FRANCICA.

AMPLISS. [Abbr.: ?] DIGNITATIS VIRO D. [Abbr.: ?] ERASMO NEUSTETTERO, cognomento Sturmero, Eq. Fr. etc. Dom. [Abbr.: ?] et Patrono suo observando, Iohan Posthius S. [Abbr.: ?]

INterea Autumni sex praeteriere, reliqui
Cum te, Patrone amplissime,
Italiam iussuque tuo sumptuque secutus,
Doctor futurus et comes
Fratris, Apollineas coleret quo sedulus artes,
Vestigiis nitens tuis.
Hei mihi, quot casus, quot ego discrimina vita
Terra marique adii miser?
Naufragus Eridani sum vix ereptus ab undis,
Testis Faletus optimus.
Mox equus (horresco referens) mecum arava montis
Per iuga retro volatus est:

Cum me iam periisse putaret frater, et omnes
Qui tunc erant comites viae.
Sed tamen excepit Florentia proxima salvum.
Benignitate Caelitum.
Dein me Sena duas aluit pulcherrima messes,
Ardentibusque fibribus
Bis me confectum vidit: Medicique iacentem.
Bis mortuis addixerant.
Iamque sepulturam socii inferiasque par abant:
Sed velut ab Orci faucibus
Me Deus exanimem superas reuocavit ad auras,
Iussuque vivere longius.
Hinc clarum Medicis iactat quem Gallia montem
Per mare petens Ligusticum,
Ventorum incurrit abiem, pelagique procellas,
Iam fata cernens ultima
Ante oculos: pulsa vix tempestate latrones
Heu Turcici nos involant,
Et sociam multo conspersam sanguine navem.
Spoliant viris ac mercibus.
Diffugiuntque cita spumantes puppe per undas,
Praedam ferentes impiam.
Denique bis totus doluit Monspessulus aegro
Vix me trahente spiritum,
Ignea cum graciles mihi febris adureret artus,
Iecur coquens et sanguinem.
Testis Feynaeus, testisque Iubertus ibidem,
Artis sacrae duo lumina.
Quid miseranda tuas hic dicam Gallia clades?
Quid et domestica Belgii

Bella, quibus vixi circumdatus undique? testis
Flos urbium est, antuerpia,
Cum miseros late populos vastaret et urbes
Mavors cruenta dextera.
Horrida quin etiam demens sum castra sequutus
Nimis, heu, sinistro sidere.
Nain quidam e sociis propriis furiosus inermaen.
Petiit globo bombardico,
Insuper et stricto voluit me der dere ferro:
Sed texit hoc Deus caput.
Perpetuas igitur duplici iam nomine grates
Habeoque agoque maximo
Caelicolum Regi: tum quod me reddere salvum.
Dignatus est patrio solo:
Tum quod te pariter, macenas optime, salvum
Reduci videre contigit.
Quod superest aevi Francis ego laetus in oris
Uxore ducta transigam,
Ut seruire cliens Medicus Vatesque Patrene
Semper queam carissimo.

DE VINEIS FRIGORE CONFECTIS Anno 1569. Ad Georgium Merium Med. clariss. [Abbr.: ?]

OMnibus ebrietas foedissima regnat in oris,
Exitiale animis corporibusque malum.
Quid mirum infestos si mittant Numina ventos,
Cumque suis perdant vitibus omne merum?
Utque sit ira Dei cunctis manifesta, Georgi,
En medio Maii tempore saevit hiems.

In Divites avaros.

FRigore clam gaudent teneros periisse racemos,
Sunt quibus annoso dolia plena mero:

Illius augetur pretium quia grande liquoris,
Divitibusque ferunt publica damna lucrum.
His ego per per tuas hiemes det Iuppiter opto,
Tantaleamque sitim, Tantaleamque famem.

In Gallum quendam.

GAllus habet solam; num solus habebit eandem?
Galli erit haec coniux quae modo serva fuit.
Gallo succubuit gravida prius, ut reor, alvo,
Gallum astuta senem nunc ait esse patrem.
Galle miser, captus cavea morieris in istae,
AGallo in faustum nomen et omen habes.

In [(transcriber); sic: Iu] Feminas.

FAma malum, peiusque fames, sed femina, quales
Multae, malorum est pessimum.

Ad R. D. [Abbr.: ?] Erasmum Neustetterum.

Ire pedes celsam toties ne cogar ad aulam,
Officii acio quod ratione mei:
Tu venerande mihi donas Sturmere cabaltum.
Posthius ergo tuo est munere factus eques.

Ad Iohan. [Abbr.: ?] Lauterbachium Poetam Laureatum.

URbs ea qua sedem posuisti, uberrime Vates,
Iam caput ob fontes tollit ad astra duos:
Nempe salutares alter sitientibus undas
Sufficit: ingenii est alter, amice, tui.
Inde iot egregii iuvenes puerique tenella
Labra rigant, Clario digna canuntque Des.
Quin etiam Charites, Phoebusque novemque sorores,
Purbachi, hunc fontem, spreto Helicone, bibunt.

In Corbalum.

CRine niger, niger ore, nigris es dentibus, atre
Pectora felle tument, labra venena vomunt.

Quid mirum, site fugiant puerique senesque,
Quando etiam afflatu, Corbale dire, noces?

In Elegias Evangelicas Nicolai Rudingeri.

DOnum insigne Dei cum sit veneranda Poesis,
Auctori debet psallere grata suo.
Mente Rudingerus reputans hoc lauriger alta,
Sanctam Euangelii transtulit historiam.
In qua sic pietas arti certare videtur,
Ut palmam dubites illa, vel illa, fer at.
Hisngitur numeris non solum amplissimus orbis,
Verum etiam caeli lucida templa sonant.

Ad R. D. [Abbr.: ?] Erasmum Neustetterum.

Dum Solymas tecum proficisci cogito ad arces,
Concipioque animo iam loca sancta meo:
Et plantas meditor mecum inde referre, rosasque
Quas laeti pariunt Hierichuntis agri;
Risit Amor, risit Venus, arrisere sorores
Castaliae, et ridens sic mihi Phoebus ait:
Quo ruis? anne rosas longinqua per aequora quaeres?
Ecce tibiin Moeni litore nata rosa est.
Haec caelo pariter superisque faventibus ipsis
Crevit in amplexus digna venire tuos.
Haec, mihi crede, rosis est suavior omnibus, hanc tu
Accipe, tam longas et fuge inire vias.
Haec Phoebus mihi. Numinibus parere necesse est,
Da veniam Vati, magne patrone, tuo.
Sic tibi contingat Solymam feliciter urbene
Visere, et ad patrios inde redire lares.

Votum Auctoris cum ambiret Rosinam.

SI mihi iuncta toro fuerit vincloque iugali
Purpureas inter nata Rosina rosas:

O quam iucunde transmittam tempora cursu,
Quam sancte instituam meque meamque domum!
Ergo precor, modo sit tua, Christe benigne, voluntas,
Ut cito in amplexu dormiat illa meo.

Ad Sponsam oscula sibi denegantem.

Cara Rosina, Rosina rosis mihi suavior ipsis,
Oscula cur sponso iam mihi pauca negas?
Sollennes pudibunda faces causaris, et aras;
At mihi te dudum iunxit uterque parens.
Et celebrata suo iam sunt sponsalia ritu,
Et pueri norunt te fore et esse meam.
Ergo meis iungas rosea illa labella labellis,
Cara Rosina, procul fac eat iste pudor.

