Foras? nec metuis maligniorumAut vulgi inviduli allatrationes?Olivas madida teges papyro:Aut scombris tunicas dabis molestas:Cuius auribus atticis proberis.Sit doctus (moneo) FICHARDUS: usquamAut exactius est, politiusque.Illo vindice, Zoilus tacebit.
Donas: ne dubites, IACOBE, quaeseCollu miserit boc modo Tubingae,Nam nec si Latium mihi LyaeumUrbs Aurelia, gratius futurum est:Ipso nomine (quo triumpho laetus)Eois speciosior lapillis:Pro quo se memorem, piamque semperFacti gratia surda liberalis.Testarum, licer admodum minutis,Quos aequi fieri rogat, bonique.
Argento, nive, lilio, ligustro?Et mens candida candidi sodalis.
Te SCHEDI niveam fidem MELISSE,
Moratum bene, candidamque mentens
Possidere sodalis integelli:
Ligustro niveo nitentiorem:
Argento niveo beatiorem:
Albis liliolis fragrantiorem:
Cygnis candidulis decentiorem:
Armorum niveus docet tuorum
Cygnus, liliolis decorus albis:
Phoebea redimitus ora lauro.
Albo cadidior cygnus ligustro:
Argento preciosior beato:
Cui nec par eboris decus, nec auri,
Nec gemmae valor est, nitorque pulcrae:
Ac si pulcrius est in orbe quicquam.
STURMI; tot pater elegantiarum:Per discrimind tot viae, metusque,Aequis Diis superis, beata tandemDua se nobilis urbs, ocellus orbis,Iactat turribus arduis, et amneMens quam saepe fuit mihi, videre
Florens Gymnasium; Viros et isthic
Fama conspicuos, et eruditione.
En tandem video: tuasalute,
STURMI, gestio laetus: intimisque
Medullis hilaror. viden' ut omines
Exulient mihi gaudio lacerti:
Ut fibrae trepident, micentque corda,
At tu me placidus tuo favore
Digneris; neque respuas clientem,
Praeter fas nihil, aut pium rogantem.
Sic me torseris haud dolore voti
Delusi, vacuum pudoris aegri.
Gazis gaudeat alter, Alter auro:
Stipet mercibus alter eminentes;
Alter frugibus expleat tabernas:
Gaza, aurum, bona merx, beata pleno,
STURMI, copia tu mihi esto cornu;
Diserissime Tullii neporum.
Dicis, CAROLE? non honore tantoSecli accensear huius eruditiSi flagrem ad breve tempas inter astraeVis, quum Luciferum Silesiorum
Dixti, CAROLE? fallor? an ut aster
Idem Lucifer, Hesperusque mundi;
Phoebum luce sequi, vel anteire
Gaudet, luminis aemulus beati:
Soles sic ego iam corusciores
Mundi, seu genuina forte tellus,
Sive hos extera protulit, subinde
Mirari soleo: quibus libenter
Asto proximus; ut colorer inde,
Perfundarve sereniore luce.
Sic Phoebum Clytie, comesque gaudet
Corpus umbra sequi, vel anteire.
Su tu, CAROLE, Sol mihi: repente
Te vel luce sequar, vel anteibo
Stipator tuus aemula: nec unquam
Umbram me pudeat tuam vocari.
Dulces unanimes mei sodales:Et tu CHRISTOPHORE, o mihi propinqueEt gente, et patria, et propinquitate
Nec vos tristis byems, geluve candens,
Nec pendens glacies moratur, aut nix,
Aut saevus Boreas, minaxve coelum?
Frustra conqueror (heu) requiro frustrae
Vos, o candiduli mihi sodales,
Et dulci mihi melle dulciores.
Sic visum est superis: simul parenti
Sic charae placitum, sororibusque;
Sic tutoribus, ac simul propinquis.
Salvete o socii, mea o valete
Bis desideria, atque ter valete:
Et vestrs memores sodalis este
Dum nos sors iterum, Deusque iungat.
Addi par foret, o amice, quantumIgnoscas mihi. Sic tuae Camoenae,MELISSIque, meique RUDIGERI,Cui dat pura salubre lympha nomen:Nam superbiero. Tuam, o amice.Ornatam variis bonis Minervam,Amplector, veneror, deosculorque.
Longum vive, memorque CHRISTIANI
Aevum transige laetus EGENOLPHI.
