QUid casca tantum tempora desides
Miramur? et quid facta stupescimus
Saeclo obsoleta pervetusto?
Adtonita bibimus quid aure
Antiqua tantum? Nostra retorrida,
Exparta virtutum ac sterilis boni
Tanquam sit aetas omnis, ime
Bucera saecla velut cluamus?
Adhuc recentans nos vigor igneus,
Incendit ardore haud tepidum iecur
Maioribus certare palmam
Praeripuisse aliqua queamus.
Adhuc Prometheus inclutus auream
Prolem refingit ex facili luto:
Adhuc coronatis triumfat
Acris equis agilisque virtus,
Tendens in altum. Cor mihi subsilit
Te cogitanti te en! RAPHAEL, decus
LESCINIORUM, florulenta
Purpureumque iubar iuventae.
O nata coelo, sidere pulchrior
Virtus! o in membris viridantibus
Mens cana prorsus! o voluptas
AEtheris! o hominum aureus flos.
Men' tinnientis tu strepitum lyrae?
Men' voce crispa carmina vinnula
Poscis? Nihil cui di negarunt,
Versiculos negem ego minutos?
NI circumstreperis rerum, ARCONATE, procellis,
Curarum et vasto es mersus in Oceano;
Hanc celeranter obi pacato lumine chartam,
O decus, o aulae gloria Caesareae:
Quod Maumetigenae movit furor impius hostis,
Intonui angusto pectore Martium opus.
Det deus ut maiore canam post ore triumfum,
'De victo quem mox hoste RUDOLPHUS agat!
IAm minitabiliter tonuerunt timpana palmis
Undique, et horrendum sonuit feralis Enyo,
Armorumque fragor trepidantes perculit aures
Undique, clangentesque tubae lituique minaces:
Omnia contremuere ingenti pulsa tumultu.
Quippe hinc pro Patriae bellans, GERMANE, salute
Magnanimas agis, innumeras hinc, TURCE, phalanges.
Hoc robur mundi, totiusque ista ruentis
Humani generis facies. Delecta virorum
Et florem hinc Martis bellax Europa ministrat,
Barbariae hinc ingens regiones fluctus inundat,
Belli immensa lues, toto quam dissita mittunt
Orbe loca, AEthiopi nam Dalmata iungitur horrens,
Sithonio algenti sitiens quos Africa torret:
Quique bibunt Nilum qui Danubiumque profundum
Castra eadem sectantur, eandem denique LUNAM
Quam venerentur habent. Quid tandem fata minantur?
Quo se tantarum rerum dabit impetus? Aut quo
Immensum hoc verget pondus? Pars utra ruinam
Iam dederit, secum partem ingentem trahet Orbis.
Quare age et haec imis vigilet tibi cura medullis,
Cura tibi haec imas stimulet, GERMANE, medullas,
Incircumspecte ne quid faciensve supine,
Des latus incautum vigilaci improvidus hosti,
Lugubri perdens una tecum omnia casu.
Sat res adflixit nostras incuria, sat nos
Mercede ingenti belli fera maenera Mavors
Hactenus edocuit. Pinguent nostro arva cruore
Heu toties, campique ingentes ossibus albent.
Nec tamen infracta est virtus roburque refrixit
Germanum, arguitur nec nostrae imbellia dextrae.
Saepe etiam timidi nos terga cecidimus hostis,
AEneaque ingentes prostrarunt fulmina turmas,
Et nec acinacibus nec profuit utier [Reg: uti] arcu
Scire perite hosti, nostra haec mage tela penetrant.
Quid tamen est? quae res successum denegat? aut cur
Arces hostis habet, nostris et fulminat armis?
Quippe manum haud satis est adferre in praelia fortem,
Haud satis horrendis pulsare tonitribus AEthram,
Ni res consiliis vegeant, nive obruta caeno
Castra repurgentur prisco reddenda nitori.
Tu testis, ROMANE, olim, quem supplice vultu
Mundus adoravit rerumque remisit habenas,
Viribus exsuperans, bellandi sed minor arte.
