras vestes habens. [...].
SEORSVM Adu. [ xwri\s2 ] Separatim; a Se et vorsum. [...].
SEORSVS [1] Idem quod Seorsum, antique. [...].
SEORSVS [2] a, um. Adi. Separatus. [...].
SEP
SEPA ae. f. Lacerti genus Plin. 32, 4.
SEPAR aris. Adi. Separatus. [...].
SEPARO âre. [ a)fori/zw, a)pokri/nw, xwri/zw ] Diuidere, distrahere; a Se et Paro Compositum. [...].
SEPARÂTVS [1] a, um. Partic. [ kexwrime/nos2 ] Cic. Tusc. 4, 34 c. 15 [...].
SEPARÂTIM Adu. [ xwri\s2 ] Caes. Bell. Gall. 7, 36 [...].
SEPARATE Adu. Compar. Cic. de Inuent. 2, 156 c. 51 extr. Quaedam separatius ad finem adiungentur.
SEPARATIO ônis. f. diaxwrismo\s2 Gloss. Lat. Gr.] Cic. de Inuent. 2, 55 c. 18 [...].
SEPARÂTVS [2] ûs. m. Apul. Flor. p. 350.
SEPARÂTOR, ôris. m. xwristh\s2, diaxwristh\s2 Gloss. Lat. Gr.] Tertull. de Praescript. 30 Factum separatum ostendit separatorem.
SEPARÂTRIX îcis. f. Augustin. de Trin. 11, 10 Voluntas coniunctrix ac separatrix huiuscemodi rerum.
SEPARATÎVVS a, um. Adi. diazeuktiko\s2 Gloss. Gr. Lat.
SEPARABILIS e. Adi. Cic. Tusc. 1, 21 c. 10 A corpore separabilem esse.
SEPELIO sepelîui, sepultum, îre. [ qa/ptw, e)ntafia/zw:] Humo iniecta contegere, in sepulcrum inferre, tumulo mandare mortuum. [...].
SEPVLTVS a, um. Partic. [ e)ntafei\s2 ] Cic. in Pison. 10 [...].
page 396, image: s0396SEPVLTO âre. Venant. Fortunat. l. 8 hymno de gaudiis vitae aet.
SEPVLTVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SEPVLTV=RA [SEPULTÛRA]] ae. f. [ tafh\, e)ntafiasmo\s2 ] Funus et exsequias proprie denotat. [...].
SEPVLTVRARIVS a, um. Fines sepulturarii siue cinerarii Auct. de Limit. p. 296 Goes.
SEPVLTOR, ôris. m. Qui sepelit. August. de Trin. 4, 3. [...].
SEPVLTORIVS a, um. Adi. qapthrio\s2 Gloss. Gr. Lat.
SEPVLCHRVM, vel SEPVLCRVM i. n. [ ta/fos2, tu/mbos2, sh=ma, qh/kh ] Locus, in quo corpus, ossaque mortuorum corporum reconduntur. [...].
SEPVLCRÂLIS e. Adi. [ e)nta/fios2 ] Quod ad sepulcrum pertinet: vt, Arae sepulcrales Ouid. Met. 8, 480. [...].
SEPVLCRÊTVM i. n. Locus, vbi multa sunt sepulcra. Catul. 60, 1 Vxor Meneni, saepe quam in sepulcretis Vidistis ipso rapere e rogo coenam.
SEPELIBILIS e. Adi. [ e)ntafiasto\s2 ] Quod sepeliri debet. Plaut. Cist. 1, 1, 64 [...].
page 397, image: s0397SEPES pedis. Sepedes populi Apul. Met. 6 p. 177. i. formicae, sex pedibus ingredientes.
SÊPES, is. vel SEPS sepis. f. [ fragmo\s2 ] Quae obiecta inter agrorum diuisiones, vel hortos, aut circum posita cuicumque fundo, introitum prohibet. [...].
SEPICVLA ae. f. Apul. Met. 8 p. 2, 10. (Pric. p. 167.)
SEPIO [1] sepîui, sepîtum, vel sepsi, septum, îre. [ fra/ttw, perioikodome/w ] dictum a Sepibus, quae obiectae iter cludunt, inquit Nonius 1, 193. [...].
SEPTVS a, um. Partic. [ pefragme/nos2 ] Stat. Silu. 1, 1, 32 [...].
SEPTVM i. n. [ fra/gma ] Idem quod Sepes: nisi quod latius patet, et ipsa quoque loca quomodocunque ab accessu munita significat. [...].
SEPÎMEN inis. n. Apul. Flor. p. 340.
SEPIMENTVM i. n. [ qri/ggos2, qrigko\s2 ] Id omne dicitur, quo aliquid sepitur. [...].
SEPTIO ônis. f. Actio sepiendi. Vitruu. 5, 12 [...].
SEPTATVS a, um. Mart. Capel. 2 p. 46 Culmen septatum.
SEPTVOSE Adu. a Sepio, i. Obscure. [ a)safw=s2 ] Liuius Antiopa, Ita septuose dictio abs te datur, quod consecutam sapiens aegre contulit Non. 2, 777. conf. in SEPIO laudatum Cic. de Orat. 3, 156.
SEPIA ae. f. [ shpi/a ] Lolligo. Genus piscis atrum cruorem ex se fundens, cum deprehendi metuit, quo piscatoribus iter veluti sepit et occludit. [...].
page 398, image: s0398SEPIOLA ae. f. Dimin. [ shpi/dion ] Plaut. Casin. 2, 8, 57 Emito sepiolas lepidas, lolligunculas ordeias. Add. Seren. Sammon p. 6.
SEPIATICVM i. n. Redde quod sepiaticum debes Fulgent...
SEPIO [2] vid. SEPES.
SEPLASIA ae. f. [ *seplasi/a ] fuit Forum Capuae, in quo vnguentarii negotiabantur, cuius deliciis fractam fuisse Punicam ferociam, testatur Valer. Max. 9, 1 extern. 1. Cic. de Lege Agr. 2, 93 c. 34. [...].
SEPLASIVM i. n. Idem. Varr. apud Non. 3, 234 Doti dato insulam Chium, agrum Caecubum, Seplasia Capuae, macellum Romuli.
SEPLASIARIVM i. n. Idem. muropw/lion Gloss. Lat. Gr.] Seplasiaria quidam legunt ap. Petron. c. 76. vbi alii Seplasia.
SEPLASIARIVS i. m. Vnguentarius. Lamprid. Heliog. 30 Pinxit se, vt seplasiarium. al. Finxit. In Glossis Philoxeni et Cyrilli exponitur [ pantopw/lhs2, i. Qui omnia vendit, i. res omnis generis.
SEPÔNO posui, positum, ere. [ a)poti/qhmi ] Seorsum ponere. [...].
SEPOSITVS a, um. Pro Remoto, qui in longinquis habitat finibus. [...].
SEPOSITIO onis. f. Si decesserit ante sepositionem Vlpian. l. 2 §. 2 D. de pollicitat.
SEPS [1] sepis; pro Sepe, f. g. vid. SEPES.
SEPS [2] sepis. c. sh\y ] Paruus serpens, ex cuius ictu membra percussa putrescunt: a [ sh/pw putrefacio. [...].
SEPTICVS [1] a, um. [ shptiko\s2 ] Corrosiuus vulgo dicitur a medicis, ad verbum putrefactorium dicas. [...].
SEPSE id est SEIPSE Ciceronem dixisse in libris de republica, observat Seneca Ep. 108. Locum damus in REAPSE.
SEPTA orum, vid. SEPIOin SEPS.
SEPTAS adis. f. pro [ e(pta\s2, ap. veteres Latinos, teste Mocrob. in Somn. Scip. 1, 6. Septenarius, hebdomas.
SEPTEM Numerale nomen, indecl. VII. Graeci e(pta\ dicunt, Latini spiritum asperum in S mutant. [...].
SEPTEMBER bris. m. [ *maimakthriw\n ] Mensis dictus est, quod sie septimus in ordine a Martio, qui olim primus fuit. [...].
SEPTEMDECIM Nomen indecl. XVII. Liu. 38, 33 [...].
SEPTEMFLVVS a, um. Adi. [ e(pta/r)r(oos2 ] Quod septem alueis, rivis, aut fontibus fluit. vt, Ouid. Met. 15, 753 Perque papyriferi septemflua flumina Nili Victrices egisse rates.
SEPTEMGEMINVS a, um. Aliud Adi. [ e(ptaplou=s2 ] vt, Roma Stat. Silu. 1, 2, 191. [...].
SEPTEMMESTRIS e. Censorinus 11 Partus septemmestris. Septemmestres infantes Censorin. c. 8.
SEPTEMNERVIA, vel SEPTENERVA ae. f. Apul. de Herb. c. 1.
SEPTEMPEDÂLIS e. [ e(ptapodiai=os2 ] Longum septem pedes. Plaut.
page 399, image: s0399Curc. 3, 1, 61 Ibi nunc statuam vult dare auream solidam faciundam ex auro Philippeo, quae siet septempedalis.
SEPTEMPLEX icis. Adi. [ e(ptaplou=s2 ] In septem partes diuisum, vt Virg. Aen. 12, 925 [...].
SEPTEMVIR iri. m. [ ri(=s2 tw=n e(pta\ ] ea forma dictum, qua Triumuir; Septemuirorum officium erat facere sacrificium epulare, et Septemuiri epulonum nominabantur, vid. Cic. de Orat. 3 c. 19. [...].
SEPTEMVIRÂLIS e. Adi. [ tw=n e(pta\ ] Liu. 24, 45 Vt proditio pro septemuirali iudicio esset, semperque aliud sentiret, infidus socius, vanus hostis, etc.
SEPTEMVIRÂTVS ûs. m. [ e(ptarxi/a ] Septemuirorum dignitas. Cic. Philip. 2, 99 c. 38 Eundem in septemuiratu nonne destituisti? interuenit enim. Vid. Plin. Epist. 10, 8.
SEPTENDECIM vid. supra SEPTEMDECIM.
SEPTENNIS, vel SEPTVENNIS e. Adi. [ e(pte/ths2 ] Quod est septem annorum. [...].
SEPTENNIVM i. n. Interuallum septem annorum. Prudent. Tetrast. Vet. Test. 6.
SEPTENTRIO ônis. m. [ *)/arktos2 ] Septentriones sunt septem stellae polo nostro vicinae, ex quibus quasi iuncti triones figurantur. [...].
SEPTENTRIONÂLIS e. Adi. [ *)arktiko\s2 ] vt, Septentrionalis ventus, a Septentrione flans Plin. 9, 17. Septentrionalis pars terrae Iustin. 2, 1, 15. Boreas Apul. de Mundo p. 57.
SEPTENTRIONARIVS a, um. Ventus qui a Septentrione flat quem Graeci *)aparkti/an vocant. De hoc Gellius 2, 22.
SEPTÊNVS a, um. Adi. distribut. [ a)na\ e(pta\ ] Cic. in Somn. Scip. 3 (c. 2) [...].
SEPTENARIVS a, um. Adi. distribut. [ e(ptadiko\s2 ] Septenarius numerus Macrob. Somn. Scip. 1, 6. [...].
SEPTIANVS a, um. Adi. vt, Septiana mala Columel. 5, 10, 19 potius Sestiana sunt v. v.
SEPTICEPS cipitis, vid. BICEPSOS.
SEPTICOLLIS [ *(eptabou=nos2 ] vrbs Roma, quod septem colles habeat, Palatinum, Quirinalem, Auentinum, Coelium, Viminalem, Exquilium, et Ianicularem. [...].
SEPTIES Adu. [ e(pta/kis2 ] Plin. 16, 40 Septies restituto templo. Cic. Philipp. 2, 93 Vbi est septies millies sestertiûm, quod in tabulis quae sunt ad Opis, patebat. conf. Liu. 28, 6. Lamprid. Commodo c. 11.
SEPTICVS [2] vid. SEPS.
SEPTIFARIAM Adu. vt Multifariam. Santra de Verborum antiquitate, In quod volumen vnum nos lectitauimus, et postea inuenimus septifariam diuisum Nonius 2, 779.
SEPTIFLVVS a, um. Adi. Olim legebatur ap. Petron. c. 133 vbi nunc ex emendatione Turnebi Adu. 26, 6 vestifluus.
SEPTIFOLIVM i. n. Apul. de Herb. c. 116.
SEPTIFORIS e. Adi. Habens septem foramina Sidon. Epist. 2, 12. Septiforem vultum rationis sensibus aptans Alcim. Auit. 1, 83.
SEPTIFORMIS e. Adi. Septiformis spiritus gratia Ambros. in Luc. 11, 26. Tu septiformis munere Hymno vet. Eccl. Isidor. Orig. 7, 3.
SEPTIMVS a, um. Adi. [ e(/bdomos2 ] Numerus ordinalis. [...].
SEPTIMVM Adu. [ e(/bdomon ] Cic. de Nat. Deor. 3, 81 c. 32 Cur enim Marius tam feliciter septimum Consul domi suae senex est mortuus?
SEPTIMÂNA ae. f. Vox apud recentiores haud infrequens, vt
page 400, image: s0400C. Theod. l. 5 [...].
SEPTIMÂNVS a, um. Adi. Septemmestris. Arnob. 3 p. 105 Praepropero partu septimanae foeturae. 2 Miles septimae legionis Plin. 3, 4.
SEPTIMANIA ae. f. Locus, quem Septimani occuparunt. Sidon. Epist. 3, 1. conf. Scal. Lect. Auson. 1, 24.
SEPTIMATRVS ûs. m. Festus dies Mineruae septimus ab Id. Martii. vid. Varr. de L. L. 5, 2. Fest. et Paul. in Quinquatrus.
SEPTIMIVS [ *septi/mios2 ] Romanae gentis nomen, vnde Imperator Septimius Seuerus. A quo
SEPTIMILLVS Dimin. Septimii. Catul. de Acme s. 45, 13 Sic, inquit, mea vita Septimille, Huic vni domino vsque seruiamus.
SEPTIMVLEIVS i. m. C. Gracchi interfector, tametsi antea familiaris. Is auro repensum caput Gracchi ad Opimium tulit, plumboque in os addito, parricidio Rempublicam etiam circumscripsit Plin. 33, 3.
SEPTIMONTIVM i. n. Varro de L. L. 5, 3 p. 49, 7 [...].
SEPTIMONTIÂLIS e. Adi. Columel. 2, 10, 8 [...].
SEPTIMONTIVS i. m. Deus, ap. Tertull. ad Nation. 2, 15.
SEPTINGENTI ae. a. DCC. [ e(ptako/sioi ] Plin. 35, 2 [...].
SEPTINGENTESIMVS a, um. Adi. [ e(ptakosiosto\s2 ] Septies centesimus. Liu. 1 in prooemio, Res est praeterea et immensi operis, vt quae supra septingentesimum annum repetatur.
SEPTINGENTIES Adu. Plin. 36, 15. et Lamprid. in Commod. 11.
SEPTINGÊNI ae, a. DCC. Plin. 33, 3 Auri vnciae in septingenas et quinquagenas bracteas. conf. Lampr. Commod. 10.
SEPTINGENARIVS a, um. Adi. Quod septingentorum numerum complectitur, [ o( e(ptakosiai=os2, e(ptakosiaplou=s2 ] vt, Septingenarius grex Varro de R. R. 2, 10. In quo septingentae sunt oues.
SEPTIPES edis. Septem pedes longus. [...].
SEPTIZONIVM i. n. Aedificium septem Zonarum siue praecinctionum, totidem contignationibus sibi inuicem impositis, quarum vt quaeque superior est, ita est contractior. [...].
SEPTVAGINTA Indecl. LXX. [ e(bdomh/konta ] Cic. Verr. 3, 121 c. 52 [...].
SEPTVAGESIMVS a, um. Cic. de Diuin. 1, 46 c. 23 Cyrus ad septuagesimum peruenit, cum XL annos natus regnare coepisset. Post septuagesimum octauum annum Aur. Victor. Epit. c. 7.
SEPTVAGÊNVS a, um. Adi. Distrib. [ a)na\ e(bdomh/konta ] Plin. 26, 10 [...].
SEPTVAGIES Adu. [ e(bdomhkonta/kis2 ] Vid. proxime praecedens exemplum.
SEPTVAGENARIVS a, um. Adi. Annos septuaginta natus. l. 5. Dig. de Iure immun. §. 7. Antequam septuagenarius fieret.
SEPTVNX uncis. m. [ e(ptou/gkion ] Pars assis, quae septem duodecimas 7/12 continet, id enim est septem vncias: Sequiturque naturam assis, ac de omnibus illis dicitur, quae in duodecim partes diuisa possunt intelligi. [...].
SEPTVNCIÂLIS e. Adi. [ e(ptougkiai=os2 ] Sed Septuncialis satio? Columel. 2, 10, 58. nihili est, vid. SEPTIMONTIALIS.
SEPTVPLVS a, um. Adi. e(ptapla/sios2 Gloss. Cyrilli.] Vulg. Interpr. Prou. 6. 31 Septuplum reddet fur. conf. Id. Genes. 4, 24. Hieron. Epist. 1, 8.
SEPVLCRVM, SEPVLTVRA vid. SEPELIO.
SEPVM vid. SEVVM.
page 401, image: s0401SEPATIVS a, um. Adi. [ steatino\s2 ] Quod ex sepo est: vt Candelae sepatiae. [...].
SEQ
SEQVACITAS [1] vid. SEQVOR.
SEQVANA ae. m. [ *shkoua/na ] Fluuius Belgarum in Gallia, iuxta quem habitantes, Sequanici dicti sunt: et Sequani Caes. B. G. 1, 1 [...].
SEQVANICVS a, um. Adi. Martial. 4, 19 Hanc tibi Sequanicae, pinguem textricis alumnam.
SEQVANVS a, um. Adi. Lucan. 1, 425 Optima gens flexis in gyrum Sequana frenis. Plin. 14, 1 sub fin. Aruerno Sequanoque, et Heluico generibus non pridem illustrata. de vitium generibus.
SEQVAX, SEQVELA vid. SEQVOR.
SEQVESTER, is, et e. vel SEQVESTRIS, e. et SEQVETER tra, trum. [ mese/gguos2, prosagwgeu\s2 ] dicitur (inquit Modestinus de Verb. signific....) Apud quem plures eandem rem, de qua controversia est, deposuerunt. [...].
SEQVESTRA ae. f. Fidei Pacis Stat. Theb. 7, 542. Anus quaedam, stupri sequestra Apul. Met. 9 p. 224.
SEQVESTRARIVS a, um. Adi. vt, Sequestraria actio, quae aduersus sequestrem datur. l. 12 [...].
SEQVESTRATIO ônis. f. est Rei controuersae quaedam depositio. [...].
SEQVESTRATOR, ôris. m. Symmach. Epist. 8, 54.
SEQVESTRATORIVM i. n. Locus, vbi aliquid deponitur. Tertull. de Resur. Carnis 52 Sequestratorium seminibus terra est illuc deponendis et inde recipiendis.
SEQVESTRVM i. n. Idem fere quod Sequestratio. [...].
SEQVESTRO âre. Deponere. Prudent. Hymn. Exeq. 127 [...].
SEQVESTRATVS a, um. Macrob. Saturn. 7, 11. Sequestrata verecundia. i. Seposita. Ammian. 20, 7 Sequestrata ira. Sequestratae solicitudines bellicae Id. 18, 1.
SEQVESTRÂTIM Adu. Separatim. Cassiodor. Varr. 11, 1 Quaeratis forsitan sequestratim Principis bona.
SEQVIOR us. Deterior. Vlp. in l. 8 [...].
SEQVOR sequutus, vel vt plerumque scribitur, secutus sum, sequi.
page 402, image: s0402e(/pomai, a)kolouqe/w, o)phde/w, o(marte/w,] Comitari ita, vt posterior sis, altero quem sequeris praecedente: deinde facere, quod alius vel faciendo vel iubendo, suadendo etc. praecipit, vt et imitationem complectatur, et obsequium. [...].
page 403, image: s0403SEQVENS entis. Partic. Annus sequens Caes. Bell. Gall. 8, 50. [...].
SEQVENTIA ae. f. Multiplicatio in amplioribus modulis servare sequentiae suae regulam debet Frontin. de Aquaed. p. 233. Add. Iustinian. de iur. dic. rat. §. 1.
SEQVVTVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SEQVV=TVS [SEQUÛTUS]] vel SECVTVS a, um. Partic. Plin. 13, 22 [...].
SEQVENDVS a, um. Partic. Pass. Tryphonius in l. penult. D. de curatoribus furioso dandis, Per omnia iudicium testatoris sequendum est. [...].
SEQVVTIO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SEQVV=TIO [SEQUÛTIO]], vel SECVTIO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SECV=TIO [SECÛTIO]] ônis. f. Gell. 18, 9 [...].
SEQVVTOR [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SEQVV=TOR [SEQUÛTOR]], vel SECVTOR [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SECV=TOR [SECÛTOR]], ôris. m. a)ko/louqos2 Gloss. Lat. Gr.] Acerrimum relinquens vxori sequutorem, securam dirigit profectionem Apul. Met 9 p. 224. [...].
SECVTVLEIA ae. f. Quae virum sectatur. Petron. 81 Tanquam mulier secutuleia vnius noctis pactu omnia vendidit.
SEQVÊLA ae. f. [ a)kolouqi/a ] Scaeuola in l. 93 Si duo rei ff. §. 3 [...].
SEQVAX âcis. Adi. [ a)kolouqhtiko\s2 ] Quod facile sequitur. [...].
SEQVACITER Adu. Arnob. 2. p. 49 [...].
SEQVACITAS [2] âtis. f. Sidon. Epist. 4, 11 Pigra sequacitas. Saltuosa scribarum Sidon. Ep. 9, 9.
SECTOR [3] ari. Frequent. [ ai(rete/w, ai(reti/zw ] Sectari dicitur, qui aliquem sequitur quacunque causa frequenter. [...].
page 404, image: s0404SECTO âre. Actiue apud antiquos, teste Prisciano l. 8 p. 799 vnde Sector Passiue, apud Varr. de R. R. 2, 9 Velle se a cane sectari.
SECTÂTIO ônis. f. Tertull. ad Vxor. 1, 6 Homines etiam boni sectationibus perdere, dicitur Satanas, i. dum bona sectantur.
SECTÂTOR, ôris. m. [ a)ko/louqos2, ai(retisth\s2 ] Qui sectatur, speciatim, qui honoris, et suffragiorum parandorum causa Candidatum deducit, comitatur, assectatur. [...].
SECTANS antis. Part. Spem sectans lucri Ascon. Ped. in Verr. de Praet. Vrb. p. 84.
SECTANTIA ae. f. Erroris sui vitare sectantiam Virg. apud Barth. Adu. 14, 3.
SECTATVS ûs. m. In sectatu auaritiae Sarisb. 5, 15.
SECTATRIX icis. f. Apul.
SEQVIPEDA ae. c. Sequipeda canis Sarisber. 1, 13. Sequipedarum comitatu stipari Idem 3, 6. Idem quod Pedisequa.
SECTA ae. f. [ ai(/resis2 ] Disciplina, aut institutum quodcunque, in quantum pluribus commune est, et ab imitatione alicuius proficiscitur. [...].
SECTARIVS a, um. Adi. Vt, Veruex sectarius, Qui gregem agnorum praecedens ducit, Festus. [...].
SECTACVLA ae. f. [ ai(resi/dion ] Dimin. a Secta; quasi Sequela quaedam et propagatio. [...].
SER
SER [ sh=r ] Graecis dicitur vermiculus apud Seres, qui Sericum procreat. [...].
SERA [1] ae. f. moxlo\s2 qu/ras2 Gloss. Lat. Gr.] Instrumentum, quo clauduntur ostia: proprie vectis vel pessulus transuersus valuae haerens, qui immitti posti queat: elateres, claues etc. accessoria sunt. [...].
SERVLA ae. f. Ignem Prometheus in serula detulit in terras Hygin. fab. 144. Sic nescio vnde ponitur. Sed est sine dubio ibi ferula. Ergo nondum habet auctorem Serula.
SERÂNVS, an SERRÂNVS i. m. [ *serano\s2 ] Romanum cognomen: v. g. Qu. Atilius Cincinnatus Seranus: cui quum suum agrum et araret et sereret, Dictatura ei a Populo Romano delata est. [...].
SERAPEVM i. n. [ sara/prion ] Templum Serapidis Ammian. 22, 16.
SERAPHIM Vox est Hebraica Pluralis numeri, idem significans, quod Igniti, candentes, a verbo [gap: Greek word] saraph, succendo, vro, exuro, comburo. [...].
page 405, image: s0405SERAPIAS ae. f. [ o)/rxis2, serapi/as2 ] Herba, quae et Orchis dicitur, quod (inquit Dioscorides) eius radix inter pauca sit vtilis. [...].
SERAPINVS vid. SERAPIS infra.
SERAPION [ *serapi/wn ] Pictor cognominatus Rhyparographus, Plin. 35, 10. 2 Medicamentum ap. Cels. 5, 28, 17 extr. Item Serapion, herba Serapias sic vocatur apud Apul. de Herb. 15.
SERÂPIS idis. f. [ *sara/pis2 ] Serpens; Deus apud Aegyptios, similis ei, qui apud Graecos Pluto, quem colunt, qui Nilum inhabitant. [...].
SERAPICVS, vel SERAPÎNVS a, um. Adi. Coena Serapica, i. Sumtuosa, vt Romanorum Pontificales Tertull. Apol. 39. [...].
SERAPTA vrbis Sidoniae nomen, quae nostris fere Sarepta vocatur. Hinc
SERAPTENVS a, um. Adi. Vini praesertim nobilis epitheton. [...].
SERÊNA ae. f. [ *serhnh\ ] Vxor Stiliconis, socrus Honorii Imperatoris, qui Mariam filiam ipsius, vxorem duxit, cuius laudes eleganti carmine celebrauit Claudianus. Docta Serena Claud. de concha 3.
SERÊNVS a, um. Adi. [ eu)/dios2, ai)qri/os2 ] Significat Tranquillum, sine nubibus, sine imbre, forte quod id maxime tempus sationi s. serendo aptum sit. [...].
SERÊNVM i. n. ai)qri/a, eu)di/a Gloss. Lat. Gr.] Virg. Georg. 1, 394 [...].
SERÊNE Adu. Compar. ap. August. de Trin. 8, 9.
SERÊNO âre. [ ai)qri/w ] Serenum reddere, et clarum. [...].
SERENÂTVS a, um. Part. [ h)qriwme/nos2 ] Sil. 12, 637 [...].
SERENÂTOR, ôris. m. Iouis cognomentum apud Apul. de Mundo p. 75.
SERENITAS âtis. f. ai)qri/a, eu)di/a, galhno/ths2 Gloss. Lat. Gr.] Tranquillitas, claritas. [...].
page 406, image: s0406SERENIFER era, erum. Adi. Auien. in Arati Phaenom. 989 Axe sereniferi descendit sol Aquilonis. Conf. Prognost. Arati v. 413.
SERES [ *sh=res2 ] Scythiae Asiaticae populi, a quibus Sericum. [...].
SERICVS a, um. Adi. [ *shriko\s2 ] Hor. Carm. 1, 29, 8 [...].
SERICÂTVS a, um. Adi. shrikofo/ros2 Onomast. Vet.] Serica veste indutus. Suet. de Calig. c. 52 Armillatus in publicum processit, aliquando sericatus et cycladatus. Add. Sidon. Epist. 2, 13.
SERICARIVS i. m. shrikoplo/kos2 Onomast. Vet.] Textor sericorum. Iulius Firmicus Matheseôs 8,.. refert sericarium textorem nasci, qui habuerit horoscopum in 28 parte Arietis.
SERICOBAPTAE m. pl. i. Serico tincti, debentur librariis aut Alciati ingenio. [...].
SERESCO [1] ere. chrai/nomai Onomast. Vet.] aut a cero\s2 est, aut ex Serenesco, per Syllabae detractionem curtatum, valet quidem siccari. [...].
SERGESTVS i. m. Aeneae nauta apud Virg. Aen. 4, 288. Et 5, 121 Sergestusque, domus tenet a quo Sergia nomen. Nam a Sergesto Sergia familia fuit, a Cloantho Cluentia. Seruius. Conf. Aen. 1, 514.
SERGIA Romana gens et tribus, vid. TRIBVS.
SERIA ae. f. [ oi)no/xhma ] Vas vinarium vel olearium fictile. [...].
SERIOLA [1] ae. f. Dimin. [ oi)noxhma/tion ] Persius Sat. 4, 29 Seriolae veteris metuens deradere limum. Add. Pallad. 4, 10, 9. Isidor. 20, 6.
SERICHATVM i. n. Aromatis genus, quod in vnguenta additur, Plin. 12, 22 s. 45. et 13, 2 quo loco a quibusdam legitur sarichatum. Quid sit, nescio an quis explicet.
SERIES êi. f. [ ri(rmo\s2 ] Ordo et quasi quaedam rerum continuata progressio, a serendo, id est, ordinando dicta. [...].
page 407, image: s0407SERIETAS [1] a Serius v. v. post SERIO.
SERILLA [ *)istrika\ ploi=a ] Verrius ap. Festum appellari putat Nauigia Istrica, ac Liburnica, quae lino ac sparto condensantur, a conserendo et contexendo dicta, quia dicat Pacuuius in Niptris, Nec vlla subscus cohibet compagem aluei, Sed suta lino et sparteis serillibus. [...].
SERIO [1] Adu. vid. SERIVS, Adiectiuum.
SERIOLA [2] vid. supra SERIA.
SERÎPHOS i. f. [ *se/rifos2 ] Insula vna ex Sporadibus in Aegaeo mari: quam notiorem fecerunt ranae Seriphiae, quae illic non coaxant, orto inde adagio, Rana Seriphia, in mutos aut taciturnos. [...].
SERIPHIVS a, um. Adi. [ *seri/fios2 ] Vt in illo Themistoclis, Neque enim vel tu, si Atheniensis esses, clarus exstitisses: aut ego, si Seriphius essem, ignobilis. [...].
SERÎPHIVM i. n. [ seri/fion ] Genus absinthii, quod et Marinum dicitur. Plin. 27, 7. et 32, 9. Apul. de Herb. c. 100.
SERIS is. f. [ se/ris2 ] Genus cichorii. Vocant autem Latini Intybam, siue intybum. [...].
SERIVS a, um. Adi. [ spoudai=os2 ] Quod cum asseueratione, et non per iocum dicitur, vel agitur. [...].
SERIO [2] Adu. [ spoudai/ws2 ] Sine ioco. Plaut. Amph. 3, 3, 9 [...].
SERIETAS [2] âtis. f. a Serius; Grauitas Auson. Parent. 2, 6 Et grauitas comis, laetaque serietas. Sidon. 23, 440 Risus serietas, dicacitas. Cum serietate dictare Idem Epist. 9, 3.
SERMO ônis. m. [ lo/gos2 ] Oratio a compositis et contextis, consertisque verbis. [...].
page 409, image: s0409SERMVNCVLVS i. m. Dimin. [ logi/dion ] Plin. Epist. 5, 8 [...].
SERMONÂLIS e. Adi. Tertull. in Prax. c. 5 Non sormonalis, sed rationalis Deus.
SERMÔNOR âri. Dep. Gell. 17, 2 Sermonari rusticius videtur, sed rectius: sermocinari crebrius est, sed corruptius. Annotat ista ad locum Q. Claudii, Cum his consermonabatur.
SERMOCINOR âri. Dep. [ kaqomile/w ] Loqui, colloqui. Plin. 10, 42 [...].
SERMOCINANS antis. Part. Dixit sermocinans vir apprime doctus Gell. 5, 21.
SERMOCINANTER Adu. Sidon. Epist. 8, 6 Sermocinanter horas' extrahere. i. sermocinando.
SERMOCINATIO ônis. f. Quinctil. 9, 2 [...].
SERMOCINATOR oris. m. vnde
SERMOCINÂTRIX îcis. f. Quinctil. 3, 4, 10 Plato adiecit [ prosomilhtikh\n, quam sane permittamus dicere sermocinatricem. Sermocinatrix immodica anus Apul. Met. 9 p. 224.
SERNIA ae. f. scabies. vnde
SERNIOSVS a, um. Adi. Serniosos, quos nos petiginosos dicimus, et asperitatis vitio simili laborantes curare Theod. Priscian. 1, 12. conf. Reines. Var. Lect. 3, 11 p. 522.
SERO [1] âre. a Sera; Claudere. Laudatur Columel. 6, 38, 3 [...].
page 410, image: s0410SERO [2] sêui, satum, ere. [ spri/rw, futeu/w ] Seminare et plantare significat. [...].
SERENS entis. Part. Semina vidi equidem multos medicare serentes Virg. Georg. 1, 193. Ex aeternitate causa causam serens hoc erit effectura? Cic. de Fato c. 12.
SERENDVS a, um. Partic. [ futeute/os2 ] vt, Arua serenda Tibul. 2, 3, 8.
SATVS [2] a, um. Partic. Pass. [ pefuteume/nos2 ] Plin. 12, 1 [...].
SATA ôrum. n. pl. Pro segetibus. [...].
SATVS [3] ûs. m. [ spora\ ] Actus serendi. [...].
SATIO [3] ônis. f. [ spora\ ] Idem quod Satus. [...].
SATIONALIS e. Adi. Sationalia praedia Sarisber. 1, 4.
SATOR, ôris. m. [ sporeu\s2 ] Qui serit, aut plantat. [...].
page 411, image: s0411SATARIVS a, um. Quala sataria Cato c. 11.
SATORIVS a, um. Adi. [ sporeutiko\s2 ] Quod ad satorem pertinet: vt Trimodiae satoriae Columel. 2, 9. et 12, 50.
SATÎVVS a, um. Aliud Adi. [ spo/rimos2 ] Quod seritur: siue plantatur et excolitur: cui contrarium est Agrestis. [...].
SESSIVS [2] vel SESIVS a, um. a serendo. Columnae Sessias (deas) a sementationibus (dictas) sustinent Tertull. de Spectac. c. 8. vid. Harduin. ad Plin. 18, 2 no. mai. 1.
SERO [3] serui, sertum, ere. [ ple/kw ] Texere, connectere, adiungere. [...].
SERTVS a, um. Partic. [ plekto\s2 ] Contextus, compositus. vt, Serti flores, Sertae coronae Lucan. 10, 164. Flores serti et soluti Apul. Add. Seru. ad Aen. 1, 421.
SERTOR [1] vid. in suo loco.
SERTVM [1], i. n. et SERTA ae. f. stefa/nai, ste/mmata Gloss. Vet.] Serta dicuntur Coronae; a Sertis, id est, digestis inuicem floribus frondibusque, ex quibus ab initio fieri coronae solebant. [...].
SERTO âre. Sertat, stefanoi= Gloss. Vet.
SERTATVS a, um. Caput regali maiestate sertatum Mart. Cap. 5 p. 136. vid. SERRATVS sub SERRA.
SERTVLA [1] Campana, vid. post SERTORIVS.
SERO [4]. Adu.
SEROTINVS [1] vid. SERVS.
SEROPTA, et SEROPTANVS, vid. SERAPTA.
SERPENS [1] vid. SERPO.
SERPERASTRVM i. n. Instrumentum, quod geniculis puerorum ambulare discentium alligabatur, ne vari fierent, aut compernes. [...].
SERPILLVM vid. SERPYLLVS.
SERPO psi, tum, ere. [ e(/rpw, e(rpu/zw ] Repere, paullatim progredi. [...].
page 412, image: s0412SERPENS [2] entis. Part. [ e(/rpwn ] Cic. de Senect. 52 c. 15 [...].
SERPENS [3] entis. c. Subst. [ o)/fis2 ] Generale nomen est animalium, quae serpunt, i. mouent et trabunt corpus, citra vsum pedum. [...].
SERPENTIGER era, erum. Adi. [ o)fiou=xos2 ] Ouid. Trist. 4, 7, 17 Sphingaque, et Harpyias serpentigerosque Gigantes. al. et Burm. Serpentipedes.
SERPENTIGENAE m. Plur. [ o)fiogenri=s2 ] Ex serpentibus nati. Ouid. Met. 7, 212 Vos serpentigenis in se fera bella dedistis. De Cadmeis fratribus, e serpentis dentibus qui prognati fuerant.
SERPENTÎNVS a, um. Adi. Iustin. 32, 4, 6 [...].
SERPENTARIA ae. f. Herba, quae vocatur et Viperina Apul. de Herba cap. 5.
SERPENTIFER era, erum. Adi. Virg. in Ciri 477 Seriphus serpentifera. Sic enim legendum est cum Scaligero; non vt quidam Sementifera.
SERPENTIFORMIS e. Adi. Vulg. Interpr. Irenaei 1, 34.
SERPENTIPES edis. vid. SERPENTIGER.
SERPICVLA ae. f. Laudatur Propert. 4, 2, 40 Serpiculis medio puluere ferre rosam. Sed leg. Sirpiculis, vid. sub SCIRPVS.
SERPVLA a verbo Serpo; Serpens dicitur apud Festum Messalla, Serpula serpserit, serpens inrepserit.
SERPYLLVS, i. m. vel SERPYLLVM i. n. [ e(/rpullon ] Herba paruorum foliorum. [...].
SERPYLLIFER a, um. Sidon. Epist. 8, 11 in carmine.
SERRA ae. f. [ priw\n ] Instrumentum dentatum, quo ligna et lapides secantur. [...].
page 413, image: s0413SERRVLA ae. f. Dimin. priw/nion Onomast.] Columel. de Arbor. 6 [...].
SERRO âre. pri/w, pri/cw Gloss. Lat. Gr.] Serra secare. Materia ac pali dedolantur atque serrantur Veget. de Re mil. 2, 25.
SERRANS antis. Habens rostra serrantia Vulg. Ies. 41, 15. i. serrata.
SERRÂTVS a, um. [ prionwto\s2 ] Ad modum serrae factus. [...].
SERRATIM Adu. Folia serratim scissa Apul. de Herb. c. 2. Vt margines serrae figuram habeant. Vitruu. 6, 11 Serratim construi.
SERRATVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SERRATV=RA [SERRATÛRA]] ae. f. Actus serrandi Pallad. 3, 17.
SERRABILIS e. Adi. Quod serra facile secari potest. Plin. 16, 43 Serrabilia ac sectilia, quae modice humida. Sic Harduinus. Gr. [ eu)/prista kai\ eu)/sxista.
SERRACVM i. n. Quod serrae instar radit Sidon. Epist. 18, 4 [...].
SERRACVLVM i. n. [Gloss. Vet. [ phda/lion, gubernaculum, clavus.] Hanc vocem reponunt Viri docti Vlpiano l. 29 §. 2 [...].
page 414, image: s0414SERRÂGO inis. f. Ramenta, quae decidunt, cum quid serra scinditur. [...].
SERRARIVS i. m. liqopristh\s2 Gloss. Cyrilli.
SERRATORIVS a, um. Ammian. 23, 4 Serratoria machina.
SERRATRINA ae. f. Non. 1, 320. videtur reddenda vox pro ferratrina vel seratrina: et significare locum, vbi serra secantur arbores.
SERRÂNVS Attiliorum cognomen. Vel a Serendo dictum. Virg. Aen. 6, 844 Paruoque potentem Fabricium, vel te sulco Serrane serentem? vid. SERANVS, suo loco. SERRAN. est in numo.
SERRÂTA ae. f. [ xamai/drus2 ] Herba a serrata foliorum textura sic dicta. Plin. 24, 15 Chamaedrys herba est, quae Latine trissago dicitur. Aliqui eam Chamaerepem, alii serratam, etc. appellauere.
SERRATVLA ae. f. [ ke/stron ] Herba. Plin. 25, 8 s. 46 [...].
SERTOR [2], ôris. m. Praenomen Aequicolarum, eoque appellatus est Sertor Resius, qui primus ius fetiale instituit. [...].
SERTORIVS i. m. Nomen Romanum a Sertore ductum. [...].
SERTVLA [2] Campana. [ meli/lwton ] Herba, quae Meliloton alias dicitur. Meliloti, quod a nobis sertula campana dicitur Scribon. 258. Plin. 21, 9. Cels. 5, 11.
SERTVM [2] vid. SERO, serui.
SERVIA ae. f. [ ste/fanos2 ] Sertum floribus. [...].
SERVILIA Gens Romae, e qua v. g. M. Bruti mater, cuius meminit Sueton. Caes. c. 50. [...].
SERVILIANVS a, um. Adi. Tacit. Ann. 15, 55 Horti Seruiliani.
SERVILIS, SERVILITER, SERVIO, SERVITIVM, SERVITVDO, SERVITVS, vid. SERVVS, in SERVO, âre.
SERVIVS [ *se/rbios2 ] Praenomen, eius qui mortua matre in vtero seruatus est A. Epitom de Nominibus sub Val. Max. Rex Rom. Servius Tullius praecipuus sanctor legum suit Tacit. Ann. 3, 26.
SERVIANVS a, um. Adi. A nomine Seruius. v. g. Seruiana Actio §. item Seruiana. De Actionib. lib. 4. Institutt. ciuilium l. vlt.
SERVM [1] i. vid. SERVS, Adi.
SERVO âre. [ sw/zw, thre/w, fula/ttw, tarixeu/w ] Retinere et tueri, atque adeo a malis vel praesentibus vel imminentibus liberare. [...].
page 415, image: s0415SERVANS antis. Partic. [ thrw=n ] Lumina seruantia Ouid. Met. 1, 684. Curuam seruans falcem Virg. Aen. 7, 179. Solis occasum seruans Virg. Georg. 1, 402. Aequi seruantissimus Idem Aen. 2, 427. i. Obseruantissimus.
page 416, image: s0416SERVÂTVS a, um. Aliud Partic. [ seswsme/nos2 ] vt, Centum clauibus seruata vina Hor. Carm. 2, 14, 25. [...].
SERVATIO onis. f. Obseruantia, consuetudo. Quam perpetuam seruationem meam quaedam necessitas rupit Plin. Epist. 10, 121, 1.
SERVÂTOR, ôris. m. [ swth\r ] Qui seruat et liberat. [...].
SERVÂTRIX îcis. f. [ sw/teira ] Ter. Hec. 5, 4, 15 [...].
SERVABILIS e. Adi. [ sw/simos2 ] Res, quae potest seruari. Ouid. Trist. 4, 5, 21.
SERVACVLVM i. n. pro Ancora vel pro scapha dici volunt, quasi [ swth/rion. [...].
SERVATÔRIVM i. n. fulakth/rion Gloss. Gr. Lat.] Intell. Medicamentum, quod vim seruandi, et muniendi contra morbos habet.
SERVVS [1] i. m. [ dou=los2, qera/pwn, la/trhs2, oi)ke/ths2 ] Homo non liber, nec sui iuris, sed qui est in potestate et dominio peculioue alterius. [...].
page 417, image: s0417SERVVS [2] a, um. Adi. [ douleu/wn ] vt, Cic. de Lege Agrar. 3, 9 c. 2 [...].
SERVA ae. f. [ dou/lh ] Ancilla. Vlp. in l. doli D. de seruo corrupto, Si seruus seruaue dicetur, etc. Rursus in l. 1. in princip. eod. tit. Matre serua natus, de Seruio Tullio Florus 1, 6, 1.
SERVVLVS i. m. Dimin. [ doula/rion ] Seruulorum sordidulorum scorta Plaut. Poen. 1, 2, 58.
SERVVLA ae. f. Dimin. [ qerapni/dion ] Cic. Att. 1, 12 Eumque per manus seruulae seruatum et eductum. Sic Victor. al. Seprullae.
SERVICVLVS i. m. Tertull. de Idolol. c. 10.
SERVÎLIS e. Adi. [ dou/lios2, douliko\s2, a)ndrapodw/dhs2 ] Quod ad seruum pertinet. [...].
SERVILE Adu. Fractos inglorius armos Supposuit, seruile gemens Claud. de B. Gild. v. 364.
SERVILITER Adu. [ doulikw=s2 ] Seruorum more. [...].
SERVILICOLA ae. c. Miserae, coeno delibutae, seruilicolae Plaut. Poen. 1, 2, 53 de scortis.
SERVITRITIVS a, um. Stabulum Plaut. Pers. 3, 3, 13. Sed variat lectio. Conuicium in lenonem esse apparet.
SERVITVS ûtis. f. [ doulri/a, e)riqri/a, latri/a ] Ipsa seruiendi vel servorum conditio. [...].
SERVITIVM i. n. [ doulri/a ] tam Multitudinem significat seruorum, quam Seruiendi conditionem Charis. 1 p. 54. [...].
page 418, image: s0418SERVITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SERVITV=DO [SERVITÛDO]] inis. f. Idem. [ ri)/reros2 ] Liu. 24, 22 [...].
SERVIO îui, îtum, îre. [ douleu/w ] Proprie seruorum est, quatenus sunt serui, in primis, dum imperata faciunt. [...].
page 419, image: s0419SERVITVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SERVITV=RVS [SERVITÛRUS]] a, um. Partic. [ douleu/swn ] vt, Capitolia seruitura suo Canopo Ouid. Met. 15, 828.
SERVIENTIA ae. f. Paupertatem et seruientiam tolerare Plaut. Rud. 4, 2, 13. i. seruitutem. Caeterum est ex coniectura Camerarii, quam recepere viri quidam docti. Al. Sententiam.
SÊRVS a, um. Adi. [ o)/yios2, o)/yimos2, o)yite/lestos2 ] Proprie vltimam partem diei significat, vt in titulo Satirae Varronis, Nescis quid serus vesper ferat. [...].
SERA [2] ae. f. subint. hora. [ e(spe/ra, Sera, vespera, crepusculum Gloss. Vet.
SERVM [2] i. n. [ o)r)r(o\s2 ] Aqua lactis. Plin. 11, 41 [...].
SERO [5] Adu. [ o)ye\ ] Tarde, amissa opportunitate. [...].
SEROTINVS [2] a, um. Adi. [ o)yino\s2, o)yi/teros2 ] Vespertinus, et generatim Tardus. [...].
page 420, image: s0420SERITAS âtis. f. Symmach. Epist. 3, 28 Desine animum nostrum epistolarum seritate metiri.
SERESCO [2] vid. ordine alphabetico.
SERVVS [3] vid. SERVO.
SES
SES In Compositione antiquis significabat Semis, vt mox videbimus Sestertium esse Semis tertium, vt duo sint integra, duo asses, sed tertium non integrum, verum semis tantum. [...].
SESAMA, ae. f. it. SESAMVM i. n. [ sh/samos2 ] Genus frumenti Indici. [...].
SESAMINVS a, um. Adi. [ shsa/minos2 ] vt, Sesaminum oleum Plin. 23, 4. Idem 28, 11.
SESAMOÎDES is. f. [ shsamoeidh\s2 ] Herba a fimilitudine nomen accepit, grano amaro, folio minore. [...].
SESANIVM Oppidum Cataduporum in Arabia regione Plin. 6, 29.
SESCÊNAR aris. m. Liu. 41, 15 [...].
SESCENTI vid. SEXCENTI.
SESCVLYSSES, pro SESQVIVLYSSES is. m. Varro vtitur pro Astutissimo quasi vnus Vlysses cum dimidio. vid. Plin. in Praef. et Turnebi Aduers. 17, 24.
SESCVNX, quasi SESQVIVNX uncis. m. et SESCVNCIA, ae. f. [ trihmiou/gkion ] Vnciam significat et vnciae dimidium, vid. Scribon. 50. 60. 118. [...].
SESCVNCIÂLIS e. Adi. [ trihmiougkiai=os2 ] Plin. 13, 15 Tota crassitudine sescunciali, h. e. Vnius pollicis et dimidii.
SESCVPLEX vid. SESQVIPLEX.
SESCVPLVS a, um. quod et SESQVIPLVM it. SESQVIPLEX et SESCVPLEX, e(\n h(/misu me/ros2 Gloss. Vet. dicitur, Sesquialter, vt quum dicimus senarium sesquiplum esse quaternarii: continet enim eum totum, et insuper dimidiam eius partem. [...].
SESE [ e(auto\n ] Accusatiuus a Sui Pronomine v. v.
SESELIS is. f. [ se/seli ] Herba est, quam vulgo Saxifragam maiorem appellant. [...].
SESOPIA In Augurali et Saliari carmine appellantur, quae alias Esopia pro Sedilibus dicere habemus nunc adhuc in consuetudine. Haec Festus. Vid. ESOPIA.
SESOSTRIS [ *sesw/stris2 ] Rex Aegypti, qui regibus captiuis curru iunctis vectus triumphasse dicitur; conatus est nauigabilem alueum ex Rubro mari in Nilum producere, vt scribit Herod. 2. [...].
SESQVI [ h(mio/lion, tri/hmi ] Assem s. vnum totum et semis significat. vid. SES. [...].
SESQVIALTER era, erum. Adi. [ h(mio/lios2 ] Idem significat, quod Sesqui ipsum, nempe totum vnum cum dimidio, assem cum semisse. [...].
page 421, image: s0421SESQVICVLEARIS e. Sesquiculeare dolium. [ trihmikolai=os2 pi/qos2 ] Columel. 12, 18 Sunt autem satis sesquiculearibus doliis picis durae pondo vicena quina.
SESQVICYATHVS Cels. 6, 7 Mellis sesquicyathus. add. Id. 6, 18.
SESQVIDIGITVS i. m. Vitruu. 8, 6 Canalis altus sesquidigitum.
SESQVIDIGITÂLIS e. Adi. Vitruu. 10, 22 Terebratur foramen sesquidigitale.
SESQVIHÔRA ae. f. [ trihmiw/rion ] Plin. Epist. 4, 9 Egeram horis tribus et dimidia: supererat sesquihora.
SESQVIIVGERVM i. n. [ trihmi/pleqron ] Plin. 18, 19 Iterari sesquiiugerum.
SESQVILÎBRA ae. f. [ trihmi/litron ] Columel. 12, 36. Scribon. 222 Sat erit autem rorismarini sesquilibram in duas vrnas musti adiicere. Plin. 14, 20 Pulegii vel salis sesquilibra.
SESQVIMENSIS is. m. [ trihmi/mhnon ] Varr. de R. R. 1, 27 [...].
SESQVIMODIVS i. m. [ trihmimo/dios2 ] Varr. de R. R. 1, 42 Scribunt opus esse medicae sesquimodium. Cic. Verr. 3, 215 Nunquam tam grati hi sesquimodii Q. Hortensi fuissent. Add. Colum. 2, 13, 4.
SESQVIOBOLVS i. m. [ trihmio/bolon ] Plin. 26, 8 Deiectoque quod supernatat, reliquus succus purgat, vtraque parte sesquioboli in aqua mulsa.
SESQVIOCTÂVVS a, um. Adi. [ e)po/gdoos2 ] Septimus cum dimidio. [...].
SESQVIOPERA n. pl. trihmie/rgion ] Columel. 2, 13, 2 Occantur Sesquiopera, sarriuntur sesquiopera, iterum sarriuntur vna opera, et tertio vna, metuntur vna: summa fit operarum, octo vel septem.
SESQVIOPVS eris. n. Ibi cum alii octonos lapides effodiunt, Nisi quotidianus sesquiopus confeceris Plaut. Capt. 3, 5, 66. i. duodenos effoderis.
SESQVIPES edis. m. [ trihmipo/dion ] Varro de R. R. 1, 43 [...].
SESQVIPEDÂLIS e. Adi. [ trihmipodiai=os2 ] Sesquipedalis crassitudo Plin. 16, 40. [...].
SESQVIPEDANEVS a, um. Idem. Plin. 9, 27 Attollit e mari sesquipedanea fere cornua.
SESQVIPLÂGA ae. f. Ille multum tremens, quum vix duobus ictibus caput amputauisset, saeuitiam apud Neronem iactauit, sesquiplaga interfectum a se dicendo Tac. Ann. 15, 67, 5.
SESQVIPLÂRIS, e. vel SESQVIPLARIVS a, um. Adi. ita vocatus est, Qui annonam vnam semis, nimirum in duo capita; vnam equitis, alteram calonis vel serui accipiebat. [...].
SESQVIPLEX vid. paullo ante SESCVPLVS.
SESQVISENEX pro Plus quam anus. [...].
SESQVITERTIVS a, um. Adi. [ e)pi/tritos2 ] Vid. SESQVIOCTAVVS.
SESQVIVLYSSES is. m. pro Astutissimo et callidissimo in cuiusdam Satyrae titulo Varro posuerat. Turneb. Aduers. 17, 24. vid. SESCVLYSSES. Passim citat Nonius.
SESQVIVNCIVS s. SESCVNCIVS videtur restituendum Plauto Epid. 5, 1, 11 In manibus gestant copulas secuncias. Leg. sescuncias. i. Sesquiunciam pedis latas, quibus me alligent ac caedant.
SESSILIS, SESSIO, etc. vid. SEDEO.
SESSIMONIVM [2] i. n. Est Templum et sedes, deduciturque a Sessu vel Sede; vt a Merce, Mercimonium. [...].
page 422, image: s0422SESTERTIVS a, um. proprie Adiectiuum est, significans duo cum dimidio. [...].
SESTERTIOLVM i. n. Dimin. Martial. 1, 59 suam alloquens mentulam: Sed sestertiolûm donauit mentula Phoebo Bis decies, hoc da tu mihi, pluris emam.
SESTERTIARIVS i. m. Pauper, qui nil nisi sestertium in censu habet. [...].
SESTIVS vid. SEXTIVS.
SESTOS [ *shsto\s2 ] Vrbs in litore Thracio ad Hellespontum sita e regione Abydi, Leandri et Herûs amoribus nobilitata, apud Musaeum. [...].
page 423, image: s0423SESTIAS adis. Patronym. Stat. Theb. 6, 547 Contra autem frustra sedet anxia turre supremis Sestias in scopulis, i. Hero.
SESTIACVS a, um. Adi. Auson. in Mosell. 287 Sestiacum pelagus.
SET
SETA ae. f. [ xai=ta ] Pilus crassior, rigidiorque, atque erectus, qualem habent sues. [...].
SETVLA ae. f. Dimin. Arnob. 7 p. 226 Vulsae ex hostiis setulae. [...].
SETIGER era, erum. Adi. [ xaitofo/ros2 ] Quod setas gerit. Martial. 13, 93. [...].
SETÔSVS a, um. Adi. [ xaith/ris2, xaito/ris2 ] Quod setis abundat. Plin. 8 c. 45 [...].
SETABIS, vel SAETABIS is. *setabi\s2 Strabo. *saitabi\s2 Ptolem.] Fluuius est Hispaniae secundum Strabon. [...].
SETABVS a, um. Catull. ad Asin. s. 12, 14 Nam sudaria Setaba ex Hiberis, etc. Sed Voss. p. 35 probat Setabe vel Saetabe ex Ibera, vt sit ipsum vrbis nomen.
SETANIA, ae. f. aut SETANIVM i. n. Mespilorum genus, vid. Plin. 15, 20. [...].
SETIA ae. f. [ *shti/a ] Vrbs Campaniae, ex cuius agro Setinum vinum commendatur Plin. 3, 5. Martial. 13, 112 Pendula pampineos quae spectat Setia campos, Exigua vetulos misit ab vrbe cados.
SETÎNVS a, um. Plin. 3, 5 Agri Setini, vid. supra SETIA.
SETIGER, SETOSVS, vid. SETA.
SEV
SEV [ h)/toi ] Disiunctiua Particula. [...].
SEVACEVS [1] vid. SEBACEVS.
SEVECTVS a, um. Laudatur, Propert. 3, 2, 21 [...].
SEVÊRVS a, um. Adi. [ semno\s2, a)ne/ndotos2 ] Significat excessum aliquem veri, secessionem a vero, sed non ad leuitatem et remissionem, verum ad duritiem et asperitatem: itaque non tantum iocoso, sed interdum etiam humano seuerus opponitur. [...].
page 424, image: s0424SEVERITAS âtis. f. [ se/mno/ths2, a)potomi/a ] Ipsa seuerorum grauitas. [...].
SEVERITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SEVERITV=DO [SEVERITÛDO]] inis. f. [ skuqrwtasmo\s2 ] Idem. Plaut. Epid. 5, 1, 5 Quid illuc est, quod illi caperat frons seueritudine? Morum Apul. Met. 1 p. 113.
SEVÊRE Adu. [ semnw=s2 ] Grauiter, aspere. [...].
SEVERITER Aliud Adu. [ a)poto/mws2 ] Idem. Titinnius apud Non. 11, 5 Seueriter hodie sermonem amica mecum contulit. conf. Idem Non. 11, 16. Apul. Met. 2 p. 126.
SEVERIÂNVS a, um. Adi. a Seuero cognomine, Seueriana pira a Seuero insitore dicta, Plin. 15, 15. [...].
SEVIR iri. m. Dignitatis Nomen, quasi Sexuir; vt Dunmuir, Decemuir. [...].
SEVIRALIS e. Adi. Ad seuiros spectans. Capitol. in Marc. 6 Ludi Seuirales. 2 Substant. P. Numerius Martianus Astigitanus Seuiralis Inscript. Grut. p. 1.
SEVIRÂTVS ûs. m. Dignitas Seuirorum. [...].
SEVO [1] vid. infra SEVVM.
SEVOCO âre. [ a)pokale/w ] Seorsum, seu in alteram partem vocare. [...].
page 425, image: s0425SEVOCATVS a, um. Seuocatum decoro exornauit capillamento Petron. c. 110.
SEVOCATOR, ôris. m. a)poxwristh\s2 Gloss. Gr. Lat.
SEVVM i. n. quod et SEBVM, vel SEPVM dicitur. [...].
SEVALIS, vel SEBALIS e. Adi. Fax sebalis Ammian. 18, 14.
SEVACEVS [2], vel SEBACEVS a, um. Taedis, lucernis, cereis, sebaceis nocturni luminis instrumentis clarescunt tenebrae Apul. Met. 4 p. 77 [...].
SEVÔSVS a, um. Adi. [ steatw/dhs2 ] Quod instar seui vngit. Plin. 11, 37 Seuosa cornigeris medulla.
SEVO [2] âre. [ steati/zw ] Seuum inducere. Columel. 2, 22 Feriis autem ritus maiorum etiam illa permittit, far pinsere, faces incidere, candelas seuare. Legitur et Sebare.
SEX
SEX [ e(\c ] Numerale Nomen indecl. cuius vis ita indicatur, VI, Sex menses cum Antiocho fui Cic. in Bruto c. 91. [...].
SEXAGINTA Indecl. LX. [ e(ch/konta ] Sexies decem. [...].
SEXAGENÂRIVS a, um. Natus LX annos. [...].
SEXAGÊNVS a, um. Adi. distribut. [ a)na\ e(ch/konta ] Plin. 8, 40 [...].
SEXAGESIMVS a, um. Numerus ordinalis a Sexaginta. [...].
SEXAGESIES Adu. Mart. Capell. lib. 6.
SEXAGIES Adu. [ e(chkonta/kis2 ] Idem. [...].
SEXANGVLVS a, um. Adi. [ e(cagw/nios2 ] Quod habet sex angulos. [...].
SEXANGVLÂTVS a, um. Idem. Solinus cap. 46 Inuenit et iridem in mari Rubro, sicut crystallum sexangulatam, quae radiis icta solis, etc.
SEXATRVS Sextus dies est a feriis, vt Triatrus, tertius. Festus. Vid. QVINQVATRVS, in QVINQVATRIA.
SEXCENTI ae, a. [ e(cako/sioi ] Sexies centum: interdum indefinitum numerum notat, vt [ mu/rioi. [...].
SEXCENTÊNVS a, um. Aliud Adi. [ e(cakosiapla/sios2 ] Columel 3, 5 Qui ducentos quadragenos pedes obtinent, sexcenteni malleoli pangendi sunt, i. Sexcenti vnicuique. conf. Sueton. Claud. c. 32.
SEXCÊNI ae, a. Adi. [ e(cako/sioi ] Pro Sexcenteni. [...].
SEXCENTESIMVS a, um. [ e(cakosiasto\s2 ] Plin. 8, 7 Anno vrbis sexcentesimo quinquagesimo quinto. Sic 14, 12. Sed Post annum amplius sescentesimum Gell. 10, 16. ed. Steph. al. sexc.
SEXCENTIES Adu. [ e(cakosia/kis2 ] Cic. Att. 4, 15 (16) Vt forum laxaremus, et vsque ad atrium Libertatis explicaremus, contemsimus sexcenties H-S. conf. Lamprid. Comm. c. 15.
SEXCENTOPLAGVS a, um. [ e(cakosia/plhgos2 ] Fictum a Plauto nomen in Capt. 3, 5, 68 Sexcentoplago nomen indetur tibi. h. e. sexcentas plagas accipies.
page 426, image: s0426SEXDECIES, vel SEDECIES Adu. [ e(kkaideka/kis2 ] Plin. 6, 29 Sebosus ab Aegypti extremis sexdecies centena LXXV. M. passuum.
SEXDECIM, vel SEDECIM indecl. XVI.
SEXENNIS e. Adi. [ e(caeth\s2 ] Sex annorum. Plaut. Poen. 4, 2, 80. Inde surreptus fere sexennis. Add. ibid. 5, 2, 27. Plin. 8, 32.
SEXENNIVM i. n. [ e(caeti/a ] Tempus sex annorum. [...].
SEXIES Adu. [ e(ca/kis2 ] Sex vicibus, vt vulgo dicunt. Liu. 4, 32 Veientem hostem sexies victum pertimescant. Vid. Colum. 5, 2. Sexies consul Vellei. 1, 15, 5.
SEXPRIMI orum. Plur. i. Sex principes in senatu. Cic. de Nat. Deor. 3, 74 c. 30 L. Alenus chirographum Sexprimorum imitatus est. Ita plerique edunt. Sic Decemprimi s. Decaproti. v. v.
SEXTANS antis m. [ e(kthmo/rion ] Sexta pars assis. v. g. Numus duas vncias valens. [...].
SEXTANTARIVS a, um. Adi. [ e(kthmoriai=os2 ] Quod sextantis habet pondus. [...].
SEXTANTÂLIS e. Adi. Vitruu. 10, 6 Fusi sextantales: Sextantem pedis, i. duo digitos crassi. Sic materiam trientalem vocat, etc.
SEXTARIVS i. m. [ ce/sths2 ] Sexta pars congii, quae mensura caua tam liquidis quam aridis seruiebat. [...].
SEXTARIOLVS i. m. August. apud Sueton. in Vita Hor.
SEXTÎLIS is. m. Dieebatur, qui nunc Augustus mensis, vid. Sueton. Aug. c. 31 [...].
SEXTILIVS Nomen a Sexto deductum, vt Quinctilius a Quincto. Vnde Sextilia Vitelliorum mater Tac. Hist. 2, 64.
SEXTVLA ae. f. Sexta pars vnciae. Cic. pro Caecin. 18 c. 6 [...].
SEXTVPLVS a, um. e(caplou=s2 Gloss. Cyrilli.
SEXTVPLEX icis. Idem.
SEXTVS a, um. Adi. [ e(/ktos2 ] Numerus ordinalis a Sex, vt, Sextus ab Hercule Vellei. Paterc. 1, 3, 3. [...].
SEXTVM Consul, [ e(ca/kis2 u(/patos2 ] vt Tertium Consul. Cic. in Pison. 20 c. 9 Qui C. illi Mario fortislimo viro et Consuli, et sextum Consuli, etc.
SEXTÂNVS a, um. Plin. 5, 4 Sextani, scil. Milites, sextae Legionis.
SENI ae, a. [ a)na\ e(\c ] Sex in distributione. [...].
page 427, image: s0427SENARIVS [2] a, um. Adi. [ e(ca\s2, e(cadiko\s2 ] Quod constat sex rebus, vt Senarius numerus Cic. in Orat. c. 55.
SENARIOLVS i. m. Dimin. vid. SENARIVS.
SENIO ônis. m. Sex puncta in tesseris et talis, vid. Casaub. ad Sueton. Aug. c. 71 et ad illud Pers. Sat. 3, 48 --- Quid dexter senio ferret. Martial. 13, 1 Senio nec nostrum cum cane quassat ebur.
SEXTIVS Nomen Romanum, v. g. P. Sextius, qui in tribunatu Ciceroni aduersus Clodium contractis armatis auxilio fuit, quo nomine in iudicium vocatus, defensus fuit a Cicerone in Oratione, quae exstat. Quaedam exemplaria exhibent Sestium, sed minus recte, vid. Gruteri nota in Inscriptionem huiusce Orationis. [...].
SEXTIANVS a, um. Columel. 5, 10 Mala Sextiana. al. Sestiana.
SEXVNGVLA rapacis ancillae epitheton comicum Plaut. Truc. 2, 2, 57.
SEXVS ûs. m. [ ge/nos2, diafora\ tou= a)/r)r(enos2, kai\ tou= qh/leos2 ] Genus illud, quo mares a feminis natura discreuit. [...].
SEXVÂLIS e. Adi. Ad sexum spectans. Cael. Aurel. Acut. 3, 18, 184. Manibus sexualibus, i. Alterius feminae.
SEYA vid. SEIA.
SI
SI [ ri), a)\n e)a\n, h)\n, ai)/ke, ai)/ka ] Coniunctio conditionalis: Sed late accepto vocabulo conditionis, vt omnia etiam causarum genera complectatur, tempus item, et omnem aliam circumstantiam, a qua euentus aliquis quocunque modo pendere intelligitur. [...].
page 428, image: s0428SIN, SIQVA, SIQVANDO, SIQVIDEM, SIVE, vid. ss. ll.
page 429, image: s0429SIA et SIB
SIAGON onis. n. [ siagw\n ] Mala s. maxilla Graecis est. [...].
SIAGONITAE musculi iidem Caelio Acut. 2, 10, 59 Musculorum, quibus buccae colligantur, conductio, quos appellant Siagonitas.
SIBARIS vid. SYBARIS.
SIBDE es. f. [ *si/bdh ] Cariae oppidum, Halicarnasso ab Alexandro Magno attributum Plin. 5, 29.
SIBI [ soi\ ] Datiuus a Sui. v. v.
SIBILVS [1] i. [ surigmo\s2, r(oi/zhma ] In Singulari m. g. est, in Plurali m. et n. Est autem sonus oris, qui emisso spiritu appulsu compressis dentibus, et parum diductis labris fieri solet. [...].
SIBILVM i. n. Vt apud Serenum, Suaue sibilum. Auctor. Nonius 3, 200.
SIBILVS [2] a, um. Adi. Vt, Ora sibila, pro Sibilantia, inquit Servius ad Virg. Aen. 2, 211. [...].
SIBILO âre. [ suri/ttw ] Sibilum emittere. Cic. Att. 2, 19 [...].
SIBILÂTVS ûs. m. Cael. Aurel. Acut. 2, 27 Cum quodam vehementi sibilatu.
SIBILÂTOR vnde
SIBILÂTRIX îcis. f. Mart. Capell. 9 p. 307 Sibilatrix fistula.
SIBINA vid. SIBYNA.
SIBVS Sibus (inquit Festus) Callidus, vel acutus, vid. PERSICVS n. 6. [...].
SIBYLLA ae. f. [ *si/bulla ] Sensu appellatiuo est Virgo fatidica. [...].
SIBYLLÎNVS a, um. Adi. [ *sibullino\s2 ] Sibyllini libri, de quorum origine modo dictum in SIBYLLA. [...].
page 430, image: s0430SIBYNA ae. f. [ sibu/nh ] Genus erat hastae Graecis. [...].
SIC
SIC Adu. affirmantis. [ w(\s2, ou(/tw, ou(/tws2, ou(twsi\, ou(twsi/pws2, tau/th, w(=de, w(de/pws2 ] Conuenientiam notat. [...].
SICINE vel SICCINE Adu. interrogantis. [...].
SICVT [1] vid. s. l.
SICA ae. f. ma/xaira Gloss. Lat. Gr. it. qrakiko\n ci/fos2 e)pikampe\s2 ib. ] Genus gladii breuioris, quasi Seca. [...].
SICILA vel SICVLA ae. f. Dimin. [ cifi/dion ] Plaut. Rud. 4, 4, 125 [...].
page 431, image: s0431SÎCÎLIS is. f. (aut forte SICILIX, îcis. f.) it. SICILA, ae. it. SICILIVM, a Sica omnia dicta videntur: significant quidem secandi et vulnerandi instrumenta. [...].
SICILICVLA ae. f. Diminut. Vt, Securicula a Securis, apud Plaut. Rud. 4, 4, 125 inter crepundia, vt ensiculus, et securicula.
SICILATVS vel SICELATVS i. Sicila s. Sicula armatus, legi vult Salmas. apud Iulium Capitolin. Max. et Balbin. 17 [...].
SICILIO îre. quid esset, dicemus verbis Varronis R. R. 1, 49 [...].
SICILIMENTVM i. n. Quod sicilitur. Cato de R. R. 5 distinguit inter Foenum et Sicilimentum.
SICARIVS [1] i. m. sfa/kths2, a)ndrofo/nos2, sfageu\s2, lh|sth\s2 Gloss. Lat. Gr.] Qui sicam gerit maleficii alicuius gratia, et pro Interfectore accipitur. [...].
SICAMBRI ôrum. m. pl. *si/kambroi ] Populi Germaniae, Menapiis finitimi, ad vtramque Rheni ripam habitantes. [...].
SICAMBRIA ae. f. Regio Germaniae, quae hodie Geldria. Claud. in Eutrop. 1, 383 Militet vt nostris detonsa Sicambria campis.
SICANI [ *sikanoi\ ] Populi Hispani, a fluuio Sicori dicti. [...].
SICANIA ae. f. [ *sikani/a ] Siciliae quaedam pars, in finibus Agrigentinis. [...].