Attulere tuae, EGENOLPHE, Musae!Sensu mentis, ob eruditionem,Iam nunc ob lepidas amo Camoenas,Palam laetus in intimis medullis,Pulcro foedere, CHRISTIANE, amoris:Et frui cupiat tuo lepore.
Gaudes, PAULE, deambulare: quodqueHerbis, arboribusque, floribusque:Mulcentes animos sonis, et aures:Molle quae tibi PAULE, quae facetumRuris, deliciisque cultioris:
Qua Pomona, Ceres, Pales, Diana,
Chloris, almaque Faustitas oberrant.
Perge amabo MELISSE, perge por o
Mecum consere hortulos amoenos
Fulcris stirpibus, et nova novarum
Foetura volucrum, ac tuis Camoenis
Oblectare choros venustiores
Musarum, Charitumque, Apollinisque,
Ac doctae pariter choros Minervae.
O laudem egreiam! o decus perenne!
Quid est pulcrius bis, amoeniusve?
Quam Natura sagax in orbe monstrat,Publicam cupis, ac tui laborisMusis o et amice, GratiisqueLauro nobiliore cui coronat.Agnosco partier tuum, fidemque:Te dignas cupidus referre grates.Digno munere; mutuum favorem,
Germanumque (quod ipse vis) amorem.
Thesaurus bonus est fides amica,
Et mens candida candidi sodalis.
Libros aureolos venustulosque?Misit turba sodalium bonorum:Doctrinae radiis suae coruscis:Aevi sunt decus huius, et futuri?Libros aureolos venustulosqueUnus namque sodalium bonorumMe qui mente colens, fideque sancta,Libros aureolos venustulosqueLumen ac velut orbis, atque sidusCandoris, fidei, eruditionis:Magnum sis decus nuius, et tuturi.
Dudum compositos te habere rumorIucundissime NICOLAE, restat,Tandem, et publice ab omnib. legantur?Rebus, et Criticos ineptiores?Ipsis nota parum. Sed heus tu, an istudUnius facias, amice? noli,Immo et principibus viris, et ipsisIampridem: hisce placere, summa laus est:
Plus est, quam satis, hocce ZoilorumPassim carpere livido laboresSi quid praecipue novi laboru
Sed non invidiae calumniaeque
Morsus sic moror ipse virulentos;
Luci subtraham ut amplius libellos
Tot votis precibusque discupitos.
Tempus quin mage conqueror legendi
Scribendive mihi deesse solum,
Aut lima expoliendi acutiore.
Moles nempe premit negociorum
Me non parva, nec una, publicorum:
Respirare per ocium facultas
Vix ut saepe queam. quid ergo coner?
Musas persequor haud amoeniores
Si tanto genio, tot impeditus,
Et tantis studiis magis severis:
Poscunt unum hominem sibi illa totum.
Mos voto tamen ut tuo geratur,
Et desideriis bonorum amicis:
Plusculum modo nactus a labore
Tanto temporis ociique sani:
Supremam vigil, annuente Phoebo,
Imponam lepidis manum libellis.
Si forsan minus omnibus placebunt
(Quod nec spero, nec opto) saltem amicis
Si non displiceant meis probatis:
Contentus bene, nempe caeterorum
Ridebo probra sponte Zoilorum.
Lusis ilia Zoilis crepabunt.
REUSNERUS tibi iussit esse nomen:Veri transposita huc habent et illuc:Ulla si ratione ChristianisVidetur voluisse praemonereCoelestis bona cuncta copioseFortunaeque, animique, corporisque,Nam RES, ALCINOUS, notantque NERVUS,Dona, si modice velis figurasUcundum ALCINOI figurat hortus:Ergo congruat ut rei figura,Sit felixque Anagrammatismus iste:Vivas innumerabiles per annos,
Omni nobilis ac bono beatus
Fortunaeque, animique, corporisque.
Callentissime, lux decusque Phoebi:Fortunaeque animique corporisque;Laetus ac locuples simulque fortis,Quod RES, ALCINOUS, notatque NERVUS:Vere, tam bene, tam mihi benigne,Pro quo reprecor ipse mente grata.Aucta commoda copia beata:Iucundum, utile sic quod est, potensque.Fortunanteque publicos laebores.
