CAMENA Early Modern Latin Texts

[illustration:
IOHANNES MATTHIAS GESNERUS natus CICICCLXXXXI. moritur to paroneupoi*ein
- portrait of the author -]

NOVVS LINGVAE ET ERVDITIONIS ROMANAE THESAVRVS POST RO. STEPHANI ET ALIORVM NVPER ETIAM IN ANGLIA ERVDITISSIMORVM HOMINVM CVRAS DIGESTVS, LOCVPLETATVS, EMENDATVS ET GEORGIO II DEFENSORI FIDEI ET PACATORI ORBIS BIBLIOTHECAM ACADEMIAE SVAE GEORGIAE AVGVSTAE QVAE GOTTINGAE EST INVISENTI DEVOTI ANIMI PIETATE OBLATVS A. D. XXX. IVL. M D CC XXXXVIII. A IO. MATTHIA GESNERO ELOQ ET POES. P. P. O. ET ACAD. BIBLIOTHEC. CVM PRIVIL. SACR. CAES. MAIEST. AC SER. REG. POL. ET EL. SAX. LIPSIAE IMPENSIS CASP. FRITSCHII VIDVAE ET BERNH. CHR. BREITKOPFII M DCC XLIX.

BA! item BAT!, Interiectio est auertentis apud Plautum Pseud. 1, 3, 6 et Asin. 1, 1, 24. Sonum esse cornicinis ex ore lituum eximentis dicit Caesellius Vindex ap. Charisium 2 p. 213 Putsch.

BAAL, *baa\l Suidae ] ait Augustinus, tom. 4, super Iud. lib. 7 Quaest. 16. est Nomen apud Tyrios, quod datur Ioui. [...]

BAB

BABAE, Graeca vox admirantis, et laete accipientis, vel serio, vel cum ironia [ babai\ ] pro qua Papae Latini fere maluerunt. [...]

BABIGER, a, um: et BABVRRVS, a, um. i. Fatuus, stultus, ineptus. Gloss. Isidor. Conf. Isid. Origg. 10 Baburrus, stultus, ineptus.

BABEL, elis. Nomen ciuitatis Assyriae, quod a confusione linguarum accepit. Transfertur mystice ad Ecclesiam corruptam. August. Ciu. Dei 16, 3.

BABYLONIVS, Adi. [ *babulw/nios2 ] Cic. de Diuin. 2, 97 Quod aiunt, quadringenta et septuaginta millia annorum in periclitandis experiundisque pueris, quicunque essent nati, Babylonios posuisse, fallunt. [...]

BABYLONICVS, [ *babulwniko\s2 ] Aliud Adiect. vt, Babylonica vestis, quae variis coloribus intexta, vel acu picta est. [...]

BABYLONICVM, i. n. Vestis Babylonica. Lucret. 4, 1023. Laberius apud Petron. 55. Vlpian. l. 25 §. 3 de auro arg. Conf. Fest. in Solla.

BABYLONIACVS, a, um. Aliud Adi. Manil. 4, 581 Scilicet in piscem se se Cytherea nouauit, Cum Babyloniacas summersa profugit in vndas.

BABYLONIENSIS, e. Gentile, quo Plautus aliquoties vsus est. Truc. 1, 1, 66. et 1, 2, 100 Babyloniensis miles.

BABYLONIA, [ *babulwni/a ] Regio maioris Asiae: ita dicta a Babylone, pro qua etiam ponitur, e. g. Iustin. 1, 2, 7, etc. Vid. Salmas. in Solin. p. 1225.

BABYTACE, [ *babuta/kh ] Oppidum memorabile hic etiam, quia de illo sic Plin. 6, 27 In Septentrionali Tigris alueo, oppidum est Babytace. [...]

BAC

BACA, vid. BACCA. Bacam vel Baucam esse vas aquarium, idem Bacar, putat Salmas. ad Trebellii Claud. c. 14.

BACALVSIA, ae. f. Vox insolita, a viris eruditis varie tentata, apud Petron. cap. 41 Omnes bacalusias consumsi. Nodot. legit Battologias: Scheffer. Bacelogias: Reines. Bucolesias.

BACAR, vel BACARIO, Vas vinarium, simile Bacrioni. Festus. Vid. Gloss. Isid. Baccarium, vas aquarium. Item Bacario, orceoli genus. Hinc

BACARIO, Aquariolus, qui huiusmodi munus obibat in domo lenonia, vt lauantibus meretriculis, ministraret in aqua aggerunda et effundenda. [...]

BACAVDAE, vel vt alii, BAGAVDAE, Erant Factiosorum et rebellium cohors, qui solitudines et castra loci situ munita habitabant, et inde in obuios, latrociniis caedibusque grassabantur. [...]

BACAVDICVS, vel BAGAVDICVS, a, um. Eumen. Orat. pro Restaur. Schol. cap. 4 Ciuitas Bagaudicae rebellionis latrocinio obsessa.

BACCA, vel BACA, vt optimi quique libri MSS. habent, ae. f. [ a)kro/druon ] Generale nomen est, quo omnes omnium arborum fructus designantur. [...]

BACCALIA, ae. f. Lauri species est, Baccarum fertilissima Plin. 15, 30 s. 39.

BACCANS, antis. vt, Baccantia vbera laudant Ouid. Met. 6, 342. Sed al. lactantia.

BACCATVS, Adi. Baccis, i. Margaritis ornatus. Virg. Aen. 1, 659 Colloque monile Baccatum. Sil. 8, 134 Bacatum induta monile.

BACCIFER [1], BACIFER, Adi. [ a)krodruofo/ros2 ] Ferens baccas. Plin. 16, 10 Ex omnibus sola baccifera. [...]

BACCVLA, ae. f. Dimin. [ a)krodrua/rion ] Parua bacca. Plin. 25, 8 Omnes colore buxeo, caulibus paruis, flore purpureo, ferunt bacculas paruas, vt capparis.

BACCHAR, s. BACCAR, aris; s. BACCHARIS, is. f. [ ba/kxaris2 ] Herba, de qua sic Plin. 21, 6 s. 16 [...]

BACCHIADAE, [ *bakxi/adai ] Populi, qui e Corintho exules in Siciliam deuenerunt, et vrbem inter Pachinum et Pelorum aedificantes, Siculi facti sunt Ouid. Met. 5, 407 Et qua Bacchiadae bimari gens orta Corintho etc. [...]

BACCHVS, i. m. [ *dio/nusos2, *ba/kxos2 ] Iouis ex Semele filius; qui fortassis quod vitem primus excoluisse visus est, ideo ab antiquis putatus est deus vini, et pro ipso vino poni consueuit. [...]

BACCHAE, [ *ba/kxai ] quae et Maenades, et Thyades, et Mimallonides dicuntur, Mulieres, quae Baccho sacra faciebant et in furorem ab eo vertebantur. [...]

BACCHANAL, vel BACCHANALE, [ *dionu/seion ] Locus, in quo Bacchi festa celebrantur. [...]

BACCHANALIA, orum. pl. n. [ *dionu/sia, *bakxeu/mata ] Bacchi sacra, quae et Dionysia dicuntur. [...]

BACCHANALIS, e. Adi. vt, Chorus Bacchanalis Aur. Vict. de Caes. cap. 3. Conf. Epit. cap. 3.

BACCHOR, ari. [ bakxeu/w ] Instinctu et furore, qualem Bacchus immittere putabatur, agitari. Columel. 10, 199 [...]

BACCHATVS, a, um. Passiu. vt, Virginibus Bacchata Lacaenis Taygeta, i. in quibus bacchari et choros exercere solent Virg. Georg. 2, 487. [...]

BACCHATIO, onis. f. [ ba/kxeusis2 ] vt, Cic. Verr. 1, 47 c. 12 Sileatur de nocturnis eius bacchationibus ac vigiliis. [...]

BACCHATIM, Adu. [ bebakxeume/nws2 ] More bacchantium. Apul. Miles. 1, 108 Quin igitur, soror, hunc primum bacchatim discerpimus? h. e. vt Bacchae Pentheum et Orphea.

BACCHABVNDVS, a, um. Idem fere quod bacchans, vt, Bacchabundum agmen incessit Curt. 9, 10, 27. et Apul. Apol. p. 326 In medio foro bacchabundus.

BACCHEIS [2], idos. f. non huc, sed ad BACCHIADAS pertinet, de quibus ante s. l.

BACCHEIVS, Adi. possess. [ *bakxh/i+os2 ] Virg. Georg. 2, 454 Quid memorandum aeque Baccheia dona tulerunt. Et Auson. Mosella v. 153 Baccheia munera.

BACCHEVS, Idem Adiectiuum. [ bakxei=os2 ] Bella Bacchea Stat. Theb. 12, 791. Cornua Bacchea Id. ibid. 9, 435. Vlulatus Ouid. Met. 11, 17.

BACCHICVS, [ *bakxiko\s2 ] Idem. Hinc Serta Bacchica, ex hederis Ouid. Trist. 1, 6, 2.

BACCHIVS, Pes, [ *bakxei=os2 ] constat prima breui, et duabus longis: vt, Quirino. Hoc pedis genere vtebantur in carminibus sacrorum Bacchi: contrarius est Antibacchius. Quinctil. 9, 4, 82.

BACRIO, onis. m. [ xeiro/niptron ] Genus vasis longioris manubrii, hoc alii Trullam appellant. Haec Festus. Vid. BACAR.

BACTRA, orum. [ *ba/ktra ] Scythiae Asiaticae vrbs. Prouincia vltra Assyriam, quam inter felicissimas memorat Virg. Georg. 2, 138. [...]

BACTRI, siue BACTRIANI, [ *baktrianoi\ ] Populi Bactra incolentes. Curt. 4, 6, 3.

BACTROPERITA, ae. m. Bactroperitae, Philosophi per iocum dicti, quod praeter [ ba/ktron, baculum, et peram nihil haberent. Vid. B. Hieron. in Matth. 11, 10.

BACTROS, [ *ba/ktros2 ] Fluuius in finibus Scythiae Asiaticae, a quo Bactra regio, et vrbs nomen sumsit. Lucan. 3, 267 Errantes Scythiae populi, quos gurgite Bactros Includit gelido, etc.

BACVLVS, i. m. et BACVLVM, i. n. bakthri/a, ba/ktron ] Hic baculus, [ h( bakthri/a Gloss. Conf. Isidor. 20, 13. [...]

BACILLVS [2], i. m. et BACILLVM, i. n. Dimin. [ baktri/dion ] Cic. de Fin. 2, 33 c. 11 [...]

BAD

BAE

BAETIS, [ *bai=tis2 ] Fluuius Hispaniae, nobilis, qui prouinciae nomen dat: de quo Martial. 12, 99 [...]

BAETICVS, Adi. pro accolis Baetis. Baetica prouincia apud vtrumque Plinium saepe. Lana Baetica celebratur Martial. 8, 28. Lacernae Baeticae ibid. 14, 133. Hinc

BAETICATVS [2], Lacerna Baetica indutus, quod seuerorum hominum fuisse indicat Martial. 1, 97 [...]

BAETICOLA, ae. [ pro/soikos2 tou= *bai/tios2 ] Accola Baetis fluuii. Sil. 1, 146 -- et vulgus Iberum, Baeticolasque viros spatiis agitabat iniquis.

BAG

BAGOAS. [ *bagw/as2 ] vel BAGOVS, Commune nomen Spadonibus regiis Persarum, et imitati illos Alexandri, datur apud scriptores Graecos et Latinos. [...]

BAGRADVS, vel BAGRADA, [ *bagra/das2 ] Numidiae fluuius ex Lybicis montibus longe ductus, prope Carthaginem fluit, vbi serpentem Regulus CXX pedum, adhibito exercitu interfecit. [...]

BAI

BAIAE, arum. [ *bai/+a ] Campaniae oppidum est iuxta Lucrinum sinum, inter Puteolos et Misenum montem, (a BAIO dictum de quo mox) In huius oppidi agro, aquae calidae sunt et ad voluptatem, et ad sanandos morbos accommodatissimae, quae reliquas nobilitate antecellunt. [...]

BAIANVS, Adi. [ *bai+ano\s2 ] vt, Littora Baiana Stat. Silu. 5, 3, 169. [...]

BAIVLVS, i. m. [ forthgo\s2 ] Qui mercedis gratia onera ferre consueuit. [...]

BAIVLATOR, oris. m. Idem qui Baiulus. bastakth=s2, a)xqofo/ros2 Gloss. Cyrill. Vlp. l. 15 §. 1 Dig. de Vsufruct. al. leg. balneatorem.

BAIVS [2], Color, idem est, qui Spadiceus, siue Badius, in equis imprimis laudatus. vid. supra BADIVS.

BAL

BAL, Idem quod et Baal. Lingua Punica Bal Deus dicitur, vt ait Seruius in Aen. 1, 733. Addit Apud Assyrios autem Bel dicitur quadam sacrorum ratione Saturnus et Sol. vid. BAAL.

BALAENA, ae. f. [ fa/laina ] Festus, Balaenam belluam marinam ipsam dicunt esse pistricem, ipsam esse et cetum. [...]

BALAENATVS, Adi. vt, Balaenata virga, quae (vt opinor) e cartilagine balenae fit, qualia videmus calatorum ecclesiae commentacula, vt veteres appellabant. [...]

BALANISCVS, i. m. [ balani/skos2 ] i. Balneator. Ita legit Reinesius ad Petron. Fragm. p. 62. et retinet M. Nodot. p. 204. vbi fuit Baliscus. Conf. Burm. p. 188. qui proprium nomen putat.

BALANITES, ae. [ *balani/ths2 ] Gemma. Balanitae duo genera habent, subuirides, et Corinthii aeris similitudine medias secante flammea vena Plin. 37, 10 s. 55.

BALANITIS, idis. [ balani/tis2 ] Genus castaneae rotundius, et maxime purgabile, et sponte prosiliens, a rotunda glandis [ bala/nou ] effigie ita appellatum Plin. 15, 23.

BALANATVS, Adi. [ balanwto\s2 ] Balanino oleo perfusus. Pers. Sat. 4, 37 Tu quum maxillis balanatum gausape pectas.

BALANINVS, Adi. [ balanino\s2 ] Ex balano factum. Plin. 23, 4 Balaninum oleum repurgat varos. Aliquoties in compositione vnguentorum nominat Idem Plin. 13, 1.

BALATRO [1], onis. m. Conuicium est, iocosum quidem ap. Varron. de R. R. 2, 5, 1 Videbo iam vos, inquit, balatrones, et huc afferam meum corium et flagra. [...]

BALATRO [2], etiam proprium viri v. g. Hor. Serm. 2, 8, 21 -- cum Seruilio Balatrone Vibidius quos Maecenas adduxerat vmbras.

BALAVSTIVM, i. n. [ balau/stion ] Flos siluestris, secundum Plinium etiam mitis, mali Punici. [...]

BALAVSTINVS, Adi. [ balaustino\s2 ] vt, Balaustinus color, similis flori mali Punici Plin. 13, 19.

BALBVS, a, um. [ yello\s2, blaiso\s2 ] Qui lingua impedita est. Cic. de Orat. 1, 260 c. 61 [...]

BALBE, [ blaisw=s2 ] Obscure. Nonius 2, 89 citat exemplum ex Varrone Rer. Human. lib. 20. in quo dictio ipsa Balbe non legitur; vnde patet locum esse corruptum. [...]

BALBVTIO, ire. [ yelli/zomai ] Cum quadam linguae haesitatione et confusione trepidare Non. 2, 91 qui etiam laudat Cic. Tusc. 5, 75 c. 26 [...]

BALEARES, ium. m. pl. [ *gumnhsi/ai nh=soi, *baliari/des2 ] Insulae duae in Hispanico mari Funda bellicosas. [...]

BALEARICVS, Similiter Adi. [ *gumnhsiako\s2 ] vt, Balearicae grues Plin. 11, 37. [...]

BALINEVM, i. et BALINEAE, arum. balanei=on Vet. Gloss.] Idem quod Balneum et Balneae, v. v. Plaut. Poen. 5, 2, 16 Numnam ita balineis circumductus pallio? [...]

BALISTA, seu potius BALLISTA, ae. f. Militare tormentum, quo lapides aliaque tela iaciuntur, a [ ba/llw, iacio, ferio. [...]

BALLIONES, Dicuntur Lenones, a Ballione Plautino lenone, v. g. Pseud. 1, 2, 59. Cic. pro Rosc. Com. 20 Ballionem illum improbissimum et periurissimum lenonem. Add. Philipp. 2, 6.

