06/2005 Ruediger Niehl markup
new TEI header; typed text - structural tagging complete - no semantic tagging - no spell check
01/2007; 02/2008; 03/2011 Antonio Javier Ortiz Cano; Reinhard Gruhl markup
text partially completed (greek words; index etymologicus) - spell check partially performed - no orthographical standardization
image: as0001IO. MATTHI. GESNERI NOVVS LINGVAE LATINAE THESAVRVS. TOM. III. L - P.
image: as0002
[gap: blank space; body text A-M]
page 388, image: s0388N.
Litera N.
N LITERAM lingua dentibus appulsa collidit Mart. Capella 3 p. 58.
NAB
NABATHAEA ae. f. [ *nabaqai=a ] Regio est, quae ab Arabia incipiens, quam intra se continet, vsque ad Mare rubrum ex latere dextro, atque ex superiori parte in Indicum protenditur. Inde
NABATHAEVS a, um. Adi. [ *nabaqai=os2 ] Ouid. Met. 1, 61 Eurus ad Auroram Nabathaeaque regna recessit. [...]
NABIS is. f. Vid. CAMELOPARDALIS.
page 389, image: s0389NABLA ae. f. vel NABLIVM, vel NABLVM, i. n. Psalterium. [...]
NABLIO ōnis. m. ya/lths2 Gloss. Gr. Lat.
NABLIZO ya/llw Gloss. Gr. Lat.
NABVN Aethiopicum nomen Camelopardalis ap. Plinium 8, 18. vid. CAMELOPARDALIS.
NAC
NACCA s. NACTA ae. m. Fullo. [...]
NACTVS [1] vid. NANCISCOR.
NAE
NAE [ nai\ ] Aduerbium affirmandi, scribitur etiam NE, vbi vid. n. 8. [...]
NAENIA ae. vel NAENIAE, arum. f. Quid. NENIA. e)pita/fios2 w)|dh\ Gloss. Lat. Gr.] est (inquit Festus) Carmen, quod in funere laudandi gratia cantatur ad tibiam. [...]
NAENIOR s. NENIOR āri. Lamentari, vana lōqui. Cathol.
NAENV s. NENV pro Non, antiquis fuisse in vsu, probat Nonius 2, 580. [...]
NAEVIA Silua dicta iuxta vrbem, quod Naeuii cuiusdam fuerit. Festus. [...]
NAEVIĀNVS a, um. Adi. [ *naioui+ano\s2 ] Cic. de Clar. Orat. 60 Illius autem aetatis qui sermo fuerit, ex Naeuianis scriptis intelligi
page 390, image: s0390potest. [...]
NAEVVS i. m. Corporis insigne, seu genuina macula. [...]
NAEVVLVS i. m. Dimin. Apul. de Mundo p. 59 Minores insulae, vt naeuuli quidam, per apertas ponti sunt sparsae regiones. Venustiores naeuuli Gell. 12, 1.
NAI
NĀĪAS adis. f. Pl.
NAĻADES um. f. [ *nai/+des2, *nai+a/des2 ] Nymphae sunt fontium, vel fluminum. [...]
NAICVS a, um. Adi. Propert. 2, 32, 40 Supposita excipiens Naica dona manu. Al. Nai, caduca.
NAIS idis. f. [ *nhi\+s2 ] Nomen Nymphae aquaticae, a [ na/w. Caerula Nais Stat. Silu. 3, 4, 42. [...]
NAM
NAM [ ga\r, o(/ti ] Coniunctio causalis, primum tantum in constructione locum sortitur. [...]
NAMQVE vel NANQVE idem. Ter. Phorm. 5, 1, 5 [...]
page 391, image: s0391NANCISCOR eris, nactus sum, nancisci. [...]
NACTVS [2] a, um. Actiue. Vid. supra. Passiue, Hygin. Fab. 8 Ea occasione nacta fugae se mandauit. [...]
NANCTVS antique pro Nactus. Vid. Parei Lex. Crit. p. 769. Ita etiam Gronou. Liu. 24, 34 et 35 et 36.
NĀNVS i. m. [ na/nos2 ] teste Gellio 19, 13 Graecum vocabulum est, quo antiqui vocauerunt breui corpore hominem, paullulum supra terram extantem, quem Latine Pumilionem dicimus. [...]
NANA ae. f. Lamprid. Alex. Seuer. c. 34 Nanos et nanas et moriones, populo donauit.
NAP
NAPE es. f. Nomen canis apud Ouid. Met. 3, 212 a na/ph saltus. Napa, vid. apud Octau. Hor. 1, 2.
NAPAEAE arum. f. [ *napai=ai ] Nymphae sunt fontium, vt scribit Seruius. [...]
NAPHTHA, vel NAPHTHE ae. f. [ na/fqa ] Genus bituminis Plin. 2, 105 [...]
NAPHTHAS ae. m. Genus olei cedrino simile Sallust. Fragm. Hist. 4 c. 29.
NAPI et NAPY n. Indecl. Herba, Synapi Persicum Plin. 27, 13. Idem 19, 8. Diosc. 2, 184.
NAPVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NAPV=RA [NAPŪRA]] ae. f. Funiculus ex stramento. Feftus. Al. Nepura, quasi non pura. Al. Naptura, ex a(/ptw necto.
NAPVS i. m. [ bounia\s2 ] Genus rapi obtusioris et breuioris. Napi siluatici semen Scribon. 177. Columel. 2, 10 Napus deuexam terram amat et siccam. Vid. Plin. 20, 4. et 19, 10. et 5.
NAPĪNA ae. f. Locus, in quo seminantur napi. Columel. 11, 2 Namque et napinae, itemque rapinae siccaneis locis per hos dies fiunt.
NAR
NAR naris. m. [ *na/rnos2 ] Fluuius, qui per vrbem Narniam effluens, Tiberi immiscetur. [...]
NAREO [ *na/rbwn ] Martius, Galliae vrbs, decumanorum
page 392, image: s0392colonia, XII M. [...]
NARBONENSIS e. Adi. [ *narbwnhsi/a ] Narbonensis prouincia, vt ait Plin. 3, 4 [...]
NARBONICVS a, um. Adi. Narbonica vitis Plin. 14, 3.
NARCE es. f. [ na/rkh ] Centaurium maius Diosc. 3, 6. Narcen Romani Torpedinem dicunt Diose. 2, 15. Conf. Plinii locus inf. in NARCISSVS.
NARCISSVS i. m. [ *na/rkissos2 ] Fertur Filius fuisse Cephisi amnis, et Liriopes nymphae, qui, quum pulchritudine praestaret, a multis nymphis amatus est. [...]
NARCISSINVS a, um. Adi. [ narkissino\s2 ] Plin. 21, 19 s. 75 Ex hoc flore fit narcissinum oleum ad emolliendas duritias.
NARCISSĪTES ae. m. [ narkissi/ths2 ] Gemma appellata est, quae narcissi colorem habet, venis hederae distincta. Huius meminit Plin. 37, 11.
NARDVS i. f. et NARDVM, i. n. [ na/rdos2 ] Herba odorata. Frutex est inquit Plin. 12, 12 [...]
NARDIFER era, erum. Adi. Gratius in Cyneg. 314 Nardifer Ganges.
NARDINVS a, um. Adi. [ nardino\s2 ] Quod nardum redulet, vel quod potius nardi saporem habet. [...]
NARDOSTACHYON i. n. Alias spica nardi Apic. 7, 6.
NARDOSTATIVS i. m. Idem cum praecedente, ap. Theod. Priscian. de Diaeta c. 15.
NARICA ae. f. Auctore Festo, Genus est piscis minuti. Plaut. Muriaticam video in vasis stagneis, naricam bonam et canutam, et taguma, quinas fartas conchas piscinarias. [...]
NĀRIS is. f. [ r(i\n ] Nares proprie Latiores nasi partes, in quibus sunt spiracula, a naritate, inquit Donatus ad Ter. Ad. 3, 3. [...]
page 393, image: s0393NARINOSVS a, um. Adi. Apertis naribus. Lactant. 5, 12 extr. Dii narinosi, quod odoribus turis colantur. Al. cariosi vel varicosi.
NARITA vid. NARICA.
NARITAS ātis. f. Quasi Gnaritas, intelligentia, notitia, a Narus, i. Gnarus v. v. Auctoritatem Donati modo dedimus in NARIS. Conf. GNARITAS sub GNARVS.
NARITIA vid. NARYCIVM.
NARNA, vel NARNIA ae. f. [ *narni/a ] Auctore Strab. lib. 5. Vmbriae ciuitas, per quam Nar labitur, a quo et nomen accepit. Sil. 8, 459 [...]
NARNIENSIS e. Adi. Ager Narniensis Plin. 31, 4. Populi Narnienses Idem 3, 14. Tribus Narniensis, vid. TRIBVS.
NARONA ae. [ *na/rwn ] Fluuius Dalmatiae, Ptolentaeo 2, 17. [...]
NARRO āre. [ dihge/omai, a)fhge/omai, u(fhge/omai ] Dicere, referre, quid actum sit. [...]
NARRANS antis. Partic. Pendet narrantis ab ore Virg. Aen. 4, 79. Ouid. Met. 11, 588 Omnia ad Halcyonem veros narrantia casus. Idem Epist. 1, 30.
NARRĀTVS [1] a, um. Partic. [ dihghqei\s2 ] Fabula narrata est
page 394, image: s0394Ouid. ex Pont. 3, 2, 97. Narrata vulgo Plin. 11, 52. Magicis narrati artibus Idem 11, 37. Conf. Hor. Sat. 2, 5, 1.
NARRĀTVS [2] ūs. m. [ dih/ghma ] Ouid. Met. 6, 499 -- veniet narratibus hora Tempestiua meis.
NARRATVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NARRATV=RVS [NARRATŪRUS]] a, um. Part. [ dihghso/menos2 ] Stat. Silu. 3, 3, 207 Verbaque dilectae fert narraturus Hetruscae.
NARRATIO ōnis. f. [ dih/ghsis2, a)fh/ghsis2 ] Est, Rerum gestarum, aut perinde vt gestarum expositio. [...]
NARRATIVNCVLA ae. f. Dimin. [ dihghma/tion ] Quinct. 1, 9 Narratiunculas a Poėtis celebratas, notitiae causa, non eloquentiae tractandas puto.
NARRĀTOR, ōris. m. [ dihghth\s2 ] Qui narrat. Cic. de Orat. 2, 219 c. 54 Caeteri non exornatores rerum, sed tantummodo narratores fuerunt. Faceti narratores et imitatores Cic. de Orat. 2, 54.
NARRITO āre. Cathol. frequenter narrare.
NARRABILIS e. Adi. [ dihghto\s2 ] Ouid. ex Ponto 2, 2, 61 Lingua sile, non est vltra narrabile quidquam.
NARTES Populi in Vmbria regione Italiae, qui alias Interamnates dicuntur, teste Plin. 3, 14.
NARTHEX ecis. m. [ na/rqhc ] Graecis, Ferula Latinis. Plin. 13, 12 [...]
NARTHECIA ae. f. Ferulae minoris species, al. Ferulago. Plin. 13, 22.
NARTHECIVM i. n. [ narqh/kion ] Pro Repositorio medicamentorum ponitur, etiamsi ex alia materia fuerint facta: quod id genus ligni accommodatum sit ad seruanda medicamenta. [...]
NARTHECVSA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NARTHECV=SA [NARTHECŪSA]] ae. f. [ *narqh/kousa ] Insula est in mari Carpathio, cuius meminit Plin. 5, 31.
NARYCIVM i. n. [ *naru/kion ] Oppidum Locrorum vetustissimum, vnde Aiax fuit: et Narycii populi, de quibus Virg. Aen. 3, 399 Hic et Narycii posuerunt moenia Locri. [...]
NARYCIVS a, um. Adi. Vid. Auson. Epist. 4, 18. Colum. 10, 386. et Virg. supra.
NAS
NASAMŌNES um. Pl. Populi sunt in Lybia, iuxta Syrtes, spoliis naufragorum viuentes, vt scribit Herodotus 4. [...]
NASAMONIVS a, um. Adi. [ *nasamw/nios2 ] Sil. 7, 609 Nasamonius Idmon. [...]
NASAMONIACVS a, um. Aliud Adi. [ *nasamwniako\s2 ] Agri Nasamoniaci ditissimus Ouid. Met. 5, 129. Rex Nasamoniacus Stat. Silu. 4, 6, 75. Triumphi Sil. 16, 631.
NASAMONĪTES ae. m. Gemma sanguinea, nigris venis adspersa Plin. 37, 10.
NASATVS [1] vid. NASVS.
NASCALE is. n. Pessus, ad vterum mulierum medicatus. [...]
NASCOR ėris, nātus sum, nasci. [ genna/omai ] Ex vtero matris prodire, vel quocunque modo esse incipere, oriri. [...]
page 396, image: s0396NASCENDVS a, um. Partic. Gell. 5, 3, 10 Ad homines nascendos.
NASCENS entis. Partic. [ texo/menos2 ] Nascentes morimur, finisque ab origine pendet Manil. 4, 16. [...]
NASCENTIA ae. f. [ ge/nesis2 ] Natiuitas. Vitruu. 9, 7 Nono nascentia sed ex conceptione, Genethliologiae rationes explicatas reliquit. Plur. Plin. Valer. 2, 23 Accipi cum nascentiis.
NASCIBILIS e. Adi. Tertull. aduers. Marc. 3, 19 Mortalem negat, quem nascibilem confitetur.
NASCITVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NASCITV=RVS [NASCITŪRUS]] a, um. Part. Pallad. R. R. 7 Signum nascituri regis. Chrysol. Serm. 84 Bella nascitura compressit. Vid. Goclen. Probl. Gram. 1, 43. Et Obseru. p. 440.
NATVS [1] a, um. In quantum participium est, affatim exemplorum habet in NASCOR. Natus et Notus a librariis saepe permutari deprehenduntur: vid. Drakenb. ad Sil. 3, 335.
NATVS [2] i. m. [ gegw\s2, gegonw\s2 ] Pro Filio. [...]
NATA ae. f. [ gegonui=a ] Filia. Maxima natarum Priami Virg. Aen. 1, 658. [...]
NATICIDIVM s. GNATICIDIVM i. n. teknoktoni/a Gloss. Gr. Lat.
NATV [ h(liki/a| ] Non nisi in Ablatiuo reperitur, et cum Adiectiuis Magnus, Paruus, et Grandis iunctum. [...]
NATIO [1] ōnis. f. ge/nos2, e)/qnos2 Gloss. Lat. Gr. genea\ Id. Gr. Lat.] Est, auctore Festo, Genus hominum, qui non aliunde venerunt, sed ibi nati sunt. Plin. 12, 25 [...]
page 397, image: s0397NATĀLIS [1] is. m. [ gene/qlion ] Intell. Dies, quo, quis natus est. [...]
NATĀLIS [2] e. Adi. [ gene/qlios2 ] Epitheton est temporum et locorum, quibus quis natus est, vel Dei praesidentis nascentibus. [...]
NATALES [1] ium. Plur. tantum. [ ta\ gene/qlia ] Significat (inquit Valla) Conditionem sanguinis ac familiae. [...]
NATALICIVS a, um. Adi. [ geneqliako\s2 ] Quod ad natalem vel natales pertinet. [...]
page 398, image: s0398NATĪVVS a, um. Adi. [ e)ggenh\s2, suggeniko\s2 ] Idem fere quod natus, arte vel manu facto opponitur. [...]
NATIVITAS ātis. f. [ geneth\ ] Ipse ortus. [...]
NATIVITVS Adu. A Natiuitate. Tertull. de Anima c. 39 Quae omnia natiuitus animae collata. Ibid. c. 12 Ingenitum, insitum et natiuitus proprium.
NATVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NATV=RA [NATŪRA]] ae. f. [ fu/sis2 ] Dicta est, vis illa diuina, quae nasci aliquid faciat. [...]
page 400, image: s0400NATVRĀLIS e. Adi. [ fusiko\s2, suggeniko\s2 ] Quod secundum naturam est. [...]
NATVRALITAS ātis. f. Naturalitas somni Tertull. de Anima c. 43.
NATVRALITER Adu. [ fusikw=s2 ] A natura. [...]
NATVRALITVS Adu. Idem. Sidon. Epist. 9, 11 Mortalium mentibus vis haec naturalitus inest.
NATVRABILIS e. Adi. Apul. Florid. 2 extr. [...]
NATVRIFICĀTVS a, um. Adi. Animae naturificatae Tertull. aduers. Valent. c. 29.
NASĪCA ae. m. [ *nasi/kas2 ] Scipio dictus est a nasi magnitudine. [...]
NASIDIVS, NASIDIANVS, et NASIDIENVS Nomina Romanorum, apud Lucan. 9, 790. Martial. 7, 53. et Horat. Serm. 2, 8, 1.
NASITERNA ae. f. u(dri/a Onomast. Vet.] Vas aquarium ansatum et patens, inquit Nonius 15, 25. [...]
NASITERNATVS a, um. Adi. Qui vas tale gestat. Calphurn. apud Fulgent. de Prisco Serm. n. 27 Vbi tu nasiternatus aquam petas.
NASO ōnis m. Cognomen Romanorum a magnitudine nasi. [...]
NASOS insula, vid. post deriuata ex NASVS.
NASPERCENĪTES ae. m. Vini genus in Ponto. Plin. 14, 7.
page 401, image: s0401NASSA, s. NAXA (vid. Dausq. Orthogr.) ku/rtos2 a(lieutiko\s2 Gloss. Lat. Gr.] ae. f. [ ku/rtos2 ] Inquit Festus, est Piscatorii vasis genus, quo quum intrauit piscis, exire non potest. [...]
NASTVRTIVM i. n. [ ka/rdamos2 ] Herba hortensis a naribus torquendis dicta, a Graecis cardamon appellata. [...]
NASVM i. n. Antique, pro quo Nasus Non. 3, 146. Plaut. Curc. 1, 2, 17 Sagax nasum habet. Idem Men. 1, 2, 57 Ex isto loco spurcatur nasum odore illutibili. Conf. Amph. 1, 1, 288. et Mil. 4, 6, 41.
NĀSVS [1] i. m. [ mukth\r ] Dicitur ea Pars faciei, quae a superciliorum confinio oriens, et quasi aequali porrecta iugo, vtramque aciem simul et discernit et munit. [...]
NASATVS [2] a, um. Adi. Nasati dicuntur, vt Lampridius aduertit Heliog. c. 5 [...]
NASVTVS a, um. Adi. [ mukthrw/dhs2 ] Horat. Serm. 1, 2, 93 [...]
NASVTVLVS a, um. Adi. Diminut. [ mukthrwde/steros2 ] Apul. Nasutula mulier atque dicacula.
NASVTE [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NASV=TE [NASŪTE]] Adu. Senec. de Benef. 5, 6 Nasute negare. Phaedr. 4, 6, 1.
NĀSVS [2], vel NASOS i. *na=sos2 ] Insula, pars Syracusarum, ponte ad reliquam vrbem iuncta. Vid. Cic. Verr. 4, 118 c. 53. Liu. 25, 24. Nempe Syracusani, Dores, pro [ *nh=sos2 consueto insulae nomine *na=sos2 dicunt.
NAT
NATALES [2] etc. vid. NASCOR.
NATATILIS [1] etc. vid. NATO.
NATES is. f. Pl. nates. [ pugh\, glouto\s2 ] Conglobata os sacrum versus caro, sedendi officio aptissima. [...]
NĀTINOR āri. Negotiari. Cato apud Fest. Inter se natinari. Conf. Gloss. Isidor. Scaligero idem est ac More natantium semper in negotiis fluctuare.
NATINATIO inquit Festus, dicebatur Negotiatio. Et, Natinatores ex eo Seditiosi.
NATINATOR oris. m. Idem.
NATIO, NATIVITAS, NATIVVS vid. NASCOR.
NATO [1] as. Vid. NO, nare.
NATRIX īcis. m. et f. [ e)/xis2, e)/xidna ] Genus serpentis. [...]
page 402, image: s0402NATVRA, NATVRALIS, NATVS vid. NASCOR.
NAV
NAVALE, NAVARCHVS, vid. NAVIS.
NAVCVS, vel NAVCVM i. n. Nugat. [...]
NAVCLERIACVS, NAVCLERVS vid. NAVIS.
NAVFRAGIVM [1] vid. NAVIS.
NAVIA [1] ae. f. Lignum cauatum vt nauis, quo in vindemiis vti solent, inquit Festus.
NAVICVLOR, NAVIGO etc. vid. NAVIS.
NAVIS is. f. nau=s2, nhu=s2, ploi=on, ska/fos2 ] A Graeco [ nau=s2 Instrumentum, quo aquas transeunt, qui inde dicuntur nauigare. [...]
page 403, image: s0403NAVICVLA ae. f. Dimin. [ skafi/dion ] Cic. Acad. 4, 148 c. 48 [...]
page 404, image: s0404NAVCVLA ae. f. Per Syncopen pro Nauicula. Paullin. Epist. ad Cyther. 247 Salicus in illam decidisset nauculam.
NAVCELLA ae. f. Idem. Leg. 17 §. 1. Dig. de Instr.
NAVICELLA ae. f. Dimin. [ ploia/rion ] Vtitur Martian. in I. Item pictoris. D. de fundo instructo.
NAVĀLIS e. Adi. [ nh/i+os2 ] Quod ad naues pertinet. [...]
NAVĀLE is. n. [ nau/staqmos2, e)pi/neion, new/rion ] Locus, in quo stant, vel fieri solent naues. [...]
NAVACVLVM i. n. Id. ac Nauale. Gloss. Lat. Gr. Nauaculum, [ nau/staqmon.
NAVARCHVS i. m. [ nau/arxos2 ] Nauis princeps, qui in naui nautis imperat, vulgus pilotam et patronum vocat. [...]
NAVCLŹRVS i. m. [ nau/klhros2 ] Dominus nauis, qui nauem possidet. [...]
NAVCLERIVS, s. NAVCLERICVS a, um. Adi. [ nauklh/rios2 ] Quod ad nauclerum pertinet. [...]
NAVCLERIACVS a, um. Adi. Idem. [ nauklhriako\s2 ] Plaut. Mil. 4, 4, 41 Facito vt venias huc ornatu naucleriaco.
NAVFRAGVS [1] i. m. [ nauago\s2, nauhgo\s2 ] Qui naui fracta bona amisit. [...]
NAVFRAGVS [2] a, um. Adi. [ nauhgo\s2 ] Interdum actiue, interdum passiue sumitur. [...]
NAVFRAGIVM [2] i. n. [ nauagi/a, naua/gion ] Nauis fractio. [...]
page 405, image: s0405NAVIFRAGVS a, um. Adi. [ nauhgo\s2 ] Ouid. Trist. 5, 8, 11 [...]
NAVFRAGĀLIS e. Adi. Insulae epitheton. Martian. Capell. 6 Capraria naufragalis.
NAVFRAGIŌSVS a, um. Adi. Claud. Mamert. de Statu Anim. 1, 1. et Sidon. Epist. 4, 11.
NAVFRAGO, āre. vel NAVFRAGOR āri. pro Naufragium facere. [...]
NAVIA [2] ae. f. Lignum cauatum vt nauis, quo in vindemiis vti solent. Vid. Fest. et Macrob. Saturn. 1, 7.
NAVICVLOR, s. NAVCVLOR āri. [ nauti/llomai ] Nauicula vehi. Martial. 3, 20 Piger Lucrino nauiculatur in stagno.
NAVICVLARIVS [1] i. m. [ nauti/los2, nau/klhros2 ] Idem qui Graece Nauclerus. [...]
NAVICVLARIVS [2] a, um. Adi. Functio nauicularia l. 3. Cod. de praediis nauicularior. Onus nauicularium l. 2 et 12 Cod. Theod. de nauiculariis. [...]
NAVICVLĀRIS e. Adi. vt, Res nauicularis Hermog. ICt. in Dig.
NAVICVLĀTOR, ōris. m. [ nauklhro\s2 ] Cic. pro Lege Manil. 11 c. 5 Maiores vestri saepe mercatoribus ac nauiculatoribus iniuriosius tractatis, bella gesserunt.
NAVICVLARIA ae. f. [ nauklhri/a ] Professio ac vita nauicularii. [...]
NAVIGIVM i. n. [ ploi=on ] Omne genus nauis, a nauigando dictum. [...]
NAVIGIOLVM i. n. Dimin. [ ploia/rion ] Lentulus ap. Cic. Fam. 12, 15 Nos vix ipsi singulis cum nauigiolis reciperemus. Conf. Hirt. Bell. Afr. c. 63.
NAVIGER era, erum. Adi. [ naufo/ros2 ] Plin. 9, 30 [...]
NĀVĪGO āre. [ ple/w, nauti/llomai ] Nauem agere, Naui iter facere. [...]
NAVIGANS antis. Partic. Cic. Off. 3 c. 23. Petron. c. 107.
NAVIGĀTVS a, um. Partic. Tacit. Germ. 34, 2 Ambiunt immensos lacus Romanis classibus nauigatos. Nauigatus fluuius Plin. 6, 20.
NAVIGANDVS a, um. vt, Nauiganda nauis Vlpian. in l. i. D. Nautae, caupon. etc. [...]
page 406, image: s0406NAVIGATIO ōnis. f. [ nautili/a ] Cic. de Fin. 5, 16 [...]
NAVIGĀTOR, ōris. m. Quinctil. Decl. 12 Infelix nauigator es, cuius votis aurae non respondent. Idem Inst. Orat. 5, 10. Et Paul. Nolan. ad Cyther. 397.
NAVIGABILIS e. [ plwto\s2, plw/simos2 ] Quod nauigari potest. [...]
NAVMACHIA ae. f. [ naumaxi/a ] Nauale bellum, seu naualis pugna. [...]
NAVMACHIARIVS [1] i. m. [ e)piba/ths2 ] Qui praelium nauale committit. Suet. Claud. c. 21 Proclamantibus naumachiariis. Hi etiam Epibatae dicuntur Graeca voce.
NAVMACHIARIVS [2] a, um. Adi. [ nau/maxos2 ] vt, Naumachiarius pons Plin. 16, 39. Idem 40.
NAVLVM i. n. [ nau=lon ] Pretium, quod soluitur pro vectura in naui. [...]
NAVPŹGVS [1] i. m. Gloss. Gr. Lat. [ nauphgo\s2, faber. Vid. infra.
NAVPEGIARIVS [1] i. m. Idem. Inscript. Spon. Misc. p. 67 COLLEG. NAVPEGIAR. Conf. Reines. Inscript. p. 602.
NAVSTIBVLVM [1] vid. infra.
NAVSVM [1] i. n. Genus nauigii Gallici. Auson. Epist. 22 Nauso, aliaue quauis naui. Idem ib. v. 38 Vt inde nauso deuehat.
NAVTA [1], vel NAVITA ae. c. [ nau/ths2, naba/ths2, nauti/los2 ] Qui naui agenda occupatur, quicunque in naui est, nauis ducendae gratia. [...]
NAVTALIS e. Adi. Auson. Mosell. 223 Reddit nautalis vitreo sub gurgite formas, i. nautarum in aquam despicientium.
NAVTEA [1] ae. f. Aqua de sentinis Non. 1, 25. Vid. infra.
NAVTICVS [1] i. m. [ nautiko\s2 ] Qui nauem gubernat. [...]
NAVTICVS [2] a, um. Adi. [ nautiko\s2 ] Quod est nautarum. [...]
NAVLA ae. f. [ nau=la ] Genus musici instrumenti, quod idem esse cum Psalterio quidem tradunt.
NAVLIVM i. n. [ nau/lion ] vid. NABLA.
NAVLOCHVM i. n. [ *nau/loxon ] Locrorum oppidum est, teste Plin. 4, 3. it. Thraciae, non procul ab Haemo monte, cuius meminit idem Plin. 4, 11.
NĀVO āre. [ katati/qhmi, spouda/zw ] Studiose aliquid adimplere, dare, conferre, cum effectu demonstrare, id est adiumento esse. [...]
page 407, image: s0407NAVPACTVS, i. m. vel NAVPACTVM i. n. [ *nau/paktos2 ] Aetoliae vrbs, in ora sinus Corinthiaci.
NAVPACTEVS, vel NAVPACTVS a, um. Naupacteus Achelous Ouid. Fast. 2, 43.
NAVPŹGVS [2] i. m. [ nauphgo\s2 ] Nauium fabricator. Vtitur hac dictione Aurel. Arcadius in l. vltima D. de iur. immunit. Item Firmic. 4, 17 Alios naucleros, naupegos, vel nauium gubernatores.
NAVPEGIARIVS [2] vid. supra.
NAVPLIVS [1] i. m. Piscis, de quo Plin. 9, 30 Concham esse acatii modo carinatam, inflexa puppe, prora rostrata: in hac condi nauplium animal sepiae simile, ludendi societate sola.
NAVPLIVS [2] i. m. [ *nau/plios2 ] Pater Palamedis, qui quum intellexisset Diomedem et Vlyssem naufragio liberatos (in quos tamen hoc malum per ignes scopulosis locis propositos, quasi portus essent, machinabatur) seipsum praecipitem in mare dedit. [...]
NAVPLIADES is. m. Patronym. [ *nauplia/dhs2 ] Sic Palamedes vocatur Nauplii filius. Ouid. Met. 13, 310 Timidi commenta retexit Naupliades animi.
NAVPORTVS i. m. Istriae fluuius est, inter Aemoniam et Alpes nascens, nomen habens ab Argo naue, quam Argonautae humeris eousque delatam per hunc fluuium subuexerunt Plin. 3, 18.
NAVSCIT inquit Festus, quum granum fabae se nascendi gratia aperit, quod fit non dissimile nauis formae.
NAVSEA ae. f. [ nauti/a, nauti/asis2 ] Stomachi ad vomitum ex graui odore concitatio. [...]
NAVSEOLA ae. f. Dimin. [ nautia/dion ] Cic. Att. 14, 8 Nauseolam tibi tum causam otii dedisse facile patiebar.
NAVSEŌSVS a, um. [ nautiw/dhs2 ] Quod nauseam inducit. Plin. 26, 8 Radice crassa, madida, nauseosa.
NAVSEO āre. [ nautia/w ] Ad vomitum impelli, et appetitum vomendi habere, quod dicitur. [...]
NAVSEANS antis. Partic. [ nautiw=n ] Ructantem et nauseantem aliquem in alicuius plagas coniicere Cic. Fam. 12, 25. Idem 7, 26.
NAVSEĀTOR, ōris. m. Senec. Epist. 54 (53) Illud scito, Vlyssem non fuisse tam irato mari natum, vt vbique naufragia pateretur: nauseator erat.
NAVSEABILIS e. Adi. Cael. Aurel. Tard. 3, 2 Nauseabilis oris humectatio.
NAVSEABVNDVS a, um. Adi. Sen. Epist. 108 Gubernator in tempestate nauseabundus.
NAVSIFICVS a, um. Adi. Nausificus paedoris odor G. Brito Phil. 10, 448.
NAVSICAE, es. vel NAVSICAA ae. f. [ *nausika/h ] Fuit Alcinoi, Phaeacum regis, filia, cuius meminit Martial. 11, 31 Si mihi Nauficaė patrios concederet hortos, Alcinoo possem dicere, Malo meos.
NAVSTIBVLVM [2] i. n. Alueus ad nauis similitudinem factus. Festus. Conf. Voss. Etym. 339.
NAVSVM [2] vid. post NAVIS.
NAVTA [2] vid. NAVIS.
NAVTEA [2] ae. f. [ a)ntli/a ] Nonius 1, 25 [...]
NAVTICVS [3] vid. NAVIS.
NAVTII orum. pl. Romae dicti sunt, a Naute Aeneae comite. [...]
NAVTILVS i. m. [ nau/tilos2 ] Piscis, de quo sic Plin. 9, 29 [...]
NAVIVS i. m. Accius, Insignis augur fuit, sub Tarquinio Romanorum rege, quem Liu. 1, 36 narrat, nouacula cotem discidisse.
NAVVS, vel GNAVVS a, um. Adi. [ drasth/rios2 ] Celer ac strenuus, inquit Festus: a nauium velocitate videtur dictus. [...]
NAVITAS ātis. f. [ drasth/rion ] Cic. Fam. 10, 25 Istamque operam tuam, nauitatem, animum in Remp. celeritati Praeturae anteponendam censeo. Nauitas (Gnauitas) studiosa Arnob. 1.
NAVE Adu. Plaut. apud Fest. Naue agere oportet quod agas,
page 408, image: s0408non ductorie. Imperata gnaue fecerant Sall. Iug. c. 77. Al. gnauiter.
NAVITER Adu. [ drasthri/ws2 ] Strenue et diligenter. [...]
NAVITIES źi. f. Gloss. Gr. Lat. [ a)reth\, industria, nauities, virtus.
NAX
NAXIVM i. n. [ na/cion ] quid sit, declarat Plin. 36, 7 bis verbis, Signis e marmore poliendis, gemmisque etiam scalpendis atque limandis naxium diu placuit ante alia: ita vocantur cotes in insula Cypro genitae.
NAXOS, vel NAXVS i. f. [ *na/cos2 ] Insula in Aegeo, vna ex Cycladibus, caeteras superans, antea Strongyle dicta. [...]
NAXIVS a, um. Adi. [ *na/cios2 ] Naxius ardor apud Columellam 10, 52 quo significatur Bacchi coronae sidus. [...]
NAZARŹNI, vel NAZARŹI orum. m. pl. Secta apud Iudaeos, qui voto obstricti a nouacula, vino, et mortuorum pollutione abstinebant. [...]
NE
NE [ mh\ ] Adu. prohibendi. [...]
page 410, image: s0410NEA
NEA ae. f. Insula. Plin. 2, 87 de insulis enatis, Inter Lemnum et Hellespontum Nea. Nempe ne/a noua est.
NEAERA ae. f. [ *ne/aira ] Puellae nomen, quam amauit Tibullus. [...]
NEAETHVS i. m. [ *ne/aiqos2 ] Fluuius in Calabria. Ouid. Met. 15, 51 Praeterit et Sybarim, Salentinumque Neaethum.
NEANDRVS i. f. [ *ne/andros2 ] Troadis oppidum, postea Perperenne nominatum, teste Plin. 5, 30. Steph. Neandriam appellat.
NEANISCOLOGVS i. m. [ neaniskolo/gos2 ] Vtitur Scholiasta Iuuenal. ad Sat. 8, 191. [...]
NEAPOLIS is. f. [ *nea/polis2 ] Vrbium complurium nomen, quasi tu nouam vrbem, i. post alias conditam, dicas. [...]
NEAPOLITĀNVS a, um. Adi. [ *neapoli/ths2 ] Qui ex Neapoli est. Cic. Fam. 13, 31. et Plin. 3, 7.
NEB
NEBRIS, idos. et NEBRIDES um. f. pl. nebri/des2 ] Ceruini generis binnulorum pelles; quibus vti veteres in Bacchi sacris solebant. [...]
NEBRĪTES ae. f. Gemma Libero patri sacra, a nebridum pellium similitudine Plin. 37, 10.
NEBROPHONVS i. m. Nomen canis venatici apud Ouid. Met. 3, 211 Nebrophonusque valens, et trux cum Laelape Theron. Interpretari licet Hinnulorum interfectorem, [ para\ to\ nebro\s2, et [ foneu/w, occido.
NEBVLA ae. f. [ ne/fos2, o(mi/xlh ] Vapor e terra atque aquis surgens, qui siue statim euanescit, siue in altum sublatus conuertitur in nubem. [...]
NEBVLO [1] ōnis. m. ma/lqwn, o( ta\ i)/dia la/qra katafagw\n, oi)kei=os2 la/qra a)/swtos2 Gloss. Lat. Gr.] Vt ait Donatus ad Ter. Eun. 2, 2, 38 [...]
NEBVLŌSVS a, um. Adi. [ nefw/dhs2, o(mixlw/dhs2 ] Nebulis tectus, plenus nubibus. [...]
page 411, image: s0411NEBVLOSITAS ātis. f. Arnob. 7 p. 334 Caelum redundantium vaporum nebulositate cluditur.
NEBVLO [2] āre. Tertull. Apol. c. 35 Elatissimis et clarissimis lucernis vestibula nebulabant. h. e. Fuligine implebant, quam etiam clarissimae lucernae edunt.
NEBVLOR āri. Nebulonem esse, vt nebulonem se gerere. Gloss. Gr. Lat. [ a)xrhstw=, nebulor.
NEC
NEC Disiunctiua coniunctio. [ ou)de\, ou)/te ] Cic. de Amicit. 6 c. 2 [...]
NECDVM pro Non adhuc. Cic. Att. 6, 1 [...]
NECATOR, NECATVS vid. NECO.
page 412, image: s0412NECEPHYLLON i. n. Laurus victoriae folium Apul. de Herb. c. 58. debebat igitur Nicephyllum esse. *ni/kh victoria.
NECEPSO, vel NECEPSVS i. m. Nomen auctoris superstitiosi, de quo superstitiosus ille, de quo Firmicus 8.. [...]
NECESSE, siue NECESSVM [ a)nagkai=on, e)pa/nagkes2 ] Nomen est, inquit Donatus ad Eun. 5, 6, 27. [...]
NECESSITAS ātis. f. [ a)na/gkh, xrei/a, xrei=os2 ] Vis ipsa, quae nos cogit, vt aliquid faciamus, s. quae efficit, vt nec esse aliter queat. [...]
page 413, image: s0413NECESSITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NECESSITV=DO [NECESSITŪDO]] inis. f. [ a)na/gkh ] Idem quod Necessitas, et vis ipsa. [...]
NECESSO āre. Fortunat. l. 2 Mart. Nisi quod natura necessat, i. cogit.
NECESSĀRIVS a, um. Adi. [ a)nagkai=os2 ] Quod quacunque de causa, ob quamcunque relationem nec esse aliter potest. [...]
page 414, image: s0414NECESSARIE Adu. [ a)nagkai/ws2 ] Cic. de Inuent. 1, 44 c. 29 Necessarie demonstrantur ea, quae aliter ac dicuntur, nec fieri, nec probari possunt. Papin. l. 51 de hered. petit. Tertull. de Ieiun. c. 11.
NECESSARIO Similiter Adu. [ u(p' a)na/gkhs2 ] Necessario, i. Coactim Scribon. 47. [...]
NECMANCIPI Vid. Mancipi, indecl. in MANCEPS.
NECHON i. n. Genus aromatis ideo admixtum, vt dulcia diu durent. Apic 1, 14. Conf. Idem 7, 6 vbi tamen Enechi flores emendat Humelb. Cnici.
NECO āui, ātum, et necui, nectum, āre. [ ktei/nw, foneu/w ] Interimere, interficere. [...]
NECANS antis. Partic. [ ktei/nwn ] Ouid. Amor. 2, 14, 22 Vidissem nullos matre necante dies. Add. Plin. 22, 25. [...]
NECANDVS a, um. Partic. Cic. Att. 9, 11 Parentem patriam fame necandam putent.
NECĀTVS a, um. Aliud Partic. [ foneuqei\s2 ] Alter eorum necatus Sallust. Iug. c. 14. [...]
NECĀTOR ōris m. [Vet. Gloss. Necator, [ foneu\s2, a)gkonisth\s2 ] Macrob. Saturn. 1, 12 Marti dicatur, Deo plerumque hominum necatori. Lamprid. Commod. c. 18 Necator ciuium.
NECATVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NECATV=RVS [NECATŪRUS]] a, um. Partic. [ foneu/swn ] Ouid. Trist. 1, 2, 36 Ore necaturas accipiemus aquas.
NECTVS a, um. Priscian. 9 p. 861 Proprie necatus ferro, nectus vero alia vi peremtus dicitur.
NECOPINATVS, NECRECTE melius diuiduntur. Vid. supra in NEC.
NECROMANTĪA ae. f. [ nekromantei/a ] Diuinatio, quae fit per mortuos, vt apud Lucanum, quum mortuus suscitatus, euentum belli Pharsalici Sexto Pompeio praedixit. [...]
NECROMANTES, ae. et NECROMANTICVS i. m. Isidor. 8, 9 Necromantici sunt, quorum praecantationibus videntur resuscitati mortui diuinare, et ad interrogata respondere, etc.
NECROTHYTVS a, um. Adi. [ nekro/qutos2 ] Quod mortuo immolatum est. Tertull. de Spect. c. 13 Oculos et aures ab idolothytis et necrothytis voluptatibus abstinere.
NECTANEBIS, is. vel NECTANEBVS i. m. Aegypti rex, de quo Plutarch. [...]
NECTAR aris. n. [ ne/ktar ] Inquit Festus, significat Deorum potionem. [...]
page 415, image: s0415NECTAREVS a, um. Adi. [ nekta/rios2 ] Martial. 13, 108 Attica nectareum turbatis mella falernum. Aquae nectareae Ouid. Met. 7, 707. Flores Claud. de Nupt. Hon. Fontes Idem ibid. 209.
NECTAREA ae. f. Herba, de qua Plin. 14, 16.
NECTARIVS a, um. Adi. Apul. Florid. 4 p. 363, 11 Ego et alias crateras Athenis bibi -- Philosophiae inexplebilem, nectariam.
NECTARĪTES ae. m. [ nektari/ths2 ] Potio ex herba nectarea facta Plin. 14, 16.
NECTO nexui, et nexi, nexum, ere. [ ei)/rw, ple/kw ] Ligare, iungere. [...]
NECTENS entis. Partic. Cic. Acad. 4 c. 7 Caetera series sequitur maiora nectens.
NECTENDVS a, um. Partic. Nectendae coronae Hor. Carm. 4, 11, 3.
NEXIO ōnis. f. Idem quod Nexus. Arnob. aduersus Gentes 5. Adde Martian. Capell. Carm. 1, 4 et 5.
NEXVM i. n. Lueret. 2, 405 Inter se nexa. Cic. pro Caecin. 102 c. 35 Non sustulit horum nexa. Nimirum
NEXVS [1] a, um. Partic. [ peplegme/nos2 ] Cic. Tusc. 3, 17 [...]
NEXVS [2] ūs. m. [ plokh\ ] Ligatio. Plin. 8, 11 [...]
page 416, image: s0416NEXO āui, āre. et NEXO, ui, nexum, ere. [ ple/komai ] Secundum Priscianum, Frequentatiuum a Necto. Virg. Aen. 5, 279 Nexantem nodis, seque in sua membra plicantem.
NEXOR āri. Deponens, antiquum. Lucret. 2, 98 Pars etiam brevibus spatiis nexantur ab ictu, i. Copulantur, cobaerescunt per plagam, et ictum. Quidam habent Vexantur, sed mendose.
NEXILIS e. Adi. [ plekto\s2 ] Quod nectitur: sicut Textile, quod texitur. [...]
NEXIBILIS e. Adi. Ammian. 29, 13 (Vales. 2 fol. 559) Nexibili adseueratione, i. Mendaciis callide connexis.
NEXVŌSVS a, um. Adi. Intricatus, multos nexus ac nodos habens. Claud. Mamert. de Stat. Anim. 2, 7 Nexuosissimas quaestiones in minutias resoluere.
NECVBI Aduerbium loci. [ mh/pou ] Ne alicubi, id est, Ne in aliquo loco. [...]
NECVNDE Aduerb. loci. [ mh/poqen ] i. Ne ex aliquo loco. Liu. 28, 1 extr. Necunde ab stationibus Punicis conspiceretur.
NECYIA ae. f. Trisyll. [ nekui/a ] Cic. Tusc. 1, 37 c. 16 [...]
NECYOMANTIA ae. f. [ nekuomantei/a, inferorum consultatio Vet. Gloss.] Vaticinium ex mortuis. [...]
NECYDALVS i. m. [ neku/dalos2 ] Insecti genus, e quo progeneratur bombyx. Plin. 11, 22.
NED
NEDVM [ mh\ o(/ti, mh\ o(/tige, mh/ti dh\ ] Coniunctio, significat aliquanto plus quam Non solum, idem fere, quod quid ni, vel multo magis. [...]
NEF
NEFANDVS a, um. Adi. [ a)/r)r(htos2, a)qe/mistos2, e)/kqesmos2 ] Quod propter turpitudinem aut immanitatem non est fandum. [...]
page 417, image: s0417NEFANS antis. Adi. Idem. [ a)qe/mitos2 ] Lucil. Sat. 3 [...]
NEFARIVS a, um. Adi. [ a)qe/mitos2 ] Sceleratus, a nomine Nefas. [...]
NEFARIE Adu. [ a)nosi/ws2 ] Cic. Diuinat. Verr. 38 c. 12 Quum multa libidinose, multa crudeliter in ciues Rom. atque in socios, multa in deos, hominesque nefarie fecerit.
NEFAS indecl. n. [ a)qemistourgi/a ] Impium facinus, et execrabile scelus, quod nec fas est, nec dici aut nominari debet. [...]
NEFASTVS a, um. Adi. Nefasti dies, Quibus non licet ius fari. [...]
NEFRENS, et NEFRENDIS is. Dub. gen. [...]
NEFRVNDINES um. f. Testiculi olim dicti, vid. Fest. in Rienes. Et loco, quem modo dedimus in NEFRENS, vbi Nebrundines legitur.
NEG
NEGABVNDVS, NEGATIO etc. Vid. NEGO.
NEGLECTVS [1] vid. NEGLIGO.
NEGLIGO lexi, lectum, ėre. [ a)mele/w, a)khde/w, perio/ptw ] Contemnere, non curare, quasi ne legere quidem, nec videre dignari, inquit Sipontinus. [...]
page 418, image: s0418NEGLIGENS entis. Partic. [ a)melh\s2, o)li/gwros2 ] Qui nihil curat. [...]
NEGLIGENTIA ae. f. [ a)me/leia, o)ligwri/a ] Incuria et indiligentia quod dicitur. [...]
NEGLECTVS [2] a, um. Partic. [ a)melhqei\s2, a)thmelhto\s2 ] vt, Diu neglectum Scribon. 22. [...]
NEGLECTE Adu. Compar. Hieron. Epist. 25, 1 Neglectius incedere.
NEGLECTIM Adu. Catal. vet. Poėt. p. 203 Lindebr. Non amo neglectim.
NEGLECTIO ōnis. f. Cicero pro Muraen. c. 4 Amicorum neglectio.
NEGLECTVS [3] ūs. m. [ a)me/lhsis2 ] Ter. Heaut. 2, 3, 116 Neutiquam haec res neglectui est mihi. Al. Neglecta. Plin. 7, 51 A somno mouentium neglectus. Inter signa et proxima praesagia mortis.
NEGLIGENTER Adu. [ a)melhti\, a)melw=s2, a)thmelw=s2 ] Ter. Heaut. 2, 3, 50 [...]
NEGO āre. [ a)po/fhmi, a)pofa/skw, a)rne/omai, e)co/mnumi ] Nihil aliud est, quam dicere aliquid non esse, et inficias ire. [...]
page 419, image: s0419NEGANS antis. Partic. [ a)pofatiko\s2, e)/carnos2 ] Cic. in Topic. 49 c. 11 [...]
NEGANTIA ae. f. [ a)po/fasis2 ] Pro Negatione. Cic. in Topic. 57 c. 14 Deinde addunt coniunctionum negantiam, sic, Non et hoc est, et illud.
NEGANDVS a, um. Partic. [ a)pofate/os2 ] Auxilium non negandum Ouid. Met. 15, 648.
NEGĀTVS a, um. Aliud Partic. [ a)pofaqei\s2 ] Via negata Hor. Carm. 3, 2, 22. Ouid. Amor. 3, 417 Nitimur in vetitum semper, cupimusque negata.
NEGATIO ōnis. f. [ a)po/fasis2, a)/rnhsis2 ] Disparatum est, quod ab aliquo per Oppositionem negationis separatur Cic. de Inuent. 1 c. 28. [...]
NEGĀTOR, ōris. m. Prudent. Cathem. 1, 58 Fleuit negator denique. Tertull. aduers. Haeret. c. 11 Fidem meam deserens negator inuenior. Idem de Fuga in persec. c. 1.
NEGATRIX īcis. f. Prudent. Apoth. 549 [...]
NEGABVNDVS a, um. Adi. [ e)carnw=n ] Festus, Negabundum pro negante dixere veteres. Onomast. Negabundus, [ e)/carnos2.
NEGITO āre. Frequent. [ a)pofa/skomai ] Plaut. Merc. prol. 50 [...]
NEGVMO āre. Antique pro Negare. Fest. Vid. Lauremb. Antiqu. p. 239.
NEGATĪVVS a, um. Adi. [ a)rnhtiko\s2, a)pofatiko\s2 ] Quod negat. Caius Leg. 237 Duobus verbis negatiuis. Actio Iustinian. §. 2 Inst. de Action.
NEGATORIVS a, um. Adi. Actio negatoria l. 5 et 6. §. vlt. ff. Si vsusfruct. et l. 2 et 4 §. 1 Si seru. vind. Vid. Confessorius, in CONFITEOR.
NEGOTIVM i. n. [ prāgos2, pra=gma, pragmatei/a ] Labor, occupatio, quasi dicas Nec otium. [...]
page 421, image: s0421NEGOTIOLVM i. n. Dimin. [ pragma/tion ] Cic. Q. Frat. 3, 4 Erit nescio quid negotioli.
NEGOTIŌSVS a, um. Adi. [ polupra/gmwn ] Quod est negotiis plenum, hominum et rerum epitheton. [...]
NEGOTIOSITAS ātis. f. Ita tentarat Gell. 11, 16 [...]
NEGOTIĀLIS e. Adi. [ pragmatiko\s2 ] Ad negotium pertinens. [...]
NEGOTIOR āri. Dep. [ e)mpole/w, e)mpore/w, pragmateu/omai, e)mporeu/omai ] Negotia exercere proprie pecuniaria vel frumentaria. [...]
NEGOTIANS antis. Partic. Sueton. Aug. c. 42 [...]
NEGOTIĀTOR, ōris. m. [ e)mpolai=os2, pragmateu\s2 ] Qui in aliorum negotiis se exercet. [...]
NEGOTIATIO ōnis. f. [ e)mpolh\, e)mpo/reuma ] Mercaturam significat. [...]
NEGOTIATRIX īcis. f. Paul. ICt. l. 32 §. 4 de Auro arg. leg. Cum testatrix negotiatrix fuerit. Tertull. aduers. Marc. 2, 3 Bonitas apparituri boni negotiatrix.
NEGOTIATORIVS a, um. Adi. vt, Naues negotiatoriae Vopisc. in Firm. et Saturn. c. 3.
NEGOTINVMMIVS a, um. Numos acquirens, vel Numi causa datus. Apul. Met. 10 p. 248, 36 Aduentorum negotinummia basiola.
NEGVMATE in carmine Cn. Marcii vatis significat Negate, cum ait, Quamuis mouentium duonum negumate, Festus. Scaliger inde coniicit
NEGVNO vel NEGINO verbum pro Nego, vt Natinare pro Natare; et legit, Quamuis induitium (initium) duonum (bonum) negunate porro ita futurum.
NEH et NEI
NEHALLENNIA ae. f. Dea nauigantium. V. I. G. Keysler. Dissert. de Nehallennia numine veterum Walachiorum, in Select. Antiq. Septentr. et Celt.
NEITH Minerua, Aegyptiorum lingua Arnob. 4.
NEL
NELEVS ei. m. [ *nhleu\s2 ] Rex fuit in Pylo, teste Homero in 11 Odyss. habuit vxorem Chlorim, ex qua genuit Nestorem, qui a Poėtis Neleides dicitur. Pascua herbosa Nelei Ouid. Met. 2, 690.
NELŹVS a, um. Adi. [ *nh/leios2 ] Ouid. Met. 6, 418 Et Nelea Pylos, nec adhuc Pittheļa Troezen. Idem Met. 12, 558 Nelei sanguinis auctor.
NELŹIVS a, um. Aliud Adi. [ *nhlh/i+os2 ] Ouid. Epist. 1, 63 Nos Pylon antiqui Neleļa Nestoris arua Misimus.
NELĪDES ae. m. Patronym. [ *nhlei/dhs2 ] a Neleo Pyli rege et
page 422, image: s0422patre Nestoris formatum. Ouid. Met. 12, 553 Bis sex Nelidae fuimus conspecta iuuentus.
NEM
NEMA, NEMEN vid. NEO.
NEMAVSVS, i. f. et NEMAVSVM i. n. [ *ne/mausos2 ] Galliae Narbonensis ciuitas, Aricomiscorum metropolis Plin. 3, 4. Cons. Auson. Vrb. 13, 33.
NEMAVSIENSIS e. Adi. Plin. 3, 4 extr. Nemausiensibus attributa oppida.
NEMAVSIACVS a, um. Adi. Idem. Theodulf. Carm. 1, 131 Inde Nemausiacas sensim properamus ad arces.
NEMEA ae. f. [ *neme/a ] Silua inter Cleonas et Phliuntem, in qua Argiui ob Herculis memoriam (qui leonem ibi occiderat) Nemeaea sacra celebrare consueuerunt. [...]
NEMEE es. f. Martial. 1, 27 [...]
NEMEAEVS a, um. Adi. [ *nemaīos2, *nemeiai=os2 ] Arma Nemeaea Stat. Silu. 5, 2, 48. Hiatus Nemeaeus leonis Lucret. 5, 24. Pestis Ouid. Epist. 9, 61. Vellus Id. Met. 9, 235.
NEMEAEA, vel NEMEA orum. n. pl. *nemeiai=a ] Sacra fuerunt Graeciae certamina, ita appellata a Nemea Peloponnesi silua, in qua fieri consueuerunt in honorem Herculis, qui in ea silua leonem fertur occidisse: seu potius in honorem Archemori pueri in ea silua a serpente occisi. [...]
NEMESIS is. f. *ne/mesis2 ] a [ ne/mw distribuo: vel nemesa/w irascor. [...]
NEMESIACI orum. m. pl.Cod. Theod. 14, 7, 2 Superstitiosi homines ac diuinatores. Vid. Gothofred. in loc.
NEMESTRĪNVS i. m. Deus nemorum. Arnob. 4 p. 131. Conf. Voss. de Idolol. 2, 62.
NEMETES um. m. pl. Germanide populi, Galliae tractum incolentes, circa Rhenum fluuium, vbi hodie est Spira vrbs, inter Argentiuam et Moguntiam sita. Meminit horum Caes. Bell. Gall. 1, 52. et Plin. 4, 17.
NEMETVRICVS a, um. Adi. vt, Pix Nemeturica Colum. 12, 20, 3. it. 22, 1 et 24, 1. vbi in Liguria confici traditur.
NEMINIA ae. f. Fons est in agro Reatino, vario ortu annonae mutationem significans Plin. 2, 103.
