Iudaeae Christi verba per arua canunt.
Qui nuper fuerant Celadones, regia late
Iudaeae Christi verba per arua canunt.
PAlare populi multitudinem, velut
Gregem, carent pastore, quae bidentium,
CHRISTVS videt, doletque, sectatoribus
Mandatque, messis copiosa quod, prece
Dominum rogent vt messis humili, operarios
Industrios emittat in messem suam:
Apostolos vocatque bis senos viros,
Simona Petrum, fratrem et illius Andream,
Tonitrui natosque geminos, innocens
Post illa Iusti cuique nomen obtigit.
Thomam, Philippum, fertur et qui regia
Fuisse stirpe, mancipem Leui satum,
Iudam pium, Simona Cananaeum, impium,
(Semper viris miscentur improbi bonsi)
Iscarium: ad Isacaeque gentis perditas
Eant oues, sine geminis iubet togis,
Sine pane, virga, calceis, pecunia,
Instare regnum et vbique praedicent Dei,
Curentque morbos, suscitentque mortuos,
Furiasque pellant, cum bonis communicent
Accepta gratis, instar et ouium feros
Mittantur inter quod lupos, vti cati
Serpentium sint more, nec minus tamen
Et candidi, atque columbuli ceu, simplices:
Promti nihil non ferre propter se mali,
Damniue: faciunt imperata illi, Dei
Locis adesse et omnibus regnum canunt,
Miraculis verboque conciliant fidem.
Et mors in CHRISTI dextra est, et vita: fugatur
Mors: vita extincto voce potente redit.
Est misera, morte coniugem quae femina
Amisit: at si perdit eadem filum,
Qui non patrem modo facie refert, potest
Sed esse iuuenis vtilis matri, vnicum:
Est illa tum vero omnium miserrima.
Amoena, talis, qua sita est Nais, venit,
Quae maesta mortuum efferebat filium,
CHRISTO obuiam: funalium longissimus
Procedit ordo: cuncta planctibus sonant:
Mater genas, et ora lacerat vnguibus,
proiecta toto et corpore solo sternitur.
CHRISTO dolent vel non rogato hominum mala.
Matrem videt miserrimam, et ait, lacbrimas
Iam siste mulier, comprimantque baiuli
Gressum, manu tactaque sandapila, tibi
Dico puer surge, inquit, et (mirabile)
Potente restitutus in vitam sono
Verbi, vt quiete excitus, et lecto puer
Nigro sedet, retentat et loqui, exsilit
Poculoque subito, et redditus matri suae,
Paulo ante funus, iam domum viuus redit,
Plaudente ciuitate: CHRISTO tristia
Vertunt adeo facile iubente in gaudia.
An sit, QVI VENIET? Christus respondet, et ipsis
Messiam sese rebus adesse docet.
MATTH. XI. LVC. XII.
BAptista CHRISTI facta clausus carcere
Audit, sui mittitque (de manu in manum
Praestantiori vt traderet) binos gregis
Interrogatum: tune, qui venturus est,
Existis, an manemus alium creduli?
CHRISTVS quib. (quod forte plurimis daret
Visum, salutem, integritatem virium)
Verbis opus non est: sed ite, et auribus
Renunciate accepta, et hausta oculis, ait,
Vestro magistro. Lumen aspiciunt poli
Vitam trahentes nocte sub nigra: audiunt
Surdi: lues relinquit, et languor, quibus
Membra vlceribus hiant: ferunt vestigia
Firmata claudi: mortui lucem vident,
Inopes salutis audiuntque nuncium:
In me beatus quisquis haud offenditur.
Additque, eis abeuntibus, quid o loca
Deserta tandem quid petistis, cernere
Arundinem, an quam ventus agitat? mollibus
An vestibus potius amictum? mollia
Gerunt in aulis victitantes: an canit
Vatem futura qui? notate quae loquor,
Etiam omnium qui sunt, fuere, maximum.
Enixa non hoc vlla maiorem est nurus
Viro grauis: hic praeparans Domino viam
Est ille Genius, alter hic est Helias.
Sed nec mihi, nec creditis Zachariadae.
Fletque, rigatque pedes, et tergit femina Christi
Crinibus, et fundit nardina, crimen abit.
NOn publicanos, non lupas CHRIstus fugat
A se benignus: intrat aedes hospitis,
Recumbit et conuiua: paulo, vixerat
Pudore quae pulso impudica femina,
Cum post adest, epulantis a tergo abijcit
Et ad pedes sese, rigatque lachrimis,
Lauitque plantas illius: tantus dolor
Peccata miseram propter edit, et osculis
Premitque, permulcetque, amore feruida
Orto fide, fragrantis vnguine casiae:
Incusat animo cum suo CHRISTVM, putat
Vatem Simon nec esse, qui, sit, nesciat
Quae mulier illa: Hypocrita sed turgido
Et insolente operationibus, sibi
Pronunciat, peccasse, CHRISTVS, anxiam
Magis placere, dignioremque venia:
Quae, sit remissum debiti quantum sibi,
Factis, fatente hoc hospite ipso, comprobet.
Et ad mulierem: crimini fit gratia
Ait tuo, seruata abi felix fide.
Contaminatos noxijs fatentibus
Se, quod sumus, qui vescimur vitalibus
Auris, Dei non clauditur ignoscentia.
Integrat a Satana Christus quae perdita: mutus
Hinc loquitur, lucem, caecus et ante, videt.
MAlum struunt, necemque Christo Hypocritae:
Cauet sibi ille, desinit tamen bene
Nil facere secius, atque opem ferre omnibus,
Seruum vt decet, carissimum sibi Pater
Quem legit, et beata flatus aurula
Fouitque sacri, et rore tinxit tempora:
Vt iura populis det, nec aut clamet ferox.
