CAMENA Early Modern Latin Texts

[illustration:
IOHANNES MATTHIAS GESNERUS natus CICICCLXXXXI. moritur to paroneupoi*ein
- portrait of the author -]

NOVVS LINGVAE ET ERVDITIONIS ROMANAE THESAVRVS POST RO. STEPHANI ET ALIORVM NVPER ETIAM IN ANGLIA ERVDITISSIMORVM HOMINVM CVRAS DIGESTVS, LOCVPLETATVS, EMENDATVS ET GEORGIO II DEFENSORI FIDEI ET PACATORI ORBIS BIBLIOTHECAM ACADEMIAE SVAE GEORGIAE AVGVSTAE QVAE GOTTINGAE EST INVISENTI DEVOTI ANIMI PIETATE OBLATVS A. D. XXX. IVL. M D CC XXXXVIII. A IO. MATTHIA GESNERO ELOQ ET POES. P. P. O. ET ACAD. BIBLIOTHEC. CVM PRIVIL. SACR. CAES. MAIEST. AC SER. REG. POL. ET EL. SAX. LIPSIAE IMPENSIS CASP. FRITSCHII VIDVAE ET BERNH. CHR. BREITKOPFII M DCC XLIX.

COP

COPHINVS, i. m. [ ko/finos2 ] Vas rusticum vimine contextum, a leuitate dictum a Graecis, Priscianus Corbem interpretatur: Corbis, corbula, qualus Vet. Gloss. [...]

COPIA, ae. f. [ eu)pori/a ] Abundantia, certe tantum, quantum opus est. [...]

COPIS [1], e. pro Copioso, a veteribus dictum, vt annotat Nonius 2, 119 [...]

COPIOLA, ae. f. Dimin. [ dunami/dion ] Brut. Cic. Fam. 11, 13 Recurri ad meas copiolas: sic enim eas vere appellare possum: sunt enim extenuatissimae, et inopia rerum omnium pessime acceptae.

COPIOSVS, a, um. Adi. [ eu)/poros2 ] Abundans, diues. Cic. Verr. 1, 65 [...]

COPIARIVS, i. m. Dicitur, qui magistratibus praebenda, et eorum familiae praestabat, publice conducta ei, qui peregrinantes principes et magistratus sectabatur, vinum cibariaque vendens. [...]

COPONA, ae. f. [ kaphlei=on ] Taberna, inquit Festus, a Copiis dicta. Item ipsa Mulier, quae tabernae praeest. Est ergo Caupona.

COPREVS, i. m. COPREA, vel COPRIAS, ae. m. [ kopri/as2 ] Stercorarius, si verbum verbo reddere velis, i. vilis et contemtus, ridicularius s. scurra. [...]

COPROS, i. m. [ ko/pros2 ] Stercus. Non Hercules potest, qui Augiae agebat copron, Varro apud Non. 4, 22 ex emendat. Casauboni ad Sueton. Tiber. c. 61.

COPTOPLACENTA, ae. f. [ koptopla/kous2 ] Porcelli ex coptoplacentis facti Petron. c. 40. Catal. Pithoei de iudicio coci et pistoris, Nos facimus populo studiose coptoplacentas.

COPTVS, i. f. [ *ko/ptos2 ] Oppidum Thebaidis, commune Aegyptiorum et Arabum emporium, vergens ad mare rubrum. Iuuen. Sat. 15, 28 Gesta super calidae referemus moenia Copti.

COPVLA, ae. f. xei\r, a(lusi/dion me/los2, a)rqronxeiro\s2, xeira/lusis2, xeiro/desmos2 Gloss.] Significat vinculum. [...]

COPVLO, are. [ sumple/kw, sune/rgw ] Colligare, vincire, coniungere. [...]

COPVLATVS [1], a, um. Part. [ sumpeplegme/nos2 ] Cic. Verr. 4, 148 c. 66 [...]

COPVLATRIX, icis. f. Cras amorem copulatrix inter vmbras arborum Implicat, Peruigil. Ven. v. 5. Add. Ambros. Epist. 84. et Augustin. de Trin. 11, 9.

COPVLATIVVS, a, um. Adi. sumplektiko\s2, sunaptiko\s2 Vet. Gloss.] Fictum a Grammaticis; quod copulat, vel copulare potest: vnde Coniunctio copulatiua conf. Isid. 1, 11. Mart. Capell. 3 p. 70.

COPVLATE, Adu. [ sumplektikw=s2 ] Gell. 10, 24 Diequinti, pro aduerbio copulate dictum est. Add. 17, 7.

COQVO, xi, ctum, ere. [ e(/yw, e(ye/w, e(fqo/w, pepai/nw ] Cibos igne mollire, et esui accommodare. [...]

COCTVS, a, um. Partic. [ pepemme/nos2, e(yhto\s2 ] Vt, Paruo coctus Hor. Sat. 2, 2, 28. [...]

COCTIO, onis. f. [ pe/pansis2, e(/yhsis2 ] Coctionem facere, pro Concoquere et conficere cibum in ventriculo, quod vulgus Digerere vocat Plin. 20, 9.

COCTIVVS, a, um. Adi. [ te/ramos2 ] Quod facile vel coquitur, vel maturatur; vt, Plin. 15, 23 [...]

COCTILIS, e. Adi. [ e(/fqos2 ] Quod coquendo fit. Vt, Curt. 5, 1, 25 [...]

COCTILICIVS, a, um. Adi. Vt, Coctilicia taberna Iul. Capitol. in Pertinace c. 3 [...]

COCTIBILIS, e. Adi. [ eu)e/yhtos2 ] Quod facile coquitur. Plin. 16, 6 Glans fagea suem hilarem facit, carnem coctibilem ac leuem, et vtilem stomacho. Alii legunt Coquibilem.

COQVITO, are. Festus, Coquitare pro Coctitare, i. frequenter coquere, Plautus posuit. Sed cum hodie non inueniatur apud Plautum, de COQVINO videtur intelligendum.

COQVINARIVS, a, um. Adi. [ mageiriko\s2 ] Vt, Coquinaria vasa Plin. 33, 11. Coquinarium instrumentum, vid. COQVINATORIVS.

COQVINVS, a, um. Adi. Plautus Pseud. 3, 2, 1 Forum coquinum qui vocant, stulte vocant, Nam non coquinum est, verum furinum est forum.

COQVVS, vel COCVS, i. m. [ ma/geiros2 ] Qui cibos coquit et vendit. [...]

COQVA, ae. f. Plaut. Poen. 1, 2, 38 Coqua est haec quidem, -- scit muriatica, vt maceret.

COR

COR, cordis, n. [ kardi/a ] Nobilissima illa pars in corpore animalium, quae sanguinem dispensat et recipit. [...]

CORDATVS [1], a, um. Adi. [ nounexh\s2 ] Qui optimo corde praeditus est, id est, solers et sapiens: Cic. Tusc. 1, 18 [...]

CORDATE, Adu. [ nounexw=s2 ] Sapienter, prudenter. Plaut. Poen. 1, 1, 3 Quas tu sapienter, docte, et cordate, et cate mihi reddidisti certas, etc. Add. Mil. 4, 2, 96 Dicito docte et cordate.

CORDOLIVM, i. n. [ kardialgi/a ] Cordis dolor. Plaut. Cist. 1, 1, 67 At mihi cordolium est. Add. Id. Poen. 1, 2, 86. Apul. Met. 9 p. 226 Non vxori, non vlli familiarium cordolio (Zelotypia) patefacto.

CORA [1], ae. f. Latii oppidum. Sil. 8, 380 Quos Cora, quos spumans inimico Signia musto, etc.

CORA [2], ae. f. [ ko/rh ] Puellam apud Graecos significat, et pupillam oculi. Hinc Auson. Epist. 16, 59 Cuique vigiles luminum Vacare dignabunt corae.

CORACESIA, herba, qua et Callicia Pythagoras aquam glaciari tradit apud Plin. 24, 17 s. 99. Addit, apud alios earum mentionem se non inuenire.

CORALITICVS, Lapis in Asia reperitur, mensurae non vltra bina cubita, candore proximus ebori, et quadam similitudine, quem magni aestimari refert Plin. 36, 8 s. 13.

CORALIVM, CORALLVM, vel CVRALIVM, i. n. [ kora/llion, koura/lion ] Planta, an gemma, an vtrumque, maris, quae nomen hoc seruat vbique. [...]

CORALIVS, [ *kora/lios2 ] Phrygiae fluuius est, qui alio nomine Sangarius dicitur. Auctor Plin. 6, 1.

CORALLI, [ *kora/lloi ] Populi sunt Pontici, immanitate insignes. Ouid. ex Pont. 4, 2, 37 Hic mea cui recitem, flauis nisi scripta Corallis?

CORALLIS, Gemma est similis minio: gignitur in India et Syene. Auctor Plin. 37, 10 s. 56.

CORALLOACHATES, [ koraloaxa/ths2 ] Gemma est ex Achatae generibus, similis corallo, aureis guttis distinctae sic Hard. Plin. 37, 10 s. 56.

CORAM, [ e)nw/pion, a)/ntikrus2, e)/mprosqen ] In conspectu; praepositio Ablatiuo casui seruiens. [...]

CORAMBLE, es; vel CORAMBLA, ae. f. kora/mblh ] Herba, quae oculorum aciem retundit, et hebetem facit; ideoque dicta: nam [ ko/ra, pupillam significat; [ a)mblu\s2 vero retusum et hebes. [...]

CORBVLA, ae. f. Dimin. A Corbis, teste Varrone de L. L. 4, 31 p. 34, 12. [...]

CORBITA, ae. f. Festus, Corbitae dicuntur naues onerariae, quod in malo earum summo pro signo corbes solerent suspendi. [...]

CORBVLO, Dux Romani exercitus, cuius res feliciter Neronis auspiciis gestas narrat Tacitus. ¶ 2 De Athleta apud Iuuen. 3, 250. vid. CORBITA.

CORCHORVS, i. m. vel CORCHORON, i. n. [ ko/rxoros2 ] Herba vulgaris Plin. 25, 13 Anagallida aliqui corchoron vocant. Add. Id. 21, 32.

CORCYRA, ae. f. [ *ke/rkura ] Maris Adriatici insula inter Epirum et Calabriam sita, Alcinoi et Phaeacum memoria, tum et Vlyssis naufragio, et hortorum Alcinoi fama clarissima. [...]

CORCYRAEVS, a, um. Adi. *kerkurai=os2 ] Cic. Att. 6, 2 [ *eu)h/qeian Sempronii Rufi cognoui ex epistola Corcyraea. Bellum Corcyraeum Nep. 2, 2.

CORDAX, acis, m. [ o( ko/rdac ] Saltationis comicae genus apud Graecos, et Graeculos Romanos Petron. 52 [...]

CORDVBA, [ *kordu/bh ] Baeticae Hispaniae vrbs clarissima, vtriusque Senecae et Lucani patria. [...]

CORDVBENSIS, e. Adi. Plin. 3, 1 Conuentus Cordubensis. Conf. Hirt. Bell. Alex. c. 57.

CORDYLA, siue CORDYLLA, ae. f. [ kordu/lh ] Piscis minutus, qui Partus thynnorum dicitur. [...]

CORELLIVS, Eques Romanus, Ateste genitus, inseruit castaneam suomet ipsam surculo in Neapolitano agro. [...]

CORFINIVM, i. n. [ *korfi/nion ] Pelignorum metropolis. Silius 8, 522 Marrucina simul Frentanis aemula pubes Corfini populos, magnumque Teate trahebat, pro Corfinii.

CORFINIENSES, ium. m. pl. [ *korfinieu\s2 ] Pelignorum populi, quorum meminit Plin. 3, 12.

CORGO, apud antiquos pro Aduerbio, quod est Profecto, ponebatur, Festus. [...]

CORIAGO [1], inis. f. [ marasmo\s2 ] Morbus est, quo boues laborant, Columel. 6, 13, 2 [...]

CORIAGINOSVS, a, um. Adi. Coriagine laborans. Coriaginosi equi Veget. Mulom. 1, 38, 2. A vermibus Id. 1, 44, 1.

CORIAS, ae. f. Genus piscis. Plin. 32, 11 Corias siue Parianus, siue Sexitanus a patria Baetica, lacertorum minimi. Castigatiora exemplaria habent Colias, v. v.

CORINNA, ae. f. Thebana mulier Lyrica, a qua forte Ouidius puellam sibi amatam appellauit, v. g. Am. 2, 6, 48 [...]

CORINTHAS, adis. f. Herba, quae Menais alio nomine dicitur Plin. 24, 17.

CORINTHVS, i. f. [ *ko/rinqos2 ] Ephyre olim dicta, Achaiae caput, vt ait Florus 2, 16 [...]

CORINTHIVS, a, um. Adi. [ *kori/nqios2 ] Nihil nobilius aere Corinthio, de quo locus classicus est Plin. 34, 2 s. 3 [...]

CORINTHIACVS, a, um. Adi. [ *korinqiako\s2 ] Vt, Ouid. Met. 15, 507 Iamque Corinthiaci carpebam litora Ponti. Terrae Corinthiacae Idem Trist. 1, 9, 9.

CORINTHOTA, ae. f. [ *korinqw/th ] Promontorium Acarnaniae est, non longe ab Astaco vrbe, cuius meminit Strab. 10.

CORIOLANVS, i. m. [ *koriolano\s2 ] Cognomen C. Marcii, a Coriolis deuictis Liu. 2, 33. [...]

CORIS, is. f. Altera hyperici species, folio tamaricis, et sub ea nascitur, sed pinguioribus foliis et minus rubentibus, odorata, palmo altior, leniter suauis, aculeata. [...]

CORISCVS, Leue missile in modum sagittarum Virg. Aen. 10, 169 Coriscique leues humeris, et lethifer arcus. Sic Nonius 18, 31 Mercer. Corici. Verum apud Virgilium Coryti v. v.

CORIVM, i. n. [ sku/tos2, bu/rsa ] Proprie animalium est, praesertim eorum, quae crassiorem pellem habent, ac duriorem: sed deinde etiam ad aliarum rerum tegumenta tum naturalia, tum artificialia, refertur. [...]

CORIARIA, ae. f. Officina coriarii. Petron. c. 2 In coriaria habitare. Al. in Culina.

CORNE, Collis est suburbanus agri Tusculani, in quo lucus visitur antiqua religione Dianae sacratus a Latio, velut arte tonsili coma fagei nemoris. Auctor Plin. 16 vlt.

CORNELIA [1], Gens amplissima nobilissimaque, quam Scipionum, et Lentulorum, Sullarum, etc. magna nomina illustrant. [...]

CORNETA, ae. f. Locus inter viam sacram et macellum Varro de L. L. 4, 32 p. 35, 34.

CORNISCAE, arum. f. pl. Locus in quarta decima regione vrbis trans Tiberim erat, vt est apud P. Victorem. Festus, Corniscarum diuarum, cornicibus dicatus, quod in Iunonis tutela esse putabantur. [...]

CORNIX, icis. f. [ korw/nh ] Auis ex coruorum genere, gerrula, diuinatrix, de qua Plin. 10, 12. [...]

CORNICOR [2], ari. [ krw/zw ] Inepte garrire. Pers. Sat. 5, 12 Nescio quid tecum graue cornicaris inepte. Intra se nescio quid cornicantes Hier. Ep. 4 ad Rustic. Add. Priscian. 8 p. 828.

CORNV, n. [ ke/ras2 ] Decus illud et honor, idemque munimentum atque arma capitis in bubus, ceruis, capris, etc. a curuitate deriuat nomen Varro de L. L. 6, 3. [...]

CORNVS [1], ûs. m. et CORNVM, i. n. Idem quod Cornu. Varro de R. R. 3, 9, 14 [...]

CORNVCOPIA, ae. f. [ ke/ras2 a)malqei/as2 ] vel CORNV COPIAE potius diuisis vocibus: licet etiam Gronouiana editio Plaut. Pseud. 2, 3, 5 habeat, Nam haec (epistola) allata cornucopiae est. [...]

CORNESCO, ere. [ keratou=mai ] Durescere in cornua. Plin. 11, 49 Vrso quoque simul vt exspirauerit, cornescere aiunt genitalia.

CORNICVLVM, i. n. [ kerati/dion ] Dimin. a Cornu. Quaedam exstantium corniculorum minae protuberabant Solin. c. 57. (45 Salmas.) [...]

CORNICVLARIVS [2], i. m. Nomen e legionaria militia sumtum, vt ait Ascon. ad Cic. Verr. 1, 71 c. 28. [...]

CORNICVLANS, antis. Luna Solin. c. 45 (32.) Ammian. 20, 3 et 22, 14. i. cornicula habens.

CORNICVLATVS, Apul. de Deo Socr. pr. Luna corniculata. Add. Fulgent. Mythol. 1.

CORNIFRONS, ontis. Adi. Acornibus, quae frontes praeferunt. Ennius apud Non. 3, 3 Tu pascere cornifrontes armentas soles.

CORNIGER, era, erum. Adi. [ kerasfo/ros2 ] Qui cornua gerit. Plin. 11, 37 [...]

CORNIPES, edis. Adi. [ kerato/pous2 ] Quod pedes corneos, i. dura vngula munitos habet, veluti Equus et Capra. [...]

CORNVARIVS, i. m. Memoratur l. vlt. ff. de iure immunit. inter homines militares, Tubarii, Cornuarii, Arcuarii, etc. Videntur igitur, qui cornua elaborant, vel ad arcus, vel ad inflanduni.

CORNVPETO, verbum itidem in Glossis legitur, sed hoc quidem diuisim scribi debet. Add. Vulg. Exod. 21, 29.

CORNEOLVS [2], Dimin. Cic. de Nat. Deor. 2, 144 c. 57 de auribus loquens, Sed duros et quasi corneolos habent introitus, multisque cum flexibus: quod his naturis relatus amplificatur sonus. [...]

