CAMENA Early Modern Latin Texts

06/2005 Ruediger Niehl markup
new TEI header; typed text - structural tagging complete - no semantic tagging - no spell check
05/2006; 03/2011 Reinhard Gruhl markup
text partially completed (greek words; index etymologicus) - spell check partially performed - no orthographical standardization

image: as0001
IO. MATTHI. GESNERI NOVVS LINGVAE LATINAE THESAVRVS. TOM. IV. Q - Z.

image: as0002
[gap: blank space; body text (A-P)]
image: s0001
Q.
Litera Q.
Q LITERAM, (quae formatur appulsu palati, ore restricto Mart. Capella 3 p. 58) ludibrium et crucem Grammaticorum, non minus atque alteram K, dixeris. [...].

image: s0002
QVA
QVA cuius, cui. [ ti\s2 ] Femininum ex Qui vel Quis. [...].

page 3, image: s0003
QVACVNQVE Ablatiuus a Quaecunque. [...].
QVADANTENVS, vel QVADAM TENVS Adu. [ me/xri tino\s2 ] Vsque ad quandam partem, aliquantulum. [...].
QVADI *koua/doi Dioni] Bohemorum olim gens, sicut et Marcomani. [...].
QVADRA ae. f. [ pinaki\s2, pinaki/skos2 ] Mensarium instrumentum, super quod dapes scinduntur, siue apponuntur: quod quadrata forma fieri soleat: veluti rotunda repositoria, orbes dicimus. [...].
QVADRVLA ae. f. Dimin. Solin. c. 50 Nunc bractearum, nunc pulueris habet quadrulas.
QVADRAGÊNI ae, a. [ tessara/konta ] Quadraginta, quae singulis tribui intelligantur. [...].
QVADRAGENARIVS a, um. Adi. Quadraginta annorum homo Arnob. 2 p. 60. [...].
QVADRAGESIMVS a, um. [ tessarakosto\s2 ] Adiectiuum, ordinis et proportionis. [...].
QVADRAGIES Adu. [ tessarakonta/kis2 ] Vict. de Viris illustr. 47 [...].
QVADRAGINTA Indecl. [ tessara/konta, siue [ tettara/konta ] Plin. 2, 8 [...].
QVADRANGVLVM i. n. tetra/gwnon Gloss. Lat. Gr.
QVADRANGVLVS a, um. Adi. [ tetra/gwnos2 ] Quod quatuor angulos habet. Plin. 13, 22 Intus granum quadrangula figura.
QVADRANGVLÂTVS a, um. Adi. Tertull. de Anima c. 17.
QVADRANS antis. m. [ tetarthmo/rion ] Quarta pars alicuius rei vel assis. [...].

page 4, image: s0004
QVADRANTÂLIS e. Adi. Plin. 13, 15 Quatuor pedum et semipedis per medium ambitum, crassitudine quadrantali, i. Pedis quartae partis.
QVADRANTAL âlis. n. [ a)mforeu\s2 ] Festus: Quadrantal vocabant antiqui amphoram, quod vas pedis quadrati octo et quadraginta sextarios capit. [...].
QVADRANTARIVS a, um. Adi. [ tetarthmoriai=os2 ] Quadrante constans. [...].
QVADRARIVS a, um. Adi. legitur vulgo apud Caton. de R. R. 18, 1 [...].
QVADRATVRA, QVADRATVS, vid. QVADRO.
QVADRIANGVLVS a, um. Adi. Muliebre membrum quadriangulum Auson. Epigr. 128, 3.
QVADRICEPS, s. QVARTICEPS, cipitis. QVADRICEPSOS item. Mons quadriceps Varro L. L. 4, 8. vid. BICEPSOSsub BIS.
QVADRIDENS entis. Adi. [ tetro/dous2 ] Quod quatuor habet dentes. Cato de R. R. 10 Rutra quinque, rastros quadridentes duos. Et 11 Rutra quatuor: rastros quadridentes duos.
QVADRIENNIVM i. n. [ tetraeti/a ] Spatium quatuor annorum. [...].
QVADRIENNALIS e. Adi. Dedico agonem quadriennalem ICt. Dig. 50 t. 12 l. 10.
QVADRIENNIS e. Adi. Florus 2, 6 Post primum Punicum bellum vix quadriennis requies.
QVADRIFARIAE Mathesis ianuae Cassiod. Ep. 1, 45. i. quatuor artes mathematicae.
QVADRIFARIAM Adu. [ tetraxw=s2 ] Quadripartito, in quatuor partes. [...].
QVADRIFARITER Idem. Paullus in l. Iurisconsultus D. de Gradib. et affinib. Proauus quadrifariter intelligitur. [...].
QVADRIFIDVS a, um. Adi. [ tetrasxidh\s2 ] Quod in quatuor partes findi potest, aut fissum est. [...].
QVADRIFINIVM i. n. Isid. 15, 14 Quadrifinium, quod quatuor possessionum fines adstringit. Occurrit et apud rei agrariae scriptores p. 227 Goes.
QVADRIFINÂLIS e. Adi. Apud Goes. de re agraria scriptores p. 222. 225. 245.
QVADRIFLVVIVS a, um. Adi. Vitruu. 2, 9 de abiete, Quadristuuiis disparatur, i. venarum s. fibrarum quatuor velut fluuiis. Vid. Bald. Lex. Salmas. ad Solin. p. 727.
QVADRIFLVVS a, um. Adi. [...].
QVADRIFORIS e. Adi. [ tetra/quros2 ] Quod quatuor fores siue foramina habet. [...].
QVADRIFORMIS e. Adi. [ tetra/morfon ] Quod habet formas quatuor. Orient. Commonit. l. 1.
QVADRIFRONS frontis. Iani epitheton apud Seruium ad Virg. Aen. 7, 607 Ianum certe apud aliquos quadrifrontem esse non mirum est. Conf. August. C. D. 7, 4.
QVADRIFVRCVS a, um. Adi. Priscian.
QVADRÎGA ae. f. [ te/qrippon ] Quatuor equi iuncti iugo vno, quasi tu quadriiugas equas diceres. [...].

page 5, image: s0005
QVADRIGVLA ae. f. Dimin. [ teqri/ppion ] Cic. de Fato 5 c. 3 [...].
QVADRIGARIVS i. m. [ teqripphla/ths2 ] Qui in Circensibus quadrigas agitabat, inquit Asconius. [...].
QVADRIGÂTVS a, um. Adi. [ teqrippwto\s2 ] Numi epitheton. Plin. 33, 3 Nota argenti fuere bigae atque quadrigae, et inde bigati, quadrigatique dicti. Vid. Liu. 22, 52.
QVADRIGEMINVS a, um. Adi. [ tetraplou=s2 ] Sic vocantur quatuor res a natura similes et coniunctae, vt pedes quadrupedum. [...].
QVADRIGENVS vid. QVADRING.
QVADRIIVGVS, a, um. vel QVADRIIVGIS e. Adi. [ tetra/zugos2 ] vt, Quadriiugi, siue Quadriiuges equi, Quaterni ad vnum iugum alligati, qui contracte Quadrigae dicuntur. [...].
QVADRILATERVS a, um. Adi. Isidor. 2, 12 Figura quadrilatera. Quidquid quadrilaterum est, trape/zion vocatur Mart. Capella 6 p. 230.
QVADRILÎBRIS e. Adi. [ tetra/litros2 ] Quod est pondo quatuor librarum. Plaut. Aulul. 5, 1, 2 Quadrilibrem aulam auro onustam habeo: quis me est diuitior?
QVADRIMANVS a, um. Adi. Qui quatuor habet manus, qua forma Virgilio dicitur Centimanus Briareus. [...].
QVADRIMESTRIS e. Adi. Suet. Neron. c. 14 Consulatus quatuor gessit etc. tertium quadrimestrem.
QVADRIMENSTRVVS a, um. Adi. Gloss. Cyrill. [ tetramhniai=os2.
QVADRÎMVS a, um. Adi. [ tetraeth\s2 ] Quod habet quatuor annos. [...].
QVADRIMVLVS a, um. Dimin. Quadrimulus paruulus Plaut. Capt. 5, 3, 4. Idem Poen. Prol. 85 Altera quinquennis, altera autem quadrimula cum nutrice vna periere.
QVADRIMÂTVS ûs. m. [ tetraeti/a ] Aetas quatuor annorum. [...].
QVADRIMEMBRIS e. Adi. tetramerh\s2 Onomast. Vet.
QVADRINGENARIVS a, um. Adi. vt, Quadringenariae
page 6, image: s0006
cohortes, Quadringentos viros continentes Liu. 7, 7. Vid. Cic. Att. 6, 1.
QVADRINGENTI ae, a. [ tessarako/sioi ] Quater centum. [...].
QVADRINGENTIES Adu. [ tessarakosia/kis2 ] Cic. Verr. 2, 26 c. 10 H. S quadringenties accepisse te arguo contra leges. Add. Idem Phil. 2 c. 37. et pro Rabir. Post. c. 8 et 3.
QVADRINGENTESIMVS a, um. Adi. [ tessarakosiosto\s2 ] Plin. 8, 6 Anno vrbis quadringentesimo septuagesimo secundo. Liu. 5, 45.
QVADRINGENTÊNI ae, a. Plin. 8, 43 Quadringentena millia numorum. Add. Vitr. 10, 14.
QVADRINGÊNVS, et vt nonnulli legunt, QVADRIGÊNVS, vel QVADRICÊNVS a, um. Adi. Idem. Liu. 8, 11 extr. [...].
QVADRÎNVS a, um. Adi. distributiuum. [ tetradiko\s2 ] Plin. 11, 36 [...].
QVADRIPARTIO îre. Per aequationem numeri atque partium quadripartitur exercitus Dictys Cret. 1, 19.
QVADRIPARTÎTVS a, um. Adi. [ tetramerh\s2 ] In quatuor partes diuisum. [...].
QVADRIPARTÎTO Adu. Columel. 4, 26 Brachia quadripartito locabimus. Conf. Censorin. de die Natal. c. 23.
QVADRIPARTITIO ônis. f. Varr. de L. L. 4, 1 Quadripartitio magis sic apparebit. Et 6, 2 Et si quid excidit ex hac quadripartitione, etc.
QVADRIPES Puella Iul. Obsequ. c. 111.
QVADRIPLICÂTVS a, um. Adi. Legitur apud Varronem L. L. 8, 24 quanquam nonnulli Quadripartitam malint.
QVADRIRÊMIS is. f. [ tetrh/rhs2 ] Nauis quatuor remorum ordines habens. [...].
QVADRISEMVS a, um. Adi. Numerus Mart. Capella 9 p. 331. [...].
QVADRIVIVM i. n. tetraodi/a Gloss. Lat. Gr. in quadriuiis et angiportis Catull. 59, 4. [...].
QVADRO âre. [ tetragwni/zw ] In quadrum redigere, vel quamcunque aliam formam commodam. [...].
QVADRÂTVS a, um. Adi. [ tetra/gwnos2 ] Superficies quatuor lateribus et angulis rectis inclusa: item corpus in omnibus faciebus angulos rectos habens, vt cubus, parallelepipedon. [...].

page 7, image: s0007
QVADRATIO ônis. f. Vitruu. 4, 3 Anguli quadratio.
QVADRATVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): QVADRATV=RA [QUADRATÛRA]] ae. f. Hygin. de Limit. Goes. p. 203 Vt quadraturae diligenter eludi possent. Vitreae quadraturae Vopisc. in Firmo c. 3. i. tabulae quadratae ex vitro.
QVADRÂTOR, ôris. m. Qui lapides aut aliam rem quadrat. Cassiod. Epist. 2, 7 Marmorum quadratores.
QVADRATARIVS i. m. Quadratarii [ tetragwnesth=res2 ] dicuntur marmorarii, qui marmora ad amussim quadrant. [...].
QVADRÂTIM Adu. Qualitatis, a Quadra, aut quadro. Sosipater lib. 2 Institutionum.
QVADRVMANES vid. QVADRIMANVS.
QVADRVPES edis. Gen. omnis, prout animans, bestia, animal, intelligitur. [...].
QVADRVPEDO âre. Quatuor pedibus incedere Turneb. Aduers. 26, 29. Hinc Participium,
QVADRVPEDANS antis. [ tetrapodi/zwn ] Quod quatuor pedibus graditur, vt equi, et eiusmodi. [...].
QVADRVPEDÂTIM Adu. Flauius Sosipater 2 p. 163 post pr. Es terminata nomina, videntur ex se duobus modis Aduerbia figurare, vt quadrupes, quadrupedatim: miles, militariter.

page 8, image: s0008
QVADRVPEDVS a, um. Adi. Quadrupedo gradu repere Ammian. 14, 2.
QVADRVPLÂTOR, ôris. m. [ e)ndri/kths2, filegklh/mwn ] Asconius p. 26 [...].
QVADRVPLOR âri. Quadruplatorem agere, vel crimina publica deferre. [...].
QVADRVPLATVS in se numerus l. 10 D. de grad. § 17.
QVADRVPLÂRIS e. Adi. Macrob. Somn. Scip. 1, 19 Numerus duplaris, triplaris, quadruplaris.
QVADRVPLEX icis. Adi. [ tetraplou=s2 ] Quatuor modorum, specierum, vel ordinum, quasi quatuor plicas habens. [...].
QVADRVPLICO âre. [ tetraplasia/zw ] Plaut. Stich. 3, 1, 4 Qui me in mercimoniis iuuit, lucrisque quadruplicauit rem meam.
QVADRVPLICATIO ônis. f. Vlpian. l. 2 [...].
QVADRVPLICATVS vnde
QVADRVPLICÂTO Adu. [ tetraplasiastw=s2 ] Plin. 14, 4 Emtis quadruplicato vineis. Add. Id. 2, 17.
QVADRVPLVS a, um. Adi. [ tetrapla/sios2 ] Plaut. Truc. 4, 2, 49 [...].
QVADRVRBS Ciuitas, quae ex quatuor vrbibus in vnam coaluit. [...].
QVADRVS a, um. Adi. Quadratus, aut cubicus adeo, quin quidquid ad regulam certam exactum dimensumque est, quale quid in verbo Quadrare obseruatum est. [...].

page 9, image: s0009
QVADVRCI vid. CADVRCI.
QVADRVVS a, um. Adi. Errabam riguis per quadrua compita in hortis Auson. Eidyll. 14, 5. Add. Prudent. Psychom. v. 843.
QVADRVVIVM, QVADRVVIALIS, vid. QVADRIVIVM.
QVAE [1] [ ti/s2 ] Pronomen femininum a Quis. Interrogatiue aliquando pronuntiatur. [...].
QVAECVNQVE, QVAEDAM, QVAELIBET, QVAEQVE vid. QVICVNQVE, QVIDAM, QVILIBET, QVISQVE.
QVAERO quaesîui, quaesîtum, et per syncopam quaestum, ere. [ zhte/w ] Eius est qui scire, habere, recuperare, aliquid vult, forte ab interrogandi vocabulis Quae etc. primo fictum. [...].

page 11, image: s0011
QVAERENS entis. Partic. [ zhtw=n ] Ouid. Met. 6, 584 [...].
QVAERENDVS a, um. Partic. [ zhthte/os2 ] Senec. Herc. Oet. 5 Quoties genitor quaerendus eras? Lucret. 5, 716 --- Hoc tamen est, vt Quaerendum videatur, et in discrimen agendum.
QVAESÎTVS [1] a, um. Partic. [ zhthqei\s2 ] Vt, Artes quaesitae Virg. Georg. 3, 549. [...].
QVAESÎTVS [2] ûs. m. Plin. 5, 9 [...].
QVAERÎTO âre. Frequent. [ e)kzhte/w ] Instanter quaerere. [...].
QVAESTIO ônis. f. [ zh/thsis2, zh/thma, pro/blhma ] a Supino Quaestum. [...].

page 12, image: s0012
QVAESTIONO vnde
QVAESTIONATVS a, um. Tot confessores quaestionati et torti Cyprian. Ep. 69, 6.
QVAESTIONARIVS i. m. e)kzhthth\s2, basa/nwn, u(phre/ths2 Gloss. Latin. Graec.] Tortoribus Iuuenal. 6, 479 interpretatur Schol. quaestionariis s. carnisicibus.
QVAESTIONALITER Adu. Propositio quaestionaliter posita Fulgent. de Voc. Ant. n. 16. i. per interrogationem.
QVAESTIVNCVLA ae. f. Diminut. [ zhthma/tion ] Parua interrogatio vel dubitatio. [...].
QVAESITIO ônis. f. a Supino Quaesitum. [...].
QVAESTOR, ôris. m. [ tami/as2 ] Magistratus Populi Roman. [...].

page 13, image: s0013
QVAESÎTOR, ôris. m. [ zhthth\s2 ] Si etymologiam spectes, plane idem est qui Quaestor: sed vsus inualuit, vt is modo Quaesitor dicatur, qui quaestionem habet, hoc est, qui inquirendum curat de crimine, de eoque iudicium exercendum. [...].

page 14, image: s0014
QVAESTORIVM i. n. [ tami/k skh/nh ] In castris, Quaestoris tabernaculum erat. [...].
QVAESTORIVS a, um. Adi. [ tamieutiko\s2 ] Quod ad Quaestorem pertinet. [...].

page 15, image: s0015
QVAESTVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): QVAESTV=RA [QUAESTÛRA]] ae. f. Quaestoris dignitas, sicut a Praetore praetura. [...].
QVAESITVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): QVAESITV=RA [QUAESITÛRA]] ae. f. Tacit. Annal. 3, 29, 1 Quaesituram per leges petere. Sic etiam Grut. Gronou. Ryck. nemine aliquid annotante.
QVAESTVS ûs, vel i. m. antique. [...].
QVAESTVÔSVS a, um. Adi. [ xrhmatopoio\s2 ] Et hominum epitheton quaestus studiosorum, et rerum quaestum ferentium. [...].
QVAESTVÔSE Adu. Plin. 19, 4 Compertum est non aliter quaestuosius censum haberi. Senec. de Benef. 4, 5 Vbi quaestuosissime habeas, vnde facillime tollas.
QVAESTICVLVS i. m. [ kerdu/fion ] Dimin. Paruum lucrum. [...].
QVAESTVARIVS a, um. Adi. xrhmatistiko\s2 Gloss. [...].
QVAESO [ de/omai ] ait Festus, vt idem significat quod Rogo: ita Quaesere ponitur ab antiquis pro Quaerere, vt est apud Ennium lib. 2 [...].

page 16, image: s0016
QVAESTICVLVS, QVAESTIO, QVAESTOR, QVAESTVOSVS, QVAESTVRA, QVAESTVS, vid. QVAERO.
QVALIBET, siue QVALVBET Aduerbii vicem sustinet, cum sint duae voces. [...].
QVALIS e. [ oi(=os2, poi=os2, o(poi=os2, poio/stis2 ] Relatiuum, hominis vel rei naturam et attributa declarans, vel interrogatiuum de iisdem. [...].
QVALISCVNQVE [ o(poiostisou=n ] Cic. in Pison. 27 [...].
QVALISNAM Apulei. Apol. p. 274 Facile intellectu cuiuis fuit, qualisnam accusatio futura esset.
QVALISQVÂLIS Idem quod Qualiscunque. [...].
QVALISLIBET [ o(poi=os2, bou/lri, o(poiostisou=n ] Cic. de Nat. Deor. 2, 95 c. 37 [...].
QVALITAS âtis. f. [ poio/ths2 ] Est, Secundum quam quales dicimur. [...].

page 17, image: s0017
QVALITER Adu. Qualiter datum Scribon. 98 [...].
QVALITERCVNQVE Aliud Aduerb. Vtcunque. Columel. 11, 3 Potest etiam citra hanc operam fieri crispum, qualitercunque satum. Qualitercunque praeliantibus cadendum est Iustin. 2, 11, 11.
QVALITERQVALITER pro Qualitercunque. [...].
QVÂLVS i. m. [ ka/laqos2 ] Genus omne instrumenti viminei et plexilis comprehendit, quo ad colandum, portandum etc. vti licet: vt illud, quo continetur, dum calcatur vua, deinde sola vinacea effluente musto. [...].
QVASILLVS [1], i. m. et QVASILLVM i. n. [ kalaqi/skos2 ] Dimin. [...].
QVASILLARIA ae. f. Lanifica. Petron. c. 92 Conuocat omnes quasillarias, familiaeque sordidissimam partem. add. Id. c. 132.
QVASILLARIVS i. m. y/ilu/poios2 Gloss. Graec. Latin.] Scriptum Quasillarius.
QVAM [ o(/son, h)\ ] Particula relatiua et comparatiua, cui plerumque respondet praemissa vel sequens Tam, item Tantum, item Comparativi vel Superlatiui. [...].

page 20, image: s0020
QVAMDE Poëtica Paragoge. [...].
QVAMDIV [1], QVAMDVDVM et similes particulae ita compositae et vno tenore scriptae passim reperiuntur: quas recentiores amant dirimere. [...].
QVAMDIV [2] Adu. temporis. [ o(/son xro/non, ri)s2 o(/son, e(/ws2, a)/xris2 a)\n, a)/xris2 ou(= ] Quanto tempore. [...].
QVAMDVDVM [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): QVAMDV=DVM [QUAMDÛDUM]] Adu. interrogandi. Plaut. Asin. 2, 4, 43 [...].
QVAMLIBET, vel QVAMLVBET Adu. pro Quantumlibet. [...].
QVAMOBREM [ ti/nos2 e(/neka, dio\ ] Habet vim separatarum dictionum, Quam ob rem? Interrogantis particula, et rationem alicuius rei petentis: interdum etiam inferentis, et concludentis. [...].
QVAMPLVRES quod itidem alii malunt distinguere, aut plane legunt aliter. [...].
QVAMPLVRIMVS a, um. Adi. Citatur Cato de R. R. c. 156 [...].
QVAMPRÎDEM Quanto tempore ante, Interrogantis particula. [...].
QVAMPRÎMVM Valde cito. Ter. Adelph. 2, 4, 18 [...].
QVAMVIS [ ri) kai\ ] Coniunctio aduersatiua vocatur a Grammaticis: sed melius intelligitur, si accipitur ex vi duorum vocabulorum, vnde compositum, est: vt Germani dicunt, so sehr, so lang, man will, noch so sehr etc. aut Galli, tant qu' on voudra. [...].

page 21, image: s0021
QVAMQVAM vid. QVANQVAM.
QVANDO Adu. Temporis. [ o(/te, po/te, o(po/te, h(ni/ka, phni/ka ] Quo tempore, vel relatiue, vel cum interrogatione.
QVANDOCVNQVE Adu. [ o(poteou=n ] i. Quocunque tempore. [...].
QVANDOLIBET Adu. Quandocunque. Necesse est, vt mortem recipiat quandolibet, quoniam corporalis est Lactant. de Opif. Dei 4, 7.
QVANDÔQVE Idem quod Quandocunque, ex quo contractum esse videtur. [...].

page 22, image: s0022
QVANDOQVIDEM [ o(/pou, o(phni/ka, e)pridh/per ] Coniunctio causalis. [...].
QVANQVAM, vel QVAMQVAM Coniunctio, [ kai/toi, kai/per ] idem significans quod Tametsi.
QVANTVS a, um. [ o(/sos2, po/sos2, h(li/kos2 ] Modo relatiuum, modo indefinitum, modo interrogatiuum est, referturque ad numerum, et pondus et mensuram. [...].

page 23, image: s0023
QVANTVM Adu. Quantitatis vocant: plerumque autem substantiue positum intelligi potest. [...].

page 24, image: s0024
QVANTO Adu. [ o(/sw| ] Comparatiuo iungitur, eique respondet Tanto. [...].
QVANTISPER vnde et Aliquantisper. [...].
QVANTOCIVS Adu. Discede quantocius, ne me ob iniuriam tuam caelestis ira consumat Sulpic. Seu. Dial. 3 c. 5.
QVANTOPERE Adu. [ ri)s2 o(/son ] pro Quam valde: Quanto opere, vt Magnopere, quod diuisim quoque adhiberi, s. l. ostendimus. [...].
QVANTVSQVANTVS a, um. [ o(pososou=n ] i. Quantuscunque. Ter. Adelph. 3, 3, 40 Tu quantusquantus, nihil nisi sapientia es. Malunt quidam diuidere.
QVANTVSCVNQVE Idem. [ o(phlikosou=n ] Cic. pro Corn. Balb. 56 [...].
QVANTVSLIBET Idem. Quantalibet facilitate Tac. Agr.
page 25, image: s0025
6, 3. [...].
QVANTVSVIS Adi. Idem. [ o(po/sos2 bou/lri ] Liu. 26, 42 [...].
QVANTVMVIS Adu. [ o(po/son bou/lri ] Tu quantumuis licet excellas Cic. de Amic. c. 20. [...].
QVANTVLVS Diminut. a Quantus. [...].
QVANTVLVM Adu. Cic. Verr. 3, 3 c. 1 Nos qui iam et quid facere, et quantulum iudicare possemus, ostendimus. Hor. Serm. 2, 3, 124 Quantulum enim summae curtabit quisque dierum.
QVANTVLOMINVS Adu. Tyrannum occidi: at patrem quantulominus quam occidisti? Sen. Contr. 4, 27.
QVANTVLVSCVNQVE Columel. 2, 11 [...].
QVANTVLVSLIBET Vlpian. in l. 4 §. vlt. D. de aedilit. edict. Non denique febriculam quantulamlibet ad causam huius edicti pertinere.
QVANTVLVSQVISQVE Ipsius vitae quantuliquique fuerint progressus Gell. praef.
QVANTILLVS a, um. Adi. Diminut. [...].
QVANTITAS âtis. f. [ poso/ths2, phliko/ths2 ] Id, quo quantum quid esse dicitur, aut iudicatur. [...].
QVAPROPTER Adu. Interrogandi causam, vel inferendi. [...].
QVAQVA Adu. [ o(/pouper a)\n ] Plaut. Epid. 5, 2, 9 [...].

page 26, image: s0026
QVAQVE Idem. Cic. Philipp. 9, 16 [...].
QVAQVAM Adu. per locum. [...].
QVARE Adu. Interrogandi, de causa, vel eam inferendi. [...].
QVARTVS a, um. Adi. Numerale, Proximum a tertio significans. [...].
QVARTVM Adu. [ te/tarton ] pro Quarto. vt, Quartum Consul. Liu. 3 T. Quintio quartum Consule. add. 3, 66 pr.
QVARTO Adu. Varro apud Gell. 10, 1 [...].
QVARTVSDECIMVS a, um. Adi. [ tessareskaide/katos2 ] vt, Quartadecima luna Plin. 2, 59. Dies Cels. 3, 4. Legio Tac. Ann. 1, 70, 1.
QVARTADECIMANI [ tessareskaidekatai=oi ] Paullum dubitauerant Tacit. [...].
QVARTÂNVS a, um. Adi. distributiuum. [...].
QVARTANARIA tabula, in vinea, quae partem iugeri quartam quadrata conficiet Pallad. Ian. 11. Sed MS. quaternaria.
QVARTARIVS i. m. Quarta pars Sextarii. [...].
QVARTATO Adu. vid. TERTIATO.
QVARTICEPS vid. sub QVADRICEPS.
QVASI Adu. Similitudinis. [ w(s2, w(/sper, w(sri\, oi(onri\ ] Quasi nunc est Plaut. Merc. 1, 2, 92. et 4, 2, 4. [...].

page 27, image: s0027
QVASILLVS [2] vid. QVALVS.
QVASSO, QVATEFACIO vid. QVATIO.
QVATENVS s. vt quidam scribunt QVATINVS. Adu. [ o(/son, kaq' o(/son, e)f' o(/son ] significat Quantum, siue ad quem finem. [...].
QVATER, QVATERNVS, QVATERNARIVS, QVATERNIO, QVATERDENI vid. QVATVOR.
QVATIO ssi, ssum, ere. [ saleu/w, sri/w ] Mouere cum violentia. [...].

page 28, image: s0028
QVATIENS entis. Partic. [ saleu/wn ] Virg. Aen. 11, 656 Tullaque, et aeratam quatiens Tarpeia securim. Add. Idem 10, 762. Petron. c. 124.
QVASSVS [1] a, um. Partic. [ sristo\s2 ] Ruptus. [...].
QVASSVS [2] ûs. m. [ tinagmo\s2 ] Cic. Tusc. 2, 50 c. 21 Nam attrectatu et quassu saeuum amplificatis dolorem. Ex Pacuuio.
QVATEFACIO fêci, factum, ere. [ tina/ssw ] Concutere. Cic. ad Brut. 10 Perrexi tamen, Romamque perueni, nulloque praesidio quatefeci Antonium.
QVASSO âre. Frequentat. [ diasaleu/w ] Saepe quatere, et movere.
QVASSANS antis. Partic. [ diasaleu/wn ] Lucret. 4, 591 Cum Pan Pinea semiferi capitis velamina quassans, etc. Quassanti capite incedit Plaut. Asin. 2, 3, 23.
QVASSÂTVS a, um. Partic. [ diasaleuqei\s2 ] Plin. 18, 26
QVASSATIO ônis. f. Liu. 22, 17 Quassatio irrita capitum, de bubus Annibalis. Quassationes cymbalorum Arnob. 7 p. 237. Conf. Macrob. Sat. 7, 15.
QVASSATVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): QVASSATV=RA [QUASSATÛRA]] ae. f. Plin. Valer. 4, 5.
QVASSANDVS a, um. Ouid. de Arte Am. 1, 696 Quassanda est ista Pelias hasta manu.
QVASSABILIS e. Adi. Quod quassari potest. Lucan. 6, 22 Sed munimen habet nullo quassabile ferro.
QVASSABVNDVS a, um. Macrob. Saturn. 5, 21 [...].
QVASSAGIPENNVS a, um. Adi. Quassagipennas anates, tremipedas Varro dixit apud Non. 6, 65.
QVATRIDVVM [1], QVATRIDVO vid. QVATVOR.
QVATVOR, vel QVATTVOR [ te/ssares2, te/ssara ] Nomen numerale cardinale, indeclinabile. [...].

page 29, image: s0029
QVATVORDECIM [ dekate/ssara ] Per quatuordeeim Annos Flor. 2, 18. [...].
QVATVORDECIES Adu. [ tessareskaideka/kis2 ] Apud Plin. 3, 7 Quatuordecies centena: sine variatione, puto.
QVATVORVIRI [ oi( te/ssares2 ] vt Triumuiri. [...].
QVATVORVIRÂTVS ûs. m. [ tw=n tessa/rwn a)rxh\, tetradarxi/a ] Ipsa quatuor virorum dignitas Asin. ad Cic. Fam. 10, 32. Quatuoruiratum sibi prorogauit.
QVATER Adu. numerale. [ tetra/kis2 ] Plaut. Pseud. 1, 3, 111 Vtrum vis, vel quater quinis minis, etc. [...].
QVATERDÊNI ae, a. Adi. [ tetra/kis2 de/ka ] vt, Quaterdeni gradus Ouid. ex Ponto 3, 2, 50. Et Anni quaterdeni, Quadraginta Ouid. Met. 7, 293. Rectius diuiditur.
QVATERGEMINI aut QVATVORGEMINI Solin. c. 3. Melius forte diuiditur.
QVATERNI ae, a. Adi. [ te/ssares2 ] Distributiuum. [...].
QVATERNO âre. vnde Conquaterno.
QVATERNATIO ônis. f. Interpr. Iren. 1, 1.
QVATERNARIVS a, um. Adi. [ tetradiko\s2 ] Plin. 28, 6 [...].
QVATERNIO ônis. m. [ tetra\s2, tetraktu\s2 ] Quatuor res vel personae, quae vt vnum quiddam considerantur, vt vulgo in foliis chartarum, in militibus. [...].
QVATRIDVVM [2] i. n. [ tetrahmeri/a ] Spatium quatuor dierum. [...].
QVATRIDVO [ tetrahmeri/a| ] Cic. ad Brut. 3 [...].
QVATRIDVANVS a, um. Adi. [ tetartai=os2 ] Quatriduanus mortuus Lazarus Hieron. Epitaph. Pausae s. Ep. 27, 11. Conf. P. Chrysol. Serm. 81.
QVATRÎNI ae, a. Varro de L. L. 7, 30 Vt est ab vno vni, a tribus trini, a quatuor quatrini.
QVATVS pro Cyathus scribitur in MS. Lugdunensi Pallad. 1, 27, 1 Duobus cyathis hordei bene pascitur vna gallina. Sic et 1, 28, 2. Vid. QVIMA.
QVAVIS Adu. vt Quacunque v. v. quauis ratione, parte, regione. Hor. Serm. 1, 7, 84 E quibus vnus amet quauis aspergere cunctos, i. omni ratione infamare.
QVAXO âre. Quaxare ranae dicuntur, quum vocem emittunt, Festus. Sunt qui non Quaxare, sed Quoaxare, alii Coaxare scribant. Vid. COAXO.
QVE
QVE [ te\ ] Coniunctio Copulatiua enclitica, quae non nisi in compositione reperitur, caeterum, eadem ratione vt Et, etiam pro omni fere alio genere Coniunctionum poni videtur. [...].

page 30, image: s0030
QVEIS [ oi(=s2 ] Datiuus vel Ablatiuus a Quis. [...].
QVEMADMODVM [ w(/sper, kaqa/per, o(\n tro/pon ] Adu. Similitudinis vocant Grammatici: quod interdum diuisim scribunt, quem ad modum. [...].
QVEO quis, quiui, quitum, quire. [...].
QVIENS Partic. Apul. Met. 6 p. 175 Nec indipisci maritum volatilem quiens.
QVITVS a, um. Partic. [ dedunhme/nos2 ] a Queor. [...].

page 31, image: s0031
QVENTIAM pro Potentiam, veteres aliquando scripsisse Sipontinus ait. Ipse viderit.
QVERCERVS [1], QVERCETVM, QVERCICVS, vid. QVERCVS.
QVERCVS ûs. f. [ dru\s2 ] Genit. querci Pallad. Mart. 7, 6. [...].
QVERNVS [1] a, um. Adi. [ drui+no\s2 ] Quod est ex quercu. [...].
QVERNEVS a, um. Adi. [ dru/i+nos2 ] Idem. Columel. 6, 3 [...].
QVERCEVS a, um. Adi. Idem. Seruius in Aen. 6, 772 Querceam coronam accipiebant qui in bello ciuem seruassent.
QVERCICVS a, um. Adi. Idem. Suet. in Calig. c. 19 Primo die phalerato equo insignisque, quercica corona et cetra et gladio, aureaque chlamyde.
QVERCVLÂNVS a, um. Adi. Plin. 16, 10 Vbi lucus fageus fuit, porta querculana. Legitur et Querquetulana, vbi vid.
QVERCÊTVM, vel QVERQVÊTVM i. n. [ drumo\s2 ] Locus vbi consitae sunt quercus. [...].
QVERCERVS [2], vel QVERQVERVS a, um. Adi. [ ke/rkeros2 ] Ponamus primum verba Festi, vt nunc opera virorum doctorum leguntur: Querqueram febrem, grauem et magnam. [...].
QVERELA vid. QVEROR.
QVERNVS [2] vid. QVERCVS.
QVEROR eris, questus sum, queri. [ me/mfomai ] Significat Lamentari, vel certe aliquid sibi molestum esse, verbis indicare. [...].

page 32, image: s0032
QVERENS entis. Partic. [ memfo/menos2 ] Vt, Multa querens Virg. Georg. 4, 320. Fidibus querens Hor. Carm. 2, 13, 24.
QVESTVS [1] a, um. Partic. [ memya/menos2 ] Saeculum Pyrrhae Noua monstra questae Hor. Od. 1, 2, 6. [...].
QVESTVS [2] ûs. m. [ me/myis2 ] Querendi actus. [...].
QVERITOR Frequent. quidam libri habent pro Quiritor. v. v.
QVERÊLA ae. f. [ me/myis2, momfh\ ] Querimonia, querendi actus. [...].

page 33, image: s0033
QVERELO vel QVERELOR vid. QVERELANS. Seru. in Virg. Ecl. 1 argum. Hinc est, quod --- postea eum querelantem inuenimus.
QVERIBVNDVS a, um. Adi. [ memptiko\s2 ] Lamentabilis. Cic. pro Sulla 30 c. 10 De supplicio P. Lentuli, de carcere, magna et queribunda voce dicebat. Senectus queribunda Sil. 13, 583.
QVERIMONIA ae. f. [ me/myis2 ] querela, lamentatio. [...].
QVERVLVS a, um. Adi. [ memyi/moiros2, e)gklhmatiko\s2 ] Qui multum queritur, siue qui querelis plenus est. [...].
QVERVLOSVS a, um. Adi. Murmuratores querulosi Vulgat. Epist. Iudae v. 16.
QVERVLOR âri. Dep. Cum iudex solum hoc querulabitur ipse futurus Vetus Epigr. in Hottonem. [...].
QVERQVEDVLA ae. f. Auis semper in aquis natans. [...].
QVERQVERVS vid. QVERCERVS sub QVERCVS.
QVERQVETVLANA Porta Romae fuit ita dicta a Querceto, quod intra muros iuxta se habebat. [...].
QVI
QVI [1] quae, quod; cuius, cui. [...].

page 34, image: s0034
QVAE [2], QVEIS etc. vid. suis locis.
QVI [2] est Ablatiuus Pronominis Qui contractus ex QVEI, quo modo scriptum saepe inuenitur: et quidem non modo Singularis Numeri omnium generum, sed etiam Pluralis: interdum intellectis Nominibus modo, ratione, causa etc. [...].

page 35, image: s0035
QVIA Coniunctio causalis. [ o(/ti ] Ter. Heaut. 3, 1, 100 [...].
QVIANAM Interrogat. [...].
QVIANE Iuterrogat. an quia. Acerba ironia. Virg. Aen. 4, 538 Quiane auxilio iuuat ante leuatos, Et bene apud memores veteris stat gratia facti? Add. Plaut. Pers. 5, 2, 69.
QVICQVAM vel QVIDQVAM potius, cuiusquam. [ ti\ ] i. Aliquid. [...].

page 36, image: s0036
QVICQVE, vel potius QVIDQVE [ o(tou=n ] Quinct. 3, 11 [...].
QVICQVID s. melius QVIDQVID. [ o(/tiken ] Infinite capitur, s. vniuersaliter adeo. [...].
QVÎCVM [ meq' ou(= ] pro Cum quo, et pro, cum qua. [...].
QVICVNQVE quaecunque, quodcunque. [ o(/stis2, o(/sos2 ] Omnis qui. Cic. de Lege Agrar. 2, 49 c. 18 [...].
QVID [ ti/ ] Pronomen Substantiuum, cuius Masculinum Qui vel Quis: interrogat, aut infinite capitur, non refert, quem vsum habet Quod. [...].

page 38, image: s0038
QVIDAM quaedam, quoddam vel quiddam; cuiusdam. [...].
QVIDEM Adu. [ me\n, gou=n, ge/toi ] Idem quod Certe significat, sed adiuncta fere aliqua vel distinguendi notione, quam indicat sequens autem, vel similis; vel restringendi s. excipiendi. [...].

page 39, image: s0039
QVIDNAM Interrog. [ ti/ mh\n ] Ter. Phorm. 1, 4, 6 [...].
QVIDNI [ pw=s2 ou)\, pw=s2 ga\r ou)\, ti/ mh\n ] Confirmandi Aduerbium, Cur non? [...].
QVIDPIAM cuiuspiam. [ ti/ ] Aliquantulum. Ter. Andr. 2, 6, 7 Num illi molestae quidpiam hae sunt nuptiae? Quidam scribunt Quippiam.
QVIDQVAM vid. QVICQVAM.
QVIDQVE vid. QVICQVE.
QVIDQVID vid. QVICQVID.
QVIDVIS vid. QVIVIS.
QVIDVM vid. QVI n. 9.
QVIES [1] êtis. f. [ h(suxi/a, h)remi/a, a)tremi/a ] Cessatio a quocunque opere: vnde etiam pro Somno sumitur. [...].

page 40, image: s0040
QVIES [2] êtis. Adi. Antique. Naeuius, Iamque eius mentem fecerat fortuna quietem. Add. Sallust. et Liein. Macer. apud Priscian. 6 p. 704.
QVIESCO quiêui, quiêtum, ere. [ h)reme/w, a)treme/w, h(suxa/zw, pau/omai ] In otio esse, vacare a labore, cura, officio, negotio: vnde etiam pro Dormire sumitur. [...].

page 41, image: s0041
QVIESCENS entis. Part. Et quiescenti agendum, et agenti quiescendum est Sen. Epist. 3. Nosmetipsi nos expugnauerimus, illis quiescentibus Nep. 17, 5, 4. Quiescentes pro mortuis Vulg. Int.
QVIÊTVS a, um. [ h(/suxos2, h(su/xios2, e(/khlos2, w)/khlos2 ] Qui quiescit. [...].
QVIETVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): QVIETV=RVS [QUIETÛRUS]] a, um. Partic. [ h(suxa/swn ] Cic. de Orat. 2, 236 Videmur enim quieturi fuisse, nisi essemus lacessiti.
QVIÊTE Adu. [ h(su/xws2, h)re/ma, a)tre/mas2 ] Cic. de Senect. 13 c. 5 [...].
QVIESCENTIA ae. f. Idem quod Quies. Firmic. 1, 3.
QVIETVDO inis. f. h)remi/a, h(suxi/a Gloss. Cyrilli.
QVIETO âre. et QVIETOR, âri. apud Priscian. 8 p. 799.
QVIETALIS, e. s. QVIETALVS Ab antiquis dicebatur orcus Fest. Vid. Carpzou. de quiete Dei §. 7 p. 36 sq.
QVIETATOR Augustorum Iupiter celebratur in numo Maximiani Herculii et Diocletiani. Vid. Carpzou. l. c. p. 46.
QVIETORIVM i. n. Coemeterium, in Vet. Inscr.
QVILIBET quaelibet, quodlibet vel quidlibet; cuiuslibet. [...].

page 42, image: s0042
QVIION pro Cylon Veget. Veter. 3, 66, 4.
QVIMA pro Cyma [ ku/mh, est in MSS. Palladii Apr. 3, 1. et Sept. 13, 1. Sic Quatus pro Cyatho etc.
QVIMÂTVS ûs. m. [ pentaeti/a ] Vt Bimatus, et trimatus: tempus vel spatium quinque annorum. Plin. 8, 45 Vita feminis XV annis longissima, maribus XX, robur in quimatu. de bobus.
QVIN Adu. [ o(/pws2 ou), o(/ti mh\, mh\ ou)k ] Lati admodum vsus: qui tamen intelligi potest ex etymologia: cum quin sit qui non, quae non, quod non per omnia genera, numeros et casus, in quibus ad Ablatiuum illum Qui praesertim attendendum est, et illius rationem supra h. v. declaratam. [...].

page 43, image: s0043
QVINARIVS a, um. Adi. [ pempa\s2 ] Quod quinque complectitur. [...].
QVINADENA vid. QVINDENA.
QVINAM vid. QVISNAM,
QVINCENTVM et producta prima syllaba, et per C literam vsurpant antiqui, quod postea leuius (f. lenius) visum est, ita vt nunc dicimus, pronunciari (forte pronunciare) Festus.
QVINCTIA Gens Patricia Romae fuit, duabus familiis nobilis, quarum altera Capitolinorum, altera Flamininorum cognomine vtebantur. [...].
QVINCTILIANVS, QVINCTILIS, QVINCTVS vid. QVINCTIL. etc.
QVINCVNX quincuncis. m. [ penta\s2 ] Quinque vnciae. vt, Vncia remota de quincunce Hor. de Arte Poët. 327. [...].
QVINCVNCIÂLIS e. Adi. Plin. 27, 11 [...].
QVINCVPEDAL Mensura putatur quinque pedum, qua fabri murarii in demetiendis parietibus vti solent. [...].
QVINCVPLEX icis. Adi. [ pentaplou=s2 ] Imago in vna tabula quincuplex Vopisc. in Floriano c. 3. [...].
QVINCVPLVM vid. QVINQVEPLVM.
QVINDECIM [ dekape/nte ] Numerale nomen indeclinabile. [...].

page 44, image: s0044
QVINDECIES Adu. [ dekapenta/kis2 ] Cic. Verr. 2, 61 c. 25 [...].
QVINDECIMVIR viri. m. [ ri(=s2 tw=n pentekai/deka, pentekaideka/darxos2 ] Nomen sacerdotii, quod primo duobus, tum decem mandatum est, vid. DVVMVIR, DECEMVIR. [...].
QVINDECIMVIRALIS e. Adi. Quindecimuirale sacerdotium Tacit. Annal. 11, 11, 3. it. 16, 22, 1.
QVINDECIMVIRATVS ûs. m. Pontificatus et quindecimviratus et auguratus, codicillares fecit, ita vt in senatu allegerentur Lamprid. in Alex. Seu. c. 49.
QVINDÊNI, vel QVINIDENI ae, a. Adi. Distribut. [...].
QVINETIAM [ e)/ti de\, a)lla\ mh\n, kai\ mh\n, kai\ ] Particula maius quiddam his quae praecedunt annectendi: quam forte melius faciunt qui diuidunt, quod hodie faciunt, credo, omnes. [...].
QVINGENTI ae, a. [ pentako/sioi ] Quinquies centum. [...].
QVINGENTESIMVS a, um. Adi. [ pentakosiosto\s2 ] Plin. 15, 1 Anno vrbis quingentesimo quinto. add. Cic. pro Flacco c. 1.
QVINGENTIES Adu. [ pentakosia/kis2 ] Cic. Verr. 2, 93 c. 38 Ob eam rem H-S quingenties Veneri Erycinae de Sthenii bonis exacturum.
QVINGÊNI ae, a. [ pentako/sioi ] Distribuit vnicuique Quingentos. [...].
QVINGENARIVS a, um. Adi. [ pentakosiako\s2 ] Plin. 33, 11 [...].
QVINGENTARIVS a, um. Cohors. Veget. Mil. 2, 6. et Modest. de Voc. R. M. p. 250. vid. Stew. ad Veget.
QVINI, ae, a. et QVINIO vid. post QVINQVE.
QVINIMMO Coniunctio. [ a)lla\ dh\, kai\ menou=nge ] pro Immo vero, vel Immo etiam, et hodie diuisim fere scribitur. [...].
QVINQVAGINTA Indecl. [ penth/konta ] Virgil. Aen. 1, 707 [...].
QVINQVAGIES Adu. [ penthkonta/kis2 ] Columel. 5, 2 [...].
QVINQVAGÊNVS a, um. Adi. [ penth/konta ] Distribut. ex Quinquaginta. [...].

