06/2005 Ruediger Niehl markup
new TEI header; typed text - structural tagging complete - no semantic tagging - no spell check
12/2006; 02/2008; 03/2011 Antonio Javier Ortiz Cano; Reinhard Gruhl markup
text partially completed (greek words; index etymologicus) - spell check partially performed - no orthographical standardization
image: as0001IO. MATTHI. GESNERI NOVVS LINGVAE LATINAE THESAVRVS. TOM. II. D - K.
image: as0002
[gap: blank space; body text (A-H)]I.
page 942, image: s0942Litera I.
I [1] LITERA Latinis Spiritus prope dentibus pressis Mart. Capellae 3 p. 58. [...]
page 943, image: s0943I [2] i)/qi Imperatiuus ab Eo, is. Ter. Andr. 1, 1, 144 I prae, sequar. [...]
IAC
IACCHVS i. m. [ *)/iakxos2 ] Bacchus dicitur [ a)po\ tou= i)axw=, clamo, canto, nam qui Baccho sacrificabant, clamare solebant. [...]
page 944, image: s0944IACEO ui. ere. [ kei=mai, kata/keimai ] Cubare, decumbere, et prostratum esse: deinde cum hic situs sit mortuorum, deuictorum, aegrotantium, supplicantium; etiam ista, et omnem adeo conditionem infirmam, miseram, afflictam denotat. [...]
page 945, image: s0945IACENS entis. Partic. [ kei/menos2 ] Cic. Philipp. 12, 4 [...]
IACIO ieci, iactum, ere. [ r(i/ptw, ba/llw ] Mittere eminus, et vi impellere. [...]
IACIENS entis. Partic. Virg. Aen. 10, 886 Tela manu iaciens, etc. Et Lucret. 6, 1171? Nudum iacientes corpus in vndas.
IACTVS [1] a, um. Partic. [ beblhme/nos2 ] a Iacio. [...]
IACTVS [2] ūs. m. [ bolh\ ] Ipse iaciendi actus. [...]
IACTVOSE, et IACTVOSVS [ kompastikw=s2 ] nusquam leguntur. [...]
page 946, image: s0946IACTVRA ae. f. a)pobolh\, bla/bh, e)kbolh\, zhmi/a Gl. Lat. Gr.] Proprie Damnum dicitur, quod fit praecipue in mari: quum quis magnas merces, quas secum vehit, tempestate ingruente, cogitur in mare coniicere, ne nauis obruatur. [...]
IACTVRALIS e. Adi. Gloss. Lat. Gr. Iacturale, [ e)pizh/mion.
IACTVRARIVS i. m. Qui frequenter iacturam patitur. Isidor. Gloss.
IACTIO onis. f. Iactus. Ex Celso 3, 11 Iactio et foetor oris affertur. Sed al. rectius, iactationem feruoremque corporis minuit remissio.
IACTO āre. [ r(ipta/zw, a)lazoneu/omai ] Verbum Frequentatiuum, aut saepe multumque, aut vehementer iacere, vel ita mouere, velut iacere velis etc. [...]
page 947, image: s0947IACTANS antis. Partic. [ a)lazoneuo/menos2, a)lazw\n ] siue Nomen ex Partic. [...]
IACTANTER Adu. [ a)lazoneuome/nws2 ] Apud Tacit. Ann. 2, 77 [...]
IACTANTIA ae. f. [ megalauxi/a, megalhgori/a, neani/euma ] Idem quod Iactatio. Quinctil. 9, 2 Veritus opinionem iactantiae. Friuola Idem 1, 6. Inanis Idem 1, 8. Minuere iactantiam Id. 6, 3.
IACTANTICVLVS i. m. Iactator contemtibilis apud Vet. Schol. Iuuen. 11, 34 qui Buccas ibi interpretatur, Iactanticuli, qui tantum buccas inflant, et nihil dicunt.
IACTABVNDVS a, um. Adi. Vt, Mare iactabundum Gell. 19, 1. i. Tempestuosum. In Graecae facundiae gloria iactabundus Idem 15, 2.
IACTATVS [1] a, um. Partic. [ e)r)r(imme/nos2 ] Virg. Aen. 1, 33 [...]
IACTATVS [2] ūs. m. Plin. 14, 18 [...]
IACTATIO onis. f. [ a)nari/pthsis2 ] Cic. pro Muraen. 4 c. 2 [...]
IACTATOR oris. m. [ kompasth\s2, a)lazw\n ] Gloriosus. [...]
IACTATRIX icis. f. Apud Sidon....
IACTITO a Iacto, are. [ r(ipta/zomai ] Liu. 7, 2 Iuuentus, histrionibus fabellarum actu relicto, ipsa inter se more antiquo ridicula intexta versibus, iactitare coepit.
IACTITABVNDVS a, um. Adi. Sidon. Epist. 3, 13 Citra honestatis nitorem iactitabundi.
IACVLVM i. n. [ a)ko/ntion, boli\+s2, a)gku/lh, sauri/a ] Dicitur quidquid in longum iaci potest. [...]
IACVLVS i. m. [ a)konti/as2 ] Serpentis genus, qui subit arbores, e quibus se vi maxima vibrat, penetratque quodcunque animal obuium fecerit fortuna. [...]
IACVLOR ari. Dep. [ a)konti/zw ] Longe iacere. [...]
page 948, image: s0948IACVLO āre. [ ai)xma/zw ] Etiam dicitur. Claud.... Latis iaculabat in aruis.
IACVLANS antis. Partic. Mopsus iaculans Ouid. Met. 12, 457. Giganteo iaculans saxa lacerto ibid. 14, 184.
IACVLATVS [1] a, um. Part. [ h)kontikw\s2 ] Ignes iaculata e nubibus Virg. Aen. 1, 46. Conf. 2, 276. Auratam iaculata pilam Claud. Laude Serenae 144.
IACVLATVS [2] ūs. m. Actus iaculandi. Tertull. de Spectae. 18 Non probabis vanos cursus et iaculatus et saltus.
IACVLATIO onis. f. Idem. Liber de iaculatione equestri Plin. Epist. 3, 5. [...]
IACVLAMEN inis. n. Idem apud Apul....
IACVLAMENTVM i. n. Non. 18, 30 Ansatae, iaculamenta cum ansis. Sunt ergo iacula.
IACVLATOR oris. m. [ a)kontisth\s2 ] Qui iaculum emittit. [...]
IACVLATRIX icis. f. [ sammukistri\s2 ] Diana iaculatrix Ouid. Met. 5, 375. Conf. Fast. 2, 155.
IACVLABILIS e. Adi. [ a)kontisto\s2 ] Quod iaculando emitti potest: vt, Telum iaculabile Ouid. Met. 7, 680. Pondus Stat. Theb. 6, 658. Conf. Claud. Eutrop. 2, 166.
IACVLATORIVS a, um. Adi. Quod ad iaculatores, iaculandiue artem pertinet. [...]
IAD et IAL
IADERA ae. f. Illyrici oppidum, Apolloniae et Salonae vicinum, teste Pomponio 2, 3. Iaderae meminit et Plin. 3, 21 extr. in descriptione Liburniae.
IALDABAOTH Aeon primarius, de quo multa fabulati sunt Haeretici. Vid. Tertull. de Praescript. c. 47.
IALEMVS i. m. Calliopae filius, in poesi frigidus et ineptus. [...]
IALYSOS, vel i. m. [ *)ia/lusos2 ] Solis filius, a quo etiam nomen habet vna de tribus vrbibus, e quibus magna vrbs Rhodus in insula cognomine coaluit. [...]
IALYSIVS a, um. Adi. Ouid. Met. 7, 365 Phoebeamque Rhodon, et Ialysios Telchinas.
IAM
IAM [ h)/dh ] Adu. temporis praesentis, quo vtuntur in variis affectibus. [...]
page 950, image: s0950IAMBVS i. m. [ i)/ambos2 ] Pedis genus, constans ex breui et longa, vt docens. [...]
IAMBEVS a, um. Adi. [ i)ambei=os2 ] Trimetri Iambei Hor. de Arte Poet. 252.
IAMBICVS a, um. Adi. Versus Iambicus Diomed. 3,..
IAMBICINVS a, um. Adi. Genus Iambicinum Martian. Capella 9, 335.
IAMIDAE arum. m. De quibus apud Cic. de Diuin. 1, 91 [...]
IAN
IANA ae. f. [ *)/artemis2 ] Luna erat veteribus Romanis. [...]
IANALIS [1] e. vid. IANVS.
IANEVS Ianitor apud Festum.
IANICVLVM i. n. [ *)ia/nouklon ] Oppidum prope Romam: dictum quod per eum (sic editur, pro id) Populus Rom. transierit in agrum Hetruscum, vt ait Festus: seu quod Ianus illud condiderit. [...]
page 951, image: s0951IANITOR, IANITRIX vid. IANVA.
IANTHE es. f. Virgo Cretensis, laudatissima forma: apud Ouid. Met. 9, 714.
IANTHVM i. n. [ i)/anqon ] Herba vel flos coloris purpurei. Plin. 21, 6. et Marcell. Emp. c. 17. Hinc
IANTHINVS a, um. Adi. [ i)a/nqinos2 ] Violaceus, siue coloris purpurei: [ a)po\ tou= i)/on, quod est viola, [ kai\ to\ a)/nqos2, eos2, quod florem significat: hoc est quasi violaceus flos. [...]
IANVA ae. f. [ qu/ra, pulw\n ] Ostium, aditus, fores. [...]
IANITOR oris. m. [ pulwro\s2, qurwro\s2 ] Cui ianuae custodia commissa est. [...]
IANITRIX icis. f. Plaut. Curc. 1, 1, 76 [...]
IANVARIVS i. m. [ i)anoua/rios2, qurai=os2 ] Primus mensium, quem Numa Pompilius a principe deo, hoc est Iano appellauit, qui primum anni esse voluit, tanquam bicipitis dei mensem, respicientem et prospicientem transacti anni finem, futurique principia. [...]
IANVS i. m. [ *)iano\s2 ] Antiquissimus Italiae rex, Saturnum in regni societatem asciuit. [...]
page 952, image: s0952IANALIS [2] e. Adi. [ *)iana/lios2 ] Virga Ianalis Ouid. Fast. 6, 165. Conf. Idem 6, 129 et 165.
IANVAL alis. n. Libi genus, quod Iano tantummodo libabatur. Festus. Meminit rei Ouid. Fast. 1, 127 Inde vocor Ianus, cui cum cereale sacerdos Imponit libum mixtaque farra sali, etc.
IAO et IAP
IAO us. m. Vox haereticis vsitata. Vid. Tertull. adu. Valent. c. 14. et de Praescript. c. 49. Ipsum nomen [gap: Greek word] hic delitescere, credibile est.
IAPETVS i. m. [ *)iapeto\s2 ] Caeli et Terrae filius, secundum Hesiodum. [...]
IAPIS idis. m. [ *)ia/pis2 ] Nomen proprium herois Aetoli, qui quum ad regionem Venetiae venisset, oppidum de suo nomine condidit, a quo ea pars vbi Timauus fluuius est, Iapidis nomen sumsit. [...]
IAPIDIA ae. f. Iapidis regio. Tibull. 4, 109 Fortis Iapidiae miles. Vid. Scalig. ad l. c.
IAPYX y gis. m. [ *)ia/puc ] Daedali filius, a quo Iapyges populi Apuliae Solin. c. 8. [...]
page 953, image: s0953IAPYGIVS a, um. Adi. Vt, Gell. 2, 22 [...]
IAR et IAS
IARBAS vid. HIARBAS.
IASIONE es. f. Herba, quae vnum folium habet, sed ita implicatum, vt plura videantur Plin. 21, 17. Et Iasione, Olus siluestre in terra repens Idem 22, 22.
IASIS idis. f. [ *)iasi\s2 ] Dicta est Atalantis, ab Iasio patre. Vid. SCHOENEVS. Dura sasis Propert. 1, 1, 10. Vid. Spanb. ad Callim. p. 275.
IASIVS i. m. [ *)ia/sios2 ] Dardani frater. [...]
IASIDES is. m. Dux Iasides Stat. Theb. 6, 911. h. e. Adrastus, qui filius fuit Talaonis, nepos vero Iasii fratris Dardani. 2 Etiam Palinurus Iasides est, s. Iasi filius Seruio auctore ad Aen. 5, 843.
IASON onis. m. [ *)ia/swn ] Aesonis filius, fratris Peliae Thessaliae regis, qui Colchos profectus, vellus aureum abstulit. [...]
IASONIDAE Iuuenes, Iasone geniti Stat. Theb. 6, 340.
IASONIVS a, um. Adi. Argo Iasonia Auien. Arat. Phaen. 756 et 808 Puppis Iasoniae depictaque terga carinae. Conf. Stat. Achil. 1, 65.
IASPIS idis. m. et f. [ i)aspi\s2 ] Lapidis pretiosi genus. [...]
IASPIDEVS a, um. Adi. [ i)aspi/dios2 ] Iaspidea gemma, Quae iaspidis colorem refert Plin. 37, 10.
IASPONYX y chis. f. Gemma, a colore dicta. Plin. 37, 9.
IASTIVS i. m. est Tropus principalis musicus Mart. Capell. 9 p. 317. Idem, puto, quod Ionius.
IAT
IATRALIPTES ae. m. [ i)atralei/pths2 ] Medicus vnctor s. vnguendo curans, et
IATRALIPTICE es. f. Medicina vnguentaria, s. vnguentis curans. [...]
IATRICE es. f. Ars medendi. Mart. Capell. 3 p. 50.
IATROMAEA ae. f. Mulier medica et obstetrix. Vet. Inscr. Reines. Epist. p. 269 VALERIAE VERECVNDAE IATROMAEAE REGIONIS SVAE PRIMAE.
IATRONICES is. m. Medicorum victor. Ita Thessalus cognominari voluit, qui rabie quadam in omnis aeui medicos perorans? monumento suo iatronicem se inscripsit. Ex Plin. 29, 1.
IATROS i. m. [ i)atro\s2 ] Latine dicitur Medicus. Quod Iatraliptes et Iatronices etc. ostendunt. Quibusdam hoc nomine digitus minimo proximus appellatur.
IAX
IAXAMATAE arum. m. Populi circa Maeotim, inquit Stephanus, quos Ephorus appellat Sauromatas. [...]
IAXARTES is. m. [ *)iaca/rths2 ] Scythiae fluuius in Asia, amnium ab Oriente in Caspium influentium vel maximus: nam multum secum rapit, et immani vndarum copia extumescit: oritur in vltimis Sogdianorum finibus ex montibus, quos Sogdios Ptolemaeus vocat. [...]
IAXTES is. m. [ *)ia/cths2 ] Fluuius, quem eodem cum superiore in tractu quidam locant: cuius meminit Claudian. Cons. Prob. et Olyb. 160 Sic nobis Scythicus famuletur laxtes. al. Araxes.
IAZ
IAZYX, Pl. IAZYGES um. m. [ *)ia/zuges2 ] Istri s. Danubii in Pontum properantis accolae. [...]
page 954, image: s0954IBER Vet. Gloss. Iber [ h(mi/onos2. Fuerit itaque mulus. Vid. HYBRIDA.
IBERNIA [ *(iouerni/a ] Vid. HYBERNIA.
IBERVS, vel i. m. [ *)/ibhr ] Fluuius Hispaniae, qui apud Cantabros ortus in mare Balearicum exit. [...]
IBERIA ae. f. [ *)ibhri/a ] Dicta est Pars Hispaniae, quae intra Iberum continetur: quamuis generali vocabulo pro Hispania capiatur. [...]
IBERIACVS a, um. Adi. [ *)ibhriko\s2 ] Terrae Iberiacae Sil. 13, 510.
IBERICVS a, um. Adi. Hispanicus. [...]
IBERINVS a, um. Adi. Iuuen. Sat. 6, 53 Vnus Iberinae vir sufficit.
IBERIS idis. f. Herba, quam Lepidium Latini dicunt. Apul. de Herb. c. 20. Plin. 25, 11. et 26, 8. Diosc. 1, 188. al. Hiberis.
IBEX icis. m. vulgo Rupicapra. Plin. 8, 53 Sunt capreae, sunt rupicaprae, sunt ibices pernicitatis mirandae.
IBI
IBI [ e)kei=, i)=xi ] Adu. in loco, sed quod non minus quam vbi ad tempus etiam et omnem conditionem vel circumstantiam refertur. [...]
IBIDEM [ au)tou= ] In eodem loco. [...]
IBIS is. vel idis. f. [ i)/bis2 ] Auis Aegypti, ciconiae similis. [...]
IBRIDA vid. HIBRIDA.
IBRIS vid. HIBRIS.
IBISCVS vid. HIBISCVS. et Apul. de Herb. c. 38 et 114.
page 955, image: s0955IBV et IBY
IBVS pro Iis, inquit Nonius minus Latinum putat consuetudo, quum veterum auctoritate plurimum valeat. [...]
IBYCVS i. m. Rheginus Poeta, quem maxime omnium amore flagrauisse ex ipsius scriptis constare scribit Cic. Tusc. 4, 71. [...]
ICA
ICADIVS i. m. Praedo, de cuius fato sic scribit Cic. de Fato 6 [...]
ICARIA ae. f. [ *)ikari/a ] Insula in Icario mari: ab Icaro Daedali filio dicta: ante Doliche vocata.
ICARIVS [1] vel rectius ICARVS, i. m. [ *)ika/rios2 ] Pater Erigones, quum acceptum a Libero patre vinum mortalibus indicaret, occisus est a rusticis: qui, quum plus aequo potassent, inebritati venenum se bibisse crediderant. [...]
ICARIVS [2] a, um. Adi. Astrum Icarium Stat. Theb. 4, 777. [...]
ICARIVS [3] i. m. Pater Penelopes. Ouid. Epist. 1, 81 Me pater Icarius, etc.
ICARIS idis. f. Patronym. Penelope, Icarii filia [ *)ikari\s2 ] Ouid. in Ibin 391 Et velut Icaridos famulae periere, procique etc.
ICARIOTIS idis. f. Aliud Patronym. [ *)ikariwti\s2 ] Sic Propertius vocat Penelopen 3, 13, 10 [...]
ICAROS, s. i. f. Insula. [...]
ICARIVS [4] a, um. Adi. Ab Icaro Insula, maris epitheton. [...]
ICAS adis. f. [ ei)ka\s2 ] Numerus vicenarius. [...]
ICH
ICHNEVMON onis. m. [ i)xneu/mwn ] Animal est magnitudine felis, specie muris, quod vulgo nunc Murem Indicum vocant. [...]
ICHNOBATES ae. m. i. Per vestigia vadens: Canis nomen. Ouid. Met. 3, 207.
ICHNOGRAPHIA ae. f. [ i)xnografi/a ] Dicitur quasi vestigii aedificationis cuiusque descriptio, in qua quasi vestigio totum opus insistit. [...]
ICHNVSA ae. f. Sardiniae antiquum nomen. Sil. 12, 358 Inde Ichnusa prius Graiis memorata Colonis.
ICHOR oris. m. [ i)xw\r ] Sanies, cruor. Cels. 5, 26, 20 Ichor tenuis, subalbidus ex malo vlcere exit.
ICHTHYOCOLLA ae. f. [ i)xquoko/lla ] Appellatur Piscis, cui glutinosum est corium, idemque nomen glutino eius. Haec Plin. 32, 6. et 7, 56.
ICHTHYOPHAGI orum. m. Pl. [ *)ixquofa/goi ] Qui piscibus viuunt: quo nomine dicti sunt quidam populi in Aethiopia interiori, qui magnum signum Occidentalis Oceani tenent, teste Ptolemaeo 4, 9. [...]
ICHTHYOTROPHIVM i. n. [ i)xquotrofei=on ] Locus, in quo aluntur pisces, qui et Piscina et Viuarium Latine dicitur. [...]
page 956, image: s0956ICO ici, ictum, icere. [ plh/ttw, ba/llw ] Percutere, inquit Festus. [...]
ICTVS [1] a, um. Partic. [ beblhmme/nos2 ] Ictus caput Caes. B. C. 3,.. Incidit ad terram ictus Turnus Virg. Aen. 12, 926. [...]
ICTVS [2] ūs. m. [ plh=gma, plhgh\ ] Percussio ipsa. [...]
ICON onis. f. [ ei)kw\n, o/nos2 ] Latine Effigies, imago, et statua membrorum hominis a pictoribus seu statuariis ad viuum expressa. [...]
ICONICVS a, um. Adi. [ ei)koniko\s2 ] Ita pictum, vt ex eius membris similitudo expressa sit. [...]
ICONISMVS i. m. [ ei)konismo\s2 ] Iconismos Sen. Epist. 95. [...]
ICVNCVLA [1] ae. f. Dimin. Suet. Ner. c. 56 [...]
page 957, image: s0957ICONIVM i. n. [ *)iko/nion ] Oppidum Ciliciae, in quo Cic. se commoratum esse scribit Fam. 3, 8 [...]
ICOSIVM i. n. Mauritaniae Caesariensis oppidum, ab Herculis comitibus conditum. [...]
ICOSAPROTI viginti primi dicti, vt Decaproti. Hinc
ICOSAPROTIA ae. f. Dignitas icosaprotorum. l. 18 §. 26 ff. de muner. et honor.
ICT
ICTERVS i. m. [ i)ktero\s2 ] Morbus, quum per totum corpus bilis suffunditur, quae interdum nigra, interdum flaua est. [...]
ICTERICVS a, um. Adi. [ i)kteriko\s2 ] Qui eo morbo laborat. Plin. 20, 9 [...]
ICTIS idis. f. [ i)kti\s2 ] Mustelae genus. [...]
ICTVS [3] ūs. Vid. ICO, is.
ICVNCVLA [2] vid. ICON.
ID
ID neutrum ab Is, eius. Vid. IS.
IDA ae. f. [ *)/idh ] Mons altissimus, Troadis, itemque alius Cretae insulae. [...]
IDAEVS a, um. Adi. [ *)idai=os2 ] Campi Idaei Virg. Aen. 7, 222. [...]
IDALIA ae. f. Silua et vrbecula, vel
IDALIVM i. n. [ *)ida/lion ] Nemus et oppidum Cypri, Veneri sacrum. [...]
IDALIVS a, um. Adi. [ *)ida/lios2 ] Idalia acus, vid. ACVS. Dea Ouid. de Arte Am. 3, 166. [...]
IDALIS idis. f. Lucan. 3, 204 male huc refertur. Et est ille locus vel corruptus, vel alias ignorabilis. Varia tentant viri docti.
IDC et IDE
IDCIRCO quod quidam scribunt ICCIRCO. [...]
IDEA ae. f. [ i)de/a ] Forma, figura, species rerum prima et inchoata intelligentia. [...]
IDEALIS e. Adi. In idea consistens. Ideales formae Mart. Capel. 7,.. Idealis quaedam prudentia Idem 8 p. 275. quae polos, axem, circulos, in mundo fingit et concipit.
IDEM eadem, idem. [ o( au)to\s2, h( au)th\, to\ au)to\ ] Idem m. producit primam: Idem n. corripit. [...]
page 959, image: s0959IDENTIDEM [ e)ka/stote, w(sau/tws2 ] Frequenter, cum quodam interuallo, inquit Valla. [...]
IDENTITAS atis. f. [ tauto/ths2 ] Sarisb. 3, 6 Identitas voluntatum.
IDEO [ dio\ ] Coni. collectiua, siue rationalis. [...]
IDI et IDM
IDIOGRAPHVS i. m. Idem quod Autographus. vt, Idiographus liber Virgilii Gell. 9, 14. quem ipse sua manu scripsit.
IDIOMA atis. n. [ i)di/wma ] Ad verbum Proprietas est. [...]
IDIOTA ae. c. [ i)diw/ths2, tou ] Indoctus, et illiteratus. [...]
IDIOTICVS a, um. Adi. Tertull. contra Gent. c. 1 Rudem, impolitam et idioticam compellare.
IDIOTICE Adu. Vet. Interpr. Iren. praef. 1 et 5, 25.
IDIOTISMVS i. m. est figura, quae studiose vtitur humilibus et plebeiis verbis, vt finem aliquem, fidem praesertim, consequatur. [...]
IDMON onis. m. [ *)/idmwn ] Vates inter Argonautas, Apollinis et Asteriae filius. [...]
IDO
IDOLVM i. n. [ ei)/dwlon ] Simulacrum, et repraesentatio rei alicuius, idem fere quod species. [...]
page 960, image: s0960IDOLEVM, siue i. n. Delubrum, seu locus vbi idolum statuitur. [...]
IDOLICVS a, um. Adi. Tertull. de Idol. c. 13 Res idolicae. Conf. Paul. Petrocor. de Vita Martin. 2, 231 et 555.
IDOLOLATRIA ae. f. [ ei)dwlola/treia ] Idolorum cultus. Tertull. passim.
IDOLOLATRA ae. c. [ ei)dwlola/trhs2 ] Idolorum cultor. Idem.
IDOLOLATRICVS a, um. Adi. Idem.
IDOLOLATRIS idis. f. Prudent. Hamartig. 404. Vid. Gronou.
IDOLOTHYTVM i. n. [ ei)dwlo/quton, tou ] Quod immolatum est idolo. [...]
IDOMENEVS i. m. Quadrisyll. [...]
IDONEVS a, um. Adi. [ e)pith/deios2 ] Aptus ad omnia, et bona et mala, inquit Donatus, Conueniens, et alicui rei natus. [...]
page 961, image: s0961IDONEA orum. n. Tacit. Ann. 4, 5, 6 At apud idonea prouinciarum. h. e. Apud idoneos locos prouinciarum.
IDONEE Adu. [ e)pithdi/ws2 ] Apte et commode. [...]
IDOS [ ei)=dos2 ] Forma. Quid differt ab Idea docet Seneca Epist. 58. Conf. Epist. 65. et Tertull. de Idolol. c. 3.
IDROS Cariae Mons, de quo vid. Is. Voss. ad Catul. p. 236.
IDV et IDY
IDVMAEA ae. f. IDVME Poetis, [ *)idoumai=a ] Regio Syriae, vid. Plin. 5, 13. [...]
IDVMAEVS a, um. Adi. Virg. Georg. 3, 12 Primus Idumaeas referam tibi Mantua palmas.
IDVS uum. f. Plur. tantum, dicuntur Octo illi dies, qui in singulis mensibus Nonas sequuntur. [...]
IDVLIS e. Adi. Vt, Idulis ouis, Quae omnibus Idibus Ioui mactabatur. et Sacra Idulia. Festus. Conf. Macrob. Saturn. 1, 15 qui a flamine omnibus Idibus Ioui mactatam ait.
IDVARIA Collegia duo cum Kalendariorum collegio memorantur in Vet. Inscr. apud Grut. p. 478, 9. [...]
IDYLLION, i. n. vel Dimin. ei)du/llion ab ei)=dos2 forma, species. [...]
IEC et IEI
IECVR iecoris, vel iecinoris, s. iocinoris. [...]
IECINOROSVS, siue a, um. Adi. Qui iecoris siue iocinoris vitio laborat. Scrib. Largus 105 Iocinorosis duritiam habentibus diutinam, ex aqua mulsa satis conuenit. Add. 169.
IECOROSVS a, um. Adi. Sidon. Epist. 5, 14.
IECORITICVS a, um. Adi. Marcell. Emp. c. 20.
IECORALIS e. Adi. Gloss. Gr. Lat. [ h(patiko\s2, Iecoralis.
IECVSCVLVM i. n. Dimin. [ h(pa/tion ] Plin. 11, 37 [...]
IEIVNIVM i. n. [ nhstei/a, a)siti/a ] Tempus, quo a cibis abstinemus. [...]
page 962, image: s0962IEIVNVS a, um. Adi. [ nh=sths2 ] Qui a cibis abstinet. [...]
IEIVNE Adu. [ nhste/ws2 ] Defectum aliquem vigoris notat, fructusue et iucunditatis, Frigide, languide. [...]
IEIVNITAS atis. f. [ nhsto/ths2 ] Tenuitas, cui contraria est Vbertas et copia. [...]
IEIVNIOSVS a, um. Adi. Ridiculum epitheton diei, quo parasitus esurire cogitur. Plaut. Capt. 3, 1, 6 Neque ieiuniosiorem, nec magis effertum fame vidi.
IEIVNO āre. Cibo sponte abstinere, praesertim religionis causa. Hieron. Epist. 22 c. 13 Lecturus Tullium ieiunabam. Tertull. de Ieiun. c. 13 pr. Conuenio vos et praeter pascha ieiunantes.
IEIVNATIO onis. f. Tertull. l. c. Ieiunationibus operati. Idem ad Scap. c. 5 et adu. Psych. c. 10.
IEIVNATOR oris. m. Augustin. Epist. 86 Qui ventricolas tanquam magnus ieiunator accusat.
IEN et IER
IENTACVLVM i. n. [ a)kratismo\s2 ] Cibus, qui ante prandium sumitur. [...]
IENTO āre. [ a)krati/zw ] Aliquid ante prandium gustare. [...]
IENTATIO onis. f. Firmic. 2, 10 Venus significat etiam conviuia, ientationes, dulciaque tragemata, siue bellaria.
IENTATOR oris. m. Eutropio tribuitur: non recte.
IENS [2] euntis. Partic. [ i)w\n ] Ab Eo, is, verbo.
IERICHO, vel, vel untis. f. Iudaeae oppidum inter Hierosolymam et Iordanem. Plin. 5, 14. Prudent. Psychom. 536. et Hamart. 480.
IERNA ae. f. Hispaniae fluuius est, auctore Mela 3, 1. Strabo 3 Iernam his locis commemorat montem, a quo Iernam amnem potuisse vocari verisimile est.
IERVSALEM [ *(ierousalh\m ] Vrbs Iudaeae celeberrima: quam Hierosolyma Graeci et Latini fere malunt. Vid. Dictionarium nominum Hebraicorum in Hieron. Opp.
IES et IGI
IESVS u. m. [ *)ihsou=s2 ] dissyllabum apud Hebraeos, tametsi Graecis trisyllabum. [...]
page 963, image: s0963IGITVR [ a)/ra, a)r'ou)=n, gou=n, ou)kou=n, toi/nun, toigarou=n ] Collectiua vel rationalis Coniunctio est: colligit enim supra dicta, eaque ratione confirmat. [...]
IGN
IGNARVS [1] [ a)gnow=n ] vid. IGNORO.
IGNAVVS a, um. Adi. [ a)/praktos2, r(a/qumos2 ] Gnauo, forti, alacri, agili opponitur. [...]
IGNAVIA ae. f. [ r(aqumi/a ] Vitium est contrarium Fortitudini, quo quis aggredienda prae formidine non aggreditur. [...]
IGNAVITAS atis. f. Idem. Iustin. 43, 3, 5 Phocaeenses ex ignauitate ac macie terrae coacti. Sed recte al. Exiguitate.
IGNAVE Adu. [ r(aqu/mws2 ] h. e. Lente, et segniter. [...]
IGNAVITER Adu. [ blakikw=s2 ] Hirt. ad Cic. Att. 15 sub 6 An ego, quum omnes caleant, ignauiter aliquid faciam?
IGNAVESCO ere. Tertull. de Anima c. 43 Animus nec quiescit nec ignauescit.
IGNAVIO [1] onis. m. Gell. 16, 24 Isti ignauiones, qui nihil persicere possunt.
page 964, image: s0964IGNAVIO [2] ire. Ignauum facio. Antiquum. Ex Accii Aeneadis aut Decio, Fateor, sed saepe ignauit fortem in spe expectatio Nonius 2, 441.
IGNIS is. m. [ pu=r ] A Gignendo dictus: quod in eo nihil nascatur, et omne quod nascitur, eum amittit et frigescit. [...]
page 965, image: s0965IGNICVLVS i. m. Dimin. [ puri/dion ] Iuuen. Sat. 3, 102 [...]
IGNEVS a, um. Adi. [ purino\s2 ] Cic. de N. D. 2, 23 [...]
IGNEOLVS a, um. Adi. Dimin. Prudent. Cathem. 3, 186 Oris opus, vigor igneolus Non moritur.
IGNARIVS a, um. Adi. Ignem continens. Vt Lapis ignarius Marcell. Emp. c. 33.
IGNIDVS a, um. Adi. Theod. Priscian. 2, 9 Vti cucurbitis ignidioribus.
IGNIO ire. Candefacere. Prudent. in Rom. 1077 Acus minutas ingerunt fornacibus His membra pergunt vrere, vt igniuerint.
IGNITVS a, um. Adi. [ purw/dhs2, dia/puros2, e)/mpuros2, purihkh\s2 ] Candens et admodum calidus. [...]
IGNITVLVS a, um. Adi. Dimin. Tertull. ad Nat. 1, 10 extr. Mercurius in caluitio pennatulus, in caduceo ignitulus.
IGNITABVLVM i. n. Ignis receptaculum, Festo. [...]
IGNESCO is, ere. [ puro/omai, purakto/omai ] Ignitum fieri, in ignem conuerti, et ardere. [...]
IGNESCENS entis. Part. Plin. 37, 2 [...]
IGNIA n. Pl. Vitia fictilium vasorum Fest. Forte quae igni rupta sunt.
IGNIARIVM i. n. [ purei=on ] Igniaria Plinio appellantur Ligna, ex quibus ignis statim accenditur 16, 40 [...]
IGNEFACTVS a, um. Adi. Plin. 20, 9 Flos bulborum tritus crurum maculas varietatesque ignefactas emendat. Vid. Theod. Prisc. 2, 28.
IGNICOLORVS a, um. Adi. Ignei coloris. Iuuencus in Matth. c. 26, 64 Sub nubibus ignicoloris.
IGNICOMANS antis. Adi. Igneam comam s. radios et fulgorem habens. [...]
IGNICOMVS a, um. Adi. Idem. Sol ignicomus Auson. Epist. 7, 8. Add. Nemes. Cyneget. v. 214. Auien. Descr. Orb. v. 801.
IGNIFER a, um. Adi. [ purfo/ros2 ] Lampades igniferae Lucret. 2, 25. Aether Idem 5, 499. Cic. Arat. v. 88. Axis, Currus Solis Ouid. Met. 2, 59.
IGNIFLVVS a, um. Aliud Adi. [ pur)r(hto\s2 ] Cauernae ignifluae Claud. Cons. Hon. 3, 196.
IGNIGENA ae. m. Bacchi cognomen, fulmine Iouis vtero Semeles excussi. Ouid. Met. 4, 11 Bacchumque vocant, Bromiumque, Lyaeumque Ignigenamque, Satumque iterum, etc.
IGNIGENVS a, um. Adi. Apul. Met. 7 p. 197.
IGNIPES edis. Adi. [ puro/pous2 ] Martial. 1, 27 Ignipedes posset sine Colchide vincere tauros. Equi ignipedes Solis Ouid. Met. 2, 392. Stat. Theb. 1, 27.
IGNIPOTENS entis. Adi. purosqenh\s2, *pursoduna/sths2 Gl. Gr. Lat.] Dictus est Vulcanus, quod ignis potestatem habeat. [...]
IGNISPICIVM i. n. [ puroskopi/a ] sicut Aruspicium, Diuinatio erat apud antiquos, quae ignis inspectione fumebatur. [...]
page 966, image: s0966IGNIVAGVS a, um. Adi. Vt Denunciatio igniuaga Mart. Capell. 9 p. 304.
IGNIVOMVS a, um. Adi. Carmen paschale, quod Lactantio, alii Venantio tribuunt, v. 3 Altius igniuomum Solem caeli orbita ducit.
IGNOBILIS e. Adi. [ a)/shmos2, nw/numos2 ] Incognitus, ignotus, vilis, et abiectus in contemtum. [...]
IGNOBILITER Adu. Solin. c. 70 Aedes ignobiliter fastigatae. Sepultum ignobiliter Eutrop. 7, 15.
IGNOBILITAS atis. f. Genus ignobile, vel conditio hominis obscuri. [...]
IGNOMINIS e. Adi. [ dusw/numos2 ] Qui laude et gloria caret: quasi Inglorius et illaudatus. A quo
IGNOMINIA ae. f. [ a)timi/a, a)doci/a ] Nominis nota, infamia, dedecus, contumelia, macula, probrum. [...]
IGNOMINIOSVS a, um. Adi. [ a)/timos2 ] Notatus infamia. Quinctil. 7, 2 [...]
IGNOMINIOSE Adu. Idem. Ignominiose turpare Eutrop. 4, 10, 4. Compar. Arnob. 4,.. Tractari ignominiosius. Superl. Orosius 7, 7 extr. Fugere ignominiosissime.
IGNOMINIATVS a, um. Adi. [ a)timasqei\s2 ] Pro Ignominia affectus. Gell. 9 (8) c. vlt. (15) Quibus modis ignominiatus, tractatusque sit a C. Caesare Laberius Poeta. Antiquum et obsoletum.
IGNORO āre. [ a)gnow= ] Nescire. [...]
IGNORANS antis. Part. [ a)gnow=n ] Cic. de Amicit. 24 [...]
IGNORANTER Adu. Idem. Cyprianus Epist. 63.
IGNORATVS a, um. Part. [ h)gnohme/nos2 ] Tacit. Hist. 4, 36 [...]
IGNORATIO onis. f. [ a)gno/hma ] Inscitia, et Inscientia. [...]
page 967, image: s0967IGNORATOR oris. m. ICt. in Cod...
IGNORANTIA ae. f. [ a)/gnoia ] Et Ignorationem significat, et humani ingenii vitium, quando quis non satis intelligit, quid faciat vel dicat, aut contra. [...]
IGNORABILIS e. Adi. [ a)/gnwstos2 ] Quod non cognoscitur. [...]
IGNORABILITER Adu. Idem. Apul. Met. 3 p. 137 Laminis ignorabiliter literatis.
IGNARVS [2] a, um. Adi. [ a)maqh\s2 ] Imprudens, inscius, rudis, imperitus, indoctus. [...]
IGNARVRIS e. Adiect. Idem ac Ignarus. Plaut. Poen. prol. v. 47 Aeque vt mecum sitis ignarures. Gloss. Lat. Gr. Ignarures, [ a)gnou=ntes2.
IGNOSCO oui, otum, ere. [ sugginw/skw ] Dissimulare, quasi non noueris, et sic Condonare. [...]
IGNOTVS [1] a, um. Partic. Condonatus. Hirt. de B. Afric. 31, 3 Saepe a se fugatis? et concessam vitam, et ignota peccata. 2 Ignotus, i. incognitus, vid. p. p. separatim.
IGNOTVRVS a, um. Partic. [ suggnwso/menos2 ] Cic. in Caton.
page 968, image: s0968apud Prisc. Ignoturum alteri, quod patrem: alteri, quod tutorem sequutus esset.
IGNOSCENDVS a, um. Partic. Macrob. Saturn. 2, 13 [...]
IGNOSCENS entis. Partic. [ suggnwmoniko\s2 ] Qui facile condonat et ignoscit. Ter. Heaut. 4, 1, 32 Quanto tuus est animus natu grauior, ignoscentior, etc.
IGNOSCENTIA ae. f. [ suggnw/mh ] Condonatio peccati. [...]
IGNOSCIBILIS e. Adi. [ su/ggnwstos2 ] Gell. 13, 20 Hic vester huiuscemodi vestitus, de multo iam vsu ignoscibilis est, i. venia dignus. Vid. Tertull. de Vxor. 2, 1.
IGNOTVS [2] a, um. Adi. [ a)gnw\s2, a)gnw/ristos2 ] Incognitus, non visus. [...]
IGNOTITIA ae. f. Gell. 16, 13 Iura, quibus vti iam per ignotitiam non queunt. [...]
IGV
IGVVIVM i. n. Vmbriae oppidum. Sil. 8, 460 Narnia, et infestum nebulis humentibus olim Iguuium, etc. Vid. ibi Drakenb. et Manut. ad Cic. Attic. 7, 13 p. 199.
ILB et ILE
ILBA, vel ae. f. [ *)ilou=a ] Insula est in mari Tusco, de hac Plin. 34, 14. et 3, 6. [...]
ILE is. n. [ ei)leo\n ] Pl. Ilia, ium, ibus. [...]
page 969, image: s0969ILEOS i. m. [ ei)leo\s2 ] Morbus gracilioris intestini. [...]
ILIOSVS [1] i. m. Qui morbo ilium laborat. Plin. 20, 4 Praxagoras et iliotis dandos censet.
ILERDA ae. f. [ *)ile/rda ] Hispaniae vrbs. Vnctus mitteris Ilerdam Hor. Epist. 1, 20, 13. Vid. Lucan. 4, 33.
ILEX icis. f. [ pri/nos2 ] Arbor quercui proxima. [...]
ILICEVS [1] a, um. Adiect. [ prinino\s2 ] Quod factum est ex ilice. Stat. Theb. 6, 101 Ornique iliceaeque trabes.
ILICETVM i. n. [ prinw\n ] Locus ilicibus consitus. Martial. 12, 18? E cathedra Surgentem focus excipit superba Vicini strue cultus iliceti. Add. Idem 4, 55.
ILIGNEVS [1] a, um. Adi. [ prinino\s2 ] Quod est ex ilice, vel etiam ad ilicem pertinet. Vt, Frons ilignea Columel. 11, 2. Id. 6, 3 Modius viridis laureae, et iligneae frondis. Corona Plin. 16, 4.
ILIGNVS a, um. Adiect. [ prinino\s2 ] Iligna glans Plin. 16, 5. Ter. Adelph. 4, 2, 46 Lectulos in sole ilignis pedibus faciundos dedit.
ILI
ILIA ae. f. [ *)ili/a ] Vestae sacerdos, Romuli et Remi mater a Marte compressa, Amulii filia. [...]
ILIADES, ILIAS, ILIENSIS vid. sub ILIVM.
ILICEVS [2] vid. ILEX.
ILICET [ tete/lesqai ] per syncopen dictum, quasi Ire licet. [...]
ILICO vid. ILLICO.
ILIGNEVS [2], ILIGNVS vid. ILEX.
ILIONE es. f. [ *)ilio/nh ] Satis describitur Virgil. Aen. 1, 657 Praeterea sceptrum, Ilione quod gesserat olim, Maxima natarum Priami.
ILIONEVS i. m. quadrisyll. [ *)ilioneu\s2 ] Troianus fuit, quem Virgilius non sine causa vbique inducit eloquentem. [...]
ILIOSVS [2] vid. ILE.
ILISSVS i. m. [ *)/ilissos2 ] Amnis in Attica, Musis dicatus, quas Ilissidas vocant. Stat. Theb. 12, 641 Celauit Geticos ripis Ilissus amores. Id. Theb. 4, 52 Lambit et anfractu riparum incuruus Ilissus.
ILITHYIA ae. f. [ *)ili/quia ] dicitur a Poetis Diana, quae parientibus assistere putabatur. Vid. Interpr. ad Hor. Carm. Saec. 14. Praepositam timidis parientibus Ilithyiam Ouid. Met. 9, 283.
ILION, ILIOS, ILIVM i. n. [ *)/ilion ] Virgilius neutro tantum genere declinat: Feminino etiam alii, Seru. ad Aen. 3, 3. [...]
ILIVS a, um. Adi. [ *)/ilios2 ] Tellus Ilia Virgil. Aen. 9, 245. Hector Plaut. Bacch. 4, 9, 27. Turmae Iliae litus Etruscum tenuere Hor. Carm. Saccul. 37.
ILIACVS a, um. Aliud Adi. [ *)iliako\s2 ] Gens Iliaca Virgil. Aen. 6, 875. Campi Idem Aen. 1, 101. Muri Hor. Epist. 1, 2, 16. Ruinae Virg. Aen. 1, 447.
ILIENSIS e. Aliud Patronym. [...]
ILIAS adis. f. [ *)ilia\s2 ] Homeri opus, in quo Ilii excidium describit. [...]
page 970, image: s0970ILIADES ae. m. Ganymedis patronymicum. Ouid. Met. 10, 160 Abripit Iliaden, qui nunc quoque pocula miscet, etc.
ILL
ILLA [1] vid. ILLE.
ILLABEFACTVS a, um. Adi. [ a)lu/mantos2 ] Ouid. ex Pont. 4, 8, 10 [...]
ILLABOR eris, illapsus sum, abi. Dep. [ ei)sre/w ] Intro labi, influere, demitti. [...]
ILLABENS entis. Partic. Astris illabentibus tepet Pontus Stat. Achill. 1, 138.
ILLAPSVS [1] a, um. Part. Truncus illapsus cerebro Hor. Carm. 2, 17, 27. Virg. Aen. 2, 377. al. Delapsus.
ILLAPSVS [2] ūs. m. [ ei)/srous2 ] Colum. 2, 2 Ne praecludatur humoris illapsu atque exitu.
ILLABORO āre. Tac. German. 46 [...]
ILLABORATVS a, um. Adi. [ a)kate/rgastos2 ] Quod sine labore et diligentia factum est. [...]
ILLAC [1] vid. sub ILLE.
ILLACERABILIS e. Adi. [ a)namukto\s2 ] Spolium illacerabile Sil. 5, 137.
ILLACESSITVS a, um. Adi. [ a)popila/kistos2 ] Tac. in Vita Agric. c. 20 [...]
ILLACRIMO āre. [ a)podakru/w ] Lacrimis prosequi. [...]
ILLACRIMABILIS e. Adi. [ a)/dakrus2 ] Immisericors et inexorabilis. [...]
ILLACRIMANDVS a, um. Adi. Augustin....
ILLACRIMATIO onis. f. Gell....
ILLACTENVS [1] vid. ILLATENVS, sub ILLE.
ILLAEDO si, sum, ere. [ katabla/ptw ] Apud Cic. legebatur, pro Infringere, et violare, in Vatin. 5 c. 2 Num Aeliam, num Fusiam legem illaeserit? pro neglexerit, quod ex MSS. repositum.
ILLAESVS a, um. Partic. [ a)lw/bhtos2, a)ph/mwn ] Plin. 15, 30 [...]
ILLAESIBILIS e. Adi. Ira in Deo esse non potest, quia illaesibilis est Lactant. [...]
ILLAETABILIS e. Adi. [ a)neu/frantos2 ] Non laetum, et quod nullam laetitiam adfert. [...]
ILLAEVIGATVS a, um. Adi. Illaeuigatus sonus et inconditus Diomed. Gramm.
ILLAMENTATVS a, um. Adi. Illamentatus et insepultus abii Vulg. Interpr. 2 Maccab. 5, 10.
ILLAPSVS [3] vid. ILLABOR.
ILLAQVEO āre. [ pagideu/w ] Laqueo capere, vt irretire. Prudent. Hymn. Cathem. 3, 41 Callidus illaqueat volucres.
ILLAQVEATVS a, um. Part. Inlaqueatus, inquit Festus, alii pro Vincto vtuntur, alii pro Soluto. Cic. de Arusp. Resp. 7 c. 4 Sed si etiam nunc illaqueatus iam omnium legum periculis, etc.
ILLARGIO ire. Cato Lege Baebia apud Non. 7, 19 Pecuniam inlargibo tibi, i. largiar.
ILLARIDO āre. Apicio tribuitur. Non habet Index Listeri.
ILLATEBRO āre. [ a)pokru/ptw ] quasi Intus abscondere. [...]
ILLATEBRA ae. f. Vbi celari nihil quit, a Non latendo dicta. [...]
ILLATENVS vid. sub ILLE.
ILLATIO, ILLATVS vid. INFERO.
ILLATRO āre. Lucan. 6, 729 Perque cauas terrae, quas egit carmine, rimas Manibus illatrat: regnique silentia rumpit. Sil. 13, 845 Illatrat ieiunis faucibus orcus.
ILLATRATIO onis. f. Tacito adscribitur.
ILLATRATOR oris. m. ICt. in Dig....
ILLAVDATVS a, um. Adi. [ a)pa/ratos2 ] non (modo) qui laudatus non sit, sed qui laudari non meruit, hoc est Illaudabilis, vt ait Seruius ad Virgil. Georg. 3, 4 [...]
page 971, image: s0971ILLAVDABILIS e. Adi. [ ou)k ai)neto\s2 ] Gell. 2, 6 [...]
ILLAVDANDVS a, um. Tertullian. vel Cypr. aduers. Marc. Carm. 3, 6 Plebis facta illaudanda.
ILLAVTVS a, um. Adi. Plaut. Poen. 1, 2, 23 Meo quidem animo quasi illauta est, i. immunda.
ILLE a, ud. [ e)kei=nos2, th=nos2 ] Pronomen relatiuum et demonstratiuum. [...]
ILLECE ace. Plaut. Amph. prol. 97 [...]
page 972, image: s0972ILLEMET Cic. de Legib. 1, 8 c. 3 Incurret etiam in illummet memorabilem annum suum.
ILLA [2] Adu. per locum, idem quod Illac. [...]
ILLAC [2] Adu. per locum. [...]
ILLACTENVS [2], s. Eatenus, in tantum. Gell. 16, 19 Nautas precum eius commiseritum esse illatenus, vt ei necem afferre per vim suis manibus temperarent. Sic Gronou. Al. Illatenus.
ILLI Adu. loci, pro Ibi. Ter. Adelph. 1, 2, 36 [...]
ILLIC [ e)kei= ] Adu. in loco. Ter. Adelph. 4, 2, 38 [...]
ILLICO Adu. [ parauti/ka ] Continuo, confestim, statim. [...]
ILLIM pro Illinc legi apud Lucret. 5, 573 [...]
ILLINC [ e)kei/qen ] Adu. de loco. [...]
ILLO [ e)kei/se ] Adu. ad locum. Ter. Andr. 2, 2, 25 Quum illo aduenio solitudo ante ostium. Conf. Plaut. Amph. 1, 1, 48. 2, 1, 56. Id. Aulul. 4, 8, 5 etc. it. Nep. 17, 3, 5.
ILLOC legunt quidam Ter. Andr. 2, 2, 25. Sed meliores Illo.
ILLORSVM Festus in Aliorsum Catonis esse dicit.
ILLVC [ e)kei=se ] Adu. ad locum. [...]
ILLECEBRA ae. f. [ e)pagwgh\, a)muli/a, i)u+gc, de/lear ] Omne blanditiarum genus, quibus aliquis allicitur, vel illicitur potius, vt in rete, in foueam, etc. [...]
ILLECEBRO āre. Cathol. Ab eis animis, quos illecebrare moliuntur Augustin. de catechis. rud. c. 4.
ILLECEBRATIO onis. f. Gellio,...
ILLECEBRATOR oris. m. Macrobio tribuuntur: non recte, puto: vid. ILLECTATIO.
ILLECEBROSVS a, um. Adi. Prudent. adu. Symmach. 2, 114 [...]
page 973, image: s0973ILLECEBROSE Adu. [ e)pagwgikw=s2 ] Plaut. Mil. 3, 2, 36 Hui! illecebrose, i. festiue, lepide. Ammian. 30, 19 Haec ita illecebrosius atque inhumanius agi, loquebatur pertinax rumor.
ILLECTO āre. Valde illicere. Tertull. adu. Marc. Carm. 2, 3 Patres quos illectauerat ante.
ILLECTATIO onis. f. Gell. 18, 2 Demulcentes eum iucundis honestisque sermonum illectationibus. Repetiit Macrobius Saturn. 1, 5.
ILLECTAMENTVM i. n. Apul. Apol. p. 315 Illectamentis captus. Claud. Mamert. de Stat. Anim. 2, 7 Illectamenta fallaciarum.
ILLECTVS [1] vid. ILLICIO.
ILLECTVS [2] a, um. a Lego, is. [ ou)k a)nagnwqe\n ] Non lectum significat. [...]
ILLEGITIMVS a, um. Adi. Legibus aduersus vel vetitus. [...]
ILLEPIDVS a, um. Adi. [ a)xari/eis2 ] In quo nihil leporis est, et elegantiae, et tam de homine, quam de oratione dicitur. [...]
ILLEPIDE Adu. [ a)xarie/ntws2 ] h. e. iniucunde et inficete. [...]
ILLEX [1] vid. ILLICIO.
ILLITABILIS e. Adi. Sapientia Lactant. Inst. 2, 7.
ILLIBATVS a, um. Adi. [ a)mi/antos2, a)/yaustos2 ] quasi dicas Intactum, et incorruptum. [...]
ILLIBERALIS e. Adi. a)neleu/qeros2 [note of the transcriber: in the print: a)naleu/qeros2] ] Non munificus, qui contra agit, ac liberum hominem decet. [...]
ILLIBERALITAS atis. f. [ a)neleuqeri/a ] Cic. Off. 2, 77 Sed ita, vt illiberalitatis auaritiaeque absit suspicio. Id. Att. 8, 6 Malo Tironis verecundiam in culpa esse, quam illiberalitatem Curii.
ILLIBERALITER Adu. [ a)neleuqe/rws2 ] i. Minime generose, inclementer, haud recte. [...]
ILLIBERIS [1] e. Adi. Orbus, sine liberis. Si frater illiberis decesserit Tertull. adu. Marc. 4, 34.
ILLIBERIS [2] is. f. [ *)illiberi\s2 ] Ciuitas est Narbonensis Provinciae, vt P. Mela 2, 5 scribit, et Plin. 3, 4 [...]
ILLICET vid. ILICET.
ILLICIO exi, ectum, ere. [ e)pa/gw, delea/zw ] Plus est quam Allicere, idem fere, quod Pellicere, nempe in laqueos, aut decipulam blandiendo pertrabere. [...]
ILLECTVS [3] a, um. Partic. [ e)paxqei\s2 ] Attractus. Cic. Tusc. 4, 12 c. 6 Libido ad id, quod videtur bonum, illecta et inflammata rapiatur. Al. iniecta.
ILLECTVS [4] ūs. m. [ e)pagwgh\ ] Blanditiae et illectamentum. Plaut. Bacch. 1, 1, 21 Magis illectum tuum, quam lectum metuo. Illectos ad proditionem Sall. Iug. 51.
ILLICIBILIS e. Adi. Quod illicit. Illicibiles voluptates Lact. 7, 27, 1. Sed melius ex MSS. legitur Illices.
ILLICIVM i. n. [ deleasmo\s2, qe/lghtron ] Incitamentum. [...]
page 974, image: s0974ILLEX [2] egis. Adi. Vt Exlex, qui sine lege viuit. [...]
ILLEX [3], vel (vt quibusdam placet) icis. qui illicit, qui facit, blanditiis praesertim, et voluptate ostendenda, vt homines in laqueos (a laciendo dictos) incidant. [...]
ILLICITATOR s. vt ibi scribitur, Inlicitator apud Festum emtor est, a licitando dictus.
ILLICITVS a, um. Adi. [ a)qe/mistos2, a)qesmo\s2 ] Ex In, et Licitus compositum: Quod non licet, et indecens est. [...]
ILLICITE Adu. Vlp. in l. fideicommissa §. si quis illicite D. de legatis et fideicommissis 3. Varr. L. L. 5, 9 extr. Illicite illexit. Add. Tert. adu. Marc. 4, 34.
ILLICITO Idem. Ammian. 28,..
ILLICENTIOSVS a, um. Adi. Apul. Miles. 2 p. 123, 30 [...]
ILLIDO si, sum, ere. [ prosba/llw, prosara/ssw ] Infringere. [...]
ILLISVS [1] a, um. Partic. Virgil. Aen. 6, 206? illisaque prora pependit. Aequora illisa scopulis Id. Georg. 3, 261. vid. supra. Plaut. Amph.... Concisus pugnis, illisis dentibus.
ILLISVS [2] ūs. m. [ prosbolh\, prosa/racis2 ] Plin. 27, 8 Illisu ipso repercussus. Sil. 17, 250 Aequora surgunt Spumea, et illisu scopulus tremit omnis aquarum.
ILLISIO onis. f. Hier. Epist. 18 ad Marcellam, Nauis nostra scopulorum illisionibus perturbata est.
ILLIGO āre. [ prosde/w ] Idem fere, quod Alligare. [...]
page 975, image: s0975ILLIGATVS a, um. Partic. Virgil. Aen. 10, 794 [...]
ILLIGATIO onis. f. Apud Vitruu.... Arnob. 5,.. et Mart. Capell. 2 p. 45.
ILLIGAMENTVM i. n. Saluian. de Gub. 7 p. 284 Femineis tegminum illigamentis capita velare.
ILLIMIS e. Adi. [ a)qo/lwtos2 ] Sine limo. Ouid. Met. 3, 407 Fons erat illimis, nitidis argenteus vndis.
ILLINIO iui, itum, ire. [ diaxri/w, e)pixri/w ] Inungere, et leniter confricare. [...]
ILLINO eui, itum, ere. [ kataxri/zw ] Inspergere, maculare. [...]
ILLITVS [1] a, um. Partic. Medicamentum inlitum Scribon. 257. [...]
ILLINITVS a, um. Plin. 25, 12 extr. Psyllion illinitum fronti. Conf. Marc. Emp. c. 6.
ILLINIMENTVM i. n. Cael. Aurel. 3, 8.
ILLITVS [2] ūs. m. [ e)pi/xrisma, dia/xrisma ] Plin. 24, 6 Sonitus aurium emendat infusum, strumas illitum, neruorumque nodos. Id. 23, 9 Appositu, fotu, illitu.
ILLIQVEFACIO ere. vnde Cic. Tusc. 4, 20 c. 9 [...]
ILLIQVEFIO eri. Celsi esse dicitur.
ILLIQVOR i. Symmach. 1, 33 Aiunt cochleas, cum sitiunt aeris, atque illis de caelo nihil illiquitur, succo proprio victitare. Sed liquitur Pareus.
ILLISVS [3] vid. ILLIDO.
ILLITERATVS a, um. Adi. [ a)gra/mmatos2, a)maqh\s2 ] Contrarium est Docto et literato. [...]
ILLITVS [3] vid. ILLINO.
ILLOCABILIS e. Adi. [ a)nekdo/simos2 ] Illocabilis virgo, quae non potest viro tradi. Plaut. Aulul. 2, 2, 14 Virginem habeo grandem, dote cassam, atque illocabilem.
ILLOTVS, vel a, um. Adi. [ a)/niptos2, a)/loutos2 ] Immundus et sordidus. [...]
ILLVTIBILIS, ILLVVIES vid. mox s. l.
ILLVBRICO āre. Membra sua leniter illubricans Apul. Met. 2 p. 117, 36. (Pric. p. 25) i. lubrico motu commouens.
ILLVCEO xi, ere. [ e)pila/mpw ] Lucidum esse, quod proprie ad
page 976, image: s0976diem pertinet. [...]
ILLVCESCO ere. [ e)pila/mpomai ] Idem. [...]
ILLVCTOR ari. [ prospalai/w ] Stat. Theb. 4, 790 Et teneris meditans verba illuctantia labris, i. cum difficultate erumpentia.
ILLVDO si, sum, ere. [ e)mpai/zw, katakertome/w ] Decipere et circumuenire veluti ludendo, et tam Dat. quam Accusat. casui iungitur. [...]
ILLVDENS entis. Part. Ouid. Met. 3, 650 Deus illudens. Id. 9, 66 Illudens nostras Tirynthius artes.
ILLVSVS a, um. Partic. Cic. pro Quint. 51 c. 16 [...]
ILLVSIO onis. f. [ e)mpaxqei\s2 ] Cic. de Orat. 3, 200 c. 53 Et extenuatio, et huic adiuncta illusio a praeceptis Caesaris non abhorrens, etc.
ILLVSOR oris. m. Augustin. Epist. 253 Illusorem potius quam veritatis doctorem fuisse. Conf. Tertull. Apol. c. 46. et adu. Marc. 4. 35. Paullin. Natal. Fel. 7, 77.
ILLVSORIVM i. n. Gloss. Gr. Lat. [ xleu/h, Illusorium.
ILLVDIVM, vel i. n. Tertull. de Resurr. Carn. c. 16.
ILVMINO āre. [ fwti/zw, diafwti/zw ] Lumine implere. [...]
ILLVMINATE Adu. Cic. de Orat. 3, 50 c. 14 Qui distincte, qui explicate, qui abundanter, qui illuminate, et rebus et verbis dicunt, etc.
ILLVMINATIO onis. f. Tertull. adu. Hermog. c. 15 Mala necessaria ad illuminationem bonorum. Conf. Macrob. Sat. 1, 17.
ILLVMINATOR oris. m. Tert. adu. Marc. 4, 7 Illuminator nationum. Et c. 17 Illuminator religionis. Lactant. 6, 18 Illuminator noster Deus.
ILLVMINABILIS e. Adi. Claud. Mamert. de Stat. Anim. 2, 2.
ILLVMINVS a, um. Adi. Quod est sine lumine. Apul. 6 p. 174, 10 Et illuminarum Proserpinae nuptiarum demeacula. Et 3 Seruato noctis illumino tempore.
ILLVNIS e. Adi. [ a)se/lhnos2 ] Illunis nox Plin. Epist. 6, 20 [...]
ILLVNVS a, um. Adi. Apul. Miles. 9 Tenebris illunae calignis impeditus. Ita Elmenh. p. 232. Et Pricaeus p. 200. Vid. Beroald. ad d. l.
ILLVSTRIS e. Adi. [ e)pifanh\s2 ] Clarus, splendidus, et a luce proprie dicta ad famam, nobilitatemque transfertur. [...]
page 977, image: s0977ILLVSTRIVS issime. Adu. Cic. Fam. 10, 19 [...]
ILLVSTRO āre. [ lampru/nw ] Lucidam et splendidam rem aliquam facere, vel ei lucem et splendorem afferre. [...]
ILLVSTRATIO onis. f. Solis illustrationem eiusdem incensa radiis menstruo spatio luna complet Cic. de Nat. D. 1, 87. Illustratio et euidentia, i. e)na/rgeia Cic. apud Quinctil. 6, 2, 32.
ILLVSTRAMENTVM i. n. [ la/mpruma ] Quinct. 11 c. vlt. de amictu oratoris loquens, Haec sunt vel illustramenta pronuntiationis, vel vitia.
ILLVSTRATOR oris. m. Lactant. 2, 9 [...]
ILLVSTRATRIX icis. f. Sarisb. 7, 9 Illustratrix gratia.
ILLVSTRATVS ūs. m. Dignitas Illustrium, de quibus n. 2. apud Cassiod. Var. 6, 11.
ILLVTIBILIS e. Adi. [ a)ne/kplutos2 ] Quod elui non potest, et luto expurgari. Plaut. Men. 1, 2, 57 Nae ex istoc loco spurcatur nasum odore illutibili. vid. Boxhorn.
ILLVTIBARBVS a, um. Adi. Intonsus. Apul. Flor. 1, 3 p. 341, 29 Hispidus, illutibarbus, spinis et pilis obsitus. Ald. Multibarbus.
ILLVTVS, siue vid. ILLOTVS, p. ante.
ILLVVIES ei. f. [ a)lousi/a ] Sordes, immunditia, spurcities. [...]
ILLYRIVM, et ILLYRICVM, siue, vel *)illuri\s2 ] Regio Epiri contermina, propinqua Italiae: ab Illyrio, vt Appianus inquit, Polyphemi filio, siue (vt Eustathio placet) Cadmi filio denominata. [...]
ILLYRICVS a, um. Adi. [ *)illuriko\s2 ] Nigrior Illyrica pice Ouid. de Arte Am. 2, 658. Terrae Propert. 2, 16, 1.
ILLYRICIANVS a, um. Adi. Treb. Poll. in Claud. c. 14 Claudius Illyricianae gentis vir. Et Illyriciani l. 25 Cod. Theod. de Petit. et Num. Decii. GENIVS EXERCITVS ILLVRICIANI.
ILLYRIVS i. m. Gentis nomen. Liu. 10, 2 Illyrii Liburnique gentes ferae.
page 978, image: s0978ILO et ILV
ILOTAE vid. HELOTAE.
ILVA ae. f. [ *)ilou=a ] Insula est adiacens Tusciae. vid. ILBA.
ILVS i. m. [ *)/ilos2 ] Trois Troianorum regis filius, qui Ilium aedificauit. Sed Virg. Aen. 1, 268 At puer Ascanius, cui nunc cognomen Iulo Additur, Ilus erat, dum res stetit Ilia regno.
IM
IM Veteres ponebant pro Eum, a Nominat. [...]
IMA
IMAGO inis. f. [ ei)kw\n, ei)/dwlon, Gloss. Lat. Gr.] Simulacrum, species, exemplar, et alicuius rei repraesentatio, vel sensibus obiecta, vel soli animo. [...]
page 979, image: s0979IMAGVNCVLA ae. f. Dimin. Suet. Aug. c. 7 Nactus puerilem imagunculam eius aeream veterem. Add. Cic. Att. 6, 1.
IMAGINALIS e. Adi. Imagine constans. Vet. Interpr. Irenaei 5, 11 Haec Iudaeorum imaginalis est descriptio. Idem saepius apud Mar. Victor. aduers. Arium.
IMAGINALITER Adu. Apud Augustin....
IMAGINARIVS [1] a, um. Adi. [ ei)koniko\s2, fantastiko\s2 ] Pro eo vsurpatur, quod non est, sed fingitur modo, ad imaginem rei verae. [...]
IMAGINARIVS [2] i. m. Statuarius, qui imagines facit. Vet. Inscript. Reines. class. 1 n. 2 p. 6. Sed conf. IMAGINIFER.
IMAGINARIE Adu. Sidon. Epist. 2, 10. Augustin. Confess. 3, 2.
IMAGINABVNDVS a, um. Adi. Apul. Miles. 3 pr. Carnificem imaginabundus.
IMAGINEVS a, um. Adi. Sedul. 1
IMAGINIFER a, um. Adi. Gloss. Lat. Gr. Imaginifer, [ prwto/morfos2. [...]
IMAGINOSVS a, um. Adi. [ fantasiw/dhs2 ] Vox adhuc apud Solum inuenta Catullum 41 vbi postquam miratus est puellam tota millia decem poposcisse, ait, Propinqui, quibus est puella curae, Amicos medicosque conuocate. [...]
IMAGINO āre. [ ei)koni/zw ] Imagines facere, seu repraesentare. [...]
IMAGINATIO onis. f. [ fantasi/a ] Imaginationes libidinum in somno compesci Plin. 20, 7.
IMAGINATIVVS a, um. Adi. Augustin. Tom. 3 p. 867 Imaginatiua vis in anteriori parte cerebri.
IMAGINATVS a, um. Part. Passiue Lactant. 5, 13 extr. Terram digitis suis imaginatam metuant et adorent, i. Statuam e terra fictam.
IMANTOPODES vid. HIMANTOPODES.
IMARMENE es. f. [ ei)marme/nh ] Fatum. Cic. de N. D. 1 c. 20. et de Diuin. 1 c. 55. vt Deam sistit Mart. Capell. 1 p. 17.
page 980, image: s0980IMAVS i. m. [ *)/imaos2 ] Mons Indiae, qui extenditur vsque ad fontes Gangis, vltra quem sunt Scytharum gentes. Plin. 6, 17.
IMB
IMBALNITIES ei. f. Idem fere quod illuuies, negata balnei copia, intermissus vsus. Lucil. Sat. 26, 69 apud Non. 2, 437 Hic cruciatur fame, frigore, illuuie, imbalnitie, imperfundie, incuria.
IMBARBESCO ere. Barbatum fieri Festus.
INBECILLIS e. vel a, um. Adi. [ a)sqenh\s2 ] Sine baculo, quasi Baculo indigens: Debilem significat et languidum, vt, Imbecillus gemitus Cic. Tusc. 2, 57. [...]
IMBECILLITAS atis. f. a)sqe/neia, no/sos2 Gloss. Lat. Gr.] Debilitas, infirmitas, defatigatio, ad animum et ad corpus refertur, sicut et imbecillus. [...]
IMBECILLITER Adu. [ a)sqenw=s2 ] Debiliter, et remisse ac languide. [...]
IMBELLIS e. Adi. [ a)po/lemos2, a)/maxos2 ] Ad bellum et pugnam inhabilis et ineptus. [...]
IMBELLIA ae. f. [ a)nandri/a ] Ignauia, conditio imbellis. Macrob. Saturn. 2, 2 Tum Poenus eludens ignauiam imbelliamque militum eius pretiose armatorum, etc. Conf. Gell. 5, 5. et Fest.
IMBER [1] bris. m. Abl. bre vel bri. [ o)/mbros2 ] Pluuia et aqueus ille humor, qui e caelo dimittitur. [...]
page 981, image: s0981IMBER [2] i. m. [Imbrum h(mi/onon Vet. Gloss.] Secundum quae Imber mulum significabit. Vid. HYBRIDA.
IMBREX [1] vid. mox s. l.
IMBRIALIS e. Adi. Cael. Aurel. Tard. 5, 10 Aqua imbrialis vel cisternina.
IMBRIDVS a, um. Adi. Solinus c. 10 al. 4 Nam homo Sardus opem plurimam de imbrido caelo habet. Sic et Pallad. Ian. 13, 2.
IMBRICVS a, um. Adi. [ o)/mbrios2 ] Pluuiosus, et imbres ferens aut generans. [...]
IMBRICITOR oris. m. Pluuiosus, forte quasi imbres ciens, aut citans. Ennius in 17. apud Macrob. Saturn. 6, 2 [...]
IMBRIFER era, erum. Adi. [ o)mbrofo/ros2 ] Idem. [...]
IMBRIFICO āre. Imbribus augere. Mart. Cap. 6 p. 191 Hanc (Tellurem) tener, et vitreis circumuolitabilis auris Aer complectens imbrificabat aquis.
IMBRIFICATVS a, um. Adi. Mart. Capel. 6 Imbrificatae nubes. i. Imbri grauidae.
IMBERBIS e. Adi. [ a)ge/neios2 ] Sine barba. [...]
IMBERBVS a, um. Adi. Idem. Vid. Non. 8, 84. ex Lucil. 30, 19. Sic apud Charis. p. 74. ex Varr. Imberbi iuuenes. et Cic. Imberba iuuentus.
IMBIBO ibi, ibitum, ere. [ e)mpi/nw ] Auget aliquantum simplicis significationem. [...]
IMBITO ere. Ingredi. Domum meam ne imbitas Plaut. Epid. 1, 2, 42.
IMBONITAS atis. f. Omnis duritia imbonitas et insuauitas Tertull. ad Mart. c. 3.
IMBRACTEO āre. Bracteis obducere. Ammian. 14, 15 Statuas auro curant imbracteari. Et 17, 8 (Vales. 4) Facis imitamentum aereum, itidem auro imbracteatum.
IMBRASVS i. m. Sami fluuius, qui et Parthenius. Plin. 5, 2. 2 Nomen viri, vnde
IMBRASIDES ae. m. Virg. Aen. 10, 123. Idem Plur. Aen. 12, 343 Imbrasidas Glaucum atque Ladem, quos Imbrasus ipse Nutrierat Lycia paribusque ornauerat armis.
IMBREX [2] icis. m. vel f. Tegula caua, velut segmentum cylindri, quae tectis applicari solet, vt per eam defluat aqua. [...]
page 982, image: s0982IMBRICIVM i. n. Idem quod Imbrex. Martial. 2, 35 [...]
IMBRICO āre. kalupthria/zw Gloss. Gr. Lat.] In modum imbricis facere, et quasi imbricibus tegere. [...]
IMBRICATIM Adu. Imbricis modo. Plin. 9, 33 de concharum generibus, Iam distinctione virgulata, crinita, crispa, cuniculatim, pectinatim, imbricatim vndata.
IMBRICVS, IMBRIFER vid. IMBER.
IMBROMIDO āre. Sordidare redditur in Gloss.
IMBRVMATVS a, um. Adi. Apud Isid. 5, 35 Cui fastidium est ciborum: quod Edacitas Graece Bruma appelletur. Respicit forte ad [ brw=ma.
IMBRVS i. f. [ *)/imbros2 ] Insula Thraciae, Mercurio sacra, quem vocant Imbranum. Oppido quoque in ea nomen est Imbrus, vt ait Stephanus.
IMBRIVS a, um. Adi. [ *)/imbrios2 ] Terra Imbria Ouid. Trist. 1, 10, 18.
IMBVBINO āre. Lucil. apud Fest.
IMBVBINATVS Fragm. Poet.
IMBVLBITO āre. Idem ibid. vid. BVBINO.
IMBVO ui, utum, ere. poti/zw ] Videtur primo dictum esse hoc verbum de nutricibus mammam praebentibus, et illius papilla os offercientibus (quod Graece [ bu/ein vel bu/zein est) paruorum. [...]
IMBVTAMENTVM i. n. Fulgent. Mythol. 1, 1 Variis dogmatum imbutamentis lasciua Graecorum praestruens corda.
IMBVRVM i. n. Varr. de L. L. 4, 27 Imburum, fictum. ab
page 983, image: s0983Vrbo, quod ita flexum, vt redeat sursum versus, vt in aratro, quod est vrbum. Vid. Scalig. ad Varr. c. l. et Turneb. 22, 30.
IMI
IMITOR ari. Dep. [ mime/omai ] Mores, actum, habitum, gestum etc. alterius effingere, quod a Graeco deducitur [ mimou=mai. [...]
IMITANS antis. Part. Imitantes omnia picae Ouid. Met. 5, 299. Idem 11, 613 Varias imitantia formas Somnia.
IMITATVS [1] a, um. Partic. Pass. [ a)peikasqei\s2 ] Cic. de Vnivers. c. 3 [...]
IMITATVS [2] ūs. m. Val. Max. 4, 6 pr. Opera ardua imitatu.
IMITATIO onis. f. [ mi/mhsis2, mi/mhma ] Cic. Philipp. 14, 17 c. 6 [...]
IMITATOR oris. m. [ mimhth\s2, zhlwth\s2 ] Martial. 1, 40 [...]
IMITATRIX icis. f. [ mimhti\s2 ] Cic. de Legib. 1, 47 c. 17 Penitus in omni sensu implicata insidet imitatrix boni voluptas. Plin. 10, 23 Auis imitatrix.
IMITABILIS e. Adi. [ mimhto\s2 ] Quod quis potest imitari. [...]
IMITAMEN inis. n. [ mi/mhma ] Prisci facti imitamina Ouid. Fast. 4, 211. Idem Met. 15, 200.
IMITAMENTVM i. n. [ mi/mhma ] Idem quod Imitamen. [...]
IMITVS [1] vid. sub IMVS.
IMM
IMMACVLO āre. Idem quod simplex Maculo, nisi si quid augmenti addat Praepositio. [...]
IMMACVLATVS a, um. Partic. Lucan. 2, 735 Abscondat Fortuna nefas, Romanaque tellus Immaculata sui seruetur sanguine Magni. Plura Borrich. Cogit. p. 125 ex Ammian. 19, 12 etc.
IMMACVLABILIS e. Adi. Auson. ad Gratian. Imp. c. 27 pr. Lautus manibus, mente pura, immaculabili conscientia.
IMMADEO ui. vel potius IMMADESCO ere. [ diai/nomai ] Madidum esse. [...]
IMMADIDO āre. Madefacere. Ambros. ad Luc. c. 9.