Quae honeste iubet hospites honestos
A se mittere patrias ad oras;
Praesentes habitos amice amicos,
Quoad fit copia amice habendi amicos:
Quo vos obsecro honore, quove amore,
Vos inquam simul hospites honestos,
Ac magnos pariter meos amicos,
Ista iam domuitione vestra,
Digne persequar, a que me remittam,
Dilecta ad patriae arva commigrantes?
Maior vester honos (fatebor) unquam
Quam ut possim facere hic honestiorem
Quenquam (credue) vestrum honore, digno
Quamvis. Nam genus arsque vos, et alta
Virtus, et pietas honestat ultro, et
Rebus qui comes his honos adhaeret.
Quod possum, quia non frui licebit
Tam inagnis, et honore magno honestis
Coram hic amplius (heu) dein amicis;
Saltem vos memori fide (fides si
Forsan hospita non sat hic tributa est)
Et sancto recolam omne amore in aevum,
Extremo licet orbe vos remotos.
Quid honestius est, amiciusve?
Castae mentis amans, malique purae:
Castos, et placida quiete, et aequa
Sortis prosperitate, gaudiisque
Vitae perpetuis beattoris:
Augens prole domum beata.
Ac desiderium omne cordis implens:
MENS est casta Deus, malique pura
Incestosque animo execratur ignes,
Spurcae castra libidinis sequentes,
Mentis haud licito impetu furentis.
Punit hos Deus arbiter vicissim,
Iratusque malum omne machinatur,
Pestem, bella, famem, malamque sortem,
Ac domum sterilem, et gravem senectam.
MENS est casta DEUS, malique pura:
Iura legitimi tori sacrata
Is sanxit, maris, uniusque nuptae.
Sic ut prole domum augeas, Deumque
Casta mente colas, RICHARDE, caram
Consortem socias tibi SABINAM,
Probam, pulcricomam, piam, pudicam.
O te tam ter et amplius beatum!
Vates maxime, duplicisque IurisMe tristis cruciat dolore morbus,
Affixumque pigro tenet cubili:
Morbus pessimus, invidusque morbus:
Nec frui sinit, inter et Lyaeum,
Atque inter simul optimos sodales,
Tuis deliciisque, gaudiisque:
Nec nostros quoque mutuis tenellos
Sinit iungere vinculis amores.
Ignosce, et veniam imputa roganti,
O illastre novem decus sororum.
Sed cras, auricomus polo renascens
Quum Titan veteres equos reducet:
Et te delieias meas, meumque
REUSNERUM celeberrimum Poetam
Alloquar simul: et simul libenter
Aeternos sociabo tecum amores.
Iam vale Pylii senis per annos
REUSNERE, inter amabiles Poetas
Vates maxime, duplicisque Iuris
Ingens Teutonicas decus per oras.
Artis Paeoniae, Poeticaeque;Tinxit Suada leporis os disertum;Laetor, factus uterque quando votiAlter gestit et alteram videre,
Compellareque mutuo, ferarum
Inter lustra, Anast ad fluenta laetae
Qua regnat Panacaed dia donans
Aegris corporibus bonam saelutem.
Quam spondes mihi, spondeo vicissim
Mentem, testificans deos, amicam:
Sis oro meus, atque sim tuus ceis:
Tununs es meus, et tuus libenter
Canstans sum maneoque nunc ainicus.
Sic es alter ego mihi: vicissim
Alter tu tibi sum futurus ipse.
Mellitissune alumne Gratiarum:Pro dulet, stabilique sanitaete,Quod rescribis iter parare magnumPerculsit mihi cor dolore. nanqueIn te saevus, et in tuos amicosPlus te qui propriis amant ocellis:Et vita simul, et beatitate.
Per Gallos, Italosque, Pannonesque,
Germanosque tuos; remotiorum
Gentium simul, et propinquiorum
Mores es bene conspicatus, atque
Urbes. iam tibi cedit ultro Ulysses:
Qui tot perdidit exulans, quot annos
Bellum perdidit Ilium fatigans.
Tandem Penelopen tuam require:
Aut, si victitat uspiam, Rosinam
Tandem iam recrea tuo vigore:
Quae desiderio tui fathiscit;
Et languens rapido misella ab igne,
Iam refrigerium tuum requirit.
Sic vivis bene, sic vales, MELISSE;
Mellitissime alumne Gratiarum.