page 45, image: s0045
QVINQVAGESIES Adu. Plaut. Men. 5, 9, 99 Vix credo tota auctione capiet quinquagesies centena millia HS. 250000 florenos imperii.
QVINQVAGENARIVS a, um. Adi. [ penthkontadiko\s2 ] Cato 13 [...].
QVINQVAGESIMVS a, um. Adi. Ordinis. [...].
QVINQVATRES, QVINQVATRIA, QVINQVATRIAE, QVINQVATRVS tot enim formae huius nominis hodie exstant. [...].

page 46, image: s0046
QVINQVE [ pe/nte ] Nomen numerale. [...].
QVINQVEFOLIAE Herbae radix Scribon. 53. Rosae Plin. 21, 4.
QVINQVEFOLIVM i. n. [ penta/fullon ] Herba, a numero foliorum nomen habens. [...].
QVINQVELIBRÂLIS e. Adi. [ pentalitrai=os2 ] Pondo quinque librarum. Columel. 3, 15 Dispositis lapidibus paucis, qui singuli non excedant quinquelibrale pondus.
QVINQVELIBRIS patera Vopisc. in Probo c. 5.
QVINQVEMESTRIS e. Adi. [ pentamhniai=os2 ] Quinque menses natum. [...].
QVINQVENNIS e. Adi. [ pentaeth\s2 ] Quinque annos natus. [...].
QVINQVENNÂLIS e. Adi. [ pentethriko\s2 ] Quod fit singulis quinque annis. [...].
QVINQVENNIVM i. n. [ pentaeti/a ] Spatium quinque annorum. [...].
QVINQVEPARTÎTVS a, um. Adi. [ pentamerh\s2 ] Quod in quinque partes diuisum est. [...].
QVINQVEPARTÎTO Adu. [ pentamerw=s2 ] Plin. 25, 6 Foliis per interualla quinquefolii, aut cannabis, per ambitum incisis quinquepartito, nigris et ipsis, plumosisque.
QVINQVEPEDALIS e. Adi. Terminus egregius dicitur quinquepedalis Hygin. de Limit. p. 212.
QVINQVEPLEX icis. penta/plous2 Gloss. Vet. QVINCVPLEX.
QVINQVEPLVM penta/ploun Gloss.
QVINQVEPRÎMI qui Graece [ penta/prwtoi, vnde l. 2 C. de privilegiis eorum, qui in sacro palatio militant, dicitur Pentaprotia.
page 47, image: s0047
Cic. Verr. 3, 68 c. 28 Magistratus et Quinqueprimi accitu istius euocantur.
QVINQVERÊMIS is. f. [ penth/rhs2 ] Nauis quinque remorum ordines habens. [...].
QVINQVERTIVM i. n. [ pe/ntaqlon ] Exercitium, quod quinque artes, quinque certamina complectitur, videlicet luctam, pugilatum, cursum, discum, saltum ex versiculo Simonidis [ *(/alma, podwkri/hn, di/skon, a)/konta, pa/lhn. [...].
QVINQVESSIS is. m. Numus apud Romanos. [...].
QVINQVEVIR viri. m. [ ri(=s2 tw=n pe/nte ] dicitur vt Triumuir. [...].
QVINQVEVIRÂTVS ûs. m. [ a)rxh\ tw=n pe/nte, pentadarxi/a ] Officium vel magistratus Quinqueuirorum. [...].
QVINQVIES Adu. [ penta/kis2 ] Quinque vicibus. [...].
QVINQVIPLICO âre. Vt, Quinquiplicare magistratus, apud Tacit. Annal. 2, 36, 5 pro In annum quintum prorogare.
QVINQVO âre. i. purgare, lustrare, qs. coinquo. [...].
QVINI ae, a. [ pe/nte ] Distributiuum vel ordinale. [...].
QVINIO ônis. m. Vt vnio, quaternio. Quinio voluminum Tertull. de Anima c. 46. Pentateuchus. Quinionem enixa filiorum Id. ibid. c. 6 extr.
QVINTADECIMANI pro militibus decimae quintae legionis Tacit. Annal. 1, 23, 6.
QVINTANVS vid. QVINTVS.
QVINTILIANI melius forte QVINCTILIANI dicti sunt iuvenes, qui per ludum et lasciuiam currentes Lupercalia celebrabant, vid. FABIA gens n. 2 [...].
QVINCTILIÂNVS i. m. [ *koi+ntiliano\s2 ] Cognomen Fabiorum. [...].
QVINTÎLIS, s. QVINCTILIS, is. m. [ metagritniw\n ] mensis ideo dictus, quod quintus in ordine esset: sed postea in honorem Iulii Caesaris Dictatoris, M. Antonio M. filio Consule legem ferente, Iulius appellatus est, quod hoc mense a. d. IV Idus Quinctiles Iulius procreatus sit, vt docet Macrob. Sat. 1, 12. [...].
QVINTILIVS, s. QVINCTILIVS gentis nomen, e qua v. g. Quintilius ille Varus, cum tribus legionibus in Germania caesus: item alius Cremonensis fuit, Virgilii et Horatii familiaris, cuius Horatius Carm. 1, 24 [...].
QVINTIPOR seruile nomen frequens apud antiquos erat a praenomine domini ductum, vt Marcipor, Gaipor, quamuis sint, qui a numero natorum ex ancilla quinto loco dictum putent. Festus.
QVINTVS, vel QVINCTVS a, um. Adiect. [ pe/mptos2 ] a Quinque. [...].
QVINTVSDECIMVS dies, [ pentekaideka/th h(me/ra ] Plin. 9, 51. [...].
QVINTVM Adu. vt, Quintum Consul, tempus designat, et quater ante factum. [...].

page 48, image: s0048
QVINTO Adu. vt quarto, tertio, etc. vid. Gell. 10, 1.
QVINTÂNVS a, um. Adi. [ pemptai=os2 ] Distributiuum. [...].
QVINTARIVS a, um. Adi. Numerus quintarius Vitruu. 3, 1. [...].
QVINTVPLEX icis. o. Salarium quintuplex fecimus Vopisc. in Probo c. 7. Salmas. in MS. receperit quincuplex. Dausqu. in Orthograph. etiam probat quincuplex, reiecto illo quintuplex.
QVINTIA, s. QVINCTIA gens v. v.
QVIPPE [ o(/pou, a(/te ] Aduerb. quo rationem eius quod praecessit, reddimus. [...].
QVIPPÎNI [ ti/ ga\r ] Cur non, antique vt Quidni? [...].
QVIPS pro Quis scripsisse veteres, vult cum Laurenbergio Popma de Vsu ant. locut. 1, 4 p. 17. [...].
QVIRIÂNVS a, um. Plin. 15, 14 Cato adiicit, Quiriana poma, et quae tradit in doliis condi, Scantiana. vid. QVIRINIANVS.
QVIRINA Tribus, vid. TRIBVS.
QVIRÎNVS i. m. [ *kuri=nos2 ] (inquit Seruius) Romulus dictus est, vel quod hasta vtebatur, quae Sabinorum lingua Curis dicitur: hasta enim, id est curis, telum est cum longiore ferro: vnde et securis, quasi semicuris. [...].

page 49, image: s0049
QVIRINÂLIS e. Adi. [ *kurina/lios2 ] Quirinalis collis dictus est Romae, quod in eo Quirini templum erat: siue quod in eum commigrauerint Sabini a Curibus venientes. [...].
QVIRINALIA um. n. Pl. [ *kurina/lia ] Cic. Quint. Frat. 2, 13 [...].
QVIRINIÂNVS a, um. Adi. Cato de R. R. 7 Poma Quiriniana. legitur et Quiriana.
QVIRÎTES um. m. Pl. Romani dicuntur a Quirino, id est Romulo, vrbis Romae conditore: vel a Curibus, Sabinorum vrbe. [...].

page 50, image: s0050
QVIRITIA Iuno, quae eadem Mensalis ab Alexandro ab Alex. commemorata Gen. Dier. 1, 17 nondum habet auctorem alium. vid. QVIRINALIS.
QVIRÎTO âre. [ sxetlia/zw, diamartu/romai ] et
QVIRÎTOR âri. Clamare, Romanos commouere, et Quiritium auxilium inuocare. [...].
QVIRITATIO ônis. f. Liu. 33, 28 Fuga comitum et quiritatio facta, et tumultus tota vrbe discurrentium factus cum luminibus.
QVIRITÂTVS ûs. m. Val. Max. 9, 2, 1 Lamentabiles quiritatus legionum, quas Sulla obtruncari iussit. Plin. Epist. 6, 20, 14 Audires vlulatus feminarum, infantium quiritatus, clamores virorum.
QVIRITARIVS i. m. Cui iure Quiritium dominium competit. Vox apud ICos: sed, puto, recentiores tantum.
QVIRQVIR pro Quisquis, archaice dictum in veteri carmine templi auguralis capiendi apud Varron. de L. L. 6, 2 [...].
QVIRRÎTO âre. Vocem edere verris. Auctor Philomelae, v. 55 Quirritat verres, pardus rudit, oncat asellus. al. Quiritat.
QVIS quae vel qua, quod vel quid; cuius, cui. [ ti/s2, poi=os2 ] Interrogatiue aut infinite ponitur, nunquam relatiue. [...].
QVISNAM quaenam, quidnam. [ ti/s2 dh/pote ] Interrogatiuum est. Ter. Andr. 5, 6, 1
QVISPIAM quaepiam, quidpiam vel quippiam, et quodpiam; cuiuspiam, cuipiam. [...].

page 51, image: s0051
QVISPVTAS diuisim scribi debet.
QVISQVAM quaequam, quidquam vel quicquam; cuiusquam, cuiquam. [...].
QVISQVE quaeque, quodque et quidque; cuiusque, cuique. [...].
QVISQVILIAE ârum. f. Pl. tantum. [...].

page 52, image: s0052
QVISQVIS, in vtroque genere et m. et f. et QVIDQVID vel QVICQVID n. cuiuscuius. [ o(/stis2 ] significat Quicunque. [...].
QVIVIS quaeuis, quoduis vel quiduis; cuiusuis, cuiuis. [...].
QVO
QVO [ poi= ] Est Ablatiuus Pronominis relatiui et interrogatiui. [...].

page 53, image: s0053
QVOAD [ e(/ws2 ou(=, me/xri ou(= ] Idem quod quousque, in temporis, et quocunque alio termino significando. [...].

page 54, image: s0054
QVOCIRCA Coniunctio rationalis. [ toiga/rtoi ] Vt, Quamohrem, Itaque. [...].
QVOCVM [ meq' ou(= ] Ablatiuus, pro quo etiam dicitur Quicum. [...].
QVOCVNQVE [ w(|tiniou=n ] Ablat. a Quicunque. [...].
QVOD [1] cuius, cui. Adi. [ ti\ poi=on ] Interrogatiuum et relatiuum est. Substantiue ponitur in istis. [...].

page 56, image: s0056
QVOD [2] Coniunctio fit (vt Graecorum [ o(/ti ) causalis. [...].

page 59, image: s0059
QVODAMMODO quodam s. aliquo modo, [ tro/pon tina\ ] coniunctim scribere solent, vt Quomodo. [...].
QVODCVNQVE cuiuscunque. [ o(tiou=n ] a Quicunque. Virg. Aen. 2, 77 [...].

page 60, image: s0060
QVODPIAM [ ti\ ] a Quispiam. vt; Quodpiam oppidum, pro Quoddam, apud Cic. in Verr. [...].
QVODSEMELARRIPIDES nomen fictum a Plauto Pers. 4, 6, 23 inter alia id genus nugacia nomina, Quodsemelarripides, Nunquamposteaeripides, etc.
QVOI pro Cui. Cic. de Legib. 2, 60 [...].
QVOIVS pro Cuius. Cic. de Legib. 1, 52 Ad finem bonorum quo referuntur, et quoius adipiscendi causa sunt facienda, omnia.
QVOMINVS [ w(s2 mh\, mh\ ou), mh\ ou)xi\ ] i. Vt non, Quin. Ter. Andr. 4, 2, 17 [...].
QVOM pro Quum, v. v. it. Compendium vocis quoniam: in MSS. vid. Ind. Scriptt. R. R.
QVOMODO Adu. [ ph=|, pw=s2, o(/pws2, ti/ni tro/pw| ] i. Qua ratione, sunt enim proprie duo Ablatiui casus et separatim legendi.
QVOMODOCVNQVE [ o(pwsou=n ] Quoquo pacto. Cic. Fam. 14, 14 [...].
QVOMODOLIBET vixerint Augustin. de C. D. 21, 19.
QVOMODONAM [ pw=s2 ] Cic. Q. Frat. 2, 16 Quomodonam mi frater de nostris versibus Caesar?
QVONAM Aduerb. ad locum. [ poi= dh\ ] Plaut. Trin. 4, 3, 71 [...].
QVONDAM [ pa/lai, pa/ros2 ] Aduerbium temporis omnis: praeteritum notat interdum, vt Olim vel Aliquando. [...].
QVONIAM Coniunctio causalis. [ o(/ti, e)pri\, e)pei/per ] Ter. Andr. 1, 5, 15 [...].

page 61, image: s0061
QVOPIAM Aduerbium ad locum. Ter. Eun. 3, 2, 9 Iturane Thais quopiam es?
QVOQVAM Aduerbium ad locum. Neque se quoquam mouit ex vrbe Nep. 25, 7, 1. [...].
QVOQVE [ e)/ti, ri)s2 e)/ti ] Coniunctio, pro Etiam, similiter. Ter. Eun. 2, 2, 20 [...].
QVOQVO Aduerb. ad locum. [ o(poiou=n ] In quamcunque partem. [...].
QVOQVORSVM Mari alluitur Cilicia Solin. c. 51 (38) al. quoquouersus. Nempe
QVOQVOVERSVS siue disiunctim QVOQVO VERSVS. [...].
QVORSVM Aduerbium ad locum. Versus quem locum: cum interrogatione, et sine interrogatione aliquando ponitur. [...].
QVORSVS Idem. Cic. de Clar. Orat. 293 c. 85 [...].

page 62, image: s0062
QVOT [ po/soi, o(po/soi ] Nomen numerale indeclinabile. Plaut. Stich. 1, 3, 59 [...].
QVOTANNIS vid. modo in QVOT n. 2.
QVOTCVNQVE Quotcunque senatus creuerit, populusue iusserit, tot sunto Cic. de Legg. 3 c. 3. Manil. 4, 315 Totque dabit vires, dominos quotcunque recepit. al. quotquotque.
QVOTDIES Adu. Sedulum quotdies obibam culturae sacrorum ministerium Apul. Met. 11 p. 267, 29. Intell. quot dies sunt.
QVOTÊNVS [ poso/s2 tis2 ] Relatiuum diuisiuum, ad bini, terni, quaterni refertur. [...].
QVOTÎDIE Adu. [ o(shme/rai ] Singulis diebus. [...].
QVOTIDIÂNVS, s. COTIDIANVS a, um. Adi. [ o(shmerino\s2 ] Quod quotidie fit. [...].
QVOTIDIANO pro Quotidie. Quotidiano in forum mille hominum descenderent Cic. apud Non. 9, 16. [...].
QVOTIES Aduerbium numerale. [ o(sa/ki, o(sa/kis2, posa/kis2 ] Ter. Hec. 1, 1, 3 [...].

page 63, image: s0063
QVOTIESCVNQVE [ posakisou=n ] Cic. pro Cluent. 51 c. 18 [...].
QVOTQVOT [ o(soidh\ ] Compositum a Quot. Catull. de Acmes. 43, 2 [...].
QVOTQVOTQVE vid. QVOTCVNQVE.
QVOTVMVS a, um. Adi. pro Quotus. Apud Plaut. Pseud. 4, 2, 7 Quotumas aedes dixerit. Ibid. 4, 7, 77 Quotumo die.
QVOTVPLEX îcis. o(sapla/sios2 Onomast. Vet.
QVOTVS a, um. [ po/stos2, o(po/stos2, posapo\s2 ] Relatiuum ordinale, quo significatur Cuius numeri, siue in quo numero aut ordine. [...].
QVOTVSCVNQVE [ o(postosou=n ] Tibull. 2, 7 ad fin. Mouerit e votis pars quotacunque deos. i. Minima pars. Et sequitur regni pars quotacunque sui Ouid. Her. 13, 60.
QVOTVSQVISQVE Per interrogationem ad paucitatem indicandam profertur. [...].
QVOVIS Aduerbium ad locum. Ter. Heaut. 5, 1, 55 Immo abeat potius multo quouis gentium, quam hîc per flagitium ad inopiam redigat patrem.
QVOVISCVNQVE Martial. 14, 1 Quouiscunque loco potes hunc finire libellum.
QVOVSQVE [ e(/ws2, e(/ws2 a)\n, me/xri ti/nos2 ] i. Quamdiu, vel vsque ad quod tempus, interrogatiue. [...].
QVV
QVVM. [ o=\tan ] vel QVM, vel QVOM scribebant veteres, quando Aduerbium temporis erat. [...].
QVRIS, QVVRIS, vel CVRIS hastae apud Sabinos nomen. [...].

page 64, image: s0064
R.
Litera R.
R LITERA Consonans semiuocalis, Graecis P, [ r, quae spiritum lingua crispante corraditur Mart. Capella 3 p. 58. [...].
RAB
RABIDVS [1] vid. post RABIOSE.
RABIENVS ficticium nomen. Sen. Controu. lib. 5 praef. p. 350 [...].
RABIES, êi. f. [ lu/ssa ] et RABIA ae. apud antiquos; Morbus canum, quum veluti furore quodam acti, huc atque illuc rapiuntur, nec vllum quietis locum inueniunt. [...].

page 65, image: s0065
RABIÔSVS a, um. Adi. [ lussw/dhs2 ] Rabie correptus. Canes fiunt rabiosi Scribon. 171. [...].
RABIOSVLVS a, um. Adi. Dimin. [ u(polussw/dhs2 ] Cic. Fam. 7, 16 Primas illas rabiosulas sat fatuas dedisti. Intelligit literas asperas et mordaces Trebatii.
RABIOSE Adu. [ lusswdw=s2 ] Furiose. Cic. Tusc. 4, 48 c. 22 [...].
RABIDVS [2] a, um. Adi. [ lusso/lhptos2, lussw=n ] Qui rabiem habet. [...].
RABIDE Adu. Cic. Tusc. 5, 16 c. 6 Quid vero illum quem libidinibus inflammatum et furentem videmus, omnia rabide appetentem cum inexplebili cupiditate, etc.
RABIO [1], îre. et RABO, ere. [ lussa/w ] Verbum dictum a Rabie; Nimia ira et quasi rabie agi. [...].
RABIO [2] âre. Rabiat, lussa=| Gloss.
RABIRIVS gentis Rom. nomen, de qua v. g. C. Rabirius Eques Romanus, perduellionis reus, quod Saturninum hostem patriae occidisset, defensus a Cicerone in Consulatu, quae exstat oratio. [...].
RABO [ a)r)r(abw\n ] pro Arrabone, concisum a rustico apud Plaut. Truc. 3, 2, 20
RABVLA ae. m. [ sto/margos2, dikole/kths2 ] Caninae impudentiae causidicus. [...].

page 66, image: s0066
RABVLVS a, um. Adi. Velut rabulus anser admixtus oloribus Sarisber. 5, 6. Si antiquum sit nomen rabulus, facilius apparet, cur anseribus quoque rabulas compararit Cic. pro Rosc. Am. 56.
RABVLATIO ônis. f. Forensis Mart. Capella l. 6. et Symm.? [reading uncertain: print blotted] , 23.
RABVLATVS ûs. m. Audiri, licet perstreperent, nullo potuere rabulatu, i. quantumuis clamarent Mart. Capella l. 2.
RABVLANVS vid. Radulanus, in RADO.
RABVSCVLVS Raui coloris. vt, Rabuscula vitis vel vua. Vid. Plin. 14, 3.
RAC
RACCO âre. vid. RANCO.
RACÊMVS i. m. bo/trus2 Gloss. Gr. Lat.] Congeries acinorum suis cum pediculis ipsaque adeo vua. Vid. Casaub. [...].
RACÊMOR âri. Racemos a vindemiatoribus praeteritos sublegere. [...].
RACEMIFER era, ërum. Adi. [ botruofo/ros2 ] Vt, Vuae racemiferae Ouid. Met. 3, 666. Bacchus Idem ibid. 15, 413. Et Fast. 6, 483 Bacche racemiferos hedera redimite Capillos.
RACEMÔSVS a, um. Adi. [ botruw/dhs2 ] Racemis plenum. Plin. 13, 6 Oliuae modo racemosus flos. Pomum suis inter ramos palmitibus racemosum Id. ib. c. 4.
RACEMÂTVS a, um. Aliud Adi. [ botruwto\s2 ] Quod racemos habet. Plin. 18, 7 de panico, Paruis racemato paniculis.
RACEMARIVS i. m. [ botruofo/ros2 ] Pampini, s. Palmitis in vite epitheton. [...].
RACEMATIO ônis. f. [ botruologi/a ] Racemorum secundaria vindemia singulorum aut rarorum, qui forte a vindemiatoribus praetereuntur: sicut in messibus peractis, quod superest, spicilegium dicitur. [...].
RACILIVS gentis Rom. nomen, de qua v. g. Tribunus pleb. qui de Clodianis facinoribus est questus in Senatu Cic. ad Q. Frat. 2, 6.
RAD
RADAMANTHVS vid. RHADAMANTHVS.
RADIA ae. Gloss. Gr. Lat. [ xoiniki\s2 h( tou= troxou=, Radia, modiolus. [...].
RADIATIO, RADIATVS vid. RADIVS.
RADICITVS, RADICO, RADICVLA vid. RADIX.
RADIVS i. m. Prima notio huius nominis videtur rustica illa, qua notat bacillos circa modiolum (per quem axis transit) in stellae formam dispositos, et orbile s. orbem extimum rotae s. [...].

page 67, image: s0067
RADIOLVS i. m. Dimin. Parua olea oblonga. [...].
RADIO âre. Radios emittere, fulgere, et conspicuum esse. [...].
RADIANS antis. Partic. [ a)ktinobolw=n ] Virg. Aen. 8, 616 [...].
RADIÂTVS a, um. Partic. Vt, Enn. apud Cic. [...].

page 68, image: s0068
RADIATILIS e. Vmbra Fortunat. l. 2.
RADIATIO ônis. f. [ a)ktinobo/lhsis2 ] Plin. 36, 5 [...].
RADIÔSVS a, um. Adi. [ a)ktinw/dhs2 ] Quod multos emittit radios. Plaut. Stich. 2, 2, 40 Postquam me misisti ad portum, cum lucu simul commodum radiosus ecce sol superabat ex mari.
RADIX îcis. f. [ r(i/za ] Pars plantae terra tecta, vnde suis fibris succum illum nutricium trahit: tum metaphor. illa rei cuiusque pars, qua illa nititur, quae certe ima est. [...].
RADICVLA ae. f. Dimin. [ r(izi/on ] Plin. 20, 9 [...].
RADÎCOR âri. [ r(izo/omai, r(izobole/w ] Radicem facere, seu capere, vel emittere. [...].
RADICESCO ere. Sen. Epist. 87 (86) Vidi vitem ex arbusto suo annosam transferri. Huius capillamenta quoque (si fieri potest) colligenda sunt, deinde liberalius sternenda vitis, vt etiam ex corpore radicescat.
RADICÂTVS a, um. Partic. [ e)r)r(izwme/nos2 ] Columel. de
page 69, image: s0069
Arbor. 20 Arbores et radicata semina Autumno serito. i. surculos suis cum radicibus, plantas. Vid. Sidon. Epist. 7, 8. et 5, 10.
RADICÔSVS a, um. Adi. [ r(izw/dhs2 ] Quod multas radices habet. Plin. 16, 34 Omnium ederarum generi radicosa brachia.
RADICITVS Adu. [ r(izo/qen ] A radice, vel Vsque ad radicem. Cato c. 50 [...].
RADO si, sum, ere. [ ce/w, cu/w, cura/w ] Minutatim secando auferre, et ita leue vel planum reddere, asperitates tollere, ac denique stringere, arcte contingere, etc. [...].
RADENS entis. Partic. [ ce/wn ] Praeter dicta Lucret. 6, 117 Quam de latere ire Diuerso motu radentes corporis tractum. de nubibus. Arua radens adhaeret humo serpens Stat. Theb. 5, 525.
RASVS [1] a, um. Aliud Partic. [ e)cusme/nos2 ] Radix Rasa cultello eburneo Scribon. 83.
RASITO âre. Frequentat. [ cure/w ] Saepe radere. Gell. 3, 4
RASVS [2] ûs. m. Varro de L. L. 4, 31 Homo in pratis festucas abradit, quo ab rasu rastelli dicti.
RASOR, ôris. m. [ cureuth\r ] Qui radit. Et per translationem Fidicines, qui videntur chordas ictu radere. Festus.
RASORIVS a, um. Adi. Vt, Culter.
RASVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): RASV=RA [RASÛRA]] ae. f. [ cusmo\s2 ] Columel. 4, 29
RASILIS e. Adi. [ cesto\s2 ] Quasi rasum, nihil exstans aut asperum habens.
RADVLA ae. f. cu/stra Vet. Onomast.] Instrumentum ferreum, cuius rationem ab vsu docet Columel. 12, 18 [...].
RADVLANVS a, um. Adi. [ custriko\s2 ] Radulana pix dicta, quae radula educitur e doliis. [...].

page 70, image: s0070
RAG et RAI
RAGADES, f. et RAGADIA vid. RHAGADES.
RAIA ae. f. Genus piscis plani et cartilaginei. [...].
RAL
RALLA ae. f. Genus vestis a raritate. [...].
RALLVM i. n. Ferramentum est quo raditur vomer, et inhaerente terra liberatur atque purgatur. [...].
RAM
RAMALE vid. RAMVS.
RAMEN inis. n. Ramina Marc. Empir. sunt, quae Scribon. Ramenta vocat: vid. Barth. Adu. 40, 4.
RAMENTVM i. n. [ cu/sma, r(i/nhma ] Tenuis cuiusque rei particula, a radendo, quasi rasura. [...].
RAMENTA ae. f. Plaut. Bacch. 3, 4, 15 [...].
RAMENTÔSVS a, um. Adi. Plenus ramentis. Cael. Aurel. Tard. 4, 3 Sanguinolenta et ramentosa.
RÂMEX icis. m. Videtur ramum prima significatione denotare Hinc est Col. 9, 1, 3 [...].
RAMICÔSVS a, um. Adi. e)nterokhlh/ths2 Gloss. Gr. Lat.] Qui ramice laborat. Plin. 30, 15 Ramicosis cochlearum cinis cum ture ex oui albi succo illitus per dies XXX medetur.
RAMNÊTES Tertia pars Populi Romani temporibus Romuli: de quibus vide LVCERES. [...].
RAMNENSES [ *(ramnh/sioi ] Iidem qui et Ramnetes. Liu. 1, 13 Eodem tempore et centuriae tres equitum conscriptae sunt, Ramnenses ab Romulo, ab Tito Tatio Titienses appellati.

page 71, image: s0071
RAMVS i. m. [ kla/dos2, klw\n, o)/sxos2 ] est, Id in arbore (inquit Theophrastus) quod a caudice fissum, multiplexque spargitur; vnde ramos nonnulli nodos appellauere, suntque veluti quaedam ipsarum arborum brachia. [...].
RAMVLVS i. m. Dimin. [ kladi/skos2 ] Columel. 5, 5 [...].
RAMVSCVLVS i. m. Aliud Dimin. [ klwna/rion ] Plin. 20, 23 E viridi ferula ramusculus, vtilis est ad omnia ea vitia.
RAMÔSVS a, um. Adi. [ kladw/dhs2 ] Ramos habens multos. Plin. 13, 5 [...].
RAMVLÔSVS a, um. Adi. [ klwnariw/dhs2 ] a Ramulus. Plin. 16, 24 Ranmlosa folia vlmo et cytiso.
RAMÂLE is. n. [ klada/rion ] Ramus inutilis ex arbore decisus. [...].
RAMEVS a, um. Adi. [ kla/dinos2 ] Quod ex ramo est. Virg. Georg. 4, 303 --- Et ramea costis (aheni ) Subiiciunt fragmenta, thymum, casiasque recentes.
RAN
RANA ae. f. [ ba/traxos2 ] Animal palustre praesertim, vt tamen etiam in rubis et mari inueniantur ranae. [...].
RANVLA ae. f. Dimin. Apul. Met. 9 p. 233 Virens exsiluit ranula. De vitio linguae Veg. Mulom. 3, 3, 12.
RANVNCVLVS i. m. Dimin. [ batra/xion ] Cic. de Diu. 1, 15 c. 9 [...].

page 72, image: s0072
RANCEO, RANCO, RACCO ficticium verbum ex voce tigridum. [...].
RANCENS entis. Partic. [ shpo/menos2 ] a Verbo inusitato RANCEO, idem quod Rancidus. [...].
RANCESCO ere. Idem quod Ranceo. Arnob. 1 p. 12 Praecipiant, olearum fluenta rancescere. Rancescit caritas Ennod. 4, 19.
RANCOR, ôris. m. [ shpedw\n ] Putor quidam aut odoris grauitas. quae ex vetustate et putredine ac corruptione nascitur. [...].
RANCIDVS a, um. Adi. [ sapro\s2 ] Quod est rancore putidum. Hor. Serm. 2, 2, 89
RANCIDE Adu. [ saprw=s2 ] Gell. 18, 8 In collocandis verbis immodice faciunt et rancide. Idem c. 11.
RANCIDVLVS a, um. Adi. Dimin. [ u(po/sapros2 ] Iuuen. Sat. 11, 135 [...].
RANCIDOR âri. Dep. Vita voluptaria aut rapina succenditur, aut liuoribus rancidatur, molesta redditur Fulgent. Mythol. 2.
RAP
RAPA [1] vid. RAPVM.
RAPACITAS, RAPACITER, RAPAX vid. RAPIO.
RAPHANA ae. f. Nobilis ciuitas in Decapoli regione Syriae. [...].
RAPHANVS, siue RHAPHANVS i. m. [ r(a/fanos2 ] Genus radicis notae. [...].
RAPHANÎNVS a, um. Adi. [ r(afa/ninos2 ] Vt, Raphaninum oleum Plin. 23, 4. Dioscor. 1, 36.
RAPHANIDES Thasiae, apud Cael. 9, 12.

page 73, image: s0073
RAPHANÎTIS is. f. [ r(afani/tis2 ] Genus Ireos herbae. [...].
RAPHANOSAGRIA ae. f. Herba, al. raphanus siluestris.
RAPICIVM vid. Rapicia, in RAPVM.
RAPIO rapui, raptum, ere. [ a(rpa/zw ] Per vim, aut cum festinantia, siue cum furore trahere, euellere, auferre. [...].

page 74, image: s0074
RAPIENS entis. Partic. [ a(rpa/zwn ] Hor. Carm. 3, 3, 52 [...].
RAPIENDVS a, um. Aliud Partic. [ a(rpaste/os2 ] Vt, Pignora rapienda manu Ouid. Fast. 6, 446. [...].
RAPTORIVS a, um. Adi. Machinamentum C. Aurel. Tard. 3, 6. et 5, 9.
RAPTVS [1] a, um. Partic. [ a(rpaqei\s2 ] Raptus a diis Ganymedes Cic. Tusc. 1, 65 c. 26. [...].
RAPTVM i. n. [ a(rpaqe\n ] Liu. 7, 25 [...].
RAPTVS [2] ûs. m. [ a(rpagmo\s2 ] Actus rapiendi, vel id quod patitur, qui rapitur. [...].
RAPTVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): RAPTV=RA [RAPTÛRA]] ae. f. [ a(rpagh\ ] Laudatur Plin. 11, 24 Quum vero raptura incidit, quam vigilans et paratus ad cursum? Sed castigata exemplaria habent Captura. h. e. Praeda. de aranea.
RAPTOR, ôris. m. [ a(rpakth\r ] Plaut. Epid. 2, 2, 115 [...].
RAPO ônis. m. [ a(rpakth\s2 ] Idem quod Raptor. Pomponius, Ne vos conturbent auri argentique rapones Non. 1, 108.
RAPTVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): RAPTV=RVS [RAPTÛRUS]] a, um. Partic. [ a(rpa/swn ] Lucan. 3, 99 Namque ignibus atris Creditur vt captae rapturus moenia Romae.
RAPTO âre. [ diarpa/zw ] Frequenter vel violenter rapere. [...].
RAPTÂTVS a, um. Partic. [ diarpaqei\s2 ] Vt, Bigis raptatus Virg. Aen. 2, 272.
RAPTITO âre. Aliud Frequent. Gell. 9, 6.
RAPAX âcis. Adi. [ a(rpaktiko\s2 ] Auidus, et rapinis intentus. [...].
RAPACÎDA ae. c. Imitatione patronymicorum, ioco comico ficti,
page 75, image: s0075
Rapacidae, vt Aeacidae. Plaut. Aul. 2, 7, 8 Rapacidarum vbi tantum siet in aedibus.
RAPACITAS âtis. f. [ to\ a(rpaktiko\n ] Columel. 1, 7 [...].
RAPIDVS a, um. Adi. [ o(rmhtiko\s2 ] Velox: ab eorum, qui rapiunt, celeritate. [...].
RAPIDE Adu. [ o(rmhtikw=s2 ] Cic. de Legib. 2, 6 [...].
RAPIDVLVS a, um. Adi. Mart. Capell. 8 p. 270 Rapiduli sonitus raucitas.
RAPIDITAS âtis. f. [ to\ o(rmhtiko\n ] Velox impetus. Caes. Bell. Ciuil. 1, 62 Tum etiam rapiditate fluminis ad transeundum impedirentur.
RAPTIM Adu. [ a(rpa/gdhn ] Velociter, cito. Plin. 17, 14 [...].
RAPTIO ônis. f. [ a(/rpacis2 ] Ter. Adelph. 3, 3, 2 [...].
RAPÎNA [1] ae. f. [ dra/gma ] Ad rem refertur: Violenta rerum ablatio. [...].
RAPINÂTOR, ôris. m. Antiquum, pro Raptor vsurpatum. [...].
RAPVM i. n. [ goggu/lh ] Radicis escariae genus. [...].
RAPA [2] ae. f. [ goggu/lh ] Idem. Columel. 11, 3, 16. [...].

page 76, image: s0076
RAPVLVM i. n. Dimin. [ goggu/lion ] Hor. Serm. 2, 8, 8 [...].
RAPISTRVM i. n. Planta quaedam, ex raporum genere Columel. 9, 4.
RAPICIVS, siue RAPACIVS a, um. Adi. Quod ad Rapas pertinet, vt Rapicium semen Cat. R. R. c. 134. [...].
RAPÎNA [2] ae. f. Vbi seminatur rapum. Columel. 11, 2 Nam et napinae, itemque rapinae siccaneis locis per hos dies fiunt. Sic modo laudatus Cato c. 35. Scaeuola l. 98 §. 16 D. de legat. 3.
RAR
RARESCO [1] etc. vid. infra RARVS.
RARVS a, um. Adi. [ a)raio\s2, mano\s2, spa/nios2 ] Proprie dicitur, Quod non est densum, non frequens. [...].
RARE, melius RARO Adu. [ manw=s2, spani/ws2, o)liga/kis2 ] Columel. 2, 9, 5 [...].
RARITAS âtis. f. [ spa/nis2, mano/ths2 ] Plin. 2, 18 [...].
RARITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): RARITV=DO [RARITÛDO]] inis. f. [ a)raio/ths2 ] Idem quod Raritas. Columel. de Arboribus 3, 7 Et mediocri raritudine optima est vitibus terra. Varro de L. L. 4, 29 Dictum rete a raritudine.
RARENTER Adu. [ spani/ws2 ] Idem quod Raro. [...].
RARO âre. [ a)raio/w ] Rarum facere. Cuius composita sunt Disraro, et Interraro, quod est In medio rarum facio, quo Columella 4, 32 vtitur.
RAREFACIO ere. [ a)raiopoiw= ] Columel. 5, 9, 2 [...].

page 77, image: s0077
RAREFACTVS a, um. Partic. [ a)raiw/qris2 ] Lucret. 2, 1138 Iure igitur pereunt, cum rarefacta fluendo Sunt, etc. Conquassatum ex aliqua re ac rarefactum Idem 3, 443.
RARESCO [2] ere. [ a)raiou=mai ] Rarum fieri, siue deficere. [...].
RARIPILVS a, um. Adi. [ yedno\s2 ] Quod habet raros pilos. Columel. 1 praefat. 26 Et id ipsum aliter curatur mutilum, et raripilum, aliter cornutum et setosum, quale est in Sicilia.
RAS
RASILIS, RASITO vid. RADO.
RASIS [ r(hti/nh ] Vt ait Columel. 12, 20, 6 [...].
RASTRVM i. n. Pl. hi Rastri, et haec Rastra. [...].
RASTELLVM i. n. Dimin. Varro de R. R. 1, 49 [...].
RASVRA, RASVS vid. RADO.
RAT
RATARIA ae. f. Genus quoddam nauium, de quo meminit Gell. 10, 25. Cognationem habet cum rate, v. v.
RATIHABITIO ônis. f. Vox apud ICtos, quae actum ratum aliquid habentis indicat, de qua vid. Iulian. 3 t. 5 l. 6 §. 6 [...].
RATIO ônis. f. [ lo/gos2, to\ logistiko\n ] Multa significat, quae an sub vnum velut caput redigere liceat tentabimus. [...].

page 80, image: s0080
RATIVNCVLA ae. f. Dimin. Cic. Tusc. 2, 29 c. 12 [...].
RATIONÂLIS e. Adi. [ logiko\s2 ] Quod ratione vtitur. Quinctil. 7, 3 [...].
RATIONALITER Adu. Cum ratione. Sen. Epist. 109 Hominem mouere rationaliter. Tertull. de Anima c. 16 Indignabitur Deus rationaliter. Add. Id. adu. Marc. 1, 23 et 2, 9. it. adu. Prax. c. 3.
RATIONALITAS âtis. f. Tertull. de Anima c. 38 Anima habet immortalitatem, rationalitatem, etc.
RATIONABILIS e. Adi. Anima rationabilis Apul. de Doctr. Plat. 2 p. 17, 19. [...].
RATIONABILITER Adu. Hieron. Epist. 25 ad Paullam super obit. Blaes. c. 5 Rationabiliter errare. Quantum rationabiliter potuisset Apul. ad Asclep. p. 85. Add. Cassiodor. Varr. Ep. 5, 31.
RATIONABILITAS âtis. f. Apul. de Doctr. Plat. 1 p. 9, 5 Rationabilitatem, mentis optimam portionem capitis arcem tenere. Sic Elmenh. Al. Rationabilem.
RATIONARIVS a, um. Adi. [ logistiko\s2 ] Suet. in August. c. 28 [...].
RATIONÂTOR, ôris. m. Qui conficit, tractat certe rationes pecuniarias. [...].
RATIOCINOR âri. Dep. logoqetw= Gl. Gr. Lat. [ a)nalogi/zomai, sullogi/zomai ] Rationes colligere, computare quod dicitur. [...].
RATIOCINÂTVS a, um. Partic. Pass. Vitruu. 10, 15 Omni proportione eorum ratiocinata ex longitudine.
RATIOCINÂTOR, ôris. m. logoqe/ths2 Gl. Gr. Lat. [ logisth\s2 ] Calculator. [...].

page 81, image: s0081
RATIOCINATIO ônis. f. [ sullogismo\s2 ] Computatio. [...].
RATIOCINATÎVVS a, um. Adi. [ sullogistiko\s2 ] Ratiocinatiuum genus orationis Cic. de Inuent. 1, 17. [...].
RATIOCINIVM i. n. Ipse ratiocinandi vel computandi actus. Columel. 5, 1 [...].
RATIS, is. f. vel RATES [ sxedi/a ] Festus: Rates vocantur tigna inter se colligata, quae per aquam agantur: quo quidem vocabulo interdum etiam naues ipsae significantur. [...].
RATIARIVS i. m. [ sxhdiago\s2 ] dicitur vt Nauicularius, non opifex, sed negotiator. [...].
RATÎTVS a, um. Ratitus quadrans. [...].
RATVMENNA porta, a nomine eius appellata est, qui ludicro certamine quadrigis victor Etrusci generis iuuenis Veiis, consternatis equis excussus Romae periit: qui equi feruntur non ante constitisse, quam peruenirent in Capitolium, conspectamque fictilium quadrigarum molem, quae erant in fastigio Iouis templi, quas faciendas locauerant Romani Veienti cuidam artis figulinae prudenti, quae bello sunt reciperatae, quia in fornace adeo creuerant, vt eximi nequirent. [...].
RATVS [1] vid. REOR.

page 82, image: s0082
RAVCA ae. f. Vermis est. Plin. 17, 18 [...].
RAVCVS a, um. Adi. [ bragxw/dhs2 ] Qui nimio clamore vel ob aliam causam, vocem habet compressam et impeditam: quasi tu rauicum dicas s. raui laborantem: tum dicitur alio omni ingrato atque incondito sono apud Poëtas: vid. Barth. ad Stat. Silu. p. 276. [...].
RAVCIDVLVS a, um. Dimin. Hieron. Epist. 1, 16.
RAVCISONVS a, um. Adi. [ bragxia/zwn ] Lucret. 2, 619 Concaua raucisonoque minantur cornua cantu. Conf. Id. 5, 1082. Catull. Argon. s. 65, 263 Multi raucisonis efflabant cornua bombis.
RAVCITAS âtis. f. [ bra/gxos2 ] Vocis obtusio. Plin. 11, 51 [...].
RAVCIO, vel RAVCEO Raucum esse. [Raucio, bragxia/zw Vet. Gloss. raucit, bragxia=| ibid. ] Priscian. 10 p. 907 [...].
RAVCOR âri. bragxiw= Gloss. Cyrill.
RAVCESCO vnde
RAVCÊDO inis. f. Isidor. 4, 7 Raucedo, amputatio vocis.
RAVDVS, vel RODVS a, um. Adi. [ a)ne/rgastos2 ] significat inquit Festus, Rem rudem et imperfectam. [...].
RAVDVSCVLVM i. n. Dimin. Cic. Att. 4, 8 Nam de raudusculo quod scribis, etc. i. modico illo aere. Eidem 14, 15 (14) Nec mehercule me raudusculum mouet, i. Pecunia. Conf. ib. 7, 2.
RAVDVSCVLA Porta Romae appellata est, a Raudo, id est aere, quod aerata sit. Vid. Val. Max. loco mox citato.
RAVDVSCVLÂNVS a, um. Adi. Vnde, Raudusculana porta Romae, quod aerata fuit, vt ait Varro L. L. 4, 34 p. 39, 18. [...].
RAVENNA ae. f. [ *(ra/benna ] Vrbs Italiae, in ora litoris Adriatici. [...].
RAVENNAS âtis. [ *(rabenna/ths2 ] Rauennae incola, aut ad
page 83, image: s0083
Ravennam pertinens. [...].
RAVIS is. f. [ bra/gxos2 ] Raucedo vocatur, quae fit aut nimia siceitate propter clamorem, aut nimio humore ad vocis locum fluente. [...].
RAVVS a, um. Adi. [ a)mblu\s2, melano/pur)r(os2 ] Veteres videntur dixisse Obtusum, idque tum ad vocem tum ad colorem retulisse, vt in candidi, clari, fusci, obscuri appellationibus factum est. [...].
RAVIDVS a, um. Aliud Adi. [ melano/pur)r(os2 ] Vt, Rauidi oculi, iidem, qui Raui, i. vt ex Festo vidimus, inter flauum et caesium. Columel. 8, 2, 9 vbi Gallis gallinaceis eum poscit oculorum colorem.
RAVIO îre. Raucum esse. Plaut. Poen. 3, 5, 33 Nego et negando, si quid refert, rauio. Habet in Rauim Paullus Festi.
RAVILLVS a, um. Adi. Rauillae mulieres a rauis oculis dictae, quemadmodum a caesiis, caesullae. Festus.
RAVISCELLVS a, um. Adi. a Rauo. [...].
RAVVLVS a, um. Dimin. Sidon. Epist. 9, 13 Rauuli choraulae.
RAVRACI Galliae populi. v. g. Caes. B. G. 1, 5, 4. it. Plin. 4, 17 Augustae Rauracorum rudera putantur vicus Augst prope Basileam. Vid. Cluuer. Antiq. Germ. 2, 5.
RE
RE inseparabilis Praepositio, de qua Priscian. 14 p. 1002 [...].
REA
REA Mater Deûm, Auentini, Romuli, vid. RHEA.
READOPTO vid. REDADOPTO.
READVNATIO ônis. f. Tertull. de Resurr. carn. c. 30 Recorporatio est readunatio ossium. al. Redadunatio.
REAEDIFICO âre. [ a)noikodome/w ] Rursum vel denuo aedificare. [...].
REAPSE [ tw=| o)/nti ] Significat Reipsa. [...].
REASSVMO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): REASSV=MO [REASSÛMO]] ere. Plin. Epist. 5, 6 Aestate fluminis nomen arenti alueo deserit, autumno reassumit. al. Resumit.
REÂTE is. n. [ *(rea/tion ] Oppidum Sabinorum, Italiae vmbilicus: vnde Reatini populi Plin. 3, 12. [...].
REATÎNI Populi, a Reate oppido inter Nomentanos et Trebulanos Plin. 3, 12.