NEMO inis. c. [ ou)dei\s2, mhdei\s2 ] Festus, Nemo compositum videtur ex Ne et Homo, quod firmatur magis, quia in persona (h. e. de persona ) semper ponitur, nec pluraliter formari solet: quia intelligitur pro nullo. [...]
page 423, image: s0423NEMORALIS, NEMORENSIS, NEMOROSVS vid. NEMVS.
NEMOSSVS i. f. Metropolis Auernorum. Lucan. 1, 419.
NEMPE Adu. [ me/ntoi, me/npou ] Confirmantis, in respondendo, quod aliquando cum interrogatione ponitur, aliquando sine interrogatione. [...]
NEMVS oris. n. [ ne/mos2, a)/lsos2, te/menos2 ] Proprie dicitur, siluula quale voluptatis causa comparata est, et plena amoenitatis. [...]
page 424, image: s0424NEMORŌSVS a, um. Adi. [ u(lw/dhs2, u(lh/eis2, dendrh/eis2 ] Plin. Epist. 8, 8 [...]
NEMORĀLIS e. Adi. [ ne/meios2 ] Quod ad nemus pertinet. [...]
NEMORENSIS e. Adi. [ nemh/eis2 ] Idem. Columel. 9, 4 [...]
NEMORICVLTRIX īcis. f. h. e. Nemoris cultrix, quod quidam male substituunt, est Phaedri 2, 4, 3 [...]
NEMORIVAGVS a, um. Adi. [ o( kat' a)/lsh planw/menos2, u(lokoi/ths2 ] Aper nemoriuagus Catul. 61 (64) 2.
NEMVT vt ait Festus, verbum antiquum, significat Nisi, etiam, vel nempe.
NEN
NENIA ae. f. vid. NAENIA.
NENV, vel NENVM pro Non, antiquum. [...]
NEO
NEO [1] neui, netum, nźre. [ ne/w, nh/qw ] Filum torquere, quod proprium mulierum est. [...]
NEO [2] tertiae coni. Idem. Tibull. 3, 3 extr. Aut si fata negant reditum, tristesque sorores Stamina quae ducunt, quaeque futura neunt. Vid. Scalig. h. l. Heins. et Brouckh. leg. canunt.
NEMA atis. n. [ nh=ma ] Filum. vt, Nema sericum l. 6. §. 7 ff. de publican. Vid. Salmas. de Pallio p. 225.
NEMEN inis. n. Antiqu. Inscript.
NETVS [1] a, um. Partic. vt, Lana neta Vlpian. in l. Si cui lana. D. de legat. 3. [...]
NETVS [2] ūs. m. Filamen. Mart. Capell. 2 p. 28 Ex candentis byssi netibus.
NETRĪNA ae. f. In textrina aut netrina pollicis praecipuum opus Barth. ad Stat. Theb. 11, 401.
NEOBVLE es. f. [ *neobou/lh ] Lycamhis filia, quae quod Archilocho Poėtae promissa negaretur, Iambis insectari coepit Lycambem Archilocbus. [...]
NEOCAESARĪA ae. f. [ *neokaisa/reia ] Vrbs Cappadociae, quam Lycus amnis praeterfluit. Plin. 6, 3. Vid. Spanh. Num. Diss. 9.
NEOCLES is. m. Themistoclis pater, de quo Aelian. Var. Hist. 2, 12. Hinc
NEOCLIDES ae. m. Themistocles. Ouid. ex Pont. 1, 3, 69 Arma Neoclides qui Persica contudit armis.
NEOCORVS i. m. [ newko/ros2 ] Latine Aedituus. [...]
NEOMENIA ae. f. [ noumhni/a ] Nouilunium. [...]
page 425, image: s0425NEOPHYTVS i. m. Nouellus, quasi [ ne/on futo\n, id est nouum germen. In sacris literis 1 Tim. 3, 6 dicitur, Qui nuper ad fidem accessit, quasi nuper insitus. Isidor. 7, 4. Tertull. l. c. et Praescript. c. 41.
NEOPTOLEMVS i. m. [ *neopto/lemos2 ] q. d. Nouus miles. [...]
NEORIS Iberiae oppidum insigne, iuxta Harmastim fluuium Plin. 6, 10.
NEOSSOTROPHŹVM i. n. [ neossotrofei=on ] Varro R. R. 3, 11. vid. NESSOTROPHIVM.
NEŌTERICVS a, um. Adi. Recentior; new/teron recentiorem dicunt Graeci. Aur. Vict. de Orig. gent. Rom. pr. Vt quisquam neotericorum asseuerauit. Claud. Mamert. de Anima 1, 3 Neotericus scriptor.
NEOTERICE Adu. Ascon. Pedian. in Cic. Diuin. 15 Hoc leviter a Cicerone dictum et neoterice putant.
NEP
NEPA ae. f. [ skorpi/os2 ] Scorpium significat. [...]
NEPARCVS a, um. i. non parcus. ab Acidalio legitur ap. Plaut. Pseud. 1, 1, 77.
NEPENTHES is. n. [ nhpenqh\s2 ] Herba est. [...]
NEPESINI [1] vid. mox NEPETA n. 2.
NEPETA, siue NEPITA ae. f. [ kalami/nqh ] Herba, quae pulegium agreste vulgo dici putatur. [...]
NEPESINI [2] incolae Liu. 6, 10.
NEPHELE es. f. [ *nefe/lh ] Vxor Athamantis, et matris Phryxi et Helles. Vnde
NEPHELEIS idos. Filia Nepheles, Helle. Ouid. Met. 11, 296 Helles Nepheleidos. Conf. Auson. Eidyll. 3, 187. *nefe/lh est nubes, nebula, aėr densus.
NEPHELAEVS a, um. Adi. [ *nefelai=os2 ] vt, Pecus Nephelaeum, Aries qui Phryxum et Hellen per mare vexit Valer. Argon. 1, 56.
NEPHELION i. n. [ nefe/lion ] Eadem herba, quae Personatia. Apul. de Herb. c. 36.
NEPHRĪTIS idis. f. Renum morbus dicitur, saepe lapide magnitudinis visendae, vel in renum altero, vel in vreteris inorto impactoque, a quo prouenit colico haud absimilis dolor. [...]
NEPITA vid. supra NEPETA.
NEPOS ōtis. m. [ ui(wno\s2, e)/kgonos2 ] Qui ex filio filiaue natus est: quod natus sit post patri, quam filius, vt ait Festus. [...]
page 426, image: s0426NEPTIS is. f. [ ui(wnh\ ] Nepos femina. [...]
NEPTICVLA ae. f. Dimin. Symmach. Epist. 6, 32 Nepticulae meae Gallae infirmitas.
NEPOTVLVS i. m. Dimin. [ e)kgo/nion ] Plaut. Mil. 5, 20 Si te saluum hinc mittimus ire Venerium nepotulum. Add. ibid. v. 28.
NEPOTĪNVS a, um. Adi. [ a)swtiko\s2 ] Suet. Calig. c. 37 [...]
NEPŌTOR āri. Dep. [ kwma/zw ] Laxuriose et prodige viuere. [...]
NEPOTĀLIS e. Adi. vt, Luxus nepotalis, i. Immodica profusio victus et prodigentia. [...]
NEPOTĀTVS ūs. m. [ kwmasmo\s2 ] Afranius, nescio vbi, Scurrilitate ac nepotatu nobilis. [...]
NEPTVNVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NEPTV=NVS [NEPTŪNUS]] [ *poseidw\n, *pontoposeidw\n ] Saturni et Opis filius, Frater Iouis et Plutonis, maris deus: dictus est a nando, mutatis literis primis, vt ait Cic. de Nat. Deor. 2, 66. [...]
NEPTVNIVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NEPTV=NIVS [NEPTŪNIUS]] a, um. Adi. possess. [...]
page 427, image: s0427NEPTVNIA ae. f. Herba. Vid. Apul. de Herb. c. 57.
NEPTVNICOLA ae. f. Maritimi et nautici hominis epitheton. Sil. 14, 444 Et Neptunicolae transuerberat ora Telonis.
NEPTVNĪNE es. Patronym. fem. [ *poseidwni/nh ] Catull. 62, 28 [...]
NEPTVNĀLIS e. Adi. vt, Neptunales ludi Tertull. de Spectac. c. 6. et absolute.
NEPTVNALIA um. n. pl. *poseidw/nia ] Neptuni sacra, quae et Salatia a Salo dicuntur Varr. L. L. 5, 3. Auson. de Feriis 17, 19 Aut duplicem cultum, quem Neptunalia dicunt.
NEPVRVS a, um. Non purus. Festus.
NEQ
NEQVA [ mh/tis2 ] Coniuncte scriptum inuenias: idque vel auferendi casu, ne qua via, ne per aliquem locum: vel nominandi, id est Ne aliqua. [...]
NEQVALIA sunt Detrimenta, ait Festus.
NEQVAM a)xrei=os2 Gloss. Lat. Gr.] Nomen indecl. [...]
NEQVITER nequius, nequissime. Adu. [ moxqhrw=s2 ] Cic. Tusc. 3, 36 c. 17 [...]
NEQVITIA ae. f. [ moxqhri/a, ponhri/a ] Lasciua et libidinosa ignauia: et omne adeo genus vitii. [...]
page 428, image: s0428NEQVITIES źi. f. Idem. [ ponhri/a ] Hor. Serm. 2, 2, 131 [...]
NEQVITO, āre. et NEQVITOR āri. i. Nequam esse Priscian. 8 p. 799.
NEQVANDO Adu. [ mh/pote ] Ne vllo tempore. [...]
NEQVĀQVAM Adu. vehementer negandi. [...]
NEQVE [ mh/te, ou)de\, ou)/te ] Disiunctiua Coniunctio. [...]
NEQVEO īui, ītum, īre. [ a)dunate/w ] Non posse. [...]
page 429, image: s0429NEQVIENS entis. Partic. Ammian. 15, 26 [...]
NEQVINONT Antique pro Nequeunt. Festus.
NEQVĪTVM, et NEQVĪTVR [ ou)k e)dunh/qh ] Pro Non posse, dixerunt veteres. [...]
NEQVI pro Ne quis, vel Ne aliquis. Varro R. R. 2, 4 Altitudinis modus sit, nequi porcellus a matre opprimatur. Sed melius dividitur.
NEQVICQVAM, vel NEQVIDQVAM Adu. [ a)/llws2, ma/thn ] i. Frustra. [...]
NEQVINVNT pro Nequeunt, id est Non possunt: vt, Solinunt, Ferinunt, pro Solent et ferunt, dicebant antiqui. Liu. in Odyssea, Partim erant, neque nunc nequinunt Graeciam redire. Festus.
NEQVIS nequa, nequod vel nequid. [ mh/tis2 ] Pro ne aliquis, coniunctum passim inuenias, quod melius diuiditur. [...]
NEQVITER, NEQVITIA etc. Vid. NEQVAM.
NER
NŹREVS ei. m. [ *nhreu\s2 ] Marinus deus, Oceani et Tethyos filius, qui ex sorore Doride Nereļdas quinquaginta genuit, quas recenset Homerus Iliad. [ *s, 37. [...]
NERŹĻS, idos. et pl. NEREĻDES um. f. *nhrhi/+des2 Latini interdum Nereides, quasi essent [ *nhrei/des2 ] Patronym. [...]
NERŹIVS a, um. Adi. Ouid. Met. 13, 162 Praescia venturi genetrix Nereļa leti. i. Tethis. Nereļa turba, i. Nymphae Sil. 7, 416.
NERĪNE es. f. Patronym. [ *nhri/nh ] Virg. Ecl. 7, 37 Nerine Galatea thymo mihi dulcior Hyblae.
NERIA, NERIO vel NERIŹNE, es. f. [ *nerihnh\ ] Martis vxor. [...]
page 430, image: s0430NERIS idis. f. Montis Argiui nomen. Stat. Theb. 4, 47.
NERĪTA, ae. et NERITE es. f. Conchae marinae genus. Plin. 9, 33 s. 52 [...]
NERITOS i. [ *nh/ritos2 ] Insula est prope Zacynthum, Dulichium et Ithacam. [...]
NERITIVS a, um. Adi. [ *nhri/tios2 ] Quo nomine Vlyssem intelligit Ouid. Trist. 1, 4, 57 [...]
NERIVM i. n. [ nh/rion ] Frutex est foliis amygdalae, sed maioribus et pinguioribus: folia eius quadrupedibus sunt venenum. Rhododaphne alias dicitur Plin. 24, 11. Vid. Lochneri Nerion.
NERO ōnis. m. [ *ne/rwn ] De Origine huius nominis Gell. 13, 21 [...]
NERONŹVS a, um. Adi. [ *nerw/neios2 ] Stat. Silu. 1, 5, 62 Neronea nec qui modo lotus in vnda, etc.
NERONIĀNVS a, um. Aliud Adi. [ *nerwniano\s2 ] Martial. 7, 33 [...]
NERVA ae. m. Fuit Cognomen Liciniorum et Cocceiorum, ductum a neruis, hoc est a robore, vt quidam scribunt. [...]
NERVII orum. m. pl. *ne/rbioi ] Galliae Belgicae populi maxime feri, vt ait Caesar, cuius vid. Bell. Gall. 2, 27. Singulariter, Lucan. 1, 428 -- nimiumque rebellis Neruius.
NERVLANI orum. m. pl.Populi in Latio iuxta Romam, quorum meminit Plin. 3, 5.
NERVLVM i. n. Oppidum in Lucanis, quod vi captum fuisse repentino aduentu Aemylii, testatur Liu. 9, 20. [...]
NERVVS i. m. [ neu=ron, neura\, neuri\s2 ] Hoc nomine intelligunt scriptores non tantum molles illas, pulticulae similes cerebri et medullae spinalis propagines, quae forte medicis propria significatio est; sed in primis eas partes, quae tendinum et ligamentorum nominibus in scholis Anatomicorum distinguuntur. [...]
page 431, image: s0431NERVIA ae. f. [ xordh\ ] In feminino genere lectum est apud doctos saepe, inquit Nonius 3, 149. [...]
NERVIVM i. n. Idem. De neruis virilibus. Varro, Et id dieunt suam Briseidem producere, quae eius neruia tractare solebat, apud Nonium 3, 149. Conf. Petron. c. 45.
NERVVLVS i. m. Dimin. [ neuri/dion ] Cic. Att. 16, 18 (16) Quod certe facies, si tu neruulos tuos mihi saepe cognitos, suauitatemque qua nemo tibi par est, adhibueris.
NERVŌSVS a, um. Adi. [ neurw/dhs2 ] Quod multos habet neruos. Plin. 11, 37 [...]
NERVŌSE Adu. [ neurwdw=s2 ] Magna vi. Cic. Fam. 10, 23 [...]
NERVOSITAS ātis. f. [ to\ neurw=des2 ] Plin. 19, 1 Neruositas filo aequalior paene quam araneis, tinnitusque cum dente libeat experiri. De lino.
NERVĀLIS e. Adi. Vt, Scribonius Largus Compos. 12 Herbam quam Graeci [ polu/neuron, nos nerualem appellamus.
NERVICVS, vel NEVRICVS a, um. Adi. [ neuralgh\s2 ] Qui neruis laborat. [...]
NERVICEVS a, um. Adi. Funes Vulgat. Iud. 16, 7.
NERVOLARIA ae. f. Comoedia Plauti ap. Gell. 3, 3.
NES
NESAEE, es. siue NESAEA ae. f. *nhsaih\ ] Nympha marina, Nerei et Doridis filia, [ para\ to\ ne/w, hoc est a natando dicta: vel potius a [ *nh=sos2 insula. [...]
NESAPIVS, vel NESAPVS a, um. Insipiens. Petron. Fragm. Tragur. p. 22 [...]
page 432, image: s0432NESCIO īui, ītum, īre. [ ou)k oi)=da, a)gnoe/w ] Ignorare. Cic. de Nat. Deor. 1, 84 c. 30 [...]
NESCĪTVS a, um. Part. Quod nescitur. Sidon. Epist. 8, 6 Litem inter Gallias ante nescitam edidit. Conf. Ennod. de vita Antonii, et Boėth. 5, 3.
NESCIENS entis. Partic. Ter. Heaut. 3, 1, 59 vt, Nescientem sentiat te id sibi dare.
NESCIENTER Adu. Augustin. de Doctr. Christ. 2, 40 Ipsis Aegyptiis nescienter commendantibus. Vulgo quoque tribuitur Prudent. Apoth. Praef. 2 v. 4: sed contradicente N. Heins.
NESCIENTIA ae. f. Claud. Mamert. 1, 11 Agnosco te multorum nescientias attulisse.
NESCIVS a, um. Adi. [ a)nepisth/mwn ] Qui nescit. Fati nescia Dido Virg. Aen. 1, 303. [...]
NESI pro sine positum est in lege dedicationis arae Dianae Auentinensis. Festus.
NESION, i. n. et NESIS idis. f. [ *nhsi/on ] Insula in Campano litore inter Pausilypum et Puteolos, quae alio nomine dicitur Nesis. [...]
NESSOTROPHIVM i. n. [ nhssotrofei=on ] Locus vbi anates clausae pascuntur Columel. 8, 15 [...]
NESSVS i. m. [ *ne/ssos2 ] Centaurus fuit, Ixionis ex nube filius, sagittis ab Hercule confixus, quod eius vxorem Deianiram rapuisset. Fabulam refert Ouid. Met. 9 Cui Biformis est v. 121, Ferox 101.
NESSŹVS a, um. Adi. [ *ne/sseios2 ] Tabe Nessea illita palla Seneca Herc. Oet. s. 6. Venenum Nesseum Ouid. Epist. 9, 163. h. e. Venenosus sanguis.
NESSION i. n. Centaurium maius. Apul. de Herb. c. 24.
NESTOR oris. m. [ *ne/stwr ] Nelei filius ex Chlori vxore: qui cum quinquaginta nauibus ex Pylo contra Troianos venit, quanquam tertium iam saeculum ageret Ouid. Met. 12, 188 [...]
page 433, image: s0433NESTORIDES. Patronym. [ *nestori/dhs2 ] et NESTOREVS Possessiu. vt, Senecta Nestorea Stat. Silu. 1, 3 extr. Gratia Nestorei mellis Lucan. ad Pison. 64.
NESTORIANVM i. n. Coloris species. Plin. 33, 13.
NESTVS i. m. [ *ne/stos2 ] Fluuius est Thraciae, a Strymone secus Abderam vrbem fluens.
NET
NŹTE es. f. nh/th ] ex [ nea/th nouissima: Ima chorda in tetrachordo Vitruu. 5, 4.
NETOĪDES is. f. Melopoeae species, quae plures sonos ex vltimis recipit. Vid. Mart. Capell. 9 p. 326.
NETRINA, NETRIX vid. NEO.
NETVM i. n. Vrbs Siciliae. vid. Cic. Verr. 2, 26. et Sil. 14, 269.
NETINI orum. m. pl. Huius incolae. Plin. 3, 8. Cic. Verr. 5, 56. Al. Netinenses Idem ib. 2, 156.
NETVS [3] a, um. Adi. etc. vid. NEO.
NEV
NEV [ mh/te ] a Neue deductum est, per apocopen. i. Non. Plaut. Stich. 1, 1, 20 [...]
NEVE idem fere, quod neque, aut vel ne. Cic. de Legg. 2, 67 Eam neque nobis minuat neue viuus, neue mortuus. Id. Fam. 1, 9 Peto a te, vt id ad me neue in hoc reo, neue in aliis requiras.
NEVERITA ae. f. Reuerentiae Dea, vt est in veteribus Glossis. [...]
NEVGMATE vid. NEGVNATE.
NEVOLO vis, vult. [ mh\ qe/lw ] veteres dixerunt, pro Non volo, vel Nolo. [...]
NEVRA Gell. vid. NERVVS.
NEVRAS adis. f. [ neura\s2 ] Ionum lingua herba appellata est, quae alio nomine Poterion dicitur, neruorum dissolutiones iuuans, vnde et nomen accepit. [...]
NEVRI orum. m. pl. *neu=roi ] Populi Scythiae Europeae, ad Borysthenem amnem, quorum meminit Plin. 4, 12.
NEVRIS [1] idis. f. [ neuri\s2 ] Herba, quam alii Solanum, alii Vesicariam appellant. Dioscorid. 4, 74 et 75. Plin. 21, 31. Hermolaus in eundem.
NEVRIS [2] is. f. [ *neuri\s2 ] Insula est Propontidis Cizico adiacens, aliis nominibus Elaphonnesus et Proconnesus dicta. Plin. 5 c. vlt.
NEVRICVS vid. NERVVS.
NEVROBATA ae. m. [ neuroba/ths2 ] Neurobatae, funambuli, qui omnifariam prorepunt, qui ambulant super neruos et funes nerueos. [...]
NEVROĪDES is. m. [ neuroeidh\s2 ] Species est siluestris lactucae, quae alio nomine Limonium appellatur, multo minoribus foliis, quam beta satiua, vndecim interdum caules habens Plin. 20, 8.
NEVROSPASTON i. n. neuro/spaston ] Herba est, quam Graeci [ kuno/sbaton (Rubum caninum) vocant: Folium habet vestigio hominis simile. [...]
NEVTER tra, trum. Trisyllabum, teste Prisciano 6 p. 694 [...]
page 434, image: s0434NEVTRO Adu. [ ou)dete/rwse ] Nec ad vnam partem, nec ad alteram. Liu. 5, 26 Praeliaque parua fieri: et teri tempus, neutro inclinata spe. i. In neutram partem. Idem 24, 15.
NEVTROBI, vel rectius NEVTRVBI Idem. [ ou)dete/rwqi ] Plaut. Aul. 2, 2, 56 Neutrubi habeam stabile stabulum. Ammian. 19, 5 Neutrubi praelio inclinato.
NEVTRĀLIS e. Adi. [ ou)deteriko\s2 ] Quod est neutrius partis. Vnde Neutralia verba dicta sunt, Quae neque agunt aliquid, neque patiuntur. vt, Sto, Iaceo, etc. [...]
NEVTRALITER Adu. Charisius 1 p. 55 [...]
NEVTIQVAM [ mhdamw=s2 ] inquit Donatus vna pars orationis est, pro Nequaquam, ad Ter. Andr. 2, 1, 32 [...]
NEVVS Scribon. 228. vid. NAEVVS.
NEX
NEX necis. f. [ fo/nos2 ] Mors, siue caedes, quae ferro fit, aut alia vi. Cic. pro Milon. 9 c. 4 [...]
NEXO, āre. NEXVS etc. vid. NECTO.
NI
NI [ ei) mh\ ] a Nisi per apocopen factum, Si non. [...]
NIC
NICASIO onis. m. Cicero Att. 12, 5 [...]
page 435, image: s0435NICĀTOR, ōris. m. Cohors Macedonum regia, apud Liu. 43, 19. Item Seleucidarum Syriae regum cognomen. Vid. Spanhem. de Num. diss. 7.
NĪCAEA, et NICIA ae. f. [ *ni/kaia ] Aliquot vrbium nomen, in quibus Bithyniae illa celeberrima. Catull. 46, 5 Nicaeaeque ager vber aestuosae. Hinc
NICAEENSIS, et NICENSIS e. Adi. Nicaeenses Cic. Fam. 13, 61. Nicenses vocantur Plin. Epist. 10, 48 et 49.
NICEPHORIVM i. n. [ *nikhfo/rion ] Quasi tu Victoriosum dicas, Oppidum est Mesopotamiae, non procul ab Euphrate fluuio, ab Alexandro magno conditum Plin. 6, 26. [...]
NICEPHORVS i. m. [ *nikhfo/ros2 ] Victoriosus, nomen proprium, v. g. Villici Q. Fr. Ciceronis. Vid. Q. Fr. 3, 1, 2.
NĪCER cri. m. Fluuius Sueuiae in Germania. Sidon. 7, 324. et Auson. Eidyll. 3, 423.
NĪCEROS ōtis. m. Vnguentarius. Martial. 12, 66.
NICEROTIĀNVM i. n. [ nikerwtiano\n ] Delicatius odoramentum et vnguentum: dictum ab artifice probo Nicerote. [...]
NICETŹRIA orum. n. pl. nikhth/ria ] Praemium victorum: accipitur etiam pro Sacrisicio vel epulo victoriae gratia facto, quod etiam Epinicia Plurali numero dicitur. [...]
NICO [1], vel NICON ōnis. m. Victorem notat. Proprium variorum apud Graecos. Sed etiam Asini nomen apud Suet. August. c. 96. extr.
NICO [2] ere. Verbum esse volunt antiquum, a quo deductum est Nictare, et significat Signum facere, vt manum mouere, aut ea minari. [...]
NICOLĀVS i. m. [ *niko/laos2 ] Nomen proprium, quasi victor populi. [...]
NICOMŹDES is. m. [ *nikomh/dhs2 ] Rex Bithyniae, Romanorum amicus, qui olim raso capite sumsit pileum, et se Romanorum libertum vocauit, a quo Nicomedia. Vid. Iustin. 34, 4, 5. et 38, 5, 15.
NICOMEDIA ae. f. [ *nikomh/deia ] Ciuitas Bithyniae, a Nicomede rege, qui eam condidit, appellata. Vid. Plin. Natur. Hist. 5, 32. et Plin. Epist. 10, 42.
NICOMEDENSIS e. Adi. Nicomedenses, Incolae, Plin. Epist. 10, 43. Quid si melius esset Nicomedienses?
NICON vid. paullo ante NICO.
NICOPHORVS i. f. Herba, qua victores coronabantur, Smilax Plin. 24, 10 s. 49.
NICOPOLIS i. f. [ *niko/polis2 ] Vrbium plurium nomen. [...]
NICOPOLITĀNVS a, um. Adi. Plin. 4, 1 Nicopolitana ciuitas. Alcim. Auit. Epist. vlt. Nicopolitanus Episcopus.
NICOSTRATA ae. f. Mater Euandri Arcadis futurorum vaticinatrix, eadem CARMENTA, v. v.
NICOSTRATEGI vid. NYCOSTRATEGI.
NICTO [1] āre. [ o)fqalmia/w, skardamu/ttw ] Frequent. prisci verbi Niueo, ere; est Quum oculis signum damus claudendo, vel vtrumque vel alterum. [...]
NICTANS antis. Part. Metaphor. Lucr. 6, 181 Dissupat ardoris quasi per vim expressa repente Semina, quae faciunt nictantia fulgura flammae.
NICTATIO ōnis. f. [ blefarismo\s2 ] Plin. 11, 37 Nec genae quidem omnibus: ideo neque nictationes iis, quae animal generant. Sine vlla nictatione Idem ibid. Conf. Solin. c. 27 (40) et 40, (53). Add. Fest.
NICTATOR, ōris. m. Sidon.
NICTVS ūs. m. Idem. Signaque dat nictu Ouid. Fast. 1, 418. [...]
NICTO [2] nicti, ere. [ r(u/zw ] Festus, Nictit canis in odorandis vestigiis ferarum leuiter ganniens; vt Ennius lib. 10 [...]
page 436, image: s0436NID
NIDAFANTIS barbarum et corruptum epitheton Cassiae, apud Veget. Mulom. 4, 13, 4 pro Daphnitae vel Daphnitidis. [...]
NIDAMENTVM, NIDIFICO, NIDIFICIVM etc. Vid. NIDVS.
NIDOR, ōris. m. [ kni/ssa ] Proprie dicitur Odor cuiuscunque rei adustae, et hinc alium vel pinguem vel alias molestum odorem Virg. Aen. 12, 301 [...]
NIDORŌSVS a, um. Adi. Tertull. aduers. Marc. 5, 5 Holocaustomata nidorosa.
NIDEO źre. Cuius compositum in vsu est, Renideo, forte latet apud Petron. c. 109 p. 503 [...]
NĪDVS i. m. [ neotti/a ] Auium domicilium. Plin. 10, 29 [...]
NIDVLVS i. m. [ neotti/dion ] Paruus nidus. Gell. 2, 29. Cic. de Orat. 1, 196 c. 44 In asperrimis saxulis, tanquam nidulum, affixam, vocat Ithacam, Vlyssis patriam. Add. Arnob. 2 p. 55.
NIDIFICO āre. [ neotteu/w ] Nidum facere. Virg. ap. Donat. in Vita Sic vos non vobis nidificatis aues. [...]
NIDIFICVS a, um. Adi. [ neotteutiko\s2 ] Seneca Med. 714 Quodcunque tellus Vere nidifico creat.
NIDIFICIVM i. n. Apul. Met. 8 p. 211 In carioso stipite inhabitantium formicarum nidificia burriebant.
NIDICVS a, um. Adi. Fragm. Varr... Ad quos tum volucres venit pusillos Vsque ad limina nidica esca vilis. [...]
NIDVLOR āri. [ neotteu/omai ] Plin. 11, 28 [...]
NIDAMENTVM vel pl. NIDAMENTA sunt flocci, pinnae, muscus etc. quaecunque congerunt animalia, nidorum parandorum causa, vt bene declarat Turn. 26, 2 [...]
NIG
NIGELLVS [1] a, um. Adi. Vid. paullo post, sub NIGER, a, um.
NIGER [1] gri. m. Fluuius Africam ab Aethiopia dirimens Plin. 5, 1 et 2. Idem 5, 9. vid. NIGRIS.
NIGER [2] gra, grum. Adi. [ me/las2, ai)ano\s2, e(liko\s2, kelaino\s2, o)rfnino\s2, i)/wlos2 ] Ater et obscurus color, qui et fuscus quibusdam dicitur. [...]
page 437, image: s0437NIGELLVS [2] a, um. Adi. dimin. Parum nigrum. [...]
NIGRŹDO inis. f. Ipse color fuscus. Apul. de Asin. 2 p. 118 Elmenh. Coruina nigredine caeruleos columbarum colli flosculos aemulantur. Mart. Capell. 2 Erant quidem libri sacra nigredine colorati.
NIGRITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NIGRITV=DO [NIGRITŪDO]] inis. f. Idem. Plin. 10, 36 Nulla Veris initio apparet nigritudo in rostro, quae ab aestate incipit. De passeribus.
NIGRITIES źi. f. Idem. Cels. 8, 2 Nigrities colligi quidem potest etiam ex dolore et ex febre.
NIGRITIA ae. f. [ melani/a ] Idem. Plin. 9, 38 Nimiaeque eius nigritiae dat austeritatem.
NIGROR, ōris. m. [ o)rfnh\ ] Idem. Cic. de Diuin. 1, 24 c. 14 [...]
NIGREO, źre, siue NIGRESCO nigrui, ere. [ melai/nomai ] Nigrum fieri. [...]
NIGRO āre. [ melai/nomai ] Nigrum esse. Lucret. 2, 732 [...]
NIGRANS antis. Partic. [ melaino/menos2 ] Columel. 6, 1 [...]
NIGRĀTVS a, um. Tertull. adu. Marc. 4, 8 pr. Nigrati ignorantiae tenebris.
NIGRĀMEN inis. n. Laudatur Manilius.
NIGREFACIO fźci, factum, ere. [ melanopoiw= ] Nigrum facere. Onomast. Nigrefacio, [ melai/nw.
NIGREFĪO fieri. [ melanopoiou=mai ] Nigrum fieri. Oct. Hor. 1, 5 Quamdiu oleum pinguescat et nigrifiat.
NIGRICO āre. [ melani/zw ] Aliquantum nigrum esse. Plin. 10, 3 Viribus praecipua, colore nigricans: sola aquilarum foetus suos alit. Conf. 35, 16.
NIGRICOLOR, ōris. Adi. Nigricolor facies Solin. c. 2.
NIGRIFICO āre. Marcell. Emp. c. 35 Nigrificare dentes.
NIGIDIVS i. m. Romanum nomen. v. g. Nigidius Figulus, qui teste Gellio, multa de re Grammatica edidit volumina, quae ad nostra saecula non peruenerunt.
NIGINA ae. f. Herba, de qua Plin. 27, 12 Herba quae vocatur nigina, tribus foliis longis intubaceis, illita cicatrices ad colorem reducit.
NIGRINVS i. m. Cognomen plurium gentium, Auidiae,
page 438, image: s0438Pontiae, Domitiae, ex qua fuit cuius meminit Spartian. Adrian. c. 7 Nigrini insidias euasit. Vid. Casaub.
NIGRIS is. m. [ *ni/gris2 ] Aethiopum fluuius, eiusdem cum Nilo naturae: calamum enim et papyrum, eiusdemque gignit animantes, et iisdem temporibus augescit Plin. 5, 8. [...]
NIH
NIHIL [ ou)de\n, mhde\n ] Componitur ex Ne et Hilum, ne hilum quidem. [...]
page 439, image: s0439NIHILVM i. n. [ mh/d' o(tiou=n, ou)d' o(tiou=n, ou)de\ gru\, ou)/ti ] Ex Ne et Hilum, vt diximus. [...]
NIHILIFACIO iuncte etiam scriptum inuenias. [ par' ou)de\n ti/qemai ] Nihili aestimare, non curare. [...]
NIHILIPENDO [ mhde\n ti/qemai ] Idem eiusdem rationis. Ter. Eun. 1, 2, 14 Aut ego istuc abs te factum nihilipenderem? Idem Adelph. 3, 4, 6. Plaut. Men. 5, 7, 4.
NIHILO [1] aliter, [ ou)k a)/llws2 ] pro Non aliter: vel non alius. [...]
page 440, image: s0440NIHILO [2] ōnis. m. Nihili homo, siue nulla re aestimandus. Vet. Gloss. [ ou)damino\s2, Nihilo, nugatorius, gerra.
NIL
NIL [ ou)de\n ] a Nihil syncopatum est. Praeter superiora in NIHIL, Virg. Georg. 3, 42 [...]
NILEVS, NILIACVS etc. Vid. post NILVS.
NILION i. n. Gemma. Plin. 37, 6 India et has generat, et nilion, fulgore hebeti, aut breui, et quum intueare, fallaci.
NILIS idis. f. [ *neili\s2 ] Lacus est inferioris Mauritaniae, non procul ab Oceano, quem Nili aquae stagnantes efficere creduntur. Vid. Plin. 5, 9.
NILVM vid. NIHIL.
NILVS i. m. [ *nei=los2 ] Aegypti fluuius nobilissimus, cui illa fecunditatem suam debet. [...]
NILIACVS a, um. Adi. [ *neilai=os2 ] Poėtis saepe idem est quod Aegyptius. [...]
NILŌTICVS a, um. Aliud Adi. [ *neilotiko\s2 ] Nilotici pisces. Aqua Nilotica Sen. Quaest. Nat. 3, 25. Tellus Nilotica Martial. 6, 80.
NILŌTIS idis. Patronym. f. pro Possessiuo. [ *neilwti\s2 ] vnde, Acus Nilotis, vid. ACVS. Picti tunita Nilotide Mauri Martial. 10, 6.
NILEVS ei. m. Ouid. Met. 5, 187 At Nileus qui se genitum septemplice Nilo Ementitus erat.
NILICOLA ae. c. Prudent. aduers. Symmach. 2, 493 Isis Nilicolas, Rhodios Cytherea reliquit.
NILIGENVS a, um. Adi. [ *neilogenh\s2 ] Ouid. de Arte Am. 1, 77 [...]
NIM
NIMBATVS, NIMBIGER, NIMBOSVS Vid. post NIMBVS.
NIMBVS i. m. [ ai)fni/dios2 kai\ braxu\s2 u(eto\s2 ] Repentina et praeceps aėris perturbatio, densa nubes, et ex ea pluuia. [...]
page 441, image: s0441NIMBŌSVS a, um. Adi. [ u(etw/dhs2 ] Pluuiosus, ventosusue. [...]
NIMBĀTVS a, um. Adi. A Nimbo, i. fascia frontis. [...]
NIMBIFER era, erum. Adi. Nubes nimbiferae Auien. in Arat. Phoenom. 858. Ouid. ex Pont. 4, 8, 60 Ad Styga nimbifero vindicis igne datos. Vulgo Nubifero.
NIMIE [1] etc. vid. NIMIS.
NIMĪRVM Adu. confirmandi. [ dh/pou, dh/pouqen, a)me/lei ] Sine dubio, pro certo, inquit Donatus. [...]
NIMIS Adu. [ a)/gan, li/an ] Plus aut Magis quam satis est, vltra: plerumque Aduerbii rationem habet: interdum tamen etiam Nominis. [...]
NIMIVM [ li/an, a)/gan ] Nomen, quo tamen vicissim vtuntur pro Aduerbio, vti pro Nomine Nimis. [...]
page 442, image: s0442NIMIO [ pollw=| a)/gan ] Ablatiuus, Comparatiuis solet iungi, et significat Valde. [...]
NIMIE [2] Adu. [ perissw=s2 ] Plaut. Mil. 4, 6, 32 [...]
NIMIVS a, um. Adi. [ o( a)/gan ] Quod modum, vtilitatemue excedit. [...]
NIMIETAS ātis. f. [ to\ a)/gan, to\ perisso\n ] Quod nimium est, abundantia nimia. [...]
NIMIOPERE [ perissw=s2, a)/gan ] Adu. pro Admodum nimis. [...]
NIN
NINGO, vel NINGVO ninxi, ere. [ ni/fw ] Ningit, nix decidit. [...]
page 443, image: s0443NINGVIS is. f. Antiqui dixerunt, cuius loco nunc Nix, niuis dicimus. [...]
NINGVIDVS a, um. Adi. [ nifetw/dhs2, nifostibh\s2 ] i. Niuosus. [...]
NINGOR, ōris. m. Apul. de Mundo p. 61 Eam tempestatem nos ningorem vocamus. Dixerat de Niuibus.
NINGVLVS Nullus. Ennius apud Fest. Ne ningulus mederi queat. Cognatum nomen Singulus.
NINIVE es. f. [ *niniou/h, *ni/nos2 ] Vrbs Assyriorum. [...]
NINNIVS, siue NINNVS i. m. Paruus equus, qui et Hinnus dicitur, ex Graeco [ gi/nnos2, vt docet Scalig. ad Manil. 5 p. 390 [...]
NINVS i. m. [ *ni/nos2 ] Filius Beli, primus Assyriorum rex. [...]
NIO
NIOBE es. f. [ *nio/bh ] Filia Tantali, et soror Pelopis, vxorque Amphionis. [...]
NIOBAEVS a, um. Adi. [ *niobai=os2 ] Proles Niobaea Hor. Carm. 4, 6, 1.
NIP
NIPHAEVS i. m. Viri proprium ab equis interfecti apud Virg. Aen. 10, 570
NIPHĀTES is. m. [ *nifa/ths2 ] Maioris Armeniae fluuius est super Assyriam, quo nomine dictus est mons Armeniae, ex quo Tigris nascitur, vt refert Strabo. [...]
NIPHE es. f. [ *ni/fh ] Vna ex comitibus Dianae, a niueo candore appellata. Ouid. Met. 3, 171 Excipiunt laticem Nipheque Hypanisque Rhanisque.
NIPTRA orum. n. pl. ni/ptra ] Dicuntur Lauacra: a [ ni/ptw, quod significat lauo: quo nomine dicta est tragoedia Pacuuii, quam citat Cic. Tusc. 2, 48 c. 21.
NIQ
NIQVISCIVIT Centuria Romae a Seruio Tullio rege constituta, in qua liceret ei suffragium ferre qui non tulisset in sua, etc. Festus. qui ita interpretatur, Nisi quis sciuit.
NIR
NIREVS disyll. ei. m. [ *nireu\s2 ] Charopi et Aglaiae filius, Graecorum omnium, teste Homero, qui ad Troiam nauigauerunt, formosissimus. [...]
NIRAEVS, vel NIRŹVS a, um. Catull. 21, 10 Esurire Nireus puer et sitire discet. Vid. Bernard. Rutil. c. 8. Al. Meus me puer. Vid. Is. Voss.
NIS
NIS pro Nobis, vetus verbum, inquit Festus.
NISA ae. f. Nomen Feminae, de qua Virg. Eel. 8, 26 Mopso Nisa datur: quid non speremus amantes?
NISAEE vid. NESAEE.
NISAEA ae. f. [ *nisai/a ] Parthyenes regio, cuius caput fuit Alexandropolis, ab Alexandro conditore ita appellata. [...]
NISI Coniunctio [ ei) mh\, mh\ ou), mh\ ou)xi\ ] significat Si non, vel Pratterquam. [...]
page 445, image: s0445NISIBIS is. f. [ *ni/sibis2 ] Oppidum est Arbelitidis. Vid. Plin. 6, 13. Ammian. 25, 31. Philostorg. 8, 1. et Spanh. Num. Diss. 9.
NISIBŹNVS a, um. Adi. Ammian. 25, 38.
NĪSVS i. m. [ *ni/sos2 ] Rex Megarensium, pater Scyllae: vbi fabulam totam damus. [...]
NISŹVS a, um. Adi. [ *ni/seios2 ] Ouid. Fast. 4, 500 [...]
NISŹIVS a, um. Adi. Neiseia virgo, Scylla Ouid. Met. 8, 55.
NISEIS idos. f. Pro Scylla. Ouid. Rem. Amor. 737 Praeterita cautus Niseide nauita gaudet.
NISVS [1] i. m. Sidus caeleste. [...]
NISVS [2] vid. NITOR, eris.
NIT
NITAL, vel potius AMIDA vel AMITAL Idolum Indicum inter magica coli solitum. Vid. Mart. Capell. 2 p. 42 cum Not. Grotii.
NITEDVLA, NITELLA Vid. NITEO.
NITEO ui, źre. [ sti/lbw ] Splendidum a natura ob pinguedinem interfusam, vel quamcunque causam aliam, aut a cultu esse Plaut. Truc. 2, 4, 3 [...]
NITENS [1] entis. Partic. Ore floridulo nitens Catul. 59 (62) 193. [...]
NITENTER Adu. Vnde Nitentius ap. Mart. Capellam.
NITESCO ere. [ kallu/nomai ] Idem. [...]
NITESCENS entis. Partic. Nitescente luna noua Plin. 8 pr.
NITOR [1], ōris. m. [ to\ dieide\s2 ] Splendor in quacunque re, sic tamen, vt potius ex leuitate quadam ac politura esse videatur, quam ab igne. [...]
page 446, image: s0446NITIDVS a, um. Adi. [ liparo\s2 ] Splendidus, clarus, lucens. [...]
NITIDE ius, issime. Adu. Plaut. Truc. 2, 4, 3 Vt tota floret, vt olet, vt nitide nitet. Idem Cist. 1, 1, 11 Prandio nos lepide atque nitide accepisti.
NITIDIVSCVLVS a, um. Adi. Plaut. Pseud. 1, 2, 84 Nitidiusculum caput.
NITIDIVSCVLE Dimin. Adu. [ dieidw=s2 ] Plaut. Pseud. 3, 1, 8 Qui amet me, vt curet tandem nitidiuscule.
NITIDITAS ātis. f. Idem quod Nitor. Acc. Bacch. Formae, figurae nitiditate hospes regis. Nonius 2, 578.
NITIDO āre. [ kallu/nw ] Nitidum facere. [...]
NITELLA, vel NITELA ae. f. Idem fere quod Nitor, aut, quod nitorem conciliat. [...]
NĪTŹLA ae. f. dendroba/ths2 Vet. Gloss.] Animal a nitendo dictum, primae syllabae modus indicat, cui conuenit Graeca, quam dedimus ex Vet. Glossario interpretatio. [...]
NITEDVLA ae. f. [ lampouri/dion ] Idem animal. [...]
NITELĪNVS a, um. Adi. Plin. 16, 37 de Salice, Vimineam vocant, eandem purpuream; alteram nitelinam a colore. i. Rufam, rutilam, interprete Vossio.
NITEFACIO ere. Gell. 18, 11 Ventus mare caeruleum crispans nitefacit. Al. Nitescere facit.
NITEFACTVS a, um. Partic. Iuuenc. in Matth. c. 6 Grato crinem nitefactus oliuo.
NITIOBRIGES um. Pl. [ *nitio/briges2 ] Populi Narbonensis Gal liae Meminit Caes. Bell. Gall. 7, 7.
NĪTOR eris, nixus et nisus sum, niti. [ peira/omai, e)rei/domai ] Conari vehementer, in primis in eundo, ascendendo, pariendo, cacando, etc. [...]
page 447, image: s0447NITENS [2] entis. Partic. [ peirw/menos2 ] Extremam nitens plumato corpore Coruus Rostro tundit Cic. de Nat. Deor. 2, 114. Nullo pro Galba nitente Tac. Hist. 1, 55, 4. Vid. supra passim.
NISVS [3] a, um. Partic. Cic. pro Cluent. 6 c. 57 Vestra aequitate nisi confidimus, et sic saepe est in optimis libris pro vulgatiore Nixus. Vid. Parei Lex. Crit. p. 793.
NISVS [4] ūs. m. [ pei=ra, peirasmo\s2 ] Conatus. [...]
NIXVS [1] a, um. Partic. [ e)reisa/menos2 ] Innixus. [...]
NIXII [1] Dii, vid. paullo post suo loco.
NIXVS [2], ūs. m. vel NISVS [ to/kos2, toketo\s2 ] Partus. [...]
page 448, image: s0448NIXVRIO ii, īre. [ peirasei/w ] Niti velle, seu cupere, aut conari facere. Nigidius, Nixurit qui niti vult, et in conatu saepius aliqua re repellitur. apud Non. 2, 58.
NIXOR ātus sum, āri. Idem quod Nitor. Lucret. 4, 509 Fundamenta, quibus nixatur vita, salusque. vid. Nictor, āri, ex Lucret. 6, 836.
NIXANS antis. Part. Lucret. 3, 1014 Hoc est aduerso nixantem trudere monte Saxum.
NITIBVNDVS a, um. Adi. [ peirw/menos2 ] Gell. 1, 11 Sed enim Achaeos Homerus pugnam indipisci ait, non fidicularum tibiarumque concentu, verum conspiratu tacito nitibundos.
NIXE Adu. in Gloss. Isidor. explicatur per Munite.
NITOR [2], ōris. vid. NITEO.
NITRITES Nomos. *nitriatiko\s2 nomo\s2 Straboni] Praefectura est in ea parte Aegypti, quae est supra Memphim, nomen habens a duabus nitrariis, quae plurimum ferunt nitri. [...]
NITRVM i. n. [ ni/tron ] Salis genus, quod hodie vulgo Sal petrae vocant, quamquam ab eo diuersum esse, Plinianae obseruationes docent 31, 10 s. 46 [...]
NITRŌSVS a, um. Adi. [ nitrw/dhs2 ]. Quod nitrum habet, vel nitri saporem. [...]
NITRARIA ae. f. [ nitroruxei=on ] Locus, vbi nitrum sit, vel invenitur. Plin. 31, 10 Sunt ibi nitrariae, in quibus et rufum exit a colore terrae. Sic ibidem frequenter.
NITRĀTVS a, um. Adi. [ nitrwto\s2 ] Cui nitrum admistum est. [...]
NITRION i. n. Herba, Daphnoides. Apul. de Herb. c. 58.
NIV
NIVALIS, NIVARIVS, NIVATVS, NIVEVS, NIVOSVS vid. NIX.
NIVARIA Insula vna ex Fortunatis, a perpetua niue cognominata Plin. 6, 32.
NĪVEO źre. Verbum vetus aiunt, cuius Participio vsus sit Petronius c. 115 [...]
NIX
NIX niuis. f. [ xiw\n, nifa\s2, nifeto\s2 ] quasi Ninx, a ningo, pluvia tenuis in floccos glaciata. [...]
page 449, image: s0449NIVĀLIS e. Adi. [ nifo/eis2 ] Niue plenus, niui similis, etc. [...]
NIVARIVS a, um. Adi. [ xioniko\s2 ] Martial. 14, 103. [...]
NIVATVS a, um. Adi. [ xionwto\s2 ] Quod est niue refrigeratum. [...]
NIVEO, źre. et NIVESCO ere. Tertull. de Pall. c. 3 Lauacro nivescunt. Niuit pro Ningit ex Pacuuio apud Non. 10, 23.
NIVEVS a, um. Adi. [ xiono/xrwos2 ] Quod est ex Niue, vel Niui similis. vt, Massa niuea. [...]
NIVIFER era, erum Niuiferae valles Saluian. 6, 196.
NIVŌSVS a, um. Adi. [ xionw/dhs2 ] Quod niuibus abundat. [...]
NIXII [2] Dii, erant Nixuum in puerperio adiutores. [...]
NIXVRIO, NIXVS vid. NITOR, niteris.
NIXVS [3] i. m. [ *)eggo/nasis2 ] Sidus caeleste. [...]
NO
NO naui, nāre. [ xeli/zw, nh/xomai ] Proprius est piscium motus: deinde ad alia corpora viua et inanimata refertur, quae aqua sustinentur. [...]
NANS nantis. Partic. [ xeli/zwn ] Cic. Tusc. 5, 38 [...]
NATIO [2] ōnis. f. Nandi actio, Natatio. Sibi igitur habeant -- sibi nationes et cursus Cic. de Sen. 58 c. 16. Sunt tamen qui legant Natationes.
NATO [2] āre. Frequent. [ nh/xwmai, ne/w ] Martial. 4, 30 [...]
page 450, image: s0450NATANS antis. Partic. [ nhxo/menos2 ] Pecudes natantes Lucret. 2, 342. [...]
NATATVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NATATV=RVS [NATATŪRUS]] a, um. Part. [ nhco/menos2 ] Ouid. Epist. 18, 212.
NATĀTVS ūs. m. [ nh=cis2 ] Claud. de Rapt. Proserp. 3, 333 [...]
NATATIO ōnis. f. Cels. 3, 24 Si aestas est, frigidis natationibus vtendum. Idem 4, 7, 4. et Cic. de Senect. 58 c. 16 vbi alii leg. nationes.
NATĀTOR, ōris. m. [ kolumbhth\s2 ] Qui natat. Ouid. de Rem. Amor. 122 Pugnat in aduersas ire natator aquas.
NATATILIS [2] e. Adi. [ nhktiko\s2 ] Quod natat, vel natare potest. Tertull. adu. Hermog. c. 33. Prudent. in Rom. 332 Feras, volucres, reptiles, natatiles.
NATATILE is. n. [ nhktiko\n ] Locus, vbi natant pisces, aut anates, et similia. Varr. de R. R. 3, 5 Et natatilia sunt excauata anatum stabula. Vetus exemplar habet Naualia.
NATATORIA ae. f. Piscina. Sidon. Epist. 2, 2 Per exteriora natatoriae latera. Ambros. de iis, qui myst. init. c. 4. Interpr. Vulg. Ioh. 9, 7 et 11 coll. c. 5, 4 et 7.
NATATVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NATATV=RA [NATATŪRA]] ae. f. Gloss. Cyrill. [ kolumbh/qra.
NATABILIS e. Adi. Quod natare potest. Corip. 4, 43 Cedrus olens, solidum nunquamque natabile robur, propter grauitatem.
NATABVLA orum. n. [ ta\ nhxei=a ] dicuntur Natationes, hoc est piscinae natatoriae. [...]
NOA
NOA ae. f. Syenitarum oppidum est ad Nilum fluuium, teste Plin. 6, 29.
NOB
NŌBILIS e. Adi. [ eu)genh\s2, diagenh\s2, dia/shmos2, gnw/rimos2, e)nge/neios2 ] Quasi Noscibilis, a Nosco: pro Noto accipitur. [...]
page 451, image: s0451NOBILITAS ātis. f. [ eu)ge/neia, genea\, to\ eu)gene\s2 ] Generis, vel alterius rei excellentia et dignitas. [...]
NOBILITER Adu. [ diash/mws2 ] Insigniter et decore. [...]
NOBILITO āre. [ lampru/nw ] Nobilem facere. [...]
NOBILITĀTVS a, um. Partic. [ lamprunqei\s2 ] Cic. Off. 2, 26 c. 7 [...]
NOC
NOCEO ui, itum, źre. [ bla/ptw ] Damnum vel malum quodcunque
page 452, image: s0452inferre. [...]
NOCŹTVR impersonale; [ bla/ptetai ] Cic. Verr. 2, 96 [...]
NOCENS entis. Part. et saepe Adiectiuum. [...]
NOCITVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NOCITV=RVS [NOCITŪRUS]] a, um. Part. [ dhlh/swn ] Declinare quae nocitura videantur Cic. Off. 1 c. 4. [...]
NOCENTER Adu. [ blabo/ntws2 ] Columel. 8, 2 Robusta crura, nec longa, sed infestis velut sudibus nocenter armata. De Gallis, i. Quibus noceant.
NOCENTIA ae. f. Tertull. Apol. c. 40 Nocentiae iudex et exactor. Idem aduers. Marc. 2, 13.
NOCITVS a, um. Part. Vet. Interp. Iren. 5, 7 Neque nociti sunt aliquid, neque odor ignis inuentus est in eis.
NOCIBILIS e. Adi. Gloss. Gr. Lat. [ blabero\s2, detrimentabilis, nocibilis.
NOCĪVVS a, um. Adi. Nocens, Noxius. Plin. 20, 2 Item millepedae, sepa Graeci vocant, oblongam, pilosis pedibus, pecori praecipue nociuam. Nociuum periculum Phaedr. 1, 30, 3.
NOCVVS a, um. Adi. [ blabero\s2, e)piblabh\s2 ] Quod nocet. [...]
NOCVMEN, inis; et NOCVMENTVM i. n. Affertur ex Quinctiliano prouerbium, quae nocumenta, documenta: verum in illo quidem nihil dum eius inueniri potuit.
NOCTESCO, NOCTV etc. Vid. NOX.
NOCTVA ae. f. [ glau\c, nuktime/nh ] Auis, a tempore noctis dicta, quo canit et volat. [...]
NOCTVINVS a, um. Adi. Noctuam referens. [...]
NOCTVABVNDVS [1] vid. NOX.
NOD
NODARE, NODATIO etc. Vid. infra in NODVS.
NODIA ae. f. Plin. 24, 19 Herba coriariorum officinis nota: ea mularis dicitur, aliisque nominibus. Nomas curat, efficacissimamque aduersus scorpiones esse potam in vino aut posca reperio.
NŌDVS i. m. [ ko/mbos2, desmo\s2 ] Ligatura ex plexu, quae non facile soluitur. [...]
page 453, image: s0453NODVLVS i. m. Dimin. [ kombi/dion ] Plin. 21, 5 [...]
NODŌSVS a, um. Adi. [ kombw/dhs2, polu/plokos2 ] Quod multos nodos habet. [...]
NODŌSE Adu. Idem ac Intricate. vnde Compar. Tertull. de Resurr. c. 46 Et quid ego nodosius?
NODOSITAS ātis. f. Augustin. Confess. 2 extr. Tortuosissima et implicatissima nodositas.
NODO āre. [ desmeu/w ] Nodos facere, Ligare in nodos. Virg. Aen. 4, 138 Crines nodantur in aurum. i. fibula aurea comprehenduntur. Nodare vites per ramos, i. alligare. Cato de R. R. c. 32, 2.
