06/2005 Ruediger Niehl markup
new TEI header; typed text - structural tagging completed - no semantic tagging - no spell check
09/2006; 02/2008; 03/2011 Antonio Javier Ortiz Cano; Reinhard Gruhl markup
text partially completed (greek words; index etymologicus) - spell check partially performed - no orthographical standardization
image: as0001[illustration:
IOHANNES MATTHIAS GESNERUS natus CICICCLXXXXI. moritur *t*o *p*a*r*o*n*e*u*p*o*i*e*i*n
- portrait of the author -]
image: as0002NOVVS LINGVAE ET ERVDITIONIS ROMANAE THESAVRVS POST RO. STEPHANI ET ALIORVM NVPER ETIAM IN ANGLIA ERVDITISSIMORVM HOMINVM CVRAS DIGESTVS, LOCVPLETATVS, EMENDATVS ET GEORGIO II DEFENSORI FIDEI ET PACATORI ORBIS BIBLIOTHECAM ACADEMIAE SVAE GEORGIAE AVGVSTAE QVAE GOTTINGAE EST INVISENTI DEVOTI ANIMI PIETATE OBLATVS A. D. XXX. IVL. M D CC XXXXVIII. A IO. MATTHIA GESNERO ELOQ ET POES. P. P. O. ET ACAD. BIBLIOTHEC. CVM PRIVIL. SACR. CAES. MAIEST. AC SER. REG. POL. ET EL. SAX. LIPSIAE IMPENSIS CASP. FRITSCHII VIDVAE ET BERNH. CHR. BREITKOPFII M DCC XLIX.
image: as0003
[gap: praeliminaria; body text (A-CIS)]
page 934, image: s0934CIT
CITA, vid. CYTA, CYTAEI, CYTAEIS.
CITATVS [2], vid. CITO, citas sub CIEO.
CITER [1], vid. post CITRA.
CITERIA, ae. f. [ kite/ria ] Appellatur Effigies quaedam arguta et loquax (quî loquax? Puto esse ab interpolatore ) ridiculi gratia, quae in pompa vehi solita sit. [...]
CITERIOR [1], vid. post CITRA sub CITER.
CITHAERON, onis. m. [ *kiqairw\n ] Mons Libero sacer, de quo Seruius ad Aen. 10, 192 [...]
CITHARA, ae. f. [ kiqa/ra ] Instrumentum musicum, cuius nomen hodiernae quoque linguae Europae retinent Quitarre; differentia a Lyra et Chelye s. testudine, non est facilis dictu. [...]
CITHAROEDVS, i. m. [ kiqarw|do\s2 ] Qui cithara ludit, et sua simul voce accinit. [...]
page 935, image: s0935CITHARICEN, fictum docendi causa nomen a Varrone L. L. 7, 33 p. 96, 20 Cum a tibiis et canendo tibicen dicitur, quaerunt -- cur non a cithara -- citharicen.
CITHAROEDA, ae. f. In veteri Inscript. apud Gruter. f. 654 n. 2. CLAVDIAE CITHAROEDAE CONIVGI OPTIMAE etc.
CITHAROEDICVS, a, um. Adi. [ kiqarw|diko\s2 ] Vt, Suet. in Neron. 25 [...]
CITHARISTA, ae. m. [ kiqaristh\s2 ] Qui citharam tantum pulsat, non etiam accinit, inquit Budaeus. [...]
CITHARISTRIA, ae. f. [ kiqari/stria ] Quae cithara canit. Ter. Phorm. 1, 2, 32 [...]
CITHARIZO, are. [ kiqari/zw ] Cithara canere. Nep. 15, 2, 1 Nam et citharizare, et cantare ad chordarum sonum doctus est a Dionysio. Metuo, ne sit recentius verbum, Nepoti, vt alia, temere, inculcatum. [...]
CITHARVS, piscis e rhomborum genere pessimus Plin. 32, 11 s. 53.
CITICVLA, ae. f. Ab Isid. 4, 11. inter instrumenta medicorum refertur. Citicula est, in qua circumducta collyria resoluuntur. Erit enim lenis. Nam aspera frangi potius quam resolui collyrium facit.
CITIMVS [1], vid. CITRA.
CITO, are. CITATIM, CITATVS, CITO, adu. vid. CIEO.
CITOCACIVM, i. n. Chamelaea herba. Apul. de Herb. c. 111.
CITONIA, mala, eadem quae alias cotonea. Theod. Med. de Diaeta c. 15. Est a barbarie saeculi, vel librarii adeo, pro Cydonia.
CITORVS, vid. CYTORVS.
CITRA [1], [ e)pi\ ta/de ] Praepositio faciem aut latus rei pro termino sumtae, quod nobis propius est, indicans, accusatiuo casui seruiens: cui opponitur Vltra; a Cis deriuatur, cuius significationem habet. [...]
page 936, image: s0936CITRA [2], Adu. Eadem significatione, sed sine casu. [...]
CITER [2], vetustissimos scripsisse inuenimus. Cato apud Priscian. p. 599. Citer ager alligatus ad sacra erit. Hinc
CITERIOR [2], us. Compar. Gallia citerior Cic. de Prou. cons. c. 15. [...]
CITIMVS [2], a, um. Superl. Quae nobis proxima sunt. [...]
CITIME, Adu. Priscian. 15 p. 1016 Citra, citerius, citime.
CITRAGO, Eadem quae MELISSOPHYLLVM.
CITRATVS, a, um. Vt, Ager citratus et vltratus, i. citra vel vltra limitem situs, sibi opponuntur. Agrar. Ed. Goes. p. 298 sq.
CITRO, Simplex non reperitur. vid. VLTRO.
CITRIA, ae. f. Arbor. Isidor. 17, 7 [...]
CITRIVM, i. n. et plur. Citria apud Apic. 1, 21 et 4, 3. de Cucurhitarum genere intelligit Listerus.
CITRIVS, pro Citro arbore est Pallad. Iul. 3, 2. Sed al. Citreum.
CITRVS, i. f. [ ku/tron, ku/trion ] Duorum generum arbor commemoratur. [...]
page 937, image: s0937CITRVM, i. n. [ qu=on ] Lignum Citri Africanae, de qua n. 2. [...]
CITRETVM, i. n. Seminarium arborum Citri, Medicae nempe, Pallad. Febr. 24 extr. Citreta tegumentis defenduntur a frigore.
CITREVS, interdum CITRIVS, a, um. Ad vtramque arborum, de quibus diximus, refertur. [...]
CITRINVS, a, um. Aliud Adi. [ kitroeidh\s2 ] Plin. 19, 5 de cucumere, In Italia virides, et quamminimi, in prouinciis quammaximi et citrini aut nigri, i. Citri siue auri colorem habentes.
CITROSVS, a, um. Adi. [ kitrw/dhs2 ] Vestis citrosa, a similitudine citri appellata est. [...]
CIV
CIVIS, is. c. [ poli/ths2, a)sto\s2 ] Eiusdem rei publicae particeps. [...]
page 938, image: s0938CIVITAS, atis. f. [ po/lis2 ] A Ciuibus appellata est, quasi Civium multitudo. [...]
page 939, image: s0939CIVITATVLA, ae. f. Dimin. Sen. de morte Claudii p. 852 Hic quaestu se sustinebat, vendere ciuitatulas solebat, i. iura exiguae ciuitatis. Et Apul. Met. 10 p. 238 Ad quandam ciuitatulam pervenimus. [...]
CIVILIS, e. [ politiko\s2 ] Quod ad ciues pertinet, diuersa quidem ratione, quam ipsa Substantiua definiunt. [...]
page 940, image: s0940CIVILITAS, atis. f. Animus ciuilis ac moderatus alienae pariter ac suae ciuitatis memor, s. alios aeque ac se ciuem esse cogitans. [...]
page 941, image: s0941CIVILITER, Adu. [ politikw=s2 ] Ciuili ratione. Vir ciuiliter eruditus Gell. prooem. i. vt possit ciuitatem regere. [...]
CIVICVS, a, um. Adi. [ a)stiko\s2 ] Idem fere, quod ciuilis. [...]
CIVICO, are. Ciuitate donare. Gloss. Isid. vid. Barth. Adu. 26, 15.
CL et CLA
CL, s. cl confandi solent cum d in MSS. Burm. ad Calpurn. Ecl. 1, 55. Cort. ad Sall. Cat. 26, 4. et Iug. 22, 1 etc.
CLABVLA, vel vt quaedam habent exemplaria, CLAVOLA, Scissio lignorum vel praesegmina, auctore Nonino 4, 473 Laudat Varro. [...]
CLABVLARE, intell. plaustrum s. carrum, vndique clabulis confixum s. contextum, et capsum ex clabulis factum habens, ad res, quae imponerentur retinendas, ne defluerent. [...]
CLABVLARIS, e. Adi. Vt, Cursus clabularis, qui militibus concedebatur, quoties ex aliis in alia loca celeriter transferri eos oporteret, vt est in l. 22 [...]
CLADES, is. f. [ h(=tta, lu/mh, ph=ma ] Volunt esse proprie ramorum [ tw=n kla/dwn ] amputationem. Illud certum, stragem, ruinam, caedem, eo notari. [...]
page 942, image: s0942CLADECVLA, ae. f. Dimin. Cathol.
CLAEON, Fons in Phrygia. Plin. 31, 2 s. 16 [...]
CLAM, [ kru/fa, la/qra ] Iterdum Aduerbium, interdum Praepositio Accusatiuo et Ablatiuo casui seruiens, significat Occulte. [...]
CLANCVLVM, Dimin. [ krufh= ] Aduerbialiter Ter. Eun. 3, 5, 41 [...]
CLANCVLO [1], Adu. la/qra Gloss. Cyrill.] Idem. Macrob. Saturn. [...]
CLANCVLARIVS, a, um. Adi. [ kru/fios2 ] Vt, Poeta clancularius, qui suppresso nomine suo, dicta quaedam et foeda probra scribit: quae mauult alterius videri. [...]
CLANDESTINVS, a, um. Adi. [ krufai=os2 ] Occultus. Plaut. Amph. 1, 2, 28 [...]
page 943, image: s0943CLANDESTINO, Adu. [ krufi/ws2 ] i. Abscondite, vt ait Nonius 1, 176. [...]
CLAMOR, Archaice CLAMOS, oris. m. kraugh\, boh\ ] Vox elatior, a [ kla/w vel kla/zw dicta, quibus etiam kra/zw cognatum est. [...]
page 944, image: s0944CLAMO, are. kra/zw, boa/w,] A [ kla/w ductum, et est Vociferari. Ter. Adel. 1, 2, 11 Clamant omnes indignissime factum esse. [...]
CLAMANS, Partic. [ kra/zwn ] Vt, Ouid. Met. 8, 229 Ora patrium clamantia nomen.
CLAMATVS [1], a, um. Partic. Passiu. [ kekrasme/nos2 ] Ouid. Met. 2, 423 Adspicit hanc, visamque vocat, clamata refugit. [...]
CLAMATVS [2], ûs. m. Sed neque clamatu est neque pulsu mobile corpus Paullin. Natal. Fel. 3 v. 279.
CLAMITO, are. Frequent. [ kra/zomai ] Ter. Andr. 4, 6, 19 Clamitent me sycophantam hereditatem persequi. [...]
CLAMITANS, Partic. [ krazo/menos2 ] Liu. 3, 13 Haec Volscio clamitante, adeo concitati homines sunt, vt, etc.
CLAMATOR, oris. m. [ krasth\s2 ] Qui clamat. Cic. de Orat. 3, 78 c. 21 [...]
page 945, image: s0945CLAMATORIVS, a, um. Adi. [ kraugiko\s2 ] Vt, Clamatoria auis, quae alias Cliuia a Labeone Prohibitoria dicitur Plin. 10, 14. Clamatorium genus laudatur Cic. Q. Frat. 3, 3. Sed mel. declamatorium.
CLAMITATIO, onis. f. Plaut. Mostell. 1, 1, 6 Quid tibi, malum hic ante aedes clamitatio est?
CLAMOSVS, a, um. Adi. [ kraugw/dhs2 ] Clamore obstrepens, Vociferator, etiam locus, vbi frequenter et multum clamatur. [...]
CLAMOSE, Adu. Quinctil. 11, 3, 45 [...]
CLANCVLO [2], CLANCVLVM, CLANDESTINVS, vid. CLAM.
CLANGO, nxi, ere. [ kla/ggw ] Verbum ex sono ipso fictum, quem, velut fractum, i. tremulum, et crebrum significare videtur. [...]
CLANGOR, oris. m. klaggh\ sa/lpiggos2 Vet. Gloss. h)=xos2 sa/lpiggos2 Id.] Auium quarundam crepitus et frequenter Sonus tubae. [...]
CLANIVS, [ *kla/nhs2 ] Fluuius Campaniae iuxta Acerras vrbem. [...]
CLAREO, CLARIFICO, CLARIGO, CLARITAS, vid. CLARVS.
CLARVS [1], s. CLAROS, [ *kla/ros2 ] Colophoniorum oppidum, a quo CLARIVS Apollo dictus est, Seruius in illud Virg. Aen. 3, 360 [...]
CLARVS [2], a, um. Adi. [ lampro\s2, faidro\s2, fano\s2, o)nomasto\s2, peri/fantos2 ] Proprie dicitur Lucidus. [...]
page 947, image: s0947CLARE, Adu. [ lamprw=s2, safw=s2 ] Vt, Plaut. Rud. 2, 6, 52 [...]
CLARISSIMATVS, Sequiori aeuo dicebatur dignitas eorum, qui Clarissimi appellabantur. [...]
CLARISONVS, a, um. Adi. [ lampro/fwnos2 ] Catul. 65, 320 Clarisonas imo fudisse e pectore voces. Cic. in Arat. 280 Hunc a clarisonis auris Aquilonis ad Austrum, Condens.
CLARITAS, atis. f. [ lampro/ths2, safh/neia ] Luciditas. [...]
CLARITVDO, inis. f. [ lampro/ths2 ] Nobilitas, fama. [...]
CLAREDO, inis. f. Isidor. Gloss.
CLAROR, oris. m. Plaut. Most. 3, 1, 112. in comica laudatione domus, vocat eam Clarorem merum, i. lucem, claritatem meram.
CLARO, are. [ safhni/zw ] Clarum ostendere vel reddere. [...]
page 948, image: s0948CLAREO, ui, ere. [ eu)dokime/w, fai/nomai ] Clarum, i. nobilem et insignem atque illustrem esse Ennius apud Cic. Off. 1, 84. [...]
CLARESCO, ere. [ parekfai/nomai ] Generatim clarum fieri. [...]
CLARIFICO, are. [ lampru/nw ] Clarum reddere. [...]
CLARIFICATIO, onis. f. Vox Ecclesiae Cyprian. Ep. 77 c. 2 (Oxon. Epist. 76) et Augustin. octog. trium Qu. 62.
CLARIFICVS, a, um. Adi. Catul. Carm. 65, 125 Clarificas imo fudisse e pectore voces.
CLARIVIDVS, a, um. Adi. Marcell. Emp. 18 Clariuidi sensus.
CLARICO [1], (s. CLARISCO ) are, idem quod Clarere putatur. [...]
CLARICITO, are. Aduocare, inuitare, Lucret. 5, 945 [...]
CLARICO [2], are. [ e)pagge/llomai ] Bellum indicere: verbum ad Romanum morem pertinens, quem declarat Seruius in illud Virg. Aen. 9, 52 [...]
CLARIGATIO, onis. f. [ e)pa/ggelsis2 ] Est sollemnis expostulatio, vt vidimus, et ipsa belli denuntiatio. [...]
CLASSIS, is. f. [ sto/los, nautiko\n ] Nauium multitudo sollemnt significatione et propria. [...]
page 950, image: s0950CLASSICVLA, ae. f. Dimin. [ sto/lion ] Cic. Att. 16, 2 Cassius cum classicula sua venerat.
CLASSICVM, i. n. [ sa/lpisma ] Proprie Adiectiuum, quod statim considerabitur, intell. [...]
CLASSICVS, a, um. Adi. [ stoliko\s2 ] Quod est classis, vel ad classem pertinet, pro diuersa Classis significatione. [...]
page 951, image: s0951CLASSIARIVS, i. m. Qui in classe pugnat. [...]
CLASSICARII, [ salpistai\, Vet. Gloss. a Classico haud dubie.
CLASSICINES, Varro de L. L. 4, 16 p. 24, 24 Et classicines a classe, qui tum cornu vtuntur, quum classes comitiis ad comitatum vocant. Sic volebat Turn. Sed Scal. et Sciopp. Classicos, v. v. n. 3.
CLATHRI, s. CLATRI, sine adspiratione: Clathrum enim et Clathra nondum inuenimus: et Caper de verbis dubiis p. 2248 [...]
CLATRO, are. [ kleiqro/w ] Clathris claudere. [...]
CLATRATVS, a, um. Part. Plaut. Mil. 2, 4, 26 Nam certo, neque solarium apud nos est, neque hortus vllus, neque fenestra, nisi clatrata. Catonis Praesepis clatratas R. R. 4, 1 dedimus in CLATRI.
CLAVA, ae. f. [ koru/nh, r(o/palos2 ] Fustis teres, ex vna parte capitatus, ad claui similitudinem: certe crassior et coni forma, vt sunt naturaliter rami, qua trunco adhaerescunt. [...]
CLAVVLA, s. CLAVOLA, ae. f. Dimin. Alii clauolas, alii taleas appellant Varr. R. R. 1, 40, 4. Vid. CLABVLA.
CLAVVLARIS, vt quidam pro clabularis legunt apud Ammian. Vid. CLABVLARIS.
CLAVATOR, oris. m. [ korunh/ths2 ] Qui claua vtitur, inquit Festus. Plaut. Merc. 5, 2, 11 Egomet mihi comes, clauator, eques, agaso, armiger. Add. Rud. 3, 5, 25.
CLAVIGER [1], era, erum. Adi. [ korunhfo/ros2 ] Qui clauam fert. [...]
page 952, image: s0952CLAVARIVS [1], vid. CLAVVS.
CLAVATVS [1], vid. CLAVVS.
CLAVDIA, Gens antiquissimarum et nobilissimarum vna, minorum tamen gentium, i. post reges exactos demum allecta. [...]
CLAVDIANVS, a, um. Adi. A Claudio, vel Claudiis tractum nomen. [...]
CLAVDO, si, um, ere. [ klei/w, kataklei/w ] A Claui dictum videtur, quam nempe ad occludendum etiam adhibitam, suo loco ostendimus. [...]
page 953, image: s0953CLVDO [1], inuenitur pro Claudo; etiam extra compositionem. Vid. suo loco.
CLAVSVS [1], a, um. Partic. [ kleisqei\s2 ] Saepe adfuit. [...]
CLAVSVRVS, a, um. Partic. [ klei/swn ] Ouid. Met. 14, 784 Sola Venus portae cecidisse repagula sensit, Et clausura fuit, nisi quod, etc.
CLAVSVM, i. n. [ klei=qron ] Pro Tecto, vel in genere pro eo, in quo aliquid includitur. [...]
CLAVSTRVM, i. n. [ klei=qron ] Clausura, siue in quo aliquid [...]
page 954, image: s0954clauditur.
CLOSTRVM [1], etiam vetuste scribitur, quod vid. suo loco.
CLAVSTRARIVS, qui claues et caetera, quae ad claudenda ostia pertinent, facit. Claustrarius artifex Lampr. in Heliog. c. 12.
CLAVSTRITIMVS, vel, vt plerumque scribitur,
CLAVSTRITVMVS, i. m. Liuius (Andronicus) sic dixit, qui claustris ianuae praeesset, eadem scilicet figura, qua Aeditimum dici videbat, qui aedibus praeest Gellius 12, 10.
CLAVSVLA, ae. f. [ pe/ras2, a)na/pausis2 ] Id, quod claudit, siue alicuius rei conclusio. [...]
page 955, image: s0955CLAVSVRA, ae. f. Castrum, munimentum. Vid. CLVSVRA.
CLAVDVS, [ xwlo\s2, kullo\s2 ] Qui altero pede infirmus ac debilis est. Plaut. Aulul. 1, 1, 34 [...]
CLAVDICO, are. [ ska/zw, xwlai/nw, metokla/zw ] Altero tantum pede recto incedere, vel, Alterum pedem infirinum et instabilem aut curtum habere ac vacillare. [...]
CLAVDICANS, Partic. [ ska/zwn ] Claudicanti boui remedium Col. 6, 12. lemma. Cic. Orat. 173 c. 51 Nihil inconditum, nihil curtum, nihil claudicans, nihil redundans.
CLAVDICATIO, onis. f. [ xwlo/ths2 ] Columel. 6, 12, 1 [...]
CLAVDITAS, atis. f. [ xwlo/ths2 ] Idem. Plin. 28, 4 [...]
CLAVDIGO, inis. f. Idem. Veget. 1, 26, 1 Claudiginem longi temporis, fecit remorata basis.
CLAVDASTER, tri. m. a)rnhsi/xwlos2 Gloss. Gr. Lat. aliquantum claudus, sed vt adhuc dissimulari possit.
CLAVDEO, ere. Caecil. apud Priscian. 10 p. 889 med. An vbi vos sitis, ibi consilium claudeat. Conf. CLAVDO n. 5.
CLAVICVLA [1], CLAVICVLATIM, et CLAVICVLVS, vid. CLAVVS.
CLAVIGER [2], vid. CLAVA, et CLAVIS.
CLAVIS, is. f. [ klei\s2 ] Instrumentum quo ostia, arculae, et id genus claustra reserantur et aperiuntur. [...]
page 956, image: s0956CLAVICVLA [2], ae. f. Dimin. German. Caesar in Arato 199 [...]
CLAVICVLATIM, Adu. Vt, Conchae clauiculatim vndatae, h. e. intortae et crispatae ad similitudinem clauicularum vitis. [...]
CLAVICVLARIVS, i. m. Firmic. 3, 6 [...]
CLAVIGER [3], era, erum. [ kleidou=xos2 ] Qui clauem fert. Sic vocatur Ianus ab Ouid. Fast. 1, 228. quia clauem gerebat, vt paullo ante dixerat.
CLAVOLA, est ex CLAVA, vbi vid. it. CLABVLA.
CLAVSTRARIVS, CLAVSTRITIMVS, CLAVSTRVM, CLAVSVLA, vid. CLAVDO.
CLAVSVS [2], postea Claudius dictus, Sabinorum dux, qui post exactos reges, cum quinque millibus clientum et amicorum Romam venit, et susceptus habitandam partem vrbis accepit, ex quo Claudia et tribus est et familia nominata, vt ait Seruius ad illud Aen. 7, 706 [...]
CLAVVS, i. m. [ h(=los2, go/mfos2 ] A Claudendo dictus vidert potest: ad id enim figitur vt claudat, siue contineat aliquid. [...]
page 958, image: s0958CLAVVLVS, i. m. Dimin. Imbrices medias clanulis figito Cato R. R. 1, 21, 3. [...]
CLAVELLVS, i. m. Idem. Marcell. c. 33.
CLAVARIVS [2], h(loko/pos2 Vet. Gloss.
CLAVARIVM, i. n. Videtur munus s. donatiuum militibus datum ad clauos caligares, eo certe obtentu. [...]
CLAVO, are. h(lokopw= Vet. Gloss.
CLAVATVS [2], Adi. Clauata dicuntur vel Vestimenta clauis intexta, vel Calceamenta clauis consixa. [...]
CLAXENDIX, icis. f. Significat Concham, qua signum tegitur. Plaut. in Vidularia Apposita est claxendix, at ego signi dicam quid sit. Haec Priscian. 5 p. 655.
CLAZOMENE, [ *klazo/menai ] Vrbs Ioniae Asiaticae. [...]
CLAZOMENIVS, Adi. Populus ex vrbe Clazomenis oriundus Plin. 2, 58.
CLE
CLEANTHES, [ *klea/nqhs2 ] Philosophus Stoicus, cuius lucerna in accuratae et subtilis diligentiae prouerbium abiit. [...]
page 959, image: s0959CLEANTHEVS, a, um. Adi. Pers. Sat. 5, 63 Cultor enim Iuuenum; purgatas inseris aures Fruge Cleanthea.
CLEMA, [ klh=ma ] Plinio inter nomenclaturas polygoni herbae commemoratur 27, 12.
CLEMATIS, idis. f. [ klhmati\s2 ] Herbarum quarundam nomen. [...]
CLEMATITIS, itidis. f. Herbae genus. Plin. 25, 8 s. 54 inter Aristolochiae genera. Add. Apul. de Herb. c. 19.
CLEMENS, entis. Adi. e)pieikh\s2, fila/nqrwpos2, prau\+s2 Vet. Gloss.] Qui non irascitur, qui colit mentem suam, nec eam vexat irascendo. [...]
CLEMENTIA, ae. f. [ a)necikaki/a, e)piei/keia ] Illius est, qui non irascitur, nec seuere nimis punit. [...]
page 960, image: s0960CLEMENTER, Adu. [ e)pieikw=s2 ] Sine ira, moderate. [...]
CLEOBIS, [ kle/wbis2 ] Cic. Tusc. 1, 113 c. 47 [...]
CLEOBVLVS, [ *kleo/boulos2 ] Euagorae filius Lyndius, vnus e septem Graeciae sapientibus, cui sententia tribuitur [ *)/ariston me/tron, optimus modus etiam ab Ausonio in ludo v. 16 sq.
CLEOMBROTVS, [ *kleo/mbrotos2 ] Adolescens Ambraciota, cui, quum nihil accidisset aduersi, e muro se in mare abiecit, lecto Platonis libro, de Animorum immortalitate Cic. Tusc. 1, 84. [...]
CLEONAE, arum. [ *klewnai\ ] et CLEONE, singulari numero, oppidum in via situm, quae Argo Corinthum ducit: Ouid. Met. 6, 417 [...]
CLEONAEVS, a, um. Adi. [ *klewnai=os2 ] Vt, Sil. 3, 34 [...]
CLEONICION, [ kleoni/kion ] Herba eadem cum Clinopodio, teste Plin. 24, 15.
CLEOPATRA, [ *kleopa/tra ] Aegyti regina, quae Iulium Caesarem amoribus suis irretiuerat, et Antonium perdidit. [...]
CLEOPATRANVS, Adi. Treb. Pollio Claud. 1 Stirps Cleopatrana.
CLEPO [1], psi, ptum, ere. Est Furari a [ kle/ptw. Plaut. Pseud. 1, 2, 6 [...]
CLEPO [2], onis. m. [ klw\y ] Reines. ad Petron. c. 58 Cleponem existimat vocari Mercurium. Sed varia est Lectio. al. Occuponem, quod probat Burm.
CLEPTA, ae. m. [ kle/pths2 ] Fur. Plaut. Truc. 1, 2, 9 Dum illi agunt quod agunt, sunt caeteri cleptae, i. furantur.
page 961, image: s0961CLEPSYDRA, ae. f. [ kleyu/dra ] Vas vitreum, graciliter fistulatum, quod temporis mensuram in iudiciis praesertim praestaret. [...]
CLERVS, i. m. [ klh=ros2 ] Est Vermiculus aluearibus noxius. [...]
CLERICVS, i. m. Qui est de Clero. s. pars Cleri. [...]
CLERICALIS, e. Adi. Sidon. Epist. 6, 7. et 7, 2.
CLERICATVS, ûs. m. Munus clerici. Hieron. Ep. 3 s. Epitaph. Nepotiani; it. Ep. 4 ad Rustic. et 101 de opt. Gen. Interpr. c. 5.
CLEROPEPLVM, i. n. Id quod corrupte liripipium vocatur. Vid. Becmann. Origg. v. Nausea.
CLI
CLIBANVS, i. m. kli/banos2 Vet. Gloss.] Sic describitur ab Hieronymo in Orat. Hierem. Clibanus est coquendis panibus aenei vasculi deducta rotunditas, quae sub vrentibus flammis ardet intrinsecus. Formam illius aliquo mode etiam describit Col. 5, 10, 4. [...]
page 962, image: s0962CLIBANARIVS, i. m. o(losi/dhroi Vet. Gloss.] Ita apud Persas vocabantur Cataphractarii, seu equites vndique armis muniti. Lampr. in Alex. Seu. 56 [...]
CLIBANITIVS, a, um. Adi. Panis clibanitius apud Isidor. 20, 2 in testa coctus: est itaque is, qui clibanites Graecis dicitur. Testa idem quod Testum.
CLIDIVM, i. n. [ klei/dion ] Thynni iugulus est, qui praecipue in recenti hoc pisce commendatur. [...]
CLIDVCHVS, i. m. [ kleidou=xos2 ] Graecis Clauigerum significat, [ a)po\ th=s2 kleido\s2, a Claue. Plin. 34, 8 Fecit et quadrigas, bigasque et cliduchon eximia forma.
CLIENS, entis. c. pela/ths2, qerapeuth\s2 ] Qui habet patronum, quem colit: siue ab hoc ipso verbo corruptum sit nomen, s. a [ klei/w celebro. [...]
CLIENTVLVS, i. m. Ne clientulorum loco numerarentur Dial. de Oratorib. c. 36.
CLIENTA, ae. f. [ qerapi\s2 ] Etsi Cliens communis est generis, legitur tamen Clienta, vt obseruat Charisius 1 p. 77 [...]
CLIENTVLA, ae. f. Plebeia quaedam clientula Verris Ascon. in de Praet. Vrb. p. 102.
CLIENTELA, ae. f. [ pelatei/a ] Status aut conditio Clientis, item Clientum multitudo. [...]
page 963, image: s0963CLIMA, atis. n. [ kli/ma ] Ad verbum inclinatio est, vel declinatio, nempe caeli, et in eo Zodiaci praesertim, ad certas plagas terrae: ipsaeque deinde plagae, regiones, et quasi Zonae climata vocantur. [...]
CLIMACIS, idis. f. [ klimaki\s2 ] Vitruuius 10, 17 [...]
CLIMACVLAE, Telorum quoddam genus apud Gell. 10, 25. Sed editur Clunaculae, vbi vid.
CLIMATIAS, ae. m. Terrae motus species. Ammian. 17, 7 Climatiae, qui limes ruentes et obliqui, vrbes, aedificia, montesque complanent.
CLIMAX, acis. f. [ kli/mac ] Scalae, Gradus apud Graecos. [...]
CLIMACTER, eris. m. [ klimakth\r ] Gradus est ad verbum, et a Latinis adhibetur pro Gradu, et velut Epocha quadam aetatis humanae, in quantum tempus vnum altero periculosius esse putatur. [...]
CLIMACTERICVS, a, um. Adi. [ klimakthriko\s2 ] Vt, Climactericus annus Censorin. c. 14. [...]
page 964, image: s0964CLINAMEN [1], vid. CLINO.
CLINE, [ kli/nh ] Latine Lectus, vel Lectica dicitur, vnde Hexaclinos, Torus discubitorius, qui sex capiebat, de quo loco suo. Hinc etiam Triclinium dicitur. Et Clinice et Clinici.
CLINGO, ere, pro Cingere, a Graeeo klei/ein dici, manifestum est, Festus. Sed pro cingere legendum esse cludere, Sealiger, ipsum vero verbum klei/w monuit.
CLINICE, es. f. [ klinikh\ ] Medicina, quae victu et pharmacis corporibus aegrotorum, quorum lectis assident medici, i. [ *kli/nais2, medetur. [...]
CLINICVS, i. m. [ kliniko\s2 ] Medicus, ab inuisendis aegrotorum lectis, quasi Lecticularius. [...]
CLINO, are. [ kli/nw ] Verbum Graecum, quod Inclino significat: non est in vsu frequenti, sed tantum eius composita. [...]
CLINATVS, a, um. Cic. Arat. in Pegaso v. 52 Clinata est vngula. Add. Id. ib. v. 86. it. 259.
CLINAMEN [2], inis. n. [ e)/kklisis2 ] Lucret. 2, 292 De inclinatione elementorum et primorum corporum, Id facit exiguum clinamen principiorum.
CLINOPALE, es. f. [ klinopa/lh ] Palaestra lecti. Sueton. Domit. 22 Libidinis nimiae assiduitatem concubitus, velut exercitationis genus, clinopalen vocabat.
CLINOPODION, i. n. Herba, apud Dioscor. 3, 90. et Plin. 24, 15.
CLIO, ûs. [ *kleiw\ ] Vna ex Musis, a gloria et celebritate rerum gestarum quas canit, nomen habet, a verbo Graeco [ klei/w, quod est laudo. [...]
CLIPEVS, vel CLVPEVS, scribi debebat. Verum refertur vulgo ad CLYPEVS, vbi et nos damus.
CLITELLAE, arum. [ sa/gma ] Sellae dossuariae, quae iumentis imponuntur, ad accipienda vehendaque commodius onera. [...]
page 965, image: s0965CLITELLARIVS, i. m. [ sagmatofo/ros2 ] Qui clitellatus fert onera, vt, Columel. 2, 22, 3 [...]
CLITERNIA, [ *kli/ternon ] Italiae oppidum est, ad montem Garganum Pomponio Melae 2, 4.
CLITERNINI, Populi, in ora Aequiculanorum, Plin. 3, 12 de Coleis Cliterninis vid. s. l.
CLITORIS, is. f. *klito/rion, *klei/twr Ptolemaeo ] siue CLITORIVM, i. n. Vrbs Arcadiae, apud quam spelunca est, ex qua prosluit aqua, quam si quis biberit, protinus sit abstemius. [...]
CLITVMNVS, i. m. [ *kli/toumnos2 ] Fluuius est in Meuania, quae pars est Vmbriae partis Tusciae: de quo fluuio, vt dicit Plinius in historia naturali, animalia, quae potauerint, albos foetus creant. [...]
CLIVVS, i. m. et CLIVVM, i. n. [ gew/lofon ] Est fastigium et ascensus collis, vel ipse adeo collis. [...]
CLIVIVS, a, um. Adi. Difficilis, arduus; vt, Cliuia auspicia, Quae aliquid, inquit Festus, fieri prohibebant. [...]
CLIVVLVS, i. m. Dimin. [ gewlofi/a ] Columel. 6, 37, 10 Duos parietes aduerso cliuulo inaedificatos habet. Clementi transmisso cliuulo Apul. Met. 4 p. 144.
CLIVOSVS, a, um. Adi. [ lofw/dhs2 ] Vt, Cliuosus locus. [...]
CLIVINA, ae. f. Auis, legitur a quibusdam Plin. 10, 14. Vid. CLIVIVS.
CLO
CLOACA, ae. f. [ e)kdoxei=on, decamenh\ ] Locus cauus, per quem colluuies quaedam fluit. [...]
page 966, image: s0966CLOACVLA, ae. f. Dimin. Lamprid. Heliog. c. 17.
CLOACALIS, e. Adi. Vt, Cloacale flumen, dixit Cato, pro Cloacarum omnium colluuie, Festus. Foetulentia Sidon. Epist. 3, 13.
CLOACARE, Inquinare: vnde Cloacae, Festus. Non satis accurate, cum verbum potius a nomine ductum videatur.
CLOACARIVM, i. n. Pecunia purgandis cloacis attributa. [...]
CLOACINA, Dea, eadem, quae CLVACINA, huc referenda tanto magis, quod et etymon commune habet, et ad cloacas a Christianis scriptoribus refertur. [...]
CLODICO, Veteres dixerunt pro CLAVDICARE, vbi vid.
CLODIOS, se dici sollemni mutatione literarum maluere quidam CLAVDII, v. v. Sic
CLODO, ere. [ klei/w ] pro Claudo, sed vt simul intelligatur oculos. [...]
CLONOS, Herbae nomen apud Apul. c. 8 quam Sceleratam, Batrachion, et multis aliis nominibus appellat.
CLOPPVS, i. m. [ xwlo\s2, Gloss. Gr. Lat. Cloppo subsidio currat Ciceroni tribuit Popma Att. 12, 3 extr. Sed al. aliter legunt. Nec certi quid admittit corrupta breuitas.
CLOSTELLVM [1], vid. post CLOSTRVM.
CLOSTER, [ *klwsth\r ] Filius Arachnes, qui fusos inuenit in lanificio, vt refert Plin. 7, 56. Nomen fictum a [ klw/qw, neo, vnde et Parca Clotho nomen habet.
CLOSTRVM [2], i. n. [ klei=qron ] Idem, quod Claustrum. Cato 13, 3 [...]
CLOSTELLVM [2], i. n. Per Clostellum aliquid rimari Petron. c. 140 per foramen, quo clauis immittitur.
CLOSTRARIVS, i. m. [ *kleidopoio\s2, Vet. Gloss.
CLOTHO, *klwqw\ ] Vna trium Parcarum, dicta [ a)po\ tou= klw/qein a nendo, quae neat et e colo ducat, atque in fusum glomeret, fata hominum. [...]
CLV
CLVACINA, vel CLOACINA, vbi vid. sub CLOACA.
CLVCIDATVM, antiquis Dulce et suaue dicebatur. Festus. Et ita legit Scaliger in Varron. de L. L. 6, 6 pro Claudacus.
CLVDO [2], si, sum, ere. [ klei/w ] Indifferenter positum pro [...]
page 967, image: s0967Claudere.
CLVSVS [1], a, um. Partic. [ kleisqei\s2 ] Ipse (Pacchius Antiochus) clusus componebat (medicamentum) nec vlli suorum committebat Scribon. 97. [...]
CLVSARIS, e. Adi. Hygin. Goes. p. 181 sq. Latera clusaria, et anguli clusares, qui cludunt et finiunt agrum.
CLVSARIVS, a, um. Adi. Ib. p. 156 et 183 eodem sensu.
CLVSOR, oris. m. Qui cludit, s. includit. Clusor statarius nemora circumuenis Sidon. Epist. 8, 6.
CLVSILIS, e. Adi. [ klei/simos2 ] Quod claudi potest et aperiri. Plin. 9, 37 Inest iis esca, clusiles mordacesque conchae, ceu mitulos videmus.
CLVDO [3], vel CLVDEN, inis. n. Gladius, quo scenici vtebantur, si quando in scena caedes simulanda esset; ita forte fabricatus, vt, dum penetrare in corpus videtur, redeat in manubrium, ex eoque elateris ope statim vi cessante resiliat. [...]
CLVEO, ere, vel CLVO, ere. [ klu/omai, doke/w ] Nominari, perhiberi, putari. [...]
CLVTVS, a, um. Habet Participii formam, a Cluo, et respondet Graeco [ kluto/s2. [...]
CLVIS, e. Videtur antiquum Adiectiuum fuisse, quod celebrem significaret. [...]
CLVMAE, arum. f. Follicula hordei, Festus. Sed vid. GLVMA.
CLVNACLVM, i. n. Culter sanguinarius, (Scal. coniic. saginarius) quod ad clunes dependeat, vel quia clunes hostiarum diuidat. [...]
CLVNAS, a Clunibus tritis simias dictas existimant, Festus. Conf. CLVRA.
CLVNIS, is. m. [ pugh\ ] Saepius in plurali CLVNES, ium. m. et f. Nates, siue Natium tumor. [...]
page 968, image: s0968CLVNICVLVS, i. m. Dimin. [ pu/gion ] Gell. 15, 8 [...]
CLVNVS, a, um. Adi. Quasi Clunatus; vt, Clunae simiae, quas a clunibus tritis sic dictas existimat Festus, vt vidimus.
CLVNARIVS, a, um. Aliud Adi. Petron. 59 Lanx clunaria. Sed nemo eam interpretatur: coniecturarum affatim.
CLVNIFER, era, erum. Adi. Vt, Dorsifera et clunifera mula: in Epitaph. mulae P. Crassi. Vid. Ferret. Mus. Lapid. p. 344.
CLVO, vid. CLVEO.
CLVPEA, Pisciculus, qui venam quandam thynni in faucibus mira cupidine appetens, ipsum thynnum morsu exanimat Plin. 9, 15 s. 17.
CLVRA, s. CLVRIA, ae. f. Simia. Clura, pi/qhkos2, Vet. Gl. Cluria, [ kerkopi/qhkos2 Id. [...]
CLVRINVS, a, um. Adi. Tu vero Clurinum pecus Plaut. Truc. 2, 2, 14. Add. Arnob. 3 p. 110.
CLVSIVS, dictus est Ianus, quod pace templi eius portae clauderentur. Ouid. Fast. 1, 130 [...]
CLVSIVM, [ *klou/sion ] Oppidum est mediterraneum in Tuscia, sub quo sepultus est Porsena. Vid. Plin. 36, 13. Hinc
CLVSINVS, a, um. Adi. [ *klou/sinos2 ] Vt, Clusinum vulgus Sil. 8, 480. Far Clusinum, candoris nitidi Columel. 2, 6, 3. [...]
CLVSTER, pro eo, qui Graeca litera CLYSTER est, aliquoties optimi codices Celsi et Scribonii, v. g. apud hunc Comp. 109. 179. 193 etc. apud illum 2, 17. 3, 21. Vid. Io. Rhod. ad Scrib. 179.
CLVSVIVS, vid. CLVSIVS.
CLVSVS [2], vid. CLVDO.
CLVSTVMINA, Tribus, vid. TRIBVS.
CLVSVRIAE, s. CLVSVRAE, arum. f. Appellantur ab Impp. Custodiae limitum, et, vt Suidas interpretatur, [ o)xurw/mata tw=n diabase/wn. L. 2 [...]
CLY
CLYBATIS, idis. f. Herba perdicalis Apul. de Herb. 81. Diosc. 4, 37.
CLYMENE, [ *klume/nh ] Oceani et Thetyos filia, teste Hesiodo in Theogonia.
CLYMENEIS, idis. Patronym. [ *klumenhi\s2 ] Clymeneides, vocantur Sorores Phaethontis. [...]
CLYMENEVS, a, um. Adi. [ *klume/neios2 ] Vt, Stat. Silu. 1, 2, 123 [...]
CLYMENEIVS, a, um. Adi. [ *klumenh/ios2 ] Vt, Proles Clymeneia, i. Phaethon Ouid. Met. 2, 19.
CLYMENOS, [ *klu/menos2 ] Plutonis cognomentum est, apud Ouid. Fast. 6, 757 [...]
CLYPEA, [ *klupe/a ] vid. CLVPEA.
CLYPEVM, et CLYPEVS, i. n. et m. [ a)spi\s2 ] Scutum, et in eo imago. [...]
page 970, image: s0970CLYPEOLVM, i. n. Clypeola aerea Hygin. fab. 139.
CLYPEO, vel CLVPEO, are. Tanquam clypeo munire. [...]
CLYPEATVS, [ a)spisth\r ] Clypeo munitus. Plaut. Curc. 3, 1, 54 [...]
CLYPEIDOS, Speciem habens clypei, apud Plin. 37, 12 Figura clypeidos et rotunda. Harduin. Cycloides, vbi vid.
CLYSMVS, i. m. Purgatio, lotio, lauamen, clyster. Acri clysmo aluum ducere, trahere Scrib. 155. 194. 197. Vid. EVDIAETON, ex Festo.
CLYSTER, eris. m. [ klusth\r ] Medicamentum, quod per inferiorem partem, purgandi gratia, in ventrem immittitur, [ a)po\ tou= klu/zein, quod est abluere. [...]
CLYSTERIVM, Idem. Clysterio immitti per anum Scribon. 114. Per clysteria chaldam immittere Id. Comp. 118. Conf. CLYSMVS.
CLYSTERIO, are. Clysteriabis ex aqua calida et oleo Veget. 1, 42.
CLYSTERIZO, are. Phlebotomare et clysterizare Cael. Aurel. 2, 38.
CLYTAEMNESTRA, [ *klutaimnh/stra ] Tyndari filia ex Leda, vxorque Agamemnonis, et mater Orestis: quae quum Agamemnonem ab Aegistho adultero interfici curasset, interfecta est et ipsa ab Oreste filio. Ouid. Amor. 1, 7, 9 [...]
CLYTIA, vel CLYTIE, [ *kluti/h ] Puella ab Apolline adamatae quondam: sed quia concubitum Apollinis cum Leucothoe, Orchamo patri Leucothoes prodidisset, paterque iratus viuam defodi natam iussisset: iratus Apollo a conuersatione Clyties in posterum se continuit. [...]
CLYTVS, i. m. Vnus ex Centauris. Ouid. Met. 5, 87. Flacc. 1, 146. Significat celebrem, vt Clutus, de quo sub CLVO.
CNA et CNE
CNASON, est Acus, qua mulieres caput scalpunt, Festus. Ortum nomen videtur a [ kna/w, knh/qw. Aeol. [ kna/qw, scalpo. Festus ponit Accusat. plur. Cnasonas. Hinc ortum quorundam monstrum Cuasones.
CNECINVS, a, um. Adi. Oleum Plin. 15, 7. Sed Harduin. CNEDINVM, a [ knh/dh, vrtica. Conf. CNICVS, ex Plin. 21, 15.
CNEORON, [ kne/wron ] Frutex coronarius. Hyginus Casiam interpretatur apud Plin. 21, 9 s. 29. Vid. mox CNESTRON.
CNEPHOSVM, antiqui dicebant Tenebricosum. Graeci enim kne/fas2 appellant obscurum. Festus.
CNESTRON, i. n. Herba. Plin. 13, 21 s. 35 Fruticem Thymelaeam alii pyros achnen, alii cnestron, alii cneoron, vocant.
CNI et CNO
CNICOS, vel CNICVS, it. CNECVS, i. [ kni/kos2 ] Herba, quam Scribon. 135 commendat inter mollientia: Semina Cneci, s. Gneci inter coagula Columel. 7, 8, 1. [...]
CNIDE, es. f. Vrtica, piscis. Plin. 32, 11 s. 53.
CNIDOS [1], i. Herbae nomen volunt Plin. 21, 16 s. 56. Sed Cnicos ibi meliores. It. 13, 21 pr. Sed ibi est Granum Gnidium. De Cocco Cnidio, vid. statim sub CNIDOS.
CNIDOS [2], vel GNIDOS, Vrbs Cariae, vbi Venus colebatur, et promontorium. Horat. Carm. 1, 30, 1 O Venus, regina Cnidi Paphique. Vid. Plin. 36, 5.
CNIDIVS, a, um. Adi. Cnidia Venus Cic. Diu. 1, 23. et Verr. 4, 135. Cnidia Cypris Auson. Epigr. 57, 1. [...]
CNISSA, ae. [ kni/ssa ] Nidor. Gloss. Vet. Habet Arnob. 7 p. 212 [...]
page 971, image: s0971CNOSSVS, vid. GNOSOS.
CNODAX, acis. Sic legendum pro Chodaces Vitruu. 10, 6 in descriptione machinae Ctesiphontis. [...]
COA
CO, COA, Vestis, vid. COOS. In triclinio Coa, in cubiculo Nola Quinctil. 8, 6, 53
COACCEDO, ssi, ssum, ere. [ sunepiti/qemai ] Simul accedere, addi. Plaut. Curc. 2, 3, 65 Quia de illo emi virginem triginta minis, vestem, aurum: et decem pro iis coaccedunt minae, i. simul dedi.
COACERBO, are. Lactantio 5, 1, 7 tribuit e MSS. Thomasius, et vult idem esse, quod exacerbo. [...]
COACERVO, are. [ swreu/w, susswreu/w ] Cumulare, congerere, addere. Cic. de Lege Agr. 2, 66 [...]
COACERVATVS, a, um. Partic. [ swreuqeis2 ] Cic. in Partit. 40 [...]
COACERVATIM, Adu. Apul. Florid. 2 p. 347 Non sigillatim ac discretim, sed cunctim et coaceruatim offerre. Conf. Cael. Aurel. Tard. 4, 3.
COACERVATIO, onis. f. [ sw/reusis2 ] Cic. in Partit. 122 c. 35 [...]
COACESCO, ui, ere. [ o)cu/nomai ] Acidum fieri. [...]
COACTILIS [1], COACTILIARIVS, COACTO, COACTVRA, COACTOR, COACTVS, etc. Vid. COGO.
COADDO, ere. [ sumprosti/qhmi ] Simul addere. Cato R. R. 40, 2 [...]
COADIICIO , eci, ere. Simul adiicere seu addere. Columel. 12, 21, 2 [...]
COADIVTO, are. In barbaris numeratur a Voss. de Vit. L. L. 4, 4 p. 692.
COADIVTOR, oris. m. Quoniam nobis semper affuistis in fide veraces, in armis strenui coadiutores Inscr. Grut. vid. Borrich. p. 62.
COADOLESCO, ere. Tertull. de Anima 16 et 19.
COADORO, are. Pass. Ambros. de Spir. S. 3, 12. Christus solus est coadorandus. Iustinian. l. 6 §. 2 C. de summa Trinit.
COADVNO, are. [ suneno/w ] In vnum cogere. [...]
COADVNATIM, Adu. apud Orosium esse dicitur.
COAEDIFICO, are. [ sunoikodome/w ] Arcte aedificare. Cic. Att. 13, 33 [...]
COAEDIFICATVS, a, um. Partic. Vt, Loci coaedificati Cic. Partit. 36 c. 10.
COAEGRESCO, ere. Corpus animae afflictae coaegrescit Tertull. de Anima c. 5 al. cohaerescit. vid. not. Iun.
COAEQVVS, a, um. Adi. [ sumpa/risos2 ] pro Aequus. [...]
COAEQVO, are. [ sumpariso/w ] Idem quod Aequare. Coaequare aream Cato R. R. 91. [...]
COAEQVATVS, a, um. Vt, Coaequati dignitate, pecunia,
page 972, image: s0972virtute anteire alius alium properabit. Pseudo-Sallust. de Rep. Ord. 2, 16, 2.
COAEQVALIS, e. [ pa/risos2 ] Idem quod Aequalis. Columel. 8, 14, 8 [...]
COAEQVALITAS, atis. f. Vt, Honoris coaequalitas Modest. ICt. D. lib. 27 t. 1 leg. 8 pr.
COAESTIMO, are. Simul aestimare. Cels. l. 67 §. 1 D. de furt. Furti actione hoc coaestimabitur.
COAETANEVS, a, um. Adi. [ h(/lic, o(mh/lic, h(likiw/ths2 ] Elusdem aetatis. Pseudo-Porcius Latro in declamatione in Catilinam c. 2 [...]
COAETANEO, are. Eiusdem esse aetatis. Tertull. de Resurr. Carn. 45 Coaetaneant natu.
COAETERNVS, a, um. Adi. Tertull. adu. Hermog. 11 Non aeternum alii coaeterno inferius deputetur. [...]
COAEVVS, a, um. Adi. [ o(mh=lic ] Eiusdem aeui. Laudatur Cic. in Vatin. 31 c. 13 [...]
COAGGERO, are. Columel. 8, 6, 1 de ouis diu seruandis, Deinde eluunt, atque ita paleis aut furfuribus obruunt. [...]
COAGGERATVS, a, um. Part. Vt, Lapides coaggerati Seru. ad Virg. Aen. 5, 273.
COAGITO, are. [ sunelau/nw ] Simul agitare. Apic. 2, 1 Tessellas coagitabis. Add. Id. 4, 3. [...]
COAGITATVS, a, um. Part. Marcell. Emp. cap. 8.
COAGITATIO, onis. f. [ sunelasi/a ] Cic. de Nat. Deor. 2, 138 c. 55 [...]
COAGMENTO, are. [ sunarmo/zw, suna/ptw ] Coniungere. Vitr. 8, 7 p. 170 [...]
COAGMENTATVS, a, um. Partic. [ sunafqei\s2 ] Quinctil. 8, 6, 63 [...]
COAGMENTVM, i. n. [ sunafh\ ] Coniunctio. Non. 1, 202 [...]
COAGMENTATIO, onis. f. [ suna/feia ] Idem. Vitruu. 2, 9 p. 34 [...]
COAGMENTARIVS, i. m. Gloss. Gr. Lat. [ a(rmolo/gos2, Coagmentarius. Videtur esse artifex, qui coagmentat, compingit.
COAGVLVM, i. n. [ phtu/a ] Ea pars viscerum, qua ad densandum lac vtimur. Plin. 8, 32 s. 50 [...]
page 973, image: s0973COAGVLO, are. [ ph/ssw, phgnu/w ] Constringere, densare: cuius Passiuum est Coagulor. [...]
COAGVLATVS, a, um. Part. Plin. 16, 11 Pix coagulata. Et Tertull. de Carne Christ. 4 Homo in vtero coagulatus.
COAGVLATIO, onis. f. [ ph=cis2 ] Plin. 28, 10 Nam id quoque venenum est in prima lactis coagulatione. Idem 23, 118 Contra meconium, lactis coagulationem, etc.
COALEO, COALESCO, ui, ere. [ sumfu/omai ] Cohaerere, concrescere. [...]
COALESCENS, tis. Partic. Liu. 1, 2 Populi in dies magis coalescentes. [...]
COALITVS [1], a, um. Partic. [ sunauchqei\s2 ] Gell. 12, 1 [...]
COALITVS [2], ûs. m. Arnob. 4 p. 150 Quod penitus oportebat ex humani generis coalitu tolli, ne coalescat, i. increbrescat, confirmetur inter homines. [...]
COALLVO, ere. Si est Verbum, significat per alluuionem aliquid augere. [...]
COAMICVS, i. m. [ o(mo/filos2 ] Cic. de Amicit. 99 c. 26 [...]
COANGVSTO, are. [ susteno/w ] Varro de R. R. 3, 16, 15 de alveis apum, Sed ita vti quum parum sit qua compleant, eas coangustent: ne in vasto loco et inani despondeant animum. [...]
COANGVSTATVS, a, um. Part. Vndique angustus. Fest. Conauditum, Coauditum sicut coangustatum dicitur. Quid. leg. Conagulatum.
COAPTO, are. Apte coniungere, parare, accommodare. [...]
COAPTATIO, onis. f. Apta coniunctio.
page 974, image: s0974COAPTVS, a, um. Superl. Mart. Capella 2 p. 35 Nisi haec, quibus plenum pectus geris, coaptissima egestione vomueris. al. Coactissima.
