2003-12-12 Peter Ströbel
typed text - structural tagging complete - no semantic tagging - MORPHEUS spell-check complete

page 283, image: s623

NICOLAI REUSNERILEORINI SILESII PHILOTESIORUM LIBER SECUNDUS.

AD NICOLAUM CISNERUM IURISCONSULTUM, Curiae Imperialis Assessorem.

SI coram mihi te frui li eret;
Compellareque mutuo, tuosque
Optatos iterum videre vultus,
CISNERE, optime Iuris Antecessor;
O et Caesarei fori Senator;
Craterem Philotesium propinans
Fido pectore, candidaque dextra;
Te, ceu spero, bonum mihi pararem,
Et certum, auspicibus deis, amicum.
Sed quando nimis hoc vetant remoti
Intervalla loci; necessitudo
Quis persaepe levatur arcta rursus:
Salutem tibi pro seture missa;
Pro poclo Philotesio, Phalaecos
Mitto iam Philotesios minutos:
Mitem amicitiam tuam requirens.
Tu, si candida mens tibi placere,
Si simplex animus potest, fidesque

page 284, image: s624

Fuci nescia, fraudis omnis expers:
Fido pande fores tuas amico:
Et me rursus ama: meique tandem
Serva pignus amoris hoc perenne.

AD IOANNEM SAMBUCUM CAESARIS HISTORICUM.

MAnsuetudo, benignitasque mentis,
Morum gratia, comitasque suavis,
Doctrinae comes esse liberalis
Usquequaque solet. Quid ergo tantum,
Flos SAMBUCE celebrium virorum,
Ignota tabulas manu notatas
Miraris? tua quas ubique nota
Mansuetudo, benignitasque summa,
Praeclarae comes eruditionis,
Obscurum me hominem viro celebri
Cogit mittere: sed nec elegantes,
Nec multum lepidas, nec eruditas;
Nec dignas medio legi theatro:
Sed tu quas animo tamen lbenter
Amplexaberis, ut soles, amico:
Et desiderium meum, meumque
Aequi iam facies bonique votum.
Sic Phoebus pater, et novem sorores
Aspirent tibi molle carmen: in quo
Admirabilis omnibus Poetis,
Vivas innumerabiles per annos.

page 285, image: s625

AD IOACHIMUM CAMERARIUM.

AETernos, IOACHIME, te per annos
Servent dii superi: tibi faventes
Dii sanam, viridemque dent senectam:
Quando tot bona, tot tuis libellis,
Istis aureolis tuis libellis,
In nos, atque scholas abunde confers.
Musarum decus o, decusque Phoebi:
Doctrinae pater elegantioris.
Quis nescit? nisi scire, Mome, nolis:
Scis certe invide, nec tamen fateris:
Vis dicam? hic vir hic est scientiarum
Longe supra hominem politiorum
Praestans cognitione liberali:
Musarumque decus, decusque Phoebi:
Doctrinae pater elegantioris.
Hic individuus comes PHILIPPO:
(O salvete pii, valete manes)
Miranda ingenii sagacitdte,
Et magno studio, labore magno
Artes sordibus obrutas, et umbris
Immersas penitus recuperavit,
In lucemque reduxit evidentem.
Linguas hic tenebris fere sepultas.
Quae sub Cecrope floruere quondam,
Imperanteque Romulo Latino:
Abstersis bene sordium latebris,
Luci restituit politiores:
Musarum decus o, decusque Phoebi:

page 286, image: s626

Doctrinae pater elegantioris.
Ecquid Zoile ringeris maligne?
O lucem niveam, o diem beatam:
Qua re sospes in bas reversus oras,
Rursus conspi or! o caput decorum!
O canos lepidos! o os disertum,
O dulces oculos manus amicas!
Quam vos terque quaterque suaviabor!

AD GEORGIUM PROBENIUM IC.