IMMANIFESTVS a, um. Adi. Graecus a)pamfai/nonta solet memorare Poeta, Immanifesta vocant haec carmina voce Latini Ruffin. Grammat. p. 2710 Putsch.
page 984, image: s0984IMMANIS e. Adi. [ a)/grios2, a)phnh\s2, quriw/dhs2 ] Minime bonum, nocens et ferum. [...]
IMMANITAS atis. f. [ a)ph/neia, a)grio/ths2 ] Saeuitia. [...]
IMMANITER Adu. Vt, Immaniter clamare Gell. 1, 26. Augustin. Confess. 10, 37 Perdite et immaniter viuere. Compar. Immanius efferescunt Ammian. 18, 17.
IMMANO āre. Minutioribus guttis et leuioribus immanare vaporibus Augustin. de Gen. ad lit. 2, 4.
IMMANSVETVS a, um. Adi. [ a)nh/meros2 ] Contrarium Mansueto. [...]
IMMARCESCO ere. [ sh/pomai ] Corrumpi. Hor. Serm. 2, 7, 107 Nempe immarcescunt epulae sine fine petitae, etc.
IMMARCESCIBILIS e. Adi. [ a)ma/rantos2 ] Quod nequit marcescere. [...]
IMMASTICATVS a, um. Adi. Non satis mansus. Immasticata deuoratio C. Aurel. Tard. 3, 3.
IMMATVRVS a, um. Adi. [ pro/wros2, a)/wros2 ] Non maturus: et proprie de fructibus aut frugibus dicitur, quum ante tempus colliguntur, Ea, quae praeter sui temporis modum properata sunt, immatura dicantur Gell. 10, 11. [...]
page 985, image: s0985IMMATVRITAS atis. f. [ a)wri/a ] Suet. in Aug. c. 34 [...]
IMMATVRE Adu. Ante tempus. [...]
IMMEDIATE Adu. [ a)me/sws2 ] Cito ac celeriter. [...]
IMMEDICABILIS e. Adi. [ a)qera/peutos2, a)ni/atos2 ] Quod sanari non potest medicaminibus. [...]
IMMEDICATVS a, um. Adi. Os immedicatum, i. Medicinis illitum Apul. Apol. p. 323, 12 exprimi voluit Elmenhorstius, quod monet in Indice. Sic etiam Casaubonus.
IMMEDITATVS a, um. Adi. Incessus immeditatus Apul. Miles. 2 pr. Idem Florid. 3 p. 357 Immeditati sermones.
IMMEDITATE Adu. Gell. praef. Nos incuriose, immeditate, ac prope etiam subrustice, ex ipso loco ac tempore hibernarum vigiliarum Atticas noctes inscripsimus, etc. [...]
IMMEIO inxi, ictum, ere. Pers. Sat. vlt. ad fin. Quum morosa vago singultiet inguine vena, Patriciae immeiat vuluae. extremae obscenitatis verbum.
IMMEMOR oris com. [ a)mnhmonh\s2 ] Qui non meminit. [...]
IMMEMORABILIS e. Adi. [ a)mnhmo/neutos2 ] Cuius nulla debeat esse memoria, qui memorari non debet. [...]
IMMEMORATIO onis. f. Vulg. Int. Sap. 14, 26.
IMMEMORIA ae. f. Papin. l. 44 Dig. De acquir. etc. Cum reversus thesauri locum immemoria non repeteret, i. Vitio memoriae. Sic Cod. Flor. al. in memoria.
IMMEMORATVS a, um. Adi. [ a)mnhmo/neutos2 ] Immemorata ferens, i. Noui aliquid apportans Hor. Epist. 1, 20, 33. Immemoratus eris Auson. Parent. Epigr. 20.
IMMENSVS a, um. Adi. [ a)/kritos2, a)/metros2, a)qe/sfatos2 ] Quod prae magnitudine mensurari non potest. [...]
IMMENSITAS atis. f. [ to\ a)/metron ] Infinitas. Cic. de N. D. 2, 98 c. 39 Immensitates camporum. Immensitas latitudinum, longitudinum, altitudinum Cic. de N. D. 1, 54 c. 20.
IMMENSVRABILIS e. Adi. Saluian. de Auaritia 2,.. Vid. Cellar. Cur. Post. p. 310.
IMMENSVRATVS a, um. Adi. Idem de Auar. 1,..
IMMENSVRATIM Adu. Idem 6. Vid. Rittershus. in Salu. p. 199.
IMMEO āre. [ ei)si/hmi ] Intrare. Plin. 8, 25 Itaque et delphini immeantes Nilo, quorum dorsum, tanquam, etc.
IMMEANS antis. Partic. Plin. 11, 39 Setas suum obstare tenuitati immeantis spiritus.
IMMERENS entis. c. [ a)na/cios2 ] Qui non meruit. [...]
page 986, image: s0986IMMERENTER Adu. [ a)naci/ws2 ] Val. Max. 6, 2 ext. 1 [...]
IMMERITVS a, um. Adi. Idem quod Immerens. [...]
IMMERITVM i. n. Plaut. Asin. 3, 3, 18 Cur tu obsecro immerito meo me morti dedere optas? h. e. Nullo meo merito.
IMMERITO Adu. h. e. Indigne. [...]
IMMERGO si, sum, ere. [ e)mba/ptw ] Intus mergere, et veluti In profundum obruere. [...]
IMMERSABILIS e. Adi. [ e)mbapto\s2 ] ab Immerso, are. Frequent. Hor. Epist. 1, 2, 22? Aduersis rerum immersabilis vndis.
IMMERSIO onis. f. Arnob. 2, 47 Oleum respuit immersionem in se pati.
IMMETATVS a, um. Part. [ a)o/ristos2 ] Non metatus: a Metor, ari. Hor. Carm. 3, 24, 12 Viuunt et rigidi Getae, Immetata quibus iugera, etc.
IMMETVENS entis. a)/fobos2, a)me/rimnos2 Gloss. Lat. Gr.
IMMIGRO āre. [ metoiki/zw, metoike/w ] In domum aliquam habitandi gratia se conferre. [...]
IMMINEO ui, ere. [ e)fedreu/w, e)ni/stamai ] Instare, impendere significat. [...]
IMMINENS entis. Partic. [ e)nista/menos2 ] Cic. pro Domo 14 c. 6 [...]
IMMINENTIA ae. f. Instantia atque Imminentia fraudis Nigid. ap. Gell. 9, 12.
page 987, image: s0987IMMINVO ui, utum, ere. [ e)latto/w, smikru/nw ] Diminuere, attenuare. [...]
IMMINVTVS a, um. Partic. [ h)lattwme/nos2 ] Imminuta libertas Cic. pro L. Manil. 30 c. 11. [...]
IMMINVTIO onis. f. [ e)la/ttwsis2 ] Cic. de Fin. 5, 37 [...]
IMMISCEO iscui, istum vel ixtum, ere. [ e)mmi/gnumi ] Aliquid accipit vehementiae ab ipsa compositione. [...]
IMMISTVS a, um. Vid. supra. Significat etiam Non mixtus. Auson. Epigr. 20, 12 Portare immixtum sueta merumque merum.
IMMIXTIM Adu. Plaut. Aul. 2, 3, 12 Moerorem metuo ne immixtim bibam. al. Ne mistum.
IMMISERABILIS e. Adi. [ a)noiktro\s2 ] Indignus misericordia, Cuius nemo deberet misereri Acron. et Porphyr. [...]
IMMISERICORS ordis. Adi. [ a)nhleh\s2, a)neleh/mwn ] Sine misericordia. Cic. de Inuent. 2, 108 c. 36 Ipsum immisericordem, superbum fuisse.
IMMISERICORDIA ae. f. [ to\ nhleo\n ] Adfertur Liu. 37, 1 [...]
IMMISERICORDITER Adu. [ a)nhlew=s2 ] Ter. Adel. 4, 5, 28 Factum a vobis duriter, immisericorditerque.
IMMITIS e. Adi. [ a)mei/lixos2, a)nh/meros2 ] Asper, saeuus, crudelis. [...]
IMMITIGABILIS e. Adi. Immitigabilis ardor Cael. Aurel. Tard. 4, 3, 33.
IMMITTO isi, issum, ere. [ e)ni/hmi, e)fi/hmi, e)mba/llw, e)pafi/hmi ] Verbo simplici latissimi vsus Praepositio addit motum aliquem. [...]
page 988, image: s0988IMMISSVS [1] a, um. Partic. [ e)neimme/nos2 ] Petron. 131 [...]
IMMISSIO onis. f. [ e)nesi/a ] Cic. de Senect. 53 c. 15 [...]
IMMISSARIVM i. n. Receptaculum aquae in Aquaeduct. Vitruu. 8, 7 pr. Castello coniunctum ad recipiendum aquam triplex immissarium.
IMMISSOR oris. m. in Dig....
IMMISSILVS, vel vid. IMMVSCVLVSs. IMMVSTVLVS.
IMMISSVS [2] ūs. m. Macrob. Saturn. 1, 18 Sol cuncta vertice summo lustrat lucis immissu.
IMMO sic rectius quam IMO. [ ma=llon de\, mallonmenou=n ] Aduerbium cum vehementia quadam corrigentis et augentis ea, quae praecesserunt, vt Quin, Potius. [...]
IMMOBILIS e. Adi. [ a)ki/nhtos2 ] Quod non potest moueri. [...]
IMMOBILITAS atis. f. Iustin. 36, 3, 6 [...]
IMMODERATVS a, um. Adi. [ a)/metros2 ] Contrarium Moderato: Intemperans, nimius, immodestus. [...]
page 989, image: s0989IMMODERANTIA ae. f. Tertull. de Bapt. extr. Plenitudo et immoderantia ventris.
IMMODERATIO onis. f. Denom. [ a)metri/a ] Efferri immoderatione verborum Cic. pro Sulla 30 c. 10. [...]
IMMODERATE Adu. [ a)me/trws2 ] Non moderate, extra modum; immodice. [...]
IMMODESTVS a, um. Adi. [ a)/metros2, a)ko/lastos2, a)/frwn ] Non temperatus, immoderatus. [...]
IMMODESTIA ae. f. [ a)frosu/nh, prope/teia ] Immoderatio, intemperantia. Plaut. Amph. 1, 1, 9 Haec heri immodestia coegit me. Idem Merc. prol. 27 Incogitantia, excors immodestia.
IMMODESTE Adu. [ propetw=s2 ] Immoderate. Liu. 22, 27 pr. Immodice immodesteque gloriari. Compar. Sen. Quaest. Nat. 1, 17 Processit immodestius paullatim opibus ipsis imitata luxuria.
IMMODICVS a, um. Adi. [ a)/metros2 ] Nimius, modum excedens. [...]
IMMODICE Adu. [ a)me/trws2 ] Nimis vel intemperate. [...]
IMMODVLATVS a, um. Adi. [ a)nepau/lhtos2 ] In quo moduli Poetici vel musici non obseruantur: vt, Poemata immodulata Hor. de Arte Poet. 263.
IMMOLITVS a, um. [ e)/nteuktos2 ] Partic. pass. ab IMMOLIOR, quod simile est verbo Inaedifico, sed paullo latius significat. [...]
IMMOLO āre. [ qu/w, e)piqu/w, e)pisfa/ttw ] Mola inspergere: ex In et Mola. deinde in vniuersum sacrificare, cum parcerent verbis triste aliquid significantibus. [...]
IMMOLANS antis. Partic. Cum immolanti aufugisset hostia Suet. Iul. c. 59.
IMMOLATOR oris. m. [ e)piqu/ths2 ] Qui immolat et sacrificat. [...]
IMMOLATIO onis. f. [ e)pi/qusis2 ] Cic. de Diuin. 1 c. 52 extr.
IMMOLATICIVS a, um. Adi. Caro immolaticia Augustin. Epist. 154. Gloss. Gr. Lat. [ qu/simos2, immolaticius.
IMMORDEO ere. Certe Partic. IMMORSVS, asseritur a Nic. Heins. ad Vell. 2, 87, 1. [...]
IMMORIOR ori. [ e)napoqnh/skw ] In aliqua re mori, vel quam agat, vel in qua, sicut in aqua, pereat. [...]
IMMORTVVS [1] a, um. Nondum mortuus. [...]
page 990, image: s0990IMMOROR ari. [ e)gxroni/zw, e)mme/nw ] Moram in aliqua re trahere. [...]
IMMORANTER Adu. Sine mora. Gloss. Gr. Lat. [ a)nuperqe/tws2, immoranter, incunctanter.
IMMORATIO onis. f. Vet. Interp. Iren. 1, 1 Immoratio in passionibus.
IMMORTALIS e. Adi. [ a)qa/natos2, a)/mbrotos2 ] Proprium Deorum Epitheton, quo sexcenties vtitur Cicero. [...]
IMMORTALE pro Immortaliter. Val. Flacc. 7, 362 Immortale virens.
IMMORTALITAS atis. f. [ a)qanasi/a ] Cic. de Amicit. 59 [...]
IMMORTALITER [ a)qana/tws2 ] Aduerbium exaggerandi. [...]
IMMORTALITVS Adu. Turpil. apud Non. 11, 43 Immortalitus se obtulit mihi haec facultas.
IMMORTVVS [2] vid. IMMORIOR.
IMMOTVS a, um. Adi. [ a)ki/nhtos2, a)stemfh\s2 ] Quod non movetur. [...]
IMMVGIO iui vel ii, itum, ire. [ e)mmuka/omai ] Auget significationem simplicis Mugire, quod est sonitum, qualem boues emittere solent, edere. [...]
IMMVLGEO ulsi vel ulxi, ulsum vel ulctum, ere. [ a)name/lgw ] Mulgendo et sugendo, lac ex mammis exprimere. [...]
IMMVNDVS [1] a, um. Adi. [ a)ka/qartos2 ] Impurus, impolitus. [...]
IMMVNDVS [2] i. m. Substant. [...]
IMMVNDE Adu. Iul. Obseq. de Prodig. c. 115 Immunde templa foedare.
IMMVNDITIA ae. f. [ a)kaqarsi/a ] Impuritas. [...]
page 991, image: s0991IMMVNDITIES ei. f. Idem. Apud Tertull. de Monogam. c. 7. et de Pudic. c. 9. Saluian. de Gub. 6 p. 210.
IMMVNDABILIS e. Adi. Tertull. de Pudic. c. 20.
IMMVNIS e. Adi. [ a)telh\s2 ] dicitur, vt ait Festus, Qui nullo fungitur officio, liber ab onere publico: Qui vel aetate vel alio privilegio praestare munia non tenetur. [...]
IMMVNITAS atis. f. [ a)te/leia, e)/fodos2 ] Exemtio, et vacatio munerum et onerum. [...]
IMMVNITIO onis. f. Pro immunitate, adfertur fide Salmasii ad Lamprid. Commod. 14 [...]
IMMVNIFICVS a, um. Adi. [ a)neu/ergos2 ] Plaut. Trin. 2, 2, 69 Ciui immunifico scis quid cantari solet, quod habes ne habeas.
IMMVNIO ire. Tacit. Ann. 11, 19, 2 Praesidium immuniuit.
IMMVNITVS a, um. Adi. [ a)neru/mnwtos2 ] Non munitus. [...]
IMMVRMVRO āre. [ ei)smormu/rw ] Ex simplici murmurare satis intelligitur. [...]
IMMVRMVRANS antis. Partic. Ammian. 22, 16 Immurmurantes audire ventos.
IMMVSCVLVS i. m. Auis est, auctore Festo, quam alii Regulum, alii Ossifragam dicunt. Sed mirum ne eadem est Immussulus vel Immissulus de qua statim.
IMMVSTVLVS, (IMMISSVLVS ) i. m. Ales ex genere aquilarum est, sed minorum virium quam aquila: quae volucris raro et non fere praeter quam vere apparet: quia aestum, algoremque metuit. [...]
IMMVSICVS a, um. Adi. [ a)/mousos2 ] Immusici iudicantes de musicis Tertull. Apolog. c. 1.
IMMVTESCO ui, ere. [ kwfa/omai ] Mutum fieri, tacere. [...]
IMMVTILATVS a, um. Adi. Immutilato corpore Sallust. Fragm. 6, 13.
IMMVTO āre. [ e)nala/ttw ] Idem quod Mutare, siue Aliud pro alio dare. [...]
page 992, image: s0992IMMVTATVS a, um. Partic. [ e)nhllagme/nos2 ] Suet. Claud. c. 29 [...]
IMMVTABILIS e. Adi. [ a)meta/blhtos2, a)meta/bolos2 ] Quod nullo modo mutatur, vt Aeternitas Cic. de Vniu. c. 2. [...]
IMMVTABILITAS atis. f. [ a)treyi/a ] Cic. de Fato 17 c. 9 Sed in factis immutabilitatem apparere, in futuris quibusdam, etc.
IMMVTABILITER Adu. Cels. 99 Quidquid D. de verborum obligat. Si immutabiliter verum fuit, te Capitolium non ascendisse. Conf. Apul. de Mundo p. 261. et Augustin. Ciu. Dei 22, 9.
IMMVTATIO onis. f. [ e)nallagh\ ] Cic. de Legib. 2, 27 [...]
IMMVTATOR oris. m. Oros. c. vlt. de Athaulpho Goth. rege.
IMMVTATRIX icis. f. Apud Sidon...
IMO et IMP
IMO vid. IMMO.
IMPACATVS a, um. Adi. [ a)nh/lastos2 ] Non pacatus. [...]
IMPACTIO, IMPACTVS vid. IMPINGO.
IMPAEDIO ire. Domi vxorem meam impudicitia impaediuit Plaut. Amph. suppos. ad 4, 2 v. 12. i. contaminauit. Conf. Barth. Adu. 25, 1.
IMPAGES is. f. [ e)/mphgma ] Festus: Impages dicuntur, Quae a fabris in tabulis figuntur, quo firmius cohaereant. [...]
IMPALLESCO ui, ere. [ w)xria/w ] Ex simplici intelligitur. Stat. Theb. 6, 805 Euentu impalluit ipse secundo. Pers. 3, 62 At te nocturnis iuuat impallescere chartis.
IMPALPEBRATIO onis. f. Vocis amputatio cum impalpebratione C. Aurel. Tard. 2, 5, 87. i. palpebrarum immobilitate. Vid. Reines. Var. Lect. p. 671.
IMPANCRO āre. Est Inuadere, verbum a Graeco tractum, quasi pa=n kre/as2 consumere. [...]
IMPAR aris com. [ perisso\s2, a)na/rtios2 ] Ad numerorum discrimen pertinet Virg. Ecl. 8, 75 [...]
page 993, image: s0993IMPARILIS e. Adi. Idem ac Dispar. Aur. Vict. in Hadr. In remisso ingenio suspectam aestimantes societatem aeui longe imparilis.
IMPARILITAS atis. f. Gell. 5, 20 Soloecismus aliis imparilitas appellatus. Idem 14, 1 Imparilitas haec turbat obseruationem.
IMPARITER Adu. [ a)narti/ws2 ] Versus impariter iuncti carmen elegiacum Hor. de Arte Poet. 75.
IMPARATVS a, um. Adi. [ a)/skeuos2 ] Non paratus. [...]
IMPARATIO onis. f. Marcell. Emp. c. 20 Sentire imparationem stomachi.
IMPARCO vid. IMPERCO.
IMPARENS entis. Adi. [ a)ph/koos2 ] Non parens, siue obediens. Festus.
IMPARENTIA, s. ae. f. Gell. 1, 13 Culpa imparentiae subeunda. Sic. Gron. Sed fluctuat lectio. Vid. PARIENTIA sub PAREO.
IMPARTIO Lactant. Epit. 6. Sed ita etiam legitur Cic. Verr. 2 c. 21 Tu Syracusanos vnum diem festum Marcellis impartire noluisti. Vid. IMPERTIO.
IMPASCO, paui, pastum, ere, vel asci. [ e)nne/mw ] Idem quod Pascere, siue Pasci. Columel. 6, 5 In ea loca perducendi sunt, quibus nullum impascitur pecus. Add. Idem 2, 18.
IMPASTVS a, um. Partic. a Pascor pass. [ a)/trofos2 ] Non pastus. Virg. Aen. 9, 339 Impastus, ceu plena leo per ouilia turbans, etc. Turba impasta luporum Sil. 7, 129. Prudent. Cath. 4, 99.
IMPASSIBILIS e. Adi. Lactant. 1, 3 extr. [...]
IMPATIBILIS, e. vel IMPETIBILIS A in E mutato, vt in Perpetior, [ a)fo/rhtos2, a)paqh\s2 ] intolerabilis, quod quis pati non potest. [...]
IMPATIENS entior, entissimus. Adi. [ a)tlh/mwn ] Qui pati et tolerare non vult aut non potest. [...]
IMPATIENTIA ae. f. [ a)tlhsi/a ] Plin. 11, 23 [...]
IMPATIENTER Adu. [ a)tlhmo/nws2 ] Aegre et moleste. [...]
IMPAVIDVS a, um. Adi. [ a)/fobos2 ] Qui nihil timet. [...]
page 994, image: s0994IMPAVIDE Adu. [ a)fo/bws2 ] Audacter, intrepide. Liu. 30, 50 Nec locuta est ferocius, quam acceptum poculum nullo trepidationis signo dato impauide hausit. Cael. Aurel. 4, 3, 30.
IMPAVSABILIS e. Adi. Alecto graece impausabilis dicitur Fulgent. Mythol. 1.
IMPAVSABILITER Adu. Impausabiliter cibum sumere C. Aurelian. Tard. 3, 2.
IMPECCABILIS e. Adi. [ a)nama/rthtos2 ] Quod peccare non potest. Gell. 17, 19 Is erit pleraque impeccabilis, vitamque viuet tranquillissimam.
IMPECCANTIA ae. f. Hieron. aduers. Pelag. 3, 4.
IMPECTO ere. Vetus verbum, Verberare. [...]
IMPEDO āre. [ e)mpedo/w ] Pedaminibus sustinere. Columel. 4, 16 Quum mensem tricesimum excesserit, posita vinea, id est tertio autumno, vehementioribus statuminibus statim impedanda est.
IMPEDATVS a, um. Partic. Vitis impedata Idem ibid.
IMPEDICO āre. Pedicis constringere. Ammian. 30, 4 p. 646 Si quem semel intra retia ceperint cassibus mille impedicant.
IMPEDIO iui, itum, ire. [ e)mpodi/zw, a)napodi/zw, a)naxaiti/zw, kwlu/w ] Implicare, inuoluere, ac proprie de pedibus dicitur, sed ad alia transfertur. [...]
IMPEDIENS entis. Partic. Ouid. Met. 1, 703 Illi cursum impedientibus vndis.
IMPEDITVS a, um. Partic. [ e)mpo/distos2 ] Impeditissimae siluae Caes. B. G. 8, 18. [...]
IMPEDITIO onis. f. [ e)mpodismo\s2 ] Detentio, occupatio. [...]
page 995, image: s0995IMPEDIMENTVM i. n. [ e)mpo/dion ] dicitur, quidquid est quo quis impeditur, vt non perficiat quod cupit. [...]
IMPEDIMENTOSVS a, um. Adi. Impedimentis abundans. Cassiodor. Epist. 1, 35.
IMPELIMENTA impedimenta dicebant Festus: vt Dacrimas Lacrimas, etc.
IMPELLO uli, ulsum, ere. [ w)qe/w, e)lau/nw ] Incitare, vrgere, praesertim magna vi. Virg. Aen. 4, 594 [...]
IMPELLENS entis. Partic. Virg. Georg. 4, 305 Zephyris impellentibus vndas. Iustin. 4, 5, 4 Impellente fato.
IMPVLSVS [1] a, um. Partic. [ e)lhlasme/nos2 ] Auctoritate eius impulsi Athenienses Nepos 1, 5, 2. [...]
IMPVLSVS [2] ūs. m. [ e)/lasis2, w)/qhsis2 ] Cic. de N. D. 2, 31 c. 11 [...]
IMPVLSIO onis. f. [ e)lasi/a ] Omnis coagmentatio corporis vel calore, vel frigore, vel aliqua impulsione vehementi labefactatur et frangitur Cic. de Vniu. c. 5. [...]
page 996, image: s0996IMPVLSOR oris. m. Qui incitat et impellit ad aliquid faciendum. [...]
IMPVLSTRIX ab Impellendo Nonius 2, 631 dici probat eadem forma, qua Tonstrix, Curatrix, Assestrix, etc.
IMPENDEO di, sum, ere. [ e)pikre/mamai ] Plus quam Instare est, Supra caput veluti casurum pendere. [...]
IMPENDENS entis. Partic. [ e)pikrema/menos2 ] Plin. 18, 35 [...]
IMPENDIVM, IMPENDIOSVS vid. IMPENDO.
IMPENDO di, sum, ere. [ dapana/w, a)nali/skw ] In aliquam rem insumere. [...]
IMPENSVS [1] a, um. Partic. [ dedapanhme/nos2 ] Cic. Att. 14, 12 [...]
IMPENSA [1] ae. f. [ dapa/nh, xorhgi/a ] Sumtus. [...]
page 997, image: s0997IMPENSVM i. n. Hor. Serm. 2, 3, 245 [...]
IMPENSVS [2] ūs. m. Symmach. Epist. 1, 11 Maiore impensu.
IMPENSE Adu. [ sfo/dra ] Valde, admodum. [...]
IMPENSIBILIS e. Adi. Quod satis expendi nequit. Gell. 11, 5 Veritas impensibilis. Al. Inprensibilis, al. Incomprehensibilis: a)kata/lhpton Graecorum indicari, res ipsa loquitur.
IMPENDIVM i. n. [ da/panos2 ] Idem significat, quod Impensa. [...]
IMPENDIOSVS a, um. Adi. [ dapanw/dhs2 ] Qui plus aequo impendit, et consumit quam par est. Plaut. Bacch. 3, 2, 12 Nimio praestat impendiosum te, quam ingratum dicier.
IMPENDIO Adu. intendendi. [...]
IMPENETRALE is. n. [ a)/duton ] inquit Festus, Cuius vltimum penetrale intrare non licet.
IMPENETRABILIS e. Adi. [ a)pei/ratos2 ] Quod penetrari non potest. [...]
IMPENNATVS a, um. Adi. [ i)/pteros2 ] Impennatas agnas in Saliari carmine veteres pro Spicis vsurparunt, quae non habent aristas: Agnas enim nouas voluerunt intelligi Festus.
IMPENSA [2] ae. f. Vid. IMPENDO.
page 998, image: s0998IMPENSVS, IMPENSE vid. IMPENDO.
IMPERATOR, IMPERATRIX vid. IMPERO.
IMPERCEPTVS vel, a, um. Adi. [ a)kata/lhptos2 ] Gell. 14, 1 Minora maioribus imperceptiora. pro imperceptibilia, vt inuictus. Mendacia Ouid. Met. 9, 710.
IMPERCO ere. [ fei/domai ] Addit significationi simplicis Parco, vnde formatur, vt a Partior, Impertior. [...]
IMPERCITVS a, um. Non percitus, non percussus Sil. 9, 161. Sed Imperditus restitutum a Modio et Heinsio, quod seruac Drakenb.
IMPERCVSSVS a, um. Adi. [ a)/blhtos2 ] Pedes impercussos mouere, i. Sine strepitu Ouid. Amor. 3, 1, 52.
IMPERDITVS a, um. Adi. [ a)no/letos2 ] Virg. Aen. 10, 430 [...]
IMPERFECTVS a, um. Adi. [ a)telh\s2 ] Nondum absolutus et perfectus. [...]
IMPERFECTE Adu. Gell. 2, 8 Imperfecte atque praepostere atque inscite syllogismo vti.
IMPERFECTIO onis. f. Augustin. de Genes. ad Liter. 1, 4.
IMPERFOSSVS a, um. Adi. [ a)kato/ruktos2 ] Non perfossus. Ouid. Met. 12, 496 Manet imperfossus ab omni Inque cruentatus Ceneus Elateius ictu.
IMPERFVNDIES ei. f. Hic cruciatur fame, frigore, illuuie, imbalnitie, impersundie Lucil. ap. Non. 2, 437. Sic correxit Scalig. et edidit Mercer.
IMPERIOSVS [1] vid. IMPERO.
IMPERITVS a, um. Adi. [ a)nepisth/mwn, a)maqh\s2 ] Non expertus, inquit Donatus. [...]
IMPERITIA ae. f. [ a)nepisthmosu/nh, a)maqi/a ] Plin. 17, 2 Contra Circium serere imperitia existimatur. Ibid. 22. Conf. Sallust. Iugurth. c. 38. et 85 et 99.
IMPERITE ius, issime. Adu. [ a)maqw=s2 ] Indocte. [...]
IMPERITO, IMPERIVM vid. IMPERO.
IMPERIVRATVS a, um. Adi. [ a)no/motos2 ] Non peieratus, vt Amnis aquae imperiuratae, i. Styx, per quam dii iurantes nunquam peierabant Ouid. in Ibin 78.
IMPERMEABILIS e. Adi. Impermeabiles fines Iornand. de reb. Get.
IMPERO āre. [ a)/rxw ] Iubere. dictum ab In, et Paro; quasi in altero paro et efficio aliquid, vt Iniungere, Indicere. [...]
page 999, image: s0999IMPERANS antis. Partic. Imperantis lenitas Tacit. Ann. 16, 28, 1. [...]
IMPERATVS [1] a, um. Part. Imperatae pecuniae Caes. B. C. 3, 32. [...]
IMPERATVS [2] ūs. m. Imperatu Gratiani Ammian. 31, 19.
IMPERATIVE Adu. Vlpian. tit. 24 §. 1. Vid. Precatiuus, in PRECOR.
IMPERATIVVS a, um. Adi. Imperatiuae feriae Macrob. Saturn. 1, 16. Sic, Modus Imperatiuus frequens apud Grammaticos.
IMPERITO āre. Frequent. [ a)rxhgetou=mai ] Plaut. Capt. 2, 1, 47 [...]
IMPERITANS antis. Part. Naturam caeteris imperitantem industria vicerat Sall. Iug. c. 76 pr. Curt. 6, 5, 25 Reginam? omnibus inter Caucasum et Phasin imperitantem.
IMPERATOR oris. m. [ basileu\s2, au)tokra/twr, strathgo\s2, a)rxhgo\s2 ] Qui imperat. [...]
page 1000, image: s1000IMPERATRIX icis. f. [ basi/lissa, h(gemoni\s2 ] Cic. pro Cael. 67 c. 28 [...]
IMPERATORIVS a, um. Adi. [ strathgiko\s2, basiliko\s2 ] Quod ad imperatorem pertinet. [...]
IMPERATORIE Adu. Treb. Pol. Claud. c. 6 Dum se ad id bellum imperatorie instruit.
IMPERIVM i. n. [ strathgi/a, basilei/a, e)pikra/teia, h(gemoni/a ] Iussus et Praeceptum Imperatoris. [...]
page 1001, image: s1001IMPERIALIS e. Adi. Aur. Vict. Epit. in Tiberio, Imperialis molestiae magnitudinem declinare. [...]
IMPERIALITER Adu. Leg. vn. §. 15 C. de cad. tollend. Nostrum esse proprium subiectorum commodum imperialiter existimantes.
IMPERIABILITER Cato apud Charis. p. 181 Putsch. Imperiabiliter pro Nimis imperiose et dure.
IMPERIOSVS [2] a, um. Adi. [ e)pikratw=n ] Qui imperium habet. [...]
page 1002, image: s1002IMPERIOSE Adu. Non seuere, non imperiose praecepit Gell. 2, 29. Conf. IMPERIABILITER. Imperiosius Varro apud Non. 4, 138. Agere imperiosius Augustin. de Trin. 2 c. vlt.
IMPERMISSVS a, um. Adi. [ a)qe/mistos2 ] Illicitus: vt, Gaudia impermissa, i. Illiciti concubitus Hor. Carm. 3, 6, 27.
IMPERMIXTVS a, um. Adi. Sapientia impermixta atque incorrupta Ambros. Ep. 2 p. 72.
IMPERPETVVS a, um. Adi. Cui quid abscedere potest, id imperpetuum est Sen. Epist. 72. Apud Scribon. Compos. 11 et 102 Imperpetuum aduerbialiter pro in perpetuum legitur.
IMPERSONALIS e. Adi. [ a)pro/swpos2 ] Vox est a Grammaticis ficta: quibus verbum Impersonale dicitur, Quod non habet personas. [...]
IMPERSONALITER Adu. Florentinus in l. siue D. de stipul. seruo, Siue mihi, siue sibi, siue conseruo suo, siue impersonaliter dari seruus meus stipuletur, mihi acquiret. [...]
IMPERSPICABILIS e. Adi. Zeno Veron. Imperspicabilis iudicii secreta.
IMPERSPICVVS a, um. Adi. Incognitus, dubius, non perspicuus. Plin. Epist. 1, 20 Neque enim minus imperspicua, incerta, fallaciaque sunt iudicum ingenia, quam tempestatum terrarumque.
IMPERSVASIBILIS e. Adi. [ a)peiqh\s2 ] Populus impersuasibilis Vet. Interp. Barnab.
IMPERTERRITVS a, um. Adi. [ a)/trestos2 ] Qui nulla re terretur. [...]
IMPERTINENS entis. Adi. Absque impertinentibus conuocandi Dii Mart. Capella 1 p. 15 extr. i. Iis, quibus iure non licet ad concilium venire.
IMPERTIO iui, itum, ire. Act. [ metadi/dwmi ] vel. Dep. Partem dare, communicare, participem facere. [...]
IMPERTIENS, et IMPARTIENS entis. Partic. Mart. Capell. 1 p. 21.
IMPERTITVS a, um. Partic. Liu. 21, 41 Pro his impertitis oppugnatum patriam nostram veniunt. Apul. Apol. p. 377 Nulla impertita mora.
IMPERTITIO onis. f. Arnob. 2 p. 43 Honoris impertitione viduari.
IMPERTILIS e. Adi. Quod diuidi non potest. Augustin. Mus. 6 Impertilis nota.
IMPERTVRBABILIS e. Adi. Augustin. Confess. 2 extr. et Epist. 145.
IMPERTVRBATVS a, um. Adi. [ a)ta/raktos2 ] Contrarium est Turbato. Plin. 2, 23 Imperturbata lux. Ore imperturbato bibere venenum Ouid. in Ibin 560. Conf. Sen. Epist. 73 et 85.
IMPERVERSVS a, um. Manilii esse dicitur.
IMPERVIVS a, um. Adi. [ a)dia/batos2 ] Amnis imperuius, Non vadosus Ouid. Met. 9, 106. Amnis imperuius ripis Pacat. Paneg. c. 34. Freta Valer. Argon. 4, 711. Itinera Tacit. Ann. 3, 31.
page 1003, image: s1003IMPESCO ere. est (auctore Festo) In laetam segetem, pascendi gratia immittere.
IMPETIBILIS vid. IMPATIBILIS.
IMPETIGO inis. quae Festo etiam IMPETIX, f. leixh\n, a)/lfos2 Gloss. Lat. Gr.] Foedatio cutis, serpens cum pruritu, quam alii scabiem siccam, asperam, et prominentem intelligunt: Alii morbum similem scabiei squamosum corpusque dehonestantem. [...]
IMPETIGINOSVS a, um. Adi. Qui impetigine laborat. Vlp. in l. Pomponius D. de Aedil. edict. Trebacius ait, impetiginosum morbosum non esse: si eo membro, vbi impetigo est, aeque recte vtatur.
IMPETIGOSVS a, um. Adi. Gloss. Vet. [ lixhnwto\s2, Impetigosus.
IMPETO iui, itum, ere. prosba/llw Gloss. Lat. Gr.] Inuadere, adoriri. [...]
IMPETVLANS antis. Adi. Idem fere quod Petulans: vt enim hoc a Petendo est, velut Petulcus, ita illud ab Impeto. [...]
IMPETVS ūs. m. [ ei)sbolh\, e)mbolh\, o(rmh\, fora\, katafora\, r(u/mh ] Inuasio vel accessio cum tumultu, certe cum vehementia. [...]
page 1004, image: s1004IMPETE [ e)fo/dw| ] Ablatiuus, pro Impetu, ab antiquo Nominatiuo Impes. Gell. 19, 7 [...]
IMPETEIVS a, um. Adi. Gloss. Lat. Graec. Impeteius, [ bi/aios2.
IMPETVOSVS a, um. Adi. [ r(oqiw/dhs2 ] Qui magno impetu fertur. Plin. 35, 10 Impetuosus animus. Harduin. tamen haec verba spuria censet.
IMPETVOSE Adu. Messal. Coru. Pr. Ad moenia impetuose contendit.
IMPETRIO a quo Part. IMPETRITVM, explicat Festus Impetratum. [...]
IMPETRO āre. [ tugxa/nw ] Ex In et Patro compositum; significat Exorare, vel quacunque alia ratione ab altero obtinere. [...]
IMPETRASSERE pro Impetraturum esse veteres dixerunt. Plaut. Aul. 4, 7, 6 Et istud confido a fratre me impetrassere. Conf. Stich. 1, 2, 23. Cas. 2, 3, 53. Mil. 4, 3, 3.
IMPETRATVS a, um. Partic. Reditus impetratus Augusti Hor. Carm. 4, 2, 43. Conf. Vell. 2, 68, 2.
IMPETRABILIS e. Adi. Quod facile impetrari et obtineri potest: sed et qui impetrare potest, actiue. [...]
page 1005, image: s1005IMPETRATIO onis. f. Cic. Att. 11, 25 (22) Illud molestius, istas impetrationes nostras nihil valere. Augustin. Confess. 12 pr.
IMPETRATIVVS a, um. Adi. Vt, Impetratiuum augurium, quod optatum venit Seru. ad Aen. 6, 190 quem locum damus. Vid. Augurium in AVGVR. Add. IMPETRITVS.
IMPETRATOR oris. m. Cod. Theod. l. 12 tit. 16 Impetratores beneficii.
IMPETVLANS, IMPETVOSVS, IMPETVS vid. IMPETO.
IMPEXVS a, um. Adi. [ a)kte/nistos2 ] Non pexus: vt, Barbae impexae Virg. Georg. 3, 366. [...]
IMPIATVS [1] vid. IMPIVS.
IMPICO āre. [ pisso/w ] Pice illinere. Columel. 12, 29 De lacu quam recentissimum addito mustum in amphoram nouam, eamque oblinito et impicato diligenter. Impicare dura pice Id. ib. c. 43.
IMPICTVS a, um. Non pictus. Apul. Met. 2. Sed Elmenh. p. 123 impunctum crystallum.
IMPIGER gra, grum. [ a)/oknos2 ] Non piger, sed diligens et strenuus. [...]
IMPIGRE Adu. [ a)o/knws2 ] Diligenter. Liu. 2, 47 Impigre secuti sunt. Idem 1, 10. Plaut. Rud. 4, 2, 10. Val. Max. 2, 1, 9.
IMPIGRITAS atis. f. Cic. de Repub. 3 Nunquam viri fortissimi fortitudinis, impigritatis, patientiae apud Non. 2, 434.
IMPIGRABILIS e. Adi. Gloss. Lat. Graec. Impigrabile, [ e)nerge/staton.
IMPILIA orum. n. Pl. significant Coactilia, qualia pedibus involuendis calceandisque adhibebantur. [...]
IMPINGO egi, actum, ere. [ prostri/bomai, prosba/llw, e)poke/llw ] ab In et Pango: Impellere et illidere. [...]
IMPACTVS a, um. Partic. [ prosbeblhme/nos2 ] Impactus imo ita est saxo, vt sopiretur, pro Impegit ad saxum Liu. 8, 6 pr. [...]
IMPACTIO onis. f. Sen. Nat. Quaest. 2, 12 extr. Dissimilis autem crepitus fit ob dissimilem impactionem nubium.
page 1006, image: s1006IMPINGVO āre. piai/nw Onomast. Vet. Anima operantium impinguabitur Vulgat. Prouerb. 13, 4. Add. Psalm. 23, 5. Coques, donec lenis fiat et impinguet Apic. 8, 7. i. quasi a pinguedine resplendeat.
IMPINGVATVS a, um. Part. Incrassatus et impinguatus Vulgat. Deuteron. 32, 15. Conf. Tertull. de Ieiun. c. 6. et adu. Psych. c. 6. Th. Priscian. de Diaeta c. 4.
IMPINGVATIO onis. f. Apicio adscribitur.
IMPIO [1] as. vid. IMPIVS.
IMPIVS a, um. Adi. [ a)/qeos2, a)no/sios2, a)sebh\s2 ] A pietate remotus, quod vel ad deorum contemtum pertinet, vel ad duritiem aduersus dignos amore. [...]
IMPIETAS atis. f. [ a)se/beia, a)qeo/ths2 ] Conditio vel facinus impii. [...]
IMPIE Adu. [ a)sebw=s2 ] Cic. Tusc. 5, 6 c. 2 [...]
IMPIO [2] āre. [ miai/nw ] Foedare, maculare. [...]
IMPIAMENTVM i. n. Cyprian. Epist. 64, 3.
IMPIATVS [2] a, um. Adi. [ mianqei\s2 ] Sceleratus, inquit Festus. [...]
IMPLACABILIS e. Adi. [ a)mei/lixos2, a)katapra/u+ntos2 ] Qui placari non potest. [...]
IMPLACABILITER Adu. [ a)nila/stws2 ] Tacit. Ann. 1, 13, 5 Scaurum, cui implacabilius irascebatur, silentio tramisit. Conf. Hist. 3, 53, 5.
IMPLACABILITAS atis. f. Ammian. 14, 1 Quidquid Caesaris implacabilitati sedisset. Conf. Idem 26, 10.
IMPLACATVS a, um. Adi. [ a)ni/lastos2 ] Non placatus: vt, Gula implacata Ouid. Met. 8, 851.
IMPLACIDVS a, um. Adi. [ a)na/reskos2 ] Non placidus: vt, Diuūm implacidissimus Mars Stat. Theb. 9, 4. Genus implacidum Genauni Hor. Carm. 4, 14, 10. i. e. Implacabiles. Acron.
IMPLAGIVM i. n. Minus rete Gloss. Isidor. Add. Isid. 19, 5.
IMPLAGO āre. Irretio. In retia sua praecipites implagabuntur Sidon. Epist. 9, 9. Implagare aliquem muneribus Scribon. in Med. Conf. Voss. de Vit. L. L. 4, 11.
IMPLANO āre. Decipere. Si quis putat, se aliquid esse, quum non sit, se ipsum implanat Cyprian. Conf. Vulgat. Sirac. 15, 12.
IMPLANVS a, um. Adi. Inter implana vrbis Aur. Victor de Caesar. c. 27. Videtur notare loca humiliora et velut caua.
IMPLASTELLVM, et IMPLASTRATIO vid. EMPL.
IMPLECTO ere. Apul. Apol. p. 278, 16 de crocodilo, Multae hirudines dentibus implectuntur. Hinc
IMPLECTICVS a, um. Adi. Veget. de Re Vet. 3, 29 Bos implecticus, qui riget et flectit se difficulter.
IMPLEXVS [1] a, um. Partic. [ e)mpeplegme/nos2 ] Significat Implicatum, et inuolutum, vt ait Festus. [...]
IMPLEXVS [2] ūs. m. Pro Complexu. [...]
page 1007, image: s1007IMPLEXIO onis. f. Mart. Capell. 2 p. 42 Serpentis gemini implexio, de caduceo Mercurii.
IMPLEO eui, etum, ere. [ plhro/w, e)mplh/qw ] Plenum facio. [...]
page 1008, image: s1008IMPLENS entis. Partic. Colum. 6, 1, 3 [...]
IMPLEBILIS e. Adi. Qui impleri debet, exhaustus. Sed actiue Cael. Aurel. Tard. 5, 1 Implebiles potius quam siccabiles vomitus, qui magis faciunt vt impleatur hydropicus.
IMPLETVS a, um. Part. Iustin. 22, 2, 6 Spe impletus. Idem 23, 2, 11 Impleta regia fletibus. Et 43, 1, 8 Fatua assidue diuino spiritu impleta. Liu. 7, 2 Impleta modis satura.
IMPLETIO onis. f. Saluian. Gub. Dei 2, 33 Regimen suum Dominus et impletionem ostendit. Idem p. 34 Impletio diuinitatis.
IMPLEMENTVM i. n. Idem. Cael. Aurel. Tard. 1, 5 Capitis implemento affici.
IMPLICO ui et aui, itum et atum, are. [ e)mple/kw, e)gxri/mptw ] Inuoluere, innectere. [...]
IMPLICITVS, siue a, um. Partic. [ e)mpeplegme/nos2 ] Cic. Fam. 6, 12 [...]
IMPLICITVRVS a, um. Part. [ e)mple/cwn ] Serta implicitura comas Ouid. Fast. 5, 220.
IMPLICITO āre. Frequent. [ e)mple/komai ] Plin. Epist. 9, 33, 5 Varios orbes implicitat expeditque. de delphino. Alia exemplaria habent Implicat.
IMPLICATIO onis. f. [ e)/mplecis2 ] Cic. de N. D. 2, 139 c. 55 [...]
IMPLICATRIX icis. f. [ e)mplektri/a ] Gloss. Cyrill.
IMPLICATVRA ae. f. Sidon. Epist. 9, 9 Vernaculis implicaturis in retia sua praecipites implagabuntur.
IMPLICISCOR eris. Idem ac Implicor. [...]
page 1009, image: s1009IMPLICITE Adu. [ e)mpeplegme/nws2 ] Cic. de Inuent. 2, 69 c. 23 [...]
IMPLORO āre. [ a)nakale/w ] Proprie est Cum fletu rogare, quod est vapulantis. [...]
IMPLORANS antis. Part. Hirt. B. Afr. c. 26 Se in miseriis suamque fidem implorantibus auxilio esse non posse. Conf. Liu. 37, 26.
IMPLORATVS a, um. Partic. [ a)nakeklhme/nos2 ] Prece Pollucis implorata Catull. ad Mallium 63 (69) 65. Conf. Iustin. 4, 3, 1. 22, 1, 3. et 23, 3, 1.
IMPLORATIO onis. f. [ a)na/klhsis2 ] Liu. 22, 5 pr. [...]
IMPLORABILIS e. Adi. Qui implorari potest. Val. Flacc. 1, 573 Lumenque innoxia fudit Purpureum, miseris olim implorabile nautis.
IMPLVMBO āre. Plumbo ferruminare. Vitruu. 10, 6 pr. Ferreos chodaces (cnodaces leg. ) in capitibus scaporum implumbauit.
IMPLVMIS e. Adi. [ a)/pteros2 ] Quod plumis caret. [...]
IMPLVO ui vel uui, utum, ere. [ e)nombre/w ] Columel. 2, 8, 5 [...]
IMPLVVIVM i. n. [ au)lh\, e)nombrei=on ] Locus (vt inquit Varro de L. L. 4, 33) in medio domus relictus, vt lucem caperent deorsum, quo impluebat. [...]
IMPLVVIA ae. f. [ mandu/h ] Vestis erat, inquit Perottus, qua sacerdotes per imbrem vtebantur: Pluuiale nunc vulgo appellatur. [...]
IMPLVVIATVS a, um. Adi. Color, quasi fumato stillicidio implutus, inquit Nonius 16, 3. Nempe modica fuligine infuscatus, et maculosus. Vnde
IMPLVVIATA ae. f. Genus vestimenti, a colore, de quo Plaut. Epid. 2, 2, 40 [...]
IMPOENITENS entis. Adi. Quint. Trib. Mar. c. 6. Burm. p. 80. Conf. Vulg. Int. Rom. 2, 3. et Fulgent. Epist. ad Venant.
IMPOENITENTIA ae. f. Sarisb. Policrat. 2, 5. et Fulgent. ibid.
IMPOENITENDVS a, um. Adi. Apul. Met. 11 p. 271. Cassiod. Epist. 1, 30. et Augustin. Prolog. Retract. [...]
IMPOENITVS a, um. Adi. Pro Impunitus. Apud veteres Aegyptios furta omnia licita et impoenita Gell. 11, 18.
IMPOLITVS a, um. Adi. [ a)/coos2 ] Contrarium Polito; Rudis. Cic. de Prouinc. Cons. 34 c. 14 [...]
page 1010, image: s1010IMPOLITIA ae. f. [ a)kosmi/a ] Ruditas et inelegantia. [...]
IMPOLITE Adu. [ a)ko/smws2 ] Ineleganter. Cic. de Orat. 1, 214 c. 49 Quum saepissime tibi Senatus breuiter, impoliteque dicenti, maximis sit de rebus assensus, etc.
IMPOLLVTVS a, um. Adi. [ a)mi/antos2 ] Non pollutus: vt, Fides impolluta Sil. 13, 679. [...]
IMPOMENTA orum. n. quasi Imponimenta, Quae post coenam mensis imponebant. Festus.
IMPONO sui, situm, ere. [ e)nti/qhmi, e)piti/qhmi, e)piba/llw ] Supra ponere, vel Intus ponere. [...]
page 1011, image: s1011IMPOSITVS [1] a, um. Partic. [ e)piteqei\s2 ] Plin. 15, 30 [...]
IMPOSITVS [2] ūs. m. [ e)pi/qesis2 ] Plin. 24, 4 Vlcera commanducatu imposituque efsicacissime sanari. Ex vetusto codice legitur, Commanducato impositoque.
IMPOSITIO onis. f. [ e)pi/qesis2 ] Plin. 27, 13 [...]
IMPOSITICIVS a, um. Adi. [ e)piqetiko\s2 ] Quod impositum est. [...]
IMPOSITIVVS a, um. Adi. Idem. Plin. 28, 4 pr. [...]
IMPOSITOR oris. m. Varro L. L. 6 pr. Eruenda voluntas impositoris, i. eius, qui nomen rebus imposuit.
IMPOSTOR oris. m. [ fe/nac ] Versutus et fallax homo, qui imponere aliis (n. 3) potest et solet. [...]
page 1012, image: s1012IMPOSTVRA ae. f. [ fenakismo\s2 ] Fallacia, versutia: ab eo dicta, quod adulterinas merces pro veris supponat. [...]
IMPORCO āre. Porcas in agro facere. Gloss. Imporco, [ au)laki/zw.
IMPORCATVS a, um. Part. Columel. 2, 10, 6 Et similiter quum semen crudo solo ingesserimus, inarabimus, imporcatumque occabimus.
IMPORCITOR oris. m. Qui porcas in agro facit arando Festus.
IMPORTO āre. [ ei)skomi/zw ] Inferre. [...]
IMPORTATVS a, um. Partic. [ ei)skomisqei\s2 ] Caes. B. G. 5, 12 Aere vtuntur importato.
IMPORTANDVS a, um. Part. [ ei)skomiste/os2 ] Varr. de R. R. 1, 16 Fructuosior fit fundus, quam si longe sint importanda.
IMPORTABILIS e. Adi. Tertullianus aduers. Marc. 4, 27. Sarisb. 4, 11.
IMPORTATICIVS a, um. Adi. Hirtius Bell. Afric. c. 20 Frumento se in Africa, nisi importaticio, vti non posse, quod alivnde importatur.
IMPORTVNVS a, um. Adi. [ *skaio\s2, Scaeuus, Opportunus, Gloss. leg. Importunus.] Vbi nullus portus est, ait Seruius ad Virgil. [...]
IMPORTVNE Adu. [ a)kai/rws2 ] Praeter temporis, aut decoris atque honestatis rationem. [...]
IMPORTVNITAS atis. f. [ a)kairi/a. skaio/ths2, Gloss. Lat. Gr.] Quae, (vt ait Donatus) nec loci, nec temporis habet commoditatem. [...]
IMPORTVOSVS a, um. Adi. [ a)li/menos2 ] Quod est sine portu. [...]
page 1013, image: s1013IMPOS otis. Adi. [ a)krath\s2, a)kra/tistos2 ] Qui animum suum in potestate non habet, inquit Festus. [...]
IMPOSITIO, IMPOSITVS vid. IMPONO.
IMPOSSIBILIS e. Adi. [ a)du/natos2 ] Quod fieri non potest. [...]
IMPOSSIBILITAS atis. f. Apul. Met. 6 p. 179 Impossibilitate ipsa mutata in lapidem Psyche. Conf. Tertull. de Bapt. c. 2.
IMPOSTOR, IMPOSTVRA vid. IMPONO.
IMPOTENS entis. Adi. [ a)du/natos2, a)krath\s2 ] Qui non potest, et praesertim adhibetur de his, qui libidine aut perturbatione quacunque impulsi continere se non possunt, ac de potestate exierunt, (vid. EXEO) qui cum viribus grassari soleant, et hac parte valde potentes interdum videantur; hinc Grammaticis error obiectus est. [...]
IMPOTENTIA ae. f. [ a)dunami/a, a)dunati/a, a)nalki/a ] Infirmitas. [...]
IMPOTENTER Adu. [ a)kratw=s2 ] Quinct. 1, 3 [...]
IMPOTIENS i. impotens, pro vulgato Impatiens, apud Ouid. Amor. 3, 7, 36 [...]
IMPRAEGNO āre. Grauidam reddere. Sarisb. Policr. 8, 11. Vid. Voss. de V. L. L. 1, 23. Pro Augere ponitur, a Guil. Brit. Phil. 5, 566.
page 1014, image: s1014IMPRAEGNATVS a, um. Partic. Guil. Brit. Phil. 7, 607 Et iam finis erat hiemis, tellusque calore Impraegnata nouo flores gignebat et herbas.
IMPRAEPEDITVS a, um. Adi. Impraepedito cursu tendentes Ammian. 21, 5. Conf. Id. 30, 1.
IMPRAEPEDITE Adu. Ammian. 22, 30. et 27, 10.
IMPRAEPEDITO Adu. Ammian. 26, 16.
IMPRAEPVTIATVS a, um. Adi. i. praeputiatus. Tertull. de Monogam. c. 11 Impraeputiatus vocatus es, ne circumcidaris. Sed suspicantur viri docti In praeputiatu, [ e)n a)krobusti/a|.
IMPRAESCIENTIA ae. f. Deceptus ex impraescientia futuri Tertull. adu. Marc. 2, 7.
IMPRAESENTIARVM vel IN PRAESENTIARVM Adu. [ e)n tw=| paro/nti ] In praesens, ad praesens tempus, vt nunc est. [...]
IMPRAESTABILIS e. Adi. Saluian. de Gub. Dei 4, 116.
IMPRAESTABILES qui sint apud Firmicum 8, 29 videndum.
IMPRAESTANS antis. Adi. Qui nihil praestat. Gloss. Gr. Lat. [ a)pa/roxos2, Impraestans. Irenaeus 4, 75 Ne quis eum putet inuidiosum et impraestantem.
IMPRAESTATIO onis. f. l. 22 §. vlt. ff. Famil. herciscund.
IMPRANSVS a, um. Adi. [ a)na/ristos2 ] Qui nondum pransus est. [...]
IMPRECOR ari. Dep. [ e)para/omai, kateu/xomai ] In aliquem Precari significat: et in bonum et in malum solet accipi. [...]
IMPRECANS antis. Part. Vulg. Int. Gen. 24, 60. et Leu. 16, 21.
IMPRECATIO onis. f. Dira imprecatio Senec. de Benef. 6, 35. Plin. 5, 8.
IMPRENSIBILIS e. Adi. Gell. 11, 5. Al. incomprehenfib.
IMPRESSIO [1] vid. IMPRIMO.
IMPRIMIS vid. In primis, in IN.
IMPRIMO essi, essum, ere. [ e)ntupo/w ] Premendo immittere vel efformare. [...]
page 1015, image: s1015IMPRESSVS [1] a, um. Partic. [ e)ntupwqei\s2 ] Sulcus altius impressus Cic. de Diuin. 2, 5. [...]
IMPRESSE Adu. Salmas. in Tertull. de Pallio p. 344. Tertullian. aduers. Marc. 3, 8. Id. de Exhort. Cast. c. 3. et de Carne Christi c. 12.
IMPRESSVS [2] ūs. m. Prudent. Psych. 273 Sub pectoris impressu. Ammian. 16, 12 Lassatis impressu genibus.
IMPRESSIO [2] onis. f. [ ei)sbolh\ ] Impetus, qui fieri solet pressis ante se obstaculis. [...]
IMPRETIABILIS e. Adi. Omne pretium superans, inaestimabilis. Cassiod. Varr. 4, 1.
IMPROBABILIS [1] vid. IMPROBVS.
IMPROBRO [1] vid. infra.
IMPROBVS a, um. Adiect. [ kako/tropos2, ponhro\s2, moxqhro\s2 ] Non probus, impudens, praesertim ad repetendos impetus. [...]
IMPROBVLVS i. m. Diminut. [ u(pomoxqhro\s2 ] Audaculus. Iuuen. Satir. 5, 74 Finge tamen te Improbulum, superest illi, qui ponere cogat.
IMPROBE Adu. [ ponhrw=s2 ] Plaut. Trin. 1, 2, 58 [...]
IMPROBITER Adu. Moleste. Petron. c. 66 Improbiter nos pugno sustulimus.
IMPROBITAS atis. f. [ ponhri/a ] Prauitas, impudentia in primis. [...]
page 1016, image: s1016IMPROBO āre. [ a)podokima/zw ] Improbum et malum facere. [...]
IMPROBATVS a, um. Partic. Cic. pro Font. c. 4 Multa improbata. Suet. Iul. 39, 1 Ex improbatis alios. Superl. Gell. 18, 3 Sententia probatissima, quam improbatissimus homo dixit.
IMPROBATVRVS a, um. Partic. [ a)podokima/swn ] Horat. Epod. 5, 8 Per hoc inane purpurae decus precor, Per improbaturum haec Iouem.
IMPROBATIO onis. f. [ a)podokimasi/a ] Auctor ad Herenn. 2 c. 6 Haec et ad improbationem, et approbationem testium pertinebunt.
IMPROBATOR oris. m. Apul. de Deo Socr. p. 51 Malorum improbator, bonorum probator.
IMPROBABILIS [2] e. Adi. [ a)podokimasto\s2 ] Quod probari non potest. [...]
IMPROBABILITER Adu. Saluian. de Gub. Dei 4 p. 115 Improbabiliter diximus. Conf. Sidon. Epist. 1, 11.
IMPROBRO [2] āre. [ o)neidi/zw ] Probro afficere. [...]
IMPROCERVS a, um. Adi. Non procerus. [...]
IMPROCREABILIS e. Adi. Materia improcreabilis Apul. de Doctr. Plat. p. 3, 34.
IMPROFESSVS a, um. Partic. sine Verbo. [...]
IMPROLIS, et IMPROLVS Qui nondum adscriptus est in ciuitate Festus. Glossar. Vet. [ a)/gonos2, improles, sterilis. Add. Onomast. Vet.
IMPROLOQVIBILIS e. Adiect. Improloquibile, [ a)la/lhton, Glossar.
IMPROMISCVVS vel a, um. Adiect. [ a)/miktos2 ] Gell. 12, 4 [...]
IMPROMPTVS vel a, um. Adi. [ a)pro/qumos2 ] Promto contrarium. [...]
IMPROPE Adu. Tertull. Exhort. ad Cast. c. 9 Si orationem facit ad Dominum imprope est caelo.
IMPROPERO āre. [ e)poneidi/zw ] Crimen, vel aliquid aliud obiicere; videtur verbum lapsae Latinitatis esse, ortum ex improbro. [...]
IMPROPERATVS a, um. Adi. [ a)/speutos2 ] Non properatus, non festinus. Virgil. Aen. 9, 798 Haud aliter retro dubius vestigia Turnus Improperata refert.
IMPROPERANTER Adu. Auson. Epitaph. 35 Improperanter agens primos e carcere cursus.
IMPROPERVS a, um. Adi. Tardus. Sil. 3, 96 Tua iustior aetas vltra me improperae cui ducunt fila sorores, i. cui Parcae longiorem aetatem concedant, atque adeo fila vitae tuae non properent.
IMPROPERIVM i. n. Vox mediae Latinitatis, Dedecus et ignominiam sonans. [...]
IMPROPRIVS a, um. Adi. [ a)/kuros2 ] Minime proprius. [...]
IMPROPRIE Adu. [ a)ku/rws2 ] Gell. 17, 1 [...]
IMPROPRIETAS atis. f. Gell. 1, 22 extr. Cauenda est non solum improprietas verbi, sed etiam prauitas ominis.
IMPROPVGNATVS a, um. Adi. Armenia impropugnata Ammian. 27, 12. In rebus duris et dubiis impropugnatas vrbes relinquere Id. 26, 5. Conf. 29, 6.
IMPROSPER era, erum. Adi. Cic. de Fin. 1, 71 extr. [...]
page 1017, image: s1017IMPROSPERE Adu. [ dushme/rws2 ] Non prospere. Colum. 1, 1 Vbi quid perperam administratum cesserit improspere, vitatur, quod fefellerat. Tac. Ann. 1, 8, 7.
IMPROSPICVVS a, um. Adi. [ a)peri/bleptos2, Gloss. Gr. Lat.
IMPROSPECTVS a, um. Adi. Qua liberrimus Aetna improspectus hiat Seuer. in Aetna v. 341.
IMPROSPECTE Adu. Satis improspecte Tertull. de Anima c. 24. improuide.
IMPROTECTVS a, um. Adi. [ a)ske/pastos2 ] Non protectus, non defensus. [...]
IMPROVIDVS a, um. Adi. [ a)prono/htos2 ] Incautus, qui non praeuidet, quod futurum est. [...]
IMPROVIDE Adu. [ a)pronoh/tws2 ] Incaute et clam. [...]
IMPROVIDENTIA ae. f. Tertull. adu. Marc. 2, 23 Improvidentia sententias vertere.
IMPROVISVS a, um. Adi. Cic. Acad. 1, 29 [...]
IMPROVISE Adu. [ e)k tou= a)fanou=s2 ] Ex improuiso, Ex inopinato. Plaut. Truc. 2, 7, 3 Qui amat, nequit, quin nihili sit, atque improvise partibus expoliet. Tertull. adu. Marc. 2, 12.
IMPROVISO Adu. Idem. Cic. Phil. 12, 3 [...]
IMPRVDENS entis. Adi. [ a)/frwn, a)gnow=n ] Non prouidens, insciens, ita, vt interdum de hominibus satis cautis et prouidis dicatur, sed qui ignorent, quod scire non possunt; interdum de his, qui culpa sua quod poterant et debebant scire, nesciunt. [...]
IMPRVDENTIA ae. f. [ a)nohsi/a, a)bouli/a ] Inscitia, error, inscientia. [...]
IMPRVDENTER Adu. [ a)noh/tws2, a)bou/lws2 ] Inscie, et per imprudentiam. [...]
IMPVBES, is, vel, e, vel eris. Adi. [ a)/nhbos2, a)ni/oulos2 ] Qui nondum lanuginem emisit, quae pubes dicitur: vel, qui nondum ad pubertatis annos peruenit. [...]
page 1018, image: s1018IMPVBESCENS entis. Adi. [ mh/pw h(bw=n ] Plin. 23, 7 [...]
IMPVDENS entis. Adi. [ a)nai/sxuntos2, a)naidh\s2, kunw/phs2 ] Quem nihil pudet, inuerecundus, perfrictae frontis. [...]
IMPVDENTIA ae. f. [ a)nai/deia, a)naisxunti/a ] Inuerecundia. [...]
IMPVDENTER Adu. [ a)nai/dhn ] Ter. Andr. 4, 5, 16 [...]
IMPVDICVS a, um. Adi. [ a)selgh\s2 ] Impurus, minime pudicus: Fere de Venere, vel incesta, vel praeternaturali dicitur. [...]
IMPVDICE Adu. Ambros. ad Virg. Laps. c. 8 [...]
IMPVDICITIA ae. f. [ a)se/lgeia ] Pseudo-Cic. ad Octau. [...]
IMPVDICATVS a, um. Adi. Stupratus, inquit Festus.
IMPVDORATVS a, um. Adi. Vet. Int. Irenaei 3, 25 Vere impudorati et audaces.
IMPVDORATE Adu. Vet. Int. Iren. 2, 14 Cum haec dicuntur ab ipsis impudorate.
IMPVGNO āre. [ prospoleme/w, e)nantiou=mai ] In vel contra aliquem pugnare, oppugnare. [...]
IMPVGNATVS a, um. Partic. [ prospolemhqei\s2 ] Victus. [...]
IMPVGNATIO onis. f. [ prospole/mhsis2 ] Cic. Att. 4, 3 Ipse domum P. Sullae pro castris sibi ad eam impugnationem sumserat.
IMPVGNATOR oris. m. Liu. 27, 15. Gruter. In Ed. Scheffer. Gryph. Gronou. legitur Oppugnator, quod seruauit etiam Drakenb.
IMPVLSIO, IMPVLSOR, IMPVLSVS vid. IMPELLO.
IMPVLVEREVS a, um. Adiect. Deditione repente facta, impuluerea, vt dici solet, incruentaque victoria obuenit Gell. 5, 6. Vid. CONITI.
IMPVNE, IMPVNIS vid. statim post IMPVNITVS.
IMPVNGO vnde IMPVNCTVS a, um. Crystallum impunctum Apul. Met. 2 p. 123. Al. Impictum, v. v.
IMPVNITVS a, um. Adi. [ a)timw/rhtos2 ] Non punitus, inultus, liber, solutus poenis. [...]
page 1019, image: s1019IMPVNITE Adu. Vt, Impunite licere Cic. Fam. 11, 28 [...]
IMPVNIS e. Adi. Idem qui impunitus. [...]
IMPVNITAS atis. f. [ a)timwrhsi/a ] Licentia, venia, libertas. [...]
IMPVNE Adu. [ a)timhrhti\ ] Sine poena, sine damno vel periculo. [...]
IMPVRGABILIS e. Adi. Impurgabile crimen Ammian. 22, 4. i. inexpiabile.
IMPVRVS a, um. Adi. [ miaro\s2 ] Contrarium est Puro. [...]
IMPVRATVS a, um. Adiect. [ miaro\s2 ] Idem quod Impurus. [...]
IMPVRATE Adu. Interpr. Iren. 1, 29.
IMPVRE Adu. [ miarw=s2 ] Impudenter et flagitiose. [...]
IMPVRIMVS a, um. Adi. i. impurissimus. Impurimum, [ a)ka/qarton, Vet. Gloss.
IMPVRITAS atis. f. [ miari/a ] Facinus impurum. Cic. Phil. 2, 6 c. 3 Quum omnes impuritates pudica in domo quotidie susciperes, vino lustrisque confectus.
IMPVRITIA ae. f. Idem. Plaut. Pers. 3, 3, 7 Tuas impuritias traloqui nemo potest.
IMPVRO āre. Impurum facere. Senec. Epist. 87 Impurare pecuniam.
IMPVTO āre. [ prosti/qhmi, proslogi/zw ] Proprie rationum verbum est, vbi imputamus alii, quod tanquam datum illi, vel vt acceptum ab illo, in rationibus nostris ponimus: ac deinde bene factorum pariter, et malefactorum annotationem, quasi notat et attributionem. [...]
page 1020, image: s1020IMPVTATVS a, um. Adi. Quod non est putatum, hoc est purgatum. [...]
IMPVTATIO onis. f. Ratio expensorum. L. 82 D. de condit. et demonstr. Vt explorari possit imputationes probe an improbe referantur. Add. Sidon. 7, 15.
IMPVTATOR oris. m. [ proslogi/zwn ] Iactator sui beneficii. Sen. de Benef. 2, 17 Multi sunt tam prauae naturae, vt malint perdere, quae praestiterunt, quam videri recepisse, superbi et imputatores.
IMPVTATIVVS a, um. Adi. Tertull. adu. Marc. 2, 25 Non simplici modo id est interrogatorio sono legendum est, vbi es Adam? sed impresso et incusso et imputatiuo.
IMPVTRESCO ere. [ katash/pomai ] In aliqua re putrescere. Colum. 6, 17, 5 Nam animal ipsum oleo mersum necatur: et quum imputruit, conteritur.
IMPVTRIBILIS e. Adi. Vt, Imputribilis cedrus apud Hier. in vers. Homil. 2 Orig. Imputribiles de putribilibus fieri apud Augustin. de Ciu. D. 21, 7. Robur Paullin. Nol. Ep. 44 (31) 2. et
IMPVTRIBILITER Adu. Apud August. Ep. ad Paullin. 46, 32 Cedri Libani mundi huius fluctus imputribiliter secant.
IMV
IMVS a, um. Adi. [ katw/tatos2 ] tum pro infimo ponitur, tum pro intimo. [...]
IMVLVS a, um. Dimin. Catull. 25, 2 Mollior imula oricilla.
IMITVS [2] Adu. Ex imo, i. infimo aut intimo. [...]
page 1021, image: s1021IN
IN [ e)n, e)s2, ei)s2, e)pi\, kata\ ] Praepositio, latissimi vsus, quae semper illa quidem coniunctionem, illiusue conatum et velut tendentiam, notat, (nam qui se hostiliter petunt, ipsi quoque manibus vel armis attingere se volunt inuicem) futuram quoties cum Accusatiuo construitur, praesentem vero vel praeteritam cum Ablatiuo. [...]
page 1029, image: s1029INA ae. f. [ i)/n ] Idem fere quod vena, a quo solo forte spiritu et pronuntiatione differt. [...]
INEA [1] ae. f. Ab Ina, quam modo declarauimus, deriuat hoc nomen Salmas. ad Solin. p. 278, bC. [...]
INABRVPTVS a, um. Adi. [ a)r)r(agh\s2 ] Quod abrumpi non potest. Stat. Silu. 5, 1, 44 Nec mirum, si vos collato pectore mistos Iunxit inabrupta Concordia longa catena.
INABSCONDIBILIS e. Adi. [ a)/krupton, inabscondibile Gloss.
INABSCONSVS a, um. Adi. Interpr. Iren. 1.
INABSOLVTVS a, um. Adi. Initia rerum esse tria arbitrabatur Plato, deum, et materiam, rerumque formas, quas i)de/as2 idem vocat, inabsolutas, informes, nulla specie, nec qualitatis significatione distinctas Apul. de Doctr. Plat. 1 post pr.
INACCENSVS a, um. Adi. Inaccensi flagrant altaribus ignes Sil. 1, 96. vid. Drakenb. Pectus inaccensum Veneri Claud. de Raptu Pros. 1, 225. vtrumque est ex restitutione Heins.
INACCESSIBILIS e. Adi. Vulgat. 1 Tim. 6, 16. Tertull. adu. Prax. c. 15. *)apro/sitos2 Gloss. Gr. Lat.
INACCESSVS a, um. Adi. [ apro/sitos2 ] Ad quem non acceditur, vel accedi non potest. [...]
INACCVSABILIS e. Adi. a)ne/gklhtos2, a)kathgo/rhtos2 Gloss. Lat. Graec.
INACCVSATVS a, um. Adi. Inaccusati et impuniti Tertull. Apol. c. 49.
INACCRESCO ere. Vulgo legitur apud Tertull. contra Gnost. c. 1. vbi Rigalt. inacrescit.
INACERBO āre. deinopoiw= Gloss. Gr. Lat.
INACESCO ere. Aciditatem amittere. [...]
INACIDATVS a, um. Adi. Aceto tinctus. Apul. Met. 8 p. 210, 7 Spongiis inacidatis vel inacedatis legunt quidam, vbi madidatis dedit Elmenh.
INACHIA ae. f. Puellae nomen adamatae ab Horatio, cuius ipse meminit. [...]
INACHVS i. m. [ *)/inaxos2 ] Pater Ionis vel Iūs, qui primus apud Argiuos regnauit, et Inacho fluuio nomen dedit: vnde et Poetae fluuium ipsum Iūs patrem vocant, et regem faciunt Argiuorum, de quo Strabo 8. [...]
INACHIDES ae. m. Patronym. [ *)inaxi/dhs2 ] Ouid. Met. 1, 753 [...]
INACHIS idis. f. Patronym. [ *)inaxi\s2 ] Propert. 1, 3, 19 Sed sic intentis haerebam sixus ocellis, Argus, vt ignotis cornibus Inachidis. [...]
INACHIVS a, um. Adi. [ *)ina/xios2 ] Virg. Georg. 3, 153 Inachiae Iuno pestem meditata iuuencae. Vrbes Stat. Theb. 1, 324. Litus Ouid. Fast. 5, 656.
INACRESCO ere. Nausea nominis inacrescit Tertull. adu. Gnost. c. 1. conf. not. Rigalt.
INACTVS etc. vid. INAGO.
INADIBILIS e. Adi. Apud Sidon. Apollinar. Ep. 2, 2. i. Inaccessus.
INADSIGNATVS a, um. Adi. Superfuit inadsignatus ager Agg. Vrb. p. 70 Goes.
INADVERSVM non est composita vox. Quare exempla sub IN retulimus.
INADVLABILIS e. Adi. [ a)kola/keutos2 ] Non obnoxius adulationi. [...]
INADVSTVS a, um. Adi. Iungis et acripedes industo corpore tauros Ouid. Heroid. 12, 93. nihil nocentibus corpori tuo flammis, quas spirant illi tauri. Conf. Prudent. Apoth. v. 131.
INAEDIFICO āre. [ e)noikodome/w ] Aedificando obstruere, vel in
page 1030, image: s1030aliquo loco aedificare. [...]
INAEDIFICATIO onis. f. Plaut. Mil. 2, 2, 55 Ecce autem aedificat: columnam mento suffulsit suo. Apage: non placet profecto mihi illa inaedificatio.
INAEQVALIS e. Adi. [ a)/nisos2, a)nw/malos2 ] Non aequalis. [...]
INAEQVO āre. [ a)niso/w ] Complanare, adaequare. [...]
INAEQVALITAS atis. f. [ a)niso/ths2, a)nwmalw/ths2 ] Inaequalitas in vestitu dominatur, in sermone quoque Varro L. L. 7, 13 et 15. [...]
INAEQVALITER Adu. [ a)ni/sws2 ] Columel. de Arborib. c. 7 [...]
INAEQVABILIS e. Adi. [ a)nw/malos2 ] Idem quod Inaequalis. [...]
INAEQVABILITER Adu. [ a)nwma/lws2 ] Varro de R. R. 3, 9 Ob quam rem oua aut inaequabiliter maturescunt, aut consenescunt.
INAEQVABILITAS atis. f. Arnob. 2 p. 81 Elementorum inaequabilitas.
INAESTIMABILIS e. Adi. [ a)ti/mhtos2 ] Quod aestimari non potest. [...]
INAESTIMATVS a, um. Adi. Non aestimatus. [...]
INAESTVO āre. [ e)gkumai/nw ] Hor. Epod. 11, 22 Quod si meis inaestuet praecordiis Libera bilis, etc. Conf. Prudent. in Symmach. Praef. 1, 55.
INAFFECTATVS a, um. Adi. [ a)spou/dastos2 ] Non affectatus. [...]
INAFFECTVS a, um. Adi. Idem. Apul. Met. 2 p. 115, 24 Inaffectum capillitium. Sed melius Pricoeus Inaffectatum.
