Quae dederat Graiis, quae dederat latiis.Marculus invidit: sed non et vidit, ut ipse
Nil habeat Graii, nil habeat Latii.Marcule dispicias. Sed enim caligo triplex tu:
Taubmanus contra est lux geminata meus.
IAM Diu factum est, postquam Militem professus sum in hac, ut sic dicam, Togata vel potius Litterata MILITIA: et Censoribus (ausim et hoc dicere) in Armilustrio non improbatus. A milite caligato et gregario Conquisitor denique factus, coepi et ipse Militem conscribere levis pariter et gravis armaturae: plures tamen Veteranos et exploratae virtutis Triarios, quique in Barbaria contra Marrucinos, Vitellios, Coroebos, Rudinos, Orbilios, Runcos et Marculos ferocissimas
gentes stipendia non una meruere. Eos omnes, qui incompositi adhuc et vagi per agrum hunc Litterarium palabantur, diebus hisce collegi, et sub vexillum, non illud quidem martis Purpureum, sed hoc Candidum et Atticae Minervae illud quasi Peplum, redegi. IAM in eo sum, ut ad Archistrategum et Imperatorem designatum mature et sine turba ducantur. Quem illum? SIGNIFER, tolle vexillum; et, QUOD BONUM, FAUSTUM FELIXQ., SIT, Quicumque miles auctoratus es, sequitor me recta in agrum Brunswicensem.
AD Quem enim Copias militiae nostrae litterariae nunc potius ducerem, quam ad TE? Atque utinam in hac Germania tot Principes litterati essent, ut deliberandum sit, ad quem eorum potius iretur! adeo nunc bonas artes a purpura ad mediam pullatamque turbam relegatas videmus! Quamquam audio esse, qui (quod de Arbogasto Sidonius) PARES Ducibus antiquis LINGUA manuque sint: quorum
dextra solebat non minus STILUM tractare, quam gladium. Sed de iis audio. de te, HENRICE-IULI, scio. Non adulor aures tuas: et qua fronte hoc praesumam? Aliis fortasse palpam obtrudi potest et solet, ab iis praesertim, qui cum Fortuna Principis potius, quam cum ipso loquuntur. at tibi tam docto, tam prudenti et callido qui me sperem hoc posse facere? In his certe, quae dico, aut iam dicturus sum, germanus et sine ullo fuco Veritatis-colorest. Annus nunc ipse quintus est, cum litteris ab Electore Annaeburgum hinc excitarer. Ibi cum forte,
an ex industria, ad congressum colloquiumque soli veniremus; atque invicem, ut solet, de rebus variis, et inprimis de Controversia ista, quae tunc Iuliam tuam malo fato exercebat, in horam unam alteramque (quae tua incredibilis humanitas est) sermocinati essemus; sensi me non cum Principe, (in quo fastigio MEDIOCREM eruditionem sufficere, Politiorum etiam magistri censent) sed cum Professore aliquo Academice, atque exercitato, negotium habere. adeo expedita et plena litteratae gravitatis erat tua omnis oratio. Ex eo tempore, Te, SERENISSIME PRINCEPS, impendio
magis amare et interiore animo venerari coepi: nec conquiescere potui, quin affectum hunc meum vel levi argumento publice testatum facerem. Quod equidem nunc factum volui; occasione, ut mihi videtur, commode oblata: dum edito Poematum meorum Typographi comitate innovatur. Cum enim haec omnia Bonis Nominibus, hoc est, VIRTUTIS (ita spero) et DOCTRINAE Candidatis ab annis aliquot passim inscripta sint, et nunc in hoc perpetuum Minervae peplum intexta quasi in coetum coierint; visi sunt ilico omnes non desiderare solum, sed etiam poscere
et flagitare, ut non nisi in Famae templo, quod tu Virtuti et Doctrinae excitasti, Nomina ipsorum dedicarentur: his praesertim Germaniae nostrae (fas sit ita loqui) Panathenaicis, in quis HENRICUS-IULIUS Brunswicensis auctoritate et prudentia Maximos Reges ac Principes conciliare, hoc est, Orbem Christianum concussum in Urbe Regia stabilitum ire, (quod te Statorem et Tonantem Opt. max. quaesumus) fama et auditione accipimus. TUI igitur sint, qui neminis nisi TUI, me interprete, esse voluerunt. AN et TUI?
FRIDERICE HULDERICE, - MAGNI Patris aemule FILI.
Certe videntur convulsis quasi Signis ad complectendum Musagetam suum obviam Tibi procedere. Tibi, inquam, PRINCEPS IUVENTUTIS, quem modo ab Academiis et Regibus gentium exteris reducem, Saxones ab Iulia illa tua mihi nuntiant, et magnum Germaniae Principem spondent, et gratulantur. CASSIODORE, ubi es? Vetus illud tuum non effatum sed Oraculum nobis repete: DESIDERABILIS Erudito litterarum, quae NATURAM
laudabilem eximie reddit ornatam. Ibi PRUDENS invenit, unde sapientior fiat ibi BELLATOR reperit, unde animi virtute roboretur inde PRINCEPS accipit, quemadmodum populum sub aequalitate componat. Nec aliqua in Mundo potest esse FORTUNA, quam Litterarum non augeat GLORIOSA NOTITIA. Gloriosa profesto vestra est notitia, MAGNI PRINCIPES, - PATER, et IUVENIS Patre digne.