NODĀTVS a, um. Partic. Laqueo collum nodatus amator Ouid. Rem. Amor. 17. Plin. 13, 22 Ferula geniculatis nodata scapis. Add. Lactant. de Opif. Dei c. 7.
NODĀTIO ōnis. f. [ de/smwsis2 ] Pro Nodositate. Vid. NODVS in arbore.
NODĪNVS i. m. [ *nwdi=nos2 ] Deus quem diuus August. de Ciuitate Dei 4, 8 [...]
NOE
NOEGA ae. f. Oppidum est Hispaniae Tarraconensis, in tractu Asturum, in peninsula Pesici Plin. 4, 20.
page 454, image: s0454NOEGAEVM i. n. [ nohgai=on ] Quidam amiculi genus praetextum purpura: quidam candidum ac perlucidum, quasi a naueo, quod putamen quorundam pomorum est, tenuissimum, non sine candore: vt Liuius, ait in Odyssea, Simul ac lacrimas de ore noėgaeo detersit, id est candido. [...]
NOŹMA atis. n. [ no/hma ] Genus sententiarum: de quo sic Quinct. 8, 5 [...]
NOENON veteres pro Non dixere. Apud Nonium Nenum legitur. vid. NENVM.
NOERVS a, um. Adi. [ noero\s2 ] Intellectualis. Tertull. aduers. Valent. c. 20 Caelos noėros deputant, eosque angelos faciunt.
NOL
NOLA [1] ae. f. [ *nw=la ] Vrbs Campaniae: quae prius Sidicinum dicebatur, vt scribit Plin. 3, 5. [...]
NOLANVS a, um. Adi. Nolana plebs Liu. 24, 13. Nolana ad moenia Sil. 12, 293. Primam corripit Prudent. Peristeph. 4, 208.
NOLA [2] ae. f. Tintinnabulum, sic dicta a ciuitate Nola vbi eas inuenisse putatur Paullinus Episcopus circa A. C. 400. [...]
NOLO [ a)boule/w, ou) qe/lw ] Non volo, ex quo contractum est, exceptis personis Non vis, Non vult, Non vultis. [...]
NOLENS entis. Partic. [ a)/kwn ] vt, Lucan. 1, 274 Quamuis nolente Senatu Traximus imperium.
NOLENTER Adu. Tertull. Apol. c. 14 Medicinam nolenten exercebat, i. inuitus.
NOLENTIA ae. f. Tertull. aduers. Marc. 1, 25 Indignatio, bilis, nolentia, offensa.
NOLVNTAS ātis. f. Ennius apud Calpurn. [...]
NOM
NOMADES um. m. pl. *noma/des2 ] Populi in Scythia Europae, quorum vita omnis in pascendis gregibus habetur. [...]
NOMAE arum. f. pl. nomai\ ] Vlcera, quae carnem depascendo serpunt. Plin. 23, 4 Tosti autem et cum melle triti, nomas repurgant. Eae etiam nomata et carcinomata dicuntur.
NOMANANDRIA ae. f. [ nomanandri/a ] Ignauia in praefecturis. Cic. Att. 5, 11 extr. Al. [ nomandri/a. Locus varie tractatus, merito suspectus Ernesto meo.
NOMAS adis. f. [ *noma\s2 ] Numidia. [...]
NOMEN inis. n. [ o)/noma ] Quasi Nouimen, inquit Festus: quia notitiam faciat. nam per id, quidquid nominamus, agnoscitur. [...]
page 458, image: s0458NOMINO āre. [ o)noma/zw ] Nominatim compellare. [...]
NOMINĀTVS [1] a, um. Partic. [ w)nomasme/nos2 ] Cic. Off. 3, 116 c. 33 [...]
NOMINĀTVS [2] ūs. m. Idem quod nomen. [...]
NOMINĀTIM Adu. [ o)nomaklh/dhn, o)nomasti\ ] Nomine expresso, per singulorum nomina. [...]
NOMINATIO ōnis. f. [ o)nomasi/a, o)nomatopoii/+a ] Ad electiones
page 459, image: s0459et defignationes ac suffragia pertinet. [...]
NOMINĀTOR, ōris. m. Vlp. Dig. 27 tit. 8 De nominatoribus magistratuum.
NOMINABILIS e. Adi. Ammian. 28, 4.
NOMINĀLIS e. Adi. Quod ad nomina pertinet. Varr. de L. L. 7, 2 Vt enim ab Aemilio homines orti Aemilii, ac gentiles; sic ab Aemilii nomine declinatae voces in gentilitate nominati.
NOMINALITER Adu. Arnobius aduersus gentes 2 p. 80 Quae quum esse consenserimus victi, et vniuersa his scatere nominaliter annuerimus humana, consequetur vt, etc.
NOMINALIA um. n. pl. Tempus sollemne quo puero imponebatur nomen. [...]
NOMINATĪVVS [note of the transcriber: in the print: MOMINATĪVVS] a, um. Adi. vt, Nominatiuus casus [ o)nomastiko\s2 ] a Grammaticis dicitur, quod nominat rem: et Rectus, quod a nullo cadit. Vid. Petron. Fragm. apud Burm. p. 688. [...]
NOMINITO āre. Frequentat. [...]
NOMINITANDVS a, um. Gerund. Cortex nominitanda est Lucret. 4, 48.
NOMINITATVS a, um. Part. Ferret. Mus. Lapid. p. 158 Viua Philematium sum Aurelia nominitata.
NOMENCLO āre. Verbum, vt videtur, antiquum, idem quod Nomino: ex Nomenculo contractum.
NOMENCLĀTOR, ōris. m. o)nomatoklh/twr Gloss. Gr. Lat.] Vel vt quibusdam placet, NOMENCVLATOR, ab obsoleto Nomenculare, vel, vt alii, a Nomine calando, id est vocando, quasi nominis calator, qui memoriter vnumquemque vocare didicit. [...]
NOMENCLĀTIO ōnis. f. [ o)nomato/klhsis2 ] Columel. 3, 2 [...]
NOMENCLATVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NOMENCLATV=RA [NOMENCLATŪRA]] ae. f. Idem. [ o)nomatoklhsi/a ] Plin. 3 praef. Quaedam in his nomenclatura nuncupentur. Idem 2, 7 Caelestis nomenclatura, qua Iupiter, Mercurius caeteri inter se vtantur.
NOMENTVM i. n. [ *nw/menton ] Oppidum in Latio non procul ab vrbe Roma. Martial. 13, 15 Si vicina tibi Nomento rura coluntur. Conf. Ouid. Fast. 4, 903.
NOMENTĀNVS a, um. Adi. Nomentanus agellus Martial. 7, 92. Nepos Nomentanus Hor. Serm. 2, 1, 22. Via Liu. 3, 52. Vindemia Martial. 13, 119.
NOMISMA vid. Numisma, post NVMVS.
NOMIVS [1] post NOMOS.
NOMOS, seu NOMVS i. m. [ nomo\s2 ] Regio, praefectura. [...]
NOMIVS [2] Apollo, vel [ a)po\ th=s2 nomh=s2, i. a pascuis, vel [ a)po\ tw=n no/mwn, a lege chordarum. Haec Seruius ad Virg. Georg. 3, 2.
NOMOPHYLAX acis. m. [ nomofu/lac ] Legum custos et seruator. [...]
page 460, image: s0460NON
NON Adu. negandi. [ ou), ou)k, ou)/koun, ou)me/ntoi, mh\ ] Omnibus medis iungitur. [...]
page 462, image: s0462NONA ae. f. Vna ex Parcis. Latini Nonam, Deciman, et Mortam, Parcas dixere, de quibus Gell. 3, 16. vid. MORTA.
NŌNACRIS is. f. [ *no/nakris2 ] Locus in Arcadia. [...]
NONACRIVS a, um. Adi. [ *nona/krios2 ] Ouid. Fast. 5, 97 Et matri et vati paret Nonacrius heros. Arcada Euandrum sic vocat.
NONACRĪNVS a, um. Aliud Adi. [ *nonakri=nos2 ] Arcadicus --Ouid. Met. 2, 409 [...]
NONAE arum. f. pl. no/nai ] Dicuntur in Martio, Maio, Iunio, et Octobri, Sex illi dies, qui primum sequuntur: in reliquis vero mensibus, quatuor tantum illi dies primum sequentes. [...]
NONAGESIMVS, NONAGINTA, NONARIVS etc. Vid. NOVEM.
NONCOLAE s. NONEOLAE arum. f. Plur.
page 463, image: s0463NONDVM Adu. [ ou)/pw, ou)de/pw, mh/pw, mhde/pw ] i. Non adbuc.
NONGENTI [1] vid. NOVEM.
NONIVS i. m. Gentis nomen, v. g. Nonius Senator Romanus Plin. 37, 6. [...]
NONNE Adu. interrogandi, [ ou) ga\r, mw=n, mh\ ] ex Non et Ne compositum. [...]
NONNIHIL Aliquid, vel aliquantum. Interdum vna voce scribunt. [...]
NONNVLLVS a, um. Aliquis. Ipsum quoque iunctim scriptum passim inuenias, licet proprie duae voces sint. [...]
NONNVNQVAM Adu. i. Aliquando, eiusdem rationis est. [...]
NONNVS Vox Ecclesiastica pro Monacho. Vid. Voss. de Vit. Serm. 1, 6, et 2, 13. et Orig. Idolol. 1, 24.
NONNA ae. f. Monacha. Hieron. Epist. 22, 6.
NONNVLA ae. f. Rete ad capiendas aues. Vid. Gloss. Isidor.
NONNVSQVAM In aliquibus locis, vt Nonnunquam iunctis interdum verbis scribitur. Plin. 14, 19 Nonnusquam vini faece, acetoue condiunt.
NONVS [1] vid. NOVEM.
NOR
NORBA Colonia Romana in Latio. Plin. 3, 5. Liu. 2, 34 et 7, 42. Hinc
NORBĀNVS a, um. Adi. vt, Norbanus ager Liu. 8, 19. Est etiam cognomen. Vid. Spanh. de Num. diss. 10.
NORICVM i. n. [ *nwriko\n ] Regio Germaniae meridionalis versus orientem. Hinc
NŌRICVS a, um. Adi. [ *nwriko\s2 ] Hor. Carm. 1, 16, 9 Quas neque Noricus deterreret ensis. Castella Virg. Georg. 3, 474. Ignis Ouid. Met. 14, 713. Rura Claudian. Bell. Get. 365.
NORMA ae. f. [ gnw/mwn ] Fabrorum instrumentum, ex duabus regulis constans, ita coniunctis, vt angulum rectum efficiant: Vitruu. 7, 3. [...]
NORMĀLIS e. Adi. [ gnwmo/nios2 ] Quod ad normam factum est. [...]
NORMALITER Adu. Ad normam, accurate. [...]
page 464, image: s0464NORMO āre. Diomed. Grammat.
NORMĀTVS a, um. Adi. [ gnwmo/tupos2 ] Columel. 3, 13 Antiquam illam ciconiam infiximus, vt tanquam suppositae basi ad perpendiculum normata insisteret.
NORMATIO ōnis. f. Fragm. agrar. de limit. p. 217.
NORMATVRA ae. f. Innocent. de Casis liter. p. 221 edit. Goes.
NORTIA ae. f. Tuscis fortuna: quam Hetruscam deam vocat Liu. 7, 3. Conf. Iuuenal. Sat. 10, 74 vbi Nurtia scribitur.
NOS
NOS nostrūm vel nostri, [ h(mei/s2, h(mw=n ] Plurale est cum singulariter dicatur Ego, mei. Nos, i. Nos Romani s. Latini, Scribon. Ep. fin. Comp. 12. 83. 129. 258. [...]
NOSTER [1] tra, trum. [ h(me/teros2 ] Gen. Nostri, ae, i. Pronomen Possessiuum. [...]
NOSTRAPTE culpa facimus, vt malos expediat esse Ter. Phorm. 5, 2, 1.
NOSTRAS ātis. Adi. [ h(medapo\s2 ] a Noster deducitur: et significat, E nostra geute vel patria. [...]
NOSTRĀTIM Adu. i. Nostro more. Sisenna apud Charis. p. 196.
NOSCENTIA, NOSCIBILIS etc. Vid. paullo infra.
NOSCO nōui, nōtum, ere. [ gno/w ] Praesenti tempere significat percipere, comprehendere, discere, atque initium ades sciendi: quare non mirum est, Praeteritum Noui habere vim quoque Praesentis scio. [...]
page 465, image: s0465NOSCENS entis. Part. Catull. 69, 140 Iuno Noscens omniuoli plurima furta Iouis.
NOSCENTIA ae. f. Vt scientia, intelligentia. Symmach. Epist. 6, 11 Fortasse quaeratis, quid etiam nunc referri in noscentiam meam postulem Idem ibid. 4, 9.
NOTVS [1] a, um. Part. [ e)gnwsme/nos2 ] Plin. 16, 18 [...]
NOTIO ōnis. f. [ no/hsis2, e)/nnoia ] Conformatio quaedam et impressa intelligentia definitur Cic. Top. c. 5. [...]
NOTITIA ae. f. [ gnw=sis2 ] Cognitio, intelligentia. [...]
page 466, image: s0466NOTITIES źi. f. Idem. [ gnw/risis2 ] Vitruu. 6 prooemio, Ideo notitiei parum est assequuta. Notities hominum diuis vnde insita primum, etc. Lucret. 5, 182.
NOTESCO [1] ere. [ diagnwri/zomai ] Notum fieri. [...]
NOTIFICO āre. [ diagnwri/zw ] Notum facere. [...]
NOSCITO āre. [ diaginw/skw ] Frequent. et Desiderat. [...]
NOSCITANS antis. Part. Liu. 22, 6 Facie quoque noscitans, i. agnoscens.
NOSCITABVNDVS a, um. Adi. Gell. 5, 14 de leone, Deinde sensim atque placide, tanquam noscitabundus ad hominem accedit. h. e. Tanquam noscitans, agnoscere cupiens certe, de quo dubitaret.
NOSCIBILIS e. Adi. Augustin. de Trin. 9, 5 Mens noscens vel nota, vel noscibilis. Idem cap. vlt. Tertull. ad Scap. 2.
NOTOR, ōris. m. Qui ignoti notitiam dat. Sen. Epist. 39
NOTORIVS a, um. Adi. [ eu)/gnwstos2 ] Quod omnes norunt. [...]
NOTORIA ae. f. Subst. Epistola dicitur, quae aliquid notum facit et indicat: Trebellius in Claudio c. 17 [...]
NOSOCOMĪON i. n. [ nosokomei=on ] Valetudinarium: villa et diversorium, ad quod diuertunt aegrotantes pauperes. [...]
NOSODOCHĪVM i. n. [ nosodoxei=on ] Idem quod Nosocomium.
NOSTER [2] etc. vid. NOS.
NOT
NOTA ae. f. [ sti/gma, shmei=on, su/mbolon ] Signum, quo quid noscitur: a Nosco, Notus, licet priore breui: a qua correptione deriuata buius verbi non abhorrere, indicant Agnitus, Cognitus cum coniugatis. [...]
page 468, image: s0468NOTVLA ae. f. Mart. Capella 1 p. 17 Multicoloribus notulis variata pictura.
NOTABILIS e. Adi. [ eu)/gnwstos2 ] Quod nosci et discerni potest. [...]
NOTABILITER Adu. [ eu)gnw/stws2 ] Plin. Epist. 5, 17 [...]
NOTARIVS i. m. taxugra/fos2, shmeiogra/fos2 ] Qui per notas scribit [ tw=n u(pografe/wn tou/twn geno/menos2, ou(\s2 dh\ notari/ous2 r(wmai=oi kalou=si Suid. voce [ *au)ce/ntios2. [...]
NOTACVLVM i. n. Min. Fel. Oct. c. 31 Nos non notaculo corporis, sed innocentiae ac modestiae signo facile dignoscimur, i. nota.
NOTARIA ae. f. Pro arte tachygraphiae Fulgent.
NOTO [1] āre. [ shmeio/w ] A Nota deducitur, et generatim idem est, quod signare, vel vt alii discernere possint, vel vt ipse, qui notauit. [...]
page 469, image: s0469NOTANS āntis. Partic. Nepos 25, 18, 3 Iuliam familiam ordine enumerauit, notans qui a quo ortus, etc. Petron. c. 103 Frontes notans inscriptione solerti.
NOTANDVS a, um. Partic. [ shmeiwte/os2 ] Facta notanda ab euentu Ouid. Epist. 2, 86. Mores notandi sunt cuiusque aetatis Hor. de Arte Poėt. 156.
NOTĀTVS a, um. Partic. [ shmeiwqei\s2 ] Cic. Verr. 5, 173 [...]
NOTĀTIO ōnis. f. [ shmei/wsis2 ] Nota et animaduersio dicitur. [...]
NOTESCO [2] vid. NOSCO.
NOTHVS Aliquando Subst. aliquando Adi. [ no/qos2, spurius Gloss. Gr. Lat.] Matrimonio legitimo non susceptus, et generatim non legitimus. [...]
NOTIA ae. f. [ noti/a ] Gemma est cum imbribus eadens, vnde et Ombria alio nomine dicitur: eosdem effectus habens quos Brontia Plin. 37, 10.
NOTIFICO, NOTIO, NOTITIA vid. NOSCO.
NOTION i. n. Cucumis siluaticus. Apul. de Herb. c. 113.
NOTO [2] āre. vid. NOTA.
NOTVS [2] i. m. *no/tos2 ] Ventus Meridionalis, Auster dictus: [ noti\s2 enim Graece, Latine humor dicitur, quem afferre solet Graeciae et Italiae ex meridiano mari auster. [...]
page 470, image: s0470NOTIVS a, um. Adi. Australis. Polus Notius Hygin. 1, 3 et 5. 4, 11. etc. Manil. 1, 427 Tum Notius piscis, venti de nomine dictus. Notium mare, Tuscum, Tyrrhenum, Inferum Plin. 3, 5.
NOTIALIS e. Adi. Idem quod Notius. Auien. Phaenom. 551 Iacet in Notialia nubila pronus.
NOV
NOVACVLA ae. f. [ curo\s2 ] Culter rasorius: a Nouo, nouas, quod nouare, id est nouum facere videatur. [...]
NOVĀLIS, is. f. vel NOVALE is. n. [ neio\s2, neo\s2, ne/wma ] est, vt ait Festus, Ager nouae relictus sementi. [...]
NOVANVS i. m. Fluuius est in agro Pitinate, trans Apenninum, qui aestiuis solstitiis supra modum augetur, et circa brumam siccatur. Vid. Plin. 2, 103.
NOVARIA ae. f. Oppidum est Italiae, in tractu Transpadano, cuius meminit Plin. 3, 17.
NOVARE, NOVATIO vid. post NOVVS.
NOVE, NOVELLETVM, NOVELLO, NOVELLVS vid. NOVVS.
NOVELLIVS i. m. Torquatus Mediolanensis quidam fuit temporibus Tiberii Caesaris, qui gestis honoribus a Praetura ad Proconsulatum vsque peruenit, et Tricongius cognominatus est, quo tres congios vini vno impetu epotauerit, vt ait Plin. 14, 22.
NOVEM [ e)nne/a ] Nomen numerale indecl. In nouem et dies et libros distributus sermo Cic. Q. Frat. 3, 5. Dies nouem epulata gens Virg. Aen. 5, 762.
NOVŹNI ae, a. Adi. [ e)/nnatoi ] Idem, distributiue. [...]
NOVENARIVS a, um. Adi. [ e)nnea/moiros2 ] Nouenarius numerus Varro R. R. 2, 1 sub fin. [...]
NOVENDIĀLIS e. Adi. [ e)nnhme/rios2 ] Nouendiale sacrum, Quod mortuo fieri solebat nono die, postquam erat sepultus. [...]
NOVIES Adu. [ e)nnea/kis2 ] Varro de R. R. 1, 2 Hoc ter nouies cantare iubet. Nouies datum Scribon. 17. Styx nouies interfusa Virg. Georg. 4, 480. et Aen. 6, 439.
NONVS [2] a, um. Adi. ordinis. [ e)/nnatos2 ] Plin. 18, 12 [...]
NONAGINTA [ e)nnenh/konta ] Indecl. decies nouem. Plin. 7, 48 Ex nobili domo nonaginta nouem. Annos nonaginta natus Masinissa Cic. de Senect. 34 c. 10. Nonaginta dies Auson. Eidyll. 14, 1 et 16.
NONAGŹSIMVS a, um. Ordinale. [...]
NONAGECVPLVS Nonagies tantum: ad analogiam dixeris. Et
NONAGECVPLEX Quod nonaginta modis factum est, vel Quod in nonaginta partes diuidi potest.
NONAGENARIVS a, um. [ e)nnenhkontaeth\s2 ] Qui nonaginta
page 471, image: s0471annos natus est. Nonagenarius motus Plin. 2, 15 Martis stellae tribuitur, a nonaginta partibus caeli s. gradibus, quibus a Sole distat.
NONAGŹNI ae, a. Distributiuum. Nonageni gradus Plin. 36, 13.
NONAGIES Adu. [ e)nnenhkonta/kis2 ] Plin. 2, 108 [...]
NONGENTI [2], vel NONINGENTI ae, a. [ e)nneako/sioi ] i. Nouies centum. [...]
NONĀNVS a, um. Adi. vt, Miles nonanus, i. Ex legione nona Tacit. Ann. 1, 23, 6. et 1, 30, 5.
NONARIVS a, um. Adi. [ e)nnatai=os2 ] A Nonus, vnde Nonariae meretrices, Quae quod hora nona cellas aperirent, et prostare inciperent, dictae sunt. [...]
NONVNCIVM i. n. Nouem vnciis constans. Fest.
NONVSSIS Nouem asses. Varr. de L. L. 4, 36 Ab tribus assibus tressis, et sic proportione vsque ad nonussis.
NOVEMBER bris. m. [ a)nqesthriw\n ] Nomen vndecimi mensis. [...]
NOVENDECIM Adu. Vulgo in Epit. Liu. 119. sed obseruat Gronou. in MSS. deprehendi decem et nouem. Conf. Cellar. Antib. p. 124. et Cur. Post. p. 361.
NOVENNIS e. Adi. Nouem annorum. Filius, qui tunc erat nouennis Lactant. de Mort. persec. c. 20. [...]
NOVENSILES Dii, a nouenario numero, vel a nouitate sic dicti. [...]
NOVERCA ae. f. [ mhtrua\ ] dicitur (auctore Festo) Quam quis sublatis liberis nouam vxorem ducit, accersendae familiae gratia. [...]
NOVERCĀLIS e. Adi. [ mhtruako\s2 ] Animo nouercali in aliquem esse Trebell. Poll. in Herode Tyr. [...]
NOVERCOR āri. Saeuitiam nouercae exercere. [...]
NOVI vid. NOSCO.
NOVIODVNVM [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NOVIODV=NVM [NOVIODŪNUM]] i. n. [ *noio/dounon, Ptolem.] Trium oppidorum in Gallia nomen. [...]
NOVIOMAGVM, vel NOVOMAGVM i. n. Insignis vrbs Geldriae ad Vahalim. Auson. Mosell. 11 Nouomagum, diui castra inclyta Constantini. Niuomagum scribitur in Tolliana.
NOVISSIMVS, NOVITAS, NOVITER vid. NOVVS.
NOVO [1] āre. vid. NOVVS.
NOVVS a, um. Adi. [ ne/os2, kaino\s2, nearo\s2 ] Recens, veteri opponitur. [...]
page 472, image: s0472NOVE Adu. [ kainw=s2 ] Auctor ad Herenn. 1, 15 c. 9 Ne quid ambigue, ne quid noue dicamus. Apul. Dogm. Plat. 3 pr. Noua, vsitata, noue proferre.
NOVITER Adu. Idem. Laudatur Plin. Paneg. c. 34 pr. [...]
NOVISSIMVS a, um. Adi. [ i)/sxatos2, ne/atos2 ] Vltimus, postremus: quod quae recenter fiunt, vltimum locum habeant. [...]
NOVISSIMVM Adu. i. Vltimo loco Scribon. 270. coll. 263.
NOVISSIME Adu. [ e)sxa/tws2, e)pi\ te/lei ] Postremo. Planc. ad Cic. Fam. 10, 17 [...]
page 473, image: s0473NOVISSIMĀLIS e. Adi. M. Victorin. Gram. Versus nouissimalis.
NOVITAS ātis. f. [ kaino/ths2 ] Qualitas rei nouae. [...]
NOVĪCIVS a, um. Adi. [ nearo\s2, nearw/teros2 ] Nouus. Plaut. Most. 3, 2, 92 [...]
NOVICII orum. m. pl. Rudes serui, et non veterani. [ new/nhtoi ] Plaut. Capt. 3, 5, 60 [...]
NOVICIOLVS a, um. Adi. Nouiciola paratura Tertull. Apol. 47. Idem de Poenit. 6 Sunt nouicioli, qui incipiunt diuinis sermonibus aures rigare.
NOVIVS Poėta Comicus saepe laudatus Nonio Marcello et aliis Grammaticis, a quo dicti
NOVIANI FULLONES fullones, de quibus in FVLLO
NOVO [2] āre. [ neo/w, kainopoie/w, kainotomw= ] Nouum siue recens facere, mutare. [...]
NOVANS antis. Partic. [ new=n ] Liu. 1, 52 Turnum nouantem res poena affecissent. Tecta nouans Virg. Aen. 4, 260.
NOVANDVS a, um. Aliud Partic. Res nouandae Virg. Aen. 4, 290. [...]
NOVĀTVS [1] a, um. similiter Partic. [ newqei\s2 ] Vulnus nouatum Ouid. Rem. Amor. 729. Vox et facies nouata est Ouid. Met. 2, 674.
NOVĀTOR, ōris. m. et NOVĀTRIX īcis. f. [ newth\s2 ] Gell. 1, 15 [...]
NOVATIO ōnis. f. kainismo\s2 Gloss. Lat. Gr.] Instauratio, cum de nouo aliquid fit aut agitur. [...]
NOVĀTVS [2] ūs. m. Idem quod Nouatio. [...]
page 474, image: s0474NOVĀMEN inis. n. Tertull. aduers. Marc. 1, 20.
NOVELLVS a, um. Adi. [ newrh\s2 ] Dimin. a Nouus. Virg. Ecl. 3, 11 [...]
NOVELLE Adu. Plaut. Poen. suppos. 8.
NOVELLICVS a, um. Id. ibid.
NOVELLITAS ātis. f. Tertull. aduers. Prax. c. 2 Tam ipsa posteritas omnium haereticorum, quam ipsa nouellitas Praxeae hesterni. Idem de Anima c. 28.
NOVELLO āre. [ neoqme/w ] Nouum agrum colere, seu nouas vites pangere, vbi ante non erant. Suet. Domit. c. 7 Edixit, ne quis in Italia nouellaret. V. Torrent. et Brodaei Miscel. 10, 15.
NOVELLASTER tra, trum. Adi. Marc. Empir. 8 Vinum optimum, sed nouellastrum.
NOVELLŹTVM i. n. neofutei=on Gloss. Lat. Gr. [ neofutw\n,] sumitur pro Vinea ex nouellis vitibus consita. [...]
NOVVM COMVM i. n. Oppidum situm ad radices Alpium, ad lacum Larium. Strab. 4. Suet. Iul. c. 28. n. 3. Caes. Bell. Ciuil. 2. V. Sigon. de Ant. Iur. Ital. 3, 2. [...]
NOX
NOX noctis. f. [ nu\c, nu/xos2 ] dicta a Graeco [ nu/c. [...]
page 475, image: s0475NOCTVRNVS [1] antiquis dictus est Noctis deus. [...]
page 476, image: s0476NOCTVRNVS [2] a, um. Adi. [ nu/xios2, nuktero\s2, nukterino\s2 ] Quod est noctis. [...]
NOCTVRNĀLIS e. Adi. Alcim. Auit. Epist. 33 In contenebrati recessus nocturnali habitatione. Sidon. Epist. 7, 16 Per quos nocturnalem cucullum transmisi.
NOCTIVS a, um. Adi. Nocturnus. Lucret. 6, 1218 -- Nec noctia saecla ferarum Exibant siluis. Vid. Barth. Aduers. 1, 9.
NOCTESCO ere. In modum noctis tenebrosum esse vel fieri. Furius Antias apud Gell. 18, 11 Omnia noctescunt tenebris caliginis atrae. conf. Non. 2, 591.
NOCTICOLA ae. m. Prudent. Hamart. 634 Nocticola Indus. scil. Qui ob diurnum calorem noctem amat.
NOCTICOLOR, ōris. Adi. Ater. Auson. Technopaeg. de Diis 11 Nocticolor Styx.
NOCTICVBVS a, um. Adi. pro Adultero, apud Cassiodor.
NOCTIFER era, um. Adi. [ nuktofo/ros2 ] dicitur Vesper vel Hesperus, stella vespertina, quae eadem mane dicitur Lucifer. [...]
NOCTILVCA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NOCTILV=CA [NOCTILŪCA]] ae. f. [ nuktofanh\s2 ] dicitur Luna ex eo, quod eo cognomine in Palatio colebatur, et noctu in eius templo lampades lucebant. [...]
NOCTILVCERNA ae. f. pro Cicindela, apud Apuleium.
NOCTILVGVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NOCTILV=GVS [NOCTILŪGUS]] a, um. Adi. Epitheton bubonis apud Lucil. Vid. Fest. Scaligeri. Lauremberg. in Antiquar. leg. noctilucas.
NOCTIVAGVS a, um. Adi. [ nukti/poros2 ] Currus noctiuagus Phoebes Virg. Aen. 10, 216. [...]
NOCTVABVNDVS [2] a, um. Adi. Cic. Att. 12, 1 [...]
NOCTICVLVS, NOCTOCVLVS, NOCTVCVLVS Vid. statim NOCTVLVCVS.
NOCTVLVCVS i. Interdiu et noctu. [...]
NOCTIPVGA orum. n. Pl. Lucilius vocauit Obscena, quod noctu pungant, atque excitent Venerem. Sic certe Salmas. pro Noctiluca vulgato. Vid. Dacerii annotatio ad Festum.
page 477, image: s0477NOCTISVRGIVM i. n. Vox ficta Latine pro Nyctegresia a Festo in Egretus.
NOCTIVIDVS a, um. Adi. Noctu videns. Mart. Capell. 6. pr. Noctiuida ales, noctua.
NOCTVVIGILVS a, um. Adi. Plaut. Curc. 1, 3, 40 Noctuvigilam Venerem dixit, quia peruigilia Venus amat.
NOXA ae. f. [ bla/bh, poinh\ ] a nocendo, est vel actio nocens s. laesio, in specie peccatum, quo vel alii, vel ipsi peccanti nocetur: vel poena delicti: quam vtramque notionem etiam Festus docuit, apud quem Accius Menalippa, Te esse huic noxae obnoxium. [...]
NOXĀLIS e. Adi. [ phmatiko\s2, noca/lios2 ] Caius in l. 1. D. de Noxal. act. [...]
NOXIA ae. f. [ ptai=sma, noci/a ] Culpa dicitur, auctore Festo. Sed non differre a Noxa modo diximus. [...]
page 478, image: s0478NOXIĀLIS e. Adi. Prudent. Cathem. 9, 18 Lex noxialis. Idem hymno Mamerti v. 5 Quando pomi noxialis morte morsu corruit.
NOXIETAS ātis. f. Noxia, delictum Tertull. Apol. c. 2.
NOXIVS a, um. Adi. [ phmanto\s2, blabero\s2 ] Nocens, et criminis compertus. [...]
NOXIŌSVS a, um. Adi. Senec. de Clement. 1, 26 [...]
NOXITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NOXITV=DO [NOXITŪDO]] inis. f. pro Noxia apud veteres dicebatur. Accius, Ocule noxitudo obliteretur Pelopidarum, ac per nos sanctescat genus Nonius 2, 576.
NVB
NVBAE arum. m. Pl. *nou=bai Stephano ] Populi sunt Libyae, ad sinistrum Nili flexum habitantes, in multa diuisi regna, teste Strabone 17. Vid. Drakenb. ad Sil. 3, 269. et 7, 664.
NVBES is. f. [ nefe/lh, ne/fos2 ] Vapor humidus in sublime elatus e terra per aestum, cuius densitas solis lumen intercipit, et quasi nubit, i. velat, obtegit. Aėr sine nubibus Ouid. de Arte Am. 3, 173. [...]
page 479, image: s0479NVBŹCVLA ae. f. [ nefe/lion ] Parua nubes. [...]
NVBECVLŌSVS a, um. Adi. Sarisb. Epist. 184 Ratio haec nubeculosior est.
NVBIFER era, erum. Adi. [ nefelifo/ros2 ] Eurus nubifer Sil. 10, 323. Noti Ouid. Epist. 3, 58. Apenninus Id. Met. 2, 226.
NVBIFVGVS a, um. Adi. Qui nubes fugat, vel etiam Qui fugit nubes. Columel. 10, 288 Nec tam nubifugo Borea Latonia Phoebe Purpureo radiat vultu.
NVBIGENA ae. m. [ nefelogenh\s2 ] Columel. 10, 156 [...]
NVBIGEROS clypeos Stat. Silu. 5, 2, 131. Sed legendum, nubigenas: Sermo enim est de ancilibus e caelo delapsis.
NVBIGŌSVS a, um. Adi. Nubilus, Caliginosus. Nubigosus aėr Claud. Mamert. de Stat. Animae 1, 7.
NVBIVAGVS a, um. Adi. Meatus Sil. 12, 102 de Daedalo.
NVBILVS a, um. Adi. [ nefelw/dhs2 ] Nubibus tectum, caliginosum. [...]
NVBILVM i. n. [ ne/fos2 ] Ipsam nubem significat. [...]
NVBILARIVM i. n. [ sitobolw\n ] Locus, quo propter nubes conferuntur frumenta semitrita. [...]
NVBILAR āris. n. Idem. Columel. 2, 21, 3 [...]
NVBILO āre. [ gnofe/w ] Nubilum seu obscurum facere. Et apud Varr. R. R. 1, 13, 5 Nubilare si coeperit, int. aėr. Paullin. Nolan. Carm. 10, 38 Lucem figmenta vatum nubilant.
NVBILANS antis. Partic. Nubilans fulgor carbunculi, h. e. Veluti nubes quasdam oculis obiiciens Plin. 37, 7.
NVBILOR ari. Dep. [ gnofou=mai ] Idem quod nubilare. Cato de R. R. c. 88, 2 Vbi nubilabitur, et noctu sub tecto ponito.
NVBILŌSVS a, um. Adi. Apul. Met. 11, p. 260 Caelum, nubilosa caligine disiecta, nudo sudoque luminis proprii splendore candebat.
NVBILIS [1] vid. sub NVBO.
NVBO nupsi et nuptus sum, nuptum, ere. [ game/omai, numfeu/omai, mnhsteu/omai ] Operire, velare: vt Nubes, quae caelum operit. [...]
page 480, image: s0480NVBENS entis. Partic. [ gamou/menos2 ] Ferre dona nubenti Sen. Med. 842. Filiae nubenti lectum genialem strauit mater Cic. pro Cluent. 14 c. 5.
NVPTVS [1] a, um. Aliud Partic. [ gegamhme/nos2 ] Marito certo nupta Ouid. Epist. 5, 107. [...]
NVPTVS [2] i. m. [ mnhsto\s2, numfi/os2 ] Qui nupsit. [...]
NVPTA ae. f. [ nu/mfh ] Quae nupsit. [...]
NVPTVLA ae. f. Varro ap. Non. 4, 330.
NVPTVS [3] ūs. m. [ mnhstei/a ] Aur. Vict. Viris illust. c. 59 [...]
NVPTVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NVPTV=RVS [NUPTŪRUS]] a, um. Partic. [ gamhso/menos2 ] Proles nuptura et nupta Ouid. Epist. 15, 119.
NVBILIS [2] e. Adi. [ gamhto\s2 ] Apta, vt viro in matrimonio iungatur. [...]
NVPTO āre. Frequent. vel Desideratiuum potius. Tertull. aut Cyprianus, aut quisquis est, Sodom. 45 Quo nullae nuptant animae, i. appetunt nuptias.
NVPTVRIO īre. [ gamhsei/w ] Cupere nubere. Apul. Apol. p. 319 Ea si claro nupsisset homini rusticano, indecrepito seni, sponte eam diceres sine vlla magia iam olim nupturisse.
NVPTIAE arum. f. tantum pl. [ ga/mos2 ] Coniunctio maris et feminae. [...]
page 481, image: s0481NVPTIĀLIS e. Adi. [ gamiko\s2, gamh/lios2 ] Quod pertinet ad nuptias. [...]
NVPTALICIVS a, um. Adi. Idem. Munus nuptalicium Vlpian. l. 194 D. de V. S.
NVPTIALITER Adu. Nuptialiter laetus Mart. Capell. 6.
NVPTIĀTOR, ōris. m. Qui facit nuptias. Hieron. Epist. 11 Secundus nuptiator.
NVC
NVCAMENTVM [1] i. n. [ ku/ttaros2 ] a Nuce inclinari videtur, vel quod sit ceu rudimentum quoddam naturae, pineam nucem facere condiscentis, vel quod apertissime in nucibus propendere videatur, inquit Ruellius. [...]
NVCERIA ae. f. [ *noukeri/a ] Vrbs est Campaniae, nouem millibus passuum a mari distans, cuius meminit Silius 8, 533. et 12, 424.
NVCETVM, NVCEVS, NVCLEVS, NVCVLA etc. vid. NVX.
NVD
NVDARE, NVDIPEDALIA vid. NVDVS.
NVDITANVM i. n. Hispaniae Baeticae oppidum est, apud Plin. 3, 1.
NVDIVSTERTIVS, NVDIVSQVARTVS etc. [ pro/xqes2 ] composita sunt, inquit Festus, ex Nunc et Die Tertio et Quarto, id est, Nunc est dies tertius, Nunc est dies quartus; semperque de praeterito dicuntur. [...]
NVDO [1] āre. vid. NVDVS.
NVDVS a, um. Adi. [ gumno\s2, yilo\s2 ] Quod est sine tegmine, veste, aut alia re, quae illam quocunque modo, tegere solet. [...]
page 482, image: s0482NVDVLVS a, um. Adi. Hadriani Carm. suprem. apud Spartian. c. 25 Pallidula, rigida, nudula.
NVDE Adu. Simpliciter Lactant. 3, 1 Quae tradita sunt breuiter et nude.
NVDITAS ātis. f. gumno/ths2 Gloss. Lat. Graec.] sumitur pro Inopia Quinctil. 10, 2 Tenuitas ac nuditas placuit, etc.
NVDO [2] āre. [ gumno/w, yilo/w ] Nudum facere, detegere. [...]
NVDANS antis. Partic. Ouid. Met. 10, 391 Inania nudans vbera. Catull. 65, 81 Nudantes reiecta veste papillas.
NVDĀTVS a, um. Partic. [ gumnwqei\s2 ] Sic Nudatus Liu. 3 dicitur, cui vestis inter rixandum dilacerata erat. [...]
NVDATIO ōnis. f. Plin. 18, 6.
NVDIPEDALIA ium. n. pl. [ gumnopo/dia ] Sacra erant Hierosolymis, vt scribit Hieronymus contra Iouinianum. [...]
NVDIPES edis. Tertull. de Pall. 5 Non expedit in algore et ardore rigere nudipedem.
NVG
NVGAE arum. f. pl. tantum. [ lh=ros2, u(/qlos2, fluari/a, le/sxh ] sunt proprie cantiones in laudem mortuorum. [...]
page 483, image: s0483NVGVLAE arum. f. pl. Dimin. Mart. Capell. 1 p. 1 Nugulas ineptas aggarrire.
NVGAS Adi. indecl. Charisins 1 Nugas licet indeclinabile sit, tamen commune trium generum est, hic et haec et hoc Nugas. [...]
NVGAX ācis. Adi. [ fluarw/dhs2 ] Qui nugatur. Vnde et Nugator alias dicitur. Vet. Gloss. Nugax, [ ei)kaīos2, sapro\s2, a)xrei=os2, flu/aros2. Ne sis nugax Petron. Fragm. c. 52. Add. Cael. ad Cic. Fam. 8, 15.
NVGACITAS ātis. f. [Gloss. [ a)xreio/ths2, a)xreiosu/nh,] Nequitia, nugacitas. Augustin. Epist. 67 extr. Omnis ab eo deleta est nugacitas. [...]
NVGIGERVLVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NVGIGERV=LVS [NVGIGERŪLUS]] a, um. Adi. Qui vana nuntiat Plaut. Aul. 3, 5, 51. Lambin. malit nugiuendulus.
NVGIGER era, erum. Aliud Adi. [ lhrofo/ros2 ] Nugigera manus, h. e. Vana, et quae scipsam fefellit. [...]
NVGILOQVVS a, um. Adi. Nugiloqui detractores Sarisb. Epist. 200.
NVGIPARVS a, um. Adi. Qui Parit nugas Gloss. Isidor.
NVGIVENDVS, vel NVGIVENDVLVS i. m. [ lhropw/lhs2 ] ab antiquis dicebatur, Qui aliquid mulieribus venderet, inquit Nonius 2, 587 [...]
NVGOR āri. Dep. [ lhre/w, u(qle/w, fluare/w, flhnafa/w, e)resxele/w, a)dolesxe/w, bwmoloxe/w ] Vana et nugas agere. [...]
NVGĀTOR, ōris. m. [ flu/aros2, a)dole/sxhs2 ] Plaut. Curc. 4, 1, 1 [...]
NVGATORIVS a, um. Adi. Idem quod Nugalis. [...]
NVGATORIE Adu. Auctor ad Herenn. 4 c. 36 Non contra tenuiter et nugatorie responsum?
NVGATRIX icis. f. Prudent. Psych. v. 434 Nugatricem aciem.
NVGĀLIS e. Adi. fluarw/dhs2 Onomast. Vet.] Quod est nugis plenum, seu Quod est nugarum. [...]
NVGALITAS ātis. f. Gloss. vet. Nugalitas, [ sapro/ths2.
NVGARIVS a, um. Adi. Varr. de L. L. 6, 3 Diobolares, a binis obolis: scaeniculae ab scaeno nugario vnguento, quod sit inter nugas, a quibus nugiuendi dicuntur.
NVGAMENTVM i. n. [ u(/qlhma ] Idem quod Nugae. Apul. Met. 1 extr. p. 113, 31 A quo istorum nugamenta haec comparasti? de pisciculis, quos etiam quisquilias per contemtum modo appellarat.
NVGO ōnis. m. pro Nugatore. Apul. Met. 5 extr. p. 172, 2 Sed vtique praesumis, nugo et corruptor, te solum generosum. Venus ad Cupidinem.
NVGIDICVS a, um. Adi. Nugidici ventilatores Sarisb. Met. 2, 7.
NVGIDOLOLOQVIDES Plaut. Pers. 4, 6, 21. Al. Nugipolyloquides, et Nugipililoquides.
NVL
NVLLATENVS, NVLLIBI etc. vid. post NVLLVS.
NVLLVS a, um. [ mhdei\s2, ou)dei\s2 ] Gen. nullīus, et aliquando in carmine nullius, e Non et Vllus compositum. [...]
page 484, image: s0484NVLLATENVS Adu. saepe Cassiodor. [ ou)damw=s2, it. nulla ratione Gloss. Cyrill. Mart. Capell. 2 Immortalitatis sedem nullatenus obtinebis. Conf. Zenon. Cod. 8. t. 10. l. 12 §. 3. et Fulgent. de Epiph.
NVLLIBI Adu. Vitruu. 7, 1 Nullibi exstantes. Onomast. Gr. Lat. [ ou)damou=, nullibi.
NVLLIFICO āre. Vet. Interp. Iren. 4, 47. [...]
NVLLIFICATIO ōnis. f. Tertull. aduers. Marc. 4, 14 Quae ignominia, quae nullificatio.
NVLLIFICĀMEN inis. n. Tertull. aduers. Marc. 3, 7 et 17 Ignominia hominis et nullificamen populi.
NVLLITAS ātis. f. Nullitas sententiae apud ICtos, Canon. 1. Co. fin. de re iud. in 6.
NVM
NVM [ mw/=n, a)=ra, mh\ ou)=n, a)=r' ou)k ] Adu. interrogandi, cui subintelligitur negatio. [...]
page 485, image: s0485NVMNAM [ mw=n ] Ter. Andr. 3, 4, 12 Hem numnam periimus?
NVMQVANDO, NVMQVIS vid. NVNQVANDO, NVNQVIS.
NVMA ae. m. Pompilius, [ *nouma=s2 *pompi/lios2 ] vir Sabinus, et a Romulo secundus rex, iustitia et pietate insignis: De eo Cicero de Orat. 2, 154 [...]
NVMĀNA ae. f. [ *nouma=na ] Oppidum Piceni in Italia Mela 2, 4. Scopulosae rura Numanae Sil. 8, 433.
NVMANTIA ae. f. [ *nomanti/a ] Vrbs Hispaniae in Celtiberia, quae a Romanis obsessa per annos XIIII, quum haberet tantum quatuor hominum millia, non solum sustinuit, sed etiam vicit quadraginta millia Romanorum: tandem tamen a Scipione posteriore post longam et arctissimam obsidionem deleta. [...]
NVMANTĪNVS a, um. Adi. [ *nomanti=nos2 ] Bellum Numantinum Cic. Fam. 5, 12. [...]
NVMARIVS, NVMATIO, NVMATVS vid. NVMVS.
NVMATIVS habent quidam pro MVNACIVS gentis nomine.
NVMELLA ae. f. [ ku/fwn ] est, vt ait Nonius 2, 568 [...]
NVMELLI eodem intellectu, vt ex optimis libris dedit Gesnerus. Colum. 6, 19, 3 Vbi possunt etiam numelli fabricari, vt inserto capite descendentibus per foramina regulis ceruix teneatur.
NVMEN inis. n. [ daimo/nion, qei=on, qeio/ths2 ] dicitur, auctore Festo, quasi Nutus dei, ac potestas. [...]
page 486, image: s0486NVMERIA ae. f. Dea numerorum, s. quae numerare pueros doceat, vt vult Augustin. de Ciu. Dei 4, 11. [...]
NVMERATVS, NVMERO, NVMEROSVS etc. vid. paullo infra.
NVMERIVS i. m. [ *noume/rios2 ] a Numero Aduerbio praenomen ductum est, v. v. Festus, qui Fabiae genti assignat. Non Fabiae tantum gentis, sed etiam aliarum esse docet Spanh. de Num. diss. 10.
NVMERVS i. m. [ a)riqmo\s2 ] Vnitatum collectio, mensura quaedam et finitio multitudinis. [...]
page 488, image: s0488NVMERO [1] Adu. Si Nonium audimus 4, 319 [...]
page 489, image: s0489NVMERŌSVS a, um. Adi. Quod magno constat numero. [...]
NVMERŌSE Adu. Cic. de Orat. 3, 175 [...]
NVMEROSITAS ātis. f. Macrob. Saturn. 5, 10 [...]
NVMERĀLIS e. Adi. [ a)riqmhtiko\s2 ] Quod ad numerum pertinet: vnde, Numeralis scientia, Quae tractat de numeris; Graece Arithmetice dicitur. [...]
NVMERABILIS e. Adi. [ a)riqmhto\s2 ] Quod numerari potest. [...]
NVMERO [2] āre. [ a)riqme/w ] Per numeros recensere vel colligere et metiri. [...]
NVMERANDVS a, um. Partic. [ a)riqmhte/os2 ] Sil. 15, 750 Ante omnes bello numerandus Amilcar.
page 490, image: s0490NVMERĀTVS a, um. Aliud Partic. [ h)riqmhme/nos2 ] Cic. pro Caecin. 11, c. 4. [...]
NVMERATIO ōnis. f. [ a)ri/qmhsis2 ] Columel. 11, 1, 24 Sed vbi aeris numeratio exigitur, res pro numis ostenditur. conf. Idem 1, 8, 13. Sen. Epist. 18 Ab isto fiet numeratio.
NVMERĀTOR, ōris. m. Augustin. Confess. 5, 4 extr. Numerator siderum.
NVMERARIVS i. m. Aritbmeticus. [...]
NVMESTRANI orum. m. Pl. Populi Italiae, in tractu Lucanorum, Vrsentinis, et Volsentanis proximi, quorum meminit Plin. 3, 11.
NVMICIVS [1] i. m. Ad quem scripsit Hor. Epist. 1, 6. De Numicio Thermo, vid. Tacit. Ann. 16, 20, 2.
NVMICIVS [2] i. m. [ *nomi/kios2 ] Amnis est, non longe a Lauinio, qui et Numicus dicitur. Corniger Numicius Ouid. Fast. 3, 647.
NVMĪCVS i. m. [ *nomi=kos2 ] Ingens fluuius fuit in Latio: in quo repertum est cadauer Aeneae et consecratum. [...]
NVMIDIA ae. f. [ *noma/dwn xw/ra ] Regio late patens in Africa, dicta est a dictione Nomades, quos Romani Numidas appellant. [...]
NVMIDA ae. m. [ *noma\s2 ] Qui Numidiam incolit. [...]
NVMIDICVS a, um. Adi. [ *nomadiko\s2 ] vt, Lapis Numidicus, qui inter generosa marmora adnumeratur. [...]
NVMIDIĀNVS a, um. Possess. vt, Numidiana pira Plin. 15, 15.
NVMISIVS i. m. Nomen Romanum. De Numisio Lupo et Rufo, vid. Tacitum. De Numisio Tirone Cic. Philipp. 2, 8. et 12, 14.
NVMISIANA vitis, et Numisianae vuae, leguntur apud Columel. [...]
NVMISMA [1] vid. NVMVS.
NVMITOR, ōris. m. [ *nomh/twr ] Filius Procae Albanorum regis, et Amulii frater: Rheam Siluiam filiam habuit, quam Amulius pulso Numitore fratre, Vestalem virginem fecit, ne tandem sobolem haberet, quae patruum vleisceretur. [...]
NVMITORIVS i. m. Nomen Romanum. Vid. Cic. Verr. 5, 63. de Inuent. 2, 105. et Philipp. 3, 17.
NVMVS, vel NVMMVS i. m. [ no/misma, a)rgu/rion ] ea, quae vulgo bodie vocatur Moneta. [...]
page 491, image: s0491NVMORVMEXPALPONIDES ae. m. Plaut. Pers. 4, 6, 22. i. qui blandiendo palpandoque numis alios emungit.
NVMVLVS i. m. Dimin. [ nomisma/tion ] Cic. Att. 1, 16 [...]
NVMMŌSVS a, um. Adi. [ xrhmatw/dhs2 ] Qui numis abundat. [...]
NVMMĀTVS a, um. Aliud Adi. [ poluxrh/matos2 ] Cic. de Lege Agrar. 2, 56 c. 22 [...]
NVMMATIO ōnis. f. [ poluxrhmati/a ] Numorum abundantia et affluentia. [...]
NVMMARIVS a, um. Adi. [ xrhmatiko\s2 ] Quod ad numos pertinet: vt, Res nummaria et alia, quae mox dabimus. [...]
page 492, image: s0492NVMISMA [2] atis. n. Idem quod Numus. [...]
NVMMVLARIVS, s. NVMVLARIVS i. m. [ kermatisth\s2 ] Mensarius alias dicitur, Qui numos ad mensam tenet, vel qui ex officio mensae numorum inseruit. [...]
NVMVLARIVS a, um. Adi. Scaeuola in l. vlt. D. de institoria actione, Lucius Titius mensae numulariae, quam exercebat, habuit libertum praepositum.
NVMVLARIOLVS i. m. Dimin. Sen. de morte Claudii; Proximus interrogatur sententiam Diespiter Vicae Potae filius, et ipse designatus Cos. numulariolus.
NVMMIPETA ae. m. Sarisb. Carm. Nummipetae cum libricolis nequeunt simul esse.
NVMQVANDO, NVMQVIS vid. NVNQ.
NVN
NVNC Aduerb. temporis praesentis [ nu=n, nuni\, ta\ nu=n ] Ter. Eun. 5, 5, 15 [...]
page 493, image: s0493NVNCVBI Adu. [ mh\ ou)=n pou= ] Compositum ex Num vbi, pro alicubi. [...]
NVNCVSQVE Adhuc. Ita saepe Ammianus, viz. 14, 2. 22, 8. 27, 7. et 31, 7 Indicant nuncusque albentes ossibus campi.
NVNCIVS vid. NVNTIVS.
NVNCOREVS i. m. Sesostridis filius, qui obeliscum illum, qui postea Romae situs fuit in Vaticano, curauit excidendum Plin. 36, 11.
NVNCVPO āre. [ prosagoreu/w, o)noma/zw ] Nominare, quasi tu dicas, nomine capere, aut nomen capere, vt aucupare est auem capere. [...]
NVNCVPĀTIM Adu. Nominatim. Claud. Mamert. de Statu animae 2, 9. Eruentur mihi atque extrahentur etiam nuncupatim ex abditis tenebellarum, qui hactenus delituere.
NVNCVPATIO ōnis. f. [ proshgori/a ] Plin. 9, 35 s. 58 [...]
NVNCVPĀTOR, ōris. m. Apul. Florid. 2 extr. Pythagoras primus philosophiae nuncupator et conditor.
NVNDINA ae. f. [ *no/ndina ] Romanorum dea, a nono die nascentium dicta, qui Lustricus dicitur. [...]
NVNDINAE arum. f. panh/guris2, pantopw/lion Gloss. Vet. Nundina [ a)gora\ tw=n w)ni/wn ] a Nono die dictae sunt, quasi Nouendinae. [...]
page 494, image: s0494NVNDINVM i. n. Lamprid. Alex. Seu. c. 28 Primum nundinum. De hoc agimus in NVNDINIVM: de Trino nundino, vid. TRINVNDINVM.
NVNDINĀLIS e. Adi. [ pantopwliko\s2 ] Quod pertinet ad nundinas. [...]
NVNDINOR, āri. it. NVNDINO āre. [ panhguri/zw ] Nundinas celebrare proprie significat, vt Macrob. 1, 16 [...]
NVNDINATIO ōnis. f. [ panh/gursis2 ] Ipse nundinandi actus. Sed fere in malam partem. [...]
NVNDINATICIVS a, um. Adi. Venalis. Tertull. de Veland. Virg. c. 3 Nundinaticia capita, venum exposita ad inspectionem.
NVNDINĀTOR, ōris. m. a)gorai=os2, kaphleuth\s2 Gloss. Lat. Gr.] Qui nundinas frequentat. [...]
page 495, image: s0495NVNDINARIVS a, um. Adi. [ panhguriko\s2 ] Quod ad nundinas pertinet, vel quod nundinis destinatum est. [...]