COARCTO, vel COARTO, are. [ stenoxwre/w, sustenoxwre/w ] Adstringere, coniungere. [...]
COARCTATVS, a, um. Part. Vt, Cic. Att. 2, 10 Cneius noster quid consilii ceperit, capiatue nescio: adhuc in oppidis coarctatus.
COARCTE, Adu. Compar. Laudatur Gell. 9, 2 Si interpretari coarctius velis. Vulgo legitur Coactius.
COARCTATIO, vel COARTATIO, onis. f. [ stenoxw/rhsis2 ] Liu. 27, 46 [...]
COAREO, ere, vel COARESCO, ere. Vitruu. 7, 11 Ab ignis vehementia conferuescendo cum coaruerint.
COARGVO, ui, utum, ere. [ katele/gxw ] Redarguere, reprehendere, peccatum alicuius ostendere et prodere. Cic. de Inuent. 2, 137 [...]
COARMIO, onis. m. Delicatus coarmio merenti fecit Inscript. ap. Reines. Ep. 44 ad Daum. p. 125. i. qui iisdem armis vtitur.
COARO, are. Qui coarat vulpi, sulcos variare necesse est Sarisb. Ep. 192.
COARTICVLO, are. Arnob. aduers. Gent. 1 p. 31 Permittant vni ex populo, in officium sermonis dandi, ora coarticulare mutorum. i. facere, vt muti loquantur articulate.
COASPERNOR, ari. Dep. Legebant quidam Tacit. Hist. 1, 5. 4 [...]
COASSO, are. [ sanido/w ] Contabulare significat, Assis enim tabula est. Vitruu. 7, 1 Cum coassatum fuerit. Legitur et Coaxo.
COASSATIO, s. COAXATIO, onis. f. [ sani/dwsis2 ] Contabulatio. Plin. 36, 25 Necessarium binas per diuersum coassationes substerni. Coassatio transuersa sternatur Vitr. 7, 1.
COASSOLET, Impers. Idem quod Assolet. Sic legebat Acidal. Plaut. Epid. 1, 1, 5 Quod coassolet. scil. Fieri. At alii aliter legunt: Gronou. eo assolet.
COAVDITVS, Fest. Conauditum, Coauditum, sicut conangustatum dicitur.
COAVGEO, ere. Hinc
COAVCTIO, onis. f. Cic. Verr. 3, 189 c. 81 Ex coauctione annonae atque aestimationis.
COAVGMENTO, are. Inde
COAVGMENTATIO, onis. f. Prouocatur ad Cic. de Nat. Deor. 2, 119 [...]
COAVGMENTATVS, a, um. Part. Vt, Constructio coaugmentata legitur Mart. Capell. 5 p. 167. Alii autem legunt Coagmentata.
COAXO, are. Idem quod Coassare. [...]
COAXATIO, est COASSATIO.
COB
COBIO, onis. m. Piscis. Plin. 32, 11 s. 53 Chalcis, Cobio, Callarias, asellorum generis.
COBION, i. n. Tithymali species est apud Plin. 26, 8 s. 45 Septimum (Tithymali genus) dendroides cognominant, alii Cobion, alii Eptophyllon etc.
page 975, image: s0975COCALVS, i. m. [ *ko/kalos2 ] Siciliae rex, ad quem Daedalus ex Creta aufugit: insequente Minoe Cretensium rege, quem tandem a Cocali filiabus interfectum esse refert post alios Silius, cuius locum damus in COCALIDES. [...]
COCALIDES, um. f. pl. Filiae Cocali Sil. 14, 42 Postquam perpetuas iudex concessit ad vmbras, Cocalidum insidiis, etc. Vid. ibi Interpr.
COCANICVS, i. m. Siciliae lacus: ex quo salem Cocanicum nominant. Plin. 31, 7 Adulteratur Siculo, quem Cocanicum appellavimus, nec non et Cyprio maxime simili.
COCCETVM, vid. COCETVM.
COCCEVS [1], COCCINATVS, COCCINVS, vid. COCCVM.
COCCVM, i. n. forte etiam COCCVS, i. m. [ ko/kkos2 bafikh\ ] Nobile illud granum, quo essicitur ille laudatus color coccineus, acutissime rubens s. puniceus, ex purpura etiam exsplendescens, sed exsplendescens s. radians tantum e violaceo. [...]
COCCEVS [2], a, um. Adi. Cocco tinctus. Lamprid. Alex. 42 [...]
COCCINEVS, a, um. Adi. [ ko/kkinos2 ] Idem. Coccinei acini Plin. 21, 31. Lacernae coccineae est lemma Martial. 14, 131. Si Veneto Prasinoue faues, qui coccina sumis.
COCCINVS, a, um. Adi. [ ko/kkinos2 ] Idem. Coccinas Martial. 4, 28 absolute posuit, pro vestibus eius coloris. [...]
COCCINATVS, a, um. Adi. [ kokkinwto\s2 ] Coccina veste indutus. Martial. 5, 36 [...]
COCCOGNIDIVM, coniunctim quidam scribunt, pro Coccum Gnidium v. v.
COCCYX, y gis. m. [ ko/kkuc ] Auis est, de qua Plin. 10, 9 s. 11 [...]
COCETVM, s. CVCETVM, i. n. [ kukew\n ] Cocetum genus edulii ex melle et papauere factum, Festus. [...]
COCHLACAE, vel COCLACAE, dicuntur Lapides ex flumine rotundi ad cochlearum similitudinem. Festus.
COCHLEA, s. COCLEA, ae. f. [ koxli/as2, ko/xlos2, fere/oikos2 ] Proprie videtur esse Testa limacis: licet plerumque pro Ipso limace, qui testam habet, accipiatur. [...]
page 976, image: s0976COCHLEARIVM, i. n. [ koxlotrofei=on ] Locus, quo aluntur cochleae. Varro de R. R. 3, 14, 1 [...]
COCHLEARE, vel COCHLEAR, is. n. [ koxlia/rion ] Instrumentum quod Martial. 14, 121 [...]
COCHLEARIS, e. Adi. Plin. 21, 27 s. 99 Tusa hydropicis datur in aqua cochlearimensura. N isi forte scriptum sit Cochleari, pro Cochlearii.
COCLEATVS, a, um. Adi. Vt, Pompon. apud Nonium 2, 284 Vbi insilui in cochleatum eculeum, ibi tolutim tortor: Videtur Equuleum, in quo torquentur, lasciuia comica designare.
COCHLEATIM, Adu. Sidon. Epist. 4, 15 Agger cochleatim fractus, via circa praeruptos montes per anfractus spirales munita.
COCHLIS, s. COCLIS, idis. f. Significat, quae cochleae aliquam similitudinem habent. [...]
COCLETA, s. COCHLETA, apud Sueton. Iul. Caes. 39 legit ex MSS. quibusdam Boxhornius, et huc accommodat locum Festi, Cocleta ager, in quo frutices existunt in modum cochlearum. [...]
COCIO, onis. m. quis esset, disputatur ad illud Plauti Asin. 1, 3, 51 [...]
page 977, image: s0977COCIONOR, ari. Cunctari in emendo. Quinctil. Decl. 12, 21 p. 263 Vendidit quantum voluit, quanti voluit -- fortasse diu cocionatus est. Vid. Salmas. de Vsur. p. 345 sq.
COCIONATVRA, ae. f. Gloss. Gr. Lat. meta/prasis2 Cocionatura.
COCIATOR, oris. m. Idem ac Cocio. Gloss. Vet. [ metabo/los2, Dardanarius, cociator, arilator, cocio. Al. Gl. Cociatria (Scal. Cociatrina malit) [ metablhtikh/.
COCISTRO [1], vid. sub COQVO.
COCLES, itis. m. [ monofqalmo\s2 ] Ab antiquis dicebatur, qui vnum tantum oculum habebat. Plaut. Curc. 3, 22 [...]
COCOLOBIS, s. COCOLVBIS, is. f. Hispanis vuae genus est, quam Dyrrhachini Basilicam minorem vocant. Plin. 14, 2. Columel. 3, 2, 19.
COCTA, COCTIBILIS, COCTILIS, COCTIVVS, COQVVS, vid. COQVO.
COCTILIA, vid. sub COQVO, it. COACTILIA.
COCTANA, vid. COTONA.
COCTVRA [1], COCTVS, COCVLVM, et COCVS, vid. COQVO.
COCYTVS, i. m. Fluuius inferorum, dictus [ a)po\ tou= kwku/ein, id est lugere. [...]
COCYTIVS, a, um. Adi. Vt, Claud. in Ruf. 2, 471 Dextra Cocytia findit Aequora.
COCYTIA, orum. n. pl. [ *kwku/tia ] Sacra erant, quae fiebant in honorem Proserpinae, quam Pluto rapuit. [...]
COD
CODA, ae. f. [ ou)ra\ ] Codam veteres dicebant pro Cauda. Varro. Sed vt canis sine coda. Haec Nonius 2, 135. [...]
CODETA, ae. f. Auctore Festo, Ager trans Tyberim, quod in hoc virgulta nascerentur equinis caudis similia. [...]
CODEX, icis. m. [ ko/rmos2 ] Idem qui Caudex, truncus arboris. Columel. 4, 8, 2 de abldqueatione, Recedere ab ipso Codice instar vnius digiti spatio conueniet, atque ita radiculas praecidere. [...]
page 978, image: s0978CODICILLVS, i. m. Dimin. [ bibla/rion ] Paruum codicem significat. [...]
CODICILLARIS, e. Adi. [ bibla/rikos2 ] Vt, Potestas codicillaris Lampridio Alex. Seuer. 49 [...]
CODIAMINON, i. n. Legebatur Plin. 21, 11 s. 38 Herba est bis quotannis florens, vere et autumno, aestates hiemesque fugiens. Sed Harduin. Cyclaminum.
CODICARIAE, [ ko/rmeios2 ] Naues dictae sunt, quae et [...]
page 979, image: s0979Caudicariae, quod e Codicibus s. Caudicibus, factae essent.
CODICARII, vid. CAVDICARII.
CODICVLA, ae. f. Pro Caudicula, vel Caudula Apic. 7, 1.
CODRVS, i. m. [ *ko/dros2 ] Atheniensium dux fuit, qui orto bello inter Laconas et Athenienses, quum respondisset oraculum, illos posse vincere, quorum dux periisset: habitu humili profectus est ad hostium vicina tentoria, et illic iurgio eos in suam caedem instigauit, et a nullo cognitus fecit locum oraculo. [...]
COE
COELESYRIA, ae. f. [ *koi/lh *suri/a ] i. Syria caua, inter Libanum et Antilibanum velut excauata. [...]
COELEBS, COELIBATVS, vid. CAELEBSsupra.
COELEMENTATVS, a, um. Monstrosum verbum Valentinianorum vt videtur, Tertull. adu. Valent. 23 [...]
COELESTVS, vid. CAELESTVS.
COELIACVS, i. m. [ koiliako\s2 ] Quasi tu ventralem s. ventricularem dicas, intell. morbum. [...]
COELIVS, Mons dictus est, auctore Festo, a Coele quodam ex Hetruria, eo quod in eo domicilium habuit. Alii aliter. Vid. CAELIVS. [...]
COELVM, vid. CAELVM.
COEMENDATVS, a, um. Vna vel mutuo emendatus. [...]
COEMENTVM, vid. CAEMENTVM.
COEMETERIVM, i. n. [ koimhth/rion ] Proprie Cubiculum dormitorium: apud Christianos locus, vbi mortuorum corpora conduntur, ad indicandam spem resurrectionis. [...]
COEMO, emi, emtum, ere. [ sunwne/omai ] Emere plura significat, vel Simul emere. [...]
COEMTVS, a, um. Part. Vt, Hor. Serm. 2, 3, 245 [...]
COEMTIO, onis. f. [ sunw/nhsis2 ] De matrimonii Romani genere in primis dicitur. [...]
page 980, image: s0980COEMTIONALIS, e. Adi. [ sumpeprame/nos2 ] Quod cum aliis emendum offertur, quia per se ob vilitatem pretium non inuenit. [...]
COEMTOR, oris. m. Vt, Testium coemtor Apul. Apol. p. 321. Iuuen. Sat. 14, 293 Frumenti dominus clamat, piperisque coemtor. Alii legunt Coemti.
COENA, ae. f. dei=pnon, do/rpos2 ] Et in plurali Coenae, arum, Cibus a pluribus vna sumtus, cibus communis, [ koinh\ quod Plutarcho placuit Sympos. 8, 6. [...]
page 982, image: s0982COENVLA, ae. f. Dimin. [ deipni/dion ] Cic. Tusc. 5, 91 [...]
COENO, aui, et atus sum, atum, are. [ deipne/w ] Cibum communem aut vespertinum sumere. [...]
COENANS, antis. Partic. deipnw=n ] Cic. Att. 15, 27 Aduentabat autem [ boulu/sei coenantibus nobis. Idem Fam. 16, 21. et Att. 9, 8. Vna coenantes Hor. Serm. 2, 8, 18.
COENATVS, a, um. Partic. Depon. [ dedeipnhkw\s2 ] Qui coenauit, coenam sumsit. [...]
COENATVRIO, ire. Cupere coenare. Martial. 11, 78 Coenaturit Vacerra, non cacaturit.
COENITO, are. Frequenter coenare. Cic. Fam. 9, 7 [...]
COENACVLVM, i. n. [ a)nw/gewn ] Locus ad coenandum in superiori domus parte. [...]
page 983, image: s0983COENATIO, onis. f. [ deipnoth/rion ] Locus ad coenandum, sed non in alto, vt Coenaculum. [...]
COENATIVNCVLA, ae. f. Dimin. [ deipnothri/dion ] Plin. Epist. 4, 30 Fons oritur in monte, per saxa decurrit, excipitur coenatiuncula manufacta: ibi paullum retentus in Larium lacum decidit.
COENACVLARIVS, i. m. [ a)nwgew/nios2 ] Qui coenaculum conduxit. [...]
COENACVLARIA, ae. f. [ a)nwgewni/a ] Coenaculariam facere siue exercere dicebatur, qui domus totas conductas per singula coenacula inquilinis locabat, vt inde quaestum faceret pluris in summam locando. [...]
COENATOR, oris. m. Gloss. Gr. Lat. [ deipnhth\s2, Coenator.
COENATORIVS, a, um. Adi. Vt, Fames coenatoria Sidon. Epist. 2, 9 Vestis coenatoria Capitol. Maxim. 4. Etiam
COENATORIVM, i. n. Pro Veste coenatoria, in qua discumbere in conuiuiis solebant, quae et alio nomine Triclinaris toga dicebatur. [...]
COENATICVS, a, um. Adi. [ dei/pneios2 ] Ad coenam pertinens. Plaut. Capt. 3, 1, 36 Nunc ibo ad portum hinc, est illic mihi vna spes coenatica.
COENOBIVM, i. n. [ koino/bion ] Locus vbi communi studio ac sumtu et cibo etc. vita ducitur. Hinc
COENOBITA, ae. c. Qui in coenobio viuit. Hieron. Epist. 22 [...]
COENVRIO, s. COENATVRIO, onis. m. Parasitus, tribuunt, Gebhardus atque Pareus Caelio apud Quinctil. 4, 2, 124 [...]
COENVM, i. n. [ bo/rboros2 ] Lutum dicitur. Plin. 14, 22 [...]
COENOSVS, a, um. Adi. [ borborw/dhs2 ] Plenus coeno. Pecus P. Chrysolog. sermon. 1. [...]
COENOSITAS, atis. f. Fulgentius in Virgilian. continentia p. 156 ed. Munk. In temporales gurgitis coenositates morumque faeculentias transit.
COENVLENTVS, a, um. Adi. Coeno conspersus. Tertull. de Pallio 4 Pedes coenulenti.
page 984, image: s0984COEO, ini et ii, itum, ire. [ su/neimi, sunh/kw, suggi/nomai, sune/rxomai ] Simul ire, conuenire: Latissime patet, corporumque et animerum coniunctionem notat. [...]
page 985, image: s0985COIENS, untis. Part. [ sustenw/menos2 ] Sil. 1, 52 [...]
COITVRVS [1], a, um. Partic. Ouid. Her. 4, 129 Nec quia privigno videar coitura nouerca.
COITVS [1], a, um. Vt, Honestae rei societas coita Vlpian. l. 57. ff. pro Socio. Conf. ibid. l. 32. et 33.
COIBILIS [1], e. Si verbum est, significat, quod facile coit et apte iungi potest. [...]
COIBILITER, vid. COHIBILITER.
COITIO, onis. f. [ su/stasis2 ] Actus coeundi. [...]
COITVS [2], ûs. m. [ sunousi/a, suna/feia, mi/cis2, o)xei/a ] Vsitatissime de Venere dicitur. [...]
COITVRVS [2], a, um. Partic. [ sunousia/swn ] Ouid. Epist. 4, 129 Nec quia priuigno videar coitura nouerca.
COEPIO, [ a)/rxomai, e)piba/llomai, e)ni/stamai ] Verbum, quo veteres vtebantur pro Incipio. [...]
page 986, image: s0986COEPTVRVS, a, um. [ a)rco/menos2 ] Part. fut. Quinctil. 10, 1, 46 Rite coepturi ab Homero videmur.
COEPTVS [1], a, um. Partic. [ katarxqei\s2 ] Virg. Aen. 2, 162 [...]
COEPTVS [2], ûs. m. [ katarxh\ ] Idem. Laudatur, falso puto, Gell. 2 vlt. Nos vero, vt coeptus noster est. [...]
COEPTO, are. [ a)/rxomai ] Idem quod Incipere. Ter. Eun. 5, 7, 1 [...]
COEPTANS, Partic. [ a)rxo/menos2 ] Sil. 15, 696 [...]
COEPTATVS, a, um. Part. Tacit. Hist. 4, 44, 2 Patres libertatem coeptatam omisere.
COEPISCOPVS, i. m. Quasi tu Collegam episcopatus dicas. Sidon. Epist. 4, 25 Consilio cum coepiscopis communicato. Conf. Hieron. ad Lucif. cap. 9. et l. 7 §. 7 C. de summa Trin.
page 987, image: s0987COEPVLONVS, i. m. Plaut. Pers. 1, 3, 20 O mi Iupiter terrestris, te coepulonus compellat tuus. Alludit ad collegium Epulonum Iouis, de quo s. l.
COEQVITO, are. [ sunippeu/w ] Simul equitare. Liu. 37, 18 Coequitauerant autem sex millia equitum. Sed Gronou. Cum equitatu: erant autem sex millia equitum.
COERCEO, ui, itum, ere. [ ei)/rgw, sunei/rgw, a)naxati/zw, perisfi/ggw ] Ex Con et Arceo compositum; vndique arcere, i. arctare et. continere, atque adeo obstare et impedire. [...]
page 988, image: s0988COERCENS, entis. Part. Vt, Animus vitae claustra coercens Lucret. 3, 396. [...]
COERCITVS, a, um. Partic. [ suneirgme/nos2 ] Plin. 12, 1 [...]
COERCITIO, s. vt scriptum nonnunquam inuenitur COERCTIO, vel COERTIO, onis. f. [ su/neircis2 ] Imperium et auctoritas coercendi, puniendique adeo. [...]
COERCITOR, oris. m. Custos, qui obseruat. Eutrop. 7, 13 Diligens coercitor disciplinae militaris.
COERO, are. Verbum vetus, pro Curare. [...]
COERATOR, oris. m. modo dedimus ex Cic. de Legib. 3, 10.
COERRO, are. [ a)poplana/omai ] Pro vna oberrare. Paul. in l. 3 §. 3
COERVLEVS, vid. CAERVLEVS.
COETVS, ûs. m. [ xoro\s2, o(/milos2 ] Conuentus et congregatio quasi Coitus a Coeo. [...]
COEVS, i. m. [ *koi=os2 ] Nomen Gigantis, quem pariter et lapetum et Typhoeum quinta luna natos esse dicit Virgilius, quo tempore vetat sumere vllius operis initium Georg. 1, 278 [...]
page 989, image: s0989COEXEMPLVM, i. n. Coexemplo suo aliquem ad mortem animare Sarisb. 8, 19.
COEXERCITATVS, a, um. [ suggegumnasme/nos2 ] Vna exercitatus. Quinctil. 2, 17, 41 Artem constare ex praeceptionibus (mel. perceptionibus) consentientibus et coexercitatis ad sinem vtilem vitae.
COEXSVLTO, are. Paullin. Epist. 18.
COEXVL, ulis. Socius exilii. Ego et coexules experimur Sarisb. Ep. 205.
COEXVLO, are. Coexulare fidelibus Sarisb. Ep. 174.
COG
COGGYGRIA, ae. f. Arbor est Adrachnae non absimilis, fructum, lanugine, quam Pappum vocant, amittens: quod nulli alii arbori euenit Plin. 13, 22. Harduinus legit Coccygia.
COGITO, are. e)nnoe/w, dianoou=mai, e)nqumou=mai, e)pinoe/w, Cogitat, [ ske/ptetai, logi/zetai, e)nqumei=tai, merimna=|, bouleu/etai Vet. Gloss.] Est mente vna agitare. [...]
page 990, image: s0990COGITANS, antis. Partic. [ e)nnow=n ] Vt, Cogitanti non assistit Praeceptor Quinctil. 1, 2, 12. Nihil vidi tam [ a)nhqopoi/hton, tam nescio quid cogitans Cic. Att. 10, 10 extr.
COGITATVS [1], a, um. Partic. [ e)nnenohme/nos2 ] Suet. Tiber. c. 19. [...]
COGITATVM, i. n. [ dianenohme/non ] Quo neque acutius vllius imperatoris cogitatum legimus Nep. 14, 6, 8. [...]
COGITATVS [2], ûs. m. Sen. Epist. 11 O felicem illum, qui non adspectus tantum, sed etiam cogitatus emendat. [...]
COGITATIO, onis. f. [ e)/nnoia, e)nqu/mhsis2, e)pilogismo\s2 ] Festus, Cogitatio dicta velut Coagitatio; i. longa eiusdem rei agitatio in eadem mora consilii explicandi. [...]
page 991, image: s0991COGITATIVNCVLA, ae. f. Parua cogitatio. Cathol.
COGITABILIS, e. Adi. [ e)nnohto\s2 ] Sen. Epist. 58 [...]
COGITABVNDVS, a, um. Gell. 2, 1 Stare solitus Socrates dicitur ore atque oculis eundem in locum directis cogitabundus, tanquam quodam secessu mentis atque animi facto a corpore.
COGITAMEN, inis. n. Idem quod Cogitatio. Tertull. de Trin. 6 Necessaria haec membra hominibus fuerunt, non Deo, quia inefficax hominis consilium fuisset, nisi cogitamen corpus implesset.
COGITAMENTVM, i. n. Idem. Gloss. Lat. Gr. Cogitamentum, [ e)nqu/mhma. Vid. etiam Vulg. Interpr. 4 Esdr. 7, 22.
COGITATE, Adu. [ e)nnenohme/nws2 ] Post cogitationem, cum cogitatione, Praemeditate. [...]
COGITATO, Adu. [ dianenohme/nws2 ] Idem. Cic. Off. 1, 27 c. 8 [...]
COGITATORIVM, i. n. Quasi dicas Instrumentum aut Receptaculum cogitationum. Tertull. de Resurr. 15 Animae cogitatorium. Conf. etiam de Spectac. 2. et de Anima 14.
COGITATIM, Pro Cogitate, Festus.
COGNATVS, a, um. Adi. [ suggenh\s2, suggeniko\s2, sumfuh\s2 ] Quasi Vna natus, ex eadem stirpe natus, eodem modo vel exemplari natus aut factus. [...]
page 992, image: s0992COGNATIO, onis. f. [ sugge/neia ] Conditio et ius cognatorum. Cic. Verr. 5, 176 c. 68 [...]
COGNITIO, COGNITOR, COGNOBILIS, vid. COGNOSCO.
COGNOMEN, inis. n. [ e)pi/klhsis2, e)pwnumi/a, ferw/numon ] Nomen alteri nomini gentis aut familiae adiunctum, quod fere ab euentu aliquo imponitur alicui, ab eoque ad posteros transmittitur. [...]
page 993, image: s0993COGNOMINIS, e. Adi. [ o(mw/numos2 ] Festus: Cognomines, Qui eiusdem sunt nominis. [...]
COGNOMENTVM, i. n. [ e)pw/numon ] Idem. Plaut. Mil. 4, 2, 47 [...]
COGNOMINO, are. [ e)ponoma/zw ] Cognomine notare. Plin. 21, 3 [...]
COGNOMINATVS, a, um. Partic. [ e)ponomasto\s2 ] Cic. Partit. 53 c. 15 [...]
COGNOMINATIO, onis. f. Afran. apud Nonium 2, 144 Genus cognominationis.
COGNOSCO, oui, itum, ere. [ ginw/skw, gnwri/zw, diaginw/skw, e)piginw/skw ] Cognoscere dicimur proprie adhuc ignota, vt agnoscere, quae olim cognita recognoscimus. [...]
page 994, image: s0994COGNOSCENS, tis. Part. Separatim poni meretur, vel ob locum A. ad Her. 4, 25 c. 18 Qui priuatus intolerabili superbia fuerit, eum commodum et sui cognoscentem videre in potestate quis speret?
COGNOSCENTER, Adu. Vt, Tertull. adu. Marc. 4, 22 Manifesta te mihi, vt cognoscenter te videam.
COGNOSCENTIA, ae. f. Apud Mar. Victorin. adu. Arium. 1,..
COGNITVM, COGNITV, Supin. Festus, Cognitu facilia eadem ratione dicitur, qua Dictu facilia, et Perspectu, et Factu facilia. Val. Max. 5, 7, 1 Cognitu iucundius.
COGNITVS, a, um. Partic. [ e)gnwsme/nos2 ] Vt, Plin. 12, 4 [...]
page 995, image: s0995COGNITIO, onis. f. [ gnw=sis2, gnw/risis2, e)pi/gnwsis2 ] Cic. Acad. 1, 15 c. 4 [...]
COGNITOR, oris. m. [ gnw/sths2, gnwsth\r, diaithth\s2 ] Qui cognoscit: sed vix aliter, quam in iudicio, idque ipsum diuersa ratione. [...]
page 996, image: s0996COGNITVRA, ae. f. Procuratio, siue Munus, quo quis fungitur, quum in foro est cognitor. [...]
COGNITIONALIS, is. m. Officii genus, vt Rationalis. [...]
COGNITIONALITER, Adu. Cum causae cognitione. Vid. l. 3 C. de quaest. it. l. 12 C. de reuocat. donat.
COGNOSCIBILIS, e. Adi. Hinc
COGNOSCIBILITER, Adu. Vulg. Interpr. Sap. 13, 5 A magnitudine enim speciei et creaturae cognoscibiliter poterit creator horum videri. Gr. [ a)nalo/gws2, quod non assecutus est.
COGNOBILIS, e. Adi. [ eu)/gnwstos2 ] Qui cognosci potest. Gell. 20, 5 [...]
COGO, egi, actum, ere. [ suna/gw ] E Con et Ago compositum: significat In vnum colligere, sed fere, vt conatus quidam maior et vis intelligatur, siue proprie sumatur, siue metaphorice. [...]
page 998, image: s0998COGENS, entis. Partic. [ a)nagka/zwn ] Vt, Arbores Aliae, nullis hominum cogentibus, ipsae sponte sua veniunt Virgil. Georg. 2, 10. [...]
COACTVS [1], a, um. Partic. [ sunaxqei\s2 ] Vt, Coactae naues Caes. Bell. Ciuil. 1, 34. [...]
COACTE, Aduerb. Tertull. de Baptismo 12 [...]
COACTIM, Aduerb. Sidon. Epist. 9, 16 Raptim coactimque exscribere.
COACTVS [2], ûs. m. [ a)na/gkasma ] Cic. Verr. 2, 74 c. 29 [...]
COACTVRA, ae. f. [ sunagwgh\ ] Columel. 12, 50, 3 Vt separetur, et seorsum reponatur vniuscuiusque diei coactura, h. e. Quantum oliuarum vnoquoque die collegeris, siue congregaueris.
COACTILIS [2], e. Adi. [ pilwto\s2, Vet. Gloss.] Ex ea notione verbi ducitur, qua Lanam coactam dici, et simpliciter coacta, obseruavimus. [...]
COACTILIARIVS, i. Videtur, qui coacta vel coactilia conficit. [...]
COACTILICIA, vel COACTILIARIA, taberna vero, quam quidam tribuunt Capitolino, Coctilicia est, de qua sub COQVO.
COACTIO, onis. f. [ a)ggari/a, ei)/spracis2 ] Vt, Causae in breue coactio Ascon. in Verr. p. 76. [...]
page 999, image: s0999COACTOR, oris. m. [ ei)spra/ktwr ] Coactores olim in auctionibus dicebantur, quasi Quaestores quidam, qui ab his, quibus singulae res in auctione attributae fuerant, pretium exigebant, quasi collectores, quia pecunias cogebant, id est colligebant. [...]
COACTO, are. Frequent. [ a)nagka/zomai ] Vehementer cogere. Lueret. 6, 1159 [...]
COH
COHABITO, are. [ sunoike/w ] Hostes Romae cohabitare coercuit Mess. Coruin. p. 15. Romae cohabitandos destinat Ib. p. 17.
COHABITANS, antis. Augustin. Ep. 12 ad Hieron.
COHABITANTIA, ae. f. [ sunoiki/a ] Simulare matrimonii cohabitantiam Adelh. de Virg. 20.
COHABITATIO, onis. f. Augustin. Ep. 137 sub fin. Cohabitatio Paulli Apostoli, i. qui cum illo, et domi illius habitarent.
COHABITATOR, oris. m. [ sunoi/kos2, o( a(/ma oi)kw=n, Gloss. Lat. Gr.] Add. Cassiod. 3, 48. Augustin. Serm. 1 fer. 2 Pentec.
COHAEREO, si, sum, ere. [ suna/ptomai, sumfu/omai, sune/xomai ] Eiusdem fere significationis, cuius est Adhaereo. [...]
COHAERENS, entis. Partic. Cic. de Orat. 2, 325 c. 80 [...]
COHAERESCO, ere. [ sune/xomai ] Cic. de Natur. Deor. 1, 54 c. 20 Quae interiecto inani cohaerescunt, tamen inter se, etc. De atomis. Et de Fin. 1, 17 Atomos ita ferri, vt concursionibus inter se cohaerescant. [...]
COHAERENTIA, ae. f. [ sunafh\ ] Coniunctio, et quasi coagmentatio. [...]
COHAERENTER, Adu. Florus 2, 17, 5 In Hispania prope ducentos per annos dimicatum est, a primis Scipionibus in primum Caesarem Augustum, non continue, nec cohaerenter, sed prout lacessierant.
COHAESVS, a, um. Idem ac Cohaerens. Gell. 15, 16 In naturam rediit, stricta denuo, et cohaesa, de arbore, quam diuellerat Milo.
page 1000, image: s1000COHAERARIVS, quod vulgo legebatur in Cic. de Leg. 3 c. 4 a Gronou. eliminatum est, et coërator restitutum.
COHAERES, s. COHERES, edis. [ sugklhrono/mos2 ] Qui simul heres institutus est. [...]
COHIBEO, ui, itum, ere. [ e)pe/xw, kate/xw, sunei/rgw ] Idem fere, quod contineo, coerceo, habeo ita, ne discedere, aut dissipari possit, aut euagari adeo. [...]
COHIBENS, entis. Partic. Vt, Cohibens ventos carcere Ouid. Met. 14, 224. [...]
COHIBENTIA, ae. f. Gloss. Lat. Gr. Cohibentia, [ r(aqumi/a, sunoxh/.
COHIBITVS, a, um. Vt, Subtile dicendi genus et cohibitum Gell. 7, 14. [...]
COHIBITIO, onis. f. [ e)poxh\ ] Cic. Verr. 3, 37 c. 14 [...]
COHIBILIS, e. Adi. Ad breuitatem concinnam, et intra suum se modum continentem, referri videtur. [...]
COHIBILITER, Adu. Idem. Apul. extr. Florid. Fabulam in pauca cogamus, quantum potest fieri cohibiliter. [...]
COHIRCINATIO, onis. f. Quasi hircinae lasciuiae societas legitur a quibusdam in Apul. Apol. vbi sic ex MSS. Elmenh. p. 322, 33 Quae tamen omnia -- omnimodis collurcinationibus dilapidauit.
COHONESTO, are. [ semnu/nw, kallu/nw, tima/w ] Idem, quod Honestare: nisi aliquid ornatus, et incrementi adferre dicamus ipsam compositionem. [...]
page 1001, image: s1001COHONORO, are. Festus de Coronis: Coronae dicuntur, quod cohonorent eos, quibus imponuntur.
COHORREO, ui, ere. [ sumfri/ttw ] vel COHORRESCO, ere. Magno horrore vndique, s. toto corpore affici. [...]
COHORS, CORS, CHORS, tis. f. Eiusdem originis nomen, et significationis primitiuae. [...]
page 1002, image: s1002COHORTICVLA, ae. f. Dimin. Cic. Fam. 8, 6 Bibulus in Amano nescio quid cohorticularum amisit.
COHORTALIS, s. CHORTALIS, e. Adi. a Cohorte villae. Vt, Cohortales aues, quae in cohorte domi aluntur. [...]
COHORTALINOS, et Cohortalinam militiam, et Cohortalina officia, quae omnia legum auctoritatibus ibi firmata reperies.
COHORTOR, ari. [ pareggua/w ] Simul aut vehementer hortari. [...]
COHORTANDVS, a, um. Partic. Cic. de Orat. 1, 30 Non sibi cohortandum Sulpicium et Cottam, sed magis vtrumque collaudandum videri.
COHORTATVS, a, um. Pass. Cato apud Gell. 15, 13 Exercitum suum pransum, paratum, cohortatum eduxit.
COHORTATIO, onis. [ paregguh\ ] Iudicum cohortatio ad honeste iudicandum Cic. pro Cluent. 138. [...]
COHORTATIVNCVLA, ae. f. Dimin. Ambrosius Epist. 84 pr. Neque cohortatiunculas meas adhibere praesumerem.
COHIVVM, Calyx rosae adhuc conniuens et clausus. Verba suns antiqui lexici, Cohiuum, [ ka/luc r(o/dou memukw/s2. Scribitur et Coniuum, a Conniuendo vt reor. Turnebus.
COHOSPES, itis. m. apud Paullinum esse dicitur.
COHVM, i. n. Lorum, quo temo buris cum iugo colligatur, a Cohibendo dictum. [...]
COHVMIDO, are. Madefacere. Apul. Met. 8 p. 205, 14 Cohumidare genas lacrimis.
page 1003, image: s1003COIBILIS [2], vid. COEO, et COHIBILIS sub COHIBEO.
COILLVM, s. COILVM, videtur esse [ koi=lon, cauum, i. penetrale domus, vbi Lares coluntur. [...]
COIMBIBO, ere. Translate. Arnob. 5 p. 178 Qui sub specie cultionis plus in cos ingeratis maledictionum et criminum, quam si aperte hoc facere confessis maledictionibus coimbibissetis.
COINFANTIO, are. Vetus Interpr. Irenaei 4, 75 Coinfantiatum est homini verbum Dei. i. Verbum Dei homo factus est.
COINQVINO, are. [ molu/nw ] Vehementer, aut totum polluere s. Inquinare. [...]
COINQVINATVS, a, um. Partic. Coinquinatus stercore Colum. 8, 5, 19. [...]
COINQVIO, vel COINQVO, ere. Verbum antiquum et in Religionibus vsurpatum, quod non minus atque simplex Inquio (vnde Inquino) laedere, contaminare, atque polluere significauit, dicique consueuit tum de profana silua, tum de luco, quam siluescentes nimium rami amputabantur, atque ita contactu ferri arbores violabantur. [...]
COITVS [3], vid. COEO.
COL
COLAEPIVM, COLEPIVM, COLIPHIVM, (quorum primum editur, altera duo suspicantur viri docti) videtur esse pulpa s. caro suilla. [...]
COLAPHVS, i. m. ko/ndulos2 Vet. Gloss. [ ko/lafos2 ] Latine dicitur Alapa. Ridicula comminatio Plaut. Rud. 4, 3, 68 [...]
COLAPHIZO, are. [ kolafi/zw ] Colaphum infligo Graecum verbum, quod apud Latinos extra sacras literas haud temere reperias. [...]
COLATVS [1], vid. COLO, colas.
COLAX, acis. m. [ ko/lac ] Latine Assentator dicitur. Ter. Eun. Prol. 30 Colax Menandri est: in ea est parasitus Colax.
COLAXES, is. m. [ *kola/chs2 ] Iouis filius, cuius meminit Valer. Flacc. Argon. 6, 48
page 1004, image: s1004COLCHI, orum. m. [ *ko/lxoi ] Populi, qui ad Phasim fluuium incolunt, dicti a Colcho Phasidis filio. [...]
COLCHIS, idis. f. [ *kolxi\s2 ] Regio Colchorum. Val. Flacc. 1, 52 Vel pendere poenas Colchida iam etc. i. Colchos consueta metonymia. Pro forma
COLCHOS, i. f. Laudatur quidem Hor. Epod. 5, 21 [...]
COLCHVS, a, um. Adi. [ *ko/lxos2 ] Hor. in Arte Poet. 118 [...]
COLCHICVS, a, um. Adi. [ *kolxiko\s2 ] Vt, Venena Colchica Hor. Carm. 2, 13, 8. [...]
COLCHIACVS, a, um. Aliud Adi. [ *kolxiako\s2 ] Propert. 2, 1, 54 Seu mihi Circaeo pereundum est gramine, siue Colchis Colchiacis vrat ahena focis.
COLES, vel COLIS, vid. CAVLIS n. 4.
COLEVS, i. m. [ o)/rxhs2 ] Testis alias dicitur, siue Testiculus, Cic. Fam. 9, 22 [...]
COLEATVS, a, um. Adi. Vt, Coleata cuspis, apud Nonium a Pomponio dici videtur pars illa, qua viri sunt, nec honeste potest nominari. [...]
COLIAS, ae. m. Piscis. Plin. 32, 11 s. 53 Colias siue Parianus, siue Sexitanus a patria Baetica, lacertarum minimi. Martial. 7, 77 Lacertum Sexitanum vocat.
COLICVLVS [1], vid. COLIS.
COLICVS [1], vid. COLON.
COLINA, vid. CVLINA.
COLIPHIVM, s. COLLIPHIVM, esse cibum Athletarum, satis constat. [...]
COLIS, vid. CAVLIS.
COLICVLVS [2], vid. CAVLICVLVS.
CONLABASCO, et similia qui scribunt, non cogitant, esse hanc Analogiam vt Graeci ita et Romani Sermonis, vt N in talibus transeat in sequentem liquidam. [...]
COLLABASCO, ere. [ katafe/romai, u(pofe/romai ] a Verbo Labo, as, ruinam minitari. [...]
COLLABEFIO, eri. [ katalu/omai ] Conuelli solutis compagibus. [...]
page 1005, image: s1005COLLABEFACTVS, a, um. Part. Metaphor. C. Nepos 3, 1, 2 A Themistocle collabefactus, exilio multatus est.
COLLABEFACTO, are. [ lumai/nomai ] Vehementer et vndique Labefactare. Ouid. Fast. 1, 566 Et vastum motu collabefactat onus.
COLLABEFACTATVS, a, um. Part. Lucret. 1, 492 Collabefactatus rigor auri soluitur aestu.
COLLABELLO, are. Labra labris adiungo. Laber. apud Nonium 2, 168 Peranna, collabella osculum. h. e. functis labris osculare.
COLLABOR, abi. [ katolisqai/nw ] Labi totum omnibus suis partibus, vel simul cum aliquo labi. [...]
COLLAPSVS, a, um. Partic. Inter manus collapsus exstinguitur. [...]
COLLAPSIO, onis. f. Firmic. de Error. Profan. Relig. 41 Cadentium culminum funesta collapsio.
COLLABORO, vel CONLABORO, are. Tertull. de Poenit. 10 Ad renredium collaborare. Vulg. Interpr. 2 Tim. 1, 8 Collabora Euangelio secundum virtutem Dei.
COLLABORANS, antis. Part. Vulg. Interpr. Phil. 1, 27 Collaborantes fidei Euangelii.
COLLACERO, are. Hinc
COLLACERATVS, a, um. Part. Tacit. Hist. 3, 73, 9 Confossum collaceratumque corpus.
COLLACRIMO, are. [ e)pidakru/w ] Vehementer vel cum alio Lacrimare. [...]
COLLACRIMATIO, onis. f. [ e)pida/krusis2 ] Cic. de Orat. 2, 190 c. 45 Signa doloris tui verbis, sententiis, voce, vultus, collacrimatione denique ostendens.
COLLACTANEVS, i. m. o(moga/laktos2 Gloss. Cyrill.] Qui eandem mammam suxit, et eodem lacte nutritus est. [...]
COLLACTANEA, ae. f. Ambros. Epist. 34 ad Virgines sacras: Emerentiana, quae fuerat collactanea eius, etc. Et Venant. Fortunati Carm. 6, 7 Nulla puella choro neque collactanea ludat.
COLLACTEVS [1], a, um. Adi. [ sugga/laktos2 ] Idem. Laudatur Iuuen. Sat. 6, 306 [...]
COLLACTEVS [2], i. m. Idem quod Collactaneus. Gruter. Inscr. p. 661. et Spon. Misc. p. 228. Hygin. Fab. 224 Croton collactius Musarum.
COLLACTIA, ae. f. Gruter. Inscript. 661, 2 COLLACTIAE. BENE. MERENTI. FECIT.
COLLAETOR, vel CONLAETOR, ari. Cum aliis laetari. Tertull. de Idololatr. 14 Conuiuamus cum omnibus; conlaetemur ex communione naturae, non superstitionis.
COLLAEVO, vid. COLLEVO.
COLLARE, is. n. [ peride/raion ] Vinculi genus, quo collum adstringitur. [...]
COLLARIA, ae. f. Ferrum, quo constringuntur colla malefactorum. Plaut. Capt. 2, 2 extr. Hoc quidem haud molestu'st iam, quod collus collaria caret.
COLLARIS, e. Adi. Vt, Infula collaris Petron. 56 Si feliciter coniecit Burmannus. Nam legitur Offla colaris.
COLLATERALES, Venti Cathol. qui ex vicinis plagis paralleli veniunt.
COLLATERO, are. Mart. Capell. 3 p. 56 [...]
COLLATIA, ae. f. [ *kollati/a ] Oppidum iuxta Romam, eo quod ibi opes aliarum ciuitatum fuerint collatae: a qua porta Romae Collatina dicta est. Festus.
COLLATINVS, a, um. Adi. Vt, Arces Collatinae Virg. Aen. 6, 774. Ouid. Fast. 2, 787 Hostis, vt hospes, init penetralia Collatina. i. Domus Collatini, mariti Lucretiae.
COLLATINA, ae. f. Dea, quae collibus praeest August. Ciu. Dei 4, 8. Malunt quidam Collinam.
COLLATIO [1], COLLATITIVS, COLLATIVVS, COLLATOR, COLLATVS, vid. CONFERO.
page 1006, image: s1006COLLATO, are. [ sumplatu/nw ] Latum et amplum facere. Vnde
COLLATATVS, a, um. Partic. Cic. in Orat. 187 c. 56 [...]
COLLATRO, are. Vehementer et ex omni parte allatrare. Sen. de Vita beata 17 Si quis ex his, qui Philosophiam collatrant, quod solent dixerit etc.
COLLAVDO, are. [ sunepaine/w ] Aliquando plus est, quam laudo. [...]
COLLAVDATVS, a, um. Partic. Stat. Theb. 6, 490 [...]
COLLAVDATIO, onis. f. Cic. de Inuent. 2, 125 [...]
COLLAVDATOR, oris. m. Augustin. Confess. 4, 14 extr. Nullo collaudatore mirabor.
COLLAVDABILIS, e. Prudent. Hamartig. v. 694 Nec bonus est, nec collaudabilis ille.
COLLAXO, are. Vndique laxare. [...]
COLLECTA, ae. COLLECTANEA, orum. Vid. COLLIGO.
COLLECTARIVS [1], i. m. [ a)rgurw/moibos2 ] Argentarius campsor, et pro argento numos praebens. [...]
COLLEGA, ae. m. [ suna/rxwn, su/ndikos2 ] Collegae, inquit Varro de Lingua Latina 5 p. 57, 26 [...]
COLLEGATVS, ûs. m. Hoc vocabulum Rutil. 1, 15 [...]
COLLEGATARIVS, i. m. Cum alio legatarius. [...]
COLLEGIVM, i. n. [ sune/drion, su/llogos2 ] Proprie significat Societatem collegarum. [...]
page 1007, image: s1007COLLEGIALIS, e. Adi. Vt, Fides collegialis Gruter. Inscript. p. 322 n. 4 FIDEIQVE. VESTRAE. COLLEGIALI. COMMITTO.
COLLEGIARIVS, a, um. Adi. Vt, Collegiarii ministri ludorum Tertull. de Spectac. cap. 11 nempe qui Collegio instituto illos curant.
COLLEGIATVS, Qui pars est collegii, collega. [...]
page 1008, image: s1008COLLEMA, atis. n. [ ko/llhma ] Mart. Capella 3 p. 49 extr. Niloticae fruticis collemata, i. Conglutinamenta, chartae e papyro periphrasis.
COLLENIO, ire. Apud Hyginum esse dicitur. Sed non habet Index Schefferianus.
COLLEPROSVS, a, um. Adi. Sidon. Epist. 6, 1 [...]
COLLETICVS, a, um. Adi. [ kollhtiko\s2 ] Vt, Colletica medicamenta dicuntur, quae adglutinant; sicut Symphytica, quae consolidant; et Epulotica, quae cicatricem inducunt. [...]
COLLETIS, is. f. Herba verbenacea Apul. de Herb. 3.
COLLEVO, are. Dubiae significationis, et deriuationis adeo verbum. [...]
COLLIBERTVS, vel CONLIBERTVS, i. m. [ sunapeleu/qeros2 ] Qui ab eodem patrono libertate donatus est. [...]
COLLIBERTA, vel CONLIBERTA, ae. f. PATRONAE BENEMERENTI FECERVNT ET COLLIBERTIS COLLIBERTABVS POSTERISQ. [...]
COLLIBET, vel COLLVBET, collibuit, collibitum est, ere. Idem quod Libere, et placere. [...]
COLLIBENTIA, et COLLVBESCENTIA, ae. f. Consensus Cathol.
COLLIBRO, are. Dimetiri, medii puncti inueniendi causa. Cato R. R. 19, 2 Inter arbores medium quod erit, id ad mediam collibrato, vbi porculum figere oportebit, vt in medio prelum recte situm sit.
COLLICA, vid. COLLIGA.
COLLICIAE, vel COLLIQVIAE, arum. f. Maiores sulci, in quos aqua velut colliciatur, et ibi collecta in fossas deriuetur: est itaque medium quid inter sulcum et inter fossam. [...]
COLLICVLVS [1], vid. COLLIS.
COLLIDO, si, sum, ere. [ sugkrou/w, sumba/llw ] Simul percutere, eoque ipso laedere, et frangere. [...]
COLLISVS [1], a, um. Part. [ sugkrousqei\s2 ] Sil. 3, 698 [...]
COLLISVS [2], ûs. m. [ sugkrousmo\s2 ] Plin. 9, 35 Ceu sono quoque et collisu ipso margaritarum.
COLLISIO [1], onis. f. [ su/gkrousis2 ] Vehemens laesio. Iustin. 11, 12, 6 Nunciatur vxorem ex collisione abiecti partus decessisse.
COLLIGAS, apud Plin. 31, 10 s. 46, 3 [...]
COLLIGO [1], are. [ sunde/w, sundesmeu/w ] Simul ligare.
page 1009, image: s1009COLLIGATIO, onis. f. [ su/ndesmos2 ] Cic. de Diuin. 1, 127 [...]
COLLIGATVS, a, um. Partic. [ sundedeme/nos2 ] Vt, Vinculis colligati sumus, quum gignimur Cic. de Vniuers. 35 c. 11. Omne colligatum solui potest Cic. de Vniuers. 35 c. 11.
COLLIGO [2], egi, ectum, ere. [ sulle/gw, sunerani/zw, dre/pomai ] In vnum redigere, vt ait Nonius 4, 101. [...]
page 1010, image: s1010COLLECTVS [1], a, um. Partic. [ sullelegme/nos2 ] Cic. Att. 8,.. Ab vtriusque mancipiis ex omni genere collectis. [...]
page 1011, image: s1011COLLECTE, Adu. Non. 2, 727 Rotunde positum eleganter, concinne, vel collecte. Indicat igitur breuitatem aptam.
COLLECTIO, onis. f. [ sullogh\ ] Cic. pro L. Manil. 22 c. 9 [...]
COLLECTOR, vel CONLECTOR, oris. m. Qui simul legit. [...]
COLLECTRIX, icis. f. Plaut. in Milit. 3, 1, 99 [...]
COLLECTO, are. Gloss. Cyril. Collecto, [ sulle/gw.
COLLECTVS [2], ûs. m. Vt, Lucret. 4, 416 [...]
COLLECTA, ae. f. [ sumbolh\ ] Quae ex pluribus locis in vnum lecta est, inquit Varr. de L. L. 5, 7 p. 57, 28. [...]
COLLECTANEVS, a, um. Adi. [ sullektiko\s2 ] Quod passim colligitur, vt, Dicta collectanea Sueton. Caes. c. 56. [...]
COLLECTACVLVM, i. n. Vbi quid colligitur, vt Collectacula aquae Innocent. de literis casarum p. 230 ed. Goes. Et in Fragment. de Limitibus p. 237 Collectaculum vallium, i. Riuus.
COLLECTARIVS [2], vid. supra ordine suo.
COLLECTIM, Adu. Claud. Mamert. 3, 14 Collectim strictimque, et veluti punctatim sub mentis oculo redegi.
COLLECTICIVS, a, um. Adi. [ sullektiko\s2 ] Cic. Fam. 7, 3 [...]
COLLECTIVVS, a, um. Adi. [ sulle/gwn ] Quod colligit, i. argumentatur. [...]
COLLIMITO, are; et COLLIMITOR, ari. Solin. cap. 25 Gelonis Agathyrsi collimitantur. Vid. Ammian. 31, 5. Conf. An. de Limit. Goes. p. 249.
COLLIMITATVS, a, um. Adi. Solin. cap. 35 Ipsa Phrygia Troadi superiecta est, Aquilonia parte Galatiae collimitata.
COLLIMINIVM, s. COLLIMITIVM, i. n. Coitio limitum. [...]
COLLIMITANEVS, a, um. Adi. Solin. cap. 40 Collimitanea Galatiae Phrygia.
COLLIMO, are. [ stoxa/zomai ] A limis oculis deductum volunt, et significare idem, quod ad scopum dirigere, vel etiam scopum ferire. Sed legendum collineo, vbi vid.
COLLINEO, are. [ stoxa/zomai, katastoxw= ] Pro quo saepe libri Collimare. [...]
page 1012, image: s1012COLLINEATVS, a, um. Partic. Apul. Flor. 23 Collineato pro fronte situ, etc. Et Met. 9 extr. Collineatis oculis ad vmbram meam.
COLLINITVS, a, um. Quasi a Collinio. Columel. 6, 17 extr. Semina melle collinita. Sed fluctuat lectio, et legendum videtur circumlita. Vid. LINO.
COLLINO, ini, iui et eui, itum, ere. [ kataxri/w, sunalei/fw ] Vndique linere. [...]
COLLITVS, a, um. Part. Prudent. Cathem. 5, 15 Quin et fila fauis scirpea floreis Presso melle prius collita fingimus.
COLLINVS [1], vid. COLLIS.
COLLIPHIVM, vid. COLIPHIVM.
COLLIQVESCO, ere. [ sunth/komai ] Vna liquescere. [...]
COLLIQVEFACIO, et COLLIQVEFIO, [ sunth/kw ] pass. vnde
COLLIQVEFACTVS, a, um. Partic. Cic. pro Cluent. 173 c. 62 [...]
COLLIQVIAE, vid. COLLICIAE.
COLLIS, is. m. [ bouno\s2, lo/fos2 ] Terra aliquantum eleuata; Poetae pro monte iusto etiam ponunt. [...]
COLLICVLVS [2], i. m. Diminut. [ mikro\s2 bouno\s2, Onomast. Vet.] Apul. Flor. 1 pr. Colliculus sepimine consecratus.
COLLICELLVS, i. m. Idem. Auct. Agrar. Goes. p. 245 Arca in collicello circa viam. Add. p. 272.
COLLINVS [2], a, um. Adi. [ bounw/dhs2 ] Vt, Collina vinea, quae in colle plantata est. [...]
COLLISIO [2], COLLISVS, vid. COLLIDO.
COLLIVESCO, Cathol.
COLLO, are. Conferre. Regibus hinc aes grande solent collare quotannis, Annua quaestores, qui vectigalia curant B. Mantuan. [...]
COLLOCO, are. [ ti/qemai, kaqi/zw, ta/ttw ] Ponere, locum assignare cum aliis. [...]
page 1014, image: s1014COLLOCATVS, a, um. Part. Cic. de Orat. 1, 192 [...]
COLLOCATIO, onis. f. [ su/nqesis2 ] Constitutio, coordinatio etc. [...]
COLLOCVPLETO, are. [ plouti/zw ] Locupletare vndique. [...]
COLLOQVOR, qui. [ sunomile/w, e)ntugxa/nw ] Simul vel inuicem atque alternis loqui. [...]
COLLOQVENS, entis. Partic. Vt, Sed et inter se colloquentibus similes esse conspectos Curt. 8, 4, 14. Facies colloquentium Idem 8, 13, 24. Voces colloquentium Id. 7, 1, 24.