CORNVS [2], ûs vel i. f. it. CORNVM, i. n. [ krane/a ] Arbor, ramos habens duritie et rigiditate cornibus similes: fructum circa solstitia reddit, primo candidum, postea sanguineum Plin. 16, 26. [...]

CORNVM, i. n. [ kra/neion ] Fructus corni. Autumnalia corna Ouid. Met. 8, 664. Lapidosa Virg. Aen. 3, 650. Rubicunda Hor. Epist. 1, 17, 9. Siluestria Idem Serm. 2, 2, 57.

CORNEVS [2], a, um. Adi. [ krane/i+nos2 ] Quod est ex corno. Plaut... Duram ac corneam virgam. Cornea pyxis Plin. 21, 20. Venabula Ouid. Epist. 4, 83. Virgulta Virg. Aen. 3, 22.

CORNETVM, i. n. Locus vbi sunt frequentes corni: sicut a Pino, Pinetum. [...]

CORNIFER, era, erum. Adi. Qui cornos fert; vt, Rami corniferi laudatur Claud. de Rapt. Proserp. 1, 204. Sed recte al. Coniferi.

COROEBVS, i. m. [ *ko/roibos2 ] Atheniensis, qui primus figlinam invenit. [...]

CORONA, ae. f. [ ste/fanos2 ] Sollemne et vsitatum antiquis magis quam nostris ornamentum capitis, de quo classicus locus Plin. 21 pr. Sed nos non antiquitates coronarum tractamus, de quibus totis libris actum; verum nominis vsum declaramus. [...]

COROLLA [2], ae. f. Dimin. [ stefa/nion ] Festus, Corollam noua nupta de floribus, verbenis, herbisque a se lectis sub amiculo ferebat. [...]

COROLLARIVM, i. n. [ e)pifora\ ] Auctore Varr. de L. L. 5, 36 p. 42, 2 significat id, quod additum est praeterquam quod debitum, tanquam auctarium quoddam, et id, quod supra mensuram vel pondus iustum adiicitur. [...]

CORONO, are. [ stefano/w ] Coronam imponere, corona ornare. Plin. 15, 4 [...]

CORONANS, antis. Partic. [ stefanw=n ] Hor. Carm. 3, 23, 15 Paruos coronantem marino Rore deos, fragilique myrto. Mercurii et Veneris stellae solem ipsum vti centrum itineribus coronantes Vitruu. 9, 4.

CORONATVS, a, um. Part. [ e)stefanwme/nos2 ] Vt, Amantes coronati Propert. 3, 3, 47. [...]

CORONARIVS [1], i. m. vel CORONARIA, ae. f. stefano/plokos2 Vet. Gloss.] Qui coronas conficit. [...]

CORONARIVS [2], a, um. Adi. [ stefanwmatiko\s2 ] Quod ad coronas attinet vt, Aurum coronarium, quod proprie est aurum, quod aurearum coronarum loco offerri Imperatoribus solebat. [...]

CORONAMEN, inis. n. Apul. Miles. 11 p. 261. Mulieres verno florentes coronamine, i. coronis.

CORONAMENTVM, i. n. [ stefa/nwma ] Violae, rosae et alii flores, quibus corollae fiunt, et serta nectuntur. [...]

CORONEOLA, Genus rosae est, e caule maluaceo, folia oleae habente, autumnalis Plin. 21, 4.

CORONIS [1], idis. f. [ *korwni\s2 ] Nympha Thessalica Leucippi Lacedaemonii filia, ex Apolline concepit Aesculapium. [...]

CORONIDES, ae. m. Aesculapius. Ouid. Fast. 6, 746 Nulla Coronides causa doloris erit.

CORONIS [2], idis. f. [ korwni\s2 ] Quidquid sit apud Graecos, certe Martiali 10, 1 illud significat, quod accedit absolute operi: verba sunt, Si nimius videor, seraque coronide longus Esse liber: legito pauca, libellus ero. [...]

CORONO PVS, odis. m. [ korwno/pous2 ] Quasi tu cornicis pedem dicas. Oblonga herba est cum sissuris. seritur interim: quoniam radix caeliacis praeclare facit in cinere tosta. Plin. 22, 19. Add. Plin. 21, 16.

COROPHIVM, [ koro/fion ] Piscis de genere Cancrorum Plin. 32, 11. Dalec. Corophya, Hard. fluctuat inter Coluthia et Corythia etc.

CORPVS, oris. n. [ sw=ma, xrw\s2 ] Latissimae significationis nomen, quod vel quidquid sensu tangi aut comprehendi potest indicet; vel quidquid pluribus rebus constare et vnitum esse intelligitur; vel machinam illam, cui spiritus rector s. anima adiuncta sit. [...]

CORPVLENTVS, a, um. Adi. [ eu)/sarkos2 ] Obesi corporis homo, Ennius pro magnis dixit. [...]

CORPVLENTIA, ae. f. [ eu)sarki/a ] Carnositatem significat. Plin. 11, 53 Somno concoquere, corpulentiae, quam firmitati vtilius. Add. Solin. c. 40.

CORPORALIS, e. Adi. [ swmatiko\s2 ] Vt, Corporalia bona Gell. 18, 1 i. Corporis contra Quinctil. 5, 10 Incorporale. [...]

CORPORALITER, Adu. Vlpian. l. 1 D. quod legatorum, Si quis ex mortis causa donatione possideat, vtique cessabit hoc interdictum: quia portio legis Falcidiae apud heredem ipso iure remanet, etsi corporaliter res in solidum translatae sunt. [...]

CORPORO, are, secundum Non. 1, 73 est interficere, et quasi corpus solum sine anima relinquere (facere vt nihil sit homo, quam corpus, id est cadauer) Ennius Andromeda, Corpus contemplatur vnde corporaret vulnere. [...]

CORPORATVS, a, um. Part. [ swmatwqei\s2 ] Cic. de Vniuers. 4 c. 2 de mundo, Quandoquidem cernitur, et tangitur, et est vndique corporatus. [...]

CORPORATVRA, ae. f. [ swma/twsis2 ] Columel. 6, 2 fin. Humilis enim et modica corporatura pecoris operarii debet esse, neruisque et musculis robusta, non adipibus obesa. [...]

CORPORATIVVS, a, um. Adi. Cael. Aurel. Tard. 1, 6 Corporatiua adiutoria, i. corroborantia, vt Ammannus explicat

CORPOROSVS, a, um. Adi. [ eu)/swmos2, corpulentus] Gloss. Gr. Lat. Cael. Aurel. Acut. 13, 17 Corporosa inductura, i. magnae molis.

CORPORECVSTOS, Inscript. apud Grut. p. 600 n. 12 BASSVS NERONIS CAESARIS CORPORECVSTOS Add. ib. n. 13.

CORRIDEO, risi, ere. [ suggela/w ] Simul ridere. Lucret. 4, 81 Omnia corrident concepta luce diei. Add. Augustin. Conf. 4, 8.

CORRIGIA, ae. f. [ i(ma\s2 ] A Corrigo deductum nomen esse videtur, quia sic vocatur lorum, quo calceamentum adstringitur ad pedem. [...]

CORRIGO, rexi, rectum, ere. [ diorqo/w, katorqo/w, eu)qu/nw ] Ex Con, et Rego; significat tortuosum vel inclinatum dirigere, s. rectum facere. [...]

CORRECTIO, onis. f. [ dio/rqwsis2, kato/rqwsis2 ] Cic. de Fin. 4, 21 c. 9 [...]

CORRIPIO, ripui, reptum, ere. [ e)pilamba/nomai ] Ex Con et Rapio; significat vna, vno impetu Rapere, siue capere celeriter. [...]

CORREPTVS [2], a, um. Partic. [ e)pilhfqei\s2 ] Pseudo-Cic. anteq. iret in exil. 17 [...]

CORREPTE, Adu. Charis. 1 Tergum, dorsum est: et declinatur sic, hoc tergum, tergi, tergo; pluraliter, haec terga, horum tergorum producte. [...]

CORREPTOR, oris. m. [ paideuth\s2 ] Senec. de Ira 2, 10 Placidus itaque sapiens, et aequus erroribus, non hostis, sed correptor peccantium. [...]

CORREPTORIVS, a, um. Adi. Literis correptoriis aliquem admonere Interpr. Irenaei 4, 3.

CORRIVVS, i. m. Corriuos, pro vulgato corrugos ap. Plin. 33, 4 leg. Dalechamp. vid. CORRVGVS.

CORRIVALES, m. pl. [ a)nterastai\ ] Qui eandem amicam habent: vel quod ad eundem riuum accedere videantur: vel, quod inuicem contendant, vt fere, qui ex eodem riuo haustum petunt. [...]

CORROBORO, are. [ katisxu/w, krataio/w ] Robustum et fortem reddere. [...]

CORROBORATVS, a, um. Partic. [ katisxuqei\s2 ] Cic. pro Cael. 41 c. 17 [...]

CORROBORAMENTVM, i. n. Lactant. 3, 12 Labores et miseriae sunt exercitia et corroboramenta virtutis.

CORROSIVVS, a, um. Adi. Quod habet vim corrodendi. Sen. Nat. Quaest. 7, 26 Corrosiua medicamenta.

CORRVGIS, e. Adi. Si chlamys aurato multum sub tegmine clusa, Corrugesque sinus gemmatus baltheus arctet Nexibus Nemesian. Cyneg. 92. i. sinus rugis et plicis vestimenti constans.

CORRVGVS, [ sunoxe/teusis2 ] quid significet, declarat Plinius 33, 4 [...]

CORRVMPO, rupi, ruptum, ere. [ fqei/rw, diafqei/rw, streu/gw ] Totum rumpere, vitiare, tam ad animum, quam ad corpus refertur. [...]

CORRVPTVS, a, um. Partic. [ diefqarme/nos2 ] Vt, Corruptum iudicium Cic. pro Cluent. saepissime. [...]

CORRVPTRIX, icis. f. [ diafqarti\s2 ] Cic. Q. Fratr. 1, 1, 6 Tam deprauatis moribus, tam corruptrice prouincia. Morum corruptrix licentia Ammian. 25, 10.

CORRVPTIO, onis. f. [ diafqora\ ] Cic. Tusc. 4, 29 c. 13 Morbum appellant totius corporis corruptionem.

CORRVPTIBILITAS, atis. f. Tertull. adu. Marc. 2, 16 Substantiae humanae corruptibilitas.

CORRVPTIVVS, a, um. Adi. [ fqarto\s2 ] Idem, quod Corruptibilis. Tertull. de Resurr. Carn. 51 Oportet corruptiuum istud induere incorruptionem, etc.

CORRVPTORIVS, a, um. Adi. Idem. Vt, Corruptoria conditio Tertullian. aduers. Marc. 2, 16. Sensus corruptorii Idem l. c.

CORRVO, vel CONRVO, rui, rutum, ere. [ katapi/ptw ] Omnibus partibus suis, vel simul cum aliis ruere. [...]

CORSA, ae. f. Est Tempus, pars capitis, quam ko/rshn Graeci vocant. [...]

CORSI, orum. m. pl. [ *ko/rsoi ] Populi Sardiniae, quorum meminit Plin. 3, 7 s. 13.

CORSICVS, a, um. Adi. [ *kurnai=os2 ] Vt, apis Corsica Ouid. Amor. 1, 12, 10. [...]

CORSOIDES, is. m. [ *korsoi/dhs2 ] Lapis canitiei hominis similis Plin. 37, 10.

CORTEX, icis. m. et f. [ floio\s2, kelufo\s2, le/pos2 ] Veluti Corium et crusta quaedam, praecipue arborum et plantarum, qua veluti cute conteguntur, et communiuntur aduersus aeris externi iniurias. [...]

CORTICVLA, ae. f. Dimin. [ floia/rion ] Columel. 12, 47 Tum resolutis corticulis eximimus eam. Et c. 50 Postea resolutis corticulis emolliri debebunt. Vtrobique loquitur de oliuis.

CORTICATVS, a, um. Adi. [ floiodwto\s2 ] Quod corticem habet. Col. 12, 23 Pix corticata appellatur, qua vtuntur ad condituras Allobroges. Add. Pallad. 4, 1.

CORTICEVS, a, um. Adi. Vt, Pilae corticeae Varro R. R. 1, 40, 1 vocantur galbuli cupressorum. [...]

CORTICATA, ae. f. Insula praecipui nominis in citeriore Hispania, vt refert Plin. 4, 20.

CORTINA [1], ae. f. in libris quibusdam scribitur, quae Gortyna est, vbi vid. Sic et CORTINIVS, vid. GORTYNIVS.

CORTINA [2], ae. f. [ tri/pous2 ] Vas rotundum, ad calefaciendas aquas, et vina decoquenda, et reliquos villae vsus. [...]

CORTINVLA, ae. f. Dimin. Ammian. p. 29, 1 p. 601 Gron. Cortinulis pensilem annulum librans. Locusperquam obscurus de caerimonia magica.

CORTINALE, is. n. [ tripodei=on ] Locus, in quo sunt cortinae, hoc est vasa, quibus sapa decoquitur. [...]

CORTVMIO, onis. f. Vocabulum disciplinae auguralis, quod ex formula templi capiendi, cum posuisset Varro de L. L. 6, 2 p. 67, 8 ita explicat, Addunt Cortumionem, quae dicitur a cordis visu.

CORVNCANVS, i. m. [ *korougkano\s2 ] T. Iunius Coruncanus primus de plebe Pontifex Max. factus, teste Cic. de Orat. 3 c. 33 quem alias etiam laudat, et Brut. c. 13 longe plurimum ingenio valuisse ait. [...]

CORVS, vel CAVRVS, i. m. [ *)arge/sths2 ] Ventus, vt ait Plin. 2, 47 ab occasu solstitiali flans. [...]

CORVSCANS, antis. Partic. Vt, Clipeus coruscans Claud. de Cons. Hon. 3, 29.

CORVSCAMEN, inis. n. Idem. Apul. de Deo Socrat. p. 43 Rapidissimo coruscamine lumen candidum intermicare.

CORVINVS [2], a, um. Adi. [ kora/kinos2 ] Coruina nigredo Apul. lib. 2 de Asin. Aur. p. 118. [...]

CORVITO, are. Coruorum more celeriter capite innuere, vel cibi capiendi causa caput versus mensam subinde demittere. [...]

CORVITORES, legit, pro vulgato Corbitores, et interpretatur saltatores vel cernuatores.

CORYBAS, antis. m. [ *koru/bas2 ] Iasonis, seu Iasionis, vel Iasii, et Cybeles filius, a quo cum sacra matris deorum in Asiam intulisset, furiosi illius sacerdotes reliqui, vt illius successores, Corybantes dicti sunt. [...]

CORYBANTIO, are. korubantia [note of the transcriber: in the print: kurubantia ] ] Hoc verbum Rutgersius V. L. 6, 7 et Harduinus restituere Plinio 11, 37 s. 54 [...]

CORYCVS [1], i. m. [ kw/rukos2, ko/rukos2 ] Graecis saccus est, speciatim ille, quem suspendi iubebant medici, acinis, farina, arena pro diuersis viribus eorum, quibus destinabatur, impletum, vt illo impellendo excipiendoque exercerentur, qui opus haberent. [...]

CORYCOMACHIA, apud Caelium Aurel. Tard. 5, 11, 134: pro quo vitiose legitur Choricomachia: estque illud ipsum exercitationis genus in Coryco, quod leuiter descriptum dedimus.

CORYCEVM, putamus cum Turnebo restituendum Vitruuio 5, 11 pro Coriceo v. v. locum Corycomachiae destinatum.

CORYCVS [2], i. m. [ *kw/rukos2 ] Mons est Ioniae praecelsus, ac portuosus, atque ob id piratarum insidiis opportunus: quos ab eo monte Corycaeos vocabant. [...]

CORYCIDES, appellatae sunt Musae a colle, vel antro potius Corycio in Parnasso Delphis proximo, cuius meminit et Laertius in vita Pherecydis, et Apollonii Rhodii expositores, qui nuncupatum illud aiunt a Nympha Corycia, cuius et Apollinis Lycoreus filius fuit, a quo Delphici incolae Lycores nuncupati sunt. [...]

CORYDALVS, i. m. [ korudalo\s2 ] Seruius in Virgilii Ecl. 2, 1 CORYDON fictum nomen est ab aue, quae Corydalus dicitur. Sunt qui Alaudam interpretentur. Nempe

CORYLVS, vel CORVLVS, i. f. [ h(raklewtikh\ karu/a, pontikh\ karu/a ] Nucis minoris species, quae et Auellana dicitur. [...]

CORYLETVM, s. CORVLETVM, i. n. [ tw=n karuw=n plh=qos2 ] Locus vbi coryli nascuntur. Ouid. Fast. 2, 587 Illa modo in siluis inter coryleta iacebat, etc.

CORYMBVS, i. m. [ ko/rumbos2 ] Racemus s. globus florum, speciatim hederae, quo coronabatur Bacchus. [...]

CORYMBIA, ae. f. Ferulae genus, cuius racemus, i. Corymbus decoctus, muriaque et melle conditur. [...]

CORYMBIATVS, a, um. Adi. Instar corymbi vel Corymbii, quod posterius analogia postulat. Treb. Pollio Claud. 17 Discus corymbiatus argenteus. Vid. ibi Salmas. p. 399 sq. Hack.

CORYMBITES, ae. m. korumbi/ths2 ] Tithymali species, alias [ platu/fullos2 vocata, a foliorum latitudine. Pisces necat, aluum solvit radice, vel foliis, vel succo Plin. 26, 8 s. 44.

CORYMBIFER, a, um. Adi. [ korumbofo/ros2 ] Qui corymbos siue hederae racemos fert. Ouid. Fast. 1, 393 Festa corymbiferi celebrabat Graecia Bacchi.

CORYPHAEVS, i. m. [ korufai=os2 ] Est Cuiusque ordinis caput et praecipuus. [...]

CORYPHASIA, ae. f. Minerua, appellata est a Coryphasio promontorio, in quo Pylos vrbs condita fuit, vt Pausan. tradit. [...]

