PERSONARUM NOMINA.

PROLOGUS AD SPECTATORES.

Aures, oculos, adeoque et ipsos pectoris
Vestri sensus ac cogitatus intimos
Nobis accommodetis iam benigniter:
Idque hac ratione potissimum, quo cognitum
Vobis fiat, quaenam adventus nostri siet
Praecipua causa. Venimus huc Christo auspice
Exhibituri vobis spectaculum, haud quidem
Fictum illud, sed verissimum: non ethnicum,
Sed Christianum: non iocosum aut ludicrum,
Sed prorsus serium: non vanum et inutile,
Sed maxime frugiferum et tale denique,
Quod neutiquam e prodigiosis Gentium
Commentis, aut Poetarum etiam fabulis
Petitum est, sed quod sacri Evangeliographi
Historia compertissima tradunt. Age
Expressius quid sit dicam: Exhibebimus
(Volente Deo) vobis Tragicam actiunculam
De maximo illo inter mulierum filios,
Prophetarumque propheta excellentissimo
Ioanne Baptista praecursore Domini,
Quo pacto is scilicet (de functo munere)
Ab Herode Galilaeorum Tetrarcha (eo
Quod hunc adulterii et incestus gratiae
Paulo liberius insimulaverit) siet
Apprensus, captus, constrictus, tum carceri
Inclusus obscuro, et tandem plexus etiam

Capite Hoc inquam factum iam ordine tractabimus,
Vobisque veluti in speculo limpidissimo
Proponemus conspiciendum. Si igitur id in
Rem vestram iudicatis fore (viri optimi) ut
Nos certa spes tenet, linguis favete nunc,
Summaque diligentia animum advortite.
Sed heus Puelle, tu periocham totius
Rei recitato summatim Auditoribus.

ACTUS I.

SCENA I. Ioannes solus.

[Note: Trimet.] HActenus in vasta degi solitudine,
Vitamque inter feras traduxi bestias:
Iam vero tempus monet, adeoque Spiritus
Domini suo me instinctu huc rapit, ut et hominum
Contra diutule adiungar commercio,
Spartamque quam sum nactus, adornem strenue.
Tu igitur o summe Israelis Deus ac pater
Benignitatis inexhaustae, mihi servulo
[Note: Sca.] Tuo indigno praesens iam adesse digneris,
Te lucidissimo tui charismatis
Ac vivificantis gratiae splendore me
Quaeso misericorditer illustra, visita,
Promove, quo munus hoc longe augustissimum,
Meis quod humeris imposuisti, ita exsequar
Atque absoluam, ut ad aeternam nominis tui
Et laudem et gloriam cedat feliciter:
Deinde etiam cum primis, ut Messiae tuo
(Cuius prodromum ago licet indignissimum)
Viam exacte sternam, plebemque praeparem,
Quae tanti Principis capax vere siet,
Amen. Iam me ad Iordanis e vestigio
Fluenta ac regionem omnem recta conferam.
Nam nullibi aptius, quam ibi, sumpturus meae

Sum concionis initium:idque potissimum,
Quod is locus prae aliis aquarum copiae
Abundet, tum etiam quod subinde maxima
Eo soleat confluere hominum frequentia.
Atque en pertempestive sane huc appuli,
Nam quosdam illic modo praesentes conspicor,
Accedam propius, coram illos alloquar.

ACTUS I. SCENA II. Ahas, Ionadab [(transcriber); sic: Ionadap] , Ioiada, Symon, populus, Ioannes.

[Note: Trimet.] PApae, quid id hominis est, qui cultu tam horrido
Gradum huc matur at? Respicite obsecro viri,
Respicite et intuemini spectaculum hoc
Prorsus novum Ion. Hem quis est? Ioi. Eremi cultor haud
Dubie est fratres. Quavis enim ipse quidem viderim
Numquam talem, tamen id vel rara austeritas
Et vultus et vestitus affatim indicat.
Sy. Ah bone Deus, quam praedurum vitae genus
Isthuc est. quam suaviter nos contra. Ioi. Adest.
Taceamus donec transeat. Ioan. Iam tempus est,
Ut munus delegatum vi summa auspicer.
Huc omnes vos adeste simul, ac auribus
Attentis mea, quae vobis iam nunc profero,
Monita capessite, Ah. Hui, quid hic clamor sibi
Vult? quid subita haec portendit compellatio?
Ioan. Ad me inquam actutum accedite, meis sedulo

Verbis animum advortite, eaque (si sapitis modo,
Et vestrae consultum saluti vultis in
Perpetuum) pectori quisque penitus suo
Infigite. haud enim de rebus frivolis
Aut levibus (ne quis hoc arbitretur forsitan)
Dicturus huc veni, sed de re seria,
Pia, sancta, utili, imo et omnium quoque
Extra dubium saluberrima ac sanctissima:
Nimirum, ut vos ad sacrum resipiscentiae
Studium incitem, ut vos summis horter viribus,
Quo confestim Dominatoris domini viam
Paretis sedulo faciatisque semitas
Eius rectas. Ab. Quid studium resipiscentiae?
Quid via Domini? quid semitae rectae? Contio haec
Plane nova est, et numquam audita mihi hactenus.
Ioia. Tace obsecro, ne interrumpatur optime
Conceptus sermo hominis. Ioan. Huc autem allicere vos
[Note: Sca.] Merito et exstimulare duo praesertim debent,
Eaque minime sane aspernanda: videlicet,
Temporis instantis iam summa opportunitas,
Et neglegentiae contra periculum
Inaestimabile. Opportunitas quidem,
[Note: Sca.] Quod nunc tandem appropinquaverit illud diu
Exspectatum regnum caelorum: regnum inquam
Iustitiae; pacis, spiritus, atque solidae
Pietatis: quod iam tempus acceptabile

Adsit prae foribus, quod dies illuxerint
Salutis et divinae misericordiae, in
Quibus suis Deus opem praesentissimam
[Note: Sca.] Ferre potenter velit. Periculum vero,
Quod hanc tantam salutem negligentibus
Pro misericordia, furor horrendissimus:
Pro condonatione, supplicum grave:
Pro longanimitate et patientia, ultio ac
Vindicta longe terribilissima brevi
Adventura sit atque reponenda perpetim.
Si vobis ergo salutis vestrae ulla ratio est
Reliqua, si vere ex animo concupiscitis,
Ut Dominus iamiam praesens adfuturus, et
Vobis itidem Servator misericors suo
Dono veniat, respicito (moneo) simul,
Aliam mentem capessite, innovamini,
Anteactae vitae agitote paenitentiam,
Sed hac enargeia, hac ratione, ut fructibus
(Quid arboris radix valeat) testemini,
Hoc est, ut operibus ipsis declaretis, ex
Tota intimi cordis sinceritate vos
Paenituisse. Sy. Ah summe pater tu nos respice,
Ut ad te toto convertamur pectore.
Ion. Amen fiat. Ioan. Sin autem tantam spernitis
Salutem, quae vobis iam offertur omnibus:
Si nondum animo insidet, ut scelerum pruriginem.

Qua Pessime infecti estis, paenitentiae
Salutaris plane expurgetis pharmaco:
Praedico vobis certo certius fore,
Ut, quos divina toleravit clementia
Hactenus impunitos, omnes aeque ultio
Vos divina opprimat, deiciat, enecet.
Ioia. Supra quam dici possit, terruêre nos
Tua verba vir dei sanctissime. Ah. Ita equidem est
Colende Rabbi, magnopere sermonibus
Tuis exterriti sumus.vera loquimur.
Ioi. Nec his tamen (si maxime animus sit) modo
Obniti ullo valemus. nam vel ipsamet
Nostra affatim testatur conscientia
Te vera loquutum. Iona. Immo longe verissima.
Ioia. Ea enim assidue nos incusat pro dolor, ea
Nos omnibus plane peccatis obrutos
Clamitat, et convincit etiamnum, ea quoque ob id
Furorem iam summi parentis vindicem
Brevi adfuturum (ni accedat conversio
Et resipiscentia praematura) horribiliter
Minatur. Ioan. Maximus ille Israelis Deus
Faxit, ut haec pectore sincero loquamini.
Sy. Prorsus sincero Rabbi, non te fallimus.
Ioan. Tum nec erit quicquam, quod metuatis amodo.
Nam magna futurae sanitatis portio est,
Morbum suum agnoscere, viciniorque is est

Saluti, qui medicamentum non respuit.
Ion. O utinam. Ioia. Quare ne nos tanta severitas
Venturi Iudicis obruat, ne tanta nos
Miseros mala involuant, quin potius, ut bona,
Hoc est, favorem divinum atque gratiam
(Quum tempus beneplacitum adsit) exoremus, ac
Una quoque omnes consequamur perpetim:
Dic age vir care Deo, dic nobis quaesumus,
Quid faciendum nobis erit potissimum,
Ut digne praeparemus nos ad principis
Tanti, nempe Dei (quem adfuturum nuntias)
Adventum. Ioan. Dicam id breviter et dilucide,
Vos advortite animum interim. Ioia. Omnibus hoc modis
Fiet Praeceptor. Sy. Summa diligentia
Tuum accipiemus sermonem Rabbi, ut decet.
Ion. Tu loquere Magister ingenue, quicquid voles,
Nostraeque saluti quod videtur commodum:
Nos auditores senties attentissimos.
Ah. Idem et de me Rabbi polliceor libere.
Ioan. Bene est. Quicumque igitur vestrum duas habet
Vestes, meminerit caritatis adelphicae
Lubensque ei, qui non habet, impertiat. Idem
Quoque officii, qui escis adfluit et potibus,
Erga inopem praestet sedulo. Quid praeter haec
Vobis porro faciundum sit, quid cognitu
Necessarium, aliâs dicemus fusius.

Ioi. Omnibus huc incumbemus neruis. Sy. Pectore
Huc toto omnes simul enitemur Rabboni.
Ah. Hanc tuam adhortationem ad intimam usque de-
Mittemus coris nostri penetralia, nihil
Maiori studio amplexuri ullo tempore,
Quam ut satis eidem faciamus pro viribus.
Ioan. Suam nobis ad hoc donare gratiam
Omnipotens Conditor dignetur perpetim.
Ion. Ita fiat, precamur omnes. Ioan.. Restat, ut
In professae iam signum paenitentiae
Aqua vos porro tingam. Ioi. Obtemperabimus
Quicquid iusseris. Ioan. Ast alios praeterea huc iter
Tenere video. hos itaque (si et ipsi forsitan
A nobis ad vitam instrui desiderent)
Paulisper,donec adsint, exspectabimus.
Ioi. Arridet nobis conditio, tu quod bonum
Ac utile tibi videtur, facito libere.

ACTUS I. SCENA. III. Telones et Ergolabus, publicani. Empollemus et Dorymestor, milites. Ioannes Baptista Ioiada.

NUnc re ipsa comperio verum esse, quod modo
Ex populi rumore audivi. Magna siquidem,
Ut conspicor, nostrae gentis adest copia.
Er. Bone Deus, quid sibi haec vult congregatio>
Quid hic concursus monstri alit? Te. Quem hic audio

Loquentem, meaque interturbantem verba: Quis
Est? Hem Ergolabe, tune mihi ades? Er. Ego ipse
Adsum. Tel [(transcriber); sic: Tal] . Ignosce obsecro, si quid forte durius
Excidit. Erg. Aeque fero amicorum carissime,
Salutemque tibi in primis imprecor. Tel. Et ego
Te quoque vicissim saluere iubeo plurimum
Amice candide, non te pol praevideram.
Er. facile credo. Sed quonam pergis? dic age.
Tel. Viden' frequentiam istam populi? Er. Maxime.
Demiror autem, quid rei siet. Tel. Ibi
Vir adest Eremita, nova plane praedicans
Annuntiansque populo vitae dogmata.
Er. Quaenam quaeso? Te. Nihil certi adhuc quod proferam,
Rescivi. nam rumor nondum omnia occupat.
Er. Adeamus et nos quaeso hominem, si commodum
Sit prae negotiis tibi. Tel. Immo propter hanc
Solam caussam me iam nunc contuli foras,
Quamquam alioqui occupatissimus. Er. En Milites
Etiam horsum recta tendunt. Tel Fors a principe
Herode, aut praeside Pilato mittuntur, ut
Huius hominis institutum omnino comprimant.
Er. Hem adsunt, faveamus linguis. Em. Saluete viri.
Dor. Salute vos impertior fratres. Tel. Idem et
Vobis precamur Milites fortissimi.
Er. Saluete vos quoque vicissim viri optimi.
Emp. Quorsum vos fert animus? quonam potissimum

Arripuistis iter? Tel. Ad Iordanis flumina, ad
Novum illum praedicatorem concedere
Animus est. Do. Bene habet, eo et nos solum tendimus.
En. Mira hercle de homine hoc nobis iam narratast'
Quae si sunt vera, nescio quid cogitem.
Er. Mox omnem rem resciscemus dubio procul.
Dor. Per Martem verast'. atque en fit obvius
Nobis, nisi sum leberide caecior. Tel. Ipsus est.
Ioan. Ehodum ad me viri fratres, accedite
Huc festino cursu, et meis hortatibus
Aureis attentas praebete. Er. Hem nos advocat,
Adeamus celeriter. Dor. Placet. Em. Praecedite
Vos, nos sequemur illico. Tel. Bene est. placet.
Ioan. Resipiscite, resipiscite e vestigio.
Exactae vitae agitote paenitentiam.
Si semitas calcastis praeduras hactenus,
si vitiorum involuti estis putredine,
Si impietati omniiugae studuistis in hunc diem
Usque nequiter, si contra denique Domini
Male egistis praecepta, ne nectite moram,
Ne ipsi vos imprudenter ite perditum.
Sed dum tempus adhuc superest convertimini,
Peccata vestra agnoscite, confitemini,
Veniamque precamini. Haud repulsam (credite
Mihi) feretis, non vos aspernabitur
Dominus, si cor vere contritum adsit modo

Adeoque et misericordiae cupidissimum.
Non enim illius abbreviata est manus adeo, ut
Auxiliari vel non possit, vel non velit.
Immo iamdudum accingitur, atque robore
Sese induit fortissimo: ipse inquam venit,
Ut ab inimicis vos eripiat omnibus,
Ut saluet, protegat, vosque aeternum beet.
Sin vero hancce salutem vestram aspernamini,
Si vestris porro sceleribus obducere
Callum animus est, en praedico certissimum:
Idem ille Dominus qui piis servator ad-
Venit mansuetus: vobis horrendissimus
Iudex et ultor aderit. Tel. Si sic res habet,
Rabbi observande, ut dicis, ecquid obsecro
Faciundum nobis suades? Quid agere nos iubes,
Ut possimus Dei impetrare gratiam?
Er. Ne hoc nos caelare velis, rogamus sedulo.
Ioan. Eam si consequi desideratis ex
Toto corde (ut videmini) cavete ne
Quid amplius exigatis ab ullo, quam quod a
Magistratu vobis iniunctum est, ac decet.
Hoc summa, inquam, curate diligentia,
Hic primus sit vobis ad pietatem gradus.
Cetera vero, quae vobis ultra cognitu ac
Factu necessaria erunt, tempore congruo
(Siquidem perrexeritis) a me audietis, et

Clarius et copiosius, Deo auspice.
Tel. Omnem navabimus operam, ne tale quid
Per nos posthac admittatur, quo numinis
Divini consciscamus nobis horrida
Supplicia. Er. Manibus, pedibus, noctes et dies
Unum hoc conabimur, ut tuis hortatibus
Posthac satisfaciamus usque per omnia.
Tel. Quoad licebit. Ioan. Faxit id Deus optimus
Maximus. Tel. Amen. Em. Peccasse et nos gravissime
Fatemur Rabbi, paenitetque ex intimis
Animi penetralibus. Dor. Ah dolet nobis supra
Quam dicier potest. Ioan. Utinam loquamini
Verum, Em. Non est quod dubites vir sanctissime,
Sed quidnam nobis, ut faciamus, consulis?
Ioan. Si haec ex vere contrito corde loquimini,
Advertite: Ne quem concutiatis, suadeo,
Ne quem calumniemini, ac stipendiis
Vestris contenti estote. Em. In nobis quantum erit
Huc enitemur omnes pariter sedulo.
Dor. Cum hasta et scuto aggrediemur, quod praecipis
Rabbi, nec committemus ullo tempore
Posthac, ut vi aut fraude opprimamus quempiam.
Ioan. Maximus ille Israelis Deus, et brachium
Eius sanctum, vestra omnia corroboret,
Convertat, et clemens illustret pectora,
Ut illi dignum praeparare habitaculum

Possitis. Em. Fiat. Te. Amen. Ioi. Servator unicus
Faxit, nobis quod optas tam benigniter.
[Note: Dimet.] Ioan. Si vos igitur iam pristinae
Ex animo vitae (ut estis fassi) paenitet.
Si vestra peccata simul detestamini,
Novae professionis capite tesseram,
Meque actutum ad Iordanis eius flumina
Sequimini omnes, quo in signum paenitentia
Baptismo vos inaugerem. Ioia. Praecede tu
Quocumque libet Rabbi vener ande, nos tuis
Catervatim vestigiis insistere
Conabimur. Em. Idem pollicemur nos quoque.