page 84, image: s0084
REÂTVS [1] ûs. m. [ e)no/xwn kata/stasis2 ] Vox Augusti aetate primum inuenta a Messala, vti tradit Quinctil. 8, 3, 34: [...].
REB
REBAPTIZO âre. Iterum baptizare eum, qui baptizatus iam est. Si quis rebaptizare quempiam de ministris catholicae sectae fuerit detectus l. 2 Cod. ne sanct. bapt. Add. August. Ep. 166.
REBAPTIZATOR, ôris. m. Augustin. Epist. 165.
REBELLO âre. [ a)fi/stamai ] Iterum bellare, vel sine perfidia, vel contra fidem datam. [...].
REBELLANS antis. Part. Bellum aduersus rebellantes Aequos gestum est Liu. 19, 9. Add. Suet. Aug. c. 21.
REBELLATVS Depon. Qui rebellauit. [...].
REBELLATIO ônis. f. Valer. 7, 3, 9 ext. Quum crebris rebellationibus meruissent vt eorum vrbem funditus Romani euertere vellent. Conf. Idem 7, 4, 1. Tacit. Ann. 14, 31 Commoti ad rebellationem.
REBELLÂTOR, ôris. m. et REBELLÂTRIX îcis. f. Qui vel quae rebellat.
REBELLIS e. Adi. [ a)postatiko\s2 ] Vt, Flammae rebelles Stat. Theb. 1, 35 Rebellis amor Ouid. Rem. Amor. 246. Regio rebellis Curt. 8, 1, 35.
REBELLIO ônis. f. [ a)fhniasmo\s2 ] Caes. Bell. Gall. 3 c. 10
REBELLIVM i. n. Idem. [ a)po/stasis2 ] Liu. 42, 21
REBIBO ere. Theod. Prisc. de Diaeta c. 15.
REBITO âre. [ a)/nrimi ] Redeo, ex antiquo Betere, vt colligo ex lego. [...].
REBLATA vid. ANTIOCHIA.
REBOO âre. a)ntiboa/w Onomast. Vet. vel [ a)naboa/w ] Boare graviter, quasi sono repercusso. [...].
REBVLLIO îre. Apul. 5 p. 170 [...].
REC
RECALCITRO âre. [ a)ntilakti/zw ] Retro Calcitro. [...].
RECALCO âre. [ palimpate/w ] Rursum calcare. [...].

page 85, image: s0085
RECALX [1] alcis. Improbi semper et dura ceruice recalces Commodian. Instruct. 38.
RECALEO ui, êre. [ a)naqe/romai ] Idem quod simplex Caleo. 5 Virg. Aen. 12, 35 [...].
RECALESCO ere. [ a)naqermai/nomai ] Rursus calescere. [...].
RECALFACIO fêci, factum, ere. [ a)naqermai/nw ] Rursus calidum facere. Ouid. Met. 8, 444 Calidumque prioris Caede recalfecit consorti sanguine telum.
RECALFÎO fieri. Scribonius Largus c. vlt. Rursus recalfiunt, et colantur per linteum.
RECALEFACTVS a, um. Statim recalefacto corpore Cael. Aurel. Acut. 2, 10.
RECALVASTER tri. m. [ a)nafalanti/as2 ] Qui fronte caluus est, non toto capite: est enim Diminutiuum. [...].
RECALVVS a, um. Adi. [ a)nafalanti/as2 ] Idem. Plaut. Rud. 2, 2, 11 Ecquem recaluom ac silonem senem, statutum, ventriosum, etc. [...].
RECALVATIO ônis. f. Vulgat. Leuit. 13, 42.
RECALX [2] vid. RECALCO.
RECANDEO ui, êre. [ a)naleukai/nomai ] Candere, siue candidum esse a percussione, vt Praepositio habeat vim vicissitudinis, aut resistentiae adeo. [...].
RECANDENS entis. Partic. [ a)napurou/menos2 ] Laudatur Plin. 37, 9 s. 52 [...].
RECANO cinui, centum, ere. [ a)nafwne/w ] Iterum canere. [...].
RECANTO âre. [ palinw|de/w ] Est Rem incantatam alio carmine liberare. [...].
RECANTÂTVS a, um. Part. [ palinw|dhme/nos2 ] Hor. Carm. 1, 16, 17 [...].
RECAPITVLO âre. [ a)nakefalaiw= ] Summa rerum capita breviter repetere. [...].
RECAPITVLATIO ônis. f. Sic Latine redditur [ a)nakefalai/wsis2. Generalis recapitulatio, est inscriptio Cassiod. Diuin. Lect. c. 24.
RECAPTIVATVS a, um. Iuste a deo recaptiuatus Interpr. Iren.
RECASVRVS [1] vid. RECIDO.
RECAVEO êre. Qui sollemni lege se vinxerit et recauerit Impp. Cod. lib. 9 t. 3 de exhib. et transmittend. reis l. 2.
RECAVTA orum. n. Apochae species in Nouell. 130, 1 [...].
RECÊDO ssi, ssum, ere. [ a)naxwre/w, u(pri/kw ] Quasi Retro cedere. [...].

page 86, image: s0086
RECÊDENS entis. Partic. [ a)naxwrw=n ] Vt, Anni venientes et recedentes Hor. de Arte Poët. v. 175. [...].
RECESSVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): RECESSV=RVS [RECESSÛRUS]] a, um. Partic. [ a)naxwrh/swn, u(pri/cwn ] Ouid. in Ibin 237.
RECESSVS [1] a, um. Adi. Compar. Vitruu. 5, 8 Recessior scena.
RECESSVS [2] ûs. m. [ a)naxw/rhsis2, u(/pricis2 ] Actus recedendi. [...].
RECESSIO ônis. f. Vitruu. 1, 6 Ventus inclinationibus et recessionibus varietates mutatione flatus facit.
RECESSIM Adu. [ a)nadroma/dhn ] Retro cedendo. Plaut. Amph. 5, 1, 60 Ego cunas recessim rursum prorsum trahere. Recessim cedam ad parietem, imitabor nepam Plaut. Cas. 2, 8, 7.
RECELLO ui, ere. [ a)nakli/nw ] Reducere, et, vt ait Festus, Reclinare. [...].
RECELLICLVNIAE ârum. f. Pl. Meretriculae in Plauto ap. Festum esse dicuntur. Vid. Apul. l. c. in RECELLO.

page 87, image: s0087
RECENS [1] entis. Adi. [ nearo\s2, pro/sfatos2 ] Nouum, quod nuper accidit. [...].
RECENS [2] [ prosfa/tws2 ] Aduerbium est aliquando, idem quod Recenter significans. [...].
RECENTER Adu. Apic. 1, 1 [...].
RECENTOR âri. [ neognou=mai ] Renouari, et denuo recens fieri. Matius apud Gell. 15, 25 Iamiam albicascit Phoebus, et recentatur Commune lumen hominibus et voluptas. Add. Nonius 2, 751.
RECENSEO ui, sum, êre. [ katale/gomai, a)pariqme/w ] Recognoscere multitudinem aliquam, et singulatim considerare, atque enumerare. [...].
RECENSVS [1] a, um. Partic. [ ka|talexqei\s2 ] Suet. in Vesp. 9 [...].
RECENSVS [2] ûs. m. [ a)pari/qmhsis2 ] Recensendi actus, ac recognitio. [...].
RECENSIO ônis. f. [ kata/logos2 ] Idem. [...].
RECENSITIO ônis. f. Idem. Vlpian. in l. 3 §. Si quis noxali D. Ad exhibend. Recensitione seruorum facta. Sic habent Pandectae Florentinae, et Haloander. Nempe est etiam.
RECENSÎTVS a, um. Partic. [ a)pariqmhqei\s2 ] quasi a Recensio, quartae Coniugationis Verbo. [...].

page 88, image: s0088
RECEPTACVLVM, RECEPTO vid. RECIPIO.
RECESSIM, RECESSVS vid. RECEDO.
RECHÂMVS i. m. Trochlea, per cuius orbiculum funis ductarius traiicitur. Vtitur Vitruu. 10, 2. Conf. Baldi Lex.
RECHARMÎDO âre. Ficta vox, apud Plaut. in Trin. 4, 2, 135 [...].
RECHEDIPNA falsa lectio pro TRECHEDIPNA v. v.
RECIDO cidi, câsum, ere. [ a)napi/ptw ] Retro siue iterum cadere. [...].
RECASVRVS [2] [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): RECASV=RVS [RECASÛRUS]] a, um. Partic. [ a)napesou/menos2 ] Cic. Att. 4, 16 fin. Id ego puto, vt multa eiusdem, ad nihil recasurum. Suet. Aug. c. 96 Aduersa cuncta in illos recasura.
RECIDIVVS a, um. Adi. [ u(po/strofos2, pali/norsos2 ] Quod post casum resurgit, vires amissas, vitamque adeo recipit, renascitur. [...].

page 89, image: s0089
RECIDIVÂTVS ûs. m. Renouatio, Instauratio. Tertull. de Res. Carnis 18 Scripturae recidiuatum carnis pollicentur. Add. Ibid. c. 1. et de Anim. 28.
RECÎDO cîdi, cîsum, ere. [ a)pote/mnw ] Ex Re et Caedo compositum; Caedendo auferre. [...].
RECÎSVS a, um. Partic. [ a)potetmhme/nos2 ] Plin. 16, 34 [...].
RECISVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): RECISV=RVS [RECISÛRUS]] a, um. Partic. [ a)potemou/menos2 ] Hor. Serm. 1, 3, 123 [...].
RECISIO ônis. f. [ a)po/tmhsis2 ] Plin. 21, 4 Omnis autem recisione atque vstione proficit.
RECISAMENTVM i. n. [ a)po/tmhma ] Paruum frustum et quasi ramentum ex re aliqua recisum. Plin. 34, 11 Ocissime vero coronarium aeruginem contrahit recisamentis in acetum additis. de aere.
RECINGO einxi, cinctum, ere. [ a)nazwnnu/w ] Idem quod Discingere, quemadmodum ipsum Reuincio, et multa alia, significationem habent suis simplicibus contrariam. [...].
RECINCTVS a, um. Partic. [ a)nezwsme/nos2 ] Vt, Vestis recincta Virg. Aen. 4, 518. [...].
RECINIVM vid. RICINIVM.
RECINVS vid. RICINVS ibid.
RECINO cinui, centum, ere. [ a)nafwne/w ] Rursus, item contra, vel versus aliquem locum aut hominem canere. [...].
RECIPERATIO, RECIPERO vid. RECVPERO.
RECIPIO cêpi, ceptum, ere. [ a)nade/xomai, e)kde/xomai, u(pode/xomai ] Rursum capere significat, vel ab alio capere. [...].

page 91, image: s0091
RECEPTVS [1] a, um. Partic. [ prosdedegme/nos2 ] Maiore religione fe receptum tueri Nep. 2, 8, 4. [...].
RECEPTVM i. n. [ a)nadexqe\n ] Cic. Philipp. 2, 79 c. 32 Promissum et receptum interuertit, ad seque transtulit. Promisso ac recepto suo satisfacere Cic. Verr. 5, 138 c. 53.
RECEPTVS [2] ûs. m. [ e)kdoxh\ ] Liu. 8, 10 [...].
RECEPTIO ônis. f. [ e)/kdecis2 ] Plaut. Asin. 5, 2, 70 Quid tibi huc receptio ad te est meum virum? i. Quare recipis ad te virum meum?
RECEPTOR, ôris. m. [ u(pode/kths2 ] Qui latrones, eorumque surrepta recipit, occultatque. [...].
RECEPTRIX îcis. f. [ u(pode/ktria ] Cic. Verr. 4, 17 c. 8 [...].
RECEPTIBILIS e. Adi. August. de Trin. 5, 13 Nostra scientia est amissibilis et receptibilis. Conf. Vulg. Sirac. 2, 5.
RECEPTICIVS a, um. Adi. Quod recipitur, i. retinetur, excipitur, reseruatur. [...].

page 92, image: s0092
RECEPTO âre. Frequentat. [ u(pode/xomai ] Ter. Heaut. 5, 2, 15 [...].
RECEPTATIO ônis. f. Ammian. Marcell. 20 sub fin. Sed varia est lectio, de qua vid. Vales. in loc. p. 259.
RECEPTÂTOR, ôris. m. Idem qui Receptor, qui fures, eorumque furta domi suae receptat, seu recipit et occultat. [...].
RECEPTACVLVM i. n. [ u(podoxh\, doxri=on, o(rmhth/rion ] Confugium. [...].
RECEPTORIVS a, um. Adi. Tertull. de Res. Carn. 27 Locus receptorius.
RECEPTORIVM i. n. Idem ac Receptaculum. Sidon. Epist. 5, 17 Nunciatum est progredi Episcopum de receptorio.
RECIPROCVS a, um. Adi. [ pali/ndromos2, a)nti/strofos2 ] Quod eo redit, vnde prodiit. [...].
RECIPROCO âre. [ a)ntistre/fw, palindrome/w ] Repetere, reflectere, remittere, retrogredi. [...].
RECIPROCATIO ônis. f. [ a)ntistrofh\ ] Retrogressio. [...].
RECIPROCATVS ûs. m. Reciprocatu inobedientium membrorum Augustin. de Genesi ad lit. 11, 1 extr.
RECIPROCICORNIS e. Adi. Arietem vocat Reciprocicornem, lanicutem, restitrahum Laber. ap. Tertull. de Pall. c. 1.
RECISAMENTVM, RECISIO, RECISVS vid. RECIDO.
RECITO âre. [ a)naginw/skw ] Scriptum clara voce, vt alii audiant, intelligantque, legere. [...].

page 93, image: s0093
RECITATIO ônis. f. [ a)na/gnwsis2 ] Cic. pro Cluent. 141 [...].
RECITÂTOR, ôris. m. [ a)nagnw/sths2 ] Cic. de Inuent. 2, 339 [...].
RECLÂMO âre. [ a)ntile/gw, a)ntiboa/w, a)naboa/w ] Clamore adversari, non acquiescere, repugnare, refragari. [...].
RECLAMATIO ônis. f. a)ntilogi/a Gloss. Lat. Gr. [ a)nabo/hsis2 ] Cic. Philipp. 4, 5 c. 2 [...].
RECLAMÂTOR, ôris. m. Apul.
RECLAMÂTRIX îcis. f. Mart. Capel.
RECLAMITO âre. Frequent. [ a)naboa/w ] Cic. pro Rosc. Amer. 66 c. 22 Magna est enim vis humanitatis, multum valet communio sanguinis, reclamitat istiusmodi suspicionibus ipsa natura.
RECLAMITATIO ônis. f. Quinctil....
RECLAMITATOR, ôris. m. ICt. in Dig.
RECLANGO ere. Reclangentibus cunctis sonitu ruinarum immenso Ammian. 17, 13.
RECLÎNO âre. [ a)nakli/nw, katakli/nw ] Ad aliquid flexum esse, incuruari et reflecti. [...].
RECLINÂTVS a, um. Partic. [ a)naklinqei\s2 ] Hor. Carm. 2, 3, 7 [...].
RECLÎNIS c. Adi. [ a)na/nths2 ] Idem quod Acclinis. Martial. 9, 91
RECLINVS a, um. Adi. Reclinus et resupinus Vopisc. in Firmo c. 4. vid. Grut. et Salmas. ad h. l.
RECLINATORIVM i. n. Vet. Gl. MS. apud Barth. Adu. 35, 22 [...].
RECLIVIS e. Adi. Campo ad solem recliui Pallad. 1, 6. conf. Idem 7, 2. Vid. RECLINIS.
RECLIVVS a, um. Adi. Ipse recliuus ac resupinus et curuatus Vopisc. in Firmo c. 4. Add. Fortunat. Mart. 3.
RECLVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): RECLV=DO [RECLÛDO]] si, sum, ere. [ a)noi/gw ] Aperire. [...].

page 94, image: s0094
RECLVDENS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): RECLV=DENS [RECLÛDENS]] entis. Partic. [ a)noi/gwn ] Vt, Virtus recludens caelum immeritis mori Hor. Carm. 3, 2, 21.
RECLVSVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): RECLV=SVS [RECLÛSUS]] a, um. Partic. [ a)new|gme/nos2 ] Apertus. Vt, Fores reclusae Ouid. Met. 7, 647. Domo reclusa mane vigilare Hor. Epist. 2, 1, 103.
RECOCTVS [1] vid. RECOQVO.
RECOENO âre. Fertur, eum, quoad vixit, foris postea non recoenasse Macrob. Sat. 3, 17.
RECOGITO âre. [ a)napole/w, a)nale/gomai ] Iterum atque iterum cogitare. [...].
RECOGITATVS ûs. m. A recogitatu verae dignitatis Tertull. Apolog. c. 22. Conf. Idem adu. Marc. 4, 43 pr.
RECOGITATIO ônis. f. Tertull. de Cast. c. 4.
RECOGNOSCO nôui, nitum, ere. [ a)nagnwri/zw, a)naginw/skw ] Rem alias notam denuo agnoscere. [...].
RECOGNITIO ônis. f. [ a)na/gnwsis2, a)nagnw/risis2 ] Plin. 11, 30 [...].
RECOLLIGO lêgi, lectum, ere. [ a)nale/gomai ] In vnum colligere dispersa. [...].
RECOLLECTVS a, um. Partic. Sparso exercitu, deinde recollecto Frontin. Strat. 2, 13, 4. Recollectorum ordo sacer, de quo Arnd. Antiqq. Eccles. p. 699.
RECÔLO [1] âre. Iterum colare. Scribon. Largus Comp. 268 Postea recolare per linteum duplex.
RECÔLO [2] colui, cultum, ere. [ a)nakaini/zw ] Rursum colere. [...].

page 95, image: s0095
RECVLTVS a, um. Partic. [ a)nagewrghqei\s2 ] Vt, Humus reculta Ouid. Met. 5, 647.
RECOMMINISCOR eris, isci. [ a)namimnh/skomai ] Reducere in memoriam. Plaut. Trin. 4, 2, 70 Literis recomminiscar.
RECOMPINGO ere. Recolligi et recompingi os ad os Tertull. de Resurr. Carn. c. 30.
RECOMPÔNO ere. Iterum componere et colligere. [...].
RECOMPOSITVS a, um. Part. [ a)nasu/nqetos2 ] Ouid. Amor. 1, 7, 68 Pone recompositas in statione comas.
RECONCILIO âre. [ katalla/ssw, a)nakta/omai ] In gratiam restituere. [...].
RECONCILIATVS a, um. Partic. [ katallaxqei\s2 ] Cic. Fam. 1, 2 [...].
RECONCILIATIO ônis. f. [ katallagh\, a)na/kthsis2 ] Cic. pro Cluent. 100 [...].
RECONCILIÂTOR, ôris. m. [ katallakth\r, i(lasth/rios2 ] Liu. 35, 45 [...].
RECONCINNO âre. [ a)naskeua/zw, a)ke/omai ] Denuo vel rursum concinnare. [...].
RECONCLVDO ere. Patrem in monumento Ioseph reconcludunt Tertull. adu. Praxean c. 16.
RECONDO condidi, conditum, ere. [ a)poti/qemai ] Reponere, eontegere. [...].
RECONDITVS a, um. Partic. [ a)po/qetos2, a)pokei/menos2 ] Plin.
page 96, image: s0096
10, 33 [...].
RECONDVCO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): RECONDV=CO [RECONDÛCO]] ere. Iterum conducere. [...].
RECONDVCTVS a, um. Plin. 29, 1 Vnum agrum ex prouincialibus HS ducentis reconductum.
RECONFLOR âri. [ a)naxwneu/omai ] Rursus conflari. Lucret. 4, 925 Vnde reconflari sensus per membra repente Possit? h. e. Resuscitari.
RECONSIGNO âre. Ideo et reconsignat imprimens Tertull. de Resurr. Carn. c. 52.
RECONSTRVO ere. Iornand. in Philippo Caes.
RECONSVESCO ere. Gloria reconsueuit Tertull. de Cultu Fem. c. 9.
RECONVENIO îre. Actionem contrariam intentare. Et
RECONVENTIO ônis. f. Voces apud ICtos.
RECOQVO coxi, coctum, ere. [ a)neya/w ] Iterum coquere. [...].
RECOQVENS entis. Part. Pulegium recoquens clementer Sammon. c. 2.
RECOCTVS [2] a, um. Partic. [ a)neyhqri\s2, e)/mpuros2 ] Vt, Passium recoctum Stat. Silu. 4, 9, 38. [...].
RECORDOR âri. [ a)namimnh/skomai ] Rursus in cor reuocare, vel iterum rem cordi dare, hoc est in mentem reuocare, reminisci. [...].

page 97, image: s0097
RECORDANS antis. Partic. [ a)namimnhsko/menos2 ] Cic. Att. 4, 17 O nauigationem amandam, quam me hercule ego valde timebam, recordans superioris tuae transmissionis.
RECORDATIO ônis. f. [ a)na/mnhsis2 ] Reminiscentia. [...].
RECORDO âre. Ab antiquis vsurpatum. [Recordat, a)namimnh/skri Gloss. Vet.] Quadrigar. [...].
RECORDATVS a, um. Part. [...].
RECORDÂTVS ûs. m. Tertull. de Resurr. Carn. c. 4 Caro recordatui tuo erepta. Quos recordatu Aegyptiarum copiarum exacerbabat Idem de Iciun. c. 5.
RECORDABILIS e. Adi. Memoria multitudine recordabilium distenditur Cl. Mamertus de statu Animae 3, 14.
RECORDATIVVS a, um. Adi. Species Mart. Capella 3 p. 85.
RECORPORO âre. Corpus restituere, vel corpore nouo instruere. [...].
RECORPORATIO ônis. f. Tertull. de Resurr. c. 30. Cael. Aurel. Tard. praef. it. 1, 4, 112.
RECORPORATIVVS a, um. Adi. Cael. Aurel. Tard. 1, 4. et Acut. 3, 16.
RECORRIGO ere. Senec. Epist. 50 Si modo ante incipimus formare animum nostrum et recorrigere, quam indurescat prauitas eius. Recorrigendi moram praestare Hygin. de Lim. const. p. 177.
RECRASTINO âre. [ a)naba/llomai ] In diem crastinum saepius reiicere ac differre.
RECREATIO [1] vid. RECREO.
RECREMENTVM [1] vid. RECRESCO.
RECREO âre. [ a)nakti/zw ] Iterum creare.

page 98, image: s0098
RECREATIO [2] ônis. f. paliggenesi/a Gloss. Lat. Gr. Plin. 22, 23 Ab aegritudine recreationi efficax in cibo.
RECREÂTOR, ôris. m. Tertull. de Anim. c. 43 Somnus recreator corporum. Vid. Gruteri Inscript. p. 1095 n. 7.
RECREPO âre. Vt resono, auget aliquantum simplicis significationem. Catull. 64, 59 Leue tympanum remugit, caua cymbala recrepant, i. Crepitum reddunt.
RECRESCO crêui, ere. [ a)nafu/omai ] Rursum crescere.
RECRETVS a, um. Part. Licet ille fortis postea receperit Robur recretis crinibus Paullin. iambo ad Cytherium v. 562. de Samsone.
RECREMENTVM [2] i. n. [ skwri/a ] Non a Recresco deriuandum nomen, sed a Recerno, i. cernendo, cribrando, separo.
RECRIMINOR âri. Et
RECRIMINATIO ônis. f. Apud Augustin.
RECRVDESCO ui, ere. Renouari. [...].
RECTA, RECTE, RECTIO, RECTOR, RECTVS vid. REGO.
RECVBO ui, îtum, âre. [ a)na/krimai ] Quiescere, iacere. [...].
RECVBANS antis. Partic. [ a)nakri/menos2 ] Cic. de Orat. 3, 60 [...].
RECVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): RECV=DO [RECÛDO]] di, sum, ere. [ a)nakola/ptw ] Denuo cudere. Varro.. Vt hi solent, qui vetera metalla recudunt.
RECVMBO cubui, cubitum, ere. [ a)napi/ptw ] Proprie est Toto corpore iacere et interdum pro Accumbendi verbo vsurpatur. [...].
RECVBITVS ûs. m. [ a)na/ptwsis2 ] Plin. 24, 13 Itemque baculum ex ea factum, in quoduis animal emissum, etiamsi citra ceciderit defectu mittentis, ipsum per sese recubitu propius adlabi.
RECVPERO vel vt saepe est in bonis etiam monimentis, RECIPERO, âre. [ a)nakta/omai, a)nalamba/nw ] A Recipio deriuatur, si audias quosdam Grammaticos: sed praestat forte comparare cum reciprocus, et priorem partem compositi vtriusque ponere particulam reci: posterior pars enim est parare, vt in imperare. [...].

page 99, image: s0099
RECVPERATVS, vel RECIPERATVS a, um. Reciperatus pons Tac. Hist. 4, 77, 3. [...].
RECVPERATIO, vel RECIPERATIO ônis. f. [ a)na/kthsis2, a)nakomidh\ ] Festus: Reciperatio est, vt ait Gallus Aelius, cum inter populum et reges nationesque et ciuitates peregrinas lex conuenit, quomodo per reciperatores reddantur res, reciperenturque, resque priuatas inter se persequantur. [...].
RECVPERATOR, vel RECIPERATOR, ôris. m. Qui reciperat s. recuperat. [...].
RECVPERATORIVS a, um. Adi. Quod ad recuperatorem pertinet. [...].
RECVPERATÎVVS a, um. Adi. Vt, Status recuperatiuus. Aggen. Vrb. de Limit. p. 63. edit. Goes.
RECVPERABILIS e. Adi. Vnde Irrecuperabilis.
RECVPIO îui, îtum, ere. [ u(perera/w ] Valde cupere, adfertur ex Plaut. Capt. 4, 2, 76 Quin ita faciam, vt recupias facere sumtum, etsi ego vetem. Sed Gronouius et meliores Vt te cupias.
RECVRO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): RECV=RO [RECÛRO]] âre. [ a)nakomi/zw ] Diligenter et iterum curare. [...].
RECVRRO curri, cursum, ere. [ a)natre/xw, palindrome/w ] Rursum vel retro currere. [...].
RECVRRENS entis. Partic. [ a)natre/xwn ] Vt, Sol recurrens Virg. Aen. 7, 100. Per annos recurrentes accepta libertas Hor. Epist. 2, 1, 147. i. singulis annis.
RECVRSVS ûs. m. [ a)nadromh\ ] Plin. 16, 25 [...].

page 100, image: s0100
RECVRSIO ônis. f. Idem. Mart. Capell. 9 p. 308 Quo gemmata poli voluere sidera Sueuit lege ratâ sacra recursio. Conf. Apul. in Asclepio.
RECVRSO âre. Frequent. [ a)natre/xomai ] Plaut. Mostell. 3, 1, 54 [...].
RECVRSITO âre. Idem. Mart. Capell. 1 p. 10 Hic cursor plerumque recursitans gaudet occupari.
RECVRVVS a, um. Adi. [ a)nakampu/los2 ] Retro curuatus. [...].
RECVRVO âre. [ a)nakampulia/zw ] Retro. Columel. 5, 10 [...].
RECVRVÂTVS a, um. Partic. [ a)nakampuliaqei\s2 ] Columel. 3, 18 [...].
RECVSO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): RECV=SO [RECÛSO]] âre. [ a)nai/nomai, a)nadu/omai ] q. d. causam regerere, vel contra causari, i. declarare, se nolle. [...].
RECVSANS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): RECV=SANS [RECÛSANS]] antis. Partic. [ a)naino/menos2 ] Cic. Verr. 2, 129 [...].
RECVSÂTVS a, um. Aliud Partic. Ouid. ex Pont. 4, 13, 27.
RECVSATIO ônis. f. [ a)na/neusis2 ] Caes. Bell. Ciu. 3, 98 [...].
RECVSABILIS e. Adi. Tertull. adu. Marc. 4, 35 Reuelatio prima recusabilis, etc.
RECVTIO ere. August. Confess. 8, 11 Incutiebat horrorem, sed non recutiebat retro, nec auertebat.
RECVSSVS [1] a, um. Partic. [ a)nasriqei\s2 ] Virg. Aen. 2, 53 [...].

page 101, image: s0101
RECVSSVS [2] ûs. m. Plin. 8, 53 In haec se librant, vt tormento aliquo rotati in petras, potissimum e monte aliquo in alium transilire quaerentes, atque recussu pernicius quo libuerit exultant. de ibicibus.
RECVSSABILIS e. Adi. Cael. Aurel. Tard. 3, 6, 88 [...].
RECVTÎTVS a, um. Adi. [ lripo/dermos2, peri/tmhtos2 ] Cui resecta est cutis glandem tegens: quo nomine dicti sunt Iudaei, a verendorum cute summa recisa. [...].
RED
REDACCENDO ere. Iterum accendo. [...].
REDA vid. RHEDA.
REDABSOLVO solui, solûtum, ere. [ a)polu/w ] Laudatur Plaut. Curc. 3, 84 [...].
REDADOPTO âre. Iterum siue denuo adoptare. [...].
REDADVNO vnde
REDADVNATIO vid. READVNATIO.
REDAMBVLO âre. [ a)nabadi/zw ] Reuerti. Plaut. Capt. 4, 2 extr. Cura quam optime potes. ER. bene ambula, et redambula.
REDAMNO âre. Redamnare suam sententiam Oct. Horatian. 2, 2, 5.
REDAMO âre. [ a)ntifilw= ] In amore respondere, Contra vel similiter, siue me amantem amare. [...].
REDANDRVO, s. REDAMTRVO âre. Dubiae orthographiae verbum, quia obsoletum. [...].
REDANIMO âre. Tertull. de Resur. Carn. c. 13 Nec redanimari, sed reformari existimentur. Add. ibid. c. 31.
REDANIMÂTVS a, um. Partic. Tertull. loc. cit. c. 19 Redanimatus et reuiuificatus.
REDANIMATIO ônis. f. Tertull. loc. cit. c. 38 Ad praesentem gratiam redanimationis.
REDARATOR, ôris. m. Apud Seru. in Georg. 1, 21 videtur dici deus aliquis rusticus. al. Reparator.
REDARDESCO ere. [ a)napurou=mai ] Iterum ardescere, recandescere. Ouid. de Rem. Amor. 734 Sic nisi vitaris quidquid reuocabit amorem, Flamma redardescet, quae modo nulla fuit.
REDARGVO ui, ûtum, ere. [ e)cele/gxw ] Reprehendere, vt convincas. [...].
REDARGVTIO ônis. f. a Boëthio hac voce redditur Graecum [ e)/legxos2. vid. Voss. Etymol. f. 43 et de Vit. L. L. 3, 41.
REDARMÂTVS a, um. Adi. Iterum armatus. Dict. Cretens. l. 2 Nouis iaculis manus vtriusque redarmatae sunt.
REDAVSPICO, âre. et REDAVSPICOR âri. [ e)pa/rxomai ] Denuo auspicium sumere vel auspicari. [...].
REDDO reddidi, redditum, ere. [ a)podi/dwmi, a)ntapodi/dwmi, a)mri/bw, a)poti/w ] Proprie est ablatum vel acceptum restituere. [...].

page 103, image: s0103
REDDITVS [1] a, um. Partic. Vt, Redditus his terris Virg. Aen. 6, 18. Vox reddita fertur ad aures Idem 3, 40. Votis publicis redditus Plin. Paneg. 60, 1.
REDDITVS [2] ûs. m. Pro reditu s. fructu agrorum aliquoties redditus est in MSS. Columellae, v. g. 3, 2, 3 et 5. it. 3, 3, 2. et 7, 4, 3: quod non temere videtur esse, cum verbum Reddere in ea re satis frequens esse modo obseruatum sit. [...].
REDDITVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): REDDITV=RVS [REDDITÛRUS]] a, um. Part. [ a)nadw/swn ] Catull. de Acme s. 40, 4 Et negat mihi vestra reddituram Pugillaria, si pati potestis.
REDDITIO ônis. f. [ a)po/dosis2 ] Quinctil. 8, 3 [...].
REDDITOR, ôris. m. August. Epist. 5 Debitorum redditores.
REDEMTIO, REDEMTOR, REDEMTVRA vid. REDIMO.
REDEO îui, et frequentius ii, itum, îre. [ e)panh/kw, e)pane/rxomai, a)ponoste/w, e)pa/nrimi ] Retroire, reuerti. [...].

page 104, image: s0104
REDIENS euntis. Partic. [ e)panh/kwn ] Vt, Annus rediens Hor. Carm. 3, 8, 9. Lunae redeuntis cornua Ouid. Met. 10, 479. Peregre rediens Ter. Phorm. 1, 5, 13.
REDITVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): REDITV=RVS [REDITÛRUS]] a, um. Aliud Partic. [ e)panh/cwn ] Cic. Att. 13, 9.

page 105, image: s0105
REDITVS ûs. m. [ e)pa/nodos2, a)nakomidh\, ka/qodos2 ] Reuersio. [...].
REDITIO ônis. f. Cic. Verr. 1, 16 c. 6. Caes. Bell. Gall. 1, 5 Vt domum reditionis spe sublata, paratiores ad omnia pericula subeunda essent. Quid huc reditio est Ter. Eun. 4, 4, 4.
REDITO âre. Frequent. [ a)ponoste/w ] Statim, siue continuo redire. Laudatur Plaut. Capt. 2, 3, 20 Ac si non reditas huc, etc. Sed Rebitas hoc loco legunt, i. redeas, antiqui et noui.
REDITIVVS a, um. Legitur, in nonnullis libris, apud Anastas. l. 10 C. de haeret. et Manich. al. Rediuiua.
REDHIBEO ui, itum, êre. Ex Re et Habeo compositum, D interposita, causa melioris soni; Habeo autem eo sensu positum, vt in exhibeo, praehibeo s. praebeo etc. [...].
REDHIBITIO ônis. f. Quinctil. 8, 3, 14 [...].
REDHIBITOR, ôris. m. Qui venditum recipit, l. 25 ff. de except. rei iud.
REDHIBITORIVS a, um. Adi. Vt, Actio redhibitoria, Exceptio redhibitoria, Pompon. in l. Si tamen, D. de Aedilic. edict. [...].
REDHOSTIO îre. Antiquum. Reddere. [...].
REDHOSTIMENTVM i. n. Beneficii compensatio. minus probae notae vocabulum.
REDICVLA vid. RIDICVLA sub RIDICA.
REDICVLVS i. m. Deus. Rediculi fanum extra portam Capenam fuit, quia accedens ad vrbem Hannibal ex eo loco redierit, quibusdam perterritus visis. [...].
REDIGO êgi, actum, ere. [ kaqistw= ] Ex Re et Ago, A in I conuersa, et D interposita: Videtur a Pastoribus ortum, qui dispersa pecora subinde reagunt, redigunt in vnum gregem. [...].

page 106, image: s0106
REDACTVS [1] a, um. Partic. Emplastrum in magdalidas redactum Scribon. 201. vid. REDIGO.
REDACTVS [2] ûs. m. i. Pecunia ex frugibus venditis redacta. Scaeuola l. 58 §. 1 [...].
REDIMIO îre. [ a)naste/fw, tainio/w ] Significat Ornare, coronare, circumdare. [...].
REDIMITVS a, um. Partic. Praeter allata modo, Sertis redimiti Cic. Catil. 2 c. 5. Floridis corollis redimita domus Catull. 64, 67.

page 107, image: s0107
REDIMÎTVS ûs. m. Solin. c. 33 (46) Mitrata capita, redimitu pari, rasa in cutem barba. Sed Salmas. legit, Mitrata capita, pars rasa in cutem barba.
REDIMICVLVM i. n. [ taini/a, ka/lluntron ] Ornamentum capitis et colli mulierum. [...].
REDIMICVLO âre. Gloss. Lat. Graec. Redimiculat, [ a)nalu/ri de/smata.
REDIMO êmi, emtum, ere. [ lutro/w, a)polutro/w, e)cwne/omai ] Ex Re et Emo, D interposita, primo dictum videtur de eo, si quis, quod suum fuerat, sed in manus hostis venisset, denuo velut emeret sibi. [...].
REDIMENDVS a, um. Partic. [ lutrwte/os2 ] Ouid. Epist. 3, 39 Si tibi ab Atrida pretio redimenda fuissem.
REDEMTVS a, um. Partic. [ lutrwqei\s2 ] Virg. Aen. 9, 213
REDEMTIO ônis. f. [ lu/trwsis2, a)na/r)r(usis2 ] Cic. A. 1 in Verr. 16 c. 6 [...].
REDEMTOR, ôris. m. [ lutrwth\s2 ] Conductor operis. [...].

page 108, image: s0108
REDEMTRIX îcis. f. Prudent. in Romano v. 774 [...].
REDEMTO âre. Frequent. Tacit. Hist. 3, 34, 4 A propinquis occulte redemtabantur.
REDEMTITO âre. [ lutrou=mai ] Nouum Frequent. Plautus, Redemtitauere ad vnum captos. Cato apud Festum, Malefacta benefactis non redemtitauere.
REDEMTVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): REDEMTV=RA [REDEMTÛRA]] ae. f. Actus vel consuetudo redimendi publica. [...].
REDIMIAE arum. f. Pl. Gloss. Gr. Lat. [ lu/tra, Redimiae. Sunt igitur pecuniae pro captiuo redimendo datae.
REDINDVO ere. Denuo induere quod exutum erat. Redinduti carnem Tertull. de Resurr. Carn. c. 42.
REDINTEGER adfertur ex Liu. 8, 32 [...].
REDINTEGRO âre. Instaurare, siue innouare et integrum facere. [...].
REDINTEGRÂTVS a, um. Partic. Vt, Memoria redintegrata Liu. 3, 56. Acies redintegrata, vid. ACIES. Clamor redintegratus Liu. 3, 63. Conf. Aggen. de Limit. p. 52.
REDINTEGRATIO ônis. f. Instauratio. [...].
REDINTEGRÂTOR, ôris. m. Somnus redintegrator virium Tertull. de Anima c. 43. [...].
REDINVENIO îre. Tertull. de Anima c. 46.
REDINVNT pro Redeunt scripserunt veteres. Festus.
REDIPISCOR redeptus sum, isci. [ a)nakta/omai ] Recuperare, Assequi. [...].
REDITIO, REDITVS vid. REDEO.
REDIVIA, vel REDVVIA ae. f. [ parwnuxi/a ] Audiamus de ea Festum, Rediuiam quidam, alii reluuium appellant, quia luere est soluere. [...].
REDIVIVS, vel REDVVIVS Vermiculum, qui Ricinus appellatur, sic vocant quidam vett. libri Columel. 6, 2, 6. Vid. RICINVS.
REDVVIÔSVS a, um. Adi. Asper et exstans. Laeuius apud Festum, Scabra in legendo reduuiosaque offendens.
REDIVÎVVS a, um. Adi. [ pali/myuxos2 ] Quod ex vetusto renouatur, et velut in vitam redit. [...].

page 109, image: s0109
REDO ônis. m. Genus piscis ignoti. Auson. Mosella v. 89 Et nullo spinae nociturus acumine redo.
REDOLEO ui vel êui, êre. [ o)/zw ] Multum olere. [...].
REDOLENS entis. Partic. [ o)/zwn ] Vt, Plin. 12, 17 [...].
REDOMO âre. Improbi ac perditi ciues, redomiti, atque victi Cic. pro Sulla pr. [...].
REDONES um. m. Pl. Galliae populi, vid. RHEDONES.
REDÔNO âre. [ a)nadi/dwmi ] Denuo donare. [...].
REDONÂTOR, ôris. m. Inscript. Grut. p. 1095 n. 7 REDONATOR LIBERTATIS.
REDOPTO âre. Mors redoptanda Tertull. de Resurr. Carn. c. 4 extr.
REDORDIOR orsus sum, îri. [ a)nufai/nw ] Retexere: Quod orsum est et textum, filatim explicare, et dissoluere. [...].
REDORMIO îre. [ a)nakoimw=mai ] Rursum dormire. [...].
REDORMITIO ônis. f. [ a)nakoi/mhsis2 ] Plin. 10, 75 s. 98 In redormitione vana esse visa, prope conuenit. Harduinus legit Redormitatione.
REDORNO âre. Rursus ornare. Pass. Tertull. de Resurr. Carn. c. 12.
REDOSTIO vid. REDHOSTIO.
REDVCO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): REDV=CO [REDÛCO]] xi, ctum, ere. [ a)na/gw, e)pana/gw, kata/gw ] Retroducere, retrahere, in pristinam conditionem perducere: interdum simpliciter videtur esse ducere, vel deducere: plerumque tamen inuenias rationem aliquam Praepositionis Re. [...].

page 110, image: s0110
REDVCENS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): REDV=CENS [REDÛCENS]] entis. Partic. [ e)pana/gwn ] Vt, Sinum nitidum reducens, i. aperiens veste vtrinque reducta Catull. in Camerium s. 53, 11.
REDVCTVS a, um. Partic. [ e)panaxqei\s2 ] Vt, Reductus in gratiam Cic. pro Cluent. 110 c. 36.
REDVCTIO ônis. f. [ a)nagwgh\ ] Cic. Fam. 1, 7 Quoniam Senatusconsultum nullum exstat, quo reductio regis Alexandrini tibi ademta sit. Vid. Vitruu. 5, 10.
REDVCTOR, ôris. m. [ katagwgeu\s2 ] Liu. 2, 33 Reductori plebis Romanae in vrbem, sumtus funeri defuit. Literarum senescentium reductor Plin. Epist. 8, 12.
REDVCTO âre. Frequent. Aurel. Vict. in Numeriano: Cum exercitum reductaret.
REDVX ucis. Adi. [ pali/nostos2, pali/norsos2 ] Qui a periculis in tutum ab exilio siue captiuitate reducitur in patriam. [...].
REDVLCERO âre. [ a)nelko/w ] Cutem male coalescentem ex vlcere refricare et lacerare. [...].
REDVLCERÂTVS a, um. Metaphor. Apul. Met. 5 p. 163 Redulcerato dolore.
REDVNCVS a, um. Adi. [ a)nakamph\s2 ] Vt recuruus contrarium est Adunco. Plin. 11, 37 Aliis adunca, aliis redunca. Rostrum reduncum Ouid. Met. 13, 562.
REDVNDO âre. [ pleona/zw, perisseu/w ] Abundare, reiicere vndam. [...].

page 111, image: s0111
REDVNDANS antis. Partic. [ pleona/zwn ] Cic. de Fato 7 [...].
REDVNDÂTVS a, um. Partic. [ pleonaqei\s2 ] Ouid. Fast. 6, 402 Amne redundatis fossa madebat aquis. al. Redundanti. Idem Trist. 3, 10, 52 Siue redundatas flumine cogit aquas Boreas.
REDVNDATIO ônis. f. [ perissri/a ] Plin. 7, 6 [...].
REDVNDANTIA ae. f. [ pleonasmo\s2 ] Ad benignitatis redundantiam Tertull. Apol. c. 31. [...].
REDVNDANTER Adu. Plin. Epist. 1, 20 Vt illud immodice et redundanter, ita hoc ieiune et infirme. Compar. Ambros. Epist. 82 Pro remedio parcius, pro deliciis redundantius bibendum.
REDVPLICATVS a, um. Adi. Tertull. de Patient. c. 14.
REDVRESCO ere. Ferrum, cum molle et candens est, si refrigeretur tinctum frigida, redurescit et restituitur in antiquam proprietatem Vitr. 1, 4.
REDVVIA vid. REDIVIA.
REE
REEXINANIO îre. Iterum euacuare. Apic. 4, 2 Reexinanire in cacabum. Conf. Idem 8, 6.
REF
REFABRICO âre. Collapsum balneum refabricare enisus est Diocletian. l. 5 Cod. de aedif. priu.
REFECTIO, REFECTVS vid. REFICIO.
REFELLO ere. [ a)naskeua/zw, a)poskeua/zomai ] Ex Re et Fallere. [...].
REFELLENS entis. Partic. In quo liceat mihi fingere, si quid velim, nullius memoria iam refellente Cic. de Orat. 2 c. 2 extr.
REFERCIO si, tum, îre. [ e)pibu/w ] Ex Re et Farcio; significat repetito conatu Implere. [...].

page 112, image: s0112
REFERTVS a, um. Partic. [ e)pibebusme/nos2 ] Cic. Q. Frat. 2, 15 (14) [...].
REFERINA faba, vid. REFRINA.
REFERIO îre. [ a)ntitupe/w ] Repercutere. [...].
REFERIVA vid. REFRINA.
REFERO tuli, lâtum, ferre. [ a)nafe/rw, a)na/gw, a)nakomi/zw, e)panafe/rw ] Reportare, quasi retro ferre. [...].

page 114, image: s0114
REFERT Impers. [ diafe/rri ] Vtile est significat, et Genitiuo iungitur. [...].

page 115, image: s0115
RELÂTVS [1] a, um. Partic. [ a)nafero/menos2 ] Cic. de Nat. Deor. 2, 144 [...].
RELÂTVS [2] ûs. m. Tacit. Hist. 1, 30, 1 [...].
RELATIO ônis. f. [ a)nafora\, e)panafora\ ] Pro varia verbi significatione, notat v. g. opus illud Consulare, cum is ad Senatum refert, quid fieri placeat? vt Cic. in Pison. 14 c. 7 [...].