Oquam magna bcatitudo vitae;
Nec dictu faciles mihi voluptas
In vero posita est amore. Sensi
Nil iucundius esse caritate,
Et candore sodalium bonorum:
Quos vinclis adamantmis ligavit.
Par concordia, par fides amica.
Quali te mihi sentio ligatum,
FROBENI, pietate: corde toto,
Toto sangnine te mihi receptum.
Consortes patriae, laris paterni
Nos vicinia vidit: atque vidit
Iunctos suaviter omnibus fere horis.
Mox iisdem studiis, et arit eadem
Confirmatus amor, fidesque crevit:
Crevit verus amor, fidesque vera:
Expers fellis amor, fidesque fuci.
Oris nunc mihi dissito remotis:
Ingens te dolor est carere: sedes
Non desidero sam magis paternas:

page 287, image: s627

Quam vultus lepidos tuos: anhelat
Mens te languida, deperitque: melle
O mellitior Attico sodalis:
Et meis mihi carior medullis.
Te nunc Euryalum meum vocabo:
Meum Pirithoum, meum Damona:
Cordis suaviolum mei, decusque:
Et solatiolum mei laboris:
Fidum, candidulum, bonum sodalem.

AD DANIELEM HERMANNUM BORUSSUM.

BIs iam Cynthia pervagata coelum
Plenis septima cornibus coivit:
Quum nos spelndida vidit urbs, Elistri
Pulcri quae tacet herbidas ad undas:
Dives mercibus urbs, feraxque frugum:
Portus Pieridum sacer dearum.
Nunc me saeva necessitudo fati
Cogit tempore, Rhetica sub urbe,
Exantlare graves scholae labores.
Hic curis ego maximis peresus
Extabesco mifer: tuique saepe,
Ac vitae pariter recordor actae.
Forsan tu quoque nunc, amice dulcis,
Qui iam Parrhasia novem sub Arcto,
Dulci carmine recreas sorores,
Absentis reminiceris sodalis.
O tantum Deus o mihi det aevum;
Quantum te satis est videre rursus:

page 288, image: s628

Vitam non dubitabo tunc libenter
Fatis reddere debitam. fideli
Scis iucundius esse nil amico.

AD IOANNEM FESLERUM CANCELARIUM VVitebergicum.

COmmendo tibi me, meosque foetus
FESLERE: ac veniam peto modestam.
Ut, si quando vacat, nec est molestum,
Libros exiguos minutulosque,
Ceusoles, animo legas amico.
Quod si quid boni inesse et integelli
Reris, exhibeas Duci legendos:
Tanto qui patre nuper orbus, atque
Tanto fratre; secretiore luctu
Noctes atque dies dolet misellus.
Virtus digna viro, favorque magno,
Qualem te merito tuo vocamus;
De Musis bene velle sic mereri:
Musae perptuum decus rependunt.

AD IOANNEM FICHARDUM IURISCONSULTUM.

QUod tanto studio geris meas res,
Commendasque librariis subinde
Libellos teneros meos peritis:
Prudentissime Iuris Antecessor,
Musis chare et Apollini, FICHARDE:
Quodnam munus ego tibi vicissim,

page 289, image: s629

Quas grates cupiam referre, quaeris.
Non aurum, nec opes tibi rependam,
Nec quae magna solet putare vulgus.
Quod possum, nitidissimis libellis
Intexam tibi gloriam perennem:
Quam nec sera dies, nec dnnus unquam
Nec venti rabies, edax nec imber,
Nec consumere sors queat maligna:
Versu nomen erit tuum perenne.

AD HENRICUM A VVALDE EQU. POMERANUM.

OLux unica Principis, salusque,
HENRICE, Aonidum benigne fautor:
Qui sic consilio tuo salubri
Aulam nunc Pomeraniae gubernas;
Ut genti bene consulas, Ducique:
Parum quem tibi do lubens libellum,
Lubens accipe: fronte nec severa,
Nec torva nimis intuens paventem:
Sed qua supplicibus faves querelis.
Quin et, si dabitur tibi facultas,
Exhibe Domino tuo libellum,
Intra limina sanctioris aulae.
Virtus digna viro, fidesque magno,
Laus quem sangunis evehit celebris.
Et priscae generositatis altus
Musis servat honos, virisque doctis.
Sic stirpis seites domum beatae

page 290, image: s630

Firmet longa tuam: propago laeta
Multos sic tibi flereat per annos.