Hunc sequere, hanc calcare viam, TEUTO, imbibe Martis,
Evigilans tandem et letali excusse quiete.
Anne vides hostile imitandi talia flagret
Quod studium? Ut veteres sollers exerceat arties?
O eadem nobis si mens foret, et labor idem
Martis opus nostri veteri stabilire rigore!
Non Venere ac madido marcerent castra Lyaeo:
Auro nemo fidem vendat patriaeque salutem:
Non miles ducibus parendi nescius, aut dux
Effrenes cohibere viros. Plus hoste secures
Quisque ducis metuat, turpem plus morteque famam.
Olli haud lingua habitet sed forti in pectore Mavors.
Nec praedo sociorum hosti praeda ipse iaceret:
Solaque promeritos virtus conscendat honores.
Quid tam parva loquor? Si per vestigia prisca
Serpere conemur longo licet intervallo;
TURCIA sub pedibus nostris obtrita iaceret,
Nostra brevique ASIA horreret victricia signa.
Currus Gradivi in sanguine fervidos
Vidi natantes, credite posteri,
Mortemque circum fulminantem
Horribili volitare falce.
Eheu tumultu mens furit horrido,
Spiransque Martem pectore, turbidum
Limfatur! eheu saeva quantum
Sanguineo increpuit flagello
Bellona memet! En litui strepunt!
Letata cerno en! corpora: quippe iam
Vtrinque fervet pugna, vtrinque
Mors celeres quatit uda pennas.
Auditis? an vos exitiabilis
Urget sepultos somnus et exsuit
Sensu malorum montiumque
Exitii superimminentum [Reg: superimminentium] ?
Te pople prisco nate THUISCONE,
Te clamo tete, vos ego poplici
Nunc navirectores verendi,
Theutoniae proceres honorae,
An cernitis, caligine qua Polus
Stet utque nubes condiderit diem?
Quamque atra tempestas ab Ortu
Vastitiem meditetur agris,
Vestrisque stragem horrenda penatibus?
Cessatis? En mox impluet hoc malum
Vobis remissis iuge, vobis
Occidione ferens minam.
Ah ah, vetus GERMANIA, principes
Ah ah, vetusti, vos CAROLI ignei,
Vos pectore invictoque Othones,
Quid fore vos animi putandum est,
Si tot procellis verberitarier [Reg: verberitari] ,
Insanientis tot Pelagi minis
Navem allatrari sentiatis
Flamine prosperiore vectam,
Vobis ut olim tuta regentibus,
Plena secabat aequora carbaso,
Monstrisque calcatis marinis,
Nil rabiem metuebat Euri?
QUo nunc per altas aeris auferor
Sublimis auras? quod prope montium
Cerno cacumen saltuosum?
Quem strepitum, trepidante limfa,
Labundae amoene undae auribus haurio?
Fallorne? saltus anne Heliconios,
Et templa Musarum sacerdos
Ingredior novus? O mearum
Insigne rerum praesidium et decus,
REUSNERE, nunc nunc quos video specus?
Quae miror antra? queis [Reg: quibus] choreis
Inseror? unde mihi sonorum
Ferire plectro carmen eburneo?
Iam spiritosas unde animo tubas?
Vox unde acuta gingrienti
Vix misero prius ore carmen?
Tu me potentem remigio arduo
Tranare nubes et liquidum aethera
Doces paventem, tu recludis
Aonium sine fraude coelum,
REUSNERE, dum me vatibus inseris
RUDOLPHIANIS, dum comitem adduis
Deiveis Cameneis, dumque nectis
Perpetuante virore laurum,
Ridente per quam floret adorea
Caput decorum, quo magis addecet
Scenas celebrare, arduumque
Cecropio gradier [Reg: gradi] cothurno.
Namque in medullis hic penitissimis
Viviscit ignis, ustulat hic iecur
Ardor, cor integrum hauriens mi,
Si Tragicos quatiens cothurnos
Adest minaci Melpomene statu.
