06/2005 Ruediger Niehl markup
new TEI header; typed text - structural tagging complete - no semantic tagging - no spell check
01/2007; 02/2008; 03/2011 Antonio Javier Ortiz Cano; Reinhard Gruhl markup
text partially completed (greek words; index etymologicus) - spell check partially performed - no orthographical standardization
image: as0001IO. MATTHI. GESNERI NOVVS LINGVAE LATINAE THESAVRVS. TOM. III. L - P.
image: as0002
[gap: blank space; body text A-O]
page 648, image: s0648P.
Litera P.
P LITERA labris spiritu erumpens Mart. Capella p. 58. [...]
page 649, image: s0649PA, pro Parte; et
PO, pro Parte; et pro Populo positum est in Saliari carmine. Festus.
PABO ônis. m. Vehiculum vnius rotae Isidor. Gloss.
PABVLVM i. n. [ nomh\, xo/rtasma ] a pascendo, generatim est, pecudum et aliorum brutorum cibus. [...]
PABVLÂRIS e. Adi. [ xortasmatiko\s2 ] Quod ad pabulum pertinet, seu Quod pro pabulo datur. [...]
page 650, image: s0650PABVLOR âri. [ ne/mw, xortagwge/w ] Pabulum ex agris capere manibus aut falce in pastionem iumentorum. [...]
PABVLANS antis. Part. Val. Max. 5, 6 ext. 1 Pabulantes hostes.
PABVLÂTOR, ôris. m. [ xortagwgo\s2 ] Qui pabulatum vadit. Caes. Bell. Gall. 5, 17 Repente ex omnibus partibus ad pabulatorem aduolarunt. conf. Hirt. Bell. Gall. 8, 11. Liu. 27, 43. Et 29, 2.
PABVLÂTIO ônis. f. [ xortagwgi/a ] Pabulandi actus, vel facultas. [...]
PABVLATÔRIVS a, um. Adi. [ xortagwgiko\s2 ] vt Pabulatoria corbis, In qua portantur pabula Columel. 6, 3, 5. et 11, 2, 99.
PABVLÔSVS a, um. Adi. Solin. c. 35 de Britannia; Ita pabulosa, vt pecuaria, nisi interdum aestate a pastibus arceantur, in periculum agat satietas.
PAC
PACATVS, PACATE vid. PAX.
PACENSIS Colonia, Octauanorum colonia est, quam et Classicam fuisse appellatam refert Plin. 3, 4 et Forum Iulii, ad Amnem Argenteum in Gallia Narbonensi. Pacensis conuentus Idem 4, 22.
PACHYNVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PACHY=NVS [PACHÛNUS]] i. m. [ *pa/xunos2 ] Promontorium Siciliae, Peloponnesum spectans; ab aëris crassitudine: Virg. Aen. 3, 429 [...]
PACIFER, PACIFICATOR, PACIFICO vid. PAX.
PACIDEIÂNVS i. m. [ *pakideiano\s2 ] Gladiator apud Lucilium, vt refert Cic. Tusc. 4, 48 [...]
PACÎNVS Vnus ex nepotibus Volsinii regis, cognomento Luculli, qui relicto Illyrico, in Italia consedit, vbi et populos Pacinates de se nominauit. Auctor Festus.
PACIONEM antiqui dicebant, quam nunc Pactionem dicimus. vnde et Pacisci adhuc, et Paceo in vsu remanet. Festus.
PACISCOR pactus sum, pacisci. Dep. [ sunti/qemai, o(mologe/w, sumfwne/w ] Pactum facere, conuenire: Cic. in Parad. 6 [...]
page 651, image: s0651PACTVS [1] a, um. Partic. [ w(mologhme/nos2 ] Pacto decretus. [...]
PACTA ae. f. Absolute pro ea, quae nuptias alicuius pacta est. Paterc. 1, 1, 3 Pactae eius nuptias occupauerat. Vid. Iuret. in Synunach. p. 168. Et Hotoman. de Vet. nupt. ritu c. 1.
PACTVM [1] i. n. [ sunqh/kh, o(mologi/a, sumbo/laion, su/mfwnon ] Conventionem significat. [...]
PACTIO ônis. f. [ surqesi/a, su/nqema ] Paciscendi actus. [...]
page 652, image: s0652PACTOR, ôris. m. [ o(mologh/twr ] Cic. Verr. 5, 54 c. 21 An foederum interpretes, societatis pactores, religionis auctores?
PACTICIVS [1] a, um. Adi. [ sunqematiko\s2 ] Vulgo Conuentionalis dicitur. Gell. 1, 25 Cessatio pugnae pacticia, i. Induciae.
PACTVS [2] ûs. m. Petron. c. 81 Vnius noctis pactu omnia vendere.
PACO [1] âre. vid. PAX.
PACONIVS gentis Rom. nomen. V. g. Marcus Paconius Silani Asiae proconsulis Legatus, a Tiberio laesae maiestatis damnatus. Vid. Suet. Tiber. c. 61, 43. Tac. Ann. 3, 66.
PACORVS i. m. [ *pa/koros2 ] Suidae, Orodis regis Parthorum silius, eius qui Crassum dolo circumuentum interemit. [...]
PACTILIS [1] vid. PANGO.
PACTICIVS [2] vid. sub PACISCOR.
PACTIVS Fluuius de quo Plin. 3, 11 quod, vt Strabo 14 refert, ex monte Pactio ortum habet.
PACTÔLVS i. m. [ *paktwlo\s2 ] Fluuius Lydiae, aureis arenis Smyrnacos irrigans agros. [...]
PACTVM [2] vid. PACISCOR.
PÂCVVIVS [ *pakou/bios2 ] Gentis Rom. nomen. [...]
PACVVIÂNVS a, um. Possessiu. Cic. de Diuin. 1, 57 Ille Pacuuianus, qui in Chryse physicus inducitur.
PAD
PADAEI orum. m. Indiae populi, aegrotos aut senes epulari soliti. Tibull. 4, 1, 144 Impia nec saeuis celebrans conuiuia mensis, Vltima vicinis Phoebo tenet arua Padaeus. Conf. Herodot. 3, 99.
PADES is. f. Gallicum esse verbum ait Plin. 3, 16. i. Picea arbor, a qua et Padum nomen accepisse ait.
PADVA ae. f. [ *pataou/i+on ] Vrbs a Padi vicinitate dicta, Hanc Antenor Troianus condidit, vt docet Virg. Aen. 1, 251. [...]
PADVS i. m. [ *pa/dos2 ] Fluuius, qui (vt Plinius 3, 16 scribit ) e gremio Vesuli montis celsissimum in cacumen elati, finibus Ligurum Vagienniorum visendo fonte profluens, condensque sese cuniculo, et in Forouibiensium agro iterum exoriens, nulli amnium claritate inferior. [...]
PADVSA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PADV=SA [PADÛSA]] ae. f. [ *padou=sa ] Fluuius, quem Padi brachium Ravennam vsque perductum facit, Massanicum alio nomine appellatum. Plin. 3, 6. [...]
PADANEVS a, um. Adi. Solinus c. 33 Pretium operae est ire longius, ne Padaneae siluae credantur lapidem fleuisse.
PADINATES Populi in Octaua regione Italiae Plin. 3, 15.
PAE
PAEAN [1] ânis. [ paia\n ] Apollinis cognomen primum fuisse videtur, quod nactus est [ a)po\ tou= pai/ein, s. a percusiendo Pythone, s. a sanando morbos. [...]
page 653, image: s0653PAEAN [2] Philoctetis Pater, vid. POEAN.
PAEANTIDES um. f. [ paianti/des2 ] Gemmae sunt speciem habentes aquae glaciatae, quae in Macedonia circa Tiresiae sepulcrum inueniuntur. [...]
PAEDAGIA vid. PAEDAGOGIA.
PAEDAGÔGVS i. m. [ paidagwgo\s2 ] Pueri vel puerorum educator et velut quidam ductor. [...]
PAEDAGÔGA ae. f. Hieron. ad Gaudent. Epist. 12 Sit ei magistra comes, paedagoga, custos.
PAEDAGÔGÎVM i. n. [ paidagwgei=on ] Locus in domicilio, in quo pueri serui commorantur et custodiuntur, educanturque, et ad elegantiam atque vrbanitatem formantur. [...]
PAEDAGOGIANVS a, um. Adi. Ammian. Marcell. 26, 17 [...]
PAEDAGOGO âre. Fulgent. de Contin. Virg. p. 163 Munck. Paedagogantis suspectio. Pacuu. apud Fest. Depulsum mamma paedagogandum accipit. Vid. Turneb. Aduers. 13, 25.
PAEDAGOGATVS ûs. m. Tert. aduers. Valent. c. 13.
PAEDEROS ôtis. m. [ paide/rws2 ] Genus acanthi. Plin. 22, 22. [...]
PAEDERASTIA ae. f. [ paiderasti/a ] Detestandum crimen, olim Romanis vsitatissimum. Sunt, qui Suetonio tribuant Neron. 28 pro Paedagogia legentes Paederastian. Vid. Bernegg. ad Suet. Caes. c. 2. Hinc
PAEDÎCO âre. Cum puero rem habere. Catull. 15, 1 et 17. et 21, 4. Martial. 11, 7, 9 etc.
PAEDICO ônis. m. Martial. 6, 33. et 12, 87.
PAEDICÂTOR, ôris. m. Suet. Caes. c. 49 Paedicator Caesaris.
PAEDÎA ae. f. [ paidei/a ] Eruditio, institutioque in bonas artes, vt docet Gellius 13, 16. [...]
page 654, image: s0654PAEDOR, ôris. m. au)xmo\s2, r(u/pos2 Vet. Gloss.] Squalor, situs, illuuies, sordes, et omnis immunditia seu putor, in animali praesertim. [...]
PAEDIDVS a, um. Adi. [ r(uparo\s2 ] Paedidos (inquit Festus) Sordidos significat atque obsoletos, tractum vocabulum a Graeco: quia [ pai=des2, id est pueri, talis sint aetatis, vt a sordibus nesciant abstinere. [...]
PAEDIDOSVS a, um. Eeod. sensu Titinnii veteris Poêtae vocem putat Scaliger, quam in Pedicosum i. pediculosum corruperit Festus h. v. Versum itaque Titinnii ita legit, Rus detrudetur paedidosus squalidus; quod vel senarii lex defendit, quae pedicosus ibi non admittit.
PAEMINOSVS etiam huc pertinere videtur. vid. PEMINOSVS.
PAEGNIVM i. n. [ pai/gnion ] Graeca vox est, quae nobis Ludum sonat, vel rem ludicram, aut puerilem oblectationem: vnde Technopaegnium ludicrum quoddam Poëma ab Ausonio inscriptum est.
PAENE vid. PENE.
PAENVLA vid. PENVLA.
PAEON [1] onis. m. [ *pai/wn ] Nomen viri medicae artis peritissimi, quem Homer. Iliad. E, 401 [...]
PAEONIVS a, um. Adi. Cura Paeonia Claud. de Bell. Get. 121. Herbae Paeoniae Virg. Aen. 7, 769. In morem Paeonium Idem ib. 12, 401.
PAEONIA [1] ae. f. [ paioni/a ] Herba a Paeone medico, qui eam inuenit. [...]
PAEONIA [2] ae. f. [ *paioni/a ] Regio est Macedoniae latius acceptae, a Pacone Endymionis filio et Epei fratre, qui victus cursu ab Epeo (sicut inter eos conuenerat) imperium victori dedit, et in Macedoniam seu Thraciam ad amnem Axium discessit. [...]
PAEONES um. m. Populi, vt vidimus, ad Rhodopen montem et Macedoniam maritimam habitantes. [...]
PAEON [2] onis, m. [ pai/wn ] Genus pedis est, siue mensurae, qua tum Poëtae, tum oratores suas dictiones demetiebantur, qui a Diomede 3 p. 477 [...]
PAEONICVS a, um. Adi. Genus paeonicum, inter rythmica genera, apud Mart. Capell. 9 p. 329. et alios Grammaticos veteres.
PAESTVM i. n. [ *pai/ston ] Oppidum Lucaniae, rosarum abundantissimum, vbi ob caeli clementiam bis in anno producebantur fructus, scilicet Maio et Septembri. [...]
PAESTÂNVS a, um. Adi. [ *paista=nos2 ] Ouid. ex Pont. 2, 4, 28 Calthaque Paestanas vincat odore rosas. Sinus Paestanus Cic. Attic. 16, 6.
PAETINVS fuit cognomen Fuluiorum.
PAETVS a, um. Adi. Qui obliquis oculis in altum respicit, vel qui alterum oculum minorem habet. [...]
PAETVLVS a, um. Dimin. apud Cic. de Nat. Deor. 1, c. 29 [...]
PAG
PAGAE Oppidum in plaga Locrensi famosissimum, vnde Peloponnesi prosilit ceruix Plin. 4, 3. [...]
PAGANVS vid. PAGVS.
PAGASA ae. f. [ *pagasai\ ] Thessaliae oppidum, quod postea Demetrias dictum est, vt ait Plin. 4, 8 [...]
PAGASAEVS a, um. Adi. [ *pagasai=os2 ] Sic Poëtae appellant,
page 655, image: s0655quidquid Thessalum est, peculiariter quidquid ad Argonautas pertinet. [...]
PAGASVS a, um. Aliud Adi. [ *pagaso\s2 ] Valer. Arg. 8, 451 Si Pagasas, vel Peliacas hinc denique nubes Cerneret. Sed potest Substantiuum vrbis nomen esse.
PAGASICVS a, um. Pagasicus sinus Plin. 4, 8 et 12.
PAGES [1] vid. sub PANGO.
PAGIDA siue Belus, Riuus in Phoenicia ad Carmelum promontorium vitri fertiles arenas paruo litori miscens. Ipse e palude Cendevia a radicibus Carmeli profluit Plin. 5, 19.
PAGINA [1] ae. f. [ seli\s2 ] Vtraque pars folii aduersa et auersa, a pangendo dicta, non quidem quod in paginis carmina pangantur, id est figantur: sed quod duplici serie philurarum conslat charta, quae panguntur et firmantur inter se ope aquae Niloticae, vt altera pagina habeat rectas, altera transuersas philuras, et sic crates quaedam peragatur. [...]
PAGELLA ae. f. Dimin. seli/dion ] Cic. Fam. 11, 25 Non imitor [ lakwnismo\n tuum, altera iam pagella procedit.
PAGINVLA ae. f. Aliud Dimin. [ selida/rion ] Cic. Att. 4, 8 Si vero id est quod nescio an sit, vt non minus longas iam in codicillorum fastis futurorum Consulum paginulas habeat quam fatorum.
PÂGINO âre. Verbum sinxerunt medii aeui scriptores. Vnde
PAGINATVS a, um. Paullin. Iamb. 353 Solidoque nauem paginatam robore.
PAGINALIS e. Adi. Ennodius 2, 13 Paginalis, (i. epistolaris ) stili cura. Idem 2, 16.
PAGMENTVM [1] vid. sub PANGO.
PAGO pepigi, pactum, ere. [ e)mpede/w ] Pacisci antiquis significabat. [...]
PAGRVS i. m. [ pa/gros2 ] et Phagrus, quasi [ fa/gos2, id est verax. Piscis. [...]
PAGVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PAGV=RVS [PAGÛRUS]] i. m. [ pa/gouros2 ] Piscis ex genere testaceorum, aut crustatorum. [...]
PÂGVS i. m. [ kw/mh ] Simul positae villae, hoc est, rusticanae domus in vicinia positae, et societate quadam dominorum coniunctae. [...]
page 656, image: s0656PAGÂTIM Adu. [ kwmhdo\n ] dictum est Per singulos pagos, ea forma, qua Oppidatim. [...]
PAGÂNVS [1] i. m. [ kwmh/ths2 ] a Pago dictus est, Pars pagi, i. collegii rusticorum: Cic. pro Domo 74 c. 28 [...]
PAGÂNVS [2] a, um. Adi. [ kwmhtiko\s2 ] Fercula pagana Propert. [...]
PAGANICVS a, um. Adi. [ kwmhtiko\s2 ] Antonius in l. 1. [...]
PAGÂNITAS âtis. f. Ritus et religio Paganorum. Saluian. de Gub. Dei 8 p. 302 Professa iugiter plurimorum paganitas fuit. Theod. Cod. l. 15 tit. 5 de Spectac. Paganitatis stolidae errore detineri.
PAGANALIA ôrum. n. Pl. [ kwmhtika\ ] Festa rusticorum, de quibus Ouid. Fast. 1, 669 [...]
PAL
PÂLA ae. f. [ di/kella ] Instrumentum rusticum. [...]
page 657, image: s0657PALACRA ae. f. quae et Palacrana a nonnullis appellatur, Maior auri massa est Plin. 33, 4.
PALAEBIBLVS [ *palai/biblos2 ] Oppidum est in ora Syriae Libano monti subiectum, non procul ab Adoni fluuio Plin. 5, 20.
PALAEMON onis. m. [ *palai/mwn ] Inûs, quae et Leucothea, et Athamantis filius, Marinus deus, Latine Portunus, quod portubus praesit. [...]
PALAEMONIVS a, um. Adi. [ *palaimo/nios2 ] Coronae Palaemoniae, i. Isthmiacae, quae in Isthmiis ludis Palaemoni a Theseo dicatis victoribus dabantur. [...]
PALAE- vel PALAEO- cum Nominibus locorum praeponitur, indicat idem quod vetus, vt Palaemyndus, Palaeopharsalus, Palaepolis, Palaescamander, Palaescepsis, quasi tu antiquam Myndum, Pharsalum, Vrbem, Scamandrum, Scepsin dicas: quo significatur, esse etiam alios nouos locos, iisdem de reliquo nominibus.
PALAEPHATVS i. m. *palai/fatos2 ] Scriptor antiquus historiae mythicae, cuius [ peri\ a)pi/stwn libellus adhuc exstat. Vel ab hoc vel ab alio est nomen. De aliis huius nominis, vid. Voss. Hist. Gr. 1, 9. et 3, 395.
PALAEPHATIVS a, um. Adi. [ *palaifa/tios2 ] Virg. Ceiri 88 [...]
PALAESTÎNA ae. f. [ *palaisti/nh ] Pars Syriae, laxius accepto nomine, quae Palaestina vocabatur, vt ait Plin. 5, 12 s. 13 qua contingit Arabas, etc.
PALAESTÎNVS a, um. Adi. [ *palaisti/nios2 ] Aqua Palaestina Ouid. Fast. 2, 464. [...]
PALAESTINI ôrum. m. Pl. Incolae regionis. Spartian. in Seuer. c. 17 pr. In itinere Palaestinis plurima iura fundauit.
PALAESTINENSIS e. Adi. Spartian. in Seuer. c. 9 Neapolitani Palaestinenses.
PALAESTRA ae. f. [ palai/stra ] Luctatio, certamen quoduis corporum nudorum sine armis. [...]
page 658, image: s0658PALAESTES m. [ palaisth\s2 ] Lamprid. de Alex. Seuer. c. 27 Palaestes primus fuit, in armis magnus, etc. conf. Idem c. 30.
PALAESTRÎTA ae. m. [ palaisth\s2 ] Sodalis palaestrae, vel magister, et qui palaestrae ministerio dat operam. [...]
PALAESTRICVS a, um. Adi. [ palaistriko\s2 ] quasi Ex vsu palaestrae: siue Quod ad palaestram pertinet. [...]
PALAESTRICE Adu. [ palaistrikw=s2 ] More palaestritarum. Cic. de Opt. gen. Orat. 8 c. 3 Sed ita, vt palaestrice spatiari in xysto liceat.
PALAESTRICOS Adu. antiq. Ex vsu palaestrae. Afran. Etiam depellis mihi manum paper (f. pater) palaestricos Non. 2, 658. Pro illo Paper papae legi vult Iunius.
PALAESTRANS antis. Fulgent. Mythol. 1 Sudor hic opus est palaestrantis ingenii.
PALAESTRIVM Oppidum in Macedonia, de quo Plin. 4, 10.
PALALIA ae. f. Herba, quae et Cyclamen dicitur Apul. de Herb. c. 17.
PALAM Adu. [ a)nafanto\n, a)/ntikrus2 ] Manifeste, aperte, in conspectu, in ore atque oculis omnium: contrarium habet Clam. [...]
page 659, image: s0659PALAMÊDES is. m. [ *palamh/dhs2 ] Nauplii, Euboeae regis filius, qui Vlyssis fraude a Graecis interfectus fuit. [...]
PALAMEDÊVS a, um. Adi. Manil. 4, 206 Et Palamedeis certantem viribus ortum. Vid. ibi Scalig. p. 288. Palamedeum inuentum, subtile.
PALANGAE, s. PHALANGAE arum. f. Dicuntur Fustes teretes, qui nauibus subiiciuntur, quum attrahuntur ad pelagus, vel quum ad litora subducuntur. [...]
PALANGO âre. [ fallaggi/zw ] Onus aliquod huiusmodi fustibus transueho. Afranius, Et capream vnam semilaceram quaterni simul palangabant. Vid. Lauremb. Antiq. p. 316.
PALANGARII, s. PHALANGARII qui palangis adhibitis gestant vel promouent onera, vt modo ex Nonio ostensum. [...]
PALANS [1] vid. Palor, âri. in PÂLVS.
PALANTIVM vid. PALLANTEVM.
PALÂRA ae. f. Auis, de qua Auctor Philomelae v. 11 Dulce palara sonat, quam dicunt nomine drostam.
PALARIA [1] vid. sub PALVS, i.
PALARIS e. vid. PALVS, i.
PALAS Euandri proauus, vid. PALLAS, antis.
PALASEA vid. PLASEA.
PALATHA ae. f. [ pala/qh ] Massa proprie ficorum et caricarum, teste Hesychio. Vtitur Vulg. Iudith. 10, 5.
PALATIM Adu. Volunt esse, et significare Passim vagando. [...]
PALATIVM i. n. [ *pala/tion ] Mons Romae appellatus est, quod ibi pecus pascens balare consueuerit, inquit Festus, sic enim vox eius animalis exprimitur, quasi Balatium. [...]
PALÂTÎNVS a, um. Adi. [ palati=nos2 ] Quidquid ad Palatium refertur. [...]
page 660, image: s0660PALATVAL Sacrificium dicunt, quod fiebat Romae in monte Palatino, laudantque Varr. de L. L. 6, 3. [...]
PALATVALIS Flamen Festo, qui constitutus erat ad sacrificandum ei deae, in cuius tutela erat palatium.
PALÂTVM i. n. [ ou)rani/skos2, u(perw=on ] Pars oris interna et superior. [...]
PALATVS Partic. a Palor, âri. Vid. s. l.
PALEA ae. f. [ a)/xuron ] Leuissimum in stramine, proprie folliculi granorum, quod indicat Col. 2, 9, 15 [...]
PALEALIS e. Adi. In paleis reconditus. vt, Vuae paleales Cael. Aurel. Acut. 2, 37. Idem 3, 21.
PALEÂTVS a, um. Adi. [ a)xurwto\s2 ] Quod factum est ex paleis, vel paleis opertum, aut admistum. [...]
PALEARIVM i. n. [ a)xurw\n ] Locus, vbi conditur palea. [...]
PALEAR âris. n. [ e)sgo/nu ] Pellis dependens ex gutture boum, forte ob similitudinem cum palea gollinacei generis ita dicta. [...]
PALE Graeca est dictio, nobis Luctam significans: [ a)po\ tou= pa/llesqai to\ sw=ma, hoc est ab agitatione corporis: vnde Palaestra dicta est. [...]
PALES is. [ *bwthrikh\ qeo\s2 ] Deus ac Dea. [...]
page 661, image: s0661PALÎLIS e. Adi. Quod ad Palis deae cultum pertinet. [...]
PALILIA, orum. n. Plur. vel PARILIA [ *palu/lia ] Palis deae festa dicuntur. [...]
PALILICIVM [1] s. PARILICIVM i. n. Sidus, quod Hyadas Graeci, Latini voce non ab u(/ein pluere, sed ab u(=s2 sus deriuata, Suculas appellant. [...]
PALFVRIVS Sura, Orator et Causidicus, Senatu a Domitiano motus. Vid. Vet. Schol. Iuuen. Sat. 4, 53.
PALICANVS i. m. Lolliae gentis cognomen, de quo vid. Burm. ad Quinctil. 4, 2 pr.
PALÎCI [ *pali=koi ] quasi Palisci, Gemini fratres fuere, Iouis filii, et Thaliae Nymphae, siue (vt alii volunt) Aetnae. [...]
PALILICIVM [2] vid. sub PALES.
PALILLOGIA ae. f. [ palillogi/a ] Iterata locutio: hoc est dictionis alicuius maioris vehementiae causa, repetitio. [...]
PALIMBACCHIVS i. m. [ palimba/kxios2 ] Genus pedis et mensurae in carmine vel oratione, constans prima et secunda longis, et vltima breui: vt Augustus. [...]
PALIMPISSA ae. f. [ pali/mpissa ] Pix liquida iterum decocta. Plin. 24, 7 de pice, Quidam iterum decoquunt, et vocant palimpissam.
PALIMPSESTVS i. m. [ pali/myestos2 ] Membrana iterum abrasa, vt alias literas accipere possit. [...]
PALINODIA ae. f. [ palinw|di/a ] Recantatio vel retractatio dicitur. [...]
page 662, image: s0662PALINVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PALINV=RVS [PALINÛRUS]] i. m. [ *pali/nouros2 ] Promontorium est in Lucania: et portus prope oppidum Veliam: dictus a Palinuro Iasi filio gubernatoreque classis Aeneae ibi sepulto, qui per somnum in mare de naue ceciderat. [...]
PALINXESTVS vid. PALIMPSESTVS.
PALIVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PALIV=RVS [PALIÛRUS]] i. m. [ pali/ouros2 ] Spinae et rubi genus est, inquit Plin. 24, 13. [...]
PALIVREVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PALIV=REVS [PALIÛREUS]] a, um. Adi. Fulgent. Mythol. 1 Paliurea prata incedente premere planta, i. spinosa.
PALLA ae. f. [ i(ma/tion gunaikei=on ] Honestae mulieris vestimentum, hoc est tunicae pallium, auctore Nonio 14, 7: [...]
PALLVLA ae. f. Dimin. Plaut. Truc. 1, 1, 32 Aut petit aurum quod conscissa pallula est.
PALLACANA ae. f. Caepae genus, nullo fere capite, radice tantum oblonga, quod subinde resecatur, vt porrum. [...]
PALLÂCE, es. siue PALLACA ae. f. [ pallakh\ ] Graecum est, et significat Concubinam. [...]
PALLADIVS [1] vid. post PALLAS.
PALLANTEVM [1] vid. post PALLAS rex Arcadiae.
PALLANTIAS [1] [ *pallantia\s2 ] Palus est in Africa, non procul ab Aris Philaenorum ad Tritonem amnem, quam etiam Tritonidem paludem appellatam inuenimus: circa hanc paludem Palladem primum apparuisse ferunt, vnde ex ea natam nonnulli putauerunt Plin. 5, 4.
PALLANTIAS [2], adis. s. PALLANTIS idis. f. Pallantis gigantis filia, Aurora. [...]
PALLAS [1] antis. m. Claudii libertus, nimium potens. Vid. Tac. Ann. 12, 53, 2. Idem 14, 65, 1. Plin. Epist. 7, 29.
PALLAS [2] antis. m. [ *pa/llas2 ] Rex Arcadiae, proauus Euandri, qui ab eo vrbem suam ad Tiberim conditam Pallanteum appellauit. [...]
PALLANTEVM [2] i. n. Vrbis nomen antiquorum Arcadum, Euandri sociorum, de quo Virg. Aen. 8. 54 [...]
PALLAS [3] adis. f. [ *pa/llas2 ] Iouis filia sine matre, Minerua Latinis proprio nomine dicta. [...]
page 663, image: s0663PALLADIVS [2] a, um. Adi. [ *palla/dios2 ] Quod est Palladis. [...]
PALLADIVM i. n. [ *palla/dion ] Forma Diminutiua, quasi paruula Pallas, fuit in vrbe Troiana antiquissimum Palladis simulacrum, mouens oculos, atque hastam, quam manu gestabat, vt scribit Seruius ad Aen. 2, 166. [...]
PALLENE es. f. [ *pallh/nh ] Regio est in litoribus Macedoniae. [...]
PALLENAEVS a, um. Adi. [ *pallhnai=os2 ] Triumphi Pallenaei, Apollinis contra Gigantes in Agris Phlegraeis Stat. Silu. 4, 2, 56.
PALLENENSIS Isthmus, Macedoniae regio, in qua est Cassandria colonia Plin. 4, 10.
PALLEO [1] vid. PALLOR.
PALLIYM i. n. [ i(ma/tion, tribw/nion ] Dictum putatur, quod palam sit et foris: sub eo enim Tunica sumebatur, longe lateque diffusum, et viris, mulieribusque conueniens. [...]
page 664, image: s0664PALLIOLVM i. n. Dimin. [ i(mati/dion ] Cic. Tusc. 3, 56 c. 23 [...]
PALLIOLÂTIM Adu. [ tribwnido\n ] Plaut. Pseud. 5, 1, 29 Sed palliolatim amictus sic incessi ludibundus, i. Pallio indutus.
PALLIOLÂTVS a, um. Adi. [ tribwnidwto\s2 ] Pallio indutus. Suet. de Claud. c. 2 Palliolatus nouo modo praesedit. Martial. 9, 34 Hanc volo quae facilis, quae palliolata vagatur.
PALLIÂTVS a, um. Adi. [ tribwnofo/ros2 ] Idem. [...]
PALLIO âre. [ kalu/ptw ] vsurpauit, si verum est, quod negat Index Floridi, Apuleius, pro Tegere et celare: Nec palliari, inquit, tam aperta res potest.
PALLIOLO âre. Idem. Caecil. apud Non. 2, 624. Sed Mercer. aliter.
PALLIASTRVM i. n. [ tribwni/dion ] Rude ac vile pallium. Apul. Met. 1 p. 104 Ecce Socratem contubernalem meum conspicio: sedebat scissili palliastro semiamictus. Vid. Ferrar. de Re Vest. 2, 4, 14.
PALLOR [1], ôris. m. [ w)xra\s2, w)xri/asis2 ] Color aegrotorum, fame confectorum, metuentium, e sanguinis vel absentia, vel paucitate vel corruptione. [...]
PALLOR [2] Deus ita dictus, a Tullo Hostilio templo donatus. Liu. 1, 7. conf. Lactant. 1, 20. et Dempster in Rosin. Ant. p. 72.
PALLIDVS a, um. Adi. [ w)xri/as2, w)xro\s2 ] Pallidus color Plin. 10, 33. [...]
PALLIDVLVS a, um. Adi. Dimin. [ u(po/xroos2 ] Catull. ad Ortalum 63 (66) 6 Pallidulum manans alluit vnda pedem.
PALLEO [2] ui, êre. [ w)xria/w ] Pallidum esse. [...]
page 665, image: s0665PALLENS entis. Partic. [ w)xriw=n ] Animae pallentes Virg. Aen. 4, 243. [...]
PALLESCO ere. [ w)xriw=mai ] Pallidum fieri. [...]
PALLESCENS entis. Partic. Plin. 9, 17 de mullo, Rubentium squamarum multiplici mutatione pallescentem.
PALMA ae. f. [ qe/nar ] Planum illud et ex parte concauum manus, quod in digitos desinens decore patet: vt ait Sipontinus. [...]
page 666, image: s0666PALMVLA ae. f. Dimin. [ karuwto\s2, ba/lanos2, yh\n, foi=nic ] Caryotae dicuntur, siue Dactyli. [...]
PALMVLÂRIS e. Adi. Martian. Capell. 2 Frictuque palmulari madida detergit ora: i. palmulae s. manus.
PALMENSIS ager, in Piceno memoratur Plin. 3, 13 s. 18.
PALMESIA s. PALMENSIA ôrum. n. Pl. Vina, quae a palma sunt enata Plin. 14, 6. Vid. Harduin.
PALMÊTVM i. n. [ foinikw\n ] Locus palmis consitus, et in quo frequentes sunt palmae. [...]
PALMEVS a, um. Adi. [ foinikino\s2 ] Quod est ex palma arbore. [...]
PALMÎCEVS a, um. Adi. Sporta palmicea Sulp. Seuer. Dial. 1, 5 et 7. i. Ex palmarum foliis texta. conf. Hieron. in Vita Paulli sub fin.
PALMÔSVS a, um. Adi. [ foinikw/dhs2 ] Palmis abundans: Virg. Aen. 3, 507 Teque datis linquo ventis palmosa Selinis.
PALMATVS a, um. Adi. Palmis ornatus. [...]
PALMÂRIS [1] e. Adi. [ nikhmatiko\s2 ] Palmaris Dea Apul. Met. 2 p. 116, 1 [...]
PALMARIVS a, um. Adi. [ nikhtiko\s2 ] Quod est palma dignum. [...]
page 667, image: s0667PALMARIA ae. f. [ *palmhri/a ] Insula vltra Tiberina ostia in mari Tyrrheno. Varro de R. R. 3, 5 Hoc ita sieri apparet in insulis propinquis Pontiis, Palmariae et Pandatariae.
PALMIFER era, erum. Adi. [ foinikofo/ros2 ] Arabes palmiferi Ouid. Met. 10, 478. Idume palmifera Sil. 3, 600. Pharos palmifera Ouid. Amor. 2, 13, 8.
PALMIGER era, erum. Adi. Idem. Nemea muliebri specie picta, palmigera Plin. 35, 4 s. 10.
PALMIPES [1] edis. o. [ stegano/pous2 ] Planos et ad palmae similitudinem habens pedes: vnde Anseres et omnes fere aquaticae aues, Palmipedes dicuntur. [...]
PALMATIAS ae. m. Motus quo terra quatitur. Apul. de Mundo p. 65 Palmatiae appellantur quorum pauitatione illa, quae trepidant, sine inclinationis periculo nutant. Nempe pa/llein vibrare est.
PALMES itis. m. [ klh=ma, o)rxo\s2 ] Vitis proprie est, quod in arbore surculus: nempe Lignum illud, quod ex ipsa stirpe quotannis emergit, et gemmas producit, quae deinde in virgulas abeunt, et palmae cuiusdam digitos faciunt. [...]
PALMO âre. [ e)pide/w ] Materias alligare: verbum a Palmitibus ductum. [...]
PALMÂTVS a, um. Adi. Palmatus sanguine paries Quinct. Decl. 1 p. 30.
PALMVS i. m. [ spiqamh\ ] Mensurae genus. [...]
PALMÂRIS [2] c. Adi. [ spiqamiai=os2 ] Idem. [...]
PALMIPEDÂLIS e. Adi. [ spiqamopodai=os2 ] Mensura vnius pedis et palmi. [...]
PALMIPES [2] edis. c. Idem. [...]
PALMIPRIMVS a, um. Adi. Palmiprimum vinum quid sit, docet Plin. 14, 16 s. 19 Sic fit et Sycites ex sico, quem alii palmiprimum, alii catorchiten vocant.
PALMYRA ae. f. [ *pa/lmura ] Syriae vrbs inter Romanorum ditionem sita, et Parthorum, vt est auctor Ptolemaeus 5, 15. Add. Plin. 5, 25. Hinc
PALMYRENVS a, um. Adi. Palmyrenae solitudines, vsque ad Petram vrbem et regionem Arabiae Felicis appellatae pertinent; sunt autem ad Hierapolin Plin. 5, 25 et 26.
PALO [1] âre; siue PALOR, âri. vid. PALVS.
PALPEBRAE ârum. f. Pl. [ ble/fara ] Asperae palpebrae Scribon. 28. [...]
page 668, image: s0668PALPEBRVM i. n. Idem. Testatur Nonius 3, 164 Palpebrum suo tempore vsitatius suisse quam palpebrae. Sic etiam Cael. Aurel. Chron. 2, 1, 4 Superius palpebrum et inferius, et palpebrorum.
PALPEBRALIS e. Adi. Setae palpebrales Prudent. Hamartig. 872.
PALPEBRARIS e. Adi. Cael. Aurel. Tard. 4, 2, 17 Palpebraria collyria.
PALPEBRO âre. Cael. Aur. Acut. 2, 10, 70 est mouere palpebras.
PALPEBRATIO ônis. f. Cael. Aur. Tard. 1, 5, 148. Id. Acut. 1, 3.
PALPITO [1] vid. PALPO.
PALPO [1] âre. [ yhlafa/w, qwpeu/w, meili/ssw ] et PALPOR, âri. Dep. Leniter, blande, et quasi tentando tangere. [...]
PALPANS antis. Part. Ammian. 14, 11 Eum blandius palpantes.
PALPABILIS e. Adi. Tenebrae crassitudine palpabiles Orosius 1.
PALPÂMEN inis. n. Prudent. Hamartig. 303 Palpamen tenerum blandis e fotibus ambit.
PALPAMENTVM i. n. Ammian. 27, 12 Aptus ad muliebria palpamenta.
PALPÂTOR, ôris. m. [ qwpeuth\s2 ] Plaut. Rud. 1, 2, 37 Ecquem tu hic hominem crispum, incanum videris, malum, periurum, palpatorem?
PALPATIO ônis. f. [ qwpei/a ] Plaut. Men. 4, 2, 43 Aufer hinc palpationes.
PALPO [2] ônis. m. Adulator. [...]
PALPVM i. n. vel PALPVS, i. m. [ qw/peuma ] Blanditiae dicuntur. [...]
PALPITO [2] âre. [ spai/rw, a)spai/rw ] Leuiter ac frequenter moueri. [...]
PALPITATIO ônis. f. [ a)/sparsis2 ] Proprie Cordis est, et deinde partium singularum frequens et continuus motus. [...]
PALPITÂTVS ûs. m. Plin. 9, 30 s. 48 Ne palpitatu eiiciatur, lapillus a concha.
PALVDA ae. f. Sic dicta Pallas, a Paludamentis; quae sunt insignia et ornamenta militaria. [...]
PALVDAMENTVM i. n. [ xlamu\s2, e)festri\s2, foiniki\s2 ] Paludamenta Insignia et ornamenta militaria, (praecipue tamen Imperatorum ). [...]
PALVDÂTVS a, um. Adi. [ xlamudwto\s2 ] Paludamento indutus. [...]
page 669, image: s0669PALVDATVS Cognomen ab ornamento militari. Numus est, cuius inscriptio, MVN. TVR. L. CAEL. AQVIN. M. CEL. PALVD. II. VIR. Vaillant. Numism. 1 p. 84.
PALVMBES is. c. [ fa/ssa ] Siluestris columba, in arboribus sepibusque nidisicans. [...]
PALVMBVS i. m. et PALVMBA, ae. f. Masculus palumbus Scribon. 16. [...]
PALVMBÎNVS a, um. Adi. [ fassino\s2 ] Quod ex palumbe est. vt, Palumbina caro Plin. 30, 12.
PALVMBVLVS i. m. Dimin. Apul. Met. 8 et 10 p. 213.
PALVS ûdis. f. [ e(/los2 ] Locus aquosus, vel Aqua non fluens, neque perpetua. [...]
PALVDÔSVS a, um. Adi. [ e(lw/dhs2 ] Humus Ouid. Met. 15, 268. Nilus Stat. Silu. 3, 2, 108. Rauennae Sil. 8, 602.
PALVSTER tris, et tre. Adi. [ e(/leios2 ] Quod est ex Palude. [...]
PALVDESTRIS e. Idem. Cassiod. Var. 2, 32.
PALVDICOLA ae. c. Paludicolae Sicambri Sidon. Apollinar. Epist. 4, 1.
PALVDIFER era, erum. Adi. [ e(lofo/ros2 ] Vt, Aquae paludiferae Auctor Philomelae v. 44.
PALVDIVAGVS a, um. Adi. Auien. Descript. Orbis v. 312 Moesta paludiuagos Germania fleuit alumnos.
PÂLVS i. m. [ pa/ssalos2, sko/loy, sfhki/skos2 ] Dicitur Lignum acutum, quod solet in terram desigi, v. g. in vineis pedandis, in claudendis hortis, et similibus. [...]
page 670, image: s0670PÂLVM i. n. Ex Varrone refert Nonius 3, 171.
PAXILLVS [1] i. m. Dimin. e Palo. Varr. Bimargo, Vt nouum cribrum nouo paxillo pendeat. Non. 2, 649. Vid. infra suo loco.
PALARIA [2] ium vel orum. n. Charisius 1 Neutra semper pluralia, haec arma, haec palaria, quum milites ad palos exercentur. Vid. PALVS, i. n. 3.
PALÂRIS e. Adi. Silua palaris, In qua caeduntur pali et pedamenta. [...]
PALATIO ônis. f. Palorum confixio et adactio. Vitruu. 2, 9 In palustribus locis infra fundamenta aedisiciorum palationibus crebre fixa alnus permanet immortalis, et ad aeternitatem.
PALO [2] âre. [ pattaleu/w ] Palis et pedamentis fulcire et munire. [...]
PALOR âri. Dep. [ perife/romai ] Passim vagari: sicuti faciunt qui, dum quaerunt fructus siluestres, vagantur lento gradu, dispersique. [...]
PALANS [2] antis. Part. [ perifero/menos2 ] Stat. Theb. 11, 21 [...]
PALÂTVS a, um. [ diesparme/nos2 ] Dispersus. Liu. 23, 40 Alius exercitus primo per agros siluasque fuga palatus: dein, etc. Idem 3, 5 In quos palatos praedam agentes Posthumius, etc. Id. 8, 24. et 35, 51.
PALABVNDVS a, um. Cyprian. Epist. 42, 4. et Tert. Apol. c. 21.
PALITOR âri. Dep. Errare. Plaut. Bacch. 5, 2, 5 Oues eunt a pecu palitantes.
PAXILLVS [2] Vide ordinem Alphabeticum.
PAM
PAMMACHVM quod nos Pancratium vocamus, contendit Hercules cum Achareo Hyg. f. 273. Hinc
PAMMACHARII Pancratiastae apud vet. interpr. Perieges. laudante Munkero ad Hyg. l. c.
PAMPHAGI orum. m. [ pamfa/goi ] Aethiopiae populi, quibuslibet rebus vescentes, quorum meminit Plin. 6, 30. [...]
PAMPHYLIA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PAMPHY=LIA [PAMPHÛLIA]] ae. f. [ *pamfuli/a ] Regio Asiae minoris. [...]
PAMPHYLIVS a, um. Adi. [ *pamfu/lios2 ] Qui est ex Pamphylia. [...]
PAMPILLVM i. n. Currus genus delicati volunt esse. [...]
PAMPINVS i. m. Interdum Fem. [ klh=ma, oi)nari\s2 ] Folia et rami teneri, e sarmento vitis enati. [...]
page 671, image: s0671PAMPINO âre. [ oi)nari/zw ] Pampinos decerpere, vel, vt ait Varro de R. R. 1, 30, 2 [...]
PAMPINÂTVS a, um. Partic. [ klhmatoeidh\s2 ] Ad similitudinem Pampini, i. clauiculae s. capreoli flexus in helicem, vel alioquin siguram habens pampini. [...]
PAMPINATIO ônis. f. [ oi)narismo\s2 ] Columel. 4, 6 Optimum est ab initio sic formare, vt frequenti pampinatione superuacua detrahantur. Add. ib. c. 14 etc.
PAMPINÂTOR, ôris. m. [ oi)naristh\s2 ] Columel. 4, 27, 5 Idque faciet variis de causis pampinator industrius. it. 4, 10, 2. 5, 5, 13.
PAMPINARIVS a, um. Adi. [ oi)nariko\s2 ] Plin. 17, 22 [...]
PAMPINEVS a, um. Aliud Adi. [ oi)narino\s2 ] Idem. [...]
PAMPINÔSVS a, um. similiter Adi. [ oi)narw/dhs2 ] Quod pampinis abundat. [...]
PAMPINACEVS a, um. Aliud item Adi. [...]
PAN
PAN Pânos, vel Panis. m. [ *pa\n ] Deus Arcadibus praeter caeteros cultus, praeses ouium et equorum: inde eius religionem Euander in Italiam traduxit. [...]
PÂNICVS a, um. Adi. vt, Terror Panicus, Quem Pan immittit: qui iratus dicebatur suhitos, et quorum causa ignorabatur, timores immittere. [...]
page 672, image: s0672PANISCI [1] ôrum. m. Dii Siluestres; quasi Panes parui. [...]
PANACES is. n. vel PANAX, acis. m. [ pa/nakes2 ] Herba, cuius succus opopanax vocatur: [ a)po\ tou= pa/nta a)kei=n, hoc est a sanandis omnibus morbis. [...]
PANACÊA ae. f. [ pana/keia ] Idem. [...]
PANACOS Ceras, herba Paeonia Apul. de Herb. c. 64.
PANAETIVS i. m. [ *panai/tios2 ] prima corr. Rhodius, Stoicus philosophus, praeceptor Scipionis Africani, scripsit de Officiis, vnde Cicero bonam partem suos libros est mutuatus. [...]
PANAETOLIVM i. n. [ *panaitw/lion ] Vniuersae Aetoliae concilium. Liu. 31, 28 Concilium Aetolorum statuta die, quod Panaetolium vocant, futurum erat. Idem 35, 32.
PANAETOLICVS a, um. Adi. [ *panaitwliko\s2 ] Liu. 31, 32 extr. Quum legib. cautum esset, ne de pace belloue, nisi in Panaetolico, et Pylaico concilio ageretur.
PANAEVS Pictor Phidiae frater, pinxit praelium Atheniensium apud Marathona factum Plin. 35, 8. Induxit et Mineruae tectorium lacte et croco subactum Idem 36, 23.
PANARETVS i. m. panareto\s2 ] dici potest, Omnium virtutum continens: [ pa\n enim totum significat, a)reth\ virtus. Martial. 6, 89 Arguto madidus pollice panaretus.
PANARIVM [1] vid. PANIS.
PANATHENAEA ôrum. n. Pl. [ *panaqh/naia ] Quinquennalia Mineruae festa, seu ludi ac celebritates, quae quinto quoque anno in Palladis honorem Athenis siebant: vnde apud Cic. in Orat. 38. [...]
PANATHENAICON i. n. [ panaqhnai+ko\s2 ] Vnguenti genus, quod (vt Plin. 13, 1 inquit ) Athenae perseueranter obtinuere.
PANAX vid. PANACES.
PANCARPIAE ârum. f. Pl. dicuntur Coronae ex vario genere florum factae Fest. et Tertull. adu. Valent. c. 12.
PANCARPINEVS a, um. Adi. apud Varronem esse dicitur.
PANCARPON i. n. [ pa/nkarpon ] Spectaculi genus est, quasi Omnium arborum fructibus concinnata silua, apud Imperatorem in Nouel. [...]
PANCHÂIA ae. f. [ *panxai/+a ] Regio Arabiae, tota arenosa, in qua arbores sponte natae tus emittunt. [...]
PANCHAEVS a, um. Adi. [ *panxai=os2 ] Arx Valer. Argon. 1, 575. [...]
PANCHÂICVS a, um. Aliud Adi. [ *panxai+ko\s2 ] Tellus Ouid. Met. 10, 309.
PANCHRESTVM i. n. [ pa/nxrhston ] Medicamentum nobile, quod Latine dici potest Omnibus conducibile, vel omnibus affectibus vtile. [...]
PANCHRESTARIVS i. m. Artifex operis dulciarii. Arnob. 2 p. 70. Vid. Elmenhorst. et Turneb. Aduers. 13, 14. et Salmas. in Lamprid. Heliog. c. 32.
PANCHRÔMOS i. m. [ pa/gxrwmos2 ] Herba Verbenacae Apul. de Herb. c. 3.
PANCHRVS i. m. Gemma varii coloris Plin. 37, 10.
PANCHRYSOS i com. Totus aureus. Plin. 5, 29 Berenice (vrbs Aegypti ) Panchrysos cognominata est.
PANCRATION quidam PANCRATIVM, Herba apud Galen. 8. de Simplic. Medic. facultatibus 32. Vid. et Dioscor. 2, 168. Pro cichoreo Plin. 20, 8. Pro scilla Plin. 27, 12. et Apul. de Herb. c. 42.
PANCRATIVM i. n. [ pagkra/tion ] quasi omnium virium pugna, neruorum omnium contentio, Ludus gymnicus, luctam et pugilatum complexus: quod Graecis (res enim Graeca est) Auctoribus consicit luculenter Pet. Faber Agonist. 1, 9. [...]
page 673, image: s0673PANCRATIARII [ pagkratia/rioi ] Gloss. Lat. Gr.
PANCRATIASTES ae. m. [ pagkratiasth\s2 ] Qui hoc ludo vtitur, certator et victor adeo pancratii. [...]
PANCRATIAS ae. Idem. Certe Gell. 13, 27 Athletarum, qui Pancratiae vocantur, tuetur Gronouius, et ex hoc ipso loco hanc formam nominis probari, contendit.
PANCRATICE Adu. [ pagkratiastikw=s2 ] i. Robuste: vnde Pancratice valere, i. Robustum esse, vt solent, qui pancratio exercentur. [...]
PANCROS Gemma, vid. PANCHRVS.
PANDA seu PANTICA, Dea a Romanis summa in veneratione habita est, sic dicta, quod pandat, id est aperiat viam. [...]
PANDANA Porta Romae, quae antea Saturnia dicebatur, ita dicta a verbo Pando, quod semper pateret ad res, quae in vrbem ferebantur. [...]
PANDATORIA ae. f. [ *pandatwri/a ] Insula in mari Tyrrheno Ptolem. 3, 1. conf. Solin. c. 9. et Plin. 3, 6. Pantadataria vocatur Sueton. Tib. c. 53. et Calig. c. 15.
PANDECTES et Pl. PANDECTAE, ârum. c. pande/ktai ] dicuntur Volumina nihil non continentia, et ex quibus possis, quod velis, velut e cornucopiae depromere: vt Pandectae legum, quae omne ius complectuntur, a [ pa=n omne, et de/xomai capio, suscipio. [...]
PANDECTER êris. m. [ pandekth\r ] Qui omnia continet. Ita liber 4 Apicii inscribitur.
PANDEMOS i. m. Luis species appellatur apud Ammian. 19, 4 a [ pa/ndhmos2, i. Per vniuersum populum grassans. Talis est etiam illa Venus Pandemos Graecorum.
PANDIA ae. f. Gemma varios colores exhibens Cassiodor. Epist. 5, 34.
PANDICVLÂRIS e. Adi. Pandicularis dies, idem et Communicarius, in quo omnibus diis communiter sacrificabatur, Paullus Festi. Mirum est, nisi aliquid monstri hic latet.
PANDICVLOR âri. Dep. [ skordinw=mai ] Pandiculari dicuntur, inquit Festus, Qui toto corpore oscitantes extenduntur, eo quod pandi siunt. Plaut. Men. 5, 2, 30 Vt pandiculans oscitatur.
PANDICVLATIO ônis. f. [ skordinasmo\s2 ] Oscitatio, vel potius corporis inter oscitandum extensio. Fest.
PANDÎON onis. m. [ *pandi/wn ] Erichthei Athenarum regis filius, cui successit in regno. [...]
PANDIONIVS a, um. Adi. [ *pandio/nios2 ] Idem quod Atticus. Claud. de Rapt. Proserp. 2, 19 Et Pandionias, quae cuspide protegit arces. de Pallade.
PANDO [1] âre. [ kurto/w ] significat Incuruari, oneri cedere. [...]
PANDATVS a, um. Partic. Apes sarcina pandatae Plin. 11, 10.
PANDATIO ônis. f. [ a)nape/tasis2 ] Vitruu. 7, 1 Contignationes pandationibus sidentes mouendo se faciunt vitia pauimentis.
PANDVS a, um. Adi. [ kurto\s2 ] Incuruus. [...]
PANDO [2] pandi, passum et pansum, ere. [ peta/nnumi ] significat Aperire et patefacere, it. explicare. [...]
page 674, image: s0674PANDENS entis. Partic. [ peta/zwn ] Guttura tria pandens Cerberus Virg. Aen. 6, 420. Idem 8, 712 Nilus pandens sinus. Pandentes carbasa nautae Lucan. 2, 697.
PASSVS [1] a, um. Aliud Partic. [ pepetasme/nos2 ] Apertus, extensus. [...]
PANSVS a, um. Idem quod Passus. Pansis in altum brachiis Prudent. Cathem. 12, 170. Bonos auctores dixisse pansus pro passus, negat Burm. ad Nemes. Cyneg. 142.
PASSIM [1], PASSVM, PASSVS ûs, etiam a PANDO deriuantur: sed vide ss. ll.
PASSO âre. Theod. Priscian. 1, 34 Quibus vngues passauerint.
PASSARIVS a, um. Idem quod Passus. Ficus passariae Capitol. in Albino c. 11.
PASSIVVS a, um. Adi. Vulgaris, promiscuus. [...]
PASSIVE Adu. Crines per colla passiue dispersi Apul. Met. 11. Vid. Elmenh. Emend. ad p. 258. Add. Tertull. adu. Psych. c. 2.
PASSIVITVS Adu. Tertull. de Pallio c. 3.
PASSIVITAS âtis. f. Vagatio. Turbulentia et passiuitas Tertull. adu. Hermog. c. 41. Passiuitas luxuriae Idem Apol. c. 9. Sic saepius alibi. Add. Saluian. l. 7 p. 237.
PANDOCHÎVM i. n. Hospitium, diuersorium, stabulum, caupona, [ pandoxei=on. Vnde et Caupo ipse, Pandocheus dicitur.
PANDORA ae. f. [ *pandw/ra ] Mulier formosissima, et gratiosissima, cui singuli dei sua dona dederunt, scilicet Pallas sapientiam, Venus decorem, Apollo musicam, Mercurius eloquentiam. [...]
PANDOSIA ae. f. [ *pandosi/a ] Plin. 3, 1 [...]
PANDROSOS i. f. [ *pa/ndrosos2 ] Filia Cecropis Atheniensium regis, soror Aglauri et Herses, de quibus Ouid. Met. 2, 737 [...]
PANDVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PANDV=RA [PANDÛRA]] ae. f. vel PANDVRIVS, aut PANDORIVS, aut PANDORIVM denique Isidoro 2, 20 [...]
PANDVRIZARE quo vsus Lamprid. Heliogab. c. 32.
PANEGYRIS is. f. [ panh/guris2 ] Sollemnis conuentus et publicus, seu celebritas, quales quinto quoque anno Athenis celebrari solitos
page 675, image: s0675scribit Herod. 6. [...]
PANEGYRICVS a, um. Adi. [ panhguriko\s2 ] Orationis Epitheton, quatenus in Panegyri habetur, aut illi apta est. [...]
PANEGYRISTA ae. m. Auctor sermonis panegyrici, apud Sidon. Epist. 4, 1.
PANEROS i. m. [ pane/rws2 ] Gemma est, alio nomine Pansebastos appellata, quae foecunditatem creditur afferre Plin. 37, 10. vid. PANSEBASTOS.
PANGAEVS [1] i. m. [ *paggai=os2 ] Thraciae promontorium magnam atque excelsum, Macedoniae iunctum, in quo, vt scribit Herod. lib. 7 aurea sunt et argentea metalla. [...]
PANGAEVS [2] a, um. Adi. [ *paggai=os2 ] Arua Pangaea. Flumina Ouid. Fast. 3, 739.
PANGO pepigi, pegi et panxi, pactum, (forte etiam panctum) ere. phgnu/w, ph/gnumi ] ex antiquo PAGO, de quo s. l. vt nempe Graeci quoque [ ph/gnumi thema esse [ pa/gw, Aoristus secundus indicat; vt Plango ex Plago esse, Plaga docet. [...]
PACTVS [3] a, um. Partic. Litoribus nostris ancora pacta tua est Ouid. Her. 2, 4. aliam notionem, vid. sub PACISCOR.
PACTILIS [2] e. Adi. [ phkto\s2 ] Iunctus. Pactilis corona Plin. 21, 3.
PAGES [2] is. f. Compactio. vnde Compages. Vid. Non. 1, 137.
PAGMENTVM [2] i. n. Laudatur ex Vitruu. 4, 6 [...]
PANCTIO ônis. f. Pallad. Oct. t. 3 Vitium fertilitatem prouidebimus panctioni.
PAGINA [2] quasi Pangina, a pangendo. Vid. suo loco.
PANGONIVS i. m. Gemma non longior digito: ne crystallus videatur, numero plurium angulorum cauetur Plin. 37, 10.
PANICVLA [1] vid. PANVS.
PANICVM i. n. [ e)/lumon ] Genus frugis. [...]
PANION i. n. Herba, al. satyrion. Apul. de Herb. c. 15.
PANIS is. m. [ a)/rtos2, pu/rna, pu/rnos2 ] Massa farinacea sicco calore cocta. [...]
page 676, image: s0676PANICELLVS i. m. Dimin. Plin. Valer. 1, 6 Panicellus debuccellatus.
PANICEVS a, um. Adi. Plaut. Capt. 1, 2, 59 Milites paniceos, pistorienses, placentinos, iocose dicit et ludit parasitice.
PANOSVS a, um. Adi. Pani similis alendi facultate: Cibus magis panosus C. Aurel. Tard. 2, 14.
PANICOCTARIVS a, um. Adi. Panicoctaria mulier Chrysolog. Serm. 99. Vid. Meurs. p. 2. Crit. Exercit. 2, 32.
PANIFEX icis. et PANIFICVS, i. m. a)rtopoio\s2 ] Qui panes facit. Panifex et Panificus Gloss. Gr. Lat [ a)rtopoio\s2 et Onomast. vet. Panificus est etiam Vulg. 1 Sam. 8, 13.
PANIFICIVM i. n. popanei=on Gloss. Lat. Gr.] A pane faciendo. [...]
PANARIVM [2] i. n. [ ka/rdopos2, qu/lakos2 ] Panis receptaculum. [...]
PANARIOLVM i. n. Dimin. [ qula/kion ] Vasculum vimineum, in quo seruatur panis. Martial. 5, 50 Cum panariolis tribus redisti.
PANARIVS i. m. [ a)rtopw/lhs2 ] Vet. Gloss.
PANARICIVM i. n. Apul. de Herb. c. 42 Scyllae radix pisata cum aceto et pane imposita Panaricium sanat. Humelbergius Paronychia e quo nomine Graeco Panaricium recentioris aeui corruptum putat.
PANISCI [2] Dimin. a PAN. v. v.
PANISSA ae. c. Flumen in Thracia, non procul ab Apollonia Plin. 4, 11.
PANNEVS, PANNICVLARIA vid. PANNVS.
page 677, image: s0677PANNONIA ae. f. [ *pannoni/a ] Regio ingens, quae Hungariae hodiernae vtcunque respondet. Pannonia prouincia facta Paterc. 2, 39, 3. Domanda Pannonia Ouid. Trist. 2, 225.
PANNONIVS i. m. Idem. Armiferi Pannonii Auson. Epigr. 3, 4. Conf. Ouid. ad Liu. v. 390. Fallax Tibull. 4, 1, 109. Ferox Stat. Silu. 1, 4, 78.
PANNONICVS a, um. Adi. [ *panno/nios2 ] Suet. in Aug. c. 20 [...]
PANNONIS idis. f. Lucan. 6, 220 Pannonis vrsa.
PANNICVLA vid. Panicula, in PANVS.
PANNVS i. m. [ u(/fasma, li/ton ] Textum illud, quo vestimur. [...]
PANNVLVS i. m. Dimin. Semel obsoleti coloris tunica non ante deponitur, aut mutatur, quam diuturna carie in pannulos defluxerit defrustata Ammian. 31, 3 de Hunnis. [...]
PANNICVLVS i. m. Dimin. [ u(fasma/tion ] Iuuen. Sat. 6, 259 [...]
PANNICVLARIA [ pannikoula/ria ] Interdum absolute ponitur, intellecto res, interdum Neutro Plurali, vt bona intelligantur. [...]
PANNEVS a, um. Adi. [ u(fasmatino\s2 ] Quod est ex panno. Vnde Panneae vestes dicuntur, sicut Laneae et bombycinae. Onomast. Panneus [ r(a/kinos2.
PANNÔSVS a, um. Aliud Adi. [ r(akw/dhs2 ] Qui sordida veste, crasso laceroue panno, vilique opertus est. nec hoc nisi de paupere dicitur. [...]
PANNOSITAS âtis. f. Cael. Aurel. Ac. 1, 11 Cutis veluti ruginosa, vel sulcata pannositas.
PANNVCIVS, vel PANNVCEVS a, um. Adi. [ r(akw/dhs2 ] Idem quod Pannosus. [...]
PANNVLEIVM vid. PANVELVM s. PANVCLVM, in PANVS.
PANNYCHISMVS i. m. pannuxismo\s2 ] In Glossis redditur pervigilium. Arnob. 5 p. 173 Quibus mysteriis peruigilia consecrata sunt et pannychismi graues. [ *pannu/xion Aduerbium, significat tota nocte.
PANOMPHAEVS i. m. Iouis epitheton, quia ab omni lingua colitur, pa=n et o)mfh\ vox: vel quod omnium voces audiat. Ouid. Met. 11, 198 Ara Panomphaeo vetus est sacrata Tonanti, de vicinia Troiae loquitur.
PANOPE [1] es. f. [ *panoph\ ] Vrbs Phocidis, vocata sic a Panopeo Phoci filio: Stephanus. Strab. lib. 9 Panopeus dicitur. Ouid. Met. 3, 19 Iam vada Cephesi, Panopesque euaserat arua.
PANOPE [2] es. f. Nympha marina, a perspicuitate visus nomen sumens, pa=n omne, [ o)/ptw, video. Vna ex Nereidibus. Vid. Ouid. ad Liu. v. 435. et Virg. Aen. 5, 825.
PANOPÊA ae. f. [ *pano/peia ] Eadem quae et Panope. Virg. Georg. 1, 437 Glauco et Panopeae, et Inoo Melicertae. Idem Aen. 5, 240 Nereidum Phorcique chorus, Panopeaque virgo.
PANOPOLIS is. f. Oppidum Asiae, non procul a Ptolemaide Plin. 5, 10.
PANOPOLITES ae. f. Aegypti praefectura, quam illi Nomum vocant, est. Plin. 5, 9.
PANORMVS, et PANORMVM, et PANORMIVM [ *pa/normos2 ] Ciuitas Siciliae: dicta a nauium applicatione, quae vndique illuc conueniunt. [...]