NVNDINIVM (vt plerique libri habent) vel, vt nunc editur, NVNDINVM, vox de consulatibus tempore Imperatorum senescentis imperii vsurpari solita. [...]
NVNQVAM [ ou)/pote, ou)de/pote, mh/pote, mhde/pote ] Adu. quod Priscian. [...]
NVNQVANDO, s. NVMQVANDO Adu. [ mh\ ou)=n pote\ ] compositum ex Num et Quando, siue Aliquando, quod tamen diuisim scribere praestiterit. [...]
NVNQVIS, vel NVMQVIS [ mh\ ou)=ntis2 ] nunquae, nunquod vel nunquid. [...]
page 496, image: s0496NVNTIVS [1], siue NVNCIVS i. m. [ a)/ggelos2, a)ggeli/as2, a)gge/rios2 ] tum is, qui aliquid visum vel auditum refert, et sermone suo exponit, (ne tabellarium putes) tum ipse sermo, quo quid actum sit refertur. [...]
NVNTIVM i. etiam n. genere, pro Re quae nuntiatur, poni ait Seru. ad Aen. 11, 896 [...]
NVNTIVS [2] a, um. Adi. Ouid. Epist. 16, 10 [...]
page 497, image: s0497NVNTIO āre. [ a)gge/llw, mhnu/w, pifa/skw, eu)aggeli/zw ] Significare rem nouam. [...]
NVNTIANS antis. Partic. Legati nuntiantes Iustin. 18, 6, 2. et 23, 3, 5.
NVNTIĀTVS a, um. Partic. Res domi nuntiata Iustin. 43, 5, 9. Pugna nuntiata Caes. Bell. Gall. 2, 28 et 29.
NVNTIATIO ōnis. f. [ a)ggeli/a ] Auguris speciatim opus est, cum visa aut animaduersa a se indicat. [...]
NVNTIĀTOR, ōris. m. Vlpian. in l. Praetor ait, et l. Stipulatio. D. de noui operis nuntiat. conf. Arnob. 1 extr. et Tertull. ibid. c. 7. Callistr. ICtus Dig. 49 t. 14 l. 1 §. 5.
NVNTIATRIX īcis. f. Cassiodor. Epist. 2, 14 Nuntiatrix redeuntis anni ciconia.
NVO
NVO nui, nūtum, ere. [ neu/w ] In compositis tantum superest, et significat capitis, et superciliorum motu significare quid velis aut nolis.
NVTVS [1] [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NV=TVS [NŪTUS]] ūs. m. [ neu=ma ] Signum, quod fit capite, vel superciliis. [...]
NVTO [1] āre. Frequentat. [ neusta/zw ] Saepe signum capitis facere. [...]
NVTANS antis. Partic. [ neusta/zwn ] Acies nutans Tacit. Hist. 3, 40. [...]
NVTATVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NVTATV=RVS [NUTATŪRUS]] a, um. Aliud Partic. [ neusta/swn ] Apex nutaturus supra agmina Stat. Silu. 4, 4, 68.
page 498, image: s0498NVTATIO ōnis. f. [ neu/stasis2 ] Plin. 11, 37 A cerebro proficiscitur somnus: hinc capitis nutatio. Metaph. periculum ruinae, vt Reipublicae nutatio Plin. Paneg. c. 5.
NVTĀMEN inis. n. Sil. 2, 399 Albentes niueae tremulo nutamine pennae.
NVTABVNDVS a, um. Adi. Solin. c. 27 Capite nutabundo. Saluian. de Gubern. Dei 6 Ad gressum nutabundi.
NVTABILIS e. Adi. Apul. de Deo Socr. p. 44, 19 Vsque ad regni nutabilem suggestum et pendulum tribunal euectus est.
NVP
NVPER Adu. [ a)/rti, a)rti/ws2, e)/nagxos2, newsti\ ] Non longo ante tempore. [...]
NVPERVS a, um. Adi. Recens, nouum. Plaut. Capt. 3, 5, 60 Recens captum hominem, et nuperum, et nouitium te perdocere, etc.
NVPSIA ae. f. [ *nouyi/a ] Oppidum est ad Nilum fluuium, in tractu Syenitarum, cuius meminit Plin. 6, 29.
NVPSIS is. f. Oppidum est Arabiae, Nomadibus proximum, de quo Plin. 6, 100.
NVPTA, NVPTIAE, NVPTVS etc. Vid. NVBO.
NVR
NVRSIA ae. f. [ *noursi/a ] Sabinorum ciuitas, auctore Ptolemaea 3, 1. [...]
NVRSĪNVS a, um. Adi. Martialis 13, 20 Nursinas poteris parcius esse pilas.
NVRVS ūs. f. [ nuo\s2 ] Filii vxor. Cic. Philipp. 2, 58 [...]
NVS
NVS Gr. [ nou=s2, Sapientia. Vid. Vet. Interp. Iren. 1, 1. [...]
NVSCITIO ōnis. Vid. LVSCITIO, et statim NVSCICIOSVS.
NVSCICIOSVS a, um. Adi. Festus, Nusciciosum Ateius Philologus ait appellari solitum, qui propter oculorum vitium parum videret. [...]
NVSPIAM Adu. Gell. 5, 4 [...]
NVSQVAM Adu. [ ou)damh=, mhdamh= ] Quod Priscian. l. 17 p. 1058 [...]
NVT
NVTO [2] āre. Vid. sub NVO, ere.
NVTRIO īui vel ii, ītum, īre. [ tre/fw, site/w, siti/zw, tiqeu/w, tiqhne/w ] Idem fere quod alere, et matrum ac mammas paruis praebentium fere proprium, deinde varie transfertur. [...]
page 499, image: s0499NVTRIENS entis. Partic. Vulg. Interp. Matth. 24, 19 Vae praegnantibus et nutrientibus.
NVTRĪTVS [1] a, um. Partic. [ teqremme/nos2 ] Ferino lacte nutritus Ouid. Trist. 3, 11, 3. Nutritae sanguine fruges Petron. c. 120.
NVTRĪTVS [2] ūs. m. [ qre/yhs2 ] Nutrimentum. [...]
NVTRĪCO āre. Idem quod Nutrire. [...]
NVTRICOR āri. Depon. Idem. Cic. de Nat. Deor. 2, 86 c. 34 [...]
NVTRICATIO ōnis. f. Nutritio. [...]
NVTRICĀTVS ūs. m. Idem. Plaut. Mil. 3, 1, 54 [...]
NVTRICATOR, ōris. m. Plinio tribuitur, sed negant boni Indices.
NVTRITIVS, vel NVTRICIVS a, um. Adi. [ qreptiko\s2 ] Qui nutrit. [...]
NVTRICIVM i. n. Nutriendi et educandi studium, videtur dici per ellipsin huius nominis stu ium. [...]
NVTRĪTOR, ōris. m. [ trofeu\s2 ] Qui nutrit. [...]
NVTRITORIVS a, um. Quod nutriendi vim habet. Theod. Priscian. de Diaet. c. 3 Lac omne nutritorium est. Nutritoriae cunae August. Confess. 12, 27.
NVTRIBILIS e. Adi. Idem. Cael. Aurel. Tard. 4, 3 Cibi nutribiles.
NVTRIX īcis. f. [ qre/ptria, tiqh\, tiqh/nh, trofo\s2 ] Quae nutrit, vel lacte suo, vel aliter. [...]
NVTRĪCVLA ae. f. Dimin. [ qre/ptrion ] Iuuen. Sat. 7, 149 [...]
page 500, image: s0500NVTRIMENTVM i. n. [ qre/mma, trofh\ ] Alimentum. [...]
NVTRĪMEN inis. n. [ e)dw/dimon ] Ouid. Met. 15, 354 Naturaeque suum nutrimen deerit edaci. Add. Iuuen. in Matth. c. 25.
NVTRIMENTĀLIS e. Adi. Const. Afer de N. H. Nutrimentalia membra.
NVTVS [2] vid. NVO.
NVX
NVX nūcis. f. [ kari/nh, karu/a, ka/ruon ] Generale nomen est fructibus arborum, qui duro operimento teguntur, vt sunt Amygdalae, Auellanae, et huiusmodi, vid. Seru. in Virg. Ecl. 2. [...]
NVCVLA ae. f. Dimin. Minuta nux. Vnde et Praenestinae nuculae appellatae sunt. vid. Fest. Conf. Plin. 15, 22.
NVCELLA ae. f. Vt, Nucella cocta Apic. it. pro glande: vid. Barth. Adners. 32, 18.
NVCIPERSICVM i. n. vid. tit. Martial. 13, 46.
NVCIPRVNVM [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NVCIPRV=NVM [NVCIPRŪNUM]] i. n. Prunum insitum nuci. Plin. 15, 13 Peculiaris impudentia est nucibus insitorum, quae faciem parentis, succumque adoptionis exhibent, appellata ab vtroque nucipruna.
NVCEVS a, um. Adi. [ karui+no\s2 ] Quod est ex nuce. [...]
NVCŹTVM i. n. Locus consitus nucum arborum frequentia. [...]
NVCIFRANGIBVLVM i. n. Ioco appellat Plaut. Dentem, in Bacch. 4, 2, 16 Mihi cautio est, ne nucifrangibula excussit ex malis meis.
NVCINVS a, um. Adi. Vt, Mensae nucinae Vet. Scholiast. Iuuen. Sat. 11, 119. e ligno nucis.
NVCĀLIS e. Adi. Cael. Aurel. Acut. 2, 37 Palmulae nucales, quas caryotas appellant.
page 501, image: s0501NVCAMENTVM [2] i. n. Aliquid nuci simile. Plin. 16, 10 Nucamenta (abietis) squamatim compacta.
NVCLEVS i. m. Quasi nuculeus, vt in MSS. Plauti legi narrat Grut. [ purh\n ] Quod tenerum in nuce includitur. [...]
NVCLEĀTVS a, um. Adi. Scribonius Largus Compos. 233 Vua passa, nucleata, contusa ac mista. Sed bene coniicit Rhodius enucleata.
NYC
NYCTALOPS ōpis. Adi. [ nukta/lwy ] Qui videt interdiu, occidente autem sole cernit exiliter, noctu nihil. [...]
NYCTALŌPIA ae. f. Vitium ipsum est, vt Myopia. Dioscorides tamen Nyctalopa pro Vitio identidem accipit. Budaeus. Conf. Isidor. 4, 8.
NYCTALOPA ae. f. Herba. [...]
NYCTEGRESIA Ea Homeri rhapsodia vocatur, qua maximo metu perculsis omnibus et consternatis ob offensionem pugnae, noctu in castris ab Agamemnone excitantur e stratis duces, et ad consilium vocantur, vid. Egretus apud Fest.
NYCTEGRETVS, i. m. vel NYCTEGRETON i. n. [ nupte/gretos2 ] Herba, de qua sic Plin. 21, 11 [...]
NYCTELIA orum. n. pl. [ ta\ *nukte/lia ] Bacchi sacra nocturna apud Seru. ad Aen. 4, 303 [...]
NYCTELIVS a, um. Adi. *nukte/lios2 ] vocatus fuit Bacchus, quod sacra eius noctu fiebaut: [ nu\c enim nox est, tele/w perficio. [...]
NYCTERIS idis. f. [ nukteri\s2 ] Vespertilio tam minutos habens pedes, vt eis carere videatur Plin. 11, 47.
NYCTEVS duarum syllabarum, Nycteos, vel Latine Nyctei. m. [ *nukteu\s2 ] Rex quidam fuit, pater Antiopes. Propert. 3, 15, 12 Nycteos Antiopen, etc.
NYCTŹIS idis. f. Patronym. [ *nukthi\+s2 ] Propertius 1, 4, 5 Tu licet Antiopae formam Nycteidos, etc. Add. Ouid. Met. 6, 111.
NYCTICORAX ācis. m. [ nuktiko/rac ] Coruus nocturnus. [...]
NYCTIMENE es. f. [ *nuktime/nh ] Filia Nyctei, quo etiam nomine dicta est auis quaedam, in quam conuersa, Nyctimene fertur. [...]
NYCTOSTRATŹGVS i. m. [ nuktostra/thgos2 ] Praefectus vigilum, qui armati noctu vrbem perlustrant. [...]
NYM
NYMPHA ae. f. [ nu/mfh ] Latine Sponsa dicitur. [...]
page 502, image: s0502NYMPHAEVM i. n. [ numfai=on ] quasi tu Nympharum templum dicas, aedificia culta, aquarum in primis lapsibus et salientibus, imaginibusque nympharum. [...]
NYMPHAEA ae. f. [ numfai=a ] Herba Heraclia, quae Venerem extinguit: a Nympha, hoc est aqua dicta, quod aquis gaudeat Plin. 26, 10. Et 25, 7.
NYMPHALIS e. Adi. Fontanus. Decoquere aliquid in aqua nymphali Oct. Horat. 4.
NYMPHARENA ae. f. Gemma, vrbis et gentis Persicae nomen habet, similis hippopotami dentibus Plin. 37, 10.
NYMPHON ōnis. m. Vir quidam Colophonius, de quo Cic. Q. Frat. 1, 2, 2. Ego nugas maximas omni mea comitate complexus sum, Nymphontem etiam Colophonium.
NYS
NYSA [1] ae. f. [ *nu/sa ] Vrbs Arabiae, apud quam (vt Diodorus 3, 64 ait) Bacchus educatus, a Nymphis fuit. [...]
NYSŹIS idos. f. Patronym. Vt, Nyseides nymphae Ouid. Met. 3, 314 quae Bacchum educarunt. [...]
NYSŹIVS a, um. Adi. [ *nush/i+os2 ] vt, Iuga Nyseia apud Lucan. 8, 801.
NYSEVS dyssill. [ *nuseu\s2 ] dictus est Bacchus Ouid. Met. 4, 13.
NYSIACVS a, um. Adi. Bacchicus, vt, Nysiaci flores Mart. Capell. 2.
NYSIAS adis. f. Patronym. [ *nusia\s2 ] vt, Nymphae Nysiades, apud Ouid. Fast. 3, 769. positum pro gentili.
NYSIGENA ae. m. [ *nusigenh\s2 ] Qui in Nysa natus est. Catul. Argon. s. 62, 252 At parte ex alia florens volitabat Iacchus, cum thyaso Satyrorum, et Nysigenis Silenis.
NYSION i. n. [ nu/sion ] Hedera, Baccho sacra Apul. de Herb. c. 98.
NYSIVS a, um. Adi. Bacchi et ipsum cognomen. Arnob. 5 Nysius et Semeleius pater. Plin. 16, 34 Hedera coronis Poėtae vtuntur, quidam Nysiam, alii Bacchicam vocant.
NYSAEI orum. m. Pl. [ *nusai=oi ] Habitatores Nysae vrbis: de quibus meminit Cic. Fam. 13, 65 [...]
NYSAEVS, vel NYSŹVS a, um. Adi. [ *nusaieu\s2 ] vt Chori Nysaei Propert. 3, 17, 22 Palmes Nysaeus, Vitigineus Sil. 7, 198.
NYSA [2] ae. m. Proprium hominis. Cic. de Nat. Deor. 3, 58 Dionysios multos habemus, primum Ioue et Proserpina natum: secundum Nilo, qui Nysam dicitur interemisse.
NYSIRVS, vel potius NISYRVS i f. [ *ni/suros2 ] Iusula est inter Cycladas numerata, celsa, saxosa, et molendinariis abundans lapidibus Strabo lib. 10.
page 503/504, image: s0503O.
Litera O.
O LITERA rotundo ore proferenda, s. vt Mart. Capell. 3, p. 58 [...]
O [ w)= ] vocandi Interiectio, Nominatiuo interdum, nonnunquam etiam Accusatiuo gaudens.
OA
OARION ōnis. m. i. Orion. Vid. Rutil. 1, 637. Catull. 67 extr. Proximus Hydrochoi fulgeat Oarion.
page 504, image: s0504OASIS is. f. [ *)/oasis2 ] Oppidum in desertis Libyae, septem dierum itinere a Thebis distans, quod Herodoti aetate a Samiis tenebatur, vt ipse refert 3. [...]
OASENVS a, um. Adi. Oasena deportatio Leg. vn. Cod. Theod. de Nili aggeribus.
OAXIS is. m. [ *)/oacis2 ] Fluuius Cretae insulae, dictus ab Oaxe filio Apollinis. Virg. Ecl. 2, 66 Pars Scythiam et rapidum Cretae veniemus Oaxem.
OB
OB [ dia\, e)pi\,] Praepos. Accusatiuo iungitur, et significat Propter. [...]
OBA
OBACERBO āre. est, vt ait Festus, Exacerbare.
OBACERO āre. Compositum ex Ob et Acus, aceris; est auctore Festo, Obloqui, atque alterius sermonem moleste impedire. [...]
OBAEMVLOR āri. Obaemulati sunt me in non -- deo, et ego obaemulabor eos Tertull. Adu. Marc. 4, 31 i. irritare [ parazhlou=n.
OBAERĀTVS a, um. Adi. [ u(po/xrews2 ] dicitur, Qui aere alieno iam obligatus est, quasi aere alieno obstrictus, et debitor operarum. [...]
OBAGITO āre. Obstant, obstrigillant, obagitant Enn. ap. Non. 2, 605. Obigitat pro anteagitat Fest.
OBAMBVLO āre. [ perinoste/w, periodeu/w, peri/eimi ] est (vt ait Festus) Aduersum alios ambulare, et quasi ambulanti sese opponere: Est etiam sursum deorsum ire, Circumire. [...]
OBAMBVLATIO ōnis. f. [ perino/sthsis2 ] Auctor ad Herenn. [...]
OBAMBVLĀTOR, ōris. m. Mart. Capell.
OBAMBVLATRIX īcis. f. Gell.
OBARDEO, źre: vel OBARDESCO ere. Torua clypei metuendus obarsit Luce Dryas Stat. Theb. 9, 856.
OBARESCO ere. Lactant. de Opif. Dei c. 10 Acies enim, quam siccari et obarescere non oportet, nisi humore assiduo tersa pure niteat, obsolescit. De oculorum acie loquitur, alii leg. arescere.
OBARO āre. [ periaro/w ] Circum arare, vel Arando excolere. Liu. 23, 19 Et quum hostes obarassent, quidquid herbidi terreni extra murum erat, raporum semen iniecerunt, vt, ete.
OBARĀTOR, ōris. m. Seru. Georg. 1, 21 ex Fabio Pictore, Flaminem Cerealem inuocasse Deum obaratorem.
page 505, image: s0505OBARMO āre. [ kaqopli/zw ] Idem quod Armare, forte contra bostem armare significat. [...]
OBARMATVS a, um. Part. Apul. Met. p. 125 Oculi ad vigilias obarmati.
OBĀTER tra, trum. Adi. [ u(pome/las2 ] Quodammodo atrum, et veluti subatrum. Plin. 18, 35 Nascens Luna, si cornu superiore obatro surget.
OBATRESCO ere. Obatrum esse. Firmicus 1 praefat. Paliscus lacus semper crassitudine lurida sordidus, liuentibus spumis obatrescit.
OBAVDIO īre. Ita veteres, pro Obedio. Apul. Met. 3 p. 136 Secreta quibus obaudiunt Manes. Tertull. adu. Marc. 2, 2 extr. Adam non obaudiit. Idem 5, 18.
OBAVDIENS entis. Part. Quid obaudientius potest esse, quam vt Christi sequamur exemplum Ambros. Orat. subiecta Epistolae 32.
OBAVDIENTIA ae. f. Tertull. Exhort. Cast. c. 2 Voluntas Dei in obaudientiam venerat.
OBAVRĀTVS a, um. Adi. Apul. Met. 11 p. 260 Alius soccis obauratis, indutus serica veste.
OBB
OBBA ae. f. Poculi genus, auctore Nonio 2, 597 Vel ligneum, vel ex sparto, quod nunc vbba dicitur. [...]
OBBATVS a, um. Adi. Instar obbae. Apul. Met. 10 p. 254 Cassides obbatae. i. Formam obbarum habentes.
OBBIBO ibi, itum, ere. [ katapi/nw ] Idem quod Bibere. [...]
OBBLATERO, s. OBBLACTERO āre. Nil in deorum obblacteraret dedecus Prudent. [...]
OBBRVTESCO ere. [ e)kqhriou=mai ] Brutum fieri, rationem, et sensum adeo amittere. [...]
OBBRVTESCENTIA ae. f. apud Augustin.
OBC
OBCAECO āre. vid. OCCAECO.
OBCAEDES Plaut. Stich. 5, 4, 52 [...]
OBCAENO āre. Antiquum, idem forte, quod simplex caenare s. coenare potius. Plaut. Cestione; Cerastibola, vt de lumbo obcaenabis. Auctor Varr. de L. L. 6, 3 p. 76, 24.
OBCALEO, źre, vel OBCALESCO ui, ere. Circum calere. [...]
OBCALLEO [ tulou/mai ] vid. OCCALLEO.
OBCANTO āre. pro Incantare. Paul. Sentent. 5 tit. 23 Qui sacra impia nocturnaue, ut quem obcantarent, fecerint, vid. OCCENTO.
OBCANTĀTVS a, um. Partic. Apul. Apol. p. 327, 2 Obcantata mulier.
OBCENSVS pro Accensus, Enn. ap. Fest. in Ob.
OBD
OBDENSATIO ōnis. f. Obdensatio cutis ac totius corporis Cael. Aurelian. Tard. 1, 1, 47. i. condensatio.
OBDO idi, itum, ere. [ a)poklei/w ] Opponere, inquit Festus. [...]
OBDITVS a, um. Part. Apul. Met. 4 Obdito cellae pessulo. Id. 10 p. 244 Amicus instructus atque obditus.
OBDORMIO, vel OBDORMISCO īui, ītum, īre. [ a)fupno/w ] Incipere dormire. [...]
OBDORMĪTO āre. Fortun. Carm. 3 Obdormitare grauiter.
OBDVCO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OBDV=CO [OBDŪCO]] xi, ctum, ere. [ peria/gw ] Circum--vel Contra ducere. [...]
page 506, image: s0506OBDVCTVS a, um. Partic. [ e)peisaxqei\s2 ] Cicatricem Reipub. [...]
OBDVCTIO ōnis. f. [ perika/luyis2 ] Cic. pro Rabir. 16 c. 5 [...]
OBDVCTO āre. Frequent. [ ei)sa/gomai ] Plaut. Merc. 4, 4, 46 Nec pol ego patiar sic me nuptam tam male, measque in aedes sic scorta obductarier. i. contra me, vt aegre mihi sit, duci.
OBDVLCESCO ere. [ perigluku/nomai ] Idem fere quod Dulcesco simplex, hoc est dulcis sio. Gloss. Lat. Gr. Obdulcesco, [ perigluku/nomai.
OBDVLCO āre. Dulce facere, mitigare. Cael. Aur. 4, 1, 12 Obdulcare sale et oleo, i. Condire. Ambros. Hexaėm. 5, 12 de Melle, Fauces obdulcat et eurat vulnera.
OBDVLCATVS a, um. Part. Vulg. Interp. Iudith. 5, 15 Fontes amari obdulcati.
OBDVRVS a, um. Adi. Obdura inquisitio Hesych. in Barth. Adu. 44, 18.
OBDVRO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OBDV=RO [OBDŪRO]] āre. [ sklhru/nw ] Facere se durum, vel durare contra mala. [...]
OBDVRĀTVS a, um. Part. Theologorum est de pertinacia peccandi, et sensu religionis amisso. August. Tom. 3 p. 224. Verecundia Capitolin. Pert. c. 9.
OBDVRATIO ōnis. f. frequens apud August. t. 2. et 4. Sic Fulgent. Epist. ad Venant. Cordis obduratio.
OBDVREFACIO ere. Lapidem facere, apud Non. 1, 87. Lapit significat obdurefacit, et lapidem facit.
OBDVRESCO ere. [ katasklhru/nomai ] Durum fieri. [...]
OBE
OBŹDIO īui, itum, īre. [ pei/qomai, u(pakou/w ] Parere,
page 507, image: s0507obsecundart. [...]
OBEDIENS entis. Partie. [ peiqo/menos2 ] Cic. de Nat. Deor. 2, 77 [...]
OBEDITVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OBEDITV=RVS [OBEDITŪRUS]] a, um. Part. Plin. 17, 19 Ramus oleae quam maxime sequax atque obediturus.
OBEDIENTIA ae. f. [ eu)pei/qeia, u(pakoh\, pei=sa ] Cic. Off. 1, 202 c. 29 [...]
OBEDIENTER Adu. [ eu)peiqw=s2 ] Liu. 8, 12 [...]
OBEDITIO ōnis. f. Ambros. Epist. 19. et Vet. Interp. ad Rom. 5, 19.
OBEDO źdi, źsum, ere. [ perie/dw ] Consumere, quasi circum edere. Hinc
OBŹSVS a, um. Adi. [ periedhdesme/nos2 ] Gracilis et exilis, inquit Nonius 4, 345. [...]
OBŹSO āre. [ lipai/nw ] Impinguare. Columel. 8, 7, 4 Nonnulli tribus aquae partibus vnam boni vini miscent, madefactoque triticeo pane obesant auem. De Gallinis. Legitur et Obescant.
OBESITAS ātis. f. [ pio/ths2 ] Ipse obesorum status et temperatura. [...]
OBELVS i. m. [ o)/belos2 ] Latine dicitur Veru, siue verucula. [...]
OBELISCVS i. m. [ o)beli/skos2 ] Dimin. nomine magis, quam re: quum res magnae obelisci dicantur. [...]
OBELISCOLYCHNIVM i. n. [ o)beliskolu/xnion ] Instrumentum fabrile ex Veru et Lucerna compositum. [...]
OBELIXVS a, um. Oua obelixa Apic. 7, 17. al. elixa.
OBEO īui vel ii, itum, īre. [ e)fodeu/w ] Adire significat, item contraire, praeterire: significat et Exsequi siue peragere: vt ex subiectis exemplis clarum fiet. [...]
page 508, image: s0508OBIENS euntis. Partic. [ metiw\n ] Cic. in Somn. Scip. 16 [...]
OBEVNDVS a, um. Aliud Partic. [ metite/os2 ] Hor. Serm. 1, 6, 120 Non sollicitus mihi quod cras Surgendum sit mane, obeundus Marsia, etc. Bella plane accinctis obeunda Tacit. Ann. 3, 34.
OBITVS [1] a, um. Similiter Partic. [ metelhlume/nos2 ] Cic. pro Sext. 83 c. 38 [...]
OBII orum. m. Pl. Mortui. Apul. de Mundo p. 74 Elmenh. Geniis ministratur, obiis libatio profunditur. Sic optimi MSS. Al. Obitis.
OBITVS [2] ūs. m. [ teleuth\ ] Mors, Interitus. [...]
page 509, image: s0509OBEQVITO āre. [ perii=ppa/zw ] Adequitare, Circumequitare. [...]
OBERRO āre. [ perinoste/w, perie/rxomai ] Circumerrare. [...]
OBERRANS antis. Partic. Cochleae passim oberrantes Plin. 30, 14.
OBERRĀTVS a, um. Apul. Met. 9 p. 219 Elmenh. Nec paucis casulis atque castellis oberratis diuertimus ad quendam pagum.
OBESCO āre. [ delea/zw ] ab Esca compositum, Escam in os ingerere. [...]
OBESVS vid. OBEDO.
OBEX icis. c. ab Obiicio, vnde primae producendae causa etiam obiice vtuntur Poėtae. [...]
OBF
OBF quae primas literas habent, pleraque damus in OFF.
OBFIRMO, s. OFFIRMO āre. [ e)pisthri/zw ] Durum reddere, firmum facere. [...]
OBFIRMĀTVS, s. OFFIRMATVS a, um. Part. [ e)pisth/riktos2 ] Cic. Att. 1, 9 (11) [...]
OBFIRMĀTE Adu. [ e)pisthrigme/nws2 ] Pertinaciter. Suet. Tiber. c. 25 Ad capessendam rem perurgebant, quanquam obfirmare sistentem.
OBFORE vid. ABFORE.
OBFVSCO etc. vid. OFF.
OBG
OBGANNIO, vel OGGANNIO īui, ītum, īre. [ e)piknuza/w ] In aurem secreto loqui, et veluti immurmurare. [...]
OBGANNĪTVS a, um. Partic. Talibus obgannitis sermonibus inter nos Apul. Met. 2 p. 220.
OBH
OBHAEREO haesi, źre. [ prose/xomai ] Idem quod Adhaerere. [...]
OBHAERESCO ere. Apul. 6 p. 178 Lanosum aurum stirpibus connexum obhaerescit.
OBHERBESCO ere. Herbis obducor; ex Ob et Herbesco. Festus, Obherbescere, herbam increscere.
OBHORREO źre. Plin. 37, 8 Vilioris est turbae prasius, cuius alterum genus sanguineis punctis obhorret.
OBI
OBIACEO iacui, źre. [ a)nti/keimai ] Circum aut contra, siue in via iacere. [...]
page 510, image: s0510OBIACENS entis. Part. Obiacens sarcinarum cumulus Liu. 10, 36. In ore portus insula assurgit, quae illatum vento mare obiacens frangat Plin. Epist. 6, 31.
OBIICIO iźci, iectum, ere. [ a)nqi/sthmi, proba/llw, protei/nw, e)pife/rw ] Versus aliquem iacere, porrigere, offerre, opponere. [...]
OBIICIENDVS a, um. Partic. [ problhte/os2 ] Virg. Ecl. 3, 7 Parcius ista viris tamen obiicienda memento.
OBIECTVS [1] a, um. Aliud Partic. [ probeblhme/nos2 ] Cic. Tusc. 1, 111 [...]
OBIECTVS [2] ūs. m. [ probolh\ ] Columel. 3, 19 [...]
OBIECTIO ōnis. f. Arnob. 6 p. 191 Saxorum obiectione tutari. Ambros. Epist. 84 Omnem illam obiectionem repellamus. Conf. Tertull. ad Vx. 2, 5. et Mart. Capell. 5 p. 142 et 147 extr.
OBIECTOR, ōris. m. Infitiatores sunt falsi criminis obiectores Non. 2, 476.
OBIECTVM i. n. Apud Philosophos. Vid. OBIECTVS, Partic.
page 511, image: s0511OBIECTO āre. Frequent. [ proba/llomai ] Plaut. Most. 3, 2, 123 [...]
OBIECTATVS a, um. Partic. Apul. Florid. 1, 3 Obiectata Apollini crimina.
OBIECTATIO ōnis. f. [ o)neidismo\s2 ] Exprobratio. Caes. Bell. Ciuil. 3, 60 Idque ita esse cum ex aliorum obiectationibus, tum etiam ex domestico iudicio, atque animi conscientia intelligebant.
OBIECTACVLVM i. n. pro Obice et claustro. [...]
OBIECTAMENTVM i. n. Apul. Apol. pr. Obiectamenta iurgio prolata.
OBIECTĀMEN inis. n. [ e)/gklhma ] Vet. Gloss. Lat. Gr.
OBIECTĀTOR, ōris. m. Asconius.
OBIGENE es. f. Lycaoniae pars, contermina vno ex latere, Galatiae, vt scribit Plin. 5, 32.
OBIGITO vid. OBAGITO.
OBINĀNIS e. Adi. Idem quod Inane et vacuum: nisi quod aliquid auget compositio. [...]
OBINDVCTVS a, um. [ parei/saktos2 ] Gloss. Gr. Lat.
OBIRASCOR sci. Apul. Apol. p. 275 Cum hi, qui sibi delicti alicuius conscii sunt, tamen, cum male audiunt, impendio commoveantur et irascantur.
OBIRASCENS entis. Partic. Senec. de Tranquill. anim. c. 2 Obirascens fortunae animus et de saeculo querens.
OBIRĀTVS a, um. Adi. [ o)rgisqei\s2 ] Idem quod Iratus. Liu. 1, 31 Aut fortunae (vt fit) obirati cultum reliquerant deūm.
OBIRATIO ōnis. f. Nebulonis obiratione si Brutus moueri potest Cic. Att. 6, 3. vid. Graeu. p. 615.
OBITER Adu. [ e)n paro/dw| ] compositum ex Ob, quod significat Circum, et Iter, Praeter propositum, quasi in itinere occurrens, aut quasi per iter et in transitu Plin. in prolog. [...]
OBITVS [3] a, um. Partic. vid. OBEO.
OBIVRGO āre. [ loidore/w, e)pitima/w ] Reprehendere, verbis castigare et coarguere. [...]
OBIVRGANS antis. Partic. Obiurgantes, quod sexagenarius virginem duxisset Quinctil. 6, 3, 75.
OBIVRGĀTVS a, um. Part. Cael. ad Cic. Fam. 8, 9 Curionem prorsus non mediocriter obiurgatus, forma Deponentis.
OBIVRGANDVS a, um. Partic. Cic. de Amicit. 90 c. 24 Monendi amici saepe sunt, et obiurgandi. [...]
OBIVRGITO āre. Frequent. [ loidorou=mai ] Plaut. Trin. 1, 2, 32 Rogitas? tene obiurgitem? Malis te vt verbis multis multum obiurgitem Plaut. Trin. 1, 2, 30.
OBIVRGATIO ōnis. f. [ loidori/a ] Post turpe factum castigatio, auctore Festo. [...]
OBIVRGĀTOR, ōris. m. [ loidorhth\s2 ] Cic. de Lege Agr. 3, 11 [...]
OBIVRGATORIVS a, um. Adi. [ loidorhtiko\s2 ] vt, Obiurgatoria epistola, Qua obiurgatio continetur. [...]
page 512, image: s0512OBIVRO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OBIV=RO [OBIŪRO]] āre. [ e)corki/zw ] Iureiurando obstringere, inquit Festus, vt est in Pantasilea, Formidabant obiurare. Est igitur adiurare, quam vim alias quoque ob habet.
OBIVS Obii, vid. sub OBEO.
OBL
OBLAEDO si, sum, ere. [ lwba/w ] Idem quod pugnando et aduersando Laedere. Plautus Cas. 2, 6, 52 Praecide os tu illi hodie: age ecquid sit, ne oblaesis manum.
OBLANGVEO źre. [ a)sqene/w ] Idem quod Languere. Cic. Fam. 16, 12 Literulae meae, siue nostrae, tui desiderio oblanguerunt.
OBLAQVEO āre. Tertull. de Res. Carn. c. 7 [...]
OBLĀTRO āre. [ kaqulakte/w ] Circum aut contra latrare. Et est canum. Met. Sil. 8, 250 Infimi dum vulgi fouet oblatratque senatum.
OBLATRĀTOR, ōris. m. [ kaqulakth\r ] Sidon. 1, 3 Stertentum oblatratorum aures. Idem 4, 22 Colubrini oblatratorum molares.
OBLATRĀTRIX īcis. f. [ kaqulakti\s2 ] Plaut. Mil. 3, 1, 85 Sed nolo mihi oblatratricem in aedes intromittere.
OBLATVS etc. vid. OFFERO.
OBLECTO āre. Frequent. [ a)/gw, yuxagwge/w ] ab Oblicio, quod ex Ob et Lacio componitur, vnde fit Lacto, are: Delectare, recreare. [...]
OBLECTATIO ōnis. f. [ yuxagwgi/a ] Cic. Acad. 4, 127 [...]
OBLECTĀTOR, ōris. m. Apul. Flor. 3 p. 25 Stew. Arion misericordium beluarum oblectator. Tertull. de Corona c. 8 Deus prospector et oblectator hominis sui.
OBLECTAMENTVM i. n. [ yuxagw/ghma ] Ipsa delectatio. [...]
OBLECTĀMEN inis. n. [ yuxagw/ghsis2 ] Stat. Silu. 3, 5, 95 Nec desunt variae circum oblectamina vitae. conf. Prudent. Hamartig. 311. Ouid. Met. 9, 342.
OBLECTABILIS c. Adi. Auson. Epist. 19 extr. Oblectabile negotium. conf. Not. Vineti.
OBLECTANEVS a, um. Adi. Vet. Inscript. SI QVID OBLECTANEVM APVD MANES EST.
OBLECTATORIVS a, um. Adi. Gell. 18, 2 Tit. Aenigmata oblectatoria.
OBLEGATVS a, um. Adfertur Omnibus vitae illecebris oblegatum ita eneruastis Tertull. de Ieiun. c. 12. vid. Iun. Sed leg. obligatum: et ita Rigalt. et Prior.
OBLŹNIO īui et ii, īre. pro Lenire. Sen. de Ira 3, 9 Lectio illum carminum obleniat.
OBLĪDO si, sum, ere. [ kata/gxw ] ex Ob et Laedo; significat Circum circa vsque ad mortem laedo, percutio, suffoco, neco. [...]
OBLĪSVS a, um. Partic. Prudent. Psych. 592 Obliso gutture. Oblisus pondere Plin. Epist. 6, 20, 16. Fauces oblisae Tacit. Ann. 5, 9, 3.
OBLIGO āre. [ katade/w, e)pide/w ] Circum ligare, Alligare. [...]
page 513, image: s0513OBLIGĀTVS a, um. Partic. [ katadedeme/nos2 ] Obuolutus et obligatus corio Auctor ad Herenn. 1, c. 13. [...]
OBLIGATIO ōnis. f. [ e)nexh\ ] Conditio hominis vel rei obligatae. [...]
OBLIGAMENTVM i. n. Tertull. de Corona c. 14 pr. Caput ne velamento quidem obnoxium, nedum obligamento. Idem de Idolol. c. 15 Consecrationis obligamentum.
OBLIGATVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OBLIGATV=RA [OBLIGATŪRA]] ae. f. Gloss. Vet. Lat. Gr. [ katade/smos2.
OBLIGATŌRIVS a, um. Adi. Gloss. Vet. Lat. Gr. [ e)noxopoi/on. Sic, Mandatum obligatorium Inst. tit. de Mandato §. 8.
OBLIGVRIO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OBLIGV=RIO [OBLIGŪRIO]] īui vel ii, ītum, īre. [ katalixneu/w ] Multa auide consumere, et suauitatem ex eduliorum consumtione capere: vnde etiam pro Patrimonii profusione sumitur. [...]
page 514, image: s0514OBLIGVRĪTOR, ōris. m. Firmicus 5, 5, 2 In Tauro Mars si fuerit inuentus, homines faciet audaces, temerarios, obliguritores.
OBLĪMO āre. [ katulu/w ] Limo opplere, vel obducere. [...]
OBLIMĀTVS a, um. Partic. Suet. Aug. c. 18 Fossas omnes in quas Nilus exaestuat, oblimatas longa vetustate, militari opere detersit.
OBLINIO īui, ītum, īre. [ katalei/fw ] Circumlinire. [...]
OBLINO īni, īui et źui, itum, ere. [ kataxri/w ] Circum linere. [...]
OBLITVS [1] a, um. Partic. [ kata/xristos2 ] Circumlitus. [...]
OBLĪQVVS a, um. Adi. [ pla/gios2, loco\s2, skolio\s2 ] Non rectum significat, sed ad latus deflectens. [...]
OBLĪQVE Adu. [ plagi/ws2, do/xmia ] cui contrarium est Recte. [...]
page 515, image: s0515OBLIQVOLOQVVS [ loci/as2 ] Gloss. Cyrilli. Apollinis epitheton [ loci/as2, quod oblique, i. obscure et ambigue responderet.
OBLIQVITAS ātis. f. [ loco/ths2, skolio/ths2 ] Plin. 3, 5 Multoque amplior mensura fieret, Tacinium vsque, ni talis obliquitas in latus digredi videretur.
OBLĪQVO āre. [ loceu/w, plagia/zw, kampulia/zw ] Curuum facere. [...]
OBLĪQVANS antis. Partic. [ kampulia/zwn ] Caput obliquans Lucan. 4, 726. Oculos obliquans contra diem et radios Ouid. Met. 7, 412.
OBLIQVĀTVS a, um. Part. Ammian. 16, 12 Vndarum moles obliquatis meatibus declinantes. Idem 28, 4 Aspectu obliquato. Apul. Met. 6 p. 185 Ceruice obliquata.
OBLIQVĀTIO ōnis. f. Macrob. Saturn. 7, 1 Liber pater Thyrso ferit per obliquationem circumfusae hederae latente mucrone.
OBLITERO āre. [ a)palei/fw, e)calei/fw, leai/nw, kataleai\/nw, a)fani/zw ] Abradere, abolere, et quasi e literarum monumentis delere. [...]
OBLITERĀTVS a, um. Part. vid. Non. supra. [...]
OBLITERVS a, um. Adi. vt, Oblitera gens, pro Obliterata, apud Naeuium Gell. 19, 7.
OBLITERĀTIO ōnis. f. [ e)ca/leiyis2 ] Plin. 34, 7 [...]
OBLITERĀTOR, ōris. m. Tertull. Aduers. Marc. 4, 26. Paul. Nolan. Epist. 16, (38) c. 7 Patriae obliterator.
OBLITESCO ere. [ katalamba/nw ] Ab Obliteo inusitato verbo: i. ex Ob et Lateo: Abscondi, delitescere. [...]
OBLITVS [2] vid. OBLINOet OBLIVISCOR.
OBLIVISCOR eris, oblītus sum, isci. [ a)mnhste/w, lanqa/nomai, e)pilanqa/nomai, e)klanqa/nomai ] Non meminisse, ex memoria dimittere. [...]
OBLIVISCENS entis. Partic. [ a)mnhstw=n ] Catull. 66, (69) 43 Ne fugiens saeclis obliuiscentibus aetas Illius hoc caeca nocte tegat studium. Caeca nocte, i. Ignorantiae tenebris.
OBLIVISCENDVS a, um. [ a)mnhste/os2 ] Hor. Epist. 1, 11, 9 Oblitusque meorum obliuiscendus et illis. i. Obliuioni tradendus ab illis. Obliuiscendi tui mores Plaut. Mil. 4, 8, 46.
OBLĪTVS a, um. Partic. [ e)pilaqo/menos2 ] Actiuae significationis. [...]
page 516, image: s0516OBLIVIO ōnis. f. [ lh/qh, e)pilhsmonh\, a)mnhsti/a, lhqo/ths2 ] Obliuiscendi actus, memoriae absentia. [...]
OBLIVIVM i. n. [ lhqedw\n ] Idem, sed fere Poėticum. [...]
OBLIVIŌSVS a, um. Adi. [ e)pilh/smwn ] Qui cito obliuiscitur. [...]
OBLIVIĀLIS e. Adi. Prudent. Hymn. ante Somn. v. 13 [...]
OBLOCO āre. [ a)pomisqo/w ] Idem quod simplex Locare. [...]
OBLOCĀTVS a, um. Part. Suet. Caes. c. 26 Quae ad epulum pertinebant macellariis oblocata.
OBLONGVS a, um. Adi. [ e)pimhkh\s2 ] Aliquantum, vel altera sui dimensione Longus. [...]
OBLONGVLVS a, um. Adi. Gell. 17, 9 Surculi teretes oblonguli.
OBLOQVOR eris, qui. [ a)ntauda/w, katalale/w ] Contra loquentem loqui, inquit Seruius ad Aen. 6, 646 [...]
page 517, image: s0517OBLOQVIVM i. n. Contradictio. Sidon. Epist. 7, 9 Nosse vos par est in quas me obloquiorum Scyllas turba coniecerit.
OBLOQVVTOR [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OBLOQVV=TOR [OBLOQUŪTOR]], ōris. m. [ kata/lalos2 ] Qui alteri contradicit. Plaut. Mil. 3, 1, 48 Obloquutor non sum alteri.
OBLVCINO āre. Festus: Oblucinasse dicebant antiqui mente errasse, quasi in luco deorum alicui occurrisse. [...]
OBLVCTOR āri. [ a)ntipalai/w, a)nterei/dw ] Acrius contra aliquid niti. [...]
OBLVCTANS antis. Partic. [ a)nterei/dwn ] Saxa obluctantia submouit Stat. Silu. 3, 1, 20. Obluctans obliuioni Curt. 7, 1, 9.
OBLVCTĀTVS a, um. Aliud Partic. [ a)nterei/sas2 ] Turba obluctata morti Lucan. 3, 662.
OBLVCTĀTIO ōnis. f. Arnob. 2 p. 77 Qui cum suis cupiditatibus pugnant, pertinaci moliuntur obluctatione virtutis.
OBLVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OBLV=DO [OBLŪDO]] si, sum, ere. [ a)ntipai/zw ] Cum aliquo ludere. [...]
OBLVRIDVS a, um. Adi. Color obluridus Ammian. 14, 6.
OBM
OBMANENS entis. Partic. [ katame/nwn ] Pro Diu manens, vt Permanens. Festus.
OBMOLIOR ītus sum, īri. [ a)ntixuro/w ] Liu. 37, 32 [...]
OBMORDEO źre. Equi frenum imprimunt dentibus et obmordent Isidor. 20, 6.
OBMOVEO źre. Versus aliquem locum aut personam mouere: verbum sacrificale, quod Ebraeorum Trumae et Truphae respondet. [...]
OBMVRMVRO āre. [ a)ntimormu/rw ] Contra murmurare. Ouid. Epist. 18, 47 Vana peto, precibusque meis obmurmurat ipse.
OBMVRMVRĀTIO ōnis. f. Ammian. 26, 2 Obmurmuratio grauis exoritur.
OBMVSSITO, et OBMVSSO āre. Submissa et velut timida voce contradicere. Vid. Seru. ad Virg. Aen. 11, 345. Tertull. de Anima c. 18 Poėtae haec nobis semper obmussant. Idem de Pallio c. 4.
OBMVTESCO ere. [ fimo/omai ] Quasi Mutum ad tempus fieri, Tacere. [...]
OBN
OBNATO āre. [ a)ntinh/xomai ] Contra vel citra natare. Virg. tribuitur, forte in Catalectis (certe Erythraei index non habet ) In aequore fuluis Obnatat vmbra foris.
OBNĀTVS a, um. [ e)pifuo/menos2 ] Partic. ab Obnascor. Liu. 23, 19 Ibi haerentia inter obnata ripis salicta conspiciuntur. h. e. Circum ripas nata.
OBNECTO nexui, nexum, ere. [ sumpodi/zw ] est, auctore Festo, Obligare, et maxime, addit, in nuptiis frequens est: quod Scaliger ita emendat, nexi, mancupii frequens est.
OBNEXVS a, um. Part. Tertull. Aduers. Marc. 4, 37 Dissoluens violentiorum contractuum obnexus.
OBNIGER gra, grum. Adi. [ u(pome/las2 ] Idem quod Niger, vel subniger: aut, vt quidam volunt, Admodum niger. Plin. 20, 23 Radicibus multis, et obnigris, vid. Harduin.
OBNĪTOR eris, īsus vel ixus sum, nīti. [ a)nterei/dw, a)ntitei/nw, a)nti/sxw ] Contra niti, obluctari. [...]
OBNĪTENS entis. Partic. Obnitente vi animi Paterc. 2, 123, 2. Quum saepe obnitens repugnasset Idem 2, 89, 5.
OBNIXVS a, um. Partic. [ a)ntitei/nas2 ] Obnixi scutis et corporibus Liu. 34, 46. [...]
OBNIXE Adu. [ e)nto/nws2 ] Cum conatu, instanter, totis viribus. [...]
OBNOXIVS a, um. Adi. [ e)/noxos2, u(po/dikos2, u(peu/qunos2 ] Qui poenae obligatus est propter delictum, inquit Festus, nimis ille quidem anguste. [...]
page 518, image: s0518OBNOXIE Adu. [ e)no/xws2 ] vnde apud Liu. 3, 39 [...]
OBNOXIŌSVS a, um. Adi. Augere videtur significationem. Plaut. Trin. 4, 3, 31 Magis queis sunt obnoxiosi quam parentes liberis. Conf. Idem ib. 56 et 57. Et Ennius apud Gell. 7, 17.
OBNOXIŌSE Adu. Idem Plaut. Epid. 5, 2, 30.
OBNOXIO āre. Obnoxium facere, obligare. Claud. Mamert. de Statu Anim. 2, 9 Alienis senes noxiis obnoxiantes.
OBNVBILO āre. [ e)pinefa/zw ] Obscurum facere, et quasi nubibus implere. Gell. 1, 2 Ac ne oris quoque et vultus serenitatem Stoici hominis vnquam vlla posse aegritudine obnubilari.
OBNVBILĀTVS a, um. Part. Apul. Met. 9 p. 374 Iuuenis inescatus atque obnubilatus.
OBNVBILVS a, um. Adi. [ e)pine/fios2 ] Obnubila et obsita tenebris loca Cic. Tusc. 1, 48 c. 21 Ex Poėta veteri.
OBNVBO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OBNV=BO [OBNŪBO]] psi, ptum, ere. [ e)pikalu/ptw ] Abscondere, tegere. [...]
page 519, image: s0519OBNVPTVS a, um. Part. Macrob. Saturn. 1, 21 Simulacrum huius Deae fingitur capite obnupto. Ib. Terra nubibus obnupta.
OBNVNTIO āre. Donatus, Qui malam rem nuntiat, obnuntiat: qui bonam, annuntiat: nam proprie obnuntiare dicuntur augures, qui aliquid mali ominis, saeuumque viderint. [...]
OBNVNTIATIO ōnis. f. Cic. de Diuin. 1, 30 [...]
OBO
OBOLEO, et OBOLESCO ui et źui, źre, escere. [...]
OBOLITIO ōnis. f. Laudatur Apul. de Mundo p. 239 Nebula est exhalatio vaporata, etc. cui serenitas obolitionem infert. Verum recte edidit Abolitionem Elmenh. p. 61, 7.
OBOLVS i. m. [ o)/bolos2 ] Vltima est numorum significatio, inquit Donatus: nempe numus Graecus minutus, cui Obeli, i veru figura impressa. [...]
OBOMINOR āri. Dep. Apul. Met. 9 p. 192 Pric. Crurum ei fragium obominata. Elmenh. p. 227 abominata.
OBORIOR īris vel eris, ortus sum, īri. Dep. [ a)ni/sxw ] Adnasci, inquit Festus, non satis commode. [...]
OBORTVS [1] a, um. Partic. Motus terrae obortus Lucret. 6, 586. Sidera oborta Stat. Theb. 8, 32. Sol radiis terram dimouit obortis Lucret. 6, 869.
OBORTVS [2], vel OBORSVS ūs. m. Lucret. 4, 218 [...]
OBOSCVLOR āri. Dep. Petron. c. 126 Viderint matronae, quae flagellorum vestigia obosculantur.
OBOSCVLABVNDVS a, um. Apul. Apol. 2 p. 220 Flens et manus nostras obosculabundus, etc.
OBP
OBPALLEO, źre. s. OBPALLESCO ere. Stupore obpalluit Prudent. Perist. 1 de Calagurr. v. 92.
OBPROBRO āre. Probrum obiicere. Festus, vid. OPPROB.
OBPVVIAT Verberat. A pauiendo i. feriendo. Festus.
OBR
OBRADIO āre. Isidor. 16, 17 Obrydium (al. Obrysum) aurum dictum, quod obradiet splendore.
OBRAVCĀTVS a, um. Adi. Solinus c. 15 (10) de gruibus, Volatus desidiam castigat, voceque cogit agmen. Ea vbi obraucata est, succedit alia.
OBRENDARIVM i. n. Locus in pauimento ad obruenda cadauera relictus. [...]
OBRŹPO psi, ptum, ere. [ parerpu/zw, u(pe/rxomai ] est, vt ait Budaeus, Latenter progredi, et fallaciter adire. [...]
page 520, image: s0520OBREPTO āre. Frequent. [ parerpu/zomai ] Plaut. Pers. 1, 2, 25 Opertaene fuerint, ne quis obreptauerit.
OBREPTIO ōnis. f. [ pare/rpusis2 ] Latens et fallax aditio. Vlpian. in l. Sed si hac. [...]
OBREPTICIVS a, um. Adi. Fallax, per fallaciam impetracus. Sub colore adipiscendae possessionis obrepticia petitio alteri obesse non debet Impp. Honor. et Theodos. Cod. Iustin. 3, 6, 3.
OBREPTICIE Adu. Prosper Aquit. de promiss. et praedict. 3, 38 ap. Barth. ad Rutil. 1, 305.
OBREPTĪVVS a, um. Adi. Idem quod Obrepticius. Obreptiua supplicatio Symmach. Epist. 5, 66.
OBREPTĪVE Adu. l. 4 extr. Cod. Theod. de Fide Cathol. Qui contra hanc dispositionem nostram obreptiue aut clanculo supplicare tentauerint.
OBRŹTIO īre. [ saghneu/w ] Reti aliquem circumdare, aut obvium reti excipere. Lucret. 3, 385 Neque aranei tenuia fila Obuia sentimus, quando obretimur euntes.
OBRIGEO, ui, źre. s. OBRIGESCO ere. [ ph/gnumai ] Totum frigore contrahi, et quasi indurescere, et rigidum fieri. [...]
OBRIZA vid. OBRVSSA.
OBRIZVM, OBRIZATVS, OBRIZIACVS vid. OBRYZVS, a, um.
OBROBORATIO ōnis. f. Morbus. Veget. de re Veterin. 3, 85, 3. vt nempe ipsum quoque Robur. v. v.
OBRŌDO si, sum, ere. [ peritrw/gw ] Circumrodere. Plaut. Amph. 2, 2, 92 Vt quod obrodat sit, animo si male esse occoeperit. Tertull. adu. Marc. 2, 5.
OBRŌSVS a, um. Partic. Circumrosus. Plin. 37, 2 Potauit ex eo ante hos annos Consularis ob amorem obroso eius margine. De poculo murrhino.
OBROGO āre. [ parenei/rw ] Festus, Obrogare, obloqui, atque alterius sermonem moleste impedire. [...]
OBROGATIO ōnis. f. Auct. ad Herenn. 2 c. 10.
OBROSVS vid. OBRODO.
OBRVCTO āre. Apul. Apol. p. 312 Animaduerti satis notabiliter in medio foro tibi obructantem.
OBRVMPO rūpi, ruptum, ere. [ katar)r(h/gnumi ] Idem quod Rumpere. [...]
OBRVO ui, utum, ere. [ kataxo/w ] Operire, proprie arena, et eiusmodi rebus, quae versus aut in aliquid rui et moueri possunt. [...]
page 521, image: s0521OBRVTVS a, um. Partic. [ kataxwqei\s2 ] Ouid. Epist. 1, 6 [...]
OBRVTESCO vid. OBBRVTESCO.
OBRVSA, vel OBRVSSA ae. f. Est ratio auri coctione purgandi, et explorandi adeo, et ita describitur l. vlt. C. Theod. [...]
OBRYZVS quod quidam scribunt OBRIZVS, a, um. [ o)/bruzos2 ] Auri epitheton est ad obrussam purgati et probati. [...]