Regale spirans maestificos ciet
Tunc cum boatus, exsilire ac
Mente mihi videor moveri.
Quo quisque gaudes, hoc cupide appetit,
Hoc et celebrat: denique me hic calor
Iussit vadum tentare Famae, ac
Ambiguam CAVEAE aucupari
Auram arbitrantis, cum mea tertio
Lustro addidisset acta triennium
AEtas et intonsae iuventae
Flore genas tenero rigaret.
Quo non iniquum est ut veniam impetrem,
Si quid magis versu iuvenarier [Reg: iuvenari]
Et scribere haud exasciata
Sat spatio videorque salsa
AEtatis. Hauddum iudicium fuit
Nobis adultum, non ea vis Gens
Sese extulit quiremus illi ut
Esse pares oneri ferundo;
Sub quo virorum prima gemiscere
Est cernere, ac succumbere non semel.
Sic spes fefellit conditorem
Romuleae, nimis, alterum urbis,
Dum non, ut optarat, gladio incubat
Aiax, ovantes caede gregum manus
In se retorquens, spongiae ergo
Protinus incubuit coactus.
Quare hasce gratas nunc tibi gratias,
REUSNERE, propensus memini meis
Tantum decus quod arrogasti [Reg: arrogavisti]
Versibus haud alias probandis.
QUicunque avens cratera Scientiae
Fideliori obduxit amystide,
Ac imbuit cor Hippocrenes
Almo etiam atque etiam liquore.
Hunc si sinu susceperit aureo
Post vera virtus ac Sapientiae
Flammantibus vectum quadrigis
Altitonante procul volatu
Raptarit arces ad Iovis igneas;
Passu superbo is postmodo metiens
Convexa mundi, sidus aureum
Purpurea radiabit aethra.
Nil quicquam adumbrat vim Sapientiae,
Virtute nil est pulchrius undique:
Non orbe non aula Tonantis
His viget aut simile aut secundum.
Nostra igniente haec corda medullitus
Uruntque thyrso ac pectora vulnerant
Immaniter sui acri amore:
Diligere haec adigunt vel hostem.
Nedum ardeat mens ac penitissumo [Reg: penitissimo]
Ignes honestos pectore combibat,
Siquando vestra, RITTERHUSI,
Percutiat veneranda imago
Inusitata cor specie stupens.
Augusta formae o celsaque dignitas,
Spectanda non oclis [Reg: oculis] profanis!
O facies neque purpurisso
Fucata, nec se munere venditans
Ullo peregrino, horrida quin genas
Circat latentes squallitudo
Purpureo roseas colore.
Sic illa virtus sic Sophie solet:
Fuci omnis expers in propriis nitet
Bonis abunde, quaeritatque
Nullum aliunde sibi iuvamen.
Fallorne? an in te splendide imaginem
Harum dearum effulgere contuor
O RITTERHUSI? Haud fallor, ex te
Et sophia et micat ecce virtus.
OMnia vestierat luctus modo maestiter atror
(O meminisse mihi praegrave cordolium;
Et tenebrae et squallor sepeliverat omnia et omnes
SOL MENSI triste in funere funus erant)
Luctibus et lacrimis nec pausam stare videres.
Heu furo heu crines vellere, IENA, meos:
Cum subito en! nova lux oculis effulsit, et omnes
Ilicet ex animo diffugiunt tenebrae.
LEONSTENIUS sanguis, Comitum generosa propago,
Tot genite o divis, tot geniture deos,
Vosne ego vosne meo radiabo lumine posthac,
Luminibus vobis ut simul irradier?
Vosne hic Musarum valido deplebitis haustu
Crateres, vobis arte cor ut madeat?
Pierio ut postquam niteatis nectare onusti,
Alma Themis vestris mentibus insinuet,
Gaudeat et tali hospitio se Astraea receptam,
Nec iam alio malit sese habitare loco.