PANOTII orum. m. Populi sunt Scythiae, immani auricularum
page 678, image: s0678patularum prolixitate totum corpus tegentes: sic dicti, quasi toti auriti. [...]
PANSAE [ *pa/nsai ] Dicti sunt, Quibus lati ac pansi sunt pedes: sicut Plancii, quibus plani sunt pedes. [...]
PANSEBASTVS i. m. [ panse/bastos2 ] Gemma, quae afferre fecunditatem existimatur. ita dicta, quasi prorsus augusta et veneranda: alias Paneros dicitur Plin. 37, 10.
PANTAGATHVS i. m. [ panta/gaqos2 ] i. Vsquequaque bonus. [...]
PANTAGIAS, vel PANTAGIES ae. m. [ *pantagi/as2 ] Fluvius Siciliae. [...]
PANTALEON ontis. m. [ *pantale/wn ] Nomen Graecis familiare. [...]
PANTANVS Lacus in Dauniorum Italiae populorum sinibus situs Plin. 3, 12.
PANTARCES is. m. [ panta/rkhs2 ] i. Omnes iuuans. [...]
PANTHEA quasi dicas [ panqe/atos2, Omnium visu digna. [...]
PANTHEON i. n. [ *pa/nqeon ] Templum Romae, quod (vt Dion historicus refert) sic dictum fuit, quod in Martis Venerisque imaginibus, sub ipso templo constitutis, omnium deorum imagines effictae erant. [...]
PANTHER êris. m. [ panqh\r ] a quo PANTHÊRA, ae. f. Animal prorsus ferum et maculosum: cuius mas Pardus dicitur. [...]
PANTHERÎNVS a, um. Adi. [ panqhrino\s2 ] Quod ad pantheram pertinet: Pantherina pellis Plin. 35, 11. [...]
PANTHESILÊA vid. PENTHESILEA.
PANTHEVS in Inscriptionibus quibusdam est Imperator [ a)poqewqei\s2, scil. Consecratus. Vid. Reines. 1, 3. Priapi epitheton esse docet Brouckh. ad Tibul. 1, 1, 24.
PANTHOIDES is. m. [ *panqoi/+dhs2 ] Pythagoras philosophus dicitur, qui dicebat se fuisse Euphorbum Troianum Panthoi silium. [...]
PANTHVS i. m. [ *pa/nqous2 ] Nomen filii Otrei fratris Hecubae: Vir Troianus ex primoribus vrbis, vt ostendit Homer. Il. 3. [...]
PANTICAPAEVM i. n. [ *pantika/paion ] Vrbs maxima ad Bosporum Cimmerium, caeterarum metropolis, condita ab Aeetae filio, cui [...]
page 679, image: s0679PANTICES um. Pl. [ kenew\n ] Frus ventris, vt ait Festus: sed quid esset Frus, nemo dixerit facile. [...]
PANTICINOR âri. Dep. Pantices implere cibis. Plauto Capt. 4, 2, 116 restituit Salmasius, vbi legitur, Nam nisi mantiscinatus probe ero, fusti pectito.
PANTOLABVS i. m. [ *pantola/bos2 ] Notissimi scurrae nomen apud Hor. Serm. 2, 1, 22. Et 1, 8, 11.
PANTOMÎMVS, i. m. et PANTOMIMA ae. f. [ panto/mimos2 ] Personarum omnium imitator effictorque, qui in scenis personas per singulorum actuum simulationes saltando ostendebat. [...]
PANTOMÎMICVS a, um. Adi. Pantomimica ornamenta Sen. Epist. 29 extr.
PANVS i. m. [ a)naqi\s2 ] Nonius 2, 623 Panus est tramae inuolucrum, quod tumet rotundumque est, quem diminutiue Panuclam vocamus. [...]
PANICVLA [2] ae. f. Dimin. [ ku/ttaros2 ] significat in arundinibus, iuglandibus, auellanis et similibus Comam illam, in qua semina dependent. [...]
PÂNICVM i. n. Leguminis genus an frumenti? a Paniculis dictum, supra suo loco dedimus.
PANVCLA, vel PANVLIA ae. f. Tramae inuolucrum, ex quo panni texuntur Isidor. 19, 29. Non. 2, 623 Panus tramae inuolucrum, quem diminutiue Panuclam vocamus.
PANVCLVM, s. PANVELVM i. n. Idem, ap. Varr. L. L. 4, 23 p. 29, 20. [...]
page 680, image: s0680PÂPA ae. f. Orta haec appellatio videtur a voce infantum cibum petentium, cum cibum ac potionem buas ac papas vocent. [...]
PAPARIVS i. m. Fellator impudicus, ap. Sen. Contr. 2, 9 sub sin. Alii aliter legunt.
PAPAE [ papai\ ] Admirantis Interiectio: habet enim in se affectum verbi Miror. [...]
PAPAS vid. PAPPAS.
PAPÂVER eris. n. [ mh/kwn ] Herba et Flos vulgaris, cuius semini soporifera vis inest. [...]
PAPAVEREVS a, um. Adi. [ mhkw/neios2 ] Comae papauereae Ouid. Fast. 4, 438 flores papaueris.
PAPAVERÂTVS a, um. Adi. [ mhkwnwto\s2 ] Papaueratae vestes, a colore, quem papaueris genus conciliat, candido dicuntur, si audimus Hard. ad Plin. 8, 48 s. 74. Conf. PAVERATVS sub PAVIO.
PAPAVERCVLVM i. n. Herba, quae alias Leontopodion Apul. de Herb. c. 7.
PAPELLIVS Ister, Consul, quo tempore bubo infausta auis Capitolii cellam intrauit, propter quod Nonis Martiis vrbs lustrata est eo anno Plin. 10, 12.
PAPHÂGVS i. m. [ *pafa/gos2 ] Epirotes, cum circumsideret vrbem Ambraciam, venatum exiuit, et leaenae catulum nactus ab ea insecuta dilaniatus est, auctore Callimacho. [...]
PAPHÂGÊVS a, um. Adi. Ouid. in Ibin v. 502 Foeta tibi occurrat patrio popularis in aruo, Sitque Paphageae causa leaena necis. Sic edebatur; Sed Phayllum praeferunt et Phaylleae Critici.
PAPHIACVS, PAPHIVS vid. mox PAPHOS.
PAPHLAGONIA ae. f. [ *paflagoni/a ] Asiae minoris regio, a Paphlagone Phinei silio denominata, vt auctor est Stephanus.
PAPHLAGON onis. m. [ *paflagw\n ] Qui est e Paphlagonia. [...]
PAPHOS i. f. [ *pa/fos2 ] Vrbs Cypri, in qua Venus summa cum diligentia colebatur. Ex quo Hor. Carm. 1, 30, 1 eam Paphi reginam appellat. Huius meminit Plin. 2, 96. Virg. Aen. 10, 86 Celsa Paphos.
PAPHIVS a, um. Adi. [ *pa/fios2 ] Vnde ipsa Venus Paphia dicebatur, cuius templum et cultum describit Tacit. Hist. 2, 2. [...]
PÂPIA gens Romana, vnde v. g. Lex Papia Poppaea, quam tulere M. Papius et Q. Poppaeus, de qua ICti et peculiaris I. G. Heineccii liber. [...]
PÂPILIO ônis. m. Inter Vermiculos alatos numeratur, quo nullum animal imbecillius est. [...]
PAPILIVNCVLVS i. m. Dimin. Tertull. de Anima c. 32.
PAPILLA, PAPILLATVS vid. PAPVLA.
PAPINIA gens Romana, e qua is, quem Consulem se vidisse ait Plin. 15, 14. it. Papinius Statius Poëta, cuius carmina habemus.
PAPINIÂNVS i. m. [ *papiniano\s2 ] Iurisconsultus, Seuero principi gratissimus, Scaeuolae discipulus, cui in aduocatione fisci successit. [...]
page 681, image: s0681PAPINIANISTAE Iuris auditores, aliquando dicti a Serbidii Scaeuolae discipulo Papiniano, Iureconsultorum, quorum in pandectas relata sunt monumenta, longe principe. [...]
PAPIRIA, siue PAPISIA gens patricia Romae fuit, ex qua plures nobilissimae celebrantur familiae, diuersis cognomentis insignitae. [...]
PAPIRIANA saeuitia Liu. 10, 2 extr.
PAPPA ae. f. [ pa/ppa ] Puerorum cibus est; deductum nomen a prima voce paruorum. [...]
PAPPO, s. PAPO âre. [ pappa/zw ] Blandiusculis et puerilibus verbis patrem appellare. [...]
PAPPARIVM i. n. Quod edendum praebetur, vt, Dominicae libidini papparium facere Sen. Controu. 1, 1. Vid. Gronou. in Sen. p. 408. et Pareum Lex. Crit. p. 881.
PAPPVS i. m. [ pa/ppos2 ] Auus dicitur a Graecis traducto nomine. [...]
PAPVLA ae. f. [ yudra/kia, Gloss. Lat. Gr. [ e)ca/nqhma, fu=ma ] Pustula, tuberculum, quod ieiunae saliuae defricatione curatur. [...]
PAPILLA ae. f. Dimin. [ qhlh\ ] Mammae capitulum, vnde extrabitur lac: sic dicta, quod papulae sit similis. [...]
PAPILLATVS a, um. Adi. Fuisse colligitur ex nomine Expapillatus, adusque papillam nudatus. Plaut. in Mil. 4, 4, 44 Idem et cum nexu in humero laeuo expapillato brachio.
PAPVLO âre. Cael. Aurel. Tard. 2, 1, 34 Papulare corpus lacessendo, i. in papulas attollere possunt malagmata quaedam. conf. cundem 3, 4, 54.
PAPVS fuit cognomen Aemiliorum.
PAPYRIA gens, vid. PAPIRIA.
PAPYRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PAPY=RVS [PAPÛRUS]], i. f. vel PAPYRVM i. n. [ pa/puros2 ] Fruticis genus. [...]
page 682, image: s0682PAPYRÂCEVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PAPY=RA=CEVS [PAPÛRÂCEUS]] a, um. Adi. [ papurino\s2 ] Quod ex papyro factum est. Plin. 28, 11 Optime ellychnio papyraceo. Papyraceae naues Idem 6, 22 e caulibus s. caudicibus potius papyri.
PAPYRIFER era, erum. Adi. [ papurofo/ros2 ] Amnis papyrifer. Nilus Ouid. Trist. 3, 10, 27. Nilus papyrifer Idem Met. 15, 753.
PAPYRIVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PAPY=RIVS [PAPÛRIUS]] a, um. Idem. Auson. Epist. 7, 47 Fac campum replices Musa papyrium.
PAPYRINVS a, um. Adi. Idem. Varro apud Non. 2, 759 Stilo nostro papyrino.
PAPYRIO ônis. m. Locus papyro abundans. Vulgata Exod. 2, 5.
PAR
PAR [1] pâris. n. [ zeu=gos2 ] Due similes et iuncti. [...]
PAR [2] paris. Adi. [ a)/rtios2, i)/sos2 ] Aequalis, Similis, Aequus: cum de numero dicitur, par est, qui per binarium accurate potest diuidi. Sic Par et Impar, contraria. [...]
page 683, image: s0683PARILIS e. Adi. [ pa/risos2 ] Signisicat Aequale. [...]
PARILITAS âtis. f. [ to\ pa/rison ] Aequalitas. Gell. 14, 3
page 684, image: s0684Parilitas virtutum inter se consimilium. Conf. Sidon. Epist. 4, 4. et Aggen. Goes. p. 53.
PARILITER Adu. Charis. 2 p. 191.
PARITAS âtis. f. Arnob. 2 p. 78 Aut in impari paritas aut dulcedo in amaritudine contineri nequit.
PARIO [1] âre. Soluere, Paria facere: boc est, ita rationes reddere, vt paria expensa sint acceptis: contrarium Reliquari. [...]
PARIATIO ônis. f. Solutio, per quam paria facit debitor: cui opponitur Reliquatio. [...]
PARIATOR, ôris. m. Qui paria fecit: cui opponitur Reliquator. [...]
PARIFICO âre. Idem quod pariare, exaequare. Orient. Common. 2 p. 91 Trina potestatum conelusio parificatur. Sarisb. 3, 14 Parificare aliquem alicui.
PARA [ para\ ] Praepositio Graeca, in compositis, quorum multa etiam ad Latinos transiere vel viciniam, et similitudinem, vel vitium et transgressionem notat.
PARABASIS is. f. [ para/basis2 ] Latine Transgressio dicitur, sive Praeuaricatio. [...]
PARABOLA ae. f. [ parabolh\ ] Similitudo, [ a)po\ tou= paraba/llein: quod verbum comparare significat, quasi rerum dissimilium comparatio. [...]
PARABOLICVS a, um. Adi. Passim apud Ecclesiasticos.
PARABOLICE Adu. Sidon. Epist. 5, 17 extr.
PARABOLI [ para/boloi ] Audaciae proiectae homines Gladiatores praesertim. [...]
PARABOLANI l. 42 et 43 C. Th. it. l. 18 C. de Episcopis, Ecclesiis et Clericis sunt Clerici, qui curam aegrorum etiam cum periculo suo susciperent, sed quorum alia quoque audacia et licentia legibus laudatis reprimitur. [...]
PARACENTÊSIS is. f. Curatio, quae sit per acum, aut hamulum insixum, et sistulam, qua humor emittitur. [...]
PARACENTETERIVM i. n. [ parakenthth/rion ] Instrumentum chirurgicum perforationi idoneum, de quo Veget. Mulomed. 2, 17, 2.
PARACHARACTES ae. m. [ paraxara/kths2 ] Adulterator numorum. [...]
PARACHARAXIMVS a, um. Adi. Adulterinus, V. g. numus, a Paracharacte factus vel arrosus, etc. [...]
PARACHLAMYS y dos, f. [ paraxlamu\s2 ] Vestimenti genus esse dicitur non modo militare, sed etiam puerile. [...]
PARACLÊTVS i. m. [ para/klhtos2 ] a [ parakale/w, quod Consolor, rogo et hortor significat: item, Pro alio precator interuenio, vt advocatus aut patronus. [...]
PARACOLLETICVS a, um. Adi. [ parakollhtiko\s2 ] vt, Emplastrum paracolleticum Cels. 5, 19, 6 quod ipse ait a glutinando vocari.
PARACYNANCHE es. f. parakuna/gxh ] Tumor et rubor in faucibus. Cels. 4, 4 (al. 7) Sed [ parasuna/gxh editur.
PARADA ae. f. Nauigii tegumentum vel vmbraculum. [...]
page 685, image: s0685PARADIASTOLE es. f. [ paradiastolh\ ] Schema est, vt ait Rutilius Lupus p. 2 Pith. quod plures aut duas res, quae videntur vnam vim habere, disiungit: et quantum distent docet, suam cuique propriam sententiam subiungendo. [...]
PARADIAZEVXIS is. f. [ paradia/zeucis2 ] Est Figura in oratione, quae fit, quoties quid per aut particulam ita disiungitur, vt tamen per et coniunctum intelligatur. Imp. in l. pen. C. De verb. sign.
PARADIGMA atis. n. [ para/deigma ] Latine Exemplam dicitur. [...]
PARADÎSVS i. m. [ para/deisos2 ] Tametsi quidam femininum esse contendant; Hortum significat apud Xenophontem, et locum ferarum septum, siue viuarium aut viridarium. [...]
PARADISIACVS a, um. Adi. Alcimus Auitus 1, 300 In paradisiaca ponuntur sede parentes. Venant. Fortun. Carm. 6, 8 Et paradisiacas spargit odore rosas.
PARADISICOLA ae. m. Prudent. Hamartig. 928 Et paradisicolae post vlcera dira beato.
PARADÎSIGENVS a, um. Adi. Theodulf. Hic Paradisigeno veniens de vertice.
PARADOXVS a, um. Adi. [ para/docos2 ] Latine Admirabilis dicitur, praeter opinionem, et inauditus. [...]
PARADROMIS idis. f. [ paradromi\s2 ] Latine Ambulatio dicitur. [...]
PARAENESIS is. f. Praeceptio vel admonitio, [ parai/nesis2. Gell. 6, 14. Per ordinem paraeneseon, hoc est praeceptionum, per triduum disputauit Vulcat. Gallic. in Auid. Cass. c. 3.
PARAENETICVS a, um. Adi. [ parainetiko\s2 ] Praeceptorius vel admonitorius, a verbo Graeco [ paraine/w, praecipio et admoneo. [...]
PARAETONIVS [1] i. m. [ *paraito/nios2 ] Cyrenaicae portus ingens, et ad quadraginta stadiorum amplitudinem expansus, Strabone auctore l. vltimo. [...]
PARAETONIVS [2] a, um. A Paraetonio. [...]
PARAGAVDAE f. [ paragw=dai ] Sunt accessio quaedam vestium, segmenta, fasciae, lora, Parthici operis, vel aurea, vel auro certe intexta, vestibus vel lineis vel subsericis addita, assuta, attexta: quae vestes inde ipsae quoque Pargaudae vel Paragaudiae dictae sunt. [...]
page 686, image: s0686PARAGÔGE es. f. [ paragwgh\ ] Diomed. 2 p. 436 Paragoge est, cum ad vltimam simplicis dictionis clausulam aut litera iungitur aut syllaba. [...]
PARAGOGVS a, um. Adi. [ para/gwgos2 ] Charis. 3 p. 226 [...]
PARAGOGIA orum. n. Aquarum pori et meatus, dicta [ a)po\ tou= para/gein, quod est deducere. [...]
PARAGORICVS a, um. Adi. Mercabilis. Oct. Horat. 1, 8. Metuo vt recte: suspicor Paregoricus de quo s. l.
PARAGRAMMA atis. n. Sphalma in scribendo. [...]
PARAGRAPHVS i. c. Apud Isid. Orig. 1, 20 [...]
PARALIPOMENVM i. n. [ paraleipo/menon ] Derelictum, praetermissio. [...]
PARALIVS i. m. [ para/lios2 ] Tithymali tertia species est, ita dicta, quod loca maritima amet. [...]
PARALLELOGRAMMVS a, um. Adi. Parallelis constans lineis. vt, Parallelogramma mensura Frontin. de Colon. p. 336, 353 et 358.
PARALLELONEVS a, um. Adi. Terminus paralleloneus Auctor de Limit. apud Goesium p. 310.
PARALLÊLVS a, um. Adi. [ para/llhlos2 ] Quasi Alternus, mutuus, inuicem comparatus, aequaliter distans. [...]
PARALOGIA ae. f. [ paralogi/a ] Deceptio. [...]
PARALOS i. m. [ pa/ralos2 ] nomen proprium eius, cui Hegesias primam longae nauis inuentionem tribuit, referente Plin. 7, 56. [...]
page 687, image: s0687PARALYSIS is. f. [ para/lusis2 ] Resolutio, morbi genus, de quo Celsus 5, 27 pr. At resolutio neruorum frequens vbique morbus est. Sed interdum tota corpora, interdum partes infestat. [...]
PARALYTICVS i. m. [ paralutiko\s2 ] Qui paralysi laborat. [...]
PARAMESE es. f. [ parame/sh ] Musicus sonus inter stantes Vitruu. 5, 4.
PARAMONARII l. 46 C. de Episcopis sunt Procuratores Monasteriorum. Vid. Iac. Gothofr. ad l. vn. C. Th. de Bonis clericorum.
PARANÊTE es. f. [ paranh/th ] Chorda proxima vltimae. Vid. Vitruu. 5, 4. et 6, 1.
PARASANGARIA ae. f. Angaria praeter viam publicam, i. exactio vehiculorum et boum in viis transuersis, vbi Angariae non erant. Vid. Ritter. ad l. 4 et 15 C. Th. de cursu publico. [...]
PARANITES ae. m. [ parani/ths2 ] Gemma est ex Amethystorum genere, quae in Arabiae contermino inuenitur, alio nomine Sapinos dicta Plin. 37, 9.
PARANYMPHA ae. f. Pronuba Isidor. 9, 8.
PARANYMPHVS i. m. [ para/numfos2 ] Pronubus dicitur, ab antiquis Auspex. [...]
PARAPECHY [ para/phxu ] tanquam dicas Cubitale, apud Polluc. 7, 13. vestis alba, cubitum (vnde illi nomen est) purpureum contextum habens. [...]
PARAPEGMA atis. n. [ para/phgma ] est Canon, aut organi species Astronomici. [...]
PARAPETASIA ôrum. n. Pl. Theod. Cod. 15, 1 Aedisicia, quae vulgi more parapetasia appellantur: opera attenta et appensa, quae aliis operibus s. aedisiciis adhaerent et applicata sunt, suggrundia, moeniana, [ e)cw=stai. [...]
PARAPHERNA ôrum. n. Pl. [ para/ferna ] dicuntur a Iurisconsultis, Quaecunque praeter dotem viris dantur a feminis. [...]
PARAPHERNÂLIS e. Adi. Bona paraphernalia apud ICtos.
PARAPHORON i. n. Aluminis species est, de qua Plin. 35, 15.
PARAPHRASIS is. f. [ para/frasis2 ] Eiusdem sententiae per alium sermonem expositio, et liberior interpretatio, quum quaedam mutantes, aut etiam addentes, copiosius ac dilucidius explicamus, quod ab aliis dictum est: cuiusmodi est Themistii in Aristotelem, etc. [...]
PARAPHRASTES ae. m. [ parafrasth\s2 ] Interpres, latius explicans Hieron. Praef. in Lib. Reg.
PARAPIANI Populi sunt in India, regione Capissene, non procul ab Indo fluuio Plin. 6, 23.
PARAPOTAMIA ae. f. [ *parapwtami/a ] Regio Asiae Tigri fluuio proxima, vnde et nomen accepit Plin. 6, 28.
PARAPSIS idis. f. [ pa/rapsis2 ] Quadrangulum et quadrilaterum vas; id est paribus absidis Isidor. 20, 4. quae quidem non satis intelligo. [...]
PARARENCHO onis. m. Nomen viri proprium. [...]
PARARIVS [1] i. m. [ procenhth\s2 ] Qui nominibus faciendis intervenit, conciliator intercessorque inter emtorem et venditorem. [...]
PARASANGA ae. f. [ parasa/gghs2 ] Parasangae, inquit Fest. apud Persas, viarum mensurae sunt. [...]
page 688, image: s0688PARASCÊVE es. f. [ paraskeuh\ ] Apparatus, vnde et dies, quo Dominus noster Iesus Christus, pro humani generis salute cruci affixus fuit, parasceue dicitur: quoniam in eo Iudaei sibi necessaria ad victum sequentis diei praeparabant, vt Paschae dies absque operatione aliqua transigeretur. [...]
PARASELÊNE es. f. Lunae imago quaedam a nube reflexa, quasi tu secundariam aut falsam adeo Lunam dicas.
PARASIOPÊSIS is. f. [ parasiw/phsis2 ] Schema est apud Rhetores, quum aliquid nos reticere dicimus, et tamen tacitum intelligitur, quo vtendum est, cum aut notam rem esse auditoribus arbitramur, aut suspicionem excitare maiorem reticendo possumus. [...]
PARASÎTVS i. m. [ para/sitos2, e)pitrapezi/dios2 ] Qui aliorum mensas et cibaria sequitur: quique ad voluntatem eius, in cuius contubernio sit, omnia loquitur, et facit, nihil repugnans, cibi et ventris gratia. Fuit illud nomen primo apud Graecos honestissimum sacerdotii, et magistratus atque procurationis frumenti sacri, itemque eorum, quibus honoris causa victus in Prytaneo praeberetur. [...]
PARASÎTA ae. f. [ para/sitos2 ] Hor. Serm. 1, 2, 98 Custodes, lectica, ciniflones, parasitae, Ad talos stola demissa. conf. Plin. 10, 23.
PARASÎTOR âri. Dep. [ parasite/w ] Parasitum agere. [...]
PARASITASTER tri. m. Diminut. ad contemtum pertinet. Ter. Adelph. 5, 2, 4 Est alius quidam parasitaster paruolus. nostin'? D. iam scibo.
PARASITATIO ônis. f. Plaut. Amph. 1, 3, 23 Nequiter paene expetiuit prima parasitatio.
PARASÎTICVS a, um. Adi. Ars parasitica Plaut. Capt. 3, 1, 9 Periurationes parasiticae Idem Stich. 1, 3, 77. Veniet ab hac parasitica mensa ad hanc regiam Suet. Vit. Hor.
PARASIVS i. m. Pictor, vt in quibusdam libris antiquis scribitur. vid. PARRHASIVS.
PARASTAS adis. [ parasta\s2 ] vel potius PARASTATA, ae. f. [ parasta/ths2 ] significat partem aedificii, vel operis cuiusque, ad latus constitutam et velut adstantem, s. adsistentem. [...]
PARASTATICA ae. f. Adiectiuum videtur, et elliptice poni, intellecto columna. [...]
PARASTICHIS idis. f. [ parastixi\s2 ] Series literarum nomen aliquod conficientium. [...]
page 689, image: s0689PARASYNAXES parasuna/ceis2 ] Conuentus, coitiones, conuenticula haereticorum. l. Quicunque 8. C. de Haeret. et Manich. [ *para vitium, et clancularium s. furtiuum, quid denotat.
PARATELLA ae. f. Herba, quam vocant Lapathum Macer. de Herb. 2, 6.
PARATHESIS is. f. Nomen sigurae rhetoricae: Vid. Isidor. 2, 21 Cum quasi deponimus aliquid imperfectum apud memoriam iudicum, repetituros nos dicentes, cum opportunum fuerit.
PARATITLA ôrum. n. [ para/titla ] Iustinianus imperator in Concept. Digest. [...]
PARATRAGOEDIO âre. [ paratragw|de/w ] Exaggerare, et verborum magnitudine aliquid augere. Plaut. Pseud. 2, 4, 17 Illic homo est: vt paratragoediat carnufex. Gron. paratragoedat.
PARATVS, PARATE vid. PARO.
PARAVEREDVS i. m. Equi agminales [ a)gelai=oi, quorum greges publice alebantur, a Veredis distant, vt ab Angariis Parangariae: nempe equi hominibus dorso gestandis destinati extra cursum publicum in viis transuersis. [...]
PARAVOLANI vid. PARABOLANI.
PARAZONIVM i. n. [ parazw/nion ] Pugio, qui tribunis ab Imperatore dabatur: vt enim maioribus magistratibus gladius, eiusque potestas tribuebatur, sic tribunis parazonium. [...]
PARCA ae. et quod sollemnius, Pl. PARCAE. f. [ *moi=rai, *ai)=sai ] Personae s. deae poëticae, sorores anus, vitae nostrae et fortunae praesides: dictae a Parco, per contrarium, quod nemini parcant, vt etiam putat Hieron. Ep. ad Onasum s. Bonas. contra Scalig. sic dictas putat, quod maxime parcant, Poët. 3, 90. [...]
page 690, image: s0690PARCO peperci et parsi, parsum, ere. [ fei/domai ] Abstinere, parum tangere proprie significat, siue moderate vtaris victo, aut vniuersim eo, qui nocuit, siue re tua, quam poteras etiam erogando perdere. [...]
page 691, image: s0691PARCENS entis. Partic. [ feido/menos2 ] Viribus parcens Hor. Serm. 1, 10, 13. [...]
PARSVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PARSV=RVS [PARSÛRUS]] a, um. Partic. [ feiso/menos2 ] Suet. Tiber. c. 62 Ac ne reliquis quidem nepotibus parsurus creditur.
PARCVS a, um. Adi. [ feidwlo\s2, feidulo\s2, feido/menos2 ] Frugi, et sumtibus parcens, raro aut modice aliquid agens. [...]
PARCE Adu. [ feidome/nws2 ] Frugaliter, moderate. [...]
PARCITAS âtis. f. [ feidw\ ] Raritas. Sen. de Clement. 1, 21 Ciuitatis mores magis corrigit parcitas animaduersionum: i. Non frequens, aut non austera nimium punitio. Conf. Pallad. 1, 26.
PARCITER Adu. Claud. Mamert. praef. Parciter praelibare. Conf. Non. 11, 47.
PARCIBILIS e. Adi. Vet. Interp. Iren. 4, 37.
PARCILOQVIVM i. n. Apul. Met. 5 p. 164 Fidei atque parciloquii mei perpendisti documenta.
PARCIPRÔMVS i. m. Plaut. Pseud. 5, 1, 22 Parcipromi victu caetero. Idem Truc. 1, 2, 81 Qui cum geniis suis belligerant, parcipromi.
PARSIMONIA [1] ae. f. [ feidwlh\ ] Moderatio sumtuum et parcitas. [...]
page 692, image: s0692PARDALIANCHES is. n. [ pardalianxe\s2 ] Veneni genus. [...]
PARDALIS is. f. [ pa/rdalis2 ] Animal est ferum, Syriae Africaeque peculiare, quod alio nomine Panthera appellatur. [...]
PARDALIOS i. m. [ parda/lios2 ] Gemma est maculis quibusdam variegata, a Pantherinae pellis similitudine nomen habens Plin. 37, 11.
PARDALIVM i. n. [ parda/lion ] Vnguenti nomen, sic dictum, quod pardalis odorem reddat, quae sola ex animantibus odorem reddit, et Latine panthera dicitur. [...]
PARDVS i. m. [ panqh\r ] Animal est, cuius femina, Pardalis dicitur, et Latine Panthera.
PARÊAS ae. m. [ o( parei/as2 ] Serpentis genus, a genarum conformatione dictum. Hesych. [ parei=ai, o)/feis2, etc. Lucan. 9, 721 Et contentus iter cauda sulcare pareas. Al. Parias vel Pharias.
PARECBASIS is. f. [ pare/kbasis2 ] Latine Transgressio, excursus et excursio dicitur. [...]
PARÊCHÊSIS is. f. [ parh/xhsis2 ] Cum plures literae vel syllabae eundem sonum reddunt. Vid. Voss. P. 2 Rhet. p. 331.
PARECTÂTVS i. m. [ pare/ktatos2 ] Non. 1, 341 Parectatoe hi, qui de pueritia veniunt ad pubertatem: a Graeco sumtum vocabulum. [...]
PAREDROS i. m. et f. [ pa/redros2 ] Assidens, vt, Paredri spiritus Tertul. de Anima c. 28. [...]
PAREGMENON i. n. [ parhgme/non ] Cum voces eiusdem originis coniunguntur. Vid. Voss. P. 2 Rhet. p. 208. Vtitur Iul. Rusinian. de Schematis lexeos p. 32.
PARÊGORIA ae. f. [ parhgori/a ] Solatium, mitigatio. Apul. de Herb. c. 24 Herba mirifice paregoriam praestat.
PAREGORICVS a, um. Adi. [ parhgoriko\s2 ] Mitigatorius. Th. Priscian. 1, 9 Paregorica adiutoria.
PARELCON ontis. n. [ pare/lkon ] Est Productio dictionis ex adiectione syllabae, siue etiam dictionis integrae ad aliam dictionem. [...]
PARÊLIVS i. m. [ parh/lios2 ] Imago solis in nube densa apparens, qua aliquando duo pluresue soles cernuntur. Vid. de re ipsa, nam nomen non adhibet, Plin. 2, 31. Sed
PARELIA orum. n. Pl. Sen. Qu. Nat. 1, 11 vocat, describit, et ita vocari vult.
PARENCHIRÊSIS is. f. [ paregxei/rhsis2 ] In veteri lemmate s. inscriptione Quinctil. [...]
PARENS [1] entis. c. Masc. secundum Charis. p. 79 [ tokeu\s2, goneu\s2 ] a Pario fit. [...]
page 693, image: s0693PARENTÊLA ae. f. [ sugge/neia ] Affinitas, vel generatim cognatio: parum Latina vox. [...]
PARENTICÎDA ae. m. [ goneoktono\s2 ] Qui patrem aut matrem occidit. [...]
PARENTO [1] âre. [ e)nagi/zw ] Parentibus iusta celebrare. [...]
PARENTOR âri. Dep. Senec. Epist. 123 (122) Non conuiuantur, sed iusta sibi faciunt. Mortuis certe viui parentantur.
PARENTALIS e. Adi. Vmbrae parentales, i. Animae parentum Ouid. Trist. 4, 10, 87. [...]
PARENTALIA orum, vel ium. n. [ e)nagi/smata ] Conuiuia, quae in parentum aut propinquorum funere sieri consueuerunt. [...]
PARENTATIO ônis. f. Quod mortuis litabatur, id vtique parentationi deputabatur Tertull. de Spect. c. 12.
PARENTHESIS is vel eos. f. [ pare/nqesis2 ] Interpositio. [...]
PARENTHETICVS a, um. Adi. Parenthetica bellaria Sarisb. 8, 7 quae interponuntur cibis aliis.
PARENTO [2] âre: vid. PARENS.
PÂREO ui, êre. [ fai/nomai ] Manifestum esse. [...]
page 694, image: s0694PARENS [2] entis. Partic. [ peiqo/menos2 ] Cic. Off. 1 c. 21 Quin etiam ob has ipsas causas et parentiores habuerunt exercitus, et fortiores. [...]
PARIENTIA [1] ae. f. Obsequium, a verbo Pareo. Cassiodor. Variar. 3,.. [...]
PARITOR, ôris. m. Zeno Veronens. Alienae nequitiae et malitiae paritores.
PAREORON i. n. Idem quod Heliotropium. Apul. de Herb. 49.
PAREPHIPPIVS Vox nihili, quae pro Parhippus irrepsit l. 3 C. de cursu publ. v. v.
PARERGVM i. n. [ pa/rergon ] Quod alicui rei praeter propositum additur. [...]
page 695, image: s0695PARHIPPVS i. m. Dupliciter accipitur in iure. [...]
PARHYPATE es. f. [ parupa/th ] i. Subprincipalis, phthongi, i. soni s. toni adeo species. Vitruu. 5, 4. Vid. Bald. Lex. Vitr. p. 80.
PARIA ae. f. Insula in Phoenicio mari, ante Ioppen, alio nomine Arados Plin. 5, 31.
PARIANVS i. m. Piscis alio nomine Colias, Saxitanus, Cybius, lacertorum minima, aquas incolens, inuenitur in Baetica Plin. 32, 11 s. 53.
PARIAS vid. PAREAS.
PARIATIO, PARIATOR vid. PAR.
PARICI inquit Festus, Quaestores appellabantur, qui solebant creari causa rerum capitalium quaerendarum. [...]
PARICIDA, PARRICIDA, PATRICIDA ae. m. [ patrokto/nos2, patraloi/as2 ] pro eodem ponuntur, patris nempe interfectore. [...]
PARICIDIVM, PARRICIDIVM, vel PATRICIDIVM denique i. n. [ patroktoni/a ] Parentis, Cognati, vel ciuis, occisio; vel, Contra patriam machinatio. [...]
page 696, image: s0696PARICIDÂLIS, vel PARRICIDIALIS e. Adi. Paricidalis, quasi a Paricida est; Parricidialis a Parricidium. [...]
PARICIDIALITER Adu. Lamprid. Alex. Seuer. c. 1. Augustin. Epist. 168.
PARICIDÂTVS ûs. m. Caelius ap. Quinctil. 1, 11, 42 Neque enim tuburcinabundum iam in nobis quisquam ferat -- nec parricidatum, quod in Caelio vix tolerabile videtur.
PARICIDIÔSE Adu. Ab attributo Paricidiosus, conficto, vt ab Ignominiosus, Ignominiose. [...]
PARICVLVM i. n. Nomen ex Marculphi formulis arreptum Periculo, in quantum illud n. 5 explicamus, substitutum eunt Sirmondum secuti, Heraldus obseruat. 50, H. Grotius Flor. spars. p. 396. [...]
PARIENTIA [2] vid. PAREO.
PARIES etis. m. [ toi=xos2, teixi/on ] Sic vocantur structurae perpendiculares, quibus aedificia includuntur. [...]
PARIETÎNA ae. f. [ to\ teixi/on ] penult. producta. Plurali numero significat ruinas et reliquias aedium, parietes quosdam, non aedes. [...]
PARIETÂLIS e. Adi. Parietalis herba Marc. Empir. c. 13. Eadem Parietaria.
PARIETARIVS a, um. Adi. Structor parietarius Inscript. apud Fabrett. p. 157. [...]
PARIETARIA ae. f. [ e(lci/nh ] Herba a parietibus, in quibus nascitur, sic dicta: vnde etiam Muralium appellata est Apul. de Herb. c. 81. [...]
PARILIA vid. PALILIA.
PARILIS, PARILITAS vid. PAR.
PARILICIVM vid. PALILICIVM.
PARIO [2] âre. Vid. PAR.
page 697, image: s0697PARIO [3] peperi, partum vel paritum, ere. [ ti/ktw, te/kw, loxa/w, a)poti/ktw ] Fetum emittere. Proprie ad feminas pertinet. [...]
PARIOR eris. Passiuum. Cic. Off. 2, 51 Maxime autem et gloria paritur et gratia defensionibus. [...]
PARIENS entis. Partic. [ ti/ktwn ] Nec Lucina potest parientis voce vocari Ouid. Met. 10, 507. Timidae parientes Idem ibid. 9, 283. Idem ibid. 322. Gramen Calpurn. Ecl. 2, 32. i. florens.
PARITVRVS a, um. Aliud Partic. [ teco/menos2 ] Ouid. Met. 5, 304 Illa potentem Lucinam nouies, nouies paritura vocauit. conf. ibid. 6, 187. et 8, 593. De anseribus Pallad. 1, 30.
PARIENDVS a, um. Partic. Augustin. Serm. 67 De tempore, Virginalem vterum, sine dispendio virginitatis, pariendus introiui. Christus sc.
PARTVS [1] a, um. Aliud item Partic. [ gennhqei\s2, texqei\s2 ] In lucem editus. [...]
page 698, image: s0698PARTVS [2] ûs. m. [ toketo\s2, to/kos2, ku/hma, loxei/a ] Ipse pariendi actus et id, quod partu editur. [...]
PARITVRA [1] [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PARITV=RA [PARITÛRA]] ae. f. [ gennhth\ ] Idem quod Genitura et foetura. Varro de R. R. 2, 1 versus fin. Demes si vis duas res de mulis, admissuram et parituram, Legitur et Parturam.
PARTITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PARTITV=DO [PARTITÛDO]] inis. f. [ te/cis2 ] Antiquum. Plaut. Aulul. 1, 1, 36 Neque iam quo pacto celem herilis filiae probrum, propinqua partitudo cui appetit. Conf. Idem 2, 3, 9.
PARITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PARITV=DO [PARITÛDO]] inis. f. Idem. Solin. c. 4 Si corpusculum in marem figuratur, melior et color grauidis, et pronior paritudo vteri.
PARTIO [1] ônis. f. [ a)po/tecis2 ] Idem, antique. Gell. 10, 2 Eumque finem esse dixit multiiugae hominum partionis. [...]
PARTOR, ôris. m. [ peripoihth\s2 ] Qui peperit et acquisiuit. Plaut. Truc. 1, 1, 42 Vnde ante parta demus post partoribus.
PARTVÂLIS e. Adi. Ad partum pertinens. Partualis sanguinis fluxus Tertull. adu. Marc. 4, 20.
PARTVRA vid. PARITVRA.
page 699, image: s0699PARTVRIO îui, îre. [ w)di/nw, loxeu/omai ] In pariendo laborare, vel versari. [...]
PARTVRIENS entis. Partic. [ w)di/nousa ] Ipsa mulier, quae parturit. [...]
PARTVRITIO ônis. f. Augustin. Confess. 8, 6. Idem Epist. 34.
PARTVLA [1] ae. f. Dea, quae partum gubernat. Tertull. de Anima c. 37.
PARTVMÊIVS a, um. Adi. Hor. Epod. 17, 49 Tibi hospitale pectus et purae manus Tuusque venter partumeius. [...]
PARION ônis. n. [ *pa/rion ] Plinio et Straboni, Propontidis in Hellesponto oppidum, a Milesiis, Erythraeis, Parisiisque conditum: iuxta quod, teste Plin. 7, 2 [...]
PARIS idis. m. [ *pa/ris2 ] Priami filius, quem pater, quod patriae fatum futurum esse praesenserat, exponi iussit, pastoresque educauerunt. [...]
PARISII ôrum. m. Pl. [ *pari/sioi ] Populi inter Celtas, qui Senonensi prouinciae attribuuntur, Lutetiam habent oppidum, positam in insula fluminis Sequanae. [...]
PARISIVS a, um. Adi. Ammian. 20, 4 Parisii homines.
PARÎSÎACVS a, um. Adi. Idem. Venant. Fortun. 4 de vita Martini, Inde Parisiacam placide properabis ad arcem.
PARISON i. n. [ pa/rison ] Prope aequatum; est Figura constans aequalibus prope membris. Vid. Mart. Capell. 5 p. 174.
PARITER Adu. [ kata\ tau=ta ] significans simul; et eodem tempore, eodem modo aliquid sieri indicans. [...]
page 700, image: s0700PARITVRA [2] vid. PARIO.
PARIVM i. n. [ *pa/rion ] Ciuitas Asiae in regione Mysiae, ex qua fuit Neoptolemus, cognomento Glossographus Strabo 10 et 11. Plin. 7, 2. et 36, 5.
PÂRIX icis. f. Auis. Vid. Theod. Prisc. de Diaeta c. 7. Al. Parus.
PARMA [1] ae. f. [ a)spi\s2 ] Breue scutum, quo pedites vtebantur, quod e medio in omnes partes esset par, vt inquit Varro de L. L. 4, 24 pr. Virg. Aen. 9, 548 Ense leuis nudo, parmaque inglorius alba. [...]
PARMÂTVS a, um. Adi. [ a)spidwto\s2 ] Parma tectus. Liu. 4, 39 pr. Dat signum Volscis imperator, vt parmatis nouae cohorti hostium locus detur.
PARMVLA ae. f. Dimin. [ a)spi/dion ] Hor. Carm. 2, 7, 10 Tecum Philippos, et celerem fugam Sensi, relicta non bene parmula. [...]
PARMVLARIVS i. m. peltasth\s2 V. G.] Qui parmula vtitur in pugna. [...]
PARMA [2] ae. f. [ *pa/rma ] Plin. 3, 1 Oppidum Galliae Togatae prope Rauennam. [...]
PARMENSIS e. Adi. [ *parmai=os2 ] Incola et habitator vrbis Parmae. [...]
PARMANI Iidem, apud Varr. de L. L. 7, 31.
PARNACIDES Genus veslium puellerum. [...]
PARNÂSVS, vel, vt alii scribunt, PARNASSVS i. m. [ *parnasso\s2 ] Mons in Phocide, vt scribunt Plinius, et Strabo 9 et Herodotus, Melaque consirmant. [...]
PARNASIVS a, um. Adi. [ *parna/ssios2 ] Virg. Ecl. 6, 29 Nec
page 701, image: s0701tantum Phoebo gaudet Parnasia rupes. Laurus Parnasia Virg. Georg. 2, 18. Templa Parnasia Ouid. Met. 5, 278.
PARNASSÊVS a, um. Adi. Idem. Auien. Phaenom. Arat. v. 620 Vt Parnasseo munus memorabile Phoebo.
PARNES êtis. m. [ *pa/rnhs2 ] Mons est Atticac regionis, diciturque tam Masculino, quam Feminino genere, vt probat Stephanus. Stat. Theb. 12, 620 -- Parnesque benignus Vitibus.
PARO [1] âre. [ e(toima/zw, eu)trepi/zw ] Videtur significatione prima idem fuisse, ac par facere. [...]
page 702, image: s0702PARANS antis. Partic. [ e(toima/zwn ] Animi parantes infanda Stat. Silu. 5, 2, 87. Multa parans dicere Virg. Aen. 4, 390. Ille innare parans Idem ib. 11, 549.
PARANDVS a, um. Aliud Partic. [ e(toimaste/os2 ] Dona paranda Ouid. ad Liu. 126. Scelus parandum est magno animo Senec. Med. s. 12.
PARÂTVS [1] a, um. Partic. [ h(toimasme/nos2 ] Ter. Heaut. 4, 4, 15 Quin est paratum argentum. [...]
PARÂTVS [2] ûs. m. [ kataskeuh\ ] Ipse parandi actus, tum ea, quae parata sunt. [...]
PARÂTIO ônis. f. Idem. Sallust. Iugurth. c. 34 (31) Fuerit sane regni paratio plebi iura sua restituere. [...]
PARATVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PARATV=RA [PARATÛRA]] ae. f. Idem. Tertull. de Pallio c. 3 et Spect. c. 4.
PARÂTE Adu. [ kateskeuasme/nws2 ] Promte et expedite. [...]
page 703, image: s0703PARITO âre. Frequentat. [ e)ntu/nomai ] Plaut. Merc. 3, 4, 64 Quid tu ais, qui quum illuc, quo nunc ire paritas, veneris, etc. Id. Pseud. 1, 5, 71.
PARABILIS e. Adi. [ eu)po/ristos2 ] Quod in promtu est, et cito haberi vel parari potest. [...]
PARARIVS [2] i. m. Vid. supra in PAR.
PARATARIVS a, um. Adi. Facilis paratu. vt, Phaseoli paratarii Apic. 8, 6 pr. Sed Lister. parietarios, qui parietes et pergulas scandunt.
PARO [2], vel PARON ônis. m. [ pa/rwn ] Nauium genus, inquit Festus, ad cuius similitudinem Myoparo vocatur, piraticum nauigium. [...]
PARVNCVLVS i. m. Idem Dimin. Cic. apud Isidor. ib. Parunculis ad litus ludit celeribus.
PAROCHVS i. m. [ pa/roxos2 ] Qui conduxit necessaria hospitibus, legatisue publico sumtu praebenda. [...]
PAROCHA ae. f. [ paroxh\ ] Praebitio. Quidam huc referunt Cic. Att. 13, 2 Omnino eum Sextius noster parochis publicis occupauit. [...]
PAROCHIA ae. f. Pro Paroecia vitiose legitur. Per rusticas solitudo parochias Sidon. Ep. 7, 6. Conf. Sirmond. ad h. l. p. 102.
PAROCVLI orum. Vox nihili, quam tribuunt Sueton. de cl. rhetor. 5. Sed ibi par oculorum est, et variae eruditorum conieclurae, quae nihil ad Paroculos.
PARODIA ae. f. Canticum aut versus ad imitationem alterius. Ascon. Prooem. Act. Verr. 29 c. 10.
PARODONTIDES um. f. [ parodonti/des2 ] Tabercula circa gingivas. Cels. 6, 13.
PAROECI, vnde PAROECIA [ pa/roikon, paroiki/a ] Graecae Ecclesiae nomina, quibus significabant illam peregrinitatem Christianorum in hoc saeculo. [...]
PAROEMIA ae. f. [ paroimi/a ] Definitore Donato, est Prouerbium rebus temporibusque accommodatum. [...]
PAROMOEON i. n. [ paro/moion ] Figura, quoties est verborum in oratione aliqua similitudo. [...]
PAROMOLOGIA ae. f. [ paromologi/a ] Schema est, quod fit, quum aliquot res aduersario concedimus: deinde aliquid inferimus, quod aut maius sit quam superiora, aut etiam omnia, quae posuimus, infirmet. [...]
PARONOMASIA ae. f. [ paranomasi/a ] Hoc Schema eodem Rutilio Lupo auctore, p. 2 aut addenda, aut demenda, aut mutanda, aut porrigenda, aut contrahenda litera, aut syllaba fieri consueuit: estque huiusmodi. [...]
PARONYCHIA orum. n. [ parwnuxi/a ] Abscessus circa radices
page 704, image: s0704vnguium. [...]
PARONYMON i. n. Plur. Paronyma, Quae ab alio quodam consimili trahuntur; vt equus eques. Vid. Diomed. p. 310.
PAROPSIS idis. f. [ pa/royis2 ] Patinae genus aliquantum concauae, in qua opsonia ponuntur. [...]
PAROPTVS a, um. Adi. [ paropto\s2 ] Assatus. Apicius 6, 9 Pullus paroptus.
PAROS i. f. [ *pa/ros2 ] Insula est vna ex Cycladibus, ex qua Parius lapis, marmoreus candidissimus. [...]
PARII ôrum. m. Habitatores huius insulae Nepos 1, 7, 4.
PARIVS a, um. Adi. [ *pa/rios2 ] Parius lapis Plin. 36, 17 et 18 et 22. [...]
PARÔTIS idis. f. [ parwti\s2 ] Apostema est circa aurem. [...]
PAROXYSMVS i. m. parocusmo\s2 ] Stimulatio, concitatio, exacerbatio, [ parocu/nein enim est incitare. [...]
PARRA ac. f. mu/sths2 o)/rneon, korudalo\s2 h)\ a)stragaliko\s2 Gloss. Lat. Gr.] Genus auis inauspicatae. Hor. Carm. 3, 27, 1 Impios parrae recinentis omen Ducat. Sic Prudent. Symmach. 2, 570 [...]
PARRHASIA ae. f. [ *par)r(asi/a ] Regio in Peloponneso, dicta alias Arcadia, Lycaonis patria. [...]
PARRHASIVS [1] a, um. Adi. [ *par)r(a/sios2 ] Idem qui Arcadicus. Antra Parrhasia Stat. Theb. 11, 178. [...]
PARRHASIS idis. f. Patronym. [ *par)r(asi\s2 ] Sic dicitur Callisto. [...]
PARRHASIVS [2] i. m. [ *par)r(a/sios2 ] Ephesius pictor, venit in certamen cum Zeuxide. [...]
PARRHESIA ae. f. Dicendi libertas. Graece inuenitur. ap. Quinctil. 9, 3.
PARRHESIASTES ae. m. Sic Demochares ob nimiam et procacem linguam appellatus Sen. de Ira 3, 23. Locum plenius laudamus voce SVSPENDO.
PARRICIDA, et PARRICIDIVM Vid. PARICIDA, et PARICIDIVM.
PARS partis. f. [ me/ros2, moi=ra ] Portio. Partes dicuntur, in quas diuiditur totum. [...]
page 708, image: s0708PARTIBILIS [1] vid. post PARTIOR.
PARTICVLA ae. f. Dim. [ meri\s2, mo/rion, tmh=ma ] Cic. Acad. 4, 118 Anaxagoras materiam infinitam, sed ex ea particulas similes inter se minutas, eas primum confusas, postea in ordinem adductas mente divina. [...]
PARTICVLARIS e. Adi. Propositio particularis, Signum particulare, etc. apud Dialecticos. [...]
PARTICVLARITER Adu. Cui opponitur Generaliter. [...]
PARTICVLÂTIM Adu. [ kata\ mo/rion ] Membratim, per partes. [...]
PARTICVLATIO ônis. f. Diuisio in particulas. Quarta particulatio Mart. Capell. 9 p. 322.
PARTICVLO ônis. m. Cohaeres, sic dictus, quod partem patrimonii sumat. Pomp. ap. Non. 1, 71 Particulones producam tibi. Et proprium viri nomen ap. Phaedr. 5, 1, 10. et 5, 6, 43.
PARTICEPS ipis. c. [ me/toxos2, koinwno\s2, e)/mmoros2, meri/ths2 ] Quipartem capit. [...]
page 709, image: s0709PARTICIPO âre. [ mete/xw, koinwne/w, metalamba/nw, summetalamba/nw ] Participem facere et fieri. [...]
PARTICIPATVS [1] a, um. Part. Treb. Poll. Gallien. c. 12 [...]
PARTICIPATIO ônis. f. Spartian. in Iulian. c. 6 [...]
PARTICIPATVS [2] ûs. m. Idem. Spartian. Seuer. c. 8 [...]
PARTICIPATOR, vnde PARTICIPATRIX îcis. f. Vet. interpr. Iren. 5.
PARTICIPALIS e. Adi. Leg. vn. pr. Dig. de Off. praef. Praetor. [...]
PARTICIPIVM i. n. [ metoxh\ ] Vox ficta a Grammaticis, qua partem orationis significant, quae partem capit a Nomine, partem a Verbo. [...]
PARTICIPIÂLIS e. Adi. Quinct. 1, 4, 29 [...]
PARTICIPIALITER Adu. occurrit apud Fest. in voce Ostentum et in Torrens.
PARTÎLIS e. Adi. Dictio frequens Iulio Firmico, et caeteris mathematicis. [...]
PARTILITER Adu. Cui opponitur Generaliter. [...]
PARTIM Adu. [ kata\ me/ros2, tou=to me\n, tou=to de\ ] Ex parte, vel Pro parte: et fere in oratione geminatur. [...]
page 710, image: s0710PARTIO [2] îui, îtum, îre. [ meri/zw ] Act. Diuido. [...]
PARTIOR itus sum, îri. Depon. [...]
PARTIENS entis. Part. Iustin. 1, 3, 2 Pensa inter virgines partiens. Phaedr. 3, 9, 13 Dulcemque in ambos caritatem partiens.
PARTIENDVS a, um. Part. Cic. in Vatin. c. 5 Partiendae merces. Et pro Sulla 10 c. 3 Partiendae inuidiae causa. Et de Fin. 1, 22 Tollit definitiones: nihil de diuidendo et partiendo docet.
PARTÎTVS a, um. Part. [ merisa/menos2 ] Vires socias partitus, Actiue Sil. 7, 520. [...]
PARTÎTE Adu. [ memerisme/nws2 ] Diuise. Cic. in Orat. 99 c. 33 Qui enim nihil potest tranquille, nihil leniter, nihil partite, definite, distincte, facete dicere, etc.
PARTITIM Adu. Idem. Claud. de Laud. Stilic. 1, 30 -- Partitim singula quemque Nobilitant. Vid. Barth. p. 189.
PARTÎTO Aliud Adu. Vlp. tit. 24 Maeuius haeres meus cum Titio hereditatem meam partito diuidito.
PARTITIO ônis. f. [ dasmo\s2, merismo\s2 ] Cic. Verr. 4, 121 [...]
PARTÎTOR, ôris. m. [ meristh\s2 ] Cic. in Vatin. 12 c. 5 Quum te non custodem ad continendas, sed partitorem ad partiendas merces missum putares. Gloss. Cyril. [ meristh\s2, partitor.
PARTIARIVS a, um. Adi. Sic dici videtur Colonus, siue alius quis, cum quo aliquid commune habemus, et partimur. [...]
page 711, image: s0711PARTIARIO Adu. Apul. Met. 9 p. 229 [...]
PARTIATIM Adu. Cael. Aurel. Acut. 1, 11.
PARTIBILIS [2] e. Adi. Quod in partes potest diuidi. Claud. Mamert. 1, 18 Animam partibilem putant.
PARSIMONIA [2] vid. PARCO.
PARTHÂON onis. m. [ *parqa/wn ] Pater fuit Oenei, regis Aetoliae, auus Deianirae. [...]
PARTHAONIVS a, um. Adi. Parthaonia domus, i. Meleagri familia Ouid. Met. 8, 541. Parthaonia Stat. Theb. 1, 670 est ipsa Aetolia Parthaoni regnata.
PARTHENIA ae. f. Insula Samos quondam dicta Plin. 5, 31.
PARTHENIATAE vid. TARENTVM.
PARTHENIAE arum. m. Pl. Ita dicti Tarentini, ob notam materni pudoris. Vid. historiam vel fabulam Iustin. 3, 4, 7. et 20, 1, 15. Conf. Lactant. 1, 20.
PARTHENICE es. f. Herba, cui sponsam formosam comparat Catull. 60, 194 Alba parthenice velut Luteumque papauer.
PARTHENICON i. n. [ parqeniko\n ] Herba Pulegium. Apul. de Herb. c. 92.
PARTHENIS idis. f. Herba, al. Artemisia. [...]
PARTHENIVM i. n. [ parqe/nion ] Aliqui Amaracum appellant, herba est foliis Coriandri, tenuibus, flore per ambitum albo, intus melino, odore subuiroso, sapore amaro. [...]
PARTHENIVS [1] i. m. [ *parqe/nios2 ] Fluuius est in Ponto et Bithynia: item in Taurica regione. [...]
PARTHENIVS [2] a, um. Adi. [ *parqe/nios2 ] Saltus Parthenii Virg. Ecl. 10, 57. Antra Propert. 1, 1, 11. Lustra Claud. de Rapt. Proserp. 2, 241. Nemus Stat. Theb. 4, 285. Valles Ouid. Epist. 9, 49.
PARTHENIANVS a, um. Possessiu. Martial. 9, 50 Haec toga iam non est Partheniana, mea est.
PARTHENOPE es. f. [ *parqeno/ph ] Vna Sirenum, quae nomen vrbi dedit antiquum Neapoli. [...]
PARTHENOPÊIVS a, um. Adi. [ *parqenoph/i+os2 ] Ouid. Met. 14, 106 Parthenopeia moenia, i. Neapolitana.
PARTHENOPAEVS i. m. [ *parqenopai=os2 ] Teste Seruio, Menalippae et Martis, siue Melanionis (Minalionis) filius, rex Arcadiae, qui Thebana bella puer admodum petiit. [...]
PARTHI orum. m. [ *parqi/a ] Populus Orientis a quo Parthia. [...]
PARTHICVS a, um. Adi. [ *parqiko\s2 ] Luxuries Claud. in Eutrop. 1, 342. [...]
PARTHIARII orum. m. Sunt Parthicarum pellium Ibericarum, s. Sibericarum, negotiatores, Parthici mercatores. [...]
PARTICEPS, PARTICIPIVM, PARTICVLATIM, PARTICVLATIO, PARTICVLO, PARTIM, PARTIOR etc. Vid. PARS.
PARTVLA [2] ae. f. Septimio Florenti dea erat, quae puerperiis praeesse credebatur, quae quidem non alia est, quam illa siue Gellii, siue Varronis Parca, quam quasi partam, mutato T in C, vocatam dicunt. [...]
PARTVNDA vid. PERTVNDA.
PARTVRIO, PARTVS vid. PARIO.
PARVIFACIO, et PARVIPENDO vid. PARVVS.
PARVLIS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PARV=LIS [PARÛLIS]] idis. f. Auctore Paullo Aegineta, est Inflammatio circapartem aliquam gingiuarum, quae non soluta suppuratur. [...]
page 712, image: s0712PARVM Adu. [ mikro\n, o)li/gon, baio\n ] Cum Adi. Paruus magnam habet similitudinem et affinitatem. [...]
PARVMPFR Adu. [ dia\ mikrou=, pro/skairon ] Paruo tempore, per aliquantulum tempus. [...]
PAVLVM, s. PAVLLVM Adu. dimin. [ tutqo\n, h)baio\n ] a Parum, elisa litera canina. [...]
PAVLVS, s. PAVLLVS a, um. Adi. [ h)baio\s2 ] a Parum, quo rarissime vsi sunt auctores, praeterquam in Ablatiuo. [...]
PAVLO, s. PAVLLO Adu. [ o)li/gon ] Idem significans quod Parum, vel paulum, vt vides in sequentibus exemplis. [...]
page 713, image: s0713PAVLVLVM Adu. [ e)pi\ mikro\n, para\ mikro\n, mi/nunqa ] Dimin. a Paulum. [...]
PAVLVLVS a, um. Adi. [ tutqo\s2 ] Liu. 8, 11 [...]
PAVLÂTIM Adu. [ kata\ mikro\n, kata\ braxu\ ] Dimin. a Paulum; i. Sensim et leniter. [...]
PAVLVLATIM Adu. Apul. Met. 2 p. 121 Elmenh. Paululatim labellis minuens. Index Elmenhorstianus docet, saepius eo vsum Apuleium.
PAVLISPER Adu. [ di\ o)li/gou, pro/skairon ] i. Paulum temporis, paulum admodum, vel paululum. [...]
PARVNDA ae. f. Dea parientium, quam Terentius Lucinam vocat. Lilius in Miscellaneis Syntag. 1. Modo non pepererit illam Parundam falsa lectio Pertundae, vbi vid.
PARVS i. f. Auicula. Parus enim quamuis per noctem tinniat omnem Auctor Philomelae v. 9.
PARVVS a, um. Adi. ex Graeco pau=ros2 [ mikro\s2 ] magni contrarium. [...]
page 714, image: s0714PARVE Adu. Vitruu. 9, 6 Parue per eos flectitur delphinus. Superl. Cael. Aurel. Acut. 2, 38 Paruissime aliquid memorare.
PARVVLVS a, um. Dimin. [ tutqo\s2 ] Virg. Aen. 4, 328 [...]
PARVVLVM Adu. [ tutqo\n ] Plin. Epist. 8, 14 [...]
PARVITAS âtis. f. [ mikro/ths2, smikro/ths2, lepto/ths2 ] Columella praef. 10 [...]
page 715, image: s0715PARVVLITAS âtis. f. Vox inclinatae Latinitatis apud Commodian. Instruct. 6 p. 6.
MINOR [4] et MINVS [ e)la/ttwn ] Compar. a Paruus. [...]
MINVS [1] Adu. paullo post videbimus.
MINÔRO âre. Minorem facere. Tertull. de Anima c. 43. Vulg. Interpr. 2 Cor. 8, 15. Gloss. Lat. Gr. Minoro, [ e)latto/w.
MINORÂTVS a, um. Adi. Scaeuola in l. Cum venderet. D. de seruis exportand. Quos minorato pretio vendidit. Conf. Tertull. de Corona c. 14. et aduers. Iud. c. 14. et Chrysolog. Serm. 76.
MINORATIO ônis. f. Status minor. Fulgent. ad Donat.
MINIMVS a, um. Adi. [ e)la/xistos2, mikro/tatos2 ] Superl. pro parvissimus. [...]
MINIME [1] Adu. vid. mox post MINVS.
MINVSCVLVS a, um. Adi. [ mikro/teros2 ] Dimin. a Minus. Varro de R. R. 3, 5 [...]
MINVSCVLARIVS a, um. Tenuior. Minuscularii aquaeductus l. 10 c. de aquaeductu. Conf. Theod. Cod. 11, 28.
MINVS [2] [ e)/latton ] Adu. Comparatiui gradus a Positiuo Parum. Ter. Eun. 4, 6, 23 [...]
page 716, image: s0716MINIME [2] [ e)la/xista ] Adu. negandi vehementer, plane non; vel prohibendi, omnino ne. [...]
MINIMOPERE Adu. [ e)laxi/stws2 ] Dixerunt veteres, sicut
page 717, image: s0717Maximopere. Licinius apud Priscian. 7 p. 704 Non minimopere milites quietes volebant esse: sed recte Putsch. diuisim, minimo opere.