Atque ideo litterati mei, quos dixi, Milites sub VESTRIS potissimum lustris censeri gloriosum sibi ac magnificum duxere;
Ego mihi certe, qui hos sub auspicio PIETATIS et SERENITATIS Vestrae Conscripsi
Witebergae, Mense August.
Taubmanus.
TAUBMANO dederat Vatum pater entheus, olim
Quae dederat Graiis, quae dederat latiis.
Marculus invidit: sed non et vidit, ut ipse
Nil habeat Graii, nil habeat Latii.
Marcule dispicias. Sed enim caligo triplex tu:
Taubmanus contra est lux geminata meus.
Adamus Th. Adami F. Siberus: Eloquent. Profess.
[Gap desc: Greek section]
SCIO, absurde dictum hoc nonnullos dicere: at ego dico vere: quidnam? Nostri loci atque ordinis me putare neminem esse, qui aeque invitus, atque ego, versus faciat. Atque utinam (quod saepius optavi) ea esset meorum studiorum et Professionis ratio, ut aliorum in hoc genere opera uti mihi liceret potius, quam aliis mea! Non, quod labor mihi sit: quid enim, apud istos praesertim Lectores, facilius hodie, quam versum facere? sed quod in ista turba Academica omnibus promiscue opera talis impendenda est, ad omnem fere rogatoris cupiditatem et animi impetum. Inquis; Cur te tam facile cuivis indulges? Non debebam fortasse. Sed qui possum aliter? Frons mea longe tenerior est, quam ut homini praesertim amico aut alias docto negare tale aliquid possim: etiam tempore interdum minime opportuno. Hinc factum est, ut in calore et festinata illa scriptione non semel (quid enim, quod hominis est, negem aut velem?) in errorem abreptus
sim. Et sciunt Operae nostrates, quam saepe non e charta, sed ex ore meo versiculos typis suis condiderint. Quid igitur sit mirum, si lingua animum praevertens alicubi hallucinetur [Reg: alucinetur] ? Atque haec quidem una ex praecipuis causis est, cur versiculos meos hinc inde volitantes hoc tempore sustulerim, obiterque relectos in hunc fasciculum coegerim. Ne scilicet Iuventus, si forte hactenus vulgari in eam inciderint, talia ceu
[Gap desc: Greek word]
haberet, et meum peccatum insciens peccaret. Apud Doctos quidem et Candidos eiusmodi humani ingenii erratiunculis venia, sat scio, ultro parata est; quam ab acriculis istis, et quibus
[Gap desc: Greek words]
, ne petam quidem. Praeterea in his Libellis animum meum quasi in tabella vivis coloribus depictum tibi ostendo. Scio, multa hic inerunt sermunculis obnoxia: et videbor alium plus, alium minus quam prore laudasse: et ut quisque in hunc illumve affectus est, ita me quoque debuisse existimabit. Sed fac tamen esse, mi Lector, me alicubi supra fidem aliquid dixisse: an non, ut mihi dicendi, ita tibi credendi, quae voles, libera
est potestas? Lubido sane esset pluscula tecum in hanc rem fabulari: sed urget Typographus, et finem clamitat. Unicum tamen hoc quin superaddam, temperare non possum: me in Libris EPIGRAMMATUM Titulos, novo quodam modo, ob novitios istos mores, ea serie ordinasse, quam capitalis (ut loquuntur) littera cuiusque Cognominis ad ordinem Alphapheti [(perhaps: Alphabeti)] offerebat. Causam ego scio; tu suspicare: immo iam dixi. Sed ne nescias, haec primae Editionis accuratio fuit. Nam quod nunc additum est, ab opera siliorum meorum Praeceptoris tumultuaria est: qui e chartis meis, quae potuit, hinc inde corrogavit, descripsit; et ut quodque illi sub manum, ita fere in librum, sine ullo respectu meriti aut praerogativae, cecidit. Et qui etiam in his libellis esse potest, aut debet? aut quis veterum, aut sanae mentis etiam novitiorum, ordinem eiusmodi tenuit? Vanum ille se inanemque fateatur necesse est, qui, cum Nomen suum annulo inscriptum legat, primum ibi quaerat aut imum. CETERUM (ut hoc etiam obiter
addam) EPIGRAMMATA inscripsi, ob unam eorum virtutem, quae Brevitas est: nam Argutiam, quae Epigrammatis altera est virtus, imo eius anima et quasi forma, quaeque aut Mel, aut Fel, aut Acetum, aut denique Salem dari sibi postulat, qui ego tibi praestem? Audacter dico; ne Catullus quidem et Martialis hic possint. Nam qui ex quacumque causa sibi aliquid scribi rogitat, ille non tuum inventionis acumen exspectat, sed argumentum, oeconomiam etiam, et paene verba ultro tibi suppeditat et quasi praeit. Et nisi tu ductum praeeuntis sequare, iam oleum et operam perdidisti. At tu mihi, o bone LECTOR, non peri, sed vive, et mecum.
AETERNITATEM COGITA.
[Gap desc: errata list]
SACRORUM Libri III.
EPICORUM Libri II.
ELEGIARUM Libri II.
LYRICORUM Liber singularis.
ANACREON Latinus.
PHALEUCORUM [Reg: PHALAECORUM] Libri II.
EPIGRAMMATUM Libri III.