page 116, image: s0116
RELATÎVVS a, um. Adi. Relationem habens. Arnob. 7 p. 221 Honos relatiui est ad alterum generis. Appellatio Augustin. de Trinit. 5, 16. Conf. Mart. Capella 4 p. 111.
RELATÎVE Adu. August. de Trin. 5 c. 7 et 11 pr. et 12, 13 etc. Mart. Capella 4 p. 110.
RELÂTOR, ôris. m. Balb. ad Cic. sub Att. 8, 15 [...].
RELATORIVS a, um. Adi. Relationem continens vt, Literae Cod. Theod. lib. 13.
REFERENDARII orum. m. Apud veteres Imperatores dicebantur, per quos ipsi facilius fingulorum desideria perdiscebant, teste Cassiodoro, qui Var. 6, 17 [...].
REFERVEO bui, êre. [ a)naze/w ] Valde et repetita ebullitione feruere. [...].
REFERVESCO ere. [ a)naze/w ] Incipere referuere. [...].
REFESTINO âre. Qui a tenebris iustissime refestinauit ad lucem suam Paullin. ad Augustin. Epist. 45 (al. 44) extr.
REFIBVLO âre. [ a)poporpo/w ] Fibulam tollere, vel soluere. Martial. 9, 28 Refibulauit turgidum faber penem. Vid. INFIBVLO.
REFICIO fêci, fectum, ere. [ a)nakti/zw, a)nalamba/nw ] Instaurare, renouare, quod corruptum erat, in statum pristinum instaurare. [...].

page 117, image: s0117
REFECTVS [1] a, um. Partic. Cic. Att. 16, 3 pr. [...].
REFECTVS [2] ûs. m. [ a)na/lhyis2 ] Ipsa refectio. [...].
REFECTIO ônis. f. [ a)na/kthsis2 ] Reficiendi et instaurandi actus. [...].
REFECTOR, ôris. m. Sueton. in Vespas. c. 18 Item colossi refectorem insigni congiario magnaque mercede donauit. Conf. Inscript. apud Spon. Misc. Er. Ant. p. 231.
REFACIO ere. [ a)naskeua/zw ] Antiquum. [...].
REFÎGO xi, xum, ere. [ kataph/gnumi ] Pro figere simplici posuit, si Seruio credimus, Virg. Georg. 4, 202 [...].
REFIXVS a, um. Part. Vt, Clipeus refixus Virg. Aen. 5, 360. [...].
REFIGVRO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): REFIGV=RO [REFIGÛRO]] âre. Reformare. Vulg. Interpr. Sapient. c. 19, 6 Omnis creatura ad suum genus ab initio refigurabatur.
REFINGO ere. Hilari vultu renidens, quantumque poteram, laetiorem me resingens Apul. Met. 3 p. 134, 24.
REFIRMO âre. Supra ripam Tigridis limes est refirmatus Sext. Ruf. c. 14. i. denuo constitutus.
REFLAGITO âre. [ a)naiti/zw ] Iterum flagitare. Catull. 43, 6 Persequamur eam, et reflagitemus. Et Circumsistite eam et reflagitate ibid. v. 10.
REFLECTO xi, xum, ere. [ a)naka/mptw ] Retro flectere. [...].
REFLEXVS [1] a, um. Partic. [ a)nakamfqei\s2 ] Vt, Ceruix reflexa Stat. Achill. 1, 382. [...].
REFLEXIO ônis. f. Apul. de Syllog. Categ. in doctrina Conversionis.
REFLEXIM Adu. Vice versa. Apul. de Syll. Categor. etc. Reflexim inferre.
REFLEXVS [2] ûs. m. Apul. Florid. 1 p. 242 Prope Oceani reflexus.
REFLO âre. [ a)ntipne/w ] Contra spirare. [...].
REFLANS antis. Partic. Cic. Tusc. 1, 119 c. 49 Si reflantibus ventis reiicimur. Medicamina reflantia Cael. Aur. Tard. 3, 8.
REFLÂTVS [1] a, um. Partic. Vt, Reflata succositas Cael. Aur. Acut. 2, 29, 151. i. exsiccata, euaporata.

page 118, image: s0118
REFLANDVS a, um. Antra per palati Crepulis reflanda buccis Gemit aura tibialis Sidon. Ep. 9, 13 in subiecto Anacreontico.
REFLÂTVS [2] ûs. m. [ a)nti/pnoia ] Plin. 9, 6 [...].
REFLATIO ônis. f. Cael. Aurel. Tard. 1, 1, 12 Ex alto reflatio quaedam viarum nuditate permittitur. Transpirationem hodie vocant.
REFLABILIS e. Adi. Vt, Cibi facile reflabiles Cael. Aurel. Tard. 4, 1, 6 qui digeruntur, et exhalant facile.
REFLABRI venti Apul. de Mundo: sed valde dubia est lectio: vid. Elmenh. ad p. 62, 20.
REFLATILIS e. Adi. Zeno Veron. vid. Salmas. ad Hist. Aug. p. 193.
REFLÔREO, ui, êre. [ e)canqe/w ] siue REFLORESCO ere. Rursum florere. [...].
REFLVO xi, xum, ere. [ a)nar)r(e/w ] Rursum fluere. [...].
REFLVENS entis. Partic. Tibris Virg. Aen. 8, 87 intra suum se alueum recipiens.
REFLVVS a, um. Adi. [ palir)r(o/qios2, pali/r)r(oos2 ] Vt, Refluum mare Plin. 2, 97. Gurges refluus Stat. Silu. 5, 1, 91.
REFLVÂMEN inis. n. Fortunat. 1 Paruula Grammaticae lambens refluamina guttae.
REFLVXVS ûs. m. Vt, Defluxus et refluxus maris.
REFOCILLO âre. [ a)nayu/xw ] Recreare. Plin. Epist. 3, 14 [...].
REFOCILLATOR, ôris. m. Apuleio tribuitur. Non habet Index Floridi.
REFÔDIO fôdi, fossum, ere. [ a)naska/ptw, a)noru/ssw ] Fodiendo eruere et in altum proferre. [...].
REFORMÎDO âre. [ u(popth/ssw ] Prae formidine refugere. [...].
REFORMIDATIO ônis. f. [ u(po/pthcis2 ] Cic. in Partit. 11 c. 4 In suasione autem aut spem, aut reformidationem deliberantis.
REFORMO âre. [ a)napla/ttw, a)natupo/w ] In priorem vel meliorem formam redigere. [...].
REFORMÂTVS [1] a, um. Partic. Ouid. Met. 9, 399 Ora, reformatus primos Iolaus in annos.
REFORMATIO ônis. f. Apul. Met. 3 p. 95, 8 Florid. Facilior huius reformationis medela suppeditat.
REFORMÂTVS [2] ûs. m. Tertull. adu. Valent. c. 13 Tutelaris reformatus.
REFORMÂTOR, ôris. m. [ a)napla/sths2 ] Plin. Epist. 8, 12 Ipsarum denique literarum iam senescentium reductor ac reformator.
REFORMABILIS e. Adi. Vnde Irreformabilis.
REFORMATRIX îcis. f. Idem. ICt. in Dig.
REFOVEO fôui, fôtum, êre. [ a)naqa/lpw ] Rursum fouere, siue nutrire.

page 119, image: s0119
REFÔTVS a, um. Partic. Suet. Neron. c. 27 Refotus saepius calidis piscinis. Animus refotus Gell. 15, 2.
REFRACTARIVS [1] vid. REFRINGO.
REFRAENO, siue REFRENO âre. [ a)naxaiti/zw, a)naste/llw ] Freno cohibere, coërcere, retrahere. [...].
REFRENÂTVS a, um. Partic. [ a)naxaitiqei\s2 ] Vt, Relligione refrenatus Lucret. 5, 115.
REFRENÂTIO ônis. f. Senec. de Ira 3, 15 Necessaria est ista doloris refrenatio, vtique hoc sortitis vitae genus, et ad regiam mensam adhibitis.
REFRÂGOR âri. [ a)ntipra/ttw, a)ntiyhfi/zomai ] Sententia sua aduersari, vt Suffragari est sententia sua iuuare aliquem.
REFRAGÂTOR, ôris. m. Tertull. adu. Gnost. c. 1 [...].
REFRAGATIO ônis. f. a)ntidi/khsis2, a)ntilogi/a, a)ntima/xhsis2 Gloss. Cyr.] August. Epist. 177 [...].
REFRAGÂTVS ûs. m. Extorum promissus (permissus) et refragatus Lutat. in Stat. Theb. l. 4.
REFRAGIVM i. n. Interpres Egesippi aliquoties ap. Gronou, Obs. Eccl. c. 21.
REFREQVENTO âre. Ap. Suet. Aug. c. 46. nonnulli legunt: al. frequentauit.
REFRICO ui, ctum, vel âui, âtum, âre. [ a)naya/w ] Rursum, vel saepius fricare. [...].
REFRICATIO ônis. f. Augustin.
REFRÎGEO, xi, êre. [ a)nayu/xomai ] vel potius REFRIGESCO ere. Frigidum fieri. [...].
REFRIGERO âre. [ a)nayu/xw, katayu/xw ] Frigus inducere, rem calidam frigidam facere. [...].

page 120, image: s0120
REFRIGERÂTVS a, um. Partic. [ a)nayuxqei\s2 ] Plin. 12, 15 [...].
REFRIGERATIO ônis. f. [ a)na/yucis2, yugmo\s2 ] Plin. 34, 13 [...].
REFRIGERIVM i. n. Idem. Pluuia sitientibus refrigerium potumque praebuit Oros. 5, 15. Tertull. de Resurr. Carn. 17 Aliter anima non capiat passionem tormenti seu refrigerii.
REFRIGESCENTIA ae. f. Idem. Tertull. de Anima 43 Sed non refrigescentiam admittam.
REFRIGERÂTOR, ôris. m. et
REFRIGERÂTRIX îcis. f. [ a)nayukth\s2 ] Plin. 19, 8 Est quidem natura omnibus refrigeratrix.
REFRIGERATORIVS a, um. Adi. [ a)nayuktiko\s2 ] Vt, Vis refrigeratoria Plin. 22, 2. Conf. Ib. c. 25.
REFRINA, vel potius REFRIVA, vel REFERIVA adeo, apud Festum Faba dicitur, vt ait Cincius quoque, quae ad sacrificium referri solet domum ex segete causa auspicii, quasi reuocent fruges, vt domum datantes teuirtito (Scal. coniic. data enim est et tritico) ad rem diuinam faciendam. [...].
REFRINGO frêgi, actum, ere. [ a)nakla/w, a)poqrau/w ] Frangendo s. rumpendo aperire. [...].
REFRACTVS a, um. Partic. [ a)nakeklasme/nos2 ] Vt, Aquilo refractus Stat. Silu. 4, 5, 8. [...].
REFRACTIO ônis. f. Vt, Refractio seu repercussio luminis, l. 8 Dig. t. 2 l. 17 §. 2.
REFRACTARIVS [2] a, um. Adi. [ au)qa/dhs2 ] a Refringo, quasi Repercutiens ad tactum et reluctans: significat Contumacem, et nimis in sua sententia tenacem. [...].
REFRACTARIOLVS a, um. Adi. Dimin. Cic. Att. 2, 1 [...].
REFRONDESCO ere. Sidon. Apollin. Carm. 22, 46 Sponte refrondescit per brachia roscida palmes. [...].
REFRVTICO âre. Si barbae refruticent Hildebert. Serm. 6 p. 101. [...].
REFVGIO fûgi, fûgitum, ere. [ a)pofeu/gw, katafeu/gw ] Retro fugere. [...].

page 121, image: s0121
REFVGIENS entis. Partic. [ katafeu/gwn ] Aur. Vict. de Viris illustr. 7 Qua re audita Seruius, dum ad curiam properat, iussu Tarquinii gradibus deiectus, et domum refugiens, interfectus est.
REFVGISCO ere. Idem quod Refugere. Commodian. Instruct. 23.
REFVGA ae. c. [ drape/ths2 ] Qui aliorum dominium resugit.
REFVGVS i. m. [ a)pofeu/gwn ] Qui se fuga subducit. [...].
REFVGIVM i. n. [ a)pofugh\ ] Locus, ad quem confugimus. [...].
REFVLGEO si, êre. [ a)pola/mpw ] Valde fulgere. [...].
REFVLGENTIA ae. f. Apul. Florid. 4 Lacunarium refulgentia.
REFVNDO fûdi, fûsum, ere. [ a)naxe/w ] Fundere iterum quod congelatum erat, fundere saepius. [...].
REFVSVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): REFV=SVS [REFÛSUS]] a, um. Partic. [ a)naxuqei\s2 ] Vt, Plin. 36, 26 [...].
REFVSE [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): REFV=SE [REFÛSE]] ius, issime. Adu. [ a)nakexume/nws2 ] Columel. 4, 1, 3 Nam semper in plano refusius egesta humus, tumidior est, quam gradus soli crudi, i. fodiendo resoluta et fermentata.
REFVSIO ônis. f. Macrob. Saturn. 1, 21 sub fin. Pluuialis copia est refusio humoris, ad supera tracti.
REFVSORIVS a, um. Adi. Vt, Refusoriae literae, responsoriae Sidon. Epist. 9, 10.
REFVTO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): REFV=TO [REFÛTO]] âre. [ a)naskeua/zw ] Culinae verbum initio fuisse videtur,
page 122, image: s0122
non minus quam futo et confuto v. v. nempe affusa aqua frigida ebullientem reprimere, ac deinde per metaphoram, verbis alium se efferentem reprimere et redarguere. [...].
REFVTÂTVS [1] a, um. Partic. Cic. pro Lege Manil. 52 c. 17 Obsoleuit iam ista oratio, re multo magis, quam verbis refutata.
REFVTÂTVS [2] ûs. m. [ a)poskeuh\ ] Refutatio. Ancipitique refutatu conuincere falsum Lucret. 3, 524.
REFVTATIO ônis. f. [ a)naskeuh\ ] Cic. in Topic. 93 c. 25 [...].
REFVTÂTOR, ôris. m. Arnob. 1 p. 18 Refutator incredulus.
REFVTATORIVS a, um. Adi. Refutatoriae preces l. j. C. de relat. l. 18 [...].
REG
REGALIOLVS, vel REGAVIOLVS i. m. Auis, quam Trochilum putant, de qua Plin. 8, 25. [...].
REGALIS vid. REGO.
REGAMMANS antis. Figurâ literae [ *g, gamma, formatus, Lineae Var. de Limit. Goes. p. 254. Via, vel limes Aggen. ibid. p. 62.
REGAVIOLVS vid. REGALIOLVS.
REGELO âre. Contrarium est suo simplici, Gelu resoluere. [...].
REGELÂTVS a, um. Partic. Martial. 11, 9 Succina virginea quod regelata manu.
REGELATIO ônis. f. Aggen. de Limit. p. 57 Gallia immodica Alpium niues in mare transmittit, et subitarum regelationum repentinas inundationes patitur. Add. Ibid. p. 70.
REGEMO ere. Gemitum edere, vt resonare etc. Regemunt caua buxa Sidon. Carm. 11 sub fin. Conf. Stat. Theb. 5, 389.
REGENERO âre. [ a)nagenna/w ] Iterum siue rursum generare. [...].
REGENERATIO ônis. f. Vox ecclesiastica, apud Patres passim, et in Vulg. Nou. Test. Interpr. occurrens.
REGERMINO âre. [ a)nablasta/nw ] Iterum germinare. Plin. 16, 33 Et in Aenaria succisa regerminat.
REGERMINATIO ônis. f. [ a)nabla/sthsis2 ] Plin. 17, 20 s. 34 pr. Regerminatione caedua, vel salice laetior. cum caeditur regerminat magis quam salix.
REGERO ssi, stum, ere. [ a)ntiba/llw ] Retro portare, reducere, reiicere. [...].

page 123, image: s0123
REGESTVS a, um. Partic. Iudiciumque suae vocis tellure regesta Obruit. [...].
REGESTVM i. n. Significationem, quam habet apud rusticos, iam declarauimus. [...].
REGIA [1] ae. vid. REGO.
REGIESCO vid. REGLISCO.
REGIFVGIVM i. n. Festus dies apud Romanos VI Cal. April. quo die fugisse Tarquinios Historia antiquitatis testis meminit. [...].
REGIGNO ere. [ a)nagenna/w ] Iterum gignere. Hinc Passiuum Lucret. 5, 245 Quapropter maxima mundi Quum videam membra, ac partes consumta regigni.
REGILLA ae. f. [ basilikh\ ] Videtur Vestis, si Nonium audimus 14, 3 [...].
REGILLVS [1] i. m. basili/skos2 Gloss. Vet.
REGILLVS [2] i. m. [ *(re/gillos2 ] Lacus est, ad quem Aulus Postumius dictator prospere aduersum Tarquinium Superbum patria electum et Latinos bellum inferentes pugnauit. Liu. 2, 19.
REGILLI orum. m. Pl. Oppidum est in Sabinis. Suet. Tiber. c. 1.
REGIMEN, REGINA, REGIO vid. REGO.
REGISTRVM i. n. Corrupta vox ex Regestum. Vid. Voss. de Vit. L. L. 1, 18. et 3, 41.
REGLESCO vel REGLISCO subinde cresco vel glisco, vnde compositum videtur. [...].
REGLVTINO âre. [ a)pokolla/w ] Contrarium suo simplici Glutinare. [...].
REGLVTINÂTVS a, um. Vt, Reglutinatis luminibus Mart. Capel. 6 p. 191. i. denuo apertis.
REGLVTINÔSVS a, um. Adi. [ kollw/dhs2 ] Valde glutinosum volunt significare, laudantque Plin. 11, 15 [...].
REGNO, REGNVM vid. REGO.
REGO rexi, rectum, ere. [ eu)qu/nw ] A verbo ducere non multum differt: significat enim, vel ostendere viam, et rationem agendi, vel per illam agere: et hinc gubernare etiam, et imperare etc. [...].

page 124, image: s0124
REGENS entis. Partic. Virg. Aen. 6, 30 [...].
REGENDVS a, um. Partic. [ i)qunte/os2 ] Senec. Octau. 8 Regenda magis est feruida adolescentia. Iuuenem suscipere regendum Cic. Att. 10, 6.
REGITO âre. Frequentat. [ i)qu/nomai ] Laudatur Varro de R. R. c. 57 [...].
RECTVS a, um. Partic. [ eu)qunqei\s2 ] Vt, Rectus ad ingenium bonum Plaut. Bacch. 3, 3, 8. [...].
RECTA [ i)qu\, eu)qu\ ] Aduerbium ortum ex Ablatiuo recta intell. via. [...].
RECTE Adu. [ o)rqw=s2, kalw=s2 ] Eandem significationis varietatem habet. [...].

page 125, image: s0125
RECTO Adu. Anton. et Verus apud Papir. l. 21 pr. D. de Appellat. Appellationes, quae recto ad Principem factae sunt. Idem quod recta: recto itinere, recta via.
RECTIO ônis. f. [ i)/qunsis2 ] Administratio, gubernatio. [...].
RECTOR, ôris. m. et RECTRIX îcis. f. [ eu)qunth\r, eu)qunth\s2 ] Qui vel quae regit. [...].
RECTITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): RECTITV=DO [RECTITÛDO]] inis. f. Aggen. in Goes. Agrar. p. 46 Rigor suae rectitudinis naturalis nomen accepit.

page 126, image: s0126
RECTIFACIO ere. o)rqotomw= Gloss. Gr. Lat.
RECTVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): RECTV=RA [RECTÛRA]] ae. f. Vt, Rectura limitum, apud rei agrariae scriptores. Vid. Goes. Ind. et Rigalt. Gloss. inpr. Frontin. p. 331 et 335 seqq.
REGIBILIS e. Adi. Quod facile regitur. vt, Acies regibilis Ammian. 19, 15. Iuuentus regibilis Idem 15, 2 (16, 12) Miles regibilem se fore pollicitus et morigerum Ammian. 24, 3.
REGIMEN inis. n. [ eu)/qunsis2 ] Ipsa rectio. [...].
REGIMENTVM i. n. Idem quod Regimen etc..
REGVLA ae. f. [ kanw\n ] Norma, qua lineae diriguntur, quasi mensuram regens. [...].
REGVLÂRIS e. Adi. kanoniko\s2 Gloss. Cyrill.] Quod secundum regulam est, vt vulgo capiunt, vel quod regulae s. bacilli formam habet. Plin. 34, 8 s. 20 [...].
REGVLARITER Adu. kanonikw=s2 Gloss. Lat. Gr.] Vlpian. in l. Quod si seruus §. 2 [...].
REGVLÂTIM Adu. Idem. Veget. de Re Vet. 2, 41, 3 Regulatim et sollemniter curare. Add. Diomed. 1 p. 402.
REGVLO âre. Cael. Aurel. Tard. 3, 4, 62 Regulantur vel diriguntur eorum virtutes non natura loci.
REX [1] rêgis. m. [ basileu\s2, a)/nac ] Qui regnum possidet et regit: estque summae potestatis et maiestatis nomen, quamquam pro ingeniis, moribus, legibus, personarum et populorum, aut nulli sint, aut diuersi plane limites illius potestatis. [...].

page 128, image: s0128
REGÎNA ae. f. [ basili/ssa, a)/nassa ] Regis vxor. Cic. Att. 14, 8 [...].
REGVLVS [1] i. m. Dimin. [ basili/skos2 ] Quasi Paruus rex. [...].
REGIVS a, um. Adi. [ basiliko\s2 ] Quod est regis quocunque modo, quod rege, dignum est, etc. [...].
REGIA [2] ae. f. [ basi/lrion ] Domicilium et aula regis. [...].

page 129, image: s0129
REGIVM Lepidi, Galliae Gisalpinae oppidum, cuius
REGIENSES incolae apud Plin. 3, 15.
REGIE Adu. basilikw=s2 Gloss. Cyrill.] Vt decet regem, vel vt solet rex. [...].
REGIFICVS a, um. Adi. [ basiliko\s2 ] Idem quod regius. Virg. Aen. 6, 605 Epulaeque ante ora paratae Regifico luxu. Paratus regificus Valer. Argon. 2, 652.
REGIFICE Adu. [ basilikw=s2 ] Cic. Tusc. 3, 44 c. 19 [...].
REGÂLIS e. Adi. [ basiliko\s2 ] Ad excellentiam et eminentiam pertinet, et significat Dignum rege. [...].
REGALITER Adu. [ basilikw=s2 ] Idem quod Regie. Ouid. Met. 2, 397 Precibusque minas regaliter addit. Sacrificio regaliter confecto Liu. 42, 51.
REGIO ônis. f. [ xw/ra, kli/ma ] Dicta a Regendo, linea mente concepta, qua vel indicamus loca, vt plagas, ventos, orientem, aquilonem, etc. vel circumscribimus et finimus, vt terminis et finibus: interdum vero ipsum planum terrae certis finibus comprehensum, suis non nunquam etiam cum incolis, hoc nomine intelligitur. [...].

page 130, image: s0130
REGIONÂTIM Adu. kata\ xw/ras2 Onomast. Vet.] Per singulas vrbis regiones. [...].
REGIONALITER Adu. Per totas regiones. Apul. de Mundo p. 68 Quae cum regionaliter videantur esse pestifera. Conf. Cael. Aurel. Acut. 2, 29.
REGIONARIVS i. m. Frontin. de Colon. p. 357 Cassium oppidum militi regionarii diuiserunt.
REGNVM i. n. [ basilri/a ] Imperium regis, Regio, quae a rege possidetur. [...].

page 131, image: s0131
REGNO âre. [ basileu/w, a)na/ssw ] Regnum possidere et administrare. [...].
REGNANS antis. Partic. Virg. Aen. 1, 269 [...].
REGNÂTVS a, um. Partic. [ basileusqei\s2 ] Hor. Carm. 2, 6, 11 Et regnata petam Laconi Rura Phalanto. Vid. Idem Carm. 3, 27, 29. et Virg. Aen. 3, 14.
REGNÂTOR, ôris. m. [ basileuth\s2 ] Qui regnat. [...].
REGNÂTRIX îcis. f. [ basileu/trira ] Vt, Domus regnatrix Tacit. Ann. 1, 4, 4.
REGRADO âre. Hieron... Gradum referre, retrogredi.
REGRADÂTVS a, um. Partic. Vt, Regradati menses Solin. c. 3. Conf. Salmas. in loc.
REGRADATIO ônis. f. [Gloss. Gr. Lat. [ katabibasmo\s2, regradatio.] Conf. Theod. Cod. tit. 8 l. 5. et Vales. in Ammian. p. 65.
REGREDIOR eris, gressus sum, edi. [ a)naxa/zw, a)naxwre/w ] Retro gradi, reuerti. [...].
REGREDO ere. Pro Reuocare, si credimus Nonio 2, 745 dixit Ennius Achille, Quo nunc incerta re, atque inorata, gradum regredere conare? Conf. Turneb. Adu. 13, 24.
REGRESSVS [1] a, um. Partic. Iustin. 22, 4, 4 Inde regressus Cretam contenderat. Conf. Tacit. Hist. 2, 74, 5.
REGRESSVS [2] ûs. m. [ a)naxw/rhsis2 ] Metaphor. [...].
REGRESSIO ônis. f. [ a)naxw/rhsis2 ] Cic. Philipp. 1, 1 [...].
REGVLA, REGVLVS vid. REGO.
REGVLVS [2] i. m. Cognomen Attilii, de quo Gell. 6, 4 [...].

page 132, image: s0132
REGVSTO âre. [ a)nageu/omai ] Iterum gustare. [...].
REGVSTÂTVS a, um. Part. Pers. Sat. 5, 138 Regustatum salinum. al. Falernum.
REGYRO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): REGY=RO [REGÛRO]] âre. Reuolui. Flor. 4, 2, 6 [...].
REH
REHÂLO âre. [ a)tmi/zw ] Iterum halo, respiro. Lueret. 6, 522 Terraque quum fumans humorem tota rehalat. i. Humorem e caelo delapsum iterum atque iterum sursum halat.
REHEBETESCO ere. Puto, rehebetesceretis, si videretis pulchritudinem angelorum Augustin. Serm. a Sirmondo edit. 4 p. 50. Ad oculos refertur, qui praestinguuntur, et quasi hebetes fiunt.
REHISCO ere. a)ntixai/nw Gloss. Gr. Lat. contra hiscere.
REI
REIICIO iêci, iectum, ere. [ a)naba/llw, a)nati/qemai, a)por)r(i/ptw, a)pope/mpomai ] Retro iacere. [...].

page 133, image: s0133
REIECTVS [1] a, um. Partic. [...].
REIECTVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): REIECTV=RVS [REIECTÛRUS]] a, um. Aliud Partic. [ a)pwqh/swn ] Ouid. Met. 9, 512 Ergo ego quae fueram non reiectura petentem, Ipsa petam?
REIECTIO ônis. f. [ a)nabolh\, a)pw/qhsis2 ] Ipse reiiciendi actus. [...].
REIECTVS [2] ûs. m. [ a)nagwgh\ ] Idem quod Vomitio. Cels.... Et reiectus cibi non erit inutilis, si raro fiat. Conf. Hygin. Astr. 3, 36. et ibi Munker.
REIECTOR, ôris. m. Apul.
REIECTO âre. Frequentat. [ a)nti/krimai ] Lucret. 2, 330
REIECTANS antis. Partic. Virg. Aen. 5, 469 Crassumque cruorem Ore reiectantem, etc.
REIECTANEVS a, um. Adi. [ a)poprohgme/nos2 ] Sic appellabant Stoici, quae mala vocare nollent, quod illud nomen soli vitio et turpitudini proprium putarent, quae tamen incommoda esse negare non possent, qu ilia sunt morbus, dolor, etc. quod ab omnibus reiiciantur, vel reiici debeant. [...].
REIECTATIO ônis. f. Solin. 5 Aeterna reiectatione terram terra euomit.
REIICVLVS a, um. Adi. [ a)po/blhtos2 ] Sic vocantur, quae propter quamcunque causam reiiciuntur. [...].
REINTEGRATIO vid. REDINT.
REINVITO âre. Noli vocare diuites, ne forte et ipsi te reinvitent Vulgat. Luc. 14, 12.
REITERO âre. Apul. Met. 8.
REITERATIO ônis. f. [ a)na/lhyis2 ] Repetitionem significat. Quinctil. 11, 2 Sola qua exciderunt, retractantur, vt crebra, reiteratione firmentur.
REIVVENESCO ere. Non proba vox: vid. Voss. de Vit. L. L. 4, 21 p. 764.
REL
RELÂBOR eris, lapsus sum, lâbi. Depon. [ katolisqai/nw ] Iterum labi significat. [...].
RELANGVEO ui, êre. [ katasqene/w ] siue RELANGVESCO, ere. [...].
RELATIO, RELATOR, RELATVS vid. REFERO.
RELAVO lâui, lôtum, âre. Frequenter lauare. Legebatur Lucret. 6, 799 Denique si ealidis etiam quum te relauaris Plenior. Sed editur nunc Cunctere lauacris.
RELAXVS a, um. Adi. [ polu/xaunos2 ] Valde laxum et solutum significat. Columel. 11, 3, 46 Relaxa humo plenioris crassitudinis fiat radix.
RELAXO âre. [ a)raio/w, xauno/w ] Laxum facere, aperire, liberare, dissoluere. [...].

page 134, image: s0134
RELAXATIO ônis. f. [ a)rai/wsis2 ] Ad relaxationem cutis fricare Scribon. 10. [...].
RELAXÂTVS a, um. Vid. supra.
RELAXÂTOR, ôris. m. Cael. Aurel. Acut. 2, 38 Relaxator fluentium.
RELÊGO âre. [ a)pope/mpw, a)podiopompou=mai ] Separare, semouere, in alium locum (poenae in primis causa) mittere. [...].
RELEGÂTVS a, um. Partic. [...].
RELEGATIO ônis. f. [ e)corismo\s2 ] Liu. 3, 10 [...].
RELEGÂTOR, ôris. m. In Digestis esse dicitur.
RELEGO lêgi, lectum, ere. [ e)panaginw/skw ] Rursus legere. [...].
RELEGENS Part. vid. RELIGENS.
RELECTVS a, um. Ouid. Met. 8, 173 Ianua difficilis filo est inventa relecto, de filo Ariadnes, quo Theseus adiutus rediit ex Labyrintho.
RELENTESCO ere. Ouid. Amor. 1, 8, 76 Neue relentescat saepe repulsus amor. i. ex acri lentus fiat, et imminuatur.
RELEVO âre. [ a)nakoufi/zw ] Leuare iacentem. [...].

page 135, image: s0135
RELEVÂTVS a, um. Partic. [ a)nakoufisqei\s2 ] vt, Mens relevata a cura Ouid. Trist. 1, 10, 12. Releuata mihi et recreata respublica videtur Cic. Catil. 2, 7 c. 4.
RELEVATIO ônis. f. Octau. Hor. 1, 9 Capillorum releuatio.
RELEVÂMEN inis. n. Priscian. Perieg. Facilis releuamine partus.
RELÎBO âre. Papinian.
RELIDO ere. Laedere repugnando. Quae firmata probant, aut infirmata relidunt Auson. Epist. 25, 43. add. Fortunat. Carm. lib. 5.
RELISVS a, um. Relisa fronte lignum dissilit Prudent. pass. Cassiani v. 48.
RELICINVS a, um. Significat, in occiput refugiente capillamento recrispum.
RELICTVS [1] vid. RELINQVO.
RELIGENS Participiali forma, tanquam a verbo RELIGO est apud Gell. 4, 9 [...].
RELIGIO ônis. f. [ qrhskri/a, qeose/beia, e)nagismo\s2 ] Videtur prima origine significasse magnum gradum diligentiae: cum diligens et religens sint non minus cognata, quam disputo et reputo, dimitto et remitto etc. [...].

page 137, image: s0137
RELIGIÔSVS a, um. Adi. [ qeosebh\s2, eu)sebh\s2, eu)labh\s2 ] Gell. 4, 9 [...].
RELIGIOSVLVS a, um. Dimin. Hieronym. adu. Ruffin. 3, 3.
RELIGIÔSE Adu. [ qeosebw=s2 ] i. Diligenter, solicite et accurate, etc. vt religio et religiosus. [...].
RELIGIOSITAS âtis. f. Apul. Doctr. Plat. 2 p. 6 Iustitia cum religiositate, id est o(sio/thti copulatur. conf. Tertull. Apol. c. 25.
RELIGO âre. [ a)nade/w ] Ligare retro, i. ne promoueri, prodire queat. [...].
RELIGATVS a, um. Part. [ a)nadedeme/nos2 ] Praeter superiora Hor. [...].
RELIGÂMEN inis. n. Prudent. Psychom. 359 Conbibat infusum croceo religamine nardum.
RELIGATIO ônis. f. [ a)na/desis2 ] Cic. de Senect. 53 c. 15 Et ipsa natura delectat, adminiculorum ordines, capitum coniugatio, religatio, propagatio vitium sarmentorumque.
RELINO lêui et lîni, litum, ere. [ a)poxri/w ] Quod oblitum et
page 138, image: s0138
obturatum erat aperire. [...].
RELINQVO lîqui, lictum, ere. [ lri/pw, a)polri/pw, katalri/pw ] Discedere ab aliquo. [...].

page 139, image: s0139
RELINQVENS entis. Partic. Catull. 36, 3 Relinquens Comi moenia. Paterc. 1, 17, 7 Occupatam relinquens materiam quaerit nouam.
RELICTVS [2] a, um. Partic. [...].
RELICTIO ônis. f. [ e)gkata/lriyis2 ] Cic. Verr. 1, 35 [...].
RELICTVS [3] ûs. m. Gell. 3, 1 Labor virilis exercendique corporis studium prae pecunia relictui sunt.
RELIQVVS a, um. Adi. [ loipo\s2, u(po/loipos2 ] Quod superest. [...].

page 140, image: s0140
RELIQVOR âri. Deponens. [ loipa/zomai ] Aes alienum ex reliquis rationum contrahere. [...].
RELIQVATIO ônis. f. loipografi/a Gloss. Philox.] Reliquorum rationes, vel ipsa adeo reliqua, de quibus modo n. 4. [...].
RELIQVÂTOR, ôris. m. Qui reliqua contraxit: Qui integrum non soluit, quod ex rationibus debebat, sed partem aeris alieni seruat. [...].
RELIQVATRIX îcis. f. Tertull. de Anima c. 35 Anima reliquatrix delictorum donec exsoluat nouissimum quadrantem.
RELIQVIA [1] ae. f. Apul. Apol. p. 277 Conuerritorem pridianae reliquiae. die puluisculo dentifricio.
RELIQVIA [2] orum. n. Pl. [ lri/yana, kata/lrimma ] Laudatur Phaedr. Fab. 1, 22, 6 [...].
RELIQVIAE ârum. f. Pl. Quae supersunt, relicta sunt. [...].
RELOCO âre. Rursus locare. Vlpian. in l. Item quaeritur, §. Si lege, D. Locati et conducti, Si in lege operis locandi comprehensum esset, vt si ad diem effectum non esset, alii relocare id liceret.
RELOQVOR eris, loqui. [ a)nafqe/ggomai ] Idem quod Eloqui, vt Resonare. Varro de L. L. 3, 7 Hinc etiam amplius dicuntur eloqui ac reloqui in fanis Sabinis e cella dei, qui reloquuntur, etc.
RELVCEO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): RELV=CEO [RELÛCEO]] luxi, êre. [ sti/lbw, e)kla/mpw ] Valde lucere. [...].
RELVCESCO ere. Mart. Capell. 8 p. 291 Luna quae solem spectat pleno lumine relucescit. Idem infra p. 294 Plena luminis effigie relucescit.
RELVCTOR âri. [ a)ntipalai/w ] Repugnare, reniti siue obniti. [...].

page 141, image: s0141
RELVCTANS antis. Partic. Femina verecunde reluctans Curt. 6, 2, 6. Multa reluctanti vitulo nares obstruere Virg. Georg. 4, 301. Reluctantibus fatis Petron. c. 111.
RELVCTÂTVS a, um. Partic. [...].
RELVCTATIO ônis. f. Apul. de Mundo, Terrenae reluctationes.
RELVCTO âre. Apul. Met. 4 et 6 Reluctare alicui. Fulgent. de Cont. Virg. Contra omnem furiam sapientiae et ingenii arma reluctant.
RELVDO ere. Temerarios mariti iocos relusi Senec. Contr. 2, 10. [...].
RELVMINO âre. Rursus illuminare, visum reddere. Tertull. Apol. 21 Cum ille caecos reluminaret, leprosos purgaret. Paull. Nolan. Epist. 30 (8) c. 4 Reluminare quod caecatum fuerat.
RELVMINATIO ônis. f. Gloss. Lat. Graec. Reluminatio, [ a)ntaugasi/a.
RELVO ui, ere. Est, inquit Festus, Resoluere, repignerare. [...].
RELVVIA vid. REDIVIA.
REM
REMA ae. Sic vocare Romam quidam primorum ciuium volebant. Ennius apud Cic. Diu. 1, 107 Certabant, vrbem Romamne Remamne vocarent. Sed valde variant libri. Vid. REMORA.
REMACRESCO ere. Suet. Domit. c. 18 Postea caluitio quoque deformis, ventris obesitate, crurum gracilitate, quae tamen ei longa valetudine remacruerant.
REMALEDÎCO xi, ctum, ere. a)ntiloidorw= Gloss. Graec. Lat. [ a)ntikakologe/w ] Maledictum maledicto retaliare. [...].
REMANCIPO âre. [ a)naxriro/w ] Pro Mancipatam sibi rem reddere, et iterum mancipare, hoc est redhibere. [...].
REMANCIPÂTVS a, um. Part. Remancipatam Gallus Aelius esse ait, quae mancipata sit ab eo, cui in manum conuenerit. Festus. Est itaque genus diuortii.
REMANDO [1] âre. Remandatum Pyrrho a senatu est Eutrop. 2, 7, 6. Add. Vulg. Esai. 28, 10 Manda, remanda.
REMANDO [2] di, sum, ere. [ a)namassa/omai ] Ruminare, rursus mandere. [...].
REMANEO si, sum, êre. [ katame/nw, u(polri/pomai ] Retro manere, sistere. [...].
REMANSIO ônis. f. [ katamonh\ ] Mansio. Cic. pro Ligar. 4 c. 2 Profectio certe animum tuum non debet offendere: num igitur remansio? multo minus. Conf. Idem ad Qu. Frat. 3, 1, 5.
REMANSOR, ôris. m. pro Emansore dixit Arrius in l. 4 §. 13 [...].
REMÂNO âre. [ a)pobru/w ] Refluere. Lucret. 5, 207 Percolatur enim virus, retroque remanat Materies humoris. i. Retrocedit. Sic et 6, 635. An Ennii sit, videbimus statim.
REMANT Repetant. Ennius l. 1 Desunt riuos, camposque remant. Haec Festus. Sed corrupta fatentur viri docti: quorum coniecturas vide hic et in Fragmentis Ennii p. 34 Hessel.
REMASCVLATVS a, um. Adi. Isidor. Gl. Remasculata, virili virtute resumta.
REMEDITOR âri. ita legit Lipsius in Sen. Epist. 72 pr.
REMEDIVM i. n. [ a)lecifa/rmakon, a)ntifa/rmakon ] Id quod medendi causa alicui morbo adhibetur. [...].

page 142, image: s0142
REMIDIO âre. Curare, sanare. Scribonius Largus 14 Constat inter plures, et crocodili testiculum ex aquae cyathis tribus sumtum multos remediasse. [...].
REMEDIÂTVS a, um. Partic. Scribonius Largus 122 Oportet tamen non indifferenter remediatos in futurum viuere. Paullo post, Ante quam remediati erunt. Add. 162. Conf. Tertull. ad Scap. 4.
REMEDIATIO ônis. f. Scribonius Largus 11 Quod signum est remediationis.
REMEDIÂLIS e. Adi. Vindicianus ad Valentinianum Imperatorem, Perunctus vnguentis remedialibus. [...].
REMEDIÂTOR, ôris. m. Tertull. cont. Marc. 4, 8 Remediator valetudinum. Idem c. 35 Remediator languorum.
REMEDIABILIS e. Adi. Sen. Epist. 95 Minora peccantes et leui cura remediabiles. Cassiod. Varr. 3, 14 Remediabile bonum est in peccatum accelerata correctio.
REMELÎGO inis. f. Festus, Remeligines, et Remorae a morando dictae sunt.
REMEMINI isse. Quasi retro memini. Ne rememineritis priorum Tertull. adu. Marc. 4, 1.
REMEMORO âre: s. rectius REMEMOROR, atus sum, âri. Tertull adu. Marc. 4, 43.
REMEMORATIO ônis. f. Rememoratio vitiorum Sarisb. 8, 6.
REMEO âre. [ a)naporeu/omai ] Retro meare, redire, reuerti. [...].
REMEANS antis. Partic. [ a)naporeuo/menos2 ] Tacit. Ann. 1, 3 Caium remeantem Armenia, et vnlnere inualidum, mors fato propera, vel nouercae Liuiae dolus abstulit.
REMEÂTVS ûs. m. Reditus. Martianus in l. Relegati, in fine, D. de poenis, Nemo potest commeatum remeatumue dare exuli, nisi Imperator ex aliqua causa.
REMEACVLVM i. n. Idem. Apul. Met. 6 pr. p. 174, 12 Illuminarum Proserpinae nuptiarum demeacula, et luminosarum filiae inventionum remeacula.
REMEABILIS e. Adi. Redux, rediens. Bellum Stat. Theb. 6 v. penult. Saxum Sisyphi Stat. Theb. 4, 538. Prudent. Apoth. 1053 E tumulo cum iam remeabilis adstat Cerno Deum.
REMETIOR mensus sum, iri. Dep. [ a)nametre/w ] Rursum vel retro metiri. [...].
REMENSVS a, um. Partic. Martial. 6, 89 [...].

page 143, image: s0143
REMEX [1] vid. REMVS.
REMIGERO âre. Reuerti esse dicitur Plauti Pers. 4, 6, 3 Crumenam hanc emere aut facere, vt remigeret domum. Sed Gron. Remigret.
REMIGIVM, REMIGO vid. REMVS.
REMIGRO âre. [ a)naponai/omai ] Iterum migrare, reuerti. [...].
REMIGRANS antis. Partic. Senec. Epist. 122 extr. Contra aquam remigrantes.
REMILLVS [1] vid. REMVS.
REMINISCENTIA ae. f. Tertull. de Anima c. 23 Reminiscentiae, Plur. Arnob. 2.
REMINISCO dictum a Rufo rhetore, reprehendit Auson. Ep. 47. Conf. Epigr. sequ.
REMINISCOR eris, isci. [ a)namimnh/skomai, a)name/mnhmai ] Recordari: quod fit, quum ea, quae mens tenuit, repetuntur, inquit, Varro de L. L. 5, 6 [...].
REMISCEO ui, êre. [ a)nami/gnumi ] Idem quod simplex Misceo. Hor. in Arte Poët. 151 Atque ita mentitur, sic veris falsa remiscet. Animus naturae suae remiscebitur Sen. Ep. 71 p. 265.
REMISTVS, vel REMIXTVS a, um. Partic. Sen. de Const. 7 Venenum mihi dedit aliquis, sed vim suam remistum cibo perdidit. Paullin. Nat. Fel. 6, 80 Remixto corpore.
REMITTO mîsi, missum, ere. [ a)nape/mpw, a)naste/llw, a)ni/hmi, u(fi/hmi, a)poste/llw, e)ndi/dwmi ] Retro vel vicissim mittere. [...].

page 144, image: s0144
REMITTENS entis. Partic. Valer. Flacc. 3, 407 Culpam remittens.
REMISSVS a, um. Partic. [ a)nrime/nos2, a)/netos2 ] Retro missus. [...].

page 145, image: s0145
REMISSIO ônis. f. [ e)/ndosis2, a)/nesis2, pa/resis2, a)postolh\ ] Plin. Epist. 4, 3 [...].
REMISSE Adu. [ a)neime/nws2 ] Leniter vel laxe. [...].
REMISSA ae. f. Pro Remissione. Cyprian. Epist. 8, 14. Tertull. adu. Marc. 4, 18. conf. Zimmerm. Anal. Miscell. Mens. 5 §. 1 p. 225.
REMISSARIVS a, um. Adi. [ a)netiko\s2 ] vt, Remissarius vectis in sucula torcularis, qui frequenter remittitur: vel quia ad remissionem factus est. [...].
REMISSIBILIS e. Adi. Delicta Tertull. de Pudic. c. 2. Cael. Aurel. Tard. 2, 13, 164 Remissibilis digestio, i. lenis, percussibili virtuti contraria.
REMISSÎVVS a, um. Adi. Cael. Aurel. Acut. 3, 4, 31 Remissiuis rebus relaxare tumentia.
REMISSOR, ôris. m. Ambros. de Off. 1, 7. et Chrysolog. Serm. 84.
REMIXTVS vid. REMISCEO.
REMMIA gens Romae, e qua fuit lator legis Remmiae in calumniatores lata, de qua est liber Brencmanni, et ad quam respicit Cic. pro Rosc. Am. 57 c. 20.
REMOLIOR îri. [ a)posei/w ] De suo loco pellere. [...].
REMOLÎTVS a, um. Partic. vt, Orbis remolitus. Sen. Herc. fur. 504.
REMOLLIO îui, îtum, îre. [ a)namala/ttw ] Rursus aut ex duro, mollire. [...].
REMOLLÎTVS a, um. Partic. [ a)namalaxqei\s2 ] Sueton. in August. c. 79 [...].
REMOLLESCO ere. [ a)namala/ttomai ] Molle fieri. [...].