PAS
PASCEOLVS i. m. [ bala/ntion ] Est, vt ait Varro, Sacculus ex aluta factus. [...]
PASCHA, ae. f. vel PASCHA atis. n. [ pa/sxa ] Transitum significat, memoriam exitus ex Aegypto, et reditus ad vitam dominici seruans. [...]
PASCHÂLIS e. Adi. [ pasxa/lios2 ] Quod ad pascha pertinet. [...]
PASCHALITER Adu. Hieronym. Epist. 1, 7.
PASCHIÊNVS i. m. [ pasxhtiw=n ] Pathicus. [...]
PASCO paui, pastum, ere. [ ne/mw, bo/skw ] Comedere significat. [...]
page 718, image: s0718PASCOR eris, pastus sum, pasci. Dep. [ ne/momai ] Pascere se, vel pascendum se prachere. [...]
PASCITO âre. [ bo/skomai ] Frequent. a Pasco. Varro de R. R. 3, 16 Nunc feras dico, quae in siluestribus locis pascitant: cicures, quae in cultis.
PASCENS entis. Part. [ ne/mwn ] Agni pascentes Virg. Ecl. 4, 45. [...]
PASCENDVS a, um. Part. [ xortaste/os2 ] Caballi pascendi Hor. Serm. 1, 6, 103.
PASTVS [1] a, um. Aliud Part. [ xortasqei\s2, nomeuqei\s2 ] Qui cibum vel pabulum sumsit. [...]
PASTVS [2] ûs. m. [ nomh\, boskh\ ] Et actum pascendi notat, et ipsum cibum vel alimoniam. [...]
PASTIO [1] ônis. f. [ no/meusis2 ] Alimentum pecudum est, siue etiam Actus ipse pascendi. [...]
PASTVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PASTV=RA [PASTÛRA]] ae. f. Pallad. Septemb. tit. 8 Vsque in Maium mensem eius pastura sufficiet.
PASCVVS a, um. Adi. [ eu)/nomos2 ] Paul. in l. Silua. [...]
PASCVVM, i. n. Plur. PASCVA orum. [ e)pinomi/a, pronomh\ xlo/h ] In quibus pecudes pascuntur, siue ager, siue pratum, siue mons, aut collis fuerit. [...]
page 719, image: s0719PASCÂLIS e. Adi. [ nomadiko\s2 ] Pascales oues dicuntur, Quae passim pascuntur, inquit Festus, a pasco, siue pascuis, quasi Pascuales Lucil. [...]
PASCVA ae. f. Tertull. Apol. c. 22 Et quae illi accuratior pascua est, quam vt hominem e cogitatu verae diuinitatis auertat praestigiis falsis? Pascua hic est Pastus.
PASCVALIS e. Adi. Quod pastu viuit. Pascales vero oues Cato posuit, pro Pascuales. Festus. Vitulus Vulg. 1 Reg. 28, 24.
PASCVARII ôrum. m. Qui vectigal dant ex pratorum publicorum conductione: dicti, quod ea conducebantur causa pascendi pecoris.
PASCVE Adu. pro Laute. Abacus pascue vinolentus Apul. Met. 2 apud Beroald. p. 197. alii aliter.
PASCVÔSVS a, um. Adi. Herba pascuosa Apul. de Herb. c. 92.
PASTOR, ôris. m. [ nomeu\s2, poimh\n ] Qui curam habet pascendi pecoris. [...]
PASTORÂLIS e. Adi. [ poimeniko\s2, bothriko\s2 ] Quod ad pastorem pertinet: vt, Pastoralis habitus Liu. 9, 36. [...]
PASTORALITER Adu. Venant. Fortun. 8 in epist. quae inter 14 et 15 carm. est.
PASTORIVS a, um. Adi. [ nomeutiko\s2 ] Idem quod Pastoralis. [...]
PASTORICIVS a, um. Aliud Adi. [ poimantiko\s2 ] Idem. Cic. Att. 1, 13 [...]
PASTICVS a, um. Adi. vt, Haedus siue agnus pasticus Apic. 8, 6 quid sit, non apparet.
PASIPHAE, es. et PASIPHAA ae. f. [ *pasifa/h ] Fuit filia Solis, et vxor Minois, regis Cretae, quam in fabulis ferunt ex tauro genuisse Minotaurum, qui partim hominis effigiem habebat, partim tauri. [...]
PASIPHAÊIVS a, um. Adi. [ *pasifah/i+os2 ] Ouid. Met. 15, 500 -- me Pasiphaëia quondam Tentatum frustra, etc. i. Phaedra, quae Pasiphaës fuit filia ex Minoë.
PASITHEA ae. f. [ *pasi/qea ] Vna ex tribus Gratiis, vt quidam volunt. Dea Pasithea Catull. 61, 43. Non hoc Pasithea blandarum prima sororum Stat. Theb. 2, 286.
PASITIGRIS Nomen Tigris fluuii ea in parte, qua duo eius aluei confluunt. [...]
PASSA [1] vid. PASSVM.
PASSAGARDAE Castellum in Media, Cyri sepulcro nobile, non procul ab Ecbatana Plin. 6, 26.
PASSALES et oues, et gallinae appellantur, quod passim pascuntur. Paull.
PASSER [1] cognominatus est M. Petronius memoratus a Varr. de Re Rust. 3, 2.
PASSER [2] eris. dubii generis. [ strouqo\s2 ] Auis vulgo nota. [...]
page 720, image: s0720PASSERCVLVS i. m. Dimin. [ strouqi/on ] Cic. de Diuin. 2, 65 c. 30 [...]
PASSERÎNVS a, um. Adi. Pompon. apud Non. 2, 335 At te obiectes frustatim passerinum prandium.
PASSERNICES um. f. Cotes sunt, quae trans Alpes inueniuntur, aqua aciem trahentes. [...]
PASSIENVS Crispus, bis Consul, Orator, Agrippinae matrimonio et Nerone priuigno clarior. Eum arborem amasse, complexum, ei libasse Plin. 16 c. vlt. narrat. Vid. CRISPVS Passienus.
PASSIM [2] Adu. [ pandhmei=, a)ne/dhn ] Hic ibi, sparsim, a Pando: ita tamen, vt simul temere et sine lege vel ordine aliquid fieri intelligamus. [...]
PASSIO [1] onis. f. vid. PATIOR.
PASSIVVS etc. vid. sub PANDO et PATIOR.
PASSVM i. n. [ gluku\ ] Liquoris genus est, inquit Nonius 17, 16 [...]
PASSA [2] ae. f. Gellio 10, 23 a vino distinguitur, qui vbi docuit, mulieres semper a vino abstinuisse, addit, Bibere autem solitas ferunt loream, passam, murinam, et quae id genus exstant potu dulcia.
PASSVS [2], Partic. a PANDOet PATIORvid. ss. ll.
PASSVS [3] ûs. m. [ bh=ma ] Passus a passis manibus pedibusue dici videtur: est autem pedum quinque, quod colligere licet ex descriptione stadii, quae habetur Plin. 2, 23 [...]
page 721, image: s0721PASTILLVM est in sacris Libi rotundi genus. Fest.
PASTILLVS i. m. Dimin. [ troxi/skos2 ] a Pasta dicerem, si ea vox antiquum auctorem haberet, non tota recentium Italorum videretur, ne Festo quidem cognita, qui Pastillus inquit, forma panis parui. [...]
PASTILLICO âre. Plin. 21, 8 s. 25 [...]
PASTINÂCA ae. f. [ stafuli=nos2 ] Herba, cuius radix in cibo est. [...]
PASTINVM i. n. [ ska/fion, skafei=on ] Instrumentum vinitorium. [...]
PASTINO âre. [ ska/ptw ] est Agrum, speciatim vineam, fodere. [...]
PASTINÂTVS ûs. m. [ skafh\ ] Ipsa pastinatio. Plin. 17, 20 Alba populus seritur bipedaneo pastinatu.
PASTINÂTVM i. n. [ e)skamme/non ] Columel. 3, 10 [...]
PASTINATIO ônis. f. [ skafei/a ] Columel. 3, 12 extr. [...]
PASTINÂTOR, ôris. m. [ skapth\r ] Columel. 3, 13, 12 Nam duas regulas eius latitudinis, qua pastinator sulcum facturus est, in speciem Graecae literae [ x, decussauimus. Vtitur et Firmic. 5, 4.
PASTIO [2] vid. PASCO.
PASTOMIS vid. POSTEMIS.
PASTOS [ pasto\s2 ] Velum, sipariumue variegati operis, quod thalami, i. interioris in templis quibusdam recessus s. adyti foribus praetenderetur. Hinc
PASTOPHORI ôrum. m. dicti videntur interioris quidam admissionis sacerdotes, quorum aliquoties mentionem facit Apuleius Met. 11. [...]
page 722, image: s0722PASTOR, PASTORALIS, PASTORICIVS, PASTORIVS, PASTVS etc. vid. PASCO.
PAT
PATAGIVM i. n. Fest. Patagium est, Quod ad summam tunicam assui solet, quae et Patagiata dicitur. [...]
PATAGIARIVS i. m. Qui patagia conficit. Plaut. Aul. 3, 5, 35 Patagiarii, indusiarii. Conf. Cerda Aduers. 185. 10.
PATAGIÂTVS a, um. Adi. Plaut. Epid. 2, 2, 47 Tunicam rallam, tunicam spissam, linteolum caesicium, indusiatam, patagiatam, caltulam, aut crocotulam.
PATAGVS i. m. Legimus in Festi commentariis Patagum, Morbi genus esse, neque praeterea quidquam reperimus: quod enim morbi genus sit, nobis cogitandum reliquit vel ipse, vel eius abbreuiator. [...]
PATÂLIS e. Adi. Idem quod Patens. [...]
PATALE Portus celeberrimus in India, in quo Sol dexter oritur, vmbrae in Meridiem cadunt Plin. 2, 73.
PATALÊNA ae. f. Dea frumenti cum folliculi eius patescunt. Vid. Augustin. de Ciu. Dei 4, 8. Al. Patelene et Patellana. Vid. Elmenh. in Arnob. p. 131.
PATARA ae. f. [ *pa/tara ] Vrbs Lyciae, vbi Apollo dabat responsa. Dicta a Pataro Apollinis filio, vel ab alio Pataro Lapeonis filio. Hinc
PATARÊVS a, um. Adi. [ *pata/reios2 ] Stat. Theb. 1, 696 [...]
PATERÊIS idos. f. Adi. Auien. Descript. Orb. 684 Qua frons tenta salo Patareidos eminet arcis.
PATAVIVM i. n. [ *pataou/i+on ] Ptolem. 5, 1 [...]
PATAVÎNVS a, um. Adi. Patauinus ager Plin. 3, 16. Patauina puella Martial. 11, 17 est caste et seuere educata.
PATAVINITAS âtis. f. [ to\ pataoui+nh/sion ] Quinctil. 1, 5, 56 [...]
PATEFACIO [1] vid. PATEO.
PATELLA ae. f. [ leka/nion ] Videtur Diminut. [...]
page 723, image: s0723PATELLANA, et PATELLA Dea, apud Arnob. 4 p. 131. vid. PATALENA.
PATELLARIVS a, um. Adi. [ lekaniko\s2 ] Patellarii dii Plaut. Cistell. 2, 1, 46. i. Lares et Penates: certe minutos quosdam, qui patellis non pateris colerentur, intelligere videtur.
PATENA ae. f. [ lopa\s2 ] pro Patina. Columel. 12, 43 [...]
PATEO ui, êre. [ diakalu/ptomai, a)ne/w|gmai ] Apertum esse. [...]
PATENS entis. Part. [ a)new|gme/nos2 ] Apertum. [...]
PATENTER Adu. [ a)new|gme/nws2 ] Cic. de Inuent. 2, 69 c. 23 pr.
page 724, image: s0724Absoluta est, quae ipsa in se, non vt negotialis implicite et abscondite, sed patentius et expeditius recti et non recti quaestionem continet.
PATEFACIO [2] fêci, factum, ere. [ a)noi/gw, a)nakalu/ptw ] Patere facere, vel Patentem facere. [...]
PATEFACTVS a, um. Part. [ a)nakekalumme/nos2 ] Aditus patefactus, vid. ADEO, îre. [...]
PATEFACTIO ônis. f. [ a)naka/luyis2 ] Cic. de Fin. 2, 5 c. 2 [...]
PATEFÎO eri. [ a)nakalu/ptomai ] Apertum et palam esse. [...]
PATESCO [1] ere. [ diakalu/ptomai ] Aperiri, patentem fieri: interdum etiam idem quod Patere. [...]
PATISCENS entis. Caeli patiscentis fulgores Sen. Epist. 94.
PATVLVS a, um. Adi. Quod semper patet. [...]
PATVLICO âre. [ a)noi/gomai ] Volebant esse Aperiri, Patulum fieri. [...]
PATOR [1], ôris. m. [ xa/sma ] Hiatus et apertio: sicut Vagor pro Vagitu, et Fluor pro Fluxu. [...]
PATVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PATV=RA [PATÛRA]] ae. f. Idem. Plin. Valer. 3, 22 Ad paturam ligare.
PATER tris. m. [ path\r ] Qui habet liberos. [...]
page 725, image: s0725PATERCVLVS [1] vid. post PATERA.
PATERFAMILIAS patrisfamilias et patrisfamiliae. [...]
PATRICIVS [1] i. m. [ eu)patri/dhs2, patri/kios2 ] Patricii, nobiles Romani, a primis Senatoribus oriundi. [...]
page 726, image: s0726PATRICIVS [2] a, um. Adi. [ patri/kios2 ] Cic. ad Brut. Epist. 5 etc. [...]
PATRICIÂTVS ûs. m. Patricii dignitas. [...]
PATRICA pro Patricia legunt quidam Plaut. Mil. 3, 1, 101 [...]
PATRICALIS e. Adi. Herba, quae et Sideritis, vel Heraclea. Apul. de Herb. c. 72.
PATRICE Adu. [ patri/ws2 ] More patricio, ac nobiliter interpretatur Turnebus illud Plaut. Cas. 3, 6, 4 Atat cesso magnifice, patriceque, amiceque hero meo ire aduorsum?
PATRICVS [1] vid. post in suo loco, vt et PATRIA, PATRIVS, etc.
PATRÎTVS a, um. Adi. [ patrw/i+os2 ] Quod est patris: sicut Auitus. [...]
PATRITE Adu. Ita legit Pareus in Plaut. Casin. 3, 6, 4. Al. Patrice.
PATRÎMVS, i. m. vel PATRÎMA ae. f. Qui vel quae adhuc viuentem patrem habet. [...]
PATRIMES et MATRIMES quibus patres et matres adhuc vivunt. Fest. in Matrimes.
PATRINVS i. m. Qui spondet pro infante in baptismo. Cathol.
PATERNVS a, um. Adi. [ patrw=os2 ] Quod est patris vel a patre, patribusue, aut patria adeo. [...]
page 727, image: s0727PATERNALITER Adu. Vet. Interp. Iren. 1, 1.
PATERNITAS âtis. f. Augustin. Ep. 232. Vulg. Ephes. 3, 15.
PATRISSO âre. [ patria/zw ] Paternos mores imitari. Ter. Adelph. 4, 2, 25 Laudo Ctesipho; patrissas, abi, virum te iudico. Patrissat filius Plaut. in Pseud. 1, 5, 27. Apul. Florid. p. 341.
PATRIVS [1] a, um. Adi. [ patriko\s2 ] Quod est patris. [...]
PATRIE Adu. [ patrikw=s2 ] Paterno affectu. Quinctil. 11, 1, 68 Vtitur hac moderatione Cic. pro Cael. contra Atratinum, vt eum non inimice corripere, sed patrie monere videatur.
PATRICÎDA ae. c. [ patrokto/nos2 ] pro quo saepius Parricida dicitur, Is est, qui patrem interfecit.
PATRICVS [2] vid. post PATRIA.
PATRIMONIVM i. n. [ ou)si/a ] Bona paterna, hoc est haereditas a patre relicta. [...]
PATRIMONIÂLIS e. Adi. Patrimoniale munus Hermogenianus in l. 1 D. de muner. et honorib. Fundus patrimonialis l. 2 Cod. de fund. patrim.
PATROVS [1] a, um. Adi. O patroa virgo Catull. [...]
PATRVVS [1] i. m. [ patra/delfos2 ] Frater patris, quod quasi patris loco sit. [...]
PATRVVS [2] a, um. Adi. [ patrokasignhtiko\s2 ] Linguae patruae verbera, i. Obiurgatricis Hor. Carm. 3, 12, 3. [...]
PATRVÊLIS is. c. [ e)ca/delfos2 ] Patrueles, patruorum (hoc est, vt ait Nonius 19, 8 [...]
page 728, image: s0728PATRVELIS e. Adi. [ e)ca/delfos2 ] Patruelis fundi Martial. 5, 36. Dona Ouid. Met. 13, 41. Origo Idem ibid. 1, 352. Regna Idem Epist. 14, 61.
PATRVITVS a, um. Adi. Idem quod Patritus. [...]
PATERA ae. f. [ de/pas2 ] Poculi genus, latum ac patens, vnde nomen accepisse videtur, vt Patera dicatur quasi Patula. [...]
PATERCVLVS [2] i. m. Appellatiuum blandientium patribus liberorum fuisse non dubito. Sed non exstat auctoritas, nisi in quantum est cognomen, v. g. Velleii Historici.
PATESCO [2] vid. PATEO.
PATETON i. n. Palmae tertium genus, nimio liquore abundat: rumpitque se pomi ipsius etiam in sua matre ebrietas, calcatis similis Plin. 13, 4. Nempe pathto\s2 calcatus.
PATHOS us. n. [ pa/qos2 ] a Cic. Tusc. 4, 11 c. 6. [...]
PATHÊTICVS a, um. Adi. [ paqhtiko\s2 ] Pathetica oratio, quae [ pa/qos2, i. affectum exprimit. [...]
PATHÊTICE Adu. Macrob. Saturn. 4, 5 Sed illud nimium pathetice. Rursum c. 6 Vtrumque Virgilius bene pathetice tractauit. [...]
PATHICVS a, um. Adi. Turpium virorum Epitheton, qui patiuntur muliebria. [...]
PATIBILIS [1] vid. PATIOR.
PATIBVLVM i. n. stauro\s2 Gloss. Lat. Gr.] auctore Nonio, est Crux. [...]
page 729, image: s0729PATIBVLÂTVS a, um. Adi. Patibulo constrictus. [...]
PATIENS, PATIENTER, PATIENTIA vid. PATIOR.
PATINA ae. f. [ lopa\s2 ] Vasis genus, quo dapes elixae et iurulentae in mensam feruntur. [...]
PATINARIVS a, um. Adi. [ lopadiko\s2 ] Quod in patina conditum vel repositum est. [...]
PATIOR pateris, passus sum, pati. [ pa/sxw, ka/mnw, u(pome/nw ] Sustinere, tolerare, sinere, eo animo ferre, quem adiuncta declarant. [...]
page 730, image: s0730PATIENS entis. Partic. et Nomen. [...]
PATIENTER ius, issime. Adu. [ u(pomonikw=s2 ] Moderate, fortiter, constanter. [...]
PATIENTIA ae. f. est, Animi constantia, qua aduersa perinde ac prospera ferimus. [...]
page 731, image: s0731PASSVS [4] a, um. Partic. [ paqw\n ] Virg. Aen. 1, 203 [...]
PASSVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PASSV=RVS [PASSÛRUS]] a, um. Partic. [ peiso/menos2 ] Poenam passurus Ouid. ex Pont. 4, 6, 26. Situm indignum passurus Stat. Theb. 3, 100.
PASSÎVVS a, um. Part. paqiko\n Vet. Gloss.] Aptus ad patiendum, pati solitus. [...]
PASSIO [2] ônis. f. Firmic. 2, 12 [...]
page 732, image: s0732PASSIONALIS e. Adi. Tertull. contra Gent. c. 2 et 4. Cael. Aurel. Tard. 1, 4.
PASSIBILIS e. Adi. Arnob. 7 p. 214. et Tertull. aduers. Prax. c. 29. Christus passibilis carne, impassibilis deitate l. 7 §. 2 C. de summa Trinit.
PASSIBILITER Adu. Tertull. de Anima c. 45.
PASSIBILITAS âtis. f. Arnob. 2 p. 62.
PATIBILIS [2] e. Adi. [ paqhto\s2 ] Quod perferri potest. [...]
PATMOS i. f. [ *pa/tmos2 ] Insula in mari Aegaeo, quae, vt Plin. scribit 4, 12 patet circuitu triginta millibus passuum. In qua Iohannes Apostolus exul Apocalypsin scripsit.
PATOR [2] vid. PATEO.
PATRAE arum. f. Pl. [ *pa/trai ] Ciuitas in Achaia, quam Pausanias Aroën dici prius solitam affirmat, mox a Patreo, moenibus ampliatis, nomen accepisse, quod nunc habet. [...]
PATRENSIS e. Adi. Ciuis Patrensis, et Patrensium leges Cic. Fam. 13, 19.
PATRIÂNVS a, um. Adi. [ *patriano\s2 ] Cic. Fam. 13, 54 Vt obtineat id iuris in agris, quod ei Patriana ciuitas decreuit et dedit. Vetus exemplar habet Pariana, et sic a Victorio inde legitur.
PATRATVS vid. PATRO, as.
PATRIA ae. f. [ pa/tra, patri\s2 ] Vrbs, siue regio, vnde orti sumus: quod patria communis omnium parens sit. [...]
PATRIVS [2] a, um. Adi. [ pa/trios2 ] Quod est patriae. [...]
PATRIAMPHES vid. PATIRAMPHES.
PATRIARCHA, vel PATRIARCHES ae. m. [ patria/rxhs2 ] Ab Adam vsque ad Patriarchas et Prophetas Tertull. adu. Prax. c. 16 [...]
PATRICIDA, PATRICIVS, PATRIMONIVM, PATRIMVS, PATRISSO, PATRIVS etc. vid. PATER.
PATRICVS [3] Casus, i. Genitiuus. Varr. de L. L. 7, 39 Item quod in patrico casu hoc genus dispariliter dicatur, ciuitatum, parentum; ciuitatium, parentium, etc. Idem Patrius dicitur a Gell. 4, 16.
page 733, image: s0733PATRO âre. [ paidopoie/w, diapra/ttomai ] Est Persicere, quod etiam Verba composita Impetrare et Perpetrare satis ostendunt.
PATRANS antis. Partic. Quo ad rem Veneream abusus est Pers. 1, 18 [...]
PATRÂTVS a, um. Part. [ diapraxqei\s2 ] Tacit. Ann. 2, 66, 4 [...]
PATRATIO ônis. f. Paterc. 2, 98, 2 [...]
PATRATOR, ôris. m. Auctor rei. Tac. Ann. 14, 62, 2 Maternae necis patrator Anicetus. Auien. Arat. Phaenom. 20 Auctor agendorum, propriique patrator.
PATROBIVS i. m. Neronis principis libertus, qui arenam Nili ad debellanda corpora palaestrae studiis sibi ex Aegypto aduehi faciebat Plin. 35, 13.
PATROCLES is. m. Praefectus classis Seleuci et Antiochi, quem multas terras patefecisse Plin. 6, 17 refert.
PATROCLIANAE sellae apud Martial. 12, 78 [...]
PATROCLVS i. m. [ *pa/troklos2 ] Menoetii fuit Achillis amicus, in armis illius interfectus a Troianis, quem crudeliter vltus est Achilles, etc.
PATRON ônis. m. Acarnan, in Italiam cum Aenea profectus in Aluntinis consedit. Vid. de la Cerda ad Virg. Aen. 5, 298. et Turneb. Aduers. 26, 17.
PATRÔNVS i. m. [ prosta/ths2, sunh/goros2, para/klhtos2 ] Qui aliquem in periculo defendit, ac deinde qui alterius dignitatem, bona, tuetur quocunque modo. [...]
page 734, image: s0734PATRÔNA ae. f. [ sunh/goros2 ] Cic. de Orat. 2, 199 [...]
PATRONÂLIS e. Adi. Marcell. in l. Si patronus. D. de donat. Non erit cogendus soluere, ne pars ex legibus verecundiae patronali debita minuatur.
PATRONÂTVS ûs. m. Ius Patroni in Libertum. [...]
PATRÔCINOR âri. [ sunhgore/w, u(perapologou=mai, suneipei=n ] Tam verbo, quam facto imbecilliorem protegere. [...]
PATROCINANS antis. Part. Tertull. adu. Prax. c. 5.
PATROCINÂTVS a, um. Part. Tertull. adu. Gnosticos c. 4.
PATROCINIVM i. n. [ sunhgori/a, patrwnei/a ] Conditio vel actio Patroni clientem defendentis. [...]
PATRONYMICVM i. n. [ patrwnumiko\n ] i. A parentibus vel patria adeo denominatum. [...]
PATROVS [2] Apollo apud Athenienses dictus est, et PATROA Minerua, quod illorum cultum quasi hereditate a maioribus accepissent. Sic Patroa Virgo Vesta Catull. 1, 9 ex emend. Voss.
PATRVELIS, PATRVVS vid. PATER.
PATTAGIAS ae. m. [ *pattagi/a ] Fluuius Siciliae, vide PANTAGIAS.
PATVLCIA ae. f. Vt, Patulcia Iuno, apud Reines. Inscript. 1 n. 33 p. 60. Sic dicta Iuno quod patere faceret clausuram vteri. Eadem igitur quae Lucina.
PATVLCIVS dictus est Ianus, quod tempore belli portae templi eius pateant. [...]
PATVLICO, PATVLVS vid. PATEO.
PAV
PAVA [1] vid. PAVO.
PAVCVS a, um. Adi. [ pau=ros2, o)li/gos2, a)karh\s2, a)kariai=os2 ] A Parum quidam deducunt; singulariter raro legitur, occurrit tamen apud Hygin. Fab. 194 [...]
page 735, image: s0735PAVCVLVS a, um. Dimin. [ pa/nu o)li/gos2 ] Ter. Heaut. 4, 6, 24 [...]
PAVXILLVS [1] a, um. Adi. [ o)li/gos2 o(/sos2 ] Dimin. a Paullum Plaut. Aul. 1, 2, 34. [...]
PAVXILLO Ablatiuus per se Aduerbii vices sustinet non secus ac Paullo. Cels. 5, 28, 18 Medium habet pauxillo leuius. Afran. apud Charis. p. 192 Pauxillo prius me conuenit.
PAVXILLVM Adu. [ e)p' o)li/gon ] Parum admodum. Plaut. Capt. 1, 2, 73 Sed si pauxillum potes contentus esse. E. nae perpauxillum modo.
PAVXILLVLVS a, um. Adi. dimin. a Pauxillus. Plaut. Rud. 4, 3, 58 [...]
PAVXILLVLVM Adu. Sidon. 2, 9 Cum vel pauxillulum bibere desiisset. Idem 8, 9 (3) Sepone pauxillulum declamationes.
PAVSILLVLVM Adu. etiam legitur apud Plaut. Rud. 3, 4, 24 Occipito illis auferre vim ioculo pausillulum.
PAVXILLÂTIM Adu. pro Paullulum, sensim, pedetentim. Plaut. Rud. 4, 2, 24 [...]
PAVXILLISPER Aliud Adu. a Pauxillo. Plaut. Truc. 5, 21 Plus decem pondo amoris pauxillisper perdidit, i. Per particulas Non. 2, 670.
PAVCIES [ paura/kis2 ] pro Raro dici (inquit Non. 2, 681) veterum auctoritas docet. [...]
PAVCILOQVVS a, um. Adi. Sidon.
PAVCILOQVIVM i. n. [ paurologi/a ] Multiloquio, contrarium. Plaut. Merc. 1, 1, 31 Inhaeret etiam auiditas, desidia, iniuria, inopia, contumelia, et dispendium, multiloquium, pauciloquium.
PAVCITAS âtis. f. [ o)ligo/ths2 ] Cic. de Inuent. 1, 32 [...]
PAVENTIA Dea, ab antiquis constituta, vt auerteret pauores ab infantibus: atque inde etiam appellata, auctore D. August. Ciu. Dei 4, 11. Conf. Gyrald. Synt. Deor. 1, 156.
PAVEO ui, êre. [ perifobou=mai ] Timere, et quidem ad vehementem fere et celerem metum pertinet, qui mentem loco moueat, et trepidationem adferat corpori. [...]
page 736, image: s0736PAVENS entis. Partic. [ perifobou/menos2 ] Rerum nouitate pavens iuuenis Ouid. Met. 2, 31. [...]
PAVENDVS a, um. Partic. [ perifobhte/os2 ] Plin. 8, 23 Nec pedibus pauendas tantum serpentes, sed et missili volare tormento.
PAVESCO ere. [ perifobou=mai ] Idem quod Pauere, nisi frequentia significationem augeat. [...]
PAVEFACIO ere. Gloss. Vet. [ doulopoiw=, pauefacio.
PAVEFÎO eri. [ ptoou=mai ] Pauidum fieri. Gell. 19, 1 [...]
PAVERVS [1] vid. post PAVIO.
PAVITO âre. Frequent. [ ptu/romai ] Valde pauere. [...]
PAVITANS antis. Partic. [ pturo/menos2 ] Valer. Argon. 7, 410. [...]
PAVITÂTIO ônis. f. Apul. de Mundo p. 65 Palmatiae appellantur, quorum pauitatione illa, quae trepidant sine inclinationis periculo nutant.
PAVIBVNDVS a, um. Adi. Arnob. 7 p. 221.
PAVOR, ôris. m. [ pto/a, ptoia\, pto/hsis2, dei/mas2 ] est (inquit Cic. Tusc. 4, 19 c. 8)
PAVORII et PALLORII Salii ab Hostilio instituti apud Servium ad Aen. 8, 258.
PAVIDVS a, um. Adi. [ perideh\s2 ] Qui semper timet, inquit Seruius ad Aen. 2, 489. [...]
PAVIDE Adu. [ peridew=s2 ] Timide, meticulose. Liu. 5, 39 Quae ad Alliam tam pauide fugerat, ciuitas fuit.
PAVICVLA ae. f. [Pauiculae, o(malisth=res2 Vet. Gloss.] Instrumentum, quo coaequatur et condensatur terra arearum. [...]
PAVICVLO, vel PAVICLO âre. Pauicula planare. Gloss. Vet. Pauiclat. [ podi/zei, e)dafi/zei.
PAVIMENTVM i. n. [ e)/dafos2, bhlo\s2, da/pedon, ou)dh\ ] Domus vel conclauium solum, et solidamentum siue incrustatio, ex calce, testa, rudere, etc. quam gradiendo calcamus. [...]
page 737, image: s0737PAVIMENTO âre. Pauimentum facere, seu pauimento sternere. Plin. 27, 4 Ergo pauimentandum vbi sata sit, censent, vt lacrima non absorbeatur.
PAVIMENTATVS a, um. Partic. Cic. pro Domo 116 In palatio pulcherrimo prospectu, porticum cum conclauibus pauimentatam trecentûm pedum concupierat. Idem Q. Frat. 3, 1, 1.
PAVIO îui, îtum, îre. [ pai/w ] Ferire, percutere, tundere. [...]
PAVÎTVS a, um. Partic. Pauita area Varr. R. R. 1, 51, 1. Pauita et complanata terra Plin. 9, 10.
PAVERVS [2] a, um. Adi. Multum tritus. [...]
PAVITENSIS e. Adi. Pauitensis vestis, contraria Leuidensi, quod grauiter pressa et calcata sit Isidor. 19, 22.
PAVLLATIM, PAVLLISPER, PAVLLVM, PAVLLVLVM, PAVLLVS vid. PARVM.
PAVLLVS i. m. [ *pau=los2 ] cognomen Aemiliorum, v. g. L. Aemilii Consulis, de quo, Prodigus Paullus magnae animae Hor. Carm. 1, 12, 38. Belligeri sublimis regia Paulli Stat. Silu. 1, 1, 30.
PAVO, ônis. com. et PAVVS i. m. [ taw\s2 ] Auis colli et caudae coloribus insignis. [...]
PAVA [2] ae. f. [ taw/nh ] Pauonis femina. Auson. Epigr. 69 Feminam in speciem conuertit (pass. ) masculus ales, Pauaque de pauo constitit ante oculos.
PAVONÂCEVS a, um. Adi. [ taweidh\s2 ] Plin. 36, 22 s. 44 [...]
PAVONÎNVS a, um. Adi. [ tawnino\s2 ] Quod ex pauone est. Pauoninum ouum Columell. 8, 5 et 11. Pallad. 1, 30. Petron. c. 33. Varro de R. R. 3, 9, 10. Ornatus Tertull. adu. Valent. c. 13.
PAVONIVS a, um. Aliud Adi. [ taw/nios2 ] idem significans. Pauonia oua quidam legunt Varr. de R. R. 3, 9, 10. Castigatiora exemplaria habent Pauonina.
PAVOR, PAVORII vid. PAVEO.
PAVPER eris. Adi. [ pe/nhs2, a)/poros2 ] Priscian. 7 p. 765 [...]
page 738, image: s0738PAVPERCVLVS a, um. Adi. dimin. [ penixro\s2 ] Terent. Heaut. 1, 1, 44 [...]
PAVPERIVS Adu. compar. Tertull. de Cultu Fem. 2, 11.
PAVPERTAS âtis. f. [ peni/a ] Ipsa pauperis conditio. [...]
PAVPERIES êi. f. [ penixro/ths2 ] Idem. Hor. Serm. 2, 7, 84 [...]
PAVPERTÎNVS a, um. Adi. [ penixrale/os2 ] Quod pauperem decet vel indicat: formatum vt Libertinus a Liber. [...]
page 739, image: s0739PAVPERO âre. [ penitopoiw= ] Pauperem reddere, antique. [...]
PAVPERATVS a, um. Adi. Sidon. Epist. 6, 12 Defectio ciuium pauperatorum. Firmic. Pauperatus luminibus. i. Priuatus.
PAVSA ae. f. [ pau=sis2 ] Est Quies alicuius rei, vt ait Non. 2, 686 qui laudat ex Accio, Nobis datur bona pausa loquendi: Et Lucil. Sat. 1 Haec vbi dicta dedit, pausam facit ore loquendi. [...]
PAVSARIVS i. m. Qui pausam voce designat. [...]
PAVSO [1] âre. [ pau/omai ] Quiescere. [...]
PAVSANS antis. Part. Cael. Aurel. Acut. 3, 21, 212. Idem Tard. 5, 10, 116. Commodian. Instruct. 42 p. 56.
PAVSATVS a, um. Part. Arnob. 5 p. 160. Des. Herald. emendat pausate.
PAVSATIO ônis. f. Plin. Valer. 1, 41 Post pausationem prandii.
PAVSABILIS e. Adi. Cael. Aurel. Acut. 2, 13 Pausabilior inspiratio, i. Mitior.
PAVSANIAS ae. m. [ *pausani/as2 ] Cleombroti filius, Lacedaemoniorum dux ex Cornelio Nepote notus. Pausanias, Macedo adolescens, qui Philippum Macedonem interfecit Iustin. 9, 6, 4 et 7.
PAVSIA, vel PAVSEA ae. f. [ e)lai/as2, ei)=dos2 ] Oliuae genus: quod non nisi pauiendo, hoc est tundendo oleum emittat. [...]
PAVSIAS ae. m. [ *pausi/as2 ] Sicyonius pictor, de quo Plin. 35, 11.
PAVSIACVS a, um. Adi. [ *pausiako\s2 ] Hor. Serm. 2, 7, 95 Vel quum Pausiaca torpes insane tabella.
PAVSILYPVM i. n. [ *pausilupo\n ] Villa est Campaniae ab amoenitate dicta, [ a)po\ th=s2 pau/sews2 th=s2 lu/phs2, hoc est, a Curae moerorisque cessatione. [...]
PAVSO [2] vid. PAVSA.
PAVSVS i. m. Deus videtur fuisse, qui pausam afferret et quietem, quem bellis aduersarium, repugnantisque Bellonae potestatis fuisse suspicamur ex Arnobio 1 p. 15 sic scribente, Qui Faunos, qui fatuas civitatumque genios, qui Pausos reuerentur atque Bellonas. [...]
PAVTALIA ae. f. Thraciae vrbs. Vid. Spanhem. de Vsu Num. diss. 4 p. 219.
PAVVS vid. PAVO.
PAVXILLVS [2] vid. PAVCVS.
PAX
PAX âcis. f. [ ei)rh/nh, dia/lusis2 ] Otium a bello a Pactione dicitur, vt post Capitonem apud Festum, ait Vlpianus, D. de pactis l. 1 quod a verbo Paciscor deducitur. [...]
page 741, image: s0741PACIFER era, erum. Adi. [ ei)rhnofo/ros2 ] Ferens pacem. [...]
PACIFERO âre. Gloss. Gr. Lat. [ ei)rh/nhn a)/gw, pacifero.
PACIFICO âre. [ ei)rhnopoiw= ] Pacem inter aliquos conciliare, discordias sedare, controuersias tollere, placare. [...]
PACIFICOR âri. Dep. Pacem conciliare. Dux pacificari cum altero statuit Iustin. 6, 1, 2. Satin' ego tecum pacificatus sum Plaut. Stich. 4, 1, 13.
PACIFICANS antis. Part. Sall. Iug. 66 Metellus initio Iugurtha pacificante, praesidium imposuerat. Liu. 44, 35 Interim vt appareret, quantum pacificantium Rhodiorum auctoritas valuisset.
PACIFICATVS a, um. Part. Agathocles pacificatus cum Carthaginiensibus Iustin. 23, 1, 1.
PACIFICATIO ônis. f. [ ei)rhnopoii/+a ] Mitigatio. [...]
PACIFICÂTOR, ôris. m. [ ei)rhnopoio\s2 ] Qui pacem facit. [...]
PACIFICATÔRIVS a, um. Adi. [ ei)rhnopoio\s2 ] Cic. Philipp. 12, 3 Posteaquam nos pacificatoria legatione implicatos putant. i. Quae pacem sieri petebat.
PACIFICVS a, um. Aliud Adi. [ ei)rhniko\s2 ] Pacem faciens. [...]
PACIFICE Adu. Cyprian. Epist. 41 extr. Messala Coruin. de Aug. progen. Dardania pacifice aliquamdiu stetit.
PACO [2] âre. [ eu)meni/zomai, i(la/skw ] Ad pacem adducere: binc mitigare, lenire, placare: Pacare Amanum sublatis ex eo bostibus Cic. Fam. 15, 4. [...]
PACÂTVS a, um. Part. [ eu)menisqei\s2 ] Cic. de Clar. Orat. 121 c. 31 extr. [...]
PACATE Adu. [ ei)rhnai/ws2 ] Tranquille, sedate, pacifice. [...]
PACÂTOR, ôris. m. ei)rhna/rxhs2 Gloss. Gr. Lat.] Senec. Here. Oet. extr. [...]
PACATORIVS a, um. Adi. Tertull. adu. Marc. 4, 29.
PACATIO ônis. f. Frontin. Strat. Praef. p. 4 Quae ad praelium et confectam pacationem pertinent.
PACÂLIS e. Adi. [ i(lastiko\s2 ] Idem quod Pacifer, siue pacem significans: Oleae pacales Ouid. Met. 6, 101. Flammae Idem Fast. 1 extr. Laurus Idem Met. 15, 591.
PAXAE arum. f. Pl. Duae insulae quinque M. a Corcyra discretae Plin. 4, 12.
PAXAMACIVM, vel PAXIMATIVM i. n. Isidor. in Gloss. est Panis subcinericius. Aliis est Panis sex vnciarum. Vid. Voss. de Vit. L. L. 3, 33.
PAXILLVS [3] i. m. [ pa/ttalos2 ] Dimin. a Palus, i; vt ait Priscianus. [...]
PAXOS Insula Asiatici maris, non procul a Crocylea Taphiarum vna Plin. 4, 12.
page 742, image: s0742PECCO âre. [ a(marta/nw, ptai/w ] Male agere vel emittere aliquid, et quocunque modo ab officio discedere. [...]
PECCANS antis. Part. Hor. Serm. 2, 7, 62 [...]
PECCÂMEN inis. n. Prudent. Apoth. 915. et Perist. 10, 517. et Cathem. 9, 95.
PECCANTER Adu. Cael. Aurel. Acut. 3, 1 Hoc peccanter definiunt. Conf. ib. 2, 9, 46. et Barth. Aduers. 38, 3.
PECCANTIA ae. f. Tertull. adu. Iud. c. 10.
PECCATELA ae. f. Idem de Anima c. 40.
PECCATIO ônis. f. Gell. 13, 20. Vid. infra PECCATVS, ûs.
PECCATVS a, um. Qui peccauit, ex quorundam sententia apud Ter. Hec. 4, 4, 11 Nam iam ea aetate sum, vt non siet peccato mi ignosci aequum. [...]
PECCÂTVM i. n. [ a(marti/a, ptai=sma ] Quidquid fit contra officium, etiam quae Culpa appellatur. [...]
page 743, image: s0743PECCÂTOR, ôris. m. Apud sacros et ecclesiasticos Scriptores sic vocantur omnes, qui aliquando peccant. [...]
PECCATÔRIVS a, um. Adi. Tertull. aduers. Marc. 2, 24. Idem de Carn. Christi c. 8.
PECCATRIX îcis. f. Tertull. de Spectac. c. 3. et contra Marc. 4, 18. Paullin. Nolan. Epist. 23 ad Seuer. c. 15 Proles peccatrix.
PECCÂTVS ûs. m. [ a(ma/rthma ] Idem quod Peccatum. [...]
PECHYALES vid. PARALVRGES.
PECORARIVS [1], PECORINVS, PECOROSVS vid. PECVS.
PECTINAE ârum. f. Pectines erant, quibus vtebantur ex erinaceis spinis, quae saepius resici debebant. [...]
PECTEN inis. m. [ ktei\s2 ] Instrumentum textorium: dictum, quod fila in telis sigat. [...]
PECTINO âre. [ pe/kw ] Pectinare segetem Plin. 18, 21.
PECTINÂTVS a, um. Adi. [ ktenoeidh\s2 ] Tectum pectinatum dicitur, a similitudine pectinis, in duas partes deuexum, vt testudinatum in quatuor. Festus. [...]
PECTINÂTIM Adu. [ ktenhdo\n ] Ad pectinis similitudinem, et quasi denticulatim. [...]
PECTINÂTOR, ôris. m. Gloss. Cyrill. Pectinator, [ ktenisth/s2.
PECTINARIS e. Adi. Vet. Inser. apud Fabret. p. 701 ACCEPTO CHIAE SERVO PECTINARI LANARI SODALES POSVERE.
PECTO pexui vel pexi, pexum, ere. [ kteni/zw ] Explicare, et formare capillum pectine. [...]
page 744, image: s0744PECTITVS a, um. Partic. Colum. 10, 94 Verum vbi iam puro discrimine pectita tellus, i. aratro et rastri dentibus subacta et polita. Conf. v. 149. Pectitae lanae Colum. 12, 3, 6.
PEXVS a, um. Aliud Partic. [...]
PEXITAS âtis. f. [ mallwto\n ] Plin. 11, 24 Quam non ad hoc pertinere videtur cribrata (Hard. crebrata) pexitas telae. [...]
PEXÂTVS a, um. Adi. [ mallwtwme/nos2 ] Qui veste pexa indutus est. Martial. 2, 58 Pexatus pulchre, rides mea Zoile trita: Sunt haec trita quidem Zoile, sed mea sunt.
PECTIS idis. f. Herbae species, quae Consolida et Symphyton dicitur. Vid. Apul. de Herb. c. 56.
PECTORALE [1] vid. PECTVS.
PECTVNCVLVS i. m. [ ktei\s2 ] Piscis, qui et Pecten dicitur. [...]
PECTVS oris. n. [ ste/rnon, sth=qos2, qw/rac ] Anterior pars animalis a gula vsque ad ventrem. [...]
page 746, image: s0746PECTVSCVLVM i. n. Dimin. [ sthqu/nion ] Hieron. Epist. 22 c. 13 ad Eustoch.
PECTORÔSVS a, um. Adi. [ platu/sternos2 ] Magni et validi pectoris. [...]
PECTORÂLIS e. Adi. Quod ad pectus pertinet. Cels. 8, 1 In exiguo sinu pectoralis ossis. Ammian. 14, 9 Pectoralis tunica.
PECTORALE [2] is. n. [ sthqode/smion ] Genus armaturae, quod ante pectus ponitur. [...]
PECTVSCVM Palati dicta est ea regio vrbis, quam Romulus obuersam posuit ea parte, in qua plurimum erat agri Romani ad mare versus, et qua mollissime adibatur vrbs: cum Etruscorum agrum a Romano Tiberis discluderet, caeterae vicinae ciuitates colles aliquos haberent oppositos. [...]
PECV, PECVARIA, PECVARIVS etc. vid. PECVS.
PECVLATOR, PECVLATVS, PECVLIARIS, et PECVLIOSVS vid. mox sub PECVLIVM.
PECVLIVM i. n. periousi/a, peri/kthsis2, i)/dion, sfe/teron, ou)si/a dou/lou Gloss. Lat. Gr. kth=sis2 tou= e)n a)llotri/a| e)cousi/a| o)/ntos2, tou=t' e)/stin, ui(ou= h)\ dou/lou ibid.] Possessio eius, qui in alterius potestate est, h. e. filii familias aut serui. [...]
PECVLIOLVM i. n. Dimin. Quinctil. 1, 5 Magnum peculiolum, erunt, qui soloecismum putent.
PECVLIÂRIS e. Adi. Quod ad peculium pertinet, et pars est peculii. [...]
PECVLIARITER Adu. [ i)di/ws2 ] Specialiter, praecipue. [...]
PECVLIARIVS a, um. Adi. Idem quod Peculiaris apud ICtos, vt Marcian. l. 18 Dig. de peculio legato, In eum creditoribus peculiariis actiones non competunt. [...]
PECVLIÔSVS a, um. Adi. Qui peculii multum habet. Plaut. Rud. 1, 2, 24 Peculiosum esse decet seruum et improbum, etc.
PECVLIÂTVS a, um. Aliud Adi. kth/sios2, poluou/sios2 Gloss. Lat. Gr.] Asin. Pollio ad Cic. Fam. 10, 32 Plane bene peculiatus, i. Pecunia abundans, numatus. [...]
page 747, image: s0747PECVLIO âre. [ a)faire/w ] Peculio augere. [...]
PECVLOR [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PECV=LOR [PECÛLOR]] âri. Dep. [ kle/ptw to\ koino\n ] Furari ea, quae ad Rempub. seu principem pertinent. Peculari Rempub. Flor. 3, 17, 3.
PECVLÂTOR, ôris. m. [ kle/pths2 tou= koinou= ] Qui furtum facit pecuniae publicae, auct. Ascon. ad Cic. Act. 1 in Verr. 2 vbi etiam apud Ciceronem legisse videtur Peculatorem aerarii, quod hodie legitur Depeculatorem. [...]
PECVLATÔRIVS a, um. Adi. Oues peculatoriae, quae scil. seruis aut siliisfamilias sunt in peculio Varro de L. L. 4, 19. Conf. Taubm. in Plaut. Asin. p. 135.
PECVLÂTVS ûs. m. [ kle/mma tou= koinou= ] Pecuniae publicae furtum. [...]
PECVNIA ae. f. [ a)rgu/rion, xrh/mata ] Proprie Numi aenei, argentei, aurei: deinde diuitiae omnes, quae pretio aestimantur. [...]
page 748, image: s0748PECVNIÔSVS a, um. Adi. [ poluxrh/matos2 ] Quasi Pecuniae plenus et diues. [...]
PECVNIARIVS [1] a, um. Aliud Adi. [ xrhmatiko\s2 ] Quod ad pecuniam pertinet. [...]
page 749, image: s0749PECVNIARIVS [2] i. m. xrhmatisth\s2 Gloss. Gr. Lat.
PECVNIARIE Adu. Vlpian. in l. 10 §. 2 D. de compensationibus, Quoties ex maleficio oritur actio (vt puta ex causa furtiua, caeterorumque maleficiorum) si de ea re pecuniarie agatur, compensatio locum habet.
PECVNIALIS e. Adi. Cael. Aurel. Tard. 1, 5 Quaestus pecunialis.
PECVNIARIS e. Adi. Damnatio pecuniaris Macer lege 10 extr. Dig. de Poenis.
PECVNIARITER Adu. l. vlt. Dig. de priu. delict. Pecuniariter agere.
PECVS [1] üdis. f. [ kth=nos2, qre/mma, bo/skhma ] Omne animal quod sub imperio, pabulo terrae pascitur, vt sunt boues, asini, equi, cameli, oues, caprae, auctore Valla. [...]
PECV n. Indecl. in Sing. [...]
PECVS [2] öris. n. Idem quod Pecus, udis. [...]
page 750, image: s0750PECVSCVLVM i. n. Foueam si forte pecuscula vestra inciderint Iuuenc. 2, 593.
PECORÎNVS a, um. Adi. [ kthnino\s2 ] Quod est pecoris: vt, Pecorina caro.
PECORÔSVS a, um. Aliud Adi. [ poluqre/mmwn ] Palatia pecorosa Propert. 4, 9, 3 vbi pascebant pecora. Sed nemorosa al. Phyllos Stat. Theb. 4, 45. Ver Idem ib. 10, 229.
PECORARIVS [2] i. m. Qui pecua siue pecora publica redimit, vt ait Ascon. Romani enim vetustiores nibil in bonis praeter pecudes habebant. Onomast. Vet. Pecorarius, [ probatw/dhs2.
PECVALIS e. Adi. Sedul. 1, 146 Edidit humanas animal pecuale loquelas. Fortunat. de Vita Martini 2, 146 Et mihi praeda iacet pecuali capta ministro.
PECVARIVS [1] i. m. [ kthnotro/fos2 ] Qui pecorum curam habet, vel Qui pecuarias habet alitque. [...]
PECVARIVS [2] a, um. Adi. [ boskhmatiko\s2 ] Quod ad pecus pertinet. [...]
PECVARIA [1] orum. n. Pl. [ boskh/mata ] Dicuntur ab eo, quod est Pecuare, et per apocopen, Pecuar: nam Pecua, vt ait in Pompeiana Cicero, ab eo, quod est Pecu, venit, vt a Genu Genua: et significat Pecorum multitudinem. [...]
PECVARIA [2] ae. f. [ boskhmatikh\ ] Quae et Res pecuaria dicitur. Varr. R. R. 3, 1 Tres libros institui, e queis duo scripsi. [...]
page 751, image: s0751PECVASCO ere. Legitur in decreto finium regundorum apud Gruter. p. 204 PECVASCERE GENVATES VETVRIOSQVE LICEAT.
PECVATVS a, um. Adi. Vet. Onomast. qhriw/dhs2 Fulgent. in Moral. n. 53.
PECVDALIS e. Adi. Mart. Capell. 7 Non minus sensus, quam nominis pecudalis, de Capellae nomine.
PECVINVS a, um. Adi. Apul. Met. 8 p. 215 Pecuinis ossibus catenatum flagrum. Cato R. R. 132 Daps Ioui assaria pecuina. Sed locus est obscurus et dubiae lectionis.
PECVSCVM vid. PECTVSCVM.
PED
PEDA [1] vid. PES.
PEDALIS, PEDAMEN vid. PES.
PEDANA ae. f. [ *peda/na ] Regio est non procul a Roma, dicta ab oppido Pedo, quod olim fuit, nunc non est, vt ait Porphyr. in illud Hor. Epist. 1, 4, 2 Quid nunc te dicam facere in regione Pedana?
PEDANEVS, PEDARIVS vid. PES.
PEDATIM, PEDATIO, PEDATVM, PEDECOSVM vid. PES.
PEDÊMA atis. n. [ ph/dhma ] Saltus est et saltatio. Quidam legunt Iuuen. Sat. 11, 173 Qui Lacedaemonium pedemate lubricat orbem. Sed vehemens ibi dissensio.
PEDEPRESSIM, PEDES, PEDESTER, PEDETENTIM, PEDICA, PEDICINVS, PEDICVLVS, PEDIOLVS, PEDISEQVVS, PEDITATVS etc. vid. PES.
PEDIANVS i. m. Cognomen Roman. quo vsus est v. g. Ille Asconius, cuius supersunt quaedam reliquiae commentariorum in Ciceronem. Idem forte, quem laudat Plin. 7, 48.
PEDICVLI orum. m. Populi in Italia, Apulis et Salentinis contermini Plin. 3, 5. Pediculorum agrum, et oppida vide apud eundem 3, 11.
PEDICVLVS [1] i. m. Pilorum ille incola, vid. sub PES.
PEDIDOSVS vid. PAEDIDOSVS sub PAEDOR.
PEDIS pediculus, vid. PES n. 12.
PÊDIVS i. m. Gentis Rom. nomen. V. g. Pedius Blaesus, senatu motus sub Nerone ob violatum ab eo thesaurum Aesculapii. [...]
PEDO [1] ônis. m. [ *pe/dwn ] Cognomen Popiliorum. [...]
PÊDO pepêdi, ere. [ pe/rdw, bde/w ] Crepitum ventris emittere. [...]
PEDITVM, i. n. et PEDITVS ûs. m. pordh\ Gloss. Cyr.] Subtile et leue peditum Liboni est Catull. 55, 3.
PEDO âre. PEDVM, PEDVSCVLVS vid. PES.
PEDVLES Fasciae, quibus pedes vinciuntur Vlpian. in l. 25 §. 1 De auro et argen. legat.
PEDVLLA ae. f. Quae dicimus, pe/dila appellari manifestum est. [ pe/dilon, Talare, aut calceamentum varium significat. Festus.
PEDVNCVLVS [1] i. m. Vermis marinus est, de quo sic Plin. 32, 7 Vocant et in mari pedunculos, eosque tritos instillari ex aceto auribus iubent.
PEG
PEGANVM i. n. [ ph/ganon ] Herba est Diosc. 3 quam Latini Rutam appellant. Conf. Apul. de Herb. c. 89 et 115.
PEGASA ae. f. [ *pagasai\ ] Thessaliae oppidum, vnde PEGASAEVS, vid. PAGASA. Sic enim scribitur.
PEGASVS [1] et Pusio, Coss. apud Rom. a quibus Pegasianum S. C. nomen habuit, habitum Vespasiani temporibus in exemplum legis Falcidiae. [...]
PEGASVS [2] i. m. [ *ph/gasos2 ] Equus alatus, [ a)po\ th=s2 phgh=s2, id est a fonte, quod iuxta Pegas, id est fontes Oceani natus sit, vbi Gorgones habitant, de quo Hygin. Poët. Astron. 2, 18 [...]
PÊGASEVS a, um. Adi. [ *phga/seios2 ] Gradus Pegaseus, i. Celerrimus Senec. Troade 385. Volatu Pegaseo ferri Catull. 53, 25.
PEGASÊIVS a, um. Aliud Adi. [ *phgash/i+os2 ] Pers. in prol. 14 Cantare credas Pegaseium melos, Musis et fonte Heliconis dignum.
PEGASIS idos. f. [ *phgasi\s2 ] Patronym. femin. loco Gentilis. [...]
PEGE es. f. Fons erat prope montem Arganthonum, in quem Hylas cecidit. [...]
page 752, image: s0752PEGMA atis. n. [ ph=gma ] Machina e pluribus tignis, asseribus, tabulis coagmentata, cuius varii vsus, variaeque ob id ipsum formae esse possunt. [...]
PEGMARIS e. Adi. Pegmares gladiatores inuenisse sibi videntur viri docti Sueton. Calig. c. 26, qui in pegmasi pugnent, quos tamen alias frustra quaeras, vel, quod facilius probes, quos de ruina arena dimisit, vt est Petron. 9. [...]
PEI et PEL
PEIERO vid. PERIVRO.
PEIOR, PEIORO vid. sub MALVS.
PELAGVS i. m. et n. [ pe/lagos2 ] Profundum maris significat. Vnde etiam pro ipso Mari frequentius sumitur. [...]
page 753, image: s0753PELAGICVS a, um. Adi. [ pelagiko\s2 ] Quod in mari viait, siue Quod est ex mari. Columel. 8, 17, 14 Caeteri autem saxatiles, aut pelagici, satis ex his, sed ex recentibus melius pascuntur.
PELAGIVS a, um. Aliud Adi. [ pela/gios2 ] Idem. [...]
PELAMIS, idis. vel PELAMYS y dis. f. (vtrumque enim reperitur, eadem et apud Graecos varietate phlamu\s2 et [ phlami\s2 ) nomen thynni piscis a semestri vsque ad anniculum. [...]
PELASGIA, vel PELASGIS it. PELASGICVM ARGOS. [ *pelasgi/a ] Regio Graeciae, circa extremam partem Macedoniae, versus Achaiam, olim Thessalia dicta, it. Aemonia, etc. [...]
PELASGI ôrum. m. [ *pelasgoi\ ] Populi, quasi Pelargi, id est ciconiae: quoniam errabundi ritu ciconiarum per multas nationes iuerunt. [...]
PELASGVS a, um. Adi. Pubes Pelasga Virg. Aen. 9, 154. Classis Ouid. Met. 13, 268. Gens Idem ibid. 12, 7.
PELASGIAS adis. f. [ *pelasgia\s2 ] Patronym. pro Gentili, vel Adiectiuo; Vrbes Pelasgiades Ouid. Epist. 9, 3.
PELE es. f. Insula ad Petram Herculis. Plin. 32, 2 Nec illa in novissimis mira, amaros esse disces ad Pelen insulam, et ad Clazomenas.
PELECÎNVM i. n. [ pele/kinos2 ] Herba. [...]
PELETHRONIA ae. f. Herba, Centauria maior. Apul. de Herb. c. 34.
PELETHRONIVM i. n. [ *peleqro/nion ] Oppidum est Thessaliae, vbi primum domandorum equorum repertus est vsus. [...]
PELEVS ei. m. Disyllabum. [ *phleu\s2 ] Aeaci regis silius, maritus Thetidis, et pater Achillis. [...]
PELÎDES ae. m. Patronym. [ *phlei/dhs2 ] a Peleo patre dictus est Achilles. Ouid. Epist. 8, 83 Pelides vtinam vitasset Apollinis arcus. Fortis Virg. Aen. 5, 808. Idem Aen. 12, 350.
PÊLIAS adis. f. [ *phlia\s2 ] Pelias hasta, Qua Achilles vtebatur Ouid. Epist. 3, 126.
PÊLÊIVS a, um. Adi. Sil. 13, 803 Aequantem Peleïa facta, i. Achillis.
PELIAS [1] ae. m. [ *pelia\s2 ] Filius Neptuni ex Tyro nympha, filia Salmonei regis, frater Nelei, quem e Thessalia expulit. [...]
PELICÂNVS i. m. rectius PELECANVS, [ peleka/nos2 ] Auis eadem, quae Platea vel Platalea Ciceroni et Plinio. [...]
page 754, image: s0754PELIDES vid. PELEVS.
PELIGNI ôrum. m. Populi Marsis finitimi, quorum metropolis est Sulmo, vrbs, ex qua Ouidius duxit originem, Amor. 3, 15, 8 [...]
PELIGNVS a, um. Adi. Praela Martial. 1, 110. Arua pererrantur Peligna liquentibus vndis Ouid. Amor. 2, 16, 5. Frigora Hor. Carm. 3, 19, 7. Rus Ouid. Amor. 2, 16, 1.
PELION i. n. [ *ph/lion ] Mons Thessaliae. [...]
PELIVS a, um. Adi. [ *phliwtiko\s2 ] Cic. pro Cael. 18 Vtinam ne in nemore Pelio.
PÊLIACVS a, um. Aliud Adi. [ *phliako\s2 ] Apex Ouid. Fast. 1, 308. [...]
PELIAS [2] âdis. f. Ouid. Epist. 12, 8 Phryxeam petiit Pelias arbor ouem. Pelias arbor, i. Argo nauis, cuius lignum in Pelio monte natum, et in Magnetide regione proxima Thessaliae fabricatum.
PELLA ae. f. [ *pe/lla ] Ciuitas Macedoniae, vt scribit Liu. 44 [...]
PELLAEVS [1] a, um. Adi. [ *pellai=os2 ] Diadema Pellaeum Lucan. 5, 60. [...]
PELLAEVS [2] i. m. Pagus est intimi sinus Persici, cui hoc nomen a sua patria dedisse Alexandrum magnum Plinius 6, 27 commemorat.
PELLAON önis. m. Adriatici seu Veneti sinus oppidum. Plin. 3, 19 Istriae annumer at Palsicium et Pellaonem.
PELLAX âcis. com. [ e)pagwgo\s2 ] Qui per blanditias decipit, vt Seruius exponit illud Virg. Aen. 2, 90 Inuidia postquam pellacis Vlyssi (Haud ignota loquor) superis concessit ab oris.
PELLACIA ae. f. [ e)pagwgh\ ] Fallacia. [...]
PELLECEBRA vid. PERLECEBRA.
PELLECTIO vid. PERLECTIO.
PELLEX icis. f. zh/lh, pallakh\ Gloss. Lat. Gr. pallakh\ Gloss. Gr. Lat.] Mulier concubina extra iustum coniugium, et proprie quidem eius, qui aliam habet iustam vxorem. [...]
page 755, image: s0755PELLICO âre. [ zhleu/w, pellico, aemulor Gloss. Gr. Lat.
PELLICATIO ônis. f. vid. PELLICATVS.
PELLICÂTVS ûs. m. Conditio pellicis. [...]
PELLICIO exi, ectum, cere. [ u(pa/gw, prosa/gw, e)pisu/romai, e)fe/lkomai ] Blandiendo decipere, inducere, adducere. [...]
PELLECTVS a, um. Part. Vitiis animus Colum. 11, 1, 14.
PELLICÂTOR, ôris. m. [ u(pagwgeu\s2 ] Inquit Paullus, Qui ad fraudem pellicit.
PELLICVLATIO [1] ônis. f. Pelliculationem Cato a pelliciendo dixit. Paullus.
PELLION i. n. Lauri genus. alias Victoriola vel Daphnitis. Apul. de Herb. c. 58.
PELLIS is. f. [ de/rma, de/r)r(is2, dora\, r(ino\s2 ] Dicitur proprie, quum est a carne separata, quae Cutis antea dicebatur: sed non perpetuum id esse, ostendimus n. 3. [...]