COLLOQVVTIO, s. COLIOCVTIO, onis. f. [ sunomili/a ] Cic. Tusc. 1, 5 [...]
COLLOQVVTOR, oris. m. Tertull. adu. Praxeam 5 Colloquutorem pateris sermonem. Et Augustin. Confess. 9, 6 Ex persona colloquutoris mei.
COLLOQVIVM, i. n. [ e)/nteucis2, o(mili/a ] Idem quod Colloquutio. [...]
COLLVCEO, ere. [ sunamaru/ssw ] Simul lucere. [...]
page 1015, image: s1015COLLVCENS, entis. Partic. Virg. Aen. 10, 539 Totus collucens veste atque insignibus armis. Faces collucentes Curt. 3, 8, 22.
COLLVCERNATIO, onis. f. Claud. Mamert. de Statu Anim. 2, 9 [...]
COLLVCO, are. [ klwnotome/w ] Ramos lumini officientes amputare. [...]
COLLVCATIO, onis. f. [ klwnotomi/a ] Varronis esse dicitur.
COLLVCTOR, ari. [ sumpalai/w ] Simul luctari. [...]
COLLVCTATIO, onis. f. [ sumpa/laisma ] Columel. 6, 2, 4 [...]
COLLVCTATOR, oris. m. Lactant. de Opif. Dei 1 Nam et ille colluctator et aduersarius noster scis quam sit astutus.
COLLVDO, si, sum, ere. [ sumpai/zw ] Simul ludere, Virg. Georg. 1, 369 [...]
COLLVDIVM, i. n. pro Collusione. in l. si quis. C. de bon. proscript. [...]
COLLVSIO, onis. f. [ sunapo/krisis2 ] Fraus eorum, qui colludunt, i. simulata lite aliis imponunt. [...]
COLLVSIVM, i. n. Idem. Vlpian. in l. si procuratorem §. sed et si per collusium D. mandat. vel contr. Sed et si per collusium procuratoris absolutus sit aduersarius, mandati eum teneri. [...]
COLLVSOR, oris. m. [ sumpai/ktwr ] Qui cum alio ludit. [...]
COLLVSORIE, [ sunapokritw=s2 ] Adu. Vlpian. in l. si seruus plurium D. de leg. 1 [...]
COLLVGEO, vel CONLVGEO, ere. Vna lugere. [...]
COLLVM, i. n. [ tra/xhlos2, au)xh\n, de/rh ] Pars corporis inter caput et ventrem superiorem interiecta. [...]
page 1017, image: s1017COLLVS, i. m. Antiq. Idem quod Collum. [...]
COLLARE, COLLARIS, v. s. l.
COLLVLVM, i. n. Dimin. Cathol.
COLLVMINO, are. Vt collustrare, luce perfundere. [...]
COLLVO, ui, utum, ere. [ sumplu/nw, kataplu/nw ] Lauare: sed fere ad os, et ea, quae in ore sunt, pertinet. [...]
COLLVTVS [1], a, um. Partic. Plin. 20, 13 Sic et collutis dentibus prodest.
COLLVTIO, onis. f. Cael. Aurel. Acut. 2, 6, 28 Vtemur oris collutione. Cum dolor (dentium) vrgebit, varie sedandus est partim collutione quorundam Scribon. 53.
COLLVRA, vid. COLLYRA.
COLLVRCINATIO, onis. f. Idem quod Heluatio. [...]
COLLVSTRO, are. [ periske/ptomai ] Circumspicere. [...]
COLLVSTRATVS, a, um. Partic. [ lamprunqei\s2 ] Illustratus. Cic. in Orat. 36 c. 11 In picturis alios horrida, inculta, abdita, et opaca: contra alios nitida, laeta, collustrata delectat.
COLLVSTRVM, vid. COLLOSTRVM.
COLLVTVLO, are. [ phlo/w ] Veteres pro Dedecorare vsurparunt. Plaut. Trin. 3, 2, 66 Haec famigeratio te honestet, me collutulet.
COLLVTVS [2], vid. COLLVO.
COLLVVIES, ei. f. [ xli/dos2 ] Labes, aut immunditia, quae ex confluxu rerum immundarum contrahitur. [...]
COLLVVIARIA, orum. n. [ o)xetoi\ ] Dicta volunt cum Beroaldo in ductibus aquarum, per quae colluuies et immunditiae iactantur. [...]
COLLVVIO, onis. f. [ xli/dos2 ] Idem quod Colluuies. [...]
COLLVVIARIS, e. Adi. [ xlidofa/gos2 ] Porcus colluuiaris dicitur, qui cibo permisto et colluuione nutritur, Festus. al. Colluuialis.
COLLVXO, are. Apud Veget. Mulom. 3, 4, 44. leg. censet Gesner. pro vulgari conuxet.
COLLYBVS, s. COLLVBVS, i. m. [ ko/llubos2 ] Genus numi, apud Graecos, cui bos incusus, si credimus, et quid ni credamus? Hesychio. [...]
page 1018, image: s1018COLLYBISTES, et COLLYBISTA, ae. m. [ kollubusth\s2 ] Numularius, qui dictam modo rei numariae negotiationem exercet: qui et trapezita est. [...]
COLLYRA, ae. s. [ kollu/ra ] Genus panis, Polluci Plaut. Pers. 1, 3, 12 [...]
COLLYRICVS, a, um. Adi. Plaut. Pers. 1, 3, 15 Tum nisi cremore crasso est ius collyricum. Et v. 17 Quasi iuream esse ius decet collyricum. Vid. sub IVS, IVREVS.
COLLYRIS, idis. f. Eadem quae Collyra. [...]
COLLYRIVM, i. n. [ kollu/rion ] Forma diminuta e collyra, est massa medicamentosa e rebus siccis, tritis, adiectis gummatis, et aqua coacta, quae in formam Collyrae eduli similem ficta, vel tota atque solida in caua corporis vel naturalia, vt anum, vel praeternaturalia, vt fistulas, demittitur: vel liquore affuso liquefacta affectae parti inungitur, imponiturue. [...]
COLLYRIOLVM, i. n. Dimin. Macer. 4, 12 Vel collyriolum si supponatur in anum.
COLO [1], are. [ h)qe/w ] Pauxillatim liquorem aliquem, stillatimque per aliquod vas vel linteolum exprimere. [...]
page 1019, image: s1019COLATVS [2], a, um. Part. Vt, Mel colatum Plin. 13, 2. [...]
COLATORIVS, a, um. Adi. Equi colatorii Vegetio Mul. 4, 6, 7 memorati quos Graeci sakkista\s2 vel sakkistikou\s2 vocant. vid. GVTTONARIVS. Funes Veget. Rei Mil. 5, 15. i. chalatorii, vbi vid. sub CHALO.
COLATVRA, ae. f. Humor colatus. Cael. Aurel. Tard. 5, 3 Colaturae liquidae colorem fingere.
COLAMENTVM, i. n. Idem. Constant. Afer. 7, 1 Vrina et sanguis colamentum sit caeterorum humorum.
COLVM [1], vid. s. l.
COLO [2], ui, cultum, ere. [ qerapeu/w ] Verbum latissimae significationis et vsus, vt vix verbum alterius linguae inuenias, quod illi respondeat. [...]
page 1020, image: s1020COLENS, entis. Partic. Vt, Cic. pro Planc. 103 c. 33 [...]
page 1021, image: s1021COLENDVS, a, um. Part. Agrum colendum habere Ter. Phorm. 2, 2, 17. Nihil admodum super vite aut arbore colenda scire Gell. 19, 12.
CVLTVS [1], a, um. Partic. Cultus veste candida sacerdos, i. Ornatus Plin. 16, 44. [...]
CVLTE, Adu. Vt, Culte dicentes Quinctil. 8, 3, 7. [...]
CVLTVS [2], ûs. m. e)rgasi/a, gewrgi/a, etc. [ sxh=ma kai\ ei)=dos2 sxh/matos2 Gloss. Vet.] Aeque late patet ac verbum Colo Cic. Off. 1, 158 [...]
CVLTIO [1], onis. f. [ gew/rghsis2 ] Idem. Cic. Verr. 3, 226 c. 97 [...]
CVLTOR, oris. m. [ gewrgo\s2 ] Vt, Agri et pecoris magis quam belli cultor exercitus Sallust. Iug. 54, 3. [...]
page 1022, image: s1022CVLTRIX, icis. f. [ qerapeuti\s2 ] Cic. de Finib. 5, 39 c. 14 [...]
CVLTVRA, ae. f. [ e)rgasi/a ] Idem quod Cultus. [...]
COLIGO, inis. f. Domus, habitaculum. [...]
COLIVM, i. n. Idem. Tertull. de Spectac. 5 Lares colio potentes. i. Lares domestici. [...]
COLONVS [1], i. m. [ gewrgo\s2 ] Agrorum cultor dicitur atque adeo prima et generali notione est idem, qui agricola, qua ratione passim Poetae praesertim vtuntur, v. g. Ouid. Met. 1, 272 [...]
page 1023, image: s1023COLONA, ae. f. Rustica. Ouid. Fast. 4, 692 [...]
COLONVS [2], a, um. Adi. [ oi)kh/simos2 ] Cic. Philipp. 5, 53 c. 19 [...]
COLONIA, ae. f. [ a)poiki/a ] Coloniae dicebantur minores vrbes, ad quas habitandas ex maioribus vrbibus, quasi quaedam examina populorum mittebantur. [...]
page 1024, image: s1024COLONICVS, a, um. [ a)poikiako\s2 ] Vt, Colonicae leges formula contractus, quam colono praescribimus. [...]
COLONARIVS, a, um. Colonicae conditionis. [...]
COLONATVS, ûs. m. Status et conditio Coloni. Arcad. et Honor. l. 2 Cod. Theod. de his, qui conditionem propr. reliqu. Colonatus quaestionem mouere.
COLOBATHRARIVS, i. m. Non. 2, 361 Grallatores sunt colobathrarii. Ita legit Voss. Etym. p. 239 auctoritate Artemidori, apud quem kwlo/baqron gralla est. Alti legunt Calobatarii.
COLOBICVS, i. m. Firmic. 3, 14 [...]
COLOBIVM, i. n. kolo/bion, o( kolobiw\n ] Tunica truncata manicis, ( kolobo\s2 truncus est, s. mutilus) quas vel nullas habet, vel brevissimas. [...]
COLOCASIA, ae. f. [ kolokasi/a ] Faba Aegyptia, Pallad. Febr. 24, 14 [...]
page 1025, image: s1025COLOCASIVM, i. n. Res eadem. Virg. Ecl. 4, 20 [...]
COLOCYNTHIS, idis. f. [ kolokunqi\s2 ] Genus cucurbitae. [...]
COLON, vel COLVM, i. n. [ kw=lon ] Est crassius intestinum inter coecum et rectum medium, plures cellulas atque cauernas a valuis quibusdam effectas babens etc. [...]
COLICVS [2], a, um. Adi. kwliko\s2 Galen.] Vt, Colicus dolor, Qui in colo, intestino generari solet. [...]
COLICON, Medicamentum ad dolorem intestini plenioris Cels. 4, 14.
COLICE, es. f. Idem. Nempe Compositio aut tale nomen intelligitur, [ *kwlukh\ a)nti/dotos2. [...]
COLONOS, [ *kolwno\s2 ] Agger fuit, siue locus editus, non procul ab Athenis, in quem Oedipus Thebis exulans dicitur commigrasse: vnde Sophocles Tragoediam de Oedipi calamitatibus conscriptam, Oedipum Coloneum appellauit. [...]
COLONEVS, i. m. Oedipus Coloneus, vt modo dictum, Tragoediae nomen dedit, Cic. de Fin. 5, 5 [...]
COLONVS [3], COLONIAE, COLONARIVS, COLONATVS, COLONICVS, vid. COLO.
COLOPHON, onis. [ *kolofw\n ] Ioniae vrbs clarissima, quae equestribus tantum excelluit, vt vbicunque difficulter bella componi poterant, Colophonii equitatus auxiliis dirimerentur. [...]
COLOPHONII, orum. m. pl. [ *kolofw/nioi ] Populi Colophonem vrbem habitantes. [...]
COLOPHONIACVS, a, um. Adi. Vetus Poeta in Ciri v. 65 Quae Colophoniaco Scyllae dicuntur Homero.
COLOR, oris. m. [ xrw=ma, xroia\, xrw\s2 ] Lux a rebus reflexa ad oculum, a Colo, colis, inquit Sipontinus, deductum: quia coloribus faciem, vestes, domos, ac reliqua omnia ornamus. [...]
page 1027, image: s1027COLORO, are. [ xrwnnu/w, xrwmati/zw ] Colorem inducere. [...]
COLORATVS, a, um. Part. Cic. de Nat. Deor. 3, 51 c. 20 [...]
page 1028, image: s1028COLORATE, Adu. Quinctil. Decl. 285 Colorate adfert iste tale patrocinium, i. colore vsus s. obtentu.
COLORATOR, oris. m. Lat. Gr. Gloss. Colorator, stilbwth\s2 et [ i)ndikopla/sths2. Vid. Salmas. ad Vopisc. 3 p. 710 Hack. Nimirum Indicoplastes est, qui Indico colore parietes linit. Et Gell. 7, 9 Laberius in Coloratore.
COLORIVS, et COLOREVS, a, um. Adi. Vt, Coloriae vestes, quae versicoloribus opponuntur a Paullo l. 32 [...]
COLORINVS, a, um. apud Cyprianum esse dicitur.
COLORABILIS, e. Adi. Mart. Capellae 9. tribuitur, quo libro de Chromatico genere cantus illum tractare video: nomen Latinum, Chromatico respondens, nondum obseruaui.
COLORIFICVS, a, um. Adi. Colorem inducens. Virg. vel Auctor Iridis, v. 5 Cumque colorifico nimbos fulgore repleuit Apparet varii radiis distincta coloris.
COLOSSINVS, a, um. Adi. Vt, Colossinus color [ *kolossi/non xrw/ma ] qui a Colossis, Troadis vrbe, nomen accepit, vbi lana tingebatur, florem referens cyclamini, inter candorem fulgens et purpuram. [...]
COLOSSVS, i. m. [ kolosso\s2 ] Quid significet, declarat Plin. 34, 7 s. 18 [...]
COLOSSEVS, a, um. Adi. [ kolo/sseios2 ] In modum siue formam colossi. [...]
COLOSSICVS, a, um. Adi. [ kolossiko\s2 ] Idem. Plin. 34, 8 [...]
COLOSTRVM, i. n. vel COLOSTRA, aut COLVSTRA ae. f. [ to\ prw=ton ga/la ] Dicitur a coalescendo, vt putat Vossius, Lac primum post partum. [...]
COLOSTRATVS, a, um. Adi. [ trofalisto\s2 ] Vt, Colostrati infantes, Qui colostrum biberunt Plin. 28, 9.
COLOSTRATIO, onis. f. [ trofalismo\s2 ] Malum illud, quod infantibus atque adeo animalibus ex nimia colostri potatione euenire solet. [...]
COLOTOS, i. vel COLOTES, ae. m. [ kwlwth/s2 ] Lacertae genus est, de quo Plin. 29, 9 s. 28 [...]
COLVBER, bri. m. [ o)/fis2 ] Serpens, qui in aqua viuit. [...]
page 1029, image: s1029COLVBRA, ae. f. Nonius 3, 69 [...]
COLVBERCVLVS, i. m. Cathol.
COLVBRIFER, a, um. Adi. [ o)fifo/ros2 ] Vt, Colubriferum monstrum Ouid. Met. 5, 241. Caput Medusae. Cuius et est Collum colubriferum Lucan. 9, 672.
COLVBRINVS, a, um. Adi. Plaut. Truc. 4, 3, 6 Quanquam vos colubrino ingenio ambae estis, i. vafro, astuto.
COLVBRINA, ae. f. Herba eadem, quae Dracontea, vel Bryonia, vel Vitis alba Apul. de Herb. c. 14.
COLVBRIMODVS, a, um. Adi. In modum colubrorum tortus et flexus. Corippus praefatione: Illa colubrimodis Auarum gens dura capillis.
COLVBROSVS, a, um. Adi. Tertull. adu. Valent. 4 Actu colubroso. i. detorto, curuo.
COLVBRARIA, ac. f. Insula maris Mediterranei, a multitudine serpentium, quibus abundat, cognominata. [...]
COLVM [2], i. n. [ h)qmo\s2 ] Vas ad colandum aptum, Coni inuersi figura, vt patulo ore accipere humorem possit, quem acuminato fundo stillantem transmittat. [...]
COLVMBVS, i. m. et COLVMBA, ae. f. [ peristera\ ] Auis omnibus nota. [...]
COLVMBARIVS, i. m. [ peristeroko/mos2 ] Qui columbas curat. [...]
COLVMBARIVM, i. n. [ peristerew\n ] Locus est proprie vbi habitat par columbarum: nam multa columbaria efficiunt Peristereona Varro de R. R. 3, 7, 11 [...]
page 1030, image: s1030COLVMBARIS, e. Adi. [ peristerino\s2 ] Adfertur ex Columel. 8, 8, 6 [...]
COLVMBAR, aris. n. Genus vinculi est apud Plaut. Rud. 3, 6, 50 [...]
COLVMBINVS, a, um. Adi. [ peristerino\s2 ] Varr. de R. R. 3, 7, 9 [...]
COLVMBINACEVS, a, um. Adi. Idem. Cael. Aurel. Acut. 2, 18 Pullus gallinaceus, vel columbinaceus.
COLVMBOR, ari. Columbarum more oscula pangere. Maecenas apud Senec. Epist. 114 Quid si quis feminae -- labris columbatur.
COLVMBATIM, Adu. Columbarum more. Mattius apud Gell. 20, 8 [...]
COLVMBVLVS, i. m. Dimin. [ peristeri/dion ] Plin. Epist. 9, 25 [...]
COLVMELLA, COLVMELLARIS, COLVMELLVS, vid. COLVMNA.
COLVMEN, inis. n. Quod vel idem est, vel vicinum sane culmini, vbi vid. proprie architectorum nomen est, quod apud Vitruu. 4, 2 [...]
page 1031, image: s1031COLVMIS, e. [ sw=os2 ] Sanus. Laudatur Plaut. Trin. 3, 3, 15 [...]
COLVMNA, ae. [ sth/lh, stu/los2 ] Trabs, quae columen sustinet, a quo etiam dictam monet Vitruu. 4, 2 et Festus. [...]
COLVMNELLA, vel quod melius COLVMELLA, ae. f. Dimin. [ stuli/dion ] Caes. Bell. Ciuil. 2, 10 [...]
COLVMELLARIS, e. Adi. [ kuno/dous2 ] Dentium epitheton in equis. [...]
page 1032, image: s1032COLVMELLI, orum, laudat ex Isidoro, eodem sensu. [...]
COLVMNATVS, a, um. Adi. [ e)stulwme/nos2 ] Columnis sustentatus. [...]
COLVMNARIS, e. Adi. Lux Prud. Hamart. 476 quae Israelitas in deserto duxit.
COLVMNARIVS, a, um. Proprie Adiectiuum est, sed vix aliter, quam substantiue positum hodie inuenitur. Nempe
COLVMNARII, Quorum Caelius ad Cic. Fam. 8, 9 [...]
COLVMNARIVM, Tributum est impositum lege, vt videtur, Iulia sumtuaria in columnas domuum, quae recens aedificarentur, reprimendi luxus in aedificando causa. [...]
COLVMNATIO, onis. f. [ stu/lwsis2 ] Columnarum exstructio. Apul. Florid. p. 359 Quid igitur superest ad statuae meae honorem, pauimenti marmoratio? proscenii contabulatio? scenae columnatio?
COLVMNIFER, era, erum. Adi. Prudent. Peristeph. 3, 52 Sic habuit generosa patrum Turba columniferum radium, de columna duce Israelis in deserto.
COLVRI, orum. Macrob. in Somn. Scip. 1, 15 [...]
COLVRIA, orum. n. [ kolou/ria ] Semicolumnia esse debent ab vna parte in acumen desinentia. [...]
COLVRNVS, a, um. Adi. [ kraneino\s2, vel [ leptokarui+no\s2 ] Ex corno factum. [...]
COLVS, i. f. vel COLVS, ûs. [ h)laka/th ] Instrumentum muliebre, quod pensa continet, a quo fuso fila ducuntur. [...]
page 1033, image: s1033COLVTHEA, an COLVTHIA, orum. n. pl. Quae sint apud Plautum Pers. 1, 3, 7 [...]
COLYCAE, arum. f. Specus in quibus aphronitrum inuenitur, teste Plin. 31, 10 s. 46, 3. Conf. COLLIGA.
COLYMBADES, um. f. [ kolumba/des2 ] Dicebantur Oliuae, quae contundebantur, frangebantur, vel acuta arundine insecabantur, et muria atque herbarum viridium condiebantur sapore, [ a)po/ tou= kolumba=|n, quod est innatare, vel vrinare adeo: sunt ergo Colymbades quasi natatrices aut vrinatrices adeo. [...]
COLYMBVS, i. m. [ ko/lumbos2 ] Piscina, natatio. [...]
COM
COMA, ae. f. [ ko/mh, e)qeira\s2 ] Capillus prolixior in primis et cultior, vt mulierum iuuenumque: Caesaries magis virorum est. [...]
page 1035, image: s1035COMVLA, ae. f. Dimin. Petron. 58 Curabo longe tibi sit comula ista bessalis. Add. Commodian. Instr. 60, 11.
COMO [1], are. [ koma/w ] Verbum rarissimi vsus, incognitum certe Seruio ad Aen. 3, 468; quemadmodum participium illius comans satis frequentis. [...]
COMANS, antis. Partic. [ komw=n ] Qui longiorem comam habet. [...]
COMATVS [1], Partic. [ trixoko/mos2 ] Eiusdem significationis. [...]
COMATVLVS, a, um. Adi. Dimin. Hieron. Epist. 10, ad Furiam de viduitate seruanda, Comatulos, comtos, atque lasciuos domus tuae tecta non videant.
COMATORIVS, a, um. Adi. Vt, Acus comatoria Petron. 21 quae ad comas ornandas adhibetur, crinalis alias, vel discriminalis dicta.
COMOSVS [1], a, um. Adi. [ trixw/dhs2 ] Idem, quod Comatus. [...]
COMAGENE, s. COMMAGENE, es. f. Asiae regio est supra Ciliciam in ortum sita trans Amanum montem. [...]
COMAGENVS, siue COMMAGENVS, a, um. Adi. Iuuen. Sat. 6, 548 [...]
COMAGENVM, i. n. Medicamentum, vel Vnguentum, quod kommakhno\n vocat Galenus modo descripsimus ex Plinio. Add. 10, 22.
COMANA, orum. n. pl. Vrbs Cappadociae memorata, v. g. Plinio 6, 3. Vid. mox COMANI.
COMANI, [ *komanoi\ ] Ad hos referebant illud Valer. Argon. 7, 636 [...]
COMANENSES, Homines Comanae ciuitatis. [...]
COMARCHVS, i. m. [ kw/marxos2 ] Vici Magister, vel Praefectus. Plaut. Curc. 2, 3, 7.
page 1036, image: s1036COMASSOR, vid. COMISSOR.
COMATVS [2], vid. COMA.
COMBE, Asopi filia fuit, Chalcidis cognomento, cui aeneae armaturae inuentionem acceptam referunt. [...]
COMBENNIO, ire. [ sumbasta/zw ] Gloss. Gr. Lat.
COMBENNONES, dicti sunt, In eadem benna sedentes. Benna autem lingua Gallica est Vehiculi genus. Festus in Benna.
COMBIBO [1], bibi, bibitum, ere. [ sumpi/nw ] Fere metaphoricum est de humoribus penetrantibus in corpora. [...]
COMBIBOR, Pass. Ouid. Met. 15, 275 Sic modo combibitur, tecto modo gurgite lapsus, Redditur Argolicis ingens Erasinus in aruis.
COMBIBO [2], onis. m. [ sumpo/ths2 ] Compotor. [...]
COMBINO, are. [ *zeugi/zw, Gloss. Gr. Lat. Combinat, [ zeugnu/ei, suna/ptei, Gloss. Lat. Gr.] Plures vel plura ita componere, vt bina sint, id est duo simul coniuncta. [...]
COMBINATVS, apud Diomed. Grammat.
COMBINATIO, onis. f. [ *zeu=cis2 kata\ du/o, Gloss. Gr. Lat.] Binorum coniunctio dicitur. [...]
COMBRETVM, i. n. Genus herbae. Plin. 21, 6 s. 16 Simillimum ei (baccari) combretum appellatur, foliorum exilitate vsque in fila extenuata, et procerius, quam baccar.
COMBVLLIO, ire. Vna ebullire. Diutius combulliant, quoad spissitudo inducatur Apic. 8, 8, 10.
COMBVRO, ssi, stum, ere. [ sugkai/w, purpole/w ] Vna, vel totum vro. [...]
COMBVRENS, entis. Part. Lucret. 6, 152 Turbine ventorum comburens impete magno.
COMBVSTVS, a, um. Part. Vt, Caesar etiam in foro combustus Cic. Att. 14, 10. [...]
COMBVSTIO, onis. f. Firmic. 4, 12 Vitia vero faciet ex igni et ferro, id est praecisiones et combustiones. Apic. 4, 4 Ne fundum attingat, et combustionem sentiat.
COMBVSTVRA, ae. f. Idem. Apic. 5, 5 Propter combusturam. Add. 4, 4. Macer. 1, 26 Et combusturis praeclare subuenit ignis.
COME, es, vel ae. f. [ ko/mh ] Herba a figura sic appellata. [...]
COMEDO [1], comes, comest: vel comedis, comedi, comesum, vel comestum, comedere, vel comesse. [ e)sqi/w, fa/gw, brw/skw ] Edendo consumere. [...]
page 1037, image: s1037COMESVS [1], vel COMESTVS, Partic. [ bebrwme/nos2 ] Vt, Quid factum est eo? (sc. argento) Comesum, epotum Plaut. Trin. 2, 4, 5. [...]
COMESVS [2], ûs. m. Isid. 20, 1 Ab esu et comesu mensae factum dicitur vocabulum.
COMESVRVS, a, um. Partic. Est Plauti Pseud. 4, 7, 25.
COMEDENDVS, a, um. Partic. [ brwqhso/menos2 ] Locum Ter. Eun. 5, 9, 57 modo laudauimus. Horat. Epist. 1, 7, 19 Vt libet, haec porcis hodie comedenda relinques.
COMESTVRA, ae. f. [ e)dwdh\ ] Cato de R. R. 157 Sed quae vocatur [ selinoeidh\s2, haec septem habet bona in comestura. De brassica loquitur. Sic ediderunt Iuntae, sed alii commistura, s. commixtura.
COMEDO [2], onis. m. [ fa/gos2 ] Qui bona sua consumit, inquit Festus, Varro apud Non. 2, 189 [...]
COMEDVS, i. m. Comedum, Bona sua consumentem, antiqui dixerunt, Festus.
COMESOR, oris. m. Tertull. adu. Marc. 1, 1.
COMESTOR, oris. m. Vulg. Interpr. Sap. 12, 5. [ *katafaga\s2, Gloss. Lat. Gr.
COMESTIBILIS, e. Adi. Vt, Vuae comestibiles, [ trw/cimoi, Vet. Interpr. l. 205 ff. de V. S.
COMESSOR, COMESSATIO, etc. Vid. COMISSOR in suo loco. Sed nomen
COMESSATIO, onis. A comedendo, i. vna edendo certe posterior et semibarbara aetas deriuasse videtur: adeo constanter elemento e scribunt. Sic etiam
COMESSALIA, sumuntur Can. Non oportet 2 dist. 44 [...]
COMES, itis. c. [ a)ko/louqos2, sunako/louqos2, sunodoipo/ros2, sunopado\s2, pompo\s2 ] Qui cum aliquo est, aut it, s. iter facit. [...]
page 1039, image: s1039COMITIVA, est Comitis, qualem n. 7 [...]
COMITOR, ari. Dep. [ sunakolouqe/w, parape/mpomai, paromarte/w, parakolouqw= ] Proprie est minorum maiores sequentium, antecedentium, aut latus eorum claudentium. [...]
COMITO, are. [ a)kolouqe/w ] Actiuum, licet minus frequens. [...]
COMITANS, antis. Partic. [ paromartw=n ] Vt, Nullo latus comitante Sen. Hippol. 424. [...]
COMITANTIA, ae. f. e Iul. Firmico laudatur.
COMITATVS [1], a, um. Part. Pass. [ parhkolouqhme/nos2 ] Cic. in Catil. 2, 4 c. 2 [...]
COMITATVS [2], ûs. m. [ sunodi/a ] Dicitur multitudo comitum. [...]
COMITATENSIS, e. Adi. Militiae genus sub Imperatoribus post Constantinum M. inferius honore Palatinis, sed honoratius Ripensibus. [...]
page 1040, image: s1040COMITABILIS, e. Adi. Paullinus Nolanus Auson. Carm. 10, 291 Ipse obit atque illi suus est comitabilis error. i. comitatur illum.
COMESSOR, vid. COMISSOR.
COMETES [1], is. m. Pater Asterionis, qui vnus ex Argonautis fuit: Valer. Argon. 1, 356 [...]
COMETES [2], vel COMETA, ae. m. [ komh/ths2 ] Est Stella crinita. [...]
COMICVS [1], vid. COMOEDIA.
COMINI, [ *komi/noi ] Populi fuerunt Italiae in tractu Aequicolarum. Plin. 3, 12. Hinc
COMINIA, Genus oliuae, apud Plin. 15, 3.
COMINVS, vel COMMINVS, quod defendit Cort. ad Sall. Cat. 60, 3. [...]
COMIS, e. Adi. [ filo/frwn, eu)prosh/goros2, eu)tra/pelos2 ] Benignus homo, et facilis, qui alii non grauate respondet, et humanitatem illam tralaticiam hilaris exercet. [...]
page 1041, image: s1041COMISSOR [1], vid. post deriuata e Comis.
COMITAS, atis. f. [ filofrosu/nh, eu)proshgori/a ] Benignitas, facilitas. [...]
COMITER, Adu. [ filofro/nws2 ] Hilare ac libenter, inquit Varro de L. L. 6, 5 p. 79 [...]
COMISSOR [2], ari. [ kwma/zw ] Quod non satis emendate COMESSOR aut COMASSOR quidam scribunt, significat hilariter et lasciue adeo post coenam compotare et voluptati ex sodalibus, aut amasiis etiam, indulgere, idque fere ita intelligitur, vt foris fiat, vel in publico, vel vti transeatur in aliam domum. [...]
COMISSANS, antis. Suet. Calig. c. 32 In conspectu prandentis vel comissantis. Quinctil. 11, 3, 57 Modulatio scenica, et nonnunquam ebriorum aut comissantium licentiae similis.
COMISSATIO, onis. f. Compotatio a coena. [...]
COMISSATOR, oris. m. [ kwmasth\s2 ] Qui comissatum venit. [...]
page 1042, image: s1042COMISSABVNDVS, a, um. [ kwmastw/dhs2 ] Similis comissanti. [...]
COMISSALIA, vid. COMESSALIA.
COMISSALITER, Adu. Cantare comissaliter Sidon. Epist. 1, 5. i. velut in comissatione.
COMITASSET, veteribus pro Cubuisset, teste Nonio 2, 125 [...]
COMITIVM, i. n. Ad verbum quilibet hominum coetus, dicitur enim a Coeundo. [...]
page 1043, image: s1043COMITIALIS, e. Adi. [ a)rxairesiako\s2 ] a Comitio et Comitiis dicitur. [...]
page 1044, image: s1044COMITIALITER, Adu. Plin. 22, 21 s. 29 Si id comitialiter accidat. i. in morbo epileptico.
COMITIARIVS, a, um. Adi. [ a)rxairesiako\s2 ] Comitiaria statio explicabatur, quae in modum comitiorum celebraretur. [...]
COMITIO, are. Varro de L. L. 5, 4 [...]
COMITIATVS [1], a, um. Partic. [ a)rxairesi/astos2 ] Suffragio populi in comitiis electus. [...]
COMITIATVS [2], ûs. m. [ a)rxairesiasmo\s2 ] Cic. de Legib. 3, 44 c. 19 [...]
COMITO, et COMITOR, vid. COMES.
COMMA, atis. n. [ ko/mma ] Latine dicitur Incisum, quae pars est periodi. [...]
COMMATICVS, a, um. Adi. Breuis, Orationis epitheton, quam sic indicamus non periodis decurrentem, sed paruis et paucarum Syllabarum sententiis constantem. [...]
COMMACERO, are. Subigere. Pistillo lilia praestat Commacerare graui Strabo Gall. de Lilio: vbi perperam secunda corripitur. Add. Marc. Empir. c. 36.
COMMACESCO, cere. Contabescere. Noster antiquus riualis domo iturus in curiam commacescebat Varro ap. Non. 2, 525.
COMMACVLO, are. [ kataspilo/w, katarupo/w ] Maculare totum vel vndique Virg. Ecl. 8, 48 [...]
COMMADEO, ere. [ diai/nomai ] Totum vndique madere. Cato 156 Coquito vsque dum ea commadebit bene, aquam defundito. Nempe etiam simplex Madere de cibis dicitur, cum aqua et igni molliti sunt.
COMMAGENE, vid. COMAGENE.
COMMALAXO, are. Est Subigere, leuigare, mollire. Varro ap.
page 1045, image: s1045Non. 2, 103 Nec dolorem adiaphoron esse quod philosophia commalaxarem eam partem, etc. Exercere et maturefacere explicat Nonius.
COMMALLEOLO, are. a Malleus; et significat, in aes incido. [...]
COMMANDO, ere. Aliquanto plus quam Mandere. Ser. Sammon. p. 22 Keuch. Mane nouo myrti frondes commandere prodest.
COMMANDVCO, are. [ diamassa/w ] i. Dentibus molere et in ore tenere. [...]
COMMANDVCATVS [1], a, um. Part. Pass. [ diamemasshme/nos2 ] Plin. 22, 22 Soncho oris graueolentia commanducato corrigitur. Add. 24, 4. Portulaca commanducata Scribon. 53.
COMMANDVCANDVS, pastillus Scribon. 165.
COMMANDVCATVS [2], ûs. m. [ diama/sshsis2 ] Plin. 24, 4 Vlcera commanducatu imposituque efficacissime sanari. Sed In emendatioribus codicibus legitur, Commanducato impositoque.
COMMANDVCATIO, onis. Idem. Commanducatione quorundam sedare dolorem dentium Scribon. 53. -- oliuarum reficere 104.
COMMANEO, ere. Simul manere. Macrob. Saturn. 6, 8 Referunt enim non ad eos, qui adueniunt, sed ad illos, qui in domo commanent. Et Aug. de Ciu. Dei 22, 8.
COMMANIPVLO, onis. m. [ o(molo/xos2 ] Miles eiusdem manipuli, apud Spartianum in Nigro c. 10.
COMMANIPVLVS, i. m. Idem. Vetus Inscriptio apud Gruter. [...]
COMMANIPVLARIS, is. m. Idem ac Commilito. [...]
COMMANIPVLATIO, onis. f. Spartian. in Nigro 10 Vt in commanipulatione nemo focum faceret. i. in coniunctione manipulorum vna cibum capientium.
COMMARGINO, are. Pro Margine munire. [...]
COMMARITVS, i. m. [ sunakoi/ths2 ] Plaut. Cas. 4, 2, 18 Meus socer, compar, commaritus villicus. Libidinosus senex de seruo, cuius sponsae adhinniebat.
COMMARTYR, y ris. m. Socius Martyrii. Commartyres suos videre Tertull. de Anima c. 55.
COMMASCVLO, are. Masculum s. virilem facere et praestare. [...]
COMMASTICO, are. Commando, vel Commanduco. Aegilopas curat, si quis commasticet illam Macer 2, 15. Commasticatae frondes Id. 4, 8.
COMMATER, tris. f. Vid. COMPATER.
COMMATRONA, ae. f. Tertull. ad Vxor. 2, 8 Diues commatrona nomine inflata.
COMMEATVS [1], vid. COMMEO.
COMMEDITOR, ari. [ fronti/zw, meleta/w ] Diligenter meditari. [...]
COMMEIO, meiere. katourw= Gloss. Gr. Lat.
COMMELETO, are. Idem quod Commeditor. Hygin. Fab. 165 de Marsya, cum inuenisset tibias Mineruae, quibus assidue commeletando, sonum suauiorem in dies faciebat.
COMMEMBRATVS, a, um. Adi. E membris pluribus compositus. Commembrata in corpore compago Paullin. Nolan. Epist. 44 (31) c. 4.
COMMEMINI, [ me/mnhmai ] Simul memini, vel plane et cum tota circumstantia memini: quo plura enim de eadem re nobis vna occurrunt et obuersantur, tanto fortior est memoria. [...]
COMMEMORO, are. [ a)pomnhmoneu/w ] Commonefacere, in memoriam reducere, vel etiam memoriae aliorum commendare narrando, scribendo, etc. [...]
page 1046, image: s1046COMMEMORANDVS, a, um. Part. Cic. Act. 1 in Verr. 42 c. 14 [...]
COMMEMORATIO, onis. f. [ a)pomnhmo/neusis2 ] Actus commemorandi. [...]
COMMEMORABILIS, e. Adi. [ a)pomnhmoneute/os2 ] Dignus qui commemoretur. [...]
COMMEMORAMENTVM, i. n. Idem quod Commemoratio, veteribus. Caecil. Plocio, Pudebat, credo, commemoramentum stupri Nonius 2, 115.
COMMEMORATVS, ûs. m. Idem. Apul. Flor. 1 Commemoratu meo.
COMMEMORATOR, oris. m. Tertull. adu. Marc. 4, 26.
COMMEMORATORIVM, i. n. Inuentarium. Ambros. de Off. 25 Sit nobis vita maiorum disciplinae speculum, non calliditatis commemoratorium. Conf. Barth. Aduers. 35, 22.
COMMENDO, are. [ suni/sthmi, sustate/w ] Diligenter et totum mando, ac velut in manum do. [...]
page 1047, image: s1047COMMENDATVS, a, um. Part. Cic. pro Rosc. Amer. 113 [...]
COMMENDANDVS, a, um. Partic. Cic. Offic. 3, 45 c. 10 [...]
COMMENDATIO, onis. f. [ su/stasis2 ] Cic. Fam. 1, 3 [...]
COMMENDATOR, oris. m. [ susta/ths2 ] Qui commendat aliquem alteri, vel laudat. [...]
COMMENDATRIX, icis. f. [ susta/tria ] Cic. de Legib. 1, 58 [...]
page 1048, image: s1048c. 22
COMMENDATICIVS, a, um. Adi. [ sustatiko\s2 ] Vt, Commendaticiae literae, in quibus aliquis commendatur Cic. Verr. 4, 148 c. 66 [...]
COMMENDABILIS, e. Adi. [ ai)nete/os2 ] Dignum quod commendetur, laudetur. [...]
COMMENDATORIVS, a, um. Adi. Sidon. Epist. 9, 10 Quem literis non commendatoriis minus, quam refusoriis iam placatus insinuo.
COMMENSVS [1], vid. COMMETIOR.
COMMENTACVLVM, vid. COMMOTACVLVM.
COMMENTICIVS [1], COMMENTOR, COMMENTVM, vid. COMMINISCOR.
COMMENTIOR, iri. Vna mentini. Lignum a me toto oppido quaesitum, non piguit vos commentiri Apul. Apol. p. 314. sic et Pric. p. 71.
COMMEO, are. [ metabai/nw ] Ex Con et Meo, meas, compositum, est Animo redeundi abire, abire et redire, frequenter ire, etc. [...]
COMMEANS, antis. Partic. Planetae hisdem solis rationibus commeantes Mart. Capell. 8 p. 287. [...]
COMMEATVS [2], ûs. m. Primo est transitus, s. locus apertus, qui dat facultatem transeundi. [...]
page 1049, image: s1049COMMEATOR, oris. m. Apul. Met. 11 p. 262 Ille superûm commeator et inferûm. Add. Id. Apol. p. 315, 22. Vid. Claudian. de Rapt. Proserp. 1, 89 de Mercurio.
COMMEABILIS, e. Adi. Arnobius lib. 2 p. 84 [...]
COMMEATALIS, e. Adi. Commeatalis miles dicitur, qui in stipondii partem accipit alimenta ex commeatu, id est ex alimento publico. [...]
COMMERCOR, ari. [ e)mporeu/omai ] Multas res simul mercari. Plaut. Capt. prol. 27 Pater captiuos commercatur alios, tantum studens, vt natum recuperet. Vid. ibid. 1, 1, 32.
COMMERCATVS, Partic. pass. Afran. ap. Non. 1, 117 Commercatis conquisite edulibus.
COMMERCATOR, oris. m. [ sune/mporos2, Gloss. Gr. Lat.
COMMERCIARIVS, i. m. [ sunwne/ths2, Gloss. Gr. Lat.
COMMERCIVM, i. n. [ suna/llagma, a)llagh\ ] Commeandi et commercandi, vel quaecunque negotia communiter exercendi consuetudo, aut facultas. [...]
page 1050, image: s1050COMMEREO, ui, ere. [ a)ciou=mai, diapra/ttomai ] Nent. et COMMEREOR, meritus sum, eri. Depon. [...]
COMMERITVS, a, um. Pass. Plaut. Trin. 1, 1, 4 Amicum concastigabo pro commerita noxia.
COMMETIOR, mensus sum, ire. [ metre/w ] Metiri accurate et vbique. [...]
COMMENSVS [2], ûs. m. [ summetri/a ] Symmetriam significat, i. respondentes sibi partium mensuras. [...]
COMMETO, are. Verbum obsoletum, pro Commeare. [...]
COMMI, COMMIS, vid. CVMMI.
COMMINGO, ere. Vrina sua polluere. Horat. Serm. 1, 3, 90 Comminxit lectum potus.
COMMINCTVS, et COMMICTVS. Partic. Catull. 100, 10 (al. 971) [...]
COMMICTILIS, e. Adi. Infimi contemtus nomen. Pomponius Praecone posteriore, Si sciam, quid velis, quasi serui comici commictilis Nonius 2, 109.
COMMIGRO, are. [ metoiki/zw, metaba/llw ] Migrare cum tota sua re samiliari. [...]
COMMIGRATIO, onis. f. Sen. Consol. ad Helu. 6 Aliunde alio commigratio est; loquitur de motu Stellarum.
COMMILES, Itis. m. [ sustratiw/ths2 ] Commilito. [...]
COMMILITO [1], onis. m. [ sustratiw/ths2 ] Qui simul militat, Socius militiae. [...]
COMMILITO [2], are. [ sunstrateu/omai ] Gloss. Gr. Lat.
COMMILITIVM, i. n. [ sustratei/a ] Ipsa belli societas. [...]
COMMINISCOR, commentus sum, isci. [ e)nqumou=mai, mhxanw=mai ] Excogitare. [...]
page 1051, image: s1051COMMENTVS, Partic. pass. [ sumplasqei\s2 ] Sacra commenta Ouid. Met. 3, 558. [...]
COMMENTVM, i. n. [ pla/sma ] Fictio. [...]
COMMENTICIVS [2], a, um. Adi. [ plasmatw/dhs2, plasto\s2 ] Idem, quod Ficticius. [...]
COMMENTOR [1], oris. [ e)feureth\s2 ] Qui aliquid commentus est, excogitauit, inuenit. De Baccho Quid. Fast. 3, 785 Luce sua ludos vuae commentor habebat, i. Inuentor.
COMMENTOR [2], ari. [ sumpla/ttw, meleta/w, pragmateu/omai ] Frequentat. a Comminiscor. [...]
COMMENTATVS, a, um. Part. pass. [ memelethme/nos2 ] Q. Cic. Fam. 16, 26 [...]
COMMENTATIO, onis. f. [ mele/th, pragmatei/a ] Meditatio atque exercitatio. [...]
COMMENTATOR, oris. m. Inuentor. Apul. Apol. p. 321, 36 Omnium falsorum commentator.
COMMENTARIVS, i. m. vel COMMENTARIVM, i. n. [ u(po/mnhma, a)pomnhmo/neuma ] Hoc nomine vocatur, quidquid solius memoriae causa scribimus, aut scriptum videri volumus, vbi proinde ars omnis, omnia ornamenta absunt: sed id solum agitur, vt commentarium [...]
page 1052, image: s1052intuentes reminisci possint, quae commeminisse opus est: quo nomine ergo omnia acta priuata et publica, rationes, materia et velut Jilua dicendorum aut scribendorum, s. oratoria ea sit, siue historica, et quidquid denique, vel nos, vel alios meminisse volumus, vel scientiae, vel agendi causa, comprehenduntur.
COMMENTARIOLVM, i. n. Dimin. [ u(pomnhma/tion ] Eisdem de rebus semper quasi dictata decantare, neque a commentariolis suis discedere Cic. de Fin. 4 c. 4. [...]
page 1053, image: s1053COMMENTARIENSIS, is. m. Qui Commentarios curat, a Commentariis, vt modo vidimus. [...]
COMMINISTRO, are. [ u(pourge/w, u(phretw= ] Idem, quod Ministrare, laudatur Plin. 28, 8 s. 26 [...]
COMMINOR, ari. [ a)peile/w ] Valde minari. Sueton. Caes. c. 62 Vt aquilifer moranti se cuspide sit comminatus. Liu. 10, 39 Comminando magis, quam inferendo pugnam dies absumebatur.
COMMINO, are. Conducere, Cogere, a Mino, as. Apul. Miles. 7 p. 192, 29 Gregatim pecus comminantes. Sed
COMMINATVS, a, um. Partic. pass. a Comminor. Apul. Met. 6 p. 184, 12 Comminatae mihi mortis.
COMMINATIO, onis. f. [ a)pei/lhsis2 ] Actus comminandi. [...]
COMMINATOR, oris. m. Tertull. adu. Gnost. c. 9 Ignium comminator.
COMMINATIVVS, a, um. Adi. Idem aduers. Marc. 2, 25 Non dubitatiuum, sed comminatiuum exprimens sensum.
COMMINABVNDVS, a, um. Adi. Idem adu. Marc. 4, 15 Inuehitur comminabundus.
COMMINVO, ui, utum, ere. [ suntri/bw, meio/w ] Minuere, et confringere totum. [...]
COMMINVENDVS, a, um. Partic. [ suntripte/os2 ] Quid. de Medicam. fac. 72 Vtraque sex habeat aequo discrimine libras, Vtraque da nigris comminuenda molis.
COMMINVTIM, Adu. Apic. 4, 4 Comminutim concisa.
COMMINVS, vid. COMINVS.
COMMISCEO, miscui, mistum et mixtum, ere. [ sugkera/nnumi, summi/gnumi ] Bene miscere, Permiscere. [...]
COMMISTVS, et COMMIXTVS, a, um. Partic. [ summixqei\s2 ] Legitur vtroque modo, sed plerumque Commixtus. [...]
COMMIXTIM, Adu. Vox apud ICtos, vt l. 2 §. 9 ff. de Excus.
COMMIXTIO, onis. f. [ xu/ma ] Gloss. Vet. et Firmicus.
COMMIXTVRA, ae. f. Cato de R. R. 157, 1 vbi ita puto legendum, Sic quae vocantur septem bona in commixturam, natura omnia haec habet brassica.
COMMISCVVS, a, um. Adi. [ koino\s2 ] Gloss. Gr. Lat.
COMMISCIBILIS, e. Adi. Tertull. de Anima 12.
COMMISERESCO, ere. [ katoiktei/rw ] Vehementer miserescere. [...]
page 1054, image: s1054COMMISEREOR, eri. Vehementer misereri. [...]
COMMISEROR, ari. [ katelee/w ] Misericordiam mouere, lamentari. [...]
COMMISERANS, Partic. [ katoiktei/rwn ] Gell. 5, 14 [...]
COMMISERANDVS, a, um. Partic. Auctor ad Herenn. 4 c. 55 extr. Haec exornatio plurimum potest in amplificanda et commiseranda re.
COMMISERO, onis. m. Tertull. adu. Marc. 4, 36 Haeretici commiserones. [ *suntalai/pwros2, i. commisero Id. ib. c. 9. Est igitur, qui cum aliis miser est, socius malorum.
COMMISERATIO, onis. f. [ katoi/kteirsis2 ] Cic. de Orat. 2, 125 c. 28 [...]
COMMISSVM [1], COMMISSIO, COMMISSVRA, COMMISSVS, vid. COMMITTO.
COMMITIGO, are. [ kathpia/w, kataprau/+nw ] Mitigare vndique. [...]
COMMITTO, isi, issum, ere. [ suna/ptw, e)pitre/pw, pisteu/w, plhmmele/w ] Proprie est insimul mittere aut coniungere. [...]
page 1056, image: s1056COMMISSVS, Partic. [ pisteuqei\s2 ] Cic. pro Font. 30 [...]
page 1057, image: s1057COMMITTENDVS, a, um. Partic. Cic. Att. 10, 2 Fortunae sunt committenda omnia, sine spe conamur vlla. Sic Brut. ad Cic. Fam. 11, 20 Non commitendum putaui, etc.
COMMISSVM [2], i. n. [ plhmme/lhma ] Delictum itemque aliquid fidei nostrae commissum. [...]
COMMISSIO, onis. f. [ sumbolh\ ] Committendi actus, in primis eum de certaminibus sermo est, vid. COMMITTO n. 3. [...]
COMMISSOR, oris. m. sumballoma/xos2 Gloss. Gr. Lat.
COMMISSORIVS, a, um. Adi. [ plhmmelhtiko\s2 ] Lex commissoria, de qua est Titulus ff. 18, 3 [...]
page 1058, image: s1058COMMISSVRA, ae. f. [ sunafh\ ] Iunctura et compages eorum, quae committuntur. [...]
COMMISSVRALIS, e. Adi. Veget. de Re Vet. 2, 13, 4 Solet in locis ossuosis et commissuralibus fistula fieri. Add. 2, 51.
COMMISSARIVS, i. m. Apud ICtos in composito, quod vid. FIDEICOMMISSARIVS. [...]
COMMOBILIS [1], vid. COMMOVEO.
COMMODE, COMMODITAS, COMMODITO, COMMODO, COMMODE, COMMODVLE, vid. mox sub COMMODVM.
COMMODVLATIO, onis. f. [ a(rmoni/a ] Concentus, consensus. Proportio est ratae partis membrorum in omni opere totius commodulatio Vitr. 3, 1 pr.
COMMODVM [1], i. n. [ w)fe/leia, eu)xrh/sthma ] Quod fit cum Modo, qui nobis placeat, ipsaque adeo Vtilitas, et emolumentum. [...]
COMMODVLVM [1], i. n. paruum commodum. [...]
COMMODVS, a, um. Adi. [ pro/sforos2, e)pith/deios2, decio\s2, lusitelh\s2 ] Quod cum modo est, iusto nimirum et apto: cum de homine dicitur, moderatum, obsequentem, facilem, humanum notat; cum de rebus, vel mensuram iustam et quantitatem, is enim est modus, vel opportunitatem, convenientiam, aptitudinem, etc. quod exemplis iam declarabitur. [...]
page 1059, image: s1059COMMODVM [2], Adu. [ eu)kai/rws2 ] Opportune. [...]
COMMODVLVM [2], Adu. Plaut. Mil. 3, 1, 155 Commodulum opsona, ne magno sumtu: mihi quod vis sat est. Sic Gron. al. Commodum.
COMMODE, Adu. [ o)rqw=s2, prosfo/rws2 ] Bene, Apte, conuenienter, Cum modo. [...]
page 1060, image: s1060COMMODVLE, Adu. Dimin. a Commode. [...]
COMMODO [1], Adu. Aliud, aut forte Ablatiuus ex Substantiuo Commodum. [...]
COMMODITER, adfertur ex Inscript. spur. apud Gruterum.
COMMODITAS, atis. f. [ e)pithdeio/ths2 ] Interdum Aptitudinem quandam conuenientiamque significat et opportunitatem, interdum idem simpliciter, quod commodum, vtilitas, emolumentum: cum homini tribuitur, facilitas, indulgentia. [...]
COMMODO [2], are. [ sunwfelw= ] Commode facere, Commodum aut Beneficium alicui impertire. [...]
page 1061, image: s1061COMMODATVS, a, um. Part. Ascon. in Cic. Verr. de Praet. Vrb. 58 c. 22 [...]
COMMODATARIVS, i. m. Cui aliquid commodatum est. Vid. §. 2 Inst. quib. mod. contr. oblig.
COMMODATOR, oris. m. Vlp. in l. Eum qui §. Si filiusfamilias D. de furt. Tamen commodator poterit furti agere. et alibi.
COMMODATIO, onis. f. Apul. Asclep. p. 402. Sed quod laudatur. Cognitio et commodatio orationis in principio Cic. de Orat. 2 c. 78 nihil est. Commendatio et in libris est, et a sententia poscitur.
COMMODITO, are. Frequent. Catul. 10, 26 Quaeso, inquit, mihi mi Catulle paullum Istos commodita. Sed alii legunt, Commoda nam: et tuetur Vossius.
COMMODIANVS, a, um. Adi. Cibi, conchiclae, epitheton a Commodo Imp. Apic. 5, 4.
COMMOENIO, ire. Communire Gell. 17, 11 Ore ipso arteriae commoenito.
COMMOEREO, ere. Laudant, Vultum tuum videor videre commoeruisse Plaut. Epid. 1, 1, 59. Sed recte Gron. Ita vultum tuum video. Videre commeruisse -- in te aliquid mali.
COMMOLIOR, itus sum, iri. [ mhxanw=mai ] Moliri magno conatu quasi vndique adhibitis machinis. [...]
COMMOLLIO, ire. Marcell. c. 8.
COMMOLO, ui, itum, ere. [ sunale/w ] Mola comminuere. [...]