BALLISTEA, vel BALLISTIA, Versiculos inter saltandum cani solitos, vocat et saltatiunculas ipse interpretatur Vopisc. Aurel. c. 6. [...]

BALLOTE, es. [ ballwth\ ] Herba. Plin. 27, 8 pr. Balloten alio nomine porrum nigrum Graeci vocant, herbam fruticosam, angulosis caulibus nigris etc.

BALNEVM, i. n. [ balanei=on, loutro\n ] Locus in domibus, in quo ad lauandum aquae calidae et frigidae disponuntur. [...]

BALNEAE, arum. [ dhmobalanei=on ] Idem significat, sed magis publicae sunt, quam priuatae. [...]

BALNEARIS, e. Aliud Adi. vt, Balneare argentum, [ balaneiko\n a)rgu/rion ] Quo, qui in balneo lauabant, vtebantur. [...]

Christi cap. 23 Aqua et igni balneandi. Hinc tamen quae sequuntur videntur deriuata, sc.

BALNEATOR, oris. [ balaneu\s2, loutroxo/os2 ] Com. gen. licet (vt ait Seruius ad Aen. 12, 159.) [...]

BALNEATORIVS, a, um. Idem quod Balnearis. Sic Martian. ICt. l. 17. §. 2 D. de Instruct. et Instrum. Leg. aeque Balneatorium et Balnearium instrumentum dixit.

BALO, are. [ blhxai/omai ] Facticium e sono verbum est, proprium ouium. [...]

BALANS, antis. vt, Agnus balans Phaedr. 3, 16, 1. Grex balantum Virg. Georg. 1, 272. Et est hoc fere perpetuum nomen ouium, vt Latrans canis.

BALITO [2], are. [ blhxa/w ] Plaut. Bacch. 5, 2, 4 Pastor harum dormit, quum eunt eae sic a pecu balitantes. [...]

BALATIO [2], onis. f. Si quis balationes ante Ecclesiam fecerit, tribus annis poeniteat. Concilium Braccarense. Lipen. Stren. Hist. c. 2. aet. quart. §. 19. An sunt infruniti et petulantes clamores?

BALSAMVM, i. n. [ ba/lsamon ] Arbuscula est odoratissima, in Iudaea solum nascens. [...]

BALSAMEVS, a, um. Auctor Carm. Phoenicis, Lactantio a quibusdam tributi v. 119 Vnguine balsameo condit.

BALSAMODES, ae. f. [ balsamw/dhs2 ] Casiae genus, ab odore similt sic appellatum apud Plin. 23, 4.

BALTEVS, et BALTEVM, dicimus: licet in singulari magis sit in vsu Balteus, in plurali vero Baltea, zwsth/r Vet. Gloss.] [...]

BALTEOLVS, i. m. Dimin. Capitol. in Maxim. cap. 2 Seuerus militares dabat ludos, propositis praemiis argenteis, id est armillis, torquibus, balteolis.

BALTEATVS, a, um. Cinctus. Mart. Capell. 5 p. 137 Pectus exquisitissimis gemmarum coloribus balteatum. Ita Grotius in Not. pro Baleatum. Alii Cod. Subbaltheatum.

BAM

BAMBATAE, arum. In aceti scillitici confectione, iubet Columella decem bambatas in mustum mitti: eo nomine intelliguntur scillae, quae aliquo intinctu conditae sunt. [...]

BAMPLVS, i. m. Fulgent. Celocem dicunt genus nauicellae modicissimum, quod bamplum dicimus. [...]

BAN

BANAVSVS, a, um. Adi. Quo Graeci humiliores artifices et operas designant. [...]

BANCHVS, i. m. Piscis, aselli genus alterum, in cuius cerebro lapillos molari forma contineri Plin. scribit 32, 9 Bancos editur de eodem pisce, Accus. plur. Cael. Aur. Acut. 2, 210.

BANNANICA, ae. f. Genus vuae, de qua Plin. 14, 3 Bannanica fallax est, amant tamen eam.

BAP

BAPHEVS, [ bafeu\s2 ] Tinctor; a [ ba/ptw, quod est Tingo, inficio. [...]

BAPHIARIVS, Tinctor. l. 11 C. de Murileg. Panciroll. Notit. Dign. Imp. Orient. cap. 75.

BAPTAE, [ ba/ptai ] Athenis erant Sacerdotes Cotyttûs, impudicitiae deae, cui nocturna sacra peragebant, saltationibus, et omni voluptatum generi indulgentes. [...]

BAPTIZATVS, Partic. Bernh. Ep. 322, de Christiano foeneratore, Baptizatus Iudaeus.

BAPTIZATIO, onis. [ baptismo\s2 ] Ambros. Serm. 17 de temp. p. 22 Baptizatio Christi consecratio est elementi.

BAPTIZATOR, oris. [ baptisth\s2 ] Qui baptizat. Tertull. adu. Iud. c. 8, et alias Ioannes Baptizator.

BAPTISTA, ae. Idem. Arator in Acta Apost. c. 21 Clamauit virtute potens Baptista Ioannes.

BAPTISTERIVM, i. n. [ baptisth/rion ] Labrum, aut Lacus ex ligno, aut marmore, alioue genere lapidis, in quo lauandi gratia se mergebant. [...]

BAPTISMVS, i. [ baptismo\s2 ] Idem. Est Tertulliani liber de Baptismo. Vid. Hieron. Ep. 83. Ambros. de Spir. 5, 2, 2.

BAR

BARATHRO, onis. m. Vt quidam volunt, gurges et vorago patrimonii: sic dictus, quod ventri tanquam barathro omnia donet, vel quod dignus sit, qui in barathrum coniiciatur, quae Scaligeri opinio est. [...]

BARATHRVM, i. n. [ ba/raqron ] Graeci, inquit Festus, appellant Locum praecipitem, vnde emergi non possit: dictum ab eo, quod est [ baqu\s2, id est profundus. [...]

BARBA [1], ae. f. [ pw/gwn, u(ph/nh ] Pili in maxilla vtraque, magis tamen inferiore hominum et animalium. [...]

BARBATA, ae. Sic dicta Aquila apud Plin. 10, 3 Quidam adiiciunt genus aquilae, quam Barbatam vocant, Tusci vero ossifragam.

BARBATORIA, ae. f. Barbae rasura, vt, Barbatoriam facere Petron. cap. 73. i. tonsorem esse. Gloss. Lat. Gr. Barbatoria, [ pwgwnokourei/a.

BARBIGER, Adi. [ pwgwnofo/ros2 ] Vt, Barbigerae pecudes Lucret. 5, 898. i. caprae.

BARBA [2], Iouis. [ *dio\s2 pw/gwn ] Arbor est Plinio, in opere topiario tonsilis, et in rotunditatem spissa, argenteo folio: quam etiam odisse aquas, scribit 16, 18.

BARBARVS, a, um. [ ba/rbaros2 ] Quid significet, declarat Strabo lib. 14 p. 455 sq. [...]

BARBARE, Adu. [ barbaristi\ ] More Barbarorum. Cic. Tusc. 2, 12 c. 4 [...]

BARBARICVS, Adi. [ barbariko\s2 ] Eiusdem paene significationis cum Barbaro. [...]

BARBARICARII, Videntur fuisse textores artificesque barbaricae vestis, qua ex auro et coloratis filis effigies hominum et animalium exprimuntur. [...]

BARBARIES, ei. f. [ barbari/a ] Imperitia sermonis, rusticitas, ruditas, item Barbari, plane vt Barbaria. [...]

BARBITOS, i. m. et f. et BARBITON, i. n. ba/rbitos2 ] Fidium genus s. instrumentum musicum, tribus chordis tensum, quod docet Scal. Poet. 1, 49, et [ baru/miton a graui sono dictum. [...]

BARBVS, i. m. Piscis, a barba forte ita dictus, et cognatus Barbatulis mullis Ciceronis. [...]

BARCARII, qui in Barcis militant. In Not. Dign. n. 65 Barcariorum classis Praefectus. Add. n. 63.

BARCINO, [ *barki/nwn ] Colonia Fauentia dicta, ciuitas Hispaniae Tarraconensis celebratissima, cuius meminit Plin. 3, 3. [...]

BARDAEI, orum. m. pl. Populi Illyrici Plutarch. in Mario p. 787 H. Steph. [ *bardiai=oi. Plin. 3, 22. et Cic. Fam. 5, 9 Vardaei. Vnde

BARDAICVS, a, um. Calcei Bardaici videntur satis noti fuisse, et militares praesertim; vnde Iuuenalis 16, 13

BARDI, [ *ba/rdoi ] Vates, aut Magi, aut Philosophi adeo in Gallia, de quibus Lucan. 1, 447 [...]

BARDOCVCVLLVS, i. m. Penulae certe Gallicae genus, quae cucullum habet Martial. 14, 138 [...]

BARDVS, a, um. bradu\s2 s. [ bardu\s2, bla\c ] Stultus a tarditate ingenii appellatur. [...]

BARGINA, s. BARGINNA, ae. m. Homo gentis vitiosae, vt exponunt Grammatici. [...]

BARINE, [ *bari/nh ] Meretricis nomen apud Hor. Carm. 2, 8, 2 Vlla si iuris tibi peierati Poena Barine nocuisset vnquam, etc.

BARINVLA, ae. m. Aquilex. Seru. ad Virg. Georg. 1, 109 Nam et scrutatores vel repertores aquarum Aquilices dicuntur. (Barinulas dixerunt) Sic dedit Masuicius.

BARIS, idis. f. [ ba/ris2 ] Lingua Aegyptia significat Cymbam, qua vehebantur cadauera ad sepulcra. [...]

BAROPTENVS, i. BAROPTIS, vel BARIPPE. Plin. 37, 10 s. 55 Gemma est nigra, sanguineis et albis nodis. Notis legit Isid. 16, 11 et melius, puto.

BAROSVS, a, um. Stolidus. Gloss. Graec. Lat. 60. [ baro\s2, ba/khlos2. [...]

BARRINVS, a, um. pro Elephantinus: vt, Aures immanitate barrinae Sidon. Apol. Epist. 3, 13.

BARRIO, ire. Barrire elephanti dicuntur; sicut oues dicimus Balare; vtique a sono ipso vocis, Festus. [...]

BARYPICRON, i. n. [ baru/pikron ] i. Grauiter, vel nimis amarum. Ita Graecos Absinthium cognominare inquit Apul. de Herb. cap. 100.

BARYTHON, onis. m. [ baru/qwn ] alias Herba Sabina Apul. de Herb. cap. 85.

BAS

BASALTES, ae. m. [ basa/lths2 ] Genus est marmoris, de quo Plin. 36, 7 s. 11 [...]

BASANITES, ae. m. [ basani/ths2 ] Lapis, ex quo fiunt cotes. Plin. 36, 20 s. 38 [...]

BASELLA, ae. f. Dimin. Parua basis. Pallad. de R. R. 1, 18, 2 Basellis impositae cupae.

BASILICA, ae. f. [ basilikh\ ] ad verbum Regia domus: aedificiorum genus florentissima republica ex deuictarum gentium diuitiis exstrui in foro coeptum, regia magnificentia, vnde nomen habere videtur, columnis et porticibus exornatum, ad negotia publica, vel certe plurium privatorum, quae in publico geri intererat, paullo commodius quam in foro et sub diuo transigenda. [...]

BASILICVS, Adi. basiliko\s2 ] Festus; Basilicum, Regale: nam [ basileu/w est regno. [...]

BASILICE, Aduerb. [ basilikw=s2 ] Regie. Vt, Basilice ornatus Plaut. Poen. 3, 1, 74. [...]

BASILICARIVS, vel BASILICIARIVS, i. m. Qui in basilica frequens est. Gloss. Lat. Gr. Basiliciarius, [ malako\s2, a)gorai=ws2. Vid. SVBBASILICANVS.

BASILISCA, ae. f. Latine Regula; est Herba illis in locis nascens, vbi fuerit serpens basiliscus: eius virtutes vid. apud Apul. de Herb. cap. vlt.

BASILISCVS, i. m. [ basili/skos2 ] Ad verbum Regulus, serpentis genus: dictus, vt ait Festus, vel quod in capite habeat album quiddam instar diadematis: vel quod reliqua serpentum genera vim eius fugiant. [...]

BASIOLVM, i. n. Dimin. Apul. 10 p. 248 Qualia in lupanari solent basiola iactari. Petron. 86 Basiolis inuadere.

BASIATIO, onis. f. Martial. 7, 94 Hibernas Line basiationes. Id. 2, 23. et Catull. 7, 1.

BASIATOR, oris. m. Qui frequenter basiat. Martial. 11, 99 Effugere non est, Basse, basiatores etc. ter ibi ponit.

BASSVLVS, a, um. Dimin. Gloss. Lat. Gr. Bassulus, [ paxu\s2 u(pokoristikw=s2. Vid. statim BASSVS.

BASSVS, a, um. A [ ba/sswn, profundior Gloss. Lat. Gr. Bassus, [ paxu\s2 e)/gxulos2. Isidor. Gloss. Bassus, pinguis, obesus.

BASTAGA, ae. f. [ bastagh/ ] Onus iumentis impositum, vel Munus transferendi res publicas aut Principis l. 3 [...]

BASTAGARII, siue BASTANGARII. Qui Bastagas faciunt. Vid. l. 3 et 11 C. Th. et l. 4 et 8 C. de Murileg.

BASTERNIVM, i. n. [ baste/rnion ] Spatium excurrendi cum vehiculis. l. 12 §. 4 Cod. de Aedif. priu.

BASTERNARIVS, i. m. Auriga Basternae. Symm. Epist. 6, 15 Basternarios praebere alicui.

BAT

BATAVIA, Germaniae prouincia, duobus Rheni alueis bona ex parte inclusa. Caes. Bell. Gall. 4, 10.

BATHYLLVS, [ *ba/qullos2 ] Samius adolescens, quem Anacreon Poeta Teius ardenter amauit. [...]

BATIA, ae. f. Piscis, cuius fel auribus vtilissimum Plin. 32, 7 Vid. BATIS.

BATILLVM, vel BATILLVS, i. m. ferreum instrumentum, quo pruna colligitur, ad similitudinem palae. [...]

BATIS, vel BATTIS, is. f. [ kri/qmon ] Genus herbae aculeatae, sponte nascentis, quae et hortensis et marina est. [...]

BATRACHITES, batraxi/ths2 ] Gemma ranae similis colore Plin. 37, 10 s. 55. Nempe [ ba/traxos2 rana est.

BATRACHVS, [ ba/traxos2 ] i. rana, Piscis mari peculiaris Plin. 32, 11 s. 53.

BATTIADES, [ *battia/dhs2 ] Callimachus dictus est, id est Cyrenaicus, vt quidam volunt, a Batto, qui Cyrenen condidit. [...]

BATTVS, heros, qui Cyrenen condidit, vt auctor est Strabo lib. 17 p. 376. [...]

BATVATOR, oris. Batuatores tou\s2 basanista\s2 dici puto, Adamantius loco mox laudando. Sunt igitur, qui verberibus ingerendis verum extundunt ab illis, de quibus quaestio habetur.

BATVS, i. Herbae genus, Festus aut Batis, de qua s. l. aut Gr. [ *ba/tos2, rubus.

BAV

BAVBOR, ari. Dep. bau/zw ] Latrare: facticium verbum a voce canum, quumlatrant. Baubantur, [ u(laktou=sin Vet. Gloss. Lucret. 5, 1069 Et quum deserti baubantur in aedibus.

BAVCIS, idos. f. [ *bau=kis2 ] Anus pauper, quae cum viro suo Philemone, Iouem et Mercurium hospitio suscepit, quorum fabula Ouid. Met. 8, 631. 682 etc. [...]

BAVIVS, et Maeuius. Ineptissimi Poetae fuisse putantur, qui suam Virgilio gloriam inuiderent. [...]

BAX

BAXEAE, arum. f. [ krhpi=des2 ] Crepidae et calceamenta, proprie Philosophorum. [...]

BDE

BEA

BEATVLVS, Dimin. de homine delicato, qui sibi videtur beatus, Pers. Sat. 3, 103 -- tandemque beatulus alto Compositus lecto.

BEATITAS, et BEATITVDO, [ makario/ths2, o)/lbos2 ] Cic. de Nat. Deor. 1, 96 [...]

BEATIFICVS, paullo antiquius est. Apul. de Habit. Mulier. et Doctr. Plat. 1 p. 3, 29 Deus beatus et beatificus.

BEB

BEBELO, onis. f. (Harduin. Bebulo) Argentifodinae Hispanicae nomen Plin. 33, 6 s. 31.