INAGGERATVS a, um. Adi. i. coaceruatus. Tellurem terere inaggeratam Sidon. Ep. 3, 12.
INAGO ere. Inagere in praeceps Apul. Met. 4 p. 148. Semen exteritur grege iumentorum inacto et ibi agitato perticis Varro R. R. 1, 22. Vid. INIGO.
INAGITATVS a, um. Part. Non agitatus. Inagitati terroribus, incorrupti voluptatibus Sen. Ep. 45.
INAGITABILIS e. Adi. An existimas, aerem inertem inagitabilem relictum esse Sen. Qu. Nat. 5, 5.
INALBESCO ere. [ ei)sleukai=nomai ] Album fieri. Cels. 2, 7 Venae sub lingua inalbescunt. Idem 5, 28.
INALBEO ere. Idem quod Albus sum. Apul. Met. 7 pr. Dies inalbebat.
INALBO āre. Act. Album facere. Apul. Met. 10 p. 248, 30 Cerei praeclara micantes luce nocturnas nobis tenebras inalbabant.
INALGESCO ere. [ ei)srigou=mai ] Idem quod Algescere. Cels. 3, 3 Frigus voco, vbi extremae partes membrorum inalgescunt: horrorem, vbi totum corpus intremit.
INALIENATVS a, um. Adi. Incorruptus. Scribon. Larg. Compos. 214 Adiicitur propolis inalienatae, sincerae, et bonae selibra.
INALPINI orum. m. [ *)ena/lpeioi ] Qui in Alpibus habitant. [...]
INALTERO āre. Quas non diuisit, tacendo inalterauit Tertull. de Vel. Virg. c. 4. i. alteram in altera complexus est, sec. Iun.
INALTO āre. Paullin. ad Cyther. 738 Quia qui superbos deprimit, humiles inaltat. Apul. in Trismeg. p. 85 Inaltata est caua mundi rotunditas in modum sphaerae.
INAMABILIS e. Adi. [ a)ne/rastos2 ] Qui non potest amari, in quo nihil est propter quod ametur. [...]
page 1031, image: s1031INAMATVS a, um. Part. Non amatus. Sil. 12, 527 Haud inamatus ager. Theodulf. 1, 543 Inamati tegmina busti.
INAMARESCO ere. [ pikrai/nomai ] Amarum fieri. Hor. Serm. 2, 7, 107 Namque inamarescunt epulae sine fine petitae.
INAMBITIOSVS a, um. Adi. Ouid. Met. 11, 766 Secretos montes et inambitiosa colebat Rura. Ambitione carentia.
INAMBVLO āre. [ e)mperipate/w ] Significat Spatiari, et spatia ambulando conficere. [...]
INAMBVLATIO onis. f. [ e)mperipa/thsis2 ] Cic. in Brut. 158 c. 43 [...]
INAMOENVS a, um. Adi. Ouid. Met. 10, 15 Persephonen adiit, inamoenaque regna tenentem. Feritas inamoena viae Stat. Silu. 2, 2, 33. et Theb. 1, 89.
INANIMALIS e. Adi. Inanimatus. [...]
INANIMVS, a, um. et INANIMIS e. Adi. a)/yuxos2 Gloss. Gr. Lat.] Quod non habet animum, vel anima caret, et non vivit. [...]
INANIMO āre. Gruter. Inscript. Spur. p. 27, 3 Vrinantem inanimat. i. recreat, animat. Sed Sen. Epist. 58 Corpore omnia aut animantia esse aut inanimantia.
INANIMATVS a, um. Adi. [ a)/yuxos2 ] Idem quod Inanimus, Cic. in Topic. c. 18 [...]
INANIS e. Adi. [ keno\s2, dia/kenos2 ] Vacuus, Frustraneus. [...]
page 1032, image: s1032INANITAS atis. f. Vacuitas, Vanitas. [...]
INANITER Adu. [ kenw=s2, frou/dh ] Frustra, sine causa, vel sine effectu. [...]
INANILOQVVS a, um. Adi. [ kenolo/gos2 ] Qui inania loquitur et vana: Plaut. Pseud. 1, 3, 24 Surdus sum profecto, inaniloquus es. al. inanilogus.
INANIMENTVM i. n. Plaut. Stich. 2, 1, 19 Inanimentis explementum quaerito.
INANIAE arum. f. [ keno/thtes2 ] Plaut. Aulul. 1, 2, 5 Nam hic apud nos nihil est aliud quaesti furibus, ita inaniis sunt oppletae atque araneis. Vid. Non. 2, 421.
INANIO ire. [ keno/w ] Vacuare. Plin. 20, 3 Herbacea arefacta, per se inanit aluum. de cucurbita. Idem 21, 20.
INANESCO ere. Ammian. 23 c. vlt. Conchulae concussae metu fulgurum inanescunt.
INANEFACIO ere. Vlpian. ff. de solut. Solutione chirographo inanefacto. Conf. Salm. de modo Vsur. p. 471.
INANILOQVIVM i. n. Vulgat. 2 Tim. 2, 16 [ kenologi/a.
INANTE Compositum ex In et Ante Praepositionem inuenias apud quosdam. [...]
INAPERTVS a, um. Adi. [ a)nupeu/qunos2 ] Non patens, non expositus. Senectus inaperta fraudi Sil. 7, 26.
INAPPARATIO onis. f. [ a)diaskeuasi/a ] Cui contrarium est Apparatio. [...]
INAPPREHENSIBILIS e. Adi. Tertull. adu. Valent. c. 11. [...]
INAQVO āre. In aquam vertere. [...]
INAQVOSVS a, um. Adi. a)/nudros2 Gloss. Cyrill.] Siccus. Tertull. de Baptism. c. 1 Serpentes arida et inaquosa sectantur. Conf. Cyprian. Ep. 63, 5.
INARCVLVM i. n. Virgula ex malo Punico incuruata, quam regina sacrificans in capite gestabat. Fest. [...]
INARDEO, ere. siue inarsi, ere. [ e)nai/qw ] Ignem, calorem concipere. [...]
INARESCO ere. [ katachrai/nomai ] Idem quod suum simplex: nisi aliquid addat Praepositio. [...]
INAREFACTVS a, um. Partic. ab Inarefio. Plin. 32, 10 Ad sanguinem sistendum et ranarum illinunt cinerem vel sanguinem inarefactum.
INARGENTATVS a, um. Adi. [ e)pa/rguros2 ] h. e. Argento coopertus et illinitus atque obuolutus. [...]
page 1033, image: s1033INARGVTVS a, um. Adi. Ineptus, minime subtilis. Vlpian. in l. Hoc senatusconsultum D. de vsufructu earum rerum, quae vsu consumuntur, Quae sententia mihi non inarguta videtur.
INARGVTE Adu. [ a)stwmu/lws2 ] Gell. 12, 13 Tunc Sulpicius Apollinaris, Non me hercle inargute, inquit, nec incallide opposuisti hoc Tullianum.
INARIME es. f. [ *)/arima, *)/arimoi ] Insula in ora Campaniae prope Neapolim: et vt ait Plin. 3, 6 [...]
INARO āre. [ e)naro/w ] Arando obruere et terra tegere. [...]
INARATVS a, um. Part. Non aratus. [...]
INARRHO āre. Dare in arrham. Cathol.
INARTICVLATVS a, um. Adi. Vocis epitheton confusae, in qua literas et syllabas tanquam articulos distinguere non possis. [...]
INARTIFICIALIS e. Adi. Quinctil. 5, 1 Ideoque illas [ a)te/xnous2, i. e. Inartificiales: has [ e)nte/xnous2, i. e. Artificiales vocauerunt. Conf. c. 5 et 7 extr.
INARTIFICIALITER Adu. Quinctil. 2, 17, 42 Sed nec illa omittenda sunt, qua in re alius se inartificialiter, alius artificialiter gerat, in ea esse artem.
INASCENSVS a, um. Adi. [ a)na/basis2 ] Pro Non ascenso. [...]
INASPECTVS a, um. Adi. [ a)/noptos2 ] Non conspectus, non visus. [...]
INASPICABILIS e. Adi. Gloss. Gr. Lat. [ a)o/ratos2, inuisibilis, inaspicabilis.
INASPICVVS a, um. Adi. Idem. Auson. Epist. 23, 22 Semper inaspicuis prodentur scripta fauillis. Al. Inadspicuis.
INASPERATVS a, um. Adi. Inasperatae voces Ammian. 29, 5. Al. insperatae.
INASSATVS a, um. Adi. [ e)/noptos2 ] Idem quod aliquantum Assatus. [...]
INASSERO āre. Ferroque figito, inasserato asseribus abiegnis sectilibus Inscript. Grut. p. 207. Asseribus munire, firmare, etc.
INASSVETVS a, um. Adi. [ a)ne/qistos2 ] Idem quod Insuetus, inusitatus. [...]
INATTAMINATVS a, um. Adi. Serua Deo rem suam inattaminatam Tertull. de Cor. Mil. c. vlt. intactam, impollutam.
INATTENVATVS a, um. Adi. [ a)le/ptuntos2 ] Non attenuatus aut imminutus. [...]
INATTENTVS a, um. Adi. Vnde
INATTENTE Adu. Ammian. 30, 8.
INAVDAX acis. Adi. [ a)/tolmos2 ] Timidus. Hor. Carm. 3, 20, 3 Dura paullo post fugies inaudax Praelia raptor.
INAVDIO iui, itum, ire. [ katakou/w ] In hoc verbo In minuere videtur significationem, vt sit ex parte audire, sublegere sermonem imprudentis, audire quod occulte agitur. [...]
INAVDITVS a, um. Part. [ a)na/koustos2, a)dia/pustos2 ] Non auditum, inusitatum, nouum. [...]
page 1034, image: s1034INAVDIBILIS e. Adi. Qui nequit audiri. [...]
INAVDIENTIA ae. f. Cyprian. Epist. 28 Perniciem sibi provocare per inaudientiam, i. inobedientiam, [ a)pei/qeian.
INAVDITATVS a, um. Laudatur Tertull. Adu. Marc. 4, 24 Regnum Dei neque nouum neque inauditatum. Sed sphalma est. Priorius certe Inauditum, non facta mentione alterius lectionis.
INAVDITIVNCVLA ae. f. Dimin. [ a)kroama/tion ] Gell. 5, 21 Habebatque nonnullas disciplinae grammaticae inauditiunculas, partim rudes, inchoatasque, partim non probas.
INAVERSIBILIS e. Adi. Aeternitas inauersibilis, immobilis, insolubilis Apul. ad Asclep. p. 100.
INAVGEO ere. Melius erit inaugeri causam eius, sententiamque proferri l. 27 §. 2 de liber. caus. Sed Cuiac. Obss. 6, 27 legendum putat inaudiri.
INAVGVRO āre. [ oi)wni/zomai ] Idem quod Augurium captare. [...]
INAVGVRATVS a, um. Part. Plaut. Asin. 2, 1, 11 [...]
INAVGVRATIO onis. f. Tertull. aduers. Valent. c. 11 Inauguratio quaedam diuidendae doctrinae.
INAVGVRATO Adu. [ oi)wnistikw=s2 ] i. Captato augurio. Liu. 1, 36 Id quia inaugurato Romulus fecerat, etc. Idem 1, 44. et 5, 53. [...]
INAVRIS is. f. [ e)nw/th ] Ornamentum aurium, quo mulieres vtebantur. [...]
INAVRITVS a, um. Adi. [ a)/wtos2 ] Gell. 7, 6 [...]
INAVRO āre. [ xruso/w ] Auro tegere. [...]
INAVRATVS a, um. Partic. [ xruswqei\s2 ] Auro intectus. [...]
INAVRATOR oris. m. Firmic. 3, 4 (3) extr. Iupiter faciet aut aurifices, aut ex auro vestes pingentes, aut inauratores. [...]
INAVSPICATVS a, um. Adi. [ a)pai/sios2 ] Non auspicatum et infelix, quod fit auspicio non prius captato, vel vitiose capto. [...]
page 1035, image: s1035INAVSPICATO Adu. [ a)paisi/ws2 ] Cic. de Diuin. 1, 33 c. 17 Qui quum tabernaculum vitio cepisset imprudens, quod inauspicato pomoerium transgressus esset, comitia Consulibus rogandis habuit.
INAVSVS a, um. Adi. [ a)tolmhqei\s2 ] Non ausus, et quod quis non audet. [...]
INAVXILIATVS a, um. Adi. Animae inauxiliatae Vulg. Sapient. 12, 16.
INC
INCAEDVVS a, um. Adi. [ a)/tmhtos2 ] Quod non caeditur. Seruius in Virg. Ecl. 5, 63 Intonsi montes, siluosi, incaedui. Ouid. Fast. 2, 435. Lucus incaeduus: vid. Inciduus in INCIDO.
INCALESCO ui, ere. [ u(poqermai/nomai ] Calidum fieri. [...]
INCALFACIO ere. [ u(poqermai/nw ] Calidum facere, calefacere. Ouid. Fast. 4, 919 Quantum si culmos Titan incalfacit vdos.
INCALLIDVS a, um. Adi. [ a)mh/xanos2 ] Non callidus s. astutus. [...]
INCALLIDE Adu. [ a)mhxa/nws2 ] Cic. Off. 3, 118 c. vlt. [...]
INCALLO āre. Veget. R. Vet. 2, 27 Carnem indurare et incallare.
INCALO āre. [ kale/w ] Vocare. Festus: Incalanto, inuocanto.
INCALATIONES, inuocationes. et INCALATIVE vocatiue: Idem.
INCANDESCO, (vel ) ui, ere. [ diapurou=mai ] Vehementer incendi, inflammarique. [...]
INCANDIDVS a, um. Adi. Gloss. Gr. Lat. [ a)leu/kantos2, Incandidus.
INCANDIDO āre. Iul. Firmic. de Error. Rel. prof. p. 57 (p. 37 Oisel. ) Maculas Christi sanguis incandidat.
INCANTO āre. [ e)pa/|dw, gohteu/w ] Cantando, i. verbis conceptis et praescriptis vi magica aliquid supra naturam moliri. [...]
INCANTATVS a, um. Part. Vincula incantata Hor. Serm. 1, 8, 49.
INCANTATIO onis. f. [ e)pw|dh\ ] Actus ipse incantandi. Magicas insequentur incantationes Firmic. 5, 4. Tertull. de Cultu Fem. 1, 2 Incantationum vires prouulgauerant.
INCANTATOR oris. m. Firmic... et Isidor. 8, 9. Tertull. de Idolol. c. 9 Nusquam inuenias aut Sophistas, aut Chaldaeos, aut incantatores.
INCANTAMENTVM i. n. [ gohtei/a ] Plin. 28, 2 [...]
INCANVS a, um. Adi. [ e)pipolio\s2 ] Valde canum significat, teste Seruio ad Virg. Georg. 3, 311. [...]
INCANESCO ere. [ e)pipoliou=mai ] Canum fieri. Virg. Georg. 2, 71 Armisque incanuit albo Flore piri. Spumis incanuit vnda Catull. Argon. 62, 13. Al. Incanduit.
INCAPABILIS e. Adi. a)xw/rhtos2 Gloss. Gr. Lat.] De Deo, velut incomprehensibili, vsurpabatur ab Arrianis: vid. Augustin. Epist. 174.
INCAPAX acis. Adi. Scio incapacem te sacramenti, impie, Non posse caecis sensibus mysterium Haurire nostrum Prudent. in Romano c. 588. Aedes incapax solui Id. ibid. v. 348. Add. Salu. l. 5 pr.
INCAPISTRO āre. fimo/w Gloss. Lat. Gr.] Cum me malis incapistrasset erroribus Fotis Apul. Met. 11 p. 266.
INCARCERO āre. Varroni tribuitur. Sarisb. 6, 18 Alii capti, alii incarcerati.
INCARCERATVS a, um. Part. Liuii esse dicitur, sed non occurrit.
INCARCERATIO onis. f. Plinio assignat Thom. de S. Quercu in Lex. Philol.
INCARCERAMENTVM i. n. Apud Hieronymum esse dicitur.
INCARDIVM i. n. Medulla. Theod. Prisc. 1, 12. Al. Incordium.
INCARNO, et INCARNATIO apud Medicos et Theologos. [...]
INCASEATVS a, um. Adi. In morem casei coagmentatus. Moris Augustin. Conf. 9.
page 1036, image: s1036INCASSVM Adu. [ mayidi/ws2, frou=dh ] Virg. Aen. 7, 421 [...]
INCASTIGATVS a, um. Adi. [ a)ko/lastos2 ] Hor. Epist. 1, 10, 45 Nec me dimittes incastigatum, etc.
INCASTRO āre. i. Excauare. Plinio tribuitur. Conf. Isid. Gloss.
INCASTRATVRA ae. f. Commissura tabularum. Vulgat. Exod. 26, 17. et 36, 22. 24.
INCASTVS a, um. Adi. a)/semnos2 Gloss. Gr. Lat.
INCASTE Adu. Sen. Contr. 2, 13 pr.
INCASTITAS atis. f. Sidon.
INCATENO āre. Fest.
INCAVILLATIO onis. f. Per despectum irrisio: Festus.
INCAVSTICVM i. n. Veget. 3, 17. Sed al. Causticum.
INCAVO āre. [ e)gkoilai/nw ] Idem quod Cauare, aut Excauare. [...]
INCAVTVS a, um. Adi. [ a)neulabh\s2 ] Qui sibi cauere nequit. [...]
INCAVTE Adu. [ a)neulabw=s2 ] Improuide, imprudenter. [...]
INCAVTELA ae. f. Saluian. de Gub. Dei 6 p. 135 Vnus incautior perit, ne multi per incautelam depereant.
INCEDO ssi, ssum, ere. [ badi/zw ] Est ingredi, sed proprie cum quadam pompa et fastu. [...]
INCESSVS ūs. m. [ ba/sis2, ba/disma ] Proprie tamen sublimior quidam et fastum prae se ferens. [...]
INCESSO ssi, vel ssiui, ssitum, ere. [ ba/llein, ei)sba/llein ] Aggredi, inuadere. [...]
page 1037, image: s1037INCESSENS entis. Partic. Sil. 11, 234 Ferocibus alte incessens victor dictis.
INCESSIO onis. f. Laudatur Cic. Att. 12, 5 extr. [...]
INCESSABILIS e. Adi. Non desinens. Hieron. Epist. 26. Cael. Aurel. Tard. 4, 6. Oros. prooem. 7. Mart. Capell. 1,..
INCESSABILITER Adu. Saluian. Gub. Dei 2,.. Mart. Capell. 9,.. Hieron. Epist. 128.
INCESSANTER Adu. Idem. Sidon. Epist. 8, 11 Legebat incessanter auctores cum reuerentia antiquos. Conf. Leg. 10 Cod. de Aquaeduct.
INCELATVS a, um. Adi. [ a)/krupton, incelatum Gloss. Vet.
INCELEBRIS e. Adi. [ a)/klutos2 ] Vallis incelebris Sil. 8, 379. Conf. Macrob. Saturn. 1, 7. et Gell. 5, 14 pr.
INCELEBRATVS a, um. Adi. Tacit. Ann. 6, 7 extr. Ab aliis incelebrata, i. non celebrata, non memorata.
INCENDO di, sum, ere. [ e)mpuro/w, a)na/ptw ] Inflammare tum proprie, tum tralate excitare et promtum, studiosumque alicuius rei reddere. [...]
page 1038, image: s1038INCENSVS [1] a, um. Partic. [ e)mpepurwme/nos2 ] Vrbs incensa Virg. Aen. 2, 327. [...]
INCENSIO onis. f. [ e)mpu/reuma ] Cic. pro Sull. 33 c. 11 Incensione vrbem, internecione ciues, vastitate Italiam, interitu Rempubl. liberauit. Incensio Capitolii Id. in Catil. 3, 9 c. 4.
INCENSE Adu. Gell. 10, 3 Cicero odium in Verrem detestationemque apud Ciues Romanos incense atque acriter atque inflammanter facit.
INCENSIVVS a, um. Adi. Macer. de Iunip. 4, 10 Iuniperi virtus est incensiuaque et acris.
INCENSOR oris. m. l. 16 §. penult. D. de poenis, Messium incensores. Conf. Paul. Recept. 5 tit. 20. Ammian. 31, 25 Peremto incensore turbarum.
INCENSVM i. n. Sacrificium. Tertull. contra Iud. c. 5 extr. Incensum abominatio est mihi. Conf. Gloss. Isidor. l. 4.
INCENDIVM i. n. [ e)mprhsmo\s2, e)/mprhsis2, pura/ktwsis2 ] Inflammatio propria et metaphorica. [...]
INCENDIARIVS [1] i. m. [ pureu\s2 ] Tacit. Ann. 15, 67. [...]
INCENDIARIVS [2] a, um. Adi. Plin. 10, 13 s. 17 [...]
INCENDEFACIO, vel ere. Trebell. Claud. c. 8. Vid. Salmas. H. A. p. 330.
INCENDIOSVS a, um. Adi. Apul. de Herb. c. 58 Folia gustu remordentia et incendiosa. Compar. Fulgent. Mythol. 1, 15 Solis feruor Iunio Iulioque mensibus incendiosior.
INCENSVS [2] a, um. [ a)ti/mhtos2 ] Adi. a Censu. [...]
INCENTIO, INCENTIVVS vid. INCINO. Et Gell. 16, 11.
INCENTIVVM pro Stimulo, seu incitatione, huc relatum est, quod ab incendendis animis deriuaretur: sed est ab incinendo, vt INCENTOR et reliqua.
INCEPS pro Deinceps. Antiquum. Festus. Adiectiue vsurpatur ab Apul. Florid. 3 p. 353 De incipiti die perrecturum, i. incipiente, contrarium praecipiti die.
INCEPSIT [ a)/rchtai ] Inceperit, antique, inquit Festus.
INCEPTO, INCEPTOR, INCEPTIO vid. INCIPIO.
INCERNO creui, cretum, ere. Cribro spargere in locum aliquem Cato R. R. c. 48 [...]
INCRETVS a, um. Partic. Non cretus, s. cribratus. Apul. Met. 7 p. 194 Furfures apponebant incretos ac sordidos multoque lapide salebrosos.
INCERNICVLVM i. n. [ koskini/dion ] Cribrum, Instrumentum, quo frumenta purgantur. Plin. 8, 44 extr. Decretum fecere, quo caveretur, ne frumentarii negotiatores ab incerniculis eum arcerent.
INCERO āre. [ khro/w ] Aliquid cera oblinere. [...]
page 1039, image: s1039INCERATVS a, um. Partic. Cera illitus. Cels. 8, 8 Siplura fragmenta sunt, excipienda sunt ex ferula facto canaliculo, eodemque intus incerato, ne fascia diducatur.
INCERAMENTVM i. n. Liu. 28, 45 [...]
INCERTVS a, um. Adi. [ a)/dhlos2, a)sh/matos2 ] Non certus, Dubius, Non sibi constans. [...]
INCERTE Adu. Gell. 19, 10 Incerte errat animus. Conf. Non. 7, 2. Antiq.
INCERTO [1] Adu. Plaut. Epid. 3, 4, 69 Postquam libera est vbi habitet dum incerto scio. Admodum incerto scio Idem Pseud. 4, 2, 7. Incerto autumo Idem Epid. 4, 1, 18.
INCERTITVDO inis. f. Vox barbara, pro qua Classici auctores Incertum, vel Incerta dicunt. Vid. Parei Lex. Crit. p. 590. Vechner. Hellenol. 1, 9 p. 123 sq. et Cellar. Antibarb. p. 51.
page 1040, image: s1040INCERTO [2] āre. [ a)dhlo/w ] Incertum reddere. [...]
INCESSO, INCESSVS vid. INCEDO.
INCESTVS [1], ūs. m. vel i. n. [ a)/gos2, sunousi/a bdelura\ ] Quasi Non castum et pudicum. [...]
INCESTVS [2] a, um. Adi. [ dia/fqartos2 ] Incastus, mala libidine pollutus. [...]
INCESTE Adu. [ diefqarme/nws2 ] Foede, turpiter. [...]
INCESTO āre. [ miai/nw, fqei/rw ] Polluere. [...]
INCESTIFICVS a, um. Adi. [ fqoropoio\s2 ] Sen. Theb. 233 Ego castam manum nefandus, incestificus, execrabilis attrecto?
INCESTVOSVS a, um. Adi. Val. Max. 6, 3, 7 Mandauit, vt de his, quae sacris Bacchanalium incestuosae fuerant inquirerent.
INCHARAXO āre. Auem incharaxare Apic. 6, 5. i. aperire, perforare, ad accipiendum emittendumue humorem. Incharaxare veritatem Vet. Interpr. Iren... i. deformare.
INCHARAXATIO onis. f. In oculis diuturna facta Apollonius nescio quis citatus Humelbergio in not. ad Apic. c. l. Oportet fieri incharaxationes. Idem.
INCHOO āre. [ a)/rxomai, kata/rxomai ] Incipere. [...]
page 1041, image: s1041INCHOANS antis. Partic. Inchoante mense Martio Pallad. Febr. t. 25. Inchoantibus canicularibus diebus Idem Iul. t. 7.
INCHOATVS a, um. Partic. [ a)telh\s2 ] Imperfectus. [...]
INCHOAMENTVM i. n. Mart. Capell. 3 p. 93. Idem 5 p. 71. et conf. 6 p. 189. etc.
INCHOATIO onis. f. Ambros. de Voc. Gent. 2, 3. Augustin. Epist. 222. etc. it. de Genesi adu. Manich. c. 14. et de Gen. ad lit. 2, 15 sub fin.
INCHOATIVVS a, um. Adi. [ a)rktiko\s2 ] Vid. Mart. Capell. 3 p. 84.
INCHOATIVA Verba [ a)rktika\, quae rem modo inchoatam et futuram significant, vt Horresco, id est, incipio horrere, etc. Charis. 3 p. 223.
INCHOATOR oris. m. Prudent. praef. Hamart. 27 Mortis inchoator. Conf. Augustin. de Genes. ad lit. 1, 14.
INCIBO āre. Vet. Schol. ad Iuuenal. 10, 230 Hirundo filios suos incibat, i. cibum iis in os ingerit.
INCICVR uris. Adi. Immansuetus. Festus, ex Pacuuio, Reprime incicorem iracundiam.
INCIDO [1] idi, isum, dere. [ te/mnw, ko/ptw, e)gxara/ttw ] Ex In et Caedo compositum, vt Insecare, partem rei caedere. [...]
INCISIO onis. f. [ tmh=sis2, to/mos2 ] Incisio, Chirurgiae operatio Scribon. 206. [...]
page 1042, image: s1042INCISVRA ae. f. [ tomh\ ] Eadem quae incisio. [...]
INCISVS [1] a, um. Partic. [ tetmhme/nos2 ] Plin. 11, 37 [...]
INCISVM i. n. [ tmh=ma, ko/mma ] Quinctil. 9, 4, 122 [...]
INCISVS [2] ūs. m. [ tmh=sis2 ] Plin. 16, 12 Fructum quaedam proximo anno ab incisu largiuntur.
INCISIM Adu. [ tmh/dhn ] Per incisa, vt sensus intra VII vel VIII Syllabas finiatur. [...]
INCISE Aliud Adu. [ kata\ ko/mmata ] Idem. Cic. in Orat. 212 c. 63 Quo autem pacto deceat incise, membratimue dici, iam videbimus. Add. 223 c. 67.
INCISOR oris. m. Vt, Dentes incisores apud Medicos, Rapaces in equis vocat Veget. 4, 1, 1.
INCISORIVM i. n. Sarisb. 5, 10 Si incisorium aptius fuerit, cultellus, pars minutae supellectilis.
INCIDVVS a, um. Adi. [ a)/koptos2 ] Quod incidere vel caedere non licet. [...]
INCIDO [2] idi, asum, ere. [ e)mpi/ptw ] Ex In et Cado. [...]
page 1043, image: s1043INCASVRVS a, um. Partic. Plin. 2, 27 Sed ea accidisse, non quia haec facta sunt, arbitror: verum haec ideo facta, quia incasura erant illa.
INCIDENS entis. Adi. Quod incidit, siue cadit. [...]
INCIDENTER Adu. Sarisb. praef. Quae incidenter dicta sunt, i. casu, occasione monente.
INCIEO, ere. et INCIO ire. Mouere, impraegnare Papias. [...]
INCIENS entis. Part. Grauida, quod certe magnam habet affinitatem cum Graecorum e)/gkuos2 et [ e)gku/mwn. [...]
INCILE is. n. [ diwruxh\ ] Locus depressus, vt ait Vlpian. D. de riuis l. 1 ad latus fluminum: ex eo dictus, quod inciditur. [...]
page 1044, image: s1044INCILIAE, INCILLAE, an INCILIA [ diw/ruges2 ] Auctore Festo, Fossae quae in viis fiunt ad deducendam aquam, siue Deriuationes de riuo communi factae.
INCILO āre. [ e)gkale/w ] Pro Increpare vel Improbrare dicebant veteres. [...]
INCINEFACTVS a, um. Commodian. Instr. 41.
INCINERO āre. Sax. Gramm. 4, 2.
INCINERARIVM i. n. Ex Charis. profert Barth. in Aduers. 4, 21. [...]
INCINGO nxi, nctum, ere. [ katazwnnu/w ] Idem quod Cingere, vel Circumligare. [...]
INCINCTVS ūs. m. Laudatur Plin. 24, 9 Virgam qui in manu habeant aut incinctu, negantur intertriginem sentire. Sed potest divisim intelligi in cinctu. Quidam aut cinctu.
INCINGVLVM i. n. Non. 1, 234 Cingulum incingulum plerumque dicitur.
INCINO ui, entum, ere. [ e)paule/w ] Incipere canere. [...]
INCENTIO onis. f. [ e)pau/lhsis2 ] Cantio seu Cantilena, vel Harmonia vocum ac tibiarum. [...]
INCENTIVVS a, um. Adi. [ e)paulhtiko\s2 ] Tibia incentiua qua incinitur, i. incipitur cantus. [...]
INCENTOR oris. m. Isid. Orig. 6, 19 [...]
INCIPERO āre. Pro Imperare. Plaut. Truc. 3, 2, 8. Sic certe Pareus ex MSS. Pall. Inci pro In olim dictum esse ostendit Scalig. ad Fest. in voce Incitega. Sed editur Impera ab aliis.
INCIPIO cepi, ceptum, ere. [ a)rxomai, e)gxeire/w ] A Capio deriuatur: non, vt aliis placet, a Coepi defectiuo: nec diphthongum admittit. [...]
page 1045, image: s1045INCIPIENDVS a, um. Partic. [ a)rkte/os2 ] Ouid. Fast. 5, 570 A tantis princeps incipiendus erat. In re incipienda, vid. IN.
INCEPTVS [1] a, um. Aliud Partic. Amicitia quae incepta est a parvis Ter. Andr. 3, 3, 7. [...]
INCEPTO āre. [ a)/rxomai, ai)/romai ] Frequent. [...]
INCEPTVM i. n. Institutum, principium. [...]
INCEPTOR oris. m. Qui incipit. Ter. Eun. 5, 9, 4 O Parmeno mi, ō mearum voluptatum omnium inuentor, inceptor, perfector. Vid. Donat. Carminis inceptor Auien. Arat. pr.
INCEPTIO onis. f. Conatus aliquid faciendi. Ter. Andr. 1, 3, 14 Nam inceptio est amentium, non amantium. Cic. Acad. 4, 119 c. 38 Tam praeclari operis inceptio. Conf. Apul. Apol. p. 317.
INCEPTIVVS a, um. Initialis. Diomed. Gramm. Inceptiua litera.
INCEPTVS [2] ūs. m. Nep. 11, 2, 5 Epaminondae retardauit inceptus. Vid. Schott. Foedum inceptu Liu. praef.
INCIPISSO ere. Plaut. Capt. 3, 3, 17 Nugas ineptiasque incipisso. Conf. Capt. 4, 2, 22. et Mil. 2, 2, 82. et Trin. 4, 2, 42.
INCIRCVMCISVS a, um. Adi. [ a)peri/tmhtos2 ] Nec victum viuere regem incircumcisum patitur Prudent. Psychom. v. 390. sc. Agagum. Conf. Tertull. adu. Iud. 2 et 3.
INCIRCVMSCRIPTVS a, um. Adi. Infinitus, immensus. Incircumscriptus Dominus Prudent. Apoth. v. 863. Materia immensa et incircumscripta Tertull. adu. Hermog. c. 38.
INCISE, INCISIM, INCISIO, INCISVM, INCISVRA, INCISVS Vid. INCIDO, is.
INCITAE, vel vid. mox INCITVS n. 2.
INCITEGA ae. f. Machinula, in qua constituebatur in conviuio vini amphora, de qua subinde deferrentur vina. Fest. [...]
INCITO āre. [ parocu/nw, parorma/w ] Commouere, compellere, incendere: ab In, et Cito citas. [...]
INCITATVS [1] a, um. Partic. [ parocunqei\s2 ] Celeritate et studio incitatus Caes. B. C. 3, 78. [...]
page 1046, image: s1046INCITATVS [2] ūs. m. Plin. 2, 45. al. incitu, v. v.
INCITATIO onis. f. [ parocusmo\s2 ] Instigatio, commotio. [...]
INCITATE Adu. [ parocu/ntws2 ] Compar. [...]
INCITAMENTVM i. n. [ parormhth/rion ] Quod commouet, incitat et accendit ad aliquid faciendum. [...]
INCITABILIS e. Adi. Gloss. Gr. Lat. [ parocuntiko\s2, Incitabilis.
INCITABVLVM i. n. [ o(rmhth/rion ] Idem. Gell. 15, 2 Fomitem esse quendam dicens, et incitabulum ingenii virtutisque. Antiquum.
INCITVS [1] ūs. m. [ paro/rmhsis2 ] Pro Incitatione. [...]
INCITVS [2] a, um. Adi. [ paro/rmhtos2 ] Compositum ex In et Citus: Idem quod Velox et celer. [...]
INCITATOR oris. m. Prudent. Rom. 67 Vt incitator et fax omnium.
INCITATRIX icis. f. Arnob. 2 p. 64 Ista persuasio est incitatrix ad vitia. Lactant. de Ira Dei 23, 22 Opulenta libidinum incitatrix.
INCIVILIS e. Adi. Asper, violentus. Eutrop. 10, 7 Multis inciuilibus gestis. Conf. Aurel. Vict. de Macrin. et Diad.
INCIVILITER Adu. Apul. Met. 7 p. 199 [...]
INCIVILITAS atis. f. Ammian. 18, 2 Contingit per inciuilitatem militis. Idem 29, 5 Inciuilitatis particeps.
INCLAMO āre. [ e)piboa/w ] Clamore vocare, vel arcessere, Vocare. [...]
INCLAMITO āre. Frequent. [ e)pibow=mai ] Plaut. Epid. 5, 2, 46 Etiam inclamitor quasi seruos.
INCLAMATVS a, um. Partic. Inclamatus a Puero Plin. 9, 8. Nomine suo inclamatus Lactant. 4, 26.
INCLAMATIO onis. f. Tertull. adu. Marc. 4, 41 pr.
INCLAREO, ui, ere. vel ere. [ eu)dokime/w ] Clarum fieri, manifestum, et notum. [...]
page 1047, image: s1047INCLARVS a, um. Adi. Symmach. Epist. 3, 4 Animi fides inclara. i. Non clara, dubia.
INCLEMENS entis. Adi. [ a)nepieikh\s2 ] Contrarium est Clementi: h. e. Durus et asper. [...]
INCLEMENTIA ae. f. [ a)nepiei/keia ] Ira perseuerans. [...]
INCLEMENTER Adu. [ a)nepieikw=s2 ] Dure. [...]
INCLINO āre. [ e)pikli/nomai, e)gkli/nw ] Inflectere. [...]
INCLINANS antis. Partic. [ e)piklino/menos2 ] Inclinans ad crocum vel in luteum colorem, h. e. Tendens et fere similis Plin. 27, 12. [...]
INCLINATVS [1] a, um. Part. [ e)piklinh\s2 ] Liu. 3, 65 pr. [...]
INCLINATVS [2] ūs. m. [ kli/sis2 ] Pro Terminatione
page 1048, image: s1048Grammaticis. Gell. 3, 12 Neque aliud est, quod simili inclinatu dicatur. i. Terminatione.
INCLINATIO onis. f. [ e)pi/klisis2, e)/gklisis2 ] Plin. de lignis sectilibus 16, 43 [...]
INCLINABILIS e. Adi. Sen. Epist. 95 (94) Nulla res magis animos honesta induit, dubiosque et in prauum inclinabiles reuocat ad rectum, quam bonorum virorum conuersatio.
INCLINAMENTVM i. n. [ e)pi/klima ] Pro Declinatu vel Deriuatione vel Terminatione. [...]
INCLINIS e. Adi. Quod inclinatur, quod cedit. [...]
INCLVDO si, sum, ere. [ e)gklei/w, kataklei/w ] Intus claudere. [...]
INCLVSVS a, um. Partic. [ katakekleisme/nos2 ] Animus dignissimo domicilio inclusus Vell. 2, 69, 4. [...]
INCLVSIO onis. f. [ kata/kleisis2 ] Cic. in Vatin. 24 c. 10 M. Bibulum, cuius inclusione contentus non eras, interficere volueras.
INCLITVS, INCLVTVS, INCLYTVS a, um. Adi. [ kluto\s2 ] Gloriosus, excellens, atque insignis, quique veluti fulgore quodam famae resplendet. [...]
INCOACTVS a, um. Adi. [ e)kw\n ] Pro Voluntario. [...]
page 1049, image: s1049INCOCTILIS vid. INCOQVO.
INCOENIS e. Adi. [ a)/deipnos2 ] Qui non coenduit. Plaut. Casin. 4, 1, 18 Illae autem senem incoenem extrudere cupiunt ex aedibus, vt ipsae solae ventres distendant suos.
INCOENO āre. [ deipne/w ] Pro Coenare. Suet. Tiber. c. 39 extr. Incoenante eo, complura et ingentia saxa fortuito superne delapsa sunt.
INCOENATVS a, um. Adi. [ a)/deipnos2 ] Idem quod Incoenis. [...]
INCOEPTIO, etc. pro INCEPTIO quidam scribunt. Vid. INCIPIO.
INCOGITO āre. Idem quod Cogitare in vel contra aliquem Hor. Epist. 2, 1, 122 Non fraudem socio pueroue incogitat vllam.
INCOGITANS antis. Adi. [ a)lo/gistos2 ] Temerarius, inquit Donatus. [...]
INCOGITATVS a, um. Adi. [ a)mepilo/gistos2 ] Idem. Plaut. Bacch. 4, 3, 1 [...]
INCOGITABILIS e. Adi. [ a)peri/skeptos2 ] Idem. Plaut. Mil. 2, 6, 63 Nunc demum scio, me fuisse excordem, caecum, incogitabilem. Conf. Lactant. 1, 8.
INCOGITANDVS a, um. Plaut. Stich. 1, 1, 48 Incogitandus moeror. Idem Trin. 2, 1, 1.
INCOGITANTIA ae. f. [ a)logisti/a ] Plaut. Merc. prol. 27 Incogitantia, excors immodestia.
INCOGNOSCO ere. Apul. Flor. 4 p. 362, 22 Propius accessit vt etiam incognosceret. Conf. I. Pic. Mirand. Epist. 4.
INCOGNITVS a, um. Adi. [ a)/gnwstos2 ] Non cognitus. [...]
INCOGNOSCIBILIS e. Adi. Iren. Interp. 1, 12.
INCOHIBESCO ere. Adfertur Lucret. 3, 445 [...]
INCOHIBILIS e. Adi. Ammian. 24, 2 Incohibili cursu cuasit. Vid. INCOIBILIS.
INCOIBILIS e. Adi. [ a)su/mfutos2 ] Quod coire et coniungi non potest. [...]
INCOINQVINATVS a, um. Adi. Vulg. Int. Sap. 8, 20.
INCOLO [1] ui, ultum, ere. [ e)nnai/w, e)noike/w ] Inhabitare. [...]
INCOLO [2] āre. Idem. Tertull. de Resurr. Carn. c. 26.
INCOLA ae. c. [ e)/noikos2, oi)kh/twr ] Qui in aliena regione, vel vrbe, aut repub. habitat, quasi ciuis aut municeps. [...]
INCOLATVS ūs. m. Habitatio sine ciuitatis iure. [...]
INCVLTVS [1] a, um. Adi. [ a)ne/rgastos2 ] Non cultus, horridus. [...]
page 1050, image: s1050INCVLTVS [2] ūs. m. contrarium Cultui. [...]
INCVLTE Adu. [ a)neirgasme/nws2 ] Horride, inornate. [...]
INCOLOR oris. a)xrw=os2 Gloss. Gr. Lat. colore destitutus.
INCOLORATVS a, um. Adi. Vnde
INCOLORATE Adu. Incolorate restitui desiderans l. 18 §. 1 D. de minorib. i. absque praetextu s. titulo, qui color interdum vocatur.
INCOLVMIS e. Adi. [ a)blabh\s2, a)/nosos2 ] Sanus et saluus. [...]
INCOLVME Adu. Zeno Veron. Incolume requiescere. Vid. Barth. Aduers. 42, 14.
INCOLVMITAS atis. f. [ a)bla/beia ] Cic. Fam. 6, 10 [...]
INCOMATVS a, um. Adi. Martial. 12, 99.
INCOMES itis. [ a)/pompos2 ] Sine comite dicitur, auctore Festo. Antiquum est.
INCOMITATVS a, um. Adi. Idem. Cic. de Orat. 1, 234 c. 55 [...]
INCOMIS e. Adi. Minime comis. Macrob. Saturn. 1, 7 Incomis et tenebrosa vita.
INCOMITIO āre. [ e)narxairesia/w ] Significat (inquit Festus) Tale commissum facere, pro quo necesse sit in comitium, hoc est in conuentum venire. [...]
INCOMMA ae. f. Est ipsum [ e)/gkomma, quod incisionem interpreteris. [...]
INCOMMEABILIS e. Adi. Via cliuosa et incommeabilis Ammian. 16, 20 pr.
INCOMMENDATVS a, um. Adi. [ a)su/statos2 ] Quod libidinose violatur, tanquam expositum sine commendatione. Ouid. Met. 11, 434 de ventis, Nil illis vetitum est, incommondataque tellus, etc.
INCOMMINATVS a, um. Adi. Auget significationem Participii Passiui Comminatus: Illum parricidam fraterno exitio, et incomminata nouercae nece sicarium Apul. Met. 10 p. 241, 16. [...]
page 1051, image: s1051INCOMMISCIBILIS e. Adi. Simplex et incommiscibilis animus Tertull. de Anima c. 12.
INCOMMODVM i. n. [ sumfora\ ] Molestia, damnum, detrimentum. [...]
INCOMMODVS a, um. Adi. [ a)su/mforos2 ] Quod damnum adfert, vel molestum est. [...]
INCOMMODE Adu. [ a)sumfo/rws2 ] Cum damno et incommodo: h. e. Moleste. [...]
INCOMMODITAS atis. f. Damnum, molestia. [...]
INCOMMODO āre. [ bla/ptw, zhmio/w ] Damnum inferre. [...]
INCOMMODATIO onis. f. [ zhmi/wma ] Pro Incommoditate. Cic. Att. 1, 17 Atque in ista incommodatione alienati illius animi et offensi, illud inest tamen commodi, etc. Al. Incommoditate.
INCOMMODISTICVS a, um. Adi. Pro Incommodus, verbum a Plauto fictum Capt. 1, 1, 19 Parasiti multum incommodistici.
INCOMMONITVS a, um. Adi. Incommonitum aliquem praeterire Zeno Veron.
INCOMMOTVS vnde
INCOMMOTE Adu. Status incommote permanet Iustinian. Cod. 1, 1 Epist. praef.
INCOMMOBILITAS atis. f. Iracundiae comitatum sequuntur indignatio et incommobilitas Apul. de Philosophia p. 68.
INCOMMVNIS e. Adi. Indumentorum formae caeteris incommunes Tertull. de Pall. c. 3.
INCOMMVNICABILIS e. Adi. Nomen incommunicabile Vulg. Sap. 14, 21.
INCOMMVTABILIS e. Adi. Voluntas auertitur ab incommutabili bono ad commutabile Augustin. Retract. 1, 9. [...]
INCOMMVTABILITER Adu. Augustin. Epist. 3. it. Confess. 1 extr. it. C. D. 5. 9 etc.
INCOMMVTABILITAS atis. f. Augustin. Confess. 7, 19. et 12, 12.
INCOMPARABILIS e. Adi. [ a)su/gkritos2 ] Plin. 7, 26 [...]
INCOMPARABILITER Adu. August. Epist. 9, 4 ad Hieron. it. de C. D. 21, 9. Sidon. Ep. 6, 4.
INCOMPARATVS a, um. Adi. Coniux coniugi incomparatissimo fecerunt Inscr. Fabrett. p. 420.
page 1052, image: s1052INCOMPASSIBILIS e. Adi. Si impassibilis pater, vtique et incompassibilis Tertull. adu. Prax. c. 29.
INCOMPERTVS a, um. Adi. [ a)neu/retos2 ] Incognitus, et de quo certum non habemus. [...]
INCOMPETENTER Adu. Cassiodor. Epist. 5, 14. Ennod. 1, 10. Cod. 1 t. 3 l. 19. et 12 t. 3 l. 2. Praeter rem, aut ius.
INCOMPLEBILIS e. Adi. Gloss. Gr. Lat. [ a)plh/rwtos2, Incomplebilis.
INCOMPLETVS a, um. Adi. Non completus. Firmic. 5, 2 Et qui semper imperfecta incompletaque sua consilia derelinquant. [...]
INCOMPLEXIVVS a, um. Adi. [ dusperi/lhpton, incomprehensibile, incomplexiuum Gloss.
INCOMPOSITVS a, um. Adi. [ a)su/nqetos2 ] Non compositus, Inornatus et inelegans atque incomtus. [...]
INCOMPOSITE Adu. [ a)sunqe/tws2 ] Liu. 25, 37 Et in hostem negligenter et incomposite venientem incurrunt. h. e. Sine ordine.
INCOMPREHENSIBILIS e. Adi. [ a)kata/lhptos2 ] Quod comprehendi et constringi non potest. [...]
INCOMPREHENSIBILITER Adu. Hieron. Epist. 87.
INCOMPREHENSVS a, um. Adi. Cic. Acad. 4 c. 30 pr. Quae nos incomprehensa et non percepta dicimus. Prudent. Apoth. 816 Incomprehensa virtus.
INCOMTVS a, um. Adi. [ a)/kosmos2 ] Inornatus. [...]
INCOMTE Adu. Ammian. 31, 2 Stipites dolantur incomte in hominum figuras. Incomte laudare Stat. Silu. 5, 5, 34.
INCONCESSVS a, um. [ a)sugxw/rhtos2 ] Adi. a Concedo is; Negatus et prohibitus. [...]
INCONCESSIBILIS e. Adi. Tertull. de Pudic. c. 3 Fornicatio inconcessibilis.
INCONCILIO āre. [ a)llotrio/w ] Est contrarium Verbi simplicis. [...]
INCONCILIATE Adu. [ a)filiwtw=s2 ] Laudant Plaut. Most. 3, 1, 85 Ne inconciliate quid nos porro postules: Sed inconciliare optimi quique libri.
INCONCINNVS a, um. Adi. [ a)neu/qetos2 e)kmelh\s2 ] Concinno contrarium Gell. 16, 5 [...]
INCONCINNE Adu. Blaterans atque inconcinne causificans Apul. Met. 10 p. 242.
INCONCINNITAS atis. f. Suet. Aug. c. 86, 1 Genus eloquendi secutus est elegans et temperatum, vitatis sententiarum ineptiis atque inconcinnitate.
INCONCINNITER Adu. [ a)neuqe/tws2 ] Inornate, incomte, impolite. Gell. 10, 17 Vertitque in eam rem, quam tum agebat, non inconcinniter.
INCONCITVS a, um. Adi. Leni et inconcito gradu Ammian. 24, 23.
INCONCVPISCO ere. Amicitia mihi vestra inconcupiscenda Apul. Flor. 3. i. impense concupiscenda.
INCONCVSSVS a, um. Adi. [ a)/seistos2 ] Stat. Silu. 5, 1, 142 Florebant hilares inconcussique penates. Sen. Epist. 67 extr. In otio inconcusso iacere.
INCONCVSSE Adu. August. Retract. 1, 11. Idem Epist. 11 ad Fortunat. et Epist. 112. Conf. Cassiod. Var. Epist. 1, 35.
INCONDITVS a, um. Adi. [ a)/taktos2 ] Inordinatus, incompositus, inordinate compositus. [...]
page 1053, image: s1053INCONDITE Adu. [ a)sunta/ktws2 ] Incomposite, inordinate. [...]
INCONFECTVS a, um. Adi. Non confectus, vt cibi dicuntur confici, s. concoqui. [...]
INCONFESSVS a, um. Adi. [ a)nwmologhkw\s2 ] Ouid. Met. 2, 557 Seruandum dederat, sed enim inconfessa quid esset. Sed Heins. eliminandum hunc versum iudicat.
INCONFVSVS a, um. Adi. Non confusus. Claud. de Cons. Honor. 6, 623 [...]
INCONFVSIBILIS e. Adi. Operarius inconfusibilis Vulg. Interpr. 2 Timoth. 2, 15. [ a)nepai/sxuntos2
INCONFVSIBILITER Adu. Claud. Mamert. de Statu Anim. 1, 15 Inconfusibiliter misceri.
INCONGELABILIS e. Adi. [ a)/phktos2 ] Quod non potest congelari. Gell. 17, 8 Cur fluuiorum et fontium aquae gelu durentur, mare omne incongelabile sit.
INCONGRESSIBILIS e. Adi. Tertull. adu. Marc. 2, 27 de Deo, [ a)pro/sitos2
INCONGRVENS entis. Adi. [ a)na/rmostos2 ] Quod non congruit, aut concordat ei rei, de qua agimus. [...]
INCONGRVENTER Adu. Inconuenienter. Tertull. de Baptism. c. penult. Nec incongruenter quis ad figuram interpretabitur.
INCONGRVENTIA ae. f. Inconuenientia. [...]
INCONGRVVS a, um. Adi. Non congruus. [...]
INCONGRVE Adu. Augustin. ad Hieron. Epist. 9 c. 4 Quod si facere vellet; nec mendaciter, nec incongrue faceret.
INCONNEXVS a, um. Adi. Accipe opusculum de inconnexis continuum Auson. Eidyll. 13 praef. Add. Idem Eidyll. 12 ad Paullin.
INCONNIVENS entis. Adi. [ a)teni/zwn ] Non motans palpebras. [...]
INCONNIVVS a, um. Adi. Idem. Oculi Apul. Met. 2 p. 124, 19. Idem 6 p. 179, 5 Inconniuae vigiliae luminibus addictis.
INCONSCIVS a, um. Adi. [ a)suneidw\s2 ] Conscio contrarium est. Liu. 21, 12 Alcon inconsciis Saguntinis, precibus aliquid moturum ratus, quum ad Annibalem noctu transisset. Al. Insciis.
INCONSCIENTIA ae. f. Gloss. Gr. Lat. [ a)suneidhsi/a, Inconscientia.
INCONSENTANEVS a, um. Adi. Nihil magis mihi inconsentaneum atque indecens aestimari Mart. Capella 5 p. 139.
INCONSEQVENS entis. Adi. Ascon. prooem. act. in Verr. p. 53 Inconsequens locutio. Conf. Idem p. 64. Perinconsequens Gell. 14, 1.
INCONSEQVENTIA ae. f. [ a)nakolouqi/a ] Quinctil. 8, 6 Multi enim quum initium a tempestate sumserunt, incendio aut ruina finiunt, quae est inconsequentia rerum foedissima.
INCONSIDERANS antis. Adi. [ a)fradw=n ] Idem quod Inconsultus: Qui non considerat, quomodo quidque agendum sit. [...]
INCONSIDERATVS a, um. Adi. [ a)/skopos2 ] Idem significat: vt apud Cic. Tusc. 3, 4 [...]
INCONSIDERANTIA ae. f. [ a)logisti/a ] Inconsulta ratio. [...]
INCONSIDERANTER Adu. Vlpian. Dig. 26 t. 10 l. 3. it. Breuiar. Fid. adu. Arian. p. 131 ed. Sirmond.
INCONSIDERATE Adu. [ a)logi/stws2 ] Inconsulte, temere. [...]
page 1054, image: s1054INCONSIDERATIO onis. f. Saluian. de Gubern. Dei 1 extr. Qui sola mentis inconsideratione peccasset. Conf. Torrent. ad Suet. Claud. c. 39.
INCONSILIVM i. n. Gloss. Gr. Lat. [ a)bouli/a, Inconsilium.
INCONSITVS a, um. Adi. Ager inconsitus, incultus Varro L. L. 4, 4.
INCONSOLABILIS e. Adi. [ a)paramu/qhtos2 ] Ouid. Met. 5, 426 [...]
INCONSONANTER Adu. Apud Priscian.... Vet. Int. Iren. 5, 17 Inconsonanter et inconsequenter dispersum esse.
INCONSPECTVS a, um. Adi. Inconsideratus. Gell. 17, 21 pr. Ne in his sermonibus forte inconspectum aliquid temere diceremus.
INCONSPICVVS a, um. Adi. Mart. Capell. 8 Stella superioribus inconspicua. Idem 6 Quis dubitet alia inconspicua fieri, atque alia eminere. Florus 4, 2, 67 Non inconspicua tamen morte omnium.
INCONSPRETVS a, um. Adi. Quod non improbatum est Festus.
INCONSTABILIS e. Adi. Vet. Interpr. Iren. l. 5.
INCONSTABILITIO onis. f. [ a)katastasi/a ] Vulg. 4 Esdr. 15, 16.
INCONSTANS antis. Adi. [ a)be/baios2 ] Qui sibi non constat, leuis, mobilis, volubilis, qui tum hoc, tum illud dicit. [...]
INCONSTANTIA ae. f. [ a)stasi/a ] Leuitas. [...]
INCONSTANTER Adu. [ a)statw=s2 ] Leuiter. [...]
INCONSVETVS a, um. Adi. [ a)neqisto\s2 ] Non assuetus. Sil. 11, 282 Stupet inconsuetus opimae Sidonius mensae miles. Vitruu. praef. 5 Sermo inconsuetus. Idem 1, 4 Salsitudo inconsueta.
INCONSVLTVS [1] a, um. Adi. [ a)/boulos2 ] Imprudens, inconsideratus et nullius consilii, vel qui omnia agit sine consilio. [...]
INCONSVLTVS [2] a, um. Partic. A quo consilium non est petitum. [...]
INCONSVLTE Adu. [ a)bou/lws2 ] Sine consilio, imprudenter. [...]
INCONSVLTO Aliud Adu. Auct. ad Heren. 3, 8 c. 5 [...]
INCONSVLTVM i. n. Sil. 8, 216 Arma senatus Ex inconsulto posuit Tirynthius heros.
INCONSVLTVS [3] ūs. m. [ a)bouli/a ] Plaut. Trin. 1, 2, 130 Me absente, atque insciente, inconsultu meo, aedes venales hasce inscribit literis.
INCONSVMMATVS a, um. Adi. Imperfectus. Vt erat inconsummatus et rudis Ammian. 31, 42. Inconsummatus et subagrestis Id. 21, 18. Conf. Augustin. Confess. 10, 30.
INCONSVMMATIO onis. f. Inconsummatio generationis Tertull. adu. Valent. c. 10. i. imperfecta, impedita generatio.
INCONSVMTVS a, um. Adi. [ a)dia/fqartos2 ] Ouid. Met. 7, 592 Inque manu turis pars inconsumta reperta est? Tibi iuuenta inconsumta, Tu puer aeternus Ouid. Met. 4, 17. Id. ex Pont. 1, 2, 41.
INCONSVTILIS e. Adi. Vulg. Int. Ioh. 19, 23. Conf. Lex. Philolog. Martin.
INCONTAMINATVS a, um. Adi. [ a)mi/antos2 ]
page 1055, image: s1055Contaminato contrarium Varro de R. R. 3, 9 [...]
INCONTAMINABILIS e. Adi. Tertull. adu. Marc. 4, 9. August. Confess. 7, 3 pr. Saluian. de Gub. 3 p. 78.
INCONTAMINABILITER Adu. August. de Gen. ad lit. c. vlt.
INCONTEMTIBILIS e. Adi. Tertull. Apolog. c. 45.
INCONTEMPLABILIS e. Adi. Facies Mosis incontemplabilis filiis Israel Tertull. adu. Marc. 5, 11. Add. Id. de Resurr. c. 55.
INCONTENTVS a, um. [ a)su/ntatos2 ] Adi. a Verbo Tendo, is, Contento contrarium: h. e. Quod non est tensum, sed laxum. [...]
INCONTIGVVS a, um. Adi. Qui tangi non potest. Arnob. 7 p. 222 Sed si Deus nullius est corporis, omnique et incontiguus tactu, quī fieri potest, etc.
INCONTINENS entis. Adi. [ a)krath\s2 ] Qui continere (se) non potest. [...]
INCONTINENTER Adu. [ a)kratw=s2 ] Immodeste et sine continentia. [...]
INCONTINENTIA ae. f. [ a)kra/teia, a)krasi/a ] Contrarium Continentiae: h. e. Immodestia et intemperantia. [...]
INCONTINENTI Adu. i. Confestim. [...]
INCONTINGIBILIS e. Adi. Apul. de Mundo p. 233 Stew. al. immobilis. Vid. Elmenh. Emendatt. ad p. 57.
INCONTRADICIBILIS e. Adi. Quid sapientius et incontradicibilius confessione simplici Tertull. adu. Marc. 4, 39.
INCONTROVERSVS a, um. Adi. De quo non est controuersia. [...]
INCONVENIENS entis. Adi. [ a)preph\s2 ] Indecens. [...]
INCONVENIENTER Adu. Augustin. de Trin. 2, 9. Idem de Genes. ad liter. 11, 15.
INCONVOLVTVS a, um. Adi. Post inconuolutos multiplices casus Ammian. 29, 16.
INCONVVLSVS a, um. Adi. Inconuulsa simplicitas Cod. Theodos. 12 t. 14.
INCONVERSVS a, um. Adi. Exsertis et inconuersis oculis Apul. Met. 2 p. 272. Theologi de immutatione mentis religiosa vsurpant.
INCONVERTIBILIS e. Adi. Natura inconuertibilis et inde mutabilis Tertull. adu. Hermog. c. 12. Add. Id. de Anima c. 21. Ambros. de Filii Diuinit. c. 8.
INCOPIOSVS a, um. Adi. Solitudo incopiosa Tertull. de Ieiun. c. 5.
INCOPRIO āre. [ e)nkopria/w ] Conspurcare, conuiciis et opprobriis, quasi stercore impetere. Commodian. Instruct. 19 Incopriat cives hic detestabilis omnes. Scurra, qui incopriatur Gloss. Isidor.
INCOQVO coxi, coctum, ere. [ suneya/w ] Simul coquere. [...]
INCOCTVS a, um. Partic. [ suneyhqei\s2, o)pthqei\s2 ] Simul coctus. [...]
INCOCTIO onis. f. Cael. Aurel. Tard. 4, 3 Incoctio aquosi liquoris.
INCORAM cum Gen. Apul. Met. 7 p. 197 Incoram omnium
page 1056, image: s1056gestiebat inscendere. Idem 9 p. 221. et 10 p. 241 Incoram sui. Sed aduerbialiter Incoram vt Coram Idem Met. 10 p. 249.
INCOCTILE is. f. [ sune/yhtos2 ] Vid. paullo ante Incoquere n. 2.
INCORDIO āre. In cor immittere, et suadere dicunt esse, et laudant Plaut. Cist. 1, 1, 111 [...]
INCORONATVS a, um. Adi. Incoronata simulacra et arae viduae Apul. Met. 4 p. 155.
INCORPORALIS e. Adi. [ a)sw/matos2 ] Quod non habet corpus. [...]
INCORPORALITAS atis. f. Macrob. in Somn. Scip. 1, 5 Occurrit prima perfectio incorporalitatis in numeris. Et alibi frequenter. it. Tertull. de Anima c. 7.
INCORPOREVS a, um. Aliud Adi. [ a)/swmos2 ] Quod forma et corpore caret. [...]
INCORPORO āre. Solin. c. 35 (22) [...]
INCORPORABILIS e. Adi. Tertull. adu. Marc. 3, 17 Habitu incorporabili.
INCORPORALITER Adu. Claud. Mamert. de Statu Anim. 3, 14. et Ambros. Epist. 9.
INCORPORATIO onis. f. Laudatur Columel. 6, 2, 13 [...]
INCORRECTVS a, um. Adi. [ a)dio/rqwtos2 ] Opus incorrectum Ouid. Trist. 3, 14, 23.
INCORRIGIBILIS e. Adi. Cathol.
INCORRVPTVS a, um. Adi. [ a)/fqitos2 ] Qui non corrumpitur, corrumpi non potest. [...]
INCORRVPTE Adu. [ a)fqi/tws2 ] Incorrupte atque integre iudicare: h. e. Iuste et sine fauore Cic. de Fin. 1, 30 c. 9. Idem pro Marccll. 30 c. 9 Incorruptius de aliquo iudicare.
INCORRVPTELA ae. f. Tertull. de Resur. Carn. c. 51.
INCORRVPTIBILIS e. Adi. Lactant. 1, 3 extr. et 4, 6. Augustin. de Ciu. Dei 22, 26. Arnob. 2. Tertull. de Cult. Fem. c. 6. et de Anima c. 50.
INCORRVPTIBILITER Adu. August. Confess. 3, 2.
INCORRVPTIBILITAS atis. f. Tertull. ad Vx. 1, 7. Idem Apol. c. 48. et adu. Valent. c. 14.
INCORRVPTIVVS a, um. Adi. Hieron. Epist. 152.
INCORRVPTORIVS a, um. Adi. Tertull. adu. Marc. 2, 16.
INCORRVPTIO onis. f. August. de Ciu. Dei 22, 21 pr. Idem de Trin. 13, 7. et Mor. Eccl. Cath. c. 19. Tertull. de Res. Carn. c. 51. Vulgata Rom. 2, 7.
INCOXO āre. [ e)nisxia/zw ] In coxam sidere (al. sedere.) Pacuuius, Adeo incoxanti mihi pes obstupuerat. [...]
INCRASSO āre. et ari. Passiu. [ paxu/nesqai ] Tertull. adu. Psych. c. 6. Idem adu. Marc. 3, 6. De sensu bonorum et malorum amisso.
INCRASSATVS a, um. Part. Vulg. Int. Deut. 32, 15. et Matth. 13, 15.
INCREATVS a, um. Adi. Apud Lactantium esse dicitur.
INCREBRESCO, s. increbrui vel increbui, ere. Diuulgari, palam fieri. [...]
page 1057, image: s1057INCREDIBILIS e. Adi. [ a)/pistos2, a)pei/qanos2 ] Quod credi non potest. [...]
INCREDIBILITAS vid. INCREDVLITAS.
INCREDIBILITER Adu. [ a)pi/stws2 ] Cic. de Senect. 51 c. 15 Venio nunc ad voluptates agricolarum, quibus ego incredibiliter delector, etc. Idem Philipp. 1 c. 15.
INCREDVLVS a, um. Adi. [ a)peiqh\s2 ] Hor. in Arte Poet. 188 [...]
INCREDVLITAS atis. f. [ a)peiqi/a ] Mart. in l. Mariti lenoeinium 29 [...]
INCREDENDVS a, um. Adi. Idem ac Incredibilis. Apul. Met. 2 p. 120 Incredenda fabula. Idem Florid. 2 p. 351. Id. Apol. p. 304, 26 Incredundas frugum illecebras.
INCREDITVS a, um. Adi. Non creditus. Apul. de Deo Socr. p. 52 Incredita vaticinia Cassandrae.
INCREMENTVM [1] vid. INCRESCO.
INCREMO āre. Vnde
INCREMATVS a, um. Part. Viginti centurionibus incrematis, hoc velut sacramento sumserant bellum Flor. 4, 12, 24. i. concrematis.
INCREPO ui, itum, are. [ e)pitima/w, e)piplh/ttw ] Sonare, et crepitum vel sonum emittere. [...]
page 1058, image: s1058INCREPANS antis. Partic. Liu. 27, 1 Ipse in Fuluii similitudinem nominis,? increpans, similem euentum pugnae fore, affirmabat.
INCREPITVS [1] a, um. Partic. [ e)pitimhqei\s2 ] Obiurgatus. [...]
INCREPITO āre. Frequent. [ e)piplh/ttw ] Arguere, Conuiciari, inquit Festus. [...]
INCREPITANS antis. Part. Virg. Georg. 4, 138 [...]
INCREPITVS [2] ūs. m. Apul. de Deo Socr. p. 52 Increpitu indignatus.
INCREPATVS a, um. Adi. Iustin. 11, 3, 5 Legatis increpatis. Iuntae vero, Increpitis. Prudent. Cath. 7, 195 Increpata fraude.
INCREPATIO onis. f. Vet. Gloss. Lat. Gr. et Tertull. adu. Marc. 4, 7 et 23. ibid. 5, 20.
INCREPATOR oris. m. Gloss. [ e)pitimhth/s2.
INCREPATORIVS a, um. Adi. Sidon. Epist. 9, 7.
INCREPATIVE Adu. Sidon. Epist. 6, 9.
INCRESCO eui, etum, ere. [ e)pidi/dwmi, e)pauca/nomai ] Valde siue Magis crescere. [...]
INCREMENTVM [2] i. n. [ e)pi/dosis2 ] Augmentum. [...]
INCREMENTVLVM i. n. Dimin. Apul. Met. 5 p. 164 Incrementulum vteri.
INCREMENTO āre. [ au)ca/nw ] Augustin.... Dominus incrementat.
INCRIMINATIO onis. f. Tertull. de Resurr. Christi c. 29 Persequor ad palmam incriminationis.
INCRISPATIO onis. f. Crispatio. Augustin. Epist. 112 c. 22.
INCRETO āre. Creta oblinere. Incretare faciem Petron. c. 102.
INCRVENTVS a, um. Adi. [ a)di/aimos2 ] Victoria incruenta, In qua nullus cruor effusus est, nulli aut pauci occisi sunt Liu. 27, 14 extr. [...]
INCRVENTATVS a, um. Aliud Adi. [ a)nai/maktos2 ] Tacit. Hist. 4, 37, 4 [...]
INCRVENTE Adu. Prudent. Rom. 1094 Si vos sinatis incruente viuimus. Conf. Lex. Pitisc.
INCRVSTO āre. [ plako/w ] Crustam ducere, siue Crustam applicare. [...]
INCRVSTATVS a, um. Part. Parietes incrustati Varro apud Non. 2, 461.
INCRVSTATIO onis. f. [ pla/kwsis2 ] Crustae parieti, aut pavimento, aut vasi applicatio l. 79 de Verb. signif. Incrustationem materiariam, Galli Lambrissuram vocant.
INCVBO [1] ui, itum, et aui, atum, are. [ e)gkoimw=mai ] Absolute; vel cum Datiuo, significat Intus siue Super cubare. [...]
page 1059, image: s1059INCVBITO āre. Frequent. [ e)peuna/omai ] Columel. 8, 14 Cellas in quibus incubitant, siccissimas esse oportet: de anseribus. Plin. 8, 43 Spatiosa incubitant laxitate.
INCVBITATVS a, um. Part. Stupratus. Plaut. Pers. 2, 4, 13 Video ego te iam, incubitatus es. Sic Salmas.
INCVBATVS ūs. m. [ e)pwasmo\s2 ] Plin. 10, 54 Si incubatu tonuerit, oua pereunt: i. Quum gallina incubat ouis. Conf. Solin. c. 39.
INCVBATIO onis. f. [ e)pw/asis2 ] Plin. 10, 56 Rara incubatio ouis noxia. Idem 54. Pro iniusta rei detentione l. vlt. Cod. Ne rei dominicae.
INCVBITIO onis. f. [ e)pw/asis2 ] Plin. 10, 54 Incubitioni datur initium post nouam lunam. al. Incubationi.
INCVBITVS ūs. m. [ e)pwasmo\s2, e)peunasmo\s2 ] Idem. [...]
INCVBATOR oris. m. Macrob. Somn. Scip. 1, 10 [...]
INCVBO [2] onis. m. Morbus, qui et Incubus vulgo dicitur a Medicis. [...]
INCVLCO āre. [ e)pisa/ttw, parembu/w ] ex In et Calco; Infercire. [...]
page 1060, image: s1060INCVLCATVS a, um. Partic. Lapides inculcati Columel. 8, 15. [...]
INCVLCATIO onis. f. Tertull. Apol. c. 39 Disciplinam praeceptorum inculcationibus densamus.
INCVLCATOR oris. m. Tertull. Scorpiac. c. 6.
INCVLPABILIS e. Adi. Solin. c. 30 (al. 43) Prudent. Apoth. 951. Auien. Virgin. Arat. 280.
INCVLPABILITER Adu. Sarisb. 1, 4.
INCVLPATIM Adu. l. 20 Cod. Theod. de Palatin. Sacrar. largit.
INCVLPATVS a, um. Adi. [ a)nai/tios2 ] Qui caret culpa. [...]
INCVLTE, INCVLTVS vid. INCOLO.
INCVMBA ae. f. Pars pilae in confornicationibus, cui illae incumbunt. [...]
INCVMBO cubui, cubitum, ere. [ e)pi/keimai, e)pikli/nomai, a)perei/dw ] Inniti, et incubare conari. [...]
page 1061, image: s1061INCVNABVLA orum. n. Pl. [ koiti/des2 ] Idem quod simplex Cunabula. [...]
INCVNCTANS antis. Adi. Vox apud ICtos. it. Paullin. Petrocor. 5, 132 et 297. it. de Visit. Nep. v. 40.
INCVNCTANTER Adu. Lactant. 6, 12 Incunctanter ac fortiter mortem subire.
INCVNCTATVS a, um. Adi. Apul. Met. 5 p. 165 Illae incunctatae statim conferto vestigio domum penetrant. al. scribitur Incontatus.
INCVNCTABILIS e. Adi. Digest. l. 22 tit. 5 l. 21 illud incunctabile est.
INCVRABILIS e. Adi. Fulgent. Epist. ad Venant. Morbus incurabilis. Improbat Voss. de Vit. L. L. 3, 16.
INCVRATVS a, um. Adi. [ a)kh/destos2, a)thme/lhtos2 ] Hor. Epist. 1, 16, 24 Stultorum incurata pudor malus vlcera celat. Conf. Vopisc. Aurel. c. 28.
INCVRIA ae. f. [ a)me/leia ] Negligentia, inquit Festus. [...]
INCVRIOSVS a, um. Adi. Negligens. [...]
INCVRIOSE Adu. [ a)melw=s2, a)bleme/ws2 ] Negligenter. [...]
INCVRIVS pro Incuriosius. Iustin. 5, 9, 10 Pro aliena dominatione incurius pugnatur. Vulgo Securius, quod ex MSS. firmat Burmannus.
INCVRIOSITAS atis. f. [Gl. Vet. [ a)pragmosu/nh, Incuriositas] Cassiod. Epist. 7, 4 Nec sub incuriositate transmittat. Saluian. de Gub. Dei 1 pr. De incuriositate ae negligentia sensisse.
INCVRRO curri, cursum, ere. [ e)pitre/xw, e)mpi/ptw, e)piba/llw ] Contra aliquem currere, vel Incidere et concurrere in aliquem. [...]
page 1062, image: s1062INCVRRENS entis. Partic. Cic. Q. Fratr. 3, 5 Ne in nostra tempora incurrens offenderem quempiam. Idem Att. 12, 21 In oculos incurrentes.
INCVRSVRVS a, um. Part. [ e)mpesou/menos2 ] Ouid. Met. 5, 198 Incursurus erat, tenuit vestigia tellus.
INCVRSVS [1] a, um. Adiect. Sidon. Epist. 8, 9 Vinculum incursi angoris.
INCVRSIO onis. f. [ e)pibolh\ ] Occursatio rerum inter sese. [...]
INCVRSVS [2] ūs. m. [ e)pidromh\, e)/fodos2 ] Plin. 8, 42 [...]
INCVRSIM Adu. Celeriter, incursione vna. Caecilius Fallacia, Nullus sum, nisi meam rem iam omnem propero incursim perdere. Non. 2, 448.
INCVRSO āre. Frequent. [ e)pidra/momai ] Currendo petere et offendere. [...]
INCVRSANS antis. Part. [ e)pidramo/menos2 ] Plin. 11, 37 Natura oculos composuit lubricos propter incursantia, et mobiles.
INCVRSITO āre. Sen. de Ira 2, 35 [...]
INCVRSITANS antis. Partic. Sen. de Ira 2, 35 Talem nobis iram figuremus, incursitantem, vastantem, fugitantemque.
INCVRSATVS a, um. Part. pass. Liu. 24, 41 Agmenque Romanum impune incursatum ab equitibus hostium fuerat, i. incursione vexatum.
INCVRSATIO onis. f. Non. 1, 213 Male sani aut laruarum incursatione animo vexati.
INCVRSAX acis. Adi. Sidon. 8, 12 Incursaces Massagetae.
page 1063, image: s1063INCVRVVS a, um. Adi. [ e)pikamph\s2, e)pi/kurtos2 ] Idem, quod Curuus. [...]
INCVRVO āre. [ kurto/w, e)gka/mptw ] Plin. 16, 42 [...]
INCVRVATVS a, um. vid. supra.
INCVRVATIO onis. f. Hygin. Astron. 3, 16 Incuruatio caudae.
INCVRVESCO ere. [ kurtou=mai ] Curuari. Cic. Tusc. 1, 69 c. 28 Ramos baccarum vbertate incuruescere. Ex Poeta. Incuruiscere legit Non. 2, 412. Conf. Id. de Orat. 3, 152 c. 38.
INCVRVICERVICVS a, um. Adi. Pecus incuruiceruicum Pacuu. apud Quinct. 1, 5.
INCVDO ere; vnde
INCVSVS a, um. Adiect. [ e)gko/laptos2 ] Virgil. Georgic. 1, 275 [...]
INCVS udis. f. [ a)/kmwn ] Instrumentum fabrorum ferrariorum, super quod aliquid cuditur. [...]
INCVSO āre. [ me/mfomai, e)gkale/w ] Reprehendere alterius mores, et plerumque cum querela, quod ab illo iniuria sis affectus, vt ait Valla 6 reprehendens Seruium. [...]
INCVSANS antis. Part. Liu. 1, 9 Incusantes violati hospitii foedus. Intemperiem caeli incusantes Tac. Hist. 2, 94.
INCVSATIO onis. f. [ me/myis2 ] Cic. de Orat. 3, 304 c. 27 [...]
INCVSATVS a, um. Part. Columel. 3, 17 Sterilitas cacuminis iure incusata.
