06/2005 Ruediger Niehl markup
new TEI header; typed text - structural tagging complete - no semantic tagging - no spell check
01/2007; 02/2008; 03/2011 Antonio Javier Ortiz Cano; Reinhard Gruhl markup
text partially completed (greek words; index etymologicus) - spell check partially performed - no orthographical standardization
image: as0001IO. MATTHI. GESNERI NOVVS LINGVAE LATINAE THESAVRVS. TOM. III. L - P.
image: as0002
[gap: blank space; body text A-L]
page 162, image: s0162M.
Litera M.
M *mu= Graecorum, Hebraeorum autem Mem. [...]
page 163, image: s0163MAC
MACAERINTHEN Prophetae vocant Rosmarinum apud Apul. de Herb. c. 79. i. beatam et salutarem.
MACAREVS i. m. [ *makareu\s2 ] Filius Aeoli, qui Canacen sororem suam vitiauit. [...]
MACARIA Aeon Valentini. Tertull. adu. Valent. c. 8.
MACARIOTES similiter Aeon Valent. ib.
MACCVS i. et plural. MACCI, orum. m. Macci dicuntur Stolidi, et fatui, idque de nomine mulieris cuiusdam stupidae et bardae. [...]
MACEDO onis. m. [ *makedw\n ] Filius Osiridis, filii Iouis, a quo MACEDONIAM quidam dictam volunt, de qua Plin. 4, 10. [...]
MACETA, vel MACETES ae. m. Idem, qui Macedo, [ *make/ths2.] [...]
MACEDONIVS a, um. Adi. [ *makedo/nios2 ] Ouid. Met. 12, 466 Qui clypeo, gladioque, Macedoniaque sarissa Conspicuus. Vbi necessitate metri coactus, propter tot syllabas breues secundam produxit.
MACEDONICVS a, um. Adi. Possess. [ *makedoniko\s2 ] a Macedonia. vnde Mare Macedonicum Plin. 4, 11.
MACEDONIANVM Senatus--Consultum, quod cauet, ne siliis famil. mutuum detur, titulum sibi suum habet in Digestis.
MACEDONIENSIS e. qui venit e Macedonia. Plaut. Pseud. 4, 4, 4 Vir Macedoniensis.
MACELLVM i. n. [ o)yopw/leon ] Locus quo venalia omnia, quae ad victum humanum pertinebant, contrahebantur. [...]
MACELLARIVS [1] i. m. o)ywniopw/lhs2 Vet. Gloss.] Qui in macello omnia opsoniorum genera, vendit. [...]
page 164, image: s0164MACELLARIVS [2] a, um. Adi. Valer. 3, 4, 3 Miro gradu Varro ex macellaria patris taberna ad Consulatum conscendit. An sint Apri macellarii, quaerendum Varr. de R. R. 3, 2, 11. de quo modo dictum.
MACELLÔTA ae. f. ab Ionibus hortorum ostium dicitur, teste Varrone de L. L. 4, 32 vt modo vidimus.
MACEO, MACESCO vid. paullo post MACER.
MACER [1] eris. vid. MACIR.
MACER [2] cra, crum. [ i)sxno\s2 ] Exilem extenuatumque significat, quem pingui, obeso, saginato, certe bene habito, opponunt. [...]
MACELLVS a, um. Adi. dimin. [ i)sxni/dios2 ] pro Macilente. [...]
MACILENTVS a, um. Adi. [ leipo/kreos2 ] Idem qui Macer. [...]
MACIES êi. f. [ i)sxno/ths2, fqi/sis2 ] Corporis macri et extenuati habitus. [...]
MACREDO inis. f. macies, ap. Columell. esse dicitur.
MACRITAS atis. f. leptw/ths2 Vet. Gloss. Lat. Gr.] Macritas arenae Vitr. 2, 4. Propter macritatem semen aliud ferre non valet terra Pallad. 11, 1, 2.
MACRITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MACRITV=DO [MACRITÛDO]] inis. f. [ i)sxno/ths2 ] Idem. Plaut. Capt. 1, 2, 32 Ossa, atque pellis sum misera macritudine. vid. Non. 2, 517.
MÂCROR, ôris. m. siue MACOR, absque r post c. [ i)sxno/ths2 ] Ipsa macies. Pacuuius Periboea apud Non. 2, 525 Corpusque meum tabe, moerore, errore, macore senet. Conf. Sen. de Tranquill. c. 2.
MACEO, siue MACREO ui, êre. [ leptu/nomai ] Macrum esse. Plaut. Aulul. 3, 6, 28 Qui ossa atque pollis totus est, ita cura macet.
MACESCO ere. [ i)sxnai/nomai, sunth/komai, e)kth/komai ] Maerum fieri. [...]
MACRESCO ere. [ i)sxnai/nomai ] Idem. Varr. de R. R. 2, 5, 12 Algor enim eas, et fames macrescere cogit. Inuidus alterius macrescit rebus opimis Hor. Epist. 1, 2, 57.
MACIO âre. [ i(sxnai/nw ] Macrum facere. A quo Emacio. Solin. c. 15 Maciari imbribus.
MACERO [1] âre. [ e)kth/kw, a)potru/w ] Attenuare, conterere; et ad corpus tunc refertur. [...]
MACERÂTVS a, um. Partic. Mollis et tener factus. [...]
MACERATIO ônîs. f. Vitruu. 7, 2. Viscerum maceratio Arnob. 4.
MACERESCO ere. Maceratum fieri; Antiquum. [...]
MACRO âre. vnde Emacrare, vid. p. a.
page 165, image: s0165MACERIA ae. vel MACERIES, êi. f. [ teixi/on ] In muri formam ordinata congeries lapidum sine calce aut alio genere ferruminis, Seru. ad Georg. 2, 417 [...]
MACEREOLA, siue MACERIOLA ae. f. Dimin. [...]
MACIDVS a, um. Macilentus. Constant. Afer 13, 12 Si materia sit cholerica, corpus erit macidum. Add. Id. 6, 9.
MACERO [2], MACESCO vid. MACER.
MACHAERA ae. f. Graece [ ma/xaira, Latine Sica, gladius, culter. [...]
MACHAERIVM i. n. [ maxai/rion ] Cultellus coquinarius. [...]
MACHAEROPHORVS i. m. [ maxairofo/ros2 ] Sicarius gladium ferens. Cic. Q. Frat. 2, 8 (al. 9 vel 10) med. Machaerophoris centum sequentibus miros risus nos edere.
MACHAERVS untis. *maxairou=s2 Stephano] Arx Iudaeae, secundum olim ab Hierosolymis dignitatis locum obtinens. Plin. 5, 16.
MACHAEROPHYLLON i. n. [ maxairo/fullon ] Herba. Apul. de Herb. c. 78.
MACHAGISTIA ae. f. Verbum mysticum, quo, vt Ammianus 23, 6 [...]
MACHÂON onis. m. [ *maxa/wn ] Aesculapii filius. [...]
MACHAONIVS a. um. [ *maxao/nios2 ] Ouid. ex Pont. 1, 3, 5 Machaoniae artes. Idem Rem. Amor. 546 Ille Machaonia vix ope sanus erit. Saeua Machaonio coierunt vulnera Succo Stat. Silu. 1, 4, 114.
MÂCHINA ae. f. [ mhxanh\, e)pi/noia ] Generali notione videtur significare, quidquid ad mouendum aliud excogitatum est: v. g. ad onera molienda vt Horat. Epist. 2, 2, 73 [...]
page 166, image: s0166MACHINVLA ae. f. Dimin. Festus in Groma: Genus machinulae cuiusdam, vid. eund. in Incitega, et Mustricola.
MACHINÂLIS e. Adi. [ mhxaniko\s2 ] Quod ad machinas spectat. Machinalis scientia Plin. 7, 37. Pondus machinale Auson. Epist. 21, 34.
MACHINOR âri. [ mhxana/omai, e)pinoe/w, texna/omai, e)pitexna/omai ] A machinis desumta metaphora, plerumque est Imaginari, cogitare, invenire per dolum. [...]
MACHINATVS [1] a, um. Actiue, v. g. Alteri exitium per insidias Machinata Iustin. 39, 4, 6. [...]
MACHINATVS [2] ûs. m. Apul. Apol. p. 321 Me suo machinatu reum postulatum, vid. et Sidon. Epist. 5, 6.
MACHINAMENTVM i. n. [ mhxa/nhma, te/xnasma ] pro Machina. [...]
MACHINÂTOR, ôris. m. [ mhxanopoio\s2 ] i. Architectus. Tac. Ann. 15, 42, 2. [...]
MACHINÂTRIX îcis. f. Seneca Medea v. 266 Sed tu malorum machinatrix facinorum.
MACHINATIO ônis. f. [ mhxa/nhsis2, pala/mh, e)pite/xnhsis2 ] Aliquid artisiciose excogitatum Cic. de Orat. 2, 72 [...]
MACHINARIVS [1] i. m. Paullus in l. Si putator. D. Ad legem Aquiliam, Si putator quum ex arbore ramum deiiceret, vel machinarius, hominem praetereuntem occidit, etc.
MACHINARIVS [2] a, um. Adi. Machinarius Commentator Archimedes fuit Solin. c. 5. [...]
MACHINÔSVS a, um. Adi. [ mhxanw/dhs2 ] Nauigium machinosum, apud Suet. in Neron. c. 34. Paullo ante Nauem solutilem appellarat. q. d. machinatione subtili structum.
MACHIO ônis. m. Indor. 19, 8 Machiones dicti a Machinis, in quibus insistunt propter altitudinem parietum.
MACHLYAE *ma/xlues2 Herodoto] Populi Africae supra Nasamones, quos Androgynos esse tradit Calliphanes, vtriusque naturae vicibus inter se coëuntes. [...]
MACHLIS is. f. Fera est Scandinauiae insulae peculiaris, alcae similis, sed nullo suffraginum flexu. [...]
MACIA ae. f. Herba, alias Anagallis dicta, Marcel. Emp. c. 1.
MACIDATVS a, um. Liquoris infusione madens. Apul. Met. 8 p. 210, 6 Ille spongiis macidatis tumores comprimere. Al. inacidatis. Elmenh. madidatis.
MACIES, MACILENTVS, MACIO are, vid. MACER.
MACIR Plinio 12, 8. pr. aliis MACER, make\r Dioscoridi ] Cortex est subrufus et magnae radicis, qui ex India aduehitur, detractus ex arbore sui nominis. Genit. Maceris, Scribon. 167.
MACREO, MACRESCO, MACRO vid. MACER.
MACROBII Meroeni [ *makro/bioi ] supra Aegyptum populi: dicti quod ipsorum vitae spatium nostram aetatem dimidio exsuperet. [...]
MACROCHÊRA ae. f. [ makro/xeira ] Tunica manicata. Lampridius in Alex. Seuero c. 33 Macrocheras ex purpura ad vsum suum reuocauit.
MACROCOLLVS a, um. [ makro/kollos2 ] proprie enim Adiectivum est, licet vix aliter quam substantiue, h. e. elliptice pasitum deprehendatur. [...]
page 167, image: s0167MACROLOGIA ae. f. Isidor. 1, 33 Macrologia, longiloquium res non necessarias comprehendens.
MACRONOSIA [ makronosi/a ] Longa aegrotatio esse dicitur Augustini.
MACROR vid. MACER.
MACTATOR, MACTE etc. vid. post MACTO.
MACTEA, vel MATTEA, vel MATTYA, ae. f. Cibi genus delicati, cupediae, et deliciae ciborum quaeuis. [...]
MACTEOLA ae. f. Dimin. Arnobius 7 p. 231 Frustilla haec paruula pro suauibus macteolis (Mateolis, Matteolis al. ) sumunt.
MACTICVS a, um. Qui habet magnas malas, et os patens, quasi Malacticus. Festus habere dicitur: sed non inueniebam.
MACTO âre. [ foneu/w, qu/w, sfa/ttw ] Interficere. Virg. Aen. 4, 57 [...]
MACTANS Partic. Opis expertes Mactans Lanigeras tanquam pecudes Lucret. 6, 1239.
MACTATVS a, um. Partic. [ tequme/nos2 ] Hostia mactata Hor. Carm. 1, 19, 16. [...]
MACTANDVS a, um. Aliud Partic. [ qute/os2 ] Mactanda virgo est Thessali busto ducis Senec. Troad. 4.
MACTÂTVS ûs. m. [ qu/sis2 ] Immolatio, mactatio. Lucret. 1, 100 Nubendi tempore in ipso Hostia concideret mactatu moesta parentis. De Iphianassa.
MACTÂTIO ônis. f. Arnob. 7 p. 213 Innoxiorum animantium mactatione laetari. Vid. Isid. 6, 19.
MACTÂTOR, ôris. m. [ foneu\s2 ] Seneca Troad. 1002 Perge mactator senum.
MACTABILIS e. Quod mactare potest, i. intersicere. [...]
page 168, image: s0168MACTVS a, um. Origine sua videtur Participium verbi obsoleti Magere, quod idem significasse putamus, quod augere, quodque se habeat ad aduerbium Magis ita, vt Graecum mogei=n ad [ mo/gis2. [...]
page 169, image: s0169MACTRA ae. f. Graeca vox, quam idem plane significare ac [ ka/rdopon, obseruat Gell. 13, 24. [...]
MACVLA ae. f. [ khli\s2, spi/los2, mw=mos2 ] Labes, siue sordes. [...]
MACVLÔSVS a, um. Adi. [ spilwto\s2, kata/stiktos2 ] Maculis deformis, certe conspicuus. [...]
MACVLO âre. [ spilo/w ] Deturpare, foedare. [...]
MACVLATVS a, um. Inquinatus. It. de ornatu: Perque levem et multo maculatam murice Tigrim. Val. Flacc. 6, 704.
MACVLABILIS vnde IMMACVLABILIS, v. v.
MACVLATIO ônis. f. Firmic. 1, 3 [...]
MAD
MADAROSIS [ mada/rwsis2 ] Latine Glabritas, medicis affectio est, vbi ex palpebris defluunt pili. De hac Cels. Galen. et alii, vt refert Cael. 19, 1.
MADAVRA [ *madau/ra ] Ciuitas in confinio Getuliae, et Numidiae, a qua Apuleius MADAVRENSIS est vocatus.
MADEFACIO [1] vid. paullo post.
MADEO ui. êre. [ ka/qugros2 ei)mi\ ] Madidum esse, et humore aliquo conspersum. [...]
page 170, image: s0170MADENS entis. Partic. [ ka/qugros2 w)\n ] Humore aliquo conspersus. [...]
MADESCO ere. [ kaqugrai/nomai, diai/nomai ] Humescere vel humectari. [...]
MADEFACIO [2] êci, actum, ere. [ kaqugrai/nw, diai/nw ] Inficere, et humore adspergere. [...]
MADEFÎO eri. [ diai/nomai ] Extrinsecus aqua, alioue liquore adspergi. [...]
MADEFACTIO ônis. f. Octau. Hor. 1, 2.
MADEFACTO âre. Venant. Fortun. 1, 21, 26. Plauto Pseud. 1, 2, 51 etiam tribuitur a Nonio 4, 426. Hodie legitur Madefacitis, vt vidimus.
MADIFICO âre. Plin. 28, 7.
MADIDVS a, um. Adi. [ u(gro\s2, ka/qugros2, di/ugros2 ] Aliquo liquore respersus. [...]
MADIDE Adu. Plaut. Pseud. 5, 2, 7 Non vides me vt madide madeam.
MADIDO âre. [ u(grai/nw ] Madidum esse. [...]
MADOR, ôris. m. [ u(grasi/a ] Humiditas. [...]
MADON i. n. Vitis alba alias dicitur, teste Plin. 23, 1 qui et ista habet Huius sarmenta longis et exilibus internodiis geniculata scandunt. Folia habet pampinosa, ad similitudinem hederae.
MADVLSA ae. m. [ me/qusos2 ] Ebrius, quia madidus satis vino sit. [...]
MAE
MAEANDER dri. m. [ *mai/andros2 ] Cum Diphthongo, qui et MAEANDRVS, Fluuius Phrygiae siue Maeoniae, ita sinuosis flexibus, vt saepe
page 171, image: s0171credatur ad fontem reuerti. [...]
MAEANDRIVS a, um. Adi. Ouid. Met. 9, 573 Iuuenis Maeandrius, Caunus, qui cum Byblide sorore ex Cyanee Maeandri filia natus erat.
MAEANDRICVS a, um. Adi. Tertull. de Pallio c. 4 Fluxus Maeandricus, Salmas. restituit, Menandricus, quem vid. p. 339.
MAEANDRÂTVS a, um. Adi. antiquum. Varr. Mihi facies maeandrata, et vermiculata, atque etiam adeo ingens (alii cingens) orbem terrae. Ex Non. 2, 550. Conf. Heins. ad Prudent. Cath. 6, 141 p. 13.
MAECÊNAS âtis. m. [ *maikh/nas2 ] Sic enim scribendum est, non vt quidam, Moecenas, vel vt alii, Mecaenas, Cilniorum cognomen. [...]
MAECENATIÂNVS a, um. Adi. Quod Maecenatis est. Suet. Neron. 38 Turris Maecenatiana.
MAELIVM i. n. Varro de R. R. 2, 9 Maelium est cingulum circum collum ex corio firmo cum clauulis capitatis. Al. Millus, ex coniectura Scaligeri, vid. MILLVS.
MAELIVS vid. MELIVS.
MAENA ae. f. [ maini\s2 ] Pisciculus marinus, non magni pretii. [...]
MAENVLA ae. Plinii esse dicitur, vid. MAENOMINIA.
MAENAS adis. f. [ *maina\s2 ] Mulier bacchio furore concitata, a [ mai/nesqai, i. furere, insanire dicta. [...]
MAENALVS i. m. et MAENALA, orum. [ mai/nalon ] Mons Arcadiae altissimus, vt auctor est Plin. 4 [...]
MAENALIVS a, um. Adi. [ *maina/lios2 ] Quod est ex Maenalo. [...]
MAENALIS idos. f. Patronym. [ *mai/nalis2 ] Ouid. Trist. 3, 11, 8 Cumque truci Borea, Maenalis vrsa videt. Positum est pro adiectiuo, i. Vrsa Maenalia, i. Arcadica, et intelligit Arcton.
MAENARIA Insula est in mari Ligustico, ita dicta a Maenis piscibus, quorum ibi magna capitur copia. Meminit insulae huius Plin. 3, 6.
page 172, image: s0172MAENIS vid. MAENA.
MAENIA Gens Romana, (cuius nomen hac diphthongo scribi in denariis et lapidibus, viri docli obseruarunt) e qua C. Maenius, [ *mai/nios2 ] COS. [...]
MAENIANA dicta volunt Grammatici. [...]
MAENOMENON i. n. scil. Mel. [ maino/menon me/li ] Genus est mellis venenati, quod in Ponto ex rhododendri flore contrahitur; ita dictum ab insania quam gignit Plin. 21, 13. [...]
MAENOMINIA apud Io. Cassian. Instit. 4, 22 Pisciculi minuti, saliti; quos illi Maenominia vocant, summa voluptas est.
MAEONIA [ *maioni/a ] Lydia est, regio minoris Asiae. Vnde Maeones, populi.
MAEONIVS a, um. Adi. [ *maio/nios2 ] Bacchus Maeonius Virg. [...]
MAEONIDAE arum. Lydii Virg. Aen. 11, 759.
MAEONIDES [ *maioni/dhs2 ] per excellentiam dicitur Homerus. Martial. 5, 10 Et sua riserunt saecula Maeoniden.
MAEONIS f. [ *maioni\s2 ] Ouid. Met. 6, 103 [...]
MAEOTAE arum. m. pl. *maiw=tai ] Scythiae populi, a quibus Maeotidi paludi nomen est inditum. [...]
MAEÔTIS idos. f. [ *maiw=tis2 ] Palus Scythica in regione Septentrionali iuxta Phasidis ostium, frigore congelascens, vt ait Seruius. [...]
MAEOTIS idis. Patronym. f. [ *maiw=tis2 ] ap. Ouid. Epist. Sabin. 2, 9 [...]
page 173, image: s0173MAEOTICVS a, um. Adi. [ *maiwtiko\s2 ] Virg. Georg. 3, 349 At non qua Scythiae gentes, Maeoticaque vnda. Maeotica tellus, Scythica; cuius palus est Maeotis, inquit Seru. Virg. Aen. 6, 799.
MAERA [ *mai/ra ] Mulier in canem conuersa. [...]
MAEREO, MAEROR, MAESTITIA vid. MOEREO.
MAESIVS lingua Osca Maius. Fest.
MAESON persona comica appellatur, aut coci, aut nautae, aut eius generis Fest. Conf. L. Cael. Rhodig. 6, 17. sc. a Maesone quodam, qui primus eiusmodi personam excogitauit.
MAG
MÂGÂLIA, s. MAGARIA orum. tuguria et habitationes Poenorum. [...]
MAGDALIA [1] ae. f. Furfures, quibus manus purgantur. Canis viuens e magdalia Prouerb. vid. Erasmi Chil.
MAGDALIA [2] orum. n. plur. Cylindri emplastrorum. Ex quibus et magdalia fiunt Marcell. Empir.
MAGDALIS idis. f. quae esset, docet Scribonius Largus, Compos. 201 [...]
MAGINIVM i. n. Infesta pestis est bubulino pecori, quam maginium rustici vocant Veget. 3, 4.
MAGIA, MAGICVS vid. MAGVS.
MAGIDA vid. MAGIS.
MAGIRVS i. m. vnde
MAGIRISCIVM i. n. Plin. 33, 12 [...]
MAGIS [1] idis. f. [ ma/gis2 ] Magidem [ ma/ktran, vid. Lex. apud Vulcan. p. 265. [...]
MAGIS [2] [ ma=llon ] Aduerbium, cum obsoleto verbo Magere cognatum, quod esse augere, diximus in MACTVS: item cum nomine Magnus quasi Maginus etc. [...]
page 174, image: s0174MAXIME [1] Superl. [ ma/lista ] pro Summe, vel admodum, seruitque formandis Superlatiuis. [...]
MAXIMITAS atis. f. [ megisto/ths2 ] summa Magnitudo. [...]
MAGISTER tri. m. [ dida/skalos2, kaqhghth\s2 ] dictus videtur, quicunque in societate aliqua plurium paucorumue magis, s. plus posset, valeret, aliisque praeesset adeo, vt contra ea minister, qui minus et ad alienam voluntatem potest. [...]
page 176, image: s0176MAGISTRA ae. f. Cic. de Finib. 1, 128 [...]
MAGISTELLVS i. m. Dimin. Vid. Priscian. c. de Diminutiuo. Voss. de Anal. 4, 29.
MAGISTERIVM i. n. [ di/dagma ] Magistri dignitas seu officicium. [...]
MAGISTERIVS a, um. Adi. Magisteria potestas, l. 6. C. de Iurisdict. et l. 3 C. vbi Senator. conf. Salmas. in Script. Historiae Augustae p. 293. [...]
MAGISTRO, siue MAGISTERO âre. [ dida/skw ] Moderari, gubernare. [...]
MAGISTRÂTVS ûs. m. [ a)/rxwn ] Festus, post ea, quae modo in MAGISTERO dedimus, pergit: Quae vox duabus significationibus notatur: nam aut personam ipsam demonstrat, vt cum dicimus, Magistratus iussit; aut honorem, vt cum dicimus, Titio magistratus datus est. [...]
page 177, image: s0177MAGISTRATIO ônis. f. Apul. de Dogm. Plat. 2 p. 15 [...]
MAGISTRALIS e. Adi. Ad magistrum pertinens. Vopisc. in Saturnin. c. 10 Romae frequentauerat pergulas magistrales. Idem in Tacit. c. 6 Qui manuum magistralium ictibus terrorique subiaceat.
MAGISTRIVVS a, um. Adi. Id. Apul. Flor. 4 p. 36 Pueritia apud magistriuos. Sed Stewech. p. 27. et Elmenhorst. p. 359 et pueritia apud vos, et magistriuos.
MAGMA atis. n. [ ma/gma ] Pastillus et massa facta ex vnguentorum faecibus. [...]
MAGMAMATARIVS i. m. mureyo\s2 Gloss. Lat. Gr. Magmamentarius, aut magmentarius, Coniecturae sunt recentium. Est autem qui vnguenta conficit, quasi coquus vnguenti.
MAGMENTVM vt ait Festus, veteres dixerunt quasi Magis augmentatum. [...]
MAGMENTARIVS a, um. Adi. Hoc nomen Turn. 22, 6 [...]
MAGNALIA ium. n. pl. megalei=a ] Res magnae atque illustres. [...]
page 178, image: s0178MAGNANIMITAS, MAGNANIMVS vid. MAGNVS.
MAGNARIVS megale/mporos2 Onomastic.] apud Apulcium Met. 1 p. 104 [...]
MAGNATES ium. m. pl. Optimates. [...]
MAGNES [1] êtis. m. [ magnh=tis2 ] Genus lapidis ad se ferrum attrahentis, a patria Magnesia dicti. [...]
MAGNÊTICVS a, um. Adi. [ magnhtiko\s2 ] Claud. de Magn. 26 Venerem magnetica gemma figurat.
MAGNESIA ae. f. [ *magnhsi/a ] Macedoniae regio, Thessaliae annexa Plin. 4, 9. [...]
MAGNES [2], êtis. f. MAGNESSA, pl. MAGNÊTES is. m. [ *ma/gnhtes2 ] qui et Magnesii populi vocati sunt. [...]
MAGNÊSIS idos. f. [ *ma/gnhsis2 ] Quae ex Magnesia est. Ouid. Epist. 12, 9 Cur vnquam Colchi Magnesida vidimus Argo?
MAGNÊSIVS Lucret. 6, 1062 Magnesi semina saxi.
MAGNETARCHES ae. m. Magnetum summus magistratus Liu. 35, 31.
MAGNVS a, um. Adi. [ me/gas2, megalei=os2 ] Paruo opponitur, et est quasi Maginus ab obsoleto verbo Magere i. augere. [...]
page 180, image: s0180MAIVSCVLVS [1] Dimin. Tam ad corpus, quam ad aetatem refertur. [...]
MAGNE Aduerb. Laudatur Sponte an coactus tam magne Peccauisset Tac. Ann. 11, 36, 2. Sed
MAGNAEVVS a, um. Adi. a)rxaioge/rwn Gloss. Gr. Lat.
MAGNANIMVS a, um. Adi. [ megalo/yuxos2, eu)/yuxos2, megalh/twr ] Qui magno animo est. [...]
MAGNANIMITAS âtis. f. [ eu)yuxi/a, megaloyuxi/a ] Sublimitas, et praestantia animi. [...]
page 181, image: s0181MAGNIDICVS a, um. Adi. Plaut. Rud. 2, 6, 31 Dum tuis ausculto magnidicis mendaciis. Id. Mil. Glor. 3, 3, 48. et Ammian. 23, 6. Persis.
MAGNIFACIO ëre. Extollere. [...]
MAGNIFICATIO ônis. f. Macrob. Saturn. 5, 13 Personarum varia magnificatio.
MAGNIFICVS a, um. Adi. [ megalopreph\s2, megalei=os2, megalou=rgos2 ] Qui in magnis pro dignitate sumtum facit, quique circa publicam liberalitatem impensas facit honorisicas, veluti in ludis, in rebus diis sacrificatis, in aedisiciis, in epulo publico: non autem qui in seipsum sumtuosus est. [...]
MAGNIFICENTIA ae. f. [ megalopre/peia, megaleio/ths2, megalourgi/a ] Est (inquit Cic. de Inuent. 2, 167) Rerum magnarum et excelsarum cum animi ampla quadam et splendida propositione agitatio atque administratio. [...]
MAGNIFICE Adu. [ megaloprepw=s2, megalei/ws2, megalwsti\ ] Laute, honorisice: et generatim intendendi vim habet. [...]
MAGNIFICENTER Adu. Vitruu. 6, 11 Cum magnificenter opus perfectum adspicietur. Et 1, 6 Oppidum magnificenter aedificatum.
MAGNIFICO âre. Magni facere s. aestimare, extollere, exaltare. [...]
MAGNIFICIVM i. n. megaloergi/a Gloss. Gr. Lat.
MAGNILOQVVS a, um. Adi. [ megalor)r(h/mwn, stomfastiko\s2 ] Qui magna loquitur. [...]
MAGNILOQVAX âcis. megalola/los2 Gloss. Gr. Lat.
MAGNILOQVENTIA ae. f. [ megalor)r(hmosu/nh ] Cic. in Orat. 191 [...]
MAGNIPENDO ere. [ peri\ pollou= poiou=mai ] In magna aestimatione habere. [...]
MAGNITAS âtis. f. [ megalo/ths2 ] Pro magnitudine apud antiquos.
page 182, image: s0182Accius apud Non. 2, 523 Neque sat fingi, neque dici potest pro magnitate.
MAGNITIES ei. f. Auctor Carminis de Phoenice sub. fin.
MAGNITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MAGNITV=DO [MAGNITÛDO]] inis. f. [ me/geqos2, o)/gkos2 ] Interdum nihil nisi modum aut molem significat, vt Nucis magnitudo Scribon. 135. [...]
MAGNOPERE Adu. [ li/an, mega/la ] Valde, vehementer. [...]
MAXIMOPERE [ sfodro/tata ] Superlatiui gradus aduerbium. [...]
MAGVDARIS, siue MAGYDARIS [ magu/daris2 ] Priscian. 7 [...]
MAGVS [1] i. m. [ ma/gos2 ] Dictio Persica, qua apud eos Sapiens significatur, eos enim Persae Magos vocant, quos Graeci Philosophos, Latini Sapientes, Galli Druydas, Aegyptii Prophetas, siue Sacerdotes. [...]
MAGA ae. f. Augustin. de Ciu. Dei 18, 17 Maga famosissima Circe.
MAGVS [2] a, um. Re vera adiectiuum esse, docet Sen. Herc. Oet. 467 Carmine in terras mago descendat astris luna desertis licet. Itemque Ouid. Amor. 1, 8, 5 Illa magas artes Aeaeaque carmina nouit.
MAGÎA ae. f. [ magei/a ] Vocabulum medium. [...]
page 183, image: s0183MAGICE es. f. [ magikh\ ] Ars ipsa incantandi, quam et Magiam vocant. Plin. 30, 1 Si non expers sedes eius tota Thrace magices fuisset.
MAGICVS a, um. Adi. [ magiko\s2 ] Quod ad magum vel etiam magicen pertinet. [...]
MAGYDARIS vid. MAGVDARIS.
MAI
MAIA [ *mai=a ] Atlantis filia, ex qua Iupiter Mercurium suscepit. [...]
MAIÂLES [ to/miai ] Vet. Gloss. Maialis, [ de/lfac. [...]
MAIESTAS âtis. f. [ megaleio/ths2 ] a Magnitudine dicta est, auctore Festo. [...]
page 184, image: s0184MAIORES vid. MAGNVS.
MAIORÎNA ae. f. Species oliuae. [...]
MAIVMA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MAIV=MA [MAIÛMA]] ae. f. Ludi genus apud Romanos. [...]
MAIVS [ *ma/i+os2, *metageitniw\n ] Mensis a maioribus dictus est, quia (inquit Macrob. Saturn. 1, 12.) maioribus consecratus erat, quorum consilio Respub. gerebatur. [...]
MAIVSCVLVS [2] vid. MAGNVS.
MAL
MALA ae. f. [ mh=lon, pareia\, siagw\n ] Faciei pars est, dicta, si credimus Isid. 11, 1, quod rotunda, mali speciem prae se ferat: Magis audiendus Cic. Orat. 153 c. 45 [...]
MALABATHRVM vid. MALOBATHRVM.
MALACHE es. f. [ mala/xh ] Malua. Plin. 20, 21. Columel. 10, 247. Apul. de Herb. c. 40.
MALACHRA quam alio nomine Maldacon vocant, arbor est in Bactriana regione, magnitudine oleae, folio roboris, fructu caprifici gummi genus exudans, quod Bdellium vocant Plin. 12, 9.
MALACION [ mala/kion ] Genus quoddam ornamenti muliebris, Polluci 7, 13. [...]
MALACVS a, um. Adi. [ malako\s2 ] Mollis. [...]
MALACIA ae. f. [ malaki/a ] Tranquillitas, quum maris fluctus omnino quiescunt et languent, neque vlla aura commouentur. [...]
MALACISSO âre. [ malaki/zw ] Mollire, subigere. [...]
MALASSO [1] âre. Mollio, subigo, maturo. vnde Commalasso, quod vide.
MALAGINVM i. n. Emplastrum quod sine igne conficitur Plin. Valer. 3, 12.
page 185, image: s0185MALAGMA atis. n. [ ma/lagma ] Fomentum, ad rem duram emolliendam superpositum, a [ mala/ttw, mollio, quia his molliuntur apostemana, et matura fiunt. [...]
MALANDRIA orum. Plurale. Vulnera in collo. Vnde
MELANDRIOSVS a, um. Adi. Marcell. Empir. c. 9.
MALASSO [2] vid. MALACVS.
MALAXO âre. Idem quod Malacisso. Laber. apud Gell. 16, 7 M alas malaxaui. Hinc,
MALAXATIO ônis. f. apud Theod. Priscian. 1, 28.
MALACTICVS a, um. Adi. Vim habens molliendi. Priscian. de Diaet. c. 15.
MALDACON Gummi genus ex bdellio arbore Plin. 12, 9.
MALE [1] Adu. vid. MALVS, Adi.
MALEA penultima interdum breui, interdum producta, *male/a et [ *ma/leia ] Promontorium est Laconicae prouinciae, quod, teste Seruio, per quinquaginta milliaria in mare protenditur, vbi vnda adeo saeua est, vt persequi nauigantes appareat. [...]
MALEVS [1] a, um. Adi. a Malea. Iugum Maleum Flor. 2, 9, 4. Sinus Maleus Idem 3, 6, 3.
MALEDICO, MALEDICTVM, MALEFACIO vid. MALVS, Adi.
MALEVENTVM Campaniae vrbs, quam nunc, boni ominis causa Beneuentum dicimus, vid. Plin. 3, 10. Liu. 9, 27 Nisi qui Maleventum, cui nunc vrbi Beneuentum nomen est, perfugerunt. Add. 25, 13.
MALEVOLENTIA [1] vid. MALVS, Adi.
MALEVS [2] vt refert Plin. 2, 73 in Indiae gente Oretum mons est, iuxta quem vmbrae aestate in Austrum, hieme in Septentrionem iaciuntur.
MALICORIVM i. n. [ si/dion ] Putamen mali granati. [...]
MALIGNE, MALIGNVS vid. MALVS, Adi.
MALINA ae. f. i. venilia. Vid. Augustin. de Mirabil. S. Script. c. 7.
MALISTVS a, um. Adi. a Graeco [ ma/listos2, maximus. Petron. c. 57 Satisfacere homini malisto et dignitoso. Verum plebeia oratio, et dubius locus est.
MALITIA [1] vid. MALVS, Adi.
MALLEVS i. m. [ sfu/ra, r(aisth\r ] Fabrile instrumentum; dictum quod res duras molliat, quasi molliens. [...]
MALLEOLVS i. m. Dimin. [ mo/sxeuma ] Columel. 3, 6, 3 [...]
MALLEOLÂRIS e. Adi. [ mosxeumatiko\s2 ] a Malleolus fit. Columel. de Arborib. c. 3, 4 Virgam malleolarem non amplius quam sex gemmarum esse conuenit.
MALLEÂTOR, ôris. m. sfurwth\s2 ] Martial. 12, 57 Illinc paludis malleator Hispanae Tritum nitenti fuste verberat saxum. Malleator [ sfuroko/pos2 Gloss. Lat. Gr.
MALLEÂTVS a, um. Adi. [ sfurwto\s2 ] Quod malleo factum est. [...]
MALLO onis. m. Ceparum Veget. Mulom. 1, 63. i. slilus siccatus, vid. Id. 2, 60, 1.
MALLOS [ *ma/llos2 ] Vrbs Ciliciae. Lucan. 3, 227 Mallos, et extremae resonant naualibus Aegae.
MALLVS [ *ma/llos2 ] Mons est in ea parte Indiae, quae est intra Gangem, a quo vicini populi Malli appellantur. Auctor Plin. 6, 17.
MALLVVIVM i. n. xeiro/niptron Gloss. Lat. Gr.] Vas in quo lauantur manus. [...]
MALO mauis, mauult, malle. [ proaire/omai ] Magis velle, praeoptare. [...]
page 186, image: s0186MALOBATHRVM, MALABATHRVM i. n. [ malo/baqron ] Arbor. [...]
MALOBATHRÂTVS Malobathro vnctus Sidon. Epist. 8, 3.
MALOBATHRARIVS i. m. Qui malobathrum vendit. Ita pro Murobathrarius Lambin. leg. in Plaut. Aul. 3, 5, 37. Aliis placent Murobractarii.
MALOPE Malua. Plin. 20, 21.
MALTHA ae. f. quid esset, docebimus verbis Plin. 36, 24 [...]
MALTHO âre. Maltha ferruminare, vid. primum Plinii exemplum, modo citatum. Sulphure solent vitrum solidare, id est malthare Scholiast. Iuuenal. 5, 48.
MALVA ae. f. [ mala/xh ] Herba, quae antiquis in deliciis acetariorum erat, quam quidam a molliendo dictam putant, quasi Moluam, quod ventrem molliat. [...]
MALVACEVS a, um. Adi. [ malaxw/dhs2 ] Quod ad maluam pertinet, siue ad maluae similitudinem factum. [...]
MALVANVS i. m. Luporum exactor Lucil. ap. Non. 2, 324: sed Turneb. Adu. 29, 23 leg. Martem Siluanum.
MALVAVISCVS i. m. Ibiscus. Apul. de Herb. c. 38.
MALVM [1] Terrae, Herba: cuius sunt genera quatuor, quae recensentur a Plin. 25, 8. [...]
MÂLVS [1] i. f. mhle/a ] Arbor. Tractum nomen a Graecis, qui malum [ mh=lon dicunt. Et steriles platani malos gessere valentes Virg. Georg. 2, 70.
MÂLVM i. n. Mali fructus. [...]
page 187, image: s0187MALARIVM i. n. Pomarium Gloss. Isidori.
MALIFER era, erum. Adi. Pomifer. Virg. Aen. 7, 740 Et quos maliferae despectant moenia Abellae.
MALOGRANATVM Composita vox pro Malum granatum. Vulg. Hagg. 2, 20. et Hicron. in Comment. Conf. Numer. 20, 5. Plin. 26, 8. Isidor. 17, 7.
MALOGRANATA ae. f. Arbor. Isidor. 17, 7.
MALOMELLVM i. n. A dulcedine appellatum, quod fructus eius mellis saporem habeat Isidor. 17, 7. vid. MELIMELVM.
MALINVS a, um. Adi. [ mhlei+no\s2 ] Quod est ex malo arbore factum. [...]
MALVNDRVM i. n. Herbae genus. Plin. 26, 7. al. leg. Melandryum.
MÂLVS [2] i. m. [ i(sto\s2 ] Arbor nauis. [...]
MALVS a, um. Adi. [ kako\s2, fau=los2, lugro\s2, deino\s2 ] Quod est Bono contrarium. [...]
MALVM [2] i. n. Substantiue sumtum, multas parit formulas. [...]
page 188, image: s0188MALVM [3] Interiectio irascentis. Ter.Eun. 4, 7, 10 [...]
page 189, image: s0189MALE [2] Peius, Pessime. Adu. [ kakw=s2 ] Variis verbis iungitur. [...]
page 190, image: s0190MALEBARBIS, vel MALIBARBIS spaniopw/gwn Gloss. Lat. Gr.
MALEDÎCO ere. [ kakhgore/w, kakologe/w, kakostome/w, blasfhme/w ] Verbis laedere alium. [...]
MALEDÎCENS entis. Partic. Plaut. Merc. 2, 3, 75 Vt nunc sunt maledicentes homines.
MALEDÎCVS a, um. Adi. [ kako/logos2, bla/sfhmos2, kako/qrous2, kakor)r(h/mwn ] Maledicentior, Maledicentissimus. [...]
MALEDICE Adu. Cicer. Off. 1, 134 c. 37 Cum de absentibus maledice contumelioseque dicitur.
MALEDICENTIA ae. f. [ kakhgori/a ] Obtrectatio, conuicium. Gell. 3, 3 Ob assiduam maledicentiam et probra in principes ciuitatis, de Graecorum Poëtarum more dicta.
MALEDICAX âcis. Macrob. Saturn. 7, 3 Importuna vrbanitas maledicacem vrbe priuauit. [...]
MALEDICTVM i. n. [ kakolo/ghma ] Conuicium, probrum, contumelia. [...]
page 191, image: s0191MALEDICTVS a, um. Spartian. in Geta c. 3 Maledicte parricida. Vid. Salmas. in Hist. Aug. p. 168. Conf. Tertull. adu. Marc. 5, 3.
MALEDICTIO ônis. f. [ kakologi/a ] Cic. pro Cael. 6 c. 3 Maledictio nihil habet propositi praeter contumeliam, quae, si petulantius iactatur, conuicium: si facetius, vrbanitas nominatur. [...]
MALEDICTOR, ôris. m. Festus, Maledictores dicebantur ab antiquis, qui nunc Maledici.
MALEDICTO, vel MALEDICTITO âre. Frequent. Plaut. Trin. 1, 2, 62 Maledictitatur vulgo tibi in sermonibus.
MALEFABER bra, brum. Adi. Prudent. Hamartig. 714 Suadelis se malefabris Illectam suasisse viro. de Eua.
MALEFACIO [ kaki/nw, kakourge/w ] Vid. Male facio, in MALE, paullo ante. [...]
MALEFACTVM i. n. Lucret. 3, 596 Quod genus est animo malefactum quum perhibetur. [...]
MALEFACTOR, ôris. m. Plaut. Bacch. 3, 2, 11 Malefactorem amitti satius, quam relinqui beneficum.
MALEFACTIO ônis. f. [ leipoqumi/a ] Ita a medicis appellari, docet Macer. de Herbis 2, 4, 28.
MALEFICVS a, um. Adi. [ kakou=rgos2, kako/texnos2, kakopoio\s2, kakopra/gmwn ] Qui damnum infert, qui nocet alteri. [...]
MALEFICE Adu. Idem. Plaut. Pseud. 4, 7, 113 Ego nec sycophantiose quidquam ago nec malefice.
MALEFICIVM i. n. [ kakou/rghma, kakotexni/a ] Damnum, iniuria, facinus. [...]
MALEFICENTIA ae. f. [ kakourgi/a ] Idem. Plin. 9, 9. Caes. Bell. Gall. 1, 7 Sibi esse in animo iter facere per prouinciam sine vlla maleficentia. Al. rectius, malesicio.
MALEFICIÔSE Adu. [ kakopragw=s2 ] Laudatur Cic. pro Caecin. 20 c. 7 Quum hoc nouae litis genus tam maleficiose intenderet, etc. Sed hodie omnia exemplaria habent Malitiose.
MALEFERIATVS Potius distincte scribendum Male feriatus, vid. FERIATVS.
MALEFÎDVS etiam separatim dedimus in MALE n. 1.
MALEFORMIS e. Gloss. Lat. Gr. [ du/smorfos2.
page 192, image: s0192MALEFORTIS ipsum quoque separatim dedimus in MALE.
MALELOQVAX âcis. Gloss. Gr. Lat. [ kakolo/gos2. Publ. Syro est Maliloquax.
MALEMORATVS a, um. du/stropos2 Gloss. Gr. Lat.
MALEOLENS Cic. de Orat. 2, 249 At in maleolentem video me a te circumueniri.
MALESÂNVS vid. MALE n. 1.
MALESVÂDVS a, um. Adi. Plaut. Most. 1, 3, 56 Malesuada vulgi lena. Virg. Aen. 6, 276 Et metus et malesuada Fames, etc.
MALETRACTATIO ônis. f. i. maledictum, blasphemia, vnico vocabulo apud Arnobium legitur Aduers. Gent. 4 p. 142 [...]
MALEVOLVS a, um. Adi. [ kako/nous2, du/snoos2 ] Inuidus: malum cuiquam exoptans. [...]
MALEVOLENS entis. [ kakonow=n ] Idem quod Maleuolus. Plaut. Bacch. 4, 3, 4 Viuo maleuolente ingenio natus. Conf. Capt. 3, 4, 51. et Stich. 2, 3, 68. Hinc Superl. Cic. Fam. 1, 7 Maleuolentissimae obtrectationes.
MALEVOLENTIA [2] ae. f. [ kako/noia, du/snoia ] Est Voluptas ex malo alterius sine emolumento suo; vt ait Cic. Tusc. 4, 20 c. 9. [...]
MALICORDIS e. Adi. ponhroka/rdios2 Gloss. Gr. Lat. [...]
MALILOQVIVM i. n. Non sumsimus linguam ad maliloquium, et aures ad exceptaculum maliloquii Tertull. de Spect. c. 2. Add. Idem Apologet. c. 45.
MALIGNVS a, um. Adi. ponhro\s2, kakoh/qhs2 Gloss. Lat. Gr.] Qui difficultatem sui ostendit, inquit Donatus. [...]
MALIGNITAS âtis. f. [ kakoh/qeia, kakoqumi/a, kako/ths2 ] Malus animus, peruersa et deprauata voluntas. [...]
MALIGNE Adu. [ kakohqw=s2 ] Malitiose, aut nimis parce. [...]
MALIGNO, et MALIGNOR kakohqeu/omai Gloss. Gr. Lat.] Vulg. Interpres Psalm. 73, 3. et 83, 3.
MALIGNANS antis. Partic. Volucres venena malignantes Ammian. 22, 15. Conf. Vulgat. Psalm. 21, 17. et 63, 3.
MALIGNOSVS a, um. Adi. kakentrexh\s2 Gloss. Lat. Gr.
MALITAS âtis. f. Vlpian. l. 5. D. Quod metus causa, Metum Labeo accipiendum dicit, non quemlibet timorem, sed maioris malitatis.
MALITIA [2] ae. f. kakh\, kaki/a Vet. Gloss. [ r(adiourgi/a ] Erasmus, Malitia, Peruersitatem sinut, quum quis data opera male agit. [...]
page 193, image: s0193MALITIÔSVS a, um. Adi. [ kako/texnos2 ] Versutus, callidus, astutus, fallax: Cic. Off. 3, 58 [...]
MALITIÔSE Adu. [ kakote/xnws2 ] Callide et dolose. [...]
MALITIOSITAS âtis. f. Apud Tertullian. adu. Marc. 3, 15 extr.
PEIOR ûs Compar. [ kaki/wn ] quo vtuntur pro Malior a Malus. Cic. Phil. 8, 29 [...]
PEIÔRO âre. Peius deteriusue reddere. Paul. 2 Sententiarum 19 (tit. 28) Homo liber qui statum suum in potestate habet, et peiorare eum, et meliorem facere potest. Hinc
PEIORANS Partic. non semel apud Medic. Peiorans morbus Cael. Aurel. Acut. 2. 1, 3, Add. Id. Tard. 4, 1.
PEIVS Adu. [ ka/kion ] pro Magis, et multo magis ac vehementius. Caes. B. Gall. 1, 31, 10 Sed peius victoribus Sequanis, quam Aeduis victis accidisse. [...]
PESSIMVS a, um. Superl. [ ka/kistos2 ] pro Malissimus a Malus, Plin. 11, 37 Est autem iecur nihil aliud, quam purgamentum pessimi sanguinis. [...]
PESSIME Adu. [ ka/kista ] Cic. Verr. 3, 119 Intelliget secum actum esse pessime. Pessime istud in te atque in illum Consulis Ter. Heaut. 3, 1, 28. Sentire pessime de Republica Cic. Philipp. 14, 18 c. 6.
PESSVMVM Plaut. Rud. 2, 3, 64 Nunc eam cum naui scilicet abiisse pessumum in altum.
PESSIMO âre. [ kakou=n ] Pessime afficere. Vulg. Sirac. 36, 11. Aetate Pessimata Lactant. 1, 11, 46. Verum nunc leg. pessum acta:
MAM
MAMERCVS Praenomen Aemyliorum. Mamercorum meminit Cic. de Claris Orat. 175. Et Off. 2, 58. Vid. Spanb. de Vsu Numism. vid. statim MAMERS.
MAMERS [ *)/arhs2 ] Lingua Oscorum, dictus est Mars, Festus, Mamercus nomen est Oscum, eo quod hi Martem Mamertem appellant. Et, Mamers Mamertis facit, id est lingua Osca Mars Martis. [...]
MAMERTÎNI [ *mamerti=noi ] Populi Campani. [...]
MAMERTES [ *mame/rths2 ] Corinthius, filios fratris sui Sisaponis libidine regnandi interfecit, maximo suo malo. [...]
MAMILIA Gens, inter antiquissimas Romae, de cuius originibus Liu. 1, 49 [...]
MAMILLANA Fici genus est, a mamillarum similitudine ita dictum; cuius meminit Plin. 15, 18.
MAMMA ae. f. [ mazo\s2, titqi/on, masto\s2 ] Ornamentum pectoris muliebris, vbi fons sanctissimus corporis humani generis educator Gell. 12, 1. [...]
page 194, image: s0194MAMILLA, s. MAMMILLA ae. f. Dimin. [ titqi/dion, qh/lh ] Iuuenal. Sat. 6, 400 Illa loqui recta facie, strictisque mamillis. [...]
MAMMVLA ae. f. Dimin. Cels. 7, 26. Femina breuius vrinae similiter et rectius iter habet: quod mammulae simile, inter imas oras super naturale positum, non minus saepe auxilio eget.
MAMMÔSVS a, um. Adi. [ titqiw/dhs2 ] Quod habet magnas mammas. [...]
MAMMÂTVS a, um. Adi. [ mastoeidh\s2 ] Quod mammarum similitudinem refert: vnde tegulae mammatae dictae sunt, quae balneis adhibentur et aquaeductibus. Vid. Plin. 35, 12, s. 46. etc. Non. 2, 529
MAMMEÂTVS a, um. Adi. [ titqiwto\s2 ] Idem. Plaut. Poen. 1, 2, 181 Cuius amicam mammeatam vidimus.
MAMMALIS Latine dicitur Herba Chamaepitys ap. Apul. de Herb c. 26.
MAMILLANVS s. MAMMILLANVS a, um. Adi. Mamillae similis. Ficus Plin. 15, 18.
MAMILLÂRE is. n. Velum siue fascia, qua mulieres mammas tegunt: de quo epigramma apud Martial. 14, 66 Taurino poteras pectus constringere tergo: Nam pellis mammas non capit Ista tuas.