COMMOLITVS, a, um. Bacca commolita et expressa Colum. 12, 50. [...]
COMMONEO, ui, itum, ere. [ u(pomimnh/skw ] Monere pluribus vel diligenter.
COMMONITVS, a, um. Partic. [ u(pomnhsqei\s2 ] Liu. 34, 51
COMMONITIO, onis. f. [ u(po/mnhsis2 ] Quinctil. 4, 2, 5 Non inutilis erit in extrema parte commonitio, i. Recapitulatio, Add. 4, 4, 9.
COMMONITOR, oris. m. Symmach. Epist. 7, 105.
COMMONITORIVS, a, um. Adi. Vnde
COMMONITORIVM, i. n. [ u(pomnhstiko\n ] Idem fere quod Commentarium s. Commentarius, libellus aut scriptum, quod Commouere nos debet agendorum. [...]
COMMONEFACIO, eci, actum, ere. [ a)namimnh/skw ] Idem quod Commonere. [...]
page 1062, image: s1062COMMONEFIO, eri. Pass. [ a)namimnh/skomai ] Cic. Verr. 5, 111 c. 43 Quin tui sceleris et crudelitatis ex illa oratione commonefiat.
COMMONSTRO, are. [ dei/knumi ] Plus aliquanto quam Monstrare. [...]
COMMORDEO, ere. [ da/knw ] Mordere vehementer. Plin. 24, 11 Nomen accepit, quod a cane commorsos rabiem sentire non patitur. Vtitur et Sen. de Vit. beat. 21. Idem Controu. 29.
COMMORIOR, eris, mortuus sum, mori. [ sunapoqnh/skw ] Simul mori. [...]
COMMORIENS, entis. Partic. Plin. 10, 21 [...]
COMMORTVVS, a, um. Partic. Tertull. de Resur. Carn. c. 47. it. adu. Gnost. c. 13.
COMMORO, are. Tardare. Plin. 19, 6 [...]
COMMOROR, ari. [ diatri/bw, sundiatri/bw, xroni/zw ] Simul morari. [...]
COMMORANS, antis. Part. Cael. Aur. Acut. 2, 29, 157 A commorantibus inquirere, i. signis vna praesentibus morbi.
COMMORATIO, onis. f. [ diatribh\ ] Mora, actio commorandi. [...]
COMMORTALIS, e. Adi. [ sunqnhto\s2 ] Totus mortalis. [...]
COMMOSIS, [ ko/mmwsis2 ] Primum mellificii fundamentum, ex tenaci et viscosa constans materia: ita dictum a Graeco nomine [ ko/mmi, quod nos gummi dicimus. [...]
COMMOTICA, ars, medicamenta Commotica:
COMMOTRIA, ornatrix, simpliciter Graeca sunt, [ kommotiko\s2, kommw/tria. Nam quae ex Festo proferuntur Comotriae Vestae; eae, credo, nusquam sunt.
COMMOVEO, oui, otum, ere. [ diakine/w ] Simul s. totum movere. [...]
page 1063, image: s1063COMMOTVS, a, um. Partic. [ diakinhqei\s2 ] Vt, Cic. Verr. 1, 145 c. 55 [...]
COMMOTO, are. Frequent. Assidue Octau. Hor. 1. 8.
COMMOBILIS [2], e. Adi. Cael. Aur. Acut. 2, 9, 48 Lux commobilis corporis, i. quae facile commouet corpus.
COMMOTIO, onis. f. [ ki/nhsis2, sa/los2 ] Vt, Commotio animi Cic. Tusc. 3, 8 c. 4. [...]
COMMOTIVNCVLA, ae. f. Dimin. Cic. Att. 12, 11 [...]
COMMOTACVLVM, vox ex antiquis editionibus restituta Scaligeri opera Festo, vbi sic vulgo legitur, Commentacula virgae, quas [...]
page 1064, image: s1064flamines portant pergentes ad sacrificium, vt a se homines amoueant.
COMMOTIAE, nymphae ad lacum Cutiliensem, a commotu, quod ibi insula in aqua commouetur. Haec Varro de L. L. 4, 10 p. 20, 10. Conf. CHOREVSA.
COMMVLCEO, ere. [ kataqe/lgw ] Tiro libertus Ciceronis in quadam epistola ad Axium familiarem patroni sui, apud Gell. 7, 3 [...]
COMMVLCO, are. Multimodis se commulcare ictibus Apul. Met. 8 p. 214, 30.
COMMVLGEO, xi, ere. Et commiscendo quum semen forte virile Femina commulxit subita vi corripuitque Lucret. 4, 1203. Al. aliter.
COMMVNDO, are. Vasa dulci aqua eluenda sunt et commundanda Colum. 12, 18, 3.
COMMVNDATVS, a, um. Part. Ornata, non tamen commundata Vlpian. l. 25 §. 10 [...]
COMMVNICEPS, ipis. m. Inscript. ap. Const. Landum in Numism. p. 18.
COMMVNICO [1], COMMVNIO, onis, vid. COMMVNIS.
COMMVNIO [1], iui, itum, ire. [ o)xuro/w ] Circum munire. [...]
COMMVNITVS [1], a, um. Partic. [ w)xurwme/nos2 ] Cic. pro Caecin. 74 [...]
COMMVNITIO, onis. f. Cic. de Orat. 2, 320 c. 79 [...]
COMMVNIS, e. Adi. [ koino\s2 ] Quod omnium est, quasi esset ex Con et munus: ac duobus modis accipitur: vno modo Commune appellamus, quod est duorum, aut plurium; vt, Paries communis, communis domus: atque harum rerum communium causa competit actio communi diuidundo: a quarum similitudine dicimus Martem communem, mortem communem. [...]
page 1066, image: s1066COMMVNITER, Adu. [ koinw=s2 ] Eiusdem significationis. [...]
COMMVNITVS [2], Aliud Adu. Varro Rer. diuin. Etenim vt deos colere debet communitus ciuitas, sic singulae familiae debemus. Ex Nonio 11, 6.
COMMVNITAS, atis. f. [ koino/ths2 ] Communio. [...]
COMMVNIO [2], onis. f. [ koino/ths2 ] Aliud Denom. [...]
page 1067, image: s1067COMMVNICO [2], are. [ koino/w, a)nakoinone/w ] Commune facere, impertire. [...]
COMMVNICANS, tis. Part. Vt, Res aduersas communicans amicitia leuiores facit Cic. de Amicit. 22 c. 6.
COMMVNICATVS [1], a, um. Part. Liu. 22, 27 [...]
COMMVNICATVS [2], ûs. m. Apul. de Deo Socrat. p. 44 Nullo inter se propinquo communicatu naturae.
COMMVNICATIO, onis. f. [ koinwni/a, a)nakoi/nwsis2 ] Cic. Att. 1, 17 [...]
page 1068, image: s1068COMMVNICATOR, oris. m. Arnob. 4. sub fine, Familiares communicatores mei. [...]
COMMVNICARIVS, Festus, Pandicularis dicebatur dies, idem et communicarius, in quo omnibus diis communiter sacrificabatur.
COMMVRMVRO, are. [ mormu/rw ] Vna murmurare. Plin. 10, 23 [...]
COMMVRMVROR, ari. Dep. [ mormuri/zw ] Idem. Cic. in Pison. 61 c. 25 [...]
COMMVRMVRATIO, onis. f. Gell. 11, 7 Commurmuratio fieri coepta est a plerisque.
COMMVTO, are. [ summetaba/llw ] Permutare. Simul mutare. Cic. Verr. 3, 104 [...]
COMMVTATVS [1], a, um. Partic. Vt, Commutata sententia Cic. Acad. 4,.. [...]
COMMVTATE, Adu. Eandem rem dicemus non eodem modo, sed commutate ad Her. 4 c. 42.
COMMVTATVS [2], ûs. m. Commutatio seu alteratio. Lucret. 1, 795 Quapropter quoniam quae paullo diximus ante, In commutatum veniunt, i. Commutantur. Loquitur de elementis.
COMMVTATIO, onis. f. [ metabolh\ ] Caes. Bell. Gall. 5, 1 [...]
page 1069, image: s1069COMMVTABILIS, e. Adi. [ metablhtiko\s2 ] Quod facile mutatur. [...]
COMO [2], are. Vid. COMA.
COMO [3], comsi, comtum, vel compsi, comptum, ere. [ kosme/w ] Componere, ornare, Crines praesertim. [...]
COMENS, entis. Partic. Martial. 12, 83 (84) Exiguos secto comentem dente capillos Dicet Achilleas disposuisse comas.
COMPTVS [1], vel COMTVS, a, um. Partic. [ kekosmhme/nos2 ] Ornatus, compositus. [...]
COMPTE, vel COMTE, Adu. Gell. 7, 3 Nimis compte atque modulate res acta est. Disserere Sen. Epist. 75. Dicere comtius Gell. 7, 3.
COMPTVS [2], ûs. m. [ ko/smhma ] Vt, Virginei comptus Lucret. 1, 88. i. Cultus puellares, quibus virgunculae comi consueuerunt. Festus, Conitum leg. Comtum Afranius pro ornatu et excultu posuit.
COMOEDIA, ae. f. [ komw|di/a ] Poema, in quo humiles fere personae inducuntur, et amores, virginumque raptus, seruorum fraudes, et similia describuntur. [...]
COMOEDVS [1], i. m. [ kwmw|do\s2 ] Qui repraesentat comoedias, siue Comoediarum actor. [...]
COMOEDVS [2], a, um. Adi. Iuuen. Sat. 3, 100 Natio comoeda est.
COMICVS [2], a, um. Adi. [ kwmiko\s2 ] Vt, Comicus versus Plin. 14, 14. [...]
page 1070, image: s1070COMICE, Adu. Cic. de Orat. 3, 27 c. 8 [...]
COMOEDICVS, a, um. Adi. Apul. Florid. 3 p. 353 Hisce laudibus diu in arte comoedica nobilis.
COMOEDICE, [ kwmw|dw=s2 ] Adu. a Comoedo, inquit Festus. Plaut. Mil. 2, 2, 58 Euge, euge, euscheme hercle astitit, et dulice et comoedice.
COMOEDIOGRAPHVS, i. m. [ komw|diogra/fos2 ] Dicitur esse Cic. apud Victorinum et Probum, Gramm. Sed Index certe Putschianus non habet.
COMOPOLIS, is. f. kwmo/polis2 ] Locus maior quam vicus, [ kw/mh et minor quam vrbs, [ po/lis2. Marc. Emp. lib. 1.
COMOSIS, vid. COMMOSIS.
COMOSVS [2], vid. COMA.
COMPACTVS, COMPACTIO, COMPACTILIS, etc. vid. COMPINGO.
COMPAEDAGOGIVS, i. m. Inscript. ap. Spon. Misc. p. 228. et Fabrett. p. 361.
COMPAEDAGOGITA, ae. m. Inscript. Fabrett. c. l. Videtur vtrumque nomen ad aulicum illud Paedagogium, et Paedagogianos pertinere.
COMPAGO, inis. f. et COMPAGES, is. f. [ a)llhlouxi/a ] h. e. Coniunctio, compositio, commissura, confixio: dicitur ab antiquo Pago, Pango, vnde corruptum est Compingo. [...]
COMPAGVS, i. m. Calceamenti genus barbaricum, intercisum siue superiori parte perforatum. [...]
COMPAGINO, are. Coniungo, copulo, a nomine Compages, siue Compago. [...]
COMPAGINANS, tis. Partic. Tiberius in lege de sepulcris ap. Goes. Agrar. p. 346 [...]
COMPAGINATVS, a, um. Part. Vt, Ammian. 28, 2 [...]
COMPAGINATIO, onis. f. [Gloss. Vet. [ a(rmogh\ ] Iunctura, compages, compaginatio.
COMPAGINA, ae. f. Idem. M. Baro de Casis Literarum p. 239 [...]
COMPAR, aris. Adi. [ pa/risos2, su/zugos2 ] Idem significat quod Par. Liu. 1, 9 [...]
page 1071, image: s1071COMPARATIVVS [1], vid. COMPARO.
COMPARILIS, e. Adi. Idem quod Compar. Auson. Eclog. 2, 38 Nescit compariles laterum formare figuras.
COMPARCO, si, sum, ere. [ fei/domai ] Idem quod Parcendo s. parsimonia colligere et velut corradere. [...]
COMPAREO, ui, ere. [ fai/nomai ] Idem quod Apparere. [...]
COMPARO, are. [ suskeua/zomai, paraskeua/zw ] Parare plura ad vnum finem, et quacunque ratione efficere. [...]
page 1073, image: s1073COMPARATVS [1], a, um. Part. Vt, Bestiae comparatae Suet. Caes. 75. Liu. 30, 28 [...]
COMPARATVS [2], ûs. m. Vitruu. 7 praefat. fin. Amplo modulorum comparatu architectari.
COMPARATIO, onis. f. [ paraskeuh\ ] Actio comparandi, item Apparatus: vt, Comparatio noui belli Cic. pro Lege Manil. 9 c. 4. [...]
COMPARATE, Adu. [ sugkritikw=s2 ] Cic. in Topic. 84 c. 22 Quum autem quaeritur quale quid sit, aut simpliciter quaeritur, aut comparate, etc. i. cum comparatione, relatiue, respectiue.
COMPARATOR, oris. m. Lege 1. C. de praed. decurion. Oppressus potentia comparatoris. Et Gloss. Vet. Comparator, [ sunwnh/ths2.
COMPARATRIX, icis. f. Zeno Veron. Iustitia immortalitatis comparatrix.
COMPARABILIS, e. Adi. [ sugkritiko\s2 ] Quod comparari potest. [...]
COMPARATICIVS, a, um. Adi. Aurum comparaticium, in vtroque Codice Tit. de Militari veste. [...]
COMPARATIVVS [2], a, um. Adi. [ sugkritiko\s2 ] Ex ea significatione verbi, qua conferre inter se et componere significat, vt, vtrum maius vtrum minus sit, appareat. [...]
COMPARATIVE, Adu. Gell. 5, 21 Compluries cum dicimus, non comparatiue dicimus.
COMPARTICEPS, ipis. Vulg. Interp. Ephes. 3, 6 [ summe/toxos2.
COMPASCO, aui, astum, ere. [ sunne/momai ] Proprie dicitur de [...]
page 1074, image: s1074Gregibus, Varro R. R. 2 pr. 5
COMPASTVS, a, um. Plin. 32, 6 s. 21. vt vidimus, Brundisiana in Auerno compasta.
COMPASTOR, oris. m. sunnomeu\s2 Gloss. Gr. Lat.] Hygin. Fab. 187 Alter compastor.
COMPASCVVS, a, um. Adi. [ sunno/mos2 ] Vt, Compascuus ager, Relictus ad pascendum communiter vicinis, inquit Festus. [...]
COMPASSIO, COMPASSIBILIS, etc. vid. COMPATIOR.
COMPASTICVS, a, um. Adi. Iactabundus ap. Plaut. Truc. 5, 1, 50 legit Lauremberg. Antiqu. p. 96. al. Campas dicis, v. v.
COMPATIOR, passus sum, pati. [ sumpa/sxw ] Vna pati. Tertull. adu. Praxeam c. 29 [...]
COMPATIENS, entis. Part. Cael. Aurel. Acut. 2, 16, 98 Tussicula sit compatientibus quibusdam partibus. Vid. etiam Idem Tard. 5, 3, 58.
COMPASSVS, a, um. Part. Alcimus Auitus 3 extr. ad Christum, Ceu tibi compasso miserans succurre latroni.
COMPASSIO, onis. f. [ sumpa/qeia ] Tertull. de Resurr. Carn. c. 40. Quod pro compassione promittitur, etc.
COMPASSIBILIS, e. Adi. Tertull. adu. Praxeam c. 29 Pater si compassibilis, vtique passibilis, etc.
COMPATRIOTA, ae. m. Ciuis, Conterraneus. Gloss. Gr. Lat. [ sumpoli/ths2, Compatriota. Dare ducem compatriotis Sarisb. 4, 11.
COMPATRONVS, i. m. Vlpian. in l. 1 D. Si quid in fraud. patr. Aduersus compatronum, qui contra tabulas bonorum possessionem omisit, Fauiana non competit: si non plus sit in eo, quod donatum est, quam pars debita patrono. [...]
COMPAVESCO, ere. Vt, Animo compauescere Macrob. Saturn. 1, 6. Conf. Gell. 1, 23.
COMPAVIDVS, s. potius COMPAVITVS, a, um. Laudatur Apul. Met. 7 p. 197, 24 Misera illa compauida atque dirupta. Alii compauita, quod rectius, et probatum Elmenhorstio, i. conculcata.
COMPECCO, are. Cael. Aurel. Acut. 2, 12, 84 His etiam compeccauit Themison. Conf. Tard. 3, 1, 12.
COMPECTORATVS, a, um. Adi. Qui pectori alterius suum pectus applicuit. Apul. in Pseudepigraphis Petron. p. 228 Membra molli lectulo compectorata adhaerent Veneris glutino.
COMPECTVS, a, um. Idem quod Compactus Plaut. Pseud. 1, 5, 129 Sic si sumus compecti, siue consilium vnquam iniuimus De istac re.
COMPEDES, COMPEDIO, COMPEDITVS, vid. COMPES.
COMPELLO [1], are. [ koinologou=mai, e\ntugxa/nw ] Alloqui. Cic. post redit. in Senat. 11 Neque solum id dixit, sed quos ei commodum fuit, compellauit. [...]
COMPELLATIO, onis. f. Cic. Fam. 12, 25 [...]
COMPELLO [2], puli, pulsum, ere. [ suna/gw, katei/rgw, bia/zomai, sunelau/nw, sunwqe/w ] Proprie est in vnum locum, vel diuersa, vel [...]
page 1075, image: s1075diversorum animalia cogere, inquit Seruius ad Virg. Ecl. 7, 2
COMPVLSVS [1], a, um. Partic. [ sunwqisme/nos2 ] Cic. pro Marcell. 13 [...]
COMPVLSVS [2], ûs. m. Apul. Met. 8 p. 203 Incendio feritatis ardescens dentium compulsu, etc.
COMPVLSIO, onis. f. Cassiod. Ep. 12, 10 Quid egit totius anni suscepta compulsio? i. admonitio debitorum. Vid. COMPVLSOR.
COMPVLSOR, oris. m. *)epei/kths2 Gloss. Gr. Lat.] Vt, Bovis compulsor Pallad. 7, 2, 3 [...]
COMPVLSO [1], are. Frequent. Vt, Ore improbo compulfat et morsicat Apul. Met. 7 p. 197. Regna compulsare Tertull. Apol. c. 20.
COMPVLSATIO, onis. f. Tertull. Apol. 21 Compulsatio inter nos et illos est. Vid. Fulgent. Mythol. praef. extr. vbi bis ponitur.
COMPVLSAMENTVM, i. n. Fulgent. Mythol. 3, 6 de Psyche, Sororum compulsamento percita, i. suasionibus, hortatibus.
COMPVLSORIALIS, e. Adi. Vt, Literae compulsoriales apud ICtos.
COMPELLVCIDVS, a, um. Adi. Affertur ex Plaut. Pers. 1, 3, 16 Nihil est macrum, nihil e nigro compellucidum. At Gron. leg. epicrocum, pellucidum.
COMPENDIVM, i. n. [ e)pitomh\, su/noyis2, suntomi/a ] Appellamus, quod parsimonia quadam seruamus: sicut e contrario Dispendium, quod vel incuria, vel negligentia, vel immoderatione dispendimus. [...]
page 1076, image: s1076COMPENDIFACIO, ere. [ kerdai/nw ] Verbum etiam apud Plaut. Pers. 4, 3, 2. [...]
COMPENDIOSVS, a, um. Adi. [ lusitelh\s2 ] Vtilis. Colum. 1, 4, 5 [...]
COMPENDIOSE, Adu. Compar. Sidon. 7, 10 Compendiosius intimare.
COMPENDIALITER, Idem. Vet. Interpr. Irenaei 3, 11 Compendialiter et simpliciter.
COMPENDIARIVS, a, um. Adi. [ su/ntomos2 ] Breuis. Cic. Off. 2, 43 [...]
COMPENDIARIO, Adu. [ sunto/mws2 ] Vel subintellecto substantiuo Itinere. Sen. Epist. 73 Te in caelum compendiario voco.
COMPENDIATVS, a, um. Adi. Tertull. adu. Marc. 4, 1 Compendiatum est nouum testamentum. Sermo compendiatus Idem ibid. 9.
COMPENSO, are. [ a)ntamei/bomai, a)ntala/ssomai ] Vna pendendo et ab vtroque brachio librae suspendendo aequare, ac proinde retribuere. [...]
COMPENSATVS, a, um. Part. Vt, Labores compensati gloria Cic. de Orat. 3, 14 c. 4. Idem Verr. 5, 33 c. 13 Damna in stipendiis ab isto dissoluta, et compensata aetatis fructu.
COMPENSATO, Adu. Alias versura compensato redit Tertull. de Pall. c. 2. Sed Salmas. p. 161 compensati.
COMPENSATIO, onis. f. [ a)ntallagh\ ] Secundum Modestinum I. prima D. de compensationibus, est Debiti et crediti inter se contributio. [...]
COMPENSA, ae. f. Idem. Ruricius apud Barth. in Aduers. 12, 14 Scripturarum compensa.
COMPENSATIVVS, a, um. Vt, Qualitas compensatiua Victorin. Rhet. 1.
COMPEREGRINVS, i. m. Sidon. Ep. 7, 17.
COMPERENDINO, are. [ a)naba/llomai ] In perendinum differre causam vel reum. [...]
page 1077, image: s1077COMPERENDINATVS [1], ergo dicitur ille, qui ad secundam illam actionem causae, quae iam semel vtrinque dicta est, adesse iussus est. [...]
COMPERENDINATIO, onis. f. [ a)nabolh\, u(perhmeri/a ] Est Mutua denuntiatio (inquit Asconius ad Verr. 1, 26 c. 9) [...]
COMPERENDINATVS [2], ûs. m. [ a)nabe/blhsis2 ] Cic. Verr. 1, 26 c. 9 [...]
COMPERENDINVS, a, um. Adi. [ ku/riai h(me/rai ] Vt, Dies comperendini, quibus vadimonium inberi licet, Macrob. Saturn. 1, 16.
COMPERIO, eri, ertum, ire. [ katalamba/nw, plhroforou=mai, fwra/w ] A Pario vel Perio obsoleto compositum; significat Inuenire, deprehendere. [...]
COMPERTVS, a, um. Partic. [ fwraqei\s2 ] Suet. Tiber. c. 35 [...]
COMPERTE, Adu. Gell. 1, 22 Exquisite et comperte Iulius Paullus dicebat. Compar. Idem 1, 11 Qui hoc compertius memoriae tradiderunt.
COMPERNIS, is. m. et f. [ gonu/krotos2 ] Dicitur, auctore Pompeio Festo, Homo qui est genubus plus iusto coniunctis. [...]
page 1078, image: s1078COMPERPETVVS, a, um. Adi. Prudent. Apoth. v. 271 Et comperpetuum retro patris, et patre natum.
COMPERCE, pro Compesce dixerunt antiqui. Festus. Plaut. Poen. 1, 2, 137 [...]
COMPES, edis. f. [ pe/dh, podoka/kh ] Instrumentum, quo pedes vinciri atque impediri solent. [...]
COMPEDA, ae. f. Idem quod Compes. Varr. apud Nonium. 1, 113. et 6, 20 Linea compeda.
COMPEDIO, iui, itum, ire. [ peda/w ] Pedes ligare, et vincire. Varro Flaxtabulis, Domo exeo intro, et pedes corrigiis compedio ap. Non. 1, 113. [...]
COMPEDITVS, a, um. Partic. [ pedh/ths2 ] Compediti serui sunt apud Plautum, v. g. Capt. 5, 1, 24 [...]
COMPESCO, ui, ere. [ suste/llw, sunei/rgw ] Est, inquit Festus. Vna pascere, et in vno loco ac velut in eodem pascuo continere. [...]
page 1079, image: s1079COMPETENTER [1], vid. mox post COMPETO.
COMPETO, iui, itum, ere. [ meti/hmi ] Est Simul petere: vel, vt auctor est Nonius 4, 110 [...]
COMPETENS, entis. Part. Vt, Iudex competens, i. conueniens ad quem res pertinet. [...]
COMPETITIO, onis. f. Sidon. Epist. 2, 9 Inter aleatoriarum vocum competitiones.
COMPETITOR, oris. m. [ meti/wn ] Competitores dicuntur, qui in magistratibus, officiis, et honoribus petendis concurrunt. [...]
COMPETITRIX, icis. f. [ meti/ousa ] Cic. pro Muraen. 40 c. 19 Nam nos quoque habuimus scenam competitricem.
COMPETENTIA, ae. f. [ a)nalogi/a ] Pro Conuenientia, proportione. [...]
COMPETENTER [2], Adu. [ a)nalo/gws2 ] Proportione, atque ob id ipsum iuste. [...]
COMPILO, are. [ sula/w, perisula/w ] A Pilo, quod et ipsum esse furari, ac depraedari adeo s. l. ostendimus. [...]
page 1080, image: s1080COMPILATVS, a, um. Part. [ sesullhme/nos2 ] Qui furtum passus est, inquit Nonius 1, 42. Et sic Leg. 33 ff. de negot. gest. Heres viri defuncti vxorem compilatae Hereditatis postulare non debet.
COMPILATIO, onis. f. Cic. Fam. 2, 8 pr. Quid? tu me hoc tibi mandasse existimas, vt mihi gladiatorum compositiones, vt vadimonia dilata et Chresti compilationem mitteres?
COMPILATOR, oris. m. Spoliator. Gloss. Gr. Lat. [ sulhth\s2, compilator. Conf. Isidor. 10 lit. C.
COMPINGO, egi, actum, ere. [ suna/ptw, sumph/gnumi ] Pangendo atque adeo vi quadam et firmiter coniungere. [...]
COMPINGENS, ntis. Part. Ego eram compingens cum ipso Tertull. adu. Hermog. c. 18.
COMPACTVS, a, um. Partic. [ sumpephgme/nos2 ] Vt, Virg. Ecl. 2, 36 [...]
COMPACTVM, i. n. Pro pacto, conuento vel compromisso. [...]
COMPACTIO, onis. f. [ su/mphcis2 ] Firmitas ex partibus sibi prope admotis, et bene iunctis. [...]
COMPICTIO, onis. f. Idem. Claud. Mamert. 1, 9 Quae ossium coitio, quae compictio? Vid. Barth. et Schott. ad loc. cit.
COMPACTVRA, ae. f. Idem. Vitruu. 4, 7 Compactura habet laxationem.
COMPACTILIS, e. Adi. [ sumphkto\s2 ] Idem fere quod compactum. [...]
COMPACTICIVS, a, um. Adi. Tertull. adu. Valent. 31 Statim excipit compacticius ille Soter.
COMPACTIVVS, a, um. Adi. i. Turgidus, oppletus, et Venter compactiuus apud Festum substituendus Conlatiuo, si audimus Barth. Aduers. 41. 8.
COMPINGVESCO, ere. In solidam substantiam carnis compinguescere Tertull. de Anima c. 25.
COMPITVM, i. n. [ su/nodos2 ] Idem quod Quadriuium. [...]
COMPITVS, i. m. Apud Varronem de Scenicis originibus 3 Vbi compitus erat aliquis. [...]
COMPITALIS, e. Adi. Sueton. August. c. 31 [...]
page 1081, image: s1081COMPITALIA, orum. n. Festa, quae in compitis peragebantur, inquit Festus, qui in Conceptiuis feriis, quae incertis diebus servabantur quotannis, Compitalicias etiam nominat. [...]
COMPITALICIVS, a, um. Adi. Vt, Cic. Att. 7, 7 Ego, quoniam IIII Non. Ianuar. compitalicius dies est, nolo eo die in Albanum venire, ne molestus sim familiae, quae nempe epulari solebat. [...]
COMPITALICIA, orum. n. Cic. in Pison. 8 c. 4 [...]
COMPLACEO, ui, itum, ere. [ a)re/skw, eu)doke/w ] Vndique bene vel vehementer placere. [...]
COMPLACITVS, a, um. Part. Vt, Apul. Met. 4, 157 Quamuis gentibus totis complacitam odisse formositatem. Pratum complacitum Nemesian. Cyneg. v. 12.
COMPLACO, are. [ e)cila/skw ] Idem, quod vna, vel plures, vel totum placare. [...]
COMPLANO, are. [ o(malu/nw ] Planare vndique. [...]
COMPLANATVS, a, um. Adi. Vt, Complanata fossuris montium iuga Sueton. Calig. c. 37. Et Caes. c. 44 Repleto et complanato lacu.
COMPLANATIO, onis. f. Vt, Sub exiguo oneris tumulo et complanatione exspirare. Laudatur Sen. Natur. Quaest. 8, 1. Sed parum accurate.
COMPLANATOR, oris. m. Apul. Apol. p. 277 Elmenh. Pulvisculus complanator tumidulae gingiuulae.
COMPLANTO, are. Vet. Gloss. Complanto, [ futeu/w, katafuteu/w.
COMPLANTATVS, a, um. Part. Ambros. Epist. 42 sub fin. Complantatus virtutibus. vid. et Vulg. Interpres ad Roman. 6, 5 [ su/mfutos2.
COMPLANTATIO, onis. f. Vet. Gloss. [ *katafu/teusis2.
COMPLATONICVS, i. m. Platonis sectator. Sid. Epist. 4, 11 A Collegio Complatonicorum solo habitu ac fide dissociabatur.
COMPLAVDO, si, sum, ere. [ e)pikrote/w ] Plausu certatim comprobare.
COMPLECTOR [1], eris, exus sum, ecti. [ sumple/komai, a)mfikalu/ptw, perie/xw ] Simul vel totum brachiis, vel alia quauis re includere. [...]
page 1082, image: s1082COMPLECTO, ere. Actiue apud veteres. [...]
COMPLECTOR [2], Passiue etiam legitur. [...]
COMPLECTENS, entis. Partic. [ periba/llwn ] Cic. Acad. 4, 118 c. 36 [...]
COMPLEXVS [1], a, um. Partic. pass. [ peribeblhme/nos2 ] Cic. pro Rosc. Amer. 37 c. 13 [...]
COMPLEXVS [2], ûs. m. [ peribolh\ ] Complectendi actus, vel status. [...]
page 1083, image: s1083COMPLEXIO [1], onis. f. [ su/mplecis2, sumplokh\ ] Idem, quod Complexus. [...]
COMPLEXIM, Adu. Plaut. Poen. 3, 3, 84 Complexim contrectare mulierem.
COMPLEXO, are. Idem, quod Complector, Corippus 1, 114 Portum, quem geminae complexant brachia ripae.
COMPLEXATVS, a, um. Part. Apul. Met. 10 p. 249 Artissime complexatum me totum prorsus recepit.
COMPLEXIVVS, a, um. Adi. Gopulatiuus. Gell. 10, 29 Particula Atque non tantum complexiua, sed vim habet plusculam.
COMPLEO, eui, etum, ere. [ a)naplhro/w, sumplhro/w, sunanaplh/qw ] Totum implere. [...]
page 1084, image: s1084COMPLENS, entis. Part. Complens iuramentum Vulg. Genes. 26, 3. i. implens.
COMPLETVS, a, um. Partic. [ sumpeplhrwme/nos2 ] Cic. Acad. 4, 125 [...]
COMPLETE, Adu. Compar. Gell. 1, 7 Illud enim sic compositum iucundius ad aurem completiusque, etc. Alii legunt Complexiusque.
COMPLETIO, onis. f. Festus: Igitur pro completionis significatione valet. Sed videtur legendum Complexionis, i. Conclusionis, vel Syllogismi adeo. Prophetiae completio August. Epist. 161.
COMPLETOR, oris. m. Qui complet. Iuuencus in Matth. 12 Legum completor Iesus.
COMPLETORIVM, i. n. Officium erat ecclesiasticum, quod diurna officia complebat, nempe preces dicendae sub noctis initium. [...]
COMPLEMENTVM, i. n. [ a)naplh/rwsis2 ] Illud, quod complendi et perficiendi causa additur. [...]
COMPLEX [1], vid. COMPLICO.
COMPLEXIO [2], COMPLEXVS, vid. COMPLECTOR.
COMPLICO, ui et aui, itum et atum, are. [ sumple/kw ] Flexu et plicando longum aliquid ad minora spatia redigere. [...]
COMPLICATVS, et COMPLICITVS, a, um. Part. Cic. Off. 3, 76 c. 19 [...]
COMPLEX [2], icis. Isidor. Orig. 10 lit. C. Complex, qui vno peccato vel crimine, alteri est applicatus ad malum. [...]
COMPLODO, si, sum, ere. [ sugkrote/w ] Aduersas manus inuicem collidere: quod fieri pluribus de causis solet: vel ad testificandum more feminarum dolorem: vel prae gaudio, vel per subitam admirationem, vel, si quae sunt aliae causae. [...]
COMPLODENS, ntis. Part. Apuleius 9 p. 235, 33 Hortulanus ille miseratus, suosque casus grauiter ingemiscens -- vacuasque manus complodens.
COMPLOSVS, a, um. Part. Vt, praeter dicta, Complosae saepius manus Sen. de Ira 1, 1.
COMPLORO, are. [ kataklai/w, o(lofu/romai ] Simul plorare. [...]
COMPLORATVS, ûs. m. [ o(lofurmo\s2 ] Vt, Comploratu iusto prosequi mortuos Liu. 25, 26. Comploratus familiarum coercere Liu. 22, 55.
COMPLORATIO, onis. f. [ o(lo/fursis2 ] Lamentatio. [...]
page 1085, image: s1085COMPLVO [1], vid. COMPLVVIVM.
COMPLVRES, et Complura, vel Compluria; caret singulari, [ plei/ones2, suxnoi\ ] De hoc pariter et simplici Plures agit Gell. 5, 21 [...]
COMPLVSCVLI, ae, a. Adi. Ter. Hec. 1, 2, 102 Dies complusculos bene conueniebat sane inter eas. Verba compluscula Gell. 7, 11.
COMPLVSCVLE, Adu. Gell. 17, 2 Veteres ita compluscule dixerunt.
COMPLVRIES, Adu. [ pleona/kis2 ] Plaut. Pers. 4, 3, 65 Metuo hercle vero: sensi ego iam compluries. [...]
COMPLVRIMVS, a, um. Adi. Gell. 11, 1 Buceraque in ea terra gigni pascique solita sint complurima.
COMPLVRIMVM, vid. CVMPLVRIMVM.
COMPLVVIVM, i. n. [ su/r)r(oia, su/r)r(ous2 ] Est, inquit Festus, Quo de diuersis tectis aqua pluuialis confluit in eundem locum. [...]
COMPLVVIATVS, a, um. Adi. In speciem compluuii formatus, relictis circa quatuor velut parietes spatiis quadrangulis. [...]
COMPLVO [2], ere. August. de Genesi contra Manich. 1, 23 Aquae, quibus Noe compluebatur. Hinc
COMPLVTVS, a, um. Partic. Solinus 10, (al. 15) [...]
COMPONDERO, are. Apul. in Trismegisto p. 89 Pari lance componderans.
COMPONO, sui, situm, nere. [ sunti/qhmi, skeua/zw, a)rti/zw, periste/llw ] Constituere, simul ponere, ordine collocare. [...]
page 1087, image: s1087COMPONENS, entis. Partic. Vetustas in maius componens Sall. Fragm. c. 32. Componens manibusque manus atque oribus ora Virg. Aen. 8, 486.
COMPOSITVS, a, um. Partic. [ sunteqeime/nos2, sunhrthme/nos2 ] Propert. 1, 20, 22 [...]
page 1088, image: s1088COMPOSITO, [ kata\ sunqh/khn, a)po\ sunqh/matos2 ] Ablatiuus vice aduerbii. Perfugas mala fide compositoque fecisse Nep. 24, 6, 6. [...]
COMPOSITE, Adu. Ordinate. Cic. de Orat. 1, 48 Sin oratoris nihil vis esse nisi composite, ornate, copiose eloqui. [...]
COMPOSITOR, oris. m. [ suggrafeu\s2 ] Cic. in Orat. 61 c. 19 Non enim inuentor, aut compositor, aut actor, haec complexus est omnia: sed et Graece ab eloquendo rhetor, et Latine eloquens dictus est. [...]
COMPOSITIO [1], onis. f. [ su/nqesis2 ] Vt, Compositio vnguentorum. [...]
page 1089, image: s1089COMPOSITVRA, vel detractione literae I, COMPOSTVRA, ae. f. [ su/nqesis2 ] Compositio. [...]
COMPOSITICIVS, a, um. Adi. Quod componi potest, aut compositione constat. Tertull. de Anima c. 9 Dissolubile omne compositicium et structile.
COMPOSITIVVS, a, um. Adi. Mart. Capell. 9 p. 320 Spissum dicitur trium sonorum Compositiua quaedam qualitas.
COMPORTIONALIS, e. Adi. Terminos, qui intra possessionum fines inueniuntur, comportionales appellauit antiquitas Aggen. Vrb. p. 52 Goes. [...]
COMPORTO, are. [ sugkomi/zw ] Simul portare, vel eodem plura portare: vt, Comportare aquam in arcem Caes. Bell. Ciuil. 3, 12. [...]
COMPORTATVS, a, um. Adi. Vt, Rebus comportatis bene vti Hor. Epist. 1, 2, 50 Res exquisitae, vndique et collectae, arcessitae, comportatae Cic. de Orat. 3, 90 c. 24.
COMPORTATIO, onis. f. Vitruu. 1, 5 pr. Cum per portus marinae subuectiones habuerint ad moenia comportationes expeditas.
COMPOS, otis. c. [ e)pituxh\s2, e)gkrath\s2, e)pi/bolos2 ] Compos aliquis dicitur earum rerum, quas habet in potestate, et fere in bonam partem accipitur: tamen et in malam. [...]
COMPOSCO, ere. Vnde COMPOSCENS Mart. Capella 5 p. 136.
COMPOSITIO [2], vid. COMPONO.
COMPOTENS, entis. Vocatur Diana in Numis et Inscriptionibus v. g. Gruter. p. 41, 2.
COMPOTIO, ire. Compotem facere. Plaut. Rud. 4, 2, 6 Piscatu nouo me vberi compotiuit. [...]
COMPOTIOR, iri. Plaut. Rud. 1, 3, 22 Hic solis locis compotita sum. Et Tertull. adu. Valent. 11 Non visu nec auditu eius compotiri fas est.
COMPOTO, are. [ sumpi/nw ] Simul potare. Hinc
COMPOTATIO, onis. f. [ sumpo/sion ] Conuiuium. Cic. de Senect. 45 c. 13 extr. Conuiuium nominarunt melius quam Graeci, qui hoc idem tum compotationem, tum concoenationem vocant. [...]
COMPOTOR, oris. m. [ sumpo/ths2 ] Cic. Philipp. 2, 42 c. 17 Tum vero adhibes ioci causa magistrum suffragio tuo, et compotorum tuorum rhetorem. Vid. etiam in Pison. 65 c. 27.
COMPOTRIX, icis. f. [ sumpo/tria ] Ter. Andr. 1, 4, 5 Quia compotrix eius est. Et Adiectiue, Sidon. Epist. 2, 9 Famularum turba compotrix.
COMPRAECIDO, (penult. longâ) ere. Hae duae lineae altera alteram compraecident Hygin. de Limit. p. 177. i. secabunt, vt fere Geometrae.
COMPRAES, aedis. [ sune/gguos2 ] Eiusdem rei populo sponsor. Festus.
COMPRAETENDO, ere. Hygin. de Castramet. ap. Rutgers. Var. Lect. 1, 11 p. 50. Sed corruptum putat Schelius, quem vid. p. 7. Certe neque satis firma hinc auctoritas verbo, neque certa significatio.
COMPRANDEO, ere. Saresb. Epist. 264.
COMPRANSOR, oris. m. [ sunaristw=n ] Qui simul prandet. Cic. Philipp. 2, 101 c. 39 Hunc tu agrum compransoribus tuis et collusoribus diuidebas.
COMPRECOR, ari. [ eu)/xomai ] Deos plures, vel toto animo, [...]
page 1090, image: s1090facultatibus coniunctis, precari.
COMPRECATIO, onis. f. [ eu)xh\ ] Liu. 39, 15 Nulli vnquam concioni Quirites, tam non solum apta, sed etiam necessaria haec sollemnis deorum comprecatio fuit, quae vos admoneret, etc. [...]
COMPREHENDO, siue COMPRENDO, di, sum, ere. [ sullamba/nw ] Totum, vel simul capere. [...]
COMPREHENSVS, s. COMPRENSVS, a, um. Partic. [ suneilhmme/nos2 ] Vt, Comprehensam in animo habere sententiam Cic. Acad. 4, 22. [...]
COMPREHENSIBILIS, e. Adi. [ katalhpto\s2 ] Quod comprebendi potest. [...]
COMPREHENSIO, onis. f. [ kata/lhyis2 ] Comprebendendi actus, [...]
page 1091, image: s1091it. id, quod comprehenditur.
COMPREHENSO, are. Frequent. Claud. Quadrig. apud Priscian. p. 797 Comprehenfare suos quisque, seruare, amplexare.
COMPRESBYTER, eri. m. Augustin. Ep. 228.
COMPRESSIO [1], COMPRESSVS, vid. COMPRIMO.
COMPRIMIS, Idem volunt esse quod Imprimis. v. g. Cic. pro Quint. 24 L. Albius vir bonus, et comprimis honestus. Sed melius diuiditur Cum primis. v. v. sub CVM.
COMPRIMO, essi, essum, ere. [ sumpie/zw, sune/xw, e)fi/sthmi, kataste/llw, suste/llw ] Simul premere, vndique vel vebementer premere, premendo cobibere. [...]
COMPRIMENS, ntis. Part. Vides turbam comprimentem te Vulg. Marc. 5, 31.
COMPRESSVS [1], a, um. Partic. [ sunestalme/nos2 ] Vt, Compressus atque illisus Cic. de Arusp. Resp. 55. [...]
page 1092, image: s1092COMPRESSVS [2], ûs. m. [ mi/cis2 ] Ter. Adel. 3, 4, 29 Virgo ex eo compressu grauida facta est. Macrob. Saturn. 5, 19 Nympha Thalia compressu Iouis grauida. Plaut. Epid. 4, 1, 15. Truc. 2, 6, 18.
COMPRESSE, Adu. [ sunestalme/nws2 ] Anguste, arcte. Cic. de Fin. 2, 17 c. 6 [...]
COMPRESSIO [2], onis. f. [ su/stalsis2 ] Cic. de Clar. Orat. 29 c. 7 [...]
COMPRESSIVNCVLA, ae. f. Laudatur Plautus Pseud. 1, 1, 66 Sed ibi editur Papillarum horridularum oppressiunculae.
COMPRESSOR, oris. m. Stuprator. Plaut. Argum. Aul. 1, 7.
COMPRESSO, are. Frequent. Tertull. adu. Gnostic. 3 Manus erat super illos in mala, et compressati sunt valde.
COMPRIVIGNI, quorum vnus nouercae filius alteram vitrici filiam aut ex contrario vxorem ducit Iustinian. Instit. 1, 10.
COMPROBO, are. [ e)pidokima/zw, sundokima/zw ] Vndique aut valde probare. [...]
COMPROBATVS, a, um. Partic. Vt, Senatus decretis comprobatum Vell. 2, 62, 4. Add. Nep. 23, 3, 1. Perceleri interitu alicuius comprobatum venenum Cic. pro Cael. 58 c. 24.
COMPROBATOR, oris. m. [ dokimasth\s2 ] Cic. de Inuent. 1 c. 28 Deinde eius facti qui sunt principes et inuentores, qui denique auctoritatis eius et inuentionis comprobatores atque aemuli.
COMPROBATIO, onis. f. [ dokimh\ ] Cic. de Fin. 5, 62 c. 22 Quis est tam dissimilis homini, qui non moueatur et offensione turpitudinis, et comprobatione honestatis?
COMPROMITTO, isi, issum, ere. [ e)pitre/pw ] Litem ad boni viri arbitrium deferre, in quo te acquiescere velle declares. [...]
COMPROMISSVM, i. n. [ e)pitroph\ ] Dicitur facultas ipsa arbitro data: tractum ab eo, quod vterque litigans simul promittat, se arbitri sententiae pariturum. [...]
COMPROMISSARIVS, i. m. [ e)pi/tropos2 ] Iudex, arbiter qui sumitur ex compromisso. [...]
COMPROMONTORIVM, i. n. Frontin. de re Agrar.
COMPVRGO, are. Nasturtium visum compurgat Plin. 20, 13.
COMPROVINCIALIS, is. m. Non primi comprouincialium, sed vltimi Sidon. Ep. 7, 7.
page 1093, image: s1093COMPTVS [3], vid. COMO, is.
COMPVGNO, are. [ a)ntima/xomai ] Contendere, vna pugnare. Vt, Gell. 14, 5 [...]
COMPVLSO [2], COMPVLSATIO, COMPVLSAMENTVM, COMPVLSORIALIS, vid. COMPELLO.
COMPVNGO, ere. [ katanu/ttw, katasti/zw ] Simul vel saepe, vel vebementer pungere. [...]
COMPVNCTVS, a, um. Partic. Vt, Cic. Off. 2, 25 c. 7 [...]
COMPVNCTIO, onis. f. [ nugmo\s2 ] Plin. 21, 19 Haec potio, mulieres ex abortu purgat: laterum compunctiones tollit, et vesicae calculos.
COMPVNCTORIVS, a, um. Adi. Vt, Compunctorius sermo Sidon. Epist. 6, 6.
COMPVTO, are. [ logi/zomai, sumyhfi/zw, yhfi/zw, sullogi/zw ] Dimissa illa caedendi, amputandi significatione ad solam mentem refertur, atque existimare siue iudicare significat. [...]
COMPVTATVS, a, um. Part. In literis computatum Auct. Rei Agr. p. 246. [...]
COMPVTATIO, onis. f. [ logismo\s2, sullogismo\s2 ] Plin. 17, 22 Operarum ista computatio est. [...]
COMPVTATOR, oris. m. sumyhfisth\s2 Vet. Gloss.] Sen. Ep. 87 Diligentissimi computatores. Add. Claud. Mamert. de St. Anim. 2, 9. P. Chrysolog. Serm. 157.
COMPVTABILIS, e. Adi. [ logisto\s2 ] Quod computari potest et numerari. Plin. 19, 8 s. 41, 2 de caulium genere, Tritianum hoc genus vocatur, bis computabili impendio, taedioque.
COMPVTVS, i. m. Computatio. Firmic. 1, 2 Animus ipse huius scientiae rationem, ipse computos tradidit. [...]
COMPVTRESCO, ere. [ katash/pomai ] Vna putresco, et proprie locum habet, quum variae res mutuo contactu putrescunt simul. Plin. 13, 13 [...]
COMVM, i. [ *kw=mon ] Ciuitas Galliae Cisalpinae, iuxta Larium lacum, Nouum Comum plerumque dicta. Catull. 35, 2 [...]
COMVS, i. m. [ *kw=mos2 ] Deus, comissationum nocturnarumque saltationum praeses, a quo ipsum Comissandi verbum deducunt. Certe personam, Deumque adeo, fecit Philostratus Imag. 1, 2.
CON
CON, non minus quam CO et COM in compositis pre CVM adhibetur, vbi vid.
CONAMENTVM [1], CONATVM, CONATVS, vid. CONOR.
CONAVDITVS, Fest. Conauditum, coauditum, sicut CONANGVSTATVM dicitur.
page 1094, image: s1094CONCACO, are. [ sugxe/zw ] Sen. in Ludo de morte Claudii 4 Vltima eius vox, cum maiorem sonitum emisisset illa parte, qua facilius loquebatur, Vae me! puto, concacaui me. [...]
CONCAEDES, Tacitus vocat Caesas magna copia arbores. [...]
CONCAGATVM, catillum, apud Petron. 66 vexauit omnes Interpretes: Concacatum coniicit Burmannus: et sit sane, dum quis quid melius.
CONCALEFACIO, vel expuncto E, CONCALFACIO, eci, actum, ere. [ qermai/nw, qe/rw ] Cic. de Orat. 2, 316 c. 78 [...]
CONCALEFIO, [ qermai/nomai ] Varr. de R. R. 3, 9, 11 Curator oportet circumeat diebus interpositis aliquot, ac vertere oua, vt aequabiliter concalefiant. Concalefaciuntur Vitr. 4, 7.
CONCALEFACTVS, a, um. Partic. [ qermanqei\s2 ] Cic. Tusc. 1, 41 c. 18 [...]
CONCALEFACTORIVS, a, um. Adi. [ qermantiko\s2 ] Plin. 31, 20 Vis ei concalfactoria. h. e. Excalfaciens, et nata calorem excitare.
CONCALEO, vel potius CONCALESCO, lui, lere vel lescere. [ qe/romai ] Totus vel vndique, caleo vel calesco. [...]
CONCALLEO, vel CONCALLESCO, ui, ere. [ tullo/omai ] Idem quod Callere, vndique obductum esse callis. [...]
CONCAMERO, are. [ kamaro/w, o)rofo/w ] Camera tegere et claudere, vt confornicare. [...]
CONCAMERATVS, a, um. Part. Suet. Aug. c. 90 In abditum et concameratum locum se recipere. Plin. 14, 1 s. 3 Vuae pensili concameratae nodo. i. a camera suspensae.
CONCAMERATIO, onis. f. [ kama/rwsis2 ] Budaeus: Concamerationes sunt, quae arcuato opere constant. [...]
CONCANA, [ *ka/gkana ] Ciuitas est mediterranea Cantabrorum in Tarraconensi Hispania. Ptolem. lib. 2. Huius incolae
CONCANI, Hor. Carm. 3, 4, 34 [...]
CONCAPES, itis. Adi. Quasi Caput ad caput. [...]
CONCAPTIVVS, [Gloss. Gr. Lat. [ sunaixma/lwtos2 ] Vulg. Interpr. Tob. 1, 4. Hieron. Ep. 199.
CONCARNO, are. Cum quid extraneum extraneo agglutinatur, ita concarnatur et conuisceratur Tertull. de Carne Chr. c. 20. [...]
CONCARNATIO, onis. f. Tertull. de Monog. c. 9.
CONCASTIGO, are. [ e)panorqo/w ] Multis verbis castigare. Plaut. Trin. 1, 1, 4 [...]
CONCATENO, as. Catenis colligo. Metaph. Concatenantur sibi epistolae nostrae Ambros. Ep. 23 pr. [...]
CONCATENATVS, a, um. Part. Min. Fel. 17, 2 Elementa cohacrentia, connexa, concatenata.
CONCATENATIO, onis. f. Temporum concatenationes Tertull. Apol. c. 19 Mentis Cael. Aurel. Chron. 3, 2, 15. i. constrictio.
CONCATERVATVS, a, um. Adi. In cateruas densas redactus [...]
page 1095, image: s1095et constipatus.
CONCAVVS, a, um. Adi. [ koi=los2 ] Totus Cauus. [...]
CONCAVO, are. [ koilo/w ] Cauare vndique, vt aliquid spatii includatur. Ouid. Met. 2, 195 Est locus in geminos vbi brachia concavat arcus Scorpius.
CONCAVATVS, a, um. Partic. Columel. 8, 5, 11 Ita factis concauatis nidis, ne -- euoluta decidant oua.
CONCEDO, ssi, ssum, ere. [ paraxwre/w, u(fi/emai, prose/rxomai, a)pe/rxomai ] Augere videtur aliquanto vim verbi simplicis Cedere, hoc est dare locum. [...]
page 1096, image: s1096CONCEDENS, ntis. Partic. [ u(fie/menos2 ] Cic. Fam. 10, 3 Nunc me amantissimum tui, nemini concedentem, qui tibi vetustate necessitudinis potior possit esse, si audies, etc. [...]
CONCESSVS, a, um. Partic. [ dedome/nos2 ] Plin. 12, 25 [...]
CONCESSV, Permissu. Cic. de Vniuers. 44 [...]
CONCESSIO, onis. f. [ do/sis2 ] Cic. Att. 3, 24 [...]
CONCESSO, are. Frequent. [ pauomai ] Idem, quod Cessare, et ab opere vacare. [...]
CONCESSATIO, onis. f. [ pau=sis2 ] Columel. 11, 1, 16 Nam vt in itinere conficiendo saepe dimidio maturius peruenit is, qui gnaviter sine vllis concessationibus permeabit, quam is, qui, etc.
CONCESSIVVS, a, um. Adi. Vt, Concessiuus modus: de quo sic Seruius in illud Virg. Aen. 10, 33 [...]
CONCELEBRO, are. [ sunepifhmi/zw, sunepifoita/w ] Vna et sollemniter celebrare, s. frequentare. [...]
page 1097, image: s1097CONCELLITA, ae. Cobabitans in eadem cella. Concellitam alicuius esse Sidon. Ep. 8, 14.
CONCERMINO, are. Concerpere, verbum, quod restitutum it, an affingit Popma Varroni R. R. 3, 16, 32 [...]
CONCELO, are. [ sugkru/ptw ] Idem, quod diligenter Celare. Gell. 15, 2 Quos aliquis pudor reuerens concelaret. Id. 11, 9 Non id postea concelauit, quin gloriae quoque hoc sibi assignauit.
CONCENTVRIO, are. [ sugkatata/ttomai ] Colligere in Centurias militares, quod est etiam Centuriare. [...]
CONCENTVS [1], ûs, vid. CONCINO.
CONCEPTACVLVM, CONCEPTIO, CONCEPTIVAE Feriae, CONCEPTARE, CONCEPTVS, vid. CONCIPIO.