INCVSATOR oris. m. Idem ac Accusator. Cod. 12 t. 36 l. 18 §. 8 Incusatori licentia denegetur.
INCVSABILIS e. Adi. Compar. apud Tertull. ad Nation. 1, 12.
INCVSATIVVS a, um. Adi. Idem, quod Accusatiuus: vt, Casus incusatiuus Diomed.
INCVSTODITVS a, um. Adi. [ a)fu/laktos2 ] Non custoditus. [...]
INCVTIO ssi, ssum, ere. [ prosba/llw, e)mba/llw ] Ex In et Quatio, significat Iniicere, et cum quodam impetu ferire. [...]
INCVSSVS [1] a, um. Part. [ e)/mblhtos2 ] Plin. 22, 14 [...]
INCVSSVS [2] ūs. m. Tac. Hist. 4, 23, 4 Armorum incussu praecipitati. Conf. Prud. Cath. 5, 7.
INCVSSIO onis. f. Idem. ICt. in Dig.
INCVSSOR oris. m. Paullin. Petrocor. de Vita Martin. 5, 285 Incussor laceri quatiebat corporis artus. Vid. Barth.
page 1064, image: s1064INDAGO [1] āre. [ i)xneu/w, e)ceta/zw ] Venatorum more inquirere. [...]
INDAGATVS [1] a, um. Part. Cic. Att. 2, 7 De Publio quae ad me scribit, sane mihi iucunda sunt: eaque etiam velim omnibus vestigiis indagata ad me afferas, quum venies.
INDAGATIO onis. f. [ i)/xneusis2 ] Cic. Acad. 4,.. [...]
INDAGATOR oris. m. [ i)xneuth\s2 ] Colum. 9, 8, 12 [...]
INDAGATRIX icis. f. [ i)xneuti\s2 ] Cic. Tusc. 5, 5 c. 2 O vitae philosophia dux, virtutis indagatrix, expultrixque vitiorum. Valer. Max. 9, 4 pr. Auaritia latentium indagatrix lucrorum.
INDAGATVS [2] ūs. m. Apulei. Met. 7 p. 191 Vexillationum indagatu.
INDAGANTER Adu. [ i)xneutikw=s2 ] Colum. 5, 1, 2 Boni venatoris est, indaganter quamplurimas feras capere. Sed reposui ex MSS. indagantem.
INDAGO [2] inis. f. [ i)xnhlasi/a ] Inuestigatio, inquisitio, proprie venatorum. [...]
INDAGES is. f. Claud. Mamert. 2, 2 Aliquid dignum tanta indage. Ibid. c. 8 Sublimium indage causarum.
INDAGVS a, um. Adi. Mart. Capell. 1 p. 9 Indaga veri cura.
INDE [ e)/nqen ] Adu. de loco. [...]
INDEBITVS a, um. Adi. [ a)no/flhtos2 ] Sen. Herc. Oet. s. 14 [...]
INDEBITE Adu. Paullus in l. Cum de indebito quaeritur D. de probat. [...]
page 1065, image: s1065INDEBITO Aliud Adu. Vlp. in l. Cum duo pro reo D. de condict. indeb. Quibus personis tria indebito soluta sunt.
INDECENS entis. Adi. [ a)preph\s2, a)sxh/mwn ] Quod non decet, vel est praeter decorum. [...]
INDECENTER Adu. [ a)prepw=s2 ] Plaut. Merc. 4, 5 [...]
INDECENTIA ae. f. Vitium indecentiae Vitruu. 7, 5.
INDECET [ ou) pre/pei ] Plin. Epist. 3, 1 Nam iuuenes adhuc confusa quaedam, et quasi turbata non indecent.
INDECLINABILIS e. Adi. [ a)/feuktos2 ] Quod declinari, vel vitari non potest. [...]
INDECLINATVS a, um. Adi. [ a)/klitos2 ] Non flexus. Ouid. ex Pont. 4, 10, 83 Haec tibi qui praestas indeclinatus amico, etc. Amicitia, constans Idem Trist. 4, 5, 24.
INDECOCTVS a, um. Adi. Dum praeclarum aliquid dolor indecoctus anhelat Iscan. B. Troi. 3, 131. i. adhuc aestuans.
INDECORIS, e. Adi. [ a)preph\s2 ] vel oris. pro Indecoro, apud antiquos, Nonio teste 8, 43 reperitur. [...]
INDECORABILITER Adu. Accius apud Sosipat... Indecorabiliter alienis alunt.
INDECORVS a, um. Adi. [ a)sxh/mwn ] Decoro contrarium, vt Lasciuia indecora ludere Plin. 18, 35. [...]
INDECORE Adu. [ a)peiko/tws2 ] Turpiter. Cic. Off. 1, 14 c. 4 Cauetque, ne quid indecore, effeminateue faciat. Ibid. 1, 14 Vt ea si non decore, at quam minime indecore facere possimus.
INDECORO āre. Quis erit, qui non me? sermone indecorans turpi fama differet. Accius apud Non. 2, 430.
INDEFATIGABILIS e. Adi. Sen. de Ira 2 c. 12 Alius contentus breui somno, vigiliam indefatigabilem extendit.
INDEFATIGATVS a, um. Adi. Indefatigata caelestium officia Sen. ad Marc. c. 18.
INDEFECTVS a, um. Adiect. Viuacitas aeterna et indefecta Apul. de Deo Socr. p. 44. Conf. Tertull. Apol. c. 21. et de Pall. c. 3. c. not. Salmas. p. 198.
INDEFENSVS a, um. Adi. [ a)nupera/spistos2 ] Non defensus, sine defensione. [...]
INDEFENSE Adu. l. 2 §. 2 De constitut. Pecun. Quae negotiatores indefense constituerint.
INDEFESSVS a, um. Adiect. [ a)ka/matos2 ] Non fatigabilis. Ouid. Met. 9, 200? ego sum indefessus agendo. Plin. Paneg. c. 14 Post labores duraque imperia indomitus semper indefessusque.
INDEFESSE Adu. Auson. in Gratiar. Act. c. 35 Omnia agere indefesse et benigne.
INDEFESSIM Adu. Sidon. Epist. 3, 2 Bonorum amicitias indefessim expetas. Claudian. Mamert. 1, 7 Igniculi indefessim scintillantes.
INDEFICIENS entis. Adi. Indeficiens copia Augustin. Conf. 2, 8. [...]
INDEFICIENTER Adu. Indesinenter et indeficienter cohaerere Augustin. Conf. 12, 11.
INDEFINITVS a, um. Adi. [ a)o/ristos2 ] Non satis finitus et circumscriptus, et ob id obscurus et perplexus. [...]
INDEFINITE Adu. Gell. 2, 24 Promiscue atque indefinite largiri, sine fine, discrimine, etc.
INDEFLEBILIS e. Adiect. Glossar. Gr. Lat. [ a)/klaustos2, indeflebilis.
INDEFLETVS a, um. Adi. [ a)/klaustos2 ] Ouid. Met. 7, 611 Qui lacriment desunt, indefletaeque vagantur Natorum matrumque animae, iuuenumque senumque.
INDEFLEXVS a, um. Adi. [ a)/kamptos2 ] Quod nondum deorsum, vel retrorsum flecti coepit. [...]
INDEIECTVS a, um. Adi. pro Non deiecto. Ouid. Met. 1, 288 Si qua domus mansit, potuitque resistere tanto Indeiecta malo.
INDELASSATVS a, um. Adi. Indelassato properantia corda vigore Manil. 5, 63.
INDELEBILIS e. Adi. [ a)neca/leiptos2 ] Ouid. Met. 15, 876 Nomenque erit indelebile nostrum.
INDELECTATVS a, um. Adi. At ille non indelectatus nequitia mea Petron. c. 87.
INDELIBATVS a, um. Adi. [ a)/speistos2 ] Nihil imminutus. Ouid. Trist. 1, 4, 68 Dum iuuat, et vultu ridet fortuna sereno, Indelibatas cuncta sequuntur opes. Sil. 15, 271 Virgo.
INDELICTVM i. n. Non-delictum. Actius in Hellenibus
page 1066, image: s1066apud Festum in Probrum, Qui, nisi probrum, alia omnia indelicta existimant. vid. INDICENS.
INDEMNATVS a, um. Adi. [ a)kata/kritos2 ] Plaut. Curc. 5, 3, 17 [...]
INDEMNIS e. Adi. Immunis a damno. [...]
INDEMNITAS atis. f. [ a)zhmi/a ] Damni vitandi ratio. [...]
INDEMONSTRABILIS e. Adi. De modo aliquo Syllogismorum. Apul. [ peri\ e(rmhnei/as2, saepe.
INDEMVTABILIS e. Adi. Naturam oportet esse apud Deum inconuertibilem et indemutabilem Tertull. adu. Hermog. c. 12. [...]
INDEMVTABILITER Adu. Indemutabiliter perseuerare Ennod. epist. lib. 5.
INDENVNCIATVS a, um. Adi. Non denunciatus. Indenunciata sorte rapimur Sen. Suas. 2. Conf. Id. Suas. 5.
INDEPISCOR vid. INDIPISCOR.
INDEPLORATVS a, um. Adi. [ a)/klaustos2 ] Idem, quod Indefletus. Ouid. Trist. 3, 3, 46 Sed sine funeribus caput hoc, sine honore sepulcri, Indeploratum barbara terra teget. Id. Met. 11, 670.
INDEPRAVATVS a, um. Adi. Qui non corrumpitur. Sen. Epist. 77 (76) Si via indeprauata virtus est, et sui iuris permanet, solum bonum est virtus.
INDEPRECABILIS e. Adi. [ a)para/thtos2 ] Quod nullis precibus potest exorari. Gell. 1, 13 Et poena indeprecabilis subeunda esset.
INDEPREHENSIBILIS e. Adi. Quinctil. Decl. 4 Nec per varias ambages, indeprehensibilem sparsit errorem. Id. Decl. 8 Inenarrabile, indeprehensibile est.
INDEPREHENSVS, vel a, um. Adi. Vestigia cunctis Indeprensa procis Stat. Theb. 6, 564. Conf. Prudent. Hamart. v. 141.
INDEPTVS [1] vid. INDIPISCOR.
INDESCRIPTVS a, um. Adi. Non diuisus. Halant rura rosis, indescriptosque per agros fragrat odor Sidon. Carm. 2, 412.
INDESERTVS a, um. Adi. [ a)pro/leiptos2 ] Ouid. Amor. 2, 9, 52 Indeserta meo pectore regna gere.
INDESES idis. Adi. [ a)/oknos2 ] Contrarium Desidi. [...]
INDESINENS entis. Adiect. Indesinentibus procellis iactatus Sarisb. Ep. 174.
INDESINENTER Adu. [ a)dialei/ptws2 ] pro Semper et continue. [...]
INDESPECTVS a, um. Adi. Non despectus, non visus. Lucan. 6, 748 Indespecta tenet vobis qui tartara.
INDESTRICTVS vid. INDISTRICTVS.
INDETERMINABILIS e. Adi. Indeterminabiles quaestiones Tertull. adu. Marc. 1, 9. Add. Id. contra Haeret. c. 7.
INDETERMINATVS a, um. Adi. Hoc egit illa disciplina mirabilis, vt indeterminatos agros ratione certa distingueret Cassiod. Epist. 3, 52. Add. Tertull. adu. Valent. c. 3. et de Praescr. c. 33.
INDETONSVS a, um. Adi. [ a)kerseko/mhs2 ] Ouid. Met. 4, 13 Additur his Nysius, indetonsusque Thyoneus, h. e. intonsus.
INDETRITVS a, um. Adi. Vestimenta indetrita et inobsoleta Tertull. de Resurr. c. 58.
INDETRIBILIS e. Adi. Quod deteri non potest. Soliditas Paullin. Nol. Epist. 16.
INDEVITATVS a, um. Adi. Indeuitato traiecit pectora telo Ouid. Met. 2, 607.
INDEVORATVS a, um. Adi. Non omnino deuoratus. Martial. 7, 19 Indeuorato capite turturem truncum.
INDEVOTVS a, um. Adi. [ a)kaqosi/wtos2, Gloss. Gr. Lat.] Iustinianus in l. Si quis argentum §. vlt. C. de donationibus, Ne non solum indeuotus, sed etiam impius donator intelligatur. [...]
INDEVOTIO onis. f. Vlpianus in l. 1 in fin. D. de penu legata, Puto tamen sic voluntatem testatoris sequendam, vt tota summa illico, postquam cessauerit heres dare penum vxori, praestetur heredis indeuotione coercenda. [...]
INDEX [1] icis. vid. INDICO, as.
INDIA ae. f. [ *)indi/a ] Regio Orientalis, Asiae terminus. [...]
page 1067, image: s1067INDVS [1] i. m. [ *)indo\s2 ] Qui est ex India. [...]
INDICVS a, um. Adi. [ *)indiko\s2 ] Qui ex India est. [...]
INDICATIO, INDICATVRA, INDICATVS, INDICIVM vid. INDICO, as.
INDICO [1] āre. [ mhnu/w, gnwri/zw ] proprie est Ostendere, patefacere, vel consilio, vel imprudentem. [...]
INDICATVS a, um. Partic. [ mhnuqei\s2 ] Patefactus, ostensus, accusatus. Indicatus smaragdus sex aureis denariis Plin. 37, 1.
INDEX [2] icis. c. [ mhnuth\s2 ] Is, vel ea, qui vel quae aliquid indicat, vel accusat. [...]
page 1068, image: s1068INDICVLVS i. m. Dimin. Ennod. Epist. 5, 24 Indiculo comprehensa cognatio.
INDICVLVM i. n. Idem. Gregor. Turonens. 8, 28 Indiculum est repertum.
INDICABILIS e. Adi. Cael. Aur. Acut. 2, 3 Signum facere indicabile lethargi.
INDICINA ae. f. Apul. Met. 6 p. 176, 14 Si quis a fuga retrahere? accepturus indicinae nomine ab ipsa Venere septem sauia suauia, etc. Gloss. Vet. Indicina, [ mh/nutron.
INDICIVM i. n. [ mh/nusis2, mh/numa ] Detectio alicuius criminis, siue accusatio. [...]
INDICATIO onis. f. [ ti/mhsis2 ] Aestimatio ac probatio alicuius rei, siue Appretiatio quam vocant. [...]
INDICATIVVS a, um. Adi. sic, Modum Indicatiuum Grammatici vocant, quo praesens actus indicatur. Vid. Mart. Capell. 3,.. Et Isidor. 1, 8.
INDICATOR oris. m. Indicator naturae Anaxagoras Solin. cap. 53.
INDICATVRA ae. f. Aestimatio. [...]
INDICO [2] xi, ctum, ere. [ katagge/llw ] Denuntiare aliquid. [...]
page 1069, image: s1069INDICENS entis. Adi. Non dicens. [...]
INDICENDVS a, um. Gloss. Cyril. [ a)/lektos2.
INDICTVS a, um. Adi. [ e)paggelqei\s2 ] Quod est sollemniter promulgatum. [...]
INDICTIO onis. f. Genus pensitationis, vt inquit Asconius in Verr. 2, 5 [...]
INDICTIONALIS e. Adi. Ad indictionem pertinens. Ammian. 17, 3 Indictionale augmentum oblatum sibi humi proiecit: nempe libellum, quo consilium et ratio eius rei perscripta erat.
INDICTICIVS a, um. Adi. Cassiod. Var. Epist. 5, 14 Indicticia onera.
INDICTIVVS a, um. Adi. [ e)pa/ggeltos2 ] Quod indictum est. Vt, Funus indictiuum, Ad quod per praeconem euocabantur, vt ait Festus.
INDICIBILIS e. Adi. Sarisb. Epist. 291 Referre longum est et indicibile nobis.
INDICTO AVDIENS entis. Immorigerus. Vet. Interpres Iren. 4, 80.
INDIDEM [ *)enteu=qen. au)to/qen. e)k tou= au)tou=, Gloss. Lat. Gr.] Adverb. compositum ab Inde et Idem: Ex eadem parte, siue Ex eodem loco. [...]
INDIFFERENS entis. Adi. [ a)dia/foros2 ] Res media. [...]
page 1070, image: s1070INDIFFERENTIA ae. f. [ a)diafori/a ] Similitudo, affinitas, conuenientia. Gell. 13, 3 Hoc ego scripsi de vtriusque vocabuli indifferentia. Ibid. c. 21.
INDIFFERENTER Aduerb. [ a)diafo/rws2 ] Indiscriminatim. [...]
INDIFFICILIS pro Valde difficilis. [...]
INDIFFICVLTER Adu. Claud. Mamert. de Stat. Anim. 1, 21 Aquas indifficulter haurire.
INDIGENA ae. c. [ au)to/xqwn, Gloss. Lat. Gr. [ e)gxw/rios2, e)pixw/rios2 ] dicitur, qui non aliunde in aliquam patriam venit, sed ibi natus est, quasi Indo vel Indu genitus. vid. ADVENA. [...]
INDIGENVS a, um. Adi. Vernaculus. Apul. Met. 1 p. 15.
INDIGENITALIS e. Adi. [ au)toxqo/nios2 ] Verbum obsoletum, afferebatur ex Cic. de Orat. 3, 154 c. 38. [...]
INDIGEO ui, ere. [ a)pore/w, prosde/omai ]. Ex In et Egeo compositum, D interposito euphoniae causa: idem quod Egeo significat, et nunc Genitiuo, nunc Ablatiuo iungitur. [...]
INDIGENS entis. Partic. [ e)ndeh\s2 ] Vtrumque per se indigens alterum alterius auxilio eget Sallust. Catil. 1. [...]
INDIGENTIA ae. f. [ a)pori/a ] Egestas, penuria, et carentia. [...]
INDIGVS [1] a, um. Adi. [ a)/poros2 ] Qui indiget re aliqua. [...]
INDIGVVS a, um. Adi. Idem. Apul. Met. 9 p. 222, 22 Refectione virium vehementer indiguus.
INDIGES etis. m. [ xqo/nios2, dai/mwn, h(/rws2 ] Appellatio Deorum quorundam apud Romanos, cuius praecipue mentio fit in extremis Aeneae. [...]
page 1071, image: s1071INDIGESTVS a, um. Adi. [ a)dia/taktos2 ] Digesto et ordinato contrarium. [...]
INDIGESTE Adu. [ a)diata/ktws2 ] Inordinate et incomposite. [...]
INDIGERIES ei. f. Chrysol. Serm. 121.
INDIGESTIO onis. f. Vitium ventriculi, cum cibos non digerit. Theodor. Med. c. 6 Dulcia inflationem praestant, et indigestionem procurant. Conf. Cael. Aur. Tard. 1, 1, 17 et 41.
INDIGESTIBILIS e. Adiect. Theodor. Diaet. c. 12. Oct. Horat. 1, 9.
INDIGESTIBILITAS atis. f. Constant. Afer 5, 8.
INDIGETO, vel are. Antiquum verbum sacrorum, quo videntur vsi in nominibus deorum sollemniter et ex formula proferendis. [...]
INDIGITAMENTA orum. n. Festus, vel Paullus potius, Festi interfector interpretatur incantamenta, vel indicia. [...]
INDIGNOR ari. Dep. [ a)ganakte/w, dusxerai/nw ] Indignum aliquid putare, et ob id Irasci. [...]
page 1072, image: s1072INDIGNANS antis. Partic. [ a)ganaktw=n ] Corda indignantia longam pacem Stat. Theb. 3, 599. [...]
INDIGNATVS a, um. Aliud Partic. [ h)ganakthkw\s2 ] Procellae indignatae Stat. Silu. 3, 2, 71. [...]
INDIGNATIO onis. f. [ a)gana/kthsis2 ] Ira. [...]
INDIGNATIVNCVLA ae. f. Dimin. Plin. Epist. 6, 17 Indignatiunculam, quam in cuiusdam amici auditorio cepi, non possum mihi temperare, quo minus apud te per epistolam effundam.
INDIGNABVNDVS a, um. Adi. [ dusxolai/nwn ] Indignans. Liu. 38, 56 Quum illa muliebriter indignabunda nihil de communi filia secum consulatum adiecisset. Conf. Suet. Calig. c. 35.
INDIGNANTER Adu. Arnob. 3,.. Mussitare indignanter. Ammian. 15, 1 Indignanter ferre.
INDIGNATIVVS a, um. Adi. Tertull. de Anima c. 16.
INDIGNVS a, um. Adi. [ a)na/cios2, e)pi/r)r(htos2 ] Non dignus, quod tum in laude locum habet, tum in reprehensione, prout res est, qua indignus dicetur. [...]
INDIGNE Adu. [ a)naci/ws2 ] Inhoneste atque impie. [...]
page 1073, image: s1073INDIGNITAS atis. f. [ a)naci/a ] Factum aut dictum contra rei vel personae meritum Scalig. Exerc. 313. [...]
INDIGNITER Adu. PARCAE VITAE FINEM STATVERE INDIGNITER. Vid. Ferret. Mus. Lapid. p. 261.
INDIGVS [2] vid. INDIGEO.
INDILIGENS entis. Adi. [ a)melh\s2 ] Contrarium est Diligenti. Plaut. Most. 1, 2, 29 [...]
INDILIGENTIA ae. f. [ a)me/leia ] Negligentia. [...]
INDILIGENTER Adu. [ a)melw=s2 ] Negligenter. [...]
INDIMENSVS a, um. Adi. Ammian. 19, 2 Cernentes populos tam indimensos, i. immensos, innumerabiles.
INDIMISSVS a, um. Adi. Illicite dimissam pro indimissa ducens, adulter est Tertull. adu. Marc. 4 c. 34.
INDIPISCO, vel eris, pisci. Dep. [ kta/omai, e)pitugxa/nw ] Indepisci, assequi, adipisci, inquit Festus. [...]
INDEPTVS [2] a, um. Partic. [ kthsa/menos2 ] Liu. 26, 39 [...]
INDEPTVS [3] a, um. Passiu. Plin. praef. ad Vespas. Cato repulsis tanquam honoribus indeptis gaudens. Imp. Theod. C. 12 t. 24 l. 14 Indeptae dignitatis honore potiri.
INDEPTO āre. Frequent. [ proskta/omai ] Varro apud Festum Nec partem aliquam indeptauit hereditatis. Sed non reperio.
INDIRECTVS a, um. Adi. [ a)dia/taktos2 ] Incompositus et inornatus. Quinctil. 5, 13, 2 Indirecta fere, atque vt sic dicam, clamosa (videbatur mihi leg. dumosa) est actio.
INDIREPTVS a, um. Adi. Capitolium indefensum et indireptum conflagrauit Tacit. Hist. 3, 71, 7.
INDISCIPLINATVS a, um. Adi. Cyprian. Epist. 4 Ed. Oxon. Augustin. Epist. ad Bonif. 50. Vulg. Int. Sap. 17, 1. Commodian. Instruct. 30.
INDISCIPLINATE Adu. Commodian. Instruct. 76.
INDISCIPLINATIO onis. f. Cassiod. Var. Epist. 7, 3. Conf. Sarisb. 8, 8.
INDISCIPLINOSVS a, um. Adi. Vulg. Int. Sirac. 23, 7.
INDISCISSVS a, um. Adi. Indiscissa tunica Hier. Ep. 1, 25.
INDISCRETVS a, um. Adi. [ a)dia/kritos2 ] ex In, et Discretus Participio a Discerno, compositum: Discreto contrarium significat, h. e. Maxime coniunctum. [...]
page 1074, image: s1074INDISCRETE Adu. Auium et animalium vocis indiscrete editur imitatio Plin. 11, 37. [...]
INDISCRETIM Adu. Solin. c. 30 Indiscretim vesci.
INDISCRIMINABILIS e. Adi. Claud. Mamert. de Stat. Animae 2, 10.
INDISCRIMINATIM [ a)diakri/tws2 ] Adu. ex In et Discrimen compositum, Indifferenter significat, et sine discrimine. [...]
INDISCVSSVS a, um. Adi. Rationum verbum, cum nondum sunt examinatae, s. discussae. [...]
INDISCVSSIBILIS e. Adi. Auctoritas Cl. Mamertin. c. l. 2, 12.
INDISERTVS a, um. Adi. [ a)/kritos2 ] Diserto contrarium. [...]
INDISERTE Adu. Sine eloquentia. Cic. Q. Frat. 2, 1 Orationem meam collaudauit satis multis verbis, non me hercule indiserte, Seuerus Antistius.
INDISIVNCTIM Adu. Indisiunctim mox adiicit Cl. Mamert. de Statu Anim. 1, 12.
INDISPENSATVS a, um. Adi. Sil. 16, 342 Indispensato lassantem corpora nisu. i. Immoderato. Conf. h. l. Drakenb.
INDISPOSITE Adu. Pro Inordinate. Sen. Epist. 125 s. vlt. Muta animalia perturbate et indisposite mouentur.
INDISPOSITVS a, um. Adi. Tacit. Hist. 2, 68, 2.
INDISSIMILIS e. Adi. Formae vocum indissimiles Varro L. L. 8, 29. Ad indissimillimam vitae suae potentiam peruenire Vell. 2, 80, 4. al. dissimillimam.
INDISSIMVLABILIS e. Adi. Cum quadam indissimulabili veritate disseruit Gell. 10, 22 sub fin.
INDISSOCIABILIS e. Adi. Lactant. de Opific. Dei c. 10 Indissociabilem praetenderent vnitatem. Conf. Ambros. Epist. 14 pr.
INDISSOCIABILITER Adu. Auct. Breu. Fid. aduers. Arian. Ed. Sirmond. p. 95 Mens indissociabiliter vna.
INDISSOLVBILIS e. Adi. [ a)/lutos2 ] Quod dissolui, siue rumpi non potest. [...]
INDISSOLVBILITER Adu. Claud. Mamert. 2, 2.
INDISSOLVTVS a, um. Adi. [ a)dia/lutos2 ] Non dissolutus, colligatus. [...]
INDISTANTER Adu. Ammian. 27, 9 Ex nutu suo indistanter putant omnium pendere fortunas.
INDISTINCTVS a, um. Adi. [ a)dia/staltos2 ] Confusus. [...]
INDISTINCTE Adu. [ a)diasta/ltws2 ] Gell. 20 c. vlt. Indistincte atque promiscue adnotabam. Conf. l. 75 Dig. de Legat. 3.
INDISTRICTVS a, um. Adi. [ a)dia/sfiktos2 ] Non districtus. Ouid. Met. 12, 92 Tamen indistrictus abibo. i. Inuulneratus, illaesus. Heins. mallet Indestrictus, quod dedit Burm.
INDITVS [1] vid. INDO.
INDIVIDVVS a, um. Adi. [ a)/tomos2 ] Quod diuidi non potest. [...]
INDIVIDVITAS atis. f. Tertull. aduers. Praxeam.... Idem de Monogam. c. 5. et de Orat. c. 6.
INDIVISVS a, um. Adi. [ a)diai/retos2 ] Quod non est diuisum. Indiuisae vngulae, Quae fissae non sunt Varro de R. R. 2, 7, 2. Plin. 11, 45. Honos Sil. 8, 9.
INDIVISIBILIS e. Adi. Materia indiuisibilis Diomed. 2. Tertull. de Anima c. 51.
INDIVISIBILITER Adu. Tertull. ibid.
INDIVVLSVS a, um. Adi. Comes indiuulsus Macrob. Sat. 1, 11.
INDO [1] pro In, vid. h. v.
INDO [2] idi, itum, ere. [ e)nti/qhmi ] Ex In et Do compositum, quasi Intus dare et imponere. [...]
INDITVS [2] a, um. Partic. [ e)nteqeime/nos2 ] Affectiones primitus penitusque inditae Gell. 12, 5 ad naturam ipsam refertur. [...]
page 1075, image: s1075INDOCTVS a, um. Adi. [ a)pai/deutos2, a)maqh\s2 ] Docto contrarium. [...]
INDOCTE Adu. [ a)paideu/tws2 ] Cic. de N. D. 2, 44 c. 16 Quae qui videat, non indocte solum, verum etiam impie faciat, si deos esse negat. Gell. 12, 5.
INDOCTOR oris. m. Plaut. Asin. 3, 2, 6 Indoctores acerrimi, i. doctores. Sed melius esse videtur, quod suspicantur quidam, Inductores. Vid. Taubm. p. 137. et Turneb. Aduers. 24, 31.
INDOCILIS e. Adi. [ a)di/daktos2 ] Quod doceri non potest. [...]
INDOCIBILIS e. Adi. Vet. Int. Iren. 4, 28.
INDOCIBILITAS atis. f. Ruditas indocilis. Apul. de Dogm. Plat. 2 pr. Prudentiam indocibilitas impugnat.
INDOLATVS a, um. Adi. Non dolatus. Arnob. 6 p. 196 et 7 p. 253.
INDOLATILIS e. Adi. Sidon. Epist. 5, 5. Idem.
INDOLEO ui, ere. siue, ere. [ katalgu/nomai ] Cic. Philipp. 2, 61 c. 25 [...]
INDOLENTIA ae. f. [ a)nalghsi/a ] Quum sine dolore sumus. [...]
INDOLORIA ae. f. Idem. Sidonius Apollin. Epist. praemissa Carmini 19 [...]
INDOLOR oris. Adi. Cael. Aurel. Tard. 2, 4 Indoloria medicamenta, i. Anodyna.
INDOLESCENDVS a, um. Adi. Sidon. Epist. 2, 12.
INDOLES is. f. [ fuh\, fu/sis2 ] Ab Inolesco fit per interpositionem literae D, vel ab Indo olesco: diciturque eadem ratione vt Ingenium, ad significandas naturales propensiones, habilitates, facultates, eas praesertim, quae ad virtutem aut vitium referuntur. [...]
INDOMITVS a, um. Adi. [ a)/dmhtos2 ] Quod domari non potest, et mitescere. [...]
page 1076, image: s1076INDOMABILIS e. Adi. [ a)da/mastos2 ] Idem quod Indomitus. Plaut. Casin. 4, 3, 12 Edepol, nae tu si esses equus, esses indomabilis. Prudent. de Vincent. Mart. 11 Testis indomabilis.
INDONATVS a, um. Adi. Lamprid. Heliog. c. 28 Nec quemquam facile indonatum relinquebat.
INDORMIO iui, itum, ire. [ e)gkoimw=mai, e)pikoimw=mai ] Dormire in aliqua re tanquam in culcita, vel in re agenda segnem esse, et somniculose illam tractare. [...]
INDORMIS e. Adi. Gloss. Gr. Lat. [ a)koi/mhtos2, insomnis, indormis.
INDOTATVS a, um. Adi. [ a)/proikos2 ] Dotato contrarium. [...]
INDV et ENDO Praepositiones antiquae, quae valent In: v. v.
INDVBITO aui, are. [ e)ndoia/zw ] Stat. Silu. 3, 5, 110 Sed ingratus plura adnecto, tuisque Moribus indubito.
INDVBITATVS a, um. Adi. [ a)nendoi/astos2, a)namfisbi/thtos2 ] Certus: et de quo dubitari non potest. [...]
INDVBITABILIS e. Adi. Idem. Quinctil. 4, 1 In genere causae indubitabili, etc. Idem Decl. 9 extr. Signum Stat. Theb. 11, 64. Conf. Arnob. 7,..
INDVBITABILITER Adu. Arnob. 5,.. Cunctis indubitabiliter notum est.
INDVBITATE Adu. Vlpian. in l. quod si nolit §. si ancilla D. de Aedil. edict. [...]
INDVBITANTER Adu. [ e)nendoia/stws2 ] Certo. [...]
INDVBITATO Tertull aduers. Marc. 1, 9.
INDVBIVS a, um. Adi. Tacit. Ann. 14, 45, 1 Plurimorum indubia innocentia. Quinctil. 5, 13 Exempla indubia.
INDVCIAE arum. f. [ spondh\, a)nakwxh\, e)kexeiri/a ] Cessatio belli in aliquod tempus. [...]
page 1077, image: s1077INDVCO xi, ctum, ere. [ e)pa/gw, ei)sa/gw ] Introducere. [...]
page 1078, image: s1078INDVCTVS [1] a, um. Part. Cic. Att. 3, 15 [...]
INDVCTIO onis. f. [ e)pagwgh\ ] Cic. de N. D. 2, 152 c. 60 [...]
INDVCTVS [2] ūs. m. [ e)nagwgh\ ] Idem. Auctor ad Herenn. 2 c. 17 [...]
INDVCTIBILIS e. Adi. Cael. Aurel. Acut. 2, 37, 203 Qualitas inductibilis (emplastica) vt res induci, i. illini possit, emplastri instar. Ita sumit etiam n. 202 Inductibilia.
INDVCTICIVS a, um. Adi. Cyrill. Gloss. Inductitius, [ e)pei/saktos2.
INDVCTOR oris. m. Gloss. Vet. Inductor, [ ei)sakth/s2.
INDVCTRIX icis. f. Apul. Flor. extr. Coruus Praedae, quam ore gestabat inductricem, vulpem, compotiuit, i. compotem fecit.
INDVCTIVE Adu. Cael. Aurel. Tard. 1, 5.
page 1079, image: s1079INDVCTORIVM i. n. Quod induci potest. Plin. Val. 1, 3 Facere inductorium.
INDVFORVS i. m. Pro inforus, ex Ennio ap. Gell. 12, 4. i. iudicium, nescio quo modo irrepserit in Lexica. [...]
INDVGREDI [ ei)se/rxesqai ] Antiqui dicebant metri causa pro Ingredi: sicut Induperator; Indupeditus, pro Impeditus. [...]
INDVLCITAS atis. f. Antiquum. Caecil. Syracus. Tanta huic inuasit in corda indulcitas. Nonius 2, 215. Sed legendum, In cor Daui dulcitas. Vt Mercerius suspicatur.
INDVLCO āre. Tertull. aduers. Iud. c. 13. et Vulg. Int. Sirac. 12, 16.
INDVLCATVS a, um. Part. Optatus Afer 6. Oct. Hor. 1, 10. et Vulg. Int. Sirac. 38, 5.
INDVLGEO si, sum et tum, ere. [ e)ndi/dwmi, sugxwre/w, xari/zomai ] Obsequi, inseruire, et facile concedere, obsequenter delicateque tribuere. [...]
INDVLGENS entis. Partic. Plin. 17, 10 [...]
page 1080, image: s1080INDVLTVRVS a, um. Partic. Vlp. in l. 1 §. de his autem D. de separat. Qui separationem indulturus est.
INDVLGENTER Adu. [ filosto/rgws2 ] Comiter et blande, vel molliter. [...]
INDVLGENTIA ae. f. Mollis permissio et educatio. [...]
INDVLGITAS atis. f. Pro Indulgentia. Sisenna, Bassus assidua indulgitate victus. Antiquum. Vid. Non. 2, 439.
INDVLTOR oris. m. Tertull. adu. Marc. 4, 9 Indultor legis.
INDVLTVS [1] ūs. m. Sidon. Epist. 1 vlt. Oro, vt indultu clementiae tuae quae volo scribam.
INDVLTVS [2] a, um. Adi. Sidon. Epist. 4, 24 Indultis tantisper induciis.
INDVO ui, utum, ere. [ e)ndu/w, periba/llomai, a)mpe/xomai, a)mfie/nnumi, peripi/ptw ] A Graeco [ du/w, quod subeo vel ingredior significat. [...]
page 1081, image: s1081INDVENS entis. Partic. Vulg. Int. Leuit. 8, 7. et Coloss. 3, 10.
INDVTVS [1] a, um. Partic. [ peribeblhme/nos2 ] Vestes indutae Virg. Georg. 3, 364. Exuuias indutus Achillis Idem Aen. 2, 275. Conf. Curt. 4, 15, 27. et 7, 9, 3.
INDVTVS [2] ūs. m. [ e)/ndusis2 ] Tacit. Ann. 16, 4 [...]
INDVTILIS e. Adi. Cato R. R. c. 135, 2 Vomis (al. Vomeris) indutilis optimus erit, qui eximi et indui s. indi potest.
INDVMENTVM i. n. [ e)pi/blhma, peri/blhma, a)mpexo/nh ] Id quo induimur. [...]
INDVCVLA ae. f. [ e)nduma/tion ] Plaut. Epid. 2, 2, 39 Quid erat induta? an regillam induculam, an mendiculam?
INDVPERO, s. are. Pro Impero. [...]
INDVPERATOR oris. m. [ au)tokra/twr ] Pro Imperator, apud Poetas, per eam figuram, quae Epenthesis dicitur. [...]
INDVPEDIOR iri. [ e)mpodi/zomai ] Pro Impedior. Materies indupedita Lucret. 1, 240. Idem 4, 68 Et multo citius, quanto minus indupediri Pauca queunt. Al. Endopeditus, etc.
INDVRO āre. [ sklhro/w ] Durum facere. [...]
INDVRATVS a, um. Partic. [...]
INDVRANDVS a, um. Partic. Indurandus est animus, et a blandimentis voluptatum procul abstrahendus Sen. Epist. 52.
INDVRATIO onis. f. Vox frequens apud Theologos, praesertim Augustin.
INDVRATOR oris. m. Gloss. Gr. Lat. [ stomwth\s2, indurator.
INDVREO ere. siue, ere. [ sklhru/nomai ] Durum fieri. [...]
INDVRIOSVS, a, um. Adi. et INDVRIOSE Adu. leguntur a quibusdam ap. Val. Max. 3, 4, 2. et Cassiod. 5, 1. Al. industriosus et industriose.
page 1082, image: s1082INDVS [2] i. m. [ *)indo\s2 ] Fluuius a quo India nominata est: quem in iugo Caucasi montis, quod vocatur Paropamissus, aduersus Solis ortum effusum aiunt, in seque XIX amnes recipere. [...]
INDVSIOR ari. Dep. Vestiri. Mart. Capell. 1 Cum ipsum tonantem induuiis indusiari cernerent. Idem 2 Lana indusiari.
INDVSIATVS a, um. Vestitus. Apul. Miles. 2 p. 123 Pueri calamistrati, pulchre indusiati. Idem 10 p. 153 Indusiatus adolescens.
INDVSIVM i. n. [ xitwni/skos2 ] Vestis interior, super qua mox subucula sumebatur. [...]
INDVSIARIVS i. m. Qui indusia conficit. Plaut. Aul. 3, 5, 35 Patagiarii, indusiarii, flammearii, violarii.
INDVSIATA, vel ae. f. Idem quod Indusium. [...]
INDVSTRIA ae. f. spoudh\, a)reth\, filoponi/a Gloss. Lat. Gr.] Studium, et diligentiam notat, ac naturae opponitur. [...]
INDVSTRIVS a, um. Adi. [ eu)fuh\s2, a)gxi/nous2 ] Diligens, et considerate, studioseque agens negotium suum. [...]
INDVSTRIE Adu. [ eu)fuw=s2 ] Ingeniose. Quinctil. 5, 12 [...]
INDVSTRIOSVS a, um. Adi. Val. Max. 3, 4, 2. Sen. de Prouident. c. 2.
INDVSTRIOSE Adu. Genus scripturae industriose excoluit Suet. s. Incertus de Vita Iuuenalis. Add. Cassiodor. Epist. 1. Cato apud Charis. p. 181.
INDVVIAE arum. f. Pl. Plaut. Men. 1, 3, 9 Induuiae tuae atque vxoris exuuiae. Conf. Saluian. de Gub. Dei 1 p. 22. et Prudent. Psychom. 579.
INDVVIVM i. n. [ floio\s2 ] Pro Cortice arboris, quo ipsa induitur. Plin. 13, 4 Vtilem sibi arborisque induuiis circulum mira pernicitate tum homine subeunte. De palmis.
INE
INEA [2] vid. sub INA.
INEBRAE Aues, Quae in auguriis aliquid fieri prohibent, et prorsus omnia inebra appellantur, quae tardant vel morantur agentem, Festus. [...]
page 1083, image: s1083INEBRIO āre. [ mequ/w ] Vino implere, ebrium facere. [...]
INEBRIATVS a, um. Partic. Sidon. Epist. 1, 5 Aer venenatis flatibus inebriatus.
INEBRIATIO onis. f. Apud Firmic...
INEBRIATOR oris. m. Tertull. aduers. Marc. 5, 18 Sanctorum inebriatores.
INEDIA ae. f. [ a)siti/a ] Fames et tempus, quo quis ab edendo abstinuit. [...]
INEDAX acis. Gloss. Gr. Lat. [ o)lofa/gos2, inedax.
INEDITVS a, um. Adi. [ a)ne/kdotos2 ] Causa inedita. Vid. CAVSA.
INEFFABILIS e. Adi. [ a)/fatos2, a)nau/dhtos2, a)nekfw/nhtos2 ] Quod effari non possis, aut exprimere. [...]
INEFFABILITER Adu. Augustin. Enchir. c. 89. Idem de Trin. 3, 3. et Lactant. 2, 9.
INEFFABILITAS atis. f. Augustin. Epist. 112, 13.
INEFFICAX acis. Adi. [ a)nh/nutos2 ] Plin. 27, 12 [...]
INEFFICACITER Adu. Paul. l. 2 Dig. quae sent. sine app. resc. Inefficaciter condemnatus. Symmach. Epist. 6, 53 Inefficaciter postulata.
INEFFICIENTIA ae. f. Cassian. de Incarn. Dom. 7, 3.
INEFFIGIATVS a, um. Adi. [ a)neiko/nistos2 ] Informe, quod non est factum ad aliquam effigiem, vel nullam alicuius rei formam aut effigiem refert. [...]
INEFFIGIABILIS e. Adi. Tertull. ibid. c. 24 pr.
INEFFRENATVS a, um. Adi. Vet. Interp. Iren. lib. 5.
INEFFVGIBILIS e. Adi. Adrastea, ineffugibilis necessitas vltionis Apul. de Mundo extr.
INEFFVSVS a, um. Adi. Ineffusum laxa crinem Apul. Met. 2 p. 122, 6. Sed Elmenh. disiungit in effusum eodem sensu.
INELABORATVS a, um. Adi. [ a)kate/rgastos2, a)nene/rghtos2 ] Quod artificio non satis excultum est, et vitio datur. [...]
INELEGANS antis. Adi. [ a)/mousos2, a)peiro/kalos2 ] Eleganti contrarium. [...]
INELEGANTER Adu. [ a)mou/sws2 ] Cic. de Fin. 2, 26 c. 9 Primum diuisit ineleganter. Gell. 17, 2 Non inusitate dixit, nec ineleganter.
INELVCTABILIS e. Adi. [ a)katapa/laistos2 ] Quod vitari non potest, hoc est domari, et lucta euinci. [...]
INELOQVENS entis. Adi. Eloquenti contrarium. [...]
INELOQVAX acis. Adi. Nouatian. de Trin. 29 Gemitibus ineloquacibus, [ a)neklalh/tois2, ineffabilibus.
INELOQVIBILIS e. Adi. Lactant. 7, 11 Ineloquibiles immortalitatis suae fructus capit.
INELVIBILIS e. Adi. Ineluibiles sibi maculas inusserunt Lactant. de Ira Dei c. vlt. al. plures, indelebiles.
INEMENDABILIS e. Adi. [ a)nepano/rqwtos2 ] Quod emendari non potest: vt, Affectus Sen. de Ira 3, 41. Add. Idem Epist. 57. Error Val. Max. 7, 2, 2. Prauitas inemendabilis Quinctil. 1, 1.
INEMENDATVS a, um. Adi. Hieron. adu. Ruffin. 3, 9. Augustin. Ep. 54.
INEMERIBILIS e. Adi. Non, quia aut substantiae ipsi inemeribile sit, aut Deo impossibile Tertull. de Resurr. Carn. c. 18. [...]
INEMORIOR eris, ori. Dep. Hor. Epod. 5, 34 [...]
INEMTVS a, um. Adi. [ a)pri/atos2 ] Non emtus. [...]
page 1084, image: s1084INENARRABILIS e. Adi. [ a)dih/ghtos2 ] Quod enarrari non potest. [...]
INENARRABILITER Adu. Liu. 41, 15 Iecur omne inenarrabiliter absumtum.
INENARRATVS a, um. Adi. [ a)nekdih/ghtos2 ] Gell. 12, 6 Quod inenarratum relinquamus. Idem 19, 14.
INENATABILIS e. Adi. Inenatabile profundum Tertull. de Idolol. c. 24.
INENODABILIS e. Adi. [ a)kata/lutos2 ] Cic. de Fato 18 c. 9 [...]
INENORMIS e. Adi. Inenormis proceritas Apul. Met. 2 sub init. i. modica, qui normam non excedat, vt ibid. succulenta gracilitas.
INENVNTIABILIS e. Adi. Incomprehensibile et inenuntiabile esse Censorin. de Die Nat. c. 18.
INEO iui, itum, ire. [ ei)/seimi, e)mbateu/w ] Ingredi. [...]
page 1085, image: s1085INIENS [1] euntis. Partic. [ i(sta/menos2 ] Absolute positum, de incipientibus maioribus rebus adhibetur: vt, Ineunte Aetate, etc. Ab ineunte Adolescentia Tac. Orat. 8, 9. [...]
INITO āre. Frequent. ab Ineo. Diomedes 2 p. 336 pr. Ineo, inis, inito dicimus. Pacuuius, Loca arida initas.
INITVS [1] ūs. m. [ sunduasmo\s2 ] Coitus. [...]
INITVS [2] a, um. Adi. Aestate inita Caes. B. G. 2, 2. Ratio inita et subducta Cic. de N. D. 3 c. 29. Societas potentia inita Paterc. 2, 65, 2.
INITIVM, INITIO etc. vid. suo loco.
INEPTVS a, um. Adi. [ a)nepith/dios2, a)peiro/kalos2, a)fuh\s2 ] Non aptus. [...]
page 1086, image: s1086INEPTIO iui, ire. [ a)tasqa/llw ] Facere aut Dicere quod neque loco, neque tempori, neque rebus, neque personis conueniat. [...]
INEPTIA ae. f. [ a)tasqali/a, a)peirokali/a ] Quod in Plurali saepius reperitur, tam verborum, quam factorum est. Ter. Phorm. 4, 3, 43 [...]
INEPTE Adu. [ a)peiroka/lws2 ] Minus apte, et imprudenter. [...]
INEPTIOLA ae. f. Auson. Epist. Gryph. ante Eidyll. 11 Fuit ineptiolae huius ista materia.
INEPTITVDO inis. f. pro Ineptia. Caecilius [ a(rpazome/nh, Qui homo ineptitudinis cumulatus, cultum oblitus est. Non. 2, 455.
INEQVITO āre. Apul. Met. 3 pr. Commodum punicantibus phaleris Aurora roseum quatiens lacertum caelum inequitabat. [...]
INEQVITABILIS e. Adi. Non equitabilis. Curt. 8, 14, 4 Imber, violentius quam alias fusus, campos lubricos et inequitabiles fecerat.
INERMO āre. [ a)fopli/zw ] Armis spoliare Festus.
INERMIS e. Adi. [ a)/noplos2, a)/oplos2 ] Qui armatus non est. Cic. ad Brut. 10 [...]
INERMVS a, um. Adi. [ a)qwra/kistos2 ] Idem. Cic. Fam. 11, 12 [...]
INERRO āre. [ plana/omai ] Plin. Epist. 1, 6 extr. Experieris non magis Dianam montibus, quam Mineruam inerrare. Ignis inerrat aedibus Stat. Silu. 1, 5, 58.
INERRANS antis. Part. [ a)planh\s2 ] Inerrantes stellae, quae et Fixae dicuntur, quod suo loco moueri non appareant. [...]
INERRABILIS e. Adi. Qui errare non potest. Apul. de Dogm. Plat. p. 56 Globorum caelestium supremus inerrabili motu censetur. Idem de Mundo p. 234 Orbis qui inerrabilis dicitur.
INERS ertis. Adi. [ a)pra/gmwn ] Sine arte Ignauus. Fest. [...]
page 1087, image: s1087INERTIA ae. f. [ a)dra/neia ] Modo pro Ignorantia artis, modo pro Otio, modo pro Ignauia vsurpatur. [...]
INERTICVLVS a, um. Adi. [ a)mequ/stinos2 ] Plin. 14, 2 Inerticulam e nigris appellauere, iustius sobriam dicturi, inueterato praecipue commendabilem vino, sed viribus innoxiam. de vite. Colum. 3, 2.
INERVDITVS a, um. Adi. [ a)pai/deutos2 ] Non eruditus. Suet. de Clar. Gramm. c. 15 [...]
INERVDITE Adu. Quinctil. 1, 10 p. 89 Non inerudite ficta materia. Gell. 7, 3 Cato inerudite principio nimis insolenti vsus est.
INERVDITIO onis. f. Gloss. Vet. Ineruditio, [ a)paideusi/a. Conf. Vulg. Int. Sirac. 4, 30.
INERVANS, antis. et INERVATVS a, um. Adi. Sunt qui legant Prudent. Cathem. 8, 63. et contra Symmach. 2, 143. vbi alii rectius eneruans et eneruatus. [...]
INESCO āre. [ delea/zw ] Decipere. Translatio a piscibus et auibus, quae proprie Inescari dicuntur, h. e. Oblata esca decipi. [...]
INESCATVS a, um. Part. Liu. 22, 41 Annibal id damnum haud aegerrime pati, quin potius credere velut inescatam temeritatem ferocioris Consulis.
INESCATIO onis. f. Augustin....
INESCATORIVM i. n. Sarisb. 3, 7.
INESVS [1] a, um. Adi. [ a)/brwton, inrosum, inesum Gloss.
INESVS [2] ūs. m. Inesus, atque omne, quidquid dici potest, in grauida refert Plin. 7, 6. [...]
INEVECTVS a, um. Adi. Tendit ineuectus caelum super omne Virgil. in Culice v. 340. [...]
INEVITABILIS e. Adi. [ a)parai/thtos2, a)/fuktos2 ] Quod vitari non potest. [...]
INEVITABILITER Adu. Augustin. Enchir. c. 13.
INEVOLVTVS a, um. Adi. Vadas et redeas ineuolutus Martial. 11, 1. de libro.
INEXAMINATVS a, um. Adi. Non examinatus. Firmic. 1, 2 Inexaminatae partis allegationes. Add. Mart. Capell. 9 p. 383.
INEXSATVRABILIS e. Adi. [ a)ko/restos2 ] Insatiabilis. Virg. Aen. 5, 781 Iunonis grauis ira et inexsaturabile pectus. Conf. Arnob. 2 p. 71.
INEXCITABILIS e. Adi. Sen. Epist. 84 Oppressus inexcitabili somno.
INEXCITVS a, um. Adi. Non excitatus. Ardet inexcita Ausonia atque immobilis ante Virg. Aen. 7, 623.
INEXCOCTVS a, um. Adi. Vertere inexcoctam glebam Sidon. Carm. 7, 381.
INEXCOGITABILIS e. Adi. Lactant. 1, 8. et 4, 8. Tertull. adu. Valent. c. 27.
INEXCOGITATVS a, um. Adi. [ a)diano/htos2 ] Quod excogitatum et praemeditatum non est. Plin. 36, 15.
INEXCVLTVS a, um. Adi. [ a)diako/smhtos2 ] Gell. 13, 23 pr. M. Cato, Consularis et Censorius, publicis iam priuatisque opulentus rebus, villas suas inexcultas et rudes, nec tectorio quidem praelitas fuisse dicit. [...]
INEXCVSABILIS e. Adi. [ a)profa/sistos2 ] Ouid. Met. 7, 511 [...]
INEXCVSSVS a, um. Adi. Seruos eos ipsos inexcussos esse volo. i. non excuti Scaeu. l. 23 §. 2 ff. de peric. leg.
INEXERCITATVS a, um. Adi. [ a)mele/thtos2 ] Exercitato Contrarium. [...]
page 1088, image: s1088INEXERCITVS a, um. Adi. Idem. Cic. Tusc. 5, 113 c. 38 [...]
INEXERCITABILIS e. Adi. Vet. Interpr. Iren. 4, 75.
INEXESVS a, um. Adi. Min. Fel. p. 332 Poenale illud incendium non damnis ardentium pascitur, sed inexesa corporum laceratione nutritur, quae laceret, non exedat. i. consumat.
INEXHAVSTVS a, um. Adi. [ u(pe/rantlos2 ] Quod non potest, exhauriri. [...]
INEXORABILIS e. Adi. [ a)parai/thtos2, a)kh/lhtos2 ] Quod exorari non potest. [...]
INEXORATVS a, um. Adi. Arnob. 3 p. 114 Non rogatus.
INEXORTVS a, um. Adi. [ a)/narkton, inexortum Gloss. quod initio caret.
INEXPECTATVS a, um. Adi. [ a)prosdo/khtos2 ] Expectato contrarium est. [...]
INEXPEDITVS a, um. Adi. Non expeditus, tardus. [...]
INEXPEDIBILIS e. Adi. Per moras inexpedibiles populandi amittere copiam Ammian. 31, 13.
INEXPERRECTVS a, um. Adi. [ a)ne/cupnos2 ] Ouid. Met. 12, 317 Sopitus venis et inexperrectus Aphypnas.
INEXPERTVS a, um. Adi. [ a)/peiros2 ] i. Intentatum, et nulla experientia probatum. [...]
INEXPERIENTIA ae. f. Tertull. de Anima c. 20.
INEXPIABILIS e. Adi. [ a)nafosi/wtos2 ] Quod expiari non potest. [...]
INEXPIABILITER Adu. Augustin. de Genes. ad Lit. 11, 13.
INEXPIATVS a, um. Adi. Augustin. Epist. 56.
INEXPLANABILIS e. Adi. Mart. Capell. 4 p. 95.
INEXPLANATVS a, um. Adi. [ a)noma/luntos2 ] Inexplanata lingua, h. e. Impedita, neque agilis, neque etiam complanata, vt aperte proferre possit. Plin. 11, 37 §. 65.
INEXPLEBILIS e. Adi. [ a)/plhstos2 ] Quod expleri non potest. [...]
INEXPLETVS a, um. Adi. [ a)plh/rwtos2 ] Caedes inexpletae Stat. Theb. 8, 667. [...]
INEXPLICABILIS e. Adi. [ a)ne/kptuktos2 ] Quod explicari non potest. [...]
INEXPLICABILITER Adu. Apul. Miles. 2 pr. et Augustin. Epist. 155.
INEXPLICATVS a, um. Adi. Arnob. 7,.. Stat. Theb. 2, 511. et Prudent. Cathem. 3, 153.
INEXPLICITVS a, um. Adi. [ a)ne/klektos2 ] Intricatus, involutus, obscurus, et qui facile explicari non potest. Martial. 9, 48 Democritos, Zenonas, inexplicitosque Platonas.
INEXPLORATVS a, um. Adi. [ a)nece/tastos2 ] Contrarium Explorato. [...]
INEXPLORATE, siue Adu. [ a)neceta/stws2 ]
page 1089, image: s1089Incerto, sine exploratione atque indagatione. [...]
INEXPVGNABILIS e. Adi. [ a)/maxos2, dusma/xhtos2 ] Quod expugnari non potest. [...]
INEXPVGNATVS a, um. Adi. Paull. Nolan. Epist. 18 n. 5.
INEXPVTABILIS e. Adi. [ a)nari/qmhtos2 ] Quod exputari vel numerari non potest. [...]
INEXSORBILIS e. Adi. Offensum numen inexsorbili me saevitia premit Apul. Met. p. 627 Stew. at Elmenhorst. p. 258, 2 legit inexorabili.
INEXSTINCTVS a, um. Adi. [ a)/sbestos2 ] Qui non exstinguitur. [...]
INEXSTINGVIBILIS e. Adi. Idem. Flamma inexstinguibilis Lactant. 7, 19. [...]
INEXSTIRPABILIS e. Adi. [ a)nekfu/teutos2 ] Quod exstirpari et erui non potest. Plin. 15, 20 Radices multae atque altae, et ideo inexstirpabiles.
INEXSVPERABILIS e. Adi. quod quidam scribunt INEXVPERABILIS eliso S post X. [ a)h/tthtos2 ] Quod superari non potest. [...]
INEXTERMINABILIS e. Adi. Claud. Mamert. 2, 10. Vulg. Int. Sap. 2, 23.
INEXTIMABILIS e. Adi. Arnobii esse dicitur. Credo positum pro Inaestimabili.
INEXTRICABILIS e. Adi. Quod extricari non potest: aut vnde quis extricare se non potest. [...]
INEXTRICABILITER Adu. Apul. Met. 11 p. 269 Inextricabiliter contorta fatorum licia.
INF
INFABRE Adu. [ a)katerga/stws2 ] Cui contrarium Affabre, quod Polite et eleganter significat. [...]
INFABRICATVS a, um. Adi. [ a)kataskeu/astos2 ] Fabricato contrarium. Virg. Aen. 4, 400 Frondentesque ferunt ramos, et robora siluis Infabricata, fugae studio.
INFACETVS, vel a, um. Adi. [ a)/komyos2 ] Faceto contrarium. [...]
INFACETIAE, mel. INFICETIAE arum. f. Pl. [ a)neutrapeli/a ] Pleni ruris et inficetiarum Annales Catul. 36, 19.
INFACETE Adu. Suet. Vesp. c. 20. [...]
INFACVNDIA ae. f. Gell. 11, 16 Tui erroris culpam esse intelligo in mea scilicet infacundia. i. Imperitia dicendi.
INFACVNDVS a, um. Adi. Inelegans. Liu. 4, 49 Et Tribunus plebis vir acer, nec infacundus nactus inter aduersarios, etc. Compar. Infacundior homo Liu. 7, 4.
INFAECO āre. Sordidum et immundum facere. Infaecare animam carnis concretione Tertull. de Anima c. 53.
INFALLIBILIS e. Adi. Vox frequens apud Ecclesiasticos.
INFAMIS e. Adi. [ dusw/numos2, duskleh\s2 ] quasi Sine fama, turpis, qui male audit. [...]
page 1090, image: s1090INFAMISSIME Adu. Capitol. in Pertin. c. 13 Cornificiae infamissime dicitur adhaesisse.
INFAMIA ae. f. [ du/skleia ] Nota, macula, probrum, nota turpitudinis: vbi idem obseruandum, quod modo de infami diximus, non semper ciuilem et velut legitimam infamiam intelligi; sed etiam quemuis sinistrum rumorem, qui existimationem laedat. [...]
INFAMO āre. [ a)timo/w, paradeigmati/zw ] Ignominiam, vel notam inurere, famam alterius quocunque modo laedere. [...]
INFAMANS antis. Part. Infamantia bellum funera Stat. Theb. 9, 96. Vid. Quinctil. supra.
INFAMATVS a, um. Part. [ a)timwto\s2 ] Ouid. Met. 14, 446 [...]
INFAMATIO onis. f. ICt.
INFAMATOR oris. m. Dig.
INFANDVS a, um. Adi. [ a)/r)r(htos2 ] Quod vix fari quis possit, propter turpitudinem, crudelitatem, stultitiam etc. [...]
INFANS antis. c. [ bre/fos2, nh/pios2 ] Puer, qui nondum fari coepit. [...]
page 1091, image: s1091INFANTIA ae. f. [ nhpie/h ] Aetas puerilis et inadulta. [...]
INFANTARIVS a, um. Adi. Amans infantes, certe gestans. [...]
INFANTICIDA ae. m. Tertull. Apol. c. 4. et ad Nation. 1, 15.
INFANTICIDIVM i. n. Idem ibid. et Apol. c. 2.
INFANTILIS e. Adi. Iustin. 17, 3, 20 Paruulum infantilibus blandimentis inductus diu protexit. Apul. Met. 5 p. 164 Infantilis vterus.
INFANTO āre. Infantis instar nutrire. Tertull. adu. Marc. 1, 14.
INFANTVLA ae. f. Dimin. Apul. 10 p. 252. Sidon. Epist. 7, 2.
INFANTVLVS i. m. Apul. Met. 8 p. 207 Gerebamus infantulos et mulieres.
INFARCIO, s. si, tum, ire. [ e)pibu/w ] Implere. vt, Parietes infarcire, apud Plin. 35, 14. [...]
INFAS antique pro Infans, Ennii esse dicitur. [...]
INFASCINATVS a, um. Adi. Vnde
INFASCINATE Adu. a)baska/ntws2 Gloss. Gr. Lat.
INFASCINABILIS e. Adi. a)ba/skantos2 Gloss. Gr. Lat.
INFASTIDITVS a, um. Adi. Quod fastidium non mouet. Infastiditum fers ipse ad busta cadauer Sidon. Carm. 16, 123. Add. Cassiodor. Ep. 41.
INFATIGABILIS e. Adi. [ a)ka/matos2 ] Qui non defatigatur. [...]
INFATIGABILITER Adu. Augustin. Epist. 32. Ven. Fortunat. Epist. inter Carm. 8, 14 et 15. Gloss. Gr. Lat. [ a)kama/tws2, Infatigabiliter.
INFATIGATVS a, um. Adi. Mart. Capella 6 p. 190.
INFATVO āre. [ mwropoie/w ] Reddere stultum et fatuum. [...]
page 1092, image: s1092INFAVORABILIS e. Adi. Fauore et approbatione indignus. a)spou/dastos2 Gloss. Gr. Lat. Nec infauorabilis sententia est Cels. l. 6 ff. de Collat.
INFAVORABILITER Adu. Non infauorabiliter respondere Vlpian. l. 2 §. 6 ff. de decur. et fil.
INFAVSTVS a, um. Adi. [ a)pai/sios2 ] Infelix, infortunatus. Ouid. Met. 14, 529 Bella infausta gerunt, multumque ab vtraque cruoris Parte datur.
INFECTOR, INFECTVS Part. vid. INFICIO.
INFECTVS [1] a, um. Adi. [ a)ne/rgastos2, a)/drastos2 ] Non factus. [...]
INFELIX icis. Adi. [ kakodai/mwn ] Contrarium Felici; Miser, calamitosus. [...]
INFELICITAS atis. f. [ kakodaimoni/a, duspragi/a, dustuxi/a ] Aduersa vel incommoda fortuna, calamitas. [...]
INFELICITER Adu. [ dustuxw=s2 ] Ter. Eun. 2, 3, 35 [...]
INFELICITO āre. Infelicem et miserum facere. Plaut. Casin. 2, 3, 30 Dii me et te infelicitent, si ego in os meum vini guttam indidi. Vid. mox INFELICO.
INFELICO āre. Habent multis locis Codices Plautini, quod testatur Pareus in Lex. Crit. V. g. Epid. 1, 1, 11 [...]
INFENSVS a, um. Adi. [ mhni/zwn ] Quod habet formam Participii ab Infendo, i. offendo. [...]
page 1093, image: s1093INFENSE Adu. Tacit. Ann. 5, 3, 6 Tiberius infense inuectus. Compar. Liu. 34, 15 Infensius hostes pro vallo pugnabant. Cic. Orat. c. 51 Isocrati est auersatus infensius. al. Impensius.
INFENSO āre. [ e)xqrai/nw ] Tacit. Ann. 13, 41 [...]
INFER antiquum nomen, vnde Inferior. Cato de R. R. c. 149 Vbi pyrus florere coeperit, prato irriguo: vbi super, inferque vicinus permittet, tum decedito. Sic Citer et Exter, v. v.
INFERAX acis. Adi. Siluae inferaces Hieron. Homil. 2. Et Frob. p. 185, Colon. 369. Tom. 3.
INFERCIO vid. INFARCIO.
INFERIVS a, um. Adi. Epitheton rerum, quae inferuntur in sacris, i. offeruntur. [...]
INFERIALIS e. Adi. Funebris. Apul. Met. 8 p. 169 Officiis inferialibus statim exactis. Conf. Idem Miles. 1 pr.
INFERIOR vid. INFERVS.
INFERMENTATVS a, um. Adi. [ a)/zumos2 ] Fermento carens, non fermentatus. [...]
INFERNAS atis. Adi. sicut Supernas. [...]
INFERNVS [1] a, um. Adi. katw/teros2, kataxqo/nios2 Gloss. Lat. Gr. [ o( ka/tw ] Infernus fluctus, quasi Infimus et profundus. [...]
INFERNVS [2] i. m. a(/|dhs2 Gloss. Lat. Gr.] Orcus. [...]
INFERNA orum. n. Pl. Idem. Tac. Hist. 5, 5 [...]
page 1094, image: s1094INFERNALIS e. Adi. Prudent. adu. Symmach. 1, 388 Hae sunt deliciae Iouis infernalis. Alcim. Auit. 2, 290 Infernali iamdudum nocte sepultis.
INFERO fers, intuli, illatum, inferre. [ e)pife/rw ] Intro ferre, siue portare. [...]
page 1095, image: s1095ILLATIO onis. f. [ ei)sfora\ ] Vlpianus in l. 2 [...]
ILLATIVVS a, um. Adiect. Illationem inferens. Apul. l. c. Dico autem Illationem, vel Illatiuum Rogamentum, quod Acceptionibus colligitur et infertur.
INFERTVS a, um. Part. pro Illatus. Vt, Infertum vinum Isidor. 20, 3.
INFERSVS a, um. Adi. Caro stercoribus infersa Tertullian. adu. Marc. 3, 10.
INFERTOR oris. m. Glossar. Gr. Lat. [ paraqe/ths2, structor, infertor.
INFERTILIS e. Adi. Apud Columel....
INFERTILITAS atis. f. Gloss. Gr. Lat. [ a)goni/a.
INFERVS a, um. Adiect. [ o( ka/tw ] ab Infra dictum est, quod infra est. [...]
page 1096, image: s1096INFIMIOR oris. Interpr. Iren. 2, 14 Infimiores illorum.
INFIMATES um. m. Pl. Qui sunt infimae sortis. [...]
INFIMO āre. Ad ima detrudere. Apul. Miles. 1 p. 106 pr. Manes sublimare, Deos infimare.
INFIMATVS a, um. Part. Apul. de Deo Socr. p. 44 Ingenia ad miserias infimata.
INFIMITAS atis. f. Conditio infimi. Ammian. 17, 13 Ad infimitatem obsequiorum venire. Idem 29, 2 Ipsa sortis infimitate ad omnia praeceps.
INFERILIA ium. n. Pl. Subterranea. [ kataxqo/nia, Gl. Lat. Gr.
INFERVEO, ere, siue inferbui, ere. [ e)pize/w ] Idem quod Feruere. [...]
INFERVEFACIO eci, actum, ere. [ zeopoiw= ] Columel. 9, 12 [...]
INFERVEFIO eri. Scribon. Larg. c. vlt. Posteroque et tertio die quum inferuefiunt, reconduntur.
INFESTATIO, INFESTATVS, INFESTATOR vid. infra INFESTO.
INFESTIVVS a, um. Adi. [ a)terph\s2 ] Inficetus, iniucundus. Gell. 1, 5 Homo subagresti ingenio et infestiuo.
INFESTIVITER Adu. Inficete, sine lepore. Gell. 9, 9 Caetera vertit non infestiuiter.
INFESTVS a, um. Adi. [ dusmenh\s2 ] Qui alicui malum infert: et est plus quam Inimicus, iamque aduersus eum fertur. [...]
page 1097, image: s1097INFESTE Adu. Liu. 26, 13 [...]
INFESTO āre. [ e)noxle/w ] Infestum et malo obnoxium reddere. [...]
INFESTATVS a, um. Part. Mare latrociniis ac praedationibus infestatum Vellei. 2, 73, 3. Infestatissimus Oros. praef. ad Augustin. al. infestissima.
INFESTATIO onis. f. [ dusme/neia, a)pe/xqeia, Vet. Gl.] Tertull. Apol. c. 1 Domesticis iudiciis nimis operata sectae huius infestatio obstruit defensioni, i. odium.
INFESTATOR oris. m. Qui infestat. Plin. 6, 28 Nomadas infestatoresque Chaldaeorum Scenitae claudunt.
INFIBVLA ae. f. Idem quod fibula. Hoc vocabulum Tertull. de Pall. c. 1 restitui iubet Iun. vbi diuisim legitur, Pallii habitus? in fibulae morsu humeris acquiescebat.
INFIBVLO, vel are. [ e)mporpw=, parenei/rw ] Cels. 7, 25 [...]
INFIBVLATVS a, um. Partic. Infibulati flamines aereis fibulis Festus.
INFICETVS vid. INFACETVS.
INFICIAS, et INFICIATOR vid. INFICIOR.
INFICIENS entis. Adi. i. nihil faciens. [...]
INFICIO eci, ectum, ere. [ ba/ptw, parembu/w ] Intingere, imbuere. [...]
INFECTVS [2] a, um. Partic. [ bebamme/nos2 ] Tinctus. [...]
INFECTVS [3] ūs. m. [ ba/yis2 ] Inficiendi ratio. Plin. 8, 48 De reliquarum infectu, suis locis dicemus.
INFECTIO onis. f. Idem. Vet. Gloss. Infectio, [ bafh\s2, ba/mma. Vid. etiam Eumen. Panegyr. Constantii Caesaris c. 18. vbi tamen Critici refragantur: et Octau. Horat. 1, 1.
INFECTIVVS a, um. Adi. Vitruu. 7, 14 Haec infectiua appellantur, de pigmentis quibusdam.
INFECTOR oris. m. [ bafeu\s2 ] Qui lanas inficit, et imbuit aliquo colore. [...]
page 1098, image: s1098INFECTORIVS a, um. Adi. Marcell. Emp. c. 4 Infectorium alumen.
INFECTORIVM i. n. Gloss. Gr. Lat. [ bafei=on, infectorium.
INFICIOR, vel potius INFITIOR ari. [ a)rne/omai, e)co/mnumi ] Negare, non fateri. [...]
INFICIATVS, melius INFITIATVS a, um. Part. Amicos infitiatus Ouid. ex Pont. 1, 7, 27.
INFICIANDVS, melius INFITIANDVS a, um. Aliud Partic. Ouid. Amor. 2, 17, 265 Non erit hic nobis infitiandus amor. Fama Idem Epist. 9, 4.
INFICIAS, melius INFITIAS [ e)/carno/s2 ei)mi ] tantum Accusatiui Casus, et Pluralis Num. solum, cum Eo, is, iungitur sine Praepositione: vt, Ire infitias, Negare. [...]
INFICIATOR, melius INFITIATOR oris. m. [ e)carnhth\s2 ] Qui negat se vel debere, quod actor petit, vel commisisse, quod accusator obiicit. [...]
INFICIATIO, melius INFITIATIO onis. f. [ e)ca/rnhsis2 ] Negatio. [...]
INFICIATRIX, mel. INFITIATRIX icis. f. Prudent. Psychom. v. 632? fidei fraus insiciatrix.
INFICIALIS, mel. INFITIALIS e. Adi. [ a)rnhtiko\s2 ] Vt, Infitialis status, Quo itur infitias, et negantur obiecta. [...]
INFIDELIS [1] vid. mox post INFIDVS.
INFIDVS a, um. Adi. [ a)/pistos2, a)/spondos2 ] A Fido, fidis derivatur, quod habet primam longam; significat autem Eum, cui non est fidendum. [...]
INFIDE Adu. Apud Firmicum esse dicitur.
INFIDELIS [2] e. Adi. [ a)/pistos2 ] Qui non stat promissis, et promissam fidem non exsoluit, quin potius violat. [...]
INFIDELITER Adu. Cic. ad Brut. 1 [...]
INFIDELITAS atis. f. [ a)pisti/a ] Fides violata, perfidia. [...]
page 1099, image: s1099INFIGO xi, xum, ere. [ e)mph/gnumi ] Intus figere. [...]
INFIXVS [1] a, um. Partic. [ e)mpephgme/nos2 ] Animus infixus in patriae caritate Cic. ad Brut. 15. [...]
INFICTVS, pro INFIXVS l. 7 ff. de Incend. et ruina.
INFIGVRATVS a, um. Adi. Theod. Priscian. 2, 1 Febris simplex et infigurata, quae typum nondum habet, vt loquuntur hodie.
INFIGVRABILIS e. Adi. Idem. Ammian. 24, 4 Compage scutorum, velut testudine insigurabilium fornicum, operiebantur.
INFIMVS vid. INFERVS.
INFINDO ere. [ e)nsxi/zw ] Findendo efficere in alia re. Virgil. Ecl. 4, 33 Oppida, quae iubeant telluri infindere sulcos. Sic Idem Aen. 5, 142.
INFIDIBVLVM i. n. Turnebus, Infidibula ab Infindendo nomen sunt adepta, quibus tanquam infinduntur vasa angusti oris, vt vrcei, vel dolia per tectorium, vt humor aut vinum infundatur. [...]
INFINITVS a, um. Adi. [ a)peire/sios2, a)pe/rantos2 ] Finito contrariam habet significationem. [...]
INFINITE Adu. [ a)/neu pe/ratos2 ] Sine modo et ratione aut mensura. [...]
INFINITO [ a)peiri/tws2 ] Ablatiuus vice Aduerbii. Plin. 25, 8 Procedente persuasione illa, quidquid in Creta nascitur, infinito praestare caeteris eiusdem generis alibi genitis.
INFINITAS atis. f. [ to\ a)/peiron ] Vniuersitas, generalitas, vel perpetuitas. [...]
INFINITIO onis. f. Cic. de Fin. 1, 21 c. 6 Infinitio ipsa, quam a)peiri/an vocant, tota ab illo est, i. infinitas, siue infinitudo. Conf. Non. 2, 469.
INFINITIVVS a, um. Adi. [ a)pare/mfatos2 ] Vnus ex Modis Verbi: Vox peculiaris. [...]
INFINIBILIS e. Adi. Apul. de Dogm. Plat. p. 50 Materia cum viduata sit sine, infinibilis recte videri potest. Mart. Capell. 2 p. 45 Vniuersum totum infinibilis patris profunditate coercitum.
INFIRMVS a, um. Adi. [ a)sqenh\s2, a)kata/statos2 ] Quod firmo contrarium est, Imbecillis et debilis. [...]
page 1100, image: s1100INFIRMIS e. Adi. Ammian. 20, 6 Coagmenta lapidum recens structorum madoreque etiam tum insirmium.
INFIRMITAS atis. f. [ a)sqe/neia ] Imbecillitas, debilitas. [...]
INFIRME Adu. [ a)sqenw=s2 ] Imbecilliter, impotenter. [...]
INFIRMITER Adu. Arnob. 7 p. 250 Quam infirmiter inualideque dicatur, ipsa rerum inaequalitas indicabit.
INFIRMO āre. [ a)sqeno/w ] Debilitare, infirmum reddere, refellere. [...]
INFIRMATVS a, um. Partic. Cic. in Pison. 44 c. 19 [...]
INFIRMATIO onis. f. [ a)sqe/nwsis2 ] Confutatio. [...]
INFIT e)pigi/netai, a)/rxetai Gloss. Lat. Gr.] Verbum defectivum, pro Incipit vsurpatur, auctore Festo. [...]
page 1101, image: s1101INFITEOR eri. i. non fateri, Festus.
INFITIOR cum cognatis. Vid. INFICIOR.
INFIXVS [2] vid. INFIGO.
INFLACCEO ere. Marcescere. Non. 2, 323 Inflaccebunt conditiones repudiato et reddito. ex Ennio. Sed Mercer. p. 110 Sin flaccebunt, etc.