AD IOANNEM NAEVIUM MEDICUM ELECT. Saxon.

QUo quis doctior est, et arte maior.
Hoc humanior est, minorque fastu.
Artes ingenuae, bonae magistrae,
Cordus duritiem, superbiamque
Evellunt animis, ferosque mores
Contundunt rudium. viden ut aeltum
Cyclopes sapiant? ut arrogantis
Evecti super astra mentis alis,
Quosvis despiciant? ut impotente
Tentent omnia spiritu procaces.
Sane hinc non male forsan augurarer:
Quamvis sim rudis artis augurandi:
Doctrina, pietate, comitate
Cunctos te superare: sic benignus
Sic affabilis, elegans, suavis,
Sic es ingenuus: morositatis
Nil in pectore, nil acerbitatis,
Nec quicquam geris insolentiarum.
Sic est: nec potes hoc mihi negare,
Artis lux medicae, decus que, NAEVI.
Nam quum Vindelica sub urbe Caesar,
Magnorumque ducum sacer senatus,
Causis imperii, negotiisque
Confectis, abitum fere pararent:

page 291, image: s631

Extremas mihi contigit venire
Ad daepes: veneranda quas corona
Doctorum celebrabat: hic videre
Haud fallacia signa comitatis,
Mansuetaeque modestiae licebat:
Quando me simul, et simul Melissum
Amplexu iuvenes senex fovebas:
Vultu blanditias ferens, et ore,
Dulci melle, favisque dulciores:
Aut si dulcius his quid esse quibit.
Quid humantus, elegantiusve est?
Tantus es, neque tantus esse cessas:
Tantumte tubet esse vis stupenda
Doctrinae, fideique singularis.
Quam placabilitas sequuta morum,
Haud vim fastibus incubare foetam,
Aut lites sinit: at severitatem
Mansuetudine temperat salubri.
Hoc est augurium: quod augurari
Suadet candida veritas, et una:
Firmant augurium meum beatae
Vitae splendor, honorque, dignitas que:
Fortunae bona: nominisque, late
Orbis fusae per angulos patentis,
Aevo non moritura laus perenni.
I, et dic male posse me augurari.

page 292, image: s632

P. MELISSUS AD N. REUSNERUM LEORINUM.

QUaetu vota Elegis tuis tenellis
Pro me regna vetusta Galliarum
Visuro facis; illa nos vicissim,
Istis hendecasyllabis minutis,
Pro te nunc patrios lares petente,
Grati concipimus. Sit o sit opto
Voti compos uterque; uterque sospes
Laetos deveniat locos. At heu quam
Longis nos, LEORINE, separabunt
Intervalla procul procul remoti
Soli tractibus, invidisque metis!
Alter forsan et alterum (quod omen
Avertant superi) videre porro
Haud qui bit: veteris tamen sodalis
Sodalem reminiscier iuvabtt;
Quibuscunque feretur exul oris.
Tu vero, LEORINE cui licebit
Montes ad patrtos volare tuto,
Seu facturus ad hospitas Elystri
Nymphas; sive iter hinc ad Albis undas.
Amanter CAMERARIUM salutes
Oro, FABRICIUMque Chemnicensem;
PEUCERIque domum, domumque totam
ESROMI, et niveis comis EBERUM;
Nec non VVINSHEMIUM, senem iocosum;

page 293, image: s633

MAIOREMque meum, optimum poetam;
Atque omnes reliquos bonos amicos.
Vivant, et valeant diu, preceris;
Aeternum memores sui MESLISSI.

AD P. MELISSUM SCHE. DIUM N. REUSNERUS.

SCHEDI culte, tot e meis amicis
Mi carissime: quid geris negoti?
Quae te vita manet? valesne belle?
Venistin' satis ad tuos penates
Faustis sideribus? satisne cuncta
Succedunt tibi prospere, tuisque?
O laeti mihi nuncii, ac beati!
Legi saepius, et libens religi
Tuos hendecasyllabos venustos,
Suaves, dulciculos, perelegantes:
Ex his perspicio tuum favorem,
Mentem candidulam, aureosque mores:
Qui iungunt mihi te, meisque Musis.
Sit o sit bene, sit tibi beate,
Mellitissime semper o MELISSE:
Ni te plus redamo meis ocellis,
Semper sit mihi sit precor maligne.