SICANVS a, um. Adi. Siculus. Virgilius primam semper corripit, secundam producit: vt Aen. 5, 23 [...].
SICANIVS a, um. Aliud Adi. [ *sikano\s2 ] Virgilius, quem secuti sunt alii, primam producit, secundam corripit, Aen. 3, 691 [...].
SICARIS vid. SICORIS.
SICARIVS [2] vid. SICA.
SICCA ae. f. Vrbs Numidiae, Romanorum colonia, apud Plinium 5, 3.
SICCANEVS, SICCATIO, SICCESCO, vid. SICCVS.
SICCINE vid. SIC.
SICCVS a, um. Adi. [ chro\s2, au)=os2, au)xmhro\s2, a)/broxos2 ] Aridum et sine humore, inquit Nonius. [...].
page 432, image: s0432SICCE Adu. [ chrw=s2 ] Columel. 6, 12 [...].
SICCITAS âtis. f. [ au)/ansis2, chro/ths2, a)broxi/a, au)xmh\, au)xmo\s2 ] Humoris absentia. [...].
SICCO âre. [ a)/zw, au)ai/nw, chrai/nw, e)cikma/w ] Priuare humore. Columel. 2, 2 [...].
SICCANS antis. Part. Adspicit siccantem sole capillos Ouid. Met. 11, 770.
SICCÂTVS a, um. Partic. [ chranqei\s2 ] Vt, Fontes siccati Ouid. Met. 13, 690. Modo siccata ouis Idem Amor. 3, 5, 14. Cadis siccatis Hor. Od. 1, 35, 26. Add. Colum. 12, 15.
SICCÂTIO ônis. f. Plin. 34, 13 Additur et in emplastra, quibus lenis quaeritur refrigeratio et siccatio.
SICCÂMEN inis. n. Idem. Isidor.
SICCESCO ere. [ au)ai/nomai ] Columel. 12, 28 [...].
SICCOCVLVS a, um. [ chrofqalmo\s2 ] Plaut. Pseud. 1, 1, 75 [...].
SICCANEVS a, um. Adi. [ e)cikmasme/nos2 ] Cui contrarium est Irriguum et humidum. [...].
SICCÂNVS a, um. Idem. Plin. 16, 17 de vlmorum generibus, Italia Atinias vocat excelsissimas, et ex iis siccanas praefert, quae non sint riguae. Al. Siccaneas.
SICCABILIS e. Adi. Cael. Aurel. Tard. 5, 1 Siccabile humoris. i. Siccans. Add. Reines. Var. Lect. p. 649.
SICCATÎVVS a, um. Idem Acut. 4, 3 Malagma siccatiuum.
SICCATORIVS a, um. Th. Prisc. de Diaet 10 Origanum est siccatorium.
SICCIFICVS a, um. Adi. Macrob. Saturn. 7, 16 Inest aeri vis quaedam remedialis et siccifica. i. vt loquuntur Desiccatiua.
SICELION [ yu/llion ] Herba, quae alio nomine Pulicari dicitur, a semine pulicis similitudinem referente, vid. Plin. 25, 11 vbi describitur.
page 433, image: s0433SICEL ap. Petron. c. 14 [...].
SICELIS [1] vid. SICILIA.
SICENDVS Lacus est Thessaliae, mutas habens ranas, quae tamen alio translatae coaxant, vocalesque fiunt Plin. 8, 58.
SICERA ae. f. Omnis potus facticius inebrians, praeterquam ex vino. [...].
SICHAEVS [1] i. m. [ *sixai=os2 ] Didonis maritus, qui et Sicharbas dictus est, teste Seruio apud Virg. Aen. 1, 347 Huic coniunx Sichaeus erat ditissimus agri Phoenicum, etc.
SICHAEVS [2] a, um. Adi. Virg. Aen. 4, 552 Non seruata fides cineri promissa Sichaeo.
SICHEM [ *sixe\m ] Filius Chanaan, qui ciuitatem sui nominis aedificauit in Phoenice, quae Sidon a Graecis appellata est.
SICILIA [1] ae. f. in antiquo Lexico exponitur [ smi/la a)rbh/lion, smi/la xartoto/mos2.
SICILIA [2] ae. f. *sikeli/a ] Insula maris Tyrrheni, quae vocatur et Trinacria; nempe ex eius figura, quod tria [ a)/kra habet s. promuntoria, vnde et Triquetra vocatur. [...].
SICELIS [2] idis. f. [ *sikeli\s2 ] Patronym forma Graeca. Virg. Ecl. 4, 1 Sicelides musae, paullo maiora canamus.
SICILIENSIS e. Adi. possess. [ *sikelih/sios2 ] Qui in Sicilia versatur. [...].
SICILISSO âre. [ *sikeli/zw ] Sicula lingua loqui. Plaut. Men. prol. 12 Hoc argumentum Graecissat, tamen non Atticissat, verum Sicilissat, alii Sicilissitat.
SICVLVS a, um. [ *sikeliw/tis2 ] Qui e Sicilia est, vel incola vel indigena. [...].
SICILIMENTVM, SICILIO, SICILIS, SICILICES, vid. in SICA.
SICILICVM, i. n. vel SICILICVS vel SICILIQVVS i. m. [ di/draxmon ] Est quarta pars vnciae, atque adeo 1/48 assis: cumque semunciae vulgo quatuor drachmae assignentur, duae cedent Sicilico. [...].
SICIMINA vid. SYCAMINVM.
SICINNIVS Dentatus, [ *siki/nnios2 *de/ntatos2 ] quibusdam est, qui aliis libris Siccius, vir fortissimus, de quo Plin. 7, 28 et 22, 5.
SICINNIVM i. n. [ si/kinnis2, idos2 ] Saltationis satyricae genus, de quo ex Graecis Meurs. [...].
SICINNISTA Vid. quae modo in SICINNIVM dicta sunt.
page 434, image: s0434SICLVS i. m. [ tetra/draxmwn ] Hebraeorum numisma, quatuor drachmas Atticas valens, vt ait losephus Antiq. 3, 10. Vulg. Genes. 23, 16 et Exod. 30, 13 et de valore i. pondere, Eisenschmid.
SICORIS ita enim melius, quam SICARIS, is. m. [ *si/koris2 ] Plin. 3, 3 Fluuius Hispaniae, iuxta Ilerdenses Lucan. 4, 14 Hesperios inter Sicoris non vltimus amnes.
SICRICA a ritu, quod Romano ritu feminae facientes sacrificium, ea capita velabant. Verba sic laudant Varronis de L. L. 4, 29 p. 32, 25. Sed duas dictiones, Sic Rica, in vnam contraxerunt.
SICVBI Adu. [ ri)/pou, ri) o(poudh\ ] i. Si alicubi. Ter. Eun. 3, 1, 4 [...].
SICVLA vid. SICA. SICVLVS, vid. SICILIA.
SICVNDE Adu. [ ri)/poqen ] Si alicunde. Liu. 26, 38 [...].
SICVT [2], SICVTI [ w(s2, w(/sper, kaqa\, kaqo/ti, kaqa/per ] Aduerbia convenientiae et similitudinis. [...].
SICYA ae f. [ siku/a ] Graeca vox est, Medicis Cucurbitam seu cucurbitulam significans, quae materiae exinaniendae in corporibus humanis aptissima est. [...].
SICYNVS [ *si/kunos2 ] Insula est non procula Creta, vna Sporadum, antea Oenoe dicta teste Plinio 4, 12.
SICYON ônis. f. [ *siku/wn ] Vrbs vetus Achaiae, a qua Sicyonii: quorum vetustissimus rex Aegialeus terram illic late tenuit. [...].
SICYÔNIVS a, um. Virg. Georg. 2, 519 [...].
SICYONAGRION i. n. Cucumis siluestris. Apul. de Herb. c. 113. Sunt duo verba [ si/kuon a)/grion.
SID
SIDA, ae. siue SIDE es. f. [ *si/dh ] Pamphyliae vrbs teste Plinio 5, 27 et Pompon. Mela 1, 15 attribuit Lyciae.
SIDENVM Flumen quo alluitur oppidum Polemonium in Themiscyrena regione, ab Amiso CXX. M. pass. distans. Inde
SIDENI populi. Auctor Plin. 6, 4.
SIDERARI, SIDERATIO, SIDERATVS, SIDEREVS, vid. SIDVS.
SIDEROS [ si/dhros2, Ferrum est Graecis. Hinc
SIDERITES ae. m. [ sidhri/ths2 ] Lapidis appellatio, siue gemmae potius, quam inter adamantis genera refert Plin. 37, 4 [...].
SIDERITIS [ sidhri/tis2 ] Herbae nomen vulnerariae, s. ad vulnera ferro facta. [...].
SIDERITESIS is. Sic cognominatur heliotropion ab Apul. de Herb. c. 49.
page 435, image: s0435SIDERION Heracleon, [ sidh/rion *(hraklri=on ] Herba est ab Hercule inuenta, caule tenui, digitorum quatuor altitudine, flore puniceo, foliis coriandri, iuxta amnes et lacus, et omnia vulnera ferro illata efficacissime fanat. [...].
SIDEROPOECILOS Gemma, quae nascitur in Aethiopia, Sideropoecilos, ex Siderite fit, h. e. Sideritae similis est, tanquam inde orta, tantum additis variantibus guttis Plin. 37, 10.
SIDICINVM [ *sindikhno\n ] Apulorum Dauniorum ciuitas mediterranea, quod et Teanum dicitur, teste Plinio 3, 5.
SIDICÎNVS a, um. Adi. [ *sindikhno\s2 ] Vt, Sidicina bella Sil. 11, 176. Aequora Sidicina Virg. Aen. 7, 727. i. campi.
SÎDO sêdi vel sîdi, sessum, ere. [ i(za/nw, katafe/romai, u(fi/stamai ] Deorsum tendere significat, et quidem sensim, vt qui Sedere volunt. [...].
SIDENS entis. Partic. vt, Sidentia pessum corpora caesa Lucan. 3, 674. [...].
SIDON [ *sidw\n ] Vrbs Phoenices. Mela 1, 12 Adhuc opulenta Sidon, antequam a Persis caperetur maritimarum vrbium maxima.
SIDONIVS a, um. [ *sidw/nios2 ] vt, Vestis Sidonia, i. Purpurea. [...].
SIDONIS is. f. Patronym. pro Gentili. [ *sidoni\s2 ] Ouid. Fast. 5, 610 Sidoni sic fueras adspicienda Ioui. Et 618 Taurus init caelum, te, Sidoni, Iupiter implet. de Europa.
SIDVS eris. n. [ a)/stron ] Sidera sunt, quae in aliquod signum complurium stellarum compositione formantur: vt Aries, Taurus, Andromeda, Perseus, Corona, et quaecunque variarum genera formarum in caelum recepta creduntur. [...].
page 436, image: s0436SIDEREVS a, um. [ a)strw=os2 ] Quod ex sidere est, vel cum sideribus coniunctum. [...].
SIDERÂLIS e. Adi. [ a)steriko\s2 ] Quod ad sidus pertinet. [...].
SIDEROR âri. a)stroboli/zomai Onom. Lat. Gr.] Sidere afflari. Plin. 9, 16 Fluuiatilium silurus Caniculae exortu sideratur, et alias fulgure sopitur, i. Obtorpescit. Conf. Wower. ad Petron. c. 2.
SIDERÂTVS a, um. Partic. [ a)stro/blhtos2 ] Plin. 28, 16 s. 63 [...].
SIDERÂTIO ônis. f. [ a)stroboli/a, a)strobolismo\s2 ] Morbus est arborum afflatarum sidere, quocunque modo id acciderit. [...].
page 437, image: s0437SIDERATICIVS a, um. Adi. Sidere percussus. Iumenta sideraticia Veget. de re Veterin. 3, 35.
SIDEROSVS a, um. a)stroplh\c, e)piplhktiko\s2 Gloss. Lat. Gr.
SIF
SIFILO âre. Sifilare inquit Nonius 12, 49 [...].
SIG
SIGALION, s. SIGALEON [ sigale/wn ] Harpocrates, Silentii Deus, quem digito labellum comprimere finxerunt Aegyptii. [...].
SIGÊVM i. n. [ *si/grion ] Troiae promontorium. [...].
SIGEVS a, um. Adi. [ *si/geios2 ] Vt, Litora Sigea Ouid. Fast. 4, 279.
SIGEÏVS a, um. Aliud Adi. [ *sigh/i+os2 ] Vt, Tellus Sigeïa Ouid. Epist. 1, 33. Litora Sigeïa Idem Met. 13, 3.
SIGILLVM, SIGILLO, etc. vid. post SIGNVM.
SIGILLÂTIM vid. SINGVLVS.
SIGLVM, i. n. vel SIGLA, ae. f. et in Plurali
SIGLA, vel SIGLAE a Sigillo per contractionem; Notae sunt, quibus vti librarii in scribendo solebant. [...].
SIGMA atis. n. [ si/gma ] Coenatio vel lectus aut stibadium, quod septem caperet conuiuas, in similitudinem elementi Graecanici factum. [...].
SIGNANTER, SIGNATIO, etc. vid. SIGNVM.
SIGNIA ae. Plin. 5, 29 Mons est, in cuius radicibus sita est Apamia. 2 Est item Latii oppidum Plin. 14, 6. Liu. 1, 56.
SIGNÎNVS a, um. Adi. [ *signi=nos2 ] Vt, Signinum opus, quod confractis tusisque testis addita calce conficiebatur. [...].
SIGNIFER, SIGNIFICO, etc. vid. SIGNVM.
SIGNVM i. n. [ shmri=on, dri=gma, sh=ma, shmai/a, skopo\s2, su/mbolon, tekmh/rion, xarakth\r ] est, vnde aliud quid esse vel fuisse intelligitur: parua quaedam significatio, indicans totius rei qualitatem, inquit Donatus ad Ter. Andr. 5, 3, 7 [...].
page 438, image: s0438SIGILLVM i. n. Dimin. [ sfragi\s2, sh/mantron ] Paruum signum. [...].
page 439, image: s0439SIGILLIOLVM i. n. Dimin. nouum a Sigillis: paruum signum, aut simulacrum, effigies, idolum. [...].
SIGILLO âre. [ sfragi/zw, e)pisfragi/zw ] Sigillum alicui rei apponere. Vnde
SIGILLÂTVS a, um. Partic. Scyphi sigillati dicuntur, emblematis et incrustamentis ornati. [...].
SIGILLARIA ôrum et ium. n. pl. Paruae imagines fictiles. [...].
SIGILLARITIVS a, um. Adi. Vopisc. in Aurel. extr. Saturnalitia et sigillaritia frequenter amicis inopinantibus misit, et ipse ab his libenter accepit Spartian. in Adriano c. 17. [...].
SIGILLIARIVS i. m. Inscript. Reines. class. 11. n. 89. FLATVARIO SIGILLIARIO; i. Confectori sigillarium, vel Sculptori. In Gloss. Gr. Lat. legitur Sigillarius.
SIGILLARIARIVS Inscr. Fabrett. p. 243.
SIGILLIARIARIVS ib. p. 177.
SIGNATIO, SIGNATOR, etc. vid. SIGNO.
SIGNIFER era, erum. Adi. [ zwfo/ros2 ] Qui fert signum militare. [...].
SIGNIFEX icis. m. Signorum seu stutuarum fabricator, statuarius. [...].
SIGNO âre. [ shmeio/w, sti/zw, stigmati/zw, tupo/w, xara/ttw ] Signum imprimere, vel quocunque modo addere. [...].
page 440, image: s0440SIGNANS antis. Partic. Cera Vitr. 9, 3. Stella signans vias Virgil. Aen. 2, 697. Gentes notis signantes corpora Plin. 6, 4. Vid. Quinctil. 5, 7, 3.
SIGNANDVS a, um. Partic. [ stikte/os2 ] vt, Iura signanda Propert. 3, 19, 5. quod hodie dicunt contractum scribere.
SIGNÂTVS a, um. Partic. [ sfragisqei\s2 ] Vlpianus, De rebus eorum, qui sub tutela vel cura sunt. l. Ad testium. [...].
SIGNÂTE Adu. Diserte ac dilucide, vt id signetur proprie, quo opus est. [...].
SIGNANTER Adu. Signanter et breuiter omnia indicare Auson. Gratiar. Act. Hieronym. adu. Iouin. 1, 7 extr. Signanter et proprie supra dixerat.
SIGNATIO ônis. f. Dial. de Orat. 16 Sed primum hoc rogabo, quos vocetis antiquos, quam oratorum aetatem signatione ista determinetis. Furtiua Tertull. ad Vxor. 2, 9.
SIGNÂTOR, ôris. m. [ shma/ntwr, sfragisth\s2 ] Qui testamento signando adhibetur. [...].
SIGNÂTORIVS a, um. Adi. sfragistiko\s2 Onomast.] Quod signat, seu quo ad signandum vtimur. Paul. Iurecons. Annulus signatorius ornamenti appellatione non continetur l. 74 Dig. de verb. signif.
SIGNATVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SIGNATV=RA [SIGNATÛRA]] ae. f. Suet. in Neron. c. 17 Cautum vt in testamentis primae duae cerae testatorum modo nomine inscripto, vacuae signaturis ostenderentur.
SIGNACVLVM i. n. Signum. Tertull. Apol. c. 21 [...].
SIGNARIVS i. m. zwdiopoio\s2 Gloss. Gr. Lat. Signifex.
SIGNIFÂCIO ere. pro Significare: Metianus l. 65 §. iij. D. ad SC. Trebel. Nam si auditus capaces sunt, vel interrogati nutu possint significare, velle se periculo suo hereditatem adire.
SIGNIFICO âre. [ shmai/nw, mhnu/w ] Signum facere, siue per signa notum facere, Demonstrare. [...].
SIGNIFICANS antis. Partic. [ shmai/nwn ] Nomen aut verbum translatum proprio significantius est Quinctil. 8, 6. [...].
SIGNIFICANTER Adu. [ shmantikw=s2 ] Quotidiano verbo satis significanter vsus est Sen. Contr. 3, 20. [...].
page 441, image: s0441SIGNIFICANTIA ae. f. e)/mfasis2, e)/nnoia Gloss. Vet.] Vsi sunt frequenter scriptores ecclesiastici: vt Arnobius 4 sub init. it. p. 134 et 7 p. 230. [...].
SIGNIFICATVS a, um. Quae fato manent, quamuis significata, non vitantur Tac. Hist. 1, 18, 2. Duobus aduentibus eius significatis Tertull. Apolog. c. 21.
SIGNIFICATVM i. n. shmasi/a, dh/lwsis2 Gloss. Lat. Gr.] conf. Arnob. 1 p. 3 extr.
SIGNIFICATIO ônis. f. [ shmasi/a, Gloss. Vet. [ e)/mfasis2 ] Indicatio, indicium. [...].
SIGNIFICATÎVVS a, um. Vim significandi habens. [...].
SIGNIFICATÔRIVS a, um. Idem. Tertull. adu. Hermog. 32 Verbum significatorium.
SIGNIFICABILIS e. Adi. Varro de L. L. 5, 7 Homo significabilem ore emittit vocem. i. Loquelam, qua res significatur.
SIGNIFICÂTVS ûs. m. [ shmei/wsis2 ] Plin. 18, 25. [...].
SIGNIFICVS a, um. Adi. Apul. de Deo Socrat. conf. Elmenhorst. not. p. 54.
SIGNILIS e. i. Signatus, ap. Mart. Capell. 6 p. 193.
SIGNITENENS entis. Ennius apud Varr. de Lingua Latina 4, 3 p. 9, 13 de Luna, Quae caua caeli signitenentibus conficis bigis, i. signa XII percurrentibus.
SIL
SIL silis. n. Genus pigmenti, terra luteum colorem, quemadmodum ochra reddens.
SILACEVS a, um. vt, Silacei cunei, ad colorem Vitruu. 7, 5. Silaceus color Plin. 35, 6.
SILA ae. f. Mons est siluae Lucaniae. [...].
SILANVS i. m. Tubus et fistula dicitur, e quibus erumpit aqua. Lucret. 6, 1263 [...].
SILARVS, vel SILARIS m. [ *si/laros2 ] Lucaniae amnis, cuius haec natura est, vt in eum non virgulta modo immersa, verum et folia lapidescant, alias salubris potus eius aquae Plin. 2, 103. [...].
SILATVM i. n. antiqui pro eo, quod nunc Ientaculum
page 442, image: s0442dicimus, appellabant, quia ieiuni vinum Sili (herba) conditum ante meridiem absorbebant. Haec Festus.
SILAVS vt nonnulli apud Plin. legunt 26, 8 [...].
SILENI m. pl.Populi sunt Indum accolentes auctore Plin. 6, 20.
SILENTIVM [1] vid. SILEO.
SILÊNVS i. m. [ *si/lhnos2 ] Bacchi nutricius, vel paedagogus. [...].
SILVNCVLVS [1] vid. sub SILO.
SILEO silui, êre. [ siwpa/w, siga/w ] Silere dicitur, qui nondum coepit loqui. [...].
SILENS entis. Partic. [ sigw=n ] Ego abcessi silens Plaut. Epid. 2, 2, 53. [...].
SILENTIVM [2] i. n. [ sigh\, siwph\ ] Status et velut actio silentis, virtus in silendo, taciturnitas. [...].
page 443, image: s0443SILENTIARIVS i. m. h(suxopoio\s2 Gloss. Gr. Lat. it. [ silentia/rios2 ] est ministerii nomen in aula Constantinopolitana, de quo ICti ad Cod. Iustin. de Silentiariis et Decurionibus eorum, et in primis Iac. Gothofr. ad l. vlt. C. Th. de Decurionibus et Silentiariis. [...].
SILENTIÔSVS a, um. Adi. Tacitus. Apul. Met. 11 p. 257 Opacae noctis silentiosa secreta.
SILENTVS a, um. Adi. Gell. 19, 7 Loca silenta ex Laeuio antiquo Poëta.
SILESCO ere. [ siwpa/w ] Tacitum fieri. Ter. Adelph. 5, 2, 10 Nisi dum hae silescunt turbae i. Sedabitur hic tumultus. Deûm domus Ioue dicente silescit Virg. Aen. 10, 101. Furor caeli silescit Catul. 47, 2.
SILER eris. n. Frutexnonnunquam arborescens. [...].
SILEX icis. c. [ puri/ths2 ] Lapis durus, ex quo ignis excuti solet. [...].
SILICEVS a, um Adi. [ purithko\s2 ] Quod est ex silice Cato de R. R. 18. [...].
SILICIO aut SILICEO Quis tam silicio? Laeu. ap. Gell. 19, 7. i. durus.
SILICARIVS i. m. inter opifices refert Frontin. de Aquaeduct. 2 p. 256.
SILICERNIVM i. n. [ nekriko\n sumpo/sion ] Conuicium est in Senem. [...].
page 444, image: s0444SILICIA ae. Herba, de qua sic Plin. 24, 19 [...].
SILICIVS i. m. Plin. 16, 16 s. 27 [...].
SILÎGO inis. f. [ sili/gnis2 ] Frumenti genus, ex quo panis optimus fiebat. [...].
SILIGINARIVS i. m. Siliginis venditor, vel distributor. Vlpian. in l. Si quis Vxori §. Apud D. De Furtis. Siliginario quis dixerit, etc. conf. Inscr. ap. Spon. Misc. Erud. Ant. p. 64.
SILIGINEVS a, um. Adi. [ siligni/ths2 ] Ex siligine factum. [...].
SILIQVA ae. f. kera/tion, kerati/wn kai\ kua/mou kai\ fash/lou lo/boi, kai\ culo/glokon. lo/bos2 tw=n xedro/pwn Gloss. Lat. Gr.] Folliculus seu integumentum, quo grana leguminum includuntur, et si quid leguminibus simile. [...].
page 445, image: s0445SILICVLA, vel SILIQVVLA ae. f. Dimin. Varr. de R. R. 1, 23, 3 Lupinum cum necdum siliculam cepit.
SILIQVOR âri. [ kera/tia poiw= ] Siliquas facere, quod de leguminibus dicitur. [...].
SILIQVASTRVM i. n. [ keratri/a ] Herba, quae et Piperitis dicitur, a piperis sapore. [...].
SELIQVATICVM i. n. [ keratismo\s2 ] Vectigal, quod in nundinis penditur fisco ob venditionem. [...].
SILIVS Nomen gentis Romanae, e qua C. Silius Cognomine Italicus, Poëta Consularis, cuius exstant libri XVII de Bello Punico. Martial. 9, 88 Silius Ausonio non semel ore potens.
SILLANION, vel SILANION Statuarius. [...].
SILLI [ *si/lloi ] Genus carminis mordacis, quod plura cum Satira Rom. habere communia, affirmat Casaubon. de Rom. Satira 2, 3, p. 217 [...].
SILLOGRAPHVS i. m. [ sillogra/fos2 ] Sillorum scriptor. Ammian. Marc. 22, 16 p. 375 de Dydimo, Nonnunquam imperfecte Tullium reprehendit, Sillographos imitatus scriptores maledicos.
SILLYBVS i. m. [ si/llubos2 ] Membranula, ex qua indices siant; vt ait Cic. Att. 4, 4 [...].
SILO onis. m. Qui prominentia habet supercilia, a Sileno, quem hirsutis superciliis fuisse tradunt: vt auctor est Festus. [...].
SILON Insulam Indiae dicit esse Augustinus de Ciuit. Dei 21 Quae ex eo caeteris terris praefertur, quod omnis arbor, quae in ea gignitur, nunquam foliis nudatur.
SILPHIVM i. n. [ si/lfion ] Idem quod Laserpitium, vid. LASER.
SILVA, SILVANVS, SILVESTRIS, etc. vid. SYLVA. [...].
SILVNCVLVS [2] Dimin. vel a Silone, vt latrunculus a latrone: vel a Sileno, vt a lagena laguncula. Arnob. 3 p. 108 Capitones, Silunculos, Frontones, Labeones coniungit.
SILVRES [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SILV=RES [SILÛRES]] um. m. Plur. Britanniae populi, quos memorat Tae. Ann. 12, 32 [...].
SILVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SILV=RVS [SILÛRUS]] i. m. [ si/louros2 ] Piscis, de quo Plin. 9, 15 [...].
SILVS i. m. simo\s2 Gloss. Lat. Gr.] Nasus sursum versum aduncus. [...].
SILYBON Lata spina est, folia ferens Chamaeleonis albi. Haec recens cum sale oleoque cocta estur. Dioscorides 4, 154. Plin. 22, 22.
SILYS Fluuius Europam ab Asia discriminans, quem notiore nomine Tanaim appellamus. Plin. 6, 7 Tanaim Scythae Sylin vocant.
SIM
SIMA ae. f. a simo\s2 declinis. [...].
page 446, image: s0446SIMAETHVS vid. SYMAETHVS.
SIMBELLA ae. f. melius SEMBELLA. quasi Semilibella, hoc est dimidia libella. [...].
SIMBRVINA stagna. Tacit. Ann. 14, 22 Nam quia discumbentis Neronis apud Simbruina stagna, cui Sublaqueum nomen est ictae dapes mensaque disiecta erat.
SIMENVS Caelator argenti apud Plin. 34, 8.
SIMIA ae. f. et SIMIVS i. m. [ piqhko\s2 ] Hominum figuris proxima animalia, quae cauda carent, et in Libya nascuntur, vid. de simiis Plin. 8, 54. [...].
SIMIOLVS i. m. Dimin. [ piqh/kion ] Contemtus indicandi causa fictum. Cic. Fam. 7, 2, 5 Hic simiolus animi causa, me, in quem inueheretur, delegerat.
SIMINÎNVS a, um. Adi. Iulius Obsequens in lib. de Prodigiis c. 103 [...].
SIMILA [1] Dea legitur Liu. 39, 12 [...].
SIMILA [2] ae. f. [ semidali\s2 ] Farina alba et flos, seu, deliciae farinae triticeae. [...].
SIMILÂGO inis. f. semi/dalis2 Gloss. Vet. Lat. Gr.] Plin. 18, 8 Aegyptus similaginem conficit e tritico suo. add. ibid. c. 10. et 29, 4. Cato R. R. 75. Additur excussus niuea similagine furfur Sammonic. c. 16.
SIMILAGINEVS a, um. Adi. vt, Panis similagineus apud Senecam Epist. 119.
SIMILAX vid. SMILAX.
SIMILIS e. Adi. [ o(/moios2 ] Habet hoc nomen cognationem cum Aduerbio Simul, et notat conuenientiam quorundam attributorum, quibus alias distingui res solent, excepta plerumque quantitate, cum possint res similes esse, quae non sint aequales, vt paruula imago magno exemplo, infans patri: sicut aequales esse possunt homines dissimillimi, aequalia pondera auri et plumbi: par autem magnum gradum nunc similitudinis, nunc aequalitatis videtur notare. [...].
page 447, image: s0447SIMILIGENVS a, um. Admiscere sibi similigena Cael. Aurel. Acut. 2, 19. Vulgo Homogenea vocantur, s. similaria.
SIMILO âre. o(moio/w Onomast. Vet.] Referre aliquid, i. similem esse. [...].
SIMILITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SIMILITV=DO [SIMILITÛDO]] inis. f. [ o(moio(ths2, e)mfe/rria ] Rei similis forma. [...].
SIMILITAS âtis. f. [ o(moi/wsis2 ] Antiquum pro Similitudine. Caecil. apud Non. 2, 827 Vide quid ferat morum similitas. Ne caeterae easdem habeant inter se naturae rerum similitates Vitruu. 9, 9.
SIMILITER Adu. [ o(moi/ws2, karaplhsi/ws2 ] Pariter, eodem modo. [...].
SIMITV [1] [ a(/ma ] pro Simul posuere veteres. [...].
SIMIOLVS, SIMIVS, vid. SIMIA.
SIMO [1] ônis. m. Simones. [ si/mwnes2 ] Iidem, qui et Simi dicti videntur, id est, qui nares habent pressas. [...].
SIMO [2] âre. Deprimere, antiquum. [...].
SIMOIS entis. m. [ *simo/ris2 ] Fluuius, qui ex Ida monte Troiano defluens, iuxta Troiam labitur: et mari appropinquans, commiscetur Xantho, et in paludem cogitur. [...].
page 448, image: s0448SIMONIÂNI Simonis magi asseclae Isidor. Orig. 8, 5.
SIMONIDES is. m. [ *simwni/dhs2 ] Ceus Poëta Melicus. [...].
SIMONIDEVS a, um. Adi. Catul. 38, 8 Moestius lacrimis Simonideis.
SIMPLEX icis. Adi. a(plou=s2, a)felh\s2 Gloss. Lat. Gr.] Vnum, neque ex pluribus conflatum; adeoque opponitur Duplici aut multiplici; diciturque quasi Sine plica. [...].
SIMPLICITAS âtis. f. [ a(plo/ths2, a)fe/lria ] Virtutis fere nomen est illius, quae malam omnem dissimulationem, et occultationem sententiae nostrae excludit. [...].
SIMPLICITER Adu. [ a(plw=s2, a(ploi+kw=s2, ri)sa/pac, a(plh\| ] Pure, aperte. [...].
SIMPLICITVS [ a(plw=s2 ] Antiquum, pro Simpliciter. [...].
page 449, image: s0449SIMPLICO âre. Lapis subter vel testa ponenda est, vt radicem non simplicet, sed repercussa respergat Pallad. 2 t. 16. Conf. Barth. Adu. 38, 4.
SIMPLVS a, um. Adi. [ a(plou=s2 ] Vnicus, vel singulus. [...].
SIMPLARIVS a, um. Simplariae venditiones sunt, pro quibus necesse venditor non habet de dupla emtori repromittere, quarum meminit Vlpianus in l. Emtori D. de euictionibus. [...].
SIMPLVDIARIVS a, um. Festus, Simpludiaria funera sunt, quibus adhibentur D. T. (i. Scaligero interprete, duntaxat) ludi corbitoresque. [...].
SIMPOLO vel SIMPVLO ônis. m. Simpolones dicuntur Convinae: nam et Amicus sponsi, qui cum eo per conuiuia ambulat, Simplator dicitur. [...].
SIMPVLÂTOR, ôris. m. Amicus sponsi assiduus cum eo in conviuio Isid. Gloss.
SIMPVLÂTRIX îcis. f. Mulier rebus diuinis dedita. Festus, voce Simplum: vbi e Schol. Iuuenal. 6, 342 Simpuuiatrix.
SIMPVLVM, siue SIMPVVIVM i. n. [Vet. Gloss. Simpulum, [ ku/aqos2 ] Vasis nomen ad liquida vsurpati in sacris. [...].
SIMVL Adu. congregandi. [ o(mou=, a(/ma, o(mo/se ] Ter. Eun. 2, 2, 10 [...].
page 450, image: s0450SIMITV [2] antiquum pro Simul, vid. in suo loco.
SIMPTAX âcis. f. Hoc nomine apud Dacos appellatur plantago aut arnoglossa. Apul. de Herb. c. 1.
SIMVLACRVM i. n. e)peiko/nisma, ei)/dwlon, zw/anon Gloss. Lat. Gr.] a Simulo; proprie dicitur Imago alicuius rei sicta. [...].
page 451, image: s0451SIMVLATE, SIMVLATOR, etc. vid. paullo post.
SIMVLO âre. [ skh/ptomai, u(pokri/nw, prospoie/omai ] Imitari et referre. [...].
SIMVLANS antis. Partic. [ u(pokri/nwn ] Hor. Epist. 2, 1, 241 [...].
SIMVLANTER Adu. Apul. Met. 8 p. 205. Quod simulanter suscipit.
SIMVLAX acis. Vnde simulacior, quod quidam legunt ap. Ouid. Amor. 2, 6, 23 Non fuit in terris vocum simulacior ales. Vid. Heins. plura similia afferens, quae suspecta merito habet Burm.
SIMVLÂTVS a, um. Partic. Pass. [ u(popoi/htos2, prospoi/htos2 ] Vt, Dolor simulatus Lucan, 10, 83. [...].
SIMVLÂTE Adu. [ skhptome/nws2 ] Cui opponitur Ex animo. [...].
SIMVLÂTIO ônis. f. [ u(po/krisis2, skh=yis2, prospoi/hsis2 ] Fictio, simulata et ficta alicuius rei internae per vultum aut signa alia, repraesentatio. [...].
SIMVLÂTOR, ôris. m. [ u(pokrith\s2 ] Cic. Off. 1, 108 [...].
SIMVLÂTRIX îcis. f. Simulatrices, scribit Festus, voce Piatrix, esse Mulieres sagas et expiatrices, vel sacerdotes, quae expiare sunt solitae, quod verbum putatur ex eo natum, quod in sacris multa simulentur, et simulata pro veris haberentur. [...].
page 452, image: s0452SIMVLÂMEN inis. n. [ prospoi/hma ] Simulacrum. [...].
SIMVLAMENTVM i. n. Gell. 15, 22 in tit. De commenticiis simulamentis.
SIMVLATILIS e. Adi. Simulatus, fictus. Nec stat imagineis simulatilis vmbra siguris Fortunat. de Mart. 2.
SIMVLTER antique pro Similiter. Plaut. Pseud. (1, 3, 149) Exossabo ego illum simulter itidem, vt muraenam coquus. Haec Nonius 2, 780. Sed Gronou. in Plauto Similiter.
SIMVLTAS âtis. f. [ e)/xqra ] Odium longum et, quod aiunt, habituale, siue illud lateat, siue apertum sit. [...].
SIMVS [1] i. m. Pictor. Plin. 35, 11 [...].
SIMVS [2] a, um. Adi. [ simo\s2 ] Nasi epitheton, cum est in summo, inter oculos, depressior. [...].
SIMVLVS a, um. Diminut. Martial. 5, 63 [...].
SIN
SIN [ h)\n de\, ka)/|n, ri) ] Conditionalis Coniunctio, a Si non multum diuersa, nisi quod fere, fere inquam, non plane semper, in apodosi post aliam conditionem ponitur. [...].
SINAPI n. Indecl. [ si/nhpi ] Planta, cuius cognomine semen mordax tritum cum dulcibus succis, mensis etiam nostris familiare est. [...].
page 453, image: s0453SINÂPIS etiam legitur Plaut. Pseud. 3, 2, 28 Teritur sinapis scelerata cum illis. Seque lacessenti fletum factura sinapis Colum. 10, 122. Plin. 19, 8 s. 40.
SINÂPE is. n. [ si/nhpi ] Columel. 11, 3 [...].
SINAPISO vel SINAPIZO âre. [ sinhpi/zw ] Sinape tanquam emplastro imposito erosionem cutis et seri emissionem procurare (quod hodie vesicatoriis quae vocant, et vsu cantharidum obtinent) curationis causa. [...].
SINAPISMVS i. m. [ sinapismo\s2 ] Curatio per Sinapi. [...].
SINCERASTVM vid. SYNCERASTVM.
SINCÊRVS a, um. Adi. ri)likrinh\s2, kaqaro\s2 ] Cum I enim non Y scribendum est, vti probat Vossius in Etym. contra Vallam, qui pro Y contendit, ex [ su\n compositionis parte deducens. [...].
SINCÊRE Adu. [ ri)likrinw=s2 ] Pure et integre. [...].
SINCERITER Aliud Adu. [ kaqarw=s2 ] Idem quod Sincere. Gell. 13, 15 Quas qui sinceriter cupiunt.
SINCERITAS âtis. f. [ ri)likri/nria ] Puritas, integritas. [...].
SINCINIA ae. f. Sinciniam cantionem solitariam interpretatur Festus. Sed Sicinium legi volunt viri docti. Vid. SICINIVMet SICINISTAE.
SINCIPVT itis. n. [ bre/gma ] Quasi Semicaput, inquit Phocas grammaticus itemque Velius Longus p. 2237 pr. significatque Partem capitis porcini dimidiatam s. fissam, conditam et ad edendum paratam. Plin. 8, 51 [...].
SINDA ae. f. [ *si/nda ] Oppidum Lycaoniae, in confinio Galatiae, atque Cappadociae, teste Plin. 5, 27.
SINDON onis. f. Textile linteum. [...].
page 454, image: s0454SINE Praepositio separatiua, vt Absque. [ a)/neu, xwri\s2 ] Ter. Heaut. 2, 3, 47 [...].
SINGENTIANVS a, um. Adi. Radix Singentiana Apul. de Herb. c. 7. i. acorus.
SINGVLARIS vid. infra SINGVLVS.
SINGVLTVS ûs. m. [ lu/nc, ligmo\s2 ] Dicitur Sonus ille ex subita commotione et velut conuulsione faucium, stomachi praesertim, ortus, voci gallinarum parturientium, vel fetarum, pullos suos vocantium similis. [...].
SINGVLTIO îui, îtum, îre. lu/zw Gloss. Lat. Gr.] Singultum emittere. [...].
SINGVLTIENS entis. Partic. Vt, Colum. 8, 11, 15 Singultientem matrem sequuntur pulli.
SINGVLTO âre. lu/zw, a)poblu/zw Gloss. Lat. Gr.] Idem. [...].
SINGVLTANS antis. Partic. [ lu/zwn ] Quinctil. 10, 7, 10 [...].
SINGVLTÂTVS a, um. Adi. Ouid. Trist. 3, 5, 16 Brachiaque excepi presso pendentia collo, Et singultatis oscula mista sonis. h. e. Cum frequenti singultu emissis.
SINGVLTIM Adu. [ meta\ lugmou= ] Hor. Serm. 1, 6, 56 [...].
SINGVLVS a, um. Adi. [ ri(=s2 mo/nos2, e(/kastos2 mo/nos2, oi( kaq' e(/kaston, ta\ kata\ me/ros2 ] Dicitur autem Singulum, Vnum quodque per se, h. e. separatum ab aliis. [...].
SINGVLÂRIS e. Adi. e(niko\s2 Vet. Gloss.] Vnicus. [...].
page 455, image: s0455SINGVLARIVS a, um. Adi. antiquum. [ e(ka/stois2 mo/nos2 ] Plaut. Capt. 1, 2, 3 [...].
SINGILLARIVS a, um. Adi. Tert. de Anima c. 6. et adu. Valent. c. 18. Vt Singulatim in Singillatim velut noua deminutione transiit.
SINGVLARIE pro Singulariter, quasi Vnice, Ciceroni tribuit Maximus apud Charis. 2 p. 195.
SINGVLARITER Adu. [ e(nikw=s2 ] Magnopere, mirum in modum. [...].
SINGVLARITAS âtis. f. Tertull. adu. Gnost. 10 [...].
SINGILIO onis. f. Vestis simplex. Treb. Poll. in Claud. c. 17. Conf. Salmas. ib.
SINGVLATIM, quod etiam SINGILLATIM velut noua deminutione, item SIGILLATIM scribitur. Adu. [ kaq' e(/na, kata\ mo/nas2 ] Vnumquodque per se. [...].
SINGVLATOR oris. m. i(ppasth\s2 ke/lhs2 Vet. Gloss.] vid. SINGVLARIS n. 2.
SINISTER tra, trum. eu)w/numos2, e)pari/steros2, e)nanti/os2 Gloss. Lat. Gr.] Nomen relatum ad dextram, quod primum de manu cum dictum esset, mox totum latus, et omnem adeo plagam et regionem dextrae oppositam notauit. [...].
page 456, image: s0456SINISTERITAS âtis. f. [ skaio/ths2 ] Plin. Epist. 6, 18, 3 [...].
SINISTRE Adu. [ skaiw=s2 ] Vt, Accipere caedem sinistre Tacit. Hist. 1, 7, 3. i. in malam partem. [...].
SINISTRORSVM Aliud. Adu. [ e)p' a)ristera\ ] Versus sinistram. [...].
SINISTIMVM Veteres dixerunt pro sinistro, quod modo ex Festo vidimus. Nempe Sinistimus dicebant pro Sinisterrimus, vt Dextimus, ap. Priscian. 3 p. 605.
SINISTROVERSVS Adu. Lactant, 3, 6 Omnes aut dextro aut sinistrouersus ceciderunt. Hinc contractum Sinistrorsus.
SINO sîui, situm, ere. [ e)a/w ] Permittere, non impedire. [...].
SITVS [1] a, um. [ e)aqei\s2 ] Permissus. Cic. pro P. Sext. c. 44 Accusare eum moderate, a quo ipse nefarie accusatur, per Senatus auctoritatem non est situs.
SITVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SITV=RVS [SITÛRUS]] a, um. Aliud Partic. Cic. Q. Frat. 2, 6 fin. Cato concionatus comitia haberi non siturum.
SINODONTES Pisces. Plin. 37, 10.
SINODONTITES e cerebro piscium est, qui Sinodontes vocantur.
SINON ônis. m. [ *si/nwn ] Insignis proditor. [...].
SINONIA ae f. Insula vltra Tiberina ostia in Antiano Plin. 3, 6.
SINÔPE es. f. [ *sinw/ph ] Vrbs Ponti, Cynici Diogenis patria, Gymnasio olim clarissima fuit, et rubrica Sinopica cognominata celebris. [...].
SINÔPEVS a, um. trisyllabum. [ *sinwpeu\s2 ] Qui est ex Sinope. Ouid. ex Pont. 1, 3, 66 Non doluit patria Cynicus procul esse Sinopeus. de Diogene.
SINÔPIS idis. f. [ sinwpi\s2 ] Color quidam s. pigmentum natiuum, rubrica. [...].
page 457, image: s0457SINOPICVS a, um. Adi. [ sinwpiko\s2 ] Sinopicam rubricam vocare dicitur Vitruu. 7,.. de qua Strabo 12. [...].
SINVESSA ae. f. [ *sino/essa ] Teste Plin. 3, 5 [...].
SINVESSÂNVS a, um. Adi. [ *sinoessai=os2 ] Hor. Epist. 1, 15, 5 Inter Minturnas, Sinuessanumque Petrinum.
SINVO, SINVOSVS, vid. SINVS.
SINVS [1] ûs. m. [ ko/lpos2, ko/lpwma ] Pars illa, quae est intra pectoris brachiorumque complexum, inquit Valla 4, 37. [...].
page 458, image: s0458SINVS [2], vel SINVM Vasis genus ventris tumidioris et rotundioris formae. [...].
SINVÔSVS a, um. Adi. [ kolpw/dhs2 ] Quod habet multos sinus, curuationes, cauitates etc. [...].
SINVÔSE Adu. Compar. apud Gell. 12, 5 Dicturum puto sinuosius atque solertius.
SINVO âre. [ ka/mptw ] Curuare, in sinus flectere Virg. Aen. 2, 208 [...].
SINVÂTVS a, um. Partic. [ kampri\s2 ] Vt, Gurges sinuatus in curuos arcus Ouid. Met. 14, 51. Chlamydem sinuatam implere re aliqua. Stat. Theb. 10, 132. Conf. Cels. 4, 1 et 8, 1. Sen. de Vita B. c. 4.
SINVÂTIO ônis. f. Incuruatio. Fulgent. Myth. 1. Corniculata lunae sinuatio.
SINVÂMEN inis. n. Idem. Prudent. Psych. 873 [...].
SION [1] i. n. [ si/on ] Herbae nomen. [...].
page 459, image: s0459SION [2] ônis. Collis Hierosolymitanus. Vnde saepe ponitur in SS. Literis et scriptis ecclesiasticis pro ipsa Ecclesia Iudaica.
SIP
SIPARIVM i. n. [ peripe\tasma ] defintente Donato de Com. et Trag. extr. est Velum mimicum, quod populo obsistit, dum fabularum actus commutantur. [...].
SIPARVM, SIPHARVM, SIPPARVM, SVPPARVM, SYPHARVM, vid. SVPPARVM.
SIPHNOS i. f. [ *si/fnos2 ] Insula est maris Aegei, non procul a Scyro XXVIII. M. pass. ambitu. ante Meropia et Acis appellata, vt tradit Plin. 4, 12. [...].
SIPHO, vel SIPHON, etiam SIPO, vel SIFO denique, ônis. m. [ si/fwn ] Canalis, fistula, vel tibia, per quam, vrgente embolo, aqua vel alius liquor emittitur. [...].
SIPHVNCVLVS i. m. Dimin. [ sifw/nion ] Plin. Epist. 5, 6 Ad Apollinarem, In hoc fonte crater, circa siphunculi plures miscent iucundissimum murmur. al. sipunculi.
SIPO vel SVPO âre. Obsoletum verbum relictis compositis Dissipo, Insipo, et Obsipo: Spargere, in partes divellere. [ skeda/zein, pa/ssein, vid. Fest. in Prosapia.
SIPOLINDRVM i. n. Fictum nomen alicuius aromatis Plaut. Pseud. 3, 2, 43.
SÎPONTVM [ *sipou=s2 ] Vrbs Apuliae iuxta Gargarum montem a Diomede aedificata, quae et Sipus, et a Graecis (ob multitudinem sepiarum, quae ibi capiuntur) Sepius, Sepiuntis, dicitur. [...].
SIPYLVS i. m. [ *si/pulos2 ] Vrbs est et Mons Phrygiae. Strab. 1 [...].
SIPYLEIVS a, um. Adi. [ *sipulh/i+os2 ] Vt, Genitrix Sipyleia, Niobe Stat. Silu. 5, 1, 33 [...].
SIQ
SIQVANDO, vt SIQVIS v. v. [ ri)/pote ] voce composita efferunt saepe libri scripti et impressi, i. Si aliquando, vel aliquo tempore. [...].
page 460, image: s0460SIQVIDEM [ ri)=ge ] Coniunctio, et ipsa non nunquam iunctim effertur. [...].
SIQVIS siqua, siquod vel siquid. Pronomen. [...].
SIR
SIRAEVM i. n. Genus facticii vini, quod alii Hepsema, nostri Sapam vocant Plin. 14, 9.
SIRAPA ae. f. Sirapa quomodo fiat Colum. 12, 49 in lemmate s. summario, al. Samsa: agitur autem de reliquiis olearum, expresso oleo.
SIRBON, onis: siue SIRBONIS idis. [ *si/rbwn, kai\ *sirbwni\s2 ] Stephano Palaestinae lacus, non procul a Cassio monte, olim CL. M. pass. circuitu: Plinii vero aetate in exiguae paludis angustiam contractus. [...].
SIREDON onis. f. Siredones pro Sirenibus Auson. Eid. 11, 20. al. Sirenides.
SIREMPS et SIREMPSE vox antiqua in legibus vsurpata antiquis, et inde aliis restituta a viris eruditis. [...].
page 461, image: s0461SIREN ênis. f. [ *srirh\n ] Monstrum maris. [...].
SIRENIVS a, um. Ad Sirenes spectans. Gell. 16, 8 Tanquam apud Sirenios scopulos consenescas.
SIRIASIS is. f. [ siri/asis2 ] Plinio dicitur 12, 15 [...].
SIRIS [ *nri=los2 ] ab Aethiopibus dicitur Nilus, antequam totus confluat. [...].
SIRIVM i. n. Nomen artemisiae herbae apud Italos. Apul. de Herb. c. 10.
SIRIVS i. m. [ *sri/rios2 ] Stella in ore Canis, cui aestus, qui solstitium consequi solent, tribuunt Poëtae et alii. [...].
SIRIACVS a, um. Adi. Et ceu siriaco torretur spica calore Auien. Phaen. Arat. in Virgine.
SIRO onis. m. Sirones sunt pediculi intercutanei, vid. Pincier. Ot. Marp. 4, 21 ex Vet. Epigr. O siro, vermis paruule.
SIRPICES quid rei essent, audiamus Varr. de L. L. 4, 3 p. 33, 24 [...].
SIRPO, âre. SIRPVS vid. SCIRPVS.
SIRRHVS vid. SIRVS.
SIRVLVGVS i. m. Plin. 30, 15 s. 52 extr. Iidem auctores nominavere Sirulugum, quod nec quale esset animal, nec vbi nasceretur tradiderunt: inter remedia superstitiosa.
SIRVS [1] [ sriro\s2, si/r)r(os2, siue [ si/ros2 ] Sirrhus Suidae, Spelunca est subterranea condendo obseruandoque frumento accommodata. [...].
SIRVS [2] scopae, vid. SYRVS.
SIS
SIS [ ri) bou/lri ] Pro Si vis, dixere veteres: idque ad verba imperatiua, ne viderentur contumeliosa, addebant. [...].
SISAMA vid. SESAMA.
SISAPO onis. m. [ sisa/pon ] teste Plin. 3, 1 Oppidum Hispaniae, vnde et SISAPONENSIS regio in Baetica, vbi optimum minium nascebatur, eodem Plin. auctore 33, 7.
page 462, image: s0462SISARA ae. s. [ e)rri/kh ] Frutex, quem et Ericam siue Ericen vocant Plin. 11, 16.
SISARON, siue SISARVM i. n. [ si/saron ] appellant Graeci, quod Latini Siser, vbi vid.
SISER eris. n. [ si/saron ] Idem quod Sisarum. Plin. 20, 5 Siser erraticum satiuo simile est et effectu: stomachum excitat, fastidium abstergit. add. Columel. 10, 114. et 11, 3.
SISIGAMBIS is. f. [ *sisiga/mbis2 ] Vxor Darii ab Alexandro capta, de qua plura Curt.
SISON [ si/swn ] Semen exiguum in Syria nascens Apio simile, nigrum, feruens et oblongum Dioscor. 3, 53. Plin. 27, 13. Apul. de Herb. c. 94.
SISPES, itis. m. et SISPITA ae. f. pro Sospes et Sospita. Vetus Inscript. apud Reines. p. 383 [...].
SISPITA est etiam Spanh. de Vsu et Praest. num. Diss 7 p. 391. Sed in libris plerisque SOSPITA legitur, v. v.
SISTO stiti, statum, ere. [ i(/sthmi, pari/sthmi, e)fi/sthmi, katapau/w ] Facere vt aliquid stet, i. statuere, vel vt consistat, seu retinere. [...].
page 463, image: s0463SISTENS entis. Part. Galba irruenti turbae neque aetate neque corpore sistens Tac. Hist. 1, 35, 2. i. resistens.
STITIO onis. f. Statio. Sol stitionibus anuuis, luna modulationibus menstruis variat Tertull. de Pallio c. 2.
STATVS [1] a, um. Partic. Pass. a Sistor. [...].
STATOR [1], ôris. m. [ klhth\r ] Qui apud magistratum assidue, sistit, assistit, verbo, stat in officio et apparet, apparitor. [...].
SISTRVM i. n. [ sri=stron ] Musicum instrumentum, s. crepitaculum potius, peculiare Aegyptiorum, quo vtuntur in Isidis sacris, ar gutum et sonorum. [...].
SISTRÂTVS a, um. i. Sistrum gerens, vt hastatus, pharetratus: et est proprium epitheton sacerdotum Isidis. Martial. 12, 29 Linigeri fugiunt calui sistrataque turba.
SISVRNA, vel SVSVRNA ae. Vox plebeia, significans vulgarem stragulam s. tunicam ex pellibus Ammian. 16, 6. vid. Vales. p. 115.
SISYMBRIVM i. n. [ sisu/mbrion ] Herbae genus, quod prouenit, vt Dioscoridi placet, in incultis, hortensi mentae proximum, latioribus tantum foliis, et odoratioribus. [...].
SISYPHVS i. m. [ *si/sufos2 ] Aeoli filius, ob latrocinia a Theseo occisus, et hac poena affectus apud inferos, vt grande saxum monte voluere aduerso coactus, quum ad apicem deduxerit, continuo illo relabente nouum laborem subeat. [...].
SISYPHIVS a, um. Adi. Sen. Herc. Fur. 751 [...].
SISYRINCHIVM i. n. [ sisuri/gxion ] Bulbi genus, cuius imae radices hieme crescunt, verno autem tempore cum apparuerit viola, minuuntur ac contrahuntur, bulbo interim pinguescente Plin. 19, 5 et 6.
SIT
SITA, vel SITIA ta\ si=ta vel [ siti/a ] Cibus, cibi praesertim ex frumentis.
SITANIVS melius SETANIVS a, um. Adi. [ shtani/os2 ] Sitanius panis dicitur ex frumento trimestri factus. [...].
SITARCHIA [ sitarxi/a ] Praefectura annonae fuerit. Sed
SITARCIA ae. f. sitarki/a Aristoteli ] Commeatus et viaticum, nauigantium in primis. [...].
SITELLA [1] vid. SITVLA.
SITOCOMIA, SITONIA, SITOSTASIS, vid. mox ss. ll.
SITHONIA ae. f. [ *siqoni/a ] Regio litoralis Macedoniae, in
page 464, image: s0464qua mons est Sithon niuosus. [...].
SITHONIS idis. f. [ *siqoni\s2 ] Ouid. Epist. 2, 6 Nec vehit Actaeas Sithonis vnda rates: nauis Attica non venit ad litora Thraciae.
SITHONIVS a, um. Adi. [ *siqo/nios2 ] Vt, Agri Sithonii Ouid. Met. 13, 571. Aquilo Sithonius Idem Epist. 11, 13. Matres Sithoniae Sen. Herc. Oet. 1894. Nurus Sithoniae Ouid. Met. 6, 588.
SITICINES vt Liticines a Lituo, vt Tubicines a Tuba, ita Siticines, qui apud funeratos, et sepultos, hoc est, iam sitos canere soliti erant, honoris causa, cantus lamentabiles. [...].
SITIS is. f. [ di/ya, di/yos2 ] Bibendi appetitus et metaphor. appetitus vnusquisque vehementior: tum alia metaphora siccitas et ariditas etiam rerum inanimatarum. [...].
SITICVLA ae. f. di/ya Gloss. Lat. Gr.
SITIO îui, îre. [ diya/w ] Potu egere, etc. [...].
SITIENS entis. Partic. Vt, Cic. Tusc. 5, 16 [...].
SITIENTER Adu. [ diyale/ws2 ] Ardenter. [...].
SITIBVNDVS a, um. Adi. diyale/os2 Onomast. Vet.] Vehementer sitiens. Plaut. Aul. Suppos. 28 In opibus magnis pauperes, et sitibundi in medio oceani gurgite.
SITICVLÔSVS a, um. Aliud Adi. [ diyale/os2 ] Idem. Plin. 23, 6 [...].
SITÎTOR, ôris. m. Apul. Met. 1 pr. Sititor nouitatis.
SITOCOMIA ae. f. [ sitokomi/a ] curam rei frumentariae significare potest. [...].
page 465, image: s0465SITONA ae. m. [ sitw/nhs2 ] Curator emendi frumenti. Aread. Charis. l. 50 Dig. t. 4 l. 18 §. 5. Papir. 50 t. 8 l. 9 §. 6.
SITONIA ae. f. ab Vlpiano in l. 2 pr. [...].
SITOSTASIVS i. m. l. 1 C. de Frumento Alex. [...].
SITTACE es. f. i. psittacus. India hanc auem mittit, Sittacem vocat, viridem toto corpore Plin. 8, 42. Vid. statim SITTACENE.
SITTACENE [ *sittakinh\ ] Regio Asiae, Medis ad meridiem proxima, alio nomine Arbelitis dicta. Sittacene autem appellata a Sittace vrbe, regionis totius capite Plin. 6, 27.
SITTYBVS vid. SILLYBVS.
SITVLA ae. f. [ gaulo\s2 ] Vas hauriendae ferendaeque aquae, quo praeterea vti solebant in omni sortium genere. [...].
SITVLVS i. m. Idem. Situli pendentes aerei congiales Vitruu. 10, 9. Situlus aquarius Cato de R. R. 10 et 11.
SITELLA [2] ae. f. Dimin. u(dri/a Gloss. Lat. Gr. [ gauli/dion ] Plaut. Cas. 2, 5, 34 [...].
SITVÂTVS a, um. Laudatur Florus 2, 18 Numantia edito in tumulo apud flumen Durium situata. Sed meliores Sita legunt.
SITVS [2] a, um. [ kri/menos2 ] Positus. Tum proprie, tum quatenus Metaphora consueta significat relationem ad rationem, causam, facultatem, etc. [...].
SITVS [3] ûs. m. [ qe/sis2 ] Positus, siue positio, et qualitas loci. [...].
page 466, image: s0466SIV
SIVE [ h)\, ri)/te ] Coniunctio, ex Si et Ve composita, disiungere duo aut plura membra orationis solet. [...].
SIVM i. n. Herba. Plin. 22, 22. et 26, 8.
SMA
SMARAGDVS, vel ZMARAGDVS i. m. [ sma/ragdos2 ] Gemma, qua oculorum acies recreatur, eaque nihil viridius. [...].
SMARAGDINVS a, um. Adi. [ smaragdino\s2 ] Quod factum est ex smaragdo, vel colorem Smaragdi habet. [...].
SMARAGDINEVS a, um. Adi. Atque smaragdineo ianua poste viret. Venant. Fortunat. 8, 6. Viriditas Mart. Cap. 1.
SMARAGDITES ae. m. Genus marmoris smaragdum referens. Item Montis nomen, in quo legebantur smaragdi, vid. Plin. 37, 5.
SMARIS idis. f. [ smari\s2 ] Piscis exigui genus, mari peculiare, quod Theodorus ex Aristotele Cerrum vertit. [...].
SME
SMEGMA atis. n. [ smh=gma ] dicitur quidquid purgat, a [ smh/xw, purgo, abstergo. [...].
SMEGMATICVS a, um. Adi. [ smhgmatiko\s2 ] Plin. 31, 7 sub f. Sudorem ciet, aluum soluit in vino et aqua, acopicis et smegmaticis vtilis, h. e. Medicamentis, quae lassitudinem tollunt, et detersoriis.
SMECTICVS a, um. [ smhktiko\s2 ] dicitur, quod habet vim abstergendi et purgandi. Plin. 30, 4 Omnium quidem cochlearum cinis spissat, calfacit smectica vi.
SMERDIS is. m. Cambysae Persarum regis frater, quem cum Cambyses per somnium vidisset regio throno insidentem, metuens ne regnum occuparet, occidi iussit. [...].
SMI
SMILAX acis. f. [ smi/lac ] Arbor. Plin. 16, 10 [...].
page 467, image: s0467SMILION i. n. Smilion collyrium apud Celsum 6, 6, 19 [...].
SMINTHEVS *sminqeu\s2 ] Nomen est, quo Apollo vocitatus est: cuius originem refert Homeri interpres: verbo mures, qui [ smi/nqai vocantur, depulit in oppido Chrysa. Intonsus Smintheus Ouid. Met. 12, 585.
SMINTHIVM, siue SMINTHEVM Apollinis delubrum, [ *sminqri=on ] id circa vrbem Chrysam, quae fuit in confinio Troadis et Aeolidis, erat. Strabo 13.
SMV
SMVRNA vt in Pandectis Pisanis legitur, alioqui Smyrna, ea est, quam vulgus Myrrham appellat. [...].
SMY
SMYRNA Myrrha, vid. SMVRNA. [...].
SMYRNAEVS a, um. Adi. [ *smurnai=os2 ] Plectra Smyrnaea, Homerica Sil. 8, 595. Smyrnaei vatis honores; i. Homeri Lucan. 9, 984.
SMYRNIVM quod est semen olusatri Scribon. 126.
SMYRNION i. n. [ smu/rnion ] Herba est ex Dauci generibus, myrrhae odorem referens, vnde et nomen accepit. [...].
SMYRRHIZA quam alii Myrrham vocant, simillima est cicutae, caule foliisque et flore minor tantum et exilior, cibo non insuavis Plin. 24, 16.
SMYRVS Piscis, quem Plinius commemorat 32, 11.
SOB
SOBOLATAE est Sabaeorum ciuitas ad Mare rubrum, includens suis muris templa sexaginta Plin. 6, 28.
SOBOLES, vel proprie SVBOLES is. f. [ u(po/fusis2 ] Successio, aut propago quod succrescit, hoc enim est Subolescere, vnde dicta Suboles. [...].
SOBRÎNVS i. m. [ a)neyio\s2 ] Sobrini, duarum pluriumue sororum filii, quasi Sororini dicuntur. [...].
SOBRÎNA ae. f. Plaut. Poen. 5, 2, 198 Mihi sobrina tua mater fuit.
SOBRIVS a, um. Adi. [ nhfa/leos2, nhfa/lios2 ] Qui in cibo, potu praesertim temperans est, quasi Sine ebrietate: item, qui non est actu ebrius. [...].
page 468, image: s0468SOBRIE Adu. Temperanter. Cic. Off. 1, 106 c. 30 [...].
SOBRIETAS âtis. f. Senec. Tranq. Anim. cap. vlt. Tristis sobrietas remouenda paulisper. [...].
SOBRIÔSVS a, um. Cyprian.
SOBRIEFACTVS a, um. Apul. Met. 8 p. 205 Sobriefactus sermone.
SOC
SOCCATVS, SOCCIFER, vid. infra.
SOCCVS i. m. [ e)/mbaton ] Genus calceamenti, quod volunt a Sacco deductum ad cuius similitudinem factum fuerit, quasi theca pedis. [...].
SOCCVLVS i. m. Dimin. [ e)mba/tion ] Sueton. in Vitell. c. 2 [...].
SOCCÂTVS a, um. Adi. Senec. de Benef. 2, 12 Parum foede furioseque superbus fuerat, qui de capite viri Consularis soccatus audiebat, etc.
SOCCIFER era, erum. Adi. Sidon. Carm. 9, 215 Soccifer Menander, Comicus.
SOCER eri. m. [ penqero\s2, e)kuro\s2,] Vxoris meae pater. [...].
SOCERVS i. m. Idem. Plaut. Men. 5, 5, 54 Abiit socerus, abiit medicus, nunc solus sum. add. Id. Cas. 4, 2, 18.
SOCERA ae. f. Inscriptio apud Gruter. p. 546. n. 5. PATRI. PIENTISSIMO. ET. SOCERAE. TENACISSIMAE.
SOCRVS ûs. f. [ penqera\, e(kura\ ] Vxoris mater, aut mariti. Nam et ad generum, et ad nurum refertur. [...].
SOCRVÂLIS e. Adi. Sidon. Epist. 7, 2 Socrualis munificentia. Hereditas Id. Ep. 9.
SOCHIS [ *so/xis2 ] Aegypti Rex, qui numini solis apud Heliopolin obeliscos quatuor quadraginta octo cubitorum longitudine dedicauit Plin. 36, 8.
SOCIA, SOCIALIS, SOCIENVS, SOCIETAS, SOCIO, vid. SOCIVS.
SOCIVS [1] i. m. [ e(tai=ros2 ] Socii dicuntur, qui communi consilio, lucro et damno, communi opera etc. rem aliquam aggrediuntur. [...].
page 469, image: s0469SOCIA ae. f. [ e(tai/ra ] Ouid. Met. 10, 268 [...].
SOCIVS [2] a, um. Adi. [ su/mmaxos2, koinwno\s2 ] Vt, Acies sociae, vid. ACIES. [...].
SOCIÂLIS e. Adi. [ summaxiko\s2 ] Quod est sociorum: vt, Sociale bellum, quod cum his, qui Socii fuerant, et post fuere, gestum est. [...].
page 470, image: s0470SOCIALITAS âtis. f. [ to\ summaxiko\n ] Plin. in Paneg. 49 Non remissionibus tuis eadem frequentia, eademque illa socialitas interesset?
SOCIALITER Adu. [ summaxikw=s2 ] Hor. de Arte Poët. 258 Non vt de sede secunda Cederet, aut quarta socialiter.
SOCIETAS âtis. f. [ e(tairi/a, koinwni/a, summaxi/a ] Coniunctio et vnio Sociorum. [...].
SOCIENNVS i. m. [ sumpra/ktwr ] Idem quod Socius, antique. Plaut. Aul. 4, 4, 32 Ibo intro, atque illi tuo socienno iam interstringam. add. Id. Amph. 1, 1, 228. et Cas. 4, 2, 18.
SOCIO âre. [ summi/gnumi, sunagela/zw ] Socium facere. [...].
SOCIANS antis. Partic. Carmina socians neruis Ouid. Met. 11, 5. i. accinens citharae.
SOCIANDVS a, um. Aliud Partic. Verba socianda chordis Hor. Carm. 4, 9, 4.
SOCIATVS a, um. Partic. [ summixqei\s2 ] Vt, Foedere lecti sociata mihi Ouid. in Ibin 15 [...].
SOCIATOR oris. m. Statii esse dicitur.
SOCIÂTRIX îcis. f. Valer. Argon. 5, 499 Sed me nuda fides, sanctique potentia iusti Huc tulit, ac medii sociatrix gratia Phryxi.
SOCIABILIS e. Adi. [ sunagelasto\s2 ] Quod facile coniungitur alteri. [...].
SOCIATIO ônis. f. Mart. Capell. 2 Rata inter eos sociatio copulam nuptialem constrinxit. conf. Nouat. de Trinit. 19.
SOCIOFRAVDVS i. m. Qui socium fallit. Plaut. Pseud. 1. 3, 128 Furcifer, sociofraude, parricida, sacrilege.
page 471, image: s0471SOCORS, ordis, qui et SECORS dicitur apud Festum, qui derivat ex Se sine, et cor.
SOCORDIA, siue SECORDIA ae. f. apud Festum, mwri/a h)\ a)dra/neia Gloss. Lat. Gr. [ r(aqumi/a, a)sunesi/a ] Ignauia. [...].
SOCORDITER Socordius, Socordissime. [ r(aqu/mws2 ] Liu. 1, 22 Ab Albanis socordius res acta. Successu rerum socordius agens Tac. H. 2, 15, 1. Duces socordius asseruati Curt. 9, 9, 1.
SOCRATES is. m. [ *swkra/ths2 ] Philosophus Atheniensis, vnus omnium sapientissimus a DIs hominibusque iudicatus. [...].
SOCRATICVS a, um. Adi. [ *swkratiko\s2 ] Vt, Chartae Socraticae Hor. in Arte Poët. 310. [...].
SOD
SODÂLIS is. c. e(tai=ros2 Gloss. Gr. Lat.] dicitur Socius in rebus leuioribus: et fere in conuiuiis dicuntur Sodales, qui vna sedeant, et sint simul ad mensam. [...].
SODALITAS âtis. f. [ sussiti/a, e(tairri/a ] Collegium sodalium, conuiuium. [...].
SODALITIVM i. n. [ sussi/tion ] Idem. Auct. ad Herenn. 4, 51 [...].
page 472, image: s0472SODALITIVS a, um. Ne patiantur esse collegia sodalitia l. 1 ff. de colleg. et corp. Sodalitiis adstricti consortiis Ammian. 15, 9.
SODALITIARIVS i. m. Inscr. ap. Fabrett. p. 329.
SODES a)ntibolw= Onomast.] Blandiantis vel exhortantis Aduerbium, seu mauis Interiectio, quasi tu dicas, Quaeso, rogo, obsecro. [...].
SOG et SOL
SOGDIANA ae. f. [ *sogdianh\ ] Prouincia Asiae, a qua
SOGDIANI Populi hanc regionem habitantes; quorum mentio in rebus Alexandri M. vid. Plin. 6, 16.
SOL sôlis. m. [ h(/lios2, h)le/ktwr ] Princeps ille astrorum, quae nos videmus. [...].
page 473, image: s0473SOLAMEN vid. SOLOR.
SOLICATIO onis. f. Solicationes, quas Graeci h(liw/sias2 vocant, adhibendae sunt Cael. Aurel. Tard. 4, 2, 18. Apricationes s. insolationes intelligit.
SOLIFER [1] era, erum. Adi. [ h(liofo/ros2 ] Meridionalis. Sen. Herc. Oet. 159 Aut qui soliferae suppositus plagae, vicino Nabathae vulnera dirigit.
SOLIFVGA [1], ae. et SOLIGENA ae. c. [ h(liogenh\s2 ] Solis filius. Valer. Argon. 5, 317 --- Nec fama fefellit Soligenam Aeeten media regnare sub Arcto.