page 146, image: s0146
REMONEO êre. Subinde monere. Hic tibi cauenda censebam, hic beneuole remonebam Apul. Met. 5 p. 169, 23.
REMONIVM s. REMONA Remi habitatio. vid. REMVRIA.
REMORA [1] a Remo, Romuli fratre, appellatio. [...].
REMORA [2] appellatiuum. vid. REMOROR.
REMORBESCERE [ a)nanosei=n ] Festus, Remorbescat Ennius posuisse videtur, pro in morbum recidat.
REMORDEO di, sum, êre. [ a)ntida/knw ] Mordere subinde, solicitare. [...].
REMORSVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): REMORSV=RVS [REMORSÛRUS]] a, um. Partic. [ a)ntidh/cwn ] Proprie Hor. Epod. 6, 4 Quin huc inanes, si potes, vertis minas, Et me remorsurum petis?
REMORES um. m. pl.Aues in auspicio dicuntur, quae acturum aliquid remorari compellunt. Festus.
REMOROR âri. Dep. [ a)naba/llw, e)pe/xw, a)ne/xw, pare/lkw ] Retardare: Ter. Andr. 4, 4, 18 [...].
REMORÂTVS a, um. Partic. [ a)nabeblhme/nos2 ] vt, Calamitas remorata longius serpit Pseudo-Cic. anteq. iret in exil. 14 c. 6. [...].
REMORANS antis. aliud Partic. [ a)naba/llwn ] Ouid. Fast. 6, 772 Et fugiunt freno non remorante dies.
REMORATIO [ a)nastrofh\, diatribh/. In Vet. Gloss. Cyrill.
REMORATOR parelku/ths2 In Vet. Gloss. Cyrill.
REMORATRIX [ parelku/stra. In Vet. Gloss. Cyrill.
REMORÂMEN inis. n. Id quod moratur, retinet. Ouid. Met. 3, 567 --- Remoraminaque ipsa nocebant. Vid. Heins. Est enim magna lectionis varietas.
REMORA [3] ae. f. [ pare/lkusis2 ] Retardatio. [...].
REMOVEO môui, môtum, êre. [ a)pokine/w, diakrou/w ] Amouere, abducere, auferre. [...].

page 147, image: s0147
REMÔTVS a, um. Partic. Cic. Verr. 5, 80 [...].
REMÔTE Adu. Compar. Cic. de Nat. Deor. 87 c. 31 de Stellis, Aliae propius a terris, aliae remotlus eadem spatia conficiunt. Superl. Remotissime Augustin. de Trin. 12, 5.
REMOTIO ônis. f. [ a)poki/nhsis2 ] Brachii remotio Auct. ad Herenn. 4. [...].
REMVGIO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): REMV=GIO [REMÛGIO]] îui vel ii, îtum, îre. [ a)namuka/omai, a)nabru/xw ] Vt Resonare, mugitum reddere vel edere. [...].
REMVLCEO êre. [ a)nakhle/w ] Mulcere, manu velut subinde percurrente. [...].
REMVLCVS s. REMVLCVM [ r(umou=lkos2 ] Videtur esse omnis machinatio, qua nauis suo instrumento destituta, et velut exarmata, vel quacunque alia causa sua ope non progredi valens, trahitur. [...].

page 148, image: s0148
REMVLCO âre. Potuerunt dicere Latini ex Graeco r(umoulkri=n non minus quam r(umou=lkon illorum remulcum fecere. [...].
REMVNCVLVS i. m. Nauigium piscatorium, inquit Non. 13, 8. [...].
REMVLVS i. m. Siluius cognomine, Rex Latinorum, ob impietatem fulmine ictus. Ouid. Fast. 4, 49 Iam tamen Agrippam natum Remulumque nepotem Viderat, in Remulum fulmina missa ferunt.
REMVNERO, âre. et REMVNEROR âri. Depon. [ a)ntimissqo/w, a)ntixari/zomai ] Retribuere, compensare, beneficium reddere, gratiam referre, Munere aliquo, munus aliud compensare. [...].
REMVNERÂTVS a, um. Partic. Gell. 18, 13 Facete Diogenes sophisma remuneratus.
REMVNERATIO ônis. f. a)nti/dwron Gloss. Lat. Gr. [ a)ntidwrea\, a)nti/xaris2 ] Cic. de Amicit. 49 c. 14 [...].
REMVNERÂTOR, ôris. m. Tertull. Apol. c. 36 A Deo remuneratore. add. Vulgat. Ebr. 11, 7.
REMVNERABILIS e. Adi. Sarisb. Ep. 143 Remunerabilius est exulem ad bonorum participium inuitare.
REMVRIA ôrum. n. pl. Remi occisi funesti dies. [...].
REMVRÎNVS a, um. Adi. vt, Remurinus ager dictus, Quia possessus est a Remo. et Remi habitatio Remona: sed et locus in summo Auentino Remoria dicitur, vbi Remus de vrbe condenda fuerat auspicatus. [...].
REMVRMVRO âre. [ a)ntimormu/rw ] Contra murmurare. [...].
REMVS i. m. [ *(rw=mos2, *(re/mos2 ] Filius Martis et Iliae, a fratre Romulo interemtus, vt scribit Liu. 1, 5 etc.
RÊMVS i. m. [ kw/ph, pla/th, e)retmo\s2 ] Instrumentum quo naues aguntur. [...].

page 149, image: s0149
REMIGO âre. [ e)re/ttw, kwphlate/w ] Remis nauigare. [...].
REMIGANS antis. Partic. Sen. Epist. 122 extr. Contra aquam remigantes.
REMIGATIO ônis. f. [ ri)resi/a ] Cic. Att. 13, 21 Inhibitio autem rem gum motum habet, et vehementiorem quidem remigationis navem couertentis ad puppim.
REMEX [2] igis. m. [ e)re/ths2, kwphla/ths2, pro/skwpos2 ] Qui remos agit et remigandi ministerio mancipatus est. [...].
REMIGIVM i. n. [ ri)resi/a ] Remorum agitatio et remigatio, item Remiges et Remi adeo. [...].
REMILLVS [2] a, um. i. e. Repandus, vt docet Festus, instar remi, qui dum lentatur, aliquantum pandatur, praeterquam quod magis etiam inflexus in aqua videtur.
REMIPES edis. Auson. Mosell. 201 Remipedes lembi. [...].
REMIVAGVS a, um. Vt, Remiuaga celox Varr. ap. Non. 13, 1.
REMVTO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): REMV=TO [REMÛTO]] âre. Tacit. de Orat. 19, 2 Vidit namque conditionem temporum et diuersitates auctorum, formam quoque ac speciem orationis remutandam. Al. Mutandam.
REN
REN rênis. m. [ nefro\s2 ] Renes sunt intestinum illud nigrum, geminum, quod lumbis ad summmas coxas inhaeret: dictos volunt [ a)po\ tou= r(e/rin, fluere, quod riui vrinae et spermatis ab his oriantur.
RENVLVS i. m. Oct. Horat. 4.
RENICVLVS et RENVNCVLVS Dimin. Marc. Empir. 26.
RENÂLIS e. Adi. Cael. Aurel. Tard. 5, 3 Renalis passio. Renalibus laborare vitiis Idem ibid.

page 150, image: s0150
RENÔSVS vel RIENÔSVS a, um. Vet. Gloss. Rienosus, [ nefritiko/s2.
RENANCISCOR eris, nactus sum, sci. Reprehendo. Festus, Renanciscitur significat reprehendit: vnde adhuc nos dicimus Nanciscitur, et Nactus, id est adeptus.
RENARRO âre. [ e)pa/nrimi ] Narrando repetere et referre. [...].
RENASCOR eris, nâtus sum, sci. [ a)nafu/w ] Iterum nasci. [...].
RENASCENS entis. Partic. [ a)nafu/wn ] Vt, Renascens annus, pro Primo Vere. Plin. 16, 25.
RENÂTVS a, um. Aliud Partic. [ a)napefukw\s2 ] Vt, Flumen rursus renatum nouo fonte Lucan. 3, 262. [...].
RENASCIBILIS vnde RENASCIBILITAS apud Augustin.
RENATO âre. Rursus post nouem annos eodem renatato stagno Augustin. de C. D. 18, 17.
RENAVIGO âre. [ a)naple/w ] Nauigando redire. [...].
RENÂVO âre. Affertur Cic. Att. 1, 14 extr. [...].
RENECTO ere. Cornipedis simul hunc lux indiscreta renectit Auien. Phaenom. Arat. v. 475.
RENEO êre. Stant rata, non vlla fila renenda manu Albinouan. ad Liu. v. 444. Est igitur dissoluere neta.
RENÎDEO ui, êre. [ sti/lbw ] Resplendere. [...].
RENÎDENS entis. Partic. [ sti/lbwn ] Resplendens: vt, Domus auro renidens Lucret. 2, 27.
RENIDESCO ere. Inchoatiuum. [ a)nasti/lbw ] Lucret. 2, 328 [...].
RENIDENTIA ae. f. Animaduertere alicuius nutus et renidentiam Tertull. de Anima c. 49.
RENITEO ui, êre. [ a)posti/+lbw ] Valde nitere, q. d. nitorem reddere. [...].
RENÎTOR eris, nîsus vel nixus sum, niti. [ a)nterri/dw ] Contra, vel aduersum niti. [...].

page 151, image: s0151
RENIXVS, vel RENISVS ûs. m. [ a)nte/rrisis2 ] Cels. 5, 28 de fistulis, At cartilago vbi subhaesit, ipsa sedes docet, peruentumque esse ad eam ex renixu patet.
RENO [1] âre. [ a)nanh/xomai ] Iterum nare, aut natando redire Albinou. ad Liu. 432 Nullaque per Stygias vmbra renauit aquas. Hor. Epod. 16, 25 Simul imis saxa renarint Vadis leuata.
RENO [2] vid. RHENO.
RENODIS e. Fuit statura procerus, capillo renodi et crispo Capitolin. in Albino c. 13. i. velut in nodos reflexo.
RENÔDO âre. In nodum constringere. [...].
RENORMATVS a, um. Ager iussu Caesaris Augusti limitibus nominis eius renormatus Frontin. de Colon. p. 104 et 137. i. denuo ad normam exactus.
RENOVO âre. [ a)naneo/w, a)nakaini/zw ] Rursus s. ex antiquo nouum facere. [...].
RENOVÂTVS a, um. Partic. [ a)nanewqei\s2 ] Quinctil. 1, 3 [...].
RENOVATÎVVS a, um. Vt, Renouatiuum fulgur vocatur, Quum ex aliquo fulgure functio fieri coepit, si factum est simile fulgur, quod idem significet. Festus.
RENOVATIO ônis. f. [ a)nane/wsis2, a)nakai/nwsis2 ] Cic. Att. 6, 1 [...].
RENOVÂMEN inis. n. Idem. [ a)nakainismo\s2 ] Ouid. Met. 8, 729 Forma semel mota est, et in hoc renouamine mansit.
RENOVÂTOR, ôris. m. Inscript. apud Fabrett. p. 102 INSTITVTORI NOVOR. AC RENOVATORI OBR. OPERVM PVBLICORVM.
RENOVELLO âre. [ e)pananeo/w ] Idem quod Renouare. Colum. de Arbor. c. 6 Eiusmodi itaque vinea si non aridos in corpore habet truncos, et flecti potest, factis sulcis optime sternitur, atque ita renouellatur.
RENVBO ere. Denuo nubere. Etsi non delinquas renubendo Tertull. ad Vxor. 1, 7.
RENVDVS a, um. Quasi retro nudus. A fronte quidem protectae, qua autem proprie caput est, renudae Tertull. de Vel. Virg. c. vlt.

page 152, image: s0152
RENVDO âre. Nudare denuo, quod tectum erat. Nisi tectum, parietem, ianuas, partesque alias operis renudet Arnob. 2 p. 98. Add. Mart. Capella 1 p. 15.
RENVDATVS a, um. Brachiis humero tenus renudatis Apul. Met. 8 p. 214. Conf. Idem ibid. 2 p. 122.
RENVMERO âre. [ e)panariqme/w ] Retro numerare et reddere, quod ante nobis numeratum fuerat, vt aurum, dotem, etc. Ter. Hec. 3, 5, 52 Sin alio est animo, renumeret dotem huc, eat.
RENVNCIO vel RENVNTIO âre. [ a)pagge/llw ] Referre quid actum sit, quid, dixerit, velit, responderit aliquis, in primisque convenit, vbi quis missus est. [...].
RENVNCIÂTVS a, um. Partic. Praeter superiora. [...].
RENVNCIATIO ônis. f. [ a)paggeli/a ] Relatio. [...].
RENVNCIÂTOR, ôris. m. Tertull. de Anima c. 57. et de Pallio c. 4.
RENVNCIVS i. m. [ a)na/ggelos2 ] Qui aliquid renunciat. Plaut. Trin. 2, 1, 22 Cantrices, cistellatrices, nuncii, renuncii. Theod. Cod. 3 t. 7 Taciti nuncii, renunciique corrupti.
RENVO ui, ûtum, ere. [ a)nai/nomai, a)pagoreu/w ] Respuere, et nutu, similiue signo aliquo ostendere, aliquid sibi displicere, et hinc negare, ac per Metonymiam nequire. [...].
RENVTVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): RENV=TVS [RENÛTUS]] ûs. m. [ a)na/neusis2 ] Plin. Epist. 1, 7 [...].
RENVTO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): RENV=TO [RENÛTO]] âre. Frequentat. [ a)pagoreu/w ] Lucret. 3, 351 [...].

page 153, image: s0153
RENVTRIO ire. Quem ex rusticanis receptum domi renutrimus Paullin. Nol. Epist. 23 (al. 3) ad Seuer. c. 9.
REO
REOR ratus sum, rêri. [ nomi/zw, doke/w ] Existimare, opinari. [...].
RATVS [2] a, um. Partic. [ nomi/sas2 ] Priscianus 10 p. 901 [...].
RATIFICO âre. [ kurio/w ] Approbare, quod actum est, confirmare, non est probae notae vox. vid. Voss. de Vit. L. L. 4, 19. Veteres RATARE videntur dixisse, vnde est Irritare contrarium.
RATIFICATIO onis. f. Eiusdem census. vid. Voss. ib. 3, 41.
RATO Adu. Certo. Tertull. de Anima c. 35. et ad Vxor. 2, 9. et adu. Marc. 4, 8.
REP
REPAGINO âre. Si carnem, quae corrupta, quae putrefacta est --- resurgere repaginari posse credas Chrysolog. Serm. 62 in Symb. extr. i. rursus compingi et restitui. Vid. REPANGO.
REPAGVLVM i. n. [ moxlo\s2 ] quod et REPAGES dicitur, Obex, ex Re et Pango s. Pago compositum. [...].

page 154, image: s0154
REPANDO ere. Aperire. Claui subtracta fores ianuae repandit Apul. Met. 4 p. 150, 37.
REPANDVS a, um. Adi. [ a)na/kurtos2 ] Quod est recuruum et sinuosum, quod retrorsum panditur. [...].
REPANDIROSTRVS a, um. Pacuuius apud Quinctil. 1, 5, 67 Nerei Repandirostrum incuruiceruicum pecus, in Delphini descriptione.
REPANGO s. REPINGO pêgi et panxi, pactum, ere. Idem quod Pangere.
REPARCO si, sum, ere. [ a)nafri/domai ] Idem quod Parcere, vt retinere, reseruare. [...].
REPARO âre. [ a)nakta/omai, a)nalamba/nw, a)ke/omai ] Instaurare, et in statum pristinum redigere, quasi rursus parare. [...].
REPARÂTVS a, um. Partic. Vt, Vina Syra reparata merce Hor. Carm. 1, 31, 12. [...].
REPARÂTOR, ôris. m. [ a)naskeuasth\s2 ] Stat. Silu. 4, 1, 11 Ipse etiam immensi reparator maximus aeui Attollit vultus etc. Conf. Fab. Pict. apud Seru. Georg. 1, 21.
REPARATIO ônis. f. [ a)naskeuh\ ] Sallust. in Iugurth. 31 [...].
REPARABILIS e. Adi. [ a)naskeuasto\s2 ] Vt, Damnum reparabile Ouid. Amor. 1, 14 extr. [...].
REPARTVRIO ire. Grande bonum, teneris dum virtus creditur annis, Teque reparturiens melius quam corporis aluo Alcim. ad Soror. v. 70. i. regenerans, nouam vitam praestans.
REPASCO ere. Vt pullus aquilae dicitur repascere Cura parentes mutua Paullin. Nol. Iambo ad Cither. v. 853. Conf. Idem Epist. 44 (31) c. 1.
REPASTINO âre. [ a)noru/ssw ] Subinde, certe iterum, pastinare, i. fodere. [...].

page 155, image: s0155
REPASTINATVS a, um. Repastinatae vineae dictae veteres, quae refodiebantur --- nunc consuetudo, quidquid emoti soli vineis praeparatur, repastinatum vocat Colum. 3, 18.
REPASTINATIO ônis. f. Cic. de Senect. 54 c. 15 Quid agri fossiones repastinationesque proferam? Colum. 2, 2, 13 Iunci et graminis pernicies repastinatio est: al. repastinationes.
REPATRIO âre. Redire. Solinus 46 extr. [...].
REPECTO xi vel xui, xum, ere. [ a)nakteni/zw ] Rursum vel retro pectere. Vnde
REPEXVS a, um. Partic. [ a)naktenisqei\s2 ] Claud. Cons. Prob. et Olyb. 3 [...].
REPEDO âre. [ a)napodi/zw ] Pedem retrahere, recedere, inquit Festus, siue reuerti. [...].
REPEDABILIS e. Adi. Extimuit fugitiua virum repedabilis arbor Fortunat. l. 1. de Tantalo.
REPELLO puli, pulsum, ere. [ a)pwqe/w, a)nako/ptw ] Retro pellere quod ingruit, reiicere. [...].
REPVLSVS [1] a, um. Partic. [ a)pwsqei\s2 ] Vt, Repulsus foribus, pro A foribus, apud Hor. Serm. 2, 7, 90. [...].
REPVLSVS [2] ûs. m. [ a)pw/qhsis2 ] Repellendi actus. [...].
REPVLSA [1] ae. f. Reiectio ab honore vel magistratu. Exempla dat Valer. Max. 7, 5. [...].

page 156, image: s0156
REPVLSIO ônis. f. Cael. Aurel. Chron. 2. 7. 112.
REPVLSO âre. Frequent. [ a)pwqi/zw ] Vnde
REPVLSANS antis. Partic. [ a)pwqi/zwn ] Lucret. 4, 583 Ita colles collibus ipsis Verba repulsantes iterabant dicta referre. Lucret. 4, 912 Ne --- Vera repulsanti discedas pectore dicta.
REPVLSORIVS a, um. Cohortes Ammian. 24, 12 (Vales. 4)
REPENDO di, sum, ere. [ a)ntapodi/dwmi, a)mri/bw, a)mri/bomai, a)ntishko/w, a)ntistaqmi/zw ] Retribuere, compensare. [...].
REPENSVS a, um. Partic. [ a)ntistaqmisqei\s2 ] Repensum aurum pro capite Gracchi Cic. de Orat. 2, 269 c. 67. [...].
REPENSVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): REPENSV=RVS [REPENSÛRUS]] a, um. Partic. [ a)mri/ywn ] Vt, Magna repensurus Sil. 17, 578.
REPENSO âre. Frequent. [ a)ntishkou=mai ] Columel. 3, 2 [...].
REPENSATIO ônis. f. Saluian. 4 p. 151 Ad repensationem vicissitudinis.
REPENSATRIX îcis. f. Vt, Repensatrix data Mart. Capell. 9 p. 304.
REPENS [1] entis. Adi. [ ai)fni/dios2, e)caifni/dios2, e)capinai=os2 ] Subitus et repentinus. [...].
REPENTE Adu. [ ai)fni/dion, e)cai/fnhs2, a)/fnw, ai)fnidi/ws2 ] Subito, statim. [...].
REPENTÎNVS a, um. Adi. [ ai)fni/dios2, e)caifni/dios2, e)capinai=os2 ] Res subita, et a nemine prouisa, seu de qua nemo cogitauerat. [...].
REPENTÎNO Adu. [ ai)fnidi/ws2 ] Plaut. Pseud. 1, 1, 37 [...].
REPENTINE Idem. Certe sic MSS. et primae editt. [...].
REPENTIM Idem. Vet. Gl. a)/fnw Repente, repentim, repentine.

page 157, image: s0157
REPENTALITER Idem. Fulg. Mythol. 3, 2 p. 105 Melius est labore partiliter securiore doceri, quam ex necessitate veniente repentaliter perterreri.
REPERCVTIO cussi, cussum, ere. [ a)ntitupe/w ] Percutientem fetire, vel simpliciter retro pellere.
REPERCVSSVS [1] a, um. Partic. [ a)ntitetuphme/nos2 ] Plin. 17, 21 [...].
REPERCVSSVS [2] ûs. m. [ a)ntitupi/a ] Ipse repercutiendi actus. [...].
REPERCVSSIO ônis. f. Sen. Nat. Quaest. 7, 19 Per repercussionem vicinorum siderum. conf. Vlp. Dig. t. 2 l. 17 § 2.
REPERCVSSIBILIS e. Adi. Vt, Repercussibilis vsus Cael. Aurel. Tard. 1, 1. Repercussibilis sphaera Idem ibid. 3, 6.
REPERIO reperi, vel Poëtice, repperi, repertum, ire. [ eu(ri/skw ] Idem quod inuenire siue casu, siue quaesitum: cognatum verbo Aperire, contrarium certe verbo Operire. [...].

page 158, image: s0158
REPERIENS entis. Partic. Cic. Acad. 4, 16 c. 6 Zeno nihil noui reperiens, sed emendans superiores.
REPERTVS [1] a, um. Partic. vt, Carmina labore reperta Lucret. 3, 420. [...].
REPERTVM i. n. [ eu(/rhma ] Lucret. 1, 732 [...].
REPERTICIVS a, um. Quod repertum est. [...].
REPERTOR, ôris. m. eu(reth\s2 Gloss. Gr. Lat.] Qui reperit. [...].
REPERTORIVM i. n. Quid sit, declarat Vlpianus de administratione et periculo tutorum, l. Tutor, his verbis, Tutor qui repertorium non fecit, quod vulgo inuentarium appellatur, dolo fecisse videtur, nisi forte aliqua necessaria et iustissima causa allegari possit, cur id factum non sit.
REPERTRIX îcis. f. Apul. Apol. p. 285 Paupertas omnium artium repertrix.
REPERTVS [2] ûs. m. Apul. Met. 11 p. 257 Ceres repertu laetata filiae. Idem Florid. p. 341 Ars ista repertu nouo oriebatur.
REPERITO âre. Frequent. Varr. R. R. 1, 1, 7 Indicabo, a quibus scriptoribus reperites, i. repares intell. damnum vel defectum. Sic certe legi vult et explicari Scaliger. Al. reperias.
REPETO îui, vel ii, îtum, ere. [ a)paite/w, e)panalamba/nw ] Proprie Restituendum petere. [...].

page 159, image: s0159
REPETENS entis. Virg. Aen. 1, 376. et 12, 439.
REPETENDVS a, um. Partic. [ e)paithte/os2 ] vt, Terra nunquam repetenda Ouid. Met. 13, 947. Vulnera repetenda Sil. 6, 320. vid. mox REPETVNDARVM.
REPETÎTVS a, um. aliud Partic. [ e)panalhfqei\s2 ] vid. supra. Per arma repetitus Ouid. Epist. 16, 341. [...].
REPETITVS ûs. m. Pedato positum pro repetitu vel accessu quasi per pedem Non. 1, 325.
REPETÎTOR, ôris. m. [ a)paithth\s2 ] vt, Ademtae nuptae repetitor Ouid. Epist. 8, 19.
REPETENTIA ae. f. e)pana/lhyis2 Gloss. Lat. Graec.] Recordatio, et memoria Lucret. 3, 864 [...].
REPETITIO ônis. f. [ a)pai/thsis2, e)panafora\ ] Cic. de Orat. 3, 204 c. 54 Et eiusdem verbi crebra tum a primo repetitio, tum in extremum conuersio.
REPETVNDARVM Repetundis: hos duos tantum casus agnoscunt Grammatici: cum re vera sint integri Participii Repetendus vel Repetundus. [...].

page 160, image: s0160
REPETICIVS vid. REPETICIVS in REPO.
REPIGNERO âre. [ a)negxuria/zw ] Pignus recipere soluto pretio Vlpian. [...].
REPIGRO âre. Retardare. Apul. Met. 8 p. 208 Ipso lumine dirarum bestiarum repigratur impetus. conf. Zeno Veron. Serm. de Resurrect. c. 13.
REPIGRÂTVS a, um. Apul. Met. 1 p. 106 Obsepto vtero et repigrato foetu. [...].
REPIGRITIOR apud Martianum Capellam paullo post locum modo indicatum REPIGRATVS eadem sententia.
REPINGO vid. REPANGO.
REPLASMO âre. de nouo formare, i. creare. Replasmare hominem Vet. Interpr. Iren. 3, 20.
REPLAVDO ere. Hinc
REPLAVDENS entis. Apul. Met. 1 p. 105 Dextra frontem replaudens. Et Met. 6 p. 185 Quadrupedi cursu solum replaudens.
REPLEO êui, êtum, êre. [ a)naplhro/w ] Implere, Plaut. Poen. 3, 3, 88 [...].

page 161, image: s0161
REPLÊTVS a, um. Partic. [ a)napeplhrwme/nos2 ] vt, Repleta ab Apolline Cyrene quatuor pueros peperit Iustin. 13, 7. [...].
REPLETIO ônis. f. vt, Bellissima repletio Imp. Cod. 7 t. 2 l. 15 §. 4. it. Cod. 6 t. 28 l. 4. et Iustinian. Praef. 1 de Concept. Dig.
REPLETVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): REPLETV=RA [REPLETÛRA]] ae. f. Idem. vt, Accrescentes repleturae Cod. Theod. lib. 13.
REPLICO âre. [ a)naptu/ssw ] Retrorsum plicare, vel flectere Plaut.... Replica tricam, atque extende. [...].
REPLICANS antis. Part. vt: Cic. de Diu. 1, 127 [...].
REPLICÂTVS a, um. Partic. vt, Intus replicatum Plin. 9, 33 Ceruix replicata Plin. 34, 8.
REPLICTVS a, um. Partic. vt, Tunicae bulborum replictae Stat. Silu. 4, 9, 29.
REPLICATIO ônis. f. Cic. de Nat. Deor. 1, 53 c. 13 [...].
REPLVM i. n. Architectonicum nomen satis adhuc obscurum. Solus vtitur Vitruu. 4, 6 [...].
REPLVMBO âre. a)namolibdw= Gloss. Gr. Lat.] Dissoluere quod plumbatum est Vlpian. in l. 19 [...].
REPLVMIS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): REPLV=MIS [REPLÛMIS]] e. Adi. Quod iterum plumis vestitur. Paullinus Iambo ad Cytherium v. 853 [...].
REPLVO ere. Vicissim pluere. Senec. Controu. Praef. 5 Quis ferret hominem de siphonibus dicentem: caelo repluunt. Repluentes sunt exabundantes ap. Isidor. in Gloss.
REPO psi, tum, ere. [ e(/rpw ] Proprie dicitur de animalibus, quae pedibus et ventre gradiuntur, vt sunt vermes: quamuis et ea, quae paruos pedes habent, repere dicuntur, vt sunt lacertae et similia. [...].
REPENS [2] entis. Partic. [ e(/rpwn ] vt, Repens humi Plin. 16, 34 [...].
REPTICIVS a, um. Adi. [ e(rpustiko\s2 ] Pseudo-Sallust. in Cic. 1 [...].
REPTO âre. Frequ. [ e(rpu/zw ] Saepe seu perpetuo repere. [...].

page 162, image: s0162
REPTABVNDVS a, um. Adi. e(rpu/simos2, e(rpu/zonti o(/moios2 Gloss. Lat. Gr.] Idem quod Reptans. Senec. de Vita beata 18 Quo minus virtutem adorem, et ex ingenti interuallo reptabundus sequar.
REPTÂTVS [1] a, um. Partic. [ e(rpusqei\s2 ] vt, Ager reptatus Stat. Theb. 5, 581. [...].
REPTÂTVS [2] ûs. m. [ e(rpusmo\s2 ] Plin. 14, 1 Aliae improbo reptatu atria media complentes. Limaces incedunt spumante reptatu Tertull. de Anima c. 10.
REPTATIO ônis. f. Idem. Quinctil. 1, 12 Nec illa per manus et genua reptatio grauiter affligit infantium corpora.
REPTILIS e. Adi. [ e(rpustiko\s2 ] Quidquid repit, vt, Cochleae reptiles Sidon. Epist. 8, 12.
REPOLIO îre. Rursus polire. Columel. 2, 21 Sin protinus vsui destinantur (nempe frumenta) nihil attinet repoliri: satisque est in vmbra refrigerari, et ita granario inferri.
REPONDERO âre. Sidon. Epist. 1, 4
REPÔNO posui, positum, ere. [ a)poti/qhmi, tamieu/w, qhsauri/zw ] Rursus ponere, ponere quod modo mouebatur, vt iam quiescat, ponere seorsum. [...].

page 163, image: s0163
REPOSITVS, et per Syncopen REPOSTVS a, um. Partic. [ a)pokei/menos2 ] vt, Repositi et frigidi cibi Quinctil. 2. [...].
REPOSITIO ônis. f. Pallad. 1, 32 Repositiones foeni, ligni, etc. i. horrea, vbi reponuntur.
REPOSTOR, ôris. m. Restitutor. Ouid. Fast. 1, 63 Templorum positor, templorum sancte repostor.
REPOSITORIVM [1], s. REPOSTORIVM i. n. Instrumentum, in quo antiquorum reponebantur fercula, quae vna cum ipso repositorio adferebantur et auferebantur.
REPORRIGO ere. Petron. c. 51 s. Fragm. Trag. c. 23. vid. Scheff. not. p. 115.
REPORTO âre. [ a)nakomi/zw ] retro, vel in reditu portare, domum portare. [...].
REPORTÂTVS a, um. Partic. vt, Equis et curru reportatus Cic. Post redit. in Senat. 27 c. 11.
REPORTATIO ônis. f. ICt. in Dig.
REPORTATOR oris. m. Apul. tribuitur.
REPOSCO poposci, ere. [ a)paite/w ] Ab aliquo petere quod nobis debet, vel quod a nobis accepit. [...].

page 164, image: s0164
REPOSCÔNES um. m. Ammian. 22, 16 Aegyptii controuersi et reposcones acerrimi. Hi forte iidem, qui Flagitatores acres, molesti et assidui, apud Cic. in Brut. 5.
REPOSITORIVM [2] vid. REPONO.
REPOTIA orum. n. pl. e)pau/lia Vet. Gloss.] Genus epularum, de quo Festus, Repotia: postridie nuptias apud nouum maritum coenatur, quia quasi reficitur potatio. [...].
REPOTATIO ônis. f. Varro de L. L. 5, 8 p. 61, 29 Ab eadem lingua [ po/tw, vnde Potio, vnde poculum, potatio, repotatio: etc.
REPOTIÂLIS e. vt, Liber repotialis debetur ingenio Scaligeri. [...].
REPRAECISIO ônis. f. Castor se repraecisione genitalium liberat Apul. Met. 1 p. 78 Stew. Sed Elmenh. p. 106, 12 praecisione, quod in emendationibus probat.
REPRAESENTO âre. [ pari/sthmi ] Proprie significat in praesentiam reducere, facere vt denuo praesens sit vel esse videatur id, quod praesens fuit, sed iam non est. [...].

page 165, image: s0165
REPRAESENTANS antis. Partic. Cael. ad Cic. Fam. 8, 2 Me repraesentante pronunciatum est. Sed nemo intelligit Gronou. suspicatur, me in re praesente.
REPRAESENTÂTVS a, um. Sueton Othon. c. 5 Omnibus dena sestertia repraesentata. Minae caelestes repraesentatae Liu. 2, 36.
REPRAESENTATIO ônis. f. [ u(potu/pwsis2 ] Plin. 9, 6 [...].

page 166, image: s0166
REPRAESENTÂTOR, ôris. m. Tertull. aduers. Praxean c. 24 Filius repraesentator patris.
REPRAESENTANEVS a, um. Tertull. Apol. c. 28 extr. Repraesentanea potestas est, quae statim repraesentare se ad poenas vel praemia potest.
REPRAESTO âre. Quasi retro et vicissim praestare. [...].
REPREHENDO, vel per Syncopen REPRENDO di, sum, ere. [ a)ntilamba/nw, me/mfomai, e)piplh/ttw, e)pitima/w ] Retrahere, quasi Retro prehendere, et corripere. [...].
REPREHENSVS a, um. Partic. Retractus. De fugitiuis Curt. 4, 14, 2 [...].
REPREHENSIO ônis. f. [ e)piti/mhsis2 ] Cic. de Finib. 1, 1 [...].
REPREHENSOR, ôris. m. [ e)pitimhth\s2 ] Cic. de Nat. Deor. 2, 20 [...].
REPREHENSO âre. Frequentat. [ e)panalamba/nw ] Liu. 2, 10 Reprehensans singulos, obsistens, obtestansque deûm et hominum fidem, testabatur, nequidquam deserto praesidio eos fugere.
REPREHENSIBILIS e. Adi. Vt, Ebrietas reprehensibilis Saluian. de Gubern. Dei 4 p. 141. Conf. Vulg. Galat. 2, 11.
REPREHENSIBILITER Adu. Rufinus in Apologet. Libellus reprehensibiliter scriptus.
REPRESSOR, REPRESSVS vid. REPRIMO.
REPRIMO pressi, pressum, ere. [ a)naste/llw, kataste/llw, e)pistomi/zw ] Retro premere conantem progredi vel erumpere, continere, cohibere. Metaphorice fere vsurpatur. [...].

page 167, image: s0167
REPRIMENS entis. Partic. Reprimentia medicamenta, vt verbenae, ap. Cels. 3, 18.
REPRESSVS a, um. Partic. [ katestalme/nos2 ] Cic. pro Lege Manil. 13 c. 5 Tamen impetus hostium repressos esse intelligunt ac retardatos. Fuga repressa Cic. Att. 7, 26.
REPRESSE Adu. Gell. 12, 11 Repressius pudentiusque peccabitur. al. Suppressius. Agere Ammian. 29, 14.
REPRESSOR, ôris. m. [ katastalth\s2 ] Cic. pro Sext. 144 [...].
REPROBO âre. a)qete/w, a)podokima/zw Gloss. Lat. Gr.] Improbare, reiicere. [...].
REPROBÂTVS a, um. Partic. Scaeuola ICt. Statuas Imperatorum reprobatas conflare.
REPROBATIO ônis. f. Tertull. Apol. c. 13 Nec electio sine reprobatione. Add. Idem adu. Iud. c. 14. Et adu. Marc. 4, 35. et de Fuga in Persec. c. 1.
REPROBÂTOR, ôris. m. Augustin. Vnde
REPROBÂTRIX îcis. f. Tertull. contr. Marc. 4, 36 Disciplina reprobatrix superbiae.
REPROBABILIS e. Adi. Dignus, qui reprobetur. Reprobabili mente Interpr. Iren. 4, 54. Reprobabilem consecrare Sarisb. 7, 20.
REPROBATICIVS a, um. Idem. a)podokimaste/os2 Gloss. Lat. Gr.
REPROBVS a, um. Adi. a)do/kimos2 Gloss. Lat. Gr.] Vulg. Interpr. Rom. 1, 28. Vlpian. l. 24 §. 1 ff. de pign. act. Qui reprobos numos soluit creditori.
REPROMITTO mîsi, missum, ere. Spondere stipulanti. [...].
REPROMISSVS a, um. Adi. Aurel. Vict. de Vir. Illustr. 2 Annulis et armillis dolose repromissis.
REPROMISSIO ônis. f. Cic. pro Rosc. Com. 39 c. 13 [...].
REPROPITIO âre. Expiare. Tertull. ad Nation. 1, 17 Neque imagines Caesarum repropitiando hostes Populi nuncupamur. Repropitiari, Pass. Vulg. Leuit. 19, 22.
REPTABVNDVS, REPTILE, REPTO vid. REPO.
REPVBESCO ere. [ a)nhba/w ] Rursum pubescere, iuuenem fieri. [...].
REPVDIVM i. n. [ a)posta/sion, a)popomph\ ] Proprie dicitur Recusatio ea, qua sponsus sponsam, vel vir vxorem dimittit, et a se reiicit ob rem aliquam pudendam. [...].

page 168, image: s0168
REPVDIO âre. [ a)pope/mpw, a)pwqw=, a)fosio/omai ] Matrimonium dirimere ac dimittere a se coniugem. [...].
REPVDIATIO ônis. f. [ a)popomph\ ] Cic. Att. 12, 51 Sed mihi simulatio pro repudiatione fuerit. Repudiatio supplicum superbiam coarguit Cic. pro Mur. c. 4.
REPVDIÂTOR, ôris. m. Qui repudiat. Tertull. adu. Marc. 1, 14 Marcionita repudiator creatoris.
REPVDIÔSVS a, um. Adi. Plaut. Pers. 3, 1, 56 Verum videto, me vbi voles nuptum dare, ne haec fama faciat repudiosas nuptias. i. Vt nemo velit me habere vxorem propter hanc famam.
REPVERASCO ere. [ a)nanhpieu/omai ] In puerilem aetatem vel conditionem reuerti: in contemtum sumitur. [...].
REPVGNO âre. [ a)ntima/xomai, a)nqi/stamai, a)ntagwni/zomai ] Pugnare contra aliquem, contradicere, refragari, obsistere. [...].
REPVGNANS antis. Partic. [ a)ntimaxo/menos2 ] Plin. 8, 16 [...].
REPVGNATIO ônis. f. Actus repugnandi. Apul. de Phil. Platon. p. 9 Repugnationes nociuae.
REPVGNATOR, ôris. m. Beda Hist. Eccl. Angl. 1, 17.
REPVGNATORIVS a, um. Ad repugnandum vtilis. Vitruu. 10 vlt. In repugnatoriis rebus non tantum machinae, sed etiam maxime consilia sunt comparanda.
REPVGNANTIA ae. f. [ e)nantio/ths2 ] Cic. Philipp. 2, 19 c. 8 [...].

page 169, image: s0169
REPVGNAX âcis. Adi. [ a)nti/maxos2 ] Qui obsistit et reluctatur. [...].
REPVGNANTER Adu. [ e)nantiwme/nws2 ] Cui contrarium est Patienter. [...].
REPVLLESCO vid. REPVLLVLASCO.
REPVLLVLO âre. [ a)nablasta/nw ] Iterum pullulare, s. surculos emittere, de arboribus. Plin. 16, 20 Larix vstis radicibus non repullulat, picea repullulat. Repullulare e radicibus Plin. 16, 44.
REPVLLVLASCO vel REPVLLVLESCO seu denique, vt est in optimis libris REPVLLESCO, ere. [ a)nablaste/w ] Rursum pullulascere, et nouos pullos s. surculos emittere: et de arboribus ac plantis fere semper dicitur. [...].
REPVLSA [2] etc. vid. sub REPELLO.
REPVMICO âre. Videtur a Pumice deductum, vt sit quasi Pumice expolire. Vnde
REPVMICATIO ônis. f. in arboribus dicitur, quando gemmae hirsutae propter frigus, expoliuntur ipso Vere. [...].
REPVNGO pupugi et punxi, punctum, ere. [ a)ntisti/zw ] Vicissim pungere. [...].
REPVRGO âre. [ a)nakaqai/rw ] Purgare quod sordidum fuerat, ac mundare. [...].
REPVRGIVM i. n. a repurgando. [...].
REPVTESCO ere. Putidum fieri, putrescere. Ne aliqua sepulturae conditione reputesceret Tertull. de Anima c. 32 pr.
REPVTO âre. [ logi/zomai, a)nalogi/zomai ] Iterum iterumque s. diligenter putare. [...].
REPVTATIO ônis. f. [ a)nalogismo\s2 ] Consideratio. [...].
REQ
REQVIES êi vel êtis. f. [ a)na/pausis2, h(suxi/a ] Quiescendi actus, vel conditio et status. [...].

page 170, image: s0170
REQVIESCO êui, êtum, ere. [ a)napau/omai, r(astwneu/w ] Simplici Quiesco addere videtur respectum ad praecedentem laborem. [...].
REQIESCENS entis. Partic. Requiescens accubuisti vt leo Vulg. Genes. 49, 9.
REQVIÊTVS a, um. Adi. [ a)napepaume/nos2 ] Qui requieuit. [...].
REQVIETIO ônis. f. Requies. Hieron. adu. Iouin. 2, 12 Septimo requietionis anno. Conf. Interpr. Iren. 4, 76.
REQVIETORIVM i. n. Sepulcrum. Vet. Inscript. apud Gruter. p. 1030 n. 8 SIBI ET CONIVGI CARISSIMAE REQVIETORIVM FECIT.
REQVÎRO sîui, sîtum, ere. [ a)nazhte/w ] Rursum vel saepius, certe latentem quaerere, aut inuestigare. [...].

page 171, image: s0171
REQVISITVS a, um. Quinctil. 11, 2, 7 [...].
REQVISITIO ônis. f. Gell. 18, 2 Historiae antiquioris requisitio.
REQVIRITO âre. Frequent. [ a)nazhtou=mai ] Plaut. Most. 4, 3, 11 Quid tu otiosus res nouas requiritas?
RER
REROGO âre. Quiduis roga, reroga Plaut. Amph. 2, 2, 76 [...].
RES
RES rei. f. xrh=ma, pra/gos2, pra=gma ] Generalem habet significationem, vt complectatur, quidquid vsquam est vel esse videtur: nec absurde deduci ipsum nomen videtur a [ r(e/w dico, vt sit velut [ r(h=sis2. [...].

page 175, image: s0175
RECVLA, s. RESCVLA ae. f. Imperes pro copia, pro recula Plaut. Clitell. Fragm. v. 29. [...].
RESPVBLICA [1] ae. f. [ politei/a ] Proprie duae voces sunt, quae separatim scribuntur et declinantur, res populi, vnde p. a. in RES n. 6. [...].
RESACRO vid. RESECRO.
RESAEVIO îre. Iterum saeuire. Ouid. Trist. 1, 1, 103 Quaeque quiescebat, ne mota resaeuiat ira.
RESALVO âre. Resaluati Augustin. C. D. 18, 31 Saluati post interitum.
RESALVTO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): RESALV=TO [RESALÛTO]] âre. [ a)naprosagoreu/w ] Salutantem salutare. [...].
RESALVTATIO ônis. f. Sueton. Neron. c. 37 Neque proficiscens quenquam osculo impertiuit, ac ne resalutatione quidem.
RESÂNO âre. Paullo vehementius suo simplici est. Lactant. 4, 20 pr. Ne adduceret eos in poenitentiam, atque resanaret. Id. 5, 22 extr.
RESANESCO ere. Lactant. 5, 2, 6 [...].
RESARCIO si, tum, îre. [ a)ke/omai ] Instaurare, integrare. [...].

page 176, image: s0176
RESARRIO îui, îtum, îre. [ a)naska/llw ] Rursum sarrire. [...].
RESCINDO scidi, scissum, ere. [ a)nasxi/zw, a)nar)r(hgnu/w ] Scindendo corrumpere, vel destruere, certe aperire, et soluere. [...].
RESCISSVS a, um. Partic. [ a)ner)r(hgme/nos2 ] Lucan. 4, 328 [...].
RESCISSORIVS a, um. Adi. vt, Actio rescissoria, qua agitur ad rescindendum contractum. Vlpian. in l. Exemplo D. ex quibus caus. maior. etc. Rescissoria, absolute l. 21 D. de Donat.
RESCISSIO ônis. f. In institutione an in rescissione Tertull. adu. Marc. 2, 7. [...].
RESCIO, vel RESCISCO îui, îtum, îre. [ manqa/nw ] Factum aliquod occultius, aut inopinatum, insperatumque cognoscere vt vult Gell. 2, 19 [...].
RESCRÎBO psi, tum, ere. [ a)ntigra/fw, a)ntepiste/llw ] Iterum scribere, siue retractare scriptum suum, [ metagra/yai, significat Suet. Iul. c. 56 [...].

page 177, image: s0177
RESCRIPTVS a, um. Partic. Cic. Tusc. 4, 3 c. 2 [...].
RESCRIPTVM i. n. [ a)ntigrafo/menon ] Epistola qua Principes consulentibus eos respondent. [...].
RESCRIPTIO ônis. f. Idem L. 8 D. de Off. Praesidis. Saepe audiui Caesarem nostrum dicentem hac rescriptione. Princeps remittit negotia per rescriptiones Ibid. l. 9.
RESCVLPO psi, ptum, ere. Quae insculpta fuerant, sed oblimata et obducta sunt, denuo sculpere, et velut sulcos antiquos aperire. [...].
RESECO secui, sectum, âre. [ a)nate/mnw ] Rescindere, abscindere. [...].
RESECANDVS a, um. Partic. [ a)natmhte/os2 ] Seges falce resecanda Ouid. Epist. 1, 53.
RESECTVS a, um. aliud Partic. [ a)natetmhme/nos2 ] Farra resecta Ouid. Fast. 2, 520. [...].
RESECATIO ônis. f. Saluian. de Gubern. Dei 7 p. 108 Dum peccata auferre cupiunt, ipsi in peccatorum resecatione peccant.
RESECTIO ônis. f. [ a)natomh\ ] Idem. Colum. 4, 29 [...].
RESEGMEN [1] inis. n. [ a)po/tmhma ] Quod ex aliquo resecatur: vt Resegmina vnguium Plin. 28, 1. Resegminibus amputatis Id. 13, 12.
RESEX [1] secis. m. Genus palmitis in vite, qui et Custos dicitur, et Praesidiarius et Subsidiarius. [...].
RESECRO, vel RESACRO âre. [ a)nalipare/w ] est obsecrationem et preces retractare, aut contrarias facere. [...].