De Rosina sua.

Aestibus in mediis succo foliisque rosarum
Utimur, ut fiat mitior inde calor.
Sed mea longe alias rosa, sentio, sentio, vires
In se habet, igni ignes adicit illa meo.

De eadem, Ad ERASMUM NEUSTETTERUM.

BLandinam cecini, vanum et sine corpore nomen
Hactenus, Aonias testor, Erasme, Deas.
Namque mihi, dixi, Blandina vocabitur olim,
In thalamos veniet si qua puella meos.
Ecce Rosina datur; Blandinae gaudeat ergo
Nomine blanditiis nata Rosina meis.

TUMULUS IOHANN. [Abbr.: ?] CNODII I. C. [Abbr.: ?] Viator et Umbra colloquuntur.

Quis lapide hoc tegitur? Legum Iurisque sacerdos
Cnodius, atque ingens gloria Pieridum.

Quae sedet ad bustum illacrimans? Astraea: sed unde
Veris opes medio frigore? Flora dedit.
Quid sibi vult Adamas rutilo circumdatus auro?
Sunt fidei, et sanctae symbola amicitiae.
Unde odor hic? Cineri Cisnerus tura ministrat,
Cinnamque, et lacrimas candida Myrrha tuas.
Quis movet harmonicas tristi modulamine voces
Sub tumulo? Musae, Delius, et Charites.
Felix umbra nimis, talique beata sepulcro;
Haud aliter manes opto habitare meos.

CNODIUS CISNERO.

QUod tumulus, Cisnere, meus tantae est tibi curae,
Funeraque exornas carmine nostra tuo:
Et reliquos ut idem faciant hortaris amicos,
Grata mihi pietas officiumque tuum est.
Scilicet haec virtus hoc est rarissima saeclo:
Namque fidem et vitaem terminat una dies.
Candor amorque tuus vive est mihi cognitus, idem,
Nunc sequitur cineres candor amorque meos.
Pone tamen lacrimisque modum, longoque dolori.
Nil etenim patior post mea fata mali.
In lucem e tenebris, in portum ex aequore vaste
Munere perveni, Christe benigne, tue.
Aligerosque inter felix sine fine ministros
Tergemini laudes Numinis usque cano.
Ergo meum lacrimis cessate onerare sepulcrum,
Et potius vestras quisque dolete vices.
Quos curaeque graves, et gaudiae vana, metusque,
Spesque agitant variis in misero orbe modis.
At iam summa dies properat, gaudete: malorum,
Meta erit haec, vitae principiumque novae.

Quare animos vigi'es patrio convertite caelo,
Ne aeternis noceat sordida cura bonis.

Aliud.

CNodius hic iaceo satis hoc: nam cetera Rhenus,
Atque Palatini principis aula sonant.

De se ipso.

DE me certabant nuper duo flumina, Moenus
Vitifer, et Phoebi maxima cura Nicrus.
Hic me iure suo vocat ad sua litora: namque
Olim artes puere iradidit ingenuas.
Ille, quod uxoremque mihi, dederitque penates,
Me quoque iure suo nunc ait esse suum.
Liserae haec anceps: tandem Iove iudice Moenus
Vicit, in optato me retinetque sinu.
Dii facite, hic multas numerem cum coniuge brumas,
AEtatique fluant mollia fata meae.

In Fantulum.

Dum pede sanus eras, et erat tibi curta supellex,
Paupere subtecto, Fantule, Croesus eras.
Nunc est ampla domus tibi, dives et ampla supellex,
Sed podagra articulos vexat acer ba tuos.
Fallor?`an exoptas sortem tibi saepe priorem,
Dum liceat sanos rursus habere pedes?

DE BLANDINA SUA.

Quod si a lumine fasciis remotis
Blandinam aspiceret meam Cupido,
Impotente furens amore saevas
In se verteret et faces et arcus.

TUMULUS Iosuae a Burkhartrode.

MIsnia quam dederat, rapuit mihi Francia vita,
Nobilibus proavis Iosua natus eram.

Quattuor addideram lustris vix quattuor annos,
Mors fera cum tristi me imposuit tumulo.
Qui legis haec, memori sub pectore semper habeto,
Quam fallax et quam sit tibi vita brevis.

IN LEANDRUM RUDINGERI.

Dum referent Musae Musaei carmina, flammas
Qui, Leandre, tuas fataque dira canit,
Scripta Rudingeri quoque iuncta legentur, eandem
Laude pari historiam qui canit, arte pari.

In Imperatorem Turcicum.

EUropae exitium immanis dum Turca minatur,
Et magnum in terris se vocat ipse Deum;
Classe virisque hostem spoliavit Rector Olympi.
Prae populo ostendens segerere arma suo.
I nunc, tolle animos Turca impie, teque putate
Esse Deum, et Christo numen inesse nega.

IN LIPPUM.

SI veterum redeat probitas laudata parentum,
Tum fieri iuras te quoque velle probum.
Nempe id simplicius poteras sic dicere, numquam
Induxisse animum te fore, Lippe, probum.

Ad Adamum Kalum Herbipol. [Abbr.: ?]

Dum tanto studio, venuste Adame,
Picturam colis, et colis Poesin,
Es aig missimus, ut simul Poetae
Pictoresque tuum colant honore,
Depingantque suis Kalum tabellis,
Inscribantque suis Kalum libellis.

De Io. [Abbr.: ?] Christophoro, Sebastiani Neustetteri, cognomento Sturmeri, filiolo primogenito.

Cum tibi filiolum peperit dulcissima coniux,
Rettulit hos praesens magnus Apollo sonos:

Salve nobilium soboles formosa parentum,
Salve felici sidere nate puer.
Tu magni generis longum servabis honorem,
Tu nova Sturmerae gloria gentis eris.
Ipsa tuos finget mores animumque Thalia,
Rarisque ornabit dotibus ingenium.
Quin et pro patria, si quando ferocia surgant
Bella, geres for ti strenuus arma manu:
Hactenus, et cunas puerumque amplexus amat
Ter fixit roseis oscula pressa genis.
Et citharam insignem gemmis auroque nitentem
Obtulit, et teneris laurea serta comis.
Fortunate puer, cui Numina, Mundus, et AEther,
Cui favet Aonii turba novena chori.
Tuque, Sebaste, etiam pulchra cum coniuge felix,
Stirpe quod aucta tua est iam meliore domus.

Ad P. [Abbr.: ?] Melissium e Gallia reversum.

ERgo vivis adhuc, Paule optatissime, vivis,
Atque, quod ex animo laetor, amice, vales?
Quem rebar medios inter periisse tumultus,
Gallia dum furtis est agitata suis.
O mihi laeta dies, fuluoque notanda metalle,
Quae superesse refert te mihi dulce caput.
Vive precor, valeasque diu, cultissime Vates,
Atque tuis vitam da mihi carminibus.
Sic facilem Princeps semper tibi commodet aurem,
Cui patriae parent arva beata meae.

EX EPIGRAMM. [Abbr.: ?] GRAECIS.

FElix de vitae queritur brevitate: sed unam
Infelix noctem tempora longa vocat.