SOLÂRIS e. Adi. [ h(liako\s2 ] Quod est Solis. [...].
SOLÂNVS [ h(liw/ths2 ] Idem ventus, qui Subsolanus. Nonnullis placuit esse ventos quatuor, ab Oriente aequinoctiali solanum, etc. Vitruu. 1, 6.
SOLANEVS a, um. Adi. Theod. Prisc. 1, 16 Lacerta solanea.
SOLARIVS a, um. Adi. Sed frequentius substantiue
SOLARIVM [1] i. n. Instrumentum, quod (ope solis) horas indicat. [...].
page 474, image: s0474SOLÂTVS [1] a, um. Adi. [ h(liwqei\s2 ] Sole correptus, quemadmodum Sideratus, qui sidere. [...].
SOLATVM i. n. Morbi genus maxime a rusticantibus dicitur. Festus. Vid. SOLATVS.
SOLÂGO inis. f. Heliotropium. Duplex est, maior et minor; vti patet ex Apul. de Herba c. 49 n. 3 et 63
SOLSTITIVM [1] i. n. [ troph\, qerinh\, qe/ros2 ] Solis statio, quum sol ad metam altissimam delatus, s. ad tropicum cancri, vltra non prog editur, sed retrocedere incipit. [...].
SOLSTITIÂLIS e. Adi. [ qerino\s2 ] Solstitialis circulus Plin. 2, 11. [...].
SOLÂNVM i. n. [ struxno\s2 ] Herba, quam Graeci Strychnon vocant, vt tradidit Corn. Celsus huic vis reprimendi, refrigerandique. [...].
SOLARIS, SOLARIVM, vid. SOL, et SOLVM, soli.
SOLATIVM [1] vid. SOLOR.
SOLDVM [ stereo\s2 ] pro Solidum. Martial. 4, 37 Ex insulis, fundisque tricies soldum, Ex pecore redeunt ter ducenta Parmensi.
SOLDVRII m. Pl. Apud Gallos, Latine dicuntur Deuoti. [...].
page 475, image: s0475SOLEA sanda/lion Gloss. Lat. Gr.] Quod genus calceamenti sit, doceat Gell. 13, 21 [...].
SOLEARIVS i. m. [ krhpidiopoio\s2 ] Solearum sutor. Plaut. Aul. 3, 5, 40 Solearii adstant. Add. Inscr. Grut. p. 648.
SOLEATVS a, um. Adi. Soleam indutus. [...].
SOLEAGINEA Vox nihili, quae ex vitiosa scriptura orta est Veg. Mulom. 2, 41, 3 [...].
SOLENES swlh=nes2 ] Concharum genus, quod et Onychas, et Digitos vocamus, itemque Donacas et Aulos. Solenes dicti a Canaliculata longitudine, [ swlh=nas2 enim Graeci canales appellant. vid. Plin. 11, 37 et 32, 11.
SOLEMNIS, SOLLEMNIS, SOLENNIS, SOLLENNIS, (tam diuersis enim modis scriptum in bonis etiam monimentis inuenias) e. Adi. [ ei)wqw\s2, e)th/sios2, e(orta/simos2 ] de illis rebus dicitur, quae certo ritu, tempore, verbis praescriptis, cum pompa quadam fiunt. [...].
page 476, image: s0476SOLLEMNITAS âtis. f. [ e(orth\ ] Gell. 2, 24 [...].
SOLLEMNITER Adu. [ e)c e)/qous2 ] Liu. 5, 46 Ibique omnibus sollemniter peractis, eadem reuertens, similiter constanti vultu graduque satis propitios esse deos sperans. Add. Pallad. 1, 28.
SOLLEMNITVS Adu. pro Sollemniter. Liu. Aegistho apud Non. 2, 82 Sollemnitusque adeo ditem laudet lubens.
SOLEO solitus sum, êre. [ ri)/wqa, file/w, a)gapa/w ] Frequenter et ordinarie agere aliquid. [...].
SOLENS entis. Partic. [ ri)wqw\s2 ] Plaut. Amph. 1, 1, 43 [...].
SOLITVS a, um. Partic. [ sunh/qhs2 ] Vt, Mos solitus Ouid. ex Pont. 3, 1, 165. [...].
SOLITO [1] Ablatiu. [ tou= sunh/qous2 ] quinisi Aduerbiis aut Nominibus comparatiuis non iungitur. [...].
SOLITO [2] âre. Frequent. [...].
SOLITANEVS a, um. Adi. Consuetus. Theod. Priscian. 3, 1 Solitaneum libellum conficere. Marcell. Empir. 20 Solitanei dolores stomachi.
SOLERS, vel SOLLERS ertis. Adi. suneto\s2, pro/soxos2 Gloss. Lat. Gr.] Contrarium est Inerti, quasi solus (vnus) aut Sollus (totus) in arte sit; Ingeniosus, perspicax, sagax. [...].
SOLERTER Adu. [ a)gxino/ws2 ] Ingeniose, perspicaciter, subtiliter, Cic. de Legib. 1, 26 c. 9 [...].
page 477, image: s0477SOLERTIA ae. f. [ a)gxi/noia, e)pi/noia ] In omni re prudentia et industria, perspicacitas et ingeniorum acumen. [...].
SOLI vid. SOLOE.
SOLIAR Quo solium tegebatur; vt Toral, quo torus. Varro apud Non. 1, 10 Phrygio qui puluinar poterat pingere, soliar defingebat. Turneb. 17, 21.
SOLICITVS a, um. Adi. [ merimnw=n ] Inquietus, et curis affectus. [...].
SOLICITE Adu. [ e)prigo/ntws2 ] Sapienti non solicite Custodire se, tutum est Sen. Ep. 116. [...].
SOLICITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SOLICITV=DO [SOLICITÛDO]] inis. f. [ me/rimna, a)gwni/a, fronti\s2 ] Cura et inquietudo, quae mentibus inhaeret. [...].
page 478, image: s0478SOLICITO âre. [ a)nia/w e)lau/nw ] Inquietare et curam iniicere, commouere, studere, quo sensu etiam ad corpora refertur: it. animum a fide et firmitate atque constantia abducere, et corrumpere adeo conari aliquem. [...].
SOLICITATVS a, um. Solicitatus ab Aruernis pecuniâ Caes. B. G. 7, 37. [...].
SOLICITATIO ônis. f. dicitur, Quae ab alio fit, vt ait Donat. ad Ter Andr. 1, 5, 26 [...].
SOLICITÂTOR, ôris. m. [ prirasth\s2 ] Paul. de extraord. crimin. l. 1 [...].
page 479, image: s0479SOLIDVS [1] a, um. Adi. [ stereo\s2, ster)r(o\s2, pa/gios2 ] Plenum, integrum, nihil caui aut vacui habens, vt vbique solum occurrat, quod resistat, vel renitatur: apud Geometras, quod et longum et latum et profundum sit. [...].
SOLIDVS [2] i. m. xru/sinos2 Gloss. Gr. Lat. it. no/misma ib. et Lat. Gr.] Genus numi, Aureus. [...].
SOLIDE Adu. [ o(loklh/rws2 ] Integre. [...].
SOLIDITAS âtis. f. [ stereo/ths2, pagio/ths2 ] Cic. de Fin. 1, 17 c. 6 [...].
SOLIDIPES edis. c. [ stereo/pous2 ] Quod solidos habet pedes, non bifidos, etc. Plin. 10, 65 Contra naturam solidipedum, aut sulcorum. Conf. Id. 10, 73. 11, 37 sub init.
SOLIDÂMEN inis. n. Firmitas, Soliditas. Fortun. Carm. 6, 2 Vnus amor viuo solidamine iunctus alescat.
SOLIDAMENTVM i. n. Firmamentum, quo constat Soliditas. [...].
page 480, image: s0480SOLIDO âre. [ stereo/w ] Roborare firmare, glutinare, ferruminare. [...].
SOLIDATVS a, um. Part. Solum alto rudere solidatum Pallad. 1, 17. Muri Tac. Hist. 2, 19, 5. Parietes Vitr. 7, 3.
SOLIDATIO ônis. f. Vitruu. 5, 3 Solidationes ita erant faciendae. Add. Id. 7, 1.
SOLIDESCO ere. [ stereou=mai ] Solidum fieri. [...].
SOLIDÂTRIX îcis. f. Arnob. 4 p. 131 Solidatrix ossium cartilago.
SOLIFER [2] vid. SOL.
SOLIFERREVM i. n. [ o(losidh/reon ] Genus teli, appellatum quasi Totum ferreum, vt monet Festus in Solitaurilia. [...].
SOLIFVGA [2] ae. f. [ mish/lios2 ] Genus formicae venenatae, a fugiendo sole dicta. [...].
SOLIGENA vid. SOL.
SOLINO âre. Verrius apud Festum idem esse ait, quod Consulere.
SOLINVS i. m. Scriptor libelli ex Plinio fere excerpti, Polyhistoris nomine noti, in quem sunt Salmasii exercitationes Plinianae, opus titulo illo dignius.
SOLIPVNGA vid. SOLPVGA.
SOLIS Gemma, vid. SOL: est enim Solis Genitiuus.
SOLISTIMVM, vel SOLLISTIMVM i. n. Appius Pulcher auguralis disciplinae lib. primo, ait, esse Tripudium, quod aui excidit ex co, quod illa fert saxumue solidum, aut arbos viuiradix ruit, quae nec vi humana (al. praeuitio humaniue) caedantur, iacianturue, pellanturue. [...].
SOLITÂNVS a, um. Adi. [ solitano\s2 ] Vt, Cochleae solitanae, quae in Africa reperiuntur. [...].
SOLITARIVS, SOLITVS, vid. SOLVS, SOLEO.
SOLITAVRILIA ôrum. n. qusi/a e)k suo\s2, kriou=, kai\ tau/rou Gloss. Lat. Gr.] Genus sacrificii, quod alio nomine SVOVETAVRILIA vocabant. [...].
SOLITO, âre. et SOLITO Ablatiuus, vid. SOLEO.
SOLITVDO, SOLIVAGVS, vid. SOLVS.
SOLIVM i. n. basiliko\s2 qro/nos2 e)mbath\ Gloss. Lat. Gr.] si audimus Seruium ad Aen. 1, 510 [...].
page 481, image: s0481SOLIARIS e. Adi. Thermarum sella soliaris Spartian. in Carac. c. 9 quod vno nomine Solium n. 2.
SOLLA i. Sedilia et aluei balneorum, vid. SOLIVM n. 2. ex Festo.
SOLLICVRIA In omni re curiosa: nam Sollo Oscis, dicitur id, quod nos Totum vocamus. Liu. Sollicuria, in omni re curiosa. Festus voce SOLLO.
SOLLIFERREA inquit Festus voce Solitaurilia, vocantur Tota ferrea; et Homo bonarum artium, solers, et quae nulla parte laxata, cauaque sunt, Solida nominantur, vnde solium solidum. [...].
SOLLO Osce dicitur id, quod nos Totum et solidum vocamus. Fest.
SOLLISTERNIVM i. n. Solla sternere dicuntur, qui sollisternium habent. Festus. conf. tamen Sellisternium.
SOLLVS antiquis fuit idem quod Solidus, a Solo s. fundo deriuatum. Vid. in SOLERS, SOLICITVS, SOLITAVRILIA, SOLLICVRIA, SOLLIFERREA.
SOLO [1] solas. vid. SOLVS.
SOLOE, vel SOLI orum. m. Pl. [ *so/loi ] Soloe more Graecorum pro Soli, sicut Dioscuroe pro Dioscuri, Ciuitas Ciliciae, a Solone sic dicta, (vid. Menag. ad Diog. Laërt. 1, 51.) [...].
SOLOECVS a, um. Barbarus corrupte loquens, vid. Gell. 5, 20.
SOLOECISMVS i. m. [ soloikismo\s2 ] Vitium orationis est, in quantum verba male iunguntur. [...].
SOLICISMVS 1 posito pro OI, vt saepius, Auson. Epigr. 138 [...].
SOLOECON i. n. dicitur Vitium sermonis. Gell. 5, 20. vbi docet, vt modo vidimus so/loikon dici pro Soloecismo. Nihil tam so/loikon, quam [ turannokto/nous2 in caelo esse, facta tyranni defendi Cic. Att. 14, 6.
SOLOECOPHANES is. f. [ soloiko/fanes2 ] Soloecismi speciem habens: quae et Alleosis, figura est: vt, Praeneste sub ipsa: quum Praenste sit neutri generis, sed retulit ad Ciuitatem. [...].
SOLOMON vid. SALOMON.
SOLON ônis. m. [ *so/lwn ] Salaminius genere, vnus e septem sapientibus, Atheniensibus leges dedit. [...].
SOLOR âri. [ paramuqe/omai, parhgore/w ] Integrare, recreare, a Solo vel Sollo, sed maxime ad animum in malis firmandum, et velut Solidandum refertur. [...].
page 482, image: s0482SOLANS antis. Ipse caua solans aegrum testudine amorem Virg. Georg. 4, 464. Multa timidum solantia pectus Ouid. Met. 11, 448.
SOLÂTVS [2] a, um. Part. Nautes his Aeneam solatus vocibus Virg. Aen. 5, 708.
SOLANDVS a, um. Partic. [ parhgorhte/os2 ] Ouid. Trist. 5, 4, 42 Qua consolatus amicum Sis ope, solandus quum simul ipse fores.
SOLÂTOR, ôris. m. [ parhgo/ros2 ] Vt, Solator lugentum Stat. Silu. 5, 5, 40. conf. Tibull. 1, 3, 15.
SOLÂTRIX icis. f. Boëth.
SOLATIVM [2] i. n. [ paramu/qion ] Quidquid fit aut dicitur, solandi causa aut euentu. [...].
SOLATIOLVM i. n. Dimin. [ paramuqi/dion ] Catul. ad passerem Lesbiae 2, 7 Vt solatiolum sui doloris.
SOLÂMEN inis. n. [ paramuqi/a ] Idem. Hoc tamen Poëtae frequentius vtuntur. [...].
SOLAMENTVM i. n. Peruigili tamen haec dat solamenta dolori Paullin. Nol. Nat. Felic. 6, 343.
SOLATIOR ari. Alicuius paupertati solatiari Sarisber. in Metal. 2, 10.
SOLOX ôcis. Adi. i(ero\s2 kai\ paxu\s2 Gloss. Lat. Gr.] Crassus. vt, Solox lana, i. Crassa, quasi Solida: vt Festus interpretatur, qui addit, et pecus quod passim pascitur non tectum (vt Pallitae oues, de quibus vid. PALLITVS) quod enim dedit ex Festo Paullus, certe quod nunc legitur pecus lana contectum, plane id falsum et contrarium est. [...].
SOLPVGA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SOLPV=GA [SOLPÛGA]], vel SOLIPVGA, s. SOLIPVNGA ae. f. h(lio/kentris2, mui/as2 ri)=dos2 Gloss. Lat. Gr.] Genus formicarum venenatum, quod a fugiendo solem, Solifuga dictum quibusdam videtur: concitari enim acrius feruore solis, ideoque eum fugere quantum potest. [...].
SOLSEQVIVM i. n. Herba, al. Heliotropion. Apul. de Herb. c. 49.
page 483, image: s0483SOLSTITIVM [2] vid. SOL. SOLVBILIS, vid. SOLVO.
SOLVM [1] i. n. [ e)/dafos2, pedi/on, da/pedon, puqmh\n ] dicitur Omne quod sustinet, et vnicuique rei subiacet. [...].
SOLARIVM [2] i. n. quid sit declarat Vlpian. D. Ne quid in loco vel itinere publico fiat. l. j. §. Si quis nemine prohibente. [...].
SOLVO solui, solûtum, ere. [ lu/w, tele/w, kataba/llw,] Quod ligatum erat, vinculis liberare, iisque vel externis, vt captiuum, vel naturalibus, vel moralibus denique: vnde statim, quam late pateat hoc verbum intelligitur; sed magis ex vsu, quem nunc iam exemplorum varietate declaramus, quae in concinnum ordinem redigere temporis inopia prohibemur. [...].
page 485, image: s0485SOLVENS entis. Lapsae nullo soluente catenae Ouid. Met. 3, 700.
SOLVTVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SOLV=TVS [SOLÛTUS]] a, um. Partic. [ lelume/nos2 ] Cic. Att. 1, 10 [...].
SOLVTE Adu. [ lelume/nws2 ] Cic. de Diuin. 2, 100 [...].
page 486, image: s0486SOLVTIM [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SOLV=TIM [SOLÛTIM]] Adu. Tertull. de Pallio 5 Tota molitio pallii est operire solutim.
SOLVTIO ônis. f. [ lu/sis2, katabolh\, a)nqupofora\ ] Vt, Mors omnium dolorum et solutio est et finis Sen. ad Marc. c. 19. [...].
SOLVTOR [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SOLV=TOR [SOLÛTOR]], ôris. m. kataboleu\s2 Gloss. Gr. Lat.] Tertull. adu. Marc. 4, 17 Solutori pignus restituendum.
SOLVBILIS e. Adi. Minuc. Felix 34 [...].
SOLVTILIS e. Adi. [ luto\s2 ] Solubilis. Suet. in Neron. c. 34 Solutilem nauem, cuius vel naufragio vel camerae ruina periret Agrippina mater, commentus est.
SÔLVS a, um: Gen. solius: Dat. soli. [ mo/nos2, oi)=os2, monh/rhs2 ] Nomen, quo excluditur praesentia, vel auxilium vel societas alterius. [...].
SOLVM [2] Adu. [ mo/non, mo/nws2 ] Tantum. [...].
SOLVMMODO Adu. Vt Tantummodo Idem. [...].
SOLITARIVS a, um. Adi. [ monw/ths2, mono/tropos2, monh/rhs2 ] Qui solus esse amat et solet. [...].
SOLITE Adu. Plaut. Amph. 1, 1, 131 sec. Pareum: al. aliter.
SOLITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SOLITV=DO [SOLITÛDO]] inis. f. [ e)rh/mos2, monasth/rion ] Vbi vnus vel nemo habitat, recessus, inhabitata plaga. [...].
page 487, image: s0487SOLITAS âtis. f. pro Solitudo. Accius Eurysace, apud Non. 2, 803 [...].
SOLICANVS a, um. Adi. Musae nunc solicanae, nunc concinentes Mart. Capella 2 p. 33.
SOLILOQVIVM i. n. Exstat liber Soliloquiorum Augustini: vbi nempe secum ipse scriptor agit, et quid sibi dixerit exponit.
SOLIVAGVS a, um. Adi. [ oi)opo/los2 ] Qui solus vagatur: cui opponitur Congregatus. [...].
SOLO [2] âre. [ e)rhmo/w ] Solum et desertum facere locum aliquem, Vastare. Stat. Theb. 5, 148 [...].
SOLÂTVS [3] a, um. Senec. Oedip. v. 4 Cernere auida peste solatas domos. i. Incolis destitutas.
SOLVS untis. f. [ *solou=s2 ] Stephano, Cypri insulae oppidum. Est et Siciliae oppidum, non procul a Lilybaeo promontorio Plin. 3, 8.
SOLYMI orum. m. pl. *so/lumoi ] Straboni l. 1 [...].
SOM
SOMNIALIS, SOMNICVLOSVS, SOMNIVM, vid. mox SOMNVS.
SOMNVS i. m. [ u(/pnos2, o)/nriros2 ] dicitur, quum dormimus, nempe Actus ipse dormiendi. [...].
page 489, image: s0489SOMNIVM i. n. [ o)/nriros2, e)nu/pnion, o)nrirogmo\s2, o)nri/rwcis2 ] Illusio quam patimur quum dormimus, dum agere aliquid vel pati nobis videmur. [...].
SOMNIO âre. [ o)nrirw/ttw, e)nupnia/zw ] Per quietem aliquid, quasi si quis vigilaret, videre. [...].
SOMNIANS antis. Partic. [ o)nrirw/ttwn ] Cic. de Diu. 2, 141 c. 68 [...].
page 490, image: s0490SOMNIÂTOR, ôris. m. Tertull. adu. Gnost. c. 2 [...].
SOMNIÂLIS e. Adi. Fulgent. Mythol. 1 Tabula somniali figmento delusa.
SOMNIÔSVS a, um. Adi. u(pnwtiko\s2 Gloss. Gr. Lat.] Qui crebris somniis vexatur. Plin. 28, 19 Somniosos fieri lepore sumto in cibis, Cato arbitratur Al. Somnos.
SOMNIFER era, erum. [ u(pnofo/ros2 ] Quod affert somnum, et Soporiferum etiam dicitur. [...].
SOMNIFICVS a, um. Adi. [ u(pnopwo\s2 ] Idem. Plin. 37, 10 [...].
SOMNICVLÔSVS a, um. [ u(pnwtiko\s2, u(pnhlo\s2, fi/lupnos2 ] Somno plenus et ignauia. [...].
SOMNICVLÔSE Adu. [ u(pnotikw=s2 ] Negligenter. Plaut. Capt. 2, 1, 31 Haud somniculose hoc agendum est. Conf. Idem Amph. 2, 1, 75.
SOMNISOLVTOR o)nrirokrith\s2 Gloss. Gr. Lat.] Interpres somniorum. Soluere interdum valet interpretari.
SOMNOLENTVS a, um. Adi. [ u(pnw/dhs2 ] Somno plenus. Solin. 33 De Elephanto, Somnolentum arbor sustinet. Apul. Miles. 1 extr. In verba media somnolentus desinit.
SOMNOLENTIA ae. f. Libido dormiendi aut consuetudo nimia. Sidon. Epist. 2, 2 Vbi somnolentiae cubiculariorum dormiendi locus est.
SOMNORÎNVS vel SOMNVRNVS a, um. Adi. [ u(pnwmatiko\s2 ] Apud antiquos dicebatur id, quod in somnis videbatur. [...].
SOMPHOS [ somfo\s2 ] A Graecis appellatur Cucurbitae siluestris genus, digitali crassitudine, non nisi in locis saxosis nascens, intus inane, vnde et nomen inuenit: nam Graeci [ somfo\n, vocant inane. [...].
SON
SONABILIS [1] vid. SONVS.
SONCHOS i. m. [ so/gxos2 ] Herba, de qua Plin. 22, 22 s. 44 [...].
SONIPES, SONITVS, et SONO vid. SONVS.
SONS sontis. Adi. [ qw=os2, e)pai/tios2, u(pai/tios2, u(peu/qunos2 ] Nocens, conuictus criminis. [...].
SONTICVS a, um. Adi. Quod nocet. Vnde, Sonticus morbus, qui perpetuo nocet, et totum inuadit corpus. [...].
SONVS i. m. [ h)=xos2, ktu/pos2, pa/ttagos2 ] Omnis vox, et quidquid auribus percipi potest. [...].
page 491, image: s0491SONOR, ôris. m. [ h)=xos2 ] Vehementior sonus. Virg. Aen. 7, 462 [...].
SONORÎNVS a, um. Adi. Varro apud Non. 2, 790 Leuisomna mens sonorinas imagines Affatur, non vmbrantur somno pupulae. Sed verior lectio videtur Somnorinas, quod vide. Conf. Scalig. ad Catull.
SONÔRVS a, um. Adi. [ h)xw/dhs2, eu)fw/nios2 ] Graue sonans. Cithara sonora Tibull. 3, 4, 69. [...].
SONÔRE Adu. Gell. 4, 20 Clare nimis ac sonore oscitauit.
SONORITAS âtis. f. Magna vocis sonoritas Sarisber. 1, 16. Conf. Barth. Adu. 44, 9.
SONO ui, itum, âre. [ h)xe/w, ktupe/w, doupe/w, bre/mw ] Sonum facere. Plaut. Curc. 2, 1, 18 [...].
SONANS antis. Partic. [ h)xw=n ] Praeter allata. Aes sonans, vid. AES. Aurae sonantes Virg. Aen. 11, 863. [...].
SONANDVS a, um. Partic. [ h)xhte/os2 ] Ouid. Fast. 5, 494 Signi causa sonanda mihi est. Alii legunt, cum Burm. Canenda. Ore magno sonandus Ouid. de Art. Am. 1, 206.
page 492, image: s0492SONABILIS [2] e. Adi. [ h)xhto\s2 ] Sonans. vt, Sistrum sonabile Ouid. Met. 9, 783.
SONITVS ûs. m. [ h)/xos2, dou=pos2, bro/mos2, floi=sbos2 ] Idem quod Sonor. Virg. Aen. 6, 586 [...].
SONITO âre. Frequentat. Solin. 8 Locrensium cicadae vltra caeteras sonitant.
SONAX âcis. Adi. Apul. Miles. 4 p. 157 [...].
SONIPES edis. m. [ kanaxh/pous2 ] Equi epitheton, a sonitu pedum, et vngularum. [...].
SONIVIVS a, um. Sonans. Cic. Fam. 6, 6 [...].
SOP
SOPHÊNAE, vel SOPHENI [ *swfhnoi\ ] Armeniae Populi, quos Plin. 6, 9 [...].
SOPHIA ae. f. [ sofi/a ] Latine Sapientia dicitur. [...].
SOPHVS [1] i. m. [ sofo\s2 ] Sapiens. Citatur Virg. forte e Catalectis nescio quibus, Hinc omnis certat dialectica turba sophorum. [...].
SOPHICVS a, um. Hic sophicas artes Graecorum et vana secutus dogmata Prosp. Aquit. de Prouid. v. 673.
SOPHIANVS a, um. Coripp. 4, 288.
SOPHOS Adu. [ sofw=s2 ] Sapienter, acclamatio dicta recitantibus. quos sic laudare vellent. [...].
page 493, image: s0493SOPHISTES, vel SOPHISTA ae. m. sofisth\s2 ] Si vim verbi et antiquissimum vsum spectas, Sophista est, quicunque alios [ sofi/zri b. e. ad quamcunque sapientiae, doctrinae, calliditatis partem acuit. [...].
SOPHISTIA ae. f. Id quod in Sophista reprehenditur. [...].
SOPHISTICE [1] es vel ae. f. [ sofistikh\ ] Ars siue professio Sophistae, vt Grammatice, etc. [...].
SOPHISTICVS a, um. Adi. Gell. 7, 3 [...].
SOPHISTICE [2] Adu. Apul. de Dogm. Plat. 2 p. 17. Zeno Imp. Cod. 8 t. 10 l. 12 §. 3.
SOPHISMA atis. n. [ so/fisma ] Quid significet, declarat Cic. Acad. 4, 75 c. 24 [...].
SOPHISMATICVS a, um. Adi. Captiosus. Gell. 18, 13 tit. A Dialectico quodam sophismatico impudenti. al. perperam, sophismatio. [...].
SOPHOCLES is. m. [ *sofoklh=s2 ] Atheniensis Poëta Tragicus, aequalis Perielis, eiusque Collega aliquando in praetura cuius VII Tragoediae exstant. [...].
SOPHOCLÊVS a, um. [ *sofo/klrios2 ] Cic. Fam. 16, 18 An pangis aliquid Sophocleum? Martial. 5, 31. Virg. Ecl. 8, 10 Sola Sophocleo tuo carmina digna cothurno.
SOPHORTIA ae. f. Genus vitis apud Colum. 3, 2.
SOPHRON onis. m. [ sw/frwn ] Sobrius, moderatus, proprie cui sana mens est. [...].
SOPHROSYNE es. f. [ swfrosu/nh ] Temperantia, modestia, castitas. [...].
SOPHRONISTAE [ *swfronistai\ ] Magistratus apud Athenienses, non dissimiles iis, quos Romani Censores vocabant, licet longe plures essent, et potestate aliquanto inferiores: legebantur enim ex singulis tribubus decem, qui iuuenum mores censerent.
SOPHRONISTERES [ swfronisth=res2 ] Dentes duo, qui omnium extremi nascuntur, circa annum aetatis vicesimum, boc est circa id tempus, quo iam sapere incipimus. Et vocantur Dentes sapientiae.
SOPHRONISTERIVM i. n. [ swfronisth/rion ] Vocaueris domum
page 494, image: s0494in qua castigandis et ad frugem modestiamque reuocandis hominibus insigniter malis et ferocibus varia remedia adhibentur.
SOPHVS [2] vid. SOPHIA.
SOPIO [1] vid. SOPOR.
SOPOR, ôris. m. [ u(/pnos2, koi=tos2 ] Idem fere quod Somnus, sed fere grauior. [...].
SOPORIFER era, erum. Adi. [ u(pnopoio\s2, u(pnwtiko\s2 ] Quod soporem inducit. [...].
SOPÔRO âre. [ katakoimi/zw ] Soporem inducere. Plin. 28, 8 [...].
SOPORÂTVS a, um. Partic. [ kekarwme/nos2 ] Plin. 10, 75 [...].
SOPÔRVS a, um. Adi. [ u(pnotiko\s2 ] vt, Nox sopora. Lucan. 2, 236. Stat. Theb. 1, 403. Virg. Aen. 6, 390. Val. Flacc. 2, 222.
SOPIO [2] îui, îtum, îre. [ katakoima/zw, koima/w, eu)na/zw ] Soporem inducere. [...].
SOPÎTVS a, um. Partic. [ katakoimaqei\s2 ] Liu. 25, 9 [...].
SOR
SORA ae. f. [ *sw=ra ] Oppidum Volscorum in Campania, cuius meminit Plin. 3, 5. Liu. 10, 1. Iuuen. 3, 223 Optima Sorae Aut Fabrateriae domus, vid. Sil. 8, 396. Hinc SORANVS.
SORACTE. n. et SORACTES is. m. [ *sw/rakton o)/ros2 ] Mons in Faliscis, Apollini sacer. [...].
page 495, image: s0495SORACTINVS a, um. Vitruu. 2, 7 Soractinae lapicidinae.
SORÂCVM vid. SARRACVM, et dele citatum ibi Vlpian. ad L. Aquil. Ibi enim l. 29 §. 2 Serraculum est vel Seruaculum.
SORBEO ui, itum. vel psi, ptum, êre. [ r(ofa/w, r(ofe/w, lofeu/w ] Cibum liquidum paullatim quasi intro trahere. [...].
SORBENS entis. Part. Charybdis illata naufragia gurgitibus sorbens occultis Sallust. Fragm. c. 32 ex Seruio.
SORBITIO ônis. f. [ r(o/fhma ] Sorbendi actus: Pers. Sat. 4, 2 [...].
SORBITIVM i. n. Sorbitium menthae Seren. Sammon. v. 872. Conf. Barth. Adu. 38, 1. Burm. leg. sorbitio.
SORBITIVNCVLA ae. f. Dimin. [ r(ofhma/tion ] Hieron. Ep. 30. Idem in Vita Hilarionis. Plin. Valerian. 1, 58.
SORBILLO âre. r(ofe/w, r(ofw= Gloss. Gr. Lat.] Dimin. a Sorbeo: proprie est Parum, et frequenter sorbere. [...].
SORBILLVM i. n. [ a)por)r(o/fhma ] Potio sorbitioni apta. Plaut. Poen. 1, 2, 185 Hem, mihi iam video propter te victitandum sorbillo.
SORBILLATOR oris. m. Isidor. Gloss.
SORBILIS e. Adi. [ r(ofhto\s2 ] Quod facile sorbetur. Colum. 8, 17, 13 [...].
SORBVS i. f. [ o)/h ] Arbor est procera, cuius longiorem descriptionem videbis apud Theophrast. 3, 21. [...].
SORBVM i. n. [ ou)=on ] Praedictae arboris fructus, quod Malum sorbum etiam Columella appellat 5, 10. [...].
SORBICVLVS i. m. Afferebatur ex Apic. 5, 1. Sed restitutum olim est Tres orbiculos, etc.
SORDES is. f. [ r(u/pos2, spi/los2, r(upari/a, pi/nos2 ] Immunditia. Plaut. Poen. 1, 2, 101 [...].
page 496, image: s0496SORDITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SORDITV=DO [SORDITÛDO]] inis. f. [ r(u/pasma ] Idem quod Sordes. Plaut. Poen. 5, 2, 10 Vt mihi absterserunt omnem sorditudinem. Sorditudinem pro Sorde inquit Non. 2, 799.
SORDICVLA ae. f. Dimin. Marcell. Emp. c. 8.
SORDIDVS a, um. Adi. [ r(uparo\s2, pinaro\s2 ] Sordibus plenus, eadem qua sordes varietate. [...].
SORDIDE Adu. [ r(uparw=s2 ] Auare. Plin. Ep. 3, 9 [...].
SORDIDVLVS a, um. Dimin. Plaut. Poen. 1, 2, 58 [...].
SORDVLENTVS a, um. Adi. Tertull. de Poenit. cap. 11 Sordulentus, illotus.
SORDEO ui. [ r(upa/w, r(upe/w, r(upu/w ] Sordidum esse. Martial. 1, 32 [...].
SORDENS entis. Part. Per sordentem serpere humum Corn. Gallus El. 1, 200.
SORDESCO ere. [ spilo/omai ] Idem. Plin. 11, 12 [...].
SORDIDO âre. [ r(upai/nw, spilo/w ] Sordidum facere, foedare. [...].
page 497, image: s0497SORDIDÂTVS a, um. Partic. Sordide indutus. [...].
SOREX icis. m. [ mu=s2 a)grri=os2 ] Animal paruum ex murum genere, a sono vocis, quem rodendo facit. [...].
SORICÎNVS a, um. Adi. [ mui+ko\s2 ] Plaut. Bacch. 4, 8, 48 Soricina naenia. vid. Salmas. ad h. l. et quae damus voce NAENIA.
SORICVLATVS a, um. Vt, Soriculata vestis, quae variis conserta coloribus erat. Plin. 8, 48 Calcagninus legendum putat Surculata. Conf. Turneb. Adu. 24, 19. vid. tamen SORORICVLATVS.
SORI vstum Scribon. 51. vid. SORY.
SORILLA Nauigia Istrica vocantur, quod lino et sparto conserantur et condensentur. Nescio quo auctore.
SORÎTES ae. m. [ swri/ths2 ] Sopbismatis genus, quod tu aceruale, vel acerualem Syllogismum dicere possis. [...].
SOROR, ôris. f. [ a)delfh\, kasignh/th ] Parentum meorum filia, mea Soror est: Antistius Labeo apud Gell. 13, 10 [...].
page 498, image: s0498SORORCVLA ae. f. Dimin. Plaut. in Fragm. Clitell. 25 Germana mea sororcula.
SORORIVS a, um. Adi. vt, Sororia coena, quae datur sorori agnitae. Plaut. Curc. 5, 2, 60 [...].
SORORICÎDA ae. c. Qui sororem occidit. Cic. pro Domo 26 c. 10 Quid de me quod tulisse te dicis, patricida, fratricida, sororicida, nonne extra ordinem tulisti?
SORORICIDIVM i. n. a)delfoktoni/a Gloss. Lat. Gr.
SORORIO âre. Sororiari puellarum mammae dicuntur, cum iam intumescunt; quod non singulae, sed veluti geminae sorores simul nascantur, vt Fraterculare puerorum Plaut. in Fribolaria. [...].
SORORIANS antis. Partic. Plin. 31, 6 s. 33 Mammas sororiantes, praecordia maciemque corporis piscinae magis corrigunt, i. tumentes nimium: [ mastou\s2 spargw=ntas2.
SORORICVLATVS a, um. Sororiculatae vestes sunt Plin. 8, 48 s. 74 [...].
SORS sortis. f. [ klh=ros2, lh=cis2, klhdw\n sugkuri/a ] a Serie dicitur. Varro de L. L. 5, 7 p. 57, 17 [...].
page 500, image: s0500SORTIS is. f. pro Sors Teste Prisciano 7. Plaut. Cas. 2, 6, 28 [...].
SORTICVLA ae. f. Dimin. [ klhri/dion ] Sueton. in Neron. c. 21 Ac sine mora nomen suum in albo profitentium citharoedorum iussit adscribi, sorticulaque in vrnam cum caeteris demissa, intrauit ordine suo.
SORTIO îre. Actiue pro Sortiri: antiquum. Varr. Rer. Human. 20 [...].
SORTIOR îri. [ klhro/w, lagxa/nw, dialagxa/nw ] Sortes facere, sorte aliquid decidere, tribuere, accipere, etc. [...].
page 501, image: s0501SORTITIO ônis. f. [ klh/rwma ] Electio vel definitio, quae fit per sortem: vt in iudicibus. [...].
SORTÎTVS ûs. m. klh/rwsis2 it. klhrouxi/a Gloss. Gr. Lat.] Pro Sortitione. Cic. pro Domo 50 c. 19 [...].
SORTÎTOR, ôris. m. [ klhrwth\r ] Senec. Troad. 982 Et iniquae ferus sortitor vrnae.
SORTILEGIVM i. n. Actus legendae sortis. Laudatur Plin. 28, 4 [...].
SORTILEGVS a, um. [ xrhsmwdo\s2 ] Qui per sortes futura praenuntiat. [...].
SORTI Adu. Vid. SORTIS sub SORS.
SORTITO Adu. [ kata\ klh=ron ] Ex sorte, vel per sortem. Plaut. Merc. 1, 1, 25 [...].
SORRACVS i. vid. SARRACVM.
SORSVM Adu. Antique pro Seorsum. Laudatur Plaut. Epid. 3, 3, 21 [...].
SORY [ sw=ru ] Corpus metallicum, cuius cum Chalcitide et Misy mentionem facit Plin. 34, 12 s. 29 [...].
SOS
SOS Pro Eos antiqui dixerunt. Festus. Ennius lib. 1 [...].
SOSIA gens Romae. Vid. mox SOSIANVS Apollo. Sosii, Praetoris mentio Cic. Att. 8, 6. [...].
SOSIANVS Apollinis cognomen, cuius Romae erat statua e cedro Seleucia aduecta, teste Plinio 13, 5. [...].
page 502, image: s0502SOSIAS Persona liberti in principio Andriae Terent.
SOSIGENES is. m. [ *swsige/nhs2 ] Astrologus insignis, cuius opera vsus est Caesar, cum annum ad Solis rationem redigeret Plin. 18, 25.
SOSIPATER Charisius, praenomine Flauius, nobilis grammatici nomen, quem passim citamus ex editione Hel. Putschii.
SOSPES itis. Adi. [ sa/os2, sw=os2 ] Non solum significat Eum, qui seruatur, id est salaus est; sed etiam Eum, qui seruat: vnde Ennius Sospitem pro Seruatore posuit teste Festo. [...].
SOSPITA ae. f. Iunonis Lanuuinae epitheton, quod etiam SISPITA apud Festum et in Gloss. Isid. scribitur. [...].
SOSPITÂLIS e. Adi. [ swthriw/dhs2 ] Qui sospitem facit. [...].
SOSPITALITAS atis. f. Deus sospitalitatis Macrob. Saturn. 1, 17. i. Apollo, al. sospitalis.
SOSPITO âre. [ sw/zw ] Incolumem seruare. [...].
SOSPITÂTOR, ôris. m. Apul. Met. 9 p. 218 [...].
SOSPITÂTRIX îcis. f. Apul. Met. 11 p. 261 Dea sospitatrix.
SOSPITAS âtis. f. Salus, incolumitas. [...].
SOSTRATVS Gnidius, is est, qui Pharum in Pharo, saluti nauigantium consulens posuit. [...].
SOSVS Strator pauimentorum industrius apud Plin. 36, 25.
SOT
SOTADES [ *swta/dhs2 ] Maronites Poëta fuit turpissimi carminis auctor, in quo omnes nefandarum libidinum refert species. [...].
SOTADÊVS et SOTADICVS a, um. Adi. [ swta/deios2, swtadiko\s2 ] Appellatio carminum vel a genere metri, vel ab argumenso. [...].
SOTER êris. m. [ swth\r ] Saluator, conseruator, seruator. [...].
SOTERIA orum. n. Pl. Munera, quae conuale scentibus, et a morbo aut aliquo seruatis periculo ab amicis mittebantur. [...].
SOTERICVS i. m. Artifex quidam construendorum lectorum rudis, et inelegans fuisse videtur. [...].
page 503, image: s0503SOTÎRA ae. f. [ *sw/trira ] Obstetrix commemoratur a Plinio 28, 7 [...].
SOZ et SPA
SOZVSA [ *sw/zousa ] Trium oppidorum nomen, apud Stephanum. 2 Herba Atheniensibus sic dicta; alias vero Artemisia Apul. de Herb. 10.
SPADICVM i. n. Idem quod Spadix. [...].
SPADIX îcis. m. [ spa/dic ] Quid sit declarat Gellius 2, 26 [...].
SPADICARIVS i. m. Iulius Firmicus 3, 7 [...].
SPADO ônis. m. [ spa/dwn ] Dictio Graeca, idem quod Eunuchus significans. [...].
SPADONIVS a, um. Adi. Sterilis. Poma a conditione castrati seminis spadonia appellantur Plin. 15, 14. Spadonia laurus Idem 15, cap. vlt.
SPADONÂTVS ûs. m. Conditio castratorum. Tertull. de Cultu Fem. 2, 9 Se spadonatui assignant propter regnum Dei.
SPAERITA ae. f. Genus placentae, ap. Cat. R. R. c. 82. rectius, sphaerita.
SPAGAS Picis siue resinae genus. Plin. 14, 20 In Asia, quae fit e picea, admodum candida, spagas vocatur.
SPALATRA [ *spa/latra ] Magnesiae oppidum apud Plin. 9, 9.
SPANA Pix Scribon. 256. i. Hispana. Aliorum exempla, vid. in Rhod. Lex. Scribon.
SPARGANIVM i. n. Herba est, folia habens gladioli instar, sed arctiora, et in terram magis procumbentia: in summo caule veluti pilulae prominent, in quibus semen. [...].
SPARGO [1] si, sum, ere. [ pa/ssw, katapa/ssw, skorpi/zw, diaskorpi/zw ] Passim aliquid iactare, quod ipso illo iactu in diuersas partes et regiones abeat. [...].
page 504, image: s0504SPARGENS entis. Part. Genus in multas species se spargens, h. e. Diuisum Plin. 21, 8.
SPARGENDVS a, um. Partic. [ paste/os2 ] Vt, Ignis spargendus Senec. Herc. Oet. s. 15. Membra spargenda procellis dare Lucan. 5, 684.
SPARSVS a, um. Partic. [ pepasme/nos2 ] Ter. Heaut. 5, 5, 18 [...].
SPARSILIS e. Adi. Quod spargi potest. Tertull. de Pudit. 2 Tanta sparsilia eorum, quibus Deo adulantur.
SPARSÎVVS a, um. Adi. Idem. Petron. 27 Pila sparsiua exerceri. Al. Prasina.
SPARSIO ônis. f. Actus spargendi. [...].
SPARSIM Adu. [ spora/dhn ] Huc atque illuc. [...].
SPARGO [2] inis. f. Elisa salis spargine Fortunat. l. 3. Epist. ad Felic. Episc.
SPARTA, ae. et SPARTE es. f. [ *spa/rth ] Eadem est, quae et Lacedaemon, vrbs Laconide in Peloponneso, ciuitas Graeciae insignis, Lycurgi legibus ad fortitudinem formata, quae diu cum Atheniensibus gravia bella gessit. [...].
SPARTIATES ae, m. Nomen gentile. Cic. Fam. 5, 12 Spartiates Agesilaus. Idem Tusc. 5, 77 c. 27 Pueri Spartiatae non ingemiscunt verberum dolore laniati.
SPARTÂNVS a, um. Adi. Vt, Gens Spartana Ouid. Met. 3, 209. [...].
SPARTACVS i. m. [ *spa/rtakos2 ] Famosus gladiator, ex Thracia oriundus, qui vna cum Oenomao et Crixo effracto Lentuli ludo gladiatorio, cum septuaginta gladiatoribus erupit Capua, manuque seruorum congregata, quasi iusto exercitu comparato, bellum ingens excitauit: sed victus a Crasso fuit; de quo Lucan. 2, 554 [...].
SPARTARIVM, SPARTEVS, etc. vid. infra SPARTVM.
SPARTOPOLIA ae. f. Gemma, ap. Plin. 37, 11.
SPARTVM, s. SPARTIVM i. n. [ sparti/on ] Planta, genistae similis, ex qua funes fiebant. [...].
page 505, image: s0505SPARTARIVS Adi. Hinc
SPARTARIVM i. n. [ spartiw\n ] Locus, in quo spartorum frequentia est, vel spartis consitus. [...].
SPARTEVS a, um. Adi. [ spartii+no\s2 ] Sparto compactum et compositum. [...].
SPARTEA ae. f. i. Spartea solea. [...].
SPARTEOLVS i. m. Sparteoli vocati sunt Milites, qui vigilias agebant. [...].
SPARTI orum. m. [ spartoi\ ] id est Sati dicuntur non Graecis modo, sed Latinis etiam scriptoribus armati illi, ex satis, siue seminatis a Cadmo draconis, quem interfecerat, dentibus enati, et mutuis mox vulneribus confecti, praeter quinque, qui Thebarum cum Cadmo conditores fuere. [...].
SPARVS, i. m. vel SPARVM i. n. Telum rusticum, in modum pedi recuruum, vt ait Seruius ad Virg. Aen. 11, 682 [...].
SPARVLVS i. m. Dimin. Piscis, de quo Ouid. Halieut. Fragm. 106 Et super aurata sparulus ceruice refulgens. Res tibi cum rhombo est, at mihi cum sparulo Martial. 3, 60.
SPASMVS, i. m. siue SPASMA atis. n. [ spasmo\s2 ] Contractio, neruorum rigor, siue distensio, conuulsio. [...].
SPASMÔSVS a, um. Adi. Veget. 3, 32.
SPASTICVS a, um. Adi. [ spastiko\s2 ] Dicitur, cui aliquid intus conuulsum est. [...].
SPATALE ae. f. [ spata/lh ] Luxus, deliciae. [...].
SPATALIVM i. n. Ornamentum muliebre, inter delicias mulierum annumeratum. [...].
page 506, image: s0506SPATALOCINAEDVS i. m. Petron. c. 23. quasi tu luxuriosum cinaedum dicas.
SPATANGIVM i. n. Piscis. Spatangium in primae qualitatis piscem imputari praecipimus Cod. Theod. l. 14 t. 20.
SPATHA ae. f. [ spa/qh ] Longior ensis, ac latior a quibusdam esse dicitur, forte a figura Spathae, de qua statim in SPATHE. [...].
SPATHVLA [1] ae. f. Dimin. [...].
SPATHENVLA ae. f. i. spathula. Spathenula vulneri aliquid imponitur Plin. Valer. 3, 31. conf. Reines. Var. Lect. 1, 8 p. 192.
SPATHOMELA ae. f. Specillum chirurgicum. Theod. Priscian. 1, 14 et 27. conf. Reines. Var. Lect. 2, 8.
SPATHARIVS i. m. Satelles, aut spatharum opifex. vid. Voss. de Vit. L. L. 3, 50.
SPATHE, es. vel SPATHA ae. f. [ spa/sqh ] Genus arboris. [...].
SPATHALIVM i. n. Dimin. [ spaqa/lion ] Palmae ramulus cum dactylis dependentibus: de quo est Martialis 13, 27.
SPATHICVS a, um. Adi. Firmic. 4, 1 [...].
SPATHVLA [2] vid. SPATHA.
SPATIOR, SPATIOSVS, vid. SPATIVM.
SPATIVM i. n. [ dia/sthma, a)po/sthma, sta/dion ] Non solum de Loci dicitur, sed etiam de Temporis interuallo. [...].
page 507, image: s0507SPATIOLVM i. n. Dimin. Arnob. 4 p. 153 Quaedam spatiola defamata. Pallad. 1, 38 Spatiolis inter se patentibus.
SPATIOR ari. [ peripate/w, perinoste/w ] Deambulare, Spatia facere. [...].
SPATIANS antis. Partic. [ peripatw=n ] Cum spatiantem vidi Petron. c. 126. [...].
SPATIÂTVS a, um. Partic. [ peripathqei\s2 ] Vt, Aliquot horis spatiatus Petron. c. 86. Litore curuo spatiata coniux Ouid. Fast. 3, 469.
SPATIÂTOR, ôris. m. [ peripath\s2 ] Macrob. Saturn. 2, 10 [...].
SPATIÔSVS a, um. Adi. [ eu)ru/xwros2, eu)hlato\s2 ] Amplum significat. [...].
page 508, image: s0508SPATIÔSE Adu. [ eu)ruxw/rws2 ] Spatiosius, Spatiosissime; Vberius, copiosius, diffusius. [...].
SPATIOSITAS âtis. f. Sidon. Epist. 2, 2 Exactissima spatiositate quadrari.
SPATVLA vid. SPATHVLA.
SPE
SPECIALIS, SPECIATIM, vid. infra SPECIES.
SPECIARIVS a, um. Nomen, quo putatur vsus Caes. Bell. Civil. 3, 53 [...].
SPECIES êi. f. [ i)de/a, ri)=dos2, sxh=ma, pro/sxhma ] Quidquid oculis obiicitur (ab antiquo verbo Specio, vid. Gell. 13, 28.) [...].
page 509, image: s0509SPECIÂLIS e. Adi. [ ri)diko\s2, i)/dios2 ] Non tam Particulare, quam Proprium, et veluti Peculiare significat. [...].
page 510, image: s0510SPECIÂTIM Adu. [ kat) ri)=dos2 ] Contrarium habet Generatim. [...].
SPECIALITER Adu. Idem. [ ri)dikw=s2 ] Columel. 3, 9 [...].
SPECIALITAS âtis. f. Tertull. adu. Marc. 5, 8 In distributione facienda, et in specialitate interpretanda. Finxit hanc vocem Antonius Grammat. teste Frontone.
SPECIETAS atis. f. Species diuisio est generis, specietas qualitatis, Fronto Grammat.
SPECIÂTVS a, um. Quid hodie informe in mundo? quid retro speciatum in materia? Tertull. adu. Hermog. c. 40.
SPECIÔSVS a, um. Adi. [ w(rai=os2, eu)eidh\s2 ] Pulcher specie et forma, plane vt formosus. [...].
SPECIOSE ius, issime. Adu. [ w(raiw=s2 ] Ornate. [...].
SPECIOSITAS âtis. f. Tertull. de Cultu fem. cap. 2 Naturalis speciositas.
SPECILLVM [1] vid. SPECVLVM.
SPECIMEN inis. n. [ e)pi/deigma ] Exemplar rei alicuius, vnde videri et intelligi possit, qualis illa sit, quale est, quod in mercibus emtori solet ostendi, vt in pannis; vel degustatio in esculentis. [...].
SPECIO, vel SPICIO xi, ctum, ere. [ ble/pw ] Apud antiquos in vsu fuit, quod Videre significat. [...].
SPECTIO ônis. f. a Specio, verbo antiquo, vt modo vidimus e Varr. L. L. 5, 8 [...].
page 511, image: s0511SPECTVS ûs. m. Adspectus. [...].
SPECITO âre. [ e)pible/pw ] Frequent. antiquum a Specio. Plaut. Cist. 1, 1, 92 Per Dionysia mater pompam me specitatum duxit. al. Spectatum.
SPECTILIS e. Spectile, obsol. ap. Plaut. in Fragm. Carbon.
SPECTO âre. [ qea/omai, e)popteu/w, qewre/w ] Saepe, seu fixe intueri. [...].
page 512, image: s0512SPECTANS antis. Partic. [ e)popteu/wn ] Vt, Inuicem spectans ambos Ouid. Met. 6, 631. [...].
SPECTANDVS a, um. Partic. [ qeate/os2 ] Vt, Spectandus in certamine Martio Hor. Od. 4, 14, 17. [...].
SPECTÂTVS a, um. Partic. [ dokimaqri\s2, eu)do/kimos2 ] Probatus, cuius probata et spectatâ iam virtus est. [...].
SPECTATE Adu. [ eu)doki/mws2 ] Egregie, ad spectaculum vsque. [...].
SPECTATIO ônis. f. [ dokimasi/a ] Cic. Verr. 3, 180 c. 78 [...].
SPECTÂTOR, ôris. m. [ qeath\s2, qea/mwn, e)po/pths2, a)po/pths2, o(rath\s2 ] Qui ludos, aut aliud quidpiam, animi causa spectat. [...].
SPECTÂTRIX îcis. f. [ qea/tria ] Plaut. Merc. 3, 4, 12 [...].
SPECTATÎVVS a, um. Adi. [ qewrhtiko\s2 ] Cui contemplatio sola proposita est. Quinctil. 3, 5 Vt illa sit spectatiuae partis, haec actiuae. Conf. Mart. Capella 3 p. 51.
SPECTATVS, ûs, vel SPECTATVM i. n. Miserum funestumque spectatum adspexi Apul. Met. 4 p. 484 Stew. Elmenh. p. 151 leg. spectamen: Conf. eiusd. Emendatt. p. 197.
SPECTABILIS e. Adi. [ qeato\s2, a)cioqe/atos2 ] Spectatione dignum et admiratione. [...].
SPECTABILITAS âtis. f. Dignitas senatoris, spectabilis appellati. In officio spectabilitatis tuae Impp. 12 C. t. 26 l. 1. Add. 9 C. t. 27 l. 5.
SPECTACVLVM i. n. qe/ama Gloss. Lat. Gr. spectacula, qewri/ai ibid.] Id quod spectatur, vt Ludi theatrales s. scenici, Circenses,
page 513, image: s0513Gladiatorii. [...].
SPECTÂMEN inis. n. Idem quod specimen. [...].
SPECTAMENTVM i. n. Spectacula, loca sunt, vnde spectamus: spectamenta, quae spectantur Corn. Fronto de Differ. voc. p. 2203 Putsch.
SPECIVM i. n. [ mh/lh ] Instrumentum teres et paruum, quo medici ad tentandum vulnerum ac fistularum viam et profunditatem vtuntur. [...].
SPECTABILIS, SPECTACVLVM, SPECTATOR, SPECTATVS, SPECTIO, SPECTO vid. SPECIO.
SPECTRVM i. n. [ fa/sma, ri)/dwlon ] Spectra sunt, quae Graece Idola dicuntur. h. e. Simulacra et imagines rerum intellectui occurrentium. [...].
SPECVLA [1] ae. f. [ skoph\, skopia\, a)/poptos2, periwph\ ] Accipitur pro Loco edito et eminenti, vnde aliquid longe videri et inspici potest, siue sit mons, siue turris, siue lapis, siue arbor, siue quid aliud eminens. [...].
SPECVLOR âri. [ qewre/w, diopteu/w, kataske/ptomai, a)pokaradoke/w ] a Specula fit, quasi E specula prospectare, vel, vt aliquid videas intendere. [...].
page 514, image: s0514SPECVLÂTVS [1] a, um. Partic. [...].
SPECVLÂTVS [2] ûs. m. [ qew/rhsis2 ] Plin. 10, 73 Feles quam occulto speculatu in musculos exsiliunt.
SPECVLATIO ônis. f. Ammian. 26, 10 Speculationibus doctus. Conf. Idem 27, 2.
SPECVLÂMEN inis. n. Prudent. Apoth. v. 20 --- Hebes intuitus speculamine glauco.
SPECVLATOR, ôris. m. [ skopo\s2, e)pi/skopos2, kata/skopos2, e)reunhth\s2, dio/pths2 ] Qui speculatur, inspicit, explorat. [...].
SPECVLÂTRIX îcis. f. [ o)/ptrira ] Cic. de Nat. Deor. 3, 46 c. 18 [...].
SPECVLATÔRIVS a, um. Adi. [ kataskopiko\s2 ] Quod ad speculatorem pertinet: vt, Speculatoria nauigia, Quibus in mari speculamur quid fiat. [...].
SPECVLATORIVM i. n. i. specula. Nuncii, speculatoriorum
page 515, image: s0515incensores assidui Apul. de Mundo. Conf. Elmenh. Emend. ad p. 69 extr. Voss. Etym. f. 484.
SPECVLABILIS e. Adi. Stat. Theb. 12, 624 Linquitur Eois longe speculabile proris Sunion, quod conspici potest.
SPECVLABVNDVS a, um. Adi. Tac. Hist. 4, 50, 5 [...].
SPECVLVM [1] i. n. [ ka/toptron, ri)/soptron ] In quod inspicimus, ac speciem, id est imaginem nostram contemplamur. [...].
SPECILLVM [2] i. n. Dimin. [ mhlwti\s2, mh/lh ] Instrumentum chirurgicum, ad pertentanda, et curanda loca natura vel vitio caua repertum: cuius primitiuum ex fide Perotti dedimus p. a. SPECIVM. [...].
SPECILLATVS a, um. Adi. Patina argentea specillata Vopisc. in Probo c. 4. Add. Plin. 33, 9. Salmas. malit specellata. Specillata potest esse polita, vt Speculi vicem praebere queat.
SPECVLAR, SPECVLARE, vel SPECVLARIVM adeo, certe in obliquis Casibus, res translucida, vt cornu, vt squama lapidis specularis, aut vitri tabula, quae lucem transmittat. [...].
page 516, image: s0516SPECVLARIS e. Adi. A Speculando et videndo, translucidus, lucem et visum adeo transmittens. [...].
SPECVLARIVS i. m. speklopoio\s2 Gloss. Lat. Gr.] Qui specula facit; qui fenestris specularia ad arcendum hieme frigus componit. [...].
SPECVS, ûs. m. et f. et SPECVS n. Indecl. [ spe/os2, sph/laion ] Spelunca. [...].
SPECVLVM [2] i. n. Angulus. In speculo falsitatis se occulere Paullinus Aquilei. ap. Barth. Adu. 43, 11.
SPEGMA atis. n. Palea quaedam, et ramenta aeris. Plin. 34, 13. Harduin. putat legendum esse Psegma.
SPELAEVM i. n. [ sph/lugc ] Idem. [...].
SPELVNCA ae. f. [ sph/laion, a)/ntron ] Rupes excauata. [...].
SPELVNCÔSVS a, um. Adi. Cael. Aurel. Acut. 2, 37 Loca speluncosa.
SPERABILIS, SPERATVS, etc. vid. SPES.
SPERCHEVS s. SPERCHÎVS i. m. [ *sperxrio\s2 ] Thessaliae fluuius, ortus in iugis Pelii montis, et velocissimo cursu in Maliacum sinum defluens. [...].
SPERCHIONIDES ae. m. Patronym. [ *sperxrioni/dhs2 ] Ouid. Met. 5, 86 Caucaseumque Abarim, Sperchionidemque Lycetum.
SPERCHÎAS adis. f. Patronymic. [ *sperxria\s2 ] Ouid. Met. 2, 250 Aestuat Alphaeus, ripae Sperchiades ardent. Vndae Sperchiades Ouid. Met. 7, 230.
SPERMA atis. n. Semen. Spermata in terram effundere Sulpic. Seu. 1, 11. Graecum est [ spe/rma. Hinc
SPERMATICVS a, um. Adi. Seminales vias Graeci spermaticos poros appellant Cael. Aurel. Acut. 3, 18, 180.
SPERNO sprêui, spretum, ere. [ katafrone/w, e)coudeno/w, e)couqene/w ] Fastidire, despicere, reiicere. [...].
page 517, image: s0517SPERNENS entis. Partic. Spernentem sperne, sequenti Redde vices Ouid. Met. 14, 35.
SPRÊTVS [1] a, um. Partic. [ a)tisqei\s2 ] Vt, Preces spretae Ouid. Met. 1, 701.
SPERNENDVS a, um. [ a)tiste/os2 ] Vt, Polybius haudquaquam spernendus auctor Liu. 30, 45. [...].
SPERNAX âcis. Adi. [ a)tisth\s2 ] Sil. 8, 465 Ductor Piso viros spernaces mortis agebat. i. Contemtores mortis. Nec in admittendo consilio spernax Sidon. Epist. 4, 9.
SPRETOR, ôris. m. [ e)couqenhth\s2 ] Vt, Ouid. Met. 8, 613 [...].
SPRÊTVS [2] ûs. m. Contemtio. Apul. de Deo Socr. p. 43 Insolentissimo spretu Deos negligit. Sidon. 3 extr. Spretui maximo est iudiciis otiosorum linguae Latinae proprietas.
SPRETIO ônis. f. Idem. [...].
SPERNVLIS is. katafronhth\s2 Gloss. Gr. Lat.
SPERNACVLVS a, um. Adi. Aliquantum spernax. Augustin.
SPERO [1] âre. vid. SPES.
SPES spei. f. [ e)lpi\s2, e)lpwrh\ ] Cic. Tusc. 4, 80 c. 37 [...].
page 520, image: s0520SPECVLA [2] ae. f. Dim. [ e)lpi/dion ] Plaut. Most. 3, 1, 112 [...].
SPERO [2] âre. [ e)lpi/zw, e)/lpomai, prosdoka/w ] Spem habere, et sicut spes ordinarie quidem ad bonorum exspectationem, interdum tamen etiam ad diuersa refertur, vt n. 2 videbimus. [...].
page 521, image: s0521SPERANS antis. Part. [ e)lpi/zwn ] Consulatum petebat, sperans, facile se Antonio vsurum Sallust. Catil. c. 26. [...].
SPERATVS a, um. Aliud Partic. [ e)lpisqei\s2 ] Plaut. Merc. 5, 2, 25 [...].
SPERABILIS e. Adi. [ e)lpisto\s2 ] Quod sperari potest. [...].
SPETILE is. n. Infra vmbilicum suis, quod est carnis (caro) proprii cuiusdam habitus, exos, qua etiam antiqui per se vtebantur. [...].
SPEVSTICVS a, um. [ speustiko\s2 ] Dicitur Panis, qui celerrime fit et coquitur: a verbo [ speu/dw, quod est festino. [...].
SPEVSIPPVS i. m. [ *speu/sippos2 ] Philosophus Atheniensis, Platonis ex sorore nepos, Academicae philosophiâe quasi heres ab eo relictus Cic. Acad. 1 c. 4 etc.
SPH
SPHAERA ae. f. [ sfai=ra ] Latine dicitur Globus, nempe qui ex omni parte exteriore rotundus apparet. [...].
SPHAERICVS a, um. Rotundus. [...].
SPHAERICA an SPHAERITA ae. f. [ sfairikh\ ] Placentae genus, apud Cat. c. 82 [...].
SPHAERISTERIVM i. n. [ sfairisth/rion ] Locus balinei, in quo pila vti et vario exercitationum genere solebant. [...].
page 522, image: s0522SPHAERÂLIS e. Adi. Macrob. Saturn. 7, 9 [...].
SPHAERISTA ae. m. Qui globis ludit. Sidon. Epist. 2, 9. et 5, 17.
SPHAEROMACHIA ae. f. Certatio, quae fit pila vel globo. [...].
SPHAERION i. n. Globulus: quo nomine collyrion describit Cels, 6, 6, 21.
SPHAEROIDES is. Schema Sphaeroides Vitruu. 8, 6. i. formam globi habens.
SPHAERVLA ae. f. Si ex vna sphaerulae suae parte semper lucet Augustin. de Gen. ad lit. 2, 15 de luna. Sphaerulae candelabri Vulg. Exod. 37, 17 seqq.
SPHAGITIDES [ sfagi/tides2 ] Venae duae insignes vtrinque ad iugulum apparentes, omnes tum colli, tum capitis partes nutrientes. [...].
SPHAGNOS siue Bryon, siue Sphacos, sunt Cani arborum villi, quales in quercu maxime videmus, sed odore praestantes Plin. 12, 23. 22, 25. 24, 6. Apul. de Herb. c. 101.
SPHINX ingis. f. [ *sfi/gc ] Aethiopicum animal est, e simiarum genere, fusco pilo, mammis in pectore geminis, ad hominis speciem accedens, Plin. 8, 21. [...].
SPHINGA ae. f. Idem. Solin. c. 30. Isid. 20, 11. Mela 3, 9. Sidon. Epist. 5, 7.
SPHINGIVM i. n. Animal idem, quod Sphinx Plin. 6, 29. et 10, 72.
SPHONDYLION Scribon. 2. 5 Herbae nomen.
SPHONDYLVS vid. SPONDYLVS.
SPHRAGIS idis. [ sfragi\s2 ] Species est optimae rubricae, apud Plin. 35, 6 s. 14 [...].
SPHRAGÎTIS idos. f. [ sfragi=tis2 ] Acus epitheton, quasi tu obsignatricem dicas. [...].
SPHYRAENA [ sfu/raina ] Piscis. [...].
SPI
SPICA, ae. f. et antique SPICVS, i. m. et SPICVM i. n. [ sta/xus2, a)/staxus2 ] Summa pars culmi maturescentis aut maturi, quae grana conti net. [...].
page 523, image: s0523SPICIOLA vid. SPICVLVM n. 3.
SPICEVS a, um. Adi. [ staxui+no\s2 ] Vt, Hor. Carm. Saec. 78 [...].
SPICILEGIVM i. n. [ staxuologi/a ] Collectio spicarum, quas reliquere messores. Varr. de R. R. 1, 53 Messe facta, spicilegium venire oportet, aut domi legere stipulam.
SPICO âre. [ staxuou=mai ] Acuere, et Spicae formam induere. [...].
SPICOR âri. i. Spicas emittere, legitur apud Plin. 18, 7 Grana in stipula crinito textu spicantur.
SPICATVS a, um. Partic. [ staxuwto\s2 ] Quod habet spicas. [...].
SPICIFER era, erum. Adi. [ staxuwfo/ros2 ] Quod fert spicas, fecundum. Nilus spicifer Martial. 10, 74. Dea spicifera, Ceres. Sen. Herc. Oet. s. 5. Manil. 2, 442. Ora spicifera Sil. 3, 403.
SPICIO, vel SPECIO ere. Video, quo magis vtuntur in compositis Adspicio, caeteris. [...].
SPICVLVM i. n. a)ko/ntion, a)ki\s2, e)pidorati\s2 Gloss. Lat. Gr. spicula, sauroth=res2, be/lh Id.] Lancea breuis, ita dicta a spicae similitudine, seu vt Vegetius ait, Telum missile, cuius ferrum est triangulum vnciarum nouem, hastile pedum quinque et semis. [...].
SPICVLO âre. [ a)kona/w ] Cuspidem acuere. Plin. 11, 2 Telum vero perfodiendo tergori, quo spiculauit ingenio?
SPICVLATVS a, um. Cauda veluti Scorpionis aculeo spiculata Solin. c. 51.
SPICVLÂTOR, legunt libri quidam Taciti et Suetonii, pro SPECVLATORvbi vid.
page 524, image: s0524SPICVLVS a, um. Adi. Acutus et penetrans. Tertull. de Pudic. 7 Iis exquirendis non Jucernae spiculo lumine, sed totius solis lancea opus est.
SPICVLA ae. f. Herba, apud Apul. de Herb. 26.
SPINA ae. f. [ a)/kanqa, skw=los2 ] Surculus acutus et pungens in sentibus et rubis aut aliis fruticibus vel herbis. [...].
SPINVLA ae. f. Dimin. Arnob. 2 p. 49 Inhaerens callo spinula.
SPINIFER era, erum. Adi. [ a)kanqofo/ros2 ] Cic. in Arat. 178 [...].
SPINIGER era, erum. Adi. Prudent. Hippol. 115 Spinigeris stirpibus hirtus ager.
SPINESCO ere. Mart. Capel. 6 metro vlt. Sentis spinescere membris.
SPINEVS a, um. Adi. [ a)kanqino\s2 ] Vt, Spinea corona, qua coronatus est dominus noster. [...].
SPINENSIS Deus, apud Augustinum Ciuitat. Dei, 4, 21 quod spinas ex agris eradicare putaretur, a Romanis cultus est. al. Spiniensis. Videndus Lilius Syntag. 1. Histor. Deorum.
SPINÂLIS e. Adi. Ad spinam pertinens. Macrob. Saturn. 7, 9 Animae per spinalem medullam praebetur effectus.
SPINATICVS i. m. Piscis quidam. Pisciculis, quos vulgo asparagos, vel spinaticos, vel ripileones vocant, contentus Sarisber. 8, 7.
SPINÔSVS a, um. Adi. [ a)kanqw/dhs2 ] Spinis abundans. [...].
SPINOSVLVS a, um. Adi. Primum spinosulus noster obmutuit, deinde Pisoniano vitio, cum loqui non posset, tacere non potuit Hieron. Ep. 83 ad Ocean. i. minutus dialecticus.
SPINÊTVM i. n. [ a)kanqw\n ] Locus spinis consitus. Plin. 10, 74 Asinus spinetis se scabendi causa atterens, nidos aegithi dissipat. Virg Ecl. 2, 9 Nunc virides etiam occultant spineta lacertos.
SPINETICVM Vnum ex Padi ostiis, quo Claudius Caesar e Britannia triumphans, praegrandi illa domo verius quam naui, intrauit Adriam. [...].
SPINTER, êris. n. Al. scribunt SPINTHER vid. Dausqu. Orthogr. [...].
SPINTRIA ae. m. Qui muliebria patitur, seque aliis abutendum
page 525, image: s0525praebet. [...].
SPINTVRNIX îcis. f. Auis inauspicata, quae et incendiaria dicitur, Plin. 10, 13 [...].
SPINTVRNICIVM i. n. Diminut. Plaut. Mil. 4, 1, 42 Pithecium haec prae illa est et Spinturnicium. Vid. Taubm.
SPINVS i. f. [ prou/mnon ] Agrestis siue siluestris prunus: pruni enim siluestres genera spinarum Columella videtur facere 3, 11, 5. [...].
SPINEOLVS i. m. [ prou/mnion ] Fructus spini. vnde,
SPINEOLA ae. f. Rosae species apud Plin. 21, 4.
SPIO *speiw= ] Nympha marina, Nerei et Doridis filia, sic a speluncis maris appellata, in quibus Nymphae marinae habitare dicuntur, [ spe/os2 enim spelunca est. [...].
SPIONIA ae. f. Vitis, quae et Spinea quibusdam dicitur. [...].