CHORUS.

Nulla est humana functio
Cui possit compararier
Ecclesiastica aptius
Quam officio Legatorio.
Nam quicquid Legatus probus
Sua studet in provincia,
Idem Contionator quoque
Urgere debet sedulo.
Ille amandatus quopiam
Ad perferendum nuntium
Moras non nectit in via.
Sed omnia statim conficit:
Ita et hic vocatus a Deo

Ablegatusque ut praedicet,
Instabit e vestigio
Probe exsequendo muneri.
Ille haud studet ebrietatibus,
Non se cibis ingurgitat,
Sed vivit semper sobrie,
Ne quid agat imprudentius:
Sic qui Dei Legatus est,
Non comissationibus,
Nec turpi incontinentiae
Ullo indulgebit tempore.
Mandato ille sui Principis
Nec addit quid, nec derogat,
Sed id sine additamine
Pronuntiat sinceriter:
[Note: Hypercat.] Ita et quilibet Ecclesiasta,
Verbum Dei fideliter
Remota accessiuncula
Cunctis debet proponere.
Sic sane omnes olympii
Vates fecêre et Apostoli:
Haec noster Ioannes quoque
Curavit usque sedulo.
Quare et nobis iure optimo
(Quibus idem impositum est onus)
Conandum erit pro viribus,

Ut tanto adsimus muneri.
Certe ni id fecerimus ita,
Fuerimusque fide praediti,
Eisdem afficiemur plagis,
Queîs servus ille inutilis.

ACTUS II.

SCENA I. Issachar et Nain, Pharisaei. Sadoc et Sedekia, Sadducaei.

O Nuntium ter infaustum, quid iam audio?
Quis rumor de homine hoc solitario auribus
Meis ingeritur? Quid sibi vult haec contio
Adeo repentina? quid incommodi adferet?
Ah haereo prorsus. Prae nimio stupore, prae
Nimia admiratione rei totus miser
Conturbor. Quid dicam, aut quid cogitem, inscius
Omnino sum. Nam numquam (ita me Deus bene
Amet) talia fando audivi, immo nec patrum
Nostrorum scripta, similia ullo tempore
Apud priscos vel visa vel facta esse, non
Dicam testantur, sed ne meminerunt quidem. At
Prospicio illic (ni fallor, ni caecutiunt
Oculi plane) aliquot nostri Collegi viros:
Hos non possum non convenire, ut scisciter,
Num quid certi hac de re illis sit communicatum.
Arduum enim prae se habere iam negotium

Videntur, si quid sane externis credere
Licebit gestibus Sad. Hem, quis huc adeo ruit?
Numquid is est Issachar? Na. Huc? Ubi est? Sad. Affectat ad
[Note: Sca.] Nos, en viam. Na. Certe ipsus est. Mirum vero,
Quid apportet novi. Iss. Saluere vos simul
Iubeo, viri undequaque sanctimonia
Vitae spectabiles. Na. Salutem tibi quoque
Precamur solidam, maxime sacratissimi
[Note: Hypercat.] Nostri Collegii Princeps. Sad. Et te vicissim
Saluum esse optamus o vir integerrime,
Iss. Quos quaeso confertis sermones invicem [(transcriber); sic: iuuicem] ?
Quibus nam de rebus confabulamini?
Na. Mira audivimus de Eremita quodam, novis
Seducentem miseram plebeculam erroribus.
Sad. Sic rumor habet. ast an sit verus ille, non-
Dum certiores redditi plane sumus.
Iss. Ah plus nimio veru'st. Nam nuntius modo
(Et veri et aequi prae omnibus sane tenax)
Mihi omnem rem narravit diligentia ac
Fidelitate summa. Sed quid obsecro
Videtur vobis de his fratres carissimi?
Quid inde colligitis? Sad. Nescimus hercule,
Quid heîc pronuntiare debeamus, an
Boni sit ominis, an mali, novit Deus
Id solus. Na. At mirum est, planeque saeculis

Omnibus inauditum, obscurum hominem (nescio
Quem) in solitudine vasta consurgere
Tam subito, ac praedicare etiam, idque nulla ad hoc
A nobis (ut decebat merito) copia
Sibi impetrata. Sed. Maxima illi temeritas
Audentiaque insit oportet. Iss. Sunt verissima
Quae dictis. nec nos satis admirarier
Valemus, quis malus Daemon (venia siet
Dicto) huc ipsum impulerit dementiae. Sa. Haud malus
Is tantum fuit equidem, sed longe pessimus
Procul dubio Iss. Sic est. Sed quid potissimum
Iam consilii nobis suggeritis (optimi
Viri) ut tumultus hos, si per populum modo
Liceat, maturo restinguamus tempore?
Ne nos caelato quaesumus, sagacitas
Si quid animi vestri confingere poterit,
Quod instituto huic nostro sit commodum.
Etiamsi in religione ac doctrina parum
Nobis mutuo conveniat, propter opinionum
Aliquot diversitatem: in hoc negotio
Tamen esse nos oportet coniunctissimos.
Utriusque enim perinde partis vel salus
Vel exitium hinc dependet. Sad. Nostram sedulo
Adeoque omnem operam pollicemur perpetim.
Iss. Quid igitur consultum vobis videtur, ut
Faciamus? Sad. Hoc unum. Mendaces plerunque sunt

Rumores, ut nostis. Na Sic est. fatemur id
Ingenue. Sad. Ne his fallamur ergo forsitan,
Suademus, ac longe etiam praestat, itineri
Ut ipsi nos accingamus tantisper, et
Rei totius veritatem commode
Expiscemur, hoc est, ut nostris illum auribus
Contionantem populo audiamus. ita etenim
Scire aptius poterimus, quid potissimum
Suo instituto moliatur furcifer.
Iss. In hanc omnes pedibus imus sententiam,
Neque ea ulla excogitare posset aptior.
Na. Eamus igitur absque ulteriori mora
Ac consultatione. Sad. Eamus, perplacet.
Iss. Nec invidentia nec odium, sed zelus huc
Relligionis nostrae Iudaicae, et publica
Nos populi impellit ac monet tranquillitas.
Na. Merito. nam id est nostrarum peculiariter
Partium et officii, ut omnipotentis gloriam
Ante omnia, Israeliticaeque gentis hinc
Promoveamus felicitatem maximam.
Iss. Ast quid susurrii [Reg: susurri] heîc auditur? quis hominum
Hoc murmur, quod nostris resonat in auribus,
Excitat? Admiror certe, quid monstri siet.
Nemo se oculis nostris offert, nemo uspiam
Adhuc apparet, et nihilo tamen minus
Sonus locum hunc replet pervaditque horridus.

Sad. En advenit populi colluvies maxima.
Iss. Fortasse et his interturbator ille (quem
Auditum accessimus) interest ducemque agit.
Sa. Omnino. nam solent similes plerunque labra
Habere lactucas. Na. Ecce imminet caput
Infaustum. Iss. Verba supprimamus, ne dolum aut
Insidias suspicetur. Sad. Consilium optimum est.
Na. Hem subsistit trifurcifer, oraturus ad
Turbam fortassis Iss. Certe. At concedamus huc
Paulisper, ne nos videat, utque eo aptius
Quid dicturus siet possimus assequi.
Sad. Belle mones Issachar. obtemperabimus.

ACTUS II SCENA II. Ioannes. Ioiada, os turbae Telones, os publicanorum. Empollemus, os militum.

[Note: Trimet.] PRiusquam vos dimittam fratres, paucula
Adhuc eaque imprimis necessaria, mihi
Dicenda vobis veniunt. attendite simul.
Ioia. Loquere quodcumque libet Rabbi, nil suavius
Unquam nobis tuis erit sermonibus.
Tel. Profer si quid habes, quia nostra scire interest,
Quod nostrae conducat saluti et commodo.
Nos (ut decet) vicissim animum dictis probe
Tuis advortemus. Em. Dic age sanctissime
Dei cultor, quicquid animo tuo sedet,

Auditores habebis attentissimos.
Ioan. Quod unda iam estis tincti omnes baptismatis,
Quod a corporis abluti estis putredine, haud
Ea factum ratione putabitis, quasi
Externa isthaec lotio tantae efficaciae
Sit aut virtutis, ut peccata abstergere
Vestra universa possit. Non (credite mihi)
Simplex aqua id efficere valebit tempore
Ullo: sed baptizatio haec tantummodo
Signum quoddam est externum eius, quod [(transcriber); sic: qud] in intimis
Animi penetralibus re ipsa fieri addecet,
Nimirum peccatorum paenitudinis:
Ut sicut aqua absterguntur fordeis corporis
Extrinsecus, sic et animi inquinamenta de-
Ponantur simul interne resipiscentia.
Nam alioqui operam navare, ut corpus candicet,
Et interim tamen animum squaloribus
Vitorum obductum negligere, praepostera
Sane cura est, adeoque summa insania.
Quapropter quum iam et vos in paenitentiae
Huius signum Baptismo abluti corpore
A me sitis, reliquum porro est, atque unice
Etiamnum vestra postulat salus, ut ante
Omnia sordes simul ponatis cordium:
Veluti iram; hypocrisin, odium, invidiam, malum
Blasphemiae, turpiloquium, lubidinem,

Contentiones; ebrietatem, crapulam,
Auaritiam, veneficia, et reliqua id genus
Damnabilia veteris Adae ac carnis opera.
His inquam omnibus in universum mortuos
Vos esse decebit. Ast hoc nondum sufficit
Tamen. Quin foetidis iam exutis vestibus
Aliae vobis rursus superinduendae erunt.
Sed nitidae ac sordibus nullis obnoxiae.
Vultis ut apertius vobis, quod sentio,
Exponam? Accipite paucis, et memoriae
Commendate tenaci. Ubi praedicta illa vitia
Et abominationes, quae recensui,
Iam plane deposueritis, in horum locum
Pietatis opera contra substituenda sunt:
Videlicet, misericordia, benignitas,
Humilitas, caritas, patientia, lenitas,
Modestia, continentia, liberalitas,
Fides, pax, veritas, et si quae his similia
Sunt alia. Ut respectu iam vitae pristinae
Toti immutati sitis, ac veluti novam
Quandam naturam assumpsisse videamini:
Sed talem omnino, quae morum innocentia
Vitaeque puritate et sanctimonia
Di\s dia\ pasw=n superet priorem. Si hactenus
Igitur vos (ut fore spero) promoverier
Feliciter detur, non est quod numinis

Divini instantem iram timeatis amplius.
Non etenim resipiscentibus, sed impiis,
Sed obstinatis atque contemptoribus
Huius doctrinae tam salutiferae aderit
Ultrix saevissima. At vero vobis pia
Sectantibus, ingens aderit gratia, pax, salus,
Et denique numquam intermoriturum gaudium.
Nam vos regni caelestis contubernio
Deus cives adscribet perpetuos, et in
[Note: Septe.] Terram vere melle ac lacte fluentem transferet,
Nempe in regionem illam insignem viventium,
Supernam, aeternam, caelicam. Ioi. Omnem gnaviter
Navabimus operam, ut monitis huiusmodi
Tuis per nos satis fiat. Tel. Per omnia
Tuos hortatus exequi conabimur.
Em. Sic fiet Rabbi. idem et de nobis singulis
Constanter pollicemur. Ioan. Bene habet. Abite iam
In crastinum, aut aliud tempus mage commodum.
Ioi. Vale praeceptor longum, et maximas tibi
Habemus omnes pariter gratias, viam
Quod veritatis nobis demonstraveris
Fideliter. Ioan. Si quid fructus mea contio
In vobis effecit, id haud tribuetis mihi,
Sed ei, a quo solo manant dona omnia.

ACTUS II. SCENA III. Issachar, os pharisaeorum. Sadoc, os

---

image: s038

sadducaeorum. Ioiada. Symon. Ioannes. Nain, pharisaeus. Sedekia, sadducaeus.

[Note: Trimet.] EN appropinquat iam seductor pessimus,
Ac recta nos petit. Suadeo igitur viri
Fratres, ut circumspecte agamus singuli,
Ne nos alia huc, quam perdiscendi gratia
Accessisse arbitretur. Sad. Optime mones.
Insigniter Hercle vulpem dissimulabimus,
Iss. Ita oportet, alioqui actum de nobis erit.
Ioia. Respicite quaeso fratres, Principes quoque
Nostrae gentis catervatim huc se conferunt.
Sy. Certe ipsi sunt. Mirum vero, quid heîc siet
Illis negotii. Ioi. Haud discessurus equidem
Sum hinc, donec omnia penitus ordine resciam.
Sy. Manebimus et nos tantisper. Ioi. Bene facitis.
Ioam. Quosnam hic reperio homines quaeso tam splendidae
Pietatis sanctimoniaeque imagine
Relucentes? Vos ne o Iudaici principes
Populi, duces caecorum, quos plausibili ob id
Nomenclatura Phorschaios vulgo vocant
Et Sadducaeos? Iss. Nos ipsos Vir optime
Coram vides. Ioan. O viperina propago, et ex
Eorum classe quidem, qui quum impiissimi
Ipsi sient, perinde tamen adeo sibi
Iustitiam [(transcriber); sic: Institiam] omnem tribuunt, ut neque doctore iam
Neque paenitentia indigere (ut ceteri)

Videantur Sad. Vah qualis nam haecce salutatio est?
Siccine Israelis proceres accipere decet?
Iss. Ferendum est. Ioam. Quid vobis quaeso accidit novi?
Unde haec tam praeceps omnino mutatio?
Quod et vos integerrimi, sanctissimi,
Summique Israeliticae gentis duces
Ad hoc meum baptisma simul accurritis?
Ecquis vos obsecro irae ac ultionis huic
Populo imminentis divinae praemonuit, et
Depressit adeo fastu alioqui turgidos,
Ut vos isti iam ultro peccatorum ordini
Ingesseritis? Haud mihi parum sane admirationi ob id [Note: Octo.]
Estis, nec facile iudicare convenit.
Quonam ductore in hanc subito metamorphosin
Incideritis praeter naturam. Verum ut ut
Sit, si ergo huc accêstis, quo baptizemini,
Non falsam et hypocriticam (ut penes vos fit fere)
Sed veram vestram oportet paenitentiam esse.
At tum demum vera erit et absoluta, si
Fructus se dignos ederit, si digna mox
[Note: Dimet.] Sequatur executio,
Hoc est, mundi praesentiumque nausea,
Sui renuntiatio, submissio,
Humilitas, summa modestia, praeflagrans amor
Pietatis sincerae, ac (ut paucis colligam)
Vita omnibus modis et moribus nova.