Dic FRANCISCE, potest? an hocce non estQuod natum est, simul occidit, nec usquam est.Rursus sic iuvenescere, ac renasci,At tu, docte MODI, novator unusQuorum verba novam reducis ipse
In lucem, decus ut suum reportent,
Instar et valeant probae monetae.
Hoc MURETUS idem, MANUTIUSque
Hoc VICTORIUS, hoc et ille censor
IUSTUS LIPSIUS, et IOSEPHUS ille
Praestat SCALIGER: hoc et omnis huius
Aevi denique coetus eruditsn.
Nam cunctos memorare non necesse est.
O miram ingenii sagacitatem!
O artis lepidae catum magistrum!
Lymphis membra videt sacris lavantem:Scribit POSTHIUS ille, NICOLAE,O factum male! bellus ille vates,Et doctae Charites, et ipse Phoebus,Mellitus simul, elegansque vates,O tristes mihi nuncii, malique!Pr osunt, aut lacrymae: pium ac beatum estQuae fert optimd. namque totus haud es
In libris modo, liberisque vivis
RUDINGERE tuis: beatioris
Vitae laetitia fruens suavi:
Per quam nec moreris die supremo,
Nec vivis male, sed magis beate:
Quod non dispereunt tui labores,
Quos Christo tua Musa consecravit,
Quid iucundius auspicatiusve est?
Pollux Castoris impotente fertur:Incerto; nova cui subinde morbiFas sit o utinam mihi vicissimAc te morbi aliqua levare Parte.Edis IANE; sit ut mea saluteQuin tandem furia o recedis Atae,Vitae pessima carnifex misellae.Morborum domitrix, necisque victrix,Ah tantum prohibe nefas; et adde
Aegro robur, et auctita vigorem,
Digno vivere Nestoris senectam.
Quid me laetius est, beatiusve?
Quam ventrem sobolis, cluere factoPatrum corpora quando mortuorumCeu quondam pietate nota coniuxArdentesque pii rogi favillas.Fas est, Patris honestius sepulcrumTu non viscera iam patris caducaNec ventrem dape patria (quod ipsumSed manes patris optimi sepultosQuos tu pectore condolens fideliCeu Cassita sacrasse fertur olimQuem nunc vertice gestat in supremo.
Sic in te rediviva lucet ipso
Virtus: sic genius tui parentis
Clarorum genio viget virorum,
Quotquot Sol gemino videt sub axe.
Hoc est aere perennius sepulcrum.
Et quantum est hominum picntiorum.Patronus bonus, et parens verendus:Sanctarum columen, decusque magnum:Is facundus erat, fidemque noratAc monstrare viam salutis aequam,Is prudens erat, et gravis, bonisqueFortis, et patiens, fideque constans:Mortis nec potuit timor, nec ullaeSed verae fidei tenax, DeiqueGentem dogmate coelico fidelem:
Hostes opperiens fide timendos.
Illum mors properanter hei maligna
Terris eripuit: bonumque tantum
Invidit miseris, deditque luctus.
Sit o sit male mors tibi maligna:
Primum quae omnia devoras amica:
Quem dileximus unice, abstulisti.
O factum male. Nunc beatus ille,
Carnis carcere liber, et dolorum;
Coelo patribus, angeluque innctus;
Conspectu fruitur Dei beato.
Vitam perdidit hic quidem caducam;
Vitam vivat ut inde sempiternam.
PFAUSERUS, placida sepultus urna:In terris reverentior, piarumPraeco, Christe, tuus; tui professorPro quo mille tulit volens labores,Forti pectore sprevit, ac pericla;Pulcram, si sit opus, necem pacisci.
Virtus ardua, splendor eruditus;
Mores ingenui, fides probata,
Pectus mite, cor altum, et os disertum:
Summo maximus hunc amore Caesar
Complexus, sibi praesidem sacrorum
Legit, consiliariumque fidum.
Nunc Ecclesia Praesulem LAUINGAE
Tristi funere moeret interemptum.
Moeret publica res pium parentem:
Moerent eximium scholae patronum:
Moerent, quotquot in orbe sunt piorum.
Et nunc it per iter serenus altum
Illuc, unde negant redire quenquam:
Ac curis hominum, malisque liber,
Stellis pulcrior, aureoque Phoebo,
Fulget ante Deum: novoque in orbe,
Sertum iustitiae ferens beatae:
Pro vitae spoliis laboriosae,
Vitae gaudia possidet perennis.