AD CAROLUM UTENHOVIUM.

MUsarum esse decet fores apertas
Bonis vatibus, ac bonis Poetis.
Si vates bonus, ac bonus Poeta

page 294, image: s634

Non sum: vir bonus esse pergo certe,
Charus vatibus, ac bonis Poetis,
Musarum Charitumque candidatis.
Cur non ergo mihi fores amicas
Pandis CAROLE? quas novem frequenta:
Musarum chorus atque Gratiarum,
Phoebo cum patre, matre cum Minerva.
Eia, si retinere vis Camoenas,
Phoebum, Pallada, Gratiasque: charis
Phoebo, Palladi, Gratiis, Camoenis,
Bonis vatibus, ac bonis Poetis,
Cave tetricus hospes esse pergas.

AD GEORGIUM FABRICIUM.

NOn sic nocte vigil diem profunda
Observat, roseumque Solis ortum:
Non sic aestibus arefacta tellus
Imbres frugibus expetit salubes:
Ut desiderio tui molesto
Pridem detineor, fereque carpor,
FABRICI, decus o novem sororum,
Phoebi, Palladis, atque Gratiarum.
Ad te me rapit ardor ille dulcis,
Ardor verus, et impotens ferendi
Has tam difficiles moras. at o quam
Felix tunc ero, cum tui potestas
Diis aequis mihi fiet intuendi,
Iungendique manum in vices amicam.
Id quodmox sore credo, dum meos iam

page 295, image: s635

Recta invisere cogito penates.
O lucis iubar aureum! o beatum!

AD ADAMUM SIBERUM.

PHoebeae fidicen lyrae SIBERE,
Nunquam Solita nube tect us atra
Abscondit caput aureum; vicissim
Quin hoc exerat, ac sereniore
Vultu splendidior micet: nec aequor
Sic nigris tumet asperum procellis:
Ut non saevitiam, metusque ponat.
En me sors quoque sospitem benigna,
Post tot taedia, tot viae labores,
Natali regione collocavit:
Conspectuque frui dedit parentum!
O iucundus amor laris paterni
O ingens, et ababilis voluptas?
Haud indigna viro bono voluptas:
Qua se magnaniini duces beatos,
Ausis fortibus inclyti, putarunt.
Verum finiet haec brevi voluptas!
(O vitae brevis, et fugax voluptas)
Summis vix ubi sensero labellis
Dulces delicias laris paterni:
Caros cum patre deserens amicos;
Agri moenia Rhetici revisam,
Ister qua fluit amne copioso.
Tunc (si fata volent) receptus urbe
GRIMA, te cupide videbo tandem,
Phoebeae fidicen lyrae SIBERE.

page 296, image: s636

AD PAULUM FABRICIUM MEDICUM, CAES. MATHEmaticum.

POstquam te mihi contigit videre,
Compellareque mutuo: viarum
Tot post tadia, totque post labores:
Totus gestio, PAULE: mensque dulci
Effertur mea gaudio: cor ipsum
En ut palpitet: en refolafibris
Ut praecordia iam micent: ut artus
Exultent hilares: amaror omnis,
Omnes corde molestiae quierunt.
Cessit iam dolor, aegritudo cessit:
Cessit, quicquid acerbitatis haustum est.
O lux candida, plena gaudiorum!
In me conscia lux tui favoris:
Salvum quae tibi me dedit, tuoque
Vultu fecit amabili potiri?
Quam te conspicio libenter: et quam
Laetus viso tuos, amice, ocellos:
Mellitos, et amabiles ocellos.
Tantum me tericus proterviore
In me fronte mices: amiculoque
(Spe dudum hac trahor) annuas novello:
Quem iucunda tibi necessitudo
Devincit patriae, novemque cultus
Musarum parilis. quid his amabo
Quid optatius, auspicatiusve est?

page 297, image: s637

AD VVENCESLAUM A KALTENSTEIN EQU.