Rixetur aut tumultuando publice:
Quassata quae, nec frangat aut arundinem,
Extinguat aut ellychnion, quod fumigat:
Eo vsque dum perducat ad victoriam,
Credentibus sibi, veritatem, gentibus:
Sic, quem negato vocis, et lucis furor
Exercet vsu, restituit: almum videt
Caecus diem, mutusque liquitur: impij
Calumniantur Hypocritae rursus, per et
Beelzebulem pellere aiunt daemonas:
Quasi stare regnum vel domus, vel ciuitas
Secum ipsa possit dissidens: aut filij
Ipsorum idem per inferorum principem
Praestent: potentem viribus nisi auctior
Domi suae nemo opprimit, vincto eripit
Et arma, diuiditque spolia: non facit
Quicumque cum CHRIsto hostis est: CHRIsto, improbus
Non congerit qui, congerente, dissipat:
Mendacij quod spiritum arguit Deum,
Nunquam expiando polluens se crimine.
Si furijs agitur Christus, quo daemone mundus
Et loquitur tandem, et fanda, nefanda facit?
SIc scilicet, sic filium in mundo Dei
Decet accipi: dum nosse miserias docet
Hominem suas, seseque missum caelitus
Seruare cunctos, et facere bene omnibus:
Vt garriat non impia modo hypocrisis,
Salutis autorem, et datorem perpetis
Vitae, sed ipsi furere cognati autument,
Ideo parentque vinculis constringere:
Hos ergo nec vult nosse, cum sua licet
Ipsi loqui parente cupiant: qui meo,
Et ait, patri quod complacet, facit, meus
Et frater hic, et est soror, carissima
Materque: at illos execratur, viperas
Vocans, ab ipsa stirpe tetras arbores
Pronunciatque, quod probetur fructibus:
Malus animus quidnam nisi loquatur mala?
Quae fatur olim redditurrus omnium
Causam, citatus ad tribunal iudicis.
Sed nec datum signum aliud illis, quam Nini
Iri Prophetae, postulantibus, magis
Magisque vt offensi ruant increduli
Turba, fugato vno, obsidendi daemonum.
Est verbum, semen, fermenti massa, sinapis
Granum, thesaurus, gemmula, rete, Dei.
ERgo relictis viperis, quodam die
Domo profectus ad lacum CHRISTVS sedet,
Cum multitudo congregatur maxima,
Audire cupida regium verbum Dei:
Conscendit igitur, doceat hanc vt, acatium,
Memoratque semen, et viam, et hominum pedes,
Nec non aues, saxeta, sentes hispidas,
Multo ferentem agrumque fructus fenore,
Tum triticum, malas et herbas, subijcit
In arborem et quod se sinapis granulum,
Thesaurum, et vnionem, et euerriculum,
Lychnumque, fermentumque, et aures, adijcit,
Quibus audiendi cunque sunt, haec audiant.
Quid te Magister imagines loqui iuuat?
Vt audientes audiant, intelligant
Nihilque surdi, perspicace lumine
Caecique cernant nil suo vicio, bonam
Redeant nec ad frugem, et ita eis ego medear:
At vos beati quis datum est, et cernere,
Et auribus negata bibere vatibus,
Iustisque multis. Semen est verbum Dei:
Hoc in viam cadit, malus de pectore
Quando illud auditoribus Satan rapit:
In saxa, cum prementis aestum non ferunt
Crucis: Fames pecuniae spinae: bonus
Ar est ager, quem gratia subigit Dei,
Legisque vomere, et malorum sarculis.
Herbae malae nil sunt nisi sati Daemone:
Iam quid sibi velint, non videt quis, relliqua?
Herodes epulas celebrat, meretricula saltat,
Praemia Baptistae collaque secta capit.
SEx fuerat in custodia iam mensibus,
Qua Macherunta per Notus flat imbrifer,
Zachariades, quod abdicandum nuptijs,
Sua Philippo restituta coniuge,
Inauspicatis clamitasset principem:
Dolet, furitque Veneris incestae nefas,
Sancto paratque Rex viro necem, et tamen
Dici veretur impius: deponitur
Ergo leo, vulpes placet: natalibus
Conuiuium primatibus facit suis:
Ostro super discumbitur strato, dapes
Ponuntur auro, murrhinis feruet merum:
Est aula quanta perstrepit: Sicinnida
Herodiadis ante ora regis filia
Saltat, placetque: posce me quicquid voles
Cum, rex ait, iuratque, vel si legerit
Partem impij: suam illico matrem rogat
Haec, et reuersa, vatis in disco caput
Respondet a ceruice diuulsum mihi
Dari iube Zachariadae: quid o Dei
Timens agat rex, an fidem fallat, neget
Tot testibus promissa mendax? annuit
Ergo pius facto impio: affertur caput
Squalore sanctum, atroque foedum sanguine,
Adulteraeque fit satis, nec scilicet
Curante talia, aut vidente Numine?
Pisce virum gemino, libis et quinque potente
Verbo auctis CHRISTVS millia quinque cibat.
REnunciata caede Iohannis sibi
In sola (cur nin fas furores principum
Exire?) CHRISTVS cum suis abit loca:
Sed non potest latere: sequitur paruulis
Cum liberis caterua matrum maxima,
Virumque: quos balantium velut gregem
Pastore destitutum, et erudit, male
Cur atque habentes: Sole merso, vespera
Iam iamque inumbrabat, suos ergo vocat,
Et vnde ememus omnibus panes, ait,
His, quos edant? Philippus haud nummum putat
Centum satis bis esse, quisque paululum,
Vt sumat: at vos an habetis nil cibi?