page 178, image: s0178
RESECRATIO ônis. f. Augustin.
RESÊDA ae. f. Plin. 27, 12 [...].
RESÊDO âre. [ a)napau/w ] Plin. 27, 12 Idem quod Sedo significat. vid. modo RESEDA.
RESEGMEN [2] vid. RESECO.
RESEMINO âre. Ouid. Met. 15, 392 Vna est quae reparet, seque ipsa reseminet ales.
RESEMINATIO ônis. f. Columellae tribuitur.
RESEQVOR eris, secutus, sum, qui. [ a)nakolouqe/w, a)nophde/w ] Retro sequi. [...].
RESERO [1] âre. [ a)noi/gw ] Aperire. [...].
RESERÂTVS a, um. Partic. [ a)newgme/nos2 ] vt, Ianua reserata patet Ouid. Fast. 2, 456. Carcere reserato patent postes Idem Amor. 3, 2, 77.
RESERATVS ûs. m. In voluminis ipsius operisque reseratu Sidon. Ep. 9, 11. i. in libro legendo et intelligendo.
RESERO [2] sêui, satum, ere. [ a)nafuteu/w ] Rursus serere, seu rursus plantare. [...].
RESERVO âre. [ diafula/ttw, diathre/w ] Retro seruare, vel in futurum seruare. [...].
RESERVANS antis. Part. Nuptiale basium reseruans Mart. 11, 99. Naturales reseruans semina Lucret. 1, 607.
RESERVATVS a, um. Part. Habetis consulem Ex plurimis periculis et insidiis ad salutem vestram reseruatum Cic. Catil. 4 c. 9.
RESERVÂTVM i. n. Voces apud ICtos.
RESERVÂTIO ônis. f. Voces apud ICtos.
RESERVÂTOR, ôris. m. Voces apud ICtos.
RESES [1] vid. RESIDEO.
RESEX [2] vid. RESECO.
RESIBILO vnde
RESIBILANS antis. Contra tonitrus resibilante audebat superos ciere planta Sidon. Carm. 9, 8.
RESIDEO sêdi, êre. [ a)nakaqi/zw, a)naka/qhmai, a)na/krimai ] Sedere post laborem, quiescere, sine motu ac firmum esse. [...].

page 179, image: s0179
RESIDENS entis. Partic. Plin. 34, 14 s. 40 [...].
RESES [2] idis. Adi. [ a)nakei/menos2 ] Qui remanet otiosus a labore, seu opere quod exercere solebat. [...].
RESIDIA ae. f. legitur a quibusdam ap. Plaut. Mere. Prol. v. 29. vbi alii desidia.
RESIDVVS a, um. Adi. [ u(po/loipos2 ] Quod residet et superest, siue reliquum est. [...].
RESÎDO sêdi, ere. [ a)nakaqe/zomai ] Motum significat residêre incipientis. [...].
RESIGNO âre. a)posfragi/zw, Gloss. Cyr. [ paralu/w Onomast.] Quod signatum erat, aperire, relaxare, patefacere: Plaut. Trin. 3, 3, 65 [...].

page 180, image: s0180
RESIGNÂTVS a, um. Partic. Cic. Att. 11, 9 Literae resignatae.
RESIGNÂTOR, ôris. m. [ a)posfragisth\s2 ] Gloss. Cyril.
RESIGNATRIX îcis. f. Tertull. de Habit. mulier. c. 1 Eua arboris illius resignatrix.
RESIGNACVLVM i. n. Tertull. adu. Marc. 2, 10 Tu es resignaculum similitudinis, qui scilicet integritatem imaginis et similitudinis resignaueris. ex Ezech. 28, 12.
RESILIO silîui, vel silii, sultum, îre. [ a)naqrw/skw ] Retro salire. [...].
RESVLTO [1] âre. Frequent. [ a)naphda/w ] Saepe resilire, inquit Festus. [...].
RESVLTATIO ônis. f. August.
RESILVESCO ere. Arentium sterilitas resiluescit, Sarisb. 3, 3.
RESIMPLICATVS a, um. Adi. Linteolum aqua tingentes, partibus resimplicatum apponunt Cael. Aurel. Tard. 5, 1, 20 i. duplicatum. [...].
RESÎMVS a, um. [ a)na/simos2 ] Quasi Retro simus, Qui sursum versus reductas habet nares. [...].
RESÎNA ae. f. [ r(hti/nh ] Humor pinguis ex arboribus defluens in iisdemque residens. [...].
RESINVLA ae. f. Dimin. Arnob. 7 p. 233.
RESINACEVS a, um. Adi. [ r(htinw/dhs2 ] Quod resinam refert. Plin. 24, 11 Alterum sterile, alterum cui et caulis et semen resinaceum, quod canchrys vocatur.
RESINÂLIS e. Adi. Cael. Aurel. Tard. 2, 13 Resinale quid in se continere.
RESINÂTVS a, um. [ r(htinwto\s2 ] Resina illitus. [...].
RESINÔSVS a, um. Adi. [ r(htinw/dhs2 ] Quod resina abundat Resinosa medicamina Colum. 12, 20. conf. Plin. 12, 23. et 13, 6. et 24, 11. Plin. 15, 7 Est enim pinguissima et resinosissima pix.
RESINO ere. Fundum audio te hunc velle resinere Cic. ad Qu. Frat. 3, 3. verum perperam ita allegatur locus.
RESIPIO îui, et ui, ere. [ a)po/zw ] Ex Re et Sapio. [...].
RESIPISCO ere. [ a)nanh/fw, e)knh/fw ] Ad priorem mentis statum, vel ad meliorem mentem redire. [...].

page 181, image: s0181
RESIPISCENTIA ae. f. Nomen forte a Lactantio fictum. [...].
RESISTO stiti, stitum, ere. [ a)nte/xw, a)nqi/stamai ] Consistere Liu. 1, 12 [...].
RESTSTENS entis. Rursus regressos ac resistentes hostes in fugam dederunt Caes. B. G. 2, 23.
RESOLVO solui, solutum, ere. [ a)nalu/w ] Quod ligatum erat soluere. [...].
RESOLVTVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): RESOLV=TVS [RESOLÛTUS]] a, um. Partic. [ a)nalelume/nos2 ] Vt, Comas resoluta puella Tibull. 1, 3, 31. [...].
RESOLVTE [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): RESOLV=TE [RESOLÛTE]] Adu. Compar. Tertull. ad Nation. 1, 19 Quo facilius rideatis et resolutius decachinuetis.

page 182, image: s0182
RESOLVTIO ônis. f. Gell. 17, 9 [...].
RESOLVBILIS e. Adi. Artificis quia dextra solubilis illud Caementum struxit resolubile Prudent. Apoth. v. 514. Sed dum resolubile corpus Reuocas deus atque reformas Idem Cathem. 10, 149.
RESONO ui, âre. [ a)nhxe/w ] Sonare ex silentio, Contra sonantem sonare. [...].
RESONANS antis. Partic. [ kre/kwn, h)xh/ris2 ] Vt, Saxa resonantia Virg. Aen. 3, 432. [...].
RESONANTIA ae. f. Vitruu. 5, 3 Locus vbi non impediatur resonantia. Idem paullo post, Voces sine resonantia perueniunt ad aures.
RESONABILIS e. Adi. Epitheton Echûs, quae non sonare ipsa prior, sed resonare tantum potest. [...].
RESÔNVS a, um. Adi. [ kathxh\s2 ] Vt, Ictus resoni Valer. Argon. 1, 619. Voces resonae Ouid. Met. 3, 496.
RESÔPIO îre. Vigilantem sopire. Fulgent. Cont. Virg. p. 156 Tricerberum mellitis resopit offulis.
RESORBEO bui et psi, ptum, êre. [ a)nar)r(ofe/w, a)nar)r(oibde/w ] Rursum, certe retrorsum sorbere. [...].
RESPATIANS antis. Scaliger putauit aliquando, vt ipse ait, legi posse apud Albinou. in Obit. Maec. 128 [...].
RESPECTO [1] et RESPECTVS vid. RESPICIO.
RESPERGO [1] si, sum, ere. [ diar)r(ai/nw ] Idem fere quod adspergo. [...].
RESPERSVS [1] a, um. Partic. [ diar)r(anqei\s2 ] Vt, Respersae matris cruore virgines Liu. 24, 26. [...].
RESPERSVS [2] ûs. m. [ dia/r)r(ansis2 ] Plin. 10, 3 Haec causa est gregatim auibus natandi: quia plures simul non infestantur, respersu pinnarum hostem obcaecantes.
RESPERSIO ônis. f. [ e)pi/r)r(ansis2 ] Idem. Cic. de Diuin. 2, 48 c. 21 Habes et respersionem pigmentorum, et rostrum suis, et alia permulta.
RESPERGO [2] inis. f. Idem. Marmora tabenti respergine tincta Prudent. adu. Symm. 1, 502.
RESPICIO spexi, spectum, ere. [ a)nable/pw, a)naku/ptw ] Retro adspicere, siue flexis oculis adspicere. [...].

page 183, image: s0183
RESPICIENS entis. Partic. [ a)nable/pwn ] Ouid. Trist. 1, 3, 60 [...].
RESPICIENDVS a, um. Partic. [ a)nablepte/os2 ] Ouid. Amor. 1, 8, 38 Quantum quisque ferat, respiciendus erit.
RESPECTVS ûs. m. [ a)fo/rasis2 ] Actus respiciendi, oculorum coniectus. [...].
RESPECTO [2] âre. Frequent. [ a)napaptai/nw ] Ter. Adel. 2, 1, 3 [...].
RESPECTANS antis. Partic. [ a)napaptai/nwn ] Lucret. 6, 1232 Funera respectans, animum et mittebat ibidem, etc. i. cogitans moriendum esse. Proprie Paterc. 2, 107 Sine fine respectans Caesarem.
RESPÎRO âre. [ a)napne/w, a)nayu/xw ] Recipere intro anhelitum, et per hoc ipsum vigorem, animum, vires. [...].
RESPIRATIO ônis. f. [ a)napnoh\ ] Cic. de Vniuers. 16 [...].
RESPIRÂTVS ûs. m. [ a)na/pneusis2 ] Cic. de Nat. Deor. 2, 136 c. 55 [...].

page 184, image: s0184
RESPIRÂMEN inis. n. [ a)na/pneuma ] pro Halitu seu meatu spiritus. Ouid. Met. 2, 828 Vitalesque vias, et respiramina clausit. Add. ibid. 12, 142.
RESPIRAMENTVM i. n. Augustin. Confess. 7, 7 Luxamentum et respiramentum.
RESPIRACVLVM i. n. Claud. Mamert. 2, 12 Redactae paullulum respiraculo pausae vires.
RESPIRIVM i. n. Gloss. Lat. Gr. Respirium, [ a)napnoh/.
RESPLENDEO ui, êre. [ marmai/rw, sti/lbw ] Idem quod Splendere. [...].
RESPLENDENTIA ae. f. Luculentis ingeniis non desit resplendentia veritatis Augustin. Ep. 52. ad Macedonium.
RESPONDEO di, sum, êre. [ a)pokri/nomai, u(polamba/nw, a)mri/bomai ] Proprie significat praesentem praesenti sermones reddere. [...].

page 185, image: s0185
RESPONSV Supinum. Cic. pro Cluent. 164 Videtis haec quam sint laeuia genere ipso, quam breuia responsu.
RESPONDENS entis. Partic. [ a)pokrino/menos2 ] Vt, Tympana respondentia. [...].
RESPONSO âre. Frequent. [ a)pologou=mai ] Ferociter et aspere alteri compellanti respondere. [...].
RESPONSITO âre. [ a)napokri/nomai ] Aliud Frequentatiuum a Responso, responsas. [...].
RESPONSVM i. n. [ a)po/krisis2, a)polo/gima ] Responsio. [...].
RESPONSVS ûs. m. [ a)nalogi/a ] Verbis obligatio contrahitur ex interrogatione et responsu l. 1 §. 7 [...].
RESPONSIO ônis. f. [ a)po/krisis2, a)pologi/a ] Cic. pro Corn. Balb. 36 c. 16. [...].
RESPONSOR, ôris. m. [ e)gguhth\s2 ] Fideiussorem, qui pro aliquo spondet accipiunt Hor. Epist. 1, 16, 43 [...].
RESPONSÎVE Adu. Ascon. in Verr. p. 106 s. 1, 148 c. 56 Interrogatiue pronuntiandum est, et contra responsiue.
RESPVBLICA [2] vid. supra in RES.
RESPVO ui, ûtum, ere. [ a)naptu/w, a)poptu/w ] Repudiare, et quasi cum sputo per contemtum reiicere. [...].

page 186, image: s0186
RESPVENS entis. Partic. [ a)poptu/wn ] Gell. 6, 15 Communium vocum respuens minus, et fastidiens.
RESTAGNO âre. [ limna/zw, plhmmu/rw ] Aqua pigra et reses ac nullo motu agitata restagnare dicitur.
RESTAGNATIO ônis. f. [ limnasmo\s2 ] Oceani Plin. 2, 67. Idem 11, 37 s. 66 Ne restagnatio intempestiua alui obstrepat. Plin. 6, 28 s. 32 Restagnatio Euphratis cum Tigri confluit.
RESTAVRO âre. [ a)nakti/zw, a)noikodome/w ] Renouare, Redintegrare, pro quo Instaurare fere malunt aureae aetatis scriptores. [...].
RESTAVRÂTVS a, um. Partic. Vt, Nauis restaurata Vlpian. in l. Quid tamen, §. In nauis D. Quib. mod. vsusfructus, etc. Vrbe aedificiis restaurata Vet. Inscript. Hispan.
RESTAVRATIO ônis. f. Iulianus in l. Si maritus fundum D. de fund. dotal. Si eundem fundum Titio reddiderit sine restauratione seruitutis.
RESTAVRÂTOR, ôris. m. Spon. Miscell. p. 27 CVRAT. ET RESTAVRATOR.
RESTIBILIS e. Adi. [ pali/mblastos2 ] Agri epitheton. [...].
RESTIBILIO îre. Restituere. Pacuu. apud Fest. Voce Sas, Teucrum regi sapsa res restibiliet.
RESTILLO âre. Prudent. adu. Symmach. 2, 287 [...].
RESTINGVO stinxi, stinctum, ere. [ a)posbennu/w ] Idem quod Exstinguere. [...].

page 187, image: s0187
RESTINCTVS a, um. Partic. [ a)posbesqei\s2 ] Cic. Fam. 11, 12 [...].
RESTINGVIBILIS e. Adi. Augustin.
RESTINGTIO ônis. f. [ a)po/sbesis2 ] Cic. de Finib. 2, 9 c. 3 Illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est.
RESTIO îui, îtum, îre. est, Ad reserendum, laborandum, colendumue aptum esse. [...].
RESTIPVLOR âri. [ a)nteperwta/w ] Vicissim stipulari, et mutuam sponsionem exigere. [...].
RESTIPVLATIO ônis. f. [ a)nteperw/thsis2 ] Cic. pro Rosc. Com. 37 c. 13 [...].
RESTIS is. f. [ sxoi=nos2, spa/rton ] in Accusatiuo Restem vel Restim, Funis. [...].
RESTICVLVS i. m. Dimin. Vlpian. in l. Si vero, §. fin. D. de iis, qui deiecerunt, Si amphora ex resticulo suspensa decidisset, et damnum dedisset. Alias legitur Reticulo.
RESTICVLA ae. f. Aliud Dimin. [ sxoi/nion, sparti/on ] Varro de R. R. 1, 41 [...].
RESTIARIVS, i. m. RESTICVLARIS, is. et RESTIO ônis. Vet. Gloss. [ sxoinoplo/kos2, resticularis, restio. [...].
RESTITO [1] vid. RESTO.
RESTITVO ui, ûtum, ere. [ a)ni/sthmi, a)pokaqi/sthmi, e)panorqo/w ] ex Re et Statuo; Reponere, Reddere, in pristinam conditionem, statum, integritatem reducere. [...].

page 188, image: s0188
RESTITVENS entis. Partic. Vt, Capitis vlcera manantia sanitati restituens Plin. 20, 6. Pompeius Hiempsalem restituens Sall. Fragm. c. 2. Regibus bellum restituentibus Iustin. 35, 1, 10.
RESTITVENDVS a, um. Partic. [ a)pokatastate/os2 ] Plin. 17, 10 [...].
RESTITVTVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): RESTITV=TVS [RESTITÛTUS]] a, um. Part. Vt, Animus restitutus Liu. 21, 53. [...].
RESTITVTIO ônis. f. [ a)pokata/stasis2 ] Cic. Att. 4, 1 [...].
RESTITVTOR [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): RESTITV=TOR [RESTITÛTOR]], ôris. m. Cic. pro Milon. 40 c. 15 [...].
RESTITVTRIX icis. f. Terra omnium generum, quae accipit, restitutrix Apul. in Trismeg. p. 77.
RESTITVTORIVS a, um. Adi. Caius in l. Qui proprio, §. Item, D. de procurator. [...].
RESTO as, stiti, stitum, âre. [ u(polri/pomai ] Superesse, siue reliquum esse frequentissime significat: et vel personaliter, vel impersonaliter sumi videtur. [...].

page 189, image: s0189
RESTANS antis. Partic. Sil. 10, 25 [...].
RESTITO [2] âre. Frequentat. [ e)fi/stamai ] Cunctandi fere significationem habet. [...].
RESTITANS antis. Partic. Liu. 10, 19 Prope restitantes Consules. Idem 30, 31 Restitantem ac tergiuersantem attraxerim. conf. Plin. 8, 16.
RESTITRIX îcis. f. Plaut. Truc. 4, 2, 5 Ego interim restitrix his (foribus) praesidebo, i. hic restabo ad fores.
RESTRINGO strinxi, strictum, ere. [ a)naste/llw, kataste/llw, perisfi/ggw ] Retro stringere, siue stringere quod laxum fuerat. [...].
RESTRICTVS a, um. Partic. [ a)nastalqei\s2 ] vt, Lacertis restrictis sensit lora, i. Vinctis in tergum Hor. Carm. 3, 5, 35. [...].
RESTRICTE Adu. [ periestalme/nws2, feidome/nws2 ] Parce, cui opponitur Plene. [...].
RESTRICTIM Aliud Adu. [ katestalme/nws2 ] Idem. Afranius apud Non. 11, 55 Eaque firme sedere melius consultoribus, quam restrictim cogitata, atque omnibus rationibus.
RESTRICTIO ônis. f. Augustin. de Morib. Eccl. Cath. 31 Epularum restrictio, i. moderatio.
RESTRIGO âre. Non strigare, non interquiescere. [...].
RESTRVO xi, ctum, ere. Tertull. Apol. c. 6 Licet aras restruxeritis. Id. de Res. Carn. c. 31.
RESTRVCTVS a, um. Partic. vt, Altitudo muri restructa Nepos 2, 6, 5. [...].

page 190, image: s0190
RESVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): RESV=DO [RESÛDO]] âre. Idem vere, quod exsudo. Curt. 7, 10, 3 Solum sub quo amnis fluit, ne modico quidem resudat humore.
RESVDANS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): RESV=DANS [RESÛDANS]] antis. Partic. Curt. 5, 1, 12 Toto fere solo propter venas aquarum resudante. conf. Prudent. Cath. 10, 107.
RESVLCO âre. Denuo sulcare, i. vulnerare. Prudent. Vincent. 144 Praesicca rursus vlcera. Manus resulcans diruet.
RESVLTO [2] âre. vid. RESILIO.
RESVMO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): RESV=MO [RESÛMO]] sumsi, sumtum, ere. [ a)nalamba/nw ] Iterum sumere. [...].
RESVMTVS a, um. Partic. Ouid. Met. 4, 665 --- pennis ligat ille resumtis Parte ab vtraque pedes. Ibidem 15, 743 --- specie caeleste resumta.
RESVMTÎVVS a, um. Cael. Aurel. Tard. 4, 3 Odoramenta resumtiua, [ a)nalhptika\, quibus resumuntur vires.
RESVMTORIVS a, um. Idem Acut. 3, 8.
RESVO ui, ûtum, ere. [ a)nar)r(a/ptw ] Contrarium significat suo simplici. Suet. Aug. c. 94 Sumenti virilem togam, tunica laticlaui resuta ex vtraque parte, ad pedes decidit.
RESVPÎNO âre. [ u(ptia/zw, a)naba/llw ] Supinum aliquid retrorsum facere. [...].
RESVPINÂTVS a, um. Partic. [ a)nabeblhme/nos2 ] Os coxarum ab exteriore parte gibbum, ad spinam resupinatum Cels. 8, 1. [...].
RESVPÎNVS a, um. Adi. [ u(/ptios2 ] Qui facte, ventre anteriori parte in altum conuersa est. [...].
RESVRGO surrexi, surrectum, ere. [ a)ni/stamai, e)gei/romai ] Rursum surgere, post casum aut accubitum. [...].
RESVRRECTIO ônis. f. Tertull. de Res. Carn. passim.
RESVSCITO âre. [ e)gei/rw ] Iterum suscitare. Ouid. Met. 8, 474 [...].
RESVSCIPIO ere. Resuscipere vsum rei alicuius Arator.
RESVSCITATIO ônis. f. Tertull. Res. Carn. c. 30 et 25.
RESVSCITÂTOR, ôris. m. Idem ibid. c. 30 et 57 Beda Hist. Eccl. Angl. 2, 1.
RET
RETAE arum. f. Plur. sunt Arbores, quae aut ex ripis fluminum eminent, aut in alueis ipsorum exstant appellatae a retibus, quod praetereuntes naues impedirent, et quasi irretirent. [...].
RETO [1] âre. vt, Retare flumina, pro Purgare Gell. l. c. ex edicto Qui flumina retanda publice redemta habent.
RETARIVS i. m. Inscr. Vet. NEGOTIATOR ET RETARIVS.
RETALIO âre. Talionem, siue par referre. Gell. 20, 1, 16 Quod per imprudentiam factum est, retaliari per imprudentiam debet.
RETARDO âre. [ e)pe/xw, a)naxa/zw ] Remorari, retinere. [...].

page 191, image: s0191
RETARDÂTVS a, um. Partic. Sueton. Othon. c. 8 [...].
RETARDATIO ônis. f. [ e)poxh\ ] Cic. Philipp. 5, 30 c. 11 Vnde est adhuc bellum, nisi retardatione et mora? Plur. Retardationes facere Vitruu. 4, 9.
RETAXO âre. [ a)ntegkale/w ] Suet. Vespas. c. 13 [...].
RÊTE is. n. [ di/ktuon, ple/gma, a)mfi/blhstron ] Plexus ille funiculorum, quo aues, pisces, animalia quaecunque capiuntur Plaut. Rud. 4, 2, 8 [...].
RETIS [1] is. f. Idem. Plaut. in Rud. 4, 3, 45 [...].
RETIA ae. f. [ di/ktuon ] Antiquum pro eodem, vt placet etiam Prisciano 7 p. 759. [...].
RETIACVLVM videtur librariorum potius error, quam peculiare nomen esse. [...].
RETICVLVM, i. n. interdum etiam RETICVLVS Dimin. [ plegma/tion ] Plin. 31, 6 [...].

page 192, image: s0192
RETICVLÂTVS a, um. Adi. [ diktuwto\s2 ] Quod factum est in modum retis. [...].
RETIARIVS i. m. diktuofo/ros2, diktuoplo/kos2 Gloss. Gr. Lat.] Genus gladiatorum, quod componi cum Secutoribus solebat. [...].
RETIVM i. n. minutum rete. Hieron. l. 2 Didymi. conf. Barth. Adu. 58, 6.
RETIOLVM i. n. Dimin. Apul. Met. 8 p. 202, 33 [...].
RETEGO texi, tectum, ere. [ a)poske/pw, a)nakalu/ptw ] Nudare, aperire. [...].
RETECTVS a, um. Partic. [ a)nakekalumme/nos2 ] vt, Res luce retectae Virg. Aen. 9, 461. [...].
RETEMPERO âre. Theod. Priscian. de Diaeta c. 19 denuo tempero.
RETENDO di, sum vel tum, ere. [ a)ni/hmi ] Laxare, contrariam habet significationem suo simplici. [...].
RETENTO [1] âre. [ a)napeira/w ] Iterum tentare. [...].
RETENTÂTVS a, um. Partic. vt, Dominatio retentata Aur. Vict. de Caes. 37, 1. Precibus frustra retentatis Ouid. Met. 14, 382.
RETERGO si, ere. Ammian. 29, 37 (6) Retersit obrutas ruderibus fossas. Repurgauit. Tergere verbum proprium.
RETERO trîui, trîtum, ere. [ a)natri/bw ] Iterum terere, purgare. Colum. 2, 21 Pura frumenta, si in annos reconduntur, reteri debent. Sic MS. et primi editi. al. repurgari.
RETRIMENTVM [1] vid. infra.
RETEXO texui, textum, ere. [ a)nufai/nw, a)nalu/w ] Quod textum erat, non textum reddere, i. resoluere. [...].

page 193, image: s0193
RETEXENS entis. Partic. [ a)nufai/nwn ] Hor. Serm. 2, 3, 2 Scriptorum quaeque retexens, retractans, mutans.
RETEXTVS a, um. Partic. Ouid. Amor. 3, 9, 30 Turdaque nocturno tela retexta dolo.
RETIARIVS, RETICVLVM, RETICVLVS vid. RETE.
RETICEO êre. [ a)posiwpa/w ] Tacendo reprimere et retinere aliquid, et proprie de iis dicitur, quae dolorem siue solicitudinem afferunt. [...].
RETICENTIA ae. f. [ e)xemuqi/a, a)posiw/phsis2 ] Reticendi actus vel consuetudo. [...].
RETINEO tinui, tentum, êre. [ e)pe/xw, kate/xw ] Remorari, quod et Detinere dicitur. [...].

page 194, image: s0194
RETINENS entis. Partic. [ kate/xwn ] vt, Retinentes pocula rite manu Lucret. 1, 496. [...].
RETINENDVS a, um. Partic. [ kaqekte/os2 ] vt, Cura retinendae puellae Ouid. de Arte Am. 2, 295.
RETENTVS [1] a, um. Partic. [ katasxesqei\s2 ] Martial. 1, 47 [...].
RETENTIO ônis. f. [ e)pi/sxesis2 ] Cic. Att. 13, 21 [...].
RETENTOR, ôris. m. Apul. Florid. 1 p. 343 Retentores suos (dracones) toto corpore oblidere (solent elephanti.)
RETENTVS [2] ûs. m. Claud. Rufin. 2, 438 Viuos imitata retentus.
RETINENTIA ae. f. Vis retinendi, memoria. Lucret. 3, 676 [...].
RETENTO [2] âre. Frequent. [ e)pisxe/w ] Cic. de Diuin. 1, 17 [...].
RETENTANS antis. Partic. Aur. Vict. de Caes. 41, 10 Liberis Caesarum nomina retentantibus, i. Retinentibus.
RETENTÂTOR, ôris. m. Cassiod. Epist. 2, 10. et Epist. 1 22. Gloss. Cyrill. retentator, [ diaka/toxos2. conf. Sirmond. ad Ennod. p. 5
RETENTATRIX îcis. f. Macrob. Saturn. 7, 4 Secundae hoc cura virtutis est, quam Graeci, quia retentatrix est, vocant [ katadektikh/n. de Digestione.
RETINAX âcis. Symmach. Epist. 1, 47 Retinax aduenarum lotos.
RETINACVLVM i. n. [ e)/xma, o)/xos2 ] Quo aliquid retinetur. [...].
RETINGO ere. [ a)naba/ptw ] Laudatur Stat. Silu. 1, 4, 75 [...].

page 195, image: s0195
RETINNIO îre. vt, Resonare, Retonare et similia dixisse suspicor veteres, legendumque apud Varron. R. R. 2 Pr. 2 [...].
RETIS [2] vid. RETE.
RETO [2] âre, vid. RETAE.
RETONDEO di, sum. Hinc
RETONSVS a, um. Partic. Plin. 18, 17 Retonsarum vero etiam semel omnino certum est, granum longius fieri sed inane cassumque. De segetibus.
RETONO âre. [ a)nabronta/w ] Contra tonare, vt resonare. Catul. de Aty s. 62, 82 Face cuncta mugienti fremitu loca retonent. Verba Cybeles ad Furorem.
RETORPESCO ere. Tertull. adu. Gnost. c. 1 Pristini sensus retorpescunt.
RETORQVEO torsi, tortum, êre. [ a)ntistre/fw, a)naka/mptw ] Retro torquere. [...].
RETORQVENS entis. Partic. Virg. Aen. 8, 460 Demissa ab laeua pantherae terga retorquens. add. Tertull. de Pallio c. 2.
RETORTVS a, um. Partic. [ kampu/los2 ] Plin. Paneg. 34 [...].
RETORRIDVS a, um. Adi. [ kata/chros2 ] A calore nimio contractus in rugas. [...].
RETORRIDE Adu. [ katechrasme/nws2 ] Plin. 17, 5 pr. Terram amaram siue macram si quis probare velit, demonstrant atrae herbae, frigidam autem retorride nata.
RETORRESCO ere. [ katachrai/nomai ] Retorridum fieri. Columel. 3, 3, 4 Deinde sata non ita enutriunt, vt ante conualescant ac prosiliant, quam retorrescant. Id. 3, 5, 1. 3, 17, 4
RETOSTVS a, um. Partic. [ pali/noptos2 ] Plin. 13, 4 sub fin. Marcescitque non retostus furnis.
RETRACTO [1] vid. RETRAHO.
RETRÂDO tradidi, traditum, ere. Rursus tradere. [...].
RETRAHO traxi, tractum, ere. [ a)ne/lkw ] Retro trahere. [...].

page 196, image: s0196
RETRAHENS entis. Partic. Cic. in Sallust. 10 c. 3 Ipsa republica manu retrahente me.
RETRACTVS [1] a, um. Partic. [ a)nelxqei\s2 ] Cic. Philipp. 6, 10 c. 4 [...].
RETRACTIO ônis. f. Vitruu. 3, 3 Retractiones graduum, vt vnus altero sit remotior a perpendiculo. Macrob. Saturn. 1, 14 pr. Modo auctio, modo retractio dierum proueniebat.
RETRACTVS [2] ûs. m. Tertull. adu. Gnost. c. 1 Bellicam machinam retractu tela vegetantem de scorpio nominant.
RETRACTO [2] âre. Rursus tractare vt Festus ait: qua in re non nunquam illud ipsum simpliciter indicatur, interdum hoc intelligitur, mutari aliquid, et aliter, vel contra quam antea institui. [...].
RETRACTANS antis. Partic. [ a)nqelko/menos2 ] Sallust. Fragm. c. 7 [...].
RETRACTATVS [1] a, um. Partic. [ a)nametaxeirisqei\s2 ] Quinctil. 2, 4 [...].
RETRACTATIO ônis. f. De tergiuersatione et cunctatione. [...].
RETRACTATVS [2] ûs. m. Idem. Sine vllo retractatu praescribitis Tertull. Apol. c. 4. conf. Id. adu. Marc. 1, 1.
RETRACTABILIS e. Adi. Vnde Irretractabilis, de quo s. l.
RETRACTÂTOR, ôris. m. Tertull. de Ieiun. 15 Retractator officii. conf. Salmas. ad Spartian. Hadr. c. 12 et ad Getam c. 4 pr.
RETRECTANS vid. superius RETRACTANS.
RETRANSEO îre. Via retransit limitem Innocent. de Cas. p. 222. i. denuo transire.
RETRIBVO ui, ûtum, ere. [ a)ntapodi/dwmi, a)mei/bw ] Reddere. [...].
RETRIBVTVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): RETRIBV=TVS [RETRIBÛTUS]] a, um. Partic. Paullin. Epist. Nec retributa suis, nec potienda tibi.
RETRIBVTIO ônis. f. a)ntapo/dosis2 Gloss. Gr. Lat.] August. Ciu. Dei 22, 23. Tertull. adu. Marc. 5, 4. et 2, 18. Lactant. 4, 13. et 6, 18.
RETRIBVTOR [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): RETRIBV=TOR [RETRIBÛTOR]], ôris. m. Paullin. Nolan. Epist. 11. Saluian. Gub. Dei 1. Tertull. adu. Marc. 4, 29. et 5, 16.
RETRICES um. Riuuli nomen videtur extra vrbem, ex quo aqua irrigandorum pratorum ac hortorum gratia deriuabatur. [...].
RETRIMENTVM [2] i. n. [ a)po/krima ] a Retero; sicut Detrimentum a Detero. [...].
RETRO Adu. [ o)/pisqen, o)pi/sw ] Contrarium est Ante. Ter. Heaut. 5, 1, 29 [...].

page 197, image: s0197
RETROAGO êgi, actum, ere. [ a)naxaiti/zw, a)napodi/zw ] Si tamen iunctim efferenda sunt talia. [...].
RETROACTVS a, um. Quinctil. 9, 4, 81 Dactylus retroactus vocatur Anapaestus.
RETROCÊDO ere. Liu. 8, 8 Pede presso retrocedentes.
RETROCESSVS ûs. m. Apul. Doctr. Plat. 1 p. 53 Processus et retrocessus, etc.
RETROCITVS a, um. Lucret. 4, 546 Aut reboant raucum retrocita cornua bombum. i. retro flexa, retrocuruata, quae statim dabimus ex Plinio.
RETROCVRVATVS a, um. Pontus Euxinus magno litorum flexu retrocuruatus in cornua Plin. 4, 12.
RETRODVCO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): RETRODV=CO [RETRODÛCO]] ere. Vitruu. 10, 6 extr. Necesse erat rursus retroducere.
RETROËO îui, îre. [ a)naxwre/w ] Plin. 2, 16 Retroire incipiunt stellae. Ibid. Et retroire cogit vapor repercussas.
RETROFERO fers, tuli, lâtum. Retroferre se, pro Retrocedere. Seneca in praef. Decl. Nescio qua iniquitate et ad malum pronitate naturae eloquentia se retrotulerit.
RETROLÂTVS a, um. Partic. Cod. Theod. 13, 1 Retrolatarum sanctionum auctoritas.
RETROFLECTO ere. Petron. 126 Frons radices capillorum retroflexerat.
RETROFLEXVS a, um. Apul. Met. 3 p. 131, 40 Retroflexum effligere lapide gestit.
RETROGRADIOR eris, gressus sum, gradi. [ a)naxa/zomai ] Plin. 2, 15 Ab his retrogradiuntur ad solem, et occasu vespertino delitescunt. Idem 8, 15 Ob id retrograditur in pascendo.
RETROGRADVS a, um. Adi. [ a)napodi/zwn, a)/yor)r(os2 ] Vt, Retrogradum fieri Mercurium Plin. 2, 17. Firmic. 1 c. 2. Sidon. Epist. 8, 11.
RETROGRADO âre. Mart. Capell. 8 p. 300 f. Eas retrogradare facit.
RETROGRADATIO ônis. f. Mart. Cap. 8 p. 298 Retrogradatione sui viciniae solis admotus.
RETROGRESSVS ûs. m. Macrob. Saturn. 1, 17 Sol retrogressum agit.
RETROLEGO ere. Quinctil. Decl. 6 p. 80 Curua litora retrolego.
RETROPENDVLVS a, um. Adi. Apul. Met. 5.
RETRORSVS [1] vel RETRORSVM Adu. [ o)pi/sw, ri)s2 t) o)pi/sw ] Retro versum. [...].
RETRORSVS [2] s. RETROSVS a, um. Adi. [ o)pisqofanh\s2 ] Plin. 26, 9 [...].

page 198, image: s0198
RETROSECVS Adu. Tacit. Germ. 38, 3 Apud Sueuos vsque ad canitiem horrentem capillum retrosecus. Conf. Voss. Etym. p. 461.
RETROSPICIO ere. Vitruu. 9, 4 sub fin. Orientis orbem Sol retrospiciens.
RETROTRAHO ere. Cum omnis ratihabitio prorsus retrotrahatur Iustin. Cod. 4 t. 28 l. 7. Idem quasi sursum versus retroque trahatur Cic. Partit. Orat. 24 c. 7. al. dicatur.
RETROTRIMETER tri. m. Quinctil. 9, 4, 90 Sol adeo adiungat retrotrimetros. Sed diuisim recte legitur: pertinet enim ad adiungat.
RETROVEHO ere. Senec. Herc. fur. 817.
RETROVERSVS [1] a, um. Adi. Ouid. Met. 4, 655 Ipse retrouersus squallentia prodidit ora. Conf. Solin. 4. et Lactant. 1, 16.
RETROVERSVS [2], RETROVERSVM Adu. Haec colonia retrouersus crescit, tanquam coda vituli Petron. c. 44. [...].
RETROVERSIM Adu. Retrouersim cedere Cl. Mamert. 1, 7.
RETRVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): RETRV=DO [RETRÛDO]] si, sum, ere. [ a)nwqe/w ] Retro trudere. [...].
RETRVSVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): RETRV=SVS [RETRÛSUS]] a, um. Partic. Cic. Verr. 1, 7 c. 3 [...].
RETVNDO tudi, tûsum, ere. [ a)nako/ptw, a)mblu/nw ] Repercutere, cuspidem vel aciem alicuius rei vsu nimio vel alio casu perstringere, atque hebetare. [...].
RETVSVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): RETV=SVS [RETÛSUS]] vel RETVNSVS a, um. Partic. [ a)mblunqei\s2 ] Columel. 4, 24 extr. [...].
RETVRO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): RETV=RO [RETÛRO]] âre. Recludere, contrar. obturare. [...].
REV
REVALEO, êre. vel REVALESCO ui, ere. [ a)nar)r(w/nnumai ] Valetudinem recipere. [...].
REVANESCO ere. [ a)nafani/zomai ] Iterum euanescere, et in nihilum redigi. Ouid. Amor. 2, 9, 27 Quum bene pertaesum est, animique reuanuit ardor, Nescio quo miserae turbine mentis agor.
REVEHO xi, ctum, ere. Reducere. [...].
REVÊLO âre. [ a)pokalu/ptw ] Contrarium est suo simplici Velo, quod Tego significat. Frontem reuelare Tacit. Germ. 31, 2. Tempus omnia reuelat Tertull. Apol. c. 7.
REVELÂTVS a, um. Partic. Vt, Os reuelatum Ouid. Fast. 6, 619.
REVELATIO ônis. f. e)pifa/nria, a)poka/luyis2 Gloss. Lat. Gr.] Vt, Reuelatio pudendorum Arnob. 5 p. 182. [...].
REVELAMEN inis. n. Zeno Veron.
REVELATOR, ôris. m. Nec reuelator ipse erit, qui absconditor non fuit Tertull. contra Marc. 4, 25.
REVELATORIVS a, um. Adi. Prophetica, reuelatoria, aedificatoria Tertull. de Anima c. 47.
REVELLO velli et vulsi, vulsum, ere. [ a)pospa/w, a)naspa/w ] Vellendo separare, atque adeo auferre, detrahere. [...].

page 199, image: s0199
REVVLSVS a, um. Partic. [ a)pospasqei\s2 ] Vt, Axis reuulsus temone Ouid. Met. 2, 316. [...].
REVVLSIO ônis. f. [ a)po/spasma ] Plin. 13, 12 de charta ex papyro, Sed ratio deprehendit vitium vnius schedae reuulsione plures infestante paginas.
REVENDO vendidi, venditum, ere. Iterum vendere. [...].
REVÊNEO îre. Iterum venire, rursus vendi. [...].
REVENIO vêni, ventum, îre. [ e)pane/rxwmai ] Reuerti. [...].
REVENTVS ûs. m. Macrob. Saturn. 2, 14 Suo post inde reuentu.
REVERA Ablatiuus ex Re et Verum, vid. RES, rei.
REVERBERO âre. Repellere. Senec. de Clement. 2, 5 Omnem fortunae impetum reuerberabit, et ante se franget. Columel. 3, 13, 7 Ne humus incrementa radicum duritie sua reuerberet.
REVEREOR êris, veritus sum, êri. [ ai)de/omai, e)ntre/pomai ] Timere, vereri, Honorare. [...].
REVERENS ior, issimus. [ ai)dou/menos2 ] Participium est, qui defert, siue habet honorem. [...].
REVERENDVS a, um. Partic. [ ai)doi=os2, ai)deste/os2 ] Vt, Canities reuerenda Claud. de Rapt. Proserp. 3, 12. [...].
REVERENTIA ae. f. [ e)ntroph\, ai)=dos2, se/bas2 ] Honor, quem tam verbis, quam factis alicui exhibemus. [...].

page 200, image: s0200
REVERENTER Adu. [ ai)dhmo/nws2 ] Honorifice. [...].
REVERITVS a, um. Gell. 11, 11 Nigidium Cicero summe reueritus. Curt. 6, 2, 8 Fortunam captiuae reueritus. Idem 3, 13, 17 Regis vicem reueritus.
REVERECVNDITER Adu. Ex Ennio apud Priscianum 15 p. 1010 extr.
REVERGO ere. In aliorum commoda reuergit Cl. Mamert. in Epp. Sid. Appollin. 4, 2.
REVERRO ere. Reuerram hercle hoc, quod conuerri modo Plaut. Stich. 2, 2, 64. [...].
REVERTOR eris, versus sum, ti. [ a)nastre/fw, u(postre/fw, a)naxwre/w, a)naka/mptw ] Retro, domum suam vertere se, et redire. [...].
REVERTO ti, ere. [ metastre/fw ] Actiue, saepe apud Ciceronem legitur: sed non nisi in Praeterito, aut in temporibus a Praeterito formatis, cum altera forma in his abstineat, in praesentibus autem non alia quam deponentiali vtatur. [...].
REVERTENS entis. Partic. Virg. Georg. 1, 274 [...].
REVERSVS a, um. Partic. Manil. 5, 464 Sol reuersus. Adde Sallust. apud Non. 1, 232. et Caes. Bell. Gall. 6, 41.
REVERSVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): REVERSV=RVS [REVERSÛRUS]] a, um. Partic. [ a)nastre/ywn ] Ouid. de Arte Am. 1, 340 Poena reuersura est in caput ista tuum.
REVERSIO ônis. f. [ a)nastrofh\, a)naxw/rhsis2, e)panastrofh\ ] Cic. Philipp. 1, 1 [...].
REVERTICVLVM i. n. Vt, Solis annua reuerticula Apul. Florid. 4. Et Met. 3 p. 134, 12 Lusus ille quem --- per annua reuerticula celebramus.
REVERSOR âri. Veget. Mulom. 3, 11 [...].
REVERSÂTVS a, um. Part. Plin. Valer. 1, 23 Reuersata prius palpebra.
REVESTIO îre. Despectum victor sua luce reuestit Tertull. s. Cyprian. in Marc. c. 5.
REVESTITVS a, um. Part. Reuestitos voluit eadem substantia, qua fugerant exuti Tertull. de Resurr. c. 42.
REVIBRO âre. Instar speculi radios reuibrare Mart. Capella 2 p. 41. Add. Idem 8 p. 273.

page 201, image: s0201
REVIBRATVS ûs. m. Mart. Cap. 2 p. 27.
REVIBRATIO ônis. f. Lunam solis lumine accepto lucere nonnulli existimant reuibratione Hygin. de Planet. 4, 14.
REVIDEO êre. Nunc ad horam reuidebo Plaut. Truc. 2, 2, 65. Vt cito felices vos reuidere queam Fortunat. l. 10.
REVIGEO, êre. aut REVIGESCO ere. Multa saecula post reuiguit Pythagoreorum nomen Cic. Tusc. 1 c. 16 [...].
REVILESCO ere. Vile fieri. Sen. de Tranquill. Vitae c. vlt. Sed nec virtuti periculum est, ne admota oculis reuilescat.
REVINCIO vinxi, vinctum, îre. [ a)nadesmo/w ] Retro vincire, vel Vehementer et arcte vincire. [...].
REVINCIENS entis. Partic. Vt, Mentem amore reuinciens Catul. in Epithal. Iul. s. 59 (62) 33.
REVINCTVS a, um. Partic. Lucret. 5, 554 Nisi esset Partibus aëriis mundi, caeloque reuincta.
REVINCO vîci, victum, ere. [ e)cele/gxw ] Conuincere et confutare. [...].
REVICTVS a, um. Partic. Tac. Ann. 15, 73 [...].
REVICTIO ônis. f. Apul. de Syllog. Cat. p. 377 Vtriusuis harum reuictio confirmat alteram. i. refutatio; vna falsa, altera vera.
REVINCIBILIS e. Adi. Quod reuinci s. refutari potest. Materiae literis sacris reuincibiles Tertull. de Resurr. Carn. c. 63.
REVIRESCO ui, ere. [ a)naqa/llw, a)naqale/w ] Iterum virescere. [...].
REVIREO êre. Albinouan. de morte Maecen. 113 Redditur arboribus florens reuirentibus aetas.
REVIRIDO âre. Idem. Vulg. Int. 4 Esdr. 5, 36.
REVISCERO âre. Vnde
REVISCERATIO ônis. f. Oportebit ossium quoque credi reviscerationem et respirationem Tertull. de Resurr. Carn. c. 30. i. futurum, vt carnibus iterum vestiantur ossa.
REVISITO âre. [ a)nepiske/ptomai ] Iterum visitare. Plin. 18, 3 Nundinis vrbem reuisitabant.
REVÎSO si, sum, ere. [ a)nepiske/ptomai ] Redire ad videndum.
REVISENS entis. Partic. Catull. 65, 376 [...].
REVISIO ônis. f. Claud. Mamert. ad Sidon. Epist. 4, 2 Reuisionis potestas intercluditur.
REVIVISCO vixi, ere. [ a)nabio/w, a)nazwpurou=mai ] Rursum vivum fieri. [...].
REVÎVO ere. Paull. Nolan. de obitu Celsi pueri 563 Omnes in qua vixerunt carne reuiuent.
REVIVIFICÂTVS a, um. Tertull. de Resurr. Carn. 19 Redanimatus et reuiuificatus Deo.
REVNGO Vnde
REVNCTOR, ôris. m. Minister et mediastinus eorum medicorum, qui iatralepticen, hoc est reunctoriam medicinam tractabant. [...].