MAMMACVTHVS Vir quidam fuit sola illustris fatuitate, sicut et quidam Melitides. [...]
MAMMAEA Imperatoris Alexandri Seueri mater, a qua aedificia etiam quaedam nomen habuere. [...]
MAMMAEANI pueri, et puellae Mammaeanae, quas idem Imperator instituit, teste Lamprid. 57.
MAMMÔNAS ae. [ plou=tos2 ] Chaldaeorum et Syrorum lingua Diuitiae et opes nuncupantur. [...]
MAMMONEVS a, um. Adi. Mammoneam fidem sequi Prudent. Hamart. v. 428.
MAMMOTHREPTVS i. m. A nutrice educatus Augustin. in Psalm. Conc. 30.
MAMPHVLA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MAMPHV=LA [MAMPHÛLA]] ae. f. Secundum Festum appellatur panis Syriaci genus, quod, vt ait Verrius, in clibano ante quam percoquatur, decidit in carbones cineremque, cuius meminit Lucilius, Pistricem validam si numi suppeditabunt, Addas empleuron, mamphulas quae sciat omnes. [...]
MAMPHVR uris. n. Lignum rotundum loro circumuolutum, quod circumagunt fabri in operibus tornandis. Fest. Scaliger deriuat ex Gr. [ manno/foron.
MAMVRIVS [ *mamou/rios2 ] Veturius. [...]
MAMVRRA [ *mamou=r)r(a ] Formiis natus, Eques Romanus, vt tradit Corn. Nepos, praefectus fabrûm C. Caesaris in Gallia fuit, quem primum Romae parietes totius domus suae in Caelio monte crusta marmoris operuisse etiam Plin. tradidit 36, 6. [...]
page 195, image: s0195MANA vid. MANIA.
MÂNACVS i. m. Tarentina voce, lunae orbitam, Circulum manacum veteres appellarunt, quasi maniako\n Dor. pro [ miniako/n. [...]
MANALIS Lapis, vid. MANO, âre.
MANCEPS ipis. m. [ e)rgo/labos2 ] est (inquit Fest.) Quisquis a populo aliquid emit, conducitue, quia manu sublata significat auctorem se emtionis esse. [...]
MANCIPO, s. MANCVPO âre. [ xeiro/w, a)ndrapodi/zomai, e)candrapodi/zw ] quasi Manu capiendum dare aliquid alteri, i. alienare, in alterius dominium et potestatem transferre. [...]
MANCIPÂTVS [1] a, um. Partic. [ a)ndrapodisqei\s2 ] Deuinctus, adstrictus. [...]
MANCIPÂTVS [2] ûs. m. Plin. 9, 35 de vnione, Et hoc tamen aeternae prope possessionis est, sequitur haeredem, in mancipatum venit vt praedium aliquod. [...]
MANCIPATIO ônis. f. [ a)ndrapo/disis2 ] est (inquit Caius ICtus apud Boethium in Topic. Cic. 3 p. 797) [...]
MANCIPIVM, vel MANCVPIVM i. n. [ a)ndra/podon, dorua/lwtos2 ] Seruus, vel ab hostibus manu captus, vt ait Imperator §. 1 de iure personar. [...]
page 196, image: s0196MANCIPI, siue MANCVPI Genitiuum esse contractum Mancipii docent Voss. de Art. Gram. 3, 46. [...]
MANCIOLAE tenellae, pro manibus, antiquum verbum Laeuii apud Gell. 19, 7.
MANCVS a, um. Adi. kullo\s2 Gloss. Lat. Gr.] proprie significat eum, qui sine manu est; quasi Manu carens. [...]
page 197, image: s0197MANDATVM vid. MANDO, âre.
MANDÊLA Pagus est in Sabinis, vt auctores sunt Acron et Porphyrion ad Hor. Epist. 1, 18, 105 Gelidus Digentia riuus Quem Mandela bibit rugosus frigore pagus.
MANDIBVLA [1] vid. MANDO, ere.
MANDO [1] âre. [ e)nte/llomai, e)piste/llw, pareggua/w, e)piti/qemai ] quasi tu dicas in manum dare, i. faciendum, curandum, seruandum aliquid alteri committere. [...]
MANDANS antis. Partic. [ e)ntello/menos2 ] Ouid. Epist. 16, 314 Vtere mandantis simplicitate viri. Al. non vafri.
MANDÂTVS [1] a, um. Partic. [ e)ntetalme/nos2 ] Cic. pro Rosc. Amer. 111 c. 38 [...]
MANDÂTVM i. n. [ e)/ntalma, e)ntolh\, e)fetmh\ ] Substant. intell. [...]
page 198, image: s0198MANDÂTVS [2] ûs. m. apud Iurisconsultos legitur, praesertim titulo Mandati. [...]
MANDÂTOR, ôris. m. [ e)ntalth\s2 ] Qui mandauit. [...]
MANDATORIVS a, um. Adi. ICti, vt, vel fideiussorio siue mandatorio, vel quocunque alio nomine l. 19 C. de fideiuss. et mandator.
MANDATIO ônis. f. Idem quod Mandatus. Iulian. l. 37. pr. D. de acquir. rer. domin. Nec stipulatione, nec mandatione.
MANDÂTRIX îcis. f. a Mandator. Mandatrix operum Claud. Cons. Hon. 4, 235.
MANDATARIVS i. m. ICt. est Qui mandatum suscipit ad implendum.
MANDATIVVS a, um. Videte, imperatiuum est: videtote, mandatiuum Fronto Gramm. p. 1331. Conf. Bang. Obss. Philoll. de modo verb. p. 477.
MANDO [2] ere. [ massa/omai, fla/w ] Dentibus cibum conficere. [...]
MANSITO [1] âre. Frequent. Plaut. Amphit. 4, 3, 4 Mutatos Atticos in Arcadia homines, et saeuas belluas mansitasse, etc. Mansito, a verbo Maneo, vid. MANEO.
MANDO [3] ônis. m. [ fa/gos2 ] Edax. Lucilius, Atque omnes mandonum gulae. Varr. Bimargo, Magna vt tremiscat Roma, et magnae mandonum gulae Non. 1, 58.
MANDVCO [1] [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MANDV=CO [MANDÛCO]] âre. [ massw=mai ] Idem quod Mandere, et ore vel dentibus conficere. [...]
MANDVCÂTVS a, um. Partic. Varr. R. R. 2, 7 Pullos columbinos manducato candido farciunt pane, i. manso dentibus custodis.
MANDVCANS antis. Partic. Vulg. Matth. 11, 19. Rom. 14, 3.
MANDVCOR âri. Deponens apud antiquos. Lucil. 14, vt citat Non. 17, 79 Quum illud quid faciat quod mandueamur in ore.
MANDVCATIO onis. f. Hieron.
MANDVCO [2] [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MANDV=CO [MANDÛCO]], ônis, siue MANDVCVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MANDV=CVS [MANDÛCUS]] i. m. [ a)ddhfa/gos2 ] Edax. Pompon. Pictoribus, Magnus Camillus manducus canterius. Vid. Non. 1, 58. [...]
page 199, image: s0199MANDVCVM i. n. Opsonium apud veteres dicebatur. Varr. de L. L. 6, 5 Vnde manducari, a quo in Atellanis opsonium vocant manducum.
MANSVS [1] a, um. Partic. [ memasshme/nos2 ] Quinctil. 10, 1 Cibos mansos ac prope liquefactos demittimus. [...]
MANDIBVLA [2], ae. f. s. MANDIBVLVM i. n. [Mandibulum, fa/tnwma Gloss. Lat. Gr.] In qua siti sunt dentes: quae et Maxilla dicitur. [...]
MANDALIA um. n. pl. Frustilla. Plin. Valer. 1, 6 Facere mandalia. Conf. Id. 2, 37. Adde Reines. Var. Lect. 2, 8. Bartb. Advers. 1, 14.
MANDONIVS [ *mando/nios2 ] Dux Hispanus. [...]
MANDRA ae. f. [ ma/ndra ] Ouile est, caula, vel aliarum pecudum stabulum, ex vsu Graecorum. [...]
MANDRAGORA ae. f. [ mandrago/ras2 ] Herba. Plin. 25, 13 Mandragoram alii Circeium vocant. [...]
MANDVCO, âre. et MANDVCVS vid. MANDO, ere.
MÂNE Adu. [ prwi\+, prwi/+a, e(/wqen ] Diei pars prima, a MANIS, e, quod idem ac MANVS, a, um: Vet. Schol. Hor. Carm. 1, 4 extr. Manum, Clarum veteres dicebant, teste Nonio 1, 337. [...]
MANICO âre. Mane aduenire. Vulgat. Luc. 21, 38. P. Chrysol. Serm. 82.
MANEO si, sum, ere. [ me/nw, mimna/zw, au)li/zomai, diarke/w ] Loco insistere, inquit Nonius, siue, vt ait Sipontinus, Continere se, et firmum stare. [...]
page 201, image: s0201MANENS entis. Part. Terra immobilis manens, ima sede semper haeret Cic. Somn. Sc. c. 5. Vitia, affectiones sunt manentes Idem Tusc. 4 c. 13. Rupes, immota manens Virg. Aen. 10, 696.
MANSVRVS a, um. Partic. [ diarkh/swn ] Amor mansurus Ovid. de Arte Am. 2, 242. [...]
MANENDVS a, um. Gerundiu. Aetas manenda, i. transigenda. Lucret. 3, 1086 [...]
MANSIO [1] ônis. f. [ monh\, diamonh\ ] Actus ipse manendi et quiescendi in aliquo loco. [...]
MANSIVNCVLA ae. f. Mansiunculas in arca facies Vulgat. Genes. 6, 14. i. [ oi)ki/skis2, habitatiunculas.
MANSITO [2] âre. Frequent. [ diame/nw ] Tacit. Ann. 13, 44 Quippe mansitasse vna conuincebatur. Mansito, a verbo Mando, vid. MANDO, ere.
MANSVS [2] i. m. Est ICt. Fundus, vnde quis se et familiam alere potest, vid. Cuiac. Feud. 1, 1.
MANSOR, ôris. m. Hospes. Sedulius 5, 495 Et faciat tenues tanto mansore capaces.
MANSIONARIVS [1] a, um. Adi. Ad mansionem pertinens. Fulgent. Myth. 3 Ignoto atque mansionario vti coniugio.
MANSIONARIVS [2] i. m. Qui peregrinantes hospitio excipit, it. qui mansiones inter milites dispertit, vid. Voss. de Vit. L. L. 3, 23 p. 511.
MANES is, Sing. et ium, Plur. Animum humanum sic vocabant a corpore solutum. [...]
page 202, image: s0202MANETHVS vid. paullo ante MANAETHVS.
MANGO ônis. m. Veteribus Glossis [ kunotro/fos2, quasi tu canum altorem et educatorem dicas, videtur viuorum corporum quidam mercator esse, quod genus cum fraudulentum admodum esse putaretur, hinc non tam mercis quam fraudis nomen esse coepit: [...]
MANGONIZO âre. [ magganeu/w ] Ornare, et quasi componere rem aliquam ad alliciendos emtores. [...]
MANGONIZATVS a, um. Part. [ magganeuqei=sa ] Interpolatus, mangonio quodam aut lenocinio fucatus et politus. [...]
MANGONICVS a, um. Adi. [ magganeutiko\s2 ] Quod ad mangonem pertinet. [...]
MANGONIVM i. n. [ magganei/a ] Artificium, quod ad res facilius vendendas adhibetur. [...]
MANIA ae. f. Mater Larum. Macrob. Sat. 1, 7 [...]
MANIOSVS a, um. Adi. Furiosus. Quid faciat maniosus et nequam Ammian. 28, 4. alii aliter.
MANICVS a, um. Adi. [ maniko\s2 ] Quod furorem efficit. Plin. 21, 31 s. 105 de Trychni s. strychni tertio genere, insaniam facit, paruo quoque succo. [...]
MANIOPOEOS i. m. Herba, alias Symphoniaca, ap. Apul. de Herb. c. 4.
MANIBVLA ae. f. In aratri stiua transuersa regula manibula, quod manu bubulci tenetur Varro L. L. 4, 31. Alii leg. Manicula, v. v.
MANICA ae. f. [ xei/rdesmos2, xeiri\s2 ] A Manu deriuatur; Veslis pars, qua manus teguntur. [...]
page 203, image: s0203MANICÂTVS a, um. Adi. [ xeiridwto\s2 ] Quod habet manicas. Columel. 11, 1, 21 [...]
MANICLEATVS a, um. Adi. Idem. Tunica Isidor. 19, 22.
MANICVLA [1] ae. f. Transuersa est regula in stiua aratri; sic dicta, quod manu bubulci tenetur; qui quasi est temo inter boues Varr. de L. L. 4, 31. [...]
MANIFESTVS a, um. Adi. [ dh=los2, e)/kdhlos2, kata/dhlos2, safh\s2, fanero\s2, katafanh\s2 ] Clarus et apertus, quasi manibus palpabilis. [...]
MANIFESTE Adu. [ sa/fa, safw=s2, fanerw=s2, e)nwph=|, kata/dhlon, a)pofasme/nws2 ] Palam, perspicue, clare, non obscure. [...]
MANIFESTO [1] Adu. [ a)mfado\n ] Idem. Cicer. pro Cluent. 20 Quum manifesto venenum deprehendisset, etc. [...]
MANIFESTARIVS a, um. Adi. [ eu)apo/deiktos2, xeiro/deiktos2, eu)su/noptos2 ] Idem quod Manifestus. [...]
MANIFESTO [2] âre. Manifestum facere. Iustin. 41, 1, 2 Hoc ipsorum vocabulo manifestatur. Ouid. Met. 13, 106 Insidias prodet manifestabitque latentem.
MANIFESTATVS a, um. Partic. Vulg. Interp. Rom. 3, 21. 1 Petr. 1, 20. 1 Ioh. 1, 2.
MANIFESTATIO ônis. f. Sulp. Seuer. Dial. 3, 4. Gloss. Vet. Lat. Gr. [ fane/rwsis2, faneropoi/hsis2. Augustin. C. D. 20, 30. et Ambros. Serm. 18 de Temp.
MANIFESTATOR, ôris. m. Non. 1, 46 Huius rei manifestator est Lucretius.
MANIFOLIVM i. n. Herbae nomen apud Apul. de Herb. c. 36.
MANILIA Gens plebeia Romae, e qua ille auctor Legis Maniliae pro qua dixit Cicero. Confunditur cum MAMILIA, vt et cum MANLIA. v. v.
MANIPVLVS, et in versu MANIPLVS i. m. [ xeiro/bolon, a)/malla ] A Manu sit: et proprie significat Fasciculum, quem manu quis apprehendit metendo. [...]
page 204, image: s0204MANIPVLARIS et in carmine MANIPLARIS, e. [ loxi/ths2 ] Quod ad manipulum pertinet, quodque de manipulo est. [...]
MANIPVLARIVS a, um. Adi. Habitus manipularius, qualis est gregariorum in manipulis militum. [...]
MANIPVLÂTIM Adu. ( loxhdo\n ] Per manipulos. [...]
MANIVS [ *ma/nios2 ] Praenomen dictum est ab eo, quod mane quis initio natus sit, vt Lucius qui luce. [...]
MANLIANVM Villa Ciceronis Qu. Fratr. 1, 1, 3.
MANLIA Gens Romae nobilissima: in primis eam nobilitauit Manlius Capitolinus, ob defensum Capitolium dictus, de quo vid. Plin. 7, 28. [...]
MANNA ae. f. Mica turis. [...]
MANNVLVS i. m. Martial. 12, 24 [...]
MANNVS i. m. Paruulus equus Mannis, bouri/xois2 Vetus Gloss.] Dicuntur burdi et burdones, it. burichi ap. Vet. Schol. Horat. [...]
MANO âre. [ bru/w, a)pobru/w, a)por)r(e/w ] Verbum quo naturalis, placidus in primis motus liquidorum et continuatus indicatur. [...]
MANANS antis. Partic. [ bru/wn ] Aqua manans de niue Ouid. ex Pont. 1, 1, 68. [...]
MANATIO ônis. f. Actus manandi, apud Augustin. de Trin. c. 20 et Frontin. de Aquaeduct. 2 sub init.
MANÂLIS e. Adi. Manalem lapidem putabant esse Orci ostium, per quod animae inferorum ad superos manarent, qui dicuntur Manes. [...]
page 205, image: s0205MANABILIS e. Adi. Lucret. 1, 535 [...]
MANOBARBVLVS vid. MARTIOBARBVLI.
MANON Graecum est [ mano\n, et rarum significat, denso oppositum. [...]
MANSISTERNA Aquae vrna, id est vrceus. Plaut. Bacch... Effer mansisternam cum aqua foras. Corruptus locus: Nasiterna legendum: vbi vid.
MANSIO [2] vid. MANEO.
MANSITO [3] vid. MANDO, ere. et MANEO.
MANSTVTOR [1] vid. MANVS.
MANSVCIVS Edax. Fest. Alii Mansucus, forte pro Manducus, v. v.
MANSVÊTVS a, um. Adi. [ pra=|os2, h(/meros2, e)pieikh\s2, tiqasso\s2 ] Mitis, quasi Manu adsuetus; quod omnia, quae sunt natura fera, manuum permulsione mitescant. [...]
MANSVÊTE Adu. [ pra/|ws2 ] Cic. pro Marcell. 9 c. 3 At vero quum aliquid clementer, mansuete, iuste, moderate, sapienter factum, etc. Perferre fortunam Auct. ad Her. 4 c. 52. Compar. Apul. Met. 4.
MANSVETVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MANSVETV=DO [MANSUETÛDO]] inis. f. [ pra|o/ths2, e)piei/keia, h(mero/ths2 ] Cic. Verr. 5, 115 c. 44 [...]
MANSVEFACIO fêci, ere. [ pra|u/+nw, h(mero/w, tiqasseu/w ] Mansuetum reddere, Plin. 11, 37 [...]
MANSVEFÎO eri. [ pra|u/+nomai ] Caes. Bell. Gall. 6, 28 Sed assuescere ad homines et mansuefieri, ne parunli quidem excepti possunt.
MANSVES êtis, et is. Antiqui dicebant pro Mansueto. Plaut. Asin. 1, 2, 19 [...]
MANSVETO âre. Mansuefacere. Quodam tempore mansuetabatur ignis Vulgata Sap. 16, 8.
MANSVETARIVS i. m. h(meropoio\s2 Gloss. Gr. Lat. [ pra|u+ntiko\s2 ] Qui feras mansuefacit. [...]
MANSVESCO êui, ere. [ tiqasseu/omai ] Mansuetum fieri, mitescere. [...]
MANSVS [3] vid. MANDO, ere.
MANTELE, MANTELIVM, MANTELVM vid. MANTILE.
MANTES, vel MANTIS is. [ ma/ntis2 ] Vates Latine dicitur. [...]
MANTÊVM i. n. [ mantei=on ] Locus oraculis dicatus. Plin. 5, 29 Ab Epheso manteum aliud Colophoniorum.
MANTIA ae. f. [ mantei/a ] Diuinatio. Hoc nomine vocatur a Dacis rubus. Apul. de Herb. c. 87.
MANTICE es. f. mantikh\ ] Ars ipsa diuinandi. Cic. de Nat. Deor. 1, 55 c. 20 Sequitur [ mantikh\ vestra, quae Latine diuinatio dicitur, qua, etc.
MANTICA ae. f. [ ph/ra, i(ppoph/ra ] Pera, vel saccus equi aut hominis adeo tergo impositus, Perula viatoria, auctore Porphyrio ad Hor. Serm. 2, 6, 106 [...]
page 206, image: s0206MANTICVLA ae. f. Dimin. [ phri/dion ] Fest. Manticularum vsus pauperibus in numis recondendis etiam nostro saeculo fuit: vnde MANTICVLARI dicebantur, qui furandi gratia manticulas attrectabant, vid. MANTICVLOR.
MANTICVLARIA dicuntur Ea, quae in frequenti vsu habentur, et quasi manu tractantur: frequens enim ad manus tergendas vsus fuit mantelorum, vnde haec trahitur similitudo. Festus.
MANTICVLARIVS i. m. [ balantioto/mos2 ] Dicitur Fur, qui inferens se confertae multitudini, manticulas, i. bulgas aut marsupia, aut secat, aut artificio doloso aperit et euacuat, ablata pecunia. [...]
MANTICVLOR âri. [ kleyei/w ] Est (auctore Festo) Manticulas furandi gratia attrectare. [...]
MANTICHORA ae. f. [ mantixo/ra ] vel, vt plerique scribunt, MANTICORA, animal ferum, quod ita describit Plin. 8, 21 s. 30 [...]
MANTÎLE, vel MANTÊLE, is. n. it. MANTILIVM, MANTELIVM, MANTELLVM i. n. [ xeiro/maktron ] Est Linteolum, quo manus tergere solemus. [...]
MANTILIARIVS i. m. Qui mantilia conficit. Plaut. Aul. 3, 5, 37.
MANTINÊA [ *manti/neia ] Arcadiae vrbs, quam Epaminondas superatis secunda pugna Lacedaemouiis illustrem reddidit, in qua et ipse diem obiit. Haec Strabo lib. 8. Vid. Nepos Epam. 9.
MANTISCINOR âri. Vorare, Lurcari. [...]
MANTISSA, s. MANTISA ae. f. [ e)pi/metron ] Additamentum dicitur lingua Tusca, quod ponderi adiicitur, sed deterius, et quod sine vllo vsu est. [...]
MANTO [1] âre. [ mi/mnw ] Veteres pro Manere vsurparunt, teste Non. 10, 9. [...]
MANTO [2] ûs. f. [ *mantw\ ] Tiresiae vatis Thebani silia, quae post Patris interitum ad Italiam venit. [...]
MANTVA [ *ma/ntua ] Vrbs clarissima vel hoc solo nomine, quod genuit Virgilium. [...]
MANTVÂNVS a, um. Adi. [ *mantuako\s2 ] Vnde,
page 207, image: s0207Mantuanus Homerus Virgilius dictus est. Fama Mantuana Stat. Silu. 4, 7, 27.
MANTVM i. n. Breue amictum, quod manus tegat tantum Isidor. 19, 24.
MANTVS vestis virginalis Isidor. Gloss.
MANTVÊLIS e. Adi. In modum manti factus. Chlamys mantuelis Treb. Poll. Claud. c. 17. Vid. Salmas.
MANTVRNA ae. f. Coniugii dea Augustin. de Ciu. Dei 6, 9.
MANVALIS, MANVARIVS, MANVBIAE, MANVBRIVM, MANVLEATVS, MANVMISSIO, MANVPRETIVM vid. MANVS.
MANVANA vid. MANIA.
MANVCLA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MANV=CLA [MANÛCLA]] ae. f. Pars illa in Catapultis, quae neruum attractum continet. Sic explicatur Vitruu. 10, 15. in Baldi Lex. Turn. leg. manulea 2, 4.
MANVM [ ai)/qrion ] Dicitur Clarum: vnde etiam Mane, post tenebras noctis diei pars prima Nonius 1, 337. [...]
MANVS ûs. f. [ xei\r ] Instrumentum illud nobilissimum, de quo Cic. de Nat. Deor. 2, 150 c. 60 [...]
page 211, image: s0211MANVMITTERE [ a)peleuqerou=n ] seruum, (siue diuisim, siue coniunctim legas) est Dare ei libertatem. [...]
MANVMISSIO ônis. f. [ a)peleuqerei/a ] Manumissio ad seruos pertinet, non ad silios Vlp. l. 1 §. 4 [...]
page 212, image: s0212MANVMISSVS a, um. Partic. Cic. Att. 2, 18 et 19. pro Cael. 68 c. 29. Et Fam. 13, 77. Mortui manumissi exemplum reperitur ap. Petron. c. 65 vbi vid. Interpp.
MANVMISSOR, ôris. m. Vlpian. l. 1 §. 5 D. Si a parente quis, etc. vsus est. It. Tertull. adu. Marc. 5, 4.
MANVFACTVS vnica dictione, aut duabus, opponitur Naturali. Celsus 3, 27 [...]
MANIFICAE vlcerationes Cael. Aurel. i. manufactae: vid. Reines. Var. Lect. p. 667.
MANVSATVS rectius diuise Caes. Bell. Ciu. 3, 44.
MANSTVTOR [2], ôris. m. Qui manu tuetur et tenet, quique possidet. Plaut. Trucul. 4, 4, 6 Video eccum qui manstutorem meum adoptauit bonis.
MANVA ae. f. Dragma, manipulus in Gloss. Conf. Isidor. it. Salmas. in Solin. p. 266.
MANVATVS est, pro Furatus est, vsurpat Laberius in Mimis. Et in Fullone, Furem, Manuarium appellat. Sed haec obsoleta. Vid. Gell. 16, 7. Et Manuatus, pro In manipulos collectus Plin. 19, 2.
MANICVLA [2] ae. f. Dimin. [ marni/dion ] Parua manus. Plaut. Pseud. 5, 1, 16 Vbi mamma manicula opprimitur. vid. h. l. Boxhorn. Conf. Rud. 4, 4, 125.
MANVÂLIS e. Adi. [ xeirai=os2 ] Plin. 24, 15 [...]
MANVALE apud Isid. Gloss. Liber ad gerendum aptus, Enchiridion. [...]
MANVARIVS a, um. Adi. Manuarius pro fure Laber. ap. Gell. 16, 7. [...]
MANVLEA ae. f. Idem quod Manica. Plaut. Fragm. Clitell. 14. Vid. etiam Turneb. Aduers. 2, 4. Hinc,
MANVLEÂTVS a, um. Adi. [ xeiridwto\s2 ] Homo manuleatus, Tunica indutus manicata. [...]
MANVLEARIVS i. m. [ xeiridwtopoio\s2 [ Qui vestimenta manicata conficiebat. [...]
MANVBRIVM i. n. [ kw/ph, la/bh ] Capulum cuiuscunque rei significat. [...]
MANVBRIOLVM i. n. Dimin. [ kwpi/dion ] Cels. 7, 6 [...]
MANVBRIATVS a, um. Manubrio praeditus. Ammian. 25, 4 Manubriati cultri. Adde Pallad. 1, 43.
MANVBALISTA Balista minor, quae manu geri vnius, et administrari potest, nec rotis est imposita. [...]
MANVBALISTARIVS qui parua id genus balista vtitur. [...]
MANVBIAE arum. f. la/fura, sku=la a)po\ zw/ntwn a)fairou/mena Gloss. Lat. Gr.] pluraliter tantum legitur, Praeda ex hostibus capta. [...]
page 213, image: s0213MANVBIÂLIS e. Adi. [ skuleumatiko\s2 ] Quod ad manubias pertinet; Manubialis pecunia, quae ex venditione praedae contracta est Sueton. in Aug. c. 3.
MANVBIARIVS a, um. Adi. [ lafu/rwn, me/toxos2 ] Manubiarum particeps. Plaut. Trucul. 4, 4, 27 Amicus mihi esto manubiarius, i. Qui manubias et exuuias affert et spolia. Turneb.
MANVBIO âre. De Arabe aut Sarmata Manubians Flor. apud Barth. Adu. 4, 5.
MANVCIOLVM i. n. Fasciculus, manipulus. Petron. c. 63. vbi mater videt filium suum manuciolum de stramentis factum.
MANVINSPEX icis. m. xeirosko/pos2 Gloss. Vet.
MANVPLETIVS a, um. Adi. [ xeiroplhte\s2, Manupletium Gloss.
MANVSINIECTIO ônis. f. Vid. diuisim in Manus.
MANVPRESSVS a, um. Adi. Caseus Columel. 7, 8 extr. Praestat disiungere vocem.
MANVPRETIVM, s. MANVSPRETIVM vid. Manus.
MANVTIVS i. m. Qui longas habet manus. Gloss. Isidori.
MANVTERGIVM i. n. Mantile. Isidor. 19, 26.
MANVTEXTOR oris. m. Dicitur esse ap. Auctor. ad Herenn. l. 4.
MANVTIGIVM i. n. Leuis contrectatio. Cael. Aurelian. Tard. 1, 4. Conf. Reines. V. L. p. 667.
MAP
MAPALIA ôrum. n. [ mapa/lia ] Punica lingua Agrestes casae dicuntur. [...]
page 214, image: s0214MAPPA ae. f. Linteum, quo recumbentes inter scyphos et epulas vtebantur. [...]
MAPPVLA ae. f. Dimin. Linteum, quo aegrotantes terguntur, ap. Hieron. Epitaph. Paullac, s. Epist. 27, 13.
MANZER eris. m. Vox Hebraica, quae idem valet ac spurius: et de Iudaeis vsurpatur, vt, Christicolae vt cernunt tunc agmina Manzera iungi Fortunat. Carm. 5, 4, 75. [...]
MAR
MARATHON [ *maraqw\n ] Campus Atticae, insignis Miltiadis gloria, qui centum millia ex Darii Persarum regis exercitu in eo profligauit. [...]
MARATHONIVS a, um. Adi. [ *maraqw/nios2 ] Taurus Marathonius dictus est, Qui apud Marathonem a Theseo interfectus est. [...]
MARATHRVM [ *ma/raqron ] Herba, quam Latini Foeniculum vocant Plin. 20, 10. et 21, 9. et 30, 4. Apul. de Herb. c. 124. Expressae marathro guttae Samon. v. 207. Conf. Idem v. 313 et 944.
MARATHRÎTES [ *maraqri/ths2 ] Vinum, eo modo dictum, quo Aromatites, nempe quod marathrum infusum habet; valetque ad visus imbellicitatem adiuuandam. Vid. Columel. 12, 35.
MARATHVS [ ma/raqos2 ] Herba, cuius meminit Ouidius de Medicam. faciei 91 Profuit et marathos bene olentibus addere myrrhis. Alii Marathros.
MARCELLVS i. m. [ *ma/rkellos2 ] Cognomen, quo illustrissima Claudiae gentis familia plebeia distinguebatur. [...]
MARCELLEA [ *marke/lleia ] Festa instituta Syracusis in honorem Marcelli, quod is Siciliam optime rexisset. Horum meminit Cic. Verr. 2, 51 et 154.
MARCEO ui, êre. [ marai/nomai ] A virore, vigore, succo, viribus destitui: opponitur his, quae a succo turgent, aut alias vehementer viuida sunt. [...]
MARCENS entis. Partic. Marcidus et Marcens, tethkw\s2, nwqh\s2 a)po\ kraipa/lhs2 Vet. Gloss. Plin. 9, 45 [...]
MARCESCO ui, ere. [ marai/nomai ] Putrescere. [...]
MARCIDVS a, um. Adi. Languescens, marcens, vigore carens. Lilia demittunt subito caput Ouid. Met. 10, 192. [...]
MARCIDVLVS a, um. Dimin. Mart. Capel. 7 init.
MARCIDO âre. Marcidat, th/kei, th/ketai Gloss. Vet.
MARCESCIBILIS e. Vnde Immarcescibilis.
MARCOR, ôris. m. Languor, vigoris defectus. [...]
page 215, image: s0215MARCVLENTVS a, um. Adi. Idem ac Marcidus. Fulgent. Mytholog. 2, 8 Marculenta caluities.
MARCIPOR oris. m. [ marki/pais2 ] Marci puer, hoc est famulus, inquit Festus in Quintipor: est ibi etiam Caipor. [...]
MARCIVS a, um. Adi. Gentis Romanae nomen, quam antiquissimam fuisse, suadet Liu. 1, 20 [...]
MARCIANVS a, um. Adi. Ex Marcia gente. Marciana carmina a Marcio vate. Liu. 25, 12. Plin. 7, 33. Marcianum foedus, apud Cic. pro Balb. 34 et 39 c. 15 et 16.
MARCOMANI [ *marko/manoi ] Germaniae populi. Stat. Silu. 3, 3, 170 Quae modo Marcomanos post horrida bella, vagosque Sauromatas.
MARCVLVS i. m. [ r(aisth\r ] Instrumenti nomen, quo fabri aerarii vti solent. [...]
MARCVS i. m. Malleus maior; Marcellus, mediocris; Marculus, pusillus Isidor. 19, 7. [...]
MARE is. n. [ qa/lassa, a)/ls2 ] Magna illa aquarum salsarum colluuio. [...]
page 216, image: s0216MARÎNVS a, um. Adi. [ a(/lios2, pela/gios2, e)piqala/ssios2, e)/falos2, a(li/trofos2, a(ligenh\s2 ] Quod mare incolit, vel quod ex mari est, vel quod trans mare venit. [...]
MARITIMVS [1] a, um. Adi. [ paraqala/ssios2, para/lios2 ] Quod mare accolit, vel quod ad mare est, vel quod ad mare fit. Cicer. Att. 2, 16 [...]
MARIPLACIDAE ârum. f. Plur. Naues quibus non nisi mari placido et tranquillo vehi licebat, ap. Gell. 10, 25.
MAREÔTIS idis. [ *marew=ths2 ] Lacus in Aegypto Straboni. [...]
MAREOTICVS a, um. Adi. [ *marewtiko\s2 ] Vites Mareoticae Columel. 3, 2, 24 [...]
MARGA ae. f. [ ma/rga ] Genus terrae in modum cretae albae, qua vtuntur ad agros stercorandos. vid. Plin. 17, 6.
MARGARIDES [ margari/des2 ] Palmae s. Dactyli, a margaritis nomen accepere, quoniam et breues, et candidae et rotundae sunt, acinis quam balanis similiores Plin. 13, 4 s. 9.
MARGARÎTA ae. [ *margari/ths2 ] Vnio alias dicitur. [...]
MARGARÎTVM i. n. [ margari/ths2 ] Idem. Tiberinum margaritum Maecenas dictus ab Augusto ap. Macrob. Sat. 2, 4. [...]
page 217, image: s0217MARGARITARIVS i. m. Negotiator margaritarum.
MARGARITATVS a, um. Adi. Vitta margaritato flexilis arte sinu Fortunat. Carm. 7.
MARGARITIFER era, erum. Adi. [ margaritofo/ros2 ] Ferens margaritas. Plin. 32, 11 Concharum genera inter quae et margaritiferae cochleae.
MARGELLA ae. f. kora/llion Gloss. Gr. Lat.
MARGO inis. c. [ kra/spedon, lw=ma ] Extrema ora et circumscriptio rei, quae illam continet. [...]
MARGINO âre. Liu. 41, 27 Censores vias sternendas silice in vrbe, glarea extra vrbem substernendas marginandasque primi omnium locauerunt.
MARGINÂTVS a, um. Adi. Marginata tabula, quae marginem habet Plin. 35, 12. Signa limbis marginata puniceis Sidon. Ep. 4, 20.
MARGOPOLIS Titulus erat Satirae Varronis, insaniam ex professo ciuitatis in comitiis et magistratibus furentis, et honorum studio et ambitione luxuque et ingluuie perditae et insanae, acerrime notans. [...]
MARIA [1] [ *maria\m ] Nomen Virginis Deiparae, aliis deinde feminis boni ominis causa tributum, vt sponsae Honorii, de qua Claud. de Nupt. Hon. 11 [...]
MARIANDYNI [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MARIANDY=NI [MARIANDÛNI]] [ *mariandunoi\ ] Bithyniae populi iuxta Pontum. Valer. Argon. 4, 171 Et Mariandynûm patrias penetrauit ad vrbes.
MARIÂNVS [1] a, um. Adi. a Mario, vid. MARIVS.
MARÎCA [ *mari/kh ] Dea est litoris Minturnensium. [...]
MARINVS Adi. vid. MARE.
MARIO ônis. m. Piscis in Danubio, porculo marino similis Plin. 9, 15.
MARISCA ae. f. [ su=kon a)/knison ] Ficus insipida dicitur. [...]
MARISCVM, i. n. vel MARISCVS i. m. Genus iunci. Plin. 21, 18. (17)
MARITIMVS [2] vid. MARE.
MARÎTVS [1] i. m. [ a)nh\r, a)koi/ths2, game/ths2, po/sis2 ] Vxoris vir, sic tamen, vt ad animalia etiam pertineat. [...]
MARÎTA ae. f. Vxor. Ouid. Epist. 12, 175 [...]
MARÎTVS [2] a, um. Adi. Ouid. Epist. 4, 134 [...]
page 218, image: s0218MARITE Adu. Allatum ex A. Peruigilii Ven. v. 26. Sed omnia ibi corrupta, confusa, obscura.
MARÎTO âre. [ sunoiki/zw ] Locare in matrimonium. [...]
MARITATVS a, um. Lamech duabus vxoribus maritatus Tertull. de Monogam. c. 4. Maritatus aër igne Fulgent. Myth. 1.
MARITÂLIS e. Adi. [ gametiko\s2 ] Columel. 12 prooemio Maritale coniugium. Iuuen. Sat. 6, 43 Stulta maritali iam porrigit ora capistro. Vestis Ouid. de Arte Am. 2, 258.
MARIA [2] Gens Plebein Romae fuit, ex qua C. Marius Cimbrorum victor, septies Consul, municeps Ciceronis, nempe Arpinas, cuius vitam habemus a Plutarcho, popularis i. plebis fautor, contra Sullam nobilitatis patronum, crudelitate et caedibus certauit etc. [...]
MARIÂNVS [2] a, um. Adi. [ *mariano\s2 ] Cic. de Lege Agrar. 3, 7 [...]
MARMARICA [ *marmarikh\ ] Regio Aegypto et Libyae vicina, auctore Ptolem. 4, 5. Sil. 3, 687 Marmaricis ales populis responsa canebat.
MARMARIDAE [ *marma/ridai ] Teste Plinio 5, 5 [...]
MARMARÎTIS idis. f. [ marmariti\s2 ] Herba, de qua Plin. 24, 17 [...]
MARMESSVS pro Marte, quem hic posuerant Mamertus est. v. v.
MARMOR oris. n. [ ma/rmaros2 ] Genus lapidis, cuius diuersae sunt species. [...]
MARMOREVS a, um. Adi. [ marmarino\s2 ] Quod ex marmore est, vel marmori candore, duritie, splendore simile. [...]
MARMORO âre. Marmore incrustare. Lamprid. Alexandr. c. 25. et Inscript. apud Gruter. p. 129. Hinc
MARMORÂTVS a, um. Partic. [ marmarwto\s2 ] Quod superficiem tantum ex marmore habet. [...]
page 219, image: s0219MARMORATIO ônis. f. [ marma/rwsis2 ] Ex marmore constructio. [...]
MARMORÔSVS a, um. Aliud Adi. [ marmarw/dhs2 ] Quod marmoream formam vel duritiem habet. Plin. 35, 6 Fit et Romae cremato sile marmoroso et restincto aceto.
MARMORARIVS [1] a, um. Adi. Sen. Epist. 90 Posse nos habitare sine marmorario fabro.
MARMORARIVS [2] i. m. marmaropoio\s2, a)galmatoglu/fos2 Gloss. Lat. Gr.] Qui marmora vel secat vel polit. [...]
MARNAS Iupiter dictus, et hoc nomine Gazae cultus fuit: quae vox Cretensibus indicat Virginem. Hieronym. Gazae Marnas luget inclusus. Meminit idem auctor in Enarrationibus in Esaiam.
MARO [ *ma/rwn ] Cognomen Poëtae principis P. Virgilii. Altisoni Maronis carmina Iuuen. Sat. 11, 178. [...]
MARONÊVS a, um. Adi. [ *marw/neios2 ] A Marone. Stat. Silu. 4, 4, 54 [...]
MARONÊA [ *marw/neia ] Ciconum vrbs vino laudata: cuius meminit Homerus. Hinc
MARONEVS a, um. Adi. Maroneus Bacchus, i. Vinum ex Maronea vrbe. Tibull. 4, 1, 57. Adde Plin. 14, 4.
MARONION i. n. Herba, al. centauria maior, apud Apul. de Herb. c. 34.
MARPESVS [ *ma/rphssa ] Mons in Paro insula, a quo Marpesiam cautem, id est lapidem Parium, dixit Virg. Aen. 6, 471. Seru.
MARRA Instrumentum ferreum ad excidendas herbas. [...]
MARRVBII, s. MARRVVII Populi Italiae, circa Fucinum lacum habitantes. Virg. Aen. 7, 750 Quin et Marrubia venit de gente sacerdos.
MARRVBIVM i. n. [ pra/sion ] Plin. 20, 22 [...]
MARRVCÎNI [ *maroukhnoi\ ] Populi, quorum meminit Plin. 15, 19. [...]
MARS Martis. m. [ *)/arhs2, *)enua/lios2 ] Deus belli: dictus quod maribus in bello praesit Varr. L. L. 4, 10. [...]
page 220, image: s0220MARTIVS a, um. Adi. [ *)arei=os2, *)arh/i+os2 ] Ad Martem pertinens: Martia auis, Marti dicata Ouid. Fast. 3, 37. [...]
MARTICOLA ae. f. [ *)aressebh\s2 ] Qui Martem colit. Ouid. Trist. 5, 3, 22 Nec patria est habitata tibi, sed adusque niuosum Strymona venisti, Marticolamque Geten.
MARTIGENA ae. [ *)areogenh\s2 ] Qui est ex Marte natus. Ouid. Amor. 4, 39 [...]
MARTIÂLIS e. Adi. [ *)arh/i+os2 ] Qui Marti seruit, vel adscriptus est. [...]
MARTICVLTOR, ôris. m. Qui martem colit. Inscript. vet. apud Guter. 55, 10.
MARSVS [1] Circes filius, a quo MARSI, quibus vi quadam genitali datum est, vt serpentium virulentorum domitores sint: et incantationibus, herbarumque succis faciant medelarum miracula. [...]
MARSVS [2] a, um. Adi. [ *marsiko\s2 ] Naenia Marsa Hor. Epod. 17, 29. [...]
MARSICVS a, um. Aliud Adi. [ *marsiko\s2 ] Cic. de Lege Agr. 2, 89 [...]
MARSPEDIS siue sine R litera, MASPEDIS, quid significet ne Messalla quidem augur in explicatione auguriorum reperire se potuisse ait, apud Festum. [...]
MARSPITER [ *)/arhs2 path\r ] Mars pater; sicut Iouis pater i. Iupiter, Ianus pater, etc. teste Gell. 5, 12. [...]
MARSVPIVM i. n. [ marsu/pion ] Sacculus numarius; hoc est in quo numi reconduntur. [...]
MARSYAS, vel MARSYA ae, m. [ *marsu/as2 ] Phryx tibicen, qui tibiis a Minerua primum inuentis, deinde abiectis, cum Apolline certavit, a quo victus et excoriatus est. [...]
MARTELLVS, vel MARTEVS i. m. Malleus. Petron. c. 57 Martellum de sinu proferens. Alii Martiolum, vel Martulum, vel Marculum, quod probat Pet. Burm.
MARTES is. f. Animal e genere mustellino, cuius pellis magno habetur in pretio. Martial. 10, 37 Venator capta marte superbus adest.
MARTIALIS, MARTIANVS, MARTICOLA, MARTIGENA, MARTIVS vid. MARS.
page 221, image: s0221MARTIOBARBVLI lasciuia militari appellati sunt Milites, qui plumbatas gerebant, quae et ipsae etiam nomine Martiobarbuli vocatae per ludum et iocum videntur esse, quod quum pisces in deliciis essent, in quibus numerantur barbi et barbuli, plumbatae, quasi non conuiuii, sed Martis barbi essent et cibi, ioculariter Martiobarbuli dici potuerint. [...]
MARTIOLVS, vel MARTEOLVS i. m. Pro malleolo apud Saresber. 4, 5. [...]
MARTVLVS A Plin. 7, 56 pro Malleo vsurpatur. vid. Harduin. Sed Marculum defendit Burm. ad Petron. 51. Caper Grammaticus p. 2246 Martulus, inquit, a Marte non Marculus.
MARTISIVM i. n. Escae genus ap. Isidor. 20, 2.
MARTYR yris. c. [ ma/rtur ] Latine Testis dicitur. [...]
MARTYRIVM i. n. Testimonium. [...]
MARON ma/ron Dioscoridi ] Herba est surculosa, flore origani, sed odoratiore, foliisque multo candidioribus, quae circa Magnesiam et Tralleis copiosa gignitur. [...]
MAS
MAS maris. m. [ a)/r)r(hn, e)/norxos2, e)no/rxhs2 ] Sexus nobilioris nomen, cui contrarium est Femina. [...]
MASCVLVS [1] i. m. Dimin. [ a)ndra/rion ] inquit Festus. Plaut. Cist. 4, 2, 39 Bona femina, et malus masculus hic te volunt. Liu. 13, 12 Incertus masculus an femina esset.
MASCVLVS [2] a, um. Adi. [ a)ndriko\s2, a)/r)r(hn ] Pro Forti et vehementi aliquando accipitur, vt vult Non. 2, 557 [...]
MASCVLÎNVS a, um. Adi. [ a)rseniko\s2 ] Idem. [...]
MASCVLÎNE Adu. Charis. 1 [...]
MASCVLINITER Adu. Interp. Irenaei 1, 1.
MASCVLINITAS âtis. f. Constantin. Afer 6, 1.
MASCVLO âre. Vnde
MASCVLATVS a, um. Mercurialis masculata Apul. de Herb. c. 82.
MASCVLOFEMINA ae. f. Interp. Irenaei 1, 1.
MASCVLESCO ere. [ a)r)r(enou=mai ] Masculum fieri. Plin. 18, 13 de rapis et napis loquens, Densiore enim satu masculescere, item in terra difficili.
MASCVLÊTVM i. n. [ masku/lh ] Locus, in quo plantae vinearum masculae consitae sunt. [...]
MASCARPIO ônis. m. Idem quod Emasculator. Petron. c. 134.
MASCAVDA ae. f. bau/kh Gloss. Lat. Gr.] Id est vas escarium aut potorium, dicitur alias Bascauda. Vid. Salmas. ad Hist. Aug. p. 333. et ad Solin. p. 923.
MASAESYLI vid. mox MASSAESYLIA.
MASINISSA [ *masana/sshs2 ] Numidarum rex in Africa, primum Populi Rom. hostis capitalis fuit: deinde amicissimus effectus, vsque ad finem vitae perseuerauit. [...]
page 222, image: s0222MASPETVM i. n. [ ma/spetwn ] Folium laserpitii. [...]
MASSA ae. f. ma/za, fu/rama, ma/gma Gloss. Lat. Gr.] Farina omnis ad pinsendum macerata, et aqua subacta, vnde panis coquitur. [...]
MASSVLA ae. f. Dim. [ mazi/dion ] Columel. 12, 38 Posthaec complures ex ea massulae fiunt, et ita per latera seriae in mustum demittuntur, ne altera offa super alteram perueniat.
MASSALIS e. Adi. Totalis ap. Tertull. adu. Hermog. c. 30. et adu. Marc. 4, 18. Hinc
MASSALITER Adu. îd. Tertull. adu. Valentin. c. 16. et de Fuga in Persecut. c. 13.
MASSO âre. In massam redigere, Conglobare, condensare. [...]
MASSAESYLIA *massaisuli/a ] Siue, vt apud Steph. et Strab. legitur, [ *masaisuli/a vnico a, Africae regio, a Mauris Mulucha fluuio (quem Strab. Molochat appellat) diremta. [...]
MASSAGETAE [ *massage/tai ] Populi nobiles Scythiae Asiaticae Orientem versus, trans Araxem. [...]
MASSARIS Vua est, quae ex vite siluestri cum flore in Africa decerpitur; medicinae tantum et odoramentis idonea. Vid. Plin. 12 c. vlt. et in Prooem. 23.
MASSIA *massi/a Stephano] Oppidum Hispaniae vlterioris, non procul a Tartesso, circa quod lateres fiebant ex terra pumicosa, qui siccati non mergebantur in aqua. [...]
MASSICVS [1] [ *massiko\s2 ] Mons Campaniae, optimi vini ferax. [...]
MASSICVS [2] a, um. Adi. [ *massiko\s2 ] Munera Massica Bacchi Virg. Georg. 3, 526. [...]
MASSICVM i. n. [ *massiko\n ] Dicitur etiam simpliciter, i. elliptice, Vinum ipsum ex Massico proueniens. [...]
MASSILIA [ *massali/a ] Galliae Narbonensis vrbs, aliquando fama rerum gestarum, abundantia opum viriumque et doctrinarum gloria florentissima, quae a Cic. Off. 2, 28 [...]
MASSILIENSIS [ *massaliw/ths2 ] Plaut. Casin. 5, 4, 1 [...]
MASSILITANI Vitruu. 10, 22.
MASSALIOTICVM os Rhodani Plin. 3, 4.
MASSYLI [ *massu=loi ] Mauritaniae mediterraneae populi, de quibus Virg. Aen. 4, 132 [...]
page 223, image: s0223MASSYLIVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MASSY=LIVS [MASSÛLIUS]] Aliud Adi. [ *massu/lios2 ] Idem. Lucan. 4, 682 Et gens quae nudo residens Massylia dorso Ora leui flectit frenorum nescia virga.
MASSYLAEVS a, um. Aliud Adi. [ *massu/leios2 ] Martial. 9, 23 Et Massylaeum virga gubernat equum.
MASTICHE es. f. [ masti/xh ] Lacrima est, quam lentiscus arbor gummi modo sudat. [...]
MASTICHATVS a, um. Adi. Ex mastiche factus. Poculum mastichatum Lamprid. in Heliogab. c. 19.
MASTICHINVS a, um. Idem. Oleum mastichinum Pallad. Mart. t. 9. [...]
MASTICHELAEON i. n. Oleum ex mastiche. Constantin. Afer. 7, 6.
MASTICO âre. Mando. Macer de viribus Herb. Carm. 3. Add. Id. Carm. 71. Hinc
MASTICATVS a, um. Partic. apud Apul. de Herb. c. 79. Theod. Prisc. de Diaeta c. 10.
MASTICATIO ônis. f. Cael. Aurel. Tard. 4, 3.
MASTIGIA vid. MASTIX.
MASTIX îgis. m. [ ma/stic ] Flagellum, scutica. [...]
MASTIGOPHORVS i. m. [ mastigofo/ros2 ] Qui agonothetas s. Praesides in sacris certaminibus comitabatur. [...]
MASTÎGIA ae. m. [ mastigi/as2 ] Verbero, siue qui verberibus dignus est. [...]
MASTIGEVS i. m. [ mastigeu\s2 ] Idem. Profertur ex Plauto Trin. 4, 2, 121 [...]
MASTIGO âre. Flagellare, ap. Cyprian. Serm. de rat. circumcis. p. 489.