Est Andreas duobas hic cum piscibus
Puer cui sunt quinque panes, millibus
Sed tot quid, inquit, haec? toris discumbere
Imo ordine facite populum, atque dextera
Panes capit, piscesque, et actis gratijs
Partitiur, vtque diuidant turbae iubet:
Saturanda quinque millia hominum sederant
Campis, repente (Ver bi ea est potentia.)
Inter manus, dentesque crescenti dape,
Explentur omnes largius (mir abile.)
Capiuntque vix canistra bis sex fragmina.
Quo Nini, Alexandri, Cyri, quo regna Quirini?
Imperium CHRISTVS tempus in omne tenet.
QVi multa paucis panibus alere millia
Potest, queat non commeatu exercitus
Totos leuare, et imperator Ausonae
Vrbis iugum repellere a ceruicibus,
Fusis, fugatisque hostibus, Iacobicae
Gentis? placet rapere igitur plebi virum,
Regemque constituere: caelo venerat
Sed ille multo res ob alias, temporis
Quam sceptra propter inania breuissimi:
Sui memor quare officij in montem fugit,
Preces Deo, laudesque fundit: cum lacu
Medio inter haec cum fluctibus Petrus feris,
Socijque habent contrarijs rem flatibus:
Adest, liquentes et premit CHRIstus pede
Vndas: vident, spectrumque eum esse existimant,
Clamantque cuncti: protinus cum, sit metus
Vanus procul, ait CHRISTVS illis, ipse ego
Ego ipse sum: Magister es, refert Petrus,
Si noster, ad te me venire per iube
Vndas: Veni: descendit ille, dum fidem
Habetque verbo, calcat aequor: at videns
Ventum proteruum, mergitur: CHRIstus manu
Quem prendit, et, quid o vacillas, tam parum
Fidens, eumque seruat. Hoc regnum Dei
Est filij, per ire pontum turbidi
Mundi, iuuare et vltimo in discrimine,
Quicunque votis Numen eius inuocant.
Perpetuum panis caelestis prorogat aeuum,
Filius aeterni Numen Homoque Patris.
DEi suum quis non loco ventrem colit,
Pluresque panes hordeaceos facit,
Quam liba vitae? Confici qui non potest
Seclis procurate omnibus cibum, polo
Homine dabit quem natus, a Deo patre,
Vi praepotentis auctus ipse Flaminis,
Sic CHRISTVS in collegio: auditor putat
Cibum esse tantum Manna caelestem, cupit,
Quo guttur exercendo, corpus pascere:
At panis ego sum, CHRISTVS inquit, caelitus
Datus, alo vitam ad perpetem qui credulos:
Non sentiet, quicunque venit ad me, famem:
Habens fidem, torrebitur nunquam siti,
Vobis loqui mira videor? Nemo venit
Ad me, parens diuinitus doctum nisi
Trahat meus: quis manna quondam viscera
Replere, solis mortui iacent locis.
At hoc, caro qui nostra pro mortalium
Salute danda est, vescitur quisquis cibo:
Clari nitentem regiam aetheris colet,
Perennibus viuetque felix seculis:
Nam caro mea est (nil certius) vere cibus,
Cruorque potus: vescitur auide mea
Qui carne cunque, et sanguinem bibit meum
Sitienter, in me manet, et ego maneo in eo.
Absurda vobis ista sunt? mirum nihil,
Est Spiritus vitae dator, prodest nihil
Caro: loquor quae, vita sunt, et Spiritus.
Maiorum mores, et tradita Hypocrita iactet:
Crede Deo, et fratrem dilige, saluus eris.
ADiuncta CHRISTO turba nil Hypocritis
Potest probare: manibus illotis videt
Adire mensam Apostolos, quid patria
Pharisaeus, et ait, instituta negligunt
Tui magister, ire sic contra decet
Sancita maiorum? Excipit CHRISTVS, Dei
Quid abrogata iussa vos rescinditis?
Quam fatus est Amosius Hypocritae bene
Sermone, quo vos pingit: hicce me colit
Labijs tenus populus: eorum cum procul
A me sit animus. Scita nil hominum Deus
Moratur, et statuta, ritus per manus
Et traditos. Honorem habe parentibus:
Capitale sit, qui dixerit patri male,
Matriue, Numen praecipit: vos, proderit,
Contra, magis parentibus multo datum
Munus Deo Corbonium, quo sternitur
Iter meis ad templa summa caelitum:
Ita fit, boni nil praestet vt natus patri
Pietate non pia: Ipse sed quid o moror
Caecos? Pater quam maximus rerum meus
Non plantat, ab radice planta euellitur,
Non inquinat, non polluit hominem, subit
Quod os, sed exit ore quod contaminat:
Vt cogitata noxia, et caedes, doli,
Adulteriaque, furtaque, et conuicia,
Et probra, lites, falsa testimonia,
Quae sunt et eius vicia generis, intimo
Euocata cordis e sinu. Sine manibus
Lotis cibum capere hominem non polluit.
Importuna rogat Cananaea quod, impetrat, aude
Christo adhibere preces, quod petis, omne feres.
ODere quem, calumniantur, et probris
Vexant sui, petuntque fraudibus, parant
Expellere humanaeque vitae finibus,
Phoenissa filium esse credit Dauidis,
Vitae dator qui cuncta auerruncet mala,
Clamatque, te miseratio tangat mei
O Domine, quo nil fertur esse mitius,
Furiata mihi nata est domi: reddit nihil
CHRIstus: rogant discipuli, vt absoluat, sibi
Ne sit molesta, mulierem: non sum refert
Missus, nisi ad oues Isacae amissas domus.