Post tantos pelagitem pestatumque furores
In portu absumpsit me fera flamma ratem
I nunc infidumque voca maris aequer, et austros:
In terra perii, tutior unda fuit.
Quid faber e pinu navem aedificare laboras?
Nescius, heu, lignis omne inesse meis:
Me notus horrendus valida a radice revulsit.
Sic non visa freto, sensi ego naufragium.
Omne solet nimium naturam offendere. sic mel.
Si nimium es, tristis fiet amarities.
Exsecrabilius nil Phoebus ab aethere cernit
Illo qui puram fingit amicitiam.
Non etenim hunc hostem, sed amicum eredimus: inde
In nostrum veniunt plurima damna caput.
NON fleo iam placida resolutos morte: sed illos
Perpetuo mortis quos metus acer habet.
Utere divitiis tamquam moriturus: et iisdem
Parce, senectutis tempus in omne memor.
Ille mihi sapiens erit, his qui rite duobus
Perpensis, novit iustum adhibere modum

Allusio ad nomen Iohan. [Abbr.: ?] Lauterbachii, P. L. [Abbr.: ?]

Cum tot ab amne tuo, Purbachi candide, rivi
Passim educti animos oraque docta rigent:
Haud tamen inde tuus minor est, haud deficit amnis,
Fonte sed exundans uberiore fluit.
Perge igitur rivos plures diffundere, vincat
Aonidum sacras ut tuus amnis aquas.

Ad Iacobum Didymum I. C. [Abbr.: ?]

Quod misere vivat, medice qui vivit, in ore est
Omnibus: idque etiam saecula nostra probant.

Nemo etenim vivit medice, nisi viribus agris
Iam videat vitae certa pericla suae.
At medicam ad normam studeant si vivere sane,
Esset morborum forte, Iacobe, minus.

In Cupidinem nudum.

SI tam potens Veneris puer, uti fingitur,
Cur nudum ubique cernimus?
An non habet tantum pecuniae miser
Vestem sibi unde comparet?

DE INTERITU CLAUDII GUDImeli insignis musici.

Qui cycnos dulci super abat et Orphea cantu
Claudius Eois notus, et Hesperiis:
Heu facinus, praeceps Araris turbatus in unas
Insontem medio liquit in amne animam.
Fleverunt Nymphae, deflevit Apollo iacentem,
Fudit et haec multo carmina cum gemitn:
Hinc procul, o Musae, procul hinc fugiamus, alumnis
Gallia si nescit parcere saeva meis.

DE R. D. [Abbr.: ?] ERASMO NEUSTETTERO etc. cum Decanatu Wirtzeburgi se abdicasset.

ALta petunt alii variis ambagibus: atqui
Sturmerus sapiens, qua licet, alta fugit.
Nota loquor, magnos ultro deponit honores.
Intra fortunam dum cupit esse suam:
Ut reliquam placido vitam transmittere cursu
Possit, et Aoniis invigilare choris,
Et patriae et caris prodesse benignus amicis,
Ingenia ac censu multa iuvare suo.
Quaerat opes alius, vanosque sequatur honores,
Damnosisque gula serviat illecebris:

Tu, Sturmere, viam, veluti facis, ire beatam
Perge, tibi donec vita superstes erit.
Hinc solida exurgit victuraque gloria in aevum:
Cetera quantumvis splendida, morte cadunt.

Ad Galiardum equum suum.

ANne ideo incedis passu, Gaharde, superbo,
Quassans honoratas inbas,
Quod vehis insignem facie et virtute puellam?
Amabili quae brachio
Memedium complexa tenet, dulcissima mecum
Colloquia texens: Iuppiter,
Hac liceat socia proficisci ad flumina Nili,
Vel ad columnas Herculis:
Gaudia quanta forent mea? Sed tu candida virgo,
Tu for sitan media via
Deficeres, tantos neque posses ferre labores.
Ergo vale, pulcherrima
Nympha vale: via namque mihi longissima restat
Terra marique, dum sacras
Contendo ad Solymae (sic stat sententia) turres.
At tu vale flos virginum,
Utque olim incolumis te hic et tua regna revisam
Numen precare maximum.

AD INSIGNIA P. [Abbr.: ?] MELISSI.

PHoebi munus olor: Charitum tria lilia: magni
Caesaris est capiti fixa corona tuo.
Ter, quater o felix, et Vate beatior omni,
Quam cumulant donis flumina tanta suis.

Aliud.

Qui cycnum superat cantu, nova lilia mentis
Candore, haec Vates signa Melissus habet.

Addidit his auro insignem gemmisque coronam
Caesar, et hac, inquit, carmina digna canis.

IN OBITUM P. [Abbr.: ?] LOTICHII SECUNDI ad Nicolaum Raudingerum.

Dum te carmina melle dulciora
Pater Moenus amoenitatis audit
Mirantes cithara sonare ad undas,
Rudingere novem decus sororum;
Tristi nos Lachesis ferox fatigat
Casu, gaudia datque nostra pessum.
Namque gloria sempiterna Phoebi,
Et Machaoniae decus Palaestrae,
Cui Musae cit haram, et suos lepores
Dii boni dederant, amabilique
Versu posse hominum elegantiorum
Mentes pascere, palli dosque mor bos
Sucis atque potentibus levare
Herbis, vimque citi impedire fati:
Ille nunc rapido maloque raptus
Fato Lotichius Nicri dolentis
Ripa conditur, omnibusque longum
Heu desiderium sui reliquit;
Et mihi ante alios cui solebat
Ad sacros Aganippidum recessus
Et dux et comes ire, qua susurro
Fons intactus amabili per hortos
Caelestes fugit, educatque Musis
Lauros, myrtum, et amaracum tenellam,
Rosasque et violas suave olentes.
Ergo quandoquidem meo Galeno
Hic iam destituor, meoque Phoebo:

Nicer care vale, valete colles
Amoeni, unanimes valete amici,
Dilectaeque mihi valete Nymphae:
Hinc longe ad Viadri profectus amnem
Vatis hospitium petam Sabini,
Quo vix cultior alter est Poeta,
Vix legum magis alter est peritus.
Hoc ductore Heliconios revisam
Saltus, Pieridum choroque mistus
AEternam capiti meo coronam
Ex lauro atque hedera virente texam.
Eheu quid paro? dum loquor, citato
Tristis fama Nicrum petens volatu
Sabinum quoque nuntiat fuisse.
Iam Musas et Apollinem, sacrosque
Cogor deserere heu miser liquores:
Iam nec lanificas mihi sorores
Spes est vincere, ferreumque pensum,
Plebeio sed avar a cum sepulero
Exstinctum Libitina me reponet,
Nullum extabit opus mei laboris,
Quod seri manibus terant nepotes,
Speratumque mihi ferant honorem.
At tu deliciae novem sororum
Cui pater sua sacra Phoebus ultro
Donat, et numeros venustiores,
Rudingere diserte, perge celsa
Clarum in arce tuum sacrare nomen,
Ut te suspiciant loco minores
Iltustri positum, tuamque summis

AEquent sideribus poloque famam.

Heidelbergae Anno 1560. Mense Novembri.

IN ANNULUM A D. [Abbr.: ?] IOHANNE EGOLpho a Knoringen sibi dono missum.

ANnulus iste mihi, mea quo decorata sinistra est,
Dum vivam duplici nomine gratus erit:
Tum quoniam est gemma insigni pretiosus et auro,
Tum quoniam est munus, fortis Egolphe, tuum

Ad eundem, cum in Episcopum Augastanum electus esset.

RUmor ut hic, Knoringe, tuos vulgavit honores,
Laetuiam Moeno, tristitiamque tulit.
Ardua laetatur vectum ad fastigia: verum
Te dixisse vale tam sibi, iure dolet.

De Cupidine.