BEBRA, ae. Missile telum, de quo Veget. 1, 20 cum de pilis dixisset, Barbari autem scutati pedites his praecipue vtuntur, quas bebras vocant, et binas etiam ac ternas in praeliis portant.

BEBRVS, i. m. Castor s. fiber. Scholiastes Iuuenal. Sat. 12. Bebrinae pelles. Vid. Salmas. Exerc. Plin. f. 131.

BEBRYX, y cis. [ *be/bruc ] Rex fuit in montibus Pyrenaeis, teste Silio 3, 423 [...]

BEBRYCIVS, Adi. [ *bebru/kios2 ] ab vtroque Bebryce ductum, correpto vtrobique Y, nisi in Pyrenaei appellatione Synizesin admittere malis. [...]

BEC

BECCESELENVS, Aristophanica vox, [ bekkese/lhnos2, qua hominem nimis antiquum, et paene delirum antiquitatis studio ridet: hic indicanda, quia Latinis literis eam recentiores quidam scribunt etc. [...]

BECHION, i. n. [ *bh/xion ] Herba. Plin. 26, 6 Tussim sedat Bechion, quae et Tussilago dicitur.

BED

BEDELLA, ae. f. Eadem arbor, quae Bdellium dicitur Marc. Emp. cap. 19 Balsama, Peucedanum, Spicam, crocum atque bedellam.

BEE

BEE, [ be/e ] Vox ouium. Varro de R. R. 2, 1, 7 Non enim mee, sed bee sonare videntur oues vocem efferentes. Hinc

BEELPHEGOR, [ *beelfegw\r ] Idolum fuit Moabitarum, nomine Beel, siue Baal, quod in monte Phegor colebatur. [...]

BEELZEBVB, BELZEBVL, [ *beelzebou\l ] Idolum fuit Accaronitarum, quo nomine Idolum muscae significatur. [...]

BEL

BELA, [ mh=la ] Oues nominauerunt antiqui Latini, si recte ita legitur locus Varron. [...]

3, 204 Belgica vel molli melius feret esseda collo. Vbi Seruius, Belgica esseda, Gallicana vehicula.

BELGIVM, ap. Caes. B. C. 5, 24 et al. pars Galliae Belgicae, Bellouacos, Atrebates, et Ambianos complexa. Sed haec ad Geographos.

BELISAMA, in Inscr. Vet. apud Selden. de Diis Syris 2, 2 p. 246 Regina caeli, vel Astoreth.

BELLARIA, orum. n. [ e)pidorpismo\s2, tragh/mata, pe/mmata ] dicuntur Cibi ad irritandam gulam compositi, auctore Donato. [...]

BELLEROPHON, ontis, vel BELLEROPHONTES, ae. m. [ *bellerofo/nths2 ] Neptuni et Eurynomes filius secundum Hygin. [...]

BELLICA, Columella erat ante Bellonae templum, super quam hastam iaciebant, quum bellum indicebatur Festus.

BELLIS, idis. Herbula est, de qua Plin. 26, 5 s. 13 Bellis in pratis nascitur, flore albo aliquatenus rubente. Add. Apul. de herb. 57.

BELLONARII, [ *)enuw/neioi ] Sacerdotes Bellonae, qui lacertos humerosque concidebant. [...]

BELLONARIA, ae. f. Herba, Graeci Strychnon vocant. Vid. Apul. de Herb. cap. 74.

BELLVALIS, e. Adi. rarissimi vsus, cuius solus adhuc auctor laudatur Macrob. [...]

BELLVATVS, Adi. [ zwwto\s2 ] vt, Beluata tapetia, in quibus beluae pictae sunt. Plaut. Pseud. 1, 2, 14. Conf. Is. Voss. Animadu. in Catul. p. 196.

BELLVINVS, aliud Adi. [ zww/dhs2 ] vt, Exceptus inde belluinis faucibus Prud. Cath. 7 v. 115 de Iona. Voluptates belluinae Gell. 19, 2.

BELLVOSVS, Adi. [ qhriw/dhs2 ] Belluis plenum Hor. Carm. 4, 14, 47 Te belluosus qui remotis Obstrepit Oceanus Britannis, etc. Conf. Auien. Or. Maritim. v. 203.

BELLVVS, a, um. Idem. Gloss. Lat. Gr. Belluus, [ qhriw/dhs2. et Isidor. Gloss. Belluus, Moribus bestiarum.

BELLVM, i. n. [ po/lemos2 ] est tum ipsa Pugna, tum status, et tempus, quo in militia sumus: Praelium, ipsum tantummodo armorum certamen. [...]

BELLICOSVS, [ a)rh/i+os2, polemisth/rios2 ] Ferox. Sall. in Iugurth. 18, 12 [...]

BELLICOSE, ius, issime. [ polemikw=s2 ] Liu. 9, 6 Cepisse enim eos non Roinam, sicut ante Gallos: sed quod multo bellicosius fuerit, Romanam virtutem ferociamque.

BELLICREPA, ae. f. [ polemo/bromos2 ] Festus, Bellicrepam saltationem dicebant, Quando cum armis saltabant, quod a Romulo institutum est, ne simile pateretur, quod fecerat ipse, quum a ludis Sabinorum virgines rapuit. [...]

BELLIFER, era, erum. [ dai+fo/ros2 ] Idem, quod Bellicosus. Claudian. in Eutrop. 1, 429 -- quid belliferam communibus vrunt Italiam maculis?

BELLIGEROR, ari. Forma deponentis. Hygin. Fab. 274 Belus Neptuni filius gladio belligeratus est.

BELLOSVS [2], [ maxiko\s2 ] Vetustum est nomen, idem significans, quod Bellicosus. Caecil. apud Non. 2, 96 Tantum bellum suscitare conari aduersarios contra bellosum genus.

BELLANS, antis. Hirt. Bell. Afric. cap. 61 Gaudium bellantibus Fortuna tribuit. Hor. Carm. saec. v. 51 Bellante prior, iacentem lenis in hostem.

BELLATOR, oris. m. [ polemisth\s2, ma/ximos2 ] Qui bellum gerit, vel qui longa belli exercitatione praestat et excellit. [...]

BELLATORIVS, a, um. [ polemistiko\s2 ] Plin. Epist. 7, 9 Et quasi bellatorium stylum suaserim. Ammian. 23, 5 Bellatoria iumenta.

BELLVTVS [2], Est Belluae similis, vt ait Festus. Gl. Isid. Belluus moribus Belluarum. Belutus Siciniorum cognomen.

BELO, are. Pro balare dicebant veteres Latini, teste Varrone de R. R. 2, 1, 7, cuius verba damus in BELA.

BELONE, es. f. [ *belo/nh ] Piscis est, qui Latino nomine dicitur Acus, nomine a tenui, recta et oblonga figura deducto, qualem fere in acu cernimus. [...]

BELOS, be/los2 ] Latine dicitur Telum. Caius de Verborum significatione. Quod nos telum appellamus, illi [ be/los2 appellant: eoque nomine vulgo quidem Id significatur, quod ab arcu mittitur.

BELVS, [ *bh=los2 ] ex [gap: Greek word] Bel, Beel, Baal, ductum, et diuinae et regiae venerationis nomen, quibusdam Aegypti, Assyriae, et Phoenices regibus proprium. [...]

BELIAS, adis. f. Beli Aegyptii neptis, Danai filia. Sen. Herc. Oet. 960 Stricto cruenta Belias ferro stetit. Gronou. malit, Belis et etc.

BELIS, idis. [ *bhli\s2 ] Patronym. fem. Pl. Belides, Beli Aegyptii neptes, quae et Danaides, a patre Danao. [...]

BEN

BENDIS, vt scribit Hesychius, lingua Thracum Diana appellatur, vnde et Bendidia eius feriae Athenis vocabantur. [...]

BENNA, [ be/nna ] Lingua Gallica Vehiculi genus appellatur: vnde vocantur Combennones, in eadem benna sedentes. [...]

BER

BERECYNTVS, [ *bere/kuntos2 ] Mons Phrygiae est, et nomen oppidi, in quo mater Deûm Cybele priscorum ritu colebatur: vnde Berecyntia dicta est. [...]

BERECYNTIVS, Adi. [ *bereku/ntios2 ] Vt, Cornu Berecyntium, Horat. Carm. 1, 18, 13. [...]

BERECYNTIACVS, Aliud Adi. Vt, Berecyntiacus sacerdos Prudent. adu. Symmach. 2, 51.

BERENICE, vel BERONICE, es. f. [ *bereni/kh ] Aliquot Aegyti reginarum nomen: hic ponendum propter sidus. [...]

BERENICEVS, Adi. [ *bereni/keios2 ] Catul. 64, 1 E Bereniceo vertice caesariem.

BERENICIS, idis. [ *bereniki\s2 ] Tractus Africae Cyrenaicae, qui est circa Berenicem vrbem. [...]

BERINVS, a, um. A colore, qui Berus, Birrus, vel Burrus dicitur, legunt quidam Berinum vestimentum Plaut. Epid. 2, 2, 49. vbi editur Melinum.

BERO, onis. Saccus, qua dictione sunt, qui putent vsum fuisse Alfenum in l. 31 [...]

BERYTVS, siue BERYTOS, [ *bh/rutos2 ] Nobilis ob scholam praesertim ICtorum, Phoeniciae vrbs, de qua hoc solum nobis obseruandum, penultimam tutius produci, auctoritate Dionysii Periegetae v. 911, et interpretis illius Prisciani 853 [...]

BES

BESSALIS, e. Adi. [ dimoiriai=os2 ] Quod bessem habet, vel valet. Vitruu. 5, 10 [...]

BESSI, [ *be/ssoi ] Populi sunt Thraciae ad Strymonem, magna ex parte Haemum incolentes montem, latrociniis insignes, vt ait Strabo lib. 7. Cic. in Pison. 84 [...]

BESSICVS, Adi. [ *bessiko\s2 ] Cic. in Pison. 84 Idemque tu Rabocentum Bessicae gentis principem, quum te trecentis talentis regi Cotto vendidisses, securi percussisti.

BESTIA, ae. f. [ qhri/on ] Animal irrationale, sed ita fere, vt crudelitatem exprimat, sicut Belua, magnitudinem et quasi monstrositatem. [...]

BESTIARIVS, i. m. [ qhrio/maxos2 ] Sic dicebantur, qui ludis publicis in Amphitheatro cum bestiis depugnabant. [...]

BET

BETA, ae. [ teu=tlon ] Herba notissima, quae in hortis seritur. Plin. 19, 8 [...]

BETACEVS, forma Adiectiui primum videntur dixisse. Varro de R. R. 1, 2, 27 [...]

BETALIS, e. Mollis instar betae. Comula betalis Petron. 58. Sed al. legunt BESSALIS, quam vide.

BETIZARE, pro Languere vsurpauit Augustus, teste Suet. cap. 87 vt Graeci suum [ laxani/zein. Catull. 68, 21 Languidior tenera cui pendens sicula beta, etc.

BETVLI, Gemmae sunt e genere Cerauniarum, nigrae, rotundaeque, quibus vrbes expugnari, et classes, ex Sotaco refert Plin. 37, 9.

BIA

BIAEOTHANATVS, i. m. Violenta morte peremtus. Tertull. de anima c. 57. Vid. BIOTHANATOS.

BIARCHI, [ bi/arxoi ] videntur esse, qui praesunt commeatibus, vitaeque necessariis comparandis. [...]

BIARCHIA, ae. f. [ biarxi/a ] Officium biarchi. Leg. 1 Cod. de Off. Magistr. Off. Ad biarchiam nemo suffragio, sed labore vnusquisque perueniat.

BIAS, antis, [ *bi/as2 ] Prienaeus, vnus e septem sapientibus Graeciae, qui quum patriam captam fugeret, nihilque, vti caeteri, exportaret, roganti causam, illud vulgatum apud Cic. in Parad. 1 respondit, Omnia mea mecum porto. [...]

BIB

BIBESIA [1], ae. Vocabulum a Plauto confictum, si audimus Paullum Festi epitomatorem in Peredia. Sed Perbibesia modo hodie superest. v. v.

BIBLION, i. n. [ bibli/on ] Volumen, libellus: in plur. Biblia, orum, Libelli: quo nomine appellantur Libri sacri per excellentiam. [...]

BIBLIOPEGVS, i. m. [ bibliophgo\s2 ] Librorum concinnator vulgo vocatur, quem magis Latine Glutinatorem dixeris.

BIBLIOPOLA, ae. m. [ bibliopw/lhs2 ] Qui libros vendit Martial. 4, 72 [...]

BIBLIOTHECA, ae. f. [ biblioqh/kh ] Festus; Bibliothecae, et apud Graecos, et apud nos tam Librorum magnus per se numerus, quam Locus ipse, in quo libri collocati sunt, appellantur. [...]

BIBLIOTHECVLA, ae. f. Dimin. Symmach. Epist. 4, 18 Sume ephimeridem C. Caesaris, decerptam bibliotheculae meae.

BIBLIOTHECALIS, e. vt, Bibliothecalis copia, apud Mart. Capell. lib. 4. Thesauri Symm. Ep. 8, 2.

BIBLOS, i. f. [ bi/blos2 ] Iuncum significat, et papyrum illam Aegyptiam, qua in scribendo vti consueuerant. [...]

BIBO [1], bibi, bibitum, ere. [ pi/nw ] humorem alendo corpori necessarium ore assumere: dicitur etiam de animalibus brutis. [...]

BIBENS, entis. Horat. Epist. 2, 2, 9 Quin etiam canet indoctum, sed dulce bibenti. Martial. 11, 7 Possum nil ego sobrius, bibenti Succurrent mihi quindecim Poetae.

BIBITVS, a, um. Vt, Bibitum vinum Macer. 3, 6, 10. E vino bibitus Plin. Val. 2, 18.

BIBER, Infinitiuus nominascens, pro Bibere, nisi malis substant. n. ad formam Verber, etc. Charis. l. 1 p. 99 [...]

BIBACVLVS, a, um. Dimin. [ filopo/ths2 ] vt, Bibacula anus. Onomast. vet. Bibaculus, [ filopo/ths2. Plin. praef. Qui Bibaculus erat, et vocabatur: de M. Furio Bibaculo.

BIBESIA [2], ae. f. Festo in Peredia est Cupiditas bibendi, vid. PERBIBESIA.

BIBILIS, e. Adi. Cael. Aurel. Acut. 2, 11 Cibum dare varium et bibilem, vt ouum sorbile, cerebrum, olus quod non sit virtutis acrioris, et magis nutribile.

BIBVLVS, Adi. [ po/ths2 ] Bibax: deinde qui facile sorbet, vel admittit recipitque humorem. [...]

BIBREVIS, e. Vt, Pes bibreuis, Pyrrichius, duas breues habens syllabas Diomed. pag. 471.

BIC

BICAMERATVS [1], BICENSVS, BICEPS, vid. BIS. BICERRA, vid. BIGERRA. [...]

BID vsque BIG

BIDENS, BIDENTAL, BIDVANVS, BIDVVM, BIENNIS, BIENNIVM. BIFARIAM, BIFAX, BIFERVS, BIFESTVS, BIFIDVS, BIFORIS, BIFORMATVS, BIFORMIS, BIFRONS, BIFVRCVS, vid. BIS. BIFOLIVM. BIGA, BIGAE, BIGAMVS, BIGARIVS, BIGATVS, BIGEMMIS, BIGENER, vid. BIS.

BIGERONES, vel BIGERRONES. Aquitaniae populi sunt, ap. Caes. Bell. Gall. 3, 27 [...]

BIGERRITANVS, a, um. Idem. Auson. Epist. 11 extr. In fundo patriae Bigerritanae. Phaleucus est. Ergo prima Syllaba breuis.

BIGERRA, Vestis, et BIGERRICA, ae. f. Est quasi Bicerra, vel Bicirra potius, hoc est, ex vtraque parte villosa, a)mfi/mallos2 vti docuit Salmas. ad Capitol. Pertin. c. 8 p. 549 [...]

BIGLA, Vigilia, BIGLATICVM, pro Vigiliis soluendum vectigal: Semibarbara. Vid. Buleng. Vectig. cap. 86.

BIGNAE, Geminae dicuntur, quia bis vna die natae sunt. Festus. Comparat Scaliger Priuignum, quasi prius genitum. Dacerius legendum putat, quia binae vna die natae sunt.

BIL

BILBILIS, [ *bi/lbilis2 ] Ciuitas Hispaniae Tarraconensis, ferri et Poetae sui Martialis gloria nobilitata. [...]