INFLAGRO āre. Solin. c. 5 Sarmenta licet viridia ignem sponte concipiunt, et nullo inflagrante halitu, ab ipso numine fit accendium.
INFLAMMO āre. [ fle/gw, e)pifle/gw ] Incendere. [...]
INFLAMMATIO onis. f. [ flo/gwsis2, flegmonh\ ] Cic. de Orat. 2, 193 c. 46 [...]
INFLAMMANTER Adu. Gell. 10, 3 Acriter et inflammanter facit.
INFLAMMATOR oris. m. Apud Firmic....
INFLAMMATRIX icis. f. Apud Mamert. Paneg. Iulian. c. 3. et Marcellin. 14 1.
INFLATIO, INFLATVS vid. INFLO.
INFLECTO xi, xum, ere. [ e)gka/mptw, e)pikampte/w ] Auget simplicis Flectere, significationem, vel Intus flectere. [...]
INFLEXVS [1] a, um. Partic. [ e)pikamph\s2 ] Inflexus remus Cic. Acad. 4, 19. [...]
INFLEXIO onis. f. [ e)pikamph\ ] Cic. de Vniuers. 27 Omnis enim orbis eorum quasi helicis inflexione vertebat. Laterum Idem de Orat. 3 c. 59.
INFLEXVS [2] ūs. m. Idem. Sen. de Breu. Vitae c. 12 Vocem inflexu modulationis torquere. Arnob. 2 p. 57 Inflexibus flexuosis adire.
INFLEXIBILIS e. Adi. [ kampto\s2 ] Quod inflecti non potest. [...]
INFLETVS a, um. Adi. Non fletus. [...]
INFLIGO xi, ctum, ere. [ prosba/llw, e)mba/llw ] Fligo
page 1102, image: s1102antiquum verbum, significabat ferire, pulsare. [...]
INFLICTVS ūs. m. Arnob. 3 p. 111 Quorum inflictu et mobilitate lingua sonos articulat.
INFLICTIO onis. f. Theod. Cod. l. 9 tit. 13 Multae inflictione corrigere.
INFLO āre. [ fussa/w, e)mfussa/w, fusio/w ] Turgefacere. [...]
INFLATVS [1] a, um. Partic. [ pefusiwme/nos2 ] Varro de R. R. 3, 13 [...]
INFLATE Adu. Idem. Caes. B. C. 3, 79 Latius inflatiusque multo quam res erat gesta, fama percrebuerat.
INFLATVS [2] ūs. m. [ fusi/wsis2 ] Cic. Acad. 4, 20 c. 7 [...]
INFLABILIS e. Adi. Quod inflari potest. [...]
INFLATIO onis. f. [ fu/sa, e)mfu/shma ] Flatuum in corpore generatio. [...]
INFLATOR oris. m. Gloss. Gr. Lat. [ e)mfushth/s2.
INFLABELLO āre. Tertull. aduers. Valentin. c. 23 Omnibus elementis atque corporibus ignis inflabellatus est.
INFLOREO, ere. vel ere. Videtur tractum quendam et successionem florum notare. Claud. de Laud. Stil. 3, 124 Pristina Romuleis infloruit artibus aetas.
INFLVO xi, xum, ere. [ ei)sre/w, e)pir)r(e/w ] Intus fluere. [...]
page 1103, image: s1103INFLVENS entis. Partic. [ e)pir)r(e/wn ] Plin. 31, 4 [...]
INFLVVIVM i. n. Legitur in vno, qui superest, MS. Vellei. Paterc. 2, 120, 6 [...]
INFLVXVS ūs. m. Firmic. 1, 1 Si ex solis stellarum influxibus pendeamus. Et alibi frequenter. Vid. Vorst. de Latin. susp. c. 14 p. 109. et Antibarb. Cellar. p. 57. it. Cur. Post. p. 218.
INFLVXIO onis. f. Macrob. Somn. Scip. 1, 12 Materialis influxio in corpus.
INFODIO odi, ossum, ere. [ katoru/ttw ] Intus fodere. [...]
INFOSSVS [1] a, um. Partic. [ katwrugme/nos2 ] Plin. 13, 13 [...]
INFOSSIO onis. f. Pallad. Febr. t. 16 Infossio totius corporis.
INFOECVNDVS, melius INFECVNDVS a, um. Adi. [ a)/foros2 ] Fecundo contrarium, Non ferax, Sterile. [...]
INFECVNDE Adu. Idem. Gell. 19, 3 per Metaph. Infecunde atque ieiune laudare.
INFECVNDITAS atis. f. [ a)fori/a ] Sterilitas. [...]
INFOEDERATVS a, um. Adi. Non foederatus. Tertull. Praescript. aduers. haeres. c. 12.
INFORMIDABILIS e. Adi. Omnis erit iudex informidabilis illi Coripp. 2, 354.
INFORMIDATVS a, um. Adi. Non formidatus, abs quo nihil periculi timetur. Sil. 15, 241 Hinc tacite nitens informidatus adire, etc.
INFORMIS e. Adi. [ a)/morfos2, a)/sxhmos2 ] Sine forma. [...]
INFORMITER Adu. Idem. Augustin. Confess. 12, 29 Informiter sonat.
INFORMITAS atis. f. Solin. in prooem. Scabrae informitatis proditio. Vsus saepe Augustinus.
INFORMVS a, um. Adi. Idem ac Informis, ex mente Iunii ad Tertull. de Pallio c. 2. et Stewechii ad Arnob. p. 78 Not.
INFORMO āre. [ u(potupo/w, sxhmatopoiou=mai ] Plus est quam deformare, nempe formam rei dare vel re ipsa, vel describendo. [...]
INFORMATVS a, um. Partic. Institutus. [...]
INFORMATIO onis. f. [ u(potu/pwsis2 ] Notio a natura animo impressa, quae ad formam illius et essentiam pertinere videatur. [...]
INFORMATOR oris. m. Qui informat, vel instituit. [...]
page 1104, image: s1104INFORMATRIX icis. f. ICt. in Cod.
INFORMABILIS e. Adi. Qui formari nequit. Tertull. adu. Praxean c. 27 Deum immutabilem et informabilem credi necesse est.
INFORO āre. [ e)nagora/w ] a Foro compositum, verbum ficticium, quod forte significet, In forum diuulgare, aut In forum vocare, sed cum allusione ad verbum forare, quatenus obscenum quid notare potest. [...]
INFORTVNATVS a, um. Adi. [ dustuxh\s2 ] Calamitosus, aerumnosus. [...]
INFORTVNIVM i. n. [ a)tu/xhma, dustu/xhma ] Calamitas. [...]
INFORTVNITAS atis. f. [ dustuxi/a ] Gell. 6, 1 Itidem sunt bona et mala, felicitas et infortunitas, dolor et voluptas.
INFOSSVS [2] vid. INFODIO.
INFRA [ e)/nerqe, ne/rqe, u(pe/nerqe ] Praepositio Accusatiuo Casui seruiens, cui contrarium est Supra. [...]
INFRACTIO, INFRACTVS vid. INFRINGO.
INFRAENO, s. āre. [ e)gxalino/w ] Proprie est Equis frena imponere. [...]
INFRAENATVS, s. INFRENATVS a, um. Part. [ e)gxalinwto\s2 ] Liu. 37, 20 [...]
INFRENIS, e. et INFRENVS a, um. Adi. Sine freno. Virg. Aen. 4, 41 [...]
INFRENATIO onis. f. Tertull. adu. Marc. 1, 29 Quae libidinis infrenatio in castratione.
INFRAGILIS e. Adi. [ a)/r)r(hktos2 ] Quod frangi non potest. [...]
INFRANGIBILIS e. Adi. Qui frangi nequit. [...]
INFRASCRIPTVS quod ex Gruteri Inscriptt. adfert Borrich. Cogit. p. 136 diuisim melius scribitur.
INFREMO ere. [ e)mbre/momai ] Sil. 3, 230 Nec bellum raptis tam dirum mille carinis Acrius infremuit, trepidumque exterruit orbem.
INFRENDEO, ere. et INFRENDO ere. [ e)mbru/xw ] Valde frendere; proprie significat Dentes prae nimia ira concutere et inuicem collidere. [...]
page 1105, image: s1105INFREQVENS entis. Adi. [ a)/puknos2, spa/nios2 ] Parum frequentatum. [...]
INFREQVENTIA ae. f. [ spani/a ] Raritas et paucitas. [...]
INFREQVENTATVS a, um. Adi. Sidon. Epist. 4, 10 Vt rebus amicitia vegetetur, quae verbis infrequentata torpuerat. Idem Epist. 9, 15 Metrum infrequentatum durius texitur.
INFRICO ui et aui, atum, are. [ e)ntri/bw ] Idem quod Fricare, et Fricando confundere, vel Fricando etiam illinere. [...]
INFRICATVS a, um. Partic. [ e)ntrifqei\s2 ] Plin. 26, 8 Et infricata Polemonia, aristolochiae decocto foliis. Add. Idem 30, 12.
INFRICTVS a, um. Adi. Idem. Plin. 20, 13. Marc. Empir. c. 10.
INFRICTIO onis. f. Cels. 8, 11 fin. Infrictionem membro adhibere.
INFRIGESCO ere. Defrigescere. Cels. 5, 25, 4 Cum infrixit catapotia fiunt. Add. Veget. 3, 28.
INFRIGIDO āre. Refrigerare Medici antiqui. [...]
INFRIGIDATIO onis. f. Veget. 1, 29 Sudoris subita infrigidatio.
INFRIGO xi, ctum, ere. [ e)nthgani/zw ] Simul frigo, vel in patella, aut alio quouis instrumento. [...]
INFRINGO egi, actum, ere. [ e)pikla/zw ] Idem quod Frangere, certe conari frangere. [...]
INFRACTVS a, um. Partic. [ e)piklasqei\s2 ] Columel. 8, 17, 13 [...]
page 1106, image: s1106INFRACTIO onis. f. [ e)pi/klasis2 ] Vt, Infractio animi, pro Inconstantia, vel fractione. [...]
INFRIO āre. [ e)pileio/w ] Friare, et in minutas partes comminuere, cum notatione loci, quo cadant ille minutiae. [...]
INFRONS ondis. Adi. Ouid. ex Pont. 4, 10, 31 Hic agri infrondes, hic spicula tincta venenis. h. e. Agri sine frondibus et arboribus.
INFRONTATE Adu. Impudenter. Fulgent. Exposit. sermon. antiq. 22 Catillare est per alienas domos infrontate gyrare. Vid. Salmas. ad Vopisc. in Numeriano c. 13.
INFRVGIFER a, um. Adi. Idem atque infructuosus. Infrugifera arbor Vet. Hor. Scholiastes ad Carm. 2, 15, 4.
INFRVCTVOSVS a, um. Adi. [ a)/karpos2 ] Quod fructum non fert. [...]
INFRVCTVOSE Adu. Idem. Epistolae Hieron. 89, 5. et Augustin. 9, 4 et 137. it. de C. D. 21, 9.
INFRVCTVOSITAS atis. f. Tertull. de Resurr. carnis c. 33.
INFRVNITVS a, um. Adi. Proprie videtur esse qui frui nescit, stupidus ad vsum bonarum rerum, [ a)peiro/kalos2, vt est in Vet. Gloss. [...]
INFVCO āre. Fuco tingere. [...]
INFVCATIO onis. f. Apud Arnob....
INFVDIBVLVM vid. INFVNDIBVLVM.
INFVLA ae. f. ste/mma et ste/mmata Vet. Gloss.] Definiente Festo sunt filamenta lanea, quibus sacerdotes et hostiae, templaque velabantur. [...]
page 1107, image: s1107INFVLATVS a, um. Adi. Infula ornatus. [...]
INFVLCIO ire. Pro Ingerere. Sen. Epist. 114 Non desinit omnibus locis hoc verbum infulcire. Suet. Tiber. c. 53 Mori inedia destinanti infulciri, per vim ore diducto, cibum iussit.
INFVLGENS entis. [ e)pisti/lbwn ] Partic. sine Verbo, Idem quod Fulgens. Laudatur Catul. Argon. s. 63, 386 Saepe pater diuūm templum infulgente reuisens, etc. Sed meliores templo in fulgente.
page 1108, image: s1108INFVLLONICATVS a, um. Adi. a)/gnafos2 Gloss. Gr. Lat.
INFVMO āre. [ u(pokapni/zw ] Ad fumum siccare. [...]
INFVMIBVLVM i. n. vid. INFVRNIBVLVM. Nempe aliqui apud Plinium 24, 15 non Infurnibulum, neque Infundibulum, sed Infumibulum legunt Harduin. s. 85 Infurnibulum recepit.
INFVNDO udi, usum, ere. [ e)gxe/w, ei)sxe/w, e)pixe/w ] Ex Simplici intelligitur. [...]
INFVSVS [1] a, um. Partic. [ e)gxuqei\s2 ] Plin. 20, 13 [...]
INFVSVS [2] ūs. m. [ e)/gxusis2 ] Plin. 24, 6 Sonitus aurium emendat infusu, strumas illitu.
INFVSIO onis f. Idem. [ e)pi/xusis2 ] Oui infusio Scribon. 20. Plin. 20, 21 Vuluas et cibo et infusione mollit in oleo. Pall. Febr. 25, 22 Infusio caelestis, i. imber.
INFVSOR oris. m. Prudent. Cathem. 4, 11 Infusor fidei.
INFVNDIBVLVM i. n. [ xw/nh ] Instrumentum, quo in vasa oris angusti infundimus liquores. [...]
INFVRNIBVLVM i. n. Caminus paruus mobilis, qui furni spiraculo imponitur, ad fumum emittendum. [...]
INFVSCO āre. [ e)mfaio/w ] Fuscum reddere. [...]
INFVSCVS a, um. Adi. [ faio\s2 ] Idem quod Fuscus. Colum. 9, 10, 1 Quidam etiam infusci atque hirsuti reperiuntur. Sic 9, 3, 1 Infusci coloris apes.
INFVSCATIO onis. f. Plin...
ING
INGEMINO āre. [ e)pidiplasia/zw ] Simplici hoc addit compositio, vt Frequentius geminare significet. [...]
INGEMINATVS a, um. Partic. [ dediplasme/nos2 ] Nobilitas ingeminata Ouid. ex Pont. 4, 16, 44. i. paterna et materna.
INGEMO ui, itum, ere. [ e)piste/nw, kataste/nw ] Idem quod Gemo. [...]
page 1109, image: s1109INGEMISCO ere. [ stena/xw ] Idem quod Primitiuum. [...]
INGEMISCENDVS a, um. Part. Ammian. 30, 7 Clades ingemiscendas vindicare.
INGENERO āre. [ e)mfu/omai ] Ex Simplici intelligitur. [...]
INGENERASCO ere. Idem quod Ingenero, a quo descendit, vt a Labo, Labasco; ab Integro, Integrasco, etc. [...]
INGENITVS [1] vid. INGIGNO. 2 Ingenitus, a, um. Adi. Non genitus. Arnob. 1 p. 17.
INGENICVLVS i. m. Qui Graecis Engonasis dicitur, Nixus genibus, sideris nomen. Firmic. 8, 17. Manil. 5, 639. Vid. ENGONASIS.
INGENICVLO āre. Hygin. Astron. 2, 6 dicit, postquam Herculem tela deficerent, se ingeniculasse. Conf. Lamprid. Heliog. c. 5.
INGENICVLATVS i. m. Idem sidus Herculis. Vitruu. 9, 6 Pes Ingeniculati.
INGENIVM i. n. [ eu)fui/+a, a)gxi/noun, to\ ] Proprie Natura dicitur cuique ingenita. [...]
page 1110, image: s1110INGENIOLVM i. n. Apud Arnob. 5 p. 157. et Hieron. adu. Ruf. 3, 4 extr.
INGENIOSVS a, um. Adi. [ eu)fuh\s2, a)gxi/nous2, dai/dalos2 ] Ingenio optimo et alacri praeditus. [...]
page 1111, image: s1111INGENIOSE Adu. [ eu)fuw=s2 ] Subtiliter, et cum ingenio. [...]
INGENIATVS a, um. Adi. Apto ingenio praeditus. Plaut. Mil. 3, 1, 133 Lepide ingeniatus. Add. Gell. 12, 2. Ingeniatus ad astutiam Apul. Florid. 4 p. 360.
INGENO ere. Idem quod Ingigno. Verbum est antiquum. Lucret. 3, 745 Ex ineunte aeuo ingenerascunt, inque genuntur. Add. Manil. 5, 135 His etiam ingenitur visendi ignota cupido.
INGENS entis. Adi. [ eu)mege/qhs2, pammege/qhs2 ] Dicitur, vt inquit Festus, augendi consuetudine, vt Inclamare, Inuocare. [...]
INGENVVS a, um. Adi. [ e)leuqe/rios2, gnh/sios2, eu)genh\s2 ] Proprie Natiuus, et opponitur Manu factis. [...]
page 1112, image: s1112INGENVITAS atis. f. [ e)leuqerio/ths2 ] Liberalitas, nobilitas, honestas. [...]
INGENVE Adu. [ e)leuqeri/ws2 ] Libere ac simpliciter: vt, Ingenue loqui. i. Vt liberum hominem decet, nihil timidum, nihil servile. [...]
INGERO ssi, stum, ere. [ e)pixei/w, e)pemba/llw, e)peisfe/rw ] Copiose adferre, et infundere. [...]
INGESTVS [1] a, um. Part. Praeter dicta, Humo ingesta contumulari Ouid. in Ibin 460.
INGESTVS [2] ūs. m. Tertull. de Resurr. Carn. c. 42 Immortalitatis ingestus.
INGESTIO onis. f. Mart. Capell...
INGESTO āre. Frequent. [...]
INGESTABILIS e. Adi. [ a)ba/staktos2 ] Quod gestari non potest. Plin. 7, 6 Ingestabile onus crurum, et inguinum leuis tumor.
INGIGNO genui, genitum, ere. [ e)ggenna/w ] Vna et simul gignere. [...]
INGENITVS [2] a, um. Part. Natali et ingenita sterilitate laborantibus Columel. 3, 7, 2. [...]
INGITAS atis. f. Quasi Indigitas; Paupertas, inquit Perottus, laudatque Plaut. Poen. 4, 2, 85 Profecto ad ingitatem lenonem rediget, si has adduxerit. Sed etiam antiquissima Exemplaria legunt Incitas.
INGLOMERO āre. [ strombo/w ] Idem quod simplex, nempe colligere velut in glomerem s. globum. Stat. Theb. 1, 350 Sed plurimus Auster Inglomerat noctem, et tenebrosa volumina torquet.
INGLORIVS a, um. Adi. [ a)klh\s2, a)/docos2 ] Qui nullam laudem aut gloriam sua virtute aut fortitudine consecutus est, et veluti ignobilis. [...]
INGLVTINATVS a, um. Adi. a)ko/llhtos2 Gloss. Gr. Lat.
INGLVTIO ire. Alterum inglutiri non potest Const. Afer de N. H. Oesophago ad inglutiendum concedere Id. ibid.
page 1113, image: s1113INGLVVIES ei. f. [ laimargi/a ] Ventris rapacitas, voracitas. [...]
INGLVVIOSVS a, um. Adi. Apud Fest. in Ingluuies. et Isidor. 10 lit. I Ingluuiosus a Gula et voracitate dictus.
INGRANDESCO ere. [ e)pidi/dwmi ] Grandem fieri. [...]
INGRANO āre. Aceruos granorum facere, seruandi causa. Fragm. Gloss. Anglic.
INGRATVS a, um. [ a)/xaris2 ] Adi. Passiuae significationis, Quod non est gratum et acceptum: pro quo nihil debere nos putamus. [...]
INGRATE Adu. [ a)xari/stws2 ] Cic. pro Deiot. 30 c. 11 [...]
INGRATIS Adu. [ a)ekhti\ ] Praeter gratiam et meritum, Non vltro inquit Donatus. [...]
INGRATIA ae. f. Contrarium Gratiae. [...]
INGRATITVDO inis. f. [ a)xaristi/a, a)gnwmosu/nh ] A Cicerone non dicitur. [...]
INGRATIFICVS a, um. Adi. [ a)/xaris2 ] Idem quod Ingratus. Cic. pro Sext. 121 ex Poeta, O ingratifici Argiui, inanes Graii, immemores beneficii.
INGRAVO āre. [ e)pibaru/nw ] Grauem facere, vel Corrumpere, et quasi Grauiter afficere. [...]
page 1114, image: s1114INGRAVIS e. Adi. Valde grauis apud Vlp. l. 3 pr. ff. D. de S. C. Silan. legi vult Erythr. Ind. Virg. in Infractus. Sed recte Gothofr. Si quis in graui valetudine affectus.
INGRAVATVS a, um. Adi. Spartian. in Seu. c. 21 Ingrauatus morbo. Vulg. Int. Exod. 7, 14.
INGRAVATE Adu. Non grauate. Ammian. 17, 21 Obsecundabant imperiis ingrauate. Idem 18, 2 extr.
INGRAVATIO onis. f. Theod. Cod. 7 t. 13 Perpetuae ingravationi addici.
INGRAVESCO ere. [ baru/nw ] Grauem, vel molestum fieri. Plin. 31, 7 [...]
INGRAVESCENS entis. Partic. [ baru/nwn ] Ingrauescens aetas, i. Senectus. [...]
INGRAVIDO āre. Idem quod Grauidare. Paullin. Nat. Felic. 9,..
INGRAVIDATVS a, um. Adi. Augustin. Confess. 7, 5 Talia voluebam pectore meo misero ingrauidato curis mordacissimis.
INGREDIOR edi. Dep. [ du/w, ei)sdu/w, u(podu/w, ei)se/rxomai, e)peisdu/w ] Incedere, tum intrare, et hinc incipere. [...]
INGREDIENS entis. Partic. [ ei)sdu/wn ] Iter ingrediens Sil. 15, 506. Inambulans atque adscensu ingrediens arduo Cic. de Orat. 1 c. 61. Add. Virg. Aen. 8, 309. Ouid. Met. 8, 442.
INGRESSVS [1] a, um. Partic. Ingressus tribunatum Vell. 2, 6, 2. [...]
INGRESSIO onis. f. [ ei)/sdusis2 ] Cic. Tusc. 4, 2 [...]
INGRESSVS [2] ūs. m. [ pro/sodos2 ] Incessus. [...]
INGRVO ere. [ e)piskh/ptw ] Simul et confertim, veluti gruum more inuadere. [...]
page 1115, image: s1115INGVEN inis. n. [ boubw\n ] Pars corporis circa pudenda, praesertim superior et ad laterna, quod apparet consideranti Celsi doctrinam de intestini prolapsi in scrotum curatione 7, 20. [...]
INGVINARIA ae. f. [ boubou/nion ] Herba inguinum doloribus vtilis. [...]
INGVINALIS e. Adi. Ad inguen spectans. Inguinalis herba Apul. de Herb. c. 60.
INGVRGITO āre. [ e)mfore/omai, a)mpwti/zw ] Significat vel in gurgitem se coniicere, vel instar gurgitis abundare. [...]
INGVRGITATVS a, um. Partic. Petron. c. 79 Anus diutius ingurgitata ne ignem quidem admotum sensit. Macrob. Somn. Scip. 1, 3 Temeto ingurgitatus.
INGVRGITATIO onis. f. Apud Firmic. 5, 8.
INGVSTABILIS e. Adi. [ a)/geustos2 ] Quod gustari non potest. Ingustabilis fons Plin. 2, 106. Idem 16, 26 Femina post Autumnum fert baccas acerbas et ingustabiles cunctis animantibus.
INGVSTATVS a, um. Adi. [ a)/geustos2 ] Non gustatus. Hor. Serm. 2, 8, 30 Vt vel continuo patuit, quum passeris, atque Ingustata mihi porrexerit ilia rhombi. Sed
INGVSTO pro Gustandum dare, legitur apud Tertull. aduers. Gnost. s. Scorp. c. 7 [...]
INH
INHABILIS e. Adi. [ a)nepith/dios2 ] Non aptus. [...]
INHABITO āre. [ e)noike/w ] Idem quod Habitare. [...]
INHABITANS antis. Partic. Plin. Epist. 7, 27, 6 Inde inhabitantibus tristes diraeque noctes. Apul. Met. 1 p. 18, 11 Flor. Densa inhabitantium aedificia. it. Vulg. Sirac. 10, 2. etc.
INHABITABILIS e. Adi. [ a)noi/khtos2 ] Quod habitari non
page 1116, image: s1116potest. [...]
INHABITATIO onis. f. Tertull. contra Marc. 3, 24. et Vulg. Int. Sap. 9, 15. Fulgent. Epist. 4 ad Prob.
INHABITATOR oris. m. Hieron. adu. Heluid. c. 1. Vlpian. l. 1 §. vlt. D. furti adu. naut. Nouat. de Trinit. c. 29. Augustin. Retract. 1, 7.
INHAEREDITO āre. Vulg. 4 Esdr. 7, 67. At
INHAEREDO āre. Saluian. contr. Auar. 2 p. 384.
INHAEREO ere. [ e)pifu/omai, e)pilamba/nw ] Idem quod Adhaerere. [...]
INHAERENS entis. Partic. [ prosi/sxwn ] Humeris abeuntis inhaerens Ouid. Trist. 1, 3, 79. [...]
INHAERESCO ere. [ e)pilamba/nomai ] Idem quod Inhaereo. [...]
INHAESIO onis. f. Apud Augustin...
INHALO āre. [ e)mpneu/w ] Halitum in aliquem emittere. [...]
INHALATVS [1] a, um. Part. Afflatus. Apul. Met. 2 p. 190 Id genus friuolis inhalatis.
INHALATIO onis. f. Inspiratio. Apud Plin. vt aiunt Lexica: negant indices.
INHALATVS [2] ūs. m. Idem. Apul. Met. 2 p. 219 Patentis oris inhalatu cinanneo.
INHAMO āre. Hamo inuoluere. Tralate: Sidon. 9, 9 Vncatis syllogismis volubilem tergiuersantium linguam inhamare.
INHIBAE aues vid. INEBRAE.
INHIBEO ui, itum, ere. [ e)nei/rgw, a)poste/gw ] Ex In et Habeo compositum; est rem inceptam, ne procedat, impedire. [...]
page 1117, image: s1117INHIBITVS a, um. Partic. Vt, Inhibitus cursus Curt. 4, 16, 16. Lacrimae Idem 10, 6, 3. Inhibitus salubriter modus nimiae potestatis Liu. 3, 59. Vid. Gronou. ad loc.
INHIBITIO onis. f. [ ei)=rcis2 ] Cic. Att. 13, 21 Inhibitio remigum.
INHIBRAE dicuntur aues in auspiciis, quae volatu quasi inhibent et prohibent agere. Seru. ad Aen. 3, 246 Alites si fuerint prosperae praepetes, si aduersae inhibrae dicuntur. Vid. INEBRA.
INHINNIO ire. Ille puellis primus inhinniuit Prudent. in Symmach. 1, 57.
INHIO āre. [ xai/nw ] Valde os aperire, ad recipiendum bolum: per translationem, vehementer adspirare ad aliquid. [...]
INHIANTER Adu. Cupide. Apud Augustin. Confess. 9, 8. Et Epist. 112, 8.
INHIATIO onis. f. Cupiditas. Treb. Poll. in Gallien. c. 9 Scrutantes omnia atque vniuscuiusque vultum mira inhiatione mirantes.
INHONESTVS a, um. Adi. [ ai)sxro\s2 ] Honesto contrarium. [...]
INHONESTE Adu. [ ai)sxrw=s2 ] Ter. Andr. 4, 6, 2 [...]
INHONESTO āre. [ ai)sxu/nw ] Dedecorare. Ouid. Trist. 4, 8, 9 Ne cadat, et multas palmas inhonestet adeptas. Heins. spurium censet hoc distichon.
INHONESTAS atis. f. Contrarium Honestati. [...]
INHONESTATIO onis. f. Apud Hieron...
INHONESTAMENTVM i. n. Dehonestamentum. Apul. Apol. p. 275 Ne quid maculae aut inhonestamenti in me admittam. Conf. Isidor. 2, 21.
INHONORO āre. [ a)tima/zw ] Honore priuare. Tertull. de Resur. Carn. 10 Carnis non substantia sed actus inhonoretur. Add. Id. adu. Marc. 4, 15. et de Fuga in Persec. c. 5.
INHONORATVS a, um. Partic. [ a)/timos2 ] Honorato contrarium. [...]
INHONORABILIS e. Adi. Idem. Tertull. aduers. Marc. 3, 17 Si inglorius, si inhonorabilis meus erit Christus.
INHONORIFICVS a, um. Adi. Non honorificus. Sen. de Const. Sap. c. 10 Humilitas animi contrahentis se ob factum dictumque inhonorificum.
page 1118, image: s1118INHONORVS a, um. Adi. [ a)/timos2 ] Plin. 5, 30 [...]
INHORREO ere. [ fri/ttw ] Valde horrere. [...]
INHORRESCO ere. [ e)pifri/ttw ] Idem. Plin. 10, 14 [...]
INHORTOR ari. Dep. Apul. Met. 8 p. 164 [...]
INHOSPITVS a, um. Adi. [ a)po/cenos2 ] Quod hospitio proprium et aptum non est ac commodum, vel propter asperitatem, vel propter incultum loci statum. [...]
INHOSPITALIS e. Adi. [ a)/cenos2 ] Inhabitabilis. [...]
INHOSPITALITER Adu. Idem. Tertull. aduers. Marc. 4, 24.
INHOSPITALITAS atis. f. [ a)poceni/a ] Hospitalitati Contrarium. Cic. Tusc. 4, 27 c. 11 Quae autem sunt his contraria, ea nasci putantur a metu, etc. vt inhospitalitas est.
INHOSTVS a, um. Adi. [ a)/nisos2 ] Iniquum et iniustum significat, vt vult Salmas. [...]
INHVMANVS a, um. Adi. [ a)pa/nqrwpos2 ] Crudelis, humanitatis expers, communi naturae sensu priuatus. [...]
INHVMANE Adu. [ a)panqrw/pws2 ] Inciuiliter, imprudenter. [...]
INHVMANITER Adu. [ a)khde/stws2 ] Idem. Cic. Q. Frat. 3, 1, 6 Non possum scribere, me miratum esse illum tam inhumaniter fecisse, vt sine meis literis proficisceretur.
INHVMANITAS atis. f. [ a)panqrwpi/a ] Cic. Philipp. 2, 8 [...]
INHVMANATIO onis. f. et
INHVMANATVS a, um. Adi. De Christo humanitatem assumente Cod. de summa Trin.
INHVMECTVS a, um. Adi. Idem atque Siccus. Cael. Aurel. Acut. 2, 37 Inhumectum et siccum corpus.
INHVMIGO āre. Humectare. Liu. Andron. apud Non. 1, 311 Confluges vbi conuentu campum totum inhumigant. Al. Inhumidant.
INHVMO āre. [ e)ntafia/zw ] In terra recondere, aut humo operire. Plin. 17, 18 Non inhumare taleas, aut siccare prius, quam serantur, vtilius compertum.
INHVMATVS a, um. Adi. Non humatus, Insepultus. [...]
INI
INIBI [ e)kei= ] Adu. in loco: quiddam maius quam Ibi significans. [...]
page 1119, image: s1119INIDONEVS a, um. Adi. Non idoneus. Vnde
INIDONEE Adu. Apud Apul. Met. 4 p. 155 Inidonee celebrari laudibus. al. aliter.
INIECTO, INIECTVS vid. INIICIO.
INIENS [2] vid. INEO.
INIGO egi, actum, ere. Intro agere, impellere. [...]
INIICIO eci, ectum, ere. [ e)pir)r(i/ptw, e)mba/llw ] Intro iacere. [...]
page 1120, image: s1120INIECTVS [1] a, um. Part. [ e)per)r(imme/nos2 ] Liu. 27, 32 [...]
INIECTVS [2] ūs. m. [ e)pi/r)r(iyis2 ] Plin. 8, 16 [...]
INIECTIO onis. f. [ e)pi/r)r(iyis2 ] Vt, Manus iniectio. [...]
INIECTO āre. Frequent. [ e)pir)r(i/ptomai ] Stat. Theb. 9, 133 Ausus erat furto dextram iniectare Leonteus. Sil. 3, 183.
INIECTIVVS a, um. Adi. Vt, Status controuersiarum iniectiuus Aggen. Vrb. de Limit. p. 63. conf. p. 78.
INIECTIONALE is. n. Idem quod Clyster. Octau. Horat. 4 Obstare iniectionali.
INIMICVS i. m. [ e)xqro\s2, a)pexqh\s2 ] Amico contrarium. [...]
INIMICITIA ae. f. [ e)/xqos2, e)/xqra, a)pe/xqeia ] Cic. Tusc. 4, 21 c. 9 [...]
page 1121, image: s1121INIMICO āre. e)xqrai/nw, e)xqro\n poiw= Gloss. Lat. Gr. et Gr. Lat.] Inimicum facere. [...]
INIMICALIS e. Adi. Aduersarius. Sidon. Epist. 1, 3 Stimulis inimicalibus excitari.
INIMICE Adu. [ e)xqrwdw=s2 ] Hostiliter, aduerso animo et contrario. [...]
INIMICITER Adu. [ e)pexqw=s2 ] Accius, Placare hostem ferocem inimiciter accensum. apud Non. 11, 41. Vid. Gell. 3, 8. Charis. p. 181. Priscian. p. 1011.
INIMITABILIS e. Adi. [ a)mi/mhtos2 ] Quod quis imitari non potest. [...]
ININDE Adu. [ e)kei=qen ] Ex eo loco. Liu.... Ita exercitus ininde domos abducti. Locus fortasse corruptus.
ININITIATVS a, um. Adi. Non inceptus. Claud. Mamert. c. 23.
ININTERPRETABILIS e. Adi. Sermo ininterpretabilis Vulg. Hebr. 5, 11. Conf. Tertull. adu. Valent. c. 14.
ININTELLIGIBILIS e. Adi. Inintelligibilis Dei splendor Ambros. Offic. 1, 14.
ININVENTIBILIS e. Adi. Ininuentibilia iudicia eius Tertull. adu. Hermog. c. 45.
ININVESTIGABILIS e. Adi. Tertull. adu. Marc. 2, 2. et 5, 14. it. adu. Hermog. c. 45.
INIQVVS a, um. Adi. [ a)no/malos2 ] Non aequatus nec planus, Impar, difficilis et cui par non sis. [...]
INIQVARE [ paranomei=n ] Perturbare, iniquum aegrumque reddere. Laberius, Aequum animum indignanti iniquat contumelia ap. Non. 2, 444.
INIQVITAS atis. f. [ a)nomali/a ] Liu. 7, 34 [...]
INIQVE Adu. [ parano/mws2 ] Iniuste. [...]
page 1122, image: s1122INITIVM i. n. [ a)rxh\ ] Principium et velut ingressus rei maioris, Initium vocatur: vt, Initium orationis Quinctil. 4, 1, 1. [...]
INITIAMENTA orum. n. Religionis prima dogmata. [...]
INITIO āre. [ mue/w, tele/w ] Sacris imbuere. [...]
INITIANTES qui initiantur. Vitruu. 7 praef. sub fin.
page 1123, image: s1123INITIATVS a, um. Part. Praeter loca iam indicata huc referimus ista Metaphorica. [...]
INITIATIO onis. f. Ipse actus initiandi, sacris dici potest, de quo multa Apul. Met. 11. [...]
INITIATOR oris. m. mustagwgo\s2 Gloss. Gr. Lat.] Qui initiat. Tertull. adu. Marc. 4, 14. et Ambros. Epist. 13.
INITIATRIX icis. f. Saluian. de Auarit. 4 p. 165.
INITIALIS e. Adi. Primordialis. Apul. Met. 11 p. 259 Natura rerum parens saeculorum progenies initialis. Add. 4 p. 156.
INITALIA ium. n. [ teletai\, musth/ria ] Idem quod initia, s. mysteria, vt vult Salmas. ad Capitolin. [...]
INITVS [3] vid: INEO.
INIVCVNDVS a, um. Adi. [ a)terph\s2 ] Iucundo contrarium. Cic. de Fin. 1, 3 c. 1 extr. [...]
INIVCVNDE Adu. [ a)terpw=s2 ] Cic. Att. 1, 20 (s. vlt.) Quae res mihi asperius a nobis atque nostris, et iniucundius actae videbantur.
INIVCVNDITAS atis. f. [ to\ a)terpe\s2 ] Cic. de N. D. 2, 138 c. 55 Sed tamen praetereundum est, ne quid habeat iniucunditatis oratio.
INIVDICATVS a, um. Adi. [ a)di/kastos2, a)kata/kritos2 ] Non legitime iudicatus. [...]
INIVGES [ a)/zuges2 ] Boues dicuntur a Festo, qui sub iugo non fuerunt. [...]
INIVGATVS a, um. Adi. Idem. Sidonius Carm. sub Ep. vlt. l. 1 Vinxit ad tauri latus iniugati.
INIVNGO ere. [ e)piti/qhmi, prosa/gw ] Simul iungere. [...]
INIVNCTVS a, um. Part. [ prosaxqei\s2 ] Manus iniunctae pedibus Sen. Thyest. s. 6. [...]
INIVNCTIO onis. f. Sidon. Epist. 9, 2 Iniunctione confundor. Dixerat, Quae tamen literae plurimum nobis honoris, plus oneris imponunt.
INIVRATVS a, um. Adi. [ a)nw/motos2 ] Iurato est contrarium. [...]
INIVRIA ae. f. [ u(/bris2, a)diki/a ] Dicta est, quod non iure fiat. [...]
page 1125, image: s1125INIVRIOR ari. Dep. Senec. de Const. Sap. c. 9 Omne fortuitum circa nos saeuit, et iniuriatur. Plus victoriatum est, quam iniuriatum Tertull. adu. Gnost. c. 6.
INIVRIVS a, um. Adi. [ u(bristh\s2 ] Nomen est comicum, quo etiam oratores vtuntur, i. e. qui audet aliquid contra ordinem iuris. [...]
INIVRIE Adu. pro Iniuriose. Naeuius Lycurgo: Oderunt dii homines. Iniuriose egone, an ille iniurie facimus. Nonius 2, 429. Superl. Iniuriissime Ammian. 16 p. 156.
INIVRIOSVS a, um. Adi. [ u(bristiko\s2, u(bristh\r ] Qui infert iniuriam. [...]
INIVRIOSE Adu. [ u(bristikw=s2 ] Cic. ad Brut. 13 [...]
INIVRVS an dixerunt antiqui, vt Periurus? Plaut. Pers. 3, 3, 4 [...]
INIVSSVS [1] ūs. m. [ a)/neu th=s2 prosta/cews2 ] fere in Ablatiuo vsurpatur: vt, Iniussu meo vel tuo: i. te non praecipiente. [...]
INIVSSVS [2] a, um. Adi. [ a)pro/staktos2 ] Horat. Serm. 1, 3, 1 [...]
INIVSTVS a, um. Adiect. [ a)/dikos2, a)litro\s2 ] Iusto contrarium. [...]
INIVSTE Adu. [ a)di/kws2 ] Inique. [...]
INIVSTITIA ae. f. [ a)diki/a ] Iniquitas. [...]
INL vid. ILL
INLICITATOR oris. m. Fest. i. emtor.
INLOCABILIS filia, cassa dote Plaut. Aulul. 2, 2, 10. et ex eo Varro L. L. 4, 2.
INN
INNABILIS, INNANS vid. INNO.
INNARRABILIS e. Adi. Innarrabilibus nocte dieque sonis Lactant. de Phoenice, v. 54 ex MS. Voss.
INNASCOR natus sum, asci. [ e)ggi/nomai ] Simul nasci. [...]
INNATVS a, um. Partic. Cic. de Natur. Deor. 1, 44 c. 17 [...]
page 1126, image: s1126INNASCIBILIS e. Adi. Qui nasci non potest, apud Ecclesiasticos scriptores. Vid. Tertull. de Praescript. aduers. haeret. c. 46. Maximus Taurin. in Expos. Symboli.
INNATO āre. [ e)nnh/xomai ] Ad simplex Nato adiungit vim suam Praepositio. [...]
INNATVRALIS e. Adi. Ad innaturales transire amplexus Sarisb. 1, 4.
INNAVIGO āre. Scelerum fluctibus innauigare Scriban. in Prodigo.
INNAVIGANS antis. Partic. Mela 2, 1 Sinistro latere innavigantium apposita.
INNAVIGABILIS e. Adiect. [ a)/pleustos2 ] Fluuius innauigabilis, Vbi quis nauigare non potest. [...]
INNECTO xui, xum, ere. [ e)nei/rw ] Nectere, circumligare, colligare. [...]
INNERVIS e. Adi. Inneruis animus Sidon. Ep. 1, 6. i. mollis, viribus destitutus, vt eneruis.
INNEXVS ūs. m. Apul. Met. 2 p. 115 Innexu germanitatis vna coaluimus.
INNIDIFICO āre. Innidificatur nido lapis aetites Plin. 10, 3. al. inaedificatur. Vid. Salmas. ad Solin. p. 178.
INNITOR iti. [ e)rei/dw, e)perei/dw ] Inhaerere, incumbere. [...]
INNO āre. [ e)nne/w ] Vt Innato, v. v. Cic. de Natur. Deor. 2, 100 [...]
INNANS antis. Part. [ e)nne/wn ] Hor. Carm. 3, 17, 7 Et innantem Maricae Litoribus tenuisse Lirim.
INNABILIS e. Adi. Vbi nari, natari, nauigari non potest. [...]
INNOBILITATVS a, um. Adi. Quae nobilitatos maritos habuerant, ne innobilitatae remanerent Lamprid. Heliog. c. 4. De consulari speciatim dignitate sermo est.
INNOCENS entis. Adi. [ a)qw=os2, a)/kakos2 ] Cic. Tuscul. 5, 41 [...]
page 1127, image: s1127INNOCENTER Adu. [ a)qw/ws2 ] Innoxie. Cic. in Sallust. [...]
INNOCENTIA ae. f. [ a)kaki/a, a)neuquni/a ] Integritas, siue, vt Cic. Tuscul. 3, 16 c. 8 [...]
INNOCIA ae f. [ a)bla/beia, pro Innocentia, apud Glossas. Vid. Salmas. ad Solin. p. 325.
INNOCVVS a, um. Adi. [ a)blabh\s2 ] Actiue et Passiue accipitur. [...]
INNOCVE Adu. Idem. Innocue viuite: numen adest Ouid. A. A. 1, 640. [...]
INNODO āre. Spiris categoricis lubricas quaestiones innodare Sidon. Epist. 9, 9.
INNODATVS a, um. Part. [ e)ndedeme/nos2, Gloss. Gr. Lat.] Innodato gutture laquei nexibus interire Ammian. 28, 5. [...]
INNOMINATVS a, um. Adi. Sarisber. 2, 27.
INNOMINABILIS e. Adi. Deus indictus innominabilis Apul. de Dogm. Plat. 1 p. 3 Adde Tertullian. aduers. Valent. c. 27. Sarisb. c. l.
INNOTESCO ere. [ diagnwri/zomai ] Notum fieri. [...]
INNOTESCENTIA ae. f. Sarisber. in Epist.
INNOTITIA ae. f. Ignorantia. Gell. 16, 13 extr. [...]
INNOTO āre. Neque eos circulos corpore siderum innotauimus Hygin. Astron. 4, 1. Sed Scheff. annotauimus coniicit: notauimus edidit Munkerus.
INNOVO āre. [ e)gkaini/zw ] Nouum facere. [...]
INNOVATVS a, um. Part. Minut. Fel. c. 11, 7 Resurgere, corporibus innouatis.
INNOVATIO onis. f. Apul. in Trism. p. 95 [...]
INNOXIVS a, um. Adi. [ a)kataiti/atos2, a)nupeu/qunos2 ] Obnoxio contrarium est: significat autem Innocentem, carentem culpa, inculpatum, siue eum, qui minime nocet. [...]
page 1128, image: s1128INNOXIE Adu. Idem. Minut. Fel. c. 33 Deum caste, innoxie, religioseque coluerunt.
INNOX pro Innocens. Gloss. Gr. Lat. Innox, [ a)blabh/s2. Conf. Salmas. ad Solin. p. 325. Isidor. 10 n. 1.
INNVBILVS a, um. Adi. [ a)ne/felos2 ] Idem, quod Serenus. Lucret. 3, 21? Semperque innubilus aether Integit, etc.
INNVBILO āre. Obscurare. Solin. c. 66 Si purum fuerit, quod acceperint, candicant orbiculi lapillorum. Si turbidum: aut pallore languescunt, aut ruffo innubilantur.
INNVBIS e. Adiect. [ ai)/qrios2 ] Sine nubibus, sudus et clarus. Sen. Herc. Oet. 237 Namque vt reluxit pellicis captae decus et fulsit Iolae: qualis innubis dies.
INNVBO psi, ptum, ere. proprie significat Ad domum viri transire. [...]
INNVPTA Partic. [ a)ga/mhtos2 ] Non nuptus. [...]
INNVBA [ a)/gamos2 ] Idem. Permaneo innuba Ouid. Met. 14, 142. [...]
INNVCLEATVS a, um. Adi. Vuae passae, innucleatae Plin. Valer. 1, 7 ex quibus nuclei non exemti.
INNVMERABILIS e. Adi. [ a)nari/qmhtos2 ] Quod numerari non potest. [...]
INNVMERABILITER Adu. [ a)nariqmh/tws2 ] Lucret. 5, 274 Aera nunc igitur dicam, qui corpore toto Innumerabiliter priuas mutatur in oras.
INNVMERABILITAS atis. f. [ to\ a)/peiron ] Cic. de Nat. D. 1, 73 c. 26 [...]
INNVMERALIS e. Adi. [ a)/peiros2 ] Idem quod Innumerabilis, sed antiquum. Lucret. 2, 1083? caetera, quae sunt, Non esse vnica, sed numero magis innumerali.
INNVMERVS a, um. Adi. [ a)na/riqmos2 ] Idem. Plin. 2, 3 [...]
INNVMEROSVS a, um. Adi. [ a)pei/rwn ] Idem. Plin. 10, 65 [...]
INNVMERATVS a, um. Adi. Idem. Tertull. adu. Marc. carm. 2, 17 Innumerata Dei miracula.
INNVO ere. [ e)pineu/w ] Signo capitis quid significare. [...]
INNVTRIO ire. [ e)ntre/fw ] Idem quod Nutrire, vel Simul nutrire. Sen. Epist. 2 Certis ingeniis immorari et innutriri oportet, si velis aliquid trahere, etc. De lectione variorum auctorum.
INNVTRITVS a, um. Partic. Innutriti dicimur alicui rei, In qua educati sumus. [...]
INNVTRITIO onis. f. Apud ICtos in Cod....
INNVTRIBILIS e. Adi. Iuscellum innutribile Cael. Aurel. Acut. 2, 9.
INNVTRICATVS a, um. Adi. Orosius,... In malis innutricati et nati.
INO
INO ūs. f. [ *)inw\ ] Cadmi filia, vxor Athamantis regis, quae a Graecis Leucothea dicitur, teste Cic. Tusc. 1, 28. [...]
page 1129, image: s1129INOVS a, um. Adi. [ *)inw=os2 ] Ouid. Met. 4, 497? at illi Inoosque sinus, Athamanteosque pererrant. Adde Stat. Silu. 2, 2, 35. et 4, 3, 60. Ouid. de Arte Am. 3, 176.
INOBEDIO ire. Non parere. Ambros. Serm. Epiph. 1 A paradiso recessistis superbiendo, inobediendo et cibum prohibitum comedendo.
INOBAVDIO ire. Idem. Tertull. adu. Marc. 3, 16 Exaudi eum, ne inobaudieris eum.
INOBEDIENS entis. Partic. Vulg. Interpr. Deut. 8, 20. et Tit. 1, 10.
INOBEDVS a, um. Adi. Idem. Inobeda cessatio Arnob. 7 p. 248. Conf. Salmas. in Solin. f. 24.
INOBEDIENTER Adu. Idem. Augustin. de Ciu. Dei 14, 17 Aduersus damnatam culpam inobedientiae, voluntatem libido inobedienter mouebat.
INOBEDIENTIA ae. f. Augustin. modo laudatus. Hieron. Quaest. Hebr. in 2 Reg. 1. Saluian. de Gubern. Dei 1 p. 20. et de Auar. 4 p. 299.
INOBAVDIENTIA ae. f. Idem. Tertull. adu. Marc. 4, 17 Qui et inobaudientiam illis exprobrare potest.
INOBLECTOR ari. Dep. Inoblectari in filiis hominum Tertull. adu. Hermog. c. 18. i. delectabatur.
INOBLITERATVS a, um. Adi. Non obliteratus. Tertull. de Anima c. 24 Et homini obliuiosissimo inobliterata perseuerabit scientia naturalium.
INOBLITVS a, um. Adi. [ a)nepi/lhstos2 ] Memor. Ouid. ex Pont. 4, 15, 37 Semper inoblita repetam tua munera mente.
INOBRVTVS a, um. Adi. [ a)ba/ptistos2 ] Ouid. Met. 7, 356 Deucalioneas effugit inobrutus vndas, h. e. non obrutus.
INOBSCVRO āre. [ e)piskote/w ] Obscurum reddere, ita, vt nulla fere supersit memoria. [...]
INOBSCVRABILIS e. Adi. Tertull. de Anima c. 3.
INOBSEPTVS a, um. Adi. Non septus. Lactant. de Opific. Dei c. 8 Aurium foramina voluit Deus esse nuda, et inobsepta.
INOBSEQVENS entis. Adi. [ a)peiqh\s2 ] Inobediens. Senec. Hippol. 10 v. 1068 Inobsequentes protinus frenis equi rapuere currum. Conf. Tertull. adu. Marc. 4, 17 extr.
INOBSERVANS antis. Part. Homines Pallad. 1, 35.
INOBSERVANTIA ae. f. Hanc vocem aiunt legi debere Suet. August. c. 76. vbi vid. Casaub. et Torrent. it. Gesner. ad Quinctil. 4, 2, 107. Inobseruantia, neglectus diaetae.
INOBSERVATVS a, um. Adi. [ a)diafu/laktos2 ] Non observatus. [...]
INOBSERVABILIS e. Adi. [ a)nepith/rhtos2 ] Quod obseruari non solet, vel etiam non potest. Plin. 2, 17 Cuius est maxime inobseruabilis cursus. Catull. Arg. 62, 115? inobseruabilis error.
INOBSOLETVS a, um. Adi. Vestimenta et calceamenta indetrita et inobsoleta manserunt Tertull. de Resurr. Carn. c. 58.
INOCCIDVVS a, um. Adi. [ a)/dutos2 ] Non occiduus. [...]
INOCCO āre. [ bwlokope/w ] significat Cooperire: quod fit, quum semen in agro seminatum est, et glebas sarculis aut cratibus dissoluimus, vt semen humo contegatur. [...]
INOCVLO āre. [ e)nofqalmi/zw ] significat Oculum, s. Gemmam vnius arboris alteri adhibere, seu oculum arboris vnius inserere in aliam. [...]
INOCVLATVS bullis aureis Apul. Met. 6 p. 185. i. exornatus.
INOCVLATIO onis. f. [ e)nofqalmismo\s2 ] Colum. 5, 11 [...]
INOCVLATOR oris. m. [ e)nofqalmisth\s2 ] Plin. 18, 33 Hunc caueat insitor calamis, gemmisque inoculator.
INODORO āre. [ e)nodmi/zw ] Odore inficere. Colum. 11, 3 Nam sic sata, et rursus sic recondita existimantur, neque acerrimi saporis existere, neque mandentium halitus inodorare. de alliis.
INODORVS a, um. Adiect. [ a)/nodmos2 ] Quod est sine odore, Quod odorandi sensu et facultate caret. [...]
INOFFENSVS a, um. Adi. [ a)pro/skoptos2 ] Ad quod quis non offendit. [...]
INOFFENSE Adu. Inoffensius Gell. 6, 2.
page 1130, image: s1130INOFFICIOSVS a, um. Adi. [ a)xa/ritos2 ] Qui contra officium facit, vel, qui nullum officium praestat amico. [...]
INOFFICIOSE Adu. ICti in Dig....
INOFFICIOSITAS atis. f. Ruricius Epist. 2, 15. et Saluian. Ep. 3 p. 303.
INOLENS entis. Adi. Non olens, quod nullum spirat odorem. Lucret. 2, 849 Quod licet ac possis reperire inolentis oliui Naturam, nullam quae mittat naribus auram.
INOLESCO inolui et inoleui, inolitum, ere. [ a)dru/nomai, e)pifu/omai ] Crescere in alio, inualescere. [...]
INOLESCENDVS a, um. Adi. Macrob. Sat. 5, 11 [...]
INOMINALIS e. Adi. Quod est mali ominis. Gell. 5, 17 Ante diem quoque quartum Calendas, vel Nonas, vel Idus, tanquam inominalem diem plerique vitant. Conf. Macr. Sat. 1, 16.
INOMINATVS a, um. Adi. [ du/sfhmos2 ] Male ominatus, Infelix. [...]
INOPACO āre. [ e)piskia/zw ] Opacum reddere, et obscurum. [...]
INOPEROR ari. Dep. Deus inoperatus est in Christum valentiam suam Tertull. adu. Marc. 5, 17.
INOPERATVS a, um. Adi. Otiosus. Nec natura Dei inoperatam debuit continuisse bonitatem Tertull. adu. Marc. 2, 11.
INOPERTVS a, um. Adi. Non opertus, apertus. Capite inoperto Sen. de Beat. Vit. c. 13. Inoperta ac confessa veritas Idem de Ot. Sap. c. 30. Add. Prud. Cath. 3, 117.
INOPIA [1] vid. INOPS.
INOPINOR ari. Dep. Opinor. Misit librum, quem promiserat: Verrli, inopinor, Flacci erat Gell. 18, 7. Gronou. opinor.
INOPINANS antis. [ a)dokw=n ] Partic. sine Verbo: certe negatiue positum. [...]
INOPINANTER Adu. [ a)prosdokh/tws2, Gl. Lat. Gr.] pro Subito, et praeter exspectationem. [...]
INOPINATVS a, um. Adi. vel Partic. Pass. [ a)do/khtos2 ] Non opinatum, improuisum, quod praeter spem et opinionem euenit. [...]
INOPINATE, et INOPINATO Adu. [ a)dokh/tws2 ] Idem, quod Praeter spem. [...]
INOPINABILIS e. Adi. [ a)/skopos2 ] Quod quis nunquam existimasset futurum. [...]
INOPINVS a, um. Adi. [ a)nupo/htos2 ] Idem quod Inopinatus. [...]
INOPPORTVNVS a, um. Adi. [ a)/kairos2 ] Opportuno contrarium. Cic. de Orat. 3, 18 c. 5 Etenim est huic loco nostro sedes non inopportuna sermoni.
INOPS opis. Adi. [ a)kth/mwn, a)/klhros2, a)lh/i+os2 ] Pauper, egens, cui non sunt opes. [...]
page 1131, image: s1131INOPIA [2] ae. f. [ a)kthmosu/nh ] Egestas, indigentia. [...]
INOPIOSVS a, um. Adiect. [ a)porou/menos2 ] Sine ope. Plaut. Poen. 1, 1, 2 Saepe ego res multas tibi mandaui Milphio dubias, egenas, inopiosas consilii. Antiquum.
INOPPIDATVS a, um. Adi. Sine oppido. Singulos sparsos inoppidatos nunc inauditis indictionum generibus exhaurit Sidon. Ep. 5, 13. inoppidata, [ a)oi/khta, a)lime/na, Gloss.
INOPTATVS a, um. Adi. Non optatus. Lacrima est indicium inoptatae rei Sen. Excerpt. Controu. lib. 8 vlt.
INOPTABILIS e. Adi. Inoptabilis officinae disciplina Apul. Met. 9 p. 222.
INORDINO āre. Colum. 11, 3, 9. al. ordinandi, quod malim.
INORDINATVS a, um. Adi. [ a)dia/taktos2 ] Quod non est ordinatum et dispositum. [...]
INORDINATE Adu. Febres inordinate redire dicunt Cels. 3, 3 extr. Conf. Id. 4, 25.
INORDINATIO onis. f. Apul. ad Asclep. p. 92.
INORDINATIM Adu. Ammian. 19, 7.
INORDINALITER Adu. C. Aurel. Acut. 3, 4.
INORIOR iri. Dep. [ a)ni/sxw ] Idem quod simplex Orior. Tac. Ann. 11, 23 Recentia haec: quid si memoria corum inoriretur?
INORNO āre. Exornare: Act. Tertull. adu. Valent. c. 12. Pass. Idem de Anima c. 19.
INORNATVS a, um. Adi. [ a)/kosmos2 ] Non ornatus. [...]
INORNATE Adu. [ a)ko/smws2 ] Auctor ad Herenn. 4, 43 c. 31 Hoc pacto non inornate poterimus, et in laudando et in laedendo aut in corpore, aut in animo, aut in extraneis rebus dicere.
INORO āre. Oram poculi coronare. [...]
INORATVS a, um. Adi. Non oratus. Cic. pro Rosc. Am. 26 c. 9 Re inorata reuerterunt, legatione ne perlata quidem ad Sullam.
INORVS a, um. Adi. Sine ore, qui os non habet, quales Astomos describit Plin. 7, 2. [...]
INORABILIS e. Adi. Peruico Aiax animo atque inorabili Acc. ap. Non. 8, 28. i. quem orare nolis, nedum exorare speres.
INOTIOSVS a, um. Adi. [ a)/sxolos2 ] Inotiosa actio Pop. Laenas apud Quinctil. 11, 3 extr. sed varietas est lectionis et explicationis.
INOVANS antis. Adi. Inouanti gradu comitari Apul. Met. 11 p. 264, 12.
INP
INPANNIS, s. vna voce, Lipsius antiq. Lectt. 5, 13 [...]
page 1132, image: s1132INQVAM vid. INQVIO.
INQVANTVM Adu. [ o(/son, e)f' o(/son, kaq' o(/son ] i. Tantum, quantum, quod forte melius disiungitur. [...]
INQVANTVMCVNQVE Adu. Senec. de Tranquil. vit. s. de Const. c. 15 Inquantumcunque illa vel numero vel magnitudine creverunt, eiusdem naturae erunt. Etiam hoc melius disiungitur.
INQVASSATVS a, um. Adi. [ a)/qraustos2, Gloss. Lat. Gr.
INQVIES [1] etis. f. [ a)nhsuxi/a ] Cura, solicitudo, molestia, aut magis proprie vigilia, et quietis nocturnae carentia. [...]
INQVIES [2] etis. Adi. Inquietus, qui est sine quiete. [...]
INQVIETVS a, um. Adiect. [ a)koi/mhtos2, a)nh/suxos2 ] Quieto contrarium: vt, Inquietus animus, h. e. turbulentus Liu. 1, 46. [...]
INQVIETE Adu. Solin. c. 43 Mons ingenito igne per aeternum feruidus et inquiete iugis flagrantibus. Compar. Ammian. 15, 5 pr. Dynamius inquietius agens. Conf. Idem 27, 3 pr.
INQVIETO āre. [ e)ktara/ttw ] Quietem alterius turbare. [...]
INQVIETATVS a, um. Adi. Suet. Calig. c. 26 Inquietatus fremitu. Idem supra. Sidon. Epist. 2, 12 Solicitudo inquietata. Conf. Petron. c. 100.
INQVIETATIO onis. f. [ sfadasmo\s2 ] Liu. 22, 17. Sen. Suas. 2.
INQVIETATOR oris. m. Tertull. de Spectac. c. 23 pr. An Deo placebit auriga ille tot animarum inquietator?
INQVIETITAS atis. f. Caelio Aurel. Tard. 5, 10, 94 [...]
INQVIETVDO inis. f. [ dusfo/rhsis2 ] Sen. de Benef. 2, 8 [...]
INQVILINVS i. m. [ e)/noikos2, me/toikos2 ] Quasi Incolinus, vel incolens aliena; Qui in alieno priuato habitat: proprie tamen in conducto, siue in vrbe, siue ruri, vt ait Valla 4, 56. [...]
INQVILINA ae. f. Varro apud Non. 4, 444 [...]
INQVILINATVS ūs. m. Tertull. de Anima c. 38 Desiderabit inquilinus toto inquilinatus sui tempore. Conf. Sidon. Epist. 5, 19.
INQVINO āre. [ molu/nw ] Maculare, deturpare Cunire est Stercus facere, vnde et Inquinare, Cognatum est Coenum, de quo vid. Voss. Etym. [...]
page 1133, image: s1133INQVINATVS ior, issimus. [ molunto\s2 ] Quis in voluptatibus inquinatior Cic. pro Cael. c. 6. [...]
INQVINATE Adu. [ memolusme/nws2 ] Sordide, turpiter. Cic. de Clar. Orat. 140 c. 37 Itaque diligenter loquendi laude caruit, neque tamen est admodum inquinate locutus. Add. ib. c. 74.
INQVINAMENTVM i. n. [ mi/asma, contagio Gloss. Gr. Lat. [ molusmo\s2 ] Sordes et immunditia. [...]
INQVIO is, it. i. Dico. [ fhmi\ ] Verbum defectiuum tertiae Coni. quod in his fere tantum personis legitur; (vid. Priscian. l. 10) Cic. de Orat. 2, 256 [...]
INQVIRO siui, situm, ere. [ e)pizhte/w, metalla/w, i(store/w ] Investigare. [...]
INQVISITVS a, um. Part. [ e)pizhthqei\s2 ] Liu. 10, 40 [...]
INQVISITE Adu. Gell. 1, 3 Compar. Theophrastus super hac re inquisitius quam Cicero disseruit, i. diligentius, accuratius.
INQVISITIO onis. f. [ e)pizh/thsis2 ] Inuestigatio. [...]
INQVISITOR oris. m. [ e)pizhthth\s2 ] Qui inuestigat, inquirit. [...]
INR
INRECTVS a, um. Adi. Vulpinari dictum ab inrecto (i. non recto) sed intorto vulpium cursu Non. 1, 226.
page 1134, image: s1134INREDIVIVVS a, um. Adi. Catull. 17, 3 de ponte, Vereris, irrediuiuus Ne supinus eat, i. irreparabilis, vt ne quidam supersint rediuiua v. v.
INRELIGIOSE Adu. Tacit. Ann. 2, 50.
INREMISSE Adu. Ammian. 29, 2.
INRESTINCTVS a, um. Adi. Sil. 3, 29 Inrestincta focis servant altaria flammae.
INRIGIDO āre. Vnde
INRIGIDATVS a, um. Part. Sed melius pluuiae si sit decocta liquore, Et sic sub dio prius inrigidata bibatur Macer. 1, 3, 4 sec. Barth. Adu. 12, 20.
INRIMOR ari. Dep. Cum occultos peruestigans inrimare sinus Pacuu. apud Non. 4, 395. i. perscrutaris, perquiris.
INRVFATAM defruto lenticulam si tibi obtulero, statim totos primatus tuos vendes Tert. de Ieiun. contra Psych. sub fin. Est ergo inrufatus rubicundus.
INS
INSALVBRIS e. Adi. [ a)nugih\s2 ] Quod est Salubri contrarium. [...]
INSALVBRITAS atis. f. Plin. 31, 3 tit. De qualitate aquarum, insalubritate, commoditate.
INSALVBRITER Adu. Macrob. Somn. Scip. 1, 6 Non tenaciter tantum, sed etiam insalubriter vinciuntur. Conf. Saluian. de Auar. 3 p. 90 et 92.
INSALVTARIS e. Adi. Apul. Met. 2 p. 195 Stewech. Licet insalutare non erit.
INSALVTATVS a, um. Adi. Sidon. Epist. 4, 10 Annis iam multis insalutatus. Per tmesin Virg. Aen. 9, 289 Inque salutatum linquo.
INSANCTVS a, um. Adi. Gloss. Gr. Lat. Insanctus, [ o( mh\ a(/gios2.
INSANA ae. f. Herba, quae et Hyoscyamus vel Symphoniaca dicitur. Plin. 16, 44. Apul. de Herb. c. 4.
INSANVS ior, issimus. [ maniko\s2, maniw/dhs2, melagxoliko\s2 ] Non sanus, qui non est sani consilii, et qui non habet mentem integram: tum magnum, et modum quacunque ratione excedens, insanum vocari solet. [...]
INSANE Adu. [ manikw=s2 ] Vehementer, et cum impetu: quia insani omnia faciunt veluti cum quodam furore. [...]
INSANIO iui, ire. [ mai/nomai, parako/ptw ] Desipere, et insanum fieri. [...]
INSANIENS entis. Partic. [ maino/menos2 ] Ter. Adel. 4, 2, 23 [...]
INSANITVRVS a, um. Part. Cic. Att. 13, 29 Othonem vincas volo: nec tamen insaniturum illum puto.
INSANIA ae. f. [ mani/a ] Dementia. Plur. Plaut. Aulul. 4, 4, 15 [...]
page 1135, image: s1135INSANITAS atis. f. [ paraplhci/a ] Idem. Cic. Tusc. 3, 9 c. 5 Insipientia autem quasi insanitas, quae est insania, eademque dementia. Ibid. 3, 8. Conf. Non. 2, 414.
INSANITER Adu. Pomponio auctore, Metuo illum: iocari nescit, ludit nimium insaniter.
INSANABILIS e. Adi. [ a)qera/peutos2 ] Quod sanari non potest. [...]
INSANABILITER Adu. Marcell. et Faust. in lib. Prec. ad Imp. p. 19 Ed. Sirmond. Cum animi morbo insanabiliter aegro.
INSATIABILIS e. Adi. [ a)ko/restos2 ] Quod satiari non potest. [...]
INSATIABILITAS atis. f. Ammian. 31, 12 Ed. Gruter.
INSATIABILITER Adu. [ a)korh/tws2 ] Plin. Epist. 9, 6 [...]
INSATIATVS a, um. Adi. Stat. Theb. 6, 305 Etenim insatiatus eundi Ardor, et hiberno par inconstantia ponto. Prudent. Psych. 478.
INSATIETAS atis. f. Plaut. Aul. 3, 5, 13 Animis auidis atque insatietatibus neque lex neque tutor capere est qui possit modum.
INSATIVVS a, um. Adi. Quod non seritur. Laudatur Plin. 19, 12 [...]
INSATVRABILIS e. Adi. [ a)ko/rhtos2 ] Quod saturari non potest. Cic. pro Sext. 110 c. 51 Libelli pro vino etiam saepe oppignerabantur, manebat insaturabile abdomen, copiae deficiebant.
INSATVRABILITER Adu. [ a)kore/stws2 ] Cic. de N. D. 2, 64 c. 25 [...]
INSATVRATVS a, um. Adi. Auien. Arat. Phaenom. v. 183.
INSCALPO ere. [ e)gkola/ptw ] Quinctil. 1, 1, 27. Sed vid. INSCVLPO. Et Lactant. Phoen. 153 Inscalpunt sacrato in marmore formam.
INSCALPTVS a, um. Part. Plin. 36, 5 In columnarum spiris inscalpta nominum argumenta.
INSCENDO di, sum, ere. [ a)nabai/nw ] Idem quod Ascendere. Currum inscendere Plaut. Men. 5, 1, 110. [...]
INSCENSIO onis. f. In nauim inscensio Plaut. Rud. 2, 6, 19.
INSCENSVS ūs. m. Equarum inscensus Apul. Met. 7 p. 149.
INSCIENS entis. Adi. [ a)gnow=n ] Ignarus, inquit Donatus. Cic. Att. 7, 2 Discedere a puero insciente me? Add. Id. Fam. 1, 9. et 5, 2. [...]
page 1136, image: s1136INSCIENTIA ae. f. [ a)/gnoia ] Ignorantia. Inscientia multa versatur in vita Cic. Acad. 4 c. 48. [...]
INSCIENTER Adu. [ di) a)/gnoian ] i. Per imprudentiam, siue ignorantiam. [...]
INSCINDO ere. Concordiam Pet. Chrysolog. Serm. 149 extr. i. rumpere.
INSCITVS a, um. Adi. [ a)fuh\s2 ] Inelegans et male compositum, quod displicet. [...]
INSCITE Adu. [ a)maqw=s2 ] Imperite, incomte, impolite, ineleganter. Plaut. Trin. 1, 2, 58 [...]
INSCITVLVS a, um. Adi. Non inscitula anicula Non. 1, 41 ex Afranio.
INSCITIA ae. f. [ a)maqi/a, a)nepisthmosu/nh ] Inscientia, ignorantia, imprudentia. [...]
INSCIVS a, um. Adi. [ a)nepisth/mwn ] Qui nescit. Cic. Acad. 4, 22 [...]
INSCIE Adu. Apul. de Deo Socr. p. 43 Omnes sed inscie metuunt.
INSCRIBO psi, ptum, ere. [ e)pigra/fw ] Cic. Att. 4, 1 [...]
page 1137, image: s1137INSCRIPTVS a, um. Partic. [ e)pigegramme/nos2 ] Notatus, descriptus; vt Lapides, Libri, etc. Vid. modo in INSCRIBO. [...]
INSCRIPTIO onis. f. [ e)pigrafh\ ] Modo Titulus, modo Nota. Statuam cum inscriptione praeclara decernere Cic. Phil. 13 c. 4. [...]
INSCRIPTILIS e. Adi. Diomed. Gramm. p. 413 Vox confusa est inscriptilis, scribi, literis explicari, non potest.
INSCRIPTVRA ae. f. Tertull. adu. Valent. c. 30 Nobis inscriptura huius seminis, i. regula huic semini praescripta.
INSCRVTOR ari. Macrob. Saturn. 7, 1 Si Homeri latentem prudentiam inscruteris altius.
INSCRVTABILIS e. Adi. [ a)necereu/nhtos2 ] Quod scrutando satis cognosci non potest. Prosper de Ingrat. c. 36. August. Epist. 106. Nouat. Trin. c. 8.
INSCVLPO psi, ptum, ere. [ e)gkola/ptw, e)gglu/fw ] Sculpendo imprimere literarum vel alias figuras. [...]
INSCVLPTVS a, um. Partic. Liu. 2, 33 [...]
INSECO secui, sectum, are. [ e)nte/mnw ] Secare ex parte, incipere, secare. [...]
INSECTVS a, um. Partic. [ e)mprisqei\s2 ] Plin. 10, 37 [...]
page 1138, image: s1138INSECABILIS e. Adi. [ a)/tomos2 ] Quod secari et diuidi non potest, quales sunt atomi. [...]
INSECTIO onis. f. Gell. 18, 9 Antiqui narrationes sermonesque insectiones appellarunt. Vid. mox INSEQVE.
INSECTVRA ae. f. Incisura. Sen. Quaest. Nat. 1, 7 Totidem redderet (virgula) soles quot habuit insecturas.
INSECTOR [1] ari. Vid. INSEQVOR.
INSEDATVS a, um. Adi. [ a)/paustos2 ] Non sedatus, turbulentus, commotus. [...]
INSEDABILIS e. Adi. Vnde
INSEDABILITER Adu. [ a)pau/stws2 ] Lucret. 6, 1174 Insedabiliter sitis arida corpora mersans.
INSEDI insessum. Vid. INSIDEO.
INSEDVLVS a, um. Gloss. Gr. Lat. [ a)spou/dastos2, insedulus.
INSEMINO āre. [ e)nspei/rw ] Inserere. Gell. 19, 5 [...]
INSEMINATVS a, um. Part. Vitruu. prooem. 8 Terra ex caelestium imbrium conceptionibus inseminata. Conf. Arnob. 2 p. 93.
INSEMITATIO onis. f. [ a)nodi/a ] Gloss. Lat. Gr. vbi semita non est.
INSENESCO ui, ere. [ e)gghra/skw ] Diutissime immorari, quasique in eo aetatem consumere, et senem fieri. [...]
INSENSIBILIS e. Adi. [ a)nai/sqhtos2 ] Quod non sentiri potest. Gell. 17, 10 [...]
INSENSILIS e. Adi. [ a)nai/sqhtos2 ] Idem. Lucret. 2, 864 [...]
INSENSATIO onis. f. Vet. Interp. Iren. praef. 1.
INSENSATVS a, um. Adi. Augustin. de Genes. ad Lit. 3, 12. Tertull. de Praescr. c. 27. Et adu. Marc. 4, 43. Vulgata Gal. 3, 1.
INSENSVALIS e. Adi. Cassiodor. Epist. 2, 40 Tanta vis est conuenientiae, vt rem insensualem sponte se mouere faciat, quia eius sociam constat agitatam.
INSEPARABILITER Adu. Macrob. in Somn. Scip. 1 c. vlt. Singula, quae inseparabiliter inuoluta rerum necessitas in se vinxit. Lactant. 3, 11 Inseparabiliter connexa.
INSEPARABILIS e. Adi. Sen. Epist. 85 Et iuncta semper est, atque inseparabilis. [...]
INSEPARABILITAS atis. f. Aug. ibid. pr. Et Epist. 29 et 268.
INSEPARATVS a, um. Adi. Tertull. adu. Prax. c. 9 et 18.
INSEPTVS a, um. Adi. i. septus. Hunc inseptum ingenti quodam et inexplicabili muro Sen. de Benef. 4, 19. [...]
INSEPELIBILIS e. Adi. vt, Insepelibilis stultitia. Vid. Erasm. Adag.
INSEPVLTVS a, um. Adi. [ a)/qaptos2 ] Non sepultus. [...]
INSEQVE, vel e)/nnepe ] Dic, narra; ab Insequo, vel vt Velio Longo apud Gell. 18, 9. magis placuit, Inseco. [...]
INSEQVOR utus sum, sequi. [ e)fe/pomai ] Idem significare
page 1139, image: s1139videtur, quod Statim sequi. [...]
INSEQVENS entis. Partic. [ e)fepo/menos2 ] Pseudo-Cic. ad Octau. Quae non insequens hora antecedente calamitosior Populo Romano illuxit? [...]
INSECVTVS a, um. Partic. [ e)femme/nos2 ] Plin. 7, 11 Rursus in alia, quae septem mensium edito puerperio, insecutis mensibus geminos enixa est.
INSECVTIO onis. f. Apul. Met. 8 p. 208 Caecae festinationis temeritate ac metu incertae insecutionis.
INSECVTOR oris. m. Tertull. Apol. c. 5. Prudent. Hymn. Epiph. 126.
INSEQVENTER Adu. [ e)pome/nws2 ] Gell. 10, 29 Obscure et insequenter particula illa posita.
INSECTOR [2] ari. Frequent. [ katadiw/kw ] Persequi. [...]
INSECTANTER Adu. Gell. 19, 3 Insectanter et grauiter vituperari.
INSECTATVS a, um. Pass. ab Insecto. Hirt. B. Alex. c. 17 Miles ab his insectatus constiterat. Item act. ab Insector: Tacit. Hist. 2, 96, 3 In hunc modum Vitellius disseruit Praetorianos insectatus.