Tales itaque si animus est fructus edere,
Eiusmodi si arridet resipiscentia,
Aderit vobis divina praesens gratia,
Caeloque pariter cives inscribemini.
Ast si pro consuetudine
Vestra solita fucate haec agitis, credite
Mihi, haud vobis parcet Dominus, non impios
Vestros ausus ac scelera longe pessima
Inulta diu sinet. Quare nec opinio
Haec vos falsa teneat (moneo) qua dicere
Aut cogitare intra vos forte videmini:
Patrem habemus Abraham, huius nos filii sumus
Germani ac heredes. Stultam hanc inquam patrum
Vestrorum ponite, si sapitis, fiduciam.
Non enim Abrahae vobis profuerit sanctitas,
Si vos ut degeneres [(transcriber); sic: denegeres] porro in malitia
Perstiteritis. Quod Abrahae Deus ac semini
Eius pollicitus est, id sine dubio quoque
Opportuno complebit tempore largiter,
Etiam si vos ad unum omnes vel stirpitus
Er adicemini. Non deerunt posteri
Unquam Abrahae, nec populus Domino deerit suus,
Licet vos ab eo desciscatis turpiter:
Affirmo enim vobis certo, potens Deus
Est, vel de duris lapidibus istis breuî
Exsuscitare ipsi Abrahae filios, eosque

Etiam vere germanos. Sed praeterea iam
Securis ad radicem posita est arborum.
Omnis itaque arbor non fructum bonum ferens,
Exstirpabitur et in ignem conicietur. Sad. Au.
Quis hac posset diutius iniurias
Ferre? Abeamus quaeso hinc subito viri patres,
Ne duriora his addat nebulo. Iss. Perplacet.
Nam et ego me iamdudum subduxissem quidem,
Nisi fuissem veritus, ne persentisceret
Nos insidiarum huc advenisse gratiâ,
Na. Id unum et me sane detinuit hactenus.
Sad. Eadem ego quoque de caussa pol substiti.
Ioan. siccine vos subducetis hinc hypocritae?
Ab iam satis elucescit, quonam praediti
Sitis animo: iam manifestum fit omnibus,
Quo spiritu ducamini. Si sic habet,
Age pergite. Venient profecto tempora,
Quibus vitam instituisse aliter optabitis,
At sero. Sed quorsum facit his minarier
Futura supplicia? Surdissimis enim
[Note: Hypercat.] Omnino fabula narratur. Sy. Adest ecce Rex
Ipse quoque Herodes, aulicis aliquot stipatus.
Ioan. Ille ne, qui principem Galilaeae summum agit?
Ioi. Is ipsus Rabbi. Ioan. Accedat. praestolabimur
Eum heîc tantisper, donec adsit commodum.

ACTUS II. SCENA IIII.

---

image: s042

Herodes rex. Buleta et Synedrus consiliarii. Ioannes. Morio. Dorym.

[Note: Trimet.] AN non videtis iam proceres fidissimi,
Vera esse ea omnia, quae nobis relata sunt,
Quaeque et vobis ordine paulo ante retulimus?
Bu. Videmus edepol rex Opt. Max. et
Gestimus etiam spectatores fabulae
Esse huius, si quidem liceat. Sy. Nil Hercule,
Quod magis optem impraesentiarum novi. He. Age.
Voti omnes haud dubie reddemur compotes.
Nam hac ipsa de caussa iam una huc conedimus.
Sed circumspectos admodum vos esse. Mo. Quid?
Circumspecti iam erunt, quibus aliâs nihil
Plane est incircumspectius? He. Tace Morio:
Dicere, nondum tuarum est partium. Mo. Sile
Hem Morio, nisi vapulare gaudeas.
He. Circumspectos inquam vos esse necesse erit,
Ne ulla alia quam sola discendi gratia
Huc accessisse appareat. Sy. Curabitur
Probe. Bu. Belle ad novercae tumulum flebimus.
Ioan. Quis huc tam pomposo stipatus agmine
Pedem movet? quis est, auro qui fulgido
Gemmisque adeo totus resplendet undique?
He. Modeste agitote singuli, ne infamiae
Nobis cauterium imprimatur. Bu. Optime
Curabitur Princeps ne metue. Ioan. Tun' es ille

Herodes Galilaeae Tetrarcha? He. Ipsissimus
Scilicet. Io. At cur quaeso huc venisti? edissere.
He. Paucis dicam Rabbi: Et multa et miranda de
[Note: Octo.] Tuae tum doctrinae tum vitae sanctimonia, a fide
Dignis viris, nobis depraedicata sunt:
Potissimum vero, quod a summo Iove
Legatus huc (velut alter Hermes) veneris,
Cunctosque mortales beatitudinis
Verae viam modumque edoceas sedulo.
Ob id nimirum iam cum nostris, ut vides,
Accessimus huc, ut et nos audiamus ac
Ex te discamus clare, quid nobis siet
Faciundum, quo Deos (caelestia numina)
Propitios nobis conseruemus perpetim.
Io. Quamquam ego quidem nondum inducere in animum queam.
Tam subito te ex lupo alioqui rabidissimo
Mansuetum in agnellum mutatum esse penitus,
Sinceraque huc venisse conscientia:
Tamen utcumque siet, te hoc unum potissimum
Monitum velim, ut cum ceteris capitalibus,
Quibus undequaque turpiter insignitus es,
Sceleribus, abominandam illam lubidinem
Incestumque impium praesertim a te procul
Abigas. Non etenim tibi licet, non licet inquam, uxore propria.

Velut cane repulsa, aliam superinducere.
At multo condecet minus, ut fratris tui
Thorum commacules, eiusque habeas coniugem.
Vetat hoc cum primis lex divina, abominat
Inscripta lex naturae, prohibet proximi
Dilectio, nec humanae leges sinunt
Inultum tantum facinus. Hominem memineris
Te esse, haud brutum animal. Ne carnis cupidines
Adeo exsatiare velis. Rationis utere
Tibi concessae dotibus. Committere
Ipse noli turpiter, quae in aliis plectere et
Odisse debebas merito. Acquiesce iam
Salutiferis hisce meis monitis suadeo, ac
Resipisce actutum. Revoca propriam coniugem,
Fratrique redde suam. Sic poterit ultio
Divina (graviter alioqui imminens tuo
Capiti) intactum te praeterire. Mo. Hem quid sapit
Rex hoc tibi ferculum? Certe si pruriunt
Adhuc tibi aureis, nescio quî fricarier
Satis queant. Dor. Taceto propere, aut mox edes
Pugnos. Mo. Au. Siccine veritas parit odium?
Do. Pergis adhuc ter pessime? Mo. Tacebo. Ioan. Sin iuvat
Iniquitatis porro omnis fastigium
Conscendere, si decretum pertinaciter
Animi explere libet, nec meis hortatibus,

Dictis, piisque consiliis obtemperas,
En tibi praedico fore certissimum, ut prope-
Diem ultricem Omnipotentis Domini sentias
Manum. Tum sapies fortem, sed sero nimis.
Nimis inquam sero tum paenitentia
Tibi veniet. Resipisce igitur dum libere
Potes, dum tempus suppetit, ne tanta te
[Note: Dimet.] Mala incautum subito opprimant.
He Horrenda mehercle narras vir sanctissime.
Io. Horrenda quidem, sed et longe verissima.
He. Infigam dicta tua altius memoriae,
Operamque dabo quoad licet, ut factis ea
Quoque exprimam. Io. Faxit Deus, optimus pater,
Ut ex toto haec loquaris animo, et operibus
Porro testeris. He. Faxit summus Iuppiter.
Adeste viri Proceres, nosque e vestigio
Repetentes aulam, una omnes consequimini,
Ut dictis interim viam levemus, et
De auditis paulum conferamus mutuo.
Syn. Praecedat Rex quocumque libet, faciatque quod
Videtur commodum sibi, nos parebimus
(Ut decet) in omnibus lubentes. He. Laudo vos
[Note: Dimet.] Merito. Sed eamus, tempus est.

ACTUS II. SCENA V. Ioiada, Ahas, Symon, Ioannes.

HEm fratres [(printer); sic: frates] Israelis dilectissimi,

Quanta huic viro est auctoritas, quanta gravitas,
Quam nullius plane rationem hominis habet?
Paulo ante relligionis nostrae Principes
Phorschaios ac sacerdotes hypocrisis
Et impietatis convincebat acriter:
Idque adeo, ut ne mutire quidem vel paululum
Illi contra possent. Iam vero (quod magis
Mirandum est) nec regem summa potentia
Praeditum, et ingenti ad haec satellitum manu
Stipatum reveretur, nec paulum suspicit,
Quo minus ipsi suum errorem quoque retegat.
Ecquid vobis videtur? An dubitare quis
Posthac possit, Messiam hunc esse patribus
Nostris toties promissum? Ah. Nobis certius
Vix quippiam poterit persuaderier.
Sy. Nec nos sane aliud aeque credimus. Ioi. Sed heus
Tacete. Nam ad loquendum praeparare se
Videtur modo. Ioa. Quid mussitatis invicem
Viri Israelitae? Suspecta non parum
Mihi vestra sunt colloquia. Ioia. Nil sanctissime
Praeceptor nos confabulamur, quod tuae
Quid derogare auctoritati possiet.
Ioan. Auctoritatem non moror plane meam, haud
Meum credite quaesitum veni commodum,
Sed eius (qui me misit et cui viam
Paro) gloriam, laudem, et honorem totus venor

Ioi. Non est dubium. Ioan. Sed vos videmini, mihi
(Quam par sit) adscribere plura. Sy. Id ne dixeris
Rabbi. Numquam etenim tantum tibi deferre nos
Poterimus, quin multo plura meritus sies
Iure optimo. Ioan. Nimium inquam adscribitis mihi
Et plus sane, quam unquam mihi vendicare re
Vera queam. Quapropter vos hoc unicum
Monitos iam volo, ne falsa suspicione de
Me quasi ego sim Christus, ducamini. Haud enim
Is sum. verissima loquor. Baptizo quidem
Vos (fateor) aqua, verum ob aliud plane nihil
Quam ut praeparem vos solûm ad paenitentiam.
Sed fortior me post me veniet, isque tam
Modis omnibus excellens, ut ego neutiquam
Sim dignus, qui vel calceos pedum illius
Soluam. Ipse vos baptizabit non simplici
Aqua, sed Spiritu sancto ac igni. Sub haec,
Idem quoque verum et exactum editurus est
Iudicium, inter pios simul et impios,
Ita ut manifeste colliquescat omnibus,
Qui vere sint boni ac pii, qui sint secus.
Multos fefellit hactenus externa species
Et hypocrisis. Ast hunc tale nihil fallere potest.
Habet enim ventilabrum sua in manu,
Eoque aream suam purgabit affabre:
Hoc est, cunctos mortales doctrina sua

Probabit, atque afflictionum pondere
[Note: Dimet.] Examinabit igneo.
Tum qui subsistere constanter poterunt, bene
Habebunt perpetim, nullumque sentient
Dispendium inde. Namque illos ut triticum
Vere purgatum in caelestis vitae horreum
Summa cum laetitia et tripudio vehet:
At paleas contra, hoc est, hypocritas, nihil
Aliud quam speciem inanem sanctimoniae
Prae se ferentes, trudet ad ima tartara,
Tradetque comburendos igni tempore
Nullo exstinguendo. Quare falsam ponite
Persuasionem, vos rursum et moneo et rogo,
Quam de me concepistis forsitan, quasi
Venturus sim ille Christus. Praedixi, ac modo
Repetere idem rei cogit necessitas:
Non sum ego Christus, sed eius praecursor humilis.
Hac iam admonitiuncula, brevi quidem
Illa, sed tamen in primis vobis utili,
Meum hoc die sermonem finiam: idque eam ob
Caussam potissimum, ut hoc vobis tenacius
Inhaereat, altiusque radices agat,
Quo a me prolatus est serius. Ioi. Age si ita habet,
Curabitur ut persuasio quae nos hactenus
Tenuit totos, animo eximatur funditus.
Ioan. Sic facite, et lam porro valete in crastinum

Usque diem omnes feliciter. Ioi. Gratia tibi
Merito a nobis habetur maxima Rabboni
Observandissime, quod non desistis viam
[Note: Octo.] Nobis ad veram veritatis cognitionem pandere.
Io. In hoc sum missus, atque utinam mea contio
[Note: Octo.] Aliquem in vobis ac ceteris, quibus peculiariter
Veni, pietatis fructum elicere possiet.
Tum certe dissolui et mori libens velim.

CHORUS.

Quamvis doctrina caelica
Ab uno manat spiritu,
Bifarios tamen habet
Auditores et asseclas.
Nam horum sunt quidam simplices,
Veri, germani, ac seduli:
Quidam vero a prioribus
Sunt plane diversissimi.
Veri toto conamine
Amplectuntur salubria,
Iisque insistunt sedulo
Verbis, vita, corde, operibus.
Falsi autem et impii hypocritae
Specie quidem externa nitent,
Simulantque sanctimoniam,
At sunt interne pessimi.
Et adeo non sanantur hi

Piis hortationibus,
Ut quo magis illos admones
Hoc pergant obstinatius.
Exemplum huius apertissimum
Relucet hîc satis et super
Tum in Iudaeorum proceribus
Tum quoque in Herode principe.
In quibus et hoc observandum erit,
A nullis verum aeque opprimi,
Atque a mundi potentibus
Sapientiaque turgidis.
Sed nos his vitatis procul,
Salutifera potius piaque
[Note: Hyper.] Rudis populi paradigmata
Usque imitemur singuli

ACTUS III.

SCENA I. Herodias. Abra, Pedisca, pedisequae.

[Note: Trimet.] MAnete vos hem virgines in aedibus
Et curate, omnia ut intus pure candicent.
Ab. Te ne sequemur iam Domina foras? He. Haud est opus
Modo. Vos curate tantum quae curanda sunt.
Ab. Pro omni virili. Pe. Est praeterea quod nos velis
Hera? He. Nihil impraesentiarum, quod mihi
Occurrat. Pe. Vale igitur interim Domina. He. Sed

Heus. Ab. Adsumus paratae. He. Ut et vestes simul
Omnes ac ornamenta cetera nitide
Repurgentur, suoque reponantur loco
Efficite. Ab. Curabuntur sedulo omnia.
[Note: Sola loquitur.] He. Demiror hercle, nec satis mente assequi
Possum, quidnam portendat, quid ve incommodi
Aut tristitiae Regis animum contorqueat,
Quod adeo solitam praeter consuetudinem
Iam nunc incedit cogitabundus, velut
Arduum aliquod secum reputans negotium.
Non tam ex animo laetatur usque ad hunc diem.
Non tam tripudiis, saltationibus,
Exercitationibus palaestricis,
Spectaculis, aliisque rebus ludicris
More suo solito commovetur. Immo nec
(Quod mihi plus admirationis excitat)
Tanto omnino impetu, tanta lubidine
Sacrae litat Veneri, sacrisque amplexibus
Mihi adlubescit, ut consuevit hactenus.
Quid multis? Totus iam fere immutatus est.
Amor languet, laetitia curarum agmine
Obvoluitur, apparatus Regius nutat.
Certe ni tam mihi intus et (ut proverbio
Volgari [Reg: Vulgari] dicitur) in cute esset cognitus,
Per omnes dierarem [Reg: deierarem] constanter Deos,
Metamorphosi ipsum subita correptum esse, tam

Nihil fere reliquum est, quo vitae pristinae
Affectibus vel paululum respondeat.
Variis profecto cogitationibus
Mutatio haec animum misere exagitat meum.
Quid certi coniciam habeo plane nihil:
Nec qua via aut ratione genuinum rei
Statum resciscam, excogitare etiam queo.
Rex etenim ipse nimis est tenax silentii,
Quare etiam si illum obtester per sacra omnia,
Tamen aut negabit, aut dissimulabit, satis
Scio: Alios vero ex aulicis consulere ea
[Note: Octo.] Propter, partim pudet, partim quoque suspicioni obnoxium est.
Ast bene habet, illic incidit mihi quippiam,
Ad cognoscendam rem omnem apprime commodum.
Morio noster Regi semper adest proximus,
Omniaque eius secreta novit optime:
Nam stultos caelare nihil Principes solent,
Ut a quibus timeant nullum periculum
Sibi. Hunc igitur amicis verbis alloquar,
Et expiscabor sensim quaestionibus,
Quid Regi acciderit, quae ve animum eius occupet
Sollicitudo. Neque diffido, quin omnia
Retecturus mihi siet clarissime. At
En prodit ipsus. Commodum me castor, haud
Enim venire poterat tempestivius

Meo sane instituto. Iam aggrediar eum
[Note: Dimet.] Recta, faciamque periculum
Quidnam rei sit, si possum expiscarier.