QUae tu iussa mihi dabas, amicis
Exponenda tuis, amice care,
VVENCESLAE, animo propinque, et arte,
Et vitae ratione, patriaque:
Summa, qua potui, fide expedivi.
PAULUS Fabricius, Poetae clarus,
Felicissima quaeque mente grata
PFAUSEROque, tibique reprecatur:
Iucundasque renuntiat salutes.
Frater Caesareae minister aulae
Nuper cum duce CAROLO profectus
Ad Stiros: iterum brevi reviset
Munitam bene regiam Viennae.
At vero tibi ne mei vicissim
Nunc obhvio tam procul remoti
Obrepat: neque candidi sodalis
Nomen te pigeat bonum tueri:
Constantique fideltiate causam
Excusare meam. Calumnia malorum.
Virtutis comite, innocentiaeque,
Nil scis esse frequentius: benorum
Qui famam, benefacta, dignitaten.
Rodunt dente procaciter maligno:
Humanas avidi vorare carnes.
Quae tu avertere, si potes, studebis.
Sic te sors bonae sospitet, precabor:
Sic caram tibi sospietet maritam:

page 298, image: s638

Sic vos filiolae aureae, venustae,
Pulcrae, lacteolae, pudiculaeque;
Una quae requies, et una vobis
Dei munere contigit voluptas;
Longum prosperitas beet per aevum.

AD PETRUM AGRICOLAM, CONS. PALATINUM.

NOn bonis avibus, nec auspicatis,
Ad sedes redii laris paterni:
Quod valde mihi, PETRE, nunc molestum est.
Quippe saeva lues, gravisque pestis,
Spargens corporibus nocens venenum,
Infestat patrios (dolor) penates.
Secessi procul, et procul remotus
Urbis a strepitu, periculisque:
Securos colo praedii recessus:
Non sane horriduli, nec invenusti:
Cultos Naiadibus, bicornibusque
Faunis, et fluvialibus Napaeis.
Pratorum decus bic, honosque mirus
Et sylvae, et fluuii serenat hortos;
Hortis Alcinoi elegantiores:
Hortis Trinacriis feraciores.
Hic haeremus, et hic lue fugati,
Gratis alloquiis, negociisque,
Ut res postulat, et necessitas fert;
Longos decipimus dies, et horas.
Verum sic loca multa nos adire:
Et causas prohibemur expedire;

page 299, image: s639

Quae nec ferre queant moram: nec assis
Unius mode sunt mihi aestimandae.
O factum male! sic mei labores
Frustra dispereunt: mihil precabor
Tantum, quam Deus ut labore fessum
Externo tibi PETRE me repente
Salvum reddat: hoc est, precor quod unum.

AD PAULUM EBERUM S. TH. D.

ANtistes venerande purioris
Doctrinae, mihi millies EBERE
Dilectissime, pluriesque: sacris
Qui tanto studio vacas libellis;
Ac mentem reficis laboriosam
Divorum dape coelitum beata.
En digressus ab urbe, concitato
Fortes qua rigat Ister amne Rhetos.
Longae difficili viae labore,
Trans terras et aquas, fere expeditus,
Aedes devenio tuas, salutem
Dict ur us tibi mellei MELISSI:
Florentissima regna Galliarum
Quem nunc Aurelia vident in urbe
Phoebi numen Apollinis colentem.
Is totus velut est tuu, tuum me
Semper sic patere esse quaeso totum:
Totus nam meus est tuus MELISSUS.

page 300, image: s640

AD IOANNEM POSTHIUM.

SI nil pulcrius est, beatiusque
Constanti, ingenuo, fideli amico,
POSTHI, Paeoniae magister artis:
Pulcrum non minus est amici amicum,
Si sit candidus, et sit integellus,
Complecti studio pari fideque.
Ergo cum tibi coelitum favore
Primus contigerit, mihique amicus,
Flos lectissimus ille candidorum,
Quotquot sunt, vel adhuc erunt, virorum.
Vates Franciacae MELISSUS orae:
Quid porro dubitem? quid ambigam esse
Charum me tibi, te mihi faventem?
Aut bunc oderis, aut me ames necesse est.
At non oderis hunc, scio: fateris
Te plus bunc oculis tuis amare.
Quid iam? nempe duos amabis unus:
Unum nes redamabimus vicissim.

