06/2005 Ruediger Niehl markup
new TEI header; typed text - structural tagging complete - no semantic tagging - no spell check
12/2006; 02/2008; 03/2011 Antonio Javier Ortiz Cano; Reinhard Gruhl markup
text partially completed (greek words; index etymologicus) - spell check partially performed - no orthographical standardization

image: as0001

IO. MATTHI. GESNERI NOVVS LINGVAE LATINAE THESAVRVS. TOM. II. D - K.


image: as0002

[gap: blank space; body text (A-E)]
page 560, image: s0560

F.

Litera F.

F LITTERA sexta ordine alphabeti, quam formant dentes labrum inferius deprimentes Mart. Capella l. 3 p. 58. [...]


page 562, image: s0562

FABA ae. f. [ ku/amos2 ] Legumen nobilissimum, sed nescio an satis hodie notum. [...]

FABVLA [1] ae. f. Dimin. [ kua/mion ] Plaut. Stich. 5, 4, 8 Pro opibus nostris satis commodule, nucibus, fabulis, ficulis etc.

FABVLVM [1] i. n. [ ku/amos2 ] pro Faba, apud Gell. 4, 11 [...]

FABAGO perperam adducitur ex Cat. R. R. c. 54. Sed

FABAGINVS a, um. Adi. [ kua/minos2 ] Fabaginum acus Cato c. 54.

FABARIVS a, um. Adi. [ kua/meios2 ] Quod ad fabam pertinet. [...]

FABALIS e. Adi. Stipula fabalis, siue grandis ille culmus, de quo pendent siliquae fabaceae Plin. 18, 12. [...]

FABACIA ae. f. Genus pulmentaris cibi e fabis confecti, puls fabacea: videturque esse Adiectiuum illud ipsum, de quo statim. [...]

FABACEVS, vel Adiectiuum est, vt hordeaceus e. i. g. a. Qui calamos fabaceae messis eduxit Pallad. Nou. t. 1. [...]

FABATVS a, um. Adi. quod est ex fabis, vt puls fabata Fest. in REFRINA. v. v. Etiam Plin. 18, 12 [...]

FABATARIA Vasa, in quibus puls fabacea ponebatur, et laribus offerebatur. [...]


page 563, image: s0563

FABETVM i. n. Locus fabis consitus.

FABILLA ae. f. Salmas. ad Lamprid. Heliog. 20 p. 838 Hack. restituendum censet veteri Epigrammati pro vulg. Facella: et intelligit Fabam Graecam, i. Loton arborem. Vid. GILLO it. FACELLA.

FABARIS is. m. [ fa/baris2 ] (inquit Seruius) Italiae fluuius, qui per Sabinos transit. [...]

FABELLA [1] vid. FABVLA.

FABER [1] bri. m. [ te/ktwn ] Est omnis artifex, qui labore corporis aliquod opus ex materia habili efficit. [...]

FABER [2] bra, um. Adi. Ouid. Met. 8, 159 [...]

FABRE Adu. [ texnikw=s2 ] Artificiose. [...]

FABREFACIO eci, ere. [ texniteu/w ] Artificiose aliquid componere vel aedificare. [...]

FABREFIO eri. Exod. 31, 4.

FABRIFICATIO onis. f. Tertull. Apologet. c. 12.

FABRICO āre. [ tektai/nomai, kataskeua/zw, xalkeu/w ] Ouid. Met. 13, 683 [...]

FABRICOR ari. Dep. [ kataskeua/zomai ] Idem. Cic. de Orat. 3, 180 [...]

FABRICATVS [1] a, um. Partic. Pass. kateskeuasme/nos2 ] Cic. de Vniuers. 15 Et globosus est fabricatus, quod [ sfairoeide\s2 Graeci vocant. [...]

FABRICATVS [2] ūs. m. Apud Sidon. Epist. 3, 13.

FABRICATOR oris. m. [ kataskeuasth\s2, kti/sths2, tektonourgo\s2 ] Cic. Acad. 4, 120 c. 38 [...]

FABRICATRIX icis. f. Apud Lactant. saepiuscule vt 6, 22: 7, 12. etc.

FABRICATIO onis. f. [ kti/sis2 ] Cic. de N. D. 2, 133 c. 53 [...]

FABRICATVRA ae. f. Opus fabrile. ICt. in Cod.


page 564, image: s0564

FABRICABILIS e. Adi. *)erga/simos2 Gloss. Gr. Lat.

FABRICARIVS a, um. Adi. [ *cu/la e)rga/sima, ligna fabricaria Gloss.

FABRICA ae. f. [ tektonikh\ ] Proprie Fabri lignarii officina, veruntamen et de aliorum fabrūm officinis dicitur. [...]

FABRICVS a, um. Adi. [ tektoniko\s2 ] Paullus in l. Si mancipia D. De instructo vel instrumento leg. Seruum vero arte fabrica peritum, etc.

FABRICENSES ium. m. Qui in fabricis sacris, i. imperialibus armorum opus faciunt. [...]

FABRILIS e. Adi. [ tektoniko\s2, xalkeutiko\s2, xalko/tupos2 ] Quod est fabri, siue ad fabrum pertinet: vt, Opus fabrile. [...]

FABRILITER Adu. Prudent. Apoth. 519.

FABRIO, pro FABRICARE Apud Venant. Fortum. 2, 9, 23.

FABIA gens inter nobilissimas Romae, cuius non historiam, sed quaedam modo ex eo genere ponemus, quae ad ipsius linguae rationes propter Paronomasias et alludendi frequentiam pertinent. [...]


page 565, image: s0565

FABIANVS [1] a, um. Adi. Vt, Arcus Fabianus, qui constructus est iuxta regiam in Sacra via. [...]

FABIANVS [2] Papirius, Auctoris nomen apud Plin. quem naturae rerum peritissimum idem quoque affirmat 36, 15. [...]

FABIENSES ium. m. Italiae populi, quorum meminit Plin. 3, 5.

FABRATERIA ae. f. Oppidum Campaniae, iuxta quod Trerus amnis fluit. Sil. 8, 397. Cic. Fam. 9, 24. Iuuen. Sat. 3, 224.

FABRATERNI noui, et Fabraterni veteres, Populi inde cognominati Plin. 3, 5.

FABRE, FABRICA, FABRICATIO vid. FABER.

FABRICIA [ fabri/kia ] gens Romana, quam nobilitauit praesertim C. Fabricius Consul, qui contra Samnites et Pyrrhum regem bella gessit, qui munera hostium spreuit, et regis medicum, sibi pollicentem necem domini sui, ligatum remisit ad regem. [...]

FABRICO, FABRILE vid. FABER.

FABVLA [2] ae. f. [ mu=qos2 ] Sermo, a fando, multitudinis praesertim sermo et narrationes. [...]


page 566, image: s0566

FABELLA [2] ae. f. Dimin. [ muqi/dion ] Parui fabellarum auditione ducuntur Cic. de Fin. 5 c. 15. [...]


page 567, image: s0567

FABELLATIO onis. f. *muqologi/a Gloss. Lat. Gr.

FABELLATOR oris. m. Apuleio adsignatur: falso arbitror.

FABELLATRIX icis. f. Afran....

FABVLOR ari. Dep. [ muqologe/w, muqeu/omai ] Loqui, sed plerumque cum aliqua nota leuitatis. [...]

FABVLO [1] āre. [ muqeu/w ] Plaut. Mil. 2, 5, 33 [...]

FABVLO [2] onis. m. Fabularum actor. [...]

FABVLATOR oris. m. [ muqopoio\s2 ] Facundus et facetus congerro. [...]

FABVLATIO onis. f. Mart. Capell. 6 p. 189.

FABVLATORIVS a, um. Adi. Cathol....

FABVLARIS e. Adi. [ muqiko\s2 ] Suet. in Tiber. c. 70 Maxime tamen curauit historiae fabularis notitiam vsque ad ineptias atque derisum. Fabulares Poetarum historiae Censorin. c. 4.

FABVLINVS Deus, cuius notitia debetur Nonio 12, 56 [...]

FABVLOSVS a, um. Adi. [ muqw/dhs2 ] Dicitur, de quo omnes fantur, vel de quo multa finguntur, vel denique, qui multa fingit. [...]

FABVLOSE Adu. [ muqikw=s2 ] h. e. Mendose. [...]

FABVLOSITAS atis. f. Denom. [ muqologi/a ] Plin. 36, 13 Sed quum excedat omnia fabulositas. Idem. 7, 52. Poetica Id. 7, 28.

FABVLVM [2] vid. FABA.

FAC

FACELA, s. ae. f. Acetarium, s. olusculum aceto maceratum, interpretatur Scaliger ad Catal. Virg. p. 244 [...]

FACELARE is. n. Acetarium interpretantur. Lamprid. Heliog. c. 20. Sed Salmas. l. c. Faselaribus legendum putat, et intelligit, siliquas faseli. Vid. modo dicta in FACELA.

FACELINA, FACELIS, FACELITIS [ fakeli/tis2 ] Dianae cognomentum. [...]

FACESSO [1] vid. FACIO.

FACETVS a, um. Adi. [ eu)tra/pelos2, filoskw/pths2, stwmu/los2 ] Is dicitur, qui verbis facit quod vult: auctore Donato ad Ter. Eun. 3, 1, 37. [...]


page 568, image: s0568

FACETIAE arum. f. [ eu)trapeli/a, stwmuli/a ] Deliciae quaedam sermonis, et dicta vrbana sine scurrilitate: quae etiam in factis intelligi possunt. [...]

FACETE Adu. [ lamurw=s2, stwmu/lws2 ] Vrbane, et festiue atque eleganter. [...]

FACETIOR ari. Dep. Facetum se ostendere. Qui quod verbis inuerecundis aurium publicarum reuerentiam incestant, granditer sibi videntur facetiari Sidon. Epist. 3, 13 pr.

FACETOSVS a, um. Adi. [ eu)trapelw/dhs2 ] Adfertur. Cic. de Fin. 2, 103 c. 31 In quantam hominum facetosam vrbanitatem incurratis non dico. Sed boni omnes libri Facetorum.

FACIES ei. f. [ pro/swpon, ei)=dos2 ] Quasi tu facturam dicas. [...]


page 570, image: s0570

FACILIS, FACILITAS, FACINVS vid. FACIO.

FACIO feci, factum, ere. [ poie/w, r(e/zw, teu/xw ] Verbum latissimi vsus, cuius naturam pulchre videtur descripsisse Varro de L. L. 5, 8 p. 59, 32 [...]


page 582, image: s0582

FAXO [1] is, it. [ pra/cw ] Indicatiui modi est, Futuri exacti temporis pro Fecero, et FAXIM, Coniunctiui Praeteriti pro Fecerim: formata ex Facio, Facsi accedente Syncope. [...]

FACIENS entis. Partic. [ pra/ttwn ] Vinum faciens ingenium Ouid. Met. 7, 433. [...]

FACTVS [1] a, um. Aliud Partic. [ pepragme/nos2 ] De re absoluta. [...]

FACTVM i. n. [ to\ praxqe\n, pra/cis2 ] Subst. Facinus, actio, quidquid factum est. [...]


page 583, image: s0583

FACTVS [2] ūs. m. [ poi/hsis2 ] Vt Actus, ipse faciendi conatus, et quod sic efficitur. [...]

FACESSO [2] facessi s. facessiui, facessitum sec. Priscian. 10 p. 902 [...]


page 584, image: s0584

FACESSITVS a, um. Partic. [ diapraxqei\s2 ] Cic. Verr. 4, 142 c. 64 Sese antea quum audissent, ei negotium facessitum, etc.

FACTITO āre. Frequentat. [ poiou=mai ] Saepe facere. Ter. Prol. Eun. 43 [...]

FACTITATVS a, um. Part. Cic. Off. 2 c. 24 Haec apud maiores nostros factitata. Conf. Fam. 12, 21.

FACTITATIO onis. f. Corporum factitatio Tertull. adu. Hermog. c. 32.

FACTITATOR oris. m. Tertull. adu. Prax. c. 18. et in Apol. c. 21.

FACTITATRIX icis. f. Apud Hieronym....

FACTITAMENTVM i. n. Tertull. de Anima c. 18.

FACTO āre. Frequent. pro Facere. Lucrum ingens facto Plaut. Merc. 1, 1, 94. Conf. Epid. 5, 1, 54. Truc. 3, 2, 22. et 5, 1, 23 in MSS. pro Facto, aliqui Plauto tribuunt Facturio, sed perperam.

FACTOR oris. m. [ poihth\s2, prakth\r, r(ekth\r ] Qui aliquid facit. [...]

FACTORIVM i. n. Pallad. de R. R. Oct. 10, 1 Est vas, quod Factum oliuarum capit.

FACTICIVS a, um. Adi. quod melius putamus quam Factitius. [...]

FACTITIOSVS a, um. Adi. Gloss. Gr. Lat. [ polumh/xanos2, daedalus, factitiosus.

FACTIO onis. f. [ poi/hsis2 ] Actus faciendi. [...]


page 585, image: s0585

FACTIONARIVS i. m. Factionis agitatorum dominus, quomodo vocantur Sueton. Neron. c. 22. [...]

FACTIOSVS a, um. Adi. [ stasiw/dhs2, stasiasth\s2 ] pro Seditioso et inquieto, et factionis sibi parandae studioso. [...]

FACTIOSE Adu. Sidon. Epist. 4, 24 Sacerdotio fungi, quo recusantem factiose ligasset ciuicus amor. Tribuitur item Liuio.

FACTVRA ae. f. [ poi/hsis2, skeuasi/a ] Est Ratio et modus aliquid faciendi, parandi. [...]

FACTVRIO ire. Plauto perperam tribuitur: vid. FACTO.

FACILIS e. Adi. [ eu)/xolos2, r(a/|dios2, pro/xeiros2, eu)/kopos2, eu)marh/s2. Vet. Gloss. [ eu)xerh\s2 ] Quod facere quis potest, quae frequentior ratio est: sed etiam actiue capitur interdum, vt facilis sit, qui facere potest, vt Canis, Ceruix, Dies, Manus et n. 2 [...]


page 586, image: s0586

FACILE Adu. [ ra|di/ws2 eu)xerw=s2 ] Sine labore. [...]


page 587, image: s0587

FACILITER Adu. ex quo est Difficiliter. [...]

FACVL, et FACVLTER Antiqui dixere pro Facile, vnde videntur dicta Facultas et Difficultas; sed postea, Facilitas morum facta est, Facultas rerum. Festus. [...]

FACILITAS atis. f. [ eu)xe/reia, eu)koli/a ] Illius est (inquit Donatus) qui cito iram deponit, nempe Placabilitas. [...]

FACVLTAS atis. f. [ eu)pori/a, periousi/a, e)cousi/a, du/namis2 ] proprie Facilitas agendarum rerum, inquit Festus. [...]


page 588, image: s0588

FACVLTATVLA ae. f. Dimin. Hieronym. ad Eustoch. Epist. 27, 4 Pro facultatula sua.

FACINVS oris. n. [ pra=cis2 ] Aliquando Factum simpliciter significat. [...]


page 589, image: s0589

FACINOROSVS a, um. Adi. [ kakou=rgos2 ] Scelestus, flagitiosus. [...]

FACINOROSE Adu. Apud Augustin....

FACITERGIVM i. n. Linteum, quo abstergitur facies Isidor. 19, 25.

FACVLA [1] ae. f. Dimin. a Fax. vbi vid.

FACVNDVS a, um. Adi. [ eu)fradh\s2, lo/gios2, eu)eph\s2 ] Disertus, a Fando; qui ea, quae mente conceperit, ad audientes facile atque ornate profert. i. fatur. [...]

FACVNDIA ae. f. [ eu)fradi/a, eu)epi/a, e)phtu\s2 ] Facultas disserendi cum dignitate, gratia. [...]

FACVNDITAS atis. f. Idem. Plaut. Truc. 2, 6, 13 Facile sibi facunditatem virtus argutam inuenit.

FACVNDE Adu. [ fradw=s2 ] Diserte. Liu. 28, 18 Sed hostem etiam infestissimum facunde alloquendo sibi conciliarit. Conf. Gell. 13, 8. et Val. Max. 3, 3 extr. qui habet in Superl.

FACVNDIOSVS a, um. Adi. [ eu)epiw/dhs2 ] Sempronius Asellio vsurpauit, teste Gell. 4, 9 [...]

FACVNDO āre. Facundum facere. Sidonio et Apuleio tribuitur. Non habet Index Floridi.

FAD et FAE

FADIVS Gentis nomen, e qua Pompeianus miles, cuius meminit Asinius Pollio apud Cic. Fam. 10, 32. Est etiam Eidem de Fin. 2, 55. Quamquam vtroque loco quidam Fabius habent.

FAESVLAE, arum; et FAESVLA ae. f. Etruriae vrbs, ad Appennini radices, Romanorum colonia, castris Catilinariis nota. [...]

FAEX faecis, per ae dipht. [...]


page 590, image: s0590

FAECVLA ae. f. Dimin. Lucret. 2, 430 [...]

FAECVLENTVS a, um. Adi. [ trugw/dhs2 ] Quod est faecis plenum. [...]

FAECVLENTE Adu. Apud Cels. esse dicitur.

FAECVLENTIA ae. f. Sordes. Fulgent. in Contin. Virg. p. 156. Vid. ibi Munker. not. Sidon. Epist. 3, 13 Faeculentia par cloacali. Conf. Claud. Mamert. 1, 7.

FAECARIVS a, um. Adi. Cato de R. R. c. 11 Sportae faecariae videntur, quibus ad vinum faecatum vterentur.

FAECATVS a, um. Adi. [ trugwto\s2 ] Faecatum vinum Cato de R. R. c. 154 [...]

FAECINIVS a, um. Adi. Faeciniae vites esse possunt, quarum vuae [ trugerai\ stafulai\ ] plus quam caeterae faecis afferunt. Columel. 3, 2, 14.

FAECINVS a, um. Adi. Forte idem. Faecinum vinum Columel. 12, 45, 6. al. Setinum.

FAECOSVS a, um. Adi. Martial. 13, 102 Gari epitheton est. An hoc illud liquamen, de quo p. a. in FAEX n. 2.

FAECVTINAS ex Gell. 13, 20 huc non referimus: sunt enim nemine dubitante Foetutinae, v. v. sub FOETEO.

FAG

FAGVS i. f. [ fhgo\s2 ] Arbor glandifera: [ a)po\ tou= fa/gein, quod est comedere. [...]

FAGINEVS a, um. Adi. [ fhgi/neos2 ] Quod ex fago factum est. Ouid. Met. 8, 653 Erat alueus illic Fagineus, etc. Columel. 12, 45. Ouid. Fast. 4, 656 Bis sua faginea tempora fronde premit.

FAGINVS a, um. Adi. [ fh/ginos2 ] Idem. Virg. Georg. 3, 172 Post valido nitens sub pondere faginus axis. Plin. 16, 38. Pocula Virg. Ecl. 3, 37. Scyphus Tibull. 1, 10, 8.

FAGEVS a, um. Adi. [ fh/geios2 ] Idem. Plin. 16, 5 [...]

FAGIFVLANI Populi, in quarta regione Italiae a Plinio collocati, 3, 12.

FAGVTAL [ *fagou/tal ] fuit Romae Sacellum Iouis, in quo erat fagus arbor, quae Ioui sacra habebatur. Haec Festus. Add. Varr. de L. L. 4, 32 p. 36, 36. vnde hausit Festus.


page 591, image: s0591

FAGVTALIS e. Adi. Vt, Fagutalis Iupiter. [...]

FAL

FALACER Sic dictus fuit vnus Flaminum. [...]

FALACRINVM vocari in Itiner. Anton. p. 307 Wessel. vicum illum modicum, in Sabinis vltra Reate, vbi Vespasianum patrem natum, ait Sueton. c. 2 vbi tamen Phalacrine scribitur.

FALAE, s. arum. f. Turres ligneae, Enn. 15 [...]

FALARICA, s. ae. f. [ blh/matos2 ge/nos2 ] inquit Festus, est Genus teli missile: quo vtuntur ex falis, id est ex locis extructis, dimicantes. [...]

FALARIENSES ium. m. [ *falari/oi ] Populi, quos in quinta regione Italiae collocat Plin. 3, 13.

FALCARIVS, FALCATVS, FALCVLA vid. FALX.

FALCIDIA gens Romana, vnde v. g. Falcidius, de quo Cic. pro L. Manil. 58. [...]

FALCO [1] onis. m. Festus, Falcones dicuntur, quorum digiti pollices in pedibus intro sunt curuati, a similitudine falcis. [...]

FALCVNCVLVS i. m. Dimin. Plinio tribuitur, sed non occurrit in Ind. Harduin.

FALERE is. n. Quid sit, intelligi potest ex solo loco Varron. de R. R. 3, 5, 14 [...]

FALERII orum. [ *fale/rion ] Oppidum fuit Faliscorum in Tusciae mediterraneis. [...]

FALERNVS a, um. Adi. Falernus ager, a ponte Campano incipit laeua petentibus vrbanam coloniam Sullanam, antea Capuae contributam. [...]


page 592, image: s0592

FALISCA Colonia intus (cum respectu ad Tiberim) Argis orta, vt auctor est Cato, quae cognominatur Hetruscorum. Vid. Plin. 3, 5.

FALISCI, s. orum. m. [ *fali/skoi ] quorum vrbs Falerii, Populi sunt Hetruriae, quos Virgilius Aequos appellauit, quia Populus Romanus missis Decem viris ab ipsis iura Fetialia, et nonnulla supplementa duodecim tabularum accepit. [...]

FALISCVS a, um. Adi. [ *fali/skos2 ] Vt, Faliscus venter, quod eum farcire a Faliscis didicere, inquit Varr. de L. L. 4, 22 p. 28, 35. [...]

FALLAM pro Fallacia dixere veteres, vt annotauit Non. 2, 316 Naeuii antiqui Poetae locum citans ex Decumis, Me non vocabit ob eam rem, hanc feci fallam.

FALLACIA, FALLAX vid. FALLO.

FALLVS vid. PHALLVS.

FALLO fefelli, falsum, ere. [ yeu/dw, parakrou/w, sofi/zomai ] A Fando deducitur, vt Varroni placet, quod fando decipiamus, ac contra quam diximus, faciamus. [...]


page 593, image: s0593

FALLENS entis. Partic. [ yeu/dwn ] Cic. de Fin. 2, 46 [...]

FALLENTER Adu. Nouatian. de Trin. c. 26.

FALSVS a, um. Part. [ yeudh\s2 ] Fictus, quod duplicem vim habet, vt nempe pleraque id genus Participia. [...]


page 594, image: s0594

FALSO [1] Adu. [ yeudw=s2 ] Quod Vero contrarium est. [...]

FALSE Adu. [ yeudw=s2 ] Idem. Plaut. Capt. 3, 4, 79 [...]

FALSIDICVS a, um. Adi. [ yeudolo/gos2 ] Qui falsa loquitur. [...]

FALSIFICVS a, um. Aliud Adi. [ yeudopoio\s2 ] Qui facit fallacias. Plaut. Mil. 2, 2, 36 Domi habet animum falsiloquum, falsificum, falsiiurium.

FALSIFICO āre. ICt.

FALSIFICATVS a, um. Part. Prudent. Hamart. 549.

FALSIIVRIVS a, um. Adi. [ yeudomnu/wn ] Qui falsa iurat. Plaut. Mil. 2, 2, 36.

FALSILOQVVS a, um. Adi. [ yeudolalw=n ] Qui falsa loquitur. Plaut. Mil. 2, 2, 36. Idem Capt. 2, 2, 14 Quarum rerum te falsiloquum mihi esse nolo. Prudent. Apoth. 107.

FALSILOQVAX acis. Adi. Idem. Apud Fortunat....

FALSILOQVIVM i. n. Figmentum. Augustin. prol. in L. Retract.

FALSIMONIA, ae. f. vel i. n. [ e)capa/th ] Plaut. Bacch. 3, 6, 12 Quos quum censeas tibi amicos, reperiuntur falsi falsimoniis.

FALSIPARENS entis. c. [ yeudote/kwn ] Is dicitur, qui falsum habet parentem, i. Cuius pater is esse creditur, qui minime tamen est. [...]

FALSITESTIS is. c. Gloss. Gr. Lat. [ yeudoma/rtus2, Falsitestis.

FALSITAS atis. f. [ yeu=dos2 ] Cui opponitur Veritas. [...]

FALLAX acis. Adi. [ a)pathlo\s2, sfalero\s2 ] Qui fallit, decipit. [...]


page 595, image: s0595

FALLACIA ae. f. [ pla/nh, strofh\ ] Fallendi ratio, Techna, dolus malus. [...]

FALLA vid. supra post FALISCVS.

FALLACIES ei. f. Apul. Met. 5 p. 171, 5 Fallacie germanitatis inducta.

FALLACITER Adu. [ dolerw=s2 ] Cic. de Diuin. 1, 35 c. 18 [...]

FALLACIOSVS a, um. Adi. [ do/lios2 ] Quod est plenum fallaciis. [...]

FALLACILOQVENTIA ae. f. Cic. de Fin. 4, 58 c. 25 [...]

FALLIBILIS e. Adi. Qui fallit, non Qui fallitur. Adducit ex Gloss. Vet. Salmas. in Solin. p. 615.

FALSO [2] āre. [ parapoiw= ] Modestin. in l. penult. D. ad legem Cornel. de falsis, Decretoque diui Adriani praeceptum est, in insulam eos relegari, qui pondera aut mensuras falsassent. [...]

FALSARIVS i. m. [ plastogra/fos2 ] Suet. Claud. c. 15 [...]

FALSATVS a, um. Partic. Sulp. Seuer. de Virt. Monach. Orient. Dial. 1, 6.

FALX falcis. f. [ dre/panos2, a)/rph, drepa/nh ] a Farre litera commutata, vt Varro ludit de L. L. 4, 31 p. 33, 30 [...]

FALCVLA ae. f. Dimin. [ drepa/nion ] Columel. 12, 18 [...]

FALCARIVS i. m. drepanopoio\s2 Vet. Gloss. Lat. Gr.] Qui falces conficit. [...]


page 596, image: s0596

FALCICVLA ae. Idem quod Falcula. Pallad. 1, 43.

FALCIFER a, um. Adi. [ drepanhfo/ros2 ] Falcem ferens. Martial. 5, 16 [...]

FALCIGER a, um. Adi. Idem. Auson. Ecl. de Fer. Rom. 36.

FALCIPEDIVS a, um. Adi. Cui sunt crura simulant quae cornua lunae, vt iocatur Martial. 2, 34. [...]

FALCO [2] āre. [ drepani/zw ] Falce proscindere male probatur ex Plin. 17, 10 Serendas quam maxime falcatas, et e nouella est epitheton nucum amygdalarum a figura ductum. Nempe

FALCATVS a, um. Adi. [ drepanoeidh\s2 ] Quod formam falcis habet. [...]

FALCATOR oris. m. Apud Columellam esse dicitur. Mihi quidem non occurrit.

FALCASTRVM i. n. Instrumentum ferreum curuum cum manubrio ad resecandam veprium densitatem Isidor. 20, 14.

FAM

FAMA ae. f. [ fh/mh, ba/cis2, h)/xh, fa/tis2 ] Sermo quidam in populo, sine certo auctore, de re aliqua recenti, siue bona, siue mala: Famam atque rumores pars altera consensum ciuitatis et velut publicum testimonium vocat, altera sermonem sine vllo certo auctore dispersum, cui malignitas initium dederit, incrementum credulitas Quinctil. [...]


page 598, image: s0598

FAMO āre. Fama vulgare. Hieronymo tribuitur.

FAMATVS a, um. Partic. Chalcid. Maximus et famatissimus.

FAMOSVS [1] a, um. Adi. [ polu/fhmos2 ] De quo est celebris fama. vt Causa famosa Plin. Epist. 6, 23. [...]

FAMOSE Adu. Tertull. adu. Marc. 1, 22.

FAMOSITAS atis. f. Tertull. de Spect. c. 23.

FAMIGER a, um. Adi. Varr. L. L. 5, 7 p. 55, 8.

FAMIGERO āre. Gloss. Gr. Lat. [ diafhmi/zw, Famigero. Hinc

FAMIGERATVS a, um. Part. Famigeratum antiquitus fanum, i. Celebre. Apul. Florid. 2 p. 350, 31. Mela 2, 7 de Creta, Multis famigerata fabulis.

FAMIGERATOR oris. m. [ diafhmisth\s2 ] Qui fert famam, rumigerulus, qui sermones dissipat in vulgus. [...]

FAMIGERATRIX icis. f. Rumorum seminatrix. Apuleio tribuitur, falso, arbitror.

FAMIGERATIO onis. f. Aliud Denom. [ diafh/misis2 ] Plaut. Trin. 3, 2, 66 Haec famigeratio te honestet, me autem conlutulet. Quae duo nomina Plautus suo more effinxisse visus est.

FAMIGERABILIS e. Adi. [ diabo/htos2 ] Celebris, clarus, fama notus. [...]

FAMEL apud Oscos Seruus dicebatur: vnde et Familia vocata. Festus, voce Famulus.

FAMELLA Dimin. A Fama teste Festo.

FAMEN [1] vid. FARI.

FAMES is. f. [ limo\s2, pei=na ] Edendi cupiditas, vel defectus cibi adeo, quod interdum singulorum incommodum est, interdum publica calamitas. [...]


page 599, image: s0599

FAMELICVS a, um. Adi. [ peinale/os2 ] Qui edendi cupiditate agitur. [...]

FAMELICOSVS a, um. Adi. [ boulimiw/dhs2 ] Qui frequenter famelicus est: Famelicosam terram veteres vocabant, teste Festo, palustrem.

FAMESCO ere. Esurire Alcimus ad Soror. 740 Ora famescentum satiet qui dira ferarum.

FAMIS is. f. Idem quod Fames. Varro de R. R. 2, 5 Algor eas et famis macrescere cogit. Prudent. Psychom. 479 Spoliatque suos famis improba natos. Conf. Barth. Aduers. 41, 3. et 51, 9.

FAMIGERATOR, FAMIGERATIO, FAMIGERABILIS etc. Vid. FAMA.

FAMILIA ae. f. et antiquo Casu, in primis cum Pater et Filius, Familias, v. v. [ oi)=kos2, oi)ketei/a, patria\ ] Qui sunt in vna domo, liberi et serui. [...]


page 600, image: s0600

FAMILIARIS e. Adi. [ oi)kei=os2, sunh/qhs2, e)fe/stios2 ] Quod ad familiam pertinet, eamque ob rem notum, carum, fidum, consuetum etc. est. [...]


page 601, image: s0601

FAMILIARITAS atis. f. [ oi)keio/ths2, sunh/qeia ] Ea consuetudo, quae est inter familiares et amicos. [...]

FAMILIARESCO ere. Sidon. Epist. 7, 2 Summatibus innotescere, familiarescere.

FAMILIARICVS a, um. Adi. Ad familiam pertinens. Cellae familiaricae, vel sellae potius, Vitruu. 6, 10. et Varr. de R. R. 1, 13, 4 sunt, quo saturi ire solent, [ a)fedrw=nes2.

FAMILIARITER Adu. [ oi)kei/ws2, gnwri/mws2 ] i. Ad similitudinem familiarium, et (vt ita dicam) Domestice. [...]

FAMINARE pro Dicere antiquis in vsu. Fest.

FAMIX icis. m. Tumor in pede armentorum apud Veget. Mulom. 4, 19, 2. [...]

FAMOSVS [2] vid. FAMA.

FAMVL, siue i. m. [ dou=los2, oi)ke/ths2, misqofo/ros2 ] significat Seruum. [...]


page 602, image: s0602

FAMVLA ae. f. [ qera/paina ] Ancilla. [...]

FAMVLVS a, um. Adi. [ oi)ketiko\s2 ] Ouid. ex Pont. 2, 2, 80 [...]

FAMVLOR ari. Dep. [ douleu/w ] Seruire. [...]

FAMVLANS is. Partic. Vt, Fortuna famulante aliquid agere, i. Adiuuante fortuna Claud. de B. Get. 513. Famulantis fistula Phoebi Stat. Silu. 3, 3, 58.

FAMVLANTER Adu. [ oi)keteutikw=s2 ] Idem est quod Suppliciter, et in modum famuli. Non. 2, 331 Famulanter, suppliciter. Accius Tereo, Semele natum affare, et famulanter pete.

FAMVLARIS e. Adi. [ oi)ketiko\s2 ] Quod pertinet ad famulum siue famulam. [...]

FAMVLATVS ūs. m. [ qerapei/a ] Cic. de Amicit. 72 [...]

FAMVLITAS atis. f. Idem quod Seruitus. Accius Nam, postquam paruos vos oppressit famulitas. Pacuu. Quos vexat famulitas, vis, egestas, fames, formido, pauor. Haec Non. 2, 319.

FAMVLITIVM i. n. [ doulei/a ] Idem. Varro, Apud ignauum dominum, duro famulitio adstrictus. [...]

FAMVLATIO onis. f. [ dou/leusis2 ] Idem, id est Famulorum, famularumque multitudo. [...]

FAMVLATOR oris. m. apud Stat.

FAMVLATRIX icis. f. Donat. ad Ter. Andr. 1, 1, 3 Coquina medicinae famulatrix est. Sidon. Carm. 2, 128 Famulatrix penna.

FAMVLATORIVS a, um. Adi. Tertull. ad Nation. 2, 14.

FAMVLABVNDVS a, um. Adi. Idem adu. Marc. 3, 7.

FAN

FANATICVS [1] vid. FANVM.

FANDVS [1] vid. FARI.

FANESII populi in Oceano Septentrionali, qui (vt ait Plin. 4, 13 s. 27) [...]

FANESTRIS [ *fa/non *fortou=nai ] Colonia Pomponio 2, 4 est, quam Plin. 3, 14 [...]

FANNIA gens, e qua v. g. duo inter Oratores Ciceroni numerantur in Bruto 26 [...]

FANNIANVS a, um. Adi. Vt Fanniana epitome Bruti Cic. Att. 12, 5.

FANVM i. n. [ te/menos2, nao\s2 ] Templum dictum, vt inquit Festus, a Fando, quod fando consecratur. [...]


page 603, image: s0603

FANAE, vel etiam FANTVAE Deae sunt. Mart. Capell. 2 p. 41 [...]

FANOR ari. Varr. L. L. 5, 7 p. 54, 32 [...]

FANATICVS [2] a, um. Adi. [ qeo/lhptos2, e)/nqeos2, qeoforou/menos2 ] Fanatici olim dicti sunt Homines numine afflati, qui verbo Graeco Enthei dicuntur, et Theophorumeni, quod non sua sponte, sed diuino numine ferantur. [...]

FANATICE Adu. Absonis vlulatibus constrepentes fanatice peruolant Apul. Met. 8 p. 214.

FAR

FAR farris. n. [ ze/a, zeia\ ] Apud veteres de omnibus frugibus dicebatur, forte quia id ferret terra. [...]


page 604, image: s0604

FARRACEVS, vel a, um. Adi. [ zeieino\s2 ] Farraceus pollen Plin. 24, 7. Seges farracea Varr. de R. R. 1, 31, 5. vbi farracia magno consensu legitur.

FARRARIVS a, um. Adi. Scaeuola in l. Defuncta D. de vsufructu, Sempronio do lego ex reditu fructum holeris et porrinae, quem habeo in agro farrario, partem sextam. [...]

FARRARIVM i. n. Vitruu. 6, 9 Horrea, foenilia, farraria, pistrina facienda.

FARREARIVS a, um. Adi. Pilum farrearium Cato de R. R. c. 10, 5. in quo Far pinsitur.

FARREVS a, um. Adi. [ zeieino\s2 ] Farreus panis Columel. 7, 12, 10. [...]

FARREVM i. n. [ zeieino\n ] Genus libi ex farre factum, inquit Fest. [...]

FARRICVLVM i. n. Dimin. Pallad. Octob. 1. 21 Ex nouo tritico purgato farriculum facies.

FARREO āre. in Dig...

FARREATVS a, um. in Cod...

FARREATIO onis. f. [ zeiasmo\s2 ] Genus sacrificii, quod fiebat e farreo libo, quoties nuptae ducebantur in templum. Haec etiam Confarreatio dicebatur. Vid. CONFARREATIO.

FARREATOR oris. m. in Cod...

FARRAGINARIA orum. n. Pl. Columel. 11, 2, 71 Farraginaria quoque pecori futura per hiemem praesidio. Sed locus corruptus videtur, legendumque Farraginem.

FARRAGO inis. f. A Farre; est Id, quod ex pluribus satis, pabuli causa datur iumentis, vt ait Festus. [...]

FARRATVS a, um. Adi. Vt, Olla farrata, i. Puls in olla ex farre cocta. [...]

FARINA ae. f. [ a)/leuron, a)/lfiton, a)qa/ra ] A Far dicitur, appellaturque album illud et tenerum, quod a farre exprimitur, vel mola vel pedum conculcatione Plin. 18, 9 [...]


page 605, image: s0605

FARINVLA ae. f. Dimin. Vulg. Interpr. 1 Reg. 17, 13.

FARINACEVS a, um. Adi. [ a)leurw/dhs2 ] Quod factum est ex farina. Vet. Onomast.

FARINARIVS a, um. Adi. [ a)leuritiko\s2 ] Quod ad farinam pertinet. [...]

FARINOSVS a, um. Adi. Veget. 2, 30, 1 Atheroma est tuber in quo Farinosa congeries reperitur. i. farinae similis.

FARINVLENTVS a, um. Adi. Idem. Apul. Met. 9 p. 222, 34 Farinulento cinere sordide candidati. de seruis in mola versantibus.

FARCIO si, tum, vel vt alii volunt, ctum, ire. [ e)mpla/ttw ] Proprie est Saturare, quasi Farre implere, saginare, pingue et obesum facere. [...]

FARTVS, siue a, um. Partic. [ e)mpeplasme/nos2 ] Cic. Verr. 5, 27 c. 11 [...]

FARSVS a, um. Partic. Idem. Hygin. Fab. 126 Victor capiet ventriculum farsum, vbi plura huius formae dedit Munckerus. Et Apic. 8, 8 Lepus farsus.

FARCIMEN inis. n. [ a)/llas2 ] Intestinum varia ac minutim concisa carne refertum. [...]

FARCIMINVM i. n. Morbus iumentorum. Affectus farcimino Veget. 1, 7, 2. Hinc

FARCIMINOSVS a, um. Adi. Laborans farcimino. Veget. 1, 7, 1. [...]

FARCINO āre. Mart. Capell. 9 Carm. vlt. p. 336 Fandis tacenda farcinat.

FARCINOMA atis. n. Veget. 8, 28, 2 Farcinomata praecidere. Sed ex MS. legendum Carcinomata, quod restituimus.

FARTOR oris. m. siteutai\ Vet. Gl.] Qui aues farcit et saginat. [...]

FARSILIS e. Adi. Idem quod Farsus vel Fartus. Apicius 8, 7 Porcellus farsilis. Vid. 5, 3. et 8, 8. Conf. Borrich. Cogit. p. 103.

FARTILIA orum. n. Pl. Turundae, cibus, quo farciuntur aues, Plin. 10, 22 [...]

FARCTVS vel ūs. m. Quo quid farctum vel plenum est, impensa. [...]

FARTVRA, vel ae. f. Vid. Farcire, per metaphoram. Columel. 8, 7, 4 Sed si fastidiet cibum, totidem diebus minuere oportebit, quot iam farturae praecesserint. Add. 8, 9, 1.

FARSVRA ae. f. Idem. Tertull. adu. Valent. c. 27 Macrescit reliqua farsura. Sic etiam quidam libri Varro R. R. 3, 9, 1.

FARTIM Adu. [ swrhdo\n ] Dense, confertim. Apul. Miles. 3 p. 130, 12 Et tectum omne fartim stipauerunt.

FARFARVS i. m. Fluuius, qui per Sabinos transit: de quo Ouid. Met. 14, 330 Et amoenae Farfarus vndae. Dicitur et Fabaris, vt obseruat Seru. ad Virg. Aen. 7, 715 Qui Tibrim Fabarimque bibunt.

FARFERVM quid esset, quaerendi occasionem dedit Plaut. in Poen. 2, 32 [...]


page 606, image: s0606

FARFVGIVM i. n. Arbor, quae et Chamaeleuce dicitur. Plin. 24, 15 Chamaeleucen apud nos farranum siue Farfugium vocant: nascitur secus fluuios folio Populi, sed ampliore.

FARIS, vel fare, fatur, fari. [ fh\s2, fhsi\ ] Loqui. [...]

FARIOR ari, etiam pro Fari veteres vsi sunt, teste Diomede si fides Paullo Merulae de Legib. Rom. 12, 3 p. 147 [...]

FANS is. Partic. [ fa\s2 ] Propert. 3, 7, 62 Subtrahit haec fantem torta vertigine fluctus.

FATVS [1] a, um. Aliud Partic. [ ei)pw\n ] Virg. Aen. 2, 392 [...]

FATVS [2] ūs. m. Virg. Aen. 12, 25 Haud mollia fatu. Paullinus Nolanus ad Nicetam Poem. 17, 246. et Sidon. Epist. 9, 13.

FANDVS [2] a, um. Adi. [ fate/os2 ] Quod fari dignum est et iustum. [...]

FAMEN [2] inis. n. Apud Recentiores, vt Theodulf. 2, 633. Eugenium Tolet. Carm. 1. Gu. Briton. l. 8. Vid. Daum. ad Caton. p. 235.

FARIO onis. m. Piscis, qui alias Trutta dicitur. Auson. Mosella v. 130 Amborum medio fario intercepte sub aeuo.

FARNVS i. f. Arbor de genere quercuum. Vitruu. 7, 1 Namque de cerro, aut fago, seu farno, nullus ad vetustatem potest pervenire. Add. Pallad. 1, 9 Hodieque nomen seruat in Italia.

FARNEVS a, um. Adi. Fungi farnei Apic. 7, 13.

FARRACEVS, FARRAGO, FARRAGINARIA, FARREATIO, FARREVM, FARRICVLVM, FARINA, FARINARIVS vid. FAR.

FARTILIS, FARTIM, FARTOR, FARTVM, FARTVRA, FARTVS, vid. FARCIO.

FAS

FAS n. [ qe/mis2, qemito\n, qe/sfaton ] Indecl. hoc tantum Casu inuenitur; Quod pium est, et religiosum, et fari dignum et ad deos refertur, sicut Iustum ad homines. [...]

FASCELINA, vel Diana, vid. FACELINA.

FASCIA ae. f. [ e)pi/desmos2, spa/rganon, stro/fion ] Linteum est, vel

page 607, image: s0607

quodcunque panni genus, aut alterius materiae ad ligandum aptum. [...]

FASCIOLA ae. f. Dimin. [ sparga/nion ] Cic. de Arusp. Resp. 44 c. 21 [...]

FASCIO [1] āre. [ spargani/zw ] Fascia ligare. Spartianus de Antonino Pio c. 13 pr. Sed quum esset longus et senex, incuruatusque, tiliaciis tabulis in pectore positis fasciabatur, vt rectius incederet.

FASCIATVS a, um. Adi. Martial. 12, 57 [...]

FASCIO [2] ire. Vulgat. Ezech. 30, 21.

FASCIATOR oris. m. Hieron...

FASCIATRIX icis. f. Idem...

FASCICVLVS [1] vid. FASCIS.

FASCINVM i. n. et FASCINVS i. m. Gr. ba/skanos2 a quo deriuatur, vt a ka/tanos2 catinus, a mhxanh\ machina, truta/nh trutina etc. [...]

FASCINO āre. ba/skainw ] Ex origine Graeca (Est enim a futuro 2 [ baskanw=, vt a [ maxanw= machinor) significat aspectu toruo laedere, vel interficere adeo, quod fieri posse, vulgo credebant: est enim baskai/nw velut fa/esi kai/nw oculis neco. [...]


page 608, image: s0608

FASCINANS antis. Partic. Plin. 13, 4 s. 9 [...]

FASCINATIO onis. f. [ ba/skansis2 ] Plin. 28, 2 [...]

FASCINATOR oris. m. Vet. Gloss. Fascinator, [ ba/skanos2.

FASCINATRIX icis. f. Apuleii esse dicitur, et

FASCINAMENTVM i. n. Certe non habet index Floridi.

FASCINOSVS i. m. Magno praeditus. Priap. Carm. 79 (80) Non es, o Priape, Poeta fascinosior nostro. Sic Scal. Al. sarcinosior, eodem sensu.

FASCIS is. m. [ fa/kelos2, e)lledano\s2 ] Lignorum aut alterius cuiuscunque rei ligata congeries, quam ligando facimus. [...]

FASCEATIM [ fakelhdo\n ] Quinctil. 1, 4, 20 recensens appellationes quasdam Grammaticorum, Adiiciebant et asseuerationem, vt heu: et attrectationem, vt fasceatim. Conf. Diomed. p. 166.

FASCICVLVS [2] i. m. Dimin. [ fakeli/dion ] Paruus fascis: vt, Fasciculus epistolarum Cic. Q. Frat. 2, 11. [...]

FASCICVLARIS e. Adi. Veget. 2, 19 extr. Fascicularia, i. Lignum, foenum, aquam, stramen, etiam legitimi milites in castra portabant.

FASELVS, s. i. m. [ fa/shlos2 ] Genus nauigii. Exstat lepidum carmen Catulli 4 cuius initium Phaselus ille quem videtis, hospites, Ait fuisse nauium celerrimus etc. [...]


page 609, image: s0609

FASEOLVS, s. i. m. Quasi tu minutum faselum dicas, genus et ipsum leguminis illud, cui fabae nomen in loquendi vsu vulgari solemus tribuere, cuius cum teneris siliquis semina immatura coqui solet, quod repit clauiculis ad longurios.

FASELINVS, a, um. s. Adi. Vt Plin. 23, 4 Phaselinum oleum, ex Faselis.

FASIANA auis. Vid. PHASIANA.

FASSVS [1] vid. FATEOR.

FASTIDIO, FASTIDIVM vid. FASTVS pro Superbia.

FASTIGIVM i. n. [ metew/raton ] Altitudo ac summitas alicuius rei vel operis: ac videtur cognationem quandam cum Fastu habuisse. [...]


page 610, image: s0610

FASTIGIO vel, quod certius fecere Poetae, et analogia Verbi Vestigo, it. Litigo probabilius, FASTIGO, are. [ korufo/w, a)pocu/nw ] Acuminare, et quasi in fastigium erigere aut formare. [...]

FASTIGANS is. Partic. Sil. 5, 50 [...]

FASTIGATVS siue, quod quidam habent, FASTIGIATVS, a, um. Part. Vt, Collis leniter fastigatus apud Caes. B. G. 2, 8. [...]

FASTIGATE Adu. Idem. Apud Boethium...

FASTIGATIO onis. f. Plin. 17, 14 [...]

FASTOSVS [1] vid. FASTVS, pro Arrogantia.

FASTVS [1] a, um. Adi. Attributum dierum apud Romanos, quod declaramus verbis Varronis de L. L. 5, 4 p. 50 pr. [...]

FASTI, orum. Pl. vel FASTVS uum. m. Liber, in quo continetur dierum fastorum, nefastorum, festorumque et profestorum etc. [...]


page 611, image: s0611

FASTVS [2] ūs. m. [ fro/nhma, to\ gauro\n ] Superbia, et elatio quaedam cum iactantia verborum, rerum quibus ad victum et cultum omnem vtuntur homines, splendore et pretio. [...]

FASTOSVS [2] a, um. Adi. [ gaurw/dhs2, fronhmatw/dhs2 ] Qui magno fastu contemnit. Martial. 10, 13 Ad nocturna iaces fastosae limina moechae. Domus fastosa Lucan. ad Pison. 107.

FASTOSE Adu. Plaut.

FASTIDIO iui, itum, ire. [ a)postre/fomai, parora/w ] Cum fastu quodam et superbia contemnere. [...]

FASTIDIENS is. Partic. [ bdelutto/menos2 ] Sen. Epist. 2 Fastidientis stomachi est multa degustare.

FASTIDITVS a, um. Partic. [ bdeluxqei\s2 ] A Fastidior passiuo. [...]

FASTIDIENDVS a, um. Aliud Partic. Columel. 2, 9 in fine, Milium cum lacte pultem non fastidiendam praebet.

FASTIDIENTER Adu. Apul. Met. 5 p. 166 Parentibus fastidienter appellatis.

FASTIDIVM i. n. [ bde/lugma ] Contemtus atque taedium ciborum praesertim. [...]


page 612, image: s0612

FASTIDIOSVS a, um. Adi. Qui fastidit. [...]

FASTIDIOSE Adu. Cic. pro Planc. 65 [...]

FASTIDIBILIS e. Adi. Tertull. de Anima c. 33 Iudicia fastidibilia.

FASTIDILITER Adu. Idem quod Fastidiose: Antiquum. Varro, Cras credo hodie nihil, Quibus instabilis animus ardens habere et non habere fastidiliter inconstanti pectore. Non. 2, 336.

FAT

FATALIS [1] vid. FATVM.

FATEOR oris, fassus sum, eri. Dep. [ o(mologe/w, o(mologou=mai, su/mfhmi ] est (inquit Seruius) Coactorum et culpabilium. [...]

FASSVS [2] a, um. Partic. [ w(mologhkw\s2 ] Ignoscere fasso Ouid. Met. 13, 89. [...]

FASSVRVS a, um. Partic. [ o(mologhso/menos2 ] Ouid. Met. 14, 353 Quid cuperet fassura fuit.

FATIDICVS, FATIFER vid. FATVM.

FATIGO āre. [ e)noxle/w, katapone/w ] Ad lassitudinem deducere, quae maxime vulgaris notio est. [...]


page 613, image: s0613

FATIGATVS a, um. Partic. [ kataponhqei\s2 ] Ludo et somno fatigatus Hor. Carm. 3, 4, 11. [...]

FATIGATIO onis. f. [ katapo/nhsis2 ] Fatigatio equorum atque hominum Liu. 22. [...]

FATIGATOR oris. m. Apud August....

FATIGATORIVS a, um. Adi. Facetosus. Sidon. Epist. 5, 17 Verba erant dulcia, iocosa, fatigatoria. Vid. FATIGOet FATIGATIOn. 2.

FATIGABILIS e. Adi. Tertull. de Anim. c. 32.

FATILOQVVS [1] vid. FATVM.

FATIM Adu. antiquum, idem significans quod Abunde, copiose, [ a)fqo/nws2 ] Laudatur Fulgent. [...]

FATISCO ere. [ kataxai/nw ] Vicinum verbum verbo Fatigari, vniuersim est vi et vehementiae, cui par non sis, cedere; quod deinde diversa ratione determinatur et finitur. [...]


page 614, image: s0614

FATVA [1], ae. f. siue quae et Bona dea vocabatur [ *)agaqh\ qeo\s2 ] auctore Macrob. Sat. 1, 12 [...]

FATVELLVS, siue *fau=nos2 ] Pici filius, et pater Latini, qui regnauit in Latio, cuius vxor Fatua et Fauna, it. Marica dicta est. [...]

FATVM i. n. [ peprwme/non, ei(marme/nh, mo/rsimon ] a Fatus, passiua significatione, id est dictum. [...]


page 615, image: s0615

FATALIS [2] e. Adi. [ mo/rsimos2 ] Quidquid debetur vel euenit ex fato, siue bonum, siue malum. [...]


page 616, image: s0616

FATALITER Adu. [ peprwme/nws2 ] Cic. de Diuin. 2, 19 c. 7 Et omnia quae fiunt, quaeque futura sunt, ex omni aeternitate definita dicis esse fataliter. Mori Eutrop. 1, 10 vbi conf. Cellar.

FATALITAS atis. f. Casus vi humana maior. Zeno Imp. l. 1 Cod. de Iure emphyteut. Quod fatalitate ingruebat.

FATVS [3] i. m. Idem quod Fatum. [...]

FATOR ari. Esse volunt quasi Frequentatiuum a Fari. Certe Festus Fatantur exposuit, Multa fantur. Hinc

FATATVM apud Sallust. Catil. 47, 2 Se tertium, cui fatatum foret vrbis potiri. Sic quidam MSS. Sed Fatum praeferunt meliores. Vid. Cort. et Wasse in loc.

FATVITO Adu. Idem ac Fataliter; apud Priscian. p. 1016.

FATICANVS, s. a, um. Adi. [ xrhsmw|do\s2 ] Qui fata canit. [...]

FATIDICVS a, um. Adi. [ xrhsmolo/gos2 ] Qui nobis fata, i. Decreta Dei exponit. [...]

FATIFER era, erum. Adi. [ qanatofo/ros2 ] Quod mortem affert. Virg. Aen. 8, 621 [...]

FATILEGVS a, um. Adi. Lucan. 9, 821 Toxica fatilegi carpunt matura Sabaei, qui fatum et mortem legunt de arboribus, i. venena.

FATILOQVVS [2] a, um. Adi. [ xrhsmolo/gos2 ] Idem quod Fatidicus. [...]

FATILOQVIVM i. n. Apul. de Deo Socrat. p. 46, 5 Vel Sibyllae fatiloquia versificet.

FATVA [2] vid. FATVELLVS.

FATVARII vid. mox FATVOR.

FATVVS a, um. Adi. [ a)no/htos2, eu)h/qhs2, mwro\s2 ] Insulsus, insipiens. [...]

FATVINVS a, um. Adi. Rosa fatuina, i. Paeonia, Apul. de Herb. c. 64.

FATVITAS atis. f. [ eu)h/qeia, skaio/ths2 ] Ineptia, stoliditas. [...]

FATVE Adu. Quinctil. 6, 4, 8 Alioqui et tacendum est saepe, et aliis subiicientibus, plerumque studio loquendi, fatue modo accedendum. Conf. Tertull. de Patient. c. 6, et adu. Hermog. c. 10.


page 617, image: s0617

FATVOR ari. [ eu)hqi/zomai ] Fatue loqui, vel agere. [...]

FAV

FAVCES ium. f. Pl. la/rigc, a)sfa/ragos2 ] Superior pars gulae, mento proxima: sed interior, vbi os angustatur: quam partem Graeci [ la/rugga vocant: vnde Latine etiam loquentes quoque Laryngem, vel Pharyngem dicunt. [...]

FAVCIA ae. f. Curiae Romanae nomen, de quo Liu. 9, 38 [...]

FOCALE, et FOCANEVS quae huc pertinent, vid. s. l.

FAVENTIA [1] ae. f. [ *fabenti/a ] Hispaniae oppidum, vt auctor est Plin. 3, 1. [...]

FAVENTINI orum. m. Italiae populi in octaua regione, Fidentinis vicini, Plin. 14, 15. Et Martial. 2, 74.

FAVEO faui, fautum, ere. [ sumprattw, prosti/qemai, spoud\a/zw ] Non multum ab Auere distat, Cupere enim est, et ea velle, quae fiunt. [...]


page 618, image: s0618

FAVENS entis. Partic. [ sumpra/ttwn ] Ouid. Epist. 2, 19 [...]

FAVENTIA [2] ae. f. Vt inquit Festus, Bonam ominationem significat. [...]

FAVTVRVS a, um. Partic. [ sumpra/cwn, spouda/swn ] Cic. pro Cn. Planc. 1 [...]

FAVOR oris. m. [ spoudh\ ] Beneuolentia quibuscunque signis declarata. [...]

FAVORABILIS e. Adi. [ spoudazo/menos2 ] Cui multi et facile faueant. [...]

FAVORABILITER Adu. [ spoudazome/nws2 ] Quinctil. 4, 3, 1 [...]

FAVTOR oris. m. [ spoudasth\s2 ] Qui fauet alicui, vel alicuius sententiae. [...]

FAVITOR oris. m. Idem quod Fautor. [...]

FAVISSOR oris. m. Idem. Apul. Apol. 2 p. 219 [...]


page 619, image: s0619

FAVTRIX icis. f. [ spoudasti\s2 ] Ter. Eun. 5, 9, 22 [...]

FAVIANI Luperci sunt Fabiani, v. v. sub FABIA gens.

FAVII falso apud Festum leguntur pro Fouii, quod Fabiorum antiquum nomen fuisse, ille ait. Vid. FABIA gens.

FAVILLA ae. f. [ ai)/qalos2, qruali\s2 ] dicitur Cinis exstinctus, quod ignem rectum foueat, quasi Fouilla. [...]

FAVILLACEVS a, um. Adi. Solin. c. 38 Nam fuliginem intrinsecus fauillaceam ambitio tantum extimae cutis cohibet, quae vel leui tactu pressa, fumum exhalat, de pomis Sodomi.

FAVILLATICVS a, um. Adi. Vt, Humus fauillatica Solinus cap. 27.

FAVILLESCO ere. Fulgent. de Cont. Virg. p. 152 Auctoritas sepulta in obliuionis cinere fauillescit.

FAVISSAE arum. f. [ qhsauroi\, Vet. Gloss.] Gellius ait ex Varronis verbis 2, 10 [...]

FAVLA ae. f. Herculis scortum fuit, quae postea pro dea coli coepit. [...]

FAVNA Dea, vid. FATVA.

FAVNVS i. m. [ *fau=nos2 ] idem, qui FATVELVS, vbi vid. [...]


page 620, image: s0620

FAVNALIA Festa erant, in quibus Nonis Decembr. Fauni sacrum peruigili anniuersario Romae celebrabant. Scholiast. Horat. in Od. 3, 18, 1.

FAVNIGENAE arum. m. Pl. Itali aut Latini a Fauno Aborigenum rege. Sil. 8, 357 Faunigenae socio bella inuasere Sicano.

FAVONIVS i. m. [ *ze/furos2 ] Venti nomen aduersus Eurum flantis. [...]

FAVONIALIS e. Adi. Gloss. Vet. Fauonialis, [ *zefu/rios2.

FAVONIANVS a, um. Adi. Vt, Pira Fauoniana, a Fauonio quodam insitore dicta Plin. 15, 15.

FAVONIENSES ium. m. Populi in sexta regione Italiae, Nucerinorum cognomen, vt refert Plin. 3, 14.

FAVOR, FAVORABILIS vid. FAVEO.

FAVORINVS i. m. Philosophus Arelate oriundus, Dionis auditor, eunuchus, Adriano principi infensus. [...]

FAVSTIANVS a, um. Adi. Vt, Faustianum vinum, Quod in mediis collibus Falerni agri gignebatur. [...]

FAVSTVLVS i. m. Pastor, Accae Laurentiae maritus, quae Romulum et Remum, inuentos a Faustulo, aluit, vt scribit Seruius in Aen. 1, 277. Vid. Liu. 1, 4.

FAVSTVLVM Porcellum, feturam porcorum vocat Festus. Conf. FAVSTITAS.

FAVSTVS a, um. Adi. [ eu)tuxh\s2 ] A Faueo dicitur: nempe Is, cui Dii omnes fauent, prosper ac propitius. [...]

FAVSTE Adu. [ eu)tuxw=s2 ] Cic. pro Muraen. 1 Ea res fauste, feliciter, prospereque eueniret.

FAVSTITAS atis. f. [ eu)tuxi/a ] pro Felicitate capitur apud Hor. Carm. 4, 5, 18 [...]

FAVSTITVDO inis. f. Idem. Io. de Ianua in Cathol.

FAVVS i. m. [ khri/on ] Apum domus et Cellulae; a Fouendo, quod in his sobolem foueant. [...]

FAVX vid. FAVCES.

FAX

FAX facis. f. [ lampa\s2, da\s2 ] Fustis incisus (vid. mox FACVLA) et cera vel oleo inunctus, ac compositus ad lumen faciendum. [...]


page 621, image: s0621

FACVLA [2] ae. f. Dimin. [ lampa/dion ] Propert. 2, 29, 5 [...]

FACVLARIVS i. m. Apud Hieron. esse dicitur.

FAXO [2] vid. FACIO.

FEB

FEBRIS is. f. [ pureto\s2, pureci/a ] Morbus, aut symptoma aliorum morborum, quem in calore vltra modum aucto plerique constituunt. [...]


page 623, image: s0623

FEBRICVLA ae. f. Diminut. pure/tion Gloss. Cyrill.] Plane. Cic. Fam. 10, 21 [...]

FEBRICVLARIVS, a, um. et FEBRICVLARIS e. Adi. Apud Boethium esse dicitur.

FEBRICVLENTVS a, um. Adi. Marc. Emp. c. 22 Febriculento potionem dare.

FEBRICVLOSVS a, um. Adi. [ puretw/dhs2 ] Qui habet multam febrem. [...]

FEBRICVLOSITAS atis. f. Apuleii esse dicunt, negat Index Floridi.

FEBRICVLOSE Adu. Apud Boethium esse dicitur.

FEBRICOSVS a, um. Adi. Veget. 1, 38, 4. de equis.

FEBRILIS e. Adi. puretiko\s2 ] quasi Ad febrem pertinens. Apul... Ardore aestuans febrili. Febrile, [ pure/tion Vet. Onomast.


page 624, image: s0624

FEBRIBILIS e. Adi. Idem. Cael. Aur. Tard. 4, 8 Viui unbrici, febribiles.

FEBRESCO ere. Solin. c. 31 Patuit nunquam eos hinnulos febrescere.

FEBRIO ire. [ pure/ttw ] Laborare febre. Si non febrit, venter soluendus est Cels. 4, 7, 2. Idem 6, 11 Potiones si febriat puer, aquae: si sine febre est, vini diluti.

FEBRIENS entis. Partic. [ pure/ttwn ] Columel. 6 [...]

FEBRICITO āre. [ pure/ttw ] Febrem pati, vel Febre corripi et tentari. Si febricitabunt Scribon. 114. 127. Add. Id. 131. Febricitat aeger Cels. 3, 6. Febricitauit aliquis, aut inhorruit Id. 2, 7.

FEBRICITANS antis. Partic. Cels. 2, 6. [...]

FEBRICO āre. Vnde

FEBRICANS antis. Partic. Prouocatur ad Dolores et insaniam febricantium Cels. 2, 1. Sed al. febricitantium.

FEBRICITATIO onis. f. Celsi esse dicitur.

FEBRIFVGVS a, um. Adi. Febrem fugans, vt, Medicamentum febrifugum, quod et Antifebrile Medici vocant.

FEBRIFVGIA ae. f. Herba, Centauria minor Apul. de Herb. c. 35.

FEBRVO āre. [ kaqai/rw ] Lustrare, purgare a Ferueo non minus deriuandum videtur quam Febris: purgatio enim fulfure adolendo et flammis feruentibus fieri solebat. [...]

FEBRVATVS a, um. Partic. Purgatus. [...]

FEBRVATIO onis. f. Lustratio. Varro l. c. p. 46, 29 Nam et Lupercalia februatio, vt in antiquitatum libris demonstraui.

FEBRVVS [1] a, um. Adi. Idem ac Purgans, pians. [...]

FEBRVVS [2] i. m. Deus, qui lustrationum potens creditur Macrob. [...]

FEBRVA [1] ae. f. Iuno, quae et Februalis. Vid. Mart. Capell. cuius locum mox damus voce FEBRVLIS.

FEBRVA [2] orum. n. Pl. [ kaqa/rmata ] appellantur, Quaecunque purgamenti causa in quibuscunque sacrificiis adhibeantur, inquit Festus. [...]

FEBRVAMENTVM i. n. Purgamentum. Censorin. de Die Nat. c. 22 Est februum, quidquid piat purgatque, et februamenta, purgamenta.

FEBRVARIVS i. m. [ qarghliw\n ] Mensis secundus hodie, olim vltimus, quod mutasse putantur Decemuiri. [...]


page 625, image: s0625

FEBRVLIS, item FEBRVALIS, is. et FEBRVATA ae. f. Iuno, a Romanis dicta, quod ipsi mense Februario sacra fiebant: eiusque feriae erant Lupercalia, quo die mulieres februabantur a Lupercis amiculo Iunonis, i. e. pelle caprina. [...]

FEC

FECENIA ae. f. Vitis, quae et Rubella, faece nimia Plin. 14, 2.

FECIALIS vid. FETIALIS.

FECVLA vid. FAECVLA.

FECVNDVS etc. vid. FOECVNDVS.

FEL

FEL fellis. n. [ xolh\ ] Humor in iecore, sua tamen vesicula contentus flauus est, qui etiam a medicis Bilis flaua appellatur. [...]

FELLEVS a, um. Adi. [ xolw/dhs2 ] Plin. 26, 12 Sudores enim felleos mouent.

FELLITVS a, um. Adi. Felle imbutus. Festus Auienus Epist. ad Flauian. [...]

FELLOSVS a, um. Adi. Idem. Cael. Aurel. Tard. 4, 6 Fellosus et saniosus.

FELLIDVCVS a, um. Adi. [ xolagwgo\s2 ] Cael. Aurel. Tard. 3, 4 Medicamenta felliduca.

FELLIFLVVS a, um. Adi. Idem Acut. 3, 19 de cholera: Passio felliflua.

FELICIO [1] onis. m. Pueri nomen, bene ominatum, puto, apud Petron. c. 60. [...]

FELES, FELLES, FAELES, FELIS is. f. [ ai)/louros2 ] Animal notum, quod nobiscum in domibus retinemus ad murium venationem. [...]

FELINEVS a, um. Adi. Quod felium est, vel de felibus, vt, Felinei oculi, apud Seru. in Georg. 3, 83.

FELINVS a, um. Adi. Idem. Stercus felinum Cels. 5, 18.

FELIO ire. Vox quorundam animalium. Auctor Philomelae v. 50 Pardus hiando felit.

FELIX icis. Adi. [ eu)tuxh\s2, eu)dai/mwn, o)/lbios2 ] Primo videtur fecundum notasse, vt arbor, ager, hortus, hostia: deinde latius extentum paullatim, ad omnem prosperitatem et bonum successum relatum esse. [...]


page 626, image: s0626

FELICITAS atis. f. [ eu)tuxi/a, eu)daimoni/a ] Cic. pro Font. 32 [...]

FELICITER Adu. [ eu)tuxw=s2, eu)daimo/nws2 ] Cic. de Fin. 3, 26 [...]

FELICITO āre. [ ou)re/w ] Felicem reddere, cuius contrarium est. Infelicito, quod est Destruo. [...]

FELICIO [2] vid. post deriuata ex FEL.

FELLATOR, FELLEBRIS, FELLICO vid. FELLO.

FELLO siue (vt Salmas. p. 662 ad extr. c. 45 Solini contendit) FELO, are. est Lac sugere, a [ qhla=|n. Varro ap. Non. 4, 25 [...]

FELLATOR oris. m. Martial. 14, 74 [...]

FELLEBRIS e. Adi. Solin. c. 8 Calabria Boam gignit, quem

page 627, image: s0627

anguem in immensam molem ferunt coalescere. [...]

FELLITO, et FELITO are. Solin. c. 57 Nequaquam mater pullo vbera praebet fellitanda. Gloss. Isidori: Fellitat, sugit. Adde Salmas. ad Solin. l. c.

FELLITANS antis. Partic. Mammas fellitantes exsugerent Arnob. 2 p. 70.

FELSINA ae. f. [ *bonwni/a ] Italiae vrbs. Plin. 3, 15 in descriptione octauae regionis Italiae: Intus colonia Bononia, Felsina vocitata, quum princeps Hetruriae esset.

FEM

FEMEN pen. corr. inis. n. (Nominatiuum Singul. exstare negat Seru. ad Aen. 10, 788) [ mhro\s2 ] Pars summa pedum, a lumbis. [...]

FEMINALIA orum. n. Pl. perimh/ria, periskeli/des2 Vet. Gloss. Lat. Graec. [ perizw/mata ] Tegumenta feminum, et subligacula. [...]

FEMINA mulier vid. FOEMINA.

FEMVR oris. n. [ mhro\s2 ] Quatenus conueniat cum femine, et quid differat, modo indicatum est. Plaut. Mil. 2, 2, 49 [...]

FEMORALIA ium. n. Pl. [ perizw/mata ] Fasciae, quibus femora teguntur. [...]

FEN

FENDICAE arum. f. Hirae siue ilia, a Findo, quod a fissis carnibus fierent. Arnob. 7 p. 230.

FENDO ere. Verbum antiquatum, cuius sola supersunt composita. [...]

FENSVS a, um. Partic. In Gloss. Isidor. Iratus redditur: est enim idem qui Infensus.

FENESTRA ae. f. [ quri\s2 ] [ a)po\ tou= fai/nein, quod est lucere, deriuatur a Non. 1, 159. [...]


page 628, image: s0628

FENESTELLA, s. ae. f. Dimin. [ quri/dion ] Columel. 1, 6, 10 [...]

FENESTRO āre. [ qurido/w ] Aperire. Plin. 11, 37 Media oculorum cornea fenestrauit pupilla.

FENESTRATVS a, um. [ quridwto\s2 ] i. Apertus, perforatus. Nulla est fenestratior domus Plauti esse dicitur. Pectora fenestrata et aperta Vitruu. 3 prooem.

FENESTRALIS e. Adi. [ quri/dios2 ] Ouid. Fast. 6, 578 Nocte domum parua solita est intrare fenestra, Vnde fenestralis nomina porta tenet. De Fortuna, alii legunt Fenestrellae, vel Fenestratae.

FENESTRVLA ae. f. Dimin. Per quandam fenestrulam prospicere gestio Apul. 9 fin.

FEO

FEO re. Antiquitus dictum puto a Graeco fu/w, idemque quod [ fu/w significasse, nempe gigno, genero etc. Suadent hoc verba plura, quae vix commodius deriues, Femina, Fetare, Fetus Substantiuum pariter et Adiectiuum, Fecundus, Femen et Femur sedes genitalium membrorum, Fenus, [ to/kos2. [...]

FER

FERA ae. f. [ qh\r, qhri/on, fh\r ] Videtur Adiectiuum fuisse, de quo iam statim dicemus, intell. bestia, vel belua, quo vtitur Cic. Acad. 4, 108 [...]

FERINVS [1] a, um. Adi. [ qh/rios2 ] Quod ferarum ritu vel fit, vel se habet. [...]

FERVS [1] a, um. Adi. [ qhriw/dhs2 ] Inhumanus, minime mansuetus, crudelis, agrestis. [...]


page 629, image: s0629

FERITAS [1] atis. f. [ qhriwdi/a ] Naturae quaedam asperitas. Martial. 1, 18 [...]

FERABITES is. f. dicitur, vt volunt quidam, Agrestis. Sisenna apud Nonium 2, 347 Partim ferabite, partim lauro ac pinu. sed divise leg. fera bite, pro vite: quod etiam ita expressum in Merceriana.

FERACVLVM i. n. Laudatur Vlpian. in l. quemadmodum §. si nauis D. ad legem Aquil. [...]

FERALIS e. Adi. [ nekriko\s2, o)le/qrios2 ] Hoc nomine Latini, Poetae praesertim, appellant, quidquid mortem, interitumque vel adfert, vel minatur, vel signat: quod plenius intelligetur propositis Nominibus, quibus iunctum deprehenditur. [...]


page 630, image: s0630

FERALIA um, intellige, tempora, festa, vel quod malim, Sacra. [...]

FERALITER Adu. Fulgent. Mythol. 3, 1 Dum amor nouiter venit, vt leo feraliter inuadit.

FERAX, FERCVLVM vid. FERO.

FERCTVM vid. FERTVM.

FERE Adu. [ mikrou=, o)li/gou dei=n, sxedo\n ] Particula diminuens aliquid de plena verborum quibus additur significatione, vt Paene, Tantum non, Paullum abfuit quin etc. Ter. Heaut. 1, 1, 70 [...]

FERENTARII vid. FERO.

FERENTINA ae. f. Dea fuit, sic dicta ab oppido Latii Ferento, cuius luci T. Liuius meminit 1, 50 et 52.

FERENTINVM Hernicorum oppidum, vnde

FERENTINI orum. m. Pl. Sil. 8, 394 Sulla Ferentinos, Priuernatumque maniplos Ducebat. Hi FERENTINATES Liu. 9, 42 et 43.

FERENTVM i. n. Oppidum Sabinorum seu Samnitum: a quo FERENTANI Horat. Carm. 3, 4, 15. Liu. 9, 16. Vid. Gron.


page 631, image: s0631

FERETRIVS, FERETRVM vid. FERO.

FEREOLA Vitis. Columel. 3, 2, 28 Irtiolam, fereolamque non facile asseuerem quo gradu habendae sint. Quidam libri ferreolam, quod forte ad colorem referas.

FERIAE arum. f. Pl. [ e(orth\, teleth\ ] a Feriendis victimis appellatae, vt Festo placet, sunt dies cessationum ab opere, vel ab epulis ferendis. [...]

FERIALIA vid. FERALIA.

FERIOR [1] ari. Dep. [ sxola/zw, sxolh\n a)/gw ] Ferias agere, vacare ab aliquo opere vel studio. [...]

FERIATVS a, um. Partic. et Nomen Adi. [ a)rgh\s2 ] Qui otiosus est, et nihil agit. [...]

FERIATICVS a, um. Adi. Feriatici dies, pro Feriati, vel festi. [...]

FERIATIO onis. f. Apud Boethium esse dicitur.

FERINVS [2] vid. FERA.

FERIO [1] ire. [ pai/w, xrau/w, ko/ptw, sugko/ptw ] Sine Praeterito

page 632, image: s0632

esse dicunt Grammatici. [...]

FERIENS entis. Partic. [ pai/wn ] Numen humanam feriens animam Lucan. 5, 94. Tinnulae plectro feriente chordae Sen. Troad. 83. Sagittae cuncta ferientes Ouid. ex Pont. 3, 3, 59.

FERIENDVS a, um. Partic. [ paiqhso/menos2 ] Ille mihi feriendus aper Ouid. Met. 3, 715. Colla rudes operum praebent ferienda iuuenci Ouid. Fast. 1, 83.