SI tener et puer est, est et sine veste Cupido,
Omnibus ut pictus cernitur esse locis:
Qui valet armatosque viros, volveresque feras que
Vincere, et imperio subdere cuncta suo?

Proverbium.

Femineo generi pueris senibusque cavete
Seruire, hinc etenim praemia nulla feres.
Fata senem rapiunt, omnes variatur in horas
Femina: sed puer est immemor officii.

EPITAPHIUM REGINAE, IOHAN. [Abbr.: ?] Schorae I. C. [Abbr.: ?] filiolae.

Hic iaceo Regina, patris matrisque voluptas
Unica dum vixi, nunc dolor et lacrimae.
Vita fuere dies pauci: sed in aethere summo
Angelicos inter nunc ago leta choros.

TUMULUS D. [Abbr.: ?] MARTINI A Thungen, Can. Wirtzeburg. [Abbr.: ?]

ME fera mors iuvenem rapuit florentibus annis,
Quando aevi nondum bis duo lustra tuli.
Nobile Thungorum quis nescit stemma, decusque?
His ego Martinus sum generatus avis.
Corporis ossa mei tumulo conduntur in isto:
Spiritus aeternae gaudia lucis habet.
Qui legis ista, miser longae spem pone senectae:
Quo minime credis mors venit atra die.

DE EODEM AD R. D. [Abbr.: ?] NITHARDUM a Thungen, Decanum Wirtzeburg. [Abbr.: ?] etc.

UT tuus extremam cognatus senserat horam
Instare, hos fesso protulit ore sonos:
Pone modum lacrimis, nimioque, Nitharde, dolori
Pone modum; patriam laetus adibo meam.
Scilicet una piis animis est patria caelum,
Hac fruar, haec Christi munere parta mihi est.
Terra vale infelix, vani valeatis honores,
Et quascumque tenet maximus orbis opes.
Gaudia vana valete, mihi divina petuntur
Gaudia, et astriferi regia celsa poli.
Nulla meos potuit, sensi, medicina dolores
Tollere, mores morbum finiet una meum.
Multa ingrata tuli, tolerandaque plura fuissent;
Iam dulcem properant fata mihi requiem.
Non ego damna famis, non horrida bella timebo,
Non cernam exhaustas peste furente domos.
Nec doleo in primae moriar quod flore iuventae,
Debuit hic aevi terminus esse mei.

Longa etas, homini series est longa malorum:
Est minus ille miser cui data vita brevis.
Iamque vale cognate mihi dilecte, valeto
Quisquis ades: summi me vocat aula Dei.
Haec referens anima iam deficiente iacebat,
Mox placidus clausit lumina fessa sopor.

TUMULUS NICOLAI RUDINgeri infantis.

Iam tibi inauratam cit haram, et nova serta paraba me
Musae, misele Nicoline; sed rapax
Heu cito te Libitina tulit: pariterque Dearum
Carique patris gaudia et spes abstulit.
Dum tamen ista novem vivent monumenta sororum,
Vixisse te cognoscet aetas postera.

ANNAE RUDINGERAE.

Una mihi vitam dedit, et vitam abstulit hora:
Anna Rudingero nata parente fui.

AD TUMULUM CREUSAE coniugis Nicolai Rudingeri.

CReusa Vatis optimi, et viri optimi
Coniux hon esta, dum favebant Caelites,
Amorque summus, et voluptas unica:
Nunc cinis et umbra, nunc dolor sub pectore
AEternum imo: lacrimae, suspiria
Testantur hoc, et carmina illa tristia,
Tumulum quotannis ad tuum quae concinis.
Orbatus ut turtur fideli compare.
Felix Creusa ter, quater que: contigit
Tibi (puellis quod dat ur rarissimis)
Nomen perenne versibus Vatis tui.

DE CREUSA AD EUNDEM Rudingerum.

LEgit in Elysiis tua carmina vallibus olim
Troiani coniux fida Creusa ducis:
Et raram mirata fidem, mirata Creusae
Quas tribuis laudes, culte Poeta, tuae:
Invideo, exclamat, tibi Francica Nympha: celebrem
Tu superas famam nominis una mes.

Chloris avicula.

Sit Philomela suo licet acceptissima cantu,
Et varios norit voce referre modos:
Si tamen excutias verum, mihi gloria maior,
Aut certe non est attribuenda minor.
Seu formam plumaeque velis conferre decorem,
Gratior est nobis, nobiliorque color.
Sive modum tempusque velis spectare canendi,
Vox minor est nobis, sed magis apta cano.
Illa tenebrosas gaudet cantare per auras,
Languida quando hominum pectora somnus habet.
Horum ego sed vigiles iucundis vocilus aures
Muloco vel totos ingeniosa dies.
Illa brevi auditur genialis tempore veris.
Quo durante canit, quo fugiente tacet.
Tempora sed finem statuum mihi nulla canendi:
Nonne igitur Chloris plus quoque laudis habet?

IN NUPTIAS D. IOHAN. [Abbr.: ?] GEDELmanni Germ. I. C. [Abbr.: ?] et Euphrosynae D. [Abbr.: ?] Michaelis Volandi, etc. filiae.

IMmensis dum Rhenus aquis late obruit agros,
Oppidaque in solite territat alta metu:

Dumque nives nivibus gelida cumulantur ab Arcto,
Et gravis insueto frigore saevit hiems:
Ostensurus Amor vires matrisque suasque,
Idalio accensas concutit igne faces,
Urbs ubi Spira iacet formosis plena puellis,
Plenaque facundis nobilibusque viris.
Utque Gedelmannum studio videt indefesso
Tractantem causas, armaque dura fors:
Ilicet huic torquet validas in pectora flammas:
Iamque, ait, in nostro Iure disertus eris.
Nunc alia arma, alias causas tractabis amator,
Quas nec habet Speculum, quas neque Baldus habet
Nempe labor abis teneram exorare puellam;
Nec labor hic durus, sed tibi lusus erit.
Euphrosynam blandae Charites dixere: Volandus
Huic genitor, magni gloria magna fori.
Non adversa tuis erit, hoc tibi spondeo, votis:
Namque meas dudum sensit et ipsa faces.
Quas vis nulla hiemis, vis nulla exstinguet aquarum
Vuit ad extremos Cypria flamma rogos.
Laeta Venus sancto iungit nova foedera nexu,
Et facit ut nati sint rata dicta sui.
Par bene compositum; felicem vivite vitam,
Longaevique dies vincite Nestoreos.

AD MICHAELEM VOLANDUM I. C. [Abbr.: ?] et Camerae Imperialis Fiscalem, etc.

MAximus ut Caesar tibi nobilitatis honorem
Contulit, hos sacro reddidit ore sonos:
Quam doctrina, fides, meritum, sapientia, virtus
Nobilitant, vera nobilis ille mihi est.

IN CALLIMACHUM NICODEMI Frischlini Poetae Laur. [Abbr.: ?]

CAllimachus superas si forte rediret ad auras,
Cuius mirata est Gracia tota lyram:
Atque suam aspiceret Romana in veste Camanam
Aut hos, aut similes ederet ore sonos:
Multa mihi debet numerosi Musa Propert I:
Verum ego Frischlino debeo plura meo.
Ille meos furtim numerosque secutus et artem est
Hic Latio totum me facit ore loqui.

AD STEPHANUM FEIRAbent, I. C. clariss. [Abbr.: ?]