MASTOS Herba. Plin. 26, 15 s. 92 Quae vero mastos vocatur, inquit, indita, pilos mammarum e partu nascentium aufert, et tineas in facie, aliaque cutis vitia emendat.
MASTRVCA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MASTRV=CA [MASTRÛCA]] ae. [ mastrou=ka ] Vestis scortea, pessime et grauissime olens, qua Sardi vtuntur. [...]
MASTRVCÂTVS a, um. Adi. [ mastroukwto\s2 ] Qui mastruca vtitur. [...]
MASTVRBÂTOR, ôris. m. Qui thalassionem indicit manibus libidinosis, sitque sine femina maritus. Vtitur Martial. 14, 203. Conf. Sciopp. ad Priap. Carm. 18.
MASTVRBO âre. Martial. 11, 105 Masturbabantur Phrygii post ostia serui, i. ipsi sibi libidinis et effundendi seminis ministri erant. Al. Mastupro, Mastuprator etc.
MASTVRBAT de/fei, de/fetai Vet. Gloss.
MASTVRBATVS, s. MASTVPRATVS i. m. Martial. 9, 42 qui se hoc genere turpitudinis polluit.
MASTVS i. m. [ masto\s2 ] Latine Mamma dicitur; et proprie animalium est. [...]
MASVRIVS Sabinus nobilis ICtus, a quo Sabiniani ICti dicti sunt: huc referendus propter illud Persii 5, 90 [...]
MAT
MATAEVS a, um. Petron. c. 41. Al. matus vel mattus v. v.
MATARA vel MATARIS s. MATERIS, it. MAZARA Genus teli. etc.
MATAVITATAV Gladium strinxi et matauitatau vmbras cecidi Petron. c. 62. Ignoratur, quid sit: nisi forte sonus, quo actio gladio verberantis aëra vtcunque exprimitur.
MATAXA, s. METAXA ae. f. Dicitur esse Restis seu funiculi species. [...]
page 224, image: s0224MATAXARIVS vel METAXARIVS est metaxae huius s. Serici crudi negotiator l. vlt. C. de pignor.
MATELLA, MATELLIO vid. MATVLA.
MATEOLA ae. f. nomen, quo vtitur Cato de R. R. c. 46, 2 [...]
MÂTER tris. f. [ mh/thr ] Quae peperit, respectu eius, quod peperit. [...]
MATERCVLA ae. f. Dimin. [ mhtri/dion ] Cic. pro Flacc. 91 c. 36 Nunc denique materculae suae festiuus filius aniculae minime suspiciosae purgat se per epistolam. Conf. Hor. Epist. 1, 7, 7.
MATERNVS a, um. Adi. [ mhtriko\s2, mhtrw=|os2 ] Quod est matris. [...]
MATERFAMILIAS saepe ita iunctim scriptum inuenias, genitiuo antiquo, ad imitationem Graecorum, qui femininorum in A purum desinentium genitiuos in AS mittunt. [...]
MATRÔNA ae. f. [ oi)kode/spoina, gunh\ ] dicitur (inquit Gellius
page 225, image: s022518, 6) Quae in matrimonium cum viro conuenit, quoad in eo matrimonio manet, etiam si sibi liberi nondum nati sint. [...]
MATRONÂLIS e. Adi. [ gunaikei=os2 ] Quod matronae est. [...]
MATRONALIA um. n. Festa fuerunt Kal. Martiis in Martis honorem, ob diremtum a matronis bellum cum Sabinis. [...]
MATRONATVS ûs. m. Conditio matronae. Apul. Met. p. 153, 9 Vt matronatus eius indicabat. Vix potest aliud quam ornatus et cultus intelligi.
MATRALIA [1] [ matrwna/lia ] Festa erant matronarum s. Matrum potius, a quibus excludebantur famulae. [...]
MATRIMONIVM i. n. [ e)pigami/a, suzugi/a ] Maris et feminae coniugatio. [...]
MATERTERA ae. f. [ mhtrokasignh/th ] Matris soror; quasi Mater altera, inquit Festus. [...]
MATRIMONIÂLIS e. Adi. Firmicus 7, 17 Aut sine tabulis matrimonialibus coibunt.
MATRVÊLIS [ a)neyio\s2 ] Ex matris fratre natus. In l. prima, Ad legem Pompeiam de Parricidiis. Et Aurel. Vict. de Orig. Gent. Rom. c. 13 Turnus matruelis Amatae.
MATRESCO [1] ere. [ mhtria/zw ] Matri similem fieri. Pacuuius Duloreste, Vtinam nunc matrescam ingenio, vt meum patrem vlcisci queam Nonius 2, 526.
MATRÎMVS i. Cuius mater adhuc viuit, vt ait Festus. [...]
MATRIX îcis. f. Femina, quae foetus gratia tenetur. [...]
MATRICVLA ae. f. Dimin. Catalogus militum. Veget. 1, 26. et 2, 2. Inde ad alias res transfertur. Vid. Voss. de Vitiis Serm. 3, 24.
MATRICVLARIVS i. m. Qui matriculam seruat apud ICtos. Item, Inops, in Gloss. Isidor.
MATRICVLVS i. m. Genus piscis. Apul. Apol. 1 p. 162. Conf. tamen Coluii Notae p. 253.
MATRICALIS e. Adi. Matricalis vena Veget. 1, 10, 7. 1, 13, 2. Matricalis herba Apul. de Herb. c. 66.
MATRICI vid. MATTICI.
MATRICÎDA ae. m. [ mhtrokto/nos2 ] Qui matrem occidit. [...]
page 226, image: s0226MATRICÎDIVM i. n. [ mhtrofoni/a ] Actus ipse. Cic. de Invent. 1, 18 c. 13 Orestes si accusetur matricidii, etc.
MATERA vid. MATARA.
MATERIA, ae. vel MATERIES êi. f. [ u(/lh, u(po/qesis2 ] Omne illud, e quo aliquid fieri, formari, singi intelligitur. [...]
page 227, image: s0227MATERIOLA ae. f. Dimin. Tertull. de Bapt. c. 17 Concludere materiolam.
MATERIÂLIS e. Adi. Ad materiam pertinens. Macrob. de Somn. Scip. 1, 12 Priusquam materialis influxio in corpus venientes animos ebriaret.
MATERIALITER Adu. Idem. Sidon. Epist. 8, 11.
MATERIARIVS a, um. te/ktwn Onomast. Vet.] Faber lignarius, vel qui materiam praestat. [...]
MATERIARI [ u(li/zesqai ] ea forma dictum, qua Lignari; idemque significat. Caes. Bell. Gall. 7, 73 Erat eo tempore et materiari et frumentari, et tantas munitiones fieri necesse.
MATERIÂTVS Partic. [ e)nu/lwtos2 ] Cic. Off. 3, 54 c. 13 Male materiatae aedes, i. Compositae ex mala materie, vt ex lignis non caesis tempestiue.
MATERIANDVS aliud Partic. Vitruu. 5, 12 Ea aedificia minime sunt materianda propter incendia, i. non e ligno, sed e lapide vel lateribus facienda.
MATERIATIO, et MATERIATVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MATERIATV=RA [MATERIATÛRA]] f. [ e)nu/lwsis2 ] apud Vitruuium legitur 4, 2 [...]
MATERÎNVS a, um. Adi. Terra materina Cat. R. R. c. 34 i. Dura, solida, et prope lignea, vt exponit Turneb. Aduers. 21, 25. Mibi potius videtur ea, vbi fuit materies et rudus, aedificiorum.
MATERIOSVS a, um. Adi. Idem. polu/ulos2 Gloss. Gr. Lat.
MATERIS vid. MATARIS.
MATERNVS, MATERTERA vid. MATER.
MATHÊSIS, is. f. vel MATHÊMA atis. n. vnde MATHEMATICI dicuntur, [ ma/qhsis2, ma/qhma ] Latine Disciplina dicitur. [...]
MATHEMATICVS a, um. Adi. vt, Mathematicae disciplinae. Conf. Vitruu. 1, 1. Plin. 30, 1. Macrob. Somn. Sc. 2, 2.
MATHEMATICA ae. f. Ars ipsa. [...]
MATHIOS Herba, quam quum serpentes comederunt, senium deponunt actatis. Haec Lactant. in 4. Thebaid.
MATÎNVS [ *mati=nos2 ] Mons est Calabriae. Lucan. 9, 185 Et calidi lucent buxeta Matini.
MATINVS a, um. Adi. [ *mati=nos2 ] Apis Matina Hor. Carm. 4, 2, 27. Cacumina Matina Hor. Epod. 16, 28.
MATIVS gentis nomen: in qua fuit aliquis pomis inserendis insignis Plin. 15, 14. Vnde
MATIÂNVS a, um. Adi. Poma Matiana Columel. 12, 45. Vid. Macrob. Saturn. 2, 15. Et Apic. 4, 3.
MATRALIA [2] vid. MATER.
MATRICARIA vid. AMARACVSet PARTHENIVM.
MATRESCO [2] vid. MATER.
MATRICIDA, MATRIMVS, MATRIMONIVM, MATRIX vid. MATER.
MATRONA, MATRONALIS vid. MATER.
MATRONA [ *ma/trona ] Fluuius Galliae, ortus in finibus Lingonum, et Celtas a Belgis separans. Ausonius in Mosella 462 Matrona non Gallos Belgasque intersita sines.
MATTA ae. f. [ yi/aqos2, formio\s2 ] Storia vel teges, in quibus stuppa, vel foenum, vel lanae rudiores, aut aliud aliquid simile infertum est; fiuntque interdum e canabe, aut scirpo. [...]
MATTARIVS i. m. cui matta pro lecto est. Augustin. contra Faust. 5, 5.
MATTEA, MATTEOLA vid. MACTEA.
MATTIACA Pila, Saponis erat quoddam vile genus, quo ad
page 228, image: s0228ruffandos crines mulieres vtebantur. [...]
MATTICI [ stomi/ai ] cognominantur Homines malarum magnarum, atque oribus late patentibus. Festus. Al. Matrici.
MATTVS, vel MATVS Humidus, lutosus; quasi ex Madidus. [...]
MATTYA vid. MACTEA.
MATVLA ae. f. [ a)mi\s2 ] Vas vrinae, Fest. Plaut. Mostel. 2, 1, 39 [...]
MATELLA ae. f. [ a)mi/dion ] Dimin. a Matula; est Aquarium vas, inquit Nonius 15, 2. [...]
MATELLIO ônis. m. [ ska/fion ] Dimin. a Matula, inquit Festus; et Varro de L. L. 4, 25 p. 30, 19 [...]
MATVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MATV=RVS [MATÛRUS]] a, um. Adi. [ w(rai=os2, w(/rimos2, pe/pwn, pe/peiros2 ] proprie de frugibus dicitur, Quod neque crudum, neque mite, neque caducum, neque nimium coctum, sed in tempore temperatum prouenit: vt, Poma matura. [...]
MATVRA ae. f. Dea frugibus maturescentibus praefecta ap. Augustin. C. D. 4, 8.
MATVRITAS âtis. f. [ w(raio/ths2, w(ri/a ] Tempus maturum. [...]
page 229, image: s0229MATVRE [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MATV=RE [MATÛRE]] Adu. [ w(ri/ws2, kata\ kairo\n, e)pisperxw=s2 ] Tempestiue, siue Ad tempus, vid. Nigid. ap. Gell. 10, 11. [...]
MATVRVM Idem. Cato apud Gell. 3, 7 Maturum censeo faciundum, vt milites ad verrucam ire iubeas.
MATVRO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MATV=RO [MATÛRO]] âre. [ pepai/nw, pe/ptw ] Accelerare, sed ita, vt adhibeatur industriae celeritas, et diligentiae tarditas; ex quibus duobus contrariis sit maturitas, vt neque aliquid citius, neque serius siat. [...]
MATVROR [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MATV=ROR [MATÛROR]] âri. Pass. Neroni virilis toga maturata fuit Tacit. Ann. 12, 14, 1. Plin. 15, 18 Nouissima sub hieme maturatur chelidonia.
MATVRÂTVS a, um. Partic. [ pe/pantos2, pepaino/menos2 ] Maturum factum. [...]
MATVRÂTE Adu. [ e)peigome/nws2 ] Festinanter. Liu. 32, 16 Iussis caeteris, quantum maxime possent maturate sequi. Maturate properare Plaut. Pseud. 4, 7, 58.
MATVRATIO ônis. f. [ e)/peicis2 ] Auctor. ad Heren. 3, 3 c. 2 Dolus consumitur in pecuniam, pollicitationes, dissimulationes, maturationes, mentiones, et caeteras res.
page 230, image: s0230MATVRESCO ere. [ perka/zw, u(poperka/zw ] Maturum sieri; a Matureo derinatur. [...]
MATVRESCENS entis. Particip. [ perka/zwn ] Maturescente virtute Liu. 21,.. [...]
MATVREFACIO ere. Theodor. Prisc. de Diaeta c. 14.
MATVTA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MATV=TA [MATÛTA]] ae. f. [ *leukoqe/a ] Aurora a Latinis dicitur, quae a Graecis [ *leukoqe/a. [...]
MATVTÎNVS a, um. Adi. [ prwi+no\s2, e(wqino\s2 ] Tempus matutinum pro Mane. [...]
MATVTINALIS e. Matutinali tempore Auctor Philomelae v. 16.
MAV
MAVELIM, MAVELLEM, MAVOLO vid. MALO, mauis.
MAVORS tis. m. [ *)/arhs2 ] (Inquit Seruius ad Georg. 1, 137) per epenthesim Mars dicitur: vt Nauita, pro Nauta; Ouid. Fast. 3, 171 [...]
MAVORTIVS a, um. Adi. [ *)arei=os2 ] Cuspis Mauortia Stat. Theb. 9, 838. Aetas Claud. de Bell. Get. 35. Facta Sil. 1, 55. Moenia Virg. Aen. 1, 280. Terra Idem ibid. 3, 13.
MAVORTES, is, et MAVORTA ae. f. Gr. mafo/rion s. [ mafo/rtion. Genus vestis muliebris, vid. Seru. ad Virg. Aen. 1, 286 [...]
MAVRELLA ae. f. Herba, de qua Macer. 2, 34.
MAVRITANIA [ *mauritani/a, *maurousi/a ] Africae regio extrema, versus Gaditanum fretum, et Occidentalem Oceanum. [...]
MAVRI [ *mau=roi, *maurou/sioi ]. Populi, qui Mauritaniam regionem incolunt. [...]
MAVRVS a, um. Adi. [ *mau=ros2 ] Pro Mauritanus, siue Mauritanicus. [...]
MAVRICVS a, um. Adi. Quo cognomine vsi quidam. Martial. 5, 29 Licet vincas aequitate Mauricos.
MAVRICE Adu. a Mauro Gell. 2, 25.
MAVRVSIVS a, um. Adi. [ *maurou/sios2 ] Idem. [...]
MAVRVSIACVS a, um. Adi. Idem, quod Maurusius. Martial. 12, 67 Gemmantes prima fulgent testudine lecti Et Maurusiaci pondera rara citri.
MAVSÔLVS i. m. *mausw=los2 ] Dictio trisyllaba; suit, inquit Gellius, vt Marcus Cicero ait, Rex terrae Cariae: vt quidam Graecarum historiarum scriptores dicunt, Praefectus prouinciae Graecae, quem [ satra/phn Graeci vocant. [...]
page 231, image: s0231MAVSOLÊVM i. n. [ *mausw/leion ] Tetrasyllabum, vt Timoleonteum, et similia monumentorum nomina. [...]
MAX
MAXILLA ae. f. [ pareia\ ] Diminutiuum a Mala, vt putauit Priscianus. [...]
MAXILLÂRIS e. Adi. [ pareiai=os2, go/mfios2 ] Quod ad maxillam pertinet. [...]
MAXILLO âre. stomokopw= Gloss. Gr. Lat. Fuerit itaque, maxillam alicuius verberare, malam percutere.
MAXIME [2] Adu. Superl. a Magis, vid. MAGIS.
MAXIMINVS i. m. Cognomen in Imperatore illo Thrace nobilitatum.
MAXIMOPERE, MAXIMVS vid. MAGNVS.
MAZ
MAZA [ ma/za ] Quae et Massa dicitur, solet ex farina, aqua, et oleo, aut etiam lacte, confici. [...]
MAZACA [ *ma/zaka ] Ciuitas est Cappadociae, teste Plin. 2, 208. sub monte Argeo, quae nunc Caesarea. Inde, Mazacae populi, eidem 6, 7. Hinc,
MAZACENIVS, et MAZACES is. [ *mazakkuo\s2 ] Suet. in Neron. c. 30 Turba Mazacum.
MAZARA vid. MATARA. Alii MATERI. Quid autem sit Materis, vide suo loco: vid. etiam et MATERA.
MAZAX Pl. Mazaces. [ *ma/zus2 ] Africae Populus. [...]
MAZONOMVM [ mazo/nomon ] Graeca dictio, qua Lanx grandior significatur, vt ait Acron, quo cibi feruntur in conuiuia. [...]
MAZVX, s. MAZYX vid. MAZAX.
ME
ME accusatiuus, et ablatiuus, e)me\ s. [ me ] ab Ego, mei. [...]
MEAPTE vid. infra s. l. sub MEVS.
MEABILIS, MEATVS vid. MEO.
MEC
MECASTOR Iurandi aduerbium. [...]
MECHANICVS [1] i. m. [ mhxaniko\s2 ] Faber Machinarum, opifex
page 232, image: s0232corum operum, quae ingenio simul ac manibus fiunt. [...]
MECHANICVS [2] a, um. Adi. [ mhxaniko\s2 ] Firmic. 6, 31 [...]
MECHANICE es. f. Ars mechanica, vid. Vess. de Scient. Mathemat. p. 264. Mechanicae professor Symmach. 10, 45.
MECHANICÔS Adu. Vitruu. 10, 1 Sunt alia, quae mechanicôs, alia, quae organicôs mouentur.
MECHANÊMA atis. n. Artificium, commentum. Sidon. 1, 9 Deus bone, quae ille digitis mechanemata facit.
MÊCON ônis. f. Papauer. Vid. Plin. 20, 19. Apul. de Herb. 53, 91. et Plin. 27, 12.
MECÔNIS idis. f. Lactucae atrae genus, a similitudine quadam ad meconium, i. papaueris succum. [...]
MECONÎTES [ mhkwni/ths2 ] Gemma est papaueris similitudinem exprimens, de qua Plin. 37, 10.
MECÔNIVM i. n. Papaueris succus, opio ignauior. Passum meconium Scribon. 86. Plin. 20, 18. 25, 12 et 13. 28, 8. 32, 3.
MECVM [ met' e)mou= ] i. Cum me. Cicer. in Orat. 154 c. 45 [...]
MED
MEDDIX, s. MEDIX Summi magistratus nomen erat apud Oscos. [...]
MEDIXTVTICVS Magistratus apud Campanos, qui pars Oscorum sunt, nomen. [...]
MEDÊA [ *mh/deia ] Filia Aeetae, regis Colchorum, ex Idyia coniuge, vt ait etiam Cic. de Nat. Deor. 3, 49. [...]
MEDÊIS idis. f. Patronymicum pro possessiuo. Ouid. de Arte Am. 2, 101 Non facient vt vincat amor, Medeides herbae, etc. Medeides herbae, h. e. Venesicae, quibus vtebatur Medea.
MEDEA ae. f. Gemma nigra. Plin. 37, 10.
MEDELA vid. MEDEOR.
MEDERGA [ pro\s2, e)me\ ] pro Erga me; interpositum est D, propter hiatum vocalium. Plaut. Epid. 3, 3, 9 Quasi quid filius meus deliquisset mederga.
MEDEOR êri. Dep. [ a)ke/w, i)a/omai, a)lqai/w, farmakeu/omai ] Morbum aut malum quodcunque arte leuare aut tollere. [...]
page 233, image: s0233MEDENS entis. Partic. Medentes manus Apul. de Philos. mor. p. 21 [...]
MEDÊLA ae. f. [ fa/rmakon ] Curatio, medendi ratio, medicamentum. [...]
MEDIBILIS e. Adi. Medicabilis. Festus.
MEDICO âre. [ farmakeu/w ] Mederi. [...]
MEDICOR âri. Dep. [ i)atreu/w ] Vsitatius quam Medico. [...]
MEDICÂTVS a, um. [ farmakeuqei\s2 ] Quod medicamentis admistis confectum est: Medicatae ficus Plin. 23, 7. [...]
MEDICATVS ûs. m. Ouid. Epist. 12, 165 Quaeque feros pepuli doctis medicatibus ignes.
MEDICATIO ônis. f. [ farmakei/a ] Columel. 2, 10 Potest tamen etiam citra istam medicationem cineri mista commode seruari.
MEDICATOR, ôris. m. Medicus. Hoc nomine appellatur Christus a Tertull. adu. Marc. 3, 17 extr. Et Aesculapius ab Auieno in Ophiucho v. 216.
MEDICVS [1] i. m. [ i)atro\s2, i)ath\r, a)ke/sths2, i)atrote/xnhs2 ] Medendi artem qui profitetur vel exercet. [...]
MEDICVS [2] a, um. Adi. [ i)atriko\s2 ] Quod est medici. [...]
page 234, image: s0234MEDICA [1] pro Obstetrice. Vet. Inscript. Gloss. Isidor. voce Maia, vbi pro Media leg. Medica. Grut. Inscript. p. 636. Vid. Bartholin. de Ritu Puerper. Rhod. ad Scribon. Larg. Compos. 122 p. 193.
MEDICÔSVS a, um. Adi. Medicosae fermentationes Cael. Aurel. Tard. 2, 1.
MEDICÎNA ae. f. i)atrikh\, i)atri/a, fa/rmakon, farmakei/a, a)/kesis2 Et artem medendi significat, et rationem, et rem salubrem. [...]
MEDICINI an pro Medicis dicti vnquam sint, quaerendi occasionem praebet Pontanus ad Macrob. in Somn. Scip. 1, 3 [...]
MEDICINÂLIS e. Adi. [ i)atriko\s2 ] Quod ad medicinam pertinet, Herba medicinalis Plin. 32, 10. [...]
MEDICINALITER Adu. Sarisber. 4, 8.
MEDICABILIS e. Adi. [ i)ato\s2, i)a/simos2 ] Cui medicina cum successu adhiberi potest, quod curari potest. [...]
MEDICABILITER Adu. Pallad. Febr. c. 31.
MEDICINIVS a, um. Adi. Laudantur Libri medicinii Auson. Ep. ad Symmach. Grypho Praef. Sed dedit Tollius, librosque Medicinae. Sic et Floridus: nec faciunt alterius lectionis mentionem.
MEDICABVLVM i. n. Quod medicinam affert. Apul. Princ. 3 Florid. Gratissima prorsus sanis natabula et aegris medicabula.
MEDICÂMEN inis. n. [ a)/khma ] Idem quod Medicina. [...]
MEDICAMENTVM i. n. fa/rmakon i)a/simon Gloss. Lat. Gr. [ fa/rmakon, a)/kesma ] Quo homines et caetera animalia curantur. [...]
page 235, image: s0235MEDICAMENTARIVS [1] i. m. [ farmakotri/bhs2 ] Qui medicamenta consicit. [...]
MEDICAMENTARIA ae. f. Venesica. Vxorem moecham vel medicamentariam probare Cod. Theod. 3 tit. 16. Nempe
MEDICAMENTARIVS [2] a, um. Adi. [ farmakeutiko\s2 ] Plin. 7, 56 Herbariam et medicamentariam. scilicet, Artem.
MEDICAMENTÔSVS a, um. Aliud Adi. [ farmakw/dhs2 ] Quod remedium adfert, et medicamenti vice est. [...]
MEDIA ae. f. [ *mhdi/a ] Regio in Asia, Medorum patria.
MEDVS [1] a, um. Adi. [ *mh\dos2 ] Qui est ex Media, Poëtae Medos appellare solent etiam, vbi de Persarum Imperio sermo est, vel Parthorum. [...]
MEDICVS [3] a, um. Adi. Idem. Medicum imperium, Medica vestis Nep. 4, 3, 2. Curt. etc. 2 Pro Medicus est Melicus v. v.
MEDICA [2] ae. f. [ mhdikh\ ] Herba equorum pabulo quam optima. [...]
MEDICA [3] ae. f. Arbor Assyria. Plin. 12, 3 [...]
MEDIDIES êi. non dicitur, sed Meridies. [ meshmbri/a ] Priscian. p. 551. [...]
MEDIETAS [1] vid. MEDIVS.
MEDIMNVS, et MEDIMNVM i. [ me/dimnos2 ] Genus mensurae aridorum apud Atticos. [...]
MEDIOCRIS, MEDIOCRITAS, MEDIOCRITER, MEDIOXIME, MEDIOXIMVS vid. MEDIVS.
MEDIOLÂNVM [ *medio/lana, *mediola/nion ] Vrbs est Insubrium in Cisalpina Gallia, de qua Plin. 3, 17. [...]
page 236, image: s0236MEDIOLANENSIS e. Adi. [ *mediola/nios2 ] Qui Mediolani habitat. Cic. in Pison. 62.
MEDIOMATRICI [ *medioma/trikoi ] Populi sunt inter Belgas Leucis et Eburonibus vicini. apud Caes. B. G. 4, 10. Postea Meti, Metti: vnde hodiernum Metz.
MEDION [ mhdi/on ] Herba est Mediae peculiaris, (vnde et nomen accepit) in locis vmbrosis petrosisque nascens. Romani Trifolium odoratum vocant. Vid. Plin. 27, 12.
MEDIOXVMI Dii, vid. Mediocris in MEDIVS.
MEDIPONTVS i. m. Instrumentum funarium, apud Catonem de R. R. c. 3, 5. [...]
MEDITERRANEVS, MEDITVLLIVM vid. MEDIVS.
MEDITOR âri. [ meleta/w, fronti/zw, ske/ptomai ] Curare aliquid, vel sola cogitatione animi, vel exercitatione adhibita. [...]
MEDITANS antis. Partic. [ meletw=n ] Ictum obliquum meditans aper Hor. Carm. 3, 22, 7. Longam, et continuam absentiam paullatim meditans Tacit. Ann. 3, 31, 2. Add. Virg. Ecl. 6, 82. Gell. 9, 15.
MEDITÂTVS [1] a, um. Partic. [ meleth/sas2 ] Ter. Andr. 2, 4, 3 [...]
MEDITATE Adu. [ memelethme/nws2 ] Plaut. Bacch. 3, 6, 16 [...]
MEDITATIO ônis. f. [ mele/th, mele/thma ] Nihil est tam difficile et arduum, quod non humana mens vincat, et in familiaritatem perducat assidua Meditatio Sen. de Ira 2, 12. [...]
page 237, image: s0237MEDITAMENTVM i. n. [ fro/ntisma ] Idem. Tac. Ann. 15, 35 Nomina summae curae, et meditamenta. Idem Hist. 4, 26, 4 Et caeteris belli meditamentis militem firmabant.
MEDITATIVVS a, um. Adi. skeptiko\s2, meletiko\s2 Gloss. Lat. Gr.] Verbum meditatiuum. [...]
MEDITÂMEN inis. n. Idem quod Meditamentum. Prudent. Psych. 234. Lenti meditamina belli Sil. 8, 325.
MEDITÂTVS [2] ûs. m. Idem. Theodulf. Carm. 2, 187.
MEDITATOR, ôris. m. Prudent. Vincent. 266. Alii legunt Meditatus.
MEDITATORIVM i. n. [ melethth/rion ] Hieron. adu. Iouin. Pridianis epulis distendimur, et guttur nostrum meditatorium fit latrinarum. [...]
MEDITABVNDVS a, um. Adi. Iustin. 38, 3, 7 Romanum meditabundus bellum.
MEDITRÎNA Medicamentorum dea, Festo.
MEDITRINALIA orum. n. Sacra deae Meditrinae. [...]
MEDIVS a, um. Adi. [ me/sos2, me/satos2, mesai/tatos2, mesai/xmios2 ] Quod mensuratum aequaliter distat ab extremis. [...]
page 238, image: s0238MEDIE Adu. frequenter vtitur Firmic. 2, 28. Item Apul. de Doctr. Plat. 2 p. 22 Hic medie imperauit, i. Nec optime, neque pessime Eutrop. 7, 8.
MEDIÂLIS e. Adi. Solinus c. 51 [...]
MEDIETAS [2] âtis. f. [ meso/ths2, me/sh ] Locus medius, medium, mediocritas. [...]
MEDIO âre. Medium facere, diuidere. Apic. 3, 9.
MEDIANS antis. Partic. Pallad. 4, 10. Vid. Cur. Post. Cellar. p. 379.
MEDIATIO ônis. f. ICt.
MEDIATOR, ôris. m. Hoc nomine a Christianis appellatur Christus [ o( mesi/ths2, vt, Tertull. de Carne Chr. c. 15. [...]
page 239, image: s0239MEDIATRIX icis. f. Vt mediatricis curet tutela columnae Alcim. 5, 554.
MEDIOCRIS e. Adi. [ me/trios2, mesh/eis2 ] Quasi Medium tenens, v. g. inter optimum et pessimum, maximum et minimum etc. [...]
MEDIOCRITAS âtis. f. [ metrio/ths2 ] Medium dicitur, vt ait Nonius 1, 122. [...]
MEDIOCRITER Adu. [ metri/ws2 ] Medio quodam modo: h. e. Prudenter et moderate. [...]
MEDIOCRICVLVS Idem quod Mediocris, ex Catone apud Festum.
MEDIAR aris. n. pro media parte laudatur ex Tertull. adu. Hermog. ab Aus. Popma ad Varr. R. R. 1, 2, 10. Sed non est in Indice Glossarum Tertulliani.
MEDIOXIMVS, vel MEDIOXVMVS a, um. Adi. [ dia/mesos2 ] Mediocris, siue medius. [...]
MEDIOXIME Adu. Medio modo. [...]
MEDIATENVS Adu. Mart. Capell. 6 p. 220. et 8 p. 283.
MEDICVRRIVS i. Medius currens. Arnob. 3 p. 118. et Isidor. 8, 11.
MEDILVNIVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MEDILV=NIVS [MEDILÛNIUS]] a, um. Adi. Mart. Capell. 7 p. 241 Luna primo corniculata, deinde medilunia.
MEDIVSFIDIVS [ ma\ to\n *dio\s2 ui(o\n ] compositum videtur, et significare Iouis filium, id est Herculem; quod Iouem Graece [ *zeu\s2, *dio\s2, et nos Iouem; ac fidium, id est pro filio; quod saepe antea pro L litera, D vtebantur. [...]
MEDIÂNVS a, um. Adi. [ mesi/tios2 ] Quod in medio est. [...]
MEDIASTÎNVS i. m. [ mesau/lios2 ] A medio stando vel tenendo
page 240, image: s0240componi videtur Priscian. 2 p. 594. [...]
MEDIASTVTICVS vid. sub MEDDIX.
MEDITERRANEVS a, um. Adi. [ meshgai=os2, meso/geios2 ] Quod est a mari remotum, quasi In media terra. [...]
MEDITERREVS a, um. Adi. Festus, Mediterream melius quam Mediterraneam Sisenna dici putat.
MEDITVLLIVM i. n. [ meshgai=on ] non Medium terrae dicitur, inquit Festus; sed Procul a mari, quasi Meditellium, ab eo quod est Tellus. [...]
MEDON [ *me/dwn ] Quod regem, aut certe magistratum Graecis significat, proprium est. [...]
MEDONTIDAE Posteri Medontis. Paterc. 1, 2, 4.
MEDVANA Fluuii nomen in Gallia, quam Belgicam vocant. Lucan. 1, 437 Nec vltra Instabiles Turones circumsita castra coërcent, In ripis Meduana tuis marcere perosus, etc. Sed habentur hi versus pro spuriis.
MEDVLLA ae. f. [ muelo\s2, e)nteriw/nh ] Pingue illud in ossibus medium est. [...]
MEDVLLITVS Adu. [ e)k muelw=n ] Ex intimo affectu, vel intime. [...]
MEDVLLVLA ae. f. Dimin. [ mueli/dion ] Catull. Carm. 25, 2 Cinaede Thalle mollior cuniculi capillo, Vel anseris medullula, velimula oricilla.
MEDVLLARIS e. Adi. Apul. Miles. 7 p. 193 Dolor medullaris mihi insidet.
MEDVLLATVS a, um. Partic. apud Apul. Doctr. Plat. 2 p. 21 vbi al. inedicati; et Vulg. Interp. Psalm. 65, 15.
MEDVLLÔSVS a, um. Adi. Cels. 8, 1 Humeri medullosi.
MEDVLLI ôrum. Populi Alpini. Vid. Harduin. ad Plin. 3, 20. et Vitruu. 8, 3.
MEDVLLÎNVS a, um. Adi. Ad Medullos pertinens. Auson. Epist. 5, 28.
page 241, image: s0241MEDVS [2] i. m. Proprium fluuii nomen in Media, quod ex Strabone cognoscere licet lib. 15. [...]
MEDVS [3] vid. MEDIA.
MEDVS [4] i. m. Potio; quasi Melus, quia ex melle fit Isidor. 20, 3. Hodie Germania vocat Meet.
MEDVSA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MEDV=SA [MEDÛSA]] ae. f. [ *me/dousa ] Filia fuit Phorci ex Cetho coniuge, quae vna cum duabus sororibus Euryale, et Stenone, Gorgadas insulas in Oceano Aethiopico tenuisse feruntur. [...]
MEDVSAEVS a, um. Adi. [ *medousai=os2 ] Equus Medusaeus Ouid. Fast. 5, 8. [...]
MEFANCÎLVM i. n. Teli genus apud Fest. pro Mesancylum, si sides Turnebo Aduers. 19, 32. et Scaligero etc.
MEG
MEGABYZI, siue MEGALOBYZI [ *mega/buzoi ] dicebantur Ephesiae Dianae sacerdotes, quos eunuchos esse oportebat; vnde et pro Imbellibus ac mollibus poni consueuerunt, quales sunt spadones. [...]
MEGAERA ae. f. [ *me/gaira ] Vna est e tribus Furiis. [...]
MEGALENSIS vid. MEGALESIA.
MEGALESIA, orum. n. [ *megalh/sia ] et Ludi MEGALENSES, it. MEGALENSIA orum. n. plur. [...]
MEGALESIACVS a, um. Adi. Megalesiacae matris operta Auson. Ecl. de Feriis Rom. v. 2. et Iuuen. Sat. 11, 193 Megalesiacae spectacula mappae.
MEGALIVM i. n. [ megalei=on ] Propter gloriam, vt ait Plin. 13, 1 s. 2 [...]
MEGALOGRAPHIA ae. f. Picturae genus apud Vitruu. 7, 4 [...]
MEGALOPOLIS [ *mega/lh po/lis2 ] Arcadiae vrbs, e qua Polybius historicus. Meminit Liu. 32, 5. et 36, 31.
MEGALOPOLITAE [ *megalopoli/tai ] Megalopolis incolue. Liu. 28, 8. et 35, 27.
MEGALOPOLITÂNVS a, um. Adi. [ *megalopoli/ths2 ] qualis Polybius fuit Liu. 32, 22.
MEGARA [ *me/gara ] Vrbs iuxta Isthmum Corinthiacum, media inter Peloponnesum Atticam, et Boeotiam. [...]
MEGARVS a, um. Adi. [ *me/garos2 ] Sinus Megari in Sicilia. Virg. Aen. 3, 689.
MEGARICVS a, um. Possess. [ *megariko\s2 ] Cic. Acad. 4, 129 [...]
MEGARÊVS [ *megareu\s2 ] Idem. Cic. Acad. 4, 129 [...]
MEGARÊIVS a, um. Adi. [ *megarh/i+os2 ] Heros Megareius Hippomenes apud Ouid. Met. 10, 659.
MEGARENSIS e. Adi. Ex Megara. Gell. 6, 10 [...]
MEGARIS idis. f. [ *me/garis2 ] Regio circa Megara. Vid. Plin. 4, 7. 2 Vrbs Siciliae Mel. 2, 7.
MEGISTÂNES megista=nes2 ] Dicuntur Proceres, primatesque. Nam [ me/gistos2 Latine dicitur magnus. [...]
MEHERCLE, MEHERCVLE Adu. iurandi. [ ma\ to\n *(hrakle/a ]
page 242, image: s0242Per Herculem. Cic. Att. 10 Epistola tua gratissima fuit meae Tulliae, et mehercule mihi: semper secum aliquid afferunt literae tuae.
MEHERCVLES Idem. [ ma\ to\n *(hraklh= ] Festus, Mecastor et Mehercules iusiurandum erat, quasi diceretur, ita me Castor, ita me Hercules. vt subaudiatur iuuet. [...]
MEI
MEI, vel MIS. [ e)mou= ] Genitiuus ab EGO Vide suo loco.
MEIO, vel MINGO minxi, mictum, ere. [ ou)re/w ] Vrinam emittere. [...]
MICTVRIO îre. Desideratiuum verbum a Meio. Iuuen. Sat. 6, 308 Noctibus hîc ponunt lecticas: micturiunt hîc. Pruriunt in Venerem.
MICTVS ûs. m. Difficultas mictus C. Aurelian. Tard. 2, 1. Sanguinis mictu affectus Id. Ibid. 5, 3.
MINCTIO onis. f. Minctionem prouocare Veget. 1, 51. Al. MICTIO.
MICTVRA s. MINCTVRA ae. f. Veget. 1, 23.
MICTILIS e. Adi. i. vilis, vt, merx Lucil. ap. Non. 2, 532.
MICTORIVS a, um. Adi. Mictoria medicamenta, quae appellant diuretica C. Aurel. Ac. 3, 8.
MICTVALIS e. Adi. Via C. Aurel. Ac. 5, 4. Ocimum, herba virtutis mictualis Apul. de Herb. c. 117. Add. Id. c. 70.
MEL
MEL mellis. n. [ me/li ] Opus illud dulce apum. De quo locus classicus Plin. 11, 14. [...]
MELLICVLVM i. n. Dimin. blandientis. [ meli/tion ] Plaut. Cas. 4, 4, 19 Meum corculum, melliculum, verculum.
MELLILLVS a, um. Dimin. alterum, [ meliti/dion ] similiter blandientis. Plaut. Cas. 1, 1, 47 Mea vita, mea mellilla, meafestiuitas.
MELLARIVS a, um. Adi. Quod ad mel pertinet. [...]
MELLARIVM i. n. [ melittw\n ] Vbi apes nutriuntur. [...]
MELITVRGVS [1] i. m. [ melittourgo\s2 ] Idem qui Mellarius, qui mellaria exercet. Varr. de R. R. 3, 16, 4 Merula, vt caetera fecit historicôs, quae sequi meliturgi soleant, demonstrabit.
MELLO âre. Mel colligere. Vid. Gronou. Obs. 2, 16.
MELLATIO ônis. f. [ melitotru/ghsis2 ] Mellis vindemia, quum mel eximitur. [...]
MELLATIVM s. MELLACIVM i. n. meli/twma Gloss. Lat. Gr.] Non. 17, 14 Sapa, quod nunc mellatium dicimus, mustum ad mediam partem decoctum.
MELLEVS a, um. Adi. [ meli/sseios2 ] Quod ex melle est, vel mel refert ipso gustu. [...]
MELLEVSCVLVS forte Dimin. ex Melleus. Sic certe suspicabar legendum Colum. 9, 4, 2 vbi apes memorat magis exiguas, nec tam rotundas -- coloris meliusculi.
MELLIO ire. Fellitum patitur risum, quem Mellit inanis gloria: vera parit taedia falsus honor Auctor vetus Fabularum.
page 243, image: s0243MELLÎTVS a, um. Adi. [ melitwto\s2 ] Quod est melle conditum. [...]
MELLITVLVS a, um. Dimin. Apul. Met. 3 p. 139 Mea mellitula. Plaut. Casin. 4, 4, 19 quidam habent Meum corculum mellitulum. Al. corculum, melliculum.
MELLICRATIVM i. n. i. melicraton. Oct. Horat. 1, 8.
MELLIFEX icis. m. Laudatur Colum. 9, 8, 2 Vbi saltus sunt idonei mellisici. Sed rectius refertur ad MELLIFICVS, a, um.
MELLIFLVVS a, um. Adi. [ meli/r)r(utos2 ] Ex quo fluit mel, vel fluere videtur; hoc est Dulce, iucundum. [...]
MELLIFLVENS entis. Idem. apud Auson. Epist. 16, 14.
MELLIFER era, erum. Adi. [ melitofo/ros2 ] Ouid. Met. 15, 383 Melliferae apes. Exercitus Claud. de Raptu Pros. 2, 127.
MELLIFICO âre. [ melitopoie/w ] Mel facere. Plin. 11, 18 Aliarum quae in arboribus mellificant. Sic vos non vobis Mellificatis apes Virg. ap. Donat. in vita.
MELLIFICATIO ônis. f. apud Varr.
MELLIFICVS a, um. Adi. [ melitopoio\s2 ] Quod mel facit. [...]
MELLIFICIVM i. n. [ melittourgi/a ] Mellis parandi studium et ratio. [...]
MELLÎGO inis. f. Succus ex floribus, quem ad mellificationem apes conuehunt Plin. 11, 6. Idem, Succum vuae immaturae Melliginem dixit 12, 27.
MELLIGENVS a, um. Adi. [ melitogenh\s2 ] Quod est eiusdem generis cum melle. [...]
MELLINA, vel MELINA ae. f. Potio est confecta adiecto melle. Plaut. Pseud. 2, 4, 51.
MELLINIA ae. f. Dulcedo. Plaut. Truc. 4, 1, 6 Cum hoc iam volupe'st, tum hoc nimio magnae Melliniae mihi. Proprie forte fuit mulsa, vel certe potio melle temperata, eademque adeo quae Mellina.
MELLÎTINVS a, um. Adi. Idem ac Mellitus. Plin. Valer. 3, 26 Carae mellitinae libra vna.
MELLÔNA ae. f. Dea mellis. Arnob. 4 p. 131. Et Augustin. de Ciu. Dei 4, 34.
MELLÔSVS a, um. Adi. Cael. Aurel. Acut. 2, 29 Mellosa dulcedo.
MELA ae. m. Fluuius Galliae Cisalpinae. Virg. Georg. 4, 278. Et Catull. 68, 33.
MELAENA [ *melai=na ] Insula est, quae alio nomine Corcyra appellatur. Stat. Theb. 12, 619 Icarii, Celeique domus, viridesque Melaenae.
MELAENAËTOS i. m. Aquila nigra. Plin. 10, 3.
MELAMPHYLLVM i. n. [ mela/mfullon ] Species Acanthi herbae, a foliorum nigredine sic dicta, quasi melanophyllum Plin. 22, 22.
MELAMPODIVM i. n. [ melampo/dion ] Genus nigri Hellebori, a Melampode vate dictum Plin. 25, 5.
MELAMPRASION i. n. Herba. Plin. 27, 8.
MELAMPSYTHIVM i. n. Passi genus, suum saporem, non vini referens Plin. 14, 9.
MELAMPVS odis. m. [ *mela/mpous2 ] Fuit, teste Homer. Odyss. 15. [...]
MELANCHOLIA ae. f. [ melagxoli/a ] Latine dicitur Atra bilis, quae saepe in furorem agit homines. [...]
MELANCHOLICVS a, um. Adi. [ melagxoliko\s2 ] Qui atra bile plurimum abundat. Cic. Tusc. 1, 80 c. 33 Aristoteles quidem ait omnes ingeniosos melancholicos esse.
MELANCHLAENI [ *mela/gxlainoi ] Scythiae populi, a nigris vestibus quas ferunt, ita nominati. Vid. Mela 2, 1. et 1, 19.
MELANCORYPHVS i. [ melagko/rufos2 ] Festus, Melancoryphi genus auium, quae Latine vocantur atricapillae, eo quod summa eorum capita nigra sint. [...]
MELANCHRANIS is. f. Iunci genus. Plin. 21, 18.
MELANDRYS yos. m. Piscis ex Thynnorum genere. Athen. 3, 34. Plin. 9, 15.
MELANDRYVM i. n. [ mela/ndruon ] Genus herbae. [...]
MELANEVS Nomen canis apud Ouid. Met. 3, 222 Harpalos et Melaneus, hirsutaque corpore Lachne.
page 244, image: s0244MELANIA ae. f. Idem quod Nigritia seu nigredo. Plin. 24, 8 Et lentiginem et carcinomata, melanias quoque veteres, addito melle emendant. Add. Plin. 26, 14.
MELANION i. n. Flos niger violae. Plin. 21, 11.
MELANIPPE es. Melanippen, Desmontis filiam, siue Aeoli, vt alii Poëtae dicunt, formosissimam Neptunus compressit, ex qua procreauit filios duos. [...]
MELANTERIA ae. f. Scribonius Largus Comp. 208 Melanterias, quae creta sutoria dicitur, qua ligulae calceolorum denigrantur.
MELANTHEMON i. n. Herba. Plin. 22, 21.
MELANTHIVM i. n. [ mela/nqion ] Herba. Plin. 20, 17 [...]
MELANVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MELANV=RVS [MELANÛRUS]] i. [ melanou=ros2 ] Piscis sic dictus, quod nigricantem caudam habeat, et inter saxatiles numeratur. [...]
MELAPIVM i. n. [ mhlose/linon ] Melapia sunt Mala, quae et malorum et pirorum aliquam speciem prae se ferunt; vnde etiam nomen habent ex pomis et piris compositum. [...]
MELAS [1] [ *me/las2 ] Multorum fluuiorum nomen est. [...]
MELAS [2] anos. m. Vitiliginis species. Vid, Cels. 5, 28, 19. Lactant. 4, 14. vbi tamen non inuenio.
MELASPERMON, vel MELANSPERMON i. n. Idem quod melanthium. Plin. 20, 17.
MELEÂGER, vel MELEÂGRVS, Ouidius MELEAGROS i. m. [ *mele/agros2 ] Tydei frater fuit, Oenci filius, qui quum aprum Calydonium interfecisset, eiusque pellem et caput Atalantae Schoenei filiae donavisset, Thestiadae eius auunculi vtrumque illi ademerunt, quos ille interfecit. [...]
MELEAGRIDES [ melea/grides2 ] Sorores Meleagri dum lugent fratrem in aues huius nominis mutatae, Ouid. Met. 8, 534. [...]
MELESIGENES Nomen Homeri.
MELETAEVS a, um. Adi. i. Homericus. Tibull. 4, 1, 201. vbi vid. Brouckh.
MELETA ae. f. Herbae nomen, eadem quae Chamaeleon. Apul. de Herb. c. 25. 2 Melete, musarum vna ap. Cic. Natur. Deor. 3 c. 21.
MELIA [1] hasta, vid. MELIS n. 2.
MELIA [2] Terra. [ mhli/a gh= ] Terrae genus est Eretriae cinereae non dissimile, quodque digitis confricatum stridorem reddit trito pumici similem. [...]
MELIBOEA [ *meli/boia ] Vrbs est litoralis Magnesiae, propinqua Thessaliae, vt testis est Herodot. lib. 6. [...]
MELIBOEVS a, um. Adi. Vnde, Purpura Meliboea, h. e. Melibocensis, ait Seruius, ad Aen. 5, 251 [...]
MELICEMBALES aut secundum alios MELICERIBALI cochlearum genus ap. Plin. 32, 11.
MELICÊRIS, idis, vel MELICERIA ae. f. [ melikhri\s2 ] A Cera et Melle nomen accepit. [...]
MELICERTA [ *melike/rths2 ] Filius Athamantis et Inûs. cum quo mater quum videret Athamanta, regem Thebarum maritum furentem, in mare se praecipitem dedit; et postquam in numina sunt commutati, Graece Leucothea et Palaemon sunt appellati; Latine Portunus, et mater Matuta. [...]
page 245, image: s0245MELICHLÔROS ôtis. m. Gemma parte flaua, parte mellea. Plin. 37, 11.
MELICHROS Lapis modo niger, modo flauus; a mellis colore vocatus. Plin. 37, 11. Adde Lucret. 4, 1153.
MELICHRYSVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MELICHRY=SVS [MELICHRÛSUS]] i. m. Gemma, quae ex India mittitur, quasi per aurum sincero melle translucens. Plin. 37, 9.
MELICRATON i. n. Aqua mulsa. Isidor. 20, 3.
MELICVS [1] vid. MELOS.
MÊLICVM Ab imperito vulgo dicitur Gallinarum genus, quod Medicum dici debet, teste Columel. 8, 2, 4. [...]
MELIGVNIS [ *meligouni\s2 ] Insula est Siciliae adiacens, vna ex Aeoliis, quae notiore nomine Lipara dicitur. Plin. 3, 9.
MELILÔTOS i. f. [ meli/lwtos2 ] Herba, quam Latini Sertulam Campanam appellant, quod in Serta vrbe Campaniae frequentissima sit. [...]
MELIMELI, vel MELOMELI n. quod melius, [ mhlome/li ] Quid esset, docet Columel. 12, 45, 3. [...]
MELIMÊLVM i. n. [ meli/mhlon ] Dicitur Pomum musteum, siue dulce, quasi Mellitum pomum; Plinius 15, 14 [...]
MELINVM i. n. [ me/linon ] Apiastrum vocat Varro de R. R. 3, 16, 10. [...]
MELÎNVS a, um. Adi. Ab animali etiam Melis vel Meles dictum videtur: Plautus in Epid. 1, 1, 21 [...]
MELIOM Meliorem dicebant, Festus. Sic legendum censet Scal. pro MELTOM. Caeterum
MELIOR, MELIVSCVLVS, MELIORESCO, MELIORO vid. BONVS.
MELIPHYLLON [ meli/fullon ] Nomen herbae. [...]
MÊLIS, is. vel vt alii malunt, MELES, is. aut MAELIS adeo f. [ me/lis2 ] Animal, quod hodie fere et Taxo, siue Taxus dicitur, cui hoc nomen tributum putatur, quod sit mellis auidissimum, et aluearibus semper infestum, in cauernis viuens, asperum, mordaxque, magnitudine vulpis, colore felis; ex cuius pelle pharetras et canum collaria obtegunt. [...]
MELISSA vid. MELISSVS.
MELISSON vid. MELITTON.
MELISSOPHYLLVM i. n. [ melisso/fullon ] Plin. 20, 11 [...]
MELISSVS [ *me/lissos2 ] Rex fuit Cretensis antiquissimus, qui, vt scribit Lactantius Instit. 1, 22 [...]
page 246, image: s0246MELITE, es; siue MELITA ae. f. [ *meli/th ] Insula inter Italiam Epirumque posita, vt scribit Strabo: siue, vt scribit Plin. 3, 26 [...]