FERIO [2] onis. m. Foenerator. Legit hanc vocem ap. Cic. Att. 14, 14. Turneb. Adu. 4, 5. Sed nimis fluctuat lectio.

FERIOR [2] vid. FERIAE.

FERITAS [2] vid. FERA.

FERME Aduerb. [ oi)onei\, mikrou= dei= ] Eiusdem significationis cuius est Fere. [...]

FERMENTVM i. n. [ zu/mh, fu/rama ] Portio farinae subactae acidae, vel rei similis, quae alteri motum illum intestinum et mutationem inferre possit, dictum, quod Feruendo acescat. [...]

FERMENTO āre. [ fura/w, zumo/w ] Facere vt panis acescat. [...]


page 633, image: s0633

FERMENTATVS a, um. Panis fermentatus Cels. 2, 25 [...]

FERMENTATIO onis. f. Apud Chymicos et Hieron....

FERMENTATOR oris. m. Apud August....

FERMENTALIS Panis Fest. in Pollucere merces.

FERMENTARIVS a, um. Adi. Panis fermentarius, Fermentis confectus Isidor. 20, 2.

FERMENTESCO ere. [ zumo/omai ] Idem quod Fermentari. [...]

FERO fers, tuli, latum, ferre. [ fe/rw, e)ne/gkw, a)gine/w ] Verbum amplissimae significationis, et latissimi vsus, eaque de causa, vt fere fit, Anomalum. [...]


page 637, image: s0637

FERENDO Gerundium, et FERENDVS a, um. Superanda omnis fortuna ferendo Virg. Aen. 5, 710. [...]

FERO [FERENS] entis. Partic. [ fe/rwn ] Oculos passim per cuncta ferens Virg. Aen. 2, 570. [...]

LATVS [1] a, um. Part. [ teqeime/nos2 ] Cic. Philipp. 2 c. 41 Operta lectica latus est vt mortuus. Lex per vim lata Idem pro Sext. 37 c. 16. Poena lata Id. pro Corn. Balb. 33.


page 638, image: s0638

LATVRVS Partic. Fut. [ oi)/swn ] Grandia laturus meritorum praemia Hor. Epist. 2, 2, 38.

LATIO [1] onis. f. [ qe/sis2 ] Cic. Att. 3, 26 Mihi in animo est legum lationem exspectare. Latio suffragii Liu. 38, 36.

LATOR [1] oris. m. [ qe/ths2 ] Qui fert. Sen. Tranq. Anim. c. 5 [...]

LATORIA lex vid. LAETORIA.

LATVRARIVS i. m. Baiulus. Apud August. Tom. 10 p. 688. [...]

FERAX acis. Adi. [ e)ribw/lac ] Quod abundantem ex se producit fructum.

FERACITAS atis. f. [ eu)fori/a ] Columel. 3, 2 extr. Feracitatem potius sequemur, etc.

FERACITER Adu. Compar. apud Liu. 6, 1 Ab secunda origine velut ab stirpibus laetius feraciusque renata vrbs.

FERALIA, FERALIS Vid. supra s. l.

FERTILIS e. Adi. [ eu)/foros2, go/nimos2 ] Idem quod Ferax. Columel. 3, 6 pr. [...]

FERTILITER Adu. [ eu)fo/rws2 ] Plin. 10, 7 Rutam furtiuam tantum prouenire fertilius putant. h. e. Vberius.

FERTILITAS atis. f. [ eu)fori/a, polufori/a ] Columel. 3, 10 1 [...]

FERTOR oris. m. Vid. Varr. de L. L. 7, 32 p. 95, 24 negat dici, vt Messor ita Fertor. Et tamen Gloss. Vet. Fertores, Ferto libantes.

FERTORIVS a, um. Adi. Lectus fertorius Cael. Aurel. Tard. 5, 1. Sella fertoria Idem 1, 4. Et absolute Fertorium Id. 1, 2.

FERITO āre. Frequent. Solin. c. 56 Palmeta Caryotas feritantia.

FERENTARIVS i. m. Ferentarii, Milites leuis, armaturae. de his Varro de L. L. 6, 3 p. 75, 21 [...]


page 639, image: s0639

FERCVLVM i. n. [ forei=on ] Est instrumentum ferendi, ac deinde, vt solet in talibus pro ipsis rebus ponitur, quae sic feruntur. [...]

FERICVLVM i. n. Pro Ferculo apud Petron. legit Reines. c. 60 [...]

FERETRVM s. i. n. [ fe/retron ] Lectus, vel quid simile, quo mortuus ferri solet. [...]

FERETRIVS [ tropaiou=xos2, skulofo/ros2 ] est Iouis Epitheton, quatenus templum primum omnium Romae illi sacratum est a Romulo his verbis apud Liu. 1, 10 [...]


page 640, image: s0640

FERONIA ae. f. Nympham Campaniae vocat Seruius ad Aen. 8, 564 [...]

FEROX ocis. Adi. [ a)/grios2, au)qa/dhs2 ] Idem fere quod Ferus: videtur enim ferarum illam vim et impetum primum notasse; deinde ad homines translatum, nunc ad laudem generosi motus pertinere, nunc exprobrationem bruti cuiusdam impetus. [...]

FEROCVLVS a, um. Dimin. [ u(pa/grios2 ] Hirt. de B. Afr. 16 Quid tu inquit, miles tiro, tam feroculus es?

FEROCIA ae. f. [ a)grio/ths2 ] Natura Ferocis. [...]

FEROCITAS atis. f. [ a)grio/ths2 ] Idem. Cic. Off. 1, 90 c. 26 [...]


page 641, image: s0641

FEROCITER cius, cissime. Adu. [ a)gri/ws2 ] Plaut. Amph. 1, 1, 58 [...]

FEROCIO ire. [ a)griai/nw ] Ferocem esse, saeuitiam exercere. [...]

FEROCIENS entis. Partic. Gell. 1, 11 Orationem ferocientem saeuientemque cohibere.

FERRVM i. n. [ si/dhros2, au)lo\s2 ] Communissimum illud metallum. [...]


page 642, image: s0642

FERREVS a, um. Adi. [ sidhrou=s2 ] Quod est ex ferro. Plin. 10, 42 [...]

FERREA ae. f. Instrumentum rusticum. Cato R. R. c. 10. et Varr. 1, 22. Al. Furca, quod verbum subintelligendum esse videtur.

FERREOLVS vid. FEREOLA.

FERRARIVS [1] a, um. Adi. [ sidhriko\s2 ] Quod ad ferrum attinet. [...]

FERRARIVS [2] i. m. Firmic. 4, 7 [...]

FERRATILIS e. Adi. Genus ferratile in Plaut. Most. 1, 1, 17 [...]

FERRATVS a, um. Adi. [ sidhrhto\s2 ] Cui ferrum inditum et applicatum est. Ferrata hasta Liu. 1, 32. [...]

FERRAMENTVM i. n. [ sidh/rion ] Instrumentum ferreum. [...]


page 643, image: s0643

FERRAMENTARIVS i. m. Firmic. 3, 13 sub finem, In Solis vero aut Lunae domo, facient aerarios, ferramentarios, statuarios, etc.

FERRVGO inis. f. [ i)o\s2 sidh/rou ] Rubigo ferri. Plin. 23, 8 [...]

FERRVGINEVS a, um. Adi. [ sidhroeidh\s2 ] Quod est coloris ferruginis. [...]

FERRVGINANS tis. Adi. Ferrum sapore referens. Tertull. adu. Val. c. 15 Guttae bituminosae, ferruginantes et sulphurantes.

FERRVGINOSVS a, um. Adi. Vt, Ferruginosum ferrum, apud Sidon...

FERRVMEN inis. n. Quasi Gluten, iunctura seu ligatura, quae ex ferri excrementis vel ramentis, vel quauis alia materia fieri solet. [...]

FERRVMINO āre. [ suna/ptw ] Arcte coniungere et velut conglutinare, vel simpliciter applicando sibi corpora, vt in ferro candente fit, vel interposita aliqua materia, quae ferrumen est. [...]

FERRVMINATVS a, um. Partic. Ferruminatio alui glutino Plin. 10, 33. [...]

FERRVMINATIO onis. f. [ sunafh\ ] Paullus in l. In rem actio §. Item quaecunque D. de rei vindicatione, Ferruminatio per eandem materiam facit confusionem, plumbatura vero non idem efficit.

FERRVMINATOR oris. m. Qui ferruminat, apud Vitruuium esse dicitur.

FERRICREPINVS a, um. Adi. Finxit Plaut. Asin. 1, 1, 21 Apud ferricrepinas insulas: i. Vbi ferreae compedes crepant, vt in ergastulis.

FERRIFODINA ae. f. Idem quod Ferraria, vbi foditur ferrum. Varr. de L. L. 7, 33 Cum recte dicatur Argentifodina, negat aeque recte Ferrifodinam dici.

FERRITERVS i. m. Seruus, qui ferrum terit, quo vinctus est. Plaut. Trin. 4, 3, 14 Ferriteri mastigiae.

FERRITERIVM i. n. Carcer, vbi ferreae compedes teruntur. Plaut. Most. 3, 2, 55 Inde in ferriterium, postea in crucem recta.

FERRITRIBAX acis. Adi. Idem qui Ferriterus. Plaut. Most. 2, 1, 9.

FERTILIS, FERTILITAS, FERTILITER vid. FERO.

FERTVM, quod FERCTVM etiam scribitur i. n. Genus libi, a Ferendo dictum: quod saepe ad sacra ferebatur, nec sine strue, altero genere libi: quae qui adferebant, strufertarii dicebantur, Festus. [...]


page 644, image: s0644

FERTVS a, um. Adi. Idem quod Fertilis: vt, Ferta arua et frugifera Cic. in Orat. 163 c. 49. Ex antiquo Poeta.

FERTORES ferta libantes Gloss. Isid.

FERVEO, et FERVO vi et bui, ere et ere. [ ze/w, bra/zw ] Ab igne externo, vel ab aestu quodam intestino vehementer misceri, turbari, bullire, intumescere, laxari, etc. quod proinde etiam ad sanguinis ab affectu vehementi motum ipsasque animi perturbationes refertur. [...]

FERVENS entis. Part. [ ze/wn ] Plaut. Curc. 4, 2, 25 [...]

FERVENTER Adu. [ zeo/ntws2 ] Cael. ad Cic. Fam. 8, 8 [...]

FERVESCO ere. [ ze/omai ] Feruere incipere, concipere feruorem. [...]

FERVEFACIO eci, actum, ere. [ zeopoie/w ] Facere feruere, seu bullire. [...]

FERVEFACTVS a, um. Part. Plin. 20, 3 Vinum feruefactum. Feruefacta iacula Caes. B. G. 5, 42. Radiis feruefacta sunt omnia Solin. c. 29.

FERVIDVS a, um. Adi. [ ze/stos2 ] Idem quod Feruens et maxime calidus. [...]


page 645, image: s0645

FERVIDE Adu. [ zestw=s2 ] Plaut. Trucul. 2, 4, 2 Feruide vt tota floret, vt oleum nitide nitet. Vulg. Ver vide.

FERVOR oris. m. [ ze/sis2 ] Calor vehemens, feruentium status aut conditio. [...]

FERVVNCVLVS et FERBVNCVLVS i. m. Arnob. 2 p. 49 [...]

FERVLA ae. f. [ na/rqhc ] Frutex, de quo Plin. 13, 22 [...]

FERVLACEVS a, um. Adi. [ narqhkoeidh\s2 ] In modum ferulae, vel Ferulae similis. Plin. 15, 7 Et in Hispania prouenit repente altitudine oleae, caule ferulaceo. Id. 18, 7. et 22, 22. et 25, 5.

FERVLAGO inis. f. Frutex, quam ferula humiliorem Theophrastus caeterum omnino similem tradit. Cael. Aurel. Acut. 2, 12 Thapsia, quam nos ferulaginem dicimus.

FERVLEVS a, um. Adi. Ex ferula factus. Cael. Aurel. Tard. 2, 1 Alearis tabella, aut ferulea.

FERVS [2] a, um. Vid. post FERA.

FERVS OCVLVS Herba est, Asyla aliter dicta, quam in remedio pecora quaerunt, si quando anagallida feminam gustauerint. Vid. Plin. 25, 13.

FES

FESCENNIVM, i. n. Siue FESCENNIA orum. Pl. Oppidum Campaniae, inquit Seruius ad Aen. 7, 695 [...]

FESCENNINVS a, um. Adi. Virg. Aen. 7, 695 [...]

FESCENNICOLA ae. c. Sidon. 12, 2 Carmen Fescennicolae Diones.

FESCINOE, pro quo legitur FESNOE vocabantur, Qui depellere fascinum credebantur, Festus. Scaliger, Fascinoe, i. Fascini.

FESSAE arum. f. Pl. Reines. Var. Lect. 3, 4 p. 394 Fessas ouium vocat Pediculos, oues infestantes, quas Plin. Valer. cum creta necari dicit.

FESSONIA Dea apud veteres colebatur, vt fessos iuuaret: sicut Pellona placabatur, vt hostes depelleret. August. de Ciuit. Dei 4, 21.

FESSVS a, um. Adi. [ a)peirhkw\s2, kekmhkw\s2 ] Idem fere quod Fatigatus, a quo tamen differt. [...]


page 646, image: s0646

FESSVLVS a, um. Adi. Dimin. Pseud-Epigr. Petron. p. 228 Animula fessula.

FESTATVS a, um. Adi. Qui festum diem celebrat, vt feriatus. [...]

FESTINO āre. [ speu/dw, e)pei/gw, spe/rxw ] Properare, et accelerare gressum. [...]

FESTINOR ari. Pass. [ speu/domai ] Tacit. de Mor. Germ. c. 20 Nec virgines festinantur. i. Cito ad coniugium abripiuntur.

FESTINANS is. Partic. [ speu/dwn ] Legatus festinans pergit Sall. Iug. 52, 7. [...]

FESTINATVS [1] a, um. Partic. [ e)speusme/nos2 ] Plin. in Paneg. 69, 5 [...]

FESTINATVS [2] ūs. m. Zeno Veron... Quantus festinatus populi.


page 647, image: s0647

FESTINATIO onis. f. [ e)/peicis2, spoudh\ ] Cic. pro Milon. 49 [...]

FESTINIS e. Adi. antiquum pro Festinante. Titinn. 5 Nunc hoc vror, nunc haec res me facit festinem. Nonius 8, 3.

FESTINATOR oris. m. [ speusth\s2 ] Laudatur Quinctil. Decl. 2 Ecce cubiculi vestri fores, trepide festinatoris effringuntur impulsu. Vbi rectius legitur Trepidae festinationis.

FESTINANTER Adu. [ speudo/ntws2 ] Celeriter, et eito. Cic. de Fin. 5, 77 c. 26 [...]

FESTINANTIA ae. f. l. 22 C. Theod. de Haeret. Et Bernhard. in Vita Malachiae.

FESTINABVNDVS a, um. Adi. Val. Max. 2, 8, 5 Festinabunda manu.

FESTINATE Adu. Tacit. Ann. 15, 3 Occulto praecepto, compositius cuncta, quam festinatius agerent. Al. festinantius.

FESTINATIM pro Festinanter. Pompon. Asin. Exsiliui de nocte ad molam fullone festinatim. Sisenn. Histor. 4 Praetor festinatim de castellis ad castra maxima pedites conduxit. Haec Nonius 11, 37.

FESTINATO Adu. [ e)speusme/nws2 ] Plin. 18, 10. [...]

FESTINVS a, um. Adi. [ e)pisperxh\s2 ] Celer. Canities festina venit Claud. de Nupt. Hon. 325. [...]

FESTINE Adu. Cic. Att. 4, 14 Si quid forte de comitiis, de Republica (soles enim tu haec festine odorari) scribas ad me.

FESTIVITAS, FESTIVVS vid. FESTVS.

FESTRAM antiqui dicebant, quam nos Fenestram. [...]

FESTVCA ae. f. [ ka/rfos2 ] Dicitur Arboris nouellae, et cuiusque sati pullulus, stipula item (vid. FESTVCARIVS) et similes minutiae. [...]

FESTVCVLA ae. f. Dimin. Pallad. 5, 8.

FESTVCO, are. rectius FISTVCO v. v.

FESTVCARIVS a, um. Adi. Gell. 20, 9 [...]

FESTVS a, um. Adi. [ e(ortai=os2, e(orta/simos2 ] Sollemniter laetum et feriatum significat, inquit Nonius 5, 18. [...]


page 648, image: s0648

FESTVM i. n. [ e(orth\, panh/guris2, teleth\ ] Sollemne festum Ouid. Fast. 2, 247. [...]

FESTIVO āre. Onom. Festiuo, [ e(orta/zw. Quidam Lucretio tribuunt, sed non occurrit.

FESTIVVS a, um. Adi. [ eu)tra/pelos2, eu)terph\s2, terpno\s2 ] Iucundum et lepidum significat. [...]

FESTIVITAS atis. f. [ eu)trapeli/a ] Iucunditas et laetitia quaedam in dictis. [...]

FESTIVE Adu. [ terpnw=s2 ] Cic. Q. Fratr. 2, 15 Quamquam a te actam fabellam video esse festiue, nullo modo probaui. [...]

FESTIVITER Adu. antiquum pro Festiue. Naeuius Geminis, O domus parata pulchrae familiae festiuiter. Ex Nonio 11, 10. Hoc imprimis delectatus est Gellius: vid. 1, 2 et 22. 18, 8 etc.

FET

FETIALIS [1] ita enim, non FECIALIS esse scribendum, vel Graeci libri suadent, in quibus Fetiales ei)rhnodi/kai, ei)rhnopoioi\, aut [ spoudo/foroi ] etiam, [ fetia/leis2, fhtia/lris2, vel [ fhtia/lioi dicuntur: vel etymologia a fando, cum sint oratores quidam, fari sollemnia verba inter gentes iussi. [...]


page 649, image: s0649

FETIALIS [2], vel e. Adi. Liu. 9, 11 [...]

FEV

FEVDVM forte hic quaeret aliquis: cum Latinum, a Fide deductum quibusdam putetur verbum, quam hi, qui vassalli appellantur, hoc est, quasi coloni, ei, a quo praedium accipiunt, dant, se pro illius salute vitam, si res postulet, et sanguinem profusuros. [...]

FEVDALIS e. Et

FEVDATARIVS a, um. Adi. Apud Iuriscons.

FEX vid. FAEX.

FI et FIB

FI Imperatiuus ex Fio: sed rarus. Plaut. Curc. 1, 1, 87 Fi mihi obsequens. Et paullo post, Fite mihi volentes propitiae. Horat. Serm. 2, 5, 38? Fi cognitor ipse.

FI, FI Vocula, qua foetidos abigimus, quam Pareus dat etiam Plauto Casin. 3, 3, 7 [...]

FIBER fibri. m. [ ka/stwr ] Animal in Ponto: sic dictum ab extremis oris amnium quas colit, et vbi maxime solet videri. [...]

FIBRINVS a, um. Adi. [ kasto/reios2 ] Plin. 17, 28 Fibrina pelle detergunt. Sic 32, 9.

FIBRA ae. f. [ i)ni/on, lobo\s2 ] Extrema fluminum ora, quasi Finibra: item Iecoris et cordis et cuiuscunque visceris extremae partes, Fibrae dicuntur. [...]


page 650, image: s0650

FIBRATVS a, um. Adi. [ i)niwto\s2 ] Fibrata radix ceparum modo Plin. 25, 5. Idem 27, 12 Radix digitali crassitudine, multis capillamentis fibrata.

FIBRENVS i. m. Fluuii nomen apud Cic. de Legib. 2, 6 Qui in Lirem praecipitat. Idem ibid. 1 In Fibreno flumine insula. al. Fibrinus.

FIBVLA ae. f. [ po/rph, pero/nh ] Quidquid stringit ac connectit. [...]


page 651, image: s0651

FIBLA pro Fibula. Cocto fiblas tolles Apic. 8, 7. Vid. INFIBVLO.

FIBVLO āre. [ perona/w ] Coniungere. [...]

FIBLO as. scribitur Apic. 8, 7 Porcellum imples, fiblabis. Vid. INFIBVLO.

FIBVLATIO onis. f. Vitruu. 10, 3.

FIBVLATVS a, um. Pallia fibulata Vopisc. in Prob. c. 4.

FIBVLATORIVS, vel a, um. Adi. Quod fibula stringitur. [...]

FIC

FICANA [ *fi/kana ] Oppidum in Latio, Romae propinquum, de quo Plin. 3, 5.

FICARIA, FICARIVS, FICATVM vid. FICVS.

FICEDVLA ae. f. [ sukali\s2, melagko/rufos2 ] Auis a ficu sic dicta: quod ea, vt inquit Varro de L. L. 4, 11 ficu pinguis fiat. [...]

FICEDVLENSES ficticii milites Plautini Captiu. 1, 2, 60 [...]

FICELIAE arum. f. Pl. Locus in monte Quirinali, vbi habitabat Nepos vicinus Martialis: qui 6, 27 sic scribit, Bis vicine Nepos, nam tu quoque proxima Florae Incolis, et veteres tu quoque Ficelias. [...]


page 652, image: s0652

FICOLEA Palus ficulneus. Festus.

FICOLENSES Quartae regionis Italiae Populi Plin. 3, 4.

FICTE, FICTILIS, FICTOR vid. FINGO.

FICVS secundae vel quartae Decl. f. [ sukh=, su=kon ] Arbor ficus ferens. [...]

FICVLA ae. f. Dimin. [ suki/dion ] Parua ficus. Laudatur Plaut. Stich. 5, 4, 8 [...]


page 653, image: s0653

FICETVM i. n. [ sukw\n ] Locus ficis consitus. Varro 1, 41 [...]

FICARIVS a, um. Adi. [ sukofa/gos2 ] Plin. 11, 35 [...]

FICARIA ae. f. [ sukw\n ] Ficetum. Pallad. 4, 10 Aliqui inter ficarias caprifici arborem serunt. 2 Insula Sardiniae propinqua Plin. 3, 7.

FICATVM i. n. [ sukwto\n ] Iecur aprugnum, aut suillum arida ficu saginatum. [...]

FICITAS atis. f. dictum vt Oliuitas; i. Fructus fici. Naevius, Ficitores omnes cupiunt ficitatem, merx est sine molestia. Ex Nonio 2, 317.

FICITOR oris. m. [ suko/filos2 ] Ficorum mercator, aut cultor certe. Naeuius l. c. Ficitores omnes cupiunt ficitatem.

FICOSVS a, um. Adi. Vlceribus, quae fici vocantur, plenus. Martial. 7, 70 Ficosa est vxor, ficosus et ipse maritus. Superl. in Priapeis Carm. 50 Ficosissima me puella ludit.

FICVLNVS a, um. Adi. [ sukino\s2 ] Quod est arboris fici, aut ex fico arbore. [...]

FICVLNEVS a, um. Adi. [ su/kinos2 ] Idem quod Ficulnus. [...]

FICVLNEA ae. f. Vetus Latinorum oppidum, a Tarquinio Prisco captum. Liu. 1, 38. Hinc

FICVLNENSIS e. Adi. Incola eiusdem. Via Ficulnensis olim dicta, post Numentana ad sacrum montem ducens. Liu. 10, 3. et 3, 52 pr. Cic. Att. 12, 34. al. Ficulensis.

FID

FIDEICOMMISSVM, FIDEIVBEO, FIDEIVSSOR vid. FIDES, Fidei.

FIDELIA ae. f. Vas fictile, seruandis liquidis et salgamis aptum. Samium vas ad vsus plurimos vocat Non. 15, 5. [...]

FIDELIS [1] etc. vid. FIDES, ei.

FIDENA, ae. f. et FIDENAE arum. Plur. Vrbs Latinorum mediterranea in Sabinis, olim colonia Romana. [...]

FIDENAS atis. Adi. Fidenas bellum, id scil. Quod inter Romanos et Fidenates fuit. Liu. 1, 15. Fidenas etiam Cognomen L. Sergii Liu. 4, 17. Fidenates, Populi Plin. 3, 12. Liu. 4, 31.

FIDENTIA [1] vid. FIDES, ei.

FIDES [1] ei. f. pen. antiquis etiam producta. [ pi/stis2 ] Nomen latissimae significationis, quam ita licebit, puto, comprehendere Fides est persuasio, et quidquid illam efficit. [...]


page 657, image: s0657

FIDEICOMMITTO ere. Interdum vno verbo coniunctim legitur. [...]

FIDEICOMMISSVS a, um. Adi. [ pepisteume/nos2 ] Libertas fideicommissa, i. fideicommisso relicta. [...]

FIDEICOMMISSVM i. n. [ pepisteume/non ] Species est dispositionis vltimae alicuius voluntatis: qua precatur heredem aut alium dare, aut facere aliquid, quod nunc per omnia legato exaequatum est Vlpian. in l. 1 D. de Legat. 1. [...]

FIDEICOMMISSARIVS [1] i. m. Cui fideicommissum relictum est. [...]

FIDEICOMMISSARIVS [2] a, um. Adi. Hereditas l. 77 §. 24 D. de Legat. 2. Verba l. 29 D. ad SCt. Trebell.

FIDEDICTOR oris. m. Idem, qui Fideiussor. Augustin. Epist. 23 ad Bonifac. Quando ad Baptismum offeruntur, pro eis parentes, tanquam fidedictores respondent. al. Spondent.

FIDEIVBEO ere. [ e)gguw=mai ] Pro alio spondere, et fidem suam interponere. [...]

FIDEIVSSIO onis. f. [ e)gguh\ ] Iabolenus in l. sed etsi D. de fideiussoribus, Quum seruus fideiussionis nomine obligari non possit.


page 658, image: s0658

FIDEIVSSOR oris. m. [ e)gguhth\s2, a)na/doxos2 ] Auctor credendi, inquit, Donatus ad Ter. Eun. 1, 2, 59. [...]

FIDEIVSSORIVS a, um. Adi. Papinian. in l. tribus D. de vsufruct. earum rerum, quae vsu consu. Si coheredes ex causa fideiussoria conuenirentur. Obligatio fideiussoria l. 50 ff. de Fideiuss.

FIDEIPROMISSOR oris. m. Gloss. Lat. Gr. Fideipromissor, [ pistikeleu/sths2.

FIDO fisus sum, ere. [ qar)r(e/w, pe/poiqa ] Fidem habere, credere, spem ponere. [...]

FIDENS entis. Partic. [ qar)r(w=n, qar)r(ale/os2 ] Cic. de Nat. D. 1, 93 c. 33 [...]

FIDENTER Adu. [ qar)r(ale/ws2 ] h. e. Tuto et cum fiducia. Cic. de Orat. 2, 80 [...]

FIDENTIA [2] ae. f. [ qa/r)r(os2, pepoiqi/a ] Cic. Tuscul. 4, 80 c. 37 [...]

FIDELIS [2] e. Adi. [ pisto\s2, eu)/orkos2 ] Cui fides tuto adhiberi potest; vel Qui fidem seruat. [...]

FIDELITAS atis. f. [ to\ pisto\n ] Fides, virtus fidelium. Cic.

page 659, image: s0659

Q. Fratr. 1, 2 [...]

FIDELITER Adu. [ pistw=s2 ] Aeque et iuste. Cic. Offic. 1, 92 [...]

FIDVS a, um. Adi. [ pisto\s2 ] Idem, qui fidelis, fide dignus. Plin. in Paneg. 79. [...]

FIDVSTVS a, um. Adi. A Fidus; vt a Vetus, Vetustus. Fest.

FIDE issime. Adu. [ pistw\s2 ] Cic. Fam. 2, 16 Nec me ista terrent, quae mihi a te ad timorem fidissime atque amantissime proponuntur.

FIDAMEN inis. n. pro Fiducia, apud Tertull. Carm. ad Senat. 83 Corrige delictum fidamine.

FIDVCIA ae. f. [ pepoi/qhsis2, pepoiqi/a ] Constantia fidem habentis: In bonum fere semper accipitur, quamuis aliquando in malum. Cum fiducia Scribon. 118. [...]


page 660, image: s0660

FIDVCIALIS e. Adi. Vnde

FIDVCIALITER Adu. Cum fiducia. Gloss. Vet. [ par)r(hsia/zomai, fiducialiter ago. Conf. Vulgat. Act. 9, 27. 28. Ambros. Virg. laps. 3 Fiducialiter intueri. Conf. Augustin. Confess. 9, 13.

FIDVCIARIVS a, um. Adi. In quo Fiduciae contractus versatur. [...]

FIDVCIO āre. Pignori, vel Fiduciae dare. Vid. Rigalt. in loc. Vet. Gloss. Fiduciat, [ u(poti/qetai. [...]

FIDVCIATVS a, um. Partic. Tertull. de Idol. 23 Pecuniam de ethnicis mutuantes sub pignoribus fiduciati, fiducia iurati cavent. Fiduciati contractu fiduciae constricti.

FIDES [2] is. f. [ xordh\, kiqa/ra, lu/ra ] Chorda, vnde fere Plurali Numero vsurpatur de instrumento musico chordis intento. [...]

FIDICVLA ae. f. [ kiqari/dion, luri/on ] Parua lyra. Gell. 1, 11 [...]


page 661, image: s0661

FIDICVLANVS i. m. Incola vel ciuis: qualis ille Falcula Cic. pro Caecin. 28.

FIDICEN inis. m. [ kiqarwdo\s2, kiqaristh\s2 ] Qui canit fidibus. Cic. Fam. 9, 22 Socratem fidibus docuit nobilissimus fidicen. [...]

FIDICINA ae. f. Mulier fidibus canens. Ter. Eun. 3, 2, 4 Ecquid nos amas de fidicina istac? Ibid. 5, 6, 15 Quandam fidicinam amat hic Chaerea.

FIDICINVS, vel a, um. Adi. [ kiqarwdiko\s2 ] Quod pertinet ad fidicinem. Plaut. Rud. prol. 43 Eam vidit ire e ludo fidicinio domum.

FIDICINARIVS [note of the transcriber: in the print: FDICINARIVS] i. m. Idem, qui Fidicen. Gloss. Gr. Lat. [ luristh\s2, Fidicinarius.

FIDICINO āre. Mart. Capell. 9,.. et Gloss. Gr. Lat. [ luri/zw, fidicino.

FIDIVS Deus, [ *(/orkios2 qeo\s2 ] quis fuerit, doceat nos Varro de L. L. 4, 10 p. 19 pr. de DIs, Iouis nomine disputans, Vnde sub Dio (Horat. Od. 1, 1, 25 sub Ioue frigido) et Dius Fidius. [...]

FIDO, FIDVCIA, FIDVCIARIVS, FIDVS etc. Vid. FIDES, ei.

FIDVLVS i. m. Viri proprium, de quo Cic. in Vatin. c. 31 C. Fidulus atratus. al. aliter.

FIDVSTA vt vult Festus, a Fide denominata, Ea, quae maxime fidei erant.

FIDVSTIVS M. Senator, a Sulla nulla alia de causa proscriptus, quam quia proscriptus fuisset. Plin. 7, 43.

FIG

FIGMEN, FIGMENTVM vid. FINGO.

FIGO xi, xum, ere. Diomedes 1 p. 373 med. [...]


page 662, image: s0662

FIXVS [1] a, um. Partic. [ pephgme/nos2, phkto\s2 ] Plaut. Trin. 4, 3, 33 [...]

FIXE Adu. Compar. Augustin. Epist. 6 extr. Vbi tenacius habitabit et fixius, nisi vnde se Deum visurum esse praesumit?

FIXIO onis. f. Vet. Gloss. Fixio, [ kaqh/lwsis2, ph=cis2.

FIXVRA ae. f. Idem. Vulg. Interpr. Ioh. 20, 25 Fixura clavorum. Conf. Vet. Interpr. Irenaei 5, 10. Et Tertullian. aduers. Gnost. cap. 1.

FIGLINA, FIGVLARIS, FIGVLVS, FIGVRA vid. FINGO.

FIL

FILATIM [1] vid. FILVM.

FILIASTER [1] vid. FILIVS.

FILICTVM, FILICVLA vid. FILIX.

FILIPPI Numi genus, vid. PHILIPPVS, i.

FILIVS i. m. [ ui(o\s2, pai=s2 ] Qui patrem habet. [...]


page 663, image: s0663

FILIOLVS i. m. Dimin. [ tekni/on ] Plaut. Truc. 4, 3, 31. Cic. Att. 1, 2 Filiolo me auctum scito, salua Terentia. Filiolus tibi nascitur Iuuen. Sat. 9, 84.

FILIA ae. f. [ quga/thr, pai=s2 ] dicitur femina respectu parentum. [...]

FILIAFAMILIAS, interdum iunctim scribitur; vid. Senec. ad Helu. c. 14. et l. 21 §. 3 ff. de Pactis, et l. 195 §. 2 ff. de verb. signif. Add. FAMILIA n. 4.

FILIOLA ae. f. Dimin. [ quga/trion ] Plaut. Rud. prol. 39. [...]

FILIALIS e. Adi. Augustin. Serm. 2. Fest. Pentecost. Cui non filiali obediebant amore.

FILIASTER [2] quo quidam vtuntur pro Priuigno, non Paruus filius est, sed Imitans filium, auctore Valla. [...]

FILIATIO onis. f. Agnitio filii. ICt.

FILIX icis. f. [ pte/ris2 ] Herba passim in siluis, atque adeo agris ipsis crescens. a Findendo ducit Martinius, quia fissa habet folia. [...]

FILICVLA ae. f. [ pteri/dion ] Herba similis filici, quae super muros antiquos, aut etiam iuxta quercus crescere solet.

FILICATVS a, um. Adi. Cic. in Parad. 1, 3 [...]

FILICEVS a, um. Adi. Plinio tribuitur: non habet Index Hard.

FILICINA ae. f. Herba similis filici, alias Radiolus. Apulei. de Herb. c. 83.

FILICIO onis. Apud Petron. c. 67 [...]

FILICO onis. m. Filicones, Mali et nullius vsus, a Filice dicti, Festus.

FILICTVM, vel FILICETVM, vel FILECTVM, variat enim scriptura, i. n. [ pteridw\n ] Locus filicibus obsitus. [...]

FILTRVM i. n. Vet. Diction. Filtrum dicitur a Filum, quia ex filis, i. e. pilis animalium fit. [...]

FILTRATVS Et


page 664, image: s0664

FILTRATIO onis. f. quae est Distillatio per filtrum.

FILVM, i. n. it. FILVS. i. teste Arnob. 1 p. 36. [...]

FILATIM [2] Adu. [ kata\ nh/mata ] Lucret. 2, 830 Purpura, poeniceusque color clarissimu' multo, Filatim quum distractus, disperditur omnis.

FILO āre. [ nh/qw, mhru/w ] Filum ducere: cuius Passiuum est Filor. A quo fit compositum Effilo. Conf. Fortunat. de Mart. 3, 112.

FILAMENTVM i. n. Apud Medicos.

FILATVS a, um. Sidon....

FIM

FIMBRIA [1] Cognomen Flauiorum, e quibus est ille C. Fimbria, crudelitate insignis, qui quum Scaeuolae, quem grauiter vulnerauerat, diem insuper dixisset, quaerentibus quid in Scaeuola esset accusaturus, Quod (inquit) non totum corpore ferrum receperit Cic. pro Rosc. [...]

FIMBRIA [2] ae. f. [ pe/za, qu/sanos2, kra/spedon, krosso\s2 ] Vestimentorum fissa et in fila diuisa extremitas. Non. 2, 318 [...]

FIMBRIATVS a, um. Adi. [ qusanwto\s2 ] Plin. 17, 10 s. 13 [...]

FIMBRIATVRIO ire. Quinctil. 8, 3, 32 [...]

FIMVS i. m. [ ko/pros2 ] quod animalia egerunt. [...]


page 665, image: s0665

FIMVM i. n. Plin. 28, 12 [...]

FIMETVM i. n. [ kopro\n ] Sterquilinium. Plin. 24, 19. et 17, 9 [...]

FIMARIVS i. m. Apud Firmicum esse dicitur.

FIMOSVS a, um. Adi. In Digestis.

FIN

FINDO fidi, fissum, ere. [ sxi/zw ] Scindere et interiectu cunei, vel cuiuscunque rei rem diuidere in duas partes: ac proprie ad ea pertinet, quae partibus constat iis, quas a findendo fibras vocari, suo loco diximus. Vid. FISSILIS. [...]

FISSVS a, um. Partic. [ sxisto\s2 ] Lignum fissum Virgil. Aen. 9, 413. [...]

FISSIO onis. f. [ sxi/sis2 ] Idem. Cic. de Nat. D. 2, 159 c. 63 Quibus quum terrae subigerentur fissione glebarum, etc.

FISSVRA ae. f. [ sxi/za ] Columel. 4, 29 [...]

FISSICVLO āre. Fissis s. fissuris exta distinguere, actio proinde deorum exta vaticiniis parantium. [...]

FISSICVLATOR oris. m. Elmenhorstius in Ind. Apuleii, quem sequitur Floridus, laudant ex Glossis Isidori Fissiculator, et interpretantur, augur, naturas in extis animantium quaerens. [...]

FISSILIS e. Adi. [ sxisto\s2 ] Quod fissum est, aut findi potest. [...]

FISSIPES edis. f. Calamus scriptorius Auson. Epist. 7, 49. Iuvencae Idem Ep. 5, 1.

FINGO finxi, fictum, ere. [ pla/ttw ] Componere, formare, proprie de his dicitur, qui formant aliquid ex luto, cera aliaue molli materia: inde etiam Statuariis tribuitur. [...]


page 666, image: s0666

FICTVS [1] a, um. Partic. [ peplasme/nos2, plasto\s2 ] siue Nomen ex Partic. pro Simulato. [...]


page 667, image: s0667

FICTOR oris. m. [ pla/sths2, plastiko\s2 ] Qui fingit. [...]

FICTRIX icis. f. [ plasti\s2 ] Cic. de Natur. Deor. 3, 91 c. 39 [...]

FICTIO onis. f. Lactant. de Opific. Dei c. 12 [...]

FICTVRA ae. f. Gell. 10, 5 [...]

FICTVS [2] ūs. m. Sarisb. 2, 27 Disciplinae fictum effugere.

FICTE Adu. [ plastw=s2 ] Cic. Fam. 3, 12 (13) [...]

FIGMEN inis. n. Prudent. Apoth. 798 Factor vtroque hominem meditans de figmine iunctim Aedificare sui similem. Et 1035 Os capere, et fabro deitatis figmine nasci.

FIGMENTVM i. n. [ pla/sma ] Quod fictum est. Cic. de Orat. 2, 188 [...]

FIGVLVS i. m. [ kerameu\s2, xutreu\s2 ] Idem, qui Fictor. [...]

FIGVLINA, ae. f. [ keramei=on ] seu, quod magis doctis placet, per syncopen FIGLINA Officina est, in qua figulus opera facit. [...]

FIGVLINVS, et FIGLINVS a, um. Adi. [ kera/meos2 ] Figlina creta, qua figuli vtuntur Plin. 10, 21. [...]

FIGLINVM i. n. [ kera/mion ] Opus ipsum figuli. Plin. 34, 18 Alii limatam scobem, in fictili crudo coquunt in caminis, donec percoquatur figlinum.

FIGLINARIVS i. m. Idem, qui Figulus in Digest...

FIGVLARIS e. Adi. [ keramiko\s2 ] Quod pertinet ad figulum. Plaut. Epid. 3, 2, 35 [...]

FIGVLO āre. pro Fingere. Tertull. adu. Valent. c. 24 Figulat hominem Demiurgus.

FIGVLATVS a, um. Partic. Idem de Carne Christ. c. 9 Corpus hoc nostrum de limo figulatum.

FIGVLATIO onis. f. Tertull. de Resurrect. Carn. c. 5. Et de Anima c. 25.

FIGVLATOR oris. m. Gloss. Vet. [ kerameu\s2, Faber figulator.


page 668, image: s0668

FIGVLARIVS i. m. Gloss. Lat. Gr. Figularius, [ kerameu/s2.

FICTILIS e. Adi. [ plasto\s2 ] Quod est factum s. fictum a figulo. Plin. 35, 12 [...]

FICTILIARIVS i. m. Gloss. Gr. Lat. [ o)strakopoio\s2, Fictiliarius.

FICTICIVS a, um. Adi. Plin. 23, 1 [...]

FINGIBILIS e. Adi. Fingi aptus, aut fictus adeo. Cael. Aurel. Tard. 1, 4, 104 Prae oculis scintillarum fingibilis visus.

FIGVRA ae. f. [ i)de/a, sxh=ma, tu/pos2, xarakth\r ] Forma, quae Fingendo efficitur. [...]

FIGVRATE Adu. significat Per figuram. [...]

FIGVRATO Idem. Apud Tertullian. adu. Iud. c. 9. et adu. Marc. 3, 14.

FIGVRO āre. [ sxhmati/zw ] Fingere et formare. Cic. de

page 669, image: s0669

Vnivers. 15 [...]

FIGVRATVS a, um. Partic. [ e)sxhmatisme/nos2 ] Cic. de Nat. Deor. 2, 159 c. 63 [...]

FIGVRATIO onis. f. [ sxhmatismo\s2 ] Figura. Plin. 11, 37 [...]

FIGVRATOR oris. m. Arnob. 6 p. 196 Vobis ducibus et figuratoribus Luna femina est.

FIGVRALIS e. Adi. Cels. 1, 3 Creta figuralis corpori illita. Sed melius legitur Figularis.

FIGVRALITER Adu. Idem, quod Figurate. [...]

FIGVRANTER Adu. i. Figurate. Apud Diomed. Gramm.

FIGVRANTIA ae. f. Apud Augustin....

FINIS is. m. vel f. [ te/los2, pe/ras2, teleuth\, o(/ros2, meqo/rion ] Extremum cuiusque rei, in quo desinit, idque vel ita, vt ipsam illam velut desinentiam, et negationem perpetuitatis significet, hic exitus etiam vocatur, vt mors est finis vitae: vel illud, quod in agendo sequimur, quo obtento actio desinit, quae causa finalis vulgo dicitur: vel denique, quod rem circumscribit et continet, ne vltra progredi possit, vel continuari, qui terminus est, et tam ad locum, quam ad tempus refertur. [...]


page 671, image: s0671

FINIO iui, itum, ire. [ tele/w, perai/nw, teleuta/w, o(ri/zomai ] Finem imponere, i. perficere, absoluere vel terminos addere, circumscribere, definire. [...]

FINIENS quem vulgo Horizontem vocamus. Cic. de Diu. 2 c. 44 [...]

FINITVS [1] a, um. Part. peperasme/nos2 [note of the transcriber: in the print: peparasme/nos2] ] Pro eo quod Cessauit, et finem fecit: vt, Finitum frigus Plin. 18, 27. [...]

FINITVS [2] ūs. m. Apuleio tribuitur: negat index Floridi.

FINITE Adu. [ w(risme/nws2 ] Cic. de Fin. 2, 27 c. 9 Ergo et auarus erit, sed finite. i. Non immodice.

FINALIS e. Adi. Finalis quaestio, Quae de finibus est et terminis. [...]


page 672, image: s0672

FINALITER Adu. Improbatur Voss. de Vit. L. L. 4, 32.

FINITIO onis. f. [ o(rismo\s2, o(/ros2, lo/gos2 ] Idem quod Definitio. [...]

FINITOR oris. m. [ o(risth\s2 ] Agrorum mensor dicitur. [...]

FINITIMVS a, um. Adi. [ o(/moros2 ] Vicinus et propinquus. Liu. 1, 32 [...]

FINITIVVS a, um. Adi. Quinct. 12, 2 [...]

FIO

FIO fieri. [ gi/nomai, poiou=mai, fu/omai ] i. Efficior: passiuam enim verbi Facio significationem habet. [...]


page 673, image: s0673

FIR

FIRMAMEN, FIRMAMENTVM etc. Vid. infra in FIRMVS.

FIRMANI Populi. Cic. Philipp. 7, 23 Firmani ad oppugnandum Antonium pecuniam polliciti.

FIRMIDIVS nomen gentis, vt ille factionis Clodianae, de quo Cic. pro Sext. 112.

FIRMIVM, siue i. n. Piceni in Italia castellum Plin. 3, 12. Lactantii patria.

FIRMVS Adi. [ sta/simos2, e(drai=os2, e)/mpedos2, e)pi/pedos2 ] Stabilis, constans: a Ferendo dictus, vt quidam volunt, quod constanter omnia ferat. [...]


page 674, image: s0674

FIRME Adu. [ e)stame/nws2 ] Stabiliter, inconcusse. [...]

FIRMITER aliud Adu. [ pagi/ws2 ] Idem. Plaut. Cas. 1, 4, 4 [...]

FIRMITAS atis. f. [ ph=cis2, to/nos2, to\ sta/simon ] Stabilitas, constantia. Cic. de Amicit. 46 [...]

FIRMITVDO inis. f. [ sth/ricis2 ] Idem. Plaut. Asin. 2, 2, 54 [...]

FIRMO āre. [ sthri/zw, e)rei/dw, e)mpedo/w, stereo/w ] Firmum facere, eadem latitudine, quam in nomine obseruauimus. [...]


page 675, image: s0675

FIRMATVS a, um. Partic. [ e)sthrigme/nos2 ] Cic. pro Domo 71 [...]

FIRMATOR oris. m. [ sthrikth\s2 ] Tacit. Ann. 2, 46, 7 Missus tamen Drusus, vt retulimus, pacis firmator. Disciplinae firmator Plin. Epist. 10, 38.

FIRMAMEN inis. n. [ sth/ricis2 ] Ouid. Met. 10, 491 Ruptosque obliqua per vngues Porrigitur radix, longi firmamina trunci.

FIRMAMENTVM i. n. [ sth/rigma ] Soliditas et stabilimentum. Cic. pro Cluent. 5 [...]

FIRMVM Castellum, Pomp. Melae 2, 4 Firmium Ptolemaeo: Plinio 3, 13 Firmanorum Castellum, Vrbs est Italiae in Piceno. Hinc

FIRMANVS saltus Catull. 111, 1.

FIS

FISCVS i. m. ku/rtos2 a(lieutiko\s2 Vet. Gl.] Saccus plexilis, s. qualus, quo vtebantur ad oleam exprimendam, et similia. [...]

FISCALIS e. Adi. [ dhmosiako\s2 ] Quod ad fiscum pertinet: vt, Loca fiscalia Callistrat. in l. non intelligitur §. vlt. D. de iure fisci. [...]


page 676, image: s0676

FISCARIVS i. m. Firmic. 3, 13 Mercurius faciet imperatorum exactores, et qui annuas fiscariorum praestationes repetant. Fiscarios appellat eos, qui fisco principis aliquid debent. Vid. Cael. Rhod. 20, 29.

FISCINA ae. f. [ ta/laros2 ] Idem quod Fiscus. [...]

FISCELLA ae. f. [ talari\s2 ] Dimin. a Fiscina. [...]

FISCELLVM, an FISCELLVS i. [ talari/skos2 ] Pro eodem. Columel. 12, 38, 6 Mox fiscello ligneo inclusas (baccas) exprimito.

FISCELLVS i. m. Casei mollis appetitor; vt Catillones, Catillorum liguritores. Festus, et Isid. in Gloss. Vid. FISCELLA n. 3.

FISSILIS, FISSIO, FISSIPES, FISSVM, FISSVRA, FISSVS Vid. FINDO.

FISTVCA ae. f. Sic melius scribitur quam Festuca, machina, qua vtuntur vel ad solidandum solum, vel ad palos adigendos; vel simplicior, e fusti, vnde dicta est, ab altera parte complanato; vel grauior, ansata, ferro praefixa, eaque vel manibus solis administrata, vel funibus trochleisque in altum tracta, vt laxata suo pondere irruat in subiecta, etc. [...]

FISTVCO āre. Fistucis exaequare, vel pauire, vel palos in terram adigere. [...]

FISTVCATVS a, um. Adi. Fistuca exaequatum. Plin. 17, 11 extr. Sicuti terram circa radices fistucato spissandam, i. Fistucatione. Vid. Plin. 36, 25. Solum fistucatum Plin. ibid. Vitruu. 7, 4.

FISTVCATIO onis. f. Actus ipse fistucandi. Vitruu. 7, 1. Idem 10, 3.

FISTVLA ae. f. [ su/rigc, au)lo\s2, swlh\n, o)xeto\s2, do/nac ] Prima significatione notabat cauatum aliquid teres, quod ore humano inflatum redderet sonum, quem primae quatuor literae fist vtcunque exprimunt, vt sit [ o)nomatopoihqe\n, nomen ex sono rei ipsius ductum. [...]


page 677, image: s0677

FISTVLATIO onis. f. Apud Sidon....

FISTVLATIM Adu. Apul. Met. 4 p. 144, 3 Dolore plagarum aluus artata, crudisque oleribus abundans? fimo fistulatim excusso, quosdam extremi liquoris aspergine? abegit.

FISTVLATOR oris. m. Qui fistula canit. Cic. de Orat. 3, 228 c. 61 Sed fistulatorem domi relinquetis.

FISTVLATORIVS a, um. Adi. Fistulatoriae artes Arnob. 2 p. 73.

FISTVLO āre. Fistulam agere, et in modum spongiae fistulosum esse, etc. Plin. 18, 11 [...]

FISTVLESCO ere. Idem. Fulgent. Myth. 2 Ligna furfuraceis tinearum terebraminibus fistulescunt.

FISTVLOSVS a, um. Adi. [ trhmatw/dhs2 ] Quod est spongiae modo, hoc est, foraminibus plenum. [...]

FISTVLATVS a, um. Partic. Cauatus in morem fistulae, vel fistulis apertus. [...]

FISTVLARIS e. Adi. Fistulare medicamentum Veget. Mulom. 2, 13 ad fistulas. [...]

FISTVLARIVS i. m. Idem ac Fistulator, vel Organi pneumatici structor. [...]

FIT

FITILLA ae. f. Quid esset, non ignorare nos patitur Arnobius, l. 7 p. 230 [...]


page 678, image: s0678

FIV et FIX

FIVERE pro Fugere, Antiquum. Fest.

FIXVLA pro Fibula antiqui vsurparunt; a Fingendo nomine deducto. Sipontin.

FIXVS [2] vid. FIGO.

FLA

FLABELLIFER, FLABELLVM, FLABILIS, FLABRVM etc. Vid. FLO.

FLACCEO, ere. siue ui, ere. [ xala/w ] Quod etiam vno C scribitur, Languescere et marcescere, proprie de viridibus, cum rigorem illum vigoris indicem amittunt, nec se sustinent, sed veluti concidunt. [...]

FLACCIDVS a, um. Adi. [ xalaro\s2 ] Languidus. Plin. 15, 30 [...]

FLACCIDE Adu. Apud Symmach.... Flaccidior, Compar. [...]

FLACCVS a, um. Adi. Languidus ac pendulus. [...]

FLACCIANVS a, um. Adi. Ad Flaccum pertinens. Valer. Max. 6, 3, 1 Flacciana area, quum diu penatibus vacua mansisset, a Q. Catulo Cimbricis spoliis adornata est. Flacciana, i. M. Flacci.

FLACES ium. Pl. [ ste/mfula ] Faeces ex oleis expressae. Plin. 15, 6 Item in amurca et flacibus. Eae sunt carnes, et inde faeces. Sed rectius legitur Fracibus. v. v.

FLAGELLVM [1] etc. Vid. sub FLAGRVM cuius Diminutivum est.

FLAGITIVM i. n. a)to/phma, u(/bris2 Vet. Gloss.] Est (inquit Valla 4) proprie in libidine, quasi Flagris dignum crimen: sed pro caeteris quoque peccatis accipitur, non tantum turpibus, verum bis etiam, quae per negligentiam, imprudentiam, obliuionemque committuntur. [...]


page 679, image: s0679

FLAGITIOSVS a, um. Adi. u(bristh\s2 Vet. Onomast.] Sceleratus, Vitiis omnibus et rebus pudendis abundans. [...]

FLAGITIOSE Adu. [ moxqhrw=s2 ] Pudendum in modum. Cic. Verr. Act. 1, 44 [...]

FLAGITO āre. prosliparw= Vet. Gloss. Flagitauerit, [ meta\ boh=s2

page 680, image: s0680

a)paith/sh Vet. Gl.] Cum strepitu quodam et conuicio petere: quam notionem strepitus et vehementiae ipsae literae FL, vt Graecae *f*l indicare videntur. [...]

FLAGITANS antis. Partic. [ e)caitw=n ] Cic. de Arusp. Resp. 46 c. 22 [...]

FLAGITATVS a, um. Part. Fest. Inter cutem flagitatos dicebant antiqui mares, qui stuprum passi aliquando essent. [...]

FLAGITATIO onis. f. Cic. Topic. 5 c. 1 Nolui deesse ne tacitae quidem flagitationi tuae. Conf. Iustin. 2, 3, 16.

FLAGITATOR oris. m. [ e)caithth\s2 ] Qui assidue petit. Plaut. [...]

FLAGITATRIX icis. f. Apud Arnob....

FLAGITAMENTVM i. n. Fulgent. Myth. 1 pr. Egredimur nautarum in morem, quos tempestatum flagitamento confractos exoptata reduces excepit ripa. [...]

FLAGRANTIA, FLAGRATORES, FLAGRIONES vid. FLAGRO.

FLAGRO āre. [ fle/gw, fle/gomai ] Ardere. A Flamma, vel a Flatu, quo alitur incendium, quando flatu excitatur, vt ait Seruius. [...]


page 681, image: s0681

FLAGRANS antis. Partic. [ flego/menos2, fleguro\s2 ] Flagrans pinus Virg. Aen. 9, 72. [...]

FLAGRANTER Adu. [ flegome/nws2 ] Tacit. Ann. 1, 3 Destinare Consules specie recusantis flagrantissime cupiuerat. Exarsere flagrantius Ammian. 31, 26. Add. August. de Trinit. 8, 9.

FLAGRANTIA ae. f. [ flogmo\s2 ] Gell. 17, 10 Quod de natura atque flagrantia montis eius compositum est. [...]

FLAGRATORES dicebantur Illi, Qui mercede flagris caedi se permittebant, Festus. Forte se inuicem caedebant vt Bellonarii, et recentiori aetate illi Flagellantes.

FLAGRVM i. n. [ ma/stic ] Cuius notius fere est Diminutiuum Flagellum, instrumentum, quo caedi consueuerunt serui. [...]

FLAGRIONES [ mastigi/ai ] Auctore Nonio 1, 117 dicti sunt Serui, quod flagris subiecti sint, vt Verberones a verberibus. Laudatur ibi Afranius Vopisco. Vet. Onomast. Flagriones, [ mastigi/ai.

FLAGRIFER a, um. Adi. Qui flagellum gestat, auriga. Auson. Ep. 14, 10 Flagrifer Automedon.

FLAGRITRIBA ae. m. Qui assidue flagris teritur. Plaut. Pseud. 1, 2, 5 Eo ingenio sunt flagritribae.

FLAGELLVM [2] i. n. Dimin. [ masti/gion ] a Flagris, vt ab Agro Agellus etc. Flagella, Summae arborum partes, inquit Seruius ad Georg. 2, 299 ab eo, quod ventorum crebros sustineant flatus. [...]


page 682, image: s0682

FLAGELLO āre. [ mastigo/w ] Flagello caedere. [...]

FLAGELLATVS a, um. Part. Flagellatus aer multiformi radiorum iactu Plin. 2, 45.

FLAGELLATIO onis. f. Tertul. ad Martyr. c. 4. Conf. Salvian. 5 p. 179. et l. 2 ff. de Poenis.

FLAGELLATIVVS, vel a, um. Adi. Flagris dignus. Gloss. Gr. Lat. [ mastigi/as2, Verberosus, flagellaticius.

FLAMEN [1] inis. A Flo, flas. Vid. FLO.

FLAMEN [2] inis. m. [ i(erofa/nths2, flami\n ] Sacerdos dicebatur. [...]


page 683, image: s0683

FLAMINA ae. f. Eiusdem dignitatis mulier. Reines. Inscript. 49 FLAVIA FLAMINA FLAVIAL. Adde Spanhem. de Numism. T. 2 p. 276. Eadem Flaminia v. v. n. 2. it. FLAMINICA.

FLAMINALES dicebantur Viri flaminis honore functi; vt Consulares, Qui consulatum pridem sunt consecuti. Vid. ex Inscript. Guther. de Vet. Iur. Pont. 1, 32.

FLAMINIA ae. f. [ flami/neion ] Flaminis domus. [...]

FLAMINICA ae. f. Flammeo vestimento Flaminica vtebatur, id est Dialis vxor, et Iouis sacerdos, cui (Ioui) telum fulminis erat eodem colore. [...]

FLAMINIVM i. n. Pro Sacerdotium Flaminis. [...]

FLAMINIVS a, um. Adi. Quod pertinet ad flaminem, siue ad flaminium. [...]

FLAMINIANVS a, um. Adi. Vt Flaminiana ostenta Cic. de Diuin. 2, 67 c. 31 quibus Flaminius Consul monitus frustra est.

FLAMININVS Cognomen Quinctiae gentis, quod frequenter in libris confunditur cum nomine Flaminius: quod vel primus vel inter primos obseruauit P. Merula ad fragm. Enn. p. 504. [...]

FLAMONIVM i. n. Idem quod Flaminium, flaminis Sacerdotium. Sidon. Epist. 5, 7 Inuident flamonia municipibus. Vid. ibi Sirmond. qui ex Glossis et Inscript. Dacica idem confirmat, p. 56.

FLAMMA ae. f. flo\c ] Luminosa et liquida ignis congeries, vox cum Flo, Flagro, et Gr. [ fle/gw cognata. [...]


page 684, image: s0684

FLAMMVLA ae. f. Dimin. [ flo/gion ] Columel. 12, 53 [...]

FLAMMEVS a, um. Adi. [ flo/geos2, flo/ginos2 ] Quod flammae naturam habet, aut colorem refert. [...]

FLAMMEVM, i. n. s. i. m. Genus vestimenti lutei s. flammei coloris, a quo flammeum velum s. flammeus peplus dicitur. [...]

FLAMMEOLVM i. n. Dimin. Iuuen. Sat. 10, 333 Sedet illa parato Flammeolo.

FLAMMEARIVS i. m. Infector flammeorum: h. e. Qui flammea colore luteo tingit atque inficit; aut Qui flammea facit vel vendit. Plaut. Aul. 3, 5, 36 [...]

FLAMMEOLVS a, um. Adi. [ u(poflo/geos2 ] Quod flammae colorem aliquantulum habet. Columel. 10, 307 Pressaque flammeola rumpatur fiscina caltha.

FLAMMO āre. [ flogi/zw ] Flammam producere vel proprie dictam, vel metaphoricam, i. impetum ab affectu. [...]

FLAMMATVS a, um. Part. Flammatus Iupiter, h. e. Flammam dextra manu tenens pro sceptro. [...]


page 685, image: s0685

FLAMMANDVS a, um. Part. Tacit. Ann. 15, 44, 7 Crucibus affixi aut flammandi.

FLAMMATIO onis. f. Apud Apuleium esse dicitur: negat Index Floridi.

FLAMMATOR oris. m. Apud Statium esse aiunt.

FLAMMATRIX icis. f. Mart. Capel. 5 p. 137 In elatione flammatrix.

FLAMMABVNDVS a, um. Adi. Mart. Capel. 1 p. 22 Subsellia flammabunda.

FLAMMESCO ere. [ flogo/omai ] Est Accendi et flamma corripi. Lucret. 6, 669 Flammescere caelum. Flammescat igne caritas Hymn. Eccles. inter Ambrosianos, ad horam tertiam.

FLAMMICOMANS antis. Adi. Epitheton taedarum apud Iuuenc. 4, 281.

FLAMMICOMVS a, um. Adi. Prudent. Psych. 776.

FLAMMICREMVS a, um. Adi. Fortunat. Carm. 1, 15, 47.

FLAMMIDVS a, um. Adi. Idem quod Flammeus. Apul. de Mundo p. 66 Glacialibus flammida confundit. Id. Miles. 2 pr. Roseo rubore flammida.

FLAMMIFER era, erum. [ flogofo/ros2 ] Ferens flammam, et commouens, siue excitans. [...]

FLAMMIGENA ae. c. [ flogogenh\s2 ] Flamma vel fulmine genitus, et potest Bacchi cognomen esse: sed non habet auctorem.

FLAMMIGER a, um. Adi. Sol flammiger Valer. Argon. 5, 581. Flammigeri solis proles Stat. Theb. 8, 676. Flammiger ales, i. Aquila flammantia Iouis arma gestans, dici potest.

FLAMMIGERO āre. [ a)stra/ptw ] Flammas producere et emittere. [...]

FLAMMIPES edis. Iuuenc. 2, 552.

FLAMMIPOTENS entis. Vulcani cognomen. Arnob. 3 p. 112.

FLAMMIVOLVS a, um. Adi. Arator in Act. Apost. c. 18.

FLAMMIVOMVS a, um. Adi. [ pure/kbolos2 ] Quod flammas vomit. Iuuenc. prooem. 23 nubis epitheton.

FLAMMOSVS a, um. Adi. Ardens. Cael. Aurel. Acut. 2, 32 Febris celerrima et flammosa. Ibid. 3, 17 Carbones non flammosi.

FLASCA ae. f. Vas vinarium Isidor. 20, 6 pr. [...]

FLATOR, FLATVS etc. Vid. FLO, flas.

FLAVCORVM corymbion edidit Burmannus quoque Petron. 110. Sed corruptum putatur; plerique inclinant ad Flauicomum.

FLAVEO [1] etc. Vid. FLAVVS.

FLAVISSAE sunt eaedem, de quibus supra in FLAVISSAE aliquid dictum est, vbi laudauimus Varronis quaedam ex Gellio 2, 10 [...]

FLAVIVS a, um. Adi. [ *fla/bios2 ] Romanae familiae nomen, quam illustrarunt Imperatores Vespasianus et filii eius Titus, et Domitianus. [...]

FLAVIANVS a, um. Adi. Flauianae partes Tacit. Hist. 2, 67. et 3, 1. [...]

FLAVIALIS is. m. Diuis Flauiis sacra operantes Flamines, siue Sacerdotes. [...]

FLAVINA ae. f. Etruriae oppidum sub Soracte monte. Sil. 8, 491. Hinc

FLAVINIVS a, um. Adi. Virg. Aen. 7, 696 Hi Soractis habent arces, Flauiniaque arua, etc.

FLAVVS a, um. Adi. [ canqo\s2, purso\s2, meli/xroos2 ] Color est, viridi, rubro et albo concretus, hoc est fuluo clarior, qualis est color auri. [...]


page 686, image: s0686

FLAVIDVS a, um. Adi. A Flauo deriuatum: sicut et a Flacco, Flaccidus; et a Rauo, Rauidus dicitur. [...]

FLAVEO [2] ere. [ canqi/zomai ] Fulgere, et auri colorem referre. [...]

FLAVESCO ere. [ canqi/zomai ] Idem quod Flauere incipere. [...]

FLAVEDO inis. f. Flauus color. Apul...

FLAVICOMANS antis. Prudent. Apoth. 495.

FLAVICOMVS a, um. Adi. Flauicomum Corymbion Petron. 110. placet plerisque pro eo quod est in libris Flaucorum.

FLAXTABVLAE vid. FLEXIBVLVM sub FLECTO.

FLE

FLEBILIS [1] vid. FLEO, fles.

FLECTO xi, xum, ere. [ ka/mptw, gna/mptw ] Torquere, in aliam partem dirigere. [...]

FLEXO āre. Frequent. Cato de R. R. c. 49 Flexatoque vti fuerit, crebroque fodito, de vinea et vitibus.

FLEXVS [1] a, um. Partic. [ kamfqei\s2 ] Flexus in obliquum, vid. OBLIQVVS. [...]

FLEXVS [2] ūs. m. [ kamph\ ] Curuatio, conuersio. [...]


page 687, image: s0687

FLEXIO onis. f. [ ka/myis2 ] Actus ipse flectendi. [...]

FLEXIBILIS e. Adi. [ gnampto\s2 ] Quod torqueri, et facile in quamvis partem curuari potest. [...]

FLEXIBILITER apud Augustin...

FLEXIBILITAS atis. f. Solin. c. 65 (al. 52) Circumferunt cornua flexibilitate.

FLEXIBVLVM i. n. Instrumentum ad flectendum. [...]

FLEXILIS e. Adi. [ kampto\s2 ] Quod facile flecti potest. Plin. 11, 37 Item omnium auriculae ac nares, quae modicum eminent flexili mollitia. Cornu flexile Ouid. Met. 5, 383. de arcu.

FLEXAMINO āre. Antiquum, Idem quod Flectere. Pacuuius, Flexaminat aquam lymphatam. Meminit Varro de L. L. 6, 5. Al. flexanima.

FLEXANIMVS a, um. Adi. [ yuxagwgo\s2 ] Flexanima oratio, Quae animum flectere possit. [...]

FLEXILOQVVS a, um. Adi. [ kampiolo/gos2 ] Qui ambigua et obscura loquitur. [...]

FLEXIPES edis. o. Quod pedibus flexis et curuis errat. [...]

FLEXIVICE Adu. i. Flexifice, Per multos flexus. Pacuu. apud Non. 4, 68 Quorsum flexiuice contenderet. Videtur etiam rectius flexifice scribi, quamquam illud seruauit Mercer.

FLEXVMINES Equites Romani appellati sunt, qui prius Celeres dicebantur. Plin. 33, 2 Quidam legunt Flexamines.

FLEXVOSVS a, um. Adi. [ ka/mpeios2 ] Quod varios vel multos habet flexus. [...]

FLEXVOSE Adu. [ kampei/ws2 ] Plin. 18, 35 Si flexuose volitet flamma.

FLEXVRA ae. f. [ kamph\, kamphlo/ths2 ] Flexus, curuatio. [...]

FLEGMA vid. PHLEGMA.

FLEGMEN, s. inis. n. [ fle/gma ] Pedum vitium est, cum ex labore viae sanguis defluit circa talos, Festus. Plaut. Epid. 5, 2, 5 [...]

FLEO fleui, fletum, flere. [ klai/w, qrhne/w ] Lacrimas emittere. [...]


page 688, image: s0688

FLETVR Impers. [ klai/etai ] Ter. Andr. 1, 1, 103 In ignem posita est; fletur. Longo aeuo flebitur Sil. 5, 187.

FLENS entis. Part. Ouid. Trist. 1, 3, 17 Vxor amans flentem flens acrius ipsa tenebat. Conf. Nep. 25, 22, 1. Curt. 3, 5, 5. Tibull. 4, 72. Virg. Aen. 6, 427.

FLENDVS a, um. Part. Ouid. Trist. 3, 11, 37. Id. Rem. Amor. 494. Calamitas huius vitae Augustin. de C. D. 22, 22.

FLETVS [1] a, um. Partic. [ keklaume/nos2 ] Virg. Aen. 6, 481 Hic multum sleti ad superos, belloque caduci. [...]

FLETVRVS a, um. Partic. [ klau/swn ] Ouid. Trist. 4, 10, 79 Non aliter fleui, quam me fleturus ademtum Ipse fuit. Multa fleturum caput Hor. Epod. 5, 74.

FLETVS [2] ūs. m. [ klauqmo\s2, oi)mwgh\, qrh=nos2 ] Cic. Fam. 14, 2 Id quod ego maximo cum fletu legi. [...]

FLEBILIS [2] e. Adi. [ qrhnw/dhs2 ] Plenum lacrimis, vel Dignum quod fleatur. [...]

FLEBILITER Adu. [ qrhnwdw=s2 ] Cic. Tusc. 2, 49 c. 21 Vide quam non flebiliter respondeat. [...]

FLETIFER a, um. Adi. Auson. Eidyll. 6, 74 Gemma fletiferi iaculatur succina trunci.

FLEVO Rheni fluminis ostium, Mela 3, 2 extr. [...]

FLEXABVLA Satirae nomen est apud Varronem, teste Plin. in praef. Nat. Hist. Vid. supra in FLEXIBVLVM.

FLEXANIMVS, FLEXIBILIS vid. FLECTO.

FLEXILE, FLEXIO, FLEXVMINES, FLEXVRA, FLEXVS Vid. FLECTO.

FLI

FLIGO xi, ctum, ere. [ a)ra/ssw ] Verbum antiquum, a quo confligo Affligo, etc. [...]

FLICTVS ūs. m. [ a)ragmo\s2 ] Virg. Aen. 9, 667 Dant sonitum galeae flictu: pugna aspera surgit. [...]

FLO

FLO flare. [ pne/w ] Spirare. Plin. 17, 24 Hic enim si flauerit circa brumam, frigore exurit arefaciens. [...]

FLANS antis. Part. Vento leniter flante Hirt. B. Alex. c. 11. Aquilones contra fluuium flantes Lucret. 6, 717. [...]

FLATVS [1] a, um. Part. Hirt. de B. Afr. c. 52 [...]


page 689, image: s0689

FLATVS [2] ūs. m. [ pneu=ma, a)h/ths2 ] Cic. Off. 2, 19 c. 6 [...]

FLAMEN [3] inis. n. [ pneu=sis2 ] Flatus dicitur. Hor. Carm. 3, 19, 19 [...]

FLABILIS e. Adi. [ pneumatw/dhs2 ] Cic. Tusc. 1, 66 c. 27 [...]

FLABRVM i. n. [ pneu=ma ] vel, vt vult Seruius, Flabra tantum Plur. Venti. Virg. Georg. 2, 293 [...]

FLABELLVM i. n. [ pneumati/dion ] Dimin. a Flabro, accipitur pro Instrumento, quo fit ventilatio ad refrigerandum corpus. [...]

FLABELLVLVM i. n. Dimin. Ter. Eun. 3, 5, 50.

FLABELLIFER a, um. Adi. [ pneumatidiofo/ros2 ] Plaut. Trin. 2, 1, 22 Vnctor, auri custos, flabelliferae, sandaligerulae, etc.

FLABELLO āre. Tertull. de Pall. c. 4.

FLABRALIS e. Adi. Prudent. Apoth. 841 Cum libet, in gelidum flabrali frigore ventum Spiritum existit tenuis et sibilat aer.

FLABRO āre. Prudent. loco modo laudato alii legunt, male quidem, Cum libet in gelidum flabrare frigore ventum.

FLATOR oris. m. [ au)lhth\s2 ] Ab antiquis dicebatur, quem nos Tibicinem vocamus, ab inflatu tibiarum deducta appellatione. [...]

FLATO āre. Frequent. a Flo. Arnob. 2 Cantores tuba, tibia, calamoque flatantes.

FLATILIS e. Adi. Ammian. 30, 4 Flatili sonitu. Conf. Arnob. 6. et Prudent. Harmatig. 531. Varro ap. Non. 4, 353 Labore flatili.

FLATVLENTVS, et FLATVOSVS a, um. Adiectiua Medicis frequentia.

FLATVOSE Adu. apud Celsum esse dicitur.

FLATVRA ae. f. Vitruu. 2, 7 In aeris flatura.

FLATVRALIS e. Adi. Tertull. de Anima c. 10.

FLATVRARIVS i. m. Qui flando aliquid conficit. Gruter. Inscript. p. 638. Inscript. Rein. 11, 89. Praecipue monetam l. 5 Cod. Theod. de falsa moneta.

FLO

FLOCCVS i. m. [ kroki\s2 ] Particula lanarum diuisa a velleribus inutiliter euolans, vel minutiae similes. [...]

FLOCCVLVS i. m. Dimin. [ kroki/dion ] Plin. 16, 7 Nascuntur in robore pilulae nucibus non absimiles, intus habentes flocculos molles, etc. Sic Froben. at Harduin. Floccos molles.

FLOCCIDVS a, um. Adi. Apul. Met. 7 Vestis in sinus floccidos abundans. al. Flaccidos. v. v.

FLOCCIPACIO eci, ere. [ par' ou)de\n h(gou=mai ] Etiam coniuncte scribitur, significatque Nihili facere. [...]


page 690, image: s0690

FLOCCIFACTEON Cic. Att. 1, 16 [...]

FLOCCIPENDO di, ere. [ e)n ou)deni\ lo/gw| ti/qemai ] Idem quod Floccifacere. Ter. Eun. 3, 1, 21 Inuidere omnes mihi, mordere clanculum: ego non floccipendere.

FLOCCOSVS a, um. Adi. Apul. de Herb. c. 62 Floccosis vel lanugineis adnationibus.

FLOCES um. f. Pl. Vuarum purgamenta, et faex vini e vinaceis expressa, inquit Nonius 2, 354. [...]

FLORA ae. f. [ *)anqi/sthra ] Dea. Haec enim, Quum magnas opes ex arte meretricia quaesiuisset, Pop. Rom. scripsit heredem, certamque pecuniam reliquit, cuius ex annuo fenore suus natalis dies celebraretur, editione ludorum, quos appellant Floralia. [...]

FLORALIS e. Adi. ad Floram pertinens: vt, Floralis flamen Varro de L. L. 6, 3. Festum Florale Ouid. d. l. Fulgent. Myth. 1 Florali lasciuiens virguncula petulantia.

FLORALIA orum. n. Pl. [ *)anqesth/ria ] Dies Festi, ludique in honorem Florae instituti. [...]

FLORALICIVS a, um. Adi. Martial. 8, 67 Et floralicias lasset arena feras.

FLORENTIA ae. f. Vitis genus, Tuscis peculiare Plin. 14, 2.

FLORIANVS i. m. [ *flwriano\s2 ] Imperator, qui Tacito successit, dolens Probum militiae peritum a magna exercitus parte esse electum, sibi ipsi venas incidit, effusoque sanguine consumtus est. Auctor Aurelius Victor Epit. c. 36.

FLORIFERTVM [1] i. n. Dies erat festus apud Romanos, ita dictus, quod eo die spicae ad sacrificium ferebantur. Festus. Vet. Gloss. Florifertum [ *)anqofori/a.