CONCERNO, creui, cretum, ere. [ sunqewrw=, Vet. Gloss.] Idem aiunt, quod Cerno, laudantque Cic. de Petit. Cons. 16 c. 5 [...]
CONCERPO, psi, ptum, ere. [ diaspara/ssw ] Auget vim verbi, et Carpo idem quod Discerpere significat, et dilacerare. [...]
CONCERPTVS, a, um. Partic. [ diesparagme/nos2 ] Vt, Concerpta linteola Plin. 28, 15. Et 21, 3. Add. 29, 4. 31, 9.
CONCERTO, are. [ sunagwni/zomai ] Simul certare et contendere. [...]
CONCERTATVS, a, um. Partic. [ sunhgwnisme/nos2 ] Cic. in Partit. 99 c. 28 [...]
CONCERTATIO, onis. f. [ a)gw/nisis2 ] Plin. 20, 18 [...]
CONCERTATOR, oris. m. Tacit. Ann. 14, 29, 3 Paullinus scientia militiae et rumore populi Corbulonis concertator.
CONCERTATORIVS, a, um. Adi. [ a)gwnistiko\s2 ] Cic. de Clar. Orat. 286 c. 83
CONCERTATIVVS, a, um. Adi. vbi mutuum et velut reciprocum certamen est. [...]
CONCESSIO, CONCESSO, CONCESSO, CONCESSVS, vid. CONCEDO.
CONCHA, ae. f. [ ko/gxh ] Genus piscis testa contectum. [...]
page 1098, image: s1098CONCHVLA, ae. f. Constat vagas litoribus conchulas et vmbilicos lectitasse Valer. Maxim. 8, 8, 1. [...]
CONCHITA, ae. m. Piscator concharum. Plaut. Rud. 2, 2, 5 Saluete fures maritimi, conchitae atque hamiotae. Tales Conchylileguli.
CONCHATVS, a, um. Adi. In morem conchae curuatus. Plin. 10, 20 de pauone, Simul vmbrae quosdam repercussus caeteris, qui in opaco clarius micant, conchata quaerit cauda.
CONCHIS, is. f. [ ko/gxis2 ] Fabae genus, siue cibus ex faba. [...]
CONCHICLA, ae. f. pro Conchicula, i. Conchis certo modo condita et parata, vt Apiciana farsilis Apic. 5, 4, et alia genera.
CONCHICLATVS, a, um. Adi. Pullus vel porcellus Apic. c. l. cum conchicula apparatus.
CONCHYLIVM, i. n. [ kogxu/lion ] Latine Murex dicitur; piscis genus ex concharum genere, vt docet Plin. 9, 35 et 36. [...]
page 1099, image: s1099CONCHYLIATVS, a, um. Adi. [ kogxuliwto\s2 ] Murice tinctus. [...]
CONCHYLIS, is. f. Color purpureus, vt volunt; At quae loca producuntur, sunt Genitiui contracti tou= Conchylium: vt Lucret. 6, 1072.
CONCHYLILEGVLVS, i. m. L. 15 C. t. 7 de Murileg.
CONCHYTA, vid. CONCHITA, sub CONCHA.
CONCIDO [1], idi, isum, ere. [ sugko/ptw ] Ex Caedo, significat Minutatim caedere. [...]
CONCISVS [1], a, um. Partic. [ sugkekomme/nos2 ] Cic. Philipp. 11, 11 [...]
CONCISE, Adu. [ sugkekomme/nws2 ] Quinctil. 12, 2, 11 Quamquam ea non est tam minute ac concise in orationibus vtendum, quam in disputationibus. De arte disserendi loquitur.
CONCISVRA, [ diakoph\ ] Sen. Epist. 101 Desit sane varietas marmorum, et concisura aquarum e cuniculis interfluentium.
CONCISIO, onis. f. Concisio verborum Cic. de Partit. 19 c. 6.
CONCISOR, oris. m. Cresc. Coripp. 4, 22.
CONCISORIVM, ferramentum, ad vngulas equorum Veget. Mulom. 1, 56, 31.
CONCIDO [2], idi, asum, ere. [ katapi/ptw ] Ex Cado, simul vel totum, vehementerque adeo cadere. [...]
page 1100, image: s1100CONCIEO, iui, itum, ere. [ sugkine/w, sugkale/w ] vel CONCIO, iui, itum, ire. Commouere, Conuocare. [...]
CONCIENS, ntis. Part. Vell. 2, 74, 2 [...]
CONCITVS, a, um. Part. [ w(rmhme/nos2 ] Si a Concieo, penultimam corripit; si a Concio, producit. [...]
CONCITOR, oris. m. [ o(rmhth\s2 ] Qui conciet, commouet, vt, Belli concitores Tacit. Ann. 4, 28. [...]
CONCITO [1], Adu. Cito vel Concitate. Laudatur Apul. Flor. p. 363, 37 Tum cum eo equo per viam concito peruolant. Sed potest cum equo iungi voluisse Apuleius.
CONCITV, Mamert. Geneth. Maxim. s. 2, 9, 3 [...]
CONCITO [2], are. Frequent. [ parocu/nw, parormw= ] Valde commouere. [...]
page 1101, image: s1101CONCITATVS [1], a, um. Part. [ parormhqei\s2 ] Vt, Concitatus ardore animus Cic. de Finib. 2,.. Admirabili quodam ad philosophiam studio concitatus Cic. de Clar. Orat. 306 c. 89. [...]
CONCITATE, Adu. Columel. 6, 6, 4 [...]
CONCITATOR, oris. m. [ parormhth\r ] Qui commouet. [...]
CONCITATRIX, icis. f. [ parormh/tria ] Vt, Concitatrix vis Plin. 26, 10. Et 19, 8.
CONCITATIO, onis. f. [ paro/rmhsis2 ] Commotio. Vt, Concitatio multitudinis Cic. pro Cluent.... Animi concitatio Cic. de Diuin. 1, 34. [...]
CONCITATVS [2], ûs. m. Sidon. Carm. 23, 366.
CONCITAMENTVM, i. n. Sen. de Ira 3, 9.
CONCILICIATVS, a, um. Adi. Cilicio indutus. Tertull. de Pudic. c. 13 vbi Conciliciatum et concineratum publice poenitentem et pacem Ecclesiae petentem vocat.
CONCILIVM, i. n. [ sune/drion, su/lloxos2, su/nodos2 ] Conuentus populi, et multitudo populorum diuersorum in vnum locum consulendi gratia congregata. [...]
page 1102, image: s1102CONCILIABVLVM, i. n. Diminut. [ suno/dion ] Liu. 7, 15 [...]
CONCILIO, are. [ suna/ptw, sunalla/ttw, dialla/ttw, procene/w ] Coniungere quouis modo, in primis de rebus animatis, in quantum eae ad vtilitatem, et rationes nostras quocunque modo adiunguntur. [...]
page 1103, image: s1103CONCILIANS, ntis. Part. Praeter allata Ouid. Rem. Am. 524 En etiam partes conciliantis ago.
page 1104, image: s1104CONCILIATVS [1], a, um. Partic. [ sunhllagme/nos2 ] Plin. 17, 23 de ratione arbustorum loquens, Inter se obuii miscentur, alliganturque vna conciliati, virgultorum comitatu obiter rigorati qua deficiant. [...]
CONCILIATVS [2], ûs. m. [ su/mfusis2 ] Commistio. Lucret. 2, 934 [...]
CONCILIATOR, oris. m. [ sunallakth\s2, diallakth\s2 ] Interpres conciliationis. [...]
CONCILIATRIX, icis. f. procenh/tria Vet. Gloss.] Ea dicitur, inquit Festus, quae viris conciliat vxores, et vxoribus viros. [...]
CONCILIATRICVLA, ae. f. Dimin. Cic. pro Sext. 21 c. 9 Erat enim hominum opinioni, nobilitate ipsa blanda conciliatricula commendatus.
CONCILIATIO, onis. f. [ sunallagh\, oi)kei/wsis2 ] Cic. Acad. 4, 141 [...]
CONCILIATVRA, ae. f. Pro Conciliatione. [...]
CONCINERATVS, a, um. Adi. Tertull. de Pudic. c. 13 de habitu poenitentium, i. cum aliis cinere conspersus.
CONCINNIS, e. Adi. Apul. Met. 5 p. 167, 20 Lucernam concinnem.
CONCINNVS, a, um. Adi. [ eu)/qetos2, e)mmelh\s2, eu)sunqeto\s2, eu)/ruqmos2 ] Compositus et ornatus; ex Con, et Cinnus compositum, quod est genus potionis ex multis liquoribus confectum, auctore Nonio 1, 207. [...]
CONCINNE, Adu. [ e)mmelw=s2 ] Composite, eleganter. [...]
CONCINNITAS, atis. f. [ e)mme/leia, eu)ruqmi/a ] Ornatus, elegantia, ea praesertim, quae ex temperatione et permistione. [...]
CONCINNITER, Adu. Gell. 18, 2.
CONCINNITVDO, inis. f. [ e)mme/leia ] Concinnitas. Cic. de Inuent. 1, 25 c. 18 Splendoris et festiuitatis et concinnitudinis minimum in se continere debet.
CONCINNO, are. [ eu)qete/w, sunti/qhmi, suskeua/zw ] Apte componere, inquit Festus. [...]
page 1105, image: s1105CONCINNATOR, oris. m. [ suskeuasth\s2 ] Vt, Vlp. in l. Nec quidquam. [...]
CONCINNATORIVS, a, um. Adi. Vt, Vasa concinnatoria l. 6 Dig. de penu legata. Sed fluctuat lectio inter cocinatoria, coquinaria, cocitatoria.
CONCINNATICIVS, a, um. Adi. [ eu)a/rmostos2 ] Quod breuiter collectum et apte dispositum est. Apuleius Met. 2 p. 119 Nam Milonis boni concinnaticiam mensulam rogatus accubueram.
CONCINNANTIA, ae. f. Idem. Sidon. Epist. 8, 4.
CONCINNATVRA, ae. f. Idem. [ *ko/llhsis2. Vet. Gloss. Cyrill.
CONCINNATIO, onis. f. *sunskeuh\ Vet. Gloss.] Cato 106 Aquae marinae concinnatio. Modo non sit ex lemmate.
CONCINO, cinui, centum, ere. [ suna/|dw, o(mologe/w ] Simul canere, vel certe totis et coniunctis viribus canere. [...]
CONCENTVS [2], ûs. m. [ sunw|dei/a, sumfwni/a ] Virg. Georg. 1, 422 [...]
CONCENTOR, oris. m. In Decretis Canonicis dicitur is, qui consonat et concinit canenti; sicut Succentor, qui voce subsequens canendo respondet: Praecentor, qui vocem praemittit in cantu.
CONCENTIO, onis. f. [ sumfw/nhsis2 ] Cic. pro Sext. 118 c. 55 [...]
CONCINENTIA, ae. f. Idem. Macrob. in Somn. Scip. 1, 5 [...]
CONCIO [1], is. vid. CONCIEO.
CONCIO [2], onis. f. A Conciendo, i. conuocando dicta, [ e)kklhsi/a, a)gora\, dhmhgori/a, r(h/tra ] Populi multitudo congregata vel ex magistratus iussu, vel sponte, ad audiendum oratorem: cuius etiam oratio vt et locus, vnde dicit, vocatur concio. [...]
page 1106, image: s1106CONCIVNCVLA, ae. f. Dimin. [ dhmhgori/dion ] Cic. Att. 2, 16 Quae mihi videtur vna conciuncnla clamore pedisequorum nostrorum esse peritura.
CONCIONOR, ari. [ e)kklhsia/zw, dhmhgore/w, a)gora/omai ] Idem significat quod Concionem habere. [...]
CONCIONANS, ntis. Partic. [ dhmhgorw=n ] Plin. 34, 8 Fecit et concionantem manu elata. Conf. Quinctil. 1, 10. Gell. 1, 11. Tac. H. 1, 31. Val. Max. 1, 6, 2.
CONCIONATOR, oris. m. [ e)kklhsiasth\s2, dhmhgo/ros2 ] Qui concionatur. [...]
CONCIONABVLVM, i. n. Locus conuentuum. Innocentius in Decretis.
CONCIONABVNDVS, a, um. Adi. Qui concionatur. Liu. 3, 47 Haec propalam concionabundus, in dies magis augebat iras hominum. Add. Id. 21, 43. it. 40, 27.
CONCIONALIS, e. Adi. [ dhmhgoriko\s2 ] Vt, Concionalis senex Liu. 3 vlt. sectator concionum, subrostranus, [ a)gorai=os2, habet aliquid contemtus. [...]
CONCIONARIVS, a, um. Adi. [ a)gorastiko\s2 ] Cic. Q. Frat. 3, 3 [...]
CONCIPILO, are. [ sunarpa/zw ] Dictum a Naeuio, pro Corripere, et inuolare: Festus docet. [...]
CONCIPIO, epi, eptum, ere. [ sullamba/nw, kue/w ] Ex Capio; simul capere, totum, vel intra se capere. [...]
page 1108, image: s1108CONCIPIENS, ntis. Partic. [ sullamba/nwn ] Vt, Concipiens et comprehendens natura Cic. de Nat. Deor. 2, 81. Spiritus plura iusto concipiens Quinctil. 2, 4, 4.
CONCEPTVS [1], a, um. Partic. [ suneilhmme/nos2, kuhqei\s2 ] Vt, Concepta aestu pestis Columel. 7, 5. [...]
CONCEPTVS [2], ûs. m. [ ku/hma ] Pro foetu. [...]
CONCEPTIO, onis. f. [ su/llhyis2 ] Idem. Plin. 22, 22 [...]
CONCEPTIONALE, fatum futuri germinis subministrat Iupiter Tiresiae, id est quasi praescientiam Fulg. Mythol. 2, 10. Haec quidem optima videtur lectio. Sed variatur.
CONCEPTOR, oris. m. Vt, Peccati conceptor Arat. in Act. Apost. c. 16.
CONCEPTACVLVM, i. n. [ sullhpth/rion ] Vbi quid concipitur. [...]
CONCEPTELA, ae. f. Idem. Frontinus de Aquaeduct. Conceptelas vocat Aquarum conceptacula, si fides quibusdam editionibus. Sed ex MSS. restituit Polenus Art. 22 pr. Conceptacula, id est piscinas.
CONCEPTIVVS, a, um. Adi. Conceptiuae feriae festa dicebantur, quae incertis diebus seruabantur quotannis, vt Sementinae et Compitalitiae Festus. [...]
CONCEPTO, are. Frequent. Arnobius 4 p. 141 [...]
page 1109, image: s1109CONCISVS [2], CONCISE, vid. CONCIDO.
CONCITO [3], are. vid. CONCIEO, concies.
CONCIVIS, is. Exactum, conciuium locum primum appellatum, deinde dictum fundum Frontin. de Limit. p. 310. Add. Hieron. Epist. 2, 25. Tertull. contra Marc. 5, 17. A. Borrich. Vindic. p. 31.
CONCLAMO, are. [ kataboa/w ] Simul clamare, vel ad plures clamare, vt praecones solent. [...]
CONCLAMATVS, a, um. Part. Herba conclamati frigoris Macrob. 7, 7, 5. i. extremi. [...]
CONCLAMATIO, onis. f. [ katabo/hsis2 ] Multorum clamor. [...]
CONCLAMITO, are. Frequent. [ kataboa/omai ] Plaut. Merc. prol. 51 Conclamitare tota vrbe, et praedicare. Al. Conclamare.
CONCLAVDO, si, sum, ere. [ sunklei/w ] Simul claudere, quod frequentius dicitur Concludo, de quo mox: hic tamen ponendum propter Colum. 3, 12, 2 [...]
CONCLAVE, is, n. vel CONCLAVIS, is. f. [ tamei=on, dwma/tion, oi)ki/skos2 ] est, inquit Donatus ad Ter. Eun. 3, 5, 35. [...]
CONCLAVO, are. sunhlw= Gloss. Gr. Lat.
CONCLAVATVS, a, um. Part. Conclauatae dicebantur, quae sub eadem erant claue. Festus. Sed Scal. coniicit leg. Conclauia.
CONCLAVIVM, i. n. [ muxo\s2 ] Idem quod conclaue Plaut. Aul. 3, 2, 24 Et conclauium mihi peruium facitis? Conf. eiusd. Most. 3, 2, 158. Vitruuius 6, 5 dixit Conclauiorum altitudines.
CONCLVDO, si, sum, ere. [ sunklei/w, sugkataklei/w, kataklei/w, sumfra/ttw, sunei/rgw, sumperai/nw ] Simul claudere, vel vndique. [...]
page 1110, image: s1110CONCLVSVS [1], a, um. Partic. [ sugkekleisme/nos2 ] Vt, Conclusa aqua Cic. de Nat. Deor. 2, 20 c. 7. [...]
CONCLVSE, Adu. [ sugkekleisme/nws2 ] Cic. in Orat. 177 c. 53 Quum, vt fit, fortuito saepe aliquid concluse, apteque dicerent. h. e. rotundam et numerosam periodon funderent.
CONCLVSIO, onis. f. [ sumpe/rasma, e)pi/logos2 ] Eadem varietate, qua verbum concludo adhibetur. [...]
CONCLVSIVNCVLA, ae. f. Dimin. Cic. Acad. 4, 75 c. 24. Contortulae quaedam ac minutae Stoicorum conclusiunculae Cic. Tusc. 2, 42 c. 18.
CONCLVSVS [2], ûs. m. Cael. Aurel. Tard. 1, 4.
CONCLVSVRA, ae. f. Vitruu. 6, 11.
CONCOENA, ae. m. Qui vna cum alio coenat. Hoc nomen reddi vult Voss. Etymol. voce Coena Lucilio apud Fest. in Tapulla. Vet. Gloss. su/ndeipnos2 Conuiua, Concena.
CONCOENATIO, onis. f. Sic su/ndeipnon interpretatur Cic. Fam. 9, 24. it. de Senect. c. 13 extr.
CONCOEPTO, are. Macrobio assignatur.
CONCOCTIO [1], vid. CONCOQVO.
CONCOLOR, oris. Adi. [ o(mo/xroos2 ] Eiusdem coloris: vt, Concolor cicatrix Plin. 28, 9. [...]
CONCOLORVS, a, um. Adi. Mart. Capell. l. 6.
CONCOLORO, are. Tertull. de Pudic. c. 8.
CONCOMITOR, ari. Quinctiliani esse dicitur.
CONCOMITATVS, Partic. Plaut. Milit. 4, 3, 10 Quibus concomitata recte deueniat domum.
CONCOPVLO, are. Idem, quod simplex Copulare. Lucret. 6, 1075 Denique res auro argentum concopulat vna, etc. Chrysocollam intelligit.
CONCOQVO, coxi, coctum, ere. [ sumpe/ptw, pe/ptw ] Varro de R. R. 2, 10, 7 [...]
page 1111, image: s1111CONCOCTVS, a, um. Partic. [ pepemme/nos2 ] Lucret. 2, 852 [...]
CONCOCTIO [2], onis. f. [ pe/yis2, pe/pansis2 ] Actus ventriculi. [...]
CONCORS, ordis. Adi. [ o(mognw/mwn, o(mo/frwn, o(mo/nous2, o(monohtiko\s2 ] Qui cordis vnius, i, mentis, siue animi est. [...]
CONCORDIA, ae. f. [ o(mo/noia, o(mofrosu/nh, a(rmoni/a ] Sensus et vox communis, a cordibus congruentibus dicitur: contrarium discordia Sallust. Iug. 10 [...]
CONCORDIALIS, e. Adi. Firmic. 6, 32 Concordialibus vinculis copulentur.
CONCORDITAS, atis. f. [ a(rqmo\s2 ] pro Concordia, Pacuuius. Concorditatem, hospitio adiunctam, perpetem Comitatem conseruetis Non. 2, 151.
CONCORDITER, Adu. [ o(monoi+kw=s2 ] Dulces concorditer exigit annos Ouid. Met. 7, 752. [...]
page 1112, image: s1112CONCORDIS, e. Adi. pro Concors, Caecil. ap. Priscian. 6 p. 726 extr.
CONCORDIVM, i. n. pro Concordia. Vt, Venale concordium Papinian. l. 27 ff. de Pact. Dot.
CONCORDO, are. [ sumfrone/w, o(mognwmone/w, a(rqme/w ] Conuenire. [...]
CONCORDATIO, onis. f. Vulg. Sirac. 22, 22 et 27, 21.
CONCORDABILIS, e. Adi. Non voces omnes cum aliis iunctae concordabiles in cantu reddunt effectus Censorin. c. 10.
CONCORPORO, are. [ susswmato/w ] Simul corporare, et ex pluribus mistis vnum facere. [...]
CONCORPORATVS, a, um. Part. Concorporatus rursus ecclesiae Tertull. de Pudic. c. 15. Hi scopuli stetere concorporati Amm. 22, 8.
CONCORPORATIO, onis. f. Tertull. de Bapt. c. 8. it. adu. Marc. 4, 4.
CONCORPORALIS, e. Adi. Vulgat. Ephes. 5, 6. It. substontiu. Ne vno quidem caedibus concorporalium superesse permisso Ammian. 28, 28. Conf. Id. 21, 22.
CONCORPORIFICATVS, a, um. Part. Tertull. adu. Valent. c. 23.
CONCRASSO, are. Concrassare liquida C. Aurelian. Tard. 4, 3.
CONCRATICIVS, vid. CRATICIVS.
CONCREBRESCO, ere. Cum leuis alterno Zephyrus concrebuit Euro Virg. in Ciri v. 25.
CONCREDO, credidi, creditum, ere. [ parakatati/qemai ] Totum Credere, i. seruandum dare, et fidei alicuius tradere. [...]
CONCREDITVS, a, um. Part. Fortunae cui commendatur et concreditae Cic. pro S. Ros. c. 39. Add. Plaut. Poen. 4, 2, 104 Hoc nocte consulendum, quod modo concreditum est.
CONCREMO, are. [ sugkai/w ] Cremare totum Plin. 12, 18 [...]
CONCREMATVS, a, um. Part. Vrbes Sen. Ep. 9.
CONCREMATIO, onis. f. Fulgent. Myth. 1.
CONCREO, are. Quod ex niue crystallus concreatur Gell. 19, 5 in lemmate, si sit modo Gellii.
CONCREPO, crepui, crepitum, are. [ e)piktupe/w ] Con auget, teste Donato, etiam hic verbi Crepo significationem.
CONCREPATIO, onis. f. Arnob. adu. gent. 2 p. 73.
CONCREPARIVS, a, um. Adi. Plaut. Bacch. suppos. prol. v. 3 Ore concrepario frequenter fremunt.
CONCREPITO, are. Prudent. Porift. 11, 56.
CONCRESCO, creui, cretum, ere. [ e)pisundi/dwmi, ph/gnumai, sumph/gnumai ] Simul crescere, it. crescendo coniungi et conglutinari, ita tamen, vt crescendi notione omissa solius saepe coniunctionis ratio habeatur. [...]
page 1113, image: s1113CONCRETVS [1], a, um. Partic. [ sumpephgw\s2, sumpephgme/nos2 ] Cic. Tusc. 1, 42 [...]
CONCRETVS [2], ûs. m. [ su/mphcis2 ] Idem quod Concretio. Plin. 12, 16 In plenum autem probatio est minutis glebis, nec rotundis, in concretu albicantis succi.
CONCRETIO, onis. f. [ su/mphcis2 ] Coniunctio, coalitus. [...]
CONCREMENTVM, i. n. Apul. Apol. p. 306, 6 [...]
CONCRESCENTIA, ae. f. Vitruu. 8, 3 Dissipant, quae ex aquarum subsidentia in corporibus et concrescentia offenderunt.
CONCRETIVVS, a, um. Adi. Firmic.
CONCRIMINOR, ari. [ diaba/llw ] Criminari valde, conquisitis velut criminibus. Plaut. Mil. 2, 2, 87 Vt si illic concriminatus siet aduersus militem meus conseruus.
CONCRIMINATIO, onis. f. Vox ICt. in Dig. esse dicitur.
CONCRISPO, are. Vitruu. 8, 1 [...]
CONCRVCIOR, ari. [ timwre/omai ] Vndique, vehementer, Cruciari Lucret. 3, 149 [...]
CONCRVCIABILIS, e. Hygini esse dicitur.
CONCRVCIARIVS, a, um. Firmico tribuitur.
CONCRVCIFIGO, ere. Sidon. Epist. 6, 1.
CONCRVSTO, are. Ammian. 17, 7 Soliditates concrustatae. Et Meatus gelidis frigoribus concrustati Idem 30, 6.
CONCVBO, are. et CONCVMBO, cubui, cubitum, cumbere. [...]
CONCVBITIO, onis. f. Hygin. Astron. 2, 12. i. concubitus.
CONCVBITOR, oris. m. sunkoimhth\s2 Vet. Gloss.] Tertull. de Pudic. Saluian. l. 7 p. 251. Vulg. 1 Corinth. 6, 10.
CONCVBITVS, ûs. m. [ sunousi/a, mi/cis2 ] Coitus. [...]
page 1114, image: s1114CONCVBINVS, i. m. [ paidika\ ] Puer ad libidinem vsurpart solitus. [...]
CONCVBINA, ae. f. [ o(meune/tis2 ] Dicebatur ea, quam quis non mariti animo, sed concubitus tantum causa, sine stupri tamen crimine, flagitioue domi habebat, arg. l. 4 [...]
CONCVBINVLA, ae. f. Cathol.
CONCVBINATVS, ûs. m. [ sunousiasmo\s2 ] Plaut. Poen. prol. 102 [...]
CONCVBATVS, ûs. m. Concubinatus. L. 3 ff. de Concubin. Sed Haloander Concubinatum et hic reposuit.
CONCVBINALIS, e. Adi. Sidon. Epist. 9, 6 extr.
CONCVBIVM, i. n. [ mesonu/ktion ] Sic tempus dixerunt veteres, quo omnes fere cubarent. [...]
CONCVBIVS, a, um. Adi. Tacit. Ann. 1, 39. [...]
CONCVBITALIS, e. Adi. Ad concubitum pertinens. Tertull. ad Nation. 2, 11. Conseuius Deus, qui consationibus concubitalibus praesit.
CONCVDO, ere. Firmic.
CONCVLCO, are. [ sumpate/w ] Idem quod Calcare, nisi quod CON auget. [...]
CONCVLCATVS [1], a, um. Part. Vulgata Esai. 18, 2. et Luc. 8, 5.
CONCVLCATIO, onis. f. [ pa/thsis2 ] Plin. 8, 18 Obturbata conculcatione prius aqua, aliter potu non gaudent.
CONCVLCATVS [2], ûs. m. Idem. Tertull. de Resurr. c. 22.
CONCVLPO, are. ICt. in Dig.
CONCVMVLO, are. a Cumulus. Vnde
CONCVMVLATVS, Partic. Tertull. de Vel. Virg. c. 7.
CONCVMVLATIO, onis. f. Firmicus.
CONCVMBO, vid. CONCVBO.
CONCVPIO, fuisse verbum veteribus non incognitum, docet non modo verbum simplex, et Praeteritum Concupiui etc. sed etiam
CONCVPIENS, ntis. Partic. Ennius ap. Cic. de Diuin. 1, 107 c. 48 [...]
CONCVPISCO, cupiui, cupitum, cupiscere. [...]
CONCVPISCENDVS, a, um. Partic. Cels. 1, 1. Cic. Fam. 15, 6 Honos non nimis concupiscendus.
CONCVPITVS, Partic. Vt, Pecunia concupita Cic. Tusc. 4, 24 c. 11. Idem Tusc. 4, 13 c. 6 Laetitia, vt adepta iam aliquid Concupitum, efferatur, et gestiat.
CONCVPITOR, oris. m. Firmic. 8, 22 in fine, Vicesima nona pars Cancri, si in horoscopo fuerit inuenta, homines faciet illiberales, et fures, et rerum alienarum concupitores.
CONCVPISCENTIA, ae. f. [ e)piqumi/a ] Est bonarum aeque ac malarum rerum appetitio. [...]
CONCVPISCENTIVVS, Adi. Tertul. de anima c. 16.
CONCVPISCIBILIS, e. Adi. Hieron. Quaest. Ebr. in Paralip. 1, 1. et Ambros. Epist. 11 ad Iren.
page 1115, image: s1115CONCVRO, are. [ e)pime/lomai ] Simul curare. Plaut. Bacchid. 1, 2, 23 Pro dignitate opsonii haec concuret coquus.
CONCVRATOR, oris. m. [ sunepemelhth\s2 ] Qui simul cum alio curam administrat. l. 19 [...]
CONCVRRO, concurri, concursum, ere. [ suntre/xw ] Simul currere, confluere. [...]
page 1116, image: s1116CONCVRRENS, entis. Partic. [ suntre/xwn ] Vt, Concurrentes cautes Ouid. Amor. 2, 11, 3. Symplegades illae s. Cyaneae. Concurrens quantitas In l. Cum alter. D. De compensat.
CONCVRSVS, ûs. m. [ sundromh\ ] Verbi significationem sequitur. [...]
CONCVRSIO, onis. f. [ sundromh\ ] Idem. Cic. de Fin. 1, 17 c. 6 [...]
CONCVRSO, are. Frequent. Vt, Concursare villas, prouinciam Cic. Verr. 7, 79. [...]
CONCVRSANS, ntis. Partic. Sen. de Benef. 7, 14 [...]
CONCVRSATOR, oris. m. Veles, leuis miles, lacessere praelium quam sustinere aptior. [...]
CONCVRSATIO, onis. f. Cic. de Lege Agr. 2, 94 c. 34 [...]
CONCVRSATORIVS, Adi. Ammian. 16, 14 Pugna concursatoria, qualis est concursatorum.
CONCVRVO, are. Curuum facere. Macrob. Saturn. 2, 7 ex Laberio, Cur cum vigebam membris praeuiridantibus -- Non flexibilem me concuruasti (o fortuna) vt carperes.
CONCVSSVS [1], vid. CONCVTIO.
page 1117, image: s1117CONCVTIO, ssi, ssum, ere. [ sussei/w, diasei/w, a)nasei/w, katasei/w, sugklone/w ] Ex Con et Quatio; Commouere, agitare. [...]
CONCVTIENS, ntis. Partic. [ diasei/wn ] Vt, Concutientes se corui Plin. 18, 35. [...]
CONCVSSVS [2], a, um. Partic. [ dia/seistos2 ] Vt, Furit mugitibus aether Concussus Virg. Georg. 3, 151. [...]
CONCVSSIO, onis. f. Est crimen, quum quis ab eo, quem iudicii magistratusue terrore affecit, eius periculi deuitandi causa pecuniam extorquet. [...]
CONCVSSVRA, ae. f. pro Concussione vtitur Tertull. de Fuga in persequutione c. 13 pr.
CONCVSSOR, oris. m. Tertull. de Fuga in persequutione c. 12 [...]
CONCVSSVS [3], ûs. m. [ seismo\s2 ] Commotio. Plin. 35, 16 Coquitur in calicibus crebro concussu. Magno concussu Lucret. 6, 546.
CONCVSSIBILIS, e. Adi. Tertull. adu. Marc. 1, 25.
CONCVSSO, are. Lucret. 3, 396 laudatur. Sed recte hodie Concursare legunt. Vid. suo loco. Sic et 2, 215.
CONDALIVM, Annuli genus, teste Festo in Condulus. Est nempe a [ ko/ndulos2, vt Calix a [ ku/lic. Plaut. Trinum. 4, 3, 7 Sat in thermopolio condalium es oblitus. Add. ib. v. 15.
CONDECET, condecebat, condecuit, condecere. [ pre/pei ] Decet vehementer. Plaut. Pseud. 4, 1, 24 Sed vide an ornatus hic me satis condecet? Add. Id. Amph. 2, 2, 90.
CONDECENS, entis. In loco condecenti Ammian. 16 p. 131. Familiaris habitus condecentior Auson. Grat. Act. 64.
CONDECENTIA, ae. f. [ to\ pre/pon, eu)pre/peia ] Cic. de Orat. 3, 198 c. 52 [...]
CONDECENTER, Adu. [ prepo/ntws2 ] Gell. 16, 12 Commode haec quidem omnia, et condecenter. al. conducenter.
CONDECORO, are, [ e)pikosme/w ] Idem quod Exornare, et expolire. Plin. 35, 10 Dignis digna loca picturis condecorauit. Ter. in prol. Hec. 37 Vobis datur potestas condecorandi ludos scenicos.
CONDECORVS, vnde
CONDECORE, Adu. [ eu)prepw=s2 ] Gell. 14, 4 Condigne mehercule, et condecore Chrysippus, etc. depinxit.
page 1118, image: s1118CONDEFLETVS, a, um. Condefleta iacebit materies Prudent. Hamart. v. 944 al. Conclamata.
CONDELECTOR, ari. Condelector lege dei, sunh/domai Vulg. Rom. 7, 22. Add. Fulgent. Epist. 4 ad Prob. de Orat.
CONDELIQVESCO, ere. Vna liquescere. Vti resina condeliquescat Cato R. R. 2, 3. Al. Deliquescat.
CONDEMNO, are. [ kataginw/skw, katakri/nw, katadika/zw, katadiaite/w ] Proprie locum habet cum plures Damnant aliquem. [...]
CONDEMNATVS, a, um. Partic. [ kata/kritos2 ] Vt, Furti condemnatus Vlpian. in l. furti D. de his, qui notant. infam. [...]
CONDEMNATOR, oris. m. [ katakrith\s2 ] Pro Accusatore, qut reum peregit, apud Tacit. Ann. 4, 66 [...]
CONDEMNATRIX, icis. Sarisber. Ep. 188.
CONDEMNATIO, onis. f. Vlpian. in l. penult. D. si ex noxali causa agatur. [...]
CONDEMNABILIS, e. Adi. Et nostrae studium non condemnabile Musae Pallad. de Insit. v. 11.
CONDENSO, are. [ pukno/w ] Densum facere, cogere, spissare. Columel. 7, 8, 4 [...]
CONDENSATIO, onis. f. suna/feia Vet. Gloss.] Cael. Aurel. Acut. 3, 18, 187.
CONDENSEO, ere. [ puknou=mai ] Etiam significat Densum facere. Lucret. 1, 392 [...]
CONDENSVS, a, um. Adi. [ pukno\s2 ] Valde densus. Vt, Acies condensa Liu. 26, 5. [...]
CONDENSITAS, atis. f. Apul. de Mundo esse dicitur. Negat Index Floridi.
CONDEPSO, ere. Commiscere, a Graeco tractum. [...]
CONDESCENDO, vnde
CONDESCENSIO, onis. f. Debemus imitari Iesu Christi condescensionem seu demissionem Iustinian. l. 6 C. de S. Trinit. [ sugkata/basin.
CONDESERTOR, oris. m. Tertull. de Carne Christi c. 1 Condiscipulus et condesertor eius.
CONDICO, xi, ctum, ere. [ ta/ttw, sunta/ttw, e)pagge/llomai ] Proprie est duorum aut plurium inuicem denuntiantium aliquid, et sic constituentium. [...]
page 1119, image: s1119CONDICTVS, a, um. Partic. [ e)phggelme/nos2 ] Suet. Claud. c. 21 [...]
CONDICTIO, onis. f. [ e)paggeli/a ] est Eius rei, qua de agitur, in diem certum denuntiatio, auctore Festo. [...]
CONDICTICIVS, a, um. Adi. [ e)paggeltiko\s2 ] Vt, Actio condicticia, [...]
page 1120, image: s1120qua aliquid condicimus et repetimus: quae alias Condictio vocatur.
CONDICTO, are. Firmici esse dicitur.
CONDIGNVS, a, um. Adi. [ a)/cios2 ] Valde dignus. [...]
CONDIGNE, Adu. [ a)ci/ws2 ] Plaut. Casin. 4, 1, 14 [...]
CONDIO, iui vel ii, itum, ire. [ a)rtu/w, h(du/nw, tarixeu/w ] Sapidum facere, saporem addere cibis. [...]
CONDITVS [1], a, um. Partic. [ h(/duntos2 ] Vt, Plaut. Pseud. 3, 2, 22 [...]
CONDITIO [1], onis. f. [ a)/rtusis2 ] Vt, Cic. de Nat. Deor. 2, 146 c. 58 [...]
CONDITVS [2], ûs. m. [ a)/rtusis2 ] Columel. 2, 22, 4 Vuas itemque oliuas conditui legere licet.
CONDITOR [1], oris. m. [ u(dunth\r, o)yartuth\s2 ] Cic. Post redit. in Sen. 14 c. 6 [...]
CONDIMENTVM, i. n. [ a)/rtuma, paro/yhma ] Quod ad condiendos cibos adhibetur. [...]
CONDIMENTARIVS, a, um. Adi. [ a)rtumatiko\s2 ] Vt, Plin. 19, 8 [...]
CONDITANEVS, a, um. Aliud Adi. [ a)rtusimo\s2 ] Auctore Nonio 2, 194 [...]
CONDITARIVS, a, um. Adi. Vt, Coquina conditaria August. Ciu. Dei 22, 8.
CONDITICIVS [1], a, um. Adi. Cibaria conditicia Columel. 8, 8, 2. Melius ad Condo refertur.
CONDITIVVS [1], a, um. Adi. Quod condiri potest, vel conditum est. Conditiua mala Cato R. R. 7, 3. [...]
CONDITVRA [1], ae. f. [ skeuasi/a ] Idem quod Conditio, siue ratio condiendi. [...]
page 1121, image: s1121CONDISCO, didici, ere. [ summanqa/nw ] Totum discere. [...]
CONDISCENS, ntis. Part. [ summanqa/nwn ] Plin. 21, 5 Ac veluti rudimentum naturae lilia facere condiscentis.
CONDISCIPVLVS, i. m. [ summaqhth\s2 ] Qui cum alio discit. [...]
CONDISCIPVLA, ae. f. [ summaqh/tria ] Martial. 10, 35 Hac condiscipula vel hac magistra Esses doctior, et pudica Sappho.
CONDISCIPVLATVS, ûs. m. [ summaqhtei/a ] Iustinus 12, 6, 17
CONDISCIPLINATVS, ûs. m. Augustin. Ep. 34 ad Paullin.
CONDITIO [2], CONDITIVVS, CONDITOR, CONDITVRA, vid. CONDIO.
CONDO, condidi, conditum, ere. [ a)pokru/ptw, tamieu/w, a)poti/qhmi ] Componere, aliis rebus circumdare, quibus velut claudatur. [...]
page 1122, image: s1122CONDENS, entis. Partic. [ a)pokru/ptwn ] Vt, Nubila condentia caelum tenebris Claud. in Nilo 2.
CONDITVS [3], a, um. Partic. [ a)pokei/menos2, a)po/qetos2 ] Verbi sui significatione. [...]
CONDITVS [4], ûs. m. Apul. p. 289. Censorin. c. 4.
CONDITVRA [2], ae. f. Structura, ratio conficiendi. Petron. 51 Conditura vitrorum.
CONDITOR [2], oris. m. [ kti/sths2, dhmiourgo\s2 a)rxhgo\s2 ] Qui aliquid componit, rei alicuius auctor. [...]
CONDITRIX, icis. f. Macrob. Somn. Scip. 1, 11 [...]
CONDITORIVS, a, um. Adi. [ a)po/krufos2 ] Quinctil. Decl. 8 [...]
CONDITORIVM, i. n. [ qh/kh ] i. e. Sepulcrum. [...]
page 1123, image: s1123CONDITICIVS [2], a, um. Adi. [ a)poqetiko\s2 ] Quod conditur et seruatur. Colum. 8, 8, 2 Duobus tamen aut tribus mensibus acceptant conditicia cibaria, caeteris seipsas pascunt seminibus agrestibus.
CONDITIVVS [2], a, um. Adi. [ a)poqeto\s2 ] Fructuum appellatio, qui condi possunt, i. seruari vltra maturitatem. Vid. sub CONDIO.
CONDITIVVM, i. n. pro Sepulcro, s. Conditorio. Sen. Epist. 82 Multum interest inter otium et conditiuum. Add Id. Ep. 60.
CONDVS [1], i. m. Qui condit; vt, Promus, qui promit conditicia. Plaut. Pseud. 2, 2, 14 Condus promus, procurator peni.
CONDITIO [3], onis. f. [ kata/stasis2, tu/xh ] Est Dispositio quaedam ac ratio fortunarum, temporum, rerum, tota circumstantia, et quidquid rem vel personam, meliorem deteriorem, feliciorem infeliciorem facit, quae cum re vel persona dantur, ponuntur, sunt, sine quibus res aut non est, aut non potest obtineri. [...]
page 1124, image: s1124CONDITIONALIS, e. Adi. Quod ex conditione pendet. [...]
CONDITIONALITER, Adu. In Institutionibus, titulo de legatis §. longe magis, Sed si conditionaliter enuntiata fuerit causa, aliud iuris est, etc. Paullus in l. qui stipulator. [...]
CONDITIONABILIS, e. Adi. Tertull. adu. Gnost. c. 11.
CONDIVIDO, ere. C. Aurel. Tard. 1, 4. A CONDO, are, formatum videtur
CONDATOR, oris. m. Condatoribus, suntelestai=s2, Gloss. Lat. Gr. Sed Gl. Gr. Lat. [ suntelesth\s2 Tributarius. Videtur itaque Condator etiam ille esse, qui cum aliis dat et confert tributum.
CONDOCEO, ui, ctum, ere. [ sumpaideu/w ] Plane et accurate docere. Hirt. Bell. Afr. 19 Equo frenato vti condocuerat.
CONDOCTVS, a, um. Partic. Plaut. Poen. 3, 2, 3 [...]
CONDOCEFACIO, eci, actum, ere. [ dida/skw ] Instruere, [...]
page 1125, image: s1125docere.
CONDOLEO, ui, ere. [ suna/xqomai, lupe/omai ] Idem, quod vndique, vel vehementer dolere: nam Condolere, pro eo, quod Graecis est [ sunalgei=n, aut [ sumpa/sxein, non est Latinum. [...]
CONDOLESCO, ere. [ katalgu/nomai ] Condolere incipere. [...]
CONDOMINOR, ari. Liuio adscribitur.
CONDOMO, are. Totum et plane domare. Veteresque nugas condomare ac frangere Prudent. Hymn. Ieiun. v. 98.
CONDONO, are. [ dwre/omai, xari/zomai ] Idem, quod donare significat, cum quodam incremento significationis: interdum et remittere, non exigere, quod debetur. [...]
CONDONATVS, a, um. Partic. [ sunegnwsme/nos2 ] Cic. Fam. 5, 18 [...]
CONDONATIO, onis. f. [ suggnw/mh ] Cic. Act. 1 in Verr. 12 c. 4 [...]
CONDORMIO, iui, itum, ire. [ sugkaqeu/dw ] Simul domire. [...]
CONDORMISCO, ere. Idem. Plaut. Rud. 2, 7, 13 Obsecro hospes, da mihi aliquid loci, vbi condormiscam parum. s. istuc vbi vbi vis, condormisce: nemo prohibet, publicum est.
CONDORMITIO, onis. f. Firmic.
CONDOTALIS, e. In Cod.
CONDOTO, are. Ibid.
CONDOTATVS, a, um. In Digest.
CONDRILLE, es. f. siue CONDRILLON, i. n. Herba, de qua Plin. 22, 22 s. 45 [...]
CONDRIS, vid. CHONDRIS.
CONDVCO, xi, ctum, ere. [ e)pa/gw, suna/gw ] Simul docere, cogere, congregare. [...]
page 1126, image: s1126CONDVCTVS [1], a, um. Partic. pro diuersitate verbi significat. [...]
CONDVCTILIS, e. Adi. Firmici esse dicitur.
CONDVCTIM, Adu. Apud Capitolinum.
CONDVCTOR, oris. m. Qui aliquid faciendum, vtendum, fruendum, accipit, etsi idem pecuniam accipiat. [...]
CONDVCTRIX, icis. f. Vid. Cod. 5, 12 l. 18. et 4, 65 l. 24.
CONDVCTIO, onis. f. [ mi/sqwsis2 ] Conducendi actus. Cic. pro Caecin. 94 c. 32 [...]
CONDVCTVS [2], ûs. m. Contractio. Cael. Aur. Acut. 2, 15 Conductu superciliorum.
CONDVCENTER, Adu. Gell. 16, 12 Commode haec sane omnia et conducenter. Al. condecenter.
CONDVCIBILIS, e. Adi. [ sumfe/rwn ] i. Vtile. Sententia Apul. Met. p. 7 [...]
page 1127, image: s1127CONDVCTICIVS, a, um. Adi. [ misqwto\s2 ] Quod conductum est. Vt, Fidicina conducticia Plaut. Epid. 2, 3, 8. [...]
CONDVLCO, are. Idem ac Dulcare. Vulg. Interpr. Sirac. 27, 26.
CONDVLVS, i. m. Annulus, teste Festo. [...]
CONDVPLICO, are. [ e)pidiplasia/zw ] Quasi simul duplicare, et duplicem facere. [...]
CONDVPLICATIO, onis. f. [ e)pidiplasiasmo\s2 ] Plaut. Poen. 5, 5, 18 [...]
CONDVRO, are. Durum reddere. Lucret. 6, 968 Humor aquae porro ferrum condurat ab igni, i. post ignem, si ignitum ferrum in aqua immittatur; At coria, et carnem mollit durata calore.
CONDVRDVM, i. n. Herba est solstitialis, flore rubro, quae e collo suspensa comprimere dicitur strumas. Vid. Plin. 26, 5 s. 14.
CONDVS [2], vid. CONDO.
CONDYLOMA, atis. n. [ kondu/lwma ] Tuberculum, quod ex inflammatione praesertim circum sedem, anumque consistit. [...]
CONDYLOMATICVS, a, um. Nodosus, pustulosus. Vt, Passio condylomatica. Cathol.
CONDYLVS, i. m. [ ko/ndulos2 ] Iunctura et nodus articulorum in digitis, eminens, stricta in pugnum palma. [...]
CONDYLIATVS, a, um. Adi. Nodo constrictus; vt, Lana condyliata Plin. Valer. ap. Barth. Adu. 36, 3.
CONE, Insula ad ostium Istri. Lucan. 3, 200 Et barbara Cone Sarmaticas vbi perdit aquas, etc.
CONFABRICOR, ari. Dep. Gell. 3, 19 Superstitiose, et moleste atque odiose confabricatus commolitusque est originem vocabuli.
CONFABREFACIO, ere. Idem, apud ICtos in Digest.
CONFABRILIS, e. Adi. Apud Firmicum.
CONFABVLO, are, [ summuqologe/w ] et CONFABVLOR, ari. [...]
CONTABVLATIO [1], onis. f. Colloquium. [...]
CONFABVLATVS, ûs. m. Idem. Sidon. Epist. 9, 11 extr. Hos eloquii tui claritas, artifice confabulatu, dum compellat.
CONFACIO, ere. Festus: Confecerunt, Vna fecerunt. Obsoletum. Etiam Lucr. 2, 903 Confaciunt legi vult Vossius, pro conficiunt, i. concludunt.
CONFAMVLOR, ari. Macrob. Sat. 1, 17 Hylen naturamque significant confamulantes.
CONFARCIO, vid. CONFERCIO.
CONFARREO, are. [ sunelqei=n kata\ no/mous2 i(erou\s2 ] Verbum, quo sacra et ritus nuptiarum indicantur, quos describimus statim in CONFARRFATIO. [...]
CONFARREATVS, a, um. Part. Confarreatis parentibus genitos modo vidimus ex Tacit. Ann. 4, 16 [...]
CONFARREATIO, onis. Ritus a Romulo institutus, quo tanquam sacro et religioso vinculo ad perpetuam vitae societatem iungebantur coniuges, vt vxor filiae loco esset marito, in eiusque adeo potestate, et beres bonorum vel sola, si improlis decessisset, vel cum liberis. [...]
page 1128, image: s1128CONFATALIS, e. Adi. [ suneimarme/nos2 ] Quod eadem fati necessitate tenetur. [...]
CONFECTVS [1], vid. CONFICIO.
CONFERCIO, si, tum, ire. [ sunaqroi/zw, sustre/fw ] Ex Con et Farcio compositum, significat densare. [...]
CONFERTVS [1], a, um. Partic. [ a)qro/os2 ] Caes. Bell. Gall. 5, 16 [...]
CONFERTE, Ammian. 31, 15.
CONFERTIM, Adu. [ a)qro/ws2 ] Liu. 28, 2 [...]
CONFERMENTO, are. Donec totum confermentetur Tertull. adu. Valent. c. 31.
CONFERO, fers, tuli, latum, ferre. [...]
page 1131, image: s1131COLLATVS [1], et CONLATVS, a, um. Partic. [ methgme/nos2 ] Vt, Collata omnium vota in vnius salutem Plin. in Paneg. 23. [...]
COLLATVS [2], ûs. m. [ sumbolh\ ] Hirt. de Bell. Hispan. c. 31 In collatu pari erant conditione. Alicuius collatu plura didicisse Censorin.
COLLATIO [2], et CONLATIO, onis. f. [ ei)sfora\ ] Ex vi verbi primo ad tributa pertinet. [...]
COLLATOR, oris. m. qui confert. Plautus Curc. 4, 1, 13 Symbolorum collatores apud forum piscarium. Collator et disputator Augustin. Ep. 147.
COLLATICIVS, a, um. Adi. [ ei)sforiko\s2 ] Quod collatione colligitur. [...]
COLLATIVVS, a, um. Adi. Idem quod Collaticius; quod a pluribus collatum est: vt, Collatiuum sacrificium quod ex collatione offertur, Festus. [...]
COLLATORIVS, a, um. Adi. Vt, Funes collatorii Veget. dere Milit. 4, 46. Sed melius Chalatorii, v. v.
CONFERRVMINO, are. [ suna/ptw ] Ferrumine coniungere Plin. 27, 8, 45.
CONFERTVS [2], vid. CONFERCIO.
CONFERVA, ae. f. Quid sit declarat Plin. 27, 8 [...]
CONFERVEO, ere, vel quod vsitatius, CONFERVESCO, ere. commune praeteritum habent conferbui, significantque primo quidem vehementer incalescere, vt Pallad. 1, 35, 13 [...]
page 1132, image: s1132CONFRVTVS, ûs. legit apud eundem Celsum. [...]
CONFERVEFACIO, ere. Lucret. 6, 352 [...]
CONFESSIO, CONFESSOR, CONFESSVS, vid. CONFITEOR.
CONFESTIM, Adu. paraxrh=ma, au)ti/ka, eu)qe/ws2 Vet. Gloss.] i. e vestigio, mox, continuo. [...]
CONFIBVLA, ae. f. [ pero/nh ] Cato R. R. 12 [...]
CONFIBVLO, are. Nouatian. de Trinit. 18 In semetipso concordiam confibulare.
CONFIBVLATIO, onis. f. Nouatian. de Trinit. 19 Mutui foederis confibulatione sociatum.
CONFICIO, eci, ectum, ere. [ sumpra/ttw, diapra/ttomai, perai/nw ] Totum facere, vt nihil faciendum supersit, quod vel in perfectione atque effectione negotii intelligitur, atque adeo in bonam partem: vel in destructione et interfectione veluti, et partem proinde diuersam. [...]
page 1134, image: s1134CONFICIENS, entis. Partic. [ diergazo/menos2, diaponou/menos2 ] cuius Superlatiuo gradu lepide vtitur Cic. pro Flacc. 44 c. 19 [...]
CONFECTVS [2], a, um. Partic. [ kateirgasme/nos2, katapeponhme/nos2 ] Cic. Off. 2, 2 [...]
CONFECTIO, onis. f. [ ei)/spracis2, dia/pracis2 ] Conficiendi actus. Cic. pro Flacc. 10 [...]
CONFECTOR, oris. m. [ lumanth\r, diapra/ktwr ] Qui conficit, valetue ad conficiendum. [...]
CONFECTVARIVS, i. m. Idem ac Confector ferae. Ita vocari confectuarios in veteri Inscriptione obseruat Scalig. ad Manil. 4 p. 286.
CONFECTRIX, icis. f. Lactant. 7, 11, 5 [...]
page 1135, image: s1135CONFECTORIVM, i. n. Gloss. Gr. Lat. [ xoirosfagei=on, Confectorium. Vid. Voss. Rhet. 2 p. 237.
CONFECTVRA, ae. f. [ skeuasi/a ] Confectio. Plin. 13, 12 de Chartarum generibus, Proximum amphitheatricae datum fuerat a confecturae loco. i. vbi conficitur. Mellis confectura Columel. 9, 14.
CONFICTIO [1], CONFICTVS, vid. CONFINGO.
CONFIDEIVSSOR, oris. m. Qui cum alio fideiubet. [...]
CONFIDO, isus sum, ere. [ pei/qomai, qar)r(e/w ] Significat existimare, et firmiter credere, tum de Praeterito, tum de Praesenti, tum de Futuro. [...]
CONFIDENS, entis. Partic. et Nomen. [...]
CONFIDENTER, Aduerb. [ qar)r(ale/ws2 ] Mediae et ipsum significationis. [...]
page 1136, image: s1136CONFIDENTIA, ae. f. [ qa/r)r(os2, qa/rsos2 ] Fiducia, audacia. [...]
CONFIDENTILOQVIVS, a, um. Adi. [ qarsunolo/gos2 ] Dictio a Plauto forte conficta Trin. 1, 2, 164 [...]
CONFISVS, a, um. Partic. [ teqar)r(hkw\s2 ] Vt, Rusticus confisus plenis agris Tibull. 2, 1, 21. [...]
CONFISIO [1], onis. f. [ qa/r)r(h ] Cic. Tusc. 4, 80 c. 37 Et si sidentia, id est firma animi confisio, scientia quaedam est, et opinio grauis, non temere assentiens.
CONFIGO, xi, xum, ere. [ sumph/gnumi, kaqhlo/w ] Figere pluribus locis, figendo coniungere etc. Vt, Configere tabulam aculeis Columel. 7, 3. [...]
