04/2002Ruediger NiehlmarkupTEI header and structural tagging added18-04-2004Kim BarkowskimarkupMorpheus spell checkMICHAELIS VIRDUNGI FRANCI TRAGOEDIAE NOVAE DUAE. SAUL et BRUTUS.
DE MICHAELE VIRDINGO
FR.
TRAGOEdiarum scriptore, feliciter audace, CHRISTOPHORI COLERI
FR.
Epigramma.
BRUTI audax facinus, SAULIque nefantia factaEn oras iterum ducis in aetherias,Ingenii VIRDUNGE potens. applaudite Vati,Si bene quid sapitis, secula nostra, novo!Nempe Sophocleo nunc audio digna cothurno:Et reboant priscos nostra theatra sonos.Non ista gravitate fuat pater Ennius ipse,Orchestram Euripidis dum quatit in Latio.Pande o ARGENTINA tuum praeclara theatrum,Ut sit vate locus dignus, et ipse loco!
Illustrissimo ac reverendissimo Principi
DN.
IOHANNI GEORGIO, EPISCOPATUS ARTENTORATENSIS Administratori, Marchioni Brandeburgico etc.
S.P.D.
Michael Virdungus.
EXIMIA AC DIVINA quodammodo, Illu. Pr. videri solet mihi vestra dignitas, qui inter homines praeestis illis. Ecquid enim Deo proprius dici potest, quam id fastigii, in quo constitutus magnitudine tua aliorum mediocritates obruas, splendore obscuritates perstringas, pleraque omnia infra te sita contemplere. Quo magis adnitendum erit illis, quos vel Fatum vel Virtus sua rerum administrationi admovit, ut meminerint, quam personam sustineant, utque
illa se dignos praebeant. Maximum in vobis momentum est, Ill. Pr. sive ad interitionem sive salutem Reipub. prout vos virtute aut pravitate antistatis. Haurimus ex historiis, quoties imperium Princeps e parvo magnum sua industria fecerit, quoties res adflictas sua virtute erexerit, perditas restituerit, labantes solidaverit ac constabiliverit: econtra quae strages, quae ruina comitata sit illi ipsi luxu aut pravis consultis pessum dato. Ita est, Celsissime Princeps, ita: ut soli lucem ac tenebras subiectus hic orbis debet; sic vobis prospera sua aut improspera subditi. Estis velut Rectores huius publicae navis, vestrum est longe ante prospicere tempestates, vestrum est inter fluctus incolumem praestare navem, vestrum est scopulorum caeca et acuta vitare. Si quid sequius acciderit, si vel demersa vel allisa sit navis; sine culpa vestra fieri vix potuit. At quorsum ista? aiat quispiam. Ut ostendam, quanta de te sperare debeat, Ill. Pr. Christianus hic orbis, qui ad optima natura factus, optimis innutritus, ea indolis specimina edideris in hoc vere aetatis, ut omnes bonorum messem uberrimam postdeinceps facile augurentur. Nihil loquar gratiae causa: sed ista qualia sunt? In literas et literatos amor imo ardor, mira erga omnes comitas, et humanitas, cum singulari gravitate coniuncta: procul omnis superbiae, omnis crudelitatis suspicio; nec minus animus
celsus, seque ipso maior in periculis. Quae, et his praestantiora quamvis a coelesti tua natura habeas; tamen ita illa vel auctum vel ornatum is studiis doctrinae, ut nostram spem ac vota superare videare. Macte his, qua naturae, qua institutionis bonis Ill.Pr. macte hac ad optima ac praestantissima quaeque propensione: Beatos nos, qui tui vel sumus, vel futuri sumus, hoc principe! beatos accolas ac vicinos, quibus cum tam pacifico ac miti res erit! beatam denique totam Remp. Christianam, quae grande decus ac munimentum sibi ex tam bono ac tam magno non immerito exspectat. Agnosco meam infantiam, Ill.Pr. qui tam parce descripserim, quae omni praedicatione maiora erant. Quare ut tandem desinam culpa ingenii minoris laudes tuas deterere, ac orationem eo convertam, quae mihi caussa haec scribendi exstitit: excitatus, ac velut thyrso percussus tuarum laudum, Ill.Pr. cum hunc animi mei tibi devotissimi aestum quoquo modo innotescere vellem, succurrit haec una ratio, si te cum tenuiculo aliquo munere adirem: quod quidem perse vix munus pondus ab animo meo accipiet. Et quae nostrae facultates, ut te tanto principe dignum munus adornent? Sunt autem duae Tragoediae, quas Tuae Celsitudini offero, ac, quae vetus formula votorum est, libens merito do dicoque. Quo argumento si non indelectatam tuam Celsitud.