Audentior repulsa fit: quare venit,
Ad genua et accidens, opem mihi fer, ait.
At CHRISTVS, vt mage excitet fidentiam
Mulierculae, non liberorum sumere,
Canibus et obiectare panem conuenit:
Ita est DOMINE, ait illa, sed tamen canes
Micis fruuntur, mensa herili quae cadunt.
Gaudet suis CHRISTVS capi verbis: tua
Respondet ergo, quanta mulier est fides?
Petis quod, obtineto: abit domum, inuenit
Cananaea filiamque sanatam: queunt
Tantum fide flagrante subnixae preces.
Qui mutus, surdusque audit, loquiturque, cibantur
Panibus et septem millia multa virum.
QVo cesserat, se recipit e Sidonijs
Venitque CHRISTVS ad lacum Galilaeium,
Cum surdus ad eum tardiloquus adducitur.
(Humani imago generis) extra seuocat
Hunc ille turbam, immittit et digitos suos
In eius aures, et spuit, linguam, intuens
Caelum, gemensque tangit, addit Epphata
Felix, et aures protinus patent, loqui
Et lingua promta est, et stupet vulgus: suos
In monte medius inter inde considet,
Matres, virosque, multitudinem docens,
Quae maxima, instruitque facilis, et iuuat:
Muti loquuntur, ambulant claudi, vident
Caeci: cateruae miseret huius, quae tribus
Haeret diebus hic, ait CHRISTVS, fame
Perire tot non fas, nec o causemini
Pueri esse vobis nil cibi: panes quidem
Super esse certe dicitis septem: mihi
Huc ergo eos cum piscibus: discumbere
At vos iubete multitudinem solo:
Actis Deo tum laudibus patri, sacat
In frusta frangens, diuiditque inter suos:
Qui partiuntur in cateruam, millia
Quater virum, absque liberis, et matribus.
Inter manus, dentesque crescenti dape,
Explentur omnes largius (mir abile)
Capiuntque vix canistra septem fragmina.
Suo benignus corda verbo, et corpora
Leuare CHRISTVS assolet credentium.
Paruula Bessaidis qua moenia, lumine captus
Qui prius, auricomi luminis ora videt.
CAlumnijs instructus alto ex aethere
Signum petit sibi dari hypocrita: ingemit
Peruersitate CHRISTVS offensus, cohors
Ostentum, aitque, adulterina postulat,
Dignoscere imperita temporum notas:
Dubitare parcite, dabitur signum, Nini
Sed vatis absurda in Dei incurrentibus,
Abitque, fermentumque caueant admonet,
Oblita propter liba socios anxios,
Inane caeli hypocritarum: peruenit
Petrique patriam: affertur illi lumine
Cum captus: extra ducit hunc vicum (Dei
Non facta digni increduli sunt cernere)
Imposita, et oculos conspuit, manu, et rogat
An videat aliquid: ille, conspicio, refert,
Ritu ambulantes arborum homines: porrigit
Ergo manus miseri oculis rursus, videt
Cum protinus, discernit et liquido omnia:
Redire vetitus inque vicum, vt spargeret
In vulgus ista (gloriae ergo nec iuuat,
Facit bene miserisque CHRISTVS, nec subus
Sunt vniones apponendae= abit domum.
Ianitor aetherei nisi regni nemo fatetur
Aeterno CHRISTVM de genitore satum.
ITan putant, homine alius natum Heliam,
Zachariaden esse alius, aut, aetas tulit
Quos prisca, vatem, qui redierit luminis
Huius sub oras rursus? At vobis ego
Existimor quis, CHRISTVS inquit? omnium
Cui nomine Petrus: maximus tu maximi,
Promissus olim CHRISTVS es maioribus,
Natus Dei, qui termino, atque ortu caret.
Recte, refert CHRISTVS, beatus es sate
Iona, tibi non ista patefecit caro,
Aut sanguis; est sed qui meus caelo parens:
Ergo tibi vicissim habe hoc: tu Petrus es
Vere: meam professionis hac petra
Ego struam, caeleste regnum, Ecclesiam,
Quam nulla vis demoliatur inferum,
Tibique, natum qui fateris me Dei,
(Humana non sunt ista, non sunt terrea)
Regni do claues siderei, mortalium
Vt arbiter sententiam de noxijs
Feras, erunt ligata, quae ligaueris
Terris, polo: soluta, quae tu solueris,
Praescriptione de mei verbi, tua
Statuta nostro comprobante Numine.
TRANSFIGVRATIO.
Illustris media radijs in luce refulget
CHRISTVS, et e caelo vox ruit, ISTE placet.
SI quis cupit post me venire, se abneget
Ipsum, crucem suamque tollat, passibus
IESVM expeditis et sequatur, omnia
Humana spernens, animam adeoque propriam:
Quam qui volet seruare perdet, et mea
Deperditam causa inueniet, ait suis
CHRISTVS, petit celsumque Thaboris iugum
Iohanne cum, Petroque et Iacobo, Patri
Et dum suo fert, caelitum regi, preces,
Repente forma fulget alia (corporum
Specimen futurae claritatis) omnia
Splendore perfunditque, Sole pulchrior,
Micantioribusque luce vestibus.
Et ecce vates, Legiferque, et sidera
Qui flammeis inuectus est olim rotis,
Assunt, habentque verba de morte illius
Futura ad vrbem. Nos bonum hic, ait Petrus,
Manere, attonitus, hoc loco tentoria
Figamus et Mosi, tibique, et Heliae.