MELITAEVS, a, um. et MELITENSIS e. Adi. [ melitai=os2 ] Canes Melitaei et Melitenses Plin. 30, 5. [...]
MÊLÎTES Gemma est mali coloris, vt inquit Plin. 37, 11.
MÊLITÎTES is. m. Plin. 36, 19 Melitites lapis succum remittit dulcem, mellitumque tusus. Item Potio ex musto et melle facta, auctore Plinio 22, 24. et 14, 9.
MELITO âre. [ meletw= ] Verbum simpliciter e Graeco assumtum, si bene Diomedes 1 p. 373 [...]
MELITON i. n. Genus vini ap. Vitr. 8, 3. vid. Philand.
MELITTAENA ae. f. Herba, alias marrubium. Apul. de herb. c. 45. Plin. 21, 20 hoc nomine appellatur Melissophyllon: alii tamen c. l. legunt Melittis, idis.
MELITTON, s. MELISSON ônis. m. [ melittw\n ] Vbi apes nutriuntur. [...]
MELITVRGVS [2] vid. MEL.
MELIVM, s. MAELIVM legunt quidam pro Millo canum cotlari, v. v.
MELIVS [2] i. m. Gentis Romanae nomen, e qua ille Spurius, largitionibus celebris. Vid. Liu. 4, 13. seqq. Valer. Max. 6, 3, 1. Hinc
MELIANVS a, um. Adi. Frumentum Melianum: Meliana caedes Liu. 4, 16.
MELIVS, Comparatiuum a Bene. et MELIVSCVLE vid. BONVS.
MELIZOMVM i. n. Ius mellitum. Apic. 1, 2 Adiicere melizomo parum vini.
MELLA [1] [ *me/lla ] Fluuius Galliae est, iuxta quem Amella herba frequens nascitur. [...]
MELLA [2] ae. f. Aqua e melle sic fieri solita; Quum secundarium mel de fauis fuerit exceptum, certae statim minute resoluantur, et aqua fontana vel caelesti macerentur. [...]
MELLARIVM, MELLARIVS, et MELLATIO vid. MEL.
MELLICERIS vid. MELICERIS; nam vnico L scribi debet.
MELLICVLVM, MELLIFER, MELLIFICO, MELLIFICVS, MELLIFICIVM, MELLIGO, MELLILLVS, MELLITVS vid. MEL.
MELLONA vid. MEL.
MELLOPROXIMVS Vox hybrida e Graeco et Latino etc. Proximus designatus. Legg. 5, 7 et 14. C. de Proxim. sacr. scrin. et Theod. Cod. 6, 26.
MELLVS aut MELLVM Quidam ap. Varr. R. R. 2, 9, 15. pro MILLVS.
MELO Fluuius, qui et Nilus appellatus est. Ausonius in Aenigmate. Vid. Fest. in vocibus Alcedo, Alumento, et Melo; et Seru. ad Georg. 4, 291 et Aen. 4.
MELOCARPVS [ *mhlo/karpos2 ] Herba est, quae alio nomine Aristolochia longa appellatur. Apul. de Herb. c. 19.
MELODES, MELODIA vid. MELOS.
MELOFOLIVM i. n. Genus malorum, quibus folium vnum aliquando et geminum erumpit e latere medio Plin. 15, 14.
MELOLONTHA ae. f. Scarabaei genus. Ioël. 2, 25.
MELOMELI vid. MELIMELI.
MELONES Dicuntur statim ante Cucumeres a Palladio 4, 9, 6 Genus peponis, quod aliis Melopepo appellatur. Melones Hostienses memorat Lamprid. Albino 11.
MELOPEPONES [ mhlope/pones2 ] Sic describuntur a Plinio 19, 5 s. 23 [...]
MELOPHYLLON i. n. Herba eadem cum Millefolio Apul. de Herb. c. 88.
MELOS n. [ me/los2 ] Cantus, modulatio. [...]
MELODIA ae. f. [ melw|di/a ] Cantus. Mart. Capell. ... [reading uncertain: page damaged] p. 306.
MELÔDES [ melw/|dhs2 ] Qui carmina cantat. Sidomus Epist. 9, 15 Proculus melodes insonare pulsibus.
MELICVS [2] a, um. Adi. [ meliko\s2 ] Qui canuca facit: Poëtae lyrici, Melici dicti sunt. [...]
page 247, image: s0247MELODVS Suauiter canens apud inferioris aetatis Poëtas. Dulce carmen et Melodum Prudent. Cath. 9, 2. Canentes Melodae virgines Auson. Profess. Epigr. 16 i. sirenes.
MELOPOEIA ae. f. Mart. Capella 9 p. 326.
MELOSMOS i. m. Herba eadem cum polio Apul. de Herb. c. 57.
MELÔTA, ae. f. vel MELOTE es. f. Pellis ouilla; Vulg. Hebr. 11, 37. Sed non tam pellem ouis significat, quam exuuium, hoc est pellem corpori detractam vna cum lana. Erasmus in Epist. ad Hebraeos c. 1, 37.
MELOTHRVM [ mh/lwqron ] Herba putatur ea, quae alio nomine [ a)/mpelos2 leukh\, hoc est vitis alba appellatur. Nominat Plin. 21, 9 s. 29.
MELPOMENE [ *melpome/nh ] Vna musarum. Vid. MVSAE. Horat. Carm. 1, 24, 3 Praecipe lugubres Cantus Melpomene; cui liquidam pater Vocem cum cithara dedit.
MELTOM vid. MELIOM.
MEM
MEMBRVM i. n. [ kw=lon, me/los2, gui=on ] Pars corporis, quae artibus, et tendinibus adnexa est, iisque, quae inde Membranae vocantur, vt Manus, Pes, Caput. [...]
MEMBRÔSVS a, um. Adi. Vnde Comparatiuum, Membrosior, i. Mentulatior. Poëta Phallicus praefat. Carm. Sed ruber hortorum custos membrosior aequo.
MEMBRATIM Adu. [ kata\ kw=la, melhdo\n ] Per singula membra. [...]
page 248, image: s0248MEMBRÂNA ae. f. [ u(mh\n ] Pellis, quae artus tegit et iungit. [...]
MEMBRANVLA ae. f. Dimin. [ u(me/nion ] Cicer. Att. 4, 4 Iisque imperes, vt sumant membranulam, ex qua indices fiant Cels. 7, 7.
MEMBRANVLVM i. n. Idem. Apul. Met. 6 secundum lectionem Elmenhorst. et Pricaei. [...]
MEMBRANACEVS a, um. Adi. [ u(menw/dhs2 ] Quod similitudinem membranae habet. [...]
MEMBRANEVS a, um. Aliud Adi. [ u(menino\s2 ] Quod ex membranis est. Vlpianus de Legat. 3. l. Librorum appellatione, Quod si in codicibus sint membraneis, vel chartaceis, vel etiam eboreis.
MEMBRANARIVS i. m. difqeropoio\s2 Gloss. Lat. Gr.
MEMBRARI [ melou=sqai ] Per membra formari: quo verbo vtitur Censorinus de Die natali c. 11.
MEMBRATVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MEMBRATV=RA [MEMBRATÛRA]] ae. f. [ meloqesi/a ] Membrorum compositio. Vitruu. 8, 5.
MEME Accusatiuus geminatus, maioris vehementiae gratia, ab Ego primitiuo. [...]
MEMECYLON [ meme/kulon ] Fructus s. pomum arboris Vnedonis. [...]
MEMET Pronomen compositum, pro Meipsum. Plaut. Capt. 2, 3, 68 [...]
MEMIGMENON i. n. Cels. 6, 6, 17 inter Collyria laudatur Euelpidis, quod memigme/non appellabat, i. mixtum.
MEMINI [ me/mnhmai, a)name/mnhmai ] Verbum defectiuum in Praeterito tantum coniugatur, et temporibus a Praeterito formatis, praeter haec etiam habet in Imperatiuo, Memento, mementôte. [...]
page 249, image: s0249MEMINENS Partic. ab antiquo Memino. Sidon. Epist. 2, 20. et Auson. 4, 12. item in Professor. 2, 39. Conf. Voss. de Vit. L. L. p. 767.
MEMOR oris. omn. gen. [ mnh=mwn ] Secundum Priscianum, a Memini fit. [...]
MEMORE Adu. Pro memoriter Pompon. ap. Non. 11, 42.
MEMORIA ae. f. [ mnh/mh, mnhmosu/nh, mnei/a, mnh=stis2 ] Est (inquit auctor ad Herennium) firma animi rerum et verborum dispositionis perceptio. [...]
page 251, image: s0251MEMORIOLA ae. f. Dimin. mnhmi/dion ] Cic. Att. 12, I Sed quod scribis igniculum matutinum, [ gerontikw/teron est memoriola vacillare. In Inscript. Fabrett. p. 85 Idem est atque Conditorium.
MEMORIÂLIS e. Adi. Memorialis liber, Enchiridion ad iuvandam memoriam. [...]
MEMORÂLIS e. Adi. Idem quod Memorialis. Arnob. 6 p. 196. Et absolute l. 144. D. de Verb. signif. Memoralium liber Masurii laudatur. Sed Gothofr. Memorialium.
MEMORALITER Adu. Fortunat. Carm. 4 Annuat omnipotens longo memoraliter aeuo.
MEMORALIVS i. m. Gloss. Gr. Lat. [ u(pomnhmatogra/fos2, Actuarius, memoralius.
MEMORITER Adu. [ a)po\ sto/matos2, a)po\ mnh/mhs2, mnhmonikw=s2 ] Ex memoria, non ex libro s. commentario. [...]
MEMORABILIS e. Adi. [ mnhmo/neutos2 ] Quod est dignum memoria aut memoratu. [...]
MEMORIÔSVS a, um. Adi. Memoriosus, Memoriosior facit Fest. Add. Glossae Lat. Gr.
MEMORIÔSE Adu. Idem. Corn. Fronto p. 2194 Memoriose qui facit, ostendit in omni re naturae bonum. Memoriosius, Memoriosissime. Fest.
MEMOROSVS a, um. Adi. mnhmoniko\s2 Gloss. Gr. Lat.
MEMORO âre. [ mnhmoneu/w, a)pomnhmoneu/w, i(store/w, le/gw ] In memoriam reducere. [...]
MEMORANDVS a, um. Part. [ a)pomnhmoneute/os2 ] Ouid. Met. 13, 13 [...]
MEMORATVS a, um. Partic. Regna Iustin. 41, 1, 8 [...]
MEMORÂTOR, ôris. m. [ a)pomnhmoneuth\s2 ] Propert. 3, 1, 33 Nec non ille tui casus memorator Homerus.
MEMORATRIX îcis. f. Valer. Flacc. 6, 142 Eoae memoratrix tibia pugnae.
MEMORÂTVS ûs. m. [ a)pomnhmo/neusis2 ] Idem quod Memoria. [...]
page 252, image: s0252MEMORATIO ônis. f. C. Gallus 1, 291 Dure satis miseris memoratio prisca bonorum.
MEMORACVLVM i. n. Dixi, me sanctissime tot sacrorum signa et memoracula custodire Apul. Apol. p. 311 Elm.
MEMMIVS [ *me/mmios2 ] Memmia gens nomen habere putatur a Mnestheo Troiano, Aeneae comite. [...]
MEMMI ADES Patronymicum Graeco more formatum, pro Memmio, ad quem scribit Lucretius 1, 45.
MEMNON onis. m. [ *me/mnwn ] Filius Tithoni et Aurorae, qui Troianis ex Oriente ferens auxilia, et fortiter pugnans, ab Achille occisus fuit. [...]
MEMNONIVS a, um. Adi. [ *memno/nios2 ] Color Memnonius, Niger Ouid. ex Pont. 3, 3, 96. [...]
MEMNONIDES [ *memnoni/des2 ] Aues ex cineribus Memnonis. Ouid. Met. 13, 618. Vid. Isidor. loco quem modo dedimus.
MEMOR, MEMORIA, MEMORITER, MEMORO vid. MEMINI.
MEMPHIS [ *me/mfis2 ] Aegypti vrbs capitalis, vnde pro tota Aegypto interdum nominatur. Martial. 1, 1 Barbara pyramidum sileat miracula Memphis. Carens Sithonia niue Memphis Hor. Carm. 3, 26, 10.
MEMPHÎTIS idis. Patronym. [ *memfiti\s2 ] Iuuen. Sat. 15, 122 Anne aliam terra Memphitide sicca Inuidiam facerent nolenti surgere Nilo? Memphitis, item Marmoris genus Plin. 36, 17. Isidor. 16, 4.
MEMPHÎTES Patronym. m. [ *memfi/ths2 ] ponitur loco adiectiui. Tibull. 1, 7, 28 Barbara Memphiten plangere docta bouem.
MEMPHITICVS a, um. Adi. [ *memfitiko\s2 ] Martial. 14, 38 [...]
MEN
MENA [1] Apud Romanos fuit dea, quae menstruis fluoribus praeesse putabatur. Vid. Augustin. de Ciu. Dei 4, 11. et 7, 2.
MENA [2] [ maini\s2 ] Piscis. vid. MAENA.
MENAECHMI Apud Plautum comoedia, in qua Menaechmus introducitur.
MENAEVS Apud Vitruu. 9, 8 legebatur. i. [ mh\nai=os2, Menstruus, pro quo tamen hodie legitur Manacus. v. v.
MENAIS idis. f. Herba magica serpentium ictus sanans Plin. 24, 17. Harduin. legit Minyas.
MENALIPPE [ *menali/pph ] fuit Antiopes Amazonum reginae soror. [...]
MENALIPPVS [ *mena/lippos2 ] Tydei fuit interfector, cui caput ante obitum corrosit Tydeus ex rabie, qui apud Stat. Theb. 8, 740 ita vociferatur, Caput ô caput, ô mihi si quis Adportet Menalippe tuum.
MENANDER [ *me/nandros2 ] Atheniensis comicus nouae comoediae. [...]
MENANDRÊVS a, um. Adi. [ *mena/ndreios2 ] Propert. 2, 6, 3 Turba Menandreae fuerat nec Thaidos olim Tanta.
MENANDRICVS a, um. Adi. Idem. Menandricus fluxus Tertull. de Pallio c. 4. Alii Maeandricus. Adde Salmasium ibidem p. 339.
MENCEPS Mente captus Priscian. 5 p. 668. vt, Auceps, aues capiens.
MENDA, ae. f. et MENDVM i. n. [ ptai=sma ] Error, siue erratum. [...]
MENDÔSVS a, um. Adi. [ ptaismw/dhs2 ] Plenum mendis et erratis. [...]
MENDÔSE Adu. Incorrecte, inemendate.
MENDOSITAS âtis. f. Apud Augustinum Epist. 10, 3. et Retract. 1, 1.
MENDACIVM i. n. [ yeu=dos2, yeudologi/a ] Vero opponitur. [...]
page 253, image: s0253MENDACIVNCVLVM i. n. Dimin. [ yeudu/llion ] Cic. de Orat. 2, 241 c. 59 Quod tamen est mendaciunculis adspergendum. Quidam hic legunt Mendaciolis.
MENDAX âcis. Adi. [ yeu/sths2, yeu/dhs2 ] Proprie, Qui frequenter dicit mendacium. [...]
MENDACILOQVVS a, um. Adi. [ yeudolo/gos2 ] Qui mendacium loquitur. Plaut. Trin. 1, 2, 163 Nihil est profecto stultius, neque stolidius, neque mendaciloquius, neque argutum magis.
MENDACILOQVIVM i. n. yeudologi/a Gloss. Gr. Lat.
MENDACITER Adu. Solin c. 4. [...]
MENDACITAS âtis. f. Apud Tertull. de Praescript. c. 13.
MENDESIVM [ mendh/sion ] Vnguentum. Plin. 13, 1 ita describit, vt fiat balanino resina mixta.
MENDÎCVS a, um. Adi. [ ptwxo\s2, e)pai/ths2 prosai/ths2 ] Inops, et alienam misericordiam implorans paruae stipis causa. [...]
MENDÎCE Adu. Sen. Epist. 33 Non tam mendice tecum agam, sed plena manu siet. Compar. Tertull. de Pallio extr. Credo ne mendicius patre coenasset.
MENDICVLVS i. m. Dimin. [ ptwxa/rion ] Cic. in Catil. 2, 5 c. 3 Collectum ex senibus desperatis, ex agresti luxuria, ex rusticis mendiculis, ex decoctoribus, etc. Sed omittunt inde a Grutero.
MENDICVLA ficticium nomen vestis apud Plaut. Epid. 2, 2, 39 Quid erat induta? an regillam induculam? an mendiculam? Ludit in oppositione nominum.
MENDÎCO âre. [ ptwxeu/w, e)paite/w, prosaite/w ] Vitae alimenta ostiatim postulare. [...]
MENDÎCANS antis. Partic. [ ptwxeu/wn ] Plaut. Capt. 2, 2, 73 Vbi minime honestum est mendicantem viuere.
MENDICÂTVS a, um. Aliud Partic. [ ptwxeuqei\s2 ] Cibo mendicato pasci Ouid. Trist. 5, 8, 14.
MENDÎCITAS âtis. f. [ ptwxei/a ] Cic. pro Rosc. Amer. 86 [...]
MENDICÂTIO ônis. f. Senec. Epist. 101 Quid sibi vult tam foeda vitae mendicatio? Firmic. 1, 3.
MENDICIMONIVM i. n. [ prosai/thsis2 ] Pro eodem accepit Laber. teste Nonio 2, 55. Conf. Gell. 16, 17.
MENDICABVLVM i. n. [ e)pai/thsis2 ] Mendicus Plaut.
page 254, image: s0254Aulul. 4, 8, 3 [...]
MENDICABVNDVS a, um. Adi. Mendicans. Augustin. Epist. 140 Mendicabunda prece stipem rogare.
MENDOSVS, MENDVM vid. MENDA.
MENELAETVS Auis ex aquilarum genere, minima magnitudine, viribus praecipua, colore nigricans, quae sola foetus suos alit, frequensque versatur in montibus Plin. 10, 3.
MENELÂVS [ *mene/laos2 ] Filius Atrei, frater Agamemnonis, Rex Spartae ciuitatis, et maritus Helenae, quam rapuit ei Paris. [...]
MENELAÊVS Adi. Propert. 2, 15, 13 Ipse Paris nuda fertur periisse Lacaena, Cum Menelaeo surgeret e thalamo.
MENENIA Gens, Romae fuit, ex qua Agrippa Menenius C. F. Lanatus COS. cum P. Postumio Ann. CCL. Cassiodorus. [...]
MENEPHRON [ *mene/frwn ] Viri proprium, qui cum matre concubuit, auctore Ouid. Met. 7, 387. Vid. Hygin. Fab. 25.
MENERVO Moneo. Vox antiqua et obsoleta, vnde Promenervat, Monet, in Saliari carmine: et Menerua postea Minerua. Vid. Scal. Coniect. in Varr. voce Minerua.
MENESTHEVS Auriga Diomedis, de quo Stat. Theb. 6, 712. Alius fuit Athenarum dux, Thesei et Phedrae filius, ac frater Demophoontis.
MENIANVM, i. pl. MENIANA vid. MAENIVS.
MENINX [ *me/nigc ] Insula est, teste Plin. 5, 7. [...]
MENINGOPHYLAX [ mhniggofu/lac ] custos illius membranae, quae cerebrum vestit, instrumentum, quod describit Cels. 8, 3.
MENIPPVS Stratonicensis, in tota Asia disertissimus, praeceptor Ciceronis, vt ipse in Bruto 315. [...]
MENIS Lunula in fronte librorum ad ornatum depicta. [...]
MENIVS [ *mh/nios2 ] Lycaonis filius, qui quum, patre in lupum verso, et domo conflagrante, Iouem detestaretur, ab eodem fulmine percussus est Ouid. in Ibin 472.
MENNONIA ae. f. Gemmae nomen apud Plin. 37, 10.
MENO Verb. antiq. pro Recordor. Vnde Memini, v. v.
MENION i. n. Herba, al. Paeonia. Apul. de Herb. c. 64.
MENISCOR sci. Vnde Comminiscor, Reminiscor, quae Varro L. L. 5, 6. Simpliciter a mentis nomine deriuat.
MENOECEVS Iuuenis Thebanus, filius Creontis, qui pro patriao salute sanguinem suum, atque adeo vitam ipsam sponte profudit. [...]
MENOETES [ *menoi/ths2 ] Nomen vnius ex sociis Aeneae, qui gubernator fuit nauis, cui nomen erat Centauro. Virg. Aen. 5, 161 Rectorem nauis compellat voce Menoetem.
MENOETIVS [ *menoi/tios2 ] Filius Actoris pater Patrocli; vnde et Patroclum Menoetiadem vocant Poëtae. Ouid. Epist. 3, 23 Ipse Menoetiades tunc quum tradebar, in aurem, etc. Propert. 2, 1, 38.
MENOGENON i. n. Herba. Apul. de Herb. c. 64.
MENS mentis. f. [ nou=s2, frh\n ] Animus noster, rector ille corporis, in quantum cogitat, intelligit, vult etc. [...]
page 257, image: s0257MENTIO [1] ônis. f. [ mnh/mh ] a Supino Mentum, quod a Meno verbo antiquo deducitur, vnde est Perf. Memini. [...]
MENTIO [2] tribuitur vetustissimis a Prisciano 8 p. 799.
MENTIOR îri. Depon. [ yeu/domai, yeudomuqe/w, yeudologe/w, a)li/tomai ] Falsum dicere significat, ac videtur cognationem habere cum verbo antiquato Meno, vnde Miniscor, Comminiscor, commentus sum: est
page 258, image: s0258enim Mentiri fingere et comminisci aliquid, quod nusquam sit etc. [...]
MENTIENS entis. Partic. Quinctil. 6, 3, 73.
MENTÎTVS a, um. Partic. [ e)yeusme/nos2 ] Cic. Acad. 4, 96 [...]
MENTITVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MENTITV=RVS [MENTITÛRUS]] a, um. Aliud Partic. [ yeuso/menos2 ] Ouid. in Ibin 66 Non mentituro quilibet ore legat. Vox mentitura Ouid. Trist. 4, 3, 16.
MENTITIO ônis. f. Verbale. Auctor ad Heren. 3, 3 c. 2 Dolus consumitur in pecuniam, pollicitationes, dissimulationes, maturationes, mentitiones, et caeteras res, etc.
MENTIS pro Mens, ex Ennio citat Priscian. 7 p. 764. Antiqui ita proferebant plura nomina Sanguinis, Gruis, pro Sanguis, Grus. Vid. Rittershus. ad Phaedr. Fab. 1, 8.
MENSA ae. f. [ tra/peza, qu/wros2 ] Tabula, in qua cibi apponi solent, non tantum maior et communis, circa quam accumbitur vel assidetur, sed minor etiam, qualis singulis destinatur. [...]
page 259, image: s0259MENSVLA [1] ae. f. Dimin. [ trape/zion ] Plaut. Mostel. 1, 3, 150 Cedo aquam manibus puer, appone hic mensulam. Adde Apul. Met. 2 p. 121.
MENSARIVS i. m. [ trapezi/ths2 ] Argentarius, qui et Collybista et vel priuatae negotiationis nomen est, vel muneris publici, vt exempla ostendent. [...]
MENSÂLIS e. Adi. Ad mensam pertinens; Argentum mensale Vopisc. in Tacit. c. 10. Et Vinum Idem Aurelian. c. 9.
MENSVLARIVS i. m. trapezi/ths2 Gloss. Lat. Gr.] Idem qui Mensarius. Senec. Controuers. 4, 24.
MENSÂTIM Adu. Iuuencus 3, 214.
MENSIO [1] ônis. vid. METIOR.
MENSIS is. m. [ mh\n, mei\s2 ] A Metior deducitur, quasi res numero dierum mensa. [...]
MENSTRVVS a, um. Adi. [ mhniai=os2, e)pimh/nos2, e)/mmhnos2 ] Quod est vnius mensis. [...]
page 260, image: s0260MENSTRVÂLIS e. Adi. [ e)mmh/nios2, katamh/nios2 ] Quod singulis mensibus fit. [...]
MENSTRVO âre. vnde
MENSTRVANS antis. Partic. Col. 11, 3, 63 Menstruans mulier. Sic Pallad. 1, 35, 3. Octau. Hor. Med. 4.
MENSTRVATVS a, um. Aliud Partic. Vulg. Interp. Es. 64, 6 Pannus menstruatus.
MENSOR, MENSVRA, MENSVS vid. METIOR.
MENSVLA [2] vid. MENSA.
MENSVRNVS a, um. Adi. Idem quod Menstruus, eadem analogia atque Diurnus, Nocturnus. [...]
MENTA, s. MENTHA ae. f. Herba, quae a Graecis h(du/osmos2 dicitur; hoc est suaueolens. [...]
MENTAGRA ae. f. [ leixh\n ] Morbus cutis exasperatae, dictus a Mento. [...]
MENTASTRVM, s. MENTHASTRVM i. n. [ h(du/osmos2, a)/grios2 ] Menta siluestris. [...]
MENTÎGO iginis. f. [ leixh\n ] Genus morbi, quod oues inuadere solet, Ostigo etiam dicta pastoribus Columel. 7, 5, 21.
MENTIO, MENTIOR, MENTITVS vid. MENS.
MENTOR oris. m. [ *me/ntwr ] Fuit in vafis caelandis mirus artifex, de quo Plin. 12. Et 33, 12. Iuuen. Sat. 8, 102 -- rarae sine Mentore mensae.
MENTOREVS a, um. Adi. [ *mento/reios2 ] Propert. 1, 14. pr. Lesbia Mentoreo vina bibas opere. Adde Martial. 9, 60.
MENTVLA ae. f. Membrum virile. Priapeia. Conf. MENTA.
MENTVLATVS a, um. Adi. Mentulatior priapo Priapeia: al. mutoniatus.
MENTVM i. n. [ ge/neion, a)nqerew\n ] Pars faciei ori subiecta, vbi coëunt vtrinque maxillae, barbae sedes. [...]
MENTO ônis. m. Maiore mento praeditus. Arnob. 3 p. 108.
MENYTRON i. n. Quasi indicinae praemium. Est enim mh/nutron a mhnu/w indico. ICtis vocatur remissio poenae proposita ei, qui facinoris conscios indicauerit.
MEO
MEO âre. [ diabai/nw, poreu/omai, metar)r(e/w ] Vltro citroque ire. [...]
MEÂTVS ûs. m. [ porei/a ] Plin. 10, 38 [...]
page 261, image: s0261MEACVLVM i. n. Idem. Vindicianus ad Valentinianum Imperatorem, Meacula venarum.
MEABILIS e. Adi. [ diabato\s2 ] Actiua significatione de aëre. Plin. 2, 5 [...]
MEP
MEPHÎTIS is. f. [ mefi=tis2 ] Proprie est Terrae putor, qui de aquis nascitur sulphuratis; et est in nemoribus grauior ex densitate silvarum. [...]
MEPHITICVS a, um. Adi. [ muda/leos2 ] Apud Sidonium Apollinarem Epist. 3, 13. pro Foetulento.
MEPTE Pro Meipsum. Plaut. Men. 5, 8, 10.
MER
MERA vid. MAERA.
MERACLVM per contractionem a Meraculum. Plaut. Cas. 3, 5, 15 Nisi haec meraclo se vspiam percussit flore Libyco, vid. Lips. Ant. Lect. 5, 1.
MERACIVS Adu. Amare Sidon. l. 4 pr. Meracius mixtum (vinum) Scribon. 170.
MERÂCVS a, um. Adi. [ a)/kratos2 ] Solum et purum: vnde Vinum meracum dicimus, quod merum est, nulla aqua admista. [...]
MERACVLVS a, um. Dimin. Meraculum Scribon. 134. Plin. 20, 19 s. 80 Opium ex vino meraculo, si protinus detur, scorpionum ictibus resistit. Meraclum separatim modo positum.
MERALIS e. Adi. Ad merum pertinens. Marcell. Empir. c. 27 Meralem calicem ieiuno dare.
MERCATIO, MERCATOR, MERCATVRA, MERCATVS vid. MERCOR.
MERCEDVLA, MERCENARIVS vid. MERCES.
MERCES êdis. f. [ misqo\s2 ] Praemium, quod datur pro labore, seu stipendium: a Merendo, et Aere dicta, vt Varro ludit de L. L. 4, 7 extr. [...]
MERCEDVLA ae. f. Dimin. [ misqa/rion ] Cic. Att. 13, 11 [...]
page 262, image: s0262MERCEDARIVS vid. p. p. MERCEDONIVS.
MERCENARIVS [1] i. m. misqwto\s2, misqofo/ros2 Gloss. Lat. Gr.] Qui mercedis gratia operam suam alicui praestat. [...]
MERCENARIVS [2] a, um. Adi. mi/sqios2 Gloss. Lat. Gr. e)/mmisqos2 Onomast.] Gabinius tribuit se mercenarium comitem regi Cic. in Pis. c. 21. [...]
MERCEDARIVS, et MERCEDONIVS vid. MERX [correction of the transcriber; in the print MERK].
MERCEDICIVS, vel MERCEDICVS Idem ac Mercenarius. Festus.
MERCIMONIVM [1] vid. MERX.
MERCIPRETIVM i. n. Vna dictione. Plaut. Mil. 3, 1, 133 Sicuti mercipretium statui. Sed recte Gronou. diuidit: Merci enim Dativus est.
MERCOR âri. Dep. [ e)mporeu/omai, a)ntikatalla/ttomai ] A Merce, significat modo Emere, modo Emendi aut Vendendi causa mercaturam exercere. [...]
MERCANS antis. Partic. [ e)mporeuo/menos2 ] Qui mercatur. Columel. 7, 6, 8 Quae videntur esse robustiora, in supplementum gregis reseruantur, caetera mercantibus traduntur. Quid. mercatibus.
MERCÂTVS [1] a, um. Partic. Pass. [ e)mporeuqei\s2 ] Emtus. Plin. 37, 2 [...]
MERCÂTVS [2] ûs. m. [ e)mpo/reuma ] Plaut. Asin. 2, 3, 18 [...]
MERCATIO ônis. f. [ e)mpo/reusis2 ] Gell. 3, 3 Pecunia omni in mercationibus perdita. Auien Astron. 250.
MERCÂTOR, ôris. m. [ e)/mporos2 ] Qui suas merces emendo et vendendo tractat, in quo differt ab Institore, qui alienas; et Negotiatore qui non solas merces, sed alia quoque lucrosa negotia tractat. [...]
MERCATORIVS a, um. Adi. Mercatoria nauis Plaut. Bacch. 2, 3, 2.
MERCATVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MERCATV=RA [MERCATÛRA]] ae. f. [ e)mpori/a ] Non. 5, 35 [...]
page 263, image: s0263MERCÂLIS e. Adi. i. venalis, mercede comparabilis, vt statim de Mercabili videhimus. [...]
MERCABILIS e. Idem. Ouid. Amor. 1, 10, 21 Stat meretrix certo cuiuis mercabilis aere.
MERCVRIÂLIS is. f. [ lino/zwstis2 ] Herba. [...]
MERCVRIVS i. m. [ *(ermh=s2, *(ermei/as2 ] Quasi Medicurrius s. Medius inter homines currens, quod sermo currat inter homines medius, vel vt ait Seru. ad Aen. 8, 138 [...]
MERCVRIALES [ *(ermai=os2 ] Cic. Q. Fratr. 2, 5 [...]
MERDA ae. f. [ skw\r, skato\n, mi/nqos2 ] Est Cibi retrimentum. [...]
MERE [1] Adu. vid. MERVS.
MERENDA ae. f. deilunh\ Gloss. Gr. Lat.] Dicitur (auctore Nonio 1, 118) Cibus, qui post meridiem datur. [...]
MERENDARIVS i. m. Seruus, qui merenda vescitur. [...]
MERENDO âre. Quasi Meridie edere, vel merendam edere Isidor. 20, 2.
MEREO, ui, itum, et MEREOR itus sum, êri. Dep. [ misqofore/w, misqodotou=mai ] Significat (vt ait Donatus) Aliquid mercedis pro labore parare vel sumere, dignum esse: estque medium, quod tum ad bona, tum ad mala pertineat. [...]
page 264, image: s0264MERENS entis. Partic. Virg. Aen. 2, 229 et 585. Passim in Inscript. etiam in Superlat. vt Gruter. p. 932 n. 7. Reines. Cl. 16 Inscr. 8.
MERITVRVS Cic. Acad. 1, 26 c. 7 Tu vero etiam bene meriturus mihi videris de tuis ciuibus.
MERITVS a, um. Partic. a)/cios2 Gloss. Lat. Gr.] Ter. Phorm. 5, 9, 25 [...]
MERITVM i. n. [ a)gaqopoii/+a, eu)erge/thma ] Praestitum benesicium,
page 265, image: s0265Officium. [...]
MERITISSIMVM [ me/giston eu)erge/thma ] h. e. Maximum meritum. Plaut. Asin. 3, 3, 147 Iube aduenire quaeso, meritissimo eius quae volet faciemus.
MERITO [1] Adu. [ a)ci/ws2, ei)ko/tws2, pro\s2 a)ci/an ] Digne, dicitur. [...]
MERITO [2] âre. [ misqofore/w ] Cic. Verr. 3, 119 c. 50 [...]
MERITORIVS a, um. Adi. [ misqwtiko\s2 ] Meritorius puer, Qui quaestum facit corpore suo. [...]
MERETRIX îcis. f. [ e(tai=ra, po/rnh, maxla\s2 ] A Merendo: nam mercede suam exercet militiam, inquit Valla. [...]
page 266, image: s0266MERETRICVLA Dimin. [ e(tairi/dion ] Cic. Verr. 3, 30 [...]
MERETRICIVS a, um. Adi. [ e(tairiko\s2\ ] Quod est meretricis, vel quod ad meretricem pertinet. [...]
MERETRICIVM i. n. [ e(tairi/ths2 ] Ipsa meretricum ars, et vita. Tranquil. in Calig. c. 40 Additumque ad caput legis, vt tenerentur publico et quae meretricium, et quae lenocinium fecissent.
MERETRICIE Adu. [ e(tairikw=s2 ] In modum meretricis. Plaut. Milit. 3, 2 extr. Quam digne ornata incedit, haud meretricie?
MERETRÎCO âre. et Depon. MERETRICOR âri. [Vet. Gl. Meretricor [ e(taireu/w ] Recens verbum, cuius antiquissimus auctor Cledonius Grammaticus p. 1913. [...]
MERETRICATIO ônis. f. Chrysologus Serm. 19.
MERGA ae. f. Furcula qua acerui frugum fiunt. [...]
MERGES itis. f. Spicarum manipulus, inquit Seruius: a Mergendo dictus. [...]
MERGO si, sum, ere. [ bapti/zw, ponti/zw ] Sub aquam deprimere. [...]
MERSVS a, um. Partic. [ baptisqei\s2 ] Campus mersus cruore Sil. 1, 50. [...]
MERSVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MERSV=RVS [MERSÛRUS]] a, um. Partic. [ bapti/swn ] Ouid. in Ibin 344 Sic te mersuras adiuuet ignis aquas.
MERSIO ônis. f. bu/qisis2, du/sis2 e)n u)/dati Gloss. Cyrill.
MERSO âre. Frequent. [ bapti/zw ] Saepe vel penitus mergere. [...]
MERGITO âre. Ter mergitamur Tertull. de Cor. milit. c. 3. i. baptizamur. Iunius mallet mersitamur. de quo statim.
MERSATVS condimento Sen. Quaest. Nat. l. 4 extr.
MERSITO âre. Frequent. nouum, a Frequentatiuo Merso. Solin. c. 57 ad finem (al. 45) Quo quis acrior fuerit, speique maioris, eo profundius nares mersitat in bibendo. De pullo equino.
MERTO âre. [ katabatti/zw ] Idem quod Mersare. [...]
page 267, image: s0267MERGVS i. m. [ ai)/quia ] Auis, dicta quod mergendo in aquam captet escam, vt ait Varr. de L. L. 4, 13. [...]
MERGVLVS i. m. Leuit. 11, 17 Auis.
MERIBVLVS vid. MERVS.
MERICVS Vitis merica Columel. 3, 2, 27 Lectio pariter atque appellationis ratio incertissima.
MERIDIES êi. m. [ meshmbri/a, dei=lon ] Varro de L. L. 5, 2 p. 44, 16 [...]
MERIDIÂNVS a, um. Adi. [ meshmerino\s2, meshme/rios2 ] Quod ad meridiem, vel pro tempore sumtum, vel pro regione, spectat. [...]
MERIDIÂLIS e. Adi. Idem. [...]
MERIDIONALIS e. Vid. Cellar. Cur. Poster. p. 311. [...]
MERIDIO, are vel MERIDIOR âri. [ meshmere/w ] Somnum meridianum capere. [...]
MERIDIATIO ônis. f. [ meshmbri/asis2 ] Quies meridiana. [...]
MERIONES [ *mhrio/nhs2 ] Idomenei patruelis, quem Homerus inter Graecorum fortissimos numerat Iliad. 7. Auriga ipsius Idomenei. Hor. Carm. 1, 6, 15 Aut puluere Troico Nigrum Merionem. Add. Ibid. 15, 26.
MERITO, âre, MERITORIVS, MERITVM vid. MEREO.
MERK Nota est in vetusto Kalendario Rom. ap. Gruterum p. 133 [...]
page 268, image: s0268MERMEROS Vnus ex Centauris. Ouid. Met. 12, 305 Quique pedum nuper certamine vicerat omnes Mermeros, accepto tum vulnere tardior ibat.
MERMESSVS [ *mermhsso\s2 ] Vrbs Troadis, in Ida monte. Marmessum vicum vocant libri optimi quique. Lactant. 1, 6, 12. Hinc
MERMESSIA apud Tibull. 2, 5, 67 est Sibylla Hellespontiaca. Sic enim scribendum esse nomen, non Marmessia, neque Marpessia, docet Brouckh.
MERO [ *me/rwn ] Dictus est Nero, quod impendio vinosior esset. [...]
MEROBIBVS [1] vid. MERVM.
MEROCHITES, vel MEROCTES ae. m. Gemma lacte sudans. Plin. 37, 10.
MEROE es. f. [ *mero/h ] Insulae Nili metropolis; a qua et tota insula, maxima Nili, Meroë dicitur. [...]
MEROIS idis. f. Herba est apud Plin. 24, 17.
MEROPE [ *mero/ph ] Pleïas, vxor Sisyphi; de qua infra in dictione PLEIADES. 2 Est item Insulae nomen Plinio 5, 31.
MEROPS opis. m. [ me/roy ] Auis, quae apes comedit. [...]
MERSO, MERTO vid. MERGO.
MERTHRYS ydis. f. Herba apud Plin. 26, 11.
MERVLVS i. m. Et merulus modulans tam pulchris concinit odis Auctor Philomelae v. 13. Sed vsitatius est
MERVLA ae. f. [ ko/ttufos2 ] Auis, cuius etymon sic tradit Festus: Merum antiqui dicebant solum; vnde et auis Merula nomen accepit, quod soliuaga est, et solitaria pascitur. [...]
MERVS a, um. Adi. [ a)/kratos2 ] Idem quod Solum, inquit Nonius 4, 294. [...]
MERVM [ a)/kraton ] Aliquando substantiue ponitur, pro Mero vino. [...]
MERIBIBVLVS Qui vinum sine aqua bibit; cuiusmodi homines a Graecis a)krwtopo/tai appellantur; quo veluti peculiari epitheto apud illos Thraces notati sunt. [...]
MEROBIBVS [2] a, um. Adi. [ a)kratopo/ths2 ] Qui merum bibit. Plaut. Curcul. 1, 1, 77 Anus hic recubare solet custos ianitrix; nomen est lenae multibiba, atque merobiba.
MERE [2] Adu. [ a)kra/pws2 ] Pure. Plaut. Truc. 1, 1, 21 Interim ille hamum vorat, si semel amoris poculum accepit mere.
MERVLENTVS a, um. Adi. Fulgent. Myth. 1 praef. p. 13 Pierides, perpetis vngulae riuo merulentae. Vid. Barth. Aduers. 25, 1 p. 1210.
page 269, image: s0269MEROSVS video laudari ex Statio: idem scil. atque Meribibulus.
MERX mercis. f. [ e)mpo/reuma ] Quod emitur, venditurue. [...]
MERCIMONIVM [2] i. n. Idem. Plaut. Amphit. prol. pr. Vt vos in vostris vultis mercimoniis emundis vendundisque me laetum lucris afficere. Vid. Idem Most. 3, 3, 12. et Tacit. Ann. 15, 38, 2.
MERYX Piscis genus. Plin. 32, 11.
MES
MESA [ me/sa ] Apud Vitruuium, dicuntur esse Partes mediae aedium, quas idem Latine Medianas appellat. Item Cannabis laudatissima e medio, quae mesa vocatur Plin. 19, 9 s. 56.
MESANCYLON i. n. Genus teli vsitati apua antiquos, cuius meminit Gell. 10, 25. Totum Graecum est, [ mesagku/lon, incuruum in medio.
MESAVLAE [ mesau=lai ] Aedium quaedam itinera sic dicuntur apud Graecos, quod inter duas aulas media sunt interposita. nostri Andronas vocant Vitruu. 6, 10.
MESES [ o( me/shs2 ] Ventus inter Boream et Caeciam. Plin. 2, 47. Vid. schema, quod damus in VENTVS.
MESE es. f. [ h( me/sh ] est Chorda, media: Vnus ex 18 phthongis, e quibus constat musicum systema vid. Vitruu. 5, 4. [...]
MESEMBRIACI Portus Ouid. Trist. 1, 6, 37. i. Thracii. *meshmbri/a enim vrbs est Thraciae.
MESIA vid. MOESIA.
MESOCHORVS i. m. [ meso/xoros2 ] Fistulator aut citharista signum dans caeteris in medio choro saltationum Plin. Epist. 2, 14, 6 [...]
MESOIDES modulationis species, ap. Mart. Capell. 9 p. 326.
MESOLABVM, s. MESOLABIVM [ meso/labon ] Instrumentum est ab Eratosthene excogitatum ad mediarum linearum inuentionem, quibus solent mathematici figuras augere, aut duplicare. [...]
MESOLEVCOS [ meso/leukos2 ] est, inquit Plin. 37, 10 [...]
MESOMELAS [ meso/melas2 ] Gemma. Plin. 37, 10 Mesomelas nigra vena quemlibet colorem secante per medium.
MESON auctore Festo, Persona Comica appellatur, aut coci, aut nautae, aut eius generis; dicta ab inuentore eius Mesone comoedo, ait Aristophanes grammaticus. [...]
MESONAVTA ae. m. Qui medium inter nautas locum obtinens reliquis remigandi signum praebet. l. 1 §. 1 D. de Naut. Caup. Stab. Simile nomen est Mesochorus.
MESOPOTAMIA [ *mesopotami/a ] Asiae regio, inter Tigrim et Euphratem. [...]
MESOSPHAERVM i. n. Plin. 12, 12 de nardi generibus loquens, Quod minore folio est, Mesosphaerum appellatur.
MESPILVS i. f. [ me/spilon ] Arbor. Plin. 17, 24 Mespilus quoque in senecta obnoxia ei morbo est. De Mespili satione et cura Pallad. Mart. 10, 19.
MESPILVM i. n. [ me/spilon ] Fructus. Plin. 15, 20 Malorum, pirorumque generi adnumerantur iure mespila atque sorba. Vt serventur Mespila Pallad. Mart. 10, 22.
MESSÂLA [ *messa/las2 ] Dictus est Valerius Coruinus, quia Messanam in Sicilia vicit, et vrbis captae in se translato nomine, Messana primo, paullatimque vulgo permutante literas, Messala dictus est. [...]
MESSALÎNA [ *messali/nh ] Filia Barbati Messalae, consobrini Claudii imperatoris. [...]
MESSÂNA [ *messa/nh ] Ciuitas Siciliae, propinqua Peloro monti, vt scribit Plin. 3, 8 [...]
page 270, image: s0270MESSANIVS a, um. Adi. Ouid. Met. 14, 17 Litore in Italico Messania moenia contra Scylla mihi visa est.
MESSAPVS [ *mh/ssapos2 ] Vnus ex fortissimis Italiae ducibus, qui Turno aduersus Aeneam suppetias tulit. [...]
MESSAPIA ae. f. Italiae regio, alias Apulia. Festus. Hinc
MESSAPIVS a, um. Adi. Messapia arua Ouid. Met. 14, 513.
MESSEIS [ *messhi\s2 ] Thessaliae fons est, non procul a Pharsalo oppido, cuius meminerunt Plin. 4, 8. et Strabo 9.
MESSENIA [ *messhni/a ] Regio Achaiae in Peloponneso, duodeuiginti montium, vt ait Plin. 4, 5. In illa regione oppidum est Messene. Et Messeniacus sinus. Hinc
MESSENIVS a, um. Adi. Ouid. Met. 12, 549 Ille tuus genitor Messenia moenia quondam Strauit, etc.
MESSIAS Hebraice, Graece [ *xristo\s2, Latine Vnctus dicitur Vulg. Ioh. 1, 42.
MESSIO [1] vid. METO.
MESSIS is. f. [ a)mhto\s2 ] Tempus et actio metendi, frugesque ipsae adeo, quae demessae sunt. [...]
MESSOR, MESSORIVS vid. METO.
MET
MET syllaba, ornatus causa adiungitur casibus omnibus pronominum primae personae tam singularis, quam pluralis numeri, absque Genitiuo plurali, vt Egomet, Memet, Nosmet, de quibus s. l. [...]
META ae. f. [ kw=nos2 ] Corpus conicum, ex basi orbiculari surgens inter rectas lineas in acumen. [...]
page 271, image: s0271METACISMVS [1] vid. mox post METABVS.
METVLA [1] ae. f. Dimin. [ kwni/dion ] Legitur apud Plin. Epist. 5, 6, 35.
METALITER Adu. Mart. Capell. 8 p. 294 Lunae defectus fit, cum linea Solis vmbra terrae metaliter infuscatur. i. In formam metae seu coni.
METÂRIVS a, um. Adi. Arnob. 2 Metariae circumscriptionis expers.
METOR [1] âri. Dep. [ termati/zw, o(ri/zw, katametre/w ] Metas in agris terminandi gratia disponere, Mensurare locum. [...]
METATIO ônis. f. [ katame/trhsis2 ] Dispositio. Colum. 3, 15, 1 Haec in quincuncem vinearum metatio expeditissima ratione conficitur. Add. Sic. Flacc. p. 16 Goes.
METATVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): METATV=RA [METATÛRA]] ae. f. Idem. Lactant. 4, 11.
METÂTOR, ôris. m. [ katametrhth\s2 ] Qui arbores in seminario vel arbusto disponit, et ordine quodam digerit; qui etiam a Cicerone dicitur Decempedator. [...]
METATORIVS a, um. Adi. Pagina Sidon. Epist. 8, 11. i. Epistola, qua hospitium indicitur.
METABASIS is. f. [ meta/basis2 ] Latine Transitio; Figura, qua monemus quid dictum sit, et proponimus quod superest; vt Cic. pro Deiot. 21. [...]
METABOLE [ metabolh\ ] Quam quidam Traiectionem interpretantur; Figura est, quae fit contrariis ita transpositis, vt a priori posterius oppositum proficiscatur: vt apud Terentium in Andr. 2, 1, 6. [...]
METABVS Metaponti conditor fuit, quam vrbem etiam Barbari Metabum appellabant. Steph. [...]
METACISMVS [2] i. [ mhtakismo\s2 ] De hoc Diomed. 2 p. 448 [...]
METALEPSIS is. f. [ meta/lhyis2 ] Figura est, quam modo translatiuam, modo transsumtiuam, modo transpositiuam dicunt. [...]
METALLVM i. n. [ me/tallon ] Dici potest Perscrutatum; a [ metalla/w, quod Perscrutor significat; quod metallum intra terrae venas scrutari soleamus, quo Ouidius Met. 1, 140 [...]
page 272, image: s0272METALLICVS [1] a, um. Adi. [ metalliko\s2 ] Quod ad metallum pertinet: Metallicae res Scribon. 23. [...]
METALLICVS [2] i. m. [ metalleu\s2 ] Qui in metallis operatur. [...]
METALLARIVS i. m. Qui metallum effodit, apud ICtos. Vid. tit. Cod. de his ipsis.
METALLIFER era, erum. Adi. [ metallofo/ros2 ] Stat. Silu. 4, 4, 23 Anne metalliferae repetit mea moenia Lunae? Terrae metalliferae Sil. 15, 498.
METAMELOS fictum, vt videtur a Varrone numen, poenitentiae quidam Deus; est enim meta/melos2 Thucydidi poenitentia. [...]
METAMORPHÔSIS eos. f. [ metamo/rfwsis2 ] Latine Transformatio, vel transfiguratio dicitur. [...]
METAPHORA ae. f. [ metafora\ ] Tropus est, quo ex simili simile significatur. [...]
METAPHRASIS is. f. Interpretatio. Vid. Sen. Suas. 1.
METAPLASMVS i. [ metaplasmo\s2 ] Ad verbum dici potest Transformatio. [...]
METAPONTVM, s. METAPONTVS i. [ *metapo/ntion ] Italiae oppidum in sinu Tarentino a Pyliis, qui Nestore duce e Troia nauigaverunt, conditum; adeo terrae prouentu et agricolatione felix, vt ea gratia auream aestatem Apollini Delphico aliquando donum obtulerit Pomponius 2, 4. [...]
METAPONTÎNVS a, um. Adi. [ *metaponti=nos2 ] Liu. 22, 61. et 29, 19.
METATHESIS is. f. [ meta/qesis2 ] Latine Transpositio dicitur, quum vna litera necessitatis causa ex vno dictionis loco in alienum transponitur, vt Tymbre, pro Tymber, et Euandre, pro Euander. [...]
METATIO, METATOR vid. Metor in META.
METAVRVS, et METAVRVM [ *me/tauros2 ] Vmbriae fluuius in Flaminiam decurrens; quae regio Gallia dicebatur, vbi Claudius Nero consul cum Salinatore Asdrubalem interfecit. [...]
METAXA, et METAXARIVS vid. MATAXA.
METELLA ae. f. Crates de ligno facta et lapidibus repleta, qui in caput machinas admouentium deiicerentur. Vid. Veget. de re mil. 4, 6.
METELLI [1] Dicuntur in re militari, quasi Mercenarii. Accius Annalium 27 Calones, famulique, metellique, caculaeque. Haec Festus.