CORYTHVS, i. m. [ *ko/ruqos2 ] Oppidum Tusciae, prope Aretium, in paruo colle eiusdem nominis situm, a Corytho rege ita appellatum. [...]

CORYTVS, i. m. gwruto\s2, sgwruto\s2, sgw/rdion, qh/kh dermati/nh belw=n Gloss. ap. Reines. Inscript. p. 106. ] [...]

CORYZA, ae. f. [ ko/ruza ] Corruptae naturae defluxio, nares obturans, et vocem obtundens, quam Latini Grauedinem appellant. [...]

COS

COS [2], cotis. f. [ a)ko/nh ] Dicitur Plurali numero, vt Cautes, saxum asperum atque abruptum: Singulari Lapis, quo cultri acuuntur. [...]

COTICVLA [1], ae. f. Dimin. [ ba/sanos2 ] Restringit fere significatum primitiui: non enim est, quantum exemplis constat, Parua cos: sed Lapis, quo fit auri vel argenti experimentum. [...]

COSCINOMANTIA, ae. f. Diuinatio, quae per cribrum fit. Augustin. T. 5 p. 426.

COSMOGRAPHVS, i. m. [ kosmo/grafos2 ] Descriptor mundi; Mess. Coruin. p. 1 Totus terrarum ambitus ab Historicis et Cosmographis trifarie diuiditur.

COSMOTORYNE, [ kosmotoru/nh ] Eleganti nomine Varronis Satyra quaedam inscribebatur, [ peri\ fqora=s2 ko/smou. [...]

COSMVS [1], i. m. [ ko/smos2 ] Latine dicitur Ornatus, quo nomine vocatus est Mundus. [...]

COSMICVS, a, um. Adi. [ kosmiko\s2 ] i. Mundanus, Ciuis mundi. Martial. 7, 40 Cosmicos esse tibi Semproni Tucca videris: Cosmica Semproni tam mala quam bona sunt.

COSMVS [2], i. m. [ *ko/smos2 ] Vnguentarius optimus. Iuuenalis 8, 86 Et Cosini mergatur aheno. Martial. 11, 9 Quod Cosmi redolent alabastra, focique deorum. Hinc

COSMIANVM [2], i. n. Vnguentum magni pretii: sic dictum a Cosmo excellenti vnguentario. [...]

COSMIANVS, a, um. Adiectiuum est, vt Martial. 3, 82 Cosmianis ampullis fusus, i. perfusus vnguento.

COSSIGERO, are. In cossam vel coxam aggerare et attollere. Accius apud Nonium 1, 305 Bene procissas cossigerare ordine porcas. Vid. Turneb. Aduers. 29, 19.

COSSIM, Adu. Dictum quasi Coxim. Pompon. Percaria, Hoc sciunt omnes, quantum est qui cossim cacant. [...]

COSSILIRIS, e. Adi. Ignauus, otiosus et varicus incedens, vt qui cossim lirant inter sulcos. Nescio vnde venerit in Lexica.

COSSES, um. m. pl. Apud Plinium legitur 30, 13 Cosses, qui in ligno nascuntur, sanant vlcera omnia.

COSTA, ae. f. [ pleura\ ] Sic vocatur vnumquodque incuruorum ossium, quibus crates pectoris continetur. [...]

COSTATVS, a, um. Adi. [ pleurwto\s2 ] Varro de R. R. 2, 5, 8 Corpore amplo, bene costato, latis humeris, bonis clunibus etc. De bubus.

COSTVM, i. n. vel COSTVS, i. f. [ ko/stos2 ] Frutex odoris gratissimi. [...]

COSYRA, vel COSVRA, ae. f. [ *ko/sura ] Insula maris Mediterranei prope Africam, cui vicina est Gaulos, et Melita. [...]

COT

COTHON, onis. f. [ *ko/qwn ] Insulae exiguae nomen, quae Byrsae Carthaginiensium arci subiacebat, Euripo circumdata naualia in circuitu habens. [...]

COTHVRNVS, i. m. [ ko/qornos2 ] Cothurni sunt Calceamenta venatoria, crura quoque vincientia: quorum quiuis aptus est vtrique pedi. [...]

COTHVRNATVS, a, um. Adi. [ koqornwto\s2 ] Cothurnati opponuntur excalceatis Sen. Ep. 8 et 76. [...]

COTHVRNATE, Adu. Compar. Ammian. 28, 1 Cum cothurnatius stilus procederet lacrimosus. Vid. ibi Valesium. Alii legunt Cothurnarius.

COTHVRNATIO, onis. f. Tertull. adu. Valent. 13 Alia trans Siparium cothurnatio est.

COTIDIE, [ o(shme/rai ] Quamuis a Quoto et Die componatur, per C, non per Q scribendum esse quidam, vt Victorinus p. 2460 [...]

COTINVS, i. m. Est in Apennino frutex ad linamenta, modo conchylii colore insignis Plin. 16, 18 s. 30, vt conchylio lana tingitur, ita Cotino linteamina.

COTISON, onis et ontis. Regis Getarum nomen apud Suet. Aug. c. 63. Horatius Dacum vocat Carm. 3, 8, 18 quod Getae a Romanis Daci appellarentur, vt dicit Plin. 4, 14.

COTONA, vel COCTONA, siue COTTONA, vt alii volunt, COTANA, vel COCTANA, siue, quod optimum videtur, COTTANA, orum. n. pl. [ ko/ttana ] Ficus paruae genus, quod cum prunis fere memoratur, vt Plin. 13, 5 s. 10 [...]

COTONEA, ae. f. [ su/mfuton petrai=on ] Herba, de qua Plin. 26, 7 s. 26 [...]

COTTA, ae. m. Aureliorum praesertim cognomen, e quibus Pontifex colloquitur in libris de natura deorum, de oratore Cotta in Bruto 202 etc.

COTTAE, [ *ko/ttai ] Populi circa Maeotim habitantes, quorum meminit Plin. 6, 7.

COTTABVS, i. [ ko/ttabos2 ] Aenea phiala, quam peracto conuivio mensae imponere solebant vino plenam, deinde in minora pocula ab alto fundentes, sonum edere, qui si illisu maior ederetur, ab amasiis amari se augurabantur. [...]

COTTIVS, i. m. Alpium rex. Suet. Tiber. c. 37. Vid. et Neron. c. 18. et ibi Interpretes. Praesertim memorabilem faciunt

COTVLA, siue COTYLA, ae. f. [ kotu/lh ] Mensurae genus, quae Hemina alias dicitur. [...]

COTVRNIVM, i. n. Vas, quo in sacrificiis vinum fundebatur. Festus. Videtur esse idem, quod Gutturnium: siue ipsi veteres ita corruperint nomen, siue hoc debeatur Festi interpolatoribus.

COTVRNIX, icis. f. [ o)/rtuc ] A sono vocis sic appellata, inquit Festus: Parua auis, semper ante veniens, quam grues: et quum ad nos venit, terrestris potius, quam sublimis. [...]

COTYLEDON, onis. f. [ kotulhdw\n ] Paruula herba cauliculo tenero, pusillo, pingui folio, et concauo, vt coxendices. [...]

COTYTTO, ûs. f. [ *kotuttw\ ] Dea impudicitiae, Venus, Luna, Bendis, cui Athenis a Baptis (eo nomine vocabantur eius sacerdotes) nocturna sacra fiebant, quae ab illa vocabantur Cotyttia. [...]

COTYTTIA, orum. n. [ *kotu/ttia ] Sacra nocturna, quae Athenis fiebant a Baptis in honorem Cotyttûs. [...]

COV

COVINVS, i. m. Vehiculi genus notum non Britannis solum, sed Belgis etiam et Germanis. [...]

COVINARIVS, i. m. Qui couinum regit. Tacit. in Vita Agric. 35, 4 Media campi couinarius eques strepitu ac discursu complebat. Adde 36, 4.

COVTOR, uti. Non coutuntur Iudaei Samaritanis Vulgat. Ioh. 4, 9 [ ou) sugxrw=ntai.

COXATIO, pro COAXATIO, Vitruu. 9, 2 Summa coxatio ad imum libramentum, videtur typorum modo in Elzeuiriana vitium esse.

COXO, onis. m. Claudus. Non. 1, 100 Catax dicitur, quem nunc Coxonem vocant. Vid. CATAX.

CRA

CRABATTVS, i. m. [ kra/battos2 ] Lectulus meridiando idoneus, vt ait Hotomannus in locum Scaeuol. l. 20 §. 8 [...]

CRABRA, Nomen proprium Aquae Tusculum transeuntis. Memoratur haec Aqua Crabra Cic. de Lege Agr. 3, 9 c. 2. et Fam. 16, 18. it. Frontin. de Aquaed. 9 p. 40 Poleni, qui vid.

CRABRO, onis. m. [ a)nqrhno\s2 ] Insecti genus affine vespis, pertinacissimum, aculeoque pestilentissimo. [...]

CRACCA, ae. f. Degenerans ex leguminibus, quae vocatur cracca, in tantum columbis grata, vt pastas ea negent fugitiuas illius loci fieri Plin. 18, 16 s. 41. Viciae genus adulterinum putat Harduinus.

CRACENTES, pro Graciles, apud Ennium, Succincti gladiis, media regione cracentes. Festus, et inde Isid. in Gloss.

CRAGVS, i. m. [ *kra/gos2 ] Mons Lyciae, Apollini sacer: qui promontoria octo habere scribitur, et eiusdem nominis vrbem. Ouid. Met. 3, 645 Iam Cragon, et Lymirem, Xanthique reliquerat vndas.

CRANTOR, oris. m. [ *kra/ntwr ] Philosophus Solensis Xenocratis auditor. Hor. Epist. 1, 2, 4 de Homero, Quid sit pulchrum -- Planius et melius Chrysippo et Crantore dicit.

CRAPVLA, ae. f. kraipa/lh ] dicitur, vbi vinum intemperantius haustum, capiti detrimenta adfert: quasi dicatur apud Graecos [ krato\s2 pa/lh, capitis lucta, fluctusque et agitatio, Galenus in Aphorismos Hippocratis scribens annotat, Omnem noxam ex vino factam, a Graecis [ kraipa/lhn nominari, para\ to\ ka/rhnon caput, kai\ pa/llesqai concuti. [...]

CRAPVLENTVS, a, um. Adi. Crapula grauatus. Ammian. 29, 34 (Vales. cap. 5.) Vinoque consulto distentus, et crapulentus. Ita legit H. Valesius ex Codice Colbertino; alii legunt Crapulentis. [...]

CRAPVLATVS, a, um. Adi. Idem. Vulg. Interpr. Ps. 77, 65 Tanquam potens crapulatus a vino.

CRAPVLARIVS, a, um. Adi. Ad crapulam pertinens. Vt, Vnctiones crapulariae Plaut. Stich. 1, 3, 74. i. vnguenta in vino.

CRAPVLOSVS, a, um. Adi. Firmic. 8, 20 Edaces quoque, ac ventri, et gulae crapulosis libidinibus seruientes.

CRASTINO [1], Adu. [ au)/rion ] Intell. die: Idem, quod Cras. Gell. 2, 29 Si dominus, inquit, messem ad amicos reiecit, crastino seges non metetur.

CRASIS, f. [ kra/sis2 ] Vt a Medicis accipitur, idem est, quod Temperamentum, hoc est proportio quaedam primarum qualitatum in elementis, ex quibus corpus mistum est et conflatum. [...]

CRASSIVENIVM, i. n. Aceris arboris genus vilius, a venarum crassitudine dictum Plin. 16, 15.

CRASSIANVS, a, um. Adi. Vt, Crassianus exercitus, i. Crassi Paterc. 2, 82, 2.

CRASSVS [2], a, um. Adi. [ paxu\s2, paxulo\s2 ] Significat, vel densum et spissum, vel amplum et magnum cum respectu ad eam diametron, quae natura breuior est, vel horizonti parallela, vbi a longo diuersum, et tenui s. gracili oppositum est. [...]

CRASSAMEN, inis. n. [ pa/xos2 ] Colum. 12, 25, 2 Semper in requieta aqua crassamen aliquod in imo reperitur. Rursus 41, 3 Donec crassamen in modum faecis existat.

CRASSITIES, ei. f. Apul. Met. 7 p. 189, 18 Inter centunculos. Pectus et venter crustata crassitie reluctabant. Vid. etiam Labbaei Gloss. ex vet. Onom.

CRASSITAS, atis. f. Apul. de Mundo p. 729 Adeo illis cognita est vis mali ad inferiora aeris noxii crassitate densa.

CRASSO, are. Crassum reddere. Apul. de Asino 3 p. 139, 39 Pili crassantur in setas.

CRASSATVS, a, um. Part. vt, Aer densiore terrarum halitu crassatus Ammian. 19, 4. Spiritus crassatus Idem loc. cit.

CRATAEGIS, is. f. Herbae genus, cuius semen testium est simile. de qua Plin. 26, 10.

CRATAEGONON, siue CRATAEOGONON, n. [ kratais/gonon ] Genus herbae. [...]

CRATAEIS, idis. f. Alias Hecate, mater Seyllae. Virg. Ciri 66 Siue Crataeis, siue illam monstro genuit Persaea biformi. Ouid. Met. 13, 749 Nereis his contra resecuta Crataeide natam.

CRATER, eris. Accus. era. Accus. Pl. eras. m. *krath\r ] It. CRATERA, ae. f. pro quo etiam CRETERA vel CRETERRA est in libris antiquis, (vt nempe etiam Graeci in prima Syllaba [ h admittunt) vnum idemque significant, nempe vas conuiuale maius, vino miscendo et temperando aqua (a [ kera/nnumi, ke/kratai ) inseruiens. [...]

CRATERITES, ae. m. Gemma est inter chrysolithi et electri colorem Plin. 37, 10.

CRATICVLA [1], ae. f. Dimin. [ tar)r(u/drion ] In qua cihi torrentur. [...]

CRATICVLVM, i. n. A Graeco krate/w deducitur Festus. Suspicatur Scal. leg. a Crate.

CRATICIVS, vel CRATITIVS, a, um. Adi. vt, Craticii parietes, qui cratibus insertis fiebant, seu asseribus arrectis, transuersisque in modum cratis: Vitruu. 7, 3 p. 133 [...]

CRATHIS, cum TH adspirato, Herodoto lib. 1 Achaeorum flunius a quo, qui in Italia sic cognominatur, nomen accepit. [...]

CRATINVS, i. m. [ *krati=nos2 ] Atheniensis comicus antiquae Comoediae. [...]

CRATIPPVS, i. m. [ *kra/tippos2 ] Mitylenaeus, quem Athenis docentem audiuit Ciceronis filius: vt est in prooemio librorum de officiis. Vt iucundum conuictorem laudat Cicero filius Fam. 16, 21.

CREAGRA, ae. f. krea/gra; ex [ kre/as2 caro, et a)/gra captura. Mart. Capell. 9 p. vlt. [...]

CREBER, bra, brum. Adi. [ suxno\s2, qamino\s2 ] Frequens, et inde densus, quasi Crescens numero. [...]

CREBRITVDO, inis. f. pro Crebritate ex Sisenna lib. 4 Historiarum laudari videtur a Nonio 2, 178.

CREBRO [2], are. Sin crebrauit, ipsus gaudet, res perit Plaut. Truc. 1, 1, 29. Gronou. Si increbrauit: Videtur significare, si crebro fuit amatori copia meretricis, si oreber fuit apud illam et assiduus.

CREBRISVRVS, a, um. Adi. vt, Vallum crebrisurum; significat Vallum crebris suris, hoc est palis munitum. Festus.

CREDO, credidi, creditum, ere. [ pisteu/w ] Est dictis vel factis, vel homini adeo fidem habere. [...]

CREDENS, entis. Part. [ pisteu/wn ] vt, Fallere credentem Ouid. Epist. 2, 63.

CREDITRIX, icis. f. danei/stria Gloss. Cyrilli.] Paullus in l. Claudius Felix §. Aut contra D. Qui potior. in pign. vel hyp. Poterit vti exceptione rei iudicatae aduersus primam creditricem.

CREDVLVS, a, um. [ pisteutiko\s2, eu)/pistos2 ] Qui quaecunque dicuntur facile nimis credit. [...]

CREDIBILIS, e. Adi. [ piqano\s2 ] Quod ita verisimile est, vt credi facile possit. [...]

CREDVO, ere. pro Credere. Plaut. Amphit. 2, 2, 40 Nunquam edepol tu mihi diuini quidquam creduis, etc. Vid. Bacch. 3, 3, 70. Capt. 3, 4, 74. Truc. 2, 2, 52. etc.

CREMASTERES, um. m. [ kremasth=res2 ] Nerui, a quibus testes dependent. [...]

CREMERA, ae. f. [ *kreme/ra ] Fluuius Tusciae, apud quem Fabii a Veientibus occisi fuerunt. [...]

CREMIALIS [1], e. Adi. Cremiales arbores, i. e quibus cremia caeduntur l. 7 §. 12 ff. Soluto matrimonio. Sic enim legendum, non gremiales.

CREMMYON, i. n. *kre/mmuon Stephano ] Oppidum non procul a Corintbo, iuxta quod Theseus suem, quae omnes agros deuastabat, occidit. [...]

CREMANDVS, a, um. Partic. [ kauste/os2 ] vt, Ouid. in Ibin 518. Des tua succensae membra cremanda pyrae. Sen. Octau. 17 Quum rogis artus tuos dedit cremandos.

CREMATIO, onis. f. [ kau=sis2 ] Plin. 23, 2 Crematio ei multum virium adiicit. Conf. Prud. Pass. Fructuosi, Augurii, et Eulogii v. 88.

CREMATOR, oris. m. Qui cremat. Tertull. adu. Marc. 5, 16 Cremator Deus, i. qui flammis mundum exusturus est.

CREMONA, ae. f. [ *kremwni/a ] Italiae ciuitas. Virg. Ecl. 9, 28 Mantua vae miserae nimium vicina Cremonae.

CREMOR, oris. m. [ krimno\s2 ] Id quod exprimitur ex grano aliquo aqua macerato. [...]