ORnatissime vir, corona Iuris,
Phoebi gloria, amor novem sororum,
Quis non suspiciat, colatque, ametque
Te, nomenque tuum, quod est vel ipso
Melle dulcius, et mage appetendum.
Nam quis inter opus grave et labores
Non suspirat ad otia ac quietem?
Hoc tuum sonat indicatque suave,
Optatum, aureolumque, melleumque
Cognomen, quod in urbe, quodque in agre
Laeta voce canunt labore functi
Matronaque virique, quod vel ipsi
Armis depositis amant Tyranni,
Amant causidicique, iudicesque,
Amant Perides, amatque Phoebus,
Et Phoebi chorus omnis: imo et ipsa
Amant bruta animalia: imo et ipsa
Suspirant elementa, amatque caelum,
Et caeli, ut reor, incolae beati.

Ergo cum te amet orbis omnis, omnes
Mihi tu quoqueam aberis per annos,
Ter felix Stephane, et novem sororum
Rara gloria, et utriusque Iuris.

Ad eiusdem cognomen allusio.

Tam grati iniustus, Stephane, es cognominis haeres:
Nam nec luce datur, nec tibi nocte quies.
Imo tibi requiem ipse negas atque otia, semper
Te multis onerans sollicitudinibus.
Ergo tibi aut aliud cognomen prorsus habendum est.
Aut assuescendum posse quiete frui.

Aliud.

GAudia post lacrimas, gratus post nubila Phoebus,
Et venit exhausto grata labore quies:
Cur ingrata tamen mors omnibus? una laborum
Quaemeta, ac fessis otia longa facit?

AD DANIELEM ROGErium Anglum.

LEgi pauca tuae, Rogeri, carmina Musae,
Romanus cecinit qualia Callimachus.
Verum, ut fama refert, magnum tibi, magne Poeta,
Dictavit vario carmine Phoebus opus.
Quod sine Chalcographa vulgetur ut arte per orbem,
Sic populi veniet nomen in ora tuum.
Nam si muta domi tua plectra lyramque recondas,
Nullus erit Musae, nullus et artis honos.

IN NAEVOLUM.

QUod mihi plus solito blandiris, Naevole, verbis
Suavibus addubito num sit habenda fides.
Hoc facit, insidias aliis qui construit: auceps
Decipit hac stolidas arte peritus aves.

AD IOH. LAUTERBACH. P. I. [Abbr.: ?]

HEroum laudes, et Caesaris inclita facta
Dum celebras numeris, Iane Poeta, tuis:
Te simul attollens magnis Hercibus aequas,
Et niveis tecum Musa triumphat equis.
Donec et Heroum laudes et Caesaris acta
Vivent, vivet honor nominis usque tui.

AD SUAVIAM LAUTERBACHII.

Gaude Suaviater, quaterque gaude,
Fortunatior omnibus puellis.
Gaude Suavia, quod sacre Poeta
Arrisit tua forma, qui maritam
Te legit sibi, candidosque mores,
Honoremque tuae decusque formae,
Constantemque fidem tuam, tuumque
Sanctum carminibus suis amorem
Ad summi aurea vexit astra caeli.
Gaude Suavia, ter quaterque gaude,
Tuum posteritas in ore nomen
Suave semper habebit, et beatam
Te dicet, Nemesinque Lesbiamque
Postponet tibi, Cynthiaque laudes
Dicet laudibus his tuis minores.
Gaude Suaviater, quaterque gaude.
Fortunatior omnibus puellis.

AD ADAMUM SIBERUM Poetam cultiss. [Abbr.: ?]

AUrea felici quae fundis carmina vena,
Ex Aganippao non tibi fonte fluunt:
Sed geris aethereo saturatum nectare pectus.
Et movet ipse tibi linguam animumque Deus,

Hinc tam rara tuos commendat gratia versus,
Vena tibi ex isto fonte, Sibere, fluit.

Ad Uxorem suam

DA semper, Blandina, loco mihi principe quicquid
Nostra culina boni
Continet: inverso qui ponunt ordine mensas,
Nil rationis habent,
Indicent: famulis etenim meliora remittunt
Fercula, cum stomachus
Iam fatuis satur est betis: vole des mihi prime
Optima quaeque loco.

DE VANITATE HUIUS MUNDI. ad Philipp. [Abbr.: ?] Camerarium I. C. [Abbr.: ?]

QUid miseri tanto studio affectamus honores,
Et cupimus terris et dare iura mari?
Quid prosunt auri ingentes atque aeris acerui,
Gemma quid a rubro litore missa iuvat?
Quidue voluptates orbis totius? in uno haes
Omnia momento mors violenta rapit.
Cum nihil hic igitur videat durabile mundus,
Spes sit in aethereis nostra, Philippe, bonis.

In Falernum.

AStrologus liquida periturum morte Falernun
Dixerat. hic omnes providus horret aquas.
Sed nimio indulgens noctesque diesque Lyaeo
Occidit. an falsum dixeris Astrologum?

Ad Nicrum fl. [Abbr.: ?]

Qui faciles quondam pleno de gurgite versus,
Nicer, mihi his sub collibus
Fundebas puero, cur iam melioribus annis
Difficilis es mihi pater?

An quia sum factus pulchri novus accola Maeni,
Irasceris nunc hospiti?
Parce precor, solitumque mihi dilecte favorem
Praebe benignus. sic tuas
Efficiam Moeni resonent ut litora laudes,
Academiamque hanc inclitam.

Heidelbergae Anno 1571.

Ad Nicolaum Trelaeum Mosellanum.

Quos tibi dictavit facilis Clementia versus
Cur tenebris, Clemens dure, situque premis?
Forte pudet: vulgique times ne fabula fias,
Si tuus in dominam detegeretur amor.
Tolle metum, et ronchos fatui contemne popelli,
Haec tua erunt doctis carmina grata viris.

Ad eundem.

Consona quae veniant Gallis Germanica verbis,
Tu mira primus sedulitate notas.
Macte novo studio, digna celebrabere fama,
Praemiaque et laudem lingua ab utraque feres.

DE MICHAELE TOXITE, Medico et Poeta L. [Abbr.: ?]

Clarus erat iaculis, Medicina, ac carmine Phoebus:
Haec tria Toxiten iussit habere suum.
Aoniae assensere Deae: mox una sororum,
Hic, ait, a Phoebo patre secundus erit.

Ad Iohannem Lauterbachium P. L. [Abbr.: ?]

QUod tua dente nigro rodens Epigrammata livor
In te etiam foedo virus ab ore vomit;
Gratulor ingenioque tuo, doctisque Camenis:
Hunc comitem virtus inclita semper habet.

Non habet invidiam vile et miserabile carmen,
Eximios Vates carpere livor amat.
Graecia progenuit magno quid matus Homero?
Hunc lacerare tamen Zoilus ausus erat.
Nec potuit sacro fera parcere lingua Maroni,
Et Momos habuit Naso Poeta suos.
Tu quoque, Purbachi, fato iam natus eodem,
Nomen ab aeterna posteritate feres.

AD EUNDEM DE BLANDINA SUA.

ME praesente tuos mea cum Blandina libellos
Versaret, cupidis perlegeretque oculis:
Erubuit simul ac vidit sua nomina, moxque
Iniecit niveas in mea colla manus.
Affigensque meis sua labra cor allina labris,
Cur, ait, hoc fidum non ego pectus amem?
Tu victura tuis mandas mea nomina chartis,
Te monitore alii me quoque laude vehunt.