Consulto celebri utriusque iuris,Tantum Teutonis unaquaeque Magnae
Consultis utriusque Iuris. En ut
Gens Helvetia SCHURFIUM, duosque
Una AMERBACHIOS amat disertos.
En ut Frisia VIGLIUM superba,
HOPPERUMque colit, GIFANIUMque,
Et natis EVERHARDE te potentem.
En ut nunc VVESEBECIIS Brabantis;
Brisgois ZASIO orac FREIGIOque;
BRANDO Alsatia, et OMPHALDO superbit.
OBRECHTOque suo, SPIGELIOque.
Sic DAMHUDERIO suo triumphat
Felix Flandria, CANTIUNCULAque.
Sic et Hassia claret OLTEDORPO,
SICHARDOque, VIGELIOque docto:
CISNEROque Palas, alumna Rheni,
Et se Suevia clara MINSIGERO
LEIMANNOque TRADELIOque, et una
Fori lumine GREMPIO diserti
Iactat: FRERMONIOque Boia tellus:
Cimbrorumque THOMINGIO, ora magne.
Sic GRASSO Pomerane; tuque Saxo
HENNINGO, HERDESIOque, CLINGIOque,
FORSTEROque valente, BEUSTIOque,
BORCHOLTO pariterque, SCHARDIOque
Plaudis: sicque, Turinge, SCHNEIDEVINO,
HUSANOque sonas, sonas COLERO.
Sic et MORDISIO alma, FACHSLOque
Gaudet Misnia, PELFEROque claro,
Et tot PISTORIdum inclytis alumnis:
Gens Brunsvigia ceu suo SCHRADERO.
Ignoscant alii celebriores:
Manum de tabula movere par est.
Me Silesia Iuris ut perito
Plaudat, non equidem moror: nec istud
Tam honori, quam oneri mihi futurum est,
Suo se pede rite metienti.
Mens est recta mihi sat, et voluntas,
Factique officii fides probata,
Quovis nomine pluris aestimanda.
Mundi fax, oculusque, lucis auctor,Fert hic, aethere si qua tunc serenoSic SAMBUCE diserte, tuque sacriQuos Apolline Musa patre terrisAevi lumina clara sempiterni:Haud quaquam reor invidere lucem:Factus, me super astra tollo laetus:At stellam simulmns, Cometa saltem
Sic spero. quid enim meo nitore
Splendori queo derogare vestro?
Quorum cedo equidem libens honori,
Et magnis titulis: nec invidenda
Passim quos mea Musa laude tollit,
Aevo vix moritura nascituro.
Et quod fixa semel Dei voluntasAut diru hominum, dolisque caecis:Sortis munera somnium beataeUndenas, totidem vides in aethraAc Phoeben tibi supplicare, quondamEt matris tibi Principi futuro,Sic te vatibus omnibus, MELISSE.Cultis esse modis potentiorem:Et quicquid voluere dii, peractum est.Fdixit; tibi plena conferendo
Ecquis PAULE neget, Deo volente
IMMUTABILE sic manere FATUM.
Aut certe gonagrae nimis malignaCondimentum equidem omne nuptiarum,Sic tu scribis. At ipse quid rescribam,Aut certe gonagrm male ominanti,Non me dignor honore (crede) tanto,Mollicella vel excubet gonagra:Magnus quisquis herus solet vocari.Sic GUALTHERE meam vicem dolenti:Et mihi bene, quam male esse malis.Agas: cuius ut esse vis alumnumPhoebeae bonus artifex medelae.Aut si qua est podagra, aut gonagra (quanquam
Nolo hoc credere, vel male ominari)
Phoebea fer opem mihi medela.
Aulae Sol, patriaeque sidus orae.Adsum, ceu comes, huc profectus, aulaneIucundum ac volupe est mihi futurumO et quam volupe est amici amicamTanti os dulce suaviari amici!Dextram tangere, et os suaviariAUGUSTA urbium ocellus inclytarumLubens sed pateris (scio) volensque,Voti. fas mihi fas videre vultus,Tanti tamque fidelis hic amici.Aulae Sol, patriaeque sidus orae.