CRENA, ae. f. [Crenae glufi/des2 Onomast. Vet.] Hermolaus in Plin. 11, 37 [...]

CRENIS, idis. f. Nymphae nomen, teste Prisciano in septimo, et Ouid. in Metam. 12, 313. [ *krhni\s2, a [ krh/nh, fons.

CREO, are. [ kti/zw, genna/w, poie/w, dhmiourge/w ] Efficere, vt, quod non erat, certe futurum alioqui non erat, esse incipiat: siue hoc per generationem fiat, siue per artem, siue quocunque facto bumano, vel diuino, vel naturae. [...]

CREATOR, oris. m. [ kti/sths2 ] Qui creauit, saepe pro patre ponitur. [...]

CREATRIX, icis. f. [ kti/stis2 ] vt, Rerum creatrix natura Lucret. 2, 1116. [...]

CREATIO, onis. f. [ kti/sis2 ] vt, Creatio magistratuum Cic. de Legib. 3, 10 c. 3 extr. Liberorum creationi studere Vlp. in l. si paterfamilias §. vlt. D. de adoptionib.

CREATVRA, ae. f. Tertull. Apol. 30 Illius est ipse (imperator) cuius et caelum est et omnis creatura. Vid. Alcim. Auit. 2, 47. Pro Homine ponitur in sacris libris, vt Marc. 16, 15. et ad Coloss. 1, 13.

CREAMEN, inis. n. Creatio. Prudent. Hamartig. 505 Ex elementis Cuncta solubilibus, fluxoque creamine constant.

CREABILIS, e. Adi. Apul. Trismeg. p. 85 Materia creabilis est, i. Creari potest. Adde August. Confess. 12, 19 et 28.

CREON, ontis. m. [ *kre/wn ] Quod regem Graeca lingua significat, proprium quorundam regum s. tyrannorum factum. [...]

CREPAE, a principio Caprae sunt appellatae: quod cruribus crepent, auctore Festo. vid. CAPRAE.

CREPERVS, a, um. Adi. [ a)mfi/bolos2 ] Anceps et dubius, inquit Festus cum Nonio 1, 45. [...]

CREPI, orum. m. Luperci dicti sunt a crepitu pellicularum, quem faciunt verberantes. Mos enim erat Romanis nudos discurrere in Lupercalibus, et obuias quasque feminas pellibus ferire. Fest.

CREPIDARIVS, a, um. Adi. vt, Crepidarius sutor Gell. 13, 21 Vid. supra in CREPIDA.

CREPIDATVS, a, um. Adi. [ krhpidwto\s2 ] Cic. in Pison. 92 c. 38 Inde nocte intempesta crepidatus, veste seruili nauem conscendit. Et Suet. Domit. c. 4 Certamini praesedit crepidatus, etc.

CREPIDVLA, ae. f. Dimin. [ krhpi/drion ] Vid. Gellii exemplum in CREPIDA. Adde Plaut. Pers. 4, 2, 3.

CREPIDO, inis. f. [ kumatwgh\ ] Est moles, marginem vel oram cuiuscunque rei muniens et firmans. [...]

CREPITVLVM, i. n. Ornamentum capitis. id enim in capitis motu crepitum facit. Festus. Vid. Tertull. de Pallio 4.

CREPITANS, antis. Part. vt, Arma crepitantia Ouid. Met. 1, 143 et 15, 783. [...]

CREPITVS [1], a, um. Pro crepax s. crepulus. Crepita maiestas ap. Lactant. legi dicitur: falso puto.

CREPITVS [2], ûs. m. [ yo/fos2, bro/mos2 ] Sonus eorum, quae crepare dici obseruauimus, v. g. Armorum Plin. 2, 57. [...]

CREPVLVS, a, um. Adi. Auienus in Virgine, Non vt fessa virûm repararet gaudia vultu, Sed crepula vt late vomeret conuicia voce. h. e. Voce crepitante et increpatoria. [...]

CREPITACVLVM [2], i. n. [ kro/talon ] Instrumentum, quod manibus agitatum crepitantem reddit sonum. [...]

CREPAX [2], acis. A Crepando. In versibus Maecenatis quos refert Sen. Epist. 114 vbi vocat Crepacem molam.

CREPVNDIA, orum. n. Pl. [ dwrh/mata paidika\ ] Sunt puerilia ornamenta a Crepando, hoc est tinniendo dicta: quoniam infantes huiusmodi crepitaculis maxime gaudent. [...]

CREPVSCVLVM, i. n. [ a)mfilu/kh, dei/lhs2, dei/lh ] Extremum diei tempus, inquit Festus. [...]

CREPVSCI, olim nominati, Amiterno quod tempore crepusculi nati erant Varro de L. L. 5, 2 p. 44, 29.

CRESCO, creui, cretum, ere. [ au)ca/nw, proa/gomai, e)pidi/dwmi, a)dru/nomai ] Cognationem quandam habet cum verbo Creare, quasi tu dicas [...]

creascere, quod indicat vim intestinam, qua aliquid e seminibus suis prodit et naturaliter augetur.

CRESCENTIA, ae. f. Incrementum. Vitruu. 9, 9 Horarum brevitates aut crescentias cuneorum adiectus aut exemtus perficere cogit: scil. in Horologio. et saepius eod. c.

CRETVS [2], a, um. Partic. [ ktisto\s2 ] Natus: siquidem crescere etiam nasci esse ostendimus. [...]

CREMENTVM, i. n. Idem. Crementa, au)ch/seis2 Vet. Gloss. Varr. apud Non. 2, 767 [...]

CRETA [1], ae. et CRETE, es. f. [ *krh/th ] Insula mediterranei maris nobilissima, de qua Plin. 4, 12. [...]

CRESSIVS, a, um. Adi. [ *krh/ssios2 ] vt, Nemora Cressia Virg. Aen. 4, 70. Regna Ouid. Epist. 16, 299.

CRETIS, idis. f. [ *krh=tis2 ] vt, Nymphae Cretides, quae Cretam incolunt Ouid. Fast. 3, 444.

CRETAEVS, a, um. Adi. [ *krhteeu\s2 ] vt, Cretaea humus Ouid. Epist. 10, 106. [...]

CRETENSIS, e. Adi. Idem quod Cretaeus [ *krhtai=os2 ] Cic. Philipp. 5, 14 Iudex Cretensis, isque nequissimus. Tertius Iupiter Cretensis Saturni filius Id. de Nat. Deor. 3, 53.

CRETICVS, a, um. Adi. [ *krhtiko\s2 ] Quod ex Creta vel ad Cretam est. [...]

CRETA [2], ae. f. [ krh/th, kimwli/a ] Terra alba et tenax, a Creta forte insula dicta. [...]

eliditur, vt si quis prius, arida quam sit Cretea persona, allidat pilaeve, trabiue, etc.

CRETICE, es. f. Herba, hibiscus, a patria. Plin. 25, 8. Apul. de Herb. 38 et 62.

CRETIFODINA, ae. f. Locus, vbi creta effoditur. Vlpian. l. 7 §. 14 de Soluto Matrim. it. l. 13 §. D. de Vsufr. et quemadm.

CRETHEVS, eos. m. Filius Aeoli, Iouis filii, qui ex Tyro Salmonei fratris filia Aesonem genuit, Alcimedontem et Amythaonem, vt est apud Homerum libro Odysseae 11. [...]

CRETHEIVS, a, um. Adi. vt, Virgo Cretheia, Helle Cretheos neptis dicitur, quae Hellesponto dedit nomen. [...]

CREVSA, ae. f. [ *kre/ousa ] Creontis Corinthiorum regis filia, quam Iason, repudiata Medea, vxorem duxit. [...]

CRI

CRIBRVM, i. n. [ ko/skinon, li/kmos2, siniath/rion ] Pistorium vas, quo cernunt vel frumenta vel farinam, a cerno, creui dictum quasi crebrum. [...]

CRIBELLVM [2], i. n. Diminut. Pallad. 3, 24 Nitrum tritum cribello desuper spargas. et 7, 11 Cribello spisso cernere, vt grana non transeant.

CRIBELLO, are. Cribrare. Th. Priscian. 1, 17 Crabrones contusos terere et cribellare.

CRIBELLATVS, a, um. Part. Pallad. 1, 41 Seuum liquefactuns cribellato cineri admistum.

CRIMEN, inis. n. [ e)/gklhma, ai)ti/ama ] Quod in iudicium defertur, vt de illo cernatur, quasi cernimen: et nunc factum ipsum quod defertur, nunc accusationem vel obiectionem adeo significat, nunc vtrumque comprehendit: certe non semper discerni potest, vtrum horum intelligatur praecipue. [...]

CRIMINOSVS, a, um. Adi. [ e)gklhmatiko\s2, sukofa/nths2 ] Qui crimen inferre solet: sed etiam criminosum est, quod merito in crimen vocatur et reprehenditur. [...]

CRIMINOR, ari. [ e)gkale/w, ai)tia/omai, diaba/llw ] Crimini dare, prehendere. [...]

CRIMINATVS, a, um. Actiue Liu. 3, 9 Patrum superbiam ad plebem criminatus. Et Vellei. 2, 74, 2 Criminatus apud veteranos Caesarem. Passiue Hygin. Astron. 2, 18 Non criminatum ab Antia, sed, etc.

CRIMINATOR, oris. m. Tacit. Ann. 4, 1, 5 Animus audax, sui obtegens; in alios criminator. Et Plaut. Bacch. 4, 7, 28 Cum illum rescisces criminatorem meum. Conf. Lactant. 6, 4, 2.

CRIMINALIS, e. Adi. De crimine: vt Accusatio criminalis l. 3 Cod. de Lege Aquilia. Causa criminalis, quae Pecuniariae opponitur l. 15 Cod. de quaestionibus.

CRIMINALITER, Adu. Idem. Vlpian. l. vlt. Dig. de furtis: meminisse oportebit, nunc furti plerumque criminaliter agi. Adde l. 18 Cod. de re militari §. 1.

CRINVM, Pompon. in l. 21 §. 1 D. de aur. et arg. numerat inter ea Vnguenta, quibus vngimur valetudinis causa, qualia sunt, inquit, commagena, glaucina, crina: nisi forte Crinonia legendum sit, vt sit Oleum ex lilio confectum, et odoramentis conditum. [...]

CRINIS, is. m. [ plo/kamos2, qri/c ] Crines, (inquit Festus,) a discretione dicti sunt, [ a)po\ tou= kri/nein. [...]

CRINALIS [1], e. Adi. [ trixiko\s2 ] Quod pertinet ad crines, vt, Vitta crinalis Ouid. Met. 9, 770. [...]

CRINALIS [2], is. m. [ trixino\n ] Ornamentum volunt esse capitis ad fingendum capillos, ne turbentur euagenturque. [...]

CRINALE, is. n. Ornamentum capitis et crinium Ouid. Met. 5, 53 Ornabant aurata monilia collum, Et madidos myrrha curuum crinale capillos. Sed dubitatur de lectione.

CRINIGER, a, um. Adi. [ plokamofo/ros2 ] Dicitur, qui multos habet crines. Lucan. 1, 463 Et vos crinigeros bellis arcere Caicos, etc.

CRINIOR, iri. [ trixo/omai ] Crinibus insignem esse, vt comare, comis. Apud Statium legitur Theb. 4, 217 Vatem cultu Parnasia monstrant Vellera, frondenti crinitur cassis oliua et Silu. 4, 5, 10. Hinc

CRINISATVS, a, um. Adi. Ex crinibus factus. Sidon. Carm. 22, 81 Hic crinisatas iungebat Pegasus alas. Vid. Sirmond. ad h. l.

CRINOMENON, i. n. [ to\ krino/menon ] A Rhetoribus appellatur iudicatio, s. Contentio, quae ex statu efficitur, et circa quod versatur certamen totius controuersiae. [...]

CRINON, i. n. [ kri/non ] Lilium Graecis sic vocatur Plin. 21, 5 s. 11 [...]

CRININVS [2], a, um. Adi. [ kri/ninos2 ] Liliaceus. Vt, vnguentum crininum Diosc. 1, 53. Forte huc potius pertinet Crinus de quo statim.

CRINVS, a, um. Adi. Idem. Vt, Vnguenta crina l. 21 ff. de auro, arg. etc. nisi leg. Crinina.

CRIOBOLIVM, i. n. [ kriobo/lion ] Genus sacrificii ab arietibus caesis ita dictum; vt Taurobolium a bobus. [...]

CRIODOCHE, es. f. [ kriodo/kh ] Machina arietaria Vitruu. 10, 19. i. In quam aries suscipitur. Vid. Bald. Lex. Vitruu.

CRIPA, ae. f. Vt, Cripa pampinacea Columel. 12, 20, 5 inter odoratas herbas ponitur. Sed suspicatus fuit Hermol. Barbarus sertam Campanicam substituendam, quod probat Pontedera.

CRISIS, is. f. [ kri/sis2 ] Latine dici potest Iudicium: vnde dies critici dicti, h. e. Iudiciales et decretorii, de quibus postea. [...]

CRISPINVS, Philosophus Stoicus, de quo saepius, sed parum honorifice, Horatius v. g. Serm. 2, 7, 45 Dum, quae Crispini docuit me ianitor, edo.

CRISPVS [1], Cognomen Sallustiorum v. g. Historici, de quo Martial. 14, 191 Crispus Romana primus in historia. Est autem ortum sine dubio a capillorum forma et habitu. Nempe

CRISPVS [2], a, um. Adi. [ ou)=los2 ] Intortus et in orbes vel annulos s. totos s. dimidiatos flexus, Capilli epitheton, et quidquid ex flexu elegans et pulchrum dicere volunt. [...]

CRISPVLVS, a, um. Dimin. [ ou)loko/mos2 ] Martial. 5, 62 Crispulus iste quis est? Et Senec. Epist. 95 Ne quis, cui rectior est coma, crispulis misceatur. Vid. Epist. 66.

CRISPO, are. [ ou)lo/w ] Plin. 28, 8 Fimi cinere crispari capillum cum oleo. Subaud. Aiunt. [...]

CRISPANS, antis. Partic. [ ou)lw=n ] Intransitiue pro crispo Plin. 16, 16 [...]

CRISPATVS, a, um. Partic. [ ou)lwto\s2 ] Vt, Buxus crispata denso cacumine Claud. de Rapt. Proserp. 2, 110. h. e. spirante vento vibrata.

CRISPICO, are. Idem ac Crispare. Gell. 18, 11 Ventus mare caeruleum crispicans. Plin. 16, 16 dedimus modo in CRISPANS.

CRISPITVDO, inis. f. Arnob. 2 p. 73 de lasciue saltantibus; Lumborum crispitudine fluctuare.

CRISSO, are. [ sauloprwktiw= ] Feminarum est, impudico femorum motu Venerem inuitantium vel adiuuantium, vt ceuere virorum. [...]

CRISTA, ae. f. [ lo/fos2 ] Ornamentum capitis naturale et velut corona carnea in gallis gallinaceis, plumea in aliis: tum artificiale e plumis auium, setis equorum etc. [...]

CRISTVLA, ae. f. Dimin. [ lofi/dion ] Columel. 8, 2 Rectis rutilisque cristulis.

CRISTATVS, a, um. Adi. [ lo/fon e)/xwn ] Quod cristas habet: vt, Martial. 14, 229 [...]

CRITES, ae. m. [ krith\s2 ] Iudex. Tertull. adu. Gnost. c. 3 Instituit super illos Deus critas, quos censores intelligimus. Et mox Vt quis Critarum obierat. Et omnes paene annales Critarum.

CRITICVS, a, um. [ kritiko\s2 ] Critici, Poematum erant iudices, quales Aristarchus et Aristophanes Grammatici fuerunt, quos Quinct. 10, 1, 54 [...]

CRITICE [1], es. siue CRITICA, ae. f. Philologiae pars est, quae in emendatione auctorum et in iudicio de eorum stilo, vitiis, virtutibus, sinceritate s. noqei/a| etc. consistit. [...]

CRITHE, is. f. [ kri/qh ] Tuberculum paruulum in palpebra super pilorum locum, quod a similitudine hordei sic est dictum Cels. 7, 7.

CHRITHOLOGIA, ae. f. [ kriqologi/a ] Cura hordei et frumenti colligendi. Impp. Hon. et Theod. l. 1 Cod. Theod. de frumento Alex. Crithologiae et Zygostasii munus.

CRITIAS, ae. m. Vnus e triginta tyrannis, Atheniensibus a Lacedaemoniis impositis. [...]

CRITOLAVS, i. m. [ *krito/laos2 ] Atheniensis, nobilis Peripateticus, Romam ab Atheniensibus missus legatus cum Carneade, et Diogene Stoico, vt scribit Cic. de Orat. 2, 155. [...]

CRO

CROBIALON, i. n. Oppidum non longe a Sesamo in Paphlagonia, quod alluit Parthenius amnis Dianae virgini admodum gratus. Valer. Argon. 5, 102 Fugit omne Crobiali latus, etc.

CROBYLVS, i. m. [ krw/bulos2 ] Plexus capillorum puerilium apud Graecos. [...]

CROCALLIS, is. f. Gemma, quae cerasum, (vel vt alii legunt, ceram) repraesentat, auctore Plin. 37, 10 s. 56.

CROCIAS, ae. f. [ kro/kias2 ] Gemmae species, a croci similitudine sic dicta Auctore Plin. 37, 11.

CROCIDISMVS, i. m. [ krokidismo\s2 ] A Caelio Aur. Acut. 1, 3 et 5 signum constituitur phrenitidis, et c. 5 n. 48 [...]

CROCINVM, i. n. [ kro/kinon ] Genus vnguenti: cuius oleum est ex croco: de quo Plin. 13, 13 [...]

CROCITVS, ûs. m. Propriam coruorum vocem veteres esse voluerunt, inquit Nonius 1, 218.

CROCATIO, siue, vt emendandum videtur, CROCITIO, onis. f. [ krw=cis2 ] Coruorum vocis appellatio, Festus.