METELLI [2] [ *me/telloi ] Caeciliae gentis, plebeiae cognomen: in quibus Caec. Metellus caecus et Pontifex maximus; quam orbitatem contraxit, dum sacra ex incendio aedis Vestrae rapuit. [...]
METELLINVS a, um. Adi. [ *mete/llinos2 ] Quod est Metelli. [...]
METEMPSYCHOSIS eos. f. Pythagoricam animarum per diversa corpora migrationem notat. [...]
METENSOMATOSIS is. f. Est translatio animae in diuersa corpora, eadem proinde quae Metempsychosis. Iam dedimus corporis. Tertull. de Anima c. 31. vbi c. 32 etiam Latinis literis scribitur.
METEORIA ae. f. Obliuio redditur Sueton. Claud. c. 39. Nempe
METEORVS [ mete/wros2 ] Suspensum in aëre notat: quae autem ita se habent, ea facile huc illuc impelluntur, quod etiam obliuiosorum est, et maxime obseruabatur in Claudio. [...]
METERÂNA ae. f. Castaneae species. Plin. 15, 23.
METHODVS i. f. [ me/qodos2 ] Breue docendi compendium vertit Quinctilianus 1, 1, 24. [...]
page 273, image: s0273METHODICE est Pars grammatices, rationem loquendi tradens Quinct. 1, 9. pr.
METHODICI Secta medica, de qua Celf. Praef. [...]
METHODIVM i. n. Fictio, ludificatio. Petron. c. 36 Trimalchio eiusmodi methodio laetus.
METHYMNA [ *mh/qumna ] Ciuitas est in Lesbo insula, optimum habens vinum, Arionis patria. Ouid. de Arte Am. 1, 57 Gargara quot segetes, quod habet Methymna racemos.
METHYMNAEVS a, um. Adi. [ *mhqumnai=os2 ] Virg. Georg. 2, 90 [...]
METHYMNIAS adis. f. [ *mhqumnia\s2 ] Ouid. Epist. 15, 15 Nec me Pyrrhiades, Methymniadesue puellae, etc.
METIA Tribus, vid. TRIBVS.
METICVLOSVS vid. METVO.
METIOR mensus sum, îri. [ metre/w ] Mensurare. [...]
METIENS entis. Part. Sacram metiente te viam cum bis trium vlnarum toga Horat. Epod. 4, 7. Conf. Vulg. 2 Cor. 10, 12. Liu. 3, 54.
MENSVS [1] a, um. Partic. Cato c. 146 Modio oleario mensum dato vnguinis pondo X. Spatia mensa quia conficiunt cursus lunae, menses vocantur Cic. de Nat. Deor. 2, 69 c. 27.
MENSVS [2] ûs. m. Idem atque Mensura. Apul. de Mundo, p. 235 Cuius mensu appensuque distincta est natura. Geometria altitudines mensu certo distinguit Varro in Fragm.
MENSOR, ôris. m. [ metrhth\s2 ] Columel. 6, 1 [...]
page 274, image: s0274METITOR oris. m. Frontin. de Aquaed. 79 Pol.
MENSIO [2] ônis. f. [ me/trhsis2 ] Idem quod Dimensio, seu mensura. [...]
MENSVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MENSV=RA [MENSÛRA]] ae. f. [ me/tron ] Instrumentum, quo aliquid metimur, vel modus per instrumentum illud finitus, aut ipsa denique res certa mensura sumta. [...]
page 275, image: s0275MENSVRO âre. Posterioris aetatis, pro Metiri. Vulg. Interpr. Ierem. 31, 37. Veget. de re Milit. 1, 25.
MENSVRATIO ônis, f. Idem, quod Mensio; Mensuratio iugeri Auct. de Limit. p. 264. Goesii.
MENSVRATOR, ôris. m. Idem ac Mensor. Veget.
MENSVRABILIS e. Adi. Apud Prudent. Apotheos. 817.
MENSVRÂLIS e. Adi. Linea mensuralis, apud Sic. Flac. p. 19. et 23. ex edit. Goesii.
MENSVRALITER Adu. Hyginus de Limitibus p. 192 In forma mensuraliter comprehendimus.
METISCVS Turni auriga. De quo Virg. Aen. 12, 469 Aurigam Turni media inter lora Metiscum Excutit, etc.
METO [1] âre. Vid. METOR, âri. in META.
METO [2] messui, messum, ere. [ qeri/zw, a)ma/w ] Secare significat, vt ait Seruius ad Georg. 4, 54. [...]
METENS entis. Partic. Metens quod non seminaui Vulg. Luc. 19, 22. Colligam spicas, quae fugerint manus metentium Idem Ruth. 2, 2.
MESSVS a, um. Partic. [ qerisqei\s2 ] Herbae messae falcibus Virgil. Aen. 4, 513.
MESSIO [2] ônis. f. [ qe/risis2 ] Ipsa metendi actio. Frumenti tria sunt genera messionis Varr. de R. R. 1, 50 pr. Add. Vulg. Iob. 29, 19.
MESSOR, ôris. m. [ qeristh\s2, a)mhsth\r ] Qui metit. [...]
MESSORIVS a, um. Adi. [ qeristiko\s2 ] Quod ad messorem pertinet. [...]
MESSIA Dea in circo Romano culta. Tertull. de Spectac. c. 8. vid. Harduin. ad Plin. 18, 2.
MESSVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MESSV=RA [MESSÛRA]] ae. f. Actus metendi fructus, apud Diomed. Grammat.
METOCHE es. f. Intersectio Vitruu. 3, 3. Sed locus aut corruptus est, aut ita certe obscurus, vt nihil dum sani vel certi constitutum sit ab interpretibus.
METOECVS [ me/toikos2 ] Qui de vna ciuitate in aliam migrauit habitandi animo. Latine Aduena dici potest, vel inquilinus. Ciuitatem iacentem erigere, metoecis vndique transferendis Eumen. Paneg. c. 4.
METONYMIA ae. f. [ metwnumi/a ] Latine Transnominatio, vel nominis mutatio fuerit: cuius diuersas admodum classes constituunt rhetores, causae, continentis, adiuncti, signi, etc. [...]
METOPA ae. f. Architecturae vocabulum. [...]
page 276, image: s0276METOPION [ metw/pion ] Arbor est in Africa Aethiopiae subiecta nascens, ex qua Ammoniaci lacrima in subiectas arenas destillat. Plin. 12, 23 s. 49. [...]
METOPS Solino c. 40 dicitur arbor illa, quae alias metopion.
METOPOSCOPVS i. m. Qui frontem considerat, id est diuinat ex facie hominis; quique priuatim ex inspectione frontis, quid cuique eventurum sit, praedicit. [...]
METOR [2] âri. vid. META.
METRÊTA ae. f. metrhth\ ] Mensura maxima liquidorum apud Atticos, [ cestw=n s. sextariorum LXXII, Cotylarum CXLIV. Pro vase. [...]
METROCOMIA [ mhtrokwmi/a ] eodem modo dici videtur quo Metropolis, in titulo, Non licere habitatoribus metrocomiae loca sua ad extraneum transferre, lib. 11. [...]
METROPOLIS [ mhtro/polis2 ] quasi Mater ciuitas dicitur. [...]
METROPOLITÂNVS a, um. Adi. Sic dicimus Ecclesia metropolitana. Vid. Cantel. loco mox cit. p. 13. Sed saepe est pro Metropolita, vid. Sidon. Epist. 7, 5 et 9.
METROPOLÎTES ae. m. Metropolitanae ciuitatis Pontifex. Vid. P. I. Cantel. Hist. Metrop. Vrb. p. 15.
METRVM i. n. [ me/tron ] Mensura Latine dicitur Diomedes l. 3 pr. p. 470 [...]
METRICVS a, um. Adi. [ metriko\s2 ] Plin. 11, 37 [...]
METRICE, es. vel METRICA ae. f. Apud Gell. 16, 18 [...]
METVLA [2] vid. META.
METVO ere. [ dei/dw ] A quodam motu animi dicitur, vt ludit Varro de L. L. 5, 6. [...]
page 277, image: s0277METVENS entis. Partic. Ter. Andr. 3, 4, 6 [...]
METVENDVS a, um. Partic. [ fobero\s2 ] Cic. de Arusp. Resp. 63 [...]
METVTVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): METV=TVS [METÛTUS]] a, um. Partic. passiuum veteribus vsurpatum, posterioribus obsoletum. [ fobhqei\s2 ] Lucret. 5, 1139 Nam cupide conculcatur nimis ante metutum. h. e. Formidatum, quod homines ante metuerunt.
METVS ûs. [ fo/bos2, de/os2, dei=ma ] Est, de instanti vel futuro periculo, Mentis trepidatio, inquit Vlp. [...]
page 278, image: s0278METICVLÔSVS a, um. Adi. [ deidh/mwn ] Timidus. Plaut. Amph. 1, 1, 137 Nullus est hoc meticulosus aeque. Adde Most. 5, 1, 52.
MEV
MEV vid. MEVM.
MEVANIA [ *mhouani/a ] Vmhriae ciuitas, ad viam Flaminiam, iuxta quod labitur Clitumnus fluuius, cuius aqua pota candidos boues facit; inclyta Propertio alumno. [...]
MEVIVS [ *mhou/i+os2 ] Pessimus Poëta, Virgilio et Horatio inimicus. Virg. Ecl. 3, 90 Qui Bauium non odit, amet tua carmina Meui. Hor. Epod. 10, 2 Olens Meuius.
MEVM, vel MEON [ mh=on ] Herba est caule foliisque aniso non absimilis, quae in Italia nonnisi a medicis seritur, et iis admodum paucis. [...]
MEVS a, um. [ e)mo\s2 ] Pronomen possessiuum primae personae. [...]
page 279, image: s0279MEZ
MEZENTIVS Pater Lausi, deorum contemtor, apud Virg. Aen. 7, 648 [...]
MI et MIC
MI [ moi\ ] Dandi casus a Genitiuo Mis vel contr. a Mihi. [...]
MÎCA ae. f. [ yi/xion, yw/misma ] Minutum frustulum, parua particula, earum rerum, quae et homogeneae aliquantum, nec liquidae sunt. [...]
MICVLA ae. f. Dimin. Arnob. 2 p. 77 Exiguae miculae. Id. 7 p. 230.
MICÂTVS [1] a, um. Adi. In micas redactus. Valer. 1, 63.
MICIDVS a, um. Adi. Tenuis, exilis. Innocent. in Agrar. Goes. p. 231.
MICO micui (Micaui Solin. c. 53) âre. [ sti/lbw ] Est Subinde et celeri motu lucis resplendere, vt Virg. Aen. 1, 94 [...]
MICANS antis. Partic. Aurum micans Ouid. Met. 2, 2. [...]
MICÂTVS [2] ûs. m. Mart. Capella 4 p. 95 Geminus anguis -- allambere feminam crebris linguarum micatibus attentaret. et Saxo Grammat. 1, 18.
MICCOTRÔGVS Quasi Paucirodus: mikko\s2 pro mikro\s2 paruus. Epithet. Parasiti, apud Plautum Stich. 1, 3, 89. Pareus vero habet Micotrogus, vt sit vox hybrida, composita a Latino Mica et Graeco [ tro/gw.
page 280, image: s0280MICEO êre. De hirco, Auct. Philomelae 58 si sides Schotto, quem vide Hum. Obseruat. 2, 52. Al. At mutire capris hirce petulce soles.
MICIPSA Numidarum rex. Massinissae regis filius, qui Iugurtham Manastahalis fratris filium, vna cum Adherbale et Hiempsale siliis regni participem reliquit. [...]
MICROCOSMVS [ mikroko/smos2 ] Latine Paruus mundus dicitur. Isidor. 3, 22.
MICROPSYCHOS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MICROPSY=CHOS [MICROPSÛCHOS]] [ mikro/yuxos2 ] Pusillanimus dicitur, et timidus. Plin. 22, 24 Inuenio apud auctores hunc potum bibendum alsiosis; item animi humilis ac praeparci, quos illi dixere micropsychos.
MICROSPHAERVM i. n. Genus nardi a minutis globulis dictum. Plin. 12, 12.
MICTYRIS, (Merceri editio ) MICTIRIS Paupercula, pulmentaria. [...]
MICTVRIO, MICTVS etc. vid. MEIO.
MID
MIDAS [ *mi/das2 ] Gordiae bubulci filius, et rex Phrygum, qui cunctorum paene regum opes pecuniae abundantia antecessit. [...]
MIG
MIGDILYBS h. e. Mixtus Libys. [...]
MIGMA atis. n. [ mi/gma ] Mistura, farrago. Vulgata Esaiae 30, 24.
MIGRO âre. [ a)ponai/w, a)poiki/zw ] Est Domicilium mutare, et alio se ad habitandum conferre, relicta priore habitatione. [...]
MIGRANS antis. Partic. Virg. Aen. 4, 401 Migrantes cernas, totaque ex vrbe ruentes.
MIGRATIO ônis. f. [ a)poi/khsis2 ] Cic. Tusc. 1, 27 c. 12 [...]
MIGRATOR, ôris. m. metana/sths2 Gloss. Gr. Lat.
MIH
MIHI [ e)moi\ ] Datiuus est primae personae ab Ego pronomine. [...]
page 281, image: s0281MIHIMETIPSI [ e)mautw=| ] Cic. pro Quint. 8 Breuitas postulatur, quae mihimetipsi amicissima est.
MIHIPTE pro Mihi ipsi posuit Cato, Festo teste.
MIL
MILÂGO inis. f. Piscis, qui euolat super aquam, quoties autem cernitur extra aquam volitans, tempestates mutari designat. Isidor. 12, 6. Vet. Edit. Millago. Rectius videtur Miluago.
MILANION vid. MIMALION.
MILAX [ mi/lac ] vid. SMILAX. Plin. 16, 6 et 10.
MILE vid. MILLE.
MILEON i. n. Herbae nomen apud Apul. de Herb. c. 8.
MILES itis. c. [ stratiw/ths2 ] Armatus propugnator ad id ipsum delectus vel conductus. [...]
MILITO [1] ônis. m. vnde Commilito, exstat apud Apul. Met. 9 p. 445.
MILITIA ae. f. [ stratei/a ] Bellum, et Rem militarem significat. [...]
page 282, image: s0282MILITIOLA ae. f. Dimin. Auctor vitae Iuuenalis, quae cum Suet. edi solet.
MILITO [2] âre. [ strateu/w ] Militiam exercere, Stipendia in bello merere. [...]
MILITANS antis. Partic. Vell. 2, 120, 7 Legatus sub Varo militans. Curt. 6, 5, 7 Graeci mercede apud Persas militantes.
MILITÂRIS e. Adi. [ stratiwtiko\s2, strateumatiko\s2 ] Quod ad milites aut militiam pertinet. [...]
MILITARIS Herba. Plin. 24, 18 s. 104 Sic dicta, quoniam vulnus ferro factum nullum non intra dies quinque sanat ex oleo imposita. Add. et Apul. de Herb. c. 3.
MILITARIVS a, um. Adi. [ stratiwtiko\s2 ] Plaut. Pseud. 4, 4, 11 Quin hinc metimur gradibus militariis? Pro Militaribus, antique; vti quoque legere velit Douza.
MILITARITER Adu. [ stratiwtikw=s2 ] More militum, vel More militari. [...]
MILITARIE Aliud Adu. Idem. Treb. Poll. 30 Tyran. c. 22 Militarie ob hoc caesus.
MÎLÊTVS [ *mi/lhtos2 ] Filius Apollinis, et Argeae Cleochi filiae, vel (vt Ouidius habet) Deiones, qui oppidum condidit, quod de suo nomine Miletum appellauit, eiusque incolas Milesios. [...]
MILETIS idis. Patronym. f. i. Byblis, Mileti filia. Ouid. Met. 9, 634 Tum vero moestam tota Miletida mente defecisse ferunt.
MILÊTVS [ *mi/lhtos2 ] Vrbs fuit in finibus Ioniae et Cariae. [...]
MILESIVS a, um. Adi. Milesii, [ *milh/sioi ] Populi dicti sunt, qui quum prius potentes essent, et opulenti, deliciis dediti, et pes et potentiam amiserunt. [...]
MILESIAE ârum. f. Fabulae, vti vocant, Romanenses. [...]
MILESIACA ôrum. n. Idem. lo/goi sc. [ *milhsiakoi\; quales composuit Aristides, de quo Ouid. Trist. 2, 413. Faber in Epist. vid. Burmann. ad Ouid.
MILESIVM i. n. Halcyonum genus Plin. 32, 8.
MILITARIS, MILITIA, MILITO vid. MILES.
MILITRVM i. n. Instrumenti genus ignotum, ap. Oct. Horat. 1, 2.
MILIVM i. n. [ ke/gxros2 ] Genus frugis, minutum, canaidum, orbiculare. [...]
page 283, image: s0283MILIARIVS a, um. Adi. [ kegxriai=os2 ] Quod ad milium pertinet, vel refertur Miliaria auis, Quae milio vescitur et pinguescit. [...]
MILIARIVM i. n. Vas esse altum et angustum totidem verbis docet Pall. April. 8, 7. [...]
MILLE Substantiuum. n. [ xi/lia, xi/lioi ] Plural. [...]
MILLÊSIMVS a, um. Adi. [ xiliosto\s2 ] Cic. de Fato 13 c. 7 [...]
MILLIARIVS a, um. Adi. [ xiliai=os2 ] Mille librarum: vnde Apri milliarii, dicebantur Mille librarum, qui apponebantur in coenis Romanorum Varr. de R. R. 3, 2. [...]
MILLIÂRIVM, i. et MILLIÂRE is. n. [ mi/lion ] Mille passuum spatium. [...]
MILLIES Adu. [ xilia/kis2 ] Ter. Andr. 5, 4, 44 [...]
page 284, image: s0284MILLEFOLIA ae. f. [ e(kato/mfullon ] Herbae genus. [...]
MILLEFOLIVM i. n. [ murio/fullon ] Myriophyllon, quod nostri millefolium vocant, caulis est tener, similis foeniculo, plurimis foliis, vnde et nomen accepit. Haec et alia Plin. 24, 16 s. 95.
MILLEFORMIS e. Adi. Vtitur Prudentius Hymn. 9, 55. et Augustinus C. D. 22, 22.
MILLEPEDA ae. f. [ o)ni/skos2 ] Ab aliis Centipeda aut Multipeda dicta; Animal est e vermibus terrae pilosum, multis pedibus arcuatim repens, tactuque contrahens se, Oniscon Graeci vocant, alii Tylon. [...]
MILLIARIVM, MILLIES vid. MILLE.
MILLIMODVS aut MILLEMODVS a, um. Adi. Hic vbi millimodas animalis adegerit iras Ven. Fortunat. in Vita Martini 3, 303.
MILLIO onis. m. Genus accipitris. Marc. Empir. c. 33.
MILLVM, i. n. vel MILLVS i. m. Collare canum. [...]
MILO, vel MILON [ *mi/lwn ] Crotoniensis athleta, qui taurum in Olympico certamine ictu nudae dextrae cecidisse dicitur, et sine fatigatione per stadii spatium supra humeros portasse, totumque eo die comedisse. [...]
MILONIANVS et Miloniana Ciceronis oratio.
MILTIADES Dux clarus Atheniensium, qui primus ducum Atticorum profligauit insinitam multitudinem Persarum in campis Marathoniis.
MILTITES ae. m. Haematitae species. Plin. 36, 20.
MILTON i. n. Minium vel Cinnabaris. Vitruu. 9, 3. Plin. 33, 7.
MILVA ae. Idem quod Miluus. Tralate Petron. c. 75 Bonum tuum concoquas, milua.
MILVÂGO inis. f. Piscis genus, qui extra aquam volitans tempestates praedicit Plin. 32, 2. Vid. MILVVS, et etiam MILAGO.
MILVIVS [1] Nomen proprium parasiti apud Hor. Serm. 2, 7, 36. Miluius et scurrae, etc. Muluius Bentl.
MILVVS, vel MILVIVS i. m. [ i)kti=nos2 ] Auis rapacissima. [...]
MILVÎNVS a, um. Adi. [ i)ktiniko\s2 ] Quod ad miluum pertinet. [...]
MILVIVS [2] s. quod praeferunt accuratiores, MVLVIVS nomen gentile, vt Pons Miluius Romae, cuius meminere Lactant. 1, 21. Ammian. 27, 3. Claudian. Cons. Honor. 6, 543.
MIM
MIMALION, al. MILANION [ *meinali/wn ] Adolescens, qui Atalantam puellam Arcadiae venatricem amauit. [...]
MIMALLIS Plin. 4, 12 a Callimacho insula dicitur; quae ab aliis Melos, a nonnullis Zephyria.
MIMALLONES, siue MIMALLONIDES [ *mimallo/nes2 ] Bacchae mulieres; a Mimante Ioniae monte; vel a [ mime/omai, quod Imitor significat, quod Liberum patrem imitarentur, et ad eius imitationem cornua ferrent. [...]
page 285, image: s0285MIMALLONEVS a, um. Adi. [ *mimallo/nios2 ] Pers. 1, 99 Torua Mimalloneis implerunt cornua bombis. Hae quoque Bassarides, et Thyades, et Ogygides vocatae sunt.
MIMAS antis. m. [ *mi/mas2 ] Mons est in Minori Asia, in quo quum Bacchus mirum in modum a mulieribus celebraretur, dictae sunt bacchantes Mimallonides. [...]
MIMÊSIS is. f. [ mi/mhsis2 ] Figura apud rhetoras, i. Imitatio morum alienorum. [...]
MIMMVLVS i. m. Herbae genus. Plin. 18, 28.
MIMNERMVS [ *mi/mnermos2 ] Elegiarum scriptor. Propert. 1, 9, 11 Plus in amore valet Mimnermi versus Homero; Carmina mansuetus lenia quaerit amor.
MIMVS i. m. [ u(pokrith\s2, mi/mos2 ] Imitator quidam et effictor, qui gestu corporis imitatur et spectanda oculis subiicit, quae canuntur vel pronunciantur ab actore, s. cantore, conuenitque adeo cum proprie et angustius dicto Histrione. [...]
MIMA ae. f. [ u(pokriti\s2 ] Cic. Philip. 2, 58 c. 24 [...]
MIMVLVS i. m. Dimin. Arnob. 2 p. 69 Quid pantomimos, quid mimulos, histriones, cantores.
MIMVLA ae. f. Dimin. [ u(pokriti/dion ] Gesticulatricem significat. Cic. Philipp. 2, 60 c. 25 Venisti Brundusium in sinum quidem et complexum tuae mimulae. Idem pro Planc. 30 Raptam esse mimulam.
MIMOGRAPHVS i. m. [ mimogra/fos2 ] Lasciui poëmatis scriptor; vt fuit Philistio, vt Publius, vt Laberius. Vid. Suet. de Grammat. c. 18. [...]
MIMOLOGVS i. m. Videtur is, qui voce Mimos pronuntiat. Firmic. 8, 8 Si Leporem caelestem Venus respexerit, pantomimos facit, aut mimologos.
MIMICVS a, um. Adi. [ mimiko\s2 ] Quod ad mimum pertinet. [...]
MIMICE Adu. Idem. Catull. Carm. 43, 8 Turpe incedere mimice ac moleste.
MIMARIVS a, um. Adi. Idem ac Mimicus. Capitolin. in Vero c. 8 Scurrae mimarii ac praestigiatores.
MIMIAMBVS Fabulae genus, quod Mimos vocant, quoniam vt plurimum constaret Iambis. Gellius 15, 25 et 20, 9 ex Mattii Mimiambis plusculos versus laudat, qui omnes sunt Iambici Senarii Scazontes.
MIN
MIN Monosyll. vsus est Auson. Eidyl. 12, 149 [...]
MINA ae. f. [ mna= ] Paruo quam nomine Graii mnan vocitant, nostrique minam dixere priores Fann. [...]
page 286, image: s0286MINACIAE arum. f. [ a)peilai\ ] a Plauto dicuntur, quas Minas dicimus, in Rud. 3, 5, 16 Minacias ego istas flocci non facio tuas. Conf. Mil. 2, 4, 21. et Truc. 5, 1, 56.
MINACITER [1] vid. MINAX.
MINAE arum. f. [ a\peilh\ ] Verba, aut signa, quibus metus incutitur. [...]
MINOR [1] âri. [ a)peile/w ] Proprie est Minas incutere, item destinare, significare. [...]
MINANS antis. Partic. [ a)peilw=n ] Nulla minantis auctoritas est apud liberos ap. Cic. Fam. 11, 3. [...]
MINATIO ônis. f. a)peilh\ Gloss. Gr. Lat.] Cic. de Orat. 2, 288 c. 71.
MINANTER Adu. Ouid. de Arte Am. 3, 582 Multaque submisse, multa minanter agant.
MINÂTOR, ôris. m. Qui minatur. [...]
MINATÔRIVS a, um. Adi. Ammian. 17, 16 Terrae motus sonitu audiuntur minatorio.
MINABILITER Adu. a)peilhtikw=s2 Gloss. Lat. Gr.
MINITO, âre. Frequent. et MINITOR Depon. [ a)peilou=mai ] Minis terrere. [...]
page 287, image: s0287MINITANS antis. Partic. [ a)peilou/menos2 ] Cic. Verr. 5, 159 c. 62 [...]
MINITATIO ônis. f. Apud Hieron.
MINITABVNDVS a, um. Adi. [ a)peilhtiko\s2 ] i. Minitans; tanquam furiosus, vel furens. Liu. 39, 41 Etenim tum quoque minitabundus petebat. Et Tacit. Ann. 2, 10, 4.
MINITABILITER Adu. [ a)peilhtikw=s2 ] Pro Minaciter, antique. [...]
MINAX [1] âcis. Adi. [ a)peilhth\r ] Qui frequenter aut valde minatur. [...]
MINACITER [2] Adu. [ a)peilhtikw=s2 ] Iurgiose et cum minis. [...]
MINAEI Populi sunt in regione Arabiae, Mari rubro adiacentes, qui primi commercium turis fecere, nec praeter hos Arabes alii turis arborem vident. [...]
MINARRIO îre. Minarriunt palumbes, Quum vocem emittunt. [...]
MINAS vnus Gigantum, cuius meminit Hor. Carm. 3, 4, 53 Sed quid Tiphoeus et validus Minas, etc.
MINAX [2] vid. MINOR.
MINCIVS [ *mi/gkios2 ] Fluuius Italiae, qui ex Baenaco Venetiae lacu ortus, vrbem Mantuam circuit, deinde fluit in Padum. [...]
MINCTIO, MINCTVRA vid. MEIO.
MINEO êre. [ e)piti/qemai ] Idem quod Immineo, cuius est simplex, sed antiquum. [...]
MINERA ae. f. Matrix, seu vena terrae metallicae. Vnde,
MINERALIA dicta Philosophis. Sed vtrumque recens.
MINERRIMVS pro Minimus laudat Festus.
MINERVA ae. f. [ *palla\s2, *)aqh/nh, *)aqhnai=a, *)erga/nh, *polia\s2, *)atrutw/nh ] Disciplinarum dea. [...]
page 288, image: s0288MINERVAL, seu MINERVALE is. n. [ di/daktron ] A Minerua deductum nomen: et erat quasi praemium, quod dabatur praeceptori: cuiusmodi coena erat, et alia, quae erant tanquam magisterii merces a scholasticis dari solita ante quinquatria, per quos dies pueri vacabant. [...]
MINERVALIS e. Adi. Ad Mineruam pertinens. [...]
MINERVALIA orum. n. Sacra Mineruae nuncupata. Tertullde Idolol. c. 10 Saturnalia et Minerualia comparat.
MINERVALITIVS a, um. Adi. Minerualitium, sustatiko\n Gloss.
MINERVIVM Templum quondam Romae, vt Dianium, Varr. de L. L. 4, 8 [...]
MINERVIVS a, um. Adi. Atticus; Ciues Mineruii Arnob. 5 p. 175.
MINERVO âre. Verbum, quod Celso impegit primum error aliquis librarii: deinde nescio an satis serio tuendum suscepit G. W. Wedelius praefatione ad Celsum Ienae 1713 recusum. [...]
MINEVS, rectius MINYEVS i. m. [ *minueu\s2 ] Vir quidam fuit Thebanus, cuius filiae in vespertiliones mutatae fuerunt, vt fabulatur Ouid. Met. 4. [...]
MINEIAS, ae. et MINEIS idis, scribebantur, quae sunt MINYEIAS et MINYEIS. f. Patronym. [...]
MINGO vid. MEIO.
MINIACVS, MINIARIVS, MINIATVLVS etc. vid. MINIVM.
MINICIA vid. MINVCIA.
MINIMVS, MINIME, et MINIMOPERE vid. MINOR Comparatiuum in PARVVS.
MINIO [1] âre. vid. MINIVM.
MINIO [2] ônis. m. Fluuii nomen, cuius meminit Virg. Aen. 10, 183 Qui Caerete domo, qui sunt Minionis in aruis.
page 289, image: s0289MINISTRO âre. [ diakone/w, leitourge/w, u(phrete/w, u(pourge/w ] A Ministro dictum, i. minore, significat inseruire, et propriam fere sedem in cibo et potu habet: deinde vniuersim est porrigere, praeparare, praebere. [...]
MINISTRANS antis. Partic. Pro ministratore Petron. c. 62. Ministrans platanus potantibus vmbras Virg. Georg. 4, 146.
MINISTRATIO ônis. f. Vitruu. 6, 9 Ad olearios fructus commoda erit ministratio. Conf. Tertull. de Pudic. c. 15.
MINISTRÂTOR, ôris. m. [ u(phre/ths2 ] Qui dicenti oratori materiem, facta, e. i. g. subministrat et subiicit. [...]
MINISTRÂTRIX îcis. f. [ u(phreti\s2 ] Eadem quae Ministra. [...]
MINISTRATORIVS a, um. Adi. [ u(phretiko\s2 ] Quod ad ministrationem pertinet; vt Ministratorii vrceoli, apud Martial. 14, 105 in lemmate.
MINISTER [1], tri. m. et MINISTRA ae. f. [ dia/konos2, leitourgo\s2, poipno\s2 ] A minus deductum, vt Magister a magis: minor in societate, famulus, adiutor, s. seruus sit s. liber. [...]
MINISTER [2] tra, trum. Adi. Ouid. Epist. 21, 114 Lumina propositi facta ministra tui.
MINISTERIVM i. n. [ diakoni/a, leitourgi/a, u(pourgi/a ] Ministri opera. [...]
MINISTRIX icis. f. u(phre/tis2 Gloss. Lat. Gr.
MINITO, et MINITABVNDVS vid. MINOR, âri.
MINIVM i. n. [ mi/ltos2 ] Pigmentum rubrum pretiosum illud quod Cinnabaris vocatur hodie, de quo locus classicus Plin. 33, 7 et 8 s. 36 -- 44 [...]
page 290, image: s0290MINIARIA ae. f. [ miltwruxi/a ] Locus in quo foditur minium. Plin. 33, 7 Sisaponensibus autem miniariis suae venae arena sine argento excoquitur: auri modo probatur.
MINIACEVS a, um. Adi. Quod ex minio est. [...]
MINIANVS Iupiter Cic. Fam. 9, 16 extr. Vt vulgo legitur: alii malint Miniatus. Respicit ad Plin. 33, 7 s. 36. vbi docet, Iouis simulacri faciem diebus festis minio illini solitam. Add. Cerda ad Virg. Ecl. 6, 22.
MINIARIVS a, um. Adi. [ miltw/dhs2 ] Miniarium metallum Plin. 33, 7.
MINIÂTVS, et MINIATVLVS a, um. Adi. Dim. [ miltwto\s2 ] Miniatula cera, quam rubram dicimus. [...]
MINIO [3] âre. milto/w Onomast.] Minio tingere. Plin. 33, 7 A censoribus in primis Iouem miniandum locari. Adde 35, 12. et 10, 29.
MINIVS, vel MINEVS a, um. Adi. Ruber instar minii. Apul. Met. 4 p. 411 Fulgentium rosarum minius color. Adde Florid. 2 p. 18.
MINICVLARIVS i. m. Qui minio quid inficit vel illinit. l. 3. de indulg. debit. lib. 11. Cod. Theod.
MINICVLATOR, ôris. m. Qui minio maiusculas literas in scriptis libris pingit. Laudatur Vlpian. l. 7 Pand. de operis libert. sed al. Nomenclator.
MINO âre. Ducere. [...]
MINOR [2] âri. vid. MINAE, arum.
MINOR [3] Comparat. a Paruus, vid. PARVVS.
MINOS ôis m. [ *mi/nws2 ] Filius Iouis ex Europa, vt Poëtae fere tradunt: Pater Androgei et Ariadnes, Pasiphaës maritus: legislator Cretensium: post mortem index inferorum cum Rhadamantho et Aeaco. [...]
MINOIVS a, um. Adi. possess. [ *minw/i+os2 ] Regna Minoia Virg. Aen. 6, 14.
MINÔVS a, um. Aliud Adi. [ *minw=os2 ] Ouid. in Ibin 511 Si tua contigerit Minoas puppis arenas. Taurus Minous, Minotaurus. Stat. Achill. 1, 192.
MINÔIS idis. f. Patronym. [ *minwi\+s2 ] Ouid. Met. 8, 174 Protinus Aegides rapta Minoide Diam Vela dedit, i. Theseus Ariadne rapta Minois filia.
MINOVM i. n. [ *mi/nwon ] Oppidum est Cretae insulae, a Minoë rege ita appellatum. Recensetur a Plin. 4, 12.
MINOTAVRVS i. m. [ *minw/tauros2 ] Dictio est composita ex Minoë et tauro, quasi Minois taurus. [...]
MINTHA ae. f. [ *mi/nqh ] Mons, vt scribit Strabo lib. 8 p. 237. [...]
MINTRIO, îre, vel MINTRO âre. Auctor Philomel. v. 61 Mus auidus mintrit. al. Mintrat.
MINTVRNAE arum. f. Oppidum Liri fluuio, et Sinuessae oppido propinquum, in Campaniae finibus. Hor. Epist. 1, 5, 5 Palustres Inter Minturnas, Sinuessanumque Petrinum. Vid. Melam 2, 4.
MINVCIA (al. sed minus accurate MINVTIA) Gentis Romanae nomen, ex qua Minucius viae auctor Hor. Epist. 1, 18, 20 [...]
page 291, image: s0291MINVO ui, ûtum, ëre. [ meio/w, e)latto/w, e)lattone/w, xale/ptw, eu)tili/zw ] Minus aliquid reddere, vel extenuare. [...]
MINVENS Partic. intransit. [...]
MINVTVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MINV=TVS [MINÛTUS]] a, um. Partic. [ meiwqei\s2 ] Minuta spes, pro Imminuta. [...]
MINVTVLVS a, um. Adi. Dimin. [ u(po/leptos2 ] A Minutus. [...]
MINVTVLARIVS a, um. Adi. Quod Magnario opponitur. August. de Ciu. Dei 7, 4 Minutularii vectigalium conductores. Conf. Coquei. ad h. l.
MINVTIO ônis. f. [ mei/wsis2 ] Gell. 16, 5 [...]
MINVTE [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MINV=TE [MINÛTE]] Adu. [ leptw=s2 ] Subtiliter. [...]
MINVTIM [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MINV=TIM [MINÛTIM]] Adu. [ kata\ lepto\n ] Per partes Minutas. [...]
page 292, image: s0292MINVTÂTIM Aliud Adu. [ leptomerw=s2 ] In minutissimas partes. [...]
MINVTIA ae. f. [ lepto/taton ] Minutissima pars cuiusque rei. [...]
MINVTIES êi. f. Apul. Met. 9 p. 195 Ad summam minutiem contero. Redire in minutiem Idem 11. Add. Arnob. 6 p. 204.
MINVTAL [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MINV=TAL [MINÛTAL]] âlis. n. Genus condimenti ex rebus minutatim concisis, auctore Apicio 4, 3. [...]
MINVTÂLIS e. Adi. Regna minutalia Tertull. adu. Marc. 1, 4.
MINVTILOQVIVM i. n. Tertull. de Anima c. 7 Micas de minutiloquio Aristotelis infersit.
MINVISCO ere. Auson Ephemer. sub fin. p. 106, 16 Toll. Profugi minuiscunt crimina somni.
MINVRIO vnde Minurit, minuri/zei Gloss. Lat. Gr. Et
MINVRIZO âre. minuri/zw ] Parua voce succinere: [ minuri/zw enim Cantillo significat, et modulate concino. [...]
MINVRITIO ônis. f. [ minu/risis2 ] a Verbo Minurio. [...]
MINVS, MINVSCVLVM, MINIME, MINIMOPERE vid. Minor, in PARVVS.
MINVTIVS vid. MINVCIA gens.
MINIANTHES ae. m. Trifolii genus. Plin. 21, 9.
MINYAE arum. m. [ *minu/ai ] Fuerunt Thessaliae populi, qui, Iasonem ad Colchos proficiscentem sequuti sunt: vnde simpliciter pro Argonautis saepe ponuntur. [...]
MINYEIVS a, um. Adi. Argonautarum epitheton; vt, Minyeia proles Ouid. Met. 4, 386. Manus Minyeia Valer. Flacc. 1, 706. Conf. MINEVS et deriuata.
MIR
MIRABILIS, MIRACVLVM, MIRE, MIRIFICVS et alia, vid. MIROR.
MIRIO [1] ônis, vid. MIRACVLA, ae.
MIRMILLÔNES, s. MYRMILLONES um. m. Gladiatorum genus. [...]
MIRMILLONICVS a, um. Adi. Festus Retiario Mirmillonicum genus armaturae Gallicum est.
MIRMILLONIVM i. n. Armaturae Gallicae nomen. Schol. Iuuen. 8, 199.
MIROR âri, [ qauma/zw, a)/gamai ] Est de re aliqua commoueri, tanquam incognita et magna. [...]
page 293, image: s0293MIRANS antis Partic. [ qauma/zwn ] Ouid. Met. 5, 206 Marmoreoque manet vultus mirantis in ore. Atque haec mirantibus addit Virg. Aen. 6, 854. Add. Id. Georg. 4, 363.
MIRÂTVS [1] a, um. Partic. actiuae significationis. [...]
MIRATIO ônis. f. [ qaumasmo\s2 ] Cic. de Diuin. 2, 49, c. 22 Causarum enim ignoratio in re noua mirationem facit; eadem ignoratio si in rebus vsitatis est, non miramur.
MIRÂTVS [2] ûs. m. Senec. Epist. 94 Alia deinceps digna miratu. Potest esse supinum.
MIRÂTOR, ôris. m. [ qaumasth\s2 ] Qui miratur, et stupet, atque vehementer commouetur in aliqua re. [...]
MIRÂTRIX îcis. f. [ qaumasti\s2 ] Turba miratrix Iuuen. Sat. 4, 62. Fama miratrix senioris aeui Senec. Hippol. 742. Vetustas sui miratrix Lucan. 4, 655.
MIRANDVS a, um. Adi. [ qaumasto\s2, qauma/sios2 ] Dignum admiratione. [...]
MIRABVNDVS a, um. Adi. [ qambw=n ] Qui miratur. Liu. 25, 37 Extemplo improuida res pauorem incutit Poenis mirabundique vnde tot hostes tam subito exorti, etc. Conf. Idem 3, 38. et 4, 33.
MIRVS a, um. Adi. [ qaumasto\s2, daimo/nios2 ] Miratione dignus. [...]
page 294, image: s0294MIRE Adu. [ qaumastw=s2 ] Pro Miro modo, siue Mirabiliter. [...]
MIRIFICVS a, um. Adi. [ qaumasto\s2 ] Quod mirari facit, admirationem affert. [...]
MIRIFICE Adu. [ qaumastw=s2 ] Pro Mirum in modum. [...]
MIRIFICENTIA ae. f. Admirabilitas. Chrysolog. Serm. 63 Mirabilium mirificentiam esse peruidemus.
MIRIFICO âre. [ qaumasto/w ] Mirabilem facere. [...]
MIRABILIS e. Adi. [ qauma/sios2, e)/kplagos2 ] Admiratione dignus. [...]
MIRABILITER Adu. [ qaumasi/ws2, a)game/nws2 ] Cic. Fam. 13, 17 [...]
MIRABILITAS âtis. f. i. Admiratio. [...]
MIRACVLVM i, n. [ qau=ma, a)po/lion ] Quidquid admirationem afferre potest. [...]
MIRACVLA ae. f. Scortum.
MIRACVLÔSVS a, um. Adi. et
MIRACVLÔSE Adu. apud Augustin.
MIRIO [2] ônis. m. Qui omnia admiratur. Solent isti Miriones
page 295, image: s0295aedificari in ruinam Tertull. de praescr. c. 1. Conf: Varronis locum in Miracula prolatum.
MIS
MIS [ mou= ] Genitiuus antiquus a pronomine Ego. Ennius ap. Prisc. l. 13 Ingens cura mis est concordibus aequiparare. Conf. Plaut. Capt. 3, 5, 107. et Trin. 4, 1, 3.
MISANTHRÔPOS [ misa/nqrwpos2 ] Latine Osor hominum dicitur. [...]
MISARGYRIDES ae. m. Argenti osor; ex mise/w odi, et a)/rguron argentum. Plaut. Most. 3, 1, 41.
MISCEO miscui, mistum, êre. [ mi/gnumi, kirna/w, kuka/w, fu/rw, palu/nw, kerannu/w ] Confundere. [...]
MISCENS entis. Partic. Phaedr. 1, 29, 10 Hosti dolorem damno miscens sanguinis. Vis tellurem diluuio miscens Virg. Aen. 12, 205.
MISCENDVS a, um. Aliud Partic. [ mikte/os2 ] Ouid. Epist. 4, 9.
MISTVS vel vt aliis placet, MIXTVS, a, um. Partic. [...]
MISTIM, et MIXTIM Adu. Suet. Tiber. 33 Assidebat mistim, promiscue. Et Lucret. 3, 567 Per venas et viscera mixtim.
MISTIO, et MIXTIO ônis. f. Miscendi actus, et res ipsae mistae. [...]
page 296, image: s0296MIXTVS ûs. m. Columel. 6, 37 Auitus color primordii sanguinis mixtu redditur nepotibus. Mixtu gemino substantia Tertull. s. Cyprian. Genes. c. 2.
MISTVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MISTV=RA [MISTÛRA]], et MIXTVRA ae. f. [ ke/rasma, mi/cis2 ] Idem. [...]
MIXTARIVS, vel MISTARIVS i. m. Crater: e quo nomine ad literam expressum videtur. Lucil. apud Non. 15, 30 Vrceus aut longa geminus mistarius ansa.
MIXTITIVS a, um. Adi. Hieron. in Ierem. c. 25.
MIXTIX icis. Sociabilis. Petron. Fragm. Tragur. p. 17 c. 45 Non est mixtix. Vid. ibi Reines.
MISCELLANEVS a, um. Adi. [ su/mmiktos2 ] a mistura indiscreta rerum dici, fignificare videtur Gell. praef. [...]
MISCELLVS a, um. Adi. [ e)pi/koinos2 ] Quod mistum est. [...]
MISCELLIO ônis. m. Festus, Miscelliones appellantur, qui non certae sunt sententiae, sed variorum mixtorumque iudiciorum.
MISCIPVLO âre. Miscipulat, poppu/zei Gloss.
MISELLVS [1] vid. MISER.
MISÊNVM i. n. [ *mish/non ] Promontorium est prope Cumas, nomen habens a Miseno tubicine Acneae: cuius meminit Hor. Serm. 2, 4, 33 Ostrea Circeis, Miseno oriuntur echini.
MISÊNVS i. m. [ *mishno\s2 ] Aeneae fuit tubicen, qui dicitur filius fuisse Aeoli, vnde et Aeolides dicitur, quia constat sonum omnem ex vento creari. [...]
MISENENSIS e. Adi. vt, Villa Misenensis Phaedr. Fab. 2, 6, 8.
MISENATES um. m. Incolae. Veget. de Re Milit. 4, 31.
MISER era, erum. Adi. [ a)/qlios2, sxe/tlios2, ta/las2, talai/pwros2 ] Calamitosus, aerumnosus, infelix. [...]
page 297, image: s0297MISERVM Adu. Virg. Aen. 6, 21 [...]
MISELLVS [2] a, um. Adi. dimin. [...]
MISERVLVS a, um. Catull. apud Non. 11, 63 Anima miserula.
MISERE Adu. [ a)qli/ws2 ] Infeliciter. [...]
MISERITER [ talaipw/rws2 ] pro Misere apud antiquos. [...]
MISERIA ae. f. [ a)qlio/ths2, talaipwri/a ] Conditio hominis miseri. [...]
MISERITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MISERITV=DO [MISERITÛDO]] inis. f. [ deilaio/ths2 ] Antiquum verbum. Accius, Qui infelix miseritudine factus est aliena, vid. Nonium 2, 521.
MISERIMONIVM i. n. Laberius apud Nonium 3, 144 Tibi relictum est miserimonium.
MISEREOR êri. [ e)lee/w, e)leai/rw, oi)ktei/rw, splagxni/zomai ] Deponens; et aliquando MISEREO, êre. Est Ob alicuius miseriam, Doloram animo concipere. [...]
MISERESCO ere. [ katelee/w, katoiktei/rw ] Moueri misericordia. [...]
page 298, image: s0298MISERTOR, ôris. m. Fortunat. l. 2 Mart.
MISERICORS cordis. Adi. [ e)leh/mwn, eu)/splagxnos2, oi)ktei/rmwn ] Qui ex alicuius calamitate dolorem animo suscipit. [...]
MISERICORDIA ae. f. [ e)/leos2, e)lehmosu/nh, katoi/ktrisis2, oi)=ktos2 ] est Aegritudo ex miseria alterius iniuria laborantis, inquit Cic. Tusc. 4, 18. [...]
MISERICORDITER Adu. Lactant. 6, 18 [...]
MISEROR âri. [ oi)ktei/rw, talani/zw ] Verbis, aut lacrimis, aut opere dolorem, quem ex alicuius miseria, aut etiam ex nostra concepimus, ostendere, lamentari, et deflere. [...]
MISERANS antis. Partic. Virg. Aen. 5, 552 [...]
MISERANTER Adu. [ oi)kteirome/nws2 ] Gell. 10, 3 [...]
MISERANDVS a, um. Adi. [ oi)ktro\s2 ] Idem quod Miserabilis. [...]
MISERÂTVS a, um. Virg. Aen. 10, 686 [...]
MISERATIO ônis. f. [ oi)ktirmo\s2 ] Signisicatio misericordiae, qua ex alicuius infelicitate mouemur. [...]
page 299, image: s0299MISERÂTOR, ôris. m. e)lew=n Onomast. Qui opus aliquod misericordiae exhibet in eum, cuius miseretur. Iuuenc. 2, 294 Peccantum largus miserator Iesus. Adde Tertull. adu. Marc. 5, 11. et de Pudicit. 2.
MISERATRIX îcis. f. Prosper. Aquitan. de Ingratis c. 30 Et tamen ex istis miseratrix gratia quosdam Eligit.
MISERABILIS e. Adi. [ e)leeino\s2, sxetliastiko\s2 ] Miseratione dignus, per quem alii misericordia commouentur. [...]
MISERAMEN inis. n. Parui miseramina panis Iuuenc. 4, 289. Sed dubia est lectio.
MISERABILITER Adu. [ e)leeinw=s2 ] Cic. Tusc. 1, 96 [...]
MISEREVIVIVM i. n. Itali vocant berbam Proserpinacam. Apul. de Herb. c. 18.
MISOGYNOS i. m. Osor mulierum. [...]
MISSILE, MISSIO, MISSVS vid. MITTO.
MISTVRA, MISTVS vid. MISCEO.
MISVMENOS i. [ *misou/menos2 ] Comoedia erat Menandri hoc nomine, q. d. Inuisus, et quem odere vulgo. [...]
MISY yos. n. Genus tuberis terrae, de quo Plin. 19, 3 [...]
MIT
MITELLA [1] vid. MITRA.
MITESCO [1] ere. vid. MITIS.
MITHRAS ae. m. cum H [ *mi/qra ] a Persis dicitur Sol. Strabo lib. 15 [...]
MITHRIACA orum. n. pl. [ *miqriaka\ ] Sacra Solis, siue Osiridis sacrificia: de quibus Lampridius in Commodo c. 9 [...]
MITHRAX, s. MITRAX acis. f. [ mi/qrac ] Gemma est, variis coloribus contra Solem refulgens, de qua Plin. 37, 10 [...]
MITHRIDAX âcis. f. Eadem gemma. Solin. c. 50 Mithridax sole percussa coloribus micat variis.
MITHRIDÂTES is. m. [ *miqrida/ths2 ] Rex Ponti fuit, vi magna et animi et corporis, vt sex iuges equos regeret, duarum et XX gentium ore loqueretur. [...]
page 300, image: s0300MITHRIDATICVS a, um. Adi. vt, Bellum Mithridaticum Plin. 2, 105. [...]
MITHRIDATION i. n. Herba a Mithridate reperta. Plin. 25, 6. Adde Gell. 17, 16. et Scribon. Larg. Compos. 194. Mithridatium antidotum Scribon. 194.
MITIGO [1] âre. vid. MITIS.
MITIS e. Adi. [ h)/pios2, e)pieikh\s2, eu)menh\s2 ] Lenis, clemens, mansuetus; cui Durus aut Acer opponitur: estque proprie fructuum ab ipsa maturitate, aut requie adeo postquam decerpta sunt mollium; deinde ad animum et mores transfertur, in quantum non asperi, duri, terribiles, sed placidi et faciles et aequi sunt. [...]
MITE ius, issime. Adu. [ e)pieikw=s2, e)pieike/steron, e)pieike/stata ] Apul. Met. 10 p. 255 [...]
MITIVSCVLVS a, um. Adi. Dimin. Cael. Aurel. Acut. praef. Febres paruae et mitiusculae.
MITESCO [2] ere. [ pepai/nomai, pra|u/+nomai ] Mitem fieri. [...]
MITESCENS entis. Partic. Liu. 23, 19 Mitescente iam hieme. Plin. 15, 13 Prunorum velocitas cito mitescentium.
MITIGO [2] âre. [ h)pia/w, pra|u/+nw, meili/ssomai ] Mitem facere. [...]
page 301, image: s0301MITIGATVS a, um. Partic. Animus mitigatus Cic. Fam. 6, 1. Curt. 5, 3, 1. Feritas mitigata Plin. 16, 12. Curt. 5, 5, 16. Hiems mitigata Curt. 9, 10, 4.