Ad N. [Abbr.: ?] Clementem Trelaeum Mosell. [Abbr.: ?]

LAurea magnanimi culto de Principis horto
Cur offers, Clemens candide, serta mihi?
Rectius hac nostro dabis ornamenta Melisso:
Vel potius doctas his tibi cinge comas.
Pieris ornatam mease satis esse putabit
Populea religes si mihi fronde caput.

Heidelbergae.

AD CONRADUM DINNERUM I. C. [Abbr.: ?] et consiliarum Franc. [Abbr.: ?]

Hic ego te primum (memini) doctissime vidi
Dinnere, et visum egregias te propter amaus
Virtutes nu mero multas, cultumque beatis

Artibus ingenium: sine quis feliciter aevum
Degere nemo potest, teneat licet omnia terra
Regna: sed inprimis nos coniunxere sorores
Aoniae, ateneris quae te erudiere, tibique
Aurea felici deducunt carmina vena,
Sive graves sacri numeros imitere Maronis,
Sine leves teneri versusque salesque Tibulli,
Pindariosve modos, et plectra sonantia Flaccis
Seu Graiae placeant Musae, placeantue Latinae,
Prompta fluit geminae scribenti copia linguae.
Quid referam ut bifidi numerosa volumina Iuris
Te pater Eridanus, mox Gallia viderit acri
Voluentem studio? Dein Spira diserta reversum,
Cultaque Phoebea redimitum tempora lauro
Consuetas docuit leges usumque forensem,
Quo sine iam nequeat vel Bartholus esse patronus:
Herbipolis tandem te laeta recepit, ubi ultro
Magna tibi patuit Friderici Principis aula,
Qui tecum curasque suas, sua gaudia tecum
Partitur, longasque senex sermonibus horas
Saepe trahit tecum: praesens ipse omnia vidi.
Dit faciant, Dinnere, diu sub Principe tali
Ambo felices degamus, et omnia nobis
Prospera succedant, Christo duce et auspice Christo.
Gloria tu Themidos vivas, ego gloria Phoebi,
Nostraque ventura celebrentur nomina saeclo.

Anno 1569.

Ad Iohann. [Abbr.: ?] Lauterbachium P. L. [Abbr.: ?]

CArmina dum Phoebo, dum carmina Casare magno
Digna canis variis, Iane diferte, modis:

Laurea serta tibi Phoebus, dat maxima Casar
Ornamenta, tuum nobilitatque genus.
Felices, quoscumque probat cum Caesare Phoebus.
Gloria namque horum nescia mortis erit.

Ad Iohan. [Abbr.: ?] Gelsamerum I. C. [Abbr.: ?] et consiliarum Franc. [Abbr.: ?]

Notus eras facie prius, ingenioque sagaci,
Iane, mihi, ac culti viribus eloquis.
Sed te Pierios etiam coluisse recessus,
Et tam felici tangere plectra manu,
Tam facilesque modos, tam suaves fundere cantus,
Teste loquor Phoebo, nescius ante fui.
Ergo eris et posthac longe mihi carior isto
Nomine, quandoquidem te quoque Phoebus amat.

Ad Valentinum Muldnerum Med. [Abbr.: ?] Compatrem suum.

COmpater unde tuus sim, Muldnere optime, quaris
Uxor, et an mihi sit, vel tibi filiolus.
Huic ego compatres olim nos dico futuros,
Seu tibi contigerit, seu mihi progenies.
Illa tamen iurato etiam mihi credere non vulti
Femineum o plenum suspicione genus!

In nuptias eiusdem.

MUldnerum aspiciens loris Venus ire solutis
Et fugere lecti vincula
Stricta iugalis, ait:
Cessatum satis est, ades huc tandem, atque capistro,
Collo, superbe, hoc accipe,
Et tolerare iugum
Assuesce: en sociam vitae, dominamque cubilis
Felicitam tibi Virginem
Omine iungo bone.

Felix coniugium felicia sidera vobis,
Et ipsa promittit Venus,
Et Veneris soboles.
Felici coniux faciet te prole parentem:
Vestramque Dea Felicitas
Incolet usque domum.

ARA BENEDICTO ARIAE MONTANO S. [Abbr.: ?] Theologiae D. [Abbr.: ?] et Poetae L. [Abbr.: ?] dedicata.

Hanc, Benedicte, tibi sacravi Pothius Aram,
Plurima qua viridem laurus opacat humum.
Quam liquidis semper Moenus pater irrigat undis,
Mollibus et Zephyri flatibus aura fovet.
Ara habet effigiemque tuam, titulosque decentes,
Editaque ingenii tot monumenta tui:
Quae colit haec, dignis et laudibus evehetatas
Postera, donec erunt flumina, terra, poli.
Quin ubi iam in cineres haec cuncta redegerit ignis,
Et nihil e tanta mole superfuerit:
Sancta tamen vivet tua Musa, canetque supremum
Inter Caelicolas tempus in omne patrem.
Interea mihi vive diu, clarissime Vates,
Et gratum hoc nostri pignus amoris habe.

Ad eundem.

Dum, Montane, tuos animo admirante libelles
Perlustro, videor mi super astra rapi,
Aligerosque audire choros, mentesque beatas,
Tergeminum laudant quae sine fine Deum.
Talia namque sonas divino carmina plectro,
Qualia nec cecinit Musa, nec ulla canet.

DE STELLA NOVA ANNO 1572 exorta: ad Philipp. [Abbr.: ?] Geuderum Senatorem Norimberg. [Abbr.: ?]

QUalis Hyperboreo iam stella sub axere fulget,
Numquam visa prius: talis et illa fuit
Que generose tuo conspecta est tempore Honori,
Consule Romanas te moderante Aquilas.
Utque illam Italiae clades miseranda secuta est,
Gotthorum irrueret cum violenta manus:
Sic, reor, haec pestem, fera bella famemque minatur,
Et monet a Geticis multa timenda plagis.
Cumque cruentarit totum Mars impius orbem,
Forte aderit terris summa repente dies.
At quota pars animis haec signa, Philippe, recondit,
Cum posua ante pedes cernere nemo velit?

AD IULIUM MICILLUM I. C. [Abbr.: ?]

SEquana docuit numerosa volumina Iuris,
Lastrea certa tibi contulit Eridanus.
Magna Palatini reducens Ducis aula recepit,
Inter honoratos constituitque viros;
Consiliis quorum iustissimus utitur Heros,
Poscit ubi in dubiis patria rebus opem.
Hic quoque formosa te coniuge fata bearunt,
Divitiisque amplis, pignoribusque tori.
Tanta tibi ex animo bona gratulor, optime Iuli.
Inque dies veniant uberiora precor.

IN VITAM HUMANAM: ad Petrum Riterum Senator. Nor. [Abbr.: ?]

Alma dies vitam, tristem nox horrida mortem,
Tumulumque lectus denotat.
Grata dies cunctis: sed plena laboribus illas
Molestiisque est plurimis.

Ingratae tenebrae; verum mortalibus aegris
Requiem afferunt dulcissimam.
Accipit et veluti nos vespere lectulus, et nos
Oriente reddit lumine:
Sic nos accipiet tumulus, reddetque vicissim,
Vocante rege Caelitum.
Ista, Ritere, animis noctesque diesque recursent.
Ut rebus hic inanibus
Posthabitis, superi meditemur gaudia regni.
Et lucis et vitae patrem.