BILBIO, ire. Factum est a similitudine sonitus, qui fit in vase. Naeuius, Bilbit amphora, inquit. Haec Festus.

BILIS, is. [ xolh\ ] Fel, non tantum flauum illud et subuiride, quod in vesicula fellis colligitur, sed vehemens quiddam et calidum toto sanguine mixtum, illud flauam bilem, hoc atram vulgo vocant Medici. [...]

BILIOSVS, Adi. [ xolw/dhs2 ] Bile abundans. Cels. 2, 8 Aut lividum, aut biliosum. Idem 2, 6 Sputum etiam biliosum aut purulentum. Biliosa reiicere Scribon. 186.

BILIX, icis. Adi. [ di/mitos2, Gloss. Gr. Lat.] Duplici filo, binis liciis textus. Virgilius Aen. 12, 375 -- rumpitque infixa bilicem Loricam, i. filo metallico duplicato plexam textamque. Vid. TRILIX.

BIM vsque BIO

BIMARCVS [1], BIMARGVS, VIMARGVS, tot enim modis scriptum inuenitur, Nomen Satirae Varronis, in qua videtur fastum et arrogantiam stolidam et ineptam Romanorum incessisse, idque Romano praenomine, quo sibi placebant, duplicato indicasse, quasi quis non semel, sed bis Marcus sit. [...]

BIMAMMIA, BIMANVBRIATVS, BIMARIS, BIMATER, BIMATVS, BIMEMBRIS, BIMENSIS, BIMESTRIS, BIMETER, BIMVLVS, BIMVS. BINARIVS, BINIONES, BINOCTIVM, BINOMINIS, BINOMIVS, BINVS, Vid. BIS.

BION [1], [ *bi/wn ] Borysthenites, Cratetis auditor, Cynicae, et celebratae in Satira dicacitatis, vnde est

BIONEVS, [ biw/neios2 ] Satiricus. Horat. Epist. 2, 2, 60 Carmine tu gaudes, hic delectatur Iambis, Ille Bioneis sermonibus, et sale nigro.

BIOTHANATOS, [ bioqa/natos2 ] Violenter mortuus, vt est, qui serro, vel alia vi interficitur, et non sua, id est naturali morte moritur. [...]

BIP et BIR

BIPALIVM, BIPALMIS, BIPARTIO, BIPATENS, BIPENNIS, BIPENNIFER, BIPES, BIPEDALIS, etc. BIPENNELLA. BIREMIS, BIROTA, vid. BIS.

BIRRETVM, vel BIRRETVS, quod capitis tegumentum sollemne Doctorum est, huc non pertinet, cum sit infimae tantum et Barbarae aetatis. Sed dicendum de nomine, vnde ortum videtur

BIRRVS, quod primo adiectiuum nomen fuisse putamus, quod byrrum, burrhum, [ pur)r(o\n, rufum s. igneum colorem denotaret. [...]

BIS

BIS, Adu. numerandi, significat id, quod Graecis [ di\s2, est enim quasi DVIS, vt, Duini Bini, Duellum Bellum, Duona Bona, etc. [...]

BICENSVS, a, um. Bis censum professus: tribuitur Festo: Sed non inuenio.

BICEPS, itis. Adi. [ dike/falos2 ] Quod habet duo capita. Plin. 10, 62 [...]

BICEPSOS, antique aut potius corrupte pro Biceps, apud Varr. L. L. 4, 8 p. 15, 26 [...]

BICESSIS, Varro de L. L. 4, 36 p. 40, 28 Bicessis a duobus decussibus dicitur. Significat igitur duos decusses, i. viginti. Scioppius p. 68 dedit Vicessis. v. v.

BICHORDVLVS, a, um. Apul. Apol. p. 154 Stew. Aureae vlices, bichordulae, quasi ex duabus chordulis plexae. Sed mire variat lectio. Vid. Scipio Gentil. n. 354. et conf. Elmenh. Emend. p. 337 extr.

BICIRRIS, e. Vt, Vestes bicirres, quae ab vtraque parte cirres habent. [ di/malloi, di/krossoi. Gloss. Vet. Vid. supra BIGERRA.

BICOLOR, oris. Adi. [ di/xroos2 ] Duorum colorum. Plin. 10, 52 Intus omne ouum volucrum bicolor. Myrtus bicolor Ouid. Met. 10, 98. Bacca Id. Met. 8, 664.

BICOMIS, e. Vt, Equus bicomis Veget. de Re Vet. 1, 56, 36. cui ab vtraque parte iubae dependent.

BICORNIGER, a, um. Ouid. Epist. 13, 33 Bacchi epitheton, duobus cornibus insignis.

BICORNIS, e. [ di/keros2 ] Quod habet duo cornua, vel proprie dicta, vel per metaphoram. [...]

BICORPOR, oris. Adi. [ di/swmos2 ] Duorum corporum. Cic. Tusc. 2, 22 c. 9 Haec bicorporem afflixit manum, de Centauris semihominibus et semiequis.

BICORS, cordis. c. Virginem bicordem Commodian. Instruct. c. 11 appellat fallacem.

BICOXVS, a, um. Gloss. Gr. Lat. Bicoxum, [ di/mhron, a duabus coxis, s. femoribus.

BICVBITALIS, e. [ diphxnai=os2 ] Quod duorum est cubitorum. Vt, Bicubitalis caulis Plin. 20, 23 pr.

BICVBITVS, a, um. Idem. Herba ramulis tenuibus bicubitis Apul. de Herb. cap. 72.

BIDENS, entis. f. [ diodou\s2 ] Festus; Bidentes sunt Oues duos dentes longiores caeteris habentes. [...]

BIDENTAL, dicebant antiqui quoddam Templum, quod in eo bidentibus hostiis sacrificaretur. [...]

BIDENTATIO, onis. f. Gloss. Gr. Lat. skafeto\s2 occatio, bidentatio, i. fossio ope bidentis.

BIDVANVS, a, um. Raban. Maur. de Inst. Cler. 2, 26 Biduanus mos ieiunii inde sumtus, quod Apostoli ieiunauerunt illo biduo, quo Dominus passus et sepultus est. Nempe

BIDVVM, i. n. [ du/o h(me/rai ] Spatium duorum dierum. Ter. Eun. 4, 2, 8 [...]

BIENNALIS, e. Duorum annorum. V. g. Metae C. Iust. l. 12 t. 7 l. 2. Pensio C. Theod. l. 11 t. 20. Tempus C. Iust. l. 4.

BIENNIS, e. Idem. Plin. 2, 82 Vtpote quum quidam annuo et bienni spatio durauerint.

BIFARIAM, Adu. [ dixw=s2 ] In duas partes, aut Duobus modis. Cic. Tusc. 3, 24 c. 11 [...]

BIFARIVS, a, um. Duplex, in vtramque partem aptus. Apul. Dogm. Plat. 3 pag. 39 [...]

BIFAX, vel DIFAX, Habens duas facies. Gloss. Lat. Gr. Bifax, difax, [ dipro/swpos2. Vid. Meurs. Exerc. 2. 4. 15.

BIFER, Adi. [ di/foros2, di/karpos2 ] vt, Bifera arbor, quae bis in anno fert fructum. [...]

BIFESTVS, a, um. Prudent. Pass. Petr. et Paull. extr. Diem bifestum sic colas memento.

BIFIDVS, Adi. [ di/xhlos2 ] Quod in duas partes fissum est. Plin. 11, 37 Lacertis bifida et pilosa lingua. Ouid. Met. 14, 303 [...]

BIFIDATVS, Adi. [ dixhlwto\s2 ] Plin. 13, 4 Folia cultrato mucrone, lateribus in sese bifidatis, bellas primum demonstrauere gemmas. De palmis loquitur.

BIFOLIVM, Herba, ex Plin. 26, 9 extr. laudatur. Verum ipsum nomen non habet. Sed ista: Ophrys herba, denticulato oleri similis, foliis duobus.

BIFORIS, e. [ di/quros2 ] Duplices ianuas habens, s. valuas. Ouid. de Pont. 3, 3, 5 [...]

BIFORVS, a, um. Idem. Vitruu. 4, 6 Forium ornamenta non fiunt cerostrata, neque bifora, sed valuata. Vid. Salmas. in Solin. p. 651.

BIFORMATVS, Adi. [ dimorfwto\s2 ] Cic. Tusc. 2, 20 c. 8 -- non biformato impetu Centaurus ictus corpori infixit meo. Biformatus impetus a biformi vel duplicis corporis centauro factus.

BIFRONS, ontis. Adi. [ dime/twpos2 ] qui geminam frontem ac faciem habet. Virg. Aen. 12, 198 Latonaeque genus duplex, Ianumque bifrontem. Idem 7, 180.

BIFVRCVS, Adi. [ di/zhlos2 ] Geminatus in furcam, duo acumina, cornua, habens: vt, Bifurcum ferramentum Columel. 3, 18, 6. [...]

BIGA, ae; et BIGAE, arum. f. [ sunwri\s2, zeu=gos2 ] Currus duorum equorum iugo actus, interdum ipsi equi, quod de Curru etiam obseruamus. [...]

BIGATVS, Adi. vt, Argentum bigatum Liu. 23, 33 quod bigas impressas habet. Plin. 33, 3 [...]

BIGENER, is; vel BIGENERIS, e. [ digenh\s2 ] Festus, Bigenera animalia dicuntur ex diuerso genere nata, vt leopardalis ex leone et panthera, cicur sus ex apro et scrofa domestica, mulus ex equa et asino. [...]

BIGERMEN, minis. n. Seges duplici germinum genere constans, s. Semen duo germina producens. Cathol.

BIHORIVM, i. n. Tempus duarum horarum forte non absurdum fuerit dicere ad analogiam Trihorii v. v.

BIIVGVS, et BIIVGIS, e. Adi. [ di/zugos2 ] Biiuges equi dicuntur, quod bini ad vnum iugum alligati sint. [...]

BIIVVENIS, infelici coniectura fictum nomen a Barthio Adu. 32, 6 qui Apul. Met. 2 p. 126, 21 pro Superbi iuuenis legi suadet, semper biiuuenis Adonei.

BILANX, ancis. f. [ zugo\s2 ] Libra, instrumentum, quo res duabus impositas lancibus ponderantur. Videtur adiectiuum origine: Mart. Capell. 2 p. 42 Sine bilance libra.

BILEX, di/mitos2 Vet. Gl.] et pl. Bilices eaedem. Est igitur vt Trilix a licio s. filo deriuatum, et forte melius legatur Bilix.

BILINGVIS, e. [ di/glwssos2 ] Festus, Bilingues Brutales Ennius dixit, quod Brutii et Osce et Graece loqui soliti sint. [...]

BILVSTRIS [2], e. [ dekaeth\s2 ] vt, Beilum bilustre, quod duo lustra, id est decem annos durauit Ouid. Amor. 2, 12, 9. et Sidon. Carm. 23, 299.

BILYCHNIS, e. Duos lychnos habens. Petron. cap. 30 Lucerna bilychnis de camera pendebat.

BIMARIS, e. Adi. [ diqa/lassos2 ] Quod est inter duo maria, vt, Corinthus bimaris Hor. Carm. 1, 7, 2. [...]

BIMARITVS, a, um. Duarum simul mulierum contra leges maritus. Bimaritum appellas, vt verba etiam fingas, non solum crimina Cic. pro Planc. 30 c. 12.

BIMEMBRIS, e. [ di/kwlos2 ] Quod gemina habet membra, vt, Ouid. Epist. 9, 99 [...]

BIMENSIS, is. [ di/mhnos2 ] Tempus duorum mensium. Liu. 45, 15 Et ad opera quae locassent probanda, anni et bimensis tempus prorogaretur.

BIMESTRIS, e. Idem. [ dimhniai=os2 ] vt, Bimestre stipendium Liu. 9. [...]

BIMVS, Adi. [ dieth\s2 ] Duorum annorum, vt, Bimae nuces Cato cap. 17. [...]

BIMVLVS, Adi. [ dieth/dios2 ] Dimin. Idem Tranquillus Calig. c. 8 Quo tempore prope bimulus, deductus ab vrbe sit. Catul. 17, 12 -- nec sapit pueri instar Bimuli.

BINARIVS, a, um. vt, Binariae formae, i. Numi binis aureis valentes Lamprid. Alex. Seuer. cap. 39.

BINOCTIVM, i. n. Spatium duarum noctium. Tacit. Ann. 3, 71, 4 Vt plus quam binoctium abesset. Conf. Ammian. 30, 2.

BINOMIVS, [ diw/numos2 ] Cui geminum nomen: vt, Numa Pompilius, Tullus Hostilius. Festus.

BINI, ae, a. [ su/nduo ] Adi. numerale distrib. quasi duini (vid. BIS) a Duo, pro quo interdum ponitur. [...]

BIPALIVM, i. n. [ dima/kella ] Instrumentum quo terra foditur, quasi Bina pala. Columel. 3, 5 [...]

BIPARTIOR, siue BIPERTIOR, iri. [ dixomeri/zw ] In duas partes diuido. [...]

BIPARTITVS, a, um. Passiue. Genus bipartitum Cic. Topic. 85. Hiems bipartita Columel. 3, 2. Melos bipartitum Cato apud Non. 2, 10.

BIPEDALIS, e. [ dipodiai=os2 ] Quod habet longitudinem duorum pedum. [...]

BIPEDANVS, Adi. [ dipodiai=os2 ] Idem. Columel. 2, 2, 21 Frumentis autem sat erit, si aeque bona suberit bipedana humus: arboribus altitudo quatuor pedum abunde est. Sed melius al. Bipedaneus.

BIPENNIS, is. [ pe/lekus2 ] Securis quae vtrinque aciem habet: a Pinna deriuatum nomen, quod Acutum veteres dicebant. [...]

BIPENNIFER, Adi. [ pelekufo/ros2 ] Bipennem ferens. Ouid. Met. 8, 391 Ecce furens contra sua fata bipennifer Arcas. Idem Trist. 5, 3, 39 Ossa bipenniferi Lycurgi, Thraciae tyranni.

BIPENSILIS, e. Forcipes bipensiles dentarpages Varro ap. Non. 2, 237 Graecorum o)donta/gras2 vocauit.

BIPES, edis. Adi. [ di/pous2 ] Quod habet duos pedes. Cic. pro Domo 48 c. 18 [...]

BIPINNA, apud Martialem ex sententia Turnebi, vocatur Pars ea, qua viri sunt, male crassa, quae duarum pennarum tubos, vel cannas duplicis pennae amplitudine, id est crassitudine non superet. [...]

BIREMIS, is. f. [ dih/rhs2 ] Nauis, quae duplici remorum ordine agitur, s. vt ait Isid. 19, 1 [...]

BIROTVM, [ di/troxon, Onomast. Vet. seu BIROTA, Genus vehiculi, a duabus rotis denominatum. [...]

BISACVTVS, a, um. Non si occidas eos gladio bisacuto Augustin. Conf. 12, 14. Add. Barth. Adu. 45, 25.

BISELLIARIVS, i. m. Qui bisellia fabricabat. Vet. Inscr. Grut. p. 1099, 2, et 1103, 6.

BISELLIVM, [ diforei=on ] Sella, in qua duo tantum sedere possunt. Varr. de L. L. 4, 28.

BISETA, Porca dicitur: a cuius ceruice setae bifariam diuiduntur, quum iam esse incipit maior sex mensium. Festus.

BISSENI, ae, a. Auson. in Monosyll. Edyll. 12 Bissenas partes quis continet aequipares? As. Add. Prudent. Cathem. 12, 192 Bissena fratrum semina, XII tribus Iudaeorum.

BISEXTIALIS, e. Adi. Vt, Olla bisextialis Marcell. Empir. cap. 15 videtur, quae duos sextarios capit.

BISSEXTILIS, e. Vt, Annus bissextilis, vulgo dicitur, in quo est Bissextus. Veteres Intercalarem dicunt.

BISSEXTVM, i. n. Ammian. 26, 2 Bissextum vitans Februarii tunc illucescens, i. diem bissextum. Nempe cons. Vales. ad loc.

BISSEXTVS [1], [ e)mbolimai=os2 ] Dies dicitur proprie Sextus Kalendas Martii, in anno ex Iulii Caesaris instituto intercalari, geminatus, et bis numeratus, ne reliquorum dierum ordo turbaretur. [...]

BISOMVM, vel DISOMVM, i. n. Sepulchrum duorum corporum. Vet. Inscr. apud Aringh. Rom. Subterr. 1, 26 §. 21. Reines. Inscript. sect. 20. 40. 116. 344. 369.