PELLICVLA ae. f. Dimin. [ derma/tion ] Cic. pro Muraen. 75 c. 36 [...]
PELLICEVS a, um. Adi. [ dermatino\s2 ] Quod est ex pelle. [...]
PELLÎTVS a, um. Aliud Adi. [ dermatei/mwn ] Pellibus tectus. [...]
page 756, image: s0756PELLEATVS a, um. Adi. Idem. Paullin. ad Nicet. 280 Diuitis multo boue, pelleatus Accola, ripae.
PELLICVLO âre. [ pwma/zw ] Alligatis pelliculis obturare. Columel. 12, 39, 2 [...]
PELLICVLATIO [2] ônis. f. Cato apud Festum et Paullum, a Pelliciendo, forte rectius a Pelliculando.
PELLIO ônis. m. Qui vestes pelliceas, et ex pellibus alia opera facit. [...]
PELLARIA ae. f. vel PELLESVINA. Varr. L. L. 7, 30 p. 95, 3 [...]
PELLARIVS i. m. Idem qui Pellio. Firmicus 4, 7 Faciet pellarios, coriarios, caligarios.
PELLIONARIVS i. m. Mercator pellium. Spon. Miscell. p. 65 PROCVRATOR COLL. PELLIONARIOR. Conf. Reines. Inscript. class. 10 n. 8.
PELLO pepuli, pulsum, ere. [ w)qe/w, e)lau/nw, kine/w ] Percutere, ferire, trudere, dum cedat, qui pellitur. [...]
PELLENS entis. Partic. Hor. Od. 2, 11, 7. Ouid. Met. 14, 216.
PVLSVS [1] a, um. Partic. [ e)chlasme/nos2, e)kkhruxqei\s2 ] Patria pulsus Aristides Ouid. ex Pont. 1, 3, 71. [...]
page 757, image: s0757PVLSVS [2] ûs. m. [ w)qismo\s2, ki/nhma ] Actus pellendi. [...]
PVLSIO ônis. f. Idem Arnob. 4 p. 129 Partis vnius in pulsione formatum est.
PVLSO âre. Frequent. [ pai/w, krou/w, ko/ptw ] Graui et vehementi vel etiam crebro et repetito ictu caedere et protrudere. [...]
PVLSANS antis. Part. [ pai/wn ] Cymbala pulsans Iuuen. Sat. 9, 62. Soluite pulsanti loca Stat. Theb. 4, 477. Pauor pulsans corda Virg. Georg. 3, 106. Idem ib. 4, 313. et Aen. 5, 138.
PVLSÂTVS a, um. Aliud Part. [ kekrousme/nos2 ] Pulsatos se querentes Liu. 3, 11 [...]
PVLSATIO ônis. f. [ krou=sis2 ] Liu. 31, 39 Ea maiore cum sonitu quam vulnere vllo pulsatio scutorum parumper succedentes Romanos tenuit. Cic. pro Cael. c. 10 Pulsatio Alexandrinorum Puteolana.
PVLSÂTOR, ôris. m. [ krousth\s2 ] Citharae pulsator Apollo Valer. Argon. 5, 693. August. Confess. 10, 31.
PVLSANDVS a, um. Part. [ krouste/os2 ] Nunc est bibendum, nunc pede libero pulsanda Tellus Hor. Carm. 1, 37, 2. Area pulsanda equis Ouid. Amor. 3, 15, 18.
PVLSABVLVM i. n. Pecten, quo fides pulsantur. Apul. Florid. 2 p. 351 Dextera psallentis gestu suo pulsabulum citharae admouet, ceu parata percutere.
PVLSIM Adu. Vt Caesim, Punctim. Nigid. apud Non. 2, 281.
PVLSVLA ae. f. Dimin. [ flu/ktaina ] Pro pustula legebatur. Martial. 14, 167. Sed Pusula aut Pustula hodie obtinet, vid. PVSTVLA.
PVLSVÔSVS a, um. Adi. Pulsibus plenus. Cael. Aurel. Tard. 5, 10 Pulsuosus dolor. Idem Acut. 2, 14.
PVLTO âre. [ katapai/w ] A Supino Pultum, quo antiqui vtebantur. [...]
PVLTATIO ônis. f. Plaut. Truc. 2, 2, 3 Quid tibi ad hasce accessio est aedis prope, aut pultatio est.
PELLOS, siue PELLVS i. m. Earum auium genus, quae a Latinis Ardeae, siue Ardeolae dicuntur. Plin. 10, 60. [ *pe/llos2, fuscus, cinereus.
PELLONIA ae. f. Dea, quae pellendis hostibus praeerat. Vid. Arnob. 4 p. 128. August. Ciu. Dei 4, 21.
PELLVCEO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PELLV=CEO [PELLÛCEO]] xi, êre. [ diafai/nw ] Per medium lucere. [...]
page 758, image: s0758PELLVCIDVS et PELLVCIDVLVS a, um. Adi. [ diafanh\s2 ] vid. PERLVCIDVS.
PELLVCIDITAS âtis. f. Vitruu. 2, 8 Parietes tectoriis operibus expoliti, vt vitri pelluciditatem videantur habere.
PELLVO ui, ûtum, ere. [ kataplu/nw ] Perfecte lauare. vid. PERLVO.
PELLVVIVM i. n. [ podo/niptron ] Vas, in quo lauantur pedes: a pelluendo, an a pedum lotione dictum. Festus.
PELLVVIAE quibus pedes lauantur, vt malluuiae, quibus manus.
PELOPÊA ae. f. [ *pelo/peia ] Thyestis filia, quae a patre grauida facta, insigni forma infantulum peperit, quem recenter natum, ne turpitudo sua palam fieret, feris deuorandum in siluis reliquit. [...]
PELOPIA ae. f. Quam nominatam Thyatiram et Euhippam ait Plinius, Vrbs est in Epheso, quae Lyco flumine alluitur Plin. 5, 29.
PELOPIDAS ae. m. [ *pelopi/das2 ] Thebanus, rei militaris gloria clarissimus, arctissimoque amicitiae foedere cum Epaminonda coniunctus. Vitam eius vide apud Plutarchum. Notus est ex Nepote.
PELOPONNÊSVS i. f. [ *pelopo/nnhsos2 ] Regio Achaiae continens, a Pelope Hippodamiae viro dicta, quasi Pelopis insula, quoniam paene insula est. [...]
PELOPONNENSIS e. Adi. Curt. 7, 4, 32 Peloponnensium defectio.
PELOPONNESIVS a, um. Adi. [ *peloponnh/sios2 ] Cic. Att. 6, 2 [...]
PELOPONNESIACVS a, um. Aliud Adi. [ *peloponnhsiako\s2 ] Cic. de Off. 1, 84 [...]
PELOPS opis. m. [ *pe/loy ] Tantali potentissimi Phrygum regis filius fuit. [...]
PELOPÎDAE arum. m. [ *pelopi/dai ] Dicti sunt, Qui a Pelope originem duxerunt. [...]
PELOPEÎVS a, um. Adi. [ *peloph/i+os2 ] Quinque syllabis. Arva Pelopeïa Ouid. Met. 8, 625.
PELOPÊVS a, um. Adi. [ *pelo/peios2 ] Domus Propert. 3, 19, 20 i. familia. Moenia Virg. Aen. 2, 193. i. Graeca, nominatim Argos.
PELOPÊIS idis. f. Patronym. [ *pelophi\+s2 ] Vndae Pelopeides Ouid. Fast. 4, 285.
PELOPEIAS adis. f. Aliud Patronym. [ *pelophi/+as2 ] Mycenae Pelopeiades Ouid. Met. 6, 414.
PELÔRIS idis. f. [ pelwri\s2 ] Conchae genus, chama maius, inquit Eustathius, idcircoque peloris propter magnitudinem appellatur. Quid si locus, vbi primum capta et appellata est, nomen dedit? [...]
PELORIAS adis. f. Idem. Ouid. Fast. 4, 479 Iamque Peloriadem, Lilybeaque iamque Pachynon Lustrabat.
PELÔRVS i. m. [ *pe/lwros2 ] Promontorium Siciliae Italiam versus, a Peloro gubernatore nauis Annibalis, ibi sepulto Pomponius 2, 7. [...]
PELORITANVS a, um. Adi. Peloritana regio Solin. de Sicilia c. 5.
page 759, image: s0759PELTA ae. f. [ pe/lth ] Scutum breuissimum, in modum lunae iam mediae. [...]
PELTÂTVS a, um. Adi. [ peltasth\s2 ] Qui pelta vtitur. Liu. 28, 5. Puellae peltatae Amazones Ouid. Amor. 2, 14 pr. Vid. Drakenb. ad Sil. 2, 80.
PELTIFER era, erum. Aliud Adi. [ peltofo/ros2 ] Puellae Stat. Theb. 12, 761.
PELTASTA ae. m. [ peltastiko\s2 ] Idem. Liu. 31, 36 [...]
PELVIS is. f. [ leka/nh, louth\r ] quasi Pedeluis, inquit Varro de L. L. 4, 25 [...]
PELVSIVM [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PELV=SIVM [PELÛSIUM]] i. n. [ *phlou/sion ] Vnum ex ostiis Nili, et ciuitas. Iuxta Pelusium est optima lens Plin. 7, 34. Ammian. 22, 16.
PELVSIVS, et PELVSIACVS a, um. Adi. [ *phlou/sios2, *phlousiako\s2 ] Martial. 13, 9 [...]
PELVSIÂNVS a, um. Adi. [ *phlousiano\s2 ] Pelusiana mala apud Columel. 5, 10.
PELVSIOTAE ârum. m. [ *phlousiw=tai ] Pelusium oppidum incolentes. [...]
PEM
PEMINÔSVS a, um. Adi. [ dusw/dhs2 ] i. Mali odoris, inquit Festus: a paedore dictum. [...]
PEMMA atis. n. Pemmata azyma [ pe/mmata a)/zuma ] Placentae sunt in clibano assat, atque mox, quum extractae sunt, in mel calidum, vt id in totas sese recipiant, iniiciuntur. [...]
PEN
PENARIVS [1] vid. PENVS.
PENÂTES ium. m. [ patrw=oi qeoi\, Gloss. Lat. Gr. [ e)fe/stioi qeoi\ ] Breuiter secundum Seru. ad Aen. 2, 514 [...]
page 760, image: s0760PENATIGER era, erum. Adi. [ o( e)festi/ous2 qeou\s2 fe/rwn ] Ouid. Met. 15, 450 Penatigero Aeneae, qui Palladium, penates Troiae capta vrbe extulit.
PENATOR vid. PENVS.
PENDEO pependi, pensum, êre. [ kre/mamai ] Suspensum esse, quod non ad corpora sola pertinet, cum non tota basi sua, sed ita alia re nituntur, vt facile moueri possint; verum etiam ad res incorporeas, quas copulatas cum aliis indicare volumus, vt in iis rationem suarum mutationum, et durationis adeo habeant. [...]
page 761, image: s0761PENDENS entis. Partic. [ krema/menos2 ] Ter. Phorm. 1, 4, 43 [...]
PENDVLVS a, um. Adi. [ e)kkremh\s2 ] Quod pendet. [...]
PENSILIS [1] e. Adi. [ kremasto\s2 ] Quidquid pendet. [...]
PENDÎGO inis. f. Aiunt esse velamen simulacri apud Arnob. 6 p. 201 [...]
PENDIX icis. f. Inscr. ap. Grut. p. 601, 10 et 11 A PENDICE CEDRI, munus seruile notare videtur: quale id sit, forte ostendat
PENDICVLVS i. m. qui a)rpedw\n et a)rpedw/nion redditur in Gloss. Cyrilli, quae vox laqueum aut funem notat. [...]
PENSVM i. n. [ a)/traktos2 ] Manipulus lanae vel lini, qui pendet ex colo, et fuso trahitur: vnde Trahere pensa, pro eo, quod Nere dicimus, s. potius, quia ancillis appendebatur, vid. PENSVS ex PENDO. [...]
PENDO pependi, pensum, ere. [ staqmi/zw, staqma/omai ] Actiu. significat proprie Ponderare: a Pendeo, quod, quae ponderantur, ex libra pendent. [...]
page 762, image: s0762PENDITVR Impers. [ staqmi/zetai ] Plin. 12, 14 Iterumque imperii nostri publicanis penditur.
PENSVS a, um. Partic. [ staqmhqei\s2 ] Ponderatus. [...]
PENSE, vel PENSIM Adu. Gell. 1, 3 A Theophrasto pensim et enucleate scripta. Al. pensiculate. Symmach. Epist. 2, 34 Nihil hac aetate tractandum pensius domesticis rebus.
PENSO âre. [ e)pistaqma/omai ] Frequent. [...]
PENSANS antis. Partic. [ e)pistaqmw/menos2 ] Sil. 4, 152 [...]
PENSANDVS a, um. Aliud Partic. [ e)pistaqmhte/os2 ] Titulus pensandus meritis Ouid. Met. 13, 372.
PENSÂTVS a, um. Similiter Partic. [ e)pistaqmhqei\s2 ] Col. 12, 51, 2 Sint iis portionibus pensata, i. appensa. Sententia belli diu pensata Sil. 7, 23. Liu. 26, 37.
PENSATIO ônis. f. Vtitur Papinianus in l. 18 [...]
PENSÂTOR, ôris. m. [ e)pi/staqmos2 ] Plin. 33, 3 Pensatores, libripendes dicuntur.
PENSABILIS e. Adi. Nunquam pensabilia damna Ammian. 31, 13.
PENSITO âre. Aliud Frequent. [...]
PENSITATVS a, um. Part. Multum ac diu pensitatus amor liberalitatis Plin. Epist. 1, 8. Saepe apud se pensitato Tacit. Ann. 3, 52, 4.
PENSITATIO onis. f. [ e)pista/qmhsis2 ] Plin. 19, 6 [...]
page 763, image: s0763PENSITÂTOR, ôris. m. [ e)pistaqmhth\s2 ] Ponderator. Gell. 17, 1 Verborum pensitatores subtilissimi.
PENSICVLO âre. [ e)peceta/zomai ] Idem quod Pensitare. Gell. 13, 20 Pensicula vtrumque modulareque, reperies suo quodque in loco sonare aptissime. Alii legunt Pensiculate modulateque reperies, etc.
PENSICVLATE Adu. h. e. Cum pondere, iustoque examine. Gell. 1, 3 Neque ea, quae a Theophrasto pensiculate atque enucleate scripta, etc.
PENSICVLÂTOR, ôris. m. Qui dicta factaue quadam quasi trutina examinat. Gellio tribuitur 17, 1. Sed nunc legitur pensitator.
PENSIO [1] ônis. f. [ e)/ktisma ] Id quod pro aliqua re soluitur, id est, quod datur pro rei alicuius vsu, aut agri, aut domus. [...]
PENSIVNCVLA ae. f. Dimin. [ e)ktisma/tion ] Colum. 10 in praef. pr. Fenoris tui Siluine, quod stipulanti spoponderam tibi, reliquam pensiumculam percipe.
PENSOR, ôris. m. Qui expendit. August. Confess. 5, 4 extr.
PENSVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PENSV=RA [PENSÛRA]] ae. f. Idem quod Pensio. Varr. de L. L. 4, 16 Per trutinam solui solitum, vestigium etiam nunc manet in aede Saturni, quod ea etiam nunc propter pensuram, trutinam habet positam.
PENE, s. PAENE quod habent vetera monumenta. Adu. [ paroli/gon ] i. Fere. Cic. Q. Frat. 3, 1 [...]
PENISSVME [ paroligo/tata ] Superl. formauit Plaut. in Aulus. 3, 4, 7 [...]
PENELOPE es. f. [ *phnelo/ph ] Filia Icarii, et vxor Vlyssis: cui ad bellum Troianum profecto, fidem et pudicitiam seruauit, licet a multis procis solicitaretur, quos lanificio frustrari solebat. [...]
PENELOPAEVS a, um. Adi. [ *phnelo/peios2 ] Fides Penelopaea Ouid. Trist. 5, 14, 36.
PENELOPES um. f. [ phnelo/pai ] Aues, de quibus Plin. 37, 2 Et Cratim amnem in Oceanum effluentem e lacu, in quo aues, quas meleagridas et penelopas vocat, viuere.
PENES [ para\ ] Praepositio Accusatiuo Casui seruiens, quae a Penitus trahitur, significatque personam et dominium ac potestatem, vt ait Festus. [...]
page 764, image: s0764PENESTIA ae. f. Regio est Illyrici. Liu. 43, 18 Tertio die ad Vscanam (Penestianae terrae ea maxima vrbs est) posuit castra.
PENETRO âre. [ pe/rw, pei/rw, pera/w ] Penitus intrare, Festo interprete. [...]
PENETRANS antis. Part. Penetrantibus illis Lucret. 4, 720. Conf. Cic. Phil. 13 c. 9. et de Vniu. 30 c. 9.
PENETRÂTVS a, um. Part. [ peperasme/nos2 ] Corpora penitus penetrata Lucret. 1, 529. [...]
PENETRATIO ônis. f. Apul. Florid. 4 p. 360 Paribus vtrinque aculeis, simili penetratione.
PENETRÂTOR, ôris. m. Augustin. Epist. 199. Paullin. Nolan. Epist. 10 n. 2. Prudent. Hamartig. 874 Ignis Traiector nebulae vasti et penetrator operti est.
PENETRABILIS e. Adi. [ perasto\s2 ] Quod facile penetrat: et interdum Quod facile penetrari potest. Martial. 4, 19 [...]
PENETRÂLE, is. n. siue PENETRAL [ muxo\s2 ] Significat Omnem partem interiorem domus vel templi, licet sit intecta, vt ait Seruius: Virg. Aen. 6, 71 [...]
PENETRÂLIS e. Adi. [ e)/mmuxos2, e)ndomuxo\s2 ] Legitur apud Virg. Aen. 2, 297 [...]
page 765, image: s0765PENETRALITER Adu. Fortun. Mart. 4 Penetraliter vlcera mordent.
PENÊVS [1], siue PENÊOS i. m. [ *phneio\s2 ] Fluuius Thessaliae, de quo Plin. 4, 8. [...]
PENÊIVS a, um. Adi. [ *phnh/i+os2 ] Stagna Peneïa Stat. Theb. 4, 143. Arua Ouid. Met. 12, 209. Daphne Idem ib. 1, 452. Laurus Valer. Argon. 1, 386.
PENÊVS [2] a, um. Aliud Adi. Nympha Penea Ouid. Met. 1, 504.
PENÊIS idis. f. Patronym. Nympha Peneis Idem ib. 1, 472.
PENICILLVS, et PENICVLVS, i. m. siue PENICILLVM, et PENICVLVM i. n. [ kerki/skos2 ] Diminutiua sunt a Penis, significantque, vt ait Festus, Ea, quibus calceamenta tergentur, quod e codis (caudis s. penibus ) extremis faciebant antiqui. [...]
PENICVLO âre. Bacchum peniculantem, decurtantem cantherios apud Arnob. 5 p. 163 [...]
PENICVLAMENTVM i. n. [ ke/rkwma ] Pars vestis, auctore Nonio 2, 624. [...]
PENINSVLA ae. f. [ xer)r(o/nhsos2 ] Dicta est quasi Pene insula, vndique fere aquis clausa, et breui tantum angustia, quae dicitur isthmos, continenti adnectitur. [...]
PENIS is. f. [ ke/rkos2 ] Cauda dicitur, a pendendo Fest. vid. Naeu. apud Fest. [...]
PENÎTVS a, um. Adi. [ kekrwto\s2 ] Quod est ex pene, hoc est eauda. [...]
PENITVS [1] a, um. Adi. [ e)/swqen ] Proprie illum, qui intra est, significat. [...]
PENITE Adu. antiqu. Catul. Nupt. Mall. 178 [...]
PENITVS [2] [ e)/ndon, e)ndote/rw ] Adu. Locale, quasi Pene intus, id est valde interne, seu intrinsecus, vel intima parte et secreta. [...]
page 766, image: s0766PENNA ae. f. [ ptero\n, pth=lon, tarso\s2 ] Auium est vestimentum pariter ac remigium, frequentius tamen hoc; cum dicitur in primis de maioribus, quibus vtuntur ad volandum; nam minores plumae sunt. Isid. 19, 19 [...]
PENNICVLVM i. n. Pinna illa, quae in fastigio aedificiorum sita, facili motu, ventorum indicat flatum. Plin. Petasum vocat.
PENNVLA ae. f. Dimin. [ pteri/dion ] Cic. de Nat. Deor. 2, 129 c. 52 Quum autem pulli pennulis vti possunt, tum volatus eorum matres prosequuntur.
PENNALIS e. Adi. Sedul. Pennali libramento corpus sustentare. Pennalis olim dictus primo anno Academicus nouellus. Vnde Pennalismus. Gesner.
PENNARIVS a, um. Adi. Theca pennaria Ibid.
page 767, image: s0767PENNESCO ere. Adulta aetate pennescere Cassiod. Epist. 1, 38.
PENNOR âri. Dracont. Hexaëm. 146 Pennantur tunc membra.
PENNÂTVS a, um. Adi. [ pterwth\s2 ] Quod pennas habet. Plin. 10, 52 [...]
PENNATVLVS a, um. Dimin. Tertull. ad Nation. 1, 10.
PENNIFER era, erum. Adi. Ferens pennas. Catull. 53, 29. Sidon. 2, 309.
PENNIGER era, erum. Aliud Adi. [ pterofo/ros2 ] Gerens pennas. [...]
PENNIPOTENS entis. Adi. [ pterokra/twr ] Lucret. 2, 867 [...]
PENNIPES edis. c. Aliud Adi. [ ptero/pous2 ] Perseus pennipes Catull. in Camer. 53 (55) 25.
PENNÎNVS i. m. Deus Alpinorum, quem in summo vertice colebant Liu. 21, 38.
PENSABILIS, PENSATIO, PENSATOR vid. PENDO, ere.
PENNVS i. m. Cognomen Iuniorum. Anton. Augustin. de Fam. Rom.
PENSICVLATOR, PENSICVLO vid. PENDO.
PENSILIS [2] vid. PENDEO.
PENSIO [2], PENSITATOR, PENSITO, PENSO vid. PENDO.
PENSVM, et PENSVS vid. PENDEO et PENDO.
PENTACHORDON i. n. Instrumentum quinque habens chordas. Vid. Mart. Capell. 9 p. 325.
PENTADACTYLES, siue PENTADACTYLVS i. m. Cochleae pentadactyles Plin. 32, 11, quasi tu quinque digitales dicas.
PENTADACTYLON i. n. Idem quod Pentaphyllon. Apul. de Herb. c. 2.
PENTADÔRON i. n. [ penta/dwron ] Laterum e terra macerata fictorum genus. [...]
PENTAGÔNVM i. n. Figura est aequilatera et aequiangula composita ex quinque lateribus et angulis. 2 It. Herba. Apul. de Herb. c. 2.
PENTAMETER tri. m. Versus quinque constans metris. Quinctil. 9, 4.
PENTAMIRON, siue PENTAMOERON i. n. [ penta/moiron ] Vitruu. 3, 1 Numerus quinarius respectu senarii ita dictus.
PENTANVMVS i. m. Dimidius denarius Auct. de Limit. p. 265 Goes.
PENTAPETES Herba eadem, quae Pentaphyllon. Vid. infra in PENTAPHYLLON.
PENTAPHARMACVM i. n. Medicamentum ex quinque speciebus compositum. [...]
PENTAPHYLLON i. n. [ penta/fullon ] Herba quinque folia habens, a Latinis Quinquefolium appellata, multiplex quidem, nam et fragi folia quina sunt, et alterius cuiusdam herbae passim crescentis, de qua copiose Plin. 25, 9. [...]
PENTAPOLIS is. f. [ *penta/polis2 ] Regio inter Palaestinam et Arabiam, a quinque ciuitatibus sic appellata, vbi Sodoma et Gomorra oppida. [...]
PENTAPOLITANA regio Plin. 5, 5 pr.
PENTAPRÔTÎA ae. f. [ pentaprwtei/a ] Quinque primorum munus: quos alibi sacrae Constitutiones, Quinque Summates vocant. [...]
PENTAPTOTON i. n. [ penta/ptwton ] Quod per quinque casus variatur. Vid. Isidor. 1, 6. Priscian. 5, 672.
PENTAPYLON i. n. Iouis arbitratoris templum, in quo erat porticus, habens quinque ordines columnarum quadratarum: apud Victor. Reg. 10. Vid. Nardin. Rom. vet. 6, 14.
PENTAS adis. f. [ penta\s2 ] Numerus quinarius. Mart. Capell. 7 p. 239.
PENTASEMVS i. m. Genus pedis rhythmici, quinque punctorum siue temporum Ibidem 9 p. 330.
PENTASPASTOS i. m. Machina tractoria quinque orbiculorum Vitruu. 10, 3.
page 768, image: s0768PENTASPHAERVM i. n. l. 16 ff. de Publ. et vectigal. malabathri genus, de quo vide coniecturas Is. Voss. ad Melam 3, 7, 10. Et Bynkersh. Obseru. 4, 5.
PENTASTICHAE arum. f. [ penta/stixoi ] Porticus dicuntur, a quinque columnarum ordinibus Trebell. Poll. in Gallien. c. 18.
PENTATEVCHON i. n. [ penta/teuxon ] Volumen quinque librorum. Sunt qui declinent Pentateuchus, Pentateuchus Moysis. Vid. Tertull. ad Marc. 1, 10. Et Hieron. adu. Rufin. 2, 7.
PENTATHLVM i. n. Antiqui Quinquartium dixerunt. [...]
PENTATHLVS i. m. [ pe/ntaqlos2 ] Pentathli dicuntur, qui in ludo quinque artes gymnasticas exercent, videlicet discum, cursum, saltum, palaestram, et iaculationem. [...]
PENTECOSTE es. f. Dies quinquagesimus post Pascha. Tertull. de Idol. c. 14. Hinc
PENTECOSTALIS e. Adi. Festum pentecostale Ibid.
PENTECTENA Apud Antiphan. Pollux 7, 13 dicit Tunicellas esse iuxta oram purpura ornatas, radiis quinque intexta.
PENTEDACTYLOS i. m. Mons in Troglodytico sinu Plin. 6, 29.
PENTELICVS i. m. Mons Atticae, vnde Pentelicum marmor. Hinc Hermae Pentelici, statuae apud Cic. Att. 1, 8.
PENTELORIS e. Adi. Vestis militaris genus ap. Vopisc. in Aurel. c. 46 quinque lororum siue clauorum scilicet.
PENTÊRES is. f. [ penth/rhs2 ] Nauis quinque remis. Hirt. Bell. Alex. c. 47 Capit ex eo praelio penterem 1, triremes 2, dicrotas 8.
PENTETHRONICVS a, um. Adi. Vox ficticia et forte corrupta. [...]
PENTHEMIMERES is. f. [ penqhmimerh\s2 ] Latine Semiquinaria Caesura, a Diomede 3 p. 496 [...]
PENTHESILÊA ae. f. [ *penqesi/leia ] Amazonum regina, quae teste Iustino 2, 4 [...]
PENTHEVS i. m. Disyll. [ *penqeu\s2 ] Filius Echionis, ex Agaue coniuge filia Cadmi: qui quum Liberi patris sacra aspernaretur, ira numinis, a matre et sorore in furorem versis, laceratus est. [...]
PENTHÊVS a, um. Adi. [ *penqei=os2 ] Ritu Pentheo laniant corpora Claud. in pr. Cons. Stilich. 2, 213. [...]
PENTIRÊMIS is. f. Vox hybrida, in quam mutarunt quidam Penteren, v. v.
PENTOROBON i. n. [ pento/robon ] Herba insignis, quae notiore nomine Paeonia appellatur. [...]
PENTRI ôrum. m. Pl. Samnitium populus, cuius caput Bouianum Liu. 9, 31.
PENVARIVS [1] vid. sub PENVS.
PENVLA, vel PAENVLA ae. f. [ faino/lh, mandu/h ] Vestis, quae nebuloso seu pluuioso tempore, supra tunicam assumitur loco pallii, ad arcendas a corpore pluuias. [...]
page 769, image: s0769PENVLÂTVS a, um. Adi. [ e)n faino/lh| ] Penula tectus. [...]
PENVLARIVM i. n. [ fainoloqh/kh ] Quasi Theca et vagina penulae, vt interpretatur Non. 2, 618. [...]
PENVLEVS et PENVLARIVS a, um. Adi. Parauerat sane, penulas populo dare in honorem filii sui -- asserens, melius filium suum Penuleum vel Penularium dicendum, quam Caracallus (a vestimenti genere ) esset dictus Bassianus. [...]
PENVLTIMVS a, um. Adi. Quasi dicas paene vltimus, vltimus praeter vnum. Vtitur Gell. 4, 7. Auson. Ecl. de Kalendis 13 Post quos penultima meta Nouember.
PENVRIA [1] vid. PENVS.
PENVS [1], i. vel PENVS ûs. m. vel f. [ tamei=on, bi/otos2 ] Est omne, quo vescuntur homines Cic. de Nat. D. 2 c. 27. [...]
PENVS [2] oris. n. Idem. Hor. Epist. 1, 16, 72 [...]
PENVM i. n. Idem. Ter. Eun. 2, 3, 18 [...]
PENVARIVS [2] a, um. Adi. Suet. Aug. c. 6 [...]
PENVARIVS [3] i. m. kella/rios2 Gloss. Gr. Lat.
PENARIVS [2] i. m. [ tamiei=on ] vt legit Festus; vel vt Varro de L. L. 4, 33 [...]
PENARIVS [3] a, um. Adi. [ tamieumatiko\s2 ] Quod ad penum pertinet. vt. Penaria cella; idem quod Penarium Cic. Verr. 2, 5 c. 2.
PENATORES um. m. Qui penus gestant. Cato adu. M. Acil. Postquam nautas ex nauibus eduxi, non ex militibus atque nautis piscatores, penatores, feci, sed aurum dedi. Festus ex emendat. Dacer.
PENVRIA [2] ae. f. [ u(ste/rhsis2 ] Omnis inopia rerum, et praesertim earum, quae in penu recondi solent. [...]
PEP
PEPARETHOS i. f. Insula vna ex Sporadibus Plin. 4, 12. Ouid. Met. 7, 470 Et Gyaros, nitidaeque ferax Peparethos oliuae. Add. Senec. Troad. 840.
page 770, image: s0770PEPLION i. n. [ pe/plion ] Herba, quae alias Portulaca dicitur Plin. 20, 20.
PEPLOS [ pe/plos2 ] inquit Plin. 27, 12 quam aliqui Sycen, alii Meconion aphrodes vocant, ex vna radice tenui fruticat, etc.
PEPLVS, i. m. vel PEPLVM i. n. [ pe/plos2 ] Vestis sollemnis, quae iniicitur vel viro vel feminae, vel deo deaeue Seruius. [...]
PEPO onis. m. [ pe/pwn ] Plin. 20, 2 [...]
PEPSIS is. f. [ pe/yis2 ] Latine Concoctio dicitur Gell. 13, 29. Vnde
PEPTICVS a, um. Adi. Medicinae pepticae, Medicamenta ad concoctionem, quae foris adhibentur: [ a)po\ tou= pe/ptein, teste Hermol. [...]
PER
PER Praep. [ dia\, a)na\ ] Accusatiuo iungitur, et latissimi vsus, significat omne genus causarum, et medii, modique: vixque potest aliter, quam exemplorum multitudine declarari. [...]
page 773, image: s0773PERA ae. f. [ ph/ra ] Pellis a collo ad lumbos pendens. [...]
PERVLA [1] ae. f. Dimin. [ phri/dion ] Sen. Epist. 91 (90) [...]
PERATIM Adu. Peratim ductitare dicebantur heros serui; qui argento illos, quontum capit pera, circumduxerunt: Plaut. Epid. 3, 2, 15. Maior modus est Follitim v. v. sub FOLLIS.
PERENTICÎDA ae. m. Qui peram seu marsupium suum incidit, Comico ioco fictum a Plauto Epid. 3, 2, 13 Ego patrem tuum perenticidam faciam.
PERABSVRDVS a, um. Adi. [ li/an a)/topos2 ] Valde absurdum significat. [...]
PERACCOMMODATVS a, um. Adi. Per fore accommodatum tibi Cic. Fam. 3, 5.
PERÂCER cris, cre. Adi. [ poludrimu\s2 ] Valde acre et vehemens. Cic. Fam. 9, 16 Sed tamen ipse Caesar habet peracre iudicium. Acetum peracre Plaut. Bacch. 3, 3, 1.
PERACERBVS a, um. Adi. [ polu/strufnos2 ] Valde acerbus. Cic. de Senect. 53 c. 15 [...]
PERACESCO ui, ere. [ me/ga o)cu/nomai ] Valde acre et acidum fieri. Plaut. Bacch. 5, 1, 13 Hoc, hoc est, quod peracescit, hoc demum est, quod percrucior me hoc aetatis ludificari.
PERACTIO [1] vid. PERAGO.
PERACTICVM i. n. Gummi genus. vid. PERATICVM.
PERACVO ui, ûtum, ere. [ me/ga o)cu/nw ] Valde acutum facere. Cato c. 40 Sumito tibi surculum durum, eum peracuito, salicem Graecam discindito. Sed nunc editur, praeacuito.
PERACVTVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PERACV=TVS [PERACÛTUS]] a, um. Adi. [ e)ri/qhktos2, o)cu/qhktos2 ] Valde acutum significat. [...]
PERACVTE [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PERACV=TE [PERACÛTE]] Adu. [ perioce/ws2 ] Cic. Acad. 1, 35, c. 10 [...]
PERADOLESCENS entis. c. Admodum adolescens. Cic. pro Lege Manil. 61 c. 21 Quid tam praeter consuetudinem, quam homini peradolescenti imperium atque exercitum dari?
PERADOLESCENTVLVS i. m. Hic peradolescentulus ad amicitiam accessit Philippi Nep. 18, 1, 4.
PERAEA ae. f. *perai/a ] A [ pe/ran trans, vltra, vlterior Iudaeae pars, Arabiae et Aegypto proxima, asperis diuisa montibus, et a reliqua Iudaea Iordane amne discreta Plin. 5, 14.
PERAEDIFICO âre. [ tele/ws2 oi)kodomw= ] Aedificationem absoluere. Columel. 4, 3 pr. Ab inchoato domos exstruunt, nec peraedificatis cultum adhibent.
PERAEQVVS a, um. Adi. [ panepieikh\s2 ] Valde aequum significat. Cic. Verr. 4, 46 c. 21 Vt hoc liceret suspicari, fuisse aliquando apud Siculos peraequa proportione caetera.
PERAEQVE Adu. [ e)pi/shs2, e)c i)/sou ] Admodum iuste, aeque, aequaliter. [...]
PERAEQVO âre. [ e)ciso/w ] Aequum facere. Colum. 3, 3 Et apud me octogenae stirpes insitae intra biennium septenos culeos peracquarent. Idem 3, 9.
page 774, image: s0774PERAEQVATVS a, um. Partic. Vitruu. 5, 1 et 4. 9, 4 et 7. 10, 14 et 17.
PERAEQVATIO ônis. f. Temporum Solin. c. 1 (al. 3) al. Adaequatio. Similitudinum Tertull. adu. Marc. 4, 29. Add. Idem adu. Valent. c. 12. et de Monog. c. 12. et de Resurr. c. 52.
PERAEQVATOR, ôris. m. [ e)ciswth\s2 ] Peraequatores, fuisse videntur retractatores quidam censuum, qui viderent, vt aequabili proportione seruata tributa et census imponerentur exigerenturque. [...]
PERAGO êgi, actum, ere. [ perai/nw, tele/w, diapra/ttomai, dianu/w, e)pitele/w ] Perficere. Liu. 1, 28 [...]
PERACTVS a, um. Part. [ tetelesme/nos2 ] Caedes ingens peracta Virg. Aen. 9, 242. [...]
PERACTIO [2] ônis. f. [ telei/wsis2 ] Cic. de Senect. 86 c. 23 Senectus autem, peractio aetatis est.
PERACTOR, ôris. m. Qui perficit; apud Senecam esse dicitur.
PERAGITO âre. Frequenter commouere. [...]
PERAGITÂTVS a, um. Partic. Caes. Bell. Ciuil. 1, 80 Vehementius peragitati ab equitatu.
PERAGRO âre. [ perinoste/w, perixwre/w ] Ex Per et Ager, agri compositum; significat Inquirendo circuire, vt ait Seruius: siue Huc et illuc proficisci. [...]
page 775, image: s0775PERAGRANS antis. Partic. [ perixwrw=n ] Mater saltus orbata peragrans Lucret. 2, 355. Idem ibid. 675.
PERAGRANTER Adu. Ammian. 14, 1 (3) Peragranter et dissimulanter adsistere.
PERAGROR âri. Dep. Paterc. 2, 97, 4 Peragratusque victor omnes partes Germaniae domuit eam.
PERAGRÂTVS a, um. Aliud Partic. [ perikexwrhme/nos2 ] Cic. de Fin. 5, 87 [...]
PERAGRATIO ônis. f. [ perixw/rhsis2 ] Cic. Philipp. 2, 57 c. 23 Quae fuit eius peragratio itinerum, lustratio municipiorum.
PERAGRATOR, ôris. m. Vnde
PERAGRATRIX îcis. f. Mart. Capell. 6 p. 192 Squalentior peragratrix.
PERALBVS a, um. Adi. Apul. Met. 1 p. 103 Equus peralbus. Idem 5 p. 171 Auis peralba.
PERAMOENVS a, um. Adi. Tacit. Ann. 4, 67, 3 Aestas peramoena.
PERAMBVLO âre. [ peripole/w, diodeu/w ] Varro de R. R. 1, 2 [...]
PERAMBVLATVS a, um. Partic. Perambulatus Romanis legionibus Niphates Sidon. Carm. 23, 93.
PERAMPLVS a, um. Adi. [ poluplatu\s2 ] Cic. Verr. 4, 109 Sunt ea simulacra perampla atque praeclara, sed non ita antiqua. Id. Simulacra duo perampla et pulcherrima Cic. Verr. 4 c. 49.
PERAMO âre. [ u(perfile/w ] Valde, vel Vsque ad sinem amare. [...]
PERAMANS antis. Partic. [ u(perfilw=n ] Cic. Att. 4, 18 Homo peramans semper nostri fuit, nec mihi vnquam odio.
PERAMANTER Adu. [ polufi/lws2 ] Cic. Fam. 9, 20 Qui me quidem perofficiose et peramanter obseruant.
PERAMPVTO âre. Vulnus ita insanabile facit, vt totum peramputandum sit Colum. 7, 5.
PERANCEPS cipitis. Adi. Labor peranceps Ammian. 29, 5 Vales. (c. 30 Grut. )
PERANGVSTVS a, um. Adi. [ polu/stenos2 ] Admodum angustum significat. [...]
PERANGVSTE Adu. [ polustenw=s2 ] Cic. de Orat. 1, 163 c. 35 Sed tu hoc nobis da Scaeuola et perfice, vt Crassus haec, quae coarctavit, et peranguste refersit in oratione sua, dilatet nobis, atque explicet.
PERANNA ae. f. Dea, temporis praeses a veteribus credita, cui sacrificabant mense Martio. PERENNA fere scribitur. Vid. ANNA. Martial. 4, 64, 17 Annae pomiferum nemus Perannae.
PERANNO vid. PERENNO, quod frequentius.
PERANTÎQVVS a, um. Adi. [ a)rxaio/teros2 ] Cic. de Clar. Orat. 41 c. 10 [...]
PERAPPOSITVS a, um. Adi. [ sfo/dra e)pith/deios2 ] Valde appositus. [...]
PERARDEO êre. In tuguri vicina strage perarsit Paullin. Nat. Felic. VIII, 404.
PERARDVVS a, um. Adi. [ poluxalepo\s2 ] Cic. Verr. 3, 166 c. 71 Mihi autem hoc perarduum est demonstrare.
PERARESCO ui, ere. [ pagchrai/nomai ] Prorsus aridum fieri. Columel. 11, 3 [...]
PERAREFACIO ere. Theod. Priscian. de Diaeta 1 c. 21.
PERARIDVS a, um. Adi. [ pa/gchros2, polukagkh\s2 ] Valde, vel prorsus aridum significat. Columel. 2, 19 Est autem modus in siccando, vt neque peraridum, neque rursus viride colligatur. Idem 3, 11.
PERARGVTVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PERARGV=TVS [PERARGÛTUS]] a, um. Adi. [ polustwmu/los2 ] Cic. de Clar. Orat. 167 c. 45 [...]
PERARMO âre. Prudent. Cath. 6, 85 Huius manum potentem Gladius perarmat anceps.
PERARMATVS a, um. Partic. Curt. 4, 9, 66 Hoc modo instructo exercitu et perarmato. Conf. §. 23.
PERARO âre. [ katarotria/w ] ex Per et Aro compositum. [...]
PERARANS ântis. Partic. [ katarotriw=n ] Ouid. Met. 9, 563 Talia nequidquam perarantem plena reliquit Cera manum, h. e. Scribentem.
page 776, image: s0776PERARÂTVS a, um. Partic. [ katarotriwqei\s2 ] Tabellae peraratae Ouid. Amor. 1, 11, 7. Litera Idem Trist. 3, 7, 1. Cerebrum crebra vibice Sidon. Epist. 3, 13. i. calua.
PERASPER era, erum. Adi. [ polutraxu\s2 ] Valde asperum significat. [...]
PERASTVTVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PERASTV=TVS [PERASTÛTUS]] a, um. Adi. [ polumh/xanos2 ] Valde astutus. A quo
PERASTVTE Adu. Plaut. Truc. 2, 2, 43 Vt perastute eum iniiciatis in malam fraudem, et praemium. Al. aliter.
PERASTVTVLVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PERASTV=TVLVS [PERASTÛTULUS]] a, um. Adi. Apul. Met. 9 p. 219 Mulier callida et ad huiusmodi flagitia perastutula.
PERATICVM i. n. teste Plin. 12, 9 [...]
PERATTENTVS a, um. Adi. [ li/an prose/xwn ] Valde attentus. Cic. Verr. 3, 10 c. 5 pr. Superiore omni oratione perattentos vestros animos habuimus.
PERATTENTE Adu. [ li/an prosexo/ntws2 ] Cic. pro Cael. 25 c. 11 pr. Animaduerti enim Iudices audiri a vobis meum familiarem L. Herennium perattente.
PERAVDIENDVS a, um. Partic. Plaut. Mil. 1, 1, 34 Auribus peraudienda sunt. Vid. Gronou.
PERBACCHOR âri. [ kwma/zw ] Perpotare et lusitare conuiuiis frequentandis. [...]
PERBACCHÂTVS a, um. Partic. [ kekmasme/nos2 ] Claud. de Bell. Get. 242 Passimque crematas Perbacchata domos nullis incendia causis.
PERBASIO âre. Puerum perbasiamus Petron. c. 41. Vid. h. l. Heins. p. 184.
PERBEÂTVS a, um. Adi. [ pano/lbios2 ] Valde beatus. Cic. de Orat. 1, 1 Cogitanti mihi saepenumero, et memoria vetera repetenti, perbeati fuisse Quinte frater illi videri solent, etc.
PERBELLVS a, um. Adi. A quo
PERBELLE Adu. [ ma/la ko/myws2 ] Cic. Fam. 16, 18 Sed si me amas, quod quidem aut facis, aut perbelle simulas. Conf. ad Att. 4, 4. vid. BELLVS.
PERBENE Adu. [ ma/la kalw=s2 ] Valde bene. Cic. de Clar. Orat. 108 c. 28 Perbene loqui Latine putabatur. Fortunam perbene fecisse Liu. 45, 3.
PERBENEVOLVS a, um. Adi. Cic. Fam. 14, 4 Cennius est perbeneuolus nobis: i. Valde beneuolus.
PERBENIGNE Adu. [ polufilofro/nws2 ] Valde benigne. [...]
PERBIBO bibi, bibitum, ere. [ a)popi/nw ] Auget significationem simplicis. [...]
PERBIBESIA ae. f. Vox ficta de Prouincia, vbi strenue potetur. [...]
PERBITO ere. Perire. Pacuu. Periboea, Nam me perbitere, illis opitularier quouis exitio cupio, dum prosim modo. [...]
PERBLANDVS a, um. Adi. [ polua/reskos2 ] Valde blandus. Cic. Q. Frat. 1, 2 Successorem habes perblandum, caetera valde illius aduentu tua requirentur. Perblanda ac benigna oratio Liu. 23, 10.
PERBLANDE Adu. Cum perblande salutauisset Macrob. Sat. 1, 2.
PERBONVS a, um. Adi. [ polu/esqlos2 ] Valde bonum significat. [...]
PERBREVIS e. Adi. [ polubraxu\s2 ] Valde breuis. [...]
PERBREVI Adu. intell. tempore interiecto. Cic. Fam. 6, 12, 9 Sed id erit perbreui.
PERBREVITER Adu. [ polubraxe/ws2 ] Valde breuiter. [...]
PERCA ae. f. [ pe/rkh ] Piscis. Plin. 32, 10 Carcinomata percarum capita salsarum. Idem 9, 16. Apic. 10, 1. Ouid. Halieut. 112.
PERCALEFACIO, ere. et PERCALEFIO eri. [ u(perqermai/nw ] Vnde
PERCALEFACTVS a, um. Partic. Lucret. 6, 177 Mobilitate sua feruescit, vt omnia motu Percalefacta vides ardescere. Conf. Vitruu. 8, 2 et 3. Val. Max. 9, 12, 4.
PERCALEO, ui, êre: et PERCALESCO ere. [ e)kqermai/nomai, u(perqermai/nomai ] Valde caleo. [...]
page 777, image: s0777PERCALLEO ui, êre. [ pa/ntws2 parou=mai ] Induratum vel obduratum esse in re aliqua, vt iam callis contractis quasi, sensum amiserimus. [...]
PERCANDIDVS a, um. Adi. [ poluargh\s2 ] Valde candidus. Cels. 5, 19, 24 de elephantino emplastro, Est autem ea percandida compositio. Gemma Solin. c. 50 (37)
PERCANTÂTRIX îcis. f. [ gohteu/tria ] Plaut. Mil. 3, 1, 98 Da, quod dem Quinquatribus, percantatrici, collectrici, ariolae, atque haruspicae. Praecantrici probat Salmas.
PERCAPABILIS e. Adi. Percapabilis vitae Interpr. Iraen.
PERCARVS a, um. Adi. Iustin. 12, 12, 11 Obsequiis regi percarus.
PERCAVTVS a, um. Adi. [ polueulabh\s2 ] Cic. Q. Frat. 1, 1 Delectus in familiaritatibus et prouincialium hominum et Graecorum percautus et diligens.
PERCEDO ere. Non. 2, 704 [...]
PERCELEBRIS e. Adi. Mela 2, 3 Templum Iunonis vetustate et religione percelebre. Gloria percelebris Plin. 10, 5.
PERCELEBRO âre. [ u(perfhmi/zw ] Maxime diuulgare. [...]
PERCELER eris, ere. Adi. [ puluoku\s2 ] Admodum celer. [...]
PERCELERITER Adu. Recepit, perceleriter se ablaturum diploma Cic. Fam. 6, 12.
PERCELLO culi, culsum, ere. [ katapai/w, peritre/pw, plh/ttw ] Ita impellere, vt loco moueatur, quod impulsum est. [...]
PERCVLSVS [1] a, um. Partic. [ peplhgme/nos2 ] Cic. Fam. 9, 25 [...]
PERCVLSVS [2] ûs. m. Tertull. de Anima c. 52.
PERCENSEO ui, êre. [ katariqmou=mai ] Idem quod Recensere: nisi quod notionem perfectionis addit Praepositio. [...]
page 778, image: s0778PERCEPTIO [1] vid. PERCIPIO.
PERCERPO ere. Aristotelis libros percerpsimus Gell. 2 extr. sed Gronou. praecerperemus.
PERCIDO ere. Auget significationem verbi caedo. [...]
PERCIEO îui, itum, êre. [ eu)kine/w, diakine/w ] Valde cieo, siue moueo. [...]
PERCITVS a, um. Partic. [ e)/kforos2 ] Vehementer vel plane motus. [...]
PERCITO âre. Frequent. Pacuu. apud Fest. in Reciproco; Rapide reciproco, percito.
PERCITATVS a, um. Partic. Accius apud Non. 7, 2 Matronae percitatae tumultu.
PERCINGO inxi, inctum, ere. [ perizwnnu/w ] Omnino cingere. [...]
PERCIPIO cêpi, ceptum, ere. [ katalamba/nw ] ex Per et Capio compositum; Totum aut plane capere, Est etiam quoque vti non magno solis ab igni Aëra percipiat calidis feruoribus ardor Lucret. 5, 603. [...]
page 779, image: s0779PERCEPTVS a, um. Partic. [ kateilhme/nos2 ] Voluptas percepta breuis Ouid. ex Pont. 1, 2, 53. Philosophorum percepta habere praecepta Nep. 25, 17, 3.
PERCEPTIO [2] ônis. f. [ kata/lhyis2 ] Cic. Off. 2, 12 c. 3 [...]
PERCEPTOR, ôris. m. Augustin Solil. 1, 1.
PERCEPTIBILIS e. Adi. Sarisb. 2, 18.
PERCIPIBILIS e. Idem. Mar. Victor. de arte Gram. p. 2451 Vox est aër ictus auditu percipibilis.
PERCEPTVM i. n. Cic. de Fato 11 c. 6 [...]
PERCIS idis. f. Cochleae marinae species. Plin. 32, 11.
PERCIVÎLIS e. Adi. Suet. Tiber. c. 28 Exstat sermo cius in senatu perciuilis.
PERCLÂMO âre. [ kataboa/w ] Vehementer clamare. Plaut. Truc. 1, 1, 8 Quot illic blanditiae, quot illic iracundiae sunt, quot sunt perclamanda? Al. Pericla amanda.
PERCLAREO, êre: vel PERCLARESCO ere. Relatione perclaruit Symmach. Epist. 10, 72. Sancto cunctis perclaruit ore Alcim. lib. 6 ad Sororem v. 508.
PERCLVDO ere. Funes, qui non percluduntur, nec praeligantur Vitruu. 1, 1. Credo, significat, traiecti firmantur, ne retro ire et elabi possint.
PERCNOS i. m. [ perkno\s2 ] Aquilae genus, teste Plin. 10, 3 [...]
PERCNOPTEROS i. m. Aquila apud Plin. ibid. a nigro colore alarum sic dicta.
PERCOARCTO âre. [ katastenoxwre/w ] Vehementer constringo. [...]
PERCOENO âre. [ a)podeipnh=sai ] Percoenare Gloss.
PERCOGNOSCO ôui, itum, ere. [ pa/nu ginw/skw ] Totum cognoscere. Plin. 4, 14 Nam Germania multis postea annis nec tota percognita est. Idem 37, 3 Percognitum nuper. Plaut. Truc. 1, 2, 50.
PERCOLAPHO âre. Petron. c. 44.
PERCOLO ui, ultum, ere. [ qerapeu/w ] Perfecte colere, id est amare et venerari. [...]
PERCOLENS entis. Partic. Apul. Met. 8 p. 204 Imaginem diuinis percolens honoribus.
PERCVLTOR, ôris. m. Aur. Vict. in Aug. 3 Doctorum, qui abunde erant, necessariorumque percultor.
PERCVLTVS a, um. Part. [ kekallwpisme/nos2 ] Ornatus, politus. Plaut. Poen. 1, 2, 23 Nam quae lauta est, nisi perculta est, meo animo quasi inuenusta est.
PERCÔLO âui, âtum, âre. [ dikqe/w ] Totum colare. [...]
PERCOLATVS a, um. Part. Plin. 31, 6 In terra marina aqua argilla percolata dulcescit. Add. Scribon. 73.
PERCOLATIO ônis. f. Vitruu. 8, 7 Vti percolationibus aquae mutari possint.
PERCÔMIS e. Adi. [ pa/nu eu)tra/pelos2 ] Cic. de Clar. Orat. 212 c. 58 Qui peritissimus iuris, idemque percomis est habitus.
PERCOMMODVS a, um. Adi. [ pa/nu e)pith/deios2 ] Valde commodus. Liu. 22, 43 extr. Idem castris percommodum fuit.
PERCOMMODE Adu. [ li/an e)pithde\s2 ] Admodum commode. [...]
page 780, image: s0780PERCONDITVS a, um. Adi. [ a)po/kruptos2 ] Ex Per et Condo, ere, compositum; significat Reconditum et abstrusum. [...]
PERCONTERREO êre. Hoc caput perconterruit omnem terram Vulg. 4 Esdr. 11, 32.
PERCONTOR âri. Dep. [ peu/qomai, e)kpunqa/nomai ] Explorare, inquirere, interrogare. [...]
PERCONTO âre. Apul. Met. 11 p. 266 Quod sedulo percontaveram. Conf. Priscian. 8 p. 799. et Non. 7, 52 Nouius, Si percontassem et Naeuius, Blande et docte percontat.
PERCONTANS antis. Part. Apul. Flor. p. 362.
PERCONTÂTIO ônis. f. [ peu=sis2 ] Interrogatio, inuestigatio, inquisitio. [...]
PERCONTÂTOR, ôris. m. [ peu/sths2 ] Hor. Epist. 1, 18, 69 Percontatorem fugito: nam garrulus idem est.
PERCONTVMAX âcis. Adi. [ u(perauqa/dhs2 ] Valde contumax. Ter. Hec. 3, 5, 54 Percontumax redisti huc nobis Pamphile.
PERCOOPERIO îre. Oct. Horat. 4.
PERCOPE vid. PERCOTE.
PERCOPIÔSVS a, um. Adi. [ pa/nu eu)/poros2 ] Plin. Epist. 9, 31 Quae de me scripsisti: in quibus quidem percopiosus fuisti. Add. Sidon. Epist. 1, 1.
PERCOPIOSE Adu. Sidon. Epist. 4, 7.
PERCOQVO xi, ctum, ere. [ paneya/w ] Perfecte coquere. [...]
PERCOCTVS a, um. Partic. [ panefqo\s2 ] Color percoctus Lucret. 6, 722. Add. ibid. v. 1107. Perfecte maturus. Plin. 15, 16 Succus maturescentibus lactis, percoctis mellis. De ficis. Idem 22, 25.
PERCÔTE es. f. Quae et Percope dicta olim fuit, [ *perkw/th ] Vrbs est Troadis, vt ait Stephanus. Val. Flacc. 2, 622 Iam iuga Percotes Pariumque infame, etc. Hinc,
page 781, image: s0781PERCOSIVS a, um. Adi. [ *perkw/sios2 ] Qui vrbem illam inhabitat. Valer. Argon. 3, 10 Muneribus primas coniunx Percosia vestes Imposuit.
PERCRASSVS a, um. Adi. Meliceria percrassa Cels. 5, 26.
PERCREBESCO, vel PERCREBRESCO crebui vel crebrui, ere. [ qrullou=mai ] Crebrum fieri, diuulgari. [...]
PERCREPO ui, itum, âre. [ u(perhxe/w ] Valde crepare. Cic. Verr. 5, 31 c. 13 Lucum illum litoris percrepare totum mulierum vocibus, cantuque symphoniae.
PERCRESCO êui, êtum, ere. Primae editiones. Quinct. 7, 1, 17 Nam vis quaestionum percrescere debet, et ad potentissima ab infirmissimis peruenire. Sed receptum postea Semper crescere.
PERCRIBRARE Scribon. 87. 269.
PERCRIBRATAE res Scribon. 269.
PERCRVCIO âre. [ a)nia/w ] Valde cruciare. Plaut. Bacch. 5, 1, 13 Hoc, hoc est, quod peracescit, hoc demum est, quod percrucior, me hoc aetatis ludificari.
PERCRVDVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PERCRV=DVS [PERCRÛDUS]] a, um. Adi. [ u(perwmo\s2 ] Valde crudum significat et immaturum. [...]
PERCVBO, âre: aut PERCVMBO ere. Quod aiunt, vt persedit, et perstitit, sic percubuit Varro L. L. 8, 34.
PERCVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PERCV=DO [PERCÛDO]] ûdi, ûsum, ere. [ katakola/ptw ] Cudendo frangere et perforare. Colum. 8, 5 Die vndecimo animaduertat, an pulli rostellis oua percuderint, et auscultetur si pipiant.
PERCVLSVS [3] vid. PERCELLO.
PERCVNCTOR vid. PERCONTOR.
PERCVNCTATVS a, um. [ kaqoliko\s2 ] Quod ad cunctos pertinet. [...]
PERCVNCTATÎVVS a, um. Adi. Cael. Aurel. Tard. 4, 8, 114 [...]
PERCVPIDE Adu. Festus in Blaterare; Percupide loqui.
PERCVPIO îui, îtum, ere. [ e)piqume/w ] Valde cupere. Ter. Eun. 5, 2, 57 Visne interea, dum is venit, domi opperiamur, potius quam hic ante ostium? C. immo percupio.
PERCVPIDVS a, um. Adi. [ u(perspouda/zwn ] Cic. Fam. 1, 7 Cognoui Hortensium percupidum tui, studiosum Lucullum.
PERCVRIÔSVS a, um. Adi. [ polupera/gmwn ] Cic. pro Cluent. 175 c. 62 Nicostratus quidam fidelis Oppianici seruulus percuriosus et minime mendax, multa dicitur renuntiare domino solitus esse.
PERCVRO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PERCV=RO [PERCÛRO]] âre. [ perikh/domai ] Perfecte sanare. Plin. 24, 15 Strumas imposita ad suppurationem perducunt, deinde axungia adiecta percurant. Sen. Quaest. Nat. 3, 1.
PERCVRATVS a, um. Part. Liu. 21, 57 Vix dum satis percurato vulnere. Conf. Curt. 4, 6, 21. et 7, 6, 23.
PERCVRRO curri et cucurri, cursum, ere. [ diatre/xw, e)poi/xomai, die/ceimi ] Valde currere, vel currendo peruenire, aut transire adeo. Ter. Andr. 2, 2, 18 [...]
PERCVRSVS a, um. Partic. Cic. de Orat. 2, 140 c. 32 [...]
PERCVRSIO ônis. f. Cic. Tusc. 4, 31 c. 13 extr. Velocitas autem corporis, celeritas appellatur: quae eadem ingenii etiam laus habetur propter animi multarum rerum breui tempore percursionem.
page 782, image: s0782PERCVRSO âre. Frequent. Liu. 23, 42 Iam ne manipulatim quidem, sed latronum modo percursant totis sinibus nostris negligentius, quam si in Romano vagarentur agro.
PERCVRSATIO ônis. f. [ diadromh\ ] Cic. Philipp. 2, 62 c. 39 O praeclaram illam percursationem tuam mense Aprili atque Maio! Italiae Ibid. c. 25.
PERCVRSOR, ôris. m. Lactant. 6, 7, 3. Al. Praecursor.
PERCVTIO ssi, ssum, ere. [ plh/ttw, ko/ptw, pata/ssw ] Ex Per et Quatio componitur, significat Ferio. [...]
PERCVTIENS entis. Part. Aëra pennis Ouid. Met. 11, 732. Pectora ibid. v. 620.
PERCVTIENDVS a, um. Part. [ plhkte/os2 ] Terga percutienda dare Ouid. Fast. 2, 445.
PERCVSSVS [1] a, um. Aliud Part. [ peplhgme/nos2 ] Percussus vehementer Cic. Att. 6, 19 p. 634. [...]
PERCVSSA ae. f. Cael. Aurel. Acut. praef. 18 Cum fiunt plagae siue percussae. Vid. Barth. Adu. 41, 18.
PERCVSSVS [2] ûs. m. [ plh=cis2 ] Pro Percussione. [...]
PERCVSSIO ônis. f. [ bolh\, pa/tagos2 ] Cic. Tusc. 3, 62 c. 26
PERCVSSOR, ôris. m. [ plh/kths2 ] Qui percutit et occidit, et ad id faciendum conducitur. [...]
PERCVSSIBILIS e. Adi. Cael. Aurel. Tard. 4, 8. et 1, 4. Conf. Reines. Var. Lect. p. 650.
PERCVSSIONALIS e. Adi. Cassiodor. de Musica.
PERCVSSVRA ae. f. Apul. de Herb. c. 31 n. 6. Add. Veget. 2, 20. Vulgat. Leuit. 12, 54.
PERDAGO âre. Cl. Mamert. 2, 3 pr. Philosophorum voluminibus perdagatis.
PERDEO îre. Antiq. Idem ac Perire. Plaut. Poen. 4, 2, 62. Sed malit Gronou. Pendeam.
PERDECÔRVS a, um. Adi. [ pa/nu eu)/kosmos2 ] Valde decorus. Plin. Epist. 3, 9, 28 Est alioqui perdecorum.
PERDELEO êre. Ab aduersariis perdeleri Veget. 3, 10. Interficite omnes, vt perdeleantur Tertull. adu. Iud. c. 11. Significat internecionem et caedem omnium.
page 783, image: s0783PERDELÎRVS a, um. Adi. Valde ridiculus et delirus. Lucret. 1, 693 Dicere porro ignem res omnes esse, etc. Quod facit hic idem, perdelirum esse videtur.
PERDENSVS a, um. Adi. [ poludasu\s2 ] Valde densum significat. Columel. 3, 12 Perdensam humum caelestes aquas non sorbere.
PERDEPSO ere. Vox obscena apud Catull. Carm. 75. Aliis est
PERDESPVO ui, utum, ere. [ kataptu/w ] Verba sunt, Patrui perdespuit ipsam Vxorem. Perdepsuit placuit Vossio.
PERDICIVM [1] i. n. [ e(lci/nh ] Herba. Plin. 21, 17 [...]
PERDICO ere. Vix haec perdixerat, illi prosiliunt Alcim. Auit. 5, 596. h. e. plane dixerat, dicere desierat. Add. Quinctil. Declam. 19 vbi tamen nihil inuenio.
PERDIFFICILIS e. Adi. [ pa/nu xalepo\s2 ] Valde difficilis. [...]
PERDIFFICILITER [ pa/nu xalepw=s2 ] vel vt alii volunt, PERDIFFICVLTER. [...]
PERDIGNVS a, um. Adi. [ pollou= a)/cios2 ] Valde dignus. Cic. Fam. 13, 6 Sed tamen suspicor ipsum hominem, quem tibi commendo, perdignum esse tua amicitia.