OBRYZATVS, et OBRYZIACVS a, um. in libris Iuris est ex auro obryzo factus, numorum epitheton. [...]
OBS
OBSAEVIO īui, ītum, īre. [ a)ntixalepai/nw ] Contra saeuire. Plaut. Epid. 4, 1, 29 Tune is es, qui per voluptatem in me aerumna obsaeuisti gnauiter?
OBSALVTO āre. Salutandi gratia sese alicui offerre dicebant antiqui, vt Consalutare, pro Salutare. Festus.
OBSATVRO āre. [ katakore/w ] Significat saturitatem vsque ad fastidium, vel contra animum capere. Ter. Heaut. 4, 7, 27 Nae tu propediem, vt istanc rem video, istius obsaturabere.
OBSCAEVO āre. Quasi saeuum, i. Malum omen afferre. Sic Non. 2, 595 explicat Plaut. Asin. 2, 1, 18 Metuo, quod illic obscaeuavit meae falsae fallaciae.
OBSCŹNVS a, um. Adi. [ a)pai/sios2 ] Quod etiam per diphthongum vel ae vel oe scriptum inuenias, dubiae admodum originis nomen, idem significat, quod foedus, turpis. [...]
page 522, image: s0522OBSCENITAS ātis. f. [ ai)sxro/ths2 ] Citatur Cic. pro Flac. 7 [...]
OBSCENE Adu. [ ai)sxrw=s2 ] Impure. Cic. Off. 1, 128 c. 35 [...]
OBSCENO āre. [ molu/nw ] Onomast. vet.
OBSCVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OBSCV=RVS [OBSCŪRUS]] a, um. Adi. [ a)mauro\s2, o)rfnai=os2, skotomh/nios2, e)rebenno\s2, a)nw/numos2, a)feggh\s2 ] Illustri, claro, perspicuo, opponitur, siue ad lucem proprie dictam referantur illa nomina, siue ad famam, ad intelligentiam etc. [...]
page 523, image: s0523OBSCVRE [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OBSCV=RE [OBSCŪRE]] Adu. [ a)maurw=s2, lugai/ws2 ] Cic. Acad. 1, 7 [...]
OBSCVRITAS ātis. f. [ a)sa/feia, o)rfnh\ ] Tenebrositas, et offuscati luminis penuria. [...]
OBSCVRO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OBSCV=RO [OBSCŪRO]] āre. [ a)mauro/w, skoti/zw, gnofe/w ] Obscurum reddere. [...]
OBSCVRANS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OBSCV=RANS [OBSCŪRANS]] antis. Partic. [ skoti/zwn ] Hor. Serm. 2, 7, 55 Prodis ex iudice Dama Turpis, odoratum caput obscurante lacerna. h. e. Tegente, ne possis agnosci Acron.
OBSCVRĀTVS a, um. Aliud Partic. [ e)skotisme/nos2 ] Vocabula diu obscurata populo Hor. Epist. 2, 2, 115. Sensim obscurata est et euanuit eorum memoria Cic. de Orat. 2, 95 c. 23.
OBSCVRATVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OBSCVRATV=RVS [OBSCURATŪRUS]] a, um. Similiter Partic. [ skoti/swn ] Tuas laudes obscuratura nulla vnquam est obliuio Cic. pro Marcello 31 c. 10.
OBSCVRATIO ōnis. f. [ skotismo\s2 ] Obscuritas. [...]
OBSCVREFACIO fźci, factum, ere. Nonius 2, 601 Obliterare est obscurefacere et in obliuionem ducere.
OBSCVS vid. OSCVS.
page 524, image: s0524OBSECRO āre. [ lipare/w, a)ntibolw= ] ex Ob'et Sacrum componitur: significat Per sacra rogare, vel, vt ait Festus, Opem a sacris petere. [...]
OBSECRANS antis. Partic. Venit ipse vltro, lacrumans, orans, obsecrans Terent. Adelph. 3, 4, 26.
OBSECRANDVS a, um. Partic. Plin. Epist. 9, 29 Laus potius speranda, quam venia obsecranda est.
OBSECRĀTVS a, um. Part. Sallust. Bell. Iugurth. c. 25 A Numidis obsecrati triduo nauim ascendere.
OBSECRATIO ōnis. f. [ lipa/rhsis2 ] Deprecatio per omnia sacra facta. [...]
OBSECVNDO āre. [ e)pouria/zw, u(pei/kw ] Secundum se praestare alteri, subseruire, et accommodare suos actus ad illius voluntatem, obsequi. [...]
OBSECVNDĀTIO ōnis. f. Obsequium. l. 92. Cod. Theod. de Decurion. Seruilis obsecundatio. add. Sarisber. 3, 6.
OBSECVNDĀTOR, ōris. m. Qui operam nauat. l. 3. Cod. Theod. de Prox. Comit. Dispos. Obsecundatores sacrorum scriniorum.
OBSECVNDANTER Adu. Obsequenter. Nigidius de Diis l. 1 Quum autem id quid sit quaerimus, obsecundanter naturae viuerent. Ex Nonio 2, 607.
OBSŹPIO sepīui vel sepii et sepsi, septum, īre. [ e)pifra/ttw ] Sepibus circumdare. [...]
OBSEPTVS a, um. Partic. Liu. 2, 6 Via dolo obsepta, Id. 25, 39 Obseptis itineribus super vallum saliunt. Apul. Met. 1 p. 106 Obsepto vtero.
OBSEPTVM i. n. Sil. 12, 110 Obsepta viarum.
OBSEQVOR eris, sequutus sum, sequi. [ xari/zomai, u(phrete/w, qerapeu/w ] Alterius voluntati morem gerere, Inseruire. [...]
OBSEQVENS entis. Partic. [ u(phretw=n ] Obediens. [...]
page 525, image: s0525OBSEQVENTER ius, issime. Adu. [ u(phretikw=s2 ] Corpora nunc incrementis lunae consequenter augeri, nunc decrementis obsequenter imminui Apul. Met. 11 p. 257.
OBSECVTIO ōnis. f. Arnob. 7 p. 215.
OBSECVTOR, ōris. m. Obsecutores legis Tertull. adu. Marc. 4, 9. Lex aliud obsecutori proposuit, aliud exorbitatori Id. ibid. 2, 13 extr.
OBSEQVIVM i. n. [ u(phresi/a, qerapei/a ] Officium, quo quis id sequitur, et facit, quod alteri placiturum nouit. [...]
OBSEQVIAE ārum. f. pl. Idem quod Exequiae. Vet. Inscr. apud Fabrett. p. 702 [...]
OBSEQVIĀLIS e. Adi. Fortun. Carm. 6, 7 Soluit et exequias obsequialis amor.
OBSEQVENTIA ae. f. Caes. Bell. Gall. 7, 29 Factum imprudentia Biturigum et nimia obsequentia reliquorum.
OBSEQVŹLA ae. f. qerapei/a Onomast. Vet. [ qera/peusis2 ] Morigeratio. [...]
OBSEQVIOSVS a, um. Adi. [ u(phretiko\s2 ] Qui facile obsequitur. Plaut. Capt. 2, 3, 58 Mihi obsequiosus semper fuisti. Firmicus 1, 12 Libra significat mercatores, ac iudices, et obsequiosos homines.
OBSEQVIBILIS e. Adi. [ u(phrethtiko\s2 ] Qui obsequitur. Gell. 2, 29 Cognatos, affinesque nullos ferme tam obsequibiles esse ait.
OBSERO [1] sźui, situm, ere. [ kataspei/rw ] Seminibus implere significat, cum respectu ad solum vel agrum, vt conserere. [...]
OBSITVS [1] a, um. perieilhme/nos2 ] Non modo Participii ex Obsero vice fungitur, sed retinet etiam illam vim primitiui situs, qua simpliciter [ to\ kei=sqai s. iacere indicat. [...]
OBSERO [2] āre. [ moxleu/w, kataklei/w ] Occludere, veluti sera imposita. [...]
page 526, image: s0526OBSERĀTVS a, um. Partic. Obturatus, clausus. Hor. Epod. 17, 53 Quid obseratis auribus fundis preces? Aedificia Liu. 5, 41. Fores Nep. 10, 9, 4.
OBSERVIO īre. Caetera membra ancillari et obseruire Apul. de Dogm. Plat. p. 59.
OBSERVO āre. [ parathre/w, fula/ttw, e)fora/w ] est, inquit Valla 4, 3. [...]
OBSERVANS antis. Partic. [ parathrw=n ] Cic. Att. 16, 16 [...]
OBSERVATVS a, um. Partic. [ paratethrhme/nos2 ] Notae obseruatae Ouid. ex Pont. 4, 13, 10. [...]
OBSERVĀTE Adu. Accurate. Gell. 2, 17 Obseruate curioseque animaduertere.
OBSERVĀTVS ūs. m. [ parath/rhma ] Idem quod Obseruatio. Varr. de R. R. 2, 7 Ex obseruatu dicunt eum equum habere annos sedecim.
OBSERVATOR, ōris. m. Sacer intra nos spiritus sedet, malorum bonorumque nostrorum obseruator et custos Sen. ep. 41 pr. Genius nobis assiduus obseruator appositus est Censorin. de Die Nat. c. 3.
OBSERVATRIX īcis. f. Tertull. de Corona c. 4 pr.
OBSERVANTIA ae. f. [ qerapei/a, ai)dw=s2, e)ntroph\ ] ex notione verbi 3 est, per quam aetate, aut sapientia, aut honore, aut aliqua dignitate antecedentes reueremur et colimus Cic. de Inu. 2 c. 22 et 53. [...]
page 527, image: s0527OBSERVATIO ōnis. f. [ parath/rhsis2 ] Quasi Adnotatio quaedam, et animaduersio. [...]
OBSERVABILIS e. Adi. [ parathrhto\s2 ] Quod obseruari debet vel potest. [...]
OBSERVANTER Adu. Diligenter, vt omnia obseruentur. [...]
OBSERVITO āre. Frequent. Cic. de Diuin. 1, 2 c. 1 [...]
OBSES, OBSESSIO, OBSESSOR, OBSESSVS vid. OBSIDEO.
OBSIBILO āre. Dulces strepitus obsibilabant Apul. Met. 11 p. 260.
OBSIDEO sźdi, sessum, źre. [ poliorke/w, perika/qhmai, perii/+stamai, proskaqe/zomai, proska/qhmai ] Contra et circum sedere s. Circumsidere significat, Obsessum tenere, ac vel fossa et vallo septum retinere, vel ita ex proximo illi imminere, vt commouere se inuito obsessore, multo minus discedere possit. [...]
OBSIDENS entis. Partic. Egressus alicuius obsidens Tac. Ann. 16, 10, 5. Proci obsidentes regiam Hygin. Fab. 125 extr. Inopia obsidentibus quam obsessis grauior Vell. 2, 51, 2.
OBSĪDO sźdi, ere. [ proska/qhmai ] Idem quod Obsideo significat: nisi quod motus quidam inest, vt quasi sit Obsessum ire. [...]
OBSĪDENS entis. Partic. ab Obsido. [ perikaqh/menos2 ] Catull. Argon. 65, 314 Troļcaque obsidens longinquo moenia bello.
OBSESSVS a, um. Aliud Partic. [ perikaqezo/menos2 ] Caes. Bell. Ciuil. 1, 84 [...]
page 528, image: s0528OBSIDIOR āri. Dep. [ e)nedreu/w ] Circa insidias facere. [...]
OBSIDIVM i. n. [ poliorki/a ] Obsidendi actus, frequentius Obsidio, vt videbimus. [...]
OBSIDIO ōnis. f. [ perika/qhsis2 ] Cic. pro Rabir. 29 [...]
OBSESSIO ōnis. f. [ polio/rkhsis2 ] Idem. Cic. pro Corn. Balb. 7 c. 3 [...]
OBSESSOR, ōris. m. [ poliorkhth\s2 ] Qui obsidet. Liu. 9, 15 [...]
OBSIDIAE arum. f. Pl. Laudantur e Columel. 8, 2, 7 [...]
OBSIDIONĀLIS e. Adi. [ poliorkhtiko\s2 ] ab Obsidione derivatur. [...]
OBSES idis. c. [ o(/mhros2 ] Qui traditur imperio alicuius ea conditione, vt si dator obsidis a fide recedat, recipienti sit potestas in corpus et vitam eius saeuiendi qui datus est obses Valla 6, 31. [...]
OBSIDĀTVS ūs. m. Obligatio obsidum. Ammian. 16, 27 Obsidatus pignore tentus in Galliis. add. Id. 18, 15, et 25, 7.
OBSIDIĀNVS a, um. Adi. [ o)yidiano\s2 ] Obsidianum vitrum, de quo Plin. 36, 26 [...]
page 529, image: s0529OBSIGILLO āre. Abscondere vel Occludere esse volunt Senec. Epist. 115 [...]
OBSIGNO āre. [ e)pisfragi/zw, a)poshmai/nomai, katashmai/no\mai ] Signi impressione occludere, et ab alienis oculis, manibusue tueri: et ad literas, caeteraque, quae signo quouis notantur aut imprimuntur, pertinet. [...]
OBSIGNANS antis. Part. Formam verbis clarumque sonorem Lucret. 4, 568.
OBSIGNĀTVS a, um. Partic. [ e)pisfragisqei\s2 ] Decretum ab amplissimis viris obsignatum Cic. Att. 16, 16. [...]
OBSIGNĀTIO ōnis. f. Gell. 2, 2 Obsignatio tabularum. Tertull. de Baptism. c. 13 Obsignatio baptismi. Add. Id. de Poenit. c. 6.
OBSIGNĀTOR, ōris. m. [ e)pisfragisth\s2 ] Cic. Att. 12, 18 [...]
OBSIMVLATVS a, um. Obsimulatis documentis probabilibus Ammian. 28, 6 extr. i. oppositis, sec. Vales.
OBSIPO āre. [ proba/llw ] Obiicere, vt ait Festus: vt quum rustici dicunt, Obsipa pullis escam. Obsipare aquam, i. Aspergere et sic recreare Plant. Cistell. 2, 3, 37.
OBSISTO obstiti, obstitum, ere. [ a)ntisxe/w, a)nti/stamai ] Contra stare, obstare, repugnare. [...]
OBSISTENS entis. Partic. Liu. 2, 10 Obsistens, obtestansque Deūm et hominum fidem.
OBSTITVS, et OBSTĪTVS (quidam libri et OBSTITVTVM habent ) a, um. Obliquum significat, Festo auctore, qui laudat Lucret. 4, 519 [...]
page 530, image: s0530OBSITVS [2] vid. OBSERO.
OBSOLEO, vel OBSOLESCO ui et źui, źtum, ere. [ a)parxaiw=mai ] Ex Ob, id est contra, et Oleo, interposita litera s: est Deficere, inueterascere, desuescere. [...]
OBSOLEFACIO ere. Arnob. 5 p. 161 Ac ne illam vis temporis, et vetustatis obsolefaceret longitudo, perpetuitatis honore mactastis.
OBSOLEFĪO factus sum, fieri. [...]
OBSOLŹTO āre. Idem. Tertull. aduers. Gnost. c. 6 Qui vestitum obsoletassent nuptialem. Add. Id. Apol. c. 15.
OBSOLETATVS sordibus Zeno Veron. Serm. de Iob.
OBSOLŹTVS a, um. Part. [ a)parxaiwqei\s2 ] Inueteratum significat, et quod ab vsu recessit: Cic. pro Quint. 56 [...]
OBSOLŹTE Adu. [ a)phrxaiwme/nws2 ] Cic. Verr. 1, 152 c. 58 Saltem vt eum, cuius opera ipse multos annos est in sordibus, paullo tamen obsoletius vestitum videret.
OBSOLIDATVS a, um. Adi. Tectorio inducto rigideque obsolidato Vitr. 2, 3.
OBSONATOR, OBSONIVM, OBSŌNO vid. OPSONIVM.
OBSONVS a, um. Adi. [ dushxh\s2 ] Laudatur, nescio vnde Varro, Humili et obsona et tremula voce. Fortasse legebatur Absona.
OBSONO āre. Sermone alicui obsonare; i. Obloqui Plaut. Pseud. 1, 2, 74.
OBSŌPIO īre. Scribon. Largus 180 A somni tempore prohibere ne obsopiantur. Somno obsopitus Solin. c. 18 et 33. Odoris nouitate obsopitus Plin. 9, 8. Hard. legit et sopitus.
OBSORBEO bui et psi, ptum, źre. [ katar)r(ofe/w ] Totum sorbere. [...]
OBSORDEO, s. OBSORDESCO ere. [ katarupa/w ] Obsolescere, inquit Nonius 2, 604. [...]
OBSTACVLVM [1] vid. OBSTO.
OBSTERNO strāui, strātum, ere. Apul. Apol. p. 335 Vxorem fratris misero puero obiicit et obsternit, quae meretriciis blanditiis imperitum solicitaret ad matrimonium.
OBSTETRIX īcis. f. [ maieu/tria ] ab Obstando, vel Obsistendo dum parturientibus opem fert. [...]
OBSTETRICIVS a, um. Adi. Arnob. 3 p. 106 [...]
OBSTETRĪCO āre. [ maieu/omai ] Parturientem adiuuo, siue obstotricis officium ago. Vulg. Interp. Exod. c. 1, 16 Quando obstetricabitis Hebraeas.
OBSTINEO źre. Pro ostendo, obsoletum. [...]
OBSTINO āre. Obfirmare. Obfirmato et perseueranti animo expetere Plaut. Aulul. 2, 2 extr. [...]
page 531, image: s0531OBSTINĀTVS a, um. Partic. dicitur Obfirmatus, perseuerans, vt tenere possit, inquit Festus. [...]
OBSTINĀTIO ōnis. f. [ au)qa/deia, monotoni/a ] Cic. de Prouinc. Consul. 41 c. 17 [...]
OBSTINĀTE Adu. [ au)qadw=s2 ] Firmiter, Instanter. [...]
OBSTĪPO āre. Si sit Latinum, significabit obstipum facere, inclinare cum rigore quodam. [...]
OBSTĪPVS a, um. Adi. [ a)/kamptos2, kata/stuptos2 ] Inclinatus, vel flexus versus humerum, siue dextrorsum, siue sinistrorfum. [...]
OBSTITVS, OBSTITVTVM vid. OBSISTO.
OBSTO stiti, stitum, āre. [ a)nqi/sthmi, a)ntipra/ttw, e)pe/xw ] Contra stare. [...]
OBSTANS antis. Partic. [ a)nqista\s2 ] Claustra obstantia Hor. Epist. 1, 14, 9. [...]
OBSTANTIA ae. f. Impedimentum, Rerum obstantium complexus, vt circumstantium, circumstantia. [...]
OBSTATVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OBSTATV=RVS [OBSTATŪRUS]] a, um. Partic. [ a)nqisth/swn ] Quinctilian. 2, 11 pr. Video quosdam in ipso statim limine obstaturos mihi. Add. Burm. ad h. l. et Stat. Theb. 7, 247.
OBSTACVLVM [2] i. n. [ kwlu/mh ] Impedimentum. [...]
OBSTRAGVLVM i. n. [ e)pika/lumma ] Operimentum, stragulum superius. [...]
page 532, image: s0532OBSTRANGVLATVS a, um. Obstrangulata mens Prudent. Cathem. 7, 10.
OBSTREPO ui, itum, ere. [ katayofe/w ] Contra aliquem strepitum facere. [...]
OBSTREPENS entis. Partic. [ katayofw=n ] Mare obstrepens Baiis Hor. Carm. 2, 18, 20. Obstrepente pluuia nihil sensere Poeni Liu. 21, 56. [...]
OBSTREPITO āre. Frequent. Claud. de Rapt. Proserp. 355 Obstrepitant lamenta choris.
OBSTREPITACVLVM i. n. Quidquid strepitum opponit. Tertull. aduers. Marc. 1, 20 Defensio necessaria est aduersus obstrepi. tacula diuersae partis.
OBSTREPERVS a, um. Adi. Apul. Flor. 2 p. 349 Occinunt cicadae carmine obstrepero.
OBSTRIGILLATOR vid. post OBSTRIGILLO.
OBSTRIGILLO vel vt legitur apud Non. 2, 605 [...]
OBSTRIGILLVM i. n. Corrigia s. lorum crepidat vel calcei, quo pedi obstringitur. [...]
OBSTRIGILLVS a, um. Adi. Calcei obstrigilli Isid. Orig. 19, 34 sunt, qui per plantas consuti sunt, et ex superiori parte corrigia trahitur, vt constringantur.
OBSTRIGILLĀTOR, ōris. m. Reprehensor. Ductum a strigilibus, quibus quum vehementius stringimur, etiam plerumque laedimur. Varro apud Non. 8, 73 Aemulum illius artis atque obstrigillatorem.
OBSTRINGO inxi, ictum, ere. [ katade/w ] Deuincire, circumligare, et constringere. [...]
OBSTRICTVS [1] a, um. Partic. [ katadedeme/nos2 ] Limine tecti obstrictus Ouid. in Ibin 615. [...]
page 533, image: s0533OBSTRICTVS [2] ūs. m. Angustia. Senec. Natur. Quaest. 5, 14 Per haec loca quum se exitum quaerens tempus torsit, accendat flammam ipso obstrictu necesse est.
OBSTRVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OBSTRV=DO [OBSTRŪDO]] si, sum, ere. [ a)pokru/ptw ] Occultare, occludere. [...]
OBSTRVDVLENTVS a, um. Adi. Festus, Obstrudant, obsatullent, ab auide trudendo gulam non sumendo (vid. leg. in sumendo, vel consumendo) cibum, vnde et obstrudulentum dixit Titinnius, Obstrudulenti aliquid (quod obstrudi possit in ventrem, vt esculentum quod edi potest ) quod pectam sedens etc.
OBSTRVO xi, ctum, ere. [ e)mfra/ttw, sumfra/ttw, e)mpla/ttw ] Occludere, et quasi strue quadam alicui loco imposita obsistere, ne quid intret, exeat, transeat. [...]
OBSTRVCTVS a, um. Partic. [ e)/mfraktos2 ] Aditus obstructus, vid. Aditus, in ADEO. [...]
OBSTRVCTIO ōnis. f. [ e)/mfracis2 ] Cic. pro Sext. 22 c. 9 [...]
OBSTVPEO, s. OBSTVPESCO ui, ere. [ e)kplh/ssomai ] Idem quod Stupere incipio. [...]
OBSTVPIDVS a, um. Adi. [ e)/kplhktos2, a)nai/sqhtos2 ] Plaut. Mil. 4, 6, 39 [...]
OBSTVPEFACIO fźci, factum, ere. [ e)kplh/ttw ] Animo consternare, et stupidos sensus reddere. [...]
OBSTVPEFIO eri. Adeo commota, vt amissa mente obstupefieret Dict. Cret. 4, 21. Obstupefactum est voluptatibus cor Trebell. Poll. in Gallienis c. 9.
OBSTVPEFACTVS a, um. Part. Gallos, velut obstupefactos, miraculum victoriae tam repentinae tenuit Liu. 5, 39. [...]
OBSTVPRATVS a, um. Adi. Appellatus a mimis quasi obstupratus Lamprid. in Comm. c. 3.
OBSVM es, fui, esse. [ dhle/w ] Nocere. [...]
OBSVO sui, sūtum, ere. Circum suere. [...]
OBSVRDESCO ui, ere. [ kwfa/omai ] Surdum fieri. [...]
OBSVRDESCENS entis. Partic. Ammian. 19, 26. (Vales. f. 218.)
OBT
OBTEGO xi, ctum, ere. [ katastega/zw ] Tegere, et cum diligentia operire. [...]
page 534, image: s0534OBTEMPERO āre. [ prose/xw, u(pakou/w ] Morem gerere. [...]
OBTEMPERANS antis. Part. Multa, naturae obtemperans, saeue et atrociter factitauit Suet. Tib. c. 59.
OBTEMPERANTER Adu. Obtemperanter annuit Prudent. in Laurent. v. 112.
OBTEMPERĀTIO ōnis. f. [ u(pakoh\ ] Cic. de Legib. 1, 42 c. 15 Quod si iustitia est obtemperatio, scriptis legibus institutisque populorum, etc.
OBTENDO di, sum et tum, ere. [ proi/+sxomai, proba/llomai ] Vel Tegere, vel Contra tendere significat: vt Obtendere velum ante lectum, hoc est Distendere vel extendere. [...]
OBTENDENS entis. Part. Diuersas fugae causas obtendens Tac. Ann. 15, 12, 3.
OBTENTVS [1] a, um. Part. [ probeblhme/nos2 ] Virg. Georg. 1, 248 Et obtenta densantur nocte tenebrae. i. Obducta, ait Seruius. Aliud est Participium ab Obtineo, v. v.
OBTENTVS [2] ūs. m. [ pro/sxhma ] Proprie Virg. Aen. 11, 66 [...]
OBTENTIO önis. f. Idem Arnob. 5 p. 181 et 182.
OBTENTO [1] āre. vid. OBTINEO.
OBTENEBRO āre. Lux obtenebrata est eius Vulgat. Iesai. 5, 30. [...]
OBTENEBRESCO ere. Lux obtenebrescet in tabernaculo illius Vulgat. Iob. 18, 6.
OBTERO trīui, ītum, ere. [ katatri/bw, katapate/w ] Conculcare, Conterere, Suffocare. [...]
OBTRĪTVS [1] a, um. Partic. [ katapepathme/nos2 ] Cic. de Orat. 2, 353 c. 86 [...]
page 535, image: s0535OBTRĪTVS [2] ūs. m. [ katapa/thsis2 ] Plin. 18, 28 Ne herbae vellantur, obtrituque hebetentur.
OBTESTOR āri. [ e)corki/zw, i(keteu/w ] Est Precari cum mentione earum rerum, per quas petimus, Donatus ad Ter. Andr. 1, 5, 57 [...]
OBTESTANS antis. Part. Obtestans omnes deos Cic. Att. 3, 10. al. contestans. Oro atque obsecro te, necessitudinem nostram tuamque in me beneuolentiam obtestans Brutus ad Cic. Ep. 13.
OBTESTATVS a, um. significatione Passiui. Obtestatus prece impensa, superstitibus pepercit Ammian. 31, 9. Obtestata fide praesentium Apul. Met. 2 p. 125. Add. Elemenh. emend. p. 165.
OBTESTĀTIO ōnis. f. [ e)corkismo\s2 ] Cic. Fam. 3, 13 [...]
OBTEXO texui, textum, ere. [ periufai/nw ] Texendo vel tela obtegere.
OBTHVRO, OBTHVRAMENTVM vid. OBTVRO.
OBTICEO ui, źre. [ katasiga/zw ] Tacere. [...]
OBTICENTIA ae. f. [ a)posiw/phsis2 ] Quinctil. 9, 2, 54 [ a)posiw/phsis2, quam idem Cicero reticentiam, Celsus obticentiam, nonnulli interruptionem appellant, et ipsa ostendit affectus.
OBTINEO tinui, tentum, źre. [ e)pe/xw, krate/w ] Impetrare, assequi, habere Cic. Att. 16, 17 (16) [...]
page 536, image: s0536OBTINENS Africam interiorem Cic. in Sallust. c. 7.
OBTENTVS [3] a, um. Part. Voluimus quaedam -- obtenta non sunt Cic. pro Balbo c. 27. [...]
OBTENTO [2] āre. Frequent. [ e)pe/xomai ] Cic. Att. 9, 10 Et tamen spes quaedam me obtentabat, fore vt aliquid conueniret potius, quam aut hic tantum sceleris, aut ille tantum flagitii admitteret.
OBTINENTIA ae. f. Priscian. 18.
OBTINGO obtigi, ere. [ sumbai/nw ] Euenire. [...]
OBTINNIO īre. Ecquid illi aures obtinnirent? Apul. Apol. p. 305.
OBTORPEO ui, źre. [ katablakeu/w ] a quo OBTORPESCO, ere. [...]
OBTORQVEO si, tum, źre. [ sustre/fw ] Valde vel vehementer torquere. [...]
OBTORTVS a, um. Partic. [ su/streptos2 ] Obtorti auri flexilis circulus Virg. Aen. 5, 559. Obtorto collo ad praetorem trahi, i. Inuite et coacte Plaut. Poen. 3, 5, 45.
OBTRAHO xi, ere. Obuertere. Tertull. de Veland. Virg. c. 15 Si tentationibus gradum obtraxerit.
OBTRECTO āre. [ a)ntipra/ttw, diasu/rw ] ex Ob et Tracto compositum; significat, vt ait Festus, Contra alienam sententiam tractare, seu Maledicere. [...]
page 537, image: s0537OBTRECTANS antis. Partic. Inuidia obtrectans Sil. 16, 12. [...]
OBTRECTĀTIO ōnis. f. Cic. Tusc. 4, 18 c. 8 [...]
OBTRECTĀTOR, ōris. m. Detractor. [...]
OBTRECTĀTVS ūs. m. [ dia/surma ] Idem quod Obtrectatio. Gell. 20 c. vlt. Aequum esse puto, vt sine vano obtrectatu considerent.
OBTRITVS vid. OBTERO.
OBTRVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OBTRV=DO [OBTRŪDO]] si, sum, ere. [ o)qe/w, o)qi/zw ] Versus vel contra Trudere. [...]
OBTRVDENS entis. Part. Frigerantia atque obtrudentia tactu et densantia C. Aurel. Ac. 2, 37, 197.
OBTRVSVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OBTRV=SVS [OBTRŪSUS]] a, um. Partic. [ w)qisqei\s2 ] Cic. de Clar. Orat. 258 c. 74 [...]
OBTRVSIO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OBTRV=SIO [OBTRŪSIO]] ōnis. f. Corpusculorum obtrusio Cael. Aurel. Acut. praef. 1, 6. et saepius ibid.
OBTRVNCO āre. [ katako/ptw, masxali/zw ] Occidere per vim. Liu. 1, 10 [...]
OBTRVNCĀTIO ōnis. f. [ katakoph\ ] Columel. 4, 29 Quod tum et obtruncatione vitis, et cum eiusdem resectionis fissura praecipit fieri.
OBTVEOR tūtus vel tuitus sum, źri. Dep. [ prosble/pw, prosora/w ] Diligenter conspicere. Plaut. Mostel. 3, 2, 153 At tu istac aduorsum obtuere. Idem Amphit. 3, 2, 19 Inimicos ausa sum semper obtuerier.
OBTVTVS [1] [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OBTV=TVS [OBTŪTUS]] ūs. m. [ pro/soyis2 ] Adspectus. [...]
OBTVITVS ūs. m. [ ble/mma ] Idem quod Obtutus. Cic. Off. 1, 146 Ex oculorum obtuitu, ex eleuatione aut remissione superciliorum. Correctiora exemplaria legunt Obtutu.
OBTVMESCO ere. Plin. 20, 5 Ex aqua bibendum dedere repente obtumescentibus.
OBTVNDO tudi, tūsum vel tunsum, ere. [ a)mblu/nw, a)mblu/skw, katamblu/nw, phro/w ] Auget significationem simplicis. [...]
page 538, image: s0538OBTVNDENS entis. Partic. Virtus crucis, omnes aculeos mortis in dominici capitis tolerantia obtundens Tertull. de Cor. c. 14.
OBTVSVS [1] a, um. [ a)mbluntei\s2 ] Nunc vt Participium, nunc Adiectiui modo ponitur, nunc ad corpora, quae acumen perdidere, refertur, nunc ad negandum animi acumen: quod adiuncta facile declarant, licet confusim ponantur. [...]
OBTVSE [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OBTV=SE [OBTŪSE]] ius, issime. Adu. [ a)mble/ws2 ] Cic. de Nat. Deor. 1, 70 c. 25 Totum aut etiam, aut non, negauit esse necessarium: quo quid dici potest obtusius?
OBTVSIO ōnis. f. Tertull. aduers. Marc. 3, 6 [...]
OBTVRBO āre. [ diatara/ttw ] Auget vim simplicis. [...]
OBTVRBĀTVS a, um. Partic. Plin. 8, 18 Aqua obturbata.
OBTVRBĀTOR, ōris. m. Ascon. ad Cic. de Diuin. p. 35. ad verba, Quartum ex illo grege oratorum: Obturbatores quosdam sordidosque causidicos significat.
OBTVRGEO, źre, et OBTVRGESCO ere. [ oi)di/skomai ] Idem quod simplex Turgesco. [...]
OBTVRO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OBTV=RO [OBTŪRO]] āre. [ bu/w, e)pibu/w, stu/fw, fimo/w, fra/ttw ] Occludo. [...]
OBTVRANS antis. Partic. Axes obturantes foramina Vitruu. 10, 12.
OBTVRAMENTVM i. n. [ fragmo\s2 ] Quo aliquid obturatur. Plin. 16, 8 de cortice suberis, Vsus eius cadorum obturamentis. Obturamentum stagni Plin. 33, 4.
OBTVRACVLVM i. n. Extrahere Marc. Empir. c. 35.
OBTVSVS [2] vid. OBTVNDO.
OBTVTVS [2] vid. OBTVEOR.
OBV
OBVĀGIO īui, ītum, īre. [ katababa/zw ] Circum aut versus vagire. Plaut. Poen. prol. 31 Neue esurientes hic quasi hoedi obuagiant. De infantibus.
page 539, image: s0539OBVAGVLO āre. Festus in Portus, et Vagulatio, ex Legg. XII. Tabb. [...]
OBVALLO āre. [ perixarako/w ] Circumuallare. [...]
OBVARICATORES dicebantur Illi, qui cuipiam occurrebant, quo minus rectum iter conficeret, inquit Festus. Obuarico, are; vero, est Occurro, obsto, teste eodem.
OBVĀRO āre. [ diastre/fw ] Peruertere, deprauare: dictum a Varis. Ennius Achille, Nam consiliis obuarant, quibus tam concedit hic ordo Nonius 2, 606.
OBVCVLA ae. f. Oppidum vlterioris Hispaniae, in conuentu Astigitano, cuius meminit Plin. 3, 1.
OBVENIO vźni, ventum, īre. [ a)ntia/w, a)ntia/zw ] Obuiam vel contra venire et generatim obtingere, contingere. [...]
OBVENIENTIA ae. f. Tertull. aduers. Valent. c. 29 De obvenientia superducunt iam non naturam, etc.
OBVENTVS ūs. m. Idem de Anim. c. 41 Ex obuentu spiritus nequam.
OBVENTICIVS a, um. Adi. Forte obueniens. Idem aduers. Marc. 2, 3 Obuenticia bona.
OBVENTIO ōnis. f. [ porismo\s2 ] Sic vocantur ipsa bona, quae obueniunt. [...]
OBVERBERO āre. Apul. Met. 7 p. 198 Baculo obuerberans. Ferula nates eius pueri obuerberans Idem 9 p. 230.
OBVERTO ti, sum, ere. [ a)ntistre/fw ] Contra vertere. [...]
OBVERSVS a, um. Part. Caucasus, qua soli est obuersus Solin. c. 65. [...]
OBVERSE Adu. Columel. 9, 7 Domicilia apum obuerse ad hibernum Orientem componi debebant.
OBVERSOR āri. Depon. [ pari/stamai ] Frequenter adesse et versari. [...]
OBVERSATIO ōnis. f. [ pari/stasis2 ] Laudatur Cic. pro Muraen. 49 c. 24 [...]
OBVIAM [1] vid. infra.
OBVIGILO āre. Verbum fuisse, colligas ex Plaut. Bacchid, 3, 2, 14 Qua me causa magis cum cura esse ea, quam obuigilato, est opus.
OBVIO āre. [ a)ntia/w, a)ntia/zw, a)/ntomai ] Obuiam proficisci, vel obuium esse. [...]
page 540, image: s0540OBVIVS a, um. Adi. [ a)ntibatiko\s2 ] Quod alicui occurrit, et tanquam in via expositum est. [...]
OBVIAM [2] Adu. Ter. Phorm. 1, 2, 2 [...]
OBVIOLO āre. Gruter. Inscript. p. 996 n. 13 NE MEA OSSA OBVIOLES.
OBVLTRONEVS a, um. Adi. Idem quod Vltroneus, [ au)qai/retos2, Gloss. Vet.
OBVMBRO āre. [ e)piskia/zw ] Vmbris vndique obscurare Virg. Aen. 12, 578 [...]
OBVMBRANS antis. Partic. Palmula rosea potius obumbrans de industria glabellum feminal, quam tegens verecundia Apul. Met. 2 p. 248.
OBVMBRATVS a, um. Part. Germina obumbrata defendere Pallad. 12 tit. 1. Scopulus obumbratus nube Mart. Capella 1 p. 5.
OBVMBRATIO ōnis. f. Arnob. 5 p. 186 Allegoricae caecitatis obumbratio.
OBVMBRATRIX īcis. f. Tertull. Apol. c. 9 pr. Arbores templi obumbratrices.
OBVNCĀTVS a, um. Adi. Incuruatus. Cael. Aurel. Tard. 2, 18 Vnguibus obuncatis.
OBVNCVS a, um. Adi. [ e)pika/mpios2 ] Valde vncus et incurvus. [...]
OBVNDO āre. [ kumai/nw ] ab Vnda. Stat. Achill. 1, 102 Lateque deae Sperchios obundat Obuius, et dulci vestigia circuit vnda. Al. abundat.
OBVNDATIO ōnis. f. Flor. 4, 2, 27 Obundatione verna prohibetur.
OBVNGO ere. Vnde
OBVNCTVS a, um. Partic. Apul. Met. 2 p. 213 Guttis Arabicis obunctus. Oculi obuncti graphice Idem ib. 8 p. 214.
OBVOLITO āre. Vestibus collucentes passim obuolitare cernimus Porc. Latro in Catil. 11. Add. ib. paullo post.
OBVOLVO volui, volūtum, ere. [ perieile/w ] Circumuoluere. [...]
page 541, image: s0541OBVOLVTVS a, um. Part. Obuolutum et praeligatum folliculo os Cic. de Inuent. 2, 149 c. 50. [...]
OBVOLVTIO ōnis. f. Macrob. Somn. Scip. 1, 11 extr. In singulis sphaeris aetherea obuolutione vestitus.
OBVOLVTĀTVS a, um. Part. Veget. 3, 4 Obuiis obuolutatus radicibus.
OBVRO, vnde OBVSTVS a, um. [ perikausqei\s2 ] Circumustus. [...]
OCC
OCCA ae, f. bwloko/phma Onomast.] Instrumentum, quo tracto, reptanteque super terram, ferreis aut ligneis dentibus, quibus instructum est, glebae conteruntur, et agri superficies coaequatur, et semina cooperiuntur: quamuis et cratibus id saepe fiat. [...]
OCCAMEN inis. n. Contusio, vt explicatur in Gloss. Isid. nempe glebarum.
OCCO [1] āre. [ bwlokope/w ] Glebam confringere et comminuere. [...]
OCCILLO [1] āre. Dimin. sugko/ptw Onomast. vet.] Contundere. [...]
OCCATIO ōnis. f. [ bwlokopi/a ] Plin. 18, 20 Aratione per transuersum iterata, occatio sequitur. Vid. supra Occo. Columel. 11, 2, 62 Rusticis pulueratio dicitur. Non. 1, 306. Isidor. 17, 2.
OCCĀTOR, ōris. m. [ bwlokophth\s2 ] Plaut. Capt. 3, 5, 4 [...]
OCCATORIVS a, um. Adi. [ bwlokophtiko\s2 ] Occatoria opera, Quae ad occationem pertinet Columel. 2, 13, 2.
OCCAECO āre. [ e)ktuflo/w ] Quod Obcaeco scribitur etiam, Caecum facere. [...]
OCCAECANS antis. Part. Plin. 10, 3 Respersu pinnarum hostem occaecantes.
OCCAECATIO ōnis. f. Seren. apud Non. 1, 306 Occatio, occaecatio est.
OCCALEO vid. OBCALEO.
OCCALLEO, źre. Siue OBCALLEO et
OCCALLESCO ere. [ pwrou=mai ] Callum obducere dicuntur partes, quae obdurescunt. [...]
OCCALLATVS a, um. [ pwrhqei\s2 ] Qui callum obduxit. Sen. Nat. Quaest. 4 extr. Sed quid sentire possunt emortuae fauces, et occallatae curis ardentibus?
OCCANO ere. [ kata/|dw ] pro Occinere. Tacit. Ann. 2, 81, 2 Tum Sentius occanere cornua, tubasque, et peti aggerem, erigi scalas iussit. vid. OCCINO.
OCCASIO ōnis. f. [ kairo\s2, a)formh\ ] ab occidendo, i. versus nos cadendo dicta, est Opportunitas temporis casu proueniens, inquit Festus. [...]
page 542, image: s0542OCCASIVNCVLA ae. f. Dimin. [ a)formi/dion ] Plaut. Trin. 4, 2, 132 Nam nihil aurifero, nimis argute obrepsisti meapse occasiuncula.
OCCASVS vid. OCCIDO.
OCCATIO, OCCATOR, OCCATORIVS vid. OCCO.
OCCŹDO ssi, ssum, ere. [ proe/rxomai ] Antiquum: ex Ob et Cedo, significat Accedere: Plaut. Asin. 2, 4, 6 Quisquis obuiam huic occesserit irato, vapulabit. Add. Id. Most. 5, 2, 4.
OCCENTO, OCCENTVS vid. OCCINO.
OCCEPSO [ a)/rcwmai ] Incepero, veteres dicebant, auctore Nonio 2, 612. Plaut. Amphitruone 2, 2, 41 Ni ego illi puteo, si occepso, animam omnem intertraxero.
OCCĪDO cīdi, cīsum, ere. [ ktei/nw, a)poktei/nw, a)naire/w, foneu/w ] ex Ob et Cedo compositum, Interficere quomodocunque. [...]
OCCĪSVS a, um. Partic. [ a)naireqei\s2 ] Cic. in Catil. 1, 26 [...]
OCCISIO ōnis. f. [ fo/nos2 ] Cic. pro Caecin. 41 c. 14 [...]
OCCIDIO ōnis. f. [ a)nai/resis2 ] Caedes, siue mors. [...]
page 543, image: s0543OCCĪSOR, ōris. m. Plaut. Mil. 4, 2, 64 Occisor regum.
OCCISORIVS a, um. Adi. Tertull. de Anim. c. 33 Occisoria animalia.
OCCISITO āre. Frequent. Saepius occidere. Festus ex C. Graccho, Homines liberi nunc in oppido occisitantur.
OCCIDO cidi, cāsum, ere. [ e)kpi/ptw ] Ex Ob et Cado compositum. [...]
OCCIDENS entis. Partic. [ a)poqnh/skwn ] Cic. Fam. 4, 1 [...]
OCCIDENTĀLIS e. Adi. [ dutiko\s2 ] Quod vergit ad Occidentem. Plin. 18, 34 Ab Occasu solstitiali et Occidentali latere Septentrionis.
OCCĀSO ere. [ katoi/xomai ] verbum antiquum, aiunt ab Occasum, occasu: et laudant Plaut. Casin. 3, 4, 8 [...]
OCCĀSVS [1] ūs. m. [ teleuth\ ] Mors, interitus et casus fortunae tam in homine, quam in rebus externis. [...]
OCCĀSVS [2] a, um. Partic. Pass. Plaut. Epid. 1, 2, 41 Ante solem occasum. add. Id. Men. 5, 7, 33. conf. Gell. 3, 2. LL. XII. Tabb. et Naeu. ap. Gell. 17, 2. Vid. Voss. de Anal. 4, 13 p. 201.
OCCASVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OCCASV=RVS [OCCASŪRUS]] a, um. Partic. [ a)poqanou/menos2 ] Cic. pro Milon. 100 c. 36 Vt vestra beneficia, quae in me contulistis, aut in huius salute augeatis, aut in eius exitio occasura esse videatis.
OCCASIVVS a, um. Adi. dutiko\s2 Gloss. Gr. Lat.] Add. Saxo Gramm. prol. 5.
OCCIDVVS a, um. Adi. [ e(sperino\s2 ] Quod occidit, vel vbi fit solis, vel alterius rei occasus. [...]
OCCIDVĀLIS e. Adi. Prudent. adu. Symm. 2, 597
page 544, image: s0544Omnibus in terris, quas distinet occidualis Oceanus, roseoque aurora illuminat ortu.
OCCIDANEVS a, um. Adi. Innocent. de Casis p. 228 Ventus occidaneus.
OCCIDIVM i. n. pro Occasu, s. interitu. Prudent. Apoth. v. 27 Haeret et occidium sentit iam iamque futurum. al. Excidium. conf. Barth. Aduers. 47, 13.
OCCASĪVVS a, um. Adi. Ad occasum spectans. [ dutiko/s2. Gloss. Gr. Lat.
OCCILLO [2] vid. sub OCCA.
OCCINO cinui, centum, ere. [ kata/|dw ] Contra canert. [...]
OCCENTVS ūs. m. [ katw|dh\ ] Occentus soricis Valer. Max. 1, 1, 5. Super occentu soricis peritum consulere Ammian. 16, 12 pr. Add. ib. c. 19. vbi tamen diuersimode legitur.
OCCENTO āre. Frequent. [ kata/|domai ] Versus locum aliquem dirigere cantum, sed contumeliosum fere. [...]
OCCENTANS antis. Partic. Bubo occentans funebria Ammian. 30, 21.
OCCIPIO cepi, ceptum, ere. [ e)ni/stamai ] Idem quod incipere: ex Capio. [...]
OCCEPTO āre. Frequent. Idem. Plaut. Men. 5, 5, 18 Iam hercle occeptat insanire.
OCCIPVT itis. n. [ i)ni/on ] Posterior capitis pars, quae Fronti opponitur. Ausonius in epigrammate Oceasionis 12 Occipite es calvo? ne tenear fugiens.
OCCIPITIVM i. n. [ i)ni/on ] Idem. [...]
OCCISIO, OCCISVS vid. OCCĪDO.
OCCLAMARE legitur a nonnullis ap. Vell. 2, 4, 4. vbi caeteri acclamasset.
OCCLAMITO āre. [ katabow=mai ] Idem quod Clamitare, et obstrepere. Plaut. Curc. 1, 3, 27 Dormio, ne occlamites.
OCCLVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OCCLV=DO [OCCLŪDO]] vel OBCLVDO si, sum, ere. [ kataklei/w ] ex Ob et Cludo, antique verbo compositum, quod Claudere significat. [...]
OCCLVSVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OCCLV=SVS [OCCLŪSUS]] vel OBCLVSVS a, um: [ kata/kleistos2 ] Partic. siue Nomen ex Participio. [...]
OCCO [2] as. vid. OCCA.
OCCOEPI isse. vid. OCCIPIO.
OCCVBO ui, itum, āre. [ kata/keimai ] a Cubo compositum; idem quod Occumbo. [...]
OCCVBITVS ūs. m. Solis Vulgata Genes. 28, 11. Add. Deuter. 11, 30.
OCCVLCO āre. [ katapate/w ] Idem quod Conculcare significat. Cato de R. R. c. 49 Ita vti fuerit, ponito in scrobe aut in sulco, operitoque et bene occulcato.
OCCVLCĀTVS a, um. Partic. Liu. 27, 14 Partim occulcatis, partim dissipatis terrore, qui circa erant.
OCCVLO cului, cultum, ere. [ kru/ptw ] Abscondere, ita vt nihil appareat. [...]
page 545, image: s0545OCCVLTVS a, um. Partic. [ kru/fios2, laqrai=os2 ] Plaut. Trin. 3, 2, 38 [...]
OCCVLTE ius, issime. Adu. [ laqrai/ws2 ] Occulte facere aliquid: h. e. Clam et caute Cic. de Fin. 1, 50. [...]
OCCVLTIM aliud Adu. Solin. c. 4 Occultim reptare.
OCCVLTO [1] Adu. vt ap. Lucret. 1, 314. legit Isidor. 20, 14. [...]
OCCVLTO [2] āre. Frequent. [ kru/ptomai ] h. e. Absconde. Virg. Ecl. 2, 9 [...]
OCCVLTĀTVS a, um. Partic. [ kekrumme/nos2 ] Occultata tenebris Cic. Acad. 4, 122 c. 39. Nomine occultato missa epistola Ouid. ex Pont. 1, 1, 18.
page 546, image: s0546OCCVLTĀTE Adu. [ kekrumme/nws2 ] Idem quod Occulte. [...]
OCCVLTATIO ōnis. f. [ kata/kruyis2 ] Cic. de Finib. 2, 73 c. 22 [...]
OCCVLTĀTOR, ōris. m. [ katakrupth\s2 ] Cic. pro Milon. 51 c. 19 Sustinuisset hoc crimen primum ipse ille latronum occultator, et receptor locus.
OCCVMBO cubui, cubitum, ere. [ a)poi/xomai, u(podu/omai ] Mori, Succumbere, Vinci. [...]
OCCVPO [1] āre. [ katalamba/nw, prolamba/nw, a)sxole/w ] ex Ob et Capio compositum, significat proprie (vt ait Valla) Quod in commune. siue in medium positum erat, ante alios capere. [...]
page 547, image: s0547OCCVPANS antis. Part. [ katalamba/nwn ] Quinct. Declamat. 13 Multa nihilo minus, quae libera fuerunt, transeunt in ius occupantium, sicut venatio et aucupatio.
OCCVPĀTVS a, um. Partic. [ katalhfqei\s2 ] Miserunt qui eum interciperent, a quibus occupatus, viuus in cubiculo crematus est Iustin. 5, 9, 14. [...]
OCCVPATIO ōnis. f. [ a)sxoli/a, kata/lhyis2 ] Est quum alicui necessariae rei, et cui ante omnia operam dare debemus, cum diligentia vacamus: vt ait Valla. [...]
OCCVPATVS ūs. m. Cl. Mamert. ap. Sidon. Epist. 4, 2 Ecquo tam ex occupatu vnquam vspiamue implicabere, quin illud in aliorum commoda reuergat.
OCCVPATORIVS a, um. Dicitur de Agris, qui ab aliis occupantur, a propriis possessoribus derelicti. Vid. Flacc. Aggen. et Goes. p. 15 et 127. it. 45 et 48.
OCCVPATICIVS apud Festum, quem vide.
OCCVPO [2] ōnis. m. Mercurii cognomen plebeium, cum Furem vocare nolunt. Petron. 58. Occuponem propitium opto. Sic. Burm. Sed variatur.
OCCVRRO curri, cursum, ere. [ a)panta/w, proe/rxomai ] Obvium fieri, siue Obuiam procedere, vt cursus illa ac celeritatis notio non includatur. [...]
page 548, image: s0548OCCVRRENS entis. Partic. [ a)pantw=n ] Imago saepius occurrens Virg. Aen. 6, 695. Nec silentium noctis iam mediae promittebat occurrentium lumen Petron. c. 79.
OCCVRSVS ūs. m. [ a)pa/nthsis2 ] Ipse occurrendi actus. [...]
OCCVRSO āre. Frequentat. [ a)pantw=mai ] Currendo obuiam ire. Virg. Ecl. 2, 25 [...]
OCCVRSANS antis. Part. [ a)pantw/menos2 ] Lucret. 5, 717 Et vna Labitur omnimodis occursans officiensque, etc.
OCCVRSATIO ōnis. f. [ a)rxairesiasmo\s2 ] Ambitionis genus, prensatio, et Diligens captatio honorum, dum magnatibus aut populo occurrimus prius quam decernatur. [...]
OCCVRSIO ōnis. f. Sidon. Epist. 7, 10 Culpa rarae occursionis. Videbis nocturnam lunae successionem a fraternis occursionibus lene remissumque lumen mutuantem Sen. Cons. ad Marc. c. 18.
OCCVRSITO āre. Frequent. Solin. c. 38 de Elephantis. St confertis pecoribus occursitent.
OCCVRSĀTOR, ōris. m. Auson. Eidyll. 2, 25 Non occursator, non garrulus, etc.
OCCVRSĀTRIX īcis. f. Festus in voce Sphintyrnix.
OCCVRSACVLVM i. n. Quidquid inopinato occurrit Apul. Apol. p. 315.
OCCVRSORIVS a, um. Adi. Apul. 9 p. 227 Potio occursoria, qua excipitur hospes ad coenam inuitatus. Sic Pric. et Elmenh. Al. Antecurs. it. Accurs.
OCE
OCEANVS i. m. [ *)wkeano\s2 ] Proprium nomen Tethyos coniugis. Item, lictoris, aut viatoris noti Martialis aeuo, de quo Martial. 3, 95 [...]
page 549, image: s0549OCEANĪTIS idis. f. Patronym. [ *)wkeani/tis2 ] Dicitur filia Oceani. Virg. Georg. 4, 341 Clioque et Beroė soror, Oceanitides ambae. [...]
OCELLATVM [1] i. n. Aut Genus auellanae, nucularumque, quae ocellorum quandam prae se speciem et rotunditatem ferunt: aut globuli sunt e lapide polito. [...]
OCELLVS [1] vid. OCVLVS.
OCHRA ae. f. [ w)/xra ] Cretae, siue lapidis species, quae fit exusta rubrica in ollis nouis luto circumlitis Plin. 35, 6. Bald. Lex. Vitr. p. 75.
OCHVS i. m. [ *)=wxos2 ] Fluuius, de quo Plin. 6, 16 [...]
OCI
OCIMVM, quod corruptum varie in OCINVM, OCYMVM, OCYNVM, et OZINVM i. n. [ w)/kimon ] Duarum plantarum nomen est: Primo odoratae illius, quae vulgo Basilicon vocatur. [...]
OCYMOIDES id est Ocimo similis carduus est Apul. de Herb. 109.
OCINVM vid. OCYMVM.
OCIOR, OCIOSVS vid. OTIVM.
OCIVM vid. OTIVM.
OCN
OCNVS i. m. [ *)/oknos2 ] Is est, inquit Seruius, quem in Bucolicis Virgilius Bianorem dicit, Mantuae conditor. [...]
page 550, image: s0550OCQ
OCQVINISCO ere. [ ku/ptw ] Inclinare, inquit Nonius 2, 600. [...]
OCR
OCREA ae. f. [ periknhmi\s2 ] Calceamenti genus, quod crus tuetur; quod, Varrone auctore de L. L. 4, 24 [...]
OCREĀTVS a, um. Adi. [ periknhmidwto\s2 ] Qui ocreis calceatus incedit. [...]
OCRICVLVM i. n. Oppidum Italiae, in monte situm, quod Strabo inter Sabinos ponit, Plinius inter Vmbros. Hinc
OCRICVLĀNVS a, um. Adi. vt, Ocriculana tribus, vid. TRIBVS. Ocriculani populi Plin. 3, 14.
OCRIS is. f. [ *)/akris2 ] Mons confragosus apud Festum.
OCRĪSIA ae. f. Publii Corniculae vxor, Seruii Tullii mater. Ouid. Fast. 6, 627 Namque pater Tullii Vulcanus, Ocrisia mater.