ACTUS III. SCENA II. Morio. Herodias.

[Note: Trimet.] DII daeque omnes istos male perduint
Latrones atque nebulones ter pessimos,
Tam me usque suis vexant dictis scurrilibus,
Tam nullum tempus abire sinunt, quo non meam
Subsannent simplicitatem simplicissimam.
Atque hoc per sanctam sancte iuro moriam,
Ni Rex ipse mihi una cum Herodiade adeo
Esset carus, iamdudum coepissem fugam.
Sed ecce, ni iam canis omnino podicem
Inspicio, adest Herodias. Miror quid heîc
Actura rerum sit. He. Quo tendis Morio?
Mo. Hem, salue amica, salue. Huc animi gratia
Me contuli. Quo tu? ubi tuae pedisequae?
Siccine te solam exire decet? He. Ita volui.
Mo. Quî sic? quo te ergo confers? dic amabo, dic.
He. Ad te unum Amicule. Mo. Ad me?
He. Ad te inquam. Mo. Quid sibi hoc
Vult? He. Audies, sed conditione hac, ut mihi
Ad quaestiunculam unicam respondeas,
Quam tibi sum propositura. Mo. Siquidem cognita
Mihi sit. He. Est citra dubium. Mo. Dic igitur, placet

Conditio. He. Dic quaeso mihi, quid Regem male
Habet? quid eius urit animum? Mo. Stulta sane
Haec quaestio est. Propone saniora. ni et
Tu moriae initiarier nostrae velis.
He. Bona verba quaeso Amicule. Num tam stulta ego
Loqui tibi videor? Mo. Immo stultissima.
Her. Quid ita? dic sodes. Mo. Egon animum Regis queam
Scrutari? He. Vah nunc Cres est pelagi nescius.
Mo. quorsum hoc dicis? He. Quia dissimulas te sci re iam,
Quod est tibi compertissimum. Mo. Sed quomodo?
He. Quod Regi semper corpore coniunctus sies.
Mor. At quid tum postea? Her. Exploratum est tibi igitur
Satis superque, an quid vel viderit uspiam
Vel audierit, quo sit conturbatus animo.
Mo. Non equidem memini. Si tamen quid nauseae
Habet forsan, novi unde eam collegerit.
He. Unde obsecro, mi morio suavissime?
Mo. Referre non ausim. He. Audacter mihi detege.
Nullum tibi inde impendebit periculum.
Mo. Dicam ergo, sed si des prius fidem mihi,
Tenaci te pressuram omnia silentio.
He. Ne metue. lapidi dixeris. Mo. Hisce diebus ad
Iordanem concedens, Doctorem audivit in

Magno populi coetu contionantem nova.
He. Praesagit mihi nescio quid infortunii
Animus. Ah quid hoc erit? Sed perge Morio.
Quid ille annuntiavit auditoribus?
Quae populo tradidit vivendi dogmata?
Mo. Quemque sui officii admonuit strenuissime,
Omnesque hortatus est ad paenitentiam,
Vitaeque pristinae innovationem. He. Age
Quod regi dogma dedit? Mo. Acerrimum hercule.
He. Ecquod igitur amabo? Mo. Primo duriter
Admodum eum obiurgavit propter adulterium (et ut
Ipse inquiebat) incestum plane impium:
Deinde summa verborum vehementia
Hortatus est, ut te abdicatam mox suo
Restitueret fratri, atque propriam coniugem
Simul revocaret, pristinoque haberet et
Loco et honori: Addens hanc quoque statim appendicem,
Si id faceret sedulo, Deos illi fore
Propitios, qui alioqui ira in ipsum perciti
Summa essent: sin autem pro more pergeret,
Supplicium illi adfuturum praesentissimum
Et inevitabile. He. Dii boni quid audio?
Verum quid Rex ad haec? Mo. vixdum mutire prae
Stupore quivit. He. Quid? num unius homunculi
Calumnias metuit? Mo. Sic est. sunt vera quae
Loquor. He. Quin occidisset pessimum caput.

Mo. Animus forsan non defuit, sed defuit
Potentia. He. Potentia? Mo. Quid ni? ingens contio
Circumquaque aderat populi, ab eius unice
Pendentis sermonibus ac placitis. Num igitur in
Tanta frequentia ipsum potuisset neci
Dedere? He. Conticuit itaque omnino Rex? nihil
Ne nebuloni respondit? Mo. Respondit quidem. ast
Ea ratione, ut polliceretur operam
In hoc se omnem navaturum, quo hortatibus
Eiusmodi per omnia faceret satis.
He. Sat est. rem iam plus nimio, plus quam collibet,
Aut unquam sperassem, rescivi. Gratias
Tibi tamen interim amicule habeo maximas,
Quod aperueris mihi tam clare omnia: ac vale.
Alio iam mihi porro concedendum est. Mo. Vale
Herodia amica mea suavissima.

ACTUS III. SCENA III. Somatophilax, Morio, Herodias.

[Note: Trimet.] AMandor a Rege ut visam, ubi nam nostra sit
Domina Herodias, quid valeat, quid ve modo agat
Rerum. Quaero igitur intus illam ubique, tum in
Gynaeceo, tum in contione virginum,
At frustra. Nam aiunt ipsam exisse paululum
Foras, et id solam quidem. Prodeo itaque
Et ego foras iam circumspiciens sedulo

Meque ad quamcumque plagam vertens, si fors queam
Ipsam alicubi deprendere: sed frustra omnia.
Ast video Morionem nostrum, is forsitan
Novit certius ubi siet. Mo. En lepidum caput
Quo tu nunc tam citato cursu? So. Hem Morio
Dic age vidisti ne Reginam heîc uspiam?
Mor. Vidi, sed quî id rogas? Som. Convenienda mihi erit.
Mo. Tibi? Proh Iuppiter. So. Ubi est? detege.
Mo. Sequere nasum recta. So. Quid? me derisui
Habes? Mo. Quis te derideat? tam scilicet
Hominem catum. So. Dic sodes ubi ea est? Mo. Respice:
Viden? Som. Video, bene habet. Tu iam nunc perge, quâ
Coepisti. Mo. Ita fiet. Cave autem, ne tibi
Cerebrum effluat. He. Quis huc cursu ruit adeo?
Atat, quam timeo, ne mihi nuntium adferat
Inauspicatum. So. Salve clementissima
Domina. He. Salve et tu. Sed quid portendit tuus
Hic adventus? Qua huc accessisti gratia?
So. Negotium mihi Rex dedit, ut videam et ubi
Sies, et quid valeas, et quid agas denique.
He. Est praeterea quod cures, quod ve nunties
Mihi? So. Nihil prorsus. He. Revertere igitur ad
Regem ilicet, et dic me illi adfuturam breuî.
So. Curabitur. Tu mox sequere, et vale interim.

[Note: Sola loquitur.] He. Ah quod paulo ante ex Morione nuntium
Accepi? Nunc demum re ipsa experior, nihil
Me suspicatam esse incassum: iam sentio,
Verissimum esse illud volgi diverbium,
Quo aiunt, tam felici fortuna neminem
Natum, cui non Daemon aliquis sit malevolus,
A quo miserrimis discrucietur modis,
Eiusque perpetim qui affectibus obstrepat.
Hoc ipsum inquam, si quis alius, ego verius
Vero comperio esse impraesentiarum. Ego
Enim quantumvis illustri forte genita,
Meum tamen (ut audio) sum nacta Daemonem:
Eumque talem qui non dormiat, nihilue
Reliquat intentatum, donec Regis in
Me amorem, animumque alioqui candidissimum
Penitus exstinguat et abalienet, iisque non
Secus atque puluerem me eiciat aedibus.
Heu quidnam consilii iam nunc potissimum
Capiam? quibus ve adversus haec letalia,
Miserae mihi obstructa parataque molimina
Rationibus agam? Nescio prorsus, neque
Excogitare possum. Occidere quidem
Manifeste illum (tametsi nihil optatius
Contingere animo possiet) nec audeo,
Nec liberum mihi est, quum praesertim tantae
(Ut rumor est, utque retulit iam Morio)

Auctoritatis sit apud volgum ignobilem
[Note: Dimet.] Caecumque. Nec interim tamen
Alia sese mihi via iam offert aptior,
Qua ausus conatusque hosce perversissimos
Mei pro voto animi queam restinguere.
Certe ni in tempore obstitero, nisi omnibus
Modis contraivero, de me actum penitus erit,
Rexque brevi totus in illius abiturus est
Sententiam. Verum priusquam clarius
His de rebus quid constituam, periculum
Facere animus est, quantum nam valeat et mea
Apud Herodem auctoritas, an etiam amet
Tam corde, quam verbis solet testarier.
Tot ipsum urgebo precibus, tot suspiriis,
Tot lacrimis, ut vel nolens exaudire me
Cogatur: nec desistam quoque donec meis
Votis adspiraverit, hoc est, donec scelus
Illud scelestissimum (ut est dignus) in omnibus
Tractaverit, ipsumque docuerit discordias
Inter amantes posthac disserere, ut hactenus.
O utinam tortrix eius esse admitterer:
Sensurus pol esset, quibus me affecerit
Iniuriis, quam gratum mihi praestiterit et
Conciliaverit obsequium. Ast en, ni caeca sum
Omnino, Herodem ipsum adventantem huc conspicor.
Sane ipsus est. ibo obviam, omnemque lapidem

Movebo sedula, ut ex animi sententia
Contingant omnia prospere, atque ille meritis
Condigna supplicia assequatur protinus.

ACTUS III. SCENA IIII. Herodes, H(rwdia\s. Doryphorus, Somatophilax, satellites.

[Note: Trimet.] ITan' dicebat Herodias, se breuî
Ad nos venturam? So. Sic aiebat Rex colende.
He. Erat sola? So. Omnino. Atque eccam. recta huc tenet
Gressum. Dor. Ipsissima pol est. Her. Bene habet. sistam heîc pedem
Tantisper, donec adsit. H(r. Salve o Rex mihi
Carissime, summa mea voluptas. He. Salva tu
Quoque sis plus millies, mea animula, meum corculum,
Dulcissima mea Herodia. Unde nunc ades
Nobis? dic age. H(r. Deambulatum nonnihil
Foras concesseram. He. Gaudeo mecastor et
Laetor plurimum ob hancce tuam. At vos secedite
Paulisper pueri, donec vos vocavero
Rursum. Dor. Lubentes admodum Rex inclite
Paremus. He. Plurimum inquam o delicium meum
Tuam ob praesentiam perfusus gaudio
Sum. H(r. Grates habeo merito tibi ter maximas
Colendissime Princeps. At eundem in te quoque
(Crede) animum ego vicissim gero tenaciter.

Te etenim non secus ac me ipsam amore prosequor.
Tui adeo sum studiosa, adeo observans nimis,
Ut sive vigilo sive dormio, tu mihi
Ob oculos usque verseris praesens. He. Satis
(O mea lux) pectoris tui sinceritas
Nobis perspecta est. H(r. Hinc nimirum et iam tibi
Plus quam dici potest rex timeo. He. quid? mihi?
Quî sic quaeso? H(r. Videris etenim pro dolor
Nescio quid torsionis intus in animo
Fovere. Her. Egon'? H(r. Tu inquam. He. Eia. H(r. Hoc. ergo quid siet,
Mihi aperias ingenue te precor. He. Nihil
Est (o mea amoenitas) quod iam me torqueat
Vel paululum. H(r. Ah fallis Rex. nam aliud indicat
Vultus, proditor animi longe certissimus.
He. Nodum profecto in scirpo quaeris. Nil enim
Quod animum mordeat habeo. H(r. Au. non tam mihi
Facile persuaseris. He. Nil sentio mali
Mea Herodia. H(r. Quin per te ego Deos precor
Immortales, misereat te tandem mei,
Et ne me clam hanc rem habeas. He. Nihil est inquam, nihil
Plane, ita me summus ille seruet Iuppiter.
Quare hanc opinionem missam fac rogo.
H(r. Si non preces meae apud te quid possunt, nihil
Imperio (sat scio) unquam quicquam effecerim.

Ast quid, si coniectura id quivero assequi?
He. Licet, si quidem potes. H(r. Ex calumniis, quibus
Diebus exactis cis Iordanem a novo
Illo doctore (seductore dicerem
Potius) crudeliter impetitus es, luem
Hanc hausisti. He. Quis hoc tibi retulit obsecro
Amica mea? H(r. An non rem probe assecuta sum?
He. Haud longe pol a scopo aberras Non enim
Parum (ut verum fatear) eius sermonibus
Commotus sum. H(r. Verum ad quid commouêre te?
Num ad vitae iam transactae resipiscentiam?
He. Utcumque ast non adeo, ut ad iracundiam.
H(r. Heu miseram me. Siccine te seduci sines
A nebulone infestissimo? Illi ne potius
Fidem adhibere voles, atque consultissimis
Tui regni viris? Illi ne, quam mihi
Magis adhaerebis? Pro Deûm atque hominum fidem.
He. Quorsum ita lamentaris mea Dulcedo? quid ita
Ploras? H(r. Egon' plorarem, cui certissimum
Sit adfuturum exilium? He. Unde haec tibi oboritur
Suspicio? Parce hisce tuis lacrimis obsecro,
Ne te luctu maceres sine causa. Namque nil
Mali tibi unquam (me quidem superstite)
Accidere poterit, quod non propulsavero
Pro viribus H(r. Tamen seductor ille te
Hortatus est ac instigavit, ut audio,

Quo me statim tuis eicias aedibus.
He. Hortatus est quidem. ast non quam dementiae
Me illo perducet. Es tu namque carior
Mihi (crede) quam ut tempore te ego ullo deseram.
H(r. O utinam. He. Ne dubita mea lux, mea unica
Voluptas. Quin in veri amoris symbolum
Vel osculum hoc a me capito. H(r. Accipio qui lubens
O maximum meum solacium, nihil
Optatius co contingere mihi potest.
Nam et esuriebam et sitiebam illud unice.
[Note: Dimet.] He. quid iam a me fieri postulas?
Edissere audacter. H(r. Hoc unum colende Rex,
Ut nebulo ille reprimatur e vestigio,
Ne nobis esse molestus pergat. He. Sed id
Non tam facile potest fieri. Nam summae apud
Iudaeos omnes admirationis est,
Adeo ut prodire vixdum queat in publicum,
Quin magna constipetur multitudine.
Ad haec (ut quod res est dicam) plane nihil
Molitur, unde occasio possit arripi
Animadvertendi in ipsum paulo saevius.
H(r. Impune igitur feret, quod tam petulanter in
Maiestatem tuam (in populi praesentia)
Invectus est? He. Dubius sum adhuc. H(r. Profecto si
Hoc dissimulaveris, si contumeliis
Tantis connixeris, te nullus amodo

Timebit, crede, nemo te teruncii
Aut flocci saltem faciet: Immo et omnibus
Derisui es futurus ac ludibrio,
Malorumque omnium inde lerna sequetur. He. Haud
Absurda sane dicis Herodia, si
Res introspiciatur penitius. Ast, quid ut
Nunc faciam suades? H(r. Si quidem me audies, volo
Atque unice expedit etiam, ut, ubi licuerit
Per volgi absentiam, apprehendi ipsum et capi
Cures, carceribusque iniectum fame ac siti
Perire sinas ad mortem usque He. Immanis profecto
Innoxio sententia est. H(r. Quid? Tun'eum
Dixeris innoxium, qui te calumniis
Tantis est aggressus? qui in faciem adulterum
Te incestuosumque vocavit? He. Utut sit, tuis
Iam consiliis morem geram. Posteaquam enim
Ita omnino necessitas postulat, ut e
Duobus alter offendendus sit mihi,
Illum quam te offendere malim. namque antea
Tu, quam ille, mihi et cognita fuisti et amata prae
Omnibus. Hem formosula mea, cape suavium
Secundum. H(r. Ago ingentes tibi o Rex gratias,
Cum quod tui osculi mihi fragrantiam
Toties gratuito impresseris, tum maxime,
Quod iam preces meas pro voto admiseris
Lubens. He. Quid ni vero? tui nil gratiâ

Detrectabo unquam, quantumvis sit arduum.
H(r. Ita spero. He. Sed intus hocce de negotio
Agemus latius, iam vero regiam
Nostram una repetamus, nosque solitis ibi
Reficiamus voluptatibus H(r. O sic decet,
Sic rex macte animo et virtute esto perpetim.
He. Eamus itaque intro. H(r. Sequar, praecede tu.
He. immo lateri meo adhaerebis iam proxima.
H(r. Placet. He. Heus satellites, cursim praecedite
Vos, ac videte, num parata probe omnia
Intus sient. Dor. Curabitur Rex inclite,
Ne quid tuo arbitrio desit. He. Bene, pergite.