BISVLCILINGVA, ae. c. Bilinguis, veterator. Plaut. Poen. 5, 2, 74 Bisulcilingua quasi proserpens bestia. Nempe

BISVLCVS [1], Adi. [ di/xhlos2 ] Velut sulco interposito in duas partes diuisus: et frequenter de vngulis adhibetur. [...]

BISVLTOR, oris. m. [ *dise/kdikos2 ] Mars, ita dictus quibusdam videtur a Bis vlciscendo, cui hoc nomine templum consecrarit Augustus: primo, quod adiutus ab ipso fuisset, quum Iulium Caesarem a coniuratis interfectum vlcisceretur: deinde quod signa Romana a Parthis erepta, victor eiusdem beneficio recepisset, Crassique manes vltus esset. [...]

BIVERTEX, icis. Vertex geminus. Stat. Theb. 1, 628 -- summaque biuerticis vmbra Parnassi residens. Conf. Sidon. Epist. 9, 15, in Metro.

BIVIRA [1], ae. [ bi/gamos2 ] Duorum virorum vxor, sed succedentium sibi. [...]

BIVIVM, i. n. [ a)/mfodos2 ] Locus in duas vias abiens. Virgil. Aen. 9, 218 [...]

BIVIVS, Adi. [ a)/mfodos2 ] Virgil. Aen. 11, 516 Vt biuias armato obsidam milite fauces, i. quae ad duo loca ducunt. Biuii, Triuii, Quadriuii DIV. Inscr. Grut. 84, 5.

BISALTAE, arum. m. [ *bisa/ltai ] Macedoniae gens. Virgil. Georg. 3, 461, de morbis ouium, [...]

BISALTIS, idis. f. (vitiosum enim est BISALPIS) [ *bisalti\s2 ] Nomen puellae, quam Neptunus in arietem conuersus compressit, vnde natus aries ille, qui Phryxum vexit. [...]

BISON, ontis, et onis. m. [ bi/swn ] Animal e boum siluestrium genere. Plin. 8, 15 [...]

BISPELLIO, onis. Quibusdam a Bina pelle dictus videbatur, et idem esse, qui Versipellis: i. Veterator, planus.

BISTON, onis. [ *bi/stwn ] Martis et Callirrhoes filius, qui Bistoniam Thraciae vrbem condidit: vnde omnes Thraces Bistones et Bistonios dixere Poetae; ipsamque Thraciam, Bistoniam, aut Bistonidem. [...]

BISTONIS, idis. f. [ *bistoni\s2 ] Adi. idem, quod Thracia, Thressa, Threicia. [...]

BISTONIVS, Adi. [ *bisto/nios2 ] Thrax. Ouid. Met. 13, 1430 Est vbi Troia fuit, Phrygiae contermina tellus, Bistoniis habitata viris. Niues Bistoniae Stat. Theb. 11, 194. Conf. Sen. Herc. fur. 226.

BIT

BITHYAE, [ *biqu/ai ] Feminae quaedam vocantur in Scythia, quae pupillas binas in oculis singulis habeant. [...]

BITHYNIA, [ *biquni/a ] Regio minoris Asiae, aduersa Thraciae, et proxima Troadi, primum Bebrycia, postea Mygdonia, deinde a Bithyno Bithynia dicta. [...]

BITHYNICVS, a, um. [ *)biquniko\s2 ] Pompeius dictus est Bithynicus, quod deuicta Bithynia, ex ea supellectilem regis Nicomedis deportarit. [...]

BITVMEN, inis. n. [ a)/sfaltos2 ] Genus terrae pinguis, quod, si quando accenditur, exstingui facile non potest. [...]

BITVMINATVS, [ a)sfaltw/dhs2 ] Participii formam habet. V. g. Aqua bituminata, Cui est admistum bitumen, vel quae per venas terrae bituminosas transit Plin. 31, 6.

BITVMINEVS, Adi. [ a)sfa/lteios2 ] Vt, Ouid. Met. 15, 350 Siue bitumineae rapiunt incendia vires.

BITVRIX, igis. [ *bitou/ric ] Bituriges, Galliae Aquitanicae populi liberi Plin. 4, 19. Lucan. 1, 423 Et Biturix, longisque leues Axones in armis.

BITVRICVS, a, um. Vt, Vineta Biturici generis Columel. 3, 9. Vites Bituricae fructibus optimae Idem 3, 21.

BIV et BIZ

BIVRVS, i. m. M. Cicero tradit animalia Biuros vocari, qui vites in Campania erodant Plin. 30, 15 s. 52. Sic Harduin. ex MSS. Alii legunt Byturos.

BIZYA, ae. [ *bizu/h ] Arx regum Thraciae, a Terei nefasto crimine inuisa hirundinibus.

BLA

BLACTERARE, [ blhxa=sqai ] Vocem esse arietis, ait ille, quicunque est auctor carminis, quod inter Ouidii opera legitur inscriptum de Philomela 56 Blacterat hinc aries, et pia balat ouis.

BLAESVS, Adi. [ traulo\s2, blaiso\s2 ] Qui lingua impeditus est. Martial. 10, 65 [...]

BLANDIOR, iri. [ a)reskeu/omai, kori/zomai ] Molliter et ad voluptatem tractare. [...]

BLANDIENS, entis. Iustin. 1, 4, 12 In illo dulcis quidam blandientis risus apparuit. Tacit. Agric. 16, 4 Blandientia vitia. Sueton. Neron. cap. 20 Blandiente profectu prodire in scenam concupiuit.

BLANDITVS, Partic. actiuae significationis: [ *)epagwgo\s2, Vet. Gloss. [...]

BLANDITIM [1], Adu. Per blanditias. Lucret. 2, 173 Vt res per Veneris blanditim saecla propagent. Al. Blanditum, quod seriei orationis repugnat.

BLANDVS, Adi. [ a)/reskos2, h)/pios2, mei/lixos2 ] Blandum est, quidquid vel sensum suauitate quadam demulcet, vel ad animum iucunditate quacunque afficiendum pertinet: cum hominis vel actionis humanae attributum est, placendi studium denotat. [...]

BLANDICVLVS, et BLANDICELLVS, a, um. Diminutiua sunt a Blandus; sicut ab eo, quod est Mollis, fit Molliculus et Mollicellus. [...]

BLANDVLVS, a, um. Dimin. Animula vagula, blandula Spartian. Adrian. 25. ex carmine ipsius Imperatoris.

BLANDE, Adu. [ a)reskeuome/nws2 ] Vt, Blande alloqui Ter. Phorm. 1, 5, 22. [...]

BLANDITER, aliud Adu. [ proshnw=s2 ] Idem, quod Blande. Plaut. Pseud. 5, 2, 3 Magis cogito, saeuiter, blanditerne alloquar. Idem Asin. 1, 3, 69.

BLANDIDICVS, [ xrhstolo/gos2 ] Qui blandis verbis vtitur. Plaut. Poen. 1, 1, 10 Nunc mihi blandidicus es. Obsoletum.

BLANDILOQVVS, [ xrhstolo/gos2 ] Qui blanda verba loquitur. Vt, Vox blandiloqua Sen. Agam. 289. Conf. Plaut. Bacch. 5, 2, 54. et Paullin. 5, 91.

BLANDILOQVENTIA, [ xrhstologi/a ] Cic. de Nat. Deor. 3, 66 c. 25 Nam vt ego illis supplicarem tanta blandiloquentia.

BLANDIMENTVM, i. n. [ qelkth/rion ] Quidquid fit, vel dicitur blandiendi causa. [...]

BLANDITIES, ei. f. Idem. Apul. Met. 9 p. 230 Sermonis blanditie cauillatum deducebat puerum.

BLANDITIAE, arum. pl. [ a)reskeu/mata ] Idem. Cic. de Amicit. 62 c. 25 [...]

BLANDVSIA, [ *blandousi/a ] Sabini agri regio, in qua fuit ager Horatii, de quo ipse Horat. Carm. 3, 13, 1 [...]

BLAPSIGONIA, ae. f. blayigoni/a ] Latine dici potest Prolis detrimentum, [ a)po\ tou= bla/ptw quod noceo est, et go/nos2 foetus: Morbus apum, quum deficit alicuius aluei foetus. [...]

BLASPHEMIA, ae. f. [ blasfhmi/a ] Maledictum, vituperatio, conuicium, et quasi nocens famae dictum, ex vsu Graeco. [...]

BLASPHEMIVM, Idem, apud Commodian. Instr. 31, 7. Et Prudent. Psychom. 715 Non tulit vlterius capti blasphemia monstri Virtutum regina Fides.

BLASPHEMO, are. [ blasfhme/w ] Maledicere, honorique et dignitati alterius derogare, quin execrari. Hieron. Epist. 75 extr. Tertull. contra Iud. cap. 13. Vulgat. Leu. 24, 16.

BLATEAS, Bullas luti ex itineribus, aut quod de calceamentorum soleis eraditur, appellabant. Festus. Vid. BLATTA.

BLATERO [1], are. ye/llw, yelli/zw ] Est Stulte et praecupide loqui, quod a Graeco [ bla\c originem ducit. [...]

BLATERANS, antis. Apul. Met. 8 p. 213 Haec et huiusmodi mutuo blaterantes. Pacuu. apud Fulgent. 12 Ni ego te blaterantem aspicerem.

BLATERATVS [1], a, um. Apul. Met. 4 p. 153 His et his similibus blateratis. Idem Apol. 1 p. 275.

BLATERATVS [2], ûs. m. Sidon. Epist. 9, 11 extr. Cuius abundante blateratu. Mart. Capell. p. vlt. Canini blateratus.

BLATERO [2], onis. m. [ stwmu/los2, yelli/zwn ] Qui blaterandi vitio laborat. [...]

BLATO [1], onis. m. Idem. Vet. Gloss. Blato, [ mataiolo/gos2, nisi forte leg. blatero. In Gloss. Isidor. Blato est Cubicularius.

BLATO [2], siue BLATTO, are. In Vet. Gloss. exponitur [ fluarw=. In alio Gr. Lat. [ fluarw=, arguto, garrio, blatto, effutio. Sed forte pro Blatto, legendum est Blatio.

BLATTA, ae. [ si/lfh ] Vermiculus exiguus, laeto corpore, multis pedibus etc. de quo Plin. 11, 28 s. 34 [...]

BLATTARIA, ae. f. Herba est verbasco similis, foliis minus candidis, cauliculis pluribus, flore luteo. Haec abiecta blattas in se contrahit, ideoque Romae Blattaria vocatur Plin. 25, 9 s. 60. Nempe

BLATTARIVS, Adi. est, vt, Blattaria balnea, Sen. Epist. 86, in quibus frequentes sunt blattae. Ex humido enim balneorum vapore progenerantur, vt e Plinio paullo ante vidimus.

BLATTEARIVS, i. m. [ petalourgo\s2, Gloss. Vet. i. bractearius, e quo vitio blaesi hominis dictantis ortum videtur.

BLATTIARIVS, i. m. Qui sericum purpuratingit. Leg. 1 Cod. Theod. de Excus. Artif.

BLATTIFER, a, um. Sidon. Apoll. Epist. 9, 16 Blattifer Senatus, i. purpureus, s. purpuratus.

BLAX, acis. m. [ bla\c ] vox Graeca est, quae Bardum et stupidum significat, vt ait Festus in Blitum. [...]

BLE

BLECHON, [ blh/xwn ] Plinio Siluestre est pulegium, simile origano, minoribus foliis quam satiuum, quod a quibusdam dictamnus vocatur. [...]

BLEMMYES, [ *ble/mmues2 ] seu BLEMYAE. m. pl. (vtrumque enim legitur) fabulosi Populi in Aethiopia, Austrum versus, capitibus carentes, ore et oculis pectori affixis, vt ait Plin. 5, 8. [...]

BLENNOS, [ eu)h/qeis2 ] Stultos esse Plautus indicat (Bacch. 5, 1, 2) qui ait, Stulti, stolidi, fatui, fungi, bardi, blenni, buccones. [...]

( tw=n blefa/rwn ) magnitudine fictum, vt Chilo s. Labeo, et id genus. Insignis fuit persona superciliis. Vtitur v. g. Plaut. Amphit. 4, 3, 3.

BLI

BLITVM, i. n. et BLITVS, m. bli/ton ] Genus oleris, a saporis stupore appellatum esse ex Graeco putatur: quod ab his [ bla\c dicitur stupidus. [...]

BLITEVS, Adi. [ bli/tios2 ] Inutilis, insulsus et vecors: a Blito, herba nullius saporis. [...]

BOA

BOA, ae. f. Serpens est aquatilis, quam Graeci u(/dron vocant, a qua icti obturgescunt. [...]

BOC

BOCCHO, onis. m. Fatuus laudatur ex Apul. Apol. 2 p. 206. Sed rectius legitur Bucco, v. v.

BOD

BODONES, videntur iidem, qui BOTONES, de quibus s. l. Iul. Paullus Recept. Sentent. 5, 22 [...]

BOE

BOEBICIVS, quod laudatur ex Lucan. 6, 382 nimis incertum est: et praestat forte legere, quod etiam Oudendorpio videtur, nec improbat Burmannus, Boeboeo.

BOETHI, [ bohqoi\ ] dicuntur ab Imperatore, Adiutores scribarum: quos alii Subadiuuas, alii Adiutorios appellant, vt in l. Vnicuique. C. de Proximo. sacr. scrin. [...]

BOEOTIA, [ *boiwti/a ] Graeciae regio, cuius caput Thebae, fabularum antiquarum Theatrum. [...]

BOEOTIVS, [ *boiw/tios2 ] Nep. Alcib. s. 7, 11 Omnes Boeotii magis firmitati corporis, quam ingenii acumini inseruiunt. [...]

BOEOTVS, [ *boiwto\s2 ] aliud Adi. vt, Tellus Boeota, i. e. Boeotia. Ouid. Met. 12, 8. Hor. Epist. 2, 1, 244 Boeotum in crasso iurares aere natum.

BOEOTICVS, a, um. Vt, Boeoticum genus cucumerum Plin. 19, 5 s. 23. Graeca prouerbia sunt Auris Boeotica, Sus, Ingenium, et Aenigmata Boeotica apud Erasmum.

BOI

BOIA [1], ae. f. Annulus s. Circulus, quo colla vel pedes maleficorum vinciuntur. [...]

BOIA [2], ae. f. Forte Regio Boiorum in Gallia Caes. Bell. Gall. 7, 14. Sed locus est dubius.

BOICVS, Ager dicitur, Qui fuit Boiorum Gallorum. Is autem est in Gallia citra Alpes, quae Togata dicitur. Festus.

BOII, [ *bo/i+oi ] Populi Galliae. Plin. 4, 18. Liu. 5, 35. Sil. 4, 159 -- spissaeque ruunt conferta per arma Vndae Boiorum.

BOL

BOLA, ae. f. Gemma laudatur Plin. 37, 10 s. 53. Sed Harduinus dedit Boloe, [ bw=loi. Vid. BOLVS. Sunt qui legant Bolenia.

BOLBITVM, i. n. [ bo/lbiton ] Graecis Fimum significat, et proprie bubulum: vnde Imbulbitare dictum putat Festus, pro eo quod est, Puerili stercore inquinare. [...]

BOLENIA, Gemma, quae nimbo inuenitur glebae similitudine Plin. 37, 10. Sed Hard. Boloe. Vid. BOLVS.

BOLETVS, i. m. [ bwli/ths2 ] Genus fungi inter omnes optimi: de quo abunde Plin. 22, 22 s. 46 [...]

BOLETAR, is. it. BOLETARIVM, i. n. [ bolith/rion ] Vasis nomen, quod et aliis obsoniis, quam boletis seruiebat. [...]

BOLIS, idis. f. [ boli\s2 ] q. d. Iaculum, pondus funiculo affixum, quo demisso nautae explorant altitudinem maris: vocatur perpendiculum nauticum, dictum [ a)po\ tou= ba/llein, id est a mittendo. [...]

BOLITES, ae. [ boli/ths2 ] Radicem herbae Lychnidis Asiani Boliten vocant, qua alligata oculo, albugines tolli dicuntur Plin. 21, 26 s. 98.

BOLVS [1], i. [ bo/los2 ] Iactum significat, vel in alea, vel retis ad piscandum. [...]

BOLVS [2], gemmae nomen. Plin. 37, 10 s. 55 Boloe [ bw=loi ] nimbo inueniuntur, glebae similitudine. [...]