cognovero; excitabor ad talia plura scribenda, quaeque his haud paullo fortassean sint meliore moneta percussa. Interim tamen quia studio T.C. gratificandi, quod potui, feci; spero illam quoque non quid datum, sed qua mente sit, perpensuram. Deus Opt. Max. T. C. una cum florentissima ac potentissima domo Brandeburgica indies magis magisque augeat sospitetque.
SAUL, TRAGOEDIA NOVA, EX
I. LIB. REG. CAP.
28. 31.
INTERLOCUTORES. ALASTOR. CHORUS. SAUL. DOEG. SAGA. SAMUEL. SERVUS. IONATHAN. NUNTIUS. DAVID.
ACTUS PRIMUS.
ALASTOR. Trimetri, Iambici: ut in omnibus scenis, exceptis Choris.COmes Megaerae Alastor, invisi horridaProles Averni, flebili sede excitusAdsum, tenebris efferens dirum caput.Internecino gentis humanae furensOdio deique, callidis hominem dolisSuasi, ut nefandus iussa migraret Dei,Audaxque gustum sumeret vetitae dapis,Cum iam daretur noxium Diti caput,Mortis ligandus aeviternae compede:Miseratus eius ni Deus casum, suaeRadiasset ipsum gratiai lumine,Eumque quam me noxium aspexit magis.Immane bacchans ergo, vaesana tumensFuribundus ira volito, iam iam gestiensMiscere cuncta, rapere in exitium omnia.Acheronte in imo mene diras penderePoenas, catenis alligatum flammeis:Cum interibi lapsus particeps homo meiEvadat impune, et repostus astricaSublime sede desuper laetus meaSupplicia spectet, tristia, ignota, effera?Meis sui securus insultans malis?Hoc me perurit, hocque suffigit novosStimulos dolori: non perire iam abnuo,Hominem perire cupio sed mecum simul.Me in omne quare verto, quidvis contraho,Tento omnia, in casses meos ut induam,Erebique eumpse flebili mergam lacu.Et modo verendos Angeli vultus gerens,Mentis aciem stinguo sereno fulgure:Modo sacra volpes cor ovinum mentiens,Do verba bardis, fallo simplices dolis.Atrox furenti grassor interdum impete,Et feror, in arva qualis insano graduStimulante saevus rapitur esurie leo:Nihilque tutipatior, intacti nihil.Quod nisi potens me premeret adversarius,Fortesque turmas militum aligerum obiciens,Ab homine pestem luctuosam pelleret:Cinefactus ille dudum opima divitemMactasset Orcum praeda, et omnis perierit.Nunc hanc meis feram impeditam retibus(Is sceptra Saulus gentis Hebraeae tenensOlim Deum reliquit, atque ipsum Deus)Iugulabo, et atrae muneri mittam Stygi.Perduelli is olim noxio pepercerat,Servarat et de praeda, inobsequens Deo,Et ad omne post illa nefas pessum datus,Certavit omne in facinus, et pensi nihilDuxit. pio tetendit insidias David,Et metere ferro aggressus est innoxium,Eiusque caussa luce viduavit DeoSacrata capita, olim, sacerdotes pios.Nunc quo feratur, quidve moliri paret,Novi. magorum pestilens genus suoExegit olim regno, et exitio dedit,Ferroque fatuos pessimam abolevit luem.Re crepera, et armis nunc petitus exteris,Mutis Prophetis, conticente oraculo,Instantis ipsum cura praelii coquit,Scelerum suorum poenam adesse pertimet,Adire secum Pythias