MITIGATIO ônis. f. [ pra/|u+nsis2 ] Mitigandi actus. [...]
MITIGABILITER Adu. Cael. Aurel. Acut. 3, 4 Partes mitigabiliter relaxandae.
MITIGANTER Idem. Cael. Aurel. Tard. 5, 1 Partes mitiganter emollire. Add. Id. Acut. 1 c. 11.
MITIGATÎVVS a, um. Adi. Quod mitigandi vim habet. Cael. Aurel. Tard. 1, 4 Mitigatiua adhibere. Curatio mitigatiua Idem Acut. 1, 5.
MITIGATORIVS a, um. Adi. [ pra|u+ntiko\s2 ] Quod habet vim mitigandi. Plin. 28, 6 Contra renum et lumborum vesicaeque cruciatus in balnearum soliis pronos vrinam reddere, mitigatorium habetur.
MITIFICO âre. [ h)pia/w ] Mitem facere. Plin. 8, 7 Capti celerrime mitificantur hordei succo. De elephantis. Conf. Gell. 2, 12.
MITIFICATVS a, um. Partic. Cic. de Diuin. 2, 57 c. 26 Depulso enim de pectore, et in omne corpus diuiso et mitificato cibo, cantus edere quiete satiatos. De gallis.
MITIFICVS a, um. Adi. Quod facit, vel quod fit mite. Apul. de Mundo extr. Mitificum aliquem facere. Adde Prudent. Hamartig. v. 963. et Tetrast. 20.
MITILO âre. Lusciniam canendo imitari. Auct. Philomel. v. 16 Matutinali tempore tunc mitilans.
MITRA ae. f. [ mi/tra ] Capitis ornamentum Phrygum et aliorum Asiaticorum, quod molle et effeminatum videbatur Italis. [...]
MITELLA [2] ae. f. Dimin. [ mitra/rion ] Virg. in Copa pr. Copa Syrisca caput Graia redimita mitella. [...]
MITELLITVS a, um. Adi. Ornatus mitellis siue coronis sericis: vt Coena mitellita Suet. Neron. c. 27. [...]
MITRVLA ae. f. Dimin. Solinus c. 40 Serpens est paene ad semipedem longitudinis, alba quasi mitrula lineatus caput. De basilisco, vid. Salm.
MITRATVS a, um. Adi. vt Capita mitrata Solin. c. 33. Conf. Sidon. Carm. 9, 204. Arabes mitrati Plin. 6, 28.
MITTO mîsi, missum, ere. [ pe/mpw, a)poste/llw, e)piste/llw, i(/hmi, i)a/llw, pempa/zw, ba/llw ] Non tantum sollemni illa significatione est ablegare; sed latissime fuso intellectu motum in alia re efficere, siue manu, vt Lapidem, siue imperio, vt nuntium etc. [...]
page 303, image: s0303MITTENS entis. Laborantibus subsidio scaphas Hirt. B. Alex. c. 21. Cuspis nimiis mittentis viribus vsa Ouid. Met. 8.
MISSVS [1] a, um. Partic. [...]
MISSA ae. f. Missio. [...]
MISSVS [2] ûs. m. [ bolh\ ] Pro Missione. [...]
MISSIO ônis. f. [ pe/myis2 ] Mittendi actus. [...]
page 304, image: s0304MISSOR, ôris. m. Sagittarius. Cic. Arat. v. 84 Hinc missore vacans telum.
MISSICIVS, vel MISSITIVS i. m. Veteranus, militia dimissus. [...]
MISSITO âre. Frequent. [ pempa/zomai ] Liu. 9, 45 [...]
MISSITATVS a, um. Plin. 33, 1 Quum et codicillos missitatos epistolarum gratia indicet.
MISSICVLO âre. Pro Missitare; ut Pensiculo, pro Pensito. Plaut. Epid. 1, 2, 29 Emta est ancilla, quod tute ad me literas missiculabas.
MISSILIS e. Adi. [ a)feth/rios2 ] Quod facile mittitur. [...]
MITTENDARIVS i. m. Miles palatinus, qui saepius in provincias mittebatur. [...]
MITTIX îcis. m. Qui facile mittit, i. qui missionem dat gladiatoribus, ne pugnare ad mortem cogantur. Petron. c. 45 Non est mittix. Alii aliter legunt. Vid. Burm.
MITVLVS i. m. [ mi/tulos2 ] Piscis, ostreacei generis. Hor. Serm. 2, 4, 28 Si dura morabitur aluus, Mitulus et viles pellent obstantia conchae. Martial. 3, 60 Sumitur inciso mitulus ore mihi.
MITYLÊNE, es. et MITYLENAE arum. f. [ *mitulh/nh ] Vrbs in Lesbo, iuxta Mithymnam, a cuius nomine nunc tota insula Mitylene appellatur, in qua fuere olim duae nobilissimae ciuitates, haec videlicet et Methymna. [...]
MITYLENAEVS a, um. Adi. Mango Mitylenaeus Martial. 7, 79. Pecten Mitylenaeus Claudian. de Nupt. Honor. v. 235.
MIX et MNA
MIXOBARBARI orum. m. [ micoba/rbaroi ] Dicebantur, Qui ex altero parente Graeco, altero barbaro prognati erant; quo nomine dicti fuerunt Medeae liberi, quos Aegeo peperit.
MIXTVS, MIXTARIVS etc. vid. Mistus, in MISCEO.
MNA ae. f. [ mna\ ] vid. MINA. Plaut. Rud. 5, 2, 27 [...]
MNE
MNEMONICA ôrum. n. [ mnhmonika\ ] Praecepta de memoria. [...]
MNEMONIDES um. f. Musae. Ouid. Met. 5, 268. Vid. ibi Heins. Alii legunt Maeonides.
MNEMOSYNE es. f. [ *mnhmosu/nh ] Mater nouem Musarum, et interpretatur Memoria. [...]
MNEMOSYNON i. n. [ mnhmo/sunon ] Monumentum siue pignus,
page 305, image: s0305quod amico in memoriam alicuius rei relinquitur. Catull. 12, 13 Verum est [ mnhmo/sunon, mei sodalis.
MNESTHEVS ei. m. [ *mnhsqeu\s2 ] Nomen proprium viri Troiani. [...]
MOB et MOC
MOBILIS, MOBILITAS, MOBILITER vid. MOVEO.
MOCÔSVS a, um. Adi. [ mwkw/dhs2 ] Tribuitur Ciceroni Epist. ad Att. 1, 13 [...]
MOD
MODERATE, MODERATIO, MODERATOR, MODERATRIX, MODERATVS, MODERO, MODESTE, MODESTIA, MODESTVS vid. MODVS.
MODERNVS a, um. Adi. i. nostri temporis: quo sensu reperitur ap. Priscian. Cassiod. Bed. Barbarum censetur Barth. ad Brit. p. 687. Conf. Cellar. Antib. p. 312.
MODIALIS vid. MODIVS.
MODICE, MODICVM, MODIFICOR, MODIPERÂTOR ôris, vid. MODVS.
MODIVS i. m. [ yhkto\s2 ] Mensurae genus aridorum: tertia pars amphorae s. quadrantalis, sextarios continens sedecim, vt ex Volusio Maeciano conficit Eisenschmidius. [...]
MODIVM i. n. Idem. Plin. 18, 16 Id praestant in iugera modia vicena. Vrnae duae amphoram complent, quae sunt modia tria Anonym. de mensuris ap. Rigalt. modia quinque medimnum faciunt ibid.
MODIATIO ônis. f. Modiorum certus numerus, mensura in modiis. [...]
MODIÔLVS i. m. Dimin. [ yhkti/dion ] Ex Modio, quod varie deinde vsurpatur. [...]
MODIÂLIS e. Adi. [ yhktai=os2 ] Quod modium continet. [...]
MODO [ a)rti/ws2 ] Adu. o finale breui, Tempus significat praesens, vel mox praeteritum, vel nondum praeteritum, vel statim futurum: vt, Modo id ago, Modo veni, Modo id dicebam, Modo faciam. [...]
page 306, image: s0306MODVLOR, MODVLATIO, MODVLATOR, MODVLATVS, MODVLATE vid. Modulus, in MODVS.
MODVS i. m. [ me/tron, tro/pos2, sxh=ma, metrio/ths2 ] Mensuram significat, cui notioni affinis est Modius: deinde ipsam quantitatem rei: sed etiam qualitatem et rationem: tum mediocritatem et iustam mensuram atque moderationem: vt exempla docebunt. [...]
page 308, image: s0308MODVLVS i. m. Dimin. [ me/tron ] Pro Mensura. [...]
MODVLOR âri. [ metre/w, e)paule/w, kataule/w, formi/zw, r(uqmi/zw ] Ad modos aut modulos aliquid facere, vt Metiri. [...]
MODVLANS antis. Partic. [ e)paulw=n ] Virg. Ecl. 5, 14 Carmina descripsi, et modulans alterna notaui. Natura ita modulante Plin. 2, 54.
MODVLÂTVS [1] a, um. Partic. Passiu. [...]
page 309, image: s0309MODVLÂTVS [2] ûs. m. [ katau/lhsis2 ] Cantus. Senec. Herc. furent. v. 263 Cuiusque muros natus Amphion Ioue struxit canoro saxa modulatu trahens.
MODVLATIO ônis. f. [ r(uqmo\s2, r(uqmopoii/+a ] Idem. [...]
MODVLÂMEN inis. n. Idem. [ e)pau/lhma ] Auctor Philomelae v. 5 Nam quamuis aliae volucres modulamina tentent. Conf. Macrob. Somn. Sc. 2, 12. Sidon. Epist. 2, 2. et Carm. 1, 9.
MODVLAMENTVM i. n. Idem. Gell. 1, 7.
MODVLÂTOR, ôris. m. [ r(uqmopoio\s2 ] Columel. in Praef. 1 Placitae disciplinae consectentur magistrum vocis, et cantus modulatorem. [...]
MODVLÂTRIX îcis. f. Aquas modulatrices dixit Tertull. de Baptismo c. 3.
MODVLÂTE Adu. [ r(uqmikw=s2 ] Concinne, et cum mensura. [...]
MODVLABILIS e. Adi. Hyblaea modulabile carmen auena Calpurn. Ecl. 4, 63.
MODIFICVS a, um. Adi. Modum seruans. Auson. Parental. 27 Cui brenia mela modifica recino.
MODIFICOR âri. [ diametre/w ] Metiri. [...]
MODIFICATVS a, um. Part. Cic. in Partit. 17 c. 5 [...]
MODIFICATIO ônis. f. Senec. Epist. 89 (88) post pr. Syllabarum enarratio, verborum diligentia, fabularum memoria, versuum lex ac modificatio. Conf. Gell. 10, 3.
MODIFICÂTOR, ôris. m. Apul. Florid. p. 342. de Antigenida, Omnis voculae melleus modulator et idem omnis modi peritus modificator.
MODIPERATOR ôris m. [ sumposiarxo\s2 ] Magister conuiuii. [...]
MODICVS a, um. Adi. [ o)li/gos2, tutqo\s2 ] Moderatus et mediocris, interdum paruus et pusillus. [...]
MODICELLVS a, um. Adi. Dimin. Sueton. in Neron. c. 48 Decubuit super lectum modicella culcitra vetere pallio strato instructum.
MODICVM Adu. [ tutqo\n ] Parum. Plaut. Bacch. Fragm. 4 Edepol id modicum curat.
MODICE Adu. [ mikro\n ] Moderate, it. parum, breuiter. [...]
page 310, image: s0310MODICO Adu. Modico prius Apul. Apol. p. 284. Vid. Elmenh. in Ind. Apul.
MODICITAS atis. f. Fortunat. in Epist.
MODERO âre. metre/w, dioikw= Gloss. Lat. Gr.] Modum ponere. [...]
MODERANDVS a, um. Passiue. [...]
MODEROR âri. Depon. [ eu)qu/nw, prutaneu/w, e)pistate/w ] Idem. [...]
MODERANS antis. Partic. [ eu)qu/nwn ] Mens diuina caelum versans, terram tuens, Maria moderans Cic. N. D. 3 c. 39. Iuuen. Sat. 10, 127
MODERANTER Adu. [ eu)quno/ntws2 ] Lucret. 2, 1095 [...]
MODERÂTVS a, um. Partic. [ me/trios2, su/mmetros2 ] Cic. de Senect. 7 Moderati enim et nec difficiles, nec inhumani senes, tolerabilem agunt senectutem. [...]
MODERÂTE Adu. [ metri/ws2 ] Cum moderatione. [...]
MODERATVS u. Liu. 4,.. Manum moderatu difficilem.
MODERÂTIM Adu. Lucret. 1, 323 Naturaque rebus Paullatim tribuit moderatim crescere cogens. i. Modice, et moderate, et sensim, atque ita, vt, quid quotidie accedat, cernere nemo possit.
MODERATIO ônis. f. [ metrio/ths2, swfronismo\s2 ] Modestia, siue lenitas, quae temperat, dirigitque modos in factis et dictis, et caeteris quae agendi officio continentur. [...]
page 311, image: s0311MODERABILIS e. Adi. Quod regi se patitur Ouid. Amor. 1, 6, 59 Nox et amor, vinumque, nihil moderabile suadent.
MODERÂTOR, ôris. m. [ eu)qunth\r, swfronisth\s2, e)pista/ths2 ] Rector, gubernator. [...]
MODERÂTRIX îcis. f. [ eu)qu/ntria ] Gubernatrix, rectrix. [...]
MODERÂMEN inis. n. [ h(nio/xhsis2 ] Idem quod Moderatio. [...]
MODERAMENTVM i. n. Moderamenta vocum Gell. 13, 6 dicuntur accentus.
MODESTVS a, um. Adi. [ e)xe/qumos2, me/trios2, sw/frwn, ko/smios2 ] Qui modum seruat in consuetudine cum aliis, in petendo v. g. in laude sui, in vestitu, et vbicunque potest aliquis plus aequo sibi arrogare vel tribuere. [...]
MODESTE Adu. [ swfro/nws2 ] Cum modo, inquit Donat. moderate, adhibito modo. [...]
MODESTIA ae. f. [ swfrosu/nh, eu)taci/a, to\ ko/smion ] vt definit Auctor ad Herenn. [...]
MOE
MOECENAS vid. MAECENAS.
MOECHVS i. m. [ moixo\s2 ] Adulter: cuius femininum est MOECHA, ae. [...]
MOECHILLVS i. m. Nouus adulter, affertur ex Catull. 114 (110) pr. Consule Pompeio primum duo, Cinna, solebant Moechilli. Sed Voss. post Scalig. legit Moechi illi.
MOECHIA ae. f. [ moixei/a ] Adulterium. Tertull. adu. Gnost. c. 3 et de Pudic. c. 1. et de Monog. c. 4.
MOECHATIO ônis. f. Idem apud Augustinum.
page 312, image: s0312MOECHISSO âre. [ moixa/zw ] Adulterare. Plaut. Cas. 5, 4, 7 In adulterio dum moechissat Casinam, credo perdidit.
MOECHOR âri. [ moixeu/w ] Idem. Catull. 95, 1 Mentula moechatur, etc.
MOECHÎLE is. n. Adulterium. Laudatur Petron. c. 113 Redierat in animum moechile. Sed coniectura mera est. Fluctuat lectio. Vid. Cuper. Obs. 2, 17.
MOECHIMONIVM i. n. Idem. Laberius apud Gell. 16, 7.
MOECHOCINAEDVS i. m. Dictio composita, contumelioso et infando nomine eos significans, qui et adulteri sunt, et iidem molles. Lucilius, Imberbi, androgyni, barbati, moechocinaedi.
MOENE Singul. Enn. ap. Fest. Sed vsitatum MOENIA, ium, ibus. n. [ tei=xos2 ] Pluraliter tantum declinatur, cum Muniendo quasi cognationem habent. [...]
MOENIO îre. Antique pro Munire. Priscian. in Perieges. 369 Tarentum, quod moeniuere Lacones. Vid. Salmas. ad Tertull. de Pallio p. 171.
MOENÎTVS a, um. Adi. [ teteixisme/nos2 ] Moenibus cinctum. [...]
MOENIANA vid. MAENIVS.
MOENVS eris. n. Antique pro Munus. Lucret. 1, 29. Et fera moenera militiaï Ibid. 32.
MOEREO moestus sum, et olim moerui, êre. [ lupou=mai, suste/llomai, skuqrwpa/zomai ] Varro de L. L. 5, 6 per ae ab Marceo deducit; quod, inquit, corpus marcescere facit moeror. [...]
MOERO âre. Antiquum verbum, Moerentem facere. Pacuuius, Qui multis moerauit modis. ap. Non. esse dicitur.
MOERENS entis. Partic. [ lupou/menos2, perialgh\s2 ] Moerens fletus Cic. Tusc. 1, 30 c. 13. [...]
MOEROR, ôris. m. [ lu/ph, a)ni/a ] Tristitia, luctus, status et conditio moerentium. [...]
page 313, image: s0313MOESTVS a, um. Adi. [ meri/lupos2, a)xqo/menos2 ] Triste, miserandum. [...]
MOESTITIA ae. f. [ a)ni/a, skuqrwpasmo\s2 ] Idem quod Moeror. [...]
MOESTITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MOESTITV=DO [MOESTITÛDO]] inis. f. Idem. [ a)ni/asis2 ] Accius. [...]
MOESTE Adu. [ a)niwme/nws2 ] Cum moestitia. Auctor ad Herenn. 3, 24 c. 14 de pronuntiatione, Deinde modo acriter, tum clementer, moeste, hilare in omnes partes commutabimus.
MOESTITER [ a)xqome/nws2 ] Adu. antiquum, pro Moeste. Plaut. Rud. 1, 5, 7 Obsecro tam moestiter vestitas?
MOESTO âre. Laber. apud Non. 2, 531 Concitata mobilitate moestas.
MOESTIFICO âre. Sidon. Epist. 3, 13 Vmbris moestificari larvalibus. Vid. August. Epist. 121. Mouit et Moestificauit affectus P. Chrysolog. Serm. 54 pr.
MOESTIFICÂTVS a, um. Partic. Martian. Capella 9, 301 Insuetis moestificata modis.
MOESTIFICVS a, um. Adi. Non. 2, 531.
MOERI orum. m. [ ta\ tei/xh ] pro. Muris. [...]
MOERICA vitis Plin. 14, 2. f. ap. Colum. Merica, v. v.
MOERIS is. m. [ *moi=ris2 ] Viri nomen, apud Virg. Ecl. 8, 96. Conf. 9 pr. [...]
MOESIA ae. f. Europae prouincia, quae Pannoniae iungitur, ad Pontum vsque cum Danubio decurrens. [...]
MOESI orum. m. pl.Incolae. Eutrop. 5, 4, 6 Sulla etiam Dardanos, Scordiscos, Dalmatas partim vicit, alios in fidem accepit.
MOESIACI orum. m. pl. Peregrini, qui sunt in Moesia. Vetus lapis, EX ORDINE MOESIACORVM. Vid. Vales. in Ammian. 20, 1.
MOESILEVM i. n. et plur. Moesilea. [...]
MOETA pro meta, ap. Frontin. de Colon. p. 141 Goes. et alibi semper.
MOL
MOLA ae. f. [ mu/lh [ Instrumentum frumenti in farinam minuendi et leuigandi. [...]
page 314, image: s0314MOLÂRIS is. m. [ go/mfeos2, muli/ths2, mu/lh ] Proprie Adiectiuum est Dentis et Lapidis; quae tamen nomina fere intelliguntur. [...]
MOLARIVS a, um. Adi. [ muliko\s2 ] Quod ad molam pertinet. Cato de R. R. c. 11 Asinum molarium vnum.
MOLO [1] ere. [ mu/llw, a)le/w, a)lh/qw ] Mola terere. [...]
MOLITVS a, um. Partic. Cato de R. R. c. 162 [...]
page 315, image: s0315MOLITVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MOLITV=RA [MOLITÛRA]] ae. f. [ a)lh/qhsis2 ] Plin. 15, 23 Molitura etiam praestant ieiunio feminarum quandam imaginem panis. Conf. Idem 18, 9.
MOLITOR [1], ôris. m. mulwqro\s2 ] Qui molit. [ a)lhth\s2 Onomast. Vet. Sed quod Pareus Lex. Crit. tribuit Plauto Mil. 2, 2, 38 Sensu obsceno, nibil est, et redarguitur ab ipsis verbis. [...]
MOLÎTOR vid. MOLIOR.
MOLENDARIVS a, um. Adi. Quod ad molendum pertinet. [...]
MOLENDINVM i. n. S. Bernhard. Epist. 8.
MOLENDINARIVS [1] a, um. Adi. [ mulwqriko\s2 ] Quod ad molendinum pertinet: Paullus D. de fund. instruct. l. Cum de lanionis, Asinam molendinariam et molam negat Neratius instrumento fundi contineri. [...]
MOLENDINARIVS [2] i. m. Qui molae praeest. Grut. Inscript. p. 114 n. 6 VT OMNIVM MOLENDINARIOR. FRAVDES AMPVTENTVR.
MOLÎNVS a, um. Adi. Idem quod Molaris. Molinum saxum Tertull. adu. Marc. 4, 35.
MOLÎNA ae. f. Mola. Ammian. 18, 20 (Vales. 8) Molinae ad calles artandas aedificatae. Gloss. Vet. Molina, [ u(dralesi/a. Vid. Gregor. Turon. 3, 19. Vales. ad l. c. Ammian.
MOLINARIVS i. m. u(drale/ths2 Gloss. Lat. Gr.
MOLETRÎNA ae. f. [ mu/lon, mu/lwn ] A Molendo, Pistrinumolim dicebatur, quo tempore tundebantur frumenta, non autem molebantur. Cato in Thermum, Neruo, carcere, moletrina. Haec Nonius 1, 320.
MOLÎLE is. n. Instrumentum quod molae, aut collis boum, vel humeris seruorum adalligatur ad trudendas molas. [...]
MOLAE arum. f. Deae, quas Gell. 13, 22 In Romanis comprecationibus nominari solitas esse Molas Martis scribit, Quid libri Moles. Mosellanus a molimine dictas putat. [...]
MOLEMONIVM i. n. Herba, quae faciles vomitiones praestat Plin. 26, 7.
MÔLES is. f. [ o)/gkos2, ba/ros2 ] Res magna et magni ponderis; a movendo dicitur. [...]
MOLESTVS a, um. Adi. [ a)rgale/os2, dusxerh\s2, o)xlhro\s2, o)xlhrw/dhs2, du/sforos2 ] Grauis a Moles. [...]
page 316, image: s0316MOLESTIA ae. f. [ dusxe/reia, a)ni/a ] Solicitudo, grauitas. [...]
MOLESTE Adu. [ dusxerw=s2 ] Cum molestia, grauiter, aegre. [...]
MOLESTO âre. [ a)nia/w ] Notae significationis. [...]
MOLESTANS antis. Part. Iul. Obsequens Obseru. 42 Pestilentia vtrumque exercitum molestante.
MOLESTATIO ônis. f. Constant. Afer 7, 6 Febris molestatio. it. in Dig.
MOLETRINA, MOLILE vid. MOLA.
MOLOR îri. [ mhxana/omai ] Molem, i. graue quiddam et magnum incipere, et mouere. [...]
page 317, image: s0317MOLIENS entis. Partic. Tacit. Hist. 2, 101, 3 Eadem moliens. Et Cic. de Nat. Deor. 59 c. 23 Nec cessans Deus, nec ea, quae agit, moliens cum labore operoso ac molesto.
MOLÎTVS a, um. Partic. Cic. de Finib. 2, 112 Molitus tanta. Molitus aliquando aliquid Cic. pro Mil. c. 25. Et 1, 50 Molita quippiam impietas. Adde Ouid. Amor. 1, 7, 35.
MOLITIO ônis. f. [ kataskeuh\ ] Conatus et machinatio. [...]
MOLÎMEN inis. n. [ kataskeu/asis2 ] i. Quod molimur, et conatus. Liu. 2, 56 Res tamen suo ipsa molimine grauis certaminibus in annum extrahitur. [...]
MOLIMENTVM i. n. [ kataskeu/asma ] Idem. [...]
MOLITOR [2], ôris. m. [ kataskeuasth\s2, e)rga/ths2 ] Qui aliquid struit, conatur, et machinatur. [...]
MOLITOR [3] vid. post MOLA.
MOLÎTRIX îcis. f. [ e)rga/tis2 ] Suet. in Neron. c. 35 Antoniam filiam Claudii recusantem post Poppeae mortem nuptias suas, quasi molitricem nouarum rerum interemit.
MOLLESCO [1] vid. MOLLIS.
MOLLIS e. Adi. [ malako\s2, malqako\s2, a(palo\s2 ] Tener, non durus. [...]
page 319, image: s0319MOLLICVLVS a, um. Adi. Dimin. Plaut. Poen. 1, 2, 154 Meus molliculus caseus. [...]
MOLLICELLVS a, um. Dimin. a Molliculus. Catull. 23 (25) 10 Cinaede Thalle mollior cuniculi capillo, Vel anseris medullula, vel Imula oricilla.
MOLLIVSCVLI versus Plin. Epist. 1, 16 sec. Catanaeum: alii aliter.
MOLLITIA, ae. et MOLLITIES êi. f. [ malako/ths2, malqaki/a, a)bro/ths2, blakei/a ] Plin. 13, 9 Differens breuitate ac mollitie. [...]
MOLLITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MOLLITV=DO [MOLLITÛDO]] inis. f. [ xauno/ths2 ] Idem quod Mollities. [...]
MOLLITER Adu. [ malakw=s2 ] Cic. de Nat. Deor. 2, 129 c. 52 Et cubilia sibi nidosque construunt, eosque quam possunt mollissime substruunt, vt facillime oua seruentur. [...]
MOLLIO îre. [ malaku/nw, malqaki/zw, mala/ttw, a(palu/nw ] Molle facere. [...]
page 320, image: s0320MOLLÎTVS a, um. Partic. [ malakusqei\s2 ] Membra mollita Ouid. Met. 4, 381. [...]
MOLLITÎVVS a, um. Adi. Molliendi vim habens. Constant. Afer. 4, 17 Mollitiuum cataplasma.
MOLLIMENTVM i. n. Lenimentum. [...]
MOLLEO êre. Mollem esse vel fieri. Coquas, vt molleat Theod. Prisc. 1, 28.
MOLLESCO [2] ere. [ malakia/w, malaku/nomai ] Molle aut placatum fieri. [...]
MOLLIPES edis. a(palo/pous2 Gloss. Gr. Lat. Qui mollem habet pedem. Cic. de Diuin. 1, 15 c. 9 Mollipedesque boues spectantes lumina caeli. Ex quodam Poêta.
MOLLESTRA ae. f. Pelles ouinas antiqui mollestras appellabant, quibus galeas subtergebant, inquit Festus. [...]
MOLLICINA ae. f. Vestis, inquit Nonius 14, 23 a mollite dicta. Naeuius Epidico, Mollicinam, crocotam, chirodotam, ricam.
MOLLICOMVS a, um. Adi. Auien. Descript. Orb. v. 1081 Mollicomis tellus insternitur herbis.
MOLLIFICO âre. a(palu/nw, mala/ssw Gloss. Lat. Gr.] Macer, de Herbis 4, 14 Escis illius quia venter mollificatur.
MOLLIFICVS a, um. Cael. Aurel. Tard. 4, 1 Arificus carnis. et mollificus corporis.
MOLLIGO inis. f. Marc. Empir. c. 26. Eadem
MOLLVGO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MOLLV=GO [MOLLÛGO]] inis. f. Species est lappaginis, similis anagallidi, nisi quod ramosior est, ac pluribus foliis, aspera alioqui, et graui odore Plin. 20, 10.
MOLLVSCA ae. f. [ mollou=ska legome/nh ] Nucis genus, a mollitie putaminis dictae. [...]
MOLLVSCVM i. n. [ de/ndrous2. ei)=dos2 ] Plin. 16, 16 s. 27 [...]
MOLO [2] ere. vid. MOLA.
MOLOCHE, quae et MALACHE es. f. [ molo/xh, h)\ mala/xh ] Herba est notissima, quam Latini Maluam appellant. [...]
MOLOCHINVS i. m. [ malaxino\s2 ] Color, qui in purpuram inclinat, quod maluae flori similis sit, quasi malachinus. [...]
MOLOCHINARIVS i. m. [ malaxinopoio\s2 ] Molochini coloris infector, inquit Nonius ibid. [...]
MOLOCHITES ae. m. [ moloxi/ths2 ] Gemma est non translucens, spissa viriditate maluae colorem referens, vnde et nomen accepit, vid. Plin. 37, 8. Isidor. 16, 7.
MOLOCHVS vel MOLORCHVS vid. MOLYBDIS.
MOLON onis. m. Herba, quam mw=lu Dioscoridis esse putat Harduin. ad Plin. 26, 7 s. 19 pr.
MOLORCHVS i. m. [ *mo/lorxos2 ] Pastor iuxta Nemeam silvam habitans, qui venientem Herculem ad occidendum Nemeum leonem, hospitio excepit, vt scribit Seruius ad Virgil. Georg. 3, 19. [...]
MOLORCHAEVS a, um. Adi. Tibull. 4, 1, 13 Laeta Molorchaei posuit vestigia tectis.
MOLOSSIA ae. f. [ *molossi/a ] Regio, pars Epiri; a Molosso Pyrrhi et Andromaches filio nominata. Hinc,
MOLOSSVS [1] i. m. [ *mo/lossos2 ] Scribit Theopompus fuisse XIIII Epirotarum gentes, e quibus celeberrimi fuerunt Chaones et Molossi. [...]
MOLOSSVS [2] a, um. Adi. Canes Molossi Hor. Serm. 2, 6, 114. Colla Molossa armillati canes Propert. 4, 8, 24. Gens Molossa Ouid. Met. 1, 226.
page 321, image: s0321MOLOSSICVS a, um. Adi. Idem. Plaut. Capt. 1, 1, 18.
MOLVCRVM i. n. Inter caetera Illud mulierum vitium significat, quo earum intumescit vterus, vt foetu grauidarum. [...]
MOLY yos. n. [ mw=lu ] Herba. [...]
MOLYBDAENA ae. f. [ molu/bdaina ] Est (inquit Plin. 34, 18) quam alibi Galneam vocauimus, plumbi et argenti vena communis. Lota Molybdaena Scribon. 220. [...]
MOLYBDIS idis. molubdi\s2 ] Instrumentum nauticum, quo plumbo (qui [ mo/lubdos2 est) e linea suspenso profunditas maris exploratur. [...]
MOLYBDÎTIS is. f. [ molubdi/tis2 ] Plumbi spuma. [...]
MOM
MOMAR Siculi stultum vocant, auctore Festo.
MOMEN inis. n. Quasi Mouimen, idem quod Momentum. [...]
MOMENTVM i. n. [ stigmh\, r(oph\ ] Q. d. Mouimentum, tum ipsum motum indicat, tum temporis spatium, quo quid mouetur, minimum praesertim; Motum autem non corporum modo naturalium, sed etiam illum, qui animis attribuitur. [...]
page 322, image: s0322MOMENTILLVM i. n. Celso tribuitur.
MOMENTANEVS a, um. Adi. proskairos2 Gloss. Lat. Gr.] Quidquid est breue, siue singulis momentis mutationi obnoxium. [...]
MOMENTARIVS a, um. Adi. Idem. a)karh\s2 Onomast. Vet.] Apul. Met. 5 p. 164 Momentarius maritus. [...]
MOMENTALITER Adu. Breuissimo momento. [...]
MOMENTÔSVS a, um. Adi. Alicuius momenti. [...]
MOMVS i. m. Deus quidam Nocte matre (inquit Hesiodus) ac Somno patre progenitus. [...]
MON
MONA ae. f. [ *mo/na ] Insula est inter Britanniam et Hiberniam sita, vt docet Plin. 4, 16. [...]
MONACHVS i. m. [ monaxo\s2 ] Solitarius. [...]
MONACHA ae. f. Hieron. Epist. 25 de Blaesillae obitu c. 6 Quia monacha esse noluerit. Add. ibid. c. 5.
MONACHICVS a, um. Adi. Nouella Constitut. 130 c. 5 Monachicum certamen superantes.
MONACHIVM i. n. Status monachorum. l. Generali 13. Cod. de sacros. Eccles.
MONACHO âre. Sarisb. Epist. 291 Pro monachandis pecuniam palam recipere.
MONASTERIVM [1] i. n. [ monasth/rion ] Saluian. de Gub. Dei 8 p. 190 Lustris Afrorum monasteria opponit. [...]
MONASTERIÂLIS e. Adi. Disciplina monasterialis Sidon. Epist. 6, 2.
MONASTICVS a, um. Adi. Vita Monastica; apud Auctores Ecclesiasticos.
MONIÂLIS is. f. Monacha. Vid. Voss. de Vit. L. L. 3, 27 p. 531.
MONAESES is. m. Parthorum rex, apud Hor. Carm. 3, 6, 9 [...]
MONAS adis. f. Vnitas. [...]
MONARCHA ae. Vnicus omnium princeps.
MONARCHIA ae. f. Vnius principatus. Tertull. adu. Praxen. c. 3 Monarchiam nihil aliud significare scio, quam singulare et vnicum imperium.
MONASTERIVM [2] etc. vid. MONACHVS.
MONAVLOS i. m. [ mo/naulos2 ] Tibia simplex dicitur. Plin. 7, 56 Monaulum (i. vnicam et simplicem tibiam) Mercurius inuenit. Martial. 14, 64 Saepe duas pariter, saepe monaulon habet.
MONALITER, vel potius MONAVLITER Adu. i. Cum simplici tibia. Mart. Capella 9 p. 307 Puer monaliter sonabat.
MONEDVLA ae. f. [ koloio\s2 ] Auis sic dicta, quod monetam furetur. [...]
page 323, image: s0323MONEMERIVM i. n. Spectaculum vnius dici, vel, certamen bestiarum cicurum. Iustiniani in Constit. esse dicitur: [ monhme/rion.
MONEO ui, itum, êre. [ paragge/llw, u(pomimnh/skw ] Scientem, seu memorem facere. [...]
MONENS entis. Partic. Curt. 3, 2, 13 Ad nutum monentis intenti, vid. Ouid. Met. 13, 775.
MONENDA orum. Pro sacrificiis, quibus Deus monetur, vt succurrat, ap. Mart. Capellam esse dicitur. Monendus est Horat. Epist. 1, 3, 15.
MONITVS [1] a, um. Partic. [ paraggelqei\s2 ] Cic. de Diuin. 2, 84 [...]
MONITVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MONITV=RVS [MONITÛRUS]] a, um. Aliud Participium. [ paraggelw=n ] Propert. 1, 15, 41 Quîs ego nunc pereo, similes moniturus amantes.
MONITVM i. n. [ para/ggelma ] Quod quis nos monuit. [...]
MONITVS [2] ûs. m. [ paraggeli/a ] i. Monitio. [...]
MONITOR, ôris. m. [ paraggelth\s2 ] Qui monet: hoc est Suasor, qui monet et impellit aliquem ad quidpiam agendum. [...]
page 324, image: s0324MONITRIX icis. f. Tertull.
MONITORIVS a, um. Adi. Fulmen monitorium, apud Senec. Nat. Quaest. 2, 49 quod homines praemonet de rebus futuris.
MONELA ae. f. Admonitio Tertull. de Patient. c. 8 Praesto est dominica monela. Dei monela Idem adu. Marc. 4, 34.
MONITIO ônis. f. [ para/ggelsis2, u(po/mnhsis2 ] Fit ante commissum: Obiurgatio, post turpe factum. [...]
MONITO âre. Fortun. Carm. 5, 4 Quos in amore Dei monitabat saepe sacerdos. Add. Id. Mart. 2.
MONÊRIS is. f. Nauis, quae vno remorum ordine ducitur. Liu. 38, 38 [...]
MONÊTA ae. f. Iunonis cognomen. Cic. de Diuinat. 1, 101 c. 45 [...]
MONETARIVS i. m. [ kermatisth\s2 ] Qui monetam cudit. Firmic. 8, 17 [...]
MONETÂLIS e. Adi. [ kermatiko\s2 ] Quod ad monetam pertinet. [...]
MONÎLE is. n. [ e(/rkos2, o(/rmos2, a)ste/rwpon, peri/apton ] Ornamentum, quod solet de collo virginum pendere. [...]
page 325, image: s0325MONIMENTVM, i. n. [ mnh=ma, mnhmei=on, mnhmo/sunon ] vel vt alii volunt, MONVMENTVM per V. Quidquid nos monet, siue monere potest alicuius rei praeteritae, vt tituli, sepulcra, statuae, fana, porticus, carmina, historia, documenta, doctrina, libri, caeteraque eiuscemodi. [...]
MONVMENTARIVS a, um. Adi. Ad monumentum pertinens. Ceraula monumentarius Apul. Florid. 1 p. 342 Elmenh.
page 326, image: s0326MONVMENTALIS e. Adi. Idem. Vetus Auctor de Limit. Edit. Goes. p. 305 Monumentalis lapis.
MONVBILIS e. Adi. Idem. Sidon. 2, 2 [...]
MONITIO, MONITVM etc. Vid. MONEO.
MONNA vid. MONA, ae. f.
MONOBELVS i. m. *mono/belos2, a [ mo/nos2 vnus, et be/los2 telum; et illud, quo homines viri sunt. Hinc Monobelos eos appellabant, qui viriliores videbantur. Vid. Lamprid. in Heliog. c. 8.
MONOBIBLOS, vel MONOBIBLION i. n. mono/biblos2 et [ monobiblion ] Liber singularis. [...]
MONOBOLON i. n. [ mono/bolon ] Ludus, quo cursu se exercebant et certabant. Sic interpretantur l. 1 C. de Aleatoribus.
MONOCEROS ôtis. m. [ mono/kerws2 ] Animal, quod alias Vnicornis appellatur, de quo Plin. 8, 21 [...]
MONOCHORDVM i. n. [ mono/xordon ] Instrumenti musici genus est, ita dictum, non quod vnam chordam, sed quod omnes chordas vnius vocis habeat, nisi panniculi nexu distinguantur.
MONOCLÔNOS [ mono/klwnos2 ] Species est Artemisiae, a ramuli vnitate ita appellata, quemadmodum [ polu/klwnos2, a ramulorum multitudine. [...]
MONOCHROMATOS [ monoxrw/matos2 ] Latine Vnius coloris dicitur. [...]
MONOCHROMATEVS a, um. Adi. [ monoxrwma/teios2 ] Plin. 35, 5 Qui monochromatea genera picturae vocauerint, qui deinde, etc.
MONOCHRONOS i. m. [ mono/xronos2 ] Vnins temporis syllaha, i. breuis, vt dichronos, duorum temporum longa syllaba. Vid. Mart. Capella 9 p. 331.
MONOCNÊMOS [ mono/knhmos2 ] Vnius tibiae scil. cruris. Petron. c. 83 Quam Graeci Monocnemon appellant. Italegit Scalig. Alii aliter.
MONOCÔLVS i. m. [ monokwlos2 ] Vnimembris, a [ mo/nos2, quad est vnus, et [ kw=lon, membrum, speciatim crus. [...]
MONOCREPIS idis. m. [ morokrhpi\s2 ] Vno pede calceatus Hygin. Fab. 12.
MONOCVLVS i. m. Dictio partim Graeca, partim Latina. Firmic. 8, 9 [...]
MONODOS i. m. [ *monodo\s2 ] Appellatus est Prusiae filius, qui dentium loco os vnum habuit. Similiter habuit et Pyrrhus rex Epirotarum. Festus. Ab [ o(dou\s2, quod dentem notat.
MONOECI (Herculis) Portus, [ *monoi/kou limh\n ] Massiliensium vrbs Ptolemaeo, vulgo Monacho.
MONOECVS i. m. [ *monoiko\s2 ] Portus et statio quaedam Ligurine. Virg. Aen. 6, 830 Aggeribus socer Alpinis, atque arce Monoeci Descendens, gener aduersis instructus Eois.
MONOGAMVS i. m. [ mono/gamos2 ] Vnius vxoris vir. Vnde et
MONOGAMIA ae. f. Hieronym. adu. Iouinian. l, 3 sub init. [...]
MONOGRAMMVS i. m. [ mono/grammos2 ] Quasi Delineatus tantum, non additis reliquis quae iustam picturam absoluunt. [...]
MONOLINVM i. n. [ mono/linon ] Monile, quasi dicas Vnisilum. Capitol. in Maximin. Iun. c. 1 Monolinum ex albis. Alii legunt Monolium. Vid. Salmas. ad Hist. Aug. p. 255.
MONOLITHVS a, um. Adi. Columnae Laber. ap. Non. 15, 13 ex vnico lapide excisae.
MONOLORIS e. Adi. Vopisci verbum est Aurel. c. 46 quo vestes militares ex numero lororum distinguit.
MONOMERI orum. m. [ mono/mhroi ] Populi sunt apud vltimas Orientis terras, singulis cruribus saltuatim currentes, vinacissimae pernicitatis. [...]
MONOPODIVM i. n. [ monopo/dion ] Mensa vnico pede fulta. Plin. 34, 3 s. 8 [...]
MONOPODIVS i. m. Lamprid. Commodo c. 10 Monopodios, quibus singulos pedes fregisset, appellabat. Facetus, si DIs placet, scurra Commodus Monopodiis mensis similes se fecisse, indicare volebat.
MONOPOLIVM i. n. [ monopw/lion ] Dicitur quum penes vnum vendendi est potestas. [...]
page 327, image: s0327MONOPOLA ae. m. Qui ius monopolii impetrauit. Mart. Capella 3 p. 55.
MONOPTERVS a, um. Adi. [ mono/pteros2 ] Vnicam alam habens Aedes monopterae Vitruu. 4, 7.
MONOPTÔTON i. n. [ mono/ptwton ] Vnius casus dicitur; habet enim vnam vocem per omnes casus; vt, Tot. Vid. Charis. 1 p. 22. Diomed. 1 p. 288. Priscian. 5 p. 672.
MONOSCELI orum. m. [ *mono/skeloi ] Homines Indici, singulis cruribus. [...]
MONOSTICHON i. n. [ mono/stixon ] est Vnicus versus. Auson. de Caes. praefat. 12 v. 3 Sua quemque monosticha signant.
MONOSTICHIVM i. n. Idem. Auson. Ecl. p. 552 Non placitum diuis tolle monostichium.
MONOSTROPHE es. f. [ monostrofh\ ] Ita Symposium vocatur in Plaut. Stich. 5, 4, 7. [...]
MONOSYLLABVS a, um. Adi. [ monosu/llabos2 ] vnius Syllabae Literae monosyllabae. Vid. Auson. Eidyl. 12. et Mart. Capella 3 p. 61. et 5 p. 169.
MONOTONIA ae. f. Graece occurrit ap. Quinctil. 11, 3.
MONOTONVS a, um. Adi. [ mono/tonos2 ] Vno tenore procedens. Vid. Isidor. Gloss.
MONOTRIGLYPHVS i. m. Vnum triglyphum habens. Vocabulum architectonicum. Vitruu. 4, 3. Vid. Bald. Lex. p. 72.
MONOTROPHVS i. m. Plaut. Stich. 5, 4, 7. i. qui solus sibi ipse cibos apparat. Vid. Taubm. ad h. l. Turneb. Adu. 9, 21.
MONOXYLON i. n. [ mono/culon ] Nauigium dicitur ex ligno vno integro factum. Plin. 6, 23 Regio autem ex qua piper monoxylis lintribus Becaren conuehunt, vocatur Cottona.
MONS montis. m. [ o)/ros2, a)krw/reia ] Terrae tumor colle altior ab eminendo, quasi eminens dictus. [...]
MONTICVLVS i. m. Dimin. [ deira\s2 ] Onomast. Vet. Monticulus, [ o)/roion, bouno/s2. Vid. etiam Itinerar. Hierosolymitan. Vet. p. 153.
MONTICELLVS i. m. Idem. Auctores rei Agrar. edit. Goes. p. 306 Monticellos plantauimus de terra. Adde p. 231. 243. 252. etc.
MONTÂNVS a, um. Adi. [ o)reino\s2, o)/reios2, o)rei/ths2, o)rei/twr ] Quod ex monte est. Montanus sal Columel. 6, 17. [...]
page 328, image: s0328MONTÂNA ôrum. n. Liu. 21, 34, 1 Peruentum inde ad alium frequentem, vt inter montana, populum.
MONTANIÔSVS a, um. Adi. Locus montaniosus Vetus Script. Rei Agrar. p. 239. edit. Goes.
MONTÔSVS a, um. Adi. [ bounw/dhs2 ] Vbi sunt multi montes. Plin. 26, 8 [...]
MONTVÔSVS a, um. Caes. Bell. Ciuil. 3, 42 [...]
MONTÎNVS i. m. Montium deus. Arnob. 4 p. 132.
MONTIVAGVS a, um. Adi. [ o)reoplanh\s2 ] Qui per montes vagatur. [...]
MONTICOLA ae. c. [ o)re/steros2 ] Qui montes incolit. Ouid. Met. 1, 193 Et Nymphae, Satyrique, et monticolae Siluani.
MONTIGENA ae. c. Onomast. Vet. Montigena, [ o)resigenh/s2.
MONSTRO âre. [ dei/knumi, deiknu/w, katadeiknu/w ] Ostendere, declarare, indicare. [...]
MONSTRANS antis. Partic. [ deiknu/wn ] Stat. Silu. 3, 3, 39 Venturosque tuus durabit in annos Me monstrante dolor. Et Virg. Aen. 6, 446 Crudelis nati monstrantem vulnera cernit.
MONSTRÂTVS [1] a, um. Monstrata radice Hor. Epist. 2, 2, 149.
MONSTRATIO ônis. f. [ dei=cis2 ] Ter. Adelph. 4, 6, 2 Defessus sum ambulando: vt, Syre te cum tua monstratione magnus perdat Iuppiter. Adde Vitruu. 6, 1.
MONSTRÂTVS [2] ûs. m. pro Demonstratione. [...]
MONSTRÂTOR, ôris. m. [ katadeikth\s2 ] Virg. Georg. 1, 19 [...]
MONSTRABILIS e. Adi. [ deikto\s2 ] Dignus qui monstretur. Plin. Epist. 6, 21 [...]
MONSTRVM i. n. [ a)pofw/lion, pe/lwr, te/ras2, fa/sma ] a Monstrando dictum est, quod aliquid significando monstret. [...]
page 329, image: s0329MONSTRÔSVS a, um. Adi. [ tera/teios2, teratw/dhs2 ] Quod praeter naturam est. [...]
MONSTRVÔSVS a, um. Adi. Idola Prudent. in Laurentio v. 7. [...]
MONSTRÔSE s. MONSTRVOSE Adu. [ teratei/ws2 ] Praeter naturam. Cic. de Diuin. 2, 146 c. 71 Nihil tam praepostere, tam incondite, tam monstrose cogitari potest, quod non possimus cogitare.
MONSTRIFER era, erum. Adi. [ teratofo/ros2 ] Monstrum referens. [...]
MONSTRIFICVS a, um. Adi. [ teratourgo\s2 ] Idem. Plin. 21, 5 [...]
MONSTRIFICABILIS e. Adi. Lucil. 26 Nunc ignobilitas his mirum, ac monstrificabile. Nonius 2, 540.
MONSTRIFICE Adu. [ teratourgw=s2 ] Plin. 28, 11 Equarum virus a coitu in lychnis accensum, Anaxilaus prodidit, equinorum capitum visus repraesentare monstrifice.
MONSTRIGENVS, a, um. Adi. s. MONSTRIGENA Auienus Descript. Orbis v. 789 Anae monstrigenis hostem licet inferat aestus Fluctibus.
MONSTRIGER era, erum. Adi. Saluian. de Gubern. Dei 5, 114. edit. Baluz. Illud quam non ferendum, atque monstrigerum. In Rittersh. editione non extat.
MONSTRIPARVS a, um. Adi. Nepos de B. Troi.
MOSTELLVM [1] et MOSTELLARIVS quae ex Monstro diminutiue dicta videntur. Vid. Infra sub MOSTRVM.
MONTANVS, MONTICVLA, MONTOSVS vid. MONS.
MONVBILIS, MONVMENTVM vid. MONIMENTVM sub MONEO.
MONYCHVS i. m. [ *mw/nuxos2 ] Vnus fuit Centaurorum, de quo Iuuen. Sat. 1, 11 [...]
MOP
MOPSOPIA ae. f. [ *moyopi/a ] Attica regio, a Mopsopo rege sic dicta, vt auctor est Strabo. Hinc
MOPSOPIVS a, um. Adi. [ *moyo/pios2 ] Iuuenis Mopsopius, Atheniensis Ouid. Met. 5, 661. de Triptolemo.
MOPSVS i. m. [ *mo/yos2 ] Nomen proprium viri vatis, qui (vt P. Mela 1, 14 extr. refert) in finibus Pamphyliae Phaselim vrbem condidit. [...]
MOPSVHESTIA, vel MOPSVESTIA ae. f. *mo/you e(sti/a q. d. focus et Vesta s. habitatio Mopsi. Vrbs Ciliciae. Cic. Fam. 3, 8 Cum castra haberem in agro Mopsuhestiae.
MOR
MORA ae. f. [ tribh\, me/lhsis2, a\nabolh\, parolkh\ ] Vnde Moror, moraris, Expectatio, temporis dilatio, prolatio, tarditas, procrastinatio. [...]
page 331, image: s0331MORVLA ae. f. Dimin. August. Confess. 11, 15 Praesens tempus ita raptim a futuro in praeteritum tempus transuolat, vt nulla morula oxtendatur. Morula Solis super terram Id. ibid. c. 23.
MORAMENTVM i. n. [ a)na/blhsis2 ] Idem quod Mora. Apul. in Florid. 4 p. 363 Hisce igitur moramentis omnibus qui volunt equitare, aduectorem sibimet equum deligunt. vid. MOROR etc. s. l.
MORALIS, MORATVS vid. MOS.
MORAX acis. Quod moratur, retinet. Moracium cogitationum turpitudo Non. 6, 16 ex Varrone.
MORACIVS a, um. Adi. i. e. Durus. vt, Moraciae nuces, Titinius apud Festum, qui addit, inde esse Moracillum.
MORARIA ae. f. Herba, quam et Statioron et Chamaeleonem vocant Apul. de Herb. c. 25.
MORBONIA, vel. vt alii, MORBOVIA Sueton. Vesp. c. 14 [...]
