CHristophorum a Carlevitz in Rotenhauss Misnia felici satu, atque equiestri familia protulit, anno a nato mundi Redemptore, millesimo, quingentesime, septimo, die decimo quarto Decembris. Adolescens praeceptorem nactus est Lipsiae, sub annum vicesimum secundum, Petrum illum Mosellanum, condiscipulis Birckio Barone a Duba, Iulio Pflugio, aliis. Postca usus est institutione et familiari necessitudine Conradi Goclenii et magni Erasmi Roterodami circa annum Christi undetrigesimum. Gommendavit iuvenem hunc non solum genere; sed virtute et doctrinae eruditione vere nobilem Erasmus, cum publice in suis scriptis passim, tum ad multos amicos atque inprimis ad aulam Saxonicam: ut vel ex hacad{* Est ea lib. 1. epistol. Eras.} Simonem Pistorium, Georgii Saxonis cancellarium epistola colligas: Nunc, inquit, scribendi occusionem dedit Christophorus Carlevizius: quem antea timide commendaram illustrissimo principi, semel atque iterum nonnihil pudefactus mea commendatione. Sed posteaquam hunc domestico convietu propius inspexi, penitusque agnovi: non dibitarim illum cuivis principi meo periculo comendare, Latine exacte callet: Graece mediocriter doctus; in iuris quoque prudentia satis feliciter versatus; adhaec iudicii sobrii, moribus commodis; nihil habens neque fuci neque supercilii, in summa, Thrasonis illus dissimilimus est. Haec{* Qui iisdem pene verbis Carlevit. etiam Bernardo episeopo Trident. eommendat. 1529.} Erasmus.
Itaque in aulam a principibus Saxoniae Georgio et Henrico adscitus, a consiliis iisdem fuit, uti et praefectus Zorbicii. Postea elector Saxoniae Mauritius usus est eo oratore, consiliario, et capitaneo in duabus Praefecturis Lipsiensi et Zoribicensi. Mauritio e vivis {* Qui iisdem pene verbis Carlevit. etiam Bernardo episeopo Trident. eommendat. 1529.} exempto, Augustus elector eundem sibi ab intimis consiliis esle voluit: quod idem plures ab eo principes, prolixis honrariis propositis, petiverunt. Quare in theatrum orbis amplissimum productus; suae in eo virtutis ac prudentiae specimina heroibus edidit illustria. Et quod rarum admodum, quatuor etiam Casaribus, Carolo V. Ferdinando, Maximiliano
II. Rodolpho II. suam fidem, industriam, iudicii dexteritatem, legatus, orator, et commissiarius luclente probavit. Ac sane in aula Augusta tantum valuit: quantum merebatur eius eruditio, rerum experientia, et labor indefessus.
Legationes obiit varias: iuvenis a duce suo Georgio in Angliam fuit missus: postea in Poloniam cum comite Barbiensi, quando elector Brandeburgicus coniugium abibat: in regis Ferdinandi cum Waivvoda actionibus ipse nomine Georgii principis una cum D. Pistorio est ablegatus: iprimis autem in bello Smalcaldico illustris ipsius prudentia, fides, et facundia exstitit: cum turbulentissimis temporibus plurimum laboris sumeret; maxima paeicula pro patria subiret: et plurimis principum consiliis ac bellis interesset. Expeditionibus enim tredecim Martis alcam est expertus: suaque virtute Equitum auratorum hereditariam in Imperio Romano dignitatom familiae suae impetravit.
Exstinguitur hoc vere Germanicae nobilitatis lumen, sapipientia, eruditione, et dignitate clarissimum, anno millesimo, quingentesimo, septuagesime octavo, die octavo Ianuarii, aetatis septuagesimo primo.
Melanchthonis de duobus doctissimis equitum Misnensium iudicium fuit tale: Carlevicius mihi videtur non minus iudicii afferre ad Ciceronis eloquentiam effingendam, quam Pflugius: quamvis illius oratio aliquantum est nervosior, huius vero languidior.
De scriptis eius nihil reperimus; nisi quod Erasmus hoc alicibi laudet: Libellum de sumptione Eucharistiae vertit (Carle vitius) tam eleganter: ut nusquam sentias fuisse scriptum Germanice. Epistolae quoque eius, cum vitae descriptione, fuerunt ab Aegidio Salio, professore Ienensi, ad praelum adornandae: verum obitu Salii omnia impedita sunt. Haec itaque lector boni consulat in praesentia: donec vel nos, vel alii plura, ac meliora.
Collecta sunt ista ex epistolis Erasmi: P. Albini chron. Misn. tit. 25. Bucholcero.