Epigrammata DIVO MAXIMILIANO AUSTRIO II. scripta, cum in regem Rom. [Abbr.: ?] eligeretur Francofurti Anno 1562.

De principum concordia.

Saepe duces inter discor dia tristis oborta est.
Tractandum Imperii nomine si quid erat.
At nunc tantus amor, reverentia mutua tanta est,
Quanta prius nullo tempore visa fuit.
Scilicet hos magno sumunt a Caesare mores,
Quifacis ut toto regnet in orbe quies.

Electores.

Quod patriae faustum, nobisque sit utile cunctis,
Sit vitae felix Amiliane tuae:
Ecce tibi unanimes votis concordibus ultro
Romani Imperii regia sceptra damus.
Tu titulis istis, et tanto nomine dignum
Postmodo sic etiam te, velut ante, geras.
Et cum patre diu residens ad culmina rerum.
Imperii aeternum sis decus, Orbis amor.

Religio.

Mille premant quamvis tua pectora, Rex die, curae,
Prima tamen nostri sit tibi cura decor.

Musae.

EX Helicone sacra lauri de fronde coronam
Hanc ferimus capiti, Maxmiliane, tuo:
Quam rosa, quam violae, quam rosmaris additus ornat,
Et grato quicquid pascit odore animum.
Tu doctas solito complectere amore Camenas,
Quae tua victuro carmine facta canent.

Ad Aquilam.

QUid volucrum regina alis plaudentibus auras
Concutis, et laetos fundis abore sonos?
Numquid honoratus movet haec tibi gaudia Rector,
Qui gerit imperii iam nova sceptra novi?
Sic habet, hinc plausus veniunt populique tuique,
Fulget et in toto purior orbe dies.

Pecuniae in Vulgus missae.

AEde coronatum sacra dum Curia Regem.
Excipit, et caelum plausibus omne sonat:
In densam populi turbam venit aureus imber,
Et legitur medio regia Gaza foro.
Clamaturque beatus io, Rex inclite, vivas,
Cuius ab auspiciis munera tanta fluunt.

Ignes nocturni.

LUciferis emensus equis spatia ardua mundi
Occulit Hesperio Phoebus in amne caput.
Exoritur mediis Moeni novus ignis in undis,
Et tenebras late lisce nitente fugat.
Hac simule flamma, validisque e moenibus urbis,
Turribus eque altis fulmina crebra tonant.

Scilicet ista tuo, Rex magne, parantur honor,
Ut sint laetitiae publica signa novae.
Nec solum terras, sed et aurea sidera pulsant,
Audit et haec magni regia celsa Iovis.

AD BARTHOLOMAEUM HUbnerum Medicum Erphordianum.

Praemia quod medicis et rara et vilia dentur
In patria quereris, Bartholomae, tua.
Crede mihi, haud solum tenet hunc tua patria morem;
Commune est populis omnibus hoc vitium.
Consilium quivis et opem sibi postulat aeger,
Digna sed hinc medicus praemia rarus habet.

Ad Henricum Stephanum, amicum opt. [Abbr.: ?]

Quam tibi cum reliquis dedimus, Stephane optime, amicis,
Haud te digna satis lautaque cena fuit.
At tua quam nobis Musa ingeniosa remisit,
Divinum illa sapit nectar et ambrosiam;
Influit et tanta in sensus dulcedine, numquam
Ut satiari illa pectora docta queant.
Tanto igitur nostra praestantior est tua, quanto
Mens est mortali corpore nobilior.

AD P. [Abbr.: ?] MELISSUM.

CAra mihi queritur coniux, et plurimus aeger,
Paule, nimis longas me ire subinde vias.
Ast ego longa domi si segnior otia ducam,
Cognomen tuear qua ratione meum?

AD IANANTONIUM SARACENUM Medicum Genevensem.

Scire cupis quae sit rerum fortuna mearum:
Hos obiter versus perlege, certus eris.

Me videt Herbipolis iam per duo lustra maritum,
Interea una meo filia nata toro est.
Spes generis monstrata: sed heu cito rapta reliquit
AEternam patri tristitiam et lacrimas.
Cetera sum felix, paucis contentus abundo,
Mente hilari, validis integer articulis/
Quod si iterum faciat mea me Blandina parentem,
Sorte mea magnos vincam ego, Iane, Duces.

Anno 1579.

TUMULUS MARIAE PFINTZINGAE, D. [Abbr.: ?] Christophori Herdesiani I. C. [Abbr.: ?] coniugis. Ipsa loquitur.

ET cinis ante fui, redigorque sepulta vicissim
In cinerem. hunc cinerem sed nova vita manet:
Nam velut artifices (licet hinc exempla petantur)
E cinere effingunt lucida vitra manus:
Sic olim mandante Deo cinis iste nitentem
Induet angelici corporis effigiem.
Tunc ego te rursum, dilecte marite, videbo,
Christophore, et socii pignora cara tori.
Interea nostri memorem pius exige vitam,
Et pater officium iam quoque matris age.

Ad Iohan. [Abbr.: ?] Cnipium Andronicum, S. Th. D. [Abbr.: ?]

Qui bene te notum non diligit, optime Cnipi,
Est rudis, et nullo carmen honore colit.
Tu Vatum spirans es Bibliotheca bonorum,
Eque tuo loquitur magnus Apollo sinu.

Ad Nicolaum Steinbergium Poetam L. C. [Abbr.: ?]

TE puerum Aonii nutritum in vertice montis
Esse, probat nomen, Nicole docte, tuum.

Quid loquor? imo probant magis hoc tua carmina: priscis
Vatibus et Clario carmina digna Deo. (
Digna quibus magni celebrentur Caesaris acta,
Qui tibi laurigero cinxit honore caput.

Ad Nicolaum Megelinum, Med. [Abbr.: ?]

CErta quod humanas iungit concordia mentes,
Aut contra his certae sunt inimicitiae:
Haud dubie astriferis dimanat ab orbibu: unde
Rerum et naturae semina cuncta fluunt.
Sic mihi Bersmanus, sic Crusius, atque Melissus
Diligitur: sic te iam, Megeline, colo:
Atque alios, quibus est similis sub pectore virtus:
Cumque malis constans est mihi dissidium.
Seu bona seu mala sit natura, bonosue malosue
Ingenii mores occuluisse nequit.

De Felicitate Nicolai Rudingeri.

QUod vivo genitore tuo tua filia nuper
Te de legitimo coniuge fecit avum,
Gratulor, et plures animo gaudente nepotes
Opto secuturis messibus ut videas:
Limina qui veniant ad avita, tibique supremae
Longa senectutis taedia discutiant.
Orbus ego interea dilectae funera natae
Defleo, quae sola atque unica mi fuerat.
Dii faciant iterum Blandina tumescere ventrem
Sentiat, et sexum e meliore beet.

IN LIBROS DE EDUCATIONE liberorum a M. Ant. [Abbr.: ?] Mokero conscriptos.

Qua ratione pater dulces sua pignora, natos
Erudiat tener is prorsus ab unguiculis,

Perfectum libris docet his Mokerus ad unguem,
Alter et ut Theseus fila sequenda trahit.
Hanc quicumque viam pede non errante sequetur.
Ingenio celebris, corpore sanus erit.
Utilis et patriae vivet, carusque propinquis,
Et feret aeternum post sua fata decus.

AD NOBILEM VIRUM MARTInum a Thann, Eq. [Abbr.: ?] Francum.