Sed Lex fugit, vatesque desinunt, manet
Solus Deus Homo: Patris e caligine
Nubis tegente lucidae illos vox venit,
Hic vnicus mea est voluptas Filius:
Aures huic praebete soli, qui via,
Et veritas, et vita adest credentibus.
Omnia credenti fiunt: truculentior ira
Quem lunae exercet, patre rogante, valet.
AT ista ne cui dicerent, prius foret
Reuersus ad vitam editus quam virgine,
Interminatus, montis e iugo redit,
Legis peritos et videt contendere,
Verbisque disceptare socijs cum suis:
Quos cum rogaret, accidisset quid rei:
Quidam pater, Magister ab filij vnici
Miserere, clamat: quem furor violentior
Exercet, in flammasque, et vndas Spiritus
Mutus rapitque, conijcitque: opis tui
Afferre nil, ad quos eum duxi, queunt:
Fidentiae nullius heu, CHRISTVS refert,
Gens, longo ero quam tandem apud vos tempore,
Quorsque vos, moresque vestros perferam?
Huc ocyus mihi puerum: si quid vales,
Succurre, genitor denuo rogat, viden'
Vt spiritus collapsum habeat humi male?
Possimne, quaeris, fidere? o fido Domine,
Nostrae bonus succurre diffidentiae:
Statimque CHRISTVS (tam placet fides ei
Sinapis et grani instar) impero tibi
Vexare surde, et mute puerum Spiritus
Iam, parce tandem: nec mora laniat quidem,
Clamatque, puerum linquit et pro mortuo,
Fugitque daemon, hostis inediae, et precum.
Manu iacentem CHRISTVS excit protinus,
Viuumque reddit, et patri saluum suo.
Aera magistratus quae poscit, soluere Christus
Non renuit: quid tu ferre tribura neges?
QVi sceptra cum parente Christus maximo
Flatuque tenuit de xtera sanctissimo
Potente, tenet et iam, tenebit omnibus
Et seculis caeli, exul aera poscitur,
Quae lege pendere imperante cogimur,
Ignotus orbi, pauper, et inops: quid Petre
Tibi videtur: a quibus reges, suis.
An ab alienis exigunt censum? si ab his
Sunt regij ergo liberi? Sed ne cui
Offensioni simus, ad lacumque abi,
Hamumque iacito, piscis et, quem ceperis
Primum, dabit quod flagitamur: Sic ait
Christus: facit mandata Petrus, extrahit
Piscem, statera cuius ore repperit:
Hunc publicanis dat magistri nomine,
Suoque: non, quod a Deo est, ius eripit
CHRISTVS potentioribus: regni nihil
Ad cuius haec terrena quicquam pertinent:
Qui sunt, polum ipsum vertice attingant licet,
Celso, nihil, sine fide CHRISTI, nisi sua
Et sceptra sceptris illius submiserint.
Inflatos quis non animos gerit? exue fastus:
Submissae CHRISTVS pectora mentis amat.
QVi maximus futurus in regno Dei,
Interrogatus CHRISTVS a suis, vocat
Ad se puerulum, et hic videtis pusio
Quam sit rudis, rerum imperitusque omnium,
Nullius, ait, et consilit: at tales tamen
Charos habet ita, vt angelos addat meus
Eis Parens, ante ora qui stant illius,
Faciemque cernunt igneam: at tales nisi
Facti eritis ipsi, accipiet haud vos regia
Caeli: abdicata mentis arrogantia,
Confisione et propriarum virium,
Ergo date operam sitis vt pueri, nihil,
Sancti secuti Spiritus ductum, nisi
CHRISTVM scientes: quos quidem quisquis meo
Domoque recipiet animoque nomine,
Et me recipiet, misit et qui me, Patrem.
Quid magna spectas, quid locum primum appetis?
Submitte te caeli arbitro, et quam sit nihil
Ex lege disce, et applica ad clementiam
Fidentius te, pressiusque Numinis,
Simplex, apertus, canditus, humilis, puer,
Incommodans nulli, amputans manus, pedes,
Pellensque sedibus oculos, et septies
Veniam alijs dans septuagies: eris
Inter viros sic magnus illustres, Deo
Et charus acceptussque: Minimus est solo
Quisquis, polo futurus ille est maximus.
Mille talenta Deo debes, et, nomina pauca
Quo minus inducas, durior esse potes?
IAm quanta sit, doceret vt, benignitas
CHRISTVS Dei, remittit ignoscentia
Interminata qua dolenti crimina:
Est ratio regni caelitum, inquit, diuitis
Quae, qui suos, ad calculos regis, vocat:
Hos inter illi adducitur, qui seruulus
Bis quinquies talenta debet millia;
Soluendo qui non est quod, illum vendier
Cum liberis, vxore, rebusque omnibus
Herus iubet: dilationem seruulus
Humilis petit feliciter: nam debitum
Herus misertus omne donat supplici.
Hic laetus abit, et ante conseruum fores,
Centum sibi qui numulos debet videt,
Eique collum obtorquet, et debes mihi
Quae solue: agat secum vt benigne postulat
Conseruus: ille respuit preces, specu
Clauditque miserum: enunciatur res hero:
Beneficium qui reuocat iratus suum,
Traditque nequam seruulum tortoribus,
Donec resoluat omnia: Ecquid o mei
Intelligitis haec quid sibi velint? Pater
Caelestis hoc vobiscum aget etiam modo:
Vobis diebus ille quod facit omnibus,
Alij alijs nisi veniam ex animo datis.
Non CHRISTI vel vita placet, doctrina vel orbi:
Impietas semper quod reprehendat habet.