INSECTATIO onis. f. [ di/wcis2 ] Liu. 7, 1. Idem 3, 65 Sine insectatione potestatis. [...]
INSECTATOR oris. m. Liu. 3, 33 Vt aurae popularis sectator euaderet, pro truce saeuoque insectatore plebis. Quinctil. 10, 1 extr. Seneca egregius vitiorum insectator.
INSERENVS a, um. Adi. [ a)nai/qrios2 ] Nubilus. Stat. Silu. 1, 6, 21 Non tantis Hyas inserena nimbis Terras obruit aut, etc.
INSERO [1] eui, itum, ere. [ e)gkentri/zw, e)mfiteu/w ] Serere, i. plantare significat, vt simul ad locum respectus habeatur, vbi aliquid plantatur. [...]
INSITVS [1] a, um. Partic. Mala insita fert pirus Virg. Georg. 2, 33. [...]
page 1140, image: s1140INSITVS [2] ūs. m. [ e)gkentrismo\s2 ] Idem quod Insitio. Plin. 14, 3 Et hactenus publica sunt genera: caetera regionum locorumque, aut ex his inter se insitu mista.
INSITIO onis. [ e)gke/ntrisis2 ] Columel. 5, 11 Tria genera porro insitionum antiqui tradiderunt: vnum, quo resecta et fissa arbor resectos surculos accipit. Add. Id. 4, 29. [...]
INSITICIVS a, um. Adi. [ e)gkentristiko\s2 ] Quod est insitum, adscitum. [...]
INSITIVVS a, um. Adi. [ e)gkentristiko\s2 ] Quod inseritur, in locum non suum. [...]
INSITOR oris. m. [ e)gkentristh\s2 ] Qui inserit. Plin. 18, 33 Hunc caueat insitor calamis. [...]
INSERO [2] rui, ertum, ere. [ e)mba/llw, e)nti/qhmi ] Immittere, interponere, immiscere. [...]
INSERTVS a, um. Partic. Paterc. 2, 60, 4 [...]
INSERTA ae. f. Ornamentum esse aiunt, laudantque Publ. Syr. ap. Gell. 17, 14 Frugalitas inserta est rumoris boni. [...]
page 1141, image: s1141INSERTIM Adu. Lucret. 2, 114 Contemplator enim quum solis lumina quumque Insertim fundunt radios per opaca domorum, etc.
INSERTICIVS a, um. Adi. Gloss. Gr. Lat. [ e)gkentrh/simos2.
INSERTIVVS a, um. Adi. Calpurn. Decl. 24 Nemo vnquam sacra gentilicia insertiua stirpe corrupit. Vid. Schult. p. 822 Burm. Est igitur idem quod INSITIVVS.
INSERTO āre. [ e)nti/qemai ] ab Insertum formatum. Virg. Aen. 2, 672 Hīc ferro accingor rursus, clipeoque sinistram Insertabam aptans, meque extra tecta ferebam. [...]
INSERTANS antis. Part. Petron. c. 97 Seruus insertans commissuris secures. Nubibus insertans caput Sil. 5, 483.
INSERTATVS a, um. Adi. Prudent. Apoth. 464.
INSERTATIO onis. f. Cael. Aurel. Tard. 1, 1.
INSERPO ere. [ e(rpu/zw ] Idem quod Serpendo occupare, et obrepere. Stat. Theb. 1, 340? Iam somnus auaris Inserpit curis. Apul. Met. 7 p. 189 Ei lanugo malis inserpebat.
INSERVIO iui, itum, ire. [ u(phrete/w, qerapeu/w ] A quo enim plurimum sperant, etiam, si ille his non eget, tamen ei potissimum inseruiunt Cic. Off. 1, 49 c. 15. [...]
INSERVO āre. Diligenter seruare. V. g. Elysias dedit inseruare volucres Stat. Theb. 8, 194. [...]
INSESSOR, INSESSVS vid. INSIDEO.
INSIBILO āre. [ e)pisuri/ttw ] Idem quod Sibilare, vel Spirare. Ouid. Met. 15, 603 Qualia succinctis, vbi trux insibilat Eurus. Membris insibilat ignis Sil. 12, 616.
INSICCATVS a, um. Adi. [ e)pichranqei\s2 ] Stat. Theb. 3, 364 Vulneraque ista ferens putri insiccata cruore, Protinus ire peto.
INSICCABILIS e. Adi. Insiccabilis gelu pagina Sidon. Ep. 16.
INSICIVM vid. ISICIVM.
INSIDEO edi, essum, ere. [ e)pika/qhmai, e)pikaqe/zomai ] Super aliquid sedere: ac latius deinde transfertur ad omnia, quae perpetuo adesse atque inhaerere, vt separari non possint, ostendimus. [...]
page 1142, image: s1142INSIDEOR essus sum, eri. Pass. [ e)fedreu/omai ] Liu. 25, 13 pr. Viaeque omnes hostium praesidiis insiderentur. Equus insidetur Gell. 18, 5.
INSIDENS [1] entis. Part. [ e)pikaqe/menos2 ] Insidens equo Liu. 27,.. Cura insidens assidua Idem 1, 21. Mala Cia. Tusc. 4, 84.
INSESSVS a, um. Part. [ e)fedreuqei\s2 ] Occupatus. Liu. 7, 34 pr. Consul exercitum incaute in saltum caua valle peruium, circaque insessum ab hoste induxit. [...]
INSESSOR oris. m. Symmach. Epist. 2, 48 Insessor viarum.
INSIDIAE arum. f. Pl. [ e)ne/dra, e)piboulh\ ] Dolosa exspectatio ad aliquem aggrediendum. [...]
INSIDIOR atus sum, ari. Dep. [ e)nedreu/w, e)pibouleu/w, loxa/a, loxi/zw ] Insidias parare et instruere. [...]
INSIDIANS antis. Part. Iustin. 43, 4, 10 [...]
INSIDIATVS a, um. Part. Virg. Aen. 9, 59? pleno lupus insidiatus ouili.
INSIDIOSVS a, um. Adi. [ e)pibouleutikds2 ] Insidiis plenus, fallax: Cic. Verr. 2 c. 78 [...]
page 1143, image: s1143INSIDIOSE Adu. [ e)pibou/lws2 ] Dolose fraudulenter. [...]
INSIDIANTER Adu. Idem. Iustin. 6, 6, 6 Sed Lacedaemonii securi, insidianter absentiam Arcadum speculati, castellum eorum expugnant. Al. Insidiantes.
INSIDIATOR oris. m. [ loxh/ths2, e)pi/boulos2 ] Qui tendit insidias [...]
INSIDIATRIX icis. f. Ammian. 24, 17 Insidiatrix manus. Idem 27, 23.
INSIDO is. mutuatur Praeteritum a Sedeo, propter significationis affinitatem, insedi, insessum, ere. [ e)niza/nw ] Deorsum se immittere. [...]
INSIDENS [2] entis. Part. [ e)ni/zwn ] Plin. 21, 19 Cauendus in his situs celeriter insidens.
INSIGNIS e. Adi. [ dia/shmos2, para/shmos2 ] a Signo deriuatur, quasi Aliquo signo ab aliis discretus, et separatus. Festus: Insignes appellantur boues, Qui in femine et in pede album habent, quasi Insigniti. [...]
INSIGNE is. n. [ para/shmon, su/mbolon ] Notam et signum significat. [...]
page 1144, image: s1144INSIGNARIVS i. m. Gloss. Gr. Lat. [ o(plopa/roxos2, Insignarius, armiger.
INSIGNIO iui, itum, ire. [ e)nshmai/nw, e)pishmai/nomai, sfragi/zw, e)pisfragi/zw ] Signis notare, vel distinguere. [...]
INSIGNITVS a, um. Part. [ e)pi/shmos2 ] Quaedam confirmatio insignita atque impressa intelligentia Cic. Top. c. 5. [...]
INSIGNITER Adu. [ diash/mws2 ] Praeter caetera sui generis, cum eminentia. [...]
INSIGNITE Adu. [ parash/mws2 ] Idem. Plaut. Men. 5, 7, 19 Neu sinas in me insignite fieri tantam iniuriam. [...]
INSIGNITOR oris. m. Augustin. de Ciu. Dei 21, 4 Aurifices insignitores gemmarum.
INSIGNO āre. Gloss. e)gxara/ttein Insignare, incisare. Schol. Iuuen. 10, 55 Genua incerare deorum interpretatur, Insignis insignare, vota facere. Vid. INCERO.
INSILE is. n. Ab Insiliendo; Instrumentum textorium. Lucret. 5, 1351 [...]
page 1145, image: s1145INSILIO ui vel iui vel ii, ultum, ire. [ e)piphda/w, ei)sa/llomai, e)na/llomai ]. Salire cum notatione loci quo salitur. [...]
INSVLTVRA ae. f. [ e)piph/dhsis2 ] Plaut. Mil. 2, 3, 9 Tu sali solus: nam ego istam insulturam, et desulturam nihil moror.
INSVLTO āre. [ e)piphdw=mai, e)pembai/nw ] Frequent. a Salio, quasi Saepius et cum impetu subire: et modo Datiuo, modo Accusatiuo iungitur. [...]
INSVLTANS antis. Part. [ e)pembai/nwn ] Fremit aequore toto insultans sonipes Virg. Aen. 11, 600. Idem 2, 329. et 8, 570. [...]
INSVLTATIO onis. f. Quinct. 8, 5 Non tam probatio, quam extrema quasi insultatio. Idem Trib. Mar. Decl. c. 10.
INSVLTATORIVS a, um. Adi. Tertull. aduers. Marc. 5, 10 extr.
INSVLTATORIE Adu. Sidon. Epist. 1, 7 pr.
INSVLTABVNDVS a, um. Adi. August. Epist. ad Casul. 86.
INSIMILIS e. Adi. Dissimilis. Festus.
INSIMVL Adu. [ a(/ma ] Significat Vna. Stat. Silu. 1, 6, 36 Et gentes alis insimul togatas. [...]
INSIMVLO āre. [ u(pokri/nw, e)piskh/ptomai ] Simulo et fingo aliquid contra alium. [...]
INSIMVLATVS a, um. Part. Cic. Verr. 3, c. 7 Villicus impulsu tuo insimulatus. Conf. Sallust. Fragm. c. 13. et Caes. B. G. 7, 20. et Suet. Vitell. c. 6, 2.
INSIMVLATIO onis. f. [ e)pi/skhyis2 ] Cic. Verr. 3 c. 9 [...]
INSIMVLATOR oris. m. Apul. Apol. p. 293 Piscium
page 1146, image: s1146insimulator, i. Magiae, quae ex piscibus est, accusator. Pacat. Paneg. Theod. c. 43 Te purgare eodem teste, quo insimulatore voluisses.
INSINCERVS a, um. Adi. Cruor insincerus Virg. Georg. 4, 285. Acies, scil. Oculorum Prudent. Hamart. 4. Protagoras insincerus philosophus Gell. 5, 3. i. Captiosus, fallax.
INSINVO āre. [ e)gkolpi/zomai, ei)sdu/omai, pareisa/gw ] In sinum immittere. [...]
INSINVANS antis. Partic. Varro L. L. 4, 10 Venit diuinitus pullis insinuans se ipsa anima.
INSINVATVS a, um. Part. Suet. Oth. c. 2 [...]
INSINVATIO onis. f. [ paregguh\, e)/fodos2 ] Pars orationis, i. Callidus et subtilis aditus ad persuadendum, vt ait Seruius in Aen. 11, 410. [...]
INSINVATOR oris. m. Arnob. 1. Tertull. ad Nat. 2, 1.
INSINVATRIX icis. f. Augustin. Epist. 135 Epistola rei novae insinuatrix.
INSIPO āre. [ e)pipa/ssw ] Festus: Insipare iniicere, vnde fit dissipare. [...]
INSIPIDVS a, um. Adi. Sine sapore. Firmic. 2, 12 Sapor salsus et insipidus. [...]
INSIPIENS entis. Adi. [ a)/frwn ] Sapienti contrarium. [...]
INSIPIENTIA ae. f. [ a)frosu/nh, a)fradi/a ] Imprudentia, dementia. Plaut. Amph. prol. 36 Iusta autem ab iniustis petere, insipientia est.
INSIPIENTER Adu. [ a)bou/lws2 ] Imprudenter. Cic. de Sen. 68 c. 19 At sperat adolescens diu se victurum, quod sperare idem senex non potest, insipienter sperat, qui enim, etc. Lactant. 1, 22.
INSISTO iti, itum, ere. [ e)pime/nw, e)fi/stamai ] Stare, incipere, cum notatione loci. [...]
page 1147, image: s1147INSISTENS entis. Part. Cic. de Diu. 2, 128 c. 62 Naturam dico, qua nunquam animus insistens motu carere potest.
INSITIO, INSITICIVS, INSITVM, INSITIVVS vid. INSERO, eui.
INSOCIABILIS e. Adi. [ a)koinw/nhtos2 ] Quod coniungi non potest. [...]
INSOLABILIS e. Adi. Paullini esse dicitur.
INSOLABILITER Adu. [ a)paramuqh/tws2 ] Hor. Epist. 1, 14, 7 Fratrem moerentis rapto et de fratre dolentis Insolabiliter.
INSOLATIO, INSOLATVS vid. INSOLO.
INSOLENS entis. Adi. [ a)hqh\s2 ] Insuetus, qui id, de quo dicitur, facere non soleat Donatus ad Ter. Andr. 5, 4, 4 [...]
INSOLENTER Adu. [ a)hqw=s2 ] Cic. de Inuent. 1, 43 c. 28 [...]
INSOLENTIA ae. f. [ a)h/qeia ] Insuetudo, res non consueta et solita. [...]
page 1148, image: s1148INSOLESCO ere. a)lazoneu/omai Gloss. Cyr. e)nabru/nesqai, u(perhfaneu/esqai, katentrufa=|n Gloss. Lat. Gr.] Insolescentis Tertull. de Anim. c. 30. Al. inol. [...]
INSOLET pro solet. Insolet mulier decimo mense parere Caecil. ap. Gell. 3, 16.
INSOLIDVM, siue Adu. [ ei)s2 o(lo/klhron ] Integre. Scribuntur interdum coniunctim; melius diuiduntur: id quod hodie vbique fieri arbitror. [...]
INSOLIDVS a, um. Adi. Ouid. Met. 15, 202 Herba nitens, et roboris expers Turget, et insolida est. In descriptione veris.
INSOLITVS a, um. Adi. [ a)sunh/qhs2 ] Non suetus. [...]
INSOLITE Adu. [ a)sunh/qws2 ] Gell. 1, 2 Intempestiue ac insolite disserebat. Quidam legunt, Insubide. Insolite accidere Augustin. de Doctr. Christ. c. 23 extr.
INSOLICITVS a, um. Adi. Insolicitus dies, a)mnh/monos2 h(me/ra Gloss. f. leg. [ a)me/rimnos2.
INSOLVM si audimus Non. 2, 426, veteres pro Insolitum dixerunt. [...]
INSOLO āre. [ h(lia/zw ] Ad solem siccare. Columel. 4, 17, 8 Nam et sic facilius insolatur humus, et fructus percoquitur, i. Solem admittit. Idem 12, 39, 2 Insolare vuas.
INSOLATVS a, um. Partic. [ h(liasme/nos2 ] Columel. 4, 27, 3 [...]
INSOLATIO onis. f. [ h(liasmo\s2 ] Plin. 21, 14 Candidissima vero sit, post insolationem etiamnum recocta. De cera. [...]
INSOLVBILIS e. Adi. [ a)/lutos2 ] Quod solui non potest. Quinctil. 5, 9, 3 [...]
INSOLVBILITAS atis. f. Sidon. Epist. 4, 11 Quaestionum quarumpiam insolubilitas.
INSOLVBILITER Adu. Macrob. Somn. Scip. 1, 6 Insolubiliter vinciuntur. Aug. Ciu. Dei 21, 10 Insolubiliter alligari.
INSOLVTVS a, um. Adi. pro Non soluto. [...]
INSOMNIVM i. n. [ e)nu/pnion ] Quod per somnium videmus, vt ait Seruius ad Aen. 4, 9. [...]
INSOMNIA ae. f. [ a)grupni/a ] Antiquis dicebatur pro Vigilia. [...]
page 1149, image: s1149INSOMNIS e. Adi. [ a)/grupnos2, au)/pnos2 ] Sumni expers, et quidem inuitus a morbo, vel a metu. Sic enim a peruigili distinguere videtur. [...]
INSOMNIETAS atis. f. Theod. Priscian. 2, 1 Insomnietates procurare. Plin. Valer. 1, 35 Insomnietatem pati.
INSOMNIOSVS a, um. Adi. [ e)nupniastiko\s2 ] Qui insomnia torquetur. [...]
INSONO ui, itum, are. [ e)nuxe/w ] Idem quod simplex. Lucan. 1, 578 Insonuere tubae, et quanto clamore cohortes, etc. Calamis agrestibus insonat Ouid. Met. 11, 161.
INSONVS a, um. Adi. [ a)/nuxos2 ] Quod est sine sono ac strepitu. [...]
INSONS ontis. Adi. [ a)qw=os2, a)nai/tios2 ] Qui extra culpam est: Innocens, inquit Festus. [...]
INSOPITVS a, um. Adi. [ a)neu/nastos2 ] Qui sopiri se non patitur, Peruigil. [...]
INSOPIBILIS e. Adi. Idem. Mart. Capella l. 4 et 9.
INSORTITVS a, um. Adi. Plaut. Casin. 2, 4, 7 Si non impetrauit, spicula etiam insortita sunt mihi. Al. melius in sortitu, diuisim.
INSORDESCO ere. Sordibus oppleri, sordidum fieri. Deiectu caducae frondis ager insorduit Sidon. Epist. 5, 13. Nimbis insorduit aether Rutil. It. 1, 617.
INSPARSVS a, um. Adi. pro inspersus ab INSPARGO s., v. v. Farina Plin. 26, 14.
INSPATIANS antis. Fare age, quem videat Babylonis ab arce tyrannus Innocuas inter flammas procul inspatiantem Prudent. Apoth. v. 198 Weiz. Cellar. vero v. 130 exspatiantem.
INSPECIOSVS a, um. Adi. Puer non inspeciosus Petron. c. 74.
INSPECIATVS a, um. Adi. Informis. Species et Forma saepe idem. Substantia informis et inspeciata Tertull. adu. Valent. c. 10.
INSPECTIO, INSPECTO, INSPECTVS vid. INSPICIO.
INSPERANS antis. Adi. [ a)nelpi/zwn ] Qui non sperat. [...]
INSPERATVS a, um. Adi. [ a)/elptos2 ] Quod non sperabatur. [...]
INSPERABILIS e. Adi. [ a)ne/lpistos2 ] Quod sperari vix poterat. Gell. 4, 18 Pacemque et victoriam vobis peperi insperabilem. Ammian. 15, 11 Nuntius insperabilis.
INSPERATE, vel Adu. Non. 1, 150 Insperato abiit. [...]
INSPERGO si, sum, ere. [ e)pipa/ssw ] Idem fere quod Aspergere, liquorem aliquem spargendo iniicere. [...]
INSPERSVS [1] a, um. Part. Naeui inspersi egregio corpore Hor. Serm. 1, 6, 67.
INSPERGENDVS a, um. Partic. Columel. 11, 2 Hoc eodem tempore, stercoris pars in prata digerenda, pars olei, et caeteris arboribus inspergenda.
INSPERSIO onis. f. Pallad. Mart. t. 9 Ruta solius cineris inspersione contenta.
INSPERSVS [2] ūs. m. Corium obfirmatum cineris inspersu Apul. Met. 7 p. 197. Comae sordentes inspersu cineris Idem 9 p. 231.
INSPICIO exi, ectum, ere. [ ei)sora/w, e)piskope/w ] Plus est quam aspicere; significat enim penitus cognoscere, et obseruatione accurata prosequi; Ter. Adelph. 3, 4, 52 [...]
page 1150, image: s1150INSPICIENS entis. Partic. Vulg. Interp. Sirac. 17, 16.
INSPECTVS [1] a, um. Partic. [ ei)sewrame/nos2 ] Inspectae sunt apud portitores literae Plaut. Trin. 3, 3, 66 et 81 quod interdum factum reip. causa videtur. Inspecta omni re Idem Aul. in Periocha acrost. 7.
INSPECTVRVS a, um. Partic. [ ei)soyo/menos2 ] Virg. Aen. 2, 47 Aut haec in nostros fabricata est machina muros Inspectura domos, venturaque desuper vrbi.
INSPECTOR oris. m. [ ei)sorath\s2 ] Qui rem aliquam venalem pro potestate cognoscit. [...]
INSPECTIO onis. f. e)poyi/a, e)piqew/rhsis2 Gloss. Lat. Gr.] Columel. 1, 4 [...]
INSPECTRIX icis. f. Ambros. Epist. 64.
INSPECTVS [2] ūs. m. Apul. Met. 10 p. 254 Oculi inspectu minaces. Ammian. 22, 1 Inspectu iecoris praedoctus.
INSPECTO āre. Frequent. [ ei)sorw=mai ] Attente et cum diligentia intueri. [...]
INSPECTANS antis. Partic. Cic. Verr. 4, 160 Hinc illa crux, in quam, ciuem Romanum iste multis inspectantibus sustulit. Idem de Diuin. 1,... Inspectante et rege et populo. [...]
INSPECTATIO onis. f. Consideratio. Sen. Nat. Quaest. 6, 4 Quorum est adeo mihi dulcis inspectatio, vt quamuis, etc. Conf. Tertull. adu. Marc. 2, 17. et 4, 35.
INSPECTATOR oris. m. Symmach. Epist. 6, 9 Adhibiti inspectatores muro.
INSPICIVM i. n. Sallemnis vox in sacrificiis. Vid. Barth. Aduers. 25, 11. Et Buleng. de Sort. c. 6. Extorum inspicia Tertull. adu. Marc. 1, 1.
INSPICO āre. In spicae formam findere et acuere slipitem pineum, vt facile accendatur, faxque fiat adeo. [...]
INSPIRO āre. [ e)mpneu/w, e)pipneu/w, e)mfusa/w ] Ventum seu spiritum infundere. [...]
INSPIRANS antis. Partic. Virg. Aen. 7, 351. Gell. 2, 3.
INSPIRATVS a, um. Part. Vates inspirati Iustin. 18, 5, 7. Proprie Trita testa oculo inspirata per fistulam Columel. 6, 17, 7.
INSPIRATIO onis. f. Solin. c. 12 Fontes poti inspirationem faciunt literariam. Gratia diuinae inspirationis Tertull. de Pat. c. 1.
INSPIRAMENTVM i. n. Idem. Cael. Aurel. Tard. 2, 13.
INSPIRATOR oris. m. Cael. Aurel. Tard. 1, 5.
INSPIRITALIS e. Adi. Non spiritalis. Paullin. Epist. 22. al. 7.
INSPISSATVS a, um. Adi. Caro inspissata Veget. de Re Vet. 2, 30.
INSPLENDESCO ere. Gloss. Gr. Lat. [ e)kla/mpw.
INSPOLIATVS a, um. Adi. [ a)nupo/dutos2 ] Spoliato contrarium. [...]
INSPVMO āre. Tertull. Apol. c. 12 O sacrilegia conuicia! infrendite, inspumate.
INSPVO ui, utum, ere. [ e)mptu/w ] Super aliquid spuere. [...]
page 1151, image: s1151INSPVTO āre. Frequent. [ e)mptu/omai ] Sputo aliquem foedare. [...]
INSTABILIS, etc. INSTANS, INSTANTER vid. INSTO, as.
INSTAR Indecl. o(moi/wma, a)peiko/nisma Gloss. Vet.] Conuenientiam non formae modo et figurae, sed magnitudinis etiam, vel, vt malunt philosophi, qualitatis et quantitatis, i. similitudinem pariter et aequalitatem, significat. [...]
INSTAVRO āre. [ a)pokaqi/sthmi ] Renouare, et quasi Instar alterius facere. [...]
INSTAVRATVS a, um. Partic. Paterc. 2, 66, 1 Instauratum Sullani exempli malum. Vid. plura supra.
INSTAVRATIO onis. f. [ e)piskeu/asis2 ] Cic. de Arusp. Resp. 23 c. 11 Et mentes deorum immortalium ludorum instauratione placantur? Conf. Liu. 2, 36.
INSTAVRATICIVS a, um. Adi. Instauraticius dies, ludis Circensibus additus Macrob. Saturn. 1, 11.
page 1152, image: s1152INSTAVRATIVVS a, um. Adi. [ e)piskeuastiko\s2 ] Cic. de Diuin. 1, 55 c. 26 Itaque ludis intermissis instauratiui constituti sunt.
INSTAVRATOR oris. m. Ammian. 27, 3 Nomen inscribebat non vt veterum instaurator, sed conditor. [...]
INSTERNO straui, stratum, ere. [ e)piskeua/zw, e)pistronnu/w ] In aliquem sternere, operire, superextendere. [...]
INSTRATVS a, um. Partic. Conuiciis et Panibus instratus Suet. Claud. c. 18, 3. [...]
INSTRATVM [1] i. n. [ strw=ma ] Omnis vestis stragula insternendi causa parata, inquit Vlp. in l. instrato 45 [...]
INSTRAGVLVM i. n. Cato R. R. c. 10 Culcitas, instragula, puluinos.
INSTIGO āre. parocu/nw, kentri/zw ] a Stigo, verbo obsoleto, [ a)po\ tou= sti/zw deducto, quod est Pungo: et significat Incitare, vt solent stimulis iumenta, irritare, instinguere. [...]
INSTIGATOR oris. m. Papin. in l. Ob haec D. de iis, qui not. infam. Callido testamento videris accusationis instigator fuisse. Auson. Epist. 17 Superfluus instigator agitabo.
INSTIGATRIX icis. f. Tacit. Hist. 1, 51, 4 Acerrima instigatrix aduersus Galbianos, pars Galliarum quae Rhenum accolit.
INSTIGATIO onis. f. [ parocusmo\s2 ] Auct. ad Herenn. 2, 47 c. 30 Amplificatio, est res quae per locum communem instigationis auditorum causa sumitur.
INSTIGATVS ūs. m. Vlp. in l. 1 §. Sed et si D. Si quadrup. paup. Sed etsi instigatu alterius fera damnum dederit.
INSTILLO āre. [ e)pista/zw, e)nsta/zw, katasta/zw ] Stillando adiicere. [...]
INSTILLATIO onis. f. [ e)nsta/lacis2 ] Infusio stillatim et guttatim facta. Plin. 29, 6 s. vlt. Aures purgat fel pecudis cum melle: canini lactis instillatio sedat dolorem.
INSTIMVLO āre. [ katakentw= ] Instigare, et stimulis quibusdam impellere. [...]
INSTIMVLATVS a, um. Part. Marcellus in l. 3 D. de inofficioso testamento, Quod plerumque accidit, quum falso parentes instimulati, liberos suos testamento vel exheredant, vel praetereunt.
INSTIMVLATOR oris. m. Cic. pro Domo 11 c. 5 Seditionis instimulator et concitator tu fuisti. Al. Stimulator. Sed sic Gruter. Gloss. Gr. Lat. [ e)gkentristh\s2, Instimulator.
INSTINGVO inxi, ere. Idem quod Instigo. [...]
INSTINCTVS [1] a, um. Adi. [ e)nqousia/dhs2 ] Incitatus, instigatus. Liu. 9, 40 His cursor vocibus instinctos milites in praelium ducit. [...]
INSTINCTVS [2] ūs. m. [ e)nqousiasmo\s2 ] Instigatio, et quam Inspirationem diuinam vocant. [...]
page 1153, image: s1153INSTINCTOR oris. m. [ w)qhth\s2 ] Tacit. Hist. 1, 22 [...]
INSTIPO āre. Densare, inculcare. Gloss. Lat. Gr. Instipat, [ e)nstoiba/zei. Marcell. Emp. c. 10 Instipari nauibus.
INSTIPVLOR ari. Dep. [ e)perota/w ] Non videtur differre a Simplici. [...]
INSTITA ae. f. keiri/a Vet. Gl.] Fascia est variis vsibus destinata. [...]
INSTITIO vid. INSISTO.
INSTITO āre. Frequent. Caes. B. G. 1, 25 Rursus institare et praelium redintegrare. Al. Instare.
INSTITOR oris. m. [ ka/phlos2, paligka/phlos2 ] Negotiator appellatus ex eo est (vt ait Vlpian. l. 3 D. de Institoria actione) quod negotio gerendo insistat. [...]
INSTITORIVS a, um. Adi. [ kaphliko\s2 ] Quod ad institorem pertinet. [...]
page 1154, image: s1154INSTITRIX icis. [ kaphli\s2 ] Si fides Perotto, a Plauto vocatur Ancilla, quae pro domina negotiatur.
INSTITVO ui, utum, ere. [ proaire/omai, a)/rxomai ] Ex In et Statuo; significat plus quam Statuo, vel Decerno, nempe ipsum initium actionis, aut operis. [...]
page 1155, image: s1155INSTITVENS entis. Partic. Instituens sermonem referre Cic. de Orat. 3 c. 1.
INSTITVTVS a, um. Partic. [ kateskeuasme/nos2 ] Plaut. Pseud. 2, 3, 10 [...]
INSTITVTVM i. n. [ proai/resis2, e)/qos2 ] Quod quis instituit. Mos, Lex, Consuetudo, quidquid facere coepimus cum consilio pergendi. [...]
INSTITVTIO onis. f. [ pai/deusis2 ] Doctrina, Instructio. [...]
page 1156, image: s1156INSTITVTOR oris. m. Praeceptor. Lamprid. in Commod. c. 1 [...]
INSTO iti, itum, are. [ e)ni/sthmi ] Vrgere, Insectari. [...]
INSTATVRVS a, um. Adi. Liu. 10, 36 Ni cedenti instaturum alterum timuissent. Frontin. Strat. 2, 6, 10 Fugientibus instaturos victores.
INSTANS antis. Partic. [ e)nestw\s2, a)karh\s2 ] Quod imminet, et vrget, certe praesens est. [...]
INSTANTIA ae. f. [ e)/nstasis2 ] Continua intentio et assiduitas. [...]
page 1157, image: s1157INSTANTER Adu. [ e)nistame/nws2 ] h. e. Perseueranter, cum instantia, i. vehementia et studio. [...]
INSTABILIS e. Adi. [ a)staqh\s2, a)be/baios2 ] Quod suo loco stare non potest. [...]
INSTABILITER Adu. Augustin. Confess. 13, 20 Instabiliter fluidum.
INSTABILITAS atis. f. [ to\ a)staqe\s2 ] Inconstantia. Plin. 24, 17 [...]
INSTRATVM [2] [ strw=ma ] vid. INSTERNO. Instrato omne vestimentum contineri, quod iniicitur, Labeo ait Vlpian. in l. Instrato D. de Verb. et rerum signif.
INSTRENVVS a, um. Adi. [ a)genai=os2 ] Strenuo contrarium: quasi Minime generosus, ignobilis, indiligens, et ad res gerendas minime promtus. [...]
INSTRENVE Adu. Iustin. 17, 2, 1 Lysimachus non instrenue moriens.
INSTREPO ui, itum, ere. [ e)piyofe/w ] Idem quod Strepere incipere. [...]
INSTREPITO āre. Ven. Fortunat. 3, 7 Floribus instrepitans poplite mella rapit.
INSTRIDENS entis. Sil. 14, 437 Fax nidore graui foedauit cominus auras Ambusto instridens pelago. i. In mari stridens: ardebant enim naues praelio nauali succensae.
INSTRINGO inxi, ictum, ere. [ e)pisfi/ggw ] Laudatur Catul. 75, 11 [...]
INSTRICTVS [1] a, um. Part. Intentus, tanquam in equuleo Apul. Met. 8 p. 211, 21 [...]
INSTRICTVS [2] ūs. m. Catul. Carm. 75, 11 Instrictumque reducis. Vid. Scalig. Sed variat lectio. Vid. INSTRINGO.
INSTRVCTIO, INSTRVCTOR, INSTRVCTVS, INSTRVMENTVM Vid. INSTRVO.
INSTRVO xi, ctum, ere. [ kataskeua/zw ] Significat proprie Apparare, componere, armare, ornare, machinari. [...]
page 1158, image: s1158INSTRVENS entis. Partic. Vitruu. 2, 8 Longitudinem in crassitudines instruentes. Catul. 21, 7. Vid. Insidias supra.
INSTRVENDVS a, um. Part. Quinctil. 4, 2 Iudex notitia rerum instruendus videtur.
INSTRVCTVS [1] a, um. Part. [ pepaideume/nos2 ] Instructus artibus ingenuis. [...]
INSTRVCTE Adu. Compar. Liu. 1, 35 Ludos opulentius instructiusque quam priores reges fecit. Apul. Apol. p. 296 Instructius accusare.
INSTRVCTVS [2] ūs. m. [ kataskeuh\ ] Apparatus. Cic. de Orat. 3, 23 c. 6 [...]
INSTRVCTIO onis. f. Plin. Epist. 10, 3 [...]
INSTRVCTOR oris. m. [ e)cartu/ths2 ] Qui parat et instruit. Cic. Post red. in Sen. 14 c. 6 Hi sunt conditores, instructoresque conuiuii.
INSTRVCTILIS e. Adi. Tertull. de Anima c. 14 pr.
INSTRVCTVRA ae. f. Frontin. Strat. 2, 3, 17 Turbauerunt Macedonum instructuram, i. aciem. Conf. Isidor. 19, 10 et 18.
INSTRVMENTVM i. n. [ teu=xos2, skeu=os2 ] Omne illud, quo quis ad operandum vtitur: Apparatus, quo fundus, taberna, et id genus alia instruuntur. [...]
page 1159, image: s1159INSTVDIOSVS a, um. Adi. Non studiosus. Apul. Apol. pr. Medicinae neque instudiosus, neque imperitus. Gloss. Cyrill. Instudiosus, [ a)filo/ponos2.
INSTVPENS entis. Adiect. [ a)nesqhtw=n ] Idem quod Stupens, aut Valde stupidus, et sensus expers factus. Plin. 28, 4 Salpe torporem fedari quocunque membro instupente, si quis in sinum exspuat.
INSVASVM i. n. Appellabant antiqui Colorem, inquit Festus, similem luteo, qui fiebat ex fumoso stillicidio in vestimento albo. [...]
INSVAVIS e. Adi. [ a)hdh\s2 ] Quod est Suaui contrarium, h. e. Asperum, austerum. [...]
INSVAVITAS atis. f. Gell. 1, 21 Insolentia et insuauitas dictionis. Conf. Tertull. de Poenit. c. 10. et ad Martyr. c. 3.
INSVBIDVS a, um. Adi. [ a)nafro/ditos2 ] Inuenustus. [...]
INSVBIDE Adu. [ a)ske/ptws2 ] Gell. 1, 2 [...]
INSVBIECTVS a, um. Adi. Homo insubiectus, potens Prudent. Hamart. v. 699. i. nemini subiectus.
INSVBRES um. m. [ *)/insoubroi, i)/nsobres2 ] Galliae populi, qui Mediolanum condiderunt. [...]
INSVBSIDIATVS a, um. Adi. Non possumus insubfidiati stare Vulg. 3 Esdr. 9, 11.
INSVBSTANTIVVS a, um. Adi. Pater, cuius pater nemo est, qui est inexcogitabilis et insubstantiuus Interp. Iren. 1, 10.
INSVBTILIS e. Adi. Papin. in l. cum filiofamilias D. de legat. 1 Denique Iulianus non insubtili ratione motus respondit, etc.
INSVBTILITER Adu. Non subtiliter. Vlp. in l. 1 §. si ex fundo D. de hered. instit. Marcellus non insubtiliter non putat hodie hoc procedere.
INSVBVLVM i. n. Textoris instrumentum, auctore Isidor. 19, 29. [...]
INSVBVLATVS a, um. Adi. Perforatus Cathol.
INSVCCO āre. [ e)gxuli/zw ] Imbuere, seu Inficere, et succo aliquo vel humore intingere. [...]
INSVCCVS a, um. Adi. [ e)/gxulos2 ] Pinguis, succo plenus, bene pastus. Cyprian... Insuccum corpus gladiatorum apud Salmas. de Pall. p. 197.
INSVDO āre. Cels. 2, 2 Corpus circa partes aliquas contra consuetudinem insudat. Conf. 1, 3 etc.
INSVDATVS a, um. Adi. Quinctil. 11, 3, 23 Insudata vestis. Sic quidem MSS. apud Burm. p. 1002. Sed melius editur diuisim, in sudata.
INSVDVS a, um. Adi. a)/nudros2, a)/broxos2 Gloss. Lat. Gr. origo eadem, quae sudoris, vnde et Vdus etc.
INSVESCO eui, etum, ere. [ e)qi/zomai ] Idem quod Consuescere. [...]
page 1160, image: s1160INSVETVS a, um. Partic. Liu. 24, 48 [...]
INSVETE Adu. Cael. Aurel. Tard. 5, 3 Insuete immorari alicui. Compar. Augustin. Epist. 3 Ipsos corporis sensus aliquanto insuetius perscrutetur.
INSVETVDO inis. f. Insuetudo cibi Spartian. Seuer. c. 16.
INSVEFACIO ere. [ e)qi/zw ] Consuefacere. vnde Insuefio et hinc
INSVEFACTVS a, um. Part. [ e)qisqei\s2 ] Assuefactus: Caes. B. G. 4, 24 Notissimis locis audacter tela coniicerent, et equos insuefactos incitarent.
INSVFFICIENS entis. Adi. Tertull. aduers. Hermog. c. 15.
INSVFFICIENTIA ae. f. Tertull. ibid. et ad Vxor. 1, 4.
INSVFFLO āre. Praepositiones In et Sub indicunt, flantis Spiritum inire et subire illud, quod insufflari dicitur. [...]
INSVFFLATIO onis. f. Aceti insufflatio naribus C. Aurelian. Tard. 1, 4, 136. [...]
INSVLA ae. f. [ nh=sos2 ] Terra, quae vndique aquis includitur, proprie autem in mari. [...]
page 1161, image: s1161INSVLARIVS i. m. e)noikolo/gos2 Gloss. Gr. Lat. [ nhsofu/lac ] Insulae vrbanae de qua n. 3 [...]
INSVLARIS e. Adi. [ nhsiwtiko\s2 ] Quod est insulae, et ad insulam pertinet. [...]
INSVLENSIS e. Adi. Solin. c. 54 [...]
INSVLANVS a, um. Adi. Seru. in Virg. Aen. 8, 725 Carae insulani populi fuerunt. Pacat. Paneg. Theod. c. 23. Gloss. Vet. Insulani, [ nhsiw=tai.
INSVLATVS a, um. Adi. Apul. de Mundo extr. Audiuimus regiones, quae prius fuerant continentes, hospitibus atque aduenis fluctibus insulatas. Conf. Augustin. Ciu. Dei 4, 2.
INSVLOSVS a, um. Adi. Plenus insulis. Ammian. 23, 18. Idem 22, 11.
INSVLSVS a, um. Adi. a)no/htos2, a)/xaris2 Gloss. Lat. Graec.] Fatuus. [...]
INSVLSITAS atis. f. [ a)fui/+a ] Ineptia. Cic. Att. 13, 29 [...]
INSVLSE Adu. [ a)fuw=s2 ] Imprudenter et inepte. [...]
INSVLTO, INSVLTATIO, INSVLTVRA vid. INSILIO.
INSVM es, est, esse. [ e)/neimi ] In aliqua re esse. [...]
INSVMO si, tum, ere. Quidam malunt psi, ptum. [...]
INSVO ui, utum, ere. [ e)pir)r(a/ptw ] Idem quod Suendo inuoluere ac tegere significat. [...]
INSVTICIVS a, um. Adi. Apul. Met. 6 extr. Placet? asino
page 1162, image: s1162per mediam aluum virginem nudam insuere? tunc? insuticium et fartilem asinum exponere.
INSVTVS [1] ūs. m. Apul. Met. 7 Mille aureos insutu laciniae contexerat. Vid. Elmenh. Emend. p. 240.
INSVPER Adu. [ e)/tide, naimh\n ] i. Praeterea. Cic. Fam. 15, 16 [...]
INSVPERABILIS e. Adi. [ a)h/tthtos2, a)nupe/rblhtos2 ] Quod superari non potest, et domari. [...]
INSVPERABILITER Adu. Augustin. de Ciu. Dei 5, 8 Dei potestas insuperabiliter per cuncta porrigitur.
INSVPERATVS a, um. Adi. Corn. Gall. El. 1, 33 Tolerantia rerum, Spernebat cunctas insuperata minas.
INSVRGO surrexi, ectum, ere. [ a)ntai/romai, e)pani/stamai ] Contra surgere, etiam de inanimatis, quae v. g. prospectum impediunt. [...]
INSVSVRRO āre. [ e)piyiquri/zw ] In aures leniter loqui et veluti cum quodam susurro. [...]
INSVSVRRANS antis. Partic. Cic. Tusc. 5, 103 c. 36 [...]
INSVSVRRATVS a, um. Part. Sen. de Breu. Vit. c. 14 Insusurratum millies nomen. Secreto insusurratum Sidon. Ep. 5, 6.
INSVSVRRATIO onis. f. Capitol. in Anton. Philos. c. 19 Cum suos mores semper teneret, neque alicuius insusurratione mutaretur.
INSVSCEPTVS a, um. Adi. [ a)/dektos2 ] Ouid. ad Liu. 197 Dixit, et iratus vota insuscepta reliquit, non suscepta.
INSVSPICABILIS e. Adi. Vulgat. Sirac. 11, 5. [ a)nupono/htos2, de quo non est suspicio.
INSVSTENTABILIS e. Adi. Hic insustentabili dominatione vexabit orbem Lactant. 7, 16. quae sustineri, cui resisti non potest. Add. Id. de Mort. Persec. c. 49.
INSVTVS [2] vid. INSVO.
INT
INTABESCO ere. [ e)nth/komai ] Tabescere paullatim. [...]
INTACTVS [1] a, um. Adi. [ a)/qiktos2, a)/yaustos2 ] Non tactus, integer, immaculatus, impollutus. [...]
page 1163, image: s1163INTACTVS [2] ūs. m. Lucret. 1, 454 Tactus corporibus cunctis, intactus inani.
INTACTILIS e. Adi. [ a)/naptos2 ] i. Tactum refugiens, siue Quod tangi non potest. Lucret. 1, 438 Sin intactile erit nulla de parte quod vllam Rem prohibere queat per se transire meantem.
INTAMINATVS a, um. Adi. [ a)mi/antos2 ] q. d. intagminatus, a tangendo: Idem quod Incontaminatus. Hor. Carm. 3, 2, 17 Virtus repulsae nescia sordidae, Intaminatis fulget honoribus.
INTANTVM, et INQVANTVM Aduerbialiter interdum ita vno tenore scripta reperias. [...]
INTARDO vnde
INTARDANS antis. Part. Passio corporibus intardans, i. immorans Cael. Aurel. Tard. 3, 5. Add. Id. Acut. 1, 4.
INTARDATVS a, um. Part. Intardata corporibus emouere atque excludere Cael. Aurel. Tard. 2, 3 extr. eodem intellectu.
INTEGER gra, grum. Adi. o(lo/klhron, u(gie\s2 Vet. Gloss.] Incorruptum, inuiolatum q. d. intactum. Vid. supra ATTEGERet ATTEGRO. [...]
page 1164, image: s1164INTEGELLVS a, um. Dimin. Catul. 15, 4 [...]
INTEGRO āre. [ perai/nw ] Rursus inchoare, innouare. [...]
INTEGRASCO ere. [ perai/nomai ] Integrari, ad integrum redire, repeti, instaurari, vt ait Donatus ad Ter. Andr. 4, 2, 5 Videre ait te cupere. B. ah perii, hoc malum integrascit.
INTEGRATVS a, um. Adi. Auson. Epist. 14, 7 Vigor integratus.
INTEGRATIO onis. f. Ter. Andr. 3, 3, 23 [...]
INTEGRATOR oris. m. Tertull. Apol. c. 46 extr.
INTEGRE Adu. [ o(loklh/rws2 ] Pure, sincere, caste. [...]
INTEGRITAS atis. f. [ o(lo/ths2, a)keraio/ths2 ] Innocentia, Virtus in quantum omnibus partibus suis constat, nusquam deficit, non hoc facit officium suum, aliud intermittit. [...]
INTEGRITVDO inis. f. Vlp. Dig. de Testam. mil. prooem. Secutus animi mei integritudinem erga commilitones.
INTEGO xi, ctum, ere. [ e)gkalu/ptw ] Augere videtur aliquantum significationem simplicis Tegere. [...]
INTECTVS a, um. Adi. Non tectus, apertus. [...]
INTECTAMENTVM i. n. Gloss. Gr. Lat. [ ske/pasma ste/ghs2.
INTEGVMENTVM i. n. [ e)gka/lumma ] Quo quid integitur. [...]
page 1165, image: s1165INTEGRO, INTEGRASCO, INTEGRE, INTEGRITAS etc. vid. INTEGER.
INTELLIGO exi, ectum, ere. [ noe/w, suni/hmi ] Ex Inter et Lego. [...]
INTELLIGENS [1] vid. paullo post.
INTELLECTVRVS a, um. Partic. [ noh/swn ] Aures intellecturae Ouid. Trist. 3, 14, 40.
INTELLECTVS [1] a, um. Aliud Partic. [ nenoeme/nos2 ] Perceptus, cognitus, compertus: frequentissimum est. Vid. Curt. 10, 9, 20. et Tac. Ann. 1, 49, 2 etc.
INTELLECTVS [2] ūs. m. [ nou=s2, no/hma, su/nesis2 ] Cognitio et notitia. [...]
INTELLECTIO onis. f. Auct. ad Herenn. 4 c. 33 Intellectio est cum res tota parua de parte cognoscitur, aut de tota pars.
INTELLECTOR oris. m. Augustin. de Doctr. Christ. 2, 13. Idem de Genes. ad lit. 8, 2. Et de Morib. Manich. 2, 3. Conf. Vet. Int. Iren. 1, 16.
INTELLECTVALIS e. Adi. Apul. de Dogm. Plat. p. 574 Flor. Philosophia intellectualis.
INTELLECTVALITAS atis. f. Tertull. de Anim. c. 38 extr.
INTELLIGENS [2] entis. Part. [ dah/mwn, suneto\s2 ] Sciens, sapiens, doctus, prudens. [...]
INTELLIGENTIA ae. f. [ dia/noia, no/hsis2 ] Vis intelligendi, Intellectus, prudentia. [...]
page 1166, image: s1166INTELLIGENTER Adu. [ sunetw=s2 ] Cum intelligentia. [...]
INTELLIGIBILIS e. Adi. Sen. Epist. 124 [...]
INTELLIGIBILITER Adu. Augustin. Soliloqu. 11. Idem Epist. 218.
INTEMERABILIS e. Adi. Quod temerari, corrumpi, non potest. Claud. Mamert. 1, 2 Intemerabilis hilaritas.
INTEMERANDVS a, um. Adi. [ a)miante/os2 ] Non violandus, aut contaminandus: et refertur ad res sacras. Valer. Argon. 5, 640 An Martia templa Intemeranda minus?
INTEMERATVS a, um. Adi. [ a)mi/antos2 ] Non turbatus. [...]
INTEMERATE Adu. C. Theod. l. 15 tit. 5.
INTEMPERANS antis. Adi. [ du/skratos2, a)krath\s2 ] Temperanti est contrarium; Immoderatus. [...]
INTEMPERANTIA ae. f. [ a)kra/teia, a)kolasi/a ] Intemperies, incontinentia, insolentia. [...]
INTEMPERANTER Adu. [ a)kratw=s2 ] Immoderate, inconstanter. [...]
INTEMPERATVS a, um. Adi. [ a)ko/lastos2 ] Temperato contrarium. [...]
INTEMPERATE Adu. [ a)kola/stws2 ] Cic. de Vniuers. 38 c. 12 Qui autem immoderate et intemperate vixerit, eum secundus ortus in figuram muliebrem transferet.
INTEMPERIA inquit Nonius 8, 78 [...]
INTEMPERIES ei. f. [ a)krasi/a ] Vitium, circa tempestatem
page 1167, image: s1167i. humorem, siccitatem, calorem, frigus, cum illa immoderata, et quasi intemperantia sunt. [...]
INTEMPERABILIS e. Adi. Intemperabilis punctio Cael. Aurel. Tard. 1, 4.
INTEMPESTVS a, um. Adi. [ para/kairos2 ] Vt, Intempesta nox. [...]
INTEMPESTAS atis. f. [ duskrasi/a ] Idem quod Intemperies: vt, Intempestas caeli, h. e. Iniuria Plin. 18, 6.
INTEMPESTIVVS a, um. Adi. [ a)/kairos2, e)/cwros2 ] Quod est Opportuno contrarium. [...]
INTEMPESTIVE Adu. [ a)wri\, a)kai/rws2 ] Importune. [...]
INTEMPESTIVITER Adu. Gell. 4, 20 in lemmate, Qui dixerunt ioca quaedam intempestiuiter.
INTEMPESTIVITAS atis. f. Gell. 3, 16 Octaui mensis intempestiuitas, i. ad partum.
INTEMPESTVOSVS a, um. Adi. Ammian. 24, 3 Abortus vitio fetus emittet intempestuosos. Vid. Gronou.
INTEMPORALIS e. Adi. Aeternus. [...]
INTEMPORALITER Adu. August. de Genes. ad lit. 1, 9. Cael. Aurel. Tard. 1, 4.
INTENDO di, tum et sum, ere. [ e)pitei/nw, e)ntei/nw, prose/xw, a)teni/zw ] Porrigere, extendere, et tendendo explicare. [...]
page 1169, image: s1169INTENDENS entis. Partic. [ e)ntei/nwn ] Quinctilianus 10, 1, 45 [...]
INTENSVS, siue a, um. Partic. [ e)ntetame/nos2, e)/ntonos2 ] Sed raro admodum intensus inuenias. [...]
INTENTVS ūs. m. [ e)/ntasis2 ] Intentus palmarum, gestus minantium est. Cic. pro Sext. 117 c. 55 Voces quidem et palmarum intentus, et maledictorum clamorem omnes profuderunt.
INTENTIO, siue onis. f. [ e)ntoni/a, e)pi/tasis2 ] Extensio. [...]
page 1170, image: s1170IMTENTE ius, issime. Adu. [ e)nto/nws2 ] Diligenter, et cum cura et animaduersione diligenti. [...]
INTENTO āre. [ protei/nw, a)peilw= ] Vehementer vel saepius intendere. [...]
INTENTATIO onis. f. Seneca de Ira 2, 4 [...]
INTENTATVS a, um. Partic. [ protetame/nos2 ] Liu. 9, 27 [...]
INTENTATOR oris. m. Vulg. Iac. 1, 13.
INTENTATALIS e. Adi. Gloss. Gr. Lat. [ a)pei/rastos2.
INTEPEO, ui, ere; siue ere. [ xliai/nomai ] Incalescere, vel tepidum fieri. [...]
INTEPESCENS entis. Part. Colum. 1, 1 Mitigato iam et intepescente frigore.
INTEPIDVS a, um. Adi. Laudatur Cels. 8, 4 Collocandus is loco intepido. Sed diuidendam esse Praepositionem auctoritate et ratione ostendit Morgagn. Epist. ad Cels. 3 p. 595.
INTER [ metacu\ ] Praeposit. Accusatiuo Casui seruiens, fere significat Medium aliquorum, quo illa separentur, distinguantur, superentur, augeantur, etc. [...]
page 1172, image: s1172INTERAESTVO āre. Plin. Epist. 6, 16 Stomachus interaestuans.
INTERALBICO āre. [ u(poleukai/nomai ] Plin. 37, 10 Leucochrysos fit chrysolitho interalbicante. Virgae quaedam et maculae indicantur albi coloris. Vid. Harduin.
INTERAMENTVM i. n. Liu. 28, 45 [...]
INTERAMNIA ae. f. [ *)interamni/a ] Ptolemaeo 3, 1 Praegutiorum ciuitas in Italia. Vulgo Teranium. Conf. Paterc. 1, 14, 4. et Varr. L. L. 5, 4.
INTERAMNATES um. m. Incolae. Varro R. R. 3, 2, 3.
INTERAMNVS a, um. Adi. Quod inter duos amnes iacet. Terras interamnas dixit Alexander Seuerus ap. Lamprid. c. 56. et Solin. c. 32. Spatia interamna, pro Mesopotamia.
INTERANEA orum. n. Pl. [ e)gkata, intestina, exta Glossar. Gr. Lat. [ e)/ntera, Gloss. Lat. Gr.] Intestinum, quod intra corpus conditum sit. [...]
INTERANEVS a, um. Adi. Scrib. Larg. Compos. 96 Purgat vomicas interaneas. Plin. 20, 11 Tormina interanea.
INTERAPERIO ire. [ dianoi/gw, Gloss. Gr. Lat.
INTERARESCO ere. [ diachrai/nomai ] Cic. Tusc. 5, 40 c. 14 [...]
INTERATIM, et INTERDVATIM dicebant antiqui, quod nunc Interdum et Interim. Festus.
INTERATVS a, um. Adi. Interata, [ e)centerisqe/nta, Gloss.
INTERBIBO ibi, ibitum, ere. [ diapi/nw ] Totum bibere, vel Penitus exhaurire. [...]
INTERBITO āre. [ e)pe/rxomai ] Interuenire. Verbum antiquum. Plaut. Most. 5, 1, 47 Hīc ego tibi praesidebo, ne vlla interbitet quaestio.
INTERBLANDIOR iri. Obsequiis meis interblandiens appellabat me pium Augustin. Conf. 9, 12.
INTERCALO āre. [ e)mba/llw, paremba/llw ] Interserere, seu Interponere diem, mensemue: ab antiquo calare, s. Kalare, vnde et Calendae, s. Kalendae. [...]
INTERCALARIS e. Adi. [ e)mbo/limos2 ] Quod interseritur. [...]
page 1173, image: s1173INTERCALARIVS a, um. Adi. [ e)mbolimai=os2 ] Idem, quod Intercalaris. [...]
INTERCALATIO onis. f. Plin. 2, 47 [...]
INTERCALATOR oris. m. Macrob. Sat. 1, 13 Octo intercalatores dies.
INTERCAPEDO inis. f. [ diaxw/rhma, Prisciano 14 p. 991, 12] est Tempus interceptum, inquit Festus: quum scilicet mora est ad capiendum. [...]
INTERCAPEDINO āre. Fulgent. Myth. 1 p. 9 Intercapedinante pauoris prolixitate, i. interueniente, intercedente, et sic impediente.
INTERCAPEDINATVS a, um. Part. Mart. Capell. 9 p. 312 Vanescentia intercapedinatae prolixitatis obliuia.
INTERCARDINATVS a, um. Adi. Vitruu. 10, 20 Concludantur superne intercardinatis trabibus.
INTERCEDO ssi, ssum, ere. [ e)ni/stamai ] Medium esse: et tam de loco et de tempore, quam de personis, et alia re quacunque dicitur, siue casu id fiat, siue consilio, siue adiuuandi causa, siue impediendi. [...]
page 1174, image: s1174INTERCESSIO onis. f. Protestationem dicunt hodie. [...]
INTERCESSOR oris. m. [ e)nsta/ths2 ] Qui intercedit. [...]
INTERCESSVS ūs. m. Valer. Maxim. 5, 4, 2 [...]
INTERCEPTIO, INTERCEPTOR, INTERCEPTVS vid. INTERCIPIO.
INTERCIDO [1] idi, isum, ere. [ diako/ptw ] De medio aliquid excidere, vt interradere, interuellere. [...]
INTERCISVS a, um. Partic. [ diakopei\s2 ] Intercisa hostia Macrob. Saturn. 1, 16 pr. h. e. dissecta. [...]
INTERCISE Adu. [ diakekomme/nws2 ] Sectim et per incisiones. [...]
INTERCISIO onis. f. [ diakoph\ ] Intercisiones stomachi (alii leg. Item rosiones) Plin. 20, 14 quas Dioscorides 3, 26 [ dhgmou\s2 stoma/xou, id est morsus et erosiones stomachi, vocat. Conf. INTERCIDONA.
INTERCISIMEN inis. n. Gloss. Lat. Gr. [ diakoph/.
INTERCISIVVS a, um. Adi. Limites intercisiui: scil. qui in agris seruantur Frontin. de Colon. p. 112 et 114 Edit. Goes.
page 1175, image: s1175INTERCIDONA ae. f. Dea custos fetae mulieris, a securis intercisione sic dicta, Varrone teste apud August. de Ciu. Dei 6, 9. cuius locum damus voce SILVANVS.
INTERCIDO [2] idi, asum, ere. [ parempi/ptw ] ex Inter et Cado eadem ratione dictum, qua interire. [...]
INTERCILIVM i. n. Quod est medium inter cilia, sine pilis. Gloss. Gr. Lat. [ meso/fruon.
INTERCINO inui, entum, ere. [ mesw|de/w ] Hor. in Arte Poet. 194 [...]
INTERCINCTVS a, um. Partic. ab Intercingo. [...]
INTERCISE, INTERCISIO, INTERCISVS vid. INTERCIDO.
INTERCIPIO epi, eptum, ere. [ dialamba/nw ] Capere aliquem, vel aliquid velut de media via, certe de improuiso, ex transuerso, etc. [...]
INTERCEPTIO onis. f. [ dia/lhyis2 ] Cic. pro Cluent. 167 c. 60 Per quem porro datum? vnde sumtum? quae deinde interceptio poculi?
INTERCEPTOR oris. m. Liu. 4, 50 Praedaene interceptorem fraudatoremque etiam malum minari militibus? Liu. 3, 72 [...]
INTERCEPTVS ūs. m. Fulgent. Myth. 3 Astutiae interceptu transmigrare.
INTERCLAMO āre. Ammian. 31, 13 Nostri multis interclamantibus restiterunt.
INTERCLINVS a, um. Adi. Ciuitas interclina rupibus Ambros. in Egesipp.
INTERCLVDO si, sum, ere. [ diaklei/w, a)polamba/nw, diei/rgw ] Interponere aliquid, quo aliquis excludatur, i. prohibeatur aditu. [...]
INTERCLVSIO onis. f. [ dia/kleisis2 ] Impedimentum, occupatio. [...]
page 1176, image: s1176INTERCOLVMNIVM i. n. [ meso/sthlon ] Spatium, quod est inter columnas aedificiorum. [...]
INTERCONCILIO āre. [ dialla/ttw ] Inter se conciliare. [...]
INTERCREATVS a, um. Adi. Humor augmento passionis intercreatus Cael. Aur. Tard. 5, 1.
INTERCVLCO āre. [ e)mfra/ttw ] ex Calco, vt Inculco. Columel. 12, 43 Et deorsum versus spectantes ollae componuntur, ita distantes, vt interculcari possint vinacea.
INTERCVRRO curri, cursum, ere. [ diaqe/w, parempi/ptw ] Interuenire, et intercedere celeriter. [...]
INTERCVRRENS entis. Partic. [ parempi/ptwn ] Plin. 12, 3 Folium mali Assyriae est vnedonis intercurrentibus spinis.
INTERCVRSVS [1] a, um. Adi. Ammian. 15, 10 Intercursum spatium maris.
INTERCVRSVS [2] ūs. m. [ pare/mptwsis2 ] Interuentus intercessio. [...]
INTERCVRSO āre. [ parempi/ptw ] Frequentat. [...]
INTERCVS utis. Adi. [ u(/deros2, u(/droy ] Quod inter carnem et cutem est, Intestinus. [...]
INTERCVSSVS ūs. m. Intercussu luminis Seneca Quaest. Natur. 3, 27.
INTERCVTITVS i. m. Festo vehementer cutitus, id est valde stupratus.
INTERDATVS [1] a, um. Adi. [ diadoqei\s2 ] Lucret. 4, 866 Propterea capitur cibus, vt suffulciat artus, Et recreet vires interdatus, i. inter corporeos meatus diuisus. vid. INTERDO.
INTERDIANVS a, um. Adi. Diurnus, ab interdiu. Cael. Aur. Tard. 3, 7 Post interdianum cibum deambulatio adhibenda.
INTERDIARIVS [1] i. m. Gloss. Lat. Gr. Interdiarius, [ h(merokle/pths2, cui contrarius [ h(mero/koitos2, Dormitator, fur nocturnus. Vid. Cuiac. Obseru. 11, 27.
INTERDICO xi, ctum, ere. [ paragge/llw, ei)/rgw ] Proprie interloqui, et inter alium sermonem aliquid dicere. [...]
page 1177, image: s1177INTERDICTVS a, um. Partic. Quod prohibitum est. [...]
INTERDICTVM i. n. [ para/ggelma, paraggeli/a ] Vim verbi sui habet, vt prohibitionem fignificet. [...]
page 1180, image: s1180INTERDICTIO onis. f. [ ei)=rcis2 ] Cic. pro Domo 78 c. 30 [...]
INTERDICTOR oris. m. Tertull. Praescr. aduers. Haer. c. 33. et aduers. Marc. 2, 9 extr. et de Ieiun. c. 15.
page 1181, image: s1181INTERDICTORIVS a, um. Adi. Praeceptum interdictorium Saluian. contra Auar. 3 p. 130.
INTERDIGITALIA um. n. Pl. Morbi species. Plin. Valer. 2, 52.
INTERDIGITIA ium. n. Pl. Idem. Marc. Empir. c. 33.
INTERDIV Adu. temporis. [ meq' h(me/ran ] i. Die, vel Per diem, aut Dum dies est: cui opponitur Noctu. [...]
INTERDIARIVS [2] vid. supra s. l.
INTERDO, are. Aestimare: pro quo antique INTERDVO habet Plaut. Capt. 3, 5, 36 Dum pereas nihil interduo. Idem Rud. 2, 7, 22. Qui sis qui non sis, floccum non interduim Trin. 4, 2, 152.
INTERDATVS [2] a, um. Partic. Lucret. 4, 866 Propterea capitur cibus, vt sussulciat artus: Et recreet vires interdatus, etc. i. subinde, per interualla, datus.
INTERDVATIM, et INTERATIM dicebant antiqui, quod nunc Interdum et Interim. Festus.
INTERDVCA ae. f. Dea Iuno, quae et Domiduca dicitur. Mart. Capell. 2 p. 37.
INTERDVCTVS ūs. m. [ diastolh\ ] Pro illis interpunctis, distinctionibus et incisis, quae inter sententias a librariis duci solent. [...]
INTERDVM Adu. [ e)sq' o(/te, e)ni/ote ] Nonnunquam. [...]
INTEREA Adu. temporis. [ e)n tw=| metacu\, e)n tou/tw| ] Interim, tantisper, hoc interim spatio. [...]
INTEREMPTIO, INTEREMPTVS vid. INTERIMO.
INTEREO iui vel ii, itum, ire. [ a)fani/zomai, a)po/llumai ] Perire, mori, emori. [...]
INTERITVS [1] a, um. Part. [ diafqarqei\s2 ] Passiue. [...]
INTERITVS [2] ūs. m. [ a)fanismo\s2, a)po/llusis2 ] Mors, Pernicies. [...]
INTERIBILIS e. Adi. Qui interire potest. Arnob. 2 p. 65 Argumenta quibus animas passiuas atque interibiles inuenitur. Conf. Tertull. de Resurr. Carn. c. 34. et aduers. Hermog. c. 43.
INTERITIO onis. f. Idem quod Interitus. [...]
INTEREQVITO āre. [ diippa/zw ] In medio equitare. [...]
page 1182, image: s1182INTERERRO āre. Prudent. Cathem. 6, 43 Non splendor intererrat.
INTERFACIO eci, actum, ere. [ metacupoie/w ] Liu. 25, 11 [...]
INTERFARIS atur, ari. [ diako/pteis2 ] Loquentem interpellare. [...]
INTERFATIO onis. f. [ a)nasto/masis2 ] Quinctil. 4, 2, 50 Interim expediet narrationes breuiter interfatione distinguere. De tribuno pl. exstat ap. Cic. pro Sext. c. 37.
INTERFEMINEVM vid. INTERFOEMINEVM.
INTERFICIO eci, ectum, ere. [ diaxra/omai, foneu/w ] Praepositio Inter habet vim auferendi, tollendi, vt in Interimo, Interdico (q. d. dicendo aufero). [...]
INTERFICIENS entis. Partic. Interficiens Sermonem singultu crebro, et verba deuorans. i. interpellans, proprie, vt videtur Apul. Met. 11 p. 269, 31 Elm.
INTERFECTVS a, um. Part. Curt. 9, 2, 7 [...]
INTERFECTOR oris. m. [ foneu\s2 ] Cic. ad Brut. 16 [...]
INTERFECTRIX icis. f. Tacit. Ann. 3, 17 Id ergo fas auiae interfectricem nepotis adspicere? Hyginus Fab. 122 Idem nuncius dixit Iphigeniam fratris interfectricem esse.
INTERFECTIBILIS e. Adi. Ruta interfectibilis viperarum Apul. de Herb. c. 89. quae interficit viperas.
INTERFECTIO onis. f. Interfectio Trebonii Brut. ad Cic. Fam. 3. [...]
INTERFECTIVVS a, um. Adi. Cael. Aurel. Acut. praef. Interfectiuis morbis affici.
INTERFIERI [ diafqei/resqai ] obsoletum verbum, pro Consumi et interire, apud Lucret. 3, 886 [...]
INTERFLVO xi, xum, ere. [ mesor)r(ue/w ] Per medium fluere. [...]
INTERFLVENS entis. Partic. Plin. 36, 14 pr. Flumine medium oppidum interfluente. Idem 3, 5 Vtraque ciuitate foederata, angusto freto interfluente. Idem 6, 28.
INTERFLVVS a, um. Adi. [ meso/r)r(oos2 ] Quod interfluit. Plin. 6, 26 Interfluo Euphrate, i. Interfluente. Solin. c. 66 Scinditur amne interfluo.
INTERFODIO ere. Subinde Fodere. [...]
INTERFOEMINEVM i. n. Apul. Apol. p. 296, 15 [...]
INTERFRINGO egi, actum, ere. [ diar)r(h/gnumi ] Idem quod Infringere. Cato c. 44 Qui locus recte ferax erit, quae arida erunt, et si quid ventus interfregerit, ea omnia eximito. Plin. 17, 18.
INTERFVGIO ere. Inter enim fugit ac penetrat per rara viarum Lucret. 6, 331. de fulmine.
INTERFVLGEO ere. Aurum argentumque cumulo rerum aliarum interfulgens Liu. 28, 23.
INTERFVNDO ere. Auien. Perieg. 255. Ibid. 1100 Sic vasti moles pelagi interfunditur oras.
INTERFVRO ere. Stat. Achill. 1, 395 Dumque arma parantur Dorica, et alternum Mauors interfurit orbem, i. furore suo turbat et miscet.
INTERFVSIO onis. f. Lactant. 7, 3, 25.
INTERFVSVS a, um. Adi. [ mesoxuqei\s2 ] Plin. 2, 68 [...]
page 1183, image: s1183INTERGARRIO ire. Vnde
INTERGARRITVS a, um. Part. Pauculis verbis intergarritis Apul. Apol...
INTERGERO ssi, stum, ere. Plin. 13, 12 [...]
INTERGERIVM est materia glutinosa inter plagulas et schedas papyri Aegyptiae ingesta, qua illae cohaerent, et totae Chartae solidantur. Vid. CHARTA.
INTERGERIES ei. f. o( toi=xos2 du/o kth/seis2 diori/zwn Vet. Gloss.] i. murus duas possessiones separans.
INTERGERINVS, s. a, um. Adi. Intergerini parietes, e Vitruuio adferuntur, qui inter nouos parietes, aut fundamenta pro fultura intergerantur. [...]
INTERGREDIOR vnde
INTERGRESSVS ūs. m. Periniurium est, vires te actionis meae intergressu grauissimae disputationis infringere Minuc. Fel. 15, 1. i. interposita disputatione, qua interpellata est actio mea.
INTERHIO āre. Tertull. Apol. c. 48 Finis et limes medius, qui interhiat. Vid. ibi Rigalt.
INTERIACEO ui, ere. [ mese/w ] In medio iacere. [...]
INTERIACENS entis. Partic. Vastitas interiacentis soli Plin. Paneg. c. 14. Transitu interiacente Id. Epist. 2, 17.
INTERIACIO ere. Interloqui, vt Iacio. Arminius pleraque Latino sermone interiaciebat Tacit. Ann. 2, 10, 4.
INTERIBI Adu. [ e)n tou/tw| ] Idem significans, quod Interea. [...]
INTERIICIO eci, ectum, ere. [ paremba/llw ] Interponere. [...]
INTERIECTVS [1] a, um. Part. [ paremblhqei\s2 ] Caes. B. G. 7, 23 [...]
INTERIECTVS [2] ūs. m. [ parembolh\ ] Cic. de N. D. 2, 103 c. 40 extr. [...]
INTERIECTIO onis. f. [ parembolh\ ] Interpositio, et insertio. [...]
INTERIECTVRA ae. f. Frontin. de Colon. p. 135 Sunt et per tecturas positae interiecturae.
INTERIM Adu. temporis. [ metacu\ ] Idem quod Interea. [...]
page 1184, image: s1184INTERIMO emi, emtum, s. emptum, ere. [ diafqei/rw ] Interficere. [...]
INTEREMTVS a, um. Partic. Plaut. Merc. 5, 1, 4. Hor. Carm. 4, 4, 72 Asdrubale interemto.
INTEREMTIO onis. f. [ a)fanismo\s2 ] Cic. pro L. Manil. 30 c. 11 [...]
INTEREMTIBILIS e. Adi. Tertull. adu. Marc. 3, 6.
INTEREMTOR oris. m. Sen. Epist. 70 Interemtorem sui fieri. Val. Max. 6, 1, 2 Virginis pudicae interemtor, quam corruptae pater esse maluit.
INTEREMTRIX icis. f. Lactant. Instit. 1, 10. Tertull. Spectac. 17.
INTERIOR [1] ius, vid. INTRA.
INTERITVS [3] vid. INTEREO.
INTERIVNGO unxi, unctum, ere. [ diazeu/gnumi ] Subsistere. [...]
INTERLABOR abi. Dep. Virg. Georg. 2, 349 Per tmesin, Inter enim labentur aquae.
INTERLABENS entis. Partic. Stat. Theb. 2, 649 Parce per has stellis interlabentibus vmbras. Sil. 6, 18 Truncosque trahebat Per stragem neruis interlabentibus artus.
INTERLATEO ere. Non est dubium, quin multum spiritus interlateat Sen. Qu. Nat. 6, 16.
INTERLEGO egi, ere. Per interualla decerpere. [...]
INTERLECTIO onis. f. Scripturarum interlectio Tertull. adu. Vx. 2, 6. i. lectio aliis negotiis interposita: Sed Prior. interiectio, alterius lectionis ne mentione quidem facta: eodem intellectu.
INTERLIDO ere. Paullin. Nolan. Carm. 10, 261 Grauem interlidere dentem.
INTERLIGO āre. Alterno maculas (tigridum) interligat ostro Stat. Theb. 7, 571. Conf. Rutil. Itin. 1, 539.
INTERLINO ini, iui siue eui, itum, ere. [ dialei/fw ] Stili parte lata, Atramento, aut aliqua re alia superinducta, scripturam diversis locis destruere. [...]
page 1185, image: s1185INTERLITVS a, um. Adi. Codex interlitus Cic. pro Cluent. c. 33. [...]
INTERLOCO āre. Mela 2, 1.
INTERLOQVOR loqueris, locutus sum, loqui. [ diako/ptw ] Alio loquente, sermones intermiscere, interpellare, quasique interturbare loquentem. [...]
INTERLOCVTIO onis. f. [ meta/fasis2 ] Sermonis interpositio. [...]
INTERLVCEO xi, ere. [ diafai/nw ] In medio lucere, vel Interea lucere, aut Inter aliquid lucere. [...]
INTERLVCESCO ere. Gloss. Gr. Lat. [ diafai/nw.
INTERLVCO āre. [ diakaqai/rw ] Ramos viuos, sed inutiliter pullulantes, per interualla resecare. Plin. 17, 23 Deputantur cum vite pariter interlucata densitate ramorum, qui sint superuacui.
INTERLVCATIO onis. f. [ diaka/qarsis2 ] Plin. 17, 27 Interlucatio arboribus prodest, sed omnium annorum trucidatio inutilissima. Eadem dicitur Collucatio Varroni.
INTERLVDE ap. Anast. in Cornelio vox vitiosa pro in Tellure. Vid. Nardin. Rom. Vet. 6, 13.
INTERLVDO ere. Auson. Mosell. 75 Interludentes examina lubrica pisces.
INTERLVNIS e. Adi. Ammian. 19, 12 Nocte squalida et interluni, i. illuni.
INTERLVNIVM i. n. [ su/nodos2 ] Dicitur Id spatium temporis, in quo nec amplius luna vetus apparet, nec adhuc noua videtur. [...]
INTERLVO ui, utum, ere. [ diaklu/zw ] Interfluere. [...]
INTERLVVIES ei. f. Solinus c. 35 (22) Rex vnus est vniversis. Nam quotquot sunt, omnes angusta interluuie diuiduntur, i. freto, quo interluuntur insulae Britannicae.
INTERMANEO ere. [ diamimna/zw ] Ex Inter et Maneo; quasi Manere inter. [...]
INTERMEDIVS a, um. Adi. [ dia/mesos2 ] Interiectus, interiacens. [...]
INTERMENSTRVVS [1] vid. INTERMESTRIS.
INTERMEO āre. [ diodeu/w ] Per medium meare, et fluere. Plin. 5, 30 Longeque clarissimum Asiae Pergamum, quod intermeat Silenus.
INTERMESTRIS e. Adi. [ e)n suno/dw| ] Intermestris luna dicitur Interlunium, et coitus lunae. [...]
INTERMENSTRVVS [2] a, um. Adi. [ suno/dion ] Idem. [...]
INTERMETIVM i. n. Intermetium, to\ metacu\ kampth/rwn Gloss. Vet. Conf. Salmas. Exerc. Plin. p. 460.
INTERMICO ui, are. [ diala/mpw ] In medio splendere. [...]
INTERMICANS antis. Partic. Lactant. 6, 20 Intermicantibus astrorum luminibus.
INTERMINATVS [1] a, um. Adi. [ a)pe/rastos2 ] Quod et Interminus dicitur, Sine termino. [...]
INTERMINABILIS e. Adi. Hieron. Epist. 132. Sidon. Epist. 2, 7. Augustin. de Ciu. Dei 19, 11. et Tertull. adu. Marc. 2, 3.
page 1186, image: s1186INTERMINVS a, um. Adi. Apul. de Mundo p. 57 [...]
INTERMINOR ari. [ diapeile/w ] Valde minari, cum minis prohibere et interdicere Ter. Eun. 5, 2, 14 [...]