CHORUS.

Inter flagitia cetera,
Quibus homo scatet plurimis,
Nullum est equidem nocentius
Turpi foedaque Libidine.
Huic enim inest tanta malitia
Tanta quoque perniciositas,
Ut et corpus coinquinet,
Et misere corrumpat animum.
Corpus sane totum inficit,
Morbos ei infert noxios,
Omnesque vires exedit
Non secus ac Cancer serptilis.
Mentem vero densissima

Obnubilat caligine,
Ut neque rectum neque pium
Possit discernere amplius.
Non autem possessoribus
Haec damna solis inicit,
Sed et aliis nocet insuper
Incommodatque plurimum.
[Note: Gen. 34.] Sic olim nempe ob unis
Detestandam Libidinem
Tota Sichimorum Civitas
Eversa est una cum Incolis.
[Note: Iud. 20.] Ob hanc quoque Gabaa Beniamin
Igni est exusta funditus,
Occubueruntque ibi gladio
Viginti quinque milia.
Ob hanc et Troia Civitas,
Ut tradunt Historiographi,
Una cum imperio corruit
Damnumque aeternum pertulit.
Possemus multo plura adhuc
Hac de re exempla adducere,
Tum ex sacrosanctis Bibliis,
Profanis tum ex scriptoribus.
Sed colliquet sat omnibus,
Queîs vel mica sapientiae est,
Quam infanda malorum copia

Ex hoc barathro scaturiat.
Ad haec in Herodiade
Incestuosa adultera
Licebit perspicere affatim,
Cuius Libido sit indolis.
Ne quid enim huic decederet.
Ut hanc exsatiaret probe,
Est persecuta usque ad necem
Iustum Ioannem crudeliter.
Nos autem queîs cordi est salus,
Tantam scelerum voraginem
Fugiamus usque sedulo,
Sectantes castimoniam.

ACTUS IIII.

SCENA I. Sileon. Zambri, sacerdotes. Doeg, Chusi, levitae.

[Note: Trimet.] ARdua profecto nunc nobis provincia
Incumbit fratres. Za. qui sic obsecro Sileon?
Si. Hoccine rogatu dignum est? An memoriae
Tam leviter excidit, quid nostri Principes,
Phorschai [(transcriber); sic: Pharschai] inquam atque Sadducaei, proximis
Diebus hoc de homine nobis narraverint,
Ad quem iam sciscitatum una contendimus?
Quo pacto scilicet ab eo excepti sient.
Quibus ab eo depicti sint coloribus.

Tum quoque, quam is fuerit in monendo liber, et
Nullum nec dignitatis nec personae respectum egerit?
Za. Memini, sed quid tum postea? Num ergo et nos (putas)
Ad hunc modum excipiet? Si. quid ni? Si illis enim haud
Pepercit, nec nobis parcet dubio procul.
Za. Fuit fortasse tum furore percitus.
Do. Non est verisimile affectus huiusmodi
In ipsum cadere, utpote tanta innocentia
Vitaeque probitate insignitum. Za. Ut ut siet,
Rem omnem experiemur ipsi post paucula satis.
Sil. Haud dubie. Sed priusquam accedamus hominem,
Ex nobis unus quispiam eligendus est,
Qui nuntium demandatum illi aperiat
Nostro omnium nomine. Chu. Pulchre sane admones.
Ita enim aptius evitabitur confusio.
Nam multi canere (ut volgo dicimus) simul
Possunt apte: at loqui simul, perinde non
Convenit. Za. Aiunt ita et vere quidem. Cui
Igitur onus hoc imponemus? Si. Suffragium
Si quid meum valet, tibi uni defero id
Negotii. Do. Eadem et a nobis suffragia
Zambri exspectabis. Nam linguae donum tibi
Facile praestantius atque nobis contigit.
Za. Non admodum: sed utcumque tamen sit, quia

Provinciam hanc iniungitis iam nunc mihi,
Haud detrectabo. Chu. Hem venit illic is ipse, quem
Volebamus solum. Sil. Hui quanta circumdatus
Est undiquaque populi multitudine?
Za. Stupenda profecto ac mira haec innovatio est,
Timendumque haud parum, ne nobis omnium
Malorum Lernam sit paritura. Si. Id optimus
Israêlis Deus avertat. Do. Me plurimum
Certe ignari huius populi miseret, quod adeo a
Vento quocumque se circumferri sinant.
Chu. Quin immo, quod per hunc a Mose ritibus
Ac traditionibus seniorum deviet.
Za. Heus satis est. aderit mox homo. Subticescite
Igitur, ne sugillationes has suis
Accipiat forsan auribus, nosque (ut solet)
Convitiis intolerandis aggrediatur. Sil. Id
Praestat caverier, at lupus est in fabula.

ACTUS IIII. SCENA II. Ioannes. Ioiada, os turbae. Zambri, os sacerdotum et levitarum.

OMnia iam vobis, quae ad salutem ullo modo
Vestram facere putavi, aperui sedulo ac
Fideliter. Restat itaque ut memori ea mente
Alte reponatis, nec committatis unquam,
Ut excidant, veniantve in desuetudinem
Rursum, ne fructibus tantis privemini.

Ioi. Omnem seduli adhibebimus Rabbi (ut decet)
Huc diligentiam, ne ab incoepto bene
Cursu unquam desistamus. Tu vero Deum,
Quemque ille missurus in orbem est H(r pro
Nobis assiduis interpella precibus, ut
Volentibus sua iugiter adsit gratia,
Constantiamque suis addat bene stabilem.
Ioa. Quicquid ego quidam hac in re possum, promptissimus
Ero usque. Sed video quosdam adventare, nosque
Ut apparet, petere recta. demiror haud
Sane parum, et qui sint, et quid velint sibi.
Ioia. Sacerdotes sunt ac Levitae, nisi oculi
Mihi caecutiunt prorsus. Ioan. Sat est; ubi
Libuerit, accedant. Za. Modeste quisque se
Modo gerat, ne suffundamur pariter, ut
Pontifices nostri antea. ego accingar muneri
Iam. Sil. Perge. nos probe nostras tuebimur
Partes. Zam. Salvus sis Rabbi, nobis plurimum
Colende. Io. Salutem itidem et vobis veram imprecor.
Sed quid caussae est, quod huc accesseritis modo?
Za. A Gentis nostrae Iudaicae primoribus
Pontificibusque maximis ad te huc sumus
Missi, ut quaeramus diligenter, quis sies,
Aut quem te esse fatearis. In hoc enim omnium
Sita exspectatio summa est, atque omnium

Adeo pectora ob id curis detinentur, et
Variis anguntur cogitationibus.
Dic ergo ingenue ac incunctanter, Tu quis es?
Io. Dicam, sed non aliud, quam ipsa quod est veritas.
Non sum ego Christus. Za. Quid ergo? Helias tu es? Ioan. Nego.
Za. Es tu igitur ille propheta nobis a Deo
Missus? Ioam. Non sum propheta. Za. Quis tum? libere
Fatetor obsecro, ut per nos responsio
Illis detur, qui nos huc eius gratiâ
Ablegârunt solum. Quid dicis de tua
Ipsius persona? non etenim esse dubium
Potest, quin ipse tibi satis notus sies.
Dic itaque dic: Quis es? Ioan. vox ego clamantis in
Deserto, dirigite actutum Domini viam.
Rectasque eius facite semitas: oraculum
Ut Iesaiae habet. Za. quid vult igitur sibi?
Unde hanc auctoritatem consecutus es,
Quod populum praesentem tingis baptismate,
Si tu non es Christus, nec Helias, neque
Propheta? Io. Ego quidem tingo aqua, sed simplici,
Sed in signum tantummodo paenitentiae.
At non ita pridem in medio vestrum constitit
Quidam, vobis licet ignotus adhuc: ipsus est
Sanctissimus ille, qui post me venturus est,
Quique tamen ante me iamdudum est factus. Hic

[Note: Sept.] Hic inquam tantus est omnino, tanta praeditus
Quove dignitate, ut ei collatus ego, nil
[Note: Dimet.] Sim aliud quam mancipium infimum,
Nec sim dignus quidem, qui illius calceos
Soluam. Haec, si quid renuntiare libet, meo
Nomine Primoribus vestris renuntiate.
Aliud enim (affirmo) nullo unquam tempore
Ex me responsum consequimini. Za. Bene est
Rabbi observande. Hoc igitur deferemus ad
Nostros fide bona, quum praesertim et tu idem
Nos facere iubeas. Vale. Ioan. Valete vos quoque,
Sed in domino. Secedendum nunc est mihi
Parumper ad secretiora, ut spiritu
Memet nonnihil oblectem. Quare et vos viri
Fratres ad sua quisque pariter concedite,
Vestraeque consulite tum animae, cum corpori.
Ioi. Tuis lubentes monitis acquiescimus
Rabbi, ut qui non nisi salutaria proferas
Semper. Vale igitur praeceptor sanctissime,
Vale longum, nosque habe commendatos tibi.
Ioan. Abite in pace, et Dominus vobiscum siet.
Aderit propediem (ut luculenter sentio)
Ministerii huiusce mei optatus finis, ad-
Erit et exspectatus diu vitae exitus.
Quare laetor profecto ac gaudeo plurimum,
Quod eo tandem mortalium feliciter

Salus successerit. Iam enim ipse corpore
Adest praesens, cui parare viam hactenus
[Note: Dimet.] Omni conamine studui.
Nunc igitur o optime Israelis tutor ac
Pater, nunc dimittas servum tuum obsecro
In pace. Nam et vidi et manibus etiam meis
Contrectavi, quem Orbi misisti perdito
Servatorem. Haud diutius iam vivere
Libet: quin gestio idem apportare nuntium
Defunctis Patribus, quod mundo prius attuli.
Ast conspicor adventantes quosdam ex asseclis
Nostris, cursuque huc convolantes praepeti.
Mirum, quid portendat, quid ve id rei siet.
Non etenim maturare tam solent gradum,
Ut modo. Sed expecto tantisper, donec illi
Una adsint. --

ACTUS IIII. SCENA III. Cleopas, Nathanael, discipuli. Ioannes.

[Note: Trimet.] NOn dici Potest, quam audentia
Illa hominis temeraria animum moveat meum,
Quam illi succenseam, quod nostri Rabboni
Auctoritatem, Baptizandi inquam et docendi
Officium, tam sibi impudenter arroget.
Na. Nec me quidem tanta omnino praesumptio
Parum angit crede. Nam zelus amorque vehemens,

Quo nostro sum supra modum addictissimus,
Me admonet ac impellit, ut ipsius non minus
Atque meam sortem (siquidem sit mala) doleam.
Cle. Isthuc probos decet discipulos. Atque ego
Sane prae maximo zelo non me amplius
A cursu continere possum, ut omnia
Quam primum, ut facta sunt, recenseam ordine.
Na. Id consultum et mihi videtur. Ita enim aptius
Principiis obstare poterit, ne postea
(Pergente illo suo more) incurabile
Siet remedium. Cle. Sic est. at caecus nisi
Sum prorsus, praeceptorem nostrum ipse video.
Na. Is ipsus est equidem, atque solus obambulat.
Cle. Belle habet. In tempore namque et apte accessimus.
Ioa. Eho, unde vos adestis discipuli mei?
Na. Salue optime Rabbi. Cl. Salvus sis praeceptor in
Omnibus observande. Io. Salutem et vobis precor
Perpetuam. Sed quid caussae est, quod tam accurritis
Festinanter? Num vobis quid mali accidit?
Cle. Nobis quidem nihil, sed tibi quamplurimum
Sane. Ioan. Bona verba quaeso. Qui sic? Id satis
Intelligo nondum. Na. Hoc referente palam audies.
Ioa. Edissere igitur Cleopa. Cl. Is qui nuperrime
Trans Iordanem tecum erat, et quem tam splendido
Tum ornasti sanctitatis testimonio,
En ipse nunc omni absterso pudore (proh

Dolor) tuo insidias molitur muneri,
Tuamque auctoritatem intercipere studet.
Io. Meam? Cl. Tuam inquam Rabbi. nam baptizat, et
Ipse et discipuli eius, cunctique etiam simul
Ingenti ad ipsum confluunt frequentia.
Io. Ne aegre id ferte mei discipuli. Haud enim potest
Homo sibi vendicare quicquam eiusmodi.
Nisi datum ei fuerit e caelo desuper.
Si autem a Deo detur, non est quod mihi ab eo
Timeam. quod enim mihi delegatum erat hactenus,
Non ille praeripit. Nam id praestiti fide
Bona, ac iam consummavi. Reliquum est igitur, et
Decet quidem, ut vicissim ei cedam locum,
Quum praesertim non sim Christus ego, sed infimus
Ac indignus plane servus. Neque enim mihi
(Vel vobis testibus) unquam vendicavi eum
Honorem. quasi forem Christus. Quin semper id
Negavi constanter, et etiamnum nego. At hoc usque
Inculcavi omnibus, eius solum gratia
Me missum, ut huic fideliter praecurrerem
Pararemque viam. Qui sponsam habet, is sponsus est
Solus: ceterum amicus sponsi non invidet
Suam sponso felicitatem ac gloriam.
Immo vero congratulatur potius ei,
Et astat tacitus, magnoque animi gaudio
Vocem eius audit. Eadem etiam est illum inter et

Me animi voluntas ac concordia, Cle. Deus
Bone, quorsum haec? Ioan. Ipse sponsus est, et sponsam habet:
Ego amicus sum sponsi. Proinde gratulor
Illi quoque ex animo, ac ingenti gaudio
Perfundor, quod vocem eius iucundissimam
Audire, eiusque perfrui praesentia
Mihi sit datum. Quum ille igitur et sponsus siet
Et Dominus, ego vero contra servus humilis,
Aequum est etiam, illustrari ipsum atque crescere.
Me autem obscurari et imminui. Terrena enim
[Note: Octo.] Caelestibus, et perfectis imperfecta cedere addecet.
Qui e terra prodiit (ut ego) terrenus est
Ac terrena loquitur. Ast noster ille, qui ex
Summa nimirum Caelorum arce prodiit,
Caelestis est, caelestiaque annuntiat.
Atque ipse omnes simul homines quantumlibet
Alioqui insignes superat sanctimonia,
Potentia, maiestate, sapientia.
Na. Papae, quam extollit hominem hunc? Cle. Plus satis profecto.
Io. Hic non incerta, vana, et inania praedicat,
Sed longe compertissima ac verissima,
Ut quae ipse in Caelo et viderit et audiverit.
Cle. Quid, num iste in caelo etiam fuit? Miranda iam
Audio equidem. Na. Hem linguam contine. Cl. Curabitur.