O et aethereae decus Themistos:Expectatior aut suavior quamGaudio exiliit mihi cor imisEgi sospite gratias amiciQuamprimum tibi rite gratulariPorro gestio nunc videre vultusQuos hoc nomine Musa praedicavitAnnis qui mihi sunt tot expetiti:Donec spiritus hos fovebit artus.Simul basiolo ardeo? o beatam et
REUSNERE eminulam virente lauroBOISSARDUS meus est, vetus sodalis,Mi versatur in evidente lingua,Omnis haeret in intimis medullis:Vestiu Phrygio nitore textor,Ternis muneribus remuneravitPictura, et Phrygia plica, et poesi:Quei relinqueret is meos ocellos?
Fidorumque sodalium MELISSE:
BOISSARDI tui imaginem videre,
Amicique boni, velutque fratris,
Virique optimi, et optimi Poetae:
Musaei inter imagines locatam
Tot bello simul et toga virorum
Clarorum. facies mihi haud perinde
Ac doctrina fuit, fidesque nota:
Cuius concilias mihi MELISSE
Optatos toties novos amores.
Is sodalis ut est tuus, MELISSE,
Amicusque bonus, velutque frater:
Quod spero, meus est eritque semper
(Solum quod tibi debeo) sodalis,
Amicusque bonus, velutque frater:
Lingua, mente, oculis mihi colendus,
Donec vita meos gubernat artus.
REUSNERI mihi symbolum referto.ET LAUS, atque SALUS MEA est IEHOVA.Huius quaeso mihi explicato mentem.
Uran:
Fretum se Domino Deo IEHOVA
Quidvis vincere, ait, mali: Salutis
Hunc solum esse patrem beatioris:
Se solum bunc celebrare mente tota.
Leiu:
Divina omnia, symlolum ipsum, et huius
Explicatio. nunquid illud olim
Sic dixit quoque Legiferque Moses,
Sacerque Esaias, et ille summus
Vates, quo Salomo parente natus?
Uran:
Sic est. Ecquid enim videtur esse
Sive iustius, ac bonum bonorum,
Sive dignius, ac pium piorum
Sive pulcrius, ac sacrum sacrorum
Vatem Symbola ferre prisca vatum?
Quotquot sunt hodie; quot et fuerunt,REUSNERE, o columen meae ThaleiaeAut si nobilius quid est ocellis.Mitto versiculos tibi Patrono,Qui te iudicii vigore, et altaeDignantur timide salute multa.
Dignos duxeris) o pater leporum,
Quo par est, animo legens amico,
Imbelli veniam dabis Camoenae;
Gratae significatione mentis
Contentus: simul arbitraberisque,
Si cura, studio, fidelitate,
Et praestare aliquid labore possim,
Esse id perpetud tibi paratum:
Ut nil promptius expeditiusque
Exspectare queas tuo a cliente.
O REUSNERE; forique sanctiorisSol per omne latus patentis orbis,Quis versu queat, aut lyra tuarumNemo. Thracius Orpheus vel ipseQui testudine surda saxa movit.Non dicat bonus; haud meis sat aptum.Audaci nimis Icarus volatuEt iussu temere patris recedit;
Infelix ruit aequor in profundum
Lapsu praecipitante: cumque pennis
Ah pernicibus exuit sub unda
Vitam coerulea miser misellam.
Currum ascenderat, haud probante patre,
Ignotum Phaethon: equos feroces
Qui quum flectere, nec movere lora
Manu lubrica iam valeret; arcem
Flammis borrificis deorum adurit:
Urit viscera montium, et patentes
Campos; flumina siccat; urbiumque
Moles difticit: in chaos vetustum
Mundi maximus ainbitus redisset:
Ni forte omnipotens pater trisulco
Aurigam male sanum, equosque telo
Deturbasset: ab axe summo Olympi.
Praeceps usque adeo solet nocere
Saepe audacia rebus in cupitis
Ergo te decet, o benigne Apollo,
Quum solus cithara potens canora
Dicaris, fidibusque, obire munus
Tam grande; et super astra celsa faman:
REUSNERI memorabilem locare.
Nos, quod possumus, hercle perlubenter
Effectum damus, et monente null.
Debent as tibi Caesares, Ducesque:
Debent fulvatibi metalla Reges:
Debent et tibi NICOLAE honores,
Praeconi decorum bono suorum.
O nunc viveret editus Philippo
Rexterrae Macedum, parente forti
Fortis filius! ecquibus libellos
Donis munerivusque ditet istos?