INTERMINO āre. Idem. Plaut. Mil. 2, 3, 42 Quis homo interminat?
INTERMINATVS [2] a, um. Part. Passiue, Hor. Epod. 5, 39 Interminato cum semel fixae cibo Intabuissent pupulae.
INTERMINATIO onis. f. Iustinian. de Iur. docend. §. 7.
INTERMISCEO ui, istum vel ixtum, ere. [ diami/gnumi ] In medio miscere. [...]
INTERMISTVS a, um. Part. Liu. 10, 20 Intermisti hostibus.
INTERMIXTVS a, um. Part. Iustin. 2, 8, 3 Intermixtis mulieribus. Scrib. Larg. Compos. 207 His adiectis et intermixtis.
INTERMISSIO, INTERMISSVS vid. INTERMITTO.
INTERMITTO isi, issum, ere. [ dialei/pw ] Inter opus requiescere, et ad tempus desinere, Intermissionem vel intercapedinem facere, non continuare. [...]
INTERMISSVS [1] a, um. Partic. [ dialeleimme/nos2 ] Intermissus ordo Plin. 37, 12. [...]
INTERMISSVS [2] ūs. m. [ dia/leiyis2 ] Plin. 9, 29 Lusciniis diebus ac noctibus XV, garrulus sine intermissu cantus.
INTERMISSIO onis. f. [ dea/leiyis2 ] Vacatio ab aliquo munere per aliquod tempus. [...]
INTERMORIOR mortuus sum, mori. Dep. [ diapoqnh/skw ] Penitus mori, vel Quum aliquid fleret mori. [...]
INTERMORTVVS a, um. Inter mortem vitamque medius similis exspiranti. [...]
INTERMOVEO ere. Rusticari te asseris, et ducendis vitibus aut arboribus inserendis crudam senectutem fouere, non hoc literae tuae sapiunt? alios sulcos stilo intermoues, alios ordines pangis Symmach. 8, 68 (al. 69)
page 1187, image: s1187INTERMVNDIVM i. n. [ mesoko/smion ] Spatium inter plures mundos interiectum. [...]
INTERMVRALIS e. Adi. Liu. 44, 46 ad finem. Muro vrbis coniuncta procul videtur: diuisa est intermurali amni, et eadem ponte iuncta.
INTERMVTATVS a, um. Adi. Impositis et intermutatis manibus Tertull. de Bapt. c. 8. i. decussatim positis, dextra in sinistrum et v. v.
INTERNASCOR natus sum, nasci. Dep. [ diagenna/omai ] In medio nasci. Plin. 18, 16 Internascentesque herbas excludi.
INTERNATVS a, um. Part. [ diagegennhme/nos2 ] Tacit. Hist. 4, 60 [...]
INTERNECO necaui et necui, necatum et nectum, are. [ diafoneu/w ] Interficio. [...]
INTERNECIDA ae. m. Inquit Isidorus lib. 10 lit. I p. 1078, 47 [...]
INTERNECIO, vel vt alii scribunt, onis. m. [ panoleqri/a ] Vitae priuatio, inquit Festus. [...]
INTERNECIES ei. f. Idem. In Isidor. Gloss. vbi exponitur Mors, iactura. Conf. Id. Origg. 5, 26.
INTERNECTIO onis. f. Festus. it. Priscian. l. 4.
INTERNECINVS, vel a, um. Adiect. [ panole/qrios2 ] Quod ad internecionem pertinet. [...]
INTERNECIVE Adu. Ammian. 27, 20 (Vales. c. 9 p. 495) Interneciue cuncta disperdere.
INTERNECIALIS e. Adi. Liu. 27, 24 Morbi interneciales legi volebat magno conatu Rhenanus. Sed perniciale tuentur magno consensu Gebh. Gron. Drakenb. Ergo nondum habet vox ea auctorem.
INTERNECTO xui, xum, ere. [ diei/nw ] Inter se connectere. Stat. Theb. 8, 168 Vix magna lauare Vulnera, et efflantes libet internectere plagas.
INTERNIDIFICO āre. Plin. 10, 33 Tertium est earum genus, quae ripas excauant, atque ita internidificant.
INTERNIGRANS antis. [ diamelani/zwn ] Partic. sine Verbo. Stat. Theb. 6, 336 Noctemque diemque Assimulant, maculis internigrantibus albae, equae Admeti.
INTERNITEO ui, ere. [ diafai/nw ] In medio nitere vel pellucere. [...]
INTERNOCTATIO onis. f. pannuxi/des2 Gloss. Lat. Gr.
INTERNODIVM i. n. [ mesoko/mbion ] Spatium inter nodum et nodum. [...]
INTERNOSCO noui, notum, ere. [ diagnoe/w ] Discrimen inter duo facere. [...]
INTERNVCVLVS i. m. Laudatur haec vox ex Petron. 7 p.
page 1188, image: s118832, et dicitur significare puerum meritorium et impudicum: quorsum multa ibi disputant viri docti. [...]
INTERNVNDINIVM, vel i. n. Spatium, quod inter nundinas est, vocauerunt; vt Intermenstruum, Quod inter menses. [...]
INTERNVNTIVS i. m. [ dia/ktwr ] est, inquit Sipontinus, Qui inter alios medius est, ad aliquid tractandum: et modo huic, modo illi per vices nuntiat. [...]
INTERNVS [1] vid. INTRA.
INTERNVNTIO āre. Liu. 42, 39, 4 Paullisper internuntiando cunctatio fuit, vtri transgrederentur, i. per internuntios disceptatum, vtrum transire aequum esset.
INTERO intriui, intritum, erere. [ e)ntri/bw ] Simplici addit motum quendam. [...]
INTRITVS a, um. Adi. [ muttwto\n ] Sed feminino et neutro genere fere Substantiue adhibetur. [...]
INTRIMENTVM i. n. Idem. Apul. Met. 10 p. 244, 31 Coquus, qui sapidissimis intrimentis succuum pulmenta condita vapore mollibat.
INTERTRIGO, INTERTRIMENTVM vid. in suo loco.
INTERORDINIVM i. n. [ mesosti/xion ] Spatium quod est inter duos ordines: sicut Inter palum, Inter columnas, Intercolumnium nominatur. [...]
INTERPATEO ere. Macrob. Saturn. 7, 15 [...]
INTERPEDIO ire. Macrob. Saturn. 7, 12 Calor sensum occupat, et gustatum linguae feruor interpedit.
INTERPELLO āre. [ diako/ptw, e)noxle/w ] Loquentem alloqui, et quasi sermonem eius interrumpere; Interfari. [...]
page 1189, image: s1189INTERPELLATIO onis. f. [ dia/koyis2 ] Cic. Att. 12, 42 [...]
INTERPELLATOR oris. m. Interuentor, qui interrumpit sermonem, aut aliquid aliud agentem Cic. Off. 3, 38 c. 14 [...]
INTERPELLATRIX icis. f. Hieron. Epist. 3 ad Heliodor. p. 8.
INTERPENDIVM i. n. Vid. Salmas. in Solin. p. 708 bA ex Vet. Gloss. vbi redditur [ para/llhlon. Haud differt a Compendio. Interpendium est, Cum in vtraque lance paria sunt pondera.
INTERPENSIVVS a, um. Adi. Interpensiua apud Vitruu. 6, 3 [...]
INTERPLICO āre. [ paremple/kw ] Stat. Theb. 4, 218 Albaque puniceas interplicat infula cristas. Add. Ibid. 2, 282.
INTERPOLO āre. [ e)pigna/ptein ] Interpolire, vt recte interpretatur Salmas. ad Solin. p. 277, b. [...]
INTERPOLATIO onis. f. [ a)nakai/nwsis2 ] Plin. 13, 12 Hanc excepit Romae Fanii sagax officina, tenuatamque curiosa interpolatione principalem fecit e plebeia. Add. Tertull. adu. Haeret. c. 39.
INTERPOLIS e. Adi. e)pi/gnafon Vet. Gl.] Quod est interpolatum. [...]
INTERPOLVS a, um. Adi. Idem. [Interpolum, e)pi/gnafon Vet. Gloss.] Martianus in l. 45 [...]
INTERPOLATOR oris. m. e)piskeuasth\s2 Onomast. Vet.] Qui antiquas vestes resarcit ac renouat, vt eas facilius vendat. [...]
INTERPOLATRIX icis. f. Mulier, quae id ipsum facit, quod interpolator. [...]
page 1190, image: s1190INTERPOLAMENTVM i. n. Cl. Mamert. 1 praef.
INTERPONO sui, situm, ere. [ e)nti/qhmi, parenti/qhmi, paremba/llw ] Cic. de Amicit. 3 [...]
INTERPOSITVS [1] a, um. Partic. [ parenteqei\s2 ] Plin. 18, 16 [...]
INTERPOSITVS [2] ūs. m. [ parembolh\ ] Cic. de N. D. 2, 103 c. 40 Tum ipsa incidens in vmbram terrae, quum est e regione Solis, interpositu, interiectuque terrae, repente deficit. de luna.
INTERPOSITIO onis. f. [ pare/nqesis2 ] Cic. de Inuent. 1, 8 c. 6 [...]
INTERPRIMO pressi, pressum, ere. [ diaklei/w ] Intercludere premendo elidere. Plaut. Rud. 3, 2, 41 Qui sacerdotis scelestus fauces interpresserit. Add. Min. Felix in Oct. p. 93. Ouzel. vbi conf. Elmenhorst.
INTERPRES etis. c. [ e(rmhneu\s2, metafrasth\s2 ] Qui in aliqua re agenda medius est, et veluti conciliator et auctor, qui inter duos loquitur, et vt inter ipsos conuenire de pretio rei, vel quocunque alio negotio, possit, efficit. [...]
page 1191, image: s1191INTERPRETATOR [1] oris. m. Idem. Tertull. adu. Prax. c. 19.
INTERPRETABILIS [1] e. Adi. Tertull. contra Val. c. 14 Nomen interpretabile.
INTERPRETOR ari. Dep. [ e(rmhneu/w, metafra/zw ] Exponere, explicare, explanare. [...]
INTERPRETATVS a, um. Partic. Pass. [ e(rmhneuqei\s2 ] Expositus, explicatus. [...]
INTERPRETATIO onis. f. [ e(rmhnei/a ] Cic. in Partit. 27. [...]
INTERPRETATIVNCVLA ae. f. Hieron. Epist. 89 c. 6 Miror, quod septuaginta Interpretum libros legas non puros, vt ab eis editi sunt, et Christiani hominis interpretatiunculam non sequaris.
INTERPRETATOR [2] oris. m. Tertull. adu. Prax. c. 19. Interpres Iren. 1, 1.
INTERPRETAMENTVM i. n. [ meta/frasis2 ] Idem. [...]
INTERPRETANDVS a, um. Part. Pass. Exponendus, declarandus. Iulianus in l. Quum in testamento D. de hered. instituend. Haec verba sic interpretanda sunt.
INTERPRETABILIS [2] e. Adi. Tertull. contra Valent. c. 14.
INTERPRETIVM i. n. Lucrum interemtum et venditum. Vid. Vales. in Ammian. 28, 1.
INTERPVNGO ere. Sen. Epist. 40 Nos cum scribimus, interpungere consueuimus, stilo impresso punctum facere inter duas sententias.
INTERPVNCTVS a, um. Part. [ dia/stiktos2 ] Quod punctis distinctum est. [...]
INTERPVNCTVM i. n. [ dia/stigma ] Distinctio. Cic. de Orat. 3, 79 Clausulas enim et interpuncta verborum, animae interclusio et angustiae spiritus attulerunt.
INTERPVNCTIO onis. f. [ dia/sticis2 ] Idem. Cic. pro
page 1192, image: s1192Muraen. 25 c. 11 Res enim sunt paruae, prope in singulis literis atque interpunctionibus verborum occupatae.
INTERPVRGO āre. [ diakaqai/rw ] pro Purgare, aut Circumpurgare. Plin. 18, 26 s. 65 Ficus interpurgari, seminaria fieri.
INTERPVTO āre. [ diakaqai/rw ] Hinc inde excidendo ramos arborem, vitem, putare et purgare. [...]
INTERQVEROR questus sum, queri. Liu. 33, 35 Aetolorum principes interquesti sunt, quod non idem erga suam gentem Romanorum animus esset post victoriam, qui in bello fuisset.
INTERQVIESCO quieui, quietum, ere. [ metapau/omai ] Quiescere et subsistere paullum, vt mox iterum incipias et pergas. [...]
INTERRADO rasi, rasum, ere. [ diace/w ] Hinc inde aliquid erado. [...]
INTERRASILIS e. Adi. [ diacisto\s2 ] Plin. 12, 19 s. 22 [...]
INTERRASOR oris. m. diakrinhth\s2 Gloss. Lat. Gr.
INTERREGNVM i. n. [ mesobasi/leion ] Appellatur id tempus, quo regnum vacat: hoc est, ante quam in demortui locum nouus rex praeficiatur. [...]
INTERREX egis. m. [ mesobasileu\s2, a)ntibasileu\s2 ] Qui regis demortui locum tenet, donec alius substituatur. [...]
INTERRITVS a, um. Adi. [ a)/fobos2 ] Non territus, Imperterritus. [...]
INTERROGO āre. [ e)rwta/w, e)perwta/w ] Rogare noscendi gratia. [...]
page 1193, image: s1193INTERROGATIO onis. f. [ e)rw/thsis2, peu=s2is2 ] Petitio. [...]
INTERROGATIVNCVLA ae. f. Dimin. [ e)rwthma/tion ] Cic. in Parad. prooem. [...]
INTERROGAMENTVM i. n. peu=s2is2 Gloss. Vet.
INTERROGATOR oris. m. e)perwthth\s2 Gloss. Vet. et Vlpian. D. 11 t. 2 l. 11 §. 7.
INTERROGATORIVS a, um. Adi. Tertull. adu. Marc. 2, 25 Interrogatorio sono legendum est; Adam vbi es? Vox est apud ICtos frequens. Actio ICt. Dig. lib. 11 pr.
INTERROGATIVVS a, um. Adi. Vox apud Grammaticos. Vid. Priscian. 17 p. 1046.
INTERROGATIVE Adu. Ascon. in Verr. p. 106. Et Tertull. adu. Marc. 4, 41.
INTERRVMPO upi, uptum, ere. [ diar)r(h/gnumi ] Per medium rumpere, et effringere. [...]
INTERRVPTVS a, um. Partic. [ dier)r(hgme/nos2 ] Liu. 26, 5 extr. [...]
INTERRVPTE Adu. [ dier)r(hgme/nws2 ] Incise, vel caesim, aut divise. [...]
INTERRVPTIO onis. f. Quinctil. 9, 2 [...]
INTERRVPTOR oris. m. diafqoreu\s2 Gloss. Gr. Lat.
INTERSCALMIVM i. n. [ mesoska/lmion ] Budaeus. Interscalmia, Spatia in naui, quae sunt inter scalmum et scalmum. Vsus est Vitruu. 1, 2 Nauibus interscalmio, etc.
INTERSCAPILIVM, s. i. n. Spatium quod inter scapulas est. [...]
INTERSCINDO idi, issum, ere. [ diako/ptw ] Per medium scindere. [...]
INTERSCRIBO psi, ptum, ere. [ diagra/fw ] In medio scribere. [...]
INTERSECO secui, sectum et secatum, are. [ diapri/zw ] Per medium secare. [...]
page 1194, image: s1194INTERSECTIO onis. f. Vitruu. 3, 3.
INTERSECIVVS, et INTERCISIVVS a, um. Adi. Frontin. de Col. p. 112 et 124.
INTERSEMINATVS a, um. Adi. Plurima naturae munere interspersa atque interseminata Apul. Apol. p. 299.
INTERSEPIO psi, ptum, ire. [ diafra/ttw ] Veluti sepibus quibusdam intercludere, et iter impedire. [...]
INTERSEPTVM i. n. dia/fragma Gloss. Gr. Lat.
INTERSERO [1] seui, situm, ere. [ diafuteu/w ] In medio plantare, seminare, inserereue. [...]
INTERSERO [2] serui, sertum, ere. [ paremba/llw ] Interponere. [...]
INTERSIGNIVM i. n. Locus inter duo signa. Vid. Salmas. in Plin. Exerc. p. 460 edit. sec.
INTERSISTO ere. pro Resistere in medio spatio. [...]
INTERSONO āre. Mediis intersonat Orpheus Remigiis Stat. Theb. 5, 344.
INTERSPERSVS a, um. Adi. Apul. Met. 5 p. 165 Interspersus rara canitie. Add. Idem Apol. p. 299.
INTERSPIRO āre. [ diapne/w ] De medio, seu Per medium spirare. [...]
INTERSPIRATIO onis. f. [ diapnoh\ ] Cic. de Orat. 3, 171 c. 44 Interspirationis enim, non defatigationis nostrae, etc. Plin. 23, 1.
INTERSTERNO straui, stratum, ere. [ diastrwnnu/w ] In medio sternere. [...]
INTERSTES itis. c. Desierunt vetera et coeperunt noua interstite Ioanne Tertull. adu. Marc. 4, 33. i. intercedente, interiecto medio.
INTERSTINGVO stinxi, stinctum, ere. [ diasbennu/w ] Per interualla aliqua exstinguere. [...]
INTERSTINCTVS a, um. Partic. [ dia/stiktos2 ] Martian. Capella 1 p. 17 [...]
INTERSTINCTIO onis. f. Arnob. 6 p. 191 Splendeant hic gemmae, et sidereos euomant variata interstinctione fulgores.
INTERSTITIVM i. n. [ dia/sthma ] Distantia et interuallum. [...]
INTERSTITIO onis. f. [ metapauswlh\ ] Cessatio, vacatio. Gell. 20, 1 Velut quoddam iustitium, id est iuris inter eos quasi interstitionem quandam, et cessationem. Add. Idem Praef. pr.
INTERSTO āre. Interstatque iugo mediam Auien. Perieg. v. 840 sc. Asiam, de Tauro monte. Quum tempus interstetisset exiguum Ammian. 22, 27.
INTERSTREPO strepui, strepitum, ere. [ diayofe/w ] Strepitum emittere inter alios. Virg. Ecl. 9, 36 Argutos interstrepere anser olores. Hodie, et melius, diuise legitur.
INTERSTRINGO strinxi, strictum, ere. [ diasfi/ggw ] Stringendo frangere vel perdere. Plaut. Aulul. 4, 4, 31 Ibo intro, atque illi tuo socienno iam interstringam gulam.
INTERSTRVO struxi, structum, ere. [ diadome/w ] Sil. 10, 149 [...]
INTERSVM fui, esse. [ me/teimi ] Inter alios, cum aliis esse,
page 1195, image: s1195vel versari, praesentem esse. [...]
INTERFVTVRVS a, um. Partic. Valer. Max. 2, 1, 9
page 1196, image: s1196Inuitati ad coenam, diligenter quaerebant, quinam ei conuiuio essent interfuturi, ne, etc.
INTERTALEO āre. Verbum antiquum, Diuidere. [...]
INTERTEXO texui, textum, ere. Macrob. Somn. Scip. 1, 6 pr. Animae deum partes ex pari et impari intertexuisse.
INTERTEXTVS a, um. Adi. [ diu/fantos2 ] Quinctil. 8, 5 Neminem deceat intertexta pluribus notis vestis. Flores intertexti hederis Ouid. Met. 6, 128. Telae Stat. Silu. 3, 5, 9.
INTERTIGNIVM i. n. Interuallum, quod est inter duo tigna. Vitruu. 4, 2. Vid. Bald. Lex. Vitruu.
INTERTINCTVS a, um. Adi. Plin. 36, 8 Thebaicus intertinctus aureis guttis, inuenitur in Africae parte Aegypto adscriptae. Al. Interstinctus.
INTERTORTVS a, um. Adi. Intertorto pectore Petron. c. 124. [...]
INTERTRAHO traxi, tractum, ere. [ meqe/lkw ] De medio trahere. [...]
INTERTRIGO inis. f. [ para/trimma ] Vitium cutis in feminibus ab attritu mutuo. [...]
INTERTRIMENTVM i. n. a)pousi/ai Vet. Gloss.] Audiamus interpretantem hoc nomen Varron. de L. L. 4, 36 [...]
INTERTRITVRA ae. f. Idem. Scaeuola in l. pignori §. vlt. D. de pignor. action. Quaero intertrituram, quae ex operis facta est, vtrum Titius debitor, an Seius agnoscere debeat.
INTERTVRBO āre. [ diatara/ttw ] Valde turbare. [...]
INTERTVRBATIO onis. f. [ diata/racis2 ] Liu. 23, 8 Ipsique valetudinem excusans patri, animi quoque eius mirabilem interturbationem quum quaereret, etc.
INTERVACO āre. [ dialei/pw ] In medio vacuum manere. Columel. 4, 32 Bulbus tripedaneis interuacantibus spatiis obrutus anno celerius maturam perticam praebet.
INTERVALLVM i. n. [ dia/sthma, dia/leimma ] Spatium quod est inter vallos, i. palos; vallum castrense constituentes. [...]
page 1197, image: s1197INTERVALLATVS a, um. Adi. [ dialeleimme/nos2 ] Intervallata febris, quam Intermittentem et reuertentem vocamus. [...]
INTERVELLO velli vel vulsi, vulsum, ere. [ diekti/llw ] De medio aliquid vellere. [...]
INTERVVLSVS a, um. Adi. Interuulsa serie Solin. c. 5.
INTERVENIO veni, ventum, ire. [ e)fi/sthmi, e)pe/rxomai ] In medio negotio, superuenire. [...]
INTERVENIENS entis. Partic. [ e)perxo/menos2 ] Cic. Tusc. 3, 38 c. 17 [...]
INTERVENTVS ūs. m. [ e)pe/leusis2 ] Cic. Att. 16, 11 [...]
INTERVENTIO onis. f. Intercessio, et interpositio fidei, seu fideiussio, l. 7 §. 3 Dig. de minoribus. Et l. 13. Cod. Theod. de Haereticis: sine vlla gratiae interuentione pellantur.
INTERVENTOR oris. m. [ e)peleusth\s2 ] Qui interuenit, et impedit agentem aliquid, Interpellator. [...]
INTERVENIVM i. n. [ mesofle/bion ] Spatium illud, quod est inter venas terrae. Vitruu. 8, 1 Sed non per interuenia dilabantur et decrescant. Idem 2, 6 et 7. it. Pallad. Aug. c. 8.
INTERVERTO ti, sum, ere. [ u(pecaire/omai ] Callide surripere: quod plerumque fit, quum rem commodatam, aut depositam, aut creditam, dolo ne restituatur domino, efficitur. [...]
page 1198, image: s1198INTERVERSVS a, um. Part. Cic. pro Domo 112 [...]
INTERVERSIO onis. f. Tertull. aduers. Marc. 1, 20 pr. O Christe, patientissime Domine, qui tot annos interuersionem praedicationis tuae sustinuisti. Regulae interuersio Ibid. 3, 1.
INTERVERSVRA ae. f. Versura, vbi linea terminalis alium flexum accipit. Hygin. de Limit. Constit. p. 178 edit. Goes. Vbi ferramento nisi ad interuersuram non vtuntur. Adde p. 198. 218.
INTERVERSOR oris. m. Qui interuertit aliquid ex pecunia publica l. 8 Cod. de iure fisci.
INTERVERTIBILIS e. Adi. Sarisb. 4, 35 Interuertibilis inconstantia.
INTERVIBRO āre. Mart. Capell. 6 p. 191 Tandem reglutinatis ab aethrae interuibrantis admiratione, luminibus, etc.
INTERVIGILO āre. Sen. Epist. 83 Somno parcissimo vtor, et quasi interuigilo, satis est vigilare desiisse. Alii legunt Interiungo. vbi vid.
INTERVIGILANS antis. Part. Lamprid. in Alex. c. 61 Vnus ex Germanis ingressus, dormientibus cunctis, solo tantum imperatore interuigilante visus est.
INTERVIGILIVM i. n. Sarisb. 2, 15 Quodam quasi interuigilio.
INTERVIREO ere. Claudian. de Raptu Proserp. 2, 100 [...]
INTERVISO visi, visum, ere. [ diepiske/ptomai ] Quasi Interim visere, vel Interdum visere. [...]
INTERVLA ae. f. Vestis sub tunica in ipsa cuti gestari solita vt quae indusia hodie et camisiae vocari solent. [...]
INTERVLVS a, um. Adi. Dimin. Interior. Mart. Capell. 9 pr. Quin etiam interulos gaudens dissoluere nexus. Sic Tunicam interulam modo vidimus Apuleii.
INTERVNDATVS a, um. Adi. Solinus c. 27 (17) Hoc fulvum nigrantibus segmentis interundatum, varietate apprime decet. h. e. In vndarum figuram distinctum.
INTERVOCALITER Adu. Apul. Met. 9 p. 231, 13 Interuocaliter clamare, i. Alta voce.
INTERVOLO āre. Columel. 8, 10. et Valer. Flacc. Argon. 2, 614 Immittitque ratem, mediasque interuolat vrbes. Idem 5, 27 Ille recens oculis interuolat Idmon.
INTERVOLITO āre. Idem. Liu. 3, 10 Inter alia prodigia et carne pluit: quem imbrem ingens numerus auium interuolitando rapuisse fertur.
INTERVOMO vomui, vomitum, ere. [ dieme/w ] Lucret. 6, 894 de Fonte dulci in ipso mari, Quod dulces inter salsas interuomit vndas.
INTERVSVRIVM i. n. Commodum est, vel vsura medii temporis. Vlpian. in l. Sed si §. vlt. D. de pecul. Vt medii temporis intervsurium magis creditor consequatur.
INTESTATVS a, um. Adi. [ a)dia/qetos2 ] Dicitur non solum Qui mortuus est nullo confecto testamento, sed etiam Cuius ex testamento adita non est hereditas, vt inquit Paullus de Verb. signif. l. Intestatus. [...]
page 1199, image: s1199INTESTATO Adu. [ a)diaqe/tws2 ] Sine testamento. [...]
INTESTABILIS e. Adi. Caius in l. Cum lege D. de testamentis, Quum lege quis intestabilis iubetur esse, eo pertinet, ne eius testimonium recipiatur, et eo amplius (vt quidam putant) neue ipsi dicatur testimonium. [...]
INTESTIS e. Adi. Qui caret testibus, castratus. [...]
INTESTINVM i. n. et Plur. Intestina dicuntur, Quae inferiori corporis parte clauduntur, et inferiora sunt, quae etiam Interanea appellantur. [...]
INTESTINVS [1] i. m. Plin. 11, 37 s. 78 [...]
INTESTINVS [2] a, um. Adi. Pro Interiore. [...]
INTEXO texui, textum, ere. [ e)nufai/nw ] Telae addere, et generali metaphora Innectere, inuoluere. [...]
INTEXENS entis. Partic. Virg. Aen. 7, 488 Mollibus intexens ornabat cornua sertis. Et Ecl. 2, 49 Aliis intexens suauibus herbis, etc.
INTEXTVS [1] a, um. Part. Cic. de N. D. 2, 138 c. 55 [...]
INTEXTVS [2] ūs. m. Plin. 2, 8 Intextu concretus.
INTHRONIZO āre. Sollemniter inthronizatus est Sarisb. Epist. 299.
INTIMELIVM i. n. Vrbs Liguriae, nunc Vintimiglia. Cic. Fam. 8, 15.
INTIMIDE Adu. Compar. Ammian. 26, 17 Hinc intimidius incedenti nec resistebat populus, nec fauebat. Vid. Hadrian. Vales. in supplement. ad comment. Fratris Henrici.
INTIMO āre. [ paragge/llw ] Denuntiare. [...]
page 1200, image: s1200INTIMATVS a, um. Part. Donationes intimatae, i. Insinuatae l. 19 in pr. c. de sacros. eccles. [...]
INTIMATIO onis. f. Martian. Capella 9,.. Intimationis excursus. Conf. l. 23 l. de Testam.
INTIMATOR oris. m. Stultus rerum intimator Capitolin. in Pertinace c. 10.
INTIMIDVS a, um. Adi. Saxo Grammat. 2, 24 pro non timido.
INTIMORATE Adu. [ a)fo/bws2 ] Sine metu. Vet. Interpr. Irenaei 1, 1 Intimorate omnia operantur.
INTIMVS [1] Superlatiuum ab Intra. Vid. INTRA.
INTINGO tinxi, tinctum, ere. [ e)mba/ptw ] Madefacere et humectare. [...]
INTINCTVS [1] a, um. Part. Cic. de Orat. 2, 120 c. 27 [...]
INTINCTVS [2] ūs. m. [ e)/mbamma ] Condimentum ad condienda opsonia, siue Liquor, in quem reliquos cibos intingimus ad saporis commendationem, ac gulae irritamentum. [...]
INTINCTIO onis. f. Tertull. de Poenit. c. 2 [...]
INTOLERABILIS e. Adi. [ a)/tlatos2, a)/tlhtos2 ] Quod tolerari et ferri non potest. [...]
INTOLERABILITER Adu. [ a)tlh/tws2 ] Columel. 1, 4 Sunt quaedam loca, quae solstitiis minus concalescunt, sed frigoribus hiemis intolerabiliter horrent. Compar. Suet. Caes. c. 78.
INTOLERABILITAS atis. f. a)nupoisto/ths2 Gloss. Lat. Gr.
INTOLERANDVS a, um. Adi. [ a)fo/rhtos2 ] Idem quod Intolerabilis. [...]
INTOLERANS antis. Adi. [ a)tlhtw=n ] Qui tolerare non potest, Impatiens, impotens, vt Indicens et similia. [...]
INTOLERANTER Adu. [ a)forh/tws2 ] Impotenter. [...]
INTOLERANTIA ae. f. Passiue capitur, quasi tu intolerabilitatem diceres. [...]
INTOLLO ere. Tollere, extollere. Apul. Met. 8 p. 213 Clamores absonos intollunt.
INTONDEO di, sum, ere. [ perikei/rw ] Ex parte aliqua tondere. Columel. 2, 3 Vt ante quam translatum deponas, omnes radiculas amputes, et fibrarum summas partes intondeas. de porro.
INTONSVS [1] a, um. Adi. [ a)/kartos2 ] Non tonsus. [...]
INTONO tonui, are. [ e)mbronta/w ] Idem quod Tonare, et sonum emittere. [...]
page 1201, image: s1201INTONANS antis. Part. Tacit. Ann. 12, 1 Ordo apud libertos certamine quis deligeret vxorem Claudio, caelibi vitae intonanti, etc. i. Inuehenti in vitam caelibem.
INTONATVS a, um. Part. Tonitru et tempestatibus turbatus. Hor. Epod. 2, 51 Si quos Eois intonata fluctibus Hiems ad hoc vertat mare.
INTONSVS [2] vid. INTONDEO.
INTORQVEO torsi, tortum, ere. [ sustre/fw, stroble/w ] Circum torquere et inflectere. [...]
INTORTV Apud Plin. 8, 12 [...]
INTORTVS a, um. Partic. [ sunestramme/nos2 ] Intortus caudex, h. e. Circumflexus vel inflexus Plin. 12, 15. [...]
INTORTE Adu. Plin. 16, 16 Sed bruscum intortius crispum: molluscum simplicius sparsum.
INTORTIO onis. f. Arnob. 3 p. 108 Hos capillorum intortione crispulos.
INTRA [ e)nto\s2, e)/ndon ] Praepositio Accusatiuo casui seruiens, spatium et terminum temporis aut loci significat. [...]
page 1202, image: s1202INTERIOR [2] us. [ e)ndo/teros2 ] Magis intro vel intra. [...]
INTERIVS Adu. Seneca de Benef. 7, 10 [...]
INTIMVS [2] a, um. Superlat. [ e)ndo/tatos2 ] Cic. Verr. 4, 99 c. 45 [...]
INTIME Adu. [ e)ndota/tw ] Cic. Q. Fratr. 1, 2, 2 [...]
INTERNVS [2] a, um. Adi. vt ab Extra Externus. [...]
INTERNE Adu. Legitur a quibusdam apud Auson. de Clar. Vrb. in Burdigala v. 14.
INTRACLVSVS a, um. Adi. Quidquid minus, quam intraclusum est, fuerit assignatum Aggen. Vrb. p. 49 Goes.
INTRANEVS a, um. Adi. Sidon. i. internus.
INTRARIVS a, um. Adi. [ e)ndomuxo\s2 ] i. Intimus. Plautus, Caros mihi, atque intrarios amicos.
INTRAHO ere. Apul. Met. 5 p. 167, 22 Elmenh. Sulcatos intrahens gressus, de Dracone.
INTRACTIO onis. f. Plin. 7, 12 Intractio linguae et sermonis tumultus. Vid. Salmas. in Solin. p. 29.
INTRACTATVS a, um. Adi. [ a)da/mastos2 ] Nondum tractatus, rudis, nouus. [...]
INTRACTABILIS e. Adi. [ a)metaxei/ristos2 ] Plin. 19, 5 [...]
INTRAMVRANVS a, um. Adi. Asconius in Verr. 2 p. 115 [...]
page 1203, image: s1203INTRANSMEABILIS e. Adi. Iornand. de Reb. Get.
INTRATVS [1] vid. INTRO.
INTREMO ui, ere. [ e)ntrome/w ] Aliquid vehementiae ex compositione accepit. [...]
INTREMISCO ere. [ e)ntremou=mai ] Idem. Plin. 2, 79 Neque enim vnquam intremiscunt terrae, nisi sopito mari. Add. Obseq. c. 131.
INTREMVLVS a, um. Adi. Auson. Epitaph. Heroum 344 Intremulam baculo non subeunte manum.
INTREPIDVS a, um. Adi. [ a)/tromos2, a)deh\s2 ] Qui nihil timet, impauidus. [...]
INTREPIDE Adu. [ a)dew=s2 ] Sine pauore, audacter. [...]
INTREPIDANTER Adu. Idem. Nonius 12, 44 Festine et intrepidanter ascendere.
INTRIBVO ere. Traian. Plin. Epist. 10, 35 Ne quid ideo intribuant, i. contribuant in rem aut vsum aliquem. Conf. Vlpian. Dig. 14 t. 4 de tributor. act. l. 9 §. 2.
INTRIBVTIO onis. f. Paullus recept. Sentent. 2 tit. 7 Sent. Vlt. Collatio intributionis ob iactum salua naue fieri debet. Conf. Id. Dig. 50 t. 1 l. 22 §. 7. et Vlp. D. 50 t. 4 l. 6 §. 4. 5.
INTRICO āre. [ e)mple/kw ] Implicare, cui contrarium est Extrico. Intricare peculium Vlpian. in l. 1 §. vlt. D. de seruo corrupt. Intricari Mart. Capell. 1 p. 14. Add. Non. 1, 26.
INTRICATVS a, um. Part. Plaut. argument. Pers. v. 5 Atque ita intricatum ludit potans Dordalum. Leo Plaut. Pers. 4, 1, 9.
INTRIGO vid. locus Varronis, quem damus in INTERTRIGO, sub INTERO.
INTRINSECVS Adu. [ e)/soqen ] quod barbari Ab intra dicunt: cui contrarium est Extrinsecus. [...]
INTRIPEDO āre. Orbes variis inflexibus intripedare Symmach. [...]
INTRITA, INTRITVS vid. INTERO.
INTRO [1] [ e)/sw ] Adu. ad locum. [...]
INTRO [2] āre. [ ei)/seimi, e)mbateu/w ] Notae significationis. [...]
INTRANS antis. Part. Petron. c. 28 Pica intrantes salutabat. Deum intrantem vidi Virg. Aen. 4, 358.
INTRATVS [2] a, um. [ ei)sbebhme/nos2 ] Partic. rarum. [...]
INTRABILIS e. Adi. Intrabile os amnis Liu. 22, 19. Vide Gronou. ad loc.
INTROCEDO ere. Apul. Met. 5 p. 144 Post opimas dapes quidem introcessit. Vid. Met. 10 p. 346.
INTROCLVDO ere. [ e)gkataklei/w, Gloss. Lat. Gr.
INTROCLVSVS a, um. Part. Qui domi introclusus otiabatur Senecae tribuitur. Plura efficiant introclusi Corn. Seuer. in Aetna v. 318 sc. venti, ex lect. Scalig.
INTROCVRRO ere. Nou. apud Non. 3, 92 Dubii per fretum introcurrimus.
INTRODO āre. [ ei)sdi/dwmi ] Cic. pro Caecin. 13 c. 5 Atque etiam se ipse inferebat, et introdabat, h. e. vltro se offerebat, gerendis negotiis. Sic Budaeus: MS. intro dabat. Hodie editur Intrudebat.
INTRODVCO xi, ctum, ere. [ ei)sa/gw, a)na/gw ] Immittere, et intra aliquem locum ducere. [...]
page 1204, image: s1204INTRODVCTIO onis. f. [ ei)sagwgh\ ] Cic. Att. 1, 16 [...]
INTRODVCTORIVS a, um. Cassiodor. Diuin. lection. c. 24 Post introductorios libros.
INTROEO iui, itum, ire. [ e)mbai/nw, ei)se/rxomai ] Intrare, ingredi. [...]
INTROITVS [1] a, um. Partic. Vlpianus in l. Lex Cornelia D. de iniur. [...]
INTROITVS [2] ūs. m. [ e)/mbasis2, ei)/sodos2 ] Ipse introeundi actus. [...]
INTROITORIVS a, um. Adi. [ ei)so/dios2, Gloss. Gr. Lat.
INTROFERO tuli, latum, ferre. [ ei)skomi/zw ] Nisi diuisim malumus legere, Intro ferre. [...]
INTROGREDIOR deris, gressus sum, edi. Dep. [ ei)se/rxomai ] ex simplici intelligitur. Virg. Aen. 1, 520 Postquam introgressi, et coram data copia fandi.
INTROITVS [3] vid. INTROEO.
INTROMITTO misi, missum, ere. [ prosa/gw, ei)sde/xomai ] vel sinere, vt intret alius, vel facere. [...]
INTRORVMPO rupi, ruptum, ere. [ ei)sbia/zomai ] quasi Cum impetu introire, et erumpere, siue prorumpere. [...]
INTRORVPTIO onis. f. Apuleio tribuitur: negat Index Floridi.
INTRORSVS, vel Aduerb. [ e)/ndosai ] quasi Intro versus, de quo p. p. Liu. 25, 21 [...]
INTROSPECTO āre. Frequent. Plaut. Most. 4, 2, 27 Quid volunt? quid introspectant?
INTROSPECTIO onis. f. Mart. Capell...
INTROSPECTOR oris. m. Augustin...
INTROSPICIO spexi, spectum, ere. [ ei)sora/w ] Introrsus adspicere, diligentissime videre. [...]
page 1205, image: s1205INTROTRVDO si, sum, ere. Cato de R. R. c. 157, 14 Si fistula erit, turundam introtrudito. Sed melius forte distinguitur.
INTROVOCO āre. [ ei)skale/w ] Liu. 10, 13 Vt quaeque introvocata erat centuria. Cic. Verr. 3, 66 c. 26 Cur ad nos filiam tuam non introuocari iubes. Intro vocari disiunctim quidam malunt.
INTROVOCATVS a, um. Part. Apul. Met. 8 p. 243, 12 Flor.
INTROVOCATV primo Ammian. 29, 6.
INTROVENIO ire. Lunae fulgore, qui introuenerat, Calpurnia excitabatur Obsequ. de Prodig. c. 126.
INTROVERSVS Adu. Introuersus se proiecit in lectum Petron. c. 63. [...]
INTRVDO si, sum, ere. [ ei)soqe/w ] Obtrudere, ingerere se. Cic. pro Caecin. 13 c. 5 Atque etiam se ipse inferebat, et intrudebat, et in eam opinionem Cesenniam adducebat, etc. al. Introdabat.
INTVBVS, i. m. vel f. siue i. n. [ se/ris2 ] Herba est ex cichoriorum genere, quam Graeci Serim vocant. [...]
INTVBACEVS a, um. Adi. [ serino\s2 ] Quod est ex intubo. Intubacea folia Plin. 27, 12.
INTVEOR intuitus sum, eri. [ kaqora/w, a)teni/zw ] Videre, et cominus inspicere, et vt ipsum videre ad sensum pariter ac mentem refertur. [...]
INTVENDVS a, um. Partic. pass. Paullus in l. Promittendo, in princip. D. de iure dotium, Magis enim res, quam verba intuenda sunt. Et in l. 3 §. In amittenda D. de acquir. possess.
INTVITVS ūs. m. [ a)tenismo\s2 ] Laudatur, non recte, puto, Quinctil. 10, 1. Plin. 16, 10 Abies hilarior intuitu.
INTVMEO ui, ere; et
INTVMESCO ere. [ e)cogke/omai ] Inflari, Conuerti in tumorem. [...]
INTVMVLATVS a, um. Adi. pro Insepulto. Ouid. Epist. 2, 36 Occurramque oculis intumulata tuis.
INTVNDO ere. Intunduntur Scrib. 71. i. diligenter tunduntur.
INTVOR tueris, tutus, vel tuitus sum, tui. [ kaqora/w ] Videre. [...]
INTVRBATVS a, um. Adi. [ a)ta/raxos2 ] Non turbatus. Plin. in Paneg. c. 64 Et sedit inturbatus, interritus, et tanquam ita fieri soleret?
page 1206, image: s1206INTVRBIDVS a, um. Adi. [ a)qo/lwtos2 ] Non turbidus. Tac. Ann. 3, 52 Inturbidus externis rebus annus domi suspecta seueritate, etc. Add. Ibid. 14, 22, 6.
INTVRGESCO ere, pro turgesco. Veget. 1, 56.
INTVS Adu. [ e)nto\s2, e)/nton ] Plerumque certe significat in loco. [...]
INTVSIVM vid. INDVSIVM.
INTVTVS a, um. Adi. [ sfalero\s2 ] Non securus, non tutus. [...]
INTYBVS vid. INTVBVS.
INV
INVACVVS a, um. Adi. Laudatur Tertull. adu. Hermog. c. 29. Sed ibi ita legitur, Vt sic quoque eam non in vacuum fecisset, faciendo visibilem, et ita habitabilem.
INVADABILIS e. Adiect. Inuadabilis fluuius Guil. Tyr. 4. qui pedibus transiri non potest.
INVADO si, sum, ere. [ ei)sba/llw, e)pibai/nw ] Aggredi, impetum facere, inuolare, irruere. [...]
page 1207, image: s1207INVADOR di. Pass. Sallust. Bell. Iugurth. c. 13 [...]
INVASVS ūs. m. Cael. Aurel. Tard. 1, 4.
INVASIO onis. f. e)fo/rmhsis2 Gloss. Cyrill. Symmach. Ep. 10, 48.
INVASOR oris. m. Aurel. Vict. in Aurel. c. 49 Romanum orbem triennio ab inuasoribus receptauerat.
INVALEO, ere, vel ui, ere. [ e)pisxu/w ] Robur ac firmitatem acquirere. [...]
INVALETVDO inis. f. [ a)r)r(wsti/a ] Valetudinis infirmitas, et mala valetudo. Cic. Att. 7, 2 Inualetudo tua me valde conturbat. Ibid. Epist. 5 Inualetudine tua moueor.
INVALETVDINARIVS a, um. Adi. Sen. praef. Quaest. Nat. 1 Non video quare sibi placeat, qui robustior est inualetudinario.
INVALENTIA ae. f. [ a)r)r(w/sthma ] Gell. 20, 1 Vitium aliquod imbecillitatis atque inualentiae demonstratur. i. Languor aduersae valetudinis. Add. Apul. de Dogm. Plat. 1 p. 11.
INVALIDVS a, um. Adi. [ a)/r)r(wstos2 ] Contrarium est Robusto et firmo. [...]
INVALIDE Adu. Arnob. 7 p. 250. Legitur etiam in libris quibusdam ap. Cic. Att. 10, 8.
INVANVM Adu. Inuanum laborare Tertull. adu. Hermog. c. 37. Add. Fulgent. ad Prob. de Orat. Vulgat. Exod. 20, 7. Melius forte distinguitur.
INVARIATVS a, um. Adi. Et varianda mouens, inuariata manet Arnulph. Lexou. Carm. 4 v. vlt.
INVECTIO [1] vid. INVEHO.
INVBER eris. Adi. Quod contrarium est Vberi. [...]
INVDO āre. Humidum facere. Lambuntque vicissim mulcentem, labrisque manus palpantis inudant Paullin. Nat. Felic. 6,..
INVEHO vexi, vectum, ere. [ e)pa/gw ] Intro vehere; cuius contrarium est Eueho. [...]
page 1208, image: s1208INVECTVS [1] a, um. Partic. pass. [ e)poxhqei\s2 ] Intro vectus vel curru vel equo: vt, Virg. Aen. 8, 714 At Caesar, triplici inuectus Romana triumpho Moenia, dīs Italis, etc.
INVECTVS [2] ūs. m. [ e)pagwgh\ ] Ipse inuehendi actus. Plin. 4, 1 Amnis Achelous e Pindo fluens, atque Acarnaniam ab Aetolia dirimens, et Artemitam insulam assiduo terrae inuectu continenti annectens.
INVECTIO [2] onis. f. [ e)pagwgh\ ] Idem. Cic. de Off. 2 13 c. 3 [...]
INVECTICIVS a, um. Adi. [ e)pagw/gimos2 ] Quod inuehitur externum. Plin. 10, 29 Quippe quum Theophrastus tradat inuecticias esse in Asia etiam columbas. Conf. Sen. Epist. 23.
INVECTIVVS a, um. Adi. [ sthliteutiko\s2 ] Quod inuehitur: h. e. Maledictis insectatur. [...]
INVECTIVALITER Adu. Symmach. Epist. 1, 11. cum invectione.
INVECTOR oris. m. Ambros. Hex. 2, 3. Symmach. Ep. 10, 27 ad Valent. Frag.
INVECTRIX icis. f. Ambros. Epist. 82.
INVELATVS a, um. Adi. Mart. Capell. 1 p. 3 Inuelatum humerorum cacumen.
INVENALIS e. Adi. a)/pratos2 Gloss. Gr. Lat.
INVENDIBILIS e. Adi. Plaut. Poen. 1, 2, 128 Inuendibili merce oportet vltro emtorem adducere, proba merx facile emtorem reperit, tametsi in abstruso sita est.
INVENDITVS a, um. Adi. Non venditus. [...]
INVENIO veni, ventum, ire. [ eu(ri/skw ] Quasi In aliquid venire, vel consilio, quaerendo vel casu: hic est explorare, comperire, deprehendere, etc. [...]
page 1209, image: s1209INVENTVS [1] a, um. Partic. [ eu(rhme/nos2 ] Ouid. Met. 1, 654 [...]
INVENTVS [2] ūs. m. [ eu(/resis2 ] Ipse inueniendi actus. Plin. 17, 10 Ex eodem inuentu est, surculos abscissos serere. h. e. Eiusdem inventionis et artis.
INVENTIO onis. f. [ eu(/rhsis2 ] Idem. Plin. 13, 1 [...]
INVENTIVNCVLA ae. f. Dimin. [ eu(rhma/tion ] Quinctil. 8, 5, 22 Ad hoc plerique miminis etiam inuentiunculis gaudent, quae excussae risum habent, inuentae facie ingenii blandiuntur.
INVENTOR oris. m. [ eu(rhth\s2 ] Qui inuenit: vt, Inuentor olei Aristaeus Cic. Verr. 4, 128. [...]
INVENTRIX icis. f. [ eu(reti\s2 ] Plin. 35, 11 [...]
INVENTARIVM i. n. Idem quod Repertorium. Vlpian. de Administ. tutor. l. Tutor qui repertorium non fecit, quod vulgo inventarium appellatur, dolo fecisse videtur.
INVENVSTVS a, um. Adi. [ a)/xaris2, a)xa/ritos2 ] est, sine Venere, id est sine gratia, quem omnes respuant, repudientque pulchrae, et quem deformes appetant. [...]
INVENVSTE Adi. [ a)xari/tws2 ] Incomte, ineleganter, impolite. Gell. 17, 12 Inibi in eisdem laudibus non hercle hac sententiola inuenuste lusit. Add. Apul. de Mundo p. 70.
INVERECVNDVS a, um. Adi. [ a)naidh\s2 ] Verecundo contrarium. [...]
page 1210, image: s1210INVERECVNDE Adu. Sen. Epist. 114 pr. Aliqua aetas fuerit, quae translationis iure vteretur inuerecunde. [...]
INVERECVNDIA ae. f. Arnob. 4 p. 150 Obduratus inuerecundia. Tertull. de Poenit. c. 6 Praesumtio inuerecundiae portio est. Add. Id. Apol. c. 7. Arnob. 2 p. 93.
INVERGO ere. [ e)pixeu/w ] Inclinare fundendi, libandiue causa. [...]
INVERTO ti, sum, ere. [ e)kstre/fw, parakine/w ] Quasi In contrarium vertere, vt vestem aut pellem. [...]
INVERSVS a, um. Partic. [ e)cestramme/nos2 ] Inuersa manus Plin. 11, 25. [...]
INVERSVM Adu. Surculis inuersum superpositis Solin. c. 8.
INVERSIO onis. f. [ e)kstrofh\ ] Quod Transpositum dicimus. [...]
INVERSVRA ae. f. Vt versura, cum directio flexu quodam mutatur. Vitruu. 5, 3 Aditus directos et sine inuersuris faciendos.
INVERSIBILIS e. Adi. Apul. Asclep. p. 100.
INVERSO āre. Fulgent. de Contin. Virg. p. 241 Munk.
INVERSOR ari. Adfertur ex Lucil. apud Lactant. 6, 5 Queis inuersamur, queis viuimus, rebus adesse. i. In quibus rebus versamur. Sed multo melius disiungitur.
INVESPERASCERE [ e)fespereu=s2ai ] Vesperum tempus fieri. Liu. 39, 50 Iam inuesperascebat.
INVESTIGO āre. [ i)xneu/w ] Quaerere et interdum cum effectu suo, i. inuenire. [...]
INVESTIGANS antis. Part. Vulgata Num. 5, 15. et Eccles. 12, 9.
INVESTIGATIO onis. f. [ e)ce/tasis2, i)/xneusis2 ] Cic. de Fin. 5, 10 c. 4 [...]
INVESTIGATOR oris. m. [ i)xneuth\s2, e)cetasth\s2 ] Cic. de Vniuers. 1 [...]
page 1211, image: s1211INVESTIGATRIX icis. f. Mart. Capell. 5 post init.
INVESTIGABILIS e. Adi. Tertull. adu. Hermog. c. 45 [...]
INVESTIO iui, itum, ire. Est, vestibus tegere, et simplicis significationem aliquantum augere videtur. Plin. 35, 7 Publicas porticus inuestiuit pictura. Et Sen. Epist. 114.
INVESTITVS a, um. Part. Vt Nec tumidas fluitante sinu inuestita papillas Prudent. adu. Symm. 2, 38. Sic Weitz. ex MSS. Vulgo Vestita, quae Glossa est.
INVESTITVRA ae. f. Vox barbara pro Admissione in alicuius muneris possessionem. Vid. Voss. de Vit. L. L. 3, 16. et VESTIO n. 3.
INVESTIMENTVM i. n. Liu. 4, 25 [...]
INVESTIS e. Adi. Tertull. de Pall. c. 3 [...]
INVETERO āre. [ palaio/w, palaiopoiw= ] Advetustatem seruare. [...]
INVETERASCO veteraui, veteratum, ere. [ palaio/omai ] Invalescere. [...]
INVETERATVS a, um. Part. Inueteratus dolor Cic. Tusc. 3, 35 c. 16. [...]
INVETERATIO onis. f. [ palaio/ths2 ] Vetustas, antiquitas. Cic. Tusc. 4, 81 c. 37 Inueteratio autem vt in corporibus aegrius depellitur quam perturbatio, etc.
INVETITVS a, um. Adi. Non vetitus, non prohibitus. Sil. 2, 441 It liber campis pastor, cui fine sine vllo Inuetitum saltus penetrat pecus.
INVICEM Adu. [ e)pamoibado\n, e)nalla\c ] i. Mutuo, vicissim, quod intelligitur, si separatim in vicem cogites, vel per vicem. [...]
page 1212, image: s1212INVICTVS a, um. Adi. [ a)ni/khtos2, a)h/tthtos2 ] Fortis, et qui vinci non potest. [...]
INVICTE Adu. August. Epist. 28 Inuictissime defendatur. Add. Symmach. Epist. 10, 78.
INVIDEO vidi, visum, ere. [ fqone/w, baskai/nw, megai/rw ] Communissime significat rebus secundis alterius dolere. [...]
page 1213, image: s1213INVIDENDVS a, um. Part. Cui inuidetur, ob felicitatem, splendorem etc. Aula inuidenda Hor. Od. 2, 10, 6. Postes inuidendi Id. ibid. 3, 1, 45.
INVIDENS entis. Partic. Speciosis inuidens Vell. 2, 73, 1. Nocere inuidenti Cic. Tusc. 4 c. 8. Add. Hor. Od. 1, 37, 30.
INVISVS [1] a, um. Partic. Ab Inuideor. [...]
INVIDIA ae. f. [ fqo/nos2, ne/mesis2, baskani/a ] Non in eo solum, qui inuidet dicitur, sed etiam in eo, cui inuidetur, vt dictum est a Cicerone Tusc. 4, 16 c. 7. [...]
page 1214, image: s1214INVIDIOLA ae. f. Dimin. [ fqoni/dion ] Cic... Quum nescio quid inter eos inuidiolae exortum fuisset. Sipontinus Cornucop. p. 99.
INVIDENTIA ae. f. Ab Inuidia differt: vt Ebrietas ab Ebriositate: quippe inuidia est quum inuidetur. [...]
INVIDVS a, um. Adi. [ fqonero\s2, ba/skanos2 ] Qui actu alicui inuidet. [...]
INVIDIOSVS a, um. Adi. [ e)pi/fqonos2 ] Qui morbo inuidentiae laborat. [...]
page 1215, image: s1215INVIDIOSE Adu. [ e)pifqo/nws2 ] Cic. Acad. 4,.. [...]
INVIGILO āre. [ e)pagrupne/w ] Vigilare, cum designatione rei, ob quam vigilatur. [...]
INVILITO āre. Vilem facere vel pronunciare. Inuilitat, eu)teli/zei Gloss.
INVINCTVS a, um. Adi. Valde vinctus. Leg. penult. ff. de Lege Fabia.
INVINCIBILIS e. Adi. Apul. Apol. p. 297.
INVINCIBILITER Adu. Apul. Flor. 4 p. 360.
INVINIVS a, um. Adi. [ a)/oinos2 ] Abstemius: a Vino, quasi sine vino: sicut Inuius, sine via. [...]
INVIO āre. [ e)nodi/zw ] In viam dirigere. Solin. c. 2 Parcius depauita leuius vestigiis inuiare. Vid. Salmas. in loc.
INVIOLABILIS e. Adi. [ a)bi/astos2 ] Quod violari non potest aut vulnerari. [...]
INVIOLABILITER Adu. Marcellin.
INVIOLATVS a, um. Adi. [ a)nekbi/astos2 ] Violato contrarium; Integer, incorruptus, illaesus. [...]
INVIOLATE Adu. [ a)nekbia/stws2 ] Incorrupte. Cic. de Senect. 81 c. 22 Memoriam nostri pie inuiolateque seruabitis.
INVISCERO āre. m. Aurel. Nemes. in Cyneget. 214 Hoc canibus blandis inuiscerat aestus.
INVISCERATVS a, um. Partic. Augustin. Serm. 5 (6 edit. Sirm. p. 69) Quod eius sanctam caritatem inuisceratam sentimus in cordibus nostris.
INVISITATVS a, um. Adi. Pro non visitato. [...]
INVISO si, sum, ere. [ e)piske/ptomai ] Idem quod Viso: nisi quid addat compositio vehementiae. [...]
INVISVS [2] a, um. a)o/ratos2, mishto\s2 Gloss. Lat. Gr.] Non visus. [...]
INVISE Adu. Vt, Inuise aduenire Fulgent...
INVISIBILIS e. Adi. Foramina inuisibilia Cels. 1 praef. sc. humani corporis. Anima Tertull. de Carne Chr. c. 12. Add. Borrich. Cogit. p. 149. Lactant. 7, 9 Deus inuisibilis.
INVISIBILITER Adu. Paullin. Nolanus Epist. 20 ad Delph. c. 3 Et visibiliter et inuisibiliter operaris. August. de Gen. 6, 6.
INVISIBILITAS atis. f. Tertull. adu. Prax. c. 14 Filio competit in sua inuisibilitate.
page 1216, image: s1216INVISOR oris. m. Qui inuidet. Apul. Flor. p. 345.
INVITATIO [1] etc. Vid. INVITO.
INVITIABILIS e. Adi. Sine vitio. Prudent. Psychom. v. 626 Spes inuitiabilis aeui.
INVITO āre. [ proskale/omai, paragge/llw ] Vocare, allicere. [...]
INVITATVS [1] a, um. Partic. [ prosklhqei\s2 ] Vt, Inuitata improbitas paruulo successu Plin. 2, 23. Inuitati per domos hospitaliter Liu. 1, 9. Inuitatus in colloquium Caes. B. G. 1, 35.
INVITATVS [2] ūs. m. [ klh=sis2 ] Illectamentum et inuitamentum, rogatus. [...]
INVITATIO [2] onis. f. Iucundior vini Gell. 15, 2. Cic. Att. 9, 14 In Epirum vero inuitatio quam suauis? quam liberalis? quam fraterna? Ad dolendum inuitatio Cic. Tusc. 3, 82 c. 34.
INVITAMENTVM i. n. [ pro/sklhsis2 ] Illecebrae, rationes agendi propositae. [...]
INVITATIVNCVLA ae. f. Dimin. Gell. 15, 2 in tit. Quod Plato largiores, laetioresque in conuiuiis inuitatiunculas vini non invtiles esse existimauerit.
INVITATOR oris. m. Tertull. adu. Marc. 4, 25 [...]
INVITATRIX icis. f. Symmach. Epist. 1, 59 Placet hortatio inuitatrix religionis.
INVITATORIVS a, um. Adi. Hieron. Epist. 1. Et Tertull. de Anim. 57 Operatio inuitatoria.
INVITABILIS e. Adi. [ prosklhtiko\s2 ] Delectabilis, iucundus. Gell. 13, 11 Sermones iucundos, et inuitabiles, et cum quadam illecebra et voluptate vtiles. Gloss. Lat. Gr. [ protreptiko/n.
INVITVPERABILIS e. Adi. Vituperationi non obnoxius. Inuituperabiles conditiones Tertull. adu. Marc. 2, 10. Add. Id. ibid. 4, 1. et de Pudic. c. 6.
INVITVS a, um. Adi. [ a)/kwn, a)kou/sios2 ] Qui per vim aliquid facit, non libenter, tergiuersans, contra voluntatem, repugnans, repugnanter, coactus: cui contrarium est Libens. [...]
page 1217, image: s1217INVITE ius, issime. Adu. [ a)kousi/ws2 ] Ingrato animo, contra voluntatem. [...]
INVIVS a, um. Adi. [ du/sbatos2 ] Per quod iri non potest: cui contrarium est Peruius. [...]
INVLA ae. f. [ e(le/nion ] Herba est, cuius condiendae rationem docet Columel. 12, 46. [...]
INVLTVS a, um. Adi. [ ei)nekdi/khtos2 ] Impunitus, de quo non est sumtum supplicium. [...]
INVMBRO āre. [ e)piskia/zw ] Tegendo vmbram facere, et quod dicitur Opacare. [...]
INVMBRANS antis. Part. Apul. Met. 5 p. 162, 22 Iuuenis lanoso barbitio genas inumbrans.
INVMBRATVS a, um. Part. Curt. 3, 4 Cydnus multa riparum amoenitate inumbratus. [...]
INVMBRATIO onis. f. Mart. Capell. 1 p. 20 Lucifuga inumbratione pallescens, in Plutonis descriptione.
INVNCO āre. [ e)nagkistreu/w ] Quasi Vnco inuadere et arripere. [...]
INVNCTIO, INVNCTVS vid. INVNGO.
INVNDO āre. [ plhmmu/rw ] Crescere et extra alueum transfundi, de fluminibus autem proprie dicitur, quae vndas suas latius emittunt. [...]
INVNDATIO onis. f. [ plhmmuri\s2, e)pir)r(oh\ ] Alluuies. [...]
INVNGO unxi, unctum, ere. [ e)palh/nw, e)palei/fw ] Vix mutat simplicis Vngere significationem. [...]
page 1218, image: s1218INVNCTVS a, um. Partic. Hor. Serm. 1, 3, 25 Oculis male lippus inunctis.
INVNCTIO onis. f. [ e)pa/leimma ] Mollis frictio ex oleo, siue aspersio. [...]
INVNGITO āre. Capillum cinere Cato apud Charis. 1 p. 78.
INVNITVS a, um. Adi. Tertull. de Resur. c. 30 [...]
INVOCO āre. [ e)pikale/omai ] Subsidium petere: et proprie ad deum refertur. [...]
INVOCANS antis. Partic. Vnde metus et iustae preces inuocantium Tacit. Hist. 4, 79, 2. Add. ib. 4, 73, 3.
INVOCATVS a, um. Part. [ a)/klhtos2 ] Non vocatus. [...]
INVOCATIO onis. f. Deorum et Dearum inuocatio Macrob. Saturn. 1, 16. Quinctil. 6, 1. 9, 2. et 10, 1. Vid. Ascon. Pedian. in Cic. Diuin. p. 32.
INVOLATVS [1] vid. mox sub INVOLO.
INVOLENTIA ae. f. Saluian. de Gub. Dei 7,.. Etsi inuo lentia non carent, maleuolentia carent. Baluz. leg. p. 166 vinolentia Vid. deinde INVOLVNTAS.
INVOLO āre. [ e)fipta/w ] Ad aliquid, in aliquid volare. [...]
INVOLATOR oris. m. Gloss. Gr. Lat. [ kle/pths2, Fur, inuolator.
INVOLATVS [2] ūs. m. Vox Augurum de auium volatu. Cic. Fam. 6, 6 Non ex alitis inuolatu tibi auguror.
INVOLITO āre. Hor. Carm. 4, 10, 3 Et quae nunc humeris inuolitant, deciderint comae.
INVOLVCRIS e. Adi. [ a)pth\n ] Quod volare adhuc non potest. Gell. 2, 29 Pulli etiam tunc inuolucres erant.
INVOLVCRVM [1] vid. INVOLVO.
INVOLVNTAS atis. f. Tertull. Apol. c. 45 Ex inuoluntate seu necessitate delinquens. Conf. ibid. Rigalt. Vid. INVOLENTIA.
INVOLVNTARIVS a, um. Adi. Cael. Aurel. Tard. 1, 4 Actus inuoluntarius.
INVOLVNTARIE Adu. Digest. l. 1 t. 3 l. 2.
INVOLVO volui, volutum, ere. [ e)neile/w, e)ntuli/ttw ] Proprie significat voluendo tegere, circumcirca tegere, obruere. [...]
INVOLVTVS a, um. Partic. [ e)luqei\s2 ] Vt, Inuolutum caput, Inuolucris opertum et velatum Cic. Philipp. 2, 77. [...]
INVOLVTE Adu. Spartian. in Carac. c. 2.
INVOLVTIO onis. f. Vitruu. 10, 1 Tabulae pertegant etiam inuolutionem.
INVOLVTO āre. Apic. 2, 1 Singula inuolutantur folia lauri.
INVOLVOLVS i. m. [ i)/y ] Idem vermiculus, qui et Conuoluolus
page 1219, image: s1219dicitur, quod sese foliis arborum et vitium circumuoluat et implicet. [...]
INVOLVCRE is. n. [ e)/lutron ] Linteum, quod tonsores humeris tondendorum inuoluunt, ne capillorum recisamenta, et praesegmina vestem sordident. [...]
INVOLVCRVM [2] i. n. [ ei)likto\n ] Quidquid aliquid tegit et operit. [...]
INVOLVMEN inis. n. e)nei/lhma Gloss. Gr. Lat.
INVOLVMENTVM i. n. Vulgat. Sap. 7, 4.
INVRBANVS a, um. Adi. [ a)/komyos2, skaio\s2 ] Vrbano contrarium. [...]
INVRBANE Adu. [ skaiw=s2 ] Inciuiliter. Cic. de N. D. 3, 50 c. 19 Apud quos non inurbane Stratonicus, vt multa quum, etc. Subaudi, Inquit. Conf. Plin. Epist. 2, 14, 5.
INVRGEO ere. Lucret. 5, 1034 Cornua nata prius vitulo, quam frontibus exstent Illis iratus petit, atque infensus inurget. h. e. Vrgendo impingit in arbores aut aliud quidpiam.
INVRINO āre. [ u(podu/omai ] Idem quod Vrinare; i. In aquam mergi, et natando emergere. Columel. 8, 14 Lacus piscinaque manu fiant, vt sint quibus inurinare possint aues.
INVRO ussi, ustum, ere. [ e)gkai/w ] Ignito ferro imprimere, vt stigma fronti, et equorum coxis, vt cognoscantur a venditore. [...]
INVSTVS a, um. Partic. [ e)/gkaustos2 ] Sanguis inustus vulnere, h. e. In ipso vulnere vstus: Ardenti enim titione factum erat vulnus Ouid. Met. 12, 275. [...]
INVSITATVS a, um. Adi. [ a)tribh\s2 ] Insolitus, praeter consuetudinem, nouus, inauditus. [...]
INVSITATE Adu. [ a)xrei=on ] quod et INVSITATO dicitur: h. e. Praeter morem et consuetudinem. [...]
INVSQVE Adu. Aditum sibi inusque fauces fecit Solin. c. 35. Conf. Auien. in Ora Marit. v. 525. 606. 641.
INVSVS ūs. m. Ego sum inusu factus nimio nequior Plaut. Most. 1, 2, 65. i. ignauia, non vsu.
INVTILIS e. Adi. [ a)/xrhstos2, a)xrei/hs2, a)xrei=os2 ] Vtili contrarium. [...]
page 1220, image: s1220INVTILITER Adu. [ a)xrei/ws2 ] Hirt. de B. Alex. 65 Multa Romae male et inutiliter administrari. Quinctil. 2, 4. Non inutiliter Liu. 3, 51. Compar. Varro de R. R. 3, 5.
INVTILITAS atis. f. [ a)xrhsti/a ] Cic. de Inuent. 2, 158 c. 52 Ex his illud conficitur, vt appetendarum rerum partes sint honestas et vtilitas: vitandarum, turpitudo et inutilitas. i. noxia.
INVVLGO āre. Vulgare. Gell. 20, 5 Disciplinas libris foras editis inuulgasset. Graeuius etiam hanc vocem Ciceroni tribuit Att. 2, 1.
INVVLGATVS a, um. Vulgaris. Gell. 11, 7 Inuulgata et sordentia.
INVVLNERABILIS e. Adi. Sen. Epist. 9 Animus inuulnerabilis. Add. Id. ad Helu. c. 13.
INVVLNERATVS a, um. Adi. [ a)/trwtos2 ] Vulnerato contrarium. Cic. pro Sext. 140 c. 67 Aut omnino inuulnerati, inuiolatique vixerunt.
INVVS i. m. Idem qui Incubus. Nec diuersus est a Pane, vt tradit Seruius. Virg. Aen. 6, 775 Pometios castrumque Inui. Vid. FAVNVS.
INVXORVS a, um. Adi. Summus inuxorae virginitatis gradus Tertull. de Cast. c. 9.
IO
IO [1] ūs. f. [ *)iw\ ] Filia Inachi, a Ioue adamata, quam ob Iunonis interuentum, ne agnosceretur, in vaccam conuertit, eique custodiendae Iuno Argum praefecit. [...]
IO [2] [ i)w\ ] exclamantis Particula est. [...]
IOC
IOCASTA ae. f. [ *)ioka/sth ] Filia Creontis, et vxor Laii, regis Thebanorum, post cuius necem imprudens nupsit Oedipodi filio suo, ex quo suscepit Polynicem et Eteoclem: qui quum mutuis sese vulneribus occidissent, ipsa quoque se necauit. [...]
IOCABVNDVS, IOCATIO, IOCVLATIO vid. IOCVS.
IOCVS i. m. [ paidia\, pai/gnion ] Plur. hi Ioci, vel haec Ioca. [...]
IOCVLVS i. m. Dimin. [ paidia/rion ] Plaut. Mostell. 3, 3, 20 Egone te ioculo modo ausim dicto aut facto fallere? Conf. Idem Truc. 1, 2, 11.
IOCO Adu. Per iocum, quod et Iocose dicitur: h. e. Festiue. Ter. Heaut. 3, 2, 30 Iocone, an serio illaec dicat, nescio. Idem Eun. 1, 2, 89.
IOCOSVS a, um. Adi. [ paidw/dhs2 ] Serio contrarium. [...]
IOCOSE Adu. [ paidikw=s2 ] Festiue, hilariter. Cic. Q. Frat. 2, 11 Eumque lusi iocose satis. Idem Fam. 9, 24. Compar. Dicere aliquid iocosius Hor. Serm. 1, 4, 103.
page 1221, image: s1221IOCVLARIA ae. f. Sarisb. Epist. 245 Importuna narratio instar musicae est in luctu funeris ioculariam exercentis. Proprie Adiectiuum est, intellecto nomine Ars.
IOCVLARIVS a, um. Adi. [ paizo/menos2 ] Quod ioco dicitur, et ioco dignum est, neque serium est aut graue. [...]
IOCVLARITER Adu. [ paizome/nws2 ] Per iocum. [...]
IOCALITER Idem. Ammian. 15, 12 Quos iocaliter Murcos appellant.
IOCVLATOR oris. m. [ pai/kths2 ] Iocosus. Cic. Att. 4, 16 Huic ioculatorem senem illum, vt noras, interesse sane nolui. al. Ioculatorium.
IOCVLARIS e. Adi. Idem. Ter. Phorm. 1, 2, 84 [...]
IOCVLATIO onis. f. Firmic. 5, 4 ad fin. Ioculationibus dediti, canticis, et voluptatibus. Idem 5, 5.
IOCVLATORIVS a, um. Adi. Diomed. Gramm.... Ioculatoria quaedam pronunciare. Vid. IOCVLATOR.
IOCVLAX acis. Gloss. Gr. Lat. [ geloi=os2, ioculax.
IOCVLOR ari. Vnde
IOCVLANS antis. Part. Liu. 7, 10 Inter carminum propemodum incondita quaedam militariter ioculantes, Torquati cognomen auditum.
IOCVLANTER Adu. Sidon. Ep. 1, 2.
IOCOR ari. Dep. [ pai/zw ] Non serio, sed per ludum, item facete, et cum venustate aliqua loqui. [...]
IOCANS antis. Part. [ pai/zwn ] Ioco aliquid dicens, nec serio agens. [...]
IOCATIO onis. f. Iocosa et faceta narratio aut locutio. Cic. Fam. 9, 16 Nunc venio ad iocationes tuas. Idem Att. 2, 8.
IOCABVNDVS a, um. Adi. Valer. Max. 2, 15 Iuuentus rudi atque incomposito motu corporum iocabunda gestus dedit. Idem 1, 8 ext. 8. Et 3, 2 ext. 6. Et Lactant. 2, 7.
IOCISTA ae. m. Qui iocatur. Gloss. Isidor. Vid. Barth. Aduers. 11, 29.
IOH et IOL
IOHIA Interiectio renuentis Plaut. Merc. 4, 3, 31.
IOL n. Indecl. Numidiae vrbs, quae postea Colonia Caesarea dicta est, de qua sic Strabo lib. vlt. In hac ora ciuitatem fuisse nomine Iol, quam quum Iuba, Ptolemaei pater, muniret, mutato nomine Caesaream vocauit. [...]
IOLAS ae. m. Virg. Ecl. 2, 57. et 3, 76. Augustum intelligi volunt dictumque Iolam, quasi Iulum.
IOLAVS i. m. [ *)io/laos2 ] Iphicli filius fuit, a quo Sardinii Iolenses Strab. 5 dicti sunt: quia illam insulam ad pacem reduxit. Hyantaeus Iolaus Ouid. Met. 8, 310. Idem 9, 399.
IOLCOS i. f. [ *)/iwlkos2 ] Oppidum Thessaliae. Pompon. 2, 3. et Plin. 4, 9. Conf. Lucan. 3, 192. Et Hor. Epod. 5, 21.
IOLCIACVS a, um. Adi. Vt, Vota Iolciaca Virg. in Ciri 377. Portus Iolciacus Ouid. Met. 7, 153.
IOLE es. f. [ *)io/lh ] Euryti Aetoliae regis filia fuit, quam amauit Hercules. Vid. Ouid. Met. 9, 394. Et Epist. 9, 133.
ION
ION [1] i. n. Gemma, apud Indos violacea, quae raro saturo colore lucet Plin. 37, 10.
ION [2] onis. m. [ *)/iwn ] Ion, Xuthi filius: a quo Ionia dicta est Atheniensium ciuitas; sicut a Cecrope conditore Cecropia, et a Mopso Mopsopia. Conf. Stat. Theb. 8, 454. Plin. 18, 32. 34, 8. et 37, 10.
IONAS ae. m. Propheta V. T. Vid. Prudent. Cath. 7, 101. Et Sidon. Carm. 16, 26.
IONES, IONIA etc. vid. statim.
IONAEVS a, um. Adi. Iuuenc. 2, 711 Hic et Ionaeis monitis potiora iubentur.
IONES um. m. Populus Ioniae. Vid. Isidor. 9, 2.
IONIA ae. f. [ *)iwni/a ] Regio minoris Asiae, media inter Cariam et Aeoliam, ab Ionio Atheniensium duce cognominata, qui eam regionem subegit. [...]
IONICVS a, um. Adi. [ *)iwniko\s2 ] Quod est ex Ionia. [...]
page 1222, image: s1222IONICE Adu. Per dialectum Ionicam Gell. 6, 14.
IONIACVS a, um. Adi. [ *)iwniako\s2 ] Vt, Puellae Ioniacae Ouid. de Arte Am. 2, 219. Conf. Idem Epist. 9, 73.
IONIVS a, um. Adi. Ionium mare, ab Ionia regiuncula extremae Italiae Solinus dictum ait: vid. c. 36. [...]
IONTHVS i. m. [ *)/ionqos2 ] Tumor in facie. Priscian. 1, 18.
IONTHITIS idis. f. Herba, quae et Aristolochia. Apul. de Herb. c. 19.
IOP
IOPAS ae. m. Nomen Afri conuiuae Didūs. Virg. Aen. 1, 744 Cithara crinitus Iopas Personat aurata, docuit quae maximus Atlas.
IOPE es. f. Nomen Nymphae apud Propert. 2, 28, 52.
IOPPE es. f. [ *)io/pph ] Vrbs Iudaeae maritima antiquissima, regia quondam Cephei regis, patris Andromedae, vt scripsit P. Mela 1, 11. Et Plin. 5, 13.