FLOS floris. m. [ a)/nqos2 ] Tenerum illud in plantis, quod semina et stamina prima nouorum germinum continet. [...]


page 691, image: s0691

FLOSCVLVS i. m. Dimin. [ a)/nqion ] Cic. Off. 2, 43 c. 12 Ficta omnia celeriter tanquam flosculi decidunt. [...]

FLOSCVLE Adu. Instar floris. Cael. Aurel. Acut. 1, 6, 50 Corpus floscule viuidum.

FLOSCELLVS i. m. Dimin. Apul. de Herb. c. 49 Ad solis cursum floscelli se vertunt. Et mox, Sol cum oritur, floscelli se aperiunt.

FLOREVS a, um. Adi. [ a)nqino\s2 ] Plenus floribus, factus ex floribus. [...]

FLORIDVS a, um. Adi. [ a)nqemo/eis2 ] Quod floret, vel floribus abundat. [...]

FLORIDE Adu. Apul. Met. 11 extr. Vestis floride depicta. Compar. Lactant. de Mort. Pers. c. 3 Ecclesia clarius ac floridius enituit.

FLORIDVLVS a, um. Adi. Dimin. Ore floridulo nitens Catul. 59, 193.

FLORICOLOR oris. Adi. Epigr. sub Petron. p. 217 Hoc tibi lusit de flamine floricolore.

FLORICOMVS a, um. Adi. Floricoma Aetna Auson. Epist. 4, 47.

FLORIFER a, um. item Adi. [ a)nqofo/ros2 ] Saltus floriferi Lucret. 3, 11 Laboris floriferi studium repetunt apes Lucan. 9, 290. al. florigeri.

FLORIFERTVM [2] vid. supra.

FLORIGER a, um. Adi. Idem quod Florifer. v. v. Sedul. 2 pr. Expulerat primogenitum saeuissimus anguis Florigera de sede virum. Hortus Tertull. s. Cyprian. de Iud. Dom. c. 8.


page 692, image: s0692

FLORILEGVS a, um. Adi. [ a)nqo/logos2 ] Florilegae nascuntur apes Ouid. Met. 15, 366. Florilegas vocat a legendis fioribus.

FLORIPARVS a, um. Adi. Ver sloriparum Auson. Technopaegn.

FLORVLENTVS Floribus plenus. Solin. c. 7. et Per. vig. Ven. v. 19. Ambros. Orat. in obit. Valentiniani II. sub fin.

FLORVS a, um. Adi. antique pro Floreusvel Florens. Laudatur Virg. Aen. 12, 605 [...]

FLOREO ui, ere. [ a)nqe/w ] Floridum esse, et flores habere. Cic. Tusc. 1, 69 [...]

FLORENS entis. Partic. [ a)nqw=n ] Plaut. Persa 1, 3, 18 amator puellae corollam dat his verbis, Do tibi hanc florentem florenti: tu hic eris dictatrix nobis. [...]

FLORENTER Adu. Hieron. Chron. Ann. Const. 18 Rhetores florentissime docent.

FLORESCO ere. [ a)nqe/w ] Floridum fieri. [...]


page 693, image: s0693

FLORESCENS entis. Partic. Cic. pro Cael. 79 c. 31 Nolite Iudices, etc. hunc nunc primum florescentem firmata iam stirpe virtutis tanquam turbine aliquo, aut subita tempestate peruertere.

FLORETVM i. n. Locus, vbi flores abundant. Cathol.

FLORIARIVM i. n. Idem. Zeno Veron. Serm. de Laz.

FLV

FLVCTIFRAGVS, FLVCTIVAGVS, FLVCTVO, FLVCTVOSVS, FLVCTVS, FLVENTVM, FLVENTISONVS, FLVIDVS, FLVITO, FLVMEN vid. FLVO.

FLVENTINI orum. m. [ *flouenti/noi ] Italiae Populi, praeterfluenti Arno appositi Plin. 3, 5.

FLVMEN [1], cum deriuatis; it. FLVMENTANA Porta, vid. mox inter deriuata a FLVO.

FLVO xi, xum, (olim fluctum et flutum) ere. [ r(e/w ] De naturali motu aquarum dicitur, vt Flare de motu aeris: Sed latius patet, ac fluere dicuntur liquida omnia non modo, sed quaecunque motu ita facili et velut lubrico mouentur, vnde porro Metaphorice tum ad copiam significandam, tum ad successus rerum faciles, et velut spontaneos ac naturales, adhibetur; itemque ad iudicandam ruinamrerum, et interitum. [...]

FLVENS entis. Partic. [ r(e/wn ] Aqua fluens Ouid. de Arte Am. 3, 62. [...]


page 694, image: s0694

FLVENTER Adu. Lucret. 4, 226 [...]

FLVENTIA ae. f. Ammian. 30, 12 Eloquentiam inanis quaedam imitatur fluentia loquendi. Cael. Aurel. Tard. 2, 3 Fluentiam retinere.

FLVENTISONVS a, um. Adi. [ namatohxh\s2 ] Litus fluentisonum Catul. 62, 52.

FLVENTO āre. Venant. Fortun. de Vit. Mart. 4, 641 Pergis ad Augustam qua Virdo et Licca fluentant.

FLVENTVM i. n. [ na=ma, r(ei=qron, r(eu=ma ] Flumen, siue Aquae decursus. [...]

FLVCTVS ūs. m. [ sa/los2, ku=ma, kludw\n ] Aquae discurrentis moles atque impetus, quae et Vnda dicitur. [...]

FLVCTICVLVS i. m. Dimin. Apul. Apol. p. 296 Quamlibet leuiter motis flucticulis.

FLVCTICOLA ae. c. In fluctibus habitans. Sidon. Carm. 10, 1 Flucticolae cum festa nurus Pegasaea per antra.

FLVCTICOLOR oris. Mart. Capel. 1 p. 18 Flucticolor hyacinthi profunditas.

FLVCTIFRAGVS a, um. Adi. [ salago\s2 ] Litus fluctifragum, i. Fluctus ipsos frangens Lucret. 1, 386. Epitheton est Poeticum. Add. Tertull. de Iona naue 38.

FLVCTIGENA ae. c. In fluctibus natus. Mart. Capell. 1 p. 9 Fluctigena spectans quali sub gurgite Nereus. Add. Id. 9 p. 310.

FLVCTIGENVS a, um. Adi. Idem. Auien. in Arat. 1159 Fluctigeni speciem monstri superinuehit Auster.

FLVCTIGER a, um. Adi. Ferens aut patiens fluctum. Tunc se fluctigero tradit mandatque paroni Cic. Fragm. Vid. Isidor. 19, 1.

FLVCTISONVS a, um. Adi. Sil. 12, 355 Insula fluctisono circumuallata profundo.

FLVCTIVAGVS a, um. Adi. [ kumato/plagktos2 ] Nautae fluctiuagi Stat. Silu. 3, 1, 84. Vnda Stat. Theb. 1, 279. Idem ibid. 9, 360.

FLVCTVO ere. [ kumai/nw, saleu/w, kludwni/zomai ] Fluctus agitare. i. Vndas facere. [...]


page 695, image: s0695

FLVCTVANS antis. Partic. [ saleu/wn ] Cic. Att. 1, 7 (20) [...]

FLVCTVATVS a, um. Adi. [ saleuqei\s2 ] Iactatus et agitatus. Plin. 4, 12 Delos diu fluctuata, vt proditur, sola motum terrae non sensit. Idem 9, 8.

FLVCTVATIM Adu. [ kludwnhdo\n ] Iactanter et solute, vt ait Non. 2, 333. [...]

FLVCTVATIO onis. f. [ za/lh, ku/mansis2, kludw\n ] Fluctuatio stomachi dicitur, Quando stomachus siue ventriculus cibum non amplexatur: et quidam veluti siuctus audiuntur huc atque illuc ferri dum incedimus Plin. 20, 8. [...]

FLVCTVABVNDVS a, um. Sidon...

FLVCTVOSVS a, um. Adi. [ kludwnw/dhs2 ] Mare fluctuosum Plaut. Rud. 4, 2, 5. [...]

FLVOR oris. m. Fluxus, Destillatio. [...]

FLVXVS [1] a, um. Adi. [ r(ow/dhs2, r(uto\s2 ] dicitur Quod fluit. Plin. 9, 38 [...]

FLVXE Adu. [ r(owdw=s2 ] Varro de R. R. 2, 11 [...]

FLVXIO onis. f. [ r(oh\, r(u/sis2 ] Fluxio aquarum Cic. de Diuin. 1, 111 c. 49. [...]

FLVXVRA ae. f. Quod fuit ex prelo. Columel. 3, 2, 17 [...]

FLVXVS [2] ūs. m. Onomast. Vet. [ r(oh\, Fluxus, fluxio. Pall. Oct. 10, 1 Fluxus olei sub prelo. [...]

FLVXIBILIS e. Adi. Vet. Interp. Iren. 2, 29 Eliquatio cum fluxibili materia.

FLVXILIS e. Adi. Tertull. aduers. Valent. c. 24.

FLVXIPEDVS a, um. Adi. Vt, Fluxipeda vestis Auien. Arat. Phaenom. v. 288.

FLVXVOSVS a, um. Adi. Columel. 8, 17, 5 Fluxuosi specus. Sed mel. Flexuosi.

FLVITO āre. Frequent. [ e)pipola/zw ] Saepe et continue fluere. [...]

FLVITANS antis. Partic. [ e)pipola/zwn ] Cic. pro Sext. 46 c. 20 [...]


page 696, image: s0696

FLVITANTER Adu. Apud Mart. Capell.

FLVTO āre. Idem quod Fluito. Antiquum. Lucret. 3, 190 Namque mouetur aqua, et tantillo momine flutat. Ita Lambin. Al. Fluctat. Conf. 4, 75.

FLVTA ae. f. Flutae, Muraenae in freto Siculo, in summo supernatantes, et nunquam sese mergentes Macrob. Saturn. 3, 15. [...]

FLVIBVNDVS a, um. Mart. Capel. 1 extr. Fluibunda luxu puella.

FLVIDVS a, um. Adi. [ r(uto\s2 ] Modo Fluentem significat, modo Humectum, modo Molle. [...]

FLVIDO āre. Fluidum reddere. Cael. Aurel. Tard. 5, 12.

FLVISCO ere. Dracont. Hexaem. v. 577. August. de Ciu. Dei 21, 5 et 7.

FLVVIDVS a, um. Adi. Idem quod Fluidus. Lucret. 2, 463 [...]

FLVMEN [2] inis. n. [ potamo\s2 ] Aqua fluens. Varro de L. L. 4, 5 p. 12, 23 [...]


page 697, image: s0697

FLVMICELLVS i. m. Dimin. Innocent. de Casis p. 227 Habet sub via flumicellum, et trans flumicellum aquam viuam.

FLVMINIA ae. f. Innocent. de Casis p. 227 In ipsum iugum fluminia excurrit, et alibi.

FLVMINEVS a, um. Adi. [ pota/mios2 ] Aqua fluminea Ouid. Fast. 2, 596. [...]

FLVMINALIS e. Adi. Idem. Cael. Aurel. Tard. 1, 1 Fluminales nauigationes. Idem 1, 4 Fluminales cancri. [...]

FLVMENTANVS a, um. Adi. Idem. Porta flumentana; sic appellata, quod Tiberis partem ea fluxisse affirmant Festus. Huius meminerunt Varro de R. R. 3, 2.

FLVVIVS i. m. [ potamo\s2 ] Dicitur Amnis perpetuo fluens. Hoc quoque nomen, vt Flumen, cum propriis coniungitur. [...]

FLVVIA ae. f. Antiquis. Laudat Non. 3, 100 [...]

FLVVIALIS e. Adi. [ pota/mios2 ] Quod ex fluuio est. [...]

FLVVIATILIS e. Adi. [ potamhgo\s2 ] Quod in fluuio viuit. [...]

FLVVIATICVS a, um. Adi. [ potamiko\s2 ] Idem quod Fluuiatilis. Columel. 8, 15 Vbi delitescentibus fluuiaticis animalibus insidientur. Arena Vitruu. 1, 4 extr.

FLVVIATVS a, um. [ potamwto\s2 ] In fluuio curatus. Plin. 16, 39 Haec qua diximus ratione fluuiata decorticatur. i. Macerata in aqua fluuiatili. Sic dicere possumus Cannabem fluuiatam et Linum.

FLVVITO āre. pro Fluitare, ex MSS. Solin. c. 35 produxit Salmas. Exerc. p...07. [reading uncertain: page damaged] et ex Plin. 16, 40. Exerc. p. 726.

FLVONIA Iuno dicta est, quam mulieres colebant, quod sanguinis fluorem in conceptu retinere putabatur Fest.

FLVVIONIA est apud Arnob. 3 p. 118. et

FLVVONIA apud Mart. Capel. 2 p. 37.

FLVSTRA dicuntur, quum in mari fluctus non mouentur; quam Graeci malaki/an vocant Fest. Sed Tertull. de Pall. c. 2 [...]

FLVVIALIS, FLVVIATICVS, FLVVIATILIS, FLVVIATVS, FLVVIVS, FLVXIO, FLVXVS etc. vid. FLVO.

FOB et FOC

FOBII qui nunc dicuntur Fabii. Vid. FABIIet FOVIIsuis locis.

FOCALE is. n. [ a)sfaragei=on ] Genus ligaminis ad fauces velut fascia quaedam collum ambiens, quod fauces ac collum perfrigźre non sineret, et pronuntiationi conduceret. [...]

FOCANEVS a, um. Adi. [ a)sfara/gios2 ] Columel. 4, 24, 10 [...]

FOCARIVS [1] vid. infra voce FOCVS.

FOCILO, vel, vel are. Blande tractare, mulcere, volunt esse. [...]


page 698, image: s0698

FOCILLATVS a, um. Part. Recreatus. Plin. Epist. 3, 16 [...]

FOCILLATIO onis. f. Focillationes, inquit Festus, a Fouendo, i. e. calefaciendo dictae sunt.

FOCILLATOR oris. m. Digest....

FOCILLATRIX icis. f. Apud Plin....

FOCVLA, FOCVLVS vid. FOCVS.

FOCVS i. m. [ e(stia\, e)sxa/ra ] a Fouendo: In quo ignis seruatur. [...]

FOCVLVS i. m. Dimin. e(stia/dion ] In quo ignis accenditur, vt cibus coquatur, eos enim habebant ferreos, vt ignitabula: [ e)sxa/ran Graeci appellant. Plaut. Capt. 4, 2, 67 [...]

FOCVLA orum. n. Focula ventris, pro Nutrimentis, auctore Nonio 1, 31 dixit Plaut. Pers. 1, 3, 24. Conf. Lambin. ad Plaut. Capt. 4, 2, 67.

FOCVLO vid. FOCILO.

FOCARIVS [2] a, um. Adi. e)sxa/rios2 Vet. Gl.] Variarum rerum attributum, quae a Foco denominantur. [...]

FOD

FODIO fodi, fossum, ere. [ o)ru/ttw, ska/ptw ] Cauare immissa re acuta, interiora alterius rei mouere et vertere etc. [...]


page 699, image: s0699

FODIENS entis. Partic. Ouid. Met. 11, 535 Aliis murum fodientibus extra.

FOSSVS a, um. Partic. Terra fossa et subacta Pallad. Nou. t. 6. Conf. Plin. 17, 21 Hard.

FODICO āre. [ nu/ttw ] pro Peruellere, pungere, dolore afficere. Cic. Tusc. 3, 35 c. 16 [...]

FODICATIO onis. f. Apud Celsum esse dicitur.

FODICATOR oris. m. Apud Hieronymum.

FODINA ae. f. Locus, vbi quid foditur. Plin. 33, 6 [...]

FOSSA ae. f. [ ta/fros2, diw/ruc ] Terra fossa et excauata. [...]

FOSSVLA ae. f. Dimin. [ tafri/dion ] Cato c. 161 [...]

FOSSO āre. pro Fodere Ennius dixit apud Varr. de L. L. 6, 5 p. 81, 15 Decretum est fossare corpora telis.

FOSSATVM i. n. [ o)/rugma ] pro Fossa. Plin. 17, 21 [...]

FOSSATVS i. m. Terminus in fossato positus: p. 254 Constituimus fossatos, quos Augusteos appellamus. Et p. 267 Fossati alii finales maiores.

FOSSOR oris. m. [ skapth\r, skapanh/ths2 ] Qui fodit. [...]

FOSSIO onis. f. [ diwruxh\, ska/mma ] Col. 5,.. Deinde malleolo inter ordines posito, crebris fossionibus pastinatum resoluere. [...]


page 700, image: s0700

FOSSVRA ae. f. [ ska/leuma ] Idem, quod Fossio. Columel. 4, 14, 2 Hanc planam fossuram maxime nos probauimus. Suet. Calig. c. 37 Complanata fossuris montium iuga. Conf. Vitr. 8, 1.

FOSSILIS e. Adi. [ o)rukto\s2 ] Quod foditur. [...]

FOSSICIVS a, um. Adi. [ o)rukto\s2 ] Quod foditur. Arena fossicia Plin. 36, 13. Sal fossicius Scribon. Larg. 59 et 60.

FOEC

FOECVNDVS a, um. quod rectius sine Diphthongo scribitur, FECVNDVS, ab obsoleto FEO, v. v. Adi. [ eu)/tokos2, poluto/kos2 ] Quod fructum facit, et ferax est: tum quidqutd frequens, copiosum, numerosum, intelligi volunt. [...]

FOECVNDITAS, melius FECVNDITAS atis. f. [ eu)toki/a, polutoki/a ] Plin. 20, 6 Fecunditatem etiam feminarum hoc cibo augeri, etc. [...]

FOECVNDO, seu FECVNDO potius, are. [ poluto/kon poiw= ] Abundantem seu fructiferum facere. [...]

FOECVNDITO āre. Vox aureae aetatis, ex fragmento orationis funebris depromta, apud Fabret. Inscript. p. 169.

FOECVNDE, s. Adu. [ poluto/kws2 ] Laudatur Apul. de Mund. p. 67, 22 [...]

FOED

FOEDVM Antiqui dicebant pro Hoedo; Folus, pro Olere; Fostem, pro Hoste; Fostiam, pro Hostia, Fest.

FOEDVS [1] eris. n. [ o)/rkion, sunqesi/a, sunqh/kh ] Est conuentio et pactum, quo voluntates et vires ad aliquam rem coniunguntur. [...]


page 701, image: s0701

FOEDIFRAGVS a, um. Adi. [ e)/kspondos2 ] Ruptor foederis. Cic. Off. 1, 38 c. 12 Poeni foedifragi, crudelis Annibal. Conf. Gell. 19, 7.

FOEDERO āre. Foedere facto conciliare et coniungere. [...]

FOEDERATVS a, um. Part. [ o(mo/spondos2 ] Foederati dicuntur Populi, qui foedere icto cum aliis populis societatem coierunt. [...]

FOEDERATIO onis. f. ICt. in Dig...

FOEDERATOR oris. m. ICt. in Cod...

FOEDERATICVM i. n. Stipendium foederatorum. In Novel. Iustin.

FOEDVS [2] a, um. Adi. [ dusidh\s2, miaro\s2 ] Deformis. [...]


page 702, image: s0702

FOEDO āre. [ miai/nw, r(upai/nw, foru/nw ] Polluere, inquinare. [...]

FOEDANS antis. Partic. Virg. Aen. 11, 86. et 12, 871. Ouid. Met. 7, 850.

FOEDATVS a, um. Partic. Liu. 3, 32 [...]

FOEDATIO onis. f. Apud Symmach....

FOEDATOR oris. m. Apud Gell....

FOEDE Adu. [ miarw=s2 ] Turpiter, vel Crudeliter. [...]

FOEDITAS atis. f. [ ai)sxro/ths2, miari/a ] Turpitudo. [...]

FOEM

FOEMEN vid. FEMEN.

FOEMINA, melius FEMINA ae. f. [ qh=lus2, qu/leia ] A Feminis mollitie, vt quidam putant: siue a Fetu, vt nos remur, vnde Femen, Femur, et Femina descendere putamus. [...]


page 703, image: s0703

FOEMELLA ae. f. Diminut. Catul. 56, 7 Femellas omnes amice prendi.

FOEMINAL, s. alis. n. pro Genitalibus muliebribus. [...]

FOEMINAMAS aris. Tertull. aduers. Valent. c. 10 In imagine sua feminamare. Id, quod Irenaeus 1, 1 his verbis exprimit, In imagine sua siue coniuge masculofemina.

FOEMINOR ari. [ gunaiki/zomai ] Feminam agere, vt vitulari et similia. [...]

FOEMINATIO onis. f. Const. Afer 6, 1 Causa in feminis feminationis.

FOEMINEVS, s. potius FEMINEVS a, um. Adi. [ qh=lus2 ] Quod pertinet ad feminam. [...]

FOEMININVS a, um. Adi. [ qhluko\s2 ] Quinctil. 1, 4, 24 [...]

FOEMININE Adu. Charis. 1 p. 55 etc. Mendum neutro Varro in Admirandis dixit, Magnum mendum: sed Ouid. de Arte Am. 1, 249 feminine, Nocte latent mendae. Sic alibi frequenter. Conf. Arnob. l. c.

FOEN

FOENARIVS [1] vid. FOENVM.

FOENERATICIVS, FOENERO, FOENEBRIS vid. FOENVS.

FOENICVLVM i. n. [ ma/raqron ] Herbae nomen. [...]

FOENICVLARIVM i. n. Cic. Att. 12, 8 [...]

FOENVM, melius FENVM i. n. [ xo/rtos2 ] dictum, quod herbae eaedem manentes, quotannis nouas pariant, vt Festus, cuius locum damus in FOENVS. [...]

FOENARIVS [2] a, um. Adi. Falces foenariae Vlp. in l. instrum. D. de instructo vel instrum. leg. Varr. de L. L. 4, 31.

FOENEVS a, um. Adi. [ xortino\s2 ] Ex foeno factus. [...]

FOENICIVM vid. PHOENICEVS, n. 2.

FOENILE is. n. [ xortobolw\n ] Locus, in quo seruatur foenum. [...]


page 704, image: s0704

FOENISECA ae. c. [ xortoto/mos2 ] Qui secat foenum. [...]

FOENISECIVM, i. n. vel, vt alii scribunt FOENISICIVM [ xortokopi/a ] Ipsa foeni sectio, et veluti messis foeni. [...]

FOENISEX ecis. c. [ xortoko/pos2 ] Idem, quod Foeniseca. Plin. 18, 28 Igitur cornu propter oleum ad crus ligato foenisex incedebat. Quae foeniseces praeterierunt Varro R. R. 1, 49.

FOENISICIA ae. f. Foenisiciae instiruendae Colum. 11, 2, 40. Varro de R. R. 1, 49 Tum de pratis stipulam rastellis eradi, atque addere foenisiciae cumulum. Id. 47 et 56. Cato de R. R. c. 53.

FOENVMGRAECVM, vel i. n. [ th/lis2 ] Herbae genus, quod vocant alii Carphos, aliqui Buceras, alii Aegoceras, quoniam corniculis semen est simile. [...]

FOENVS, oris. n. melius, puto, FENVS sed illud libros occupauit: [ da/neion, to/kos2 ] pecunia fecunda quasi, h. e. locata alii, intercedente vsura, quae ipsa quoque Fenus est. [...]


page 705, image: s0705

FOENVSCVLVM i. n. Dimin. [ danei/dion ] Plaut. Pseud. 1, 3, 53 Inuenires mutuum: ad danistam deuenires, adderes foenusculum.

FOENERO, are; et FOENEROR ari. [ danei/zw ] idem significant, nempe foenori dare, vel foenore accipiendo exhaurire, vel denique foenus addere, s. lucrum afferre. [...]

FOENERATVS a, um. Depon. Ter. Phorm. 3, 2, 8 [...]

FOENERATOR oris. m. [ daneisth\s2, tokisth\s2, xrh/sths2 ] Qui dat ad vsuram, Graece Danista dicitur. [...]

FOENERATRIX icis. f. Valer. Maxim. 8, 2, 2 de C. Visellio, Ex amica obsequenti subito districtam foeneratricem agere coepit, i. duram exactricem.

FOENERARIVS i. m. Idem, quod Foenerator. Firmic. 3, 8 extr. Faciet delatores, absconsos, subdolos, malitiosos, maleficos, foenerarios.


page 706, image: s0706

FOENERATIO onis. f. [ daneismo\s2 ] Cic. pro Flacc. 56 c. 23 [...]

FOENERATO Adu. [ daneistikw=s2 ] Plaut. Asin. 5, 2, 52. Idem Men. 4, 2, 40 Nae illam mecastor foenerato abstulisti: h. e. hoc furtum magno tibi constabit.

FOENERATICIVS a, um. Adi. [ daneistiko\s2 ] Vt, Res foeneraticia, quae data est foenori, siue accepta, aut ad foenus pertinet. [...]

FOENERATORIVS a, um. Adi. [ daneistiko\s2 ] Val. Max. 2, 6, 10 Auara et foeneratoria Gallorum philosophia. Foeneratorios, Substantiue, pro Foeneratoribus posuit Iul. Firmic. 3, 8.

FOENERALIA orum. n. [ tokistei=a ] Volebant viri quidam docti, Tempus, quo foenus cessabat, et finiebatur, reddebaturque pecunia. [...]

FOENEBRIS e. Adi. [ tokistiko\s2 ] Ad foenus pertinens. [...]

FOET

FOETEO ere. [ kinabra/w, brwma/omai ] Male olere. [...]

FOETENS entis. Partic. Ammian. 22, 7 Foetentes Iudaei. Vid. locum Saluiani, quem statim damus in FOETIDVS.

FOETESCO ere. Isidor. Orig. 20, 3 Aqua foetescit vetusta.

FOETIDVS a, um. Adi. [ dusw/dhs2, baru/osmos2 ] Male olens. [...]

FOETIDITAS atis. f. [ kinau/ra, bdelugmi/a ] pro Foetore. [...]

FOETIDO āre. Foetidum reddere. Pareus hoc verbum asseruit Plauto Merc. 3, 3, 13 Ieiunitatis plenus animam foetidas. Gronou. Anima foetida, vid. FOETIDVS. Conf. Reines. Var. Lect. 2, 8. et 3, 18.

FOETOR oris. m. [ duswdi/a, bdelugmo\s2 ] Colum. 12, 18 [...]

FOETEROSVS a, um. Adi. Zeno Veron. Panni foeterosi. Idem, Prandia foeterosa.

FOETVLENTVS a, um. Adi. Arnob. 7 p. 225 [...]

FOETVLENTER Adu. Veget. 3, 4 Foetulenter mingere.

FOETVTINAE arum. f. Pl. Loca foetida. [...]

FOETIFER, FOETIFICO etc. vid. infra in FOETVS.

FOETVS [1], (melius FETVS vid. FEO) ūs. m. [ gonh\, ge/nnhma, ku/hma, e)/kgonon, e)/mbruon, bla/sth ] Partus animalium, et aliarum rerum, vnde aliquid nascitur. [...]


page 707, image: s0707

FOETVS [2], siue a, um. Adi. [ e)/gkuos2, e)gku/mwn, toka\s2 ] Seruius: Foeta dicitur et Grauida, et Partu liberata. [...]

FOETOSVS a, um. Adi. Idem, quod Foetus. Vt, Oues foetosae Sarisb. 8, 17. et Vulg. Psal. 143, 13.

FOETVOSVS a, um. Adi. [ e)/gkuos2 ] Quod saepe fuit foetum, effoetum. [...]

FOETVRA ae. f. [ ku/hsis2 ] Genitura et pariendi tempus. [...]

FOETVRATVS a, um. Adi. Tertull. adu. Valent. c. 25 Semen foeturatum in corpore.

FOETIFICO āre. [ kue/w, loxeu/w ] Foetum facere, parere. Plin. 10, 8 Accipitres totius Massiliae humi foetificant. Id. 9, 38. Solin. c. 22 extr. de Thynno, In ponto, nec alibi paene foetificant.

FOETO āre. [ loxeu/omai ] Idem, de auibus. Columel. 8, 15 sub fin. Circa paludes, in quibus plerumque foetant. i. Oua ponunt. Ibid. 8 et 12.

FOETIFICVS a, um. Adi. [ kuhtiko\s2 ] Vt, Foetificus humor Plin. 9, 51.

FOETIFER a, um. Adi. Idem. Plin. 7, 31 Vbi foetifer potu Nilus, qui foecundas facit inde bibentes.

FOL

FOLIVM i. n. fu/llon, pe/talon ] Est tam Arborum, quam Herbarum et Florum; a Graeco venit, inquit Festus, quod illi [ fu/llon dicunt. [...]


page 708, image: s0708

FOLIACEVS a, um. Adi. [ petaloeidh\s2 ] Quod ex foliis factum est, vel Foliis simile. Plin. 19, 7 Paucis foliacea et lata, vt atriplici sunt semina.

FOLIATVS a, um. Adi. Apul. Met. 4 init. Arbores prolixe foliatae. Pallad. 4, 10 Rami foliati. de Citreo.

FOLIATVM i. n. Vnguentum, quo matronae Romanae vtebantur ad gratiam et delicias, dictum a foliis malobathri, quae plurima recipit. [...]

FOLIATIO onis. f. Germinatio. Columellae tribuitur.

FOLIATVRA ae. f. Ratio et modus foliorum. Vitruu. 2, 9 de Cedro, Arboris eius sunt similes cupressae foliaturae.

FOLIATILIS e. Adi. Fortunat. de Vita Martini 4, 535 Vento motus iners simulans foliatilis vmbrae.

FOLIOSVS a, um. Adi. [ fullw/dhs2 ] Foliis plenus. Plin. 24, 15 Chamaecissos spicata est tritici modo, ramulis quinis fere, foliosa. Idem 21, 15. et 12, 11 Foliosior tamen roseique floris. et 25, 13.

FOLLIS is. m. [ fu=sa, qu/lac ] Quidquid ex corio factum est, vt impleatur: cuiusmodi Saccus, crumena, et alia. [...]


page 709, image: s0709

FOLLICVLVS i. m. Dimin. [ qula/kion ] Sacculus, de iisdem rebus, de quibus Follis, dicitur. [...]

FOLLICVLARE Pars remi, quae folliculo tecta est, a quo Vita follicularis dicta est. Fest.

FOLLITIM Adu. [ qulakhdo\n ] Seruus astutus Plaut. Epid. 3, 2, 4 [...]

FOLLEO ere. Hieron. ad Eustoch. Epist. 22 c. 12 Si pes laxa pelle non folleat. Salmasius mauult Follare. Nam

FOLLATVS a, um. Inflatus, tumens. Vt, Calcei follati Isidor. 19, 34. et Vela follata Salmas. de Pallio p. 199.

FOLLICO āre. Follium more reciproco spiritu nares agito. [...]

FOLLICOSVS a, um. Adi. Folliculis refertus. Vt, Papauer follicosum Apul. de Herb. c. 53.

FOM et FON

FOMENTATIO, FOMENTVM, FOMES, FOMITO vid. FOVEO.

FONES Dii siluatici in Gloss. Isidor. Conf. Mart. Capell. 2 p. 41. Iidem forte, qui Fauni: nisi plane ex hoc corruptavox. Alii apud Capellam legunt Fines, quod non displicet Grotio.

FONS fontis. m. [ phgh\, krh/nh, pi=dac ] A Fundendo dicitur, inquit Festus. [...]


page 710, image: s0710

FONTICVLVS i. m. Dimin. [ phgi/dion ] Plin. 31, 10 [...]

FONTANVS a, um. Adi. [ phgai=os2 ] Quod ex fonte est. Plin... Fontanae aquae cyathos duos. Sic Columel. 12, 8 et 11. Ouid. Fast. 1, 269.

FONTALIS e. Adi. [ krhnai=os2 ] Idem. Plaut. Stich. 5, 4, 17 Vtrum Fontali, an Libero, imperium te inhibere mauis? Al. Fontinali.

FONTANA ae. f. Substant. Fons. Innocent. de Cas. p. 233. 237. 245.

FONTANALIS e. Adi. Idem. Vitruu. 8, 3 pr. Aquam siue fontem luci cuiusdam prope Romam Fontanalem dixit.

FONTANEVS a, um. Adi. Idem. Solin. c. 50 extr. Enydros exsudat, vt clausam in eo putes fontaneam scaturiginem. Innocent. de Cas. p. 239 Fontanea pars.

FONTINALIS e. Deus antiquis dicebatur, qui fontibus praeerat. [...]

FONTINALIA Festo; Fontinalia Varroni de L. L. 5, 3. Feriae erant fontibus dicatae, quibus et coronae in fontes coniici, et putei coronari solebant.

FONTICOLA ae. c. Qui fontes adorat. Cyprian. in Vit. S. Caes. Arel. Conf. Cluuer. Germ. Ant. 1, 34.

FONTIGENAE arum. f. Pl. Musae, Nymphae. Mart. Capell. Carm. 6, 1 O sacra doctarum prudentia fontigenarum. Conf. 9 p. 308.

FONTIGER a, um. Adi. Fontes habens. Vt, Numen fontigerum, pro Neptuno, in ara, vndis et aquis dicata Romae apud Ferret. Mus. Lapid. p. 32.

FONTEIA Gens, vnde Vestalis virgo, Fonteii soror, cuius causam egit Cicero in Orat. pro Font. 37 [...]

FONTEIANVS a, um. Adi. Cic. de Arusp. Resp. 57 Fonteianum nomen Clodio adoptato inditum.

FOR

FORA orum. n. Pl. Vid. FORVM.

FORAGO inis. f. Filum est, auctore Festo, quo textrices opus diurnum distinguunt: a Forando dictum. [...]

FORAMEN inis. n. [ trh=ma, tru/phma, o)ph\ ] Effectus s. opus forantis. [...]

FORAMINO āre. Vnde

FORAMINATVS a, um. Quod foramina habet. Sidon. Epist. 2, 2 Foraminatus paries. Conf. Epist. 3, 5.

FORAMINOSVS a, um. Adi. [ trhmatw/dhs2 ] Quod foraminibus abundat. Foraminosa caro Tertull. de Patient. c. 14.

FORARIA ae. f. Appellatur Mulier, quae fructus villae venales, poma, nuces, etc. defert in forum. Blond. Triumph. Rom. 9 p. 182 A.


page 711, image: s0711

FORAS Adu. [ e)/cw, e)kto\s2, qu/raze ] Ad locum. [...]

FORIS [1] Adu. [ qu/rhfi, e)/ktoqi ] In loco, vel de loco. [...]

FORINSECVS [1] Adu. [ e)/cwqen ] Plin. 13, 22 [...]

FORBEA ae. f. Festus, Forbeam antiqui omne genus cibi appellabant, quam Graeci forbh\n vocant. Meurs. Exerc. Crit. 2, 4 Forbam.

FORCEPS ipis. [ pura/gra, karki=nos2 ] tam m. quam f. secundum Priscianum; (saepius tamen f. et rectius, vti censet Voss. de Anal. 1, 17) [...]

FORCILLO āre. Plaut. Pseud. 2, 2, 36 Tu inuentus vero meam qui forcilles fidem. Vid. FVRCILLO sub FVRCA.

FORCTIS e. Adi. i. Fortis, frugi, bonus, validus Fest.

FORCTVS a, um. Adi. Idem, apud Fest. in Horctus. A Gr. [ e)rkto\s2, munitus. In XII Tab. Forcti sanatique idem ius esto.

FORCVLVS vid. FORICVLVS.

FORDA ae. f. [ kuoforou=s.a ] Bos praegnans, a Ferendo dicta. Ouid. Fast. 4, 631 [...]

FORDICIDIA Sacra, inquit Varro de L. L. 5, 3 [...]

FOREM es, et. [ genoi/mhn ] Quasi fuerem, h. e. essem, es, et, et Infinitiuo, Fore, i. Futurum esse. [...]


page 712, image: s0712

FORENSIS [1] vid. FORVM.

FORES vid. FORIS.

FORETANI Plinio Istriae populi, de quibus idem meminit 3, 19.

FORETII [ *forhti/oi ] Latii populi, de quibus Plin. 3, 5.

FORFEX icis. f. [ tomo\s2, yali\s2 ] Instrumentum secandi e duobus velut cultris compositum. [...]

FORFICVLA ae. f. Dimin. [ yali/dion ] Plin. 32, 11 s. 53 [...]

FORI orum. m. Pl. [ katastrw/mata ] Videtur hoc nomen cum forando aliquam cognationem habere, et cauum aliquid notare, quod transiri potest, vbi multi transeunt et versantur. [...]

FORVLI [1] orum. m. Pl. Dimin. [ qula/kia ] Armariola, siue Capsulae, in quibus reponuntur libri: quod ipsum quoque ad illam caui notionem, quam foris esse diximus, referri potest. [...]

FORIA [1] orum. n. Pl. [ a)fodeu/mata u(gro/tera ] Stercora liquidiora, vt ait Nonius 2, 352. Vnde Conforire verbum, quod vide suo. loco.

FORIA [2] ae. f. Morbus suum, si sequimur receptam hodie lectionem Varron. R. R. 2, 4, 5 [...]


page 713, image: s0713

FORIO ire. Verbum quod Scholiastes Iuuenalis Sat. 3, 38 interpretatur Ventrem deonerare.

FORIOLVS i. m. Qui foria facile emittit, soluti scilicet ventris; auctore Nonio 2, 352 Laberius in Panilicis, Foriolus esse videris, in coleos cacas.

FORICA ae. f. [ a)fodeute/rion ] Locus, in quem alui stercora deiicimus. Iuuen. Sat. 3, 38 Inde reuersi Conducunt foricas. Proprie de publicis dicitur, Latrina de priuatis. Vet. Scholiast.

FORICARIVS i. m. Scaeuol. l. 17 [...]

FORICVLA [1] vid. FORIS, is. f.

FORICVLVS i. m. Deus putabatur, qui foribus praeerat: sicut Cardinea, Dea quae cardinibus: Limentinus, Deus qui limini. [...]

FORINA Dea, in Romanorum notis legitur FORIN. ROM. AR. D. D. Forinae Romae aras dedicauit. [...]

FORINAE arum. f. Pl. Gruter. p. 9, 5 GENIO FORINARVM. Tubos aiunt et canales fuisse, per quos sordes et foria, hoc est, liquidiora stercora ex vrbe emittebantur.

FORINSECVS [2] vid. FORAS. Adu.

FORIS [2] Adu. Vid. FORAS. Adu.

FORIS [3] is. f. [ qu/ra ] Proprie Foramen est, a FORO, are. Res confecta esset, si inueniretur in bono libro, quod laudatur ex Colum. 8, 17, 6 [...]

FORICVLA [2] ae. f. Dimin. [ quri/on ] A Foribus, foramen, cum valuula Varro de R. R. 1, 59 [...]

FORICVLATA vestis laudatur ex Plin. 8, 48 s. 74 [...]

FORMA ae. f. [ ei)=dos2, i)de/a, morfh\, tu/pos2 ] Facies cuiusque rei, quae illam finit vndique, et ab aliis rebus omnibus distinguit, complectiturque adeo dimensiones omnes, proportiones, resque ipsa adeo est, in quantum notas sui praebet, et sensu vel animo comprehendi potest. [...]


page 715, image: s0715

FORMVLA ae. f. Dimin. Parua forma: et aeque late patet ac Primitiuum suum. [...]


page 716, image: s0716

FORMVLARIVS i. m. Qui formulas tractat et causas agit. Quinctil. 12, 3 extr. Quorum alii se ad album ac rubricas transtulerunt; et formularii, vel, vt ait Cicero, Legulei quidam esse maluerunt.

FORMACEVS a, um. Adi. Latericius. Formas enim esse lateres, vid. n. 8. [...]

FORMOSVS a, um. Adi. [ eu)/morfos2, eu)eidh\s2, eu)sxh/mwn ] Pulcher. [...]

FORMOSVLVS a, um. Adi. Dimin. Varro apud Nonium 1, 109 [...]

FORMOSE Adu. Apul. Met. 5 p. 168, 12 [...]

FORMOSITAS atis. f. [ eu)morfi/a ] Cic. Off. 1, 126 c. 35 Idque positum est in tribus rebus, formositate, ordine, ornatu ad actionem apto. De decoro loquitur.

FORMALIS e. Adi. Suet. in Domit. c. 13 [...]

FORMABILIS e. Adi. Idem ac Formalis. Prudent. Apoth. 1034 Solus homo meruit Domini formabile dextra Os capere. Formabiliora, vt ita dixerim Augustin. de Trin. 11, 2.

FORMASTER i. m. Qui formosum aut calentem hominem imitatur. [...]

FORMITER Adu. Iurare ICti. i. conceptis verbis.

FORMELLA ae. f. Dimin. Apic. 9, 11 Informella piscem formabis. In culinario instrumento vas ad formam piscis effigiatum.

FORMO āre. [ morfo/w, sxhmati/zw ] Formam dare vel inducere. [...]


page 717, image: s0717

FORMATVS a, um. Partic. [ memorfwme/nos2 ] Ad morem Dialecticorum formata conclusio Quinctil. 7, 4. [...]

FORMATIO onis. f. Vitruu. pracf. 2 Formationem puto probandam. Conf. eund. 3, 1 et 5, 1. Sen. Epist. 117. Minut. Fel. p. 124. et Mart. Capel. 2 p. 58. et 9 p. 312.

FORMATOR oris. m. [ kathxisth\s2 ] Qui instruit et format. Formator animi, Formator morum Columel. in praef. 1. Plin. Epist. 8, 23. Sen. ad Helu. c. 8 Formator vniuersi.

FORMATRIX icis. f. Tertul. de Monog. c. 17 Regina tantae ciuitatis formatrix. Claud. Mamert. de Statu animae 1, 26 Accede formatrici formae, quo possis esse formosior.

FORMATVRA ae. f. [ morfwsis2 ] Forma. Lucret. 4, 557 Seruat enim formaturam, seruatque figuram. Ibid. 552. et Arnob. 2 p. 59.

FORMAMENTVM i. n. Lucret. 2, 17 Omnia principiorum Formamenta queunt in quouis esse nitore. i. Simulacra et formationes, in quas formantur et transmutantur prima principia. Add. Arnob. 3 p. 109.

FORMIPOTENS entis. Perperam ex Propert. 2, 4, 28 adducitur: vid. Brouckhus.

FORMIAE, et FORMAE arum. Pl. [ *fo/rmai ] Campaniae vrbs, sedes olim Laestrigonum, quorum memoria a nonnullis horridae dictae sunt. [...]

FORMIANVS a, um. Colles Formiani Hor. Carm. 1, 20, 11. [...]

FORMICA ae. f. [ mu/rmhc ] A Ferendis micis dicta. [...]


page 718, image: s0718

FORMICVLA ae. f. Dimin. Arnob. 7 p. 240 [...]

FORMICINVS a, um. Adi. [ murmh/kios2 ] Quod ad formicam pertinet. Plaut. Men. 5, 3, 19 Atque eccum incedit, mouet formicinum gradum.

FORMICO āre. Adhibetur de motu celeri sed exiguo, qualis est incessus formicarum. Plin. 12, 30 §. 41 Donec formicet cutis.

FORMICANS antis. Partic. [ murmhki/zwn ] Quod formicarum currentium modo sentitur. [...]

FORMICATIO onis. f. [ murmhki/a ] Vitium corporis, quum parua tubercula rotunda et pinguia corpus infestant. [...]

FORMICALIS e. Adi. Idem quod Formicans. Cael. Aurel. Tard. 2, 14 Formicalis pulsus.

FORMICABILIS e. Adi. Idem. Cael. Aurel. Acut. 2, 27 Pulsus latens aut formicabilis, quem Graeci murmhki/zonta vocant.

FORMICETVM i. n. Cauerna formicarum. Apuleii esse dicitur, non habet Ind. Floridi.

FORMICOSVS a, um. Adi. [ murmhkw/dhs2 ] Plenum formicis. Plin. 10, 74 Formicosam arborem sorices cauent.

FORMIDO [1] inis. f. [ u(po/pthcis2, kako/ths2 ] A Formis, siue spectris: nisi veteres Formus dixere pro Calidus, atque inde Formido, quia nonnullis prae metu sudor prorumpit, Haec Voss. Inst. Orat. P. 2 p. 28. [...]

FORMIDO [2] āre. [ u(popth/ssw, ptw/ssw, kataptw/ssw ] Pauere, timere. [...]

FORMIDANS is. Partic. [ u(popth/sswn ] Cerui formidantes Ouid. Met. 15, 475. Al. Formidatis.

FORMIDATVS a, um. Aliud Partic. [ u(po/pthktos2 ] Classe formidatus Hor. Carm. 3, 6, 15. [...]

FORMIDOLOSVS a, um. Adi. [ kata/fobos2, yofodeh\s2 ] Active et passiue sumitur. [...]


page 719, image: s0719

FORMIDOLOSE Adu. [ katafo/bws2 ] Cic. pro Sext. 42 c. 19 [...]

FORMIDABILIS e. Adi. [ frikto\s2 ] Ouid. Met. 2, 857 [...]

FORMIDAMEN inis. n. Apul. Apol. p. 315 Elmenh. Noctium occursacula, bustorum formidamina, sepulcrorum terriculamenta.

FORMIDATIO onis. f. [ fo/bos2 ] Affertur Cic. in Partit. 11 c. 4 In suasione autem, aut spem, aut formidationem deliberantis. Hodie fere legunt Reformidationem; Gloss. Formidatio, [ deilia/.

FORMIDVS vid. mox FORMVS.

FORMIO onis. m. Storea fo/rmos2 a [ fe/rw, quia in eo aliquid fertur. l. 33 §. 18 ff. de instrum. leg. Vid. PHORMIO.

FORMVS, a, um et FORMIDVS, it. FORNVS calidus. [...]

FORNAX acis. f. [ ka/minos2, xoneuth/rion, xo/anos2 ] Caminus, nomen habet a Formum vel Fornum, quod est calidum. [...]

FORNACVLA ae. f. Dimin. [ kami/nion ] Magna est fornacula Iuuen. Sat. 10, 82. Conf. Vitruu. 7, 10 pr. Calumniae fornacula i. auctor, cuius in corde conflata est, Apul. Apol. p. 321, 32.

FORNACEVS a, um. Adi. [ kaminoeidh\s2 ] Factum in modum fornacis: legunt quidam Plin. 35, 14. Sed vid. FORMACEVS.

FORNACARIVS i. m. [ muloqro\s2 ] Qui fornaci praeest; idem seruus, qui et Pistrinarius dicitur et Pistor. [...]

FORNACATOR oris. m. Seruus, qui in balneo curam habet succendendi ignis. [...]

FORNACALIS e. Adi. Fornacem inter numina habitam, Fornacalem deam vocat Ouid. Fast. 6, 314.

FORNACALIA orum. n. Pl. [ kaminai=a ] Feriae sunt (inquit Festus) institutae farris torrendi gratia, quod ad fornacem, quae in pistrinis erat, sacrificium fieri solebat. [...]

FORNIX icis. m. [ kama/ra, sto/a ] Arcus in aedificiis, et quodcunque opus concameratum. [...]


page 720, image: s0720

FORNICO āre. [ kamaro/w ] Fornices facere. [...]

FORNICOR ari. Dep. Scortari, meretricari. Vet. Gl. [ porneu/w, Fornicor, scortor. Sed hoc sensu tantum Vulg. Interp. et Ecclesiastici vtuntur, vt Tertull. de Pudic. c. 22. et adu. Gnost. c. 13.

FORNICATVS a, um. Partic. [ kamarwto\s2 ] Paries fornicatus, cui opponitur Solidus Cic. in Topic. 22 c. 4. [...]

FORNICARIVS i. m. Dicitur Opifex et Propola siue institor, qui tabernas a fisco conducit sub fornicibus, vt ibi merces suas venales habeat: cuiusmodi esse solent in porticibus fori venalium, id est macelli, quas fallas appellant. [...]

FORNICARIA ae. f. Prostibulum. Vet. Gloss. [ po/rnh, a)po\ kama/ras2. Isidor. 10. Vid. Voss. Lex. Etymol. et Tertull. de Pudicit. c. 16.

FORNICATIO onis. f. [ pornei/a ] Fornicis structura. [...]

FORNICATOR oris. m. Tertull. de Pudicit. c. 1 Limitem moechis et fornicatoribus figimus. Saluian. de Gub. Dei 7 p. 283 Vna meretrix multos fornicatores facit.

FORNICATRIX icis. f. Isidor. 10 Fornicatrix est cuius corpus est publicum. Hae sub arcuatis prosternebantur, quae loca fornices dicuntur.

FORO āre. [ tre/w, trh/ptw, titrai/nw ] Fodere, traiicere, vt fiat foramen. [...]

FORATVS [1] a, um. Part. Regulae foratae Vitruu. 10, 13. [...]

FORABILIS e. Adi. [ trhpto\s2 ] Nullo ictu forabilis Ouid. Met. 12, 170.

FORATVS [2] ūs. m. [ trh=ma ] Idem fere quod Foramen, vel potius ipsa Perforatio. [...]

FOROAPPII et similia vrbium et populorum nomina damus voce FORVM n. 7.

FORPEX icis. f. Instrumentum, quo pili inciduntur. [...]

FORS a fortis. f. [ tu/xh ] est, vt inquit Nonius 5, 15 [...]


page 721, image: s0721

FORTE Adu. [ i)/sws2, a)/ra, su/mban, tuxo\n ] h. e. Casu et veluti Per sortem. [...]

FORSAN Adu. idem quod Forte dubitantis: sed rarius [ ta/xa ] Ter. Andr. 5, 5, 1 [...]

FORSIT Idem. Hor. Serm. 1, 6, 49 [...]

FORSITAN Aliud Adu. Eiusdem significationis. [...]

FORTASSIS Aliud Adu. [ i)/sws2 pou= ] Cic. Fam. 2, 16 [...]

FORTASSE Adu. Idem. [ i)/sws2 pou= ] Plaut. Asin. 2, 4, 92. [...]

FORTASSEAN Idem. Apul. de Deo Socrat. p. 44, 40. [...]

FORTAX [1] vid. post FORTITVDO.

FORTEX icis. m. Vnguis s. infima et albida rosae pars. Nebriss.

FORTIS e. Adi. i)sxuro\s2, gennai=os2 Gloss. Lat. Gr.] Proprie Is dicitur, qui est validis viribus praeditus. [...]


page 722, image: s0722

FORTITER Adu. [ a)ndrei/ws2, e)r)r(wme/nws2, i)fi\ ] i. Animose, et infracto animo. [...]

FORTICVLVS a, um. Adi. Dimin. Cic. Tusc. 2, 45 c. 19 [...]

FORTIVSCVLVS a, um. Adi. Aliud Dimin. affert Pareus in Plaut. Mil. 4, 3, 13. Vid. eius Lex. p. 499. Sed improbat Taubm. ad loc. p. 865. Gronou. legit Fortis.

FORTESCO ere. [ kratu/nomai ] Fortem fieri. Naeuius, Crescit annis, et fortescunt vires. Gell. 19, 7 de Naeuio, Item quod fortescere posuit pro fortem fieri. Antiquum.

FORTIFICO āre. [ kratu/nw, diisxuri/zw ] Affertur. [...]

FORTIFICATIO onis. f. Cael. Aurel. Tard. 4, 3 Fortificationem corpori adhibere.

FORTITAS atis. f. Gloss. Gr. Lat. [ a)ndreio/ths2, fortitas, virilitas. Placet haec vox Salmasio ad Solin. p. 26.

FORTITVDO inis. f. [ a)ndrei/a, i)sxu\s2, a)lkh\ ] est, vt ait Cic. de Inuent. 2, 163 [...]

FORTAX [2] acis. f. Cato de R. R. c. 38 [...]


page 723, image: s0723

FORTVITO, FORTVITVS vid. FORTVNA.

FORTVNA ae. f. [ tu/xh, au)tomati/a, po/tmos2, r(amnousi/a, filhti/on ] Accidentium rerum euentus, in quantum ex causis suis praeuideri non potest. [...]


page 725, image: s0725

FORTVNO āre. [ ou)re/w ] Prosperare, et bonis augere. [...]

FORTVNATVS a, um. [ eu)dai/mwn, eu)tuxh\s2 ] Felix. [...]

FORTVNATA ae. f. Aeon haereticorum. Tertull. adu. Valent. c. 8.

FORTVNATE Adu. [ eu)daimo/nws2, tuxhrw=s2 ] Feliciter. [...]

FORTVNATIM Adu. [ eu)tuxw=s2 ] Prospere. Ennius in Annalibus, Mi reliquae fidei regno, vobisque Quirites, Se fortunatim, feliciter ac bene vortat. Non. 2, 334.

FORTVNATIO onis. f. Apud Augustin....

FORTVNATOR oris. m. Apud eundem...

FORTVITVS a, um. Adi. [ tuxhro\s2 ] Quod casu accidit. [...]

FORTVITO Adu. [ tuxo\n ] i. Casu. Cic. de Finib. 5, 33 [...]


page 726, image: s0726

FORTVITV [ tuxikw=s2 ] Aliud Adu. idem significans. [...]

FORVLI [2] vid. FORI.

FORVLI [3] Vrbs Italiae. Virg. Aen. 7, 74 Casperiamque colunt, Forulosque et flumen Hymellae. Foruli et Casperia, ciuitates sunt. Seruius.

FORVM i. n. [ a)gora\ ] Nomen latae satis significationis et vsus. [...]


page 727, image: s0727

FORENSIS [2] e. Adi. [ a)gorai=os2 ] Quod ad forum pertinet. [...]

FORVS i. m. Idem quod Forum. [...]

FOS - FOV

FOSSA, FOSSILIS, FOSSIO, FOSSITIVS, FOSSOR, FOSSVRA Vid. FODIO.

FOTIO, FOTVS, FOTVRA Vid. FOVEO.

FOVEA ae. f. [ boqros2, bo/qunos2 ] Locus excauatus et tectus, praesertim, quo insidiantur feris. [...]

FOVEO foui, fotum, ere. [ qa/lpw, perie/pw ] Proprie est Calidum tenere, siue calefacere. [...]


page 728, image: s0728

FOTVS [1] a, um. Partic. [ a)nateqalme/nos2 ] Cic. de N. D. 2, 124 c. 48 [...]

FOTVS [2] ūs. m. [ qa/lyis2 ] Fouendi actus, accipiturque et proprie, et metaphorice. [...]

FOTVRA ae. f. Gloss. Idem quod Fotus.

FOTIO onis. f. Idem.

FOVELA ae. f. Tertull. de Anima c. 7 Immunis a poena et a fouela.

FOMES itis. m. [ zw/puron, e)/nausma ] A Fouendo, hoc est nutriendo ignem dicitur: est enim Assula ex arbore excussa dum caeditur, vt ait Festus et Seru. ad Aen. 1, 176. [...]

FOMITO āre. Idem esse videtur, quod Defomitare Is. Vossio ad Catull. p. 246 vbi est Priapi periphrasis, Quercus arida rustica fomitata securi, i. desecta, et fomitibus resecandis atque abradendis polita.

FOMENTO āre. Quasi Frequentatiuum ex Foueo, fomentis curare aliquid. [...]

FOMENTATIO onis. f. Vlp. in l. Si cui §. Lanae appel. D. de leg. 3 Nec ea quidem, quae fomentationis gratia parata sunt, vel medicinae, lanarum appellatione continentur.

FOMENTVM i. n. [ qalpth/rion ] Fomenta autem dicuntur Applicationes rerum calidarum siue humidarum ad partes corporis laesas, et medendi gratia: quae et Fotus appellantur. [...]

FOCILLATIONES [ a)nalh/yeis2 ] Inquit Festus, a Fouendo dicuntur, id est a calefaciendo. Vid. supra in FOCVS.

FOVII qui nunc Fabii dicuntur, dicti, quod princeps gentis eius ex ea natus sit, cum qua Hercules in fouea concubuit. [...]

FRA

FRACEO, ere; siue fracui, ere. [ stemfulou=mai, e)ci/stamai ] Caldore et vetustate putrefieri, vt ait Nonius 1, 308. [...]


page 729, image: s0729

FRACIDVS a, um. Adi. [ u(pe/rwros2 ] Plus quam maturum et iam putrescens. Cato c. 64 et 55 Fractores volunt vt oliua in tabulato diu sit, vt fracida sit, quo facilius efficiant.

FRACES ium. f. [ ste/mfula ] Quae sint, doceat nos Plin. 15, 6 [...]

FRACTVS [1] vid. FRANGO.

FRAENVM, vel i. n. [ sto/mion, xalino\s2 ] a Frangendo; Instrumentum, quo equus retinetur et domatur. [...]

FRAENO, melius FRENO are. [ xalino/w ] Frenis equos cohibere. [...]

FRAENATVS, s. a, um. Partic. [ xalinwto\s2 ] Acies frenata, vid. ACIES. Sil. 11, 264. Equi Virg. Aen. 5, 554. Os frenatum equi Hor. Epist. 1, 15, 13. Vid. supra.

FRAENATOR, s. oris. m. Plin. Paneg. c. 55 Infinitae potestatis domitor ac frenator animus. Stat. Theb. 1, 27 Ignipedum frenator equorum.

FRAENATRIX icis. f. Apud Sidon....

FRAENIGER, melius FRENIGER era, erum. Adi. [ xalinofo/ros2 ] Ala frenigera Stat. Silu. 5, 1, 98. h. e. Equites.

FRAGA orum. n. Pl. Mora, quae in herbis nascuntur, inquit Seruius, odoris et saporis optimi. [...]


page 730, image: s0730

FRAGESCO, FRAGILIS, FRAGILITER, FRAGMEN, FRAGOR vid. FRANGO.

FRAGRO āre. [ o)/zw ] Odorem reddere: quia specie (corpore odorato) fracta odor redditur maior. [...]

FRAGRANS antis. Partic. [ o)/zwn ] Domus fragrans odore Assyrio Catul. 66, 144. [...]

FRAGRANTER Adu. Apud Apul. esse dicitur: negat Index Floridi. Compar. Solin. c. 52. Salmas. 38 Crocum spirat fragrantius.

FRAGRANTIA ae. f. Odor suauis. [...]

FRAMEA ae. f. [ r(omfai=a, gladius Gloss. Lat. Gr. et Gr. Lat. Add. Isid. 15, 6.] [...]

FRANCONES Germanos quidam somniarunt, cum Franconum meminit Cic. Att. 14, 10. Sed ibi merae tenebrae.

FRANCIA ae. f. Regio Francorum, de cuius positione dicere nostrum non est. Claud. de Laud. Stil. 1, 236 Prouincia missos Expellet citius fasces quam Francia reges, Quos dederis.

FRANGO fregi, fractum, ere. [ a)/gnumi, qru/ptw, kla/w ] Est vehementius quiddam quam flectere, quae nimis flectuntur, ea franguntur, soluta continuitate. [...]


page 731, image: s0731

FRACTVS [2] a, um. Partic. [ keklasme/nos2 ] Plaut. Milit. 1, 1, 7 [...]

FRACTIO onis. f. Apud Plaut....

FRACTOR oris. m. Gloss. Gr. Lat. [ kla/sths2, fractor. Sidon. 3, 13 Fractor ferularum, de Parasito, qui et vesicarum ruptor, qui a petulantibus conuiuis hoc patitur. Vid. FRANGERE ferulas.

FRACTILLVM i. n. Instrumentum ad frangendum piper, in Gloss. Isidor.

FRACTVRA ae. f. [ kla/sis2, qrau=sis2 ] Plin. 29, 6 [...]

FRAGMEN inis. n. [ kla/sma, a)/gma, qrau/ma, ski/ndalmos2 ] Est Fragmentum, seu pars fractae rei. [...]

FRAGMENTVM i. n. Idem significat: sed Fragmen magis poeticum est. [...]

FRAGOR oris. m. [ ktu/pos2 ] Sonitus, qui ex arbore aut re alia fracta redditur: estque ficticium a sono. [...]


page 732, image: s0732

FRAGOSVS a, um. Adi. [ traxw/dhs2 ] Asper ac praeruptus, et vel ad sonum s. fragorem refertur, vel ad loci inaequalitatem, vt, Lux fragosa Val. Flacc. 2, 198 [...]

FRAGOSE Adu. [ traxwdw=s2 ] Plin. 16, 10 Secures in quocunque genere picearum deprehendunt marem: quippe respuuntur, et fragosius sidunt, aegrius reuelluntur.

FRAGOROSVS a, um. Adi. Plenus fragoris. Vid. Augustin. adu. Petilian. 3, 16.

FRAGESCO ere. [ xala/w ] ab antiquo verbo Frageo, es: Frangor, languesco. [...]

FRAGISCO ere. Idem. Laudatur Pacuu. Fragiscit animus miseriis.

FRAGILIS e. Adi. [ qrausto\s2 ] Caducum, debile, quod facile frangi potest. [...]

FRAGILITAS atis. f. [ to\ eu)/qrauston ] Debilitas et imbecillitas. [...]

FRAGIVM i. n. Apul. Met. 9 p. 368 Crurum eius fragium abominata. Consuetius est Crurifragium. Sic

FRANGIBVLVM frangendi instrumentum fuisse suspicamur ex Dentifrangibulo et Nucifrangibulo.

FRATER tris. m. [ a)delfo\s2, ka/sis2, kasi/gnhtos2, au)tokasi/gnhtos2 ] Ex iisdem parentibus, alterutro certe natus. [...]


page 733, image: s0733

FRATERCVLVS i. m. [ a)delfi/dion ] i. Paruus frater. [...]

FRATRIA ae. f. [ ei)na/thr ] Vxor fratris, inquit Festus. Fratriae, inquit Nonius 19, 6 vocantur, Fratrum inter se vxores.

FRATRISSAM Eandem fratris vxorem vocari ait Isidor. 9, 6.

FRATERCVLO āre. vid. FRATRO, infra.

FRATERNVS a, um. Possess. [ a)delfiko\s2 ] Fraternus amor Cic. Q. Fratr. 1, 1, 3. [...]


page 734, image: s0734

FRATERNE Adu. [ a)delfikw=s2 ] Ad similitudinem fratris. [...]

FRATERNITAS atis. f. [ a)delfo/ths2 ] Quinctil. Decl. 16 A primis statim aetatibus in eandem coire vitam, habet aliquem fraternitatis affectum. Nomen cum aliquo vsurpare Tac. Ann. 11, 25, 1.

FRATRICIDA ae. m. [ a)delfokto/nos2 ] Qui fratrem occidit. [...]

FRATRICIDIVM i. n. Tertull. de Monog. c. 4. Saluian. de Gub. Dei 1 p. 21.

FRATRIMONIVM i. n. i. Bona fraterna, in Gloss. et Cuiac. ad l. 2 Inst.

FRATRVELIS is. m. Fratris filius. Hieron. in Epist. Vet. Gloss. [ a)delfidou=s2, fratruelis, fratris filius. Sed Isidor. 9, 6 Fratrueles, Materterae filii sunt.

FRATRO āre. Festus, Fratrare puerorum mammae dicuntur, cum primum tumescunt, quod velut fratres pares oriuntur. Quod etiam in frumento spica facere dicitur.

FRATERCVLARE Idem. Festus: Sororiare mammae dicuntur puellarum, quum primum tumescunt, vt Fraterculare puerorum. [...]

FRATILLI Villi sordidi in tapetis, quod per terram ferantur, Auctor Festus.

FRAVS fraudis. f. [ a)pa/th, so/fisma, perigrafh\ ] Deceptio, qua aliquis circumuenitur. [...]


page 735, image: s0735

FRAVDVLENTVS a, um. Adi. [ kerdale/os2 ] Plenus fraudis. [...]

FRAVDVLENTER Adu. [ kerdale/ws2 ] Cum fraude. [...]

FRAVDVLENTIA ae. f. Plaut. Pseud. 2, 1, 7 Fretus malitia, fraudulentia. Idem Mil. 2, 2, 34 Os habet, linguam, perfidiam, malitiam, confidentiam, confirmitatem, fraudulentiam.

FRAVDVLOSVS a, um. Adi. Paull. ICt. l. 1 §. 3 D. de Furtis, Furtum est contrectatio rei fraudulosa.

FRAVDO āre. [ pleonekte/w, parako/ptw ] Pass. Fraudor. Significat iniuria detrahere aliquid alteri. [...]

FRAVDANS antis. Partic. [ nosfi/zwn ] Fraudans se ipse victu suo Liu. 2, 10 [...]

FRAVDATVS a, um. Partic. [ nosfisqei\s2 ] Cic. Off. 3, 70 c. 17 [...]

FRAVDATOR oris, m. [ pleone/kths2 ] Cic. pro Flacc. 48 c. 20 [...]

FRAVDATIO onis. f. [ nosfismo\s2 ] Quam illa aurea, vt Inter bonos bene agier oportet, et sine fraudatione. Cic. Off. 3 c. 17. Fides et Fraudatio, contraria Cic. in Catil. 2, 25 c. 11.


page 736, image: s0736

FRAVDATRIX icis. f. Tertull. de Resur. Carn. c. 12 Mira ratio; de fraudatrice seruatrix.

FRAVDATORIVS a, um. Adi. Fraudatorium interdictum, Quo Praetor ea, quae in fraudem cuiuspiam gesta sunt, rescindit, l. 96 ff. de Solut. Et l. 69 ff. ad SC. Tr.

FRAVDOSVS a, um. Adi. Anonymus apud Neueletum in Fab. Aesop. 45 Fraudosam viscus inescat auem. Sed quisquis est auctor, recentior, et semibarbarus est.

FRAVDIGER era, erum. Adi. Tertull. Genes. c. 3 Femina fraudigeris misere decepta loquelis.

FRAVSVS a, um. Qui ad fraudis fructum venit, secundum Non. 2, 339. [...]

FRAXINVS [1] i. f. [ meli/a ] Arbor. Plin. 16, 13 [...]

FRAXINEVS a, um. Adi. [ mei/linos2 ] Ex fraxino: vt, Frons fraxinea Columel. 6, 3. Et 11, 2. Hasta Ouid. Met. 12, 369. Sudes Virg. Georg. 2, 359. Trabes Idem Aen. 6, 181.

FRAXINVS [2] a, um. Adi. [ mei/linos2 ] Vt, Virga fraxina Ouid. Epist. 11, 76.

FRAXINETVM i. n. Locus vbi fraxini abundant. Cathol.

FRAXO āre. Vigiliam circumire. Festus.

FRE

FREGELLAE Vetus Italiae vrbs, olim florentissima, quum a Romanis defecisset diruta, et ad vicum iam vsque a Strabonis tempore redacta. [...]

FREGELLANI Populi Plin. 3, 5.

FREGELLANVS a, um. Adi. Vt, Fregellana vitis Columel. 3, 2. Cic. de Fin. 5, 62 Quis Fregellanum proditorem, quamquam Reipubl. nostrae profuit, non odit?

FREMO ui, itum, ere. [ frua/ttw, brima/w ] Facticium verbum, significat naribus excussis, et gutture mugiente immaniter sonare. [...]

FREMENS entis. Part. [ frima/sswn ] Saeuit acerba fremens Valer. Argon. 3, 229. [...]

FREMENDVS a, um. Partic. [ frimakte/os2 ] Clamor fremendus Stat. Theb. 12, 752.

FREMITVS ūs. m. [ friagmo\s2, fru/agma ] Ingens sonitus, vt aestuantis maris, aut murmurantis Populi, aut hominis excandescentis in iram. [...]

FREMEBVNDVS a, um. [ fruagmw/dhs2 ] Qui fremit. [...]

FREMIDVS a, um. Adi. Nempe Fremida turba Ouid. Met. 5, 2 legit Heinsius. Sed recte Burm. seruat, Fremitu regalia turbae Atria complentur.

FREMOR oris. m. Variusque per ora cucurrit Ausonidum turbata fremor Virg. Aen. 11, 297. Verborum fremor Arnob. 1 p. 32.


page 737, image: s0737

FRENDEO, s. fresum s. fressum, ere. [ qrau/w ] Frangere, auctore Festo, vnde et Faba fresa. [...]

FRENDENS entis. Partic. [ bru/xwn ] Frendens leo, h. e. Saeviens. Cic. Tusc. 2, 22. [...]

FRESSVS [1], vel a, um. Vid. Fest. in FRENDEO. Cicera fresa Columel. 2, 11. Adde 6, 24 extr. Faba fresa Cels. 5, 18. Conf. Martial. 4, 46, 6.

FRENDOR oris. m. Veget. 3, 31, 1 Tremorem frendoremque pati. de boue hydrophobico. Adde Tertull. de Resur. Carn. c. 35. et adu. Marc. 4, 30.

FRENETICVS pro Phreneticus. Vid. in PHRENES.

FRENTANI Italici Populi, Daunis et Picentibus vicini. Flor. 1, 18, 7. Plin. 3, 5.

FRENTO Flumen portuosum in Apulia Plin. 3, 11.

FRENVM vid. FRAENVM.

FREQVENS entis. Adi. [ qamino\s2, pukno\s2 ] Multus, assiduus, creber, celebris, et hominum attributum est, et locorum, et actionum. [...]

FREQVENTIA ae. f. [ plh=qos2, su/llogos2 ] Qualiscunque hominum multitudo. [...]

FREQVENTER Adu. [ qamina\ ] Idem fere quod saepe. [...]

FREQVENTO āre. [ foita/w ] Saepe et frequenter adire, aut invisere. [...]


page 738, image: s0738

FREQVENTATVS a, um. Partic. Cic. in Brut. 325 c. 95 [...]

FREQVENTOR ari. Dep. Plin. Epist. 2, 9 [...]

FREQVENTANS antis. Partic. [ qami/zwn ] Cic. in Orat. 85 Non faciet Rempublicam loquentem, nec ab inferis mortuos excitabit, nec aceruatim multa frequentans, vna complexione deuinciet.

FREQVENTATIO onis. f. [ sunaqroismo\s2 ] Cic. in Partit. 122 c. 35 [...]

FREQVENTARIVS a, um. Adi. [ qa/meios2 ] Veteres dixerunt pro Frequente. Festus.

FREQVENTAMEN inis. n. i. Frequentatio: apud Sidon...

FREQVENTAMENTVM i. n. [ pu/knwma ] Gell. 1, 11 [...]

FREQVENTATIVVS a, um. Adi. Assiduitatem significans. [...]

FREQVENTATIVE Adu. Verberitare Cato frequentatiue ab eo, quod est verbero, dixit. Fest.

FREQVENTATO Adu. Apul. Met. 9 p. 375 Imprecatus et iterato rursus, et frequentato saepius.

FREQVENTATOR oris. m. Apul. in Trismegist. p. 94 [...]

FREQVENTATRIX icis. f. Tertull....

FRESSVS [2], s. vid. sub FRENDEO.

FRETVM, i. n. et FRETVS ūs. m. [ porqmo\s2 ] Locus angustus in mari: dictum a similitudine (vt Varro existimat L. L. 6, 2 p. 69, 29) feruentis aquae, quod in fretum saepe concurrat aestus, atque efferuescat. [...]


page 739, image: s0739

FRETENSIS e. Adi. Cic. Att. 10, 7 [...]

FRETALIS e. Adi. Ad fretum pertinens. Ammian. 28, 14 A Rhaetiarum exordio adusque fretalem Oceanum. i. Fretum Belgicum.

FRETALE is. Subst. Sartaginis genus apud Apic. 7, 5, Infunditur in fretali piper. Hoc a Feruendo dictum videtur, et firmare Varronis etymologiam supra propositam.

FRETVS [1] i. confisus, nixus cum Participium ex Fruor esse videatur, eo relatum est. Vid. igitur post FRVOR.

FRI

FRIABILIS [1] vid. FRIO, are.

FRIBOLVM vel, vt habent antiquae editt. FRIVOLVM, i. n. Apud Isidor. 10, 8 [...]

FRIBVSCVLVM i. n. Discessiuncula coniugum non diuturna. [...]

FRICO fricui et aliquando fricaui, are. [ tri/bw, ce/w, a)naya/w ] Idem fere quod terere, sed paullo mollius, ductim tangere ad calorem, odoremue eliciendum etc. [...]

FRICATVS [1], et FRICTVS a, um. Part. Fricati diutius presse Scribon. 104. [...]

FRICTIO onis. f. [ tri/yis2 ] Celsus 1, 3 [...]

FRICTVS [1] ūs. m. Frictum crissantis adorat Iuuenal. 6, 322. Sed variat lectio.

FRICATIO onis. f. [ e)/ntriyis2 ] Idem. Quibus inductis et diligenti tectoriorum fricatione laeuigatis Vitruu. 7, 6. [...]

FRICATVS [2] ūs. m. [ e)/ntriyis2 ] Idem. Plin. 23, 7 Lusciosos ex oleo illitus emendat, dentiumque vitia crebro fricatu.

FRICATVRA ae. f. Idem. Vitruu. 7, 1 Super fricaturam incernatur marmor.

FRICAMENTVM i. n. Cael. Aurel. Acut. 2, 6 Blando auriculorum fricamento vti.


page 740, image: s0740

FRICATOR oris. m. Apud Celf....

FRICTRIX icis. f. Tertullian. de Resurr. Carn. c. 16. et de Pallio c. 4.

FRICIVM i. n. Plin. Valer. 1, 36 Albi bulbi cinis dentibus fricium est. Vid. DENTIFRICIVM, sub DENS.

FRIGEO, FRIGIDVS vid. FRIGVS.

FRIGO frixi, frixum, vel frigui, frictum, ere. [ thgani/zw ] Torrere. [...]

FRICTVS [2], vel a, um. Partic. Columel. 7, 5 [...]

FRICTILIS e. Adi. Patina Apic. 4, 2 p. 108 [...]