Et sic confore ait sollertis cura Magistri
REINHARD, cuius corde habet alma Sais,
Alma Sais, decore stipata at congrege divum,
Eunomiae, Peithus et Charitum et Veneris.
Quique suo arcta animo naturae claustra refringens,
In coeli penetrat se ardua Scaligeri,
Scaligeri, ingenio qui homines superavit, et omnes
Praestinxit stellas, Sol velut exoriens.
Hoc erat hoc igitur, ridenti imbuta lepore
Omnia quod gaudent, Solque nitet melius:
Hoc erat, illimes argentea quod vehit undas
SALA, quod et plausus Naiades ingeminant,
Ingeminant Satyricircum dryadesque sequuntur.
Cor en! ad plausum in pectus ut emicuit!
SIccine quae nostras fama illaetabilis aures
Adtigit, hanc firmat mox alia atque alia?
Siccine quod perterricrepum praecordia fulmen
Adtonnuit nobis, DOUSA profecto fuit?
DOUSA FUIT, modo Apollinei flagrantia amoris,
Humani generis delicium atque deum?
O famam horribilem! o atrox nuncius! o nox
Temporis! o virtutum horrida pestilitas!
Occidimus! cinefacta iacet iacet ah Venus omnis,
Et Musae, et Charites, et Sophie, et probitas!
Ipse mihi Orbe Orbis quin nunc exsute videris:
Ipsa mihi immanis sidera facta Acheruns.
Iure color noctis, mortis iure omnia nigror
Occupat ac regnant undique nunc tenebrae.
At mihi quo tantos possim deflere dolores,
Undarum o Nereus num mare sufficies?
Sufficies: sed nec vis suppeditabit aquai,
Maerorum labes quae eluere has valeat.
Namque cruenta nimis plaga est, vulnus nimis altum,
Parcarum imposuit barbara quod feritas.
Ten' o DOUSA gradus aetatis scandere adultae
Vixdum captantem Mors fera praecipitat?
Vix tibi inumbranti flora lanugine malas
Praevia tantum animi canities nocuit?
Hocque tibi placet inventrix o daedala rerum,
Hoc rerum Natura omnipara o genitrix?
Siccine nos ludens casso oblectamine ductas?
Siccine vix monstrata illico dona rapis?
At quod ad extremum crescendi perfica finem
Haud tua perducat cura, quid ecce creas?
Nec vires acuisse tuas cum porro tibi sit,
Nec quo iam ulterius progrediaris habens,
Ergo igitur victa absistis. neque enim datur ultra
Vires extentare aut superare tuas.
Atqui ut perficeres, captans moderatior esses,
Nec nobis grave desiderium incuteres,
DOUSA tui desiderium, quo duret ut ictum
Heu cuiquam usque adeo cor triplici aere riget,
Te Charitum dulci repletum lacte Dione
Infantem ambrosio foverat in gremio.
Tu mentem Aonio perculsus melle tenellam,
Post avide hoc nulla cum satiate comes
Musarum at variis crateribus exanclatis.
Sensibus hinc imis uris in Uranie,
Uranie, quae te sublimem curribus igneis
Disprevit nostro vecta tuore procul,
Editaque ad coeli rapuit flammantia templa,
Unde procul terras despiceres humiles.
Felix, cui licuit scandenti sideris orbes
Sirenum mellita aure mele imbibere.
Unde Poli nobis secreta tua aurea lingua
Pandit coelesti haud inferiore sono.
Quippe etenim arcanis adytis te eduxerat abdens
In nutricatu dia Moneta suo.
Testes, doctrinae monumenta halantia nectar,
Quique ibi perpetuum spirat odor Sophiae;
Prae quibus ignorem quae Indi venalia mittunt,
Et quod odorato germine tondet Arabs.
Quid mentem coelo lapsam, quidve aurea morum,
Effervensve loquar pectus amore dei?
Quidve in ca valide Naturae arsisse operam omnem,
Ut monstrum vitio sed vacuum clueres?