SPIONICVS a, um. Adi. a Spionia viti ductum. [...].
SPIRA ae. f. [ spei=ra ] Spirae sunt Reuolutiones siue circuli, qui in se ipsos non simpliciter, sed cum aliqua declinatione recurrunt, quales sunt funium nauticorum et rudentum conuolutorum, et serpentium. [...].
SPIRVLA ae. f. [ spei/rion ] Basis columnarum Seruius in Aen. 2, 217 A Spiris, nodis, Bases columnarum spirulae vocantur. 2 Spirulas et botulos facere Arnob. 2 p. 73. res culinaria.
SPIRARCHES ae. m. spei/rarxos2 ] Quasi Primipilaris, aut Cohortis praefectus: nam [ spri=ra inter caetera Cohortem significat. Inscr. ap. Fabrett. p. 626.
SPIREON Herba, quae foliis tenus venit in coronamenta Plin. 21, 9 s. 29. al. spiraea.
SPIRILLVM antiqui dicebant Barbam caprae. Festus ex sententia Opilii Aurelii.
SPIRO âre. [ a)/hmi, pne/w, fusa/w ] Aera ducere. [...].
page 526, image: s0526SPIRANS antis. Partic. [ pne/wn, e)/mpnos2 ] Vt, Altum spirans Stat. Silu. 5, 3, 11. [...].
SPIRATIO ônis. f. Scribon. Larg. Compos. 47 Spiratio interpellatur. add. Tertull. de Anima c. 25. Impedire spirationem Scribon. 180. Spirationis odor Id. 185, 197. i. anhelitus.
SPIRITVS ûs. m. [ pneu=ma, pnoh\ ] Halitus, Flatus, actus quo spiramus, et viuimus, aër, qui spirando trahitur, ventus, odor. [...].
page 527, image: s0527SPIRITÂLIS e. Adi. [ pneumatiko\s2 ] Quod halitum emittit. [...].
SPIRITVALIS et SPIRITVALITER [ pneumatiko\s2, pneumatikw=s2 ] a Vulgato interprete sunt et Ecclesiasticorum propria. V. g. Rom. 1, 11. 1 Cor. 2, 13 etc.
SPIRITALITER Adu. apud Tertull. Exhort. Cast. c. 10 et adu. Iud. c. 7 et 10 it. de Bapt. c. 4 et adu. Marc. 4, 20. Sidon. Epist. 8, 14. Cyprian. de Eleemos. c. 16. aliosque Scriptores ecclesiasticos.
SPIRABILIS e. Adi. [ pnesto\s2 ] Vitale, quo spiramus, inquit Servius ad Virg. Aen. 3, 600. [...].
SPIRÂMEN inis. n. [ fushth\r ] Per quod exit spiritus: vt Naris spiramina Lucan. 2, 183. [...].
SPIRAMENTVM i. n. [ fushth/rion ] Canalis, apertum quiddam, qua spiritus commeare potest. [...].
SPIRACVLVM i. n. Idem [ fu/shma ] Virg. Aen. 7, 568 [...].
SPISSVS a, um. Adi. [ pukno\s2, kata/puknos2 ] Proprie Densum significat. [...].
page 528, image: s0528SPISSE Adu. [ puknw=s2 ] Plin. 36, 25 [...].
SPISSO âre. [ pukno/w, stu/fw ] Spissum facere. [...].
SPISSÂTVS a, um. Partic. [ puknwqei\s2 ] Vt, Nubes spissatae Lucan. 4, 77. Ignis spissatus Ouid. Met. 15, 250. Humor spissatus Plin. 2, 49. Add. Petron. c. 134.
SPISSESCO ere. [ puknou=mai ] Spissum fieri. [...].
SPISSAMENTVM i. n. stu/mma ] Spissamenta vocantur, quae Graecis [ stu/mmata dicuntur, quae ad vnguentorum confectiones et conditiones alias extrema superponuntur, ne fluitet quod conditum fuerit. [...].
SPISSATIO ônis. f. Sen. Epist. 86 sub fin. Negat quidquam esse hac spissatione efficacius.
SPISSIGRADVS i. m. [ bradu/poros2 ] Tarde grodiens. Plaut. Poen. 3, 1, 3 Homines spissigradissimos, tardiores multo, quam corbitae sunt in tranquillo mari.
SPISSITAS âtis. f. [ pu/knwsis2 ] Plin. 18, 30 Quoniam spissitate sua concalescit. Conf. Vitr. 2, 9.
SISSITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SISSITV=DO [SISSITÛDO]] inis. f. [ pukno/ths2 ] Idem Nubes est spissitudo aëris crassi Sen. Quaest. Nat. 2, 30. [...].
SPITHAMA ae. f. Mensura ab magno digito ad minimum. Vid. statim SPITHAMAEI
SPITHAMAEI Pygmaeorum gens, de qua Plin. 7, 2 [...].
SPL
SPLANCHNON i. n. Splanchna i. viscera, exta ap. Cael. Aurel. Tard. 5, 10, 102.
SPLANCHNOPTES Periclis seruus fuit, cui mortuo aeream statuam dominus posuit, quasi tu assatorem intestinorum dicas. Plin. 22, 17 et 34, 8.
SPLEN ênis. m. [ splh\n ] Latine dicitur Lien. [...].
SPLENETICVS vel quod verius videtur,
SPLENICVS a, um. Adi. [ spleniko\s2 ] Qui ex splene laborat. [...].
page 529, image: s0529SPLENIVM i. n. [ splh/nion ] Linteolum, panniculus, corium, primo forte Splenis, deinde quaecunque alia figura, quo emplastra aliaue quaecunque medicamenta excepta imponuntur laesis corporis partibus. [...].
SPLENIÂTVS a, um. Adi. [ splhnio/detos2 ] Splenio obuolutus. Martial. 10, 22 Cur spleniato saepe prodeam mento, etc.
SPLENDEO ui, êre. [ la/mpw, sti/lbw ] Lucere. [...].
SPLENDENS entis. Partic. [ marmai/rwn ] Vt, Purius marmore splendens Hor. Carm. 1, 19, 6. [...].
SPLENDESCO ere. [ a)glai/+zomai ] Splendidum fieri. [...].
SPLENDESCENS entis. Part. Palla nigerrima, splendescens atro nitore Apul. Met. 11 p. 258.
SPENDOR, ôris. m. [ au)gh\, ai)/glh, se/las2, lampro/ths2, stilpno/ths2 ] Lux dicitur. [...].
SPLENDIDVS a, um. Adi. [ farino\s2, a)gauo\s2, a)glao\s2, fai/nwn, stilpno\s2 ] Clarus, fulgens, vel proprie, vel propter decus virtutis. [...].
page 530, image: s0530SPLENDIDE Adu. [ a)gauw=s2, a)glaw=s2, faidrw=s2 ] Vt, Splendide dicta. [...].
SPLENDIDO âre. Splendidum reddere. Apul. Apol. extr.
SPLENDICO âre. Splendidum esse. Apul. Met. 5 p. 162 Splendicant gemmae. Conf. ibid. 7 p. 191.
SPLENDIFICVS a, um. Vet. vers. apud Fabrett. p. 101 Splendificumque iubar radianti carperet haustu.
SPLENDIFICE Adu. Fulgent. Mythol. 1 Splendifice intermicans.
SPLENDIFICO âre. Mart. Capel. lib. 9 Lumina splendificant diem.
SPLENDIFLVVS a, um. Eugen. Toletan. Carm. 19 de Creatione, Primus in orbe dies lucis primordia sumsit Alter splendifluis caelum firmauit in oris.
SPLENDORIFER era, erum. Adi. Tertull. de Iudic. Dom. c. 5 Solque cadit splendorifero qui lumine clarus.
SPLENETICVS, SPLENIVM, vid. SPLEN.
SPLENION Alio nomine Teucrion: Herba est iuncos tenues spargens, soliis paruis, asperis locis nascens, austero sapore, nunquam aut florens, aut semen gignens Plin. 25, 5. [...].
SPO
SPODIVM i. n. [ spo/dion ] Cinerulam vertunt: id est purgamentum, quod ex fornacum parietibus euerritur, in quibus aes Cyprium aut plumbum decoquitur. [...].
SPODOS i. m. Idem quod spodium, ap. Plin. 34, 13 s. 33. vid. POMPHOLYX, vbi partem loci huius classici damus.
SPOLETIVM i. n. [ *spolh/tion ] Ciuitas Vmbriae. Liu. 24, 17 Rex Gentius cum liberis, et coniuge, et fratre Spoletium in custodiam ex SCto ductus.
SPOLETANI ciues Spoleti Liu. 27, 10.
SPOLETÎNVS a, um. Gentile. [...].
SPOLIVM i. n. [ sku/lon, la/furon ] Quodcunque hostibus detrahitur, vt ait Seruius ad Aen. 8, 201. it. 11, 80. [...].
page 531, image: s0531SPOLIO âre. [ skuleu/w, a)podu/omai ] Priuare, speciatim vestibus et armis. [...].
SPOLIANS antis. Part. Gladium spoliantis in ima ilia demittere Ouid. Met. 12, 440. add. Vulg. Hos. 7, 1.
SPOLIANDVS a, um. Partic. [ skuleute/os2 ] Vt, Templa spolianda Lucan. 5, 305.
SPOLIÂTVS a, um. Partic. [ skuleuqei\s2 ] Cic. Att. 6, 1 [...].
SPOLIATIO ônis. f. [ sku/leuma ] Cic. Verr. 2, 18 [...].
SPOLIÂTOR, ôris. m. [ skuleuth\r ] Cic. Verr. 4, 80 c. 36 [...].
SPOLIÂTRIX îcis. f. [ skuleu/tria ] Martial. 4, 29 [...].
SPOLIARIVM i. n. Pars s. membrum Amphitheatri. [...].
SPONDA ae. f. [ pleuro\n ] Latus lecti: Spondae, sunt Tabulae, quae vtrinque latus lecti sustinent. [...].
page 532, image: s0532SPONDAICVS [1] vid. SPONDEVS.
SPONDEO spopondi, sponsum, êre. [...].
SPONSVS [1] a, um. Partic. [ memnhsteume/nos2 ] Promissus. [...].
SPONSO âre. [ mnhsteu/w, Onomast. Vet. [ numfeu/w ] Sponsalia contrahere. [...].
SPONSANS antis. Part. Paullin. Nol. Natal. Felic. 6, 43.
SPONSVS [2] ûs. m. [ a)nadoxh\ ] Sponsio. [...].
SPONSVM i. n. Ex sponso egit Cic. pro Quint. c. 9.
SPONSOR, ôris. m. [ e)/gguos2,, e)gguhth\s2 ] Qui spondet. [...].
SPONSIO ônis. f. [ e)ggu/hsis2, e)ggu/h ] Promissio. [...].
page 533, image: s0533SPONSIVNCVLA ae. f. Dimin. Petron. c. 58 Sponsiunculam deferre.
SPONSÂLIS e. Adi. Spectans ad sponsum, vel sponsam. [...].
SPONSALIA ôrum. n. pl. e)ggu/h, e)/edna ] Seru. Sulpit. in lib. quem scripsit de dotibus, apud Gell. 4, 4 [...].
SPONSALICIVS a, um. Quod ad sponsos, aut pertinet, aut refertur: vt, Sponsalicia largitas, i. Donatio, quae a sponso sponsaue fit. [...].
SPONDEON i. n. [ spondri=on ] Poculum, quo libabant et sacrificabant. [...].
SPONDÊVS i. m. [ spondri=os2 ] Pes duabus syllabis longis constans. [...].
SPONDAICVS [2] a, um. Vt, Versus spondaicus, Qui duos habet spondeos ad finem Terentian. ap. Priscian. p. 1321.
SPONDIALIS e. Adi. Tibicen dicebatur spondialis, qui in sacris canebat, quod nomen a spondeo profectum initio est, cuius carmine Graeci in libamentis deorum et sacrificiis vti soliti erant. [...].
SPONDOGVS i. m. Lanugo quaedam in rosa siluatica Marc. Empir. c. 27.
SPONDYLE, es. vel SPONDYLIS is. f. [ sfondu/lh ] Plin. 27, 13 s. 118 [...].
SPONDYLIVM, i. n. siue SPONDYLION [Dioscoridi [ spondu/lion ] Herbae nomen. [...].
page 534, image: s0534SPONDYLVS, s. SPHONDYLVS i. m. [ spo/ndulos2, spondu/lion, sfo/ndulos2 ] Nodus seu vertebra spinae dicitur. [...].
SPONGIA ae. f [ spo/ggos2 ] Natura illa media, neque animal, neque frutex, sed inter vtrumque genus interiecta, quod genus Graeci zoophyton appellant. [...].
SPONGIOLA ae. f. Dimin. [ spoggia/dion ] Spongiola, quae aliis Amentum, aliis Cachrys dicitur, officinis bedegar. [...].
SPONGIOLVS i. m. Fungorum species Apic. 2, 1. et 3, 20.
SPONGIÔSVS a, um. Adi. [ spoggiw/dhs2 ] Quod similitudinem spongiae habet Plin. 11, 37. Idcirco pulmo spongiosus. Add. Cels. 4, 1. Plin. 36, 21.
SPONGIO âre. Spongia detergere Apic. 1, 26. Aper spongiatur Apic. 8, 1. Conf. Barth. Adu. 38, 2.
SPONGIZO âre. Idem. Apic. 7, 16. et 8, 7.
SPONGÎTES ae. m. Gemma, quae spongiae (a qua et nomen habet) speciem repraesentat Plin. 37, 10.
SPONSA, SPONSALIS, SPONSIO, SPONSO, SPONSVS vid. SPONDEO.
SPONTE [1] [ au)toma/tws2, e(kousi/ws2, proi=ka ] Ablatiuus a Nominatiuo inusitato Spons. cuius Genitiuus est in rariore vsu: significat Voluntate sua, vel certe sua natura et vi, vt excludatur aliena vis et impulsus. [...].
page 535, image: s0535SPONTE [2] Adu. e(kousi/ws2, proaire/sri Gloss. Lat. Gr.] Plin. Epist. 4, 27 [...].
SPONTANEVS a, um. Adi. [ au)to/matos2, au)qai/retos2 ] Voluntarium et naturale. [...].
SPONTÂLIS e. Adi. [ e(kou/sios2 ] Idem quod Spontaneum et vltroneum. [...].
SPONTANEE Adu. Hieron. Ep. 2 ad Nepotian. Vulg. 1 Pet. 5, 2. Oct. Horat. 1, 8.
SPONTALITER Adu. Solin. Epist. 8, 9 Id spontaliter facio.
SPONTÎVVS a, um. Adi. Solin. 2 (8) Damnum spontiuum. Conf. Salmas. h. l. p. 61.
SPORADES um. f. pl. *spora/des2 ] Insulae quaedam circa Cretam in mari Carpathio, vel Aegaeo, sicut Strabo lib. 10 scribit. [...].
SPORTA ae. f. [ sarga/nh, sormo\s2, spuri\s2 ] Vasis genus, quasi fiscella. [...].
SPORTVLA ae. f. Dimin. [ spuri/on ] Plaut. Curc. 2, 3, 10 [...].
page 536, image: s0536SPORTELLA ae. f. Aliud Dimin. [ spuri/dion ] Cic. Fam. 9, 20 [...].
SPORTVLO âre. Sportulantes fratres Cypriano Epist. 28. 34. 66 sunt clerici, quibus Sportulae tribuuntur, vid. SPORTVLA n. 3.
SPORVS i. m. Spado fuit a Nerone in deliciis habitus, quem in feminam idem ipse hominis monstrum transfigurare annisus est, eundemque dote inter auspices consignata, palam vxorem duxit. [...].
SPV
SPVMA ae. f. [ a)/fros2, ptu/elon, fuki/on ] Sordes earum rerum, a quibus eiicitur, nempe quum per ebullitionem vel maximam agitationem faex quaedam supernatat, vt mero, aeri, sali, etc. [...].
SPVMEVS a, um. Adi. [ fukio/ris2 ] Quod spumae naturam, vel colorem refert. [...].
SPVMÔSVS a, um. Adi. [ a)frw/dhs2 ] Quod spumam facit. [...].
SPVMIFER era, erum. Adi. [ fukiofo/ros2 ] Vt, Fluctus spumiferi, apud Stat. Achil. 1, 59.
SPVMIGER era, erum. Aliud Adi. [ a)frofo/ros2 ] Vt, Fons spumiger, apud Ouid. Met. 11, 140. Spumigeri Lupi Manil. 5, 72. Sus spumiger Lucret. 5, 983.
SPVMIDVS a, um. Adi. Apul. Apol. p. 306 Humor crassus et spumidus.
SPVMABVNDVS a, um. Adi. Apul. Apol. p. 303, 1 Faciem tuam spumabundus conspuisset, de epileptico s. morbo caduco laborante.
SPVMIGENA ae. Vt, Cytherea spumigena, ex spuma nata Mart. Capell. 9 p. 310.
SPVMO âre. [ a)fri/zw ] Spumas emittere. [...].
SPVMANS antis. Partic. Aper spumans Virg. Aen. 1, 324. [...].
SPVMÂTVS [1] a, um. Adi. [ h)frisme/nos2 ] Cic. de Diuin. 1, 13 c. 7 Saxaque cana, salis niueo spumata liquore, Tristificas certant Neptuno reddere voces. ex Poëta.
SPVMÂTVS [2] ûs. m. [ a)frismo\s2 ] Stat. Silu. 1, 4, 102 Dictami florentis opem, quoque anguis abundat Spumatu.
SPVMESCO ere. [ a)frou=mai ] Inchoatiuum: vt, Aequora spumescunt remo Ouid. Ep. 2, 87.
SPVO spui, sputum, ere. [ ptu/w ] Saliuam emittere. [...].
page 537, image: s0537SPVTO âre. Frequent. [ a)poptu/w ] Plaut. Capt. 3, 4, 18 [...].
SPVTÂTOR, ôris. m. [ ptu/sths2 ] Plaut. Milit. 3, 1, 52 Minime sputator, screator sum.
SPVTVM i. n. [ ptu/elon, ptu=sma, pi/tusma ] Saliua. Martial. 2, 26 [...].
SPVTVS ûs. m. Idem. Cael. Aurel. Tard. 4, 4 Cum plurimo sputu et ructatione iugi.
SPVTISMA atis. n. Vitruu. 7, 4 legitur. Sed vid. PITYSMA.
SPVTÂMEN inis. n. Cael. Aurel. Tard. 2, 14, 199 Aegrotantium sputamina. Conf. Ammian. 14, 9. Tertull. adu. Gnost. c. 10. Prudent. Apoth. v. 676.
SPVTAMENTVM i. n. Tertull. de Spectac. c. 30 Sputamentis dedecoratus.
SPVTATILICVS a, um. Adi. [ ptusmalitiko\s2 ] Leuis. Cic. de Clar. Orat. 260 c. 74 [...].
SPVRCVS a, um. Adi. [ pinaro\s2, r(uparo\s2, a)ka/qartos2 ] Impurum, obscenum, lutulentum, vt recte Non. 4, 425. [...].
SPVRCE ius, issime. Adu. [ r(uparw=s2 ] Auct. ad Her. 1, 8 [...].
SPVRCITIA, ae. vel SPVRCITIES êi. f. [ r(upari/a, a)kaqarsi/a ] Immunditia. [...].
SPVRCO, âre: vel SPVRCOR âri. Depon. [ r(upai/nw, spilo/w ] Foedare, vitiare. [...].
SPVRCÂMEN inis. n. Prudent. Cathem. 9, 56 Gregis suilli sordida spurcamina.
SPVRCILOQVIVM i. n. Tertull. de Resurr. cap. vlt. Spurciloquio experiri in congressibus.
SPVRCIFICVS a, um. Adi. [ r(upopoio\s2 ] Qui spurca et foeda facit. Plaut. Trin. 4, 1, 7 Spurcificum, immanem, intolerandum, vesanum.
SPVRCIDICVS a, um. Aliud Adi. [ r(uparolo/gos2 ] Qui spurca et obscena dicit. Plaut. Capt. Prol. 56 Neque spurcidici insunt versus.
SPVRINA [ *spouri/nas2 ] Dux regis Parthorum, qui Crassum interemit. [...].
SPVRIVS i. m. pornogenh\s2 Gloss. Lat. Gr.] Qui ex muliere non nota ortus est, vel incerto patre. [...].
page 538, image: s0538SPVTAMEN, SPVTATOR, SPVTO, etc. vid. SPVO.
SQV
SQVALEO vel SQVALLEO ui, êre. [ au)xme/w, r(upa/w ] Proprie squamosum esse significat. [...].
SQVALENS entis. Partic. Virg. Georg. 4, 91 [...].
SQVALIDVS a, um. Adi. [ au)xmhro\s2 ] Incultum et sordidum: quod proxime similitudinem haberet squamae piscium, sic appellatum Fest. [...].
SQVALVS [1] a, um. Antiquum pro Squalidus. Enn. Telam. apud Non. 10, 2 Strata terra lauere lacrimis vestem squalam et sordidam.
SQVALIDE Adu. [ au)xmhrw=s2 ] Cic. de Fin. 4, 5 c. 3 [...].
SQVALOR, ôris. m. [ au)xmo\s2 ] Inquinatio, sordes. [...].
SQVALITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SQVALITV=DO [SQUALITÛDO]] inis. f. Idem quod Squalor antiquis. Acc. Eurysac. apud Non. 3, 231 Proh dii immortales speciem humanam, inusitatam, egregiam, indignam clade et squalitudine.
SQVALIDITAS âtis. f. Ammian. 26, 12 Squaliditate maxima rerum ordinem implicare. Conf. Non. 3, 231.
SQVALITAS âtis. f. Squalor: obsoletum. [...].
SQVALENTIA ae. f. Ingredi non secundum carneae squalentiae concupiscentiam Tertull. Exhort. ad Cast. c. 10.
SQVALES is. f. Vid. Non. 2, 761. et 3, 231. Voss. Etymol. p. 451.
SQVALESCO ere. Situ squalescere Flau. Caper p. 2240 etc.
page 539, image: s0539SQVALVS [2] i. m. Piscis est, cuius nomen ab asperitate fluxit. [...].
SQVAMA ae. f. [ lepi\s2, foli\s2 ] Qua corpus piscis aut serpentis tegitur. [...].
SQVAMVLA ae. f. Diminut. Cels. 7, 26, 3 In se attrahens quasdam quasi squamulas. Conf. Idem 5, 28. et 6, 2.
SQVAMEVS a, um. Adi. [ lepido/ris2 ] Plenum squamis. [...].
SQVAMANS antis. Idem. Manil. 5, 422 --- Squamans stellis imitantibus exit.
SQVAMÂTVS a, um. Adi. Tertull. Apol. 21 Squamatus aut cornutus aut plumatus amator, de Ioue, quatenus in serpentem vel draconem versus ob libidinem est.
SQVAMIFER era, erum. Adi. Cic. in Arat. 328 Squamiferi pisces.
SQVAMIGER era, erum. Adi. [ lepidofo/ros2 ] Quod habet squamas. [...].
SQVAMÔSVS a, um. Adi. [ lepidwto\s2 ] Squamis plenum. [...].
SQVAMÂTIM Adu. Plin. 16, 10 Nucamenta squamatim compacta dependent. i. Velut squamae compacta et colligata.
SQVARÔSVS a, um. Adi. [ leprw/dhs2 ] A squamarum similitudine dicti Squarosi, quorum cutis exturget ob assiduam illuuiem. [...].
SQVATÎNA ae. f. [ r(i/nh ] Ex planorum piscium genere. [...].
SQVATORAIA ae. f. Piscis ex squatina et raia natus Gesnero. Vid. Plin. 9, 51.
SQVILLA ae. f. Planta, vid. SCILLA. [...].
SQVINANTHVS i. m. Iuncus odoratus. Pallad. in Octob. t. 14 est [ sxoi/nou a)/nqos2, flos iunci, vt Hyosquiamus [ u(o\s2 ku/amos2.
ST
ST [ st ] Vox est silentium indicentis. [...].
STA
STABIAE arum. f. pl. Campaniae oppidum bello sociali a Sulla deletum Cn. Pompeio et L. Carbone COSS. Plin. 3, 7.
STABIANVS a, um. Adi. Plin. 32, 1 In Stabiano Campaniae, ad promontorium Herculis, Melanuri in mari panem abiectum rapiunt, iidemque ad nullum cibum, in quo hamus sit, accedunt.
STABILIS e. Adi. [ mo/nimos2, sta/simos2, be/baios2, e(drai=os2 ] Quod stare potest, firmum et fixum. [...].
page 540, image: s0540STABILITER Adu. Vitruu. 10, 14 Tympanum stabiliter includatur. Add. Idem l. 6 praef. Cyprian. Epist. 45 extr. Suet. Claud. c. 20 Molem stabilius fundare.
STABILITAS âtis. f. [ eu)sta/fria ] Firmitas. [...].
STABILIO îui, îtum, îre. [ bebaio/w, kaqi/stamai, a)sfali/zw ] Stabile facere, firmare. [...].
STABILITVS a, um. Part. Plurima virtute stabilita libertas Cic. Catil. 4 c. 9. Corpora stabilita magis Lucret. 3, 203.
STABILÎMEN, inis. et STABILIMENTVM i. n. [ bebai/wsis2 ] Quod aliquid firmiter retinet. [...].
STABILÎTOR, ôris. m. Sen. de Benef. 4, 7 Stant omnia beneficio dei, qui stator stabilitorque est. Conf. Lips. ad h. l.
STABILINVS Deaster quidam, de quo Alexand. Alexandrin. lib. vlt. Genialium Dierum cap. vlt.
STABVLVM i. n. i(pposta/sion, o)nosta/sion, pandoxri=on Gloss. Lat. Gr.] A Stando dicitur, locus stationi, et commorationi aptus, speciatim locus, in quem, qui longo itinere fessi sunt, secedere solent: quod et Diuersorium, et Hospitium dicitur, et Meritorium. [...].
STABVLO âre. au)li/zomai Onom. Vet.] et frequentius
STABVLOR âri. Dep. Stare, diuertere, stabulum s. stationem habere. [...].
page 541, image: s0541STABVLANS antis. Partic. Gell. 6, 3. Apul. Met. 3 p. 140.
STABVLATIO ônis. f. Mansio in stabulo. Columel. 6, 3 Itaque hibernae stabulationi eorum praeparanda sunt stramenta. Vid. Macrob 8, 6. et Gell. 16, 5. Commoda Apul. Met. 4 p. 145.
STABVLARIVS i. m. pandoxeu\s2 Gloss. Gr. Lat.] Dominus, vel institor stabuli, viatores pretio recipiens. [...].
STABVLARIA ae. f. Augustin. de C. D. l. 8. i. mulier stabulum exercens.
STACHYS ys. m. Est Graecum [ sta/xus2, quod Spicam significat. [...].
STACTE es. f. [ stakth\ ] Quasi Stillaticiam dicas. [...].
STACTON (collyrium) Scribon. 34. quod instillatur.
STACTICE es. f. Herba, al. scelerata. Apul. de Herb. c. 8.
STACVLA ae. f. Vitis genus, quam Campani Sirculam, alii Venuculam appellant; inter optime deflorescentes Plin. 14, 2 reponit.
STADIVM i. n. [ sta/dion, sta/dios2 ] Latine Curriculum dicitur, siue locus, in quo equi hominesue currunt, et certant athletae. [...].
STADIVS i. m. Idem quod Stadium. Macrob. in Somn. Scip. 1, 15 [...].
STADIODROMVS i. m. [ stadio/dromos2 ] Qui in stadio cursu certat, et stadium percurrit. [...].
STADIÂLIS e. Adi. Vt, Stadialis ager habebat passus CXXV, id est pedes DCXXV: cuius mensura octies comparata milliarium facit, qui constat quinque millibus pedum. [...].
STADIÂTVS a, um. Adi. Vitruu. 5, 11 Porticus stadiatae.
STAGIRA ae. f. *sta/grira ] Oppidum in finibus Macedoniae, ad sinum Strymonium Aristotelis peripatetici patria, qui inde Stagirites [ *stagriri/ths2 cognominatur.
STAGNVM i. n. [ li/mnh, li/mna ] A Stando; dicitur Aqua stans, vt ait Seruius. [...].
page 542, image: s0542STAGNO âre. [ limna/zw, e)piklu/zw ] De aqua dicitur, quae non effluit, nec sorbetur. [...].
STAGNATOR, ôris. m. kassiterourgo\s2 Gloss. Gr. Lat. ganwth\s2 Id.
STAGNANS antis. Part. Campi stagnantes infuso aequore Sil. 3, 48. Compar. Claud. de Nilo 38 Effluit Aegeo stagnantior.
STAGNATVS a, um. Partic. [ limnaqei\s2 ] Columel. 10, 11 [...].
STAGNEVS a, um. Adi. Plaut. in Fragm. apud Festum in voce Narica, Vasa stagnea. add. Taubm. ad Plaut. p. 1485. [...].
STAGNINVS a, um. Adi. Frontinus de Aquaeduct. 1 p. 223 Stagnino colore praeuiridi. conf. tamen edit. Poleni p. 34.
STAGNÔSVS a, um. Adi. Plenus stagnorum. Apul. de Herb. c. 8 Loca stagnosa. Pleraque humidioris soli nuturâ et incrementis fluminum redundantia, stagnosa et referta piscibus Ammian. 17, 28 (13 Vales. )
STAGNATILIS e. Adi. Aur. Vict. Valer. 1, 42 Pisces stagnatiles.
STAGONIAS ae. m. Turis species, quod guttatim pendet, stillaticium, vt myrrha stacte. Diosc. 1, 82. Plin. 12, 14.
STAGONÎTIS idis. f. Galbani ferula, quam eiusdem nominis resinae modo stagonitin appellant Plin. 12, 25 versus fin. s. 56.
STAIOLVS i. m. Mensura, qua agri mensurantur, constans ex palmis quinque, et dodrante ipsius palmi Paetus de Rom. et Graee. mens. 2.
STALAGMA atis. n. [ sta/lagma ] Vnguentum, quod succo constat, quasi distillatio. quippe [ stala/zw, stillo significat. Hinc
STALAGMIA ae. f. i. Stiria. Plin. 34, 12 [...].
STALAGMIVM i. n. Genus inaurium, vt tradit Sext. Pomp. 17. [...].
STALIS *arxo\s2 Exc. ex Vet. Lex. Gr. Lat. p. 244 Vulc. Sed leg. Extalis, vbi vid.
STAMEN inis. n. [ sth/mwn ] Filum, maxime illud, quod fundamentum quasi et stabilimentum praebet telae, cui subtemen s. subtegmen intexitur. [...].
STAMINEVS a, um. Stamini s. filo ad perpendiculum extenso simile. [...].
STAMINARIVS a, um. Adi. Gell. 16, 7 [...].
STANNVM, s. STAGNVM i. n. [ kassitero\s2 ] Metallum plumbo affine, sed nobilius. [...].
page 543, image: s0543STANNEVS a, um. Adi. [ kassiterino\s2 ] Quod ex stanno factum est. [...].
STANNÂTOR, ôris. m. [ kassiterourgo\s2 ] Gloss. Gr. Lat. al. Stagnator.
STAPEDA vid. STAPIA.
STAPHIS idis. f. [ stafi\s2 a)gri/a ] Herbae nomen. [...].
STAPHYLE agria, idem Apul. de Herb. c. 74.
STAPHYLÎNVS i. m. [ stafuli=nos2 a)/grios2 ] Columel. 9, 4 [...].
STAPHYLODENDROS [ stafulo/dendros2 ] Arbor, quae in Alpium iugis excrescit, aceri simillima, alba materia, siliquas ferens, et in eis nucleos sapore nucis auellanae. [...].
STAPHYLOMA atis. n. Morbus oculorum, a similitudine acini in vua dictus, de quo Cels. 7, 311. Veget. de Re Veterin. 2, 19. Oct. Horat. 1, 10.
STAPHYLVS i. m. Anii pater, Thesei filius fuit ex Ariadna, vt in Theseo scribit Plutarchus, vel, vt aliis placet, Bacchi ex Erigone Icari filia, quae ab hoc deo in vuae speciem mutato compressa legitur apud Ouid. Met. 6, 125 [...].
STAPIA ae. f. Instrumentum ferreum, ab equi lateribus vtrinque dependens, cui innituntur atque insistunt equitantium pedes. [...].
STASEAS [ *stase/as2 ] Neapolitanus, Peripateticus philosophus, de quo Cicero de Finibus 5 c. 3 et 25.
STASIS is. f. Statio, actus standi. Cic. Top. c. 25 [...].
STATA vid. STO.
STATANVS [1] a, um. Adi. Vini epitheton a patria Plin. 14, 6 [...].
STATANVS [2] i. m. [ *sta/tanos2 ] Deus puerilitatis praeses, vid. STATILINVS.
STATARIVS [1] vid. STO.
STATER êris, m. [ stath\r ] Ponderis nomen, et numi, quatuor drachmas habentis. [...].
STATÊRA ae. f. zugo\n Gloss. Lat. Gr.] Libra apud Graecos ab i(/sthmi, i(sta/nai dicta est, quod apud illos etiam appendere significat, cum exploratum pondus tunc censeatur, cum stat in aequilibrio libra, et nusquam propendet. [...].
STATHMVS i. m. [ staqmo\s2 ] Graeca vox pro Latina vsurpata, significat Stabulum, diuersorium, vel stationem. [...].
page 544, image: s0544STATICE es. f. [ statikh\ ] Genus herbae. Plin. 26, 8 Eosdem effectus praestat et statice septem caulibus, veluti rosae capita sustinens. 2 Ap. mathematicos, pars mechanices.
STATICVLVM i. n. Parua statua, sigillum, emblema ornatus causa additum. [...].
STATICVLVS i. m. Videtur Saltationis genus, in quo nunc subito quasi standum, nunc prosiliendum est. [...].
STATILINVM, et STATANVM, et FABVLINVM, Praesides Deos Varro Cato, vel de Liberis educandis, puerilis aetatis, affirmat. [...].
STÂTIM Adu. [ eu)qu\s2, au)ti/ka ] Producta prima Syllaba a Stando, perseueranter, et aequaliter significat. [...].
STATIM Mox, illico, e vestigio. Cic. in Verr. 1, 27 [...].
STATIO, STATIVA, vid. STO.
STATÎNA ae. f. Dea, quae infanti praeerat Tertull. de Anim. 39. Vid. STATILINVS.
STATINAE arum. f. pl. Insulae sunt in sinu Campano, terrae motu enatae. Plin. 2, 88. Papin. in Silu. 3, 5, 104 Aenariaeque lacus medicos Statinasque renatas.
STATIORON i. n. Herba, al. chamaeleon. Apul. de Herb. c. 25.
STATIVS Seruile olim nomen fuit. [...].
page 545, image: s0545STATIVVS vid. STO.
STATONES Hetruriae populi apud Plin. 3, 5. quorum oppidum Statonia commemoratur a Strabone 5. Hinc
STATONIENSIA vina, in infero mari Italico seu Latinensi nascuntur Plin. 14, 6.
STATOR [2] oris. vid. SISTO.
STATVA, et STATVARIVS vid. STATVO.
STATVLIBER vid. STATVS, in STO.
STATVMEN, STATVMINO vid. sub STATVO.
STATVO ui, ûtum, ere. [ ti/qemai, o(ri/zomai, diaginw/skw ] Proprie significat facere, vt aliquid stet, collocare adeo, erigere, firmare: frequentius autem ad animum refertur, in quantum post deliberationem consistit, cum stat sententia, et non amplius fluctuat, vt adeo sit statuere decernere aliquid, quod vel ipse serues, vel alios obseruare iubeas. [...].
page 546, image: s0546STATVENS entis. Part. Cic. Off. 1, 5 c. 2. Vicinis sedes ibi statuentibus Iustin. 18, 5, 11.
STATVTVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): STATV=TVS [STATÛTUS]] a, um. Partic. [ takto\s2 ] Vt, Cic. Att. 12, 9 [...].
STATVTIO ônis. f. Collocatio. Vitruu. 10, 5, extr. Vna statutio tigni.
STATVA ae. f. [ a)ndria\s2, a)/galma, co/anon ] A Statu deduci videtur vel statuendo, stantium enim habitu statuuntur et ponuntur solidae imagines ex ligno, lapide, metallo, deorum, hominum, honoris et memoriae causa in templis, monumentis sepulcrorum, foro, aut locis aliis publicis. [...].
STATVARIA ae. f. Ars faciendi statuas. [...].
STATVARIVS [1] i. m. [ a)ndriantopoio\s2 ] Pro Statuarum artifice et sculptore ponitur a Quinctil. 5, 12. Et apud Plin. 34, 7 caput est de antiquis statuariis. conf. Sen. Ep. 88. Plin. 36, 5. Vitr. praef. 3 et 6, 10.
STATVARIVS [2] a, um. Adi. [ a)ndriantopoihtiko\s2 ] Plin. 34, 7. Fuisse autem statuariam artem familiarem Italiae quoque et vetustam, indicat Hercules ab Euandro sacratus. add. Id. 36, 5.
STATVNCVLA, ae. f. et STATVNCVLVM i. n. Ex hac massa fabri sustulerunt et fecerunt catilla, paropsides, statuncula Petron. Fragm. Trag. p. 22 s. c. 50. [...].
STATVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): STATV=RA [STATÛRA]] ae. f. [ su/stasis2 ] proprie Ipse corporis habitus, et conformatio, qua quis longus, breuis, crassus etc. [...].
STATVMEN [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): STATV=MEN [STATÛMEN]] inis. n. [ xa/rac ] Id quo fulcitur vitis, vt pali et pedamenta, et quidquid pro munimento accedit. [...].
STATVMINO âre. [ xaraki/zw ] Statuminibus firmare. Plin. 17, 22 Eodem modo vineam statuminato. Vitruu. 7, 1 Statuminetur saxo. Statuminare lapidibus Plin. 18, 6.
STATVMINATIO ônis. f. Verbis Budaei inuenio explicatam Statuminationem et Ruderationem Vitruuii in pauimentis: Statuminatio, fit lapidibus et caementis libralibus et manualibus sine calce et arena: Ruderatio vero statumini superinducitur cum calce et arena, aut rudere novo aut rediuiuo, id est, ex vetere aedificio sumto, non nuper effosso, quod constat e caemento, vt hic apparet, ad differentiam nuclei, qui e testa contusa constat, et tertio loco inducitur. [...].
page 547, image: s0547STATVMARIA ae. f. Herbae genus. Apul. de Herb. c. 18.
STATVS [2] vid. STO.
STE
STEATITES steati/ths2 ] Gemma est, seui qualemcunque similitudinem ostentans, quod Graeci [ ste/ar vocant. Vid. Plin. vlt. 11.
STEATOMA atis. n. [ stea/twma ] Tumor est foris in corpore apparens, pinguem intus materiam continens, seuo simillimam, vnde et nomen accepit: nam [ ste/ar, atos2, vt modo dictum, seuum significat Plin. 26, 14. [...].
STEGA ae. f. [ ste/ga ] Locus in naui contectus [ a)po\ tou= stega/zrin, quod est tegere, tabulatum, contignatio. [...].
STEGNVS a, um. Strictus: inde Febres stegnae, quae et Constrictae vocantur. Plin. 23, 7 s. 63 de ficubus, Sitim sedant, calorem refrigerant, ob id non negandae in febribus constrictis, quas stegnas vocant.
STELA ae. f. Graecis [ sth/lh, dicitur Columna: structura constat aut lapidea, aut caementicia, aut latericia, sed literata fere. [...].
STELEPHVROS Ortyga, Plantago: herba foliis perpetuo virentibus, ex spicatarum genere Plin. 21, 17 s. 61.
STELIS is. f. Genus visci. Plin. 16 vlt. Visci tria genera; namque in abiete ac larice stelin dicit Euboea nasci. Theophr. de causis Plant. 3, 16 [ steli/s2.
STELLA ae. f. [ a)sth\r ] Hoc nomine vocant Romani, quidquid praeter Solem et Lunam in caelo constanter lucet, et tum eas, quae fixae dicuntur, tum Planetas s. erraticas, cometasque adeo complectitur, quin meteoron illud, quod stellae cadentis nomine appellant. [...].
STELLVLA ae. f. Virgilio adscribitur.
STELLO âre. [ sti/lbw, a)steri/zw ] Stellarum est, quum splendorem suum emittunt: deinde Lucere stellarum in morem. [...].
STELLANS antis. Partic. [ a)steri/zwn ] Claud. de Rapt. Proserp. 2, 363 [...].
page 548, image: s0548STELLÂTVS a, um. Partic. [ a)stero/ris2, kata/steros2 ] Stellis plenum: proprium caeli epitheton, quum est clarum et serenum: quanquam ad alia etiam transfertur. [...].
STELLÂRIS e. Adi. Macrob. Somn. Scip. 1, 14 Anima scintilla stellaris essentiae. Herba stellaris, al. bubonion.
STELLATES is. m. Campus stellates Suet. Caes. c. 20. Liu. 22, 13. Cic. Agr. 1 c. 7 et 2 c. 31. Stellates campi Sil. 11, 268.
STELLIFER era, erum. Adi. [ a)sterofo/ros2 ] Quod fert stellas, proprium caeli epitheton: Cic. in Somn. Scip. 12 c. 5 [...].
STELLIFICVS a, um. Adi. Cuspide fulminea noctis diuiserat vmbram Stellifico temone iubar Victorin. Pict. de Christo Deo et Hom. v. 113.
STELLIGER era, erum. Adi. [ a)sterofo/ros2 ] Vt, Polus stelliger Stat. Theb. 12, 565. Axis stelliger Stat. Silu. 3, 3, 77. Add. Varr. ap. Non. 4, 174. Senec. Herc. Oet. v. 1906. Mart. Capella 9 p. 304.
STELLIMICANS antis. Limbus pictus bissex signis stellimicantibus Varr. ap. Probum in Virg. Ecl. 6, 31.
STELLIPARENS nox Auien.
STELLATVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): STELLATV=RA [STELLATÛRA]] ae. f. Quid sit quaeritur. [...].
STELLATINA Tribus, vid. TRIBVS.
STELLIO ônis. m. [ a)ska/labos2, a)skalabw/ths2 ] Animal lacertae simile, tergo insigne lucentibus guttis ad modum stellarum, a quibus nomen habet. [...].
STELLIONÂTVS ûs. m. Crimen apud Iuriscons. a stellione nomen sumsit. [...].
STELLIONATOR oris. m. e)piqh/ths2 Gloss. Gr. Lat. pro e)piqe/ths2 h. e. Impostor.
STEMMA atis. n. [ ste/mma ] Coronamentum ex multis floribus compositum. [...].
page 549, image: s0549STENOCORIASIS is. f. Equorum morbus Veget. 2, 16.
STENTOR oris. m. [ *ste/ntwr ] Vnus e ducibus Graecorum, qui ad Troiam profecti sunt, cuius tantus erat vocis sonitus, quantus aliorum quinquaginta, vt scribit Homer. [...].
STENTOREVS a, um. Arnob. 2 Vox Stentorea, i. Altissima.
STEPHANIO Mimus, qui primus togatus saltare instituit Plin. 7, 41 inter longaeuos memoratur.
STEPHANITAE Vites, [ *stefani=tai a)/mpeloi ] h. e. Coronariae, quae per statumina calamorum materiis ligatis in orbiculos, gyrosque flectuntur, et materiis summissis, earundem statuminibus per orbem, et in coronam connectuntur. [...].
STEPHANITIS idis. f. Coronaria vitis et ipsa, verum a natura. Plin. 14, 3 s. 4, 9 Coronario naturae lusu stephanitis, acinos foliis intercursantibus.
STEPHANOMELIS is. f. Herba ap. Plin. 26, 13.
STEPHANOPÔLIS, et STEPHANOPLOCOS [ *stefanopwli\s2 ] Plin. 35, 11
STEPHANVS, s. STEPHANOS i. m. [ *ste/fanos2 ] Quarundam herbarum nomen ap. Plin. 15, 30.
STERA ae. f. Matrix, ex Gr. [ u(ste/ra. Coniuncto sibi melle sterae si subditur herba Macer 1, 3.
STERICVS a, um. Duritiae stericae Macer c. 1. i. histericae.
STERICVLA ae. f. Dim. Vulua porcae virginis, vid. Scheffer. ad Petron. Fragm. Trag. (vbi legitur sterilicula) p. 72. Reines. ib. p. 55. Burm. c. 35.
STERCVLIVS [1] vid. post STERCVS.
STERCVS oris. n. [ ko/pros2, kopri/a, mi/nqos2, a)fo/dion, a)fo/deuma ] Reliquiae ciborum per aluum eiectae, et aliae immunditiae, quae tamen pleraeque ob pinguedinem agris laetandis vtiles sunt. [...].
STERCOREVS a, um. Adi. [ koprino\s2 ] Metaph. Plaut. Milit. 2, 1, 12 Miles meus est herus, qui hinc ad forum abiit: gloriosus, impudens, stercoreus, plenus periurii, atque adulterii.
STERCORO âre. [ minqo/w, kopri/zw ] Fimum agris fecunditatis gratia inspergere. [...].
STERCORÂTVS a, um. Partic. [ kekoprisme/nos2 ] Stercore infectum, vel pinguefactum. [...].
STERCORATIO ônis. f. [ ko/prisis2 ] Columel. 2, 16 [...].
page 550, image: s0550STERCORARIVS a, um. Adi. [ kopriko\s2 ] Quod ad stercora pertinet: vt, Crates stercorariae Varr. de R. R. 1, 22. Cato c. 10.
STERCORÔSVS a, um. Adi. [ koprw/dhs2 ] Plenum stercore. [...].
STERQVILINIVM [1] i. n. [ kopro\n, kopri/a ] Quasi dicas sterculininum vel stercilinium. [...].
STERCVLIVS [2], vel STERCVTVS Deus apud Macrobium Sat. 1, 7 [...].
STERELITIS idis. f. Spuma argenti. Plin. 33, 6. Al. Stercoritis.
STEREOBATA, vel STEREOBATES ae. m. Vitruu. 3, 3 Basis, vel fulcimentum solidi.
STERGETHRON i. n. Herba, al. semperuiuum. Plin. 25, 13 Apul. de Herb. c. 123.
STERIGMVS i. m. [ sthrigmo\s2 ] Meteoron: Statiua lux, sine cursu iugi Apul. de Mundo p. 245.
STERILIS e. Adi. a)/gonos2, a)/foros2, a)/teknos2, stri=ros2 ] Infecundus: et fructum non ferens, sine prole: [ stere/w Graecis priuo, stri/ra sterilis. [...].
STERILVS a, um. pro Sterilis. Lucret. 2, 844 Et sonitu sterila, et succo ieiuna feruntur.
STERILEFIO eri. Cum ad vnum materna fecunditas recidit, sterilesiunt in aeternum Solin. c. 27 (al. 40) quod Salmas. f. 230 approbat, quanquam alii legant steriles fiunt.
STERILESCO ere. [ strirou=mai ] Sterilem fieri. [...].
STERILITAS âtis. f. [ a)goni/a, a)tekni/a, stri/rwsis2 ] Infertilitas, infecunditas. [...].
STERNAX [1] vid. infra STERNO.
STERNO strâui, strâtum, ere. [ store/w, strwmnu/w, strw/mnumi ] Extendere, vel alia re extensa et dilatata aliquid tegere. [...].
page 551, image: s0551STERNENS entis. Sternens trabes Ouid. Met. 9, 209. Sternentes agmina claua Virg. Aen. 10, 318.
STRATVS [1] a, um. Partic. [ strwto\s2, e)strwme/nos2 ] Virg. Aen. 1, 700 [...].
STRATA ae. Absolute pro Via strata Eutrop. 9, 9, 13. Strata vetus: vid. Cellar. ad h. l. Iuuenc. 1, 315 Sternite iam stratas amplas. vid. mox STRATE.
STRATEAE, et STRATIVOLAE dictae meretrices a Plauto apud Gell. 3, 3. sed fluctuat lectio, vid. SCRATTAE, SCRVPEDAE.
STRATVM i. n. [ strw/ma, strwmnh\ ] Id quod stratum est, super quo quiescendum sit: vt Culmi equis super quibus dormiant Strata dicuntur: Lectus item homini paratus, Stratum dici potest, vid. Nep. 17, 8. 2. [...].
STRATE Adu. Laudant Iuuenc. 3, 655 Strate tendentem diffusa vmbracula ficum. Sed est In margine cernit Stratae, etc.
STRATVS [2] ûs. m. Solin. c. 57 Accepto regio stratu neminem praeter dominum vellere dignatus est. Adde Varr. R. R. 1, 50, 3.
STRATOR, ôris. m. Qui equum sternit, et herum in equum leuat. [...].
STRATORIVM i. n. Stragulum 2 Sam. 17, 28.
STRATVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): STRATV=RA [STRATÛRA]] ae. f. Sueton. in Claud. cap. 24 [...].
page 552, image: s0552STERNAX [2] âcis. Adi. [ e)ktinaktiko\s2 ] Equi epitheton, qui facile sternit sedentem Virg. Aen. 12, 344. [...].
STERNVO ui, utum, ere. [ pta/rw, pta/rnumi ] Flatum e pectore exsurgentem cum capitis concussione emittere. [...].
STERNVTO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): STERNV=TO [STERNÛTO]] âre. Frequent. [ pta/rnumi ] Plin. 10, 3 [...].
STERNVTATIO ônis. f. [ ptarmo\s2 ] Apul. Met. 9 p. 228 Invitare sternutationem Scribon. 10.
STERNVTAMENTVM i. n. [ ptarmo\s2 ] Idem. [...].
STEROPES opis. m. [ *steroph\s2 ] Vnus ex Vulcani malleatoribus ministris, a fulgure nomen habens. Virg. Aen. 8, 425 Brontesque Steropesque et nudus membra Pyracmon, vid. BRONTES.
STEROPE es. f. [ *stero/ph ] Atlon is filia, vna Pleiadum, quam nonnulli Asteropen vocant. [...].
STERQVILINIVM [2] vid. STERCVS.
STERTO ui, ere. [ r(e/gxw ] Dormire cum sonitu, siue dormiendo ronchos emittere. [...].
STERTERVS um. Ignauus. Petron. Fragm. Trag. p. 48 s. c. 75 Tu autem stertera, etiamnum ploras. Al. Sterteia. Vid. Scheffer. Not. p. 156.
STESICHORVS i. m. [ *sthsi/xoros2 ] Nomen Poëtae Lyrici nobilis. [...].
STH
STHENELVS i. m. [ *sqe/nelos2 ] Capanei et Euadnes filius in bello Troiano, cuius meminit Homer. et Virg. Aen. 2, 261 [...].
STHENELÊIVS a, um. Adi. [ *sqenelh/i+os2 ] Ouid. Ep. 9, 25 [...].
STHENO [ *sqenw\ ] Vna ex filiabus Gorgonis et Ceti, Medusae et Euryales soror, apud Hygin. f. 1.
STHENOBOEA ae. f. [ *sqeno/boia ] Vxor Proeti regis Argiuorum, de qua in BELLEROPHONTES.
STI
STIBADIVM i. n. [ stiba/dion ] Parua coenatio semicircularis, quae in Triclinii locum successisse videtur, et in hoc differre, quod perpetuum quiddam et continuum esset. [...].
STIBIVM i. n. siue STIBI (Genit. Stibis Scribon. 27. 34) absolute; [ sti/mmi ] spumosus lapis, candicans et nitens: qui in argenti metallis inuenitur, et apud antiquos ad medicinae vsum plurimum valuit: sed etiam ad formae mulierum lenocinium concessit, vnde [ gunaikri=on, id est muliebre, dici coeptum est. [...].
page 553, image: s0553STICA ae. f. Est Stica, Vua, quam nos Apianam appellamus Plin. 14, 9. Vid. Salmas. Exerc. Pl. p. 748 et 822.
STICVLA ae. f. Dimin. Columel. 3, 2 scribitur alias quoque Sircicula vel Sirtitule Idem 12, 43. Sircula vel Scirpula Plin. 14, 2.
STIGMA atis. n. [ sti/gma ] Punctum. [...].
STIGMATIAS ae. m. [ stigmati/as2 ] Seruus, aut alius maleficus, compunctus notis. Cic. Off. 2, 25 c. 7 Barbarus stigmatias.
STIGMATICVS a, um. Adi. [ stigmatiko\s2 ] Idem. [...].
STIGMÔSVS a, um. Aliud Adi. [ stigmatw/dhs2 ] Idem. [...].
STIGMO âre. Quamcumque partem corporis feruens nota Stigmarit Prudent. in Romano v. 1080. i. compunxerit.
STIGMATVS a, um. Part. Veritas literis stigmata Vet. Interpr. Irenaei 1, 12.
STIGO vid. STINGVO n. 2.
STILBO, vel STILPO ônis. m. Philosophus, Megarensis, qui capta patria, amissis liberis et vxore, quum ex incendio solus, et tamen beatus exiret, interroganti Demetrio (cui cognomen ab exitio vrbium Poliorcetes fuit) numquid perdidisset? [...].
STILBON ontis. m. [ *sti/lbwn ] Mercurii stella dicitur: id est splendens, a verbo Graeco [ sti/lbw. [...].
STILICHO vel STILICO ônis. m. [ *stili/xwn ] Honorii imperatoris socer, et Occidentis administrator, multis laudibus a Claudiano Poëta celebratus. [...].
STILICÔNIVS a, um. Adi. [ *stilixw/nios2 ] Claud. de Nupt. Hon. 177 Agnoscat famulum virgo Stilichonia Pontum.
STILLA ae. f. [ stagw\n, stalagmo\s2 r(ani\s2, yeka\s2 ] Dimin. [...].
STILLVLA ae. f. Tertull.
STILLICIDIVM i. n. [ stagw\n ] Quasi Stillarum casus, quod guttatim cadat, vbi e tectis guttae fluunt. [...].
STILLO âre. [ sta/zw, yeka/zw, stala/zw ] Guttatim fluere. [...].
page 554, image: s0554STILLANS antis. Partic. [ stala/zwn ] Vt, Culter stillans sanguine Ouid. Fast. 2, 859. [...].
STILLÂTVS a, um. Aliud Part. [ e)stalagme/nos2 ] Ouid. Met. 2, 364 [...].
STILLATICIVS a, um. Adi. [ stalaktiko\s2 ] Vt, Plin. 16, 11 Eadem resina, si cum aqua leuius decoquatur coleturque, ruffo colore lentescit, ac stillaticia vocatur. Hinc Stactea interpretati sumus stillaticiam.
STILLATIM Adu. Guttatim. Varro de L. L. 4, 5 Stillicidium stillatim cadit. Conf. Diomed. 1 p. 402.
STILLATÎVVS a, um. Plin. Valer. 1, 18 Mel stillatiuum.
STILLARIVM i. n. Id quod mensurae liquidorum, praeter, necessitatem aut legem superadditur. Sen. in Epist... esse dicitur. Dubito.
STILLÔSVS a, um. Veget. 2, 54.
STILOBATAE vid. STYLOBATAE.
STILPO Megarensis philosophus, vid. STILBO.
STILVS vid. STYLVS.
STIMICON Proprium pastoris, apud Virg. Ecl. 5, 55 Iampridem Stimicon laudauit carmina nobis.
STIMMI Indecl. Idem quod Stibium, vid. STIBIVM.
STIMVLA Dea Romana, commemorata Augustino de C. D. 4, 11 [...].
STIMVLVS i. m. ke/ntron Gloss. Gr. Lat.] Proprie dicitur Fustis acutae cuspidis, quo rustici boues suppungunt, et incitant. [...].
STIMVLVM i. n. [Stimulum, ke/ntron, sidhrou=n Vet. Gloss. [ ke/ntron, stimulum, stimulus, ibid.] Iam adscendo in currum, iam lora teneo, iam stimulum in manu est Plaut. Men. 5, 2, 112.
STIMVLO âre. [ kente/w, kenti/zw ] Pungere, agere, commouere, incitare. [...].
STIMVLANS antis. Part. Saeuum pecoris hostem stimulans Catull. 64, 77. [...].
STIMVLÂTVS a, um. Partic. [ kentisqei\s2 ] Vt, Per totam
page 555, image: s0555Flammis stimulatus arenam Martial. Spect. 19. [...].
STIMVLÂTIO ônis. f. [ kentismo\s2 ] Plin. 35, 2 [...].
STIMVLÂTOR, ôris. m. [ ke/ntwr, kentro/tupos2 ] Cic. pro Domo 11 c. 5 Si in causa fuit annona, seditionis quidem stimulator et concitator tu fuisti. Al. Instimulator. Add. Claud. in Ruf. 2, 50.
STIMVLÂTRIX îcis. f. [ ke/nteira ] Plaut. Most. 1, 2, 62 Vt veneficae illi fauces prehendam, atque enicem scelestam stimulatricem. Add. ibid. v. 46.
STIMVLEVS a, um. Adi. [ ke/ntrinos2 ] Vt, Plaut. Milit. 2, 6, 31 Nisi tibi supplicium stimuleum deditur, dedecoris pleniorem herum faciam tuum. i. Cruciatus multis stimulis infligitur.
STIMVLOSVS a, um. Adi. Quod multos habet stimulos. Stimulosum desiderium venereae voluptatis Cael. Aurel. Tard. 5, 9. Dolor stimulosus et pulsuosus Idem Acut. 2, 14.
STINGO, vel STINGVO, stinxi, stinctum, ere. [ sbennu/w ] Idem quod Exstinguere. [...].
STIPA vid. STVPA.
STIPATOR vid. STIPO.
STIPENDIVM i. n. misqo\s2 stratiwtiko\s2 Vet. Gloss. Lat. Gr. o)yw/nion stratiwtiko\n ibid. sithre/sion ibid.] Aes militare, seu Praemium ordinarium, et respondens temporibus, quod ex lege militibus datur. [...].
page 556, image: s0556STIPENDIALIS e. Adi. [ misqoforiko\s2 ] Sidon. Epist. 8, 9. Carm. v. 47 Possit foedere sub stipendiali, ex quo debetur stipendium.
STIPENDIARIVS a, um. Adi. [ misqofo/ros2, u(potelh\s2 ] Tributarius, qui soluendo stipendio obnoxius est, qui alio nomine vectigalis dicitur. [...].
STIPENDIÔSVS a, um. Adi. Qui multa stipendia fecit, vt alia in osus exeuntia, copiam significat. [...].
STIPENDIOR âri. Dep. [ misqofore/w ] Stipendium mereri. [...].
STIPENDIATVS a, um. Part. Stipendio instructus sustentatus. Tertull. adu. Iud. c. 9 Pannis armati et butyro stipendiati. Conf. Idem adu. Marc. 3, 13.
STIPES itis. m. [ kormo\s2, stu/pos2, ste/lexos2 ] Fustis: in primis Fustis terrae defixus. [...].
STIPHELVS i. m. Vnus ex Centauris, Ixionis et Nubis filius, a Coeneo interfectus in ea pugna, quae in Pirithoi nuptiis commissa est inter Lapithas et Centauros. [...].
STIPO âre. stri/bw, pukno/w ] Coarctare, densare: recte enim Varro deducit a Graeco vocabulo [ stri/brin de L. L. 4, 36 p. 42, 32. [...].
STIPÂTVS a, um. Partic. [ pepuknome/nos2 ] Vt, Stipata Phalanx Liu. 33, 18. [...].
STIPATVS ûs. m. Histrionum stipatu magnificus vulgariter videbatur Sarisb. 8, 7.
STIPABILIS e. Adi. stoiba/simos2 Gloss. Gr. Lat.
STIPATIO ônis. f. [ dorifori/a ] Cic. pro Sull. 66 c. 23 [...].
page 557, image: s0557STIPÂTOR, ôris. m. [Stipatores. [ dorufo/roi ] Qui regum vel aliorum corpora custodiunt, non tam a stipe, quam accipiebant, quam ab eo, quod reges stipent, et vndique circumdent. [...].
STIPIDÔSVS a, um. Apul. de Herb. 67 Radix stipidosa. Frutex ramos plurimos pandens stipidosos c. 74.
STIPTICVS a, um. Adi. [ stuptiko\s2 ] Quod stipat, hoc est obstruit. [...].
STYPTICVS [1] vbi vid.
STIPS, vel STIPIS is. f. [ ke/rma ] Dicitur Pecunia, quatenus eam vel in aerarium reponebant, vel diis offerebant, vel mendicis porrigebant. [...].
STIPVLA ae. f. [ kala/mh ] Stipes s. truncus paruus frumentorum, qui relinquitur, spica a messoribus abscissa et sublata. [...].
STIPVLOR âri. Dep. [ e)perwta/w ] Verbum iuris est, curare sibi promitti aliquid sollemnibus verbis. [...].
page 558, image: s0558STIPVLARIS e. Anser stipularis Quinctil. nescio quo sensu aut iure tribuitur.
STIPVLATVS a, um. Passiua significatione. [...].
STIPVLÂTOR, ôris. m. [ e)perwthth\s2 ] Qui per interrogationem obligat promissorem. [...].
STIPVLATIO ônis. f. [ e)perw/thsis2 ] Pomponius in l. stipulationum aliae D. de verb. oblig. Stipulatio est verborum conceptio, quibus is, qui interrogatur, daturum, facturumue se quod interrogatus est, respondet. [...].
STIPVLATIVNCVLA ae. f. Dimin. [ e)perwthma/tion ] Cic. de Orat. 1, 174 c. 38 Tu mihi, quum in circulo decipiare aduersarii stipulatiuncula, etc.
STIPVLÂTVS ûs. m. o(mologi/a Onomast. Vet. [ e)perw/thma ] Idem quod Stipulatio. [...].
STIRIA ae. f. Proprie est Aqua frigore concreta pendens, guttatimque stillans. [...].
STIRIACVS a, um. Adi. Solin. 40 Pingue roscidum, cum arefactum inoleuit, guttis stiriacis legitur.
STIRICIDIVN i. n. Festus: Stiricidium quasi stillicidium, cum stillae concretae frigore cadunt. Stiria enim principale est, stilla deminutum, vid. STILLICIDIVM.
STIRPS stirpis. c. [ r(izo/futon ] Videtur in arboribus ipsum caput esse vel truncus, e radicibus surgere. [...].
page 559, image: s0559STIRPESCO ere. [ r(izofutou=mai ] In stirpem abire, durescere. [...].
STIRPITVS Adu. r(izo/qen Gloss. Cyr.] i. Radicitus. [...].
STIRSOZILA ae. f. Herba, al. centauria minor. Apul. de Herb. c. 35.
STIVA ae. f. [ e)xe/tlh ] Aratri manubrium, nempe quod tenetur manibus cum aratur. [...].
STL
STLATA ae. f. [ ploi/ou ge/nos2 ] Genus nauigii (inquit Festus) latum magis quam altum: a latitudine sic appellatum: sed ea consuetudine, qua Stlocum, pro Loco, et Stlitem, pro Lite dicebant antiqui: qui dictionibus ab L incipientibus, S et T literas praeponere solebant: vt etiam Quinctil. [...].
STLATARIVS [1] i. m. Qui stlata vehit: sicut a Scapha, Scapharius. [ e)rgo/mwkos2, illusor in Vet. Gloss.
STLATARIVS [2] a, um. Adi. Quod mari portatum est, quasi stlata aduectum. [...].
STLEMBVS i. m. Grauis et tardus sicut Lucilius, pedibus stlembum dixit equum pigrum et tardum. [...].
STLOPPVS vel STLOPVS i. m. Sonus, qui ex inflatione buccarum erumpit. [...].
page 560, image: s0560STO steti, statum, stâre. [ i(/stamai, sth/kw, i(dru/omai ] Erectum esse in pedibus, In se, sua mole consistere, cui opponitur, Sedere, iacere, currere, et omnis habitus corporis alius. [...].
page 562, image: s0562STANS antis. Partic. [ sta\s2 ] Cic. in Catil. 2, 2 [...].
STATVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): STATV=RVS [STATÛRUS]] a, um. Partic. [ sth/swn ] Liu. 34, 22 [...].
STATVS [3] a, um. [ a)potetagme/nos2 ] Participiali Passiuoque intellectu, vt statutus. [...].
STATVS [4] ûs. m. [ kata/stasis2 ] Proprie actus standi. [...].
page 564, image: s0564STATVLÎBER eri. m. Sic vna voce scribitur apud Festum, Qui testamento certa conditione proposita, iubetur esse liber. [...].
STATIO ônis. f. staqmo\s2, sunedri/a kai\ paredri/a, o(/rmos2 Gloss. Lat. Gr.] Actio standi, vt Plin. 2, 15 [...].
STATIVNCVLA ae. f. Dimin. [ stasi/dion ] Parua statio.
STATIONARIVS i. m. e)pi/staqmos2 Gloss. Gr. Lat. [ fu/lac ] Stationarii milites dicuntur, quibus custodiae, aut praesidii gratia statio assignata est. [...].
STATIONÂLIS e. Adi. [ stadai=os2 ] Planetarum s. errantium stellarum epitheton, cum stare a Tellure intuentibus videntur. [...].
STATÎVVS a, um. Adi. Vt, Castra statiua, vel omisso Castra, statiua simpliciter, Stationes dicuntur, siue Munitiones, in quibus vt
page 565, image: s0565propius pugnent milites consident. [...].
STATARIVS [2] a, um. Adi. [ sta/simos2 ] Quietum et constans quiddam significat. [...].
STATOR [3], ôris. m. Duplicem rationem habet: vel enim seruus ita dicebatur, aut libertus, qui prope herum aut patronum staret, et ei praesto esset. [...].
STOEBE es. f. [ stoibh\ ] Frutex aculeatus cum caule, tum folio. Plin. 21, 15 [...].
STOICHOS [ stoi=xos2 ] i. versus. [...].
page 566, image: s0566STOECHADES [ *stoixa/des2 ] Insulae tres a vicinis Massiliensibus dictae propter ordinem, quas item nominant singulis vocabulis, Proten et Mesen, quae et Pomponiana vocatur, tertia Hypaea (prima, media, infima) Plin. 3, 5 extr. [...].
STOECHAS adis. f. [ stoixa\s2 ] Herba. Plin. 27, 12 [...].
STOICI ôrum. m. pl. *stwi+koi\ ] Philosophi appellati sunt a stoa\, quod significat porticum, nempe ea, quae Poecile ( poiki/lh Varia, picta) est Athenis dicta. [...].
STOICVS a, um. Adi. [ *stwi+ko\s2 ] Vt, Libelli Stoici Hor. Epod. 8, 15 [...].
STOICE Adu. [ *stwi+kw=s2 ] Cic. in Parad. 1 [...].
STOICIDA ae. m. Quasi Patronymici sorma. Sic Iuuenal. 2, 65 per contumeliam dixit, Stoicos, vt Graeci, [ stw/akes2: Fugerunt trepidi vera ac manifesta canentem Stoicidae.
STOIDIS Insula iuxta Cassandrum, apud Plin. 6, 25 Ea insula quaestuosa est margaritis.
STOLA ae. f. [ stolh\, stoli\s2 ] Audiamus primo Non. 14, 6 [...].
STOLÂTVS a, um. Adi. [ stolidwto\s2 ] Stola induta, quod stolatam decet. [...].
STOLIDVS a, um. Adi. [ a)be/lteros2, h)li/qios2 ] Sed et excors, molestus, atque illepidus a stolone dictus, v. v. Ter. Heaut. 3, 2, 34 [...].
STOLIDE Adu. Liu. 25, 19 [...].
STOLIDITAS âtis. f. [ a)belteri/a, h)liqio/ths2, a)tasqali/a, a)fradi/a ] Flor. 3, 3, 12 [...].
STOLO ônis. m. [ mo/sxos2, mosxi/on, mo/sxeuma ] Quid sit, declarat his verbis Varr. de R. R. 1, 2 [...].
page 567, image: s0567STOLVS i. m. Graeca vox, i. cataplus, classis, vt l. 7 C. Th. de Nauiculariis, Alexandrinus stolus.
STOMACACE es. f. [ stomaka/kh ] Oris quaedam corruptio et morbus. [...].
STOMACHVS i. m. [ sto/maxos2 ] Oesophagum significat s. canalem, per quem cibus ex ore descendit in ventriculum. [...].
page 568, image: s0568STOMACHOR âri. [ a)ganakte/w, pi/mpramai, da/knhmai, diar)r(h/gnumai, dus1kolai/nw, dusxerai/nw ] Indignari ac turbari. [...].
STOMACHANS antis. Partic. [ a)ganaktw=n ] Cic. Att. 4, 16 Quid aliud noui? et tamen absoluto Gabinio stomachantes alii iudices. Videre quempiam irascentem et stomachantem Idem de Clar. Orat. 326 c. 95.
STOMACHÂTVS a, um. Part. Sese proripit infesta et stomachata biles Venerias Apul. Met. 5 p. 172.
STOMACHABVNDVS a, um. Gell. 17, 8 Puer atrocibus oculis stomachabundus.
STOMACHICVS a, um. Adi. [ stomaxiko\s2 ] Qui e stomacho laborat. [...].
STOMACHÔSVS a, um. Adi. [ a)ganakthtiko\s2 ] Qui facile indignatur, ac cuncta fastidit. [...].
STOMACHOSE Adu. Compar. Cic. Att. 10, 5 Rescripsi ei stomachosius. add. Charis. 2 p. 193.
STOMATICVS a, um. Adi. [ stomatiko\s2 ] a [ sto/ma, sto/matos2, quod Os siue buccam Latine significat, dicitur qui vlcus aliquod in ore habet. [...].
STOMÔMA atis. n. [ sto/mwma ] Plin. 34, 11 s. 25 [...].