PERDILIGENS entis. Adi. [ pa/nu a)kribh\s2 ] Valde diligens. Cic. Q. Frat. 3, 5 extr. Sed res operosa est, et hominis perdiligentis.
PERDILIGENTER Adu. [ pa/nu a)kribw=s2 ] Cic. de Clar. Orat. 14 c. 3 [...]
PERDISCO didici, ere. [ katamanqa/nw ] Ediscere. [...]
PERDISERTE Adu. Cic. de Orat. 1 c. 14.
PERDITIO, PERDITOR, PERDITVS vid. PERDO.
PERDIV Adu. [ pa/nu dia\ makrou= ] Admodum diu. Cic. Att. 3, 22 [...]
PERDIVTVRNVS a, um. Adi. [ poluxro/nios2 ] Quod valde diu durat. [...]
PERDÎVES itis. Adi. [ poluxrh/matos2 ] Valde diues. Cic. Att. 6, 1 Amici regis duo tresue perdiuites, sed ii suum tam diligenter tenent, quam ego aut tu.
PERDIVS i. m. [ panhme/rios2 ] ex Per et Dius, quod est dies; Is dicitur, qui per diem aliquid agit: sicut Pernox, qui per noctem. [...]
PERDIX îcis. f. [ pe/rdic ] Auis nota. Plin. 10, 33 s. 51 [...]
PERDICÂLIS e. Adi. Herba perdicalis Apul. de Herb. c. 81.
PERDICIVM [2] vid. paullo ante s. l.
PERDO idi, itum, ere. [ a)poba/llw, a)pollu/w ] ex Per et Do compositum, Praepositione corruptionem significante, vt in Pereo. [...]
page 784, image: s0784PERDVO ere. [ o)/llumi ] Dixerunt antiqui, pro Perdo: vt Plaut. Amph. 2, 2, 214 [...]
PERDENDVS a, um. Partic. [ o)lloqreute/os2 ] Genus mortale perdendum est Ouid. Met. 1, 188. Feras perdendas praebeat silua Idem Epist. 4, 170.
PERDITVS a, um. Partic. [ o)le/qrios2, a)i/+stos2, e)cw/lhs2, pano/leqros2 ] dicitur, Qui ita alicui perturbationi aut vitio subiacet, vt inde se eximere non possit, et qui omni vitio contaminatus est, ita, vt de eo nulla amplius spes habenda sit. [...]
PERDITE Adu. [ o)leqri/ws2 ] Corrupte. [...]
page 785, image: s0785PERDITIM Adu. Afran. ap. Charis. l. 2 vbi tamen al. leg. perdite.
PERDITIO ônis. f. [ a)po/leia, Gloss. Lat. Gr. [ o)lo/qreusis2 ] Plin. 9, 35 [...]
PERDITOR, ôris. m. [ o)loqreuth\s2 ] Cic. in Pison. 55 c. 34 [...]
PERDITRIX îcis. f. Tertull. de Cast. c. vlt. Luxuria castitatis perditrix. Vet. Gloss. Perditrix, [ o)le/teira.
PERDOCEO ui, ctum, êre. [ e)kdida/skw ] Perfecte et plane docere. [...]
PERDOCTVS a, um. Partic. [ poludi/daktos2 ] Cic. pro Corn. Balb. 60 c. 27 [...]
PERDOCTE Adu. [ poludida/ktws2 ] Plaut. Mostell. 1, 3, 122 Vt perdocte cuncta callet: nihil hac docta doctius.
PERDOLEO ui, itum, êre. [ katalgu/nomai ] Vehementer ex intimo sensu dolere. [...]
PERDOLESCO ere. Accius apud Non. 2, 328 [...]
PERDOLO âre. Cum in materiem perdolantur Vitr. 2, 10.
PERDOLATVS a, um. Partic. Arbor praecisa alte et perdolata Vitr. 2, 9. Conf. Arnob. l. 6 p. 209.
PERDOMINOR âri. Dep. Solus zephyrus perdominetur annum, i. toto anno dominetur, potiorque sit ventis aliis Claudian. Fescenn. in Nupt. Honor. v. 85.
PERDOMO ui, itum, âre. [ katadama/zw ] Plane domare. [...]
PERDOMITVS a, um. Partic. [ katadamasqei\s2 ] Hispania -- postrema omnium -- perdomita est Liu. 28, 12. [...]
PERDOMITOR, ôris. m. Prudent. Cathem. 4, 12 Mortis perdomitor, salutis auctor.
PERDORMISCO ere. [ katakoima/omai ] Dormire totam noctem. Plaut. Men. 5, 5, 29 Perdormiscin' vsque ad lucem? M. facilen' tu dormis cubans?
PERDVCO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PERDV=CO [PERDÛCO]] xi, ctum, ere. Vsque ad certum finem ducere. [...]
page 786, image: s0786PERDVCTVS a, um. Partic. Aqua perducta Scribon. 135. [...]
PERDVCTO âre. Videtur vulgo obscenum et meretricium verbum fuisse, vt modo de Perduco obseruauimus. Certe sic ludit Plaut. Most. 3, 2, 160 Quidquid est, errabo potius, quam perductet quispiam.
PERDVCTOR, ôris. m. [ proagwgeu\s2 ] Qui mulieres nobiles vel promissis inductas, vel minis coactas, vel vi ad potentiores viros peraucit. [...]
PERDVDVM [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PERDV=DVM [PERDÛDUM]] Adu. Plaut. Stich. 4, 1, 69 Vidi hominem haud perdudum.
PERDVELLVM i. n. Ab antiquis dicebatur, quod postea Duellum et Bellum: sicut et Perduellis, qui postea Hostis. [...]
PERDVELLIS is. m. [ pole/mios2 ] Qui, vt ait Festus, pertinaciter retinet bellum. [...]
PERDVELLIO ônis. m. [ ei)saggeli/a ] Crimen laesae maiestatis, aut Reipub. [...]
PERDVRO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PERDV=RO [PERDÛRO]] âre. [ xroni/zomai ] Vsque ad finem durare. [...]
PERDVRÂTVS a, um. Adi. Sen. de Tranquill. vitae... Et quidquid imbecillum in animo nec perduratum exulcerat, i. Nondum confirmatum.
PERDVRATVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PERDVRATV=RVS [PERDURATÛRUS]] a, um. Partic. [ xroniso/menos2 ] Stat. Theb. 1, 143 Haec mora pugnae Sola, nec in regem perduratura secundum.
PEREDO es vel edis, êdi, êsum, esse vel edere. [ kate/dw ] Edendo paullatim consumere. [...]
PERÊSVS a, um. Partic. [ katedhdome/nos2 ] Languoribus multis peresus Catull. in Camer. s. 53, 31. [...]
page 787, image: s0787PEREDIA ae. f. Perediam et Bibesiam Plautus (Curc. 3, 1, 74) finxit sua consuetudine, quum intelligi voluit Cupiditatem edendi et bibendi. Festus. vid. PERBIBESIA.
PEREFFLO âre. Postremo balbutiens incerto sermone perefflavit animam virilem Apul. Met. 8 p. 207.
PEREFFLVO ere. Oportet obseruare nos ea, quae audiuimus, ne forte pereffluamus Vulg. Hebr. 2, 1.
PEREGERE dicebant Expergefacere. Paullus. Forte Perregere, a quo sunt, experrexi, experrectus, etc.
PEREGER et PEREGRIS Dicitur quasi Per agrum, vnde postea Peregrinus. [...]
PEREGRÎNVS a, um. Adi. [ ce/nos2, prosh/lutos2, a)llodapo\s2 ] Aduena, et aliena loca peragrans, a Peragro. [...]
PEREGRÎNOR âri. Dep. [ a)podhme/w, cenou=mai ] Per aliena loca peragrando proficisci. [...]
PEREGRINAT ceniteu/ei Gloss. Gr. Lat.
PEREGRINANS antis. Part. Non solum delicate, sed etiam inepte peregrinans Cic. Att. 2, 10. Nos in nostra vrbe peregrinantes errantesque tanquam hospites Idem Acad. 1 c. 3.
PEREGRINATVS a, um. Part. [ a)podhmh/sas2 ] Cic. Acad. 4, 3 c. 1 Tamen diutius quam vellem, tanta vis virtutis atque ingenii peregrinata abfuit ab oculis et fori et curiae.
PEREGRINATIO ônis. f. [ a)podhmi/a ] Cic. Att. 2 [...]
page 788, image: s0788PEREGRINÂTOR, ôris. m. [ a)podhmhth\s2 ] Qui solet peregrinari, fereque semper peregrinatur. Cic. Fam. 6, 19 Mehercule non tam sum peregrinator iam, quam solebam. Vtitur et Firmicus 8, 25 extr.
PEREGRINITAS âtis. f. [ to\ ceniko\n ] Alieni soli habitatio. [...]
PEREGRINABVNDVS a, um. Adi. [ ceniteu/wn ] Qui versatur peregrinatione. Liu. 28, 18 Non peregrinabundum, neque circa amoenas oras vagantem ducem Romanum, etc.
PEREGRE Adu. [ e)pi\ ce/nhs2 ] Peregrinando. [...]
PEREGRI dicimus, quum quis in loco est: Peregre, quum abit in locum, vt Flau. Sosipater scribit 2 p. 189 [...]
PEREGREGIVS a, um. Adi. Sophocles protulisse dicitur Coloneum suam, peregregiam tragoediarum Apul. Apol. p. 298.
PERELEGANS antis. Adi. [ pa/nu filo/kalos2 ] Valde elegans. [...]
PERELEGANTER Adu. [ pa/nu filoka/lws2 ] Cic. de Clar. Orat. 197 c. 52 Quae quidem omnia cum perite et scienter, tum ita breuiter et presse, satis ornate et pereleganter diceret, etc.
PERELIXO âre. Denuo eum perelixabis, vt coqui commode possit Apic. 7, 7. i. Plane coques.
PERELOQVENS entis. Adi. [ polufrastiko\s2 ] Valde eloquens. [...]
PEREMERE Cincius in lib. de Verbis priscis ait significare idem, quod Prohibere. [...]
PEREMNIS vid. PERENNIS.
PEREMTALIS, PEREMTORIVS vid. PERIMO.
PERENDIE Adu. [ metau/rion ] Significat diem ab hinc tertium, s. a crastino proximum. [...]
PERENDINVS a, um. Adi. [ metau/rios2 ] Cic. pro Muraen. 27 c. 12 [...]
PERENDINO vnde
PERENDINATIO ônis. f. Mart. Capell. 9 p. 304 Perendinatio exspectatur. Videtur dilationem et velut comperendinationem indicare.
PERENNIS e. Adi. [ a)i/+dios2, diagino/menos2 ] Ex Per et Annus compositum, mutatis literis, quasi Per annos durans. [...]
page 789, image: s0789PERENNE Adu. [ a)ei/dion ] Perpetuo et continuo. [...]
PERENNITER Adu. Perpetuo. August. de Doctr. Christ. 2, 16 Nouimus arborem ipsam perenniter frondere. Sidon. 7, 9 Amicitias perenniter seruat. Et Solin. 65.
PERENNA ae. f. Dea, etiam ANNA dicta. v. v.
PERENNO, (s. PERANNO v. v. ) âre. [ diagi/nomai ] Per annos durare. [...]
PERENNANS antis. Part. Gens vltra aeui nostri terminos perennans Solin. c. 65. Salm. 52.
PERENNITAS âtis. f. [ a)i+dio/ths2 ] Ipsa duratio. [...]
PERENNISERVVS i. m. Antiquum. [ a)eidou=los2 ] Qui perpetuo seruit vni domino. Plaut. Pers. 3, 3, 16 Compedum contritor, pistrinorum ciuitas, perenniserue, lurco, edax, furax.
PERENTICIDA vid. sub PERA.
PEREO îui, et per syncopam ii, îre. [ a)po/llumi, oi)/xomai, e)/r)r(w ] Vt interire plane abire, vt nunquam redeas: quod tum de morte, tum de alio fine, corruptione, interitu adhibetur. [...]
page 790, image: s0790PERITVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PERITV=RVS [PERITÛRUS]] a, um. Part. [ a)poleso/menos2 ] Huc, periture, veni Virg. Aen. 11, 856. [...]
PERITO [1] âre. [ parapo/llumai ] Frequentat. Plaut. Capt. 3, 5, 32 Qui per virtutem peritat, non pol interit.
PEREQVITO âre. [ dii+ppa/zw ] In omnem partem equitare. [...]
PEREVNDVS a, um. Puppis pereunda est probe Plaut. Epid. 1, 1, 70. Iocus seruilis, si pereundum est huic puppi, sic tergum suum vocat, pereat probe.
PERERRO âre. [ diaplana/omai ] In omnem locum, vel huc atque illuc errare. [...]
PERERRÂTVS a, um. Part. [ diaplanhqei\s2 ] Orbis pererratus Ouid. Fast. 1, 234. Terrae pererratae Idem Met. 15, 53.
PERERVDÎTVS a, um. Adi. [ pa/nu pepaideume/nos2 ] Valde eruditus. [...]
PERESVS vid. in PEREDO.
PEREXCRVCIO âre. [ diania/w ] Vehementer cruciare. Plaut. Stich. 3, 1, 32 Meam culpam habeto, nisi perexcruciauero.
PEREXIGVVS a, um. Adi. [ polu/mikros2 ] Valde exiguus. [...]
PEREXIGVE Adu. Cic. Att. 16, 1 Perexigue et [ glisxrw=s2; praebere, i. Minutatim.
PEREXÎLIS e. Adi. [ ka/tisxnos2 ] Valde exile significat. [...]
PEREXOPTATVS a, um. Per, magister optime, exoptatus mihi nunc venis Gell. 18, 4.
PEREXPEDÎTVS a, um. Adi. [ eu)pro/xeiros2 ] Valde expeditus. Cic. de Fin. 3, 36 c. 11 Sed haec quidem est perfacilis et perexpedita defensio.
PEREXPLICITVS a, um. Adi. Iam sexto reditu perexplicito Sidon. in Carm.
PEREXSICCATVS a, um. Adi. Proluuies succis perexsiccata vitalibus Arnob. 7 p. 230.
PERFABRICO âre. [ diatexna/omai ] Fabricando absoluere. [...]
PERFACÊTVS a, um. Adi. [ polustwmu/los2 ] Admodum facetum significat. [...]
PERFACÊTE Adu. [ polustwmu/lws2 ] Periucunde. Cic. Verr. 1, 121 c. 46 extr. Neque enim perfacete dicta, neque porro hac seueritate digna sunt.
PERFACILIS e. Adi. [ polur)r(a/dios2 ] Cic. Tusc. 4, 6 [...]
PERFACILE Adu. [ polur)r(adi/ws2 ] Cic. Att. 13, 32 [...]
PERFACVL Veteres dixerunt, pro Facile, auctore Fest.
PERFACVNDVS a, um. Adi. Valde facundus. [...]
PERFAMILIÂRIS e. Adi. [ poluoikei=os2 ] Valde familiaris. [...]
PERFATVVS a, um. Adi. [ polu/mwros2 ] Martial. 10, 18 Heu quam perfatuae sunt tibi Roma togae.
PERFERO fers, tuli, lâtum, ferre. [ diakomi/zw, diafe/rw, perife/rw ] Vsque ad constitutum finem ferre. [...]
page 791, image: s0791PERFERENS entis. Partic. [ u(pome/nwn ] Cic. de Orat. 2, 184 c. 43 Horum igitur exprimere mores oratione, iustos, integros, religiosos, timidos, perferentes iniuriarum, mirum quiddam valet, etc.
PERFERENTIA ae. f. Tolerantia. Lactant. 3, 11 Virtutis vis et natura in malorum perferentia posita est.
PERFERENTARIA cella memoratur in altercat. [...]
PERLÂTVS a, um. Partic. Clamor perlatus Curt. 5, 12, 13. Hasta perlata Virg. Aen. 11, 803.
PERLATIO ônis. f. Lactant. 5, 22 Patientia est, malorum, quae aut inferuntur, aut accidunt, cum aequanimitate perlatio.
PERLÂTOR, ôris. m. Qui perfert. Epistolarum perlator Ammian. 21, 16. Literarum perlator Symmach. Epist. 5, 30. Add. Augustin. Ep. 42 et 205.
PERLATRIX îcis. f. Ennod. Epist. 1, 22 Perlatrices querelarum literae.
PERFERVEO êre. Mela 1, 8 Cum est media (nox) perferuet.
PERFERVEFÎO eri. Idem. Per tmesin Varro R. R. 1, 9 Terra sole perferue ita fit.
PERFERVIDVS a, um. Adi. [ polu/zestos2 ] Vehementer fervidus. Aestas perferuida Columel. 5, 5 pr.
PERFERVS a, um. Valde ferus. Varro de R. R. 2, 1 Boues perferi.
PERFICIO êci, ectum, ere. [ a)nu/ttw, a)potele/w, dianu/w, a)parti/zw, diatele/w, e)pitele/w, perai/nw, tele/w, katerga/zomai ] Totum et plane facere, i. Absoluere, complere, quod inceptum est. [...]
page 792, image: s0792PERFICIENS entis. Partic. Plin. 23, 1 Prodest stomacho dissoluto, aut cibos non perficienti.
PERFICIENDVS a, um. Partic. [ a)nuste/os2 ] Voluptas tarda perficienda mora Ouid. de Arte Am. 2, 718. Al. Prolicienda.
PERFECTVS [1] a, um. [ tetelesme/nos2, te/leios2, e)ntelh\s2, e)ntelexh\s2 ] Aliud Partic. sed quod, vt pleraque alia, Nominis instar solet vsurpari. [...]
PERFECTISSIMÂTVS ûs. m. Dignitas Perfectissimorum, quae Equestri interdum praeponitur, non nunquam postponitur. [...]
page 793, image: s0793PERFECTE Adu. [ tele/ws2, e)ntelw=s2 ] Cic. de Fin. 4, 10 [...]
PERFECTIO ônis. f. [ telei/wsis2, teleio/ths2, plh/rwsis2, e)ntele/xeia ] Plin. 11, 2 [...]
PERFECTVS [2] ûs. m. Idem. Vitruu. 1, 2 Si interiora perfectus habuerint elegantes. Add. 2, 5. et 8, 9, 7. 10, 8. Tertull. de Anima c. 20.
PERFECTOR, ôris. m. [ e)pitelesth\s2 ] Cic. de Orat. 1, 257 c. 60 [...]
PERFECTRIX îcis. f. Lactant. 3, 15 Tantum abest, vt ego magistram esse putem vitae philosophiam, beataeque vitae perfectricem, vt nullis magis, etc. Ex Nep. ad Cic.
PERFICA ae. f. Arnob. 4 p. 131 [...]
PERFICE pro perfecte, ap. Lucret. 2, 1115. Non. 2, 698. Perficissime ap. Plaut. Rud. 2, 5, 4 legit Camerar. Vid. Taubmann. p. 1201.
PERFIDELIS e. Adi. [ kata/pistos2 ] Valde fidelis. Cic. Att. 2, 19 extr. Posthac autem ad te, si perfidelem habebo cui dem, scribam omnia plane.
PERFIDENS entis. Adi. Homines secundis rebus effrenati sibique perfidentes Cic. Off. 1 c. 26 [...]
PERFIDVS a, um. Adi. [ a)/pistos2, a)gnw/mwn ] Qui fidem violat, vt Periurus, qui iusiurandum. [...]
PERFIDIA ae. f. [ a)pisti/a ] Cic. Q. Frat. 2, 3 [...]
PERFIDE Adu. Vlpian. in l. Apud Cels. §. Quaesitum est. D. de doli mali except. Quod perfide gestum est. Recuperare perfide Senec. Controu. 26 p. 317. Rumpere factum perfide Gell. 20, 1.
PERFIDIÔSVS a, um. Adi. Plenus perfidiae. [...]
PERFIDIÔSE Adu. [ a)pi/stws2 ] Auctor ad Herenn. 1, 8 [...]
page 794, image: s0794PERFINGO ere. Hic sita sum varios auium perfingere cantus, etc. Inscr. Fabrett. p. 685.
PERFÎNIO îre. [ e)pitele/w ] Idem quod simplex Finire. Lucret. 1, 611 Quippe vbi dimidiae partis pars semper habebit Dimidiam partem: nec res perfiniet vlla.
PERFIXVS a, um. Partic. [ diapeparme/nos2 ] Confixus, Transfixus. [...]
PERFLAGITIÔSVS a, um. Adi. Cic. pro Cael. 50 c. 20 Num tibi perturpe aut perflagitiosum esse videatur?
PERFLAGRATVS a, um. Adi. Mart. Capell. 6 p. 189 Dispendia lini perflagrata.
PERFLO âre. [ katapne/w ] Valde flare, flando transire, vel commouere. [...]
PERFLANS antis. Partic. Plin. 2, 107.
PERFLÂTVS ûs. m. [ kata/pneusis2 ] Vt perflatus aliquis accedat Cels. 3, 19. [...]
PERFLATIO ônis. f. Idem. Mart. Capell. 1 p. 11 Virgae perflatione concuti.
PERFLABILIS e. Adi. [ katapneuto\s2 ] Quod perflari potest. [...]
PERFLÂMEN inis. n. Flamen. Prudent. Apoth. v. 760 (692) Nam sine diuino domini perflamine summi Arida terra fuit.
PERFLATILIS e. Adi. Idem ac Perflabilis. Apul. Met. 3 p. 137 Tectum aedium patore perflatili nudatum.
PERFLETVS a, um. Adi. Diutine visu perfleto Apul. Met. 2 p. 125. Al. praefletis.
PERFLEXVS a, um. Adi. Totum scelus mente et cogitatione perflexum Quinctil. Decl. 314 p. 624. Sed mira varietas librorum et suspicionum consistere nos non patitur.
PERFLVCTVO [1] vid. PERFLVO.
PERFLVO xi, xum, ere. [ diar)r(e/w ] Transire fluendo. [...]
PERFLVVS a, um. Adi. Apul. Met. 11 p. 260 Incessu perfluo feminam mentiebatur.
PERFLVXVS vid. PERFLEXVS.
PERFLVCTVO [2] âre. [ katakumati/zw ] Multum fluctuare. [...]
PERFÔCO âre. Strangulare. Paullus l. 4. Dig. de agnoscend. et alend. liberis: Necare videtur, non tantum is, qui partum perfocat, sed et is, qui abiicit.
PERFODIO ôdi, ossum, ere. [ dioru/ttw ] Fodiendo excauare, rumpere, ferire, perforare. [...]
PERFOSSVS a, um. Partic. [ diwrugme/nos2 ] Pectora perfossa patescunt Stat. Theb. 9, 522. [...]
PERFOSSOR, ôris. m. dioru/kths2 Gloss. Gr. Lat.] Parietum perfossor Plaut. Pseud. 4, 2, 23. Vid. Apul. Apol. p. 460.
PERFOSSIO ônis. f. diorugh\, diorugmo\s2 Gloss. Gr. Lat.
PERFOSSVRA ae. f. [ diorugh\, ibid.
PERFOSSO [ dioru/ssw, ibid.
PERFOECVNDVS a, um. Adi. Mela 1, 9 pr. Aegyptus hominum aliorumque animalium perfoecunda generatrix.
PERFORE [ pa/nu e)/sesqai ] Valde futurum esse volunt. [...]
PERFORMIDÂTVS a, um. Partic. [ u(popepthgme/nos2 ] Multum formidatus. Silius 3, 608 Iam puer auricomo performidate Batauo.
PERFORMIDOLÔSVS a, um. Adi. Aurel. Vict. in Claud. Caes. Natura performidolosus.
PERFORMO âre. [ diamorfo/w ] Formam absoluere. Tertull. Apol. c. 1 Ad malum performantur.
page 795, image: s0795PERFORMATVS a, um. Partic. Laudatur Quinctil. Declam. 62, 7 Performata materia. Sed legendum est Praeformata, et ita habent boni codices.
PERFORO âre. [ diatre/w, trh/ptw, peripeira/w ] Foramine facto traiicere. [...]
PERFORÂTVS a, um. Part. [ tetrhme/nos2 ] Lumina duo ab animo ad oculos perforata Cic. de Nat. Deor. 3, 9 c. 4. [...]
PERFORATIO ônis. f. Vitruuii esse dicitur.
PERFORACVLVM i. n. Arnob. 6 p. 200 Serris, perforaculis, asciis, dolata, effossa. te/retron, tru/panon Gloss. Lat. Gr.
PERFORTITER Adu. [ poluer)r(wme/nws2 ] Valde fortiter. Ter. Adelph. 4, 2, 29 Miseram mulierem, et me seruulum, qui referire non audebam, vicit, hui perfortiter.
PERFOVEO êre. Solatur nexos in carcere, perfouet aegros Sedul. 4, 25.
PERFREMO ui, itum, ere. [ peribru/xomai ] Idem quod Vehementer fremere. Cic. de Nat. Deor. 2, 87 c. 35 Sicut inciti atque alacres rostris perfremunt delphini. Ex Accio Poëta.
PERFREQVENS entis. Adi. Valde frequens. Liu. 41, 1 In portu emporium breui perfrequens factum.
PERFRETO âre. Solin. c. 40 (27) Inter haec vadosa classem Romanam impune accepimus perfretasse.
PERFRICO ui, ctum, âre. [ peritri/bw ] Fortiter fricare. [...]
PERFRICÂTVS a, um. Partic. Plin. 28, 12 Faucibus felis extrinsecus fimo perfricatis. Perfricata diutius fronte Petron. c. 132.
PERFRICTVS a, um. Legitur a quibusdam apud Petron. c. 132 vbi al. perfricata. Sic, Homo perfrictae frontis. Conf. infra PERRECTVS.
PERFRICTIO [1] ônis. f. Pro attritu accipienda haec vox videtur apud Plin. 21, 18 s. 69 extr. 2 In aliis Plinii aliorumque locis significat refrigerationem, vt statim videbimus.
PERFRÎGEO xi, êre. [ katar)r(igo/w ] Valde frigere. Martial. 3, 18 Perfrixisse tuas questa est praefatio fauces. Iuuen. Sat. 7, 194 Et si perfrixit, cantat bene.
PERFRICTIO [2] ônis. f. Refrigeratio nimia, et corporibus noxia Plin. 28, 8 [...]
PERFRIGERO âre. [ katayu/xw ] Idem quod Refrigerare. Plin. 25, 13 Omnium harum vis eadem perfrigerare et adstringere. Harduin. legit Refrigerare. Perfrigerata Scibon. 271 sc. medicamenta.
PERFRIGESCO ere. [ katayu/xomai ] Valde frigidum fieri. [...]
PERFRIGIDVS a, um. Adi. [ polu/yuxros2 ] Cic. Verr. 4, 86 c. 40 Erat hiems summa, tempestas, vt ipsum Sopatrum dicere audistis, perfrigida.
PERFRIGEFACIO ere. Plaut. Pseud. 4, 7, 117 Mihi iam dudum ille Syrus cor perfrigefacit.
PERFRINGO êgi, actum, ere. [ kata/gnumi, katakla/zw, kataqla/w ] Valde, siue totum frangere. [...]
page 796, image: s0796PERFRINGENS entis. Part. [ katakla/zwn ] Lucret. 5, 137 Vt interdum validi vis incita venti Perscindat nubem, perfringens impete recto. Dolabra glaciem Curt. 5, 6, 14.
PERFRACTVS a, um. Part. [ kataklasqei\s2 ] Axe perfracto voluitur Sil. 16, 412. Capite Liu. 4, 28 extr. Fores perfractae Tibull. 1, 10, 56. Ossa perfracta trinodi claua Ouid. Epist. 4, 115.
PERFRACTE Adu. [ au)qadw=s2 ] Obstinate. Laudant Cic. Off. 3, 88 Nimis mihi perfracte videbatur aerarium vectigaliaque defendere. Sed Praefracte legitur hodie, v. v.
PERFRIO âre. Conterere. Colum. 12, 38 Baccas albi generis myrti quam maturissimas legito et perfriato.
PERFRIVOLVS a, um. Adi. Vopisc. Aurel. c. 6 Haec video esse perfriuola.
PERFRVOR uitus sum, ui. Dep. [ katapolau/w ] In totum frui, seu Omnem fructum percipere. [...]
PERFRVITIO ônis. f. August. de Quant. animae c. 33 Perfruitio veri et summi, boni. Add. Idem de Trinit. 6, 10.
PERFVGIO fûgi, fugitum, ere. [ katafeu/gw ] Auxilii gratia ad aliquem confugere. [...]
PERFVGIVM i. n. [ katafugh\ ] Locus tutus, quem nos in vexatione, aut calamitate recipere contendimus: Plaut. Cas. 3, 5, 3 [...]
PERFVGA ae. m. [ au)tomo/los2 ] Festus, Perfugam Gallus Aelius ait, qui liber, aut seruus, aut hostis sui (f. sua) voluntate ad hostes transierit, qui idem dicitur Transfuga. [...]
PERFVI perfuisti, perfuit: volunt Praeteritum a Verbo Persum, quod non exstat. [...]
PERFVLCIO îre. [ katasthri/zw ] Bene fulcire et roborare. Lucan. ad Pison. 86 (Aut quicunque sit ille tandem non indignus hoc nomine ) Eloquio sanctum modo perfulcire Senatum. Al. Permulcere.
PERFVLGIDVS a, um. Adi. Mart. Capell. 1.
PERFVNCTIO, PERFVNCTORIVS, PERFVNCTVS vid. PERFVNGOR.
PERFVNDO ûdi, ûsum, ere. [ di/hmi, di/emai, katabre/xw ] Per omnes partes fundere, conspergere. [...]
page 797, image: s0797PERFVNDENS entis. Part. Sol omnia perfundens conuestit sua luce Lucret. 2, 147. Alii legunt Profundens.
PERFVSVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PERFV=SVS [PERFÛSUS]] a, um. Aliud Part. [ katabrexqei\s2 ] Baccho perfusus tempora multo Tibull. 1, 2, 3. [...]
PERFVSE [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PERFV=SE [PERFÛSE]] Adu. Sisenna apud Non. 4, 11 Perfuse atque abunde semper vsi.
PERFVSIO ônis. f. [ katabroxh\ ] Plin. 18, 7 Italia sine perfusione tostum in subtilem formam molit. Vt gentes baptismo, id est, purifici roris perfusione saluaret Lactant. 4, 15 pr.
PERFVSOR, ôris. m. prosxu/ths2 Gloss. Gr. Lat.
PERFVSORIVS a, um. Adi. Seneca Epist. 23 [...]
PERFVSORIE Adu. Confuse, obscure, et non plene exprimendo. [...]
PERFVNGOR functus sum, gi. Dep. [ e)pitele/w ] Ad extremum obire munus. [...]
PERFVNCTVS a, um. Partic. [ e)pitele/sas2 ] Cic. Fam. 1, 8 [...]
PERFVNCTIO ônis. f. [ e)pite/lesis2 ] Cic. de Orat. 3, 7 c. 2 [...]
PERFVNCTORIE Adu. Perfungendi causa, vt dicere possis te fecisse, atque adeo sine studio, quia non tam tua quam aliena voluntate. [...]
PERFVRO ere. [ katamai/nw ] Lucret. 1, 276 [...]
PERFVSORIE, PERFVSIO, PERFVSVS vid. PERFVNDO.
PERGA ae. f. [ *pe/rgh ] Oppidum in Pamphylia, a quo Diana PERGAEA, propter templum illi dicatum Pomponius Mela 1, 14.
PERGAMIS idis. f. Epiri oppidum videtur Varr. 2, 2, 1 Quid pastores a Pergamide, Maledoue potis sint.
PERGAMVM i. n. Minoris Asiae insignis ciuitas, quae sub Attalicis regibus diu fuit fortunata, et thesauros seruabat Lysimachi Agathoclis filii, qui vnus fuit ex successoribus Alexandri. [...]
page 798, image: s0798PERGAMEVS a, um. Adi. [ *perga/mios2 ] A Pergamis Troianis, pro Troiano dicitur. [...]
PERGAMÊNVS a, um. Adi. [ *pergamhno\s2 ] A Pergamo Attalica vrbe, Cic. pro Flacco 64 [...]
PERGAMENA ae. f. Absolute pro Charta siue Membrana Pergamena dicitur. [...]
PERGAVDEO gauisus sum, êre. [ kataxai/rw ] Vehementer gaudere. Cic. Q. Frat. 3, 1, 3 Trebonium meum a te amari, teque ab illo, pergaudeo.
PERGIGNO ere. [ katagenna/w ] Idem quod simplex Gignere. Catul. 65, 89 Quales Eurotae pergignunt flumina myrtos. Sed Progignunt meliores.
PERGO perrexi, perrectum, ere. [ poreu/omai, diatele/w ] Iter facere, ire, quasi perregere viam. [...]
PERGENS entis. Partic. Neptunus per mare pergens Cic. de Nat. Deor. 3, 64 c. 25. Vno animo pergentes Sallust. Fragm. c. 22. Add. ibid. c. 28.
PERRECTVS [1] a, um. Aliud Partic. Apul. Met. 2 p. 125, 28 Oculis perrectis et obarmatis ad vigilias. Alii legunt Perfrictis, alii Perstrictis.
PERGLISCO ere. Plene gliscere, i. crescere, saginari, pinguescere. Colum. 8, 7 Gallina, quae prima luna saginari coepta, vigesima pergliscit.
PERGNARVS a, um. Adi. Apul. Apol. p. 290 Magia ars est diis immortalibus accepta, colendi eos et venerandi pergnara.
PERGRACILIS e. Adi. [ kata/leptos2 ] Valde gracilis. Plin. 25, 13 Longiore caule, sed pergracili.
PERGRAECOR âri. [ kwma/zw, u(permaza/w ] Epulis et potationibus inseruire, inquit Festus. [...]
page 799, image: s0799PERGRANDIS e. Adi. Plaut. Persa 4, 3, 23. [...]
PERGRANDESCO ere. Accius apud Non. 2, 358 Fruges prohibet pergrandescere.
PERGRAPHICVS a, um. Adi. [ pa/nu grafiko\s2 ] Ad vnguem factum, absolutum, et quasi pictoris mann expolitum. [...]
PERGRÂTVS a, um. Adi. [ e)pi/xaris2 ] Admodum gratus. [...]
PERGRAVIS e. Adi. [ polubarh\s2 ] Valde grauem significat. Cic. pro Sext. 107 c. 50 Huius oratio et pergrauis et grata concioni fuit. Testes pergraues Idem pro Cael. 63 c. 26.
PERGRAVITER Adu. [ polubare/ws2 ] Admodum grauiter. [...]
PERGVLA ae. f. [ stoa\ ] Locus apertus a multis lateribus aërem excipiens, aliquando extra parietem porrectus, et modo tectus, modo sub dio expositus. [...]
PERGVLÂNVS a, um. Adi. Pergulana vitis, Quae pergulis adiungitur, et sustinetur Columel. 3, 2, 28.
PERGVS i. m. Lacus Siciliae apud Ennam vrbem, vbi Proserpina a Plutone rapta dicitur. Vid. Ouid. Met. 5, 386.
PERHAVRIO îre. Apul. Met. 10 p. 246 Calicem vno haustu perhausi. Vid. etiam Tertull. ad Nation. 1, 15 extr.
PERHAVSTVS a, um. Mille perhaustis ignibus instaurat vires Corn. Seuer. in Aetna v. 420.
PERHERCLE Adu. Perhercle res miranda Gell. 3, 6. Sed Tmesis, res permiranda, i. valde miranda.
PERHIBEO ui, êre. [ fhmi\, le/gw ] Dicere et affirmare, quasi dicas per ora habere: fere enim de sermone et sententia multitudinis adhibetur. [...]
page 800, image: s0800PERHIBENDVS a, um. Partic. [ fate/os2 ] Cic. Fam. 5, 12 [...]
PERHIEMO âre. Tota hieme esse. Columel. 11, 3 pr. Sulcos vacuos perhiemare patiemur.
PERHÎLVM Adu. [ pa/nu o)li/gon ] Ex Per et Hilum, Perpaulum. Lucret. 6, 575 Hac igitur ratione vacillant omnia tecta, Summa magis mediis, media imis, ima perhilum. De terrae motu.
PERHONESTVS a, um. Adi. Arnob. 2 p. 76 Sint licet perhonesti, fuerint laudabiles.
PERHONORIFICVS a, um. Adi. [ poluti/mios2 ] Valde honorificum significat. Cic. Att. 2, 18 Consalutatio forensis perhonorifica: signa praeterea beneuolentiae permulta a nobis impertiuntur.
PERHONORIFICE Adu. [ polutimi/ws2 ] Cic. Att. 14, 12 Hic perhonorifice et amice Octauius, quem quidem sui Caesarem salutabant.
PERHORREO, êre. siue PERHORRESCO ere. [ mega/lws2 fri/ttw ] Cic. Att. 9, 10 [...]
PERHORRIDVS a, um. Adi. [ polufriktw/dhs2 ] Liu. 22, 16 Poenus contra intra Formiana saxa, ac Linterni arenas, stagnaque perhorrida situ hibernaturus esset.
PERHOSPITÂLIS e. Adi. [ poluce/nios2 ] Cic. Verr. 4, 3 c. 2 Huius domus est vel optima Messanae, notissima quidem certe, et nostris hominibus apertissima, maximeque perhospitalis. Al. hospitalis.
PERHOSPITVS a, um. Adi. Adfertur ex Tibull. 4, 1, 142 [...]
PERHVMÂNVS a, um. Adi. [ pa/nu fila/nqrwpos2 ] Cic. Q. Frat. 2, 5 Multumque is mecum sermonem habuit, et perhumanum de discordiis mulierum nostrarum. Add. Id. Att. 16, 12.
PERHVMANITER Adu. Idem. Cic. Fam. 7, 8 Scripsit ad me Caesar perhumaniter.
PERHVMILIS e. Adi. Corpus perhumile Ammian. 16, 16.
PERI [ peri\ ] Praepositio Graeca, quae modo De, modo Vltra, modo Circum significat: a qua quoniam multa per compositionem fiunt, eam non omittendam censuimus.
PERIACTI ôrum. m. Pl. [ peri/aktoi ] Quasi tu circumagiles dicas, Machinae versatiles ad scenarum mutationes, apud Vitruu. 5, 7. Vid. Bald. Lex. Vitruu. p. 81.
PERIAMBVS i. m. Pes constans duabus syllabis breuibus, qui Pyrrhichius alias dicitur Quinctil. 9, 4, 80.
PERIANDER dri. m. *peri/andros2 ] Corinthiorum rex, vnus e septem sapientibus, apud quem reliquos in conuiuio fuisse fingit Plutarchus. Sententiam illi tribuit [ mele/th to\ pa=n Ausonius p. 286. Sed alias p. 290.
PERIBOÊTON i. n. [ peribo/hton ] Graeci Celebrem, famigeratumque dicunt. [...]
PERIBOLVS, i. m. s. PERIBVLVM i. n. [ peri/bolos2 ] Latine Ambitus, Lorica murorum, a verbo [ periba/llw, ambio, circumdo, Septum, corona domus, quae fit, ne quis delabatur: Vtitur Vulg. Ezech. 42, 7. [...]
PERIBOMIVS i. m. Archigallus cinaedus apud Iuuen. Sat. 2, 16 ex re impositum videri nomen potest, qui versatur peri\ tou\s2 bwmou\s2 circum altaria.
PERICARPVM i. n. [ peri/karpon ] Bulbi genus est. [...]
PERICHRISTARIVM i. n. Medicamenti nomen ap. Marcell. Empir. c. 8. *perixri/ein est circum vngere.
PERICLES is. m. [ *periklh=s2 ] Atheniensis clarus auctoritate et eloquentia, quem Olympium Poëtae comici vocant, quod tonare in concionibus ac fulmen ciere videretur. [...]
PERICLITOR [1] vid. PERICVLVM.
PERICLYMENOS, i. m. siue PERICLYMENON i. n. [ periklu/menos2 ] Herba, quae Latinis Volucrum maius appellatur; vulgo Caprifolium siue Matrissilua, aut matersiluarum. [...]
PERICOPE es. f. [ perikoph\ ] Amputatio, vel concisio, siue potius pars libri, inde velut abscisa et excerpta. [...]
page 801, image: s0801PERICVLVM i. n. [ ki/ndunos2, kindu/neuma ] a Pereo deducitur; et Salutis discrimen significat. [...]
page 802, image: s0802PERICVLÔSVS a, um. Adi. [ e)piki/ndunos2, kindunw/dhs2 ] Cic. Off. 1, 83 [...]
PERICVLÔSE Adu. [ e)pikindu/nws2 ] Cam periculo. [...]
PERICVLOR âri. Cato apud Fest. Periculatus sum, i. Periclitatus.
PERICLITOR [2] âri. [ kinduneu/w, diakinduneu/w, parakinduneu/w ] In periculo versari. [...]
page 803, image: s0803PERICLITANDVS a, um. Part. [ kinduneute/os2 ] Cic. in Catil. 1, 11 c. 5 Non est saepius in vno homine summa salus periclitanda Reipublicae.
PERICLITANS antis. Aliud Part. Tacit. Ann. 1, 39, 5 [...]
PERICLITÂTVS a, um. Part. [ diakinduneuqei\s2 ] Cic. de Amic. 64 c. 17 [...]
PERICLITATIO ônis. f. [ diakindu/neusis2 ] Experimentum, vsus. Cic. de Nat. Deor. 2, 161 c. 64 Quarum vtilitates longinqui temporis vsu et periclitatione temporis percepimus.
PERICLITABVNDVS a, um. Adi. Puncto pollicis extremam sagittae aciem periclitabunda Apul. Met. 5 p. 168. [...]
PERIDONEVS a, um. Adi. [ pa/nu e)pith/deios2 ] Valde idoneum significat. [...]
PERIDROMIS idis. f. [ peridromi\s2 ] Hypaethra, i. subdialis ambulatio ambiens palaestras, apud Vitruu. 5, 11. et 6, 10 quasi circumcursionem dicas.
PERIERGIA ae. f. [ periergi/a ] Curiositas, superuacua operositas. [...]
PERIERGON s. peri/ergon odiosum reddit Quinctil. 1, 6, 19 i. putidae cuiusdam et peruersae diligentiae in rebus friuolis.
PERIERO vid. PERIVRO.
PERIGNARVS a, um. Adi. Sallust. Fragm. c. 29 Locorum perignari. Add. Non. 18, 14 vbi tamen Merc. pergnari.
PERILEVCOS i. m. [ peri/leukos2 ] Gemma filum habens candidum ab ipso ore ac radicem vsque descendens Plin. l. vlt. c. 10.
PERILLA ae. f. Filia Ouidii. Vid. Ouid. Trist. 3, 7, 1.
PERILLVS i. m. [ *pe/rillos2 ] Atheniensis fuit ingeniosus, qui, vt placeret Phalaridi, venit Agrigentum, et ex aere taurum artificiosissimum fabricauit, cui ianuam in latere posuit: vt quum inclusus reus subiectis ignibus torqueretur, mugitum, et non hominis vocem videretur emittere: pro quo inuento, quum munus a crudelissimo tyr anno Phalaride, qui nouis hominum tormentis delectabatur, postulasset, in eo ipse includi a tyranno iussus, ac suppositis ignibus exustus. [...]
PERILLÊVS a, um. Adi. [ *peri/lleios2 ] Ouid. in Ibin 439 Aere Perilleo veros imitere iuuencos.
PERILLVSTRIS e. Adi. [ polu/lampros2 ] Admodum illustris. Cic. Att. 5, 20 Ibi morati biduum perillustres fuimus, honorificisque verbis omnes iniurias reuellimus superiores.
PERIMBECILLVS, a, um. vel PERIMBECILLIS e. Adi. [ poluasqenh\s2 ] Varro de R. R. 3, 10 [...]
PERIMÊDE es. f. Insignis venefica apud Theocrit. Eidyll. 2. Hinc
PERIMEDÊVS a, um. Adi. Propert. 2, 1, 74 Non Perimedea gramina cocta manu.
PERIMÊLE es. f. Nympha Hippodamantis filia in insulam sui nominis mutata. Vid. Ouid. Met. 8, 591.
PERIMELIDES ouium Nymphae Seru. ad Virg. Ecl. 10, 63.
PERIMETER, vel PERIMETRVS i. m. [ peri/metros2 ] Ambitus, circuitus. Vitruu. 5, 6. et Frontin. de Aquaeduct. l. 1 passim. Conf. Bald. Lex. Vit. p. 82.
PERIMO êmi, emtum, ere. [ a)naire/w ] Adimere et tollere significat, siue etiam interficere. [...]
page 804, image: s0804PEREMTVS a, um. Partic. [ a)nh|rhme/nos2 ] Liu. 2, 23 [...]
PEREMTÂLIS, PEREMTALIA fulgura dicuntur, quae superiora fulgura aut portenta perimunt, id est, tollunt. Festus. Add. Sen. Qu. Nat. 2, 49.
PEREMTOR, ôris. m. Interfector. Apul. Met. 8 p. 207 Cruentus mariti peremtor. Ecquis peremtor inclyti regis fuit Sen. Oed. v. 221. Add. Prudent. praefat. Hamartig. v. 19.
PEREMTRIX îcis. f. Tertull. de Anima c. 42 Mors dissolutrix corporis et peremtrix sensus.
PEREMTORIVS a, um. Adi. [ a)nairetiko\s2 ] Mortiferum: a perimendo. [...]
PERIMPEDITVS a, um. Adi. Locus perimpeditus ante aciem Scipionis Hirt. B. Afric. c. 58.
PERINCERTVS a, um. Adi. [ pa/nu a)/dhlos2 ] Gell. 18, 4 [...]
PERINCOMMODVS a, um. Adi. [ me/ga a)nepith/deios2 ] Liu. 37, 41 Quae nihil admodum Romanis, eadem perincommoda regiis erant.
PERINCOMMODE Adu. [ me/ga a)nepithdei/ws2 ] Cic. Att. 1, 17 Sed accidit perincommode, quod eum nusquam vidisti.
PERINCONSEQVENS entis. Adi. [ me/ga a)nako/louqos2 ] Minime congruum. [...]
PERINDE Adu. [ ou(/tws2 ] Significat Ita, eadem ratione, non minus. [...]
PERINDIGNVS a, um. Adi. Quae vos non perindignum est deliberare Sidon. Epist. 4, 4.
PERINDIGNE Adu. Tulit perindigne Suet. Tib. c. 50.
PERINDIGEO êre. Indigeamus, sed non perindigeamus Tertull. Scorpiac. c. 13.
PERINDVLGENS entis. Adi. [ pa/nu sugxwrw=n ] Cic. Offic. 3, 112 c. 31 [...]
page 805, image: s0805PERINFÂMIS e. Adi. [ pa/nu a)/docos2 ] Valde infamem significat. [...]
PERINFIRMVS a, um. Adi. [ li/an a)sqenh\s2 ] Cic. de Fin. 2, 53 c. 16 Sunt enim leuia, et perinfirma, quae dicebantur a te.
PERINGENIÔSVS a, um. Adi. [ pa/nu eu)fuh\s2 ] Cic. de Clar. Orat. 92 c. 24 [...]
PERINGRATVS a, um. Adi. Sen. Epist. 98 Peringratus est, qui, cum amiserit, pro accepto nihil debet.
PERINÎQVVS a, um. Adi. [ pa/nu a)/dikos2 ] Cic. pro Lege Manil. 63 Quare videant, ne sit periniquum, et non ferendum. Periniquo pati animo Idem Fam. 12, 18.
PERINIVRIVS a, um. Adi. Minuc. Felix c. 15 Periniurium est, vires te actionis meae intergressu grauissimae disputationis infringere. Add. Cato apud Priscian. 6 p. 178. et 205 Bryling.
PERINSIGNIS e. Adi. [ pa/nu eu)/shmos2 ] Valde insignis. Cic. de Legib. 1, 51 c. 19 An corporis prauitates, si erunt perinsignes, habebunt aliquid offensionis, animi deformitas non habebit?
PERINTEGER gra, grum. Adi. [ pa/nu o(lo/klhros2 ] Gell. 3, 5 Castitatis perintegrae dicebatur.
PERINTHVS i. f. [ *peri/nqos2 ] Clara vrbs Thraciae ad Propontidem, olim Thraciae metropolis.
PERINTHIVS a, um. Adi. [ *peri/nqios2 ] Vnde. Perinthia fabula Menandri. Ter. in prol. Andr. 9 Menander fecit Andriam et Perinthiam.
PERINVISVS a, um. Adi. Homo dîs ac nobilitati perinuisus Cic. pro Corn. apud Ascon. p. 140.
PERINVÎTVS a, um. Adi. Valde inuitus. Cic. Fam. 7 Epist. vlt. Tu vellem, ne veritus esses, ne perinuitus legerem tuas literas, si mihi longiores forte misisses. Add. Liu. 40, 57.
PERINVNDO âre. Alueus et nigris campos perinundet arenis Alcim. Auit. 1, 267.
PERINVNGO ere. Intrinsecus eadem re perinungunt Varro R. R. 2, 11.
PERIO ire et PERIOR îri. Verbum antiquum videtur fuisse a Graeco [ peira/w, i. tento, conor, ductum, cuius vis in nomine Peritus, item in Periculum, eorumque coniugatis, tum in Verbis Comperio et Experior superest.
PERIOCHA ae. f. [ perioxh\ ] Ad verbum Continentia: Argumentum, complexio totius rei breuior. [...]
PERIODVS, vel PERIHODVS i. f. [ peri/odos2 ] Ad verbum est circuitus, quo intellectu vtuntur etiam Graeci. [...]
PERIODICVS a, um. Adi. [ periodiko\s2 ] Periodicas febres vocant medici, Quae certis temporibus clauduntur: id est abeunt, et quodam quasi circuitu facto rursus redeunt, vt sunt tertianae et quartanae. [...]
PERIODEVTA ae. m. Agyrta, circulator, medicinam faciens. Modest. l. 6 §. 1 ff. de excusat.
PERIPATETICI ôrum. m. [ *peripathtikoi\ ] Philosophi erant Athenis, quorum originem assignat. [...]
page 806, image: s0806PERIPATETICVS a, um. Adi. Philosophia Peripatetica Gell. 1, 3. Disciplina Idem 1, 8.
PERIPETASMA atis. n. [ peripe/tasma ] Velum, tapes, quo lecti conuiuales ornantur. [...]
PERIPHERIA ae. f. Est Circuli ambitus. Eucl. Element. 1. et Mart. Capell. 1, 6 p. 229. it. l. 8 p. 278.
PERIPHORÊTVS i. m. [ *perifo/rhtos2 ] Artemonis cuiusdam cognomen fuit, deliciis adeo effeminati, vt nunquam, nisi lectica pensili circumlatus, domus suae limen transiret, ita dictus [ a)po\ tou= perife/resqai, quasi Circumlatilis. [...]
PERIPHRASIS eos. f. [ peri/frasis2 ] Quinctil. 8, 6, 59 [...]
PERIPLERÔMA atis. n. [ periplh/rwma ] Figura est, quam ex Grammaticis nonnulli Supplementum vocant, quum scilicet particula aliqua ad sensum minime necessaria, carminis causa adiicitur: a Graeco verbo [ periplhro/w, quod est Expleo. [...]
PERIPLVS i. m. [ peri/ploos2 ] Latine Circumnauigatio dicî potest, quo nomine ex Geographis nonnulli opera sua inscripserunt, orae alicuius maritimae lustrationem continentia.
PERIPNEVMONIA ae. f. [ peripneumoni/a ] Morbus, quum pulmo totus afficitur, et tussis subsequitur: Pulmonis exulceratio. A Celso PERIPNEVMATICVS morbus dicitur 4, 7.
PERIPNEVMONICVS a, um. Adi. [ peripneumoniko\s2 ] Qui hunc morbum patitur: Pulmonarius. [...]
PERIPSÊMA atis. n. quod Graeci peri/yhma scribunt a periya/w purgamentum, ac deinde homo piacularis, pro salute reliquorum praecipitandus etc. vtitur Vulgatus 1 Cor. 4, 13. et inde Tertull. de Pudic. 14.
PERIPTERVS a, um. Adi. Vt, Aedes periptera, Quae habet circum circa, in antico et postico et ad latera columnarum ordines. [...]
PERIRATVS a, um. Adi. Valde iratus. Cic. Fam. 9, 6.
PERISCELIS idis. f. Ornamentum pedis circa crura [ peri\ ta\ ske/lh ] Hor. Epist. 1, 17, 56 [...]
PERISCELIVM i. n. Idem. Tertull. de Cult. femin. 2 extr. Nescio, an crus periscelio laetatum in neruum se patiatur artari. Vid. Rigalt.
PERISSEVMA, s. PERITTEVMA atis. n. [ peri/sseuma ] Est quasi supereuagatio, quod vltra modum et canonem adiicitur, vt Perissochoregia, de qua statim. [...]
PERISSOCHORFGIA ae. f. [ perissoxorhgi/a ] Idem, vt ostendit Gothofr. ad l. 2 [...]
PERISSOLOGIA ae. f. Latine Superflua locutio dicitur. [...]
PERISSON i. n. Inaequale et impar dicitur. [...]
page 807, image: s0807PERISTASIS is. f. Circumstantia, status, conditio. [...]
PERISTEREOS, i. f. vel PERISTEREON, ônis. m. vel PERISTEREVM i. n. Herba. [...]
PERISTEROTROPHÎVM i. n. Locus, in quo columhae habitant, Latine Columbarium; quamuis Columbarium proprie sit Loculamentum in peristerotrophio, singulis columbarum paribus praeparatum. [...]
PERISTEREON ônis. m. Idem. Varro de R. R. 3, 7 [...]
PERISTRÔMA atis. n. Quasi Circumstratum; idem quod Peripetasma. [...]
PERISTROPHE es. f. Conuersio. Mart. Capell. 5 p. 186 Cum aduersarii propositionem in nostram partem conuertimus, peristrophen vocamus.
PERISTYLIVM, vel PERISTYLVM i. n. Locus clausus columnis, circumquaque particum habens, vel saltem a tribus lateribus. [...]
PERITO [2] âre. vid. PEREO.
PERITONAEVM i. n. [ perito/naion ] Membrana est tenuissima: sed firmissima, omnibus tum visceribus, tum intestinis, reliquisque partibus inferioris ventris circumtensa: vnde et nomen accepit [ a)po\ tou= peritei/nesqai, quod est, circumquaque extendi. [...]
PERITRETVM i. n. Balistae foramen vocat Vitruu. 1, 2. Conf. 10, 7. [ *peri/trhton, perforatum.
PERITROCHVS i. m. Rota in tractoria machina Vitr. 10, 4.
PERÎTVS a, um. Adi. [ dah/mwn, ei)dh/mwn, e)pisth/mwn ] Doctus, a Perior antiquo verbo, de quo s. l. Non. 5, 26 [...]
PERÎTE Adu. [ ei)dhmo/nws2 ] Cic. de Legib. 2, 29 [...]
page 808, image: s0808PERITIA ae. f. [ dahmosu/nh ] Plin. 14, 1 [...]
PERIVCVNDVS a, um. Adi. Cic. Fam. 1, 7 [...]
PERIVCVNDE Adu. [ polu\ h(de/ws2 ] Cic. Att. 13, 50 [...]
PERIVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PERIV=RVS [PERIÛRUS]] a, um. Adi. [ e)pi/orkos2, yeu/dorkos2 ] Qui iusiurandum violat, vel qui iurando ius peruertit, vt Perfidus, qui fidem violat. [...]
PERIVRIVM i. n. [ e)piorki/a ] Falsum iusiurandum. [...]
PERIVRIÔSVS a, um. Adi. [ e)piorkhtiko\s2 ] Idem quod Periurus. Plaut. Truc. 1, 2, 52 Procaciores estis vos, sed illi periuriosi.
PERIVRO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PERIV=RO [PERIÛRO]], PERIERO et PEIERO âre. [ e)piorke/w ] Iurare, quod falsum scias, aut quod iuraueris non praestare. [...]
PERIVRATVS a, um. Adi. Ouid. Am. 3, 11, 22 Et periuratos in mea damna Deos. Sed Hor. Od. 2, 8, 1 Vlla si iuris tibi peierati Poena, Barine, nocuisset vnquam.
PEIERATIO ônis. f. Saluian. de Gubern. Dei 4 p. 77 ed. Brem.
PERIVRATIVNCVLA ae. f. Dimin. [ e)piorki/dion ] Plaut. Stich. 2, 1, 76 Ac periuratiunculas parasiticas.
PERIXYOMENOS i. Distringens se. sc. in halneo. Ita Antigoni nobile opus ex aere circumsculptum appellat Plin. 34, 8. Graece [ pericuo/menos2.
PERIZÔMA atis. n. [ peri/zwma ] Id omne, quo circumcingimur, Pudendorum operimentum, velamen, quod a Varrone etiam dicitur Suffibulum, a Cicerone Subligaculum. [...]
PERIZOMATIVM i. n. Succinctorium, quo tantum genitalia conteguntur Isidor. 19, 22.
PERLÂBOR lâbi. Dep. [ katolisqai/nw ] Labi, vt tamen terminum, aut celeritatem aliquam addat Praepositio. [...]
PERLAETVS a, um. Adi. Vehementer laetum significat. Liu. 10, 21 Supplicatioque perlaeta fuit.
PERLÂTE Adu. [ poluplate/ws2 ] Cic. de Orat. 2, 17 c. 4 Idque in sermonis nostri consuetudine perlate patet.
PERLATEO êre. Inque sua turri perlatuisset anus Ouid. Art. Am. 3, 416. i. perpetuo latuisset.
PERLAVDABILIS e. Adi. Forma Dict. Cret. l. 6.
PERLAVO âre. Liquamine perlauabis Apic. 8, 7. Te peccatorum fluctibus mersum perlauabit Tertull. de Poenit. c. 4.
page 809, image: s0809PERLECEBRA, siue PELLECEBRA ae. f. [ mega/lh ai)muli/a ] Illecebra, Meretricis conuicium. [...]
PERLECTO [1] vid. PERLICIO.
PERLEGO, siue PELLEGO êgi, ectum, ere. [ tele/ws2 a)naginw/skw, diece/rxomai, e)peci/hmi ] A principio ad finem vsque legere. [...]
PERLECTVS a, um. Partic. Caes. Bell. Gall. 5, 46 Perlectam epistolam recitat. Idem Bell. Ciuil. 1, 19 Literis perlectis.
PERLECTIO, siue PELLECTIO ônis. f. Cic. Att. 1, 13 [...]
PERLEPIDVS a, um. Adi. [ pa/nu ai)mu/los2 ] Plaut. Pseud. 2, 4, 53 Euge perlepide Charine, me meo ludo iam beas.
PERLEPIDE Adu. Idem. Plaut. Cas. 5, 2, 47 Perlepide narrat.
PERLEVIS e. Adi. [ pa/nu kou=fos2 ] Cic. de Lege Agrar. 2, 80 c. 29 [...]
PERLEVITER Adu. [ pa/nu kou/fws2 ] Cic. Q. Frat. 2, 6 pr. Quod perleuiter commotus fuerat. Perleuiter pungat animi dolor Idem Tusc. 3 c. 25 extr.
PERLIBENTER Adu. [ pa/nu h(de/ws2 ] Cic. Att. 8, 14 Sed vt supra dixi, tecum perlibenter loquor. Adde Fam. 7, 14. Et de Vnivers. 2 c. 1.
PERLIBERÂLIS e. Adi. [ pa/nu e)leu/qeros2 ] Admodum liberalis. Ter. Hec. 5, 4, 23 Perliberalis visa est.
PERLIBERALITER Adu. [ pa/nu e)leuqe/rws2 ] Vt perliberaliter ageretur Cic. pro S. Rosc. c. 37. Idem Att. 10, 4 Hoc loco multa perliberaliter. Adde 15, 15.
PERLÎBRO âre. [ katastaqma/omai ] Diligenter ac perfecte mensurare, et ad libram siue libellam aequare, siue aequale facere. [...]
PERLIBRATVS a, um. Partic. Planities perlibrata Columel. 2, 10. Opus permensum et perlibratum Idem 3, 13.
PERLIBRATIO ônis. f. Vitruu. 8, 6 Perductionis prima ratio est perlibratio, de aquae ductu.
PERLICIO exi, ectum, ere. [ e)fe/lkw ] Quod frequentius PELLICIO dicitur euphoniae causa: Idem quod Allicere. [...]
PERLECTO [2] âre. Frequent. [ e)pisu/romai ] Cic. pro Flacc. 18 c. 8 [...]
PERLIGO âre. [ katade/w ] Constringere. Plaut. Bacch. 1, 2, 28 O perligatum pectus! Alii Codd. Praeligatum.
PERLIMO âre. Perlimat speciem Vitruu. 5, 9. i. acuit adspectum, obtutum.
PERLINIO îui, îtum, îre. [ e)pixri/w ] Valde et perfecte ac omnino linire. Columel. 9, 12 Protinus custos nouum loculamentum in hoc praeparatum perliniat intus praedictis herbis.
PERLINO îni, îui, vel êui, itum, nere. [ kataxri/w ] Idem. Ab imis vnguibus sese ad vsque summos capillos perlinit Apul. Met. 3 p. 138 [...]
PERLITVS a, um. Partic. Plaut. Cas. 2, 3, 23 [...]
PERLIPPIDVS a, um. Adi. Os saliuosum et perlippidum Plin. Valer. 1, 34. i. valde stillans et velut lippiens.
PERLIQVIDVS a, um. Adi. Si, quod descendit, est perliquidum Cels. 2, 4.
PERLITERATVS a, um. Adi. In primis literatus. Cic. pro Q. Gallio ap. Hieron. Ep. 2 Homo perliteratus.
PERLITO âre. [ kalliere/w ] Perfecte litare, sacrificio facto deos placare, votumque impetrare. [...]
PERLONGVS a, um. Adi. [ eu)mh/khs2, polumh/khs2 ] Cic. Att. 5, 20 [...]
PERLONGVM Adu. i. Diu. Auson. Epigr. 4, 1, 7 Tu quoque venturos perlongum consere Ianos.
PERLONGE Adu. [ pa/nu makra\n ] Ter. Eun. 3, 5, 61 Perlonge est: sed tanto ocyus properemus, i. Longius distat.