CONFIXVS [1], a, um. Partic. [ su/mphktos2 ] Confossus, vt, Confixus cuspide Lucan. 3, 621. [...]
CONFIXILIS, e. Adi. Apul. Miles. 4 p. 148 Confixilis machina, i. Pegma. Vid. Lips. de Amphith. c. 22.
CONFIGVLO, are. Idem ac Fingere; vnde
CONFIGVLATVS, a, um. Partic. Legitur in sacro Syllabo Paullini Aquileiensis: Configulata summi artificis manu terra.
CONFIGVRO, are. [ sxhmatopoiou=mai ] Columel. 4, 20, 1 Ne prauitas statuminum ad similitudinem sui vitem configuret. Sic Macrob. Sat. 5, 11.
CONFIGVRATVS, a, um. Part. Lactant. 7, 4 Homo ex rebus diuersis ac repugnantibus configuratus. Simulacra configurata Idem 1, 17.
CONFIGVRATE, Aduerb. Apuleii esse dicitur; forte herbarii illius.
CONFIGVRATIO, onis. f. Tertull. de Pudicit. 8 Christianus admittitur ad configurationem minoris.
CONFINDO, ere. Tibull. 4, 1, 173 Et ferro tellus, pontus confinditur aere, i. nauigando et arando finditur vbique et sulcatur.
CONFINGO, inxi, ictum, ere. [ sumpla/ttw ] Compositio nonnihil addit vehementiae hic etiam verbo simplici, quemadmodum in plerisque aliis. [...]
CONFICTVS, a, um. Partic. [ sumpeplasme/nos2 ] Vt, Confictae lacrimae Ter. Andr. 3, 3, 26. Confictus pro Confixus, vid. b. v. sub CONFIGO.
CONFICTIO [2], onis. f. Cic. pro Rosc. Amer. 35 c. 13 Criminis confictionem Erucius suscepit.
CONFICTICIVS, a, um. et
CONFICTILIS, e. Adi. Idem. apud Firmicum.
CONFICTOR, oris. m. Paullinus Nolan. Epist. 21 (24) n. 4 Manichaeus veri creatoris negator, et falsi confictor.
CONFICTRIX, icis. f. apud Mart. Capell.
CONFICTITO, are. Frequent. Naeuius apud Varr. L. L. 6, 6 p. 82, 34.
CONFINIS, e. Adi. [ o(/moros2, su/noros2 ] Qui eodem loco finitur, qui habet fines communes. [...]
page 1137, image: s1137CONFINE, is. n. [ meqo/rion ] Linea, in qua fines concurrunt. Valer. Argon. 6, 374 Heu pudor: inde Lycen ferit ad confine papillae, Inde Thoen. In confinibus hostis arcendus est Sen. de Ira 1, 8.
CONFINIVM, i. n. [ meqo/rion ] Idem. Metaph. Columel. 3, 5, 2 [...]
CONFINITIMVS, a, um. Adi. Confinis. Gell. 1, 2 Officia virtutum confinitima.
CONFIO, eri. [ diapra/ttomai ] Idem quod Confici. [...]
CONFORE [1], [ suntelesqh/sesqai ] Idem significat. [...]
CONFIRMO, are. [ bebaio/w, kataskeua/zw, sthri/zw, dunamo/w, krataio/w ] Firmum ab omni parte facere. [...]
page 1138, image: s1138CONFIRMATVS, a, um. Partic. [ kekrataiome/nos2 ] Vt, Confirmata acies, vid. ACIES. [...]
CONFIRMATE, Adu. Auct. ad Herenn. 4, 16 c. 11 Nec potest confirmate, neque viriliter sese expedire.
CONFIRMATOR, oris. m. [ bebaiwth\s2 ] Qui confirmat aliquid. [...]
CONFIRMATRIX, icis. f. Tertull. de Corona Mil. 4 Consuetudo confirmatrix.
CONFIRMATIVE, Adu. Cum affirmatione. Tertull. adu. Marc. 4, 41 Confirmatiue respondere.
CONFIRMATIO, onis. f. [ kataskeuh\, bebai/wsis2 ] Cic. de Finib. 5, 15 [...]
CONFIRMITAS, atis. f. [ kratai/wsis2 ] Eadem fere, quae confidentia, qua quis confirmat, et asseuerat, quae dicit. [...]
CONFISCO, are. [ dhmosieu/w ] In fiscum, id est in pecuniam principis redigere. [...]
CONFISCATIO, onis. f. Flor. 3, 9, 3 Socii viuique regis confiscatio. Vet. Gloss. [ *dh/meusis2.
CONFISCATOR, oris. m. Vet. Gloss. Confiscator, [ tamiou=xos2. Secundum hoc itaque fuerit quaestor, s. curator fisci.
CONFISIO [2], CONFISVS, vid. CONFIDO.
CONFITEOR, fessus sum, eri. [ o(mologe/w, o(mologe/omai, e)comologe/omai, su/mfhmi ] Fateri velut cum altero interrogante et exquirente. [...]
page 1139, image: s1139CONFITENS, entis. Partic. [ o(mologw=n ] Vt, Audire confitentem Cic. de Finib. 2, 21.
CONFESSVS, a, um. Partic. [ o(mologou/menos2 ] Actiue. Varro de L. L. 5, 7 p. 55, 2 [...]
CONFESSOR, oris. m. Sic illi Christiani honoris causa vocabantur, qui veritatem diuinam profiterentur etiam in tormentis; quod si mors accederet, Martyres vocabantur. [...]
CONFESSORIVS, a, um. Adi. Est apud Iurisconsultos Confessoria Actio eius, qui seruitutem sibi competere contendit l. 2 D. si seruit. vindic. [...]
CONFESSIO, onis. f. [ o(mologi/a, e)comolo/ghsis2 ] Actus confitendi. [...]
page 1140, image: s1140CONFIXVS [2], vid. CONFIGO.
CONFLACCESCO, ere. Flaccesco totus. Gell. 2, 30 Simul ac ventus posuit, sternuntur et conflaccescunt.
CONFLABELLO, are. Tertull.
CONFLATVS [1], etc. Vid. CONFLO.
CONFLAGES, dicuntur Loca, in quae diuersi confluunt (Dac. malit conflant) venti. Festus. Alii leg. Confluges, v. v. it. CONFRAGES.
CONFLAGELLO, are. ICt. in Dig.
CONFLAGITO, are. Tribuitur Plinio Maiori. Negat Index Harduini.
CONFLAGRO, are. [ fle/gomai ] Ardere. Vict. de Vir. Illustr. 4 Fulmine ictus cum regia conflagrauit. [...]
CONFLAGRATVS, a, um. Partic. pass. [ peflegme/nos2 ] Auct. ad Herenn. 4, 13 c. 8 [...]
CONFLAGRATIO, onis. f. Sen. Quaest. Nat. 3, 29 Berosus adeo quidem id affirmat, vt conflagrationi atque diluuio tempus assignet. Conf. ib. c. 28. Interire conflagratione Lactant. 2, 9.
CONFLAMMO, are. Apulei esse dicitur. Negat Index Floridi.
CONFLECTO, xi, xum, ere. [ sugka/mptw ] A quo
CONFLEXVS, a, um. Partic. Plin. 2, 44 Montium vero flexus, crebrique vertices, et conflexa cubito, aut confracta in humeros iuga.
CONFLECTIO, onis. f. ICt. in Cod.
CONFLEXILIS, e. Adi. Apud Firmicum.
CONFLICTO [1], are, vid. CONFLIGO.
CONFLIGO [1], xi, ctum, ere. [ sumba/llw, suna/ptw, sumpi/ptw, sur)r(a/ptw ] Dimicare, simul pugnare, praelio congredi. [...]
CONFLICTO [2], are; [ sunara/ssomai, sugkrou/w ] et CONFLICTOR, ari. Frequentatiuum. [...]
CONFLICTATVS, a, um. Partic. [ sugkekrousme/nos2 ] Vt, Conflictatus graui morbo Plin. 23, 1. [...]
CONFLICTATIO, onis. f. [ su/gkrousis2 ] Est (vt ait Donatus) Tactus corporum inuicem, et collisio. [...]
CONFLICTATRIX, icis. f. Tertull. adu. Marc. 2, 14 Aegyptus hospitis populi conflictatrix.
CONFLICTIO, onis. f. [ su/r)r(acis2 ] A Confligo, non a [...]
page 1141, image: s1141Conflicto.
CONFLICTVS, ûs. m. [ su/gkrousmos2 ] Idem. Conflictus corporum Cic. pro Caecin. 42. [...]
CONFLIGO [2], are. Contendere. Pacuu.
CONFLIGATVS, a, um. Partic. Frontin. in Stratagem. 2, 3, 5 [...]
CONFLIGIVM, i. n. Idem, quod Conflictus. Solinus 14 (9) Nam in latebrosis rupium cauaminibus, quae fluctuum confligiis tunc adesa sunt, reduuiae conchyliorum resederunt, et alia multa.
CONFLO, are. [ xwneu/w ] Simul flare, flando vel ignem excitare, vel liquefacere, fundere, formare metalla, qua in re follium magna opera est: vnde deinde ad alia transfertur. [...]
CONFLANS, antis. Partic. Plin. 35, 11 Philiscus officinam pinxit pictoris, ignem puero conflante.
CONFLATVS [2], a, um. Partic. Vt, Cic. pro Caelio 12 c. 5 [...]
CONFLATIM, Adu. In Gloss. Isidor. exponitur Copulatim, contexto.
CONFLATILIS, e. Adi. Conflando factus. [...]
page 1142, image: s1142CONFLATIO, onis. f. [ xw/neusis2 ] Quae et Conflatura. [...]
CONFLATOR, oris. m. Vet. Gloss. Conflator, [ xwneuth/s2.
CONFLATORIVM, i. n. Fornax, in qua aes conflatur. Vulg. Interpr. Prou. 27, 21 Et Gloss. Fornax, conflatorium, [ xwneuth/rion.
CONFLATVRA, ae. f. [ xw/neusis2 ] Ratio et ars conflandi Plin. 7, 56 [...]
CONFLOREO, ere. Vna florere. Augustin. Confession. 4, 4 pr. Comparaueram amicum societate studiorum nimis carum, coaevum mihi et conflorentem flore adolescentiae.
CONFLVO, xi, xum, ere. [ sur)r(e/w, sumba/llw ] Simul fluere, s. adfluere. [...]
CONFLVENS [1], entis. Partic. [ sur)r(e/wn ] Cic. Fam. 10, 24 [...]
CONFLVENS [2], entis. m. [ o(mo/r)r(oia, su/r)r(ous2 ] Substant. est Alueus, in quem duo flumina conueniunt. [...]
CONFLVENTIA, ae. f. Macrob. Saturn. 7, 4 [...]
CONFLVCTVO, are. Apul. Met. 11 p. 258 Palla ad vltimas oras nodulis fimbriarum decoriter confluctuabat.
CONFLVCTVOR, ari. [ kumai/nomai ] Impersonaliter. Sen. Medea 940 Haud aliter metu confluctuatur: ira pietatem fugat, iramque pietas. Alii, et ipse Gronou. Meum cor fluctuatur.
CONFLVGES, Loca sunt, in quae riui diuersi confluunt. Liuius Andromeda, Confluges, vbi conuentu campum totum inhumigant. Haec Nonius 1, 311. Conf. CONFLAGES et CONFRAGES.
CONFLVGIVM, i. n. Idem. Salmasius Solino restituit c. 9 Rupium cauamina, quae fluctuum conflugiis nunc adesa sunt. Vulgo legitur Confligiis. Vid. Salmas. ad h. l. p. 109.
CONFLVMINEVS, a, um. Adi. Qui eodem vtitur flumine. Apul.
CONFLVVIVM, i. n. Idem. Seuerus in Aetn. 325 [...]
CONFLVVS, a, um. Prudent. Cathemer. 5, 76 Vnda reuoluitur In semet reuolans gurgite confluo.
CONFLVXIO, onis. f. Liu.
CONFOCILLATIO, onis. f. apud Firmicum.
CONFODICO, are. Apul.
CONFODIO, odi, ossum, ere. [ dioru/ttw ] Fodere crebro et vndique. [...]
CONFOSSVS, a, um. Part. [ diapeparme/nos2 ] Cic. pro Sulla 33 c. 11 [...]
CONFOSSIO, onis. f. apud Hieron.
CONFOSSOR, oris. m. apud Tertullianum.
CONFOEDERO, are. Prudent. in Laurent. 437 [...]
page 1143, image: s1143CONFOEDERATVS, a, um. Part. Vt, Sabinae impiis nuptiis confoederatae Orosius 2, 4.
CONFOEDERATIO, onis. f. Hieron. de Custod. Virgin. Ep. 22, 15 Prima apud eos confoederatio est, obedire maioribus.
CONFOEDVSTI, apud veteres dicebantur, Foedere coniuncti, Festus. [...]
CONFOEDO, are. Idem quod Foedare vehementer. Apul. Met. 7, 231 Faciem atque oculos eius confoedassem.
CONFOEDATVS, a, um. In fragm. Poet.
CONFOEDATIO, onis. f. apud Pacuuium.
CONFOETEO, ere; vel CONFOETESCO, ere. Male olere. Obseq. de Prodigiis c. 115 Sub simulacro Deae Cubile canis confoetuerat. Sed Scheff. putat legendum, confoetae erat, vel cum foetu erat.
CONFOETVS, a, um. [ suntoka\s2 ] Vt, Confoeta sus dicebatur, quae cum omni foetu adhibebatur ad sacrificium. Festus.
CONFOETO, are. Idem ac Foetare. apud Firmic.
CONFOETVRA, ae. f. apud eundem.
CONFOMO, are. apud Catull. legi velit Salmas. ad Solin. p. 127. [...]
CONFORE [2], vid. CONFIO.
CONFORIO, [ minqo/w ] A Foriis dicitur; et fignificat stercore liquido foedare, quod Plautus Concacare dicit. [...]
CONFORMIS, e. Adi. [ su/nmorfos2 ] Quod est eiusdem formae, Onomast. Vet. conforme, [ su/mmorfon. Et Sidon. Epist. 4, 12 Naufragioso pelago conformis motus animorum. Vid. Vulg. Interpr. Rom. 8, 29.
CONFORMALIS, e. Adi. Idem. Tertull. de Resurr. Carn. c. 47 Corpus nostrae humilitatis conformale corpori gloriae. Conf. Idem adu. Marc. 5, 20.
CONFORMO, are. [ diasxhmati/zw, diamorfo/w ] Totum formare, ad exemplum formare. [...]
CONFORMATIO, onis. f. [ diamo/rfwsis2, sxhmatopoii/+a ] Forma, constitutio. [...]
CONFORMATVS, a, um. Partic. [ diesxhmatisme/nos2 ] Vt, Effigies conformata caminis Siculis Stat. Silu. 1, 1, 3. [...]
CONFORMATOR, oris. m. Apul. in Trismegisto p. 80 Dominus et omnium conformator, quem recte Deum dicimus.
CONFORNICO, are. [ kamaro/w, o(rofo/w ] In fornicem formare. Vtitur Vitruu. 5, 5.
CONFORTO, are. Fortem facere, roborare. [...]
CONFORTANS, antis. Part. Vulg. Interpr. Ezech. 3, 14. et Luc. 22, 43.
CONFORTATVS, a, um. Vulg. Gen. 48, 2.
CONFOVEO, oui, otum, ere. [ periqa/lpw ] Simul fouere. [...]
CONFOTVS, a, um. Part. Prosper Aquitan. de Prouid. Dei v. 679 Amplexu paterno confotus. Vid. Vulg. Interpr. Ies. 59, 5.
CONFRACEO, ere. s. CONFRACESCO, ere. Confracuit [...]
page 1144, image: s1144legit Scalig. ap. Varr. R. R. 1, 13, 4
CONFRAGES, f. Loca, in quae venti vndique currunt, et saxa frangunt Isidor. 14, 8.
CONFRAGOSVS [1], CONFRAGVS, vid. CONFRINGO.
CONFREMO, ui, itum, ere. [ frima/ssw ] Vna vel vndique fremo. Vt, Agmina confremunt Stat. Silu. 1, 6, 73. Caelum confremit Sil. 16, 398. Omnes confremuere Ouid. Met. 1, 199.
CONFREQVENTO, are. Vet. Inscript. apud Spon. Miscell. Erudit. Antiq. p. 54 [...]
CONFRICO, ui, ctum, are. [ yw/xw ] Valde fricare. [...]
CONFRICATVS, a, um. Part. Plin. 29, 2 Dentibus confricatis. Orchites sale confricatae Varro de R. R. 1, 60.
CONFRICATIO, onis. f. Frictio, fricatio. Metaphor. Augustin. Confess. 4, 8 Fabulae et mendacii adulterina confricatione corrumpebatur mens nostra.
CONFRICAMENTVM, i. n. Idem. Cael. Aurel. 2, 4 Confricamentis vti.
CONFRIGEO, ere. apud Firmic.
CONFRICTIO, onis. f. Firmic.
CONFRIGO, ere. Verbum, quod Catoni restituendum putamus R. R. 81 Locum damus in HIRNEA.
CONFRIGEFIO, eri. apud Celsum esse dicitur.
CONFRIGERO, are. apud Apul.
CONFRINGO, egi, actum, ere. [ sur)r(h/gnumi ] Totum, vel magna vi frangere. [...]
CONFRACTVS [1], a, um. Partic. [ suner)r(hgme/nos2 ] Vt, Confracta nauis est illis, Naufragium fecerunt Plaut. Rud. 1, 2, 64.
CONFRACTVS [2], ûs. m. Cels. 1 praef. p. 7
CONFRACTIO, onis. f. et
CONFRACTVRA, ae. f. Idem. In Digest. et Vulg. Interpr. Psal. 105, 23. Ies. 24, 19.
CONFRAGOSVS [2], a, um. Adi. [ a)po/tomos2 ] Quod disruptum et inaequalitate terreni asperum est. [...]
CONFRAGVS, a, um. Adi. [ a)dio/deutos2 ] Idem. Lucan. 6, 126 Et confraga densis Arboribus dumeta tegunt. i. aspera et inaccessa: spinis obsitae rupes.
CONFRIO, are. Sale confriato Cato R. R. 7, 5 in MS. Politiani: al. Confricato.
CONFRIXO, are. Idem quod vna fringere. Octau. Hor. 1, 6 Cum oleo confrixentur.
CONFRVCTVS, ûs. m. in Fragment. Poet.
CONFRVMENTALIS, sic redditur su/ssitos2 Interp. Dig. lib. 47, 24, 4. in lege Solonis.
CONFVGIO, ugi, ugitum, ere. [ katafeu/gw ] Fugiendo se aliquo conferre, vt semper non sola fuga, sed illud etiam, quo quis fugit, s. locus s. persona sit, indicetur. [...]
page 1145, image: s1145CONFVGA, ae. f. [ katafeu/gwn ] Qui ad asylum confugit. I. praesenti C. de his, qui ad eccles. confug. l. si qua C. de episc. et cleric.
CONFVGELA, ae. f. Festus, Confugelam antiqui Confugium dicebant.
CONFVGIVM, i. n. [ katafugh\ ] Locus vel persona, quo confugitur. [...]
CONFVGO, are. in Fragm. Poet.
CONFVGATIO, onis. f. Apud Firmicum.
CONFVLCIO, si, tum, ire. [ e)rei/dw ] Vndique Fulcire: vnde,
CONFVLTVS, Partic. Vt, Lucret. 2, 97 Partim interuallis magnis confulta resultant [ puknwqe/nta. Sic Faber. Melius Creech, Conflicta: compacta vel commissa, coliisa. Alii legunt Consulta, a Consiliendo.
CONFVLCIMENTVM, i. n. apud Firmicum.
CONFVLGEO, si, ere. [ selagi/zw ] Vndique fulgere. Plaut. Amph. 5, 1, 44 Totae aedes confulgebant tuae, quasi essent aureae. Add. ib. v. 15.
CONFVLGVRO, are. Apud Firmicum.
CONFVLMINATVS, a, um. Apud eundem.
CONFVMO, are. Apud eundem.
CONFVNDO, fudi, fusum, ere. [ sugxe/w, sugxu/nw, suntara/ttw ] Plura in eundem locum Fundere, et sic perturbare, commiscere. [...]
CONFVSVS, a, um. Partic. [ ai)sxunqei\s2, sugxuqei\s2 ] Perturbatus. [...]
CONFVSVRVS, a, um. Partic. [ sugxu/swn ] Ouid. Met. 6, 585 Sed fasque, nefasque Confusura ruit: poenaeque in imagine tota est.
CONFVSIO, onis. f. [ su/gxusis2 ] Vt, Confusio omnium rerum Cic. de Fin. 2,.. [...]
CONFVSCO, are. Quinctil....
CONFVSE, Adu. [ sugkexume/nws2 ] Plin. 34, 2 [...]
page 1146, image: s1146CONFVSIM, [ xu/dhn ] Aliud Adu. Idem. Plin. 18, 16 Vnum de ea et cytiso volumen Amphilochus fecit confusim. Al. confusum.
CONFVSANEVS, a, um. Adi. Confusus. Gellius praefat. Miscellam et quasi confusaneam doctrinam conquisiuerant.
CONFVSILIS, e. Adi. Idem. apud Apul. forte herbarium illum: nam index Floridi negat.
CONFVNERO, are. Vna sepelire Iuuenc. 4, 97 Eius vt aduentus terrae confuneret orbem. Vid. Barth. Aduers. 13, 19.
CONFVNGOR, gi. ICt. in Dig.
CONFVRO, ere. Saresb. in Epist. Quae capiti confurebant membra cointereunt.
CONFVTO, are. [ a)naskeua/zw ] Refutare, Refellere: quod vnde tractum sit, mox videbimus. [...]
CONFVTATIO, onis. f. [ a)naskeuh\ ] In oratione, est Contrariorum locorum dissolutio Auctor ad Heren. 1 c. 3.
CONFVTATVS, a, um. Part. Ammian. 26, 3 Venefici nocuisse quibusdam aperte confutati. Add. 17, 9.
CONFVTATOR, oris. m. Hieronymus Catalog. Scriptor. ecclesiast. in Bardesane: Primum Valentini sectator, deinde confutator, nouam haeresin condidit.
CONFVTVO, ere. Auget et hoc significationem simplicis. Catull. Carm. 38, 5 Quidquid est puellarum Confutuere.
CONFVTVRVS, vid. CONFIO.
CONGARRIO, ire. Saresb. 5, 6 Inter congarrientes perstrepere.
CONGAVDEO, ere. [ sugxai/rw ] Simul gaudere, gratulari. [...]
CONGAVDENS, entis. Part. Paullin. Petrocor. 2, 665.
CONGEDVS, i. m. Amnis est Celtiberorum, erumpens circa Bilbilim, qui per agri planitiem fluens, exiguum lacum efficit, tepentibus aquis. [...]
CONGELIDVS, a, um. Adi. [ yuxro\s2 ] Pro Egelido legunt libri quidam Cels. 4, 24 [...]
CONGELO, are. [ sumph/gnumai, ph/gnumai ] Totum Gelare et facere concrescere. [...]
CONGELATVS, a, um. Part. Martial. 11, 99 Nec congelati gutta proderit nasi. Adde Vitruu. 8, 3. Et Columel. 3, 12, 1 Congelatae radices.
CONGELATIO, onis. f. [ su/mphcis2 ] Plin. 31, 3 Minul certe liquorem omnem congelatione deprehenditur. Brumae congelationes Colum. 4, 8, 2.
CONGELASCO, ere. Idem quod Congelari Macrob. Saturn. 7, 12 Cur vina aut nunquam, aut rarenter congelascant. Conf. Gell. 17, 8.
CONGEMINO, are. [ diplasia/zw ] Idem quod Geminare. [...]
page 1147, image: s1147CONGEMINANS, antis. Partic. [ diplasia/zwn ] Valer. Argon. 6, 379.
CONGEMINATVS, a, um. Part. Apul. de Dogm. Plat. p. 6, 20 Numeris et modis confici congeminatis substantiam mentis.
CONGEMINATIO, onis. f. Plaut. Poen. 5, 5, 18 Quid hoc est conduplicationis? quae haec congeminatio?
CONGEMMATVS, a, um. Adi. Idem quod vndique Gemmatus, apud Tertull.
CONGEMO, ui, itum, ere. [ stena/zw ] Vna et simul gemere, et dolere. [...]
CONGEMISCO, ere. Idem. Augustin. Confess. 6, 7 pr. Congemiscebamus in iis, qui simul amice viuebamus.
CONGEMISCENS, entis. Tertull. de Spectac. c. 30 Reges imis tenebris congemiscentes.
CONGENERO, are. [ suggenna/w ] Adiungere, associare. [...]
CONGENERATVS, a, um. Vt, Porculi congenerati eadem fetura editi Varr. R. R. 2, 4, 19. Senium parentis congeneratum Columel. 7, 3, 15.
CONGENER [1], eris. Adi. [ o(mo/gonos2 ] Eiusdem generis, vt Degener. Plin. 15, 24 Aliud corpus est terrestribus fragis, aliud congeneri corum vnedoni.
CONGENER [2], eri. m. Generi in affinitate socius. Congeneri, duo pluresque generi, respectu vnius soceri. Symmach. Epist. 8, 40 Supremis congeneri interesse. Gloss. Cyrilli, Congener, [ su/ggambros2.
CONGENITVS, a, um. Partic. [ o(mogenh\s2 ] Velut a Congigno. [...]
CONGENTILIS, is. m. Gloss. Gr. Lat. [ o(mo/eqnos2, Congentilis.
CONGENVCLO, CONGENICVLO, vel CONGENVLO, are. [ gonati/zw ] Genu replicato cadere. [...]
CONGENVO, are. Genua coniungere. [...]
CONGER, Piscis. vid. CONGRVS.
CONGERMANESCO, ere. Coalescere, coniungi vel consociari. [...]
CONGERMANVS, a, um. Adi. Cum his vna remp. coniuncti et congermani tenuere Varr. l. 3 Human. Rer. apud Non. 2, 167. [...]
CONGERMINASCO, ere. vel CONGERMINO, are. [ sumpefuke/nai ] Coalescere esse ait Salmas. ad Solin. p. 22, aE et huc laudat locum Quadrigarii apud Nonium, quem damus in CONGERMANESCO. [...]
CONGERO [1], ssi, stum, ere. [ sumfore/w, sunaqroi/zw ] Congregare, accumulare. [...]
CONGESTVS [1], a, um. Partic. [ sumpeforhme/nos2 ] Vt, Pindo congestus Athos. Sen. Herc. Oet. 1153. [...]
page 1148, image: s1148CONGERIES, ei. f. [ swrei/a, sunaqroismo\s2 ] Id quod congestum est. [...]
CONGESTVS [2], ûs. m. [ suna/qroisis2 ] Cic. de Diuin. 2, 68 c. 32 [...]
CONGESTIO, onis. f. Beneficio congestionis accumulant Palladius 4, 1. [...]
CONGESTE, Adu. Stricte, breuiter. Capitolin. in Marco Phil. c. 19 extr. Et quidem haec breuiter et congeste.
CONGESTIM, Adu. Idem. Apul. Apol. p. 462 Iacere congestim.
CONGESTICIVS, a, um. Adi. [ sugkomisto\s2 ] Quod congestum est. [...]
CONGERO [2], onis. m. Congerones, qui aliena ad se congregant, vnde apud Romanos Gerones Brutiani dicti Fulgent. 51. Sic etiam legit Plaut. Truc. 1, 2, 6 Scaliger, pro Congerrones.
CONGERRO, onis. vel CONGERRA, ae. m. [ sumflu/aros2, suno/milos2 ] Cum quo familiariter versamur, et facete confabulamur. [...]
CONGIVS, i. m. [ xo/a ] Mensurae liquidorum genus est, sex sextarios continens. [...]
CONGIALIS, e. Adi. [ xoai=os2 ] Quod congium capit. Plaut. Aul. 4, 2, 15 Mulsi congialem plenam faciam tibi fideliam. Situli congiales Vitruu. 9, 9.
CONGIARIVS, a, um. Adi. [ xoai=os2 ] Idem esse quibusdam videtur. [...]
CONGIARIVM, i. n. e)pi/dosis2, dia/dosis2, it. [ e)pi/dosis2 e)pi\ tw=n nomw=n, dwrea\ Vet. Gloss.] Liberalitatis ac muneris nomen eius praesertim, quo liquida congio diuiderentur, licet deinde ad omne aliud munus principum virorum, etiam priuatim et singulis datum adhibitum sit. [...]
page 1149, image: s1149CONGLACIO, are. [ sumph/gnumai ] In glaciem conuerti. [...]
CONGLACIATVS, a, um. Partic. Plin. 2, 6 Grandinem conglaciato imbre gigni.
CONGLEBO, vnde
CONGLEBATVS, a, um. Part. Vt, Terra humore denso conglebata et puluere Prudent. praef. Hamart. v. 53.
CONGLISCO, ere. Concrescere de flamma, certe igni. Plaut. Trin. 3, 2, 52 Ne scintillam quidem relinques, genus qui congliscat tuum, i. ne minimam bonae famae particulam. Vid. de toto loco Gron. Obs. 4, 3.
CONGLOBO, are. [ sunaqroi/zw ] In globum colligere. [...]
CONGLOBATVS, a, um. Partic. [ sunaqroisqei\s2 ] Conglobatum corpus in pilae modum Plin. 9, 46. [...]
CONGLOBATIO, onis. f. [ suna/qroisis2 ] Sen. Nat. Quaest. 1, 15 [...]
CONGLOBATIM, Adu. Apud Liu. 25, 15. Sed Gronou. ita, Proditores conglobati cum popularium agmen patentibus portis accepissent etc.
CONGLOMERO, are. [ suneli/ttw, suspei/rw ] A Glomus, eris, Inuoluere, superaddere. Enn. Thyeste apud Non. 2, 166. Heus mea fortuna, vt omnia in me conglomeras mala! vid. GLOMERO.
CONGLOMEROR, ari. Passiu. Lucret. 3, 211 Quam tenui constet textura, quamque loco se Contineat paruo, si possit conglomerari.
CONGLOMERATVS, a, um. Part. Cels. 7, 10 Venae intortae conglomerataeque.
CONGLOMERATIO, onis. f. Cod. 12 t. 19 l. 13 Vetita conglomeratio, i. conciliabulum, congregatio etc.
CONGLORIFICO, are. [ sundoca/zw ] Tertull. de Resurr. Carn. c. 40 Compatimur, vti et conglorificemur, etc.
CONGLVTINO, are. [ sugkolla/w ] Glutino, coniungo, et ferrumino, et saepe metaphorice pro firma quaque coniunctione ponitur. [...]
CONGLVTINATVS, a, um. Part. Cic. Att. 1, 17 [...]
CONGLVTINATIO, onis. f. [ sugko/llhsis2 ] Vt, Circuitus Conglutinatioque verborum, i. compositio Cic. in Orat. 78 c. 23. [...]
CONGLVTINOSVS, a, um. Adi. Vt, Humoris pars conglutinosa fit in praecordiis Veget. Mulom. 1, 40, 2.
CONGRADVS [1], a, um. vid. post CONGREDIOR.
CONGRAECO, vel CONGRAECOR, ari. [ oi)noflugw=, kwma/zw ] Compotationibus indulgere. [...]
page 1150, image: s1150CONGRASSOR, ari. Apud Augustinum.
CONGRASSATOR, oris. m. Apud Firmic.
CONGRATVLOR, ari. [ sugxai/rw, sunh/domai ] Vna gaudere alterius bono Cic. pro Sext. 20 [...]
CONGRATVLATIO, onis. f. [ suneufrasi/a ] Cic. ad Brut. 3 Sed tamen omnium ordinum consensus, gratiarum actio, congratulatioque me commouet.
CONGRATVLATOR, oris. m. Apud Augustin.
CONGRAVO, are. Apud Hieron.
CONGREDIOR, gressus sum, edi. [ sune/rxomai, su/neimi ] Accedere ad se inuicem, et conuenire. [...]
CONGREDIO, Legitur apud antiquos, teste Nonio 7, 42 Plaut. Epid. Quid si adeam? haud scio an congredias, si haec ea est.
CONGREDIENS, entis. Partic. [ sunerxo/menos2 ] Cui Digrediens oppenitur. [...]
CONGRESSVS [1], a, um. Partic. [ sunelhluqw\s2 ] Congressi iungunt dextras Virg. Aen. 8, 467. [...]
CONGRESSVS [2], ûs. m. [ sune/leusis2 ] Congressio. [...]
CONGRESSIO, onis. f. [ sumbolh\ ] Idem. Cic. Philipp. 2, 46 [...]
CONGRESSOR, oris. m. Ambros. Epist. 4 ad Irenaeum sub fin. Bonus congressor non aemulatur.
CONGRADVS [2], a, um. Adi. Auienus Phaenom. Arat. 1241 Labenti congrada soli: i. Eiusdem gradus et loci.
CONGREGO, are. [ a)gei/rw, sunagei/rw, a)qroi/zw, suna/gw, a(li/zw ] In vnum gregem cogere, vel colligere. [...]
page 1151, image: s1151CONGREGATVS, a, um. Partic. [ sunhqroisme/nos2 ] Vt, Multitudo hominum ex seruis conductis congregata Cic. pro Domo 89. [...]
CONGREGATIM, Adu. Idem quod Gregatim. Prudent. Hymno Ieiunant. 143 Cursant per ampla congregatim moenia.
CONGREGATIO, onis. f. [ suna/qroisis2 ] Cic. de Finib. 4, 4 c. 2 Natosque esse ad congregationem hominum. Add. 3 c. 20.
CONGREGATOR, oris. m. Arnob. 6 p. 199 de statuis Deorum, Phidias sciebat, aurum fuisse, lapides, atque ossa informia disparata, confusaque, seque horum omnium congregatorem atque vinctorem.
CONGREGABILIS, e. Adi. [ sunaqroisto\s2 ] Quod facile congregari potest. [...]
CONGREGIS, e. vel CONGREX, Adi. [ suna/gelos2 ] Dicitur Gregi additus, commistusque. [...]
CONGRVO, ere. [ a(ra/w, a(rmo/ttw, a(rmo/zw, eu)armo/zw, sumpi/ptw, e)piba/llw, e)farmo/ttw ] Conuenire: dictum, vt ait Festus, a Gruibus, quae non se segregant, siue quum volant, siue quum pascuntur. [...]
CONGRVENS, entis. Partic. [ eu)armo/zwn ] Plin. in Paneg. c. 91 [...]
CONGRVENTIA, ae. f. [ e)farmogh\, o(mologi/a ] Conuenientia, similitudo. [...]
CONGRVENTER, Adu. [ o(molo/gws2, eu)armo/stws2 ] Cic. de Orat. 3, 34 c. 10 [...]
page 1152, image: s1152CONGRVVS, a, um. Adi. [ a(rmo/dios2 ] Vt, Congrua tempora Claud. in Rufin. 1, 315. [...]
CONGRVE, Adu. Idem. Mart. Capell. 6 p. 195. Si congrue videtur assertum. Add. Symmach. Ep. 10, 72.
CONGRVITAS, atis. f. Symmach. Epist. 9, 42 Personarum aequatio, et honestate, et possibilitate congruitas.
CONGRVS, vel CONGER, gri. [ ko/ggros2 ] Genus piscis, de quo Plin. 9, 62 [...]
CONGYLIS, vid. GONGYLIS.
CONGYRO, are. Vulg. Iudith. 13, 16 Congyrauerunt circa eam vniuersi, i. circa illam confluxit multitudo, quae illam circumdaret.
CONIA, ae. f. Plaut. Truc. 3, 2, 23 Vt Praenestinis Conia est ciconia.
CONIBRICA, seu potius CONIMBRICA, Lusitaniae oppidum, vt auctor est Plin. 4, 21 in descriptione Lusitaniae. MSS. al. Cinumbriga. Vid. Harduin.
CONIECTARIVS, CONIECTO, CONIECTOR, CONIECTVRA, vid. CONIICIO.
CONIFER, et CONIGER, vid. CONVS.
CONIICIO, eci, ectum, ere. [ e)mba/llw, kataba/llw ] Simul iacere significat, vel ita iacere, vt conclusus aliquis sit, vel accurate, et velut ad scopum iacere eumque ferire. [...]
page 1153, image: s1153CONICIO, cum I simplici. Virg. Aen. 9, 411 [...]
CONIECTVS [1], a, um. Partic. [ e)mbeblhme/nos2 ] Coniectis ignibus Cic. Att. 4, 3. [...]
CONIECTVS [2], ûs, m. [ bolh\, r(iph\ ] Coniiciendi actus. [...]
CONIICIENDVS, a, um. Partic. [ e)mblhte/os2 ] Ouid. Trist. 3, 11, 46 Adspicis a dextra latus hoc adapertile tauri? Hac tibi quem perdis coniiciendus erit.
CONIECTO, are. [ stoxa/zomai, ei)ka/zw, u(potopa/zw, tekmai/romai, sumba/llw ] E significatione verbi Coniicio, quam n. 4 posuimus, argumentis colligo. [...]
CONIECTANTER, Adu. apud Tertullianum,
CONIECTATVS, a, um. Part. Apul. de Deo Socrat. p. 42, 39 Potentiae Deorum animis coniectatae, etc. i. argumentis apud animum intellectae.
CONIECTATIO, onis. f. [ stoxasmo\s2 ] Plin. 10, 75 Somni quaestio non obscuram coniectationem habet.
CONIECTATORIVS, a, um. Adi. Vt, Coniectatoria argumenta Gell. 14, 3.
CONIECTANEA, orum. n. pl. Scripta vel commentaria, in quae temere coniicitur, quidquid in mentem venit. [...]
CONIECTABVNDVS, a, um. Adi. Augustin.
CONIECTIO, onis. f. [ bolh\ ] A Coniicio. [...]
page 1154, image: s1154CONIECTOR, oris. m. [ o)neiropo/los2 ] Dicitur, vt ait Festus, Interpres somniorum. [...]
CONIECTRIX, icis. f. Plaut. Mil. 3, 1, 99 Coniectrici, hariolae atque aruspicae.
CONIECTORIA, ae. f. scil. Ars. Sarisb. 2, 17 Coniectoriam exsequi.
CONIECTVRA, ae. f. [ stoxasmo\s2, ei)kasmo\s2, sumbolh\ ] Coniectio siue Coniectatio, dicta a Coniectu, id est directione quadam rationis ad veritatem, vt ait Quinctil. 3, 6, 30. [...]
CONIECTVRALIS, e. Adi. [ stoxastiko\s2 ] Quod coniectura colligitur. [...]
CONIECTVRALITER, Adu. Idem. Sidon. Epist. 8, 11 Coniecturaliter gestum.
CONIECTARIVM, vel vt Mercerus dedit, CONIECTVRARIVM apud Non. 2, 175 [...]
CONIECTVRO, are. [ stoxa/zomai ] Laudant Sen. Nat. Quaest. 7, 29 [...]
CONILA, ae. f. siue CONILE, es. [ koni/lh ] Apul. de Herb. 122 eadem quae Cunila, vbi vid.
CONIMBRICA, vid. CONIBRICA.
CONION, i. n. [ kw/neion ] Graeco nomine appellatur Herba
page 1155, image: s1155perniciosissima, publica Atheniensium poena nobilitata, quam Latini Cicutam appallant. Theod. Priscian. de Diaeta c. 21.
CONISCO, are. Verbum, quod hodie legitur Lucret. 2, 320 [...]
CONISTERIVM, i. n. Locus in palaestra, vbi puluere post vnctionem Athletae adspergebantur, vt prehensiones essent firmiores. Vtitur Vitruu. 5, 11. Vid. Mercurial. de Arte Gymnast. 1, 8.
CONITI, et ACONITI, Aduerbia Graeca, koniti\ et [ a)koniti\, quibus sic vtitur Plin. 35, 11 s. 40, 32 [...]
CONITVM, i. n. Genus libaminis, quod farina conspersa faciebant. Afranius pro Ornatu et excultu posuit. Fest. Videtur leg. Comtum.
CONIVCVNDOR, ari. Vulg. Interpr. Sirac. 37, 4.
CONIVGO, are. [ suzeu/gw ] Quasi ad vnum iugum alligare. Cic. Off. 1, 58 c. 17 Estque ea iucundissima amicitia, quam similitudo morum coniugauit.
CONIVGATVS, a, um. Part. Coniugata apud Rethores Ciceroni Topic. 12 c. 3 [...]
CONIVGATOR, oris. m. [ suzeukth\s2 ] Vt, Boni amoris coniugator, de Hymene Catull. 62, 45.
CONIVGATIO, onis. f. [ suzugi/a ] Opus vinitoris, cum ad idem iugum plures vites alligantur. [...]
CONIVGA, ae. f. Coniux. Apul. Met. 6 p. 174, 33 Magni Iovis germana et coniuga, i. Iuno.
CONIVGVS, a, um. Adi. Plin. 8, 23 s. 35 de aspidibus, Coniuga ferme vagantur, nec nisi cum compare vita est, i. Coniugata et iuncta quasi matrimonio. Sed Harduin. ex MSS. Reg. legit Coniugia, i. coniuges.
CONIVGVLVS, a, um. Adi. Vt, Coniugulum myrtum dixit Cato 8, 2. et 133, 2. [...]
CONIVGIVM, i. n. [ suzugi/a ] Societas viri et feminae, qui inde vocantur Coniuges. [...]
CONIVGALIS, e. Adi. [ su/zugos2 ] Dii coniugales, qui coniugiis praesunt, vt Iuno. [...]
page 1156, image: s1156CONIVGALITER, Adu. Augustin. Epist. 89 Pudice quamuis coniugaliter viuunt.
CONIVGIALIS, e. Adi. [ su/zugos2 ] Quod ad coniugium pertinet. [...]
CONIVX [1], ugis. c. o(mo/zugos2, su/mbios2, su/zugos2, su/nzugis2 Vet. Gl.] Proprie Coniuges, vt ait Festus, Eiusdem iugi pares: deinde sollemni intellectu, qui illum ab etymo tractum prope exclusit, Coniux est matrimonii socius, maritus aut vxor. [...]
CONIVNGO, iunxi, iunctum, ere. [ suzeu/gnumi, suna/ptw, sunoxo/w ] Copulare, ad idem iugum duo aut plura alligare animalia: quod deinde latius ad nullum non copulationis et connexionis genus extenditur, siue propriae, vt in corporibus, siue impropriae et metaphoricae. [...]
page 1157, image: s1157CONIVNCTVS [1], a, um. Partic. [ sunezeugme/nos2 ] Vt, Homines benevolentia coniuncti Cic. de Amicit. 84. [...]
CONIVNCTVS [2], ûs. m. Bigae, quadrigae a coniunctu dictae sunt Varro L. L. 9, 2.
CONIVNCTE, Adu. [ sunhmme/nws2 ] Cic. de Orat. 2, 158 [...]
CONIVNCTIM, similiter Adu. [ sunezeugme/nws2 ] Liu. 6. [...]
CONIVNCTIO, onis. f. su/zeucis2, sunafh\, su/nayis2, su/ndesmos2, e)/nwsis2 [...]
page 1158, image: s1158] Plin. 15, 29
CONIVNCTIVVS, a, um. Adi. sumplektiko\s2 Gloss. Gr. Lat.] Tertull. adu. Hermog. c. 26. Mart. Capell. 3 p. 83. et alii Grammatici Coniunctiuum modum in verbis memorant.
CONIVNCTRIX, icis. f. Idem ac Coniunctiuus. Augustin. de Trin. 11, 10 pr. Voluntas coniunctrix et separatrix.
CONIVNCTO, are. Frequent. Prudent. Psych. v. 762.
CONIVOLVS, a, um. Adi. Festus Coniuola occulta. In Gloss. Isidori; Coniuoli, concordes, iuncti. Sed Gloss. Cohiuum et Coniuum interpretatur [ ka/luc r(o/dou memukw\s2, quasi esset a conniuendo.
CONIVRGO, are. Idem quod Obiurgare. Oportet obseruare, ne coniurgemur ab ipsis Interpr. Iren. 5, 17.
CONIVRO, are. [ suno/mnumi, suni/stamai ] Simul iurare, et alterum alteri promittere fidem. [...]
CONIVRATVS, a, um. Partic. [ sunomwqei\s2 ] Qui coniurauit, vt. Agmina coniurata Ouid. Met. 5, 150. [...]
CONIVRATIM, Adu. Velut ex coniuratione Plaut. Asin. 2, 2, 52 Siquidem omnes coniuratim cruciamenta conferant. Sic MS. apud Pareum Lex. Crit. h. v. Sed alia exemplaria exhibent Coniurati.
CONIVRAMENTVM, i. n. Augustin.
CONIVRATIO, onis. f. [ sunwmosi/a ] Societas contra remp. inita et firmata iure iurando. [...]
page 1159, image: s1159CONIVX [2], vid. CONIVGO.
CONIZA, vid. CONYZA.
CONL, vid. COLL.
CONLIDO, vid. COLLIDO.
CONNATO, are. [ sunh/xomai ] Simul natare. Connatat nobiscum laudatur ex Plauto per translationem pro Riualis est.
CONNATIO, vid. CONNO.
CONNATATILIS, e. Firmic.
CONNASCOR, vnde
CONNATVS, a, um. Part. Tertull. adu. Valent. 9 Vitia in corpore connata.
CONNATALIS, e. Augustin.
CONNATALITIVM, i. n. Firmicus.
CONNECTO, xui, xum, ctere. [ sumple/kw, sunei/rw ] Simul nectere, nexu s. vinculo coniungere. [...]
CONNEXVS [1], a, um. Partic. [ sumpeplegme/nos2 ] Cic. de Nat. Deor. 2, 97 c. 38 Qui omnia inter se connexa et apta viderit. [...]
CONNEXVS [2], ûs. m. [ sumplokh\ ] Lucret. 2, 725 Differre necesse est Interualla, vias, connexus, pondera, plagas. Connexu corpus adhaeret Lucret. 3, 556. Habere varios connexus Id. 1, 626.
CONNEXVM, i. n. Ita vocat Cicero Syllogismum conditionalem. [...]
CONNEXE, Adu. Mart. Capella l. 4 p. 117 Illa singulatim dici possunt, haec non nisi connexe dicuntur.
CONNEXIO, onis. f. [ su/mplecis2, sunafh\ ] Pro Conclusione, Quinctil. 5, 14, 6. Conf. August. de Ciu. Dei 2, 31.
CONNEXIVVS, a, um. Adi. [ sumplektiko\s2 ] Vt, Connexiua coniunctio, pro Copulatiua, apud Gell. 10, 29.
CONNIDIFICO, et CONNIDVLOR, Augustini.
CONNITEO, ere. et CONNITIDO, are. Fragm. Poet.
CONNIGRO, are. Hieron.
CONNIGRICO, are. Fragm. Poet.
CONNIGREFACIO, ere. Hieron.
CONNITOR, nixus vel nisus sum, niti. [ peira/omai ] Simul vel Vehementer niti, et dare operam. [...]
page 1160, image: s1160CONNIVEO, niui et nixi, nictum, vere. [ mu/w, katamu/w, nusta/zw ] It.
CONNIVO, tertiae coniugat. apud Priscian. 9 p. 866. Praeter. [...]
CONNIVENS, entis. Partic. [ nusta/zwn ] Praeter dicta Cic. pro Milon. 32 Quibus si non adiuuantibus, at conniuentibus certe sperasset se posse Remp. eludere. [...]
CONNIVENTIA, ae. f. [ nustagmo\s2 ] Est patientiam accommodantium, ac videre se dissimulantium. [...]
CONNIXVS, vid. CONNITOR.
CONNODO, are. Prosp. Aquit. de Praedict. 1, 6.
CONNOTESCO, ere. Augustin.
CONNVBILO, are. Firmic.
CONNVBO, psi, ptum, ere. [ eu)noike/w ] Matrimonio iungi. Laudatur Apul. Nescientibusque parentibus, puellari aetate connupseramus. Sed nihil horum apud Apuleium est, quod doceat Index Floridi.
CONNVBIVM, i. n. [ sunoike/sion, e)pigami/a ] Ius legitimi matrimonii, inquit Seru. ad Aen. 1, 77. Cic. Off. 1, 54 Sequuntur connubia et affinitates, ex quibus etiam plures propinqui. [...]
page 1161, image: s1161CONNVBIALIS, e. Adi. [ e)pigamiko\s2 ] Vt, Carmen connubiale, Epithalamium Claud. Cons. Honor. 4, 649. [...]
CONNVBIALITER, Adi. Mart. Capella 6 p. 189 Cum ad Philologiae concilianda consortia procum affatim connubialiter allegaret.
CONNVBIVS, a, um. Adi. Apul. Met. 9 p. 296, 11 Flor. Connubia lege sociatas mulieres.
CONNVDO, are. [ a)pogumnw= ] Plin. 28, 7 Iam primum abigi grandines turbinesque, contra fulgura ipsa in mense connudata; sie auerti violentiam caeli.
CONNVGOR, ari. Tertull.
CONNVGATOR, oris. m. Augustin.
CONNVGATORIVS, a, um. Hieron.
CONNVMERO, are. sunariqmw= Gloss. Lat. Gr.] Se quoque in exemplis connumerare solet Ouid. Trist. 5, 4, 20 al. annumerare. Inter liberos connumerabitur Paul. Dig. l. 14 de statu hom. [...]
CONNVMERATVS, a, um. l. vnic. Cod. de profess. in vrbe CP.
CONNVMERATIO, onis. f. Augustin.
CONNVO, ere. Plauti esse dicitur.
CONNVTRIO, ire. Columellae adscribitur.
CONNVTRITVS, a, um. Vt, morbus Augustin.
CONNVTRICO, are. Hieron.
CONOIDES [1], vid. CONVS.
CONON, onis. m. [ *ko/nwn ] Dux Atheniensis, pueris notus ex Cornelio Nepote. Nobilitatis descriptio est. [...]
CONOPAS, [ *kwnw/pas2 ] Minimae staturae nanus fuit, duorum pedum et palmi altitudine, quem Iulia, Augusti neptis, in deliciis habuit. Auctor Plin. 7, 16.
CONOPEVM, i. n. kwnwpei=on ] Tentorium seu velum, et papilio ille lineus, vel laneus, seu bombycinus, qui toro circumdatur ad arcendos culices, quo maxime vtuntur Alexandrini, quod ex Nilo culices confluant, quos Graeci [ kw/nwpas2 dicunt. [...]
CONOR, atus sum, ari. [ peirw/mai, e)pixeire/w ] Est mouere se ad agendum. [...]
CONANS, antis. Partic. Nep. 23, 3 Alpicos conantes prohibere transitu, concidit.
CONABILIS, e. Adi. Cael. Aurel. Acut. 3, 1.
CONATVS, ûs. m. [ pei=ra, o(rmh\, e)pixei/rhsis2 ] Principium agendi et motus, quo agere incipimus. [...]
page 1162, image: s1162CONATIO, onis. f. Sen. Nat. Quaest. 2, 12 Conatio sine ictu. Add. Plin. Valer. 2, 28.
CONATVM, i. n. certe pl. CONATA, Idem. Vell. Paterc. 2, 29 [...]
CONAMEN, inis. n. [ pei=ra ] Idem. Ouid. Fast. 4, 325 Dixit, et exiguo funem conamine traxit. [...]
CONAMENTVM [2], i. n. [ e)pixei/rhma ] Plin. 19, 2 de Sparto, Ad reliquos vsus laboriose euellitur, ocreatis cruribus, manibusque tectis manicis, conuolutum offeis ligneisue conamentis. [...]
CONQVADRO, are. [ tetragwni/zw ] In quadratam formam redigere. [...]
CONQVAESTOR [1], vid. CONQVISITORsub CONQVIRO.
CONQVASSO, are. Frequent. [ katasei/sw ] Quatiendo frangere. [...]
CONQVASSATIO, onis. f. [ kata/seisma ] Cic. Tusc. 4, 23 c. 13 Itaque illa duo, morbus et aegrotatio, ex totius valetudinis corporis conquassatione et perturbatione gignuntur.
CONQVATERNO, are. Quaternos vel quaterna iungere. zeugi/zw kata\ te/ssara Conquaterno Gloss. Gr. Lat.
CONQVEROR, questus sum, eri. [ me/mfomai ] Eiusdem est cum simplici suo significationis, nisi quod illam augere videtur. [...]
CONQVESTVS, ûs. m. [ me/myis2 ] Conquerendi actus. Liu. 8, 7 Tum libero conquestu coortae voces sunt.
CONQVESTIO, onis. f. [ me/myis2 ] Idem. Cic. Q. Frat. 1, 1 c. 7 Vbi nullum auxilium, nulla conquestio. [...]
CONQVIESCO, quieui, quietum, ere. [ h(suxa/zw ] Totum quiescere. [...]
page 1163, image: s1163CONQVILIATVS, a, um. Pro Quisquiliatus. Plin. Valer. 1, 9 Conquiliata lana obturare. Vid. Reines. Var. Lect. 3, 4 qui legit Conculcata. Venit etiam in mentem conchyliata.
CONQVINISCO, conquexi, ere. [ u(poku/ptw ] A Cunio, ire, quod est apud Festum Stercus facere. [...]
CONQVINO, vid. COINQVINO.
CONQVIRO, quisiui, quisitum, ere. [ suzhte/w ] Simul vel ex pluribus locis, certe diligenter quaerere et inuestigare. [...]
CONQVISITOR, oris. m. Qui conquirit s. inquirit, Quaesitor; Plaut. Amph. prol. 65 [...]
CONQVAESTOR [2], oris. m. Idem. Varr. de L. L. 5, 8.
CONQVISITVS, a, um. Part. [ e)chkribwme/nos2 ] Idem quod Exquisitus. vt, Mensae conquisitissimis epulis exstruebantur Cic. Tusc. 5, 62.