IOPPICA ae. f. Iudaeae toparchia. Plin. 5, 14.
IOR et IOS
IORDANIS is. m. [ *)iorda/nhs2 ] Fluuius Iudaeae eximiae suauitatis, vt scribit Plin. 5, 5. [...]
IOS Ii. f. [ *)/ios2 ] Insula vna ex Cycladibus, in qua sepultus est Homerus oraculo iubente: quoniam mater eius ex Io esset, ipse certa matre, incerta esset patria Plin. 4, 11.
IOSEPH, vel i. m. Vid. Iuuenc. 4, 721 [...]
IOT
IOTA n. Indecl. [ i)w=ta ] Nomen literae Graecae. [...]
IOTACISMVS i. m. Grammaticis est, vbi litera I concumulatur; vt Iuno Ioui irascitur; vel quoties in hac litera duplicatur sonus; vt Troija, Maija. [...]
IOVIS olim recto casu dictus. [...]
IOVIALIS e. Adi. Iouialis incontinentia Arnob. 5 p. 162. Pellacia Ibid. p. 171. Iouialium poculorum minister Macrob. Saturn. 5, 16.
IOVISTAE Compositum a Ioue et iustae Fest. Sed locus corruptus est.
IOVIVS a, um. Adi. Arnob. 6 Ex nomine Iouio. De Iouii et Herculis appellationibus in numis. Vid. Spanh. Diss. 12 p. 495.
IPH
IPHI [ i)=fi ] in compositis Graecis vim et impetum significat: vt Iphianassa sit viribus et potenter regnans, etc.
IPHIANASSA ae. f. [ *)ifia/nassa ] Melampodis vxor fuit, et Proeti filia, ob pulchritudinem a Iunone in furorem versa, sed a Melampo sanata. [...]
IPHIAS [1] vid. post IPHIS.
IPHICLES is. [ *)ifiklh=s2 ] s., i. m. [ *)/ifiklos2 ] Amphitryonis et Alcmenae filius, vno partu cum Hercule editus, Iolai pater; sepulcrum habet apud Pheneum, Arcadiae vrbem, vt scribit Pausanias. [...]
IPHIGENIA ae. f. [ *)ifige/neia ] Agamemnonis filia, quam ad placandum Numen Dianae, et nauigationem classis ab Aulide impetrandam, Calchas mactandam in sacrificio apud Aulidem censuit: reliqua dicemus verbis Hygin. f. 98 [...]
IPHIMEDIA ae. f. Vxor fuit Aloei, quae compressa a Neptuno, duos peperit, Otum et Ephialtem: qui digitis nouem per singulos menses crcscebant. [...]
IPHINASSA vid. IPHIANASSA.
IPHINOE es. f. Soror Iphianassae, quam supra vide. [...]
page 1223, image: s1223IPHINOVS i. m. Vnus ex Centauris, apud Ouid. Met. 12, 210.
IPHIS idis. m. [ *)/ifis2 ] Puer liberali specie quum Anaxareten puellam incredibili amore prosequeretur, neque tamen redamaretur ab ea, laqueo se suffocauit, atque onus infelix elisa fauce pependit, inquit Ouid. Met. 14, 700. [...]
IPHIAS [2] adis. f. Iphidis filia Euadne, quam alii Martis filiam volunt. Vid. suo loco. EVADNE, quae dicitur Iphias. Ouid. Trist. 5, 14, 38. Et ex Pont. 3, 1, 111. Et de Arte Am. 3, 22.
IPHITVS i. m. Vir fuit Troianus, quem Homer. Iliad. 8. [...]
IPS
IPSE a, um. [ au)to\s2, au)th\, au)to\ ] et antique IPSVS, Gen. [...]
page 1224, image: s1224IPSIPSVS legunt Plaut. Cist. 2, 3, 58 [...]
IPSVLLICES um. f. Pl. quasi Ipsillices, ab Ipse et Illex, apud Festum, Bracteae in virilem muliebremque speciem expressae. [...]
IR
IR n. [Vet. Gloss. [ to\ qe/nar, koi=lon th=s2 xeiro\s2 ] Vola, cauum manus. Priscian. 6 p. 698 extr. Ir est indeclinabile, quamuis quidam, vt Charisius, Ir, iris declinauerint. Vid. HIR.
IRA
IRA ae. f. [ o)rgh\, qumo\s2, mh=nis2 ] Motus grauior animi et sanguinis ob iniuriam. [...]
page 1225, image: s1225IRACVNDVS a, um. Adi. [ o)rgi/los2, du/sorgos2, koth/eis2 ] Qui parua, vel nulla causa praecedente irascitur, inquit Donatus: quique natura ad iram procliuis est, etiamsi tunc nulla moueatur ira. [...]
IRACVNDIA ae. f. [ o)rgilo/ths2 ] Vitium facile irascentis. [...]
page 1226, image: s1226IRACVNDE Adu. [ o)rgi/lws2 ] Cum ira, animose. [...]
IRACVNDITER Adu. antiq. vt refert Nonius 11, 45 citans Caecilium Subditicio, Quaeso ne temere hanc rem agas, et ne iracunditer. Est etiam Ennii apud Priscian. 15 p. 1010 extr.
IRASCOR eris, iratus sum, sci. [ o)rgi/zomai ] Ira commoueri, stomachari, succensere. [...]
IRASCENS entis. Part. Mater irascens Ouid. Met. 6, 269. Irascens montibus Idem ib. 9, 209.
IRASCENTIA ae. f. Apul. Dogm. Plat. p. 58.
IRASCIBILIS e. Adi. Firmic. 5, 9.
IRATVS a, um. Adi. [ xolwto\s2, w)rgisme/nos2 ] Ira commotus. [...]
IRATE Adu. [ w)rgisme/nws2 ] h. e. Animo commoto. [...]
IRC et IRE
IRCEVS i. m. Genus farciminis in sacrificiis Festus. Ab hirco deriuant, vt sit ex hircino sanguine.
IRENAEVS i. m. Polycarpi discipulus, Lugdunensis Episcopus, martyr, cuius antiquum interpretem interdum citamus. [...]
IRENARCHES, siue ae. m. [ ei)rhna/rxhs2, Pacator, Irenarcha Vet. Gloss.] dicitur, Qui ad tollendas discordias et pacandos ciuium animos in ciuitate praeficitur. [...]
IRI
IRIS iridis et iris. f. [ *)=iris2 ] Arcus caelestis. [...]
page 1227, image: s1227IRICOLOR oris. Adi. Auson. Epist. 3, 15 Iricolor vario pinxit quas pluma colore.
IRINVS a, um. Adi. [ *)irino\s2 ] Quod ex iride factum est; vt, Irinum vnguentum Plin. 13, 1. Oleum irinum Scribon. 189. Irinum, simpliciter Id. 261.
IRIO onis. m. Herba, quam e)ru/simon Graeci vocant. Plin. 26, 7 s. 25 Inter frumenta numerat Idem 18, 7 pr. et iterum Hard. s. 10, 5.
IRN et IRO
IRNEA vid. HIRNEA. Cognata.
IRNELLA ae. f. Vasis genus in sacris, vt inquit Festus.
IRNEVM, s. i. n. Placentae genus, de quo etiam in HIRNEA.
IRONIA ae. f. [ ei)rwnei/a ] Tropus est verbi in contrarium sensum arrepti. [...]
IRONICE Adu. Ascon. Prooem. Act. in Verr. p. 49 Ironice dictum est.
IRP - IRR
IRPEX icis. m. Irpices, Genus ferreorum rastrorum, quod plures habet dentes ad exstirpandas herbas in agris. [...]
IRPINI orum. m. Plur. [...]
IRPINVS a, um. Adi. vt, Irpinus fundus Cic. de L. Agr. 3, 8.
IRRADIO āre. [ a)ktibole/w ] Illustrare, et quasi radios immittere. [...]
IRRADIATVS a, um. Part. Mart. Capell. 8 p. 273 Candoro luminis irradiati refulsere Diui.
IRRADIATIO onis. f. Apud Augustin....
IRRADO vel ere. Cato R. R. c. 157 Eodem Silphium inradito. Hinc
IRRASVS, vel a, um. Part. Rasus. vt, Laserpitium iurasum Cato ibid. [...]
IRRATIONABILIS e. Adi. [ a)/logos2, a)lo/gistos2 ] Quinct. 7, 4 [...]
IRRATIONABILITAS atis. f. Apul. ad Asclep. p. 92 Irrationabilitas bonorum omnium.
IRRATIONABILITER Adu. Hieron. Homil. 2. Idem Epist. 150. et Tertull. de Poenit. c. 2 pr.
IRRATIO onis. f. Tertull. adu. Prax. c. 15.
IRRATIONALIS e. Adi. Quinct. 7, 3 [...]
IRRATIONALITER Adu. Tertull. de Fuga c. 4.
IRRAVCESCO ere. [ e)pibragxia/zw ] Raucum fieri. [...]
IRRAVCVS a, um. Adi. Idem ac Raucus. Plin. Valer. 1, 2 Irrauca vox.
IRRECITABILITER Adu. Irrecitabiliter manans de corde parentis Venant. Carm. Pasch. v. 49 i. ineffabiliter.
IRRECOGITATIO onis. f. Irrecogitationem excessus sui pati Tertull. de Cast. c. 4. i. obliuionem.
IRRECONCILIABILIS e. Adi. Barbara vox: vid. Voss. de Vit. 3, 16 p. 484.
IRRECORDABILIS e. Adi. Arnob. 2 p. 62.
IRRECVPERABILIS e. Adi. a)parai/thtos2 Gloss. Gr. Lat.] Immunditia irrecuperabili tabiosus Tertull. de Pudic. c. 14. Conf. h. l Rigalt.
IRRECVPERABILITER Adu. Acron ad Horat. Art. Poet. v. 452.
page 1228, image: s1228IRRECVSABILIS e. Adi. Irrecusabilis occasio Cod. 3 t. 1 l. 13 §. 8.
IRREDIVIVVS a, um. Adi. [ a)nepiskeu/astos2 ] Irrediuiuus pons Catull. 18, 3 pro Irreparabili.
IRREDVX ucis. Adi. [ o( mh\ katago/menos2 ] Lucan. 9, 408 Irreducemque viam deserto limite carpit. h. e. A qua vix saluus redibit.
IRREFRAGABILIS e. Adi. Sarisb.... vt apud. Philos.
IRREFVTATVS a, um. Adi. Lactant. 5, 16 extr.
IRREFVTABILIS e. Adi. Arnob. 4 p. 139.
IRREGIBILIS e. Adi. Irregibile se parieti impingit Veget. de re Vet. 2. Corporis fluxa et irregibilis laxitas Cael. Aurel. Acut. 1, 14, 107. i. immoderata.
IRREGVLARIS e. Adi. Irregularis ventorum concursus Guil. Tyrius 13, 26. Irregularem regulam profiteri Sarisb. 7, 26.
IRRELIGATVS a, um. Adi. [ a)/detos2 ] Idem quod Solutus, et non ligatus. Ouid. de Arte Am. 1, 530 Vtque erat e somno tunica velata recincta Nuda pedem, croceas irreligata comas.
IRRELIGIOSVS a, um. Adi. [ a)sebh\s2 ] Quod est contrarium Religioso. [...]
IRRELIGIOSE Adu. Quinct. Decl. 8 p. 108 Irreligiosius ille anheli pectoris pallor inspicitur. Arnob. 1 p. 13 Vestra sunt haec irreligiose opinata et irreligiosius credita.
IRRELIGIOSITAS atis. f. Tertull. Apol. c. 24. Saluian. de Gub. Dei 6 p. 143.
IRRELIGIO onis. f. Apul. ad Asclep. p. 91 Haec et talis senectus veniet mundi, irreligio, inordinatio, etc.
IRREMEABILIS e. Adi. Vnde remeare non possis. Error irremeabilis Virg. Aen. 5, 591 de Labyrintho. Viae Sen. Herc. fur. f. 7. Vnda Virg. Aen. 6, 425 de Styge. Conf. Sil. 5, 40.
IRREMEDIABILIS e. Adi. [ a)ni/atos2 ] Cui mederi, siue remedium adhibere non possumus. [...]
IRREMISSIBILIS e. Adi. Delicta alia remissibilia, alia irremissibilia Tertull. de Pudic. c. 2. Add. Venant. Epist. 7.
IRREMOTVS a, um. Adi. Hoc munus implet sedule, et irremotus excubat Prudent. Perist. 5, 407. Al. irretortus. Comes irremota rerum Prosper.
IRREMVNERATVS a, um. Adi. Cassiodor. Ep. 2, 16 extr.
IRREMVNERABILIS e. Adi. Apul. Met. 3 p. 139. et 11 p. 269.
IRREPARABILIS e. Adi. [ a)neu/ristos2 ] Quod reparari non potest. Virg. Georg. 3, 284 Sed fugit interea, fugit irreparabile tempus. Conf. Aen. 10, 467.
IRREPARABILITER Adu. Sarisber. 2, 27 Irreparabiliter stratus.
IRREPERTVS a, um. Adi. [ a)na/lfitos2 ] Non repertus. Hor. Carm. 3, 3, 49 Aurum irrepertum et sic melius situm Quum terra celat.
IRREPLETVS a, um. Adi. Cogimur victo, licet irrepleti, Cedere voto Paullin. Nol. Carm. 17 ad Nicetam v. 67.
IRREPERCVSSVS a, um. Adi. Ne quid rumoris irrepercussum, quasi de conscientia, praeterissemus Tertull. Apol. c. 16 extr. i. irrefutatum. Al. impercussum.
IRREPO psi, ptum, ere. [ pareispi/ptw, ei)sdu/omai, pareise/rxomai ] Latenter more reptilium ingredi. [...]
IRREPTIO onis. f. Augustin. Epist. 107.
IRREPTOR oris. m. Agrorum irreptor Cod. Theod. l. 2 tit. 26.
IRREPTO āre. Frequent. Stat. Theb. 4, 386 Pampineum nemus irreptare. Add. Idem ib. 11, 731.
IRREPOSCIBILIS e. Adi. Apul. Apol. p. 332. et Sidon. Epist. 8, 15.
IRREPREHENSVS a, um. Adi. [ a)mw/mhtos2 ] Sine reprehensione, sine crimine. [...]
IRREPREHENSIBILIS e. Adi. Qui reprehendi non potest. [...]
IRREPREHENSIBILITER Adu. Ambros. Epist. 7.
IRREPROBABILIS e. Adi. Sanum et irreprobabile Vet. Interpr. Iren. 4, 45.
IRREQVIES etis. f. Sine quiete. Paull. Nolan. Orat. 16 Irrequies, cuncta ipse mouens, vegetator inertum. Auson. Eidyll. 12, 42 Qua caret Aethiopum plaga, peruigil irrequies gens.
IRREQVIETVS a, um. Adi. [ a)/paustos2 ] Quod contrarium est Requieto. [...]
IRREQVIEBILIS e. Adi. Sitis irrequiebilis et inexstinguibilis Scrib. Larg. Comp. 105. Conf. Marc. Empir. c. 20.
page 1229, image: s1229IRREQVISITVS a, um. Adi. Tabellarius transiit irrequisitus Sidon. Epist. 9, 3.
IRRESECTVS a, um. Adi. [ a)kata/pristos2 ] Hor. Epod. 5, 47 [...]
IRRESOLVTVS a, um. Adi. [ a)dia/lutos2 ] Quod nunquam remittitur. Ouid. ex Pont. 1, 2, 22 At semel intentus neruo leuis areus equino, Vincula semper habens irresoluta manet. Boeth. 3 Metr. 2.
IRRESOLVBILIS e. Adi. Apul. Doctr. Plat. 2 p. 19 Vt pares paribus irresolubili nexu iunguntur.
IRRESPIRABILIS e. Adi. Tertull. de Idolol. c. 24.
IRRETIO iui, itum, ire. [ periba/llw, sagineu/w ] A Rete fit; et significat Reti inuoluere, et quasi capere, ac detinere. [...]
IRRETORTVS a, um. Adi. [ eu)qu\s2 ] Pro Recto. Hor. Carm. 2, 2, 23 Quisquis ingentes oculo irretorto Spectat aceruos. Conf. Quinct. Decl. 8, 9 p. 174.
IRRETORQVIBILIS e. Adi. Augustin....
IRRETRACTABILIS e. Adi. Non irretractabilem fententiam proferens August. Confess. 10, 33. Add. Sarisb. 3, 11.
IRREVERENS entis. Adi. Tertull. contra Marc. 2, 14 extr. Idem ad Nation. 1, 10. Symmach. Epist. 8, 23. et Dig. 49 t. 16 l. 13 §. 4.
IRREVERENTER Adu. [ a)naidw=s2 ] Sine reuerentia et honore. [...]
IRREVERENTIA ae. f. [ a)nai/deia ] Superbiae genus reuerentiam, quibus oportebat, non tribuentis. [...]
IRREVOCABILIS e. Adi. Quod reuocari non potest. [...]
IRREVOCABILITER Adu. Prosper apud Sirmond. in Sidon. Epist. p. 77. Augustin. de Ciu. Dei 22, 20.
IRREVOCANDVS a, um. Adi. Error irreuocandus Claud. de B. Get. 123.
IRREVOCATVS a, um. Adi. Hor. Epist. 2, 1, 223 Quum loca iam recitata reuoluimus irreuocati. Irreuocatus ab acri caede Ouid. Met. 11, 401.
IRREVOLVTVS a, um. Adi. Contrarium Reuoluto. Martial. 11, 1 Vadas, et redeas irreuolutus. i. Non lectus. Librum suum alloquitur. Al. Ineuolutus.
IRREVVLSVS a, um. vnde Adu. IRREVVLSE ap. Theod. Stud. Serm. 76.
IRRIDEO isi, isum, ere. [ xleua/zw ] Rideo in alium, i. illius contemnendi causa. [...]
IRRIDENS entis. Part. Nep. 1, 1, 5 Lemnii irridentes responderunt.
IRRIDENTER Adu. Laber. apud Charis. p. 181 Irridenter petiit. August. Epist. 5 Irridenter eos admonere voluit.
IRRISVS [1] a, um. Part. [ xleuasqei\s2 ] Tac. Ann. 4, 9 Ad vana, et toties irrisa reuolutus. Conf. Plaut. Epid. 3, 4, 83.
IRRISVS [2] ūs. m. [ xleuasi/a ] Plin. 37, 9 [...]
IRRISIO onis. f. [ xleuasmo\s2 ] Subsannatio. [...]
IRRISOR oris. m. [ xleuasth\s2 ] Cic. Parad. 1 c. 4 Veniant igitur isti irrisores huius orationis ac sententiae, et iam vel ipsi iudicent, etc. Irrisor potius quam blandus Victor Epit. in Constant.
IRRISORIVS a, um. Adi. Irrisoria conuiuarum gula Sarisb. 8, 8. Conf. Mart. Capel. 8 p. 273.
IRRISIVE Adu. Ammian. 16, 12 extr. Irrisiue Victorinum ideo nominabant. Al. Iniurtissime.
IRRIDICVLE Adu. [ a)katagela/stws2 ] Inficite, ineleganter. [...]
page 1230, image: s1230IRRIDICVLVM i. n. Res irridenda. Plaut. Cas. 5, 2, 3 Irridiculum sumus ambo. Idem Poen. 5, 4, 10 Ab iuuentute ibi irridiculo habitae.
IRRIGO āre. [ a)rdeu/w, bre/xw, o)xethge/w ] Adaquare, et quasi riuos in agrum aut hortum per rigationem vel rigando deducere. [...]
IRRIGATVS a, um. Part. Solum irrigatum aquis Colum. 2, 17. Irrigatus plagis homo Plaut. Epid. 1, 2, 18.
IRRIGATIO onis. f. [ a)rdei/a, o)xethgi/a ] Cic. Off. 2, 14 c. 4 Adde ductus aquarum, deriuationes fluminum, agrorum irrigationes, moles oppositas fluctibus, etc. Idem de Senect. 53 c. 15. et Plin. 36, 12.
IRRIGATOR oris. m. Gloss. Lat. Gr. [ e)narduth/s2.
IRRIGVVS a, um. Adi. [ e)pi/r)r(utos2 ] Quod irrigatur, vel facile irrigari potest. [...]
IRRIPIO ere. Irripiunt se in aedes Cic. vt dicunt.
IRRISIO, IRRISOR, IRRISVS vid. IRRIDEO.
IRRITO [1] āre. [ e)reqi/zw, parocu/nw, parapikrai/nw, parorgi/zw ] Frequentat. [...]
IRRITATVS a, um. Partic. [ e)reqisqei\s2 ] Gens irritata Ouid. Met. 13, 565. [...]
IRRITATE Adu. cuius Compar. apud Ammian. 20, 37 Gingiuam irritatius titillare.
IRRITATIO onis. f. [ e)reqismo\s2, parapikrasmo\s2 ] Accensio. [...]
IRRITATOR oris. m. Sen. Epist. 108.
IRRITATRIX icis. f. Vulg. Interp. Ezech. 24, 3.
IRRITABILIS e. Adi. [ e)reqisto\s2 ] Quod facile irritatur: cui opponitur Placabilis. [...]
IRRITABILITAS atis. f. Apul. de Doctr. Plat. 1 Excandescentia et irritabilitas.
IRRITAMEN inis. n. [ e)re/qisma ] Quo quis irritatur et accenditur. [...]
IRRITAMENTVM i. n. [ e)re/qisma ] Idem. [...]
IRRITVS a, um. Adi. [ a)/qetos2 ] Non ratus, Vanus, effectu carens. [...]
page 1231, image: s1231IRRITO [2] āre. Infringere, ad nihilum redigere. ICt. l. 2 C. de Feriis, Quod contra hoc factum fuerit omnibus modis irritatur.
IRROBORO āre. [ e)pir)r(w/nnumi ] Robur et vires augere ac confirmare. Gell. 1, 22 Irroborauit, inueterauitque falsa atque aliena verbi significatio, quod dicitur, hic illi superest.
IRROGO āre. [ u(potima/w ] Est comitiorum verbum proprie, q. d. rogare populum in aliquem. [...]
IRROGATVS a, um. Partic. [ u(potetimhme/nos2 ] Tacit. Ann. 13, 23, 4 Exiliumque accusatori irrogatum, et tabulae exustae sunt.
IRROGATIO onis. f. [ u(poti/mhsis2 ] Cic. pro Rabir. 8 c. 3 [...]
IRRORO āre. [ drosi/zw ] Rore aspergere, siue madefacere. [...]
IRROTO āre. Min. Fel. Oct. 3, 7 Testam super vndas irrotare, i. libratam manu ita proiicere, vt summam aquam stringar, et in ea velut rotetur.
IRRVBEO, ui, ere. vel ere. [ e)ruqrai/nomai ] Rubrum fieri. [...]
IRRVCTO āre. [ e)pereu/gomai ] Ructum emittere. Plaut. Pseud. 5, 2, 6 Quid tu (malum) ergo in os mihi ebrius irructas?
IRRVFO āre. Crinem irrufare Hieron. Epist. 7. i. rufo colore inficere.
IRRVFATVS a, um. Tertull. adu. Psych. c. 16. Et Apol. c. 22.
IRRVGIO iui, itum, ire. [ e)pibruxa/omai ] Valde rugire. Cuius verbi nullum exemplum legimus praeterquam in literis sacris. Vid. Genes. 27, 34 Esau irrugiit clamore magno.
IRRVGO āre. [ e)pirusso/w ] Rugas contrahere. Gell. 12, 1 Ne aequor illud ventris irrugetur.
IRRVMO āre. A Ruma, id est mamma ductum verbum. [...]
IRRVMATVS a, um. Adi. Martial. 2, 70 Vndis ne souearis irrumatis, i. Aquis contaminatis ablutione mentularum. Add. Catull. 21, 13.
IRRVMATOR oris. m. Iulius Firmic. 8, 20. Catull. 10, 12.
IRRVMATIO onis. f. Catull. 19 (21) 6 Tangam te prius irrumatione.
IRRVMPO upi, uptum, ere. [ ei)spi/ptw, ei)sbia/zomai ] Violenter et cum impetu ingredi. [...]
IRRVMPENS entis. Partic. [ ei)sbiazo/menos2 ] Irrumpens ventus, h. e. Ita perflans, vt omnia disrumpat et confringat Plin. 11, 24. Fluuius Idem 3, 1.
IRRVPTVS [1] a, um. Non ruptus. Hor. Carm. 1, 13, 18 Felices ter et amplius, Quos irrupta tenet copula, etc. Copula irrupta, i. Amoris coniunctio non interrupta, nec rixis aut iurgiis dissoluta.
IRRVPTIO onis. f. Impetus, incursio. [...]
page 1232, image: s1232IRRVMPIBILIS e. Adi. Gloss. Gr. Lat. [ a)/r)r(hkton.
IRRVO ui, utum, ere. [ e)forma/w, e)porou/w, prospi/ptw ] Cum impetu ferri, impetum in aliquem facere. [...]
IRRVPTVS [2] vid. IRRVMPO.
IRT et IRV
IRTIOLA ae. f. Genus vitis. Columel. 3, 2, 28.
IRVDO quam quidam sanguisugam vocant Scribon. 199. Vid. HIRVDO.
IRVS i. m. [ *)/iros2 ] Ithacensis mendicus ac turpissimus, vt 18 Odysseae describitur ab Homero, corpore praegrandi, sed debili et foedo, quem Vlysses post errores domum reuersus pugno interfecit. [...]
IS
IS ea, id. [ e)kei=nos2 ] Pronomen, cognatam significationem habet Pronomini Hic, et eundem locum retinet: maxime vtuntur si praecedat, aut sequatur Qui: vt, Qui diuitias cupit, is, vel hic auarus est. [...]
page 1233, image: s1233ISA
ISAEVS i. m. [ *)isai=os2 ] Assyrius rhetor, adolescentiam variis corporis voluptatibus tradidit: deinde vir factus, frugalissimus omnium fuit. [...]
ISAGOGE es. f. [ ei)sagwgh\ ] Latine Introductio dicitur, siue Principium: vt quum res a primis initiis et rudimentis traditur. [...]
ISAGOGICVS a, um. Adi. Gell. 14, 7.
ISAPIS is. m. [ *)isa/pis2 ] Fluuius propinquus Caesennae, vt Strabo 5 scribit. Lucan. 2, 406 Crustumiumque rapax, et iunctus Isapis Isauro. Sed doctiores legendum putant Sapis.
ISARA ae. m. [ *)isa/ra ] Fluuius Galliae, Rhodano se iungens, vbi Cemenus mons Rhodano se applicat. Vid. apud Caes... et Plin. 3, 4. Lucan. 1, 399 Hi vada liquerunt Isarae, qui gurgite ductus, etc.
ISATIS is, vel idis. f. [ i)sa/tis2 ] Herba, de qua Plin. 20, 7 s. 25 [...]
ISAVRIA, siue ae. f. [ *)isauri/a ] Regio est Ciliciae proxima ad Taurum montem, quam P. Seruilius subegit, qui inde dictus est Isauricus. Haec Strab. 12.
ISAVRI orum. m. Populi Isauriam tenentes. [...]
ISAVRICVS a, um. Adi. Gens Isaurica Plin. 5, 27. Forum Cic. Att. 5, 21.
ISC
ISCE vid. IS n. 3.
ISCHAEMON onis. f. [ i/sxai/mwn ] Medicamentum, quod valet ad sistendum sanguinem, [ i)/sxein to\ ai/=ma. Vid. Plin. 26, 12. et 25, 8.
ISCHION i. n. et Plur. ISCHIA, orum. [ i)sxi/a ] Apud Graecos vocatur os vel ossa coxendicis. Hinc
ISCHIAS adis. f. [ i)sxia\s2 ] Dolor coxendicis, quem medici
page 1234, image: s1234recantiores sciaticam dicunt. Plin. 27, 5 Bibitur propter ischiada et stranguriam e vino.
ISCHIACVS, siue a, um. Adi. [ i)sxiako\s2, i)sxiadiko\s2 ] Qui ischiade morbo laborat. [...]
ISCHNON i. n. i)sxno\n ] Gracile, macrum. Lucret. 4, 1159 [ *isxno\n e)rwme/nion tum fit, cum viuere non quit, q. d. tenuis amatula. Est etiam Subtile genus dicendi apud Quinctil. 12, 10, 58.
ISCHNOTES is. f. [ i)sxno/ths2 ] Gracilitas. Inter vitia oris refert Quinctil. 1, 5.
ISCHOMACHE es. f. *)isxoma/xh ] Compositum ex [ i)/sxw et [ ma/xh. Quo nomine dicta est Hippodamia, quae babuit in nuptiis suis pugnam Centaurorum. [...]
ISCIA ae. f. Insula est e regione Veliae: alio nomine Oenotris dicta Plin. 3, 7.
ISE et ISI
ISELASTICA orum. n. Quae vox in Epist. Plin. 10, 119 [...]
ISIACVS [1] i. m. [ *)isiako\s2 ] dictus Isidis sacerdos Plin. 27, 7. [...]
ISIACVS [2] a, um. Adi. Cic. de Diuin. 1, 58 Isiaci coniectores.
ISIS [1] is. f. Vrbis Romae pars tertia, coniuncta Caelimontanae, sita in ea Esquiliarum parte, quae latus australe respicit. Describunt illam Rufus et Victor. Conf. Nardin. Rom. Vet. 3, 8.
ISIS [2] Isis et ISIDIS Isim. [ *)/isis2 ] Inachi filia, Io prius dicta. [...]
ISITIVM, siue i. n. Varro de L. L. 4, 22 p. 28, 30 [...]
ISICIOLVM i. n. Apic. 2, 1. et 5, 4.
ISICIATVS a, um. Adi. vt, Pullus isiciatus Apic. 8, 7. Add. Id. 8, 8. et 2, 5. Al. Hysitiatus. Conf. ESITIATVS in EDO.
ISICIVS a, um. Adi. Isicia patella Apic. 4, 2. Sed Listerus aliter distinguit, vt isicia Substantiuum maneat.
ISLANDIA ae. f. Vid. THVLE.
ISM
ISMARVS i. m. in Singul. ISMARA, n. in Plural. [ *)/ismaros2 ] Mons Thraciae, partim asper et incultus, partim fertilis vinetis et oliuetis, quem Orpheus incoluit, vbi Ismara Ciconum vrbs fuit. [...]
ISMARIVS a, um. Adi. [ *)isma/rios2 ] Equi Ismarii Ouid. Epist. 1, 46. Gentes Idem Met. 10, 305.
ISMARICVS a, um. Adi. Auien. Descript. Orb. 33 Ismarici flabris Aquilonis.
ISMENE es. f. [ *)ismh/nh ] Oedipi filia, cuidam Athy, iuueni Cyrrheo desponsata, qui ante nuptias a Tydeo occisus est. Agenorea Ismene Stat. Theb. 8, 622.
ISMENIS idis. f. [ *)ismhni\s2 ] Ouid. Met. 3, 734 Turaque dant, sanctasque colunt Ismenides aras, i. Thebanae ab Ismeno fl.
ISMENIAS ae. m. Nomen Thebani optimi tibicinis. [...]
ISMENVS i. m. [ *)ismh=nos2 ] Fluuius Boeotiae, ab Ismeno Pelasgt filio cognominatus. [...]
ISO
ISOCINNAMON i. n. Herba, quae et Daphisois dicitur Plin 12, 20.
page 1235, image: s1235ISOCOLON i. n. [ i)so/kwlon ] Graeci vocant, quod Latine Compar dicunt Rbetores, quod duabus aut pluribus sententiis breuibus, et inter se paribus exigitur: vt est illud, Nequaquam mihi cum eo res est, qui neque finem habet cupiendi, neque modum statuit vtendi. [...]
ISOCRATES is. m. [ *)isokra/ths2 ] Nomen maximi oratoris Graeci, qui perfectus magister, scripsit multa praeclare, et docuit alios. [...]
ISOCRATEVS a, um. Adi. [ *)isokra/teus2 ] Cic. in Orat. 207 Placet omnia dici Isocrateo Theopompeoque more. Idem Fam. 1, 9 Isocratea ratio oratoria.
ISOCRATICVS a, um. Adi. Quinctil. 9, 4.
ISODOMON i. n. [ i)so/domon ] Genus structurae in aedificiis aequaliter directum. [...]
ISOETES f. Herba, sedum minusculum Plin. 25, 13.
ISONOMIA ae. f. [ i)sonomi/a ] Cic. de N. D. 1, 50 [...]
ISOPLEVROS i. m. i. aequilaterus Trianguli epitheton. Vid. Mart. Capell. 6 p. 229 et 230.
ISOPSEPHOS i. m. [ i)so/yhfos2 ] Aequalem habens numerum et potestatem. [...]
ISOPYRON i. n. Vocant aliqui Phaselium, quoniam eius folium, quod est aniso simile, in pampinos torquetur. [...]
ISOSCELES is. n. Figura est trianguli, quod duo tantum aequalia habet latera. Eucl. Elem. 1. Auson. Centon. nupt. praef.
ISOSTATES ae. m. [ i)sosta/ths2 ] Aequalitatis recognitor in Codice esse dicitur.
ISR et ISS
ISRAEL elis. m. Nomen Patriarchae Iacobi, totiusque populi ab eo prognati. [...]
ISRAELITAE arum. m. Pl. Iuuenc. 1, 234 Israelitarum cumulatae gloria plebis. Conf. Paullin. ad Nicet. 166.
ISSA ae. f. Nomen catellae apud Martial. 1, 110.
ISSO, pro IVERO Festus.
ISSVLVS i. m. Dimin. ab Issa; Blandimentum parentum, qui Issuli et Delicii trienni puero nomen dederunt, vt ariolatur Fabret. [...]
ISSVS i. f. [ *)/issos2 ] Vrbs inter Ciliciam et Syriam, a qua Sinus Issicus. Ptolemaeus 3, 8. Alexander magnus hic dicitur vicisse Darium. Conf. Curt. 3, 7, 6.
ISSICVS a, um. Adi. Sinus Issicus Ammian. 26, 25.
IST
ISTE ista, istud: Gen. istius, vel ius. [...]
page 1236, image: s1236ISTO Adu. ad locum. Plin. Epist. 3, 6 Destino enim, si tamen officii ratio permiserit, excurrere isto. Isto venire Cic. Fam. 9, 16. Idem Q. Frat. 3, 1.
ISTIC [1], vel istaec, istoc. [...]
ISTVCCINE Interrog. Ter. Eun. 5, 1, 14 Istuccine interminata sum hinc abiens tibi? i. Istudne. Conf. Valla 2, 4.
ISTIVSMODI Nomen indecl. h. e. Istius formae et speciei, vel talis. [...]
ISTIMODI Plaut. Truc. 5, 38 Quī, malum, bella aut faceta es, quae ames hominem istimodi, i. istiusmodi, vt etiam legit Pareus, metri seruandi causa.
ISTIC [2], vel Adu. [ au)=qi, au)sto/qi ] In loco vbi tu es. [...]
ISTHINC, vel au)to/qen ] Adu. de loco. [...]
ISTHOC, vel Adu. [ au)to/qen ] pro Ab isto loco. Ter. Adelph. 2, 1, 15 Accede illuc Parmeno, nimium istoc abisti. Vid. NIMIS.
ISTHAC, vel au)to/se ] Adu. per locum. Ter. Heaut. 3, 3, 27 Abi sane istac, istorsum, quouis.
ISTACTENVS Adu. Plaut. Bacch. 1, 2, 58 Istactenus tibi, Lyde, libertas data est.
ISTORSVM Adu. [ au)to/se ] Versus eum locum, vbi tu es. Ter. Phorm. 5, 1, 14 Concede hinc a foribus paullulum istorsum sodes Sophrona. Idem Heaut. 3, 3, 27 Abi sane istac, istorsum, quouis.
ISTVC Adu. Ad istum locum. Ter. Heaut. 2, 2, 33 Hoc, quod coepi, primum enarrabo, post istuc veniam.
ISTER Istri. m. Fluuius Europae permagnus, quod et Istrum dicitur, quando scilicet Flumen sequitur, vt ait Probus. [...]
ISTHMOS, siue i. m. [ i)sqmo\s2 ] Proprie Collum significat. [...]
ISTHMIVS a, um. Adi. Ad isthmum pertinens. [...]
page 1237, image: s1237ISTHMIACVS a, um. Adi. [ i)sqmiako\s2 ] Isthmiacus portus Stat. Silu. 2, 1, 179. Idem Theb. 6, 557 Et bis in Isthmiaca victor clamatus arena. Corona Plin. 15, 10. Fretum Sidon. Carm. 11, 6.
ISTRIA ae. f. [ *)istri/a ] Italiae regio, de qua Plin. 3, 19 Istria vt peninsula excurrit, etc. Conf. c. 18 extr.
ISTRI, siue orum. m. Istriae populi. Liu. 21, 16.
ISTRIANI orum. m. Pl. lidem. Iustin. 9, 2 Rex Istrianorum.
ITA
ITA [ nai\, ou(/tws2 ] Aduerbium respondendi, siue affirmandi, et confirmandi, quae vel praecessere vel sequuntur, vel certe conuenientiam quamcunque indicandi. [...]
page 1238, image: s1238ITAQVE [1] [ toigarou=n, w(/ste, ou)=n ] Concludentis Particula. [...]
ITAEOMELIS is. f. Vini facticii species in iis, quorum iam obliteratam esse rationem fatetur Plin. 14, 16.
ITALIA ae. f. [ *)itali/a ] Europae regio, prius Hesperia itemque Ausonia, et Oenotria v. v. Virg. Aen. 1, 530 [...]
ITALVS a, um. Adi. [ *)italo\s2 ] Ad Italiam pertinens.
page 1239, image: s1239Caelum Italum Hor. Carm. 2, 7, 4. Gens Virg. Aen. 6, 757. Regna Idem ib. 3, 185.
ITALICVS a, um. Aliud Adi. [ *)italikos\2 ] vt, Orae Italicae Ouid. Met. 15, 9. Italici Silii cognomen vnde ortum sit, incertum esse docuit Cellarius.
ITALIS idis. m. [ *)itali\s2 ] Patronym. vt, Matres Italides Ouid. Fast. 2, 441. Nymphae Sil. 7, 428.
ITALICA ae. f. [ *)italikh\ ] Vrbs in Italia, quae alio nomine Corfinium dicitur, vt ait Strabo, quod nomen non diu durasse debet. [...]
ITAQVE [2] vid. ITA.
ITARGVS i. m. Germaniae fluuius Ouidio, quem alii omnes Visurgin vocant. Sic enim ait, ad Liu. 386 Decolor infecta testis Itargus aqua: quam lectionem contra coniecturas tuetur Cluuerius.
ITE
ITEM [ o(moi/ws2, w(sau/tws2 ] Saepe Coniunctionis Copulatiuae vim habet, saepe Aduerbium Similitudinis vel comparandi refert. [...]
ITER itineris. n. (de iteris antiquo Genit. postea n. 5. de Nominatiuo autem ITINER s. l. ) [ porei/a, o(do\s2 ] dictum ab Eundo, cuius Supinum est Itum: siue ab Ito frequentatiuo. [...]
page 1240, image: s1240ITERDVCA ae. f. Iuno Mart. Capella lib. 2 p. 37 extr. [...]
ITERO āre. [ a)nalamba/nw ] Rursus aliquid agere; et quasi Per iter factum reuerti. [...]
page 1241, image: s1241ITERATVS a, um. Part. Tertull. de Anima 35 extr. Sed enim Metempsychosis illorum reuocatio est animae iam pridem morte functae, et in aliud corpus iteratae.
ITERATIO onis. f. Repetitio. Cic. in Orat. 85 c. 25 [...]
ITERATIVVS a, um. Adi. Iteratiuum, e)panalhptiko\n Gloss. Vet.
ITERABILIS e. Adi. e)panalhptiko\s2 Gloss. Gr. Lat.] Tertull. adu. Marc. 2, 28 Iterabilem magis iniuriam facit leuitate poenae inuitat homines ad saepius peccandum.
ITERATO Adu. Idem quod Iterum. Vlpian. in l. qui bonis D. de cessione bonorum. Iustin. 5, 4, 2 Vinci iterato. Add. 5, 9, 2.
ITERVM [1] Adu. [ au)=, au)/qis2, pa/lin ] i. Secundum, denuo, iterato. [...]
ITERVM [2] i. n. [ i)/krion ] Aedificationis nomen, idem quod Chalcidicum vbi vid. n. 3 sub CHALCIS. [...]
ITH
ITHACA ae. f. [ *)iqa/kh ] Ionii maris parua insula, Vlyssis patria. [...]
ITHACVS i. m. [ *)/iqakos2 ] Vlysses: dicitur et ITHACENSIS. [...]
ITHACESIVS a, um. Aliud Adi. [ *)iqakh/sios2 ] Sedes Ithaeesia Sil. 8, 540.
ITHOME es. f. Oppidum in Peloponneso, itemque in Thessalia; vnde Ithomeus Iupiter. Stat. Theb. 4, 179 Planaque Messena, montanaque nutrit Ithome. Al. Ithone.
ITHONEA ae. f. Ciuitas in Boeotia, ab Ithonio Amphyctionis filio, quam alii Ithonem vocant. [...]
ITHONAEI huius vrbis incolae. Idem ib. 7, 330.
ITHYPHALLVS i. m. Priapus. Columel. 10, 31 Sed truneum forte dolatum Arboris antiquae numen venerare Ithyphalli.
ITHYPHALLICVS a, um. Adi. Obscenus. Cael. Rhodig. Ant. Lect. 4, 16. Scalig. Poet. 1.
ITHRA et ITHYREI vid. ITVRAEA.
ITI
ITIDEM Adu. [ paraplhsi/ws2 ] Similiter, eodem modo: quasi reduplicatio augeret significationem particulae Item. [...]
page 1242, image: s1242ITINER eris. n. Idem ac Iter v. v. Vox apud antiquos. [...]
ITINEROR ari. Iter facere. Apuleii aiunt; negat Index Floridi.
ITINERANS antis. Partic. Saluian. de Gubern. 1 p. 33 (22 Baluz.).
ITINERARIVS a, um. Adi. Sumtus itinerarius Lamprid. in Commod. c. 9. et Alexand. Seu. c. 27. Ammian. 21, 15 Motus itinerarius.
ITINERARIVM i. n. Veget. 3, 6 [...]
ITIO, ITO, ITVR, ITVRVS, ITVS Vid. EO, is.
ITIS vox Tusca. Macrob. Sat. 1, 15 med. [...]
ITV et ITY
ITVRAEA ae. f. [ *)itourai/a ] Regio est, a qua ITVRAEI populi, qui ITHYREI quibusdam in libris. [...]
ITYS Ityos, Ityn. m. [ *)/itus2 ] Filius Terei, regis Thracum, conuersus in phasianum auem, dum epulandus patri Tereo a matre Progne apponeretur. [...]
ITYLVS i. m. Dimin. [ *)/itulos2 ] Catul. 64, 14 Daulias assumti fata gemens Ityli.
IVB
IVBA [1] ae. f. [ xai=ta ] Crines animalium a collo pendentes. [...]
IVBATVS a, um. Adi. [ xaito/eis2 ] Quod iubas habet: vt, Iubatus equus: Iubati angues, i. Cristati et ceruicibus erecti. [...]
IVBA [2] ae. m. [ *)io/bas2 ] Rex Mauritaniae, Pompeii partes secutus, quem Caesar vicit, eiusque filium in triumpho duxit. De quo Plutarchus in Caesare.
IVBAR aris. n. se/las2, sele/as2 ] Proprie stella, quae ante solis ortum, Lucifer: post solis occasum, Vesper appellatur; [ fwsfo/ros2 a Graecis dicta. [...]
page 1243, image: s1243IVBELIVS vid. TAVREA.
IVBEO iussi, iussum, bere. [ keleu/w ] Vehementer volo, quae voluntas suffragio, imperio, precibus, consilio, hortatu, etc. declarari potest, adeo vt iubere dicatur interdum, qui sententiam fert, imperat, etc. [...]
page 1244, image: s1244IVBENS entis. Partic. Caes. B. G. 7, 26 Hortante et iubente eo. Fatis iubentibus Petron. c. 123. Mihi iubenti Ouid. Met. 9, 596.
IVBENDVS a, um. Part. Cic. de Orat. 1, 60 c. 14 iam attulimus. Id. de Legib. 3 c. 16 Carbonis est tertia de iubendis legibus aut vetandis. Liu. 6, 42 Vt tempus rogationum iubendarum proferretur.
IVSSVS [1] a, um. Partic. [ e)pitetagme/nos2 ] Virgo iussa mori Virg. Aen. 3, 323. [...]
IVSSVS [2] ūs. m. [ e)pi/tacis2 ] Imperium: vix reperitur, praeterquam in Ablatiuo Iussu. [...]
IVSSVM i. n. [ e)pitagh\, e)pi/tagma ] Idem. Plaut. Curc. 2, 3, 50 [...]
IVSSIO onis. f. ke/leusis2 Gloss. Lat. Gr.] Epit. Liu. 67 Secundum Populi Romani iussionem. Lactant. 4, 15 Verbo ac iussione faciebat. Conf. Arnob. 2 p. 49. Principalis l. 2 §. 2 ff. de Iudic.
page 1245, image: s1245IVSSOR oris. m. keleusth\s2 Gloss. Vet.
IVBILVM i. n. a)galli/ama ] Cantus pastoricius s. rusticus, vel inconditus etiam clamor, quem Graeci Tragici per [ i)ou\ solent exprimere. [...]
IVBILO āre. Est Rustica voce inclamare, inquit Festus. [...]
IVBILATVS ūs. m. Vet. Gloss. Eiulatus, Iubilatus, [ kraugh\, o)lolugmo\s2 a)groi/kwn, Clamor rusticorum.
IVBILATIO onis. f. Apul. Met. 8 p. 209 Canes rabidos et immanes, et quibusuis lupis et vrsis saeuiores, iubilationibus solitis et cuiuscemodi vocibus nobis inhortantur. [...]
IVBILAEVS, s. rectius IOBELAEVS a, um. Adi. Vt, Annus iubilaeus apud Hebraeos. [...]
IVC
IVCVNDVS a, um. Adi. [ terpno\s2 ] A Iuuo quasi tu iuuicundum dicas. [...]
IVCVNDITAS atis. f. [ terpno/ths2 ] Delectatio. Opponitur Tristitiae a Plin. Paneg. c. 49. [...]
IVCVNDE Adu. [ terpnw=s2 ] Suauiter, dulciter. [...]
IVCVNDOR ari. Dep. Agere iucunde. Lactant. 4, 6 [...]
IVCVNDANS antis. Partic. Oros. prooem. 4 Infantes iucundantes, ludentes.
IVCVNDATVS a, um. Adi. Brito Phil. 12, 813 Plausibus omnis Iucundata nouum suscepit Gallia regem. Vid. Barth. Advers. 32, 18.
IVD
IVDAEA ae. f. [ *)ioudai/a ] Pars Palaestinae latius dictae. [...]
IVDAEVS a, um. Adi. [ *)ioudai=os2 ] Qui ex Iudaea est. [...]
page 1246, image: s1246IVDAICVS a, um. Adi. [ *)ioudai+ko\s2 ] Idem. Cic. pro Flacc. 66 [...]
IVDAICE Adu. Contradicere Iudaice atque apostatice Ep. Iustin. §. 1 Cod. l. 1 tit. 1.
IVDAIZO āre. Vulg. Interpr. Gal. 2, 14 Iudaeorum more et legibus viuere.
IVDAISMVS i. m. Mos et ritus Iudaeorum. Vulgat. Gal. 1, 13 seq. Tertull...
IVDEX, IVDICATIO, IVDICIVM vid. IVDICO.
IVDICO āre. [ kri/nw, dika/zw, diaginw/skw ] Quasi Ius dicere. [...]
IVDICATVS [1] a, um. Partic. [ diaithqei\s2 ] Cic. Verr. 2, 118 [...]
page 1247, image: s1247IVDICATIO onis. f. Cognitio, iudicatus. [...]
IVDICATRIX icis. f. [ kritikh\ ] Quinctil. 2, 17 Ars inuentrix, et iudicatrix, et enuntiatrix.
IVDICATVS [2] ūs. m. [ kri/sis2 ] Iudicatio, iudicandi facultas. Cic. Att. 12, 19 De Cocceio et Libone, quae scribis, approbo: maxime quod de iudicatu meo responsum sit.
IVDICATO Adu. [ prokri/tws2 ] Gell. 14, 1 An ita serio iudicatoque pronuntiaret. Proprie est Ablatiuus absolutus, vt Audito, postquam auditum est.
IVDICATORIVS a, um. Adi. dikastiko\n Gloss. Gr. Lat.
IVDICATORIVM i. n. [ dikasth/rion ] Iudicii locus. Gloss. Gr. Lat.
IVDICABILIS e. Adi. Mart. Capell. 5 p. 149.
IVDEX icis. c. [ krith\s2, dikasth\s2 ] Dicitur quasi Ius dicens populo: h. e. Iuris et aequitatis minister. [...]
page 1248, image: s1248IVDICIVM i. n. [ kri/sis2, yh/fisma ] Et actum iudicandi significat, et collegium iudicantium, et sententiam; interdum omnia complectitur, interdum modo vnum aut alterum notat. [...]
page 1252, image: s1252IVDICIOLVM i. n. Dimin. Ammian. 27, 11 Iuste an secus non est iudicioli nostri.
IVDICIALIS e. Adi. [ kritiko\s2, dikaniko\s2 ] Quod ad iudicium pertinet. [...]
IVDICIALITER Adu. Sidon. Epist. 5, 15.
page 1253, image: s1253IVDICIARIVS a, um. Adi. [ dikastiko\s2 ] Quod ad iudicem, siue iudicium pertinet. [...]
IVE
IVERNIA ae. f. [ *)iouerni/a ] Ptolemaeo 2, 2. IERNA Straboni; Caesari HIBERNIA; Plinio, Melae et Iuuenali IVVERNA dicitur. Iuuen. Sat. 2, 158 [...]
IVG
IVGALIS, IVGAMENTVM, IVGARIVS, IVGATVS vid. IVGVM.
IVGERVM i. (cuius etiam Genit. Iugeris, Abl. Iugere et Iugeribus inuenitur) n. [ ple/qron, pe/leqron ] Iugerum vocabatur (inquit Plin. 18, 3) [...]
IVGERALIS e. Adi. Tabula iugeralis Pallad. 3, 9, 9.
IVGERATIO onis. f. [Gloss. Gr. Lat. [ zuga/tion.] Adde Auct. de Limit. p. 253. [...]
IVGERATIM Adu. [ kata\ pe/leqra ] Per singula iugera. Colum. 3, 3, 3 Vt primae vineae centenas amphoras iugeratim praeberent.
IVGIS [1] vid. IVGVM.
IVGLANS andis. f. quae et Nux iuglans dicitur, [ ka/ruon basiliko\n, dio\s2 ba/lanos2 ] Nonnulli a Iuuando et Glande appellatam putant. [...]
IVGO [1] vid. IVGVM.
IVGVLA ae. f. Stella Orion, quod amplior sit caeteris, quasi nux iuglandis, nugatur Festus. [...]
IVGVLVS i. m. et IVGVLVM, i. n. [ kata/kleis2, sfagh\, Gloss. Lat. Gr.] Iugulum vocatur Os illud incuruum, quod humerum iungit crati pectoris, duplex adeo, dextrum et sinistrum. [...]
page 1254, image: s1254IVGVLARIS e. Adi. apud Medicos, Venae epitheton a loco.
IVGVLO āre. [ sfa/zw, sfa/ttw ] Inferre mortem, et veluti confosso iugulo vita priuare. [...]
IVGVLATIO onis. f. [ a)po/sfacis2 ] Hirt. Bell. Hisp. 16 Iugulatione oppidanorum facta.
IVGVLATOR oris. m. Interfector. Saluian. ad Eccl. l. 3 Adulationes gladii sunt iugulatores tui. Gloss. Vet. Lat. Gr. [ foneu\s2, sfa/ktai.
IVGVM i. n. videtur natura sua Adiectiuum nomen fuisse, (vid. IVGVS, a, um, et dicta modo voce IVGVLVS) dictum a iungendo. [...]
page 1255, image: s1255IVGATINVS i. m. Deus coniugii. Augustinus de Ciuitat. Dei 6, 9.
IVGOSVS a, um. Adi. Iugis abundans, montosus. Ouid. Amor. 1, 1, 9 Quis probet in siluis Cererem regnare iugosis? Lege pharetratae virginis arua coli? i. permutari vices Dianae et Cereris.
IVGO [2] āre. [ zugo/w ] Coniungere; quasi Ad vnum iugum alligare. [...]
IVGO [3] ere. et IVGIO ire. [Iugit, [ i)kti\n boa=|, Vet. Gloss.] Milvi dicuntur iugere, cum vocem emittunt. Festus. lugere volitans milvus visus Varro apud Non. 2, 846. Sed plane aliter Mercer. p. 179 pr.
IVGATVS a, um. Part. Iunctus. Cic. Tuscul. Quaest. 3, 17 Virtutes inter se nexae et iugatae sunt. Vineae Varro R. R. 1, 8. Colum. 4, 20. et de Arb. c. 4. Vites Plin. 17, 23.
IVGATIO onis. f. Varro de R. R. 1, 8.
IVGATOR oris. m. Qui iungit iugo. Arnob. 5 p. 174.
IVGARIVS i. m. [ zeugela/ths2 ] i. Bubulcus: et Auriga boum, siue arator, qui iuga ducit et regit. [...]
IVGATORIVS a, um. Adi. [ zu/gios2 ] Iugatorius bos, Qui iugo subditur Varro de R. R. 2, 5, 9.
IVGAMENTVM, vel i. n. [ zu/gwma ] Catoni de R. R. 14, 1 [...]
IVGVMENTO āre. cuius Partic. est Vitruu. 2, 1 Alii luteas glebas arefaciebant, struebant parietes, materia eos iugumentantes, i. arrectarios transuersariis iungentes.
IVGALIS e. Adi. [ gamiko\s2 ] Iugale vinculum, pro Copula matrimonii. [...]
IVGABILIS e. Adi. Iugo habilis. Macrob. Somn. Scip. 2, 2.
IVGALITAS atis. f. Fulgent. Myth. 3, 7 [...]
IVGES um. m. Pl. [ o(mo/zuges2 ] Eiusdem iugi pares: vnde et Coniuges et Seiuges. Festus. Nempe
IVGIS [2] e. Adi. [ dihnekh\s2 ] Perpetuus, continuus; quasi iunctus, vt interstitium, intercapedo, fieri non possit. [...]
IVGITER Adu. [ e)fech=s2, Vet. Gloss. [ dihnekw=s2 ] Continue. Plaut. Mil. 3, 1, 61 [...]
page 1256, image: s1256IVGVS a, um. Adi. [ cu/gios2 ] Idem fere, quod iunctus, itemque ad iungendum aptus. [...]
IVGITAS atis. f. Diuturnitas. Marcell. c. 8 Lacrimarum iugitatem sedare et reprimere. Add. l. 7 C. de Repud.
IVGIFLVVS a, um. Adi. Paullin. de Amne, Iugifluus semper biberis.
IVGVRTHA ae. m. [ *)iogo/rqas2 ] Rex Numidarum callidus, bellicosus et perfidus, victus tandem a Mario Consule Romano, et Romae in carcere necatus. [...]
IVGVRTHINVS a, um. Adi. Quinctil. 8, 3 Iugurthina historia. Bellum Iugurthinum Horat. Epod. 9, 23.
IVL
IVLIA gens, quae ab Iulo, Aeneae filio, qui alias Ascanius vocatur, orta videri volebat. [...]
IVLEVS a, um. Adiect. [ *)iou/leios2 ] Idem, quod Iulius. [...]
IVLIANVS a, um. Adiect. [ *)iouliano\s2 ] vnde Iuliani milites, apud Suetonium Caes. c. 75 dicti sunt Caesariani. [...]
IVLIS idis. f. Piscis genus. Plinio 32, 9 Optimum e scorpionibus et iulide, et saxatilibus, nec virus resipientibus. Conf. Aelian. H. A. 2, 144. Item, Oppidum insulae Coae Plin. 4, 12.
IVLVS i. m. [ *)/ioulos2 ] Filius Aeneae, alio nomine Ascanius. [...]
IVM
IVMENTVM i. n. [ u(pozu/gion, kth=nos2 ] A Iuuando, vt mox videbimus, deriuat Columella; alii a iugo, quasi iugamenta. [...]
IVMENTARIVS a, um. Adiect. Iabolenus in l. Dolia D. de instr. vel instrum. [...]
IVN
IVNCTIO, IVNCTVRA etc. vid. IVNGO.
IVNCVS i. m. [ sxoi=nos2 ] A Iungendo dici quidam aiunt, quod
page 1257, image: s1257ad iuncturas vtilis. [...]
IVNCINVS a, um. Adi. [ sxoiniko\s2 ] Plin. 15, 7 de olei generibus, Sic et Rhodinum e rosis, Iuncinum e iunco. [...]
IVNCEVS a, um. Aliud Adi. [ sxoinino\s2 ] Quod ex iunco factum est. [...]
IVNCIDVS a, um. Adi. Tenuis, exilis, qualis est iuncus. Varr. de R. R. 1, 31 Iuncidum enim sarmentum propter infirmitatem sterile, neque ex se potest eiicere vitem, etc. al. Eiuncidus, v. v.
IVNCOSVS a, um. Adi. [ sxoinw/dhs2 ] Iuncis plenum. Plin. 18, 6 Iuncosus ager verti pala debet. Litora Ouid. Met. 7, 231.
IVNCETVM i. n. [ sxoinw\n ] Locus iuncis consitus. Varro de R. R. 1, 8 Primum genus, quod dixi, maxime quaerit salicta, secundum arundineta, tertium iunceta.
IVNGO iunxi, iunctum, ere. [ zeugnu/w, zeu/gnumi ] Copulare; quasi in vnum agere; proprie de iumentis dicitur. [...]
IVNCTVS [1] a, um. Part. [ e)zeugme/nos2 ] Iunctus illi cognatione Liu. 25, 15. [...]
IVNCTVRA ae. f. [ zeukthri/a, a(fh\ ] Coniunctio. Plin. 13, 15 [...]
page 1258, image: s1258IVNCTIO onis. f. [ zeu=gma ] Cic. Tusc. 1, 71 c. 29 Est enim interitus, quasi discessus et secretio ac diremtus earum partium, quae ante interitum iunctione aliqua tenebantur.
IVNCTVS [2] ūs. m. Idem. Varr. de L. L. 4, 8 p. 14, 38 Locus a carinarum iunctu dictus carinae.
IVNCTOR oris. m. zeukth\s2 Gloss. Gr. Lat.] Iunctores erant Serui, qui iungebant rhedam equis, vel mulis Alphen. l. 203 fin. D. de V. S.
IVNCTIM Adu. [ zuga/dhn ] Sine interuallo. Suet. Tiber. c. 9 Magistratus et maturius inchoauit, et paene iunctim percurrit. Conf. Manil. 4, 467.
IVNICVLVS i. m. In vite dicitur, quem Draconem alio nomine vocant. [...]
IVNIOR vid. IVVENIS.
IVNIPERVS i. f. [ a)rkeuqo\s2 ] Arbuscula, quae in arenosis frequens nascitur, coma virens perpetua, vnde et topiario operi idonea, et cariosam senectam non sentit. [...]
IVNIVS [1] Mensis [ *puaneyiw\n ] teste Festo, a Iunone putatur dictus, quem Iunonialem, et Iunonium dicebant. [...]
IVNIVS [2] a, um. Adi. Familia Iunia apud Tacit. Ann. 3, 24. E qua v. g. ille Iunius Brutus expulsor Tarquiniorum: et Caesaris Interfectores, etc.
IVNIANVS a, um. Aliud Adi. Iunianum iudicium apud Cic. pro Cluent. 1.
IVNIX icis. f. dama/lh, da/malis2 Gl. Gr. Lat.] Tenerae aetatis bos femina, quae iam cessauit vitula esse, nec dum tamen ad summam magnitudinem peruenit. [...]
IVNO onis. f. [ *(/hra ] Dea credita est, Iouis soror et coniux, a Ioue suo, an a Iuuando nominata. [...]
page 1259, image: s1259IVNONIVS a, um. Adi. [ *(hrai=os2 ] Auis Iunonia, Pauo Ouid. de Arte Am. 1, 627. [...]
IVNONICOLAE arum. m. Pl. [ *(hrosebei=s2 ] Phalisci Ouid. Fast. 6, 49.
IVNONIGENA ae. m. [ *(hrogenei=s2 ] Dicitur Vulcanus, qui ex sola Iunone natus fuit. Ouid. Met. 4, 173.
IVNONALIS e. Adi. Ouid. Fast. 6, 63 Iunonale leges tempus, etc. i. Mensem Iunonium, eundem qui Iunius.
IVP
IVPITER vel quod fere est in numis et lapidibus IVPPITER, Deorum ille hominumque rex et pater, qui cum a Graecis *zeu\s2 vocaretur, inde ortum est Iouis; et ex eo, quod isti in precibus dicerent *zeu= pa/ter, Iupiter. vt a [ zugo\n iugum, zeugnu/w iungo etc. quae deriuatio placet etiam Diomedi 2 p. 417 pr. [...]
page 1260, image: s1260IVR
IVRA ae. m. [ *)iourasso\s2 ] Mons est Galliae, Sequanos ab Helvetiis diuidens: Auctor Caesar B. G. 1 pr.
IVRAMENTVM, IVRATVS vid. IVRO.
IVRGO āre. [ neike/w, e)ri/zw ] Ex Iure et Ago; quasi De iure ago et contendo. [...]
IVRGIVM i. n. di/kh, a(yimaxi/a, a)mfisbh/thsis2, prophlakismo\s2, a)ntilogi/a Gloss. Lat. Gr.] Contentio. Cic. de Amicit. 80 [...]
IVRGIOSVS a, um. Adi. [ filwneikw/dhs2 ] Contentiosus et litigiosus. Gell. 1, 17 Mulier morosa admodum fuisse fertur, et iurgiosa. De Xanthippe Socratis vxore.
IVRGATIO onis. f. Festus.
IVRGATOR oris. m. Mart. Capell...
IVRGATRIX icis. f. Hieron. Epist. 47.
IVRGATORIVS a, um. Adi. Ammian. 27, 1.
IVRIDICVS, IVRISDICTIO vid. IVS.
IVRO aui et atus sum, are. [ o)mnu/w, o)/mnumi, o)mo/w ] A Iure fit: nam Iurare proprie est, iure, lege, sollemniter, affirmare aliquid, negare vel promittere, adhibitis testibus. [...]
page 1261, image: s1261IVRANS antis. Partic. [ o)mnu/wn ] Falsa iurans Ouid. Met. 13, 50. Verba iurantia Idem Epist. 21, 143. Add. Vulg. Sirac. 23, 12.
IVRATVS a, um. Partic. [ o(rkwto\s2, e)nw/motos2 ] Qui iurauit. [...]
IVRANDVS a, um. Partic. Hor. Epist. 2, 1, 16 Augustum alloquens, Iurandasque tuum per nomen ponimus aras.
IVRATO Adu. Paullus in l. Qui D. Qui satisd. cog. Qui iurato promisit iudicio sisti, non videtur peierasse, si ex concessa causa hoc deseruerit.
IVRATOR oris. m. [ o(rkwth\s2 ] Sen. de morte Claud. pr. [...]
IVRATORIVS a, um. Adi. Cod. 12 t. 19 l. 12 pr. Cautio iuratoria.
IVRATIO onis. f. Actus iurandi. [...]
IVRAMENTVM i. n. [ o(rkwmosi/a ] i. iusiurandum affertur ex Seneca de Clement. 2, 1 [...]
IVRANDVM i. n. [ o(rkwmo/sion ] Idem quod Iusiurandum. [...]
page 1262, image: s1262IVREIVRANDVM apud Cic. pro Flacco c. 5 quidam legisse dicuntur.
IVREIVRO āre. [ o(rkwmote/w ] Idem quod Iurare. [...]
IVRVLENTVS [1] vid. IVS pro Liquore.
IVS
IVS [1] iuris. n. [ zwmo\s2 ] Liquor eorum, quae coquuntur. [...]
IVREVS a, um. Adi. Quod ex iure fit. vt, Iurea placenta, quae e iure tota constat. [...]
IVRVLENTVS [2] a, um. Adi. [ zwmw/dhs2 ] Cibi epitheton, cum ius ei additum est. [...]
IVSSVLENTVS a, um. Adi. [ zwmw/dhs2 ] Formauit Apuleius in Apol. p. 299 [...]
IVRVLENTIA ae. f. Tertull. de Ieiun. c. 1 Siccantes cibum ab omni carne et omni iurulentia. Add. Id. Apol. c. 8.
IVSCVM i. n. Idem quod Ius volunt esse, et laudant Apul. Met. 2 p. 117, 30 vbi Elmenh. Parabat viscum fartim concisum.
IVSCVLVM [1] i. n. Dimin. [ zw/mion ] Cato c. 156 Postea inde iusculum frigidum sorbere.
IVSCELLVM i. n. Aliud Dimin. Theod. Priscian. 2, 13 Iuscellum Gallinarum. Add. Apic. 5, 3. et Lister. ad Eund. p. 152.
IVSCELLARIVS i. m. zwmopoio\s2 Gloss. Gr. Lat.
IVSCELLATVS a, um. Adi. E iusculo coctus. vt, Pullus iuscellatus. Vid. Reines. Var. Lect. 2, 8.
IVS [2] iuris. n. [ di/kh, to\ di/kaion ] Regula actionum, praescriptum, quod sequi debent alii, legum comprehensio: tum facultas, quam tribuit illud ius, agendi aliquid, habendi, petendi: res vel actio regulae illi conveniens, locus vbi ius dicitur, i. pronuntiatur, quid dare, facere, pati, habere, possidere aliquis debeat. [...]
page 1265, image: s1265IVRISPRVDENTIA ae. f. (inquit Vlpian. in l. iustitia D. de iustitia et iure) est Diuinarum atque humanarum (naturalium ac moralium) rerum notitia, iusti atque iniusti scientia. [...]
IVSIVRANDVM iurisiurandi. n. [ o(/rkos2, o(/rkion, o(rkwmosi/a ] Est Affirmatio religiosa, Quod autem affirmate, quasi deo teste,
page 1266, image: s1266promiseris, id tenendum est. [...]
IVRISDICTIO onis. f. [ dioi/khsis2 ] Facultas atque potestas iuris dicendi, quae proprie Rep. quidem libera est Praetoris Vrbani, Peregrini, et Prouincialis, quae constat Edicto, et decretis ex edicto, vbi tribus illis verbis vtitur, DO, DICO, ADDICO. [...]
IVRISCONSVLTVS, et IVRECONSVLTVS i. m. [ nomiko\s2 ] Cic. de Legib. 2, 48 [...]
IVRISCONSVLTOR oris. m. Rufus Breuiar. 16, 8 de Vlpiano.
IVRISPERITVS, IVREPERITVS, IVRISPRVDENS vix inueniuntur, nisi disiunctim. etc.
IVRIDICVS a, um. Adi. [ e)/ndikos2 ] Vt Iuridicus dies, Quo rite ius dici potest: et Iuridica actio, Quae secundum ius est, apud ICtos. [...]
IVRIDICINA ae. f. Tertull. de Pall. c. 3 Praetura est, Cato iuridicinae suae tempore humerum exsertus.
IVRIDICIALIS e. Adi. [ dikaiologiko\s2 ] Cic. de Inuent. 1, 14 c. 9 [...]
page 1267, image: s1267IVSCVLVM [2] vid. IVS pro Liquore.
IVSQVIAMVS i. m. i. hyoscyamus. Pallad. 1, 35. Macer. 2, 35.
IVSSVS [3] a, um. Partic. a Iubeo: et IVSSVM, iussi. Vid. IVBEO.
IVSTVS a, um. Adi. [ di/kaios2 ] Qui praecepta iuris seruat, vel quod cum regula sua congruit, quod formulae, definitioni, mensurae respondet: nam a Iure dicitur. [...]
IVSTE Adu. [ dikai/ws2 ] Iure, recte, legitime. [...]
page 1268, image: s1268IVSTITIA ae. f. [ dikaiosu/nh ] est (inquit Cic. de Fin. 5, 65) Animi affectio suum cuique tribuens, atque hanc quam dico societatem coniunctionis humanae, munifice et aeque tuens. [...]
IVSTIDIVM i. n. Tempus 30 dierum, iudicato faciendo destinatum: vid. Salmas. de Modo Vsur. p. 810 qui prouocat ad Vet. Gloss. itemque ad Gell. 20, 1, 43 [...]
IVSTIFICVS a, um. Adi. [ dikaiopoio\s2 ] Qui facit iustitiam. Catul. Argon. 62, 406 Iustifica mens deorum.
IVSTIFICO āre. Tertull. adu. Marc. 4, 17.
IVSTIFICANS antis. Part. Vulg. 1 Reg. 8, 32. et Rom. 3, 26.
IVSTIFICATVS a, um. Part. Prudent. Apoth. 885. Vulg. Rom. 5, 1.
IVSTIFICATIO onis. f. pro legibus diuinis Saluian. de Gub. 2 p. 381. Item
IVSTIFICATOR oris. m. et
IVSTIFICATRIX icis. f. Tertull. adu. Marc. 4, 36. Voces apud Scriptores Ecclesiasticos.
IVSTITIVM i. n. Iurisdictionis intermissio, tum ob alias causas, tum in luctu publico. [...]
IVT
IVTVRNA ae. f. Nympha Latina, soror Turni, a Ioue vitiata, cuius meminit Virg. Aen. 12, 146 [...]
IVV
IVVAMEN [1] vid. IVVO.
IVVENALIA, IVVENALIS vid. IVVENIS.
IVVENCVS i. m. [ po/rtac, dama/lh ] et IVVENCA ae. f. a Iuuando: Qui iam (vt ait Varro de L. L. 4, 19) ad agrum colendum iuuare posset. [...]
page 1269, image: s1269IVVENCVLVS i. m. Dimin. [ dama/lion ] Catul. 22, 1 Qui flosculus es iuuenculorum. 2 Iuuenculae viduae Tertull. de Monogam. c. 1.
IVVENCVLASCO ere. Ambros. de Cain. c. 1.
IVVENIS Adi. [ ne/os2, ne/ac ] a Iuuando, quod ea aetas maxime sit apta ad laborem tolerandum. [...]
IVVENILIS e. Adi. [ neaniko\s2, nearo\s2 ] Quod in iuuene deprehenditur, eum decet etc. vt Iuuenilis ludus vel iocus Liu. 1,.. et 5,.. Annis iuuenilibus iuncti Ouid. Met. 8, 632. [...]
IVVENILITAS atis. f. pro Iuuentus: Antiquum. Varr. Tithono, Quam dereliquit multicupida iuuenilitas. Ex Nonio 2, 418. et 5, 42.
IVVENILITER Adu. [ neanikw=s2 ] More iuuenum, quemadmodum et Pueriliter. [...]
IVVENALIS e. Adi. [ nearo\s2 ] Idem quod Iuuenilis. [...]
IVVENESCO ere. [ neano/omai ] Iuuenem fieri. [...]
IVVENOR ari. Dep. [ neani/zw ] dixit Hor. in Arte Poet. 246 Aut nimium teneris iuuenentur versibus vnquam. i. iuueniliter loquantur, aut lasciuiant.
IVVENTVS utis. f. [ neo/ths2 ] Aetas iuuenilis, quae et Iuuenilitas et Iuuenta dicitur. it. Iuuenes collecti. [...]
IVVENTA ae. f. [ neo/ths2 ] Aetas iuuenilis. [...]
page 1270, image: s1270IVVENTAS atis. f. Eadem quae Iuuentus et Iuuenta. [...]
IVVERNA vid. IVERNA.
IVVO iuui, iutum, are. [ o)ne/w, w)fele/w ] Auxiliari, et opem ferre. [...]
IVVANS antis. Partic. [ w)felw=n ] Cic. Fam. 7, 21 (20) Meque diis iuuantibus ante brumam exspectabis. Add. Liu. 7, 10. Ite, Diis bene iuuantibus Liu. 25, 38. Iuuante Deo Cic. de Nat. D. 2 c. 66.
IVVATVRVS a, um. Part. Sall. Iug. c. 47. Plin. Ep. 4, 13 et 15. Ammian. 20, 4.
IVTVS a, um. Part. Lingua offensione dentium Lactant. de Opif. D. c. 13. Rami stercocati et humoribus iuti Pallad. 4, 10. Solertia tempore iuta Tac. Ann. 14, 4, 1.
IVTVRVS a, um. Restituitur Columel. 10, 131. ab Heins. ad Sil. 7, 354.
IVVAMEN [2] inis. n. o)/nhsis2 Gloss. Gr. Lat. Et confert haemoptoicis hoc saepe iuuamen. Macer.
IVVAMENTVM i. n. Praestare Veget. 3, 4.
IVX
IVXTA (quidam IVXTA malunt) [ para\ ] Praepositio, Apud vel Prope, Proxime, significans. [...]
page 1271/1272, image: s1271IVXTIM Adu. [ e)ggu\s2 ] Significat Prope. [...]
IXI et IXO
IXIA ae. f. Genus herbae. Plin. 22, 18 Chamaeleonem aliqui ixiam vocant. Vid. ibidem vtriusque nominis rationem.
IXINOS agrios herba ap. Apul. de Herb. c. 81.
IXION onis. m. [ *)ici/wn ] Rex Thessaliae, a Ioue deorum conviuio adhibitus, amatam Iunonem de stupro interpellauit. [...]
IXIONEVS a, um. Adi. [ *)iciw/neios2 ] Orbis Ixioneus Virg. Georg. 4, 484.
IXIONIDES ae. m. [ *)iciwnei/dhs2 ] Filius Ixionis, qui fuit Pirithous. Propert. 2, 1, 38 Theseus infernis, superis testatur Achilles, Hic Ixioniden, ille Menoetiaden.
IXOS i. m. Viscum Dioscor. 3, 103. it. genus auis Vulgat. Deut. 14, 13.
IYN
IYNX iyngis. f. [ i)/ugc ] Auis, quae Vertilla a colli versura vocatur Aristot. Animal. 2, 12. [...]
page 1272, image: s1272K.
Litera K.
K LITERA Faucibus palatoque formatur Mart. Capella 3 p. 58. [...]
KAL et KAP
KALENDAE arum, vid. CALENDAE.
KAPPA vid. CAPPA.
KOE
KOENON n. i. commune [ koino/n. Isidor. 20, 2. Add. Martial. 2, 43.
KOENOSIS is. f. Koenosis dicitur communicatio consilii cum iudicibus aut aduersariis Isidor. 2, 21. Est mere Graecum [ *koi/nwsis2.
KOP
KOPPA n. Indecl. apud Graecos nunc tantum in numero manet. [...]