Usque adeo paret divinae stirpis origo,
Usque adeo coelo prosatus esse pates!
Me miserum! (Sed nimirum haec vis ferrea fati est:
Parendum est iussis Omnipotentis Heri)
Omman' ingluvie periisse haec hausta avidi Horci?
Dirius o omni barbarie facinus!
At tibi pro scelere immani, pro talibus ausis
Quam, Mors, pestem optent perniciemque pii?
Pro scelere ah nullam. Interea at te pagina perdat
Dorsiadae, praedae praeda siesque tuae.
Pyrrhichii puri.
STygigena, tenebripeta, citipes,
Gemitipara, hilarifuga, nigrifrons,
Oculitega, animirapa, fera Mors,
Quid ita genus aviditer inhias?
Genus ita pecudum, ita hominum? Et enim
Fera, pecu, homo tua labia timet.
Tua sine modo enim hiat aviditas.
Furis edere, edere famem at acuit.
Age sequere rabiem avidam animi,
Sequere. Rape, trahe, perime, vora.
Tua baratra refugiat aliquis?
Iacet ibi deum amor, honor hominum.
Ad Musas fugientes.
ET merito, quid enim nostris cunctemini in oris
O vos Aonio praeside triga triplex?
Quaeve adeo vos adtineat pellacia ridens,
Hinc ut cessetis praecipiti ire gradu?
Totque indigna pati totque exspectare nefanda
Cum in vos sit montes imo mali irruere.
Ite, fugam eripite atque ingratas linquite terras
Vos potius, caecas inter et attegias
Eligitote pati posthac. In nam omnia vestram.
Coniurasse liquet heic [Reg: hic] elementa necem.
Ergo perpetuis damnantur cuncta tenebris,
Musarum cande lumine facta prius?
Omnia squallenti moerent deperdita luctu:
Stat sine honore dies, Nox nigra felle madet.
Et iam nulla fritinnit avis dulce aere pendens,
Nec liquido pollens ore figurat epos.
Quaeque prius blando silvas affamine mulsit,
Mellea prae cunctis Daulias obticuit?
Inque revolvuntur chaos antiquum omnia prorsus:
Omnia tristis hiems, omnia sunt tenebrae;
Sic certe. Horribili adspectu supra caput adstat
En! nupta os noctis tegmine Barbaries;
Quam strix horrendum stridit circum impia, ranae
Quin etiam rauco gutture amara crepant.
Nos quid ad haec? tantas subsistere quisve ruinas.
Aut potis immensis obvius ire malis?
Ha nemo, ut patet. Praeter suspiria nil est
Ah reliquum, assiduoque imbre rigare genas,
Et desiderio adflictum frustra exedi inani,
Flebiliterque homines atque ciere deos.
At tu, o RITTERSHUSIADE, spem haud abiicis omnem:
Quin speras agrum dummodo vita animat.
Laudo, sapis. Quid enim luctu est opus aut lamentis?
Quidve quiritanti flebile voce queri?
Paene rei cum depositae medicina adhibenda est?
Ac tantillae ingens est morulae pretium?
Ergo ut squarroso e tenebrarum carcere tractis,
Atque tua lotis munditer ante opera
Copia facta fuit vitae lucisque tuendae,
Expensis pretio gemmeo, in ante, libris:
Sic quoque sic aevi hic ariem passusque senectam.
GUNTHERUS Veniat rursus in ora uirum:
Proque virore novae tibi grates ille iuventae,
Atque magis vivax arte recoctus agat.
Cum non barbariem sit protelare propinquam; at.
In tempus saltim extollere consilium est.
IAMBI PURI.
SUbinde lumen ut novis subortibus
Lucerna iactat, instat utque iactui
Sequens priori, ut unda in amne truditur
Aquae peremne post-mentis agmine:
Dies diei ita atque tempus insequens
Supervenit priori, et instat, et premit,
Fluore iugi et annus it volubilis,
It alter atque, moxque tertius volat;
Et usque nascierque [Reg: nascique] dequenascier [Reg: denascique]
Novus vetusque certat annus. hae vices,
Is ordo rerum, ut annus occidat prior,
Sequatur alter, et simul PATULCIUS
Potente pandat Orbis ut fores manu.