STORAX âcis. m. vid. STYRAX.
STOREA, s. STORIA ae. f. [ foruto\s2, formo\s2 ] Textile quoddam, quod extendimus sternimusue super terram. Plin. 15, 15 (16) [...].
STR
STRABO ônis. m. [ strabo\s2, para/blwy ] Qui oculos habet distortos. [...].
STRABVS a, um. Adi. Non. 1, 109 Strabones sunt, quos strabos nunc dicimus. Non haec res de Venere paeta strabam facit e(tero/fqalmon Varro ap. Priscian. 6 p. 684. conf. Ouid. A. A. 2, 659.
STRABÔNVS i. m. Petron. Fragm. 68 Strabonus est, non curo. conf. Reines. ad Fragm. Trag. p. 99.
STRAGES is. f. A sternendo (straui, stratum) dicta est, vt a caedendo caedes, et Labes a labendo: estque tum ipsa ruina, et illud, quod sternendo agitur; tum effectus, iacentia confuse ipsa prostrata corpora: Speciatim multitudo cadauerum stratorum, quorsum Vet. Gloss. [ polua/ndrion, swro\s2 nekrw=n, a)nai/resis2 pollh\ ei)s2 to\ th\n gh=n sw/masi katestrw=sqai. Liu. 8, 30 [...].
page 569, image: s0569STRAGVLA ae. f. [ strw=ma, strwmatodesmo\s2 ] Genus vestis, siue quidquid insternitur vel lecto, vel equo, vel alii rei, decoris, et mollitiei causa, Stragulum vocatur. [...].
STRAGVLATVS a, um. Stragula variatus. Vulg. Prouerb. 31, 22.
STRAMEN inis. n. [ ka/rfh, ka/rfis2 ] Stipula praesertim, vel quiduis aliud, quod solo quiescendi gratia sternitur, nempe id proprie in triticeis culmis quod terrae haeret, et postea subsecatur, quod alii a stando dictum putant, alii a stratu, quod id substernatur pecori. Contecta stramine casa Ouid. Met. 5, 447. [...].
STRAMENTVM i. n. [ kauna/sion, ka/rfos2 ] Idem. Stramenta si deerunt, frondem iligneam substernito Cato R. R. c. 5. [...].
STRAMINEVS a, um. Adi. [ karfino\s2 ] Quod est ex stramine. Propert. 2, 16, 20 Straminea posset dux habitare casa. Casae stramineae Ouid. Amor. 2, 9, 18.
STRAMENTICIVS a, um. Adi. karfw/dhs2 Onomast.] Idem. Vt, Tectum stramenticium, Tegetes stramenticiae Hirt. Bell. Afr. 16. Petron. c. 63.
STRAMENTARIVS a, um. Adi. Cato de R. R. 10 Falces stramentariae, quibus stramenta demetuntur.
STRAMENTOR âri. Stramentum colligere. Hygin. f. 14 Stramentatum exire.
STRANGIA ae. f. Frumenti genus. Plin. 18, 7.
STRANGVLO âre. [ a)/gxw, a)pa/gxw, pni/gw, a)popni/gw ] Stringendo gulam, vel alia compressione necare. [...].
STRANGVLÂTVS [1] a, um. Partic. [ pnikto\s2 ] Plin. 7, 7 [...].
STRANGVLÂTVS [2] ûs. m. [ pnigmo\s2 ] Strangulatio. Plin. 20, 18 Datur et olfactandum ex aceto in strangulatu vuluae. Vid. Idem 21, 20. 7, 7. 26, 15. 32, 10.
STRANGVLATIO ônis. f. [ pni/cis2 ] Strangulatio vuluae Plin. 20, 15. add. Id. 21, 20. 36, 19. Apul. Apol. 1 p. 306.
STRANGVLÂTOR, ôris. m. Spartian. Seuero c. 14 Narcissum Commodi strangulatorem leonibus obiecit.
STRANGVLÂTRIX îcis. f. Manus strangulatrix faucium Prudent. in Roman. v. 1103.
STRANGVLABILIS e. Adi. Tertull. de Anima c. 32 Submersu piscinarum strangulabilis.
STRANGVRIA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): STRANGV=RIA [STRANGÛRIA]] ae. f. [ straggouri/a ] Difficultas vrinae, quae ex meatus constrictione accidit: vnde fit, vt stillatim vrina dimittatur. [...].
STRANGVRIOSVS a, um. Marc. Empir. c. 26.
STRATAGÊMA, siue verius STRATEGÊMA atis. n. [ strath/ghma ] Sic vocantur callida facta, astuta consilia, ducum s.
page 570, image: s0570strategorum. [...].
STRATEGEMATICA orum. n. pl.Frontin. Strat. l. 1. [...].
STRATÊGVS i. m. [ strathgo\s2 ] Dux exercitus. Plaut. Curc. 2, 3, 6 Nec strategus, nec tyrannus quisquam. Strategum te facio huic conuiuio, dixit Plaut. in Stich. 5, 4, 20.
STRATEGIA ae. f. [ strathgi/a ] Praetura, imperium rei militaris et gubernatio. [...].
STRATEGEVM i. n. [ strathgri=on ] Praetorium. Vitr. 5, 9.
STRATIOTICVS a, um. Adi. [ stratiwtiko\s2 ] Militaris. [...].
STRATIÔTES, vel STRATIÔTIS idis. f. [ stratiw/ths2 ] Herba, cuius meminit Plin. 24, 18 [...].
STRATIOCE eadem herba appellatur Apul. de Herb. c. 88.
STRATO ônis. m. Nomen multis Graecis hominibus commune.
STRATONÎCE es. f. [ *stratoni/kh ] Reginarum aliquot Asiaticarum nomen, vrbibus etiam impositum.
STRATOR, STRATVM, vid. STERNO.
STRATONÎCVS i. m. Philippi Macedonum quaestor, vir ditissimus; ad quem refertur Plautinum illud in Rud. 4, 2, 27 Post animi causa mihi nauem faciam, atque imitabor Stratonicum oppida, circumuectabor.
STRATOPEDON i. n. Castra. Obsequens c. 116.
STRATORIVS, STRATV§ /term> vid. sub STERNO.
STREBOLA, s. STRIBVLA Caro quae sit, explicabimus ipsis veterum verbis. [...].
STRENA ae. f. eu)arxismo\s2, qallo\s2 Gloss. Lat. Gr.] Munus quod datur die festo, ominis boni gratia. [...].
STRENVA, Dea, quae et STRENIA dici videtur. [...].
STRENVVS a, um. Adi. [ drasth/rios2, e)nergo\s2, gennai=os2 ] Fortis, celer, vigilans, et ad res gerendas promtus. [...].
page 571, image: s0571STRENVE Adu. [ drasthri/ws2 ] Fortiter, diligenter. [...].
STRENVITAS âtis. f. [ to\ drasth/rion ] Fortitudo, celeritas, agilitas. Ouid. Met. 9, 320 Strenuitas antiqua manet. add. Cassiodor. 2, 31.
STRENVO âre. Plaut. Pseud. 2, 2, 34 Dum tu strenuas, res erit soluta. i. strenuum te ostendis. Sed fluctuant libri et iudicia interpretum.
STREPO ui, itum, ere. [ doupe/w, yofe/w, ktupe/w, patage/w ] Pedibus, aut aliquo quocunque alio modo sonum inconditum efficere: praecipue vsurpatur de sone concussorum armorum: vid. Drakenb. ad Sil. 9, 280. [...].
STREPENS entis. Part. Symphonia strepente Petron. c. 33.
STREPITVS ûs. m. [ pa/tagos2, ko/nabos2, ke/lados2 ] Proprie sonus inconditus. [...].
STREPITO âre. [ patagou=mai ] Saepe strepitum facere. [...].
STREPERVS a, um. vnde obstreperus.
STREPSICEROS ôtis. m. Transmarinum animal semiferum ab incuruis et retortis cornibus dictum. Plin. 8, 53 extr. et 11, 37. Capitolin. in Pio c. 10.
STREPTOS i. m. Vua, quae cum Sole circumagitur vbique Plin. 14, 3. 2 Streptos, strepto\s2 ] Torques apud Persas, a [ stre/fw torqueo.
STRIA ae. f. Eminentia illa, quae est inter canaliculos et sulcos in eo columnarum genere, quod striatum dicitur. [...].
STRIO [1] âre. Strias facere. Vitruu. 4, 3 Columnas autem striari viginti striis oportet. 2 Striare de bubus arantibus non recte dicitur: sed Strigare, v. v.
STRIÂTVS a, um. Partic. Striis distinctum: vid. Interpp. [...].
page 572, image: s0572STRIATVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): STRIATV=RA [STRIATÛRA]] ae. f. Striarum effectio, striae ipsae. Vitruu. 4, 3 Striaturae paribus lateribus. Paullo post, Ita Dorica columna sui generis striaturae habebit perfectionem. add. Sidon. Ep. 4, 8.
STRIBLÎGO, vel STRIBILÎGO inis. f. [ soloikismo\s2 ] A vetustioribus Latinis dicebatur, quae nunc Imparilitas et Soloecismus appellatur, qui ab Asin. Capit. definitur Impar et inconueniens compositura partium orationis. [...].
STRICTABILLAE apud Varron. de L. L. 6, 3 p. 176, 17 [...].
STRICTE, STRICTIM, STRICTVRA, STRICTVS, vid. STRINGO.
STRICVLVS [1] a, um. Pro hystriculus, vt Spania, pro Hispania. q. d. bystricis instar duris pilis vestitus. [...].
STRIDEO, ui, êre, vel STRIDO ere. (Vid. Priscian. p. 800 et 837.) [...].
STRIDENS entis. Partic. [ tru/zwn ] Vt, Horrendum stridens bellua Virg. Aen. 6, 288. [...].
STRIDOR, ôris. m. [ r(oi=zos2, brugmo\s2, trusmo\s2, strigmo\s2 ] Virg. Aen. 1, 87. [...].
STRIDVLVS a, um. Adi. [ ligu\s2, liguro\s2, ligu/fqoggos2, ligu/fwnos2 ] Vt, Plaustra stridula Ouid. Trist. 3, 12, 30. [...].
STRITON Oppidum in agro Iustinopolitano fuit, in Dalmatiae et Pannoniae confinio D. Hieronymi patria, qui inde Stridonensis vocatur.
STRIGA ae. f. [ xortolo/ghma ] Strigae, ordo rerum inter se continuitate collocatum, a stringendo dictae vt ait Fest. quod vna sint constrictae Columel. 2, 19, 2. [...].
STRIGO [1] âre. In strigam equos vel mulos iunctos agere, et recta dirigere, ne diuersi abeant, hi in hanc, illi in illam partem. [...].
page 573, image: s0573STRIGÂTVS a, um. Frontin. p. 289 Goes. Ager strigatus, i. Per strigas mensuratus. add. Aggen. ib. p. 46.
STRIGARIVM i. n. Locus, vbi equi strigantur. Sic legit Salmasius apud Plin. 28, 17 extr. vbi vulgo legitur Se trigario.
STRIGILIS, is. f. et STRIGIL ilis. n. [ stleggi\s2, yh=ktra ] in Ablatiuo Strigili; Instrumentum ferreum, dentatum. [...].
STRIGILARIVS i. m. custropoio\s2 Gloss. Gr. Lat.] Qui facit strigiles.
STRIGILECVLA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): STRIGILECV=LA [STRIGILECÛLA]] ae. f. Dimin. [ stleggi/dion ] Apul. in Flor. p. 346 [...].
STRIGMENTVM i. n. [ gloiw=des2 ] Quidquid destringitur, deraditur, aut certe ita decedit, vt destrictum esse videatur. [...].
STRIGIVM, vel STRIGLIVM i. n. Vestis Hispanica. [...].
page 574, image: s0574STRIGO [2] ônis. m. Homo maleficus. [...].
STRIGÔSVS a, um. Adi. [ sfhkw/dhs2, lepta/leos2 ] Exhaustus et macilentus. [...].
STRIMON vid. STRYMON.
STRINGO strinxi, strictum, ere. [ sfi/ggw, stu/fw, pile/w, sfhko/w ] Videtur actum et motum illum notare, quo res arcte prehensa vel premitur modo et arctatur, vel simul laeditur, strangulatur, priuatur etc. [...].
STRINGENS entis. Part. Tela stringentia corpus Virg. Aen. 10, 331. conf. Id. 8, 63.
STRICTVS a, um. Partic. [ e)sfigme/nos2 ] Cic. Philipp. 2, 21 c. 9 [...].
STRICTE Adu. [ e)sfigme/nws2 ] Obseruare stricte, ne plus reddat, quam acceperit Cic. de Amicit. 58 c. 16. [...].
STRICTIM Aliud Adu. [ li/gdhn, e)piyau/dhn ] Compressius et breviter. [...].
page 575, image: s0575STRICTOR, ôris. m. Qui digitabulis et manu oleam decerpit ex arbore: Legulus contra, Qui manu legit caducam et verberando decussam. Cato de R. R. 144 Legulos quot opus erunt praebeto, et strictores.
STRICTVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): STRICTV=RA [STRICTÛRA]] ae. f. [ spinqh\r ] Stricturae dicuntur Scintillae, quae de ferro feruenti, dum malleis cuditur, exeunt. [...].
STRICTÎVVS a, um. Adi. [ dreptiko\s2 ] Vt, Strictiuae oleae, Quae manu colliguntur, ad differentiam Caducarum Cato de R. R. cap. 146.
STRICVLVS [2] vid. p. a. loco suo.
STRICTIVILLAE, s. STRITIVILLAE Conuicium deformitatis in meretrices Plautinum ex Neruolaria apud Gell. 3, 3. [...].
STRINGOR, ôris. m. Frigus, quo dentes perstringuntur. Lucret. 3, 694 Morbus vt indicat, et gelidaï stringor aquaï, vid. Pareum in loc.
STRINGOTOMIVM i. n. Culter anatomicus. [...].
STRIO [2] vid. STRIA.
STRIX strigis. f. Auis quaedam nocturna et importuna. [...].
STRITO, âre. vel STRITILARE verbum antiquum. [...].
STRITAVVS vt Stlocus, Stlis; pro Tritauo, Loco, Lite antiqui dicebant. Fest.
STROBILVS i. m. [ stro/bilos2 ] Nux pinea integra, quae etiam Graecis Conus et Conarium appellatur (Pityides vero sunt Nuclei, qui in ipsis sunt conis ) Vlpian. l. ligni, in fine D. de Legat. 30 [...].
STROBVS i. f. [ stro/bos2 ] Arbor odorifera. Plin. 12, 17 s. 40 [...].
STROMA atis. n. [ strw=ma ] Vox Graeca est, qua illi quoduis Straguli genus significant. [...].
STROMBÎTES ae. m. [ strombi/ths2 ] Lapis est strombi marini figuram omni ex parte referens.
STROMBVS i. m. [ stro/mbos2 ] Animal in mari ceu concha tortilis nomen habens a figura intorta Plin. 32, 11.
page 576, image: s0576STRONGYLOS, et STRONGYLE es. f. *stroggu/lh ] Insula in mari Aegaeo: sic dicta, quia sit rotunda et globosa, quod [ stro/ggulon Graece designat. [...].
STROPHA, s. STROPHE ae. f. [ strofh\ ] Proprie conuersionem significat, qua cum vtantur naturaliter animalia et homines cum effugere vel circumuenire aliquem volunt, hinc Strophe est fraudulenta et ludisicatrix fallacia. [...].
STROPHADES um. f. pl. *strofa/des2 ] Insuale duae in Ionio mari supra Zacynthum in Meridiem sitae, ab aliis Plotae dictae, quibus Seruius a conuersione Harpyiarum ex Arcadia volantium nomen datum voluit. [...].
STROPHIVM i. n. [ stro/fion ] Fascia pectoralis, quae virginalem tumorem papillarum cohibet. [...].
STROPHIOLVM i. n. [ *strofi/dion ] Plin. 21, 2. vid. in STROPHIVM. Conf. Tertull. de Cor. Mil. c. vlt.
STROPHIARIVS i. m. [ strofiopoio\s2 ] Qui strophia facit. Plaut. Aul. 3, 5, 42 Strophiarii adstant, semizonarii.
STROPHOS i. m. [ stro/fos2 ] Dolor intestinorum, quod Tormen Latini vocant. [...].
STROPHÔSVS a, um. Qui stropho laborat. Veget. 1, 27 Strophosa animalia, quibus venter frequenter dolet. Conf. Plin. Val. 2, 22.
STROPPVS i. m. Stroppus est, vt Ateius philologus existimat, quod Graece stro/fion vocatur, et quod sacerdotes pro insigni habent in capite. [...].
STROPPVLVS, s. STROPVLVS Dim. Reddidit Salmasius Tertull. de Virgin. vel. 10 vbi de viris virginibus ita kat) a)/nqrwpon disputat, Debebunt etiam et ipsi aliqua sibi indicia defendere, aut pennas Garamantum, aut stropulos Barbarorum, aut cicadas Atheniensium, aut cirros Germanorum, aut stigmata Britonum. [...].
STRVCTILIS, STRVCTOR, STRVCTVRA, STRVES vid. STRVO.
STRVFERTARII a Strue et Ferto, sacrificii genere dicti sunt. [...].
STRVIX icis. f. Idem quod Strues. [...].
page 577, image: s0577STRVMA ae. f. [ xoira\s2 ] Tumor, in quo subtus concreta quaedam ex pure et sanguine, quasi glandulae oriuntur. [...].
STRVMELLA ae. f. Dimin. Marc. Empir. c. 15.
STRVMÔSVS a, um. Adi. [ xoiradiko\s2 ] Qui id vitium patitur. Iuuen. Sat. 10, 309 [...].
STRVMATICVS a, um. Idem. Iul. Firmic. 8, 19 [...].
STRVMEA ae. f. Herba. Plin. 25, 13 [...].
STRVMENTVM i. n. Instrumentum Tertull. ad Vx. 1, 7.
STRVO xi, tum, ere. [ sunti/qhmi, kataskeua/zw, mhxana/omai ] Ordinare, in ordinem redigere, vel vt exstet opus et maneat, vt in aedisicationibus, vel vt commodius perficiatur, vt cum exercitus struitur, insidiae, etc. [...].
STRVENS entis. Part. Ipse aciem nullo turbante interim struens Ammian. 31, 3. Add. Tac. Ann. 1, 13, 3.
STRVCTVS a, um. Partic. [ kataskeuasqei\s2 ] Cic. de Senect. 51 [...].
page 578, image: s0578STRVCTE Adu. Tertull. de Cultu Fem. c. 11 Quae vobis causa structius prodeundi.
STRVCTIM Adu. Apul. Flor. 2 p. 21 Stew. p. 230 Colu. Cithara apta structim.
STRVCTVM i. n. Vt, Structa saxorum, i. Saxa quae structa sunt, simili dicendi forma, qua Septa domorum, Strata, viarum, et caetera id genus. [...].
STRVCTIO ônis. f. Firmic. 8, 9 [...].
STRVCTOR, ôris. m. [ te/ktwn ] Qui aliquid struit. Cic. Qu. Frat. 2, 5 [...].
STRVCTORIVS a, um. Adi. Vt, Operas structorias alicui locare Tertull. Apol. c. 14.
STRVCTVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): STRVCTV=RA [STRUCTÛRA]] ae. f. [ oi)kodo/mhma, oi)kodomi/a, kataskeuh\ ] Aedificium, siue Compositio et ordinatio lapidum in aedificiis. [...].
STRVCTILIS e. Adi. [ kataskeuasto\s2 ] Quod constructum est, multis materiae frustis s. partibus, vt Columnae structiles, quae non sunt ex vno lapide, sed ex multis. [...].
STRVES is. f. [ swro\s2 ] Congeries est. Liu. 21, 27 [...].
STRVPPEARIA Festa quaedam apud Faliscos. Vid. in dict. STROPPVS.
STRVPPI [ fa/keloi ] inquit Fest. vocabantur in puluinaribus Fasciculi de verbenis facti, qui pro deorum capitibus imponebantur. [...].
STRVTHOS, s. STRVTHVS i. m. [ strouqo\s2 ] Graecis passer est. Hinc
STRVTHEVS a, um. Strutheum in mimis praecipue vocant Obscoenam partem virilem a salacitate videlicet passeris, qui Graece strouqo\s2 dicitur. Festus. [...].
STRVTHIOMELA ae. f. [ strouqio/mhla ] Vno vocabulo proferri apud Varr. de R. R. 1, 59. annotatum reperio. Mihi quidem non obseruatum.
STRVTHIVM i. n. [ strou/qion ] Latine Passerculus dicitur. [...].
STRVTHIOCAMÊLVS i. m. [ strouqioka/mhlos2 ] Maxima auium. [...].
STRVTHIOCAMELINVS a, um. Seuum Plin. 29, 5.
STRVTHOPHAGI Gens Aethiopica. Vid. in dictione SILLI.
STRVTHOPODES um. f. Plin. 7, 2 [...].
page 579, image: s0579STRYCHNVS, i. m. vel STRYCHNVM i. n. [ struxno\s2 ] Herba sponte nascens; quam Latini Solanum, vulgo Solathrum vocant: multas sub se continens species, quas vide supra in dictione SOLANVM. [...].
STRYMON onis. m. [ *strumw\n ] Ciuitas nec non et fluuius Thraciae, de quo Virg. Georg. 4, 508 Rupe sub aduersa deserti ad Strymonis vndam. Niuosus Strymon Ouid. Trist. 5, 3, 21.
STRYMONIVS a, um. Adi. [ *strumo/nios2 ] Pro Thracio fere ponitur, vt, Grues Strymoniae Virg. Georg. 1, 120. [...].
STRYX vid. STRIGES.
STV
STVDEO, STVDIOSVS, vid. post STVDIVM.
STVDIVM i. n. [ spoudh\, e)pith/deuma ] Donatus ad Ter. Hec. 2, 1, 5 [...].
page 580, image: s0580STVDIÔSVS a, um. Adi. [ spoudai=os2, perisperxh\s2 ] Studio plenus, assiduus et perseuerans in re aliqua. [...].
page 581, image: s0581STVDIÔSE Adu. Diligenter. Ter. Heaut. 2, 3, 44 [...].
STVDEO ui, êre. [ spouda/zw, e)pithdeu/w ] Operam dare alicui rei, cupere, conari. [...].
STVDENS entis. Partic. [ spouda/zwn ] Cic. pro Planc. 87 c. 36 [...].
page 582, image: s0582STVLPINI Populi in Illyrico apud Plin. 3, 21.
STVLTVS a, um. Adi. [ a)no/htos2, mwro\s2, a)su/netos2 ] Imprudens, improuidus, imperitus. l. 9. [...].
STVLTE Adu. [ a)frade/ws2, a)noh/tws2 ] Imprudenter. Plaut. Men. 5, 9, 14 [...].
STVLTVLVS i. m. Dimin. Apul. Met. 9 Tu stultule asine, intra terminos pistrini contentus. al. Astutule. Vid. Elmenh. ad p. 230.
STVLTESCO ere. Plaut. Most. 4, 2, 49 Stultescere praeter speciem.
STVLTITIA ae. f. [ a)fradi/a, a)su/nesis2, a)sunesi/a, a)esifrosu/nh ] Imprudentia, imperitia l. 15 [...].
STVLTITIES ei. f. Tanta est inconstantia stultitiei et peruersitas Cic. de Sen. c. 2 ex Poëta. Verum incerta est lectio.
STVLTICEN inis. m. Stulticines, qui nunquam virilia tractarunt Sarisber. 6, 16. Qui stulta et amatoria canunt.
STVLTICINIVM i. n. Stulticinia amatoria personare Sarisber. 1, 6.
STVLTILOQVIVM i. n. [ mwrolo/gion ] Imprudens sermo. Plaut. Milit. 2, 3, 25 Paratum est dupliciter, ni reprimas tuum stultiloquium.
STVLTILOQVENTIA ae. f. [ mwrologi/a ] Vt, Occlusior stultiloquentia Plaut. Trin. 1, 2 extr.
STVLTILOQVVS a, um. Plaut. Pers. 4, 3, 45 Tace, stultiloque.
STVLTIVIDVS a. um. Qui stulte videt. Plaut. Milit. 2, 3, 64 Stultiuidum se fateri.
STVPA, vel STVPPA, ae. f. vel STYPA, STIPA, STIPPA denique, vt quibusdam placet. [...].
page 583, image: s0583STVPARIVS a, um. Quod ad stupam pertinet: vt, Stuparius malleus, qua lina tunduntur Plin. 19, 1 s. 3.
STVPEVS, vel STVPPEVS a, um. Adi. Virg. Aen. 8, 694 [...].
STVPEO ui, êre. [ qambe/w, e)kplh/ssomai, e)ci/stamai ] Stupere proprie dicitur is, qui torpore quodam captus languet immobilis, aut inopia consilii, aut alia re subita exiis, quae afficere animum solent, tarditatem iniiciente. [...].
STVPENS entis. Partic. [ qambw=n ] Vt Carminibus stupens belua Hor. Carm. 2, 13, 33. [...].
STVPENDVS a, um. Venire ad ingentium virtutum stupenda penetralia Nazar. Paneg. Constantini c. 6.
STVPEFACIO êci, actum, ere. [ e)kqambe/w ] Liu. 5, 39 Priuatos deinde luctus stupefecit publicus Pauor, postquam hostes adesse nuntiatum est.
STVPEFACTIO ônis. f. Augustin.
STVPEFACTOR, ôris. m. Sidon.
STVPESCO ere. [ ptoe/omai ] Stupidum fieri. Poëta ap. Cic. de Orat. 3, 100 c. 26. Incidat, adspiciat, admiretur, stupescat. Conf. Gell. 6, 13.
STVPEFIO eri. [ tu/fomai ] Cic. de Orat. 3, 50 c. 14 [...].
STVPIDVS a, um. Adi. [ e)nneo\s2 ] Stupefactus. Plaut. Epid. 4, 2, 13 [...].
STVPIDITAS âtis. f. [ e)/kplhcis2 ] Idem quod Stupor Cic. Philipp. 2, 80 c. 32 In quo primum incredibilem stupiditatem hominis cognoscite. Add. Acc. ap. Non. 3, 235.
STVPIDO âre. Mart. Capel. 1 Quod pauidum stupidet sapiens solertia vulgus. Seria marcentem stupident commenta maritum Id. ib.
STVPOR, ôris. m. [ qa/mbos2, e)/kstasis2, ta/rbos2, pto/hsis2, a)naisqhsi/a ] Alienatio quaedam sensuum, vel temporaria, vel perpetua s. habitualis. [...].
STVPORATVS a, um. Omnis gloria vana et stuporata Tertull. de Cultu Fem. 2, 3.
STVPRVM i. n. [ moixri/a ] Coitus venereus cum persona, quae eo ipso corrumpitur, virgine, vidua, maritata, mare. [...].
page 584, image: s0584STVPRE Adu. Pro Turpiter dixisse antiquos auctor est Festus. Neleus, Foede stupreque castigor: [ ai)sxrw=s2.
STVPRO âre. [ diakoreu/w, moixeu/w ] Stuprum inferre, vel committere. [...].
STVPRATIO ônis. f. Arnob. 2 p. 73.
STVPRÂTOR, ôris. m. [ diakoreuth\s2 ] Quinctil. 7, 5 [...].
STVPRÔSVS a, um. Adi. Valer. 6, 1, 8 [...].
STVRNVS i. m. Auis gregatim volans Plin. 28, 8 [...].
STY
STYGIVS [1] vid. STYX.
STYLOBATA ae. m. [ stulobath\s2 ] Parietes, qui subiiciuntur columnis, et onera excipiunt, nuncupantur Stereobatae: quibus mox superponuntur stylobatae singularum columnarum bases, super quas demum suae cuiusque eriguntur columnae. [...].
STYLVS, s. STILVS i. m. [ stu/los2 ] Graecae originis potest esse, etiam si per I scriptum antiquitus forte reperias, quod quo maturius accepere a Graecis voces, tanto magis illas immutare consueuerunt. [...].
page 585, image: s0585STYLO, s. STILO âre. Stilum emittere, vt a Gemma, gemmare, a Germine germinare, et radiare a Radio. [...].
STYMMA atis. n. [ stu/mma ] Spissamentum, constipatum quidquam, a [ stu/fw, quod Latino stipo respondet. [...].
STYMPHÂLVS, i. m. [ *stu/mfalos2 ] it. STYMPHALA orum. n. Arcadiae vrbs, lacus et mons, ex quo Erasinus fluuius erumpit in Argiuam terram. [...].
STYMPHÂLIS idis. Patronym. [ *stumfali\s2 ] Stymphalides aues, magnitudine gruibus pares erant (vt tradit Pausan. Arcad.) [...].
STYMPHALICVS a, um. Adi. Plaut. Pers. 1, 1, 4 Aues Stymphalicae.
STYMPHALIVS a, um. Adi. [ *stumfa/lios2 ] Vt Monstra Stymphalia Catull. ad Mallium s. 69, 112.
STYPTERIVM, i. et STYPTERIA orum. n. [ stupthri/a ] Alumen. Vlp in l. 3 [...].
STYPTICVS [2] a, um. Adi. [ stuptiko\s2 ] Strictiuus vel obstructorius Latine dicitur: a [ stu/fw. Plin. 24, 13 [...].
page 586, image: s0586STYRAX acis. m. [ stu/rac ] Arbor, e qua manat liquor eiusdem nominis, coloris flaui, sordidi, resinosi, albicantibus fragmentis, odoris perseuerantis: hodie officinae storacem appellant, sicut etiam alii in locis auctorum allegatis legunt. [...].
STYX ygis. f. [ *stu\c ] Palus apud inferos dicitur, de qua legimus Aen. 6, 369 [...].
STYGIÂLIS e. Adi. Virg. in Ciri 374 Hinc magico venerata Ioui Stygialia sacra. i. inferna.
STYGIVS [2] a, um. Possess. [ *stu/gios2 ] Columel. 10, 64 [...].
SVA
SVADEO si, sum, êre. [ probiba/zw ] Accommodatis et suauibus verbis conari aliquem in opinionem nostram traducere: vid. de hoc verbo Barth. ad Claud. [...].
SVADENS entis. Partic. Vt, Suadentibus deinde quibusdam Iustin. 11, 14, 4. Verba suadentia Stat. Theb. 11, 435.
SVADENTER Adu. [ piqanw=s2 ] Apte ad persuadendum. Suadenter loqui in litibus Arnob. 2 p. 56. Add. Iren. in praef. libri 1.
SVADÊLA ae. f. [ priqw\ ] Suasio dicitur. Plaut. Cistell. 2, 3, 24 [...].
SVADA ae. f. Pitho, persuasionis dea dicta est. Cic. de Clar. Orat. 59 c. 15 [...].
SVADIBILIS e. Adi. [ eu)peiqh\s2 ] Sapientia suadibilis Vulgat. Iac. 3, 17 quae suasioni cedit.
SVADILVDIVS i. m. Tertull. vid. Barth. ad Stat. Theb. 4 p. 1092. Vid. SVAVILVDIVS p. p.
page 587, image: s0587SVASVS [1] a, um. Megadorus a sorore suasus ducere vxorem Plaut. Aul. arg. v. 6. [...].
SVASVM i. n. Serpentis suasa loquentis Accepi Tertull. aut Cyprian. in Genes. c. 3.
SVÂSOR, ôris. m. Qui suadet. [...].
SVASORIVS a, um. Adi. Quod pertinet ad suadendum. [...].
SVADVS a, um. Adi. Apul. Met. 11 p. 272 [...].
SVASIO ônis. f. Cic. in Orat. 37 [...].
SVASVS [2] ûs. m. Vlp. in l. Item si obstetrix § 1 D. Ad legem Aquil. Si quis per vim vel per suasum medicamentum alicui infudit, vel ore, vel clystere, etc. [...].
SVALTERNICVM i. n. [ soualte/rnikon ] Genus electri. Plin. 37, 2. Harduin. legit Subalternicum.
SVÂMET [ e(autou= ] Ablatiuus a Suus, cum syllabica adiectione MET. Plin. 10, 59 Anseres suamet vi colla sua abrumpunt.
SVAPTE [ e(autou= ] Sua ipsius; et SVOPTE suo ipsius: Ablatiui a Suus cum syllabica adiectione PTE: Cic. Tusc. 1, 40 c. 17 [...].
SVARIVS [1] vid. SVS.
SVARNI Indomitae gentes, quae auri tantum metalla in Caucasi portis fodiunt Plin. 6, 51.
SVASIO, SVASOR, vid. SVADEO.
SVÂTIM [ u(hdo\n ] Ad similitudinem suis, inquit Nonius 1, 190 Nigidius Commento grammatico, Sunt etiam adsimilanter dicta haec canatim, suatim, bouatim, quae ab animalibus sumuntur.
SVAVIS e. Adi. [ h(du\s2, mri/lixos2 ] Dulcis, iucundus sensibus cum molli quodam sensu. [...].
SVAVITAS âtis. f. [ h(=dos2 ] Dulcedo. Cic. Att. 6, 16 [...].
SVAVITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SVAVITV=DO [SUAVITÛDO]] inis. f. [ h(dupa/qria ] Idem. Plaut. Stich. 5, 5, 14 [...].
SVAVITER Adu. [ h(de/ws2 ] Cic. Acad. 4, 139 c. 45 [...].
SVAVE Adu. [ mrili/xws2 ] Idem quod Suauiter. Virg. Ecl. 3, 63 --- Et suaue rubens hyacinthus. Idem Ecl. 4, 43.
SVAVEOLENS entis. Adi. Catull. Carm. 62, 7 Amaracus suaveolens. Conf. Arnob. 2 p. 85.
page 588, image: s0588SVAVEOLENTIA ae. f. Sidon. Epist. 8, 14 Ad suaueolentiam pudicitiae impellere.
SVAVILLVM Opus pistorium: vid. SAVILLVM.
SVAVILVDIVS i. m. Qui ludis delectatur. Tertull. de Spectac. 20. Defensio suauiludii cuiusdam. Add. Id. de Cor. Mil. c. 6. c. not. Rhenani. al. Suadiludius. i. Qui ludum suadet. v. v.
SVAVISONVS a, um. Adi. Virg. Epigr. 5 Suauisoni modi testudinis.
SVAVIDICVS a, um. Adi. [ h(dueph\s2 ] Qui suauiter dicit: vt, Versus suauidici Lucret. 4, 181.
SVAVIDVS a, um. Adi. Suauida sit potio ad bibendum Theod. Priscian. de Diaeta c. 20.
SVAVILOQVVS a, um. Aliud Adi. [ h(dulo/gos2 ] Idem. Vt, Versus suauiloqui Lucret. 2, 528. Senectus Mart. Capella 1 p. 2.
SVAVILOQVENS entis. Adi. [ h(dueph\s2 ] Idem. Cic. de Clar. Orat. 58 c. 15 [...].
SVAVILOQVENTIA ae. f. [ h(duepi/a ] Cic. de Clar. Orat. 58 c. 15 Et oratorem appellat, et suauiloquentiam tribuit.
SVAVILOQVIVM i. n. Angustin.
SVAVIVM [ fi/lhma ] vel SAVIVM i. n. detracta litera V. Basium est s. osculum amatorium. [...].
SVAVIOLVM s. SAVIOLVM i. n. Dimin. [ filhma/tion ] Catull. ad Iuuentium s. 98, 2 Suauiolum dulci dulcius ambrosia. Add. Apul. Met. 2 p. 119.
SVAVIO âre. Pompon. apud Non. 7, 49 Ego illam non amplectar, non suauiem? Et alibi, Mammas teneas, pedes extollas, suavies cum gemit.
SVAVIOR âri. [ file/w ] Suauium dare. Gell. 3, 15 [...].
SVAVIATIO ônis. f. [ fi/lhsis2 ] Gell. 18, 2 Suauiationes puerorum et puellarum. Suauis suauiatio Plaut. Bacch. 1, 2, 8. Add. Idem Pseud. 1, 1, 64.
SVB
SVB [ u(po\ ] Praepositio, vtrique casui seruit, et Accusatiuo et Ablatiuo: variaque significat, vt sequentibus exemplis docetur. [...].
page 589, image: s0589SVBABSVRDVS a, um. Adi. [ u(pa/topos2 ] Parum, siue vtcunque absurdum, significat. [...].
SVBABSVRDE Adu. [ u(pato/pws2 ] Cic. de Orat. 2, 275 c. 68 Valde haec ridentur, et hercule omnia, quae a prudentibus, quasi per dissimulationem non intelligendi, surbabsurde salseque dicuntur.
SVBACCVSO âre. [ u(pome/mfomai ] Nonnihil accusare, et leuiter. [...].
SVBACIDVS a, um. Adi. [ u(/pocus2 ] Aliquantulum acidum significat. Plin. 12, 25 Esse enim debet lenis, non subacidus. Cato c. 108 Si subacidum erit vinum, non durabit. Al. Subacidulum.
SVBACTVS [1] etc. vid. SVBIGO.
SVBADIVVO (a quo Verbo deduxit Zeno Imperator Substantivum nomen SVBADIVVVS, et Plur. SVBADIVVI) nondum inventum est. [...].
SVBADMOVEO ôui, ôtum, êre. Aliquantum admouere. Colum. 6, 36, 4 Huiuscemodi mari sensim magistri subadmouere debent generie eiusdem feminam.
page 590, image: s0590SVBAEGER gra, grum. Adi. Celso tribuitur paullulum aeger.
SVBAEGRE Adu. Celsi et ipsum esse dicitur.
SVBAERÂTVS a, um. Adi. [ u(po/xalkos2 ] Quod habet aes sub nobiliore metallo, numorum adulterinorum epitheton. Pers. Sat. 5, 106 Ne qua subaerato mendosum tinniat auro.
SVBAGITO vel SVBIGITO âre. [ u(pokine/w ] Agendo et agitando sub se et in potestatem suam redigere. [...].
SVBAGITATIO ônis. f. Plaut. Epilog. ad Captiu. 1 Spectatores ad pudicos mores facta est haec fabula; neque in hac subagitationes sunt, neque vlla amatio.
SVBAGITATOR vnde
SVBAGITÂTRIX îcis. f. Mulier libidins nequissima. Plaut. Pers. 2, 2, 4 Ne me attrecta, subagitatrix. Morbum signat, de quo Cael. Aurel. Chron. 4, 9.
SVBAGRESTIS e. Adi. [ u(pagrri=os2 ] Aliquantum agrestis. [...].
SVBALARIS e. Adi. [ u(poma/sxalos2 ] Quod sub alis est. [...].
SVBALBICO âre. [ u(poleukai/nomai ] Aliquantum album fieri. Varr. de R. R. 3, 6 (9) Rostro breui, acuto, oculis rauis aut nigris, palea rubra subalbicanti.
SVBALBEO êre. Idem. Cassiod. Epist. 5, 34.
SVBALBIDVS a, um. Adi. [ u(po/leukos2 ] Aliquantum albidus. [...].
SVBALPÎNVS a, um. Adi. [ *(gpa/lpios2 ] Quod sub Alpibus montibus, vel propinquum Alpibus est. [...].
SVBAMARE Adu. Sidon.
SVBAMARO âre. Seren.
SVBAMÂRVS a, um. Adi. [ u(po/pikros2 ] Aliquantulum amarum significat. [...].
SVBAMARVM Adu. Subamarum arridens Ammian. 27, 11.
SVBANNVLÂTVS a, um. Adi. Crispus, in annulos positus. Arnob. Vid. Salmas. in Hist. Aug. p. 131.
SVBAPERIO ire. Quid niuem in plumeas subaperiat crustulas Arnob. 2 p. 84. Conf. Apic. 8, 7.
SVBAQVANEVS a, um. Vnde Aduerbialiter Tertull. de Anim. 32 Subterraneum et subaquaneum viuentia carent haustu aëris.
SVBAQVILVS a, um. Adi. [ u(po/faios2 ] Subfuscum. [...].
SVBARESCO ere. Vitruu. 7, 3.
SVBARGVTO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SVBARGV=TO [SUBARGÛTO]] âre. Argumentari acute Macrob.
SVBARGVTVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SVBARGV=TVS [SUBARGÛTUS]] a, um. Adi. Aliquantulum argutus. A quo Diminutiuum
SVBARGVTVLVS apud Gell. 15, 30.
SVBARIDVS a, um. Adi. Tertull.
SVBARIDE Adu. Gell.
SVBARMALIS [1] e. Adi. Quod sub armo s. humero colligitur, vestis nimirum epitheton. [...].
SVBARMALE is. n. Vt vulgo legitur, vel
SVBARMALIS [2] masc. vt vult Salmasius, est apud Treb. Pollion. [...].
SVBARO âre. [ u(parotria/w ] Subtus arando terram mouere. Plin. 16, 27 Item quae subarantur, aut quae ablaqueantur, celeriora neglectis. Ibid. 28 Et subarata ocyus sanescunt.
SVBARÂTIO ônis. f. [ u(parotri/asis2 ] et
SVBARÂTOR, ôris. m. Plin. 17, 24 s. 37, 6 Vel etiam subarator imprudens luxauit radices.
SVBARRO vel SVBARRHO âre. Arrha sibi desponsare. [...].
SVBARROGANS antis. Adi. u(palazw\n Aliquantum arrogans.
SVBARROGANTER Adu. [ u(palazw/nws2 ] Cic. Acad. 4, 114 c. 36 Vereor ne subarroganter facias, si dixeris tuam.
SVBARVNDINO âre. Vinea pampineos subarundinat ebria campos, arundineis statuminibus implet Dracont. Hexaëm. v. 56.
SVBASPER a, um. Cels. 5, 28, 19.
SVBASPERATIO ônis. f. Augustin.
SVBASSENTIOR iri. Manus leuiter pandata subassentientibus humeris mouetur Quinctil. 11, 3 p. 1020.
page 591, image: s0591SVBASSO âre. Paullum assare. Pisces curatos subassabis Apic. 4, 2. Add. Idem 7, 2 et 14. 8, 8. Caro elixa subassata Apic. 7, 5.
SVBÂTER tra, trum. Plaut.
SVBATIO [1] vid. SVBO.
SVBAVDIO îre. Quiddam intelligere, quod omittitur. [...].
SVBAVDÎTVS a, um. Partic. Subintellectus. Vlpian. fin. leg. 1 Dig. de Hered instituend.
SVBAVDITIO ônis. f. Actus subaudiendi Hieron. Quaest. Ebr. in 2 Reg. 3.
SVBAVRATVS a, um. Adi. Habebat in minimo digito annulum grandem subauratum Petron. c. 32. i. non totum aureum, in quo tamen aliquid auri esset.
SVBAVSCVLTO âre. [ u(pwtakouste/w ] Leuiter, et quasi praetereundo auscultare. [...].
SVBAVSTERVS a, um. Adi. Vinum austerum, vel certe subausterum Cels. 3, 6 extr. Vinum bibere lene, subausterum, modice vetus Idem 6, 6 n. 8.
SVBBAIVLO âre. Altera vngula subbaiulat aliam Vet. Interpr. Iren. 5, 11. sustinet.
SVBBALBVS a, um. Vnde
SVBBALBE Adu. Spartian. Get. 5 Subbalbe canorus cum quadam balbutie.
SVBBALLIO ônis. m. Vicarius Ballionis; vox iocose ficta apud Plaut. Pseud. 2, 2, 13 Tune es Ballio? PS. immo vero eius sum subballio.
SVBBASILICÂNVS a, um. Adi. [ u(pobasilikano\s2 ] Qui libencer et frequenter sub basilica spatiatur. [...].
SVBBIBO ibi, ibitum, ere. [ u(popi/nw ] Aliquantulum bibere. [...].
SVBBINI ae, a. Subbina signa elliptica Manil. 4, 849. Scalig. ad h. l. p. 329. alterna bina interpretatur: Sed Bentl. barbarum id ait et sine exemplo: ipse ex MSS. sed bina.
SVBBLANDIOR îri. [ u(pareskeu/omai ] Paullulum, vel leuiter blandiri. [...].
SVBBREVIS e. Adi. Saliunca folio quidem subbreui et quod necti non possit Plin. 21, 7.
SVBCAELESTIS e. Adi. [ u(poura/nios2 ] Tertull. adu. Valent. c. 31.
SVBCAERVLVS, et SVBCAERVLEVS a, um. Adi. [ u(pokua(neos2 ] Aliquantulum caerulum. [...].
SVBCANDIDVS a, um. Adi. [ u(po/leukos2 ] Aliquantulum candidum significat. Plin. 27, 8 Folia bouis linguae similia, minora, subcandida. Add. Ibid. c. 12.
SVBCAVVS a, um. Adi. Subter cauus: vt, Lucret. 6, 682 Primum totius subcaua montis Est natura, etc. Ventus per loca subcaua terrae Collectus Lucret. 6, 556.
SVBCENTVRIO ônis. m. [ u(fekato/ntarxos2 ] Qui centurioni subordinatus et adiunctus est. [...].
SVBCERNICVLVM i. n. [ ko/skinos2 ] Farinarium cribrum. Vid. SVCCERNO. Si enim est vox alicuius auctoritatis, quod dubito, eo referenda est.
SVBCINERICIVS a, um. Adi. [ u(po/tefros2 ] Quod sub cineribus coquitur et assatur. [...].
SVBCINGVLVM s. SVCCINGVLVM i. n. [ zwsth\r ] Idem quod Balteus. Plaut. Men. 1, 3, 17 Ab Hippolyta subcingulum haud Hercules aeque magno vnquam abstulit periculo.
SVBCISIVVM vid. SVCCîDO.
SVBCOACTVS a, um. Substant. [...].
SVBCOENO âre. [ u(podripne/w ] Subtus coenare. [...].
SVBCONTVMELIÔSVS A quo
SVBCONTVMELIOSE Adu. [ u(fubristikw=s2 ] Cic. Att. 2, 7 Hercule, verum vt loquamur, subcontumeliose tractatur noster Publius.
SVBCRASSVLVS a, um. Adi. Corporis qualitate suberassulus Capitolin. Gord. c. 6.
SVBCRESCO ere. [ u(pauca/nw ] Proles suberescat tibi Tibull. 1, 7, 55. vid. SVCCRESCO.
SVBCRISPVS a, um. Adi. Qui crines habet aliquantulum crispos. [...].
SVBCRVDVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SVBCRV=DVS [SUBCRÛDUS]] a, um. Adi. [ u(/pwmos2 ] Quod non omnino coctum est. [...].
SVBCRVENTVS a, um. Adi. [ u(/faimos2 ] Aliquantulum cruentum. Cels. 4, 18 Descendunt autem pituitae, nucisque similia, interdum etiam leuiter subcruenta. i. Cruentum aliquid admistum habentia.
page 592, image: s0592SVBCVBONEVM positum pro Succuba. Titinnius testis est in Psaltria, Contemplari ancillas quam arbitrer illarum subcuboneum esse. Haec Non. 3, 204.
SVBCVLTRO âre. Subcultrare pulpas Apic. 4, 2. Thymum subcultratum Idem 8, 8.
SVBCVNEATVS a, um. Adi. Subcuneati postes Vitr. 6, 11.
SVBCVDO vid. SVCCVDO.
SVBCVRÂTOR, ôris. m. [ u(pokhdemw\n ] Qui curatoris locum tenet. [...].
SVBCVRVVS a, um. Adi. Aliquantum curuus. Ammian. 26, 27. (Vales. 9 extr.)
SVBCVSTOS ôdis. c. [ a)ntifu/lac ] Qui pro alio custode substitutus est. Plaut. Mil. 3, 2, 54 Quia Sceledrus dormit, hunc subcustodem suum foris ablegauit, dum eapse transire huc placet.
SVBDEALBO âre. Varro ap. Non. 2, 28. Aliter tamen legit ib. Scaliger.
SVBDEBILIS e. Adi. Femur Suet. Vitell. c. 17.
SVBDEBILITÂTVS a, um. Adi. [ u(pekneneurisme/nos2 ] Aliquantulum debilitatus. [...].
SVBDEFICIO ere. Haec quassa adhuc voce subdeficiens, vix proximis exaudientibus dixerat Curt. 7, 7, 20.
SVBDEPRIMO ere. Faust. Renens. de Lib. Arb. l. 1.
SVBDIÂLIS e. Adi. [ u(pai/qrios2 ] Quod sub dio est. [...].
SVBDIALE is. n. u(pai/qrion Onomast. Vet.] Subdialia Graeci inuenere Plin. 36, 15. Pauimenta intelligo.
SVBDIACONVS i. m. Apud Ecclesiasticos scriptores. Gradu vno inferior Diaconis. Vid. Isidor. 7, 12. Polyd. Vergil. 4, 5. Cod. Iustin. saepe e. c. 1, 3. 6.
SVBDIFFICILIS e. Adi. [ u(poxalepo\s2 ] Aliquantum difficile. Cic. de Amicit. 69 c. 19 Existit autem hoc loco quaestio quaedam subdifficilis.
SVBDIFFÎDO ere. Aliquantulum diffidere. Cic. Att. 15, 20 Quo die audiui illum tyrannum in concione clarissimum virum appellari, subdiffidere coepi.
SVBDIMIDIVS a, um. Adi. Numerus, sic vocatur respectu dupli Mart. Cap. 7 p. 251. vt e. c. 2 ad 3.
SVBDISIVNCTÎVVS a, um. Adi. Proculus in l. Haec verba 24 [...].
SVBDISTINGVO ere. Multi subdistinguunt et separatim addunt Ascon. in Verr. de Praet. Sicil. p. 120.
SVBDISTINCTIO ônis. f. Diomed.
SVBDITICIVS, SVBDITIVVS, vid. SVBDO.
SVBDÎVAL âlis. n. u(pai/qrion Gloss. Gr. Lat. it. [ u(/paiqron ] Pars aedium, quae sub dio est. Subdiual domus Tertull. adu. Iud. c. 11.
SVBDIVÂLIS e. Adi. Tertull.... Subdiualis sentina. Morae Ammian. 19, 23.
SVBDITO âre. Subter admouere. Lucret. 6, 603 Subditat hunc stimulum quadam de parte timoris. Est proprie Frequentatiuum a Subdit.
SVBDIVIDO ere. Deinde subdiuisimus, vt haec diligentissime tractarentur Augustin. de Trinit. Prooem. 3. Hebdomadae subdiuisae Tertull. cont. Iud. c. 11.
SVBDIVISIO onis. f. Cod. 6 t. 2 l. 22. et 3 t. 28 l. 37.
SVBDIVVS s. SVBDIVS a, um. Adi. u(/paiqros2 Gloss. Gr. Lat.] Conf. Salmas. de Pall. p. 137.
SVBDIV legitur Plaut. Most. 3, 2, 77 [...].
SVBDO didi, ditum, ere. [ u(pota/ttw, u(poba/llw ] Supponere, subiicere. [...].
page 593, image: s0593SVBDITVS a, um. Partic. [ u(pobeblhme/nos2, u(potaxqei\s2 ] A et O semper principes sunt, I et V semper subditae Gell. 19, 14. [...].
SVBDITÎVVS a, um. Adi. u(pobolimai=os2 Gloss. Lat. Gr.] In alterius locum positus. [...].
SVBDITICIVS a, um. Aliud Adi. u(pobolimai=os2 Gloss. Lat. Gr.] Idem. Plaut. Amph. 2, 3, 6. [...].
SVBDOCEO ui, ctum, êre. [ u(podida/skw ] Post alium, vel sub alio docere. [...].
SVBDOCTOR, ôris. m. Auson. Profess. 22 Victorio subdoctori.
SVBDOLVS a, um. Adi. [ u(/poulos2 ] Occulte decipiens. [...].
SVBDOLE Adu. [ u(pou/lws2 ] Caute et fraudulenter. [...].
SVBDOMO ui, itum, âre. Plaut. Asin. 3, 3, 112 Sic isti solent superbi subdomari. Inequitat velut puerili lusu seruus humeris heri.
SVBDVBITÂTOR, ôris. m. Qui dubitare videtur. August.
SVBDVBITO âre. [ u(pendoia/zw ] Aliquantum dubitare. [...].
SVBDVCO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SVBDV=CO [SUBDÛCO]] xi, ctum, ere. [ u(peca/gw, u(pecaire/omai, u(pa/gw, u(faire/w ] Subterducere. [...].
page 594, image: s0594SVBDVCTVS a, um. Part. Subductâ ad manes imos desedimus vndâ Virg. Aen. 3, 565 [...].
SVBDVCTIO ônis. f. [ u(pagwgh\, u(pecagwgh\, u(fai/resis2 ] Ratio, Cic. de Orat. 2, 132 c. 30 [...].
SVBDVCTOR, ôris. m. ICtus in Digest.
SVBDVCTARIVS a, um. Adi. [ u(pagwgiko\s2 ] Vt, Funis subductarius, Quo quid leuatur. Cato 12 Funes loreos quinque, subductarios quinque, medipontos quinque. Vid. Idem 68.
SVBDVCTISVPERCILIICARPTORES Compositum licenter fictum a Laeuio, de quo Gell. 19, 7 [...].
SVBDVLCESCO ere. Celsus.
SVBDVLCIS e. Adi. [ u(pogluku\s2 ] Parum dulce. Plin. 26, 8 Radix subdulcis, in petris nascens, aut sub arboribus vetustis.
SVBDVRATIO ônis. f. Columel.
SVBDVRÂTOR, ôris. m. Veget.
SVBDVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SVBDV=RVS [SUBDÛRUS]] a, um. Q. Cic. de Petit. Consulat. 36 c. 12 Verum hoc probabile est, illud alterum subdurum tibi homini Platonico suadere: sed tamen tempori tuo consulam.
SVBEDO êdi, êsum, edere. Ouid. Met. 11, 783 Dixit, et e scopulo, quem rauca subederat vnda Decidit in pontum, i. paullatim comminuerat, exederat.
SVBEO îui vel ii, itum, ire. [ u(podu/omai, u(/peimi, u(pe/rxomai ] Sub aliquid, vel in aliquid ire. [...].
page 595, image: s0595SVBITVS a, um. Ex Participio Adiectiuum. [...].
page 596, image: s0596SVBITO [1] Adu. [ karpali/mws2, a)/fnws2 ] Repente, confestim. [...].
SVBITANEVS a, um. Adi. [ e)caifni/dios2 ] Idem quod Subitus. Columel. 1, 6 Si subitaneus imber incesserit. Vomitus Theod. Prisc. 2, 13.
SVBITARIVS a, um. Aliud Adi. [ e)capinai=os2 ] Idem. Plaut. Mil. 2, 2, 70 [...].
SVBITO [2] âre. Re subitanea et insolita percellere. Cyprian. Epist. 57 Ad praelium apparet fortiores nuper subitatos esse, et nouae atque insuetae rei pauore trepidasse.
SVBITATIO ônis. f. Vulgat. Sap. 5, 2 Mirabuntur in subitatione salutis. i. subito exortu, [ e)n tw=| parado/cw| th=s2 swt:hri/as2.
SVBER eris. m. vel f. saepius n. [ fello\s2 ] Arbor e glandiferis, de qua Plin. 16, 25 [...].
SVBEREVS a, um. Adi. [ fellino\s2 ] Apud Columellam esse dicitur. [...].
SVBERÎNVS a, um. Idem. Sidon. Epist. 2, 2 Piscator retia suberinis corticibus extendit.
SVBERIES êi. f. Idem ac Suber. [...].
SVBELLO ere. Subere defricare Lucil. apud Non. 2, 202.
SVBERIGO ere. Aliquantum erigere. Sil. 15, 155 Vt quum saeua fretis immisit praelia Corus, Isthmon curuata sublime suberigit vnda. Suberectus Apul. Met. 2 p. 123.
SVBERRO âre. [ u(poplana/omai ] Claud. in Cons. Prob. 255 Indigenas fluuios, Italis quicunque suberrant Montibus, Alpinasque bibunt de more pruinas. i. Fluunt sub montibus.
SVBEX [1] vid. in SVBIICIO.
SVBEXCVSO âre. Subexcusare quodammodo miserorum noxas Saluian. de Gubern. 4 p. 68.
SVBEXHIBEO êre. Arnob. 6 p. 195 Deorum impugnans simulacra: Non dicitis praesentiam vobis quandam his numinum subexhiberi simulacris? conf. S. Pitisc. ad Curt. 7, 7, 20.
SVBEXPLICO âre. Aesculapius repsit, vt coluber, non pedi bus se ferens, neque suas subexplicans itiones, sed ventre nixus ac pectore Arnob. 7 p. 251.
SVBFARRANEVS vid. SVFFARRANEVS.
SVBFERMENTATVS a, um. Adi. Tertull. adu. Valent. c. 17.
SVBFERVEO, vel SVFFERVEO êre. Aliquantulum feruere. Apul. de Herb. 115.
SVBFERVEFACIO ere. Plin. 18, 11 Vulgo nec subferuefaciunt.
SVBFERVEFÎO eri. Plin. 27, 9 Affirmant lapillos, qui subfervefiant vna rumpi.
SVBFERVEFACTVS a, um. Partic. [ u(po/zestos2 ] Paullum feruefactum significat. [...].
SVBFERVIDVS a, um. Celsus.
SVBFIBVLVM vid. SVFFIBVLVM.
SVBFIGO vid. SVFFIGO.
SVBFRIGIDVS a, um. Adi. [ u(po/yuxros2 ] Aliquantum frigidus. Ammian. 17, 22 Argumentum subfrigidum.
SVBFRIGIDE Adu. [ u(poyuxrw=s2 ] Gell. 2, 9 Nimis minute, ac prope etiam subfrigide.
SVBFVSCVS a, um. Tacit. Agric. 12, 9 Gignit et oceanus margarita, sed subfusca ac liuentia.
SVBFVSCVLVS a, um. Ammian. 22, 16 Homines Aegyptii plerique subfusculi sunt et atrati. Apul. Miles. 2 p. 120 Procerus et subfusculus.
SVBGAMBA ae. f. Pars pedis, quae gambae subiacet. Veget. 4, 4.
SVBGLVTIO îre. Subglutire dolores Veget. de Re Vet. 3, 60.
SVBGRANDIS e. Adi. [ u(pome/gas2 ] Vtcunque grande vel
page 597, image: s0597aliquantulum. [...].
SVBGRAVIS e. Adi. [ u(pobaru\s2 ] Aliquantum graue. Plin. 27, 9 Radice tenui, nigra, subgraui odore.
SVBGRVNDA et quae eo pertinent, vid. SVGGRVNDA.
SVBHAEREO si, êre. Cels. 5, 28 At cartilago vbi subhaesit, ipsa sedes docet. In suspicione et crimine subhaereat necesse est Val. Max. 6, 3, 10.
SVBHASTO âre. Est sub hastam mittere, h. e. Per auctionem vendere. [...].
SVBHASTATVS a, um. Part. Vendebatur Deus, vt prodesset emtori; et emtor suppliciter adorabat, quidquid paullo ante viderat subhastatum Firmic. de Err. prof. relig. p. 31.
SVBHASTATIO ônis. f. l. 2. C. de rescind. vendit. Nec sub nomine subhastationis publicae locus fraudibus relinquatur.
SVBHASTARIVS a, um. Adi. Impp. Honor. et Theod. l. 9 C. Theod. de praediis nauicularior. Quaecunque possessiones subhastaria sorte distractae sunt; i. sub hasta venditae.
SVBHORRESCO ere. Subito mare subhorrescit, caecosque fluctus in se prouoluit Sisenna ap. Non. 5, 7. Videtur signari motus ex imo versus superiora.
SVBHORRIDVS a, um. Adi. [ u(pofrikw/dhs2 ] Aliquantum horridus. Cic. pro Sext. 21 c. 9 Quia tristem semper, quia Taciturnum, quia subhorridum atque incultum videbant.
SVBHORRIDE Adu. Gell....
SVBHVMIDVS a, um. Cels. 3, 6 Oculi subhumidi.
SVBIACEO ui, êre. [ u(po/krimai ] Subtus vel prope iacere. [...].
SVBIACENS terra Colum. 4, 1, 2. [...].
SVBIACTO âre. [ u(por)r(ipte/w ] In altum iactare, quod fit, quum in areis frumenta a paleis secernuntur. [...].
SVBIECTO [1] âre. Sursum iacto. Lucret. 6, 700 Saxaque subiectare, et arenae tollere nimbos. Vid. sub SVBIICIO.
SVBIDVS [1] a, um. Venereum hominem, et ab amore flagrantem notare videtur, quod ex notione Insubidi recte puto colligi. [...].
SVBIGITO vid. SVBAGITO.
SVBIGO êgi, actum, ere. [ a)nagxa/zw, bia/zomai ] Ex Sub et Ago compositum, significat sub suam potestatem agere, Cogere. [...].
page 598, image: s0598SVBACTVS [2] a, um. Partic. [ xeirwqei\s2 ] Vt, Subactus ab imperatoribus, et domitus Cic. pro Font. 2 c. 1. [...].
SVBACTVS [3] ûs. m. [ katergasi/a ] Idem quod Subactio. Plin. 18, 7 Quod in subactu congium aquae capiat.
SVBACTIO ônis. f. [ katergasi/a ] Cic. de Orat. 2, 131 c. 30 [...].
SVBACTOR, ôris. m. Qui subigit; sensu obsceno. Lamprid. Heliogab. c. 5. et Commodo c. 3.
SVBACTARIVS i. m. Coriarius. Inscr. Vet. Vid. Salmas. ad Hist. Aug. p. 270.
SVBIGVS i. m. Deus adesse sponsis prima nocte connubii creditus; de quo August. de Ciu. Dei 6, 9.
SVBIICIO êci, ectum, ere. [ u(pa/gw, u(pei/kw, u(pota/ssw ] Supponere. [...].
page 599, image: s0599SVBIICIENS entis. Part. Hic mihi quasi ministrator aderat, subiiciens, quid dicerem Cic. pro Flacc. c. 22.
SVBIECTVS [1] a, um. Partic. [ u(potaxqei\s2 ] Vt, Subiectus ignis Cic. in Catil. 3, 2. [...].
SVBIECTE Adu. Superl. Caes. Bell. Ciu. 1, 84 Haec, quam potest, demississime, atque subiectissime exponit.
SVBIECTIO ônis. f. [ u(potagh\ ] Cic. de Orat. 3, 200 c. 53 [...].
page 600, image: s0600SVBIECTA ae. f. Basis machinae. Subiecta foraminum Vitr. 10, 15. add. Bald. Lex. Vitr. p. 119. Turneb. Adu. 2, 4. Lips. de Mach. 3, 2.
SVBIECTVS [2] ûs. m. Plin. 26, 15 Vuluas quoque procidentes inhibet fotu, vel suffitu, vel subiectu. Suppositorium hodie vocant. eonf. Columel. 6, 36.
SVBIECTOR, ôris. m. [ u(pobolu\s2 ] Cic. in Catil. 2, 7 c. 4 Quis tota Italia veneficus? quis gladiator? quis latro? quis sicarius? quis parricida? quis testamentorum subiector? quis circumscriptor? etc.
SVBEX [2], vel SVBIEX icis. m. Quae fulciendi causa subiiciuntur et supponuntur. [...].
SVBIECTO [2] âre. [ u(por)r(ipta/zw ] Vt Subiicere interdum est ex humiliore loco versus altiorem mouere. [...].
SVBIECTVM i. n. Pars inferior alicuius rei. Tacit. Ann. 1, 65, 1 Truci sonore subiecta vallium complere. Omne, quidquid dicimus, aut subiectum aut de subiecto est Mart. Capella 4 p. 105.
SVBIECTIVVS a, um. Apul. de Syllog. Categor. Pars subiectiua nominatur veluti subdita. Tertull. de Virg. Veland. 4 Subiectiuum prius est antecessiuo. Status Aggen. Vrb. p. 63.
SVBIECTIVE Adu. Mart. Capel. 4 p. 120.
SVBIECTIBILIS e. Adi. Vulg. Baruch. 1, 18 Et non fuimus subiectibiles ei: non obediuimus.
SVBICITO âre. Aliud Frequentat. [ u(por)r(ipta/zw ] Plaut. Casin. 5, 4, 2 Nunc tu si venis subicitare me, etc. Idem quod Subigito, vel Subagito: Scriptura modo ambigua.
SVBICVLVM i. n. [ mastigi/as2 ] Qui semper flagris subiicitur. [...].
SVBIDVS [2] vid. ante SVBIGO.
SVBIMPETRANDVS a, um. Partic. a Verbo Subimpetro. Tacit. Ann. 4, 23, 1 Nam priores duces subimpetrando triumphalium insigni, sufficere res suas crediderant. Vid. Gronou. ad Tacit. p. 282.
SVBIMPVDENS entis. Adi. [ u(panaidh\s2 ] Aliquantulum impudens. Cic. Fam. 7, 17 Interdum timidus in labore militari, saepe autem etiam (quod a te alienissimum est) subimpudens videbare.
SVBINÂNIS e. Adi. [ u(po/kenos2 ] Aliquantulum inane. Cic. Att. 2, 17 Quin etiam, quod est subinane in nobis, et non [ a)filo/docon, (bellum est enim sua vitia nosse) afficitur quadam delectatione.
SVBINDE [ e(ch=s2, e)fech=s2 ] Significat Deinde, vel Statim post. Hor. Epist. 1, 8, 15 [...].
SVBINDO ere. Subdo, Subiicio, Addo. Ac subindit, (Virgil. post versum proxime excitatum) Ianiculum huic, illi fuerat Saturnia nomen Aur. Victor. de Orig. Rom. 4, 2.
SVBINFERO ferre. Idem. Postea subinferetur Augustin. de Gen. ad lit. 3, 200. Subintulit de omnibus ibid. c. 24 pr.
SVBINFLATVS a, um. Aliquantum inflatus s. humidus. In opinionem scientiae subinflati pectoris tumore tolli Arnob. 2 p. 46. Vultus subinflatus Cael. Aurel. Acut. 1, 2.
SVBINFLVO xi, ere. Sen. Nat. Quaest. 3, 29 Quum aliae aquae subinfluunt terras, aliae circumfluunt.
SVBINIICIO, vnde
SVBINIECTVS a, um. Subiniecta manu satelles, quid moraris? inquit Sen. Contr. 13 pr.
SVBINSTILLO âre. Apic. 3, 11.
SVBINSVLSVS a, um. Adi. [ u(pa/nalos2 ] Aliquantulum insulsum. Cic. de Opt. gen. Orat. 7 c. 3 Est enim vitiosum in sententia, si quid absurdum, aut alienum, aut non acutum, aut insulsum est.
SVBINTELLIGO ere. Senecae tribuitur. Sed vereor, ne falso.
SVBINTRO âre. [ u(peise/rxomai ] August. Enchir. c. 24 Etiam nolentibus subintrauit ignorantia rerum agendarum. conf. Ambros. de Bono Mortis c. 4. et Tertull. adu. Marc. 5, 3. Vulg. Rom. 5, 20. et Gal. 2, 4.
SVBINTRODVCO ere. Alicui per commendationem meam eum subintroducerem Augustin. Ep. 137.
SVBINTROEO îre. Qui Mauors fuerat, subintroire speciem Iouis possit Hammonis Arnob. 6 p. 198. conf. Tertull. contra Marc. 5, 3 et 13.
page 601, image: s0601SVBINVIDEO vîdi, vîsum, êre. [ u(pofqone/w ] Aliquantulum inuidere. Cic. Fam. 7, 10 Subinuideo tibi vltro, te etiam accersitum ab eo, etc.
SVBINVÎSVS a, um. Adi. [ u(pomisw/dhs2 ] Aliquantum inuisus. [...].
SVBINVÎTO âre. [ u(pokale/w ] Aliquantum inuitare, et prouocare. [...].
SVBIRASCOR iratus sum, asci. [ u(porgi/zomai ] Nonnihil irasci. [...].
SVBIS is. f. Auis, quae aquilarum oua frangit Plin. 10, 14.
SVBITANEVS, SVBITARIVS, SVBITO, SVBITVS, vid. SVBEO.
SVBIVGALIS e. Adi. [ u(pozu/gios2 ] Iumentum, quod iugo subiici potest. Prudent. in Romano v. 333. Vulg. 2 Pet. 2, 16. Hieron. Epist. ad Paullin. 7.
SVBIVGIS e. Adi. [ u(pozugiw/dhs2 ] Quod sub iugo est. [...].
SVBIVGO âre. [ katastre/fomai ] Debellare, et imperio suo subiicere. [...].
SVBIVGÂTVS a, um. Partic. Veget. de Re Mil. 3, 10 [...].
SVBIVGÂTIO ônis. f. Columel...
SVBIVGÂTOR, ôris. m. Apul. de Mor. Phil. p. 16 Malorum subiugator.
SVBIVGVS a, um. Adi. Idem ac Subiugis. Plin. 30, 15 Animal subiugum. Sed varia lectio est. Vid. Harduin. Molae machinariae subiugum aliquem dare Apul. Met. 7 p. 194.
SVBIVNGO xi, ctum, ere. [ u(pota/ssw ] Addere. Plin. Epist. 7 [...].
SVBIVNCTVS a, um. Part. Puppis rostro subiuncta leones Virg. Aen. 10, 157. i. cuius rostrum vtrinque ornant leones.
SVBIVNCTIO ônis. f. ICt. in Digest.
SVBIVNCTÎVVS a, um. Adi. [ u(potaktiko\s2 ] Quod alicui subiungitur. [...].
SVBIVNCTORIVM i. n. Vehiculum. l. 10 C. Theod. de curs. publ.
SVBLABIVM i. n. Herba. Apul. de Herb. c. 96.
SVBLÂBOR eris, lapsus sum, lâbi. [ u(poliqai/nw ] Latenter ac sensim labi, siue etiam Subtus labi ac decidere. [...].