CROCIS, idis. f. [ kro/kis2 ] Herba est, cuius contactu phalangia emoriuntur, vt ex Apollodori sententia tradit Plin. 27, 17.

CROCODILIVM, i. n. Herbae species. Plin. 27, 8 Crocodilion chamaeleontis herbae nigrae figuram habet, radice longa, aequaliter crassa, odoris asperi.

CROCODILVS, i. m. [ kroko/deilos2 ] Animal amphibium quadrupes, hominibus terra pariter atque in aquis infestum.

CROCODILINVS, a, um. Adi. [ krokodei/linos2, krokodeilei/a ] Quod ad Crocodilum pertinet. v. g. Ambiguitates crocodilinae Quinct. 1, 105 [...]

CROCOMAGMA, atis. n. [ kroko/magma ] Scribon. subinde laudat v. g. 4, 30. [...]

CROCOTVLA, ae. f. Dimin. [ krokw/tion ] Plaut. Epid. 2, 2, 46 Indusiatam, patagiatam, caltulam, aut crocotulam.

CROCOTVLARIVS, i. m. [ krokwteu\s2 ] Crocotarum vestium infector. Plaut. Aulul. 3, 5, 44 Quum incedunt infectores crocotularii.

CROCOTILVS, a, um. Adi. Veteres Valde exile dicebant. Plaut. (Fragm. 1, 14) Extortis cum crocotilis crusculis, Festus. Sunt, qui legendum putent, Crotillis, Vid. SVCCROTILLA.

CROCVFANTIA, orum. n. [ krokufa/ntia ] Ornamenta villosa sunt, inquit Hotomanus, quae sub reticulis contexta, per eorum plagulas apparent. [...]

CROCVM, i. n. vel CROCVS, i. m. [ kro/kon, kro/kos2 ] Crocum apud Scribon. saepius. [...]

CROCEATVS, a, um Idem. Adelhelm. de Virg. c. 2 Croceata genistarum cacumina.

CROCATVS [2], a, um. Adi. Plin. 16, 34 Alicui et semen nigrum, alii crocatum.

CROCVS, i. m. A quibusdam Sagittarius caelestis dicitur, sed vid. CROTVS. Fere simpliciter Crocinum vocatur: quare supra s. l. positum est.

CROCVTA, CROCOTTA, et COROCOTTA, ae. f. [ krokou=ta ] Fera est Aethiopiae familiaris, ex hyaena et leaena Aethiopica nascens, quae et ipsa hyaenae more humanas voces imitatur. [...]

CROESVS, i. m. [ *kroi=sos2 ] Lydorum rex, Halyattis filius, quem felicem in summis opibus dicere Solon recusabat: cuius ille disputationis memor, cum a Cyro iam cremandus esset, nomen Solonis exclamauit aliquoties. [...]

CROMATARICAE, Petron. c. 53 an recte legatur, aut quid sit, ambigitur. Si quid statuendum sit, legerem, reliqua animalia et acroamata tricas meras esse.

CRONOS, i. m. [ *kro/nos2 ] Saturnus, Latine dicitur: Cic. de Natur. Deor. 2, 64 c. 25 [...]

CROTALIA, orum. n. pl. Appellari Margaritas quasdam, docet Plin. 9, 35 s. 56 [...]

CROTILVS, a, um. Vid. CROCOTILVS. Crotilus probat Taubm. ad fragm. Plauti p. 1465.

CROTO, siue CROTON, onis. f. [ *kro/twn ] Ciuitas Italiae in Sinu Tarentino, Milone athleta memorabilis, qui Pythagorae discipulus fuit. [...]

CROTON, onis. f. Arbor, s. frutex, quae et CICI vocatur, vbi vid. it. RICINVS quod Latinum nomen Graeco *kro/twn respondet.

CROTOPVS, i. m. Rex Argiuorum fuit, pater Psamathes, quae ab Apolline compressa Linum peperit, quem quum inter vepres abscondisset, canes extractum dilacerarunt.

CROTOPIADES, is. Patronym. Ouid. in Ibin 482 Quique Crotopiadem diripuere Linum. Add. Stat. Theb. 6, 64 sqq.

CRV

CRVCIARIVS [1], CRVCIATVS, CRVCIAMENTVM, CRVCIABILITER, CRVCIO, CRVCIVM, CRVCIFIGO, vid. CRVX.

CRVDVS, a, um. Adi. [ w)mo\s2, a)/peptos2 ] A Cruore dictum, quasi Cruidum, vt a fluore fluidum, aut humidum ab humore. [...]

CRVDITAS, atis. f. [ a)peyi/a ] Affectus ventriculi, qui nascitur ex aegra concoctione. [...]

CRVDELIS, e. Adi. [ w)mo\s2, a)phnh\s2, a)nhleh\s2 ] Asper, immitis, velut crudam carnem et sanguinem appetens. [...]

CRVDELITAS, atis. f. [ w)mo/ths2, a)ph/neia ] Cic. pro Rosc. Amer. 154 [...]

CRVMENA, s. CRVMINA, ae. f. balanti/on ] Sacculus, vel bulga de brachio vel collo suspensa, in qua pecunia fertur: itaque a verbo [ krema=|n suspendere satis commode deriuatur. [...]

CRVOR, oris. m. [ ai(=ma, i)/xwr, lu/qron ] Sanguis, qui ex aliquo vulnere funditur. [...]

CRVENTVS [2], a, um. Adi. [ ai(matw/dhs2 ] Cruore maculatus Sanguinolentus: vt, Cruentus sanguine ciuium Cic. Philipp. 4, 4. [...]

CRVENTATIO, onis. f. Tertull. adu. Marc. 4, 39 Nemo tanta sanguinis flumina vnius altaris cruentatione adaequat.

CRVENTIFER, era, erum. Idem quod Cruentus: Vt, Signa cruentifera Tertull. in Carm. de Iudic. Dom. c. 10.

CRVPELLARII, vel vt habent MSS. CRVPPELLARII, orum, m. [ krouppella/rioi ] Qui sint, explicat his verbis Tacit. [...]

CRVS, cruris. n. [ ske/los2 ] Pars pedis a genu inde ad imum pedem s. soleam, non aequali modo ducta, sed teretibus suris clementer extantibus, sensimque tenuatis firmata. [...]

CRVRICREPIDAE, arum. m. a Plaut. Trin. 4, 3, 14 dicuntur quibus crura crepuerunt ferro, s. compedibus.

CRVRIFRAGIVS, i. m. Plaut. Poen. 4, 2, 64 Continuo is me ex Syncerasto crurifragium fecerit, cui crura debeant suffringi.

CRVRIFRAGIVM, i. n. [Vet. Gloss. [ skelokopi/a ] Per diaeresin Apul. Met. 9 p. 227, 35 Crurum ei fragium abominata.

CRVSCVLVM, i. n. Dimin. [ skeli/dion ] Martial. 3, 51 Pectus cicadae, crusculumque formicae. Conf. supra CROCOTILVS.

CRVRVLIS, vel CRVRALIS, e. Adi. Beroaldus reponendum putat apud Vlp. in l. 25 [...]

CRVSMA, vel CRVMA, atis. n. [ krou=sma ] Sistrum, et Cymbalum quoddam tintinnabulis refertum, quo gestientes mulieres oblectabantur: dictum [ a)po\ tou= krou/ein, quod sonum emittere videbatur, dum pulsaretur. [...]

CRVSMATICA, pars Musices ibidem. Scribitur quoque Cruma. Vid. Scalig. ad Copam. princ.

CRVSTVLA, ae. f. Dimin. [ plaki/dion ] Laudatur ex Apuleio Paruas marmoreas crustulas parieti adiungens: non habet index Floridi. Vlcerum crustulae Plin. 22, 25.

CRVSTO, are. [ plako/w, konia/w ] Crustam inducere. Mala crustare gypso et cera Plin. 15, 17.

CRVSTARIVS [1], i. m. [ konia/ths2 ] Qui crusta operit. Plin. 33, 12 Habuit et Teucer crustarius famam. Nempe

CRVSTARIVS [2], a, um. Adi. Vt, Crustariae tabernae, a vasis potoriis crustatis dictae, Festus.

CRVSTOSVS, a, um. Adi. [ plakw/dhs2 ] Quod crustam habet. Plin. 12, 9 Facilius hoc et crustosius, amariusque et gummosum. De bdellio arbore loquitur.

CRVSTVLARIVS, i. m. Crustulorum venditor. Sen. Ep. 56 Et botularium et crustularium et omnes popinarum institores.

CRVSTVMERIVM, i. n. [ *kroustome/ria ] Oppidum in Latio, Albanorum colonia, cuius meminit Plin. 3, 5. Virg. Aen. 7, 631 Ardea, Crustumerique, et turrigerae Antemnae. Idem videtur

CRVSTVMIVM [1], vnde CRVSTVMINI, inter proximos vicinos Romanorum Liu. 1, 9 sqq. Hinc

CRVSTVMINVS, a, um. Adi. Vt, Pyra Crustumina ex parte rubentia, de quibus Plin. 15, 15. [...]

CRVSTVMIVM [2], [ *kroustou/mion ] Fluuius, qui Ariminum praeterlabitur: de quo Lucan. 2, 406 In laeuum cecidere latus veloxque Metaurus, Crustumiumque rapax, et iunctus Sapis Isauro.

CRVSTVMIVS, a, um. Adi. Virg. Georg. 2, 87 Crustumiis Syriisque piris, grauibusque volemis. Vid. Seru. in loc.

CRVX, crucis. f. [ stauro\s2 ] Seruilis suplicii instrumentum, idque non vnius generis. [...]

CRVCIO, are. [ a)nia/w, tie/w, basani/zw ] Torquere, affligere Ter. Eun. 2, 3, 91 [...]

CRVCIANS, antis. Partic. [ a)niw=n ] Plaut. Capt. 4, 2, 34 Qui aduehuntur quadrupedanti, crucianti canterio.

CRVCIATVS, ûs. m. [ a)ni/a, ti/sis2, ba/sanos2 ] Tormentum, molestia Cic. de Finib. 2, 36 [...]

CRVCIVS, a, um. Adi. Festus, Quod cruciat: vnde Lucilius, Vinum insuaue Crucium dixit.

CRVCIAMEN, inis. n. Idem. Prudent. Hymn. Exeq. v. 90 Per cruciamina leti Via panditur ardua iustis.

CRVCIABILIS, e. Adi. [ a)niato\s2 ] Quod valet ad cruciandum Apuleius Met. 10 p. 239, 20 [...]

CRVCIABILITAS, atis. f. [ a)ni/ama ] Plaut. Cist. 2, 1, 3 Qui omnes homines supero atque antideo cruciabilitatibus.

CRVCIABILITER, Adu. Hirt. Bell. Afr. 46 Sic extra vallum deducti sunt, et cruciabiliter interfecti. Et Plaut. Pseud. 4, 1, 40 Cruciabiliter me accipito.

CRVCIFER, eri. m. Idem qui Cruciarius, Prudent. 3 Cathemer. pr. Christum dominum alloquitur, O Crucifer bone, etc.

CRVCIFIXOR, oris. m. Paullinus Nolanus Epist. 18, 7 Christus suis crucifixoribus rogauit ignosci. Vid. et Sarisb. Epist. 286.

CRVCISALVS, i. m. Plauti fictum verbum pro eo, qui salit, i. tollitur in crucem, Bacch. 2, 3, 128.

CRY

CRYPTOPORTICVS, ûs. f. [ u(po/geios2 stoa\ ] Contecta porticus cum amplis fenestris, qua refrigerandi gratia per aestatem vtimur. [...]

CRYSTALLION, i. n. Vna est ex nomenclaturis Psyllii herbae, apud Plin. 25, 11 De Psyllio autem suo loco.

CRYSTALLVS, i. f. [ kru/stallos2 ] vel CRYSTALLVM, i. n. Pellucens gemma, quae vt glaciei formam ac nomen Graecum habet, ita oriri putabatur e gelu vehementer concreto. [...]

CRYSTALLINA, orum. n. Vasa ex crystallo. Iuuen. Sat. 6, 154 Grandia tolluntur crystallina, maxima rursus Myrrhina, etc. Adde Martial. 14, 111.

CRYSTALLOIDES, is. m. [ krustalloeidh\s2 ] Humor, oui albo similis, a quo videndi facultas proficiscitur Cels. 7, 7, 13.

CTE

CTESIBIVS, i. m. Alexandrinus laudatus est pneumatica ratione et hydraulicis organis repertis, vt scribit Plin. 7, 37. Vid. dedita opera de illo agentem Vitruu. 9, 9.

CTESIBICVS, a, um. Vt, Vitruu. 10, 12 Machina Ctesibica maxime extollens aquam, describitur.

CTESILOCHVS, i. m. Pictor. Plin. 35, 11 Ctesilochus Apellis discipulus, petulanti pictura innotuit, Ioue Liberum parturiente depicto mitrato, et muliebriter ingemiscente inter obstetricia dearum.

CVA et CVB

CVBA, ae. f. Cubam Sabini vocant eam, quam militares Lecticam: vnde videtur deriuatum esse Cubiculum, Festus. [...]

CVBITVS [1], i. m. vel CVBITVM, i. n. [ a)gkw\n ] Curuatura brachii, vbi lacerto iungitur, dicta, vt videtur, quod in eo cubamus, i. quiescimus interdum. [...]

CVBITALIS, e. Adi. [ phxuai=os2 ] Vnum cubitum altus vel longus, aut latus adeo. [...]

CVBITAL, is. n. Puluinus, cui innitebantur cubito inter coenandum, vt ceruical, cui ceruice. Hor. Serm. 2, 3, 255 Ponas insignia morbi, Fasciolas, cubital, focalia.

CVBO, ui, itum, are. [ kei=mai, le/xomai, eu)na/zw ] Idem quod Iacêre. [...]

CVBANS, antis. Part. Festus, Cubans auspicatur, qui in lecto quaerit augurium. [...]

CVBATVS [2], ûs. m. [ kata/klisis2 ] Plin. 10, 57 Medicina in fame, et cubatus in fumo. De gallinis pituita laborantibus loquitur.

CVBATOR, oris. m. Paullin. Epist. 21, 4 (vet. edit. 24) Ioannes beati Dominici pectoris cubator.

CVBITVS [2], ûs. m. [ kata/klisis2 ] Actus cubandi, vt Cubatio. Plin. 28, 4 Supini cubitus oculis conducunt, at proni tussibus, in latera aduersum distillationes. Cubitus sibi sternere foliis Idem 24, 9.

CVBITIO, onis. f. Idem. Augustin. Epist. 151 Legi literas tuas ad lucernam iam coenatus: proxima erat cubitio, sed non ita etiam dormitio.

CVBITVRA, ae. f. Idem. Plaut. in Fragm. Taub. p. 1463. v. 12 Ad cubituram mage sum exercita, etc. Conf. Muret. Var. Lect. 18, 10.

CVBITORIVS, a, um. Adi. Vt, Vestimenta cubitoria Petron. c. 30. Alii legunt Accubitoria, v. v.

CVBILE, is. n. [ eu)nh\, koi/th, de/mnion ] Locus ad cubandum vel incubandum aptus, vbi cubatur. [...]

CVBICVLVM, i. n. [ koitw\n, oi)/khma ] Locus in quo cubile sternitur. [...]

CVBICVLARIVS [1], i. m. [ katakoimisth\s2, kateunasth\s2 ] Qui in cubiculo ministrat. [...]

CVBICVLARIVS [2], a, um. Adi. [ koitw/neios2 ] Vt, Cubicularia lucerna Martial. Lemma 14, 39. Adde Epigr. 150.

CVBVS, i. m. Mathematicis figura est ex omni latere quadrata, quales sunt tesserae, quibus in alueolo luditur: ex quo ipsae appellatae Cubi. Euclidi Cubus est figura solida, quae sex quadratis aequalibus continetur. [...]

CVBICVS, a, um. Adi. E Vitruuio modo vidimus: et recurrit ibid. Cubica ratio.

CVC

CVCVBO, are. Vox noctuae. Auctor Philomelae in operibus Ouidii v. 41 Noctua lucifuga cucubat in tenebris.

CVCVLIO, onis. f. ske/pastron Vet. Gloss.] Sic enim leg. pro ske/paston docuit Casaub. ad Capitolin. [...]

CVCVLVS, [ ko/kkuc ] Auis nota, quae Plinio etiam Graeco nomine Coccyx vocatur, cuius locum damus h. v. Vet. Gl. [ ko/kkuc, o)/rneon, cuculus. [...]

CVCVLLATVS, a, um. Adi. Cucullo indutus, aut, cum vestis epitheton est, cucullo instructus. [...]

CVCVMA, ae. f. [ koukou/mion ] Vas aeneum ventrosum vt Cucumis, calefaciendae aquae idoneum. [...]

CVCVMER, vel CVCVMIS, eris. m. [ si/kuon ] a Curuore dicitur, vt curuimeris vt ait ludens Varr. de L. L. 4, 21 p. 27, 11. [...]

CVCVMERARIVM, i. n. [ sikuw\n ] Locus, in quo sunt cucumeres Vulg. Interpr. Esa. 1, 8. Conf. Tertull. adu. Iudaeos 3 et 13. et adu. Marc. 2, 23.

CVCVRBITA, ae. f. [ koloku/nqh ] Olus cucumeri cognatum Plin. 19, 5 s. 24 [...]

CVCVRBITVLA, ae. f. Dimin. [ kolokunqi\s2 ] Cucurbitula siluestris Scribon. 106. [...]

CVCVRBITINVS, a, um. Adi. [ kolokunqoeidh\s2 ] Cucurbitina pira, dicuntur ob cucurbitae similitudinem Cato 7, 4.

CVCVRBITATIO, onis. f. Cael. Aurel. Tard. 2, 1 Cucurbitae medicae applicatio.

CVCVRIO, ire. Gallorum gallinaceorum proprium est. Auctor Philomelae in operibus Ouidii 25 Cucurire solet gallus, gallina gracillat.