Potente pandit Orbis en! fores manu
Sacro sibi hocce mense iam PATULCIUS.
Et inde rerum ab integro ordo provolat:
Ut ecce Sol novus venit, flagrantia
Tenensque lora, mobilemque temperans
Lyram deorum et astricas means vias.
Huic nivali it horrida at comes toga
Sonacibus gelu hirta Bruma crinibus:
Volat subinde penniger Favonius,
Simulque Flora purpurans coloribus,
Odoribusque cuncta divitans bonis,
Venusque fulgurans amoenius rogis.
At inde siccat omnia aestus aridus,
Ceresque macta fruge rumpit horrea.
Beata dona sudat annus uvidus,
Gravesque pondere arbores tagunt [Reg: tangunt] solum;
Opima turget atque vinidemia,
Botrusque mustulentus inquinat Pedes.
Hiems carens honore cludit omnia.
At inter ista quid precabimur tibi,
Amice RITTERHUSI, o et decus meum?
Ut iste prosper annus integer fluat;
Hiemsque, verque, et aestus, annus uvidus
Opimitate te et beent lubentia.
Phaleuci.
PRinceps optime candidissimorum,
Cum modo trahea volante, equumque
Cito turbine curruumque nube
Tesqua Norica pervolas vireta,
Tibi en! terra toga ut nitescat alba,
Adventuque tuo aethera ut serenes:
Candidissima terra nunc triumfat,
Serenissimus hic dies triumfat:
Laeta, candida cuncta reddidisti,
Princeps optime candidissimorum.
MEta Poetarum, Iurisque libella peritum,
SCIPIO, cor Themidos Pieridumque pater.
Si nostras inspirarit Suada ipse Camenas;
Sic ipsum demum dicere posse rear.
TArtareum oppugnare forum furiasque togatas
Plus quam conatus id rear Herculei:
Tu tamen hoc, COLERE, clues ipso inclutus auso,
Atque uno nisus Herculeos superas.
DUm Orbiliae metuunt lacerari verbere linguae
Pallas, Apollo, Hermes flos reliquusque deum;
Ocius inlatebrant animi penetralibus imis
TAVAMANNI, hinc dio pectore dia canit.
QUi gustare tuum truculentus sprevit amorem,
Musica, divinis annumeranda bonis;
Quo referendus erit? quos inter habebimus ipsum?
Inter an humanos, an pecora, anne feras?
Haud pecudem haudque feram credemus sed neque Saxum
(Saxa trahit vatis si lyra Threicii)
Exulet e rerum Natura, quem harmoniai
Coelestis melicus non capit ille lepor:
Praedicet at te omnis contra natura, CHOSELI,
Tantum cui debent haec quoque dia mele.
SI vel tantillum cor thyrso igniret Apollo,
Nec foret Alpina mens nive frigidior;
Tu certe electare mihi, ARCONATE, valeres
Quicquid haberem aestus corde poetifici,
Dum nomen Albo praecipis inseram
Huic amicum, dum nebulam iubes
Adspergere atram stellulis heu
Aureolo hoc micidis libello.
O quam inter has non luceo gemmulas!
O iste pannus quam graphice decet
Assutus auro purpuraeque!
Sed bene, amicities quod ex hinc
Me vestra luce candefacit nova,
Ne cui tenebrae quid noceant meae.
Postdeinde, o ARCONATE, semper
Te radiabo nitens amico.
SCAZONTES.
REUSNERE, nostri gemmeum decus tractus,
Pro nobili labore, proque virtute
Sat grande temet esse praemium indeptum
Divi RUDOLPHI gratiam incluti, invicti,
Qui te omnibus vult esse rebus ornatum,
Et porro honore cumulat, auget ornatum;
Hoc est, quod animus gestit, hocque nixatur
Ut gaudium turgente pectore erumpat.