FRICTORIVM i. n. Patella, in qua friguntur carnes. Vet. Gl. [ frugi/on, frictorium.

FRIXORIVM i. n. Idem. Glossae aliae vet. [ th/ganon, Frixorium: et Onomast. Frixorium, [ fru/ganon. Conf. Plin. Val. 2, 7.

FRIGVLO āre. Auctor Philomelae apud Ouid. v. 28 Graculus at frigulat.

FRIGVS oris. n. [ yu/xos2, r(i/gos2, kru/os2 ] Contrarium est Calori. Virgil. Georg. 2, 344 [...]


page 741, image: s0741

FRIGEO xi, ere. [ krume/w, katayu/xomai ] h. e. Frigore affici, horrere. [...]

FRIGENS entis. Partic. [ r(igw=n ] Frigens animis turba, i. timida Sil. 16, 598. Lumina frigentia torpent Stat. Silu. 2, 1, 146. Mortuum notat Virg. Aen. 6, 219 Corpusque lauant frigentis et vngunt.

FRIGERO āre. [ katayuxw= ] Frigefacio. Catull. 60, 30 Frigerans Aganippe. Composita eius magis sunt in vsu, vt Refrigero, Perfrigero.

FRIGERATIO onis. f. Apud Apulei. esse dicitur, negat Ind. Florid.

FRIGERATOR oris. m. Apud Apicium. Non puto.

FRIGERATORIVM i. n. Apicio forte non meliore fide tribuitur.

FRIGESCO ere. [ katayu/xomai ] Frigidum fieri. [...]

FRIGEFACTO āre. Frequent. [ katayu/xw ] A Frigefacio. Plaut. Poen. 3, 5, 15 [...]

FRIGEFACIO, FRIGEFACTIO, FRIGEFACTOR, FRIGEFACTVS apud Celsum.

FRIGIDO, vel are. Lucilio adscribitur. [...]

FRIGIDVS a, um. Adi. [ yuxro\s2 ] Caloris expers. [...]


page 742, image: s0742

FRIGIDE Adu. [ yuxrw=s2 ] Quinctil. 6, 1, 39 [...]

FRIGIDVLVS a, um. Adi. Dimin. [ u(po/yuxros2 ] Catul. Arg. s. 63, 131 Frigidulos vdo singultus ore cientem.

FRIGEDO inis. f. [ yuxro/ths2 ] Idem, quod Frigus. Varro, Atque vt igni feruido medullitus Aquiloniam intus seruat frigedinem. Non. 2, 544.

FRIGIDARIVS a, um. Adi. Vt, Frigidaria cella Plin. Epist. 2, 17. [...]

FRIGIDIVSCVLVS a, um. Adi. Gell. 3, 10 Sed alia ibidem congerit frigidiuscula. Vid. FRIGIDVS, n. 2.

FRIGVSCVLVM i. n. Tertull. de Anima c. 25 extr. Ita Froben. Rigalt. et alii. Si animae de frigusculis euenirent: i. ab afflatu frigidi aeris. De metaphorica notione vid. FRIBVSCVLVM.

FRIGOR, vel oris. m. Molestissimum frigorem Th. Priscian. 2, 29. Frigdor cordis Idem de Diaeta. Frigdore quoque et singultu Oct. Horat. 2, 16.

FRIGORIFICVS a, um. Adi. [ yuxropoio\s2 ] Gell. 17, 8 Acetum omnium maxime frigorificum est, atque id nunquam tamen concrescit. Vid. ACETVM. Sic CALORIFICVS, Ibid.

FRIGORO āre. Corpus frigorare C. Aur. Tard. 4, 4. Frigorandos ait cholericos Idem Acut. 3, 21.

FRIGVTIO ire. Cum motu quodam animi exsilire, s. emicare. Declaramus hoc verbum in FRIGO, n. 2.

FRINGILLA, FRIGILLA, FRINGVILLA ae. f. [ spi/za ] Auis est, dicta, vt inquit Festus, quod frigore cantet et vigeat. [...]

FRINGVLTIO ire. Est Praepedite ac obscurius verba enuntiare. [...]

FRINGVTIO, vel vid. FRIGO. n. 2.

FRIO āre. [ tri/bw ] Conterere, comminuere. [...]

FRIABILIS [2] e. Adi. [ eu)/qraustos2 ] Quod facile friatur, et quasi manibus minutim conteritur. [...]

FRIATVS a, um. Partic. Lucret. 1, 886 Scilicet et glebis terrarum saepe friatis.

FRIATIO onis. f. Apicio tribuitur.

FRIRITVS ūs. m. i. Strepitus, laudabatur ex Cic. de Natur. Deor. 2, 89 c. 35 ex Accio. [...]

FRIT quid significet, declarat Varro de R. R. 1, 48 extr. Illud autem summa in spica iam matura, quod est minus quam granum, vocatur frit. Forte, quia facile est friatu.

FRITILIS olla est apud Festum, voce Muries. [...]

FRITILLA ae. f. vid. FITILLA.

FRITILLVS i. m. In lusu aleae est vasculum poculo simlle, quo coniecti tali agitatique mittuntur in alueolum. [...]


page 743, image: s0743

FRITINNIO ire. Proprie de auium pullis dicitur, cum canere incipiunt minuta et interrupta voce. [...]

FRIVOLVS a, um. Adi. [ ou)tidano\s2 ] Vilis, minutus, nullius pretii. [...]

FRIXORIVM, FRIXVS vid. FRIGO.

FRO

FRONDARIVS, FRONDATOR, FRONDEO, FRONDESCO, FRONDOSVS vid. FRONS, frondis.

FRONDICIVS [1] Miles Romanus, sic dictus, quod praeclara facinora, Vulturnum transnatans, fronde capiti imposita, aduersus Annibalem edidit. [...]

FRONS [1] frontis. f. (Antiquis etiam Masculini Generis. vid. Gell. 15, 9. Non. 3, 89. et Festus) [ me/twpon, w)\y ] A Ferendo dicitur, vt nonnulli volunt, quod indicia animi prae se ferat: est enim tristitiae, hilaritatis, clementiae, seueritatis index, vt ait Plin. 11, 37. [...]


page 745, image: s0745

FRONTALE is. n. [ kefalo/desmos2, prometwpi/dion ] Ornamentum, quod fronti equorum, siue elephantorum imponi solebat. [...]

FRONTATVS a, um. Adi. [ metwphto\s2 ] Vitruu. 2, 8 [...]

FRONTINVS i. m. Cognomen Roman. vt eius, qui Strategematum libros collegit. An eiusdem sit libellus Aquaeductuum dubitari potest.

FRONTO onis. m. [ metwpi/as2 ] Qui magnam habet frontem. [...]

FRONTOSVS a, um. Adi. Multum frontis habens. [...]

FRONS [2] frondis. f. Ramus cum foliis. [...]

FRONDEVS a, um. Adi. [ fu/llinos2 ] Quod ex frondibus est. Frondea corona Plin. 16, 4. Nemora Virg. Aen. 1, 191 pro Frondosa. Tecta Idem Georg. 4, 61.

FRONDOSVS a, um. Adi. [ fullw/dhs2 ] Quod frondibus abundat. [...]

FRONDARIVS a, um. Adi. [ fulli/naios2 ] Quod ad frondes pertinet. Plin. 18, 31 Vnus frondator quatuor frondarias fiscinas complere in die iustum habet.

FRONDEO ui, ere. [ fulle/w ] dicuntur arbores, cum frondes habent, i. ramos virides. [...]

FRONDENS entis. Partic. [ fullw=n ] Arbuta frondentia Virg. Georg. 3, 300. Campus Lucan. 6, 83. Ramo frondenti tempora implicat Virg. Aen. 7, 135. Vitis Colum. 3, 1.


page 746, image: s0746

FRONDESCO ere. [ fullou=mai ] Arbores dicuntur, quum fron des emittunt. [...]

FRONDO āre. [ fullokope/w ] Frondes amputare. Vnde

FRONDATOR oris. m. [ fulloto/mos2 ] Tria genera sunt frondatorum. [...]

FRONDATIO onis. f. Colum. 5, 6, 16 Atque in frondatione cauendum, ne aut prolixiores pollices fiant, qui ex amputatis virgis relinquuntur.

FRONDICO āre. Idem, ac Frondescere: Apud Eutychen Grammatic. p. 2161.

FRONDICOMVS a, um. Adi. Vt, Frondicomis habitare locis Prudent. Cath. 3, 102.

FRONDIFER era, erum. Adi. [ fullofo/ros2 ] Frondes ferens. Lucret. 1, 19 Frondiferasque domos auium. Nemus frondiferum Lucret. 2, 259.

FRONDIFLVVS a, um. Adi. Boethius 1 Metro 5 Tu frondifluae frigore brumae Stringis lucem breuiore mora. Tunc enim frondes ab arboribus fluunt caduntque.

FRONDICIVS [2] i. m. Cognomen militis Romani. Vid. suo loco.

FROS vid. FRONS.

FRV

FRVCTVS [1] etc. Vid. post FRVOR.

FRVGALIS, FRVGALITAS vid. post FRVGIPERDA.

FRVGAMENTA [1] a Frugibus appellata Festus ait: sed quid rei fuerint, tacet.

FRVGES is. f. Charisio 1 p. 26. [...]


page 747, image: s0747

FRVGIFER a, um. Adi. [ diatru/gios2, purofo/ros2, fere/sbios2 ] Fructum ferens. [...]

FRVGIFERENS entis. [ puroforw=n ] Poeticum epitheton, pro Frugifero. Lucret. 1, 3 Quae mare nauigerum, quae terras frugiferentes Concelebras.

FRVGILEGVS a, um. Adi. [ w(raio/logos2 ] Ouid. Met. 7, 622 Hīc nos frugilegas aspeximus agmine longo Grande onus exiguo formicas ore gerentes.

FRVGIPARENS entis. o. Fortunat. Carm. 3, 11? frugiparensque manet.

FRVGIPARVS a, um. Adi. Idem. Auien. Phaenom. Arat. 1054 Singula frugiparos attollunt tempora fructus.

FRVGIPERDVS a, um. Adi. [ w)lesi/karpos2 ] Plin. 16, 26 Ocissime autem salix amittit semen, ante quam omnino maturitatem sentiat: ob id dicta ab Homero frugiperda. Vid. Harduin. in loc.

FRVGALIS e. Adi. [ eu)telh\s2, a)felh\s2, lito\s2, eu)stalh\s2, a)/komyos2 ] Homo frugi, in primis temperans. [...]

FRVGALITAS atis. f. [ lito/ths2, eu)te/leia ] Temperantia, siue moderatio in rebus agendis. [...]


page 748, image: s0748

FRVGALITER Adu. [ litw=s2 ] Sobrie et modeste. [...]

FRVGESCO ere. Florescere atque frugescere Tertull. de Resurrect. Carn. c. 22. Steriles frugescere rarius agros Prudent. adu. Symmach. 2, 913.

FRVGAMENTA [2] orum. n. A frugrbus appellata, sec. Fest. Forte leg. Frugmenta.

FRVGMENTVM i. n. Olim ita dicebant, nunc Frumentum profertur: vt est in Valer. Maxim. lib. 10 s. Epit. de nominum ratione p. 881.

FRVISCOR vid. FRVOR.

FRVMEN inis. n. [ laimo\s2 a)/nw, la/rugc, bro/gxos2 ] est, vt inquit Donatus in Ter. Adelph. 5, 8, 27 [...]

FRVMENTVM i. n. [ si=tos2, xilo\n, xilo\s2 ] Seruius ad Georg. 1, 74 [...]

FRVMENTACEVS a, um. Adi. [ sitino\s2 ] Quod ex frumento est. Veg. 2, 57 Frumentacea farina. Conf. Hier. Epist. 133 ad Marcellam.

FVMENTARIVS a, um. Aliud Adi. [ sitiko\s2 ] Quod ad frumentum pertinet. [...]

FRVMENTOR ari. [ sitologe/w, e)pisiti/zomai ] Frumentum colligere. [...]

FRVMENTATIO onis. f. [ sitologi/a, e)pisitismo\s2 ]

page 749, image: s0749

Frumentorum demessio, vel collectio. [...]

FRVMENTATOR oris. m. Milites frumentatum missi, sic vocantur. [...]

FRVISCOR, et FRVNISCOR vide post deriuata ex FRVOR.

FRVOR eris, fructus et fruitus sum, et vt aliqui volunt, fretus, frui. [...]

FRVENDVS a, um. Partic. [ a)polaute/os2 ] Cic. de Senect. 38 [...]

FRVITVRVS a, um. Partic. [ a)polau/swn ] Cic. Tusc. 3, 38 c. 17 [...]

FRVCTVS [2] a, um. Aliud Partic. [ a)polelaukw\s2 ] Cic. in Hortens. ap. Prisc. 10 p. 883 [...]

FRVITVS a, um. Aliud Partic. [ a)polelaukw\s2 ] Vlpianus in l. Pompon. D. de vsufructu earum rerum, quae vsu consumuntur,

page 750, image: s0750

Licet proprietarius mihi pensionem soluerit, tamen vsumfructum amittit, quia non meo nomine, sed suo fruitus est emtor. [...]

FRETVS [2] a, um. Adi. [ pepoiqw\s2 ] i. Confisus. Participium esse volunt nonnulli, Valla praesertim 5, 5 [...]

FRETVS [3] ūs. m. pro Fiducia. Fretu animi tui Symmach. Epist. 2, 83.

FRVISCOR, vel potius, eris, isci. [ a)polau/w ] Idem, quod Fruor. [...]

FRVCTVS [3] fructūs, vel fructuis et fructi, Dat. fructui. m. [ karpo\s2 ] A Fruendo dicitur. [...]


page 751, image: s0751

FRVCTESCO ere. Marius Victor.... Vario fructescere fetu.

FRVCTIFER era, erum. Adi. [ karpofo/ros2 ] Ferens fructum. Plin. 12, 3 Quae ex his incolarum numero esse coepere, dicentur inter fructiferas. Conf. Colum. 11, 2. et Pallad. Febr. t. 29.

FRVCTIFICO, are; et FRVCTIFICANS antis. Frequenter in Vulg. Interpr. Lat. et apud Tertull. e. g. de Resurr. Carn. c. 52. [...]

FRVCTIFICATIO onis. f. Tertull. adu. Marc. 4, 39 Fructificationes signa sunt aestatis.

FRVCTVARIVS a, um. Adi. [ ka/rpimos2, e)pika/rpios2 ] Cuius est fructus, vel Ad fructum pertinens, aut Ferens fructum. [...]

FRVCTVOSVS a, um. Adi. [ e)/gkarpos2, polu/karpos2 ] Qui fructum, hoc est vtilitatem praestat. [...]

FRVCTVOSE Adu. Augustin. Epist. 77 pr. Hoc nec dici brevius, nec audiri laetius, nec intelligi gratius, nec agi fructuosius potest.

FRVS frundis. f. pro Frons, dis. Vid. FRONS n. 4.

FRVNDESCO ere. Pro Frondescere Lucret. 1, 1092.

FRVNDIFER a, um. Adi. pro Frondifer Idem 1, 18 et 256 etc.


page 752, image: s0752

FRVNDVSVS a, um. Adi. pro Frondosus Ennius apud Macrob. 6, 2. Sed ed. Gronou. Siluai frondosai.

FRVSINO [ *forou/sinon ] Ciuitas Campaniae, a qua Frusinates populi ad Falernum, quorum meminit Plin. 3, 5. [...]

FRVSTRA Adu. [ a)/llws2, au)/tws2, ei)kh=, ma/thn ] Incassum, nequidquam. [...]

FRVSTRO āre. [ yeu/dw ] Decipere. Caes. in Fragm. Non frustrabo vos milites, apud Diomed. 1 p. 395. [...]

FRVSTRATOR oris. m. [ yeudo/menos2 ] a Frustro; Morator, cunctator. [...]

FRVSTRATORIVS a, um. Adi. Tertull. de Anima c. 47 Frustratoria somnia. Arnob. 7 p. 219 Aures frustratoriae.

FRVSTRATVS ūs. m. Habere frustratui aliquem Plaut. Menaech. 4, 3, 21.

FRVSTRATIO onis. f. [ matai/wsis2 ] Deceptio. Planc. Cic. Fam. 10, 23 [...]


page 753, image: s0753

FRVSTRABILIS e. Adi. Fallax, frustrandi vim habens. Arnobius 6 p. 206 Res agere vacua imaginatione frustrabiles. Idem 2 p. 58 Res frustrabili exspectatione praesumta.

FRVSTVM i. n. [ ywmo\s2, tru/fos2, yh=gma ] Rei cuiuscunque particula, siue fragmentum, cognatum verbis Frio, Frango, Frendo etc. Cic. Philipp. 2, 63 c. 25 [...]

FRVSTVLVM i. n. Dimin. [ kerma/tion ] Vet. Gloss. Frustulum, [ tema/xion. Apul. Miles. 1 p. 110 Frustulum panis.

FRVSTILLVM i. n. Aliud Dimin. Arnob. 2 p. 84 Frustilla ignea. et 7 p. 231 Frustilla paruula.

FRVSTATIM Adu. [ ei)s2 ke/rmata ] i. Minutatim et per frusta. [...]

FRVSTILLATIM Dimin. Adu. [ kreourghdo\n ] Plaut. Curcul. 4, 4, 20 Iam ego te faciam vt hic formicae frustillatim differant. Conf. Non. 2, 335.

FRVSTVLENTVS a, um. Adi. [ kermatw/dhs2 ] Plenum frustis. Plaut. Curc. 2, 3, 34 Vin' aquam? c. si frustulenta est, da obsecro, hercle absorbeam.

FRVSTO āre. In frusta conscindere. Flor. 2, 2, 52 [...]

FRVTEX icis. m. [ qa/mnos2, frugano\s2 ] Dicitur, inquit Valla 4, 27 [...]

FRVTETVM, siue i. n. [ qamnw\n ] Locus fruticibus consitus. [...]

FRVTICETVM i. n. [ fruganw\n ] Idem. Arctum fruticetum Hor. Carm. 3, 12, 12. Suet. Neron. c. 48 Dimissis equis inter fruticeta ac vepres euasit.

FRVTETOSVS, siue a, um. Adi. [ qamnw/dhs2 ] Fruticibus abundans. [...]

FRVTICO āre. [ blaste/w ] Pullulare: et quasi Frutices emittere. [...]

FRVTICANS antis. Part. Fruticans pilus Iuuen. Sat. 9, 15. et Sil. 9, 205 Seu sunt Byzacia cordi Rura magis, centum Cereri fruticantia culmis.

FRVTICATIO onis. f. [ bla/sthsis2 ] In arboribus dicitur, quum multos ramos fruticantes producunt. Plin. 17, 1 Ita enim appellatur in ipsis arboribus, fruticatio inutilis.

FRVTICOR ari. Dep. [ bru/w ] Frutices emittere. [...]

FRVTICESCO ere. [ bru/omai ] Idem. Plin. 17, 27 Vitis tantum tonsuram annuam quaerit: alternam myrtus, punicae, oleae quia celeriter fruticescunt.

FRVTICOSVS a, um. Adi. [ fruganw/dhs2 ] Dicitur Quod longe, lateque fruticat, et multos habet fruticantes ramos. [...]


page 754, image: s0754

FRVTIS is. Veneris epitheton. Solin. c. 2 [...]

FRVTINAL alis. n. dictum est Templum Veneris fruti, Festus. Salmasius hic etiam Erucinal substitui cupit, quod si sequimur, antiquissimam oportet esse corruptelam, eo certe antiquiorem qui sub elemento F collocauit.

FRVTILLA ae. f. Illicium Veneris. [...]

FRVX frugis. f. Dixerunt antiqui, auctore Festo. [...]

FVA

FVAT [ ei)/h ] pro Sit, dixerunt veteres, auctore Donato. [...]

FVC

FVCAE arum. f. Pl. Maculae in facie. Columel. 10, 125 de Herba, Lepidio, Deiectura quidem fronti data signa fucarum. Non tamen certa est lectio: Fugarum quidem mihi probabatur maxime.

FVCILIS [1] inquit Festus; Falsa: dicta autem quasi Fucata.

FVCINVS i. m. [ *fousi/nas2 ] Lacus in quarta regione Italiae, prope Albenses Marsorum populos. [...]

FVCVS i. m. [ khfh\n ] Genus apis sine aculeo. [...]

FVCO āre. [ fukio/w, a)gxousi/zw ] Colorare. Virg. Georg. 2, 465 [...]

FVCATVS a, um. Adi. [ fukiwto\s2 ] Fucatae mulieres dicuntur, Quae vel vnguentis quibusdam colorantur, vel vitia corporis inductis coloribus tegunt. [...]


page 755, image: s0755

FVCATE Adu. Auson. prosa post Eidyll. 3 Fucatius concinnata.

FVCATIO onis. f. Apulei esse dicitur. Negat Ind. Floridi.

FVCILIS [2] vid. supra post FVCAE.

FVCOSVS a, um. Adi. [ fukiw/dhs2 ] Vitiatus, quasi fuco tectus, non sincerus. [...]

FVE et FVF

FVE Interiectio ructum exprimentis. Plaut. Most. 1, 1, 37.

FVFIA Gens, vnde plures memorat Cicero, apud quem Fusii in horum locum saepe libros occuparunt. Notus in primis Q. Fusius Calenus, a quo Lex Fufia de religione pro Clodio. Vid. Cic. ad Att. 1, 14.

FVFIDIVS i. m. Oratoris nomen, cuius meminit Cic. in Bruto 113 [...]

FVG

FVGA, FVGAX vid. FVGIO.

FVGALIA ium. n. Festa fuerunt Romae in memoriam exactorum Regum, liberataeque Reipub. instituta, (Censorin. de Die Nat. c. 20 et Festus Regifugium vocant;) quod eo die Tarquinius ab exercitu ad Porsenam Hetruscorum regem fugisset. [...]

FVGIA ae. f. Dea laetitiae, a fugatis hostibus videtur excogitata ex male intellecto loco Varron. de L. L. 5, 3 p. 47, 30 [...]

FVGIO fugi, itum, ere. [ feu/gw ] Cum cursu et celeritate abire et recedere, estque Graecum [ fugei=n. [...]


page 756, image: s0756

FVGIENS entis. Partic. [ feu/gwn ] Ter. Andr. 5, 4, 33 [...]

FVGITVRVS a, um. Part. [ feu/cwn ] Ouid. Epist. 2, 47 Remigiumue dedi quo me fugiturus abires.

FVGITO āre. Frequent. [ feu/gomai ] A Fugio. Conatum fugiendi repetitum notat. [...]

FVGITANS antis. Partic. Ter. Phorm. 4, 3, 18 Herus liberalis est, et fugitans litium. Conf. Priscian. p. 1202.

FVGITATIO onis. f. ICt. in Digest...

FVGITATOR oris. m. Apud Firmic...

FVGITOR oris. m. [ feukth\s2 ] Timidus, et qui protinus fugit. [...]

FVGA ae. f. [ fugh\ ] Profectio, abscessus cum celeritate: Virg. Aen. 3, 160 [...]


page 757, image: s0757

FVGELA ae. f. Idem. Apul. Apol. p. 336, 8 Abiis nunc magna fugela in ganeum fugit. Sic in Catonis fragmentis, edente Popma, Maxima fugela dicitur, pro Maxima fuga.

FVGAX acis. Adi. [ fuzaniko\s2 ] Qui propter timiditatem facile fugit. [...]

FVGACITER Adu. More fugientium. Apud ICt. in Cod... Compar. Liu. 28, 8 Vtrum ab se audacius, an fugacius ab hostibus geratur bellum.

FVGACITAS atis. f. Gloss. Cyrill. Fugacitas, [ h( fugh/.

FVGITIVVS a, um. Adi. [ fuziko\s2 ] Qui aufugit: vt, Fugitiuus seruus, Qui a domino eamente recedit, ne ad eum redeat, etiamsi mutato consilio ad eum reuertatur. [...]

FVGITIVARIVS i. m. [ fuzikai=os2, fugadoqh/ras2 ] Fugitiuarii fugitiuorum seruorum Reprehensores erant: qui eam operam profitebantur, vt fugitiuos inuestigatos reducerent. [...]

FVGO āre. [ fugadeu/w ] Expellere, et in fugam conuertere. [...]


page 758, image: s0758

FVGANS antis. Partic. Propert. 3, 2, 11 Annibalemque lares Romana sede fugantes.

FVGATVS a, um. Partic. Concio Cic. Philipp. 6, 3. [...]

FVGATVRVS a, um. Partic. [ fugadeu/swn ] Ouid. Epist. 18, 11 Iamque fugatura Tithoni coniuge noctem, etc.

FVGATIO onis. f. Apud Mart. Capell...

FVGATOR oris. m. Quam vnum diem nuncupare solitus es fugatorem aerumnarum nostrarum Porc. Latro Decl. in Catil. Tertull. seu potius Cyprian. Carm. adu. Marc. 5, 10 Mortis fugator.

FVGATRIX icis. f. Tertull. adu. Gnost. c. 12 Dilectio fugatrix timoris.

FVL

FVLCIO si, (Praeter. Fulxi: vid. Priscian. 10 p. 904) tum, ire. [ sthri/zw, e)rei/dw ] Firmare, Sustentare, impedire, ne cadere possit. [...]

FVLTVS a, um. Part. Amicitiis fultus Plin. Epist. 9, 13. [...]

FVLCIMEN inis. n. Quo quid fulcitur. Ouid. Fast. 6, 269 Terra pilae similis nullo fulcimine nixa.

FVLCIMENTVM i. n. [ sth/rigma ] Idem. Macrob. Saturn. 7, 9 [...]

FVLMEN [1] inis. n. Pro Fulmentum. Manil. 2, 877 placere Scaligero, Bentleio rideri, modo dixi voce FVLCIMENTVM.

FVLMENTVM i. n. Fulcimentum. Nonius 3, 98 [...]

FVLMENTA ae. f. Lucil. 28 apud Non. 3, 98 p. 206 [...]

FVLTVRA [1] ae. f. [ sth/ricis2 ] Idem. Plin. 36, 15 [...]

FVLCRVM i. n. [ e(rmi\n, e(rmini/a ] Vix aliter, quam de lectorum suggesto obseruauimus: quae fulmenta dici monuimus. [...]


page 759, image: s0759

FVLTOR oris. m. Qui fulcit. Venant. Fortunat. Carm. 2, 2 Ecclesiae fultor, laus regni, fultor egentum.

FVLCIBILIS e. Adi. Apud Veget...

FVLCIPEDIA ae. f. Est Conuicium in mulierem loripedem apud Petron. c. 75 Ita tibi videtur fulcipedia. Al. Falsipedia.

FVLGEO si, ere. [ sti/lbw, selagi/zw, thlauge/w ] et aliquando FVLGO, ere. Scribitur etiam FVLCEO. [...]

FVLGENS entis. Partic. [ selagi/zwn, thlaugw=n ] Arma fulgentia Virg. Aen. 2, 749. [...]

FVLGENTER Adu. vnde Compar. Plin. 10, 20 Colores fulgentius radiant.

FVLGESCO ere. Idem quod Fulgere. Firmic. 1, 4 Solis radiatione fulgescere. Et in fragmento Halieut. quod dedit Hesselius ad novam Ennii editionem p. 154? crebris nubes fulgescere flammis.

FVLGETRVM i. n. [ a)straph\ ] Dicitur Lux illa, et quasi Vibratio luminis, quae ante cernitur, quam tonitru audiatur, quum simul fieri certum sit. [...]

FVLGETRA ae. f. [ a)straph\ ] fem. gen. etiam dicitur. Plin. 28, 2 Fulgetras popysmis adorare, consensus gentium est.

FVLGIDVS a, um. Adi. Lucret. 3, 364 [...]

FVLCIDVS a, um. Adi. Idem. Mart. Capell. 6 p. 189 [...]

FVLGILATVS a, um. Adi. i. Sideratus, apud Vitruuium esse dicitur. Falso arbitror. Originem mendae non diuino.

FVLGITRV, pro FVLGETRVM Fulgitrua Hygin. Fab. 183. Conf. Scheffer. de re Vehic. 1 vlt.

FVLGOR oris. m. [ se/las2 ] Splendor dicitur. [...]

FVLGORA ae. f. Dea, quae colebatur, ne fulmina fierent. Augustin. de Ciu. Dei 6, 10 ex Seneca de Superstitionibus, Quaedam sunt viduae, vt Fulgora. Vid. Morestell. de Fer. Rom. Dial. 21.

FVLGVR uris. n. [ steroph\, flogmo\s2, a)steroph\ ] Fulgor ille subitus ex obscuris plerumque nubibus emicans, cum tonitru fere coniunctus, licet illud vel serius ad aures perueniat, quam fulgur ad oculos, vel plane ferire aures non possit. [...]


page 760, image: s0760

FVLGVRALIS e. Adi. [ steropiko\s2 ] Cic. de Diuin. 1, 72 c. 33 [...]

FVLGVRITAS atis. f. [ sele/as2 ] Splendor. Lucil. apud Non. 2, 324 Luporum aciem claram et fulguritatem arborum.

FVLGVRO āre. [ a)stra/ptw ] Fulgur emittere. [...]

FVLGVRATIO onis. f. [ a)straph\ ] Caelestis ille et subitus fulgor, in quantum oculos modo ferit. [...]

FVLGVRATOR oris. m. [ a)stra/pths2 ] Fulgurum inspector, vt docet Nonius 1, 319 [...]

FVLGERATOR oris. m. E pro V in Vet. Inscript. Iouis cognomen: Gruter. p. 21, 3 [...]

FVLGVRATVS a, um. Adi. Locus fulguratus Varro L. L. 4, 32.

FVLGVREVS a, um. Adi. Mart. Capella l. 5 Nubes.

FVLGVRIO ire. [ a)stra/ptw ] Fulgur iacere. Naeuius, Sane a suo sonitu claro fulguriuit Iupiter Non. 2, 324.

FVLGVRITVS a, um. Adi. Plaut. Trin. 2, 4, 138 [...]

FVLGVRITASSO ere. Fulgure percuti. Quidam exsculpebant ex Plaut. Trin. 2, 4, 138 vbi Gronou. fulguritae sunt.

FVLMEN [2] inis. n. [ kerauno\s2, skhpto\s2 ] Ignis excitatus e nubibus. [...]


page 761, image: s0761

FVLMINO āre. [ kerauno/w, skh/ptw, keraunobole/w ] Fulmen emittere: vel Fulmine percutere, aut afflare. [...]

FVLMINANS antis. Part. Procella fulminans Iustin. 29, 3, 1. [...]

FVLMINANDVS a, um. Passiue. Dignus qui fulmine percutiatur. Sen. Herc. Oet. 6 Fregimus quidquid fuit tibi fulminandum.

FVLMINATVS a, um. Partic. [ kerauni/as2 ] Fulmine ictus. [...]

FVLMINATIO onis. f. Sen. Nat. Quaest. 2, 12 Conuenit et fulgurationes et fulminationes aut igneas esse, aut ignea specie. Et p. a. Fulguratio ostendit ignem, fulminatio emittit.

FVLMINATOR oris. m. Arnob. 6 p. 207 [...]

FVLMINATRIX icis. f. Vt, Legio fulminatrix. Gruter. Inscript. p. 547, 6. et p. 567, 10 LEG. XII. FVLMINAT. Vid. Programm. Cellar. 44.

FVLMINEVS a, um. Adi. [ kerauniko\s2 ] Instar fulminis ruens ac terribilis. [...]

FVLMINOSVS a, um. Adi. Sarisb. 11, 13 Fulminosus aer.

FVLGINIA ae. f. [ *foulgi/neia ] Vrbs est Vmbriae. Sil. 4, 547.

FVLGINATES um. m. Populi, vt scribit Plin. 14, 3 Foro Flaminienses.

FVLICA ae. f. [ fh/nh, ke/pfos2 ] Auis, quae et FVLIX dicitur, marina vel stagnensis, paullo supra magnitudinem columbae. [...]

FVLIGO inis. f. [ a)sbo/lh, a)qa/lh, kapni/a ] Nigrum illud niuis fere instar cohaerens, quod ex fumo caminis aut furnis adhaeret. [...]


page 762, image: s0762

FVLIGINEVS a, um. Adi. Petron. c. 108 Omnia lineamenta fuliginea nube confundere.

FVLIGINOSVS a, um. Adi. Fuligine obsitus. Prudent. Rom. 261 Fuliginosi ture placantur Lares.

FVLIGINOSE Adu. Apud Apul...

FVLIGINO āre. Denigrare. Cathol.

FVLIGINATVS a, um. Apud Hieronym...

FVLIX vid. FVLICA.

FVLLO onis. m. [ gnafeu\s2, knafeu\s2 ] A Fouendis aqua calida vestibus; Qui (vt ait Vlpianus) curanda, poliendaue vestimenta accipit. [...]

FVLLONIVS a, um. Adi. [ gnafeutiko\s2 ] Vt, Fullonia ars Plin. 7, 56. [...]

FVLLONICVS a, um. Adi. [ gnafiko\s2 ] Idem. Plaut. Asin. 5, 2, 58 [...]

FVLMEN, FVLMINARE, etc. vid. FVLGEO.

FVLTVRA [2] vid. FVLCIO.

FVLVIA Gens, vnde v. g. Fuluius Flaccus Censor, tectum marmoreum Iunonis Laciniae spoliauit, vt aedem, quam dedicauerat equestri fortunae, tegeret Liu. 42, 3. [...]

FVLVIASTER Imitans Fuluium. Cic. Att. 12, 44 Solet omnino esse Fuluiaster. Al. Fuluiniaster: et fluctuant viri docti.

FVLVIANVS a, um. Adi. Plin. 26, 8 Et herba fuluiana trita ex vino: et haec nomen inuentoris habet, nota tractantibus, vrinas ciet. Fuluiana stola Val. Max. 3, 5, 2.

FVLVVS a, um. Adi. [ dafoino\s2, pur)r(o\s2 ] Color est rufo ac viridi mistus. [...]

FVLVASTER tra, trum. Adi. Radix fuluastra Apul. de Herb. c. 109.

FVLVEDO inis. f. Color fuluus. Cathol.

FVM

FVMVS i. m. [ kapno\s2 ] Vapor ille mordax, quem ignis e corporibus quibusdam expellit. [...]


page 763, image: s0763

FVMARIVM i. n. [ kapnodo/kh ] Locus, vbi vina fumo medicabantur. [...]

FVMARIOLVM i. n. Dimin. [...]

FVMOSVS a, um. Adi. [ kapnw/dhs2, yolo/eis2 ] Quod fumum vel creat vel passum est. [...]

FVMEVS a, um. Adi. [ ka/pnios2 ] Acheron fumeus Valer. Argon. 4, 595. [...]

FVMICVS a, um. Adi. Sidon. Epist. 1, 11 Fumicae culinae.

FVMIFER a, um. Aliud Adi. [ kapnofo/ros2 ] Virg. Aen. 9, 522 Pinum et fumiferos infert Mezentius ignes. Id. ibid. 8, 255 Fumiferam noctem.

FVMIDVS a, um. Aliud Adi. [ kapni/as2 ] Plin. 37, 7 [...]

FVMO āre. [ tu/fomai ] Fumum emittere. [...]

FVMATIO onis. f. Augustin...

FVMATOR oris. m. Sidon...

FVMIGO āre. [ kapni/zomai ] Suffire. [...]

FVMIGATVS a, um. Part. Apul. Apol. p. 312 Parietes fumigati.

FVMIGABVNDVS a, um. Adi. Interpr. Vulg. Sapient. c. 10, 7.

FVMIGIVM i. n. Th. Priscian. 3, 5 Fumigia vaporatis partibus supponere.

FVMIFICO āre. [ kapni/zomai ] Plaut. Mil. 2, 5 pr. Inde ignem in aram, vt Ephesiae Dianae lauta laudes, gratesque agam, eique vt Arabico fumificem odore.

FVMIFICVS a, um. Adi. [ kapnopoio\s2 ] Ouid. Met. 7, 114 [...]

FVN

FVNALIA, FVNAMBVLVS vid. FVNIS.

FVNCTIO, FVNCTVS vid. FVNGOR.

FVNDA ae. f. [ sfendo/nh, e)khbo/los2 ] Instrumentum e loro vel funiculo factum, quo funduntur, hoc est iactantur lapides. [...]


page 764, image: s0764

FVNDVLA ae. f. Quasi tu paruum saccum, aut reticulum dicas: plateae nomen, quae exitum non habet. [...]

FVNDALIS e. Adi. Ad fundam pertinens. Prudent. Psych. 294 Dextera fundali torsit stridore lapillum.

FVNDITO [1] āre. Ammian. 24, 14 Funditare spicula.

FVNDITOR [1] ari. Funda petere. Plaut. Poen. 2, 36 In fundas visci indebant grandiculos globos, Eo volantes iussi funditarier.

FVNDITOR [2] oris. m. [ sfendoni/ths2 ] Qui funda dimicat. [...]

FVNDIBVLARIVS i. m. [ sfendonisth\s2 ] Idem.

FVNDIBALATOR oris. m. Veget. 3, 14. Vid. Not. Stewech.

FVNDIBALVS i. m. et FVNDIBALVM i. n. Balista. Isidor. Orig. 18, 10 [...]

FVNDAMENTVM [1] vid. FVNDO, as.

FVNDANIA Gens Liu. 25, 2.

FVNDI [ *fou=ndoi ] Oppidum Italiae prope Caietam Hor. Serm. 1, 5, 34. Sil. 8, 530.

FVNDANVS a, um. Adi. Vt, Lacus Plin. 3, 5. Montes Fundani Tacit. Ann. 4, 59, 2. Est etiam Fundanus amicus Horatii Serm. 2, 8, 19.

FVNDITVS, et FVNDO as. Vid. FVNDVS.

FVNDO [1] fudi, fusum, ere. [ xe/w, xu/w, xu/mi, lei/bw ] Proprie est Liquefacere vel liquida e loco, quo continentur, emittere. [...]


page 765, image: s0765

FVSVS [1] a, um. Adi. Fusa ad latitudinem ac longitudinem lagenae modo Plin. 11, 37. [...]

FVSORES [ xwneu/tai ] l. 1 C. de excusat. artif. videntur esse, qui ex metallo statuas, alia vel opera fundunt.

FVSORIVS a, um. Adi. Formauit opere fusorio Vulg. Exod. 32, 4.

FVSORIVM i. n. Emissarium, quo fusa aqua effluat. Pallad. 1, 17 Relicto fusoriis loco. Et 1, 37 Coquinae fusoria. Idem 1, 42 Balnearum fusoria.

FVSE [1] Adu. [ xu/dhn ] h. e. Abundanter et copiose. [...]

FVSILIS e. Adi. Quod fusum est. [...]

FVSIO onis. f. [ xu/sis2 ] Cic. de N. D. 1, 39 c. 15 [...]

FVSVRA [1] ae. f. [ xu/ma ] Plin. 33, 6 Molybditis plumbi ipsius fusura quae fit Puteolis, et inde habet nomen. Conf. Vulg. Interpr. 3 Reg. 7, 37.

FVNDITO [2] āre. [ katantlw= ] Multum et frustra verba proferre. [...]

FVNDVS i. m. [ puqmh\n, be/nqos2, bu/qos2 ] Proprie est ima pars vniuscuiusque rei, quae aliquid in se liquoris contineat, vel ad continendum facta sit, vt dolii, nauis, aluei, fluminis, lacus, maris. [...]


page 766, image: s0766

FVNDVLVS i. m. Dimin. Cuius tria genera reperias, Fundulus paruum fundum orbicularem, qui in cylindro cauo moueri possit, significat Vitruu. 10, 13 [...]

FVNDITVS Adu. [ pa/gxu ] Cic. Verr. 4, 79 [...]

FVNDO [2] āre. [ qemelio/w, kataba/llw ] Firmare, et quasi fundum et fundamentum facere, stabilireque. [...]


page 767, image: s0767

FVNDATVS a, um. Partic. Quinctil. Decl. 9 [...]

FVNDATIO onis. f. In theatrorum et muri fundationibus Vitruu. 5, 12. Crassiores fundationes Id. 6, 11. i. fundamenta. Add. Id. 3, 3. et 5, 3.

FVNDATOR oris. m. Praenestinae vrbis Virg. Aen. 7, 678. [...]

FVNDAMEN inis. n. [ qeme/lion ] Idem quod Fundamentum. [...]

FVNDAMENTVM [2] i. n. [ qeme/lios2 ] Quo aliquid innititur, inaedificatum est, etc. [...]

FVNDAMENTALIS e. Adi. Solido fundamento innixus. Vnde

FVNDAMENTALITER Adu. Sidon. Epist. 3, 8 extr. Fundamentaliter eruere.

FVNEBRIS, FVNESTVS, FVNERO vid. FVNVS.

FVNETVM [1] vid. FVNVS.

FVNGOR functus sum, fungi. [ tele/w, e)pitele/w ] Officium, munusque agere. [...]


page 768, image: s0768

FVNGIBILIS e. Adi. Iurisconsultis familiare. [...]

FVNCTIO onis. f. [ e)pitelei/wsis2 ] Cic. Tusc. 2, 35 c. 15 [...]

FVNCTVS a, um. Part. Vid. supra in FVNGOR. [...]

FVNGVS i. m. [ mu/khs2 ] Boletus, habet conuenientiam cum Graeco [ spo/ggos2. [...]

FVNGVLVS i. m. Dimin. De Spongiolis siue fungulis Apic. 3, 20. et 5, 2.


page 769, image: s0769

FVNGIDVS a, um. Adi. Gloss. Gr. Lat. [ somfo\s2, fungidus, fungosus.

FVNGINVS a, um. Adi. [ mukhno\s2 ] Pertinens ad fungos. [...]

FVNGOSVS a, um. Adi. [ mukhtw/dhs2 ] Quod est rarum et leue, ad similitudinem fungi. [...]

FVNGOSITAS atis. f. [ mukhto/ths2 ] a Fungoso dicitur. Plinii esse dicitur Tota fungositas derasa. Harduini quidem Index non habet.

FVNIS is. [ sxoi=nos2, ka/lws2, mh/rinqos2, spa/rton ] tam m. quam f. gen. teste Gell. 13, 20 [...]

FVNALIS e. Adi. [ sxoinofo/ros2 ] Valer. Maxim. 3, 6, 4 [...]

FVNALE is. n. [ khro\s2, da/los2 ] Isid. 20, 10 [...]

FVNARIVS i. m. Qui funem tractat. vnde cognomen Gratiano maiori apud Aurel. Vict. in Epit. c. 69. [...]

FVNETVM [2] i. n. Plin. 17, 22 Quum breuiores palmites sarmento iunguntur inter se funium modo, ex hoc arcus funeta dicuntur.

FVNAMBVLVS i. m. [ sxoinoba/ths2, neuroba/ths2 ] Qui per funem extentum spectaculi causa ambulat. [...]

FVNIREPVS i. m. Idem significat quod Funambulus. Apul. Flor. 4 pr. Comoedus sermocinatur, Tragoedus vociferatur, Funirepus periclitatur.

FVNICVLVS i. m. Dimin. [ sxoini/on ] Plin. 12, 17 [...]

FVNVS eris. n. *pe/nqos2, khdei/a Vet. Gloss. Lat. Gr.] Donatus: Funus a Funalibus dictum est: et est Pompa exsequiarum. [...]


page 770, image: s0770

FVNERAE arum. f. Apud maiores dicebantur, Illae ad quas funus pertinet, vt Sororem, Matrem. [...]

FVNEREVS a, um. Adi. [ kteriko\s2 ] Funereae mulieres, de quibus modo e Seruio. [...]

FVNEBRIS e. Adi. [ e)pita/fios2, e)pikh/dios2 ] Idem ac Funereus. [...]

FVNERARIVS a, um. Adi. Vt, Funeraria actio, Quae de impensis funeris causa factis datur, l. 14 §. haec actio D. de relict. et sumt. fun. [...]


page 771, image: s0771

FVNERO āre. [ khdeu/w ] Sepelire. Plin. 33, 10 Qui funerari se iussit sestertiis vndecim milibus. [...]

FVNERATVS a, um. Partic. Morti vel sepulcro datus. Petron. c. 129 Funerata est pars illa corporis, quae quondam Achilles eram. Prope funeratus arboris ictu Hor. Carm. 3, 8, 7.

FVNERATICIVS a, um. Adi. Idem ac Funerarius. Actio funeraticia Tit. l. 30 ex Pomponio.

FVNERATICVM i. n. Pecunia funeribus impensa. Spon. Misc. Erud. §. 2 art. 11 p. 54 ex marmore, INFERAT ARKAEN. PARTEM DIMIDIAM FVNERATICI.

FVNERATIO onis. f. Mart. Capel. 6 p. 224 Funerationes negligunt.

FVNERATOR oris. m. Gloss. Gr. Lat. [ khdeuth\s2 nekrou=, Funerator.

FVNESTVS a, um. Adi. [ qanathfo/ros2 ] Quod est funere inquinatum: sed etiam quidquid tristitiam et luctum aliis adfert, vt mali principes. [...]

FVNESTE Adu. Apud Firmic. vnde Compar. Funestius, apud Gellium...

FVNESTO āre. [ miaifone/w ] Funere inquinare. [...]

FVNESTATVS a, um. Adi. Saluian. adu. Auarit. 3,... Mirum est quod hoc ipsum sinis vt funestato te tua habeat.

FVNESTATIO onis. f. Apud Firmic....

FVNESTATOR oris. m. Idem qui Funerator, apud Augustinum...

FVO is. vid. FVAT.

FVR

FVR furis. c. [ kle/pths2, fw\r ] Qui clanculum rem alienam aufert retinendi animo. [...]

FVRCVLVS i. m. Dimin. [ klepti/dion ] Apud Priscianum esse dicitur.

FVRVNCVLVS i. m. item Dimin. [ klwpa/rion ] Cic. in Pison. 76 c. 27 [...]


page 772, image: s0772

FVRINVS a, um. Adi. [ kleptiko\s2 ] Quod ad furem pertinet. Plaut. Pseud. 3, 2, 2 Nam non coquinum est, verum furinum est forum.

FVRINA [1] ae. f. Dea, cuius honos apud antiquos, nam ei sacra instituta annua, et flamen attributus, nunc vix nomen notum paucis. [...]

FVRINALIS e. Adi. Vt, Flamen furinalis Varro l. c.

FVRINALIA um. n. Festum Furinae eiusque sacra. Varr. ibid. al. Furnalia. FVRR. N. P. LVDI, i. Furinalia nefastus primo, ludi. Nardin. Rom. Vet. 7, 2. Conf. Lex. Pitisc.

FVRA ae. f. Eadem Dea. Mart. Capel. 2 p. 40. Locum damus in MANIA.

FVRIPPVS [1] i. m. a Furando, primam producens; corripiens, a Furendo, i(/ppos2 autem est equus, quae vox in compositione interdum e)pi/tasin seu Intentionem tantum, et Valde magnum significat, vti docet Budaeus in Comm. Lingu. Graec. Adeo vt Furippus, vel Insignem furem, vel Hominem valde furiosum denotet. [...]

FVRTVM i. n. [ kleptosu/nh, fw=ron, kle/mma, klopi/a, kloph\ ] est (inquit Paullus Iurecons. D. de furt. l. 1) Contrectatio rei fraudulosa, lucri faciendi gratia, vel ipsius rei, vel etiam vsus eius possessionisue, quod lege naturali prohibitum est admittere. [...]


page 773, image: s0773

FVRTVLVM i. n. Dimin. Cathol.


page 774, image: s0774

FVRTO Adu. pro Furtim. Gloss. Gr. Lat. [ la/qra, clam, clanculo, clandestino, furto.

FVRTIM Adu. [ kleidw\n ] i. Clam: cuius contrarium est Palam. Cic. de N. D. 2, 124 [...]

FVRAX acis. Adi. [ e)pi/klopos2, kleptiko\s2 ] Qui facile furatur, et furtis faciendis animum applicuit. [...]

FVRACITAS atis. f. [ to\ kleptiko\n ] Plin. 10, 29 Cui soli aui furacitas auri argentique praecipue mira est.

FVRACITER Adu. [ kleptikw=s2 ] Cic. in Vatin. 15 c. 5 Quumque omnium domos, apothecas, naues furacissime scrutarere, etc. Vid. Charis. Gram. p. 179. et Front. p. 2194.

FVRTIFICVS a, um. Adi. [ fwropoio\s2 ] Qui furtum sacere solet. [...]

FVRTIVVS a, um. Aliud Adi. [ klopai=os2, klwpiko\s2, klopimai=os2 ] Quod furto est raptum. [...]

FVRTIVE Adu. [ lhstrikw=s2 ] pro Furtim. Plaut. Poen. 5, 2, 62 Certiorem esse te volui, ne quid furtiue clam accepisse censeas. Furtiue tunc Valeriae familiaris Lactant. de Mort. Persecut. c. 40.

FVROR [1] ari. [ kle/ptw ] Clam alienum auferre. [...]

FVRATVS a, um. Partic. Auson. Mosell. 175? Mediis furata e collibus vuas Panope. Vulg. Interp. Exod. 21, 16 Furatus hominem.

FVRATIO onis. f. ICt. in Dig. esse dicitur.

FVRATOR oris. m. Tertull. Apol. c. 46 extr. Furator veritatis Philosophus.

FVRATRINA ae. f. Idem quod Furacitas, furtum. [...]

FVRATRINVS i. m. Mercurius sic dictus, si fides Beroaldo ad Varr. de L. L. 4, 15.

FVRCA ae. f. [ di/kranos2 ] a Ferendo; dictum Insteumentum, quo stramenta feruntur. [...]

FVRCVLA ae. f. Dimin. [ dikra/nion ] Apud Varr. R. R. 1, 8. et Columel. 2, 10. [...]


page 775, image: s0775

FVRCILLA ae. f. [ dikrani/dion ] Dimin. a Furcula. [...]

FVRCILLO āre. Furcillis mouere. [...]

FVRCILLATVS a, um. Bacilla furcillata habent figuram literae V. Varro L. L. 4, 30, 5.

FVRCVLOSVS a, um. Adi. Apul. de Herb.... Herba ramis furculosa. f. surculosa.

FVRCOSVS a, um. Adi. Idem. Apul. c. 7 Herba thyrsis bipalmis, furcosis.

FVRCIFER eri. m. [ u(posta/ths2 ] Dicebatur (inquit Donatus ad Ter. Andr. 3, 5 extr. ) Seruus, qui ob leue delictum cogebatur a domino, ignominiae magis, quam supplicii causa, circa vicinos, furcam in collo ferre, subligatis ad eam manibus, et praedicare peccatum suum, simulque monere caeteros, ne quid simile admitterent. [...]

FVRENS, FVRENTER vid. FVROR, oris.

FVRFVR uris. m. [ pi/qura ] Purgamentum et vitium farinae minutiae folliculorum, qui grana tegunt. [...]

FVRFVROSVS a, um. Adi. [ piqurw/dhs2 ] Plin. 12, 25 [...]

FVRFVRICVLA ae. f. Dimin. Marc. Empir. c. 5.

FVRFVRACVLVM i. n. Arnob. 6 p. 200 [...]

FVRFVRACEVS a, um. Adi. Furfuribus similis. Fulgent. Myth. 2 Furfuracea tinearum terebramina.

FVRFVREVS a, um. Adi. Ex furfure: vt, Panis furfureus Gell. 11, 7.

FVRIAE, FVRIALIS, FVRIOSVS, FVRIBVNDVS, FVRIO, FVRO vid. FVROR, oris.

FVRNALIA Sacra Furinae quam deam dicebant. Festus. Vid. FVRINALIA.

FVRNIA gens, vnde Amicus Horatii: vid. Serm. 1, 10, 86. Conf. Sen. de Benef. 2, 25. Alius postulatus adulterii, et veneficiorum in Tiberium: Vid. Tacit. Ann. 4, 52.

FVRNIANVS a, um. Adi. Vt, Furniana vasa, a Furnio inventore fortassis dicta. Plin. 33, 11. Harduin. Firmiana.

FVRNVS i. m. [ kli/banos2, i)pno\s2 ] Locus, in quo panis decoquitur, a Forno, id est calido. [...]

FVRNACEVS a, um. Adi. [ i)pniko\s2 ] Furnaceus panis, Qui in furno coquitur. Plin. 18, 9 Nam furnaceis panibus binas adiiciunt libras.

FVRNARIA absolute dicitur, sicut Coenacularia et Sagaria, int. officina, ars etc. [...]

FVRNARIVS i. m. Qui furnariam exercet. [...]

FVRO [1] is. vid. FVROR, oris.

FVROR [2] ari. vid. FVR.

FVROR [3] oris. m. [ mani/a, melagxoli/a ) Insania; a Feror, quod qui furore agitantur, huc atque illuc temere ferantur: et de illa affectione mentis dicitur, cum illa impetu fertur contra rationem. [...]


page 776, image: s0776

FVRIA, ae. f. [ *)erinnu\s2 ] vel FVRIAE arum. [...]


page 777, image: s0777

FVRIALIS e. Adi. [ *)erinnuko\s2 ] Quod furentibus et insanis proprium esse solet. [...]

FVRIALITER Adu. [ e)rinnukw=s2 ] Ouid. Fast. 3, 637 Non habet exactum quid agat, furialiter odit.

FVRIOSVS a, um. Adi. [ maniw=dhs2, maniko\s2 ] A quo furor nunquam recedit, inquit Seruius ad Virg. Aen. 2, 407. [...]

FVRIOSE Adu. [ manikw=s2 ] Cic. Philipp. 7, 5 [...]

FVRO [2] ere. [ mai/nomai ] Ira vel alia perturbatione contra rationem agitari. [...]

FVRENS entis. Partic. Animi furens Virg. Aen. 5, 202. [...]

FVRENTER Adu. [ mainome/nws2 ] Cic. Att. 6, 1 Dionysius mihi quidem in amoribus est: pueri autem aiunt eum furenter irasci.

FVRIO āre. [ e)kmai/nw ] In furorem concitare. [...]

FVRIATVS a, um. Adi. [ maino/menos2 ] Furore concitatus. [...]

FVRIATILIS e. Adi. Fortunat. Mart. 3 Furiatile cornu.

FVRIBVNDVS a, um. Aliud Adi. [ e)cesthkw\s2, parakekhnikw\s2 ] Qui vehementer furit. [...]


page 778, image: s0778

FVRINA [2] ae. f. vid. supra ante FVRTVM.

FVRIPPVS [2] i. m. Ibid.

FVRTIM, FVRTIVVS, FVRTVM, FVRVNCVLVS vid. FVR.

FVRVS i. m. Varro de L. L. 9, 4 p. 141, 6 inter vetera refert Cascus furus, casei furi. An pro fure etiam furum dixere? Scal. legi vult surum vnde sit deminutum surculus.

FVRVVS a, um. Adi. [ me/las2 ] Nigrum vel atrum dicitur, auctore Festo. [...]

FVRVESCO ere. Mart. Capell. 1 p. 20 Tartareae noctis obscuritate feruescens.

FVS

FVSCINA ae. f. [ di/kranos2, tri/aina ] Telum tridens siue trisulcum piscatorium, quod fundo natantia capiunt feriendo. [...]

FVSCINVLA ae. f. Dimin. Parua fuscina. Vulg. Interpr. Exod. 27, 3.

FVSCVS a, um. Adi. [ faio\s2 ] Quod est subnigrum: cuiusmodi est color Indorum Meridionalium et Aethiopum. [...]

FVSCITAS atis. f. Ab omni fuscitate ac perturbatione liberum caelum Apul. Dogm. Plat. 2 sub fin.

FVSCO āre. [ a)mauro/w ] Fuscum facere. [...]

FVSCATIO onis. f. Arnob....

FVSCATOR oris. m. [ a)maurwth\s2 ] Caeli fuscator Eoi Corus Lucan. 4, 66.

FVSE [2] vid. FVNDO.

FVSICIA Nomen gentis Rom. de qua Cic. in Verr. 2, 31 C. Fusicius a C. Verre duci iussus. Sed quid. Fuficius.

FVSILIS, FVSIM, FVSIO, FVSOR, FVSORIVS vid. FVNDO.

FVSIVS pro Furius antiqui dixerunt, vt Valcsius, pro Valerius. Auctor Festus. [...]

FVSTERNA ae. f. Plin. 16, 39 s. 76 n. 1 [...]

FVSTIBALVS i. m. Instrumentum est bellicum, longum pedes quatuor, cui per medium ligatur funda de corio, et vtraque manu impulsum, prope ad instar onagri dirigit saxa Veget. de Re Mil. 3, 14. [...]

FVSTIBALATORES Milites, qui fustibalis lapides iaciunt. Auctor Modestus de Vocab. rei milit. Vid. Stewech. ad Veget. l. c.

FVSTIS is. m. [ r(o/palon ] Lignum teres. [...]


page 779/780, image: s0779

FVSTICVLVS i. m. Dimin. Apul. Met. 6 p. 704. Allii fusticuli Pallad. 1, 35, 6. Sunt ii, qui in cepis Thalli vocantur.

FVSTIARIVS i. m. culoko/pos2, o( tu/ptwn cu/lw Vet. Gloss.] Qui fustibus pulsat alios, lictor, puto. [...]

FVSTIM Adu. Val. Max. 6, 3 Vxorem fustim interemit. Add. 8, 1, 1.

FVSTITVDINVS a, um. Adi. Plaut. Asin. 1, 1, 21 Apud fustitudinas ferricrepidinas insulas. Fustitudinas vocat, quod illic Fustibus adigerentur seruuli.

FVSTVARIVM i. n. [ masti/gwma ] Supplicii genus ob falsum testimonium, furtum, et multa alia crimina. [...]

FVSVRA [2] vid. FVNDO.

FVSVS [2] i. m. [ a)/traktos2 ] Quo inter digitos circumacto et proiecto fila ducunt mulieres, et in quem ea primum glomerant. [...]

FVT

FVTILE [1] [ xudai=on ] Vas erat, quod non deponebant ministri saerorum, quod erat acuto fundo, et patulo ore, eoque instabile erat. [...]

FVTILIS e. Adi. [ xudai=os2, ei)kai=os2 ] i. Vanus vel Inutilis: Festus, Futiles dicuntur, Qui silere tacenda nequeunt, sed ea effundunt. [...]

FVTILITAS atis. f. [ ei)kaiosu/nh ] Vanitas, leuitas. Cic. de N. D. 2, 70 c. 28 Haec et dicuntur, et creduntur stultissime, et plena sunt futilitatis, summaeque leuitatis.

FVTILITER Adu. Apul.... Futiliter blaterata. Vid. Non. 11, 39 Futiliter interpretatur Ennianum futile.

FVTILE [2] Adu. [ yuxrw=s2 ] pro Futiliter. Ennius in Phoenice, vt citat Nonius 11, 39 Vt quod factum est futile, amici nos feramus fortiter. Conf. Plaut. Stich. 2, 2, 73.

FVTIO ire. Effundo; a quo componitur Effutio quod vide.

FVTO āre. e)le/gxw Vet. Gloss.] Arguere interpretatur Festus. Antiquum est; vnde Confutare, et Refutare.

FVTATIM Adu. [ xu/dhn ] i. Profusim. Plaut. Truc. 4, 4, 29 Futatim nomen commemorabitur.

FVTVM i. n. Vas aquarium, in triclinio allatam aquam infundebant Varr. de L. L. 4, 25 p. 30, 21.

FVTVO ui, utum, ere. Verbum obscenum. [...]

FVTVOR Pass. Martial. 9, 5 Aureolis futui quum possit Galla duobus, Et plus quam futui, si totidem addideris.

FVTVTVS a, um. Partic. Martial. 3, 87 Narrat te rumor Chione nunquam esse fututam. Sic 11, 41.

FVTVTOR oris. m. Martial. 1, 91 in Bassam tribadem, At tu, proh facinus! Bassa fututor eras. Sic 11, 88. Add. 7, 29. et 12, 43.

FVTVTIO onis. f. Catull. 30, 8 Sed domi maneas, paresque nobis Nouem continuas fututiones. Add. Martial. 1, 107.

FVTVTRIX icis. f. Martial. 11, 62 Arrigere linguam non potest fututricem. Lib. eod. Epigr. 23 in Paediconem masturbantem, Inguina saltem Parce fututrici sollicitare manu.

FVTVRVS [1] vid. SVM.

FVV

FVVI pro Fui apud Comicos antiquos saepe reperias addito V praductionis gratia. [...]


page 780, image: s0780

G.

Litera G.

G LITERA veteribus Latinis ignota; eius inuentionem Carbilio adscribit Plutarchus Problematum Rom. 54 his verbis: Quid est, quod locum vbi carnes vendunt, macellum vocant? [...]

GAB

GABALIVM i. n. Planta. Plin. 12, 21.

GABALVS i. m. [ stauro\s2 ] Apud veteres Crux, siue Patibulum dicebatur. [...]


page 781, image: s0781

GABATAE arum. f. Vasa concaua, eduliis, pulmentariisque aptissima. Martial. 7, 47 Transcurrunt gabatae, volantque lances. Idem 11, 32 Sic implet gabatas paropsidasque.

GABBARAE arum. f. Pl. Corpora mortuorum aduersus putredinem arte munita, al. Mumiae, apud Aegyptios, sec. [...]

GABIENVS Caesaris classiarius fortissimus Plin. 7, 52.

GABII orum. m. [ ga/bioi ] Vrbs Volscorum fuit. Virg. Aen. 6, 768 Hi tibi Nomentum et Gabios, etc.

GABINENSIS e. Adi. Plin. 2, 94 Quaedam vero terrae ad ingressus tremunt, sicut in Gabinensi agro, non procul vrbe Roma, etc. Alii legunt Gabiensi.

GABINVS a, um. Adi. [ gabi/nos2 ] vt, Gabina Iuno. Virg. Aen. 7, 612 [...]

GABINIA ae. f. Gens, cuius fuit v. g. ille, qui Ptolemaeum in regnum reduxit, vt est apud Cic. pro Sext. 81: idemque Consul, sub quo Cicero in exilium missus est: vid. Cic. de Prou. Cons. 2. [...]

GABINIANVS a, um. Adi. Vt, Milites Gabiniani Valer. Maxim. 4, 1.

GABRIEL elis. m. Namen Angeli. Isidor. 7, 5. Add. Fortunat. de Part. Virgin. v. 188.

GAD

GADES ium. f. [ ga/deira ] Insula est Oceani, (nunc vulgo dicta Cadiz) vltra Baeticam Hispaniam, circa columnas Herculis longa XII millia passuum, lata tria millia Plin. 5, 22. [...]

GADITANVS a, um. Adi. [ gadeireu\s2, *gadeirano\s2, *gadeiriko\s2 ] Foedus Gaditanum Cic. pro Corn. Balb. 34 [...]

GAE et GAG

GAEODES ae. m. Lapis ex aetitarum genere. Plin. 36, 19.

GAETVLIA vid. GETVLIA.

GAESVM i. n. Telum, siue instrumentum bellicum: alii Gallicum, alii Hispanicum esse volunt: Sic Galli dicuntur Gaesa in vallum coniicere Caes. Bell. G. 3, 4. [...]

GAGATES ae. m. [ gaga/tes2 ] Fluuius in Lycia, et Lapidis nomen pretiosi in eo primum reperti, quamuis etiam in Britannia abundet. [...]

GAI et GAL

GAIA, GAIVS vid. CAIVS.

GALACTITES ae. m. Lapis, de quo Plin. 37, 10 s. 59 Galaxiam aliqui Galactiten vocant? Galactitis ex Nilo colore lactis est. [...]

GALACTOPOTA ae. m. [ galaktopo/ths2 ] Qui lac potat. [...]

GALAICOS i. m. Gemmae species. Plin. 37, 10 s. 59. Alii Gallaica.

GALANTHIS [ galanqi\s2 ] vt est in fabulis, Alcmenae ancilla fuit, in Galen, id est in mustelam a Iunone mutata. Vid. Ouid. Met. 9, 306.

GALATA ae. f. Insulae nomen non procul a Melita, vt scribit Mela 2, 7.

GALATEA ae. f. [ gala/teia ] Fuit Nympha, filia Nerei et Doridis, vt est apud Ouid. Met. 13, 742 [...]

GALATIA ae. f. [ galati/a ] Regio minoris Asiae, quam olim Galli (Gr. [ gala/tai ) ex Europa venientes habitarunt, a Liuio plerumque Gallograecia dicta. Vid. Plin. 5, 32.

GALATAE arum. m. Incolae Galatiae. Galatarum auxilia Cic. Attic. 6, 5.

GALATICVS a, um. Adi. Spinae Galaticae Plin. 24, 12. Hordeum Colum. 2, 9, 8 et 16.

GALATICOR ari. fictum Tertulliani de Ieiun. adu. Psych. c. 14 verbum, vt apud Latinos veteres Graecari.


page 782, image: s0782

GALAXIA ae. f. Gemma. Plin. 37, 10. Sic appellatur etiam circulus ille lacteus in caelo, de quo Ouid. Met. 1, 169.

GALBA ae. m. Cognomen Sulpiciorum eius praesertim, qui, post Neronem degustauit imperium, dedit occasionem disputandi Sueton. [...]

GALBANVS, i. f. vel, vel i. n. [ xalba/nh ] Succus est, siue Lacrima cuiusdam herbae, similis ferulae, quae in ipso frutice aestate prorumpit. [...]

GALBANATVS a, um. Adi. [ xalbanwto\s2 ] Galbano indutus. Martial. 3, 82 Iacet occupato galbanatus in lecto.

GALBANEVS a, um. Adi. [ xalba/nios2 ] Virg. Georg. 3, 415 Galbaneoque agitare graues nidore chelydros. Idem Georg. 4, 264 Hic iam galbaneos suadebo incendere odores.

GALBINEVS, s. a, um. Adi. Coloris nomen est, quem satis ostendit Veg. Mulom. 3, 2, 22 [...]

GALBEVM Festi, quod interpretatur ornamenti genus, an huc pertineat, non dixerim, vid. CALBEI. [...]

GALBVLVS i. m. [ sfai/rion th=s2 kupari/ssou ] Pila cupressi. [...]

GALBVLA ae. f. [ i)ktero\s2 ] Auis. Martial. 13, 68 Galbula decipitur calamis et retibus ales: Turget adhuc viridi quum rudis vua mero. Haec videtur eadem, quae Galgalus Plinii, de qua h. v.

GALE es. f. [ ga/lh ] Latine Mustela dicitur, teste Donato ad Eun. 4, 4, 22.

GALEA ae. f. [ ko/rus2, kra/nos2, kune/h ] Munimentum capitis est, e corio, ferro, etc. [...]

GALEARIVS i. m. Veget. 3, 6. [...]

GALEDRAGON i. n. Herba. Plin. 27, 10. Conf. Harduin.

GALEO āre. [ krano/w ] Galeam induere. Hirt. B. Afr. 12 Milites in campo iubet galeari, et ad pugnam parari.

GALEATVS a, um. Partic. [ i(ppoxorusth\s2 ] Galea indutus. [...]


page 783, image: s0783

GALENA ae. f. [ mwlu/bdaina ] Plin. 34, 16 [...]

GALEOBDOLON i. n. et GALEOPSIS idis. f. Lamii species. Plin. 27, 9.

GALEOLA ae. f. Vas finuosum a galeae similitudine dictum, auctore Nonio. Varro de Vita Pop. Rom. 1 Vbi erat vinum in mensa positum, aut galeola, aut sinu? Non. 15, 34.

GALEOS otis. m. [ ga/leos2 ] Piscis, qui a Latinis Mustela dicitur. [...]

GALEOTAE arum. m. [ galew=tai, apud Aelian. V. H. 12, 46] in Sicilia dicebantur Portentorum interpretes, teste Cic. de Diu. 1, 39 c. 20. Caeterum Galeotae verior scriptura. Quidam L geminant.

GALERIA Tribus, vid. TRIBVS.

GALERITVS i. m. et GALERITA, ae. f. [ lo/fon e)/xousa ] Auis, quae nunc Alauda dicitur, a crista quadam, quae galeri similitudine capite prominere videtur: eadem forte, quae Cassita a casside. [...]

GALERVS i. m. vel i. n. [ pi/leon, kunh\ ] Pileus rotundus, quod in modum galeae esset factus. [...]

GALERICVLVM i. n. Dimin. [ pili/dion ] Capillamentum adsciticium, adhibitum ad caluitiem tegendam. [...]

GALESVS i. m. [ galhso\s2 ] Fluuius est Calabriae, qui iuxta ciuitatem labitur Tarentinam. [...]

GALGVLVS i. m. [ i)ktero\s2 ] Auis genus. [...]

GALILAEA ae. f. Syriae regio. Iuuenc. 2, 330 Iamque Galilaeam remeauerat in regionem.

GALLA ae. f. [ khki\s2 ] Fructus quidam secundarius arborum glandiferarum, de quo locus velut classicus est. [...]

GALLAICI, s. orum. m. [ kallai+koi\ ] Populi Hispaniae sunt Gallis finitimi. Martial. 4, 39 Nec quae Gallaico linuntur auro. Al. legunt Callaico. Gallaica gemma, vid. GALAICOS.

GALLECIA ae. f. Citerioris Hispaniae regio est. Plin. 4, 20. Diues Gallecia Sil. 3.

GALLIA ae. f. keltikh\, *keltogalati/a, *galli/a ] Europae pars, a lacteo candore populi dicta, vt Graeci putabant, quibus [ ga/la lac est. [...]


page 784, image: s0784

GALLICVS a, um. Adi. [ galliko\s2, *galatiko\s2 ] Qui ex Gallia est. [...]

GALLICANVS a, um. Adi. [ galatiko\s2 ] Gallicanae res Cic. pro Quint. 15. [...]

GALLVS i. m. [ gala/ths2 ] Qui ex Gallia est. [...]

GALLINA ae. f. [ a)lektori\s2, o)/rnis2 ] Femina in genere gallinaceo. [...]

GALLINVLA ae. f. Dimin. Arnob. 7 p. 215. Auien. in Prognost. Arat. v. 387.

GALLINACEVS a, um. Adi. [ a)lektoriko\s2 ] Quod ex gallinis est. [...]

GALLINARIVS a, um. Adi. Hinc Gallinaria Insula Ligustici maris, a copia gallinarum dicta Varro de R. R. 3, 9. [...]

GALLICINIVM i. n. [ a)lektruofwni/a ] Pars noctis appellata est, in qua galli cantant. [...]

GALLVLO, are. et GALLVLASCO ere. Pubescere. [...]

GALLIAMBVS i. m. Carmen ex Iambico metro peculiari, quod dedit Catul. Carm. 62 [...]


page 785, image: s0785

GALLICRVS uris. n. Herba. Apul. de Herb. c. 44. Separatim scribendum videtur Galli crus.

GALLO āre. Bacchari, more sacerdotum Cybeles. Varro apud Non. 2, 382. vid. GALLVS, Fluuius, n. 2.

GALLOGRAECI orum. m. [ gallograi=koi ] Iidem sunt, qui Galatae, ad quos Paulli epistola exstat. [...]

GALLOGRAECIA ae. f. Galatia. Liu. 37, 8 etc.

GALLONIVS i. m. [ gallo/nios2 ] Vir sumtuosus, de quo Cic. pro Quint. 94. Idem de Fin. 2, 90 Sed qui ad voluptatem onmia referens, viuit, vt Gallonius, loquitur, vt frugi ille Piso.

GALVMMA atis. n. Velamen. Mart. Capella l. 1 p. 18 est Calymma, [ ka/lumma.

GAM

GAMBA ae. f. Vngula iumenti. Veget. Mulom. 3, 19. it. 1, 27. Conf. Salmas. ad Hist. Aug. p. 292.

GAMBOSVS a, um. Adiect. Idem 3, 20, 1. i. gamba vel pede laborans.

GAMELION onis. m. [ gamhliw\n ] Mensis Ianuarius, Iunoni sacer propter nuptias. Cic. de Fin. 2, 101 c. 31 Mense Gamelione.

GAMMA n. indecl. Litera tertia in Graeco Alphabeto. Est et figura huius literae I apud agrimensores. Vid. Goes. Ind. in Auct. rei Agrar.

GAMMATVS a, um. Adi. Hanc figuram habens: vt, Limes gammatus Idem ibid.

GAMMARVS i. m. [ karki=nos2 ] Aquaticum animal simile cancro: vel (vt quidam putant) ipse cancer: cui bina brachia denticulatis forcipibus ad caput porriguntur, coctus fit rubens. [...]

GAMPHASANTES ium. m. [ gamfa/santes2 ] Aethiopiae populi. Plin. 5, 8 Gamphasantes nudi, pracliorumque expertes, nulli externo congregantur.

GAN

GANEA, ae. f. vel i. n. Locus, voluptatibus cibi et potus destinatus. [...]

GANEARIVS a, um. Adi. Varro de R. R. 3, 9, 18 Triclinium ganearium. Vet. Gloss. [ a)ko/lastos2, e)cw/lhs2, Ganearius, lasciuus, libidinosus. [ )aselgh\s2, Ganearius, etc.

GANEO onis. m. Qui Ganeas frequentat. phlodu/ths2, ganeo, tabernarius, Vet. Gl. [ li/xnos2, katafaga\s2, lwpodu/ths2, li/mbos2, lai/marxos2 Idem. [...]

GANGABAE arum. m. Curt. 3, 13, 7 Gangabas Persae vocant, humeris onera portantes.

GANGARIDAE arum. m. [ gaggari/dai ] (inquit Curtius 9, 2) Populi sunt inter Assyrios et Indos iuxta Gangem. [...]

GANGES is. m. [ ga/gghs2 ] Indiae fluuius maximus. [...]

GANGETICVS a, um. Adi. [ gagghtiko\s2 ] Columel. 8, 8 Iam nunc Gangeticas et Aegyptias aues eructant. Nemus Sen. Med. s. 11. Tellus Lucan. 4, 64.

