04/2005 Ruediger Niehl
Notes: Greek text not inserted; errata list at end of file not worked in; Could not identify errata list item in prelim: Pag. 4. fac. 2. lin. 1. fecit.; new TEI header; typed text - simplified structural tagging - no semantic tagging - no spell check

SEBALDUS MUNSTERUS.

SEbaldo Misnstero prima aetas acta est in iis literis, quae si ullo in homine, in illo certe nomen vimque suam comprobarunt.

Nihil enim illo humanius, nihil suavius, nihil mitius fuit, aut tractabilius. Atque ab eo effectu studia humanitatis, dicta esse constat: quod, ut Tullius ait, ad percipiendam colendamque virtutem adiuvent; atque illud [Gap desc: Greek word] hoc est, suavitatem et mansuetudinem in animis, moribus, et vita hominum efficiant. Ut vero alia terra cultui magis oboediens est, alia minus: ita ingenia quoque alia alits facilius flectuntnr, formanturque doctrina. At huic Munstero inde usquea pueritia ingenium contigit lene ac humanum: quod postquam disciplina et literis excoli cepit, facile omnes venustare acsuavitate morum superavit.

Deinde progressus aetate, desententia amicorum ius civile diseerecoepit: in eiusque tractatione non quidem infeliciter, fideliter certe versatus est. Cumque natura a litibus et strepitu fori abhorreret animus, tranquillitati et quieti natus, quique magis benevolentiae, quam litium iura exercere consuevisset: non ille quidem foro prorsus abstinuit, sed tamen in interpretatione Iuris, ac docendo potissimum operam consumpsit: qua in re praecipue integritas ipsius, innocentia, et iustitia eluxit. quod enim de Servio Cieero praedicat, idem vere de Munstero dici potuit; quae a legibus et a iure civili proficiscuntur, sempet ad facilitatem aequitatemque eum retulisse, neque constituere litium actiones maluisse, quam controversias tollere: neque magis Iuriscousultum, quam iustitiae fuisse.

Cum igiturilli vitae instituto, quaod sibi certo iudicio delegerat, praelegendi ac docendi munus maxime convenire statuisset: statim ad id coepit animum applicare, multumque ea in re


page 72, image: s104

Wittembergae, sub 1. Friderico Electore, dexteritate ingenii, fide ac diligentia discentibus profuit. Nam non pauci, velut aditu ianuaque abipso patefacta, ad intima penetialia eius scientiae feliciter sunt introgressi: qui postca eadem in schola non infimo loco inter Iureconsultos fuerunt.

Tandem peste Wittembergae graslante, dum eos, qui contagio infecti crant, in domum suam ieccipit, morientibus adest, famularum etiam codem malo correptarum congressus, necipse necuxorresormidant: contrahunt candem luem, qua et intra paucos dies consumpti sunt. Extremo autem vitae suae actu pietatem et fidem suam praecipue declaravit. Cum enim paucis ante obitum horis, amici quidam consolandi causa ipsum adiissent: oftenditillis anthraces et pestifera ulcera, quae in manu et brachio eruperant; et ut vobis, mquit, istae armillae et pretiosae gemmae placent; quibus me Christus meus exornavit! cumqueillis hocd ctum lacrimas excusiisler: atqui vos hac, inquit, neutiquam vilia ornamenta iudicaveritis. Cum hoc enim nuptiali vestitu ad caeleste convivium, cum christo meo in perpetuum celebrandum, sum iturus: sie ad illud aeternum praestantissimarum ae sanctissimarum animarum con ilium migraturus, sic denique DEO Redemptoris meo placiturus sum. Laerus igtur acvelut triumphansex hac vita emgravit, cum paucis antcipsum horis uxor esset elata: planequede eo, quod de Stephano; dicipotuit:
Ibat ovans animis, et spe sua damna levabat.
Fuit illi, ut diximus, ingenium mite et placidum, adeo quidem, ut nounullis parum animosus, et ob eam causam ad id genus doctrinae, quod tractabar, minusioneus videretnr, In reliqua vita et moribus nihil erat illo pudicum magis, nihil ab omni turpitudine remotis: domus vero eius quaedam modestiae, verecundiae, et sanctissimae disciplinae schola. Res familiaris illi non ampla fuit, imo ne mediocris quidem; sed renuis ac pene affecta, planeque talis, qua'em Salomon a DEO optat, cum alt: Demensum meum damihi. Sua tamen sorte, qualis qualis esset, summe contentus VIXit: sublimes et splendidas conditiones, ut molestiarum, periculi, atque invidiae plenas, fugere solebat, subinde hoc subiciens, quod est a poera sapienter dictum:
Cre le mihi, bene qui latuit, bene vixit: et intra
Fortunam debet quisque manere suam.
Vitus Winshemius in laudationefunebri D Munsteri, quae exstat tomo secundo Declamationum Melanchthonis.


page 73, image: s105