CVCVTIVM, i. n. Vestimenti genus, vel vt Casaubonus censet, Cuculorum species. [...]

CVD

CVSOR [1], oris. m. e)la/ths2 xrusou= h)\ a)/llhs2 u(/lhs2 Gloss. Gr. Lat.] Liu. 23, 21 [...]

CVDO [2], vel CVDON, onis. m. [ kou/dwn ] Pellem crudam significat, qua vice galeae nonnulli solebant vti ad munienda capita. [...]

CVI

CVIAS, vel antique QVOIAS, atis. [ podapo\s2 ] Interrogatiuum gentilicium, i. quo de gente et patria interrogamus. [...]

CVIVS, ant. QVOIVS, cuia, cuium. [ ti/nos2 ] antiqui dicebant, vt, Meus, mea, meum. [...]

CVIVSMODI, [ poi=o/s2 tis2, o(poi=o/s2 tis2 ] Vox composita, quam, vt reliquas huius generis, quas subiiciemus, nihil obstat divisim legi. [...]

CVIVSDAMMODI, [ tro/pou tino\s2 ] Cic. de Diuin. 2, 34 c. 15 Num etiam si fissum cuiusdammodi fuerit in iecore, lucrum ostenditur? Add. de Fin. 5 c. 12.

CVIVSMODICVNQVE, [ o(poiostisou=n ] Cic. pro Cluent. 17 c. 6 Nam illud me non praeterit, cuiusmodicunque mater sit: tamen in iudicio filii, etc.

CVIVSCVNQVEMODI, [ o(poiostisou=n ] Sallust. in Catil. c. 39 Neque solum ciues, sed cuiuscunquemodi genus hominum. [...]

CVIVSVIS, cuiauis, cuiumuis. Apul. Apol. p. 532, 1 ed. Floridi, Cuiauis oratio insimulari potest, si ea, quae ex prioribus nexa sunt etc.

CVL

CVLBICIO, onis. f. Dictus Affectus stranguriae similis. Gloss. Gr. Lat. [ straggouri/a, culbicio.

CVLCITA, ae. f. [Vet. Gl. [ tu/lh ] Omne stragulum, in quo aliquid quiescendi gratia inculcatum sit. [...]

CVLCITVLA, vel CVLCITELLA, ae. f. Dimin. Plaut. Most. 4, 2, 14 Is me suam quidem pol optat culcitulam. Culcitula, Fasciculus quidam ligneus in sacris dicebatur. Festus.

CVLEST, [ poi=os2 e)sti\ ] pro Qualis est, Neutro genere positum pro Masculino: Plautus Amph. (1, 3, 39) Ecastor condignum donum culest, qui donum dedit. [...]

CVLEVS, vel CVLLEVS, i. m. koleo\s2 vel [ kouleo\s2 ] Vter siue saccus, ex corio factus. [...]

CVLEVM, vel CVLLEVM, i. n. Ex Catone Varro de R. R. 1, 2, 7 In singula iugera, dena culea vini fiunt.

CVLEOLA, orum. n. pl. [ *triba\s2, e(taristri/a, dietaristri/a, Gloss.] Sunt Cortices nucum viridium, a similitudine culeorum, quibus oleum aut vinum continetur. Festus.

CVLEARIS, e. Adi. [ kouleiai=os2 ] Vt, Culeare dolium, Quod capit culeum. Cato c. 112 Vbi hauseris de mari, in culeare dolium infundito. Culleare labrum Idem 154.

CVLIGNA, ae. f. kuli/skh, kuli/xnh ex [ ku/lic ] Vas potorium. Cato, Culignam in foeno Graeco ponito, vt bene oleat. Haec Festus. Cato 132, 1 Ioui dapali culignam vini quantum vis polluceto.

CVLINARIVS, i. m. Scribonius Largus 230 Teruntur ex cinere lixiua, qua culinarii vtuntur.

CVLIX, icis. Herba est, qua trita semen cucumerorum maceratum seri iubent, vt sine semine nascantur Plin. 19, 5.

CVLMEN, inis. n. [ o)/rofos2, e)/reisma ] Cognatum est vehementer Columini, quod hic conferendum. [...]

CVLMINIVS, a, um. Adi. Vt, Olea culminia Columel. 5, 8, 3. et 12, 49, 3. Bacca culminia Idem 12, 52, 1. Conf. supra COMINIA.

CVLMVS, i. m. [ kala/mh, a)nqe/ric, ka/lamos2 ] qui et COLMVS, frumenti calamus a radice vsque ad spicam. [...]

CVLMOSVS, a, um. Adi. Sidon. Carm. 9, 72 Madere culmosos viridi cruore fratres: de fratribus Cadmeis.

CVLPA, ae. f. [ ai)ti/a, e)/gklhma ] Est aberratio quaedam ab officio, sed vt fere intelligatur ignorantiam intercessisse, certe negligentiam et socordiam potius, quam male agendi voluntatem: interim imputatur, et quasi media est inter dolum et officium, atque significat, si fas sit ita loqui, imputabilitatem facti alicuius in partem sequiorem, vt qui suam culpam fatetur, ille indicet, sibi imputari posse euentus sinistros, gradu quidem diuerso, quos ICti nominibus latae, leuis, et leuissimae culpae aliquo modo distinguere student. [...]

CVLPO, are. [ ai)tia/omai, diaba/llw ] Culpae dare, reprehendere: contrarium est verbo Laudare. [...]

CVLPOR, ari. Hor. Serm. 1, 2, 11 Laudatur ab his, culpatur ab illis. Suet. Vesp. c. 16 Sola est, in qua merito culpetur, pecuniae cupiditas.

CVLPANS, antis. Partic. Vt, Ouid. Amor. 2, 4, 22 Culpantis cupiam sustinuisse femur. Audio culpantes agrorum infecunditatem Columel. pr. Operis. Culpari ob aliquid Suet. Caes. 72.

CVLPATIO, onis. f. [ ai)ti/asis2 ] Reprehensio. Gell. 10, 22 Ne ipsi quoque culpationes huiuscemodi mereamur.

CVLPITO, are. Frequent. Plaut. Cist. 2, 1, 19 Verum haud metuo, ne iurandum nostrum quisquam culpitet.

CVLTER, tri. m. et CVLTRVM, i. n. [ ma/xaira ] Vulgatissimi vsus instrumentum, quo ad secandum vtimur in mensa, etc. [...]

CVLTRARIVS, i. m. Qui victimam cultro immolat, qui alio nomine dicitur Victimarius. [...]

CVLTELLO, are. Verbum antiquum, de quo sic Frontinus in libro de Limitibus p. 43 [...]

CVLTELLATVS, a, um. Partic. [ maxairoeidh\s2 ] Qui formam cultelli habet. [...]

CVLTRATVS, a, um. Adi. [ maxairwto\s2 ] Vt, Cultratus mucro, qui scindit, velut culter. Plin. 13, 4 Folia cultrato mucrone.

CVLVLLVS, i. m. Calix fictilis, quo in sacris vtebantur pontifices et Vestales virgines. [...]

CVLVS, i. m. Podex. Macer Martial. 3, 98. Purior salillo Catull. 23, 19. Add. Id. Carm. 95 et 96. Tritior Martial. 9, 58. Olfacere culum Phaedr. 4, 17 extr. de canibus.

CVM

CVM [1], [ su\n, meta\ ] I. Praepositio, Ablatiuo casui seruit, et comitatum, societatem, certe praesentiam, eius rei indicat, quae nomine significatur. [...]

CVM [2], II. Adu. temporis. [ e)pa\n, h(ni/ka ] a nonnullis QVVM, ab aliis QVOM scribitur, more veterum. [...]

CVM [3], III. Coniunct. causalis vel concessiua, et ipsa pro sententiae diuersitate nunc Indicatiuo, nunc Coniunctiuo seruit. [...]

CVMCVMQVE, et CVMQVE, siue CVNQVE, significare videntur quandocunque. [...]

CVMA, ae, vel CVME, es. f. vel, quod vsitatius CVMAE, arum. [ *kou/mh ] Vrbs Italiae, quam Sibylla nobilitauit. [...]

CVMAEVS, a, um. Adi. [ *koumai=os2 ] Qui Cumis est, speciatim, quae ad Sibyllam Cumanam pertinent, vt Anni Cumaei Ouid. ex Pont. 2, 8, 41. i. Sibyllini. [...]

CVMANVM, i. n. Caulis species Plin. 19, 8. Scribon. 126. 144, 271. Nempe Olus intelligitur.

CVMATILIS, e. Adi. [ kumatiko\s2 ] Caesius siue Caeruleus: nam Graeci [ ku/mata, fluctus vocant. [...]

CVMBO, Veteres dixerunt in tertia coniugatione, quod elucet ex compositis, vt Incumbo.

CVMERVM, i. n. Vocabant antiqui Vas quoddam, quod opertum in nuptiis ferebant, in quo erant nubentis vtensilia, quod et Camillum dicebant, eo, quod sacrorum ministrum ka/millon appellabant: est autem vas hoc nuptiale, a similitudine cumerarum, quae fiunt palmeae vel sparteae ad vsum popularem, sic appellatum. [...]

CVMINATVM, i. n. Condimentum ex cumino factum Apic. 1, 29 Cuminatum superfundere. Add. 4, 2. it. Pallad. 12, 12. Vid. CYMINATVM.

CVMMI, n. Vsu monoptoton: Tamen feminini: Cinna, Alpinaque cummi; vt sit Genitiuus eius huius cummis, vt puppis, febris, peluis. Haec Non. 3, 78. Videtur legendum, Alpinaque cummis. Certe

CVMMIS, is. Cato R. R. 69. Commis, saepius ap. Scribon. Vt Commis Alexandrina 72. Sed Commi Alexandrinum 24. Frequentius scribitur gummi, v. v.

CVMVLARE, is. n. Quid esset, docet Veget. Mulom. 4, 2, 2 A commissura renum, quod Cumulare dicitur, vsque ad imum muscarium, commissurae sunt duodecim. Vtitur eo nomine etiam 4, 1, 2.

CVMVLVS, i. m. [ sw/reuma, e)pi/metron ] Moles congesta, acervus: speciatim ille aceruus, qui in rebus aridis vltra plenam, et exaequa. tam mensuram assurgit. [...]

CVMVLO, are. [ swreu/w, e)piswreu/w, e)pimetre/w ] Coaceruare, augere, superaddere: speciatim vltra mensuram, et id, quod iustum est, aliquid adiicere. [...]

CVMVLATE, Adu. [ seswreume/nos2, e)kple/ws2 ] Abundanter. Cic. Fam. 10, 29 [...]

CVMVLATIO, onis. f. Coaceruatio, Arnob. 3 p. 108 Buccarum cumulatione saccibucces.

CVMPRIMIS, Sapiens cumprimis nostrae ciuitatis homo Cic. de Orat. 2 c. 55. [...]

CVN

CVNAE, arum. f. plur. tantum. [ koiti/des2, li/kna ] Lectus, in quo iacet infans. [...]

CVNVLAE, arum. f. pl. Dimin. Prudent. Cathem. 7, 164 Parvulorum cunulae. Add. 11, 98.

CVNABVLA, orum. n. pl. [ koiti/dia ] Lectuli infantium et loca, in quibus nascimur, secundum Seru. in Ecl. 4, 23. [...]

CVNARIA, ae. f. Ancilla, quae cunas mouebat. Gruter. Inscript. p. 311 [...]

CVNINA [1], ae. f. Dea, quae infantes in cunis tueri credebatur, et sascinum summouere. Auctor Lactantius 1, 20, 36. Eadem paene Augustin. de Ciu. Dei 4, 8 et 11 ex Varrone. Vid. Non. 2, 756.

CVNCTIM, Adu. Apul. Florid. 2 p. 779 Floridi. Non sigillatim ac discretim, sed cunctim et coaceruatim offerre.

CVNCTICINVS, a, um. Adi. Idem. Mart. Capella 9 p. 306 Plenitudo cuncticinae voluptatis.

CVNCTIPARENS, entis. Parens omnium. Prudent. Pass. Agnet. v. 128 Cui posse soli cunctiparens dedit.

CVNCTIPATER, tris. Omnium pater. Theodulfus Carm. 1, 69 Cui tria cunctipater voluit superaddere lustra.

CVNCTIPOTENS, entis. Adi. Omnipotens. Prud. Pass. Quirin. v. 56 Iesu cunctipotens. Add. Drepan. Carm. ad Amic.

CVNCTOR, ari. [ me/llw, mellhtia/w, a)naba/llomai, o)kne/w, perime/nw ] Differre, morari. [...]

CVNCTAMEN, inis. n. Cunctatio. Pauidae cunctamine mentis Paullin. Carm. 23, 416 de S. Felice.

CVNEVS, i. m. [ sfh\n ] Instrumentum formae pyramidalis, lateribus plerumque oppositis binis triangularibus, alteris e quadrato oblongis, quo ad aliquid scindendum et diuidendum vtimur. [...]

CVNEATIM, Adu. kata\ ste/fh Vet. Gloss.] Per cuneos. Caes. Bell. Gall. 7, 28 Hostes re noua perterriti, muro, turribusque deiecti, in foro ac locis patentioribus cuneatim constiterunt.

CVNICVLVS, i. m. [ dasu/pous2 ] Animal lepori simile, sub terra effossa latere solitum. [...]

CVNICVLARIVS, i. m. [ u(ponomeuth\s2 ] Qui sub terris cuniculos fodit. [...]

CVNICVLATOR, oris. m. Cunicularius. Luctat. in Stat. Theb. 2, 418 Fossores dicuntur in exercitu cuniculatores, qui cuniculos faciunt, per quos introgressi milites murorum fundamenta conuellunt.

CVNICVLOSVS, a, um. Adi. [ u(ponomw/dhs2 ] Cuniculis plenus. Vnde Catullus Celtiberiam vocat Cuniculosam. Vid. CELTIBERIA.

CVNILA, ae. f. [ ko/nuza ] Herba est, quam Theodorus Gaza Pulicarem conuertit. [...]

CVNILAGO, inis. f. [ ko/nuza a)gri/a ] De qua modo dictum. Add. Plin. 19, 8.

CVNIO, ire. inquit Festus, est Stercus facere: dictum a Cunis infantium, quae saepe stercore foedantur. [...]

CVNNVS, i. m. [ bi/ttos2 ] Nomen inhonestum certe Satyricum Pudendi muliebris. [...]

CVNYZAMIS, idis. f. [ konuzami\s2 ] Herba, quae alio nomine Cunilago dicitur Plin. 19, 8.

CVP

CVPA, vel, quod saepe libri praeferunt, CVPPA, ae. f. Vas vinarium maius, cui Germanorum Kufe respondere videtur. [...]

CVPVLA, ae. f. Dimin. Modo dedimus ex Vlpian. l. 3 §. 1 D. de tritico vino vel oleo leg.

CVPELLVM, i. n. Idem. Pallad. Febr. 25 Vel in cupellis, vel in vasculis fictilibus condiuntur. [ ku/pellon, Polluci 6, 16.

CVPENCVS, i. m. Lingua Sabinorum Sacerdos vocabatur, quod notat Seruius. Hinc Virg. Aen. 12, 539 videtur nomen deduxisse, quum ait, Nec dÃ® texere Cupencum.

CVPES [1], et CVPEDIA, [ h(du/smata, pe/mmata ] Antiqui lautiores cibos nominabant: inde Macellum forum cupedinis appellabant. [...]

CVPES [2], [ li/xnos2, lai/margos2 ] qui lautioribus cibis inhiat, cupas sectatur et cauponas. [...]

CVPEDIA [2], orum. n. pl. [ prosfa/gia, a)rtu/mata ] Cibi delicatiores. Plaut. Stich. 5, 4, 32 Melius dicis, nihil moror cupedia.

CVPEDIA [3], ae. f. [ o)yofagi/a, lixnei/a ] Videtur esse gulae studium cum fastidio et deliciis. [...]

CVPEDO, inis. f. Eadem videtur, quam Cupediam dici a Cicerone, modo obseruatum est, studium Cupae s. Cauponae: aut est forte simpliciter Cupido, quam Cuppedinem esse Lucretio, mox ostendamus post CVPIDO. [...]

CVPEDINARIVS, i. m. [ zwmopoio\s2 ] Esculentarum rerum cupediarum, venditor, in foro cupedinis. [...]

CVPIDO [1], inis. m. [ *)/erws2 ] Deus amoris Venerei praeses, qui filius Veneris fuisse fingitur a Poetis. [...]

CVPIDINEVS, a, um. Adi. [ *)erwtiko\s2 ] Amatorius, vt, Martial. 7, 86 [...]

CVPIO, iui, itum, ere. [ e)piqume/w, e)fi/emai ] Velle, Optare, Desiderare. [...]

CVPIENS, entis. Partic. Animo cupienti nihil satis festinatur Sall. Iug. c. 64 [...]

CVPPEDO, inis. Idem plane nomen, sed antiquius, et prima per diplasiasmum producta. [...]

CVPIDITAS, atis. f. [ e)piqumi/a ] Vicina Cupidini, sed in prosa vsitatior. [...]

CVPRESSVS, i. vel ûs. f. [ kupa/rissos2 ] Arbor conifera: quae alias Cypressus vel Graeco nomine Cyparissus dicitur. [...]

CVPRESSINVS, a. um. Adi. [ kupari/ssinos2 ] Ex cupresso. Plin. 23, 4 Cupressinum oleum eosdem effectus habet quos myrteum. Frondes cupressinae Columel. 2, 2.

CVPRESSEVS, a, um. Adi. Idem. Liu. 27, 37 Post eas duo signa cupressea Iunonis reginae portabantur. Foliatura cupressea Vitruu. 2, 9. Simulacra Obsequ. 108.

CVPRESSIFER, a, um. Adi. [ kuparissofo/ros2 ] Vt, Ouid. Epist. 9, 87 Vt Tegeaeus aper cupressifero Erymantho Incubat, et vasto, etc. Cyllenes cupressiferae Idem Fast. 5, 87.