BOLONAE, m. [ bolw=nai ] ab emendis iactibus piscatorum, [ a)po\ tou= w)nei=sqai ta\s2 bola\s2 ] dicuntur: siue ipsa illa negotiatio ita dicatur, quod Donatus probare videtur ad Terent. Heaut. 2, 2, 26 [...]

BOM

BOMBAX, Adu. probantis vel vere vel per Ironiam. [ bo/mbac ] Plaut. Pseud. 1, 3, 131 Fur. B. babae. P. fugitiue. B. bombax. C. fraus populi. B. planissume.

BOMBILO, are. [ bombe/w ] Bombilare dicuntur apes. Auctor Philomelae v. 36 Bombilat ore legens munera mellis apes. Sed leg. bombitat Giphan. in Ind. Lucr. voce PERFICE. Vid. BOMBITATIO.

BOMBOMACHIDES, fictum Imperatoris nomen Plaut. Mil. 1, 1, 14 a vano, vt videtur, strepitu. Nimirum

BOMBVS, i. m. [ bo/mbos2 ] Sonus est, praesertim raucus, nec valde acutus, et videtur ex ipso sono fictum vocabulum. [...]

BOMBICVS, a, um. Fortunat. de S. Mart. 4,.. Intolerabilium per inania bombica iactans.

BOMBINATOR, oris. m. Mart. Capell. 9 p. vlt. videtur apem notare. Grotius malit Bombilator.

BOMBIZATIO, [ bombismo\s2 ] Est Sonus apum, ab ipso sonitu dictus; vt Mugitus, boum; Hinnitus, equorum. Festus. Bombilatio probat Grot. ad Martian. Capell. extr.

BOMBYX, ycis. m. [ bo/mbuc, bombulio\s2 ] Animal ex insectorum genere cum vespis et crabronibus memoratum. [...]

BOMBYCIAS, ae. m. [ bombuki/as2:] Calami s. Arundinis genus, de quo Plin. 16, 36 s. 66. [...]

BOMBYCINVS, a, um. [ bombukino\s2 ] Vt, Vestis bombycina apud Plinium 24, 12 s. 66. Vestes bombycinis similes. Iuuen. Sat. 6, 260 -- quarum Delicias et panniculus bombycinus vrit.

BOMBYCINA, orum. [ bombu/kia ] Vestes sunt tenuissimae, ex bombyce confectae, vt vidimus ex Plin. 11, 22 s. 25. [...]

BON

BONVS, [ a)gaqo\s2, kalo\s2 ] Adi. vulgatissimae significationis, et vsus latissimi. [...]

BONITARIVS, verbum est a Theophilo, et similibus fictum: item vt eius contrarium Quiritarius. [...]

BONVSCVLA, orum. n. Dimin. Sidon. Epist. 9, 6 Quantum de bonusculis auitis paternisque abligurisset.

BONE, pro Bene. Adu. est in veteribus quibusdam libris apud Lucret. 2, 7. 4, 576. et 6, 996. Sosipatrum etiam laudat in Collectan. Gifanius.

BONVM, per Interiect. quidam accipiunt illud Apul. Met. 10 p. 246 Sciscitatus quid bonum rideret familia.

BONATVS, a, um. Idem ac Bonus, placidus videtur Petron. 74 At ego dum bonatus ago, et nolo videri leuis. Sed locus corruptus putatur, et tentatur varie.

MELIVSCVLE, Adu. Cic. Fam. 16, 5 Volebam ad te Marionem remittere: quem quum meliuscule tibi esset, ad me mitteres. Plaut. Most. 4, 2, 51 Vide ne forte -- meliuscule, quam satis fuerit, biberis.

MELIORATIO, onis. f. Gloss. Gr. Lat. e)pibelti/wsis2 melioratio. Add. Iustinian. l. 2 et 3 de Iure Emphyt. vbi et pl. Meliorationes.

OPTIMAS, nondum, puto, obseruatum: sed pl. OPTIMATES [ oi( a)/ristoi ] vel principes ciuitatis, vel optimarum partium ciues. [...]

BELLVS [2], Adi. [ komyo\s2 ] Diminutum ex Benus, Benulus, significat aliquantulum Bonum vel Pulchrum, et vt reliqua diminutiua, nunc blandientis est et molliter laudantis, nunc vero ad contemtum pertinet, quod ex contextu orationis est diiudicandum. [...]

quod Bellulus. Plaut. Casin. 4, 4, 28 Cur ergo non imus cubitum bella bellatula? Sed Douza emendari vult Belle, Bella tu mea.

BELLVLVS, Dimin. Plaut. Mil. 4, 1, 42. Edepol equidem bellula es. Casin. 4, 4, 22 Edepol papillam bellulam. vtitur etiam Poen. 1, 2, 134.

BELLIATVS, Adi. Idem. Plaut. Rud. 2, 5, 6 Hem tibi aquam mea tu belliata. Sic Mss. Sed edunt, mea tu bella.

BELLIFICOR, ari. Affictum temere verbum Caelio ad Cic. Fam. 8, 10 Ne bellificatus alicui dicaris. Nempe habent Mss. quidam belificatus pro velificatus, alternatione fere perpetua, s. confusione potius librariorum.

BELLE, Adu. [ kalw=s2, komyw=s2 ] Quasi Benule. Plaut. Truc. 2, 2, 35 [...]

BELLVLE [2], apud Plautum diminutiuum aduerbium est a Bene, quod facit Belle et Bellule.

BONITAS [2], atis. f. [ a)gaqo/ths2, a)gaqosu/nh ] Aeque late patet, quam bonus, vt omnem praestantiam, in primis in quantum ad alios refertur, et illis commoda est, significet. [...]

BENE, [ eu)=, kalw=s2 ] Ab antiquo Benus, pro Bonus. Adu. Compar. Melius, et Superl. Optime. Plaut. Bacch. 1, 1, 6 [...]

BENEDICO, ere. [ eu)loge/w, eu)fhme/w ] Modo sit verbum compositum, et non praestet separatim semper scribere, certe vim separatorum verborum simpliciter seruat, estque adeo bona verba s. bene ominata dicere, prospera precari, laudare, etc. Plaut. Asin. 3, 3, 155 [...]

BENEDICTVM, i. n. [ eu)lo/ghma, eu)fhmi/a ] Melius et hoc dividi videtur. [...]

BENEDICTVS, a, um. Vox frequens apud Ecclesiasticos. Vid. Tertul. ad Mart. cap. 1. Idem de Baptism. cap. 8. et de Anima cap. 27. Conf. Hieron. in Vita Hilar. Herba benedicta Apul. de Herb. c. 61.

BENEDICTIO, onis. f. Alia vox in sacris vsitatissima. Vid. Apul. Trismeg. p. 92. et Paul. Nolan. Epist. 32. n. 8.

BENEDICVS, a, um. Adi. [ xrhstolo/gos2 ] Ab hoc formatum videri potest Adu. Benedice, et suadet Maledicus, de quo s. l.

BENEFACIO, ere. [ eu)poie/w, a)gaqu/nw ] In antiquioribus editionibus saepe ad vnam vocem iungitur, nescio quam bene. [...]

BENEFACTVS, editum est etiam in Gronouiana Cic. de Vniu. c. 13 Nisi quatenus ipse benefactus sibi aliquid miseriae quaereret. Sed leg. diuise bene factus.

BENEFACTOR, oris. m. [ eu)erge/ths2 ] Coripp. de Laud. Iustin. Imp. 1, 12 Communis benefactor alens. Vid. Sciopp. in Voss. de Vit. Serm. L. p. 9.

BENEFICVS, a, um. [ eu)erge/ths2, eu)poio\s2 ] Qui beneficium praestat. [...]

BENEFICE, Adu. Gell. 17, 5 Benefice liberaliterque facimus, non vt exigamus gratiam.

BENEFICIARII, genus militiae Romanae, cuius antiqua et ipsius Verrii videtur definitio apud Festum, Beneficiarii dicebantur milites, qui vacabant muneri. [...]

BENEFICIVM, i. n. [ eu)erge/thma, eu)poii/+a, a)gaqopoii/+a ] Quid sit, et quam late pateat, ipsa etymologia nominis satis declarat: Quomodo ex aliorum sententia differat ab officio et ministerio, docet Sen. de Benef. 3, 18 [...]

BENEFICENTIA, [ eu)ergesi/a ] Est Benignitas, vel Liberalitas virtus nimirum, quae amat conferre beneficia. [...]

BENEMEREOR, BENEMERENS, BENEMERITVS, vid. MEREOR. Melius enim diuiduntur. Sic etiam

BENEPLACITVM, BENESVADVS, BENEVALENS, BENEVELLE, vid. PLACEO, SVADEO, VALEO, VOLO.

BENEVOLENS, Partic. [ eu)now=n ] A Bene volo, quod vnica voce non scribitur. [...]

BENEVOLVS, aut BENIVOLVS, (quod probat Lipsius) a, um. [ eu)noi+ko\s2, eu)/nous2 ] Idem. Ter. Hec. 5, 1, 35 [...]

BENEVOLENTIA, vel melius BENIVOLENTIA, ae. f. [ eu)/noia, eu)gnwmosu/nh, filofrosu/nh ] Amor, quasi Bona voluntas. [...]

BENIGNVS, Adi. [ xrhsto\s2, eu)poio\s2, e)leuqe/rios2 ] Liberalis, beneficus, clemens. [...]

BENIGNE, [ filofro/nws2, e)leuqeri/ws2 ] Liberaliter, siue large et abunde. [...]

BENIGNITER, [ filofro/nws2 ] pro Benigne. Titinn. Nimium te patrocinari censeo benigniter Nonius 11, 9.

BENIGNITAS, atis. f. [ xrhsto/ths2, e)leuqerio/ths2 ] Liberalitas et beneficentia. [...]

BOO

BOOPES, [ bow/phs2 ] Cerefolium. Apul. de Herb. c. 104 Graeci Paederota vocant, alii boopes, alii arctophyllon, Latini Cerefolium.

BOP

BOPGYRVS, i. m. Piscis nomen in scopulis viuentis ex Ouidio referri aiunt a Plin. 32, 11 s. 54. Sed Harduin. Bouem, Cercyrum in scopulis viuentem edidit.

BOR

BOREA, s. BORIA, ae. f. Gemma est e Iaspidum genere. Plin. 37, 8 s. 37 Quarta apud eos vocatur Borea, caelo autumnali matutino similis: et haec erit illa, quae vocatur aerizusa.

BOREVS, Adi. [ *bo/reios2 ] Vt, Quid. Trist. 4, 8, 41 Vita procul patria peragenda sub axe Boreo est. i. sub polo Arctico, siue Septentrionali. Vid. Hygin. Astr. 3, 29.

BORSYCITES, Plin. 37, 11 s. 73 Gemma est, in nigro ramosa, candidis aut sanguineis frondibus.

BORYPTES, ae. m. Gemma nigra, sanguineis et albis nodis, aliis sacra dicitur, velut portentosa. [...]

BORYSTHENES, Fluuii, Insulae, Lacus Scythiae nomen petatur a Geographis. [...]

BORYSTHENIDAE, arum. m. Populi ad Borysthenem amnem. Propert. 2, 7, 18 Gloria ad hibernos lata Borysthenidas.

BORYSTHENIVS, Adi. [ *borusqe/nios2 ] Ouid. e Pont. 4, 10, 53 Cumque Borysthenio liquidissimus amne Dyraspes. Borysthenius igitur amnis est Borysthenes.

BOS

BOS, bouis. [ bou=s2 ] Communis generis, prout taurum aut vaccam notat: femininum etiam saepius, cum non respicitur sexus, obseruante Voss. de Anal. 1, 15: qui etiam 1, 36 [...]

BOO [2], are. Clamare: et boum est proprium, etiam ab ipsa voce; quemadmodum Baubare, canum, a Graeco descendit [ boa/w, quod et ipsum ist clamo. [...]

BOANS, antis. vt, Ouid. de Arte Am. 3, 450 Redde meum, toto voce boante foro.

BOO [3], ere. [ boa/omai ] Idem. Pacuuius Medea, Clamore et sonitu colles resonantes bount. Varro Parmenone, Exeunt citi, strepunt, bount Nonius 2, 80. Antiquum est et inusitatum.

BOVO, are, [ boi/+zw ] dicuntur boues, quum vocem emittunt. Varr. de L. L. 6, 5 p. 81, 37 A boue sumtum ait illud Ennii clamore bouantes.

BOVATIM, vel BOATIM, Adu. ad similitudinem bouis. Nigid. Figulus apud Non. 1, 190 Sunt etiam assimilanter dicta haec, Canatim, Suatim, Bouatim, quae ab animalibus sumuntur.

BOATVS, ûs. m. Apul. Miles. 3 p. 130 Praeconis amplo boatu citatus accusator.

BOVICIDIVM, i. n. Caedes bouis, vel boum, a Bos et Caedo. Solin. cap. 2 Inter ritus sacrorum factis bouicidiis.

BOVILE, is. n. stabulum boum, vt ouile, equile, vt, Ceruus se bouili (Burm. Bubili) condidit Phaedr. 2, 8, 4. Vid. mox BVBILE.

BOVILLVS, Adi. boi+ko\s2 ] a Boue: Oct. Hor. 1, 7 Bouillae carnis iure facile curatur. Vulgo Bubalae. Bouilla, [ boostasi/a Gloss. Forte melius Bouile.

BOVINOR, ari. proprie esse putat Scaliger, Bouis strigantis in arando; per metaph. de Homine tergiuersante dici. Sed Bouinatur, conuiciatur. Festus.

BVBETII, Plinio 18, 3 memorati his verbis, Ludos boum causa celebrantes Bubetios vocabant.

BVBILE [1], is. n. [ bou/staqmon, boustasi/a ] Locus vbi boues morantur. [...]

BVBONA [1], ae. f. Dea boum apud antiquos esse dicitur August. de Ciu. Dei 6, 9.

BVBVLCVS, i. m. [ bouko/los2, bou/ths2 ] Qui vel bobus arat, vel boves fundi aratorios pascit. [...]

BVBVLARIVS, i. m. Qui offam bubulam parabat Macellarii aut Lanionis genus. Hieron. in testam. Grun. Porc. Bubulariis intestina. Nempe

BVBVLVS, Adi. [ boi+ko\s2 ] Idem significat, quod Bouinus, quod est bovis. [...]

BVBVLINVS, Idem. Bubulina vrina Veg. Mulom. 3, 4, 29. Bubulinum seuum Id. 3, 4, 8.

BVCAEDA, vel BVCIDA, ae. m. Qui caeditur loris bubulis. Plaut. Most. 4, 2, 1 Illi bucaedae erunt potius, quam ego sim restio.

BVCOLICVS, Adi. [ boukoliko\s2 ] vt, Carmen bucolicum, dictum a custodia boum, id est [ a)po\ tw=n bouko/lwn. [...]

BVCVLVS, i. m. [ boi+da/rion ] Columel. 6, 2, 4 Quum deinde buculos comprehenderis, extra stabulum producito, i. Nouellos boves et tirunculos.

BOSCIS, idis. f. Volucris, quae clausa pascitur, et stagna ac paludes rimatur, vt anas, querquedula etc. Columel. 8, 15, 1. *boska\s2 nota Aristoteli; de Boscide nihil dum praeterea obseruatum.

BOSPHORVS, i. m. seu rectius BOSPORVS. [ *bo/sporos2 ] Mare angustum significat: dictus a bouis meabili transitu, propter angustiam freti. [...]

BOSPORANVS, a, um. Adi. [ *bosporano\s2 ] vt, Mithridates Bosporanus rex Tacit. Ann. 12, 15, 1. [...]

BOSPORIVS, aliud Adi. [ *bospo/rios2 ] vt, Ouid. Trist. 2, 298 Egerit Ionio, Bosporioque mari.

BOSTRYCHITES, ae. m. Gemma crinibus mulierum similis Plin. 37, 10. Marc. Empir. c. 8. Nempe bo/struc et [ bo/struxos2, est capillus, caesaries, plexi mulierum aut longiores virorum crines. Hinc

BOSTRYCHVS, Adi. Firmicus 4, 12 Spissis capillis, aut molliter flexis, vel gradata pulchritudinis venustate compositis: crispos quoque, aut crinibus bostrychis comatos, etc.

BOT

BOTANE, es. f. [ bota/nh ] Herba est, vt Hiera Botane Scribon. Comp. 163. [...]

BOTANISMVS, [ bota/nismos2 ] Aegyptiorum arandi modus, de quo sic Plin. 18, 18 s. 47 [...]