OCT
OCTAEDRON, i. n. (corpus ) s. OCTAEDROS i. f. Mart. Capella 6 p. 233 intell. forma. Est nempe figura solida, quae octo triangulis aequalibus, et aequilateris continetur.
OCTANGVLVS a, um. Adi. Sphaeram et pyramidem figuram ignis in se habere, octangulam vero aėris Apul. de Doctr. Plat. 1 p. 5.
OCTAGONVS a, um. Adi. Idem. Omnis octagonus ductus Hygin. de Castram. Octagoni areae pedaturam sie inuenies Id. ib.
OCTANS antis. m. Octaua pars assis Vitruu. 10, 11, vid. AS.
OCTASTYLOS i. c. Vitr. 3, 2 Epitheton templi, vel alterius adeo aedificii, octo in fronte columnas habentis.
OCTAVIA Gens Romae, in summam nobilitatem adducta a C. Octauio, qui post adoptionem Iulii Caesaris C. Iulius Caesar Octauianus dictus est: et Augusti nomen suis successoribus, non minus quam Caesaris reliquit. [...]
OCTAVIĀNVS a, um. Adi. [ *)oktabiano\s2 ] Cic. de Diuin. 1, 4 [...]
OCTO [ o)ktw\ ] Nomen numerale, Adiect. indecl. Octo genera poenarum in legibus Cic. ap. Augustin. C. D. 21, 11. Pedes temo protentus in octo Virg. Georg. 1, 171.
OCTIES Adu. Martial. 8, 64 Vno nasceris octies in anno. Cic. in Somn. Scip. 3 c. 2 Nam quum aetas tua septenos octies solis anfractus reditusque conuerterit, etc. Add. Lamprid. Comm. c. 11.
OCTĀVVS a, um. Adi. Octaua pars Plin. 6, 33. Cic. Att. 15, 26. [...]
OCTAVVM [ o)/gdoos2 ] Tanquam Aduerbium positum, pro Octies. Liu. 6, 36 Nam praeter Sextium Liciniumque, latores legum iam octavum Tribunos plebis refectos.
OCTAVA ae. f. Vectigalis species. l. vlt. C. de Eunuch. it. l. 7 C. de vectig.
OCTAVARIVS i. m. Exactor huius vectigalis. l. 8 C. de vectig.
OCTENNIS is. m. Qui octo annis natus est. Ammian. 18, 6.
OCTINGENTI ae, a. Adi. [ o)ktako/sioi ] Cic. Acad. 4, 81 c. 25 Mille et octingenta stadia quod abesset, videbat. [...]
OCTINGENTIES Mart. Capell. 6 p. 198. Vopisc. in Tac. c. 10.
OCTINGENARIVS a, um. Adi. [ o)ktako/sios2 ] Octingenarius grex Varro de Re rust. 2, 10 sub fin.
OCTINGENTESIMVS a, um. Adi. [ o)ktakosiosto\s2 ] Cic. de Senect. 5 c. 2 Deinde quī minus grauis esset iis senectus, si octingentesimum annum agerent, quam octogesimum?
OCTIPES edis. c. Ouid. Fast. 1, 313 Octipedis frustra quaerentur brachia Cancri.
OCTOBER bris. m. Mensis Romani decimi nomen. Auson. Eclogario, p. 553 [...]
page 551, image: s0551OCTOCHORDOS Vitr. 10, 13 Canonis musici epitheton, si sit octo chordarum, i. tonorum.
OCTODECIM Indeel. Dubitamus cum Vossio, vtrum Latine dici possit nec ne. [...]
OCTOGINTA Adi. Indecl. [ o)gdoh/konta ] Cic. de Senect. 68 c. 19 [...]
OCTOGŹNVS a, um. Adi. [ o)gdohkosto\s2 ] Plin. 9, 51 Torpedo octogenos fetus habens inuenitur. [...]
OCTOGESIMVS a, um. Aliud item Adiect. [ o)gdohkosto\s2 ] Cic. de Senect. 32 [...]
OCTOGIES Adu. [ o)gdohkonta/kis2 ] Cic. in Pison. 86 c. 35 [...]
OCTVAGIES Adu. Idem. Plin. 2, 108. Add. Mart. Capella 6 p. 198.
OCTOGŌNVS i. m. Quod octo habet angulos Vitruu. 1, 6.
OCTOGENARIVS a, um. Adi. Plin. Epist. 6, 33 [...]
OCTOMINVTALIS e. Adi. Octominutalis carnis libra Lamprid. in Alex. Seu. c. 22. i. octo minutorum pretio venalis. Minutus autem est numulus argenteus, [ lepto/s2.
OCTŌNVS a, um. Adi. [ o)ktw\ ] Octonis annis pariunt caprae Plin. 8, 50. [...]
OCTONARIVS a, um. Adi. Numerus Macrob. Somn. Se. 1, 5. [...]
OCTONĀTIO ōnis. f. Interp. Irenaei 1, 1. In ogdoadas s. classes octonorum distributio.
OCTOIVGES pro Octo coniunctis. Liu. 5, 2 Antea trina loca contentione summa patricios explere solitos: nunc iam octoiuges ad imperia obtinenda ire, octo simul, quosi vno iugo iunctos.
OCTVPLVS a, um. Adi. [ o)ktapla/sios2 ] Cic. de Vniuers. 20 c. 7 [...]
OCTVPLICĀTVS a, um. Adi. [ o)ktaplasiasqei\s2 ] Liu. 4, 24 Octuplicatoque censu aerarium fecerunt.
OCTVPLICATIO ōnis. f. Mart. Capell. 7 p. 267 Octuplicatione metiri.
OCTVSSIS is. m. Numi species ad valorem octo assium. [...]
OCTOPHORVM vel OCTAPHORVM i. n. [ o)kto/foron ] Lectica, quae ab octo seruis portabatur. [...]
OCV
OCVLVS i. m. [ o)fqalmo\s2, o)/mma ] dictus ab occulendo, si recte Lactantius de Opificio Dei c. 6 [...]
page 554, image: s0554OCELLVS [2] i. m. Dimin. [ o)mmati/dion ] Pers. 1, 18 Patranti fractus ocello. [...]
OCELLATVM [2] vid. supra suo loco.
OCVLISSIMVS a, um. Adi. [ o)mmatw/tatos2 ] Superlatiuum formavit Plautus in Curc. 1, 2, 28 [...]
OCVLEVS a, um. Adi. [ o)mmatino\s2 ] Plenus oculis. [...]
OCVLĀRIS e. Adi. Veget. 2, 17 Ocularis tunica.
OCVLARITER Adu. Oculariter intueri Sidon. Epist. 7, 14.
OCVLARIVS [1] a, um. Adi. Solin. c. 37 Cuius succus proficit ad oculariam claritatem. [...]
OCVLARIVS [2] i. m. Idem. Scribon. Larg. Compos. 37 Aspritudines palpebrarum desperatas a quibusdam oculariorum, paucis diebus tollit. Paullo post 38 Non praeterit me, habere te prudentes ocularios.
OCVLARIARIVS a, um. Adi. Oculariarius faber Reines. Class. 11. Inscript. 66. conf. Lex. Pitisc.
OCVLĀTVS a, um. Adi. [ pano/pths2 ] Qui oculos habet, oculis vtitur. [...]
OCVLĀTA ae. f. Genus piscis apud Plin. 32, 7.
OCVLATIO ōnis. f. [ e)nofqalmismo\s2 ] In vitibus pro Gemmarum superfluorum desectione. Plin. 17, 21 s. 35 n. 6 Pampinationi quoque et oculationi, omnique operi facilior. Vetus exemplar hīc legit Occationi.
OCVLITVS Adu. [ e)k tw=n o)mma/twn ] Ita dicitur, inquit Festus, vt, Funditus, penitus; quo significatur Tam carum esse quam oculos. [...]
OCVLO āre. [ o)mmato/w ] Idem quod Illustro vel illumino, et quasi
page 555, image: s0555ex caeco oculatum facio. [...]
OCVLICREPIDA ae. m. Cuius oculi crepant, quando pugnis contunduntur, Plaut. Trin. 4, 3, 14.
OCVLIFERIA Nomen nouum, quod Senecae restituendum putabat Lips. Elect. 1, 16. [...]
OCY
OCYMVM, s. OCYNVM vid. OCIMVM.
OCYS w)ku\s2 celer est, vnde
OCIOR, us. et OCISSIMVS a, um. [ w)ki/wn, w)/kistos2 ] Latina iam nomina, Celerior, Celerrimus. [...]
OCITER, OCIVS, OCISSIME Adu. [ w)ke/ws2, w)kute/rws2, w)kuta/tws2 ] Apul. Met. 1, p. 1133 [...]
OCYPETE es. f. *)wkupe/th ] Vna ex Harpyis, sic dicta, quod alarum velocitate polleat: [ w)ku\s2 enim celer et citus dicitur, pe/tomai volo. Vid. Seru. ad Aen. 3, 209.
OCYROE es. f. [ *)wkuro/h ] Nympha, Chironis Centauri filia, quam fabulantur Poėtae fuisse fatidicam, eandemque in equam tandem conuersam. Vid. Ouid. Met. 2, 639 squ. Nomen celeritatem fluuii significat.
OD
ODA, ae, vel ODE es. f. Cantus. Auctor opusculi de Philomela 25 Et merulus modulans tam pulcris concinit odis. Hoc nomine inscribuntur etiam Carmina Lyrica Horat.
ODARIVM i. n. Cantilena. Gloss. Petron. c. 53 Odaria saltare.
ODARIARIVS i. m. Cantilenarum magister. Vet. Inscr. VIRGILIVS EPAPHRODITVS MAGISTER ODARIARIVS. Vid. Reines. Class. 11 n. 81. et Fabrett. p. 716.
ODE
ODŹVM i. n. [ w)dei=on ] Quasi tu Cantorium dicas, locus carminibus et cantibus exercendis destinatus. [...]
ODEFACIO Veteres pro Olfacio dixerunt, teste Festo. Nempe ex eo fonte, vnde [ o)/dwda, odor, etc.
ODI
ODI isti, it. [ mise/w, stuge/w, megai/rw, e)/xqw, e)xqai/rw, e)xqrai/nw ] Verbum defectiuum, sub voce praeterita significat etiam continuationem affectionis, vt Memini, Noui. [...]
page 556, image: s0556ODIENTES Petron. c. 93.
OSVS [1] a, um. Part. [ mish/sas2 ] Qui odio habuit. Plaut. Amph. 3, 2, 19 Inimicos osa sum semper obtuerier Gell. 4, 8.
OSVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OSV=RVS [OSŪRUS]] a, um. Part. Cic. de Amic. 59 Negabat vllam vocem inimicitiorem amicitiae potuisse reperiri, quam eius, qui dixisset, Ita amare oportere, vt aliquando esset osurus.
OSOR [1], ōris. m. [ mishth\s2 ] Qui odio habet. Plaut. Merc. 4, 6, 15 Osores, infensi, iracundi. Et Poen. arg. 2 Osor mulierum. Conf. Pacat. Paneg. Theod. c. 20.
ODIVM i. n. [ mi/sos2, e)/xqos2, e)/xqhma ] Ira inueterata, inquit Cic. Tusc. 4, 21. [...]
page 557, image: s0557ODIŌSVS a, um. Adi. [ mishto\s2, eu)mishto\s2, bdeluro\s2 ] Qui odio babetur, quanquam ille potius exosus est, odiosus magis, frequentius certe, Qui molestus est. [...]
ODIOSICVS a, um. Idem sed comica lasciuia fictum. Parasiti odiosici et multum incommodistici Plaut. Capt. 1, 1, 19.
ODIŌSE Adu. [ mishtw=s2 ] Cum odio vel taedio, moleste. [...]
ODIBILIS e. Adi. Odio dignus. Accius apud Priscian. p. 709 Gnati mater pessimi odibilis, etc. [...]
ODINOLYON vid. ODYNOLYONet ODYNOLYTES.
ODO
ODONES vid. VDONES.
ODONTITIS is. f. Herba inter foeni genera, quae dentium dolori medetnr Plin. 27, 12. Nempe o)dou\s2, o/ntos2 dens est.
ODOPETA ae. f. Petron. c. 35 Super sagittarium odopetam imposuerat. [...]
ODOR, vel ODOS, ōris. m. [ o)dmh\, o)smh\, au)tmh\ ] Notae significationis. [...]
page 558, image: s0558ODŌRVS a, um. Adi. [ o)smw/dhs2 ] Quod ex se odorem mittit, teste Seruio: Stat. Theb. 6, 104 -- et odoro vulnere pinus Scinditur. [...]
ODORĀTVS [1] a, um. Aliud Adi. [ eu)w/dhs2, eu)/odmos2, eu)odi/astos2, quw/eis2, muristiko\s2, a)rwmatw/dhs2 ] Quod odorem habet, s. natura seu aliunde acceptum, qua posteriori ratione potest videri Participium ex Verbo ODORO, v. v. n. 2. [...]
ODORĀTVS [2] ūs. m. [ o)/sfrhsis2 ] Pro Olfactu, siue ipso sensu et facultate odorandi. [...]
ODŌRO āre. [ o)sfre/w, o)sfrai/nw ] Odorum reddere, odore inficere. [...]
ODOROR āri. Dep. [ o)sfrai/nomai ] Olfacere. Columel. 6, 2 [...]
page 559, image: s0559ODŌRANS āntis. Partic. [ o)sfrai/nwn ] Plaut. Mil. 2, 2, 113 Si ita non reperio, ibo odorans quasi venaticus vsque. Cic. Pison. 83 c. 37 Vestigiis odorantes ingressus tuos.
ODORATIO ōnis. f. [ o)/sfransis2 ] Cic. Tusc. 4, 20 c. 9 Et qualis est haec aurium, tales sunt oculorum, et tactionum, et odorationum, et saporum.
ODORĀMEN inis, siue ODORAMENTVM i. n. [ a)/rwma ] Quod oderis gratia tenemus: sicut vnguentum, quod vnguenti causa. [...]
ODORARIVS [1] a, um. Adi. [ o)dmhko\s2 ] Quod ad odores pertinet. Odoraria myrrha Plin. 12, 16.
ODORARIVS [2] i. m. [ a)rwmatopw/lhs2 ] Qui odores conficit et vendit.
ODORATĪVVS a, um. Adi. Semen odoratiuum Apul. de Herb. c. 79.
ODORIFER era, erum. Adi. [ polu/osmos2, a)rwmatofo/ros2 ] Quod odorem reddit. [...]
ODORISEQVVS a, um. Adi. Liu. Andr. Odorisequi canes.
ODR
ODRILITIVM vox nihili, obtrusa olim Ciceroni de Fin. 2, 23 c. 8. [...]
ODRYSAE ārum. m. Populus est Thraciae, vt scribit Plin. 4, 11.
ODRYSIVS a, um. Adi. [ *)odru/sios2 ] Idem quod Thracius. Hasta Odrysia Stat. Achill. 1, 485. [...]
ODY
ODYNOLYON, ontis, vel vt Harduinus dedit ODYNOLYTES ae. m. Eius pisciculi nomen, quem Remoram alias Latini *)exenhi/+da s. Echeneida Graeci appellant. [...]
ODYSSŹA ae. f. [ *)odu/sseia ] Homeri opus de Vlyssis erroribus, viginti quatur libris absolutum. [...]
ODYTES vid. ODITES.
OE
OE pro E et V antiqui scribebant, quod indicant Poena, Poeni, Moenia, Pomoeria, cum verbis Punio, Punicus, Munio, Murus collata. [...]
OEA Africae ciuitas est, vna ex tribus, quae a numero Tripolim illam Africanam fecerunt. [...]
OEENSES apud Apuleium in Apol. aliquoties. [...]
OEAGRVS i. m. [ *oi)/agros2 ] Pater Orphei vatis, et fluuius Thraciae: vnde et Hebrus, quod ex eo fluat, OEAGRIVS dicitur. [...]
OEBALIA ae. f. [ *oi)bali/a ] Duplex est: vna quae et Laconia dicta fuit: et ab Oebalo filio Argulii Oebalia cognominata. [...]
OEBALIDES ae. m. Patronym. [ *oi)bali/dhs2 ] Ouid. in Ibin 590 pro gentili posuit; Quo puer Oebalides ictus ab orbe cadas. [...]
OEBALIS idis. f. Patronym. [ *oi)bali\s2 ] Stat. Silu. 1, 2, 150 Quīs purpura saepe Oebalis, et Tyrii moderator liuet aheni, i. Laconica.
OEBALIVS a, um. Adi. [ *oi)ba/lios2 ] Matres Oebaliae, Italicae Ouid. Fast. 3, 230. Fratres Stat. Silu. 3, 2, 10. Nepotes Sil. 12, 451.
OEBALVS i. m. [ *oi)/balos2 ] Argulii filius, rexque Laconiae, ab se Laconiam prouinciam, Oebaliam dixit. [...]
page 560, image: s0560OECHALIA ae. f. [ *oi)xali/a ] Laconiae pars, propinqua Thessaliae, quae Oechaliae nomen assumsit a ciuitate eiusdem nominis, quae in illa erat. [...]
OECLĪDES ae. m. Amphiaraus Oeclei filius Ouid. Met. 8, 317.
OECONOMVS i. m. [ oi)kono/mos2 ] Latine dicitur Administrator rei familiaris. [...]
OECONOMIA ae. f. [ oi)konomi/a ] Proprie est rei domesticae administratio. [...]
OECONOMICVS a, um. Adi. [ oi)konomiko\s2 ] Gubernandae familiae peritus, vel ad rei familiaris administrationem pertinens. [...]
OECOS i. m. [ oi)=kos2 ] Graece, Latine Domus siue familia dicitur: a quo Oeconomus. [...]
OECVMENICVS a, um. Adi. [ oi)koumeniko\s2 ] Vniuersalis, et ad totum orbem pertinens. [...]
OEDIPVS i. et odis. m. [ *oi)/dipos2 ] Filius Laii regis Thebani, dum adhuc matris vtero teneretur, et pater Laius Apollinem de nascitura prole consuleret, ab oraculoque percepisset debere se a nascitura prole intersici, natum puerum pastori armentorum suorum occidendum tradidit: qui dum aetatis miseretur, ne omnem spem vitae auferret, paruuli pedes gladio perforauit, et vimine suspendit ad arborem quasi inedia moriturum. [...]
OEDIPODES ae. m. [ *oi)dipo/dhs2 ] Pro eodem dicitur. [...]
OEDIPODIONIVS a, um. Adi. [ *oi)dipodio/nios2 ] Ouid. Met. 15, 429 Oedipodioniae quid sunt nisi nomina Thebae? Sic et Lucan. 8, 407. Fratres Stat. Theb. 10, 801. Polynices et Eteocles.
OEDIPODIONIDES m. Patronym. [ *oi)dipodioni/dhs2 ] Stat. Theb. 1, 313 [...]
OENANTHE es. f. [ oi)na/nqh ] Flos labruscae, hoc est vitis siluestris, non tamen cuiuslibet, (nam duae sunt labruscae species) sed eius tantum, quae solum florem, non etiam vuas profert. [...]
OENANTHINVS a, um. Adi. [ oi)nanqino\s2 ] Quod ex oenanthe factum est. Oenanthinum oleum Plin. 23, 4.
OENEĀTES is. m. Inter Vina transmarina numeratur Plin. 14, 7.
OENEVS i. m. duarum Syllab. [ *oi)neu\s2 ] Calydoniae rex et Deianirae pater, de primitiis omnibus numinibus sacrificauit, excepta Diana, quae irata aprum immisit, qui cuncta vastabat, donec a Meleagro, Oenei filio, occideretur. [...]
OENŹVS a, um. Adi. [ *oi)/neios2 ] Ouid. Met. 8, 281 Inquit et Oeneos vltorem spreta per agros Misit aprum.
OENŹIVS a, um. Aliud Adi. [ *oi)nh/i+os2 ] Heros Oeneius Stat. Theb. 5, 661.
OENĪDES ae. m. Patronym. [ *oi)nei/dhs2 ] Ouid. Met. 8, 415 At manus Oenidae variat, etc. i. Meleagri filii Oenei. Magnus Stat. Theb. 5, 405.
OENIGENA ae. m. Vino genitus. Fest. al. Vnigenitus.
OENOGARVM i. n. Condimenti genus ex vino et garo Apic. 31. et 3, 21. et 5, 1. Hinc
page 561, image: s0561OENOMELI a, um. Adi. Porcellus oenogoratus Apic. 8, 7.
OENOMELVM [ oi)no/meli ] Potio ex melle et vino, quam Latini Mulsum appellant. [...]
OENOMAVS pro Oenomeli Isid. 20, 3.
OENŌNE i. m. [ *oi)no/maos2 ] Filius Martis, rex Elidis, et Pisae, atque Hippodamiae pater. [...]
OENOPHORVM [ *oi)nw/nh ] vt ait Strabo lib. 8. nomen Ciuitatis, et Nymphae Phrygiae, a Paride adamatae. [...]
OENOPHORVS i. n. [ *oi)no/foron ] Vas ferendo vino aptum, vt Acratophorum. [...]
OENOPIA i. m. [ *oi)no/foros2 ] Minister vinum ferens, vel poculum vini inferens. Plin. 34, 8 Praxiteles fecit Stephusam, Spilamenem, Oenophorum, Harmodium, etc.
OENOPIVS ae. f. [ *oi)nopi/a ] Insula, quae alio nomine Aegina dicitur. Vbi vid. Ouid. Met. 7, 472 Oenopiam veteres appellauere, sed ipse Aeacus Aeginam genitricis nomine dixit.
OENOPOLIVM a, um. Adi. [ *oi)no/pios2 ] Muri Oenopii Ouid. Met. 7, 490.
OENOTHERAS i. n. [ *oi)nopw/lion ] Taberna vinaria. [...]
OENOTHERIS ae. m. Herba magica ap. Plin. 26, 11. et 14.
OENOTRIA īdis. f. Eadem herba ap. Eund. 24, 17.
OENOTRIVS ae. f. [ *oi)nwtri/a ] Regio est Italiae. [...]
OENOTRVS a, um. Adi. [ *oi)nw/trios2 ] Pubes Oenotria Sil. 12, 650. Virg. Aen. 7, 85 Hinc Italae gentes, omnesque Oenotria tellus.
OENOTRIDES a, um. Aliud Adi. [ *oi)nwtro\s2 ] Virg. Aen. 3, 165 [...]
OENVSSAE [ *oi)nwtri/des2 ] dictae sunt duae Insulae, quae sunt contra Veliam, Pontia scilicet et Iscia Plin. 3, 7.
OESTRVM [ *oi)nou=ssai ] Tres insulae sunt ante Messenen Peloponnesi vrbem, quarum meminit Plin. 4, 12. Est item Oenussa, Exigua insula, Chio adiacens Plin. 5, 31.
OESVS, i. n. s. potius OESTRVS i. m. Quamquam illud apud Festum est, et Seruium. [...]
OESYPVM pro Vsus. Vid. paullo ante OE pro v.
OETA [1] i. n. [ oi)/supos2 ] dicitur Pinguedo exsudans ab ouibus, et collecta in lana succida. [...]
OETA [2] Mons Doridos, apud Plin. 4, 27. et 35, 11.
OETA [3], siue OETE [ *oi)/th ] Mons inter Thessaliam et Macedoniam, clarus morte et sepulcro Herculis, in quo (vt Seruius ad Virg. Ecl. 8, 30 [...]
OETEVS a, um. Adi. [ *oi)tei=os2 ] Mela 2, 3, 24 [...]
page 562, image: s0562OETOSCYROS lingua Scythica, Apollo dicebatur.
OETVM Herba est Aegypto peculiaris, de qua sic Plin. 21, 15 de Aegyptiis loquens, Mandunt, inquit, et oetum, cui pauca folia minimaque, verum radix magna. Hesych. [ *ou)i+to\n to\ u(p' e)ni/wn oi)=ton.
OETVS. Aloei filius est potius OTHVS vel OTVS vid. ALOEVS.
OFF
OFA, vel OFFA ae. f. Frustum carnulentum, esculentum certe, significat: nec ad materiam pertinet, sed tantum formam illam globi, glomeris, turundae, notat. [...]
OFELLA ae. f. Dimin. Simplici F scribendum esse docet Servius, quia primam syllabam corripit contra primitiui naturam. [...]
OFFVLA [1] ae. f. Aliud Diminut. Suet. in Claud. c. 40 [...]
OFFLA ae. f. pro offula. Petron. c. 56. et 58.
OFFATIM Adu. leptomerw=s2 Onomast. Vet.] Ego te hic hac machaera offatim conficiam Plaut. Truc. 2, 7, 52. Add. ib. v. 60.
OFFARIVS i. m. Coquus, qui particulatim, id est offatim excoquit Isid. 20, 2.
OFFARCINĀTVS a, um. Adi. Vndique oneratus. Profectio oneribus offarcinata Tertull. adu. Marc. 4, 24.
OFFECTOR [1], ōris. m. dicitur, auctore Festo, Qui proprio colori nouum adiicit. Offector officio obest Fronto Grammaticus.
OFFENDO [1] di, sum, ere. [ prosko/ptw ] Compositum ex Ob et Fendo, quod in solis Compositis est in vsu; Incurrere in aliquid, atque incidere significat, vnde etiam pro inuenire, subite et praeter consilium praesertim, ponitur, itemque pro laedere se vel alium. [...]
page 563, image: s0563OFFENDENS entis. Part. [ bla/ptwn ] Reciproca ratione, pro Offensus vsurpatum a Gellio 9, 15 [...]
OFFENSVS [1] a, um. Aliud Part. [ beblamme/nos2 ] Liu. 7, 36 pr. Miles offenso scuto praebuit sonitum Plin. 7, 53. [...]
OFFENSVM i. n. [ blaptiko\n ] Cic. de Inuent. 1, 92 c. 49 [...]
OFFENSA ae. f. [ a)ni/asis2 ] Fere actiue sumitur: estque eius, qui offendit, vt ait Valla. [...]
page 564, image: s0564OFFENSO āre. Frequentat. [ proskrou/w ] Liu. 25, 37 [...]
OFFENSANS antis. Part. [ proskrou/wn ] Quinctil. 10, 7, 10 de extemporali dictione loquens, Si non intersistentes offensantesque, breuia illa atque concisa singultantium modo eiecturi sumus.
OFFENSATIO ōnis. f. Sen. de Benef. 5, 25 Offensationes memoriae labentis. Plin. 28, 16 Subtriti contusique offensatione. Quinct. 11, 3, 130 Offensatione commoneri.
OFFENSIO ōnis. f. [ pro/skrouma, proskoph\ ] Offendendi actus vel Passio. [...]
OFFENSIVNCVLA ae. f. Dimin. [ blabi/dion ] Cic. pro Planc. 51 c. 21 Vidit M. Pisonem in ista Aedilitate offensiuncula accepta, summos a Populo Rom. esse honores adeptos. Idem Fam. 13, 1.
OFFENSOR, ōris. m. Qui offendit. Arnob. 7 p. 216 Iras ac animos ponant et in gratiam suis cum offensoribus redeant.
OFFENSVS [2] ūs. m. [ pro/skomma ] Idem quod Offensio. [...]
OFFENSĀCVLVM i. n. [ pro/skomma ] Ad quod offenditur. [...]
OFFENSĀTOR, ōris. m. [ proskoptiko\s2 ] Qui saepe offendit. [...]
OFFENDICVLVM i. n. [ proskomma/tion ] Impedimentum, obstaculum. Plin. Epist. 9, 11 Sunt enim in hac offendicula nonnulla: circumfer oculos, et occurrent.
OFFENDIMENTVM i. n. Idem quod Offendix. Festus.
OFFENDIX īcis. f. Ligaturae nodus, quo apex retinebatur. [...]
page 565, image: s0565OFFENDO [2] inis. f. Offensio Afran. Vopisco, Quoque nunc offendo saepe procul nostra sit mala, Nonius 2, 602.
OFFENSIBILIS e. Adi. Lactant. 4, 26 Offensibilibus et caducis gressibus incedere.
OFFERCIO si, tum, īre. [ e)pibu/w ] Implere. Ab hoc est
OFFERTVS a, um. Part. [ e)pibusto\s2 ] Plenus. Plaut. Asin. 2, 2, 17 [...]
OFFERO offers, obtuli, oblātum, offerre. [ prosfe/rw, protei/nw, proba/llw ] Exhibere, quasi obuiam ferre, vltro deferre. Ter. Hec. 5, 3, 10 [...]
OFFERENS entis. Part. Liu. 44, 8 Offerentibus sese rebus.
OFFERENTIA ae. f. Tertull. adu. Marc. 4, 24 Considera causarum offerentiam, i. causas, quae se offerunt.
OBLĀTVS a, um. Part. [ probeblhme/nos2 ] Caes. Bell. Ciuil. 1, 76 [...]
page 566, image: s0566OBLATA ae. f. Vid. post in OBLATIO n. 2.
OBLATVM i. n. Substantiue positum [ probeblhme/non ] Liu. 44, 26 Tum Gallorum effusorum per Illyricum ingens oblatum auaritia dimissum est.
OBLATIO ōnis. f. In re nummaria quid sit, Vid. CANON n. 2. [...]
OBLATICIVS a, um. Adi. Quod offerendum est. Sidon. 7, 9 [...]
OBLATIVVS a, um. Adi. Idem. Oblatiuis Functionibus obnoxium esse Symmach. Ep. 10, 50 (al. 43). Oblatiua Munera a clarissimis feminis soluta Ibid.
OBLĀTOR, ōris. m. Tertull. contra Marc. 2, 26 Christum non agnoscitis, Patris deprecatorem, et oblatorem animae suae pro populi salute. Gloss. Lat. Gr. Oblator, [ suntelesth/s2.
OFFERTOR, ōris. m. Commodian. Instruct. 39 Abel offertor mactatus a fratre.
OFFERTORIVM i. n. Locus vbi sacrificia offeruntur. Vid. Isidor. Orig. 6, 19.
OFFERVMENTVM i. n. [ a)na/qhma ] Oblationem veteres dicebant, quae diis offerebatur, auctore Festo. Hinc
OFFERVMENTAS per quandam translationem, Plautus dixit Plagas, percussiones, et flagella, quod ea scapulis et tergo offerantur, quum quis fuste caeditur: in Rud. 3, 4, 48
OFFICINA vid. OFFICIVM.
OFFICIO fźci, fectum, ere. [ dhle/w, e)mpodi/zw, e)piprosqe/w ] Contra facere, nocere, Obesse, inquit Nonius 2, 610. [...]
OFFICIOR Passiu. Cic. de Orat. 1, 179 [...]
OFFICIENS entis. Part. Corpus occursans officiensque Lucret. 5, 717. Add. Cic. N. D. 2, 50 c. 19. et in Arateis v. 344.
OFFECTVS a, um. Part. Lucret. 5, 774 [...]
OFFECTIO ōnis. f. Arnob. 5 p. 164 Illis color est purpurei luminis offectione subluteus.
OFFECTOR [2], ōris. m. Fronto Vet. Gram. Offector officio obest. [...]
OFFEX icis. m. Gloss. Isidor. Impeditor, qui officit.
OFFICIVM i. n. [ kaqh=kon, e)/rgon, gigno/menon ] Quod versus alios, ob alios faciendum est, vt offerre est ad alios ferre, vt obiicere etc. [...]
page 568, image: s0568OFFICIŌSVS a, um. Adi. Qui libenter et ex animo officium alicui exhibet. [...]
OFFICIŌSE Adu. [ e)rgastikw=s2 ] Diligenter, cum animo bene merendi. [...]
OFFICIALIS e. Adi. Quod ad officium pertinet, vel quod de officio tractat. [...]
OFFICIOSITAS ātis. f. Sidon. Carm. 23, 478. Sarisb. Epist. 178.
OFFICIPERDA, ae. siue OFFICIPERDVS i. m. dicitur
page 569, image: s0569is, in quem collata beneficia pereunt s. perduntur. [...]
OFFICĪNA ae. f. [ e)rgasth/rion ] Locus, vbi aliquid fit, hoc est in quo operarii opera sua faciunt. [...]
OFFICINĀTOR, ōris. m. [ te/ktwn ] pro Fabro posuit Vitruu. [...]
OFFĪGO xi, xum, ere. [ h(lo/w ] Plaut. Most. 2, 1, 13 Sed ea lege, vt offigantur bis pedes, bis brachia. De cruce. Densos offigunt implicantque ramos Liu. 33, 5. Furcas circum offigito Cato c. 49.
OFFIRMO āre. vid. OBFIRMO.
OFFLECTO xi, ctum, ere. [ e)pikampe/w ] Circum vel contra flectere. Plaut. Rud. 4, 3, 74 At ego hinc offlectam nauem.
OFFŌCO āre. Praefocare. Florus 2, 11 Quum catenas morsibus et ore tentassent, quum offocandas inuicem fauces praebuissent. Add. Tertull. de Idolol. c. 24.
OFFRENĀTVS a, um. Plaut. Capt. 3, 5, 96 [...]
OFFRINGO frźgi, fractum, ere. [ katagnu/w ] Quod fractum est, contrario frangere. [...]
OFFVCIA, ae. Plur. OFFVCIAE arum. f. [ fu/kwma ] a Fuco, qui oblinitur, Fallaciae dicuntur. [...]
OFFVCO āre. Festus explicat Aquam in fauces ad bibendum dare. Offocare malit Meurs. Crit. Arnob. 3, 9.
OFFVLA [2] vid. OFFA.
OFFVLCIO īre. Idem fere, quod Offercio, Obstipo. Apul. Met. 1 p. 108 Vulnus, qua maxime patebat, spongia offulciens.
OFFVLTVS a, um. Partic. Apul. Met. 4 p. 147, 14 Multis laciniis offulto vulnere.
OFFVLGEO, vel OBFVLGEO źre. Obfulsit claro venerabilis ore sacerdos Paullin. Petrocor. de vita Martini lib. 5 v. 357. [...]
OFFVNDO fūdi, fūsum, ere. [ e)pibre/xw, e)piprosqe/w, perixu/w ] Circum siue Versus aliquem fundere. [...]
OFFVSVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OFFV=SVS [OFFŪSUS]] a, um. Partic. [ perixuqei\s2 ] Pauore offusus Tacit. Ann. 11, 31, 3. [...]
OFFVSIO ōnis. f. Vt moerore sensibus occaecatis, caeca noctis augeretur offusio P. Chrysologus serm. 84.
OFFVSCO āre. [ a)me/rdw ] Obumbrare, obscurare, denigrare, et quasi fuscum reddere. Tertull. adu. Marc. 2, 12. al. Obfusco.
OFFVSCĀTVS a, um. Partic. Caligine offuscatus Oros.
OFFVSCATIO siue OBFVSCATIO ōnis. f. Obfuscatio deorum vestrorum Tertull. ad Nation. 1, 10. i. despectus. conf. Vulgata Sirac. 41, 24.
page 570, image: s0570OFFVTVRVS, a, um. Partic. Verbi OBSVM Subiicimus id, quod aut nobis adiumento futurum sit, aut offuturum illis e contrario A. ad Herenn. 4 c. 23.
OGD et OGG
OGDOAS adis. f. Graece; Latine, Numerus octonarius. Tertull. de Anima c. 37. Idem de Praescript. c. 33 et 49. et adu. Valentin. c. 7 et 20.
OGGANNIO īre. vid. OBGANNIO.
OGGERO gessi, gestum, ere. Obtendere, seu Obiicere: antiquum. [...]
OGM et OGY
OGMIVS i. m. Ita vocatus a Gallis Hercules, quem eloquentiae sapientiaeque Deum existimabant. Vid. Luciani de illo libellus s. Praefatio. Tom. 3 p. 82.
OGYGES ae. m. [ *)/wgugos2 ] Rex fuit Thebanorum, sub quo primum omnium diluuium fuisse dixit Varro in prologo libri tertii de R. R. Estque (inquit ) vetustissimum oppidum Graecum Boeotiae Thebae, quod rex Ogyges aedificauit: peractis iam millibus annorum et centum. [...]
OGYGIVS a, um. Adi. [ *)wgu/gios2 ] Vnde Ogygia omnia Thebana dicta sunt. [...]
OGYGIA ae. f. [ *)wgugi/a ] Insula est, vt quidam ferunt, Phoenicii et Syrii maris: sic quoque ab Ogyge rege in ea regnante cognominata. De qua Homerus in primo Odysseae. al. Calypsus Plin. 3, 10.
OGYGIDES ae. m. i. Thebanus, apud Stat. Theb. 2, 586.
OGYRIS is. f. Arabiae felicis Insula. [...]
OH
OH Interiectio, qua vtimur, vbi ex interuallo notos videmus, vt ait Donatus: estque praesertim in vsu apud Comicos. [...]
OHE Interiectio satietatem vsque ad fastidium designans. [...]
OHO Interiectio admirantis aliquid repente fieri. [...]
OIL
OĪLEVS i. m. [ *)oi+leu\s2 ] Trium Syllab. fuit Locrorum rex, et pater Aiacis Oļlei, teste Virg. Aen. 1, 41 Vnius ob noxam et furias Aiacis Oļlei? Add. Ouid. Met. 12, 622.
OĪLĪDES ae. m. Patronym. [ *)oi+lei/dhs2 ] Propert. 4, 1, 117. Victor Oļlide rape nunc, et dilige vatem. Intelligit Aiacem, Oļlei filium, Cassandrae raptorem.
OLB
OLBIA ae. Plurium vrbium nomen. [...]
OLBIĀNVS a, um. Adi. vt, Olbianus sinus Mela 1, 19.
OLBIOPOLIS is. f. Vrbs ad Borysthenem Plin. 4, 12.
OLC et OLE
OLCA ae. f. Gemma, alias Orca Plin. 37, 10.
OLEA ae. f. [ e)lai=a ] Nota arbor, olei ferax. [...]
page 571, image: s0571OLEACEVS a, um. Adi. [ e)lai/i+nos2 ] Olei vel oleae simile. Plin. 35, 15 Gignitur et pingue, liquorisque oleacei, in Sicilia. Idem 21, 4 Folia oleacea.
OLEĀGINVS a, um. Adi. [ e)lai/agnos2 ] Quod ex olea arbore est, siue coloris olei. [...]
OLEAGINEVS a, um. Aliud Adi. Idem. [ e)lai/agnos2 ] Varro de R. R. 1, 40 [...]
OLEVM [1] i. n. [ e)/laion ] Quod ex olea expressum est. [...]
OLEĀMEN inis. n. Scribon. Largus Compos. 269 [...]
OLEAMENTVM i. n. Scrib. Largus Comp. 222 Quum primum
page 572, image: s0572haec leuia paruerint, cum oleamentis ex vino adipem liquefactum cum rosae pondo quadrante miscere in vnum oportet.
OLEĀRIS e. Adi. Quod ad oleum pertinet. [...]
OLEARIVS [1] a, um. Adi. Idem. Colum. 2 [...]
OLEARIVS [2] i. m. [ e)laiopoio\s2 ] Qui oleum facit vel vendit. Columella lib. vlt. c. 50 Peritissimi olearii vix patiuntur ad vnam lucernam opus fieri. Conf. Plaut. Capt. 3, 1, 29.
OLEASTER tri. m. [ a)grie/laios2 ] Olea siluestris. [...]
OLEASTELLVS i. m. [ a)grielaii/+dion ] Dimin. ab Oleaster, apud Columel. 12, 49 Veruntamen habetur praecipua in hos vsus olea Calabrica, quam quidam propter similitudinem oleastellum vocant.
OLEASTRO, (siue rectius dicatur OLEASTRVM ) oppidum Hispaniae Baeticae, ap. Plin. 3, 1 s. 3. Hinc
OLEASTRENSIS e. Adi. Oleastrense, Nigri plumbi genus Plin. 33, 17.
OLEĀTVS a, um. Adi. Cael. Aurel. Acut. 2, 37 Pultes non oleatae, i. oleo conspersae.
OLEITAS ātis. f. [ e)laiotrugeto\s2 ] Tempus legendarum olearum, et fructus oleae. [...]
OLEŌSVS a, um. Adi. [ e)laioto\s2 ] Quod est plenum oleo. Plin. 27, 12 Semen oleosum, quod et fit ex eo. Medetur oris vlceribus perunctis. Oleosum butyrum, h. e. Pingue Idem 28, 9.
OLŹTVM [1] i. n. [ e)laiw\n ] Locus oleis consitus. Cato de R. R. c. 1 Secundo loco hortus irriguus, tertio salictum, quarto oletum, quinto pratum. Add. ibid. c. 3. etc. Vid. etiam OLEO.
OLIFERA orum. n. pl. Quae ex liquamine oleo et mero inferuntur. Apic. 3, 12 Al. Olisatra, vt edidit etiam Listerus.
OLIVA vid. infra s. l.
OLEAROS i. f. [ *)oli/aros2 ] Insula vna ex Cycladibus. Plin. 4, 12. Ouid. Met. 7, 470 At non Olearos, Didymeque, et Tenos, et Andros. al. Oliaros, vid. infra.
OLENOS i. f. [ *)/wlenos2 ] Vrbs est Aetoliae, dicente Seruio, Diomedes habuit socios de tribus ciuitatibus, quas habet Aetolia, Pleuron, Olenon, Calydona. [...]
OLENVS i. m. [ *)/wlenos2 ] Vir fuit, qui Lethaeam duxit vxorem eximia pulchritudine, adeo superbam, vt se deabus praeferret. [...]
OLENIDES ae. m. Patronym. apud Valer. Flacc. 3, 204.
OLENIVS a, um. [ *)wle/nios2 ] Possess. est ab Oleno. Ouid. Fast. 5, 113 [...]
OLEO źui, źtum, vel ui, itum, źre. [ o)/zw ] Odorem spirare et emittere. [...]
page 573, image: s0573OLO ui, ere. Antiqui dixere. Afran. Fratriis, Non potest quin illa tacta, longeque et multis olat. i. Oleat. [...]
OLENS entis. Partis. [ o)/zwn ] Agri olentes Lucan. 7, 821. [...]
OLENTIA ae. f. Tertull. adu. Marc. 2, 22 Suauis olentiae gratia.
OLENTICA orum. n. Pl. Mali odoris loca Paullus Festi. Forte Olentia.
OLENTICŹTVM i. n. Sterquilinium. Apul. Apol. p. 278 Semper in foetutinis et olenticetis suis iacet.
OLETO āre. Oleto inquinare. Frontin. de Aquaeduct. 2 p. 249 [...]
OLŹTVM [2] i. n. ko/pros2 Gloss. Lat. Gr. [ skw=r, ski/balon ] Stercus humanum sec. Fest. dictum quod vehementer oleat. [...]
OLIDVS [1] a, um. Adi. [ o)zw/dhs2 ] Quod grauem et malum odorem habet. [...]
OLIDITAS ātis. f. Saxo Gramm. 3, 23.
OLAX ācis. Idem quod Olidus. Mart. Capell. 1 Olacis temeti mador. Idem 2 Olax acerra.
OLOR [1], ōris. m. Odor, ab olendo dictus. Apul. Met. 1, p. 10, 2 [...]
OLEOMELLA ae. f. Arbor in Palmaria Syriae ciuitate. Vid. Isidor. 17, 7.
OLEOSELĪNVM i. n. Apii species. Idem 17, 11.
OLERACIVS vid. OLVS.
OLEVM [2] vid. OLEA.
OLF
OLFACIO fźci, factum, ere. [ o)sfrai/nw ] Odorari. Plin. 11, 37 [...]
OLFACTVS [1] a, um. Part. Plin. 23, 8 Laurus Delphicae folia trita olfacta. Idem 24, 16 Semen dracunculi olfactum.
OLFACTVS [2] ūs. m. [ o)/sfrhsis2 ] Sensus odoris per nasum subministratus. Plin. 8, 4 Intermiscere insidiarum metu, subsistere ab olfactu. Idem 29, 4.
OLFACTORIVM i. n. [ o)sfranto\n ] Florum vel odorum fasciculus, delectandis naribus vel olfactus gratia comparatus. [...]
OLFACTO āre. [ o)sfrai/nomai ] Frequent. ab Olfacio.
OLFACTANS antis. Part. Plin. 20, 17 Parere facilius olfactantes.
OLFACTĀTVS a, um. Part. Plin. 28, 16 Membrana partus asinarum olfactata accedente morbo comitialium.
OLFACTĀTRIX īcis. f. [ o)sfranti\s2 ] Plin. 17, 24 Olfactatrix enim intelligitur, et tangi mirum in modum.
OLFACTORIOLA orum. n. Pl. Inter Ornatus muliebres ponit Esaiae Interpr. Vulg. 3, 20 [...]
OLI
OLIAROS [ *)wlia/ros2 ] Insula in mari Aegaeo, vna Cycladum, de qua Virg. Aen. 3, 127 Oliaron, niueamque Paron, etc.
page 574, image: s0574OLIDVS [2] vid. OLEO.
OLIGOCHRONIVS a, um. Adi. [ o)ligoxro/nios2\ ] i. Modicae aetatis ac vitae. Verba sunt Iulii Firmici 3, 5 n. 10. Idem 4, 8 Quidam oligochronii fiunt ac breui tempore morituri.
OLIM Adu. [ pa/lai, e)kpa/lai ] Omnium horarum: vt ait Taubm. ad Virg. p. 836. [...]
OLISIPPO vid. OLYSIPPO.
OLITOR [1] vid. OLVS.
OLĪVA ae. f. [ e)lai/a, mori/a ] Arbor nota, quae alias Olea. v. v. Plin. 15, 5 [...]
OLIVŹTVM i. n. [ e)laio/futon ] Locus oliuis consitus. Colum. 5, 9 [...]
OLIVARIVS a, um. Adi. [ e)lai+ko\s2 ] Quod ad oliuam pertinet. Columel. 12, 47 Oliuariae metretae. Molae Pompon. in l. Cum fundus. D. de instruct. vel instrument. legato.
OLIVĪNA ae. f. [ e)lai/as2 po/ros2 ] Reditus olei, vel olei maxima copia. Plaut. Pseud. 1, 2, 76 Cuius amatores domi oliuinam habent maximam. Fest. legit oliueta.
OLIVITAS ātis. f. [ e)la/a ] Fructus oleae. [...]
OLIVITOR, ōris. m. Qui colit oleas. Apul. Flor. 2 p. 350 Ager foecundior oliueto, nec vinitori, nec oliuitori scalpitur. Conf. Sidon. Eipist. 2, 9.
page 575, image: s0575OLĪVO āre. Oliuarum vindemiam agere, siue oliuas colligere. [...]
OLĪVVM i. n. [ e)/laion ] i. Oleum ex oliuis expressum. [...]
OLIVIFER era, erum. Adi. [ e)laofo/ros2 ] Quod oliuam fert. [...]
OLL
OLLA ae. f. [ xu/tra, xu/tron ] Vasis capacissimi genus, vt ait Nonius 19, 1. [...]
OLLVLA ae. f. Dimin. [ xutri/dion ] Electa in secretam corbulam, inde in ollulas addatur Varro de R. R. 1, 54, 2.
OLLAR vid. Aular.
OLLĀRIS e. Adi. [ xutrai=os2 ] vnde, Ollares vuae, Quae in ollis seruantur: de quibus Columel. 12, 43. et Stat. Silu. 4, 9, 42.
OLLARIVS a, um. Adi. De quadam temperatura aeris. Plin. 34, 9 Nouissima est quae vocatur ollaria, vase nomen hoc dante, ternis aut quaternis libris plumbi argentarii in centenas aeris additis.
OLLARIA um. n. Pl. Loculi ad ollas cinerarias asseruandas, in Inscript. apud Gruter. p. 307. conf. Fabrett. Inscript. p. 13.
OLLICVLA ae. f. apud Th. Priscian. l. de Phys. Scient.
OLLVS a, um. Adi. [ e)kei=nos2 ] Dixere veteres, teste Donato, pro Ille, a, ud. [...]
OLLIC pro Illic similiter dixere veteres, auctore Festo.
OLM et OLO
OLMA ae. f. pro Ebulo apud Dacos. Vid. Apul. de Herb. c. 91.
OLOLYGONES um. m. Pl. [ o)lolugo/nes2 ] Mares ranae, quo tempore vocem mittentes, cient ad coitum feminas Plin. 11, 37 s. 65. [...]
OLOR [2], ōris. m. [ ku/knos2 ] Auis, quae Graece Cycnus dicitur. [...]
OLORIFER era, erum. Claud. ad Seren. 12 Cycnus oloriferi vexit ab amne Padi.
OLORĪNVS a, um. Adi. [ ku/kneios2 ] Color olorinus, h. e. Candidus Plin. 37, 10. [...]
OLOSTRAE arum. m. Pl. Indorum gens Plin. 6, 20. Lucan. 3, 249 Tunc furor extremos mouit Romanus Olostras.
OLV
OLVATIVM i. n. Mensurae genus, Antistius Labeo ait apud Festum: Sed, Quod est in olla coctum, vt Testuatium quod in testa, Meurs. P. 2. Crit. Exerc. 3, 16.
OLVS [1] i. m. vel Tolus, Nomen viri, ex cuius sepulcro caput effossum Capitolio Romae nomen dedisse fertur. Vid. Arnob. 6 p. 194. vbi Olum probat Salm.
OLVS [2] eris. n. [ la/xanon ] Dicitur Omnis herba satiua, quae est in vsu cibario. [...]
page 576, image: s0576OLVSCVLVM i. n. Dimin. [ laxana/rion ] Hor. Serm. 2, 6, 64 [...]
OLITOR [2], ōris. m. [ khpwro\s2, khpouro\s2 ] Qui olerum hortum exercet, quique olera vendit. [...]
OLITORIVS a, um. Adi. [ khpwrino\s2 ] Quod ad olera pertinet. vt, Forum olitorium, vbi venduntur olera Liu. 21, 62. et 34, 53. Olitoria ostia, i. Ostia hortorum Plin. 19, 8.
OLERACEVS a, um. Adi. [ laxanw/dhs2 ] Oleris naturam certe similitudinem habens. Plin. 26, 8 Eadem praestat hypericon, quam alii chamaepityn, alii corion appellant, oleraceo frutice, tenui, cubitali.
OLERO āre. Oleribus conserere. Vid. Priscian. 6 p. 722. Vbi Cn. Martius; Meos hortulos plus stercoro, quam olero. Hinc
OLERĀTOR, ōris. m. Gloss. Vet. Holerator, [ laxanopw/lhs2. Et
OLERARIVM i. n. [ laxana/rion. Ibid.
OLVSĀTRVM i. n. i(ppose/linon. Olusatrum, [ petrose/linon Vet. Gloss.] Oleris genus, quod etiam Olus atriplicis vocat Col. 11, 3, 42. [...]
OLY
OLYBRIVS i. m. Plures huius nominis recenset Herm. Conring. Diss. de Stud. liberal. Vrb. Rom. et Const. p. 6 et 7. conf. Barth. ad Claud. Paneg. de Cons. Probi et Olybrii.
OLYMPIA [1] ae. f. [ *)olumpi/a ] Graeciae locus, in quo ludi Olympiaci habebantur. Olympiae victor Nep. praef. 5. et 7, 6, 3. Sic et Cic. Tusc. 1, 111 c. 46.
OLYMPIA [2] ōrum. n. Pl. [ *)olu/mpia ] Ludi, qui in honorem Iouis Olympici apud Olympiam, Pisae vicinam, in Elide, celebrabantur; Gymnicum certamen, quod quarto quoque anno exacto fieri solebat. [...]
OLYMPIACVS a, um. Adi. [ *)olumpiako\s2 ] Olympiacum certamen, Victoria Olympiaca Cic. Att. 16, 7. [...]
OLYMPICVS a, um. Idem. Hor. Carm. 1, 1, 3 Sunt quos curriculo puluerem Olympicum Collegisse iuuat.
OLYMPIONĪCES, ae. siue OLYMPIONĪCVS i. m. [ *)olumpioni/khs2 ] Qui in Olympiaco certamine victor euasit. [...]
OLYMPIAS [1] adis. f. [ *)olumpia\s2 ] Quatuor annorum spatium, quibus interiectis ludi Olympiaci celebrabantur. [...]
page 577, image: s0577OLYMPIAS [2] ae. m. [ o( *)olumpi/as2 ] Ventus in Euboea flaus Plin. 17, 24 s. 37, 8.
OLYMPVS i. m. [ *)/olumpos2 ] Mons Graeciae, in finibus Thessaliae et Macedoniae, cuius vertex vsque adeo attollitur, vt summa eius accolae Caelum vocent. [...]
OLYMPIVS a, um. Adi. [ *)olumpi/os2 ] i. Caelestis, Possessiuum, ab Olympo, vt, Iupiter Olympius Cic. Tusc. 2, 40. et in antiquis Inscript. [...]
OLYNTHVS i. m. [ *)/olunqos2 ] Vrbs fuit iuxta Atticam: quae quum ab Atheniensibus ad Philippum regem Macedoniae defecisset, ab illis deinde euersa est Curt. 8, 9, 19. [...]
OLYNTHIA ae. f. Regionis nomen, cuius fertilitas celebratur a Varrone R. R. 1, 44, 3.
OLYNTHIACVS a, um. Adi. [ *)olunqiako\s2 ] Vt, Olynthiacae orationes Demosthenis, quibus Athenienses aduersus Philippum incitantur Olynthiis bellum inferentem.
OLYRA ae. f. [ o)/lura ] Frumenti genus. [...]
OLYSIPPO [ *)odu/sseia po/lis2 ] Vrbs ad Tagum, Portugalliae hodiernae caput, Olysippo Plin. 4, 22.
OMA
OMA ae. f. Fici Tarentinae genus. [...]
OMALŹTIS idis. f. Ouid. de Arte Am. 3, 273 [...]
OMĀSVM i. n. bo/eion ko/peon liparo\n, th=| tw=n *ga/llwn glw/tth| Gloss. Lat. Gr.] Pinguis atque crassius intestinum, quod nonnulli bubulum esse credunt. [...]
OMB et OME
OMBRIA ae. f. [ o)mbri/a ] Gemmae species, quam nonnulli Notitiam vocant: quae cum imbribus et fulminibus fertur in terram decidere, quemadmodum Ceraunia et Brontia: eundemque cum illis effectum habet Plin. lib. vlt. c. 10.
OMEN inis. n. [ oi)wno\s2, oi)w/nisma ] Augurium, quod fit ore, quasi Oremen, inquit Festus. [...]
page 578, image: s0578OMINŌSVS a, um. Adi. [ dusoiw/nistos2 ] Quod malum omen portendit. Plin. Epist. 3, 14 Notabilis, atque etiam, vt exitus docuit, ominosa res accidit Gell. 13, 14.