PERLONGINQVVS a, um. Adi. [ pa/nu a)po/teros2 ] Plaut. Bacch. 5, 2, 77 Non tibi venit in mentem amabo: si dum viuas, tibi benefacias, iam pol id quidem esse haud perlonginquum.
PERLVBET uit, itum est. [ katare/skei ] Plaut. Capt. 4, 2, 53 Perlubet hunc hominem colloqui, h. e. Vehementer cupio hunc alloqui.
page 810, image: s0810PERLVBENS entis. Partic. [ eu)arestou/menos2 ] Cic. Q. Frat. 2, 8 Sed hoc incommodum consolantur quotidie damnationes inimicorum, in quibus me perlubente Seruius allisus est, caeteri conciduntur.
PERLVCEO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PERLV=CEO [PERLÛCEO]] xi, êre. [ diafai/nomai ] Vehementer lucere, vel translucere, et lucem per medium se transmittere. [...]
PERLVCENS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PERLV=CENS [PERLÛCENS]] entis. Partic. [ diafaino/menos2 ] Alis Ouid. Met. 4, 411. Amictu perlucenti circumdata Salmacis nympha Id. ibid. 4, 313. Fibras perlucentes numerare in pectore Id. ibid. 6, 391.
PERLVCIDVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PERLV=CIDVS [PERLÛCIDUS]], quod etiam est PELLVCIDVS a, um. Adi. [ diafanh\s2 ] Per quod medium oculos dimittimus atque videmus, vt aqua, laterna, vitrum. [...]
PERLVCIDVLVS a, um. Dimin. [ u(podiafanh\s2 ] Catull. in Rufum s. 67 (70) 4 Non si illam rarae labefactes munere vestis, Aut perluciduli deliciis lapidis, i. gemmarum.
PERLVCIDITAS âtis. f. Vitruu. 2, 8 Parietes tectoriis operibus expoliti, vt vitri perluciditatem videantur habere.
PERLVCTVÔSVS a, um. Adi. [ penqw/dhs2 ] Valde luctuosum significat. Cic. Q. Frat. 3, 8 Serrani domestici filii funus perluctuosum.
PERLVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PERLV=DO [PERLÛDO]] si, sum, ere. [ pai/zw ] Auget aliquantum simplex Ludo. Propert. 4, 4, 19 [...]
PERLVSORIVS a, um. Adi. Perlusorium iudicium: i. Collusorium, collusionis causa institutum, quum aliud agitur, aliud simulatur. [...]
PERLVMINO âre. Lumine implere, illustrem facere. Carnem caecam perluminat Tertull. de Carne Chr. c. 4.
PERLVO ui, ûtum, ere. [ katalou/w ] Diligenter lauare, et mundum facere. [...]
PERLVTVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PERLV=TVS [PERLÛTUS]] a, um. Partic. [ kataleloume/nos2 ] Columel. 9, 16 Expressae fauorum reliquiae, posteaquam diligenter aqua dulci perlutae sunt, in vas aeneum coniiciuntur. Sudore perlutus Apul...
PERLVSTRO âre. [ kataskope/w, paptai/nw ] Vbique lustrare, siue diligenter et attente. [...]
PERMACER cra, crum. Adi. [ ka/tisxnos2 ] Valde macer. Plin. 18, 6 Omnis creta coquit, nisi permacra. Add. Cels. 2, 21.
PERMACERO âre. Vitruu. 7, 2 Calculi in opere cum permacerantur, dissoluunt et dissipant tectorii politiones.
PERMADEO, ui, êre. siue PERMADESCO ere. [ kaqugrai/nomai ] Valde madescere. [...]
PERMADEFACIO ere. Plaut. Most. 1, 2, 63 [...]
PERMAGNVS a, um. Adi. Cic. de Fin. 1, 55 [...]
page 811, image: s0811PERMAGNIFICVS a, um. Adi. Vulg. Interpr. Esth. 2, 18 Permagnificum conuiuium.
PERMANEO mansi, mansum, êre. [ katame/nw, diame/nw, e)pime/nw ] Vsque ad finem manere. [...]
PERMANENS entis. Part. Permanente dolore Scribon. 5.
PERMANSIO ônis. f. [ diamonh\ ] Cic. Fam. 1, 9 Nunquam enim praestantibus in Republ. gubernanda viris laudata est in vna sententia perpetua permansio. Add. de Inuent. 2, 164 c. 54. et 11. Att. 18.
PERMÂNO âre. [ katabru/w, e)pir)r(e/w ] Penitus manare. [...]
PERMÂNANS antis. Partic. [ katabru/wn ] Conclusiunculae non permanantes ad sensus Cic. Tusc. 2, 42 c. 18.
PERMANANTER Adu. [ katabruo/ntws2 ] Lucret. 6, 916 [...]
PERMANASCO ere. [ katabru/omai ] Plaut. Trinum. 1, 2, 118 Neue cuiquam vnde ad eum id posset permanascere. i. Vnde posset rescire.
PERMARÎNVS a, um. Adi. [ diapo/ntios2 ] Aedem laribus permarinis vouit Liu. 40, 52, 7. [...]
PERMATVRO âre. Arbori moro similem esse: nam primum album est, deinde rubrum; cum permaturauit, nigrum Hygin. Fab. 136. Munker. mutauit in permaturuit.
PERMATVRESCO ere. [ katapepai/nomai ] Prorsus maturum fieri. [...]
PERMATVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PERMATV=RVS [PERMATÛRUS]] a, um. Adi. Perfecte maturus. [...]
PERMAXIME Adu. Editt. Vett. Caton. R. R. c. 38, 4. Al. simpl. maxime.
PERMEDIOCRIS e. Adi. [ polume/trios2 ] Cic. de Orat. 1, 220 c. 51 Partim, qui tolerabiliores volunt esse, et veritatem vitae propius accedere, permediocres ac potius leues motus debere esse dicunt.
PERMEDITOR vnde PERMEDITATVS, a, um. Partic. Permeditatam meis dolis Plaut. Epid. 3, 2, 39.
PERMEDITATE Adu. Nae tu illorum mores perquam meditate tenes Plaut. Bacch. 3, 6, 16. Tmesin statuunt nempe, qui Aduerbium compositum volunt.
PERMEO âre. [ diabadi/zw, diaporeu/omai ] Transire. Plin. 11, 29 [...]
PERMEATVS a, um. Partic. pass. Ammian. 21, 25 (Vales. 13 ) Permeato flumine. Add. 24, 8. (Vales. 2 extr. )
PERMEATOR, ôris. m. Tertull. Apol. c. 21.
PERMEABILIS e. Adi. Solin. 47 (60) Latitudo vix est plaustro permeabilis.
PERMEREO êre. Idem quod Merere, Militare. Stat. Silu. 1, 4, 73 Et sole sub omni Permeruit iurata manus.
PERMESSVS i. m. [ *pe/rmhssos2 ] Fluuius Boeotiae ex Helicone proueniens, Phoebo et Musis sacer. Virg. Ecl. 6, 64 Tum canit errantem Permessi ad flumina Gallum.
PERMESSIS idis vel idos. Patronym. Martial. 1, 72 Quid tibi cum Cyrrha, quid cum Permessidos vnda?
page 812, image: s0812PERMESSIVS a, um. Adi. Claud. de Laud. Seren. 8 Fons Aganippea Permessius educat vnda.
PERMETIOR mensus sum, îri. Dep. [ katametre/w ] Idem quod Metiri. [...]
PERMENSVS a, um. Partic. Actiue. Emeritae permensum tempora vitae Nemesian. Ecl. 1, 19. [...]
PERMENSIO ônis. f. Mart. Capell. 7 p. 235 Prudens permensio terrae.
PERMETVO ere. [ perifobou=mai ] Valde metuere. Virg. Aen. 2, 572 Et poenas Danaum, et deserti coniugis iras Petmetuens.
PERMÎLITO âre. Vlpian. in l. Si tribunus D. de excusat. Si Tribunus in cohortibus Praetoriis permilitauerit, etc. Add. Ibid. l. 8 §. 9.
PERMILITATIO ônis. f. Apud Veget. esse dicitur.
PERMINGO ere. Hor. Serm. 1, 2, 44 Hunc perminxerunt calones: poena iunioris adulteri.
PERMINVTVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PERMINV=TVS [PERMINÛTUS]] a, um. Adi. [ polu/baios2 ] Cic. Tusc. 2, 30 c. 13 [...]
PERMÎRVS a, um. Adi. [ poluqau/mastos2 ] Cic. Fam. 3, 10 Illud vero permirum mihi accidit, tantam temeritatem fuisse in eo adolescente. Add. de Orat. 1, 214 c. 49.
PERMIRABILIS e. Adi. Augustinus de Gen. ad lit. c. 10.
PERMIRANDVS a, um. Adi. Gell. 3, 6.
PERMISCEO miscui, mistum vel mixtum, êre. [ katakirna/w, katamignu/w q] Plane et totum miscere. [...]
PERMISTVS et PERMIXTVS a, um. Part. [ katamixqei\s2 ] Anima permista toto corpore Lucret. 3, 352. [...]
PERMISTE, et PERMIXTE Adu. [ katamemigme/nws2 ] Cic. in Partit. 24 [...]
PERMISTIM Adu. Instit. §. 3 de Legatis.
PERMIXTIM Adu. Prudent. in Pass. Hippolyti v. 192.
PERMISTIO, et PERMIXTIO ônis. f. [ kata/micis2 ] Verbale. [...]
PERMISSVS [1] Appellatur aries, Qui annis compluribus tonsus non est Paullus Festi. Sic Summittere et Immittere dici, s. l. obseruamus.
PERMÎTIS e. Adi. [ polupe/peiros2 ] Valde mite et Perfecte maturum significat. Columel. 12, 41 Et integra mala dulcia granata, quae Punica vocantur, et sorba non permitia diuisa exemtis seminibus.
PERMITTO îsi, issum, ere. [ parape/mpw ] Pro Mittere, vel Transmittere aliquando accipitur. [...]
page 813, image: s0813PERMISSVS [2] a, um. Part. [ a)neime/nos2, sugxwrhqei\s2 ] Liu. 4, 30 [...]
PERMISSVS [3] ûs. m. [ sugxw/rhsis2 ] Omne seruitium permissu Magistratus liberatum Cic. de Arusp. Resp. c. 12. [...]
PERMISSVM i. n. Idem. Hor. Epist. 2, 1, 45 Vtor permisso. Conf. Labeonem ICt. apud Vlpian. Dig. 11 t. 7 l. 8.
PERMISSOR, ôris. m. Tertull. adu. Marc.
PERMISSIO ônis. f. [ sugxw/rhma ] Idem quod Permissus. [...]
PERMODESTVS a, um. Adi. [ polume/trios2 ] Cic. Att. 4, 8 [...]
PERMODICVS a, um. Adi. [ polupau=ros2 ] Suet. in August. c. 6 Locus permodicus. et Tiber. c. 47.
PERMODICE Adu. Columel. 5, 11 Permodice findito. h. c. Valde parum.
PERMOESTVS a, um. Adi. Agamemnonem interitu filiae permoestum Dict. Cret. 1, 23. Add. Paullin. Petroc. 5, 711.
PERMOLESTVS a, um. Adi. Vehementer molestus. [...]
PERMOLESTE Adu. Cic. Verr. 4, 131 c. 58.
PERMOLLIS e. Adi. Quod etiam in carminibus est permolle Quinctil. 9, 4 p. 707.
PERMOLO ui, itum, ere. Valde molere vel agitare. [...]
PERMONSTRO âre. Erupisse hostium vastatorias manus superato flumine, permonstrantes Ammian. 18, 13 (Vales. c. 6.)
PERMORIOR mori. Dep. Commodian. Instruct. 27 et 29.
PERMOVEO ôui, ôtum, êre. [ katakine/w, e)ca/gw ] Vehementer mouere. [...]
page 814, image: s0814PERMOTIO ônis. f. [ kataki/nhsis2 ] Cic. Acad. 4, 135 [...]
PERMOTO âre. Vino permotati honorem illi (Baccho ) dedere Commodian. Instruct. c. 12.
PERMVLCEO si, sum et ctum, êre. [ kataqe/lgw ] Studiose mulcere, lenire, mollire, mitigare, leniter attrectare. [...]
PERMVLCENS entis. Partic. [ kataqe/lgwn ] Membra permulcens Sil. 5, 144. Candida permulcens liquidis vestigia lymphis Catull. Argon. 62, 162.
PERMVLSVS a, um. Aliud Partic. Et
PERMVLCTVS a, um. Part. Cic. ad Heren. 3, 21 c. 12 [...]
PERMVLSIO ônis. f. Non. 1, 294 Omnia, quae sunt natura fera, manuum permulsione mitescunt.
PERMVLTVS a, um. Adi. [ pa/mpollos2 ] Cic. Att. 4 sub 17 ad Dolabellam pr. quae habetur etiam Fam. 9, 14 [...]
PERMVLTO Adu. [ pa/nu pollw= ] Cic. de Diuin. 2, 126 c. 61 [...]
PERMVLTVM Adu. [ pa/nu pollo\n ] Cic. Att. 14, 23 [...]
PERMVNDVS a, um. Adi. [ polukaqa/rios2 ] Varr. de R. R. 3, 8 Permundae sunt enim hae volucres. de columbis.
PERMVNDO âre. Theod. Prisc. 1, 19.
PERMVNIO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PERMV=NIO [PERMÛNIO]] îre. [ katoxuro/w ] Valde munire, aut Absoluere, quod munire inceperas. [...]
PERMVNÎTVS a, um. Partic. [ pa/nu o)xuros2 ] Themistocles indicat permunitas Athenas esse Iustin. 2, 15, 9. [...]
PERMVTO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PERMV=TO [PERMÛTO]] âre. [ a)ntalla/ttw, a)mei/bw ] Festus: Permutari id proprie dici videtur, quod ex alio loco in alium transfertur: at commutatur, quum aliud pro alio substituitur. [...]
PERMVTÂTVS a, um. Partic. Lucret. 1, 828 Tantum elementa queunt permutato ordine solo. Add. 5, 126.
PERMVTATIO ônis. f. [ a)ntallagh\ ] Cic. Att. 5, 13 [...]
page 815, image: s0815PERNA ae. f. [ pte/rna ] A Pede dicitur, vel a [ pte/rna. [...]
PERNONIDES ae. m. Idem. Plaut. Men. 1, 3, 27 Opsonari laridum pernonidem. Nomen lasciue formatum ad morem patronymici.
PERNARRO âre. a)fhgou=mai Gloss. Cyrilli.
PERNAVIGO âre. [ kataple/w ] Transire nauigando. Plin. 2, 67 Sub eodem sidere pars tota vergens in Caspium mare, pernauigata est Macedonum armis.
PERNAVIGÂTOR, ôris. m. Apud Senecam esse dicitur.
PERNECESSARIVS a, um. Adi. [ pa/nu e)pith/deios2 ] Admodum necessarius. [...]
PERNECO âre. Sitne in terris, domitare, quod ensis Non queat Ausonius, Tyrrhenaque pernecet hasta Sil. 4, 611. [...]
PERNEGO âre. [ e)carne/omai ] Vehementer, vel omnino et praecise negare. [...]
PERNEGATIO ônis. f. Apud ICtos.
PERNEO êui, êtum, êre. Ad finem vsque nere, Totum nere. [...]
PERNÊTVS a, um. Partic. Sidon. Apollin. 15, 167 Quam cernas Parcarum vellere in ipso Nondum pernetam fato praestare salutem.
PERNICIES êi. f. [ ou)=los2, o)/leqros2, panoleqri/a ] Mors; a Perneco, pernecas. [...]
page 816, image: s0816PERNICIÂLIS e. Adi. [ on)=tos2 ] Quod perniciem affert. [...]
PERNICIABILIS e. Adi. [ e)cw/lhs2 ] Ad mortem omnia ducens. [...]
PERNICIÔSVS a, um. Adi. [ panole/qrios2 ] Damnum afferens. [...]
PERNICIÔSE Adu. [ o)le/qrios2, o(loo\s2, ou)=los2, ou)lo/menos2 ] Damnose, exitialiter. [...]
PERNICITAS vid. PERNIX.
PERNIGER gra, grum. Adi. [ o)leqri/ws2 ] Valde nigrum significat. Plautus Poen. 5, 2, 153 Specie venusta, ore paruo, atque oculis pernigris.
PERNIMIVS a, um. Adi. Pernimium sentiret onus Paullin. Petrocor. 5, 25.
PERNIMIVM Adu. [ polume/las2 ] Ter. Adelph. 3, 4, 29 [...]
PERNIO ônis. m. [ polu\ a)/gan ] Morbus pedum ex nimio frigore proueniens, et calcaneum infestans praecipue. Perniones Scribon. 219. Plin. 20, 3 Est et rapo vis medica: perniones feruens impositum sanat.
PERNIVNCVLVS i. m. Dimin. [ xi/meqlon ] Plin. 26, 11 Perniunculos curat et cotyledon cum axungia.
PERNITEO êre. Vehementer nitere s. splendere. Est lacus, quo perfusa corpora quasi vncta pernitent Mela 3, 10.
PERNIX îcis. [ xime/qliwn ] Adi. a Pernitor, perniteris. [...]
PERNÎCITAS âtis. f. [ diame/nwn ] Velocitas. [...]
PERNICITER Adu. [ w)ku/ths2 ] Plin. 8, 14 [...]
PERNOBILIS e. Adi. [ w)ke/ws2 ] Cic. Verr. 4, 127 c. 57 Nam tum ipsa fuit egregie facta, tum epigramma Graecum pernobile incisum habuit in basi.
PERNOCTO [1] âre. vid. PERNOX.
PERNOSCO nôui, nôtum, ere. [ pa/nu gnw/rimos2 ] Perfecte noscere. [...]
PERNOTESCO ere. [ kataginw/skw ] Vnde Pernotuit, impersonale, pro Perfecte et certo cognitum est. Tacit. Ann. 14, 8 Atque vbi incolumem esse pernotuit. Add. Ibid. 1, 23, 2. et 13, 25, 2.
PERNÔTVS a, um. Partic. Curt. 9, 7, 16 Dioxippus regi pernotus et carus. Pernotum est Minuc. Fel. p. 117.
PERNOSCENDVS a, um. Aliud Partic. Cic. de Orat. 1, 17 Mores hominum sunt penitus oratori pernoscendi.
PERNOX octis. Adi. [ kataginw/skomai ] Totam noctem durans,
page 817, image: s0817apparens, vigilans, etc. [...]
PERNOCTO [2] âre. [ pannu/xios2 ] Noctem transigere, sed sic fere, vt intelligatur, non domi nostrae, sed in loco alio hoc fieri. [...]
PERNOCTANS antis. Partic. Propter inopiam tecti in foro pernoctans Cic. pro Domo c. 30.
PERNOCTÂTIO ônis. f. apud Ambros. serm. 90.
PERNOXIVS a, um. Adi. Pernoxii appulsis Pomp. Mela 1 c. vlt. de populis Pontum accolentibus.
PERNVMERO âre. [ pannuxi/zw ] Totum numerare, et sic, vt mutet pecunia dominum, locum certe, vt Transnumerare. [...]
PERO [1] ônis. m. Genus calceamenti rustici ex corio crudo, contra niues, imbresque et frigora. [...]
PERONÂTVS a, um. Adi. Qui peronibus calceatus est. Pers. 5, 102 Nauim si poscat sibi peronatus arator.
PERO [2] ûs. f. Teste Homer. Odyss. 11 [...]
PEROBSCVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PEROBSCV=RVS [PEROBSCÛRUS]] a, um. Adi. [ katariqme/w ] Valde obscurus. Cic. de Nat. Deor. 1, 1 Perobscura quaestio. Fama Liu. 1, 16.
PERODIÔSVS a, um. Adi. [ me/ga a)safh\s2 ] Valde odiosum significat. [...]
PERODISSE In summo odio habere. Manil. 5, 409 Quisquis vero fauit culpamue perodit. Et apud Vopisc. Aurel. c. 21 secund. Salmas.
PEROFFICIOSVS vnde PEROFFICIÔSE. Adu. Valde officiose. Cic. Fam. 9, 20 Qui me perofficiose et peramanter obseruant.
PEROLEO ui, vel êui, êre. [ polumi/shtos2 ] Valde olere. [...]
PEROPACVS a, um. Adi. Erat quaedam spelunca peropaca Lactant. Diu. Inst. 1, 22 pr.
PEROPPORTVNVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PEROPPORTV=NVS [PEROPPORTÛNUS]] a, um. Adi. [ polu\ o)/zw ] Valde opportunus. [...]
PEROPPORTVNE [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PEROPPORTV=NE [PEROPPORTÛNE]] Adu. [ polukai/rios2 ] Liu. 1, 42 pr. [...]
PEROPTO âre. Vebementer optare. Cornel. Nep. 25, 12, 1 Peroptaretque equitis Romani filiam generosam nuptiis. Praeoptaret, alii rectius.
PEROPTATO Adu. Ex animi sententia. Cic. de Orat. 2, 20 c. 5 Nunc peroptato nobis datum est.
PEROPTIME Adu. Iustinian. de Confirm. Dig. ad Sen. 2 §. 9 Com=posita et elaborata peroptime.
PEROPVS est, [ polukairi/ws2 ] pro Valde opus. Ter. Andr. 1, 5, 30 Sed nunc peropus est, aut hunc cum ipsa, aut me aliquid de illa aduersum hunc loqui.
PERORÎGA, PRAVRIGA, PRORIGA, PRVRIGA ae. m. Tot enim modis scribunt vel librarii, vel critici, is est, qui equos admittit equabus. [...]
page 818, image: s0818PERORNO âre. [ mega/lws2 dei= ] Valde ornare. Tacit. Ann. 16, 26, 3 Detraheret potius Senatui, quem perornauisset, infamiam tanti flagitii. Defecta in parte perornant Paullin. Natal. Felic. 7, 304.
PERORNÂTVS a, um. Partic. [ katakosme/w ] Cic. de Clar. Orat. 158 c. 43 Crassus in dicendo et perornatus et breuis. Sic Firmic. 6, 6.
PERÔRO âre. [ katakekosmhme/nos2 ] Finem orationis facere. [...]
PERORÂTVS a, um. Partic. [ a)nakefalaio/w, e)pile/gomai ] Cic. Verr. 5, 3 c. 1 Causa prope perorata. Adde Propert. 4, 12, 99. Quinctil. Decl. 3 in sine.
PERORATIO ônis. f. [ a)nakefalaiwqei\s2 ] Cic. de Clar. Orat. 127 c. 33 [...]
PEROSCVLOR âri. ap. Martial. 8, 81 ex MSS. restituit Heins. ad Petron. c. 41 p. 184.
PERÔSVS a, um. Adi. [ e)pi/logos2 ] Qui magno odio aliquem prosequitur. [...]
PERPACO âre. [ dusmishto\s2 ] Pacatum, et tranquillum reddere. [...]
PERPALLIDVS a, um. Adi. Valde pallidus. Cels. 2, 6 pr. Color frontis aut niger, aut perpallidus.
PERPARCE Adu. [ ei)rhnopoiw= ] Ter. Andr. 2, 6, 24 Et quod dicendum hic siet, tu quoque perparce nimium.
PERPARVM Adu. [ pa/nu feidome/nws2 ] Cic. Verr. 5 (3) 130 c. 57 Perparum ex illis magnis lucris ad sese peruenire. Quidam legunt Perparuum.
PERPARVVS a, um. Adi. [ poluoli/gon ] Cic. de Legib. 1, 52 [...]
page 819, image: s0819PERPARVVLVS a, um. Diminut. [ polu/mikros2 ] Cic. Verr. 4, 95 c. 43 Duo tamen sigilla perparuula tollunt. Scrupuli Solin. c. 53.
PERPASCO ere. Pecus, ab eo quod perpascat Varro de L. L. 4, 19.
PERPASTVS a, um. Canis perpastus Phaedr. 3, 7.
PERPASTINO âre. Perpastinantes diuitiarum vel elegantiarum vsum Tertull. de Cultu Fem. 2, 9. i. euellentes. Al. repastinantes.
PERPAVCVS a, um. Adi. Ter. Eun. 3, 1, 19 [...]
PERPAVCVLVS a, um. Dimin. [ mikro/tatos2 ] Cic. de Legib. 1, 52 c. 20 Deduxitque in Academiam perpauculis passibus.
PERPAVEFACIO êci, factum, ere. [ pauro/tatos2 ] Valde pauefacere, et pauorem incutere. Plaut. Stich. 1, 2, 28 Perplexabiliter earum hodie perpauefaciam pectora.
PERPAVLLVM Adu. ex Per et Paullum, quod a Parum derivatur. Cic. de Fin. 1, 19 c. 6 Declinare dixit atomum perpaullum, quo nihil posset minus.
PERPAVLLVLVS a, um. Dimin. Cic. de Orat. 2, 150 c. 35 Inter ingenium quidem et diligentiam, perpaullulum loci reliquum est arti.
PERPAVXILLVM [1] Dimin. Plaut. Capt. 1, 2, 74 Sed si pauxillum potes contentus esse. E. nae, perpauxillum modo.
PERPAVPER eris. Adi. Valde pauperem significat. Cic. Att. 6, 3 Erat enim rex perpauper. De Ariobarzane.
PERPAVXILLVM [2] vid. PERPAVLLVM.
PERPEDIO îre. i. impedio. Si vnquam perpediar gnato Acc. ap. Non. 4, 10.
PERPELLO puli, pulsum, ere. [ kataptoe/w ] Inducere, obtrudere, cogere. [...]
PERPENDICVLVM i. n. [ a)nagka/zw ] Instrumentum fabri materiarii, seu caementarii, quo plumbo a filo et gnomone pendente, rectitudo seu obliquitas operis perpenditur, id est examinatur. [...]
PERPENDICVLÂRIS e. Adi. [ ka/qetos2, sta/qmh ] Boëth. Geomet. 1 [...]
PERPENDICVLÂTOR, ôris. m. Qui perpendiculo vtitur. [...]
PERPENDICVLATVS a, um. Adi. Ad perpendiculum factum. Mart. Capell. 6 Illa velut perpendiculata suspectantur.
PERPENDO di, sum, ere. [ kaqetiko\s2 ] Diligenter considerare. [...]
PERPENSVS a, um. Partic. [ katastaqma/omai ] Perpensum et exploratum habere Columel. 3, 1. Homo examinis iudiciique perpensi Arnob. 2 p. 52.
PERPENSE Adu. Studiose, considerate. Ammian. 25 extr. Perpensius iudices electurus. Et 26, 12 Vtilitate rei perpensius cogitata.
PERPENSO âre. Frequent. Gratius Cyneg. 299 -- vires sit cura futuras Perpensare. Altis mentibus perpensantes Ammian. 19, 24. Idem 24, 8 Instantiam obsidentium perpensantes.
PERPENSATIO ônis. f. Gell. 2, 2 Verba super ea re Taurus fecit, cum summa (dii boni) bonorum atque officiorum perpensatione.
PERPENSA ae. f. [ katastaqmhqei\s2 ] Herba. Plin. 21, 19 Baccar in medicinae vsu est: aliqui ex nostris perpensam vocant.
PERPERAM Adu. [ ba/kxaris2 ] Praue, peruerse. [...]
page 820, image: s0820PERPERVS a, um. Adi. fau/lws2 Gloss. Lat. Gr.] Indoctus, stultus, rudis, insulsus. [...]
PERPERE Adu. Idem quod Perperam. Claud. Mamert. 1, 1. Vid. Barth. Aduers. 42, 10.
PERPERITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PERPERITV=DO [PERPERITÛDO]] inis. f. [ pe/rperos2, propeth\s2 ] Stultitia, insulsitas. Accius Pragmaticis, Et eo plectuntur Poëtae, quam suo vitio saepius, ductibilitate nimia vestra, aut perperitudine, ap. Non. l. c.
PERPES etis. Adi. [ perpero/ths2 ] Idem quod Perpetuus: vt, Plaut. Truc. 2, 2, 23 [...]
PERPETIM Adu. [ a)ei/dios2 ] Perpetuo. Plin. 20, 6 Ita vocatur vlcus aciem hebetans, et in angulo oculi, perpetim humor emanans. Iam anno perpetim assiduo conuictu spectaui illam Apul. Apol. p. 321.
PERPETIOR peteris, pessus sum, peti. [ a)eidi/ws2 ] Idem quod Pati, aut Fortiter pati. [...]
PERPETIENS entis. Partic. [ peripa/sxw, peripaqe/w ] Cic. de Fin. 2, 65 c. 20 Qui nobis miserabilis videtur audientibus, ille perpetienti erat voluntarius.
PERPESSVS [1] a, um. Aliud Partic. [ peripa/sxwn ] Damna perpessus Claud. in Cons. Prob. et Olyb. 258. Ventos perpessus et imbres Virg. Aen. 9, 60. Vincla turpia perpessus Propert. 2, 2, 15.
PERPESSVS [2] ûs. m. cuius Ablatiuo (quod alii Supinum esse volunt) vtuntur auctores, vt, Asperum et difficile perpessu Cic. Fin. 4 c. 26. [...]
PERPESSIO ônis. f. [ peripaqw\n ] Cic. de Inuent. 2, 163 c. 54 [...]
PERPESSICIVS a, um. Adi. Qui patiendo assuefactus est. [...]
PERPETRO âre. [ peripa/qhsis2 ] ex Per et Patro; significat Perficere, auctore Fest. et plerumque in malam partem sumitur. [...]
PERPETRATVRVS a, um. Partic. Quasi perpetraturus bellum, directa acie, in litore oceani, etc. Suet. Calig. c. 46.
PERPETRÂTVS a, um. Partic. [ diapra/ttomai ] Liu. 24, 45 [...]
PERPETRANDVS a, um. Partic. Validissimam exercitus partem Tito tradit ad reliqua Iudaici belli perpetranda Tacit. Hist. 4, 51 extr.
PERPETRATIO ônis. f. Tertull. de Poenit. c. 3. Et Augustin. de Trinit. 13, 6.
PERPETRÂTOR, ôris. m. Sidon. Ep. 8, 6. et Augustin. de C. D. 20, 1. it. Ep. 5.
PERPETRABILIS e. Adi. Tertull. ad Vxor. 2, 1.
PERPETVVS a, um. Adi. [ diapraxqei\s2 ] Solidum, non concisum in frusta, sed continuatum, non interruptum, aut temporis spatio intermissum. [...]
page 821, image: s0821PERPETVVM Adu. [ a)ei/dios2 ] Assidue, semper. Terent. Adelph. 4, 1, 6 Misere nimis cupio, vt coepi, perpetuum in laetitia degere.
PERPETVO [1] Adu. [ dihnekw=s2 ] Idem. [...]
PERPETVO [2] âre. Sine intermissione continuare. [...]
PERPETVATVS a, um. Partic. Arator in Act. Apost. 1 extr. His est tibi Roma catenis Perpetuata salus.
PERPETVITAS âtis. f. [ dihnekw=s2 ] Coutinuatio. [...]
page 822, image: s0822PERPETVITO âre. Esse perpetuum, et aeternum. Enn. Annal. 9 Libertatemque vt perpetuitassint quam maxime, Non. 2, 632.
PERPETVÂLIS e. Adi. [ a)i+dio/ths2 ] Quinctil. 2, 13, 14 [...]
PERPETVARIVS a, um. Adi. Perpetuarius Mulio Sen. de Morte Claudii. [...]
PERPEXVS a, um. Adi. Valde et cum cura pexus. Firmic. 5, 5 Qui perpexam barbam in omnibus cogitationibus suis permulceant.
PERPICTVS a, um. Adi. Valde varius. Laudatur Ouid. Met. 10, 262 Lilia, perpictasque pilas. Alii legunt, in iisque Burm. Liliaque, pictasque pilas. Heins. autem coniicit, Lilia fert pictasque pilas.
PERPLACEO ui, itum, êre. [ kaqoliko\s2 ] Valde placere. Ter. Heaut. 5, 5, 22. Cic. Att. 3, 23 Sed si est aliquid in spe, vide legem, quam T. Fadio scripsit T. Visellius: ea mihi perplacet.
PERPLANVS a, um. Adi. Perplana expositio Diomed. Grammat. 2 p. 431.
PERPLEXVS a, um. Adi. [ katare/skomai ] Intricatus, dubius, incertus. [...]
PERPLEXE Adu. [ kata/plektos2 ] Ter. Eun. 5, 1, 1 [...]
PERPLEXIM Aliud Adu. [ e)mpeplegme/nws2 ] Idem. Plaut. Stich. 1, 2, 18 Vtrum ergo perplexim lacessam oratione ad hunc modum, etc. Conf. Non. 11, 50.
PERPLEXIO ônis. f. Porcius Latro Decl. in Catilin. §. 33 extr. Me fateor persaepe delirasse miris perplexionibus illius. Ambiguitatum Augustini esse dicitur.
PERPLEXITAS âtis. f. Idem. Ammian. 18, 14 f. (Vales. c. 6.) Ob perplexitatem nimiam.
PERPLEXOR âri. [ kataple/gdhn ] Intricare et perplexum atque impeditum reddere aliquid. [...]
PERPLEXABILIS e. Adi. [ kataple/kw ] Plaut. Asin. 4, 1, 47 [...]
PERPLEXABILITER Adu. [ kataplekto\s2 ] Plaut. Stich. 1, 2, 28 Perplexabiliter earum hodie perpauefaciam pectora.
PERPLICÂTVS a, um. Adi. [ kataplektw=s2 ] Interiecta Coniunctione per imesin extulit Lucret. 2, 394 Aut magis hamatis inter se, perque plicatis.
PERPLVO ui, ûtum, ere. [ kata/kamptos2 ] Transmittere pluuiam. [...]
PERPLVS ûris. Adi. Plin. 13, 24 Spondetque iugero eius, annuos perplures, vel mediocri solo reditus. Alia exemplaria habent Annua HS. MM.
PERPLVRIMVM Adu. Perplurimum refert Plin. 2, 54.
PERPOL [ katombri/zw ] Aduerbium esse iurandi quidam putauere, apud Plaut. Cas. 2, 6, 18 [...]
PERPOLIO îui, îtum, îre. [ ma\ to\n *poludeu/kh ] Valde polire, absoluere, et supremam manum addere. [...]
PERPOLÎTVS a, um. Partic. [ perice/w ] Cic. in Pison. 70 c. 29 [...]
page 823, image: s0823PERPOLÎTE Adu. Superl. Auct. ad Herenn. 4, 43 c. 32 extr. Vt continuationes perfecte et perpolitissime possint esse absolutae.
PERPOLITIO ônis. f. [ pericesto\s2 ] Auct. ad Herenn. 4, 19 c. 13 Verborum exornatio est, quae ipsius sermonis insignita contine tur perpolitione.
PERPOPVLOR âri. Dep. [ peri/cesis2 ] Totum populari et vastare. [...]
PERPOPVLÂTVS a, um. Partic. Liu. 26, 9 Hannibal, infestius perpopulato agro Fregellano, in Labicanum venit.
PERPORTO âre. Liu. 28, 46 Valerius praedam Etruscam, Ligurumque montanorum captiuos, Carthaginem perportantes, tradit.
PERPOTIOR îri. Dep. Honesta pace perpotiri Iustin. de Confirmat. Dig. §. 12. Conf. 12 Cod. t. 7 l. 2 etc.
PERPÔTO âre. [ katalhsteu/w ] Totum tempus in potationibus consumere. [...]
PERPOTATIO ônis. f. [ katapi/nw ] Cic. in Pison. 22 c. 10 Quid cum tuis sordidissimis gregibus intemperatissimas perpotationes praedicem? Vomitiones, et rursus perpotationes Plin. 29, 1.
PERPRESSA ae. f. Herba, calculos eiicere dicitur. Plin. 26, 8.
PERPRIMO ere. Perpetuo premere. Hor. Epod. 16, 38 Mollis et exspes Inominata perprimat cubilia. i. Semper iaceat in cubili. Conf. Ouid. de A. A. 1, 394. Sen. Ep. 99.
PERPROPINQVVS a, um. Adi. Cic. de Diuin. 1 c. 22 ex Poëta, Perpropinqua haec bene verrucent populo. Vid. ibi Gruter. et Dauis.
PERPROPERE Adu. Plaut. Mil. 2, 4, 10 Peri perpropere.
PERPROSPER era, erum. Adi. Valetudo perprospera Suet. Claud. c. 31.
PERPRVRISCO ere. [ kata/pwsis2 ] Idem quod Admodum prurire. [...]
PERPVDESCIT ere. Valde pudere. Nep. Fragm. 12, 6 Quando perpudescet miscenda, etc.
PERPVGNAX âcis. Adi. Cic. de Orat. 1, 95 c. 20 extr. [...]
PERPVLCHER chra, chrum. Adi. [ kataknh/qomai ] Valde pulchrum significat. Ter. Eun. 3, 2, 15 Perpulchra credo dona, haud nostris similia.
PERPVNCTVS a, um. Adi. Cael. Aurel. Acut. 2, 10 Perpuncti sentiunt.
PERPVRGO âre. [ paneu/morfos2 ] Totum, siue omnino purgare. Cic. de N. D. 2, 127 c. 50 Ceruaeque paullo ante partum perpurgant se quadam herbula, quae seselis dicitur.
PERPVRGATVS a, um. Partic. Perpurgatis auribus alicui operam dare, per translationem dixit Plaut. Mil. 3, 1, 176. [...]
PERPVSILLVS a, um. Adi. Corpus perpusillum Chrysolog. Serm. 160. A quo
PERPVSILLVM Adu. Cic. de Orat. 2, 245 c. 60 Hic ille, Non accusabis, perpusillum rogabo.
PERPVTO âre. [ diakaqari/zw ] Perfecte putare, declarare, vel potius Proferre. Plaut. Cist. 1, 3, 7 Nunc operam date, vt ego argumentum hoc vobis plane perputem.
PERQVAM Adu. [ diakaqai/rw ] Positiuis iungitur et Verbis: et idem significat quod Quam. [...]
PERQVIESCO ere. Apul. Met. 8 p. 211 Totam perquiescimus noctem.
PERQVÎRO sîui, sîtum, ere. [ w(s2 sfo/dra ] Diligenter quaerere. [...]
PERQVISÎTVS a, um. Partic. [ e)pizhte/w, e)ceta/zw ] Plin. 18, 4 Et postea inuentis omni cura perquisitis, causaque rerum et ratione simul eruta, etc.
PERQVISÎTE Adu. [ e)pizhthqei\s2 ] Cic. de Inuent. 1, 77 c. 41 [...]
page 824, image: s0824PERQVISÎTOR, ôris. m. [ e)chtasme/nws2 ] Plaut. Stich. 2, 2, 61 Iam non faciam auctionem, quando mihi obtigit hereditas: maleuoli perquisitores actionum perierint. Adde Ammian. 14, 13.
PERQVIRITO vnde
PERQVIRITÂTVS a, um. Part. Opusculum perquiritatum Claud. Mamert. 1 praef.
PERRHAEBI ôrum. m. [ e)cetasth\s2 ] Populi fuerunt Thessaliae, qui Lapitharum potentia fracti, fugerunt in Aetoliae montana, Pindo monti proxima; quae regio ab ipsis Perrhaebia dicta est, ipseque Pindus cognominatus est Perrhaebus. [...]
PERRÂRVS a, um. Adi. [ *per)r(aiboi\ ] Valde rarus. Plin. 31, 3 Perrarum est, vt leuior sit aliqua. Liu. 6 pr. Tum quod perrarae per eadem tempora literae fuere. Add. 29, 38.
PERRÂRO Adu. [ poluspa/nios2 ] Cic. de Fin. 2, 51 c. 16. [...]
PERRECONDITVS a, um. Adi. Exponam vobis quandam non vt perreconditam aut valde difficilem -- rationem consuetudinis meae Cic. de Orat. 1, 135 c. 30.
PERRECTVS [2] vid. PERGO.
PERRÊPO psi, ptum, ere. [ poluspani/ws2 ] Repere ad certum vsque locum: et vt de quocunque animali dicitur, ita etiam de rebus inanimatis. [...]
PERREPTO âre. Frequent. [ kaqe/rpw ] Idem. Plaut. Rud. 1, 4, 4 [...]
PERRIDICVLVS a, um. Adi. [ kaqerpu/zw ] Valde ridiculum significat. [...]
PERRIDICVLE Adu. Cic. de Orat. 2, 239 c. 59 [...]
PERRÔDO si, sum, ere. [ pa/nu geloi=os2 ] Totum, aut vehementer rodere. [...]
PERROGO âre. [ diabibrw/skw ] Proprie dicebantur Consules, qui sententiam Senatores a primo ad vltimum rogarent. [...]
PERROGITO âre. Frequent. Pacuu. apud Priscian. 4 p. 634 Defessus perrogitando aduenas de natis.
PERRORO âre. Ora, locum, mentem perrorat, concutit, vrit lacrima, lingua, dolor, fusa, sonora, grauis Hildebert. Cenoman. ap. Barth. Adu. 31, 12.
PERRVMPO rûpi, ruptum, ere. [ katerwta/w ] Plane rumpere. [...]
PERRVPTVS a, um. Partic. [ katar)r(hgnu/w ] Moles perruptae Sil. 13, 741. Acies Tacit. Hist. 2, 44. Castra Id. Hist. 2, 15.
PERSA ae. vid. post PERSEVS.
PERSAEPE Adu. [ katar)r(hxqei\s2 ] Cic. de Amicit. 77 c. 20 [...]
PERSAEVVS a, um. Adi. Mela 2, 5 extr. Parua flumina, vbi accreuere, persaeua.
PERSALSVS a, um. Adi. Valde salsum significat. Cic. de Orat. 2, 279 c. 69 Persalsum illud est apud Naeuium, Quid ploras pater?
PERSALSE Adu. [ polla/kis2 ] Cic. Q. Frat. 2, 14 Trebatium quod ad se miserim, persalse et humaniter etiam mihi gratias agit.
page 825, image: s0825PERSALVTO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PERSALV=TO [PERSALÛTO]] âre. [ polualikw=s2 ] Frequenter vel multum et saepius salutare. [...]
PERSALVTATIO ônis. f. Cic. pro Muraen. 44 c. 21 Non declamatio potius, quam persalutatio.
PERSANCTE Adu. [ kataspa/zomai ] Pro Valde et religiose. Ter. Hec. 5, 2, 5 Phidippe Bacchis deierat persancte. Plaut. Idque persancte iurauit se facturum. Vid. Suet. Tit. c. 10. et Ner. c. 35.
PERSÂNO âre. [ poluosi/ws2 ] Omnino sanare. [...]
PERSANÂTVS a, um. Partic. Vlcera persanata Sen. Ep. 8. Persanatus ab hoc Scribon. 40. sc. medicamento.
PERSÂNVS a, um. Adi. Valde sanus. Cato R. R. c. 157 fin. Vt radices polypi persanas facias.
PERSAPIENS entis. Adi. [ e)cia/omai ] Valde sapientem significat. Cic. de Prouinc. Consul. 44 c. 18 extr. Quod magni cuiusdam hominis et persapientis videtur.
PERSAPIENTER Adu. [ pa/nu sofo\s2 ] Cic. pro Milon. 11 c. 4 Et si persapienter, et quodammodo tacite dat ipsa lex potestatem defendendi, etc.
PERSCIENS entis. Adi. Valde sciens. Lamprid. in Commodo c. 5 Perennis Commodi animum persciens.
PERSCIENTER Adu. [ li/an sofw=s2 ] Admodum scienter et industrie. Cic. de Clar. Orat. 202 c. 55 Et vt ad infirmitatem laterum perscienter contentionem omnem remiserat.
PERSCINDO idi, issum, ere. [ pa/nu e)pisthmonikw=s2 ] Quasi per medium scindere. [...]
PERSCISSVS a, um. Partic. [ katasxi/zw ] Carbasus perscissa petulantibus auris Lucret. 6, 110. Alii legunt Euris.
PERSCISCO ere. Accurate interrogare. Dictys Cret. Bell. Troi. 2, 37 Hector causam tumultus eorum cupidus persciscere.
PERSCÎTVS a, um. Adi. Admodum scitus. [...]
PERSCRÎBO psi, ptum, ere. [ katasxisqei\s2 ] Totum scribere. [...]
PERSCRIPTVS a, um. Partic. [ a)nagra/fw ] Dicitur quod literis consignatum est, et monumentis antiquis continetur, apud Ciceronem semper: vt de Arusp. Resp. 32 [...]
PERSCRIPTIO ônis. f. [ a)nagegramme/nos2 ] Laudatur Cic. Fam. 5, 2 [...]
page 826, image: s0826PERSCRIPTOR, ôris. m. [ a)nagrafh\ ] Cic. Verr. 3, 68 c. 72 Scribam tuum dicit Verres huius perscriptorem fenerationis fuisse.
PERSCRIPTVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PERSCRIPTV=RA [PERSCRIPTÛRA]] ae. f. Vlpian. Dig. 29 t. 1 l. 3 Testamenti facere perscripturam.
PERSCRVTOR [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PERSCRV=TOR [PERSCRÛTOR]] âri. Dep. [ a)nagrafeu\s2 ] Diligenter inquirere. [...]
PERSCRVTÂTVS a, um. Passiue. Ammian. 17, 4 Montium venis perscrutatis. Conditiones perscrutatae Aggen. de Limit. p. 56 ed. Goes.
PERSCRVTATIO ônis. f. Senec. ad Heluiam c. 9 extr. Quid opus est profundi perscrutatione?
PERSCRVTATOR, ôris. m. Capitol. in Maxim. Iun. c. 1 Qui harum rerum perscrutatores fuisse dicuntur. Electi perscrutatores Veget. de R. Mil. 3, 3. Add. Cassiod. Epist. 1, 2. et 2, 15.
PERSCVLPO vnde
PERSCVLPTVS a, um. Persculpti lapides, surdae mutaeque figurae Coripp. 3, 377. i. idola.
PERSEA ae. f. [ e)ceta/zw ] Arbor Graecis memorata, qui a Persica diuersam volunt. [...]
PERSECO ui, ctum, âre. [ perse/a ] Perfecte secare, et diuidere. [...]
PERSECTOR [1] âri. vid. PERSEQVOR.
PERSEDEO êdi, êre. Sen. Epist. 108 [...]
PERSEGNIS e. Adi. [ katate/mnw ] Valde segnem significat. Liu. 25, 15 Pedestre praelium fuit persegne, paucis in prima acie pugnantibus Romanis.
PERSEIS Persea et Perseia dicta est Hecate a patre Perse. Vid. HECATE. Oceani filia Cic. de Nat. Deor. 3 c. 19. Circes, Pasiphaës, et Aees mater e Sole. Hinc
PERSEIDES Herbae, i. Magicae: cum Hecate earum rerum quaedam praeses et auctor sit. Ouid. Rem. Am. 263.
PERSENEX is. c. [ polu/argos2 ] Sueton. de Clar. Gram. c. 9 Namque iam persenex pauperem se, et habitare sub tegulis quodam scripto fatetur.
PERSENESCO ere. Eutrop. 1, 11 Cum vxore persenuit.
PERSENÎLIS e. Adi. Vulg. Interpr. Iosuae 23, 1 Iosua iam longaeuus et persenilis aetatis.
PERSENTIO si, sum, îre. [ poluge/rwn ] Plane sentio. Virg. Aen. 4, 448 Magno persentit pectore curas.
PERSENTISCO ere. Inchoatiuum, Percipere aliquid fieri. [...]
PERSEPHONE es. f. [ ai)sqa/nomai ] Ea est, quae a nostris Proserpina dicitur, quanquam et priori vocabulo nonnunquam nostri Poëtae vtuntur. [...]
PERSEPOLIS is. f. [ *persefo/nh ] Regia veterum Persidis regum, vt appellat Curt. 5, 6 vbi illius diuitias et interitum describit: ruinae hodie adhuc occupant peregrinatores.
PERSEQVOR secutus sum, sequi. Dep. [ *persai/polis2 ] Insequi, insectari. [...]
page 827, image: s0827PERSEQVENS entis. Partic. [ katadiw/kw ] Incautius et audacius persequentes Aur. Victor Epit. c. 42. [...]
PERSECVTVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PERSECV=TVS [PERSECÛTUS]] a, um. Part. Vellei. 2, 6, 4 Hunc L. Opimius Cos. qui Praetor Fregellas exciderat, persecutus armis, etc. Conf. Aur. Victor de Vir. Ill. c. 64.
PERSECVTIO ônis. f. [ katadiw/kwn ] Cic. in Orat. 141 c. 42 [...]
PERSECVTOR [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PERSECV=TOR [PERSECÛTOR]], ôris. m. Sectator. [...]
PERSECVTRIX [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PERSECV=TRIX [PERSECÛTRIX]] îcis. f. Augustin. de consensu Euangelist. 1, 25 Hercules Iunonem persecutricem suam coli prohiberet.
PERSECVTORIA ae. f. Diploma seu licentia scripto data aliquid perquirendi. Cod. 10 t. 72 l. 1 Praemissa persecutoria aurum persequi.
PERSEQVAX âcis. Adi. Apul. in fine Florid. p. 366, 5 Ales oculis persequax. Add. Sidon. Epist. 4, 9.
PERSECTOR [2] âri. Dep. [ katadi/wcis2 ] Diligenter sectari, perscrutari. Lucret. 2, 165 Nec persectari primordia singula quaeque. Legitur et Perscrutari.
PERSECTANS antis. Partic. Accipitres persectantes Lucret. 4, 1004. i. Insectantes. Lambinus.
PERSERO sêui, satum, ere. [ katadiw/komai ] Traiicere. [...]
PERSERVIO îre. Vopisc. in Probo c. 18 Germani Probo potius perseruire maluerunt, quam cum Bonoso esse.
PERSERVO âre. Constanter seruare. Tertull. de Patient. c. 5 Si diuino interdicto patientiam perseruasset.
page 828, image: s0828PERSES is. m. [ kataspei/rw ] Auctore Herodoto 7 [...]
PERSEVÊRO âre. [ *pe/rshs2 ] Cum constantia animi et quadam fortitudine continuare. [...]
PERSEVÊRANS antis. Partic. Curt. 6, 7, 10 [...]
PERSEVERANTER Adu. [ diatele/w, diame/nw ] Constanter. [...]
PERSEVERANTIA ae. f. [ e)pisperxw=s2 ] Constantia. [...]
PERSEVERÂTVS a, um. Part. Continuatus. Iustin. 12, 6, 15 Perseuerata inedia quatriduo.
PERSEVERANDVS a, um. Part. Quae perseuerandae religionis reuerentia decernenda credidit Symmach. Ep. 10, 73.
PERSEVERATIO ônis. f. Apul. in Asclep. extr. Cognouimus te, aeterna perseueratio.
PERSEVERABILIS e. Adi. Resumtio perseuerabilis Cael. Aurel. Tard. 3, 2. Add. Interp. Irenaei 4, 37.
PERSEVÊRVS a, um. Adi. [ e)pimonh\ ] Imperium perseuerum Tacit. Ann. 15, 48.
PERSEVERE Adu. Idem. Perseuere inquirere Plin. Epist. 9, 5 pr.
PERSEVS, ei. vel PERSES is, siue i. m. [ pa/nu a)ne/ndotos2 ] Sicut Achilles, is, vel i. Achilleus, ei. [...]
PERSÊIS idis. f. [ *perseu\s2 ] Carmen de Perse Macedonum rege, an de Perseo fabuloso? [...]
PERSIA ae. seu PERSIS, idis. f. [ *pershi\+s2 ] Orientalis regio, a Perse, seu Perseo rege sic dicta. [...]
page 829, image: s0829PERSAE arum. m. [ *persi\s2 ] Populi Persiam incolentes. [...]
PERSICVS a, um. Adi. [ *persai\ ] Quod ex Persia est. [...]
PERSICE Adu. Quinctil. 11, 2 extr. Themistoclem vnum intra annum, optime locutum esse Persice constat.
PERSIBVS vid. PERSICVS n. 6.
PERSICCVS a, um. Adi. Si oculi graues, et aut persicci aut subhumidi sunt Cels. 3, 6. Add. Fest. in Substillum.
PERSICCATVS a, um. Adi. Apic. 7, 6 pr.
PERSIDEO êdi, essum, êre. [ *persiko\s2 ] Idem quod Permanere. Plin. 17, 24 Pruinae perniciosior natura, quoniam lapsa persidet, gelatque, ac ne aura quidem vlla depellitur.
PERSIDES um. f. Pl. Pisces sunt ex genere Polyporum. Plin. 32 c. vltimo.
PERSÎDO êdi, essum, ere. [ e)fiza/nw ] Ex Sido compositum. [...]
PERSIGNO âre. [ e)pika/qhmai ] Liu. 25, 7 [...]
PERSILLVM i. n. Vocant sacerdotes Rudiculum picatum, quo vnguine Flamen Portunalis arma Quirini vnguet. [...]
PERSIMILIS e. Adi. [ e)pishmai/nw ] Cic. de Petit. Cons. c. 7 [...]
PERSIMPLEX icis. Adi. Persimplici victu et agrestibus pomis, ac, si sitis admoneret, profluente aqua vitam tolerat Tacit. Ann. 15, 45, 5.
PERSISTO stiti, stitum, ere. [ poluo/moios2 ] Durare, perseuerare. [...]
PERSITES ae. f. Tithymali species. Apul. de Herb. c. 108.
PERSIVS i. m. [ e)mme/nw ] Doctissimus Romanorum, de quo Cic. de Orat. 2, 25 [...]
PERSOLATA ae. f. Herba, de qua Plin. 25, 9 s. 66 [...]
page 830, image: s0830PERSOLLEMNIS e. Adi. Suet. Neron. c. 28 Cum dote et flammeo persollemni.
PERSOLIDO âre. [ *pe/rsios2 ] Auget simplex Solido. Stat. Theb. 1, 352 Diffunditque imbres: sicco quos asper hiatu Persolidat Boreas. h. e. Congelat.
PERSOLLA [1] vid. PERSONA.
PERSOLLATA vid. PERSOLATA.
PERSOLVO solui, solûtum, ere. [ katastereo/w ] Perfecte, vel in totum soluere. [...]
PERSOLVENDVS a, um. Partic. [ e)kti/w, e)kti/nw ] Ouid. ad Liu. 369 Vita data est, vtenda, data est sine fenore nobis Mutua, nec certa persoluënda die.
PERSÔLVS a, um. Adi. Plaut. Curc. 1, 3, 36 [...]
PERSOLVTA, ae. f. siue PERSOLYTON i. n. Herba hortensis apud Aegyptios. Plin. 21, 33 Et persolutam Aegyptus in hortis serit, coronarum gratia. Duo genera eius, mas et femina.
PERSONA ae. f. [ pro/swpon ] Facies ficticia, aut capitis potius totius ad formam efficta galea, qua vtebantur actores scenici, accommodata ad aetatem, vitae genus, mores, eorum, quos referre actores. debebant. [...]
page 832, image: s0832PERSOLLA [2] ae. f. Diminut. Legitur a quibusdam apud Plaut. Curc. 1, 3, 36. vbi alii persolae.
PERSONÂTVS a, um. Adi. Persona indutus, tragicus vel comicus. [...]
PERSONÂLIS e. Adi. [ proswpiko\s2 ] Quod ad personam pertinet. [...]
PERSONALITER Adu. Idem. Grammaticorum vox. [...]
PERSONÂTA ae. f. [ a)/rkeion ] Genus herbae nascentis iuxta riuos et flumina. [...]
PERSONO ui, âre. [ e)chxe/omai ] Magnum sonum emittere, Magna voce clamare et efferre. [...]
PERSONVS a, um. Adi. Sonans, sonum edens Valer. Argon. 4, 418 [...]
PERSONANTER Adu. Saluian. de Gubern. Dei l. 6 pr. verum emendatius legitur personaliter.
PERSORBEO ui vel psi, ptum, êre. [ e)krofe/w ] Totum sorbere. [...]
PERSPECIALIS e. Adi. Cautio perspecialis Sarisber. Epist. 173.
PERSPECVLOR âri. [ kataqewre/w ] Diligenter speculari. [...]
PERSPERGO si, sum, ere. [ katar)r(anti/zw ] Vndique
page 833, image: s0833adspergere. [...]
PERSPICIO spexi, spectum, ere. [ diora/w, sunora/w ] Intueri et diligenter animaduertere. [...]
PERSPECTVS a, um. Partic. [ diwrame/nos2 ] Caes. B. Gall. 2, 17 [...]
PERSPECTE Adu. [ diwrame/nws2 ] Diligenter, docte. Perspecte et docte sapere Plaut. Mil. 3, 1, 161.
PERSPECTIO ônis. f. Lactant. 2, 8, 68 Terrenum animal rerum caelestium perspectionem non capit. Add. Id. de Ira c. 1.
PERSPECTOR, ôris. m. Iuuencus 2, 275 -- Mentis perspector Iësus.
PERSPECTO âre. Frequent. [ sunorw= ] Plaut. Mil. 3, 1, 2 [...]
PERSPICIENS vnde
PERSPICIENTIA ae. f. [ eu)sunesi/a ] Cic. Offic. 1, 15 c. 5 [...]
PERSPICVVS a, um. Adi. [ diafanh\s2 ] Per quod medium videmus. [...]
PERSPICVITAS âtis. f. [ diafa/neia ] Euidentia. [...]
PERSPICVE Adu. [ diafanw=s2 ] Euidenter. [...]
page 834, image: s0834PERSPICAX âcis. Adi. [ pano/pths2, suneto\s2, dioratiko\s2, sunoptiko\s2 ] Consideratus, acutus. [...]
PERSPICACIA ae. f. su/nesis2 ] Consideratio et acumen. Cic. Att. 15, 16 Tandem a Cicerone tabellarius, sed mehercule literae [ pepinwme/nws2 scriptae, quod ipsum perspicaciam aliquam significaret.
PERSPICACITAS âtis. f. [ to\ sunoptiko\n, Onomast. Vet.] Idem. Cic. Att. 1, 18 extr. [...]
PERSPICACITER Adu. Ammian. 29, 1 Queis omnibus perspicaciter inquisitis. Compar. Boëth. Consol. Philos. 3 met. 11 Lucebit ipso perspicacius Phoebo.
PERSPICATE Adu. pro Perspicaciter. Non. 11, 31 ex Afranio: Quam perspicate, quam benigne.
PERSPICABILIS e. Adi. Tarsus vrbs perspicabilis Ammian. 14, 8. Lumen radiorum perspicabile Fortunat. Carm. 3.
PERSPICIBILIS e. Adi. Pellucidus. Vitruu. 9, 4 Perspicibilis solis splendor.
PERSPÎRO âre. Spiritum, aut liquorem adeo quemcunque transmittere. Cato R. R. c. 157 Venae omnes, vbi sufflatae sunt ex cibo, non possunt perspirare in toto corpore. Vid. Plin. 2, 45.
PERSPISSO Adu. [ polubrade/ws2 ] significat Tarde. Plaut. Poen. 3, 5, 47 Quia quod bene promittunt aruspices, perspisso euenit. Non. 4, 422. Al. leg. Prospisso.
PERSTABILIS e. Adi. Laudatur, Vanescat sanguis perstabilis, ossa liquescant Prudent. Apoth. 1016. Sed recte editur perslabilis, qui perflari et dissipari se patitur.
PERSTERNO strâui, strâtum, ere. [ katastrw/mnumi ] Totum sternere. [...]
PERSTIMVLO âre. [ katakenta/w ] Vehementer stimulo. Tac. Ann. 4, 12, 7 Agrippinae quoque proximi illiciebantur, prauis sermonibus spiritus perstimulare.
PERSTINO âre. [ timw=mai ] Emere significaret, si legeretur Apul. Met. 1 extr. [...]
PERSTO stiti, stitum et stâtum, âre. [ e)mme/nw ] Firmum et immobilem stare, Perseuerare. [...]
PERSTATVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PERSTATV=RVS [PERSTATÛRUS]] a, um. Partic. Liu. 8, 34 Se tamen perstaturum in incepto.
PERSTANS antis. Partic. [ e)mme/nwn ] Dictis perstantem cernit in iisdem Val. Argon. 4, 143.
PERSTRATVS vid. PERSTERNO.
PERSTRENVE Adu. Abi perstrenue, ac fores aperi Ter. Adelph. 2, 1, 13 apud Non. 4, 5. Sed vulgatum ibi est praestrenue, et rectius diuiditur, Abi prae strenue, vt I prae, pro praei.
PERSTREPO ui, itum, ere. [ katayofe/w ] Valde strepere. [...]
PERSTRIDO ere. Leuiter perstridunt caerula (maria) venti German. in Arat. 1 v. 6.
PERSTRINGO strinxi, strictum, ere. Auget vim simplicis Stringo, et significat vehementius tangere, eaque re aliquantum laedere. [...]
page 835, image: s0835PERSTRICTVS a, um. Partic. [ katasfixqei\s2 ] Plin. 17, 24 Perstrictus gelu non potuit eo peruenire humor, h. e. Vehementer astrictus. Perstrictus leui vulnere Val. Max. 6, 8, 2.
PERSTRVO xi, ctum, ere. Ad certum vsque finem struere. Vitruu. 7, 4 Paries cum in altitudinem perstructus fuerit.
PERSTVDIÔSVS a, um. Adi. [ poluspoudai=os2 ] Cic. Tusc. 5, 63, c. 22 Musicorum vero perstudiosum accepimus, etc.
PERSTVDIÔSE Adu. Cic. in Brut. 206 c. 56 His enim scriptis etiam ipse intersui, quum essem apud Aelium adolescens, eumque audire perstudiose solerem.
PERSVÂDEO si, sum, êre. [ pei/qw, a)napei/qw ] Suadendo inducere, Facere vt quis non modo verum putet, quod volumus, sed etiam agat. [...]
PERSVÂDENS entis. Partic. [ pei/qwn ] Verba persuadentia Ouid. de Arte Am. 1, 371.
PERSVÂSVS [1] a, um. Aliud Partic. [ a)napeisqei\s2 ] Cic. Tusc. 3, 72 c. 29 [...]
PERSVÂSVS [2] ûs. m. Quinctil. 5, 10 Huius persuasu et inductu. Vid. etiam Plaut. Epid. Argum. 1, 2.
PERSVÂSIO ônis. f. [ peiqw\, peismonh\, pei=sis2 ] Dicitur Credulitas et opinio firma, quam Fidem appellamus. [...]