Io. Quod ipse inquam vidit et audivit, hoc fide
Testificatur certissima: Verumtamen
(O hominum insaniam) nemo est qui eius velit
Amplecti testimonium, qui gestiat
Eius fieri discipulus. Ceterum cui
Divinitus datur illud accipere, cui
Cordi est habere hunc vitae doctorem, is probat
Certoque veluti consignat, quod sit Deus
Verax, et ipse consequetur omnia
In hoc, quae unquam a Deo suis promissa sunt.
Quid ni vero omnes hunc audire debeant?
Quid ni credentibus huic contingant omnia?
Ipse enim utique a Deo legatus missus est,
Ipse Dei verba loquitur, et caelestia
Dogmata tradit. Et huic largitus est Deus
H(r suum, non (sicut Prophetis ceteris)
Ad certam mensuram: sed, quoniam filius
Sibi unice est dilectus, omnia in manus
Eius contradidit. Qui credit igitur in
Filium, habet vitam aeternam: At qui illum respuit
Et credere ei detrectat, praemium feret
Profecto non laetum. Nam nullo is tempore
Vitam visurus est, sed Domini maxima
Super eum permanebit ira perpetim.
Et vos itaque ad hunc (si sapitis) concedite,
Quo credentes in eum vita hac donemini.

Na. Atat, quid illic video? Quid armata vult
Haec multitudo sibi? Cl. Eheu, recta nos petunt.
Io. Ne quid propterea conturbemini Haud enim
[Note: Scaz.] Vos nunc laedent, utut agatur mecum tandem.
Cl. Ah fugiamus Rabbi hinc, ne nobis in ferant
Manus tyrannicas. Io. Fugite vos si libet,
Ego non fugiam. Nam nihil in me citra Dei
Permissionem unquam poterunt, satis scio.
Si illius ita est voluntas bene placens, ut hoc
Exmundo iam exeam, atque a mortis corpore
Per mortem liberer, placet idem etiam mihi
Ex animo. Immo iamdudum cupio soluier,
Et laetum patribus insinuare nuntium.
Na. Quando ergo ita vis, et nos tecum manebimus.

ACTUS IIII. SCENA III. Rhabduchus, Demius, Lictores. Cohors Herodinorum Ioannes, Cleopas, et Nathanael.

[Note: Trimet. et Acat. et Hypercat.] INnumeros ego pol hactenus hisce manibus
Meis comprendi, deieci, atque ferreis
Etiam constrinxi vinculis: nec quempiam
Eorum, quantumvis alioqui corporis
Robore pollentem, adire veritus sum. At modo
Fit, nescio quî, ut hunc (quem captum quaerimus)
Baptistam invitus admodum aggrediar. De. Idem
Me Castor et mihi venit usu. Nam horreo
Totus ad ipsius mentionem, et malim ego

Vel mille alios torquere genere quolibet
Supplicii, quam istum ducere saltem leniter.
Quid vero siet in causa me omnino latet,
Nisi quod summa ipsum vitae sanctimonia
Audiverim esse praeditum. Rha. Sic inquiunt.
Sed Regis est tamen nobis ante omnia
Perficiunda voluntas, ni illius incurrere
Furorem animus sit. De. Ita est. En vero in tempore
Iam venimus. Nemo enim adest ei praeter duos
Ex asseclis, ut apparet. Rh. Feliciter
Profecto cecidit alea. Nam rarissime
Alioqui solus esse consuevit, adeo
Ei volgus inhiat usque Et siquidem contio
Populi pro more frequens adesset, nos nihil
Maneret aliud certius atque ipsissima
Mors. De. Au, quid dicis? Ast substituêre meliora
Dii. Coh. Apprendite heus hominem actutum, apprehendite,
Quid cessatis? nondumne tempus est, ut has
Missas faciatis nenias, ac regium
Iussum exsequamini? Rh. Quorsum hic tumultus? An
Vos demum nos docebitis, quid facto opus
Siet? Coh. Quod si iam aufugerit ipsus interim,
Quid tum facturi essetis, dicite? De. Nos satis
Habemus exploratum, ubi et quando utile
Sit inicere manus illi. Coh. Pergite igitur.

Cle. Heu heu praeceptor, quorsum isthaec violentia
Tendit? Io. Tacete, vos periculum haud manet
Ullum, sed me potius. Hem ad quid venistis huc
Viri? retegite caussam. Rh. Herodes ille Rex
Galileae, princeps noster, mandatum dedit
Nobis solenne, nosque huc ablegavit, ut
Te comprehensum ad se ducamus. Io. Age, haud moror,
Adsum. Facite quodcumque libet. Coh. Adhuc diu
Cessatis furciferi. Rh. Ego hominem tenebo, tu
Demi manus eius constringito funibus
Arctis. De. Factum puta. Rh. Iam satis est. Gressibus
Tu nos modo aequis sequitor, ne sequens Cohors
(Quae plus alioqui satis est pervicax) tibi
Verbera pugnosque infigat. Io. Pergite vos, ego
Ultro praecedentes sequar. Na. O indignum nimis
Flagitium, o facinus numquam expiabile.
Siccine Rabbi noster veluti latro trahitur
Ad poenam? Cl. Proh Deûm atque hominem fidem, itane tam
Virum sanctum, tamque omnis innocentiae
Exemplar absolutum tractare decet? Na. Ah
Quorsum nam noster iam rediêre tempora?
Quam ad summum eheu omnia vitia fastigium
Excreverunt? quam nusquam tuta virtus est
Amplius apud mortales? Cle. O spes unica

Afflictorum omnium Deus, o vindex mali
Iniuriaeque praesentissimus, tibi
Iam nostram caussam ulciscendam committimus,
Tibi commendamus Rabbi nostrum. Na. Perpetim
Sane. Sed quid prodest, his uti luctibus
Diu mi Cleopa? Cle. Perparum prodest scio.
Sed quis non (conspicatus hoc spectaculum
Tam miserum) plangat? Na. Est nemo tam ferreus
Fateor, qui sortem hanc non ex animo defleat.
Verum nostro tamen Praeceptori id nihil
Commodaverit omnino. Nam quum funibus
Constrictus sit, nostris profecto fletibus
Numquam soluetur: nisi ubi tandem ipse Dominus
Illi auxiliatrices porrexerit manus.
Cle. Vera loqueris. Na. Quare consultum iam mihi
Videtur, ut remittamus vel paululum
Uterque animi dolorem, ne maiora fors
Nos maneant incommoda periculaque. Cle. Si
Id ergo sic suades, obaudiam tuis
Hortatibus modo, licet aegre tamen
Maerori concepto obsistere queam. Na. Domum
Itaque nos recipiamus una. Cle. Ubi voles
Collêga mi, in me non mora ulla erit. Na. Bene est.

CHORUS.

Maxima et est et semper fuit
Ecclesiastarum dignitas,

Nec in mundo mortalium
Alia est hac excellentior.
Quare illi etiam honorarier
Meritaque affici reverentia
Ab omnibus debent simul,
Uti scriptura praecipit.
At hoc cavendum erit tamen,
Observandumque prae omnibus,
Ne ipsorum praecellentia
Abutamur praeter modum.
Hoc est, ne dum benefici
Ergo illos volumus conspici,
[Note: Hypercat.] Plus adscribamus honoris ipsis,
Quam deceat, quamque par siet.
Inde etenim multa in commoda
Malaque solent emergere,
Veluti rixae, invidia, odium,
Contentio, ac caedes quoque.
Sic nempe Ioannis asseclae
[Note: Hypercat.] Nimium zelantes pro magistro,
Flagrarunt in Iesum et suos
Odio plane intolerabili.
Sic et Iudaicae Principes,
Dum plus sat Mosi adscriberent,
Doctorem vitae maximum.
Dedêre neci turpissimae.

Ita olim etiam Corinthii,
Dum quisque Catechistam suum
Aliis vellet praeponere,
Multas instituêre haereses.
Veri tamen Ecclesiastae
Haud passi sunt unquam sibi
Honoris plus adscribier,
Quam ipsis concessum est caelitus.
Hinc nimirum Ioannes quoque
Suos erroris admonet,
Docetque haud tribuendum sibi
Quod unius Christi siet.
Idem etiam apud Corinthios
Paulus conatur sedulo,
Dum se fatetur esse nil,
Quam Dispensatorem Dei.
Sic nos (inquit) homo existimet,
Tanquam Christi diaconos,
Atque illius mysteriw=n
Dispensatores impigros.

ACTUS V.

SCENA I. Herodes Rex. Dorymestor et Somatophylax satellites.

[Note: Trimet.] VOs intro iam revertimini Pueri. Haud enim
Vestra mihi nunc opus est praesentia, ut cui
Animus sit heîc deambulare nonnihil
Solita pro consuetudine. Dor. Quando igitur ita
Vis clementissime Rex, parebimus (ut decet)
Lubentes. Alioqui praeter decorum erat,
Relinquere principem solum. He Scio. Ast modo
Necesse non est. So. Seruent te ergo dii interim
Feliciter. He. Sic hercle faxint perpetim.
Dii immortales, quanta est Baptistes ille cum
Gravitate sermonis, tum sanctimonia
Vitae donatus Nullo equidem mihi tempore,
Quod meminerim, est visus quisquam scientia
Tam excellens, qui ei possit compararier.
Usque enim adeo constans exsistit, tam potens
Est atque sedulus in docendo, tam nimis
In increpando severus, tam hominis denique
Nullius rationem habet, ut nil prorsus supra.
Multos saepicule vidimus (dum liberi
Quocumque vellent pergerent) in plurimos
Vehementer debacchari solitos, attamen
[Note: Scaz.] Ut primum vinculis inicerentur, ne gry
Quidem loqui aut mutire ausos ultra. Sed is,
Quamlibet inclusus carceri, perinde pro
More suo pergit audaciter, ut antea.

Et quamquam ipse nihil aliud norit certius,
Quam se mortis supplicio plectendum brevi,
Nihilo tamen minus adulterii me modo
Et incestus accusare in faciem ausus est.
Fit autem, nescio quomodo, ut perinde ego
Illius auscultare verbis gestiam,
Nam nulla me eorum satietas capit. Ad haec
Totum immutarier me in corde sentio,
Ubi illum audiverim vel paululum. Sum enim
Tum ad opera quaecumque bona solito pronior.
Quid multis? gaudeo me ipsius praesentia
[Note: Scaz.] Iam interdum posse frui. Atque utinam dulcissima
Mea Coniunx Herodias adeo addicta illi
Esset, ut ego. Non sane tanto conamine
Necem ipsius sitiret: et posset suis
Ille oblectare nos semper sermonibus.
Sed de his satis hactenus, nunc alia nos quoque
Expendere paulisper oportet, quae scilicet
Ad regni nostri honorem ac gloriam attinent.
Rediit iam anni revoluto cursu dies
Ille meus natalicius,
Quo Galilaeae Principibus ac primoribus,
Veluti Tribunis, praefectis, praetoribus,
Reliquisque ordinis huius viris lautissimam
Cenam instruere solitus sim more regio.
Ne itaque hîc nostris decedat quicquam laudibus,

Ne consuetudo tam veneranda decidat
Rursum, e vestigio amandabo nuntium,
Qui literis illos pariter in hunc diem
Omnes invitet convocetque. atque en, adest
Percommodum Trochias, huic negotium
Hoc committemus aptius. Heus Cursor, heus.
Troc. Quis me vocat? hem rex est. adsum claris sime
Princeps. quid est quod servulum tuum velis?
He. Sequere me actutum intro. namque ablegaberis
A nobis quoquam curandi negotii
Causa. Tro. Lubenter admodum rex maxime
Sequar quocumque me vocaveris. He. Bene est.

ACTUS V. SCENA II. Herodias sola.

[Note: Trimet.] REgem heîc deambulare aiebant intus ex
Ministris nonnulli. at nuspiam ego conspicor
Ipsum tamen. Mirum certe, quo tam repente
Hinc abierit solus. Sed mox dubio procul
Revertetur, nisi fors per aliud ostium
Intro ingressus siet. Ceterum, ut ad institutum
Accingar, nunc pol denuo meus occipit
Reviviscere animus, iam vere experta sum,
Quid valeat mea apud regem auctoritas, quam is ex

Cordis sui intimo me iugiter ardeat:
Quum nimirum in mei unius gratiam ac
Favorem, scelus illud detestandissimum
(Baptistam puto) carceribus mancipaverit,
Tenebrisque incluserit longe densissimis.
O quam laetor ob id ex animo, quam spiritus
Summo prae gaudio meus exsultat, et hoc in
Me quod gero corculum quam subsilit sine
Omni intermissione, ac ceu tripudiis
Quibusdam vehementissimis totum vacat.
Verum nondum mihi tamen desistendum erit,
Nondum quiescendum omnino a sententia
Illa concepta animo semel, qua scilicet
Neci quoque tradere ipsum constitui. Licet
Enim iniectus sit vinculis, tamen perin
Metuo hercle plurimum, ne Rex (novarum ut est
Rerum mire cupidus) illum nihilo minus
Novitatis gratia subinde accedat, et
Sese rursum illius inflammarier sinat
Sermonibus. Nam hoc si factum fuerit semel
Tantum, novissimus sane error longe erit
Priore peior ac nocentior mihi.
Ut igitur et isthaec abscindatur interim
Utrique occasio, omnibus tota huc modis
Enitar, nilque intentatum relinquam ego,
Quoque quam primum e medio tollatur funditus

Ille. Hactenus principium pro lubidine
Mea ac voto satis successit, quare item
Spes certa me tenet ac persuasio, fore
Ut et finis sequatur exoptatus, et
Si in maximo exaudivit me Rex, certa sum,
In mediocri etiam me voti fore compotem.
Sed en prodit Trochias, onustus literis
Uti videtur. Forsan ablegavit hunc
Ad convocandos iam Galilaeae principes
In natalis sui diem. is enim adest, foresque
[Note: Scaz.] Adeo pultat. Verum manebo heîc tantisper,
Donec transeat iste, ut ubi Rex sit audiam.

ACTUS V. SCENA III. Trochias. Herodias.

