Illustrissimo, Excellentissimo et Generosissimo DOMINO, DN. HERMANNO de WOLFRAMSDORFF, Dynastae Clientelarum Mugelae, Saalhausii, Colmenae, Limpachii, Sittenae, Koesterizii, Hartmannsdorffii, Durrenbergae, Bartwizii, etc. etc.
Potentissimi Regis Poloniarum, et Sereniss. Elect. SAX. Summo Aulae Praefecto, et Consiliario Intimo, atque Ecclesiae Cathedralis Merseburgensis praeposito Reverendissimo.
Perillustribus, Excellentissimis et Generosissimis DOMINIS, DN. IOHANNI BALTHASARI BOSE, Potentiss. Regis Polon. et Elect. SAX. in Tribunali Redituum Provincialium et Metallicorum Consiliario, et Sereniss. Regiae Coniugis Polon. Supremo Aulae Magistro, etc. etc.
DN. GUILIELMO ERNESTO BERNARDO WIZTHUMB ab ECKSTEDT in ROTENHAIN , Potentiss. Regi Polon. et Elect. SAX. a rerum Cameral. et Proventuum Metallicorum Consiliis, etc. etc.
Hoc tempore Witembergae Regiis Commissariis Inclytis:
Ut et
Magnifico atque Excellentissimo DOMINO, DN. IO. FRIDERICO REINHARDO, Icto Celeberrimo, Potentiss. Regis et Sereniss. Elect. Consiliario Cameral. et rerum Metallicarum, et Archivi Electoralis Gravissimo,
Dynastis Splendidissimis,
DOMINIS meis GRatiosis,
DOMINO et Maecenati sancte suspiciendo
D. D. D.
Obsequentissimus devotissimusque
Illustrissime, Perillustres, Magnifice, DOMINI Gratiosi, et Maecenates magni. Summa, et saepius repetita gratiae signa, monimentaque meritorum vestratium publica exstant, quae omnes boni agnoscunt, grati praedicant, et ingenui admirantur. Non
tantum, qui tectis et parietibus assueti, doctrinarum studia orant, verum etiam alii, sed hi inprimis, qui in luce, et Principum domiciliis versantur. Vestri sane maiores in Saxoniae et Misniae solo nati, et educati, patriam in omne tempus sibi devinxerunt, et pro auctoritate sua, ac muneris officio, ut publicae utilitati consulerent, operam semper et consilium adhibuerunt. Quo nomine et sibi sempiternam pepererunt laudem, et vos reliquerunt posteros, nascendi dignitate hunc locum adeptos, ut maiorum meritis maiorem deinceps splendorem, certe rebus et consiliis uberiorem cumulum adderetis. In hoc autem excelso fortunae gradu ornamenta literarum ad maximas gentilitiasque dotes, cum immortali familiarum gloria adiunxistis, eaque benigne tuenda suscepistis, coetusque doctrinarum causa institutos auctoritate sublevastis, et liberalitate locupletastis. WOLFFRAMSDORFFIANA, quae vel nomine suo in hac Urbe et Academia Conditoris memoriam servat, Mensa aeternum est propensae in literatos voluntatis monimentum. Taceo susceptos pro republica labores, cum incomparabili dexteritate et prudentia coniunctos, quae haec pagina non capit. Nec vero BOSIANAS laudes ulla unquam invidia obscurabit, quae non magis in Saxonia, quam in vicinis remotisque regionibus regionibus enituerunt. Nemo nisi rerum imperitus ignorat, quae opera et ope Illustrissimi Patris, quaeve consilio
et prudentia Illustrissimi Fratris in amplissimo orbis terrarum theatro, quod Rusvici nuper apud Batavos tractandis Europae negotiis patuit, effecta fuerint, quod initium, quem cursum exitumque habuerint, quam uterque personam sustinuerint, et aeternum suo quisque loco decus patriae servarint. Tua quoque ipsius merita, ut magna, sic publice privatimque nota sunt, nec nisi ab invidis dissimulari possunt. in conspectu Reginae, et ministerio aulae, ac munere praefecturae gravissimo, quotidie elucent, et purpuratorum sermone celebrantur. Nunc percensendae sunt WIZTHUMBIORUM imagines, sed multo ampliores, quam ut in unius paginae angustias contrahantur. Magnae sunt et antiquae necessitudines, quae dudum in dandis consiliis, conficiendisque rebus ad culmen fastigiumque pervenerunt, et hae etiam solertia ac dexteritate ita auctae sunt, ut patria illis merito, et praesertim in publicis censuum rationibus, ac metallorum fructibus gloriari possit. Haud denique praetereunda sunt REINHARDIANA, quae reputo, praeconia, quippe tanta, ut ad tenuis iudicii mei calculum revocare non ausim, nec tamen praetermittere, nisi ingratus, possim. Tribunal Regis, curae patrimonii regii, tabularium sanctius curas tuas loquuntur, et posteritati commendant. Quod reliquum est, Deum rogo et obtestor, ut omnes in omni genere felicitatis, salvi sospitesque in seros annos firmi adversus
saeculi mala, et morbos, magno patriae bono floreatis, Clientesque Vestros me et Auctorem constanter, ut antea, sic in posterum quoque foveatis, et benigne protegatis.