page 202, image: s0202
REVOCO âre. [ a)nakale/w ] Interdum est retro vocare euntem, vel absentem: interdum vicissim vocare, qui nos vocauit: interdum retractare, et irritum voce sua facere aliquid. [...].

page 203, image: s0203
REVOCANS antis. Partic. Ouid. Met. 1, 503 Neque ad haec revocantis verba resistit. Ad vetera instituta reuocans, quae iampridem corruptis moribus ludibrio sunt Sallust. de Rep. Ord. c. 5.
REVOCÂTVS a, um. Partic. [ a)nakeklhme/nos2 ] Praeter iam dicta Petron. c. 10. [...].
REVOCATIO ônis. f. [ a)na/klhsis2 ] Cic. Philipp. 13, 15 c. 7 [...].
REVOCÂMEN inis. n. [ to\ a)naklhtiko\n ] Idem quod Reuocatio. [...].
REVOCABILIS e. Adi. [ a)naklhto\s2 ] Qui potest reuocari. [...].
REVOCÂTOR, ôris. m. Vt, Reuocator animarum Quinctil. Decl. 10 extr. Magus, mortuorum excantator.
REVOCATORIVS a, um. Adi. Vt, Reuocatoria emplastra Theod. Prisc. 2, 32.
REVOLO âre. [ a)ni/ptamai ] Retro, vel rursum volare. [...].
REVOLANS antis. Partic. Manil. 1, 190 Cum Sol aequoreis revolans decurrit ab astris.
REVOLVO volui, volûtum, ere. [ a)neli/ssw, a)nakuli/ndw, a)nakalinde/w ] Rursum s. retrorsum voluere. [...].
REVOLVTVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): REVOLV=TVS [REVOLÛTUS]] a, um. Partic. [ a)nelixqei\s2 ] Liu. 4, 12 [...].
REVOLVTIO ônis. f. Augustin. de Ciuitate Dei 22, 12 extr.
page 204, image: s0204
Post multas per diuersa corpora reuolutiones. de Animarum illa migratione Pythagorica. Idem de Trin. 12 c. vlt.
REVOLVBILIS e. Adi. [ dinhto\s2 ] Ouid. in Ibin 191 Sisyphe cui tradas reuolubile pondus habebis.
REVOMO ui, itum, ere. [ a)neme/w ] Idem quod Euomere. [...].
REVS i. m. [ e)/noxos2, u(pai/tios2, u(po/dikos2, u(peu/qunos2 ] Quicunque in litem adducitur, etiamsi nihil admiserit, i. contra quem quispiam agit. [...].

page 205, image: s0205
REÂTVS [2] vid. supra s. l.
REVVLSIO, REVVLSVS vid. REVELLO.
REX [2] regis. vid. REGO.
REZONO âre. Rezonare numum. Non. ap. Salmas. in Hist. Aug. p. 153. i. ex zona promere.
RHA
RHA [ *(ra= ] Fluuii nomen in Ponto, et radicis nobilis.
RHABDOS i. f. [ r(a/bdos2 ] Baculus, Meteoron apud Apul. de Mundo p. 64, 12 Rhabdos, inquit, ad virgae rigorem per longum colorata nubecula.
RHACHIS spina dorsi,
RHACHITIS morbus illam infestans, Medicis Graecis quam Latinis familiora.
RHACINVS i. m. Piscis e solo Ouidio commemoratus: ob id fortassis, quod non alibi, quam in Ponto nascatur, vbi supremis suis temporibus opus hoc Ouidius inchoauit Plin. 32 [...].
RHACOMA atis. n. Herba, affertur ex his, quae supra Pontum sunt regionibus: radix costo nigro est similis, minor et rufior paullo, sine odore, calefaciens gustu et adstringens Plin. 27, 12.
RHADAMANTHVS i. m. Iouis ex Europa filius, et rex Lyciae, qui, quod seuerus esset, et iustitiae exsecutor, fingitur a Poëtis apud inferos nocentum explorare culpas. [...].
RHADINE es. f. r(adinh\ ] i. Gracilis, tenella, nomen, quo emaciatae blanditur amator apud Lucret. 4, 1160 [ *(radinh\ vero est iam mortua tussi.
RHAETIA, RHAETI vid. RHETIA, etc.
RHAGAS, adis. f. et RHAGADIA orum. n. [ r(aga\s2 ] Rhagades vocantur Scissurae siue fissa, quae in sede, pedibus, labiis, aliaue qua corporis parte proueniunt; dictae a verbo Graeco [ r(h/ssw, quod significat Rumpo. [...].
RHAGION i. n. Aranei species, acino nigro similis, ore minimo sub aluo, pedibus breuissimis, tanquam imperfectis. [...].
RHAGOÎDES is. f. [ r(agoeidh\s2 ] Tunicula oculi, quam vueam Latine vocare licet. [...].
RHAMMEI orum. m. Populi in Nabathaea, Arabiae regione, quorum originem referunt quidam ad Rhadamanthum, Minois fratrem Plin. 6, 28. [...].
RHAMNENSES, vel RHAMNES vel melius, cum non sit Graecae originis, sine adspiratione RAMNES, s. RAMNENSES, um. m. Plur. [ *(ramnh/sioi ] [...].
RHAMNVS [1] i. m. [ r(a/mnos2 ] Genus sentium asperrimum aculeis, et flore gratissimum. [...].
RHAMNVS [2] untis. m. Pagus in Attica, non procul a Marathone Plin. 4, 7 et 12. Hinc
RHAMNVSIVS a, um. Patronym. [ *(ramnou/sios2 ] Quod est ex Rhamnunte. [...].
RHAMNVSIS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): RHAMNV=SIS [RHAMNÛSIS]] idis. f. Patronym. [ *(ramnousi\s2 ] Ouid. Met. 14, 694 Memoremque time Rhamnusidis iram. b. e. Rhamnusiae, s. Nemesis.
RHANIS idis. f. Graece r(ani\s2 Gutta est, aptum nomen Nymphae, vnius Dianae comitum, cuius meminit Ouid. Met. 3, 171 Excipiunt laticem Nymphaeque, Hyalaeque, Rhanisque.
RHAPEION i. n. Herba, alias Leontopetalon Plin. 27, 11. al. rhapheion.
RHAPHANE es. f. Oppidum. Plin. 6, 14 Reliqua Medorum oppida, Phausia, Agamzua, Apamia Rhaphane cognominata.
RHAPHANÎTIS idis. f. Iridis Illyricae genus primum. [...].

page 206, image: s0206
RHAPHANOS AGRIA [ r(a/fanos2 a)gri/a ] Herba, quae alias Apios, siue Ischas dicitur Plin. 26, 8.
RHAPHANVS vid. RAPHANVS.
RHAPHEION i. n. Herba eadem, quae Leontopetalon Plin. 27, 11.
RHAPHIVS i. m. Animal. Plin. 8, 19 Pompeii magni primum ludi offenderunt chaum, quem Galli rhaphium vocabant, effigie lupi, pardorum maculis. Sed Harduin. Chama, quem Galli Rufium.
RHAPSODIA ae. f. Graecum est [ r(ayw|di/a, quasi tu consutum ex pluribus versibus carmen dicas. [...].
RHE
RHEA ae. f. [ *(re/a ] Caeli et Terrae filia, quae alio nomine Cybele dicitur. [...].
RHEBAS ae. m. [ *(rh/bas2 ] Fluuius. Plin. 6, 1 Ergo a faucibus Bosphori est amnis Rhebas, quem aliqui Rhoesum dixerunt. [...].
RHECTAE arum. m. Plur. r(h=ktai ] Species terrae motuum, quorum impulsu dissilit tellus, vt habet Apul. de Mundo p. 65. Nempe [ r(h/ssw vel r(h/gnumi rumpo est.
RHEDA vel, quia Graecum non est, sine adspiratione, REDA, ae. f. [ a)ph/nh ] Vocabulum Gallicum, vt ait Quinctil. 1, 9, 55 et 67. [...].
RHEDARIVS [1] i. m. [ a)phnhla/ths2 ] Auriga, rectorque rhedae. [...].
RHEDARIVS [2] a, um. Adi. vt, Rhedarius mulus, qui rhedam ducebat Varro de R. R. 3, 17, 7.
RHEDONES um. m. Plur. Galliae populi, in ducatu Britanniae, de quibus Caes. Bell. Gall. 7, 75. Scribitur sine adspiratione melius.
RHEGIVM i. n. [ *(rh/gion ] Oppidum situm in margine Italiae, ex aduerso Siciliae, cui Graeci a fractura nomen dedere. [...].
RHEGINI orum. m. [ *(rhgi=noi ] Populi, qui Rhegium incolunt. Cic. pro Arch. 5.
RHEGÎNVS a, um. Adi. [ *(rhgi=nos2 ] Sil. 13, 94 Dum Lybis haud laetus Rhegina ad litora tendit.
RHEGMOCHASMVS i. m. Hians ruptura r(hgmoxasmo\s2 cum parte aliqua rupta sanguis exit Cels. 4, 4, 5.
RHENO melius sine adspiratione RENO, ônis. f. [ difqe/ra ] Gallica res, nomen certe Gallicum, si audimus Varronem de L. L. 4, 35 p. 40, 10 [...].
RHENVS i. m. [ *(rh=nos2 ] Germaniae fluuius celeberrimus, de quo Caes. Bell. Gall. 4, 10 [...].

page 207, image: s0207
RHENÂNVS a, um. Adi. [ *(rhnai=os2 ] Vnde Cisrhenanus, et Transrhenanus, qua dictione vtitur Caes. Bell. Gall. 4, 16 [...].
RHÊSVS i. m. [ *(rh=sos2 ] Rex Thraciae fuit (inquit Seruius) qui quum ad Troiae venisset auxilia, clausisque iam portis tentoria locauisset in litore, Dolone prodente Troiano, qui missus fuerat speculator: a Diomede et Vlysse est interfectus, qui et ipsi speculatum venerant, abductique sunt equi, quibus pendebant fata Troiana. [...].
RHETI, s. RHAETI quod melius, orum. m. [ *(rai=toi ] inter Alpinas gentes, Plinio commemorantur 3, 20 Rhaetos Tuscorum prolem arbitrantur a Gallis pulsos duce Rhaeto. [...].
RHETIA, vel RHAETIA ae. f. [ *(raiti/a ] Regio Claud. de Bell. Get. 330 Prominet Hercyniae confinis Rhaetia siluae.
RHETICVS a, um. Adi. [ *(raitiko\s2 ] vt, Rheticae vites, et Rheticum vinum, quod inter generosa Italiae vina numeratur: Virg. Georg. 2, 96 Et quo te carmine dicam, Rhaetica? [...].
RHETOR oris. m. Accus. Rhetorem vel Rhetora. [ r(h/twr ] Graeci ipsum oratorem ita vocant; Latini eum, qui artem oratoriam profitetur, et dicendi praecepta tradit. [...].
RHETORICE [1], es. vel RHETORICA ae. f. [ r(htorikh\ ] Quinctil. 2, 15 Huic eius substantiae maxime conuenit finitio, rhetoricen esse bene dicendi scientiam. [...].
RHETORICVS a, um. Cic. de Fato 4 c. 2 Rhetorica mihi nostra sat nota. [...].

page 208, image: s0208
RHETORICE [2] Adu. Rhetorice magis disputare, quam dialectice Cic. de Fin. 2 c. 6. [...].
RHETORICOR âri. [ r(htori/zw ] Rhetorum more loqui, i. oratorum, figurate. [...].
RHETORISSO âre. [ r(htoreu/w ] Rhetorice loqui. Pomp. Medico, Dolasti vxorem nunc, et propter me cupis concidere, et iam rhetorissas. Haec Nonius 2, 742.
RHETRA ae. f. [ r(h/tra ] Oraculum proprie: tum dicebatur de legibus Lycurgi. [...].
RHETVS vid. RHOECVSet RHOETVS.
RHEVMA atis. n. [ r(eu=ma ] Vnda, fluxus, catharrus, [ a)po\ tou= r(e/w, quod est fluo. Hieron. Epist. 46, 2.
RHEVMATICVS a, um. Adi. [ r(eumatiko\s2 ] Qui rheumate siue fluxione laborat. [...].
RHEVMATIDIO âre. Fluxione laborare. Th. Prisc. 1, 12 Si oculi rheumatidiauerint. Terminatio est ex Graeco [ i/zw, vt in Catomidiare, etc.
RHEVMATISMVS i. m. [ r(eumatismo\s2 ] Fluxio dicitur. [...].
RHEXENOR oris. m. [ *(rhch/nwr ] Nausithoi filius, et frater Alcinoi Phaeacum regis, et pater Aretes, ab Apolline sagitta interfectus Homer. Odyss. lib. 7.
RHEXIA ae. f. Herba, proprio nomine Onocheles, de qua Plin. 22, 21 s. 25 quem locum damus in ARCEBIOS.
RHI
RHIA pro RHOEA, s. RHOEAS Plin. 20, 19.
RHINA ae. f. [ r(i/nh ] Piscis marinus, alias Squatina. Plin. 32, 7.
RHINENCHYTES ae. m. [ r(inegxu/ths2 ] Rhinenchytes cornu per quod infunditur in nares medicamentum Scribon. 7. Add. 8. et Rhodium p. 38.
RHINION i. n. Dictum videtur voce Diminutiua, hoc est, a limula, quod ad limae similitudinem cicatrices et callos oculorum deterat. r(i/nh enim lima est. [...].
RHINOCEROS ôtis. m. [ r(ino/kerws2 ] Animal, dictum a [ r(i\n, r(ino\s2, quod nasum significat, et [ ke/ras2, cornu. [...].
RHINOCEROTICVS a, um. Adi. Sidon. Carm. 9 extr. Rugato Cato tetricus labello Narem rhinoceroticam minetur.
RHINOCLISIA ae. f. [ r(inokli/sia ] Alterum Callae herbae genus Plin. 27, 8 Alterum genus eius, quidam Anchusam vocant, alii Rhinoclisiam. [...].
RHINOCOLVRA ae. f. in Aegypto vrbs, inde ita nuncupata, quod incolae forent mutilati nares, vt Stephanus interpretatur, et pluribus exposuit Diodorus. [...].
RHINTHON vid. RHYNTON.
RHION i. n. [ *(ri/on ] Achaiae promontorium. [...].
RHIPHAEVS, s. RHIPAEVS a, um. Riphaei montes. [ *(ri/paia o)/rh ] septentrionales Scythiae. [...].
RHIPHAEI, s. RHIPAEI orum. m. Plur. Populi sunt septentrionales Rhiphaeorum montium accolae. Virg. Georg. 3, 382 Gens effrena virûm Rhipaeo tunditur Euro.
RHIPHEVS, siue RIPHEVS i. m. [ *(rifeu\s2 ] Vnus ex Centauris, Ixionis et Nubis filius Ouid. Met. 12, 352. [...].
RHIZAGRA ae. f. [ r(iza/gra ] Forceps, qua Chirurgi dentes radicitus eximunt Cels. 7, 12, 1.

page 209, image: s0209
RHIZIAS ae. m. [ r(izi/as2 ] Succus est ex radice laserpitii profluens: nam qui e caulibus exprimitur, caulias appellatur. [...].
RHIZOTOMVS i. m. [ r(izoto/mos2 ] Qui radices secat, quo nomine veniebant, qui nunc Botanici vocantur. Item herba, subrufa iridis species Plin. 21, 7.
RHIZOTOMVMENA scripsit Micton Plin. 20, 23.
RHIZVS i. m. Oppidum in Magnesia iuxta Meliboeam et Erymnas Plin. 4, 9.
RHO
RHODANVS i. m. [ *(rodano\s2 ] Fluuius Galliae, a Rhoda, Rhodiorum oppido, multo fertilissimus, ex Alpibus se rapiens per Lemanum lacum, segnemque deferens Ararim, nec minus se ipso torrentes Isaram et Druentiam etc. Plin. 3, 4. [...].
RHODANICVS a, um. Adi. Vet. Inscript. apud Gruter. p. 418 n. 3 IIVIR. VIENNENSIVM PATRONO RHODANICORVM ET ARRICOR.
RHODANÎTIS Idis. f. Sidon. Anacr. Epist. 9, 13 Rhodanitidas per vrbes.
RHODON i. n. [ r(o/don ] Graecis rosa est. Inde
RHODINVS a, um. Adi. [ r(o/dinos2 ] Rhodinum oleum, quod Rosaceum nostri nuncupauerunt. [...].
RHODITES is. [ r(odi/ths2 ] Gemma a rosae rubore nomen sortita. Plin. l. vlt. 11. et Diosc. 5, 35.
RHODODAPHNE es. f. [ r(ododa/fnh ] Frutex est, quem alio nomine vocant Rhododendron, florem habens similem rosae, folium autem indeciduum, simile lauri foliis, vnde Rhododaphne appellatur, nomine ex rosa et lauro composito. [...].
RHODODENDROS i. n. [ r(odo/dendros2 ] Quasi Rosa arborescens dicta, frutex est, qui et Nerion et Rhododaphne dicitur a flore roseo, et folio laureo; officinis oleander appellatur. [...].
RHODOMELI n. Mel rosaceum. Pallad. in Maio 16. et Diosc. 5, 35.
RHODOPE es. f. [ *(rodo/ph ] Mons Thraciae, a Rhodope, Thracum regina, ibi sepulta. [...].
RHODOPÊIVS a, um. [ *(rodoph/i+os2 ] Possessiuum, quinque syllabarum, vt Orpheus Rhodopeius, i. Thracius Ouid. Met. 10, 50. [...].
RHODÔPIS idis. f. [ *(rodw=pis2, Suid.] vel RHODOPE, es. Meretrix fuit quaedam Thraciae, mirae pulchritudinis, quae vna cum Aesopo captiua fuit. [...].
RHODÔRA ae. f. Herba. Plin. 24, 19 Rombotinum arborem demonstrauimus inter arbusta. [...].
RHODOS i. f. [ *(ro/dos2 ] Nomen Insulae nobilissimae, et in ea vrbis, quae Rosam cognominem in numis adhuc ostendit. [...].

page 210, image: s0210
RHODIVS, et RHODIENSIS, et RHODIACVS Rhodii galli Col. 8, 2, 12 etc. Fici Rhodiae Col. 5, 10, 11. et 8, 11. it. Plin. 31, 14. [...].
RHOEA ae. vel RHOEAS adis. f. Papaueris genus, erraticum Plin. 19, 8. Add. 19, 36. et 21, 23. Apul. de Herb. p. 53. Conf. RHIA.
RHOEBVS i. m. [ *(roi=bos2 ] Equus Mezentii apud Virg. Aen. 10, 861 Rhoebe diu, res si qua diu mortalibus vlla est, Viximus, etc.
RHOECVS i. m. Vnus Gigantum, apud Hor. Carm. 3, 4, 55 vt vulgo scribitur: Rhoetus probat Bentl. hic et Od. 2, 19, 23. 2 Rhoecus, plastices inuentor Plin. 35, 12.
RHOETVS i. m. [ *(roi=tos2 ] Marrubiorum Rex in Italia, qui Anchemolo filio Casperiam superduxit nouercam, hanc priuignus stuprauit, quo cognito quum eum pater persequeretur, et ad poenam vocaret, fugiens ille, se ad Turnum contulit. [...].
RHOETÊVM i. n. [ *(roi/trion ] Troadis oppidum et promontorium, vbi fuit Aiacis Asylum, inquit Seruius: sicut in Sigeo, Achillis. [...].
RHOETEVS, et RHOETEIVS a, um. Adi. Vt, Rapax Rhoeteum Ouid. Fast. 4, 279. vbi impetuosum mare est. Litora Rhoetea Virg. Aen. 6, 505. Orae Rhoeteae Id. ib. 3, 108. Profundum Rhoeteum Ouid. Met. 11, 197.
RHOICVS [1] vid. sub RHVS.
RHOITES ae. m. r(oi/+ths2 ] Vinum ex malis punicis expressum, quae Graeci [ r(oia\s2 appellant. Dioscorides 5, 25. Plin. 14, 16.
RHOLVS i. m. Vnus ex his architectis, qui Lemnium Labyrinthum aedificarunt Plin. 36, 13.
RHOMBVS i. m. r(o/mbos2 ] Graeca vox a [ r(e/mbrin verbo ducta, quae vertiginosum circumactum notat. [...].
RHOMBOIDES is. Adi. Rhombi formam habens, ap. Geometras. Vid. Martian. Capella 6 p. 230 [...].
RHOMPHAEA, RHOMPHEA, it. RVMPIA ae. f. r(omfai=a framea, gladius Vet. Gloss.] Genus gladii. [...].
RHOMPHAEALIS e. Adi. Prudent. Cathem. 7, 93 Dextram perarmat rhomphaeali incendio. i. Rhomphaea flammante. Add. 6, 85.
RHONCHVS i. m. [ r(o/gxos2 ] Stertentis it. irridentis sonus, nomen ex sono fictum, qui naribus adiuuatur. [...].
RHONCHO âre. Sidon. Epist. 1, 6 Bubsequae rusticani, subulcique rhonchantes. Conf. Vet. Gloss.
RHONCHISSO âre. [ r(ogxa/zw ] Stertere. Plaut.... Cyathissat dum coenat: dum dormit, rhonchissat.
RHONCHISONVS a, um. Adi. Qui sonat rhonchos, et derisor est. Sidonius Carm. 3 Nec nos rhonchisonos rhinocerote notat. Vid. modo RHONCHVS.
RHOPALON i. n. Herba, de qua Plin. 25, 7 Nymphaea nata
page 211, image: s0211
traditur, Nympha zelotypia erga Herculem, mortua. [...].
RHOPALICVS a, um. Adi. Grammaticis Rhopalicus versus dicitur, qui a monos yllaba voce incipiens gradatim crescit, et [ r(o/palon, i. Herculis clauam imitatur, ab angusto et tenui in latitudinem desinens, vt, Spes Deus aeternae stationis conciliator. [...].
RHOSOS i. f. *(rw=sos2 Steph. *(rwsso\s2 Strab. ] Oppidum Syriae ad Casium montem, inter Issum Ciliciae et Seleuciam positum Plin. 5, 22. et Strab. l. 16. Scribitur et Rhossus.
RHOSIVS a, um. Adi. Plin. 5, 22 Oppidum Rhosos, et a tergo portae, quae Syriae appellantur, interuallo Rhosiorum montium et Tauri.
RHOSIACVS a, um. Adi. Vt, Rhosiaca vasa fictilia, vt putant viri docti Cic. Att. 6, 1.
RHV
RHVS rhois et rhus. c. [ r(ou=s2 ] Fruticis genus, de quo Plin. 24, 11 s. 54 Nec rhus latinum nomen habet, cum in vsum plurimis modis veniat. [...].
RHOICVS [2] a, um. Adi. Ex rhoë s. rhu, de quo modo dictum. Plin. 24, 11 s. 54 Medici rhoicis vtuntur ad contusa, item coeliacos, et sedis vlcera etc.
RHVSELINON i. n. [ r(ouse/linon ] Apium rusticum Apul. de Herb. c. 8.
RHY
RHYAS adis. f. r(ua\s2 ] Morbus oculorum, de quo Cels. 7, 7, 4 Si abscissa est cum vngue caruncula ex angulo oculi, patefit foramen, per quod postea semper humor descendit [ r(ua/da Graeci vocant.
RHYNTON (quod primis fere editoribus placuit, s. vt post emendatum est) seu RHINTON, [ *(ri/ntwn ] Poëta hilaro tragoedus patria Tarentinus, cuius versum citat Cic. Att. 1 extr. Nam vt ait Rhinton, vt quinor, [ *(oi me\n par) ou)de/n ri)sin, oi(=s2 d' ou)de\n me/lri. [...].
RHYPAROGRAPHVS i. m. Sordidarum humiliumque rerum pictor. [...].
RHYPÔDES is. m. Emplastrum ad extrahendum Cels. 5, 19, 15 a similitudine sordium appellatum. Add. 5, 26, 23.
RHYPTVSA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): RHYPTV=SA [RHYPTÛSA]] ae. f. [ r(u/ptousa ] Celso 5, 26, 23 in loco emplastri laudata.
RHYTHMVS i. m. [ r(uqmo\s2 ] Latine Numerus dicitur. [...].
RHYTHMICVS [1] i. m. [ r(uqmiko\s2 ] Qui numeros in cantu vel in prolatione aut sono obseruat. [...].
RHYTHMICVS [2] a, um. Adi. Vt, Rhythmica musicae pars Isidor. Orig. 2, 16 et 21. Tempus rhythmicum Mart. Capell. 9 p. 327.
RHYTHMICE es. f. [ r(uqmikh\ ] Mart. Capell. 9 p. 327 Rhythmice est ars omnis in numeris.
RHYTHMIZOMENON i. n. Materia numerorum Mart. Cap. 9 p. 336.
RHYTHMIZATIO ônis. f. Vet. Interpr. Irenaei 2, 20 Apta rhythmizatio.
RHYTHMOIDES is. [ r(uqmoridh\s2 ] i. Similis numeris Mart. Cap. 9 p. 327 et 328.
RHYTHMOPOEIA ae. f. [ r(uqmopoii/a ] Idem l. c.
RHYTIVM i. n. Genus vasis cornu simile apud Athenaeum. Martial. 2, 35 Quum sint crura tibi, simulent quae cornua lunae, In rhytio poteras Phoebe lauare pedes. al. Imbricio. v. v. sub IMBREX.
RIC
RICA ae. f. Quadratum vostimentum fimbriatum, et purpureum,
page 212, image: s0212
quo pro palliolo vtebantur Flaminicae. [...].
RICVLA [1] ae. f. Dimin. Festus, Ricae et riculae vocantur parua ricinia, vt palliola, ad vsum capitis facta. [...].
RICINIVM, s. RECINIVM, i. n. et RICINVS, s. RECINVS i. m. auctore Nonio 14, 33 Quod nunc mafurtium (vox barbara vid. MAVORTE) dicitur, Palliolum est femineum breue. [...].
RICINIÂTVS a, um. Adi. Ricinio indutus. Riciniati, mimi planipedes Fest. Arnob. aduersus gentes 6 sub fin. Fronte Ianus ancipiti, riciniatus Iupiter.
RICÎNVS a, um. Adi. apud Non. 14, 15 vt, Mitra ricina. Varr. Prometheo l. 1 Aliae mitram ricinam, aut mitram Melitensem.
RICINVS i. m. [ kunorai+sth\s2, kro/twn ] Genus vermis, canes acrius atque boues infestans. [...].
RICTO [1] âre. vid. in RINGO.
RICTVS [1] vid. RINGO.
RICOTIA ae. f. Medicamenti genus Octau. Hor. 1, 5.
RICVLA [2] vid. RICA.
RID
RIDEO si, sum, êre. [ gela/w, mridia/w ] Propriam illam hominum affectionem notat, quae in re iucunda os, genas, oculos, et cum vehementior est, pulmones et arteriam mouet. [...].

page 213, image: s0213
RIDENS entis. Partic. [ gelw=n ] Vt, Hor. de Arte Poët. 101 Vt ridentibus arrident, sic flentibus afflent Humani vultus. [...].
RIDENDVS a, um. Partic. [ gelaste/os2 ] Hor. Epist. 1, 1, 9 Solue senescentem mature sanus equum, ne Peccet ad extremum ridendus.
RIDIBVNDVS a, um. Adi. [ mridiw=n ] Plaut. Epid. 3, 3, 33 Illam ridibundam, atque hilarem huc adduxit simul. Vid. Gell. 11, 15 vbi late de his, quae in BVNDVS finita sunt disserit.
RIDICVLVS [1] a, um. Adi. [ geloi=os2, katage/lastos2 ] Quidquid, vel dignum est, quod rideatur, vel re ipsa et actu, vt aiunt, ridetur. [...].
RIDICVLARIVS a, um. Adi. antiquum. [ katage/lastos2 ] Idem quod Ridiculum. [...].
RIDICVLE Adu. [ geloi/ws2 ] Ter. Adel. 4, 5, 42 [...].
RIDICVLÔSVS a, um. Idem. Arnob. 5 p. 175 Ridiculosa negotia defendere. [...].
RISITO âre. Frequent. a Rideo. Naeuius apud Non. 3, 116 Clam ineunt, irruunt, cachinnos, ioca, dicta risitant.
RISILOQVIVM i. n. Sermo ridiculus. Tertull. de Poenit. 10 In risiloquio consistere.
RISIO ônis. f. [ mridi/asis2, ge/lasis2 ] Plaut. Stich. 5, 2, 10 Quot ego voluptates fero, quot risiones, quot iocos.
RISOR, ôris. m. [ gelasth\s2 ] Hor. in Arte Poët. 225 Verum ita risores, ita commendare dicaces Conueniet Satyros.
RISORIVS a, um. Adi. Ridiculus. Fulgent. Mythol. 2 Risorii honores.
RISIBILIS e. Adi. Aptus ad ridendum: vtuntur eo philosophi, Boëthius, aliique vid. Goclen. Probl. Gramm. 2, 57.

page 214, image: s0214
RISVS [1] ûs. m. [ ge/lws2, mridi/asma ] Idem quod Risio. [...].
RIDÎCA ae. f. xa/rac Gloss. Gr. Lat.] Pedamentum vinearum ex ligno fisso, et angulosum, vt palus rotundum. [...].
RIDICVLA ae. f. Dimin. Senec. Quaest. Nat. 1, 3 de fullone, Cum os aqua impleuit, et vestimenta ridiculis diducta leuiter adspergit, apparet varios edi colores, etc. [...].
RIDICVLVS [2] vid. RIDEO.
RIE
RIENES um. antiqui vocabant Nefrundines, quia Graeci nefrou\s2 eos vocant. Plaut. in Satyrione Male tibi euenisse video. Glaber erat tanquam rien. Festus. Rienes ergo iidem, qui Renes. vid. REN.
RIG
RIGEO, RIGIDVS vid. RIGOR.
RIGO âre. [ deu/w, bre/xw, poti/zw ] Madefacere, humore odspergere. [...].
RIGANS antis. Partic. [ bre/xwn ] vt, Lucret. 6, 520 Atque aliis aliae nubes, nimbique rigantes.
RIGATV aliquid madefacere Fortunat....
RIGATIO ônis. f. [ broxh\ ] Columel. 11, 3 Sin autem sicco
page 215, image: s0215
loco seri debuerint, quod rigationem ministrari non expediat, mense Febr. sesquipedali altitudine sulci faciendi sunt.
RIGÂTOR, ôris. m. Tertull. adu. Valent. c. 15 O fletum rigatorem. [...].
RIGATRIX îcis. f. Augustin.
RIGVS oris. n. Plin. 5, 4 Diarrhytum a Graecis dictum propter aquarum rigus. al. Irrigua, vt ipse Hard. ne mentione quidem alterius lectionis facta. [...].
RIGVVS [1] a, um. Adi. [ e)pi/r)r(utos2 ] Quod aquis irrigatur: cui opponitur Siccaneus. [...].
RIGOR, ôris. m. [ r(i/gos2 ] Frigiditas vehemens. Liu. 21. 58 [...].
RIGOROSVS a, um. Barbara vox, cui falso quaeritur praesidium in Senec. Epist. 11.
RIGORÂTVS a, um. Adi. [ sklhrwqei\s2 ] Plin. 17, 23 s. 35, 26. [...].
RIGIDVS a, um. Adi. [ r(i/gios2 ] Frigidus, et vel hac vel alia causa, durus ac rigens. [...].

page 216, image: s0216
RIGIDE Adu. vt, Tectorium inductum rigideque obsolidatum Vitruu. 2, 3. [...].
RIGIDITAS âtis. f. Rigor. Vitruu. 2, 9 Rigiditatem habere.
RIGEO êre. [ r(ige/w ] Frigere a frigore, deinde a quacunque alia causa durum esse ac rigidum. [...].
RIGENS entis. Partic. [ r(igw=n ] vt, Artus rigentes imbri ventoque Stat. Theb. 1, 387. [...].
RIGEFACIO ere. Frontin. Strat. 2, 5, 23 Ieiunum exercitum in maximo frigore transitu sluminis rigefecit. Alu, Rigere fecit.
RIGESCO ere. [ r(igou=mai ] Indurari. [...].
RIGIDOR âri. Rigidum fieri. Senec. Epist. 72 (71) Flexuram non recipit? rigidari quidem, amplius intendi non potest. Alii legunt Rigida est.
RIGVVS [2] a, um. vid. RIGO.
RIM
RIMA ae. f. [ o)ph\, trh=ma, sxi/sma ] Fissura. [...].
RIMVLA ae. f. Dimin. Cels. 8, 4 Ne paruae rimulae fallant. Exiguae cauernarum rimulae Lactant. de Opif. 8, 14.
RIMÔSVS a, um. Adi. [ diar)r(w\c, dia/trhtos2 ] Quod est rimis plenum. [...].
RIMO âre. Citatur Festus in voce Ruspari: Et ego ibo, vt latebras ruspans rimarem optimas. [...].
RIMOR âri. [ e)kzhte/w, e)reuna/w ] Diligenter quaerere, scrutari, quasi rimas quasque perquirere. [...].
RIMANS antis. Partic. Quaerens. Virg. Aen. 7, 507 --- Quod cuique repertum Rimanti, telum ira facit.
RIMÂTVS a, um. Passiue. Sidon. Epist. 7, 2 Diligenter, quae ad socrum pertinuerant, rimatis conuasatisque.

page 217, image: s0217
RIMÂTIM Adu. Martian. Capella 2 Rimatim ab ostio speculari, i. per rimam.
RIMÂTOR, ôris. m. Qui rimatur. Arnob. 5 p. 161 Varro in antiquitatis indagatione rimator. Morum Cassiodor. Varr. 3, 6.
RIMABVNDVS a, um. Intente contemplans. Apul. Met. 2 p. 116 Dum haec identidem rimabundus eximie delector.
RIN
RINGO rictum, ere. [ sh/rw ] velcertius, RINGOR, eris. Deponens: Os torquere, vt dentes appareant, quod canes faciunt latraturi, vel quum ex ira in rugas deducunt os. [...].
RINGENS entis. Partic. Petron. c. 75 Me non facies ringentem, amasiuncula.
RICTO [2] âre. Frequent. Est leopardorum, quum vocem emittunt. Spartianus in Geta c. 5 Leopardi rictant.
RICTVS [2] ûs. m. [ to\ seshro\s2, siue [ to\ kexhno\s2 ] Est Oris distentio, qualis esse solet non in ringentibus modo animalibus, sed etiam in hominibus, praesertim in ridentibus. [...].
RICTVM i. n. Lucret. 5, 1063 Mollia ricta fremunt duros nudantia dentes. [...].
RIP
RIPA ae. f. [ o)/xqh ] Extremitas terrae, aquae vicina. [...].
RIPVLA ae. f. Dimin. o)xqi/dion ] Cic. Att. 15, 6 (16) Itaque me referunt pedes in Tusculanum, tamen haec [ topografi/a ripulae videtur habitura celerem satietatem.
RIPARIVS a, um. Adi. vt, Ripariae hirundines Plin. 30, 4. Ita vocant in riparum cauis aedificantes. De milite ad ripam posito. Riparius, o)xqofu/lac Vet. Gloss.
RIPARIOLA ae. f. Hirundo riparia Marcell. Emp. c. 15.
RIPARIENSES um. m. De quibus mentio fit C. de Re militari L. de castris Ripariensibus, erant Milites, qui in imperii limitibus excubabant pro Republica aduer sus Barbaros: puta in ripis Danubii, ad tuendas Pannonias aduersus Sarmatas: et in ripis Euphratis, aduersus Parthos. [...].

page 218, image: s0218
RIPENSIS e. Adi. Iuxta ripam, cui opponitur Mediterraneus Ammian. 26, 30. Dacia ripensis.
RIPATICVM i. n. Tributum, quod accipitur in ripis. ICti.
RIPHAEI montes, et RIPHAEI populi, vid. RHIPHAEVS, a, um.
RIPHEVS vid. RHIPHEVS.
RIS
RISCVS i. m. [ r(i/skos2 ] Auctore Donato, est Cista pelle contecta. Nomen Phrygium.
RISVS [2] vid. RIDEO.
RIT
RITVS ûs. m. [ qesmo\s2, qesmoqesi/a ] Mos, ratio agendi, consuetudo, sollemnis caerimonia.
RITES is. m. Idem. Stat. Theb. 11, 285 Hei mihi primitiis ararum, et rite nefasto Libatus, etc. [...].
RITVALIS e. Adi. Cic. de Diu. 1, 73 c. 33 [...].
RITVALITER Adu. Ammian. 29, 7 Ritualiter consecratus.
RITE Adu. [ kata\ qesmo\n ] Est Ablatiuus nominis Rites, quod modo declarauimus. Prisc. 15 p. 1011. [...].
RIV
RIVÂLIS is. m. a)nterasth\s2 Gloss. Lat. Gr. [ a)nti/zhlos2 ] Qui eandem amat cum aliquo: quemadmodum Procus, qui eandem petit. [...].
RIVALITAS âtis. f. [ zhlotupi/a ] Dicta est Aemulatio illa inter amatores. [...].
RIVARIVS i. i. riualis. Riuaria zh/lh Gloss. Vet.
RIVÎNVS i. m. zhlo/tupos2 ] Idem qui Riualis. Plaut. Asin. Perioch. 6 Riuinus, amens ob praereptam mulierem. Riuinus [ a)nti/zhlos2 Vet. Onomast.
RIVVS i. m. [ r(u/ac ] Est Locus (inquit Vlpianus D. de riuis l. 1) per longitudinem depressus, quo aqua decurrat: cui nomen est, [ a)po\ tou= r(ei=n. [...].

page 219, image: s0219
RIVVLVS i. m. Dimin. [ r(ua/kion ] Almonis vsque peruenitis riuulum Prudent. in Rom. v. 160. [...].
RIVALIS e. Adi. Riuos frequentans. [...].
RIVÂTIM Adu. Macrob. Saturn. 7, 12 Quae igitur ratio facit, vt riuatim aquae de Ponto fluant, quum foris insluentes aquas Pontus accipiat?
RIVORVM i. n. Minor riuus. vt, In monte posita tria riuora, etc. Vet. Auct. Rei agr. Goes. p. 235 et alias.
RIVÔSVS a, um. Gloss. Lat. Gr. Riuosus, [ r(eidw/dhs2.
RIVIFINÂLIS e. Obiectu riui fines inter vicinos faciens. Siculus Flacc. de Condit. Agr. Goes. p. 12 Per omnem tractum riuifinalem.
RIX
RIXA ae. f. ma/xh Gloss. Lat. Gr.] Nomen e sono fictum, vel a ringendo, quod est proprium canum, quando irritantur. [...].
RIXÂTOR, ôris. m. Firmic. 5, 8 Homines erunt mali, litigiosi, rixatores, contentiosi. [...].
RIXATIO onis. f. Tacito adscribitur.
RIXÔSVS a, um. Adi. [ e)ristiko\s2, du/seris2 ] Contentiosus. [...].
RIXO âre. Antiqui pro Rixor sunt vsi. [...].
RIXOR ari. Dep. [ e)ri/zw, e)ridai/nw ] Pugnare, verbis manibusque contendere. [...].
RIXANS antis. Partic. [ e)ri/zwn ] Lucret. 6. 1284 Rixantes potius quam corpora desererentur. Rixantis modo dixit Quinctil. 11, 3, 172. add. Petron. c. 28.
RIZONICVS a, um. vid. RHIZINIVM.

page 220, image: s0220
ROBÎGO, ROBIGVS, ROBIGALIA vid. RVBIGO, quamquam prior scriptura per O melior est.
ROBOR, vel ROBVR, it. ROBVS oris. n. [ dru\s2 ] Species quercûs durissimae. [...].
ROBOREVS a, um. Adi. [ dru/i+nos2 ] Quod est ex materia roboris. [...].
ROBVRNEVS a, um. Aliud Adi. Quod ex robore nascitur. Vt, Fruges roburneae, Columel. 9, 1, 5. Mox querneam glandem et iligneam appellat.
ROBVSTEVS a, um. Denominat. a Robur. Robustea materies, Varro de R. R. 1, 38. Alii legunt Robusta. Vid. Vitruu. 3, 3. 2, 1. 5, 12.
ROBVSTVS a, um. Adi. Quod e Robore arbore est. [...].

page 221, image: s0221
ROBVSTE Adu. Natio ita raptim adoleuit robusteque recreata est Nazar. Paneg. Constant. c. 17.
ROBORO âre. [ tono/w, i)sxuri/zw ] Robur addere, firmare. [...].
ROBORÂTVS a, um. Partic. Sarisb. 7, 1 Humanis viribus roborati intumuerunt. Compar. Tertul. de Anima 25 Roboratior exitus.
ROBORASCO ere. Naeuius apud Nonium 2, 368 Cuius vox gallulascit, eius iam ramus roborascit, i. nerui rigere in Venerem incipiunt.
ROBORARIVM i. n. [ para/drisos2 ] Audiamus Gell. 2, 20 [...].
ROBORÊTVM i. n. Gloss. Gr. Lat. [ drumw\n, Quercetum, roboretum.
ROBORÔSVS a, um. Vt, Roborosa passio Veget. de Re Vet. 3, 24, 1 [...].
ROBVS [1] a, um. [ e)ruqro\s2 ] Festus, Robum rubro colore, et quae rufo significari, vt bouem quoque rustici appellant, manifestum est. [...].
ROBVS [2] i. m. Genus frumenti. [...].
ROBEVS a, um. Adi. Robeus color Varro de R. R. 2, 5, 8 in bubus probatur. [...].
ROBVSTEVS, ROBVSTVS vid. ROBOR.
ROD
RÔDO si, sum, dere. [ trw/gw, katatrw/gw ] Proprie Murium est, qui dentibus fere semper aliquid atterunt vel comminuunt. [...].
RODOR Pass. Lucret. 5, 259 Praeterea, pro parte sua quodcunque aliud auget, Roditur, etc. i. minuitur, atteritur. Ferrum roditur scabra rubigine Ouid. ex Pont. 1, 1, 71.
ROSIO [1] ônis. f. Plin. 20, 14 [...].
ROSOR, ôris. m. Qui rodit. Ambros. Serm. 81 p. 380 Mures, horreorum rosores.
RODVS vid. RAVDVS.

page 222, image: s0222
ROE et ROG
ROECVS vid. RHOECVS.
ROGO âre. [ de/omai, a)cio/w ] Duo significat, quaerere s. interrogare, et petere: puto quod interrogandi formulis etiam petimus, Visne mihi hoc tribuere? [...].

page 223, image: s0223
ROGANS antis. Partic. [ deo/menos2 ] Vt, Veniam dare roganti Ouid. Met. 6, 33. [...].
ROGANDVS a, um. Partic. [ dehte/os2 ] Ouid. Trist. 3, 8, 20 [...].
ROGÂTVS [1] a, um. Partic. [ e)rwthqei\s2 ] Vt, Cic. de Amic. 2, 9 c. 11 [...].
ROGÂTVS [2] ûs. m. [ a)ci/wsis2 ] Cic. de Nat. Deor. 1, 15 c. 7 [...].
ROGATIO ônis. f. [ de/hsis2, de/hma, litanri/a ] Interrogatio. [...].

page 224, image: s0224
ROGATIVNCVLA ae. f. Dimin. [ dehma/tion ] Cic. pro Domo 51 c. 20 [...].
ROGÂTOR, ôris. m. [ ai)thth\r ] Vt, Rogator comitiorum, qui ea habet, populumque rogat. [...].
ROGATORIVS a, um. Adi. Vt, Rogatoriae literae Alcuin. de Diu. Offic.
ROGATVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): ROGATV=RA [ROGATÛRA]] ae. f. Gloss. Gr. Lat. [ a)spasmo\s2, Rogatura.
ROGATRIX icis. f. Sidon.
ROGÂMEN inis. n. Gloss. Gr. Lat. [ de/hma, Rogamen.
ROGAMENTVM i. n. Idem. peu=sis2 Gloss. Gr. Lat.] Sed Apul. de Syllog. Categ. p. 29 est Axioma. p. 31 Rogamentum proponere, i. propositionem categoricam.
ROGITO âre. Frequent. [ a)ciou=mai ] Saepe rogare. [...].
ROGITATIO ônis f. [ yh/fisma, nomoqesi/a ] Lex, plebiscitum. Plaut. Curc. 4, 2, 23 Rogitationes plurimas propter vos populus sciuit.
ROGITATOR, ôris. m. Augustin.
ROGVS i. m. [ pura\ ] Strues lignorum ad cremanda cadauera. [...].
ROGÂLIS e. Adi. [ o( th=s2 pura=s2 ] Vt, Ignis rogalis Stat. Theb. 1, 112. Flammae rogales Ouid. Amor. 3, 9, 41. Deformior Cadauere rogali Sidon. Epist. 3, 13. Conf. ibid. ep. 3.
ROGARIVS i. m. Qui rogum curat, corpus comburit. Gloss. Gr. Lat. [ nekrokau/sths2, Rogarius, bustuarius.

page 225, image: s0225
ROMA ae. f. [ *(rw/mh ] Orbis aliquando caput, et amplissimi imperii domicilium, Quo tandem narrari debet opere? [...].
ROMÂNVS a, um. Adi. [ *(rwmai=os2 ] Qui e Roma est, vel Romam inhabitat. [...].
ROMÂNE Adu. Gell. 13, 21 Haec Romane et seuere dixit.
ROMANICVS a, um. Adi. [ *(rwmai+ko\s2 ] Videtur epitheton earum rerum, quae Romae elaborantur, certe venales sunt. [...].
ROMANENSIS, s. ROMANIENSIS e. [ *(rwmanh/sios2 ] Qui alibi ortus, Romae versatur. [...].