agitat anus,Belli metuti exhinc ut eventum hauriat,Quaque istud exsequatur etiam disputat.Perge age, scelus sceleribus hoc addas tuis,Poenasque cumula. mecum eris brevi scio.Fac cur adhuc te vivere aequius feram.CHORUS. Choriambici, Sapphici, et in fine Iambici.CUrres sorte regi, cur temere omniaVolvi secta Epicuri autumat impii?Cur Fortuna potens, cur variabilisInterdum querulis dicitur, insciisQuod res anteeat saeva necessitas,Quod fati tabulis cuncta adamantinisSint incisa, geri quo ordine debeant.Nulla est RESPICIENS, nulla QuiritibusInter fictitios culta Deos Hera.Non belli tumidas intonat haec minas:Non terrae graviter viscera concutit:Non dira populos haec iugulat fame,Multa aut peste hominum milia demetit.Sunt haec somnia, sunt affaniae merae,Quae de sorte ferunt cumque homines, nihilEst quae scilicet, aut si nihilo est minus.Quicquid hoc saevis tumuit procellisNaufragum vitae pelagus, quod usquamTurbide turbavit, id omne celsoVenit Olympo.Quid iuvat vanos iterare luctus?Quid dare insanis animum querellis?Cuncta si nobis peperere homullisAspera Divi?Non ostrum patitur scelusSaevo parcere fulmini,Qui mundum sonitu quatit:Non nostra hoc pietas meret,Ut nosmet foveat sinu,Qui dat praemia iustis.Sed mihi recursat cura, et animum vellicat,Quid magnus orbis Architectus nunc paret,Quid machinetur, quasve parturiat vices.Animosa muros castra Phoenicum premunt.Fit fuga per agros, magna pernicies adest,Praesaga si mens verat; instant vulnera,Fuga atque caedes, flamma: Di fallant metum.Sed ecce regna opima Iudaeae obtinensComitatus exit Saulus armigero foras.
ACTUS II.
SAUL, DOEG.PAvet animus, horret, pectus astu vapulat,Salit cor intus, membra quassantur metu:Vix ipsus oculis, vix adhuc credo meis.Campos repletos undique hostili gregeVidi, atque montes fulgere armis aureis,Non tot locustas prata quondam AegyptiaPopulasse, et obtexisse terram creduim;Non numerum arenae tantum in arenti marisIacere littore: praequam inundavit solumGrex hostium infinitus, innumerabilis.Quo pondus istud verget? ubi ponet minas?Ubi se iste fluctus franget? exundat malum:Non usitatum, non leve exitium imminet.Omen sinistrum summus avertat Deus:Est tibi iuventus flore pollens, inclutaVirtute, bellicisque spectata artibus,Virique damno saepe cogniti hostibus:Quis iste se novus tibi insinuat pavor?Quid te metu perterret, aut tibi te excutit?Non hostis idem est, saepe quem revicimus?Licet omne secum Syriae robur trahant,Licet astra passim ferro et hastis territent;Nil multitudo, nil tamen numerus valet,Si nulla virtus, nulla inest audacia,Si robore caret pectus. hoc metuis viros,Quos unus olim Ionathan gnatus tuusAdortus uno cum armite in fugam dedit?Qui terga vulnere ulcerosa gestitant,Talo fuga tumente, mente qui cluentIgnava, inerte, dexteraeque imbellia?Res alia nunc est alia, quam fuit prius.Quondam meis a partibus stabat Deus.Facile erat illo