BOTHYNVS, i. m. Cometa vel Meteoron potius, figuram foueae habens Apul. de Mundo p. 58 et 64.

BOTONES, um, et BOTONTINI, orum. Tumores aggesta terra excitati. Vid. Auct. Rei Agr. p. 225. 306 etc. Conf. Rigalt. Gloss. Agr. p. 294.

BOTRONATVM, i. n. Ornamentum muliebre ap. Tertull. de Cultu fem. c. 10. [...]

BOTRVS, i. m. Vua, racemus: a Graeco [ bo/trus2, Vulg. Interpr. Mich. 7, 1. vid. BOTRYS.

BOTRYS, bo/trus2 Diosc. 5, 67 ] Herbae nomen, de quo Plin. 25, 7 s. 36 [...]

BOTRYITES, [ botrui/ths2 ] Gemma. Plin. 37, 10 s. 55 Botryites alia nigra est, alia pinea, incipienti vuae similis.

BOTRYITIS, idis. f. [ *botruti\s2 ] Cadmiae species, quae testitudini aerariarum fabricarum vuae modo adhaeret, vnde et nomen habet. vid. Plin. 34, 10 s. 22. [...]

BOTRYODES, Cadmia, eadem quae Botryitis. Sic de sententia Cl. Morgagni dedimus Veg. Mulom. 4, 11, 1.

BOTVLVS, siue BOTELLVS, fu/skos2 Vet. Gloss.] Farciminis genus e carne suilla. [...]

BOV

BOVA, Vas vinarium longum, turgidum et amplum, bouaeque serpenti simile. [...]

BOVVS, non nisi singularem numerum capit. Nam pluralem nemo dixit. Haec Charis. l. 1 p. 58. neque quidquam aliud constat.

BOX, bocis. [ bo/c, bo/hc, bo/ac ] Genus piscis marini, a boando, vt putatur, dictum, cuius meminit Plin. 32 cap. vlt. Festo dicitur Boca.

BRA

BRABEVTES, ae. m. [ brabeuth\s2 ] Dispensator, praefectus gymnicis agonibus: Designator Latine dicitur. [...]

BRABIVM, seu BRABEVM, i. n. [ brabei=on ] Victoriae praemium in ludis Gymnicis. [...]

BRACA, vel BRACCA, (BRACHA plane vitiosum: vid. Graeu. in BRACCATVS) ae. [ bra/kka, a)nacuri\s2, periskelh= ] Vestis fluxa, qua vtebantur frigidioris plagae homines, ad tegenda femora in primis comparata, interdum tamen ita prolixa, vt totum paene corpus tegeret. [...]

BRACCARIVS, i. m. Braccarum confector. Apud Lamprid. in Alex. 24. Alexander imperator vectigal instituit braccariorum, linteonum, et pellionum.

BRACHIVM, i. n. [ braxi/wn ] Vel totum illud nobilissimum corporis nostri instrumentum notat, vel eam partem, quae inter cubitum et manum proprie dictam interposita est. [...]

BRACHIATVS, Adi. [ braxiwto\s2 ] In brachia diuisus, vitium et arborum epitheton. [...]

BRACHIOLARIS, e. Vt, Musculi brachiolares Veget. 1, 25, 5. vt vidimus modo in BRACHIOLVM, n. 2.

BRACHIONARIVM, i. n. Gloss. Gr. Lat. [ yelli/on a)ndro\s2, brachionarium; est itaque Armilla.

BRACHMANAE, arum. m. pl. [ *braxma/nai ] Indiae populi, de quibus Plin. 6, 17 [...]

BRACHYCATALECTON, [ braxukata/lhkton ] Breuius iusto in fine carmen, quod, vt est apua Diomedem 3 p. 501 pedem minus habet, quam poscit pedum dispositio.

BRACTEA, vel BRATTEA, ae. f. [ e)lasmo\s2 ] Est Lamina metallica tenuis, et facile plicabilis, vt prae tenuitate etiam a leni motu interdum crepitet. [...]

BRACTEALIS, vel BRATTEALIS, e. Prudent. Hymn. Rom. v. 1025 Setasque fulgor bractealis inficit, de hostia aurata.

BRACTEARIVS, i. m. [ e)lasmopoio\s2 ] Qui aurum malleis tusum, et in quamuis tenuitatem ductile, vel conficit, vel rebus inaurandis inducit. [...]

BRACTEATOR, oris. m. Idem. Firmic. 8, 16 Quicunque habuerit horoscopum in XVII parte Scorpii, erit aurifex, inaurator, et bracteator.

BRACTEOLA, ae. Dimin. [ e)lasmi/drion ] Iuuen. Sat. 13, 152 -- qui bracteolam de Castore ducat. i. abradat, furetur. Arnob. 6 p. 205. Prudent. Psych. 355.

BRAMBARICARII, sic vitiose scribuntur in Not. Dignit. Imp. Barbaricarii vbi vid. in BARBARVS.

BRANCA, ae. f. Idem quod extremus pes, vt Branca lupi, branea vrsi, cum vngula pecoris bifurca parallelos ponuntur Vet. Auct. de Limit. Goes. p. 310. Vid. Salmas. ad Solin. p. 378. it. 224.

BRANCHIAE, arum. f. [ bragxi/ai ] dicuntur in piscibus, secundum ceruicem follium more hiantes partes, quibus aquam velut anhelitu reddere, ac per vices recipere existimantur. [...]

BRANCHVS [1], Filius Apollinis, vates nobilis, cuius miram historiam ex Varronis diuinar. [...]

BRASMA, atis. [ bra/sma ] Bulla aquae feruentis: vnde etiam piper cassum et inane Brasina dixisse putatur Dioscor. 2, 189: quam deinde vocem etiam Plinio 12, 7 s. 14 [...]

BRASMATIAE, arum. f. brasmati/ai, bra/ssw ebullio ] Terrae motus Ammian. 17, 7 [...]

BRASSICA, ae. f. [ kra/mbh ] A Praesecando est dicta, auctore Festo. [...]

BRATHY, [ bra/qu ] Herba Sabina aliter dicta, duorum generum est: altera tamarici similis folio, altera cupresso. [...]

BRAXEAE, arum. f. Calceamenta comoedorum et mulierum Isid. 19, 34. Forte [ para\ to\ bra/cai, quod crepent inter eundum. Affine BAXA et BAXEAE.

BRE

BRECHMASIS, is. f. Vitium est in piperis arboribus apud Plin. 12, 7. Sed vid. BRASMA.

BREGMA, atis. [ bre/gma ] A medicis proprie appellatur pars anterior capitis, supra frontem capillis tecta, quae et Sinciput a Latinis dicitur. [...]

BRENDA, a Poetis breuitatis causa appellatur Apuliae vrbs Brundusium. Festus. Vid. BRVNDVSIVM, n. 2.

BREPHOTROPHIVM, i. n. [ brefotrofei=on ] Paruulorum hospitium dicitur, s. domus est alendis infantibus parata l. 19 C. de sacrosanct. eccl. Conf. Curotrophium.

BREVIS, e. [ braxu\s2, baio\s2, su/ntomos2 ] proprie opponitur Longo. [...]

BREVIATVS, a, um. vt, Sidon. Ep. 2, 2 In hac stibadium, et nitens abacus, in quorum aream siue suggestum a subiecta porticu sensim non breuiatis angustatisque gradibus ascenditur.

BREVIATIO, onis. f. Augustin. Epist. 80 ad Hesych. Quod dictum est de dierum breuiatione propter electos.

BREVIATOR, oris. m. P. Oros. Hist. adu. Pagan. 1, 8 Pompeius historicus, eiusque breuiator, Iustinus.

BREVIARIVM, i. n. [ e)pitomh\, Gloss. Vet.] Breuis recensus, compendium, epitome. [...]

BREVIARIVS, a, um. Vt, Breuiariae rationes, quae in breue contractae sunt. [...]

BREVICVLVM, i. n. Libellus breuis. Laudatur Rubrica Cod. de sententiis ex breuiculo recitandis. Sed meliores agnoscunt ex Periculo, de quo s. l.

BREVICVLVS, a, um. Dimin. vt, Homo breuiculus Plaut. Merc. 3, 4, 54. Grabatulus breuiculus Apul. Miles. 1 p. 107.

BREVIGERVLVS, i. m. Qui breue gerit. Gloss. Isid. Forte ex eo intellectu, quo Breue epistolam significare Barbara aetate, diximus.

BREVILOQVENS, entis. Partic. [ braxulo/gos2 ] Qui paucis aliquid scribit, aut dicit. Cic. Att. 7, 20 Breuiloquentem iam me tempus ipsum facit.

BREVILOQVENTIA, ae. f. [ braxulogi/a ] Breuiter loquendi studium. Cic. de Republ. Breuiloquentiam in dicendo colat apud Gell. 12, 2.

BREVILOQVVS, a, um; vel BREVILOQVIS, e. [ braxulo/gos2 ] Gloss. ambo Labbaei: item H. Steph. p. 413.

BREVITAS, atis. f. [ braxu/ths2, suntomi/a ] Aeque late patet, atque Adiectiuum Breuis, a quo abstractum est. [...]

BRI

BRIA, ae. ei)=dos2 a)ggei/ou Vet. Gl.] Vas vinarium. Arnob. 7 p. 235 Scyphos, Brias, pateras Simpuuiaque depromite. Hinc deducunt nomina Ebrius et Sobrius.

BRIAREVS, [ *bria/reus2 ] Gigas, Caeli et Terrae filius, alio nomine Aegaeon dictus, quem pulchre his versibus depinxit Virg. Aen. 10, 565 [...]

BRIAREIVS, a, um. Adi. quinque syllabarum. Claud. de Rapt. Proserp. 3, 188 Appetiit centum Briareia turba lacertis.

BRIGANTES, um. pl. [ *bri/gantes2 ] Populi Britanniae, etusque quae hodie est Anglia Iuuen. Sat. 14, 196 [...]

BRIMO, ûs. f. [ *brimw\ ] Vnum est ex Hecates, siue Proserpinae nominibus, [ a)po\ tou= brima=|n, hoc est a Terrendo impositum, eo quod nocturna terriculamenta ab ea immitti credebantur, vt ex Apollonii 3, 861 [...]

BRISAEVS, i. m. Cognomen Bacchi, (vel a Brisa Lesbi promontorio, vel quod vuam inuenerit et expresserit) Pers. Sat. 1, 76 [...]

BRISEIS, idis. f. [ *brishi\s2 ] Homero Iliad. 1 Phrygia puella, forma nobilis, quae capta ex Lyrnesso, Achilli in sortem cessit, cui cum ablata esset ab Agamemnone, hinc ille irae, argumentum Iliadis. [...]

BRITANNIA, *bretani\s2 et [ *bretani/a ] Insula in Oceano Septentrionali, insularum (vt ait Tac. Agr. 10, 2) quas Romana notitia complectitur, maxima, quam Caesar primus Romanorum aperuit: qui insulam ipse quoque fama magis quam certa ratione vocat. [...]

BRITANNIS, idis. [ bretani\s2 ] Eadem, quae Britannia. Priscian. in Paraphr. Dionysii 576 Sunt geminae, Rhenique Britannides ostia cernunt.

BRITTO, onis. Non tantum incola regionis Gallicae ad Oceanum Britannicum sitae, quod quibusdam videtur, sed simpliciter idem, qui Britannus. [...]

BRITOMARTIS, [ *brito/martis2 ] Iouis et Carmes filia, Dianae in primis cara, alio nomine Dictynna appellata, [ a)po\ tw=n diktu/wn, hoc est a retibus, quorum vsum in venatione traditur inuenisse. [...]

BRO

BROCCHVS, BROCHVS, vel BROCCVS, it. BRONCHVS, vel BRONCVS, Adi. Dentium affectionem significat, de qua Varro de R. R. 2, 7, 3 [...]

BROCHITAS, atis. f. [ prodonti/a ] Plin. 11, 37, s. 64 Absumta hac obseruatione, senectus in equis, et caeteris veterinis, intelligitur dentium brochitate, superciliorum canitie.

BROMIVS, [ *bro/mios2 ] Bacchi nomen, [ a)po\ tou= bre/mein, id est a fremendo, scil. a fragore tonitruum in natiuitate eius. [...]

BROMOS, i. m. [ bro/mos2 ] Semen est spicam ferentis herbae: nascitur inter vitia segetis auenae genere, folio et stipula triticum imitatur. [...]

BROMOSVS, a, um. Graueolens videtur ex ea notione, qua bro/mos2 interdum foetorem significat. [...]

BRONTES, ae. m. [ *bro/nths2 ] Vnus Cyclopum, et minister Vulcani: q. d. effector Tonitrus. [...]

BRONTEVM, i. n. [ brontei=on ] Machina sub scena, qua efficiebantur ea, quae Claudiana tonitrua Festus appellauit, de quibus s. l. sub CLAVDIVS.

BROTEAS [1], Lapitharum vnus, ab Grynaeo Centauro iniecta ara oppressus. Ouid. Met. 12, 262.

BROTEAS [2], et AMMON, Gemini fratres fuerunt caestibus clari, qui a Phineo occisi sunt in aula regis Cepheniorum Ouid. Met. 5, 107 [...]

BROTHEVS, [ *broqeu\s2 ] Vulcani filius, qui propter oris deformitatem illusus, sese in ignem iniecit, vitamque incendio finiuit. [...]

BRV

BRVCHION, s. BRVCHIVM, i. n. [ *bruxi/on, *brou/xion, *purouxei=on ] Locus publicus Alexandriae, in quo viri docti regum Aegyptiorum liberalitate alebantur. [...]

BRVCHVS, vel BRVCVS, [ brou=xos2, brou=kos2 ] Insecti nomen agris infesti. [...]

BRVCTERI, [ *broukte/roi ] Populi sunt in Germania, quos Drusus nauali praelio in Amisia flumine superauit. [...]

BRVGES, Ennius apud Cic. Orat. c. 48. et Quinct. 1, 4, 15 semper pro Phrygibus scripsit.

BRVMA, ae. f. [ troph\ xeimerinh\ ] Proprie dicitur Dies solstitii hiemalis, totius anni breuissimus. Festus: Bruma, a Breuitate dierum dicta, quasi [ braxu\ h(=mar. [...]

BRVMALIS, e. [ xeimerino\s2 ] Vt, Brumale tempus Cic. de Nat. Deor. 2, 57. [...]

BRVNDVSIVM, siue BRVNDISIVM, [ *brendh/sion ] Vrbs et portus Calabriae, quam Graeci Mesapiam vocant, et ante Peucetiam a Peucetio Oenotri fratre, auctore Plin. 3, 11. [...]

BRVPEO, in Gl. Philox. explicatur [ kataplh/ttomai. Sed videtur corruptum ex Stupeo.

BRVTIVS, vel BRVTTIVS, a, um. Adi. [ *bre/ttios2, *brou/ttios2 ] vt Brutii populi Italiae. [...]

BRVTIANVS [1], s. BRVTTIANVS, (in MSS. etiam BRETTIANI sunt ) a, um. aliud Adi. Bruttiani memorantur a Catone apud Gell. 10, 3 [...]

BRVTIANVS [2], a, um. a Bruto proprio nomine deriuatum, vt, Bello ciuili Brutiano Lactant. 2, 7 extr. Brutiana castra, Brutianae partes Paterc. 2, 72 et 74.

BRVTINVS, a, um. Quod Brutum decet, simile factis Bruti. Cic. ad Brut. 15 p. 136 Consilia inire coepi Brutina plane (vestri enim haec sunt propria sanguinis) Reipublicae liberandae.

BRY

BRYA, ae. f. [ brua\ ] Fruticis species, gallae similem fructum ferens. Plin. 13, 21 Myricen et Italia fert, quam alii tamaricen vocant: Achaia autem bryan syluestrem, etc.

BRYONIA, ae. f. [ a)/mpelos2 leukh\, bruoni/a ] Herba duplex, altera alba Bryonia, quae et vitis alba, vt docet Plin. 23, 1 s. 16. [...]

BV, Syllaba in verbis Graecae originis auget significationem, quasi tu dicas bouis instar. [...]

BVA

BVA, ae. Potio est puerorum paruulorum Varro de Liberis educandis, apud Non. 2, 97 [...]

BVB

BVBASTIS, Diana (vel ipsa adeo Isis) nominata ab Aegyptiis, a qua et vrbs dicta BVBASTVS, et Bubastites Nomos. [...]

BVBASTIA, orum. Sacra, quae in honorem Dianae quotannis apud Bubastum celebrantur. Gratian. Cyneg. 42 Vix operata suo, sacra ad Bubastia, lino Velatur sonipes aestiui turba Canopi.