[Note: Trimet.] VOlgus plerunque hominum summo vitam aulicam
Ducit loco, persuasumque habet, haud se infimam
Felicitatis verae portiunculam
Adeptum, si in Principis alicuius familiam
Accersiri [(transcriber); sic: Accerssiri] contingat. Verum enimvero
Idem evenit illis, quod dici proverbio
[Note: Quum enim] Consuevit: Dulce bellum inexpertis.
Ipsi nondum periculum eius fecerint,

Ignorant quantis subiaceat in commodis.
At si vel unicum mensem provinciam
Hancce meam humeris suis subeundam imponerent,
Alius me hercule (scio) sensuri essent brevi.
Nam quid quaeso miserius, quid molestius
Est, quam nonquam requiescere posse paululum?
Semper citra intermissionem iam huc, modo
Illuc amandari. Hesterno veni die
Ex Italia, idque lassis pedibus, corpore
Fesso. iam rursum iter mihi arripitur. Et hae
Non me solum molestiae manent, sed et
Reliquos aulae nostrae administros. Nam suum
Quisque officium noctu diuque urgere pro
Virili parte cogitur. Hoc autem interim
Solatur aeque nos omnes, retinetque non
Parum commisso in munere alacres, quod is
Princeps (cui nos inservimus) tam siet
[Note: Aposiop.] Munificus, tamque liber alis, ut nihil.
Ast comprimenda vox est atque oratio.
Nam de repente nostra Herodias adest.
He. Quo tendis hem Trochia? quorsum tenes iter?
Tr. Ad Galilaeae proceres, hera clementissima.
He. Quid caussae est? num ut natali intersint regio?
Tro. Hanc solam ob rem Domina. He. Ubi rex agit modo?
Tr. In grammatophylacio adhuc erat, quum ego

Exirem. He. Quid valet? Tro. Valebat optime.
He. Sat est. Tu ut coepisti prosequitor regium
Fideliter mandatum. Troc. Quantum equidem in me erit.
Te interea bonis avibus valere iubeo. He. Sic
Fiat utique Nunc me ad aulam rursus conferam
[Note: Hypercat.] Recta, meumque sedulo urgebo institutum.
Cum primis autem Salomen filiam modo
Conveniam oportet, ut ei consilium meum
(Quod de occidendo Baptista iam apte incidit)
Pandam. Ipsa enim vel sola mihi auxiliarier
Atque usui esse hîc prae omnibus simul potest.

ACTUS V. SCENA IIII. Salome, Herodiadis filia. Meracisca et Neanis, pedisequae. Herodias.

[Note: Trimet.] DII quantis nunc tumultibus omnia perstrepunt,
Quot intus clamores exaudiuntur a
[Note: Hypercat.] Culinae praefectis, quam ultro citroque passim
Ministri cursitant. Non hercle collibet,
Immo nec possum huic interesse turbini
Diutius. Quare me consequimini
Foras pedisequae, ut heîc animi gratia
Deambulemus tantisper, donec vocati

Adsint convivae omnes. Mer. Adsumus hera optima,
Teque lubentes sane sequimur, quocumque fert
Animus, nam et nos tumultus huius taedium
Iamdudum coepit. Sal. At colloquiis interim
Nos suavibus oblectemus oportet mutuo,
Alioqui enim deambulatio penitus
Ieiuna erit et ingrata proinde. Ne. Sic profecto
Est hera. Sa. Quid vos igitur novi infertis? Ne. Novi
Audivimus hercle nihil, nisi quod miranda de
Homine illo, quem Rex dudum inclusit carceri,
Volgo referuntur. Sa. Quaenam quaeso? Ne. Quanta nempe
Ornatus sit prae cunctis cum eloquentia,
[Note: Dimet.] Tum vitae sanctimonia,
Sa. Nihil ne praeterea de ipso audivistis? Ne. Nihil
Sane, quod verisimile videatur. Sa. Aliter
Multo (credite mihi) res habet. haud tam sanctus est,
Non tam sincerus, ut censetur volgo. Ego
Enim paulo ante alia rescivi et veriora
A matre. Namque ea mihi ad unguem retulit,
Quibus ille studiis, quo dolo Regis animum
Summumque amorem erga ipsam abalienare sit
[Note: Scaz.] Conatus, adeo, ut nisi rescivisset mater,
Iampridem regis eiecta esset aedibus.

Me. Pro quid narras? sic'ne ille coniunctissimos
Amantes dissepararet? Ut dii deaeque
Omnes scelus male perduint. ast sunt modo,
Nisi fallimur, vires repressae huiusmodi
Satis. Sal. Sed reprimentur brevi radicitus.
He. Adsum pol in tempore. Iam consilium animi,
Ut obfirmatum est, filiae meae aperiam.
Sa. Cuius nam heîc vocem audimus, heus pedisequae?
Quid hoc sibi. Tun'ades Mater? He. Ego Salome
Ipsa adsum, salve. Sal. Salve et tu mater mihi
Carissima. Sed quid est, quod nos accesseris
Tam improvise? He. Negotium plane arduum.
Sal. Recense quaeso, quid siet. He. Non omnia
Tam leviter citraque rationem effutienda
Erunt. Recedant paululum hinc pedisequae.
Sal. Curabitur. hem puellae, amoliamini
[Note: Octo.] Parumper hinc. Me. Lubentes id fecerimus Domina. Sal. Detege
Iam Mater, quicquid habes. He. Dictis appellito
Probe animum. Sa. Fiet, tu modo perge. He. haud inscia es
Gnata mea, quid animo voluam, quid moliar,
Quid ve mihi decretum siet. Sa. Novi intime
Mater, nimirum ut Baptistam illum funditus
Perdas tradasque neci, He. Rem commode tenes.

Hoc autem decretum ut quam primum flat, est
Opere summo necesse. Alioqui enim inter os
Et offam (ut habet proverbium) multa incidunt.
Sa. Sic aiunt volgo, et id vere quidem. Est proin
[Note: Hypercat.] Satius semel subire, quam cavere semper.
He. Prudenter dicis. At tempus nullum huc potest
Nobis obtingere unquam, quod mage commodum
Sit, atque hic iamiam praesens natalis dies.
Sa. Qui sic obsecro te? He. Nam tum (ut scis) Rex maxima
Prae laetitia vino se ingurgitare ad usque
Ebrietatem adsolet. Sa. Ita est. He. Ubi vero ebrius
Fuerit, facile promittit quaevis, atque ea
Etiam, quae nullis alias extorquerier
Ab ipso precibus possunt. Hinc itaque hoc mihi
Praestes velim beneficium, ut ubi cena iam
Incaluerit, tu ingrediaris cenaculum
Subito, et convivantes saltatiuncula
Aliqua eleganti, sive ea siet Gallica,
Sive Italica, exhilares. Illud enim, sat scio,
Tam gratum erit Regi, ut quicquid petitura sis,
Omnino tum voti te faciat compotem.
Quando huc igitur deducta res feliciter
Per te fuerit, isque optionem liberam
Concesserit tibi, ut quodcumque velis petas.
Tum quasi me consultura egredieris statim,

Dicamque tibi ego, ut Baptistae huius postules
Caput mox amputarier. At quibus id modis
Fieri debeat, expressis tum docebo te
Sermonibus. Sal. Lubens in hoc tibi gessero
[Note: Scaz.] Morem mater carissima. Nam praeter quam quod
Felicitatis mater obedientia
Est, maximum etiam utrique hinc pendet commodum,
Ut iure ob hanc vel solam caussam debeam
Inseruire tibi, si quid possim. He. Laudo te,
Sed ecce principes adsunt cum Satrapis.
Tempus monet, ut revertamur ad aulam simul,
Illosque digna accipiamus reverentia
Sa. Placet. Ast et Rex ipse foras prodit cum suis.
He. Fortassis ut occurrat illis obviam.
Sa. Fieri potest. sed num ipsum hîc exspectabimus?
He. Quid ni vero? Sal. Bene habet, arridet et mihi.

ACTUS V. SCENA V. Herodes, Doryphorus, Herodias, Salome, Parastates, Ephorus, Buleta. Tamias, Trapezocomus, Sitophorus, Oenochorus.

[Note: Trimet.] DEmiror me castor, quid adeo principes
Praefectosque reliquos remoretur, aut quid in
Causa sit, quominus veniant. Indictum enim

Iamdudum cenae tempus adest. Edulia
Parata sunt omnia. tum mensa quoque probe
Instructa est. Ast illi perinde differunt
Adventum tamen. Dor. En vero. Rex clarissime,
[Note: Octo.] Turmatim huc approperant. Her. Ubi? viden' illos? Dor. Scilicet, nisi
Plane cucurbitas lippio. Her. Belle vides.
Nam et ego iam conspicor. Ipsissimi hercule
Sunt. Nunc laetitia animi mihi redit pristina.
Par. Videte obsecro viri, progreditur obviam
Rex nobis. Eph. Dii, quanta huic viro est humanitas.
Bul. Maxima profecto. nihil enim prius habet,
Quam benevolentia sibi demererier
Quam plurimos. Pa. Facinus est laudabile. Her. Quid heîc
O mea lux Herodia agis? ecquid precor
Pertractas cum gnata? num huc animi gratia
Vos contulistis. H(r Partim hac de caussa quidem
Rex, partim vero et cum primis, ut principes
Excipiamus invitatos. He. Benigniter
Facitis hercle. Isthuc ingenuas heroinas
Decet. Tam. Adest hem Princeps noster clarissimus
Una cum Herodiade, Salomeque filia.
Eph. Insignis sane pompa. Her. Adventus vester est
Longe mihi gratissimus Proceres viri.

Exoptati, advenistis omnes. Pa. Gratiam
Tibi habemus maximam rex illustrissime,
Relaturi, si quando occasio dabitur.
H(r. Vestra hercle Principes et mihi itidem, supra
Quam dicier potest, exoptata est praesentia. Sa. Neque
[Note: Hypercat.] Ego sane adventus vestri gratia minus
Ex animo laetor. Pa. Vestri nobis sat superque
Animi benignitas est explorata, et hinc
Utrique etiam gratias habemus maximas.
He. Venite quaeso actutum Amici, accedite
Absque mora obsecro, ut instructam dudum coenulam
Una laeti auspicemur. Eph. In nobis mora
Haud ulla erit. at maiestas tua glaciem prior
Praescindat nobis. He. Quid nam hoc est diverbii
Ephore, quid istac vis tibi sententia?
Eph. Nil aliud Rex, quam ut nos praecedas. sic enim
Nos subsequemur [(transcriber); sic: subsequemnr] ordine singuli. He. Si ita
[Note: Octo.] Ergo vobis videtur consultum, en recta praecedimus.
Bu. Sic decet utique. He. Ecce omnia iamdudum strenue
Parata sunt, restat igitur, ut lavemus ac
Mox discumbamus pariter. heus Trapezocome,
Cape guttulum cum patina, atque linteo
Ex humeris suspenso, ministra singulis

Aquam. Tra. In promptu Rex inclite sunt omnia.
He. Bene habet. exemplum en vobis omnibus damus,
Vos interim sequimini. Pa. Curabitur.
he. Hem pergite. Lavetis simul terni aut quaterni
Agite, satis morarum. accumbite. Pa. Nos bene
Accumbemus rex, ne te ob id maceres. He. Locum
Quisque hactenus consuetum, ac muneri suo
Parem sibi deligat. Nulli siquidem modo
Peculiarem designabo. Tutamen
Herodia latus claudito mihi dextrum.
Quid cessatis? Sedete precor, dilatio haec
Haud mihi pol grata est. Nihil huiusmodi moris
Aliud quam tempus teritis. Eph. Age assidebimus.
Sed ubi manet Salome? Ea ne nobis aderit? He. Heus
Herodia ubi gnata est tua? H(r. Virginum choro
Adest Rex. He. Venietne brevi? H(r. Brevi aderit. He. Bene est.
Apponite iam epulas. Sito. Fiet Rex inclite.
Adsunt in promptu. He. Agite iam Amici, sumite
Quodcumque libet, vivite laeti, indulgete nunc
Probe genio. Ta. Dii quantus apparatus hic
Est? quanta eduliorum exquisitissimorum
Copia? Pa. Sybaritica per Iovem mensa est, quin et
Epicuri longe super at delicias. He. Ita
Nimirum amicos excipere decet intimos.
In vestri solum hos sumptus feci gratiam.

Quare et iis utimini quaeso suaviter.
Eph. Non desumus pol nostro officio Rex, uti
Vides, namque et manus et animus sunt modo
In patinis. He. Sed quin levatis pocula. Heus
Pincerna adesto. Oeno. Adsum Princeps ter maxime.
Iube quodcumque velis, et factum existima.
He. Infundito largiter omnibus, ac caveto, ne
Quando exsiccentur cyathi. Oen. Haud deero partibus
Meis. Her. praebibo tibi scyphum hunc Ephore. Eph. Lubens
Sane accipio rex illustrissime. Sit saluti.
He. Adiutrix tu mihi hic esto Herodia. H(r. Egon'
Rex? nil unquam hercle fecerim lubentius.
He. Evacuato et tuum nunc Ephore. Ep. Fiet. He. En
Habetis iam exemplar, quod imitemini.
Par. Haud nos ipsos Rex (crede) defraudabimus,
Insigniter nostro fungemur munere.
He. Quid hoc villi delectat Ephore, quid sapit?
Eph. Delectat equidem plurimum, nec (quod sciam)
Unquam bibi meracius. He. Falernum hoc est.
At mox quoque Lesbium vobis, ac Punicum
Deinde bibendum dabimus, idque ad satietatem
[Note: Dimet.] Usque. Tam. Ast ubi est Salome interim?
Accersatur quaeso, ut nobiscum gaudiis

[Note: Dimet.] Communibus fruatur, et
Sua convivium hoc exornet praesentia.
He. Ehodum ad nos ministri. Trap. Iniunge Rex tuo
Pro arbitrio, quid velis nos facere. He. Arcessite
Confestim Salomen. H(r. Ludent operam illi scio.
Non etenim nisi per me vocata veniet He. I
Tu igitur mea lux accersitum ipsam. H(r. Aderit brevi.

ACTUS V. SCENA VI. Salome, Herodias, Herodes, Parastates, Stolarcha, Hegemon, Synedrus, Agoranomus, Hyperetes minister.