me adiuvante vincere:Nunc ille me relinquit, abicit, deiuvat:Tacent Prophetae, muta sunt oracula,Nil somnia monent: stimulat animus conscius,Scelerumque poenam adesse praesagit mihi,Totiens nocens sum factus. ita nuper mannumCaede heu Sacerdotum, administro te, imbui.Et gloriari fas mihi est, et non negem,Me iussa regis exsecutum gnaviter.Non hos nocentes, parricidas, perfidos,Socios Davidis adiuvas acerrumosInfesta regis ira iure plecteret?Speciosa sunt haec: misera at interibi tamenVastata conscientia mens disperit.Licet ne nostrae sensa mentis proloqui,Tua haud minore, quam prius, cum gratia?Exprome quidvis, gratia haud cedet loco.Quando fidelem te mihi agnovi antea.Quando igitur huius cura te belli comest,Nostrisque, ut inquis, vatibus lingua excidit,Nec somnia ulla de futuro praemonent:Ne dubius animi pendeas diutius,Magicae peritos artis ecquid hoc superConsulere bello creduas fraudi fore?Parere dictis cupere me fateor tuis;Faceremque, ni repugnet infelix timor.Egon' ut Dei mandata tam audacter migrem?Tantum ne pietas pectore exsulet meo?Pietatem ubique colere regium haud reor.Regum alma pietas maximum tutamen est.Ferrum tuetur principem;Pium Deus.Iustitia, virtus, sanctitas, pietas, fidesPrivata bona sunt: qua iuvat reges eant.Quo te magis fortuna sublimi locoPosuit, tuae splendore lucis quo magisTe infra sitos perstringis; hoc iam pulchriusVirtus tua enitescet: at enim palmam ubiCertabis obtinere partem in alteram;Tanto insidebit taetrior labes tibi.Non te ergo populo hoc facere gnaruri velim.Age ergo telam quomodo ordimur rei?Novere cuncti, quam siem infestus magis,Exempla quaeque quondam in ipsos statuerim.Habet hic in Endor saga primi nominis,Pollens sepuleris excitare mortuos,Et res futuras entheata farier:Hanc veste mutata ipse furtim accesseris.Placet istud, itaque iam stat extemplo exsequi.Remeemus intro, ut hoc ita effectum duim.CHORUS.QUis io! quis mala dedicet,Quae mortalibus expetunt,Non Fati invidia mali,Fortunae aut vitio levis:Sed quaecunque sibi suisMoris moribus acciunt;Quae quisque ingenio suoCudit fata sibi faber.Post quando exitio graviMerserunt caput obrutum:Tunc questus miseros cient,Et divum reboant fidem:Quam debent animo improboSortem et moribus hispidis,Acceptam superis ferunt.Non tandem sapies homo?Nec quae profuerint nihil,Nec quae damnifica expetes?Cur sic ambitio impotensTemet praecipitem rapit?Cur regno levis immines?Cur inter crocitas aves,Aulae quae intima pervolant?Cur spectas oculo invidoAlter quae bona possidet?Cur pellacia subdolaeTe blandita pecuniaeAd sese lacit, in mali,Et casses miserum induit?O si tanta hominem urgeat.Munus cura suum exsequi,Quanto aestu mala quaeritatQuaeque ipsum nihil adtinent:Non sortis varias vicesSentiret, neque vapuletSub luscae imperio Deae.Quin tuto positus loco,Et fati crepera altiorAura, nil nimis horreatSortis praecipites minas.
ACTUS III.