QVid te vagari per iuuat Galilaeias
Oras? latere non sacro debent die,
Sibi arrogant qui, quae tibi sumis, palam
Fac quae facis, celebris vt fias, ait
CHRISTO cohors fraterna, habens minus nihil
Sacris fidem quam vocibus: nondum meum,
Vestrum, refert, adest, sed omni tempore
Tempus: Latenter sequitur et solennia
Ad sacra fratres post tamen, Solomonia
Subitque festo tecta medio, publice
Mirantibus docetque cunctis, a Deo
Probat suam doctinam et esse: Daemone
Nequam teneri pars putant; pars Messiam
Contra esse, vatem aut iudicant: natalibus
Offenditur pars: plebs stupet: Pharisaeij
Assunt ministri, qui docenti vincula
Addant: nihil sed quicquam agunt, capti viri
Verbis: reuersi ergo audiunt male: quis plano
Huic adhibet optimatium, quis principum,
Fidem, nefaria nisi turba, quae a sacrae est
Legis remota intelligentia? studet
Nicodemus errorem eripere furentibus,
Negatque damnandum esse, cuius causa sit
Non cognita: Galilaeus ergo tu quoque
Es, inquiunt? scrutare, vestiga omnia.
Nunquam tulit Galilaea vatem, non feret.
Iudicia de CHRISTO adeo et optimatium,
Et plebis vsque dissident, et discrepant.
A verbis veniens ad verbera Hypocrita saxa
Corripit: integro corpore CHRISTVS abit.
QVod muneris non est sui, sententiam
Non Christus in, quae fregerat fidem thori
Fert: amplius peccare sed vetat: polo
Seruare namque venerat, non perdere:
Mundi vocat lucemque se, quam praeuiam
Quisquis sequatur, haud tenebris ambulet:
Haec disputant Hypocritae contra: at probat
Se vera CHRISTVS dicere, et quaerentibus
Edit, quis ipse sit, quis et suus parens:
Pharisaeus ista stultus haud intelligit.
Et vrget illos ergo, quales et docet
Sint: liber andi veritate scilicet.
Illi esse seruos se negant: CHRISTVS probat:
Est seruulus, quicunque peccat, criminum.
At nec Dei conuincit esse, nec Abrahae:
Sed filios, in veritate non stetit
Qui, daemonis mendacis, homicidae, patris:
Est ex Deo quicunque vebum audit Dei,
Et Abrahas credentium est tantum parens:
Quo maior ipse: Cuius imitatus fidem
Mandata qui sua cunque seruet, omnibus
Expers necis fruatur aeuo seculis
Felice: Samaritanus es (sic dicier
Qui veritas salutis autorem?) furens
Respondet, et Pharisaeus hinc circumspicit,
Et inde saxa: CHRISTVS exit impetus
Vanos: quod o contingat etiam Ecclesiae,
Inter furentes tempore isto Hypocritas.
Lumina qui solis non viderat aurea, cernit.
Verpe tamen dubitas CHRISTO adhibere fidem.
NEc propria, propter nec parentum crimina,
Manifesta fiant opera sed quo Numinis,
Qui vitae ab ortu viderat nunquam diem
Caecus, videt beneficio, quod fecerat
CHRISTVS, luti, liquoris et Siloes iubar
Solis, stupet plebs: Impius calumnijs
Quae facta bene deprauat Hypocrita omnia:
Non esse clamat a Deo, qui Sabbatha
Non seruet, esse facinorosum, esse improbum:
Contra Prophetam nominat, cui reddita
Acies videndi: Seculis namque omnibus
Non fando compertum negatus luminis
Cui fuerit vsus e parentis viscere,
Vt restitutus aetheris cernat iubar.
Sed nec Deum contaminatos criminum
Audire foeditate: qui non a Deo
Sit, nec potesse perpetrare talia.
Ferunt doceri se moleste Hypocritae:
Quare furore concitati barbaro
Illum proturbant e Schola: eiectum inuenit
Christus, rogatque num fidem adhideat Dei
Nato: quis ille? quis, nisi tibi qui loquor?
O credo Domine reddit, et pronus cadit,
CHRISTVMque adorat. Caecus ante qui fuit,
Iam cernit: Hypocrita viderat qui, nil videt.
Pascua, verba Dei, credentum turba, bidentes,
Quas regit ipse pedo Numen, Homoque suo.
BIdentium, qui vescimur vitalibus
Auris, perire nos aberrantes foret,
Instar, necesse dentibus praedam Lupi
Stygij, implicatis mille conseptus dolis
Qui circuit, ceu rugiens Leo: Sed Deus
Homoque CHRISTVS, ouilis ipse ianua,
Et pastor, inquit, sum mei: mihi ianitor
Aperit: oues et audiunt vocem meam:
Appello et illas quamque nomine proprio,
Eoque prae, sequuntur illae praeuium:
Ponit animam grege pro bonus pastor suo.
At cuius haud sunt propriae oues, lupum videt,
Fugitque mercenarius: lupus rapit,
Ouesque dissipat: Ego sum pastor bonus.
Gregemque noui, meque grex nouit meus,
Vt me pater nouit, patrem et noui meum,
Pro charo ouili sanguinem promtissimus
Profundere, ergo me pater cuius meus
Amat, volunt ipsius quod obsequor:
Haec audiunt Hypocritae, et furijs agi,
Mortale nequeat quod genus iungi polo,
Dicunt: quibus sed melior est sententia,
Mirantur, et dant gloriam rerum Patri.
Nati fidem non setiger verbis habet,
Sed laniger solummodo coetus, Dei.
Credere prima Deo pietas est, altera amare,
Cui tua opus, tibi qui proximus omnis, ope.