CONQVISITE, Adu. [ dihkribwme/nws2 ] Pro Docte et diligenter. [...]
CONQVISITIO, onis. f. [ suzh/thsis2 ] Cic. de Vniuers. 5 Difficillimum autem est in omni conquisitione rationis exordium. [...]
CONRADO, vid. CORRADO.
CONRECVMBO, ere. In conuiuio conrecumbentes Tertull. adu. Gent. c. 4.
CONREGIO, onis. Ab auguribus olim vocabatur Regio intra fines comprehensa. [...]
CONREGNO, are. Tertull. adu. Gnost. c. 13. et Hieron. in Dan. c. 9. Sulp. Seuer. 2, 33. Sedul. l. 3 (al. 4) extr.
CONRESVSCITATVS, a, um. Conresuscitatus in eo per fidem Tertull. de Resurr. Carn. c. 23.
CONRESVPINATVS, vel CORRESVPINATVS, a, um. Conresupinata interna Tertull. de Anima c. 48.
CONREVS, i. m. [ sune/noxos2 ] Qui cum alio in ius vocatus est. Vlpian. in l. Liberationem §. Nunc de effectu D. de liber. legat. [...]
CONRIDEO, vel CORRIDEO, ere. Rideo vna vel vndique. Lucret. 4, 81 [...]
CONRVSPOR, vel CORRVSPOR, ari. Conquirere. Conruspare tua consilia in pectore Plaut. apud Fest.
CONSABVRRO, are. Idem ac Saburro. Augustin.
page 1164, image: s1164CONSACERDOS, otis. m. Symmach. Ep. 10, 74. Cyprian. Epist. 1, 1.
CONSALANEVS, i. m. Quasi eodem sale victitans. Hieron.
CONSALVTO, are. [ a)spa/zomai ] Vna, alta voce salutare. Liu. 3, 28 Dictatorem eum legati gratulantes consalutant. [...]
CONSALVTATIO, onis. f. [ a)spasmo\s2 ] Salutatio plurium, vel mutua. Cic. Att. 2, 18 Hinc plausus maximi, consalutatio forensis perhonorifica. [...]
CONSANGVINEVS, i. m. [ o(mogenh\s2, o(mai/mwn, suggenh\s2 ] Qui sanguine coniunctus est cum altero. Plaut. Poen. 3, 1, 70 Meis consanguineis nolo te iniuste loqui. [...]
CONSANGVINITAS, atis. f. [ sugge/neia ] Ipsa sanguinis coniunctio. [...]
CONSANO, are. [ i)a/omai, u(gio/w ] Columel. 4, 24, 22 Quo plerumque fit, vt quod praecidi debeat, praefringatur, et sic vitis laniata, scabrataque putrescat humoribus, nec plagae consanentur. [...]
CONSANESCO, vel CONSANASCO, ui, ere. Sanum fieri. Colum. 8, 2, 3 Consanescunt vlcera. [...]
CONSARCINO, are. [ suskeua/zw, suspei/rw ] A sarcina dictum, quae ex pluribus rebus colligatis constat. Significat itaque ea coniungere, quae non bene cohaereant. [...]
CONSARCINATOR, oris. m. Vt, Litium consarcinator Ammian.
CONSARRIO, ire. [ skaleu/w ] Sarrire diligenter Columel. 11, 3, 46 Deinde sulci omnes consarriendi. Cat. de R. R. 48, 1 Consarrire porcas.
CONSATVS [1], a, um. Part. Id est Consitus et inde densus confertus, consertus. [...]
CONSATIO, onis. f. Tertull. ad Nat. 2 c. 11 Conseuius Deus, qui consationibus concubitalibus praesit.
CONSATELLITIVM, i. n. ICt. in Dig.
CONSATIATVS, a, um. ICt. in Dig.
CONSATVRO, are. Firmic.
CONSCATVRIO, ire. Fragm. Poet.
CONSCATVRIGO, inis. f. Tertulliani esse dicunt.
CONSAVCIO, are. [ traumati/zw ] Valde vel pluribus vulneribus sauciare. [...]
CONSAVCIATVS, Partic. Suet. Aug. c. 20 Vtrumque brachium ruina pontis consauciatum.
CONSAVCIATIO, onis. f. ICt. in Dig.
CONSCELERO, are. [ katamiai/nw ] Scelere polluere. Liu. 40, 8 Agite conscelerate aures paternas, decernite criminibus, mox ferro decreturi. [...]
CONSCELERATVS, a, um. Partic. [ mianqei\s2 ] Liu. 2, 37 Proficiscentibus deinde indignatio oborta, se vt consceleratos, contaminatosque, ab ludis abactos esse. [...]
CONSCENDO, di, sum, ere. [ e)pibai/nw, a)nabai/nw ] Auget et velut complet simplex Scando. [...]
page 1165, image: s1165CONSCENSVS, a, um. Part. Conscensa Naue Iust. 31, 4, 4. Nauibus Id. 12, 10, 2. et 23, 2, 2.
CONSCENSIO, onis. f. [ e)pi/basis2 ] Cic. de Diuin. 1, 68 c. 32 [...]
CONSCIENTIA [1], vid. CONSCIVS.
CONSCINDO, scidi, scissum, ere. [ diate/mnw, diasxi/zw ] In multas partes scindere. [...]
CONSCISSVS, a, um. Part. [ diesxisme/nos2 ] Vt, Conscissa pallula Plaut. Trucul. 1, 1, 32. [...]
CONSCISSIO, onis. f. Augustin. de Morib. eccl. cathol. c. 34.
CONSCISSVRA, ae. f. [ diar)r(wgh\ ] Ipsa ruptio. Plin. 34, 8 [...]
CONSCIO, sciui, scitum, ire. [ suni/hmi, su/noida ] Vna scire, vel intra se et apud animum suum scire. [...]
CONSCISCO, sciui, scitum, ere. [ yhfi/zomai, prosa/gomai, e)pispw=mai ] Statuere apud se, et decernere; vt Sciscere, vnde Scitum dictum. [...]
CONSCITVS, a, um. Part. Passiu. [ diegnwsme/nos2, sumyhfisqei\s2 ] Plin. 36, 15 Passim conscita nece Quiritibus taedium fugientibus. Liu. 9, 26 Mors haud dubie ab ipsis conscita iudicio subtraxit.
CONSCISCENDVS, a, um. Part. [ katayhfiste/os2 ] Cic. Fam. 7, 3 Aut capiendus tanquam exilio locus, aut consciscenda mors voluntaria. Liu. 39, 19 Ne mortis consciscendae locum haberet.
CONSCIVS, a, um. Adi. [ suneidw\s2, sunepista/menos2 ] Modo is dicitur, qui cum aliis scit, modo qui intra se et cum animo suo scit: posteriori ratione Ouid. Trist. 5, 5, 18 [...]
page 1166, image: s1166CONSCIOLVS, a, um. Adi. Dimin. Catull. 68, 41 Saepe illam audiui furtiua voce loquentem Solam consciolis haec sua flagitia.
CONSCIENTIA [2], ae. f. [ sunei/dhsis2 ] Vel scientia communis cum alio, vel certa apud animum nostrum nostrorum factorum scientia: posterior ratio frequentior. [...]
CONSCORTOR, ari. Augustin.
CONSCORTATOR, oris. m. Idem
CONSCREOR, ari. Plaut. Pers. 2, 5, 7 [...]
page 1167, image: s1167CONSCRIBILLO, are. [ suggra/fw ] Pro Conscribere veteres dixerunt: at plerumque cum contemtum innuere vellent. [...]
CONSCRIBO, psi, ptum, ere. [ suggra/fw ] Scribere significat, s. componere. [...]
CONSCRIPTVS, a, um. Part. [ sungegramme/nos2 ] Vt, Conscriptae literae Plaut. Pseud. 1, 1, 26. [...]
CONSCRIPTVM, i. n. Vt, Virorum veterum conscripta Ouid. Trist. 5, 3, 55.
CONSCRIPTIO, onis. f. [ suggrafh\ ] Cic. pro Cluent. 191 c. 67 Eiusdem amentiae falsae conscriptiones quaestionum, ex eodem furore etiam illa conscelerata exsectio linguae. [...]
CONSCRIPTOR, oris. m. Quinct. Declam. 277 Conditor conscriptorque legis. Conf. Arnob. 1 p. 33 et 34.
CONSCRVTOR, ari. Firmic.
CONSCVLPTVS, a, um. Partic. Tertull.
CONSCVLPTILIS, e. Adi. Augustin.
CONSCVLPTOR, oris. m. Hieron.
CONSCVLPTVRA, ae. f. Idem.
CONSECO, secui, sectum, are. [ diapri/w ] Totum in partes secare. [...]
CONSECTVS, a, um. Part. Brassica Cato R. R. c. 157. Consecto arboris trunco Plin. 17, 10.
CONSECTIO [1], onis. f. [ dia/prisis2 ] Vt, Cic. de Natur. Deor. 2, 151 c. 60 [...]
CONSECRO, are. [ kaqiero/w, e)kqeia/zw ] Eiusdem significationis ac Sacro, quod est Deo dico, et sacrum facio. [...]
page 1168, image: s1168CONSECRANS, antis. Part. Vulgata Ezech. 16, 11.
CONSECRATIO, onis. f. [ kaqie/rwsis2 ] Consecrandi caerimonia. Cic. pro Domo 106 Quae tua fuit consecratio? [...]
CONSECRATOR, oris. m. Hieron. Ep. 83 ad Ocean. c. 4. Tertull. de Pud. c. 21. Firmic. 4, 7.
CONSECRATRIX, icis. f. Tertull. adu. Gnost. c. 3.
CONSECRANEVS, a, um. Adi. [ summu/sths2, Vet. Gloss.] Eorundem sacrorum particeps. [...]
CONSECTANEVS [1], CONSECTARIVM, CONSECTOR, vid. CONSEQVOR.
CONSECTIO [2], vid. CONSECO.
CONSECVTIO, CONSECVTVS, vid. CONSEQVOR.
CONSEDO [1], onis, vid. CONSIDEO.
CONSEDO [2], are. Plane sedere. Maximos tumultus maturissime disieci atque consedaui Cato ap. Charis. 2 p. 184.
CONSEDATVS, a, um. Partic. ICt. in Dig.
CONSEDATIO, onis. f. Iid. ib.
CONSEDATOR, oris. m. Iid. in Cod.
CONSELLAE, arum. plur. i. Geminae sellae. Consellas quoque praeualidis in funibus aptas Lucil. ap. Non. 4, 3.
CONSEMINEVS, a, um. Adi. [ o(mo/sporos2 ] Vt, Consemineae vineae, in quibus multa et varia semina vitium confusa sunt, nec propriis generibus distincta. [...]
page 1169, image: s1169CONSEMINALIS, e. Adi. [ o(mo/sporos2 ] Idem. Columel. 12, 45, 6 [...]
CONSEMPITERNVS, a, um. Adiect. Fulgent. contra Arrian. extr.
CONSENESCO, consenui, ere. [ ghra/skw ] Senem fieri. Plaut. Capt. 1, 2, 31 Macesco, consenesco, et tabesco miser. [...]
CONSENTES, Dii, qui, vt Augustin. 4, 23 de Ciuit. Dei scribit, in consilium Iouis adhiberi putabantur. [...]
CONSENTIA, sacra, quae ex multorum consensu sunt statuta, Festus explicat. Nescio quam bene.
CONSENTIVM, dictum videtur concilium Deûm Consentum. Vet. Inscr. Gruter. p. 3, 1 CONSENTIO DEORVM MARIANA SOZOMENE.
CONSENTIO, si, sum, tire. [ o(monoe/w, sumfwne/w, su/mfhmi ] Vna vel idem sentire. [...]
page 1170, image: s1170CONSENTIENS, entis. Partic. [ o(monow=n ] Aduersus consentientes, nec regem quemquam satis validum, nec tyrannum fore Liu. 34, 49. Cic. de Diu. 2, 119 [...]
CONSENSVS [1], a, um. Partic. pass. [ o(mologhqei\s2 ] Gell. 15, 26 [...]
CONSENSVS [2], ûs. m. [ o(mo/noia ] Cic. de Natur. Deor. 3, 28 [...]
CONSENSIO, onis. f. [ su/mfrasis2, sumfwni/a, o(mologi/a ] Idem. Cic. de Reditu suo ad Quir. 18 Tanta consenfione Italiae. Idem Fam. 1, 9 Populi vero Rom. totiusque Italiae mira consensio. [...]
CONSENTANEVS, a, um. Adiect. [ eu)/logos2 ] Conueniens. Cic. de Finib. 5 c. 21 [...]
page 1171, image: s1171CONSENTANEE, Adu. Narrare consentanee Hieron. adu. Rufin. 3, 1 extr. Cum natura consentanee viuere Lactant. 3, 28.
CONSEPELIO, vnde
CONSEPVLTVS, a, um. Part. [ suntafei\s2 ] Recordare tirocinii tui diem, quo Christo in baptismate consepultus, in sacramenti verba iurasti Hieron. Ep. 1 ad Heliodor. [...]
CONSEPIO, sepsi, septum, ire. [ sumfra/ttw ] Vndique sepire. Vnde
CONSEPTVS [1], a, um. Partic. Cic. de Senect. 59 c. 16 Caeteris in rebus comem erga Lysandrum atque humanum fuisse, et ei quendam conseptum agrum et diligenter consitum ostendisse.
CONSEPTVM, i. n. Subst. [ fra/gma, peri/fragma ] Columel. 1, 4, 7 Diffusiora enim consepta, non solum pluris aedificabimus, sed etiam impensis maioribus tuebimur. [...]
CONSEPTVS [2], ûs. m. Vt quum conseptu viridis consederis horti Strabo Gall. in fine.
CONSEPTO, are. Eligitur sacer lucus, in quo conseptant animalia diuersissimi generis Solin. c. 32.
CONSEQVENTER [1], CONSEQVIAE, vid. in CONSEQVOR.
CONSEQVOR, sequutus sum, sequi. [ sune/pomai, sunakolouqe/w ] Cominus sequi, sequi dum attingas, adsequi. [...]
page 1172, image: s1172CONSEQVENS, ntis. Partic. [ sunakolouqw=n ] Cic. de Senect. 19 Sed memoriam illius viri excipient omnes anni consequentes. [...]
CONSEQVENTER [2], Adu. [ sunakolou/qws2 ] Vlpian. in l. sed et si quid. §. vlt. D. de vsufructu et quemadmodum quis vtatur et fruatur, Quibus consequenter fructuarius quidem acquirere fundo seruitutem non potest, retinere autem potest. [...]
CONSEQVENTIA, ae. f. sune/peia, a)kolouqi/a Vet. Gloss.] Cic. de Diuin. 128 c. 56 Qui cursum rerum euentorumque consequentiam diurturnitate pertractata notarunt, etc. [...]
CONSEQVVTIO, onis. f. [ sue/peia ] A verbo Consequor. Cic. de Finib. 1, 37 c. 11 [...]
CONSEQVVTVS, a, um. Part. Pass. pro Impetratus. Varro, Vestales incesti compertas ansa petuntur incognita, consequuta negliguntur. Ex Prisciano lib. 8 p. 792. [...]
CONSEQVVTOR, oris. m. Epitheton Martis apud Ferret. Mus. Lap. p. 19.
CONSEQVIA, orum. s. CONSEQVIAE, arum. f. plur. Sequelae, a Consequendo: sicut ab Exsequendo, Exsequiae. Apul. 10 p. 247 [...]
CONSEQVVS, a, um. Adi. Idem quod Consequens, vt Lucret. 5, 679 Consequa natura est iam rerum ex ordine certo. [...]
page 1173, image: s1173CONSECTOR, ari. Frequentat. [ diw/kw ] Studiose consequor, eadem varietate significationis. [...]
CONSECTATVS, a, um. Partic. Hostes equitatus consectatus Caes. Bell. G. 3, 26. Naues singulas nostri consectati expugnauerunt Id. 3, 15.
CONSECTATIO, onis. f. [ di/wcis2 ] Plin. 14, 16 Manifestum est superuacuam generum consectationem in numerum. [...]
CONSECTATOR, oris. Vnde
CONSECTATRIX, icis. f. Cic. Off. 3, 118 c. 53 Est enim temperantia, libidinum inimica: libidines autem, consectatrices voluptatis. [...]
CONSECTANEVS [2], a, um. Adi. [ a)ko/louqos2 ] Qui alios assectatur. Sidon. Apoll. 7, 14 Qualiter studiorum tuorum consectaneus fiam consequa paginae parte reserabitur. [...]
CONSECTARIVS, a, um. Adi. [ sunepo/menos2 ] Consequens, quod legitima conclusione infertur. [...]
CONSERENO, are. Conserenat Impers. dictum volebant, pro eo quod est, vndique serenum fit caelum: et laudabant Liu. 39, 46
CONSERMONOR, ari. Cum aliquo loqui. Q. Claudius apud Gell. 17, 2 Cum his consermonabatur. Vid. SERMONOR.
CONSERMOCINOR, ari. Idem. Nigidius apud Gell. 10, 4 Quibus consermocinamur.
CONSERO [1], seui et serui, situm, ere. [ futeu/w ] Plantare siue seminare. [...]
CONSERENTES, Di qui fuerint, docet Arnob. adu. Gentes 4 p. 169 [...]
CONSITVS, a, um. Partic. [ pefuteume/nos2 ] Pomus consita Tibull. 2, 1, 43. [...]
CONSATVS [2], vid. supra s. l.
CONSITIO [1], onis. f. [ fu/teusis2, futou/rghma ] Ipse conserendi actus. [...]
CONSITVRA, ae. f. [ futei/a ] Idem. Cic. de Republ. Quae videlicet ille non ex agri consitura, quam cernebat, sed ex doctrinae indiciis interpretabatur. Ex Nonio 3, 30.
CONSITOR, oris. m. [ futeuth\s2 ] Ouid. Met. 4, 14 Et cum Lenaeo genialis consitor vuae.
page 1174, image: s1174CONSEVIVS [1], Deus, qui consationibus concubitalibus praesit Tertull. ad Nat. 2 c. 11.
CONSIVA [1], ae. f. Opis Epitheton. Vid. OPS Dea.
CONSERO [2], serui, sertum, serere. [ sumple/kw ] Coniungere, committere, sibi inuicem permiscere. [...]
CONSERTVS, a, um. Partic. [ sumplexqei\s2 ] Quinct. 5, 10 Vt sunt tria tempora, ita ordo rerum tribus momentis consertus est. i. Contextus. [...]
CONSERTE, Adu. [ sumpeplegme/nws2 ] Cic. de Fato 31 c. 14 Si omnia antecedentibus causis fiunt, omnia naturali colligatione conserte contexteque fiunt.
CONSERTIO, onis. f. Ad ceruicum necessarias flexiones consertionibus verticum atque ossea substructione fulciri Arnob. 3 p. 107.
CONSERTOR, oris. m. [ sumplekth\s2 ] Legebatur Plin. 33, 1 [...]
CONSERRATVS, a, um. Adi. [ prionwto\s2 ] A Serra deductum. Plin. 11, 37 [...]
CONSERVIO, ire. ICtorum esse dicitur in Digestis.
CONSERVO, are. [ diasw/zw, sunthre/w ] Vna, vel totum, vel penitus seruare. Plin. 15, 30 Conseruari alitem et sobolem iussere Aruspices. [...]
CONSERVANS, antis. Part. Vnum labendi conseruans -- tenorem Lucr. 5, 509. Custos rerum ipse mearum, Conseruans aliis, quae periere mihi C. Gall. Eleg. 1, 187.
CONSERVANTIA, ae. f. Laudatur Arnob. 2 p. 75. [...]
page 1175, image: s1175CONSERVATVS, a, um. Partic. [ diaswqei\s2 ] Cic. Fam. 1, 9 [...]
CONSERVABILIS, e. Adi. Tertull. adu. Marc. 2, 13 Bonum conseruabile.
CONSERVATOR, oris. m. [ swth\r ] Cic. pro Sext. 97 c.. Optimatum principes, auctores et conseruatores ciuitatis. [...]
CONSERVATRIX, icis. f. [ sw/teira ] Cic. de Fin. 5, 26 c. 9 Omnis natura vult esse conseruatrix sui, vt et salua sit, et in genere conseruetur suo. [...]
CONSERVATIO, onis. f. [ sunth/rhsis2 ] Cic. Off. 1, 131 Et si attentos animos ad decori conseruationem tenebimus. [...]
CONSERVVS, i. m. [ su/ndoulos2 ] Qui cum alio eidem domino servit. Ter. Adel. 3, 3, 71 Conseruis ad eundem istune praecipio modum. [...]
CONSERVA, ae. f. [ sundou/lh ] Ter. Eun. 2, 3, 74 Summa forma semper conseruam domi videbit. [...]
CONSERVVLA, ae. f. Dimin. Sen. Controu. 21 p. 269.
CONSERVITIVM, i. n. [ sundoulei/a ] Plaut. Capt. 2, 1, 49 Perque conseruitium commune, quod hostica euenit manu.
CONSESSVS [1], vid. CONSIDEO.
CONSEVIVS [2], vid. CONSERO, eui.
CONSIDEO, sedi, sessum, ere. [ sugkaqe/zomai ] Simul sedere, sine motu. Virg. Ecl. 3, 55 Dicite, quandoquidem in molli consedimus herba. [...]
CONSEDO [3], onis. m. A Consedendo; vt Assedo, et Assessor. C. Hemina Annal. l. 4 Nemo vicinus consedo. Haec Nonius 1, 312. Erit igitur vicinus, qui prope nos consedit, i. domicilium posuit.
CONSESSOR, oris. m. [ su/nedros2 ] Qui vna cum alio sedet, et in primis ad ludos refertur, qui a magna considentium multitudine spectarentur. [...]
CONSESSVS [2], ûs. m. [ sunedri/a, sune/drion ] Non est Consessio, sed homines vno in loco considentes, inquit Valla 4, 2. [...]
page 1176, image: s1176CONSESSIO, onis. f. M. Capella.
CONSIDERO, are. [ ske/ptomai, skope/w, e)piskope/w, katanoe/w, logi/zomai ] A Siderum contemplatione videtur appellari, inquit Festus, et fignificat Reputare, expendere. [...]
CONSIDERATVS, a, um. Partic. [ perieskemme/nos2 ] Vt, Factum paullo minus consideratum Cic. pro Sulla 72. [...]
CONSIDERATIO, onis. f. [ ske/yis2, e)pino/hsis2, logismo\s2 ] Cic. Acad. 4, 127 c. 41 Consideratio contemplatioque naturae, est animorum ingeniorumque naturale quoddam quasi pabulum. [...]
CONSIDERATOR, oris. m. Gell. 11, 5 Quaesitores et consideratores, qui semper in considerando sunt.
CONSIDERANTIA, ae. f. Idem. [ peri/skeyis2 ] Cic. Q. Fratr. 3, 9 Cuius in hoc vno considerantiam et ego sustinebo, vt potero. Tarditate animi sine considerantia irruentes Vitr. 6, 1.
CONSIDERANTER, Adu. Valer. 8, 1 Consideranter et mansuete Populi Romani magistratus (agebat.) Cuneum inter corticem et lignum consideranter deponimus Pallad. 3, 19 pr.
CONSIDERANTIVS, C. Fronto, Grammaticus.
CONSIDERATE, ius, issime. [ perieskemme/nws2 ] Cic. pro Quint. 51 Praetores, vt considerate fieret, comparauerunt. [...]
CONSIDO, sedi, sessum, sidere. [ e)pikaqe/zomai, suniza/nw ] Cum motu est, de loco ad locum, ac de iis dicitur, qui ad sedendum se conferunt, sedere et humiliorem locum petere, incipiunt. [...]
page 1177, image: s1177CONSIGNIFICATIO, onis. f. Laudatur Apul.. Ea furoris consignificatione perterriti omnes. Sed nihil tale habet Index Floridi.
CONSIGNO, are. [ sfragi/zw, a)poshmeiou=mai ] Signo vel signis aliquid claudere, continere, sancire, seruare, custodire. [...]
CONSIGNATVS, a, um. Partic. [ e)sfragisme/nos2 ] Vt, Testata et consignata monumentis antiquitas Cic. de Diuin. 1, 87. [...]
CONSIGNATIO, onis. f. [ sfra/gisis2 ] Veteribus erant Consignationes, quas vocamus Documenta vel Chirographa. [...]
CONSIGNANTER, Adu. vnde Compar. Consignantius apud Gell. 1, 25 Graeci significantius consignantiusque dixerunt. [...]
CONSILEO, ui, ere. et CONSILESCO, ere. [ katasiwpa/w ] Gell. 12, 1 [...]
CONSILIARIVS [1], vid. CONSILIVM.
CONSILIGO, inis. f. [ konsili/gw ] Herbae genus, memoratum Colum. 6, 5, 3 Praesens etiam remedium bubus cognouimus radiculae, quam pastores consiliginem vocant. [...]
CONSILIO, silui, ire. [ e)piphda/w ] Dubiae auctoritatis verbum. Laudatur Tacit. Ann. 3, 46 [...]
CONSILIVM, i. n. [ bou/leuma, boulh\, sumbou/lion ] De etymologia huius nominis. [...]
page 1180, image: s1180CONSILIOR, ari. Dep. [ bouleu/w ] Consilium habere, dare, petere, capere. [...]
CONSILIATOR, oris. m. [ bouleuth\s2 ] Plin. Epist. 4, 17 [...]
CONSILIATRIX, icis. f. Apul. Met. 5 p. 169 Sed illae quidem consiliatrices egregiae tuae, tam perniciosi magisterii dabunt actutum mihi poenas.
CONSILIARIVS [2], i. m. [ su/mboulos2 ] Qui dat consilium. [...]
CONSILIARIVS [3], a, um. Adi. [ bouleutiko\s2 ] Plaut. Truc. 2, 1, 6 [...]
CONSILIARIS, pro Consiliario defenditur Bynkershoek. Obs. Iur. R. 1, 25 p. 103.
CONSILIOSVS, a Catone dictum, teste Gell. 4, 9. Sid. Epist. 1, 1 Consiliosissimum est. Consiliosior Idem Ep. 7, 9. Est autem Consiliosus plenus consilii.
CONSVLO, sului, sultum, ere. [ bouleu/omai, sumbouleu/w, summhtia/omai, sumfra/zomai ] Habere, Capere, Dare aut Petere consilium, pro varia constructione significat. [...]
page 1181, image: s1181CONSVLENS, entis. Partic. [ sumbouleuo/menos2 ] Cic. in Orat. 143 Eodem tempore et discentibus satisfacerent, et consulentibus. Cicerone consulente Sall. Cat. 48. Conf. Nep. 1, 1, 3.
CONSVLOR, consuli. [ sumbouleu/omai ] Cic. Verr. 1, 120 [...]
CONSVLTVS [1], a, um. Partic. [ bouleusqei\s2 ] Interrogatus, a quo consilium petitum est. [...]
page 1182, image: s1182CONSVLTVM, i. n. [ bou/lhma ] Decretum, statutum. [...]
CONSVLTVS [2], ûs. m. Consilium. Liu. 3, 62 Consultu Collegae. Vbi vid. Gronou. it. ad 25, 16 pr. Idem legit Plin. 3, 20 Vetere consultu patrum. Al. consulto.
CONSVLTE, Adu. [ bebouleume/nws2 ] Prudenter. [...]
CONSVLTO [1], Aduerb. aliud. [ e)cepi/thdes2 ] h. e. cum consilio, et non temere. [...]
CONSVLTOR, oris. m. [ mhtisth\s2 ] Qui consilium petit. [...]
CONSVLTRIX, icis. f. [ promhqh\s2 ] Consultrix et prouida vtilitatum opportunitatumque omnium natura Cic. de Natur. Deor. 2, 58 cap. 22.
CONSVLTORIVS, a, um; vel CONSVLTATORIVS- Hostiarum generis epitheton. [...]
CONSVLTO [2], are. [ bouleu/omai ] Frequent. [...]
CONSVLTATOR, oris. m. Qui consilium petit. L. 2 Dig. de Orig. Iuris §. 35 Pomponius.
CONSVLTATORIVS, vid. CONSVLTORIVS.
CONSVLTATIO, onis. f. [ sumboulh\, sumbouli/a ] Deliberatio. [...]
CONSVL [1], ulis. m. [ u(/patos2 ] Maior magistratus erat Romae, Festus. [...]
page 1183, image: s1183CONSVLATVS, ûs. m. [ u(patei/a ] Officium, vel dignitas, vel tempus, quo Consul in officio est. [...]
CONSVLARIS, e. Adi. [ u(patiko\s2 ] Qui Consul fuit. [...]
CONSVLARITER, Adu. [ u(patikw=s2 ] Liu. 4, 10 Vita omnis Consulariter acta, i. vbi dignum erat Consulari viro.
CONSVLARITAS, atis. f. Munus Consulis. Theod. l. 6. Cod. tit. 19 Consularitatis honore functus. Vid. etiam Fabrett. Inscript. p. 99 vbi eadem vox inuenitur.
page 1184, image: s1184CONSIMILIS, e. Adi. [ o(/moios2 ] Idem, quod Similis, cui contraria sunt Dissimilis atque Absimilis. [...]
CONSIMILITER, Adu. Gell. 17, 9 Surculi derasi atque ornati consimiliter. Add. Id. 11, 5. Arnob. 1 p. 20. et 2 p. 52.
CONSIMILITAS, atis. f. Augustin.
CONSIMILITVDO, inis. f. ICt. in Cod.
CONSIMVLATIO, onis. f. Firmic.
CONSINGIS, Nicomedis Bithyniae regis vxor, quae a cane lacerata fertur, propter lasciuiorem cum marito iocum Plin. 8, 4.
CONSIPIO, ere. Vndique sapere, mentis compotem esse. [...]
CONSIPTVM, pro Consepto vsurpauit Ennius, teste Festo, Consiptum clauis praefixum.
CONSISTO, constiti, constitum, stere. [...]
page 1185, image: s1185CONSISTENS, entis. Part. Neque ille consistens in loco, sed inambulans Cic. de Orat. 1 c. 61.
CONSISTORIVM, i. n. [ bouleuth/rion ] Sequiori aetate dictus est locus, vbi circa principem consistunt amici illius et Consiliarii, ipsique adeo illi amici et comites. [...]
page 1186, image: s1186CONSISTORIANI, comites sunt consiliarii: vid. ICt. et Iac. Gothofr. Disc. Hist. ad L. Quisquis C. ad L. Iul. Maiestatis p. 50 et 51. Despicientibus consistorianis Ammian. 15, 5. vbi vid. Vales.
CONSTITIO, onis. f. Gell. 16, 5 [...]
CONSITIO [2], CONSITVRA, CONSITVS, vid. CONSERO.
CONSIVA [2], vid. OPS.
CONSOBRINVS, i. m. [ a)neyio\s2 ] Consobrini dicuntur, qui ex duabus sororibus editi sunt, quasi Consororini, de quibus exempla multa sunt in antiquis auctoribus, et maxime in Afranio, et iuris vetustissimis scriptoribus. [...]
CONSOBRINA, ae. f. [ a)neyia\ ] Praeter dicta modo e Paullo ICto, Cic. pro Quint. 16 c. 4 Quintii consobrinam habet in matrimonio Nae vius. Adde Nep. 25, 2.
CONSOCER, eri. m. [ o(mope/nqeros2 ] Socer vnius coniugum cum respectu ad Socerum alterius, s. Consoceri dicuntur, quorum alter filium alterius filiae maritum dedit. [...]
CONSOCRVS, ûs. f. Auson. Parental. 30 in titulo.
CONSOCIO, are. [ sunagela/zw ] Simul sociare. [...]
CONSOCIATVS, a, um. Part. Cic. in Parad. 6 [...]
CONSOCIATIO, onis. f. Coniunctio et societas. [...]
CONSOCIATIM, Adu. Ammian. 15, 27.
CONSOCIVS, i. m. Apud ICtos, vt 10 C. t. 2 l. 3.
CONSOCIABILIS, e. Adi. Ambros. Epist. 1.
CONSOLIDO, are. [ o(loklhro/w ] Redintegrare, et in vnum congerere, quod prius ruptum aut diuisum fuerat. [...]
CONSOLIDATVS, a, um. Partic. Cic. Fam. 5, 20 Rationes confectae et consolidatae, Cum expensis respondent accepta.
CONSOLIDATIO, onis. f. [ o(loklh/rwsis2 ] Cuiuspropria [...]
page 1187, image: s1187significatio cognoscitur ex §. item finitur, de Vsufructu, in Institutionibus ciuilibus, Item finitur vsusfructus, si domino proprietatis ab vsufructuario cedatur (nam cedendo extraneo nihil agitur) vel ex contrario, si vsufructuarius proprietatem rei acquisierit. quae res consolidatio appellatur.
CONSOLIDATOR, oris. m. Venant. Fortun. Carm. 1, 20.
CONSOLIDVS, a, um. Adi. Arnob. 4 fin. p. 153 Christianos dicit, Cum omnibus consolidae germanitatis necessitudine copulatos. i. fratrum et sororum appellatione et affectu deuinctos.
CONSOLOR, ari. [ parhgore/w, paramuqe/omai, yuxagwge/w, parakale/w ] Vehementer, et conquisitis argumentis solari. [...]
CONSOLANS, antis. Part. [ paramuqou/menos2 ] Cic. Tusc. 3, 75 c. 31 Haec igitur officia sunt consolantium. Verba consolantia Ouid. Met. 15, 491.
CONSOLO, are. [ paramuqe/w ] Actiue. [...]
CONSOLANDVS, a, um. Partic. pass. Plaut. Bacch. 4, 3, 12 Consolandus hic mihi est. Conf. Cic. Fam. 5, 18.
CONSOLATVS, a, um. Partic. pass. Iustin. 22, 6, 4 Consolatis militibus. Conf. Vulg. Act. 20, 12.
CONSOLABILIS, e. Adi. [ parhgorhto\s2 ] Cic. Fam. 4, 3 [...]
CONSOLATORIVS, a, um. Adi. [ parhgoriko\s2 ] Quod consolatur. Cic. Att. 13, 20 A Caesare literas accepi consolatorias.
CONSOLATORIE, Adu. Sidon. Ep. 6, 9.
CONSOLATIO, onis. f. [ parhgori/a, paramuqei/a, para/klhsis2 ] Consolandi ratio vel actus. [...]
CONSOLAMEN, inis. n. Idem. Hieron. Epist. 62.
CONSOLATOR, oris. m. [ para/klhtos2, parh/goros2 ] Qui consolatur. [...]
CONSOMNIO, are. [ o)neirw/ttw ] Stulte et velut per somnium excogitare. Plaut. Most. 3, 2, 71 Quid is consomniauit? TR. ego dicam tibi.
CONSONO, are. [ sumfwne/w, sunhxe/w ] Vna sonare. [...]
page 1188, image: s1188CONSONANS, Adi. [ eu)/hxos2 ] Vitruu. 5, 9 extr. [...]
CONSONANTER, Aduerb. Vet. Interpres Irenaei 1, 3 Consonanter aliquid praedicare. Vitruu. 6, 1 Consonantissime ad harmoniam composita.
CONSONANTIA, ae. f. [ sumfwni/a ] Vocum concordia. Recipiunt consonantiam vocis citharoedi Vitruu. 5, 5. Conf. Hieron. de Mansionib. 16 et 22.
CONSONVS, a, um. Adi. [ su/mfwnos2, eu)/logos2 ] Vt, Plangor consonus Ouid. Met. 13, 610. [...]
CONSONE, Adu. Apul. Met. 1 p. 106.
CONSOPIO, iui, itum, ire. [ katakoima/w ] Est somnum inducere. [...]
CONSOPITVS, a, um. Partic. Cic. de Diu. 2 c. 66 Alexander somno consopitus.
CONSORS, ortis. Adi. [ koinwno\s2, o(mo/timos2 ] Consortes dicuntur, eadem est; et cum Sors interdum Hereditatem, s. Patrimonium notet, Consortes sunt coheredes. [...]
CONSORTIVM, i. n. [ koinwnei/a ] Societas. [...]
CONSORTIO, onis. f. Idem. Liu. 6, 40 [...]
CONSORTALIS, e. Adi. Lineae Frontin. de Col. in Sic. p. 111 quae partes, s. portiones vnius sortis, i. fundi hereditarii diuidunt.
CONSPATIOR, ari. Vna inambulare. Video meretrices furtim conspatiantes Petron. c. 7.
CONSPERGO, spersi, spersum, ere. [ katapa/ssw ] Idem, quod totum spargere. [...]
page 1189, image: s1189CONSPERSVS, a, um. Partic. [ katapepasme/nos2 ] Cic. de Orat. 3, 94 c. 25 [...]
CONSPERSIO, onis. f. Salis crebra conspersio Pallad. Nou. 13, 3. [...]
CONSPICIO [1], spexi, spectum, ere. [ prosble/pw, prosora/w, kaqora/w ] Ex Specio, verbo antiquo, quod idem est ac videre. [...]
CONSPICIENS, ntis. Partic. [ prosble/pwn ] Procul conspiciens ad se ferentem Nep. 14, 4, 5. Cic. Att. 5, 18 Ciliciam prope conspiciente, expedito ad mutandum locum, paruo exercitu, etc.
CONSPICIOR, ici. [ prosorw=mai ] Plaut. Pseud. 1, 5, 129 [...]
CONSPECTVS [1], a, um. Partic. et Adiect. [...]
CONSPICIENDVS, a, um. Partic. [ periblepte/os2 ] Tibull. 1, 2, 72 [...]
CONSPECTVS [2], ûs. m. [ pro/soyis2 ] Actus aut facultas conspiciendi, locus, in quo quis conspici potest. [...]
page 1190, image: s1190CONSPICIO [2], onis. f. Conspectus. [...]
CONSPECTOR, oris. m. *)epo/pths2 Vet. Gloss.] Qui conspicit. Tertull. de Cultu Fem. 2, 13 Deus est conspector cordis. Add. Idem de Orat. c. 13.
CONSPICVVS, a, um. Adi. [ perifanh\s2 ] Quod ab omnibus conspicitur: vel, vt ait Valla 1, 30, Quod circumspicitur. [...]
CONSPICO, are. Apud Antiquos legitur. Varro de L. Lat. 6, 2. Vnde
CONSPICOR [1], ari. Pass. Apud Priscian. 8 p. 792 Paupertas conspicatur. Sed frequentius est,
CONSPICOR [2], ari. Depon. [ prosora/w ] Idem quod Conspicio. [...]
CONSPICABILIS, e. Adi. Sidon. Epist. 8, 4 Thermae conspicabiles. Coram refulsit ore conspicabili Prud. Rom. v. 633. Conf. Ambros. de Filii Diuin. adu. Arian. c. 8.
CONSPICABVNDVS, a, um. Mart. Capel. 8 p. 270.
CONSPICILIVM, i. n. [ perioph\ ] Auctore Nonio 2, 116 [...]
CONSPICILLVM, i. n. Idem. Plaut. Cistel. 1, 1, 93 [...]
CONSPIRO, are. [ sumpne/w, suni/sthmi ] Simul spirare vel flare. [...]
CONSPIRANS, antis. Part. [ sumpne/wn ] Cic. de Nat. Deor. 2, 19 [...]
CONSPIRATIO, onis. f. [ su/stasis2, sumpnoi/a ] Consensus tam in bonam, quam in malam partem accipitur. [...]
page 1191, image: s1191CONSPIRATVS [1], a, um. Part. Qui conspirauit. [...]
CONSPIRATE, Adu. Iustin. 3, 5 Lacedaemonii eo conspiratius ad arma concurrunt, i. maiori consensu.
CONSPIRATVS [2], ûs. m. [ su/mpneusis2 ] i. Consensus. [...]
CONSPISSO, are. [ pukno/w ] Plin. 35, 6 [...]
CONSPISSATIO, onis. f. Sordium Theod. Priscian. 1, 8.
CONSPOLIVM, i. n. Ab Arnobio 7 p. 230 inter liborum genera refertur.
CONSPONDEO, di, sum, ere. [ sunegguw=mai ] Ab hoc verbo
CONSPONSOS, veteres dicebant, fide mutua colligatos, inquit Festus. [...]
CONSPONSOR, oris. m. [ sunegguhth\s2 ] Consponsores, qui simul pro aliquo sposponderunt. [...]
CONSPVMO, are: et conspumatus in Fragm. Poet.
CONSPVO, ui, utum, ere. [ kataptu/w ] Sputo aliquem foedare: Plaut. Curc. 4, 2, 17 [...]
CONSPVENS, entis. Part. Vulgata Ies. 50, 6.
CONSPVTVS, a, um. Partic. Dicitur esse Plauti, Ab omnibus derisus atque consputus. Hieron. ad Domn... Quoties conspuit, et consputus abscessit.
CONSPVTO, are. Frequent. [ kataptu/w ] Cic. Q. Frat. 2, 3 Hora fere nona, quasi signo dato, Clodiani nostros consputare coeperunt. Maledictus et consputatus Tertull. adu. Iud. c. vlt.
CONSPVRCO, are. [ katarupo/w ] Commaculare. Columel. 8, 3, 9 Nam supersiliens auis proluuie ventris cibos et aquam conspurcat. Sapore tetro conspurcare omnia Lucret. 6, 21.
CONSPVRCATVS, a, um. Part. Tertull. de Idolol. c. 1.
CONSPVRCATIO, onis. f. Hieron.
CONSTABILIO, iui, itum, ire. [ bebaio/w, sthri/zw, a)sfali/zomai ] Stabile et firmum vndique facere. [...]
CONSTABILIS, e. Firmic.
CONSTABVLO, are. Columellae tribuitur.
CONSTABVLATIO, onis. f. Apuleio adscriptum: falso, nisi fallit Index Floridi.
CONSTABVLARIVS, i. m. Tertulliano tribuitur a Spelmanno p. 145.
CONSTAGNO, are. Congelare. Glacies est, quae ex coitu aquae constagnat C. Fronto p. 1332 Putsch.
CONSTANS, CONSTANTIA, CONSTANTER, vid. CONSTO.
CONSTELLATVS, a, um. Aurati constellatique balthei Treb. Pollio Gallien. c. 2. i. stellarum formis distincti.
CONSTELLATIO, onis. f. Stellarum numerus vna consideratus, comparatio et respectus stellarum. [...]
CONSTERNO [1], are. [ e)kplh/ttw, katapth/ssw, suste/llw ] Terrere, ac terrore illo mentem quasi prosternere, certe loco velut et gradu dimouere. [...]
page 1192, image: s1192CONSTERNATIO, onis. [ e)/kplhcis2 ] Subitus terror et vehemens. [...]
CONSTERNO [2], straui, stratum, sternere. [...]
CONSTRATVS [1], a, um. Partic. [ e)strwme/nos2 ] Praeter dicta Cic. pro Sext. 85 c. 39 [...]
CONSTRATVM, i. n. Petron. c. 100 Constratum nauis. Liu. 30, 10 Constrata pontium.
CONSTRATOR, oris. m. Auson. Eidyll. 12.
CONSTIMVLO, are. Hieron. et Firmic.
CONSTIMVLATOR, oris. m. August.
CONSTIPO, are. [ stu/fw ] Significat Condensare. [...]
CONSTIPATVS, a, um. Partic. Metaph. Inter constipata officia, i. frequentia Prud. Perist. 11, 49.
CONSTIPATIO, onis. f. Ammian. 26, 6 Constipatio militum. Vopisc. Aurel. c. 21.
CONSTITVO, ui, utum, ere. [ sunta/ssw, kaqi/sthmi, diata/ttw, ta/ttomai, bouleu/omai ] Primo totum statuere significat, s. ponere, Collocare. [...]
page 1194, image: s1194CONSTITVENS, entis. Part. Vulg. Ephes. 1, 20.
CONSTITVTVS [1], a, um. Part. [ diatetagme/nos2 ] Vt, Constituta in mensem Ianuarium auctio Cic. de Lege Agr. 1, 4. [...]
CONSTITVTVRVS, a, um. Partic. Cic. pro Domo 31 c. 12 [...]
CONSTITVTVS [2], ûs. m. Fest. [...]
CONSTITVTVM, i. n. int. tempus et locum. [...]
page 1195, image: s1195CONSTITVTIO, onis. f. [ kra=sis2, dia/tacis2 ] Conditio, status etc. [...]
CONSTITVTOR, oris. m. [ diatakth\r ] Qui statuit aliquid. vt, Legis constitutor, Quinctil. 3, 6, 42 [...]
CONSTITVTORIVS, a, um. Adi. [ diataktiko\s2 ] Vt, Actio constitutoria. [...]
CONSTO, constiti, constitum et constatum, are. [ timw=mai ] Vna s. simul stare. [...]
page 1196, image: s1196CONSTATVRVS, a, um. Part. Vt, Constaturus minimo impendio fructus Plin. 18, 5. [...]
CONSTANS, antis. Partic. [ eu)staqh\s2, e)mmenh\s2 ] Constantia inter se dicere Quinctil. 5, 4, 2. [...]
page 1197, image: s1197CONSTANTIA, ae. f. [ eu)sta/qeia ] Aequabilis duratio rei cuiusque, speciatim animi tenor sibi similis, sed in bono. [...]
CONSTANTER, Adu. [ eu)staqw=s2 ] Cic. de Amicit. 6 [...]
CONSTRATVS [2], vid. CONSTERNO.
CONSTREPO, strepui, strepitum, ere. [ yofe/w ] Cum aliis vel vehementer Strepere. [...]
CONSTRINGO, strinxi, strictum, ere. [ e)pisfi/ggw ] Stringendo et premendo sibi propius admouere, vt Constringere artus Scribon. 104. [...]
CONSTRICTVS, a, um. Part. [ sunesfigme/nos2 ] Vt, Ora constricta frenis Sen. Hippol. 1075. [...]
CONSTRICTE, Adu. Augustin. de Doctr. Christ. 1, 28.
CONSTRICTIO, onis. f. Macrob. Saturn. 7, 6. Nodo durae constrictionis angi Pallad. Mart. c. 1.
CONSTRICTO, are. Frequent. Tertull. adu. Marc. 2, 16.
CONSTRICTIVVS, a, um. Adi. Macer. de Mat. Med. 4, 16.
CONSTRVO, struxi, structum, ere. [ sunta/ttw, suni/stamai, sunarmologe/w ] Simul struere plura, et ita coniungere, aggerare, accumulare, coaceruare. [...]
page 1198, image: s1198CONSTRVCTVS, a, um. Part. [ kataskeuasto\s2 ] Vt, Arces constructae. Sil. 8, 145. [...]
CONSTRVCTIO, onis. f. [ su/ntacis2, su/stasis2 ] Traian. ad Plin. Epist. 10, 41, 2 [...]
CONSTVPEO, ere. Iuuenc. 1, 179 Laetantes constupuerunt.
CONSTVPEFACIO, et CONSTVPEFIO, eri. Hieron. et Firmicus.
CONSTVPRO, are. [ moixeu/w ] Auget vim simplicis Stuprare vt, Constuprare matronas Liu. 29, 17. [...]
CONSTVPRATVS, a, um. Part. Cic. Att. 1, 15 (18) [...]
CONSTVPRATOR, oris. m. [ moixeuth\s2 ] Liu. 39, 15 Simillimi feminis mares stuprati, et constupratores.
CONSVADEO, si, sum, ere. [ e)gkeleu/w ] Plaut. Merc. 1, 2, 32 [...]
CONSVASIO, onis. f. ICti in Dig.
CONSVASOR, oris. m. [ e)gkeleusth\s2 ] Cic. pro Quint. 18 c. 5 pr. Haec omnia Quintius agebat auctore et consuasore Naeuio.
CONSVALIA [1], vid. CONSVS.
CONSVAVIO, vel CONSAVIO, are. Apul. Met. 6 p. 182. itemque
CONSVAVIOR, vel CONSAVIOR, ari. Apul. Met. 2 p. 120. de osculis cupidis et frequentibus, quae SVAVIA s. Sauia dicuntur vbi vid.
CONSVAVIATIO, onis. f. Tertull.
CONSVBSIDO, ere. Tamen aliqua consubsidunt, non obstrepentia veritati, sed perfectae institutioni necessaria, de scrupulis in animo residentibus Min. Felix c. 40.
CONSVBSTANTIALIS, e. Adi. Augustin. de Trinit. 15, 27. et Epist. 178. etc. Tertull. adu. Hermog. c. 44.
CONSVBSTANTIVVS, a, um. Adi. Tertull. adu. Valent. c. 12. et 37.
CONSVDO, are. [ i(dro/w ] Idem quod vebementer Sudare. [...]
CONSVDASCO, ere. [ i(dro/w ] Idem. Columel. 12, 48, 2 Sieque triginta dies pati consudascere, de oliuis condiendis.
CONSVEFACIO, feci, ere. [ suneqi/zw ] Vsu docere, cuius contrarium est Desuefacere. [...]
CONSVEO, ere. Priscian. 10 p. 885
CONSVESCO, sueui et suetus sum, suetum, ere. [...]
page 1199, image: s1199CONSVETVS, a, um. Part. [ sunh/qhs2 ] Vt, Consuetus puer Plaut. Capt. 4, 2, 87. [...]
CONSVETE, Adu. Ammian. 23, 4.
CONSVETIO, onis. f. Vox Plauto restituenda Amph. 1, 2, 28 [...]
CONSVETVDO, inis. f. [ sunh/qeia ] Facilitas agendi orta ex repetitis actibus; vel ipsa frequentia repetitorum actuum, siue unius eiusdemque hominis: siue plerorumque. [...]
page 1200, image: s1200CONSVETVDINARIVS, a, um. Adi. *sunh/qhs2, filosunh/qhs2 Vet. Gloss.] Carnes Salu. de Gubern. D. 6 p. 219. Portitor Sidon. Ep. 7, 11. Vitae vsus Saluian. c. l. p. 221.
CONSVGILLO, are. Firmicus.
CONSVL [2], CONSVLO, ere. Vid. CONSILIVM.
CONSVMMO, are. Gemino M scriptum, [ suntele/w, a)potele/w, perai/nw ] proprie est Summas colligere, et in vnam coaceruare. [...]
page 1201, image: s1201CONSVMMATVS, a, um. Part. [ tetelesme/nos2 ] Huius summae tertiam partem statuo CCC, eiusdem partem decumam XC, fiunt CCCXC: hoc sexies ducendum est, quoniam sex latera sunt, quae consummata efficiunt duo milia trecenteni et quadraginta Colum. 5, 2, 10. [...]
CONSVMMATIO, onis. f. [ sunte/leia, telei/wsis2 ] Singularum partium collecta summa. [...]
CONSVMMATOR, oris. m. Cyprian. de Lapsis c. 5. et Tertull. adu. Marc. 4, 22.
CONSVMMABILIS, e. Adi. Sen. Epist. 92 Ratio in diis consummata est, in nobis consummabilis. Seu consummabilis aeui perficiat lux plena viros Prud. Psychom. v. 846.
CONSVMO, si, tum, ere. [ dapana/w, katanali/skw ] Totum sumere, absumere, in nihilum redigere. [...]
page 1202, image: s1202CONSVMENS, entis. Part. Aetas consumens materiem omnem Lucr. 1, 226. Add. Vulg. Dent. 9, 3.
CONSVMOR, Pass. [ lumai/nomai ] Minui, ad nihil paullatim redigi, vt, Consumor siti Caes. Bell. Gall. 8, 41. [...]
CONSVMTVS, a, um. Part. [ lumanqei\s2, dapanhqei\s2 ] Vt, Consumtus a peste Plin. 11, 18. [...]
CONSVMTIO, onis. f. [ katana/lwsis2 ] Cic. de Vniuers. 16 c. 6 [...]
CONSVMTOR, oris. m. [ lumanth\r ] Cic. de Nat. Deor. 2, 41 c. 15 [...]
CONSVMTRIX, icis. f. Bruma est ampliflui consumtrix faeua laboris Strabo Gall. Hort. praef.
CONSVMTILIS, e. Adi. Praedia cum omnibus -- vsu consumtilibus 32 D. l. 101.
CONSVO, ui, utum, ere. [ sur)r(a/ptw ] Simul suere. [...]
CONSVTILIS, e. Adi. Cassiod. Epist. 5, 42.
CONSVTVRA, ae. f. [ sur)r(afh\ ] Laudabant Suet. in Vitell. c. 2 Cuius filius sectionibus et consuturis vberius compendium nactus. Sed legendum est Cognituris de quo in COGNOSCO.
CONSVPPLICATRIX, icis. f. Inscr. apud Fabret. p. 342 CONSVPPLICATRICES. CERVARIA. SP. F. FORTVNATA. MAGISTRA. MATRI. MATVTAE. D. D.
CONSVRGO, surrexi, surrectum, ere. [ a)ni/sthmi, e)gei/romai ] Simul et cum aliis surgere vel collectis viribus, si de vno sermo est. [...]
CONSVRGITVR, Impers. [ sunani/statai ] Cic. Verr. 4, 118 Itaque in curiam venimus, honorifice sane consurgitur. Consurgitur ex concilio Caes. B. G. 5, 30. In plausus consurrectum est Phaed. 5, 8, 28.
CONSVRRECTIO, onis. f. [ sunana/stasis2 ] Cic. de Arus. Resp. 2 c. 1 Cepi equidem fructum maximum et ex consurrectione omnium vestrum, etc. Conf. Att. 1, 16.
CONSVS, Deus consilii putabatur: cui ludi fiebant, qui Consualia dicta sunt. [...]
page 1203, image: s1203CONSVALIA [2], ium et iorum. [ *konsoua/lia ] Vt, Festus ait, Ludi dicebantur, quos in honorem Consi faciebant, quem Deum consilii putabant. [...]
CONSVSVRRO, are. Ter. Heaut. 3, 1, 64 Syrus cum illo vestro consusurrat.