SAGA, SAUL.QUae causa nostrum adire te impellit larem?Venio profectus huc tuam exposcens opem:Nam te sepulcralis magistram nobilemAiunt susurri, manium sede excitosPosse evocare cantione mortuos:Potesse coelum trahere te aggressam Deos,AEquare montes cantu, et in planum dare:Durare fontes: amnis agilis impetusInhibere, et undas ad caput retro dare.Tuoque turbam squameam cantamineTractam latebris advenire et cantibusDomitam stupere posse traductam tuisMessem elecebris transmeare quo voles.Tuisque mundum tremere pavidum vocibus.Nunc te oro supplex sacra per silentiaHecatae triformis, per tenebrarum chaos,Adversa superis regna, manesque impios,Dominumque regni tristis, ut me exaudias,Animamque, quam volam, excitam heic sistas mihi.Cur me, ecce, captans callidos nectis dolos?Nescis ne tu quid fecerit Saulus magis?Testem Iehovam laudo, mulier, nil tibiHoc obfuturum.Quem tibi vis excitem?Samuelis animam nuper ad plures dati.Absiste paullum, dum quod oras, expatro.Ecce ocquiniscens effodit terra scrobem.Ferale murmur cantat, invocat DeosManes, quid hoc est? exsilit subito et tremit.Cur me fefellisti? ipse Saul es ipsumus.Ne metue mulier. Sed quid attonita vides?Tellure rupta emergier similem Deo.Quae forma?Palliatus huc graditur senex.Est ipse Samuel, cernuus veneror virum.SAMUEL, SAUL, SAGA.QUid pocla post lethaea me in lucem evocas?Quid me inquietas?Fluctuat animus nimisMentem angor exest, cura cor lapit mihi.Petiere bello me Philistaei gravi;Recessit a me Iova, nil per somnia,Nec per Prophetas de futuro praemonet.Iussi citari te igitur, ut me gnaruremFaceres, quid usus iam mihi facto foret.Audi ergo. sicut tute desertor DeumOlim fuisti, quemque debueras neciHostem dedisse parsti, inobsequens Deo:Condigne et ille te reliquit, ac tibiAblata sceptra, et inclutum regni decusDavidi et omni stemmati Iessae dedit.Nunc haec manent te fata, luce crastiniAb hoste funeratus in peculioNumerabere orci, cumque filiis tuisMemet videbis, quin et Israel tuumOb erimen hosti praeda, supplicium luet.Cecidit humi porrectus haec Rex audiens,Et ora morti similis obduxit color.Huc aliquis aquulam ut obsipemus illico.Resipisce Domine, spiritum expergeface,Gravem parumper mente terrorem exspue.SAUL, SERVUS.QUis me diei reddit? ingentem integratQuis mihi pavorem? quam bene excideram mihi?Pro sortem acerbam! pro gravem casum meum!Noctem erimus unam saltim adhuc superstites,Memetque crastinus dies leto dabit.O acta vita! o perpetrata crimina!Nunquam mihi Iehova propitiabiturSat scio, sub Orco flebiles poenas luam.Actum est: perimus: occidi aeternum: ilicet.Ne te metu, rex, verba vatis compleantUsque adeo, et iste temet exsternet pavor,Si fata sic stant fixa, si sic caelitumUrget voluntas, hostibus succumbierUt sit necessum; more pugnando virumEfflemus animas ergo fortes, ignei,Hosti incruenta ne sit haec victoria,Neu more pecudum ferro inultos demetant.Sed tu ominare melius: haud dum victor estHostis, futura nocte subruit Deus,Saepe exitusque vatis arguit fidem.Quid contrahis animum? quid abiectus iaces?Quid patere vinci te antequam hostis vicerit?Fortuna fortes metuit: animos advocaTuos vetustos, robur innatum exsere,Nunc te virum, nunc te proba imperterritum.Non tantus umquam me timor circumstetit:Non si revulso Iuppiter mundo tonet,Non si ruinae montium me verberent,Tantum paverem, stupeo et exsanguis tremo,Cum verba vatis rumino, et tristes minas.O quis procellae turbine insanae vehensVolucer per auras ventus aethereas aget,Meque imminenti eripiet exitio illico:Quae me tenebrae, quae satis me tartariNox alta condet, iram ut effugiam DEI?Si pectore nequit excuti attonito pavor,Saltim ora fingas; militi omnis mens cadet,Site timore pallidum cernet ducem.Non facile clepere se potest ingens pavos.Finge ora pavitans: sic magis prodes metum.Quid sit timendum, si tibi perstas vides.Sed introeamus, aliquid ut sumas cibi:Nam perpetem ieiunio extraxti diem.CHORUS.CRedat hoc quisquam? Pius ille quondam, etA DEO lectus populo regundoSaulus, infandos abolere ferroCarminis suetus magici magistros,Feminam accessit stygio entheatamPectus afflatu, creperum unde belliSciret eventum nimium metuti.Hostium infelix capiti sit omen;Sed metus certe est, populumque et ipsumIstius poenam sceleris daturos.Saepe ob unius furias, et atramCriminis noxam, populusque et omnisCivitas poenae fuit, imo totaFlebili mersa est regio ruina.Si fretum vento tumuit tacente,Sponte et irati fremuere fluctus;Querquerus nautis quatit horror artus,Frigidus sudor fluit, atra oberratLuridae mortis oculis imago;Spurca tempestas oriens procellisSurgit, immensasque ruit profundiSede mox ima violenter undas:Sic ubi caecis animum tenebrisConsitum laevi stimulant sorores:Saeviente obnupta caput procellaMox atrox fortuna ciet duellum,Cuncta permiscetque fero tumultu;Omnia vertit.