MORBVS i. m. [ no/sos2, no/shma ] Habitus quicunque corporis contra naturam, qui vsum eius faciat deteriorem. [...]
page 332, image: s0332MORBIDVS a, um. Adi. [ nosero\s2 ] Morbo affectum significat, vel Morbis obnoxium. [...]
MORBIDE Adu. Idem. apud Hieronymum.
MORBÔSVS a, um. Adi. [ nosw/dhs2 ] Morbo confectus, aut morbo obnoxius, qui Valetudinarius etiam dicitur. [...]
MORBÔSE Adu. Idem. apud Celsum.
MORDEO momordi, morsum, êre. [ da/knw, dh/kw ] Dentibus laedere et corripere. [...]
page 333, image: s0333MORDENS folium Plin. 22, 14. Frigora Auson. Eidyll. 14 pr.
MORSVS [1] a, um. Partic. [ dhxqei\s2 ] Plin. 29, 3 [...]
MORSVS [2] ûs. m. [ dhgmo\s2, dh=cis2, la/fuc ] Dentium laesio vel apprehensio. [...]
MORSVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MORSV=RA [MORSÛRA]] ae. f. Idem. Constant. Afer 7, 10 Morsurae locus.
MORSIVNCVLA ae. f. Dimin. [ dhgma/tion ] Paruus morsus. Plaut. Pseud. 1, 1, 65 [...]
MORDAX âcis. Adi. [ dh/kths2, dhktiko\s2, kerto/mios2 ] Qui mordendo laedit. [...]
MORDACITAS âtis. f. [ to\ dhktiko\n ] Plin. 21, 15 Iis enim omnibus foliis inest aculeata mordacitas. De vrtica et similibus. Add. Pallad. 2, 16.
MORDACITER Adu. Macrob. Saturn. 7, 9 [...]
MORDICO âre. Idem quod Mordeo. Vetus auctoritas desideratur. Recens enim homo est Scriban. de Pass. Christ. c. 8 Acriter mordicare.
MORDICANS antis. Part. Cael. Aurel. Acut. 2, 8 Mordicantis qualitatis esse. Et Tard. 2, 1, 39 Mordicantia iniicere collyria.
MORDICATIO ônis. f. Leuis arrosio. Cael. Aurel. Acut. 3, 20 Ventris mordicatio. vid. Barth. Aduers. 39, 1.
MORDICATÎVVS a, um. Adi. Acetum mordicatiuum Cael. Aurel. Tard. 5, 1.
MORDICVS [1] a, um. Adi. Quem equi mordici distraxerunt Hygin. Fab. 273. Sed putatur vitiose sie legi, pro mordicus Aduerb.
page 334, image: s0334MORDICVS [2] Adu. [ o)da\c ] Mordendo. Plaut. Curcul. 5, 1, 7 [...]
MORDICITVS Adu. Idem. Apul. Met. 3 sub sin. p. 140, 23 Mordicitus adpetens. Alii legunt Mordicus, alii Mordicibus. Nempe
MORDICES um. pl. Quasi a Mordex, pro Dentibus posuisse quibusdam videtur Plaut. Aulul. 2, 2, 57 [...]
MORDOSVS a, um. Adi. dhktiko\s2 Gloss. Gr. Lat.
MORSICO âre. Frequent. Idem quod Mordico. Apul. Met. 7 p. 197 Ore improbo compulsat ac morsicat.
MORSICANS antis. Partic. Apul. Met. 2 p. 219 Limis et morsicantibus oculis.
MORSICÂTIM [ dhktikw=s2 ] Mordendo, antique. Varro, Sicut pulli sic incedunt, et in bellis morsicatim ludunt. Nonius 2, 547.
MORÊTVM i. n. tri/mma Gloss. Lat. Gr. [ muttwto\n ] Genus libi ex farina, lacte, vino, caseo, et herbis confectum: quale describitur a Virgilio in eo opusculo, cui titulus est Moretum, quod Septimio Sereno tribuunt alii. [...]
MORETARIVM i. n. Pro Moreto. Donat. Et, Moretarium alliatum Apic. 1, 35.
MORGVS i. m. Fluuius est ex Alpibus defluens, vnus eorum, qui a Pado excipiuntur, de quo Plin. 3, 16. Orgus, Harduin. ex MSS.
MORIBVNDVS [1] vid. Morior in MORS.
MORIGEROR [1] vid. MOS.
MORINI ôrum. m. pl. *morinoi\ ] Populus Galliae Belgicae ad Oceanum, vt scribit Pomponius 3, 2. Virg. Aen. 8, 727 Extremique hominum Morini, Rhenusque bicornis.
MORIO ônis. m. [ mwri/wn ] Stultus. Moriones sunt fatui, quos in deliciis principum esse videmus. [...]
MORIOLA ae. f. Potionis genus, alias lora. Varro ap. Non. 17, 17. Alii leg. Loriola.
MORION ônis. m. Gemma est, de qua sic Plin. 37, 10 [...]
MORISÊNI ôrum. m. Thraciae populi, circa Ponti litora incolentes, quorum meminit Plin. 4, 11.
MORIOR [1] vid. MORS.
MORMYRA ae. f. Piscis est marinus, variis coloribus pictus, cuius meminit Ouid. in Halieut. 110 referente Plinio 32 c. vlt.
MORO âre. Quid Moras? Naeu. ap. Diomed. Paucis absoluit, ne Moraret diutius Pacuu. ibid. Sed obtinuit
MOROR âri. [ e)pe/xw, xroni/zw, prosdiatri/bw, perime/nw ] Detinere, retardare: itemque intransitiue, manere, exspectare diutius etc. a Mora, quod separatim explicauimus. [...]
page 335, image: s0335MORANS antis. Partic. [ e)pe/xwn ] Virg. Georg. 4, 70 [...]
MORÂTVS [1] a, um. Aliud Particip. [ prosdiatri/yas2 ] Liu. 24 [...]
MORANDVS a, um. Aliud Partic. [ e)fekte/os2 ] Fraude aliqua morandus est pater Ouid. Trist. 3, 9, 20. Spectator morandus illecebris, et grata nouitate Hor. de Arte Poët. 223.
MORATIM Adu. Tarde. Solin. c. 3 (9) Moratim Insularum omnium oras legamus.
MORATIO ônis. f. Vitruu. 9, 4 Morationibus impediri. Aequata moratio Firmic. 4. Faciunt eae stellae regressus et morationes Vitruu. 9, 4.
MORÂTOR, ôris. m. [ e)fekth\s2 ] Qui moras et impedimenta obiicit. Liu. 2, 44 [...]
MORATORIVS a, um. Adi. [ e)fektiko\s2 ] Paullus Iurecons. [...]
MORVS [1] a, um. [ mwro\s2 ] Latine Fatuus et insipiens dicitur. Plaut. Trinum. 3, 2, 43 Is mores hominum moros et morosos efficit. De amore loquitur. Ego stulta atque Mora multum Id. Mil. 2, 4, 17.
MORE Adu. Stulte. More hoc fit atque stulte mea sententia Plaut. Stich. 5, 1, 1.
MÔROR âri. [ mai/nein ] Insanire significat. Cuius exemplum in scommate illo Neroniano in Claudium, apud Tranquillum in Nerone c. 33 [...]
MOROLOGVS [1] i. m. Stultiloquus. Nunc tibi morologus fio Plaut. Pers. 1, 1, 50.
MOROSVS vid. MOS.
MORPHEVS ci, eos. m. Disyll. [ *moryeu\s2 ] Filius aut minister Somni dei; sic dictus, quod dormientibus inducat varias formas et visiones. [...]
MORPHNVS [ morfno\s2 ] Aquilae genus, circa palludes et lacus vitam praecipue agens: ab Homero Percnos, ab aliis etiam Plancus et Anataria appellatur. [...]
MORS mortis. f. [ qa/natos2, teleuth\, mo/ros2 ] Interitus viuentium, de quo philosophicas aliquot sententias ponemus. [...]
page 337, image: s0337MORIOR [2] îris vel eris, mortuus sum, mori et morîri. [ qnh/skw, teleuta/w, a)pobio/w ] Nimis heu! notum verbum. [...]
page 338, image: s0338MORIENS entis. Partic. [ a)poqnh/skwn ] Moriens testamento adoptauit eum Nep. 25, 5, 2. [...]
MORTVVS a, um. Aliud Partic. [ teqnew\s2, a)/pnoos2, ne/kus2, nekro\s2, oi)xo/menos2 ] Plaut. Aulul. 4, 5, 1. [...]
MORITVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MORITV=RVS [MORITÛRUS]] a, um. Aliud Partic. [ qanou/menos2 ] Crudeli funere moriturus Virg. Aen. 4, 308. Densos fertur moriturus in hostes Id. Ibid. 2, 511.
MORIBVNDVS [2] a, um. Adi. [ a)poqnh/skwn ] Moriens. Cic. pro Sext. 85. [...]
MORITVRIO îre. Hoc verbo Ciceronem vsum testis D. August. in Grammat. Vid. Schott. Nod. Cic. 3, 17.
MORTÂLIS e. Adi. [ qnhto\s2, e)remno\s2 ] Quod morti subiectum est. Cic. de Nat. Deor. 3, 32 [...]
MORTALITER Adu. August. Enchirid. c. 64 Filii Dei, quamdiu mortaliter viuunt, cum morte confligunt.
MORTALITAS âtis. f. [ to\ qnhto\n ] Conditio mortalis, cui contraria est Immortalitas. [...]
page 339, image: s0339MORTVÂLIS e. Adi. [ nekriko\s2 ] Quod ad mortuos pertinet. [...]
MORTVARIVS a, um. Adi. Idem. Domitius apud Gellium, Vos philosophi, inquit, mera estis (vt M. Cato ait) mortuaria glossaria. [...]
MORTVÔSVS a, um. Adi. Vultus mortuosus Cael. Aurel. Acut. 1, 3.
MORTIFER, siue MORTIFERVS a, um. Adi. [ qana/simos2, qanathfo/ros2, foniko\s2 ] Quod mortem affert. [...]
MORTIFERE Adu. [ qanatikw=s2 ] Letaliter. [...]
MORTIFICVS a, um. Adi. Tertull. adu. Marc. 4 c. 5 Cibus mortificus. Conf. Valer. Max. 5, 6, 1. vbi tamen Vorst. leg. mortifero.
MORTIFICO âre. Tertull. de Resur. carn. c. 37 et 46. et adu. Gnostic. c. 9 et 13. Saluian. l. 4 p. 124.
MORTIFICÂTVS a, um. Part. Tertull. adu. Marc. 5, 37 Caro mortificata. Sic Corpora mortificata redeunt melioribus annis Prudent. Cath. 10, 93.
MORTIFICATIO ônis. f. Tertull. de Resurr. carn. c. 44 Mortificationem Domini circumferimus in corpore. Add. Idem adu. Marc. 5, 9. et 11.
MORTICÎNVS a, um. Adi. [ qnhsimai=os2 ] Exsangue, corruptum. [...]
MORSICATIM, MORSIVNCVLA, MORSVS vid. MORDEO.
MORTA ae. f. Parcarum vna putatur. [...]
MORTARIVM i. n. [ qu/eia, o(/lmos2 ] Vas, in quo res resoluendae pistillo teruntur. [...]
page 340, image: s0340MORTARIOLVM i. n. Dimin. Vt semen in mortariolo tritum Macer 1, 8.
MORTIFER, MORTIFER vid. MORS.
MORVS [2] i. f. [ more/a ] Arbor nouissima vrbanarum germinans, nec nisi exacto frigore: ob id dicta sapientissima arborum. [...]
MORVM i. n. [ mo/ron ] Fructus mori arboris. [...]
MOS
MOS moris. m. [ e)/qos2, h)=qos2, tro/pos2 ] Est Vitae institutum consuetudine firmatum. [...]
page 342, image: s0342MOSCVLVS i. m. Dimin. Festus: Mosculis Cato pro paruis moribus dixit. Al. Moscillis et sic Isid. Gloss.
MORÂTVS [2] a, um. Adi. Qui siue bonis, siue malis moribus praeditus est. [...]
MORÂLIS e. Adi. [ h)qiko\s2 ] Quod pertinet ad mores. [...]
MORALITER Adu. Sidon. Epist. 9, 9 Scripseras cuncta moraliter, lecte, etc. Moraliter Moneri Ambros. Serm. 1 in Nat. Chr. T. V p. 11.
MORALITAS âtis. f. Macrob. Saturn. 5, 1 [...]
MORIGEROR [2] âri. [ xari/zomai ] Obsequi, et quasi ad alterius voluntatem mores transformare. [...]
MORIGERATOR oris. m. Sidon.
MORIGERATIO ônis. f. Obsequium. [...]
MORIGER, et MORIGERVS a, um. Adi. [ eu)peiqh\s2 ] Obediens. [...]
MORIGERE Adu. Sidon. Plaut. Cist. 1, 1, 86 tribuitur a Sciopp. sed nihil obstat, quo minus cum Gronou. aliisque retineamus morigerae.
MORÔSVS a, um. Adi. [ du/skolos2, kakoh/qhs2, dusa/restos2 ] Qui moribus est difficilibus et asperis atque inhumanis, certe inconstans, delicatus nimis, irritabilis etc. [...]
MORÔSE Adu. Nimis accurate. [...]
page 343, image: s0343MOROSITAS âtis. f. [ to\ dusa/reston ] Cic. de Senect. [...]
MOROLOGVS [2] i. m. mwrolo/gos2 ] Plaut. Pseud. 5, 1, 20 Neque ibi esse alium alii odio, ibi nec molestum, nec sermonibus morologis vti, a [ mwro\s2 stultus.
MOSCILLVS vid. MOSCVLVS.
MOSA ae. f. [ *mw=sw ] Fluuius est Galliae Belgicae, ex Vogeso monte profluens, de quo Plin. 4, 14 et 15. Tacit. Ann. 2, 6. et Hist. 4, 28. Et Caes. Bell. Gall. 4, 9.
MOSCEVTON i. n. Rosae genus. Plin. 21, 4 s. 8 Alia funditur e caule maluaceo, folia oleae habente, mosceuton vocant. Sic Hard. Al. MSS. Muceuton, it. Aceton.
MOSELLA ae. f. Fluuius Galliae Belgicae, quae et Mosula apud Florum 3, 10, 14. [...]
MOSES is, et i, sicut et Achilles, Achillis et Achilli, [ *mw=shs2, *mwu+sh=s2 ] Nomen incluti Iudaeorum ducis. [...]
MOSEVS a, um. Adi. Iuuenc. 2, 219 Moseis manibus summo sublatus honore est.
MOSSYNOECI orum. m. [ *mosu/noikoi ] Populi Asiae versus Septentrionem, qui (vt Pomponius 1, 19 refert ) turres ligneas subeunt, notis corpus omne persignant, propatulo vescuntur, promiscue concumbunt, et palam reges suffragio deligunt, vinculisque et arctissima custodia tenent. [...]
MOSTRVM i. n. Antique idem quod Monstrum. Hinc
MOSTELLVM [2] i. n. Dimin. Gloss. Gr. Lat. [ fa/sma, Mostellum, a quo
MOSTELLARIVS a, um. Adi. Vicus mostellarius Varr. de L. L. 4, 8. Et hinc fabula Plauti Mostellaria dicta est, quia senex a seruo manium monstris exterretur.
MOT
MOTIO, MOTO, MOTOR, MOTVS vid. MOVEO.
MOTACILLA ae. seiso/pugos2, sei/soura ] Auiculae nomen, quam Cinaedum [ ki/naidon Graecorum putant. [...]
MOTACISMVS vid. METACISMVS.
MOV
MOVEO vi, rum, êre. [ kine/w ] Facere, vt aliquid situm aut locum suum mutet. [...]
page 344, image: s0344MOVENDVS a, um. Partic. [ kinhte/os2, koniorto\s2 ] Virg. Georg. 2, 418 Sollicitanda tamen tellus, puluisque mouendus.
MOVENS entis Partic. [ kinw=n ] Qui mouet. [...]
page 345, image: s0345MOTVS [1] a, um. Aliud Partic. [...]
MOTVRVS miles Lucan. 2, 528.
MOTVS [2] ûs. m. [ ki/nhsis2, do/nhsis2, ki/nhma, nw/mhsis2, kinhqmo\s2 ] Ipse movendi actus. [...]
MOTIO ônis. f. [ ki/nhsis2 ] Cic. de Nat. Deor. 2, 145 [...]
page 346, image: s0346MOTIVNCVLA ae. f. Dimin. [...]
MOTOR, ôris. m. [ kinhth\s2 ] Martial. 11, 40 Canarum fueras motor Charideme mearum, Et pueri custos, assiduusque comes.
MOTORIVS, a, um. Adi. vnde, Motoria fabula, vid. Statarius in STO Ingenium Tertull. de An. c. 14.
MOTO âre. Frequent. Virg. Ecl. 5, 5 [...]
MOTATVS a, um. Partic. Motatus vterus Prudent. Hamartig. v. 596.
MOTATIO ônis. f. Motio. Tertull. de Anima c. 45 Perpetuitas motationis.
MOTÂMEN inis. n. Paullin. Petroc. 5, 681 Cautae motamine.
MOTÂTOR, ôris. m. Tertull. [...]
MOTABILIS e. Adi. Vulg. Interpr. Gen. c. 1, 21.
MOTITO âre. Gell. 9, 6 inter similia verba ponit Moueo, Motus, Motito.
MOBILIS e. Adi. [ kinhto\s2, eu)ki/nhtos2 ] Qui facile mouetur. [...]
MOBILITER Adu. [ kinhtw=s2 ] Cic. de Nat. Deor. 24 c. 9 [...]
MOBILITAS âtis. f. Denominat. [...]
MOBILITO âre. [ kinhto/w ] Lucret. 3, 249 Inde calor motus, et venti caeca potestas Accipit inde aër, inde omnia mobilitantur. h. e. Identidem mouentur. Laetitia me mobilitat Caecil. ap. Non. 4, 300.
MOX
MOX Adu. [ au)ti/ka ] Significat Statim. [...]
page 347, image: s0347MOZICA ae. f. Quasi Modica, Genus parui repositorii. Isidor. 20, 9.
MV et MVC
MV, s. MVT Mutorum conatus: Mussare dictum, quod muti non amplius quam Mu dicunt: a quo idem Ennius dicit, quod minimum est, neque, vt aiunt, Mu facere audet Varr. de L. L. 6, 5. [...]
MVCCEDO, MVCCINIVM vid. MVCVS.
MVCOR, ôris. m. [ eu)rw\s2 ] Lanugo, quae diutino situ contrahitur, quemadmodum in pane, carne, aliisque huiusmodi fieri videmus. [...]
MVCIDVS a, um. Adi. [ eu)rw/eis2, eu)rw/dhs2 ] Quod mucorem contraxit. [...]
MVCIDO âre. Cathol. [...]
MVCIA Gens Romana antiquissima, e qua C. Mucius ille, qui a clade manus dextrae, quam inspectante Porsena foco imposuerat, Scaeuola dictus, hoc ipsum cognomen ad posteros propagauit. [...]
MVCIANVS ab hoc Muciorum gente declinatum nomen. v. g. Plin. 8, 54 s. 80 vbi est cognomen M. Licinii Crassi, in quam ille gentem ex Mucia per adoptionem transierat.
MVCEO êre. [ eu)rwtia/w ] Mucidum esse. Cato de R. R. c. 148 Vini singulae vrnae dabuntur, quod neque aceat, neque muceat.
MVCESCO ere. [ eu)rwtia/w ] Idem. Plin. 14, 20 Propriumautem est inter reliquos liquores vino mucescere, aut in acetum verti.
MVCOSVS, MVCVLENTVS vid. MVCVS.
MVCRO ônis. m. [ a)kwkh\, kopi\s2, to\ o)cu\ ] Cuspis et acumen ensis ac telorum. [...]
MVCRONÂTVS a, um. Adi. [ o)cu/qhktos2 ] Quod mucronem habet, aut mucronis similitudinem. [...]
MVCVLA ae. f. Persarum lingua appellatur Gemma, cordis colorem habens: vnde et Telicardios appellatur Plin. 37, 10.
MVCVS, s. MVCCVS i. m. [ ko/ruza, mu/ca ] Narium humiditas, et crassior pituita. [...]
MVCCÊDO inis. f. Idem. Apul. Apol. p. 496 Enimuero si perniciosa illa muccedo intus cohibita, etc.
MVCÔSVS, siue MVCCOSVS a, um. Adi. [ koruzw/dhs2, mucw/dhs2 ] Muco plenus. [...]
MVCCVLENTVS a. um. Adi. Idem. Munctiones mucculentae Arnob. 2 p. 107 Nares Prudent. Perist. 2, 282.
MVCCINIVM i. n. Linteum, quo excipitur nasi mucus. [...]
page 348, image: s0348MVGER dici solet a castrensium (f. Castrensibus ) hominibus quasi muccosus, is, qui talis male ludit. Festus.
MVGIL, vel MVGILIS is. m. [ kestreu\s2 ] Genus piscis capitosi, vnde etiam Graecis Cephalos appellatus. [...]
MVGILO âre. Auctor. Philomel. apud Schott. Obseru. hum. 2, 52 p. 100 Et mugilant onagri: vbi alii habent, Et celer hinnit equus.
MVGÎNOR âri. [ goggu/zw ] Murmurare. [...]
MVGINÂTOR, ôris. m. in Fragm. Poët.
MVGINABVNDVS ibid.
MVGIO îui, îtum, îre. [ muka/omai, e)ru/gw, brime/w ] Factitium verbum a voce boum. [...]
MVGIENS entis Partic. [ e)ru/gwn ] Greges mugientium Hor. Epod. 2, 11. Fremitu mugienti loca cuncta retonant Catull. de Berecynt. 61 (64) 82. Litera mugiens M. Quinctil. 12, 10.
MVGÎTVS ûs. m. [ mu/khma mukhqmo\s2 ] Vox boum. [...]
MVGÎTOR, ôris. m. Valer. Flacc. 3, 208 Magis vt mugitor anhelat Vesuuius.
MVGIVS, i. m. Cognomen Romani cuiusdam, a frequenti murmuratione: a quo MVGIONIA porta, cui ipse aliquando praefuit, nominata est, Festus. [...]
MVL
MVLA, MVLARIS vid. MVLVS.
MVLCEO mulsi, mulsum et mulctum, secundum Priscianum, êre. [...]
MVLCENS entis. Partic. [ khlw=n ] Animam solamine mulcens Valer. [...]
MVLCENDVS a, um. Aliud Partic. [...]
MVLCEBRIS e. Adi. Mulcendi vim habens Sarisb. 1, 13 Duae virtutes
page 349, image: s0349ignis; altera edax et peremtoria, altera mulcebris et innexo lumine. f. innoxio. Vid. Voss. de Vit. L. L. 3, 28.
MVLCÊDO inis. f. [ kh/lhsis2 ] Dulcedo, suauitas. [...]
MVLCETRA ae. f. Herba, cl. heliotropium. Apul. de Herb. c. 49.
MVLCIBER beris, et per syncopem, bris. [...]
MVLCO âre. Verberare, laedere, cruciare. [...]
MVLCÂTVS a, um. Part. Mulcatus nudatusque abibat Liu. 3, 11. [...]
MVLCTA vid. MVLTA.
MVLCTRA, MVLCTRALE vid. MVLGEO.
MVLGEO mulsi vel mulxi, mulsum vel mulctum, êre. [...]
MVLCTRA ae. f. [ a)molgh\s2 ] Ipsum lac mulctum, seu emunctio, et extractio lactis. [...]
MVLCTRÂLE is. n. [ pe/llh ] Idem quod Mulctra pro Vase. Virg. Georg. 3, 177 Implebunt mulctralia vaccae. Vid. h. l. Seru. Al. Mulgaria.
MVLCTRVM i. n. [ a)molgeu\s2 ] Idem. Hor. Epod. 16, 49 Illic iniussae veniunt ad mulctra capellae.
MVLCTVS ûs. m. [ a)/melcis2 ] Columel. 2, 11 Sed horum sunt discrimina quaedam, et a pastionibus, et a pecudum natura, et a mulctu. De lactis discriminibus.
MVLSVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MVLSV=RA [MULSÛRA]] ae. f. Idem. Calpurn. 5, 38 Occiduae mulsura horae.
MVLGARIVS a, um. Vas mulgarium, i. Mulctrale. Isid. 20, 6.
MVLGO âre. Palam facere. Laudatur Plaut. Cistel. Pro puella seruulus nequam, qui dominum mulgat atque villicum. Sed locus hic quidem incertus et suspectus est. Caeterum ab hoc Promulgo compositum.
MVLIER eris. f. [ gunh\ ] Notum vocabulum, quod sexum significat, vt tamen Mulier proprie dicatur, quae virgo non est, certe, quae paruula et acerba non est. [...]
page 350, image: s0350MVLIERCVLA ae. f. Dimin. [ gunaika/rion, gu/naion ] Cic. Tusc. 5, 103 c. 36 [...]
MVLIERCVLARIVS i. m. Qui mulierculas sectatur. Cod. Theod. l. 3. t. 16 Repudium mittere marito, velut mulierculario.
MVLIEBRIS e. Adi. [ gunaikei=os2 ] Quod ad mulieres pertiner. [...]
MVLIEBRIA um. tantum pluraliter. [...]
MVLIEBRITAS âtis. f. [ gunai/khsis2 ] Mollities. Tertull. de Veland. Virg. c. 14 Consciae muliebritatis audent.
MVLIEBRITER Adu. [ gunaikei/ws2 ] Effeminate seu more mulierum. [...]
MVLIEBRIÔSVS a, um. Adi. gunaimanh\s2 Gloss. Lat. Gr.] Plaut. Poen. 5, 5, 24 Genus hoc muliebriosum.
MVLIERÔSVS a, um. filogu/nhs2 Onomast. Vet.] Qui nimium appetit mulieres. Cic. de Fato 10 c. 5 Hunc scribunt ipsius familiares et ebriosum et mulierosum fuisse. Add. Non. 1, 116.
MVLIEROSITAS âtis. f. [ filogunei/a ] Cupiditas femincae voluptatis. [...]
MVLIERARIVS a, um. Adi. [ gunaikomanh\s2 ] Qui nimium amat mulieres. [...]
MVLIERITAS âtis. f. Tertull. de Veland. Virg. c. 12 Apertam professae mulieritatem.
page 351, image: s0351MVLIERO âri. gunaiki/zein Vet. Gloss. Mulieratus ibid. ] Effeminare. [...]
MVLIO [1] etc. vid. MVLVS.
MVLLEVS i. m. Festus, Mulleos genus calceorum aiunt esse, quibus reges Albanorum primi, deinde patricii vsi sint. [...]
MVLLEOLVS i. m. Dimin. Tertull. de Pallio c. 4 Impuro cruri purum aut mulleolum indulsit calceum.
MVLLVS i. m. [ tri/gla ] Piscis genus, rubri coloris Plin. 9, 17 [...]
MVLLVLVS i. m. Dimin. [ trigla/rion ] Cic. in Parad. 5 c. 2 Et videant aliquem summis populi beneficiis vsuin, barbatulos mullulos exceptantem de piscina, et pertractantem.
MVLOMEDICVS [1] i. m. i(ppoi/atros2 Gloss. Gr. Lat.] Firmicus 8 c. 13 [...]
MVLOMEDICÎNA ae. f. Quae et Veterinaria dicitur. [...]
MVLSVS a, um. Proprie Adi. est, vt Mulsa aqua, i. mellita, s. melle addito dulcis facta. [...]
MVLSVM i. n. [ oi)no/meli ] Int. Vinum melle conditum. [...]
MVLSA ae. f. Aqua melle temperata. Plin. Valer. 1, 1 Conilam in mellitissima mulsa macerare. 2 Mulsa mea, Amantis et blandientis affectus Plaut. Casin. 2, 6, 20. Add. Id. Stich. 5, 5, 14.
MVLSEVS a, um. Adi. [ meli/sseios2 ] Aqua mulsea Scribon. 230. Columel. 8, 74 Mulsea recente aqua praedicti generis farinam conspergunt, et ita farciunt. Sapor mulseus Columel. 12, 45, 3.
MVLTA, s. MVLCTA ae. f. [ zhmi/a ] Solutionis poena: quod olim, vt Varro ait de L. L. 4, 36 [...]
page 352, image: s0352MVLTATICIVS a, um. Adi. [ prostimhtiko\s2 ] Quod ex multa fit, vel Quod ad multam pertinet, siue, quod nomine multae exigitur. [...]
MVLTO [1], s. MVLCTO âre. [ zhmio/w, prostima/w, e)piba/llw ] Punire, Condemnare. [...]
MVLCTOR âri. Depon. [ tima/omai ] Idem. [...]
MVLCTANS antis. Partic. Catull. Argon. 62 (65) 192 Quare facta virûm mulctantes vindice poena Eumenides.
MVLCTÂTVS a, um. Partic. [ zhmiwqei\s2 ] Quorum Bonis multatis Liu. 10, 23 extr. [...]
MVLTATIO ônis. f. [ ti/mhsis2 ] Cic. pro Rabir. 16 c. 5 [...]
MVLTÂTOR, ôris. m. ICt. in Dig.
MVLTANGVLVS, MVLTIBARBVS etc. Vid. MVLTVS.
page 353, image: s0353MVLTVS a, um. Adi. [ polu\s2, i(kano\s2 ] Numerum indefinitum notat, vnitati et paucitati oppositum. [...]
page 354, image: s0354MVLTVM Adu. [ polu\, pollo\n ] Plaut. Milit. 2, 5, 4 Vbi sum afflictata multum. [...]
MVLTO [2] Adu. [ pollw=, polu\, ma=llon ] cum dictionibus Alius, aliter, secus, ante, post, praesto, malo, antecedo, excello, et similibus superlatiuam vim habentibus, elegantem dicendi vim habet. [...]
MVLTITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MVLTITV=DO [MULTITÛDO]] înis. f. [ plh=qos2, plhqu\s2 ] Collectio multorum. Macedonum ibi erat multitudo Nep. 18, 7. i. multi. [...]
MVLTESÎMVS a, um. Adi. Multesima pars, [ pollosthmo/rion ]
page 355, image: s0355pro Quantitate infinita Non. 2, 520. [...]
MVLTANGVLVS a, um. Adi. [ polu/gwnos2 ] Quod multos habet angulos. Lucret. 4, 655 Esse minora igitur quaedam, maioraque debent, Multa rotunda, modis multis multangula quaedam.
MVLTANNVS poluxro/nios2 Gloss. Gr. Lat.
MVLTIBARBVS a, um. Adi. [ polupw/gwn ] Qui habet multam barbam. Apul. in Floridis 1, 3 p. 341, 29 Multibarbus, spinis obsitus et pilis. Sic Ald. Sed al. Illutibarbus.
MVITIBIBVS a, um. Adi. [ polupo/ths2 ] Qui multum bibit. Anus Plaut. Cist. 1, 3, 1. Id. Curc. 1, 1, 77 Nomen est lenae multibiba atque merobiba. Macrob. Saturn. 5, 21 scribit Herculem fuisse bibacem et multibibum.
MVLTICAVÂTVS a, um. Adi. [ polu/koilos2 ] Varro de R. R. 3, 16, 24 Fauus est quem fingunt multicauatum e cera, quum singula cava sena latera habeant.
MVLTICAVVS a, um. Adi. [ pa/gkoilos2 ] Qui multum habet concaui. Ouid. Met. 8, 561 Pumice multicauo, nec laeuibus atria tophis Structa subit.
MVLTICAVLIS e. Adi. [ polu/kaulos2 ] Multos caules habens. Plin. 21, 16 Est et illa differentia, quod quaedam in iis multicaulia, ramosaque sunt, vt carduus.
MVLTICOLA ae. c. Qui multos colit. Fulgent. aduers. Arianos, Multicolae Pagani.
MVLTICOLOR, ôris. Adi. [ polu/xroos2 ] Plin. 37, 10 Hexecontalithos in parua magnitudine, multicolor, hoc sibi nomen adoptauit.
MVLTICOLÔRVS a, um. Adi. Plin. 37, 10. et Prudent. Cathem. 3, 104 Prata multicolora.
MVLTICVPIDVS a, um. Adi. Quam dereliquit multicupida Iuuenilitas Varro ap. Non. 2, 418.
MVLTIFACIO ere. [ peri\ pollou= poiw= ] Dicitur sicut Magnifacere, et Paruifacere. Cato, Neque fidem neque iusiurandum, neque pudicitiam multifacit. Festus. Sed separatim potius legi debet.
MVLTIFARIVS a, um. Adi. [ polu/xoos2 ] i. Varium: quasi quod multis modis possit diuidi: vel quod multarum est specierum. [...]
MVLTIFARIE Adu. [ poiki/lws2 ] i. Varie, multis modis. Plin. 18, 7 Panis multifarie et e milio fit, e panico rarius. Adde Solin. c. 18 pr.
MVLTIFARIAM Aliud Adu. [ polluxro/ws2, polueidw=s2 ] Idem. Suet. in Sergio Galba c. 19 [...]
MVLTIFER era, erum. Adi. [ polufo/ros2 ] Plin. 16, 8 Tam multifera sunt, et tot res praeter glandem pariunt robora. Add. Idem 19, 8.
MVLTIFIDVS a, um. Adi. [ polusxidh\s2 ] Ex Multus et Findo compositum; Quod in multas partes finditur, et multas diuisuras habet. [...]
MVLTIFIVVS a, um. Iuuenc. in Matth. c. 6 Multifluisque diem verbis ducendo fatigant. Sermo multifluus Arator. in Act. Apost. c. 26.
MVLTIFORABILIS e. Adi. Apul. Met. 10 p. 254, 40 Iam tibiae multiforabiles cantos Lydios dulciter consonant.
MVLTIFORATILIS e. Adi. Apul. Florid. 1, 3 Nec tam multiforatili tibia, etc. Conf. Sidon. Ep. 8, 9.
MVLTIFORIS e. Adi. [ polu/trhtos2 ] Quod est multorum foraminum. Plin. 8, 55 Iniiciunt eas in specus, qui sunt multifores in terra.
MVLTIFORVS a, um. Adi. [ poluopo\s2 ] Idem. Ouid. Met. 12, 153 Longaque multifori delectat tibia buxi. Tibia multifora Senec. Agamemn. v. 348.
MVLTIFORMIS e. Adi. [ polueidh\s2 ] Varium, quasi multiplicis formae, aut variae. [...]
MVLTIFORMITER Adu. [ polueidw=s2 ] Variis Modis. Gell. 9. 5 Plato ante hos omnes ita varie et multiformiter disseruit de voluptate. Plin. 36, 27 Auxiliari multiformiter.
MVLTIGENVS a, um. Adi. [ polugenh\s2 ] Multorum generum. Plin. 11, 1 [...]
MVLTIGENER, et MVLTIGENERIS e. Adi. [ poikilogenh\s2 ] Idem. Plaut. Capt. 1, 2, 56 Multis, et multigeneribus opus est tibi militibus. Add. Id. Stich. 2, 2, 59. etc.
MVLTIGRVMVS, a, um. vel MVLTIGRVMIS e. Adi. Inter verba antiqua refert Gell. 19, 7. Significatio pendet a simplici.
MVLTIIVGIS, e. siue MVLTIIVGVS a, um. Adi. [ pollapla/sios2 ] Multiplex et varium, Multum et numerosum. [...]
MVLTILAVDVS a, um. Adi. Ammian. 21, 18 Vir sobrietatis gratia multilaudus.
MVLTILICIVS a, um. vid. MVLTITIA.
MVLTILOQVAX âcis. Adi. Plaut. Aulul. 2, 15 Multiloquaces mulieres.
page 356, image: s0356MVLTILOQVVS a, um. Adi. Anus multiloqua Plaut. Cist. 1, 3, 1. Coquus multiloquus Id. Pseud. 3, 2, 5.
MVLTILOQVIVM i. n. Plaut. Merc. prol. v. 31 Multiloquium, pauciloquium, etc. Conf. Vulgat. Matth. 6, 7. Symmach. Epist. 1, 50.
MVLTIMAMMIA ae. f. Diana ita dicta. S. Hieronym. in prooem. Epist. Paul. ad Ephes. [...]
MVLTIMETER tri. m. Multis metris constans. Sidon. Epist. 8, 12 Multimeter argutus, artifex.
MVLTIMODVS a, um. Adi. Idem quod Multiplex. [ polu/tropos2 ] Liu. 21, 8 [...]
MVLTIMODIS pro Multipliciter, quasi multis modis, vt sit velut Ablatiuus vice Aduerbii. [...]
MVLTINÔDVS a, um. Adi. Multos nodos habens. Apul. Met. 5, 166 [...]
MVLTINODIS e. Adi. Idem. Apul. Met. 10 p. 575 (257) Multinodes ambages.
MVLTINOMINIS e. Adi. [ poluw/numos2 ] Apul. Met. 11 p. 268 Multinominis dea.
MVLTINVBVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MVLTINV=BVS [MULTINÛBUS]] a, um. Adi. [ polu/gamos2 ] Salomo multinubus Hieronym. aduers. Iouin. 1, 15. Vxor multinuba Id. Epist. 11.
MVLTINVBENTIA ae. f. [ polugami/a ] Tertull. contra Psych. c. 1 Tam multiuorantiae, quam multinubentiae prona. Add. Id. de Pudic. c. 1.
MVLTINVMVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MVLTINV=MVS [MULTINÛMUS]] a, um. Adi. [ poluxrh/matos2 ] Varr. de R. R. 3, 17, 6. Aqua domestica, meos multinumos alo asinos. h. e. Quorum opera multos paro numos.
MVLTIPARTÎTVS a, um. Adi. [ polumerh\s2 ] Plin. 6, 19 Namque vita mitioribus populis Indorum multipartita degitur. Conf. Tertull. adu. Haeret. c. 7.
MVLTIPES edis. Adi. Multos pedes habens. Plin. 11, 45 [...]
MVLTIPEDA ae. f. [ polu/pous2 ] Animal multorum pedum. Plin. 29, 6 [...]
MVLTIPLEX icis. Adi. [ pollapla/sios2 ] Varius, inuolutus, proprie multas plicas habens. [...]
MVLTIPLICITER Adu. [ o(posaxh=, pollaplasi/ws2 ] Multo atrocius et multipliciter Magis et a septentrione saeuitum Flor. 3, 2, 1. [...]
MVLTIPLICITAS âtis. f. Sarisb. 3, 1 Multiplicitas partium.
MVLTIPLICO âre. [ pollaplasia/zw ] Augere, Multiplex facere. Pin. 34, 8. [...]
MVLTIPLICÂTVS a, um. Partic. [ pollaplasiaqei\s2 ] Auxiliis multiplicatis, aucto exercitu Cic. Fam. 10, 8. [...]
MVLTIPLICÂTIO ônis. f. [ pollaplasiasmo\s2 ] Annorum multiplicatione vita componitur Sen. Epist. 12. [...]
MVLTIPLICÂTOR, ôris. m. Paull. Nolan. Epist. 44 (31) n. 4 Herilium talentorum multiplicator.
page 357, image: s0357MVLTIPLICABILIS e. Adi. [ pollaplasiasto\s2 ] Quod potest multiplicari. [...]
MVLTIPLICVS a, um. Adi. Ex multis compositus. Gell. 19, 7 [...]
MVLTIPOTENS entis. Adi. [ poludranh\s2 ] Qui multum potest. Plaut. Bacch. 4, 4, 9 Nisi habet pectus multipotens. Add. Id. Trin. 4, 1, 1.
MVLTIRÂDIX icis. vid. Apul. de Herb. c. 35.
MVLTIRÂMIS e. Adi. Apul. de Herb. c. 4 Symphoniaca thyrso est fruticoso, multirami.
MVLTISCIVS a, um. Adi. Apul. Met. 9 p. 223, 13 Et si minus prudentem, multiscium certe reddidit. Id. Apul. Apol. p. 294, 29 Homerus Poëta multiscius. Idem Flor. p. 346, 30 Numerosa arte multiscius. [...]
MVLTISIGNIS e. Adi. Varro.
MVLTISONVS a, um. Adi. [ poluhxh\s2 ] Martial. 1, 54 Sic vbi multisona feruet sacer Atthide lucus Catenae Stat. Theb. 8, 25. Sistrum Id. Silu. 3, 2, 103.
MVLTISONÔRVS a, um. Adi. [ poluhxh\s2 ] Claud. de Mulabus Gall. v. 18 Esseda concordes multisonora trahunt.
MVLTIVAGVS a, um. Adi. [ poluplanh\s2 ] Plin. 10, 37 [...]
MVLTIVIDVS a, um. Adi. Mart. Capell. 2 p. 27 Alio mentis fluctu multiuida.
MVLTIVIRA ae. f. Multorum virorum mulier. Minuc. Felix in Octauio p. 226 Alia sacra coronat vniuira, alia multiuira.
MVLTIVIVS a, um. Adi. Apul. Met. 9 p. 221, 34. Multiuii circuitus, de pistrino.
MVLTIVOLVS a, um. Adi. [ poluqe/lwn ] Qui multa vult, vel cupit. Catull. 66 (69) 128 Quantum praecipue multiuola est mulier.
MVLTIVORANTIA ae. f. Tertull. contra Psych. c. 1 Tam multiuorantiae, etc.
MVLTOPERE Adu. [ mega/lws2 ] Ea forma dixit Plautus, qua Magnopere dicimus; in Merc. 1, 2, 65 Multopere in mundo rustico se exercitum.
MVLTOTIES Adu. Liu. Epitome 58 de Scipione Africano, Multoties contra hostium eruptiones feliciter pugnauit. Vid. Voss. de Vit. L. L. 1, 25. Cellar. Cur. Post. p. 313.
MVLTITIA, s. MVLTICIA ôrum. n. Plur. tantum. Indumenta dicebantur minutissimis filis contexta. [...]
PLVS [1] n. [ plei/wn, plei=on, ple/on ] In singulari numero; in plurali vero hi et hae Plures, et haec plura. [...]
page 358, image: s0358PLVRIES Adu. pro Saepius. Caes. Bell. Ciuil. 1, 79 Expeditae cohortes nouissimum agmen claudebant, pluriesque in locis campestribus subsistebant.
PLVRIFARIVS a, um. Adi. [ polla/ploos2 ] Suet. in Claud. c. 21 Gladiatoria munera plurifaria ac multiplicia exhibuit. Quaedam exemplaria hic legunt Plurifariam aduerbialiter. Conf. Apic. 3, 15.
PLVRIFARIAM Adu. [ pollaplw=s2 ] Pluribus modis. Suet. in Tiber. Caes. c. 43 Cubicula plurifariam disposita. Adde Galb. c. 19. August. c. 46. et c. 80. it. Calig. c. 54. et Gell. 10, 24.
PLVRIFORMIS e. Adi. Pluriformi modo Apul. Flor. 1 p. 341.
PLVRIVOCVS a, um. Adi. Plura significans. Mart. Capell. 4 p. 97 Quaeritur, quid sit aequiuocum, quid vniuocum, quid pluriuocum.
PLVRÂLIS e. Adi. plhquntiko\s2 Gloss. Lat. Gr.] Quod plura comprehendit, vel plures. [...]
PLVRALITAS âtis. f. Charisius 1 Nomina autem nominatiuo v litera terminata, in singularitate per omnes casus eandem v literam seruant nouissimam, in pluralitate tantum declinantur, vt genua, genuum, genibus. [...]
PLVRALITER Adu. plhquntikw=s2 Gloss. Lat. Gr.] Vt de vno pluraliter dicamus Quinct. 8, 3, 35. [...]
PLVRATÎVVS a, um. Adi. [ plhquntiko\s2 ] Pluratiuus numerus, apud Macrob. Saturnal. 1, 5. [...]
PLVSCVLVS a, um. Adi. Dimin. a Plus [ plei/w/n tis2 ] Ter. Phorm. 4, 3, 60 [...]
page 359, image: s0359PLVSCVLVM Adu. [ mei/zo/n ti ] Plaut. Amph. 1, 1, 127 Nisi invitauit sese in coena plusculum, h. e. Nisi bibit paullo plus, quam par fuerit. [...]
PLVRIMVS a, um. Adi. [ plei=stos2 ] Superlatiuum a Multus. Ter. Eun. 2, 2, 39 [...]
PLVRIMVM Adu. [ plei=ston ] h. e. Permultum. [...]
MVLVS i. m. [ h(mi/onos2, ou)reu\s2 ] Quod animal sit, dicat Plin. 8, 44 [...]
MVLA ae. f. [ h(mi/onos2 ] Plin. 8, 44 [...]
MVLÂRIS e. Adi. [ h(mio/neios2 ] Columel. 6, 27 [...]
MVLÎNVS a, um. Adi. Iuuen. Sat. 16, 23 Mulino corde Vagelli. al. Mutinensis. Vngula mulina Vitruu. 8, 3.
MVLIO [2] ônis. m. [ h(mionhla/ths2 ] Qui mulos clitellarios siue quodrigarios ducit. [...]
MVLIONICVS a, um. Adi. Tectus cucullione mulionica Lamprid. Heliog. c. 32.
MVLIONIVS a, um. Adi. [ h(mionhlatiko\s2 ] Quod ad mulionem pertinet. Cic. pro Sext. 82 c. 38 Mulioniam penulam arripuit, cum qua primum Romam ad comitia venerat; messoria se corbe contexit.
MVLICVRIVS i. m. Qui mulos curat. Gloss. Lat. Gr. Mulicurius, [ h(mionoko/mos2.
MVLOCISIARIVS i. m. Gloss. Gr. Lat. [ karouxa/rios2, Mulocisiarius, carucarius, qui cisio mulis iuncto vehitur.
MVLOMEDICVS [2] vid. supra s. l.
MVM
MVMMIA gens Romana, quam nobilitauit L. Mummius, qui
page 360, image: s0360Corinthum bello captam diruit, Italiamque vasis Corinthiis, aeneisque sigaisimpleuit. Vid. Plin. 34, 3 et 7.
MVMMIÂNVS a, um. Adi. Aedificia Mummiana. Festus.
MVN
MVNATIA Gens Romana, ex qua Lucius Munatius Plancus, Orator et discipulus Ciceronis.
MVNDA ae. f. Vrbs Hispaniae, vbi Caesar pugnauit contra filios Pompeii. Auctor Plin. 3, 1. Vide et 36, 18.
MVNDVS [1] a, um. Adi. [ kaqaro\s2, kaqa/rios2 ] Purum, tersum, politum significat. [...]
MVNDE Adu. Pompon. apud Non. 4, 3 Aptate, pueri, munde atque ampliter conuiuium. [...]
MVNDVS [2] i. m. [ ko/smos2 ] dicitur Ornatus muliebris, quo scilicet mulier mundior sit. [...]
page 361, image: s0361MVNDÂNVS a, um. Adi. [ kosmiko\s2 ] Quod mundi est. Vnde interrogatus philosophus Socrates, cuias esset, mundanum se esse respondit, vt ait Cic. Tusc. 5, 105 c. 37. [...]
MVNDIÂLIS e. Adi. Idem quod Mundanus. Tertull. de Resurr. carn. c. 47 [...]
MVNDIALITER Adu. Viuere mundialiter Tertull. de Resurr. carn. c. 46.
MVNDIPOTENS entis. [ kosmokra/twr ] Tertull. de Anima c. 23 Mundipotentes principatus. Sic etiam Hilarius appellat Diabolos ex Epistola ad Ephesios.
MVNDITENENS entis. Tertull. adu. Valent. c. 22 Diabolum munditenentem appellant.
MVNDVLVS a, um. Adi. Dimin. A Mundus Adiectiuo; Qui nimia munditia vtitur, vt placeat mulierculis. [...]
MVNDVLE Adu. Apul. Aur. Asin. 2 pr. Ipsa lintea tunica mundule amicta.
MVNDITER Adu. [ kaqari/ws2 ] Plaut. Poen. 1, 2, 26 Nam quum sedulo munditer eos habemus, vix aegre amatorculos inuenimus.
MVNDITIA, ae; vel MVNDITIES êi. f. [ katario/ths2 ] Lautitia, vel Ornatus, quo quis se mundum ac politum tenet. [...]
MVNDO âre. [ katari/zw ] Mundum et nitidum facere. Plin. 15, 6 Ob id crebrius vasa mundanda. Add. Vulgat. Gen. 35, 2.
MVNDANS antis. Partic. Vulg. Interpr. Eph. 5, 25 Mundans eam lauacro aquae.
MVNDÂTVS a, um. Part. Bacca mundata Columel. 12, 50. Add. Vulgat. Matth. 12, 44.
MVNDATIO ônis. f. Vulg. Interpr. Leuit. 16, 30 In hac die expiatio erit vestra et mundatio a peccatis. Conf. Oct. Horat. 1, 19.
MVNDÂTOR, ôris. m. Firmic. 8, 19. ad sinem, Vicesima--octaua pars Arietis si in horoscopo suerit inuenta, latrinarum faciet cloacarumque mundatorem. [...]
MVNDATÔRIVS a, um. Adi. Mundatorium medicamentum Plin. Valer. 2, 25.
MVNDITIOR âri. Mundum esse. Plaut. Cas. 2, 3, 9 Munditianti deo. Sed Gronou. legit Munditia antideo. Vid. Taubm. ad l. c. p. 379. Parei Lex. Crit. p. 760.
MVNDICÎNA ae. f. Apul. Apol. p. 277 Mundicinae dentium, i. Medicinae ad munditiam dentium conciliandam, in carmine.
MVNDICORS cordis. August. Serm. de Sanct. 14.
MVNDIFICO âre. Macer. 3, 12 Mundificare stomachum.
MVNDIFICATVS a, um. Part. Corpora mundificata Const. Afer. 7, 3.
page 362, image: s0362MVNDIFICATÎVVS a, um. Adi. Medicina mundificatiua Const. Afer. 7, 6. Mundificatiuis curari Id. ibid. c. 13.
MVNERARIVS, MVNERATOR, MVNERO âre. vid. MVNVS.
MVNGO munxi, munctum, ere. mu/ttw, mu/ssw Onomast. Vet.] Quasi Mucum agere. [...]
MVNCTIO ônis. f. Munctiones muculentae Arnob. 3 p. 107.
MVNIA, MVNICEPS vid. MVNVS.
MVNIFEX, MVNIFICENTIA vid. MVNVS.
MVNIO [1] îui, îtum, îre. [ a)sfali/zw, o)xuro/w, teixi/zw ] Firmum ac tutum facere aliquid. [...]
MVNIENS entis. Part. Curt. 4, 2, 13 Munientibus coria velaque iussit obtendi.