BVBASVS, alii BVBASSVS, Regio est Cariae Plin. 5, 28 in descriptione Cariae, Bubassum regionem ponit Bubessum vocant alii.

BVBASIS, idis. Nomen gentile. Ouid. Met. 9, 643 Byblida non aliter latos vlulasse per agros Bubasides videre nurus. Agitur etiam haec res in Caria.

BVBLEVM, vel BVBLINVM, i. n. Genus vini. Fest. est Byblinum, [ bu/blinon.

BVBVLO, are. [ bua/zw ] Dicitur bubo, cum vocem edit. Auctor. carm. de Philomela, apud Ouid. v. 37 Bubulat horrendum ferali carmine bubo.

BVBO [2], ere. Significat vocem, quam reddit butio auis palustris. Auctor Philomel. 42 Inque paludiferis butio bubit aquis. Al. Butit.

BVBONIVM, i. n. [ boubw/nion ] Herba, quae et Aster alio nomine appellatur. [...]

BVBONOCELE, [ boubwnokh/lh ] Herniae genus. Cels. 7, 18 extr. Inguen quoque nonnunquam ramices implent [ boubwnokh/lh adpellant.

BVC

BVCARDIA, [ bouka/rdia ] Lapillus bubulo cordi similis, in Babylone tantum nascens Plin. 37, 10.

BVCCA, [ gna/qos2 ] Proprie partes illae oris nostri molles, quae vtrumque caui illius latus claudunt, inflarique et introrsum trahi possunt. [...]

BVCCEA, ae. f. [ e)/nqesis2, ywmo\s2 ] Frustulum alicuius rei esui aptae, quantum scilicet bucca commode capit. [...]

BVCCELLARE, is. n. Ollae genus, vasis certe ad coquendum apti. Marcell. Emp. cap. 23 In buccellari decoquere.

BVCCELLARIVS, qui aliena buccella viuit. Gl. Isid. Assecla, buccellarius. [...]

BVCCVLENTVS, Adi. [ pro/stomos2 ] Grandi ore vel malis plenioribus, Plaut. Merc. 3, 4, 54 [...]

BVCCINA, vel BVCINA, ae. f. [ sa/lpigc ] Incuruum genus tibiae s. cornu potius. [...]

BVCCINVS, i. m. Qui canit buccina Petron. 74 Hic buccinus signum dedit. Item ipse Clangor tubae. Barth. Aduers. 39, 6. Conf. Vel. Longum de Orthogr. p. 2243.

BVCCINATOR, oris. m. [ salpikth\s2 ] Qui buccina canit: speciatim horarum et vigiliarum index. [...]

BVCCO, onis. m. Qui amplas a crebra inflatione buccas habet, fatuus. [...]

BVCCONIATIS, Genus vuae, Capnias, et Bucconiatis et Tarrupia, in Thurinis collibus, non ante demetuntur, quam gelauerit Plin. 14, 3.

BVCEA, per simplex C, Folliculus grani fabae interior, qui albus est. Sic Calepinus nescio vnde.

BVCEPHALVS, i. m. [ *bouke/falos2 ] Equus Alexandri Magni, de quo Plin. 8, 42 s. 64 [...]

BVCERAS [2], atis. n. Herba, de qua sic Plin. 24, 19 Nec foeno graeco minor auctoritas, quod telin vocant, alii carphos, aliqui Buceras, alii aegoceras: quoniam corniculis semen est simile: nos siliciam.

BVCHIANOS, Festus: Buccinam quam nos appellamus, Graeci Buchianon a similitudine soni dicunt. Scaliger emendat [ buka/nhn.

BVCOLESIA, ae. f. [ boukolhsia\ ] Inanis et falsa cogitatio, vana imaginatio. Ita in Petron. cap. 41. pro Bacalusiis legit Reines. vid. BACALVSIA.

BVCRANIVM, [ boukra/nion ] Herba est Galeno, alio nomine Antirrhinum appellata. Apul. de Herb. c. 86.

BVD

BVF

BVG

BVGILLO, onis. Herba, forte eadem, quae Bugula. Bugillonis succus Marc. Emp. 8.

BVGONES, um. f. [ bougo/nes2 ] Apum epitheton, quasi tu bouigenas dicas. [...]

BVL

BVLAPATHVM, i. n. [ boula/paqon ] Herba inter Lapathi genera memorata Plin. 20, 21 s. 86.

foliis, rubicundo bulbo. Traditur vulneribus mirum in modum vtilis duntaxat recentibus. Conf. Plin. 19, 5.

BVLBVS, i. m. [ bolbo\s2 ] In quantum speciei nomen est, nescio an satis definitum sit hodie. [...]

BVLBACEVS, Adi. Quod bulbi similitudinem habet. Plin. 21, 26 Radix est bulbacea. De hyacintho loquitur.

BVLBOSVS, Adi. Idem. Plin. 27, 8 Radice bulbosa, oblonga. Add. Id. 21, 17 et 21.

BVLE, es. f. [ boulh\ ] Senatus vrbium Graecarum. Plin. Epist. 10, 117 Solent totam bulen, atque etiam e plebe non exiguum numerum vocare. Et Epist. 111 et 113 In bulen legi. Hinc

BVLAEVS, [ *boulai=os2 ] Iupiter, et Bulaea Pallas, in numis apud Spanh. de Vsu, etc. diss. 3 p. 133. quasi consilii publici praesides.

BVLEPHORVS, vocabatur Summae rei rationalis. Const. Imp. Cod. leg. 7. Vid. Panciroll. Notit. dign. Imp. Orient. 75.

BVLEVTA, ae. m. [ bouleuth\s2 ] Consiliarius, Senator, vrbis Graecae, siue Decurio. Plin. Epist. 10, 48 [...]

BVLEVTERION, [ bouleuth/rion ] Cyzici et Buleuterium vocant Aedificium amplum, sine ferreo clauo, ita disposita contignatione, vt eximantur trabes sine fulturis, ac reponantur: quod item Romae in ponte Sublicio religiosum est, postea quam Coclite Horatio defendente, aegre reuulsus est. [...]

BVLGA, ae. f. [ ph/ra ] Festus: Bulgas Galli Sacculos scorteos appellant. [...]

BVLIMA, ae. s. BVLIMVS, i. [ bou/limos2, boulimi/a ] Est quam medici famem caninam appellare solent. [...]

BVLLA, ae. f. [ pomfo/luc ] Tumor ille inanis, qui oritur in aquis bullientibus, vel alias agitatis atque aere permixtis. [...]

BVLLITVS [2], ûs. m. Aquae Vitr. 8, 3 p. 158 Capita fontium cum sunt angustiis compressa, ruunt in summo Spiritus aquae bullitus.

BVLLESCO, ere. Ampel. de Mirac. Mundi pr. Pix alte attollitur, et quasi ab aqua bullescit, i. in bullas abit, ebullit.

BVLLO, are. [ pomfoluge/w ] Bullas facere, hoc est tumorem illum excrescentem, qui spiritu in aqua excitatur. [...]

BVLYSIS, totum Graecum est [ *bou/lusis2, boum a iugo soluendorum tempus, Vespera. Cic. Att. 15, 27 extr. Aduentabat autem [ boulu/sei, coenantibus nobis. Vocant Graeci etiam [ bouluto/n.

BVM

BVMAMMA, [ bou/mamma ] Vua, eadem, quae et Bumastos dicitur. Varro de R. R. 2, 5, 4. Macrob. Saturnalium 2 vlt. Bumamma, aut, vt Graeci dicunt, [ bou/mastos2. Nempe

BVMELIA, ae. f. Fraxini species in Macedonia amplissima et lentissima Plin. 16, 13. Bu etiam hic auget.

BVN

BVP

BVPAES, [ bou/pais2 ] Bupaedas, Magnos pueros Graeci dicunt, qui fecerunt finem excrescendi. Festus in BVLIMA. Add. Varro de R. R. 2, 5, 4. quem laudamus in BV.

BVPALVS, vid. HIPPONAX. Horat. Epod. 6, 3 Qualis Lycambae spretus infido gener, Aut acer hostis Bupalo.

BVPHTHALMOS, i. f. [ bou/fqalmos2 ] Herba similis boum oculis, folio foeniculi, circa oppida nascens, fruticosa caulibus, qui et manduntur decocti. Haec Plin. 25, 8.

BVPLEVROS, f. [ bou/pleuros2 ] Herbae nomen, quam sic describic Plin. 22, 22 [...]

BVPRESTIS, is. f. [ bouprh=stis2 ] Animal est rarum in Italia, simillimum scarabeo longipedi. [...]

BVR

BVRA, ae; siue BVRIS, is. f. [ bou=ra ] Quasi Bouis cauda; dicitur pars aratri posterior, decuruata. [...]

BVRDEGALA, vel BVRDIGALA, vt scribit Suidas, [ *bourdi/gala, Strabo autem BVRDIGALIAM, Ciuitas Galliae, Aquitanorum nobilissimum emporium, hic memorandum propter quantitatem penultimae, quam doceat Auson. Clar. vrb. 14, 8 [...]

BVRDO, onis. Est, quem Hinnum veteres appellarunt, ex equo et asina natum. [...]

BVRDVBASTA, ae. m. Asini stratum, aut Asinus gibbosus, esse videtur Burmanno, Petron. cap. 45. Vbi Schefferus legendum suspicatur Buttubata, et Nodot. habet Gurdus atta. Nihil certi.

BVRGI, [ *pu/rgos2, turris, burgus, Gloss. Gr. Lat. Castellum paruulum, quem burgum vocant Veget. 4, 10. [...]

BVRGARIVS, i. m. Qui ex Burgo, s. castro est. Vid. Cod. Theod. 7, 14. Isid. 9, 4.

BVRRAE, arum. f. Quisquiliae. Auson. praefat. ad Latinum Pacatum, Burras, quisquilias, ineptiasque. Scaliger apud Aquitanos adhuc in vsu esse hoc nomen, hoc intellectu, ait.

BVRRHVS, vel BVRRVS, a, um. Est Graecum [ pur)r(o\s2, ignei coloris, rufus: Quod indicat Quinctil. 1, 4, 15 ex Cic. Orat. c. 48 [...]

BVS

BVSELINVM, i. n. [ bouse/linon ] Herba est satiuo apio similis, solaque caulis breuitate, et rufo radicis colore ab eo differens. Plin. 20, 12 s. 47.

BVSIRIS, is, vel idis. m. [ *bousi=ris2 ] Neptuni filius, ex Libya Epaphi filia susceptus, rex Aegypti, qui suis diis hospites immolabat: sed ab Hercule tandem interemtus est, quum etiam eum voluisset occidere. [...]

BVSTAR, Idem, quod Bustum. Charisius lib. 1 p. 25 pr. Bustar locus, vbi concremantur mortuorum corpora. Add. Meurs. Auctar. Philosoph. p. 168.

BVSTVM, i. n. [ tu/mbos2 ] Proprie dicitur Locus, in quo mortuus est combustus et sepultus, diciturque bustum, quasi bene vstum. [...]

BVSTEVS, a, um. Morti proximus. Plaut. Truc. 2, 7, 58, sed incerta lectio est.

BVSTVARIVM, i. n. Bustum. [ *kau=sis2 nekrw=n, bustuarium, vstrina, Gloss. Gr. Lat.

BVSTIRAPVS, i. m. Nefarius, qui lucri causa nefanda audet, vel qui e bustis et flamma cibum petit. [...]

BVSYCON, Ficus praecipuae magnitudinis, sed fatuo sapore, quae alio nomine Marisca dicitur. Fest. et Varro de R. R. 2, 5.

BVT

BVTES, [ *bou/ths2 ] Nomen ab Argonautarum inde tempore celebratum, de quo vid. Burmann. in Catalogo Argonautarum, quem Valerio Flacco praeposuit. [...]

BVTHROTVM, siue BVTHROTIVM, i. n. [ *bou/qrwton ] Epiri colonia est non longe ab Ambracio sinu. [...]

BVTHYSIA, ae. [ bouqusi/a ] Bouicidium, i. Magnum sacrificium, quale est Hecatombe, et immolatio magnarum hostiarum. Sueton. Neron. 12 Gymnico, inter buthysiae apparatum barbam primam posuit.

BVTIO [1], onis. Auis circa paludes versans. Auctor Philomelae 42 Inque paludiferis butio bubit aquis. Dicitur etiam Botaurus vel Butorius.

BVTTVBATA, orum. n. pl. Naeuius pro Nugatoriis posuit, hoc est nullius dignationis. [...]

BVV et BVX

BVXVS, i. f. et BVXVM, i. n. [ puco\s2 ] tam pro Arbore, quam pro ipso Ligno. [...]

BVXEVS, a, um. Adi. [ pucino\s2 ] Quod ex buxo est, aut buxi colorem refert. [...]

BVXOSVS, a, um. Adi. [ pucoeidh\s2 ] Quod buxum refert, buxoque est simile: vt, Lignum balsami buxosum Plin. 12, 25 s. 54 Ex hoc buxosum est optimum, quod est odoratissimum.

BVZ

BVZYGES, is. m. [ *bouzu/ghs2 ] Quasi tu iunctorem boum dicas, Heros Athenis fuit, Herculem vocat Suidas, Hesychius Epimenidem, qui omnium primus iunctis bobus arasse terram creditur, Varro R. R. 2, 5, 4 [...]

BYB

BYBLIS, idis. [ *bu/blis2 ] Filia fuit Mileti, Apollinis F. ex Cyane nympha filia Maeandri, quae fratris Cauni amore capta, et ab eo repulsam passa, tandem lacrymis, ob impatientiam amoris consumta, miseratione deorum in fontem sui nominis versa est.

BYR

BYRSA, [ *bu/rsa ] Arx fuit in media vrbe Carthaginensium, cuius nominis origo ex Graecorum fabulis, et Seruio talis est: Appulsa ad Libyam Dido, quum ab Hiarba pelleretur, petiit callide, vt emeret tantum terrae, quantum posset corium bouis tenere, quod quum permisisset, corium in tenuissimas corrigias sectum tetendit, occupauitque modum stadia XXII. [...]

BYS

BYSSVS, i. f. [ bu/ssos2 ] Genus lini subtilissimi et pretiosi: de quo Pausanias, Pollux etc. Paullin. Iambo ad Cytherium v. 779 [...]

BYSSICVS, a, um. Adi. Idem ac Byssinus, vt, Opus byssicum, l. 16. §. 7. ff. de Public.

BYT et BYZ

BYZANTIVM, i. n. [ *busa/ntion ] Nobilissima et munitissima olim Thraciae ciuitas ad Bospori Europaeum litus sita, de cuius situ, origine, et potentia vetere Tacit. Ann. 12, 63. Hinc

BYZANTIACVS, a, um. aliud Adi. [ *buzantiako\s2 ] Stat. Silu. 4, 9, 13 Aut Byzantiacos colunt lacertos. Lacerti genus piscium hoc loco.

BYZANTINVS, a, um. aliud Gentile; vt, Exitus Byzantinus Tertull. ad Scapul. cap. 3.

[illustration: IOHANNES MATTHIAS GESNERUS natus CICICCLXXXXI. moritur *t*o *p*a*r*o*n*e*u*p*o*i*e*i*n - portrait of the author -]

IOHANNES MATTHIAS GESNERUS natus CICICCLXXXXI. moritur *t*o *p*a*r*o*n*e*u*p*o*i*e*i*n

B.

BA

BAB

BAC

BAD

BAE

BAG

BAI

BAL

BAM

BAN

BAP

BAR

BAS

BAT

BAV

BAX

BDE

BEA

BEB

BEC

BED

BEE

BEL

BEN

BER

BES

BET

BIA

BIB

BIC

BID vsque BIG

BIL

BIM vsque BIO

BIP et BIR

BIS

BIT

BIV et BIZ

BLA

BLE

BLI

BOA

BOC

BOD

BOE

BOI

BOL

BOM

BON

BOO

BOP

BOR

BOS

BOT

BOV

BRA

BRE

BRI

BRO

BRV

BRY

BV

BVA

BVB

BVC

BVD

BVF

BVG

BVL

BVM

BVN

BVP

BVR

BVS

BVT

BVV et BVX

BVZ

BYB

[illustration:
IOHANNES MATTHIAS GESNERUS natus CICICCLXXXXI. moritur to paroneupoi*ein
- portrait of the author -]

IOHANNES MATTHIAS GESNERUS natus CICICCLXXXXI. moritur to paroneupoi*ein