ACTUS IV.
IONATHAN, NUNTIUS.REmordet animum cura, pectus aestuat:Quanta duelli mole, quanto exercitu,Quantaque multitudine premimur hostium?Armis petiti saepe et antea sumus,Peiore sed nunquam loco res constitit:Nunquam aeque inertes fuimus aut elanguidi,Virtus refrixit nostra, robur flaccuit,Dextraeque inusu marcuere desides.Tum noster autem genitor animum expector atMihi, Iehovae qui sibi implacabilesAscivit iras sceleribus nocens suis.Quin ceu priorum paeniteret facinorum,Atrox adhuc vaesanus hoc addit nefas.Pro sancta pietas! hoc meus fecit parens,Ut iussa sic divina calcaret pede,Et stygium adiret aucupans oraculum?Non fama populi, non eum sui pudor,Gravis minantis ira non movit Dei?Sate rege, dum tu longius nectis moras,Terisque tempus, tota nudatis stetisAcies in armis, aera certamen cient,Et rapida ovantes caede iam properant viri.Vide ut atra nubes pulvere obtexat diem,Densaque turpis aethra stet caligine!Perge, et citato properus advola gradu,Obire partes ut datas possis tibi.SAUL, DOEG.CEssere retro nostri, et aversi fugamPetiere, turmatim hostis at contra ingruit,Premor sagittis undique, effugium patetNullum. T ua, o fidelis armiger, mihiNunc est manu usus: stringe vagina citoDereptum, et in me protinus ferrum exige:Subduce me vivum hostium ludibriis.Quid nunc moraris? pavida quid tremuit manus?Haud est locus morae, haud datur cessatio.Etiamne dubitas? incubandus est mihiNunc ensis iste. o mors veni, o mors age veni,Vita exsulantem nunc med advenam: accipe.Iaces peremptus? iam tuum exemplum sequar,Transverberatus ense spiritum exsuam.CHORUS.QUid nunc Ate malorumProcudit atra? NumquidNunc Fata moliunturTriste horridumque? NumquidNunc hauriet cruoris,Avideque pascet oclosIncendio oppidorumCruenta vastitatisBellona machinatrix?Persaepe iam tremendasPrae se tulit figurasVultus nitentis aethrae.Rubuere luctuosiCrines feri cometa:Coelo trabes flagrantesApparuere, et ingensStrepitus virorum, et armisAer tumultuosusHomines stupore fixit.Guttisque sanguinavitComaque sanguinanteCruenta visa silva estArgenteas scatebras,Rebulliere sanguen:Novisque foeta monstris,Sonuit fragore tellus,Tremuitque quassa magnoPenitissime tumultu:Dubiasque belluarumHominum deditque formas.Quid ergo quid sequetur?Sua quis expiabitOstenta tot ruina?Capiti hostium sit omne,Quod caelites minantur.