OMINŌSE Adu. Quinctil. Decl. 6, 5 Inauspicatum metiens iter prorsus ominose retentus.
OMINOR āri. [ oi)wni/zomai ] Auspicari, Omen capere. [...]
OMINO āre. [ oi)wni/zw ] Dixere veteres. Pomponius, Ita sit et tibi bene, qui recte ominas Non. 7, 53.
OMINANS antis. Partic. Suet. Neron. c. 48 Milites et sibi aduersa, et Galbae prospera ominantes.
OMINĀTVS a, um. Partic. [ oi)wnisqei\s2 ] Ominosus. vt, Male ominatis parcite verbis, ait Hor. Carm. 3, 14, 11. Sed variatur.
OMINATIO ōnis. f. Festus, Fauentia significat bonam ominationem.
OMINĀTOR, ōris. m. [ oi)wnisth\s2 ] Qui praeest ominibus capiendis. Plaut. Amph. 2, 2, 90 Ob istuc omen ominator capies quod te condecet.
OMINĀLIS e. Adi. Ominales aues Sarisb. 1, 13.
OMENTVM i. n. [ e)pi/ploon ] Membrana tenuis et pinguis, qua integuntur ventris inferioris partes. [...]
OMENTĀTVS a, um. Adi. Omento fartus. Apic. 2, 1. Omentata isicia.
OMŹTIS idis. f. et Plur. Ometides, sunt Scapulares quaedam et humerales fasciae. [...]
page 579, image: s0579OMI
OMITTO mīsi, missum, ere. [ e)a/w, pari/hmi, paralei/pw, kaqufi/hmi ] Rem aliquam penitus dimittere, et relinquere ac praeterire. [...]
OMISSVS a, um. Part. [ paraleifqei\s2 ] Animus omissus, pro Remisso et languido Ter. Heaut. 5, 2, 9. [...]
OMISSIO ōnis. f. Symmach. Epist. 3, 48. et Epist. 10, 70.
OMM et OMN
OMMENTANS antis. i. Obmanens. [...]
OMNIS e. Adi. [ pa=s2, a(/pas2 ] Distributiua dictio, eandem vim habens in Singulari, quam in Plurali. [...]
page 580, image: s0580OMNĪNO Adu. [ pa/ntws2, pantelw=s2, o(/lws2, pa/mpan, to\ para/pan ] In vniuersum, plane, prorsus, fere in asseuerationibus ponitur. [...]
page 581, image: s0581OMNICANVS a, um. Adi. Omnia canens. Apul. Flor. 2 p. 347 Oratio intellectu vtilis et modo omnicana.
OMNICARPVS a, um. Adi. Omnicarpae caprae Varr. de L. L. 4, 19.
OMNICOGNOSCENTIA ae. f. Mar. Vict. adu. Arium 4.
OMNICOLOR, ōris. Adi. Omnicolor pictura Prudent. Pass. Petr. et Paul. v. 39.
OMNIFARIAM Adu. [ pantodapw=s2 ] Omnibus modis. [...]
OMNIFARIVS a, um. Adi. pantoi=os2 Vet. Gloss.
OMNIFER era, erum. Adi. Ouid. Met. 2, 275 Sustulit omniferos collo tenus arida vultus. Alii aliter leg.
OMNIFORMIS e. Adi. Ex ipsa compositione satis intelligitur. Apul. Trismeg. p. 78 Mundus receptaculum omniformium specierum. Machina omniformis Prudent. Roman. v. 339.
OMNIGENVS a, um. Adi. [ pantoi=os2 ] Omnis generis. [...]
OMNIMODIS Adu. i. Omnibus modis. [...]
OMNIMODE Adu. [ pantoi/ws2 ] i. Penitus, omnino. Lucret. 2, 488 Omnimode expertus fueris, quam quisque det ordo, etc. Alii legunt Omnimodo.
OMNIMODO Adu. Gell. 18, 15. Lactant. 6, 12 pr. Cels. 1, 7. et 7, 4. [...]
OMNIMODVS a, um. Adi. Omnimodis Maculationibus convariat Apul. Apol. p. 306. [...]
OMNIMORBIA ae. f. Herba sic dicta, apud Isidor. 17, 9.
OMNIPARENS entis. o. [ pantoto/kos2 ] Omnium parens. [...]
OMNIPATER tris. m. Idem. Prudent. Pass. Eul. 70 Omnipatremque negare Deum.
OMNIPAVVS a, um. Adi. Cael. Aurel. Acut. 3, 12 s. 108 Andreae sectatores memorant esse Pantaphobos, quos nos omnipauos dicere poterimus, siquidem omnia timere dicantur.
OMNIPOLLENS entis. o. Prudent. Apoth. Praef.
OMNIPOTENS entis. o. [ pantokra/twr ] Omnia potens. [...]
OMNIPOTENTIA ae. f. Macrob. Saturn. 5, 16 de Fortuna loquens, Omnipotentiam quoque eidem tribuit. Idem in Somn. Scip. 1, 14 Vt summi omnipotentiam Dei ostenderet.
OMNISONVS a, um. Adi. Chelys omnisona, omnisonis pulsibus Mart. Capell. 9 p. 309 et 312.
OMNITENENS entis. o. [ pantokra/twr ] Idem fere, quod omnipotens. Tertull. s. Cyprian. adu. Marc. Carm. 5 p. 9.
OMNITVENS entis. o. Lucret. 2, 940 [...]
page 582, image: s0582OMNIVAGVS a, um. Adi. [ pantoplanh\s2 ] Per omnia vagans, vt, Soliuagus. [...]
OMNIVIDENTIA ae. f. Qua videt Deus omnia. Mar. Vict. adu. Arium 4.
OMNIVOLVS a, um. Adi. Omnia volens, vel omnia cupiens: quod epitheton a Catullo Ioui tribuitur, quem Poėtae finxerunt in amoribus admodum inconstantem, omniumque fere formosarum concubitus appetentem. [...]
OMNIVOMVS a, um. Adi. Pacuu. Omniuomus Oceanus.
OMNIVORVS a, um. Adi. [ pamfa/gos2 ] Plin. 25, 8 Bibunt autem lac vaccinum, quoniam boues omniuorae fere sunt in herbis.
OMO
OMOLE es. f. Mons Thessaliae Virg. Aen. 7, 675.
OMOPHAGIA orum. n. Pl. Bacchanalia, quibus w)ma\ cruda, vorant bacchantes. [...]
OMOPLATAE arum. m. Pl. [ w)mopla/tai ] Sunt duo ossa lata, vtrinque a ceruice ad scapulas tendentia, quae a Latinis Scoptula operta vocantur. Auctor Celsus 8, 1.
OMP
OMPHACIVM i. n. [ o)mfa/kion ] Oleum ex acerbis vuis et oleis expressum. [...]
OMPHACES um. s. Pl. [ o)/mfakes2 ] dicuntur Vuae et fructus immaturi.
OMPHACINVS a, um. Adi. [ o)mfakino\s2 ] Quod ex omphace factum est. Omphacinum oleum, Quod ex olea omphaca, id est immatura expressum est Plin. 23, 4. et 12, 27.
OMPHACOCARPON i. n. [ o)mfako/karpos2 ] Herbae nomen. [...]
OMPHACOMELI n. Indeclin. [ o)mfako/meli ] Mel acerbae vuae succo confectum, de quo Diosc. 5, 22. vt huc referendum sit, facit lemma antiquum Palladii Aug. 13 [...]
OMPHALE es. f. [ *)omfa/lh ] Nomen reginae Lydiae, cui Hercules propter amorem seruiuit: multisque ab ea muneribus est donatus, quod ad Sangarim fluuium serpentem multos homines interficientem interemisset. [...]
OMPHALOCARPON vid. OMPHACOCARPON.
ONA et ONC
ONAE ficus, vid. OMAE.
ONAGER gri. m. [ o)/nagros2 ] Asinus siluestris. [...]
ONĀGOS i. m. [ o)nhgo\s2 ] Fabulae nomen. Plaut. Asin. prol. 10 Huic nomen Graece est onagos fabulae.
ONAGRA ae. f. [ o)na/gra ] Machina bellica, eadem quae Scorpio. Veget. 4, 9 et 22.
ONCA ae. f. Sic apud Thebanos appellata Minerua. Vid. Guil. Canter. Nou. lect. 6, 1.
ONCHESMVS portus Epiri, vnde dictus
ONCHESMITES ventus inde spirans. Cic. Att. 7, 2 pr. Flauit ab Epiro lenissimus Onchesmites. Sic restituit Latinus Latinius apud Vict. Var. Lect. 36, 11. quem deinde secuti reliqui.
ONCHESTVS [1] i. m. [ *)ogxhsto\s2 ] Filius fuit Neptuni, qui Onchestum ciuitatem Mycalesso promontorio propinquam condidit, deque sue nomine appellauit.
ONCHESTVS [2] i. f. [ *)ogxhsto\s2 ] Boeotiae vrbs est, non procul a lacu Copaide, vbi Amphictyonum concilium cogi solet, teste Strabone lib. 9. [...]
ONCO āre. De Asello dicitur apud Auct. Philomelae 55 Oncat asellus. Al. Vncat.
ONCOMA atis. [ o)/gkwma ] Oncomata, tumores restituendum putamus Vegetio Mulom. 2, 30, 1.
ONE et ONI
ONERO, ONEROSVS vid. ONVS.
ONĪROS i. m. Somnus. it. Papauer, cuius semen est somniferum, Apul. de Herb. c. 53.
ONIROCRITES ae. m. [ o)neirokri/ths2 ] Somniorum interpres. Fulgent. Mythol. 1 Onirocriten soporis nugas ariolantem aduertas.
page 583, image: s0583ONISCVS i. m. Genus vermiculi arcuatim incedentis, [ o)ni/skos2 ] asellus. [...]
ONĪTIS idis. f. Herba eadem cum Origano, sed folio candidiore. Plin. 20, 17. Diosc. 3, 29. et Apul. de Herb. c. 122.
ONO
ONOBRYCHIS is. f. Palmes asini. Plantae genus. Plin. 24, 16. Diosc. 3, 161.
ONOCARDION i. n. Herba eadem, quae Chamaelion. Apul. de Herb. c. 25.
ONOCENTAVRVS i. m. [ o)noke/ntauros2 ] Animal monstruosum, quod a parte superiori bominis speciem habet: a parte inferiori asini praefert imaginem: quemadmodum et Hippocentauros finxit antiquitas, superiori parte hominem, reliqua equum referentes. [...]
ONOCHŹLES, s. ONOCHILES is. n. [ o)no/xeilos2 ] Herba, de qua Plin. 22, 21 s. 25. Locum damus in ARCEBIOS. Add. Plin. 21, 16.
ONOCHOŹTES ae. m. Fictus a nebulone Iudaeo Christianorum Deus, auribus asininis et pedibus vngulatis Tertull. Apol. c. 16. [...]
ONOCROTALVS i. m. [ o)nokro/talos2 ] Auis est cycno similis. [...]
ONOMATOPOEIA ae. f. [ o)nomatopoii/+a ] i. Nominis fictio: vt, Balatus ouium, Mugitus boum. [...]
ONONIS idis. f. [ o)nwni\s2, i/dos2 ] Herba, de qua Plin. 21, 16 s. 58 Spinosorum etiamnum aliud genus Ononis. [...]
ONOPORDVM i. n. q. d. Crepitus asini, Plin. 27, 12 s. 87 Herba, quam si comederint asini, crepitus reddere dicuntur, etc.
ONOPYXOS i. f. Herba spinosa. Plin. 21, 16.
ONOSMA atis. n. Herbae genus. Plin. 27, 12 s. 86.
ONV
ONVRIS is. f. Herba eadem, quae Oenotheta Plin. 26, 11. Diosc. 4, 113.
ONVS eris. n. [ forti/on, o)/xqos2, go/mos2 ] Pondus. [...]
page 584, image: s0584ONERŌSVS a, um. Adi. [ fortiko\s2 ] Quod est oneri, siue Quod onerat et grauat. [...]
ONERŌSE Adu. Paullin. Nolan. Epist. 11 (al. 5) n. 6 Cur in nos onerose loqueris.
ONEROSITAS ātis. f. Molestia. Tertull. de Cult. Fem. c. 7 Tanta ornandi capitis onerositas.
ONVSTVS [1] a, um. Adi. [ e)/mfortos2 ] Cui onus impositum est. [...]
ONVSTATVS a, um. Vulg. Iudith. 15, 7.
ONERO āre. [ forti/zw, gomo/w, bri/qw ] Grauare onere, implere, augere. [...]
ONERANS antis. Partic. [ bri/qwn ] Verba onerantia lassas aures Hor. Serm. 1, 10, 10.
ONERĀTVS a, um. Partic. Pass. [ pefortisme/nos2 ] Plaut. Pseud. 1, 2, 64 [...]
ONERATIO ōnis. f. Augustin.
ONERARIVS a, um. Adi. [ fortiko\s2 ] Quod oneratur, vel onerari potest. [...]
ONVSTVS [2] vide ante.
ONY
ONYCHIPVNCTA ae. f. Gemma est ex Iaspidum generibus punctis onychini coloris notata, quae et Iasponix vocatur Plin. 37, 9 s. 37.
ONYTES [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): ONY=TES [ONŪTES]] is. m. Nomen viri proprium, quod Donatus (inquit Servius) dicit aut gentile esse, aut patronymicum: sed hoc non procedit, quia neque patronymicum in TES exit, neque Onytes a qua gente veniat
page 585, image: s0585vsquam lectum est. [...]
ONYX y chis. m. et, vt quibusdam placet, etiam f. [ o)/nuc ] Gemma. [...]
ONYCHINVS a, um. Adi. [ o)nuxino\s2 ] Onychina pyra, a colore vocat Plin. 15, 15. Et Onychina pruna, apud Columel. 12, 10. Quae onychis, hoc est vnguis similitudinem et formam habeant.
ONYCHINTINVS a, um. Adi. Crustae onychintinae Sidon. Epist. 9, 7.
ONYCHITIS idis. f. Cadmiae species Plin. 37, 9.
ONYCHIVS a, um. Adi. Lapis Tertull. adu. Marc. 2, 10.
OON et OPA
OŌNAE arum. f. Pl. Insulae in Septentrionali Oceano, in quibus (vt Plinius 4, 13 refert ) ouis auium et auenis incolae viuunt.
OPA ae. f. [ o)ph\ ] Foramen. Vitruu. 4, 2.
OPĀCVS a, um. Adi. [ e)pi/skios2, skiw/dhs2, a)nh/lios2 ] significat Vmbrosum, teste Festo, ab operiendo. [...]
OPĀCO āre. [ e)piskia/zw ] Obumbrare, cooperire, obscurare. [...]
OPACITAS ātis. f. [ e)piskiasmo\s2 ] Columel. 8, 17 Plusque nocet putris vnda, quam prodest opacitas. conf. Plin. 15, 30.
OPALVS i. f. [ w)/palos2 ] Gemma est in India tantum nascens, colore quidem candida, ita tamen, vt in ea vario modo et carbunculi tenuior ignis, et amethysti fulgens purpura, et smaragdi virens mare, incredibili pariter mistura transluceant: -- Hanc gemmam propter eximiam gratiam plerique appellant paederota. [...]
OPALIA, OPALIS vid. sub OPS.
OPE
OPERA ae. f. [ e)rgasi/a ] Actio et labor, tum pro diurna mercede susceptus, tum liberalis et honestus. [...]
page 587, image: s0587OPERVLA ae. f. Dimin. Apul. Met. p. 105, 31 Operulas etiam in eam contuli, quas adhuc vigens sagariam faciens merebam. Conf. Arnob. 4 p. 147.
OPELLA ae. f. Aliud Dimin. Forensis opella Hor. Epist. 1, 7, 8. Parua opella Lucret. 1, 1105.
OPERARIVS [1] i. m. [ e)rga/ths2 ] Humilem et rusticanum mercenarium notat. [...]
OPERARIA ae. f. [ e)rga/tis2 ] Plaut. Bach. 1, 2, 41 Equidem tibi dabo hanc operam. P. at nimium pretiosa operaria es.
OPERARIVS [2] a, um. Adi. [ e)rgastiko\s2, e)rgasth/rios2 ] Plin. 14, 10 [...]
OPERŌSVS a, um. Adi. [ e)nerghtiko\s2 ] Multae operae, actiue, qui multum laborat. [...]
page 588, image: s0588OPERŌSE Adu. [ e)rgastikw=s2 ] Laboriose, difficulter. [...]
OPEROSITAS ātis. f. Fictum, vt videtur a Quinctil. 8, 3, 55 Est etiam, quae [ periergi/a, vocatur, superuacua, vt sic dixerim, operositas. Tertull. Cult. Fem. 2, 7 pr. vbi tamen al. leg. onerositas.
OPERAEPRETIVM [ prou)/rgou ] Quod forte melius hodie dividitur, certe simplicium significationem retinet, et omnem fructum operae, quam late patet, designat, non tantum Manupretium. [...]
OPEROR āri. Dep. [ e)rga/w, e)rga/zw, e)rga/zomai ] In opere aliquo faciundo laborare. [...]
page 589, image: s0589OPERANS antis. Partic. Plin. 21, 14. [...]
OPERĀTVS a, um. Partic. [ e)rgasqei\s2 ] Liu. 4, 60 [...]
OPERATIO ōnis. f. Plin. 11, 24 [...]
OPERĀTOR, ōris. m. Firmicus 3, 9 n. 7 [...]
OPERATRIX īcis. f. Tertull. de Anima c. 11 et 52.
OPERCVLO, OPERCVLVM vid. post OPERIO.
OPERIO operui, opertum, īre. [ e)pikalu/ptw ] Claudere, tegere: ex Ob et Pario: sed B abiicitur, vt in Omitto: quod prima brevis satis indicat. [...]
OPERTVS [1] a, um. Partic. [ e)pikekalumme/nos2 ] Montes operti arbore Ouid. Met. 5, 612. [...]
OPERTE Adu. Gell. 4, 11 Operte et symbolice.
OPERTVM i. n. [ e)pikekalumme/non ] Locus contectus, in sacris. [...]
OPERTVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OPERTV=RA [OPERTŪRA]] ae. f. Ammian. 20, 7 Petitus balistarum ictibus et sagittarum densitate, opertura armorum abscessit innoxius.
OPERTVS [2] ūs. m. Macrob. Saturn. 7, 9. Apul. Apol. p. 310 Non modo indutui et amictui, sed opertui quoque in rebus sacris vsurpatur.
OPERIMENTVM i. n. [ e)pi/blhma ] Quo aliquid tegitur. [...]
page 590, image: s0590OPERTORIVM i. n. e)pibo/laion Gloss. Gr. Lat.] Idem. Sen. Epist. 87 post init. Ex duabus penulis, altera stragulum, altera opertorium facta est. Conf. Sidon. Epist. 3, 12.
OPERCVLVM i. n. [ o)pai=on, e)pi/qhma, pw=ma ] Instrumentum quo aliquid tegitur. [...]
OPERCVLO āre. [ pwma/zw ] Operculo operire. [...]
OPERCVLATVS a, um. Partic. Modo vidimus ex Columel. 11, 2, 50. [...]
OPERTO āre. Frequent. Lucil. apud Fest. Sagus, quem pinguis opertat.
OPERTANEVS a, um. Adi. [ mustiko\s2 ] vt, Opertanea sacra, Quae in operto, non in aperto, nec sub dio fiebant. Plin. 10, 56. Opertaneos inter Deos refert Mart. Capell. 1 p. 16.
OPEROR, OPEROSVS vid. OPERA, ae.
OPES [1] vid. OPS.
OPETIS is. f. Herba, al. aristolochia. Apul. de herb. c. 19.
OPH
OPHELTES ae. m. [ *)ofe/lths2 ] Filius Lycurgi a serpente necatus. [...]
OPHEOST APHYLE es. f. Frutex capparis. Plin. 13, 23.
OPHIACA orum. n. pl.Idem 20, 23 Petridius ophiaca scripsit: o)fiaka\ medicamenta contra serpentes, vt [ qhriaka/.
OPHIAS adis. f. Ophii filia, Combe. Ouid. Met. 7, 383.
OPHIASIS is. f. [ o)fi/asis2 ] Vitium est capitis, pueris praesertim familiare, ab occipite plerumque originem ducens, indeque vsque ad aures et frontem paullatim serpens, donec vtrinque sines quasi capite et cauda committantur. [...]
OPHICARDŹLVS i. m. Gemma est, in qua nigrum colorem binae lineae albae includunt Plin. 37, 10.
OPHIDION i. n. [ o)fi/dion ] Pisciculus est congro similis, multo tamen minor, a serpentis figura nomen habens. Meminit eius Plin. 32 c. vlt.
OPHIOGENES um. m. Pl. [ *)ofiogenei=s2 ] Populi sunt in Hellesponto, qui serpentum ictus contactu leuant, et manu imposita venena extrahunt corporibus Plin. 7, 2. Add. Id. 28, 3.
OPHIOMACHVS i. m. [ o)fio/maxos2 ] Lacerta a Graecis dicitur, quod cum serpentibus pugnet. Vulg. Leuit. 21, 22.
OPHĪON [1] onis. m. *)ofi/wn ] Socius fuit Cadmi ex Spartis illis, qui e dentibus serpentinis nati fuerunt, ideoque et nomen habet a serpente, qui Graeco [ o)/fis2 dicitur. Hinc
OPHIONIVS a, um. Adi. [ *)ofiw/nios2 ] Senec. Oedip. 485 [...]
OPHIONIDES ae. m. Ophionis filius. Ouid. Met. 12, 245.
OPHĪON [2] onis. m. [ *)ofi/wn ] Nomen viri proprium, qui cum. Eurynome vxore, quam genuit Oceanus, ante Saturnum rerum potitus est, quem Saturnus fugauit. [...]
OPHIOPHAGI orum. m. pl. *)ofiofa/goi ] dicti sunt, Qui serpentibus vescuntur, cuius generis populos ad sinum Maris rubri memorat Plin. 6, 29.
OPHIOPHAGIA [1] ae. f. Vid. Reines. Epist. p. 593 et 657.
OPHIOPHAGIA [2] orum. n. [ o)fiofa/gia ] Serpentum deuoratio ad verbum. [...]
OPHIOSCORODON i. n. [ o)fiosko/rodon ] Frutex est, qui notiore nomine Capparis appellatur. Dioscorid. 2. Plin. 13, 23.
OPHIOSTAPHYLE es. f. [ o)fiostafu/lh ] Frutex est idem cum Cappari. Plin. 13, 23 Capparis firmioris ligni frutex, seminisque et cibi vulgati. Quidam eum cynosbaton vocant, alii ophiostaphylen.
OPHIOSTAPHYLOS i. m. [ o)fiosta/fulos2 ] Frutex est ex silvestrium vitium genere, quae Vitis alba, et Graeco vocabulo Ampeloleuce vocatur a Plinio 23, 1. [...]
OPHĪTAE arum. m. Pl. [ *)ofi=tai ] Haeretici quidam fuerunt, qui Christum sub serpentis specie colebant. Interim tamen habebant et vivum serpentem, quem venerabantur et nutriebant. Vid. Isidor. 8, 1.
OPHĪTES is. m. [ o)fi/ths2 ] Marmoris genus, habentis maculas serpentium maculis similes. [...]
OPHIVCHVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OPHIV=CHVS [OPHIŪCHUS]] i. m. [ *)ofiou=xos2 ] Est Signum caeleste, quod alii volunt Herculem esse, alii Aesculapium. [...]
page 591, image: s0591OPHIVSA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OPHIV=SA [OPHIŪSA]] ae. f. Insula olim Rhodos dicta, vt testatur Plin. 5, 31. [...]
OPHIVSIVS a, um. Adi. [ *)ofiou/sios2 ] Ophiusia arua Ouid. Met. 10, 229 pro Cypriis: quod et Cyprus olim Ophiusa.
OPHRYS y dis. f. [ o)/frus2 ] Herba denticulato oleri similis, foliis duobus, quae capillis nigredinem inducit Plin. 26, 15.
OPHTHALMIA ae. f. [ o)fqalmi/a ] Oculorum Aegritudo. [...]
OPHTHALMICVS i. m. [ o)fqalmiko\s2 ] Medicus oculorum. Martial. 8, 74 Hoplomachus nunc es, fueras ophthalmicus ante: Fecisti medicus, quod facis hoplomachus.
OPHTHALMOS TYPHONOS Oculus Typhonis, herba, al. stoechas Apul. de Herb. c. 42.
OPHYRIVM, s. OPHIRIVM i. n. Materia vitri faciendi, apud Plin. 36, 26.
OPI
OPICILLVM quid sit, quaerendum in loco Varronis Est modus matulae, peri\ me/qhs2 apud Non. 2, 113 [...]
OPICVS a, um. Adi. [ o)/pikos2 ] Sordidum, immundum, et obscenum significat. [...]
OPIFERA vid. OPS.
OPIFEX icis. c. xeirote/xnhs2 Vet. Gloss. Lat. Gr.] ex Opus vel Opera et Facio compositum, latissimi vsus est, ad omnia opera, artes, operas, honestas pariter atque humiles refertur. [...]
OPIFICĪNA ae. f. [ dhmiourgei=on, e)rgasth/rion ] pro Opificio, vel officina adeo. [...]
OPIFICIVM i. n. [ dhmiou/rghma ] Opus ipsius opificis. Varro de R. R. 3, 16 de apibus. Nisi opificii eas vrget tempus. De opificio Dei Lactantii librum habemus.
OPIFICIVS a, um. Adi. Apul. Florid. 1 p. 224 Exstare in opificiis operibus.
OPIGENA ae. f. Iunonis cognomen apud Festum et Mart. Capell. 1.
OPILIO ōnis. m. [ poimh\n ] dicitur quasi Ouilio, hoc est, qui oues custodit. [...]
OPILO inquit Festus, genus Auis est.
OPIMIVS Romanae gentis nomen. [...]
OPĪMVS a, um. Adi. [ pi/wn ] Proprie pinguem et bene habitum notat; deinde sollemni metapbora quidquid in suo genere excellere et reliquis praestantius esse indicare volumus. [...]
page 592, image: s0592OPIMITAS ātis. f. Solin. c. 59 [...]
OPĪME Adu. [ pio/nws2 ] Abundanter et laute. Plautus Bacch. 3, 1, 6 Omnium ad perniciem instructa domus opime atque opipare.
OPĪMO āre. [ piai/nw ] Pinguefacere. [...]
OPIMĀTVS a, um. Part. Opimata viuariis ostrea Sidon. Ep. 8, 12. Opimato abdomine venter Auson. Mosell. 105.
OPINIO ōnis. f. [ do/ca, oi)=sis2, do/khsis2 ] Generatim assensionem infirmam significat, sententiam, non certis argumentis, sed fide aliorum dubia, aut qualicunque similitudine veri, saepe etiam errore, aut falsa persuasione nixam: cuius vt sunt diuersa genera, ita opinio interdum est Fama, existimatio. [...]
page 594, image: s0594OPINIVNCVLA ae. f. Saluian. Massil. 4 p. 156 Si profutura ea tibimet vel tenui opiniuncula iudicares. Diuersae opiniunculae Rad. Ardent. homil. in euangel. fest. Petri Apost. p. 178.
OPINIŌSVS a, um. Adi. Tertull. adu. Marc. 4, 35 [...]
OPĪNOR āri. [ doke/w, oi)=mai, u(polamba/nw ] Putare, suspicari, opinionem habere. [...]
OPĪNO āre. pro Opinor. Ennius, Tacere opino esse optimum. Vid. plura exempla apud Non. 7, 59.
OPINANS Partic. modo vidimus ex Sueton. Aug. c. 67. Hinc
NEC OPĪNANS antis. Quod etiam iunctim scribunt, non opinans. Phaedr. 5, 7, 8 Concidit casu graui nec opinans. Lucret. 3, 973 Nec opinanti mors ad caput adstitit. conf. Idem 5, 775 et 1319.
NEC OPINANTER Adu. [ a)prosdokh/tws2 ] Vet. Gloss.
NEC OPINĀTVS a, um. Adi. Cic. Acad. 1, 29 [...]
NEC OPINĀTO aduerbialiter positum, pro Inopinanter, ex improuiso. [...]
NEC OPINVS a, um. Adi. Breuemque fugam nec opino fine reponunt Stat. Theb. 6, 592. [...]
OPINATIO ōnis. f. [ do/casma ] Opinandi actus, Opinio. [...]
OPINĀTVS [1] a, um. Passiue. [...]
OPINĀTVS [2] ūs. m. Lucret. 4, 467 Pars horum maxima fallit Propter opinatus animi. i. Opinationes animi, quae falsae possunt esse. Plin. 29, 1 Paruum opinatu.
OPINAMENTVM i. n. Idem. Apul. de Deo Socr. p. 299 Colu. Elmenhorst. vero leg. hortamenta p. 52.
OPINĀTOR, ōris. m. [ docastiko\s2 ] Qui nihil affirmat, sed semper opinatur. [...]
OPINABILIS e. Adi. [ docasto\s2 ] Quod opinione concipi potest. [...]
OPIPARVS a, um. Adi. [ polutelh\s2 ] Quod est magnarum opum, quod non nisi Opibus parari potest. [...]
OPIPARE Adu. [ polutelw=s2 ] Abundanter. [...]
OPIPARIS e. Adi. Opipares cibi Apul. Miles. 2 p. 33 Pric. et p. 123 Elmenh.
OPIS [1] vid. OPS.
OPIS [2] is. f. [ *)=wpis2 ] Nympha comes Dianae. Virg. Aen. 11, 836 Opis ad aethereum pennis aufertur Olympum. Vid. Macrob. Saturn. 5, 22. et Claud. de Laud. Stil. 3, 254.
OPISCVS inuenias aliquando scriptum pro VOPISCVS, vbi vid.
OPISTOGRAPHVS, Adi. et OPISTOGRAPHON Subst. [ o)pisto/grafos2 ] Quod etiam in tergo, atque adeo vtrinque in vtraque pagina folii scriptum est. [...]
page 595, image: s0595OPISTHOTONVS i. m. Morbus, de quo Cels. 4, 3 [...]
OPISTHOTONIA ae. f. Idem morbus Cael. Aur. Acut. 3, 6, 61 vbi Latine vocat Raptum supinum.
OPISTHOTONICVS a, um. Adi. [ o)pisqotoniko\s2 ] Qui rigore ceruicis inflexibili laborat. [...]
OPITER eris vel tris. Dicitur, Cuius pater auo viuo mortuus est: sic dictus, quod obitu patris genitus sit: aut quod auum post patrem habeat, id est pro patre. [...]
OPITERGĪNVS a, um. Adi. [ *)opitergi=nos2 ] Ab Opitergio Carnorum oppido, de quo Plin. 3, 19. Ratis Opitergina Quinct. 3, 8, 23 cuius historia est Flor. 4, 2, 33. et Lucan. 4, 462.
OPITVLOR āri. Dep. [ a)lece/w ] Adiuuare, subuenire: ab Ope et Tollendo, i. ferendo. [...]
OPITVLATIO ōnis. f. Vlpian. lib. 1. D. de minor. XXV. ann. Conf. Arnob. 4 p. 129.
OPITVLĀTVS ūs. m. Fulgent. Mythol. 3 Eius opitulatu cuncta germinum adolescit natiuitas.
OPITVLĀTOR, ōris. m. Apul. Florid. 3 p. 353 Sodalis opitulator.
OPITVLVS i. m. [ a)lechth\r ] Dictus est Iupiter, quasi opis lator: et proprie in rebus dubiis et malis dicitur. Festus.
OPIVM i. n. [ mh/kwnos2, o)po\s2 ] Succus ex papauere, habens per somnum vim, si copiosius sumatur, mortiferam. [...]
OPO
OPOBALSAMVM i. n. [ o)poba/lsamon ] Succus balsami, ab [ o)po\s2, o)pou=, i. succus. [...]
OPOBALSAMETVM i. n. Iustin. 36, 3, 3.
OPOCARPATHON i. n. [ o)poka/rpaqon ] Succus carpathi, quem Plin. 28, 10 connumerat inter venena.
OPOPANAX acis. m. [ o)popa/nac ] Succus panacis herbae, quae omnes morbos sanare dicitur Plin. 20, 24. [...]
OPORICE es. f. Medicamentum nobile: de quo Plin. 4, 14 [...]
OPORINVS a, um. Adi. o)pwrino\s2 ] Idem quod Latine Autumnalis. Martial. 9, 13 Si daret Autumnus mihi nomen, [ o)pwrino\s2 essem. Si quidem o)pw/ra Graecis, Autumnum significat Latinis.
OPOROTHŹCA ae. f. [ o)pwroqh/kh ] Locus, vbi Autumnales fructus seruantur. [...]
OPORTET oportebat, oportuit. Impers. [ dei=, xrh\ ] Idem fere quod Opus vel opera est: plerumque ad officium, honestatem, leges, refertur: interdum tamen ad aliam quamcunque conuenientiam, et verisimilitudinem adeo significandam, adhibetur. [...]
page 596, image: s0596OPP
OPPANDO ere. Illa vel ad flatus helices oppande serene Grat. Cyneg. v. 55.
OPPANSVS a, um. Partic. Cornibus oppansis Prudent. Psychom. v. 242.
OPPANSVM i. n. Anima de oppanso corporis erumpit in apertum et puram et suam lucem Tertull. de Anima c. 53.
OPPASSVS a, um. Conspectus caeterorum velo oppasso interdicebatur Idem Apolog. c. 16.
OPPANGO pźgi, pactum, ere. [ kataphgnu/w ] Affigere, coniungere, Oppangere sauium Plaut. Curc. 1, 1, 59.
OPPECTO ere. De cibis, Plaut. Pers. 1, 3, 30 Nimio melius oppectuntur frigida. i. Digitis vel dentibus, quosi pectine carpuntur.
OPPEXVS [1] ūs. m. Apul. Met. 11 p. 261 (Pric. p. 244) Flexu digitorum ornatum atque oppexum crinium regalium fingerent.
OPPŹDO ere. [ katape/rdw ] Dissentire et aduersari, vel contemnere, vt exponit Acron in illo Hor. erm. 1, 9, 70 [...]
OPPERIOR, s. OPERIOR īris, peritus sum, īri. Dep. [ perime/nw ] Exspectare. [...]
OPPESSVLĀTVS a, um. Adi. Clausus, pessulis obfirmatus. [...]
OPPETO īui vel ii, ītum, ere. [ a)poi/xomai, u(podu/omai ] Videtur idem significare, quod obire s. subire, vt appetere significat interdum accedere, adire. [...]
OPPEXVS [2] vid. paullo ante.
OPPIA Gens Romae. [...]
OPPICO āre. [ pisso/w ] Idem quod Picare significat: hoc est pice oblinere, quod genus picationis fieri antiquitus solebat in doliis vel cadis vinariis, ne perfluerent. [...]
OPPIDO [1] Adu. vid. post OPPIDVM.
OPPIDVM i. n. [ po/lis2, a)/stu, e)pitei/xisma ] Proprie est Omnis vrbs praeter Romam, quae peculiari nomine Vrbs vocari coepta, fecit, vt caeterae vrbes vocarentur Oppida: haec Valla de L. L. 4, 32. [...]
page 597, image: s0597OPPIDVLVM i. n. Dimin. [ po/lisma ] Cic. Att. 10, 7 Nec tamen in acie, sed Melitae, aut alio in loco, siue in oppidulo futurum puto.
OPPIDĀTIM Adu. [ kata\ po/lin ] Per omnia, siue singula oppida. Suet. Aug. c. 59 Ludos quinquennales paene oppidatim. et Galba c. 18 Cum per omne iter dextra sinistraque oppidatim victimae cederentur.
OPPIDANEVS a, um. Adi. Theod. Cod. 12, 1 Vinculo incolatus oppidanea necessitas eum detinet obligatum. Ibid. Obsequiis oppidaneis mancipari.
OPPIDĀNVS i. m. [ poli/ths2 ] Qui oppidum incolit. [...]
OPPIDO [2] Adu. [ mega/lws2, polu\ ] Aduerbium intendendi. [...]
OPPIGNERO āre. [ u(poti/qhmi, e)nexura/zw ] Aliquid pignori dare. [...]
OPPIGNERĀTOR, ōris. m. Augustin. Epist. 215 Ab oppigneratoribus vrgeri.
OPPĪLO āre. [ e)mfra/ttw ] Occludere velut pilis oppositis. [...]
OPPILATIO ōnis. f. [ e)/mfracis2 ] Medici vocant Vitium praeclusi obstructique iecinoris, aliorumque intus viscerum. [...]
page 598, image: s0598OPPIVS vid. OPPIA gens.
OPPLEO źui, źtum, źre. [ a)naplhro/w ] Circumquaque implere, siue Maxime implere. [...]
OPPLŹTVS a, um. Partic. [ a)naplhrwqei\s2 ] Mentes oppletae tenebris ac sordibus Cic. post red. in Senat. 10 c. 4. [...]
OPPLŌRO āre. [ katodu/romai ] Contra plorare. Auctor ad Heren. 4 c. 52 At ille, Quin mihi illum datis, ac vos auribus meis opplorare non desinitis?
OPPŌNO posui, positum, ere. [ a)ntiti/qhmi ] Contra vel ex adverso ponere. [...]
OPPOSITVS [1] a, um. Partic. [ a)ntiteqei\s2, a)ntistaqei\s2 ] Cic. de Diuin. 2, 117 [...]
OPPOSITVS [2] ūs. m. [ a)nti/stasis2 ] Cic. pro Marcel. 33 c. 10 [...]
OPPOSITVM i. n. Gell. 16, 8 Opposita ipsa inter sese aduersa sunt, quae opposita, non sunt contraria ibid. Conf. Mart. Capell. 4 p. 115.
OPPOSITIO ōnis. f. [ a)nti/qesis2 ] Cic. de Inuent. 1, 42 c. 28
page 599, image: s0599Disparatum autem est id, quod ab aliqua re per oppositionem negationis separatur hoc modo, Sapere et non sapere.
OPPORTVNVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OPPORTV=NVS [OPPORTŪNUS]] a, um. Adi. [ e)pith/deios2, eu)/kairos2, tempestiuus Gloss. Lat. Gr.] Quod pro desiderio nostro accidit: ab Ob et Portus, quod nauigantibus maxime vtiles, aptatique sint. [...]
OPPORTVNE [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OPPORTV=NE [OPPORTŪNE]] Adu. [ eu)kai/rws2 ] i. Loco et tempore suo, et rei apto, quod et simpliciter dicitur in loco et in tempore. [...]
OPPORTVNITAS ātis. f. [ eu)kairi/a, kai/rion ] Commoditas, pro ratione loci, temporis et personarum. [...]
OPPRIMO pressi, pressum, ere. [ katadunasteu/w ] Premendo gravare, et impedire: subito superuenire et fugiendi vel commouendi se facultatem adimere: nec proprie tantum, sed frequentissime per translationem. [...]
page 600, image: s0600OPPRIMENS entis. Partic. Virginem vi Vulgat. Genes. 34, 2. Non erubescitis opprimentes me Idem Iob. 19, 3.
OPPRESSVS [1] a, um. Partic. [ katadunasteuo/menos2 ] Oppressa metu ciuitas Liu. 24. [...]
OPPRESSIO ōnis. f. Ter. Adelph. 2, 2, 30 [...]
OPPRESSIVNCVLA ae. f. Dimin. Plaut. Pseud. 1, 1, 66 Papillarum horridularum oppressiunculae.
OPPRESSOR, ōris. m. Cic. ad Brut. 16 Petitur, vt vindices atque oppressores dominationis salui sint? Nazar. Paneg. Const. c. 31 Ludibriis oppressoris sui auspicari libertatem iuuabat.
OPPRESSVS [2] ūs. m. Sidon. Epist. 9, 11 extr. Saxei montis oppressu.
OPPROBRIVM i. n. [ o)/neidos2 ] Infamia, dedecus, quasi obiectum probrum. [...]
OPPROBRO āre. [ o)neidi/zw ] significat Probrum obiicere, inquit Festus. [...]
OPPROBRĀTVS a, um. Gell. 3, 5 tit. Mollities oculorum et corporis cuidam opprobrata acerbe.
OPPROBRATIO ōnis. f. [ o)neidismo\s2 ] Gellius 12, 11 Tum Cicero inopinata opprobratione permotus. Idem 2, 7 Sine opprobratione acerba reprehenfionis.
OPPROBRAMENTVM i. n. [ o)nei/disma ] Antique pro Opprobrio. [...]
OPPROBRIŌSVS a, um. Adi. Plenus opprobrii. Leg. 40 §. 1 Cod. de Episc. et Cler. Absurdum clericis est immo etiam opprobriosum.
OPPVGNO āre. [ poleme/w, poliorxe/w, prosba/llw ] significat Contra pugnare, nocendi causa. [...]
page 601, image: s0601OPPVGNĀTVS a, um. Partic. [ polemhqei\s2 ] Roma oppugnata propriis triumphis Propert. 2, 16 (15) 45.
OPPVGNATIO ōnis. f. [ pole/mhsis2 ] Liu. 14, 29 [...]
OPPVGNĀTOR, ōris. m. [ polemhth\s2 ] Cic. pro Corn. Balb. 51 c. 23 [...]
OPPVGNATORIVS a, um. Adi. Vitruu. 10, 22 Hostes comparant res oppugnatorias.
OPPVTO āre. [ kladeu/w ] Idem quod Putare, aut Circumputare, de arboribus. Plin. 17, 21 Opputatur autem quidquid proximo tulit fructum.
OPPVVIRE [ plh/ttein ] Verbum obsoletum, PERCVTERE est. [...]
OPPVVIVM modo vidimus.
OPS
OPS [1] opis. f. [ *(re/a ] Filia Caeli ex Vesta, et soror vxorque Saturni: quam, vt scribit Seruius, Graeci Rheam vocant, [ a)po\ tou= r(e/w, id est fluo, quod terra rebus omnibus affluat. [...]
OPĀLIS e. Adi. Deae Opi dicatus. Auson. Ecl. de Feriis Rom. v. 15 Vis et Opale sacrum. Sed vid. mox OPALIA.
OPALIA um. n. Dicebantur dies festi, quibus Opi supplicabant, Festus. [...]
OPECONSIVA quid rei esset, discamus ex Varron. de L. L. 5, 3 p. 48, 16 [...]
page 602, image: s0602OPS [2] opis. f. Idem nomen, quo matrem Deorum denotabant, etiam significabat [ eu)pori/an, bonam rerum omnium copiam. [...]
OPES [2] um, ibus. [ plou=tos2, du/namis2 ] Diuitiae dicuntur, vel potius copiae et facultates omnes, quibus aliquis instructus et suam rem gerere et iuuare alios felicius potest. [...]
page 603, image: s0603OPIFER era, erum. Adi. [ bohqe/wn, bohqo\s2 ] Opem ferens. Plin. 11, 37 s. 65 [...]
OPVLENS entis. Adi. Opibus abundans, quem consuetius Opulentum dicunt. [...]
OPVLENTVS [1] a, um. Adi. [ plou/sios2 ] Diues, et opibus abundans. [...]
OPVLENTIA ae. f. [ plou=tos2 ] Conditio, hominis opulenti, divitiae. [...]
page 604, image: s0604OPVLENTITAS ātis. f. Idem. [ plouto/ths2 ] Plaut. Mil. 4, 4, 35 Quasique eius opulentitatem reuerearis. Caecil. Plocio, Opulentitate nostra sibi iniuriam faciam. Nonius 2, 598.
OPVLENTE Adu. Apul. Apol. 2 p. 333 Grandis domus opulente ornata.
OPVLENTER Adu. [ plousi/ws2 ] Cum opulentia. [...]
OPVLENTO āre. [ plouti/zw ] Opulentum facere. [...]
OPVLESCO [1] ere. Opulentum fieri. Furius Antias apud Gellium 18, 11 Quo magis in patriis possint opulescere campis. Vid. Non. 2, 615.
OPSIANVS Lapis. Arrian. [ kaq' h(=s2 e)n ba/qei kexwsme/nos2 eu(ri/sketai o( o)yiano\s2 li/qos2.] Huius fit mentio in Pandectis: et quanquam a plerisque vt mendosum mutetur, optima tamen est lectio Florentina, cum scriptore Graeco consentiens. [...]
OPSONIVM, vel OBSONIVM (quod apud Terentium probat Bentleius ) i. n. [ o)/yon, o)yw/nion ] dicitur. [...]
OPSŌNO, vel OBSONO, āre, et OPSONOR āri. Deponens. [ o)ywne/w, o)yopoiou=mai ] Emere seu praeparare res necessarias ad opsonandum (hoc est aliquid cum pane comedendum) seu conuiuandum. [...]
OPSONITO āre. Frequent. [ o)ywnou=mai ] Saepe opsonare. Naevius, Multi mecum eo die opsonitauere. Postea centenis opsonitavere Cato apud Fest.
OPSONĀTVS ūs. m. [ o)yw/nhsis2 ] Plaut. Truc. 4, 2, 27 Dedi equidem hodie quinque argenti deferri minas, praeterea vnam in opsonatum.
OPSONĀTOR, ōris. m. [ o)yw/nhs2 ] Qui emit opsonia, et coquo ad coquendum tradit. [...]
OPT
OPTICA, ae. vel OPTICE es. f. [ o)ptikh\ ] Scientia lucis et tenebrarum, de qua vid. Voss. de Scient. Math. p. 98. Vtuntur Vitruu. 1, 1. et Gell. 16, 18.
OPTIMAS, OPTIME, OPTIMVS vid. BONVS.
OPTIO [1] vid. OPTO.
OPTO āre. [ eu)/xomai ] Cupere, desiderare, a Deo sibi expetere. [...]
page 605, image: s0605OPTANS antis. Partic. [ eu)xo/menos2 ] Cic. de Orat. 1, 96 [...]
OPTANDVS a, um. Part. [ eu)ktai=ws2 ] Fortuna optanda et expetenda Cic. in Pison. 32 c. 14. Fuit optandum Ib. c. 20.
OPTĀTVS a, um. Part. [ eu)xqei\s2 ] Plaut. Aul. 3, 1, 1 [...]
OPTĀTVM i. n. Subst. Cic. in Pison. 46 c. 20 [...]
OPTĀTO Aduerbii vicem obtinet, [ eu)ktai/ws2 ] quasi Cum desiderio. [...]
OPTATIO ōnis. f. [ eu)xh\ ] Cic. Off. 3, 94 c. 25 [...]
OPTABILIS e. Adi. [ eu)kto\s2, e)ph/ratos2 ] Quod optari debeat. [...]
OPTABILITER Adu. [ eu)ktw=s2 ] Cic. Tusc. 1, 96 c. 40 [...]
OPTATĪVVS a, um. Adi. Modus optatiuus Isid. 1, 8. Mart. Capell. 3 p. 83 et Grammat. passim.
OPTIO [2] ōnis. f. Electio. [ ai(/resis2 ] Plaut. Casin. 2, 4, 13 [...]
page 606, image: s0606OPTIONĀTVS ūs. m. Officium optionis militaris. Vid. Fest. vbi et Cato, Parare bonis atque strenuis optionatus.
OPTĪVVS a, um. Adi. [ ei)spoihto\s2 ] i. Quod ipse optauerit, atque elegerit. Cognomen optiuum Hor. Epist. 2, 2, 101.
OPV
OPVLENTVS [2] vid. Opes in OPS.
OPVLESCO [2] vid. in OPS.
OPVLVS i. f. Arbor, cui vites applicare, vt vlmo, solebant. Vid. Columel. 5, 6. Add. Colum. de Arb. c. 16. et ipse Varr. R. R. 1, 8.
OPVNCVLO, ōnis. vel OPVNCVLA ae. f. Auis genus, quod opilionis cantus imitatur. Festus.
OPVNTIA ae. Herba, de qua sic Plin. 21, 17 Item circa Opuntem Opuntia est herba, etiam homini dulcis. Mirumque e folio eius radicem fieri, ac sic eam nasci. Nempe Opuntius est Adi. ab
OPVS [1] untis. [ *)opou=s2 ] Ciuitas in Locris. Ouid. ex Pont. 1, 3, 73 Caede puer facta Patroclus Opunta reliquit. Hinc Opuntia illa Megilla Hor. Od. 1, 27, 10.
OPVS [2] eris. n. [ e)/rgon, poi/hma ] Est finis, fructusque operae, ac laboris. [...]
page 608, image: s0608OPVSCVLVM i. n. Dimin. [ poihma/tion ] Cic. de Legib. 1, 4 [...]
ORA
ORA ae. f. [ pe/ras2, e)sxatia\ ] Extremitas cuiusque rei. [...]
page 609, image: s0609ORARIVM i. n. Linteum ori tergendo paratum. Prudent. [ peri\ stef. 1, 86 Hic sui dat pignus oris, vt ferunt, orarium. Vid. complures de hoc verbo auctores in Lex. Pitisci.
ORARIVS a, um. Adi. Orariae naues. [...]
ORATIM Adu. Per oras. Solin. c. 9 (Salm. 3) Longum est, vt oratim omnes insulas legamus. Vid. Salmas. in loc. p. 67.
ORACVLVM i. n. [ lo/gion, xrhsmo\s2, xrhsth/rion ] ab Ore dicitur, inquit Priscianus, estque Deorum responsum. [...]
ORACVLARIVS a, um. Adi. Oracularii serui Petron. c. 43 Qui scil. oracula fundunt et futura praenuntiant, verum dubia est lectio. Vid. Act. Apost. 16, 16.
ORAMA atis. n. Spectaculum, gr. [ o(/rama. Petron. c. 53. vid. Burm. p. 261.
ORĀTA ae. f. [ xruso/frus2 ] auctore Festo, genus piscis appellatur a colore auri, quod rustici orum dicebant, vt auriculas, oriculas: vtque Sergium quendam praediuitem, quod duobus annulis aureis et grandibus vteretur, Oratam dicunt esse appellatum. [...]
ORATIO, ORATOR etc. Vid. ORO, as.
ORB
ORBANA, melius ORBONA v. v.
ORBELVS i. m. [ *)orbhlo\s2 ] Thraciae mons est in ea parte, quae Macedoniae est contigua, non procul a Pangaeo promontorio, a quo vicina regio Orbelia dicta est. Vid. Plin. 4, 10 et 11.
ORBILIVS i. m. [ *)orbi/lios2 ] Beneuentanus, Grammaticus tempore Ciceronis prositebatur, vir acer in discipulos, ac plagosus propterea ab Horatio appellatus Epist. 2, 1, 70 [...]
ORBIS is. m. [ ku/klos2 ] Circulus dicitur, et quidquid vel lineae circularis modo versus initia sua reflexum et cum illis coniunctum, vel, vt
page 610, image: s0610area circularis, eiusmodi linea finitum, vel, globi aut sphaerae instar, rotundum est. [...]
page 611, image: s0611ORBICVLVS i. m. Dimin. [ kukli/dion ] Plin. 25, 13 [...]
ORBICVLĀRIS e. Adi. Orbicularis herba Apul. de Herb. c. 17. Conf. Marcell. Emp. Prouerb. c. 4 Non omnia oua orbicularia sunt. Vid. Nouar. Apophth. Eccl. T. 2 p. 275.
ORBICVLO āre. Gloss. Vet. Orbiculatur, [ kukleu/ei.
ORBICVLĀTVS a, um. Adi. [ kukloterh\s2 ] Quod in orbem et circuitum factum est, a sigura orbis in rotundam siguram circumacti: vt Mala orbiculata Scribon. 104. [...]
ORBICVLĀTIM Adu. [ kukloterw=s2 ] Per orbes et circulos, quasi circulatim. [...]
ORBĪLE is. n. Circulus ille exterior in rota, qui radios continet. [...]
ORBICVS a, um. Adi. [ kukloforou/menos2 ] Per orbem ductum, seu per circulum, interprete Nonio 2, 614. Varro, Vt sidera caeli circa terram atque axem voluuntur motu orbico.
ORBITA ae. f. [ troxia\ ] Orbita duas res significat: nam orbita et rota ipsa intelligitur, et vestigium in molli solo Ascon. in Verr. p. 108. [...]
page 612, image: s0612ORBITŌSVS a, um. Adi. Orbitosae viae, In quibus frequentes sunt orbitae. [...]
ORBITAS [1] vid. ORBVS.
ORBIVS i. m. Cliuus Romae, per cuius orbes Tullia et Tarquinius rege interfecto properarunt in regiae domus possessionem. Vid. Festus.
ORBONA ae. f. Dea a Romanis culta, ne orbos faceret, vid. Arnob. 4 p. 131. Huius fanum apud aedem Larium Plin. 2, 7. Tertull. ad Nat. 2, 14 Orbona dea, quae in orbitatem semina exstinguat.
ORBVS a, um. Adi. [ tuflo\s2, sterhqei\s2 ] proprie dicitur, Oculorum luce priuatus: quasi amissis orbibus, propter rotunditatem oculorum. [...]
ORBITAS [2] ātis. f. [ a)tekni/a ] Illa patrum conditio post amissos liberos, vt vxoris viduitas post amissum maritum. [...]
ORBITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): ORBITV=DO [ORBITŪDO]] inis. f. [ o)rfano/ths2 ] Idem, sed antique. [...]
ORBO āre. [ stere/w ] Priuare. [...]
ORBĀTVS a, um. Partic. [ e)sterhme/nos2 ] Orbatus filio Cic. Off. 1, 52. [...]
ORBATIO ōnis. f. [ ste/rhsis2 ] Senec. Epist. 88 (87) [...]
ORBATOR, ōris. m. Ouid. Met. 13, 500 Exitium Troiae nostrique orbator Achilles. Hecuba loquitur, quam is liberis suis orbauit.
ORBEFACIO ere. Vet. Onomast. Orbesacio, [ o)rfano/w.
ORBIFICO āre. Accius apud Non. 2, 852 Pernici orbificor liberorum leto et tabificabili.
ORC
ORCA ae. f. [ o)/rkh ] Genus beluae marinae, balaenis infestum, inquit Festus. [...]
page 613, image: s0613ORCVLA [1] ae. f. Dimin. [ o)rki/dion ] Cato de R. R. c. 119 Cyminum, foeniculum, rutam, mentam, in orculam condito Id. c. 117.
ORCADES um. f. Pl. [ *)orka/des2 ] Insulae ad Scotiam in Oceano Boreali, Triginta numerat Mela 3, 6.
ORHADES vid. ORCHIS.
ORCE es. f. Auis inter apodas Plin. 11, 47.
ORCHAMVS i. m. [ *)/orxamos2 ] Assyriorum rex, Leucotheam filiam suam ab Apolline stupratam viuam defodit Ouid. Met. 4, 221.