CVPRVM, i. n. [ ku/prion ] Genus aeris apud recentiores, quod vetusti Cyprium vocant. [...]

CVPREVS, a, um. Adi. [ kupriako\s2 ] Vt, Plin. 23, 3 Coquitur in cupreo vase ad crassitudinem mellis. Cyprio vase legit Harduin. Cuprei bidentes Pallad. Iul. 5. al. Cyprei.

CVPRINVS, a, um. Adi. Clauus Pallad. Ian. 15, 18. Cuprinum Cauterium Veget. Mulom. 1, 14, 3 etc. Substant. Cuprinum acutum Idem Mulom. 1, 12, 2. 2, 3, 27.

CVR

CVR, [ ti/nos2 e(/neka, diati/, e)f' w(=| ] Adu. interrogandi de causa. Scribitur a nonnullis Quur, vt alia interrogatiua a qu incipiunt, quasi sit quoi rei. [...]

CVRA, ae. f. [ fronti\s2, e)pime/leia ] Animi aduersio, et studium atque diligens cogitatio rei, dicta, vt ait Festus, quod Cor edat, vel quod vrat. [...]

CVRIOSVS, a, um. Adi. [ polupra/gmwn, peri/ergos2 ] A cura multa dictus, nunc in laude est, nunc in vitio. [...]

CVRIOSVLVS, a, um. Adi. Apul. Met. 10 p. 254, 8 Quam quidem laciniam curiosulus ventus reflabat.

CVRIOSE, Adu. Diligenter Columel. 3,... Sin autem ipsam vitem cernere voles, iuxta radicem ita ne ipsam laedas, curiose fodito. [...]

CVRIA [1], ae. f. [ fratri/a ] A Cura deducitur, et primo est conuentus hominum remp. curantium. [...]

CVRIALIS, e. Adi. [ fratriako\s2, fule/ths2 ] Qui ad curiam primo praesertim intellectu sumtam pertinet, s. vt Festus, qui eiusdem est curiae. [...]

CVRIATVS, a, um. Adi. Vt, Curiata lex, quae curiatis comitiis lata erat. [...]

CVRIATIM, Adu. Per singulas curias. Modo laudatus est Gell. 15, 27. Sed alii legunt, Per lictorem curiatum.

CVRIO, onis. m. [ fratrieu\s2 ] Sacerdos curiae. Curio Maximus, Cuius auctoritate curia, omnesque curiones regebantur, Festus. [...]

CVRIONALIS, is. m. Idem qui Curio. Gruter. Inscript. p. 305 n. 5 DIS. MANIBVS. FELICI. COMELIANO. PVBLICO. CVRIONALI. etc.

CVRIONIVS, a, um. Adi. Vt, Curionia sacra, Quae a curionibus in curiis fiebant. Festus.

CVRIONIVM, i. n. dicebatur Aes, quod dabatur curioni ob sacerdotium curionatus. Festus.

CVRO [1], are. [ fronti/zw, kh/domai, e)pimele/omai, qerapeu/w ] Operam dare, solicitum esse de re aliqua. [...]

CVRATVS, a, um. Partic. [ e)pime/lhtos2 ] Bene curata cute nitidus Hor. Epist. 1, 4, 15. [...]

CVRATE, Adu. [ e)pimelw=s2 ] Pro Accurate. Compar. Tacit. Ann. 2, 27 [...]

CVRATOR, oris. m. [ e)pimelhth\s2 ] Generali nomine dicitur praepositus alicui negotio curando, vt, Curator viae Flaminiae Cic. Att. 1, 1. [...]

CVRATRIX, icis. f. Modest. in l. scire. D. de tutor. vel curator. dat. ab his. Scire oportet magistratus, quod curatrices minoribus mulieres non creabunt.

CVRATORIA, ae. f. Munus curatoris pupillorum vid. leg. 1 et 2 Dig. de Excusat. vtramque. pr.

CVRATIO, onis. f. [ qerapei/a, qerapeusi/a, e)pime/leia ] Proprie est Medicorum, auctore Donato ad Andr. 1, 1, 3. [...]

CVRANTIA, ae. f. [ e)pime/leia ] Curatio, vt quidam volunt, Cic. Q. Fratr. 2, 8 (9) [...]

CVRABILIS, e. Adi. Efficiunt, curabilis vt sit vindicta Iuuen. 16, 21. i. metuenda. Pro sanabilis, improbatur Voss. de Vit. 3, 7.

CVRAGENDARIVS, i. m. Qui curam publicam agit. L. 1 Cod. Theod. de Curiosis Hos, quos curagendarios siue curiosos provincialium consuetudo appellat.

CVRAX, acis. Adi. [ e)pimelhth\s2 ] Vt, Vigilax, pro Curioso, i. diligente, et curam adhibente negotiis. [...]

CVRIVS [1], a, um. Adi. Curarum plenus. Plaut. Pseud. 4, 7, 44 Caue sis tibi a curio infortunio. Conf. Taubm. p. 1020. Probat etiam Salmas.

CVRCVLIVNCVLVS, i. m. Dimin. Plaut. Rud. 5, 2, 38 Minutos curculiunculos fabulare, i. nihil dicis, quod ad rem sit. Synonyma sunt, tricas: tramas putridas: cassam glandem.

CVRENSES, ium. m. Populi in quarta regione Italiae a Plinio collocati 3, 12. De his Ouid. Fast. 3, 94 A tribus hunc primum turba Curensis habet. Alii legunt Forensis; sed Burmannus Curensis firmat.

CVRES, ium. plur. *kou/rioi Steph. ] Sabinorum oppidum, cui imperabat T. Tatius: cuius ciues, Quirites dicebantur. [...]

CVRETES, um. m. pl. [ *kou/rhtes2 ] Cretae populi, de quibus Ouid. Met. 4, 232 [...]

CVRETICVS, a, um. Adi. Sil. 15, 308 Oeneasque domos, Curetica tecta subibat.

CVRITIS, is. f. Curitim Iunonem appellabant, quia eandem ferre hastam putabant. Festus.

CVRIVS [2], i. m. [ *kou/rios2 ] Gentis Rom. nomen, quam nobilitauit M' id est Manius (non M. s. Marcus) Curius Dentatus, exactissimae frugalitatis, et perspectae fortitudinis. [...]

CVRIANVS, a, um. Adi. Vt, Iudicium Curianum Quinctil. 7, 6 p. 640. Vid. Cic. de Orat. 1, 180.

CVRMEN, zu/qos2 a)po\ si/tou Vet. Gloss. Vid. Meibom. de Cereuisia, Vet. 6, 7. Idem quod

CVRMI, n. Potionis genus, quod paratur e frugibus, nimirum hordeo, triticoque in aqua maceratis, vide Dioscor. 2, 81. [...]

CVROTROPHIVM, i. n. [ kourotro/feion ] Domus alendis pueris destinata. [...]

CVRRAX, acis. dro/mac Vet. Gloss.] Gratius Cynegetico v. 89 Nam fuit et laqueis aliquis curracibus vsus. Vid. ibi Barth. it. Iuret. ad Symmach. 9, 23.

CVRSATIO, onis. f. Donat. ad Ter. Hec. 3, 1, 35 Trepidatio ad vocem refertur loquentium, Cursatio ad sonum pedum.

CVRSITATIO, onis. f. Idem. Solin. 54 Sollemni cursitatione lacum populus circuit.

CVRSVS, ûs. m. [ dro/mos2, dro/mhma ] Ipse currendi actus. Plin. 12, 19 s. 42 [...]

CVRSOR, oris. m. [ dromeu\s2 ] Cuius vel officium vel vitae genus est currere. [...]

CVRSORIVS, a, um. Adi. [ dromiko\s2 ] Quod ad cursum pertinet: vt, Cursoria nauis Sidonius Ep. 1, 5. [...]

CVRSORIVM, i. n. Qua limitum terminus incedit Rigalt. Gloss. Agrimens. p. 299.

CVRSIO, onis. f. Varro de L. L. 4, 1 Corpus est, vt cursor: locus, stadium, qua currit: tempus, hora, qua currit: actio, cursio.

CVRRVS [1], ûs. m. [ a(/rma, a(/rmaca, di/fros2 ] Vehiculi genus, dictum quod eo veteres veherentur cursim. [...]

CVRRICVLVM, et CVRRICVLVS, i. n. et m. [ a(rma/tion, di/fros2 ] Dimin. a Currus. [...]

CVRRICVLO, quod volunt esse Aduerbium. [ dromai/ws2 ] Cursim. Plaut. Milit. 2, 6, 43 [...]

CVRRVCA, ae. f. Parua auis; quae alienos pullos proprios putans, nutrit, maxime cuculi. [...]

CVRTIS, is. f. Idem quod Cors vel Cohors. Sequioribus et ICtis quandoque pro curia vel regia dicitur. Vid. Iornand. de Reb. Get. c. 34. Barth. Adu. 46, 8.

CVRTIVS, i. m. [ *kou/rtios2 *ma/rkos2 ] Nomen gentis Romanae, quam circa annum V. C. 393 [...]

CVRTO, are. [ kolobo/w ] Deminuere. Hor. Scrm. 2, 3, 124 Quantulum enim summae curtabit quisque dierum Sic Rem curtare, bona sua minuere Pers. Sat. 6, 34.

CVRVLIS, e. Adi. [ a(rma/teios2, a)po\ tw=n di/frwn ] A Curru licet deriuatum, vnico tamen R scribi debet, quod breuis sit prima, vt alia quoque primitiui quantitatem mutant, v. g. diserti a dissero, mamilla a mamma. [...]

CVRVVS, a, um. Adi. [ kampu/los2, e)pikamph\s2, a)gku/los2 ] Inflexum, ac contortum. [...]

CVRVO, are. [ kampulia/zw, ka/mptw, a)gkulo/w ] Curuum facere, flectere. [...]

CVRVOR, oris. m. Varr. de L. L. 6, 3 Cornua a curuore dicta, quod pleraque curuantur. Add. 4, 21.

CVRVABILIS, e. Adi. Quod facile curuatur. Pallad. 12, 15 Vlmus et fraxinus curuabiles.

CVRVATIO, onis. f. [ kampuli/asis2 ] Plin. 17, 23 In curuatione materiae. Et Columel. 4, 12 Curuatio vitis.

CVRVAMEN [2], inis. n. [ kampuli/asma ] Ipsa curuatio. Plin. Epist. 9, 7. [...]

CVRVITAS, atis. f. Idem. Macrob. in Somn. Scip. 1, 15 Aduersa Zodiaco curuitas obliquauit. Et Isidor. 20, 16 Camus dictus a curvitate.

CVRVESCO, ere. [ kurtou=mai ] Curuus fio. Auctor carminis de Laudibus Domini. Vid. INCVRVESCO.

CVRVIPES, edis. [ a)gxilo/pous2 ] Qui curuos pedes habet. Onomast. Vet. Curuipes, [ a)gkulo/pous2.

CVS

CVSPIS, idis. f. [ ai)xmh\, e)pidorati\s2, a)pwkh\ ] Acuta pars gladii, hastae, claui, et huiusmodi. [...]

CVSPIDATIM, Adu. h. e. in cuspidem, siue cuspidis formam. Plin. 17, 14 Donec cuspidatim decisus descendat in rimam calamus.

CVSSILIRIS, e. Adi. Cussilirem, pro Ignauo dicebant antiqui Festus. Scal. quasi cossim s. coxim lirans, de ignaue incedente.

CVSTOS, odis. c. [ fu/lac, fulakth\r ] Qui aliquam rem tuetur et curat. Cic. Philipp. 2 c. 10 [...]

CVSTODIO, ire. [ fula/ttw, diafula/ttw froure/w ] Seruare, obseruare, tum ne quid laedatur, tum ne laedat. [...]

CVSTODITE, Adu. vt, Ludere custodite, i. inspectante custode Plin. Epist. 5, 16. Compar. Idem ibid. 9, 26 An illa custoditius pressiusque? subint. dicta, i. cautius moderatiusque.

CVSTODITIO, onis. f. [ fu/lacis2 ] est Opera ad aliquid custodiendum sumta. Festus. Vid. Vulg. Interpr. Sapient. 6, 19.

CVSTODITIVVS, a, um. Sarisb. Epist. 158 Aurum aliorum metallorum custoditiuum est.

CVSTODELA, ae. f. A veteribus Custodia dicebatur Festus. Acrior custodela Apul. Met. 10 p. 245. Salutaris custodela Id. ibid. 9 sub initium.

CVSTODIA, ae. f. [ fulakh\, froura\ ] Custodiendi actus, vel modus. Canum custodia fida Cic. de Natur. Deor. 2, 158 c. 63. [...]

CVSTODIARIVS, i. m. Custos. Inscript. Gruter. p. 48, 1 SANCTISSIMO HERCVLI INVICTO CORPOR. CVSTODIAR. L. CVRTIVS ABASCANTIVS, etc.

CVSTODIARIVM, i. n. Locus, vbi quid custoditur. Tertull. ad Martyres 2. et adu. Iudaeos 3.

CVT

CVTILIA, Agri Reatini lacus est, in quo siluosa insula innatat, quae nunquam die et nocte eodem permanet loco. [...]

CVTICVLA, ae. f. Dimin. [ derma/tion ] Parua cutis. Pers. Sat. 4, 18 Assiduo curata cuticula sole. Nostra bibat vernum contracta cuticula solem Iuuen. Sat. 11, 203.

CVTALIS, e. Adi. Causa forensis siue cutalis, i. externa in cute baerens apud Cael. Aurelian. Tard. 4, 1, 6 legi vult Reines. Var. Lect. 3, 18 p. 670.

CVTIO, onis. f. Millepes, insecti genus. Marc. Empiric. c. 9. Conf. Barth. Adu. 40, 4.

CVV

CVVI, in heroo carmine apud Ausonium scriptum pro Cui vult Turn. 19, 12 [...]

CYA

CYAMEA, ae. f. kua/meia ] Gemma, de qua Plin. 37, 11 Cyamea nigra est; sed fracta, ex se fabae similitudinem parit. Nempe [ ku/amos2 faba est.

CYANEVS, prima prod. et CYANVS, prima corr. Adi. kuano\s2 et [ kua/neos2 ] Coloris nomen, caeruleum s. aqueum significans, hinc rebus maritimis, vel colore illo insignibus, tribuitur, vt sequentia docebunt. [...]

CYATHVS, i. m. [ ku/aqos2 ] Vasculum in quo bibebatur: et frequenter duodecima pars sextarii, qui AS est, respectu Cyathi, quae vncia. [...]

CYATHISSO, are. [ kuaqi/zw ] est Cyatho vinum ministrare. Plaut. Men. 2, 2, 29 Non scis quis ego sim? qui tibi saepissime cyathisso, apud nos quando potas. Ad cyathos tibi esse vel stare soleo.

CYATHISCVS, i. m. Concaua pars specilli. Cael. Aurel. Tard. 5, 2, 33 vindicat Reines.-Var. L. 3, 16 p. 673.

CYB

CYBELE, es. f. *kube/lh ] Festus, Cybebe mater quam dicebant Magnam, ita appellabatur, quod ageret homines in surorem, quod Graeci [ ku/bhbon dicunt. [...]

CYBIOTATES, legunt quidam apud Sueton. l. c. pro Cybiosactes de quo modo dictum.

CYBIRA, ae. f. [ *ku/bira ] Oppidum Lycaoniae, non procul a Maeandro fluuio. Cic. Verr. 4, 30 Hosce opinor Cybirae, quum in suspicionem venissent ciuibus, fanum expilasse Apollinis, etc. [...]

CYBIRATES, vel CYBIRATA, ae. m. Nomen gentile. Cic. Verr. 4, 30 Eo quum venio, Praetor quiescebat, fratres illi Cybiratae inambulabant.

CYBIVM, i. n. Dictum, quia eius medium (an idem quod latus?) aeque patet in omnes partes, quod genus a Geometris ku/bon dicitur. [...]

CYBICVS, a, um. Adi. Quadratus, vt, Cybica soliditas Mart. Capella 2 p. 25. Vid. CVBVS, CVBICVS.

CYBIARIVS, i. m. Qui cybia vendit Arnob. 2 p. 70 Cybiarii, salinatores, bolonae. Conf. Salmas. Exerc. Plin. p. 174 ed. nou.

CYC

CYCEON, onis. m. [ kukew\n ] Genus potionis ex multis liquoribus confectum. Arnob. 5 p. 175 Ebibi cyceonem. Perducit totum cyceonis laeta liquorem Idem ex Orphicis.

CYCHRAMVS, i. m. Auis, quae coturnicihus trans mare redeuntibus comitatum praestat. [...]

CYCLADES, um. f. [ *kukla/des2 ] Insulae sic dictae, vt ait Plin. 4, 12 s. 22 [...]

CYCLAMINVS, i. f. [ kukla/minos2 ] Herba, quam ita describit Plin. 25, 9 s. 67 [...]

CYCLAS, adis. f. [ ku/klas2 ] Vestis feminea, in qua rotundum aliquid fuisse, nomen innuit. [...]

CYCLADATVS, a, um. Adi. Cyclade indutus. Suet. Calig. c. 52 Saepe depictas gemmatasque indutus penulas, manuleatus et armillatus in publicum processit, aliquando sericatus, et cycladatus.

CYCLOEIDES, is. Adi. [ kukloeidh\s2 ] Rotundus, orbis instar habens. Plin. 37, 12 s. 75 [...]

CYCLOPS, opis. m. [ *ku/klwy ] Quasi tu circuloculum dicas, qui vnum luminis orbem in media fronte gerat. [...]

CYCLOPEVS, et CYCLOPIVS, a, um. Adi. [ *kuklw/peios2 ] Vt, Tela Cyclopia, i. fulmina Claudian. [...]

CYD

CYDNVS, i. m. [ *ku/dnos2 ] Ciliciae fluuius non spatio aquarum, sed liquore memorabilis: quippe leni tractu e fontibus labens, puro solo excipitur, nec torrentes incurrunt. [...]