ACTUS V.
NUNTIUS, DAVID.PEriere cuncta, concidit regni status:Fugere nostri: clade funesta iacensObtexit agros miles, hausit hosticusPaene ensis omnes: ipse Saul cum filiisGelboe monte corpus exanimum iacet.Unde ista nosti? nam quis edictat tibi?Unde huc anhelus ducis?Ipse e praelioFugiens, citato memet adtuli gradu,Ut haec tibi portans nova huc obnuntiem.Superante namque ut hoste memet in fugamPenetro, perque Gelboe cursu feror:Cum morte luctantem indidem Saul incido:Hastam incubabat latere defixam sibi.Quis sim requirit, utque morte subtrahamUrgentium rogat hostium ludibriis:Feci, atque brachii indidem armillam decus,Capitisque ab ipso regium insigne abstuli,Tibique tetuli: namque Saul ex vulnereHaud esse posse videram superstitem.Occidimus: Heu quae verbatum mihi obstrepis?Sic omnis ergo sicne iacta est alea:Tu vero quis homo es?Advenae sum filiusAmalecitae.Tune sceleratum caput,Tuo ausus es Regimanum admolirierChristo Iehovae?Nempe quem abiecit Deus,Cuiusque Hebraei scelere vastescunt agri.At nec potestate hunc abutentem suaTibi fas erat perimere. Me saltim vide,Cui omnium ille pessime infensus fuit,Et omne fas calcavit, atque omnem fidem:Tamen meas innoxias Sensit manus,Fidemque firmam, perfidus cum nec fidemSperare posset.Quid miser merui mali,Si male morantem, iamque cupientem egredi,Sic obsecranti spiritum eduxi, ferisTorminibus, ac ludibrio obnoxio hostium?Nec tu volentem luce viduares quoque.Quem non dedisti spiritum eripere, scelus,Quae ratio monstrat? Huc satelles protinusAccede, et Orco parricidam mittito,Regem dedisse se neci fassum suum.SIC QUISQUIS olim noxiam manum imbuet,Domini cruentus caede, supplicium luat.CHORUS. Choriambici.CRines solve Sion, exue purpuram,Et pullis faciem nubere opertibus,Sordentique caput pulvere colline;Suspira, ac gemitum pectore ab intimoDuc, omnem ex animo pelle superbiam.Cernis quam'nitidum saeva tibi caputVis circumsteterit turbinis horrida:Cernis queis tenebris undique inhorreat,Queis pontus tumeat fluctibus infremens.Ah ah, ne haec mala quis nuntius adferat.Queis melli est miseram cernere te hostibus:Qua nunc laetitia, quo frueris ioco!Quo risu crepitas taetre Philistiim!O vos inrigui Gelboe sanguine!Vos, quos strata tegunt corpora fortium:Queis Saul, queis Ionathan occubuit meus,Ne vestrum vigeat rore iugum, aridaFrustra terra Iovi supplicet uvido:Ne fruges nitidas fundite, collibusNe vel flava Ceres, viteus aut latex,Aut procera procul palma renideat!Ah Saul, ah Ionathan tu cor amabile!Ah dulcis pietas, dimidium mei:Vos iunctim rapuit mors quoque, ut anteaFerratam pariter sic aciem hostiumSueratis valido diruere impetu;Induti exuviis ut simul hosticisIbatis, decus et praesidium poplo.Vestra ah! magnanimis cruda leonibusPar virtus fuerat, parque aquilae indoles,Si stringendus erat si gladius minas,Vos lessum facite o Iudaicae nurus:Vos ob Saul lacrumas fundite, qui deditVos in coccineis vestibus ingredi,Vestro et delicias praebuit otio.Heu! ut fortes gladius messuit hosticus!Ah Saul, ah Ionathan tu cor amabile!Ah dulcis pietas, dimidium mei!Heu mi cor penitum maeror ut exedit!Heu desiderio ut percutior tui!Ah! ut fortes gladius messuit hosticus.FINIS.