GANGILION, s. i. n. [ gaggli/on ] inter tubercula refert Celsus 7, 6, et signat eo, quod renitantur. [...]

GANGRAENA ae. f. [ ga/ggraina ] Cancri species secundum Celsum 5, 26, 31 [...]


page 786, image: s0786

GANIAEA ae. f. Gemma. Plin. 37, 10. al. Ganianes.

GANNIO iui et ii, itum, ire. [ sku/zein, Vet. Gloss.] Proprie vulpes aut canes gannire dicuntur, auctore Donato. [...]

GANNITVS ūs. m. [ knu/zhma ] Vox vulpis aut canis proprie dicitur. [...]

GANNITIO onis. f. Festus, Canum querula murmuratio.

GANNO āre. [ xleua/zw ] Gloss. Gr. Lat. Fuerit itaque deridere, ludibrio babere.

GANNATOR oris. m. [ xleuasth\s2 ] Gloss. Gr. Lat.

GANNATVRA ae. f. Adhelm. de Virginit. c. 28. Voss. de L. L. 3, 13.

GANYMEDES is. m. [ ganumh/dhs2 ] Trois filius formosissimus, quem quum Iupiter deperiret, iussit in caelum ab aquila portari, et sibi a poculis esse, Hebe nympha deiecta. [...]

GANYMEDEVS a, um. Adi. Lactant. 1, 11 Ganymedea fabula. Martial. 9, 17 Nec Ganymedeas mallet habere comas.

GANZA ae. f. Anser. Plin. 10, 23. Harduin. Ganta.

GAR

GARAMAS antis. et Plural.

GARAMANTES um. m. [ gara/mantes2 ] Populi Libyae, a Garamante Apollinis filio cognominati, qui ibi Garama caput Garamantum ex suo nomine condidit. [...]

GARAMANTIS idos. f. Patronym. [ garamanti\s2 ] Virgil. Aen. 4, 198 Rapta Garamantide nympha.

GARAMANTICVS a, um. Adi. [ garamantiko\s2 ] Garamantica signa Sil. 1, 142.

GARAMANTITES ae. m. Gemma. Plin. 37, 7.

GARGANVS i. m. [ ga/rganon ] Celebris mons Apuliae, subtus quem habitantes, proprie Apuli dicuntur. [...]

GARGARIDIO āre. Idem, quod Gargarizo. [...]

GARGARICVS a, um. Adiect. Lucus Gargaricus Auson. Epist. 25, 16.

GARGARVS i. m. in Pl. GARGARA, orum. n. [ ga/rgara ] Cacumen montis Idae: dictum (inquit Seruius) quasi [ ka/ra krato\s2: id est caput capitis, altitudinis altitudo. [...]

GARGARIZO āre. [ gargari/zw ] Saepe ad gurgulionem, id est guttur, reuocare. [...]

GARGARIZATIO onis. f. [ gargarismo\s2 ] Plurima gargarizatio lactis Scribon. 57. [...]

GARGARIZATVS ūs. m. [ garga/risma ] Idem, quod Gargarizatio. Scrib. 53. Plin. 21, 19. Add. 28, 12.

GARGARISMA atis. n. Oct. Horatian. 1, 10 medicamentum.

GARGARISMATIVM i. n. Theod. Priscian. 1, 12. Marc. Empir. c. 13.

GARIOPHYLLVM i. n. Plin. 17, 7. vid. CARYOPHYLLVM.

GARGITIVS i. m. Venator nobilis, de quo Hor. Epist. 1, 6, 58.

GARGILIANVS i. m. Cinaedus quidam apud Martial. 3, 30.

GARRIO iui, itum, ire. [ kwti/llw, fluare/w, stwmu/llw ] Proprie auium esse videtur. [...]


page 787, image: s0787

GARRITVS ūs. m. Sidon. Epist. 8, 6.

GARRITOR oris. m. Ammian. Marcell. 22, 9.

GARRVLO āre. Fulgent. Myth. 1.

GARRVLITAS atis. f. [ a)dolesxi/a ] Martial. 5, 53 Crede mihi quamuis ingentia Posthume dones, Auctoris pereant garrulitate sui. [...]

GARRVLVS a, um. Adi. [ a)do/lesxos2, kw/tilos2 ] Qui abundat vanis et inanibus verbis. [...]

GARRVLIVM i. n. Idem, quod Garrulitas. Gu. Brito 62 et 501.

GARIMATIVM i. n. Ius gelatum, Gelee. Porcellina Theod. Priscian. de Diaeta c. 6.

GARRITIDO Sic sunt, qui scribant pro Gargaridio, v. v.

GARVM i. n. [ ga/ron ] Liquamen, de quo locus classicus Plin. 31, 7 et 8 s. 43 [...]

GARVMNA ae. m. [ garu/nas2 ] Galliae sluuius ex Pirenaeo monte delapsus, qui Celtas ab Aquitania separat. Tibull. 1, 7, 11 Magnusque Garumna. Vid. Melam 3, 2.

GARVS i. m. Piscis marinus, ex quo Garum factum est. Plin. 31, 7. et 32, 4, et 5, et 7, et 11. Vid. GARVMsupra.

GAS

GASIDANIS is. f. Gemma. Plin. 37, 10.

GASTER, tri. n. siue i. n. Vas fictile, si audimus Vet. Gloss. Petron. c. 79 Per gastrorum fragmenta traximus cruentos pedes. Sed alii Glarcarum hic legunt: alii aliter: nihil certi.

GASTRA ae. f. vel i. n. Ventrosum vas: vid. Bosch. ad Petron. c. 71. Casaub. ad Suet. Vesp. c. 23.

GASTRIMARGIA ae. f. Ingluuies. Graecum est [ gastrimargi/a, vsurpatum tamen Hilar. in hymn.

GAV

GAV pro Gaudium. Auson. Eidyll. 12 Ennius vt memorat, replet te laetificum Gau.

GAVDIVM i. n. [ xa/ra, xa/rma, xarmonh\, xairosu/nh ] Est Affectio animi alicuius praesentis boni opinione concepta. [...]


page 788, image: s0788

GAVDIOLVM i. n. Plauti esse dicitur.

GAVDEO gauisus sum, ere. [ xai/rw, gh/qw ] A boni sensu vel cogitatione iucunde affici. [...]

GAVDENS entis. Partic. [ xai/rwn ] Virgil. Aen. 6, 816 [...]

GAVDENTER Adu. Sarisber. Ep. 187.

GAVDENDVS a, um. Paullin. Petrocor. 4, 291.

GAVISVS a, um. Partic. [ geghqhkw\s2 ] Cael. ad Cic. Fam. 8, 14 [...]

GAVDEBVNDVS a, um. Adi. Apulei. Met. 8. Legitur et Gaudibundus.

GAVDIALIS e. Adi. Idem. Apul. Met. 11 extr. p. 272, 24 Animo gaudiali rursum sacris initiare.

GAVDIMONIVM i. n. Idem quod Gaudium, sed plebeium. Petron. c. 61. Vid. Du Fresne Gloss. Vulgat. Baruch. 4, 34.

GAVDIFICO āre. [ xaropoiw=. Gloss. Gr. Lat.

GAVDIOSVS a, um. Adi. In dolore gaudioso S. Bernhard. in Rhythmo de Passione.

GAVIA ae. f. Auis, Graece [ la/ros2. Vid. LARVS. [...]

GAVLVS i. m. Genus nauigii paene rotundum, Festus. [...]

GAVNACVM i. n. maius sagum interpretatur ipse Varro de L. L. 4, 35 p. 40, 10 [...]

GAVRVS i. m. [ gau=ros2 ] Mons est Campaniae in Italia, in

page 789, image: s0789

quo praestantissimum vinum nascitur. [...]

GAVRANVS a, um. Adi. Mons Gauranus Stat. Theb. 8, 545. Sinus Gaurani Idem Silu. 4, 3, 25.

GAVSAPA ae. f. Sic enim Varro de L. L. apud Charis. 1 p. 80. [...]

GAVSAPINA ae. f. Adiectiuum, intellecto, penula. [...]

GAVSAPATVS a, um. Adi. Gausapina indutus. Sen. Epist. 53 Mitto me in mare, quomodo psychrolutam decet gausapatus. Petron. 38 Apri gausapati.

GAVSAPILA ae. f. Myrtea subornatus gausapila Petron. c. 21. Sed legendum videtur Gausapina, intell. penula, myrtei coloris. Lutea captiuis gausapa assignabat modo Persius.

GAZ

GAZA [1] ae. f. [ ga/za ] Vrbs Palaestinae, in qua Cambyses rex Persarum diuitias condidit, vt ait rationem nominis redditurus Schol. in Lucan. 3, 216. [...]

GAZA [2] ae. f. [ ga/zw ] Dictio Persica, significat Opes, supellectilem, et generaliter quidquid possidemus, vt ait Seruius in Aen. 1, 123. [...]

GAZOPHYLACIVM i. n. [ gazofula/kion ] Arca, siue Quiuis alius locus, in quo pretiosior supellex conseruatur. Vulgat. Luc. 21, 1.

GEB et GEH

GEBENNA ae. m. [ gebe/nnas2 ] Mons Galliae, qui Auernos ab Helvetiis separat. Vid. Caes. B. G. 7, 8. Suet. Caes. 25. Lucan. 1, 435.

GEBENNICVS a, um. Adi. Montes Gebennici Pomp. Mela 2, 5.

GEHENNA ae. f. Vallis, Hinnon, Ebraeis dicta, vbi Manasse rex immolauit liberos. [...]

GEL

GELA ae. f. [ ge/la ] Vrbs et fluuius Siciliae. Sil. 14, 219. Ouid. Fast. 4, 470 Et te, vorticibus non adeunde, Gela. Immanis Gela Virg. Aen. 3, 702. Seruius, Ciuitas a fluuio nominata.

GELABILE, GELASCERE, GELATIO vid. GELV.

GELASINVS i. m. simpliciter Graecum est, apud quos teste Polluce 2, 91 quatuor medii hominum dentes sunt [ gelasi=noi, quod ridendo eos ostendimus. [...]

GELASIANVS i. m. Mimus, Ridicularius, ex verbo [ gela=|n

page 790, image: s0790

dictus. [...]

GELATIO, GELATVS, GELICIDIVM, GELIDVS, GELO vid. GELV.

GELLIA Familiae Romanae nomen, e qua A. Gellius, non, vt nonnunquam scribitur Agellius, Grammaticus praeclarus, qui floruit regnante Adriano, et cuius iam exstant Noctes Atticae, et multi alii.

GELOI orum. m. [ gelw=oi ] Campi in Sicilia apud Gelam fluuium. Virg. Aen. 3, 701? Campique Geloi, vid. GELA.

GELON [ gelw=n ] Fons Phrygiae, de quo vid. CLAEON.

GELONI, vel gelwnoi\ ] Populi Scythiae, interius habitantes, et Agathyrsis proximi, a Gelono Herculis filio. [...]

GELOTOPHYE es. f. Herba. Apul. de Herb. c. 8 quasi tu risui natum dicas.

GELOTOPHYLLIS idis. f. Herba. Plin. 24, 17 q. d. risus folium.

GELV indecl. n. [ krumo\s2, kru/os2, yu/xos2 ] propie est Glacies, i. aqua conferta, a serenitate caeli concreta. [...]

GELICIDIVM i. n. [ pukto\n ] Ipsum gelu, et ipsa concretio aquae. [...]

GELO āre. [ ph/gnumi ] Actiuum, et aliquando Neutrum. [...]

GELASCO ere. [ ph/gnumai ] est Gelu adstringi. Plin. 14, 21 Vini natura non gelascit.

GELATIO onis. f. [ ph=cis2 ] Artuum gelatio Scribon. 179. 180 est effectus cicutae et opii. Plin. 17, 24 Si protinus editis fructibus gelatio magna consecuta est, etiam paucis diebus necat. Add. ib. c. 8.

GELABILIS e. Adi. [ phkto\s2 ] Quod gelu durari potest, a quo compositum Ingelabile. Gell. 17, 8 Mare omne ingelabile sit. Alia exemplaria habent Incongelabile.

GELIDVS a, um. Adi. [ kruo/eis2, krumw/dhs2 ] Frigidus. [...]

GELIDE Adu. [ yuxrw=s2 ] Metaphor. Sine magno ardore et studio. Hor. de Arte Poet. 171 Res omnes timide, gelideque ministrat.

GELIFACTVS a, um. Adi. Fortunat.

GELOTIANA Domus quaedam erat, vt ex Inscriptione vetere liquido constat, in qua scriptum est, SYMPHORO TESSERARIO SERV. CAESARIS DE DOMO GELOTIANA. [...]

GEM

GEMEA ae. Nomen alae militum Macedonum putabatur. Liu. 37, 40 Addita his ala mille ferme equitum, gemeam vocabant. Sed a Gelenio inde legitur, Agema eam vocabant, v. v.


page 791, image: s0791

GEMEBVNDVS [1] vid. GEMO.

GEMELLAR aris. n. Vasis genus, oleo excipiendo e torculari aptum, cui ex eo inditum nomen suspicari licet, quod geminum esset, duo caua continua haberet, etc. [...]

GEMELLVS, GEMINO vid. post GEMINVS.

GEMINO [1] Gulosi veteribus dicebantur, teste Nonio 2, 377. [...]

GEMIAE a, um. Adi. [ di/dumos2, doio\s2 ] Duo a natura vel ab arte sibi similia notat, vt duos homines eodem partu editos, ambas, manus, etc. deinde, eadem ratione, vt duo vel bini vsurpatur. [...]

GEMINVS a, um. Adi. Dimin. [ diduma/wn ] Virgil. Ecl. 1, 14 [...]

GEMELLVS a, um. Adi. Plaut. Suppos. prol. Bacchid. 47 Vno prognatae tempore iisdem parentibus fetu gemellitico.

GEMELLITICVS ae. f. [ didumato/kos2 ] Dea, i. Latona, quae vno partu gemellos peperit, Dianam et Apollinem. Ouid. Fast. 5, 542. Conf. Met. 6, 316.

GEMELLIPARA inis. f. Antiquum. Pacuuius ap. Non. 2, 366 Habeo ego istam, qui distinguam inter vos, geminitudinem.

GEMINITVDO

GEMINO [2] āre. [ diplo/w, diplasia/zw ] Duplicare, iterare. [...]

GEMINATVS a, um. Partic. [ dediplasme/nos2 ] Ars geminata Plin. 29, 1. [...]

GEMINATIO onis. f. [ diplasiasmo\s2 ] Duplicatio, iteratio. Cic. de Orat. 3, 204 c. 54 Nam et geminatio verborum habet interdum vim. Vti geminatione Quinctil. 1, 48.


page 792, image: s0792

GEMISCO [1] vid. GEMO.

GEMITE es. f. Gemma, de qua Plin. 37, 11 Nec gemite velut in petra, candidis manibus inter se complexis.

GEMITVS [1] vid. GEMO.

GEMMA ae. f. [ o)fqalmo\s2 ] Oculus vitis, quem primo emittit. [...]

GEMMVLA ae. f. Dimin. [ liqa/rion ] Metaphor. Apul. 10 p. 243 Plane tenui specula, solabar clades vltimas, quod ver in ipso ortu iam gemmulis floridis cuncta depingeret.

GEMMEVS a, um. Adi. [ liqino\s2 ] Quod ex gemma est, siue Gemmis ornatum. [...]

GEMMO āre. [ o)fqalmi/zw ] Gemmare dicuntur vites et arbores, quum gemmas emittunt, quum turgescere incipiunt verno tempore, vt frondes emitrant. [...]

GEMMANS tis. Partic. [ liqi/zwn ] Ante omnia gemmantcs (surculos) nitere conueniet Plin. 17, 14. [...]

GEMMATVS a. um. Adi. [ dia/liqos2 ] Gemmis instructus et ornatus. [...]

GEMMATIO onis. f. Idem ac Germinatio. Plin. 17, 14.

GEMMOSVS a, um. Adi. Apul. Met. 5 p. 162 Gemmosis monilibus onustae.

GEMMASCO ere. [ o)fqalmou=mai ] Gemmas agere. [...]

GEMMIFER a, um. Adi. [ liqofo/ros2 ] Gemmiferi amnes Plin. 37, 13. Arenae Auien. Perieg. 1206. Corona Valer. Argon. 5, 447. Mare Propert. 3, 4, 2.

GEMO ui, itum, ere. [ ste/nw, e)piste/nw, tru/zw ] Proprie pectoris est, quum prae angustia in sonum prorumpit. [...]

GEMENS tis. Partic. [ ste/nwn ] Flebiliter gemens Hor. Carm. 4, 12, 5. [...]

GEMENDVS a, um. Partic. Vita gemenda, non mors Ouid. Met. 13, 464. Non est gemendus nec graui vrgendus nece Sen. Herc. Oet. v. 1833.

GEMISCO [2] ere. [ stena/zw ] Idem quod Gemere, vt, Ferale gemiscunt. Claud. de Rapt. Proserp. 3, 130.

GEMITVS [2] ūs. m. [ stenagmo\s2 ] Cic. Verr. 4,.. [...]


page 793, image: s0793

GEMITORIAE scalae: vid. Gemoniae.

GEMEBVNDVS [2] a, um. Adi. [ stena/zwn ] Idem quod Gemens, vel Abunde gemens. Ouid. Met. 14, 193 Gemebundus obambulat Aetnam.

GEMVLVS a, um. Adi. Idem. Apul. Flor. 2 p. 349.

GEMONIVS a, um. Adi. A gemendo deriuatum. [...]

GEMONIDES Gemmae, quas quidam Paeantidas vocant, praegnantes fieri et parere dicuntur, mederique parturientibus. [...]

GEMVRSA ae. f. Festus, Gemursa, sub minimo digito pedis tuberculum, quod gemere faciat eum, qui id gerat. [...]

GEN

GENA ae. f. [ ge/nus2, gna/qos2, pareia\ ] Pars vultus oculis subiecta inter nasum et aures. [...]

GENABOS i. f. Quae alias Genabum, Galliae vrbs, (vid. mox GENEVA) apud Lucan. 1, 440 Inclyta Caesareis Genabos dissoluitur alis. Sed habetur versus suppositus.

GENAVNI Populi Vindeliciae. Hor. Carm. 4, 14, 10 Genaunos, implacidum genus vocat.

GENAVIVS a, um. Adi. [ laimargos2 ] Volunt esse a Gena, idemque quod Gulosus et laudant Varron. [...]

GENEALOGIA ae. f. [ genealogi/a ] Sermo de origine generationis. [...]


page 794, image: s0794

GENEALOGVS i. m. Cic. de N. D. 3, 44 c. 17 A Genealogis antiquis sic nominantur. Conf. Prudent. Apoth. v. 383.

GENER, GENERABILIS, GENERALIS, GENERATIM, GENERO, GENEROSVS vid. GENVS.

GENESIS eos. f. [ ge/nesis2 ] Generatio, natiuitas. [...]

GENESVS vid. GENVSVS.

GENETA MANA [1] vid. sub MANIA.

GENETHLIACI [ geneqliakoi\ ] Dicti Mathematici, qui a nativitatis die et hora, quos illi horoscopos vocant, futura praedicant, quorum meminit Gell. 14, 1.

GENETHLIACE es. f. Ars illa. Mart. Capell. 3 p. 50.

GENETHLIOLOGIA ae. f. Vitruu. 9, 7 Chaldaeorum propria est Genethliologiae ratio, vt possint antefacta et futura ex ratiocinationibus astrorum explicare.

GENEVA ae. f. Allobrogum oppidum. [...]

GENIANES is. f. Gemma. Plin. 37, 10.

GENIALIS [1] vid. Genius, in GIGNO.

GENICVLATIM, GENICVLVM vid. GENV.

GENISTA ae. f. [ spa/rteon ] Arbuscula quaedam. [...]

GENITA MANA vid. sub MANIA.

GENITABILIS [1]

GENITABILIS, GENITALIS, GENITOR, GENITVRA, GENITIVVS, GENITVS, GENIVS vid. GIGNO.

GENO ui, itum, ere. [ ge/nw ] Idem quod Gignere, generare. [...]

GENS [1] gentis, vid. GENVS.

GENTIANA [1] ae. f. [ gentianh\ ] Herba amarissima. [...]

GENTICVS, GENTILIS, GENTILITAS, GENTILICIVS vid. GENVS.

GENV n. [ go/nas2, go/nu ] Genua Femorum ac crurum commissurae: Sedes misericordiae, quam prensant supplices. [...]


page 795, image: s0795

GENVALIA ium. n. Pl. Indumenta genuum. Ouid. Met. 10, 593 Quaeque Poplitibus suberant picto genualia limbo.

GENICVLVM i. n. Dimin. [ go/nu ] Firmic. 2, 12 [...]

GENICVLVS i. m. Apud Vitruu. 8, 7 p. 170 [...]

GENICVLO āre. Genu niti. gonati/zein Vet. Gloss.] Item Plin. 18, 16 Antequam seges genicularet, i. geniculis distingueretur.

GENICVLATVS a, um. Adi. [ gonatw/dhs2 ] Genu nixus, qua ratione sideris nomen esse apud Vitruu. 9, 6 [...]

GENICVLATIM Adu. [ gonhdo\n ] Per genicula. Plin. 21, 11 Foliis geniculatim circumdata.

GENICVLOSVS a, um. Adi. Flexuosus, nodosus. Vitruu. 8, 7. Apul. de Herb. 77.

GENICVLATIO onis. f. Tertull. ad Scap. 4.

GENVA ae. f. [ geno/a, *ge/noua ] Ligusticum nobile hodie etiam emporium. Mela 2, 4.

GENVARII Numi Genuae cusi laudantur ex Cic. Att. 6, 1 [...]

GENVINVS [1] vid. sub GIGNO.

GENVS eris. n. [ ge/nos2 ] Stirps, origo familiae, vel ab Eo qui genuit, vel a Loco quo quispiam genitus est. [...]


page 796, image: s0796

GENER eri. m. Filiae maritus. [...]


page 797, image: s0797

GENEROSVS a, um. Adi. [ gennai=os2, eu)genh\s2, eu)patri/das2 ] Praestantiam generis et naturae significat, siue eam, quae maiorum nobilitate censetur, siue propriam, adeo vt interdum generosus sit claris maioribus ortus, interdum dignus virtute maiorum, interdum simpliciter ingenio et virtute praestans, dignus qui generosae stirpis auctor fiat. [...]

GENEROSE Adu. [ gennai/ws2 ] Perire generosius Hor. Carm. 1, 37, 21.

GENEROSITAS atis. f. [ euandri/a ] Nobilitas. [...]

GENERALIS e. Adi. [ geniko\s2 ] Quod ad cunctos pertinet. [...]

GENERALITER Adu. [ genikw=s2 ] Omnia simul sub vno genere complectendo. [...]

GENERALITAS atis. f. Vniuersitas. Mart. Capell. 4 p. 100 Hominem a generalitate animantium discernere. Vid. Symmach. Ep. 2, 90. Voss. de L. L. 3, 13.

GENERATIM Adu. [ kata\ ge/nh ] Per singula genera, quod idem valet, ac recentiorum specialiter, vel per singulas species. [...]

GENERO āre. [ genna/w ] Gignere, procreare. [...]


page 798, image: s0798

GENERANS antis. Part. Ouid. Met. 15, 375 [...]

GENERATVS [1] a, um. Part. Troia generatus Acestes Virg. Aen. 5, 61 Mundus semperne fuerit, nullo generatus ortu Cic. de Vniu. c. 2. Species arboris ex sua radice generatae Curt. 9, 1, 10.

GENERATVS [2] ūs. m. Nepoti tribuitur Attici pr. a Iacobo Gronouio, qui ita legit, Pomponius Atticus, ab origine vltima stirpis Romanae, generatu perpetuo a maioribus acceptam equestrem obtinuit dignitatem, i. generis iure non interrupto. [...]

GENERASCO ere. [ gennw=mai ] Lucret. 3, 746 Cur omnia membris Ex ineunte aeuo generascunt, ingenioque? i. Generantur.

GENERATIO onis. f. [ ge/nnhsis2 ] Plin. 10, 52 Generatio auium simplex videtur esse. Hominum Id. 11, 64.

GENERATOR oris. m. [ gennhth\s2 ] Aliud Verbale. [...]

GENERATORIVS a, um. Adi. More Tertull. adu. Valent. c. 27.

GENERATORIVM i. n. Facultas procreandi. Ambros.

GENERABILIS e. Adi. [ gennhto\s2 ] Quod facile generatur. Plin. 2, 45 Hic est ille generabilis rerum naturae spiritus. Manil. 1, 143 Opus generabile fingit.

GENERATRIX icis. f. Pomp. Mela 1, 9 pr.

GENETA MANA [2] vid. MANA sub MANIA.

GENETYLLIS idis. f. Dianae appellatio apud Hor. Carm. Saec. 16 [...]

GENS [2] gentis. f. [ e)/qnos2, fu/lon ] a Genus deducitur, v litera detracta: Natio, Plures eiusdem originis et naturae homines. v. g. de Troianis Iuno apud Virg. Aen. 1, 71 [...]


page 799, image: s0799

GENTICVS a, um. Adi. [ e)qniko\s2 ] Gentilis. [...]

GENTILIS e. Adi. [ e)qniko\s2, o(moeqnh\s2 ] Cic. in Topic. 29 c. 6 [...]


page 800, image: s0800

GENTILITER Adu. Iuxta gentis consuetudinem. Succinum Germani gentiliter vocant Solin. c. 33. Conf. Id. c. 16. Fulgent. Discuss. Arian. Obiect. c. 4.

GENTILITVS Aliud Adu. Tertull. de Pall. c. 3.

GENTILICIVS a, um. Adi. [ gene/qlikos2 ] Quod ex gente siue familia est. [...]

GENTILITAS atis. f. [ ge/neqlon ] Multitudo ipsa familiae alicuius, vel gentis Vict. [...]

GENTIANA [2] ae. f. Herba Scribon. 167. 170. 176.

GENVSVS i. m. (al. Genesus, sed male) Fluuius Palaestinae. Lucan. 5, 463 Tellus, quam volucer Genusus, quam mollior Apsus Circumeunt ripis.

GEO

GEOGRAPHIA ae. f. [ gewgrafi/a ] Terrae descriptio. [...]

GEOGRAPHVS i. m. Ammian. 22 p. 414.

GEOGRAPHICVS a, um. Adi. Ammian. 23, 18 Stilus Geographicus. Add. Id. 31, 5. Conf. Cic. Att. 2, 6.

GEOMANTIA ae. f. Diuinatio ex terra et puluere. Isidor. 8, 9. Peucer. de Diuinat. p. 405.

GEOMETRES, siue ae. m. [ gewme/trhs2, ou ] Terrae mensor siue diuisor. ad omnis tamen magnitudinis scientiam refertur. [...]

GEOMETER tri. m. Idem. [...]

GEOMETRIA ae. f. [ gewmetri/a ] Terrae mensuratio; vel Ars ipsa primo terram, ac deinde omnia alia sub mensuram cadentia, dimetiendi. [...]

GEOMETRICVS a, um. Adi. [ gewmetriko\s2 ] Cic. Tusc. 1, 57 c. 24 [...]

GEOMETRICE Adu. gewmetrikw=s2 ] Geometrice eruditus, Qui geometriam callet Plin. 35, 10. Refellere [ gewmetrikw=s2 aliquem Cic. Att. 12, 5.

GEORGI Asiae populi ab Agricultura nomen sortiti, quibus vicinos Corsitas, Phoristas, et Riphaces Mela facit: vid. 1, 2. et 2, 1. [...]

GEORGIA ae. f. [ gewrgi/a ] Agricultura Latine dicitur.

GEORGICVS a, um. Adi. [ gewrgiko\s2 ] Rusticus: vt, Georgicum carmen Columel. 7, 5. Georgica int. Carmina, inscriptio operis Virgiliani.


page 801, image: s0801

GERAERA ae. f. [ gerai/ra ] Sic vocabantur ministrae quaedam sacrorum apud Athenienses, de quibus Harpocratio etc. [...]

GERANIVM i. n. Herba. Plin. 26, 11. Dioscor. 3, 131.

GERANITES ae. f. Gemma. Plin. 37, 11.

GERANVS vid. GRVS.

GERDIVS i. m. Firmic. 8, 25 [...]

GERMALVM, an GERMALVS i. Locus in vrbe Roma veteri. [...]

GERMALENSES Varroni l. c. sunt, qui Germalum habitant.

GERMANVS [1] nomen gentis, a qua dicta est Germania, sub quo nomine slatim plura de Germanis dicemus. [...]

GERMANIA ae. f. [ germani/a ] Germanorum patria. [...]

GERMANICVS a, um. Adi. [ germaniko\s2 ] a Germania deducitur: vt a Macedonia Macedonicus. [...]

GERMANICIANVS a, um. Adi. Milites Germaniciani, qui sunt pars exercitus Germanici. [...]

GERMEN inis. n. spo/ros2 Gloss. Lat. Gr.] Festus, Germen est, Quod ex arborum surculis nascitur: vnde et Germani, quasi Ex eadem stirpe nati. [...]

GERMINO āre. [ blasta/nw, qa/llw, qhlai/nw ] Pullulare, germen emittere. [...]

GERMINATIO onis. f. [ bla/sthsis2 ] Plin. 16, 25 Alia protinus, vt animalia: tardius aliqua et diutius grauida partus gerunt: quod germinatio ideo vocatur. Add. Id. 17, 14. Colum. 4, 24.

GERMINATVS ūs. m. [ qh/lansis2 ] Idem. Plin. 15, 8 Oleam si lambendo capra contigerit, depaueritque, primo germinatu sterilescere, auctor est M. Varro. Add. Id. 16, 25.

GERMINASCO ere. [ blasta/nw ] Cuius compositum est Congerminascere. de quo s. l.

GERMANVS [2] a, um. Adi. Quasi Ex eadem stirpe genitus, inquit Fest. [...]


page 802, image: s0802

GERMANITAS atis. f. gnhsio/ths2, a)delfo/ths2 Gloss. Lat. Gr.] Cic. de Arusp. Resp. 42 c. 20 [...]

GERMANE Adu. Cic. Q. Frat. 2, 14 De quo petis, vt ad te nihil occultans, nihil dissimulans, nihil tibi indulgens, germane fraterneque rescribam, etc.

GERMANITVS Adu. Fideliter, dictum a Germanitate. [...]

GERMINALIS e. Adi. [ blasthto\s2 ] Vlpian. l. 17 [...]

GERO [1] gessi, gestum, ere. [ komi/zw, fe/rw, metaxeiri/zomai ] Portare primum, deinde habere, tractare, administrare, gubernare, quod enim manu gerit aliquis, illud pro arbitrio habet, mouet, dirigit etc. [...]


page 803, image: s0803

GERENS entis. Partic. [ fe/rwn ] Bella gerens Hor. Carm. 4, 4, 17. [...]

GESTVS [1] a, um. Partic. [ pepragme/nos2 ] Plaut. Trin. 5, 2, 58 [...]

GESTVRVS a, um. Part. Praelia gesturus Consul Lucan. 2, 278.

GERITIO onis. f. Idem quod Gestio. [...]


page 804, image: s0804

GERO [2] onis. m. Muli aeris, damnigeruli, foras? gerones Plaut. Truc. 2, 7, 1.

GERVLVS [1] i. m. [ basta/zwn, komisth\r ] Qui fert aliquid, siue baiulus. [...]

GERARIA ae. f. Quae aliquid gerit. [...]

GERVLVS [2] a, um. Adi. Nauis gerula sacrorum Solin. c. 1. [...]

GERVLO onis. m. Gestaminum modus numerum gerulonum excedit Apul. Met. 3 sub fin. sec. lectionem Elmenhorst. al. gerulorum.

GERVNDIVM i. n. Appellatio Grammaticorum, qua signant veteres quidem voces illas Amandi, Amando, Amandum itemque Amatum et Amatu, quae duae posteriores Supina vocantur a recentioribus. [...]

GERVNDIVVS modus vocatur Seruio in Donat. p. 1788 [...]

GESTVS [2] ūs. m. Curatio et administratio. [...]

GESTVOSVS a, um. Adi. [ u(pokritiko\s2 ] Qui multos gestus veluti mimus facit. [...]

GERTVOSE Adu. Apul...

GESTVRIO Gesturientes ap. Ammian. 16, 2 sed rectius leg. gestu terrentes.

GESTIO [1] onis. f. [ metaxei/rhsis2 ] Curatio, et administratio. [...]

GESTIO [2] iui et ii, itum, ire. [ gauria/w ] Proprie est Laetitiam animi cum quodam corporis motu exprimere. [...]

GESTIENS entis. Partic. [ gauriw=n ] Laetitia gestiens Cic. Tusc. 4, 15 c. 6. [...]


page 805, image: s0805

GESTICVLVS i. m. Dimin. h. e. Paruus gestus, vel Gesticulatio. [...]

GESTICVLOR ari. [ xeironome/w ] More histrionum se gerere. Suet. Domit. c. 8 [...]

GESTICVLATVS a, um. Part. Mores Solin. c. 27.

GESTICVLATIO onis. f. Apul. Met. 10 Quieta et affectata gesticulatione nutibus honestis pastori pollicetur. Suet. Tiber. c. 68 Gesticulatio digitorum.

GESTICVLATOR oris. m. [ xeirono/mos2 ] Qui gestus huiusmodi facit. Columel. in praef. 1 Nec minus corporis gesticulatorem scrupulosissime requirant saltationis ac musicae artis studiosi.

GESTICVLARIVS i. m. Idem. Ammian. 24, 16 Mutum puerum oblatum sibi suscepit gesticularium.

GESTICVLARIA ae. f. Gell. 1, 5 Non iam histrionem eum esse diceret, sed gesticulariam: Dionysiamque eum notissimae saltatriculae nomine appellaret.

GESTOR oris. m. [ mhnuth\s2 ] Qui gerit, siue portat. [...]

GESTO āre. Frequentat. Crebro vel consuetudine gerere. Plaut. Curc. 5, 2, 4 [...]

GESTANS antis. Passiue hoc Participio vtitur Suet. Domit. c. 11. i. gestatione vtens, vt Vectores sunt qui vehuntur.

GESTITO āre. [ forou=mai ] Frequent. velut secundi gradus, a Gesto, gestas. [...]

GESTITATIO onis. f. Firmic...

GESTITATOR oris. m. Sidon...

GESTATVS [1] a, um. Partic. [ forhqei\s2 ] A Gesto. Martial. 1, 13 Gestatus biiugis Regulus esset equis. Add. Ibid. Epigr. 83.

GESTATVS [2] ūs. m. [ komidh\ ] Plin. 15, 25 Iulianis gratus sapor, sed paene tantum sub arbore sua, adeo teneris, vt gestatum non tolerent. i. Gestari non possint.

GESTATIO onis. f. [ fo/rhsis2 ] Vectio, portatio. Cels. 2, 15 [...]

GESTATOR oris. m. [ forhth\s2 ] Qui gerit. Plin. Epist. 9, 33 [...]

GESTATRIX icis. f. Diua gestatrix Gorgonei monstri, i. Pallas Valer. Argon. 4, 605.

GESTAMEN inis. n. [ fo/rima, gnw/risma ] Quidquid gestatur vel geritur, vt Vestes, arma, sceptrum. [...]

GESTATORIVS a, um. Adi. [ forhmatiko\s2 ] Sella gestatoria, In qua aliquis geritur: vel Quae ab aliquibus defertur Suet. in Neron. c. 26. et Vitell. c. 16.

GESTATORIVM i. n. [ forei=on ] Lectica. Suet. in Claud. c. 17 Solitus etiam in gestatorio ludere.

GESTABILIS e. Adi. Caelum Cassiod. 1 p. 45. i. machina caelum ostendens.

GERONTEA ae. f. Herba, al. Senecio. Apul. de Herb. c. 75.

GERONTOCOMIVM i. n. Domus alendis senibus destinata. l. 16 et 22 C. de Sacros. Eccles.

GERRAE arum. f. [ ge/r)r(ai ] Audiamus de hoc nomine Festum, Gerrae, crates vimineae. [...]


page 806, image: s0806

GERRES Genus piscis vilis. Plin. 32, 11. Martial. 12, 32 Fuisse gerres, aut inutiles maenas Odor impudicus vrcei fatebatur. Sic 3, 35.

GERRO onis. m. [ flu/aros2 ] Nugator siue Nugarum inuentor. [...]

GERVS, s. ge/r)r(os2 ] Fluuius Scythiae. Flacc. Argon. 6, 67 Potaque Gerys quos efferat vnda. Vbi vide Burmann.

GERVLVS, GERVNDIVM vid. GERO.

GERVSIA ae. f. Curia, ab aetatis vocabulo dicta Festo. [...]

GERYON, vel ghru/wn ] Rex fuit Hispaniae: qui ideo trimembris fingitur, quia tribus insulis praefuit, quae adiacent Hispaniae, Balearicae minori et maiori, et Ebusae. [...]

GERYONEVS a, um. Adi. Apul. 2 Geryonea caedes.

GERYONACEVS a, um. Adi. Plaut. Aul. 3, 6, 18 Geryonaceum genus. i. Monstri simile.

GES

GESCLITHRVM Specus, inquit Turnebus, vnde spirare Aquilonem Plinius 7, 1 [...]

GESEORETA ae. f. Nauis genus. Gell. 10, 25. Turneb. Adu. 19, 32 legit gestoria. Est larga ibi coniecturarum materies.

GESOMPHALON i. n. Herba. Apul. de Herb. c. 43. gh=s2 o)mfalo\s2 est vmbilicus terrae.

GESTA, GESTAMEN, GESTATORIVM Vid. GERO.

GESTICVLOR, GESTIO, GESTO, GESTVOSVS, GESTVS Vid. GERO.

GESVM vid. GAESVM.

GET et GEV

GETAE [ ge/tai ] Populi Thraciae, natura et moribus feroces: Ouid. ex Pont. 2, 7, 31 [...]

GETICVS a, um. Adi. [ getiko\s2 ] Humus Getica Ouid. ex Pont. 3, 2, 45. [...]

GETHYON i. n. Ceparum genus. Plin. 19, 6 et 7.

GETVLI, s. quod melius, [ gaitou=loi ] Africae populi. [...]

GETVLVS, s. a, um. Adi. Leo Gaetulus Virg. Aen. 5, 351.

GETVLICVS a, um. Adi. Iuuen. Sat. 8, 26 Agnosco procerem; salue Gaetulice; seu tu, etc.

GEVM i. n. Herba. Plin. 26, 7.

GEVSIAE arum. f. Pl. Genae. Geusiarum orificia Marc. Empir. c. 11.

GIB

GIBBVS [1] i. m. [ ku/rtwsis2 ] Tumor in quacunque corporis parte. Iuuen. Sat. 6, 109 [...]

GIBBA ae. f. Gibba pone ceruicem enata Suet. Domit. c. 23. Prominere in gibbas Ammian. 23,..

GIBBVS [2] a, um. Adi. [ kurto\s2, h)bo\s2, u(bo\s2 ] Pro Conuexo. Cels. 8, 1 Igitur caluaria incipit ex interiore parte concaua, extrinsecus gibba, vtrinque laeuis.

GIBBER [1] eris. m. [ ku/rtwsis2 ] Idem quod Gibbus. [...]

GIBBEROSVS a, um. Adi. kurto\s2 Gloss. Gr. Lat.] Paul. in l. 3 [...]


page 807, image: s0807

GIBBOSVS a, um. Adi. [ a)mfi/kurtos2 ] Qui gibbum habet. Celsus...

GIBBER [2], era, erum, et GIBBER is, et e. Adi. [ kurtw/dhs2 ] Idem. Plin. 10, 26 [...]

GIGARTON i. n. Vuae excrementa, quae Graeci gigarta vocant Pallad. Nou. c. 20.

GIG

GIGAS antis. m. gi/gas2 ] E terra natum significat, quasi [ ghgenh\s2 esset. [...]

GIGANTEVS a, um. Adi. [ giga/nteios2 ] Furiae Giganteae Claud. [...]

GIGANTINVS a, um. Adi. Bernhard. Epist. 236.

GIGANTOMACHIA ae. f. Liber Claudiani fuit.

GIGERIA orum. n. Nonius 2, 390 [...]

GIGNADIVS i. m. Sarisb. 1, 8. Lusorem interpretantur.

GIGNO genui vel ginui, secundum Diomedem, genitum, ere. [ genna/w ] Deriuatur ab antiquo Geno ea fere ratione, vt a [ te/kw ti/ktw, etc. [...]

GIGNENS entis. Partic. Substantiue Gignentia plantae, quae fructum ferre solent, et similes sui generare. [...]

GENITVS [1] a, um. Partic. Natus. Constat aeterna positumque lege est, constet vt genitum nihil Boeth. l. 2 metr. 2. [...]

GENITVS [2] ūs. m. Qui plurimos libros de genitu animalium reliquerunt Apul. Apol... Et ne per omnes animalium genitus pergam Ibid.

GENITVRVS a, um. Aliud Partic. [ gennh/swn ] Semina genitura populos Ouid. Epist. 12, 45. Virg. Aen. 9, 642 Dīs genite et geniture deos.


page 808, image: s0808

GENITOR oris. m. [ gennh/ths2 ] Qui gignit. [...]

GENITRIX icis. f. [ gennh/teira ] Genitrix semper, quae genuerit, vocatur Non. 5, 9. [...]

GENITVRA ae. f. [ ge/nnhsis2 ] Generatio. [...]

GENITALIS e. Adi. [ gene/qlios2, kuhtiko\s2 ] Idem quod Natalis. [...]

GENITALE is. n. [ ai)doi=on ] tam de Membro virili, quam animalium. [...]

GENITALITER Adu. [ gennhtikw=s2 ] Lucret. 4, 1251 Vt semina possint Seminibus commisceri genitaliter apta.

GENITABILIS [2] e. Adi. Idem quod Genitalis, quemadmodum Penetrale et Penetrabile, vtrumque pro eadem re est in vsu. [...]

GENITIVVS a, um. Adi. [ gennhtiko\s2 ] Grammaticis dicitur Casus genitiuus, quo genitores et geniti indicantur, siue quo respondetur ad quaestionem Cuius? [...]

GENIMEN inis. n. [ ge/nnhma ] Progenies. [...]

GENIVS i. m. [ dai/mwn ] Deus est, cuius in tutela, vt quisque natus est, viuit. [...]


page 809, image: s0809

GENIO āre. Genium dare. [...]

GENIATVS a, um. Partic. Genio praeditus, hinc Amabilis, venustus. [...]

GENIALIS [2] e. Adi. [ trufero\s2, gamiko\s2 ] Quod pertinet ad genium curandum, laetum, iucundum, etc. [...]

GENIALITER Adu. [ truferw=s2 ] Opipare et laute. Ouid. Met. 11, 96 Hospitis aduentu festum genialiter egit. Add. Inscript. Grut. p. 823 n. 2.

GENIALITAS atis. f. Ammian. 30, 5 Genialitas mensae.

GENIANVS a, um. Adi. Luxuriosus, vel Pertinens ad genium. Varr. de R. R. 3, 9, 18 Gallinae Africanae nouissimae in Triclinium genianum introierunt. Sic Scaliger; alii vero legunt Ganearium.

GENVINVS [2] a, um. Adi. [ gnh/sios2 ] Natiuus, naturalis. [...]

GENVINE Adu. Genuine fraterneque rescribam Cic. ad Q. Frat. 2, 15.

GIL

GILLO onis. m. Vasis fictilis genus. Vid. Scriuer. in Mart. 2, 85. [...]


page 810, image: s0810

GILVVS a, um. Adi. [ kir)r(o\s2 ] Color medius inter album et rufum, cuiusmodi mellis color esse videtur. [...]

GIN

GINDES Fluuius Persiae. Tibull. 4, 1, 141 Rapidus Cyri dementia Gindes. quem sparsit in riuos.

GINGIBER vid. ZINZIBER.

GINGIDIVM i. n. Herba. Plin. 20, 5.

GINGILISMVS i. m. Titillatio manuum, quae vehementem risum excitat. ap. Petron. c. 73 leg. Scheffer. et Nodot. Al. Gingilipho.

GINGIVA ae. f. [ ou)=lon, e)/noulon ] Pars oris, cui dentes inhaerent, quae cum Gena et Genuinis dentibus communionem habet. [...]

GINGIVVLA ae. f. Dimin. [ ou)li/dion ] Apul. Apol. p. 277 Complanatorem tumidulae gingiuulae puluisculum.

GINGRIO ii, itum, ire. Anserum vocis proprium est, auctore Festo. Vnde Gingriunt, xh=nes2 ei) bow=sin Vet. Gloss.

GINGRA ae. f. Saltatio funebris, quam edebant ad tibiam cognominem Pollux 4, 14. Scal. Poet. 1, 18.

GINGRINVS a, um. Pro Adiectiuo accipitur quibusdam ap. Solin. c. 5.

GINGRINA ae. f. Tibiae exiguae genus. Festus. Add. Solin. c. 5. Vnde etiam

GINGRITOR vel vt nonnulli, GINGERIATOR, oris. m. Apud eundem Festum.

GINGRITVS ūs. m. Arnob. 6 p. 205 de anseribus capitolinis, In anserum ponere et collocare gingritibus.

GINNVS i. m. [ i(nno\s2, ginno\s2 ] Hinnus, ex equo et asina natus. Varro de R. R. 2, 8. [...]

GIPSVM, GIRVS etc. Vid. GYPSVM, GYRVS.

GIRGILLVS i. m. Instrumentum quo fila reuoluuntur Isidor. 20, 15.

GITH, vel n. indecl. [ mela/nqion ] Genus seminis. [...]

GLA

GLABER bra, brum. Adi. [ yilo\s2, a)/qric, leioka/rhnos2 ] Quod est laeue et sine pilis. [...]

GLABELLVS a, um. Adi. Dimin. [ u(po/yilos2 ] Apul. Florid. [...]

GLABRETVM i. n. [ yilw\n ] Glabreta dicuntur Loca, in quibus propter aliquem humorem noxium segetes non proueniunt. [...]

GLABRATOR oris. m. Qui pice et psilothro corpus laeuigabant. [...]

GLABRARIVS i. m. Idem. Vnde

GLABRARIA ae. f. Quae spoliat et expilet. Martial. 4, 28 De Meretrice auara.

GLABRIO Cognomen est Aciliorum ab habitu corporis vni alicui impositum, quod depilis esset, et ab eo ad suos posteros propagatum. Glabri enim depiles sunt. Cic. Att. 6, 1.

GLABRO āre. [ yilo/w ] Pilos auferre. Columel. 12, 53 Quum ab aqua pridie sues prohibiti sunt, postero die mactantur: et vel aqua candente, vel ex tenuibus lignis flammula facta glabrantur.

GLABREO ere. [ yilou=mai ] Pro eo quod est Glabrum fieri vtitur Columel. 2, 9 Loca glabrentia.

GLABRESCO ere. [ mada/w ] Glabrum fieri, i. Sine pilis aut capillis aut plumis fieri, quod euenit nonnunquam aliquo morbo. Glabrescit etiam area, quum herbis attritis complanatur Columel. 2, 20.

GLABRITAS atis. f. Caluitiis et glabritatibus rasi Arnob. l. 3 p. 108.

GLACIES ei. f. [ phga\s2, krumo\s2, pageto\s2, kru/stallos2 ] - Aqua congelata. [...]


page 811, image: s0811

GLACIO āre. [ phgnu/w ] In glaciem conuertere. [...]

GLACIANS is. Partic. [ phgnu/wn ] Glaciantes aurae Boreae Valer. Argon. 4, 722. Al. Glaciales.

GLACIATVS a, um. Aliud Partic. [ phxqei\s2 ] Columel. 7, 8, 2 [...]

GLACIALIS e. Adi. [ krumw/dhs2 ] Quod in glaciem astringi solet. [...]

GLACITO āre. Proprium est vocis anserum. Auctor Philomelae 19 Cacabat hinc perdix, hinc glacitat improbus anser. Quidam legunt Glossitat, alii Gratitat.

GLADIVS i. m. [ ma/xaira, knh=stis2 ] Varr. de L. L. 4, 24 [...]

GLADIOLVS i. m. Dimin. [ maxai/rion ] Apul. Miles. 2 Gladiolo solito cinctus. Item 2 Herba quaedam, quod sit foliis gladii similis. Vid. Scribon. 82. Plin. 21, 11.

GLADIOLA ae. f. Idem. Messalae vox apud Quinctil. 1, 6 quam illo aeuo vix tolerabilem pronunciat.

GLADIARIVS i. m. cifopoio\s2 Gloss. Gr. Lat.] Faber gladiorum.

GLADIATOR oris. m. [ mono/maxos2 ] Gladiatores, Serui homines dicuntur, quos lanistae artem armorum docebant: quique in foro, seu quo alio in loco depugnabant, populi delectandi gratia. [...]


page 812, image: s0812

GLADIATORIVS a, um. Adi. [ monomaxiko\s2 ] Cic. in Catil. 2, 9 c. 5 [...]

GLADIATORIE Adu. Lampr. in Commod. 15 Quae gladiatorie faceret.


page 813, image: s0813

GLADIATORITIVS a, um. Adi. Herba Marc. Empir. c. 16.

GLADIATVRA ae. f. [ monomaxi/a ] Pugna gladiatoria, siue Congressus gladiatorum. Tacit. Ann. 3, 43 Adduntur e seruitiis gladiaturae destinati. Add. Sidon. Paneg. Anthem. v. 238.

GLANS glandis. f. [ ba/lanos2, a)kro/druon ] Fructus arboris quercus, et aliarum, quae inde glandiferae dicuntur. [...]

GLANDO inis. f. Idem. Glandine, bala/nw| Vet. Gloss. Cibus aspera glando Auien. Descript. orbis terr. v. 285. Pingui dependens subere glando Ib. v. 1283.

GLANDVLA ae. f. Dimin. [ a)dh\n ] Quae medicis hodie vocetur, obscurum non est, caro illa spongiosa, albicans etc. [...]

GLANDVLOSVS a, um. Adi. [ a)denw/dhs2 ] Plenum glandulis. Columel. 7, 9, 1 qui porcum laudat, qui est amplae et glandulosae ceruicis.

GLANDIVM i. n. [ a)dh\n ] Pars apri iuxta ceruicem, vel ipsa ceruix. [...]

GLANDIONIDA ae. f. Glandionidam dixit parasitus apud Plaut. Men. 1, 3, 27 [...]

GLANDIFER era, erum. Adi. [ balanofo/ros2 ] Quod glandes producit. [...]

GLANDARIVS a, um. Adi. [ balaniko\s2 ] Denominatiuum a Glande: vt Glandaria silua, Quae seruatur glandis ferendae causa Cato c. 1.

GLANVS, i. m. vel idis. f. [ glani\s2 ] Piscis genus. Plin. 9, 43 Cantius qui et glanis vocatur, auersos mordet hamos, nec deuorat, sed esca spoliat.

GLAPHYRVS a, um. Adi. Citharoedi nomen ominis, credo, causa sumtum vel datum. [...]

GLAREA ae. f. [ yhfis2\ ] Minutissimi lapilli, qui in fluuiorum ripis, vel maris litoribus reperiuntur: vel terra potius sabulosa, huiusmodi minutis lapidibus plena. [...]

GLAREOLA ae. Dimin. Plaut.... Glareolam manu effundens.


page 814, image: s0814

GLAREOSVS a, um. Adi. Plenum glarea. Plin. 26, 8 [...]

GLASTVM i. n. [ gla/ston ] Herba, qua fullones pannos inficiunt. [...]

GLAVCITO āre. Verbum proprium catulis. Auct. Philom. v. 60 Glaucitat et catulus: at lepores vagiunt.

GLAVCIVM i. n. [ glau/kion ] Herbae genus siluestris et erraticae, Rhoea vocatur: alii Paralion dicunt, nascitur in afflatu maris, aut nitroso loco. [...]

GLAVCOMA, GLAVCOPIS vid. GLAVCVS.

GLAVCVS [1] a, um. Adi. [ glauko\s2 ] Quod admistum habet viridi colori alborem quendam. [...]

GLAVCVS [2] i. m. [ glau=kos2 ] Hippolochi filius, Bellerophontis nepos, auxilio Troianis venit: cum quo Diomedes memor veteris hospitii iunctis dextris amicitiam iniuit, armaque commutauit aenea pretio novem boum, cum illius aureis armis, quae centum erant boum. Auct. Homer. Il. 6, 236. [...]

GLAVCINVS a, um. Adi. [ glaukoeidh\s2 ] Glauci coloris habens. Mart. 9, 27 [...]

GLAVCICOMANS antis. Iuuencus in Matth. c. 21 s. 3, 624 Oliuae Epitheton est, ob colorem foliorum.

GLAVCIDIVM et GLAVCISCVS i. Piscis. Plin. 32, 6 et 7.

GLAVCOMA, atis. n. et GLAVCOMA ae. f. [ glaukw/ma ] Vitium eius humoris in oculis, qui Crystallinus appellatur, nempe dum in colorem glaucum mutatur. [...]

GLAVCOMATICVS a, um. Adi. In Notis Tironis ap. Gruter. p. 149 qui glaucomate laborat.

GLAVCOPIS idis. f. [ glaukw=pis2 ] Vid. Glauci oculi, in GLAVCVS.

GLAVX aucis. f. Herba. Plin. 27, 9.

GLE

GLEBA, s. (quae ratio probatur Victorio ad Varron. R. R. 1, 27, 2 et Manutio ) [...]


page 815, image: s0815

GLEBARIVS a, um. Adi. Varro de L. L. 6, 4 p. 77, 24 de bubus s. trionibus, E queis vt dicti valentes glebarii, qui facile proscindunt glebas, etc.

GLEBOSVS a, um. Adi. [ bwlakw/dhs2 ] In formam Glebae. [...]

GLEBVLA ae. f. Dimin. [ bwla/kion ] Columel. 1, 6, 23 [...]

GLEBALIS e. Adi. Ammian. 23, 5 Agger glebalis.

GLEBATIM Adu. Lactant. Mort. Pers. c. 23 pr. Agros glebatim metiri. i. Per singulas glebas.

GLEBVLENTVS a, um. Adi. Apul. de Deo Socrat. p. 46.

GLECHON onis. m. [ glh/xwn ] Pulegium. Apul. de Herb. 92. Glechon agrion Idem c. 90. Diosc. 3, 36.

GLECHONITES ae. m. [ glhxwni/ths2 ] Vinum ex pulegio. Columel. 12, 35. Diosc. 5, 54.

GLESSVM i. n. Electri species. Plin. 37, 3 [...]

GLEVCINVM i. n. [ gleu/kinon ] Oleum musto et odoramentis conditum. [...]

GLI

GLICIVM i. n. Apud Veget. Mulom. 4, 28, 5 quid sit, nescio: nisi forte admitti possit Lycium.

GLIS gliris. m. [ e)leio\s2 ] Animal muri simile, quod nutritur in arboribus, et bonam partem anni somno consumere dicitur. [...]

GLIRARIVM i. n. [ e)leiotrofei=on ] Locus, in quo nutriuntur glires. Varro de R. R. 3, 15 Glirarium dissimili ratione habetur, quod non aqua, sed marceria locus sepitur.

GLIRIVS a, um. Adi. Torpens, stupidus Gloss. Isidor.

GLISCHROMARGOS i. m. Cretae genus. Plin. 17, 8.

GLISCO ere. [ e)pidi/dwmi ] Crescere est, inquit Festus. [...]


page 816, image: s0816

GLISCENS entis. Partic. [ e)pididou\s2 ] Tacit. Ann. 1, 1 [...]

GLISCERVS a, um. Adi. Copiosus, opimus. [...]

GLITTVS a, um. Dixere veteres, si recte Festus, Glittis subactis, leuibus, teneris. [...]

GLO

GLOBVS i. m. [ sfai=ra, stro/mbos2 ] Corpus solidum vndique rotundum. [...]

GLOBVLVS i. m. Dimin. [ sfairi/on ] Plin. 33, 5 [...]

GLOBOSVS a, um. Adi. [ sfairoeidh\s2 ] i. Rotundus. [...]

GLOBOSE Aduerb. in Fragment. Poet.

GLOBOSITAS atis. f. Macrob. in Somn. Scip. 1, 15 (16) Globositas terrae habitationes omnium aequales sibi esse non patitur.

GLOBO āre. [ sfairo/w ] Aliquid solidum in rotunditatem componere. [...]


page 817, image: s0817

GLOBATIM Adu. Ammian. 27, 9.

GLOBATIO onis. f. Firmicus...

GLOBATOR oris. m. Sidonius...

GLOCIDO, vel al. are. Proprium est gallinarum, quum ouis incubiturae sunt Festus: quod fit crebris singultibus, interiecta voce acuta.

GLOCIO iui, itum, ire. Idem quod Glocidare. [...]

GLOCTORO āre. Gloctorat immenso de turre ciconia rostro Auctor Philomelae v. 29.

GLOMER, eris. GLOMVS i. m. et GLOMVS, eris. n. [ a)gaqi\s2, stro/mbos2 ] Est Globus ex filo factus. [...]

GLOMVLVS i. m. Dimin. Apul. Met. 6. Non recte, si non fallit Ind. Floridi.

GLOMERO āre. [ strombo/w ] Implicare, et in Glomum s. glomerem, filum inducere. [...]

GLOMERANS annus Cic. de Consul. [...]

GLOMERATVS a, um. Part. Conglobatus. Colum. 10, 237 de Cinara, Haec modo purpureo surgit glomerata corymbo.

GLOMERATIO onis. f. [ stro/mbwsis2 ] Plin. 8, 42 [...]

GLOMERABILIS e. Adi. Manil. 1, 220 Te testem dat Luna sui glomerabilis orbis.

GLOMEROSVS a, um. Adi. Columel. 9, 3, 1 Apes vastae sed glomerosae.

GLOMERATOR oris. m. Qui glomerat. Ennius.

GLOMERAMEN inis. n. [ stro/mbwma ] Globus, Glomus. Lucret. 2, 685 Dissimiles igitur formae glomeramen in vnum Conueniunt. Add. ib. v. 453. et 5, 725. Seren. Sammon. c. 56.

GLOMERARIVS i. m. Sen. in Controu. 1, 8.

GLOMERATIM Adu. Macrob. Saturn. 6, 4. [...]

GLORIA ae. f. [ kleo\s2, ku/dos2, do/ca, eu)/kleia ] Cic. de Inuent. 2, 166 [...]


page 818, image: s0818

GLORIOLA ae. f. Dimin. [ doci/dion ] Cic. Fam. 5, 12 Et nosmet ipsi viui gloriola nostra perfruamur. Idem Fam. 7, 5 Hisce eum ornes gloriolae insignibus.

GLORIOSVS a, um. Adi. [ kluto\s2, e)/ndocos2 ] Praeclarus, excellens, et qui in magna gratia est. [...]


page 819, image: s0819

GLORIOSE Adu. [ eu)klew=s2 ] Cum gloria et laude, vel cum iactatione inani. Aur. Vict. de Viris Illust. c. 47 [...]

GLORIOR ari. Dep. [ kauxa/omai, megalauxe/w ] Mediae significationis est, vt superiora: significat Gloriam suam veram aut falsam praedicare. [...]

GLORIANDVS a, um. Partic. [ kudiwte/os2 ] Cic. Tusc. 5, 49 c. 17 Nec in misera vita quidquam est praedicabile aut gloriandum? Beata vita glorianda et praedicanda, et prae se ferenda est.

GLORIANS antis. Partic. [ kudiw=n ] Cic. de N. D. 1, 72 [...]

GLORIATIO onis. f. [ kau/xhsis2 ] Cic. de Fin. 4, 50 [...]

GLORIATOR oris. m. Apul. Flor. 3 p. 357 Gloriator non habet causam gloriandi, et tamen gloriatur Fronto Grammat.

GLORIABILIS e. Adi. kauxhmati/as2 Gloss. Gr. Lat.

GLORIFICO āre. Tertull. de Idol. 22 Deus glorificetur. Idem de Resurr. Carn. c. 16. Prudent. Hamart. v. 965. Coripp. 4, 289.

GLORIFICATVS a, um. Adi. Vulg. 1 Petr. 1, 8.

GLORIFICATIO onis. f. Glorificationem praecedit passio Augustin. T. 9 p. 374. Conf. Idem T. 9 p. 505. et T. 10 p. 975.

GLORIFICVS a, um. Adi. Cod. 2 t. 8 l. 7 §. 2.

GLORIABVNDVS a, um. Adi. [ megalh/goros2 ] Qui gloriatur. Gell. 5, 5 Contemplatione tanti et tam ornati exercitus gloriabundus Annibalem adspicit.

GLOS gloris. f. [ ga/lws2 ] Viri soror, inquit Festus. Nonius 19, 4 Glos appellatur mariti soror, atque eadem fratris vxor. Modest. in l. 4 D. de grad. et affin.

GLOSSA ae. f. [ glw=ssa ] Latine Lingua dicitur. Sed audiamus Quinctil. 1, 1, 34 [...]

GLOSSVLA ae. f. Diminut. Diomed. 2 p. 421 extr. Enarratio est obscurorum sensuum quaestionumue explanatio vel exquisitio, per quam vniuscuiusque rei qualitatem poeticis glossulis exsoluimus.

GLOSSEMA atis. n. [ glw/sshma, sxo/lion ] Idem. Quinctil. 1, 8, 15 [...]

GLOSSEMATICVS a, um. Adi. Vt, Glossematicum genus locutionum apud Diomed. Gramm. 2 p. 434.

GLOSSARIVM i. n. Cato ap. Gell. 18, 7 Vos Philosophi, mera estis mortuaria Glossaria. Obiicit illis studium verborum inanium.


page 820, image: s0820

GLOSSOPETRA ae. f. Gemma. Isidor. 16, 14. Solin. c. 50.

GLOTTIS idis. f. [ glwtti\s2 ] Latine Lingua dicitur. Hinc Plin. 10, 23 auem (quae rex coturnicum appellatur) glottida vocauit: Glottis, inquit, praelongam exerit linguam, vnde ei nomen.

GLV

GLVBO i, itum, ere. [ a)pode/rw ] Corticem detrabere. [...]

GLVBEO ere bis apud Catonem de R. R. legitur, Quae materies semen non habet, cum glubebit (al. glubet) tum tempestiua est: quae repetuntur 31, 2. [...]

GLVCIDATVS a, um. Adi. Festus, Glucidatum, suaue et iucundum. Graeci enim gluku\n dulcem dicunt.

GLVDIS is. f. Herba, al. Paeonia. Apul. de Herb. c. 64.

GLVMA ae. f. [ e)/lutron ] Hordei tunicula est, inquit Festus, dictum quod glubatur id granum, vnde et pecus glubi dicitur, cuius pellis detrahitur. [...]

GLVS antiquum nomen eadem significatione, qua Gluten. [...]

GLVTEN, inis. siue i. n. [ ko/lla ] Viscida dum mollis est materia, quae vbi induruit firmiter continet ea, quae illo intercedente iuncta sunt. [...]

GLVTINIVM i. n. Apul. Asclep. p. 100, 20 [...]

GLVTINEVS a, um. Adi. Quae pede glutineo, quod tetigere, trahunt Rutil. Itin. 1, 610.

GLVTINOSVS a, um. Adi. Tenax. Plin. 35, 16 [...]

GLVTINO āre. [ kolla/omai ] Coniungere, ferruminare. [...]

GLVTINAMENTVM i. n. [ ko/llhsis2 ] Compactio, coniunctio. Plin. 13, 12 Deprehenditur et lentigo oculis, sed inserta mediis glutinamentis taenia. Salm. Ina. De chartis loquitur.

GLVTINATIO onis. f. Cels. 7, 27 Solida glutinatio vulneris.

GLVTINATIVVS a, um. Adi. Virtus Apul. de Herb. c. 72. Add. Ibid. c. 77.

GLVTINATOR oris. m. kollh/ths2 Gloss. Gr. Lat.] Cic. Att. 4, 4 [...]

GLVTINATORIVS a, um. Adi. Virtus Priscian. de Diaeta c. 10.

GLVTINATORIVM i. n. kollhth/rion Gloss. Gr. Lat. intell. medicamentum.

GLVTTVS i. m. Pars colli, qua cibi transmittuntur. [...]

GLVTTIO ire. Gluttit, e)gka/ptei Vet. Gloss. Vel vt frequentius scribitur.

GLVTIO ire. [ kataph/nw ] Deuorare. Iuuen. Sat. 4, 28 [...]


page 821, image: s0821

GLVTO onis. f. a Glutiendo, dicitur Gulosus et vorax homo, seu auidus deuorator. [...]

GLVTVRINVS i. m. Ridiculum lurconis nomen ap. Ammian. 28, 4.

GLVTVS a, um. Adi. ab Antiquis vsurpatum pro Vnito et bene subacto. [...]

GLVVIA vid. GVMIAE.

GLY

GLYCERA, s. ae. f. a [ glukero\s2, Nomen puellis datum, a dulcedine. [...]

GLYCERIVM i. f. Meretricis nomen in Terentii Andria.

GLYCON onis. m. [ glu/kwn ] Vir robustissimus, et gladiatoria quadam cotius corporis firmitate: Hor. Epist. 1, 1, 30 [...]

GLYCYRRHIZA ae. f. [ gluku/r)r(iza ] Dulcis radix. [...]

GLYCYRRHIZON i. n. pro Glycyrrhiza. Plin. 11, 54. et 21, 15.

GLYCYRRHIZITES ae. m. Vinum glycyrrhiza conditum. Colum. 12, 35.

GLYCYMELVM i. n. [ gluku/mhlon ] Diosc. 1, 136.

GLYCYSIDE es. f. Herba, Diosc. 3, 148. Plin. 24, 4. et 27, 10. Glycysida nigra, quam Poeoniam Graecorum quidam appellant Scribon. 166. Conf. quae Rhod. in Lex. Scrib. notauit.

GLYCYSIS pro Glycyside, Apul. de Herb. c. 64.

GLYPHICE es. f. [ glufikh\ ] Sculptura, vnde Hieroglyphica.

GNA

GNAEVS i. m. Praenomen apud Romanos, quo nominati fuerunt, Qui naeuum aliquem nascentes habuissent. [...]

GNAPHALIVM i. n. [ gnafa/lion ] Herba. Plin. 27, 10 Gnaphalion, alii chamaezelon vocant, cuius foliis albis mollibusque pro tomento vtuntur.

GNARVS a, um. Adi. [ ei)dh/mwn, e)pisth/mwn ] Sciens et peritus alicuius rei. [...]

GNARITAS atis. f. [ e)pisthmosu/nh ] Sallustius in Fragm. Hist. 3 [...]

GNARVRIS e. Adi. pro Gnarus, vox antiqua et obsoleta. [...]


page 822, image: s0822

GNARIGO āre. Narrare. Festus, Gnarigauit significat apud Liuium narrauit. Sed al. Gnarurauit. Mox Festus Gnaruisse narrasse.

GNARVRO āre. [ gnwri/zw ] Gloss. Gr. Lat.

GNATHOS [ gna/qos2 ] Latine Gena, Maxillaue dicitur, aut Bucca. Inde

GNATHO onis. m. Parasitorum nomen in fabulis. [...]

GNATHONICVS a, um. Adi. Ter. Eun. 2, 2, 33 Parasiti itidem vt Gnathonici vocentur.

GNATIA Oppidum Apuliae. Vid. EGNATIVS.

GNATVRA pro Natura quidam apud Auct. Epit. de Nomin. p. 881.

GNATVS i. m. [ te/kos2 ] Filius. Eadem ratione praeponitur illi G, qua dictioni Gnarus. [...]

GNAVVS a, um. Adi. [ drasth/rios2, fi/lergos2 ] Celer, strenuus, a nauium celeritate, et nauanda opera. [...]

GNAVITER Adu. [ drastikw=s2 ] Diligenter. [...]

GNE et GNI

GNEPHOSVS a, um. Adi. Festus. Gnephosum obscurum: videlicet ex Graeco, quod est [ kne/fas2.

GNETVM i. n. Semina gneti Colum. 7, 8. forte leg. Cneci vel Gneci, vid. CNICOS.

GNEVS vid. GNAEVS supra.

GNIDE Piscis genus, quam nos Vrticam vocamus Plin. 31, 11. Alii scribunt Cnide.

GNIDVS vid. CNIDVS.

GNO

GNOMA ae. f. legunt quidam apud Festum pro Groma, voce GRVMA. [...]

GNOMON onis. m. [ gnw/mwn ] Regula. Stilus horologii, cuius vmbra internoscuntur horae. [...]

GNOMONICE es. f. Scientia horologia faciendi. [...]

GNOMONICVS [1] i. m. Huiusce artis peritus. Solin. c. 40. Nempe

GNOMONICVS [2] a, um. Adi. Pertinens ad Gnomonicen. Gnomonicae rationes Vitruu. 9, 4. Add. Idem 1, 1. Mart. Capell. 6 p. 194.

GNOSOS i. f. [ knwsso\s2 ] Vrbs Cretae in plano sita, quae alio nomine Cerathus, vt scribit Strabo, appellata fuit a fluuio. Ea fuit Minois regia, vid. Pomp. Mela 2, 7. Hinc

GNOSIVS a, um. Adi. [ knw/ssios2 ] Ex ea vrbe ciuis. [...]

GNOSIACVS a, um. Adi. [ knwssiako\s2 ] Corona Gnosiaca Stat. Silu. 1, 6, 88. Regnum Ouid. Met. 9, 668.

GNOSVS a, um. Aliud Adi. Laudatur ex Lucan. 3, 185. [...]

GNOSIS idos. f. [ knwssi\s2 ] Ouid. Epist. 15, 22 Et Phoebus Daphnen, et Gnosida Bacchus amauit. Intelligit Ariadnen.

GNOSTICI orum. m. [ gnwstikoi\ ] Haeretici primi saeculi, qui perfectam scientiam sibi arrogarunt. Vid. Epiphan. Haer. 26. Irenaeum adu. Haer. 1, 24.

GNOTV pro Cognitu. Festus.

GOB? GOR

GOBIO, onis. m. vel i. m. [ kwbio\s2 ] Piscis vilis. [...]

GOLGOS i. n. Cypri oppidum. Catullus 61, 96 Quaeque regis Golgos, quaeque Idalium frondosum. de Venere loquens.

GOMOR Indecl. Mensura Hebraeorum. Vulgat. Exod. 16, 36. Conf. Isidor. 14, 25.

GOMPHVS i. m. [ go/mfos2 ] Clauus, cuneus. [...]

GONARCHE es. f. Horologii solaris genus apud Vitruu. 9, 9 de quo nihil praeterea traditur.

GONGER gri. m. Piscis. Plin. 32, 11 inter marinos refertur. G in prima Syllaba poscit ordo elementaris, quem ibi sequitur. Al. Conger vel Congrus, v. v.

GONGYLIS idis. f. [ gogguli\s2 ] Rapae genus, a rotunditate, vt videtur, dictum. Col. 10, 421 Gongylis, illustri quam mittit Nursia campo, Quaeque Amiterninis defertur Bunias aruis.

GONORRHOEA ae. f. [ gonor)r(oi/a ] Vitium est membri genitalis,

page 823, image: s0823

videlicet quum praeter voluntatem emittit semen. Firmic. 3, 7 Mors illi per gonorrhoeam, id est seminis defluxum, fertur.

GORDIANVS i. m. Trium Imperatorum Romanorum nomen. Vid. Spanhem. de Vsu et Praest. Num. Diss. 10.

GORDIVS i. m. [ go/rdios2 ] Rex Phrygiae ex rustico, cuius brevem historiam ponemus ex Iustin. 11, 7 [...]

GORGE Meleagri soror. Ouid. Met. 8, 542.

GORGIAS ae. m. [ gorgi/as2 ] Leontinus, Siculus rhetor, Empedoclis discipulus, Isocratis autem et aliorum philosophorum et rhetorum praeceptor. [...]

GORGO Adu. Vid. CORGO.

GORGONES um. f. [ gorgo/nes2 ] fabulosae mulieres: quamquam fundus fabularum sit historia, quam persequitur Diod. Sic. 3, 53 [...]

GORGONEVS a, um. Adi. possess. [ gorgo/nios2 ] Ouid. Met. 4, 778 [...]

GORGOPHORVS a, um. Adi. [ gorgofo/ros2 ] Pallas Gorgophora: quasi Gorgonem ferens. [...]

GORGONIA ae. f. [ gorgoni/a ] inquit Plin. 37, 10 nihil aliud est, quam Corallium: nominis causa, quod in duritiem lapidis mutatur.

GORGONIVS i. m. Viri proprium male olentis, Prouerbii vim habere potest illud Horat. Serm. 1, 2, 27 Pastillos Ruffilus olet, Gorgonius hircum.

GORTYNA ae. f. [ go/rtuna ] Vrbs Cretae. Hinc

GORTYNIS, idis. f. et GORTYNIVS a, um. Adi. Arundo Gortynis Lucan. 7, 214. i. sagitta. Spicula Gortynia Stat. Theb. 3, 361. Tecta Catull. 62, 75.

GOS et GOT

GOSSAMPINVS vel, vt legit Harduinus,

GOSSYMPINVS i. m. Arbor lini ferax. Plin. 12, 11.

GOSSYPION i. n. [ cu/lon ] Frutex laniger, de quo Plin. 19, 1 [...]

GOTHICVS a, um. Adi. Aureliani Imperatoris cognomen, ob grauia et cruenta bella cum Gothis gesta. Grut. Inscr. 4 p. 276. Vrsatus de Not. Rom. Antiq. Thesaur. Graeu. Tom. 11 p. 735 B.

GRA

GRABATVS i. m. Graece [ kra/bbatos2, duplici [ bb, Lectus vilis et exiguus. [...]

