AD RUDOLPHUM II. ROMANORUM IMPeratorem Invictissimum N. REUSNERI PRAEFATIO.

incitamentum est, et laborum. Fuit vero utrinsque generis hominum, omnibus aetatibus (quod Deo immortali acceptum ferendum est) haud exigua copia: et inter utrosque mutua quodammodo laborum, et studiorum coniunctio: ut qui laudanda facerent, laudari se a laudatis viris magnopere gauderent: iisdemque rersus honores et praemia, propter magna merita, sponte ac libenter decernerent. Quam ego causam esse puto, quod olim Herculi et Musis communis apud Delphos ara facta fuerit: cum honestum et liberale ducerent homines sapientes: Musis Martis manubias quasi consecrare: et virtutem summorum Principum, famae atque gloriae adae quare ampitudini. Qua re etiam factum est: ut poetae, et scriptores rerum olim in familias et familiaritates maximorum Regum atque Imperatorum asciti fuerint: cuius rei luculetus est testis Pausanias in Atticis. Alexander certe Macedo, cui virtus, et rerum gestarum gloria Magni cognomentum peperit, cum multos haberet laudis suae praecones; quos honeste, ut decet, honorateque semper remuneratus ets: tanta tamen cupiditate flagrans gloriae suae posteris relinquendae: in Sigaeo ad Achillis tumulum consistens: O fortunate (inquit) adolescens, qui tuae virtutis Homerum praeconem inveneris. Quid dicam des Scipione Africano? qui Ennium poetam tam carum habuit; ut in suo eum condi sepulcro, et marmoratis eum laudibus ornari voluerit? Qudi de Decio Bruto? qui Accii amicissimi sui carminibus, templorum ac monumentorum aditus exornavit suorum! Quid de Cn. Pompeio? qui Theophanem Mitylenaeum, scriptorem rerum suarum, in concione militum, civitate donavit? Nihil hocloco dico de C. Iulio Caesare: qui et rerum a se

gestarum, et scriptor ipse elegantissimus, et aliorum suorum praeconum remunerator fuit liberalissimus. Taceo de Octavio Augustl: qui P. Marone~, quu~ in vivis esset, non solu~ amavit mirifice: sed et solennes ei post morte~ honores habuit. Taceo de Vespasiano Caesare, qui ingenia et artes vel maxime fovens, Rhetorib. ac poetis tam Graecis quam Latinis primus e fisco annua salaria constituit. Taceo de M. Antonino Imperatore: qui Oppiano suo, singulis aureis nummis pro singulis versibus, (unde carmina aurea dicta sunt) munifice a se in vita remunerato: defuncto trandem statuam cum elogio praeclaro, ne suavisimi hominis memoria moreretur, celeberrimo in loco locavit. Fecerunt idcm alii innumeri Reges, et Principes: qui bene dicendi studiosos oratores ac poetas, summis, et maximis decorarunt honoribus: eorumque nomen togati armatique, et Musarum delubra coluerunt: ne idem tumulus, qui corpus eorum contegeret, rerum gestarum simul gloriam et laudem abrueret. quo magis deploranda est temporum horum iniquitas: quibus ut alia speciosa et egregia prorsus exolescunt: ita pessimus mos iam passim inveterascit: ut Musarum antistibus plerunque non modo nulla, sed mala quoque interdum gratia habeatur. Causam huius rei nullam aliam animadvertere licet: nisi quod huic quoque aetati nostrae fortassis convenit illud, quod sua aetate Plinius Secundus ad Cornelium Priscum scripsit: ut postquam desierunt homines laudanda facere, ipsi quoque se laudari ineptum putent. De quo nihil equidem addo amplius: sed in eo potius Musis nostris congratulandum esse censeo: subinde adhuc reperiri quosdam etiam Principes viros: qui eruditionem hanc liberalem, et doctrinam praeclaram putant:

quibus poetae aliquando ita dulces sunt, ut ab his non modo cum voluptate legantur: sed etiam honoribus ac praemiis afiiciantur. Quo in genere summam ac praecipuam mere~tur laudem, RUDOLPHE Imperator Augustissime, familiae tuae augustissimae Principes ac Caesares laudatissimi: qui praeclara haec Musarum studia, in hac praesertim Germania nostra, auctoritate et sapientia sua non modo excitare rursus, sed augere quoque plurimum voluerunt. Quorum ex numero (ut innumeros alios latere patiar) atavus ille tuus FRIDERICUS III. Imperator Aeneam Sylvium, qui Pontifex Romanus postea factus est; et MAXIMILIANUS I. Caesar abavus Conradum Celtin Protucium e Germanis primum corona poetica aliisque muneribus, et honoribus munifice ac splendide honestavit. De FER DINANDO vero et MAXIMILIANO II. avo et Patre, quam in hoc genere doctrinae ornando cohonestandoque beneficus et liberalis fuerit uterque Princeps omnium seculorum memoria et laude dignissimus, quorsum attinet multa hoc loco dicere? Quod veluno gentis et familiae meae exe~plo, si opus esset, planum omnibus facere possem: quam optimi et sapientissimi Principes, ob ingenii et eruditionis singularis opinionem, tot honorum insignibus atque ornamentis sponte ac ultro condecorarunt: ut nulla his par esse possit oratio. Tantum vero laudis et gloriae decus, RUDOLPHE Imp. clementissime, maiorum tuorum vestigiis, non pressis leviter ad exigui praedicationem temporis, sed fixis ad memoriam omnis posteritatis sempiternam, tam praeclare et tam laudabiliter hactenus te consecutum esse, in confesso est: ut merito in augusta illa fide et slementia tua Musae Musarumque cultores quam libentissime

conquiescant: quae multo his pluris esse debet, quam alia omnia. Quamobrem cum neque sapientia, neque gratia, neque dignitate, vel potius maiestate maiore quenquam uspiam esse existimem; qui antiquum hoc genus doctrinae et melius intelligat, et impensius amet, et rectius tueatur: minimesequidem Vereor, opera hec mea poetica, ceu lusus ingenii et etatis iuvenilis, sub augustissimi nominis tui auspicio atque praesidio in manus hominum emittere, atque evulgare. Quod ut bona cum venia me facturum spero, vel plane potius confido: ita contestans Deum immortalem sancte promitto, atque confirmo: me omni fidei et observantiae debitae obsequio officium Maiestati tuae Caesarae, ut decet, sponte ac ultro praestiturum: ut tot et tantorum beneficiorum in me et familiam meam hactenus collatorum memoriam nulla unquam delere, aut obscurare debeat oblivio.

DEUS OPT. MAX. Maiestatem tuam virtute et meritis felicem, bono publico totius sacri Imperii, quam diutissime salvam et florentem esse dignetur. Ienae KL. Octobr. Anno Pub. Sal. M. D. XCII.

[Illustration:

IMAGO NICOLAI REUSNERI IURISC.

Talis eram lapsae post sex octennia vitae
Quod superest, aevum tu rege, CHRISTE, meum

Epigrammata AD NICOLAUM REUSNERUM IC.

CHRISTIANI DISTELMAIERI A RADELSLEBEN, CANCELL. Elect. Brandeburg.

ANDRAEAE CRUSII IC.

HENRICI PORSII IC.

EIUSDEM.

CASPARI RUDOL. PHI IC.

IOAN, MYLII IC.

IANI IACOBI BOISSARDI.

IOAN. LAUTERBACHII.

VALENTINI THILONIS IC.

HIERONYMI ARCONATI.

FRANCISCI MODII IC.

LAURENTII RHODOMANI.

[Gap desc: toc]

[Gap desc: toc]

[Gap desc: errata] FINIS.