SVBLABRO âre. [ u(poxeili/zw ] Cibum intra labra mittere, inquit Nonius 2, 774. Naeuius Decuma, Iam ego illis subiens sublabrabo esui illud sinciput.
SVBLACRIMO âre. Sublacrimantes oculi Veget. 1, 30.
SVBLAMINA ae. f. Lamina, quae sustinere aliquid debet. Sublaminas minutas supponito Cato R. R. c. 21.
SVBLAQVEO âre. Sublaqueauit trabes tecti ferro Inscr. Grut. p. 172 n. 14. Suspendunt, vt laquear fiat.
SVBLÂTE [ u(phrme/nws2 ] Adu. a Sublatus, Participio verbi SVSTOLLO.
SVBLATEO êre. [ u(polanqa/nw ] Varro de R. R. 1, 48 [...].
SVBLATIO, [ u(/parsis2 ] et SVBLATVS vid. SVSTOLLO.
SVBLAVO âre. Herbae succo se sublauet Apul. de Herb. c. 7. Os vino sublauandum est Cels. 6, 18, 10 conf. Capitol. in Anton. Phil. c. 19.
SVBLECTO âre. Sublectare os Plaut. Mil. 4, 2, 74. i. falsa spe ducere. Ex eadem velut familia, vnde Allectare: quasi verbum esset sublicere: aut a lacte deriuandum, quo pueris fraus fit interdum.
SVBLEGO êgi, ectum, ere. [ u(panaginw/skw ] Legendo tollere, poniturque adeo de iacentibus et relictis, vel non obseruatis. [...].
page 602, image: s0602SVBLECTVS a, um. Partic. In locum alicuius lectus. [...].
SVBLECTIO ônis. f. Tertull. in Marc. 4, 31.
SVBLESTVS a, um. Adi. [ a)sqenh\s2 ] Antiquum; Infirmum, leue, friuolum, debile. [...].
SVBLEVO âre. [ ai)wre/w, metewri/zw ] Sursum leuare, erigere. [...].
SVBLEVATVS a, um. Arnob. Adu. Gent. 2 p. 56 Nunquam crederent typho et arrogantia subleuati, prima esse se numina.
SVBLEVATIO ônis. f. ICt. in Digest.
SVBLEVÂTOR, ôris. m. Arnob...
SVBLICA, ae. f. quae et SVBLICIVM dicebatur, [ dokh\s2 ] Pertica et palus ligneus, qui rectus in aquam defigebatur ad pontis alicuius constructionem.
SVBLICES um. f. Plur. kataph=ges2 oi( e)n potamw=| th\n ge/furan u(pobasta/zontes2 Gloss. Lat. Gr.] Non recte Festum ita supplent viri docti, vt Sublices sint tigna in latitudinem extensa: neque enim diuersae sunt a sublicis Caesaris. [...].
SVBLICIVM i. n. [ doko\s2 ] Idem quod Sublica. Liu. 23, 37 Quia muro satis per se alto subiectis validis subliciis pro solo vsus erat. al. Sublicis.
SVBLICIVS a, um. Adi. Pons sublicius Romae dictus est, quia ex sublicis ita exstructus erat, vt trabes sine fulturis eximerentur. [...].
SVBLÎDO ere. Opprimere, quasi dicas deorsum laedere. Prudent. Apoth. 848 Murmur sublidit voce minuta.
SVBLIGO âre. [ u(pode/w ] Ligare a parte inferiore, suspendere. [...].
SVBLIGÂTVS a, um. Partic. Martial. 7, 66 de Puella, Harpasto quoque subligata ludit, i. Succincta.
SVBLIGATIO ônis. f. Pallad. 1, 6 Subligatio acerbis vuis facienda est.
SVBLIGATVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SVBLIGATV=RA [SUBLIGATÛRA]] ae. f. Th. Priscian. 1, 28 Subligatura procurare Hernias.
SVBLIGAR âris. n. [ a)nacuri\s2, periskeli\s2 ] Quo pudendae partes obteguntur. [...].
SVBLIGACVLVM i. n. [ pri/zwma ] Idem. Cic. Off. 1, 129 c. 35 Vt in scenam sine subligaculo prodeat nemo. Vid. Casaub. ad Suet. p. 160.
page 603, image: s0603SVBLÎMEN inis. n. Scalig. ad Varr. de R. R. p. 235. [...].
SVBLÎMIS e. Adi. [ mete/wros2 ] In altum eleuatus; quasi Supra limum. [...].
SVBLÎMVS a, um. Adi. Apud Veteres idem ac Sublimis. [...].
SVBLIMITAS âtis. f. [ metewrismo\s2 ] Exaltatio. [...].
SVBLIMITER Adu. [ metew/rws2 ] Alte. Cato c. 70 [...].
SVBLÎME Aliud Adu. [ u(you= ] pro Sublimiter, cui opponitur Humi. Cic. de Diuin. 2, 67 [...].
SVBLÎMO âre. [ metewri/zw ] Exaltare, in altum mittere, ireue. [...].
SVBLIMANS antis. Part. Alta petens. Corpora grauia, leuia, sublimantia, vergentia Tertull. adu. Valent. c. 20.
SVBLIMÂTVS a, um. Euectus in altum. Aur. Vict. Epit. in Claudio 4 Praetoriis ornamentis sublimatus. Vitruu. 6, 9 Granaria sublimata.
SVBLIMÂTOR, ôris. m. Saluian. de Gubern. Dei p. 28 Deus est sublimator, quia (Abrahamum) potentiorem omnibus fecit.
SVBLINGIO ônis. m. A Sublingendo; Qui sub altero, vel auctoritate alterius lingit. Plautus Pseud. 3, 2, 103 Iam hic quoque scelestus est coqui sublingio.
SVBLINO lêui, lîni vel lîui, litum, ere. [ u(poxri/w ] it. SVBLINIO, ire. [...].
SVBLIPPVS a, um. u(po/ptillos2 Gloss. Lat. Gr.
SVBLITIO ônis. f. [ u(po/xrisma ] est quasi Primum tectorium et fundamentum coloris eius, quem reddi volumus inductione manus vltima. Sed auctorem desidero.
page 604, image: s0604SVBLIVIDVS a, um. Adi. [ u(pope/lios2 ] Aliquantulum liuidus. Cels. 5, 28 pr. Pustulae eminent subliuidae, aut pallidae.
SVBLVCÂNVS a, um. Adi. [ u(po/lukos2 ] vt Antelucanus. Plin. 11, 12 Venit mel ex aëre, nec omnino prius Vergiliarum exortu, sublucanis temporibus: Paullo ante vel post exortum lucis.
SVBLVCEO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SVBLV=CEO [SUBLÛCEO]] xi, êre. [ u(poselage/w ] Aliquantulum lucere. [...].
SVBLVCIDVS a, um. Apul. Met. 6 pr. Lucus sublucidus.
SVBLVCO âre. [ u(poklada/w ] Festus: Sublucare arbores, est Ramos earum supputare, et veluti subtus lucem mittere. [...].
SVBLVGEO êre. Matronas, quae in colonia nostra sunt, sublugere Cenotaph. Pisan. i. Grauissime lugere: vid. Noris. p. 368.
SVBLVO ui, ûtum, ere. [ u(polou/w ] Subtus lauare. [...].
SVBLVTVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SVBLV=TVS [SUBLÛTUS]] a, um. Martial. 2, 42 Zoile, quid solium subluto podice perdis?
SVBLVRIDVS a, um. Adi. [ u(pope/lidnos2 ] Aliquantum luridum significat. Plaut. Amph. 4, 4, 64 Eodem in loco, signo eodem apparet probe, vt primum coiuit cicatrix rufula, sublurida.
SVBLVSTRIS e. Adi. [ u(po/lampros2 ] Sublustria dicuntur, non ex toto corpore luminosa, sed aliquid luminis habentia. [...].
SVBLVVIES êi. f. [ a(lousi/a ] Quemadmodum Illuuies, et Proluuies, pro Sordibus et immunditiis accipitur. [...].
SVBLVVIVM i. n. Idem morbus. Subluuium digitorum Marc. Empir. c. 18.
SVBLVTEVS a, um. Adi. Illis color est purpurei luminis offectione subluteus Arnob. 5 p. 164. Add. Apul. Flor. 2.
SVBMANVS etc. vid. SVMM.
SVBMANO âre. Aquae ex montibus sub terra submanantes erumpunt in medios campos Vitr. 8, 1.
SVBMASSA ae. f. Mustum de submassa et limpidum sit Colum. 12, 34. Sed vid. leg. desub massa. Vid. DESVB.
SVBMEIO ere. Marc. Empir. c. 8.
SVBMEIVLVS i. m. Qui lectum permingit. Submeiulis efficaciter prodesse Marc. Empir. c. 26. Add. Sext. Placit. c. 2.
SVBMEMORATIO ônis. f. [ u(po/mnhma ] Commentarius, libellus memoriae et fidei causa scriptus. [...].
SVBMERGO vel, quod alii malunt, SVMMERGO, si, sum, ere. [ u(pobuqi/zw ] Sub aquas, vel humidum et molle quodcunque mergere. [...].
SVBMERSVS ûs. m. Tertull. de Anim. 32 Submersu piscinarum.
SVBMERSIO ônis. f. [ u(po/dusis2 ] Gloss. Vet. Arnob. 45 p. 489. Firmic.
SVBMERVS a, um. Adi. [ u(pa/kratos2 ] i. Fere merus. Plaut. Stich. 1, 3, 116 Nae iste edepol vinum poculo pauxillulo saepe exanclavit submerum scitissume.
SVBMINIA ae. f. Vestis genus apud Plaut. in Epid. 2, 2, 48 Crocotulam, supparum, aut subminiam, ricum, basilicum, aut exoticum.
SVBMINISTRO vel SVMMINISTRO âre. [ u(poxwrhge/w ] Subinde dare vel procurare quod opus est, vt Suppeditare. [...].
SVBMINISTRATIO ônis. f. Tertull. adu. Marc. 4, 39 Excepit pronuntiandi subministrationem. Conf. Id. Apol. c. 48. Iren. praef. l. 1.
SVBMINISTRÂTOR, ôris. m. Sen. Epist. 115 (114) [...].
SVBMINISTRÂTVS ûs. m. Macrob. Saturn. 7, 12 Cibus exiguo subministratu paullatim penuriam consolatur.
SVBMISCEO ui, êre. Vnde
SVBMISTVS a, um. Partic. Tibul. 3, 4, 89 Scyllaque
page 605, image: s0605virgineam canibus submista figuram. Sunt qui legant Subnixa. Sed Brouckh. Subcincta s. succincta.
SVBMITTO vel SVMMITTO îsi, issum, ere. [ xala/zw, u(poxala/w, u(fi/hmi ] Demitto in locum inferiorem, subiicio. [...].
page 606, image: s0606SVBMISSVS a, um. Demissus, humilis. [...].
SVBMISSV Tertull. adu. Marc. 5, 16 Ex submissu erroris vlciscitur h. e. clanculum immisso errore.
SVBMISSE Adu. 2 Meum beneficium potius ad eum detuli, qui a me contenderat, quam ad eum, qui mihi non nimis submisse supplicarat Cic. pro Planc. 12. (c. 5) [...].
SVBMISSIM Adu. Ad communionem sermonis tacentes, etiam submissim fabulantes prouocabat Suet. Aug. c. 74.
SVBMISSIO ônis. f. Submittendi actus. [...].
SVBMISSOR, ôris. m. Dicitur esse in Digestis.
SVBMISSORIVS a, um. Laudant ex Sen. Controu. 32 sed potius est, vt ante dedimus, submissioribus verbis.
SVBMOENIVM vid. SVMMOENIVM.
SVBMOESTVS a, um. Aliquantum tristis. Demisse ambulans, semperque submoestus Ammian. 30, 1.
SVBMOLESTVS a, um. Adi. [ u(podu/sforos2 ] Aliquantum molestus. Cic. Att. 16, 4 Illud est mihi submolestum, quod parum Brutus properare videtur.
SVBMOLESTE Adu. [ u(podusfo/rws2 ] Cic. Att. 5, 21 pr. Te in Epirum saluum venisse, et vt scribis, ex sententia nauigasse, vehementer gaudeo: non esse Romae meo tempore pernecessario, submoleste fero.
SVBMONEO, vel SVMMONEO ui, itum, êre. [ u(panamimnh/skw ] Latenter, siue vt ait Donatus, Leuiter monere. [...].
SVBMORÔSVS a, um. Adi. [ u(podu/skolos2 ] Aliquantum morosus ac difficilis. [...].
page 607, image: s0607SVBMOROSE Adu. Augustin.
SVBMOVEO, vel SVMMOVEO ôui, ôtum, êre. [ a)pokine/w ] In Iocum inferiorem vel deorsum mouere, in humiliorem vt locum, vt de semita in viam, vel conditionem, vt in exilium: Exempla rem ostendent. [...].
SVBMOVENS entis. Part. Cum submouentes lictores vexarent turbam Liu. 4, 50.
SVBMÔTOR ôris m. Liu. 45, 29 Submotor aditus, praeco accensus, insueta omnia oculis auribusque. i. qui submouet, ne adiri possit.
SVBMOTVS a, um. Submoto Lysandro Nep. 6, 4, 3. Vacuus submoto locus Liu. 25, 3 extr. i. in submoto.
SVBMÔTVS ûs. m. Plin. 8, 46 s. 71 Apis incedit submotu lictorum.
SVBMVRMVRO âre. Submurmurauerunt argentarii Augustin. Conf. 6, 9. Add. ib. 8, 11.
SVBMVTO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SVBMV=TO [SUBMÛTO]] vid. SVMMVTO.
SVBNASCOR eris, nâtus sum, nasci. [ u(pofu/omai ] Vltra et post iam nata nasci, succrescere. [...].
SVBNATVS a, um. Num vada subnatis imo viridentur ab herbis Ouid. Hal. v. 90.
SVBNATO âre. Sub aqua natare: contrarium Innatare. Sil. 14, 482 [...].
SVBNECTO xui, xum, ere. [ u(pode/w ] Nectere sub re aliqua. Subnectit fibula vestem Virg. Aen. 4, 139. [...].
SVBNEXVS a, um. Partic. Vt, Comam subnexus Stat. Silu. 5, 3, 115. Galactites subnexus paruulis Solin. c. 12.
SVBNEGO âre. [ u(parnou=mai ] Prope negare. Cic. Fam. 7, 19 Veruntamen quod praesenti tibi prope subnegarem, id absenti debere non potui.
SVBNERVO âre. Neruos indicere. Tertull. adu. Iud. 10. [...].
SVBNIGER gra, grum. [ u(pome/las2 ] Aliquantulum niger. Plaut. Merc. 3, 4, 55 [...].
SVBNITIDO âre. Credo, alter (angelorum Mariae ministrantium) cuperet plantis substernere palmas, Ille excussa ala subniditare viam Ven. Fortunat. 8, 5. i. verrendo nitidam et puram reddere.
SVBNÎTOR eris, nixus sum, nîti. [ u(perri/domai ] In re tanquam basi niti. Plaut. Pers. 2, 5, 6 [...].
SVBNIVALIS e. Adi. Subniuales moras tolerare Ammian. 19, 11. al. subdiuales.
SVBNOTO âre. [ u(poshmrio/w ] Clam notare. Martial. 1, 28 Et non
page 608, image: s0608sobria verba subnotasti. h. e. Notasti et memoriae mandasti verba, quae ego potus et ebrius dixi. Idem 6, 82 [...].
SVBNOTATIO onis. f. Nostra diuina subnotatio Iustin. de Iustin. Cod. consirm. §. 5. Subnotatio canonum Hieron. praef. 1 in Euangelia, s. Epist. 123 ad Damasum.
SVBNVBA ae. f. Lecti sui subnuba Ouid. Heroid. 6, 153 Hypsipyle vocatur a Medea, i. pellex.
SVBNVBILVS a, um. Adi. [ u(pone/felos2 ] Aliquantum nubilum. Caes. Bell. Ciuil. 3, 54 [...].
SVBO âre. [ kapri/zw ] Subare dicuntur sues, quum libidine pruriunt; vt equae, equire. [...].
SVBATIO [2] ônis. f. [ kaprismo\s2 ] Plin. 8, 51 Implentur vno coitu, qui et geminatur propter facilitatem abortiendi. Remedium ne prima subatione, neque ante flaccidas aures coitus fiat. de suibus.
SVBIDVS [3] quomodo huc pertineat, vid. s. l.
SVBOBSCOENVS a, um. Adi. [ u(/paisxros2 ] Cic. in Orat. 88 c. 26 Illud admonemus tamen, ridiculo sic vsurum Oratorem, vt nec nimis frequenti, ne scurrile sit: nec subobscoeno, ne mimicum.
SVBOBSCVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SVBOBSCV=RVS [SUBOBSCÛRUS]] a, um. Adi. [ u(poskotino\s2 ] Aliquantum obscurus. Cic. de Clar. Orat. 29 c. 7 [...].
SVBOBSCVRE Adu. Breuiter et subobscure Gell. 10, 1. Add. Id. 3, 14.
SVBOCVLARIS e. Adi. Suboculares venae Veget. 4, 4.
SVBODIÔSVS a, um. Adi. [ u(pomi/shtos2 ] Aliquantum odiosum. Cic. Att. 1, 4 (5) Non mihi graue duxi, scribere ad te de illius querimoniis, quum eas audire (quod erat subodiosum) leue putassem.
SVBODOROR âri. Implendi negotii praesagus, vt subodorari dabatur Ammian. 26, 1.
SVBOFFENDO di, sum, ere. [ u(pobla/ptw ] Aliquantum offendere. Cic. Q. Frat. 2, 5 (8) [...].
SVBOLEO ui, itum, êre. [ u(po/zw ] Quasi Olere, et odorem sentire. Proprie succrescere, vnde suboles. Plaut. Pseud. 3, 2, 102 [...].
SVBOLESCO ere. [ u(pofu/omai ] Liu. 29, 3 [...].
SVBOLES pro Soboles antique. Vid. SOBOLES.
SVBOLFACIO ere. Aliquo modo, ex parte sentire. Petron. c. 45.
SVBOPTIO onis. f. Inscript. Grut. p. 529. n. 8. et Fabrett. p. 345. Optionis adiutor.
SVBORIOR îris vel eris, ortus sum, îri. [ u(pofu/omai ] In locum occidentium oriri, vt succedere, etc. [...].
SVBORTVS [1] ûs. m. a verbo Suborior, quod est, In alterius locum orior. Lucret. 5, 302 [...].
SVBORNO âre. [ u(pokosme/w ] Subinde ornare, vt subministrare, suppeditare, subuenire etc. [...].
page 609, image: s0609SVBORNATOR, ôris. m. Ammian. 15, 8 Subornatore et conscio praefecto. Lamprid. Commod. 19 Seruorum subornatores.
SVBORNATIO ônis. f. Digest.
SVBORTVS [2] vid. SVBORIOR.
SVBOSTENDO ere. Obscure significare. Videtur per occasionem subostendisse Tertull. adu. Marc. 4, 8. [...].
SVBOSTENSVS a, um. Spes aduentus domini subostensa Tertull. de Bapt. c. 19.
SVBPAETVLVS a, um. Oculi subpaetuli Varronis esse dicuntur.
SVBPALLIDVS a, um. Adi. [ u(/pwxros2 ] Aliquantulum pallidus. Cels. 5, 28, 13 [...].
SVBPALPO, âre. s. SVBPALPOR âri. Occepit eius matri subpalparier Plaut. Mil. 2, 1, 28. Non dicam dolo, vtpote subpalpandi nescius Symmach. Ep. 1, 90.
SVBPAR vid. SVPPAR.
SVBPATEO êre. Apul. Met. 7 p. 198 Immitto me campis subpatentibus. Fouea fruticibus imis subpatet Idem 8 p. 210.
SVBPERTVRBO Aliquantulum perturbo. Sen. de Morte Claud. fin. Pusillum subperturbatur.
SVBPINGO ere. Ignito subpinxerit ora rubore Auien. Prognost. Arat. v. 132.
SVBPINGVIS e. Adi. [ u(popaxu\s2 ] Aliquantum pingue. Cels. 6, 4 Peius est quod densam cutem, et subpinguem, et ex toto glabram fecit.
SVBPRAEFECTVS i. m. Inscr. Grut. Conf. Fabrett. p. 345.
SVBPRAETOR oris. m. Inscript. Grut.
SVBPRINCIPALIS e. Vt in musicis, Tonus subprincipalis Mart. Capella 9 p. 315.
SVBPROCVRATOR, ôris. m. Inscript. Grut.
SVBPVDET vid. SVPPVDET.
SVBPVNGO ere. Miseros subpungit anhelitus artus Eugen. Tolet. Carm. 5 extr.
SVBRADIARE per allegoriam, vel figuram aliam indicare aliquid. Tertull. de Resurr. Carn. 29 [...].
SVBRÂDO ere. Ab inferiori parte radere. Cato de R. R. c. 50 [...].
SVBRANCIDVS a, um. Adi. [ u(po/sapros2 ] Aliquantum rancidus. Cic. in Pison. 67 c. 27 Exstructa mcnsa non conchyliis aut piscibus, sed multa carne subrancida.
SVBRAVCVS a, um. Adi. [ u(pobragxw/dhs2 ] Vtcunque raucus. Cic. de Clar. Orat. 14 c. 38 [...].
SVBRECTVS [1] vid. SVBRIGO.
SVBREFICIO vnde
SVBREFECTVS a, um. Part. Aliquantulum refectus. Paterc. 2, 123, 3 Subrefectus primo conspectu alloquioque carissimi sibi spiritus. De Caesare Augusto moribundo loquitur.
SVBREGVLVS i. m. Agilimundus subregulus aliique optimates, i. minor regulus, maiori subiectus, Ammian. 17, 27 (Vales. 12 extr.)
SVBREMANEO ere. Aqua nec in fine subremanet Tertull. de Anima c. 18.
SVBRENALIS e. Subrenalis morbus Veget. 1, 18.
SVBREMIGO âre. [ u(pere/ssw ] Subtus remigare. Plin. 9, 20 [...].
SVBREPO, vel SVRREPO psi, ptum, ere. [ u(fe/rpw, u(ferpu/zw ] Latenter arrepere. Plin. 34, 8 [...].
SVBREPTITO âre. Frequent. Cato apud Gell. 10, 13 In cubiculum subreptitare e conuiuio.
SVBRESIDEO êre. Subresedi Tertull. ad Vxor. 2, 1. i. paullulum intermisi.
SVBREPTICIVS [1] etc. vid. SVRRIPIO.
SVBRÎDEO îsi, îsum, êre. [ u(pomridia/w ] Latenter vel aliquantum ridere, vel Risus signa ostendere. [...].
SVBRIDICVLVS a, um. Augustin.
SVBRIDICVLE Adu. [ u(pogeloi/ws2 ] Cic. de Orat. 2, 249 c. 61 Quid hoc Naeuio ignauius? seuere Scipio. At in male olentem, Video me a te circumueniri. Subridicule Philippus.
SVBRIGO, vel SVRRIGO rexi, rectum, ere. [ u(pai/rw ] Paullatim arrigere, et in altum leuare. [...].
page 610, image: s0610SVBRECTVS [2] a, um. Part. [ u(parqei\s2 ] Vt, Liu. 7, 10 [...].
SVBRECTIO ônis. f. Cael. Aurel. Acut. 3, 2 Subrectio inflexibilis. Conf. Arnob. 5 p. 184.
SVBRIGVVS a, um. Adi. [ u(po/brexos2 ] Idem quod modice Irriguus. Plin. 17, 8 In crasso, aut humido, aut subriguo a messe ad brumam.
SVBRINGOR i. Cic. Att. 4, 5 Erimus vberiores, si et ille libenter accipiet, et hi subringentur, qui villam me moleste ferunt habere, i. iram vix dissimulare poterunt atque inuidiam.
SVBRIPIO, SVBREPTIO, SVBREPTICIVS vid. SVRRIPIO, etc.
SVBROGO, vel SVRROGO âre. [ a)ntikaqi/sthmi ] Substituere: ac proprie pertinet ad comitia, in quibus subrogantur magistratus, i. in aliorum locum rogatione eius, qui comitia habet, constituuntur: quale quid in Adrago, Derago, Irrago obseruamus. [...].
SVBROGATVS a, um. Partic. Val. Max. 6, 3, 2 Id egerant, vt magistratibus non subrogatis, communis libertas in dubium vocaretur.
SVBROGATIO ônis. f. Substitutio: a)ntrisagwgh\ Gloss. Vet.
SVBROSTRANI s. SVBROSTRARII [ u(pembo/lrios2 ] Homines otiosi, sub rostris versari soliti rumorum captandorum et spargendorum causa, vt Subbasilicani. [...].
SVBROTATVS a, um. Aries subrotatus Vitruu. 10, 19. i. in rotis positus.
SVBROTVNDVS a, um. Adi. Subrotunda radicula Cels. 5, 28, 14.
SVBRVBEO ui, êre. [ u(peruqrai/nomai ] Aliquantum rubere. Ouid. de Arte Am. 2, 316 Plenaque purpureo subrubet vua mero. Caelum subrubet Ouid. Amor. 2, 5, 36. Conf. Pallad. Mart. 10.
SVBRVBER bra, brum. Adi. Pars carnis subrubra Cels. 5, 28, 8. Mala vrina, in qua subsidunt subrubra aut liuida Idem 2, 4. Conf. Idem 6, 8, 2.
SVBRVBEVS a, um. Adi. Ostrina ab ostri colore, qui est subrubeus Non. 16, 8.
SVBRVBICVNDVS a, um. Adi. [ u(peruqri/as2 ] Aliquantulum rubicundus. Vultus Sen. de Ira 3, 4. [...].
SVBRVFVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SVBRV=FVS [SUBRÛFUS]] a, um. Adi. [ u(po/pur)r(os2 ] Aliquantum rufus. Plin. 37, 10 [...].
SVBRVMVS i. m. [ u(poma/stios2 ] Agnus, qui adhuc sub mamma est. Varr. de R. R. 2, 1 [...].
SVBRVMOR âri. [ u(pomastou=mai ] Dicuntur Haedi, quum ad mammam admouentur, quia ea rumis vocatur, vel quia rumine trahunt lac sugentes, Festus. [...].
SVBRVNCÂTOR, vel SVBRVNCINATOR, ôris. m. Sic Deus inuocatus est a flamine cereali, vti notat Seruius in Virg. Georg. 1, 21.
SVBRVNCIVI, aut SVBRVNCINI m. pl.Limites nominantur ab Hygino. [...].
SVBRVO ui, utum, ere. [ kataska/ptw ] Destruere, subuertere. Caes. Bell. Gall. 2, 6 [...].
SVBRVTVS a, um. Partic. [ kataskafh\s2 ] Vt, Castra subruta ferro Propert. 3, 9, 55. [...].
SVBRVMPO ûpi, uptum, ere. Arnob. 2 p. 82 Aliorum subrumpant et labefaciant scita.
SVBRVPTVS a, um. Hirt. Bell. Afr. c. 50 Crebris locis speluncae in modum subruptis. Al. Subrutis.
page 611, image: s0611SVBRVSTICVS a, um. Adi. [ u(pagrri=os2 ] Aliquantum rusticus. Cic. de Clar. Orat. 259 c. 48 [...].
SVBRVSTICE Adu. Gell. 20, 11 s. praef. totius op.
SVBRVTILO âre. Si purgata mentis intendas acie, subrutilare tibi iam debet, quid sit anima Claud. [...].
SVBRVTILVS a, um. Adi. [ u(popur)r(a/kis2 ] Parum rutilus. Plin. 10, 33 [...].
SVBSALSVS a, um. Adi. [ u(faliko\s2 ] Aliquantum salsum, significat. Plin. 12, 29 Subsalsa gustanti herba. Dare ei oportet potui tepidam aquam subsalsam Cels. 3, 12.
SVBSANNO âre. [ e)kmukthri/zw, Gloss. Lat. Gr.] Idem significat quod Irridere. [...].
SVBSANNANS antis. Partic. Ecce ipsi quasi subsannantes Tertull. adu. Iud. c. 11.
SVBSANNATIO ônis. f. mukthrismo\s2 Gloss.
SVBSANNATOR oris. m. Vulg. Sirac. 33, 6.
SVBSCALPO ere. [ u(poknh/qrin ] Scalpendo subseruire. [...].
SVBSCINDO ere. Columel.
SVBSCRIBENDARIVS i. m. Nomen officii, a subscribendis commonitoriis de annona tribuenda. Vid. Iac. Gothofred. ad l. 1 de erogat. milit. ann. p. 293.
SVBSCRÎBO psi, ptum, ere. [ u(pogra/fw ] Subnotare, subsignare. [...].
SVBSCRIPTVS a, um. Partic. Epistola Modest. l. 50 de Acquir. vel om. Hered.
SVBSCRIPTIO ônis. f. [ u(pografh\, u(poshmri/wsis2 ] Cic. Diu. in Caecil. 49 [...].
page 612, image: s0612SVBSCRIPTOR, ôris. m. Subscriptores Ascon. Pedianus in Verrin. Diuin. p. 33 [...].
SVBSCVS ûdis. f. Subscudes appellantur, cuneatae tabellae, quibus tabulae inter se confinguntur: sic dictae quia quo eae immittantur succuditur (ita Scal. pro Succiditur) Pacuuius, Nec vlla subscus cohibet compagem aluei. [...].
SVBSECO ui, ctum, âre. [ u(popri/w ] Subtus vel paullatim secare. Columel. 2, 9 [...].
SVBSECTVS a, um. Part. Adultas segetes radicibus subsectis enecare Columel. 2, 9.
SVBSECIVVS, vel SVBSICIVVS a, um. Adi. Isidor. Etym. 15, 13 [...].
page 613, image: s0613SVBSECVNDARIVS a, um. [ u(podeuterai=ws2 ] Quasi tu subsequens et post secunda demum tractandum dicas. [...].
SVBSELLIVM [1] vid. SVBSIDEO.
SVBSENTIO si, sum, îre. [ u(paisqa/nomai ] Aliquantulum sentire, aduertere. Ter. Heaut. 3, 1, 62 Etsi subsensi id quoque, illos ibi esse, et id agere inter se clanculum.
SVBSEQVOR ûtus sum, sequi. [ u(pakolouqe/w ] Auget significationem simplicis, vt sit ex proximo, vel statim sequi. [...].
SVBSEQVENS entis. Part. Stella Mercurii tum anteuertens, tum subsequens Cic. N. D. 2 c. 20. Reprehenditur assentator et aliena subsequens verba Sen. de Benef. 5, 7.
SVBSEQVENTER Adu. Messal. Coruin. ad Caes. August. p. 13. [...].
SVBSECVTVS a, um. Part. Subsecutus fugientem Petron. c. 90. Barbari subsecuti nostros nauibus egredi prohibebant Caes. B. G. 4, 24. add ib. c. 25.
SVBSEQVVS a, um. Adi. Fidem annunciatione futurorum et subsequa probatione fecerunt Oros. 1, 1.
SVBSERICVM i. n. Quantum ex nomine intelligi potest, Sericum secundarium aut mixtum est, cuius vel stamen solum, vel subtemen sericum. [...].
SVBSERO [1] êui, situm, ere. [ u(pofuteu/w ] Columel. 4, 15 [...].
SVBSERO [2] serui, sertum, serere. Res monuit, de Eleutherio pauca subserere Ammian. 16, 10. Subsertis manibus exsoluit suam sibi fasciam Apul. Met. 7 p. 202.
SVBSERVIO îui, îtum, îre. [ u(phrete/w ] Accommodare se, ad alterius voluntatem. [...].
SVBSESSA, SVBSESSOR, vid. SVBSIDEO.
SVBSIDEO, aut SVBSEDEO êdi, essum, êre. [ u(pi/stamai, u(fiza/nw ] Subtus sedere, vel fundum petere. [...].
SVBSELLIVM [2] i. n. [ e(/dra ] Subsellia sunt Sedes et Scamna, in quibus qui iudicabant, it. qui recitantes audiebant, sedere consueuerant: A subsedendo dicta, quasi Subsedia, vt Sella pro Seda. [...].
page 614, image: s0614SVBSESSOR, ôris. m. [ e)pi/boulos2 ] Qui delitescens insidiatur, et insidiis circumuentum interimit. [...].
SVBSESSA ae. f. [ e)/nedra ] Subsessae a Veget. 3, 6 [...].
SVBSICCO âre. Tumor ceruicis aqua madefactus subsiccatur paullatim siccatur. Colum. 6, 14.
SVBSIDIVM i. n. [ e)piboh/qeia, a)nti/lhyis2 ] dieitur Id, (inquit Festus) quod postpositum est ad subueniendum laborantibus. [...].
SVBSIDIOR âri. Hirt. Bell. Gall. 8, 13 Perterriti non solum ii, qui cominus opprimebantur, aut eminus vulnerabantur, sed etiam qui longius subsidiari consueuerant, i. in subsidiis esse.
SVBSIDIARIVS a, um. Adi. [ e)pibohqiko\s2 ] Qui in subsidium datur aut venit. Militum epitheton. [...].
page 615, image: s0615SVBSIDIALIS e. Adi. Cum subsidiali manu locatus post montium terga Ammian. 27, 24 (Vales. c. 10 extr. ) conf. Id. 14, 17.
SVBSIDVVS a, um. Adi. In imo relictus. Subsiduasque fraces, diffusaque Massica Grat. Cyneg. v. 474.
SVBSÎDO Praeteritum et Supinum mutuatur a Sedeo, subsedi, subsessum, ere. [...].
SVBSIDENTIA ae. f. Dissipant, quae ex aquarum subsidentia in corporibus offenderunt Vitruu. 8, 3. Faeces quasdam et turbidum limosumque aliquid intelligit.
SVBSIGNÂNVS a, um. Subsignani, Milites olim dicebantur, qui exauctorati, dum praemia militiae ipsis persolui possent, sub signis habebantur, et a Legionariis differebant, quia sub aquila non erant. [...].
SVBSIGNO âre. [ u(poshmrio/w ] Festus: Subsignare, pro Subscribere vtimur. [...].
SVBSIGNATIO ônis. f. Subscriptio, qua fatemur aliquid, vel promittimus. Tertull. de Poenit. 2 Subsignatio poenitentiae. Vid. l. 39. ff. de verborum signif.
SVBSILIO, aut SVSSILIO ui et îui, ultum, îre. [ u(popida/w ] Paullulum salire. [...].
SVBSVLTO [1], aut SVSSVLTO âre. Frequent. [ u(fa/llomai ] Plaut. Capt. 3, 4, 104 [...].
SVBSVLTIM Adu. [ u(fallome/nws2 ] Subsultando. Sueton. in Augusto c. 83 Mox nihil aliud quam vectabatur et deambulabat: ita vt in extremis spatiis subsultim decurreret.
SVBSVLTANEVS a, um. Adi. Gloss. Lat. Gr.
SVBSILLES dicebantur quaedam Lamellae sacrificiis necessariae Paullus Festi. [...].
SVBSIMILIS e. Adi. Aliquantum similis. Cels. 5, 26 de sanguine, sanie, et pure, *melikhri/a crassior, et glutinosior, subalbida, mellique albo subsimilis fertur. Et Vlp. l. 1 §. 5 D.
SVBSÎMVS a, um. Adi. [ u(po/simos2 ] Parum simus. Varro de R. R. 2, 5 Vt sint bene compositae, vt integris membris, etc. pilosis auribus, compressis malis subsimisue, gibberibus demissis, etc.
SVBSIPIO ere. Quod non plane sapit, vt vult Varro de L. L. 4, 28.
SVBSISTO stiti, stitum, ere. [ suni/stamai, u(fi/sthmi ] Contra sistere. Caes. Bell. Gall. 1, 15 [...].
page 616, image: s0616SVBSISTENS entis. Part. Pedites toto agmine subsistentes equi. tibus suis ferunt auxilium Caes. B. G. 8, 28.
SVBSISTENTIA ae. f. Celso tribuitur.
SVBSITVS a, um. Adi. Inter subsitae conuallis sublucidum lucum prospicit fanum Apul. Met. 6 p. 174.
SVBSOLÂNVS [1] i. m. [ a)phliw/ths2 ] Ventus Fauonio contrarius, vt ait Plin. 2, 46 (47) [...].
SVBSOLÂNVS [2] a, um. Adi. Sub sole positus. Plin. 7, 2 Subsolani Indorum montes. Venti Cels. 2, 1.
SVBSOLARIS e. Adi. Si subsolarium ratio inueniri non potest, quis suprasolarium rationem redditurus est Sarisber. 2, 22.
SVBSONO âre. Olympias suauium dedit, vt subsonaret i. aliquantum sonaret, tanquam poppysma Sisenna ap. Charis. p. 175.
SVBSORTIOR îtus sum, îri. [ u(poklhro/w, a)ntikaqi/sthmi, e)pilagxa/nw ] Sorte in iudicum post primam eorum Sortitionem reiectorum, locum alios substituere, aut quemcunque alium numerum Sorte adhibita explere. [...].
SVBSORTITIO ônis. f. [ a)ntikata/stasis2 ] Suffectio. Suet. in Iul. Caes. c. 41 [...].
SVBSORTÎTOR, ôris. m. Digest.
SVBSPARGO ere. Haereticorum versutiis semina subspargere Tertull. de Resurr. Carn. c. vlt.
SVBSTÂMEN inis. n. Nomen textorium, idem quod SVBTEGMEN. v. v. Schol. in Iuuen. Sat. 2, 66 Vestes molli substamine intextae.
SVBSTANTIA [1] vid. SVBSTO.
SVBSTERNO strâui, strâtum, ere. [ u(postrw/mnumi ] Sternere sub re aliqua. [...].
SVBSTRÂTVS ûs. m. [ u(po/strwsis2 ] Ipse substernendi actus: et aliquando Id quod substernitur. Plin. 18, 30 Culmum saxosis locis quum inaruit, baculo frangunt aut substratu fugant venenata. conf. Idem 24, 9.
SVBSTRÂMEN inis. n. [ u(po/strwma ] Quod animalibus substernitur. [...].
page 617, image: s0617SVBSTRAMENTVM i. n. Idem. Cato de R. R. c. 161 Asparagum substramentis per hiemem operito.
SVBSTILLVM i. n. Tempus ante pluuiam iam paene vuidum, et post pluuiam non persiccum, quod iam stillaret, aut nondum desiisset. Paullus ex Festo. [...].
SVBSTITVO ui, ûtum, ere. [ a)ntikaqi/sthmi ] Subordinare, in locum alterius supponere. [...].
SVBSTITVTVS a, um. Part. Aliquem filii loco substitutum habere Cic. Fam. 10, 24, 12. Philosophiam nobis pro Reip. procuratione substitutam putabamus Cic. de Diu. 2 c. 2.
SVBSTITVTIVVS a, um. Adi. Propositio substitutiua Apul. de Syllog. Categ. p. 29.
SVBSTITVTIO ônis. f. u(pokata/stasis2 Gloss. Lat. Gr.] Paullus Iureconsul. [...].
SVBSTO stiti, stitum, âre. [ u(fi/sthmi ] Constantem esse. Ter. Andr. 5, 4, 11 [...].
SVBSTANS antis. Part. Nullo dolore substante Cels. 2, 7. Ne vlla cruditate substante Idem 2, 12. Conf. Idem 6, 10.
SVBSTANTIA [2] ae. f. [ ou)si/a, u(/parcis2, u(po/stasis2 ] Hoc nomine argentea aetas exprimere coepit, quidquid vellent solidum, constansque in rebus appellare, essentiam, naturam, existentiam adeo, quae nunc vocari solet. [...].
SVBSTANTIOLA ae. f. Tribulatis de sua substantiola subministrauit Hieron. Ep. 11 ad Ageruchiam. i. de minuta sua re familiari.
SVBSTANTIVVS a, um. Adi. Tertull. adu. Prax. c. 26. et adu. Hermog. c. 19 et 36.
SVBSTANTIVVM [ u(parktiko\s2 ] Nomen apud Grammaticos dicitur, quod Adiectiuum recipit. Caeterum antiquum eius auctorem nondum reperi, neque in Putschianis, neque alias.
SVBSTANTIVÂLIS e. Adi. Tertull. adu. Valent. c. 27.
SVBSTANTIALIS e. Adi. Tutela Ammian. 14, 11. i. angelus. Potestates Idem 21, 1. Conf. Tertull. de Resurr. Carn. c. 45.
SVBSTANTIALITER Adu. Tertull. adu. Valent. c. 7. et adu. Marc. 4, 35. Augustin. de vera Relig. extr. et de Trinit. 5, 8 pr.
SVBSTOMACHOR âri. Augustin. Confess. 3.
SVBSTRAHO vid. SVBTRAHO.
page 618, image: s0618SVBSTRAMEN vid. SVBSTERNO.
SVBSTREPO ere. Apul. Met. 5 p. 166.
SVBSTRINGO strinxi, strictum, ere. [ u(posfi/ggw ] Subtus constringere. [...].
SVBSTRICTVS a, um. Partic. [ u(po/sfigktos2 ] Columel. 6, 20 [...].
SVBSTRIDO ere. Ira exundante substridens Ammian. 16, 4. dentibus frendens.
SVBSTRVO xi, ctum, ere. [ u(podome/w ] Subtus struere, subaedificare. Plaut. Most. 1, 2, 40 [...].
SVBSTRVCTVM i. n. Substructum ad libram factum Vitr. 8, 7.
SVBSTRVCTIO ônis. f. [ u(podo/mhsis2 ] Cic. pro Milon. 53 c. 31 [...].
SVBSVLTO [2] etc. vid. SVBSILIO.
SVBSVM es, fui, esse. [ u(/primi ] Infra esse. [...].
SVBSVO ui, ûtum, ere. [ u(por)r(a/ptw ] Subtus suere. Hor. Serm. 1, 2, 29 --- Sunt qui nolint tetigisse nisi illas Quarum subsuta talos tegat instita veste. Subsutam vestem intelligit, cui instita subsuebatur.
SVBSVRDVS a, um. Adi. Aliquantum surdus; vt, Vox subsurda, apud Quinctil. 11, 3, 32 Deinde vox non subsurda, rudis, immanis, etc.
SVBTABIDVS a, um. Adi. Stetit itaque subtabidus: excitum putares ab inferis Ammian. 26, 17 pr.
SVBTACITVS a, um. Adi. Hinc schola subtacitam meditatur gignere sectam Prudent. Hamart. v. 174.
SVBTAL âlis. n. Ex Sub et Talus componi putatur significatque Cauum pedis: Priscian. 5 p. 644.
SVBTALARIS e. Adi. Talo subiectus. Calcei subtalares Isidor. 19, 34.
SVBTEGMEN s. SVBTEMEN inis. n. [ kro/kh ] Dicitur filum, quod sub stamine texitur, vel stamini inseritur, vt ait Seneca Epist. 90: [...].
SVBTEGO ere. Vitruu. 9, 6. Ammian. 19, 6.
SVBTEGVLANEA u(po/stega ] Loca sub tegulis: distinguunturque a Subdialibus, quae Graeci vocant [ u(pai/qria, sicut priora illa [ u(po/stega, et [ kata/stega siue [ stegasta/. [...].
SVBTEL [ to\ koi=lon tou= podo/s2. vid. SVBTAL.
SVBTENDO vel SVSTENDO di, tum et sum, ere. [ u(potri/nw ] Subtus extendere. [...].
page 619, image: s0619SVBTENTO âre. [ u(poprira/omai ] Idem quod Tentare. Plaut. Truc. 2, 2, 51 Aduenisti huc subtentatum exornatis ossibus. Al. Nos tentatum.
SVBTENVIS e. Adi. [ u(po/leptos2 ] Aliquantum tenue. Varr. de R. R. 2, 7, 5 Non angusta iuba, crebra, fusca, subcrispa, subtenuibus setis implicata in dexteriorem partem ceruicis.
SVBTER [ u(po\, u(poka/tw ] Praepositio vtrique casui seruiens, Accusatiuo et Ablatiuo. [...].
SVBTERIOR ûs. Termini subteriores Innocent. de Cas. p. 232 Goes. Sic oculis nocuus sanguis per subteriora Dicitur expelli Macer 2, 13.
SVBTERACTVS a, um. Adi. Vitium subteractis quasi quibusdam radicibus serpit Cels. 5, 28, 1. Sed melius forte talia diuiduntur.
SVBTERANHELO âre. Infessaque pondere tanto Subteranhelat humus Stat. Silu. 1, 1, 57.
SVBTERCAVÂTVS a, um. Adi. Solin. 8 sub fin. Sic contegunt subtercauata.
SVBTERCVRRO ere. Perseus dexterioribus subtercurrens basim Vergiliarum Vitr. 9, 6.
SVBTERCVTANEVS a, um. Adi. Aur. Vict. Epit. in Hadriano morbus subtercutaneus, i. Hydrops. Vtitur de equis Veget. 1, 5, 1. it. 1, 12, 1. et de bubus 3, 2, 18.
SVBTERDVCO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SVBTERDV=CO [SUBTERDÛCO]] xi, ctum, ere. [ u(pofeu/gw ] Subterfugere, et clam sese proripere ex aliqua societate vel loco. [...].
SVBTERDVCTIO, et SVBTERDVCTOR Voces apud ICtos in Digest.
SVBTERFLVO xi, xum, ere. [ u(por)r(e/w ] Plin. 8, 50 Torrente rapido minaciter subterfluente. Conf. Vitr. 8, 2. Eos felicitas ingrata subterfluit Eumen. Paneg. Constantini c. 15.
SVBTERFVGIO fugi, fugitum, ere. [ u(pofeu/gw ] Clam fugere. Datiuo iungitur. [...].
SVBTERFVGIVM i. n. Alicuius subterfugiis obuiare Sarisber. Epist. 118.
SVBTERFVNDO âre. Cum fabricaretur caelum, terraque subterfundaretur Lactant. 2, 8. verum melius disiuncte legitur.
SVBTERIACEO êre. Hîc gens ardentem caeli subteriacet axem Alcim. Auit. 1, 296.
SVBTERIACIO ere. Ordei grana subteriaciantur Pallad. Febr. 18, 1.
SVBTERLÂBOR eris. lapsus sum, lâbi. [ u(poliqe/w ] Clam elabi, et effugere. [...].
SVBTERLINO lîni et lêui, litum, ere. [ u(poxri/w ] Subtus linere. Plin. 28, 7 Sotira obstetrix, tertianis, quartanisque efficacissimum dixit plantas aegri subterlini.
SVBTERLVO ere. Gurgite sidereo subterluit Oriona Claud. in sext. Cons. Honor. v. 177.
SVBTERLVVIO ônis. f. Loca humoris assidui subterluuione cedentia Cl. Mamert. de St. An. 1, 2.
SVBTERMEO âre. [ u(poporeu/omai ] Claud. de Aponi balneis 61 Et iunctos rapido pontes subtermeat aestu. Conf. Mart. Capella 8 p. 287.
SVBTERNATO âre. Delphines crocodilos studio eliciunt ad natandum demersique astu fraudulento tenera ventrium subternatantes secant et interimunt Solin. c. 32.
SVBTERNVS a, um. Adi. Infernus. Prudent. Hamart. 922 Rapidos subterna nocte caminos. Relligionis opem subternis poscere ab antris Prudent. adu. Symm. 1, 392.
SVBTERO trîui, trîtum, ere. [ suntri/bw ] Comminuere: quia sub lapide s. pistillo teruntur quaedam. [...].
SVBTRÎTVS a, um. Partic. [ u(potetrimme/nos2 ] Vt, Subtritae vngulae: h. e. Attritu nimio corrosae Plaut. Asin. 2, 2, 73. [...].
SVBTERPENDENTIA mala Pallad. Mart. 10, 8.
SVBTERRANEVS a, um. Adi. [ u(po/grios2 ] Quod est sub terra. Columel. 1, 6 [...].
page 620, image: s0620SVBTERRENVS a, um. Adi. Sol delapsus oceanum, subterrenas orbis plagas illuminabat Apul. Met. 9 p. 227 (Pric. p. 192)
SVBTERREVS a, um. Adi. Diui Arnob. 7 p. 266. de Plutone et similibus.
SVBTERSECO âre. Distribuens medium subtersecat hic capricornum Cic. in Arat. v. 273.
SVBTERTENVO âre. [ u(poleptu/nw ] Conterere. Lucret. 1, 313 [...].
SVBTERTIVS a, um. Adi. Subtertii tria ad quatuor, sex ad octo Vitr. 9, 4.
SVBTERVACO âre. In illum subteruacantem locum Sen. Qu. Nat. 6, 25. Sed potest etiam diuidi.
SVBTERVOLO âre. Stat. Theb. 3, 669 Fragor intonat ingens Hortantum et vasto subteruolat astra tumultu.
SVBTERVOLVO ere. Ita pontus perstringitur gelu, vt nec amnium cursus subteruolui credantur Ammian. 22, 20.
SVBTEXO xui, xtum, ere. [ u(pozeu/gnumi ] Subiungere: translatione sumta a textoribus, qui subtus attexunt operi. Plin. 25, 11 [...].
SVBTEXTVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SVBTEXTV=RVS [SUBTEXTÛRUS]] a, um. Partic. Paterc. 1, 14 Huic rei per idem tempus ciuitates propagatas, auctumque Romanum nomen, communione iuris, haud intempestiue subtexturi videmur.
SVBTEXTVS a, um. Part. Et subtexta malis bona sunt, lacrimaeque sequuntur Vota Manil. 3, 526.
SVBTÎLIS e. Adi. [ lepto\s2, e)ano\s2, ri)ano\s2 ] Tenuis, et ordinarie est in laude earum rerum, quas commendat vel paruitas, vel acumen. [...].
SVBTILITAS atis. f. [ lepto/ths2 ] Plin. 10, 75 [...].
SVBTILITER Adu. [ leptw=s2 ] Cic. Acad. 1, 35 [...].
SVBTILILOQVVS a, um. Adi. Homines subtililoqui et philosophi Tertull. cont. Marc. 5, 19.
SVBTILILOQVENTIA ae. f. Tertull. ib.
SVBTIMEO ui, êre. [ u(pofobou=mai ] Aliquantulum timere, subvereri. Cic. Philipp. 2, 36 c. 14 Numquid subtimes, ne ad te hoc crimen pertinere videatur?
SVBTINNIO ire. Vt bacchantibus indumentis aliquid subtinniret, cymbalo incessit Tertull. de Pall. c. 4.
SVBTITVBO âre. Dubitabile pectus subtitubante fide Prudent. Apoth. v. 581.
SVBTRAHO xi, ctum, ere. [ u(faire/w, u(fe/lkw ] Proprie sub pedibus auferre, vt Ouid. in Ibin 424 [...].
page 621, image: s0621SVBTRACTVS a, um. Partic. Vlp. in l. Sed si mors D. de donat. Vt nunc plenissimam habeat infirmitatem quando ab hac luce fuerit subtractus. [...].
SVBTRISTIS e. Adi. [ u(poluphro\s2 ] Aliquantulum tristis. Ter. Andr. 2, 6, 16 Subtristis visus est esse aliquantulum mihi.
SVBTVNDO udi, ûsum, ere. [ u(poko/ptw ] Tibull. 1, 10, 57 [...].
SVBTVRPIS e. Adi. [ u(paisxo\s2 ] Aliquantum turpe. Cic. de Orat. 2, 264 c. 66 [...].
SVBTVRPICVLVS a, um. Dimin. Cic. Att. 4, 5 Quid? etiam (dudum enim circumrodo quod deuorandum est) subturpicula mihi vldebatur esse [ palinw|di/a.
SVBTVS Adu. [ u(poka/tw ] Idem quod Subter. Varr. de R. R. 1, 9 [...].
SVBTVSVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SVBTV=SVS [SUBTÛSUS]] vid. SVBTVNDO.
SVBTVSSIO ire. Veget. 3, 25.
SVBTVTVS a, um. Adi. Subtutus in prosperis esto Commodian. Instruct. 30, 18.
SVBVAS vadis. Vades et subuades Gell. 16, 10. ex iure XII tabularum memorantur, videtur autem Subuas esse, qui pro vade spondet, quasi vadis vas.
SVBVBER eris. u(poga/laktos2, u(poma/stios2 Vet. Gloss.
SVBVCVLA ae. f. [ u(poxi/twn ] Genus vestis interioris: dicta, quod ea subter induamur. [...].
SVBVCVLÂTVS a, um. Adi. [ u(poxitonwto\s2 ] Subucula indutus. Quinctil. 8, 3, 33 [...].
SVBVECTIO, SVBVECTO, SVBVECTVS, vid. SVBVEHO.
SVBVEHO xi, ctum, ere. [ a)na/gw, a)nelku/w ] Sursum vehere, vel aduehere adeo. [...].
SVBVECTVS [1] a, um. Adi. Nox bigis subuecta Virg. Aen. 5, 721. [...].
SVBVECTO âre. Frequent. Plaut. Asin. 2, 2, 74 [...].
SVBVECTOR, ôris. m. Auien. Orbis Descript. v. 199 Bosphorus Inachiae subuector virginis olim.
SVBVECTIO ônis. f. [ a)nagwgh\ ] Caes. Bell. Gall. 7, 10 [...].
SVBVECTVS [2] ûs. m. [ a)nagwgh\ ] Idem. Tacit. Ann. 15, 4, 3 Et prouisi ante commeatus, quorum subuectu, etc.
SVBVELLO ulsi, ulsum, ere. Lucil. apud Non. 2, 202 Rador, subuellor, etc.
page 622, image: s0622SVBVVLSVS, vel SVBVOLSVS a, um. Part. Scipio apud Gell. 7, 12 Qui barba volsa feminibus subuolsis ambulet.
SVBVENIO êni, entum, îre. [ e)pikoure/w ] Adiuuare, propitium esse. [...].
SVBVENIENS entis. Partic. Ei subueniens Antiochus Sallust. Fragm. c. 6. Nullo subueniente Idem Iug. c. 99.
SVBVENTVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SVBVENTV=RVS [SUBVENTÛRUS]] a, um. Partic. [ e)pikourh/swn ] Ouid. Amor. 2, 16, 28 Quod si Neptuni ventura potentia vincat, Et subuenturos auferat vnda deos.
SVBVENTO âre. Frequent. Plaut. Rud. 1, 4, 11 Spes bona obsecro subuenta mihi.
SVBVENTOR, ôris. m. Auxiliator. Inscript. apud Grut. p. 459 n. 1 POPVLI SVBVENTORI, etc.
SVBVENTANEVS a, um. Vox ex Graeca u(phne/mios2 formata. Irritus. Subuentanea Oua, quae et Zephyria, et irrita vocantur. Vid. Erasm. in Adag.
SVBVENTRILE is. i. sumen. Marc. Empir. c. 28.
SVBVERBVSTVS a, um. Adi. Stigmate notatus. [...].
SVBVEREOR veritus sum, êri. [ u(paisxu/nomai ] Atiquantum vereri. Cic. Fam. 4, 10 Venit enim mihi in mentem subuereri interdum, ne te delectet tarda decessio.
SVBVERTO ti, sum, ere. [ katastre/fw ] Ab imo vertere, vt quod imum erat, fiat summum. [...].
SVBVERSVS a, um. Partic. [ katestramme/nos2 ] Vt, Maiestas soliorum subuersa iacet Lucret. 5, 1133. Subuersa domus Tacit. Hist. 4, 42, 2. Conf. Id. H. 4, 22, 1. et c. 61, 7. it. Ann. 13, 39, 7.
SVBVERSIO ônis. f. Arnob. 1 p. 7 Subuersio humani generis. Add. Id. 5 p. 165. Hieron. in Habac. 2, 15. Vulg. Genes. 19, 29. Deut. 29, 23. Nouatian. de Trinit. c. 26.
SVBVERSOR, ôris. m. Tacit. Ann. 3, 28, 1 Suarum legum auctor idem ac subuersor. Conf. Alcim. Auit. 2, 76.
SVBVERSO âre. Frequent. Plaut. Curc. 4, 1, 23 Vel qui ipsi vortant, vel qui alii subuorsentur, praebeant. Lambinus legit Subuertendos. Al. Aliis vt versentur.
SVBVESPERVS i. m. Venti species. Vitr. 1, 6.
SVBVEXVS a, um. Adi. [ a)nwferh\s2 ] Vt Conuexus dicitur, et Devexus. Liu. 25, 36 Omnia fastigio leni subuexa. Vox nondum inventa alias. Et habent MSS. quidam subnixa.
SVBVILLICVS, aut SVBVILICVS i. m. Inscript. Grut. aliquoties.
SVBVIRIDIS e. Adi. [ u(po/xlwros2 ] Aliquantum viride. Plin. 37, 10 Balanitae genera duo habent, subuiride, et Corinthii aeris similitudine. Idem 25, 9 Therionaca fruticosa, foliis subuiridibus, flore roseo.
SVBVLA ae. f. pero/nh Gloss. Lat. Gr.] Instrumentum cerdonum, quo ad coria perforanda ac suendos calceos vtuntur. [...].
SVBVLO ônis. m. Est Festo Tibicen Hetrusca lingua, quod vocabulum soni imitatione factum esse putat Turnebus, vt sit Subulo tanquam Sibilo. [...].
SVBVLCVS i. m. [ subw/ths2, u(o/boskos2, xoirobo/skos2 ] Pastor suum. [...].
page 623, image: s0623SVBVOLO âre. [ u(pope/tamai ] Sursum volare. [...].
SVBVOLTVRIVS vid. SVBVVLTVRIVS.
SVBVOLVO volui, volutum, ere. [ u(pokuli/ndw ] Sursum voluere. Virg. Aen. 1, 425 Instant ardentes Tyrii pars ducere muros, Molirique arcem, et manibus subuoluere saxa.
SVBVRBIVM i. n. [ proa/stria ] Frequentes extra vrbem domus instar vici vrbani aedificatae. [...].
SVBVRBÂNVS a, um. Adi. [ proastri=os2 ] Quod sub vrbe, i. prope vrbem est, vt Suburbanus ager, qui vrbi vicinus et proximus est. [...].
SVBVRBANITAS âtis. f. [ to\ proastri=on ] Cic. Verr. 4 (2) 27 c. 3 Sic populi Romani iucunda suburbanitas est huiusce prouinciae Add. Symmach. Ep. 2, 22. Sidon. 3, 1. et 7, 15.
SVBVRBICARIVS a, um. Adi. Idem ac Suburbanus. [...].
SVBVRGEO êre. Prope vrgere, studere admouere. [...].
SVBVRO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SVBV=RO [SUBÛRO]] ssi, stum, ere. Pro Leuiter vere. Suet. August. c. 68 Solitusque sit crura suburere nuce ardenti, quo mollior pilus surgeret.
SVBVSTVS a, um. Part. Tamen subusti corporis signis miser vitam tenebit Paullin. Nol. Paraphr. Psalmi 1 s. Carm. 7, 37.
SVBVSTIO onis, f. Thermarum subustioni deputamus l. 32 C. Theodos. de operib. publ. Conf. Gothofred. ad h. l.
SVBVRRA, vel SVBVRA ae. f. [ *soubou=ra ] Vicus Romae: a quo Regio Suburrana dicta est. [...].
SVBVRRANVS, vel, vt frequentius scribitur, SVBVRANVS a, um. Plin. 8, 3 [...].
SVBVVLTVRIVS a, um. [ u(pogu/pios2 ] Per lasciuiam comicam Corpus subuulturium Plauto dictum, quasi rapiens ad se homines, quemadmodum solent vultures Rud. 2, 4, 9 [...].
SVC
SVCCÊDO ssi, ssum, ere. [ e)pigi/nomai, diade/xomai, a)ntikaqi/stamai ] Subire, item in locum alterius venire. [...].
page 624, image: s0624SVCCESSVS [1] a, um. Partic. [ prokexwrhme/nos2 ] Quod prospere cessit. [...].
SVCCESSVRVS a, um. Partic. Ouid. Met. 2, 788 Murmura parua dedit; successurumque Mineruae Indoluit.
SVCCESSVS [2] ûs. m. [ eu)tu/xhma ] Euentus tam bonus quam malus: saepius tamen bonus. [...].
SVCCESSOR, ôris. m. [ dia/doxos2 ] Qui succedit. [...].
SVCCESSIO ônis. f. [ diadoxh\ ] Plin. 12, 14 [...].
SVCCEDANEVS, s. SVCCIDANEVS a, um. Primo
page 625, image: s0625bostiarum epitheton est. [...].
SVCCESSÎVVS a, um. Lactant. de Opificio Dei 12 [...].
SVCCESSIVE Adu. Legit ap. Spartian. in Caracalla c. 8 Rob. Constantinus Supplem. L. L.
SVCCESSORIVS a, um. Paul. in l. 1 [...].
SVCCENDO di, sum, ere. [ u(popuro/w ] Incendere, subiecto igne. [...].
SVCCENSVS a, um. Partic. [ u(popurwqri\s2, u(po/pur)r(os2 ] Vt Ignibus succensis torreri Cic. in Pison. c. 18. [...].
SVCCENSIO [1] onis. f. Lauacri succensio Ammian. 31, 1. [...].
SVCCENSEO ui, êre. [ nemesa/w ] In re graui et iusta irasci, vt ait Donatus. [...].
SVCCENSIO [2] i. ira vid. SVCCENSIO a Succendo n. 2.
SVCCENTIVVS vid. SVCCINO.
SVCCENTVRIO [1] âre. [ u(pokatagra/fw ] Proprie significat, Explendae centuriae gratia numerum supplere, auctore Festo, qui laudat dictum Plauti, Succenturia centum, require, qui te delectet domi: et Caecilii Nunc meae malitiae astutia opus est, succenturia. [...].
SVCCENTVRIO [2], vel SVBCENTVRIO onis. m. Liu. 8, 8 Qui centurioni substituitur.
SVCCENTVRIÂTVS a, um. Adi. [ u(pokata/graptos2 ] Ter. Phorm. 1, 4, 52 [...].
SVCCERDA ae. f. [ u(o/xodon ] Stercus suillum. [...].
SVCCERNO, vel SVBCERNO crêui, crêtum, ere. [ u(pokriqu/nw, a)pokriqu/nw ] Separare, secernere. [...].
page 626, image: s0626SVCCESSOR, SVCCESSIO, vid. SVCCEDO.
SVCCÎDO di, sum, ere. [ u(pote/mnw, u(poko/ptw ] Ex Sub et Caedo. [...].
SVCCISIO onis. f. Pilis intra narium antra fruticantibus quotidiana succisio Sidon. Epist. 1, 2. Add. Vulg. 19, 5.
SVCCIDIA ae. f. [ tari/xeia ] Tergum, siue massa carnis porcinae salita, et in necessarium vsum seruata: quae quoties opus est, succiditur. [...].
SVCCIDVS [1] a, um. Adi. Lanae in primis epitheton. [...].
SVCCISÎVVS a, um. Scribitur in libris antiquis et recentioribus multis, vbi meliores habent Subseciuus vel Subsiciuus, vbi vide post SVBSECO.
SVCCIDO [1] cidi, câsum, ere. [ u(popi/ptw ] Quasi Subtus cadere. [...].
SVCCÂSVS ûs. m. Varro apud Non. 6, 21 Ventus succasu vehementius sufflare. Al. Occasu.
SVCCIDVVS a, um. Adi. [ u(po/ptotos2 ] Quod est pronum ad casum, siue ferme cadens. [...].
SVCCIDVS [2] vid. p. a.
SVCCINGO, aut SVBCINGO xi, tum, ere. [ u(pozwnnu/w ] Subtus cingere, vt solebant, quo expeditiores essent ad aliquod opus faciendum. [...].
SVCCINCTVS a, um. Partic. Praeter dicta, Hor. Serm. 2, 6, 107 [...].
SVCCINGVLVM i. n. [ u(pozwsth\r ] Balteum inquit Festus. Meo quidem animo, ab Hippolyta succingulum Hercules haud aeque magno vnquam abstulit periculo Plaut. Men. 1, 3, 17.
page 627, image: s0627SVCCINCTE Adu. Breuiter. Sidon. Epist. 1, 9 Faber super his aliqua succinctius. Ammian. 15, 20 Succinctius edocebo Idem 28, 1 Nec pigebit docere succincte.
SVCCINCTIM Adu. Idem. Claud. Mamert. de Anima praef. p. 4.
SVCCINCTORIVM i. n. Cinctus ad tegendas partes verecundas. Augustin. contra Manich. 2, 15 Fecerunt de foliis fici sibi succinctoria. Conf. Interpr. Iren. 3, 35.
SVCCINCTVLVS a, um. Apul. Miles. 2 p. 117 Fasciola praenitente altiuscule sub ipsas papillas succinctula.
SVCCINO ere. [ u(paule/w ] Quasi Canendo subsequi, et inuicem respondere: Hor. Epist. 1, 17, 48 [...].
SVCCENTÎVVS a, um. Adi. Tibia succentiua Varr. de R. R. 1, 2. vid. INCENTIVVS, in INCINO.
SVCCENTVS ûs. m. Mart. Capel. 1 p. 6 Succentibus conuenire. it. ibid. aliter.
SVCCENTOR, ôris. m. Ammian. 19, 28 Paullo succentore fabularum crudelium, i. Incentore. Conf. Isidor. 6, 19.
SVCCINVM i. n. [ h)/lektron ] etiam Romanis electrum, Germani veteres Glessum appellabant, forte quod vicinum esset vitro (dem Glase) hodie Bernstein, s. Agtstein. [...].
SVCCINVS a, um. [ h)lektriko\s2 ] Vt, Martial. 6, 15 [...].
SVCCINEVS a, um. Adi. Idem. Plin. 22, 23 [...].
SVCCINATVS a, um. Vinum succinatum succinae gemmae simile est, id est, fului coloris Isidor. 20, 3.
SVCCISIVVS vid. post SVCCîDO.
SVCCLAMO âre. [ e)pifwne/w ] Idem quod Acclamare, in primis e loco inferiore, alio de superiore concionante. [...].
SVCCLAMATIO ônis. f. [ e)pifw/nhma ] Liu. 40, 36 [...].
SVCCOLO âre. [ a)nati/qemai ] Collum supponere, sustollere, subleuare ceruicibus subiectis. [...].
SVCCONDITOR, ôris. m. Succonditores in ludis Circensibus illi erant, de sententia Turnebi, qui sub currum et iugum sese condebant, si forte male iuncti essent equi, aut loris se impedirent. [...].
SVCCOSVS vid. SVCCVS.
SVCCRESCO crêui, crêtum, ere. [ u(pofu/omai ] Inferius vel ab imo item in locum resectorum crescere. [...].
SVCCROTILLA vt ait Paullus Festi, vox tenuis et alta. [...].
page 628, image: s0628SVCCVBO âre. Grabatulo succubans Apul. Met. 1 post pr. s. p. 107, 39 sub grabatulo iacens.
SVCCVBA ae. f. pallakh\ Gl. Lat. Gr.] Dicitur, quae se alieno marito subiicit, et alienum thalamum violat. [...].
SVCCVDO ere. Succuderunt Galli e ferro sub id vocabulum (loricae) ex annulis ferream tunicam Varro L. L. 4, 24 p. 29, 34. [...].
SVCCVLA vid. SVCVLA.
SVCCVMBO cubui, cubitum, ere. [ u(popi/ptw, u(poku/ptw, u(pokatakli/nw, u(podu/omai ] Subiici, subtus cadere. [...].
SVCCVRRO curri, cursum, ere. [ e)pikouri/zw, e)carke/w ] Auxilium praestare. [...].
SVCCVRSOR, s. SVBCVRSOR, ôris. m. Campanus sonipes subcursor Lucil. ap. Gell. 1, 16. nisi legendum potius est succussor.
SVCCVS i. m. xulo\s2 Gloss.] Est Humor in corpore, quo abundant bene valentes. [...].
page 629, image: s0629SVCCO ônis. m. Cic. Att. 7, 13 Oppios de Velia Succones aenigma ipse vocat. Diuinationes an hariolationes virorum doctorum dabit editio Graeuii p. 711 sq. vid. Graeu. et Gronou. ad h. l.
SVCCOSITAS âtis. f. Succi in corpore humano abundantia. Cael. Aurel. Acut. 2, 29, 151 Quanquam sit reflata succositas.
SVCCÔSVS a, um. Adi. [ o)pw/dhs2 ] Plenum succo. [...].
SVCCIDVS [3] vid. supra post SVCCIDO. Caeterum ab illo deriuari videtur, certe valde illi cognatum est
SVCCIDO [2] âre. Humorem affundere. Plin. Valer. 2, 8 Syriacum bonum in aceto succidabis. Vid. Reines. Var. Lect. 2, 8 p. 196. Add. Idem p. 675.
SVCCVLENTVS a, um. Adi. Succosus. Paullin. ad Cither. 631 [...].
SVCCVTIO ssi, ssum, ere. u(posri/w Onomast. Vet. succutit, a)nasaleu/ri Gloss.] Subtus quatere. [...].
SVCCVSSVS [1] a, um. Partic. Valer. Max. 6, 9 ext. 5 Semel duntaxat vultum mutauit, perquam breui tristitiae salebra succussum.
SVCCVSSO âre. [ u(potina/ssw ] Frequenter succutere. [...].
SVCCVSSVS [2] ûs. m. [ u(pinasmo\s2 ] Cic. Tusc. 2, 48 c. 21 Pedetentim inquit, ite, et sedato nisu, ne succussu arripiat maior dolor. Conf. Apul. Met. 3 p. 179. Tertull. de Anim. c. 49.
SVCCVSSIO ônis. f. Idem. Sen. Nat. Quaest. 6, 21 Succussio est, cum terra quatitur, et sursum ac deorsum mouetur.