[Note: Trimet.] IAm tempestivum (ni fallor) erit, ut obsequar
Matris voluntati, ingrediarque triclinium:
Atque eccam. recta ad me viam affectare iam
Videtur, et hac ipsa fortassis gratia.
H(r. Hem, quam advocare volebam, sponte sua venit.
Sal. Salve Mater. quorsum te nunc agit animus?
Dic sodes. H(r. Ad te solam filia. Sa. Quid est
Causae, num ut saltatum intro concedam? H(r. Probe
Rem ipsam et acu, quod dici solet, tetigisti. Sal. Eadem
Nimirum de caussa adsum mater. H(r. Optime
Factum. Ingredere igitur bonis avibus, tuisque
Adesto sedula partibus. Sa. Quantum in me erit.
Sto. Hem ingreditur Salome. He. Laetum hercle omen. Siccine

[Note: Sept.] Salome nos deseris? Ubi tam delituisti diu?
Sa. Erat alibi quod agerem Rex. He. Accumbito igitur
[Note: Scaz.] Iam tandem mensae. Age assideto nobis. Sa. Nae
Aliud mihi curandum prius He. Quid hoc nam erit
Quaeso? Sa. Animus est, si quidem per te mihi liceat
Rex, symposion hoc splendidum exornare iam
[Note: Scaz.] Saltatione aliqua eleganti. He. Id vero non
Solum tibi per nos licebit, sed etiam
Nobis erit longe gratissimum. Sal. Bene.
Iacta siet igitur alea. Par. Admiranda per
Dium fidium nunc conspicor spectacula.
He. Euax, iam vivere libet, iam cor subsilit
Prae gaudio mihi. Immo quis tam ferreus [(transcriber); sic: fereus]
Aut durus posset esse, quem saltatio haec
Tam scita, tam iocunda, tamque amabilis
Non delectaret? Sto. Nemo certe. namque ego
Quidem persuasissimum habeo Rex, vel Apollinem
Ipsum, adeoque et Heraclitum (si superstites
Modo essent, gestusque viderent puellulae)
Totos in risum solvendos Syncrusium.
He. Haud dubie per Deos. sed quid saltatio
[Note: Dimet.] Isthaec tibi sapit Hegemon?
Nonne tuum afficit animum? Heg. In tantum profecto Rex,
Ut totus prae eius admiratione sim

Velut in ecstasin raptus. Her. Quid ceteri
Vos principes? quid de hac videtur obsecro
Saltatione vobis? Par. Mage quam dicier
Potest Rex, ea nos afficit. Syn. Quod me attinet
Sane, clarissime Princeps, usque adeo hac eadem
Delector afficiorque ut nullo tempore,
Quod equidem meminerim, tanto sim gaudio
Perfusus unquam, quanto nimirum nunc. He. Laetor plurimum.
Sal. Absolvi circulum, boni consulito Rex.
He. Heus Salome, subsiste parumper. Tu iam modo
In nostri gratiam, omnes aeque principes
Saltatione hac affecisti plurimum,
Nosque ita beneficio accumulasti splendido:
Par igitur erit, ut nos vicissim munere
Te aliquo redonemus. Quapropter en pete
Iam a me quodcumque velis audacter, postula
Inquam quicquid animo arridet tuo et dabo
Confestim tibi. Sa. Benignus es profecto Rex.
He. Quin deiero per omnes constanter Deos,
Perque diadema ac sceptrum nostrum regium,
Quodcumque a me petieris, tibi dabo lubens.
Etiamsi regni nostri dimidium foret.
Sal. Habeo pol gratiam tibi Rex carissime
pro liberalitate isthac in me tua,
Hancque optionem amplector ulnis obviis:

Verum deliberatio brevis mihi
Per te concedatur quaeso. He. Conceditur
Tibi vel diutina, o mea suavitas. Sal. Modo
Petitura revertar. He. Vade quo te cumque fert
Voluntas. Sed priusquam abeas hinc, poculum
Hoc exinanito precor. Sal. Ubi rediero
Rex. He. Placet. An non decebat agite Principes,
Tantis pollicitis exhilarare puellulam?
An non vel longe maiora merita esset? Pa. Haud
Dubie. Nam tanto perfudit convivium
Hoc nostrum gaudio, ut vel mortuum fere
Revocasset in vitam. Ast hem adest rursus. He. Papae
Tam cito? Momento enim vixdum unico abfuit.
Sal. Redii ut pollicita sum Rex. He. Bene factum. Tua
Praesentia nobis gratissima est. sede.
Sa. Quoniam optionem mihi dedisti liberam
Princeps clarissime, ut quicquid velim petam:
Volo igitur et hoc unum peto, ut mihi protinus
Ioannis illius Baptistae des caput
In disco. He. Atat. Pro Iuppiter. O temeritas.
Inter saxum sto iam et sacrum. Ah quid agam modo?
Sed oportet. Heus heus Hyperetes, vade illico
Ad Spiculatorem, illique nostro nomine
Iniungito, quo amputatum Baptistae caput
[Note: Dimet.] In lance huc confestim adferat.
Hyp. Belle curabitur Rex illustrissime,

Factum puta. He, Proh Iuppiter. Sto. Quid accidit
Hem Regi, quod tot emittit suspiria?
Num morbus quispiam te subito corripit?
Ag. Totus profecto vultus immutatus est
[Note: Octo.] Tuus Rex, totus quantus quantus es pallore offunderis.
He. Fallit color plerunque, nihil enim mali
Omnino me tenet. Quin miror plurimum,
Quid vobis acciderit, quod non genialiter
[Note: Octo.] Vivitis, ut paulo ante: quod haud exporrigitis frontem, poculaque
Evacuatis. Ag. Nos equidem curamus probe
Cuticulam, episcythizamus dubio procul
Satis, nec deest laetitiae quicquam pristinae,
Si tu modo mutes vestem, arctumque quem geris
Deponas anulum. He. Quid haec aenigmata
Sibi volunt Agoranome? Ag. Aliud plane nihil,
Quam ut maestitiam, si quam fortasse habes, animo
Excutias, laetumque hunc agas porro diem.
He. Id hercle fiet. ast hem, videon' huc meam
Redire Herodiaden? Ag. Ea ipsa est scilicet.
[Note: Scaz.] He. Iam pristina redit animo laetitia. eho, ad nos
Herodia, huc accedito. H(r. Saluere te
Rex vosque adeo omnes iubeo. He. Salua tu quoque
Vicissim sis mea lux, mea summa amoenitas.
Asside quaeso. Ubi fuisti interea temporis?
H(r. Videbam, ut intus curarentur omnia,

He. Merito amaris mihi. Iam laetemur obsecro
Una vivamusque sybaritice H(r. Placet.
Syn. Placet hercle Rex. Her. Levate scyphos. Syn. Curabitur.

ACTUS V. SCENA VII. Andranchus, Salome, Herodias, Herodes, Hegemon, Ephorus.

[Note: Trimet.] VAh Dii, quae est haec tyrannis, quae crudelitas,
Hominem tam sanctum, tantaque innocentia
Pollentem, extinctum velle? idque adeo tempore hoc,
Quo facinorosis etiam, et vel mortes decem
Commeritis, iure speranda esse impunitas
Debebat? Sed quorsum facit, haec exaggerare
Multis? Rex percitus suo oestro ita voluit,
Ita iussit. Ego autem facere aliter haud commode
Pol potui, nisi et in me illius tyrannidem
Excire imprudenter fuisset animus. at
Utcumque siet, nequeo tamen obliviscier
Unquam admirabilis illius constantiae
[Note: Hypercat.] Ac fortitudinis infractae, queîs praeditus
Hic Baptistes ad ultimam usque mortis horam
Fuit. Eia quam volens, quam prompte subdidit
Ensi collum, quam se diis immortalibus
Commendavit, quam denique et ipsis pro hostibus
Oravit supplex? Quis non obsecro? Ast mihi
Reprimenda sunt verba haec, ne quispiam inaudiat

Coricaeus. Nam nostra in Aula neminem
Patiuntur, quam cui plane odio sit veritas,
Rectique omnis ratio, et qui palpum obtrudere
Ac blandiri cauda probe norit. Sed intro
Abeo nunc, ut convivis hocce ferculum
Cruentum apponam. Sal. Hem Mater, ingreditur fores
[Note: Dimet.] Andrancus, gestatque in manu
Lancem obtectam sudariolo. H(r. Euge iam salit
Summa prae laetitia cor mihi, iam vivere
Demum libet. An. Salue o Rex clementissime.
Saluete et vos itidem convivae ceteri.
En offero heîc mactatam in carcere hostiam,
Baptistae inquam caput conditum sanguine.
He. Miserrimum profecto spectaculum, at huic
Puellae trade caput. An. Hem Salome, cape tibi
Hoc quod datur munusculum. Sa. Lubenter. Her. Ah,
Quid feci? Sa. Gratias tibi habeo ter maximas
Princeps observandissime, quod tanta erga me
Sis liber alitate usus. si qua in re et tibi vicissim ego
Aliquando inseruire queam, tota ero tua.
He. Lubens feci, quicquid factum est, mea Salome:
Tu consule id boni. Sal. Merito. Hem carissima
Mater, eodem te vener abor donario,
Quo me rex iam paulo ante prosecutus est.
H(r. Plurimum habeo pol tibi gratiam, mea
Filia. Nonquam etenim gratius obtigit mihi

Beneficium, atque hoc est. O lepidum caput. age
Iam dissidium inter amantes (si potes) para,
Iam Regem reprehende ob adulterium, iam admone
Instigaque illum, ut uxorem sibi pristinam
Revocet, et me suis mox exigat aedibus.
Sic interturbatores excipi decet,
Sic Zoilos decet remunerarier.
He. Ah quam dolet animus, quam conscientia
Exaestuat. H(r. Quid est rex, quod adeo tremis?
Num te febris subito occupat? He. Nihil est mea
Herodia. Heg. Quid haec nam sibi vult palloris in-
Novatio? Quid rex vales? He. Valeo optime,
Laetorque ex animo. Heg. Utut valeas animo, haud vales
Corpore. H(r. Vin' ut deambulemus nonnihil
Animi recreandi gratia? He. Non abnuo.
H(r. Sed quid nam interea Principes? Ne. Ut scilicet
Congrediantur nobis, si quidem libeat. Eph. Libet
Utique, Rex, et volupe est etiam. Iam enim satis
Convivatum ac potatum est. He. Consequimini
Igitur nos una Proceres ad viridaria,
Ut post brevem deambulatiunculam
Eo aptiores simus ad procoenium [(perhaps: procenium)] .
Eph. Placet consilium. He. At consultori pessimum
Tandem erit, eheu. nam id clamat conscia mens mali.

ACTUS V. SCENA VIII. Maasias, Nathanael, Semei, Cleopas, Discipuli Ioannis.

[Note: Funus Ioannis effertur.] O Quis iam nunc capiti nostro dabit aquam,
Quis suppeditabit lacrimas oculis, ut viri
[Note: Scaz.] Huius sanctissimi, nostri Praeceptoris,
Mortem crudelem defleamus? Na. Ah quis est
Tam ferreus uspiam, quis tam est adamantinus,
Quem nostra haec sors non commoveat? qui a fletibus
Se temperare possit? An non omnibus
Modis dolendum est, hominem sanctimonia
Vitaeque puritate tanta praeditum
Adeo innocenter esse occisum? Se. Pro dolor,
Pro maximi Dei fidem. Itan' impune erit
Insontes ad necem rapi? Itan' occidere
Iustos semper licebit pro arbitrio? ah scelus
Plus quam scelus. Cle. Eheu, quomodo moritur pius,
Quo pacto occumbit iustus? non sane aliter, ac
Si iamdudum neglectus a Deo siet,
Quasi nemo illius porro rationem habeat. ast
Ea me tamen adhuc sustentant fiducia,
Fore nimirum brevi, ut Deus ille maximus
Israelis pater condignas de impiis
His oppressoribus poenas sumat, suosque
Electos, effusumque illorum sanguinem
Potenter vindicet. Ma. Non est dubium quidem,

Deum, ut beneficium quodcumque remunerat,
Ita et maleficium contra ulturum suo
Tempore. Sed quid id ad nos faciet? Qua in re dolori
Huic nostro medebitur? Noster perinde
Occubuit Rabbi, ac nobis misere ablatus est
Pro dolor. A quo iam igitur ultra pendebimus?
Quis nostri curam aget? quem nunc vocabimus
Praeceptorem nostrum? Quis nos tutabitur
Posthac? ah nostra spes omnis periit modo.
Sumus iam veluti sine capite corpus. Cle. Fuit
[Note: Septe.] Sic bona voluntas Domini forsan, quis iam illi obstrepet?
Ferendum, non culpandum, quod fieri aliter
Aut commutari non potest. Et hoc interim
Tamen (quum nil praeterea adist) solabitur
Nos merito, quod reliquit nobis Rabboni
Noster alium vitae Praeceptorem. Se. Quis is
Est? Cle. Ille nimirum cui testimonium
[Note: Scaz.] Tam insigne ferebat iuxta Iordanem nuper,
De quo et iamiam capiendus tam admiranda, tam
Divina nobis praedicabat, denique
Ad quem etiam ex nostris aliquot ablegabat e
Carcere,, quaesitum nun ipse esset venturus ille
Orbi Messias. Ma. Ah non tanto nos amore
Ille amplectetur, quanto noster hactenus
Nos prosecutus est. Cle. At aliud fama de

Ipso testatur. Inquiunt omnes enim,
Non esse ei doctrina ac innocentia
Vitae, tum etiam benignitate similem. Ma. Utut
Siet, nondum tamen meis doloribus
Permaximis haec commemoratio potest
Mederier. Na. Nec nostra crede, lenior
Est tristitia. Immo est longe acerbissima quidem,
Sed quid faciemus? Mortuus est Rabbi, quis est
Nostrum qui ipsum excitare queat a funere?
Ma Id nos haud possumus, fateor, verumtamen
Maeror conceptus non sinit obliviscier
Me illius unquam. Cle. Nec nos profecto tempore
Ullo tam funesti casus oblivio
Capiet. hoc tamen erit cavendum sedulo
Nobis, metas ne transsiliamus, ne ve (dum
Nimis studemus fletibus) obstrepere Dei
Voluntati videamur. Ma. Quando igitur ita
Faciundum omnino sit, sortem hanc altissimo
Patri commendabimus. Cle. Ast ego recta petam
Iam Iesum illum Nazarenum, eique negotii
Totius eventum summatim explicabo. Se. Ad hunc
Et nos una tecum ibimus, si commodum
Videtur. Cle. Quid ni? Ipse etenim unus relictus est
Nobis magister. Se. Vale itaque iam carissime
Rabbi, vale aeternum. Ah lacrimas diutius
Haud continere queo. Ma. Valeto perpetim

Praeceptor, molliter quiescas interim,
Na. Quiescite ossa mortua, requiescito
Dulce decus nostrum, ac laetare in Abrahae sinu
Laetitia nonquam finienda. Cle. Faxit id
Oppressorum omnium solator unicus.

CHORUS.

Sors est communis omnium
Pie in Deo viventium,
Ut heîc afflictionibus
Exerceantur perpetim.
At nulli horum magis tamen
Periclis sunt obnoxii,
Quam qui funguntur publice
Officio Ecclesiastico.
Ipsorum siquidem munus est:
Homines non solum pia docere,
Sed et increpare sedulo
Ob designata facinora.
Id vero Mundus impius
Potest sufferre neutiquam:
Videtur enim sibi sanctior,
Quam ut sugillari debeat.
Quum igitur illi provinciam
Nihilominus urgent suam,
Obiurgantque omnes libere
Quos peccato addictos sciunt:

Exsurgit Mundus contra eos,
Atque omnes adhibet machinas,
Quo illi simul e vestigio
Exscindantur radicitus.
Hinc infertur captivitas,
Adduntur tormenta varia,
Nec vel paulum desistitur
Donec tandem evolet anima.
Sic nempe et vir sanctissimus
Ioannes olim exceptus est,
Quod veritatis candidae
Promulgasset dictamina:
Quod Herodem (inquam) adulterum
Illiciti incestus gratia
Paulo insimulasset durius,
Capitis supplicium pertulit.
Simili quoque sorte olim prophetae,
[Note: Quin.] Apostoli, discipuli, martyres,
Et alii apostolici viri
Excepti sunt crudeliter.
Quin et nostrum omnium caput
Ac veritas ipsissima,
Ipse inquam Christus, hoc modo
A Iudaeis exceptus est.
Unde haud mirum, si tempore hoc
Pii etiam afflictionibus

A mundo perversissimo
Distorqueantur ubilibet.
Verum electos hoc interim
In primis consolabitur,
Quod qui corpus tradunt neci,
Animam nequeant occidere.
Tum etiam, quod post vitam hanc brevem,
Post modicam maestitudinem,
Indicibilia gaudia
Adepturi sint perpetim.

EPILOGUS.

HAbetis Spectatores candidissimi,
Nostrae Actionis totius finem supremum.
In qua equidem si vestrae omnium exspectationi
Ac iudicio satis ut cumque fecimus,
Gaudemus plurimum: Sin minus, haud leviter id
Nobis sane dolet. At speramus, vos tamen
[Note: Scaz.] (Qua estis humanitate praediti) non tam
[Note: Quin.] Externum illum apparatus scenici
Cultum, aut orationis elegantiam,
Quam animum Auctoris de vobis bene mererier
Studentem, atque Argumentum ipsum (quod est modo
Exhibitum vobis) respecturos. Et ut idem
Sic faciatis, cum primis etiam sedulo
Vos omnes oramus. Valete et plaudite.

SOLI DEO GLORIA.