page 226, image: s0226
ROMANIA ae. f. Barbariae opponitur. Fortunat. Carm. 6, 4, 7 Hinc cui barbaries, illinc Romania plaudit.
ROMANITAS âtis. f. pro Orbe, siue Imperio Romano, ponitur a Tertull. de Pallio c. 4 pr.
ROMANVLA porta teste Varrone l. 4 de L. L. in Palatino monte fuit, gradus habens in naualia ad Volupiae sacellum.
ROMILIVS a, um. Gentis Romanae nomen: vnde Romilia lex: al. Romuleia v. v. Tribus Romilia, vid. TRIBVS.
ROMIPETA ae. c. Qui Romam peregrinationem instituit Sarisber. 6, 1.
ROMPHAEA vid. RHOMPHAEA.
ROMVLA Arbor dicebatur, sub qua Remus et Romulus pueri inuenti sunt. Vid. RVMINALIS.
ROMVLEIVS vel ROMVLIVS a, um. Gentis Romanae nomen, e qua ortum habere putabatur lex Romuleia vel Romulia, de triumviris epulonum creandis: quam exsculpunt ex Liu. 33, 42 [...].
ROMVLENSIS e. Colonia Romanorum in Celtica Hispalensium. Plin. 3, 1 Et a laeua Hispalis colonia, cognomine Romulensis.
ROMVLVS [1] i. m. [ *(rwmu/los2 ] Martis et Iliae filius, frater Remi, primus rex Romanorum. [...].
ROMVLEVS a, um. Possessiuum. [ *(rwmu/lios2 ] Vt, Colles Romulei Ouid. Met. 14, 845. i. Romani. [...].
ROMVLVS [2] a, um. Adi. pro Romuleus. Vt, Tellus Romula Virg. Aen. 6, 876. Gens Romula Hor. in Carm. saecul. 60.
ROMVLIDAE arum. m. [ *(rwmuli/dai ] Dicti sunt Romani a Romulo. Pers. Sat. 1, 31 Ecce inter pocula quaerunt Romulidae saturi quid dia poëmata narrent. Arx Romulidarum Lucret. 4, 687.
ROMPOTINVM vid. RVMPOTINVM.
ROR et ROS
RORO [1] âre. Vid. ROS.
ROS rôris. m. [ dro/sos2, yeka\s2, e)/rsh ] Humor, qui sereno tempore, serena nocte, non gelu, neque ardoribus, neque ventis existentibus, in plantis colligitur, s. lapsus ex aëre s. ex ipsis exhalatus. [...].

page 227, image: s0227
RORÂLIS e. Adi. Ouid. Fast. 4, 28 de lustratione in sacris, Virgaque rorales laurea misit aquas. Alii legunt Roratas. Et sic Burm.
RORIFER era, erum. Adi. [ drosofo/ros2 ] Vt, Aura rorifera Senec. Hippol. v. 11. Biga Lunae rorifera Stat. Theb. 1, 338. Vmbris roriferis terram nox obruit Lucret. 6, 864.
RORIFLVVS a, um. Vt, Rorifluam sectemur carmine lunam Vetus Poëta Catalect. 2 p. 239. edit. Scalig.
RORVLENTVS a, um. Adi. [ drosero\s2, drosw/dhs2, polu/drosos2 ] Plenum rore. [...].
ROSCIDVS [1] a, um. Adi. [ drosero\s2, e(rsh/ris2 ] Quod est rore conspersum; vnde Nox roscida, rore humecta Plin. 18, 28. et 2, 62. it. 3, 12 [...].
ROSIDVS a, um. Idem. Columel. 5, 6, 10 Rosidum et nebulosum solum. Et 3, 1, 6 Rosida caeli qualitas. Et Virgae rosidae 4, 30, 6.
RORIDVS a, um. Idem. Propert. 2, 23, 27. Vid. ibi Brouckhus.
RORARIVS a, um. Adi. Rorarii milites dicebantur, Qui armatura leui praelium primi committebant: quod vt ante pluuias caelum rorare solet, sic illi ante grauem armaturam qui prodibant, rorarii appellabantur, qui et ferentarii. [...].
RORO [2] âre. [ drosi/zw, yeka/zw, r(ai/nw ] Humorem instar roris paullatim destillare. [...].
RORANS antis. Partic. [ drosi/zwn, r(anti/zwn ] Lucret. 3, 470 [...].
RORATVS a, um. Partic. [ r(antisqei\s2 ] Ouid. Fast. 3, 357 [...].
RORATIO ônis. f. [ r(antismo\s2 ] Morbus est vitium, quem vulgo Colaturam vocamus. [...].
RORAMENTVM i. n. Capitolin. in Vero 10 Capiti auri roramenta respergere. Alii Ramenta, quod merito praeferunt Casaub. et Salmas.
RORESCO ere. [ drosi/zomai ] Rore adspergi. [...].
ROSA ae. f. r(o/don ] Flos e spina nascens, cui [ r(o/dos2 Graecum nomen est. [...].

page 228, image: s0228
ROSVLA ae. f. Dimin. Dracont. Hexaëm. v. 597 Qui rosulis stellare nemus vel floribus agros Imperat Autumni.
ROSEVS [1] a, um. Adi. [ r(o/dinos2 ] Quod est coloris rosae. [...].
ROSACEVS a, um. Adi. [ r(odo/ris2 ] Quod ex rosa factum est: vnde Rosaceum oleum, quod ex rosis expressum est, quod Graeci Rhodinon vocant Plin. 20, 3. [...].
ROSACEVM i. n. subaud. Oleum Plin. 21, 29. et 37, 3.
ROSARIVS [1] a, um. Adi. Absorptio rosaria Suet. Neron. c. 27. Vid. ABSORPTIO sub ABSORBEO.
ROSARIVS [2] i. m. r(odopw/lhs2 Gloss. Lat. Gr. Venditor rosarum.
ROSARIVM i. n. [ r(odw\n ] Copiam fruticum significat, vno loco rosas gignentium: vel Locum in quo sunt huiusmodi frutices. [...].
ROSO âre. Varro Attacin. Carm. de defectu lunae. Hinc
ROSÂTVS a, um. Partic. Vt, Propoma rosatum Pallad. Febr. 32. it. absolute, rosatum, de vino rosato, Pallad. Iun. t. 13. et Octob. t. 15. Vid. Lamprid. Heliogab. 19 et 21. et Apic. 1, 1.
ROSÊTVM i. n. [ r(odania\ ] Locus rosis consitus. Virg. Ecl. 5, 17 Puniceis humilis quantum saliunca rosetis. Conf. Tertull. de Pallio c. 2. et Pallad. 11, 11.
ROSVLENTVS a, um. Adi. Mart. Capella lib. 1 p. 19 Rosulenti splendoris gratia. Floribus vt rosulenta putes prata pubescere Prudent. in Pass. Eulal. v. 199.
ROSEA ae. f auctore Festo, Campus in agro Reatino appellatur, quia in eo arua rore humida semper seruntur. [...].
ROSEÂNVS a, um. Adi. Vt, Roseani equites Varro de R. R. 2, 7, 6.
ROSCIDVS [2] vid. ROS.
ROSCIA gens Romae, e qua v. g. Roscius Otho, [ *(rw/skios2 *)/oqwn ] Tribunus plebis legem tulit, vt Equitibus Romanis in theatro XIIII gradus proximi assignarentur, qui censum CCCC. HS. haberent. [...].
ROSCIÂNVS a, um. Adi. Rosciana imitatio Cic. de Orat. 2, 242.
ROSEVS [2] vid. ROSA.
ROSIO [2] vid. RODO.
ROSMARÎNVM, i. n. vel ROSMARÎNVS i. m. [ libanwti\s2 ] Frutex. [...].

page 229, image: s0229
ROSTELLVM [1] vid. ROSTRVM.
ROSTRVM i. n. [ r(u/gxos2, r(a/mfos2 ] Arodendo dictum. [...].
ROSTRATVS a, um. Adi. [ r(ugxwto\s2 ] Cic. de Inuent. 2, 98 [...].
ROSTRÂLIS e. Adi. Sidon. Ep. 1, 11 [...].
ROSTRO âre. [ r(ugxo/w ] Hinc
ROSTRANS antis. Partic. Plin. 18, 19 In collibus transuerso tantum monte aratur: sed modo in superiora, modo in inferiora rostrante vomere. i. Rostrum impingente, vt ait Budaeus.
ROSTELLVM [2] i. n. Dimin. [ r(amfi/dion ] Paruum rostrum. [...].

page 230, image: s0230
ROTA ae. f. [ troxo\s2, ku/|klos2 ] Orbis, quo currus omnis generis promouentur, machinae mouentur, etc. [...].
ROTVLA ae. f. Dimin. [ troxi/skos2, troxi/dion ] Plaut. Pers. 3, 3, 38 [...].
ROTVLVS i. m. Cylindrus est, quod ostendit illa vulgaris appellatio apud ICtos, Rotulus testium, i. volumen, in quo testium dicta consignata sunt: testificatio: vt volumen a voluendo, etc. [...].
ROTVLO âre. Sarisb. 8, 12 In orbe rotulari quam incedere magis idoneus est.
ROTO âre. [ kuklo/w, guro/w ] In modum rotae versare, vertere, circumagere. [...].
ROTANS antis. Partic. [ kuklo/wn ] Flammae rotantes fumum Hor. Carm. 4, 11, 11 [...].

page 231, image: s0231
ROTÂTVS [1] a, um. Partic. [ kuklwqei\s2 ] vt, Ceruix rotata equi subito flexi. [...].
ROTÂTIM Adu. Rotarum modo. Apul. Met. 10 p. 253 In orbe rotatim flexuosi.
ROTÂTVS [2] ûs. m. Claudian. de Consul. Mallii 77 [...].
ROTATIO ônis. f. Idem. Vitruu. 10, 8 Sine porrecto rotationis. Et in fine capitis, Per rotationem circini. vid. Idem. 9, 4. Apul. Apol. p. 303. Mart. Capella 8 p. 287.
ROTÂTOR, ôris. m. Stat. Silu. 2, 7, 7 de Baccho, Et tu Bassaridum rotator Euan. conf. Cassiodor. Varr. Epist. 7, 5.
ROTÂLIS e. Adi. vt, Carpentum rotale Capitolin. in Macrin. 12. rotis impositum.
ROTATILIS e. Adi. quod rotatur, volubilis. Sidon. Ep. 2, 9 Inter rotatiles catastropharum gyros. Rotatiles trochaei Prudent. Peristeph. praef. v. 8. i. celeres, volubiles, vid. ROTVLVS n. 2.
ROTABILIS e. Idem. Ammian. 23, 4 (Vales. c. 4 f. 356 Lindebr. p. 260) Agiliter rotabilis.
ROTVNDVS a, um. Adi. [ stroggu/los2, periferh\s2, peri/troxos2, kuklo/eis2, kukloterh\s2 ] A rota dictum est, et est rotundum collectum, et per omnem circuitum leue sine offensione asperi anguli. [...].
ROTVNDA ae. Subst. pro ea, quam turundam alias vocant, posita a Scribon. 201 [...].
ROTVNDVLA ae. f. 3. Dim. Apul. de Herb. 13 His bene commixtis facies exinde velut rotundulam.
ROTVNDITAS âtis. f. [ to\ kuklotere\s2 ] Plin. 9, 30 [...].
ROTVNDO âre. Rotundum facere. [...].
ROTVNDÂTVS a, um. Partic. vt, Solis orbis rotundatus Vellei. 2, 59, 6 Hendecasyllabi rotundati Sidon. Epist. 8, 4. add. Ib. Epist. 2. Ammian. 1, 20. Apul. Met. 11 p. 261.
ROTVNDATIO ônis. f. Vitruu. 10, 11 [...].
ROTVNDE Adu. [ stroggu/lws2 ] Cic. de Finib. 4, 7 c. 3 [...].
ROTVNDIFOLIVS a, um. vt, Phlomides rotundifoliae Apul. de Herb. c. 71.

page 232, image: s0232
RR et RVB
RR R duobus in compluribus orationibus, quum de actis disseritur, quae etiam perscribi solet, id est, Rationum relatarum, quod iis tabulis docentur iudices, quae publice data atque accepta sint.
RVBEA vimina, vid. RVBI.
RVBEAS Promontorium est in Ponto. Plin. 4, 13 Philemon Mocimarusam a Cimbris vocari, hoc est mortuum mare, vsque ad promontorium Rubeas: vltra deinde Cronium.
RVBEDO, RVBEFACIO vid. RVBEVS.
RVBELLVS a, um. Adi. [ u(pe/ruqros2 ] Dimin. a Ruber, bra, brum. [...].
RVBELLVLVS a, um. Aliud Dimin. Vmbilicus rubellulus Mart. Capell. 5 p. 187.
RVBELLIÂNVS a, um. Adi. Colum. 3, 2 Sed earum quoque feracior est minor, cuius et folium parcius scinditur, et materia non ita rubet, vt amineis: a quo colore rubellianae nuncupantur.
RVBELLIO, ônis. m. it. RVBELLVS i. m. [ e)ruqri=nos2 ] Piscis. Plin. 32, 10. Apic. 10, 7.
RVBENS, RVBER vid. RVBEVS.
RVBENSIS e. Adi. vt, Rubensis lacus in Narbonensi prouincia, quem praeterlabitur Atax. Plin. 3, 4 Flumen Atax e Pyrenaeo Rubensem permeans lacum.
RVBÊTA ae. f. [ fru=nos2 ] Rana venenata, ruborum incola. [...].
RVBETVM vid. RVBVS.
RVBEVS [1] a, um. Adi. [ e)ruqro\s2 ] Idem quod rubens s. ruber. Suspectum vocabulum, quod defenditur a Borrichio in Cogitatt. p. 226 [...].
RVBEO êre. [ e)ruqria/w, e)ruqrai/nomai, e)reu/qomai ] Rubrum esse. [...].
RVBENS entis. Part. [ e)ruqriw\n ] vt, Dulce rubens Stat. Theb. 4, 224 [...].
RVBESCO ere. [ e)ruqrai/nomai ] Rubrum fieri. [...].
RVBEFACIO fêci, factum, ere. [ e)reu/qw, e)ruqrai/nw ] Ruborem afferre. [...].
RVBEFACTVS a, um. Partic. [ e)ruqranqei\s2 ] Ouid. Met. 13, 394 Expulit ipse cruor, rubefactaque sanguine tellus.
RVBÊDO inis. f. Firmic. 2, 12 Leo significat colorem croceum, atque ad rubedinem declinantem. vid. Voss. de Vit. Serm. p. 602.
RVBER bra, brum. Adi. [ e)ruqro\s2 ] Idem quod Rubens: magis Latinum est Ruber, quam rubeus. [...].

page 233, image: s0233
RVBRVS a, um. Idem quod Ruber. Solinus c. 53 (40) Colores duo sunt, quos fingere non valet, rubrus et candidus: caeteros facile mentitur. de chamaeleonte.
RVBOR [1], ôris. m. [ e)ru/qhma, e)/reuqos2, foinigmo\s2 ] Color rubens, qui posteriori aetate et Rubedo dictus. [...].
RVBICVNDVS a, um. Adi. [ e)reuqh/ris2, e)ruqri/as2 ] Rubenti similis, et paullo minus adeo quam rubens, si audimus Priscianum 4 p. 636: vel, vt inductione exemplorum videtur posse colligi continuationem et constantiam quandam notat illa terminatio cundus, quam ex bundus leuiter immutatam putat idem Grammaticus l. c. [...].
RVBICVNDVLVS a, um. Adi. Dimin. Iuuen. Sat. 6, 425 --- Tandem illa venit rubicundula, totum Oenophorum sitiens.
RVBIDVS a, um. Adi. [ e)ruqro/faios2 ] Quod est colore rufo atrore multo mistum. [...].
RVBIA ae. f. [ e)ruqro/danon, e)reuqo/danon ] Herba. [...].
RVBICON ônis. m. [ *(roubi/kwn ] Fluuius Galliam citeriorem a reliqua disterminans Italia, cuius multa mentio est apud Plutarchum in vita Pompeii et Caesaris. [...].
RVBICVNDVS, RVBIDVS vid. RVBEVS.
RVBÎGO, s. melius ROBIGO inis. f. [ i)o\s2 ] Vitium metallorum, ferri praecipue, quod ab humore et situ contrahitur, ipsum metallum paullatim absumens. [...].

page 234, image: s0234
RVBIGVS, melius ROBIGVS i. Deus, cuius eaedem partes, quae Deae Robiginis. [...].
RVBIGALIA, vel potius ROBIGALIA um. n. Festus, Robigalia dies festus septimo Kalendas Maias, quo Robigo deo suo, quem putabant robiginem auertere, Romani sacrificabant. [...].
RVBIGINÔSVS a, um. Adi. [ i)w/dhs2 ] Plenum rubigine. [...].
RVBIGINO âre. [ i)ou=mai ] Rubiginem contrahere. Apuleius Florid. 3 p. 357 Profecto vt gladius vsu splendescit, situ rubiginatur, ita vox in vagina silentii condita, diutino torpore hebetatur.
RVBOR [2] vid. RVBER.
RVBRANS antis. Rubens. Alcim. Auit. 5, 525 Rubranti profundo.
RVBRICA ae. f. [ mi/ltos2 ] Terra rubentis coloris, et minio proxima. [...].
RVBRICÊTA ae. f. [ a)ndrei/kelos2 ] Vt volunt, Color quo mulieres ad conciliandum faciei ruborem vtuntur.
RVBRÎCO âre. Rubrica tangere. Claudiano tribuit Passeratius: negat Index Pyrrhonis.
RVBRICÂTVS a, um. Vt, Herba rubricata Marc. Empir. c. 33. [...].
RVBRICÔSVS a, um. Adi. [ miltw/dhs2 ] Vt, Rubricosus Ager Cato R. R. c. 34. [...].
RVBRIVS a, um. Gentis Romanae nomen. Hinc
RVBRIANVM Senatusconsultum Traiani temporibus factum, Rubrio Gallo et Caelio Pisone COSS. cuius sententia habetur l. 26 et 28. it. 33 §. 1 D. de fideicommissariis libertatib. it. l. 3 D. de tutorib.
RVBVS i. m. vel f. [ ba/tos2 ] Sentis genus. [...].

page 235, image: s0235
RVBEVS [2] a, um. Spinosus, vt, Virg. Georg. 1, 266 Nunc facilis rubea texatur fiscina virga: a Rubo, frutice, vel a Rubis oppido Campaniae, vt putat Seruius.
RVBÊTVM i. n. [ batw\n ] Locus, in quo rubi sunt, vt, Dura rubeta Ouid. Met. 1, 105. Conf. Keuchen. ad Sammon. v. 235.
RVC
RVCTA vel frumen in homine, rumen in bestia, pars gutturis, gurgulioni proxima Isid. Gloss.
RVCTVS ûs. m. [ e)rugh\ ] Cibi et potus in stomacho male concocti ventosa per os efflatio. [...].
RVCTO âre. [ e)rugga/nw, e)reu/gomai ] Ructus emittere. [...].
RVCTOR âri. Depon. [ e)rugga/nomai ] Idem significat. [...].
RVCTÂTVS a, um. Partic. Pass. [ e)reuxqei\s2 ] Vt, Sil. 15, 432 [...].
RVCTÂTOR, ôris. m. [ e)reuth\r ] et RVCTÂTRIX îcis. f. Ructatrix herba, quae ructus inducit. Martial. 10, 48 Nec deest ructatrix menta, nec herba salax.
RVCTÂMEN inis. n. Prudent. Hamartig. 466 Carnis et immodicae spurco ructamine crudos.
RVCTITO quod ex Colum. 6, 6, 4 adfertur, ex corrupta lectione est, cuius nullam plane auctoritatem adhuc inueni.
RVCTVÔSVS a, um. Adi. [ e)reugmatw/dhs2 ] Vt, Marc. Caelius ap. Quinctil. 4, 2, 123 Ipsum offendunt temulento sopore profligatum, totis praecordiis stertentem, ructuosos spiritus geminare.
RVD
RVDENS [1] entis, vid. RVDO.
RVDERO, RVDETVM vid. RVDVS.
RVDIAE ârum. f. [ *(roudi/ai ] Vetus Apuliae oppidum. Pomponius Mela 2, 4 Post Barium (inquit) Egnatia, et Ennio ciue nobiles Rudiae.
RVDIVS a, um. Adi. Hominem Rudium, Cic. pro Arch. 22 Ennium vocat.
RVDÎNVS a, um. Adi. Idem. Auson. Eidyll. 12 Vnde Rudinus ait diuûm domus altisonum cael.
RVDIARIVS [1] vid. RVDIS, Substantiuum.
RVDIMENTVM vid. RVDIS, Adiect.
RVDIS [1] is. f. [ r(a/bdos2, spa/sqh ] Virga s. baculus. [...].

page 236, image: s0236
RVDICVLA ae. f. Dimin. [ spasqi/dion ] Parua virga. v. g. ad movenda et agitanda ea, quae super igne decoquuntur: Cato de R. R. 9 [...].
RVDIARIVS [2] i. m. [ a)/fetos2 ] Qui impetrarunt missionem artis gladiatoriae, donati rude. [...].
RVDIS [2] e. Adi. a)pai/deutos2, a)masqh\s2, it. rude, [ a)/gnafon Gloss. Vet.] Imperitus, indoctus, inscius, ignarus. [...].
RVDITAS âtis. f. [ a)masqi/a, skaio/ths2 ] Imperitia. Apul. Florid. 4 p. 363, 7 Prima cratera literatoris ruditatem eximit. i. prima disciplina Grammatici efficit, vt rudes esse desinant, qui ea imbuuntur.
RVDÎMENTVM i. n. [ propai/deuma ] Principium artis, prima disciplina, quae rudibus datur: quod et tirocinium appellatur. [...].
RVDO ere. [ o)gka/omai ] Animalium quorundam vox v. g. asinorum. [...].

page 237, image: s0237
RVDENS [2] entis. Partic. [ o)gkw/menos2 ] vt, Virg. Aen. 3, 561 [...].
RVDÎTVS ûs. m. Clamor asini. Apul. de Asino 8 p. 215 Audito ruditu meo. Penultima longa est, a rudiui.
RVDOR, ôris. m. Idem. Apul. Florid. 3 p. 357 Vox hominis et tuba rudore toruior, et lyra concentu variatior.
RVDENS [3] entis. tam m. quam f. [ pri=sma, ka/lws2, pro/tonos2 ] Funis nauticus. [...].
RVDENTISIBILVS i. m. Dictio composita, qua vsus Pacuvius, vt auctor est Varr. de L. L. 4, 1 p. 7, 2.
RVDVS eris. n. bw=los2, xw=ma, kai\ xalko\s2 a)ne/rgastos2, kai\ gh=s2 s1wro\s2 Gloss. Lat. Gr.] Proprie significat rem rudem, asperam et imperfectam, quales sunt glebae illae terra, lapide, metallis constantes, e quibus metalla pura in metallicorum fornacibus excoquuntur: itemque materia ex ruinis aedificiorum arena, calce, caementis, lateribus mixta. [...].
RVDERO âre. Rudus inducere. Vitruu. 7, 1 Tunc insuper statuminetur, ne minore saxo, quam quod possit manum implere, statuminationibus inductis ruderetur.
RVDERATIO ônis. f. Vitruu. 7, 1 Primumque incipiam de ruderatione, quae principia tenet expolitionum, vid. loca in RVDVS n. 2 citata. [...].
RVDERÂTVS a, um. Adi. Ruderatus ager, qui rudere s. veterum aedificiorum materia abundat, qualem amat rosa Plin. 21, 4.
RVDÊTVM, vel, vt scribitur non nunquam RVDECTVM i. n. Locus plenus ruderibus. [...].

page 238, image: s0238
RVDERARIVS a, um. Adi. Ruderarium cibrum, Apuleius dixit Met. 8 p. 212 quo vtuntur ad Rudus.
RVDEATA arenosaque loca primum arari iubet Cato R. R. 131 Possis suspicari ruderata. Sed Rudeta vel Rudecta in bonis libris est.
RVDVSCVLVM vid. RAVDVSCVLVM.
RVF
RVFILLVS i. m. Nomen viri delicati apud Hor. Serm. 1, 2, 27 Pastillos Rufillus olet, Gorgonius hircum. Est deminutum nomen ex
RVFINVS quod Iuniorum, Liciniorum, Memmiorum aliorumque cognomen est. Nobilis ille Hieronymi aduersarius, et ille, in quem Claudianus scripsit.
RVFRAE arum. f. Oppidum Campaniae, cuius meminit Virg. Aen. 7, 739. vid. Sil. 8, 568 et ibi Drakenb.
RVFRENI orum. m. Incolae. Cic. Fam. 10, 71.
RVFRI MACERIAE arum. f. Oppidum Campaniae. Cato 22, 4 Venduntur ad Rufri macerias numis centum octoginta, temperantur numis triginta, tantidem Pompeiis emuntur. Idem c. 135.
RVFVS a, um. Adi. [ pur)r(o\s2 ] Color idem qui ruber. [...].
RVFVLVS a, um. Dimin. [ u(po/pur)r(os2 ] Plaut. Amphit. 4, 4, 63 Vt primum coiuit cicatrix rufula. [...].
RVFO âre. [ pur)r(opoie/w ] Rufum facere. Plin. 15, 22 Rufatur capillus primum prodeuntibus nucleis. Et 23, 2 Tunc addito lentiscino oleo illita vna nocte rufat capillum. add. ibid. c. 4.
RVFEO, êre. a quo RVFESCO ere. [ pur)r(opoiou=mai ] Rufum fieri. Plin. 10, 29 Grues senectute nigrescunt, Merula ex nigra rufescit. Donec rufescat Idem 28, 12. add. Idem 36, 19.
RVG
RVGA ae. f. [ r(uti\s2, ptuxh\ ] Sulcus veluti quidam, quam senectus in laxata cute efficit. [...].
RVGÔSVS a, um. Adi. [ r(utidw/dhs2, ptuxw/dhs2, r(utidwto\s2 ] Rugis plenus. [...].
RVGINÔSVS a, um. Idem Cael. Aurel. Acut. 1, 11 Cutis veluti ruginosa vel sulcata pannositas.
RVGOSITAS âtis. f. pro Seueritate posuit. Tertull. de Patient. 15 Frons nulla moeroris aut irae rugositate contracta.
RVGO âre. Rugare dicitur vestis, quum multos sinus facit. Plaut. Casin. 2, 3, 30 Vide palliolum vt rugat. add. Fragm. ap. Gell. 18, 12.
RVGÂTVS a, um. vt, Rugata testa, apud Plin. 9, 33.
RVGIO îre. [ bruxa/omai ] Rugire dicitur leo, quum vocem emittit. [...].

page 239, image: s0239
RVGIENS entis. Diabolus tanquam leo rugiens circumit Vulg. 1 Pet. 5, 8. Catulus leonis saeuus et rugiens Vulg. Iud. 14, 5. add. Psalm. 104 (103) 21. Zephan. 3, 3.
RVGÎTVS ûs. m. [ bruxhqmo\s2 ] Vopisc. in Prob. c. 19 Rugitibus tonitrua excitare. Leonum Prouerb. 20, 2. Intestinorum Hieron. Epist. 22, 5 ad Eustochium.
RVGVSCI orum. m. Alpini populi inter eos quos Caesar subegit Plin. 3, 20.
RVI et RVL
RVÏDVS, siue RVVIDVS a, um. Adi. [ a)/cestos2 ] Plin. 18, 10 [...].
RVINA vid. RVO.
RVLLA ae. f. Instrumentum ferreum, stimulo rusticorum additum, ad vomerem detergendum. [...].
RVLLVS i. m. [ *(rou=llos2 ] Cognomen Romanum Seruiliorum. [...].
RVM
RVMA ae. f. Idem quod Rumen. Seruius ad Virg. Ecl. 6, 54 [...].
RVMBOTINVS vid. RVMPOTINVS.
RVMO âre. [ a)namassa/omai, mhruka/zw ] Idem quod Ruminare dicebatur apud veteres. Festus in RVMEN. 2 Est etiam Rumare, Lactare, quasi mammam in rumen immittere. conf. IRRVMARE.
RVMEN inis. n. Festus: Rumen est pars colli, qua esca deuoratur: vnde et rumare dicebatur, quod nunc ruminare. [...].
RVMINO, âre. [ mhruka/zw ] et RVMINOR âri. est Reuomere, ac rursus consumere; quasi cibum ad rumen reuocare, iterumque conficere. [...].
RVMINATIO ônis. f. [ mhrukasmo\s2 ] Plin. 11, 37 Quibus neque dentes vtrinque, nec ruminatio. [...].
RVMINÂTOR, ôris. m. Arnob. 7 p. 230 [...].
RVMINÂLIS e. Ficus ruminalis, [ *(rwmina/lios2 e)rineo\s2 ] sub qua Lupa Romulo et Remo dicitur mammam praebuisse, vt ait Festus: quae et Romula vocitata est. [...].
RVMINVS inter Iouis cognomina est Augustin. de C. D. 7, 11 [...].
RVMINA ae. f. Dea eadem, quae Rumia. [...].
RVMIS is. f. [ qh/lh ] Idem quod Ruma, ist est, mamma, sed proprie animalium. [...].
RVMIA ae. f. [ *(roumi/a ] Dicta est, Dea, quae rumis, id est, mammis, hoc est, pueris lactentibus praesidebat. [...].

page 240, image: s0240
RVMENTVM i. n. Abruptio, ap. Festum, cuius locum lacerum ita sanandum putat Scaliger, Rumentum in auguralibus significare videtur abruptionem: Dum verberat anciliorum aerimen (i. aes) auis canerit (cecinerit) interea, id eo augurio rumentum esto.
RVMEX icis. m. [ lapa/qon ] Lapathi siluestris genus. [...].
RVMIGESTRI Teli genus laudatur e Gell. 10, 25. Sed. vid. RVMEX n. 2.
RVMIGO âre. apud Apul. de Asino aureo 4 p. 153 Iam fere tertium palam rumigabam, i. vt interpretor, Ruminabam.
RVMIFERO, RVMIGERO vid. RVMOR.
RVMON nomen antiquum Tiberis. [...].
RVMOR, ôris. m. [ qro/os2, fh/mh ] Sermo in populo sine certo auctore, in bonum vel in malum, de re recenti dispersus. [...].

page 241, image: s0241
RVMVSCVLVS [1] i. m. Dimin. Cic. pro Cluent. 105 c. 38 [...].
RVMIFERO âre. [ qrulle/w ] Rumoribus ferre: antique. Plaut. Amph. 2, 2, 46 Quamque adeo ciues Thebani vero rumiferant probam, vid. Non. 2, 748.
RVMIGERO âre. diaqrulle/w Gloss. Gr. Lat.] Idem, sed obsoletum, vid. Fest. in voce RVMITO.
RVMIGERATIO ônis. f. Lamprid. Heliogab. c. 10 Infami rumigeratione pasci. vid. Voss. de Vit. Serm. Lat. 44, 22 p. 769.
RVMIGERVLVS i. m. qrullhth\s2 Gloss. Lat. Gr.] Ammian. 14, 1 Per clandestinos rumigerulos. Me suspiciosum et rumigerulum clamitas Hieron. Epist. 47 de vitando suspecto contubernio c. 4.
RVMITO âre. Festus, Rumitant, rumigerantur. Naeuius, Simul alius aliunde rumitant inter se.
RVMPO rûpi, ruptum, ere. [ r(hgnu/w, r(h/ssw ] Frangere, certe vim facere. [...].

page 242, image: s0242
RVMPTVS a, um. pro Ruptus. Vlpianus l. 3 §. 4 Dig. de iniusto, rumpto, irrito facto testamento. Add. ibidem l. 4.
RVPTVS a, um. Partic. vt, Rupta pacis fides Liu. 24, 29. [...].
RVPTVRA ae. f. barbarum, pro agro proscisso, vid. Glossar. C. du Fresne.
RVPTIM Adu. Laudatur Caes. Bell. Ciuil. 1, 5 Aguntur omnia ruptim atque turbate. Sed videtur sphalma pro raptim.
RVPTOR, ôris. m. Liu. 4, 19 Hiccine est, inquit, ruptor foederis humani, violatorque gentium iuris? [...].
RVPTIO ônis. f. Vlpianus in l. Si seruus §. rupisse D. ad legem Aquiliam, Aquilia, enim eas ruptiones, quae damna dant, persequitur.
RVMPI orum. m. qui et Traduces dicuntur. [...].
RVMPOTINVS, RVMBOTINVS, ROMBOTINVS, vel denique RHOMBOTINVS a, um. Columel. 5, 7, 1 [...].
RVMPOTINÊTVM i. n. Locus arboribus rumpotinis consitus. [...].
RVMVSCVLVS [2] vid. RVMOR.
RVN
RVNA ae. f. Genus teli significat, auctore Festo. [...].
RVNATVS a, um. Ennius, Runata recedit, i. e. Pilata, Festus Paulli.
RVNCA ae. f. pro Runcina veteres vsurpauerunt, teste Festo.
RVNCÎNA ae. f. r(uka/nh Gloss. Lat. Gr. et Gr. Lat.] Instrumentum fabrile, planulam semibarbari dicebant, qua asses s. tabulae raduntur et poliuntur, Rabot, Galli vocant, Germani Hobel. [...].
RVNCÎNO âre. r(ukani/zw Gloss. Gr. Lat. runcinat [ r(ukani/zri kai r(ugxa/dri ] Varro de L. L. 5 extr. [...].
RVNCO [1] âre. [ botani/zw ] Eruere, euellere noxias herbas. [...].

page 243, image: s0243
RVNCANS antis. Pers. 4, 36 virum mollem et loca obscena vellentem describit, Penemque arcanaque lumbi Runcantem. [...].
RVNCATIO ônis. f. [ botanismo\s2 ] Euulsio ipsa. [...].
RVNCÂTOR, ôris. m. [ botanisth\s2 ] Columel. 11, 3, 19 Quaeque praeteriero, intelligi oportebit nullam operam postulare, runcatoris. conf. Idem 2, 13, 1.
RVNCINA Dea, tum placabatur, quum frumenta runcanda essent Augustinus de C. D. 4, 8.
RVNCO [2] ônis. m. Pallad. 1, 43, 3 Runcones, quibus vepreta persequimur. conf. Isidor. 20, 16.
RVO
RVO rui, rutum, ere. [ pi/ptw, a)i/+ssw, o(rmw= ] Concidere, sed etiam impetu quocunque sursum, deorsum, in quamcunque plagam ferri Virg. Aen. 2, 290 Ruit alto a culmine Troia. [...].
RVENS entis. Part. Virg. Aen. 4, 401 Migrantes cernas, totaque ex vrbe ruentes. conf. Catull. 65, 392. [...].
RVTVS a, um. Partic. Pass. cuius vsus praesertim, et forte solus est, in formula ruta caesa, quam ita interpretantur cum Scaeuola suo ICti i. 66 D de contrah. emtion. [...].

page 244, image: s0244
RVITVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): RVITV=RVS [RUITÛRUS]] a, um. Partic. vt, Pons ruiturus Lucan. 2, 499.
RVES is. f. pro ruina, in Gloss. Cyrilli.
RVÎNA ae. f. [ ptw=sis2, ptw=ma ] Proprie Casum significat alicuius rei, quae ruit, s. concidit. [...].
RVINÔSVS a, um. Adi. [ e)reipiw/dhs2 ] Quod ruinam minatur. Cic. Off. 3, 54 c. 13 Male materiatae, ruinosae Aedes. Vid. Vitruu. 2, 8. Sen. de Ira 3 c. 35.
RVP
RVPES is. f. [ r(w\c, a)po/r)r(wc, a)por)r(wga\s2 ] Praerupta pars terrae, vel scopuli, aut saxi praegrandis, propter altitudinem ac procliuitatem inaccessa, quod veluti abrupta sit, a rumpendo dicta. [...].
RVPICAPRA ae. f. [ ai)ca/grios2 ] Capra siluestris, quasi rupium capra. Plin. 11, 37 Rupicapris in dorsum adunca cornua, Damis in aduersum. add. Idem 8, 53. et 28, 17.
RVPEX icis. m. Auis charadrium, sicut vertit Gaza ex Leuit. et Deut.
RVPICES um. m. Rupices a rupibus dicebantur et rustici, vt et Petrones a petrarum asperitate appellabantur. [...].
RVPICO onis. m. Idem. Apul. Florid. p. 344, 34 Rupicones, baiuli, tabernarii iunguntur.
RVPILIVS a, um. Gentis nomen, ex qua vnus cognomento Rex, de quo Horat. Serm. 1, 7, 1 Proscripti regis Rupilî pus atque venenum Hybrida quo pacto, etc.
RVPINAE arum. f. pl. Abrupta montium. Apul. Met. 6 p. 184 Vides istas rupinas proximas et prâeacutas in his praeminentes silices. conf. 7 p. 193. vid. Voss. Etym. in Rupes.
RVPITIO îre. Rupitias in XII (Tab.) significat Damnum dederis. Festus. Sed incerta omnia. Scal. suspicatur, rupsit.
RVPTOR, RVPTIO, RVPTVS vid. RVMPO.

page 245, image: s0245
RVR et RVS
RVRESTRIS, RVRICOLA, RVRO, are. vid. RVS.
RVRINA [1] vid. RVSINA.
RVRSVS, et RVRSVM Adu. [ au)=, a)/yor)r(on, au)=qis2, ri)sau=qis2 ] significant Retro. [...].
RVS rûris. n. [ a)gro\s2 ] Locus extra vrbem, vbi agri sunt et villae. [...].
RVSCVLENTIA ae. f. Rusticitas, ap. Plaut. 3, 2, 7. vulgo truculentia: sed vid. Taubm. ad Plaut. p. 1435. Parei Lex. Cr. p. 1102.
RVSCVLVM i. n. Dimin. Gell. 19, 9 Sub vrbe in rusculo.
RVRINA [2] ae. f. Dea agrorum, vid. RVSINA.
RVRO, âre: [ a)graule/w ] et RVROR âri. Depon. Ruri agere, et opus facere. [...].
RVRÂLIS e. Adi. Quod ad rus pertinet. [...].
RVRALITER Adu. Cassiodor. Epist. 3, 51 Necdum fundatis aedificiis ruraliter.
RVRATIO ônis. f. Apul. Apol. p. 310 [...].
RVRESCO ere. Enn. ap. Charis. p. 105. al. rarescunt.
RVRESTRIS e. Adi. [ e)pa/rouros2 ] Quod est ruris, vel eorum proprium, qui ruri degunt: Apuleius Met. 4 p. 143 [...].

page 246, image: s0246
RVRICOLA ae. c. [ a)/graulos2 ] Qui colit rus. Columel. 10, 339 [...].
RVRICOLÂRIS e. Adi. Fortunat. de Vita Martin. 1, 326 Cultores ruricolares.
RVSTICVS a, um. Adi. [ a)/groikos2 ] Cultor ruris, aut moribus, sermone, sententiis eorum similis, qui ruri semper, remoti ab vrbana vita, degunt. [...].
RVSTICE Adu. [ a)groi/kos2 ] Vt solet rusticus, Imperite. [...].
RVSTICITAS âtis. f. [ a)groiki/a ] Contraria est Vrbanitati. [...].
RVSTICVLVS a, um. Dimin. Cic. pro Sext. 82 c. 38 [...].
RVSTICELLVS i. m. Dimin. Varro apud Plin. 7, 20 s. 19 Rusticellus, inquit, Hercules appellatus.
RVSTICÂNVS a, um. Adi. [ a)gro/teros2 ] Idem quod Rusticus. [...].
RVSTICARIVS a, um. Adi. [ a)groikiko\s2 ] Quod ad rusticum pertinet. [...].
RVSTICOR âri. [ a)graule/w ] Ruri agere. [...].
RVSTICATIO ônis. f. Columel. 11, 1, 6 Scientia rusticationis. [...].

page 247, image: s0247
RVSTICÂTIM Adu. [ a)groi/kws2 ] pro Rustice. Pomponius, Aleonibus, At ego rusticatim tangam, vrbanatim nescio. Haec Non. 2, 747.
RVSTICÂTVS ûs. m. Rusticatio. Cic. Att. 12, 1 In rusticatu garrire et scribere. Alii aliter legunt.
RVSCINO ônis. f. Oppidum in extremis Galliae finibus, non procul a Pyrenaeis montibus, cuius meminit Plin. 3, 4.
RVSCVM, i. n. siue RVSCVS i. m. xamaida/fnh, kuno/s2 baton, ei)=dos2 bota/nhs2 Gloss. Lat. Gr.] Festus, Ruscum est, vt ait Verrius, amplius paullo herba, et exilius virgultis fruticibusque, non dissimile iunco. [...].
RVSCARIVS a, um. Adi. Vt, Falx ruscaria, i. Ruscis secandis apta Cato R. R. 11, 4. vbi satis hanc lectionem videmur stabiliisse.
RVSCO âre. i. Runcare. Ita legit Hauercamp. ad Tertull. Apol. 4 Nouis principalium edictorum et rescriptorum securibus ruscatis et caeditis.
RVSINA ae. f. Dea, Cui rura committebant antiqui, vt ait Augustinus C. D. 4, 8. Eam quidam Rurinam vocitarunt.
RVSPO, âre. et RVSPOR ari. [ e)cereuna/w ] Saepe seu diligenter scrutari Accius Meleagro, Vagent ruspantes siluas. [...].
RVSSATVS vid. RVSSVS.
RVSSVS, et RVSSEVS a, um. [Vet. Gloss. [ pur)r(o\s2 ] Coloris nomen est rubri, ignei, sanguinei, in equis etiam probati. [...].
RVSSÂTVS a, um. Russata vestis. Isid. Or. 19, 22 [...].
RVSSVLVS a, um. Adi. Idem quod Russus, vt, Fasciolae russulae Capitol. in Albino 5. Tunicae russulae Vopisc. in Probo 4.
RVSSEOLVS a, um. Idem. vt, Sanies russeola Prudent. Peristeph. 11, 130.
RVSTVM ex rubus apud Festum: hinc dictae, vt quibusdam videtur,
RVSTARIAE falces, apud Varronem R. R. 1, 22, 5 quibus ruri secantur rubi, qui per agros serpunt. Sic Turnebus 13, 26. Sed Ruscum et Ruscariae praeferendum, videor probasse ad Caton. 11, 4.
RVSTO âre. Legitur a quibusdam ap. Tertull. de Pall. c. 2. [...].
RVT
RVTA [1] Caesa, vid. RVTVS, a, um. sub RVO.
RVTA [2] ae. f. [ ph/ganon ] Herba, inter communissimas vna, de qua Plin. 20, 13 [...].

page 248, image: s0248
RVTVLA ae. f. Ruta pusilla. Cic. Fam. 9, 22 Volo mentam pusillam ita appellare, vt rutulam.
RVTACEVS a, um. Adi. Ex ruta, aut mixtum, aut omnino confectum. Oleum rutaceum Plin. Valer. 2, 28.
RVTÂTVS a, um. Aliud Adi. [ phganwto\s2 ] Ex ruta factum s. conditum. [...].
RVTABRI orum. m. Dicti sunt olim Rastri, quod eradant terram atque eruant, teste Varrone de L. L. 4, 31.
RVTABVLVM i. n. Instrumentum ruendo aptum. [...].
RVTILIVS a, um. Gentis Romanae nomen: e qua ille, de quo Cicero in Brut. 113 Rutilius in quodam tristi et seuero dicendi genere versatus, magnum munus de iure respondendi sustinebat. [...].
RVTILO âre. [ pur)r(i/zw ] Splendere: vnde dicit, Aurum rutilare Plin. 16, 11. [...].
RVTILANS antis. Partic. Stat. Theb. 11, 514 Aruaque sanguineo scribit rutilantia gyro. Compar. Fortunat. 8, 5 Vellere candidior niueo, rutilantior auro.
RVTILÂTVS a, um. Tacit. Hist. 4, 61, 1 Ciuilis, barbaro voto propexum rutilatumque crinem patrata demum caede legionum, deposuit. [...].
RVTILESCO ere. [ pur)r(akou=mai ] Rutilum fieri. [...].
RVTILVS a, um. Adi. [ pur)r(o\s2, puro/ris2 ] Rubri s. rufi coloris species, quod robigini, capillis, auro, sanguini etc. tribuitur. [...].
RVTRVM i. n. [ ska/fh ] Instrumentum, quo quid ruitur. [...].

page 249, image: s0249
RVTELLVM i. n. Dimin. [ skafi/on ] Paruum rutrum. [...].
RVTVLVS [1] i. m. Idem quod ROTVLVS v. v.
RVTVBA ae. m. [ *(rou/touba ] Fluuius Liguriae ex Apennino fluens, cuius meminit Plin. 3, 5. [...].
RVTVLI orum. m. Antiquissimi Italiae populi, qui Latium tenuerunt, teste Plin. 3, 5.
RVTVLVS [2] a, um. Adi. Vt, Castra Rutula Tibull. 1, 5, 47. Colles Rutuli Virg. Aen. 7, 798. Hostes Rutuli Ouid. Trist. 1, 5, 22.
RVTVPIAE arum. f. [ *(routou/piai ] Britanniae insulae portus, apud Ptolemaeum 2, 3. Hinc
RVTVPÎNVS a, um. Adi. [ *(routoupino\s2 ] Lucan. 6, 67 Aut vaga quum Thetys, Rutupinaque litora feruent, Vnda Caledonios fallit turbata Britannos.