SVCCVSSOR, ôris. m. [ u(posri/sths2 ] Equus qui sessorem succutit. Lucilius apud Non. 1, 55 Campanus sonipes succussor nullu' sequetur.
page 630, image: s0630SVCCVSSÂTOR, ôris. m. [ u(potinakth\s2 ] Idem. Lucil. apud Non. 1, 55 Succussatoris tardi, rarique caballi.
SVCCVSSATVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SVCCVSSATV=RA [SUCCUSSATÛRA]] ae. f. [ u(potinagmo\s2 ] Talis gressus. Nonius 1, 60 Gradarius, inquit, est molli gradu et sine succussatura nitens.
SVCERDA [1] vid. SVCCERDA.
SVCROTILLA vid. SVCCROTILLA.
SVCTVS [1] vid. SVGO.
SVCVLA ae. f. [ ui(/skh ] Dimin. a Sue. Plaut. Rud. 4, 4, 126 [...].
SVD
SVDARIVM, SVDATOR etc. vid. mox SVDO.
SVDES is. f. [ sifiki/skos2 ] Fustis acutus, genus teli militaris, paxillus igni torridus. [...].
SVDICVLVM, aut SEDVCVLVM i. n. Genus flagelli dictum, quod vapulantes sudantes facit Paull. Festi. Sed malim a sude diminutum nomen putare.
SVDIFICVS vid. SVDVM.
SVDIS is. f. [ sfu/raina ] Piscis. Plin. 32, 11 [...].
SVDO âre. [ i(dro/w, i)di/w ] Humor e corpore animali valde exercitate et calente exspirans, quem [ a)po\ tou= u(/dwr, quod aquam significat, deriuatum nonnulli existimant. [...].
SVDANS antis. Part. Grammaticus sudans multum, ac rubens, multum Gell. 19, 10. Sudanti cortice pinus Catull. 65, 106. Add. Petron. cap. 23 et 116.
SVDÂTVS a, um. Partic. [ i(drwme/nos2 ] Vt, Labor gelido sudatus in Hamo Stat. Theb. 5, 189. [...].
page 631, image: s0631SVDÂTOR, ôris. m. [ i(drwth\r ] Plin. 23, 1 Dysentericis, sudatoribus, in longa tussi, in epiphoris, meracum.
SVDÂTRIX îcis. f. [ i(drw/trira ] Martial. 12, 18 Dum per limina te potentiorum, Sudatrix toga ventilat, etc. i. quae sudorem tibi elicit.
SVDATORIVS a, um. Adi. [ i(drwtiko\s2 ] Plaut. Stich. 1, 3, 73 Vel vnctiones Graecas, sudatorias vel alias malis.
SVDATORIVM i. n. i(drwth/rion Gloss. Gr. Lat.] Senec. de Vita Beata c. 7 [...].
SVDABVNDVS a, um. Adi. [ i(dro/wn ] Lucan. ad Pison. 177 Totaque ludos Turba repente suos iam sudabunda reliquit.
SVDATIO ônis. f. Sen. Epist. 86 [...].
SVDOR, ôris. m. i(drw\s2 ] Humor ille, qui exercitatis corporibus exprimitur: ex Graeco [ u(/dwr humor. [...].
SVDARIVM i. n. Linteum, quo sudor faciei detergitur, et nares purgantur. [...].
SVDARIOLVM i. n. Dimin. Vsus est D. Hieronymus ad Nepotianum De vita clericorum. Et Apul. in Apolog. p. 308.
SVDARIVS i. m. Faciet ex coitu sudarios Firmic. 3, 7.
SVDORVS a, um. Sudoro affatim corpore diutine obrigui Apul. Flor. 3 p. 354.
SVDVM i. n. [ ai)/qrion ] Serenum, Siccum, quasi seudum, id est sine vdo Paullus Festi. [...].
SVE
SVEO êui, êtum, êre. [ file/w ] Antiquum verbum: vnde Suesco, suescis. [...].
SVESCO êui, êtum, ere. [ e)qi/zomai ] Consuetudinem capere. [...].
page 632, image: s0632SVÊTVS a, um. Partic. [ e)qisto\s2 ] Virg. Aen. 5, 402 [...].
SVERA ae. f. Suilla caro antiquis. Varro, Offula, ab offa minimae suerae. Sueris item pro Suis dicebatur. Idem Varro, Perna a pede; sueris, a nomine eius. Annotauit Turnebus.
SVESSA ae. f. [ *sou/essa ] Campaniae oppidum. Plin. 3, 5 Quod Tarquinius Superbus expugnauit. Sil. 8, 400 Attritaque bellis Suessa.
SVESSIO A quo Suessiones incolae Galliae Belgicae, oppidum nobilissimum, et in eo populi, olim Nouiodunum. [...].
SVÊVI orum. m. [ *sou/huoi ] Germaniae populi, gens valida, et bellicosissima. [...].
SVEVIA ae. f. Regio Sueuorum Tacit. Germ. 43.
SVF
SVFFARCINO âre. Instipare, inculcare, grauare, onerare. [...].
SVFFARRANEVS a, um. Adi. A Farre, quemadmodum Confarreatio deduci videtur, et significat Eum, qui far in castra conuehit, ... [reading uncertain: print faded] modicum, alienumue: non iusto commeatu aliquo, sed crebris, et vil... [reading uncertain: print faded] institorum vecturis. [...].
SVFFECTIO [1] vid. SVFFICIO.
SVFFENVS i. m. Poëta ineptus, qui se tamen plurimum admiraretur. [...].
SVFFERO suffers, sustuli, sublâtum, sufferre. [...].
SVFFERENTIA ae. f. Tolerantia. Tertull. de Orat. cap. 4 Ad sufferentiam nosmetipsos praemonemus. Add. Idem ibid. et adu. Marc. 4, 14.
SVFFERTVS a, um. [ pukno\s2 ] Formam habet Participii a Suffercio, vt differtus, Refertus. [...].
SVFFERVEO bui, êre. [ u(poze/w ] Aliquantum feruere. Plin. 18, 11 Vulgo vero nec sufferuere faciunt. Vetus codex legit Sufferuefaciunt.
SVFFERVEFACIO êci, actum, ere. [ u(pozeopoie/w ] Plin. 12, 26 [...].
SVFFERVEFÎO fieri. [ u(pozeopoiou=mai ] Aliquantum feruens fieri. [...].
SVFFES, vel SVFES etis. m. Lingua Punica Consul dicitur. [...].
page 633, image: s0633SVFFIBVLVM i. n. [ u(popo/rpion ] est, vt ait Festus, Vestimentum album, praetextum, quadrangulum oblongum, quod in capite Vestales virgines sacrificantes habebant: idque fibula comprehendebatur: vnde nomen esse videtur, quod sub fibula comprehenditur.
SVFFICIO êci, ectum, ere. [ a)rke/w, diarke/w, e)carke/w, e)parke/w ] Satis esse. [...].
SVFFICIENS entis. Partic. Paullus in l. Conficiuntur. D. de iure [reading uncertain: print faded] codicil. [...].
SVFFECTVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SVFFECTV=RVS [SUFFECTÛRUS]] a, um. Partic. [ diarkh/swn ] Ilia suffectura calcaribus Stat. Silu. 1, 1, 50.
SVFFICIENTER Adu. Ne primis quidem apicibus sufficienter initiatus Sidon. Epist. 2, 1. [...].
SVFFICIENTIA ae. f. Ad sui sufficientiam peruenire Sidon. Epist. 6, 12. [...].
SVFFECTVS a, um. Suffectus alteri Iustin. 5, 6, 1. Suffectis in loca eorum nouis regibus Id. 11, 10, 7. Vid. SVFFICIO n. 3.
SVFFECTIO [2] ônis. f. Substitutio. Arnob. 5 p. 166. et 7 p. 212. et Tertull. de Anim. c. 28.
SVFFÎGO xi, xum, ere. [ u(fhlo/w ] Subtus affigere. [...].
SVFFIXVS a, um. Partic. [ u(fhlwme/nos2 ] Vt, Robore erecto suffixus Sil. 1, 153. Ianua suffixa tigillo Catull. 68, 39. Nec subleuati, sed suffixi Sen. de Tranquill. An. c. 10.
SVFFIO îui, îtum, îre. [ u(poqumia/zw, squmia/zw ] Fumo curare, Suffumigare. [...].
SVFFÎTVS [1] a, um. Partic. [ u(poqumiasqei\s2 ] Plin. 20, 17 Anisum dolores capitis leuat suffitum naribus. Columel. 9, 14 Suffitas deinde et aestiuantes apes refrigerare oportet.
SVFFÎTVS [2] ûs. m. [ u(poqumiasmo\s2 ] Suffumigatio. Plin. Et vuluarum conuersionem fuffitu excitant. Idem 24, 11. 23, 5 etc.
SVFFITIO ônis. f. [ u(poqumi/asis2 ] Colum. 1, 6, 20 [...].
SVFFÎMEN inis. n. [ u(poqumi/a ] Idem. Ouid. Fast. 4, 731 I, pete virginea populus, suffimen ab ara.
SVFFIMENTVM i. n. [ qumi/ama ] Idem. Plin. 15, 29 s. 36 [...].
page 634, image: s0634SVFFIMENTO âre. Suffimentare aliquid Veget. de Re Veter. 3, 2.
SVFFÎTOR, ôris. m. [ u(poqumiath\r ] Plin. 34, 8 Lycus et ipse puerum suffitorem.
SVFFISCVS i. m. Folliculus testium arietinorum, quo vtebantur pro marsupio Fest.
SVFFLAMEN, SVFFLAMINO, vid. SVFFLO.
SVFFLAMMO âre. Si calumniam plectibili sufflammat inuidiâ, in eo iam praecessit vindicta pulsati Sidon. Ep. 4, 6.
SVFFLÂVVS, vel SVBFLAVVS a, um. Adi. Aliquantulum flauus, Suet. in Neron. c. 51 Statura fuit paene iusta, corpore maculoso et foedo, sufflauo capillo. add. Id. Aug. c. 79.
SVFFLO âre. [ r(upi/zw, u(pofusa/w ] Flatum immittere Plin. 34, 8 s. 19, 17 [...].
SVFFLÂTVS a, um. Partic. Proprie tumidum et rectum, et quasi vento quodam elatius factum. [...].
SVFFLABILIS e. Adi. Prudent. Apoth. 842 Spiramus quotiens animae sufflabilis auras, verbo, Spiritum commeantem per arteriam.
SVFFLÂTIO ônis. f. [ u(pofusi/wsis2 ] Plin. 9, 7 Praeterea bullantium aquarum sufflatio, lunaeque effectu concharum quoque corpora augescentia. conf. Id. 9, 29.
SVFFLATORIVM i. n. Vulg. Ierem. 6, 29. Follis, quo ignis sufflatur.
SVFFLÂMEN inis. n. Retinaculum rotue decurrentis, ne velocius decurrat. [...].
SVFFLAMINO âre. Sufflamine comprimere et retinere. [...].
SVFFOCO âre. [ a)/gxw, pni/gw ] Ex Sub et Faux compositum, AV in O productam conuersa; significat Spiritum praecludere, veluti obstrictis faucibus. [...].
SVFFOCÂTIO ônis. f. [ pni\c, a)gxo/nh ] Plin. 20, 5 pr. Eius semen contritum, et in vino potum, tumentem aluum, et suffo ationes mulierum, doloresque lenit. conf. Sen. Ep. 54.
SVFFOCABILIS e. Adi. Actiue, Suffocandi vim habens. Parvus locus suffocabilis erit aëris paupertate Cael. Aurel. Tard. 1 [reading uncertain: print faded] , 9.
SVFFODIO fôdi, fossum, ere. [ u(poru/ttw ] Subtus excauare. [...].
SVFFOSSVS a, um. Partic. [ u(porugme/nos2 ] Cic. de Arusp. Resp. 32 c. 15 [...].
SVFFOSSIO ônis. f. Seneca Epist. 50 (49) Quum hostilia in partes tela sibrarent, et ipsum solum suffossionibus tremeret et cuniculis. Neque arietes neque suffossiones valent nocere Vitruu. 1, 5.
SVFFRÂGO inis. f. [ kamph\ ] Dicitur in posterioribus pedibus animalium, quod in prioribus sunt Genua. [...].
page 635, image: s0635SVFFRAGINÔSVS a, um. Adi. Cuius suffragines morbo viiatae sunt. Columel. 6, 38, 2 de mula, Suffraginosae hordeacea farina imponitur.
SVFFRÂGOR âri. [ yhfofore/w ] Dicitur Suffragari praesertim populus, cum se velle aliquid declarat. [...].
SVFFRAGATIO ônis. f. [ yhfofori/a ] Cic. pro Muraen. 39 [...].
SVFFRAGÂTOR, ôris. m. [ yhfisth\s2, yhfofo/ros2 ] Qui suffragatur. [...].
SVFFRAGÂTRIX îcis. f. Augustin. de Ciu. Dei 18, 9 et 10.
SVFFRAGATÔRIVS a, um. Adi. [ yhfistiko\s2 ] Cic. de Petit. Consul. 21 c. 7 [...].
SVFFRAGIVM i. n. Est illa vox, vel signum quodcunque sententiae, quo vtuntur in comitiis iudiciisque ciues: respondet Graeco [ yh=fos2, quod cum calculum significaret, postea de omni genere declarandae sententiae adhibitum est. [...].
page 636, image: s0636SVFFRENDO ere. Submisse, vt cum metu, frendere. Inflata ceruice suffrendens Ammian. 15, 29.
SVFFRENO âre. Vnde
SVFFRENATIO ônis. f. Colligatio et arcta structura, quae lapidem veluti freno retineat. [...].
SVFFRICO ui, ctum, et âui, âtum, âre. [ u(potri/bw ] Fricando leuare s. tollere, it. leniter fricare. [...].
SVFFRINGO êgi, actum, ere. [ u(pa/gnumi ] Frangere partes inferiores, crura, talos. [...].
SVFFRIO âre. [ u(potri/bw ] Idem quod Friare, siue Minutim frangere, ad verbum significat. [...].
SVFFVERAT Sub eodem tecto fuerat. Festus.
SVFFVGIO fûgi, fugitum, ere. [ u(pofeu/gw ] Fugere sub tectum: vel vt subducere, clam et sensim fugere. [...].
SVFFVGIVM i. n. [ u(pofugh\ ] Quo quis fugit auxilii gratia. [...].
SVFFVLCIO îui, îtum. vel si, tum, ire. [ u(perri/dw ] Subtus fulciendo sustinere. [...].
SVFFVLTVS a, um. Partic. [ u(pereiqei\s2 ] Laudatur Auctor ad Herenn. 4, 15 c. 10 [...].
SVFFVLCRVM i. n. Vitruu....
SVFFVMIGO âre. [ u(pokapni/zw ] Subtus fumum excito. [...].
SVFFVMO aut SVBFVMO âre. u(pokapni/zw Gloss. Gr. Lat.
SVFFVNDO fûdi, fûsum, ere. [ u(poxe/w ] Ad partes inferiores affundere, vel parce affundere, adspergere. [...].
SVFFVSVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SVFFV=SVS [SUFFÛSUS]] a, um. Partic. [ u(poxuqri\s2, u(pokexume/nos2 ] Vt, Candor suffusus purpureo sanguine Stat. Silu. 2, 1, 41. [...].
page 637, image: s0637SVFFVSIO ônis. f. [ u(po/xusis2 ] Vt, Suffusio vini Apic. 1, 1. [...].
SVFFVSORIVM i. n. Suffusoria ex auro Vulg. Zachar. 4, 12. sic reddit e)parustri/das2 in instrumento candelabri, quibus haustum ex maiori vase oleum affunditur lampadibus.
SVFFVNDÂTVS a, um. Adi. [ u(poqemeliwqei\s2 ] Fundamenti causa subiectus, dictum a Fundamentis, vt ait Nonius 1, 236 [...].
SVFFVROR [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SVFFV=ROR [SUFFÛROR]] âri. [ u(pokle/ptw ] Clam furari. Plaut. Truc. 2, 7, 15 Haec cum video fieri, suffuror, suppilo, de praeda praedam capio.
SVFFVSIO, SVFFVSVS, vid. SVFFVNDO.
SVG
SVGAMBER, et SVGAMBRI vid. SICAMBRI.
SVGGERO ssi, stum, ere. [ u(poba/llw, diarke/w, u(poti/qhmi ] Subministrare. [...].
SVGGESTVS, ûs. m. vel SVGGESTVM i. n. bh=ma Gloss. Lat. Gr.] A Suggero, quod ibi ligna suggerantur, in quibus stari possit. [...].
SVGGESTIO ônis. f. u(pobolh\, h( a)nafora\ pro\s2 basile/a h)\ a)/rxonta Gloss. Lat. Gr.] Actus suggerendi. [...].
SVGGILLO vid. SVGILLO.
SVGGREDIOR gressus sum, gredi. [ u(pobai/nw ] Latenter, sensim, aggredi. [...].
SVGGRVNDA, ae. f. vel SVGGRVNDIA orum. n. pl. gri=son, probolh\ ] Partes tecti prominentes, quibus stillicidia a parietibus arcentur. [...].
page 638, image: s0638SVGGRVNDATIO ônis. f. Vitruuius 4, 2 [...].
SVGGRVNDARIVM i. n. Suggrundaria antiqui dicebant Sepulcra infantium, qui necdum 40 [...].
SVGILLO, âre. vel, vt quibusdam placet, SVGGILLO duplici G, [ u(pwpia/zw ] Ex percussu cutem maculare. [...].
SVGILLATVS a, um. Partic. u(pwpiasqei\s2 Gloss. Gr. Lat.] Percussus sub oculis et in genis. [...].
SVGILLATIO ônis. f. [ u(popiasmo\s2 ] Metaphor. [...].
SVGILLATIVNCVLA ae. f. Dim. Claud. Mamert. 2, 9 Sugillatiunculas fringultire.
SVGILLÂTOR, ôris. m. Macrob....
SVGO xi, ctum, ere. [ mu/zw, muze/w, a)mu/zw ] Succum labris extrahere. [...].
SVGENS entis. Partic. Vulg. Cant. 8, 1. et Ioël 2, 16.
SVCTVS [2] a, um. Part. Porca vtplurimum sex nutrire debet, quia frequentiore numero sucta deficiet Pallad. Febr. t. 26.
SVCTVS [3] ûs. m. [ mu/zuma ] Plin. 28, 3 Tactu ipso leuant percussos, suctuue modico. Idem 8, 36. et 31, 2. Solin. c. 8. Varro ap. Non. 2, 767.
SVI
SVI sibi, se. [ ou(=, oi(= e(\ ] Pronomen reciprocum de cuius vsu multum certarunt semper Grammatici. [...].
page 639, image: s0639SVVS [1] a, um, infra separatim ponitur.
SVILLE, et SVILLVS Adi. vid. SVS.
SVL
SVLCVS [1] i. m. [ au)/lac ] Proscissio terras in longum producta, in quo a Scrobe differt. [...].
SVLCVLVS i. m. Dimin. [ au)la/kion ] Columel. de Arbor. 30 Surculis disponi per sulculos pedales conuenit.
SVLCVS [2] a, um. Adi. Columel. 5, 10, 11 [...].
SVLCO âre. [ au)laki/zw ] Sulces facere, Terram in sulcos
page 640, image: s0640proscindere. [...].
SVLCÂTVS a, um. Partic. [ hu)lakisme/nos2 ] Vt, Aequora sulcata Senec. Agamemn. v. 434. [...].
SVLCÂTOR, ôris. m. [ au)lakisth\s2 ] Vt, Sulcator nauita Ponti Sil. 7, 363. [...].
SVLCÂTIM Adu. Per sulcos. Nescio vnde laudatur Pomponius, Gerens praeterea sulcatim concisam faciem.
SVLCÂMEN inis. n. Sulcus. Apul. Miles. 6 p. 174 Glebae Siculae sulcamina.
SVLFVR vid. SVLPHVR.
SVLLA, SVLLANVS, SVLLATVRIO, vid. SYLLA.
SVLMO ônis. m. [ *soulmw=n ] Oppidum Italiae, Pelignae regionis, Ouidii patria. [...].
SVLMONENSIS e. Adi. Iuuen. Sat 6, 184 [...].
SVLPHVR, vel SVLFVR uris. n. [ qri=on ] In terrae generibus refertur a Plinio 35, 15 [...].
SVLPHVRÔSVS a, um. Adi. Vitruu. 8, 3 Fontes sulphurosi. Sulphurosa admiscere Cael. Aurel. Tard. 2, 7.
SVLPHVRÂTVS a, um. Adi. [ qeiwto\s2 ] Quod sulphur habet. [...].
SVLPHVRÂTA ôrum. n. [ teqriwme/na ] Sunt lintea, fungi, vel quaecunque materia sulphure adiecto parata, vt facile concipiant ignem et propagent. [...].
SVLPHVRANS antis. Aquae sulphurantes Tertull. adu. Valent. c. 15.
SVLPHVRATIO ônis. f. Senec. Nat. Quaest. 3, 15 [...].
SVLPHVREVS a, um. Adi. [ qeiw/dhs2 ] Quod sulphuris odorem, vel colorem reddit. [...].
SVLPHVRARIA ae. f. [ qeiourgri=on ] Locus vbi sulphur coquitur l. 8 §. 10 Dig. de Poenis, it. l. 52 §. 8 de Furtis.
SVLPICIA Gens Romana, literis praesertim et eloquentiae laude florens. [...].
page 641, image: s0641SVLTIS [ ei) bou/lesqe ] Veteres dixerunt, pro Si vultis, vt Sis, pro si vis. [...].
SVM
SVM [1] [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SV=M [SÛM]] es, fui, esse. [ ri)mi\, u(pa/rxw, gi/nomai, pe/lw, pe/lomai, kure/w, tele/w ] Verbum Substantiuum dictum, quod per se substet, nec indigeat alio, sed in ipsum caetera verba resoluantur: vt Ego lego, i. e. Ego sum, qui lego; Tu legis, Tu es, qui legis. [...].
page 644, image: s0644ENS, ESSENTIA, ESSENTIALIS, ESSENTIALITER, v. ss. ll.
FVTVRVS [2] [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): FVTV=RVS [FUTÛRUS]] a, um. Partic. [ me/llwn, e)so/menos2 ] Idem quod Erit significans. [...].
SVM [2] pro EVM vsus est Ennius libro primo, At tu non, vt sum summam seruare decet rem. Et libro secundo, At se se sum qui dederat in luminis oras.
SVMANES vid. SVMMANVS.
SVMEN inis. n. [ ou)=qar h)=tron ] Vber suillum abscissum et cibo paratum. [...].
SVMINATVS a, um. Vt Suminata caro Arnob. 2 p. 73 adu. gentes. Suminata i. scrofa. Iussit, ne quis suminatam occideret Lamp. Alex. Seu. c. 22.
SVMENALIA vid. SVMMANALIA.
SVMMA ae. f. [ kefa/laion ] Nomen substantiuum illud quidem, sed ortum, vt sexcenta alia, per ellipsin ex adiectiuo Summus, a, um: cum summa sit fere summa pars, summa res, summa ratio. [...].
page 645, image: s0645SVMMVLA ae. f. Dimin. Veste mea, quamuis paruula, distracta, sufficientem corrasi summulam Apul. Met. 11 p. 271. [...].
SVMMALIS e. Ad summam pertinens. Tertull. adu. Hermog. c. 31.
SVMMÂTIM [1] Adu. [ kefalaiodw=s2, o(madw=n ] Per singulas summas, vel In summa, et breuiter, cum non singula aera rationum, sed summae tantum inspiciuntur. [...].
page 646, image: s0646SVMMARIVM i. n. Epitome, seu breuiarium. [...].
SVMMANALIA Liba farinacea in modum rotae ficta. Festus. Cael. Rhod. 9, 16 Sumenalia vocat a Sumine.
SVMMÂNVS i. m. [ *soummano\s2 ] Deus, cui nocturna fulmina tribuebant. [...].
SVMMANO âre. Summani more rapere. Plaut. Curc. 3, 46. Conf. Taubm. ad h. l.
SVMMARIVS, SVMMATES, SVMMATVS vid. SVMMVS.
SVMMERGO, SVMMITTO et similia, vid. SVBM.
SVBMOENIANVS, s. SVBMAENIANVS Vox Martiali propria, qui summaenianas vxores 3, 82. et 12, 32 [...].
SVMMOENI fornicen memorat 1, 35: et mox in eadem re spurcas lupas nominat. [...].
SVMMOERIVS i. m. Bosius legit ap. Cic. Att. 10, 1 et interpretatur Summoenianum. Libri omnes summarium habent.
SVMMVS a, um. Adi. [ a)/kros2, u(/yistos2 ] Contractum ex supremus. [...].
page 647, image: s0647SVMME Adu. [ a)/krws2 ] Maxime, excellenter. [...].
SVMMOPERE Adu. [ ma/lista ] Cic. de Inuent. 1, 26 c. 18 Vitia vero haec sunt certissima exordiorum, quae summopere vitare oportebit. Proprie duo sunt verba, summo opere, magno opere, etc.
SVMMARIVS i. m. Cic. Att. 10, 1 [...].
SVMMITAS âtis. f. [ e)pipolh\, u(peroxh\ ] Altitudo. [...].
SVMMAS âtis. c. Princeps. [...].
SVMMÂTVS ûs. m. Principatus, supremus gradus, supremus honor. Lucret. 5, 1141 Imperium sibi cum, ac summatum quisque petebat.
SVMMÂTIM [2] Adu. [ e)pipolh=s2 ] Per summum, vel A summa extremitate. [...].
SVMMOTENVS Adu. Floribus celeriter scissis ac florescentibus summotenus Apul. de Herb. c. 75. conf. Sidon. Epist. 4, 9.
SVMMISSVS vid. SVBMISSVS.
SVMMVSSO âre. Aliquantum mussare, submissa voce. Ennius secundum Festum, Quintus in occulto summussabat. Accius, Non decet summussare.
SVMMVSSI alias vt Paullus notat, SVMMISSI, Murmuratores. Naeuius, Odi (inquit) summussos, proinde aperte dice, quid sit.
SVMMVTO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SVMMV=TO [SUMMÛTO]], vel SVBMVTO âre. [ u(pala/tto ] Aliud pro alio mutare. [...].
SVBMVTATIO onis. f. u(pallagh\ Gloss. Cyr.
SVMO sumsi, vel sumpsi, sumtum, vel sumptum, ere. [ ai(re/omai, lamba/nw ] Accipere, tollere. [...].
page 649, image: s0649SVMENS entis. Part. Calceamenta sumens et regium vestitum Aur. Victor. Epit. c. 9. Semisomnos partim, alios arma sumentes fugiant Sallust. Iugurth. c. 21.
SVMTVM i. n. Sententia, cum concessa fuerit, sumtum dicitur Mart. Capella 4 p. 125. Add. Non. 8, 12. Est lh=mma s. Lemma Graecorum.
SVMTVS [1] a, um. Partic. [ lhfqei\s2 ] Cic. de Amicit. 34 [...].
SVMTVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SVMTV=RVS [SUMTÛRUS]] a, um. Aliud Partic. [ lhyo/menos2 ] vt, Oscula sumturus Ouid. Fast. 3, 691.
SVMTITO âre. Frequent. Plin. 25, 5 Elleborum plerique studiorum causa ad peruidenda acrius, quae commentabantur, sumtitauerunt.
SVMTVS [2] ûs. m. [ dapa/nh, a)na/loma, xorhgi/a ] Dicitur Quod quis impendit, siue Impensa. [...].
SVMTVARIVS a, um. Adi. [ dapanhmatiko\s2 ] Quod ad sumtum pertinet. [...].
SVMTVÔSVS a, um. Aliud Adi. [ polutelh\s2 ] Qui magnos sumtus facit. [...].
page 650, image: s0650SVMTVOSE Adu. [ polutelw=s2 ] Cum magno sumtu. [...].
SVMTVOSITAS âtis. f. Sidon. Epist. 9, 6 Quantum de bonusculis auitis paternisque sumtuositas domesticae Charybdis abligurisset.
SVMTIFACIO Vt Lucrifacio putant quidam dictum voce composita. [...].
SVMTIO ônis. f. [ lh=mma ] Cic. de Diuin. 2, 108 c. 53 [...].
SVNIVM i. n. [ *sou/nion ] Vicus et promontorium Atticae regionis, quod in extima acie Helladis est, supra Athenas et Marathonem. [...].
SVNO âre. Tribuitur Lucilio apud Non. 2, 771 sed rectius leg. simo, v. v.
SVO
SVO sui, sûtum, ere. [ r(a/ptw ] Proprie vsurpari videtur de his, quae acu, magna parua, et filamento, tenui crasso, coniunguntur. [...].
SVENS Partic. Vid. Festi locus, quem damus infra in SVTELA.
SVTOR, ôris. m. [ r(a/pths2 ] Qui suit: potissimum autem pro Calceario opifice sumitur. [...].
SVTORIVS a, um. Adi. [ r(aptiko\s2 ] Quod ad sutorem pertinet. [...].
SVTORICIVS a, um. Atramentum Marc. Empir. c. 8.
SVTVRA [1] [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SVTV=RA [SUTÛRA]] ae. f. [ r(afh\, r(afi/a ] Iunctura suendo facta. [...].
SVTILIS [1] e. Adi. [ r(apto\s2 ] Quod sutum est, vt, Enormitates sutilium atque textilium Capillamentorum Tertull. de Cultu Fem. c. 7. [...].
SVTRÎNA ae. f. [ skutri=on ] Officina sutoris, in qua calcei fiunt. Liu. 23, 30. Plin. 35, 10 Tonstrinas, sutrinasque pinxit, et asellos, et opsonia ac similia. Add. Varro ap. Non. 2, 760.
SVTERNA [1] ae. f. Idem. vid. s. l.
SVTRIBALLVS i. m. palaiora/fos2 Gloss. Gr. Lat.] Qui calceos veteramentarios et ruptos concinnat. Vet. Scholiast. ap. Iuuen.
SVTRÎNVS a, um. Adi. Tacit. Ann. 15, 34, 3 Sutrinae tabernae alumnus, Vatinius.
SVTRÎNVM i. n. pro Arte sutrina. Senec. Epist. 91, (90) Non multum abfuit, quin sutrinum quoque inuentum a sapientibus diceret.
SVOPTE Suo ipsius; vt Meopte, Meo ipsius; Tuopte, Tuo ipsius, Fest. vid. SVVS.
SVOVETAVRILIA vid. SOLITAVRILIA.
SVP
SVPARVS vid. SVPPARVM.
SVPAT Iacit; vnde Dissipat, Disiicit: et Obsipat, Obiicit; et Insipat, h. e. Iniicit. Paullus ex Festo, vid. INSIPO.
SVPELLEX, lectilis. f. Pl. SVPELLECTILIA um. Abl. sing. [...].
page 651, image: s0651SVPELLECTICARIVS a, um. Serui epitheton curantis supellectilem. [...].
SVPER [ u(pe\r, u(pera/nw ] Praepositio lati admodum vsus, quae primo locum altiorem notasse videtur, deinde omne genus accessionis, et excessus: denique non audemus ei (cum praesertim in necessariam festinationem incidat hic locus) generalem satis notionem assignare: sed exempla modo ponimus. [...].
page 652, image: s0652SVPERA [1], pro SVPRA.
SVPERA [2] ôrum. vid. SVPERVS.
SVPERABILIS [1] vid. SVPERO.
SVPERABLVO ere. Caspinam late terram superabluit vnda Auien. Perieg. v. 881.
SVPERABVNDO âre. Redundare. [...].
SVPERABVNDANTER Adu. Vulg. Ephes. 3, 20.
SVPERABVNDANTIA ae. f. Vulg. Leuit. 25, 37. Ezech. 18, 17.
SVPERACCOMMODO âre. Ferulae superaccommodandae sunt; quae fissae circumpositaeque ossa in sua sede contineant Cels. 8, 10.
SVPERACERVO âre. Vid. Tertull. ad Nat. c. 15.
SVPERADDO idi, itum, ere. [ e)piprosti/qhmi ] Vltra addere. [...].
SVPERADDVCO ere. Quin etiam superadducas, quae mihi comedint cibum Plaut. Truc. 2, 6, 53.
SVPERADIICIO ere. Calcem minutim superadiicies Pallad. 1, 17. add. Id. 11, 14. [...].
SVPERADIMO ere. Post statuas deiectas superadimenda vita Ammian. 14, 7.
SVPERADORNO âre. Nullum materiae superadornatae manet operimentum Sen. Qu. Nat. 4, 2.
SVPERADSPERGO ere. Apium viride incisum superadsperges Apic. 7, 6 extr. conf. Id. 4, 2.
SVPERADSTO stiti, âre. Manil. 1, 909 [...].
SVPERADVLTVS a, um. Virgo Vulgat. 1 Corinth. 7, 36 [ u(perakma/zousa.
SVPERADVOLO âre. Trepidus superaduolat Idas Val. Flacc. 6, 343.
SVPERAEDIFICO âre. Si digna tanto monumento superaedificetur operatio Paullin. Nol. Epist. 28 n. 2.
SVPERAEDIFICATIO ônis. f. Per ignem iudicatur vestra superaedificatio Tertull. adu. Marc. 5, 6.
SVPERAEQVANI Populi in quarta regione Italiae, quos Sulmonensibus vicinos esse Plin. commemorat, 3, 12.
SVPERAEQVATIO ônis. f. Si quis deserta praedia superaequationis iure perceperit Impp. Cod. 11 t. 58 l. 15. [...].
SVPERAGO êgi, actum, ere. Tibull. 4, 1, 158 Vbi non vnquam Titan superegerit ortus. Sic legit Ios. Scaliger ex MSS. al. Superingerit.
SVPERAGGERO âre. Columel. 12, 44 Factae scrobi operculum imponitur, et paleato luto circumlinitur, eaque humus, quae fuerat egesta, superaggeratur.
SVPERALLIGO âre. [ e)pide/w ] Plin. 30, 6 Caninus si viuenti eximatur, et in cibo sumatur, liberat eo vitio. Quidam recentem superalligant. de Dentibus.
SVPERAMENTA vid. SVPERO.
SVPERANTEACTVS a, um. Superanteacta aetas Lucret. 3, 673. alii diuidunt voces.
SVPERATTOLLO ere. Sensim superattolle limen pedes Plaut. Cas. 4, 4, 1. i. Fer pedes trans limen.
SVPERATTRAHO ere. Argo quod curuis puppim superattrahit oris, Tingitur Auien. in Arat. v. 1251.
SVPERARGVMENTOR âri. Nunc video te ad aliam rursus rationem reuerti, et proinde superargumentans Tertull. adu. Hermog. c. 37.
SVPERAVRATVS a, um. Et superaurata sparulus ceruice refulgens Ouid. Halieut. v. 106.
SVPERBIBO bibi, bitum, ere. [ e)pipi/nw ] Postea bibere. Plin. 23, 1 Itemque iugi superbibere ebrietati, quam quidem frigidae potus extemplo discutit. add. Tertull. adu. Gnost. c. 15.
SVPERBIO îui, îtum, îre. [ a)lazoneu/omai, megalofrone/w, tufo/omai ] Compositum putant ex Super et Eo, is, B melioris soni gratia interposita: Est autem Superbire, vel Ipso incessu, vel fastu quodam sese extollere. [...].
page 653, image: s0653SVPERBIENS entis. Part. Superbiens honore diuinae domus Phaed. 5, 8, 38. Superbia in superciliis sedem habet, in corde nascitur Plin. 11, 37.
SVPERBIA ae. f. [ u(perhfani/a, a)lazoni/a, tu/fos2 ] Est supergrediens elatio mentis. [...].
SVPERBVS a, um. Adi. [ u(perh/fanos2, a)lazw\n ] Arrogans et fastu tumidus. [...].
SVPERBA ae. f. Herbae genus. Apul. de Herb. c. 23.
SVPERBE Adu. [ u(perhfa/nws2 ] Elate, fastuose. [...].
SVPERBITER Adu. Antiquum, idem quod Superbe. Afran. Pantaleont. Illa superbiter imperat. Naeuius, Superbiter contemtim conterit legiones. Vid. Nonium 11, 48.
SVPERBILOQVENTIA ae. f. Elatus atque arrogans sermo. Cic. Tusc. 4, 35 c. 16 Ob scelera, animique impotentiam et superbiloquentiam.
SVPERBIFICVS a, um. Adi. Senec. Herc. Fur. 58 Et superbisica manu atrum per vrbes ducit Argolicas canem. Idem fere quod magnifica.
SVPERCAELESTIS e. De supercaelestibus sedibus Tertull. de Anima c. 23. Add. Id. de Resurr. Carn. c. 49. et contra Marc. 5, 18.
page 654, image: s0654SVPERCALCO âre. [ e)pistibe/w ] Columel. 12, 39 [...].
SVPERCERNO crêui, crêtum, ere. [ e)pekkri/nw ] Plin. 17, 10 Terraque cribris supercernitur pollicis crassitudine.
SVPERCIDO cidi, câsum, ere. [ e)pipi/ptw ] Columel. 4, 9 Ne si transuersa fuerit cicatrix, caelestem supercidentem aquam contineat. Alia Exemplaria habent Superincidentem.
SVPERCILIVM i. n. [ o)fru\s2 ] Ima pars frontis, oculis imminens, et nominatim ciliis, vnde nomen, pilis vestita. [...].
SVPERCILIÔSVS a, um. Adi. Sen. Epist. 123 [...].
SVPERCOMPONO ere. Pisces supercomponens Apic. 4, 2.
SVPERCONCIDO (penultima breui,) ere. Idem 5, 5.
SVPERCONCÎDO (penultima longa,) ere. Coliculorum minutias superconcidito Apic. 5, 5 extr.
SVPERCONTEGO ere. Cels. 4, 1 [...].
SVPERCORRVO ere. Valer. 5, 6, 5 Factaque ingenti strage telis obrutus supercorruit.
SVPERCRESCO ere. [ u(perepidi/dwmi ] Cels. 6, 6 [...].
SVPERCVBO âre. [ u(pe/rkrimai ] Superiacere, superdormire. Columel. 7, 4 Perforatis tabulis, quibus ouilia consternuntur, vt grex supercubet. Europam tauro supercubasse Apul. Met. l. 6.
page 655, image: s0655SVPERCVRRO ere. Supercurrere ager dicitur vectigali, quum habet ampliorem prouentum. [...].
SVPERDÎCO xi, ctum, ere. [ e)pile/gw ] Dictis addere. [...].
SVPERDIMIDIVS a, um. Mart. Capella 7 p. 251 [...].
SVPERDO dedi, datum, are. [ e)piti/qhmi ] Cels. 7, 2 [...].
SVPERDATVS a, um. Oleum Cael. Aurel. Tard. 3, 17 n. 163.
SVPERDVCO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SVPERDV=CO [SUPERDÛCO]] xi, ctum, ere. [ e)prisa/gw ] Praeter iam adducta, alia adducere. [...].
SVPERDVCTVS a, um. Nouerca fuperducta adolescenti Donat. in Prolog. Eun. v. 9. add. Sidon. Epist. 5, 17.
SVPEREDITVS a, um. Atque oriens (luna) obitus eius (solis) superedita vidit Lucret. 5, 707.
SVPEREDO êdi, êsum, ere. [ e)pesqi/w ] Postea edere. Plin. 19, 6 Menander, e Graecis auctor est allium edentibus, si radicem betae in pruna tostam superederint, odorem exstingui.
SVPEREFFLVO ere. Clausum scopulo supereffluit aequor Val. Flacc. 4, 688. add. Paullin. de obitu Celsi v. 511.
SVPEREGREDIOR di. Superegrediamur plebeias opiniones Ambros. Epist. 6 p. 79 Frob.
SVPERELEVO âre. Ne supereleuent se iniquitates vestrae Vulg. Esdr. 4, 77.
SVPEREMICO ui, âre. Sidon. Carm. 15 Hinc fieri, vt terram leuior superemicet vnda.
SVPEREMINEO ui, êre. [ u(perece/xw ] Amplius eminere. Columel. 12, 47 Vt oliuae premantur, et ius superemineat Virg. Aen. 6, 856 ------ victorque viros supereminet omnes.
SVPEREMINENS entis. Part. Terra supereminente Sen. Qu. Nat. 5, 15. [...].
SVPEREMINENTIA ae. f. ICti in Dig.
SVPEREMORI Senescentem (auem phoenicem) casiae thurisque surculis construere nidum, replere odoribus, et superemori Plin. 10, 2.
SVPERENASCOR sci. Superenato caule Plin. 19, 3.
SVPERENATO âre. Lucan. 4, 133
SVPEREO îre. Ire super. Lucret. 3, 1044 Ac pedibus salsas docuit superire lacunas.
SVPERERECTVS a, um. Nasci putatur, quum parua declinatione velut a perpendiculo supererectum gerit solem Ammian. 20, 3. de luna.
SVPEREROGO âre. Vltra quod requisitum est, facere. Proprie plus soluere quam debebas. Si quid forte supererogasti ICt. 2 Cod. 5. 19 l. 14. conf. Vulg. Luc. 10, 35.
SVPEREROGATIO ônis. f. Quinctil. Decl. Tribun. Marii c. 6 p. 858 Obr. p. 80 Burm.
SVPEREROGATOR apud Ecclesiast. scriptores.
SVPERESSENTIALIS Sic e)piou/sion in oratione dominica reddit Amad. Lausan. Serm. 6 de B. Virgine.
SVPEREVOLO âre. Lucan. 3, 299 Agmine nubiferam rapto supereuolat Alpem. h. e. Celeriter ac raptim transcendit.
SVPERESCIT significat Supererit. Ennius, Dum quidem vnus homo Romae toga superescit. et Attius in Chrysippo: Quin hinc superescit, Spartam, atque Amyclas trado.
SVPEREXALTO âre. Deo superexaltato in omnia saecula Augustin. Conf. 3, 2.
SVPEREXCELLENS entis. Augmentum etiam et superexcellentem cumulum pollicetur Saluian. contra Auar. l. 3 p. 296.
SVPEREXEO îre. Ter binos deciesque nouem superexit in annos Auson. Eidyll. 18 pr. Melius separatur, vt sit super Aduerbium pro insuper.
SVPEREXCVRRO ere. Vlpian. in l. 1 §. [...].
SVPEREXIGO ere. Supra quam oportuit exigo, aut iterato exigo, vt damna Cod. 1 t. 55 l. 4. [...].
SVPEREXSVLTO âre. Gemino affectus gaudio superexsulto Symmach. Ep. 5, 94.
SVPEREXTOLLO ere. Antichristus superextollitur in omne quod Deus dicitur Tertull. de Resurr. Carn. c. 24.
SVPERFERO fers, tûli, lâtum, ferre. [ e)pife/rw, u(perti/qhmi ] Plin. 32, 10 Sed si castoreum, fibrumue supergrediatur grauida, abortum facere dicitur, et periclitari partus, si superferatur. Vid. Idem 28, 8.
page 656, image: s0656SVPERLÂTVS a, um. Partic. [ u(perboliko\s2 ] Vt, Superlata nomina, Superlata verba; Quae augendi causa in oratione proferuntur. [...].
SVPERLATIO ônis. f. [ u(perbolh\ ] Ipse superferendi actus. [...].
SVPERLATÎVVS a, um. Adi. [ u(perqetiko\s2 ] Vt, Superlatiuus gradus: de quo abunde apud Grammaticos. Vid. Charis. 1 p. 90. Isidor. 1, 6.
SVPERFICIES êi. f. [ e)pipolh\, e)pifa/nria ] quasi Superfacies, vel superior facies, superior pars cuiuscunque rei, quae supra fundum suum et aream eminet, a qua sic distinguitur. [...].
SVPERFICIVM i. n. apud Pomponium legitur in hunc modum. [...].
SVPERFICIALIS e. Adi. Incredulitatis secreta superficialibus officiis obumbrans Tertull. adu. Marc. 4, 28. i. speciem aliquam habentibus.
SVPERFICIARIVS a, um. Adi. [ e)pipolai=os2 ] Vt, Superficiariae aedes, Quae in conducto solo positae sunt, quarum proprietas et ciuili et naturali iure, eius est, cuius est solum. [...].
SVPERFICIO videtur contrarium significasse verbi Deficio, i. desum. Certe
SVPERFICIENS tis. Partic. Hoc sensu est Vlpiani l. 1 §. 11 D. de aqua et aqua pluu. [...].
SVPERFÎO eri. Superesse, restare, redundare, superfluere. [...].
SVPERFIXVS a, um. Superfixa capita hostium Liu. 42, 60. sc. hastis.
page 657, image: s0657SVPERFLECTO ere. Superflexa crate Sidon. Ep. 8, 12.
SVPERFLORESCO ui, ere. [ e)panqe/w ] Plin. 19, 5 Particulatim cucumis floret, sibi ipse superflorescens.
SVPERFLVO [1] xi, xum, ere. [ perisseu/w, pleona/zw, u(perekplu/nw ] Cic. de Clar. Orat. 316 c. 91 [...].
SVPERFLVENS entis. Ille nunc superbus et superfluens Catull. 30, 7. i. opibus abundans. [...].
SVPERFLVITAS âtis. f. [ perissri/a, peri/sseuma ] Plin. 14, 1 Aliae improbo raptatu, pampinorumque superfluitate atria media complentes.
SVPERFLVVS a, um. Adi. Vt, Fragmenta Iuuenc. 3, 249. [...].
SVPERFLVE Adu. Superflue vni aut paucis scribitur, vbi est causa cunctorum Saluian. ad Eccles. prooem. [...].
SVPERFLVO [2] Adu. Mart. Capella 6 p. 189.
SVPERFOETO, vel SVPERFETO âre. [ e)pikue/w, e)pikui/+skw ] Superfoetare dicuntur animalia, cum post vnum foetum vtero conceptum et incrementa habentem, alium concipiunt, ac diuersis temporibus edunt. [...].
SVPERFORANEVS a, um. Adi. Quod nihil ad forum, ad causam, ad id de quo agitur, facit. [...].
SVPERFORE [1] Nullam actionem superfore ad recipiendum Scaeuola 12 D. t. 1 l. 60 §. 3.
SVPERFORO âre. Si superforatus casu fuerit vter Scribon. Comp. 84. H. Steph. diuise.
SVPERFRVTICO âre. Talia ingenia superfruticant apud illos ex materni seminis abundantia Tertull. adu. Valent. c. 39.
SVPERFVGIO ere. Intactus leuis ipse superfugit vndas Valer. Flacc. 3, 554.
SVPERFVLGEO êre. [ u(perselage/w ] Stat. Silu. 1, 1, 33 Ipse autem puro celsum caput aëre septus Templa superfulges, et prospectare videris.
SVPERFVNDO fûdi, fûsum, ere. [ e)pixeu/w ] De liquoribus proprie dicitur, quum alicui rei superiiciuntur. [...].
SVPERFVSIO ônis. f. Ammian. 17, 15 Aquarum caelestium superfusio. Pallad. 1, 17 Pauimenti superfusio.
SVPERGERO gessi, gestum, ere. [ e)pixwnnu/w ] Imponere, de terra inprimis. [...].
SVPERGRADIOR, siue SVPERGREDIOR eris, gressus sum, gredi. [ u(perbadi/zw, u(perai/rw ] Super aliquid gressum facere. [...].
SVPERGRESSVS [1] a, um. Part. Aetatis suae feminas pulchritudine supergressa Tac. A. 13, 45, 3. [...].
SVPERGREDIO ere. Duodecimum aetatis annum supergresserat Apul. Met. 10 pr. Conf. Colu. not. p. 133. Vnde Partic. Pass. Altitudine animalium supergressa Pallad. Nou. 4, 2. i. superata.
SVPERGRESSVS [2] ûs. m. Tertull. de Resurr. Carn.
SVPERHABEO ui, itum, êre. Cels. 7, 20 Eodem tempore superhabendum est cataplasma, i. impositum habendum est.
SVPERHVMERALE sc. vestimentum. Hieron. Epist. 130. Vulgat. Exod. 28, 4.
SVPERI vid. SVPERVS.
SVPERIACEO êre. Cataplasma interdiu superiacebit Cels. 8, 9.
SVPERIACIO, et SVPERIICIO iêci, iactum, ere. [ e)pir)r(i/ptw ] Columel. 2, 16 [...].
page 658, image: s0658SVPERIACTVS [1] a, um. Part. Superiacti fluctus Sallust. Fragm. c. 12. Superiacta vt solido feruntur Tac. H. 2, 6, 6.
SVPERIACTVS [2] ûs. m. Solin. c. 42.
SVPERIACTO âre. Frequent. [ u(perphda/w, u(pera/llomai ] Plin. 9, 15 [...].
SVPERIECTVS [1] a, um. Part. Superiecto Aequore natarunt damae Hor. Od. 1, 2, 11. [...].
SVPERIECTVS [2] ûs. m. [ u(perph/dhma ] Columel. 6, 36 [...].
SVPERIECTIO ônis. f. Quinctil. 8, 6 de hyperbole, Est haec ementiens superiectio. Proprie: Fluidarum vestium superiectio Arnob. 3 p. 108. Add. Tertull. de Pall. c. 4.
SVPERILLIGO âre. [ u(perende/w ] Plin. 29, 3 Eadem cum oleo trita ignes sacros leniunt, betae foliis superilligatis. Conf. Cels. 3, 15. et 6, 18. Plin. 22, 23. 30, 6. 33, 8.
SVPERILLINO lîni, lîui, et lêui, itum, ere. [ e)pixri/w ] Plin. 30, 12 [...].
SVPERILLINITVS a, um. Part. Succus Apul. de Herb. c. 74, 1 et 7.
SVPERIMMINEO êre. Ense sequens nudo superimminet Virg. Aen. 12, 306. Add. Auien. Phaenom. Arat. v. 963.
SVPERIMMITTO ere. Apic. 3, 1 Dein superimmittas iecur, i. post reliqua immittas.
SVPERIMPENDENS entis. Partic. [ e)pikrema/menos2 ] Catull. Argon. s. 62 (64) 286 Confestim Peneo adit viridantia Tempe, Tempe quae siluae cingunt superimpendentes.
SVPERIMPÔNO posui, positum, ere. [ e)piti/qhmi ] Vimineos qualos superimponunt Colum. 8, 3. [...].
SVPERINCENDO ere. Hanc superincendit Venus Valer. Flacc. 2, 126.
SVPERINCIDO cidi, câsum, ere. [ u(perempi/ptw ] Ex Super et Cado compositum. [...].
SVPERINCÎDO penult. prod. ere. Cels. 7, 31 Cutis superinciditur.
SVPERINCRESCO ere. Superincreuit nimius callus Cels. 8, 10 fin.
SVPERINCVBO âre. Substratus Numida mortuo superincubanti Romano viuus Liu. 22, 51, 9. al. incubanti.
SVPERINCVMBO ere. Superincumbens refouisti pectora nostra Ouid. Her. 11, 57. Conf. Lucan. 9, 939.
SVPERINCVRVATVS a, um. Apul. Met. 9 p. 220 Elmenh.
SVPERINDÎCO ere. Vlpianus in l. Si duo §. vlt. D. de iureiurando, Imperator noster cum patre rescripsit, fustibus eum castigatum dimitti, et ita ei superindici [ propetw=s2 mh\ o)/mnue, id est, petulanter ne iurato. [...].
SVPERINDICTIO ônis. f. Idem quod Superindictum. l. j. de priuileg. domus Aug. l. 11 Vnde superindictio tituli in l. vlt. eo tit.
SVPERINDICTVM i. n. Extraordinarium munus vltra solitam et canonicam collationem indictum significat. [...].
SVPERINDVCO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SVPERINDV=CO [SUPERINDÛCO]] xi, ctum, ere. e)prisa/gw Vnde
SVPERINDVCTVS a, um. Part. Plin. 15, 17 Duûm pedum terra superinducta. Quinctil. 5, 8 Neruis illis quibus causa continetur, adiiciunt superinducti corporis speciem.
SVPERINDVCTICIVS a, um. Adi. Tertull. adu. Marc. 5, 3.
SVPERINDVCTIO ônis. f. Vlpian. in l. 1 §. 1 D. de iis, quae in testamento delentur, Lituras; inductiones, superinductiones ipse feci. Sic habent Pandectae Florentinae, Haloander Superductiones.
SVPERINDVMENTVM i. n. Caeleste et aeternum Tertull. de Resurr. Chr. c. 42. Add. Idem adu. Marc. 3, 24. et 5, 12.
SVPERINDVO ui, ûtum, ere. [ e)pendu/w ] Sueton. Neron. c. 48 [...].
SVPERINFVNDO ere. Cels. 8, 4 sub fin. Apic. 8, 7.
SVPERINFVSVS a, um. Partic. Cels. 3, 20. et 5, 25.
SVPERINGERO gessi, gestum, ere. [ e)prisfe/rw ] Aggeratim, vel aceruatim superimponere. [...].
SVPERINGESTVS a, um. Adi. Superingesti culmina montis Stat. Silu. 1, 1, 59.
SVPERINGRESSVS a, um. Apul. Met. 6.
SVPERINIICIO êci, iectum, ere. [ e)pemba/llw ] Cels. 5, 18 [...].
SVPERINSERO ere. Dictas superinserit herbas Virg. s. Sept. Seren. in Moreto v. 98. al. superingerit.
SVPERINSIDEO ere. Iam desiderium rerum superinsidet vna Lucret. 3, 914. Creech. aliter.
page 659, image: s0659SVPERINSINVO âre. Et pinguis fermenta fimi superinsinuatur Strabo Gall. Hort. praef.
SVPERINSPICIO ere. Ecclesiae Dei membra superinspicere Sidon. Epist. 6, 1. Add. 9, 3.
SVPERINSTERNO ere. Tabulas superinstrauit Liu. 30, 10.
SVPERINSTRATVS a, um. Pelle leonis superinstratos presserat ante toros Sil. 7, 28.
SVPERINSTILLO âre. Apic. 4, 2.
SVPERINSTRVO ere. Ordines vasorum superinstructos in altitudinem tres esse Colum. 9, 7.
SVPERINSVLTO âre. Tum superinsultans auidus languentia curru Membra terit Claudian. Gigantom. v. 83.
SVPERINTEGO xi, ctum, ere. [ e)pegkalu/ptw ] Plin. 18, 6 Ora vtrinque lapidibus statuminari et alio superintegi.
SVPERINTENDO ere. Hieron. Ep. 85. Hinc
SVPERINTENDENS entis. Augustin. C. D. 19, 19. i. episcopus.
SVPERINTONO ui, âre. [ e)pibronta/w ] Desuper tonare. Virg. Aen. 9, 709 Dat tellus gemitum, et clypeum superintonat ingens.
SVPERINVEHO ere. Fluctigeni speciem monstri superinuehit auster Auien. in Arat. v. 1159.
SVPERINVERGENS entis. Tum superinuergens liquidi carchelia Bacchi Ouid. Met. 7, 246.
SVPERINVNDO âre. Eiusmodi eloquiis superinundare Tertull. de Resurr. Carn. c. 63 extr.
SVPERINVNGO xi, ctum, ere. [ e)palri/fw ] Cels. 7, 7 [...].
SVPERIOR [1], SVPERIVS, vid. SVPRA.
SVPERIRRVO ere. Paruit, et dicto citius superirruit, ignes Victor. Pictau. de 7 Maccabaeis v. 265. potest etiam diuidi.
SVPERIVMENTARIVS i. m. Suet. Claud. c. 2 [...].
SVPERLABOR bi. In aperto iacentes sidera superlabebantur Sen. Epist. 90.
SVPERLABENS entis. Sidon. Ep. 1, 2. et 3, 3.
SVPERLACRIMO âre. [ e)pidakru/w ] De palmitibus vitis dicitur, quum post resectionem humorem quendam, veluti lacrimam, emittunt. [...].
SVPERLATIO, SVPERLATIVVS, SVPERLATVM, vid. SVPERFERO.
SVPERLAVDABILIS e. Vulg. Daniel. Cant. v. 53 et 54.
SVPERLIMEN inis. n. u(pe/rquron Vet. Gloss.] Idem quod Superliminare.
SVPERLIMINÂRE is. n. [ u(pe/rquron ] Limen superius, tignum transuersum superius in fenestra vel ianua. [...].
SVPERLÎNO ere. Superlinitur medicamentum Scribon. 253. Conf. Plin. 27, 6. Pallad. Ian. t. 5. et Octob. t. 14. Hier. Ep. 45.
SVPERLITVS a, um. Part. Plin. 22, 23 Vel per se visco superlitum vt haereat.
SVPERLVCROR atus sum, âri. Talenta alia quinque superlucratus sum Vulgat. Matth. 25, 20.
SVPERMANDO di, sum, ere. [ e)pimassa/omai ] Post mansum aliquid, aliud rursus mandere. Plin. 31, 6 Qui puram dedere raphanos supermandi ex mulso aceto iubent, vt ad vomitiones reuocent.
SVPERMEO âre. [ u(per)r(e/w ] Superfluere, vel superlabi. [...].
SVPERMETIOR iri. Secundae post diluuium geniturae supermensus est Tertull. de Anima c. 38.
SVPERMICO âre. i. Antecellere. Senec. de Benefic. 3, 31 [...].
SVPERMITTO ere. Et sic supermittes iecur Apic. 2, 1. Add. Idem 5, 3. Iustin. 12, 14 extr. Curt. 10, 4, 20.
SVPERMVNDIALIS e. Adi. Substantiae supermundiales Tertull. de Anima c. 18.
SVPERMVNIO ire. Conuenit, aluearia porticibus supermuniri Colum. 9, 7.
SVPERNAS [1] vid. SVPERNVS.
SVPERNATO âre. [ e)pipola/zw ] Supernatet duobus tribusue digitis Scribon. 73. [...].
SVPERNATANS antis. Bitumen Plin. 7, 15. Oleum Solin. c. 5.
SVPERNATATIO ônis. f. Humoris Theod. Priscian. 1, 7.
SVPERNÂTVS a, um. Adi. [ e)pifu\s2 ] Quod praeter alia natum est. Plin. 19, 3 Supernato caule quem magydarim vocarunt. al. Supernato. Supernatis grauibus vlceribus aut fistulis Cels. 8, 2.
SVPERNAVIGO âre. e)piple/w Gloss. Cyr.
SVPERNO âre. Gell. 9, 9 Gaudia in summo pectore supernantia. Mellis pars, quae in imo est, vtique praestat pendere: et ideo supernante pretiosior est Macrob. 7, 12. al. Supernatante.
SVPERNOMINO âre. Ptolemaeorum eruditissimus, quem Philadelphum supernominant Tertull. Apol. c. 18.
SVPERNVS a, um. Adi. [ o( a)/nw, e)pipoli/aios2 ] Quod est supra: vt, Superna regio. [...].
SVPERNAS [2] âtis. Adi. Idem. Adamas supernas Augustus apud Macrob. 2, 4. [...].
page 660, image: s0660SVPERNE Adu. [ a)/nwqen ] Pro Super vel Desuper. [...].
SVPERNITAS atis. f. Tertull. adu. Valent. cap. 7 Supernitates supernitatum.
SVPERNVMERARIVS a, um. Adi. Accensi, hoc est, postea additi quam fuisset legio completa, quos nunc supernumerarios vocant Veget. 2, 19.
SVPERO âre. [ u(perba/llw, u(perai/rw, pare/rxomai, perigi/nomai ] Supergredi proprie significat, et quasi superascendere, et excedere: tum quacunque in re superiorem esse et vincere. [...].
SVPERANS antis. Partic. [ proe/xwn ] Pepulerunt tamen iam paucos superantes Liu. 22, 49. [...].
SVPERÂTVS a, um. Aliud Partic. [ e)pikekrathme/nos2 ] Vt, Bello superatus Amyntor Ouid. Met. 12, 364. [...].
SVPERABILIS [2] e. Adi. [ e)pikrathto\s2 ] Quod facile superari potest. [...].
SVPERATIO ônis. f. Vitruu. praef. 3 Superatio contrariorum.
SVPERÂTOR, ôris. m. Victor. Ouid. Fast. 1, 641 Populi superator Hetrusci. Aduersantium sibi superatores Firmic. 5, 6. [...].
SVPERÂTRIX îcis. f. Inscr. apud Fabrett. p. 383 AVRELIAE. CLEOPATRAE. OMNIVM. RETRO. TEMPORIS. CASTARVM. SEV. DISCIPLINARVM. SVPERATRICI.
SVPERAMENTVM i. n. Quod superat, et superfluum est. [...].
SVPEROBDVCO ere. Paullin. Nolan. Carm. 22, 110 Sed superobducto praedita palliolo.
SVPEROBRVO ere. [ u(perxwnnu/w ] Propert. 4, 4, 91 [...].
SVPEROCCIDO ere. Luna nouata secundo fere die caeli marginem tenet, antecedenti soli superoccidens Macrob. Sat. 1, 18.
SVPERORDINO âre. Vulg. Gal. 3, 15. Tertull. adu. Marc. 5, 4.
SVPERPARTIENS [1] entis. Epitheton numeri, quo alius continetur integer et praeterea aliquae eius partes. Vid. Martian. Capella 7 p. 252.
SVPERPARTICVLARIS [1] e. Adi. Epitheton numeri, quo alius
page 661, image: s0661continetur integer, et insuper aliquota eius pars, vt Superdimidius, vbi vid. ex Martian. Capella 7 p. 251.
SVPERPENDEO di, sum, êre. [ u(perkre/mamai ] Liu. 37, 27 Ita vt quibusdam locis superpendentia saxa plus in altum, quam quae in statione sunt naues, promineant.
SVPERPINGO [1] ere. a pango. Calcar quoddam superpingo properantibus Symmach. 1, 62.
SVPERPINGO [2] xi, ctum, ere. Auien. Phaenom. Arat. v. 907 Cuncta superpingunt rutilam sua sidera noctem. Add. Plin. 35, 11.
SVPERPICTVS a, um. Partic. Solin. c. 21 Pantherae minutis orbiculis superpictae.
SVPERPLAVDO ere. Pennulis superplaudunt Solin. c. 2. de auibus Diomedis.
SVPERPOLLVO ere. Superpolluit iniquitas omnem terram Vulg. 4 Esdr. 15, 6.
SVPERPONDIVM i. n. [ u(pe/rmetron ] Apul. Met. 7 p. 196 Exiguum scilicet et illud tantae molis superpondium.
SVPERPONDERO âre. Columellae tribuitur.
SVPERPÔNO sui, situm, ere. [ u(perti/qhmi ] Columel. 1, 5 [...].
SVPERPOSITVS a, um. Part. Vid. Colum. 4, 24. [...].
SVPERQVAM vid. separatim in SVPER.
SVPERQVATIO ere. Superquatit ira furorque Auien. Phaenom. Arat. v. 1207.
SVPERQVARTVS a, um. Maior numerus aut superdimidio vincit aut superquarto Mart. Capella 7 p. 251. Vid. SVPERDIMIDIVS.
SVPERQVINTVS a. um. Ad superquintum ratio procedit Mart. Capella 7 p. 251. Vid. SVPERDIMIDIVS.
SVPERRÂDO si, sum, ere. [ u(perce/w ] Plin. 22, 23 Perniones ex vino souet, et ex oleo coctum imponitur: sic et callo. Clauis pedum supperrasis praecipue vtilitatis.
SVPERRVO ere. Apul. Met. 1 p. 109 Ego de alto decidens Socratem superruo. Idem Met. 2 p. 126 Corpori superruens. Acervis superruentium obruti Ammian. 16, 12. Add. 17, 7. 19, 11.
SVPERRVTILO âre. Laudatur Prudent. in Eulalia v. 196. Sed rectius diuisim legitur.
SVPERSAPIO ere. Illum supersapere, qui mente maxime sapiat Tertull. de Anima c. 18. ex Platone.
SVPERSCANDO aut SVPERSCENDO di, sum, ere. [ e)panabai/nw ] Super ascendere. [...].
SVPERSCRÎBO ere. Supra scribere. [...].
SVPERSEDEO, aut SVPERSIDEO sêdi, sessum, êre. [ dialri/pw, a)pe/xomai ] Omittere, cessare. [...].
SVPERSEDENS vel SVPERSIDENS entis. Part. Eques elephanto supersedens Suet. Ner. c. 11. [...].
SVPERSESSVS a, um. Part. Sed istis omnibus supersessis, nihil amplius spectari debet Apul. Flor. 4 p. 359.
SVPERSEMINO âre. Superseminat zizania Hieron. Epist. 155 extr. ad Paullam Vrb.
SVPERSEMINATVS a, um. Part. Superseminatae dormientibus multis doctrinae Tertull. adu. Prax. c. 1.
SVPERSEMINATOR oris. m. Auenarum superseminator et frumentariae segetis nocturnus interpolator Tertull. de Anima c. 16.
SVPERSEXTVS a, um. Mart. Cap. 7 p. 251. Vid. SVPERDIMIDIVS.
SVPERSIDO ere. Relinqui, superesse. Z excluditur, decem et octo numero supersidunt Mart. Capella 2 p. 38.
SVPERSIGNO âre. Supersignabitur saeculum, quod incipiet pertransire Vulgat. 4 Esdr. 6, 19. i. obsignabitur.
SVPERSILIO silui et silîui, sultum, îre. [ u(perphda/w ] Columel.
page 662, image: s06628, 3 Ea pernicies vt euitetur, perticae dolantur in quadrum, ne teres laeuitas earum supersilientem volucrem non recipiat.
SVPERSISTO ere. Superstare. Ammian. 29, 1. vid. Vales. p. 553. Lindenbr. p. 415. Gron. p. 601.
SVPERSPARGO, vel SVPERSPERGO si, sum, ere. [ e)pipa/ssw ] Cato c. 54 Quum stramenta condes, quae herbosissima erunt in tecto condito, et sale superspergito.
SVPERSPERSVS a, um. Partic. Candidis maculis superspersa Camelopardalis Solin. c. 30 (al. 43) add. Id. 27 (al. 40)
SVPERSPICIO ere. Strabonem superspexisse per CXXXV millia passuum, Varro significat Solin. c. 6.
SVPERSTAGNO âre. [ u(perlimna/zw ] Idem quod Restagnare. Tacit. Ann. 1, 79, 3 Si amnis Nar in riuos diductus superstagnauisset.
SVPERSTATVMINO âre. Superstatuminare rudus Pallad. 1 t. 9.
SVPERSTERNO strâui, strâtum, ere. [ u(perstore/w ] Columel. 1, 6 [...].
SVPERSTILLO âre. Apic. 3, 13. 8, 7. 9, 13.
SVPERSTO âre. [ e)fi/sthmi ] Gellius, Quum sedenti aquila superstaret. [...].
SVPERSTITO âre. [ sw/zw ] Frequent. quo veteres vsi sunt, Saluum et incolumem reddere. [...].
SVPERSTES itis. [ perigino/menos2 ] Qui mortuis aliis viuus superstat. [...].
SVPERSTITIO ônis. f. [ drisidaimoni/a, e)qeloqrhskri/a ] Falsus Dei cultus, error meticulosus, vel fanaticus circa religionem. [...].
page 663, image: s0663SVPERSTITIÔSVS a, um. Adi. [ drisidai/mwn ] Superstitione peccans. [...].
SVPERSTITIÔSE Adu. [ drisidaima/nws2 ] Vane et aniliter. [...].
SVPERSTRINGO ere. Balteis superstrinxerant clausa latera Sidon. Epist. 4, 20.
SVPERSTRICTVS a, um. Superstrictis accurate manibus Apul. Met. 11 p. 263.
SVPERSTRVO xi, ctum, ere. Tacit. Ann. 4, 62, 2 [...].
SVPERSVM es, fui, esse. [ pe/rrimi, pe/rigi/nomai ] Affluere, abundare. [...].
SVPERFORE [2] Scaeuola in l. Creditor §. Si inter D. Mandati vel contra, Nullam actionem superfore ad recipiendum.
SVPERFVTVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SVPERFVTV=RVS [SUPERFUTÛRUS]] a, um. Partic. Plin. 11, 53 Sola ex omnibus superfutura.
SVPERTEGO ere. Vasa congestu culmorum et frondium supertegemus Columel. 9, 14. Add. Pallad. Mart. t. 9. Exutus tunicam supertexit me celerrime Apul. Met. 11 p. 263.
SVPERTECTVS a, um. Part. Fortes ac strenui viri frondibus supertecti Iustin. 43, 4, 6. Supertectis tabulatis flumina transeuntur Veget. de re Milit. 2, 25.
SVPERTERRENVS a, um. Alia supercaelestium gloria, alia superterrenorum Tertull. de Resurr. Carn. c. 49.
SVPERTERTIVS a, um. Supertertii, quatuor ad tria Vitruu. 9, 4. vid. SVPERDIMIDIVS.
SVPERTOLLO ere. Nec me supertollo Commodian. Instr. 61 v. 2 p. 81. i. elatius me gero.
SVPERVACO âre. Superesse ita dixerunt, vt eo verbo significarent superfluere et superuacare Gell. 1, 22.
SVPERVACVVS a, um. Adi. [ diakenh\s2, peritto\s2 ] Quod non est necessarium, sed praeter rem et superfluum. [...].
page 664, image: s0664SVPERVACVE Adu. Libertas superuacue data videtur Paullus Rec. Sent. 3 t. 5 Sent. 20. Conf. Tertull. ad Mart. c. 1.
SVPERVACVO Adu. Vlpian. in l. At si quis §. Plerique D. de Relig. et sumt. Fun. Quod si superuacuo fuerit factum, etc. Add. Iauolen. l. 46 D. de Contrah. Emt. Quinctil. Decl. 16 et 35.
SVPERVACANEVS a, um. Adi. [ perisso\s2, peri/pleos2 ] Idem. [...].