AD PETRUM CORTONAEUM UTINENSEM.

SUmmum PETRE decus novem sororum,
Phoebeaeque perite cultor artis:
Qui tam versibus, arte quam medendi,
Summa praeditus eruditione,
Ducum concilias tibi favorem;
Boiorum quibus altius potentum
Tellus nil babet, aut habebit unquam:

page 301, image: s641

Quo te carmine, qua rogabo voce,
Causam ne tibi forte sit molestum
Coram principibus meam tueri:
Commendare velis meos libellos,
Quamvis illepidos, tamen pudicos.
Debes hoc studiis, novemque Musis
Debes hoc, PETRE, Delioque debes.
Nec te commoda poenitebit vnquam
Musis ocia praebuisse nostris:
Grata te celebrabo inente semper,
Summum PETRE decus novem sororum.

AD LAURENTIUM LUDOVICUM, ET ADAMUM Franciscum.

FRANCISCE optime, tuque LUDOVICE,
O desiderium meum sodales?
Magna qui lepidos alacritate
Versus scribitis, et scientiarum
Fontes excolitis severiorum.
Ecquid vivere vos, valere credam
Ecquid vos bene, candidi sodales?
Vester nunc procul his amicus oris
Vivit sic mediocriter, valetque:
Consuetudinis ac memor vetustae
Vos desiderat omnibus momentis,
Horis omnibus alloqui et videre.
Vitae o quanta beatitas misellae?
Quam dulcis ter, et amplius voluptas.
Coniunctos studiis habere amicos:

page 302, image: s642

Quos nectit bona comitas, amorque,
Et sincera fides, sodalitasque.
Ecquid dulcius his, beatiusve,
Ecquid suavius esse iudicatis?
O desiderium meum sodales
FRANCISCE optime, tuque LUDOVICE.

AD ANDREAM CRUSIUM IURISCONS.

NOn ingratus et indecorus hospes,
Ceu confido, tuas salutat aedes:
Is qui vindelica frequens in urbe
Tecum tam lepide solebat esse.
CRUSI, te quibus et quot expetive
Cum desiderto subinde votis?
Pectus quam tacito aestuavit igne,
Unum te sitiens et excupiscens?
Menti quum tua comitas subivit,
Promissique fides, benignitasque.
En ut nunc etiam impotente amore
Mens te deperit: usque et usque amare
Cunctos assidue dies parata:
In te delicias facit, tuoque
Credit se prope solius favori:
Ob quem difficiles vias voravit.
Tantum te mihi da, faveque CRUSI:
Ac desiderium meum fidele
Noli spernere, vel putare parvi:
Hoc est, pro gravibus viis quod unum est.

page 303, image: s643

AD HULDRICHUM SIZINGERUM IURISCONSULTUM Caes. Consiliarium.

PLane credideram tui videndi
Landem mifore copiam: viarum
Post tot taedia, dum meos penates
Externo repeto labore fessus:
Spectatissime iurium sacerdos
SIZINGERE; ducum salus, decusque:
Sed quae sollicitis, novisque semper
Sors me exercitat usque et usque curis:
Sors hoc invidet, et vetat maligna.
Triste est heu meminisse; quot, quibusve,
Quantis casibus hauserit, malisque
Sors me pessima: quippe me labores
Passum mille, molestiasque tandem
Fatum conpulit Ibyci experiri:
Quem foedissima factio latronum
Vita; me spoliavit aere cuncto.
O quam mortua res fides in orbe
Quanto tutius est, beatinsque;
Libros inter, et inter eruditos
Vitam degere liberam: suasque
Res curare domi: procul remotum
A discrimine, et inquiete tali.
Dii dent hoc mihi; nil magis precabor.
At tu, quem mihi coelites benigni
Longe maximum, et optimum patronum
Elegere: fave bonus, tuique

page 304, image: s644

Curam suscipe parvulam clientis:
Totum qui tibi se dedit tuendum
Si quid praestiteris mihi benigni:
Grato praestiteris profecto vati.