GRABATVLVS i. m. Dimin. Apul. Miles. 1 p. 108.

GRABATARIVS i. m. [ klinopoio\s2 ] Grabatorum faber. Gl. Gr. Lat.


page 824, image: s0824

GRACCHVS, siue Cognomen est Semproniorum. [...]

GRACCHANVS a, um. Adi. Quod est Gracchi. [...]

GRACCHVRIS is. f. [ grakxouri\s2 ] Vrbs Hiberae regionis: dicta a Graccho Sempronio, quae antea Ilurcis nominabatur. Fest.

GRACCITO āre. De voce anseris, Auct. Philomelae v. 19 sec. Schott. Obss. Hum. 2, 52. al. Gratitat.

GRACILIS e. Adi. [ i)sxno\s2, sfhkw/dhs2, lepto\s2 ] Tenue, ac corpore macilentum. [...]

GRACILA antiquum pro Gracilis. Lucil. Sat. 8. apud Non. 8, 48 Quod gracila est, pernix, quod pectore puro, Quod puero similis. De loco Ter. Eun. 2, 3, 2 dictum modo est.

GRACILITER Adu. Apul. Met. 3 p. 325.

GRACILITAS atis. f. [ i)sxno/ths2, lepto/ths2 ] Corporis habitus tenuior. [...]

GRACILITVDO inis. f. [ i)sxno/ths2 ] Accius Amphitryone, Tamen et statuae gracilitudo, et propemodum luctus facit, ne dubitem. Non. 2, 364.

GRACILENTVS a, um. Adi. [ i)sxno\s2 ] Idem, quod Gracilis. Enn. 7 Deducunt habiles gladios filo gracilento. Non. 2, 364. Vsus est Gellius 4, 12 Equum gracilentum habere. Conf. 19, 7.

GRACILENS entis. Adi. [ lepto\s2 ] Naeuius Protesilao, Demam gracilentis colorem, dum ex hoc gracilens fit. Non. 2, 364.

GRACILESCO ere. [ i)sxnai/nomai ] Gracile et tenue fieri. Plin. 17, 22 Quum alias festinatione pariendi gracilescat. al. Gracilis.

GRACILIPES edis. m. Petron. c. 55 Ciconia gracilipes.

GRACILLO āre. Auctor Philom. 25 Cucurrire solet gallus, gallina gracillat.

GRACVLVS i. m. Dimin. forma, licet GRACVS non exstet, quasi coraculus, ex Gr. [ ko/rac, quia cum coruis cognationem habet. [...]

GRACVLA ae. f. Laudatur Plin. 8, 27 Graculae lauri folio annuum fastidium purgant. Sed est Graculi. Cf. Saluian. Epist. 4 p. 200.

GRADARIVS, GRADATIM, GRADATIO, GRADIOR, GRADIVVS vid. GRADVS.

GRADVS ūs. m. [ baqmo\s2, bh=ma ] vel est actus promouendi pedem, vel pars viae, inprimis in ascensu et descensu, atque adeo singulae partes scalarum, in quas pedes promouentur, gradus sunt. [...]


page 826, image: s0826

GRADIOR gressus sum, gradi. Dep. [ bai/nw, poreu/omai ] Incedere, ire, ambulare, progredi: et videtur proprium eorum esse, quae pedes alternis promouent. [...]

GRADIENS entis. Partic. Illi longe gradientem, vt videre Virgil. Aen. 10, 573. Gradiens degrauat litora ingenti passu Ouid. Met. 13, 776. de Polyphemo. Lente gradiens asellus Idem Met. 11, 179.

GRESSVS [1] a, um. Partic. [ peporeume/nos2 ] Virg. Aen. 6, 633 Et pariter gressi per opaca viarum.

GRESSVS [2] ūs. m. [ ba/disma ] Incessus. Cic. Off. 1, 131 [...]

GRESSIO onis. f. Pacuuius in Paullo ap. Macr. Sat. 6, 5 Quamvis caprigeno pecori grandior gressio est.

GRADATVS a, um. Adi. [ klimako/eis2 ] In modum graduum factus, formatusque. [...]

GRADATIO onis. f. [ kli/mac ] Apud Rhetores. [...]

GRADARIVS a, um. Adi. [ i(ppoforeu\s2 ] Gradarii equi, Qui sine succussatione molliter incedunt. [...]

GRADATIM Adu. [ klimakhdo\n ] i. gradibus, siue Per gradus. [...]

GRADILIS e. Adi. Vt, Gradilis panis l. 3 [...]

GRADALIS e. Adi. Quod fit gradatim. Diomed. p. 473.

GRADIVVS [ )/arhs2 ] Mars, appellatus est, inquit Festus) a Gradiendo in bella vltro citroque, siue a Vibratione hastae, quod Graeci dicunt [ kradai/nein. [...]

GRADIVICOLA ae. c. [ a)reosebh\s2 ] Sil. 4, 222 Et Gradiuicolam celso de colle Tudertem.

GRAECIA ae. f. [ (ella\s2 ] Regio dicta, vt quidam volunt a Graeco, primo eius Prouinciae rege. [...]


page 827, image: s0827

GRAECVS [1] i. m. [ )/ellhn, *grai=kos2 ] Qui est ex Graecia. [...]

GRAECVS [2] a, um. Adi. [ (ellhniko\s2, *graiko\s2 ] Chartae Graecae Hor. Epist. 2, 1, 161. [...]

GRAECE Adu. [ (ellhnisti\, *graikisti\ ] Cic. Verr. 4, 147 [...]

GRAECALIS e. Adi. Lapides graecales Frontin. de Colon. p. 116 Goes. i. graecis literis notati.

GRAECANICVS a, um. Adi. [ (ellaniko\s2 ] Plin. 34, 9 [...]

GRAECANICE Adu. Varro de L. L. 8, 50 p. 119, 31 Itaque dicimus hic Argus, cum hominem dicimus: cum oppidum, Graecanice hoc Argos.

GRAECIENSIS e. Adi. [ (elladiko\s2 ] Idem fere, quod Graecanicus. [...]

GRAECOSTASIS is. f. [ graiko/stasis2 ] quasi Graecorum statio. [...]


page 828, image: s0828

GRAECVLVS i. m. Dimin. [ (ellhni/skos2 ] ad contemtum fere pertinet. [...]

GRAECOR ari. Dep. [ kwma/zw ] Graecos imitari. [...]

GRAECATVS a, um. Graeco more factus. [...]

GRAECATIM Adu. Graeco more. Tertull. de Pall. c. 4 Re vera enim quale est Graecatim depalari magis, quam amiciri? Salm. emendat depilari.

GRAECATIO onis. f. [ e(llhnismo\s2 ] Gloss. Gr. Lat.

GRAECITAS atis. f. Res, et literatura Graecorum, apud ICtos, vt l. 3 C. Theod. de stud. lib. vrb. Rom. et Const.

GRAECISSO āre. Graecum sermonem imitari. [...]

GRAIVS a, um. Adi. [ )axaio\s2 ] Graecus, Poetis ob antiquitatem vsitatum. [...]

GRAIVGENA ae. c. [ (ellhnogenh\s2 ] Qui a Graicis genus et originem traxit. [...]

GRALLAE arum. f. Fustes sunt furculas habentes, quibus nituntur, qui super iis ambulant. Ex Nonio 2, 361.

GRALLATOR oris. m. Qui grallis graditur, et passus ingentes facit. [...]

GRALLATORIVS a, um. Adi. Grallatorius gradus, i. magnus, cuiusmodi solet esse grallatorum Plaut. Amph. 4, 3, 52.

GRAMEN inis. n. [ a)/grwstis2, xo/rtos2 ] Herba vulgatissima, cibus bonae partis animalium, nec Plin. 24, 19 [...]


page 829, image: s0829

GRAMINEVS a, um. Adi. [ a)grwstino\s2 ] Quod ex gramine est factum. [...]

GRAMINOSVS a, um. Adi. [ xortw/dhs2 ] Plenum herbis. Colum. praef. 1 Quid siluester ager, quid humidus et graminosus, quid siccus et spurcus recusaret.

GRAMIA ae. f. [ lh/mh ] Festus; Gramiae, Vitia sunt oculorum, quas alii Glamas vocant. [...]

GRAMIOSVS a, um. Adi. Oculi gramiosi Nonius loco modo citato.

GRAMMA atis. n. [ gra/mma ] Latine Litera dicitur. Vid. SCRVPVS.

GRAMME es. f. Scripturae, quas Graeci grammas vocant Apul. de Herb. c. 106. Proprie linea est: hinc

GRAMMICVS a, um. Adi. Quod lineis peragitur. Deformationes Vitruu. l. 3 praef. Rationes Idem 9, 1.

GRAMMATIAS ae. m. Gemma, al. Iaspis. Plin. 37, 9 lineis signatus.

GRAMMATICA [1], ae; vel es. f. [ grammatikh\ ] Nomen, quod in Latinis numerari vult Cic. de Fin. 3, 5 c. 2. [...]

GRAMMATICA [2] orum. n. [ grammatika\ ] Studium literarum, quod profitentur ii, qui grammatici vocantur. [...]

GRAMMATICVS [1] i. m. [ grammatiko\s2 ] Qui grammaticam docet, vel grammaticae peritus. [...]

GRAMMATICVS [2] a, um. Adi. [ grammatiko\s2 ] Quod ad Grammaticam pertinet. [...]

GRAMMATICALIS e. Adi. Figurae Sidon. Epist. 7, 9. Palaestra Idem Carm. 23, 212.

GRAMMATICALITER Aduerb. Grammaticaliter declinare Treb. Pollio in Regill.

GRAMMATICOMASTIX igis. m. Auson. Eidyll. 12 in tit.

GRAMMATICE Adu. [ grammatikw=s2 ] Quinctil. 1, 6 Quare mihi non inuenuste dici videtur, aliud esse Latine, aliud grammatice loqui.

GRAMMATISTA ae. m. [ grammatisth\s2 ] Mediocriter eruditus. [...]

GRAMMATISTICE ae. f. Legendi et scribendi facultas illa vulgaris, prima inter quatuor artes populares, de quibus est opus Vossii.

GRAMMATEVS i. m. [ grammateu\s2 ] trium Syllabarum cum Diphthongo in vltima: Qui rationes publicas in tabulis scribit, vel Notarius. [...]

GRAMMATODIDASCALVS i. m. Mart. Capell. 3 p. 51.

GRAMMATOPHORVS i. m. Tabellarius. Hieron.

GRAMMATOPHYLACIVM i. n. [ grammatofula/kion ] Vbi

page 830, image: s0830

tabulae et instrumenta publica, monumentaque rerum gestarum, actarumque asseruantur: quod Tablinum Latine appellatur. [...]

GRANARIVM [1] vid. GRANVM.

GRANDIS e. Adi. [ me/gas2, probaibhkw\s2 ] Magnus. Aceruus grandis Ouid. Amor. 1, 8, 90. [...]

GRANDITER Adu. Sid. Epist. 7, 2. it. 7, 4. 3, 8. 3, 13 pr. Grandius dici Cic. Tusc. 5 c. 16. Grandius sonare Ouid. Her 15, 30.

GRANDICVLVS a, um. Adi. Dimin. Plaut. Poen. 2, 35 In fundas infundebam grandiculos globos.

GRANDIVSCVLVS a, um. Adi. Dimin. Ter. Andr. 4, 6, 19 Nam fere grandiuscula iam profecta est illinc.

GRANDITAS atis. f. [ me/geqos2 ] Plin. Epist. 6, 21 [...]

GRANDEDO inis. f. Fulgent. de Cont. Virg.

GRANDAEVVS a, um. Adi. [ polueth\s2 ] i. grandis aeui, vel Prouectioris aetatis. [...]

GRANDAEVITAS atis. f. [ polueti/a ] Accius Alcimacho, Ne quia nec vos, nec ille impune irrideret meam grandaeuitatem. [...]

GRANDEBALAE arum. f. Pili sub alis, de qua voce multa Martinius: auctor plane nullus.

GRANDIFER a, um. Adi. Facta Nazar. Paneg. Constant. c. 3.

GRANDIFICVS a, um. Adi. Mens Amm. 18, 15 (Vales. 6 extr.)

GRANDILOQVVS a, um. Adi. [ megalor)r(h/mwn ] Cic. in Orat. 20 c. 5 [...]

GRANDISCAPIVS a, um. Adi. Arbores, vt ita dicam, grandiscapiae Sen. Ep. 86 extr.

GRANDISONVS a, um. Adi. Figmenta grandisonis pompare modis Sedul. 1, 2. de Poetis.

GRANDIO iui, itum, ire. [ mhku/nw ] Grandem facere. [...]

GRANDESCO ere. [ mhku/nomai ] Grandem fieri, crescere. [...]

GRANDO inis. f. [ xa/laza ] Gutta aquae in aere congelata. [...]


page 831, image: s0831

GRANDINOSVS a, um. Adi. [ xalazw/dhs2 ] Quod obnoxium est grandini. [...]

GRANDINO āre. Grandinare dicitur Deus. [ xalazokopei=, grandinat, Vet. Gloss. Quaeritur, quare hieme ningat, non grandinet Sen. Nat. Quaest. 4, 4.

GRANDINEVS a, um. Adi. Alcimus 5, 190 Grandineum frigus. Nimbi Idem 3, 329.

GRANE es. f. Nympha, apud Ouid. Fast. 6, 107.

GRANEA [1] ae. f. Cibi genus. [...]

GRANI orum. m. sunt Capilli sparsi, et discriminati in granorum forma. Isid. 19, 23. Salmas. Exerc. Plin. p. 536.

GRANVLATIM Adu. Leuatis comulas granulatim Commod. Instruct. c. 60. i. vt sint in granos discriminatae.

GRANICVS i. m. [ grani=kos2 ] Bithyniae fluuius, pugna, quae inter Persas et Alexandrum fuit, nobilis. Vid. Diodor. Plutarch. Curt. 3, 1 etc.

GRANVM i. n. [ ko/kkos2, xo/ndros2 ] fere Frugum dicitur: vt Granum tritici, hordei, etc. Plaut. Stich. 4, 1, 5 [...]

GRANARIVM [2] i. n. [ a)poqh/kh, sitofulakei=on ] Locus in quo grana frugum reponuntur. [...]

GRANATVS [1] a, um. Adi. [ kokkwto\s2 ] Quod abundat granis: vt Mala granata, quae Punica vocantur Colum. 12, 41, 2.

GRANATVM i. n. [ kokkwto\n, r(oia\ ] Pro Malo granato. [...]

GRANATVS [2] ūs. m. Cato de R. R. c. 60 [...]

GRANATIM Adu. Aceruum granatim digerere Apul. Met. 6.

GRANEA [2] vid. in suo loco.

GRANOSVS a, um. Adi. [ kokkw/dhs2 ] Quod plenum est granis. Plin. 21, 31 Quorum alterum cui acini coccinei, granosi folliculi, halicacabum vocant, et alii callion. Ibid. c. 4.

GRANIFER era, erum. Adi. [ kokkofo/ros2 ] Ferens grana. Agmen graniferum dicuntur formicae Ouid. Met. 7, 638.

GRANIPARVS a, um. Adi. Aristae Gu. Brito 6, 333.

GRANOMASTIX igis. f. Mastix in modum granorum Isidor. Orig. 17, 8.

GRAPHICE [1] es. f. [ grafikh\ ] Ars delineandi. [...]

GRAPHIS idis. f. [ grafi\s2 ] Instrumentum pictoris, quod diserte ait Pollux 7, 128 [...]

GRAPHIVM i. n. grafei=on s. grafi/on potius ] Stilus, quo in pugillaribus scribitur. [...]


page 832, image: s0832

GRAPHICVS a, um. Adi. [ grafiko\s2 ] Ad vnguem factus, absolutusque, et quasi pictoris manu expolitus. [...]

GRAPHICE [2] Adu. [ grafikw=s2 ] Eleganter, polite. Plaut. Pers. 2, 5, 5 Nunc huic ego graphice facetus fiam, etc. Idem Trin. 3, 3, 38 Exornetur graphice. Conf. Apul. Met. 8 p. 214 et 10. p. 254.

GRAPHIARIVM i. n. grafeioqh/kh Gloss. Graeco-Lat.] Theca, in qua stili reponuntur. Martial. 14, 21 Haec tibi erunt armata suo graphiaria ferro, etc.

GRAPHIARIVS a, um. Adi. Vt, Graphiaria theca Suet. Aug. c. 32. et Claud. c. 35.

GRAPHISCVS Dioclis, [ diokle/os2 grafi/skos2 ] Ferramentum telis educendis excogitatum a Diocle medico. [...]

GRASSOR ari. Est Frequentatiuum a Gradior, celeriter et vehementer gradi, Vet. Gloss. [ o)cupodei=n. [...]

GRASSANS antis. Part. Quicquid Lycurgi villa grassantibus praebuisset Petron. c. 117.

GRASSATOR oris. m. lwpodu/ths2 Gloss. Lat. Gr.] est Viarum in vrbe, vicorumque obsessor, qui obuios iniuriae opportunos spoliat, pulsat, intentata morte territat. [...]

GRASSARIVS i. m. Idem. Festus.

GRASSATIO onis. f. lwpodusi/a Gl. Gr. Lat.] Plin. 13, 22 extr. [...]

GRASSATVRA ae. f. lwpodusi/a Gl. Gr. Lat. [ lwpo/dusma ] Sueton. in Tiber. c. 37 [...]

GRATES [1] vid. mox post GRATIFICATOR.

GRATIA ae. f. [ xa/ris2 ] Est res iucunda, vel quatenus tribuitur, et sic plerumque vocatur beneficium; vel qua percipitur, ita gratus animus est, eiusque significatio; vel qua redditur, i. officium hominis grati; vel vt conciliat homines inter se, et est amicitia; vel in quantum aliquis placet pluribus, qui est fauor multitudinis. [...]


page 835, image: s0835

GRATIOLA ae. f. Dimin. Diomed. 1 c. extr. Est etiam Herba.

GRATIVS gentis Romanae nomen, cuius est Poeta nobilis venaticus.

GRATIANVS cognomen, v. g. Imperatoris, Valentiniani fil. it. Praetoris, de quo Tacit. Ann. 6, 38. A domino officinae argentariae dicta apud Plin. 33, 11 Vasa Gratiana.

GRATIDIVS, et GRATIDIANVS Romanorum nomina, quae memorauit Cicero de Legib. 3, 30. et de Off. 3, 80.

GRATILLA ae. f. Libi genus. Arnob. 7 p. 230.

GRATIOSVS a, um. Adi. [ xari/eis2 ] Gratia abundans, id est fauore multitudinis vel potentium. [...]

GRATIOSE Adu. [ xarie/ntws2 ] Vlpian. in l. tutor qui repertorium §. Competet. D. de administratione tutorum, Si praedia non idonea comparauerunt per sordes aut gratiam. quid ergo, si neque sordide, neque gratiose: sed non bonam conditionem elegerint? [...]

GRATIOSITAS atis. f. Gratia, commendatio. Tertull. adu. Marc. 1, 9 Naturalem nouitatis gratiositatem volui repercutere.

GRATIS Adu. [ proi=ka, dwrea\n ] Gratuito, non soluto Pretio. [...]


page 836, image: s0836

GRATITVDO inis. f. Vox veteribus prorsus inaudita, nisi forte antiquum putamus lemma Val. Max. 5, 2 [...]

GRATVITVS a, um. Adi. [ a)/misqos2 ] Quod datur gratis, et sine praemio: vt interpretatur his verbis. [...]

GRATVITO Adu. [ a)misqi\ ] Idem quod Gratis. [...]

GRATVS a, um. Adi. [ eu)gnw/mwn, e)pi/xaris2, xari/eis2, a)spa/sios2 ] Qui gratiam habet, agit, et si potest refert. [...]


page 837, image: s0837

GRATE Adu. [ eu)gnwmo/nws2 ] Ex grato animo: Cuius contrarium est Ingrate. [...]

GRATIFICOR ari. Dep. [ xari/zomai ] Rem gratam facere, et Beneficium dare aliquando significat. [...]

GRATIFICATVS a, um. Si tibi gratificatus tutor soluit l. 6 §. 2 D. de reb. auct. Iud. poss. Si videas tibi blandius quippiam gratificatusque Sidon. Epist. 5, 10.

GRATIFICATIO onis. f. eu)xaristi/a Gloss. Lat. Gr.] Cic. de N. D. 1, 123 [...]

GRATIFICATOR oris. m. Augustin....

GRATIFICVS a, um. Adi. Isidor. Gratificus ab eo, quod gratis faciat bonum. Porphyr. Paneg. 1, 5 Gratificus dominus. Add. Paullin. Petroc. l. 2 extr.

GRATES [2] f. [ xa/rites2 ] Numero tantum Plurali, et in hac tantum terminatione, pro Gratiis quae referri debent pro accepto beneficio: et videtur a Poetis ortum, cum Gratia rebellet Hexametro et Pentametro paene omnibus casibus. [...]

GRATOR ari. Dep. [ eu)xariste/w ] Gratulari, i. Gratias agere Diis et quasi Supplicare. [...]

GRATANS antis. Partic. [ xai/rwn ] Tacit. Ann. 2, 75 Inter venerantes, gratantesque adspici solita. Ouid. Met. 7, 162 Abest gratantibus Aeson.

GRATANTER Adu. Vsus est Capitolinus saepius et alii scriptores Hist. Aug. vt ostendit Borrich. Cogitt. p. 114. [...]

GRATATORIVS a, um. Adi. Sidon. Epist. 5, 16 Gratatoriis apicibus inscribere.

GRATABVNDVS a, um. Adi. [ sugxai/rwn ] Tacit. Hist. 1, 18 Et proximi militum gratabundi respondent.

GRATVLOR ari. Dep. [ sugxai/rw, sunh/domai ] Primo significabat gratias agere (de qua ratione n. 2) deinde obtinuit, vt esset verbis testari, se gaudere fortuna et felicitate alterius, apud eum ipsum qui affectus

page 838, image: s0838

est felicitate; et aliquando etiam apud nos ipsos, ob felicitatem aliquam quae nobis sorte contigit. [...]

GRATVLATIO onis. f. [ e)pi/xarma ] Significatio gaudii de alterius felicitate: proprie gratiarum actio, vt de Verbo Gratulor modo obseruatum est. [...]

GRATVLABVNDVS a, um. Adi. [ sugxai/rwn ] Idem quod Gratulans. [...]

GRATVLATOR oris. m. Cic. de Fin. 2 c. 33 Ita fit, vt gratulator laetior sit, quam is, cui gratulatur.

GRATVLATRIX icis. f. Sidon....

GRATVLATORIVS a, um. Adi. Capitol. in Max. et Balbin. c. 17 Gratulatoriam epistolam subdidi.

GRATVLATORIE Adu. August....

GRATITO āre. Vid. GRACCITO.

GRAVESCO, GRAVIDVS etc. Vid. post GRAVIS.

GRAVIS e. Adi. [ baru\s2, e)paxqh\s2, deino\s2 ] Primo ad pondus refertur magnum, et portatu difficile: hinc aliam etiam difficultatem et molestiam (quae et ipsa a mole et moliendo dicta est) significat: tum quae grauia sunt, loco non facile mouentur; hinc grauis est virtutis nomen, quatenus se huc illuc impelli, ac demoueri non patitur: tales sunt etiam venerabiles, et maiori in pretio, vt aurum et alia metalla pro gravitate pretium habent. [...]


page 840, image: s0840

GRAVIVSCVLVS a, um. Adi. Dimin. [ u(pobaru\s2 ] Gell. 1, 11 Qui fistula breui sensum grauiusculum sonum inspiraret ad deprimendum, sedandumque impetum vocis eius.

GRAVITAS atis. f. [ baru/ths2, ba/ros2 ] Eadem varietate ponitur, qua Grauis. [...]

GRAVITER Adu. [ bare/ws2, dusxerw=s2 ] Itidem vt Grauis varie ponitur, v. v. Accipere aliquid grauiter, i. Iniquo animo Cic. de Orat. 2, 211 c. 52. [...]


page 841, image: s0841

GRAVEDO inis. f. [ ko/ruza ] Morbus, seu humor, qui ex capite destillat, nares claudit, vocem obtundit, tussim siccam mouet, etc. vt docet Cels. 4, 2. [...]

GRAVEDINOSVS a, um. Adi. [ koruzw/dhs2 ] Cic. Tusc. 4, 37 c. 12 [...]

GRAVEDINOSE Adu. Augustin...

GRAVEOLENS entis. Adi. [ baru/osmos2 ] Quod male olet. [...]

GRAVEOLENTIA ae. f. [ dusosmi/a ] Plin... Et oris graveolentiam sistit. Et 22, 22 Graueolentiam alarum emendat. Id. 28, 11 Mulcet graueolentiam oris. Graueolentia halitus Plin. 28, 12.

GRAVITVDO dinis. f. Grauitas, molestia. Haec grauitudo, arthritis, tussis, pleuritis Vitruu. 1, 6. Sine ructu et grauitudine Apic. 3, 6.

GRAVO āre. [ baru/nw ] Premere, onerare, molestare. [...]

GRAVATVS a, um. Partic. [ barunqei\s2 ] Molestia aut grauedine affectus. [...]


page 842, image: s0842

GRAVATE Adu. [ bebarume/nws2 ] Moleste et aegre. [...]

GRAVATIM Aliud Adu. [ bare/ws2 ] Liu. 1, 2 [...]

GRAVATOR oris. m. Augustin...

GRAVAMEN inis. n. Molestia. Cassiod. Epist. 9, 2 Si visceribus sanis grauamen nullius sentiat laesionis.

GRAVAMENTVM i. n. [ ba/rh ] Gloss. Gr. Lat.

GRAVABILIS e. Adi. Cael. Aur. Tard. 4, 3 Vomitus grauabilis capiti. Cibi Id. ibid. 3, 17. Odor Id. Acut. 1, 15.

GRAVANTIA ae. f. e Macrobio Somn. Sc. 1, 3 [...]

GRAVESCO ere. [ bri/qomai ] Grauem et oneratum fieri. [...]

GRAVIDVS a, um. Adi. [ e)/gkuos2, e)gku/mwn ] Significat Plenum et grauem, ita tamen, vti proprium velut domicilium habeat in animalium et plantarum fetu et fructu intus concepto. [...]

GRAVIDITAS atis. f. [ e)gkumosu/nh ] Cic. de N. D. 2, 119 c. 46 Ipse sol mundum omnem sua luce compleat, ab eoque luna illuminata grauiditates et partus afferat, maturitatesque gignendi.

GRAVIDO āre. [ e)/gkuon poiw= ] Implere et grauidum facere. [...]

GRAVIDATIO onis. f. ICti in Dig...

GRAVILOQVVS a, um. Adi. Vox Plautina, vt aiunt nonnulli, sed nobis non occurrit.

GRAVISOMNIS e. Adi. Barth. Adu. 21, 18.

GRAVASTELLVS, vel i. m. inquit Festus, dicitur Senior. [...]

GRAVISCAE arum. f. Tuscorum castellum. Virg. Aen. 10, 184 Et Pyrgi veteres, intempestaeque Grauiscae. Veteres Grauiscae Sil. 8, 475. Vid. Drakenb. in loc.

GRAXO is, it. Quidam Graxis ap. Plaut. Asin. prol. 5 legunt, pro strepas; vbi al. gratiis.

GRE

GREGALIS, GREGARIVS, GREGATIM Vid. GREX.

GREMIVM i. n. [ ko/lpos2 ] Est inter complexum femorum, feminumue. [...]

GREMIALIS e. Adi. Gremiale oleum Octau. Horat. c. 9. et

page 843, image: s0843

Theod. Prisc. 1, 3. Vid. CREMIALIS sub CREMO. Conatur quaedam Martinius, nihil extricat.

GREMIO āre. In gremium accipere. Cathol.

GRESSVS [3] vid. GRADVS.

GREX gregis. m. vel com. gen. [ a)ge/lh, poi/mnh ] vt obseruauit Nonius 3, 109 [...]

GREGARIVS a, um. Adi. [ a)gelai=os2, a)gelh/ths2 ] Ex grege vulgari: vnde Gregarius miles dicitur, qui ducitur tantum, non ducit. [...]

GREGALIS e. Adi. [ a)gelai=os2 ] Qui ex eodem est grege. [...]

GREGATIM Adu. [ a)gelhdo\n ] Simul, coniunctim. [...]

GREGO āre. a)geli/zw, a)qroi/zw Gloss. Gr. Lat.] Et sua Bessi niue duriores, Nunc oues facti duce te gregantur Pacis in aulam Paullin. ad Nicetam v. 206.

GREGATVS a, um. Partic. Statius Achil. 1, 372 Qualiter Idaliae volucres, vbi mollia frangunt Nubila, iam longum caeloque domoque gregatae.

GRI

GRIAS adis. f. Herba. Apul. c. 50.

GRICENA, vel ae. f. Funis crassus, Festus. Nec

GRILLO, GRILLVS vid. GRYLLVS.

GRIPHVS i. m. [ gri=fos2 ] Latine dicitur Rete (a quo Piscator Plautinus Gripo in Rudente nomen inuenit) vnde et vocatur Aenigma vel Sermo implicitus, atque intricatus. [...]

GRO

GROCCIO ire. Coruus groccire adortus Apul. Flor. 2 extr. Sic Elmenh. Sed variat lectio.

GROMA vid. GRVMA.

GROMPHENA ae. f. Auis grui similis. Plin. 30, 5. Item Herba. Idem 26, 7.


page 844, image: s0844

GROSPHVS i. m. Hastae cuspis. Grosphis rasus Arnob. l. 6. Sed aliter Elmenb. et reliqui. Vid. Laemar. p. 200 med. sc. Tornis rasa.

GROSSVS [1] i. m. et f. [ o)/lunqos2 ] Dicitur Ficus, quae nondum maturuit. [...]

GROSSVLVS i. m. Dimin. [ o)lu/nqion ] Columel. de Arborib. c. 21 Si voles ficum quamuis non natura seram facere, quum grossuli minuti erunt, fructum decutito.

GROSSVS [2] a, um. Adi. Crassus. Vox ecclesiasticorum. Vestis grossior Sulpic. Seu. de Virtut. Monach. Orient. 1 c. 21. Add. Vulgat. Ezech. 41, 25. it. Augustin. Hinc etiam Numus grossus solidus.

GROSSARIVS a, um. Adi. Grossariae artis negotiator Inscript. ap. Dilherr. Disp. T. I p. 67. Al. prosariae.

GROSSITVDO inis. f. Vulgat. Ierem. 52, 21. Solin. c. 43.

GRV

GRVMA, siue ae. f. Nam vtroque modo scribitur. [...]

GRVMATICA, vel (vt frequentius) GROMATICA ae. f. Ars agrimensorum: apud Cassiodor. Var. Epist. 3, 52.

GRVMATICI, vel orum. m. Qui eam artem profitentur. Professores eius artis, superscripta causa, Gromatici vocantur Hygin. de Castramet. vt modo vidimus.

GRVMO āre. [ metre/w ] Gloss. Gr. Lat.

GRVMVS i. m. [ qro/mbos2 ] Terrae collectio, vt ait Festus, minor tumulo. [...]

GRVMVLVS i. m. Dimin. [ qrombi/dion ] Plin. 19, 6 Quidam vlpicum et allium in plano seri vetant, castellatimque grumulis imponi, distantibus inter se pedes ternos.

GRVNDA ae. f. Tecti prominentia arcendis stillicidiis inuenta, quae etiam suggrundae et suggrundia appellantur, v. v. Vet. Gloss. Grunda [ ste/gh kai\ to\ u(pe\r to\n pulew=na e)ce/xon. it. [ u(po/stegon.

GRVNDILIS, vel e. Adi. Lares grundiles apud Arnob. 1 p. 15. [...]

GRVNDIO ire. [ grulli/zw ] Dicebant veteres, quod nos Grunnire dicimus. [...]

GRVNNIO iui, itum, ire. [ grulli/zw ] Proprium est porcorum. [...]

GRVNNITVS ūs. m. [ grullismo\s2 ] Cic. Tusc. 5, 116 c. 40 Aut grunnitum, quum iugulatur, suis. Grunditum scribitur Non. 2, 356.

GRVS gruis. m. vel f. [ ge/ranos2 ] Auis nota. [...]


page 845, image: s0845

GRVO ere. [ klagga/zw ] Festus, Gruere dicuntur grues, vt sues grunnire. Gloss. Vet. Gruunt, [ gerani/zousi.

GRVPES gru/pes2 Vet. Gloss.] pro gryphibus.

GRY

GRY [ gru= ] Res vilissima aut nullius prorsus momenti. Hinc adagium tum Graecis tum Latinis commune: [ ou)de\ gru=, Ne gry quidem. Vid. Scal. in Coniect. et Lips. Epist. Qu. 1, 2.

GRYLLVS i. m. [ gru/llos2 ] Animal est magnitudine cicadae, corpore longiore, pernicies agrorum. [...]

GRYLLO, vel are. Vox s. strepitus grylli. Et gryllus gryllat A. Philomelae v. 62.

GRYNAEVS a, um. Adi. [ grou/neios2 ] Grynaeus Apollo Virg. Aen. 4, 345. [...]

GRYPS, phis. vel etiam GRYPHVS, i. m. [ gru\y ] Animal fabulosum pennatum et quadrupes, magna ex parte leo, alis et facie aquilis simile, equis vehementer infestum. [...]

GVB

GVBERNO āre. [ dioike/w, kuberna/w ] Administrare, procurare, regere, gerere, moderari. [...]

GVBERNANS antis. Partic. [ dioikw=n ] Fortuna gubernans Lucret. 5, 108.

GVBERNATVS a, um. Part. Cic. Epist. ad Brut. 10.

GVBERNATOR oris. m. [ kubernh/ths2, dioikhth\s2, phgaliou=xos2, oi)akisth\s2 ] Rector, et moderator nauis proprie dicitur. [...]

GVBERNATRIX icis. f. [ kubernh/tria ] Cic. de Orat. 1, 38 c. 9 extr. [...]

GVBERNATIO onis. f. [ dioi/khsis2, a)naktori/a ] Cic. de Fin. 4, 76 [...]


page 846, image: s0846

GVBERNACVLVM i. n. [ oi)/ac, phda/lion ] Dicitur Clauus nauis. [...]

GVBERNVM i. n. Pro Gubernaculo. [...]

GVBERNAMEN inis. n. Ambros. Inscr. Epist. 7, 44.

GVBERNIVM i. n. Pro Gubernatione. Vid. Gell. 16, 7.

GVBER ris. m. [ kubernh/ths2 ] Pro Gubernatore. Gloss. Gr. Lat.

GVBERNIO onis. m. Idem. Isid. 19, 1.

GVL et GVM

GVLA ae. f. [ fa/rugc, laimo\s2 ] Pars superior oesophagi, qua cibus atque potus deuoratur. [...]

GVLO onis. m. Homo gulae deditus. [...]

GVLATOR oris. m. Idem. Vet. Gloss.

GVLOSVS a, um. Adi. [ gastri/margos2, lai/margos2 ] Vorax, vel Gulae delicatae. [...]

GVLOSE Adu. [ laimargikw=s2 ] Columel. 1 praefat. [...]

GVMIAE arum. m. Comedones, lurcones. [...]

GVMMI. n. indecl. et GVMMIS f. [ ko/mmi ] Lacrima arborum quarundam, quae veluti gutta quaedam viscosa per ipsum corticem diffunditur. [...]

GVMMA desinit effluere Pallad. Oct. 12, 6. Sed al. Gummen, al. Gummi.

GVMEN, s. inis. n. Pallad. Oct. t. 12 in MS. it. Ibid. t. 14. et Nou. t. 7.

GVMMATVS a, um. Adi. In cerasis et in omnibus gummatis Pallad. Oct. t. 12 subint. arboribus. Quid. Gumminatis legunt.

GVMMITIO onis. f. [ ko/mmwsis2 ] Illinitio quaedam ex glutinoso illo arborum succe, quae doliis fieri solebat, quemadmodum Picatio ex pice, vt in praecedenti Columellae exemplo: et mox Gummitionem alteram non recipit.

GVMMOSVS a, um. Adi. [ kommw/dhs2 ] Quod multum gummi habet. [...]

GVMMEVS a, um. Aliud Adi. Auson. Eidyll. 6, 74 Gummea fletiferi iaculatur succina trunci. Alii hic legunt Gemmea.

GVMMINO āre. Gummi producere. Vid. Barth. Aduers. 38, 4. Pallad. Ian. 15, 20 Gumminat prunus.

GVR

GVRDI orum. m. [ eu)h/qeis2 ] Stolidi a vulgo dicuntur. [...]


page 847, image: s0847

GVRGES itis. m. [ a)/mpwtis2, di/nh ] Locus in flumine profundus, in quo aqua congeritur et circum vertitur. [...]

GVRGVLIO onis. m. [ trw\c ] Fistula colli spirituum meatus. [...]

GVRGVSTIVM i. n. [ oi)ki/dion ] Festus, Genus habitationis angustum, a Gurgulione (Curculione) verme sic dictum. [...]

GVRGVSTIOLVM i. n. Dimin. [ oi)ki/skos2 ] Apul. Met. 1 p. 112, 35 Ergo breuitatem gurgustioli nostri ne spernas peto. Id quod paullo post larem paruulum vocat Idem.

GVRGVSTIDONIVS a, um. Adi. Vox per iocum a Plauto ficta, a Gurgustiis, forma gentili, Mil. 1, 1, 13 Quemne ego seruaui in campis gurgustidoniis.

GVRRIO ire. De Lusciniis dicitur. Vox ficta apud Apul. Flor. 3, 17 In solitudine canticum adolescentiae gurriunt. Vid. Colu. ibid. p. 193. Sed al. Garriunt: vt Elmenh. p. 358, 28.

GVS

GVSTO āre. [ geu/omai ] In os sumere saporis explorandi causa, simile verbo Libare. [...]

GVSTATIO onis. f. Petronio Prima pars coenae dicitur, quae nonnullis est Gustus. [...]

GVSTANS antis. Partic. Gustantibus adhuc nobis Petron. c. 33. Gustanti basia plena dare C. Gallus 1, 98.

GVSTATVS [1] a, um. Plin.


page 848, image: s0848

GVSTATVS [2] ūs. m. [ geu=ma ] Pro Gustu. [...]

GVSTVS ūs. m. [ geu=sis2 ] Sensus ipse, qui ex gustatione percipitur. [...]

GVSTATORIVM i. n. [ geusti/dion, Gl. L. Gr.] supellectilis pars, in qua Gustatio, s. Promulsis apponitur. [...]

GVSTVM i. n. Ferculum, quod gustatur. Petron. c. 76 Non mihi haec iactura gusti fuit. Add. Apic. 4, 5.

GVSTVLVS i. m. Idem. Apul. Met. 9 Oua gustulum vocat; et ibid. 2 p. 119 suauium appellat dulcem amarum gustulum. Conf. Lips. loc. c. p. 93.

GVT

GVTTA ae. f. [ stagw\n, r(ani\s2, yeka\s2 ] Minima pars aquae, vel alterius materiae liquidae. [...]

GVTTVLA ae. f. Dimin. [ stago/nion ] Plaut. Epid. 4, 1, 27 Guttula pectus ardens mihi adspersisti, i. aliquantum me recreasti.

GVTTATIM Adu. [ kata\ stago/nas2 ] Plaut. Merc. 1, 2, 92 [...]

GVTTO āre. [ sta/zw ] Vet. Gloss. Vnde

GVTTATVS a, um. Partic. [ stagonwto\s2 ] Quod veluti guttas babet. Martial. 3, 58 Et picta perdix, numidicaeque guttatae. Color guttatus Pallad. 4 t. 13.

GVTTANS antis. Partic. [ stala/zwn ] Formam Participii habet, quasi a Gutto, guttas, pro Guttatim stillare. [...]

GVTTAMEN inis. n. Cathol.

GVTTONARIVS a, um. Adi. Equorum epitheton, quod pro Tottonariis, qui parum distant a cottonariis, Vegetio Mulom. 1, 56, 37. [...]

GVTTVR uris. n. [ laimo\s2, la/rugc, fa/rugc, bro/gxos2 ] Ea pars, quae est a faucibus ad iugulum, siue exterior, siue interior sit. [...]


page 849, image: s0849

GVTTVROSVS a, um. Adi. [ faruggw/dhs2, lai/margos2, Gl. Lat. Gr.] Cuius guttur tanquam spongia quaedam intumescit: ita, vt hoc malum, non morbus, sed vitium sit. [...]

GVTTVRNIVM i. n. Vasis genus, ex quo aqua in manus datur: ab eo, quod propter oris angustiam guttatim fluat Festus. Turneb. Aduers. 22, 30.

GVTTVS i. m. [ pro/xoon ] Poculi genus, quo in sacrificiis vtebantur, quoque guttatim aqua infundebatur. [...]

GVTTVLVS i. m. Dimin. [ proxoi/+dion ] Plaut. Fragm. Vt guttulam hauriret ex guttulo.

GYA

GYARVS, i. f. vel, ae; vel arum. Pl. [ gu/aros2 ] Vna e Cycladibus insulis, in quam Romani noxios in exilium mittere solebant. [...]

GYAS Nomen proprium viri Troiani: de quo Virgil. Aen. 5, 160 [...]

GYG

GYGES is. f. [ gu/ghs2 ] Viri proprium, qui Caeli et Terrae filius fingitur, et frater Briarei, gigas maximus et centimanus. [...]

GYGAEVS a, um. Adi. Stagnum Gygaeum Plin. 5, 29. et Propert. 3, 10, 18 Lydia Gygaeo tincta puella lacu.

GYLIPPVS i. m. Vir Lacedaemonius bello praeclarus; de quo Tibull. ad Messal. 4, 200 Non magni potior sit fama Gylippi. Adde Iustin. 4, 4. et de alio Virgil. Aen. 1, 272.

GYM

GYMNAS adis. f. [ gumna\s2 ] Exercitium. Stat. Silu. 4, 2, 47 [...]

GYMNASIVM i. n. [ gumna/sion ] Locus exercendorum corporum iuuenilium, quod faciebant nudi, [ gumnoi\, vnde nomen est. [...]

GYMNASTES ae. m. Gymnastae Plin. 7, 2 Indi, qui vltra C. annos vita processerunt. Hard. leg. Gymnetas.

GYMNASTICVS a, um. Adi. [ gumnastiko\s2 ] Plaut. Rud. 2, 1, 7 Ex vrbe ad mare huc prodimus pabulatum pro exercitio Gymnastico et palaestrico.

GYMNICVS a, um. Aliud Adi. [ gumniko\s2 ] Idem. Plin. 7, 56 Ludos gymnicos in Arcadia Lycaon inuenit. Sic Cic. Tuscul. 2, 61 c. 26 pr.

GYMNASIARCHVS, i; et GYMNASIARCHA ae. m. [ gumnasia/rxhs2 ] Gymnasii praeses. [...]

GYMNASIARCHA ae. f. L. 6 §. 8 ff. de excusat.

GYMNOSOPHISTAE arum. m. Pl. [ gumnosofistai\ ] Philosophi Indorum: sic dicti, quod nudi incederent: nam [ gumno\s2, nudus dicitur. [...]


page 850, image: s0850

GYN

GYNAECEVM i. n. [ gunaikei=on ] Locus secretior in aedibus Graecorum, in quo mulieres habitabant. [...]

GYNAECIARII orum. m. De his Gynaeciis et Gynaeciariis videndus est instar omnium lac. Gothofredus Paratit. et Comment. [...]

GYNAECONITIS idis. f. Eadem. Vid. Nep. Praef. n. 7. Vitruu. 6, 10. de part. aed. 2, 5.

GYNDES vid. GINDES.

GYP

GYPSVM i. n. [ gu/yos2 ] Materia calci affinis, e lapide cocto parata. [...]

GYPSO āre. [ guyo/w ] Gypso inducere seu incrustare. [...]

GYPSEVS a, um. Adi. Quum tres Victoriae essent locatae gypseae cum palmis Spartian. [...]

GYPSATIO onis. f. Sidon.

GYPSATOR oris. m. Augustin.

GYPSOPLASTES ae. m. Cassiod. 7, 5.

GYR

GYRVS i. m. [ guro\s2 ] Latine Circulus vel Ambitus dici potest, et saepe pro definito spatio ponitur, intra quod contineri aliquid debet. [...]

GYRO āre. Veget. Mulom. 2, 5, 2 Gyrabit se difficile equus, i. circumaget.

GYRATVS a, um. Partic. Plin. 5, 10 Ad effigiem Macedonicae chlamydis, orbe gyrato laciniosam. De Alexandria vrbe Aegypti.

GYRATIO onis. f. Celsi esse dicitur.

GYRATOR oris. m. Fragm. vet. Poet. laudatur.

GYRATIVVS a, um. Adi. Gloss.

GYRINVS i. m. Partus ranae. Plin. 9, 51.

GYRGILLVS i. m. Trochlea in puteo ad hauriendam aquam. Isidor. 20, 15.

GYROVAGVS i. m. Circuitor, circumforaneus. Sarisber. 7, 23.

GYROVAGOR ari. Pet. Damian. et Io. de Ianua.

GYT

GYTHEVM i. n. [ ku/qeion ] Oppidum nauale Lacedaemoniorum, iuxta Eurotam fluuium: quod Hercules et Apollo depositis eo loci simultatibus communi opere condiderunt. [...]

GYTHEATES um. m. [ kuqieu\s2 ] Populi in eo habitantes. Plin. 4, 5.


page 851, image: s0851

H.

Litera H.

H quae contractis paullum faucibus ventus exhalat, vt ait Mart. Capell. 3 p. 58 [...]


page 853, image: s0853

HA

HA [ a(= ] Interiectio corripientis, siue admonentis, ne quid fiat, neue quis in re coepta progrediatur. [...]

HAB

HABENA ae. f. [ h(ni/on ] Retinaculum et frenum, quo equus cohibetur; i. lorum fundae, ab habendo vtrumque dictum. [...]

HABENVLA ae. f. Dimin. Paruulum lorum. [...]

HABENTIA ae. f. [ e)xeia\ ] Antiquis dicebatur, sicut a Sapio, Sapientia. [...]

HABEO ui, itum, ere. [ e)/xw ] Verbum vsus adeo lati, quem in ordinem et terminos redigere nondum licuerit. [...]


page 862, image: s0862

HABENS entis. Partic. Nihil habenti nihil defuit Curt. 4, 1, 25. Virg. Georg. 2, 499 Aut doluit miserans inopem, aut inuidit habenti.

HABITVS [1] a, um. Partic. [ e)sxhme/nos2 ] Plaut. Truc. 4, 1, 5 [...]

HABITVRVS a, um. Partic. [ e(/cwn ] Plaut. Trucul. 4, 4, 14 [...]


page 863, image: s0863

HABENDVS a, um. Partic. [ e)kte/wn ] Plin. 10, 37 [...]

HABITVS [2] ūs. m. [ e(/cis2, sxe/sis2, skeuh\, katastolh\ ] Qualitas et forma corporis et cuiuscunque rei. [...]

HABITVDO inis. f. sxe/sis2 Gloss. Gr. Lat. [ e(/cis2, sxh=ma ] Ipse corporis habitus proprius, a cultu exteriore habitu diuersus. [...]

HABITIO onis. f. Gell. 1, 4 Debitio gratiae, non habitio.

HABITVO āre. Habitum inferre et inducere. Cael. Aurel. Tard. 4, 8 Aegrotantium vires fortitudine habituantur. Add. Idem 1, 4.

HABITVRIO Habere desidero. Plaut. Truc. 1, 2, 47 Si arationes habituris.

HABILIS e. Adi. [ eu)a/rmostos2, decio\s2 ] Commodus ad habendum, tractandum etc. [...]


page 864, image: s0864

HABILITER Adu. Paull. in l. si vt D. de auro et arg. leg. Si vt habiliter gemmae geri possint, inclusae auro fuerint. [...]

HABILITAS atis. f. [ decio/ths2 ] Cic. de Legib. 1, 27 c. 9 Omitto opportunitates, habilitatemque reliqui corporis, moderationem vocis orationis vim, etc.

HABILITVDO inis. f. Dig.

HABITO āre. [ oi)ke/w, katoike/w ] Domicilium habere, vid. HABEO n. 3. [...]

HABITANS antis. Partic. Pithecusas habitantium nomine dictas Ouid. Met. 14, 90. Conf. Virg. Georg. 3, 430. et Aen. 11, 265.

HABITATIO onis. f. [ oi)kismo\s2, katoikismo\s2 ] Actus habitandi. [...]

HABITATIVNCVLA ae. f. Dimin. Hieron. in Obad. Comm. 5. et Saluian. Gub. 5 p. 179.

HABITACVLVM i. n. Idem atque Habitatio. Gell. 5, 14 Ha bitaculum leonis. Habitacula pristina gestet Prudent. Hymn. Exsequ.

HABITATOR oris. m. [ oi)khth\s2, oi)kh/twr ] Incola. [...]

HABITATRIX icis. f. Auson. Mosell. 82 Tu mihi flumineis habitatrix Nais in oris.

HABITABILIS e. Adi. [ oi)kh/simos2 ] Cic. Tuscul. 1, 45 c. 20 Tum et habitabiles regiones et rursum omni cultu, etc. Plin. 9, 10 Habitales casae.

HAC

HAC [1] vid. HIC.

HACTENVS [1] Adu. [ me/xri tou=de ] Compositum ex Hac Aduerbio et Tenus, quod finem significare docemus s. l. Cic. de Amicit.... Hactenus mihi videor de amicitia quod sentirem potuisse dicere. [...]


page 865, image: s0865

HAD

HADRIA vid. ADRIA.

HADRIANVS [1] vid. ADRIANVS.

HADRIANVS [2] a, um. Adi. His, quae in Adrianus dedimus, add. Amphorae Hadrianae Plin. 35, 12. Hadriani maris Cic. in Pison. 92. Ager Liu. 22, 9.

HADRIANALIS e. Adi. Inscr. apud Fabrett. p. 454.

HADRIATICVS Hadriaticum mare Flor. 1, 15. vid. ADR.

HADROBOLVM i. n. [ a(dro/bwlos2 ] Gummi genus. Plin. 12, 9 de bdellio loquens, Nigrum vero, et in offas conuolutum, hadrobolum vocant, densis bolis s. massis constans.

HADROSPHAERVM i. n. Nardi genus, a densitate sphaerularum s. globulorum. [...]

HAED

HAEDILE [1] vid. HAEDVS.

HAEDVI [ *(/aidouoi ] vid. HEDVI.

HAEDVS i. m. [ e)/rifos2 ] Animal ex capra genitum. [...]

HAEDVLVS i. m. Dimin. [ e)ri/fion ] Iuuen. Sat. 11, 65 Et Tiburtino veniet pinguissimus agro. Haedulus.

HAEDVLEVS, et HAEDVLEA vt Hinnulus, Hinnuleus, it. Equulus, Equuleus. [...]

HAEDILLVS i. m. [ e)rifi/dion ] Idem. Plaut. Asin. 3, 3, 77 Dic igitur me tuum passerculum, gallinam, coturnicem, agnellum, haedillum.

HAEDILE [2] is. n. [ e)rifiw=nes2, haedilia Vet. Gloss.] Stabulum haedorum. Hor. Carm. 1, 17, 8 Nec virides metuunt colubras, Nec Martiales haedilia lupos. Sed Haeduleae Bentl. restituit v. v.

HAEDINVS a, um. Adi. [ e)ri/feios2 ] Quod est ex haedo. [...]

HAEM

HAEMACHATES ae. m. Lapis sanguinei coloris Plin. 37, 10.

HAEMANTHINVM i. n. [ ai(ma/nqinon ] Vitrum floridi sanguinis colore. [...]

HAEMA atis. n. [ ai(=ma ] Sanguinem Graecis significat, et non modo composita plura ingreditur; sed nomina dat, adiuncto epitheto, pluribus herbis apud Apul. de Herb. passim.

HAEMATITES ae. m. [ ai(mati/ths2 ] Lapidis genus, ruboris sanguinei. Haematites lapis Scribon. 26. Plin. 37, 10. et Solin. 43. Macer 5, 33.

HAEMATICON appellatur graminis quoddam genus ab Apul. de Herb. c. 77 quasi tu Sanguineum aut Sanguinarium dicas.

HAEMATOPVS odis. m. Auis cum cruribus sanguineis seu ad instar sanguinis rubris. Plin. 10, 47.

HAEMON onis. m. Thebanus iuuenis, Creontis Regis filius, qui cum Antigonen, a patre illam iussus interficere, seruasset; tandem tamen, cum diutius seruare non posset, se cum illa inter fecit. [...]


page 866, image: s0866

HAEMONIA ae. f. [ *(aimoni/a ] Thessalia. Vid. AEMONIA.

HAEMONIVS a, um. Adi. Vid. AEMONIVS.

HAEMOPTOICVS i. m. Qui spuit sanguinem Th. Priscian. de Diaeta c. 12. Macer 2, 3.

HAEMORRHAGIA ae. f. Sanguinis proruptio. Plin. 23, 7 s. 67 Folia eius trita illita haemorrhagiam sistunt.

HAEMORRHOIS, idis. f. vel i. m. [ ai(mor)r(oi\+s2 ] Genus serpentis pestiferum, a fluxu sanguinis ita appellatum. [...]

HAEMORRHOICVS a, um. Adi. Qui morbo haemorrhoidum laborat. [...]

HAEMOSTASIS is. f. Herba, alias Consolida. Apul. de Herb. c. 59.

HAEMVS [ *ai(=mos2 ] Vid. AEMVS.

HAEMORRHOVSA ae. f. Profluuio sanguinis laborans, Interpr. Vulg. Matth. 9, 20.

HAER

HAEREDITAS [1] etc. vid. mox HAERES.

HAEREO haesi, haesum, ere. [ e)/xomai, e)ni/sxomai ] Proprie est Alicui rei arcte insidere et coniunctum esse, idque tum ad corpora refertur, tum ad animos et mores, cum constantia aut perseuerantia aliqua, vel dubitatio et cunctatio notatur. [...]


page 867, image: s0867

HAERENS entis. Partic. [ e)xo/menos2 ] Alte terminus haerens Lucret. 1, 78. Haerentes litore naues Hor. Serm. 2, 3, 205. Haerens corona crinibus Idem Carm. 1, 32, 10.

HAESVRVS a, um. Aliud Partic. [ a(yo/menos2 ] Vt, Fides haesura in omne tempus Ouid. Trist. 3, 4, 36.

HAERESCO ere. Idem quod Haerere. [...]

HAEROR oris. m. Val. Max. 9, 12 ext. 8 Anacreontem vnius grani pertinacior haeror absumsit. Ita Barthius. al. Humor.

HAESITO [1] āre. Frequentat. [ e)ni/sxomai, diaporou=mai ] Dubitare, titubare. [...]

HAESITABVNDVS a, um. Adi. Plin. Epist. 1, 5 Hesitabundus, inquit, interrogaui, non vt tibi nocerem, sed Modesto. i. Cunctabundus et dubius quid responderet. [...]

HAESITANS antis. Partic. Plin. Epist. 10, 30 Rogo, Domine, consilio me regas haesitantem. Cic. Acad. 1 c. 2 Non multum haesitans respondebo. Idem de Orat. 1 c. 25.

HAESITATIO onis. f. [ diapo/rhsis2 ] Dubitatio. [...]

HAESITATOR oris. m. [ diaporhth\s2 ] Plin. Epist. 1, 11 Sum et ipse in edendo haesitator. Sidon. Epist. 9, 13 Vt me eius edendi diutius non possit habere haesitatorem.

HAESITANTIA ae. f. [ diapo/rhma ] Idem quod Haesitatio. Cic. in Philipp. 3, 16 c. 6 Qui propter haesitantiam linguae, stuporemque cordis, cognomen ex contumelia traxerit.

HAERES, vel quod certiores auctores habet, edis. c. [ klhrono/mos2 ] Heres dicitur aliquis illius, cuius bona illo mortuo ad ipsum perueniunt. [...]


page 868, image: s0868

HAEREDITAS [2], melius HEREDITAS atis. f. [ klhronomi/a ] Nihil aliud est, quam Successio in vniuersum ius, quod defunctus habebat. [...]

HAEREDIVM, melius HEREDIVM i. n. [ xwri/on ] Paruum praedium, Festus. [...]

HAEREDIOLVM i. n. [ xwri/dion ] Paruum heredium. [...]

HAEREDIPETA ae. m. Captator hereditatis. Petron. c. 124 Incidimus in turbam heredipetarum. Conf. c. 125. Adde Cic. Parad. 5.

HAEREDITO āre. Pro Haeredem esse, apud Ecclesiasticos, praecipue Vulg. Interpr. cum reddit [ klhronomei=n.

HAEREDITARIVS a, um. Adi. [ klhronomiko\s2 ] Ad hereditatem pertinens. [...]

HAERESIS is. f. [ ai(/resis2 ] Ad verbum Electio est, nempe instituti, factionis, dogmatum, idem fere quod secta. [...]


page 869, image: s0869

HAERETICVS [1] i, m. Facundus Hermian. 12. Tertull. de Bapt. c. 15. Sidon. Epist. 6, 12. et 7, 6. Vinc. Lirin. Monitorio 1, 34 et 35. Salu. de Gub. l. 5.

HAERETICVS [2] a, um. Arator in Act. c. 19.

HAERETICE Adu. Hieron....

HAERESIARCHA ae. m. Augustin. Ep. 253. Prosp. Aquit. de Ingratis c. 9 pr. Sidon. Epist. 7, 6.

HAESITO [2] āre. Vid. HAEREO.

HAG

HAGIOGRAPHVS Scriptor sacer. Hieron. Epist. 1, 12.

HAGIOGRAPHA orum. n. Scripta sacra, post Legem et Prophetas. Vid. Hieron. Epist. 106 et 110.

HAHA [ a)= a)= ] Interiectio. Sen. Nat. Quaest. 4, 13 Ha ha iubes me cum Luxuria litigare. Sed non habet illud Ha ha Gronou. Ab Erasmo vulgatum, a se contemni negat Gruterus.

HAL

HALA vid. AHALA.

HALAGORAS quasi [ a(\ls2 a)gora=s2, vt edidit Gron. quod significat Sal fori. Conuicii nomen apud Plaut. Poen. 5, 5, 34. Sed neque de lectione constat, nec de significatione.

HALCYON, et ALCYON onis. c. [ *(alku/wn ] Ceyx, inquit Seruius, filius Luciferi, habuit vxorem Halcyonem: a qua quum prohibitus, isset ad consulendum Apollinem de statu regni, naufragio periit. [...]

HALCYONEVS [1] a, um. Adi. [ a(lkuo/nios2 ] Laudatur Columel. 11, 2, 21 [...]

HALCYONEVS [2] i. m. Nomen viri. Ouid. Met. 5, 135.

HALCYONIVM i. n. [ a(lkuo/nion ] Genus medicamenti, Spuma maris dictum Pharmacopolis. [...]

HALEC ecis. tam f. quam n. [ maini\s2 ] Piscis, qui sola aqua nutritur, vilis ob fecunditatem et multitudinem. [...]

HALECVLA ae. f. Dimin. [ maini/on ] Apud Columel. 6, 8, 2. et Haleculae tabentes 8, 17, 12. Hallecula riualis Id. 8, 15, 6.

HALESVS [1] i. m. Faliscorum conditor fuit. Quid. Amor. 3, 13, 31 etc. [...]

HALESVS [2] i. m. [ *(/alhsos2 ] Fluuius et mons non longe ab Aetna, vbi Proserpina flores legit cum aliis virginibus. Columel. 10, 268 Et quae Sicanii flores legistis Halesi. Plin. 5, 29. Hinc [...]

HALESINA ae. f. Siciliae ciuitas, quae sic a Cicerone in Verr. 3, 19 [...]

HALIACMON onis. m. [ *(alia/kmwn ] Fluuius, qui Macedoniam a Thessalia diuidit Caes. B. C. 3, 36. [...]


page 870, image: s0870

HALIAEETVS i. m. [ a(liai/etos2 ] Genus aquilae, ad verbum Aquila marina. [...]

HALIARTVS Nomen vrbis. Strab. 9. et Stat. Theb. 7, 274.

HALICA vid. ALICA.

HALICACABVS, i. m. et HALICACABVM i. n. [ a(lika/kabos2 ] Herbam vocant, quam alii Solanum, alii Strychnon, alii Vesicariam, quod vesicae et calculis medeatur Plin. 21, 31.

HALICARNASSVS i. f. [ *(alikarnasso\s2 ] Cariae ciuitas, clara Herodoto ciue, etc. Vid. Spanh. de Vsu Num. diss. 9 p. 626 sq.

HALICARNASSENSIS e. Et

HALICARNASSEVS a, um. Adi. Sylax Halicarnasseus Cic. de Diuin. 2, 42.

HALICARNASSIVS a, um. Adi. Idem. Nep. 2, 1, 2 Ciuis Halicarnassia.

HALICASTRVM vid. ALICASTRVM.

HALIEVTICON, i. n. et HALIEVTICA orum. n. [ a(lieutika\ ] Dicuntur Volumina, in quibus tractatur de piscibus. [...]

HALIEVTICVS a, um. Boletare halieuticum Treb. Poll. Claud. c. 17.

HALIMVS i. m. Vid. ALIMVS.

HALIPHLEOS i. f. Arbor glandifera. Plin. 16, 6.

HALIPLEVMON onis. m. Marinus pulmo, genus piscis apud Plin. 32, 11.

HALITVS [1] ūs. m. Vid. HALO, as.

HALLVCINOR vid. ALLVCINOR.

HALLEX vid. ALLEX.

HALLVS i. m. Est, vt ait Festus, Pollex pedis, scandens super proximum, dictus a Saliendo. [...]

HALMIRHAGA ae. f. Nitri genus. Plin. 31, 10.

HALMYRIDIA orum. n. Pl. Plantae maritimae. Plin. 19, 8.

HALMYRODES is. m. [ a(lmurw/dhs2 ] Salsus. Apud Martial. 10, 83. Sed Scriuerius legit, Hermerotes.

HALO [1] āre. [ a)tmi/zw, e)kpne/w ] Spirare, vel Odorem emittere. Virg. Georg. 4, 109 Inuitent croceis halantes floribus horti. Halare naribus Lucret. 2, 847. Ouid. Met. 7, 815.

HALATVS ūs. m. Mart. Capell. 1 p. 4 Halatu pasci fouerique. Idem 2 p. 46 Arabicis laetari halatibus.

HALITO āre. [ e)kpnou=mai ] Saepe spiritum emittere. Ennius, Sublime iter quadrupedantes flammam halitantes.

HALITVS [2] ūs. m. [ e)kpnoh\ ] Spiritus. Plin. 9, 7 [...]

HALO [2] onis. f. [ a(/lws2 ] Ab Aristotele in Meteoris dicitur, quem nostri modo Circulum, modo Coronam circa lunam dicunt. [...]

HALO [3] onis. m. Male sobrius Festus. Elucus fignificat Languidum et semisomnum: vel, vt alii volunt, Allucinatorem et nugarum amatorem: siue Halonem, id est hesterno vino languentem.

HALONESOS i. f. Insula est Aegei maris prope Thraciam, quam aliquando omnibus qui mares erant, caesis, tantum feminae tenuisse dicuntur, inquit Mela 2, 7.

HALONE Insula. Vid. ALONE.

HALOPHANTA ae. f. [ a(lofa/nths2 ] Quid hominis sit Halophanta, disputandi occasionem suppeditauit Plaut. Curc. 4, 1, 2 [...]

HALOSACHNE es. f. [ a(lo\s2 a)/xnh ] Lanugo maris. Plin. 5, 31 s. 36.

HALOSIS is. f. [ a(/lwsis2, ios2 ] Latine Captio vel expugnatio dicitur. [...]

HALTER eris. m. [ a(lth\r ] Quasi tu Saltatorem (ab [ a(/llomai ) i. Saltus adiutorem dicas, cuius meminit Martial. 14, 49 [...]


page 871, image: s0871

HALVS i. f. Herba, de qua Plin. 27, 7 [...]

HALYAETVS vid. HALIAEETVS.

HALYNTIVM i. n. Mulsi genus in Sicilia. Plin. 14, 9.

HALYS yos, ym. m. [ *(/alus2 ] Paphlagoniae fluuius maximus: Croesi fato, quod attulisse visus est, nobilis. [...]

HALYSIS Apul. de Mundo p. 64. idem quod Halo.

HAM

HAMA ae. f. Vas aquarium rotundioris formae, et ventris globosioris, quo ad exstinguenda incendia solebant vti. [...]

HAMADRYADES um. f. [ *(amadrua/des2 ] Ad verbum quae simul ( a(/ma ) cum quercubus ( drusi\ ) viuunt, et pereunt. [...]

HAMALVPVS i. m. Ferreus harpax, qui, si quid in puteum decidit, rapit et extrahit Isidor. 20, 15.

HAMATILIS, HAMATVS vid. HAMVS.

HAMAXA ae. f. [ a(/maca ] Sidus quod nos Septentriones vocamus teste Gell. 2, 21. a figura, posituraque ipsa, quia simile plaustri videtur.

HAMAXAGOGA ae. m. Proprie euectio, quae fit plaustris: deinde comica lasciuia, qui velut totis plaustris rem domo exportat. Hamaxagoga bonorum Plaut. Truc. 2, 7, 1.

HAMAXOBII, s. arum. m. [ *(amacobi=tai ] Populi Scythiae in Europa Agathyrsi et Sauromatae, quia pro sedibus plaustra habent, sic dicti, auctore Mela 2, 1. [...]

HAMAXOPVS odis. f. Plur. Hamaxopodes [ a(maco/podes2 ] Arbusculae, in quibus versantur rotarum axes. Vitruu. 10, 20.

HAMAXOR ari. Agere iumentum plaustro iunctum. Plaut. Truc. 2, 2, 22 [...]

HAMILCAR vid. AMILCAR.

HAMIOTAE vid. HAMVS.

HAMMITES ae. m. Gemma ouis piscium similis, teste Plin. 37, 10.

HAMMOCHRYSVS i. m. [ a(mmo/xrusos2 ] Gemma velut auro arenis mixto Plin. 37, 5. et Solin. c. 50.

HAMMON vid. AMMON.

HAMMONIACVM, HAMMONITRVM vid. AMMONIACVM.

HAMMONIVM i. n. Coloris genus tendentis in subruffum tribuitur Varroni de R. R. 3, 2, 4 [...]

HAMOTRAHONES um. m. alii Piscatores, alii Qui vnco cadauera trahunt. Festus.


page 872, image: s0872

HAMVS i. m. [ a)/gkistron ] Si audimus Seruium, Catenam significat. [...]

HAMVLVS i. m. Dimin. [ a)gki/strion ] Hamulum Celsus vocat Vncinum, quo medici chirurgi pterygion ex oculo eximunt. [...]

HAMO āre. Petron. c. 5 [...]

HAMATVS a, um. Partic. [ a)gkistrwto\s2 ] Hamo instructus et munitus. [...]

HAMATILIS e. Adi. [ a)/gkis2 ] Quod pertinet ad hamum, vel hamo peragitur. [...]

HAMATOR oris. m. Isidor. Gloss.

HAMIOTA ae. m. [ a(lieu\s2 ] A veteribus Piscator dicebatur. [...]

HAN

HANNIBAL vid. ANNIBAL.

HANNO onis. m. [ *)/annwn ] Carthaginiensis, Philippi Macedonis temporibus, qui opes suas, quibus vires reipubl. superabat, ad occupandam dominationem intendit, regnumque inuadere interfecto Senatu conatus est. [...]

HANVLA orum. n. Pl. Parua delubra, quasi Fanula Fest.

HAP

HAPALA orum. n. [ a(pala\ ] Mollia oua, mediae consistentiae inter dura et sorbilia. Vid. APALA. Sic enim fere scribitur. Hinc HAPALARE, vid. ibid.

HAPHE es. f. [ a(fh\ ] Inspersio pulueris, qua inspergebantur luctantes vbi ceromate illiti fuissent. [...]

HAPPALOPSIS idis. f. Genus aromatis ioculariter fictum Plaut. Pseud. 3, 2, 47.

HAPSVS i. m. Cels. 7, 26 [...]


page 873, image: s0873

HAR

HARA ae. f. [ sufeo\s2 ] Porcorum stabulum. [...]

HARENA et inde ducta, vid. ARENA.

HARIOLVS i. m. [ xrhsmolo/gos2, xrhsmw|do\s2 ] Qui diuina mente vaticinatur. [...]

HARIOLA ae. f. Plaut. Mil. 3, 1, 98. et Rud. 4, 4, 95. [...]

HARIOLOR ari. Dep. [ xrhsmologw=, xrhsmwde/w ] Diuinare. [...]

HARIOLANS antis. Partic. [ xrhsmologw=n ] Cic. Att. 8, 11 [...]

HARIOLATIO onis. f. [ xrhsmw/dhsis2 ] Superstitiosae hariolationes Cic. de Diuin. 1, 66 c. 31. Ex quodam Poeta.

HARMALA, ae. f. siue Ruta hortensis. Apul. de Herb. c. 89.

HARMAMAXA ae. f. Persicae lecticae genus. Curt. 3, 3, 23. Conf. Burton. Lips. Ling. Pers. Scribitur etiam Armamaxa.

HARMOGE es. f. (vulgo Armoge) [ a)rmogh\ ] Iunctura, commissura. Plin. 35, 5.

HARMONIA [1], ae. f. vel HERMIONE Cadmi vxor, cui Vulcanus pulchrum, sed exitiale monile dedit, quod ex Veneris cum Marte adulterio fuisset prognata. [...]

HARMONIA [2] ae. f. [ a(rmoni/a ] Latine Compositio, concordia, concentus. [...]

HARMONICE es. f. Ars Harmoniae. Vitruu. 5, 3 extr. Theatrorum per harmonicen ad augendam vocem ratiocinationes ab antiquis sunt constitutae.

HARMONICVS a, um. Adi. [ a(rmoniko\s2 ] Plin. 2, 109 [...]

HARPA vid. HARPE.

HARPACTICON quod alii legebant

HARPACTION i. n. Sulphuris epitheton apud Plin. 35, 15 s. 50 [...]

HARPAGO [1] onis. m. [ a(/rpac ] Telum in summitate aduncum, quo capi et velut rapi, dirui, prout opus est, naues, muriue possunt. [...]


page 874, image: s0874

HARPAGA ae. f. Idem. Non. 18, 29 Falces et harpagae armorum genera murorum oppugnationi apta. Sisenna Pluteos propius collocatis harpagis deiiciunt.

HARPAGINETVLVS i. m. Dimin. Vitruu. 7, 5 Harpaginetuli striati. Conf. Bald. Lex. Vitruu. p. 55. et Voss. ad Catull. p. 198.

HARPAGO [2] āre. [ a(rpa/zw ] Rapere. Plaut. Bacch. 4, 4, 11 Improbus cum improbis sit, harpaget, furibus furetur quod queat. Idem Aulul. 2, 2, 24 Aurum mihi intus harpagatum est. Antiquum.

HARPALICE es. f. [ *(arpali/kh ] Amazonum regina. [...]

HARPALOS i. m. inter Canes Actaeonis apud Ouid. Met. 3, 222.

HARPASA [ *(/arpasa ] Oppidum Asiae, appositum fluuio Harpaso, vt scribit Plin. 2, 96. et 5, 29 Vbi cautes stat horrenda, vno digito mobilis: eadem si toto corpore impellatur, resistens. [...]

HARPASTVM i. n. [ a(rpasto\n ] Pilae genus, a rapiendo dictum, quod duae velut factiones de illo rapiendo certant. [...]

HARPAX agis. m. Raptor. Plin. 37, 2 de Electro docet: In Syria feminas verticillos inde facere et vocare harpaga, quia folia et paleas, vestiumque fimbrias rapiat.

HARPE es. f. [ a(/rph ] Ensis falcatus, quo vtitur Mercurius. [...]

HARPOCRATES is. m. [ *(arpokra/ths2 ] Simulacrum in sacris Isidis et Serapidis erat: quod digito labiis impresso admouere videbatur, vt silentium imponeretur. [...]

HARPYIAE arum. f. Pl. [ *(/arpuiai ] Monstra, quae describit Virg. Aen. 3, 216 etc. [...]

HARVGA vid. ARVIGA.

HARVNDO vid. ARVNDO.

HARVSPEX, s. icis. m. [ i(erosko/pos2 ] Ab Haruga nominatur, vt ait Donatus, cuius locum damus, voce ARVGA. [...]

HARVSPICA ae. f. [ i(erosko/pos2 ] Diuinatrix. Plaut. Milit. 3, 1, 98 Da qui faciat, qui condiat: da quod dem quinquatribus, Praecantatrici, coniectrici, hariolae, atque haruspicae.

HARVSPICINVS a, um. Adi. [ i(eroskopiko\s2 ] Cic. de Diuin. 1 c. 33 Quod Etruscorum, declarant et haruspicini, et fulgurales, et rituales libri, nostri etiam augurales.

HARVSPICINA ae. f. [ i(eroskopikh\, h(patiskopi/a ] Diuinatio. [...]

HARVSPICIVM i. n. Subst. [ i(eroskopi/a ] Persicum haruspicium Catul. 87, 2. Conf. Censorin. de Die natal. c. 17.

HAS

HASDRVBAL [ *(asdrou/bas2 ] Vid. ASDRVBAL.

HASTA ae. f. [ e)/gxos2, do/ru ] Ab Astando dicta, inquit Varro de L. L. 4, 24 p. 29, 27 [...]


page 875, image: s0875

HASTVLA ae. f. Dimin. Audiamus primo Isid. 17, 6 [...]