CYDON, onis. m. [ *kudwni/a ] Cretae insulae vrbs, vel potius CYDONIA, ae. Vt vult Salmasius ad Flor. 3, 7, 4 [...]

CYDONEVS, a, um. Adi. Vt, Sil. 10, 261 Ecce, Cydonea violatus arundine plantam, i. sagitta Cretensi. Sagittae Cydoneae Stat. Theb. 7, 339.

CYDONEVM, i. n. Potio ex pomis cotoneis. Vlpian. l. 9 ff. de trit. vin. ol.

CYDONITES, ae. m. Vinum ex malis cydoniis seu cotoneis factum, de quo Dioscorid. [...]

CYDONIA, ae. f. Insula Asiae ante Lesbon, in qua fons est calidus, qui vere tantum fluit Plin. 2, 103. Vid. et 5, 31.

CYG

CYGNVS [1], s. CYCNVS, i. m. [ *ku/knos2 ] Neptuni filius, omni ex parte inuulnerabilis, cum quo Achilles Troiani belli tempore congressus, quum frustra eum iaculis appetisset, tandem re intellecta humi eum prostravit, genibusque collo innixus animam eripuit, quumque cadauer spoliare vellet, arma vacua inuenit, Cygnumque in auem sui nominis vidit commutatum, vt suo more, i. iucundissime, enarrat Ouid. Met. 12, 72 [...]

CYGNVS [2], vel CYCNVS, i. m. [ ku/knos2 ] Latine Olor, auis candida, ansere maior, quae quum moritur, suauissimum cantum emittere dicitur: quod falsum iam pronunciauit Plin. 10, 23. [...]

CYGNEVS, a, um. Adi. [ ku/kneos2 ] Cygnea vox, vel cantio; Prouerhium quod conuenit in eos, qui supremo vitae tempore facunde disserunt, aut extrema senecta suauiloquentius scribunt. [...]

CYGNEIVS, a, um. Adi. Vt, Cygneia Tempe Ouid. Met. 7, 371 vbi cygni morari solent.

CYL

CYLIBATHVM, quid fuerit, declaramus verbis Varronis de L. L. 4, 26 p. 30 [...]

CYLINDRVS, i. m. [ ku/lindros2 ] Est Corpus a subiecta basi circulari ad aequalem et parallelam aequaliter erectum: qualis est columna lapidea rotatilis, qua rei rusticae scriptores aream aequari iubent. [...]

CYLINDRACEVS, a, um. Adi. [ kulindroeidh\s2 ] Quod factum est ad similitudinem cylindri. Plin. 18, 12 Siliquas piso, quod genus leguminis est, cylindraceas esse scribit.

CYLLARVS, i. m. [ *ku/llaros2 ] Pollucis equus Virgilio Georg. 3, 89 [...]

CYLLENIVS, a, um. Adi. Cyllenius Mercurius dictus, auctore Festo, quod omnem rem sine manibus sermo conficiat, quibus partibus corporis, qui carent ku/lloi vocantur, ideoque quadratum illum fingunt. [...]

CYLLENEVS, a, um. Adi. Vt, Fides Cyllenea, i. lyra, cuius auctor fertur Mercurius Hor. Epod. 13, 13.

CYLLENIS, idis. f. Mercurialis. Sil. 16, 500 Credas Cyllenida plantam Aethereo nexis cursu talaribus ire, i. pedes Mercurii. Vid. Ouid. Met. 5, 176.

CYM

CYMA, ae. f. et CYMA, atis. n. [ ku=ma ] Quid sit, declarat his verbis Plin. 19, 8 [...]

CYMOSVS, a, um. Adi. Brassicae epitheton, in quantum cymas s. cymata profert. Columel. 10, 137 Quae duri praebent cymosa stirpe Sabelli.

CYMATIVM, i. n. [ kuma/tion ] Vndula, siue paruum membrum ornatus causa additum in architectura. [...]

CYMBVLA, ae. f. Dimin. [ kumbh/dion ] Plin. Epist. 8, 20 Saepe minores maioribus, velut cymbulae onerariis, adhaerescunt.

CYMBALVM, i. n. [ ku/mbalon ] Instrumentum musicum, quod in sacris Matris deûm cum tympanis adhibebatur. [...]

CYMBALISSO, are. [ kumbali/zw ] Cymbala quatere. Cassius Hemina lib. 4 Mulier cantabat tibiis Phrygiis, et altera cymbalissabat Nonius 2, 169.

CYMBALISTA, ae. [ kumbalisth\s2 ] Qui pulsat cymbala. Apul. de Deo Socratis p. 49, 18 Barbaro autem numina gaudent strepitu cymbalistarum, et tympanistarum, et choraularum.

CYMBALISTRIA, ae. f. Petron. 22 Intrans cymbalistria, et concrepans aera, omnes excitauit.

CYMBALICVS, a, um. Adi. Vt, Voces Cymbalicae, Fortunat. Venant. Carm. 2, 10.

CYMBIVM, i. n. [ ku/mbion ] Genus poculi ad cymbae similitudinem facti, inquit Seruius ad Virgil. Aen. 3, 66 [...]

CYMAEVS, a, um. Cumanus. Adi. Vt, Silius 13, 498 Cymaeo populis vox nostra sonabat in antro. Verba Sibyllae.

CYMINDIS, is. f. [ ku/mindis2 ] Accipitris genus, noctu tantum volans, rarum etiam in siluis, interdiu minus cernens. [...]

CYMINVM, vid. CVMINVM, pro quo saepe Cyminum legitur. Vid. Pallad. Mart. 9, 17 etc.

CYMINATVS, a, um. Adi. pro Cuminatus, vt, Acetum cyminatum. Vindicianus ad Valentinianum Imperatorem.

CYMINVS, melius CIMINVS, i. m. Hetruriae lacus est montr suppositus. [...]

CYMINIVS, a, um. Adi. Melius ipsum quoque sine Graeca litera scribitur, vt kimini/a li/mnh Straboni. [...]

CYMODOCE, es; vel CYMODOCEA, ae. f. [ *kumodo/kh ] Nympha marina Nerei et Doridis filia, teste Hesiodo in Theogonia Virg. Aen. 10, 225 [...]

CYMOTHOE, es. f. [ *kumoqoh\ ] Nerei filia, et vxor Neptuni, de qua Virgil. Aen. 1, 148 [...]

CYN

CYNAEGIRVS, [ *kunai/geiros2 ] Atheniensis in pugna Marathonia nobilitatus, de quo Iustin. 2, 9 [...]

CYNAMOLGVS, i. m. Auis est Arabiae peculiaris, ex cinnami surculis nidum construens, quem deinde accolae plumbatis sagittis deiiciunt Plin. 10, 33. [...]

CYNANCHE, es. f. [ kuna/gxh ] Morbus faucium, a canibus dictus, quos infestat.

CYNEAS, ae. m. [ *ku/neas2 ] Thessalus, Pyrrhi regis legatus, cuius memoriam commendat Cic. in Tusc. Quaest. 1, 59.

CYNEGETICA, orum. n. pl. [ kunhgetika\ ] dicuntur Volumina de venatione conscripta, quo nomine habemus elegans poema Gratii, quod incipit Dona cano diuûm, laetas venantibus artes, etc. itemque alterum Nemesiani, cuius principium, Venandi cano mille vias. [...]

CYNICI, orum. m. [ kunikoi\ ] Sectae eius Philosophi, cuius principes Antisthenes, et Diogenes. [...]

CYNICE [2], Adu. Plaut. Stich. 5, 4, 2 Potius in subsellio cynice accipiemur, quam in lectis.

CYNOCAVMA, atis. n. [ kuno/kauma ] Calor a Sirio excitatus Chrysolog. Serm. 51 pr. Conf. Barth. ad Stat. Silu. 1, 2, 156.

CYNOCEPHALVS, i. m. Cynocephali, [ *kunoke/faloi ] vt scribit Plin. 7, 2 [...]

CYNOCEPHALIA, vel CYNOCEPHALEA, ae. f. siue CYNOCEPHALION, i. n. Herba canino capiti similis Plin. 30, 2. Apul. de Herb. c. 87.

CYNODONTES, ium. m. [ kuno/dontes2 ] Graecis sunt dentes, qui a nostris Canini appellantur, quod acuminati sint in formam dentium canis. [...]

CYNOGLOSSOS, i, vel CYNOGLOSSA, ae. f. [ kuno/glwssos2 ] Herba, sic dicta, quod folia caninae linguae similia habeat. [...]

CYNOMAZON, i. n. [ kuno/mazon ] Herba sic dicta, quod in offa, vel in pulte data canes enecet Apul. de Herb. c. 109.

CYNOMORION, i. n. Plin. 22, 25 Orobanchen appellauimus necantem eruum et legumina, alii cynomorion eam appellant, a similitudine canini genitalis: cauliculus est sine foliis, pinguis, rubens.

CYNOPVS, i. m. Piscis marinus, dicente Plinio, vbi de Conchis loquitur: Extra has sunt rotundae in oleario vsu cochleae, Cucumis, Cynopus, Cammarus, Cynosdexia, Draco. Haec Plin. 32 vlt.

CYNORRHODON, i. n. Florem lilii nascentis in Italia cynorrhodon vocari Plinius est auctor, quod et Hippocrates accepit, quum rubentia cynorrhoda feminarum purgationibus commendat in vino Plin. 25, 2. [...]

CYNOSARGES, is. f. [ *kuno/sarges2 ] Gymnasium in Attica Herculi saerum, sic dictum a cane albo, qui sacrificante Diomo, rapta femora in hunc locum detulit. [...]

CYNOSBATVS, i. [ kuno/sbatos2 ] Alii Cynospaston vocant, vt ait Plin. 24, 14 Genus rubi. Add. 13, 23.

CYNOSSEMA, atis. n. [ *kuno/sshma ] Locus est Troadis ad Hellespontum, Hecubae sepulcro nobilitatus. [...]

CYNOSVRA, ae. f. [ *kuno/soura ] Canis cauda ad verbum, sidus, quod vrsa dicitur: de qua Cic. de Natur. Deor. 2, 106 c. 41 [...]

CYNOSVRVS, a, um. Adi. Cynosura oua, quae dicantur, vid. VRINVM ouum, ex Plin. 10, 60 s. 80.

CYNOSVRIS, idis. f. Eadem ac Cynosura Ouid. Trist. 5, 3, 7 Stellis Cynosuridos Vrsae.

CYNOZOLON, i. n. [ kuno/zolon ] q. d. Canem olens: Herbae chamaeleonis genus. [...]

CYNTHVS, i. m. [ *ku/nqos2 ] Deli insulae mons est, in quo natus est Apollo et Diana. Virgil. Aen. 1, 502 Qualis in Eurotae ripis, aut per iuga Cynthi Exercet Diana choros. Vnde

CYP

CYPARISSIAE, arum. f. Vt ait Festus, dicuntur Ignes prodigiosi, a similitudine cypressorum.

CYPARISSVS, i. m. [ *kupa/rissos2 ] Telephi filius, a Siluano dilectus, qui quum ceruum, quem puer amabat, imprudens occidisset, ille nimio dolore mutatus est in cupressum sui nominis arborem. [...]

CYPHI, is. n. [ ku/fi ] Thymiamatis compositio est dicata diis, qua abunde Aegyptii sacerdotes vtuntur. [...]

CYPRINVS, i. m. Piscis genus, ex congrorum genere, de quo Plin. 32, 11. Quidam Cyprinem piscem eum esse volunt, quem nos Carpionem appellamus vulgo.

CYPRVS, i. f. [ *ku/pros2 ] Insula, olim et Macaria dicta (i. beata, nam mire fertilis est) in sinu maximo, qui Issicus circa Ciliciam dicitur, ad Ortum Occasumque Ciliciae, ac Syriae obiecta est: nouem aliquando regnorum sedes, vt Plin. 5, 31 [...]

CYPRIVS, a, um. Adi. [ *ku/prios2 ] Vt Cyprius rex Cic. pro Domo 52 et 53 c. 20. [...]

CYPRIOS, pes Poeticus ex breui et longa, et duabus breuibus et longa, temporum septem. Sic Diomedes l. 3 p. 479.

CYPSELVS, i. m. Tyranni nomen apud Corinthum, cuius meminit Cic. Tusc. 5, 109 [...]

CYPSELIDES, ae. m. Patronym. Virg. in Ciri v. 464 Cypselidae magni florentia regna Corinthi.

CYR

CYRENE, es vel ae. f. Nympha Penei Thessaliae fluuii filia, ex Apolline mater Aristaei. [...]

CYRENAEVS, a, um. Adi. [ *kurhnai=os2 ] Cic. Acad. 4, 76 Quid Cyrenaei? (Philosophi) Videntur mihi minime contemti Philosophi. Vsitatius est

CYRENENSIS, e. Gentile. Plaut. Rud. 3, 2 pr. Proh! Cyrenenses populares. Vid. Tacit. Ann. 3, 70.

CYRNEA, ae. f. [ ku/rneia ] Vasis vinarii genus, teste Nonio 15, 29. [...]

CYRNEARIVS, artifex s. mercator Grut. Inscript. p. 643, 2. Apud Plautum legitur hodie HIRNEA v. v.

CYRNI, orum. m. Indorum populi, quos Isigonus scribit annis centenis quadragenis viuere Plin. 7, 2.

CYRNAEVS, a, um. Adi. Virg. Ecl. 9, 30 Sic tua Cyrnaeas fugiant examina taxos. Nempe mel Corsicum infame, vid. CORSICA.

CYRRHVS, i. m. *ku/r)r(os2 Stephano ] Syriae oppidum, cuius incolae CYRRHESTAE dicuntur, et tota regio CYRRHESTICE. [...]

CYRSILVS, i. m. [ *ku/rsilos2 ] Atheniensis, lapidibus obrutus, quod inhonesta suaderet, Cicerone auctore Off. 3, 48.

CYRVS, i. m. [ *ku/ros2 ] Cambysis et Mandanes filius, Astyagis nepos: conditor imperii Persarum. Horat. Od. 2, 2, 17 Redditum Cyri solio Phraatem. i. in Parthorum regnum restitutum.

CYS

CYSTHOS, i. m. [ ku/sqos2 ] Pudendum muliebre. Certe Auson. Epigr. 123, 5 legendum, Dum cysthon costonque putas communis odoris.

CYT

CYTA, ae. et CYTE, es. f. [ *ku/ta ] Oppidum regionis Colchicae, et patria Medeae. Stephan. Hinc

CYTAEVS, a, um. Adi. [ *kutai=os2 ] Vt, Virgo Cytaea, i. Medea Valer. Argon. 6, 156. Cytaei, populi qui et Colchici Valer. Argon. 6, 426. Terrae Cytaeae, Colchis Val. Argon. 6, 693.

CYTEINVS, a, um. Aliud Adi. [ *kutaieu\s2 ] Vt, Carmina Cyteina, i. Medeae Colchicae Propert. 1, 1, 24. [...]

CYTAEIS, idis. f. Propert. 2, 1, 73 Medea est, Non hic herba valet, non hic nocturna Cytaeis.

CYTHERA, ae. f. vel CYTHERA, orum. n. [ *kuqh/ra ] Insula et vrbs, de qua Plin. 4, 12 [...]

CYTHERE, es. f. Venus. Ausonius in Epigram. Nec bis cincta Diana placet, nec nuda Cythere.

CYTHEREIS, idis vel idos. f. [ *kuqerhi\+s2 ] Venus. Ouid. Met. 4, 288 Mercurio puerum diua Cythereide natum.

CYTHEREIAS, adis. f. Veneria, Veneri sacra, columbarum epitheton. Ouid. Met. 15, 386 Armigerumque Iouis, Cythereiadasque columbas.

CYTHERIS, idis. f. Puella a Cornelio Gallo Poeta adamata, quae alio nomine Lycoris dicitur. [...]

CYTHNOS, i. f. [ *ku/qnos2 ] Insula vna Cycladum. Ouid. Met. 5, 253 -- Inde caua circumdata naue Seriphon Deserit, a dextra Cythno, Gyaroque relictis.

CYTONIVM, malum. Macrob. Sat. 7, 21 Mala seu simplicia, seu granata, vel Cytonia, quae Cotonia vocat Cato.

CYTORVS, i. m. [ *ku/twros2 ] Paphlagoniae mons buxo abundans, quem Macedoniae esse, magno errore credidit Seruius. [...]

CYTORIACVS, et CYTORIVS, a, um. Adi. [ *kutw/rios2 ] Vt, Iugum Cytorium Catul. 4, 12. [...]

CYZ

CYZICVS, i. m. [ *ku/zikos2 ] Insula in Propontide, duobus pontibus iuncta Continenti, habens vrbem eiusdem nominis, moenibus, arce, et turribus marmoreis: cui nomen indidit Cyzicus rex, quem Iason per imprudentiam interemit. [...]

CYZICENVS, a, um. Adi. Vt, Regio Cyzicena Plin. 35, 13. Stater Cyzicenus viginti octo drachmas valebat Vitruu. 6, 6. et Plin. 32, 6.

[illustration: IOHANNES MATTHIAS GESNERUS natus CICICCLXXXXI. moritur *t*o *p*a*r*o*n*e*u*p*o*i*e*i*n - portrait of the author -]

IOHANNES MATTHIAS GESNERUS natus CICICCLXXXXI. moritur *t*o *p*a*r*o*n*e*u*p*o*i*e*i*n

COP

COR

COS

COT

COV

CRA

CRI

CRO

CRV

CRY

CTE

CVA et CVB

CVC

CVD

CVI

CVL

CVM

CVN

CVP

CVR

CVS

CVT

CVV

CYA

CYB

CYC

CYD

CYG

CYL

CYM

CYN

CYP

CYR

CYS

CYT

CYZ

[illustration:
IOHANNES MATTHIAS GESNERUS natus CICICCLXXXXI. moritur to paroneupoi*ein
- portrait of the author -]

IOHANNES MATTHIAS GESNERUS natus CICICCLXXXXI. moritur to paroneupoi*ein