SVPERVÂDO ere. [ a)nabai/nw ] Superscandere, superare, supergredi. [...].
SVPERVAGOR ari. [ u(perperisseu/w ] Praeter iustum et vtile vagari, superfluere, vel superfluos ramos habere. [...].
SVPERVAGANEVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SV=PERVAGANEVS [SÛPERVAGANEUS]] a, um. Superuaganea dicebatur ab Auguribus auis, Quae ex summo cacumine vocem emisisset. dicta ita, quia super omnia vagatur, aut canit. Paull. ex Festo.
SVPERVALESCO ere. 4 Esdr. 15, 31. Inualescere vt alterum superes.
SVPERVEHO xi, ctum, ere. [ u(peroxe/w ] Vt, Montem supervehi Catull. de Coma Berenices s. 67, 44. Arma superueheris Auson. Epigr. 24, 2.
SVPERVECTVS a, um. Gell. 16, 11 Cumulis montibusque arenarum superuectis. Disiunctim Catull. 62, 1 Super alta vectus Atys caeteri rate maria.
SVPERVECTO âre. Tertull. de Bapt. c. 4 Dei spiritus ab initio superuectabatur, int. Super aquas.
SVPERVENIO êni, entum, îre. [ u(pe/rxomai, e)pilamba/nw ] Ad alios, qui iam adsunt, et fere ex inopinato venire. Hor. Ep. 1, 4, 14 [...].
SVPERVENIENS entis. Part. Vt, Hereditas superueniens Vlpian. in l. Vel hereditas D. de procuratoribus. [...].
SVPERVENTVS ûs. m. [ e)pe/leusis2 ] Plin. 25, 2 [...].
SVPERVENTOR, ôris. m. Superuentores sunt Militum ordo apud Ammian. 18, 9.
SVPERVESTIO îui, îtum, îre. Plin. 16, 33 Venatus classesue et imagines rerum tenui folio, breuique et virente superuestiens. Al. semper vestiens.
SVPERVINCO ere. In omnibus istis superuincimus pro eo, qui nos dilexit Tertull. adu. Gnost. c. 13.
SVPERVIVO ere. Olympias non diu filiis superuixit Iustin. 28, 3, 3. [...].
SVPERVOLO âre. [ e)fi/ptamai ] Plin. 10, 33 [...].
SVPERVOLITO âre. Frequent. [ e)pi/ptamai ] Virg. Ecl. 6, 81 Et quibus ante, Infelix sua tecta superuolitauerit ales.
SVPERVOLVO volui, volûtum, ere. [ e)pikulinde/w ] Columel. 11, 3 [...].
SVPERVOMO ere. Superuomit ille calentem sanguinis effundens per hiantia viscera riuum Sil. 10, 83.
SVPERVNGO unxi, unctum, ere. [ e)palri=fw ] Cels. 7, 7 de oculorum vitiis, Dein superungi collyrio debet ex his aliquo, quo lippientes oculi superunguntur.
SVPERVNCTVS a, um. Partic. Scribon. Larg. 29 Hoc enim superunctum ad puerorum epiphoras facit. Conf. Morgan. Epist. 3 in Cels.
page 665, image: s0665SVPERVRGEO êre. Fluctu superurgente Tac. Ann. 2, 23, 5.
SVPERVS a, um. Adi. A Super, quod Infero opponitur. [...].
SVPERIOR [2] oris. [ a)nw/teros2, u(pe/rteros2 ] Compar. a Superus, aeque fere late patet ac Super. [...].
SVPERIVS Adu. Idem ac Supra. [...].
SVPRÊMVS a, um. [ u(pe/rtatos2, a)nw/tatos2 ] Superlatiuum a Superus, Vltimus, aut, post quem nemo sit l. 34 D. de vulg. et pupill. l. 92 D. de verbor. sig. [...].
page 666, image: s0666SVPREMO Adu. [ u(pe/rtata ] Plin. 11, 53 Eadem commeabat, recens assidue, exitura supremo, et sola ex omnibus superfutura. de anima hominum. Supreme dixere veteres, vti testatur Priscian. 15 p. 1016.
SVPREMVM Adu. Plin. 11, 37 s. 55 Vt neque ab homine supremum eos (oculos) spectari fas sit.
SVPREMITAS âtis. f. Summa dignitas. [...].
SVPERPARTIENS [2] entis. De numero dicitur, quo alius continetur integer, et praeterea aliquot eiusdem partes. Vid. Martian. Cap. 7 p. 252 et 253.
SVPERPARTICVLARIS [2] e. Idem. Mart. Capella c. l.
SVPÎNVS a, um. Adi. [ u(/ptios2, ku/mbaxos2 ] Qui iacet ventre caelum versus: ab antiquo Supo, âre, i. Iace re. [...].
page 667, image: s0667SVPÎNE Adu. Pro Negligenter Senec. de Benef. 2, 24 Alii beneficia supine accipiunt.
SVPÎNVM i. n. Appellatio Grammaticorum, qua signant voces his similes, Amatum, amatu. [...].
SVPINITAS âtis. f. Quinctil. 11, 3, 122 [...].
SVPÎNO âre. [ u(ptia/zw ] Retro flectere caput alterius, vt supinus fiat. Stat. Theb. 6, 786 [...].
SVPÎNOR âri. Pass. [ u(ptia/zomai ] Hor. Serm. 2, 7, 38 [...].
SVPINÂTVS a, um. Partic. [ u(ptiasme/nos2 ] Vt, Cornu supinatum Stat. Theb. 9, 870 [...].
SVPO âre. Festus, Supat significat Iacit, vnde Dissipat et obsipat. Et Accius apud Non. 3, 66 Obtorque proram, et supa tortas copulas, vid. INSIPO.
SVPPACTVS vid. SVPPINGO.
SVPPAR aris. m. [ pa/risos2 ] Fere parem significat. [...].
SVPPARO âre. Simile reddere. [...].
SVPPARATVRA ae. f. Reparatio. Generis Tertull. de Resurr. Carn. c. 61. vbi conf. Rhenan.
SVPPARASÎTOR âri. [ u(poparasite/w ] Subseruire, obsequi tanquam parasitum Plaut. Amphit. 1, 3, 17. [...].
SVPPARVS, i. m. vel SVPPARVM i. n. Festus: Supparum, vestimentum puellare, lineum, quod etiam subucula, id est, camisia dicitur. [...].
SVPPES edis. Sub pedibus: apud Petron. Fragm. p. 205 s. p. 674 Burm.
SVPPEDANEVM i. n. [ u(popo/dion ] Scabellum. [...].
SVPPEDAMENTVM i. n. Laudatur Inscript. Grut. p. 1076. sed non inueniebam.
SVPPEDITO âre. [ xorhge/w, e)kpori/zw, e)parke/w ] Primaria notio est Pedibus subiicere: a Sub et Pes. [...].
page 668, image: s0668SVPPEDITANS antis. Cic. de Amic. c. 23.
SVPPEDITATVS a, um. Frumentum Cic. pro Balbo c. 17.
SVPPEDITATIO ônis. f. [ xorhgi/a ] Cic. de Nat. Deor. 1, 112 c. 40 Quae ergo vita? Suppeditatio, inquis, bonorum, nullo malorum interuentu.
SVPPÊDO ere. Peditum tacitum, s. visionem emittere. Cic. Fam. 9, 22 Quid? ipsa res modo honesta, modo turpis suppedit, flagitium est? iam erit nudus in balneo non reprehendes.
SVPPENDEO êre. Ita colligare, vt solo vimine suppendeat Colimel. 4, 26 extr.
SVPPERNO âre. Pernas succidere, subneruare. Vnde
SVPPERNÂTVS a, um. Catull. 17 (18) [...].
SVPPETO îui, îtum, ere. [ u(paite/w ] Rariore significatu est latenter seu per fraudem petere. [...].
SVPPETIAE, et SVPPETIAS tantum habemus a Suppeto, [ e)pikouri/a ] Auxilium, subsidium, praesidium. [...].
SVPPETIVM i. n. i. suppetiae. Suppetium nullum erit Commodian. Instr. c. 43 p. 59 Petit suppetium Id. c. 70 p. 99.
SVPPETIOR âri. [ e)pikoure/w ] Auxiliari, succurrere. [...].
page 669, image: s0669SVPPETIATVS ûs. m. Non. 2, 47 Auxiliatum vt Suppetiatum. Et laudat ex Lucretio, A pennis tremelum petere auxiliatum.
SVPPÎLO âre. [ e)pecairou=mai ] Rapere, inuotare cum fraude, et clanculum, cum Pilare et Compilare etiam ad apertas rapinas referatur. [...].
SVPPILÂTOR, ôris. m. Laber. apud Non. 8, 56 Quaenam mens, quae deliritas vos suppilatores facit cum cano eugio puellitari. Sed Gothofr. et Mercer. Suppolitores.
SVPPILÂTIO ônis. f. Digest.
SVPPINGO, aut SVBPINGO êgi, actum, ere. [ u(poph/ssw ] A Pango. Suffigere, siue subaffigere, quomodo calceis suppingitur corium. [...].
SVPPINGVIS vid. SVBPINGVIS.
SVPPLANTO âre. [ u(poskeli/zw, pterni/zw ] A Planta pedis fit: et significat Supposito pede aliquem in terram deiicere. [...].
SVPPLANTATVS a, um. Part. Qui supplantatus aduersarium toto tulit corpore Sen. Epist. 13.
SVPPLANTATOR oris. m. Rachel supplantatoris osculo salutatur Hieron. [...].
SVPPLAVDO si, sum, ere. [ u(pokrote/w ] Significat Latenter plaudere. Tertull. de Idolol. c. 12. Conf. Idem de Pudic. c. 19.
SVPPLEO êui, êtum, êre. [ plhro/w, e)kplh/qw ] In deficientis locum aliud ponere. [...].
SVPPLEMENTVM i. n. [ plh/rwma ] Quod suppletur. [...].
SVPPLETIVVS a, um. paraplhrwmatiko\s2 Gloss. Gr. Lat.
SVPPLEX [1] vid. SVPPLICO.
SVPPLICO âui, âtum, âre. [ i(keteu/w, a)ntibole/w, litaneu/w, li/ssomai, gouna/zomai, pros1lipare/w ] Humiliter, et cum reuerentia flexis genibus, precari. [...].
page 670, image: s0670SVPPLICANS antis. Partic. [ i(keteu/wn ] Ter. Eun. 4, 7, 41 Iam haec tibi aderit supplicans vltro.
SVPPLICATIO ônis. f. [ i(kesi/a, i(ketri/a, a)ntibolh\, a)ntibo/lhsis2, lith\, litani/a, i(kethri/a ] Caerimonia Populi Rom. qua vel DIs gratias agerent pro magno benesicio, vel pacem illorum exposcerent. [...].
SVPPLICÂTOR, ôris. m. August. de Ciu. Dei 5, 23 extr. Supplicatores daemonum. Conf. Prudent. Hymn. Calagurr. v. 14.
SVPPLICAMENTVM i. n. Apuleius 11 p. 266 [...].
SVPPLICANTER Adu. Sedul. 1 Pasch. Op.
SVPPLEX [2] icis. Adi. [ i(ke/sios2, i(ke/ths2, i(keth/rios2, liparh\s2 ] Qui flexis genibus orat. Cic. Tusc. 3, 78 c. 32 [...].
SVPPLICITER Adu. [ i(ketikw=s2 ] Humiliter. [...].
SVPPLICVE Adu. Idem. Apul. Met. 11 sub fin. sec. Elmenh. et Pric.
SVPPLICIVM i. n. Primo Supplicia veteres Supplicationes vocabant. [...].
page 671, image: s0671SVPPLÔDO si, sum ëre. [ u(pokrote/w ] Terram pede percutere, quod faciebant, qui vehementius dicerent, vel commoti videri vellent. [...].
SVPPLOSIO ônis. f. [ u(pokro/thma ] Cic. de Orat. 3, 44 c. 12 Supplosio pedis in contentionibus aut incipiendis, aut finiendis. Conf. Id. in Bruto c. 43. Rara supplosio Auctor ad Heren. 3, 27 c. 15.
SVPPLVVIALIS e. Suppluuiale tempus Sarisber. Policrat. 1, 13.
SVPPOENITET uit, êre. [ u(pometanoe/w ] Aliquantum poenitere. [...].
SVPPOLITOR vid. SVPPILATOR.
SVPPÔNO sui, situm, ere. [ u(poti/qhmi, u(poba/llw, u(fi/hmi ] Subiicere. [...].
SVPPOSITVS, et SVPPÔSTVS a, um. Partic. [ u(pobeblhme/nos2 ] Pro alio fraudulenter positus. [...].
page 672, image: s0672SVPPOSITVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SVPPOSITV=RVS [SUPPOSITÛRUS]] a, um. Partic. [ u(pobalw=n ] Ouid. Fast. 5, 180 Ceruicemque polo suppositurus Atlas.
SVPPOSITIO ônis. f. [ u(poqh/kh, u(pobolh\ ] Columel. 8, 5 [...].
SVPPOSTOR, ôris. m. et SVPPOSTRIX îcis. f. [ u(poboleu\s2 ] Qui vel Quae alienum puerum supponit, et alienos pueros aliis tanquam suos nutriendos clam praebet. [...].
SVPPOSITORIVS a, um. Cellae Vopisc. in Carino c. 17 i. balnea tepidaria.
SVPPOSTORIVM i. n. e)/reisma Gloss. Gr. Lat.] i. fulcrum ap. Medicos, pro glande ano immittenda. v. Borrich. Cogit. p. 251.
SVPPOSITICIVS a, um. Adi. u(pobolimai=os2 Gloss. Gr. Lat.] Quod suppositum est, et alterius loco, vel pro vero et natiuo positum. [...].
SVPPORTO âre. [ u(pa/gw ] Subinde apportare, quo opus est. [...].
SVPPOSITIO, SVPPOSITVS, SVPPOSTOR, vid. SVPPONO.
SVPPRIMO essi, essum, ere. [ u(pokru/ptw, a)pokru/ptw ] Occulere, abscondere. [...].
SVPPRESSVS a, um. Partic. [ katapepontisme/nos2, a)pokekrume/nos2 ] Vt, Suppressa nauis, Confossa et submersa. [...].
SVPPRESSE Adu. Compar. apud Gell. 12, 11 Suppressius pudentiusque peccabitur. Al. Repressius.
SVPPRESSOR, ôris. m. Occultator. l. 6 §. 1 de seruo solicit. Hune suppressorem non iure quis dixerit.
SVPPRESSIO ônis. f. [ a)po/kruyis2 ] Cic. pro Cluent. 68 c. 25 [...].
SVPPRÔMO promsi, promtum, ere. Plaut. Mil. 3, 2, 12 Eho tu sceleste, qui illi suppromis, eho tu. Al. Suppromus es.
SVPPRÔMVS i. m. Plaut. Mil. 3, 2, 24 Bono cella suppromo credita. Vicarius Promi.
SVPPVDET uit, êre. [ u(paide/omai ] Aliquantulum pudere. [...].
SVPPVRO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SVPPV=RO [SUPPÛRO]] âre. [ e)mpue/omai, a)fi/stamai ] Est Apostema fieri, nempe dum subtus pus includitur, vel quum sanies in pus conuertitur, et apostemata per corpus gignit. [...].
page 673, image: s0673SVPPVRATVS a, um. Partic. Vt, Senec. Epist. 81 Horum qui felices vocantur, aut ficta hilaritas est, aut grauis et suppurata tristitia.
SVPPVRÂTVM i. n. [ e)mpu/hma ] Apostema. Plin. 20, 4 Strumisque vel suppuratis alligat. Suppuratis triticea farina lenior Id. 22, 25. Add. Lamprid. Comm. c. 10.
SVPPVRÂTIO ônis. f. [ e)mpu/hma ] Apostema. [...].
SVPPVRATORIVS a, um. Adi. [ puopoio\s2 ] Plin. 28, 4 Efficaciora ad eadem strigmenta a balineis, et ideo miscentur suppuratoriis medicamentis. i. Quae suppurare faciunt.
SVPPVTO âre. [ u(pokladeu/w ] Subtus putare, vel leuiter et aliquantulum putare, hoc est resecare. [...].
SVPPVTATVS a, um. Partic. Pallad. Ianuar. t. 12.
SVPPVTATIO ônis. f. [ u(poyh/fisis2, Gloss. Lat. Gr.] Vitruu. 2, 1 [...].
SVPPVTARIVS a, um. Tertull. Apol. 19 Supputarii digitorum gesticuli. Lud. de la Cerda leg. supputatorii.
SVPPVTÂTOR, ôris. m. Firmicus 5, 8 [...].
SVPRA [ u(pe\r, a)/nw, e)/coxa, a)/nakes2 ] Praepositio Accusatiuo casui servit. [...].
SVPRADICTVS a, um. [ prolegome/nos2 ] Plin. 10, 63 [...].
SVPRADVCO ere. Quaelibet figura, si ei iacens recta linea supraducatur, tot significabit, millenarios, quot per se significat vnitates Val. Prob. de not. num.
SVPRAFATVS a, um. Suprafatus summus sacerdos Sidon. Epist. 5, 14.
SVPRANATO âre. Limne Asphaltitis habet supranatans bitumen Vitr. 8, 3.
SVPRAPOSITVS a, um. [ proteqrime/nos2 ] Cic. in Topic. 68 c.
page 674, image: s067418 Reliquus est comparationis locus, cuius genus et exemplum suprapositum est. Add. Cels. 6, 18, 2. Legitur et disiunctim.
SVPRASCANDO ere. Cum fines suprascandit Liu. 1, 32.
SVPRASCRIBO vid. SVPRA.
SVPRASCRIPTVS a, um. [ progegramme/nos2 ] Cic. pro Cluent. 148 c. 54 [...].
SVPREMVS vid. SVPERVS.
SVPVM, vel SVPPVM antiqui dicebant, quem nunc Supinum dicimus, ex Graeco videlicet, pro aspiratione, s ponentes literam. [...].
SVPRASOLARIS e. Vid. SVBSOLARIS.
SVR
SVRA ae. f. [ gastroknhmi/a ] Posterior pars cruris, vel tibiae carnosa, quae tantum homini inesse dicitur: reliqua enim omnia animalia habent crura sine suris. [...].
SVRCVLVS, SVRCVLACEVS, vid. SVRVS.
SVRDVS a, um. Adi. [ kwfo\s2 ] Qui habet aurium meatus obtusos: forte ab aurium sordibus, quae in duritiem versae, marmora aurium dicuntur, nec sinunt audire. [...].
SVRDE Adu. Afran. apud Charis. 2 p. 194 Amentes, quibus animi non sunt integri, surde audiunt.
SVRDASTER tra, trum. [ u(po/kwfos2 ] Significat Diminutionem surditatis: non enim est plane surdus is, qui Surdaster dicitur, sed aliquantum. [...].
SVRDITAS âtis. f. [ kw/fwsis2 ] Cic. in exemplo proxime superiori. Conf. Cels. 2, 8. et 6, 7, 7.
SVRDIGO inis. f. Idem. Marcell. 9 Surdiginis molestiam pati. Surdiginem remediare Id. ib.
SVRDESCO ere. Surdum fieri. Eugen. Tol. Carm. 5 Surdescunt aures.
SVRENA Parthorum imperator, de quo v. g. Tac. An. 6, 42 [...].
SVRGO surrexi, surrectum, ere. [ a)ni/sthmai, e)gri/romai, a)norqo/w ] Neutrum verbum, contractum a Surrigo, i. Sursum et Rego; proprie significat Erigere, cum non sit diuersum prima origine a Subrigo, quod supra dedimus. [...].
page 675, image: s0675SVRGENS entis. Part. Animi iuuenum ad magna surgentes Petron. c. 2. Austri Virg. Aen. 3, 481. Conf. ib. v. 130. Bella Id. 4, 43. Platani Catull. 32, 13. Add. supra et Tac. H. 3, 23, 3.
SVRRECTIO ônis. f. Surrectio Christi vt furto celetur, emis Arator Act. Apost. c. 4.
SVRRECTITO âre. Cato ap. Gell. 10, 13.
SVRIA vid. FORIA.
SVRIO îre. Proprie suum feminarum est, marem appetentium: siquidem in Vet. Gloss. illi respondet [ kapra=|n, cuius haec est significatio. [...].
SVRPICVLVS vid. SCIRPICVLVS sub SCIRPVS.
SVRREGIT, et SORCTVS pro Surrexit, et eius Participio, quasi sit Surrectus, quibus L. Liuius (Andronicus) frequenter vsus est. Festus.
SVRREMIT Sumsit; Inque manum surremit hastam, Festus. vid. Dacer. ad Fest. Voss. Etymol. p. 503.
SVRRENTVM [ *sou/renton ] Campaniae oppidum. Plin. 3, 5 Surrentum cum promontorio Mineruae Sirenum quondam sede. De eo et Virg. Aen. 5, 864. Amoenum Surrentum Hor. Epist. 1, 17, 52.
SVRRENTÎNVS a, um. Adi. [ *sourenti=nos2 ] Vt, Colles Surrentini Columel 3, 2. [...].
SVRREPO [1] vid. SVBREPO.
SVRRIGO vid. SVBRIGO.
SVRRIPIO, aut SVBRIPIO ripui, reptum, ere. [ u(farpa/zw, e)kkle/ptw, u(faire/w ] Latenter rapere, suffurari. [...].
page 676, image: s0676SVRREPTVS a, um. Partic. [ u(farpaqei\s2 ] Vt, Parma surrepta Cic. Philipp. 14 c. 19. [...].
SVRREPTIO, s. SVBREPTIO ônis. f. [ u(farpagh\ ] Ipse surripiendi actus. [...].
SVRREPTICIVS a, um. Adi. [ u(farpasto\s2 ] Quod clam fit, siue factum est, et surreptum. [...].
SVRREPO [2] vel SVBREPO deriuare
SVBREPTICIVS [2], vel SVBREPTIVVS a, um. Subreptiua defensione muniri l. vn. Cod. Theod. de mancip.
SVRROGO vid. SVBROGO.
SVRSVM Adu. [ a)/nw ] Superiorem partem vel locum aut regionem denotat. [...].
SVRVS i. m. [ fru/ganos2 ] Antiquis Palus dicebatur. [...].
SVRCVLVS i. m. frugani/skos2, o)ro/damnos2 ] Est in arboribus, quod simplex oritur, et frondes gerit, quale est praecipue germen annotinum, Graecis autem [ kloi/dos2 dicitur, detrahiturque interdum et resecatur ab arbore, ad alias rursus producendas. [...].
SVRCVLA ae. f. Idem. Apic. 4, 7. et 7, 2. etc. 7, 4. 8, 7.
SVRCELLVS i. m. Dimin. Idem 4, 2.
SVRCVLO âre. [ frugani/zw ] Surculos stirpibus vel caudicibus adimere, vt altius crescant, et vberius a terra nutrimentum accipiant. [...].
SVRCLO âre. Surculo connectere et ligare. Vt, Decussatim surclare Apic. 7, 4. add. Id. 4, 5. 7, 2. 8, 8.
SVRCVLARIVS a, um. Adi. [ fruganisth\s2 ] Plin. 11, 26 [...].
SVRCVLÔSVS a, um. Adi. [ fruganw/dhs2 ] Quod surculis abundat. Plin. 25, 5 Ramis hyssopi surculosam. Radices Idem 18, 7. add. Id. 12, 19. 27, 6. Apul. de Herb. c. 113.
SVRCVLÔSE Adu. [ fruganwdw=s2 ] Per surculos. Plin. 18, 16 s. 43 Arescit surculose.
SVRCVLÂRIS e. Adi. [ fruganoto/kos2 ] Surculis aptus. Columel. 3, 11 Considerandum est, antequam pastinemus, surcularis necne sit terra: idque facillime exploratur per stirpes, quae sua sponte proueniunt.
page 677, image: s0677SVRCVLACEVS a, um. Adi. [ fruganw/dhs2 ] Surculi simile. Plin. 19, 7 Duritie surculacea in folliculo sunt raphano, sinapi, rapo. Subaud. Semina.
SVS
SVS [1] [ a)/nw ] pro Sursum accipitur in compositione, ut Suspicio. Vid. Taubm. ad Plaut. Cist. 2, 3, 78.
SVS [2] sa, sum: pro suus etc. it. pro is etc. Ennius posuisse videtur. Vid. SAS ex Festo: item SVM pro eum ante SVMEN.
SVS [3] suis. c. secundum Phocam p. 1690. [ su=s2, u(=s2, xoi=ros2 ] Porcum et porcam significat. [...].
SVARIVS [2] a, um. Adi. Vt, Suarius negotiator Plin. 7, 12. [...].
SVATIM Adu. [ sui+kw=s2 ] Suis more. Nonius 1, 190 ex Nigidio: Canatim, suatim, bouatim.
SVÎNVS a, um. Adi. u(/i+nos2 Onomast. Vet.] Quod est suis. Varr. 2, 4, 8 Hic enim conciliator suinae carnis datur populo. de lanio. Sic primae editt. et MS. Polit. Al. Suillae.
SVILLVS a, um. Adi. [ sui+ko\s2 ] Dimin. a Suinus. Adeps Colum. 7, 5. [...].
SVÎLE is. n. [ suostasi/a ] Stabulum suum. Columel. 7, 9, 14 Diligens autem porculator frequenter suile conuerrat, et saepius haras, vid. HARA.
SVCERDA [2] xoirri/a ko/pros2 Gloss. Lat. Gr. vid. SVCCERDA.
SVSA, ae. f. et SVSA orum. n. [ *sou=sa ] Vrbs et metropolis Persidis. [...].
SVSIS idis. f. Patronym. quae alias Susiana. Sidon. Epist. 7, 17, 7 Elapsus regi truculento Susidis orae.
SVSIÂNA, ae. vel SVSIÂNE es. f. [ *sousianh\ ] Regio Persidis. [...].
SVSIÂNI orum. m. [ *sou/sioi ] Qui Susianen incolunt. Plin. 6, 27 Susianis Orientem versus iunguntur Cosaei latrones.
SVSINVS a, um. Adi. [ krinino\s2 ] Vnguenti nomen: Quod ex susis siue liliis factum interpretantur, cum et vrbem Persidis a liliis, nomen habere scribat Stephanus. [...].
SVSINÂTVS a, um. Idem. Vt, Oleum susinatum Marcell. Empir. c. 7.
SVSCIO îre. [ i)/shmi ] Tribuebant Plauto Men. 2, 3, 78 Eho Messenio accede huc. MES. quid negotii est susciri? i. sciri. Sed editur recte St! scire vis?
SVSCIPIO êpi, eptum, ere. [ de/xomai, a)nade/xomai, u(pode/xomai ] Capere aliquid velut supposita manu: tam ad animum, quam ad corpus refertur, et habet magnans cognationem cum Subire: qui Subit onus, ille Suscipit, et quod suscepit, si est constans, Sustinet. [...].
page 679, image: s0679SVSCIPIENDVS a, um. Partic. [ dekte/os2 ] Vt, Sacra sollemnia suscipienda Lucret. 5, 1162.
SVSCEPTVS a, um. Partic. Pass. [ dedegme/nos2 ] Vt, Fames vrbi suscepta Claud. in Eutrop. 1, 401. [...].
SVSCEPTIO ônis. f. [ u(podoxh\, u(podeci/a, a)nti/lhyis2 ] Cic. de Fin. 3, 32 [...].
SVSCEPTOR, ôris. m. Qui suscepit, vt qui lusoribus domi suae ludendi dat locum: Vlpian. in l. j. De aleatoribus. [...].
SVSCEPTIBILIS e. Adi. Sarisb. Policr. 3, 2 An omnia susceptibilia contrariorum.
page 680, image: s0680SVSCEPTO âre. Frequent. a Suscipere. Apul. Met. 2, 128 Vicariam pro me lanienam susceptauit. conf. Id. ib. 11 sub f. sec. Wower. et Iul. Flor. p. 394
SVSCITO âre. [ e)gri/rw, a)nakine/w, zwgre/w, a)naza/w ] Plaut. Mostel. 2, 1, 25 [...].
SVSCITABVLVM i. n. Quod alios suscitat. [...].
SVSCITAMEN inis. n. Idem. Apul. Met. 1.
SVSCITATIO ônis. f. Tertull. de Carne Christi c. 23 Ecce, hic positus est in ruinam et suscitationem multorum in Israël.
SVSCITATOR, ôris. m. Martial. 3, 82 [...].
SVSCVDINES, SVSCVS, vid. SVBSCVS.
SVSIA, SVSIANA, SVSINVS, vid. SVSA.
SVSPECTO [1] vid. SVSPICIO.
SVSPECTVS [1] a Suspicor venit, et a Suspicio. Paullus ex Festo.
SVSPENDEO di, sum, êre. [ e)pikre/mamai ] Sub aliqua re et ab illa pendere. [...].
SVSPENDO di, sum, ere. [ a)nakre/mnhmi, ai)wre/w, a)na/ptw, e)ca/ptw, krema/w ] Aliquid sursum ligare, et vincire, vt inde, vel sub illo, pendeat: vel certe ita ponere aliquid, vt non tota sua basi nitatur, sed subtus cavum quid habeat, et sit pensile, vt balneae, vt horti pensiles etc. [...].
page 681, image: s0681SVSPENSVS a, um. Partic. [ parakremaqri\s2, mete/wros2 ] Sen. de Benef. 4, 12 [...].
SVSPENSE Adu. Compar. August. Confess. 10, 34 extr. Quia suspensius incideram.
SVSPENSVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SVSPENSV=RA [SUSPENSÛRA]] ae. f. Senec. Epist. 91 (90) Vt suspensuras balnearum, et impressos parietibus tubos per quos circumfunderetur calor. conf. Vitr. 5, 10. Pallad. 1, 40.
SVSPENSIO ônis. f. [ ai)w/rhsis2 ] Hirt. Bell. Afric. 48 [...].
SVSPENDIVM i. n. Suspensio. Suet. in August. c. 65 [...].
SVSPENDIÔSVS a, um. Adi. Qui suspensus est laqueo. [...].
SVSPICIO [1] exi, ectum, ere. [ a)nable/pw ] Sursum adspicere. [...].
SVSPICIENS entis. Partic. Vt, Suspiciens bucula caelum Virg. Georg. 1, 375.
page 682, image: s0682SVSPICIENDVS a, um. Eius totius est praeclara species: inprimis suspicienda figura capitis Cic. N. D. 2 c. 42. Aeterna natura suspicienda admirandaque hominum generi Id. de Diuin. 2 c. 72.
SVSPECTVS [2] ûs. m. [ a)na/bleyis2 ] Plin. 21, 8 s. 22 [...].
SVSPECTVS [3] a, um. Adi. [ u(/poptos2, u(po/yios2 ] De quo est suspicio. [...].
SVSPECTO [2] Adu. Vt, Mors libertorum suspecto decedentium, l. 2 ff. de his, quae vt ind. auf.
SVSPECTO [3] âre. Frequent. [ u(poble/pw ] Sursum adspicere. [...].
SVSPECTOR [1] âri. Depon. Ammian. 28, 1 Impetrarunt, vt hi, quos suspectati sunt, illico rapti compingerentur in vincula.
SVSPECTANS antis. Partic. Sursum spectans. [...].
SVSPECTATIO ônis. f. Minus honestas suspectationes iniectas diluemus Cic. de Inuent. 1 c. 16. al. suspiciones.
SVSPICOR âri. [ u(ponoe/w, u(popteu/w, u(forw=mai ] Occulta opinione aliquid, praesertim malum aliquid, imminere putare, dictum ab eo, quod subinde suspiciunt in locum altiorem homines, vnde metuunt ne quid decidat. [...].
SVSPICO âre. Idem. Plaut. Men. 5, 9, 22 Ne memores aut suspices.
SVSPICANS antis. Partic. [ u(popteu/wn ] Ter. Andr. 1, 1, 89 Nihil suspicans etiam mali. Add. Id. Hec. 3, 3, 5. Sallust. Catilin. 44. et Hirt. Bell. Afric. 37.
SVSPICÂTVS a, um. Aliud Partic. Caes. Bell. Gall. 4, 32 Caesar, id quod erat, suspicatus, etc. Fore id suspicatus, quod accidit. Idem Bell. Ciuil. 1, 40. conf. Ter. Eun. 3, 1, 45.
SVSPICÂTRIX îcis. f. Varr. L. L. 6, 3 Mulieres Claudius scribit actiosas demonstrari suspicatrices.
SVSPICATOR, ôris. m. Vnde
page 683, image: s0683SVSPICIO [2] ônis. f. [ u(poyi/a, u(popo/noia ] Opinio occulta, incerta, plerumque mala, i. malarum rerum, metus occultus. [...].
SVSPECTIO ônis. f. [ do/khsis2 ] Idem quod Suspicio. Vid.
page 684, image: s0684modo dicta in SVSPICIO n. 3. et Burm. ad Quinctil. Decl. 1 p. 7, itemque viros doctos ad Frontin. Strateg. 1, 8, 5.
SVSPECTOR [2], ôris. m. Sidon. Epist. 3, 5 Suspector admiratorque.
SVSPICIÔSVS a, um. Adi. [ u(forw/menos2 ] Qui suspicione laborat, vel ea, quam concepit de aliis, vel quam alii habent de ipso. [...].
SVSPICIÔSE Adu. [ u(forwme/nws2 ] Apte ad excitandam apud intelligentes suspicionem. [...].
SVSPICITER Adu. Idem. Non. 4, 337 Curiose et suspiciter circum adspicere.
SVSPICAX âcis. Qui facile suspicatur. [...].
SVSPICABILIS e. Adi. Vt, Ars suspicabilis Arnob. 1 p. 28.
SVSPÎRO âre. [ ste/nw, stena/zw, stonaxe/w, stonaxi/zw ] Spiritum ab imo pectore trahere, et cum nisu quodam emittere, quod solicitudinis aut doloris argumentum est. [...].
SVSPÎRANS antis. Partic. [ stena/zwn ] Vt, Suspirans, imoque trahens a pectore vocem Virg. Aen. 1, 375. [...].
SVSPIRANDVS a, um. Partic. [ stenakte/os2 ] Vt, Domus suspiranda Stat. Theb. 4, 20.
SVSPIRÂTVS [1] a, um. Imploratus, inuocatus. Sil. 15, 82 Quid suspiratos magno in discrimine nautis Ledaeos fratres referam? Proximitas suspirata Sidon. Epist. 1, 5.
SVSPIRÂTVS [2] ûs. m. [ stenagmo\s2 ] Ouid. Met. 14, 129 [...].
SVSPIRATIO ônis. f. Senec. de Ira.. Sentiet itaque suspirationes quasdam et vmbras affectuum, ipsis autem carebit. [...].
SVSPIRITVS ûs. m. Vehementior respiratio et anhelitus. [...].
SVSPIRIVM i. n. [ ste/nagma, stonaxh\ ] Idem. Plaut. Cist. 1, 1, 58 [...].
SVSPIRIÔSVS a, um. Adi. [ a)sqmatiko\s2 ] Qui suspirio, i. spirandi difficultate laborat. Plin. 20, 2 Suspiriosis prodest. adde 23, 7. it. 32, 8. et Columel. 6, 38, 1. Sidon. Epist. 1, 2.
page 685, image: s0685SVSPIRIÔSE Adu. Idem. Columel. 7, 6 Suspiriose laborantibus auriculae ferro rescindendae.
SVSQVE DEQVE [ a)diaforw= ] i. e. Plus minusue, inquit Festus. Susque deque habere siue ferre, auctore Gel. 16, 19 [...].
SVSSILIO vid. SVBSILIO.
SVSTENDO di, sum, ere. [ u(potri/nw ] Decipiendi gratia subdere aliquid aut machinari. Sallust. Dum sustendit insidias militi. Non inveniebam, vnde essent.
SVSTENTO [1] âre. vid. SVSTINEO.
SVSTERNA Pars. vid. SAPINVS.
SVSTINEO ui, entum, êre. [ u(fi/stimi, u(pe/xw, u(pome/nw, basta/zw, a)ne/xomai ] Tenere subeundo praesertim, et subiiciendo humeros. [...].
page 686, image: s0686SVSTINENS entis. Partic. Curt. 8, 2, 29 Ne illo quidem adminiculo sustinente. Sustinentium humeri Tac. Hist. 4, 15, 4. Nullo hostium sustinente nouum adspectum Tacit. Germ. 43, 6.
SVSTINENTIA ae. f. Vt, Caritatis sustinentia Vulg. Interp. 1 Thess. 1, 3. Add. Sirac. 2, 13.
SVSTENTO [2] âre. [ a)ne/xw, basta/zw ] Frequent. Plaut. Capt. 5, 1, 4 [...].
page 687, image: s0687SVSTENTANS antis. Partic. Vt, Hostes legionum impetus sustentantes Hirt. Bell. Hisp. 17. Miles seque et arma sustentans Curt. 8, 4, 15.
SVSTENTATOR, ôris. m. Quinctiliano vsurpatum esse dicitur.
SVSTENTÂTVS [1] a, um. Sallust. Iugurth. 56 Milites paullisper a rege sustentati. Moles sustentata Lucret. 5, 96. Puppis sustentata Virg. Aen. 10, 304.
SVSTENTÂTVS [2] ûs. m. Apul. Apol. p. 287 Sunt in vita humana tempestates: leuia sustentatui, grauia demersui. Cuius ille sustentatu ad vsque Phaeacum litus euadit Auson. Perioch. Odyss. Hom. 5.
SVSTENTATIO ônis. f. [ a)noxh\ ] Sustentandi actus. [...].
SVSTENTABILIS vnde Insustentabilis, v. v.
SVSTENTACVLVM i. n. Fulcrum, seu quidquid id est, quod sustentat. [...].
SVSTOLLO sustuli, sublâtum, ere. [ a)natri/nw, ai)wre/w, e)pai/rw ] Pro simplici Tollere vsurpatum fuisse, satis apparet, quod Sustuli Praeteritum assignant Grammatici verbo Tollo. [...].
SVSTOLLENS entis. Partic. [ a)natri/nwn ] Catull. Argon. s. 63, 210 Dulcia nec moesto sustollens signa parenti.
SVBLÂTVS [1] a, um. Aliud Partic. Vid. TOLLO.
SVBLATE, SVBLATIO, vid. TOLLO.
SVSVM, et SVSVS pro Sursum. Antiquum. [...].
SVSVRRVS [1] i. m. [ yiqurismo\s2, yiqu/risma ] Paruum et summissum murmur, non hominum modo loquentium, sed etiam arborum et frondium. [...].
SVSVRRVS [2] a, um. Adi. [ yi/quros2 ] Ouid. Met. 7, 825 [...].
SVSVRRO [1], âre. vel SVSVRROR âri. [ yiquri/zw, tonqori/zw, u(pofone/w ] Furtim et summissa voce loqui. [...].
SVSVRRANS antis. Susurrantis vada lymphae Virgil. Cul. v. 118. Aura susurrantis venti Idem ibid. v. 111.
SVSVRRÂTIM Adu. Mart. Capell. 6 Alicui susurratim decenter arridere.
SVSVRRÂMEN inis. n. Idem lib. 7 Hilaro susurramine respondere. Et Apul. Met. 1 p. 103 Magico susurramine.
SVSVRRATIO ônis. f. [ tonqorismo\s2 ] Cael. ad Cic. Fam. 8, 1 Quod ad Caesarem attinet, crebri et non belli de eo rumores, sed susurrationes duntaxat veniunt. Sunt qui legant Susurratores.
SVSVRRATOR oris. m. yiquristh\s2 Gloss. Cyr.] Vulg. Eccles. 5, 17. Conf. SVSVRRATIO.
SVSVRRO [2] ônis. m. [ yiquristh\s2 ] Qui occulte male dicendo, odium in aliquem aut dissensionem molitur. [...].
page 688, image: s0688SVSVRRIÔSVS a, um. Adi. yiquristh\s2 Cyrill.
SVSVRRVS [3] ûs. m. Vox hominis fistula susurru iucundior Apul. Flor. 3 p. 357.
SVSVRRIVM i. n. Vulg. Iobi 4, 12.
SVT
SVTATES dicuntur quasi Continue suentes, vel stantes in sutrina. Sic olim, cum legerent Plaut. Aul. 3, 5, 39 Sedentarii, sutates, diabathrarii. Sed nunc est Sutores.
SVTÊLA ae. f. [ doloplaki/a ] Dolosa astutia, a similitudine suentium dicta, auctore Festo. [...].
SVTELOSVS a, um. dikor)r(a/fos2 Gl. Gr. Lat.
SVTERNA [2] ae. f. [ r(afi/a ] Sutura, siue opus sutorium. Varro, Quod suternas facere inscius nihil homo agis. Alii Sutrinas legunt. Vid. Nonium 2, 760. Add. Apul. Flor. p. 346, 35 vbi similis varietas.
SVTILIS [2], et SVTOR vid. SVO, ere.
SVTRINA, SVTRINVM etc. vid. post SVTOR, in SVO, ere.
SVTRIVM i. n. Vrbs mature socia Romanorum. [...].
SVTRINI ôrum. m. pl.Incolae Sutrii Liu. 6, 3.
SVTRIVS a, um. Adi. Vt, Sutria tecta Sil. 8, 492.
SVTVRA [2] vid. SVO, ere.
SVV
SVVS [2] a, um. [ e(o\s2, sfo\s2 ] Pronomen reciprocum: sed quod relatiui etiam vicem saepe sustinet, vid. SVI. [...].
page 689, image: s0689SYB
SYBARIS is. f. [ *su/baris2 ] Vrbs Graeciae magnae, luxu deliciisque adeo notabilis, vt quidquid effeminatum, quidquid molle, quidquid accurata atque ambitiosa luxuria paratum esset, id vulgo Sybariticum diceretur.
SYBARITA, vel SYBARITES ae. m. [ subari/ths2 ] Ciuis eius vrbis. Quinctil. 3, 7, 24 Frugalitas apud Sybaritas forsitan odio foret, etc.
SYBARITÂNVS a, um. Adi. [ *subari/ths2 ] Plin. 8, 42 [...].
SYBARITICVS a, um. Adi. Martial. 12, 97 Libelli Sybaritici; i. Mollis et libidinosi argumenti, vid. statim SYBARITIS.
SYBARÎTIS idis. f. Patronym. [ *subari=tis2 ] Ouid. Trist. 2, 417 [...].
SYBOTES ae. m. [ subw/ths2 ] Subulcus. [...].
SYC
SYCAMINON [ *suka/minon ] Oppidum fuit in ora Phoenices, cuius sua aetate nihil praeter memoriam exstitisse auctores sunt Plin. 5, 9 [...].
SYCE [1] es. f. [ *sukh\ ] Insula est Asiae adiacens non procul ab Epheso, cuius meminit Plin. 5, 31.
SYCE [2] Herba, alio nomine Peplos et Meconion aphrodes, ex vna radice tenui fructificat, foliis rutae paullo latioribus, semine sub foliis rotundo, minore, quam candidi papaueris Plin. 27, 12. [...].
SYCHAEVS vid. in SICHAEVS.
SYCITES [ suki/ths2 ] Gemma a fici colore dicta, de qua Plin. 37, 11. [...].
SYCOMORVS i. f. [ suko/moros2 ] Arbor a Ficu et Moro sic dicta. Vulg. Int. Luc. 10, 4. Celsus morosycon appellat 3, 18. et 5, 18, 7.
SYCOPHANTA ae. m. shkofa/nths2 Sycofanta, calumniator Gloss. Gr. Lat.] Obseruator et delator eius, qui ficos furto sustulisset. [...].
SYCOPHANTIA ae. f. [ sukofanti/a ] Calumnia, delatio, falsa accusatio. [...].
SYCOPHANTOR âri. [ sukofante/w ] Falso accusare, cauillari, Plaut. Trin. 3, 3, 57 Quanquam hoc me aetatis sycophantari pudet. Ibid. 4, 2, 116.
SYCOPHANTIÔSE Adu. [ sukofantikw=s2 ] Comice dictum pro
page 690, image: s0690Dolose, per calumniam. Plaut. Pseud. 4, 7, 113 Ego nec sycophantiose quidquam ago, nec malefice.
SYCOPHYLLON i. n. Herba. al. hibiscus. Apul. de Herb. c. 83.
SYCOSIS is. f. [ su/kwsis2 ] Sycosis, caro excrescens (palpebrarum) Scribon. 37. Conf. Cels. 6, 3.
SYCORIS vid. SICORIS.
SYCOTVM i. n. [ skwto\n ] Esca ex ficubus parata. Apic. 7, 3.
SYCVSSA ae. f. [ *sukou=ssa ] Insula in mari Aegeo, ante Ephesum, de qua Plin. 31, 5.
SYD et SYE
SYDERIS is. m. [ *su/deris2 ] Fluuius in finibus Caspiorum et Hyrcanorum, a cuius ostio Caspium mare nomine amisso, Hyrcanum incipit appellari. Plin. 6, 16.
SYDVS vid. SIDVS.
SYÊNE es. f. [ *suh/nh ] Vrbs in confinibus Aethiopiae atque Aegypti. [...].
SYENÎTES ae. m. Marmor circa Syenem. Plin. 36, 8. Vid. Ouid. Met. 5, 74.
SYG et SYL
SYGAROS i. [ *su/garos2 ] Insula est in sinu Arabico, in qua nulli sunt canes, atque aliunde importati circa litora errantes moriuntur Plin. 6, 28.
SYLA ae. per simplex L. [ *su/la ] Mons Lucaniae, et silua in illo. Sallust. de Fugitiuis, In silua Syla fuerunt, apud Seru. ad Virg. Aen. 12, 715 Ac velut ingenti Syla. Al. Sila.
SYLLA, vel SVLLA ae. m. [ *su/llas2 ] Cognomen gentis Corneliae, quod nobilitauit Faustus ille s. Felix [ e)pafro/ditos2 ] agnominatus L. Cornelius Sulla Dictator. [...].
SYLLÂNVS, vel SVLLANVS a, um. Adi. [ *sullano\s2 ] Cic. Att. 10, 7 [...].
SYLLATVRIO îre. Syllam imitari cupere. Cic. Att. 9, 10 Hoc turpe Cn. noster biennio ante cogitauit, ita syllaturit animus eius, et proscripturit diu, vid. PROSCRIBO. Quinctil. 8, 3 et 6.
SYLLABA ae. f. [ sullabh\ ] Comprehensio literarum, vel vnius adeo Vocalis enuntiatio, temporum capax. [...].
SYLLABÂTIM Adu. [ kata\ sullaba\s2 ] Per singulas syllabas. [...].
SYLLABVS vid. SILLIBVS.
SYLLABIRO âre. Sarisbr. Policr. 5, 16 Qui syllabirare non nouit. Al. syllabizare.
SYLLÂBICVS a, um. vt, Adiectio, apud Grammat.
SYLLACEVS a, um. i. purpureus Vitruu. 7, 5. sed rectius legitur silaceus.
SYLLEPSIS is. f. su/llhyis2 ] Dici potest Conceptio: ab [ su\n con, lh=yis2 acceptio: quae fit, quum pluralis dictio singulari verbo copulatur; vt, Virg. Aen. 1, 557 [...].
SYLLOGISMVS i. m. [ sullogismo\s2 ] Computatio, conclusio. [...].
page 691, image: s0691SYLLOGISTICVS a, um. Vt, Status syllogisticus Quinctil. 5, 10.
SYLLOGISMATICVS a, um. Idem. Fulgent. Mythol. 1 Aristotelis syllogismaticum verbiloquium.
SYLLOGIZO âre. Quinctiliano adscribitur.
SYLVA, s. SILVA ae. f. u(/lh, drumo\s2 ] Generale nomen est, proprie arborum multitudo, quae caedua est, hoc est, quae habetur in eum vsum, vt ex ea caedatur materia: deinde generatim multitudo quaedam inordinata, et velut sponte nata, e qua aliquid deligi efficique potest, quam significationem etiam Graecorum [ u(/lh habet. [...].
SYLVVLA, vel SILVVLA ae. f. Dimin. [ drumi\dion ] Columel. 8, 15 [...].
SYLVESTER, et SYLVESTRIS, melius SILVESTER, et SILVESTRIS e. Adi. [ a)/grios2 ] Quod est siluae. [...].
page 692, image: s0692SYLVATICVS, melius SILVATICVS a, um. Adi. [ u(lai=os2 ] Quod ad siluam pertinet; vt, Siluaticus mus, apud Plin. 30, 9. [...].
SYLVICOLA, s. SILVICOLA ae. m. [ u(lriw/ths2 ] Qui siluam incolit. Propert. 3, 13, 34 His tum blanditiis furtiua per antra puellae Oscula siluicolis emta dedere viris. Add. Virg. Aen. 10, 551.
SYLVICVLTRIX, s. SILVICVLTRIX îcis. f. [ u(lriw=tis2 ] Catull. 61 (64) 72 Vbi cerua siluicultrix, vbi aper nemoriuagus?
SYLVIFRAGVS, s. SILVIFRAGVS a, um. Adi. Siluas frangens: qualis est ventus, a quo arbores in siluis et franguntur et eruuntur. [...].
SYLVIGER, melius SILVIGER era, erum. Adi. [ u(lhfo/ros2 ] Vt, Siluigeri montes Plin. 31, 3. de montibus Hircanis.
SYLVÔSVS, s. SILVOSVS a, um. Adi. [ drumw/dhs2, u(lu/ris2, u(lw/dhs2 ] Vbi multae siluae siue arbores sunt. [...].
SYLVESCO, s. SILVESCO ere. [ u(lomane/w, u(lhmane/w ] In siluam redigi, seu siluestres, aut infructuosas arbores sarmentaue fieri. [...].
SYLVESCENS, s. SILVESCENS entis. Partic. Arnob. 3 p. 109 Capilli siluescentium crinium velleribus inuoluti.
SYLVÂNVS, s. quod optima monimenta habent, SILVANVS i. m. [ *sulba=nos2 ] vt ait Seruius, Deus est siluarum. [...].
SYLVIA, melius SILVIA ae. f. [ *suloui/a ] Nomen, quo Ilia, Romuli mater, vocata est. [...].
SYLVIVS, s. SILVIVS i. m. [ *sulou/i+os2 ] Aeneae filius: a quo postea omnes Albani reges, Siluii dicti sunt ab huius nomine: sicut hodie Romani imperatores Augusti vocantur: Seruius enarrans hunc locum Virg. Aen. 6, 763
SYM
SYMAETHIS idis. Ouid. Met. 13, 750 Acis erat, Fauno Nymphaque Symaethide cretus.
SYMAETHVS i. m. [ *su/maiqos2 ] Fluuius Siciliae, non longe ab Aetna, qui, vt ait Strabo 6 [...].
SYMAETHIVS a, um. Attributum. Virg. Aen. 9, 584 Eductum Martis luco Symaethia circum Flumina.
SYMBOLA, ae. f. et SYMBOLVM, i. n. et SYMBOLVS i. f. eiusdem originis et significationis generalis nomina, sumbolh\, su/mbolon, su/mbolos2 ] a Graeco [ sumba/llrin ducta, quod significat conferre, coniicere, comparare. [...].
page 693, image: s0693SYMBOLVM est signum, proprie quod collatis frustis stipulae, annuli, numi agnoscitur. [...].
SYMBOLVS i. m. Idem fere quod Symbolum, nempe character aliquis s. typus, qui cum alio collatus rem indicet. [...].
SYMBOLICE Adu. [ sumbolikw=s2 ] Gell. 4, 11 Operte atque Symbolice, de Symbolis, quae vocari solent Pythagorae, i. praeceptis aliud significantibus, quam verba prae se ferre videntur.
SYMBOLIVM i. n. Hieron. Ep. 28.
SYMMACHVS i. m. [ *su/mmaxos2 ] Romanus orator, nomen cui respondet Latinum Auxilius. [...].
SYMMETRIA ae. f. [ summetri/a ] Commensuratio s. Commensus Latinis dicitur, et conuenientia mensurarum, seu proportio. [...].
page 694, image: s0694SYMMETRVS a, um. Adi. Laudatur Vitruu. 1, 2 p. 6 [...].
SYMMONIANVM i. n. Trifolium, vel (vt Ruellio placet)
SYMMONIACVM [ a)sfa/ltion ] Herba, quam describit Columel. 6, 17, 2. Editur Simonianum. Vid. Viri docti ad locum.
SYMMYSTA, s. SYMMYSTES ae. m. [ summu/sths2 ] Secretorum sacrorum conscius, vt apud Orig. interpretem: Sicut Ioannes symmysta pronuntiat dicens: Quia si quis peccauerit, aduocatum habemus apud Deum Iesum Christum. [...].
SYMPATHÎA ae. f. [ sumpa/qria ] Latine Compassio dici potest, et naturalis consensus vel conuenientia. [...].
SYMPERASMA atis. n. [ sumpe/rasma ] Conclusio, connexio. Mart. Capell. p. 98 et 127. Conf. Quinctil. 5, 14.
SYMPHONIA ae. f. [ sumfwni/a ] Consonantia, musicus concentus. [...].
SYMPHONIACVS a, um. [ sumfoniako\s2 ] Vnde Symphoniaci serui. [...].
SYMPHRATIDAE, [ sumfrati/dai ] SYMPHRATORES, [ sumfra/tores2 ] SYMPHREATIDAE [ sumfreati/dai ] Nomina, quae Critici tribuerunt Ciceroni de Legib. 2, 5 c. 2 [...].
SYMPHYTON i. n. [ su/mfuton ] Herba. [...].
SYMPLEGADES [ *sumplhga/des2 ] Insulae duae sunt contra Bosporum Tracium, quae et Cyaneae dicuntur. [...].
SYMPLEGMA atis. n. [ su/mplegma ] Amplexus, Complicatio. [...].
SYMPLOCE es. f. Figura rhetorum. Vid. Mart. Capell. 5 p. 175 Incipit saepius ab vna parte orationis, et toties in vnam eandemque desinit.
SYMPOSIVM i. n. [ sumpo/sion ] Mere Graecum, quasi tu Combibium dicas, significat Conuiuium. [...].
page 695, image: s0695SYMPOSIACVS a, um. Adi. Conuiualis. Plutarchus in libro Symposiacorum Gell. 17, 11. Plutarchus in Symposiacis dicit Id. 4, 11. Quaestiunculae Gell. 6, 13. in lemmate.
SYMPOSIASTES ae. m. [ sumposiasth\s2 ] Conuiuii dominus, Conuiuantes SYMPOTAE, [ sumpo/tai, dicuntur. [...].
SYMPTÔMA atis. n. Accidens. Symptomata, Accessiones, seu accessoria mala, quae ad iustum morbum [ sumpi/ptousin, hoc est accidunt. Vid. Cels. 3, 1 et 10.
SYMPVVIVM vid. SIMPVLVM.
SYN
SYNAGÔGA ae. f. [ sunagwgh\ ] Congregatio, vel coetus, [ a)po\ tou= suna/grin, quod est congregare. [...].
SYNALLAGMA atis. n. [ suna/llagma ] Sic appellant ICti, quidquid datur vel fit ideo, vt vicissim aliquid vel detur, vel fiat. [...].
SYNALOEPHE es. f. [ sunaloifh\ ] Quasi tu coëxstinctionem dicas, cum ob concursum Vocalium vna velut exstinguitur: fit enim quum de fine dictionis Vocalis abiicitur, sequente dictione quae a Vocali incipit, vt Iuuen. Sat. 1, 1 [...].
SYNANCHE es. f. [ suna/gxh ] Morbus in faucibus spiritum suffocans, Latinis Angina dictus. [...].
SYNANCHICVS a, um. Adi. Passio Apul. de Herb. c. 109. Synanchicos efficere Theod. Priscian. 1, 17.
SYNATHROESMVS i. m. [ sunaqroismo\s2 ] Figura, quae et fingulis verbis, et plurium verborum coniunctione fieri potest. [...].
SYNCERASTVM i. n. [ sugkerasto\n ] Quasi tu commistum dicas, ita explicat Varro de L. L. 6, 3 p. 75, 37 [...].
SYNCERVS vid. SINCERVS.
SYNCHRONVS a, um. Adi. su/gxronos2 Coaeuus Vet. Gloss.] Contemporaneus. [...].
SYNCHRONISMVS i. m. Graece legitur ap. Gell. 17, 21. i. temporis conuenientia et concursus.
SYNCHYSIS is. f. [ su/gxusis2 ] Confusio. [...].
SYNCOPA, s. SYNCOPE ae. f. sugkoph\ ] Concisio: [ ko/ptw enim incido significat. [...].
SYNCOPO âre. Deficere animo. Si quod iumentum syncopauerit Veget. de Re Veter. 1, 56.
SYNCOPATVS a, um. Veget. ibid. 1, 53.
SYNCRISIS is. f. [ su/gkrisis2 ] siue Antithesis. Comparatio rerum atque personarum inter se contrariarum. [...].
SYNDICVS i. m. [ su/ndikos2 ] Aduocatum in iudicio ad verbum significat. [...].
page 696, image: s0696SYNECDOCHE es. f. [ sunekdoxh\ ] Tropus est, quum vna excipitur, vel intelligitur aliquid: nam vt ait Quinctil. 8, 6, 19 [...].
SYNECHES is. [ sunexh\s2 ] Continuus, frequens. Mart. Capella 9 p. 331.
SYNECHVNTES loci Vitr. 5, 8. i. consonantes. [ sunhxou=ntes2.
SYNEDRIA ae. f. Legebatur Vlp. in l. 1 §. Nauem D. de exercit. Nauem accipere debemus, siue marinam, siue fluuiatilem, siue in aliquo stagno nauiget, siue synedria sit. Sed vid. SCHEDIA.
SYNEDRIVM i. n. Consessus iudicialis et Senatorius, vt Synedrium magnum et paruum ap. Iudaeos: de quo Selden. singulari lib.
SYNEDRVS i. m. [ su/nedros2 ] Latinis Consessor, assessor, consiliarius dicitur. [...].
SYNEMMENON i. n. [ sunhmme/non ] Inter sonos refertur a Vitr. 5, 4 [...].
SYNEPHÊBI m. pl. sune/fhboi ] Dicuntur Adolescentes simul pubescentes. [...].
SYNEPHÎTES, aut SYNNEPHITES is. m. [ sunnefi/ths2 ] Gemma est lactei coloris, alio nomine Galactites. [...].
SYNESIS is. f. [ su/nesis2 ] Aeon Valentini: Tertull. adu. Valent. c. 8. [...].
SYNGRAPHA, ae. f. et SYNGRAPHVS, i. m. vel SYNGRAPHVM i. n. [ sungrafh\ ] Scriptura, siue schedula, libellus, scriptum, quod fit manu eorum, qui paciscuntur in alicuius rei fidem. [...].
SYNNADA, ae. f. SYNNADA, orum. n. pl. et SYNNAS adis. f. Vrbs Phrygiae, de qua Plin. 29, 1 [...].
SYNOCHÎTIS idis. f. [ sunoxi/tis2 ] Gemma, qua in necromantia dicunt euocatas inferorum vmbras teneri Plin. 37, 11.
SYNODIA orum. n. pl. sunodi/a ] Conuentus, ex su\n et [ o(do/s2. Cic. Att. 10, 7 [...].
SYNODVS [1] i. f. [ su/nodos2 ] Idem, nisi quod Synodia, vt modo vidimus, etiam de duorum congressione adhibetur; Synodus vix aliter quam de pluribus ponitur. [...].
page 697, image: s0697SYNODICVS a, um. Adi. [ sunodiko\s2 ] Quod ad synodum pertinet. [...].
SYNODITA, ae. et SINODITAE arum. m. pl.sunt Clientuli monachorum, seu comites: o(di/ths2 enim viatorem significat. [...].
SYNODVS [2] ontis. Genus piscis a continuitate dentium dicti. Plin. 37, 10. Ouid. Halieut. v. 107.
SYNODONTÎTES Gemma, e cerebro piscium est, qui Synodontes vocantur Plin. l. c.
SYNOECEÔSIS is. f. [ sunoikri/wsis2 ] Figura, quae docet diuersas res coniungere, et communi opinioni cum ratione aduersari: et habet magnam vim vel ex laude vitium, vel ex vitio laudem exprimendi. [...].
SYNOECIVM i. n. Contubernium. Aliquis ex his, qui in eodem synoecio potant Petron. c. 93.
SYNONETVM Publicam comparationem specierum, quae in commune siebat, Imp. appellant. l. 1. [...].
SYNONYMON i. n. Idem significans vocabulum, quod alterum. Vid. Charis. p. 129.
SYNONYMIA ae. f. [ sunwnumi/a ] Figura, quae Communio nominis reddi potest. [...].
SYNOPE vid. SINOPE.
SYNOPSIS is. f. [ su/noyis2 ] Conspectus: et deinde perscriptio, repertorium, seu inuentarium: deducto nomine ex eo, quod quae late patebant, in vnum contracta simul omnia conspioi cernique possint. [...].
SYNTAGMA atis. n. [ su/ntagma ] Ad verbum coordinatio, et apud Graecos ad rem militarem pertinet. [...].
SYNTAXIS eos. f. su/ntacis2 ] Constructio et series, [ ta/cis2 enim series et ordo dicitur. Vid. Grammaticos. Pro compositione libri, ap. Cic. Att. 13, 16. et 15, 14.
SYNTEXIS is. f. [ su/nthcis2 ] Colliquefactio ad verbum. [...].
SYNTECTICVS a, um. Adi. [ sunthktiko\s2 ] Morbo confectus, exhaustus aegritudine. [...].
SYNTHÊMA atis. n. [ su/nqhma ] Compositio, vel aliquid, de quo conuenit inter plures, vt Signum bellicum, Tessera vigiliarum, tessera epistolaris, commendatrix eius, qui eam reddebat. [...].
SYNTHESIS eos. f. [ su/nqesis2 ] Latine Compositio dicitur. [...].
page 698, image: s0698SYNTHESINVS a, um. Vt, Vestis synthesina, absolute synthesina dicta Suet. Ner. c. 51.
SYNTOMIA ae. f. [ suntomi/a ] quam latine Concisionem vertere possumus: Figura est, qua res quantumuis magnae breui et compendioso verborum ambitu redduntur. Nempe
SYNTOMOS [ su/ntomos2 ] Concisus a [ sunte/mnw. [...].
SYNTONVS a, um. [ su/ntonos2 ] Syntonorum modis saltitantes Quinctil. 9, 4, 42 Nihil puto melius allatum interpretatione Salmasiana, qui Syntom ait esse scabilla symphoniacorum. Vid. mox SYNTONARIVS.
SYNTONARIVS i. m. Qui scabilla pede percutit. Vid. Salmas. ad Hist. Aug. p. 502. s. ad Vopisci Carin. 19 p. 840 Hack.
SYNTONATOR, ôris. m. Idem. Inscript. ap. Spon. Misc. Erud. Ant. p. 234.
SYNTROPHVS i. m. [ su/ntrofos2 ] Connutritus. Tertull. adu. Valent. c. 8.
SYNTROPHION i. m. Herba. Apul. de Herb. c. 87.
SYPHAX âcis. Pen. prod. [ *su/fac ] Numidarum rex a Scipione Afr. deuictus. [...].
SYR
SYRÂCVSAE [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): SYRÂCV=SAE [SYRÂCÛSAE]] arum. f. pl. *surakou=sai ] Ciuitas Siciliae, sub Pachyno monte sita, vbi fons Arethusa. [...].
SYRACVSANVS, vel SYRACVSIVS, vel SYRACOSIVS a, um. Possess. [ *surakou/sios2 ] Virg. Ecl. 6, 1 [...].
SYREON i. n. [ su/reon ] Plin. 24, 19 Tordyle herba per se, quam et Syreon vocauerunt.
SYRIA ae. f. [ *suri/a ) Regio Asiae clarissima, quae Phoenicen, Palaestinam, interdum etiam Assyriam complectitur. [...].
SYRVS [1], vel SYRIVS a, um. Adi. [ *su/ros2 ] Qui ex Syria est. Cic. de Nat. Deor. 3, 39 [...].
SYRIACVS a, um. Possess. [ *suriako\s2 ] Vt, Syriaci boues, i. Qui sunt in Syria. Plin. 8, 45. [...].
SYRICVS a, um. Possess. [ *suriko\s2 ] Syrica mala, vid. modo SYRIACA. Syricum atramentum Plin. 35, 6. [...].
page 699, image: s0699SYRIATICVS a, um. Adi. Idem. Florus 2, 9, 1 Syriatico bello successit, vt debebat Aetolicum. Vbi notat Salmasius, Syriaticus frequentius scriptum reperiri in Codd. antiquis, quam Syriacus.
SYRIARCHA ae. m. Qui Syriarchiam exercet, vt Asiarcha. l. vltim. de expensis ludo. in C. Theod. Posteriores Patriarcham huiusmodi appellasse auctor est Xiphilinus.
SYRIARCHIA ae. f. Sacerdotii genus in Syria, vt Asiarchia, l. 1. C. de Nat. li. l. vnic. C. de Offic. Com. Orient. l. 133. De Decurionib. in C. Theod. Nouel. 89.
SYRICTAE [ *suri/ktai ] Vt ex Megasthene notat Plin. 2, 7 Gentes inter Nomadas Indos, narium loco foramina tantum habentes, anguium modo loripedes.
SYRIGMVS i. m. Stridor, sibilus. De tinnitu aurium, ap. Macr. 4, 12 vbi conf. Cornar. not.
SYRINGIA ae. f. Calami genus. Plin. 16, 37.
SYRINGA, et SYRINGAE ârum. f. pl. su/rigc, su/rigges2 ] Sunt fistulae. Vid. mox SYRINX.
SYRINGITES [ suriggi/ths2 ] Gemma, quae stipulae internodio similis est, ac perpetua fistula cauatur Plin. 37, 12.
SYRINGO, âre: vnde
SYRINGATVS a, um. i. excauatus. Apic. 8, 6 Vbi docet facere haedum siue agnum syringatum. Intestina integra exinaniantur --- --- et impensa quadam implentur.
SYRINGOTOMIVM vid. STRINGOT.
SYRINX ingis. f. [ *su/rigc ] Nympha Arcadiae, quae Nympharum precibus mutata est in palustres calamos, quum acrius eam insequeretur Pan rusticorum Deus. Ouid. Met. 1, 690 [...].
SYRINGES cauernae subterraneae. Sunt et Syringes, subterranei quidam et flexuosi secessus Ammian. 22, 15. In cauernis minutis terrarum, quas syringas appellamus Idem 17, 7.
SYRISSA ae. f. [ *su/rissa ] Muliere e Syria. Nam quemadmodum a Libys fit Libyssa, ita a Syrus, Syrissa. Virg. in Moret. 1 Copa Syrissa, caput Graia redimita mitella.
SYRITES Lapis, qui in lupi vesica nascitur. [ suri/ths2 ] Plin. 11, 37 In vesica lupi lapillus, qui Syrites appellatur.
SYRIVM i. n. Oleum aut succus expressus lilii. Plin. 21, 19. et 23, 4.
SYRIVS vid. SIRIVS.
SYRMA atis. n. [ su/rma ] Quasi tu Tractorium dicas, pars est vestis fluxa et prolixa, humumque verrens, qualis erat tibicinum et fidicinum. [...].
SYRMATICVS a, um. Adi. Veget. de Re Vet. 3, 22, 1 Syrmaticum animal a Tragoedorum palliis quae trahuntur, dicitur. Coxam trahit etc.
SYROMASTES ae. m. Genus hastae: vid. I. F. Gronou. Obs. Eccl. 19 p. 201. Sed Siromastes scribi debebat: est enim Graecum [ sriroma/stis2.
SYROPHOENIX icis. m. [ *surofoi/nic ] Qui habitat in ora maritima Syriae. Iuuen. Sat. 8, 159 Obuius assiduo Syrophoenix vdus amomo.
SYRPE, vel SIRPE potius. n. Indecl. Pars quaedam silphii. Priscianus eius mentionem facit, et comicus Plaut. in Rud. 3, 2, 16 [...].
SYRPICVS a, um. Lac syrpicum, vsu deriuante laser nominatum Solin. c. 40.
SYRTIS is. f. Plur. Syrtes. Etiam Gen. Syrtidos *su/rtris2 ] sunt loca circa fines Africae, Aegyptum versus periculosissima: a [ su/rrin trahere. [...].
SYRTICVS a, um. Adi. [ *surtiko\s2 ] Vt, Ammon Syrticus Lucan. 10, 38. [...].
SYRTITAE Gemmae. Syrtitae, inquit Plin. 37, 10 in litore Syrtium, iam quidem et in Lucania inueniuntur e melleo colore croco refulgentes: intus autem stellas continent languidas.
SYRVS [2] vid. SYRIA.
SYRVS [3] us. m. Nonio auctore 1, 222 [...].
SYS
SYSSITVS i. m. [ su/ssitos2 ] Conuictor; it. sodalis. Vid. l. vlt. ff. de colleg. et corp.
SYSSITIETAERIS idis. f. Herba magica Plin. 24, 17 quae [ sussiti/a e(tai/rwn, Sodalium conuictus, adiuuat.
SYSTALTICVS a, um. Adi. [ sustaltiko\s2 ] Vi contrahendi instructus. Tropi in rhythmopoeia systaltici Mart. Capella 9 p. 335.
SYSTÊMA atis. n. [ su/sthma ] Compages, constitutio. Sic Systema mundi, est Vniuersi compages. Vid. Mart. Capel. 9 p. 320 et seq.
SYSTOLE es. f. [ sustolh\ ] Correptio, figura est quum longa syllaba contra eius naturam corripitur. [...].
SYSTYLOS i. c. Vitr. 3, 2. Vid. EVSTYLOS.
SYZ
SYZYGIA ae. f. [ suzugi/a ] Idem quod Coniugium, siue coniugatio. [...].