Pro donis tamen, aureisque numis,
Nos, qui Pierium nemus Poetae
Germani colimus, caterva docta;
Unum quod superest, tibi Poetae,
Regum qui canis acta, Caesarumque,
Nomen Caesareoque Regioque
Ultro deferimus, nec illibenter.
Nam si Caesareum decus Poetae
Brandenburgius hinc tulit SABINUS;
Quod Reges memorare Caesaresque
Germanos voluit brevilibello:
Quantum tu poteras decus mereri
O REUSNERE tuis Poeta libris:
Queis Reges canis omnium potentes
Terrarum dominos, duces, Monarchas!
Grates, posteritas futura si qua est,
Olim longa feret, tuumque nomen
Usque ad lucida tollet astra coeli.
Ac Musae pariter decus Pelasgae;Fundit carmina dulciora melle,Atque idem Themidos minister almae;Divi dogmata Principis sacrata:Cui vires animi beatiores,Ille ergo Themidis minister, atqueLonginquas parat hinc abire in oras,Passim gaudet amore quos, fidequeO qui nobile Palladis Lyceum,Qua sublime caput potens OlympoDoctoris facilem viam precare.Vatis cingite frondibus capillosPhoebi retrogrado propinqua Cancro
Hunc ne flamma gravi perurat aestu;
Pro vatis simul et salute thura
Aris ferte Sabaea; dum profectus
Hinc desiderium scholae relinquit
Ingens, et pariter scholae ministris.
Tuque o maxime Phoebe, CHRISTE, tantae
Auspex, dux, comes ut viae, reduxque
Ipse sis, precor: et favore praestes,
Quo sospes redeat suis, secundo,
REUSNERUS Latiae decus Camoenae,
Ac Musae pariter decus Pelasgae.
Suadae lingua diserta, GratiarumREUSNERE, o pater elegantiarum.Vel suavi ambrosia suaviores.Omnes et veneres, facetiasque,Nam (fas vera mihi palam fateri)Orbatus videor venustiorumIucunda Charitum osculatione.
Omnes per Veneresque, Gratiasque,
Et per sacra novem rogo dearum,
Quam primum redeas, ferasque tecum
Risus, delicias, sales, iocosque,
Ec quantum potes eleg antiarum,
Et quicquid fuerit tibi leporum:
Antistes Themidu, decuque Phoebi,
Suadae lingua diserta, Grattarum
Ipsae Gratia, corculum Minervae,
REUSNERE, o pater elegantiar um.
REUSNERE, o tenuis meae CamaenaeInter lumina Teutonum decora,E quid est animo tuo statutum,Optato, et cupido tui relicto,Nec te RHENICOLAE valent tenereNec sanctae Themidis preces, tuaequeERUSCAE qui placidae colit fluenta?
O tristes mihi nunciis, o dolendi!
O fatum rigidum, potens, amarum!
Cur nobis subito rapis, perenne
Quondam qui poterat decus manere?
Cur nostrum modo gaudium, et voluptas,
Fit desiderium, dolor, laborque?
Ah cur non socium profectionis
Me sors nunc melior facit cupitae?
Haurirem ut lepidos sonos disertos
Vatis perlepidi, boni, diserti:
Optatos simul aut meos viderem
MARCOS, quos mihi nutrit illa magnum,
Quae te nunc eticam salutat, ora
Fratrum SAXONIAE ferax beata.
Sed quor sum iuvat impedire verbis
Accinctum querulis viae? retarde
Cur votis nihili sequi coactum
Fatum perpetuum Dei trahentis?
Aut parere nego potentiori,
Quae me ipsum retinet, necessitati?
I felix igitur, vir erudite,
Fortunante DEO Vias: nec ullae
Fe turbent nebulae, aut latronis arma;
Aut morbus validos molestet artus.
Ipsae Pieries tegant benigne
Vatem ter lepidum, bonum, disertum,
Excultum studiis suis: manebit
Quo salvo decus atque honor sororum.
I felix iterum diserte vates,
Et hos Hendecasyllabos minutos
Incomptos saetis et parum venustos,
Quos desiderium tui molestum,
Et vere niveus tui GLASERI
Candor nunc subito extudit, sereno
Vultu perlege. sic suis ocellis
Te plus diliget ipse: seu quid usquam
Illi carius est suis ocellis.