PERSVASORIVS a, um. Adi. [ peistiko\s2 ] Quod persuadet. [...]
PERSVASTRIX îcis. f. [ peisth\s2 ] Antiquum. [...]
PERSVASIBILIS e. Adi. [ peisto\s2, piqano\s2 ] Quod potest persuaderi. [...]
PERSVASIBILITER Adu. [ piqanw=s2 ] Quinctil. 2, 15, 14 Qui sinem eius esse ait persuasibiliter dicere. al. persuadibiliter. [...]
page 836, image: s0836PERSVBTÎLIS e. Adi. Valde subtile significat. [...]
PERSVLCO âre. Apul. Met. 4 p. 533 Passim maria persulcantes Tritonum cateruae.
PERSVLCÂTVS a, um. Partic. Claud. in Rufin. 1, 136 Rugisque seueras Persulcata genas.
PERSVLTO âre. [ skirta/w ] Ex Per et Salto, Frequentatiuo verbi Salio: Saltando elationem, aut laetitiam animi ostendere. [...]
PERSVLTÂTOR, ôris. m. Symmach. Epist. 6, 22 Baiani litoris persultator.
PERTÂBEO, êre. et PERTABESCO ere. Seuerus Aetnâ v. 474 Si quis lapidum pertabuit igne. i. varie persoratus pondus et duritiem amisit.
PERTAEDET taeduit, taesum est, êre. [ e)capwrei=tai ] Valde taedere. [...]
PERTAEDESCIT ere. [ a)dhmonei=tai ] Cato c. 156 Nolite multum dare, ne pertaedescat.
PERTAESVS a, um. Partic. [ e)caporisa/menos2 ] Praeter dicta. [...]
PERTANGO ere. Apic. 6, 9 Pullum assabis et suo sibi iure pertangis. Add. Idem 8, 8.
PERTEGO xi, ctum, ere. [ katastega/zw ] Perficere quod tegere coeperis. [...]
PERTEMERARIVS a, um. Adi. Cum perabsurdum perque temerarium sit Cod. 12, 21, 2.
PERTENDO di, sum, ere. [ diatei/nw, dih/kw ] Valde tendere. [...]
PERTENTO âre. [ katapeira/omai ] Diligenter tentare, experiri. [...]
PERTENTÂTVS a, um. Partic. Apul. Met. 1 p. 107 Diurna fatigatione pertentatus.
PERTENVIS e. Adi. [ polu/leptos2 ] Valde tenue significat. [...]
PERTEPIDVS a, um. Adi. Valde tepidus. Aqua pertepida Vopisc. in Carino c. 17.
PERTEREBRO âre. [ diatrupa/w ] Terebra perforare. [...]
PERTEREBRÂTVS a, um. Partic. Lapis perterebratus Vitruu. 8, 7.
PERTERGEO, êre, vel PERTERGO si, sum, ere. [ a)poma/ssw ] Permulcere. [...]
PERTERO îui, îtum, ere. [ katatri/bw ] Terendo comminuere. [...]
page 837, image: s0837PERTRÎTVS a, um. Partic. Vua pertrita Columel. 8, 5. Vulgaris, vsu tritus. Senec. Controu. 18 p. 250 Vulgaris in eius controuersiis et pertrita quaestio. Add. Sen. Epist. 63.
PERTERREO ui, itum, êre. [ kataplh/ttw ] Valde terrere. [...]
PERTERRITVS a, um. Partic. [ kataplhxqei\s2 ] Cic. pro Cael. 66 [...]
PERTERRITO âre. Frequent. Auienus Phaenom. Arat. v. 1171 Scorpius ingentem perterritat Oriona.
PERTERREFACIO êci, actum, ere. [ e)kplh/ssw ] Idem quod Perterreo. [...]
PERTERRICREPVS a, um. Adi. Quod terrorem crepat et incutit. [...]
PERTEXO texui, textum, ere. [ perai/nw ] Peragere, perficere. [...]
PERTEXTVS a, um. Partic. Palla pertexta Apul. Met. 11 p. 258.
PERTICA ae. f. konto\s2, it. [ ka/mac Gloss. Gr. Lat. kanw\n, ka/mac Gloss. Lat. Gr.] Baculus oblongus. [...]
PERTICÂLIS e. Adi. [ kamakiko\s2 ] Columel. 4, 31 Perticalis fere salix eundem agrum, quem viminalis, desiderat. i. Ex qua fiunt perticae.
PERTICATVS a, um. Adi. Martial. 5, 12 [...]
PERTIMEO êre, vel PERTIMESCO ui, ere. [ peridei/dw ] Valde timere. [...]
PERTIMESCENDVS a, um. Partic. [ perifobhte/os2 ] Fama inconstantiae pertimescenda Cic. Fam. 1, 9.
PERTIMEFACTVS a, um. Adi. Cic. Fam. 11, 20 [...]
PERTINEO ui, entum, êre. [ kaqh/kw ] Ex Per et Teneo compositum, significat quod Semibarbari dicunt Pertingere, peruenire, et a temporis et loci notione, quae prima et propria est, ad vtilitatem et officium transfertur. [...]
page 838, image: s0838PERTINENS entis. Part. [ kaqh/kwn ] Cic. de Nat. Deor. 2, 139 c. 55 [...]
PERTINENTER Adu. Conuenienter. [...]
PERTINAX âcis. Adi. [ au)qa/dhs2, au)qe/kastos2 ] Qui nimis tenax est, et quidem non tantum numorum et pecuniae, quorsum tenax in primis pertinet, sed propositi sui tenax ad vitium vsque, quorsum pertinet Gloss. Lat. Gr. [...]
page 839, image: s0839PERTINACIA ae. f. [ au)qa/deia, fro/nhma ] Perseuerantiae finitima est, inquit Cic. de Inu. 2, 165 c. 54 [...]
PERTINACITER ius, issime. Adu. [ au)qadw=s2 ] Perseueranter, Obstinate. [...]
PERTINGO igi, tactum, ere. [ diatei/nw, dihkou=mai ] Pertinere, Peruenire. [...]
PERTOLERO âre. [ kartere/w ] Vsque ad finem tolerare, perferre. [...]
PERTONO âre. Ambros. Serm. feria 2 Pentecost. Et Ebraeae nationis homo Christi gloriam Romanae facundiae cloquentia pertonaret. [...]
PERTORQVEO êre. [ streblo/w ] Auget vim simplicis Torqueo. [...]
PERTRACTO âre. [ diaxeiri/zw ] Manibus frequentius tractare, et tangere. [...]
PERTRACTANS antis. Partic. Festinanter omnia membra pertractans Quinct. Decl. 2. Add. Iustin. 38, 1, 9.
PERTRACTÂTVS a, um. Partic. Cic. Tusc. 3, 30 c. 14 Et nimirum haec illa praestans et diuina sapientia, et perceptas penitus, et pertractatas res humanas habere. Diuturnitas Idem de Diu. 1, 128.
PERTRACTÂTE Adu. Plaut. prol. Capt. v. 55 Non pertractate facta est: quod Scurriliter et Lasciue interpretatur Scaliger ex illo Si papillam pertractauit.
PERTRACTATIO ônis. f. [ diaxei/risis2 ] Frequens reuolutio. [...]
PERTRAHO xi, ctum, ere. [ kaqe/lkw ] Vi, et cum molimine trahere. [...]
PERTRACTVS [1] a, um. Part. Aurel. Vict. de Vir. illustr. c. 12 Porsenna ad regem pertractus. Idem de Caes. c. 8 Per scalas Gemonias pertractus.
PERTRACTVS [2] ûs. m. Perpes tractus, et perduratio. Tertull. de Orat. c. 5 Quidam pertractum quendam in saeculo postulant.
PERTRAIICIO ere. Solis radius specular penetrat, et
page 840, image: s0840soliditatem eius insensibili subtilitate pertraiicit Augustin. Dominica ante Nat. Dom. s. Serm. 3.
PERTRANSEO îui, itum, îre. [ diabadi/zw, diaprh/ssw ] Idem quod plane Transire. [...]
PERTRANSIBILIS e. Adi. Isidor. in Alphab. Amarum hoc est et leue, quia pertransibile.
PERTRANSLVCIDVS a, um. Adi. [ pa/nu diafanh\s2 ] Quod valde translucet. Plin. 13, 12 Alias indecoro visu pertranslucida.
PERTRECTO âre. Idem quod Pertracto. Iustin. 1, 9, 17 Tum pertrectare dormienti caput iubet. Add. Petron. c. 79.
PERTRECTATVS a, um. Partic. Petron. c. 24 Pretrectato vasculo tam rudi.
PERTREMISCO ere. i. Totum contremiscere: nondum habet auctorem.
PERTREPIDVS a, um. Adi. Capitol. in Maxim. et Balb. c. 1 Senatus pertrepidus in aedem Concordiae concurrit.
PERTRIBVO ui, ûtum, ere. [ paradi/dwmi ] Plinius Epist. 10, 18 [...]
PERTRISTIS e. Adi. [ peri/lupos2 ] Valde tristem significat. [...]
PERTRITVS vid. PERTERO.
PERTRVX ûcis. Adi. Nimium saeuus. Bestia pertrux Apul. Met. 5 p. 166. At Priceus legit Itrux.
PERTVMIDVS a, um. Adi. Luna pertumida Apul. de Deo Socr. p. 96. Al. protumida vt Elmenh. p. 42, 1.
PERTVMVLTVÔSE Adu. [ poluqorubwdw=s2 ] Cic. Fam. 15, 4 Pertumultuose, neque tamen non vere, Parthos in Syriam transisse nuntiauerunt.
PERTVNDA ae. f. Dea, quae praesto est virginalem scrobem effodientibus maritis Arnob. 4 p. 131. [...]
PERTVNDO udi, ûsum, ere. [ katako/ptw ] Valde percutere, aut percutiendo frangere, perforare. [...]
PERTVSVS [1] [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PERTV=SVS [PERTÛSUS]] a, um. Partic. [ dia/trhtos2 ] Pertusa sella Cato c. 157. [...]
PERTVSVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PERTVSV=RA [PERTUSÛRA]] ae. f. Pertusurae locus patiens Cael. Aurel. Tard. 5, 1.
PERTVRBIDVS a, um. Adi. Vopisc. in Saturn. c. 7 Ciuitatem perturbidam videre.
PERTVRBO âre. [ diatara/ttw ] Valde turbare. [...]
PERTVRBANS antis. Part. Perturbantes pectora sensusque cunctorum Mart. Capella 5 p. 139.
PERTVRBOR âri. Passiuum. [...]
PERTVRBATVS a, um. Part. [ diata/raktos2 ] Cic. Att. 6, 1 [...]
PERTVRBÂTE Adu. [ diatara/ktws2 ] Cic. de Inuent. 1, 29 c. 20 [...]
PERTVRBÂTOR nondum obseruatum: sed
PERTVRBÂTRIX îcis. f. [ diatarakti\s2 ] Cic. de Legib. 1, 39 c. 13 Perturbatricem autem harum omnium Academiam hanc ab Arcesila et Carneade recentem exoremus, vt sileat.
page 841, image: s0841PERTVRBATIO ônis. f. [ diata/racis2 ] Cic. Tusc. 4, 10 [...]
PERTVRPIS e. Adi. Valde turpe. Cic. pro Cael. 50 c. 20 Cum hac aliquid adolescentem hominem habuisse rationis, num tibi perturpe aut perflagitiosum esse videatur?
PERTVSSIS is. f. Apud Senecam, vt ait Despauterius, Tussis est, quae continue vexat.
PERTVSVS [2] vid. PERTVNDO.
PERVÂDO si, sum, ere. [ diabadi/zw ] Ad aliquem vsque finem vadere. [...]
PERVADENS entis. Partic. Vitruu. 9, 4 Saturni stella peruadens per signi spatium.
PERVÂSVS a, um. Part. Vrbe peruasa Ammian. 24, 2. Regiones Idem 31, 8. Peruasa migrare domo Sedul. 3, 309.
PERVASIO ônis. f. Vt Inuasio vim iniustam notat. Saluian. de Gubernat. Dei 5 sub fin. A rerum alienarum peruasione non abstinent.
PERVÂSOR, ôris. m. Vim et possessionem iniustam ipsum quoque indicat. [...]
PERVAGOR âri. Dep. [ peripole/w, perife/romai ] Per aliquem locum vagari. [...]
PERVAGANS antis. Part. Vitruu. 2, 6 Peruagantes in agris ardores.
PERVAGÂTVS a, um. Aliud Part. [ peripolh/sas2 ] Liu. 38, 17 [...]
PERVAGVS a, um. Adi. [ poluplanh\s2 ] Puer peruagus vasto orbe Ouid. de Arte Am. 2, 18.
PERVAGABILIS e. Adi. Sidon. Epist. 2, 2 Pelagi campus cymbulis late secatur peruagabilibus.
PERVALEO êre. [ poluduname/w ] Plurimum valeo. Lucret. 6,
page 842, image: s0842916 Vsque adeo permananter vis perualet eius. De magnete lapide. Alii legunt Praeualet.
PERVALIDVS a, um. Adi. [ polui+sxuro\s2 ] Admodum validus. [...]
PERVARIVS a, um. Adi. [ polupoi/kilos2 ] Valde varius. [...]
PERVARIE Adu. [ polupoiki/lws2 ] Cic. de Orat. 2, 327 c. 80 Reliqua peruarie iucundeque narrantur.
PERVASTO âre. [ katalhi/+zomai ] Prorsus vastare. Liu. 6, 4 Ad peruastandos fines, ne quid ad noua consilia relinquerent virium, duxere. Et 33, 37 Libuos quum peruastassent.
PERVASTATVS a, um. Part. Agris passim peruastatis Liu. 8, 19. Italia peruastata Tac. Ann. 15, 45, 1.
PERVBIQVE Adu. Tertull. de Pall. c. 2. [...]
PERVEHO xi, ctum, ere. [ katakomi/zw ] Vsque in aliquem locum portare. [...]
PERVECTVS a, um. Partic. [ katakomisqei\s2 ] Peruectus in litus Plin. 9, 8. Passu cito peruecta est ad litora Sil. 8, 126. Add. Idem 4, 51.
PERVECTOR, ôris. m. Symmach. Epist. 4, 64 Peruector apicum. i. Tabellarius.
PERVELLO velli et vulsi, vulsum, ere. [ katati/llw ] Cicer. Tusc. 3, 36 c. 17 [...]
PERVENIO vêni, ventum, îre. [ i(kne/omai, e)cikne/omai, parh/kw, a)fikne/omai ] Ad constitutum locum venire, Venire eo, quo ibamus. [...]
page 843, image: s0843PERVENIENS entis. Partic. [ parh/kwn ] Ouid. Met. 3, 462 Verba refers aures non peruenientia nostras. Oscula non peruenientia contra Idem ib. 4, 80.
PERVENTVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PERVENTV=RVS [PERVENTÛRUS]] a, um. Aliud Part. [ parh/cwn ] Cic. pro Rosc. Amer. 153 Videte per deos immortales, quem in locum Remp. perventuram putetis.
PERVENTIO ônis. f. Mart. Capell. 4 p. 126 Et ratiocinatio ex duobus pluribusue concessis, ad id quod non conceditur, peruentio. Pro felici aduentu est etiam August. Confess. 8, 6. 1.
PERVÊNOR âri. Dep. [ kataqhreu/w ] Idem quod Diligenter venari: et per translationem pro Quaerere, et solertia quadam adhibita inuestigare. [...]
PERVENVSTVS a, um. Adi. Sidon. Epist. 3, 13 Elegans homo peruenustusque.
PERVERTO ti, sum, ere. [ diastre/fw, katastre/fw, paratrope/w ] Ita vertere, vt res vel pereat, vel certe vsum non habeat. [...]
PERVERSVS a, um. Partic. [ katastreblou/menos2, streblo\s2, dia/strofos2 ] Ad mores fere pertinet contrarios virtuti et humanitati. [...]
PERVERSE Adu. [ streblw=s2, diastro/fws2 ] Peruerse abuti Cic. de Inuent. 1, 5. [...]
PERVERSIO ônis. f. Est Modus Transgressionis in Rhetoricis. [...]
PERVERSITAS âtis. f. [ diastrofh\, paratroph\ ] Cic. in Orat. 31 [...]
PERVERSIBILIS e. Adi. Caue benignus esse peruersibilis Prudent. in Rom. v. 136. Al. peruerse velis.
PERVESPERI Adu. pro Valde vesperi. Cic. Fam. 9, 2 pr. Caninius idem tuus, et idem noster, quum ad me peruesperi venisset, etc.
PERVESTÎGO âre. [ e)cixneu/w, e)ceta/zw, e)ceuri/skw ] Quaerendo inuenire. [...]
page 844, image: s0844PERVESTIGATIO ônis. f. [ e)ceu/resis2 ] Cic. de Orat. 1, 9 c. 3. Sed omnia quaecunque essent, vel scientiae peruestigatione, vel disserendi ratione comprehenderint.
PERVESTIGÂTOR, ôris. m. Hieron. Catalog. Script. Eccles. Bibliothecae diuinae diligentissimus peruestigator.
PERVETVS eris. Adi. [ polu/ennos2 ] Valde vel admodum vetus. [...]
PERVETVSTVS a, um. Adi. [ polupalaio\s2 ] Idem. Pervetustus adeps Plin. 20, 9. Verba Cic. de Orat. 3, 199 c. 52.
PERVICAX âcis. Adi. filo/neikos2, mono/tonos2 Gloss. Lat. Gr. [ monoto/nos2, sklhrau/xhn, i)sxurognw/mwn ] Durus, contentiosus, nulli cedens, perseuerans cum quadam vi, in contentione vsque ad conuincendum perseverans. [...]
PERVICACIA ae. f. [ monotoni/a ] Durities, obstinatio. [...]
PERVICACITER Adu. l. 3 §. 16 Dig. de Suspect. Tutor. Neque pecuniam deponere peruicaciter perstant. Compar. Liu. 42, 14 Peruicacius causam belli quaerere Adde Curt. 10, 6, 18.
PERVICVS a, um. Adi. [ monoto/nos2 ] dicitur pro Peruicaci, teste Nonio 8, 28. Accius, Sed peruico Aiax animo atque morabilioni. Plaut. Aulul. Fragm. 3, 23 Hic quidam peruicus custodem addidit.
PERVIDEO êre. [ sunora/w ] Diligenter et perfecte videre. [...]
PERVIGEO êre. [ katakma/zw ] Valde vigere. Tacit. Ann. 4, 34, 6 Et vterque opibusque, atque honoribus peruiguere.
PERVIGIL ilis. Adi. [ pana/grupnos2 ] Perpetuo vigil. [...]
PERVIGILO âre. [ katagrupne/w ] Totam noctem insomnem ducere. [...]
PERVIGILÂTVS a, um. Partic. [ katagrupnhqei\s2 ] Ouid. Fast. 6, 326 In multo nox est peruigilata mero.
PERVIGILATIO ônis. f. [ katagru/pnhsis2 ] Cic. de Legib. 2, 37 c. 15 Nouos vero deos, et in his colendis nocturnas peruigilationes, etc.
PERVIGILIVM i. n. [ pannuxismo\s2 ] Multae vigiliae. [...]
PERVIGILIA ae. f. Idem. Iustin. 24, 8, 14 Maximum peruigiliae malum. Alii legunt Peruigilii.
PERVÎLIS e. Adi. [ pa/nu eu)/wnos2 ] Admodum vile significat. [...]
PERVINCO îci, ictum, ere. [ e)knikw= ] Omnino post difficultates vincere. [...]
PERVICTVS a, um. Partic. Haec mora rumpetur vino pervicta vetusto Seren. Sammonic. p. 19.
PERVINCENDVS a, um. Partic. [ e)knikhte/os2 ] Catull. 74, 15 Vna salus haec est, hoc est tibi peruincendum.
PERVIREO êre. Semper virere. Paullin. Nolan. Paraph. Psalm. 1, 11 Et fronde nunquam defluente, peruirens, etc.
PERVIRGO inis. f. Mart. Capellae tribuitur. Si verum est, castam et omnino virginem notat.
page 845, image: s0845PERVIRIDIS e. Adi. [ polu/xlwros2 ] Valde viride. Plin. 6, 22 Mare id colore peruiridi, praeterea fruticosum arboribus. Adde Melam 2, 5. et Solin. c. 66.
PERVISO ere. Paruula sic totum peruisit pupula caelum Manil. 4, 916.
PERVÎVO xi, ctum, ere. [ e)piza/w ] Vsque ad certum finem viuere. Plaut. Capt. 3, 5, 84 Etsi peruiuo vsque ad summam aetatem. Quas tum peruixissent aetates Tertull. de Anima c. 56.
PERVIVS a, um. Adi. [ bato\s2, ba/simos2, poreu/simos2 ] Per quod facile transitur. [...]
PERVIVM i. n. Transitus. Interiectus exercitus Rhaetiam Iuliasque Alpes, ne peruium illa Germanicis exercitibus foret, obsepserat Tac. Hist. 3, 8, 3.
PERVIAM Adu. Omnes angulos aedium peruiam facere Plaut. Aul. 3, 2, 24. Add. Pseud. 2, 4, 70. et Truc. 2, 5, 54. Add. Scribon. 227.
PERVLA [2] vid. PERA.
PERVNGO unxi, unctum, ere. [ kataxri/w ] Totum, et circumquaque vngere. [...]
PERVNCTVS a, um. Partic. [ kata/xristos2 ] Faecibus ora peruncti Hor. de Arte Poët. 277 [...]
PERVNGENDVS anus specillo Scribon. 148.
PERVNCTIO ônis. f. [ kata/xrisis2 ] Plin. 24, 15 Excalfacit perunctione. Adhibenda perunctio ex oleo calido Cael. Aurel. Tard. 1, 3.
PERVOLGO âre. [ peripole/w ] Peruagari. Lucret. 4, 209. vid. PERVVLGO.
PERVOLO [1] vis, vult, velle. [ polu\ bou/lomai ] Valde cupere. [...]
PERVOLO [2] âre. [ diape/tomai ] Celeriter volare. [...]
PERVOLITO âre. Frequent. [ peripe/tomai ] Virg. Aen. 8, 24 Omnia peruolitat late loca Voces peruolitant per dissepta domorum Lucret. 6, 952.
PERVOLITANS antis. Partic. Lucret. 2, 144 Et variae volucres nemora auia peruolitantes.
PERVOLITANTIA ae. f. Vitruu. 9, 7 Mundi circa terram peruolitantia. Sic Elzeu. Al. Peruolitantis, vt ad mundi referatur.
PERVOLATICVS a, um. Adi. Tertull. de Anima c. 46 Non clausa vis est, nec sacrariorum circumscribitur terminis: vaga et peruolatica, et interim libera est.
PERVOLVO volui, volûtum, ere. [ katakuli/w ] Magna vi voluere. [...]
PERVOLVTO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PERVOLV=TO [PERVOLÛTO]] âre. Frequent. [ periptu/ssw, a)naptu/ssw ] Cic. Att. 5, 12 [...]
PERVOLVTVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PERVOLV=TVS [PERVOLÛTUS]] a, um. Partic. Liu. 24, 34 Pondere suo peruoluta grauiter in hostem incidunt.
PERVORSE pro peruerse Enn. ap. Gell. 11, 4.
PERVRBÂNVS a, um. Adi. [ pa/nu a)stei=os2 ] Valde vrbanum significat. [...]
PERVRBÂNE Adu. Idem. Respondit ille perurbane Sidon. Epist. 5, 17.
PERVRGEO êre. Ammian. 29, 5 [...]
PERVRO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PERV=RO [PERÛRO]] ssi, stum, ere. [ katakai/w, katafru/gw ] Valde vrere, et vrendo consumere. [...]
PERVRENS entis. Partic. Intestina perurens Catull. 78, 3.
page 846, image: s0846PERVSTVS a, um. Partic. [...]
PERVSIA ae. f. [ *perousi/a ] Tuscorum vrbs, Ptolemato 3, 1. Vellei. 2, 74.
PERVSÎNVS a, um. Adi. [ *perousia/ths2 ] Fames Lucan. 1, 41. Propert. 1, 22, 3 Si Perusina tibi patriae sunt nota Sepultae, Italiae duris Funera temporibus.
PERVTILIS e. Adi. [ polu/xrhstos2 ] Valde vtile. Cic. Att. 9, 17 In hac enim fortuna perutilis eius et opera et fidelitas esset.
PERVVLGO âre. [ diaqrulle/w, diafhmi/zw ] Spargere in vulgus, diuulgare. [...]
PERVVLGÂTVS a, um. Partic. [...]
PERVVLGÂTE Adu. Gell. 16, 7 Peruulgate dicit, plebeio more.
PERVVLGATVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PERVVLGATV=RVS [PERVULGATÛRUS]] a, um. Partic. [ diaqrullh/swn ] Sil. 7, 193 Viticolae nomen peruulgatura Falerni Munera.
PES
PES pedis. m. [ pou\s2, pe/za, skarqmo\s2 ] Interdum dicitur Id totum, quod est a femore ad calcem. [...]
page 849, image: s0849PEDICVLVS [2] i. m. Dimin. [ podi/skos2 ] Paruus pes. [...]
PEDICELLVS i. m. Aliud Diminut. Minutus pediculus. Petron. Fragm. Tragur. c. 57 In alio pedicellum vides: in te ricinum non vides?
PEDICÔSVS, siue PEDICVLÔSVS a, um. Adi. fqeiriw=n Onom. Vet.] Pediculis plenus. [...]
PEDICVLO âre. Pediculos venari. Gloss. Vet. Pediculo, [ fqeiri/zw.
PEDICVLATIO ônis. f. fqeiri/asis2 Gloss. Gr. Lat.
PEDICVLÂRIS e. Adi. Quod ad pediculos pertinet. [...]
PEDICVLARIA ae. f. Herba. Scribon. Larg. Composit. 8 [ stafi/dos2 a)gri/as2, quam herbam pediculariam, quod pediculos necat, quidam appellant. Eadem repetit c. 166 et 167.
PEDICVLARIVS i. m. Qui scabella vel cymbala pedibus percutit. Gloss. Lat. Gr. Pedicularius, [ suntona/rios2.
PEDIOLVS i. m. [ podu/llion ] Paruus pes. Afranius, Atque
page 850, image: s0850adeo nolo nudo pediolo es pus. Alii, quos Mercerius sequitur, Petiolus Non. 2, 699.
PEDVCVLATIO, PEDVCVLOSVS, PEDVCVLVM [ fqei\r, PEDVCVLVS sunt in Gl. Cyr. pro pedic. nisi quod Pediculum etiam Neutro genere admisisse auctor videtur.
PEDVSCVLVS [1] i. m. [ podu/fion ] Paruus pes. Plin. 11, 10. Si cooriatur procella, apprehensis pedusculo lapillis se librant. Vetus exemplar legit, Apprehensi pondusculo lapilli, etc. quae lectio hodie obtinet.
PEDVNCVLVS [2] i. m. Pedunculus maris Plin. 32, 7. i. vermis marini genus. Al. Pediculus.
PEDVNCVLARIA ae. f. Herba eadem, quae Pedicularia. Marc. Emp. c. 1.
PEDA [2] ae. f. [ i)/xnos2 ] Pedam (inquit Fest.) Vestigium humanum, praecipue pedis, appellasse antiquos in commentariis quibusdam inueniri solet.
PEDAGIVM i. n. In Glossis est vectigalis genus, quod propter transitum penditur. Conf. ICt.
PEDÂLIS e. Adi. [ podiai=os2 ] Quod est pedis: vt, Pedale spatium, etc. [...]
PEDALE is. n. Socculus, qui pedi induitur. Petron. c. 56. Sed locus est obscurus. Sunt, qui pedulem legunt, et fasciam intelligunt.
PEDALION i. n. Herba, alias Proserpinaca Apul. de Herb. c. 18.
PEDAMEN, inis, et PEDAMENTVM i. n. [ xa/rac ] Sustentaculum quod arbusculae adhibetur, vel etiam vitibus ad eas muniendas et fulciendas. [...]
PEDANEVS a, um. Adi. Idem est, quod Pedalis. [...]
PEDANEVM i. n. Scabellum. Firmic. l. 5 Sub pedaneum pedum.
PEDARIVS [1] i. m. Pedarii dicuntur, Qui in Senatu sententiam non dicunt voce, sed ab alio dictam comprobant, mouentes se loco, et in partem eius qui dixit, ambulantes; propter quod qui ita faciunt, ire in sententiam pedibus dicuntur, et ab actu transeundi pedibus in aliena sedilia, pedarii sunt appellati. [...]
PEDARIVS [2] a, um. Adi. Festus, Pedarium Senatorem significat Lucil. quum ait, Agipes vocem mittere coepit. [...]
PEDEPRESSIM Adu. [ ba/dhn ] i. Nonio interprete, Caute, lenta et tarda itione, 1, 119.
PEDES itis. m. Qui pedibus rem agit. [...]
PEDITO âre. pezeu/w Gloss. Gr. Lat.
PEDITÂTVS ûs. m. [ to\ pezo\n ] Peditum copiae. [...]
PEDESTER et PEDESTRIS e. Adi. [ peziko\s2 ] idem quod Pedes. [...]
page 851, image: s0851PEDETENTIM Adu. [ ba/dhn, kata\ po/das2 ] Compositum a Pede, et Tento, tentas, et primo hoc videtur significasse, si quis praetentaret pede, ante quam firmum vestigium poneret. [...]
PEDICA ae. f. [ podoka/kh ] a Pede, significat Laqueum, quo pedes illigantur. [...]
PEDICÎNVS i. m. [ poda/rion ] Pes torcularis, quo arbores statuuntur in eius fundamento. [...]
PEDICVLARIS, PEDICOSVS, PEDICVLVS, PEDIOLVS vid. supra post PES.
PEDISEQVVS, vel PEDISSEQVVS i. m. [ a)ko/louqos2, qera/pwn ] Qui dominum sequitur. [...]
page 852, image: s0852PEDISEQVA, vel PEDISSEQVA (Priorem scripturam probat Schurzfleisch. Orthogr. Rom. p. 48) ae. f. [ qerapaini\s2 ] Quae dominam sequitur. [...]
PEDITATVS vid. PEDES.
PEDO [2] ônis. m. platu/pous2 Gloss. Gr. Lat.] Vid. supra s. l.
PEDO [3] âre. [ badi/zw ] Veteres pro Ire dixerunt. [...]
PEDATVS a, um. Partic. Fultus. Vitis pedata Plin. 17, 21. Item Pedibus valens. Suet. Othon. c. 12 Fuisse traditur male pedatus scambusque.
PEDÂTIM Adu. Plin. 11, 45 Leo et camelus pedatim gradiuntur, non subsultim.
PEDÂTVS ûs. m. Accessus per pedem. Plaut. Cist. 2, 1, 50 Nisi pedatu tertio omnes afflixero, i. Impetu, incursu. Vid. Parei Lex. Critic. p. 980. et Non. 1, 325.
PEDATIO ônis. f. [ xara/kwsis2 ] Actio pedantis vitem. Columel. 4, 11 (12) Idque iugum intra quartum pedem conueniet alleuari, dum se vinea corroboret in pedationem.
PEDATVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PEDATV=RA [PEDATÛRA]] ae. f. Spatium certo numero pedum finitum, et ipsa mensuratio per pedes. [...]
PEDVLIS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PEDV=LIS [PEDÛLIS]] e. Adi. Vt, Fasciae pedules, Quihus inuoluuntur aut vestiuntur pedes. [...]
PEDVLE [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PEDV=LE [PEDÛLE]] is. n. Soccus. Lamprid. in Alexandr. c. 40 Pedulibus semper vsus est. Vid. ibi Salmas. Sic etiam ap. Fest. pro Pedulla legendum videtur Pedulia.
PEDVM i. n. [ lagw/bolon, kala/brwy ] Baculum incuruum, quo pastores vtuntur ad comprehendendas oues aut capras pedibus, cuius meminit etiam Virgilius in Bucolicis (Ecl. 5, 88) [...]
PEDVSCVLVS [2] vid. supra post PES.
PESCENNIVS Romanae gentis nomen v. g. Cic. Fam. 14, 4 Pescennius est perbeneuolus nobis, quem semper spero tui fore obseruantem.
PESCIA orum. n. in Saliari carmine Aelius Stilo dici ait Capitia ex pellibus agninis facta, quod Graeci vocant pelles [ pe/skh, Neutro genere Pluraliter Pestus.
PESESTAS âtis. f. dicebatur Pestilentia Festus Pauli. [...]
PESSARIVM [1] vid. PESSI.
PESSI orum. m. prosqe/mata ] dicuntur Medicamenta, quae in vellere, naturalibus mulierum apponuntur, Graece [ pro/sqeta dicuntur. [...]
PESSARIVM [2] i. n. Lineum medicamento illitum in digiti formam. Theod. Priscian. 3, 5.
PESSIME, PESSIMVS vid. MALVS. Adiect.
PESSÎNVS untis. f. [ *pessinou=s2 ] Emporium Phrygiae habens templum maximum, (vt inquit Strab. 12) magnae venerationis Matris deûm, quam Agdestin vocant. [...]
PESSINVNTIVS a, um. Adi. [ pessinou/ntios2 ] Cic. pro Sext. 56 Lege Tribunicia Matris Magnae Pessinuntius ille sacerdos expulsus et spoliatus sacerdotio est, etc.
PESSINVNTIA ae. f. Dea Cybele, deûm mater, quam ex Graecia Romam admiranda religione translatam est notum. [...]
PESSVLVS i. m. [ blh=tron ] Instrumentum, quo ostium clauditur. [...]
PESSVM Adu. [ ka/tw ] Deorsum, quasi ad pedes, vel sub pedibus. [...]
page 853, image: s0853PESSVMDO, s. PESSVNDO dedi, datum, are. [ katapate/w ] Pedibus calcare, perdere. [...]
PESSVMDATVS a, um. Partic. Animus ad inertiam et voluptatem corporis pessumdatus Sall. Ing. 1, 4. [...]
PESSVS vid. PESSI.
PESTIS is. f. loimo\s2, fqora\ Gl.] Morbus contagione totos populos infestans, et quidquid publice, aut pluribus, aut vehementer certe noxium perniciosumue indicare volumus. [...]
PESTILENTIA ae. f. [ loimo\s2 ] Idem. [...]
page 854, image: s0854PESTILENS entis. Adi. [ loimw/dhs2 ] Quod pestem infert vel patitur: cui Salubre opponitur. [...]
PESTILENTIARIVS a, um. Adi. Idem. Tertull. de Spectacul. c. 27 Sedilia hostium Christi, cathedra pestilentiaria.
PESTILENTIÔSVS a, um. Adi. Vlpian. in l. 2 D. Ne quid in loco publ. fiat, Si odore soli locus pestilentiosus fiat. Ex hoc initio pestilentioso caetera sacrilegia sequebantur Augustin. Conf. 5, 10.
PESTIFERVS a, um. Adi. Idem. Cels. 2, 6 Sudor quoque frigidus in acuta febre pestiferus est.
PESTIFER era, erum. Adi. [ e)cw/lhs2, i)obo/los2, o)lofw/i+os2, fqish/nwr, loi/gios2 ] Fulmen pestiferum, Quod mortem aut exilium ostendit, inquit Festus. [...]
PESTIFERE Adu. [ loigi/ws2 ] Cic. de Legib. 2, 13 c. 5 [...]
PESTIBILIS e. Adi. Attributum ex Peste deductum. Diocletianus et Maxim. in l. pen. de Aedilit. actionibus, C. Pestibiles herbae letiferae.
PESTILIS e. Adi. Idem. Arnob. 1 p. 11 Possunt nos auris pestilibus enecare.
PESTILITAS âtis. f. [ kei=ra ] Apud antiquos legebatur, teste Non. et idem est quod Pestis. Lucret. 6, 1123 Haec igitur subito clades noua, pestilitasque. Add. ib. v. 1096. Lucil. ap. Non. 2, 684.
PESTILENTVS a, um. Adi. Pestilenta loca. Vsus est Naeu. teste Gell. 19, 8 (7). Obsoletum.
PESTIMVS a, um. Adi. loimofo/ros2 Vet. Gloss.
PET
PETA, PETAX vid. PETO.
PETALON, s. PETALVM i. n. [ pe/talon ] Apud Graecos folium est. Hinc 2 Isidor. 19, 2 Petalum vocat auream laminam in fronte Pontificis.
PETALIAE Insulae in Euripo Euboico, primo fere introitu, numero quatuor Plin. 4, 12. Forte a quacunque folii similitudine dictae.
PETALIVM i. n. [ peta/lion, malaba/qrinon ] Vnguenti praestantissimi genus ex nardi folio confectum, vnde et nomen habet. [...]
PETALVRGVS i. m. Bractearius. l. 10 C. de excus. artif. t. 64 l. 1.
PETALVS i. m. [ *ph/talos2 ] Nomen vnius ex his, qui in aula Cephei regis Perseo vim inferre conati ceciderunt. Ouid. Met. 5, 115 Petalus irridens, Stygiis cane caetera dixit.
PETAMINARIVS i. m. Firmic. 8, 15 [...]
PETASIO, et PETASO ônis. m. Aut eadem plane res, quae Perna v. v. aut parum diuersa. [...]
PETASVNCVLVS [1] i. m. Dimin. Iuuen. Sat. 7, 119 Siccus petasunculus, et vas Pelamidum.
page 855, image: s0855PETASVS i. m. [ pe/tasos2 ] Capitis tegmen, galero persimile, siue ipse Galerus. [...]
PETASÂTVS a, um. Adi. [ petaswme/nos2 ] Qui petaso contra solem et puluerem vtitur. [...]
PETASVNCVLVS [2] i. m. Dimin. [...]
PETAVRVM, i. n. vel PETAVRVS i. m. [ pe/tauron ] Quid esset, nondum expeditum est. [...]
PETAVRISTA, vel PETAVRISTES ae. m. [ petauristh\s2 ] Qui petauro agilitatem et artem cum periculo ostendit. [...]
PETAVRISTARIVS i. m. Idem qui Petaurista. [...]
PETELIA vid. PETILIA.
PETÎGO inis. f. [ leixh\n ] Morbi genus, qui et Impetigo dicitur, quod vicina petat, seseque late summa cute diffundens, occupet plerumque totum vultum oculis exceptis. [...]
page 856, image: s0856PETILIA, PETELIA, et PETELLIA ae. f. [ *pethli/a ] Lucanorum metropolis, a Philoctete condita; occurrit apud Samnites, qua Roma in Graeciam pedestri itinere itur. [...]
PETELLÎNVS a, um. Adi. Lucus Petellinus Liu. 6, 20. Fides Petellina Valer. Max. 6, 6 ext. 2.
PETELLINI orum. m. Incolae. Valer. Max. l. c.
PETILIANVS a, um. Adi. Martial. 12, 57 Petilianis delicatus in regnis.
PETILIVS a, um. Adi. Gentis nomen. [...]
PETILIVM i. n. Herbae eiusque floris nomen: eam Latinos Rosam siluestrem appellare notat Plin. 21, 8 vbi et de eius natura disputat.
PETILVS a, um. Adi. [ lepto\s2 ] Tenuis et exilis. [...]
PETIMEN inis. n. Petimina, in humeris iumentorum Vlcera, et vulgus appellat, et Lucilius meminit, quum ait, Vt petimen naso, aut lumbos ceruicibus tangat. [...]
PETIOLVS i. m. [ po/dion ] Dimin. est a Pede. [...]
PETISCO, PETESSO Vid. PETO, ere.
PETISIVS a, um. Adi. Petisia poma sunt parua, sed gratissimi saporis; de quibus Plin. 15, 14.
PETO îui, îtum, ere. ai)tw=, kai\ ste/llomai, kai\ o(rmw=, a)ciw=, kai\ me/teimi Gloss. Lat. Gr. o(rmw= Gloss. Cyrill.] Videtur prima significatione ad corpora pertinuisse, et conatum tangendi notasse, quocunqueis consilio susceptus esset: deinde vero latius extensa significatione petere dictus, quicunque impetrare aliquid et consequi ab altero verbis vellet siue imperando, siue ius suum exigendo, siue denique precando. [...]
page 858, image: s0858PETÎTVM prius Supinum. [ pro\s2 to\ ai)tei=n ] Ire petitum aliunde Catull. 59, 153.
PETENS entis. Partic. [ ai)tw=n ] Aditum conueniendi petens Nep. 4, 3, 3. [...]
PETENDVS a, um. Partic. [ ai)thte/os2 ] Honos petendus Propert. 3, 22, 40. [...]
PETÎTVS [1] a, um. Partic. [ h)|thme/nos2 ] Quo petitus abis Ouid. [...]
PETITVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PETITV=RVS [PETITÛRUS]] a, um. Partic. [ ai)th/swn ] Lucra petiturus Tibull. 1, 9, 7.
PETITVM i. n. [ ai)thqe\n ] Vtriusque petiti facta est copia Catull. 63 (69) 39.
PETÎTVS [2] ûs. m. [ ai)/thma ] pro Petitione. [...]
PETITIO nis. f. [ ai)/thsis2 ] Petendi actus. [...]
page 859, image: s0859PETITIVNCVLA ae. f. dehsi/dion Gloss. Lat. Gr.
PETÎTOR ôris. m. [ ai)thth\s2 ] Qui petit et litem intendit. [...]
PETITÔRIVS a, um. Adi. Iudicium petitorium, quod possessorio oppositum est. Caius in l. Qui petitorio iudicio vtitur, D. de rei vendicatione.
PETÎTRIX îcis. f. Paull. in l. Qui filium. D. ad Senatusc. Trebell. Contra petitricem pronunciauit. Add. Quinctil. Decl. 252.
PETESCO, siue PETISCO, ere. s. PETESSO, s. denique PETISSO tot enim modis legitur, frequentem et repetitum conatum videtur indicare. [...]
PETESSENS entis. Partic. [ ai)tia/zwn ] Lucret. 5, 808 Quos vbi tempore maturo patefecerat aetas Infantum, sugens humorem, aurasque petessens, etc. al. Petiscens.
PETITVRIO îre. Petere magistratum studere. Cic. Att. 1, 14 extr. Video hominem valde petiturire.
PETA ae. f. Dea precum. Arnob. 4 p. 131 Rebus petendis Peta praeest.
PETAX acis. Adi. Cupidus, auidus. Fulgent. Mythol. 2 Vitae tantum commodis anxia, ornatus petax, etc.
PETORITVM, vel PETORRITVM i. n. [ forei=on ] Gallicum vocabulum, Genus vehiculi apud Belgas repertum, vt Varro scribit: conf. Scalig. ad Varr. p. 252. [...]
PETOSÎRIS is. m. [ *petosi=ris2 ] Aegyptius mathematieus insignis: de quo Plin. 7, 49. Iuuen. Sat. 6, 580 Capiendo nulla videtur Aptior hora cibo, nisi quam dederit Petosiris.
PETRA [1] ae. f. [ pe/tra ] Saxum, rupes. Plin. 10, 32 [...]
PETRAEVS a, um. Adi. Brassica petraea Plin. 20, 9. Add. Idem 12, 21. et 27, 6.
PETRENSIS [1] e. Adi. Pisces petrenses C. Aurel. Tard. 2, 1.
PETRINVS a, um. Adi. Circumcisi petrina acie Tertull. contra Iud. c. 9. et adu. Marc. 3, 16.
PETRÔSVS a, um. Adi. [ petrw/dhs2 ] Petris plenum. Plin. 17, 27 Caprificorum laudantur maxime nigrae, et in petrosis. Idem 9, 31 pr. Viuunt petrosis locis, cancri mollibus.
PETRICÔSVS a, um. Aliud Adi. [ petrw/dhs2 ] Idem. Martial. 3, 63 [...]
PETRÔNES um. m. [ petrw=nes2 ] Rustici (inquit Festus) fere dicuntur propter vetustatem, et quod deterrima quaeque praerupti iam agri petrae vocantur, vt Rupices iidem a rupis. [...]
PETRA [2] ae. f. [ *pe/tra ] Siciliae oppidum prope Hyblam. [...]
PETRENSIS [2] e. Adi. Stagnum Petrensium, i. Incolarum vrbis Petrae Solin. c. 11.
PETROCORII orum. m. [ *petroko/rioi ] Ptolem. 2, 7 Galliae populi, vulgo Perigort. Petrogoras Plin. eos appellat 4, 19.
PETREIA ae. f. Mulier dicebatur, quae pompam praecedens in. coloniis aut municipiis, imitabatur anum ebriam, quod pedes in petras frequenter impingeret: quam et alii volunt ab agri vitio, scilicet petris, appellatam. Festus. [...]
PETREIVS a, um. Adi. Romanae gentis nomen, e qua v. g. Dux ille Pompeianus a Caesare superatus in Hispania.
PETRÎNVS i. m. [ *petri=nos2 ] Vicus olim in agro Falerno, cuius meminit Hor. Epist. 1, 5, 5 Inter Minturnas Sinuessanumque Petrinum. Vid. Cic. Fam. 6, 19. Petrini, incolae eius vici Cic. Verr. 1 c. 39.
PETRÎTES ae. m. Genus Aegyptiaci vini. Plin. 4, 7 quasi in saxis nasci et minui soleret.
PETRONES vid. PETRA.
PETRONIA ae. f. [ *petrwni/a ] Amnis est in Tiberim profluens, quam magistratus auspicato transeunt, quum in campo quid agere volunt. [...]
page 860, image: s0860PETRONIVS a, um. Adi. Gentis nomen, e qua etiam ille Arbiter iocorum, cuius fragmenta Satyric w=n exstant.
PETRONII canes apud Grat. Cyneg. v. 202. v. Vlit. ad h. l. it. Thom. Fuller. de Vir. Illustr. Angl. Tom. 2 p. 150.
PETROSELÎNVM i. n. [ petrose/linon ] Quasi Petrarum apium. Scribonio frequenter nominatur. Plin. 20, 12 Alio genere petroselinum quidam appellant in saxis natum. Add. Dioscor. 3, 10.
PETVLANS antis. Adi. a)/taktos2 Gloss. Cyrill.] Improbus, qui per contumeliam alios petit, vt lasciuus a lacessendo. [...]
PETVLANTIA ae. f. [ a)se/lgeia ] Effrenatio immodica ad quodlibet vitium. [...]
PETVLANTER Adu. Lasciue. Cic. Att. 9, 22 (19) [...]
PETVLCVS a, um. Adi. [ a)selgo/kerws2 ] A petendo ipsum quoque dictum, sed pecori, puto, proprium, cum petulans saepissime de hominibus dicatur. [...]
PETVS vid. PAETVS.
PETVSCVM vid. PECTVSCVM.
PEV
PEVCE es. f. [ *peu/kh ] Insula Borealis in Istro, a qua vni ex Danubii ostiis nomen datum, vt Plinius docet 4, 12. [...]
PEVCEDANVM, i. n. siue PEVCEDANVS i. m. [ peuke/danos2 ] Herba, a qualicunque similitudine Pinus nomen inuenit. [...]
PEVCETIA ae. f. [ *peukhti/a ] Peninsula est in orientali fine Italiae, aliis nominibus Calabria et Messapia dicta. Auctor Plin. 3, 3.
PEVCETII orum. m. Populi. Peucetii sinus Ouid. Met. 14, 513.
PEVMENE es. f. Spumae argenteae genus. Plin. 33, 6.
PEXATVS, PEXITAS, PEXVS Vid. PECTO.
PEZICAE arum. f. Sunt ex Fungorum genere: sed sine radicibus aut pediculo. Plin. 19, 3 s. 14. [...]
PHA
PHABATON Pantomimi nomen, quod per Antonomasian ponitur cum CARAMALO, vbi vid. Alias enim ignorabile nomen.
PHACIA ae. f. faki/a an [ o( faki/as2 ] Lentigo faciei, varorum et lenticularum species. Lenticula rubicondior et inaequalior Cels. 6, 5.
page 861, image: s0861PHACOS î. m. vel Elelisphacos, Lentis genus, pro herba Saluia Plin. 22, 25. Apul. de Herb. c. 101. Harduinus legit Sphacos. conf. Dioscor. 3, 35.
PHAEAX âcis. [ *fai/ac ] Phaeaces. Populi Phaeaciae, i. Corcyrae, sub ditione Alcinoi. [...]
PHAEÂCVS a, um. Adi. [ *fai/akos2 ] Propert. 3, 2, 13 Nec mea Phaeacas aequant pomaria siluas. Conueniunt cum hortis Alcinoi.
PHAEACIVS a, um. Adi. [ faia/kios2 ] Tellus Phaeacia Tibull. 4, 1, 78.
PHAECASIVM i. n. [ faika/sion ] Calceamentum Graecum. Senec. de Benefic. 7, 21 Pythagoricus quidam emerat a sutore phaecasia, rem magnam, non praesentibus numis.
PHAECASIÂTVS a, um. Adi. Qui calceatus est phaecasiis. Senec. Epist. 113 [...]
PHAEDIMVS i. m. Filius Amphionis et Niobes, vna cum sex fratribus ab Apolline confossus sagittis fuit. Ouid. Met. 6, 239 Phaedimus infelix, etc.
PHAEDON onis. m. [ *fai/dwn ] Atheniensis, in conuiuio a triginta Atheniensium tyrannis necatus fuit. [...]
PHAEDRA ae. f. [ *fai=dra ] Regis Minois ex Pasiphaë coniuge filia. [...]
PHAEDRVS i. m. [ *fai=dros2 ] Vnus ex discipulis Platonis, cuius nomine Plato nobilem librum edidit. [...]
PHAENOMENA orum. n. Pl. [ faino/mena ], ostendo, proprie sunt Apparentia. [...]
PHAENON ontis. m. [ *fai/nwn ] Saturni stella. Cic. de Nat. Deor. 2, 53 c. 20.
PHAETHON ontis. m. [ *fae/qwn ] Ad verbum Lucentem significat. [...]
PHAËTHONTIVS a, um. Adi. [ faeqo/ntios2 ] Amnis Phaëthontius, Padus Sil. 7, 149. Stagna Sil. 17, 497.
PHAËTHONTÊVS a, um. Aliud Adi. [ *faeqo/nteios2 ] Errores Phaëthontei Claud. de Phoenice 107. Ignes Ouid. Met. 4, 247. Ruina Claud. Cons. Hon. 3, 124.
PHAËTHONTIAS adis. f. Patronym. [ *faeqontia\s2 ] Virg. Ecl. 6, 62 Tum Phaëthontiadas musco circumdat amarae Corticis. Intelligit Sorores Phaëthontis.
PHAËTHONTIS idis. f. Patronym. Auien. Phaenom. Arat. v. 793 Illum prolixis durae Phaëthontides vlnis Planxerunt. i. Sorores Phaëthontis, versas in populos.
PHAËTHVSA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PHAËTHV=SA [PHAËTHÛSA]] ae. f. [ *fae/qousa ] Solis filia ex Neaera nympha, et soror Lampetiae, quae in Sicilia patris sui, id est Solis armenta custodiebant: de quibus socii Vlyssis contra Circes monita degustantes, naufragium fecerunt, vt in 12 Odysseae finxit Homerus. [...]
PHAGEDAENA ae. f. Graeci [ fage/daina, a)po\ tou= fa/gein, hoc est ab edendo: est Exulceratio vsque ad ossa celeriter depascens, cum inflammatione saniem male olentem emittens, et ad mortem perducens. [...]
page 862, image: s0862PHAGEDAENICVS a, um. Adi. [ fagedainiko\s2 ] Plin. 24, 4 Paronychiis ex melle, et vnguibus scabris, pterygiis, vlceribus manantibus, condylomatis, vlceribus quae phagedaenica vocantur.
PHAGER, s. PHAGRVS gri. m. In piscibus refertur a Plin. 32 vlt.
PHAGO ônis. m. [ *fa/gwn ] Vir adeo gulosus fuit et vorax, vt adhibitus mensae Aureliani, aprum integrum, centum panes, veruecem et porcellum vno die comederit, biberitque horcam vini. [...]
PHAGOLOEDORVS i. m. [ fagoloi/doros2 ] i. Conuicia deuorans, et maledicta. Hieron. prolog. in Ezech.
PHAGVS vid. FAGVS.
PHALACRON [ falakro\n ] Graeci Caluum dicunt. Hinc
PHALACROCORAX acis. m. [ falakroko/rac ] Aquaticus corvus. Plin. 10, 48 Iam in Gallia Hispaniaque capitur, et per Alpes etiam, vbi et phalacrocoraces aues, Balearium insularum peculiares.
PHALAE et PHALERE vid. FALAE, FALERE.
PHALAECVS i. m. Phalaecus Ambraciae tyrannus vid. PAPHAGVS. 2 Poëtae nomen, vnde Genus carminum Phalaecium appellatum. vid. Terent. Maurus c. 71. Nempe
PHALAECIVS a, um. Adi. Phalaecium carmen, [ falai/kion me/tron ] a Phalaeco inuentore dictum. [...]
PHALANGA et PHALANGARIVS vid. PALANGA.
PHALANGIO ônis. Idem quod Phalangium, animal. Sparagus concussos a phalangionibus compescit Theod. Priscian. c. 10.
PHALANGÎTES ae. m. et PHALANGIVM, i. n. [ falaggi/ths2 ] Herba: de qua Plin. 27, 12 [...]
PHALANGIVS i. m. Idem. Plin. 11, 24 ad finem. [...]
PHALANTVS i. m. [ *fa/lantos2 ] Dux fuit eorum, qui ex Lacedaemone eiecti, quod spurii nati essent, Tarentum vrbem in Calabria condiderunt. Vid. Strab. 6. Hor. Carm. 2, 6, 11.
PHALANTÊVS a, um. Adi. Phalanteum Tarentum Sil. 11, 16.
PHALANTÎNVS a, um. Adi. Idem. Martial. 5, 38 Agna Galisi mollior Phalantini. i. Tarentini.
PHALANX angis. f. [ fa/lagc ] Agmen est militare, quo Macedones vtebantur, quemadmodum legione Romani. [...]
PHALANGARII orum. m. [ falaggi/ths2 ] appellati sunt Milites, qui erant in phalange, quales habuit ad imitationem Magni Alexandri, Alexander Syrus Romanorum imperator, vt auctor est Lamprid. in Seuer. c. 50. [...]
PHALANGÎTAE arum. m. [ falaggi/tai ] Liu. 37, 40 Decem et sex millia peditum more Macedonum armati fuere, qui phalangitae appellabantur.
PHALARICA vid. FALARICA.
PHALARIS [1] idis. m. [ *fa/laris2 ] Agrigentinorum in Sicilia tyrannus, qui ob saeuitiam, a suis, tauro quo alios prius suffocauerat, inclusus et crematus est. [...]
PHALARISMVS i. m. Pro Tyrannide. [...]
PHALARIS [2], aut PHALERIS idis. f. [ falari\s2, falhri\s2 ] Herba, thyrsum habet longum, tenuem, ceu calamum, in summo flore inclinatum: semen simile sesamae. Plin. 27, 12 s. 102. [...]
page 863, image: s0863PHALÊRA ae. f. vel PHALÊRVM i. n. Portus Athenarum. Plin. 4, 7 [...]
PHALERAE ârum. f. [ fa/lara ] Ornamenta equorum. [...]
PHALERO âre. Ornare. Ambros. in Lucam 2, 18 Plebem Dominus simplicem requirebat, quae phalerare auditu et fucare nesciret. Eloquentiae phalerandae gratia Ambros. Offic. 1, 12.
PHALERÂTVS a, um. Partic. [ falarwto\s2 ] Phaleris ornatus. Liu. 30, 17
PHALERIDES Aues genere natantium: vid. PHALARIS, Genus auis, etc.
PHALEVCIVS vid. PHALAECIVS.
PHALIGES um. m. Populi in Africa, Ptoëmphanis, qui canem pro rege habent, proximi Plin. 6, 30.
PHALISCI vid. FALISCI.
PHALLICVS a, um. Adi. vt sacra phallica apud Graecos. It. Poëta phallicus, auctor Priapeiorum carminum.
PHALLVS i. m. fallo\s2 ] Pudendi virilis effigies magna, parva, in Bacchi honorem gestari, erigiue solita. Hinc laudatur Triphallus [ peri\ a)r)r(eno/titos2 inter Varronis Satiras Menippeas.
PHALLOVITROBOLVM i. n. Poculum obscenae figurae, seu Priapus ex vitro. Capitol. in Pertinac. c. 8. Vid. ibi Casaub.
PHANAEVS i. m. [ fanai=os2 ] Mons est in promontorio Chii, vitibus consitus: sic dictus a Phanaeo rege. [...]
PHANATICVS vid. FANVM.
PHANESII orum. m. [ *fanh/sioi ] Populi in insulis Oceani Septentrionalibus, qui (vt Solinus c. 30 extr. ait ) habent aures adeo effusas, vt reliqua viscera contegant illis.
PHANIAS ae. m. [ *fani/as2 ] Graecum nomen, Comicis frequentatum. Hinc Cic. Fam. 2, 13 Phaniam Appii libertum, ad cuius testimonium prouocare solebat, vocat [ kwmiko\n ma/rtura.
PHANTASIA ae. f. [ fantasi/a ] Imago rerum insidentium animo. Cic. Acad. 1, 39. [...]
PHANTASMA atis. n. [ fa/ntasma ] differt a Phantasia: quod Phantasma est imaginatio vel visio eius, quod non est; Phantasia autem solum eius, quod est, auctore Suida. [...]
PHANTASMATICVS a, um. Adi. [ fantasmatiko\s2 ] Sarisb. 2, 15 Locus imaginum phantasmaticarum fecundior.
PHANVM i. n. [ nao\s2 ] vid. FANVM.
PHAON onis. m. [ *fa/wn ] Iuuenis mortalium omnium formosissimus, a Sappho Poëtria impatientissime adamatus. [...]
PHARAÔNES um. m. [ *faraw=nes2 ] Appellantur Aegypti reges, quod iis cognomen fuit dignitatis, vt scribit Eusebius. [...]
PHARETRA ae. f. [ fare/tra ] Instrumentum, in quo sagittae reponuntur. [...]
page 864, image: s0864PHARETRÂTVS a, um. Adi. [ faretrwto\s2 ] Qui fert pharetram, ut ait Sipontinus. [...]
PHARETRIGER era, erum. Idem. Sil. 14, 287 Clade pharetrigeri subnixas regis Athenas, de Xerxe.
PHARIA ae. f. [ *fari/a ] A Prolemaeo 2, 17 [...]
PHARÎAS Serpens, vid. PARIAS.
PHARÎCON i. n. [ fariko\n ] Veneni genus est, quod Athenaeus Phariacon nominat. Plin. 28, 10. Add. Scribon. 195.
PHARIENSES Populi. Vid. in PHARA.
PHARISAEVS [1] i. m. [ *farisai=os2 ] b. e. Separatus, ab Hebraeo Pharas, quod est diuidere. [...]
PHARISAEVS [2] a, um. Adi. Conuiuia Pharisaea Sedul. Pasch. 3, 403. Caeca pharisaeae factio gentis Iuuenc. 2, 612.
PHARISAICVS a, um. Adi. Idem. [ farisai+ko\s2 ] Quod Pharisaeo attribuitur, vel aliis, a Pharisaeo. Hieronymus contra Vigilantium epist. 53 p. 160. Quasi sepulcra Pharisaica foris dealbata.
PHARMACVM i. n. Graecis [ fa/rmakon, medium verbum, quod pro Veneno et pro Medicamento accipi potest. Caius l. Qui venenum, D. de Verb. signific.
PHARMACVS i. m. [ farmako\s2 ] Veneficus, sacrilegus. Petron. c. 107 Pharmace, responde. Vid. Erhard. p. 494. sq. Burm.
PHARMACOPÔLA ae. m. [ farmakopw/lhs2 ] Pigmentarius, qui pharmaca, id est venena vel medicinas venditat. [...]
PHARMACEVTICE es. f. [ farmakeutikh\ ] Dicitur Medicina, quae medicamentis curat, et morbos profligat, ad differentiam Therapeutices et Chirurgices. [...]
PHARMACEVTRIA ae. f. [ farmakeu/tria ] Dicitur, quam nos Sagam dicimus, vel veneficam. [...]
PHARMACOTROPHI orum. m. [ *farmako/trofoi ] Populi sunt Asiae, Margianis et Susianis finitimi, qui se venenis alere consueverunt: vnde et nomen illis inditum est Plin. 6, 16. [...]
PHARMACVSA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PHARMACV=SA [PHARMACÛSA]] ae. f. Insula iuxta Cretam. Plin. 4, 12. [...]
PHARNACEA ae. f. Oppidum Themiscyrenae regionis Cappadociae. Plinius Castellum appellat 6, 4. Hoc, et
PHARNACEON i. n. a Pharnace Asiae rege inuentore dicitur herba Panax, quarta tamen specie: ea herba et Centaurium nominatur. Plin. 25, 4. Nempe
PHARNACES [1] is. m. Mithridatis Ponti in Asia regis filius, qui quum, vt ait Florus 4, 2, 62 [...]
PHARNACES [2] um. m. Gens quaedam in Aegypto, quae praeterquam quod geminas pupillas habet, aspectu etiam nocet. Plin. 7, 2 [...]
PHARNACIA ae. f. [ *farnaki/a ] Stephano, Regio est, et vrbs Pontica, Trapezunti proxima. Plinius 6, 4 Pharnacen appellat.
PHAROS i. f. [ *fa/ros2 ] Olim parua Aegypti insula, Plin. 4, 31 [...]
PHARIVS, a, um. et PHARIACVS a, um. Adi. [ fa/rios2 ] Aegyptium plerumque notat. vt, Sistra Phariaca, Acetum Pharium, de
page 865, image: s0865quibus ss. ll. Aequor Pharium Lucan. 4, 257. [...]
PHARSÂLVS i. m. Oppidum Thessaliae, clade Pompeii, Caesaris victoria nobilitatum. Catull. 63, 37 Pharsalum coeunt. Sed Voss. Pharsaliam.
PHARSALIA ae. f. [ *farsali/a ] A Pharsalo oppido dicitur tota Thessalia. Lucan. 1, 38 [...]
PHARSALIVS a, um. Adi. [ *farsa/lios2 ] Catul. Argon. s. 63, 37. [...]