MVNIOR iri. Passiu. Non facile reperias, excepta tertia Indicatiui persona, Munitur, et Insinitiuum Muniri. [...]
MVNÎTVS a, um. Partic. [ o)xuro\s2, a)sfalisqei\s2 ] Cic. Quint. Frat. 2, 3 [...]
MVNÎTE Adu. Compar. Varr. de L. L. 4, 32 Opere munibant moenia, quo munitius essent.
MVNITIO ônis. f. [ o)xuro/ths2, e)pitei/xisma ] Muniendi ratio vel actus. [...]
page 363, image: s0363MVNÎTOR, ôris. m. [ o)xurwth\s2 ] Liu. 27, 13 Castra inde ponentem, pugnando vndique in munitores, operibus prohibet Id. 7, 23. [...]
MVNITORIVM i. n. Praecinctorium vel succinctorium Isidor. Gloss.
MVNITVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MVNITV=RA [MUNITÛRA]] ae. f. Munimen. Ferret. Mus. Lapid. p. 73 STRVCTVRAM CVM MVNITVRA SARCOPHAGISVIS IMPENSIS FECIT.
MVNÎTO âre. Frequent. [ katadrufa/ssw ] Cic. pro Rosc. Amer. 140 c. 48 [...]
MVNIMEN inis. f. [ o)xu/rwsis2 ] Munitio est, proprie castrorum caeterarumque rerum, quae contra aduentum hostium muniuntur, siue vallo, siue fossa, siue alio quouis modo. [...]
MVNIMENTVM i. n. [ o)xu/rwma, e)/ruma ] Idem. Liu. 1, 33 Quiritium quoque sossa, haud paruum munimentum a planioribus aditu locis, Anci regis opus est. [...]
MVNIBILIS e. Adi. Sidon. Epist. 2, 2 Porticus columnis invidiosa munibilibus. Al. Monubilibus, v. v.
MVNIO [2] onis. f. Pedis metrici esse nomen vix dubitandum. [...]
MVNIS [1] vid. MVNVS.
MVNVS eris. n. filotimi/a, filocai\, (f. [ filoceni/a ) [ dw=ron Gloss. Lat. Gr.] Generali notione significare videtur, quidquid sit in gratiam alterius, siue donum sit et largitio, siue officium, aut factum alteri vtile: praecipue autem adhibetur de bis, quum de re publica, multitudine certe hominum, bene quis meretur, vel gratuita opera, vel honorario, stipendio etc. [...]
page 364, image: s0364MVNVSCVLVM i. n. Diminut. Cic. Att. 1, 5 (9) Tulliola deliciolae nostrae tuum munusculum flagitat. [...]
page 365, image: s0365MVNVSCVLARIVS i. m. Qui munuscula corradit. Apud August. Vid. Saresb. 3, 11. et Isidor. Gloss. 12.
MVNERARIVS [1] a, um. Adi. Libellus Treb. Pollio in Claud. c. 5 in quo Catalogum fuisse gladiatorum locus ipse ostendit.
MVNERARIVS [2] i. m. [ a)gwnoqe/ths2 ] Muneris gladiatorii exhibitor. [...]
MVNERÂLIS e. Adi. [ peri\ dw/rwn ] Quod ad munus pertinet; vnde, Muneralis lex, qua Cincius (vt ait Festus) cauit, ne cui liceret ob causam orandam munus aut donum accipere. [...]
MVNERO âre. [ dwre/omai ] et MVNEROR, âri. Dep. Donare, vel dono dare. [...]
MVNERÂTVS a, um. Part. Ammian. 14, 7 Mulier munerata vehiculoque imposita. Et Spartianus Adriano c. 3 Locupletissime muneratus.
MVNERÂTIO ônis. f. Vlpian. l. 1 §. 5. ff. de tutelae et rat. distrah. Non necessaria muneratio.
MVNERÂTOR, ôris. m. Muneris gladiatorii exhibitor. Florus 3, 20, 9.
MVNERÂTRIX îcis. f. ICt. in Dig.
MVNERABVNDVS a, um. Apul. Met. 11 p. 265 Quisque munerabundi ad meum festinant illico reducem ab inferis conspectum, i. munera ferentes, vt locus satis indicat.
MVNICO âre. Municas pro Communicas dicebant Festus.
MVNIS [2] e. Adi. [ te/lhs2 ] Officiosus, antique. Plaut. Merc. prol. 104 Dico eius pro meritis gratum me et munem fore. Conf. Non. 1, 88. Festus, Munem significare certum est officiosum.
MVNIA orum. n. [ e)/rga, te/lh ] Obsequia lege debita, et officia quae publice praestantur. [...]
MVNICEPS ipis. Adi. [ suntelesth\s2 ] Municipes proprie dicebantur, qui in ciuitatem Romanam recepti, munerum participes fiebant. [...]
MVNICIPIVM i. n. Id genus hominum dicitur, inquit Festus, qui quum Romam venissent, neque ciues Romani essent, participes tamen fuerunt omnium rerum ad munus fungendum, vna cum Romanis ciuibus, praeter quam de suffragio ferendo, aut magistratu capiendo, sicut fuerunt quondam Fundani, Formiani, Cumani, Acerrani, Lanuuini, Tusculani, qui post aliquot annos ciues Romani effecti sunt. [...]
page 366, image: s0366MVNICIPIOLVM i. n. Sidon. Epist. 3, 1 Ecclesia Aruerni municipioli.
MVNICIPÂLIS e. Adi. [ suntelestiko\s2 ] Quod ad municipes pertinet. [...]
MVNICIPALITER Adu. Sidon. Epist. 1, 11 Non eminentius, quam municipaliter natus.
MVNICIPÂTIM Adu. Per municipia. Suet. in Caes. c. 14 Senatu vniuerso in socios facinoris vltimam statuente poenam, solus municipatim diuidendos custodiendosque publicatis bonis censuit.
MVNICIPÂTVS ûs. m. Ius municipii s. ciuitatis, [ poli/teuma. Tertull. de Coron. Mil. c. 13 [...]
MVNIFER era, erum. Adi. Qui munera fert Isidor. Gloss.
MVNIFICVS a, um. Adi. [ dwrhmatiko\s2, polu/dwros2 ] Qui munus facit, speciatim, qui libenter munera, i. dona dat aliis. [...]
MVNIFICE Adu. [ dwrhmatikw=s2 ] Large, abundanter. Cic. de Nat. Deor. 3, 69 [...]
MVNIFICO âre. [ plouti/zw ] Ditare, beatum facere. Lucret. 2, 625 de Cybele deorum matre, Munificat tacita mortales muta salute.
MVNIFEX icis. Adi. Munifices, auctore Festo, Qui non vacabant, sed munus principi faciebant. [...]
MVNIFICIVM i. n. Opus quod debent aut praestant Munifices. Paullus l. Si publicanus. D. de publican. et vectig. [...]
MVNIFICENTIA ae. f. [ poludwri/a ] Plin. 27, 1 [...]
MVNERIGERVLVS i. m. Plaut. Pseud. 1, 2, 48 Manipulatim mihi munerigeruli iam hic assint. Conf. Truc. 2, 7, 1. et Parei Lex. Crit.
page 367, image: s0367MVNYCHIA ae. f. [ *mounuxi/a ] portus Atticae. Hinc
MVNYCHIVS a, um. Adi. [ *mounu/xios2 ] Ouid. Met. 2, 709 Munychiosque volans agros, gratamque Mineruae Despiciebat humum. i. Atticos. [...]
MVR
MVRAENA ae. f. [ mu/raina ] Piscis est non dissimilis anguillae. Plin. 9, 23 [...]
MVRAENVLA ae. f. Colli aurum nuncupat vulgus, Hieronymo Praef. in Iob. tradente, quod scilicet metallo in virgulas lentescente, quadam ordinis flexuosi catena, contexitur, ex piscis vtique imagine vocabulo conformato Cael. 4, 2. Add. Vulgat. Esai. 3, 20.
MVRALIS, MVRATVS vid. MVRVS.
MVRCEA, MVRCIA an MVRTIA Venus, an MVRTEA siue MYRTEA? etc.
MVRCEVS a, um. Adi. Ignauus, segnis. Vet. Gl. Murcei, [ nwqei=s2.
MVRCIDVS a, um. Adi. Idem. Augustin. de C. D. 4, 16. [...]
MVRCINARIVS Gloss. Isid. Mutilus. Vid. quae statim dicentur, in MVRCVS.
MVRCVS conuicium ignauiae, de quo Ammian. Marcell. 15, 12 [...]
MVRCIOLVM i. n. Columella Semen lentisci vocat, velut a figura muricis, quod buccini specie visatur is folliculus. [...]
MVRENA ae. m. Proprium viri. Vid. MVRAENA, paullo ante.
MVREX icis. m. [ a)por)r(ai\+s2, mu/ac, o)/streon ] Piscis marinus ex concharum genere a purpura diuerso. [...]
page 368, image: s0368MVRICÂTVS a, um. Adi. [ muakwto\s2 ] Quod ex muricis modo factum. [...]
MVRICÂTIM Adu. [ muakhdo\n ] Conuolutim, inquit Budaeus: In modum muricis. Columel. 9, 33 Vertice muricatim intorto, margine in mucronem emisso.
MVRICEVS a, um. Adi. Auson. Epist. 9, 4 Antra et muriceis scopulorum mersa lacunis.
MVRILEGVLVS [1] i. m. kogxuleuth\s2 Gloss. Lat. Gr. [ muako/logos2 ] a Muricibus legendis siue colligendis nomen habet. [...]
MVRGANTIA ae. f. Vrbs Siciliae. Liu. 24, 36. et 26, 21 Conf. Sil. 14, 265. Est etiam Valida vrbs in Samnio Liu. 10, 17.
MVRGENTINVS a, um. Vina Murgentina, a loco dicta Varr. de R. R. 1, 25. et Cato c. 6. Vitis Murgentina Colum. 3, 2.
MVRGER (inquit Festus) dici solet a castrensium ominibus, quasi mucosus, is qui talis male ludit. Obsoletum. Nec inuenio
MVRGISO onis. m. Iners, desidiosus. A mora et desidendo dictus, inquit Festus. Isid. Gl. Murgiso callidus murmurator, f. Morator.
MVRIA ae. f. [ a(/lmh ] Genus salsamenti, quod ex piscium liquamine fiebat, praesertim thynnorum. [...]
MVRIES êi. f. [ a(lmuri\s2 ] Eadem quae Muria. Ponamus locum Catonis R. R. 88 [...]
MVRIATICVS a, um. Adi. [ a(lmuridwto\s2 ] Quod in muria diu fuit. [...]
page 369, image: s0369MVRILEGVLVS [2] vid. MVREX.
MVRINA, vel MYRINA, rectius MYRRHINA vel MVRRHINA vid. sub MYRRHA.
MVRMVR uris. n. rarissime m. [ goggusmo\s2, yiqurismo\s2 ] Lenis aquae et alius quicunque strepitus. [...]
MVRMVRO âre. [ mormuri/zw, mormu/rw ] Murmur facere. [...]
MVRMVROR âri. [ mormu/romai ] Deponens apud antiquos. Varro, Ita vt soliti eramus, Romae in balneis plodere coepimus, et murmurari. it. Quadrigarius, vterque ap. Non. 7, 85.
MVRMVRATVS a, um. Part. Apuleius Apol. p. 482 Flor. de Magia, Plerumque noctibus vigilata, et carminibus murmurata.
MVRMVRÂTIO ônis. f. [ mormurismo\s2 ] Murmuratio aquilarum Plin. 10, 3. [...]
MVRMVRÂTOR, ôris. m. goggusth\s2 Gloss. Lat. Gr.] August. Retract. 2, 20 Non illis aduersus Deum murmuratoribus.
MVRMVRABVNDVS a, um. Adi. Apul. Met. 2 p. 123 Elmenh. Indigna murmurabundus.
MVRMVRILLVM i. n. Dimin. [ yiquri/dion ] Plaut. Rud. 5, 3, 48 Palam age, nolo murmurillum, neque susurrum fieri mihi. Al. diuidunt, murmur vllum.
MVRMVRILLO âre. [ yiquri/zw ] Murmurare. Plaut. Frag. 3, 59 Quid murmurillas tecum, ac te discrucias? Hic versus in quibusdam exemplaribus deest.
MVRMVRIOSVS goggusth\s2 Gloss. Lat. Gr.
MVROBATHRARIVS i. m. Plaut. Aul. 3, 5, 37 [...]
MVRRÂNVS i. m. Priscus Latinorum rex, a quo postea Latini omnes reges, Murrani sunt dicti. [...]
MVRRA vt meliores libri, vel vt alii MVRRHA ae. f. Gemma, sed imperfecta, i. minus dura, minus splendida, e qua exsculpebantur murrina, ad cuius similitudinem murrea arte fiebant. [...]
MVRRHINA ae. f. Vinum aromaticum. Vid. sub MYRRHA.
MVRRHINVS, siue MYRRHINVS a, um. Adi. [ mur)r(ino\s2 ]
page 370, image: s0370Quod ex murra factum et sculptum est. [...]
MVRRHEVS, vel MVRREVS a, um. Aliud Adi. [ mu/r)r(eios2 ] Idem putatur quod Murrhinus. [...]
MVRRHÂTVS a, um. Adi. Idem quod Myrrhatus a Myrrha, quam Murram veteres Latini dicebant. [...]
MVRRIO îre. Clamare, proprie murium. Gloss. Isidor.
MVRRO âre. Murmurare. Gloss. Isidor. Vid. Barth. Advers. 17, 15.
MVRSA ae. f. Pannoniae oppidum ad Drauum fluuium. Vid. Eutrop. 10, 6, 8.
MVRSENSIS e. Adi. Praelium Mursense. Ammian. 15, 4.
MVRTA, s. MYRTA ae. f. Idem quod Myrtus. Cato R. R. c. 125. sic et Varro, vt statim dicemus it. Apic. 7, 5. et Aurel. Tard. 2, 13, 160. Hinc
MVRTATVM i. n. Genus farciminis, quod murta large fartum intestinum crassum. [...]
MVRTEVS a, um. Adi. Idem quod Myrteus. Vinum murteum. Cato R. R. c. 125. Color Pallad. Mart. tit. 13. Oleum Scribon. 48. 220. etc. Olea murtea Columel. 5, 8. Virgae Cato 102.
MVRTIA DEA, MVRTIVS etc. vid. MVRCIA.
MVRTVS i. f. pro Myrtus. Scribon. 109 et 115 Murti nigrae baccae. Et 142 Ramuli.
MVRVS i. m. [ teîxos2, tu/rsis2, toi=xos2 ] A muniendo dicitur; et proprie est, Vrbis lapideus ambitus. [...]
page 371, image: s0371MVRÂLIS e. Adi. [ teixiko\s2 ] Quod ad murum pertinet. [...]
MVRO âre. Muro claudere. Guil. Brito Philipp. 7, 460. 10, 72. et 12, 503.
MVRÂTVS a, um. Adi. [ teixiw/eis2 ] Quod muros habet. Veget. 1, 71 Quasi muratam ciuitatem secum videntur vbique portare. Add. Id. 3, 8 extr. Vulgata Deuteron. 9, 1.
MVRARIVS i. m. Qui muros conficit. Vid. Barth. ad Briton. Philip. 7, 460.
MVS
MVS muris. m. [ mu=s2, smi/nqa ] Exiguum animal est, in domibus frequens: Plin. 8, 57 [...]
MVSCVLVS i. m. Dimin. [ mui/+skos2 ] Cic. de Diuin. 2, 35 c. 14 [...]
page 372, image: s0372MVSCVLÔSVS a, um. Adi. [ muw/dhs2 ] Ad secundam Musculi notionem pertinet: Cor natura musculosum Cels. 4, 1. [...]
MVRÎNVS a, um. Adi. [ mui+no\s2 ] Quod ex mure est. [...]
MVRICIDVS a, um. Adi. Ignauus, imbellis. Plaut. Epid. 3, 1, 12. sed Meursius legit Murcidus, v. v.
MVSCERDA ae. f. [ muo/xodon ] Murium stercus. Plin. 29, 6 Praeterea (vt Varro noster tradit) murinum fimum, quod item muscerdas appellat. Vid. Meurs. Auctar. Philol. p. 139.
MVSCIPVLA ae. f. [ mua/gra ] Laquei genus ad capiendos mures. Varr. de R. R. 1, 8 Nec non si parit humus mures, huius minor fit vindemia, nisi totas vineas oppleueris muscipulis.
MVSCIPVLVM i. n. mua/gra Gloss. Lat. Gr.] Idem. Phaedr. 4, 1, 8 Mus, Qui saepe laqueos et muscipula euaserat. Escam muscipuli, vbi mors est, longe vitate Commodian. Instruct. 48.
MVSCIPVLÂTOR, ôris. m. Gloss. Isidor.
MVSCELLARIVM i. n. Idem quod Muscipula. Gloss. Gr. Lat. [ galea/gra, cauea, vinerrarium, muscellarium.
MVSIAE arum. Soricum nidi in Gloss. Isid.
MVSA [1] ae. f. [ mou=sa ] Musas Poëtae finxerunt deas esse, Iouis et Memoriac silias, quae Poëtis et musicae praeessent. [...]
page 374, image: s0374MVSAGETA, vel MVSAGETES ae. m. [ *mousage/ths2 ] Ductor musarum Herculis appellatio ap. Eumen. pro rest. schol. 7, 3.
MVSICA [1], ae. vel MVSICE es. f. [ mousikh\ ] Ars canendi, it. Scientia, quae modum canendi demonstrat. [...]
MVSAICVS a, um. Adi. Alii Musiuus, vid. Voss. de Vit. L. L. 1, 11.
MVSICVS [1] a, um. Adi. [ mousiko\s2 ] Quod ad Musas, et artem adeo musicam pertinet. [...]
page 375, image: s0375MVSICVS [2] i. m. [ mousiko\s2, mousi/ktas2 ] Qui exercet, vel docet musicam. [...]
MVSICA [2] orum. n. [ mousikh\ ] Cicero de Orat. 1, 10 [...]
MVSICE Adu. [ mousikw=s2 ] Delicate et genialiter, et alienis sumtibus, vt solent, qui pro Symbola vocem conferunt. [...]
MVSICARIVS i. m. Instrumentorum musicorum artifex. Vetus Inscriptio: COLOCASIO VERNAE DVLCISS. ET MVSICARIO INGENIOSISS.
MVSICÂTVS a, um. Adi. Apul. in Asclep. p. 81 Elmenh. Musicatae cantilenae.
MVSEVS a, um. Adi. [ mou/seios2 ] Lepor museus Lucret. 1, 933. Ibid. 946 [...]
MVSEVM, MVSIVM i. n. mousei=on ] Est locus, sacellum, templum Musis dicatum, vt Iseum et similes Graecorum in [ ei=on appellationes. [...]
MVSIVARII, s. MVSEIARII artifices operis Musei s. Musiui apud Firmic. 4, 2. [...]
MVSA [2] Antonius, Augusti medicus fuit, cuius meminit Hor. Epist. 1, 15, 13. [...]
MVSCA ae. f. [ mui=a ] Notum et impudentia sua molestum aestatis insectum. [...]
MVSCVLA ae. f. mui=a u(pokoristikw=s2 Gloss. Cyrilli.] August. de Trin. 3, 7 Cyniphes enim musculae sunt breuissimae, qua tertia plaga superbus populus Aegyptiorum caedebatur.
MVSCARIVS a, um. Adi. [ muiako\s2 ] Quod ad muscas pertinet. [...]
MVSCARIVM i. n. [ so/bh ] Flabellum, quo muscae abiguntur. [...]
page 376, image: s0376MVSCERDA, MVSCIPVLA, MVSCVLVS vid. MVS.
MVSCVS i. m. [ mni/on, bru/on ] Viridis non tam herba, quam lanugo in corticibus arborum, et circa latera fontium, et locis humidis nascens. [...]
MVSCÔSVS a, um. Adi. [ bruw/dhs2 ] Quod musco opertum est. [...]
MVSCÔSE Adu. Idem. Sidon. Carm. 2.
MVSCIDVS a, um. Adi. Idem. Sidon. Epist. 8, 18 (16) Pumices muscidi.
MVSCOR âri. [ bruw=mai ] Est Musco tegi. Vnde compositum Emuscor. Columel. 11, 2 Oleae putantur et emuscantur. h. e. Musco liberantur.
MVSEVS, MVSIVS, MVSIVVS vid. p. a. sub MVSA.
MVSICA [3] vid. MVSA.
MVSIMON ônis, m. [ mousimw\n ] Asinus, mulus, aut equus brevis. [...]
MVSINOR vid. MVGINOR.
MVSIVVM vid. MVSEVS, sub MVSA.
MVSONIVS i. m. Philosophus fuit non incelebris, cuius hoc luculente vereque dictum refert Gellius; [ a)/n ti pra/ch|s2 kalo\n meta\ po\nou, o( me\n po/nos2 oi)/xetai, to\ de\ kalo\n me/nei; a)/n ti poih/sh|s2 ai)sxro\n meta\ h(donh=s2, to\ me\n h(du\ oi)/xetai, to\ de\ ai)sxro\n me/nei. Vid. Noct. Att. 16, 1. [...]
MVSONIÂNVS a, um. Adi. Constantius officio functum perite, Musonianum voluit appellari, ante Strategium dictitatum Ammian. 15, 13. [...]
MVSSITO [1], MVSSO âre. vid. Mutio, in MVTVS.
MVSTÂCE es. f. Genus lauri. Plin. 15, 30 [...]
MVSTACEVM et MVSTACEVS i. n. et m. [ gleu/kios2 ] Libi genus ex musto. [...]
MVSTELA ae. f. [ galh= ] Animal mures persequens et serpentes. [...]
MVSTELÎNVS a, um. Adi. [ galoeidh\s2 ] Quod est mustelae, vel simile mustelae. [...]
MVSTELÂTVS a, um. Adi. Legitur Apul. Met. 2 p. 126 Elmenh. Mustelatis peplis laceratus atque discerptus. Sed locus corruptus.
MVSTELLÂGO inis. f. Herba, quae et Daphne. Apul. de Herb. c. 27 et 58.
MVSTRICOLA ae. f. Machinula (auctore Festo) ex regulis, in qua calceus nouus insuitur. [...]
MVSTVM i. n. [ gleu=kos2 ] Vinum nouum. [...]
page 377, image: s0377MVSTVS a, um. Adi. [ nearo\s2 ] Recens. Naeu. apud Non. 2, 518 vt modo vidimus. Vinum mustum Cato R. R. 115, 1. Agna musta pascenda Cato ap. Priscian. 6 p. 711. i. noua ipso interprete.
MVSTARIVS a, um. Adi. [ gleukiko\s2 ] Quod ad mustum pertiner. Mustarius vrceus, In quo mustum reponitur Cato c. 11.
MVSTEVS a, um. Adi. [ gleukino\s2 ] Quod mustum, hoc est dulcedinem in se habet: vt, Poma mustea. [...]
MVSTVLENTVS a, um. Adi. [ gleukw/dhs2 ] Idem quod Musteus. Plaut. Cistel. 4, 2, 101 (87) Ita mustulentus aestus nares attigit. Autumnus mustulentus Apul. Met. 2 p. 116. Conf. Non. 1, 322.
MVSTIO ônis. m. Vermiculi s. insecta alata. Mustiones a Musto appellati, vt bibiones, qui in vino nascuntur Isidor. 12, 8.
MVT
MVTABILIS, MVTATORIA vid. MVTO.
MVTICVS [1] vid. MVTVS.
MVTILÂGO inis. f. Herba, alias Tithymalus. Apul. de Herb. c. 108.
MVTILVS a, um. Adi. [ kolobo\s2, kullo\s2 ] Truncatus et parte aliqua minutus. [...]
MVTILO âre. [ kolobo/w, phro/w ] est, vt ait Donatus, aliquid detrahere, sine quo res esse non possit. [...]
MVTILÂTVS a, um. Adi. [ ko/los2, phro\s2, a)na/phros2 ] Mutilatus dens Plin. 8, 5. [...]
MVTILATIO ônis. f. ph/rwsis2 sw/matos2, a)krwthriasmo\s2 Gloss. Lat. Gr.] Cels. 7, 9 Leuis mutilatio. Sed plures Editi Scriptique, Mutatione Morgagn. Ep. 3 in Cels.
MVTILÂTOR, ôris. m. apud Celsum.
MVTVLVS [1], i. m. Quod etiam scribitur MVTILVS in bonis libris, est eminens aliquantum vltra parietem cantherius, vel ornamentum, quod id ipsum repraesentet. [...]
MVTINA ae. f. [ *mou/tina ] Vrbs Italiae in Flaminia, Romanorum quondam colonia, vt est auctor Mela 2, 4. et Liu. 39, 55. [...]
MVTINENSIS e. Adi. [ *moutinai=os2 ] Color Mutinensis, i. Pullus: a Mutinensibus lanis, ex quibus natiuo colore panni fiunt. [...]
MVTINVSTITINVS i. m. Deus erat, cuius sacellum, vt Festus ait, Romae fuit, cui velatae togis praetextatis solebant sacrificare. [...]
MVTÎNVS i. m. Membrum virile. [...]
page 378, image: s0378MVTIO [1] îre. vid. MVTVS.
MVTIVS vid. MVCIVS.
MVTO [1] âre. [ a)lla/ttw, metaba/llw, e)kstre/fw, tre/pw, metamei/bw, metalamba/nw ] Facere vt aliud fiat Plin. 12, 7 [...]
page 379, image: s0379MVTOR âri. Passiu. Hor. Carm. 2, 20, 10 [...]
MVTANS antis. Partic. [ a)lla/ttwn ] Nomina rerum ad ignauiam mutantes Sallust. Fragm. c. 22. [...]
MVTANDVS a, um. Partic. [ metablhte/os2 ] Ratio mutanda est Catull. de Acme 39. Sedes mutandae Virg. Aen. 3, 161.
MVTÂTVS [1] a, um. Partic. [ metallaxqei\s2 ] Mutato nomine Plin. 3, 11. [...]
MVTÂTVS [2] ûs. m. Tertull. de Pallio c. 4 Incredibili mutatu.
MVTATVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): MVTATV=RVS [MUTATÛRUS]] a, um. Aliud Partic. [ a)lla/cwn ] Habenas non mutaturus Stat. Silu. 3, 5, 27.
MVTÂTIO ônis. f. [ a)lloi/wsis2, metabolh\, parallagh\, troph\ ] Mutatio sedis Plin. 13, 4. [...]
MVTÂTOR, ôris. m. Lucan. 8, 854 Mercis mutator Eoae. Adde Arnob. 3 p. 119.
MVTATORIVS a, um. Tertull. de Resurr. Carn. c. 56 [...]
MVTABILIS e. Adi. [ me/taboliko\s2, metablhtiko\s2, para/llaktos2 ] Quod facile mutatur. [...]
MVTABILITAS âtis. f. [ to\ metablhtiko\n ] Mobilitas. Cic. Tusc. 4, 76 c. 35 Haec inconstantia, mutabilitasque mentis, quem non ipsa grauitate deterreat?
MVTABILITER Adu. Mutando. Varr. Cras credo, hodie nihil: Quibus instabilis animus ardens mutabiliter habet habere, et non habere. Non. 2, 548.
MVTITO âre. Audiamus interpretem huius verbi Gellium 2, 24 [...]
page 380, image: s0380MVTO [2] ônis. m. Membrum virile. [...]
MVTONIVS, i. m. et MVTTONIVM i. n. Vet. Gloss. [...]
MVTONIÂTVS a, um. Adi. i. Mentulatus. Martial. 3, 73 [...]
MVTVLVS [2] vid. MVTILVS.
MVTVNVS i. m. Deus ethnicis fuisse videtur, qui mutiret, efficeretque, ne quid emanaret, sed clam esset, et tacitum et occultum. [...]
MVTVO. Adu. et MVTVO âre. Vid. MVTVVS.
MVTVS, a, um. Adi. [ a)/lalos2, a)/naudos2, a)/fwnos2, e)nne/os2, boubo\s2 ] Qui loqui non potest, et nihil praeter obscurum sonum proferre, qualis est Syllabae MV a qua etiam mussare et mutire deriuantur, et mugire adeo. [...]
MVTA ae. f. Dea, quae et Lata et Larunda, Larium mater. Vid. Ouid. Fast. 2, 583. et Lactant. 1, 20.
MVTESCO ere. Mart. Capell. 8 Cuncta, velut mutescentia, tacuerunt. Mutescere taciturnitate Apul. ad Asclep. p. 91, 39.
MVTITAS âtis. f. Gloss. Gr. Lat. [ a)fwni/a, mutitas.
MVTÔSVS a, um. Adi. Mutosus venter Veget. 3, 3.
MVTIO [2], s. MVTTIO îui, îtum, îre. [ gru/zw ] Tanquam mutus signum facere seu strepitum, siue submissa et imperfecta voce fabulari, aut vnum tantum verbum dicere. [...]
MVTITVS a, um. Ter. Hec. 5, 4, 25 Neque opus est adeo mutito.
MVTITIO ônis. f. Imperfecta locutio. Plaut. Amph. 1, 3, 21 Quid tibi hanc rem curatio est, aut mutitio?
MVTICVS [2] a, um. Adi. [ kolobo\s2 ] Idem quod mutilus. [...]
page 381, image: s0381MVSSO âre. [ mu/zw, goggu/zw ] Frequent. a Mutio, ire; Occulte et depressa voce loqui quod celatum quis velit Non. 5, 23. [...]
MVSSANS antis. Partic. Liu. 7, 25 [...]
MVSSATIO ônis. f. Ammian. 20, 8 Salutem mussatione quaerebam et latebris. Alii legunt Simulatione.
MVSSITO [2] âre Frequent. [ mu/zomai ] a Musso. Plaut. Mil. 3, 1, 120 [...]
MVSSITANS antis. Partic. Liu. 1, 50 Iam ita clam quidem mussitantes, vulgo tamen cum appellabant superbum.
MVSSITABVNDVS a, um. mu/zwn Onomast. Vet.
MVSSITATIO ônis. f. Idem quod Mussatio. Apul. Met. 8. post princip. Tacitaque prius seruata mussitatione, etc. Adde Tertull. de Pudicit. c. 7. et 9.
MVSSITÂTOR, ôris. m. Vet. Gloss. Mussitator, [ u(pogoggusth/s2. Conf. Vulgat. Iesai. 29, 24.
MVTTVM gru\ interpretantur Glossae Vett.
MVTVSCAE arum. f. Sabinorum ciuitas, quae et Trebia et Suffena vocatur, circa quam Hannibal Romanos maxima clade affecit.
MVTVSCI orum. m. Oppidani. Plin. 2, 12.
MVTVVS a, um. Adi. [ da/neios2 ] Mutuum dicitur quod vicissim datur et accipitur, sed cum mutatione. [...]
page 382, image: s0382MVTVO [1] Adu. [ e)pamoibado\n ] Inuicem. [...]
MVTVE Aliud Adu. [ kata/llhlon ] Cic. Fam. 5, 7 [...]
MVTVITANS antis. [ kixra/menos2 ] Rogitans mutuum. Plaut. Merc. Prol. 52 Conclamitare tota vrbe, et praedicare, omnes parcerent mutuitanti credere.
MVTVITER Adu. Idem ac Mutue. Varr. apud Non. 11, 30 Viue meque ama mutuiter.
MVTVO [2] âre. [ danei/zomai ] Mutuo sumere Caecil. ap. Non. 7, 48 [...]
MVTVOR âri. Depon. [ danei/zomai, metre/omai, ki/xramai ] Idem, sed frequentius. [...]
MVTVÂTVS a, um. Passiu. Aliunde acceptus, proprio opponitur. Plin. 2, 9 Luna in totum mutuata a sole luce fulget. Adde Valer. Max. 6, 7 extr.
MVTVATIO ônis. f. [ kixrasmo\s2 ] Cic. Tusc. 1, 100 c. 42 [...]
MVTVATICIVS a, um. Adi. [ daneisto\s2 ] Quod mutuo datur, Gell. 20 c. 1 Maximeque in pecuniae mutuaticiae vsu atque commercio.
MVTVARIVS a, um. Adi. Idem quod Mutuus. Apul. Apol. p. 430 ed. Floridi, Mutuarias operas cambire cum vicinis, i. permutare, facere vt faciant.
MVZ
MVZIRIS is. f. [ *mou/ziris2 ] Indiae emporium, cuius meminit Plin. 6, 23.
MY et MYA
MY vid. locus Varronis, quem damus in MVSSO.
MYA ae. f. [ mu/a ] Genus conchae siue margaritae in freto circa Bosphorum Thracium, vniones rufos ac paruos gignens Plin. 9, 35. 2 Est item Mya, insula in sinu Ceramico, cuius meminit Id. 5, 31. [...]
MYACANTHON i. n. [ mua/kanqon ] Herba est, quae alio nomine Corruda, hoc est siluestris asparagus, dicitur, vt docet Plin. 19, 8.
MYÂCES um. m. mu/akes2 ] Pisces videntur ex testaceorum s. concharum genere, forte a conniuendo, [ a)po\ tou= mu/ein dicti. [...]
MYAGROS i. m. Herba ferulacea est, foliis similis rubiae, tripedanea: semen oleosum, quod et fit ex eo. Medetur oris vlceribus perunctis hoc succo Plin. 27, 12. Scribitur etiam Myiagros.
MYAGRVS vel MYIAGRVS i. m. [ *mui/agros2 ] Deus muscarum. [...]
MYC
MYCALE es. f. [ *muka/lh ] Promontorium Ioniae, eregione insulae
page 383, image: s0383Sami, iuxta quod Persae a Graecis superati. [...]
MYCALAEVS a, um. Adi. Claudian. in Eutrop. 2, 264 Icarium pelagus, Mycalaeaque litora.
MYCALENSIS e. Adi. Idem. Valer. Max. 6, 9 extr. Mycalensis montis vertex.
MYCALESSVS i. m. [ *mukalhsso\s2 ] Mons in mediterr ineo Boeotiae, oppidum habens eiusdem nominis. Vtriusque meminit Plin. 4, 7.
MYCEMATIAS ae. m. [ mukhmati/as2 ] Inter tria genera Terrae motuum refert Ammian. 17, 7 [...]
MYCÊNAE, arum. et MICÊNA, ae. siue MYCÊNE, es. f. [ *mukh=nai ] Vrbs Peloponnesi, quam Perseus, Danaës filius, exstruxit, regiuncula in qua regnauit Agamemnon. [...]
MYCENENSES ium. m. [ *mukinh/sios2 ] Habitatores, Mycenarum. Cic. de Finib. 2, 18 Omnes Danai aut Mycenenses, Attica pubes, reliquique Graeci, etc.
MYCENAEVS a, um. Adi. [ *mukhnai=os2 ] Dux Mycenaeus, Agamemnon Ouid. Trist. 2, 400.
MYCENIS idis. f. pro Iphigenia Mycenaea Ouid. Met. 12, 34.
MYCETIAS ae. m. [ mukhti/as2 ] Terrae motus, cum sub pedibus mugit solum Apul. de Mundo p. 247. vid. MYCEMATIAS.
MYCITHVS vid. ANAXILAVS.
MYCONE, es. f. et MYCONOS i. m. [ *mu/konos2 ] Insula vna ex Cycladibus. [...]
MYCONIVS a, um. Adi. [ *muko/nios2 ] a Mycono. [...]
MYCONIVM i. n. Transmarinum vinum. Plin. 14, 7.
MYD
MYDIA ae. f. Insula, quae etiam Delos dicitur, vna ex Cycladibus.
MYDRIASIS is. f. [ mudri/asis2 ] Vocatur Morbus oculorum, quum pupilla quidem ipsa colorem non mutat, sed videtur vltra naturalem situm multo latior, interim vt visum omnem adimat, interim vt partem. [...]
MYG
MYGÂLE es. f. Vid. Mus araneus, in MVS. Veget. 3, 4. Vulgat. Leuit. 11, 30.
MYGDONIA ae. f. [ *mugdoni/a ] Regio litoralis Macedoniae, a Mygdone rege sic dicta. Hinc
MYGDONIVS a, um. Adi. [ *mugdo/nios2 ] Campi Hor. Carm. 3, 16, 41. Marmor Mygdonium Ouid. Epist. 15, 142. Opes Hor. Carm. 2, 12, 22.
MYGDONIDES ae. m. Patronym. [ *mugdoni/dhs2 ] Quod pro gentili ponunt Poëtae. Virg. Aen. 2, 342 Iuuenisque Coroebus Mygdonides.
MYGDONIS idis. f. Patronym. [ *mugdoni\s2 ] Ouid. Met. 6, 45 Mygdonidesque nurus.
MYI et MYL
MYIA vid. MYA.
MYIAGRVS vid. MYAGRVS.
MYIODES is. m. Muscarum Deus. Plin. 29, 6 Olympiae nubes muscarum, immolato tauro Deo, quem Myiodem vocant, extra territorium id abire.
MYLAE ârum. f. Insulae circa Cretam. Plin. 4, 12. [...]
MYLASA ae. f. [ *mu/lasa ] Liberum Cariae oppidum, ita dictum (si Stephano credimus ) a Mylaso Aeoli abnepote. Meminit huius oppidi Plin. 5, 29.
MYLASEA ae. f. Cannabis species Plin. 19, 9.
MYLOECOS i. m. Vermiculi genus ex blattis, circa molas fere nascens, vt ait Plin. 29, 6.
MYO
MYOBARBVM i. n. Vocabulum, quo vsus est Ausonius in lemmate epigrammatis 30. [...]
MYOCTONOS i. m. [ muokto/nos2 ] Radix aconiti Plin. 27, 3. quasi tu marium interfectricem dicas: vt Myophonon.
page 384, image: s0384MYOPARO ônis. m. [ muopa/rwn ] Genus nauigii: ex duobus dissimilibus formatum, inquit Festus. nam mydion (leg. Myon) et paron per se sunt. [...]
MYÔPES um. m. [ mu/wpes2 ] Dicuntur, inquit Budaeus, Qui iam inde ab initio ortus sui nisi admota oculis contueri nequeunt. [...]
MYOPHONON i. n. [ muo/fonon ] Herba est muribus exitialis: vnde et nomen accepit, eadem fortassis, quae Myoctonon. Meminit Myophoni Plin. 11, 9.
MYOSOTA, ae. f. vel MYOSOTIS, f. MYOSOTON i. n. [ muo\s2 w)=ta ] Herba est, quam verbum ex verbo exprimentes, Muris auriculam vocant. [...]
MYR
MYRA ae. f. Vrbs Lyciae. Plin. 5, 27.
MYRAPIVM i. n. [ mura/pion ] Pyri genus. Plin. 15, 15. Alii legunt Myrrhapium. Conf. Columel. 12, 10.
MYRÎCA, ae. vel MYRÎCE es. f. [ muri/kh ] Genus humilis virgulti, in Italia fere nascentis, quod quidam putarunt esse Tamaricem, quae vulgo Tamariscus dicitur et Dioscoridi, sed eius tantum folia habet. [...]
MYRICE es. f. Nympha, a qua genus duxit Imilce, vxor Hannibalis, vt soribit Sil. 3, 103.
MYRINA ae. f. [ *muri/na ] Regina fuit Amazonum, quae triginta millia peditum, et duo millia equitum in exercitu habuisse dicitur. Auctor Diodorus 4. [...]
MYRINVS i. m. [ *mu/rinos2 ] Mas muraenae est. Plin. 9, 23 s. 39 Aristoteles myrinum vocat marem qui generat. Vetus exemplar legit Myrum. Et ita dedit Harduinus.
MYRIOPHYLLON i. n. [ murio/fullon ] Herba quae Millefolium alias dicitur. Vid. Plin. 24, 16.
MYRLEA ae. f. Plin. 5, 32 [...]
MYRMECIAS ae. m. Gemma nigra, quae habet eminentias similes verrucis Plin. 37, 10.
MYRMECIDES ae. m. [ *murmhki/dhs2 ] Nomen viri proprium, de quo Cic. Acad. 4, 120 Vt etiam inter deos Myrmecides aliquis minutorum opusculorum fabricator fuisse videatur. [...]
MYRMECION i. n. Morbi cutis et verrucarum genus. [...]
MYRMECÎTES ae. m. [ murmhki/ths2 ] Gemma innatam repentis formicae effigiem habens. Plin. 37. 11 Sane Myrmex, myrmecis, f. Formica Latine dicitur.
MYRMECOLEON ônis. m. [ murmhkole/wn ] Exiguum
page 385, image: s0385animalculum formicis aduersum, quod se sub puluere abscondit, et formicas frumenta gestantes interficit, et interfectas consumit. [...]
MYRMICE Adu. In modum formicae affertur ex Catull. 43, 8 Incedere myrmice. Sed nihil est. Legendum cum Vossio, Mimice ac moleste ridentem.
MYRMIDONES um. m. [ *murmi/dones2 ] Populi sunt iidem, qui Hellenes. [...]
MYRMILLO vid. MIRMILLO.
MYROBALANVM i. n. et MYROBALANVS, i. m. [ muroba/lanos2 ] Quasi vnguentaria glans. Myrobalanus Scribon. 261. [...]
MYROBRECHI, siue MYROBRECHARII orum. m. [ muro/broxoi ] Quasi Vnguento stillantes. [...]
MYRON, aut MYRO ônis. m. [ *mu/rwn ] Vtrumque enim legitur, teste Plin. 34, 2 [...]
MYROPÔLA ae. m. [ muropw/lhs2 ] Vnguentorum venditor. Plaut. Trin. 2, 4, 7 Lanii, coqui, olitores, myropolae, aucupes. Add. Idem Cas. 2, 3, 10.
MYROPOLIVM i. n. [ *muropw/lion ] Locus vbi vnguenta venduntur. Plaut. Amph. 4, 1, 3 Nam omnes plateas perreptaui, gymnasia, myropolia, apud emporium. Conf. Epid. 2, 2, 15.
MYROTHECIVM i. n. [ muroqh/kion ] Vnguentorum repositorium. [...]
MYRRHA, s. MVRRHA ae. f. [ smu/rna ] Arbuscula est, in Arabia praecipue nascens. [...]
MYRRHÂTVS a, um. Adi. Sil. 13, 476 [...]
MYRRHINVS, s. MVRRHINVS a, um. Adi. Quod myrrham s. murrham olet. Plaut. Poen. 5, 4, 6 Arabius myrrhinusque omnis odor complebat, de sacro Veneris.
MYRRHINA vel MVRRHINA, ae. f. (intell. potio) est vinum myrrba conditum. [...]
page 386, image: s0386MYRRHEVS a, um. Aliud Adi. [ smurnino\s2 ] Myrrham olens. Myrrhea Coma Tibull. 3, 4, 28. [...]
MYRRHAPIA vid. MYRAPIA.
MYRRHIS idis. f. [ mur)r(i\s2 ] Oleris genus. Plin. 24, 16 s. 97 [...]
MYRRHITES ae. m. [ mur)r(i/ths2 ] Gemma, quae myrrhae colorem habet, odoremque vnguenti, Plin. 37, 10.
MYRSILVS i. m. [ *mu/rsilos2 ] Myrsi filius vltimus ex Heraclidarum genere, Lydiae rex, alio nomine Candaules appellatus, v. v.
MYRSINEVM i. n. Herba eadem, quae Foeniculum siluestre Plin. 20, 23.
MYRSINÎTES ae. m. [ mursini/ths2 ] Teste Plin. 26, 8 [...]
MYRTA, MYRTATVM, MYRTEVS vid. MVRTA, etc.
MYRTOPETALVM i. n. [ murtope/talon ] Herba est, quam alio nomine Polygonaton appellant, a multitudine geniculorum. Vid. Plin. 27, 12 s. 91. vbi plura etiam nomina et virtutes.
MYRTÔVS a, um. Adi. Myrtoum mare, vndecunque app llatum sit, inter Cretam et Atticam interiacens. Aquae Myrtoae Ouid. Epist. 16, 208. Mare Myrtoum Hor. Carm. 1, 1, 14.
MYRTVS i. et ûs. f. [ mursi/nh, mu/rtos2 ] Arbor baccas saporis praecipui producens, ex quibus vinum fit. Vid. Plin. 15, 29. [...]
MYRTVM i. n. Myrti fructus. Virg. Georg. 1, 306 Et lauri baccas, oleamque, cruentaque myrta.
MYRTIDÂNVS a, um. Adi. [ mursini/ths2 ] Quod ex myrto factum est. Myrtidanum vinum Plin. 15, 29. Conf. Mercurial. Varr. Lect. 1, 12 p. 30.
MYRTACEVS a, um. Adi. Cels. 7, 17 Quidam medium tumorem excidunt, ad similitudinem myrtacei folii.
MYRTÂTVS a, um. Aliud Adi. [ murtwto\s2 ] Idem. Myrtatum opsonium Plin. 15, 29. Et 12, 17 Ladana myrtata deprehenduntur, crepitantque in igne. Conf. MVRTATVM.
MYRTEVS a, um. item Adi. [ murtino\s2 ] Idem. Oleum myrteum Scribon. 219. [...]
MYRTEVM i. n. Pro Oleo myrteo. Cels. 3, 19. et 6, 2.
MYRTINVS a, um. Adi. [ mursinino\s2 ] Plin. 15, 29 Oleo myrtino illitum statim resoluitur. Add. Idem 23, 4. Pallad. Ian. tit. 17.
MYRTÊTVM i. n. [ mursinw\n ] Locus myrtis consitus. [...]
MYRTETA ae. f. Pro myrteto. Plaut. apud Priscian. 4 p. 102.
MYRTIOLVS a, um. Adi. Columel. 10, 238 Myrtiolo modo crine viret. Al. Myrteolo.
MYRTÎTES ae. m. [ murti/ths2 ] Vinum eo modo dicitur quo Aromatites. Columel. 12, 38 Vinum myrtiten ad tormina sic facito. Plin. 30, 7. Myrtite Pallad. Ian. t. 18. et Feb. 27. et 31. et Dec. 2.
MYRTVÔSVS a, um. Adi. Plin. 12, 13 Frutice myrtuoso palmi altitudine.
MYRVS i. m. Muraenae mas, qui generat Plin. 9, 23. vid. MYRINVS.
MYS
MYS [1] yos. [ *mu\s2 ] Nomen fuit Caelatoris, qui claruit argento caelando. Martial. 8, 51 Quis labor in phiala? docti Myos, anne Myronis? Conf. Plin. 33, 12.
MYS [2] yos. m. In mari Testudo, mus aquatilis, qui es mus marinus, et lutatia testudo dicitur: piscis genus ex ostrea. Plin. 32, 11 s. 53.
MYSCAE, MYSCI, MYISCAE, MYIAE arum: MYES, MYACES, um: MYTALI, et MVSCVLI, orum. Idem omnes genus conchae videntur Plin. 32, 9. et 11.
page 387/388, image: s0387MYSCELVS, vel MYSCELLVS i. m. Conditor Crotonis vrbis in Italia, vid. Ouid. Met. 15, 20.
MYSI [1] pigmentum. Vid. MISY.
MYSIA ae. f. [ *musi/a ] Asiae regio iuxta Propontidem et Hellespontum. [...]
MYSI [2] orum. m. Populus Mysiae; vt, Mysus iuuenis. Propert. 2, 1, 65. [...]
MYSOMACEDONES um. m. [ *musomakedo/nes2 ] Populi sunt Asiae, in tractu maioris Mysiae, a Macedonibus oriundi: vnde et nomen babent. Meminit horum Plin. 5, 29.
MYSTERIVM i. n. et vsitatius Plur. MYSTERIA. [ musth/rion ] Sacra arcana, quae Latini Seclusa vocant. [...]
MYSTA ae. m. [ mu/sths2 ] Sacra discens, mysteriorum peritus, discipulus, initiatus sacris alicuius numinis. [...]
MYSTAGÔGVS i. m. [ mustagwgo\s2 ] Princeps sacrorum. Cic. Verr. 4, 132 c. 59 [...]
MYSTERIALITER Adu. Vulg. Interpr. Iren. 1, 1 Mysterialiter a Seruatore per parabolas ostensa.
MYSTERIARCHES ae. m. [ musthria/rxhs2 ] Prudent. Peristeph. 2, 349 Bene est, quod ipse ex omnibus mysteriarches incidit.
MYSTICVS a, um. Adi. [ mustiko\s2 ] Arcanus, cum relatione ad religionem. [...]
MYSTICE Adu. Idem. Solin. de Aegypt. 32 Delubra quibus succedit aut incubat mystice thalamos nominant. Translate ac Mystice posita in scripturis Augustin. de Doctr. Chr. 2, 16.
MYSTILLVS i. m. [ *mu/stillos2 ] Coquus est apud Martial. 1, 51 Si tibi Mystillus coquus Aemiliane vocatur, Dicetur quare non Taratalla mihi?
MYSTRVM i. n. [ mu/stron ] Mensurae paruae liquidorum nomen, quae, habet eam rationem ad Sextarium, quam habet Sicilicus ad Assem. Vid. versus Rhemnii, quos damus in SEXTARIVS.
MYSTVS i. m. Piscis ex lacertorum genere Plin. 32, 11.
MYT
MYTACISMVS vid. METACISMVS.
MYTHICVS i. m. Mythorum s. fabularum auctores, enarratores, etc. De Saturno quid Mythici vel physici existiment Macrob. Sat. 1, 9. Add. ibid. c. 8.
MYTHOS Latine Fabula. Callentes Mythum, plasmata et historiam Auson. Prof. Burdegal. 21.
MYTHOLOGIA ae. f. [ muqologi/a ] Sermo seu ratiocinatio fabularum.
MYTHISTORIA ae. f. [ muqistori/a ] Fabulosa narratio. Capitol. in Macrin. c. 1.
MYTHISTORICVS i. m. [ muqistoriko\s2 ] Mythistorica volumina Vopisc. in Firmo c. 1.
MYTILVS i. m. Piscis est ex genere concharum, in arenosis potissimum locis proueniens, cuius exusti cinis causticam vim habet, non secus ac muricis. [...]
MYX
MYXON [1] i. n. et vsitatius plur. MYXA. Fructus sunt exigui, pruni magnitudine, ex arbore pruno valde simili, gustu dulces, Sebestena etiam vocant. [...]
MYXON [2] ônis. m. [ mu/cwn ] Genus piscis. Plin. 32, 7 s. 25 Auribus vtilissimum bati piscis fel recens, sed et inueteratum vino. Item banchi, quem quidam myxona vocant. Add. Idem 35, 12.
MYXA ae. f. [ mu/ca ] Prominens, pars lucernae, quae continet ellychnium. [...]