Quo sensa mentis nostra dedicem versu?
Quis sat tumens Apollo pectus inspiret?
Quae suada linguam? quo tuae queam laudi
Sat esse, quo sat praemio queam laudis?
O omnium dudum antegresse virtutes,
Felicitates nuper, anne miraris
Si claudicante te adsequi haud queam uersu?
Phaleuci.
O Qui lumine fulguras corusco
Prisci stemmatis, atque stemma priscum
Luce praeradias micante, PFLUGI,
En nunc ut tibi Noricum Lyceum,
ALTORFI modo flens, gemens Lycaeum
Ambas endoiacit [Reg: inicit] manus, retentans
Hinc procul procul ire gestientem,
Si quid forte morae impetret, suo si
Possit Sole diutius foveri.
Frustra. Nam tibi certo abire fixum est.
At quod floruit inclutum Lycaeum
Solis luce sui, modo huius orbum.
Spissis illico inhorruit tenebris.
NI te plus oculis meis, IACOBE,
Plus amo omnibus intime medullis;
Et oclis [Reg: oculis] caream et meis medullis:
Quin uita careamque spirituque.
Nam quis carior esse dulciorque?
Quis possit magis aureus sodalis
Te mi vivere? quem invenire possem
Amicum mihi amico amiciorem?
SCAZONTES.
PRoles Camenae, stella Misnidos terrae,
Politulae flos elegans iuventutis,
Mel o merum mel dulcitasque praedulcis.
Vestrosne nobis, IANE, tam cito vultus
Fata invidere, te antequam mihi nexu
Coplarem aheno? me antequam tibi nosse
Probius liceret? Nam tuum quis haud nosset
Animi micantem gemmei indolem os spirans,
Mores politos, verba mulsa, mellita,
Quae lingua prodit quaeve charta commissa:
Limam invidendam iudicI, auream mentem,
Et queis [Reg: quibus] coruscus dotibus dehinc fulges:
Enim illa cuncta amussitata cognovi,
Quo mi orbitatis haec magis dolet plaga.
Heu sortem acerbam! deincipem heu meam vitam!
Possum tui carere? Num tuae possum
Melliniae exsul esse? Num tuum nectar
Postdeinde nullus adbibisse sermonum?
Ha, solve crines IENA: flete, maerete
Salae colentes fluenta Naiades pulchrae:
Vobis valere dixit ab amor vester,
Vester sed olim, patriae micans sidus
At iam revertens patriam inclutus gentem
Splendore lucis mox suae coronabit.
Amore at eius usque et usque percussis
Nobis dolores interim exedent pectus.
NUnquam adytis sum, CRISPE, tuis accedere uisus,
Quin gelido totus pectore inhorruerim:
Tunc mihi nescio quod templum sublustre locumque,
Sacravit Deiveis quem pia relligio,
Endogradi [Reg: Ingredi] facies angusto horrore verendae,
Ac solitam exsuperanti videor specie.
At tu illustrasti cunctas, COLERE, tenebras,
Accensis facibus protinus innumeris.
Gaude CRISPE, sapis si quid post pocula Lethes:
Iam tua iam cunctis templa serena patent.
QUid funeratam sollicitem lyram?
Vocis quid assae nunc animem impetum?
Versu quid incestem profano,
Balde, tuae Eunomiae cedo aures?
An ista nescis, dividiae ut graves
Consum, Monetam ac praeside cum suo
Sororiam consponsionem
Dispulerint, sibi Lucrionem
(Prae ceteris tanto sapientior!)
Iungente Conso: (namque pecunia
Et sanguis et uita est homullis)
Ergo sibi deus ille CAVIT.
Nunc ceteris nunc ilicet in malam
Crucem deinceps artibus, insciis
Nobis facem allucere lucri.