FAciendo vitam quid perennem consequar?
Quidam sibi peritia legis placens
CHRISTVM rogat: volumen, ille, consule
Mosis, refert, quidnam legis? reddit, Deum
Amabis, hic, et corde toto, pectore
Totoque, viribusque mentis, et animi
Cunctis: velut te proximum dein tuum.
Hoc facito, CHRIstus inquit, et viues: volens
At iustus hic haberi, et, o quis proximus
Inquit, meus, quis est? Habebat Dauidis
Quidam vrbe iter ad Hierrichuntis moenia:
Hic in latrones incidit: qui vestibus
Et exuunt, et verberant, pro mortuo
Eumque linquunt: accidit sacri ordinis,
Irent vt illac, vir, deinde Leuigena:
Cernunt quidem iacere qui miserum, ferunt
Sed nil opis: cum post adest Samaritides
Quidam: videt qui pessime habitum, et obligat,
Vinoque, et oleo vulnera infuso, illius,
Quadrupede portat inque publici suo
Aedem hospitij, curatque, luce postera
Binos futuris sumtibus denarios
Et promit, et dat hospiti: Nunc proximus
Age, CHRIstus inquit, quis fuit misero, bene
Qui fecit, hic respondet: Eadem tu quoque
Agas licet, CHRIstus refert. Est proximus
Opera tua quicunque, et opibus indiget.
Lassarus ad lucis reuo catus munera, dextra
In Christi quod sint vitaque, morsque docet.
NOn reddere recens mortuos tantum potest
Vitae priori, sed sepulchro conditos
Iam CHRIstus aliquot lucibus: Bethanicus
Affixus illo absente Lassarus iacet
Lecto: Sorores nunciari quod licet
Curant amico, non tamen properat, prius
Quam mortuum cognoscit esse Spiritu:
Tum dormit, inquit, Lassarus noster suis,
Quare excitatum abeo: quietem si capit,
Aiunt, melius habebit, illi: tum fuit
In vita aperte dicit, at nunc mortuum,
Credatis vt, vos propter esse gaudeo,
Absente me, statimque se dat in viam:
Occurrit illi Martha plorans, et meus
Hic si fuisses, non fuisset mortuus
Frater, ait: Ego sum vita, sum surrectio:
Qui credit in me, CHERISTVS inquit, mortuus
Viuet: quid an me vera non putas loqui?
Verissima, illa reddit, vt Natum Deo:
Adest deinde Maria, quae flens excutit
Fletum omnibus, CHRISTOque pariter, qui sibi
Bustum iubet monstrarier animo dolens:
Hinc patri agit, lapide remoto, gratias
Deo, vocans clamatque voce maxima,
Lassare veni foras: foras statim venit
Clamatus, et solutus ambulat, probat
Rediuiuus et CHRISTVM esse filium Dei.
Concilium Caiphas cogit de sanguine CHRISTI:
Ne pereant omnes, occidat vnus homo.
AT ista iam ferenda minime vltra vafro
Hosti videntur generis humani, fremit
Et ergo acerba, et caueat vt sceptris sui
Regni, in Dei satu editum CHRISTVM incitat
Non optime ante flaminum animatam manum,
Et irruentes acuit insidias: quid hei
Quid congregati facimus, inter se, domo
Regis sacrorum maximi: Si talibus
Influere patimur in animos miraculis
Populi hominem istum, a partibus quis illius
Non tempore breui stans, habebit ei fidem?
Tum vis Latina veniet, et pariter loco,
Et gente nos priuabit: in nihilum occidet
Augustius structura qua nil, cum sacris,
Et iure, legibusque delubri omnibus:
Tum Curio, pudere non vos, maximus,.
O inscientiae? omnium est occumbere
Pro nomine melius hominem vnum, quam male
Gentem vniuersam perdier: detur caput
Vnum neci, quo detur omnibus salus:
Sic inquit, Halitus sacri, praesul foret,
Propter suum, quod particeps, munus, canens
Pro gente IESVM, gente nec tantum sua:
Collectione sed vniuersa liberum
Dci, futurum victimam, quo crimina
Et expientur vicia: sunt verba impij
Et facta Numinis adeo omnia in manu.
Luce agis augusta potum pecudesque bouesque:
Nec recte CHRISTVS corpora fessa leuet?
LAtam suo de capite iam sententiam
Sciens, tamen nil secius CHRISTVS docet,
Qua patet ad Arcton terra nisi quod in locum
Cedit remotum, vbi instruit suos, modum
Tradit preces et exhibendi Numini,
Exterminat mutumque daemonem: male
Hypocritas et accitit, animum bonis
Facitque: tandem, cum doceret publice,
Annos per, vt non posset erigi, nouem
Bis, debilis contracta membra corporis,
Praesens adest mulier: eam videt, vocat,
Imponit accitaeque dexteram, atua
Et liberator, inquit, aegritudine;
Cum sine mora consistit in pedes, Deo
Correcta gratiasque agit: quid hoc rei,
Collegij magister ad plebem, quid est?
An non dies sunt sex, ait, quibus decet
Agi: queatis ergo quo curarier,
Illis venite, non die, qui sabbathi.
At CHRISTVS: ostentator o nequissime
Pietatis, an non quisque vestrum sabbatho,
Vt potum agat, qui stat, bouem, ad praesepia,
Asinumque soluit: Abrahamo nec satam,
Daemon malus quam vinxerat, nodis mihi
Fas expedire sabbatho? hypocrisis, licet
Non murmurare non queat, nil quicquam habet
Confusa veritate quod respondeat:
At credulum miratur, et vulgus stupet,
Potentiamque laudibus tollit Dei.