AD GEORGIUM FROBENIUM IURECONSULTUM.

DUm tu post varios viae labores,
Exhaustosque domi, forisque casus,
Sospes in patriam reversus urbem,
Blandis affluis ociis; novemque
Phoebea reficis chely sorores:
Restagnatis ego Lici fluenta
Nunc hic accolo Rheticis in oris:
Et curis gravibus, negociisque
Magnis implicitus, molestiisque;
Magnos sustineo scholae labores.
Usus qui placida diu quiete
Securus studiis bonis vacabam;
Nunc (rerum gravis hei vicissitude)
Ceu ventis lacerata navis, aestu
Adversae feror impotente sortis.
Vix dum vix duo lustra bis peregi;
Delectatio poene fugit omnis:
Argutique ioci, facetiaeque;
Et ludus, studiumque consenescit:
Nec me blanda magis iuvat voluptas:
Dum me sors gravis, inquiesque longa
Noctes atque dies malis fatigat:
Angoresque premunt molestiores

page 305, image: s645

Iam curis animum fere labantem.
Inter tot tamen anxios labores,
Et sortis querimonias acerbae,
Durum carminibus levare fatum,
Solarique mens placet dolores.
Quamvis casibus haustus inquietis,
Damnem meque, measque saepe Musas.
Praeter fulmina sortis ast iniquae,
Haud parvos mihi nunc facit dolores:
Quod vivo sine te miser: nec ora,
Dilectosque licet videre vulius.
Fortunae (memini) minis inbebas
Indulgere minus ferocientis:
Communesque hominum calamitates
Finis divite spe do mare laeti:
Sic lentos mihi saepe saepiusque
Verbis emoderatus es dolores:
Luctus attenuans, gravesque curas.
Quae si cogito rursus, et recordor:
Increscit dolor, exeditque mentem.
Ac ramo velut: virente questus
Effundit Philomela crebriores:
Extinctumque gemit, doletque natum:
Sic vitam traho iam secretiore
In luctu, geinituque taediosam:
Et curis vigilantibus peresus
Tabesco miser, et miser fathisco.
Tu vero patriae, lyraeque consors,
Pars desiderii mei, GEORGI:
Infelicis amiculi memento:

page 306, image: s646

Et grata vice scripta mitte: luctus
Quae verbis minuant meos amicis:
Dum Sol orbe micet sereniore.

AD IOANNEM VOITHUM CONSIL. PAL.

OVere ter et amplius beata
Sancta copula coniugum piorum!
O dulcissima dos viri pudica
Coniux simplicis! o patris superni
Donum grande, benignitasque magna!
Nimirum haec prece coelitus piorum
Fidenti datur, et Deum verentum.
Quam dulce est, lepidumque, quam venustum,
Uxoris thalamo piae potiri:
Quali tu thalamo, beate IANE,
Bellae virginis, et piae et pudicae
Nuptae, floridulo nitentis ore,
Coelitum bonitate nunc potiris:
Qui cum ludere, mutuosque amores
Salva iungere castitate possis:
Et tristes animi levare curas.
Longis luctibus hactenus peresus,
Fatum coniugis ob repente charae;
Mundo mortua, quae Deo revixit.
Sed iam fors iterum, Deo favente,
Arridet meliore laeta vultu:
Uxor quippe datur tibi cupita:
Castis moribus, elegante forma:
Longi nobile praemium laboris:

page 307, image: s647

Et solatiolum tui doloris:
Et desiderium tuum perenne.
Faxit hoc Deus optimus piorum
Coniugator amantium, precamur.
Is sancto det amore contugatos
Longos vivere faust ter per annos:
Pax, concordia, lenitas, fidesque
Praesto sint: procul exulet libido,
Lis, et ira, procacitasque turpis:
Firmo duret amore vita firma:
Iuventa, et viridi vigens senecta.
Longa et stirpe piae propago prolis
(Fertiles uti termites olivae)
Doctrina, pietate, laude morum,
Clarorum decus dugeat parentum:
Florens laetitia, bonisque cunctis.