V. V. V.
Illustriss.
Perillustr. Excellent.
V.
Praenobiliss. Magnificent.
Vitembergae, cIc Ic ccI. Eid. Sept.
Devotissimus obsequentissimusque
DElectant poetae, et suavitate carminum placent, animosque capiunt, nec modo jucunda, sed etiam utili voluptate perfundunt. Quin et docendi partes sustinent, etsi praeceptis non docent, quae trita et pervulgata docendi via est, tamen amoenitate sua movent mirifice et flectunt, nec inornato dictionis genere homines ad vitam instituunt, neque id tam rationibus, quam exemplis agunt. Nunc severius, ut tragici, nunc mollius, ut Lyrici, neutri tamen sine decoro: ceteri, ut epici, vel solo nomine gravitatem suam, heroae maiestatis aemulam, tuentur. Elegiaci quidem minori ornatu contenti, nec tamen suavitatis expertes, neque ita nudi sunt, ut venustatem orationis negligant, aut parum curent. Catullum magni satiunt, sed horrida quaedam, et duriter sonantia diligenter cavent, atque Ovidii imitatione suaviter temperant, apteque concinnant, maxime autem ingratos et inamoenos hiatus vitant. Omnibus in eo convenit, primo ut verba modis, et modi rebus congruant; deinde ut affectibus serviant et satisfaciant, nec magis numerosa, quam morata oratione animos impellant, et vehementius incendant. Non ergo non sunt periti rerum humanarum, nec monstrant tantum, quid honestum et turpe factu sit, sed etiam ducunt homines, et dulcedine sua invitant, ut recte facta imitentur; interdum vero res foedas, eventusque tristes oculis subiiciunt, et pravos exemplo deterrent, ut a turpitudine revocati, meliorem vitae rationem ingrediantur. In hac scena Graeci principatum tenent, et splendorem ab oratione morata, numeris vincta arcessunt. Quos imitati sunt
Latini, quum vincere von potuerunt, nec tamen in heroo inferiores fuerunt, sive requiramus inveniendi artem, sive concinnitatem scribendi, sive gravitatem sententiarum, sive majestatem verborum, sive dictionis ornatum, sive lumina orationis astrictae, sive denique totam vim compositionis inspiciamus. Enimvero Virgilius quin Homerus Maeonius dicatur, nihil prohibet, quando quidem is principem Graecorum omnibus partibus exsequavit, in plerisque etiam, nisi me fallit tuditium, superavit. Non longissime recentiores abierunt, praesertim poetae Etrusci, Bernardus et Torquatus Tassi, proximis tamen ducem Andinum vestigiis persequi studuerunt. Transalpinorum, quod existimare posim, nemo ad hoc Virgilianae majestatis fastigium pervenit. Hoc minus Germani id sibi sumare voluerunt, nec tamen artis Poeticae gloria fraudari iure possunt, ne Saxones quidem nostri, qui, ab instaurato in his regionibus literarum cultu, scitos poetas habuerunt. In quorum sinu educatus est is, cui haec carmina, quae lucem aspiciunt, debemus, quamquam se totum poesi non tradidit, neque carminum horum copians facere voluit, quae succisivis horis conscripta, aut inter polata, et quasi adoptata, collegit doctissimus M. Samuel Knauthius, et eo negotiis impedito, in ordinem redegit, silvulamque et appendicem serius traditam subiecit, atque operam corrigendi sumpsit excitati iuvenis ingenii, Antonius Samuel Ludovicus, qui invitante, et operas conducente Godofredo Zimmermanno, bibliopola hujus Urbis et Academiae integerrimo, nullum laborem subterfugere voluit, et auctori vel repugnanti expressit uterque, aut si ita dicere licet, viro ex poetica arte nullam laudem captanti, et omnia alia agenti, ac per modestiae causam, remisso dudum bis studiis nuntio, tradere abnuenti extorsit, nullo tamen facto illiberali, neque a recti civis officio abhorrente, quippe quod amor liter arum summa aequitate defendit. Te quaesumus, lector, nolis, quae offerimus, dedignari. A. cIc IcccI.
Propridie Kal. Octobr.