PHARSALICVS a, um. Aliud Adi. [ *farsaliko\s2 ] vt, Pharsalici campi Thessaliae, in quibus ciuilium bellorum detonuerunt procellae, a Pharsalo dicti oppido, quod situm est in ripa fluminis Enipei. [...]
PHARVSII, vel PHARVSI ôrum. m. [ *farou/sioi ] Plin. 5, 8 et Pomponio 1, 4 Populi sunt Africae vltra Mauritaniam, quondam Persae; comites fuisse dicuntur Herculis ad Hesperidas tendentis.
PHASANIA ae. f. Vnde et Phasanii populi. Oppidum est Africae supra minorem Syrtim Plin. 5, 5.
PHASE vid. PASCHA.
PHASÊLIS is. f. [ *fa/shlis2 ] Pamphyliae vrbs in monte sita, piratarum olim perfugium. [...]
PHASELVS, PHASELINVS, PHASEOLVS vid. FASELVS, FASEOLVS.
PHASGANION i. n. [ fasga/nion ] Herba est, quae alio nomine xiphion appellatur, hoc est gladiolus, nascens in locis humidis, quum primum exit gladii speciem praebens, radicem habens duorum cubitorum, nucis auellanae modo fimbriatam.
PHASIANE es. f. [ fasi/anh qeo\s2 ] Arrianus in Periplo Ponti Euxini, Ingredientibus, inquit, Phasin fluuium, in dextra est erecta dea Phasiane, quam ille subueretur ex eius figura, an dea Rhea sit. [...]
PHASIÂNVS i. m. [ fasianiko\s2 ] Auis nota, a Phasi fluuio ad nos traducta ab Argonautis; namque ex ea regione in Graeciam transportatae sunt. [...]
PHASIÂNA ae. f. [ fasianikh\ ] Idem. Plin. 10, 48 [...]
PHASIANARIVS i. m. [ fasianikotrofo\s2 ] Qui phasianos pascit. Paullus in l. Auibus legatis D. de legat. tertio, Phasianarii et pastores anserum non continentur.
PHASIANÎNVS a, um. Adi. Oua phasianina Pallad. 1 tit. 29.
PHASIOLVS vid. FASEOLVS.
PHASIS is, vel idis. m. [ *fa/sis2 ] Colchorum fluuius, de quo Lucan. 3, 271 [...]
PHASIAS adis. f. Gentile, i. Medea. Ouid. de Arte Am. 2, 382 Barbara per natos Phasias vlta suos.
PHASIACVS a, um. Adi. [ *fasiako\s2 ] Terra Phasiaca Ouid. Rem. Amor. 261. Aqua Ouid. Epist. 12, 10. Coniux, i. Medea Senec. Herc. Oet. 948.
PHASMA atis. n. [ fa/sma ] Latine Apparitio dicitur, monstrum, visum. [...]
PHASSACHATES ae. m. Achates gemma: sed ex qualitate quadam nomen id peculiare sortita. Plin. 37, 10. Sed Hard. Paspachates.
PHATNAE arum. f. Stellae in Cancri signo, quae Praesepe a Latinis dicuntur. In prognosticis Cicero, teste Prisciano 16 p. 1034 astantem [reading uncertain: page damaged] tenui quae candent lumina Phatnae.
PHATNITES ae. f. Aegypti praefectura, quam illi Nomon vocant Plin. 5, 9. Hinc Adiectiuum opinor,
PHATNITICVS a, um. Phatniticum Nili ostium, eodem Plin. auctore 5, 10.
PHAVLIAE arum. f. [ fauli/ai ] Polluci sunt Oliuae, quae minimo succo, corpore grandissimo, pusilloque sunt nucleo. [...]
PHAYLLVS et PHAYLLEVS vid. PAPHAGVS.
PHAZEMON Vicus, a quo Phazemonetica regio, et
page 866, image: s0866Phazemonenses populi, apud quos Neapolim Pompeius aedificasse creditur. Strab. 12.
PHE
PHECASIVM etc. vid. PHAECASIVM.
PHEDIVS i. m. Delphico oraculo sapientissimus iudicatus, atque felicissimus, vt qui pro patria proxime occubuisset Plin. 7, 46. Quidam legunt Pedium. Neutrius alia, puto, mentio.
PHEGEA ae. f. [ *fh/geia ] Ciuitas Arcadiae a Phegeo rege, Phoronei fratre condita, prius Erymanthus, postea et Psephis appellata. Stephan.
PHEGEVS ei. m. [ *fhgeu\s2 ] Pater fuit Alphesiboeae, filiorumque Themonis et Axionis: ad hunc confugit Alcmaeon, Amphiarai filius, posteaquam matrem Eriphylen patris iussu necauisset, et ob id facinus ad insaniam adactus esset, furiisque exagitatus, petens a Phegeo purgari; quod quum impetrasset, Alphesiboeae filiae Phegei monile dono dedit, quod occisae matri abstulerat, ipsamque Alphesiboeam vxorem duxit. [...]
PHEGEIVS a, um. Adi. [ *fhgh/i+os2 ] Ensis Phegeïus Ouid. Met. 9, 412.
PHEGIS idis. f. Patronym. Phegei filia, Alphesiboea. Ouid. Rem. Amor. v. 455 Amphilochi frater ne Phegida semper amaret.
PHEGOR oris. m. [ *fegw\r ] Lingua Hebraea Priapus appellatur. Vnde Beel--phegor, dictio composita; h. e. Priapi simulacrum. Hieronymus contra Iouinianum.
PHELLANDRION i. n. [ fella/ndrios2 ] Herba, quae in palustribus nascitur, folio apli, cuius semen propter calculos et vesicae incommoda bibitur. Plin. 27, 12.
PHELLVS i. m. [ fello\s2 ] Id videtur esse Graecis, quod Suber Latinis. [...]
PHEMIVS i. m. Citharoedus, Homeri praeceptor, quem ipse inducit cantantem Odyss. 1. Et Ouid. Amor. 3, 4, 17 Quid iuuat, ad surdas si cantet Phemius aures.
PHEMONOE es. f. [ *fhmono/h ] Sibyllae nomen, quae prima Apollinis Delphici vates dicitur fuisse, et carmen Heroicum inuenisse, vt ait Pausanias. Stat. Silu. 2, 2, 38 [...]
PHENEVS i. c. [ *feneo\s2 ] Plin. 4, 6 [...]
PHENEATAE arum. m. [ *fenea/tai ] Populi, qui incolunt Pheneum oppidum, et adorant Mercurium quintum. Cic. de Nat. Deor. 3, 56 [...]
PHENGÎTES ae. m. [ feggi/ths2 ] Lapis, de quo sic Plin. 36, 22 [...]
PHENION i. n. Herba, quae et Anemone dicitur, quasi herba venti: sic enim vulgus appellat, quod eius flos non nisi vento spirante aperiatur Plin. 11, 23.
PHERAE arum. f. [ *ferai\ ] Plinio 4, 8 et Cic. de Diuin. 1, 53 [...]
PHERAEVS a, um. Adi. Alexander Pheraeus Cic. de Inuent. 2, 144. [...]
PHERETIADES is. m. [ *ferhtia/dhs2 ] Patronymicum pro Gentili apud Ouid. Met. 8, 310 [...]
PHERECYDES [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PHERECY=DES [PHERECÛDES]] is. m. [ *fereku/dhs2 ] Syrius, praeceptor fuit Py thagorae. [...]
page 867, image: s0867PHERECYDEVS a, um. Adi. [ *fereku/deios2 ] Cic. de Dinin. 2, 31 An hoc eiusdem modi est, quale Pherecydeum illud, quod est a te dictum?
PHERECLVS i. m. [ *fe/reklos2 ] Filius Harmonidis, qui (vt Homerus ait) Paridi naues fabricauit, quibus ad rapiendam Helenam in Spartam nauigauit. [...]
PHERECLÊVS a, um. Adi. [ *fere/kleios2 ] Ouid. Epist. 16, 21. Hac duce Sigaeo dubias a litore feci Longa Phereclea per freta puppe vias.
PHERETRVM vid. Feretrum in FERO, fers.
PHEROMBROS i. m. Cucumis siluaticus. Apul. de Herb. c. 113.
PHETRIVM i. n. *fra/trion, *fa/trion s. *fh/trion ] Curia, locus in quo [ *fra/tores2 s. sodales aut curiales adeo conueniunt. [...]
PHEVXASPIDION i. n. Herba, alias Polium. Apul. de Herb. c. 57.
PHI
PHIALA ae. f. [ fia/lh ] Vas vini vel aquae, pretiosum praesertim. Iuuen. Sat. 5, 39 [...]
PHIALE es. f. Vna ex comitibus Dianae. Ouid. Met. 3, 172.
PHIDIAS ae. m. [ *fidi/as2 ] primum pictor, deinde statuarius. [...]
PHIDIACVS a, um. Adi. [ *fidiako\s2 ] Propert. 3, 9, 15 [...]
PHIDIPPIDES vid. PHLIPPIDES.
PHIDITIA orum. n. feidi/tia vel fidi/tia ] Coenationes Lacedaemonii seu conuiuia nominabant a parsimonia; [ fei/domai enim significat parco et abstineo; Cic. Tusc. 5, 98 c. 34 [...]
PHILADELPHENI orum. m. Populi in Lydia contermini Macedonibus Plin. 5, 29.
PHILADELPHIA ae. f. [ *filadelfi/a ] Nomen ciuitatis in Mysia regione Asiae, terrae motibus concussa, vna ex septem ecclesiis.
PHILADELPHVS i. m. [ *fila/delfos2 ] Ptolemaeus, rex Aegypti, cognomen ab amore et matrimonio sororis Arsinoës sortitus: bibliothecam fecit Alexandriae, fere quinquaginta millia librorum continentem. [...]
PHILAE arum. f. Aegypti locus munitus, de quo Lucan. 10, 313 Rursus multifidas reuocat piger alueus vndas. Qua dirimunt Arabum populis Aegyptia rura Regni claustra Philae.
PHILAENI orum. m. [ *fi/lainoi ] fratres Carthaginienses duo, qui viui se obrui in loco controuerso passi sunt, vt ita fines suorum ciuium sancirent. [...]
PHILAMMON onis. m. [ *fila/mmwn ] Filius Apollinis ex Chione Nympha: clarissimus carmine et cithara. [...]
PHILANTHRÔPIVM i. n. [ filanqrw/pion ] Liberalitas, quam hominis gratia largimur. [...]
PHILANTHRÔPOS i. m. [ fila/nqrwpos2 ] Latine Humanus, id est amans hominum [...]
PHILAVTIA ae. f. [ filauti/a ] Amor sui ipsius. Cic. Att. 13, 13 [...]
PHILEMATIVM i. n. Nomen meretricis apud Plaut. Most. Pulcher Philimatius et matrona Philimatia, sunt Sidon. Epist. 5, 17. it. 2, 8, 4. et ibi Sirmond. p. 29.
PHILÊMON onis. m. [ *filh/mwn ] Poëta Comicus. [...]
PHILENI vid. PHILAENI.
PHILESIVS a, um. Adi. Regna Philesia Ouid. in Ibin v. 327 Sed Phliasia Burm.
PHILETAERIA, siue PHILETERIA ae. f. [ filetai/rion ] herba est, teste Plin. 25, 6 s. 29 [...]
PHILÊTAS ae. m. [ *filh/tas2 ] Cous, temporibus Philippi et Alexandri Macedonum grammaticus, criticus et Poëta, praeceptor Ptolemaei Philadelphi, scripsit elegias, epigrammata, et alia. [...]
page 868, image: s0868PHILETÊVS a, um. Adi. [ filh/teios2 ] Propert. 3, 3, 52 Talia Calliope: lymphisque a fonte petitis Ora Philetea nostra rigauit aqua.
PHILETIS idis. f. Collyrium ad pustulas oculorum. Cels. 6, 6, 12.
PHILIPPEVS [1] vid. PHILIPPVS.
PHILIPPI orum. m. [ *fi/lippoi ] Ciuitas est Thraciae (inquit Seruius) in qua primo Caesar et Pompeius, postea Augustus et Brutus cum Cassio dimicauerunt. [...]
PHILIPPENSIS e. Possessiuum a Philippis Thraciae ciuitate. Philippenses ciues, [ *filipph/sioi, et Philippense bellum, Quod apud Philippos gestum est. Suet. Aug. c. 13. Praelium Philippense Plin. 7, 45.
PHILIPPICAE [1] vid. PHILIPPVS.
PHILIPPIDES is. m. *filippi/dhs2 ] a celeritate pedum [ h(merodro/mos2 cognominatus, quod viginti trium horarum spatio mille quingenta stadia pedibus confecerit: diei vnius et noctis spatio itinere ab Athenis Lacedaemonem vsque peracto. [...]
PHILIPPOPOLIS is. f. [ filippo/polis2 ] Vrbs a Macedone Philippo sita. [...]
PHILIPPVS i. m. [ *fi/lippos2 ] Macedo, Amyntae filius, puer quondam bis obses datus ab Alexandro fratre, primum Illyriis, deinde Thebanis, conciliandae pacis gratia. [...]
PHILIPPÊVS a, um. Adi. [ *fili/ppeios2 ] Aurum Philippeum Plant. Curc. 3, 70. et Bacch. 2, 2, 42. Sanguis Philippeus Propert. 3, 11, 40.
PHILIPPEVS [2], i. siue PHILIPPVS i. m. [ *fili/ppeios2 ] Aureus cum Philippi imagine numus, cuius apud Plautum frequens mentio est. Hor. Epist. 2, 1, 234 [...]
PHILIPPICVS a, um. Adi. Argentum Philippicum Plaut. Truc. 5, 1, 60. Hinc
PHILIPPICAE [2] arum. f. [ *filippikoi\ lo/goi ] Orationes Demosthenis in Philippum regem: ad quarum imitationem Ciceronis orationes in Antonium, Philippicae quoque dicuntur, quae et Antonianae dici poterant. [...]
PHILISTORICVS i. m. historiarum amator. Inde philistoricus Daniel est totius orbis Theodulff. Carm. 2, 67.
PHILISTVS i. m. [ *fi/listos2 ] Historicus fuit, de quo sic Cic. de Orat. 2, 57 [...]
PHILLYRA, PHILLYRIVS, PHILLYREIVS vid. PHILYRA.
PHILO onis. m. [ *fi/lwn ] Consultum Graecis nomen v. g. Academicus Clitomachi discipulus, Romae profitebatur, quo profugerat Mithridatico bello, teste Cic. de Clar. Orat. 306. [...]
PHILOCALIA ae. f. Castellum in Themiscyrena, non procul a Tripoli fluuio et castello Plin. 6, 4.
PHILOCHARES is. m. [ filo/xares2 ] Marrubium Plin. 20, 22.
PHILOCTÊTES ae. m. [ *filokth/ths2 ] Poeantis filius, Herculis comes. [...]
page 869, image: s0869PHILOCTETÊVS a, um. Adi. Cic. Tusc. 2, 55 Refutetur ac reiiciatur Philocteteus ille clamor.
PHILODÊMVS i. m. Epicureus Ciceronis aetate nobilissimus. vid. Cic. de Fin. 2, 119 et Hor. Serm. 1, 2, 121.
PHILOGRAECVS i. m. [ *file/llhn ] Qui libenter vtitur dictionibus Graecis. Varro de R. R. 3, 10, 1 Transi, inquit Axius, nunc in illud genus, quod vos philograeci vocatis [ a)mfi/bion.
PHILOGYNÎA ae. f. [ filogunei/a ] Amor mulierum. [...]
PHILOISTOR, vel PHILOHISTOR oris. m. [ filoi/+stwr ] Cupidus doctrinae. Hieron. Epist. 103, 7.
PHILOLAVS i. m. [ *filo/laos2 ] Philosophus nobilis Pythagoraeus. v. g. Philolaum instituit Archytas Tarentinus Cic. de Orat. 3 c. 34.
PHILOLOGIA ae. f. filologi/a ] Amor literarum et librorum, ita vt philosophia nullo modo excludatur, qui enim [ lo/goi meliores? Vitruu. 8, 4 [...]
PHILOLOGVS [1] i. m. [ filo/logos2 ] Studiosus siue amator literarum et librorum. [...]
PHILOLOGVS [2] a, um. Adi. Rebus philologis delectari Vitruu. prooem. lib. 6. *filologw/tera habuimus ex Cic. Att. 13, 12.
PHILOMÊLA ae. f. [ *filomh/lh ] Pandionis Athenarum regis filia, et soror Prognes vxoris Terei regis Thracum. [...]
PHILOMELVS i. m. Viri nomen Martial. 4, 5.
PHILOMELIVM i. n. Vrbs magnae Phrygiae. Cic. Fam. 3, 8. 15, 4. et Att. 5, 20.
PHILOMVSVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PHILOMV=SVS [PHILOMÛSUS]] i. m. [ filo/mousos2 ] Amator, siue amicus Musarum. Martial. 7, 75 Delectas, Philomuse, non amaris. Sic 3, 10.
PHILONIDES is. m. Cursor Alexandri, qui ex Sicyone Elin, mille, et ducenta stadia, nouem diei confecit horis. Plin. 2, 71.
PHILONIVM i. n. [ filw/nion ] Pharmaci genus, ab auctore dictum. Serenus v. 393 Quid referam multis composta philonia rebus. conf. Not. Keuchen.
PHILOPAES aedis. m. Plin. 20, 22 s. 89 Marrubium -- Graeci nonnulli Philopaeda vocant.
PHILOPARABOLOS vt Curatio philoparabolos Cael. Aurelian. Acut. 1, 16, 131 et 144. i. periculosa. Conf. PARABOLIet PARABOLANI.
PHILOPATOR oris. m. Amans patris. Arnob. 6 p. 193. Fuit et Cognomen Ptolemaei regis Aegyptii, sed per ironian, quia patre ac matre interfectis, regnum occupauerat. Vid. Iustin. 29, 1.
PHILOPOEMEN enis. m. [ *filopoi/mhn ] Megapolitanus, dux Achaeorum praestantissimus, Lacedaemonios et Messenios multis cladibus afflixit, vt est auctor Plutarchus. [...]
page 870, image: s0870PHILOSOPHASTER Augustin. de C. D. 2, 27. i. qui falso philosophiae habitum induit.
PHILOSOPHIA ae. f. [ filosofi/a ] Amor et studium sapientiae, atque ipsa adeo interdum sapientia. [...]
PHILOSOPHVS [1] i. m. [ filo/sofos2 ] quis sit, doceat Cic. de Orat. 1, 212 c. 49 [...]
PHILOSOPHVS [2] a, um. Adi. Macrob. Saturn. 7, 1 [...]
PHILOSOPHICVS a, um. Adi. [ filosofiko\s2 ] Quod est philosophi. [...]
PHILOSOPHICE Adu. Idem. Philosophice viuere Lactant. 3, 14 sub sin.
PHILOSÔPHOR âri. Dep. [ filosofw= ] Philosophum agere disputando, commentando Cic. de Nat. Deor. 1, 6 [...]
PHILOTECHNVS a, um. Adi. A fi/los2, et [ te/xnh ars. Vitruu. 6 prooem. Philotechnis rebus me delectans.
PHILOTHEOROS i. m. [ filoqe/wros2 ] Spectaculis deditus. Cic. Fam. 7, 16 [...]
PHILOTHEORVS a, um. Adi. Varro apud Non. 4, 68 Alterum genus philotheoron.
PHILOTÎMVS i. m. Ciceronis libertus, vt ipse scribit Fam. 3, 9.
PHILTRA ôrum. n. Pl. [ fi/ltra ] Latine Amatoria, Genus veneni, amorem et vt plurimum insaniam ingerentis. [...]
page 871, image: s0871PHILTRODES, et PHILTRODOTES ae. f. Herbae, apud Apul. de Herb. c. 56 et 65.
PHILVS i. m. [ fi/los2 ] Amans, amator. Petron. c. 110 Quam eito etiam philorum obliuiscerentur. al. Filiorum.
PHILYRA ae. f. [ fi/lura ] Arbor, quam Latini Tiliam vocant: sed etiam sic vocant Membranam tenuissimam inter corticem et lignum tiliae. [...]
PHILYRÊIVS a, um. Adi. Tecta Philyreïa Ouid. Met. 7, 352. Heros Philyreïus, i. Chiron. Idem Met. 2, 678 Flebat, opemque tuam frustra Philyreïus heros, Delphice, poscebat.
PHILYRIDES, vel PHILLYRIDES ae. m. Patronym. de Chirone. Ouid. de Arte Am. 1, 11 Phillyrides puerum cithara perfecit Achillem.
PHIMÔSIS is. f. [ *fi/mwsis2 ] dicitur quum glans membri virilis ita tegitur praeputio, vt nudari non possit. [...]
PHIMVS i. m. [ fimo\s2 ] capistrum proprie, vt et [ khmo\s2, quo nomine dicta instrumenta, quibus ad coêrcendos et quasi capistrandos digitos nimis argutos in alea et tesserarum iactu vtebantur. [...]
PHINEVS ei. m. [ *fineu\s2 ] Rex Arcadiae, qui quum filiis suis, vxoris secundae impulsu oculos eruisset, ira diuina ipse etiam caecus est factus, et Harpyiae aues rapacissimae cibos eius aut rapuerunt, aut foedaverunt. [...]
PHINÊIVS a, um. Adi. [ *finh/i+os2 ] Guttura Phineïa Ouid. Fast. 6, 801. Virg. Aen. 3, 212 -- Phineïa postquam Clausa domus.
PHINTHIAS ae. f. Siciliae fons, in quem, vt Apion refert, nihil immergi potest: sed omnia fluitanta Plin. 31, 2.
PHITHARVS i. m. Piscis quidam apud Plin. 32 c. vlt. Harduinus legit Phthitarus.
PHL
PHLEBOTOMIA ae. f. [ flebotomi/a ] Venae sectio Cael. Aurel. Acut. 2, 18, 104 Phlebotomiam adhibere. Id. Acut. 2, 19, 121.
PHLEBOTOMICE es. f. Idem. Cael. Aurel. Acut. 1, 2, 39.
PHLEBOTOMO âre. venam secare. vt Equos phebotomare Veget. 3, 34. Adde Th. Priscian. 1, 37. Octau. Hor. 2, 14 et Cael. Aurel. Acut. 1, 14, 111.
PHLEBOTOMÂTVS a, um. Partic. Phlebotomati aegrotantes Cael. Aurel. Acut. 2, 13, 88.
PHLEBOTOMVS i. m. et PHLEBOTOMON i. n. [ flebo/tomon ] Scalpellum quo vena secatur. Vti phlebotomo C. Aurel. Acut. 2, 19, 121. conf. Oct. Horat. 2, 4 et. 9 et 21.
PHLEGETHON ontis. m. [ *flege/qwn ] Fluuius infernalis flammis aestuantibus rapidus, a [ fle/gw, ardeo. [...]
PHLEGETHONTÊVS a, um. Adi. [ *flegeqo/nteios2 ] Ripa Phlegethontea Claud. de Raptu Proserp. 1, 88.
PHLEGETHONTIS idis. f. [ *flegeqonti\s2 ] Ouid. Met. 5, 544 Sparsumque caput Phlegethontide lympha.
PHLEGIAE, et PHLEGIAS vid. PHLEGYAE, et PHLEGYAS.
PHLEGMA atis. n. [ fle/gma ] Latine Pituita dicitur. Vid. Th. Priscian. de Diaeta c. 10.
PHLEGMATICVS a, um. Adi. [ flegmatiko\s2 ] Qui phlegmate abundat plus satis. Idem 14.
PHLEGMONE es. f. [ flegmonh\ ] Latine Inflammatio dicitur, siue collectio, quoties sanguis vtilis et mediocriter crassus, fertur subitus in aliquam corporis partem. [...]
PHLEGON onis. m. [ *fle/gwn ] Vnus ex equis solis [ a)po\ tou= *fle/gein, quod est ardere, dictus. Ouid. Met. 2, 154 [...]
PHLEGONTIS idis. f. [ flegonti\s2 ] Gemmae genus, quod flamma quaedam intus ardere videtur Plin. 37, 11.
page 872, image: s0872PHLEGRA, ae. vel PHLEGRE es. f. [ *fle/gra ] Vrbs est Macedoniae, vt scribit Plin. 4, 10. [...]
PHLEGRAEVS a, um. Adi. [ *flegrai=os2 ] Phlegraeus campus quibusdam in Thessalia, aliis in Macedonia: Plinio vero 3, 5 [...]
PHLEGYAS ae. m. [ *flegu/as2 ] Martis filius, rex Lapitharum, Ixionis pater, habuit Coronidem siliam, quam Apollo vitiauit, vnde suscepit Aesculapium: quod pater dolens, incendit Apollinis templum, proinde eius sagittis est ad inferos trusus. [...]
PHLEGYAE ârum. m. [ *fle/guai ] Populi sunt insulani Thessaliae, a Phlegya Ixionis patre cognominati. [...]
PHLEOS i. m. [ fle/os2, stoibh\ ] Dioscoridi Herba est caulem habens aculcatum, et folium hispidum, quam nonnulli Stoeben appellant. Vid. Plin. 22, 11 s. 13.
PHLIAS antis. m. [ *fli/as2 ] Vnus ex illis, qui in naui Argo fuerunt, silius Bacchi, vt Valerius habet Argon. 1, 411.
PHLIVS untis. f. [ *fliou\s2 ] est Vrbs in medio Sicyoniae, Argivaeque et Cleonum, vbi religiosissime colebatur Hebe. Castellum Phlium nominat Plin. 4, 5. Hinc
PHLIASII ôrum. m. [ *flia/sioi ] Habitatores Phliuntis. [...]
PHLOGINOS i. et PHLOGITES ae. m. quem et Chrysitem vocant, gemma Ostreae Atticae assimilata, inuenitur in Aegypto. Plin. 37, 10 et 11. Solin. c. 40.
PHLOMVS i. m. [ flo/mos2 ] Verbascum, quo pro ellychnio vtuntur. Plin. 25, 10 s. 73. Verbascum Graeci phlomon vocant etc. Add. Apul. de Herb. 71.
PHLOMIS idis. f. [ flomi\s2 ] Herbae nomen Phlomo affinis. [...]
PHLOX?gos. f. [ flo\c ] Latine Flamma dicitur. Sic vocatur genus floris. Plin. 21, 10 (11) Colore tantummodo placet Iouis flos, odor abest, sicut et illi, qui Graece phlox vocatur.
PHLYCTAENAE ârum. f. [ flu/ktainai ] Pustulae sunt maiores, pallidae, liuidae, aut nigrae, aut alterius coloris a naturali recedentis, humorem in se continentes, quae vbi rumpuntur, infra caro quaedam exulcerata apparet. [...]
PHO
PHOBÊTOR oris. m. [ *fobh/twr ] Sommi filius apud Ouid. Met. 11, 640. [...]
PHOCA ae. f. Bos marinus, a sono mugitus. [...]
PHOCAENA ae. f. Piscis alius est, paruus delphinus. Vid. Spanheim. de Vsu et Praest. Num. diss. 4 p. 234.
PHOCAEA ae. f. [ *fw/kaia ] Vrbs minoris Phrygiae, Atheniensium (vt inquit Ptolemaeus) colonia. [...]
PHOCAICVS a, um. Adi. [ *fwkai+ko\s2 ] Vnde Muricem Phocaicum Ouid. Met. 6, 9 posuit, a Phocaea, non procul a Sardibus. Manus Phocaicae Lucan. 3, 173.
PHOCAEVS a, um. Aliud Adi. [ *fwkai=os2 ] Rura Phocaea Ouid. Met. 5, 275.
PHOCAEENSIS e. Adi. Plin. 3, 4 Massilia Graecorum Phocaeensium foederata.
PHOCAIS idis. f. Patronym. [ *fwkai\+s2 ] Iuuentus Phocais Lucan. 3, 301. Al. Phocias.
PHOCION ônis. m. [ *fwki/wn ] Atheniensis, ex Nepote notus ob innocentiam.
PHOCIS idis. f. [ *fwki\s2 ] teste Liuio 32, 18 [...]
page 873, image: s0873PHOCENSES um. m. [ *fwkei=s2 q] Qui Phocidem incolunt. [...]
PHOCVS i. m. [ *fw=kos2 ] Filius Aeaci, cuius meminit Ouid. Met. 7, 477.
PHOCVSA ae. f. Insula vna ex Sporadibus. Plin. 4, 12.
PHOCYLIDES is. m. [ *fwkuli/dhs2 ] Mylesius philosophus contemporaneus Theognidis. [...]
PHOEBAS adis. f. [ *foiba\s2 ] Fatiloqua, quae Phoebei numinis concepto afflatu fureret et agitaretur, in bacchantis imaginem. [...]
PHOEBE es. f. [ *foi/bh ] dicitur Luna, Phoebi soror. [...]
PHOEBVS i. m. [ *foi=bos2 ] Apollo, Iouis et Latonae filius, eodem partu cum Diana genitus, quae et ipsa Phoebe vocitata est. [...]
PHOEBÊVS a, um. Adi. [ *foi/beios2 ] Arte Phoebea pellere morbos Ouid. Fast. 3, 827. [...]
PHOEBEIVS a, um. Aliud Adi. [ *foibh/i+os2 ] Ouid. Met. 15, 642 Iuuenis Phoebeïus. i. Aesculapius. Dona Sidon. Carm. 4, 7.
PHOEBIGENA ae. m. Phoebi filius, Aesculapius. Virg. Aen. 7, 773. Fulmine Phoebigenam Stygias detrusit ad vndas.
PHOEMON vid. PHENEVS.
PHOENICIA, ae. vel PHOENÎCE es. f. [ *foini/kh ] Asiae regio: sic dicta a Phoenice, Neptuni et Libyes filio, vt Stephanus auctor est: ad quod accedit Sil. quum inquit 1, 89 [...]
PHOENÎCES um. m. Regionis incolae, quos Strabo 16 arithmetica et astronomia insignes scribit. [...]
PHOENISSVS a, um. Adi. [ *foini/keos2 ] Agmina Phoenissa Sil. 17, 147. Classis Idem 7, 409. Cohors Stat. Theb. 9, 527. Dido Virg. Aen. 6, 450. Tyros Ouid. Met. 15, 288.
PHOENICEVS, vel PHOENICIVS a, um. Adi. [ *foini/keos2 ] Quod est purpurei coloris, a purpura, quae prima commendatione in Tyro tingebatur apud Phoenices, quos mutatis syllabis Poenos appellamus. [...]
PHOENICEA ae. f. Herba. Plin. 21, 25 Est et herba phoenicea appellata a Graecis, a nostris vero hordeum murinum.
PHOENICIAS ae. m. Ventus ab ortu solstitiali, media regione inter ortum brumalem et meridiem flat Plin. 2, 47.
PHOENICITES ae. m. Gemma balano similis Plin. 37, 10.
PHOENICOBALANVS i. m. [ foinikoba/lanos2 ] Palmae Aegyptiae fructus. [...]
page 874, image: s0874PHOENICOPTERVS i. m. [ foiniko/pteros2 ] Auis rubentes pennas habens. [...]
PHOENICVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PHOENICV=RVS [PHOENICÛRUS]] i. m. [ foini/kouros2 ] Auis, a caudae rubedine ita dicta, quae hiberno tempore Erithacus appellatur. Plin. 10, 29 s. 44 Sic et erithacus hieme, idem phoenicurus aestate.
PHOENICVSSA ae. f. [ *foinikou=ssa ] Vna ex Vulcaniis insulis Plin. 3, 9.
PHOENIX [1] îcis. m. [ *foi/nic ] Filius Agenoris regis, et frater Cadmi: vel, vt alii etiam ferunt, Agenoris pater, a quo regio, in qua habitabat, Phoenicia dicta. [...]
PHOENIX [2] îcis. m. vel f. [ foi/nic ] Auis. Plin. 10, 2 [...]
PHOLOE es. f. [ *foloh\ ] Mons est Arcadiae, vt scribit Pomponius 2, 3. Lucan. 7, 827 [...]
PHOLOETICVS a, um. Adi. Pholoëtica monstra Sidon. Carm. 5, 230. Centauri, de quibus Claudian.... Prostratis rubuit nubigenis Pholoë.
PHOLVS i. m. [ *fo/los2 ] Vnus fuit ex Centauris, Ixionis ex nube filius. [...]
PHONASCVS i. m. [ fwnasko\s2 ] Vocis, pronuntiationisque magister et moderator. [...]
PHONÔLENIDES ae. m. Phonoleni filius. Ouid. Met. 12, 433. Sed vehementer fluctuat lectio.
PHONOS i. m. [ fo/nos2 ] Herba eadem, quae Atractylis, ita dicta ab eo, quod sanguineum fundat succum Plin. 12, 16.
PHORBAS antis. m. [ *fo/rbas2 ] teste Seruio, pater Ilionei Troiani, Aeneae in fuga comitis: Mercurio deo eloquentiae fauente semper pugnauit. [...]
PHORCVS i. m. [ *fo/rkus2 ] Filius Theseae Nymphae et Neptuni, vt Seruius est auctor ad Aen. 5, 824. [...]
PHORCYS [1] ydis. m. [ *fo/rkus2 ] Pater fuit Medusae. vnde PHORCYNIS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PHORCY=NIS [PHORCÛNIS]], idis. f. nomine Patronymico, ipsa dicitur. Ouid. Met. 5, 230 Dixit: et in partem Phorcynida transtulit illam.
PHORCYS [2] PHORCYS ydos. f. [ *forku\s2 ] Aliud Patronym. Propert. 3, 22, 8 Sectaque Persea Phorcydos ora manu.
PHORIMON i. n. Aluminis species. Plin. 35, 15.
PHORMIO [1], vel FORMIO ônis. Formiones, [ formi/ones2 ] Tegetes sunt ex iuncis, aut straminibus contextae, apud Vlpianum l. 12 §. 12 de instructo et instrumen. legat. in P.
PHORMIO [2] ônis. m. Philosophus, teste Cic. de Orat. 2, 75 [...]
page 875, image: s0875PHORÔNEVS trissyl. , i. m. [ *forwneu\s2 ] Primus Inachi fluuii filius, qui initio dispersos populos in vrbem coëgit, appellauitque Phoronicon. [...]
PHORONÊVS a, um. Adi. [ *forw/neios2 ] Argiuus. Matres Phoroneae Stat. Theb. 12, 465. Antra Idem Silu. 3, 2, 101.
PHORONÎDES is. m. Patronym. [ *forwni/dhs2 ] quo nomine vocatur Inachus fluuius apud Senec. Thyest. s. 1.
PHORÔNIS idos, Patronym. f. [ *forwni\s2 ] Ouid. Met. 1, 668 Nec superûm rector mala tanta Phoronidos vltra Ferre potest. 10. puellam intelligit, Inachi filiam, neptem Phoronei.
PHOSPHORVS i. m. [ *fw/sforos2 ] Veneris stella dicitur, quae Latine Lucifer, vt testatur Cic. de Nat. Deor. 2, 54. Martial. 8, 22 Phosphore redde diem.
PHR
PHRAÂTES is. m. Rex Parthorum et Persarum fuit: de que sic Strabo 6 Itaque non tropaea tantum Romam miserunt Parthi, quae adversus Romanos quondam erexerant, verum etiam liberos suos Caesari Augusto credidit Phraates. [...]
PHRAGMITES is. m. Calami genus. Plin. 32, 10 Phragmitis radix recens tusa luxatis medetur, et spinae doloribus ex aceto illita. Nomen videtur a [ fragmw=|, sepe.
PHRASIS is. f. [ fra/sis2 ] Forma loquendi, et dicendi modus s. dictio. Quinctil. 8, 1 pr. Dicta [ a)po\ tou= fra/zein, quod est fari et disserere. Add. Quinctil. 10, 1, 42 et 87 seq.
PHRENES um. f. [ fre/nes2 ] dicuntur a Graecis Praecordia, quae exta nuncupant. [...]
PHRENÎTIS idis. f. [ freni=tis2 ] Morbus laedens mentem, et ad insaniam, furoremque deducens. Morbus acutus in febre superueniens, quum aegrotantes desipiunt, et aliena loquuntur. Vid. Cels. 2, 1 et 3, 18.
PHRENÊSIS is. f. [ fre/nhsis2 ] Idem. Iuuen. Sat. 14, 136 [...]
PHRENETICVS a, um. Adi. [ frenhtiko\s2 ] Qui phrenesi laborat. [...]
PHRENITICI ôrum. m. Iidem qui Phrenetici. Cels. 3, 18 Ex Phreniticis alii hilares, alii tristes sunt.
PHRENETIZO âre. Phreneticum esse, Phrenesi laborare. Cael. Aurel. praesat. Acut. Phrenetizandi causas dicere.
PHRONÊSIS is. f. [ fro/nhsis2 ] Prudentia. Cic. Offic. 1, 135 [...]
PHRONESIVM i. f. [ *fronh/sion ] Meretriculae nomen est apud Plaut. in Merc. Latine Prudentulam sonat.
PHRYGANION i. n. Animal quoddam, quod se ignorare Plinius ait, quum tamen remedio esse quartanis ex Chrysippo counnemoret 30, 11.
PHRYGIA ae. f. [ *frugi/a ] Regio Minoris Asiae, a Phryge amne, qui eam a Caria diuidit. [...]
PHRYX y gis. m. [ *fru\c ] Qui ex Phrygia est. [...]
page 876, image: s0876PHRYGIO ônis. m. [ frugi/wn ] Qui acu pingit, vel qui vestes acu intexit. [...]
PHRYGIVS a, um. Adi. [ *fru/gios2 ] Qui ex Phrygia est. [...]
PHRYGIÂNVS, s. PHRYGIONIVS a, um. Adi. [ *frugiano\s2 ] vt Phrygianae vestes: h. e. Acu contextae, et filis aureis decorae. [...]
PHRYNE es. f. [ *fru/nh ] Nomen meretricis apud Athenas, de qua Quinctil. 2, 15. [...]
PHRYNION i. n. [ fru/nion ] Herba eadem, quae Paronychia, ita dicta, quod [ toi=s2 fru/nois2, hoc est rubetis, aduersetur. Plin. 25, 10 et 27, 12 etc.
PHRYNOS i. m. [ *fru=nos2 ] a Graecis Ranae genus appellatur omnium maximum, in vepribus tantum viuens, vnde et Rubetam Latint appellant. [...]
PHRYXVS i. m. [ *fru/cos2 ] Athamantis regis Thebarum filius, fraterque Helles, vt scribit Hesioaus: qui quum nouercales insidias ferre non possent, et consentiente patre aufugerent, in Asiamque traiicerent, vecti ariete, cuius vellus erat aureum, Helle puellari more exterrita, decidit in Pontum. [...]
PHRYXÊVS a, um. Adi. [ *fru/ceios2 ] Aries Phryxeus Seneca Medea s. 7. Mare Senec. Herc. Oet. s. 7. de Hellosponto. Ouis Ouid. Epist. 6, 104. Vellera Idem. Met. 7, 7.
PHT
PHTHIA ae. f. [ *fqi/a ] Oppidum est Thessaliae, Achillis patria, vt scribit Seruius in illud Virg. Aen. 1, 284 [...]
PHTHIVS a, um. Gentile. [ *fqi/os2 ] Vir Phthius Propert. 2, 14, 38. Achilles Hor. Carm. 4, 6, 4.
PHTHIÔTA ae. f. [ *fqiw/ths2 ] Qui Phthiam habitat. Cic. Tusc. 1, 21 Primo libro loquentes multos facit, duobus Pherecratem quendam Phthiotam senem, quem ait a Deucalione ortum, etc.
PHTHIOTIS idos. f. [ *fqiw=tis2 ] Regio Thessaliae, cuius Phthia caput. Mela 2, 3 In Phthiotide Phthia.
PHTHIOTICVS a, um. Adi. [ *fqiwtiko\s2 ] Catull. Argon. s. 62, 35 Deseritur Scyros, linquunt Phthiotica Tempe.
PHTHIRIASIS is. f. [ fqeiri/asis2 ] Latinis dicitur Morbus pedicularis, [ a)po\ tw=n fqeirw=n, quos et pedes et pediculos vocamus. [...]
PHTHIROPHOROS [ fqeirofo/ros2 ] epitheton piceae, de qua Plin. 16, 10. Vid. Theophrast. Hist. 2, 3.
PHTHISIS ios. f. [ fqi/sis2 ] Tabes, morbus, quo pulmonis exulceratio fit. [...]
PHTHISICVS a, um. Adi. [ fqisiko\s2 ] Pthisi laborans. Quasi phthisici consumuntur Scribon. 186. Plin. 24, 15. et 26, 11. Martial. 11, 22 et ibi Scriuer. et Gruter.
PHTHISISCO ere. Phthisi laborare. Sidon. Epist. 5, 14 Iecorosis et phthisiscentibus medicabilis.
PHTHONGVS i. m. [ fqo/ggos2 ] Sonus Latine dicitur: vnde Diphthongus. [...]
PHTHORIA ôrum. n. sunt Medicamenta, quibus medici vtuntur abigendis infantibus in vtero enectis: quae Ecbolia quoque dicuntur, id est eiectoria. [...]
PHV
PHV [ fou= ] vocant aliqui Nardon Agrion, siue Creticum, folio oleris aori, caule cubitali, geniculato, in purpura albicante, radice obliqua
page 877, image: s0877villosaque, et imitante auium pedes. [...]
PHY
PHY [ w)\ ] Interiectio mirantis, teste Donat. Ter. Adelph. 3, 3, 59 (4, 49) Syre, praeceptorum plenus istorum ille. s. phy: domi habuit vnde disceret?
PHYCIS idis. f. [ fuki\s2 ] Piscis est verno tempore varius, reliquis anni partibus candidus, ex alga nidificans, et in nido oua pariens Plin. 9, 26. et 32, 11.
PHYCITES ae. m. [ fuki/ths2 ] Gemma algae colorem habens Plin. vlt. c. 10.
PHYCOS i. m. [ fu/kos2 ] Frutex. [...]
PHYCVS untis. m. [ fukou=s2 ] Cyrenarum promontorium, vt scribit Plin. 4, 12. Lucan. 9, 40 Tunc ausum classi praecludere portus, Impulit, ac saeuas meritum Phycunta rapinas. Sparsit.
PHYGELA ae. f. Oppidum in Pannonia a fugitiuis conditum. Plin. 5, 29.
PHYGETHLON i. n. [ fu/geqlon ] Tumor est non altus, sed latus, in quo quiddam pustulae simile est. [...]
PHYLACA ae. f. [ fulakh\ ] Locus custodiae, carcer. Plaut. Capt. 3, 5, 93 Illic est abductus recta in phylacam, vt dignus est.
PHYLACISTA ae. m. [ fulakisth\s2 ] Custos carceris. [...]
PHYLACE es. f. [ *fula/kh ] Oppidum est Phthiotidis, regionis Thessaliae, cuius meminit et Homer. in Catalogo nauium. Sub imperio Protesilai fuit. vid. Lucan. 6, 352. Hinc
PHYLACIDES ae. m. Protesilaus. Ouid. de Arte Am. 2, 356 Phyllacides aberat, etc. Geminata L ad Syllabam producendam.
PHYLACÊIVS a, um. Adi. [ *fulakh/sios2 ] Ouid. Trist. 5, 14, 39 Vt viuat fama coniux Phylaceia, etc. i. Laodamia Protesilai vxor.
PHYLACTERIVM i. n. [ fulaktu/rion ] Graeca dictio est [ a)po\ tou= fula/ttein, hoc est a custodiendo, asseruando, siue tuendo deducta, significatque modo Antidotum, quo nos aduersus venena tuemur et praemunimus, modo Locum custodiae destinatum. [...]
PHYLACTERIVS i. m. Phylacterii vocabantur, Qui phylacteria seu amuleta consiciebant praebebantque. [...]
PHYLARCHVS i. m. fu/larxos2 ] Magistratus, atque adeo imperii nomen apud eas gentes, quae in [ fula\s2 tribus, s. generationes potius, vel gentes, diuidebantur, quod in oriente praesertim consuetum esse, satis constat. [...]
PHYLE es. f. Castellum Atticae. Corn. Nepos 8, 2. Vid. Meurs. de Pop. Attic. p. 144.
PHYLLANTHES is. f. [ fulla/nqhs2 ] Herba est ex genere aculeatarum, sed mitioribus aculeis, ab radice tantum foliata. Plin. 21, 16.
PHYLLANTHION i. n. [ fulla/nqion ] cognomento Dyticon, herba est Democrito, purparam tingentibus vtilis. Hermol. in Corol.
PHYLLIS idis. f. [ *fu/llis2 ] (inquit Seruius) Regina Thracum fuit, et Lycurgi Thracum regis filia. [...]
PHYLLON i. n. [ fu/llon ] Spina est sine caule, sine flore, sine echino, foliis longis, aculeatis et lactucae similibus. Aliis nominibus Polygonaton appellatur, et Leucacantha Plin. 22, 16.
PHYLLOPHARES is. m. Herba, alias marrubium. Apul. de Herb. c. 45.
page 878, image: s0878PHYMA atis. n. [ fu=ma ] quasi tu enatum quiddam dicas, quid sit doceat Cels. 5, 28 [...]
PHYNON onis. m. Collyrium Euelpidis. Cels. 6, 6, 20 Id quoque Euelpidis, quod Phynona appellabat, hic vtile est etc. Ponit enim deinde Collyrii totam descriptionem.
PHYRAMA atis. n. [ fu/rama ] massam farinaceam notat proprie: est et Gummis genus Plin. 12, 23.
PHYSEMATA um. n. [ fush/mata ] quasi tu bullas aut vesicas, certe inflatum quiddam, dicas, sunt velut abortus quidam margaritarum, caua corpora, de quibus ita Plin. 9, 35 [...]
PHYSES f. Pl. [ fu/seis2 ] sunt Gemmae, ad naturalium similitudinem effictae ab artisicibus. [...]
PHYSÊTER êris. m. [ fushth\r ] Genus piscis marini, admirabili magnitudine. [...]
PHYSIS is. f. [ fu/sis2 ] Latine Natura dicitur. 2 Physes gemmae facticiae vid. s. l.
PHYSICVS [1] a, um. Adi. [ fusiko\s2 ] Naturalis. Ratio physica Cic. de Nat. Deor. 2, 55 c. 21.
PHYSICA [1] ae. f. [ fusikh\ ] Cic. Acad. 1, 25 Sed enitar, vt Latine loquar, nisi in huiuscemodi verbis, vt philosophiam, aut rhetoricam, aut physicam, aut dialecticam appellem. [...]
PHYSICA [2] ôrum. n. [ fusika\ ] vt, Physica Aristotelis, Libri, qui de rebus naturalibus tractant. [...]
PHYSICVS [2] i. m. [ fusiko\s2 ] Qui physicae dat operam. [...]
PHYSICE Adu. [ fusikw=s2 ] Cic. de Nat. Deor. 3, 18, c. 7 Eodemque tempore illa omnia, quae a te physice dicta sunt de vi ignea, deque eo calore, etc.
PHYSICVLO âre. Res naturales scrutari, quasi fusikeu/esqai interpretatur Scalig. ad Catal. p. 193. Sed ipse videtur praeferre lectionem Fissiculo, de qua s. l. sub FINDO.
PHYSIOLOGVS i. m. [ fusiolo/gos2 ] De naturis disserens.
PHYSIOLOGIA ae. f. [ fusiologi/a ] Cic. de Nat. Deor. 1, 10 [...]
PHYSIOGNÔMVS, i. vel PHYSIOGNOMON onis. m. [ fusiognw/mwn ] Qui hominum mores ex corpore vultuque cognoscit. [...]
PHYTEVMA atis. n. Herba est amatoria, quare ob id eam contemnunt, qui de herbarum viribus aliquid scriptum accuratius reliquerunt. [...]
PHYTHON vid. PYTHON.
PI
PIABILIS, PIACVLARIS, PIACVLVM vid. PIO.
PIALAE ârum. m. Populi in Scythia, qui cum Parthis ex aequo viuunt, ac degunt. Plin. 6, 17.
PIAM syllabica adiectio in Quispiam, Vspiam.
PIAMEN, PIATRIX vid. PIO.
PIC
PICA ae. f. [ ki/tta, koloio\s2 ] Auis, magnitudine palumbae, alis vario colore, et praesertim caeruleo depictis, humana verba proferens. [...]
PICARIA, PICATVS vid. PIX.
PICEA ae. f. [ peu/kh ] Arbor eiusdem cum pinu generis, inquit Dioscorides, sed quundam flagitant specierum differentiam: differt enim a pinu picea, quod pingaiori ac tenuiori folio est, quodque minus alta, minusque recta quam pinus adsurgit: praeterea et conum minorem ac
page 879, image: s0879magis algentem, nucleos quoque resina perfusos gerit. [...]
PICEASTER tri. m. Picea siluestris. Plin. 14, 20. Sed Hard. pinaster.
PICÊNVM i. n. [ *pikhnoi\ ] Regio Italiae, in qua est Asculum, a Pico Martio aue dicta, cuius ductu et auspicio Sabini, quum Asculum prosiciscerentur, in vexillo eorum picus consederat. [...]
PICENTES um. m. [ *pike/ntes2 ] Qui Picenum inhabitant. [...]
PICENTÎNVS a, um. Adi. [ *pikenti=nos2 ] Idem quod Picenus. Martial. 13, 47 Picentina Ceres in niueo sic nectare crescit, etc. De panibus Picentinis.
PICENTIA ae. f. Praecipua vrbs Picentinorum. Sil. 8, 579.
PICÊNVS a, um. Possessiu. [ *pikhno\s2 ] Cic. de Clar. Orat. 57 Dicitur etiam C. Flaminius, is qui Tribunus pleb. legem de agro Gallico et Piceno viritim diuidendo tulerit, etc. [...]
PICEVS, PICINVS, PICO âre. Vid. PIX.
PICRIS is. f. [ pi/kris2 ] Genus lactucae, siue cichorei agrestis, ab amaritudine nomen trahens. [...]
PICRIDIVM i. n. Diminut. [ pikri/dion ] Genus lactucae, Augustin. Quaest. 21, 21.
PICTA ae. f. Plur. Pictae, naues scilicet. Veget. 5, 7. [...]
PICTACIVM capitium inter verba praelicenter sicta a Laberio refert Gell. 16, 7. [...]
PICTATIVM, vel PYCTATIVM vid. PITTACIVM.
PICTAVI ôrum. m. Iidem qui PICTONES. Paullus in Petrocor. 1, 287 Dum Pictauorum doctor floreret in oris.
PICTAVICVS, et PICTONICVS a, um. Adi. Auson. Epigr. 51 Rufi Rhetoris Pictauici. Litus Pictonicum Idem Epist. 9, 36.
PICTOR, PICTVRA vid. PINGO.
PICVMNVS i. m. [ *pi/koumnos2 ] Deus, qui in sacris Romanis adhibebatur. [...]
PICVS [1] i. m. [ druokola/pths2 ] Parua auis est. [...]
PICVS [2] i. m. [ *pi=kos2 ] Saturni filius, augur: de quo fabula talis est. [...]
PIE
PIENS [ eu)sebh\s2 ] ex Onomastico Argentor. laudat Pareus Lex. crit. Hinc Pientissimus, de quo in PIVS, n. 4 sub PIETAS.
PÎERES um. m. [ *pierei=s2 ] Populi olim Macedoniae finitimi inter Actium et Aliagmonem amnes, quibus pulsis, Macedones loca eorum occuparunt. Plin. 4, 10. Strabo 10.
PÎERIA ae. f. [ *pie/ria ] Mons et ciuitas Boeotiae, quam primus PIERVS, Lini pater, aedificauit, Musis sacer. Plin. 4, 8 Pierus dicitur. Est et Regio Macedoniae Plinio ib. c. 10.
PÎERIDES um. f. [ *pie/rides2 ] inquit Sextus Pompeius, Musae dicuntur, propter amoenitatem ac solitudinem Pierii montis, quo eae secretis locis propter studia liberalia delectantur. [...]
PIERIVS a, um. Possess. [ *pie/rios2 ] idem fere quod Musicum, aut Musis sacrum. [...]
page 880, image: s0880PIERVS i. m. [ *pi/eros2 ] Pater nouem puellarum, quae in picas versae fuerunt. [...]
PIETAS âtis. f. [ eu)se/beia, qeose/beia, o(sio/ths2 ] Officia ipsumque adeo sensum erga deum, parentes, patriam, patronos, fratres, ciues, complectitur. [...]
PIETATICVLTRIX îcis. f. Quae pia est erga parentes. Petron. c. 55 Ciconia enim grata, peregrina, hospita, pietaticultrix.
PIVS [1] a, um. Adi. [ eu)sebh\s2, qeosebh\s2, o(/sios2, qeofilh\s2 ] Aeque late patet haec appellatio, ac de Pietatis nomine obseruatum est. [...]
page 881, image: s0881PIE [ eu)sebw=s2, qeosebw=s2 ] Conseruato amore vel Dei vel coniunctorum. [...]
PIO cum Deriuatis PIACVLVM etc. vid. s. l.
PIG
PIGER gra, grum. Adi. [ o)kno\s2, nwqro\s2, r(a/qumos2, blakiko\s2, o)knw/dhs2 ] Quem piget laboris, Tardus. [...]
PIGRE Adu. [ o)knhrw=s2 ] Senec. de Ira 3, 17 [...]
PIGRANIMIS e. Adi. Auien. apud Barth. Adu. 46, 1.
PIGRITIA ae. f. [ o)kni/a, r(aqumi/a, a)khdi/a ] Ignauia, lentitudo. [...]
PIGRITIES ei. f. [ nwqro/ths2 ] Idem.
PIGRITAS âtis. f. a)rgi/a Gloss. Lat. Gr.
PIGRÊDO inis. f. Idem. Vulg. Interpr. Prouerb. c. 19, 15 Pigredo immittit soporem.
PIGROR [1], ôris. m. Idem. Lucilius apud Nonium 3, 169 Languor enim oppressit, pigror, torporque quietem.
PIGROR [2] âri. [ o)kne/w ] Vt Grauari. [...]
PIGRESCO ere. [ a)pokne/w ] Pigrum fieri et lentum. Plin. 18, 18 Mox pigrescit, in Virginem transgresso. Subaud. Sole. de Nilo.
PIGRO âre. o)knw= Gloss.] Non. 2, 655 [...]
page 882, image: s0882PIGRÎTOR âri. Pigrari. Vulg. Interpr. Act. 9, 38. Vid. Goclen. Obseruat. L. L. p. 440. [ w)/knhsa, pigritatus sum Gloss.
PIGEO ui, êre. [ a)xe/w ] Dolere, seu Molestum esse. Frequentius tamen impersonaliter in tertiis personis. [...]
PIGENS entis. Partic. Apul. Met. 4 Rex affatu sanctae vaticinationis accepto pigens tristisque. Sed Elmenh. legit Piger p. 157.
PIGENDVS a, um. Part. [ a)lghte/os2 ] Error nulla parte pigendus Ouid. Epist. 7, 110. [...]
PIGRET Ennius libro XVI, Post aetate pigret sufferre laborem. [...]
PIGVVS a, um. Adi. Priscian. p. 635. Piguus est, qui et piger Scholiast. ibid.
PIGMALION, s. potius PYGMALION ônis. m. [ *pugmali/wn ] Beli regis Tyri filius fuit, frater Didonis, qui, dum ardentissima auri cupiditate stagraret, animum ad Sichaei patruelis sui opes appulit, illumque spe potiundi auri ante aras, clam et dolo interemit. [...]
PYGMALIONÊVS a, um. Adi. [ *pugmaliw/neios2 ] Sil. 1, 21 Pygmalioneis quondam per caerula terris, etc.
PIGMENTVM i. n. [ qro/non ] Vnguentum, quo vtuntur puellae ad pingendam et fucandam faciem. [...]
PIGMENTARIVS i. m. muropw/lhs2, farmakopw/lhs2, kai\ mureyo\s2 Gloss. Lat. Gr. xrwmatopw/lhs2 ibid. qronopw/lhs2 Qui pigmenta vendit. [...]
PIGMENTÂTVS a, um. Adi. Pigmento obductus. Tertull. de Cult. fem. 2, 13 Taliter pigmentatae, Deum habebitis amatorem. Crinis Prudent. Hamartig. v. 315.
PIGNE nomen, quod pigritiam significet, profertur ex Non. 3, 170. Sed Mercerius PIGRET. v. v.
PIGNVS oris vel eris. n. [ e)ne/xuron, a)r)r(abw\n, u(poqh/kh ] Quod illi, cui debemus, interim tradimus, retinendum donec soluatur debitum. [...]
page 884, image: s0884PIGNEROR âri. Dep. [ e)nexuri/zw, e)nexuria/zw, e)gxuria/zw, timhto/w ] Pignora capere. [...]
PIGNERATVS a, um. Partic. Liu. 24, 1 [...]
PIGNORATIO ônis. f. Caius in l. Sed et D. de pign. et hypoth. al. Pigneratio.
PIGNORISCAPIO ônis. f. Vt, Vsuscapio. etc. [...]
PIGNERÂTOR, ôris. m. [ e)nexuriasth\s2 ] Qui pignus accipit. [...]
PIGNERÂTRIX îcis. f. ICt in Dig.
PIGNERATICIVS, siue PIGNORATICIVS a, um. Adi. [ e)nexurismatiko\s2 ] Actio pignoraticia Vlp. in l. 1 D. de pig. actione. Et elliptico Si agat pigneraticia debitor l. 3 §. 2 D. de transact. [...]
PIGRESCO, PIGRO, âre. et PIGROR âri. Vid. PIGER.
PIL
PÎLA ae. f. [ o(/lmos2 ] a Pinso, pinsis; Vas concauum, quo antiqui siccata frumenta pinsebant ac contundebant. [...]
page 885, image: s0885PILATIM Adu. [ sthlhdo\n ] Per pilas. Vitruu. 6, 11 Itemque quae pilatim aguntur aedificia -- Extremae pilae in his latiores spatio sunt faciundae etc. Alia significatione vid. sub PILVM.
PILA ae. f. [ sfai=ra ] Instrumentum lusorium est, rotundum ad similitudinem sphaerae. [...]
PILVLA ae. f. Dimin. [ sfai/rion ] Globulus, et sphaericum
page 886, image: s0886quiddam ac rotundum. [...]
PILÂRIS e. Adi. Ad pilam pertinens. Lusio pilaris Stat. Silu. 4 praefat.
PILARIVS i. m. Pilarii praestigiatores dicuntur, Qui leui agitationi pilulas, seu paruas pilas videntur emittere, aut in vas iniicere, quum secus faciant. [...]
PILICREPVS i. m. Minister aliquis ludentium pila in balneis, numerandis credo pilis praefectus, vt hodie quoque fieri solet in simili genere. [...]
PILILVDIVS i. m. Gloss. Isidor. Pililudius qui pilotello ludit. Itaque PILOTELLVS vel PILOCELLVS Isidoro est parua pila. [...]
PILATES ae. m. [ pila/ths2 ] Genus Lapidis candidissimi. Cato apud Fest. h. v. Lapis candidior quam pilates.
PILATVS [1] vid. PILVM.
PILENTVM i. n. inquit Festus, Vehiculi genus, quo matronae serebantur. [...]
PILEVS, i. m. vel PILEVM i. n. [ pi/los2, pi/leon ] Tegmen capitis. [...]
PILEOLVS, i. m. vel PILEOLVM i. n. Dimin. [ pili/skos2 ] Hor. Epist. 1, 13, 15 [...]
PILEÂTVS a, um. Adi. [ pilwto\s2 ] Pileo tectus. Liu. 24, 16 extr. [...]
PILEARIVS, i. s. PILEO ônis. m. Qui pileos conficit.
PILO [1] âre. ex Graeco pilo/w cogo, etiam ductum esse tum pileus indicat, tum, quae de PILATVS post ponemus sub PILVM. [...]
page 887, image: s0887PILANS antis. Partic. Densans, vid. Seruii locus, quem damus in PILATVS sub PILVM. Sed Ammian. 31, 2 Inimica castra pilantes, i. praedantes.
PILATVS [2] a, um. Densatus. Vid. sub PILVM. Pro Spoliato Ammian. 14, 2 [...]
PILATRIX îcis. f. Titinn. apud Non. 2, 259 Extorrem hanc domo faciam pilatricem pallii, i. furem, spoliatricem.
PILVM i. n. u(sso\s2, *(rwmai+ko\n do/ru Gloss. Lat. Gr.] Armorum genus, hastile pedum quinque et semis, ferro triangulo vnciarum novem: ad cuius ictum praecipue exercebantur milites: quod arte et virtute directum, et scutatos pedites, et loricatos equites saepe transverberat. [...]
PILÂTVS a, um. Adi. Pilo armatus. [...]
PÎLATIM Adu. Conserto agmine. [...]
PILÂNVS i. m. Varr. de L. L. 4, 16 (p. 24, 1) Pilani, qui pilis pugnabant. Ouid. Fast. 3, 129 Et totidem princeps, totidem pilanus habebat Corpora: legitimo quisque merebat equo.
PILVMNVS i. m. [ *pi/loumenos2 ] Iouis filius. [...]
PILVS [1] i. m. Idem videtur, qui Pilanus s. Triarius, certe in iis locis, vbi primus pilus, i. centurio primus Triariorum legionis alicuius appellatur, vt Caes. B. Gall. 2, 25 [...]
page 888, image: s0888PILVS [2] i. m. [ qri\c ] Nomen generale est, tenuium filamentorum, quibus natura vestiuit animalia. [...]
PILO [2] âre. [ trixw=mai ] Pilos emittere. [...]
PILATVS [3] a, um. pro depilatus, apud Martial. 10, 48, 2 vbi Scalig. legit Atque pilata redit etc. [...]
PILÔSVS a, um. Adi. [ nagmatw/dhs2 ] Pilis abundans. [...]
PIM
PIMPLA ae. f. [ *pi/mpla ] Thraciae mons est et locus, vt scribit Strabo 10. Vnde
PIMPLÊVS a, um. Adi. [ *pi/mpleios2 ] Martial. 12, 11 Cuius Pimpleo lyra clarior exit ab antro. Mons Catull. 102, 2.
PIMPLÊA ae. f. [ *pimplei/a ] Musa. Stat. Silu. 1, 4, 26 Licet enthea vatis Excludat Pimplea sitim. [...]
PIMPLÊIS idis. f. Patronym. [ *pimplhi\+s2 ] Vt, Pimpleides Musae. [...]