Causa fugit venis, et aquosus corpore languor:
Vi CHRISTI tantum dextra potente potest.
AN sabbatho curare fas, mensam super
CHRISTVS rogat Pharisaeiam (affecto male,
Namque aderat, inter splene habebat quem liquor
Fusus cutem) tacentibus sed omnibus,
Praehendit aegrum: protinus languor fugit
Aquosus: ipsa causa morbi tollitur,
Quiete nec, sudore, frictionibus,
Toler atione nec sitis, nec inediae,
Eiusmodique taedijs, sed dexterae
Virtute CHRISTI (charitati dant locum
Edictiones Legis) et vestrum quis o
Est, qui, cadat si bos, vel asinus in specum
Putei ipsius, non sabbatho extrahat pecus?
Sic inquit, accubationes et loco
Primo eligentes, et patrem conuiuij
Pariter reprendit: Hunc vocet ne diuites,
Fratres, amicos, qui reponant gratiam:
Mutilosque sed, captosque lumine, et inopes,
Claudosque, pro quis ipse, cum miseri haud queant
Deus rependat praemium, quando vltima
Iusti resurgent luce. Ne captent loca
Illi accubando prima: fiat vltimus
Ne, primus esse qui cupit: tum quod sui,
Ad nuptias vocentur omnes a Deo,
Nati, relictis buculis, vxoribus,
Fundisque properent regis ad conuiuia
Vt ire caelitum, admonet: beatius
Nil quam Dei dapibus in aethra accumbere.
Nos vt oues siluis erramus perdita turba:
Nate tui coetus corpora quaere Dei.
PLenis fremunt hypocritae ad CHRIstum vijs
Et mancipes, et improbos fluere vndique:
Est namque si desideratus patribus
Hic Messias, quid cum malis negocij
Illi, dapes quid cum capit nocentibus?
His CHRIstus: est quis vestrum homo, balantium
Centum cui grex, forte si vnam amiserit,
Qui relliquas non linquat in saltu, statim
Quaesitum eatque perditam: aut quae femina
Habens decem denarios, cui si excidat
Vnus manu, non lumen accendat, domum
Verratque totam: nonne desistit nec haec,
Nec ille dum reperiat, est quod perditum?
Tum compotes vterque voti, conuocant,
Et maxime humeris quirefert ouem suis,
Gratentur vt, viciniam, sibi: polo
At credite fore gaudium inter angelos
Hoc maius vnum propter, ad frugem redit
Qui corrigendo se bonam: licet suas
In ganeo ligurierit opes, lupis,
Scortisque cum procacibus, quam qui haud egent
Conuersione ad rectiora, plurimos.
Caelestium non mortem amat sontis Parens,
Sed viuat vt conuersus, et adest Filius,
Vt se nocentes colligendo corrigant.
Purgantur lepra a CHRISTO bis quinque, reuertit
Vnus gratus, vbi caetera turba nouem?
VTenda sit quonam modo pecunia:
Vitanda sitis et auri, et argenti fames:
Renunciandum cur repudium coniugi:
Incommodatio pariat quantum mali:
Cum talia, et permulta docuisset alia:
Et iam Samariam, rura perque tenderet
Galilaeia Solymam. quibus mala scabies
Exasperarat omne corpus, obuiam
Viri ferunt bis quinque se CHRISTO procul
Et voce sublata: o Magister optime
Miserere morbo habentium foedo male:
Respondet ille, abite, vos ostendite
Virisque sacris, et statim (mirabile)
Inter vias purgantur a lepra: cadunt
Squamae, color redit, et fit aequalis cutis.
Caepisse quid bene attinet? Sanos vident
Se redditos decem esse, beneficium tamen
Tantumodo cognoscit vnus, et quidem
Ille Samarita, pronus ad Christi pedes
Qui prouolutus, gratias agit Deo:
Ne gloriam videlicet CHRISTO darent,
Corruperat nouem impius grex flaminum:
Ergo rogat Christus etiam, an non contigit
Salus decem, nunc sunt vbi vero nouem?
At surge tu, qui gratus es, et abi, tua
Tibi sanitatem contulit fiducia.
Quos clamare fides, turba prohibente, iubebat,
Dat caecis CHRISTVS posse videre diem.
PReces suis commendat, inque mancipe
Iusticia quae sit vera monstrat: oscula
Infantibus tum diuidit: dextram negat
Propter suam et sedere Zebaedaeijs
Natis, Hierrichunta abitque, cum stipem
Qui colligit, quod praeter audit habere iter
Istac Magistrum: Dauidis, clamat, mei
Miserere nate: turba ne clamet, vetat:
Moratur ille nil vetantes, sed magis
Clamat: resistit CHRISTVS, et duci imperat
Ad se, quid et vis, vt tibi faciam rogat?
Diem refert, vt cernere liceat: Dei
Tum cerne Natus reddit, et cernit statim,
Sequiturque Dominum: acceptus at conuiuio
Zachaeio (non Publicanos rspuit,
Qui quaerere, et seruare venit perdita.)
Excederet cum rursus vrbis moenibus:
En Bartimaeus, socius et, caeci, ipsius,
Miserere clamant Dauide o nostri sate,
Miserere: linguam quin tenetis plurimi
Cumque increparent, plusque, plusque Dauide
Miserere geminant nate: fieri amat sibi
Vim CHRISTVS, incensaque nil potest fide
Petentibus negare: quare accersier
Caecus iubet, quid clamor, et ait, vult sibi
Hic vester a me fieri? at illi lumine,
Lucem queamus, reddito, quo cernere.
Fit, quod petunt, tuentur et caeci diem.
Tantum potest nil haesitans confisio.