HASTARIVM i. n. Quid esset, quaerendi occasionem dedit Tert. Apol. c. 13 [...]

HASTARIVS i. m. Idem quod Hastatus. Ammian. 27, 2 Cum paucis captus ab hastariis. Vales. leg. Ascariis.

HASTATVS a, um. Adi. [ logxai=os2 ] Varro de L. L. 4, 16 p. 24, 1 [...]

HASTICVS a, um. Adi. Suet. Calig. c. 20 Edidit et hasticos ludos. al. Actiacos. Vid. Turneb. Aduers. 18, 5. Pitisc. Astycos, quem vide.

HASTIFER a, um. Adi. Idem quod Hastatus. Sidon...

HASTILE is. n. [ lo/gxh ] Dicitur Lignum teres oblongum, quale solet esse hastae, ab hoc ipso vsu dictum; cum sic vocetur, etiam cum

page 876, image: s0876

solo haeret. [...]

HASTILVDIVM i. n. Decursus equitum vel peditum cum hastis. Vid. Vet. Dict. vel Cangii Gloss. Lat.

HAV

HAV [ a(= ] Interiectio est conturbatae mentis, nec constantis sibi, vt ait Donatus. [...]

HAVD [ ou), ou)k, ou)xi\ ] Adu. Negandi, significat Non. [...]

HAVDDVM Nondum. Liu. 2, 52 [...]

HAVDQVAQVAM [ ou) mh\ ] Pro Nequaquam. [...]


page 877, image: s0877

HAVEO vid. AVEO.

HAVRIO si, stum, ire. [ a)ru/omai, a)ntla/w ] Proprie est Extrahere humorem et educere ex quocunque loco. [...]

HAVRIENS entis. Partic. Tacit. Ann. 16, 18, 1 Sua haurientes. Specilli latitudo hauriens Scribon. 227. i. depressa in anum.

HAVSTVS [1] a, um. Partic. [ h)ntlhme/nos2, h)rume/nos2 ] Cic. de Divin. 2, 26 [...]

HAVRITVS [1] Participium obsoletum, sed vsurpatum postliminio quasi Apul. Met. 3 p. 136, 36 Elm. Haurito plusculo vncto corporis mei membra perfricui. Vid. alia in HAVRIO n. 3.

HAVRITVS [2] ūs. m. Apul. Met. 2 p. 121 Lagena facilis hauritu.

HAVRITOR oris. m. Pet. Chrysol. Serm. 86 Hierosolymitanus fons abundat cum impellit Angelus, non cum sitit hauritor.

HAVRITORIVM i. n. Vas, quo hauritur. Gloss. Vet. Hauritorium, [ a)ntlhth/rion, a)/ntlhma.

HAVSTOR oris. m. Firmicus 8, 29 Si autem Saturnus ei

page 878, image: s0878

testimonium perhibuerit, aquarum reddet haustores, et qui ex tali artificio viuant. Haustor aquae, Bibitor seu potator aquae Lucan. 9, 591.

HAVSTVS [2] ūs. m. [ a)/rusis2, r(o/fhma ] Eductio aquae ex aliquo loco. [...]

HAVSTRVM i. n. [ a)/ntlion ] Proprie dicuntur Rotarum cadi. inquit Nonius 1, 43 [...]

HEA et HEB

HEAVTONTIMORVMENOS [ e(autontimwrou/menos2 ] Nomen Comoediae apud Terentium: ex [ e(auto\n, et [ timwrou=mai, compositum, quod est, Seipsum excruciare. [...]

HEBDOMAS adis. et lapsa Latinitate HEBDOMADA, ae. f. [ e(bdoma\s2 ] Septenarius, Septem dies, anni etc. [...]

HEBDOMADALIS e. Adi. Sidon. Epist. 9, 3 Ecclesia dedicata festis hebdomadalibus.

HEBDOMARIVS i. m. Dicebatur Is, qui per vices hebdomadum cubiculum Imperatoris custodiebat. Vid. Meurs. in Gloss. Graeco barb.

HEBDOMATICVS a, um. Adi. vnde, Hebdomatici anni. Vid. ANDROCLAS.

HEBE es. f. [ *(/hbh ] Dicitur a Poetis Iunonis filia sine patre. [...]

HEBENINVS a, um. Vulg. Ezech. 27, 15.

HEBENOTRICHON vid. sine adspiratione in E.

HEBENVS, i. f. et HEBENVM i. n. [ e)/benos2 ] Arbor est in India atque Aethiopia nascens: quamuis scribat Virg. Georg. 2, 116 [...]

HEBES etis. c. [ a)mblu\s2, a)mbleio\s2, a)mauro\s2 ] Quod est retusi acuminis, auctore Festo. [...]


page 879, image: s0879

HEBEO ere. [ a)mblu/nomai ] Hebetem esse. [...]

HEBESCO ere. [ a)mblu/nomai, a)maurou=mai ] Hebetem fieri. [...]

HEBETO āre. [ a)mblu/nw, a)mauro/w ] Obtundere. [...]

HEBETATVS a, um. Part. Corpore hebetato Suet. Claud. c. 2. Germanis hebetatis parumper Ammian. 27, 2. Tela Sil. 16,.. Vires reipublicae hebetatae Iustin. 6, 8, 2.

HEBETESCO ere. Hebetari. Plin. 28, 7 Sed praeter alia certum est aciem in cultris tonsorum hebetescere. Dolor hebetescit Scribon. c. 56. Aliorum loca affert Rhod. in Lex. Scribon.

HEBETATIO onis. f. [ a)/mblusis2 ] Plin. 28, 6 Medetur et lumborum dolori, oculorum hebetationi, mente captis, et melancholicis.

HEBETATOR oris. m. Apud Apul...

HEBETATRIX icis. f. [ a)mbluti\s2 ] Hebetatrix vmbra terrae, Qua hebetatur seu obscuratur Luna Plin. 2, 13.

HEBETVDO inis. f. Macrob. Somn. Scip. 1, 14 Hebetudo sensuum.

HEBO onis. m. [ h(/bwn ] i. Sol. exstare in Vet. Inscript. dicitur, sed nescio vbi. [...]

HEBRAEVS i. m. [ *)ebrai=os2 ] dicitur Iudaeus. [...]

HEBRAICVS a, um. Adi. Plebes Hebraicae Alcim. 5, 544 et 564.

HEBRAICE Adu. Lactant. 4, 7 extr.

HEBRVS i. m. [ *(/ebros2 ] Thraciae fluuius est, in quem Orphei caput proiectum, quum Cicones eum confecissent. [...]

HEC

HECALE es. f. [ *(eka/lh ] Nomen pauperrimae feminae, apud Ouid. de Rem. Amor. 747 [...]

HECAMEDA vid. ECAMEDA.

HECATAEVS i. m. Sculptor apud Plin. 33, 12 et 34, 8.

HECATE es. f. [ *(eka/th ] nomen in fabulis Poetarum frequens, quas fabulas inter se conciliare, aut in ordinem redigere, nescio an aliquis tentauerit. [...]


page 880, image: s0880

HECATEIVS a, um. Adi. [ *(ekath/i+os2 ] Vt, Carmina Hecateia Ouid. Met. 14, 44.

HECATEIS idos vel idis. f. Ouid. Met. 6, 139 [...]

HECATON Graecis centum est, [ e(kato\n, vnde

HECATOMBE es. f. [ e(kato/mbh ] Sacrificii genus, in quo ritus hic seruabatur, vt centenae sui generis mactarentur victimae. [...]

HECATOMPVS odis. m. Piscis centipes. Plin. 13, 43.

HECATOMPYLOS i. f. [ *(ekato/mpulos2 ] Vrbs est Parthorum, regni caput Plin. 6, 15 et 25 extr. [...]

HECATONSTYLON i. n. Porticus centum columnis constans. Mela.

HECTA vid. HETTA.

HECTOR oris. m. [ *(/ektwr ] Priami et Hecubae filius, fortissimus vir et propugnaculum Troianorum, ab Achille interfectus. [...]

HECTOREVS a, um. Adi. possess. [ *(ekto/rios2 ] Gens Hectorea, Quae ab Hectore duxit originem. Coniux Virg. Aen. 3, 488. Corpus Idem ibid. 2, 543.

HECVBA ae. f. [ *(eku/bh ] Vxor regis Priami, quam Homerus filiam Dymantis dixit, idque sensisse videtur Ouid. Met. 13, 575 [...]

HECYRA ae. f. [ *(ekura\ ] Latine Socrus dicitur; quo nomine dicta est Comoedia Terentii.


page 881, image: s0881

HEDERA, vel ae. f. [ ki/ssos2 ] Planta Baccho Poetis familiaris. [...]

HEDERACEVS s. a, um. Adi. [ ki/ssinos2 ] Quod ex hedera est. [...]

HEDERATVS a, um. Adi. Patina argentea hederata Treb. Poll. Claud. c. 17. [...]

HEDERIGER era, erum. Adi. Ferens hederam. Catul. 61 (64) 23 Vbi capita Maenades vi iaciunt hederigerae, mulieres bacchantes.

HEDEROSVS a, um. Adi. Propert. 4, 4, 3 Lucus erat felix hederoso consitus antro.

HEDONE es. f. Aeon Valentini. Vid. Tertull. aduers. Val. c. 8. *(hdonh\ voluptas.

HEDRA ae. f. [ e(/dra ] Sella. Hinc Cathedra, Ephedra, Exedra.

HEDVI vid. AEDVI.

HEDVICVS, vel a, um. Adi. Pater Heduicus. Auson. Parent. 2, 2 Tarbellae matris, patris et Aeduici.

HEDYCHRVM, s. potius, [ h(du/xroun ] Cic. Tusc. 3, 46 c. 19 [...]

HEDYCVS i. m. Idem esse videtur in loco Varr. apud Non. 3, 234.

HEDYMELES is. m. [ *(hdume/lhs2 ] Citharoedus apud Iuuen. Sat. 6, 383. a suauitate cantus ita dictus.

HEDYOSMOS i. m. [ h(du/osmos2 ] Latine dicitur Menta, ab odoris gratia. [...]

HEDYPNOIS idis. f. Intybus siluestris, folii latioris. h(dupnoi\+s2 Plin. 20, 8. Suaue spirans.

HEG et HEH

HEGESIAS ae. m. [ *(hgesi/as2 ] Valerio Maximo test 8, 9 ext. [...]

HEHEV est in quibusdam libris pro EHEV. [ feu= feu= ] Dolentis interiectio. Plaut. Capt. 5, 3, 18 Heheu quom ego plus minusque feci illi, quam acquom fuit. Idem Poenul. 3, 5, 46.

HEHEM vid. EHEM. Plaut. Poenul. prol. 118 Hehem paene oblitus sum reliquum dicere.

HEI et HEL

HEI [ oi)/ ] Interiectio dolentis et ingemiscentis. Ter. Andr. 1, 1, 46 [...]

HEIA Interiectio excitantis. Idem atque Eia. Heia, hoc face Plaut, Aulul. 2, 1, 30. Phaedr. 5, 6, 3.


page 882, image: s0882

HEIVLO āre. Scribitur a quibusdam apud Gell. pro Eiulo 12, 5 Heiulantem atque lamentantem.

HELACATENES is. m. Piscis cetaceus, ad salsamenta idoneus. Plin. 32, 11. Athen. 7 p. 301. Vid. ELACATA.

HELCIVM i. n. e(lkusth\r ] Quasi tu tractorium dicas, puluinatum quiddam, quod applicatur ad pectus equorum et id genus animalium, ab armis, id est humeris pendens, quo et molae illi per machinulam innexae, versantur, et curricula per temonem trahuntur: vnde et nomen accepit. [ e(/lkw enim Graece, dicitur Traho Latine. [...]

HELCIARIVS i. m. Helciarii, Qui in naui onera funibus moliuntur, vel Qui naues deducunt, subducuntque ad officia inuicem adhortantes, vt vno connisu pariter conspirantes, admoliri vniuersis viribus possint, quod singulis nequeunt, vt fieri interim videmus. [...]

HELCODES is. m. Vlceratus: e(lkos2 enim Vlcus est. Cels. 5, 28, 15.

HELCYSMA atis. n. [ e(/lkusma ] Plin. 33, 6 Scoriam in argento Graeci vocant helcysma.

HELEI vid. ELEVS sub ELIS.

HELENA ae. f. [ *(ele/nh ] Iouis filia ex Leda vxore Tyndari, regis Laconiae, Castoris et Pollucis soror, et Menelai Lacedaemoniorum regis vxor. [...]

HELENIVM i. n. [ e(le/nion ] Fruticis, seu Herbae genus: Plin. 21, 10 [...]

HELENVS i. m. Vir Troianus, quem Virg. Aen. 3, 295 Priamidem vocat. Et vatem Ibid. Cic. de Diuin. 1, 89.

HELEOSELINVM i. n. Genus apii Pallad. 5 t. 3. Helioselinum appellatur Plin. 19, 8. et 20, 5.

HELEPOLIS is. f. e(lepoli\s2 ] Machina est ab Euertendis vrbibus dicta. [ e(/lw enim euerto significat. [...]

HELERNVS i. m. Lucus Tiberino adiacens. Ouid. Fast. 6, 105. Vid. Heins. ibid. et ad 2, 67.

HELETES seu Heles Fluuius circa Veliam. Cic. Fam. 7, 20. et Att. 10, 13. Meminit et Strab. et Steph.

HELIACVS a, um. Adi. Solaris. Vt, Heliacus ortus, apud Astronomos.

HELIADES um. [ *(hlia/des2 ] Patronymicum femininum ab Helios, qui est Sol. Nam sorores dicuntur Phaethontis. [...]

HELIANTHE es. f. Herba, quae et Heliocallis. Plin. 24, 17.

HELICAON onis. m. Filius Antenoris, qui Patauium condidit. Mart. 10, 193 Euganeas Helicaonis oras vocat Patauinum agrum. Hinc

HELICAONIVS a, um. Adi. i. Patauinus. Mart. 14, 152 Nos Helicaonia de regione sumus.

HELICE es. f. [ *)eli/kh ] Vrbs Achaiae, quam mare absorbuit. Plin. 2, 92. [...]

HELICON onis. m. [ *(elikw\n ] Mons Boeotiae iuxta Thebas, Phocidi vicinus, non procul a Parnaso, eique aemulus et altitudine et circuitu, qui et ipse Apollini quoque sacer, et Musis est. [...]


page 883, image: s0883

HELICONIADES um. f. [ *(elikonia/des2 ] Musae Heliconem habitantes. Pers. in prooem. 4 Heliconiadasque pallidamque Pyrenen. Comites Heliconiadum Lucret. 5, 1050.

HELICONIVS a, um. Adi. Vt Heliconia mella Claud. de Laud. Seren. v. 10. Collis Heliconii cultor Catul. 62, 1.

HELIOCALLIS vid. HELIANTHE.

HELIOCAMINVS i. m. [ h(lioka/minos2 ] Ad verbum Solaris fornax dici potest. [...]

HELIOCHRYSOS i. m. Herba aureum florem producens. Plin. 21, 11.

HELIOGABALVS i. m. M. Aurelius Antoninus Imperator vocari solet, Antonini Caracallae filius, de quo Aur. Victor. 23 [...]

HELIOPOLIS is. f. [ *(hlio/polis2 ] Ciuitas est Aegypti, quae a Graecis, teste Diodoro Siculo, Thebe dicitur, huius ciues, teste Herodoto 2 apud Aegyptios omnium sapientissimi habentur. [...]

HELIOPOLITES ae. m. Adi. Nomos Heliopolites Plin. 5, 9. Praefectura Aegyptiaca. Heliopolitarum cerimoniae Idem 36, 26.

HELIOPON (ni sit corruptum) apud Apul. de Herb. c. 49. Idem atque Heliotropium.

HELIOSCOPIVM i. n. Genus Heliotropii et Tithymali. Diosc. 4, 165. Plin. 22, 21 et 26, 8. Apuleio de Herb. c. 108 est Helioscopus.

HELIOSTROPHON i. n. Malua erratica. Apul. de Herb. c. 40. et Heliotropium c. 49.

HELIOTROPIVM i. n. [ h(liotro/pion ] Herba. Varro R. R. 1, 46 [...]

HELIS vid. ELIS.

HELIX icis. f. Genus bederae celsae, folia multo minora habentis quam reliquae, neque vnquam fructum ferentis, vt inquit Theophrastus. dicta Helix, quod multas habeat circumuolutiones. de qua Plin. 16, 34. [...]

HELLADICVS a, um. Adi. Graecus. Plin. 35, 10 Picturae duo genera fuere, Helladicum et Asiaticum.

HELLAS adis. f. [ *(/ellas2 ] nomen Regionis Achaiae, a nostris Graecia appellata a Graeco, qui primus in ea regnauit: a cuius filia vocata est Attis: deinde ab Hellene, Deucalionis filio, dicta fuit Hellas. [...]

HELLE es. f. [ *(/ellh ] Filia Athamantis, regis Thebarum, quae cum Phryxo fratre suo nouercales insidias fugiens, ariete vectore delapsa in mare iuxta Byzantium demersa est, quod inde Helles pontus vocatur. [...]

HELLEBORVM, s. (variat enim scriptura) i. n. [ e(lle/boros2 ] Herba vomitoria. Plin. 25, 5 [...]

HELLEBORINE es. f. Herba similis Helleboro. Plin. 27, 9.

HELLEBORITES ae. m. Vinum ex Helleboro confectum. Plin. 14, 16 s. 19 Sic et Elleboriten fieri ex veratro nigro Cato docet. Respicit c. 115.

HELLEBORANDVS a, um. Veratro seu Helleboro purgandus. Cael. Aurel. Tard. 4, 3.

HELLEBOROSVS a, um. Adi. [ e(lleborw/dhs2 ] Qui plus

page 884, image: s0884

hellebori sumsit, quam par fuit. [...]

HELLEN enis. m. [ *(/ellhn ] Deucalionis et Pyrrhae filius, a qua Hellenes, nonnulli credunt fuisse nominatos.

HELLENISTAE arum. m. Iudaei religione, gente Graeci. [...]

HELLESPONTVS i. m. [ *(ellh/spontos2 ] Fretum angustum ab Aegeo in Propontida, vbi sunt illae angustiae, septem tantum stadiis Asiam ab Europa diuidentes. [...]

HELLESPONTIVS, et HELLESPONTIACVS a, um. Adi. [ *(ellhspontiako\s2 ] Virg. Georg. 4, 111 [...]

HELOPS opis. m. Est Genus piscis. Quinctil. 5, 10 [...]

HELORVS i. m. [ *(/elwros2 ] Siciliae fluuius. Praepingue solum stagnantis Helori Virg. Aen. 3, 698.

HELOTAE, vel s. Nepos 4, 3, 6 [...]

HELVACEVM i. n. Heluacea, Genus ornamenti Lydii dictuma colore boum, qui est inter rufum et album medius, appellaturque Helvus Festus: qui, quodnam ornamentum Lydium intelligat, non assequebar.

HELVCVS vid. ELVCVS.

HELVELLAE arum. f. [ laxana/ria ] Minuta olera, Festo. Generale est vocabulum minutiorum herbarum, seu olusculorum. [...]

HELVENACIVS et HELVENACVS, et HELVINACIVS Adi. Ex Heluo calore. Vitis heluenaca Plin. 14, 9. Columel. 5, 5. et 3, 2.

HELVEOLVM vid. HELVOLVS.

HELVETII orum. m. Populi hoc nomen seruantes hodie. De his vid. Cic. de Prou. Cons. 33. et Caes. B. G. 1.

HELVIDIVS i. m. Nomen Romanum, vt Heluidius Priscus Tacit. Ann. 12 seq. Heluidius Rufus Cic. pro Cluent.

HELVII orum. m. Galliae Narbonensis populi. Plin. 3, 4.

HELVICVS a Populo, Adi. vt, Vinum Heluicum Plin. 14, 1.

HELVINVS a Calore. Plin. 14, 4. Vid. HELVVS. Add. ELVINVS.

HELVO, et HELLVO onis. m. *)/aswtos2, katafagh\s2 Gloss. Lat. Gr.] Vorax dicitur. [...]

HELVOR ari. Dep. [ laima/zw, laima/w, laima/ssw ] Vorare, consumere. Cic. pro Domo 124 c. 47 extr. [...]

HELVATIO onis. f. [ laimasi/a ] Cic. post red. in Senat. 12 c. 6 [...]

HELVATOR Idem ac Heluo, apud Tertull...

HELVOLVS, siue a, um. Adi. Vt, Heluolum vinum Cato de R. R. c. 63. [...]

HELVVS Color, Qui medius est inter rubrum et nigrum colorem. Varro de R. R. 2, 5 [...]

HELXINE es. f. [ e(lci/nh ] Herba, quae Latine Parietaria et Muralis et Muralium dicitur. Plin. 22, 17. Alia ibid. 21, 5 et 16.

HEM

HEM [ feu= ] Interiectio omnium commotionum animi index. Irascentis, inquit Donat. Ter. Andr. 1, 2, 23. [...]


page 885, image: s0885

HEMERESIOS Latine Diurnus. Vnde Tabula hemeresios, quod Vna die absoluta fuerit, apud Plin. 35, 11.

HEMERIS idis. f. [ h(/meris2 ] Genus arboris glandem ferentis. Vid. Plin. 16, 6.

HEMEROBIVM i. n. Vnum diem viuens. Bestiola iuxta Hypanim fluuium. Plin. 11, 36 [...]

HEMEROCALLIS is. f. Lilium siluestre. Vid. Plin. 21, 10. Diosc. 3, 128.

HEMERODROMVS i. m. [ h(merodro/mos2 ] Cursor, qui die vno ingens spatium cursu emetitur. [...]

HEMEROTON i. n. Centauria maior. Apul. de Herb. c. 34.

HEMI in compositis Graecis dimidiam partem notat. h(mi ex h(misi Lat. SEMIS v. v.

HEMICILLVS i. m. Dimidius asinus. Cic. Att. 13, 51 sec. Gronou.

HEMICRANIVM i. n. Dimidia capitis pars. Apul. de Herb. c. 53, 2. Ser. Sammonic. c. 2.

HEMICRANIA ae. f. h(mikrani/a ] Morbus, quo dimidium capitis infestatur, velut etiam ipsum nomen indicat a voce [ h(/misu et kra/nion compositione facta. [...]

HEMICRANICVS i. m. Hemicrania laborans. Oct. Horat. 2, 21 Hemicranicis adiuturio adhibere.

HEMICYCLVS i. m. [ h(mi/kuklos2 ] Dimidius circulus. Vitruu. 5, 1 [...]

HEMICYCLIVM, i. n. vel h(miku/klion ] corpus semicirculare significat Vitruu. 9, 9 pr. [...]

HEMICYLINDRVS i. m. Dimidiatus secundum longitudinem cylindrus. [...]

HEMINA ae. f. [ h(mi/na, kotu/lh ] Dimidia pars est sextarii. At cotylas, quas, si placeat, dixisse licebit Heminas, recipit geminas sextarius vnus Fannius v. 67. [...]


page 886, image: s0886

HEMINARIVS a, um. Adi. [ h(minai=os2 ] Quinctil. 6, 3, 52 [...]

HEMIOLIVS i. m. [ h(mio/lios2 ] est (inquit Gell. 18, 14) Qui numerum aliquem totum in se habet, dimidiumque habet eius, vt tres ad duo, quindecim ad decem, triginta ad viginti. [...]

HEMIONION i. n. [ h(mio/nion ] Herba. Apul. de Herb. c. 56. et Plin. 27, 5 qui Asplenon dici alias, obseruat.

HEMIPLEXIA vid. PARALYSIS.

HEMISPHAERIVM i. n. Dimidia sphaera, hoc est, caeli dimidium. Varro de R. R. 3, 5 [...]

HEMISTICHION i. n. Dimidius versus.

HEMITHEOS i. m. [ h(mi/qeos2 ] Semideus. Mart. Capell. 2, 40 Hemithei heroesque.

HEMITONIVM i. n. Vox Musicorum, qua dimidium tonum significant. [...]

HEMITRIGLYPHVS i. m. Vitruu. 4, 3.

HEMITRITAEVS intell. morbus. [...]

HEMONA Humana; et Hemonem, Hominem; dicebant antiqui, Festus.

HEN et HEP

HENDECASYLLABVS i. m. [ e(ndekasu/llabos2 ] Versus vndecim syllabarum, qualis ille Catullianus 2, 1 [...]

HENDIADYS vid. ENDIADYS.

HENETIA [ *(eneti/a ] olim dicta est, quae nunc Venetia appellatur, teste Seruio ad Aen. 1, 247, atque enim Heneti, qui nunc Veneti. Vid. Plin. 4, 19. et 6, 2. et Liu. 1, 1.

HENIOCHVS i. m. Sidus caeleste, Auriga. Plin. 18, 31. Hygin. Poet. Astron. 3, 13. [...]

HENIPPE es. f. Amazonis nomen. Flacc. 6, 977 Illabentis equi tendentem frena et Henippen. Sed variat lectio.

HENNA, HENNAEVS vid. ENNA.

HENOSIS is. f. [ e(/nosis2 ] Motus, concussio. Aeon haereticorum. Tertull. adu. Valent. c. 8.

HENOTES is. f. [ e(no/ths2 ] Vnitas. itidem Aeon. Idem c. 37.

HENOTICON i. n. [ e(notiko\n ] Zenonis Imp. promulgatum ad Eutychianos conciliandos cum orthodoxis. Vid. Euagr. 3, 17.

HENVI Gemma Indica. Plin. 37, 10. Al. Menui.

HEPAR atis. n. [ h(/par ] Latine Iecur dicitur. Certe apud Celsum, Plinium, Caelium, Apicium nondum reperi. [...]

HEPATARIVS a, um. Adi. [ h(patiko\s2 ] Quod ad hepar pertinet. Plaut. Curc. 2, 1, 24 p. Tum te morbus igitur agitat hepatarius. Dixerat alter, Cruciatur iecur.

HEPATICVS a, um. Aliud Adi. [ h(patiko\s2 ] Qui hepatis morbo laborat. Plin. 26, 7 Datur hepaticis in farre cocta. Apud Cels. 4, 9 Hepaticus morbus. Conf. Plin. 20, 14.

HEPATITES ae. m. Gemma, quae aiecinoris figura nomen habet. Plin. 37, 11.

HEPATIVM i. n. Dimin. Apul. Apol. p. 164. Hepatia in catillis Petron. c. 66. Est etiam Lucil. apud Non. 2, 390.

HEPATIZON ontis. Partic. Iecinoris colorem referens. Plin. 34, 2 Aes suo colore pretiosum ad iecinoris imaginem vergens, quod ideo Hepatizon appellant.

HEPHAESTION [1] onis. m. Dux Alex. Magn. carissimus. Vulcanium Latine dicas. *(/hfaistos2 enim Vulcanus est. Vid. Curt. 3, 12, 16. et 10, 4, 11. Conf. Aelian. Var. Hist. 7, 8.

HEPHAESTION [2] Herba scelerata. Apul. de Herb. c. 8.

HEPHAESTITES ae. m. Genus lapidis, quae naturam habet speculi in reddendis imaginibus, quamquam rutila Plin. 37, 10.

HEPSEMA atis. n. [ e(/yhma ] Vini cocti genus. Plin. 14, 9. Vid. DEFRVTVMet SAPA.

HEPTA [ e(pta\ ] Septem, composita quaedam ingreditur.

HEPTAGONIAE arum. f. Nomen loci, quasi tu septem angulos dicas. [...]

HEPTANEVROS i. m. [ e(pta/neuros2 ] et


page 887, image: s0887

HEPTAPLEVROS i. m. [ e(pta/pleuros2 ] Herba Plantago, septem foliis laterum modo inclusa. Plin. 25, 8. Apul. de Herb. c. 61.

HEPTAPHONOS i. m. Nomen portus. Plin. 36, 15 Olympiae autem arte mirabili modo in porticu, quam oppidani Heptaphonon appellant: quoniam septies eadem vox redditur.

HEPTAPHYLLON i. n. Septifolium. Apul. de Herb. 116.

HEPTAPYLOS, vel Septem portas habens. Apul. Met. 4 p. 146, 25 Vix Thebas heptapylos accessimus.

HEPTAS adis. f. Numerus septenarius heptas nunc vocatur, apud veteres septas Macrob. Somn. Sc. 1, 6. Add. Mart. Capella 7 p. 241.

HEPTASTADIVM i. n. Agger, per spatium septem stadiorum in mare iactus, quo Pharos insula continenti adiecta est. Vid. Ammian. Marcell. 22, 16 p. 372 sq. Gron. et quae ibi copiose Valesius.

HEPTASEMVS i. m. Septenarius. Mart. Capell. 9.

HEPHTHEMIMERES is. f. s. [ e(fqhmimerh\s2, i. Semiseptenaria Caesura apud Diomedem 3 p. 496 [...]

HEPTERES um. f. Naues, quae septem ordinibus remorum aguntur. Hepteris regia Liu. 27, 24. Add. Ibid. c. 23 et 30.

HER

HERA [1] vid. HERVS.

HERACLEVS a, um. [ *(hra/kleios2 ] Herculeus. Heraclea, Pocula habentur Cic. Verr. 4, 38 c. 18 [...]

HERACLEA ae. f. Vrbium aliquot nomen, quae ad Herculem sic referrent origines suas. [...]

HERACLIENSIS e. Adi. Cic. pro Arch. 8 Adsunt Heraclienses legati. Idem pro Balbo c. 21.

HERACLEOTES ae. m. [ *(hraklew/ths2 ] Heraclea oriundus, vnde Dionysius philosophus Zenonis discipulus, Heracleotes a Cic. Tusc. 2, 60 [...]

HERACLIVS i. m. vnde Heraclius lapis, qui et Lydius. Plin. 33, 8 [...]

HERACLEOS, HERACLEA, HERACLIA Herculis herba. Plin. 20, 17 et 19, 25, 4 et 7. 26, 4, 18. Apul. de Herb. 18. 47 etc. 49. 72. 81.

HERACLIDES Herculis progeniem significat. Sic

HERACLIDAE arum. m. Posteri Herculis, qui Peloponnesi imperium habuerunt. [...]

HERACLIDIVS a, um. Adi. Vt, Heraclidium scribendi genus, cuius mentio est in epistolis Cic. Att. 15, 13 et 27. et 16, 2 [...]

HERACLITVS i. m. [ *(hra/kleitos2 ] Ephesius philosophus physicus, qui ab Aristotele saepe testis citatur. [...]

HERAS DACRYON ad verbum Iunonis lacrima, herba, alias Peristereos. Vid. Apul. de Herb. c. 65.

HERBA ae. f. [ po/a, bota/nh ] Commune nomen omnium humilium virentium in agris, pratis, etc. [...]


page 888, image: s0888

HERBVLA ae. f. Dimin. [ bota/nion ] Cic. de N. D. 2, 127 c. 50 Ceruaeque paullo ante partum perpurgant se quadam herbula, quae seselis dicitur. Apul. Miles. 3 p. 139.

HERBVSCVLA ae. f. Idem. Mart. Capell. 2 Herbusculas praelegere.

HERBACEVS a, um. Adi. [ botanw/dhs2 ] Quod in herbam crescit et assurgit, et de iis rebus dicitur, quae deinde caulem emittunt. Plin. 12, 13 Herbaceum amomum peius. Idem 27, 12. 23, 4 et 33, 5.

HERBATICVS a, um. Adi. Herbatica animalia, Quae herbis pascuntur Solin. c. 40. Vopisc. in Prob. 19. Gloss. Vet. Herbaticus [ botaniko\s2.

HERBEVS a, um. Aliud Adi. [ botanoeidh\s2 ] Quod herbae colorem habet. Plaut. Curc. 2, 1, 17 Quid hic est homo cum collatiuo ventre: atque oculis herbeis?

HERBIDVS a, um. Aliud Adi. [ botanw/dhs2 ] Quod plenum est herbis. [...]

HERBIFER era, erum. Adi. [ botanofo/ros2 ] Quod herbas producit. Vt, Herbifer mons Plin. 25, 8. Ouid. Fast. 4, 468.

HERBILIS e. Adi. Vt, Herbilis anser, Herba pastus, qui gracilior est quam frumento altus. Haec Festus.

HERBOSVS a, um. Adi. [ pow/dhs2 ] Herbis abundans. Plin. 33, 4 [...]

HERBASCO, siue herbascere. [ botanou=sqai, Vet. Gloss.] In herbam formari. [...]

HERBARIVS a, um. Adi. [ botaniko\s2 ] Ars herbaria, Qua cognoscitur vis et natura herbarum. [...]

HERBEO ere. Verbum, ex quo Partic. superest apud Apul. 7 p. 194 Elmenh. Prata herbentia. ita quoque legit Pricaeus p. 142.

HERBIDO āre. Mart. Capell. 1 Herbidare terras.

HERBIGRADVS a, um. Adi. Herbigrada cochlea Cic. de Diuin. 2 c. 64.

HERBESVS, vel i. f. Duorum in Sicilia oppidorum nomen. Vid. Drakenb. ad Sil. 14, 264.

HERBVM i. n. Videtur esse Eruum. [ o)/robos2 ] Pallad. 1, 24, 3 [...]

HERCAEVS i. m. [ *(erkai=os2 ] dictus est Iupiter, quem etiam Penetralem vocabant, qui intra conseptum domus cuiusque colebatur. [...]

HERCINIA vid. HERCYNIA.

HERCISCEOR eri, vid. ERCISCOR.

HERCVLES is. m. [ *(hraklh=s2 ] Nomen non tam vnius Herois, Iouis et Alcmenae filii, quam multorum virorum fortium, qui in vnum illud nomen velut confunduntur. [...]


page 889, image: s0889

HERCLE, siue ma\ to\n *(hrakle/a ] Iurandi Adverbium, quasi dicas Per Herculem. [...]

HERCVLEVS a, um. Adi. [ *(hraklei=os2 ] Audacia Herculea Iustin praef. [...]

HERCVLFE Adu. [ *(hraklei/ws2 ] Ab Hercules: pro Fortiter. Adfertur ex Cic. Att. 8, 6 [...]

HERCVLANVS a, um. Adi. [ *(hrakliko\s2 ] Gell. 1, 1 Comprehensa mensura Herculani pedis. [...]

HERCVLANA, et HERCVLANEA ae. f. Herbam non vnam significat: vt, Helxinen Apul. de Herb. 81. Peristerion Idem 65. Nymphaeam Id. 67. Sideritidem Id. 72. Vrticam Plin. 21, 15.

HERCVLANVM i. n. Campaniae oppidum. Plin. 3, 5. Paterc. 2, 16. Mela 2, 4, 64.

HERCVLANENSIS e. Adiect. Fundus Herculanensis Cic. Fam. 9, 25.

HERCVLIVS vt etiam Iouius, Cognomen Imp. Rom. Vid. Spanh. de Vsu Num. diss. 12 p. 495.

HERCYNA, vel ae. f. Virgo quaedam Proserpinae comes, a qua et fluuius Hercyna nomen consequutus est. [...]

HERCYNIA ae. f. Maxima Germaniae silua. [ *(erku/nios2 drumo\s2 ] quam Caes. Bell. G. 6, 24 [...]

HERCYNIVS a, um. Adi. Saltus Hercynius Tacit. German. 30, 1. Prominet Hercyniae confinis Rhetia siluae Claudian. de Bell. Get. 330.

HERE, et HERI [ xqe\s2 ] dicebatur a veteribus. Est autem Adverb. temporis. [...]


page 890, image: s0890

HERILIS [1] vid. HERVS.

HERILVS i. m. Rex Praenestinorum. Virgil. Aen. 8, 583 Et regem hac Herilum dextra sub Tartara misi.

HERILLVS i. m. [ *(/hrillos2 ] Chalcedonius philosophus, Zenonis discipulus fuit, qui in cognitione et scientia summum bonum posuit Cic. Acad. 4, 129 c. 42 etc.

HERINACEVS i. m. [ e)xi=nos2 ] qui et Herix et Hericius. Quidam adspirationem plane omittunt. [...]

HERMA [1], siue rectius HERMES ae. m. [ *(ermh=s2 ] Mercurii nomen apud Graecos. [...]

HERMA [2] atis. n. pro Firmamento a Graecis ponitur: vnde etiam Mercurii nomen, inuentoris, vt putabant, firmae orationis, dictum. [...]

HERMVLA ae. f. [ e(rmi/dion ] Dimin. ab Hermis illis, statuis quadratis, quas modo descripsimus. [...]

HERMAEVM i. n. Diaeta, seu Coenatio in Palatio, a Mercurio. Suet. Claud. c. 10, 2 In Diaetam, cui nomen est Hermaeum recesserat.

HERMAPHRODITVS i. m. [ *(ermafro/ditos2 ] Mercurii et Veneris, quorum nomina gerit, filius, Mercurio genitore satus, genitrice Cythere, Nominis vt mixti sic corporis Hermaphroditus. [...]

HERMATHENA ae. f. [ *(ermaqh/nh ] Mercurii ac Mineruae statuae coniunctae, quas Gymnasiis dicare consueuerant. [...]

HERMEDONE es. f. [ e(rmhdo/nh ] Sidus. Nodus seu vinculum Piscium. [...]

HERMELION i. n. [ e(rmh/lion ] Gemma igneo colore radians. Plin. 37, 10.

HERMENEVMA atis. n. [ e(rmh/neuma ] Expositio, interpretatio. Sen. Controu. 26. et Excerpt. Controu. 9, 3 Nunquam magnas mercedes accipere eos, qui hermeneumata docerent.

HERMENEVTICVS a, um. Adi. Ad interpretem spectans.

HERMERACLAE arum. f. Sunt Mercurii et Herculis coniuncta signa, seu statuae. [...]


page 891, image: s0891

HERMEROTES um. m. Signa composita ex Herme, i. Mercurio et Cupidine, qui *)/erws2 Graecis dicitur, quibus prisci exprimebant amori coniunctam esse eloquentiam debere. [...]

HERMES Trismegistus, [ *(ermh=s2 trisme/gistos2 ] i. ter maximus Philosophus Aegyptius celebratur, cuius etiam liber circumfertur, suppositicius sine dubio et ficticius. Vid. Fabric. Bibl. Gr. 1, 7. [...]

HERMESIAS ae. m. inter Medicinas magicas refert Plin. 24, 17. [...]

HERMIONA ae. f. Graeciae oppidum, Iunonis fano inclytum, vt notat apud Pomponium Vadianus. [...]

HERMIONE es. f. [ *(ermio/nh ] fuit Menelai filia, ex Helena coniuge, quae Oresti Agamemnonis filio desponsata fuit: sed quum Pyrrhus Achillis filius eam duxisset, Orestes illum occidit, et sponsam recepit. [...]

HERMOPOLIVM i. n. Legitur a quibusdam apud Plaut. Curc. 2, 3, 13. Sed al. rectius Thermopolium, v. v.

HERMOSORINOS i. m. Lupinus montanus. Apul. de Herb. c. 110. [...]

HERMOTIMVS i. m. Clazomenius, de quo Plin. 7, 52 [...]

HERMVBASILION Apul. de Herb. c. 82.

HERMVBOTANE es. f. Apul. l. c.

HERMVLAE vid. sub HERMA.

HERMVNDVRI orum. m. Pl. [Strab. [ *(ermo/ndoroi ] Sueuorum, potentissimae in Germania gentis, magna natio. Vid. Tacit. German. cap. 41.

HERMVPOA ae. f. Totum Graecum est [ e(rmou= po/a, Mercurii herba, s. Mercurialis. [...]

HERMVS i. m. [ *(/ermos2 ] Fluuius Lydiae, qui Smyrnae campos intersecat delapsus a monte Dorilao, Phrygiam scindit a Caria. [...]

HERNIA ae. f. [ kh/lh ] Ponamus descriptionem disertam Celsi 7, 18 [...]

HERNIOSVS a, um. Adi. Qui herniam patitur. Lamprid. in Heliog. c. 25.

HERNICI orum. m. Pl. [ *(/ernikes2 ] Populi Italiae in Campania, colonia Pelasgorum. Vid. Macrob. 5, 18.

HERNICVS a, um. Adi. Iuuen. Sat. 14, 180 O Pueri Marsus dicebat et Hernicus olim Vestinusque senex. Terra Ouid. Fast. 3, 90. Saxa Sil. 4, 228. Frondosa Hernica Stat. Silu. 4, 5, 56.

HERO onis vel ūs: f. puella Sesta, ad quam ex opposita Abydo transnare solitus Leander, tandem in vndis periit. [...]

HEROVS [1] a, um. Adi. ab hac Hero ductum. Lucan. 9, 955 Amore natatum Aequor, et Heroas lacrimoso litore turres, nempe vnde signum face dare solebat Leandro natanti Hero.

HERODES is. m. [ *(hrw/dhs2 ] Antipatri Idumaei filius, Augusti benesicio rex Iudaeorum. [...]

HERODIVS i. m. [ e(rw/dios2 ] Auis ex iis, quas Romani Diomedeas vocant. [...]

HERODOTVS i. m. [ *(hro/dotos2 ] Halicarnasseus, antiquissimus historiae, inter Graecos quidem, scriptor, quorum libri ad nos peruenere. Cic. de Legg. 1, 5 appellat historiae parentem. Vid. Bibl. Gr. Fabric.

HEROION i. n. Herba eadem, quae Asphodelus Plin. 22, 22.

HERONES um. Pl. Heronibus clusum frumentum l. 31 Dig. locat. conduct. vide AERO.

HEROPHILE es. f. Sacerdos Sminthei Apollinis, quam pro

page 892, image: s0892

Sibylla Erythraea Suidas habet, sed Eusebius pro Samia. [...]

HEROPHILVS i. m. Medicus celebris, qui Phalaridem sanitati restituit. Vid. Plin. 11, 37: 20, 2: 25, 2: et 26, 2. Conf. Tertull. de Anima c. 10.

HEROS ois. m. [ h(/rws2 ] Heroes dicuntur Ii, qui quum sint homines, rebus tamen gestis eam opinionem apud vulgus emeruerunt, vt inter diuos relati credantur. [...]

HEROIS idis. f. [ h(rwi\s2 ] Femina communem humanitatis sortem forma vel moribus supergressa. [...]

HEROINA ae. f. [ h(rwi/nh ] Idem. Propert. 1, 13, 31 Illa sit Inachiis et blandior heroinis. Idem 1, 19, 13.

HEROICVS a, um. Adi. [ h(rw/ikos2 ] Aetas heroica, in qua heroes floruerunt. [...]

HEROICE Adu. Macrob. Sat. 5, 14 Versus heroice incomtus.

HEROVS [2] a, um. Adi. [ h(rw=os2 ] Heroi pedes, quibus in carmine heroico vtimur. [...]

HEROVM i. n. Monumentum, quod solet erigi viro insigni, propter eximiam virtutem. [...]

HEROSTRATVS i. m. [ *(hro/stratos2 ] Vir scelestus et ignavus, qui, vt nomen memoria sceleris propagaret, incendium nobilis fabricae templi Ephesiae Dianae manu sua struxit, sicut ipse fassus est, voto adipiscendae famae latioris Solin. 53.

HERPES etis. m. [ e(/rphs2 ] Morbus, ignis sacri species, a serpendo dicta Graecis, quorsum alludit iam Lucret. 6, 660 [...]

HERPESTICVS a, um. Adi. ab Herpete morbo, vel adeo ab ipso Graeco e(/rpein ductum. Lucil. apud Non. 2, 375 Serpere vti gangraena malo (f. mala) atque herpestica posset.

HERPICO āre. Seru. ad Virg. Georg. 1, 95 [...]

HERPYLLVM i. n. Idem, quod Sisymbrium. Apul. de Herb. 105. Diosc. 2, 117. et 3, 41.

HERPYLLVS i. m. Serpillus. Apul. de Herb. 99. Isid. 17, 9.

HERSILIA ae. f. [ *(ersili/a ] Vxor Romuli, quae post apotheosin mariti ipsa quoque in caelum relata fuit. [...]

HERTHVS i. m. Terra tanquam Dea olim culta a Germanis. [...]

HERVLI orum. m. Pl. Germanica natio, Vistulae quondam ostia accolens. Sidon. Carm. 7, 236 Cursu Herulus, Chunus iaculis, Francusque natatu. Vid. Idem Epist. 8, 9, 31.

HERVS i. m. [ despo/ths2 ] Dominus. [...]

HERA [2] ae. f. [ de/spoina, despo/tis2 ] Domina. Ter. Andr. 4, 2, 4. [...]


page 893, image: s0893

HERILIS [2] e. Adi. [ despotiko\s2 ] Quod ad herum pertinet. [...]

HERIFVGA ae. m. [ fugodespo/ths2 ] Qui herum fugit. Famuli herifugae, i. Fugitiui Catull. 62, 51.

HERITVDO inis. f. Gloss. Gr. Lat. [ despotei/a, Dominatus, dominatio, heritudo.

HES

HESIODVS i. m. [ *(hsi/odos2 ] Poeta Ascraeus, cuius [ e)/rga kai\ h(me/ras2, opera et dies, imitatus est Virgilius, Primus agriculturae praecepta tradidit, vt Plin. 14,.. scribit. [...]

HESIODIVS a, um. Adi. [ *(hsio/dios2 ] Possessiuum, quod est Hesiodi, vel, quod ab Hesiodo compositum est. [...]

HESIONE es. f. [ *(hsio/nh ] Filia Laomedontis regis Troiae, et Priami soror, quam Hercules expugnata Troia vxorem dedit Telamoni. Vid. Ouid. Met. 11, 217.

HESPERVS i. m. [ *(/esperos2 ] Atlantis frater. [...]

HESPERIS idis. f. [ e(/speris2 ] Herba, quae noctu magis olet, inde nomine inuento. Plin. 21, 7.

HESPERIDES um. f. [ *(esperi/des2 ] Mulieres fabulosae in Africa, Atlantis, siue Hesperi filiae, Nymphae, quae hortum habuerunt, in quo erant aurea mala Veneri consecrata, quae Hercules missus ab Eurystheo, occiso peruigili Dracone, sustulit. [...]

HESPERIVS a, um. Adi. [ e(spe/rios2 ] Occidentalis; vt Ouid. 11, 258 [...]

HESPERIONCERAS [ e(spe/rion ke/ras2 ] Apud Solinum c. vlt. Est Extremum Africae continentis promontorium, vbi scilicet veluti in fronte circumaguntur naues in occasum ac mare Atlanticum. [...]

HESSENI orum. m. [ *(/esshnoi ] Palaestinae populi, apud quos lege columbis parsum olim, et tanta earum copia facta, vt aduenarum ora cicures petierint: vnde sunt illa Tibulli verba 1, 7, 17 [...]

HESTERNVS a, um. Adi. [ xqizo\s2 ] Quod heri factum est, significans. [...]

HESTIATORIS idis. f. Herba magica a conuictu in Perside nominata, quoniam illa hilaretur. Vid. Plin. 24, 17. Al. Sissiestoris, vocatur alias Gelotophyllis.

HESVS i. m. Sub hoc nomine Martem antiqui colebant. Eum Galli humano cruore placabant. Vid. Lactant. 1, 21. Lucan. 1, 440 Teutates horrensque feris altaribus Hesus.


page 894, image: s0894

HESYCHIA ae. f. [ h(suxi/a ] Quies. Sen. Epist. 92 Quietem hesychiam vocant Graeci, vacat enim animus molestia, etc.

HET

HETAERIA ae. f. [ e(tairi/a ] Sodalitas, societas. Plin. Epist. 10, 97 Secundum mandata tua haeterias esse vetueram. Conf. Id. Epist. 10, 43.

HETAERICE es. f. Ita vocabatur Ala equitum apud Macedonas ab amicitia, et veluti sodalitate regia. Vid. C. Nep. 18, 1, 6, et ibi Lambin.

HETEROCLITON i. n. [ e(tero/kliton ] interpretari licet Alienae et insolitae declinationis. Vid. Grammaticos, v. g. Charis. 1 p. 23 pr.

HETEROCRANEA ae. f. [ e(terokrani/a ] vocant Graeci Morbum capitis, quum caput inaequaliter dolet, tumetque, et inter pilos rotunda et humida vlcuscula assurgunt, et pus mali odoris. [...]

HETEROGENEVS a, um. Adi. Diuersi generis et naturae apud Grammaticos, et Physicos.

HETRVRIA ae. f. [ *tur)r(hni/a, *(etrouri/a ] Italiae regio, ad Macram fluuium vsque protenditur, vbi Liguriae principium est. [...]

HETRVSCVS a, um. Adi. [ *tur)r(hno\s2 ] Mare Hetruscum Hor. Carm. 3, 29, 35. Disciplina Cic. Fam. 6, 6 diuinandi ars. al. Tusca. Obesus Catul. 37, 11. Aurum Iuuen. Sat. 5, 164.

HETTA ae. f. res minimi pretii, quasi hieta, id est hiatus hominis atque oscitatio. [...]

HETTEMATICVS a, um. Adi. [ h(tthmatiko\s2 ] Firmic. 3, 9 [...]

HEV

HEV i)ou\ ] Interiectio dolentis. Scalig. de L. L. 27 a [ feu= deducit. [...]

HEVRESIS is. f. Mense Nouembri in Kalendario rustico Farnesiano, forsan dies designatur is, quo Ceres Proserpinam filiam a Plutone raptam omnibus terris perquisitam inuenit. Vid. Apul. Met. 11.

HEVRETES ae. m. [ eu(reth\s2 ] Inuentor. Plaut. Pseud. 2, 4, 9 Heuretes mihi es.

HEVS [ w)= ] Adu. vocantis. Ter. Andr. 3, 3, 47 [...]

HEX

HEXACHORDOS Adi. de Canone Musico. Vitruu. 10, 13.

HEXACLINON i. n. [ e(ca/klinon ] Stibadium, siue triclinium significat, sex capiens. conuiuas, vel potius Locum, in quo duo triclinia stare poterant: hoc est sex lecti coenatorii: id enim Graeca dictio sonare videtur. [...]

HEXAEMERON i. n. Sic appellant SS. Patres Creationem sex diebus perfectam, in quod multi Commentarios ediderunt, v. g. Basilius, Anastasius, etc. Dracontius.

HEXAGONVS a, um. Adi. [ e(ca/gwnon ] Quod habet sex angulos. [...]

HEXAMETER tri. m. [ e(ca/metros2 ] Sex pedum. [...]

HEXAPHORI orum. Pl. Seni baiuli. Phalangarii hexaphori Vitruu. 10, 8.

HEXAPHORVM i. n. [ e(ca/foron ] Lectica, quae a sex seruis ferri solet. Martial. 2, 81, 1. Id. 4, 51 Ingenti late vectus es hexaphoro. Id. 6, 67 Non debes ferri mortuus hexaphoro. Vid. Pignor. de Seru. p. 274.

HEXAPTOTON i. n. Isidor. 1, 6. Priscian. 5 p. 673 pr. Nempe sic vocatur nomen, quod sex diuersos casus habet, vt Nomina secundae Declinationis in VS numero Singulari.

HEXAS adis. f. Numerus senarius. Mart. Capell. 7, 240 Bis terni hexas fit.

HEXASTICHVM i. n. [ e(ca/stixon ] Hordeum dicitur, cuius spicae sex ordines habent: sicut Distichum, quod duos. [...]

HEXASTYLOS Adi. i. Sex columnas habens. Vitr. 3, 2. v. Bald. p. 56.


page 895, image: s0895

HEXECONTALITHOS i. m. Lapis tam diuersis notis sparsus, vt sexaginta gemmarum colores in paruo eius orbiculo deprehendantur. Vid. Plin. 37, 10. et Solin. c. 44.

HEXERES um. f. [ e(ch/rhs2 ] Naues, quae sex remorum ordines habent. Liu. 27, 23 [...]

HIA

HIAGNIS is. m. Fuit vt fando accepimus, Marsyae tibicinis pater, rudibus adhuc musicae saeculis, solus ante alios catus canere, etc. Apul. Flor. pr.

HIARBAS ae. m. [ *(ia/rbas2 ] Rex Libyae, qui Didonem re vera voluit ducere. [...]

HIASCO, HIATVS vid. HIO, as.

HIB

HIBERIA, HIBERVS vid. IBERIA.

HIBERNIA ae. f. [ *(iouerni/a ] Insula in mari Atlantico. Caes. B. G. 5, 13 [...]

HIBERNVS vid. HYBERNVS.

HIBISCVS, i. m. vel i. n. [ a)lqai/a ] et quibusdam IBISCVS et EBISCVS: Herba non dissimilis maluae, vt inquit Theophrastus, folio maiori quam maluae, pilosiorique caule. [...]

HIBLA vid. HYBLA.

HIBRIS, vel idis. it. IBRIDA, vel ae. c. Hibridas sues vocabant antiqui Semiferas, ex placido et fero natas. [...]

HIC

HIC [1] haec, hoc. Pronom. demonstr. [ ou(=tos2, o(/de ] quo proprie ea signantur, quae dicenti s. loquenti proxima sunt, vel ipse adeo, qui loquitur: vt contra iste, qui remotior est. Itaque clientem suum Pronomine Hic, aduersarium autem Iste, solet notare Tullius. [...]


page 897, image: s0897

HICCE haecce, hocce. [ ou(tosi\ ] Idem est quod Hic, haec, hoc. Ter. Eun. 2, 2, 44 Hicce hoc munere arbitratur suam Thaidem esse. Hocce haud dubium est Ter. Andr. 2, 3, 17. [...]

HICQVE Huiusque diei fortuna Plin. 34 s. 19. vt legit Hard. qui sic quoque restitui iubet ap. Cic. de Legg. 2 c. 11. [...]

HICCINE haeccine, hoccine. i. Talis: semper cum interrogatione. Ter. Hec. 1, 1, 13 [...]

HACCETENVS et HOCCEDIE scribebant antiqui pro Hactenus et Hodie. Mar. Victor. Ant. Gr. p. 2457 med.

HIC [2] [ e)nqa/de, e)ntau=qa, e)ntauqoi\, w(=de ] Adu. in loco. Ter. Eun. 5, 2, 59 [...]

HINC [1] [ e)/nqen, e)nqe/nde, e)nteu=qen ] Adu. de loco. Plaut. Amph. 2, 2, 9 [...]

HAC [2] Adu. per locum: i. Per eum locum in quo sum. Ter. Eun. 5, 9, 64 [...]

HACPROPTER Varro. Hacpropter omnes qui laborant invocant.

HACTENVS [2] vid. suo loco.

HVC [1] Adu. ad locum. [ deu=ro, au)to/se, w(=de ] Virg. Eel. 2, 45 Huc ades. Ter. Eun. 1, 2, 40 [...]


page 898, image: s0898

HVC-ITIO onis. f. Clandestina vt celetur huc-itio Plaut. Amph. 1, 2, 8. vt quidam legunt, vid. Taubm.

HIE

HIEMS vid. HYEMS.

HIERA ae. f. [ *(iera\ ] Sancta vel Sacra, mere Graecum, sed varie etiam in Latinis libris vsurpatum. [...]

HIERAPOLIS is. f. Vrbium aliquot nomen. V.g. nobilis illius in Syria Plin. 5, 26.

HIERATICVS a, um. Adi. Sacerdotalis. Plin. 13, 12 [...]

HIERAX acis. m. [ i(/erac ] Accipiter. Iustin. 17, 2, 8 Antiochus Hierax est cognominatus, etc. Hieracis collrium, quasi accipitris eo visus paretur, Cels. 6, 6, 28. Vid. mox HIERACIA.

HIERACIA ae. f. Lactucae genus, cuius succo accipitres obscuritatem sentientes oculos tingunt Plin. 20, 7.

HIERACITES ae. m. Gemma, a colore accipitris sic vocata Plin. 37, 10.

HIERACIVM i. n. Collyrium. Plin. 34, 11. Apul. de Herb. c. 30. Diosc. 3, 7.

HIERICHO, vel, vel untis. f. Iudaeae oppidum inter Hierosolymam et Iordanem. Plin. 5, 14. Prudent. Psychom. 536. Idem Hamart. 480.

HIEROCHONTICVS a, um. Adi. Vulg. Int. Ier. 39, 5.

HIERO onis. m. [ *(ie/rwn ] Syracusanus, quum esset ex duce rex factus, Populi Romani perpetuus amicus fuit. Quum omnis expers disciplinae in morbum ineidisset, erudiri coepit. Vid. Aelian. Varr. Hist. 9, 1. [...]

HIEROBOTANE es. f. [ i(erobota/nh ] Herba: cuius meminit Plin. 25, 9. Verbena dicitur alio nomine.

HIEROBVLBVS i. m. Apul. Herb. c. 21.

HIERODVLI orum. m. [ i(erodou=loi ] Sacrorum ministri. Firmicus 8, 19 scribit Futuros aedituos, aut hierodulos, qui habuerint horoscopum in vicesima sexta parte Geminorum.

HIEROGLYPHICAE arum. f. [ i(eroglufikai\ ] Literae sacrae. Quo nomine dictae sunt, Aegyptiae, quae notis volucrum, ferarum, aliarumque rerum praenotatae erant. De quibus sic Tacit. Ann. 11, 14 [...]

HIEROMNEMON onis. m. [ i(eromnh/mwn ] Sacrorum praesul apud Graecos. Gemma etiam laudata in diuinationibus Plin. 37, 10 s. 58.

HIERONICAE arum. m. Pl. Qui in sacris certaminibus vicerant Plin. 18, 8. Suet. Neron. c. 24 Ac ne cuius alterius hieronicarum memoria aut vestigium exstaret. Idem 25. Vid. Casaub.

HIERONYMVS i. m. [ *(iero/numos2 ] Siciliae tyrannus, Hieronis filius dissimilis, a suis ciuibus interfectus. [...]

HIEROPHANTA, et HIEROPHANTES ae. m. Sacrarum caerimoniarum magister et interpres. [...]

HIEROPHYLAX acis. m. [ i(ero/fulac ] i. Sacrorum custos. Scaeuola in l. Annua his verbis D. de annuis leg.

HIEROSOLYMA, ae. f. et HIEROSOLYMA orum. n. tantum Pl. [ *(ieroso/luma ] Vrbs capitalis Iudaeae seu Palaestinae, quae et Hierusalem vocabatur. Cic. pro Flacc. 67 [...]


page 899, image: s0899

HIEROSOLYMARIVS i. m. [ *(ierosolumai=os2 ] Dictus est Pompeius, forte quod subinde gloriaretur captis a se Hierosolymis. [...]

HIG et HIL

HIGYNVS i. m. Piscis. Priscian. de Diaeta c. 8.

HILAIRA ae. f. Polluci amata. Vid. Propert. 1, 2, 16 Non sic Leucippis succendit castora Phoebe, Pollucem cultu non Hilaira soror. Vid. Hygin. Fab. 80. et Meurs. Misc. Lac. c. 11.

HILARIS e. Adi. [ i(laro\s2, faidro\s2 ] Laetus et iucundus. Hor. Epist. 1, 18, 89 [...]

HILARVS a, um. Adi. [ i(laro\s2 ] pro eodem. Vid. Macrob. Sat. 1, 9. [...]

HILARVLVS a, um. Dimin. [ u(fi/laros2 ] Cic. Att. 16, 11 extr. Atticae, quoniam (quod optimum in pueris est) hilarula est, meis verbis suauium des. Alii non Optimum legunt, sed Primum.

HILARICVLVS a, um. Adi. Sen. Epist. 23 Soluto vultu, et vt isti delicati loquuntur, hilariculo mortem contemnere. Al. Hilari oculo.

HILARITAS atis. f. [ i(laro/ths2 ] Festiuitas, iucunditas. Cic. de Fin. 2, 65 [...]

HILARITVDO inis. f. Plaut. Mil. 3, 1, 83 Onera te hilaritudine. Idem Rud. 2, 4, 8 Hilaritudo oculorum. Apul. 11 Tanta hilaritudine gestire mihi cuncta videbantur.

HILARE Adu. [ i(larw=s2 ] quod et Hilariter dicitur. Cic. de Fin. 5, 92 c. 30 [...]

HILARITER Adu. Auct. ad Heren. 3 c. 14 Modo acriter tum clementer, moeste, hilariter, in omnes partes commutabimus, vt verba, ita pronunciationem.

HILARITVS Adu. [ i(larw=s2 ] pro Hilariter dixit Plaut. Mil. 3, 1, 83 Es, bibe animo obsequere mecum, atque onerato hilaritus me. Vid. HILARITVDO.

HILARO āre. [ i(laru/nw ] Laetitiam, iucunditatemque afferre. Cic. de Fin. 2, 8 c. 3 [...]

HILAROR ari. Pass. Plin. 19, 42 Constat emori victas difficultate verbi, ac nisi subinde eadem audiant, memoria falli: quaerentes mirum in modum hilarari, si interim audierint id verbum. [...]

HILARATVS a, um. Partic. Cic. de N. D. 2 c. 40 Terra cum caelo hilarata.

HILARATIO onis. f. Tertull....

HILARATOR oris. m. Apud Firmic....

HILARESCO ere. [ i(laru/nomai ] Hilarem fieri. Varro Epist. Lat. l. 1 In votum amicorum domus sumat, hilaresco. [...]

HILARIVS i. m. Nomen proprium. V. g. Vitellii libertus Tacit. Hist. 2, 65. sunt etiam inter eos, quos Patres vocamus Pictauiensis et Arelatensis Hilarii.


page 900, image: s0900

HILARODVS i. m. Lasciui et delicati carminis cantor Festus. Inter histrionum appellationes refert Athenaeus 14, 8. Conf. Scalig. Poet. 1, 52.

HILAROTRAGOEDIA qHILAROTRAGOEDIA ae. f. Eadem videtur esse, quae tragicocomoedia. vid. Spanhem. praef. ad Iuliani Caes. VII et VIII.

HILLA, ae. f. [ nh/stis2 e)gkoi/lion ] vel orum. n. Hor. Serm. 2, 4, 60 [...]

HILVM i. n. Nigrum illud putatur, quod in summitate fabae adhaeret, inquit Festus. [...]

HIM

HIM pro Hinc introductum voluit Lambinus in Plaut. Amph. Prolog. v. 125.

HIMANTOPODES vid. IMANTOPODES.

HIMERA ae. f. [ *(ime/ra ] Fluuius Siciliae, qni in duas partes diuiditur: et in altera, dulcem saporem, in altera salsum retinet Plin. 3, 8.

HIN

HINC [2] vid. HIC.

HINNIO iui, itum, ire. [ xremeti/zw ] Equorum proprium, vt ait Festus. [...]

HINNIENS entis. Part. Substantiue pro Equus. Laeuius in Apul. Apol. p. 294 Radiculae, herbae, surculi? hinnientium dulcedines, i. Hippomanes. v. v.

HINNIENTER Adu. Apud Non. 2, 411.

HINNILITO āre. Frequentatiuum antiquum, idem quod Hinnio. Lucil.... Haec inquam rudet ex rostris, atque hinnilitabit. Vid. Varro de L. L. 6, 5. aliter habet Non. 1, 78.

HINNITO āre. Frequent. Gloss. Gr. Lat. [ xremeti/zei, hinnitat.

HINNITVS ūs. m. [ xremetismo\s2 ] Liu. 2, 64 [...]

HINNIBILIS e. Adi. Cael. Aurel. 1, 10 Exscreatus hinnibilis.

HINNIBVNDE Adu. pro Hinnienter, ab eo, quod est Hinnio. Claud. Annal. 16 Equi hinnibundi inter se spargentes terram calcibus. Non. 2, 411.

HINNVS i. m. [ nebro\s2 ] Varro de R. R. 2, 8 [...]

HINNA ae. f. Non. 2, 409.

HINNVLVS i. m. Dimin. [ nebri/dion, kema\s2 ] est Fetura caprcolorum, caprarum, damarum, leporum, similiumque. [...]

HINNVLA ae. f. Vt, Pellicula hinnulae Arnob. 5 p. 185.

HINNVLEVS i. m. Idem ac Hinnulus. Hor. Carm. 1, 23, 1 Vitat hinnuleo me similis Chloe. Carmen est Asclepiadeum.

HINNICVLVS i. m. Idem apud Vitruu....

HIO

HIO āre. xai/nw ] Proprie est Ore aperto spiritum emittere, a [ xa/w oritur, vt a [ xa/skw, hisco. Martin. Plin. 8, 15 [...]


page 901, image: s0901

HIANS antis. Partic. [ xai/nwn ] Clamor frustratur hiantes Virg. Aen. 6, 493 [...]

HIANTIA ae. f. Tertull. de Anima c. 10 Tubam pariter et hiantiam oris illius ostendo.

HIATVS ūs. m. Oris apertio. Cic. de N. D. 2, 122 c. 47 [...]

HIETO āre. Frequent. ab Hio apud veteres. Plaut. Men. 3, 1. it. Lucil. et Laber. 19. et alii apud Diomed. 1 p. 336.

HISCO [1] ere. [ xai/nw, diai/rw ] Inchoatiuum verbum, Proprie est Oris humani: Quum videlicet prae somno aut taedio os aperiunt homines. Submisse loqui, siue Os ad loquendum aperire. [...]

HIASCO ere. [ a)noi/gomai ] Cato de R. R. c. 17 de nucibus, Vbi primum incipiunt hiascere, tum legi oportet.

HIP

HIPPACE es. f. [ i(ppa/kh ] Caseus ex lacte equino coagulatus. Plin. 28, 9 [...]

HIPPACO āre. est Celeriter animam ducere: ab Equi halitu, qui est supra modum acutus. Festus. In Gloss. Isidor. est Hippitare. Vid. Barth. ad Stat. Silu. p. 22.

HIPPAGIVM i. n. Equorum vectio.

HIPPAGO inis. f. Festus, Hippagines naues, quibus equi vehuntur, quas Graeci i(ppagwgou\s2 dicunt. [...]

HIPPAGVS i. m. [ i(ppago\s2 ] Nauigii idem genus. Plin. 7, 56.

HIPPARCHIA ae. f. [ i(pparxi/a ] Praefectura equorum. Laudatur, nescio quam bene, Plin. 1,..

HIPPEVS i. m. Cometae nomen, qui iubas equinas imitatur, celerrimi motus, atque in orbem circa se euntes Plin. 2, 25. Ab equi ergo qualicunque similitudine.

HIPPI orum. m. Pl. [ i(ppei=s2 ] Piscium genus a celeritate sic dicti Plin. 9, 31. al. Hippeis, Hippees, Hippae.

HIPPIAS ae. m. [ *(ippi/as2 ] Eleus Philosophus, de quo Quinctil. 12, 11, 21 [...]

HIPPICE qHIPPICE es. f. [ i(ppikh\ ] Herba, de qua Plin. 25, 8 [...]

HIPPIVM i. n. Pars hippodromi, quae equorum cursu terebatur Diacon. 8.

HIPPIVS i. m. [ i(/ppeios2 ] Equester. [...]

HIPPIATRVS i. m. Medicus equorum curam gerens,

page 902, image: s0902

veterinarius. Varr. R. R. 2, 7 extr. [...]

HIPPO onis. m. et f. [ *(ippw\n ] Africae vrbes hoc nomine duae. [...]

HIPPONENSIS e. Adi. Vt, Hipponensis colonia Plin. Epist. 9, 33.

HIPPOCAMELVS i. m. Ex equo et camelo compositus, vel, cum tale monstrum inauditum sit, Hippo tantum auget significationem, vt magnus intelligatur. [...]

HIPPOCAMPAE, arum. f. siue orum. m. Pl. [ i(ppoka/mpai ] Equi marini in piscium caudas desinentes, a flexu caudarum, quae piscosae sunt, vt ait Nonius, dicti, 2, 397. [...]

HIPPOCAMPINVS a, um. Adi. Plin. 32, 7 Alopecias replet hippocampinus cinis, nitro et adipe suillo mistus.

HIPPOCENTAVRVS i. m. [ i(ppoke/ntauros2 ] Equi stimulator. Quidam volunt Hippocentauros filios fuisse Centaurorum, quod Diodorus ait: fabula ex eo nata, quod primi equitare ausi sunt, veluti hippos, i. Equus, et homo copulati essent. [...]

HIPPOCOMI orum. m. Pl. [ i(ppoko/moi ] Curatores equorum, ad cursus publicos qui parant eos, adducunt, reducunt. Vid. Gothofr. ad l. 37 C. Theod. de cursu publ. Hippocomorum sagum.

HIPPOCOON ontis. m. Notus ex venatione apri Calydonii. Hygin. Fab. 173. et in ludis Aeneae, Fab. 273. Ouid. Met. 8, 314 Et quos Hippocoon antiquis misit Amyclis.

HIPPOCOVM i. n. Vinum ex insula Coo, dictum ab agro generoso, cui nomen est Hippo. Festus.

HIPPOCRATES is. m. [ *(ippokra/ths2 ] Cous artis medicae princeps. Hippocrates conditor nostrae professionis Scribon. Ep... Quinctil. 3, 6 [...]

HIPPOCRATICVS a, um. Adi. Prudent. Rom. 496 [...]

HIPPOCRENE es. f. [ *(ippokrh/nh ] Fons Boeotiae. Hunc fingunt vngulae equi Pegasi percussione ortum, et hinc denominatum. [...]

HIPPOCRENAEVS a, um. Adi. Anon. de Laud. Herc. 5 Hippocrenaeos victorem insistere fontes.

HIPPOCRENISATVS a, um. Adi. Ita quidam, etiam Sauaro, legunt in Sidon. Carm. 22, 81. [...]

HIPPODAMANTIVS a, um. Adi. Vinum Hippodamantium, inter transmarina Plin. 14, 7.

HIPPODAME, es. s. ae. f. [ *(ippoda/mh, *(ippoda/meia ] Filia Oenomai regis Elidis et Pisarum, v. v. Virg. Georg. 2, 7 [...]

HIPPODAMVS i. m. [ *(ippo/damos2 ] Milesius, natura studiosus, primus eorum, qui in Republica versati non essent, coepit aliquid dicere de optimo ciuitatis statu. [...]

HIPPODROMVS i. m. [ i(ppo/dromos2 ] Spatiosior locus, viis latioribus, longioribus, semicircularem anfractum habentibus, distinctus, vmbrosus item, verbo, ita institutus, vt in eo non molli modo gestatione vti, sed in equo etiam moueri fortius, vel iunctis equis raptare per ea spatia currum possis. [...]

HIPPOGLOSSVM, i. n. vel rectius HIPPOGLOSSA ae. f. Herba a figura equinae linguae appellata: habet autem folia siluestris myrti concaua, et spinosa, et in his ceu linguas folio paruo exeunte de foliis Plin. 27, 11.

HIPPOGLOTTION i. n. Lauri genus Plin. 15, 30.

HIPPOLAPATHVM i. n. [ i(ppola/paqon ] Herba lapatho satiuo maior, candidiorque ac spissior, vt ait Plin. 20, 21.

HIPPOLYTE es. f. Vxor Acasti, regis Magnesiae, quae Peleum falsi criminis accusauit apud virum suum, dum ille sibi consentire nollet. [...]

HIPPOLYTVS i. m. [ *(ippo/lutos2 ] Thesei et Hippotytae Amazonis filius, Virbius dictus. [...]


page 903, image: s0903

HIPPOMANES n. [ i(ppomane\s2 ] Indecl. compositum ab [ i(/ppos2, equus, et [ mani/a, furia vel insania. [...]

HIPPOMARATHRVM i. n. [ i(ppoma/raqron ] Herba. Plin. 20, 23 [...]

HIPPOMEDON ontis. m. Viri nomen, quem vocat Stat. Theb. 6, 654 Arduum. Acer Stat. Theb. 5, 664.

HIPPOMENES is. m. Neptuni nepos, ex patre Macareo, Atalantam puellam Scyriam cursu potentem vicit, et in luco matris deūm amoris impatientia cum victa concubuit, vt scribit Seruius. [...]

HIPPONA vid. EPONA.

HIPPONAX actis. m. [ *(ippw/nac ] Poeta. [...]

HIPPONOMVS i. m. Pastor equorum. Plinio tribuitur.

HIPPOPE qHIPPOPE es. f. Herba. Plin. 22, 12.

HIPPOPERA ae. f. [ i(ppoph/ra ] Sen. Epist. 87 vocat Sacculos scorteos ad ferendos numos; siue caetera ad iter necessaria accommodos. Bulgas Pompeius vocat: Hor. Serm. 1, 6, 105 Manticam.

HIPPOPHAES, siue is. f. Frutex, quo fullones vtuntur ad interpolandas vestes. Vid. Marc. Emp. c. 30. Plin. 21, 15. et 22, 12.

HIPPOPHAESTVM i. n. Spina fullonia. Diosc. 4, 16. Plin. 16,..

HIPPOPHEON i. n. Herba. al. Epithymum. Plin. 26, 8.

HIPPOPHOBAS adis. f. Herba magica, quam equae praecipue cauent et auersantur. Plin. 24, 17. al. Hippophouas.

HIPPOPODES um. m. Pl. Populi in Oceano Scythico, qui (teste Solino...) humanam vsque ad vestigium formam tenent, sed in equinos pedes desinunt Plin. 4, 13.

HIPPOPOTAMVS i. m. [ i(ppopo/tamos2 ] Plin. 8, 25 [...]

HIPPOSELINVM i. n. [ i(ppose/linon ] Apii herbae species, in siccis nascens: quasi Selinum siue apium magnum dicas, ea ratione compositionis Graecorum, quae prius dicta est in HIPPOMARATHRVM, eadem etiam herba Olusatrum alias dicitur. [...]

HIPPOTADES ae. m. ita dicitur Aeolus, quia erat Hippotae Troiani ex Segesta filia nepos. Ouid. Met. 4, 663 Clauserat Hippotades aeterno carcere ventos. Conf. 11, 431. et Virg. Aen. 11, 674.