CONTABEO, et CONTABESCO, bui, scere. [ marai/nomai ] Tabescere totum, omnibus velut membris. [...]
CONTABESCENS, entis. Part. Vulgata 2 Samuel. 13, 20.
CONTABEFACIO, ere. Plaut. Pseud. 1, 1, 19 Me miseria et cura contabefacit.
CONTABVLO, are. [ sanidw=mai ] Tabulis consternere. [...]
CONTABVLATVS, a, um. Part. Mare molibus Curt. 5, 7, 8. Pons contabulatus super nauium foros Ammian. 57 c. 10.
CONTABVLATIO [2], onis. f. [ sani/dwsis2 ] Caes. Bell. Ciuil. 2, 9 [...]
CONTACTVS [1], CONTAGIVM, vid. CONTINGO.
CONTAMINO, are. [ spile/w, bebhlo/w ] q. d. contagminare a contactu, vt ab exactu est examinare pro exagminare: quid sit dicamus verbis Donati ad Ter. Andr. prol. 16 [...]
CONTAMINATVS, a, um. Part. [ bebhlwto\s2 ] Cic. Philipp. 12, 15 [...]
CONTAMINATIO, onis. f. Pollutio Vlp. l. 2 §. 3 Dig. ad leg. Iul. de Adult. coerc. Obsequens c. 89.
CONTAMEN, inis. Idem. Tertull. Carm. adu. Marc. 1, 1 Femineos vsus vulgi contamine mixtos. Add. ib. 4, 5.
CONTAMINATOR, oris. m. Tertull. de Pudicit. 13 Paterni tori contaminator. Honorum Lamprid. Alex. c. 6.
CONTAMINABILIS, e. Adi. Tertull. adu. Marc. 4, 20 Prophetam, quem pro substantia humana contaminabilem sciret.
CONTANTER, Adu. Apul. Met. 4 p. 412. i. cunctanter.
CONTARDO, are. Hieron.
CONTECHNOR, ari. [ texna/zw ] Commachinari, et fallaciam aliquam componere. Plaut. Pseud. 4, 6, 34 Vide modo, ne illic sit contechnatus quidpiam.
CONTEGO, xi, ctum, ere. [ skepa/zw ] Vndique tegere. [...]
page 1204, image: s1204CONTEGENS, entis. Partic. Martial. 12, 45 Hoedina tibi pelle contegenti Nudae tempora, verticemque caluae, etc.
CONTECTVS, a, um. Partic. [ e)skepasme/nos2 ] Vt, Casa contecta stramine Ouid. Met. 5, 447. Vehiculum pellibus vndique contectum Curt. 5, 12, 16. Veste contectus Nep. 7, 10, 6.
CONTEGVLATIO, onis. f. et
CONTEGVLATOR, oris. m. Apud ICtos esse dicitur.
CONTEMERO, are. [ katamiai/nw ] Polluere, Violare. [...]
CONTEMNO, msi, mtum, vel quod aliis magis placet, pari fere auctoritate mpsi, mptum, nere. [ e)couqene/w, u(pero/ptomai, katafrone/w, u(perora/w, e)coudeno/w, a)peu/xomai ] Despicere, spernere. [...]
CONTEMNENS, entis. Part. Quae res contemnentibus perniciel fuit Nep. 8, 2, 2. Transibit contemnens ossa Prop. 2, 11.
CONTEMNENTER, Adu. Non. 11, 53. Qui Contemtim sic interpretatur.
CONTEMTVS [1], vel CONTEMPTVS, Partic. [ u(perewrame/nos2 ] Vt, Dolor contemtus Propert. 1, 13, 9. [...]
CONTEMTVS [2], s. CONTEMPTVS, ûs. m. [ o)ligwri/a, e)couqe/nhma ] Liu. 6, 2 [...]
CONTEMNENDVS, a, um. Partic. [ o)ligwrite/os2 ] Vt, Defensiones non contemnendae, saneque tolerabiles Cic. de Clar. Orat. 272. [...]
CONTEMTIBILIS, e. Adi. [ e)kfaulisto\s2 ] Contemnendus. [...]
CONTEMTIBILITAS, atis. f. Cael. Aurel. Tard. 1, 5 Continuatio contemtibilitatem parit.
CONTEMNIFICVS, a, um. Adi. Lucil. 36 Ego enim contemnificus fieri et fastidire Agamemnonis. [...]
CONTEMTOR, oris. m. [ u(pero/pths2 ] Vt, Contemtor gratiae, [...]
page 1205, image: s1205diuitiarum Liu. 39, 40.
CONTEMTRIX, icis. f. [ u(pero/ptis2 ] Plin. 19, 8 [...]
CONTEMTIO, vel CONTEMPTIO, onis. f. [ e)coude/nhsis2, katafro/nhsis2 ] Vt, Contemtio mortis Cic. de Fin. 2,.. et ex eiusd. Hortensio apud Non. 3, 70. [...]
CONTEMTIM, Adu. [ u(pe/ropta ] Plaut. Poen. 3, 1, 34 [...]
CONTEMPERO, are. Apic. 4, 2 In patina, quae inuicem contemperentur. Add. Marcell. Empir. c. 16.
CONTEMPERATVS, a, um. Partic. Vitruu. 9, 4 Sol, quae propiora sunt, contemperata habet.
CONTEMPLOR, ari. [ qewre/w, katanoe/w ] Deponens, dictum (vt ait Festus) a Templo, id est Ioco, qui ab omni parte adspici, vel ex quo omnis pars videri potest, quam antiqui templum nominabant. [...]
CONTEMPLATVS [1], a, um. Partic. Actiue Curt. 4, 8 [...]
CONTEMPLO, are. [ qewre/w ] Actiuum, saepius apud Plautum legitur: vt Amph. 1, 1, 285 [...]
CONTEMPLANS, antis. Part. [ qewrw=n ] Cic. de Senect. 55 Cuius quidem ego villam contemplans (abest enim non longe a me) admirari satis non possum. Conf. Curt. 8, 10.
CONTEMPLATIO, onis. f. [ qew/rhsis2 ] Vt, Contemplatio rerum occultiorum Cic. de Fin. 4. [...]
CONTEMPLATOR, oris. m. [ qewrhth\s2 ] Vt, Contemplator caeli ac deorum Cic. Tusc. 1, 69 c. 28 extr. [...]
CONTEMPLATRIX, icis. f. Ars contemplatrix alicuius rei Cels. praef. l. 1. Disciplina contemplatrix bonorum Apul. Dogm. Plat. 2 p. 16.
CONTEMPLATVS [2], ûs. m. [ qewri/a ] Idem quod Contemplatio. Ouid. Trist. 5, 7, 66 [...]
CONTEMPLATIM, Adu. In Notis Tironis p. 133.
CONTEMPLATIVVS, a, um. Adi. [ qewrhtiko\s2 ] Sen. Ep. 95 Ars nulla contemplatiua sine decretis suis est, philosophia autem contemplatiua simul est et actiua.
CONTEMPLATORIVS, a, um. Adi. stoxastiko\s2 Gloss. Cyrill.
CONTEMPORANEVS, a, um. Adi. [ su/gxronos2 ] Eiusdem temporis. Gell. 19, 14 Contemporaneos fuisse Caesari et Ciceroni, M. Varronem et P. Nigidium.
CONTEMPORALIS, e. Adi. Idem. Tertull. adu. Herm. Inter contemporales ordo non est.
CONTEMPORO, are. Eodem tempore esse, vel agere aliquid. Tertull. de Resur. Carn. c. 45 Contemporant foetu, coaetaneant natu.
CONTENDO, di, sum et tum, ere. [ suntei/nomai, diatei/nomai ] Totis viribus tendere vel intendere: neruos suos omnes tendere: vires omnes adbibere. [...]
page 1207, image: s1207CONTENTVS [1], a, um. Part. [ suntetame/nos2 ] Intentus: cuius contrarium Remissus. [...]
CONTENTVS [2], a Contineo, vid. CONTINEO.
CONTENTVRVS, a, um. Part. Lucil. lib. 27 Tu Lucilium credis contenturum, quum me ruperim, summa omnia fecerim? Nonius 2, 149.
CONTENTE [1], ius, issime. Adu. [ suntetame/nws2 ] Cic. Tusc. 5, 97 c. 34 [...]
CONTENTIO, onis. f. [ dia/tasis2 ] Contendendi actus, Vehement ia, Conatus ad aliquid agendum. [...]
page 1208, image: s1208CONTENTIOSVS, a, um. Adi. [ e)ristiko\s2 ] Contentionis plenus. [...]
CONTENTIOSE, Adu. [ e)ristikw=s2 ] Vt, Contentiose dicere, i. Pertinaciter, Hieronym. [...]
CONTENTO, are. Frequentat. a Tendo. Si quis te contentaverit per vnum milliare Vulgat. Matth. 5, 41 [ a)ggarieu/sei.
CONTENEBRO, are. [ skoti/zomai ] Neutrum verbum. [...]
CONTENEBRATVS, a, um Partic. Tertull. de Ieiun. c. 10. Alcim. Auit. Ep. 33. P. Chrysolog. Serm. 87.
CONTENEBRESCO, ere. Augustin. ap. Goclen. Problem. Gramm. 1, 49 p. 41. Vulgata Ierem. 13, 16.
CONTENTE [2], a Contineor, vid. suo loco.
CONTEREBRO, are. Ossa Cael. Aurel. Tard. 2, 3.
CONTERMINO, are. Ammian. 14, 6 Per municipia, quae iisdem conterminant. Quibus Arabes beati conterminant Id. 23, 24.
CONTERMINVS, a, um. Adi. [ o(/moros2 ] Finitimus et vicinus: quasi ad eosdem terminos habitans. [...]
CONTERNO, are. A ternis dicitur, vt a binis combinare, ternos coniungere. Si permissum erit, vt intra conuenientes conternentur, conternati sortiri debent Hygin. de Limit. p. 191 Goes.
CONTERNANS, antis. Part. Vitula conternans Vulgat. Esai. 15, 5. i. trima.
CONTERNATIO, onis. f. Conternationes factae, conternationum sortitio etc. Hygin. de Limit. p. 191 Goes.
CONTERO, triui, tritum, ere. [ suntri/bw ] In minutias terendo redigere, vel metaphor. [...]
CONTERENS, entis. Part. Vulg. Ierem. 23, 29.
CONTRITVS, a, um. Partic. [ suntetrimme/nos2 ] Plin. 20, 13 [...]
CONTRITIO [1], onis. f. apud Theologos. [...]
CONTEROBROMIVS, a, um. Adi. Libyamque oram omnem conterobromiam Plaut. Curc. 3, 76. vbi multum vini conteritur i. consumitur.
CONTRITOR, oris. m. [ suntri/pths2 ] Seruile conuicium. Plaut. Pers. 3, 3, 14 Contritor compedum. i. frequenter ob malefacta compedibus detentus.
CONTERRANEVS, a, um. Adi. [ patriw/ths2 ] Qui ex eadem terra est, quapropter Catullum conterraneum suum Plin. in praefat. 1 [...]
page 1209, image: s1209CONTERREO, ui, itum, ere. [ fobe/w ] Vehementer terreo, Perterreo. [...]
CONTESSERO, are. Tertull. adu. Haeret. 36 Cum Africanis ecclesiis contesserarit. i. amicitiam coluerit: sumtum ab hospitum federe, qui se Symbolis mutuo datis, i. tesseris, agnoscerent.
CONTESSERATIO, onis. f. Tertull. adu. Haeret. 20 Contesseratio hospitalitatis.
CONTESTOR, ari. [ diamartu/romai ] Idem quod Obtestari, praesentibus testibus, appellatis certe et memoratis, aliquid denuntiare, vel petere, precari. [...]
CONTESTATVS, a, um. Partic. Pass. [ diamemarturome/nos2 ] Cic. pro Flacc. 25 c. 11 [...]
CONTESTATO, Adu. Testibus adhibitis. Vlp. l. 1 §. 7 D. de agnosc. et alend. liber. Si neque contestato dixerit, eam ex se praegnantem non esse.
CONTESTATIO, onis. f. Cic. pro Corn. 1 Petiuit a me maxima contestatione. [...]
CONTESTATIVNCVLA, ae. f. Dimin. Sidon. Epist. 7, 3.
CONTESTIFICOR, ari. Tertull. adu. Gent. c. 1.
CONTEXO, texui, textum, ere. [ sunufai/nw, sumple/kw ] Simul texere, texendo contungere, et Metaph. coniungere generatim. [...]
CONTEXENS, entis. Duplici ordine naues contexens Victor. Epit. c. 3.
CONTEXTVS [1], a, um. Partic. [ sunu/fantos2 ] Vt, Contextus vimine saccus Col. 9, 15, 12. [...]
CONTEXTVS [2], ûs. m. [ sunu/fansis2 ] Cic. de Finib. 5, 32 c. 11 [...]
CONTEXTIO, onis. f. Idem quod Contextus. [...]
CONTEXTE, Adu. [ sunufasme/nws2 ] Vt, Omnia naturali colligatione conserte contexteque fiunt Cic. de Fato 31 c. 14.
CONTEXTIM, Aliud Adu. Plin. 10, 53 Turdi in cacuminibus arborum luto nidificantes, paene contextim in secessu generant. Add. Augustin. Ep. 112 c. 15.
CONTICEO, antiquum forte, pro quo deinde inualuit [...]
page 1210, image: s1210CONTICESCO, ticui, ticitum, ere. [ katasiga/w ] Omnino vel cum aliis, tacere.
CONTICINIVM, i. n. [ katasiwph\ ] Varro de L. L. 5, 2 p. 45, 12 [...]
CONTIFEX, icis. m. Qui pugnat conto; vbi Facere est Occidere; vt in Conficere et Interficere. Gloss. Vet. Contifices [ para/boloi. Inde
CONTIFICIVM, i. n. Vopisc. in Probo 19 Qui omnes contificiis interemti sunt. Vid. Salmas.
CONTIGNO, are. [ sundoko/w ] Tigna coniungere. [...]
CONTIGNATIO, onis. f. [ sundo/kwsis2 ] Textura trabium ac tignorum. [...]
CONTIGNVM, i. n. Festus; Contignum, est Frustum carnis cum septem costis demtum.
CONTIGVVS [1], vid. CONTINGO.
CONTINEO, tinui, tentum, ere. [ sune/xw, e)pe/xw, kate/xw, e)pisxe/w, perie/xw ] Intra se, vel totum, vel cum alio Tenere. [...]
page 1211, image: s1211CONTINENS, entis. Partic. [ sunexh\s2 ] Vt, Continentium morbos causarum notitia Cels. 1 [...]
CONTINENTIA, ae. f. [ e)gkra/teia ] Est Abstinentia. [...]
page 1212, image: s1212CONTINENTER, Aduerb. [ e)gkratw=s2, kaqektw=s2 ] i. coniuncte, continueque ad locum et tempus refertur. [...]
CONTENTVS [3], a, um. [ a)rkou/menos2, a)gapw=n ] Nomen adiectiuum potius, quam Participium, vt ait Valla 1, 30 [...]
CONTENTVS [4], est et Partic. verbi CONTENDO.
CONTENTE [3], Adu. Continenter. [...]
CONTENTIVVS, a, um. Adi. Vis contentiua, appetitiua, digestiua et expulsiua Constant. Afer 7, 1.
CONTINVVS, a, um. Adi. [ dihnekh\s2, sunexh\s2, e)xo/menos2 ] Idem fere, quod Continens significatione tertia, et notat tam prope sibi res vel tempore, vel loco coniunctas, vt nihil intercedat, vt, Continuus spiritus Plin. 10, 29 [...]
CONTINVO [1], are. [ diatele/w, sunei/rw, suna/ptw ] Continuum facere aut esse. Plin. 14, 22 [...]
page 1213, image: s1213CONTINVANS, vnde
CONTINVANTER, Adu. Augustin. Retr. 1, 24.
CONTINVATVS, a, um. Iter Caes. Bell. C. 3, 36. Labor Curt. 7, 11, 17. Continuata loco tria sidera Ouid. Fast. 2, 243. Continuatissimae curae Sidon. Ep. 8, 3.
CONTINVATE, Adu. Festus in Striges. Fronto apud Putsch. p. 2195, s. in Auct. L. L. p. 1330.
CONTINVATIM, Aliud Adu. Augustin. Ep. 112, 20. [ sunhmme/nws2, sunexw=s2, Vet. Gloss.
CONTINVATIO, onis. f. [ sune/xeia, suna/feia ] Cic. Acad. 1, 29 [...]
CONTINVO [2], Adu. [ paraxrh=ma ] i. Confestim, vel statim. Virgil. Georg. 4, 548 [...]
CONTINVE, pro Assidue. [...]
CONTINVITAS, atis. f. [ sune/xeia, suna/feia ] Idem, quod Continuatio. [...]
CONTINGO, tigi, tactum, ere. [ a(/ptomai, e)/xomai ] Ex Tango, cuius vix auget significationem. [...]
page 1214, image: s1214CONTINGENS, entis. Partic. [ a(pto/menos2 ] Cic. de Diu. 2, 91 c. 43 [...]
CONTACTVS [2], a, um. Partic. [ yausto\s2 ] Vt, Colore croci contacta sputa Lucret. 6, 1186 [...]
CONTACTVS [3], ûs. m. [ sunafh\ ] Actus contingendi et vitium, si quod inde contrahitur, contagium. [...]
CONTAGIVM, i. n. Contactus. [...]
CONTAGIO, onis. f. Idem. Plaut. Amph. prol. 31 [...]
page 1215, image: s1215CONTAGES, is. f. pro Contagio dixerunt veteres. [...]
CONTAGIOSVS, a, um. Adi. Vt, Contagiosa febris, Contagiosus morbus, et Pestis contagiosa Celsi esse dicuntur, quibus qui laborant, solo contactu alios inficiunt. Sed non inuenio.
CONTIGVVS [2], a, um. Adi. [ e)xo/menos2 ] Quod contingit. [...]
CONTIGVE, Adu. Mart. Capell. 9.
CONTINVO [3], CONTINVVS, vid. CONTINEO.
CONTOGATVS, a, um. Adi. Ammian. 29, 2.
CONTOLERO, are. August.
CONTOLLO, ere. Contra tollere, Nonio 2, 100 qui laudat Plaut. Aulul. 5, 1, 6 Contollam gradum, i. conferam gradum.
CONTOMONOBOLON, i. n. E Cod. Iustin. l. 3 tit. 34 l. 3 laudatur, et ludus esse dicitur, quo iactetur pertica. Vid. Salmas. ad Solin. p. 726, a G.
CONTOR, ari. [ punqa/nomai ] A Conto ductum, quo profunditas aquae exploratur, pro quo Cunctari malunt alii. [...]
CONTABVNDVS, cunctabundus. Apul. Met. 8 p. 203, 6 Bestia, quem primum insiliat contabunda rimatur, i. dubitans et velut quaerens.
CONTATIO, cunctatio. Apul. Met. 2 p. 131, 28 et saepe alias. Nec, puto, aliter apud Apuleium adhuc editum est.
CONTATVS [1], vid. sub CONTVS.
CONTORPESCO, ere. Apulei esse dicitur. Non habet Index Floridi.
CONTORQVEO, si, tum, ere. [ sustre/fw ] Vehementer torquere, vel in ambitum et gyrum. [...]
CONTORQVENS, entis. Partic. Turbo contorquens flamine robur Catull. 65, 107. Add. Virg. Georg. 1, 481. et Aen. 12, 490.
CONTORTVS, a, um. Partic. [ sunestramme/nos2 ] Vt, Contorta cornua Cic. de Natur. Deor. 2, 121. [...]
page 1216, image: s1216CONTORTVLVS, a, um. Dimin. Cic. Tusc. 2, 42 c. 18 [...]
CONTORTIO, onis. f. [ sustrofh\ ] Cic. de Fato 16 c. 8 [...]
CONTORSIO, onis. f. Augustin. Retract. 1, 5.
CONTORTOR, oris. m. Ter. Phorm. 2, 3, 27 Bonorum extortor, legum contortor, i. calumniator, qui peruertit leges.
CONTORTE, Adu. [ sunestramme/nws2 ] Cic. de Inu. 1, 2. c. 9 [...]
CONTORQVENDVS, a, um. Partic. [ sustrapte/os2 ] Cic. de Orat. 2, 72 [...]
CONTORREO, ere. Ignis pubentes herbas contorruit Ammian. 18, 7.
CONTORTIPLICO, are. [ diplo/w ] Plaut. Pers. 4, 6, 26 [...]
CONTRA [1], [ e)nanti/on, kata\, a)nti\ ] Praepositio Accusatiuo casui seruiens, pugnam et aduersum quiddam significans. [...]
CONTRA [2], Adu. [ e)cenanti/as2 ] i. Vicissim, auctore Donato ad Ter. Adelph. 1, 1, 25 [...]
page 1217, image: s1217CONTRARIVS, a, um. Adi. [ e)nanti/os2 ] quod significationem Particulae Contra sequitur. [...]
CONTRARIETAS, atis. f. Macrob. Saturn. 7, 9 Potestne excusari huius contrarietatis ausum? Sic saepe alibi, vt Somn. Scip. 2, 15 et 16. Legitur et apud Tertull. adu. Hermog. c. 35. et Sidon. 4, 12.
CONTRARIE, Adu. [ e)nanti/ws2 ] Cic. de Orat. 1, 140 c. 31 [...]
CONTRARIO [1], Aliud Adu. Nep. 18, 1, 5 [...]
CONTRARIO [2], are. Infimae latinitatis vox, quam improbat Vossius; defendit Scioppius Animadu. p. 9. Add. Aquitan. de Promiss. 2, 33.
CONTRACTVS [1], vid. CONTRAHO.
CONTRADICO, xi, ctum, ere. [ a)ntile/gw ] Cic. Tusc. 1, 8 [...]
CONTRADICTVS, a, um. Partic. [ a)ntilego/menos2 ] Vt, Quinctil. prooem. 4, 6 Dissoluere contradicta. Etiam hoc diuisim editur. Contradictum iudicium l. 34 ff. de L. L. i. contentiosum.
CONTRADICTIO, onis. f. [ a)ntilogi/a ] Quinctil. 2, 17, 36 [...]
CONTRADICTOR, oris. m. Ammian. 31, 40 Contradictoris copia seruata. Oros. 3, 1 Contradictor pacis bello impetendus. Aug. de Ciu. Dei 21, 3 Attendunt isti contradictores.
page 1218, image: s1218CONTRADICIBILIS, e. Adi. Tertull. de Carne Christi 23 Signum contradicibile, shmei=on a)ntilego/menon ex Lucae 2, 37.
CONTRADO, tradidi, traditum, ere. [ paradi/dwmi ] Idem volunt, quod Tradere. [...]
CONTRADVCO, ere. Legitur apud Auctor. ad Her. 4 c. 16 sed diuise scribendum.
CONTRAEO, ire. Auctoritati Hieron. Ep. 84 [...]
CONTRAHO, xi, ctum, ere. [ sulle/gw, suste/llw, e)pispa/w ] Conciliare, Cogere, Colligere. [...]
page 1219, image: s1219CONTRACTVS [2], a, um. Partic. [ suneilegme/nos2 ] Vt, Contractus exercitus Liu. 27, 41. [...]
CONTRACTE, Adu. Compar. Sen. de Tranquillit. 9 Assuescamus habitare contractius. Conf. Lactant. 2, 8, 39. et 7, 21, 2.
CONTRACTIO, onis. f. [ sustolh\ ] Vt, Contractio neruorum Plin. 20, 14. [...]
CONTRACTIVNCVLA, ae. f. Dimin. [ susto/lion ] Cic. Tusc. 3, 83 c. 34 [...]
CONTRACTVRA, ae. f. Vitruu. 3, 2 et alibi frequenter. Contracturam autem vocat in scapis columnarum, qua gracilescunt. Add. 3, 3. et 5, 1.
CONTRACTVS [3], ûs. m. Idem quod Contractura. [...]
CONTRACTOR, oris. m. Conciliator. Nuptiarum contractor Cod. l. 5 t. 5 l. 8.
CONTRACTORIVM, i. n. [ sfigkth\r ] Gloss. Gr. Lat.
CONTRACTO, vel quod vsitatius CONTRECTO, are. [ metaxeiri/zw, yhlafa/w ] fere excessum aut vitium in tractando notat, certe vehementiam quandam, aut indecens quiddam in tangendo. [...]
page 1220, image: s1220CONTRECTATIO, onis. f. [ yhla/fhsis2 ] Cic. de Nat. Deor. 1, 78 c. 27 Quod ni ita esset, cur non gestiret taurus equae contrectatione, equus vaccae?
CONTRECTATOR, oris. m. Vlpian.
CONTRACTABILIS, vel CONTRECTABILIS, e. Adi. Lactant. 2, 8. Auson. Parental. 9, 3. Prud. Apoth. 963. Tertull. de Anima c. 57 extr.
CONTRECTABILITER, Adu. [ yhlafwme/nws2 ] Lucret. 4, 664 Leuissima corpora debent Contrectabiliter caulas intrare palati. Sic Creech. Alii legunt, Contrectabilis in caulas, etc. Al. Contractabiliter. [...]
CONTRAIVRIS, is. m. para/nomos2 Gloss. Gr. Lat.
CONTRALEGO, vnde
CONTRALEGENS, entis. Partic. Non semper illo contralegente, qui promiserat operam suam Sidon. Ep. 5, 15. [...]
CONTRALICEOR, eri. [ a)ntonou=mai ] Caes. Bell. Gall. 1, 18 Propterea quod illo licente contraliceri audeat nemo. Sed potius duae sunt dictiones, Contra liceri.
CONTRAPONO, ere. Tertull. ad Mart. c. 4.
CONTRAPOSITVS, a, um. Adi. [ a)nti/qetos2 ] pro Opposito. Quinctil. 9, 3, 32 et 102 De aequo, vero, iusto, bono, deque iis, quae sunt contraposita, disputat. Add. c. 4, 18 etc.
CONTRASCRIBO, ere. Apul. Apol. p. 324.
CONTRASCRIPTOR, oris. m. Vet. Inscr. CONTRASCRIPTOR RATIONIS SVMMI CHORAGI. Vid. Salmas. in Hist. Aug. p. 480.
CONTRASCRIPTVM, i. n. [ e)nantio/grafon ] Cic. Att. 16, 7 Antonii edictum legi a Bruto, et horum contrascriptum praeclare. Legitur seiunctum multo melius.
CONTRASTO, are. [ e)nti/keimai ] Repugnare. [...]
CONTRASTANS, antis. Part. Sphaeristarum contrastantium paria Sidon. Epist. 2, 9. Add. ib. Ep. 5.
CONTRAVENIO, eni, entum, ire. [ a)pantw= ] Caes. Bell. Gall. 6, 29 [...]
CONTRAVERSVM, Adu. E contrario, e diuerso. Solinus 15 Denique recentem natum fletu parens excipit: contrauersum laeta sunt funera. De Thracibus.
CONTRECTO, vid. sub CONTRAHO, CONTRACTO.
CONTREMISCO, ab inusitato
CONTREMO, ui, ere. [ trome/w ] Idem quod vehementer et ex omni parte Tremere. [...]
CONTREMISCENDVS, a, um. Part. Sidon. Epist. 9, 11.
CONTREMVLVS, a, um. Adi. Varro apud Nonium 4, 318. Conf. Turneb. Aduers. 29, 28.
CONTREPIDANTER, Adu. Tertull.
CONTRIBVLO, are. a Tribula, quae a Terendo dicta est, significat affligere vexare. Vulg. Interpr. Sirac. 35, 22. Hinc
CONTRIBVLATVS, a, um. Adi. Tertull. adu. Iud. 5 Cor contribulatum. Add. ib. c. 13.
CONTRIBVLATIO, onis. f. Idem ibid. 13 Vos contribulatione spiritus vlulabitis.
CONTRIBVLIS, is. m. Qui est ex eadem tribu, quem Tribulem dicunt veteres Sidon. Epist. 8, 13.
CONTRIBVO, ui, utum, ere. [ sunektinnu/w, sumpare/xw ] Simul cum aliis, vel totum tribuere et conferre. [...]
page 1221, image: s1221CONTRIBVTVS, a, um. Part. Contributi Megarensibus Plin. 4, 7. Simpliciter ita dicuntur Caes. B. C. 1, 60. qui vnam ciuitatem constituunt, licet diuersis locis habitent.
CONTRIBVTIO, onis. f. Paullus in l. 1 [...]
CONTRIBVTA, Iulia, Baeturiae oppidum est in tractu Celtico, qui est inter Baetim et Anan fluuios. Auctor Plin. 3, 1.
CONTRISTO, are. [ katalupe/w ] Tristem reddere. [...]
CONTRISTATVS, a, um. Partic. Exhilarare contristatos Plin. 35, 17. [...]
CONTRISTATIO, onis. f. Tertull. adu. Marc. 2, 11. et 5, 12. it. de Pudic. c. 7.
CONTRITIO [2], vid. CONTERO.
CONTROVERTOR, ti. Esse in controuersia Iustinian. de Cod. confirm. Ep. 2 §. 1. Hanc vocem improbat Vossius de L. L. 4, 4. Sed
CONTROVERSVS, a, um. Adi. [ a)mfisbhth/simos2 ] De quo controuersia est, quod in controuersiam venit. [...]
CONTROVERSIA, ae. f. [ a)mfisbh/thma ] Quaestio litigantium, et contentio. [...]
CONTROVERSIOLA, ae. f. Diomed. lib. 1 p. 313.
page 1222, image: s1222CONTROVERSIALIS, e. Adi. Sidon. Epist. 7, 9. et 8, 11.
CONTROVERSIM, Adu. Apul. Apol. p. 336.
CONTROVERSIOSVS, a, um. Adi. [ a)mfisbhth/simos2 ] Idem quod Controuersus. [...]
CONTROVERSOR, ari. Depon. [ a)mfisbhte/w ] Contendere. [...]
CONTRVCIDO, are. [ katako/ptw ] Auget vim Simplicis Trucidare, h. e. Cum saeuitia perimere. [...]
CONTRVDO, si, sum, ere. [ sunwqe/w ] Simul trudere, compingere. [...]
CONTRVSVS, a, um. Partic. [ sunwqisme/nos2 ] Vt, Lucret. 6, 734 Ad altos denique montes Contrusae nubes coguntur, vique premuntur. Sic Corpora Lucr. 6, 1251.
CONTRVNCO, are. Idem quod totum Truncare et comminuere. [...]
CONTVBERNIVM, i. n. [ o(moskhni/a, suskhni/a, koino/bion ] Tabernae s. tabernaculi societas, estque proprie militum. [...]
CONTVBERNALIS, is. c. Tot modis dicitur, quot Contubernium: est enim contubernalis alterius, quicunque eius contubernio vtitur, vel militari illo, vel cohabitationis et conuictus, vel denique maritali. [...]
page 1223, image: s1223CONTVBERNALITAS, atis. f. Cyprian.
CONTVBVLO, are. Tubulos coniungere Augustin.
CONTVBVLATIO, onis. f. Tumiditas orbiculata in vestibus quasi e tubulis constructa propter plicas et sinus. Apul. Met. 11 p. 636. Stew. Al. contabulatione et Elmenhorst. p. 258, 26. it. Pricaeus.
CONTVEOR, contuitus vel contutus sum, eri. [ prosble/pw, a)teni/zw ] Est fixo obtutu adspicere. [...]
CONTVENS, entis. Partic. [ a)teni/zwn ] Plin. 29, 6 Scarabei viridis natura contuentium visum exacuit. Idem 7, 1 Contuentes Solem immobilibus oculis.
CONTVITVS, ûs. m. [ a)tenismo\s2 ] Adspectus. [...]
CONTVMAX, acis. Adi. [ au)qadh\s2 ] Proprie (inquit Donatus) dicitur Contemtor potiorum. [...]
CONTVMACIA, ae. f. a)pei/qeia, katafro/nhsis2 Vet. Gloss. [ au)qa/deia, praesumtio, temeritas Ibid.] [...]
CONTVMACITER, Aduerb. [ au)qadw=s2, a)peiqw=s2 ] Liu. 2, 58 [...]
CONTVMELIA, ae. f. [ u(/bris2, a)timi/a, dialo/gion, Vet. Gloss.] [...]
page 1224, image: s1224CONTVMELIOSVS, a, um. Adi. [ u(bristh\s2, u(bristiko\s2 ] Qui contumeliam facit. [...]
CONTVMELIOSE, Aduerb. [ u(bristikw=s2 ] Cic. de Orat. 2, 212 [...]
CONTVMELIOR, ari. Vet. Gloss. [ a)tima/zw, u(bri/zw.
CONTVMESCO, ere. Gingiuae contumescunt C. Aurel. Tard. 2, 4, 71. i. totae tumescunt.
CONTVMIA, ae. f. Derisio. Mart. Capell. l. 4 extr.
CONTVMVLO, are. [ qa/ptw ] Tumulo vel terra tegere. [...]
CONTVMVLATIO, onis. f. August.
CONTVMVLATVS, a, um. Partic. Stat.
CONTVNDO, tudi, tusum, ere. [ sugko/ptw, fla/w ] Frangere, [...]
page 1225, image: s1225tundendo, friare.
CONTVSVS, a, um. Partic. [ sugkekomme/nos2 ] Contusum de medicamento Scribon. 10. 266. [...]
CONTVSIO [1], onis. f. [ su/gkoyis2 ] Plin. 17, 24 [...]
CONTVDITO, are. August.
CONTVOLVS, a, um. Dimin. Contuoli oculi sunt in angustum coacti conniuentibus palpebris. Auctor Festus. A contuendo dicti.
CONTVOR, tueris, tuitus, vel tutus sum, ui. [ e)mble/pw ] Diligenter videre et adspicere. [...]
CONTVRBO, are. [ diatara/ttw ] Vehementer aut totum turbare. [...]
CONTVRBATVS, a, um. Partic. [ diatetaragme/nos2 ] Cic. Att. 1, 12 [...]
CONTVRBATIO, onis. f. [ diata/racis2 ] Ennius apud Cic. Tuscul. 4, 19 cap. 8 [...]
page 1226, image: s1226CONTVRBATOR, oris. m. [ fura/ths2, Cic. Att. 7, 1.] Qui conturbat. [...]
CONTVRMALIS, e. Adi. Eiusdem Turmae Commilito. Opitulatum conturmalibus suis venere Ammian. 16, 12. Add. Idem 17, 1. 24, 23. 26, 16.
CONTVRMO, are. i. Congrego in turmas equites dispersos. V. g. Cum eques in ipso praelii articulo se fortiter conturmaret Ammian. 16, 12.
CONTVS, i. m. [ ko/ntos2 ] Sudes est, siue hasta longior, duriorque, et acuta sine ferro, ad percutiendum apta. [...]
CONTATVS [2], conto armatus, vt Hastatus. Veget. 3, 6 Vtrum contatis an sagittariis amplius valeant.
CONTVSIO [2], CONTVSVS, vid. CONTVNDO.
CONTVTOR [1], oris. m. [ sunepi/tropos2 ] Qui est cum alio tutor. [...]
CONTVTOR [2], atus sum, ari. Vulg. 2 Maccab. 1, 19.
CONVADOR, ari. [ klhteu/w ] Idem, quod simplex, i. Vadimonio obstringere, et metaph. condicere, constituere cum aliquo. Plaut. Curc. 1, 3, 5 Vbi tu es, qui me conuadatus es Veneriis vadimoniis?
CONVALEO, siue potius CONVALESCO, valui, valitum, ere. [ u(gia/zw, r(ai/zw ] Valetudinem recipere, vires nancisci. [...]
CONVALESCENS, entis. Partic. Conualescentes et a solis ardoribus Plin. 23, 1 circa fin. Ignem modo conualescentem restinguere Petr. c. 136. Add. Vulg. Sap. 14, 16.
CONVALESCENTIA, ae. f. Symmach. Epist. 3, 11.
CONVALIDO, are. [ stereopoiw= ] Consolid. Gloss. Gr. Lat.
CONVALLIS, is. f. [ suna/gkeia ] Planities ex omni parte montibus collibusque comprehensa. [...]
CONVALLO, are. Vallis vndique munire. Tertull. de Iud. Dom. 6 de Angelis, Conuallantque Deum cum maiestate superna.
CONVALLATVS, a, um. Partic. Gell. 12, 13 Oceani vndarum ambitu terrae omnes conuallatae.
CONVALLATIO, onis. f. Tertull. adu. Iud. cap. 8.
CONVARIO, are. Vehementer et totum variare. [...]
CONVARIATIO, onis. f. August.
CONVASO, are. [ suskeua/zomai ] Significat furtim colligere. [...]
CONVASATVS, a, um. Partic. Sid. Ep. 7, 2.
CONVASTATIO, onis. f. August.
CONVECTO, are; et CONVECTOR, oris . Vid. statim CONVEHO.
CONVEGETO, are. Augustin.
CONVEHO, vexi, vectum, ere. [ sunoxe/w ] Comportare vehiculis. [...]
page 1227, image: s1227CONVECTVS, a, um. Liu. 24, 36 Commeatus conuecti.
CONVECTIO, onis. f. Ammian. 14, 10 Annonae conuectio est impedita.
CONVECTO, are. Frequent. [ sunoxou=mai ] Virgil. Aen. 9, 613 Conuectare iuuat praedas, et viuere rapto. Add. Idem 7, 749. Scalas conuectant ex proximis agris Tac. Hist. 3, 27.
CONVECTOR, oris. m. [ suna/kths2 ] Qui in eadem nauigat naui. Cic. Att. 10, 17 Quin etiam naui eius me, et ipso conuectore vsurum puto.
CONVELLO, velli et vulsi, vulsum, ere. [ spa/w, e)kspa/w ] Idem, quod vehementer Vellere vel Auellere. [...]
CONVELLENS, entis. Part. Iamque aspera nisu Vndique conuellens Val. Flacc. 5, 159.
CONVVLSVS, a, um. Partic. [ spasqei\s2, e)kspasqei\s2 ] Vt, Plin. 20, 7 [...]
CONVVLSIO [1], onis. f. [ spasmo\s2 ] Motus musculorum inuoluntarius, vt in tetano, epilepsia etc. [...]
CONVVLSIVVS, a, um. Adi. Medic.
CONVELO, are. [ skepa/zw ] Vndique velare. [...]
CONVELIFICATIO, onis. f. Augustin.
CONVENA, CONVENIENTIA, vid. mox sub CONVENIO.
CONVENIO, veni, ventum, ire. [ sune/rxomai, su/neimi ] Simul aut in eundem locum venire, congregari. [...]
page 1229, image: s1229CONVENIENDVS, a, um. Cic. Fam. 1, 8 [...]
CONVENIENS, entis. Part. [...]
CONVENIENTER, Adu. [ proshko/ntws2 ] Cic. Acad. 4,... [...]
CONVENIENTIA, ae. f. [ o(mologi/a, e)farmogh\ ] Similitudo, Congruentia, Proportio. [...]
CONVENAE, arum. c. [ sunh/lutoi ] Qui ex diuersis populis gentibusque in vna moenia conueniunt, simulque coalescunt. [...]
CONVENTIO, onis. f. [ sune/leusis2, su/nodos2, Vet. Gloss.] Fere de consensu et pactis vsurpatur. [...]
page 1230, image: s1230CONVENTIONALIS, e. Adi. Apud ICtos, vt Stipulationes l. 5 ff. de Verb. Oblig.
CONVENTVS [1], a, um. Partic. Sallust. Iugurth. 112 [...]
CONVENTVM, i. n. [ su/nqhma ] Vt pactum, aliquid de quo conuenit. [...]
CONVENTO, are. Frequenter conuenire. Solin. 40 (27) Externos in ea plurimos conuentasse, argumentum de vrbibus et locis dabinus.
CONVENTVS [2], ûs. m. [ sune/leusis2, su/nodos2 ] Homines, qui in vnum locum conuenerunt. [...]
page 1231, image: s1231CONVENTICVLVM, i. n. Dimin. Cic. pro Sext. 91 c. 42 [...]
CONVENNO, vid. COMBENNO.
CONVENTICIVS, a, um. Adi. Plaut. Cist. 1, 1, 42 [...]
CONVENVSTO, are. Ornare, venustum reddere. Suo cultu ecclesiam sibi creditam conuenustare Sidon. Epist. 6, 12. Add. Id. ibid. 8, 6.
CONVENVSTANS, antis. Part. Aurora primo conuenustans habitu Mart. Capell. l. 2 extr. in metro.
CONVERBERO, are. [ tu/ptw ] Idem, quod vehementer verberare. [...]
CONVERBERATIO, onis. f. August.
CONVERRO, verri et versum, ere. [ sai/rw ] Idem quod verrendo colligere, vel totum verrere. [...]
CONVERRITOR, oris. m. [ kalunth\r ] Tanquam Supinum sit Conuerritum, est apud Apuleium in Apologia p. 277, 13 vbi Conuerritorem pridianae relliquiae vocat puluisculum dentifricium.
CONVERSVS [1], a, um. Partic. A Conuerro. Conuersa et munda villa Cato de R. R. 143, 2. Conuersum fimum progerere Colum. 1, 6, 22. Add. Priscian. 10, p. 408.
CONVERSO, CONVERSOR, et CONVERSATIO, vid. CONVERTO.
CONVERTO, (antique Conuorto) ti, sum, ere. [ stre/fw, e)pistre/fw ] Totum vertere, quod varias parit formulas. [...]
page 1232, image: s1232CONVERTENS, entis. Part. Conuertens machaeram in aratrum Tertull. adu. Gnost. c. 13. Vulgat. Sirac. 11, 29 et Psalm. 19, 8.
CONVERSVS [2], a, um. Part. [ e)pistrafei\s2 ] Cic. in Somn. Scip. 17 [...]
CONVERSVS [3], ûs. m. Macrob. Saturn. 7, 9 Qui gyros efficit, crebro conuersu turbat. Add. Dig. 48 t. 6 l. 5.
CONVERSIO, onis. f. [ e)pistrofh\, a)naku/klwsis2 ] Vt, Conuersio Astrorum Cic. Tusc. 1 c. 25. [...]
page 1233, image: s1233CONVERSIVNCVLA, ae. f. Saluian. Epist. 4.
CONVERSIBILIS, e. vel
CONVERTIBILIS, e. Adi. Prudent. Apoth. 296 [...]
CONVERTIBILITAS, atis. f. Oros. 1, 1 Conuertibilitas naturae.
CONVERSIM, Adu. Firmic. 2, 32 [...]
CONVERSO, are. Frequent. [ a)nakuklou=mai ] Cic. de Vniuers. 23 c. 8 [...]
CONVERSOR, ari. Dep. [ a)nastre/fomai ] Cum aliquo viuere aut versari. [...]
CONVERSANS, antis. Part. Sumuntur a conuersantibus mores, et animus mala sua proximis tradit Sen. de Ira 3, 7. [...]
CONVERSATVS, a, um. In errore conuersati Vulg. 2 Pet. 2, 18.
CONVERSATIO, onis. f. sunousi/a ] Consuetudo. [ a)nastrofh\, diagwgh\, bi/os2 Vet. Gloss. [...]
CONVERSATOR, oris. m. Gloss. Graec. Lat. o(modi/aitos2 contubernalis.
CONVESCOR, sci. Nouat. de Cibis c. 5. *sunali/zetai Gloss. Lat. Gr. Conuescens Vulg. Act. 1, 4.
CONVESTIO, iui, itum, ire. [ katakalu/ptw ] Idem quod Vestire et exornare. [...]
CONVETERANVS, i. m. [ sunbeterano\s2 ] Veteranus miles respectu commilitonis veterani sic vocatur a Gordiano Imperatore in l. Quod placuit C. de excusat. veteran.
CONVEXO, are. Vndique aut vebementer Vexare. [...]
CONVEXVS [1], a, um. Adi. [ periprhnh\s2, sugklinh\s2 ] Recte interpretatur Festus, ex omni parte declinatum, qualis est natura caeli, ex omni parte ad terram versus declinatum est, Vet. Gl. Conuexum [ katwfere\s2, perifere/s2. [...]
page 1234, image: s1234CONVEXITAS, atis. f. [ sugklini/a ] Plin. 18, 25 [...]
CONVEXIO, onis. f. Idem. Gell. 14, 1 [...]
CONVEXVS [2], ûs, m. Idem. *perife/reia Vet. Gloss.
CONVIBRO, are. Apul. Flor. 2 p. 348. et Ammian. 17, 7. auget vim simplicis.
CONVICIVM, i. n. Videtur esse clamor plurium, aut vnius repetitus, quasi esset Conuocium. v. g. [...]
CONVICIOLVM, i. n. Lamprid. in Alex. c. 28.
CONVICIOR, ari. Depon. [ loidore/w ] Conuicium dicere. [...]
CONVICIATOR, oris. m. [ loi/doros2 ] Qui conuicium dicit vel facit. [...]
page 1235, image: s1235CONVICTVS [1], a, um. Partic. Vid. CONVINCO.
CONVICTOR [1], CONVICTVS, vid. CONVIVO.
CONVIGILO, are. Augustin.
CONVINCO, vici, victum, ere. [ diele/gxw ] Argumentis, testibus, ratione efficere, vt alter repugnare et contradicere desinat. [...]
CONVICTVS [2], a, um. Part. [ dielegxqei\s2 ] Vt, Manus conuictas dare Ouid. Epist. 17, 260. [...]
CONVICTIO [1], onis. f. August. de Trin. 13, 1.
CONVINCTIO, onis. f. a CONVINCIO, Pars orationis, quae Coniunctio alias vocatur. [...]
CONVIOLO, are. Vebementer violare Tertull. Apol. c. 39. Prud. Psychom. 398 et. Pass. 6 Fructuosi v. 56.
CONVIRESCO, ere. Augustin.
CONVISCERO, are. Conuiscerari et incarnari Tertull. de Carne Chr. c. 20.
CONVISCERATIO, onis. f. Conuiscerationes exercere quotidianas Sarisb. 8, 2.
CONVISO, ere. [ sunorw= ] Lucret. 1, 146 [...]
CONVITIVM, vid. CONVICIVM. Sed ¶ 2 Conuitium pro multarum partium ruinosarum vitio profert Scaliger in Catal. Virg. p. 120 ex Inscript. Veronensi.
CONVIVO, xi, ctum, ere. [ sumbio/w, sundia/gw ] Simul viuere et cibum vna capere, quod posterius conuiuari frequentius dicitur. [...]
CONVICTOR [2], oris. m. [ o(mo/sitos2 ] Qui viuit, ad mensam praesertim, nobiscum familiariter. [...]
CONVICTVS [3], ûs. m. [ sussiti/a ] Conuersatio eorum, qui vna vivunt et epulantur. [...]
CONVICTIO [2], onis. f. Idem. Cic. Fam. 16, 21 Cuius cum frugi seueraque est vita, tum etiam iucundissima conuictio.
CONVIVOR, ari. Depon. [ eu)wxe/omai, e)stia/w, sumposia/zw ] Conuiuium facere. [...]
CONVIVANS, antis. Part. Vulg. Ep. Iudae v. 12.
CONVIVATVS, a, um. Suet. Claud. c. 32 Conuiuatus et super emissarium Fucini lacus ac paene submersus.
CONVIVIVM, i. n. [ eu)wxi/a, e)sti/asis2, sumpo/sion, su/ndeipnon ] [...]
page 1236, image: s1236Quid esset, declaret Cic. de Senect. 45 c. 13 [...]
CONVIVA, ae. c. [ su/ssitos2, sumpo/ths2, daitumw\n, sunqoi/nios2 ] Qui ad conuiuium vocatus est. [...]
CONVIVATOR, oris. m. [ sumposiasth\s2, e)stia/twr ] Qui ad conviuium inuitat, vel qui conuiuium facit et apparat. [...]
CONVIVALIS, e. Adi. [ sumpotiko\s2 ] Quod pertinet ad conuiuium.
CONVIVIALIS, e. Adi. Laetitia Macrob. Sat. 2, 1.
CONVIVIFICO, are. Fulgent. l. 3 ad Trasim. regin.
CONVLA, herba eadem, quae Polium Apul. de Herb. 57.
CONVOCO, are. [ sugkale/w ] Simul vocare, vocare ad conuentum. [...]
CONVOCANS, antis. Part. Vulgat. Act. 6, 2.
CONVOCATVS [1], a, um. Part. Auditores Cic. de Clar. Orat. c. 51. Conf. Sall. Catil. c. 50.
CONVOCATIO, onis. f. [ su/gklhsis2 ] Cic. post red. in Senat. 38 c. vlt. Nulla ad Remp. defendendam Pop. Romani conuocatio.
CONVOCATVS [2], ûs. m. Apud ICtos.
CONVOLO, are. [ sumpe/tomai ] Simul volare, metaph. celeriter conuenire. [...]
CONVOLVO, volui, volutum, ere. [ suneli/ttomai ] Simul [...]
page 1237, image: s1237volvere, voluendo coniungere et vnire.
CONVOLVENS, entis. Part. [ suneli/sswn ] Cic. de Diuin. 1, 46 c. 23 Quum se conuoluens Sol elaberetur et abiret. Squamea convoluens sublato pectore terga Virg. Georg. 3, 426.
CONVOLVTVS, a, um. Part. Plin. 37, 7 Conuoluto igne flagrare.
CONVOLVTOR, ari. i. Colluctari, vt solent in puluere. Quum vagus et incertus spiritus conuolutatus est nouissime vni vis omnium cedit.
CONVOLVOLVS, i. m. [ i)/y ] Vermiculus, corrodens vites; qui Voluox etiam dicitur. [...]
CONVOMO, ere. An tu Narbonae mensas conuomeres? Cic. Att. 2, 30. Illa maritum conuomit Iuuenal. 6, 101.
CONVORO, are. Parentum cadauera cum pecudibus caesa conviuio conuorant Tertull. adu. Marc. 1, 1.
CONVOTVS, a, um. Conuoti, dicebantur Iisdem votis obligati, Festus.
CONVS, i. m. [ kw=nos2 ] Primo dictus videtur a Graecis fructus s. nux cupressorum, piceae et similium arborum, quae inde coniferae dicuntur. [...]
CONIFER, era, um. Adi. [ kwnofo/ros2 ] Vt, Conifera arbor, quae conos fert. [...]
CONIGER, era, um. Aliud Adi. [ kwnofo/ros2 ] Vt, Pinus conigera Catul. in Argon. 164.
CONOIDES [2], idis. [ konoeidh\s2 ] Quidquid est coni figura. Seru. ad Aen. 3, 680 Cupressus et ipsa Conoides est: nam a rotunditate in acumen leuatur. Sed melius Graece scribitur. [...]
CONVVLNERO, are. [ traumati/zw ] h. e. Vulneribus afficere. [...]
CONVVLSIO [2], CONVVLSVS, vid. CONVELLO.
CONYZA, ae. [ ko/nuza ] Herba, quae et Cunilago dicitur. Plin. 21, 9 et 10. Vulgo appellatur Pulicaria. Minor Scribon. 167.
CONYZOIS, idis. f. Herba Plin. 19, 8. Al. Conyza.
COO
COODIBILIS, e. Adi. Simul odiosus. Tert. adu. Marc. 4 c. 9 et 36.
COOLESCO, ere. Concrescere, et conglutinari. [...]
COONERO, are. Simul onerare. Tacit. de Morib. German. 30, 4 de Cattis, Omne robur in pedite, quem super arma ferramentis quoque et copiis coonerant.
COOPERIO, perui, pertum, ire. [ sugkalu/ptw ] Operire s. Tegere vndique Coopertum telis corpus Liu. 8, 10. [...]
COOPERCVLVM, i. n. [ pw=ma ] Quo quid cooperitur. Vt, Cooperculum doliorum Plin. 14, 21. Legitur et Operculum. Add. Plin. 23, 6. Pallad. 7, 7. Apul. Met. 6 p. 244.
COOPERIMENTVM, i. n. Idem. Gell. 5, 7 Os cooperimento personae tectum. Add. August. adu. Manich. 2, 16.
COOPERTORIVM, i. n. Idem. Veget. de Re Vet. 3, 77. L. 38 §. 1 ff. de aur. arg. leg. Add. Bynkershoek Obs. 4, 24.
page 1238, image: s1238COOPEROR, ari. sunerga/zomai Gloss. Vet.] Vox apud scriptores ecclesiasticos frequens. Vt Vulg. Rom. 8, 28. Cooperans Vulg. Marc. 16, 20. 1 Cor. 16, 16. Augustin. de C. D.
COOPERATIO, onis. f. Quinctil. Declam. 16 extr. Habet omnia ministeria sua debilitas, suas cooperationes. Add. Vulg. Sirac. 51, 8.
COOPERATOR, oris. m. Apul. Flor. 2 p. 225 [...]
COOPERARIVS, i. m. Apul. Sed negat index Floridi.
COOPTO, are. [ prosaire/omai ] Collegam sibi eligere. [...]
COOPTATVS, a, um. Part. Praeter dicta, numus laudatur Neronis. [...]
COOPTATIO, onis. f. [ prosai/resis2 ] Cic. de Legib. 3, 27 [...]
COORIOR, cooriris vel cooreris, coortus sum, iri. [ e)kfu/omai ] Simul, vel totis viribus, et impetu oriri. [...]
COORTVS, ûs. m. Lucret. 2, 1104 Post mundi tempus genitale, diemque Primigenum maris, et terrae, solisque coortum. Add. 6, 671.
COORNO, are. Tertull. de Resurr. Carn. c. 61.
COOS, siue COS, [ *ko/ws2, *kw=s2 ] Insula in mari Aegaeo, seu, vt quidam malunt, in Icario, Rhodo proxima, et Cariae opposita, ex hominum et rerum plurium prouentu nobilitata. [...]
COVS [1], a, um. [ *kw=os2 ] Variorum hominum ac rerum epitheton, pro quibus interdum per Antonomasian ponitur. [...]