ORCHESTRA ae. f. [ o)rxh/stra ] Spatium in theatro, in quo Senatorum et honorificentissimorum erant loca designata, et scenici artifices suas praestabant actiones, vt scribit Vitruu. 5, 6. [...]
ORCHESTROPOLARIVS i. m. apud Firmic. 8, 15 qui vertiginosa saltatione in orbem mouetur. Graece [ o)rxhstro/polos2. Vid. Salmas. in Solin. c. 49 p. 693. et PETAMINARIVS.
ORCHION i. n. Herba mercurialis Apul. de Herb. c. 335.
ORCHIS, is. [ o)/rxis2 ] vel ORCHĪTES, is. f. vel ORCHADES vt est Virg. Georg. 2, 86 [...]
ORCHIVS i. m. In Iambicis metris apud Mart. Capell. 9 p. 332. Grotius suspicatur Orthius.
ORCHOMENVS i. m. [ *)orxo/menos2 ] Thessaliae mons: a quo Orchomenos, ciuitas est Boeotiae, contermina Thessaliae, in qua fons erat Gratiis sacer, vt notat Seruius ad Aen. 1, 724. [...]
ORCINIANVS, ORCINVS, ORCIVS vid. ORCVS.
ORCISCOPALARIVS vid. ORCHESTROPOLARIVS.
ORCVLA [2] vid. ORCA.
ORCVS i. m. [ a(/|dhs2 ] Idem, qui Pluto, Rex inferorum: interdum pro ipsis inferis aut morte adeo poni videtur. [...]
ORCINIĀNVS a, um. Adi. Orciniana sponda, i. sandapila, qua ad Orcum feruntur mortui. [...]
page 614, image: s0614ORCINVS, ORCIVS, ORCIVVS idem nomen diuersis modis scriptum a librariis; videtur tamen primum praeualuisse auctoritate praesertim Florentinorum Pandectarum et Gronouii ad Gell. 1, 24 [...]
ORCYNVS i. m. Piscis marinus. Plin. 32, 11.
ORD
ORDEVM vid. HORDEVM.
ORDEACEVS a, um. [ kriqino\s2 ] Apud Varronem de R. R. 2, 6 Ordeacea farina. Scribon. 179. 225. 252. et apud Columel. 5, 10 Ordeacea pyra.
ORDINO, āre. ORDINARIVS etc. vid. ORDO.
ORDIOR orsus et orditus sum facit, teste Prisciano, īri. Dep. [ a)/rxomai ] Incipere. [...]
ORSVS [1] a, um. Partic. [ a)rca/menos2 ] Actiuae significationis. [...]
ORSVS [2] ūs. m. [ katarxh\ ] Cic. de Diuin. 2, 63 c. 30 Scire ratosne habeant, an vanos pectoris orsus. Ex Homero. Virg. Cul. 2 Atque vt araneoli tenuem formauimus orsum.
ORSA orum. n. [ katarxai\ ] Incepta, initia. [...]
ORDĪTVS a, um. Passiue. Sidon. Epist. 2, 9 Bifariam orditus. Fortunat. 1 Versibus orditum carmen amore trahit. Vid. Voss. de Vit. L. L. 1, 24.
ORDIENDVS, vel ORDIVNDVS a, um. Partic. [ katarxqhso/menos2 ] Cic. de Orat. 1, 98 c. 21 [...]
ORDIA orum. n. Prima per tmesin dixit Lucret. 4, 32 Quove modo distracta rediret in ordia prima. i. In primordia.
ORDO inis. m. [ ta/cis2, ta/gma, su/ntacis2, sustoixi/a, o)/rmaqos2 ] Est Digestio, et in suo cuiusque rei loco collocatio, series, et saepe comprehendit ipsas res ordine et serie dispositas. [...]
page 616, image: s0616ORDINARIVS a, um. Adi. [ tagmatiko\s2, takto\s2 ] In quo seruatur ordo, lex vel naturae, vel ciuilis, vel consuetudinis, etc. [...]
page 617, image: s0617ORDINARIE Adu. Tertull. de Resur. Carn. c. 2 Haeretici ex conscientia infirmitatis nunquam ordinarie tractant. Frontin. de Colon. p. 355 Keuch. Agrum conuallium ordinarie disposuerunt.
ORDINO āre. [ ta/ttw, eu)trepi/zw, diata/ttw ] Disponere, vnieuique locum suum assignare. [...]
ORDINANS antis. Partic. Flor. 2, 16, 3 Metello ordinanti, tam maxime Macedoniam, mandata est vltio.
ORDINANDVS a, um. Partic. Suet. de Clar. Gramm. c. 21 Cura ordinandarum bibliothecarum. Iustin. 11, 9, 8 Opera in ordinanda acie.
ORDINĀTVS a, um. Partic. [ tetagme/nos2 ] Acies ordinatae Nepos 11, 2, 2. [...]
ORDINĀTE Adu. [ tetagme/nws2 ] Auctor ad Herenn. 4 c. 56 [...]
ORDINĀTIM Aliud Adu. [ ta/cei ] Ordine. Brut. ad Cic. Fam. 11, 7 (13) Ille enim iit passim, ego ordinatim: quacunque iit, ergastula soluit. Petere ordinatim honores Seru. Sulpic. Cic. Fam. 4, 5.
ORDINATIO ōnis. f. [ dia/tacis2, eu)trepismo\s2 ] Columel. 12, 3 [...]
ORDINĀTOR, ōris. m. [ eu)trepisth\s2 ] Seneca Epist. 110 [...]
ORDINATĪVVS a, um. Adi. Aduerbia ordinatiua Priscian. 15 p. 1022. conf. Tertull. adu. Hermog. c. 19.
ORDINĀLIS e. Adi. Nomen ordinale, primus, secundus, etc. Priscian. 2 p. 581.
page 618, image: s0618ORDINABILITER Adu. Zeno Veron. Serm. 6 Frumenta ordinabiliter creata, omni furfure abiecto.
ORDOVICVM i. n. Nomen est ciuitatis, a qua Ordouices: quos Iulius Agricola debellauit Tacitus in vita Agric. 18. Ann. 12, 33.
ORE
OREA ae. f. [ xalino\s2 ] Festus: Oreae, Fraeni, quod ori inseruntur, dicti. [...]
ORŹADES um. f. Pl. [ *)oreia/des2 ] Nymphae sunt montium, ab [ o)/ros2, quod Graece dicitur mons. [...]
ORŹON i. n. Herba sic dicta, quod in montibus nascatur. [...]
OREOSELĪNVM i. n. [ o)reose/linon ] Montanum apium. Plin. 19, 8. et 20, 11. Diosc. 3, 69.
ORESITROPHVS i. m. Nomen fictum canis venatici, apud Ouid. Met. 3, 233. [ o)resi/trofos2, in montibus nutritus.
ORESTES is. m. [ *)ore/sths2 ] Filius Agamemnonis regis et Clytaemnestrae, qui matrem occidit, eo quod illa patrem Agamemnonem interfecerat. [...]
ORESTŹVS a, um. Adi. [ *)ore/steios2 ] Ouid. Met. 15, 489 [...]
ORESTIS idis. f. Pars Macedoniae. [...]
ORETENVS [1] vid. O S.
ORŹVS i. m. [ *)/oreios2 ] Dictus est Liber pater, teste Festo, a montibus, in quibus fieri sacrificia solebant.
OREXIS is. f. [ o)/recis2 ] Vehemens edendi auiditas: apud Iuuen. Sat. 6, 427 [...]
ORG
ORGANVM i. n. [ o)/rganon ] Instrumentum quoduis, quo ad opus suum vtuntur artifices. [...]
page 619, image: s0619ORGANĀRIVS i. m. [ o)rganopoio\s2 ] Qui organa compingit, aut qui pulsat. [...]
ORGANICVS a, um. Adi. [ o)ganiko\s2 ] Saltus organicus Heliconis Lucret. 3, 133. [...]
ORGANICE Adu. [ o)rganikw=s2 ] Organice moueri, et mechanice apud Vitruu. 10, 1.
ORGE es. f. Fons nobilis in Narbonensi prouincia. [...]
ORGIA orum. n. Pl. [ *)/orgia ] (inquit Seruius ad Aen. 4, 302) [...]
ORGYORA ae. f. Strychni siue solatae species thyrsos emittens 10 vel 12 vlnarum Apul. de Herb. c. 74.
ORI
ORIA vid. HORIA.
ORIOLA [1] ae. f. Diminut. vid. HORIOLA.
ORĪBASVS i. m. Nomen canis fictum apud Ouid. Met. 3, 210. Quod montes velociter ascendat. o)/ros2 enim mons est, et bai/nw ascendo.
ORIBATA ae. m. [ o)reiba/ths2 ] Vid. NEVROBATA. [...]
ORICHALCVM i. n. vid. AVRICHALCVM.
ORICILLA vid. AVRICILLA.
ORICOS, siue ORICVM i. n. [ *)/wrikos2 ] Ciuitas est Epiri a Colchis condita, teste Plin. 4, 23. de qua Lucanus 3, 187 [...]
ORICIVS a, um. Adi. [ *)ori/kios2 ] Terebinthus Oricia Virg. Aen. 10, 136. Conf. Propert. 3, 6, 48. et Auien. Descript. Orbis 551.
ORICVLA ae. f. pro Auricula e MSS. edidit etiam Harduinus. Plin. 11, 52 s. 114 extr. ex Trogo, Oricularum magnitudo loquacitatis et stultitiae nota est.
ORICVLARIVS a, um. Adi. [ w)tiko\s2 ] pro Auriculario subinde apud Celsum legitur, ea ratione qua Coliculus et Colis, pro Cauliculo et Caule dicitur: et Codex et Plostrum, vt Focale a Faucibus, pro Caudex et Plaustrum. [...]
ORIDIA pro Oriza vel Oryza in libris antiquis obseruauit Salmas. ad Lamprid. Antonin. Pium c. 9.
ORIDVRIVS a, um. sklhro/stomos2 Gloss. Gr. Lat.
ORIENS [1] vid. ORIOR.
ORIFICIVM i. n. Apertura, quasi tu dicas os factum, vt opificium est opus factum. [...]
ORIGA vid. PERORIGA.
ORIGANVM i. n. [ o)ri/ganon ] Herba. Plin. 20, 17 [...]
ORIGANĪTVS a, um. Vinum origanitum Cato R. R. c. 127.
ORĪGO inis. f. [ r(h/zion, ai)ti/a, a)rxh\ ] Ab Orior deriuatur, et Principium, initium, causam, ortum, slirpem, semen, siue fontem significat. [...]
page 620, image: s0620ORIGINĀLIS e. Adi. [ a)rxoeidh\s2 ] Parens originalis frugum, Ceres. Apul. Met. 11 pr. [...]
ORIGINALITER Adu. Augustin. Retract. 1, 15. et de Trinit. 3, 9.
ORIGINARIVS a, um. Adi. [ a)rxiko\s2 ] Budaeus, originarii, sunt, qui contrahunt municipatum origine principaliter, vt Accursius in rub. [...]
ORIGINATIO ōnis. f. [ e)tumologi/a ] Quinctil. 1, 6, 28 Sunt qui vim potius intuiti, originationem vocent. De etymologia.
ORIGINITVS Adu. Ammian. 31, 6 Vnde etiam Persae, qui sunt omnes originitus Scythae.
ORINDA ae. f. Panis genus et semen peculiare Aethiopiae, sesamo persimile. Vid. Hesych. in [ o)ri/ndhn. Apic. 2, 2 Orindam infusam terere.
ORIOLA [2] vid. sub HORIA.
ORĪON ōnis. m. Prima communi. [...]
ORIOR īris vel eris, ortus sum, īri. Dep. [ te/llw, a)nate/llw, a)ni/sxw, e)canate/llw, e)panate/llw, e)pite/llw, u(pofu/omai ] Oriri mediam semper producit, Oritur corripit. [...]
ORIENS [2] entis. Partic. [ a)nate/llwn, a)nisxo/menos2 ] Austri orientis motus Hor. Carm. 3, 27, 22. [...]
page 621, image: s0621ORIENS [3] Subst. [ a)natolh\ ] Pars ea mundi, in qua sol oriri solet, isque Aequinoctialis Colum. 1, 5, 7 [...]
ORIENTALIS e. Adi. Auxilia Orientalia Iustin. 14, 4, 18. Regna Orientalia Idem 39, 5, 3. Ab Orientali arboris parte Pallad. 3, 17.
ORTVS [1] a, um. Partic. [ fuo/menos2 ] Cic. pro Cluent. 161 [...]
ORTVS [2] ūs. m. [ ge/nnhsis2 ] Natiuitas, nascendi principium. [...]
ORTĪVVS a, um. Adi. A plaga Orientis. Manil. 3, 189 Ortiuo totidem de cardine duces.
ORITVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): ORITV=RVS [ORITŪRUS]] a, um. Part. [ u(pofuso/menos2 ] Hor. Epist. 2, 1, 17 Nil oriturum alias, nil ortum tale fatentes.
ORIVNDVS [1] a, um. Adi. [ a)po/gonos2 ] Idem fere quod Ortus; nisi quod interdum specialius remotiorem originem significare videtur, quorsum trabunt quidam Vlpian. l. 190 ff. [...]
ORIPELARGVS i. m. [ o)reipe/largos2 ] Plin. 10, 3 quasi tu ciconiam montanam dicas, inter aquilarum genera.
ORIPVTIDVS a, um. o)zo/stomos2 Gloss. Gr. Lat.
ORĪTES is. m. Gemma, de qua sic Plin. 37, 10 Orites globosa specie, a quibusdam et siderites vocatur, ignem non sentiens.
ORITHYIA ae. f. [ *)wrei/quia ] Filia Erichthei Athenarum regis, quam Boreas adamatam rapuit, et in Thraciam secum detulit, ex qua Zetum et Calaim silios procreauit, vt pro vera historia retulit Eusebias. [...]
page 622, image: s0622ORIVNDVS [2] vid. ORIOR.
ORIX vid. ORYX.
ORIZA [ o)ru/za ] Hor. Serm. 2, 3, 155. vid. ORYZA. Conf. ORIDIA.
ORM
ORMENIS idis. f. Filia Ormenii, Astydamia, ab Hercule rapta. Ouid. Epist. 9, 50 Nec referam partus, Ormeni Nympha, tuos.
ORMENVS i. Teste Homero, Magnesiae ciuitas, idque Plinius consirmat 4, 9.
ORMINIVM, siue ORMINVM i. n. [ o)/rminon ] Siluestris asparagus, quam corrudam Columella et Cato vocant. [...]
ORMINOS AGRIOS herba. Plin. 26, 10 vbi Harduin. leg. horminos.
ORMINALIS is. f. Herba, alias Satyrion. Apul. de Herb. c. 15.
ORN
ORNAMENTVM [1] vid. ORNO.
ORNEVS [1] i. m. Ixionis et Nubis silius, vnus ex Centauris. Ouid. Met. 12, 339.
ORNIS f. [ o)/rnis2 ] Latine dicitur Auis, vel Gallina, vtilissima auium.
ORNITHIAE arum. m. Pl. [ *)orniqi/ai ] Venti Septentrionales. [...]
ORNĪTHON ōnis. m. [ o)rniqw\n ] Latine Auiarium dicitur. [...]
ORNITHOBOSCĪVM i. n. [ o)rniqoboskei=on ] Locus, in quo gallinae et aues depascuntur et enutriuntur. Varro de R. R. 3, 9, 2 De iis, qui ornithoboscium instituere volunt.
ORNITHOTROPHIA ae. f. [ o)rniqotrofi/a ] Cohortalis ratio Colum. 8, 2, 6.
ORNITHOTROPHĪVM i. n. [ o)rniqotrofei=on ] Locus, in quo aues educantur. [...]
ORNITHOGALE es. f. [ o)rniqoga/lh ] Herba, quam describit Plin. 21, 17.
ORNO āre. [ kosme/w, perie/pw, toreu/w, daida/llw, e)kste/llw, ka/zw ] Pulchrum et decorum facere, honorare, rebus necessariis, et praesidiis atque armis instruere. [...]
page 623, image: s0623ORNANS antis. Partic. Mulieres cum verecundia et sobrietate ornantes se Vulg. 1 Timoth. 2, 9.
ORNANDVS a, um. Partic. [ kosmhte/os2 ] Suet. Aug. c. 12 [...]
ORNĀTVS [1] a, um. Partic. [ kekosmhme/nos2 ] Ornatus pessume Plaut. Aul. 4, 9, 10. [...]
ORNĀTVS [2] ūs. m. [ ko/smos2, kosmio/ths2 ] vel Ornati, antique, vt apud Ter. Andr. 2, 2, 28 [...]
page 624, image: s0624ORNĀTE Adu. [ kekosmhme/nws2 ] Recte, proprie, eleganter et disposite: Ornate dicere, proprium est eloquentis, vt ait Quinctil. 8 [...]
ORNATIO ōnis. f. Vitruu. 5, 7 Specie ornationis, etc.
ORNĀTOR, ōris. m. Gloss. Vet. Ornator, [ kosmh/ths2. Cassiodor. Epist. 1, 2 Aceruus Neptunius generator florentis purpurae, ornator solii.
ORNATRIX īcis. f. [ kosmh/tria ] Suet. Claud. c. 40 [...]
ORNAMENTVM [2] i. n. [ ko/smhma ] Idem quod Ornatus. [...]
ORNĀMEN inis. n. Mart. Capella 6 p. 192 Cyllenium excludit ornamen.
ORNAMENTARIVS i. m. Gloss. Gr. Lat. [ kosmh/ths2, ornamentarius, ornator.
ORNVS i. f. Arbor. Columel. de Arbor. c. 16 [...]
ORNEVS [2] a, um. Adi. Orneam frondem bubus recte praebebimus Colum. 11, 2.
page 625, image: s0625ORNYTVS, vel ORNITVS Teuthides cognominatus. Vid. Virg. Aen. 11, 677. et Val. Flacc. 3, 173. et Stat. Theb. 12, 207 et 219.
ORO
ORO āre [ de/omai, eu)/xomai, parakalw= ] ab Ore fit, inquit Varro de L. L. 5, 7 extr. [...]
ORANS antis. Partic. [ eu)xo/menos2 ] Ter. Eun. 5, 5, 14 [...]
ORANDVS a, um. Partic. [ dehte/os2 ] Numina oranda Virg. Aen. 2, 232.
ORĀTVS a, um. similiter Partic. [ dehqei\s2 ] Plaut. Mil. 2, 6, 9 Sed satin' oratus abit? Prece multa oratus Hor. Epist. 1, 13, 18. Per diuos oratus Idem Serm. 2, 3, 176. conf. Paterc. 2, 70, 1.
ORATVM i. n. [ dehqe\n ] Quod orauimus. Ter. Hec. 4, 1, 60 Ne orata nostra nequeat diutius celare. Id. ibid. 3, 3, 25 Sed, quum orata eius reminiscor.
ORATVS ūs. m. [ de/hma ] Precatio, rogatio. Plaut. Cas. 4, 1, 17 [...]
ORATIO ōnis. f. [ lo/gos2 ] est omnis Locutio, auctore Cic. de Clar. Orat. 69. [...]
page 627, image: s0627ORATIVNCVLA ae. f. Dimin. [ logi/dion ] Cic. de Nat. Deor. 3, 43 c. 17 De quibus in illa aureola oratiuncula dicit Laelius.
ORĀTOR, ōris. m. [ r(h/twr ] Si audimus Catonem apud Quinctil. 12, 1, 1 [...]
page 628, image: s0628ORATORIVS a, um. Adi. [ r(htoriko\s2 ] Quod ad oratorem pertinet. [...]
ORATORIE Adu. [ r(htorikw=s2 ] Oratoris more, h. e. Ornate et eleganter. [...]
ORATORIA ae. f. [ r(h/tra ] Oratrix. Quinct. 2, 14 pr. Oratoria sic effertur vt elocutoria, oratrix vt elocutrix.
ORATORIVM i. n. [ eu)kth/rion ] Locus precationis, Templum. Vid. Augustin. Epist. 109. et Vulg. Int. Iudith. c. 9, 1.
ORĀTRIX īcis. f. Plaut. Mil. 4, 2, 80 Quum me oratricem haud spreuisti, siuistique exorare ex te. Quinct. 2, 14 pr. Rhetoricem in Latinum transferentes, tum Oratoriam tum Oratricem nominauerunt.
ORAMENTVM i. n. Quidquid ad orandum valet. Mutari potest blandimentis, oramentis caeteris meretriciis Plaut. Truc. 2, 2, 63 vt legit Meurs.
OROBANCHE es. f. [ o)roba/gxh ] Quasi tu Eruanginam dicas, quod eruum circumligata strangulet et enecet: Herba est subrubens, subbispida, caule duorum palmorum, aut paullo amplius. [...]
OROBIA ae. f. Turis genus, minoribus constans guttis, teste Plin. 12, 14 [...]
OROBĪTIS is. f. [ o)robi/tis2 ] Coloris species ex lutea herba confecti Plin. 33, 5.
OROBINVS a, um. Adi. Color eruorum. Plin. 37, 10.
OROBVS i. m. [ o)/robos2 ] Eruum Diosc. 2, 100.
ORŌDES is. m. [ *)orw/dhs2 ] Rex Parthorum, qui Crassum Romanum cepit et occidit. [...]
OROETICVM i. n. Inter Vina transmarina. Plin. 14, 7.
OROMEDON ontis. m. Gigantis nomen apud Propert. 3, 8, 48.
ORONTES is. m. [ *)oro/nths2 ] Vir Troianus, qui Troia capta cum Aenea in Italiam nauigans, naufragium fecit, vt scribit Virg. Aen. 1. 113 [...]
ORONTŹVS a, um. Adi. [ *)oro/nteios2 ] Myrrha Orontea Propert. 1, 2 pr.
ORŌPVS i. f. Oppidum in Attica, in consinio Boeotiae Plin. 4, 7. Sunt autem plura eius nominis.
OROPYGIVM i. n. [ o)r)r(opu/gion ] Extrema pars spinae; vide Medicos. Conf. VROPYGIVM.
OROZŹLON i. n. Herba eadem, quae Chamaepitys. Apul. de Herb. c. 26.
ORP
ORPHANVS i. m. [ o)rfano\s2 ] Qui caret patre praesidioque paterno. Hinc
ORPHANOTROPHĪVM i. n. Leg. 22 Cod. de SS. Eccles. Et l. Omn. priu. C. de Episc. et Cler.
ORPHANOTROPHVS i. m. Ibidem.
ORPHEVS ei. m. [ *)orfeu\s2 ] Duarum syllab. [...]
page 629, image: s0629ORPHŹVS a, um. Adi. trisyll. [ *)/orfeios2 ] Vox Orphea Ouid. Met. 10 [...]
ORPHICVS a, um. Adi. Orphicum carmen Cic. de Nat. Deor. 1, 107.
ORPHAICVS a, um. Adi. Qui Orphei dogmata interpretantur. Liberum Patrem Orphaici nou=n u(lino\n suspicantur intelligi Macrob. Somn. Scip. 1, 12.
ORPHNAEVS i. m. [ *)orfnai=os2 ] Equus Plutonis, a tenebris nomen habens. [...]
ORPHVS i. m. Piscis species. Plin. 9, 16. et 32, 11. Ouid. Hal. v. 103 vocatur Orphas. Vid. Vlit. ad h. l.
ORS et ORT
ORSILOCHE es. f. Nomen Tauricae Dianae. Ammian. 22, 8 Immolantes aduenas Dianae, quae apud eos dicitur Orsiloche. Conf. Hadr. Iun. Animadu. 4, 23.
ORSVS [3] vid. ORDIOR.
ORTHAMPELOS i. f. Vitis ipsa se sustinens Plin. 14, 3. quasi erectam vitem dicas.
ORTHANVS i. m. Bacchi epitheton. Vid. Heins. et Drakenb. ad Sil. 3, 395.
ORTHIVS [1] a, um. Adi. Arduus, erectus. [...]
ORTHOCISSVS i. m. [ o)rqoki/ssos2 ] Hederae species, quasi erecta hedera. Columel. 11, 2 Orthocissos et hederas idibus Februarii poni oportere.
ORTHOCŌLVS a, um. Affectus neruorum, quo perpetuo tenduntur, nec possunt inflecti. Veget. 2, 54 Iumenta orthocola.
ORTHODOXVS i. m. o)rqo/docos2 ] Rectae sententiae aut fidei. [ do/ca enim sententiam significat. Vtuntur Isidor. 7, 14. Hieron. Epist. 144 ad Damas.
ORTHOEPĪA ae. f. Emendata cum suauitate vocum explanatio Quinctil. 1, 5 et 6.
ORTHOGŌNIVS a, um. Adi. [ o)rqogw/nios2 ] Quod rectis angulis constat, vel inclusum est. Columel. 5, 2 Orthogonius ager.
ORTHOGRAPHIA ae. f. [ o)rqografi/a ] Latine Recta scriptura dicitur. [...]
ORTHOGRAPHVS i. m. Artis orthographicae peritus. [...]
ORTHOGRAPHICVS a, um. Adi. Cassiod.
ORTHOMASTIVS a, um. Adi. Orthomastia Poma dicuntur ab effigie mammarum rectarum Plin. 15, 14.
ORTHOMINIVM i. n. Lini species. Plin. 19, 1.
ORTHONNA inter herbas ita commemoratur a Plinio 27, 12 s. 85 Orthonna in Syria nascitur, similis erucae, perforatis crebro foliis, flore croci, etc.
ORTHOPNOICVS i. m. [ o)rqopnoi+ko\s2 ] Qui eam anhelitus difficultatem habet, vt nisi recta ceruice stet, spirare non possit. [...]
ORTHOPNOEA ae. f. [ o)rqo/pnoia ] Passio ipsa, et difficultas anhelitus. [...]
ORTHOSTATA ae. m. [ o)rqosta/ths2 ] Vitruuius 2, 8 [...]
ORTHRAGORISCVS i. m. [ o)rqragori/skos2 ] Piscis. Plin. 32, 2 Appion maximum piscium esse tradit porcum, quem Lacedaemonii orthragoriscum vocant. Grunnire eum cum capiatur.
ORTHIVS [2] i. m. Canis apud inferos. Vid. N. Heins. ad Sil. 13, 845.
ORTON [ *)/ortwn ] Ptolemaeo 3, 1 Pelignorum vrbs: hodie Ortona. Vid. Sigon. ad Liu. 11, 43 pr.
ORTVS [3] i. vid. HORTVS.
page 630, image: s0630ORTVS [4], a, um. et ORTVS ūs. vid. ORIOR.
ORTYGIA ae. f. [ *)ortugi/a ] Insula in mari Aegeo, quae consuetius Delos dicitur. [...]
ORTYGOMETRA ae. f. [ o)rtugomh/tra ] Regina, aut mater adeo, coturnicum, maior aliquanto, ac nigrior auis. Plin. 10, 23 de coturnicibus loquens, Aquilone ergo maxime volant, ortygometra duce.
ORTYX y gis. f. [ o)/rtuc ] Auis, quae Coturnix dicitur. 2 Ortyx, Herba, de qua Plin. 21, 17 Stelephuros quam quidam ortyga vocant, alii plantaginem.
ORY
ORYX y gis. m. [ o)/ruc ] Plin. 2, 40 [...]
ORYZA, s. ORIZA ae. f. [ o)/ruza ] Frumenti genus, quod ita describit Plin. 18, 7 s. 13 [...]
OS
OS [1], ōris. n. [ sto/ma ] Proprie Concaunm illud labiis septum, tectum genis, intra quod sunt lingua et dentes. [...]
page 633, image: s0633ORARIVM, ORIDVRIVS, ORIPVTIDVS vid. in suis elementis.
ORETENVS [2] Adu. Nisi diuisim legere malis, Modo pectore, modo ore tenus exstantes Tacit. Ann. 1, 70, 3. [...]
OSCVLVM i. n. Dimin. [ stoma/tion ] Paruum os. Ouid. Met. 1, 499 [...]
OSCILLVM i. n. stoma/tion Onomast. Vet. it. proswpei=on Oscilla]
page 634, image: s0634Dimin. est a Dimin. Osculum, sicut a Tantulo, Tantillum. [...]
OSCILLO āre. Funis ex alto suspensi ope antrorsum retrorsum, sursum deorsum se iactare. [...]
OSCILLATIO ōnis. f. Petron. c. 140 [...]
OSCVLOR āri. Dep. [ file/w, katafile/w, kune/w ] Os cum ore conferre Fest. in Ausculor. [...]
OSCVLANS antis. Partic. Cic. Somn. Scip. 5 c. 3. Plaut. Mil. 2, 3, 17 et 67 Videre osculantem cum alieno viro. conf. Nep. 25, 22, 1.
OSCVLĀTVS a, um. Passiue. Apul. Met. 2 p. 117 Osculato tuo capite. Sidon. 8, 11 Sancta et Gallicini manu osculata.
OSCVLABVNDVS a, um. Adi. Suet. Vitell. c. 2. Apul. Met. 11 p. 259 Velut manum sacerdotis osculabundus.
OSCVLĀNVS a, um. Adi. Idem. Osculana pugna apud Festum. Vid infra.
OSCVLATIO ōnis. f. [ fi/lhsis2 ] Cic. pro Cael. 49 c. 20 [...]
OS [2] ollis. n. [ o)ste/on, o)stou=n ] Durum illud in corpore animali, quod caro vestit. [...]
page 635, image: s0635OSSE is. Antiquum idem, ac Os, ex Varr. et Titinn. affert Charis. p. 40 addens Nominatiuum esse hoc Osse.
OSSVM i. n. Veteres etiam dixere et Pl. Ossua. vnde Ossuarium, de quo paullo post. [...]
OSSVLVM i. n. Dimin. Const. Afer de Animal. Ossulum quod in vulua asinae est, si mulier tulerit, non concipiet.
OSSICVLVM i. n. Dimin. [ o)sta/rion ] Gell. 6, 1 [...]
OSSICVLĀTIM Adu. [ kat' o)sta/rion ] Minutatim. Caecilius, Fallacia, ossiculatim Parmenonem de via liceat legant Nonius 2, 609.
OSSICVLARIS e. Ossiculare remedium Veg. Veter. 4, 28, 6.
OSSETIM Adu. Plaut. Men. 5, 2, 105 Hunc senem ossetim dedolabo. ita legit Pareus.
OSSEVS a, um. Adi. [ o)stino\s2, o)steino\s2 ] Quod est ex osse. [...]
OSSIFRAGVS a, um. Adi. Sen. Controu. 5, 33 [...]
OSSILAGO, vel OSSVLAGO callus vitiosus et ossis duritiem imitans. [...]
page 636, image: s0636OSSILEGVS i. m. Qui legit ossa. Onomast. Vet. Ossilegus, [ o)stolo/gos2.
OSSILEGIVM i. n. [ o)stolo/gion ] Gloss. Philoxen. [ o)stologi/a, Onomast. Vet. Vid. Kirchman. de Funer. 3, 6. et Desid. Herald. Adu. 1, 7. Vid. p. a. Ossa legere.
OSSILLO āre i. in frusta concidere, legit ap. Plaut. Amph. 1, 1, 29 Dousa, vbi vulgo oscillet.
OSSIPAGA [1], vel OSSIPANGA Dea Arnobio restituenda, si audimus Meursium, Canterum, Stewechium. [...]
OSSVARIA ae. f. [ o)stodoxei=on ] Locus, in quo reponuntur ossa defunctorum. [...]
OSSVARIVS a, um. Adi. Ossuariae ollae in antiquis Inscript. Vid. Voss. Etym. 359. et Fabretti Inscript. p. 16.
OSSVŌSVS a, um. Adi. Plenus ossibus. Veget. de Re Vet. 2, 13, 4 Loci ossuosi et commissurales.
OSC
OSCICVLVM vid. OSSICVLVM n. 2.
OSCEDO vid. OSCITO.
OSCEN inis. c. Q. d. Ore canens auis, vt tubicen. [...]
OSCINVM i. n. [ oi)wnismo\s2 ] Auium augurium. Cic. de Legib. 2, 21 c. 9 Iidemque fulgura atque oscina pianto. Correctiora exemplaria legunt Obstita. v. v.
OSCHEVM i. n. [ o)/sxeon ] Latini Scrotum dicunt, id est testium receptaculum. [...]
OSCI orum. m. Pl. [ *)/oskoi ] Italiae populi, in Campania, a quorum oris foeditate obscenos dictos putat Acron ad Hor. Sat. 1, 5, 62. [...]
OSCVS a, um. Adi. [ *)/oskos2 ] Cic. Fam. 7, 1 [...]
OSCE Adu. Osce loqui Gell. 17, 17. Vid. supra.
OSCILLVM, OSCILLO vid. OSCVLVM, in OS, oris.
OSCINIS vid. OSCEN.
OSCITO āre. [ xasma/w ] Os commouere, et os totum aperire, vt sit prae somno aut taedio. [...]
OSCITANS antis. Partic. [ xasmw=n ] Cic. pro Milon. 57 [...]
page 637, image: s0637OSCITANTER Adu. [ xasmwdw=s2 ] Negligenter. Cic. de Clar. Orat. 276 c. 80 Quum indicia mortis se comperisse manifesto et manu tenere diceret, tam solute egisset, tam leniter, tam oscitanter.
OSCITANTIA ae. f. Pro Oscitatione, sed male. Vid. Cellar. Antibarb. p. 78.
OSCITATIO ōnis. f. [ xa/smh ] Plin. 7, 6 [...]
OSCITABVNDVS a, um. Apud. Gell. in lemmate 4 c. 20 et Sidon. Epist. 2, 2 Discipulis exponere oscitabundus ordiris.
OSCŹDO inis. f. [ xasmw=des2 ] Vitium, quo quis tenetur, vt saepius oscitet. [...]
OSCVLANA Pugna, a Festo appellatur, et prouerbii loco numeroque refertur, de iis, qui victi vincunt. [...]
OSCVLATIO, OSCVLOR, OSCVLVM vid. OS, oris.
OSI
OSIM pro Ausim, Comicorum more sunt qui legant Cic. Att. 12, 5 sed plerique aliter.
OSIREOSTAPHE es. f. Herba, quae et Cynocephalion dicitur Apul. de Herb. c. 86. Quasi tu Osiridis sepulcrum dicas.
OSIRIACA, vel OSYRIACA ae. f. Herba, quae alias Malua erratica. Apul. de Herb. c. 86.
OSIRIS [1] isvel idis. m. [ *)/osiris2 ] Aegyptiorum Deus, Isidis maritus. [...]
OSIRIS [2] herba vid. OSYRIS.
OSIRĪTES ae. m. Ab Aegyptiis dicitur herba, quam Cynocephaliam, hoc est canis caput vocant, quod canino capiti sit similis. [...]
OSISMII Lugdunensis Galliae populi Plin. 4, 18 s. 32. Diuersi et ad Oceanum sunt et Britanniae minoris pars Osismii Melae 3, 2.
OSO -- OSS
OSOR [2] vid. ODI.
OSPRATVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OSPRATV=RA [OSPRATŪRA]] ae. f. Cura leguminum siue minutarum frugum in foro L. 18 §. 19 de muner. et honor. ab [ o)/sprion. Sed variat lectio, et eruditorum sententiae. Haloand. Hospitatura.
OSPRION i. n. [ o)/sprion ] Legumen; vnde Apicii liber quintus est Osprios, quasi leguminarius.
OSQVIDATES Populi sunt Galliae Aquitanicae, apud Plin. 4, 19 s. 33.
OSROĖNE es. f. Regio Mesopotamiae septentrionalis, cuius caput Edessa. Scribitur et Osdroėne. Vid. Eutrop. 8, 11. et Spanh. de Num. diss. 8 p. 534.
OSSA ae. f. [ *)/ossa ] Mons est teste Solino c. 13 [...]
OSSAEVS a, um. Adi. [ *)ossai=os2 ] Lucan. 6, 334 [...]
OSSIGETANIA ae. f. Regio Hispaniae, Baeticae vicina, cuius meminit Plinius 3, 1.
OSSIPAGA [2] vid. sub OS. ossis.
page 638, image: s0638OSTAE arum. [ w)=stai ] Motus terrae, quibus solum quatitur; vt describit Apul. de Mundo p. 65.
OSTĀNES, vel OSTHANES, vel HOSTANES is. m. Persa magus. De quo Plin. 30, 1. Apul. Apol. Tertull. de Anima c. 57 et Min. Fel. Oct. p. 61 c. 26.
OSTENDO di, sum et tum, ere. [ dei/knumi, e)pidei/knumi, fai/nw ] Demonstrare. [...]
OSTENDENS entis. Partic. Nepos 10, 4, 1 Nauem ei dedit ostendens se id vtriusque facere causa. Trunca ostendens corpora Ouid. Met. 3, 724. Me matribus ostendens Ithacis Idem ib. 13, 512.
OSTENSIO ōnis. f. Apul. Met. 3 p. 133, 19 [...]
OSTENSIONALIS e. Adi. Milites ostensionales Lamprid. Alex. c. 33 i. ostentationi comparati, vid. Casaub.
OSTENSOR, ōris. m. Tertul. Apol. c. 11 Nouae frugis auctor quia ostensor et inuentor.
OSTENTRIX īcis. f. Hanc vocem reperit Barthius in vetustissimo Codice Stat. Theb. 5, 703 Grati ostentrix fluminis. Vulgo Inuentrix.
OSTENSVS a, um. Partic. [ dedeikme/nos2 ] Caedes ostensa Sullae Lucan. 2, 192. Spes ostensa Ter. Phorm. 5, 4, 7.
OSTFNTVS a, um. Participialiter. [...]
OSTENTVS ūs. m. [ xleu/h ] Spectaculum, specimen. [...]
OSTENTO āre. Frequent. [ e)pidei/knumai, kompa/zw, a)lazoneu/omai.] significat, saepe vel cum affectu vel affectatione adeo ostendere. [...]
page 639, image: s0639OSTENTANS antis. Partic. [ e)pideiknu/menos2 ] Frontem albam equus arduus ostentat Virg. Aen. 5, 567.
OSTENTĀTVS a, um. Partic. [ prosepidedeigme/nos2 ] Terent. Eun. 3, 5, 56 [...]
OSTENTĀTOR, ōris. m. [ kompasth\s2, a)lazw\n ] Iactator. [...]
OSTENTATIO ōnis. f. [ a)lazonei/a ] Iactantia. [...]
OSTENTATRIX īcis. f. Apul. Apol. p. 323 [...]
OSTENTABILIS e. Adi. Gloss. Lat. Gr. Ostentabile, [ e)pideiktiko/n.
OSTENTĀMEN inis. n. Prudent. Psychom. 204. et Tertull. adu. Gnost. c. 13.
OSTENTATICIVS a, um. Adi. Ostentaticia virginitas Tertull. de Virg. Veland. c. 3.
OSTENTATORIVS a, um. Aliud Adi. Ostentatoria nouitas Mart. Capell. 2 p. 38.
OSTENTVM i. n. [ te/ras2 ] i. Portentum: quod futurum aliquid ostendat, vt putabantur olim Cometae, tonitrua die sereno. [...]
OSTENTIFER era, erum. Adi. Onomast. Ostentiferum, [ teratw=des2.
OSTENTARIVS i. m. [ teratosko/pos2 ] Ostentarius Tuscus Macrob. Saturn. 3, 7. Ostentorum procurandorum artem professus.
OSTEODES um. f. Pl. [ *)ostew/deis2 ] Insulae sunt Siciliae adiacentes ab ea parte, qua Africam spectat Plin. 3, 8.
OSTIA ae. f. [ *)wsti/a ] Vrbs in ostiis Tiberis sita, ab Anco Martio condita, vt scrihit Liu. 1, 33 [...]
OSTIENSIS e. Adi. Ora Ostiensis Plin. 9, 17. [...]
OSTĪGO inis. f. [ leixh\n ] Alias Mentigo dicitur. [...]
page 640, image: s0640OSTIVM i. n. [ qu/ra, qu/reqron ] Ianua. [...]
OSTIOLVM i. n. Dimin. [ quri/dion ] Columel. 8, 14, 1 [...]
OSTIĀTIM Adu. [ kata\ qu/reqron ] Per singula ostia. [...]
OSTIARIVM i. n. Tributum in sivgula domorum ostia imperatum: vt columnarium, in singulas columnas. [...]
OSTIARIVS i. m. [ qurwro\s2 ] Ostii custos. [...]
OSTOCOPVS i. m. [ o)stoko/pos2 ] Ossium dolorem sentiens. Seren. 922 Ostocopon lento conducit melle perungi.
OSTRACA ōrum. n. [ o)/straka ] Graecis testae sunt, voce non minus late patente, quam Latina. Hinc
OSTRACIAS, ae. m. s. OSTRACĪTIS idis. f. [ o)straki/as2 ] est gemma Testacea durior, altera achatae similis, nisi quod achates politura pinguescit: duriori tanta inest vis, vt aliae gemmae scalpantur fragmentis eius. [...]
OSTRACISMVS i. m. [ o)strakismo\s2 ] Relegationis genus. [...]
OSTRACIVM i. n. Latine Testula dicitur, Graece [ o)stra/kion. pro Onyche: Plin. 32, 10 Inuenio apud quosdam ostracium vocari, quod aliqui onychem vocant.
OSTREA, ae. f. vel OSTREVM i. n. [ o)/streon ] Tum generatim conchae, tum peculiariter illae, quae asperam, scabramque testam habent. [...]
page 641, image: s0641OSTREĀTVS a, um. Adi. [ o)strakw/dhs2 ] pro Duro atque aspero ponitur. Plaut. Poen. 1, 2, 186 Itaque iam quasi ostreatum tergum vlceribus gestito propter amorem vestrum.
OSTREARIVS a, um. Aliud Adi. Ostrearius panis, quo veteres cum ostreis vesci solebant. Plin. 18, 11 s. 27 Panis -- genera -- alias ab opsoniis appellati, vt ostrearii.
OSTREARIA ōrum. n. Pl. [ o)streotrofei=a ] Vbi ostreae vivant et reperiuntur. [...]
OSTREŌSVS a, um. Adi. Cyzicus ostreosa Poėta Phallicus Carm. 77. Catull. Priap. 18 Ora Hellespontia caeteris ostreosior oris. conf. Vinet. ad Auson. Epist. 9, 28.
OSTRVM i. n. [ o)/stron ] Muricis siue conchylii ac purpurae liquor, succus et color, vnde pro ipso Purpureo colore ponitur. [...]
OSTRĪNVS a, um. Adi. [ o)/streios2 ] Ostrinae vestes dicuntur purpureae et subrubeae, auctore Nonio 16, 8. [...]
OSTRIĀGO inis. f. Herba, de qua Apul. c. 28.
OSTRICOLOR, ōris. Sidon. Carm. 5, 18 Ostricolor pepli textus.
OSTRIFER era, erum. Adi. [ o)strofo/ros2 ] Quod ostrum producit. Virg. Georg. 1, 207 Pontus et ostriferi fauces tentantur Abydi. Gerastus ostrifer Valer. Argon. 1, 456.
OSTROGOTHI ōrum. m. Pl. [ *)ostrogo/qoi ] Dicuntur Gothi, qui Orientem versus habitant. [...]
OSTRYA, ae. vel OSTRYS yos. f. Arbor, quae solitaria nascitur circa saxa aquosa, similis fraxino, cortice et ramis, folio pyri, paullo tamen crassioribus longioribusque ac rugosis incisuris, materia dura atque firma: qua in domum illata difficiles partus fieri, mortesque miseras veterum superstitio existimauit Plin. 13, 21.
OSTVM vid. HOSTVM.
OSVS [2] vid. ODI, odisti.
OSVS [3] pro Vsus. Mart. Capell. 2 p. 28. Vid. Not. Grotii.
OSYMANDVAS ae. m. Rex Aegypti antiquissimus. Diodor. Sicul. 1, 49.
OSYRIS is. f. [ o)/suris2 ] Herba. Plin. 27, 12 s. 88 Osyris ramulos fert nigros, tenues, lentos, etc.
OSYRITES Herba. vid. OSIRITES.
OTA et OTH
OTACVSTA ae. m. Emissarius, auscultator, auribus aliorum sermones captans. [...]
OTHO ōnis. m. Cognomen Romanum. [...]
OTHONIĀNVS a, um. Adi. Othoniani duces Tacit. Hist. 2, 24. Othonianae partes Ibidem c. 33.
OTHONE es. f. Herba in Syria nascitur, similis erucae, perforatis crebro foliis, flore croci, quare quidam Anemonen vocauerunt Plin. 27, 12. al. Othonne.
OTHRYADES is. m. [ *)wqrua/dhs2 ] Spartiata fuit, qui, quum inter Argiuos et Spartiatas conuenisset, vt trecenti vtrinque delecti de agro Tyreate inter se decernerent, et vtri superiores exstitissent, eorum regio foret: vnus hic tantum victor e Spartiatis superfuit. [...]
OTHRYS yos. m. [ *)/oqrus2 ] Mons Thessaliae, sedes olim
page 642, image: s0642Lapitharum. [...]
OTHRYSIVS a, um. Adi. [ *)oqru/sios2 ] Hebrus Othrysius Claud. Cons. Hon. 3, 147. Orae Idem in Ruffin. 1, 176. Pruinae Martial. 10, 7. Idem 7, 7.
OTHVS, Gigas. s. OTVS potius. vid. ALOEVS.
OTI
OTIA ae. f. Piscis est marinus, ex genere ostrearum Plin. 32 cap. vltim.
OTIS [1] idis. f. w)ti\s2 ] Auicula, a similitudine auricularum dicta, quae [ w)ti/a sunt Graecis.
OTIVM, non OCIVM i. n. Prior lectio enim praeferenda secundum Pierium in Virg. Ecl. 1, 6. [...]
page 643, image: s0643OTIOLVM i. n. Dimin. Cael. ad Cic. Fam. 8, 3 Atque hoc eo diligentius factito, quod quum otiosus sum, planc vbi delectem otiolum meum, non habeo. Delectem, i. Cum delectatione transigam.
OTIŌSVS a, um. Adi. [ sxolai=os2 ] Vacuus ab opere. [...]
page 644, image: s0644OTIŌSE Adu. [ sxolh=| ] Tranquille, libere, sine impedimento. [...]
OTIOSITAS ātis. f. Sidon. Epist. 2, 10 Otiositates trepidanter edere.
OTIOR āri. Dep. [ sxola/zw, r(astwneu/w ] In otio et quiete esse. [...]
OTIĀTVS a, um. Sid. Epist. 3, 1 Artibus instituti, lusibus otiati.
OTIABVNDVS a, um. Adi. Sidon. Epist. 4, 18 Multis diebus otiabundus.
OTIS [2] idis. f. Auis eadem quae Otus. Vid. Plin. 10, 22 et 23. et 29, 6.
OTO -- OV
OTOPETA vid. ODOPETA.
OTRIEVS i. m. et Mygdonus, fratres fuerunt Hecubae, filii Cissei, et patrueles Polymuestoris, teste Porphyr. in 3 Iliados. [...]
OTVS nomen proprium fratris Ephialtae, quorum pater ALOEVS, vbi vid. Scribendum sine adspiratione. [...]
OVALIS vid. OVO, āre.
OVFENTINA Tribus, vid. TRIBVS.
OVIDIVS i. m. Cognomine Naso, patria Sulmonensis, ex equestri familia, diues, ingenio ad Poėsin felicissimo, sicut ipse testatur Trist. 4, 10, 25 [...]
OVIS is. f. r(h\n, pro/baton, proba/thma ] a Graeco [ o)/i+s2, interposita v litera propter hiatum, vt in [ w)o\n ouum, ai)w\n aeuum, lanatam illam domesticam nobis significat Pecudem. [...]
page 645, image: s0645OVĪNVS a, um. Adi. [ probatino\s2 ] Quod ex oue est. vt, Cauda ouina Seren. Sammon. c. 15.
OVILLVS a, um. Adi. [ proba/teios2 ] Dimin. ab Ouinus. [...]
OVILLINVS a, um. Adi. Th. Priscian. de Diaet. c. 3 Lac ouillinum. Idem c. 6 Caro ouillina.
OVILIS e. Adi. Apul. Met. 4 p. 145 Ouili stabulationi accommodatus.
OVĪLE is. n. [ poi/mnion ] Locus, in quem oues sese recipiunt. [...]
OVIARIA ae. f. [ poi/mnh ] Ouium multitudo. Varro de R. R. 2 prol. 6 Quod eo facilius faciam, quod et ipse pecuarias habui grandes, in Appulia ouiarias, et in Reatino equarias.
OVIARIVS a, um. [ probatiko\s2 ] Est Adiectiuum Columel. 7, 6, 1 Et quoniam de ouiario satis dictum est, ad caprinum pecus nunc reuertar.
OVICVLA Dimin. [ proba/tion ] Auctor de Viris illustribus c. 43 [...]
OVILIO ōnis. m. Ouium custos, qui et Opilio dicitur. Iabolenus in l. fundi, in fine D. de fund. instr. legat.
OVO
OVO āre. [ o)ba/zw ] Laetari, et laetitiam voce, seu cantu demonstrare. [...]
OVANS antis. Part. [ o)ba/zwn ] Virg. Aen. 4, 577 [...]
OVANTER Adu. Tertull. aduers. Valent. c. 28 Propere et ouanter accurrit.
OVĀTVS [1] a, um. Part. Triumphatus, victoria acquisitus. [...]
OVĀTVS [2] ūs. m. [ o)basmo\s2 ] Val. Arg. 6, 18 Hinc barbarici glomerantur ouatus. h. e. Vincentium clamores.
OVATIO [1] ōnis. f. [ o)/ba, o)/oua ] Paruus triumphus, quem faciebant ouantes, qui non in curru, sed pedites ouali corona redeuntes ex pugna, quum bellum non erat indictum, vel sine sanguine erat confectum. [...]
OVĀLIS e. Adi. [ o)ba/lios2 ] Quod ad ouationem pertinet. [...]
page 646, image: s0646OVV
OVVM i. n. [ w)o\n ] Partus auium, ex quo pulli nascuntur, itemque piscium et insectorum fetus. [...]
page 647/648, image: s0647OVATIO [2] ōnis. f. [ w)otoki/a ] Tempus, quo Gallinae oua faciunt. [...]
OVĀTVS [3] a, um. Adi. [ w)/oeidh\s2 ] Quod est in similitudinem oui factum. [...]
OVICO āre. Oui albumine subigere. Plin. Valer. 1, 17 Ouo crudo ouicare.
OVIPARVS a, um. Adi. Apul. Apol. p. 298. et Fulgent. Mythol. 1, 12. Auson. Mosella v. 133. Vid. VIVIPARVS, in VIVO.
OXA -- OXV
OXALIS idis. f. [ o)cali\s2 ] Lapathi genus. Plin. 20, 21 Vulgus acetosam vocat.
OXALME es. f. Dici potest Acida muria. [...]
OXIA ae. f. Genus nauis quidam legebant Gell. 10, 25. Sed verum est HORIA. v. v.
OXIAE [ *)ocei=ai ] Insulae quaedam paruulae ante Leueadiam Plin. 4, 12.
OXOS i. n. [ o)/cos2 ] apud Suidam Purpura est, quae apud Phoenices tingebatur pretiosissima. [...]
OXVS i. m. [ *)/ocos2 ] Asiae fluuius, quae ortus in lacu Oxo, vt scribit Plin. 6, 16 per deserta Scythiae, in latus Orientale Caspii maris delabitur. Vid. P. Melam 3, 5. et Strab. 11.
OXY
OXYCEDROS i. f. [ o)cu/kedros2 ] Species cedri, ramosa, et nodis infesta Plin. 13, 5.
OXYDRACAE ārum. m. Pl. Indiae populus, apud Curt. 9, 9 et 14. Strab. 15. et Pausan. 1.
OXYGALA, ae. f. vel OXYGALVM i. n. [ o)cuga/la ] quasi Acetosum lac. [...]
OXYGARVM i. n. [ o)cu/garon ] Acidum garum, hoc est garum ex aceto confectum, quod in principio mensae apponi solebat. [...]
OXYGONIVM i. n. Figura est trianguli, quod tres habet acutos angulos Euclid. 1. Elemen. [...]
OXYLAPATHVM i. n. [ o)cula/paqon ] Lapathum acuta habens folia. [...]
OXYMELI, siue OXYMEL ellis. n. [ o)cu/meli ] Acetum melle temperatum. [...]
OXYMŌRON [ o)cu/mwron ] est Sententia acuta, sed quae ob repugnantiam primum intuenti fatua videatur: vt apud Virg. Aen. 7, 295 [...]
OXYMYRSINE es. f. [ o)cumursi/nh ] ad verbum Acuta myrtus. Plin. 26, 11. 15, 7. 23, 9. Scribon. 153. Vid. CHAMAEMYRSINE. et Diosc. 4, 147.
OXYMYRSINVS a, um. Adi. Oleum oxymyrsinum Plin. 23, 4.
OXYPAEDEROTINVS a, um. Adi. Oxypaederotinae vestes Vopisc. in Aurel. c. 46. i. quae colorem gemmae paederotis haberent.
OXYPORVM i. n. [ o)cu/poron ] Oxypora sunt, quae Columel. 12, 57 [...]
OXYPOROPŌLA ae. m. [ o)cuperopw/lhs2 ] Qui cibos vendit aceto conditos. [...]
OXYRRHODON i. n. Acetum rosaceum Octau. Hor. 1, 7.
OXYS y os. f. [ o)cu\s2 ] Herba, quam Officinae Trifolium acetosum vocant Plin. 27, 12. Est et lunci genus Idem 21, 12.
OXYSACCHARVM i. n. [ o)cusa/kxaron ] Potionis genus ex saccharo et aceto. [...]
OXYSCHOENOS i. m. [ o)cu/sxoinos2 ] Acutus iuncus, qui et marinus dicitur Plin. 21, 18.
OXYTONON i. n. [ o)cu/tonon ] Papauer agreste Apul. de Herb. c. 53. Item ap. Grammaticos Dictio accentum habens in vltima.
OXYTRIPHYLLON i. n. Herba. Plin. 21, 9 q. d. Trifolium acutum.
OXYZŌMVS a, um. Adi. Acetoso iure conditus Apic. 6, 9. Prisc. de Diaet. c. 6.
OZAE et OZY
OZAENA ae. f. [ o)/zaina ] Morbus, auctore Celso 6, 8 [...]
OZAENITIS idis. f. [ o)zainiti\s2 ] Herba est ex genere nardi, ad Gangem Indiae fluuium nascens, odore virus referens, vnde et nomen accepit Plin. 12, 12.
OZE es. f. Foetor, oris. Cels. 3, 11 Itaque ei remissioni credendum est, quae etiam immoratur, et iactationem foetoremque quendam oris, (quem o)/zhn Graeci vocant) minuit.
OZYMVM vid. OCIMVM.