Sis Samius lucumo licebit
In quaestionum dedite acumine,
Aut mira vales enthee sommes;
Inanitate effercieris
Pulchre, eris esurieque onustus.
ARrosor, atque arrisor, atque derisor,
Dolosa volpes [Reg: vulpes] , improbusve latrator,
In rem prout conducere id putat ventris
Sic me diebus his MOLOSSUS appellat:
Si vis Poeta audire, si bonus vates;
Mores oportet pristinos novis mutes,
Genti caninae te putesque transscriptum.
Ergo antecedas impudentia cunctos,
Ore improbo, fac, mentis inverecundae
Habeare sisque, talis et beet fama.
Sed antevortant Regii Canis mores.
Ad ossa cenae ventitans catillatum,
Satur tibi scurrare, quam famens poplo.
Tum cymbiorum invalens cluis remex,
Ni plus meri hauris, quam balaena spumarum;
Cave entheatis vatibus tuum nomen
Bacchique plenis siccus inseras audax.
Fecisse vel dixisse nil habens pensi,
Fac pareas nugo fideque sublesta,
Nec tippulae, quae frigidos lacus velox
Currit, recurrit levius hac fuat pondus.
Sic haec Molossus Eugepae, inquio, macte!
Hoc si poetam est esse si bonum vatem;
Tu Phoebus es profecto, tu clues solus
Sirenophoenix et deus Poetarum.
EST SAEPE COPRIA, SE SAperdam qui putat.
RUfus Rufulus iste, cui misello
Fortuna Orbilio esse munus ingens
Dedit, quique suis latet vepretis
Ignorabilis omnibus. sed ille
Suam aequat ferulam antefertque sceptris,
Ac trux nube supercilI minaces
Tyrannum tumidos refertque vultus,
Gressu ridiculusque fastuoso,
Multo est ridiculosior, suas si
Virtutes tonat ore grandis. Ergo
Paucis es, bone Rufe, mi monendus,
Ne quid stultius insolentiusve
Te iactes ebrius tuapte laude,
Ventosave tumens opinione
Prae te spernere relliquos [Reg: reliquos] et omnes
Imbibas lucumo putare maccos,
Cum tantus clueas vir atque talis,
Doctus, Iuppiter! atque pulcher, atque
Impense sapiens iecur Magister!
(Ah nimis miseros nimisque inanes,
Quos talis vacuos replevit aura!)
Tu cordatior hinc modestiorque
Ut noris sapere, et loqui venuste,
Has hiante bibas ut aure voces:
Nae vir doctus hic est, vir est peritus!
Quam novit sapere! hoc habere cor est!
NEgas VAFELLAM possidere vel micam
Verae eruditionis et bonae mentis,
PimplI sititor, CASPAR, ardidus fontis.
Quid si tibi artes praedico illius sacras?
Scio litteratum haud infiteberis posthac:
Simulare primum primus artifex novit:
Nam cum sciat nil, scire tu hunc putes cuncta,
Tam se facetum tam facitque cordatum,
Tum livido quemcunque dente mordere,
Ciconia pinsire [Reg: pinsere] quoslibet, ludus:
Heroibus quin saeculi huius, invictis
Inscitiai perduellibus dirae
Oppedere audet alter iste Thersites.
Sed folia iam nunc et meras loquor nugas.
(Nostrum calere iam videlicet saeclum
Hoc omne morbo: nec receptius quicquam est,
Quam nomina arrosisse magna. Iam tantum
Esse horum ubique scilicet latratorum,
Quam cum caletur, suevit esse Muscarum.)
Hoc antepollet relliquis [Reg: reliquis] sed hic noster,
Cum lectitato ceteri prius libro
Apponere atrum Theta demum igitur suerint;
Damnare sustinet libros hic illectos,
Nec qua moneta intelligens cluant cusi,
Nec improbari quos inaudiat cuiquam:
Sic iste solus scit quoque ista quae nescit.
I, litteras nescire et autuma VAFRUM.
Num sic meretur litteratus audire?