HIPPOTOXOTAE arum. m. [ i(ppotoco/tai ] Dicti sunt Equestres sagittarii, vel sagittarii, qui equis insidentes tela mittunt. Vid. Hirt. B. Afr. 19. Caes. B. C. 3, 4.


page 904, image: s0904

HIPPVRIS is. f. [ i(/ppouris2 ] Herba a Latinis Equisetum dicta. Plin. 26, 13 [...]

HIPPVRVS i. m. Inter Pisces, quasi tu equi caudam dicas, a quacunque similitudine. Plin. 32, 11. et 9, 16. Ouid. Hal. 95.

HIPPVS i. m. quod alias Graecum equi nomen est, [ i(/ppos2, Piscis. Plin. 32, 11.

HIR

HIR Vola manus, ex graeco [ xei/r. Cic. Fin. 2 c. 8 [...]

HIRA ae. f. [ e)gkoi/lion ] Quae diminutiue (inquit Festus) dicitur Hilla: Intestinum est, quod Ieiunum vocant. [...]

HIRCANIA vid. HYRCANIA.

HIRQVVS i. m. per c et q. [ ka/nqos2 ] Angulus oculi. Virg. Ecl. 3, 8 [...]

HIRCVS i. m. per c vel q. [ tra/gos2 ] Caper, caprarum admissarius. Plaut. Most. 1, 1, 38 [...]

HIRCINVS, a, um. Adi. [ tra/geios2 ] siue antiquis, quod ad hircum pertinet. [...]

HIRCOSVS a, um. Adi. [ tragoma/sxalos2 ] Quod hircinum odorem olet. Plaut. Merc. 3, 3, 14 [...]

HIRCIPES edis. o. Hircinos pedes habens. Mart. Capell. 9.

HIRCIPILVS i. m. Durorum pilorum homo. Festus.

HIRCOCERVVS i. m. ex Hirco et Ceruo compositus. Vid. Sarisb. 2, 18.

HIRQVITALLO ire. Hirquitallire dicuntur, Qui ex alarum sudore male olent Censorin. de Die natali c. 14.

HIRQVITALLI orum. m. Pueri primum ad virilitatem accedentes, a libidine hircorum ita dicti. Festus. Vid. Gronou. Obseru. in Eccles. 8 p. 84.

HIRCVLVS i. m. Herbae nomen. Plin. 12, 12 [...]

HIRNEA ae. f. Vasis genus, de quo Cato R. R. 81 [...]

HIRNVLA ae. f. Dimin. Cic. Parad. 1. al. Vrnulas fictiles, vt nunc editur. Vid. Turneb. 20, 20.

HIRPIAE arum. f. [ *(/irpiai ] Familiae sunt, ait Plin. 7, 2 [...]

HIRPINVS a, um. Adi. Vt Pubes Hirpina Sil. 8, 570. Est etiam Equi circensis nomen apud Iuuen. Sat. 8, 63. et Martial. 3, 63. Vid. Lips. Epist. Centur. 3, 26.

HIRRIO ire. inquit Festus, Garrire, ringere, genus vocis est Canis rabiosae. [...]

HIRRITVS ūs. m. Sidon. Epist. 9 vlt.

HIRSVTVS a, um. Adi. [ la/sios2, dasu\s2 ] ab Horreo et Seta; quasi Horrens setis, setosus, horridus. Martial. 10, 65 [...]


page 905, image: s0905

HIRSVTIA ae. f. Solinus c. 38 Durissimum dorso tergus est, ventri mollius. Setarum hirsutiae nullae Idem 42.

HIRTIVS i. m. [ *(/irtios2 ] Consul cum Pansa Collega in praelio ab Antonio caesus, cui parentat Cic. Philipp. 14 extr. Sripsit librum 8 de Bello Caesaris Gallico etc.

HIRTVS a, um. Adi. [ la/sios2 ] Idem quod Hirsutus: vt Hirtus setis musculus marinus Plin. 11, 37. [...]

HIRTICVLVS a, um. Adi. Dimin. Gloss. Gr. Lat. dasu/prwktos2 hirticulus.

HIRTVOSVS a, um. Adi. Vt Hirtuosus deus, i. Pan Apul. Met. 5 p. 613. Sed Elmenh. p. 168, 38 Hircosus.

HIRVDO inis. f. [ bde/lla ] Sanguisuga. Plin. 32, 10 [...]

HIRVNDO inis. f. [ xelidw\n ] Auis. Plin. 10, 24 [...]

HIRVNDININVS a, um. Adi. [ xelido/nios2 ] Hirundininus nidus Plaut. Rud. 3, 1, 6. Sanguis Plin. 30, 14. Martial. 11, 19.

HIRVNDINEVS a, um. Adi. Idem. Vt Aduentus hirundineus Sidon. Epist. 2, 14.

HIRVNDININA ae. f. Herba, apud Graecos Chelidonia. Vid. Apul. de Herb. c. 73.

HIS

HISCO [2] vid. HIO, as.

HISPALIS is. f. [ *(/ispalis2 ] Ciuitas Hispaniae: Ab Hispalo Herculis filio. Quidam declinant, Hispal, alis. n. Plin. 2, 97. Vid. ISPALIS.

HISPANIA ae. f. [ *(ispani/a, *(ibhri/a ] Europae regio prima, vel ad occidentem extrema: quae viros Romae etiam principes peperit, Quinctilianum, Senecam, Martialem, Silium, Lucanum, aliosque innumeros. [...]

HISPANVS a, um. Adi. [ *(/ibhr, *(ispano\s2 ] Qui in Hispania natus est. [...]

HISPANE Adu. Ennius apud Charisium 2 p. 180 Hispane, non Romane, memoretis loqui me.

HISPANICVS a, um. Adi. Suet. Aug. c. 82 Hispanicum verbum.

HISPANIENSIS e. Adi. [ *(ibhriko\s2, *(ispanh/sios2 ] Qui alibi ortus, in Hispania aut habitat, aut versatur. [...]

HISPIDVS a, um. Adi. [ traxu\s2 ] Setosus, horridus, vt ait Seruius ad Virg. Aen. 10, 210 [...]


page 906, image: s0906

HISPIDOSVS a, um. Adi. [ traxw/dhs2 ] Catul. 16, 10 Non dico pueris, sed hispidosis.

HISPIDO āre. Folium aculeatum spinosis fastigiis hispidatur Solin. c. 59.

HISPO onis. m. Romanum nomen. Vid. Burm. ad Quinctil. 6, 3 p. 563.

HISTER tri. m. [ u(pokrith\s2 ] Liu. 7, 2 Quia hister Tusco verbo, Ludio vocabatur. Vid. HISTRIO 2 Idem qui Ister fluuius, i. Danubius. Gell. 10, 7. Drakenb. ad Sil. 1, 326.

HISTON onis. m. [ i(stw\n ] Textrinum. [...]

HISTORIA ae. f. [ i(stori/a ] Latine Narratio dicitur, et rerum gestarum expositio. [...]

HISTORIOLA ae. f. Dimin. Historia parua. Cathol.

HISTORICVS [1] i. m. [ i(storiogra/fos2, i(storiko\s2 ] Historiarum scriptor. Cic. pro Muraen. 78. [...]

HISTORICVS [2] a, um. Adi. [ i(stori\ko\s2 ] Cic. de Clar. Orat. c. 83 Non tam historico, quam oratorio genere perseripsit. Fides Ouid. Amor. 3, 12, 42.

HISTORICE [1] es. f. [ i(storikh\ ] Pars Grammatices, quae in enarratione et declaratione veterum scriptorum versatur. Quinctil. 1, 9 [...]

HISTORICE [2] Adu. Vitruu. 6, 10 Atlas historice formatur sustinens mundum.

HISTORIALIS e. Adi. Quod ad historiam spectat. Plin. 16, 33 Trahitur etiam in picturas opere historiali: etc. De cupresso.

HISTORIALITER Adu. Ambros. in Apocalyps. c. 21.

HISTORIARIVM i. n. Rustici Elpidii historiarium noui Testamenti. Vid. Barth. Aduers. 26, 9.

HISTORIOGRAPHVS i. m. Ambros. Epist. 42 pr. Iosephus Historiographus. Capitolini, Hieronymi, Orosii, Fulgentii exempla proposita sunt a Cellario Curis posterioribus p. 175.

HISTRIO onis. c. [ u(pokrith\s2, mi/mos2 ] Qui personatus in scena, tragoedias vel comoedias agit. [...]

HISTRIONIA, vel ae. f. [ u(pokritikh\ ] Ars Histrionis. [...]

HISTRIONICVS a, um. Adi. [ u(pokritiko\s2 ] Vt, Histrionicus gestus, Histrionicae vestes, Histrionica verba. Bellum Capitol. in Vero 8 extr.

HISTRIONALIS e. Adi. Ab Auctore Dial. de Orat. c. 29 [...]

HISTRICVS a, um. Adi. [ i(striko\s2 ] Quod pertinet ad histrum vel histrionem: vt, Imperator histricus, Qui imper at histrionibus,

page 907, image: s0907

praefectus histrionici chori Plaut. Poen. prol. 4 [...]

HISTRIX vid. HYSTRIX.

HIT et HIV

HITTIO ire. Proprie Canum vestigia indagantium cum aliquavocis nictatione, vt exponit Scalig. ad Fest. V. HETTA. Vet. Gloss. hittio, [ i)xneu/w. Factum ab Hittus, quod in Gloss. exponitur [ fwnh\ kuno/s2.

HIVLCVS a, um. Adi. [ sxisqei\s2, kexhnw\s2 ] Fissus, et fatiscens, habet cognationem cum Hio, formaturque vt Petulcus a Peto. [...]

HIVLCE Adu. [ kexhno/tws2 ] Cic. de Orat. 3, 42 c. 12 [...]

HIVLCO āre. [ sxi/zw ] Findere, hiulcum facere. Vnde Catull. ad Manlium, siue 67, 62 Aestus hiulcat agros.

HIVLCATVS a, um. Adi. Fortun. Carm. 5 Et per hiulcacos feruor anhelat agros.

HO

HODIE Adu. temporis [ sh/meron, th/meron ] quasi Hoc die. Qui non est hodie, cras minus aptus erit Ouid. Rem. Amor. 94. [...]

HODIERNVS a, um. Adi. [ shmerino\s2 ] Hodiernus dies Cic. pro Caecin. 32. [...]

HODODOCVS, vel, aut i. m. [ o(dodoko\s2 ] Latro atque obsessor viarum. [...]

HODOEPORICVM i. n. [ o(doiporiko\n ] Liber aliquod iter describens: quod et Itinerarium Latine dicitur. Sic Rutilii librum passim laudari videas.

HOEDVS vid. HAEDVS.

HOI [ oi)/moi ] Interiectio lacrimantis. Ter. Eun. 4, 4, 48 Obsecro te vero Phaedria. P H. i intro. DO. hoi hei. Idem Phorm. 4, 3, 50. Scribitur et Oi.

HOL

HOLCE es. f. [ o(lkh\ ] Pondus. Fannius de Ponderibus 19.

HOLCVS i. m. [ o(/lkos2 ] Herba, quae Aristida etiam dicitur. Plin. 27, 10 s. 63 [...]

HOLOBERVS, s. potius HOLOVERVS a, um. Adi. Hybrida vox ex o(/los2 et verus, quasi tu totam et vndique s. omnino veram dicas, purpuram nimirum. [...]

HOLOCAVSTVM i. n. [ o(lokausto\n ] Hostia, quae detractis extis integra arae imponebatur, quasi [ o(/lon kausto\n, hoc est totum combustum, aut totum igne absumtum. [...]


page 908, image: s0908

HOLOCAVSTOMA atis. n. [ o(lokau/stwma ] Idem. Vid. Tertull. adu. Iud. c. 5. et adu. Marc. 5, 5.

HOLOCHRYSOS [1] i. m. Totus aureus: inter Flores apud Plin. 21, 8.

HOLOCHRYSOS [2] Inter tria genera Basilisci, apud Apul. de Herb. c. 128.

HOLOCYRON i. n. [ o(loku/ron ] Herba Chamaepitys. Diosc. 3, 166. Apul. de Herb. c. 26.

HOLOGRAPHVS a, um. Adi. [ o(lo/grafos2 ] Integre perscriptus. Vt, Holographae membranae Sidon. Epist. 9, 11. [...]

HOLOPHANTA vid. HALOPHANTA.

HOLOPORPHYRVS a, um. Adi. [ o(lopo/rfuros2 ] Totus purpureus. Vt Vestis holoporphyra Isidor. 19, 22.

HOLOR vid. OLOR.

HOLOSCHOENVS i. m. [ o(lo/sxoinos2 ] Iunci quoddam genus crassum et carnosum. Plin. 21, 18.

HOLOSERICVS a, um. Adi. Vestis holoserica, i. Tota ex serico Lamprid. c. 26. et Vopisc. in Aureliano c. 45.

HOLOSIDERVS a, um. Adi. Plane ferreus. Theod. Prisc. 1, 28.

HOLOSPHYRATVS a, um. Adi. Totus malleo ductus, solidus. Statua holosphyrata Plin. 33, 4.

HOLOSTEON i. n. Herba, de qua Plin. 27, 10. [...]

HOLOTHVRIA orum. n. Pl. Pisces marini. Plin. 8, 47.

HOLOVERVS vid. HOLOBERVS.

HOLVS vid. OLVS.

HOM

HOMAGIVM, et HOMINIVM i. n. Vulgo Idem, qued Sacramentum aut Clientela. [...]

HOMELIVM i. n. Pilei genus. Festus.

HOMERVS i. m. [ *(/omhros2 ] Graecorum Poetarum primus idemque excellentissimus, vixit ante Romam conditam annis CLX, vt Cornelius Nepos scribit. [...]

HOMERICVS a, um. Adi. [ *(omhriko\s2 ] Vt Phoenix Homericus Quinctil. 2, 3. [...]

HOMERISTAE arum. m. Pl. Versus Homeri recitare soliti in conuiuiis. Vid. Petron. c. 59. Diomed. Gramm. p. 481. et Athen. 14, 3.

HOMEROCENTONES um. m. Carmina ex Homericis versibus consuta. Vid. Fabric. Bibl. Graec. 2, 7, 3 etc.

HOMEROMASTIX igis. m. [ o(mhroma/stic ] dicitur Homeri flagellum: cognomentum, quo Zoilus quidam Homeri oblocutor cognominatus est, qui scripta sua contra Iliadem et Odysseam Homeri comparata, in Alexandriam veniens, Ptolemaeo regi obtulit. [...]

HOMERONIDES ae. m. Homeri imitator. Plaut. Truc. 2, 6, 4.

HOMICIDA [1] vid. HOMO.

HOMILIA ae. f. Pro concione sacra. Vid. Isidor. 6, 8.

HOMO inis. c. antique Gen. homonis. [ a)/nqrwpos2, broto\s2, fw=s2, a)nh\r ] Ennius apud Priscian. 6 p. 683 med. [...]


page 910, image: s0910

HOMVNCIO onis. m. Dimin. [ a)nqrwpa/rion ] Ter. Eun. 3, 5, 43 [...]

HOMVNCVLVS i. m. Aliud Dimin. [ a)nqrwpi/dion ] Cic. Tusc. 1, 17 c. 9 [...]

HOMVLVS i. m. Aliud Dimin. [ a)nqrwpi/skos2 ] Cic. in L. Pison. 59 c. 25 [...]

HOMVLLVS i. m. Idem. Lucret. 9, 28 Breuis est hic fructus homullis.

HOMICIDA [2] ae. c. [ miaifo/nos2 ] Qui hominem occidit. Quinct. 7, 3, 7 [...]

HOMICIDIVM i. n. [ miaifoni/a ] Plin. 18, 3 [...]

HOMICIDIARIVS a, um. Adi. Vt, Sanguis homicidiarius Auct. Paneg. ad Constantin. c. 4. Al. Homicidarius.

HVMANVS, HVMANITAS etc. Vid. infra s. l.

HOMOEOMERIA ae. f. [ o(moiome/reia ] Partium vel membrorum similitudo. Lucret. 1, 829 Hinc et Anaxagorae scrutemur homoeomeriam.

HOMOEOPROPHERON i. n. [ o(moiopro/feron ] Mart. Capell. 5 p. 167 [...]

HOMOEOPTOTON i. n. [ o(moio/ptwton ] est (inquit Aquila Romanus p. 19) Simile in casibus, Hoc ex eo nomen accepit: quod membra illa, id est cola, in eosdem casus cadunt; ad hunc modum, Huic igitur socios vestros criminanti, et ad bellum vos cohortanti, et omnibus modis vt in tumultu essetis, molienti. [...]

HOMOEOSIS eos. f. [ o(moi/wsis2 ] est figura sententiae, cum per similitudinem res praestantur. [...]

HOMOEOTELEVTON i. n. [ o(moiote/leuton ] Simile determinatione. [...]

HOMOGENEVS a, um. Adi. [ o(mogenh\s2 ] Eiusdem generis: frequens apud Philosophos. Contrarium Heterogeneus.

HOMOLE es. f. Mons est Magnesiae, siue Thraciae. Strab. 12. Virg. Aen. 7, 675.

HOMOLOIDES um. f. Nomen portarum Thebanarum vnius Stat. Theb. 7, 252 Per ingentes Homoloidas exeat Haemon.

HOMONYMIA ae. f. [ o(mwnumi/a ] Vna voce multum significat, Synonymia vero Multis vocibus idem testatur, vt explicat Fronto vetus Grammaticus. [...]

HOMOPLATAE vid. OMOPLATAE.

HOMOTONVS a, um. Adi. [ o(mo/tonos2 ] Aequalis tensionis, de neruis aequaliter tensis Vitruu. 1, 1. et 5, 4.

HOMOVSIVS a, um. Adi. [ o(moou/sios2 ] Consubstantialis. Hier. Epist. 1, 25. l. 6 C. de Summa Trin.


page 911, image: s0911

HONESTVS a, um. Adi. [ kalo\s2, semno\s2, ko/smios2 ] Honestus ab Honore dicitur, vt ab onere onustus, et modestus a modo. [...]

HONESTVM i. n. Vt, Nixa honesto virtus. Vid. NITOR. Respectus honesti Lucan. 8, 490. Complecti aliquid honesto Quinctil. 2, 4.

HONESTAS atis. f. [ to\ kalo\n, kalokagaqi/a ] Dignitas, decus, laus: cui contrarium est Turpitudo. [...]

HONESTITVDO inis. f. Idem quod Honestas, Antique dictum. [...]

HONESTE Adu. [ kalw=s2 ] dicitur Id honeste fieri, quod cum decoro et honesto fit. [...]

HONESTO āre. [ semnu/nw, kosme/w ] Honestum facere, honorem conciliare. [...]

HONESTAMENTVM i. n. [ ko/smhma ] Sen. Epist. 66 [...]


page 912, image: s0912

HONESTATVS a, um. Partic. Sallust. Catil. 35 Non dignos homines honore honestatos videbam. Vid. ibi cl. Wasse.

HONESTATIO onis. f. Apud Augustinum esse dicitur.

HONESTATOR oris. m. Apud eundem..

HONOR, vel oris. m. [ timh\ ] Generali significatione idem fere est, quod pulchritudo, virtutis in primis, in quantum ea agnoscitur, et iudiciis hominum, vel signis illorum et effectibus illustratur: tum ipsa illa signa, et quidquid est, quo illa iudicia declarantur, honoris appellatione continentur. [...]


page 914, image: s0914

HONORINVS i. m. Idem qui Honor Deus. Aug. de Ciu. Dei 4, 21 Deo Honorino commendare, vt honorarentur.

HONORARIVS a, um. Adi. [ timhtiko\s2 ] Quod ad honorem pertinet. [...]

HONORARIVM i. n. Donum, quod rectoribus prouinciae olim in prouincias aduenientibus honoris causa dabatur, non tanquam debitum exigebatur. [...]

HONORO āre. [ tima/w, ti/w ] Honoribus afficere. [...]

HONORANDVS a, um. Partic. Mors non monumentis, sed luctu publico honoranda Cic. Philipp. 9 c. 3. Honorande in Christo Hieron. Epist. 1, 17.

HONORATVS a, um. Adi. [ timw/menos2, e)/ntimos2, timou=xos2, geraro\s2 ] Qui in honore et pretio est apud aliquos. [...]

HONORATE Adu. [ timwme/nws2 ] Quod cum honore et dignitate factum est. [...]

HONORABILIS e. Adi. [ gerao\s2 ] Quod est honore dignum. [...]

HONORABILITER Adu. Honorabiliter sepelire Capitol.

page 915, image: s0915

Macrin. c. 5. Cassiodor. 2, 9 Cedere honorabiliter. Ammian. 29, 13 Honorabiliter colebatur.

HONORATIO onis. f. Fest. in Gradiuus, Corona graminea in re militari maximae est honorationis. Arnob. 7 Honorationis officium. Mart. Capel. 1 p. 4 Honorationis celsae affectatio.

HONORATOR oris. m. Apud Augustin...

HONOROSVS a, um. Adi. Plus quam Honoratus Isidor. Orig. 10 lit. H. vt gloriosus, etc.

HONORIFICVS a, um. Adi. [ ti/mios2 ] Quod honorem confert. [...]

HONORIFICE Adu. [ timi/ws2 ] Cic. Verr. 3, 166 [...]

HONORIFICENTIA ae. f. Vopisc. Aurel. 25 extr. Templum Soli posuit maiore honorificentia consecratum. Conf. Symmach. Epist. 6, 35 et 36.

HONORIFICO āre. Lactant. 2, 5 Suspiciet et honorificet communem parentem. Idem de Ira Dei c. vlt. et Instit. 7, 24. Gloss. Cyrill. Honorifico, [ doca/zw, timw=. Etiam in Cypriano obseruatum.

HONORIFICANS antis. Part. August. Epist. 119, 3.

HONORIFICATVS a, um. Part. Vulg. Interp. Sirac. 15, 2. et 1 Pet. 2, 4.

HONORIGER a, um. Adi. Tertull. de Virg. Veland. c. 10.

HONORIPETA ae. c. Qui honores captat, ambitiosus. [...]

HONORVS a, um. Adi. [ ti/mios2 ] Vt, Decorus, canorus. [...]

HONORIVS i. m. Viri proprium, apud Catullum: metuo, vt vere. Item, Imperator Rom. quem celebrat Claudianus.

HONORIADES ae. m. [ *(onwria/dhs2 ] Patronym. ab Honorio fecit Claudianus in eiusdem Epithalamio 341 [...]

HOP

HOPLITES ae. et idis. m. Plin. 35, 10 Picturae hoplitides armatae.

HOPLOMACHVS i. m. [ o(plomaxo\s2 ] Qui militaribus armis et scuto depugnat. [...]

HOR

HORA ae. f. [ w(/ra ] Tempus significat, h. e. quamcunque aeternitatis partem, qua aliquid maturum aut faciendum esse, aut solere fieri, indicamus. [...]


page 917, image: s0917

HORARIVS [1] a, um. Adi. Quod est vnius horae. Suet. in Domit. c. 3 Inter initia principatus, quotidie secretum sibi horarium sumere solebat, etc.

HORARIVM i. n. Horologium. Censor. de Die natali c. 23 P. Corn. Nasica Censor ex aqua fecit horarium, quod et ipsum ex consuetudine noscendi a sole horas, Solarium coeptum vocari.

HORALIS e. Adi. Idem quod Horarius. Fortun. Mart. 4,..

HORAEVM i. n. w(rai=on ] Mel aestiuum, ab Hora, nam Graeci omnes fructus aestiuos nominant [ w(rai=a: quoniam id tempus per excellentiam [ w(=ran vocant. [...]

HORARIVS [2] vid. HORA.

HORATIVS i. m. [ *(ora/tios2 ] Gentis Romanae nomen, quam Horatius ille Cocles Liu. 2, 10 [...]

HORCINVS vid. Orcinus, in ORCVS.

HORCONIA ae. f. Vitis in Campania. Plin. 14, 2.

HORCTVS a, um. Adi. Horctum et Forctum pro Bono dicebant veteres. Festus. Vid. et Voss. Etym.

HORDA ae. f. [ e)/gkuos2 bou=s. ] Vacca praegnans, vid. FORDA. Varro de R. R. 2, 5 Quae sterilis est vacca, taura appellatur: quae praegnans, horda. Ab eo

HORDICALIA orum. n. Dies in Fastis, nominantur: quod tunc hordae boues immolantur. Idem habet Festus.

HORDICIDIA [1] orum. n. Dies, quo grauidae hostiae immolabantur, Festus.

HORDEVM s. vt saepe inuenies, ORDEVM, i. n. [ kriqh\ ] Frugis genus notum. [...]

HORDEOLVS i. m. Apostema, nascens in extremitate palpebrae. Priscian. 1, 12 Hordeoli in palpebris. Add. Marcell. Emp. 8.


page 918, image: s0918

HORDEACEVS a, um. Adi. [ kri/qinos2 ] Quod ex hordeo factum est. [...]

HORDEARIVS a, um. Aliud Adi. Quod hordeo viuit. [...]

HORDEIVS a, um. Adi. Plaut. Cas. 2, 8, 57 Lolligunculae hordeae, i. Pulchrae et bonae.

HORDICIDIA [2] vid. HORDA.

HORESTION, s. i. n. Vini genus facticii. Plin. 14, 16.

HORIA ae. f. Nauicula piscatoria Non. 13, 3 et Festus. [...]

HORIOLA ae. f. eiusd. Dimin. Plaut. Trin. 4, 2, 100 Immo horiola aduecti sumus.

HORIOR iri. pro Hortor, ari. dixit Ennius. Et

HORITOR oris. m. pro Hortator, oris. Idem Ennius apud Diomed. p. 378.

HORIZON ontis. m. [ o(ri/zwn ] Circulus est, vel caeli terminus quodam circo designatus, qui e terra videtur, quem sibi vniuscuiusque circumscribit aspectus: fitque adeo maior vel minor, prout aliquis in excelso, plano, depressoue loco est constitutus. [...]

HORMESION i. n. Gemma ex igneo colore radians auro, portante secum in extremitatibus candidam lucem Plin. 37, 10.

HORMINVM i. n. [ o(/rminon ] Semine cumino simile est, caetero porro, dodrantali altitudine. [...]

HORMINODES ae. m. Gemma. Plin. 37, 10. Forte a similitudine Hormini.

HORNVS a, um. Adi. Quod ipsius anni esset, Veteres dicebant. [...]

HORNOTINVS a, um. Adi. [ e)/nos2 ] i. Huius, vel vnius anni. [...]

HOROLOGIVM i. n. [ w(rologei=on ] Quasi Horarum ratio. [...]

HOROLOGICVS a, um. Adi. Vasa Mart. Capella 6 p. 194.

HOROSCOPIVM i. n. Sidon. Ep. 4, 3.

HOROSCOPVS a, um. Adi. [ w(rosko/pos2 ] Dicitur Omne id, in quo horae notantur. [...]

HOROSCOPO āre. Manil. 3, 478 (Bentl. 296) Iam facile est, si quod quandoque horoscopet astrum Noscere.


page 919, image: s0919

HOROSCOPANS antis. Part. Firmic. 5, 1 Is erit ariete horoscopante semper in Cancro. Et alibi saepius.

HORREA, HORREARIVS, HORREATICVS vid. HORREVM.

HORREO ui, ere. [ fri/ttw, fri/zw ] Horrore perfundi et concuti. [...]

HORRENS entis. Partic. [ frikto\s2 ] Horrens leo: h. e. Formidabilis vel iubis horridus Virg. Aen. 9, 306. [...]

HORRENDVS a, um. Part. [ friktw/dhs2, frikte/os2, e)kpla/gos2 ] Vox horrenda Virg. Aen. 9, 112. [...]

HORRENDE Adu. Vulgata Sapient. 6, 5. et 17, 3.

HORRENTIA ae. f. Tertull....

HORRESCO ere. [ fri/ttw ] Horridum fieri, et vehementer timere, veluti quum quis intrinsecus algorem seu tremorem in se citari et crescere sentit pauore, stupore, aut febri inualescente, et huiusmodi. [...]

HORROR oris. m. [ fri/c, fri/kh ] Tremor proprie, quum totum corpus vel frigore, vel pauore, vel subita etiam laetitia, intremiscit, et succussatur. [...]

HORRIBILIS e. Adi. [ frikto\s2 ] Formidabile et timendum. [...]

HORRIBILITER Adu. August....

HORRIDVS a, um. Adi. [ frikw/dhs2 ] Hispidus, asper, cum

page 920, image: s0920

rigent, quae mollia esse debebant: vel qui horrorem efficit, terribilis. [...]

HORRIDE Adu. [ a)ko/smws2 ] h. e. Aspere et inculte. [...]

HORRIDITAS atis. f. [ fri/kh ] Ipse horror. Naeuius, Omnia mihi horriditati erant maximae.

HORRIDVLVS a, um. Adi. Dimin. [ u(po/tromos2 ] Pers. 1, 54 [...]

HORRIDIVSCVLE Adu. Augustin....

HORRICOMIS e. Adi. Qui pilis aut coma horridus est Canes horricomes Apul. 4 p. 151. Add. ib. 7 p. 192.

HORRIFER a, um. Adi. [ frikofo/ros2 ] Cic. Tusc. 1, 68 [...]

HORRIFICVS a, um. Adi. [ friko/qric ] Quod horrorem incutit. [...]

HORRIFICE Adu. Religiose. Lucret. 2, 609. et 4, 40.

HORRIFICO āre. [ frikopoie/w ] Vox Poetica: Horrorem incutere, vt ait Seruius. [...]

HORRIFICANS antis. Partic. Catull. 62, 270 Horrificans Zephyrus procliues incidat vndas.

HORRIFICALIS e. Adi. Acc. apud Non. 3, 231.

HORRIPILO āre. Horridiore, asperioreque pilo frutificare. [...]

HORRIPILATIO onis. f. Vulg. Ecclesiast. 27, 15.

HORRISONVS a, um. Adi. Quod cum horrore sonat, siue Quod horridum sonum emittit. [...]

HORREVM i. n. [ a)poqh/kh ] Locus s. aedificium frugibus asservandis destinatum. [...]

HORREA ae. f. Apud antiquos. [...]

HORREOLVM i. n. Dimin. Paruum horreum Valer. Max. 7, 1 de Gyge.

HORREARIVS i. m. Cui commissa est cura ac custodia horrei. Vlpian. in l. Cels. D. ad exhibend. Sed si nemo haeres sit, cum horreario agendum. et alibi. *)apoqhka/rios2 Gloss. Gr. Lat.

HORREATICVS a, um. Adi. Species L. 3 C. Theod. de Conditis in horr. publ.

HORSVM Adu. loci, Versus hunc locum. [...]


page 921, image: s0921

HORTA ae. f. Dea, qua iuuenum animi ad praeclaras actiones incitabantur. [...]

HORTENSIA gens Romana, vid. Fontaninus l. c. 1, 1, 5. e qua nobilis praeter caeteros

HORTENSIVS [1] i. m. [ *(orte/nsios2 ] Romanus orator, de quo Cic. de Clar. Orat. 301. Item Hortensius Poeta. Ouid. Trist. 2, 441 Nec minus Hortensi, nec sunt minus improba Serui Carmina.

HORTENSIANVS [1] a, um. Adi. Hortensiana eloquentia Valer. Max. 8, 8. [...]

HORTOR ari. Dep. [ parakale/w, parakeleu/omai, e)gkeleu/w ] Verbis et oratione, ac suadendo ad agendum impellere. [...]

HORTATIO onis. f. [ parake/leusis2 ] Cic. Q. Frat. 1, 1, 14 Ac iam hoc loco non hortatione, neque praeceptis, sed precibus tecum fraternis ago, etc.

HORTATVS ūs. m. [ parakeleusmo\s2 ] Idem quod Hortatio et monitio. [...]

HORTAMEN, inis. n. et HORTAMENTVM i. n. [ e)gke/leusma ] Idem. Liu. 10, 29 [...]

HORTATOR oris. m. [ paraklh/twr ] Qui hortatur et suadet, vt aliquid fiat. [...]

HORTATRIX icis. f. [ paraklhti\s2 ] Gloria hortatrix animosi lethi Stat. Theb. 9, 717.

HORTATIVVS a, um. Adi. [ paraklhtiko\s2 ] Quinctil. 5, 10 Haec ad hortatiuum genus maxime pertinent.

HORTVS quod saepe ORTVS scribitur, i. m. [ kh=pos2, para/deisos2 ] Hortus est siue in vrbibus atque oppidis, siue in villis, rurique locus, in quo arbores et olera oriuntur. [...]


page 922, image: s0922

HORTVLVS i. m. Dimin. Cic. de N. D. 1, 121 c. 43 [...]

HORTVLANVS i. m. Macrob. Saturn. 7, 3 [...]

HORTILIO onis. m. Custos horti. Isidor. in Gloss.

HORTENSIS e. Adi. [ khpai=os2 ] Quod ex horto est, siue in eo crescit. Plin. 19, 10 Morbos hortensia quoque sentiunt, sicut reliqua terrae sata. Idem 19, 5. Lira hortensis Colum. 9, 4, 4.

HORTENSIVS [2] a, um. Aliud Adi. [ khpeuto\s2 ] Plin. 22, 24. [...]

HORTENSIANVS [2] a, um. Adi. i. hortensis. Batis hortensiana Plin. 21, 15.

HORTVALIS e. Adi. Apul. de Herb. c. 74 et 80 et 99.

HORVS i. m. [ *wros2 ] Isidis filius, quem quum Isis amisisset, verita ne illi obueniret, quod Osiri patri acciderat, multum fleuit: sed eo inuento moerorem in laetitiam conuertit. [...]

HOS

HOSPES itis. c. [ ce/nos2 ] Hospites sunt tam qui in priuato alicuius hospitio sunt, quam qui in publico, quod diuersorium, stabulum, vel tabernam meritoriam appellamus, tam qui recipit, quam qui recipitur. [...]

HOSPITA [1] fem. sing. et neutr. plur. Adiectiue, Hospita auis Stat. [...]


page 923, image: s0923

HOSPITA [2] ae. f. [ kataluti\s2 ] Cic. Diu. Verr. 24 [...]

HOSPITIVM i. n. [ katagw/gion, ceniko\n ] Domus, quae gratis liberaliterque venienti hospiti patet. [...]

HOSPITIOLVM i. n. Dimin. Vlpian. in l. Si vero §. 1 D. de iis, qui deiecer. vel effud.

HOSPITALE is. n. [ cenw\n ] Domus accipiendis hospitibus destinata. [...]

HOSPITALIS e. Adi. [ ce/nios2, filo/cenos2, pro/cenos2 ] Quod est hospitis, siue Quod ad hospitem pertinet. [...]

HOSPITALITAS atis. f. [ filoceni/a, ceni/a ] Amicitia hospitio contracta, vel Animi propensio in hospitibus recipiendis. [...]

HOSPITALITER Adu. [ ceni/ws2 ] Liu. 1, 9 Inuitati hospitaliter per domos. Idem 6, 26 Moti extemplo Patres, vocari eos iam tum hospitaliter magis, quam hostiliter iussere.

HOSPITATOR oris. m. Apul. Met. 4 p. 145.

HOSPITACVLVM i. n. Vlpian. l. 5 §. 1 D. de his, qui effud.

HOSPITIVVS a, um. Adi. Spartian. in Adriano c. 12. vbi tamen Salmasius hanc vocem eliminat.

HOSPITICIDA ae. m. cenokto/nos2 Gloss. Gr. Lat.

HOSPITOR ari. Dep. [ ceni/zw, cenodoke/w, ceno/w ] Hospitio vti: Quid aliud voces animum quam Deum in humano corpore hospitantem Sen. Epist. 31. [...]

HOSTIA ae. f. [ qusi/a, i(erei=on ] Sacrificium animale, ipsumque adeo animal, quod sacrificii causa occiditur. [...]


page 924, image: s0924

HOSTIO [1] āre. Propitiare. Seru. ad Aen. 2, 156 [...]

HOSTIATVS a, um. Adi. [ qusiwto\s2 ] Hostiis, siue sacrificiis onustus. Plaut. Rud. 1, 5, 12 Ergo vos aequius erat candidatas venire, hostiatasque, etc.

HOSTICVS, HOSTILIS vid. HOSTIS.

HOSTIMENTVM [1] vid. in HOSTIO.

HOSTIO [2] ire. [ i)sa/zw ] Aequare, aequum reddere. [...]

HOSTIMENTVM [2] i. n. [ i)samoibh\ ] Aequamentum interpretatur Non. 1, 11. [...]

HOSTORIVM [1] i. n. [ i)sasth/rion ] Lignum aequatorium, baculus, quo modius et caeterae mensurae aequantur, et alio nomine Radius dicitur. Priscian. l. 6. Salmas. Exerc. Plin. c. 10.

HOSTILINA ae. f. Dea. Vid. HOSTIO, ire.

HOSTIS is. c. [ pole/mios2 ] Is, quīcum nobis bellum est, perduellis. [...]


page 925, image: s0925

HOSTILIS e. Adi. [ polemiko\s2 ] Quod pertinet ad hostem. [...]

HOSTILITER Adu. [ polemikw=s2 ] i. hostilem in modum. [...]

HOSTILITAS atis. f. [ e)xqodopi/a ] Seneca de Vita beata c. 32 Aduersus hostes inhumana crudelitas, aduersus suos etiam hostilitas est.

HOSTILIVS a, um. Adi. Vt, Lares hostilii apud Festum, quibus immolabant, quod ab his hostes arceri putabant. 2 Est gentis Romanae nomen, a Tullo, inde Hostilio.

HOSTICVS a, um. Adi. [ pole/mios2 ] Idem, quod Hostilis. [...]

HOSTICVM i. n. Terra hostilis. Liu. 8, 34 Sine commeatu vagi milites in pacato, in hostico errent. Add. Idem 6, 31. et 8, 38. Plin. Paneg. c. 29.

HOSTICOLVS a, um. Adi. Idem, quod Hosticus. [...]

HOSTICAPAX acis. Adi. Festus, Hostium captor.

HORTIFER era, erum. Adi. Hostilis. Manil. 1, 419 Hostiferum necdum sibi quemquam numina norunt.

HOSTIFICVS a, um. Adi. Accius apud Non. 8, 15.

HOSTIFICE Adu. Idem apud Non. 3, 303.

HOSTITOR, HOSTIVM vid. OSTIVM.

HOSTORIVM [2] vid sub HOSTIO, ire.

HOSTVS i. m. Mensura quaedam in re olearia, ab Hostio, quod ad aequales mensuras fieret. [...]

HVB et HVI

HVBER, HVBERO, HVBERTAS vid. VBER, etc.

HVC [2] vid. HIC.

HVDVM vid. SVDVM, et VDVS.

HVI [ babai\ ] Interiectio admirantis. Ter. Adelph. 3, 3, 8 [...]

HVIC, HVIVS, HVIVSCE vid. HIC.

HVIVSMODI [ toiou/tos2 ] Nomen compositum ex duobus obliquis, Huius et Modi, omn. gen. quasi Simile et eo modo fieri vel esse aliquid dicamus. [...]

HVIVSCEMODI Idem. Ex huiuscemodi principio Cic. Verr. 3 c. 82. Fecerat alia huiuscemodi Sallust. Catil. c. 15. Orationem huiuscemodi habuit Ibid. c. 20 sub init.

HVL et HVM

HVLCVS vid. VLCVS.

HVLVLA ae, vid. VLVLA.

HVLVLARE vid. VLVLO, as.

HVMANVS a, um. Adi. [ a)nqrw/peios2, a)nqrw/pinos2, fila/nqrwpos2 ] Denominatiuum ab Homo, mutata licet quantitate, cum prior in Homo breuis sit, prima in Humanus longa. [...]


page 926, image: s0926

HVMANITAS atis. f. [ a)nqrwpo/ths2 ] Proprie humanam naturam significat. [...]


page 928, image: s0928

HVMANE Adu. [ filanqrw/pws2 ] Benigne, mansuete, facile, leniter. [...]

HVMANITER Adu. [ a)nqrwpopa/qws2 ] Cic. Fam. 7, 1 [...]

HVMANITVS Adu. [ a)nqrwpi/nws2 ] Humano more. [...]

HVMATIO, HVMATVS vid. HVMVS.

HVMEO ere. [ note/w ] Ab Humore; Madidum esse. [...]

HVMESCO ere. [ note/omai ] Humidum fieri. Virgil. Georg. 3, 111 Humescunt spumis, flatuque sequentum. de equis. Poculis humescere Horat. Serm. 2, 6, 70. Ager humescit Pallad. 10, 10.

HVMESCENS entis. Partic. Plin. in Paneg. 73 Vidimus humescentes oculos tuos, demissumque gaudio vultum: tantumque sanguinis in ore, quantum in alieno pudoris.

HVMECTO āre. [ i)kma/zw, u(giai/nw ] Humidum et madidum reddere, aut humore adspergere. [...]

HVMECTATVS a, um. Partic. [ u(gianqei\s2 ] Sil. 8, 438 Statque humectata Vomano Adria. Desiccare humectata Veget. 1, 28.

HVMECTVS a, um. Adi. [ notisqei\s2 ] Humectatus, humidus. [...]

HVMIDVS a, um. Adi. [ u(gro\s2 ] Quod humorem inducit, vel humorem habet. [...]

HVMIDE Adu. Plaut. Most. 1, 2, 67 Haec tigna humide putent.

HVMIDO āre. Cels. 1, 3, 7 lemma est, De his, quae humidant et siccant: tum, Humidant autem corpus labor. At reliquae Editt. Humidum autem corpus efficit labor, etc. Morgagn. Ep. 3 in Cels.

HVMIDVLVS a, um. Adiect. Dimin. [ u(pono/tios2 ] Linum humidulum Ouid. de Arte Am. 3, 629. Comae Auson. Epigr. 106.

HVMIFER a, um. Adi. [ ghi+no\s2, xoi+ko\s2 ] Cic. de Diuin. 1, 15 c. 9 Naribus humiferum duxere ex aere succum. ex antiquo Poeta.

HVMIFICVS a, um. Adi. Idem, quod Humectans, humidum faciens. Plin. 2, 101 Glaciem refundat, cunctaque humifico spiritu laxet. de Luna.

HVMIFICO āre. Auson. Eidyll. 8, 12 Sementem notus humificet.

HVMEFACIO ere. Nebula maris dispersa humefacit, quidquid texerit Lactant. de Ira D. c. 20.

HVMEFACTVS a, um. Partic. Vitruu....


page 929, image: s0929

HVMIGO āre. Idem, quod Humectare. Vindicianus ad Valentinianum Imperatorem, Ad balnea mittitur, vt lauacro eius siccitas humigetur.

HVMIGATVS a, um. Partic. Apul. Florid. pr. Cespes libamine humigatus.

HVMIGATIO onis. f. In Fragm. Poet.

HVMERVS i. m. [ w)=mos2 ] Pars illa corporis humani, vbi brachia, collo, pectori, tergo iunguntur: proprie Armi quadrupedum sunt, Humeri hominum. [...]

HVMERVLVS i. m. Dimin. Vulgat. 1 Reg. 7, 30.

HVMERALE is. n. [ w)mi\s2 ] Paullus in l. Qui commeatus D. de re milit. Nam si tibiale vel humerale miles alienauit, castigari verberibus debet.

HVMEROSVS a, um. Adi. [ eu)ru/wmos2 ] Humerosus locus Colum. 3, 10, 5. vid. HVMERVS, n. 2.

HVMESCO, HVMIDVS, HVMIFER, HVMIFICVS vid. HVMEO.

HVMILIS e. Adi. [ tapeino\s2 ] proprie significat terrae propinquum; dicitur enim ab humo. [...]


page 930, image: s0930

HVMILITER Adu. [ tapeinw=s2 ] h. e. Demisse. [...]

HVMILITAS atis. f. [ tapeino/ths2 ] Contrarium est Altitudini. [...]

HVMILIO āre. Vox apud Scriptores Ecclesiasticos. Tertullian. Cyprian. Saluian. it. Ammian. 30, 10. Vid. Cellar. Cur. Post.

HVMILIATVS a, um. Partic. Vulg. 1 Reg. 21, 29.

HVMILIFICO āre. Tertull. de Poenit. c. 9.

HVMILIATIO onis. f. Tertullian. adu. Hermog. c. 7. et de Pat. c. 13.

HVMO [1] vid. HVMVS.


page 931, image: s0931

HVMOR oris. m. [ xumo\s2, noti\s2, i)kma\s2 ] Liquor, fluidum omne, in primis aqua. [...]

HVMOROSVS a, um. Adi. Humidus. Apul. de Herb. c. 51. Add. Th. Prisc. de Diaeta c. 12. C. Aurel. Acut. 2, 10, 66.

HVMVS i. f. [ gai=a, xou=s2, gh=, xqw\n ] Terra dicitur. [...]

HVMO [2] āre. [ qa/ptw ] Humo contegere, sepelire. [...]

HVMATVS a, um. Partic. Martial. 6, 28 Hoc sub marmore Glaucias humatus.

HVMATIO onis. f. [ tafh\ ] Sepulturae genus antiquissimum. Cic. Tusc. 1, 102 c. 43 Cuius hoc dicto admoneor, vt aliquid etiam de humatione et sepultura dicendum, existimem.

HVMATOR oris. m. [ qa/pths2 ] Lucan. 7, 799 Non illum Poenus humator Consulis, etc.

HVN

HVNNI orum. m. [ *(ou/nnoi ] Gens Scythica, et ferocissima prope Gothos. Vid. Amm. Marcell. 31 pr et Zonar. 16, 12.

HYA

HYACINTHVS i. m. [ *(ua/kinqos2 ] Puer dilectus Apollini: quem quum Apollo imprudens disco necasset, vertit in florem illius nominis: in quo duae literae inscriptae cernuntur [ ai: quae vox lugubris, hoc est dolentis interiectio est. [...]


page 932, image: s0932

HYACINTHINVS a, um. Adi. [ u(aki/nqinos2 ] Quod est coloris hyacinthi. Pers. 1, 32 Hic aliquis cui circum humeros hyacinthina laena, coenatoria vestis pretiosi coloris. Flos Catul. 59 (62) 93.

HYACINTHIA orum. n. Pl. [ *(uaki/nqia ] Festa. Ouid. Met. 10, 219 Celebrandaque more priorum Annua praelata redeunt Hyacinthia pompa.

HYACINTHIZONTES um. m. Pl. Smaragdi, hyacinthi colorem imitantes. Plin. 37, 5. Solin. c. 55.

HYADES vid. HYAS.

HYAENA ae. f. [ u(/aina ] Animal in Africa natum. [...]

HYAENIA, ae. f. et HYAENIVM i. n. Gemma in oculis hyaenae nascens. Vid. Plin. 37, 10. et Solin. c. 30.

HYALE es. f. Nympha, vna ex comitibus Dianae. Ouid. Met. 3, 172.

HYALOIDES is. n. Vitreus humor oculi. Cels. 7, 7, 13.

HYALVS i. m. [ u(/alos2, u(/elos2 ] Vitrum: sumitur pro Viridi colore. [...]

HYALINVS a, um. Adi. Vitreus, pellucidus, viridis: vt vel materiam notet, vel qualitatem. [...]

HYAMPOLIS is. f. Vrbs Phocidis prope Boeotiam Plin. 4, 7. Stat. Theb. 7, 345 Et valles, Lebadea, tuas et Hyampolin, etc.

HYAS [1] adis. f. [ *(ua\s2 ] Hyades, septem filiae Atlantis, et Pleiones s. Aethrae Oceanitidis, h. e. filiae Oceani: quae fratrem suum (qui Hyas dictus est) a leone vel apro necatum ita fleuerunt, vt a luctu consumtae sint, et ob pietatem in caelum translatae. [...]

HYAS [2] antis. m. [ *(/uas2 ] dictus est, qui Boeotiam gubernabat; a quo Hyantes, Boeotii dicti sunt, vt ait Strabo. 7 et 10. conf. Plin. 4, 7.

HYANTIVS, s. a, um. Adi. [ *(ua/ntios2 ] Boeotius: vt, de Actaeone Ouid. Met. 3, 146 [...]

HYANTIDES um. f. Pl. Musae, quae in Boeotiae monte Helicone habitasse finguntur.

HYB

HYBERNIA, melius HIBERNIA ae. f. [ *(iouerni/a ] Insula inter Septentrionem et Occidentem solem, dimidio minor quam Britannia, cui propinqua est. [...]

HYBERNICVS, melius HIBERNICVS a, um. Adi. [ *(iouerniko\s2 ] Mare Hibernicum: vid. Plin. 4, 16.

HYBERNVS [1], rectius HIBERNVS a, um. Adi. [ xeimerino\s2 ] ab Hieme deductum, quod ipsum nomen damus in HYEMS. [...]


page 933, image: s0933

HYBERNACVLVM, melius HIBERNACVLVM i. n. [ xeima/dion ] Idem, quod Hiberna, orum. [...]

HYBERNO, s. potius, are. [ e)gxeima/zw ] Stationem hieme facere. [...]

HYBLE, es; vel ae. f. [ *(/ubla ] Mons et regio Siciliae, in qua thymi et salicum copia. [...]

HYBLAEVS a, um. Adi. [ *(ublai=os2 ] Vt, Apes Hyblaeae, et Mel Hyblaeum. [...]

HYBRIS, idis; vel, ae. f. Sed al., vel videtur generale nomen omnium Ambigenarum, i. ex diversi generis parentibus ortorum. [...]

HYD

HYDASPES is. m. [ *(uda/sphs2 ] Fluuius Indiae, dictus ab Hydaspe, antiquissimo Medorum rege. [...]

HYDASPEVS a, um. Adi. Claudian. de Cons. Honor. 3, 4 [...]


page 934, image: s0934

HYDATIS idis. f. Apud Medicos vesicula, seu pustula aquam continens. 2 Gemma apud Mart. Capell. 1 p. 20 Posterior pars coronae hydatide, adamante et crystallo lapidibus alligabatur.

HYDRA vid. HYDRVS.

HYDRAGOGIA ae. f. Aquarum deductio. Varro apud Nonium 3, 114.

HYDRAGOGVS a, um. Adi. Aquam euacuans. Cael. Aurel. Tard. 3, 8, 119 Aquiduca medicamenta Graeci hydragoga vocauerunt. Apul. de Herb. 27 Chamaedaphne a Craecis hydragogos dicitur.

HYDRAGONOS i. m. Ex aqua genitus. Ita dicitur nymphaea Apul. Herb. c. 67.

HYDRARGYRVM i. n. [ u(dra/rguron ] Argentum viuum facticium. [...]

HYDRAVLAE arum. f. adferuntur ex Vitruu. 10, 10, vbi post rotas aquam haurientes addit, Eadem ratione etiam versantur hydraulae. [...]

HYDRAVLOS i. m. [ u(/draulos2 ] Machina, in qua aquae pondere impulsus in tibias aer sonos edit. [...]

HYDRAVLES, vel ae. m. Qui hydraulo canit. Vet. Gloss. Organarius. Coniungit cum Choraula Suet. Ner. c. 54.

HYDRAVLICVS a, um. Adiect. [ u(drauliko\s2 ] Plin. 7, 37 [...]

HYDREVS a, um. Adi. Aquatilis. Mart. Capell. 7 p. 237 Hydreo germine pullulare.

HYDREVM i. n. Aquatio, puteus. Solin. 67. Vid. Salm. in loc.

HYDREVMA atis. n. Idem. Plin. 6, 23.

HYDRIA ae. f. [ u(dri/a ] Vrna ad capiendam aquam. [...]

HYDRIVS i. m. Aquarius. Puer hydrius, i. Sidus Aquarii, siue Ganymedes Prudent. Apoth. 622.

HYDROCELE es. f. [ u(drokh/lh ] Vid. HERNIA. Martial. 12, 84 Tumidas in hydrocelas.

HYDROCELICVS a, um. Adi. [ u(drokhliko\s2 ] Qui hydrocele laborat. Plin. 30, 8 Hydrocelicis stelliones mire prodesse tradunt.

HYDROCEPHALOS i. m. Tumor capitis ex collecto nimio humore. Cels. 4, 1, 2 Vbi humor cutem inflat, eaque intumescit, et prementi digito cedit, u(droke/falon Graeci appellant.

HYDROCHOVS i. m. Aquarius. Catul. 65 extr. Proximus Hydrochoi fulgeret Oarion.

HYDROGARVM i. n. Liquaminis genus inter veterum cupedias apud Lamprid. in Heliog. c. 29. Garum eliquatum aqua affusa. Vid. Salmas. in loc.

HYDROGARATVS a, um. Adi. Cum hydrogaro factus. Apic. 2, 2.

HYDROGERON ontis. m. Alias Senecio, herba Apul. Herb. 75.

HYDROLAPATHVM i. n. [ u(drola/paqon ] Genus lapathi, quod in aqua nascitur. Plin. 20, 21.

HYDROMANTIA ae. f. Diuinationis genus per aquam. Plin. 37, 11. Isidor. 8, 9. Conf. Salmas. in Solin. p. 768.

HYDROMELI n. indecl. [ u(dro/meli ] Aqua mulsa, quae etiam Graecis Melicraton dicitur. [...]

HYDROMELVM i. n. Potio ex aqua et malis. Isidor. 20, 3.

HYDROMYLA ae. f. Mola aquaria, pro vitioso Hydraula, legunt apud Vitruuium 10, 10. Turneb. Aduers. 3, 7. et Salmas. ad Solin. p. 416.

HYDROPHOBIA ae. f. Morbus miserrimus, metus aquae, de quo Cels. 5, 27, 2 [...]

HYDROPHOBICVS a, um. Adi. Hydrophobica passio Cael. Aurel. Acut. 3, 8.

HYDROPHOBVS i. m. [ u(drofo/bos2 ] Qui aquam expauescit.

page 935, image: s0935

Plin. 29, 5 Est limus saliuae sub lingua rabiosi canis, qui datus in potu, fieri hydrophobos non patitur.

HYDROPHYLAX acir. m. Aquarum custos. l. 10 Cod. De Aquaeductu.

HYDROPS opis. m. [ u(/drwy ] Morbus, qui Latine Aqua intercus dicitur: quoniam sub cute aqua sit, qua venter turgescit. [...]

HYDROPICVS a, um. Adi. [ u(dropiko\s2 ] Qui hydrope laborat. [...]

HYDROPISIS is. f. [ u(drw/pisis2 ] Idem, quod hydrops. Plin. 20, 1 Sic et contra phthiriasim bibitur, et hydropises.

HYDROPISMVS i. m. quomodo fiat, vid. Cael. Aurel. Acut. 1, 14, 108 [...]

HYDROSELINVM i. n. Infructuosa rosmarini species, siue Apium siluestre Apul. de Herb. 79.

HYDRVS [1], i. m. et HYDRA ae. f. [ u(/dros2 ] Genus anguium in aqua degentium. [...]

HYDRINVS a, um. Adi. Vulnera Prudent. Perist. 10, 885 quae vetus serpens fecit.

HYDRVS [2] untis. f. [ *(udrou=s2 ] Vrbs in litore Adriatici maris, quae et Hydruntum dicitur in Calabria. Cic. Att. 15, 21. Lucan. 5, 375.

HYE

HYEMS, vel potius HIEMS emis. f. [ xeimw\n ] Tempus illud pluuiosum et frigidum, quod inter autumnum et ver intercedit. [...]


page 936, image: s0936

HYEMO, s. are. [ xeima/zw ] i. Hiemem siue frigus facere: eo modo dictum, quo Pluere legimus. [...]

HYEMATVS, vel a, um. Part. [ xeimasqei\s2 ] Plin. 9, 22 [...]

HYEMATIO, (HIEMATIO) onis. f. [ xeimasi/a ] Duratio, conseruatioque per hiemem est. Varr. de R. R. 3, 16, 34 Vt ne plus tertia pars eximatur mellis, reliquum hiemationi relinquatur.

HYEMALIS, s. e. Adi. [ xeime/rios2 ] Hibernus. [...]

HYEMALIA orum. n. Subi. castra. Illic hiemalia et aestiua disponere, vbi nihil tibi deerit Vopisc. Aurel. c. 11.

HYBERNVS [2], s. q. d. Hiemernus, separatim, vid. HYBERNVS.

HYG

HYGEA, vel ae. f. [ *(ugei/a ] Aesculapii filia, Dea sanitatis Plin. 35, 11. De eius simulacro Idem 34, 8. Martial. 11, 61 Quod sanare Criton, non quod Hygea potest.

HYGINVS i. m. Libertus Augusti a quo Romam aduectus praefuit Bibliothecae Palatinae. Vid. Gell. 1, 7 et 10. Suet. Ill. Gramm. c. 20. Qui hodie hoc nomine exstant libri, sunt recentiores etc.

HYGRA ae. f. Scribon. 37. 38 Collyrii genus, liquidum, vt ipsa vox docet, cuius ibi compositio traditur.

HYGREMPLASTRVM i. n. Emplastrum liquidum, non siccum: [ u(gro\s2, humidus, flexibilis, mollis, madidus. [...]

HYL

HYLA, siue ae. m. [ *(/ulas2 ] Comes Herculis, quem perdidit in finibus Ioniis iuxta Mysiam, nec vsquam potuit reperiri. [...]

HYLAX actis. m. Canis nomen apud Virg. Ecl. 6, 44. Graecum est, et latratorem significat, vt et

HYLACTOR oris. m. [ *(ula/ktwr ] Canis nomen. Ouid, Met. 3, 224? Et acutae vocis Hylactor.

HYLAEVS i. m. [ *(lai=os2 ] Centaurus a Pirithoo inuitatus ad nuptias, visa puella permotus est: et dum violentus ei esse conaretur, a Lapithis, qui simul nuptiis intererant, prohibitus est. [...]

HYLAS ae. m. Lacus Bithyniae, in quem Hylam Herculis delicias cecidisse credunt Solinus c. 54 pr. [...]

HYLE es. f. [ u(/lh ] Silua. Hyles autem nomine Atteius Philologus quendam variae eruditionis librum inscripsit, vt auctor est Suet. [...]

HYLES ae. m. Nomen virile est apud Ouid. Met. 12, 378.

HYLERNA ae. f. Locus Tiberi vicinus cum luco. Ouid. Fast. 6, 105.

HYLLVS i. m. Herculis ex Deianira filius: de quo Seneca in Herc. 984 Si vera pietas Hylle est quaerenda tibi, iam perime matrem.

HYLONOME es. f. Femina Centaura et biformis, quae mortus marito Cyllaro; gladio suo incubuit. Ouid. Met. 12, 405 etc.

HYM

HYMANTOPODES, potius HIMANTOPODES um. m. Populi loripedes in Aethiopia sunt, quibus serpendo ingredi natura est Plin. 5, 8. [...]


page 937, image: s0937

HYMELLA, melius HIMELLA ae. f. Fluuius apud Virg. Aen. 7, 714.

HYMEN enis. n. [ u(mh\n, e/nos2 ] Latinis idem est qui Hymenaeus, de quo statim, nuptiale numen, quod in sacris nuptialibus cum clamore inuocarent. [...]

HYMENAEVS i. m. [ *(umenai=os2 ] Aliquis nuptiarum praeses, siue homo siue Deus, de quo infinitae fere Grammaticorum narrationes. [...]


page 938, image: s0938

HYMERA, melius HIMERA ae. f. Fluuius, de quo Sil. 14, 233 Armauere suos, quo mergitur Hymera ponto.

HYMETTVS i. m. [ *(umhtto\s2 ] Mons Atticae clarissimus, semper florens, cuius mel Plin. 11, 13 [...]

HYMETTIVS a, um. Adi. [ *(umh/ttios2 ] Plin. 36, 3 [...]

HYMNVS i. m. [ u(/mnos2 ] Latine Canticum siue Laus dicitur. [...]

HYMNOLOGVS i. m. [ u(mnologo\s2 ] Firmicus 3, 6, 9 In nono loco sol ab horoscopo constitutus, templorum conditores facit, aut hymnologos, et qui deorum laudes decantent.

HYMNODICVS a, um. Adi. Firmic. Astr. 8, 25.

HYMNIDICVS a, um. Adi. Alcim. Carm. 178. Mar. Victor. adu. Arium 2. et Cassiodor. Prol. super Psalm.

HYMNIFICO āre. Hymnos canere. Apud Commodian. Instruct. 23.

HYMNISONVS a, um. Adi. Paullin. Nolan. Carm. 22, 199 Praecinat hymnisonis cantica sancta choris.

HYMNIFER a, um. Adi. [ u(mnofo/ros2 ] Vultus Orphei hymniferi Ouid. Met. 11, 58. qui versus tamen mendosus Heinsio videtur.

HYMNIO ire. Canere. Prudent. Perist. 1. s. Pass. Calagurr. v. 118 State nunc, hymnite, matres, pro receptis paruulis. quod Gl. Isid. interpretatur, Canite. Quidam MSS. Hymnistae.

HYMNARIVS i. m. Hoc nomine inscribitur liber hymnorum Prudent. ap. Barth. Adu. 35, 12. Hymnarium adscribitur Paullino a Gennadio de Script. Eccl.

HYO

HYOPHTHALMVS i. m. Oculus porci, Nomen herbae. Apul. c. 60.

HYOSCYAMVS i. m. [ u(osku/amos2 ] Herba, quae Faba porcina alias dicitur, Latinis Altercum, vt ait Scribonius Largus Compos. 181. Plin. 20, 17 Colligitur succus eius vt hyosciami. Add. Idem 25, 4.

HYOSCYAMINVS a, um. Adi. [ u(oskua/minos2 ] Hyoscyaminum oleum, quod ex hyoscyamo decoquitur Plin. 23, 4.

HYOSIRIS is. f. Herba intubo similis, sed minor, et tactu asperior: vulneribus contusa praeclare medetur Plin. 27, 10. sed scrib. Hyoseris.

HYP

HYPAEPA orum. n. [ *(/upaipa ] Vrbs, vt ait Strabo, quae occurrit a Tmolo monte ad Caystri campestria. [...]

HYPAETHRVS a, um. Adi. [ u(pai/qros2 ] et HYPAETHRVM, i. n. Dicitur quasi Sub aethere positum. [...]

HYPAGVM i. n. Nauale quoddam instrumentum. [...]

HYPALLAGE es. f. [ u(pallagh\ ] Figura, qua verba vel certe constructio verborum, immutatur. [...]


page 939, image: s0939

HYPAMPELVS i. f. Pergula ex vitibus. Inscr. apud Gruter. 711, 3.

HYPANIS is. m. [ *(/upanis2 ] Sarmatiae fluuius. [...]

HYPATE es. f. Summa chorda in fidibus, Vitruu. 5, 4.

HYPATOIDES is. f. Modulationis species tragicae. Mart. Capell. 9 p. 326.

HYPECOVM i. n. Herba in segetibus nascens. Plin. 27, 11.

HYPELATE es. f. Lauri genus. Idem 15, 30.

HYPENEMIVM Ouum. [ u(phne/mion w)o\n ] Irritum dicitur, ad verbum Subuentaneum. [...]

HYPER [ u(pe\r ] Praepositio Graeca: Latine Super.

HYPERASPISTES ae. m. [ u(peraspisth\s2 ] Latine Protector, propugnator, qui clipeo suo protegit aliquem, satelles, Hieron....

HYPERBASIS, is. f. siue i. n. [ u(pe/rbasis2, u(perbato\n ] Figura, de qua sic Quinctil. 8, 6 [...]

HYPERBOLE, es. s. ae. f. [ u(perbolh\ ] Iulius Ruffinianus, Hyperbole aliis schema, aliis tropus videtur: caeterum fit, quum excedit veritatem sententia. [...]

HYPERBOLICVS a, um. Adi. [ u(perboliko\s2 ] Hyperbolica instrumenta Sidon. Epist. 7, 2.

HYPERBOLICE Adu. Vid. Cic. ad Att. 5 vlt. 6, 2.

HYPERBOREI orum. m. [ *(uperbo/reoi ] Montes et Populi Scythiae: sic dicti, quod supra, id est vltra eos flat Boreas: vt ait Servius ad Virg. Ecl. 8, 27. [...]

HYPERCATALECTVM i. n. [ u(perkata/lhkton ] vel

HYPERCATALECTICVM i. n. [ u(perkatalhktiko\n ] Metrum dicitur, cui vna syllaba, vel duae superant. [...]


page 940, image: s0940

HYPERICON i. n. [ u(periko\n ] Herba. Plin. 26, 8 et 12.

HYPERIDES ae. m. [ *(uperi/dhs2 ] Atheniensis, vnus e decem oratoribus primis, ab Archia captus, et ad Antipatrum missus, necatusque lingua excisa. [...]

HYPERION onis. m. [ *(uperi/wn ] Aliis Solis pater; vt Cic. de N. D. 3, 54. [...]

HYPERIONIVS a, um. Adi. Currus Hyperionius Valer. Argon. 2, 34. Sil. 15, 214 Iamque Hyperionia lux septima lampade surgens. Add. Auien. Phaenom. 396.

HYPERMETER, siue a, um. [ u(pe/rmetros2 ] Versus epitheton abundantis Syllaba. [...]

HYPERMNESTRA ae. f. [ *(upermnh/strh ] Filia Danai, quae viro suo Lino, aut Lynceo pepercit. Qui postea interfecit Danaum. Vid. Ouid. Epist. 14, 1. Fabulam totam dedimus in Aegyptus.

HYPERTHYRVM, i. n. vel idis. f. Possis ex Plinio dicere Superliminare. [...]

HYPHEAR aris. n. Viscum, lingua Arcadum. Plin. 16, 30 et 44.

HYPHEN n. Indecl. [ u(fe\n ] Figura, cum duae partes orationis velut vna, aut coniunctim efferuntur. [...]

HYPNALIS, idis. f. s. n. Aspidis genus est: Aegypti indigenum, homines somno altissimo enecans, de quo illud Ouid. Met. 9, 693 [...]

HYPNOTICVS a, um. Adi. Somnum concilians. Th. Prisc. 2, 31 Hypnotica sufficienter conueniunt.

HYPNOTICE es. f. Herba soporifera. Apul. de Herb. c. 74.

HYPOBRYCHIVM i. n. Submersum, vel submersio potius. Tertull. de Idolol. c. 24 Irrespirabile deuoratis hypobrychium in Idololatria.

HYPOCAVSIS, is. f. vel i. n. [ u(po/kauston ] Locus in balneis ad sudandum, quod [ para\ to\ u(pokai/ein, hoc est a succendendo dicitur. [...]

HYPOCHOERIS idis. f. Genus oleris. Plin. 21, 15.

HYPOCHONDRIA orum. n. Pl. Partes, quae sub cartilaginibus pectoris iacent. Vtitur Th. Prisc. de Diaeta c. 10.

HYPOCHYSIS is. f. Suffusio oculorum. Cels. 6, 6, 35. Plin. 25, 12. Veget. Mulom. 2, 17.

HYPOCISTIS idis. f. Herba, quae ex cisti fruticis ramosi radicibus prosilit. [...]

HYPOCORIASIS is. f. Morbus iumentorum sub core, i. pupilla oculi. Veget. 2, 16.

HYPOCRISIS is. f. [ u(po/krisis2 ] Simulatio Latine dicitur. Alienae personae simulatio.

HYPOCRITA ae. m. Alienae personae simulator. Item Histrio. Vid. Torrent. ad Hor. Epist. 18, 44. Suet. in Ner. c. 24. Hypocrita est, vt videtur, doctor quidam actionis soenicae.

HYPOCYSTIS idis. f. Scribon. Larg. Compos. 85 Hypocystis est succus rosae siluaticae, quam caninam quidam vocant.

HYPODIACONVS i. m. Hieron. Ep. 1, 18 et 22. Gradu vno inferior Diacono, vt Hypodidascalus.

HYPODIDASCALVS i. m. [ u(podida/skalos2 ] Quasi tu Submagistrum dicas, s. doctoris vicarium. Cic. Fam. 9, 18 Sella tibi erit in ludo tanquam hypodidascalo proxima.

HYPODROMVS i. m. Clausum vndique deambulacrum, sub quo inceditur. Sidon. Epist. 2, 2 Longitudo tecta intrinsecus si non hypodromus saltem cryptoporticus vocitabitur.

HYPOGAESON, melius HYPOGEISSON i. n. [ u(po/geisson ] Herba sic dicta, quoniam suggrundiis fere nascitur. Plin. 25, 13.

HYPOGEVM i. n. [ u(po/geion ] Locus subterraneus. [...]

HYPOGLOSSA ae. f. Herba. Plin. 27, 11. Dioscor. est [ u(po/glwsson.

HYPOGLOSSION i. n. Herba. Apul. de Herb. c. 58.

HYPOLYSOS i. m. Herba, aliis Artemisia. Apul. de Herb. c. 10.

HYPOMELIS idis. f. Pomum, cuius dulcedo cum sapore acuto permista est apud Pallad. R. R. 13, 4, 1. [...]

HYPOMNEMA, atis. et HYPOMNEMATVM i. n. [ u(po/mnhma ] Interpretatio siue commentarius. [...]


page 941/942, image: s0941

HYPOMNEMATISMVS i. m. Res memoriae causa literis mandata: speciatim decreta quaedam Atheniensium Areopagitarum. Cic. Fam. 15, 1. et Att. 5, 11.

HYPOMNEMATOGRAPHVS i. m. Qui scribit commentarios. Cod. Theod. l. 12 tit. 1. Conf. Vales. ad Ammian. 28, 1. et l. 59 C. de Decurion.

HYPOMOCHLIVM i. n. Quod vecti subiicitur, in quo proprie motus peragitur. Vitruu. 10, 8.

HYPOPHLOMVS i. m. Genus mandragorae. Plin. 25, 13.

HYPOPHORA ae. f. Obiectio, figura rhetorica. Mart. Capell. 5 p. 185.

HYPOPIVM i. n. [ u(pw/pion ] Sugillatum, sugillatio, liuor. [...]

HYPOSTASIS is. f. Subsistentia, siue substantia. Aliquando accipitur a Graecis pro Persona.

HYPOTHECA ae. f. [ u(poqh/kh ] Graece dicitur quod Latine Pignus: teste Martiano 5 D. de pign. dicente, Inter pignus et hypothecam tantum nominis sonus differt. [...]

HYPOTHECARIVS a, um. Adi. Hypothecarius creditor Vlpian. in l. 1 §. Sciendum est autem D. de separat.

HYPOTHECO āre. Barbam suam alicui Guil. Tyr. 11. i. pignori opponere.

HYPOTHESIS is. f. [ u(po/qesis2 ] Materia, argumentum, genus quaestionis. [...]

HYPOTHETICVS a, um. Adi. Vt, Prologus hypotheticus. De Syllogismis hypotheticis, vid. Apul. de Syllog. Categ. p. 40. Isidor. 2, 28.

HYPOTHYRVM i. n. Ostii vacuum, s. lumen et cauitas Vitruu. 4, 6.

HYPOTRACHELIVM i. n. Pars colli infra ceruices. Deinde ad Columnas transfertur et de earum parte dicitur, quae sub astragalo arctatur. Vid. Vitruu. 3, 2. et Lex. Vitruu.

HYPOTRIMMA atis. n. Condimentum s. conditum stomachicum. [...]

HYPOZEVXIS is. f. [ u(po/zeucis2 ] Figura est Zeugmati contraria, vbi suum cuique clausulae redditur verbum. [...]

HYPSA ae. m. Fluuius Siciliae. Plin. 3, 8. Sil. 14, 227 Nec non qui potant Hypsamque, Alabinque sonoros, etc.

HYPSIPYLE es. f. [ *(uyipu/lh ] Filia Thoantis, regis Lemni: quae quum mulieres in Lemno viros omnes communi consilio necarent, ipsa patrem seruauit, et dimisit. [...]

HYPSIPYLEVS a, um. Adi. [ *(uyipu/leios2 ] Ouid. Fast. 3, 82 Pallada Cecropidae, Minoia Creta Dianam, Vulcanum tellus Hypsipylea colit. i. lemnus.

HYPSOMA atis. n. Altitudo. Tertull. ad Scap. c. 3 Positus in suo hypsomate.

HYRCANIA ae. f. [ *(urkani/a ] Regio Asiatica, magna ex parte plana, et praeclarissimis vrbibus adornata, dicta Hyrcania ab Hyrcana silua, quae Scythiae subiacet. [...]

HYRCANVS a, um. Adi. [ *(urkano\s2 ] Virg. Aen. 4, 367 [...]

HYRIE es. f. Boeotiae regio prope Aulidem cum oppido et lacu cognomine. Ouid. Met. 7, 372 Inde lacus Hyries videt et Cycneia Tempe.

HYRTACVS, i. m. a quo HYRTACIDES Virg. Aen. 9, 177. Vir fuit Troianus ex Ida monte, qui filium habuit Nisum, Aeneao comitem.

HYS

HYSGINVM i. n. u(/sginon ] Color similis coccineo: vnde Graeci vestes [ u(sginobafei=s2 appellant, hoc est hysgino tinctas. [...]

HYSITIVM vid. ISICIVM.

HYSSOPVS, i. f. et HYSSOPVM i. n. [ u(/sswpos2 ] Herba vulgo nota. [...]

HYSSOPITES ae. m. [ u(sswpi/ths2 ] Sed figurate Neutro iungitur: et est Vinum facticium ex hyssopo. Columel. 12, 35.

HYSTERICA Mulier, quae ab vtero strangulatur, seu quae vuluae strangulationi obnoxia est, u(ste/ra enim est vterus, vulua. [...]

HYSTEROLOGIA, ae. f. siue HYSTERON PROTERON [ u(sterologi/a ] Est Sententiae cum verbis ordo mutatus, vt ad illud Virg. Aen. 1, 115 [...]

HYSTRIX icis. f. [ u(/stric ] Animal ex herinaceorum genere. [...]

HYSTRICVLVS a, um. Dimin. Pilis vestitus. [...]