MElli legas tecum volucres dum conspicor, atque
Me puerum ut quendam laeserit una queror,
Ilicet una ferit malam mi irata sinistram,
Cogit et indignos me edere voce sonos.
Hic tu, sed merito, rides, Martine, dolentem
Nam fugere illa, olimque nocuere, decet.

DE OBITU IOACHIMI Camerarii, viri clarissimi.

Ergo tristia fata sustulerunt
Magnum illum Camerariuna? huius aus
Lumen eximium, decusque: septem
Qui decennia, quatturo Decembres
Vita, luciferosque sex peregit,
Florens perpetuo vigore mentis,
Nec non robore corporis, nisi illum
Calculi dolor improbus, senecta
Infestus comes, ultimo occupasset:
Potens eloquio utriusque lingua,
Et vincto pariter pede et soluto,
Magna copia ceu docet librorum,
Quos orbis legit approbatque totus.
Nec mutus modo profuit magister,

Sed viva quoque voce, quam frequenti
Nunc heu cum gemitu et dolore maesta
Scholae pulpita Lipsicae requirunt.
Felix progenie, nepotibusque,
Que solatia sunt senum suprema:
Felix divitiis, agris, amicis
Claris stemmate, et optimis patronis,
Quos inter quoque principes, et ipsi
Suo tempore Caesares fuere.
Tandem aevi satur huius et laborum,
Vinclis corporis exolutus oras
Caelestes adiit: patrisque summi
Omnes quem coluit pie per annos)
Aspectu fruitur beatus almo,
Natis atque nepotibus, virisque
Bonis omnibus hic sui relinquens
Et desiderium grave, et dolores,
Plena ac flumina lacrimationum.

De eodem.

Qui Phoebum Camerarium utriusque
Linguae et nobilium artium vocavit,
Et vere ille quidem et bene est loquutus;
Verum is nomine digniore dignus:
Namque lumina vincit ille Phoebi,
Qui post funus et ultimas tenebras
Lumen suppeditat perenne terris.

Ad eundem.

Iam septem numerans, Ioachime, decennia vitae,
Bisque duas hiemes, morte solutus obis:
Sed vivit vivetque omnes tua fama per annos,
Et Latio et Graio parta tibi calamo.

Felix post obitum potuit qui vivere terris,
Sidereasque pia mente habitare domos.

De eodem.

Bis septem lustris aevi Camerarius annos
Quattuor addiderat quando volens obiit.
Hunc tamen exstinctum iuvenili aetate putavit,
Qui lacrimas vidit, Lipsia docta, tuas.

In Nuptias ANDREAE SCHEFFERI I. C. [Abbr.: ?] et Magdalenae Helferichae virg. honestiss. [Abbr.: ?]

Adeste Hendecasyllabi frequentes,
Et vos o Veneres Cupidinesque,
Non illae Veneres Catullianas,
Vatis nequitiae proterviores,
Sed castae Veneres Cupidinesque,
Et risus teneri, et ioci, et lepores,
Huc huc ferte pedem gradu citato,
Pro me Lipsiacam petetis urbem,
Qua non Misnia pulchra pulchriorem,
Qua non Misnia docta doctiorem,
Dives non videt oraditiorem,
Hic iam (Numine sic iubente) nostro
Scheffero datur Helferichagnata,
Scheffero bona Magdalena nubit,
Prudens, nobilis, et pudica virgo,
Donis omnibus omnium Dearum
Exornata, decus puellularum,
Quotquot Lipsia delicata nutrit.
Haec vos excipiet manu tenella,
Haec vosterque quaterque basiabit,

Haec vos lacteolum in sinum recondes
Inter turgidulas suas papillas:
Hinc vestri numeri repente fient
Dulci nectare, saccaroque puro,
Et melle ambrosiaque dulciores.
O vos Hendeca syllabos beatos,
Quanta gaudia, quanta vos voluptas,
Quae vos deliciae manent? Cupido
Vobis quas malus invidere possit,
Quas optet sibi fabulosus ille
Vatum Iuppiter, improbusque Mavors
Spernens auricomae sinum Diones,
Spernens auricomae torum Diones.
Illis coniugibus, novisque sponsis
Vos pro me comites subite templum,
Et sanctas bona verba proni ad aras
Brevi dicite carmine: illa utrique
Felix copula sit, bonum sit omen,
Fausto sidere fiat hic maritus,
Fausto sidere fiat haec marita,
Ambobus studium sit unum, ut unus
Lectus, una fides, amorque sanctus
Fida haec pectora mentes
Iam nunc tam valida alliget catena,
Albae tempus ad ultimum ut senectae
Duret connubiale foedus istud
Constans, inviolabile, et fidelis
Exemplum maneat perenne amoris,
Quod ventura dies, et omnis aetas
Perre commemoret, sequatur, omnis

Pater filiolo unico quod optet,
Mater filiolae, soror sorori,
Fratri frater, avus pio nepoti.
A templo ad tabula dapesque festas
Una adibitis, et iocosa Bacchi
Patris munera; liber aliores
Cuius munere collocutiones
Consuerunt fluere, et leves cachinni.
Cantusque et citharae sonant canorae,
Sequuntur choreae, sequuntur udis
Labris basia, mutuique lusus,
Amplexusque, iocique, mutuique
Ignes, quos vagus aureis Cupido
Pennis ventilat, ipsa Cypris afflat,
Iucundoque alimenta dat furori:
Nil Baccho sine suave, nilque laetum est.
Hic Vatum chorus elegantiorum
Musas inter Apollinemque myrto
Et lauri foliis caput revinctus
Certabit numeris modo his, modo illis:
Quos inter Latiae decus Camenae,
Et linguae pariter decus Pelasgae,
Bersmanus genio Tibulliano
Fundet carmina dulciora melle,
Priscisque aemula carminum magistris.
Bersmanum ingeniis et arte claris
Vicissim excipient pares canendo
Strasburgi unanimes bonique fratres:
Iacobus gravis ore, versibusque
AEterno resonans Marone digna:

Et praestans Elegis choris Abelus,
Atque idem Themidis minister almae.
Illis se socium canorus addet
Finckelthusius et sacris Camenis
Dilectus iuvenis, patrique Phoebo.
Hi, pluresque alii, et genus parentum,
Et morum decus, atque formae honorem,
Candoremque animi novae maritae
Tradent carmine posteris legenaa,
Nec Sponsi patriam et genus tacebunt,
Quosque impenderit arduis labores
Per vigil studiis, quot et per annos,
Quaeque insignia honoris atque laudum
Excelso ingenio sit assecutus,
Quae porro quoque consequi laboret,
Indefessus et acer usque miles
In castrisque, foroque, legibusque,
Magnus quas tulit Imperator orbi
Iustus nomine, reque iustus idem.
Haec et plura canent quibus Minerva
Vires ingenii beatiores,
Viresque eloquii dedit potentis.
At vos Hendecasyllabi mei, vos
Cum festum geniale nuptiarum
Explerum fuerit, salute dicta,
At nos huc celerem pedem referte,
Et me participem facetiarum
Reddite omnium, et omnium leporum:
Absentes etiam ut fruamur illis
Sola commemoratione, quando

Est praesentibus iis frui negatum.
Ergo o Hendecasyllabi mei, iam
Ad plausus choreasque nuptiarum
Laeti abite, redite laetiores.

De Gregorio Bersmano Poeta cultiss. [Abbr.: ?]

ELocuto teneros dum format alitque Poetas
Bersmanus Clarii fama decusque chori,
Ipse pater Vatum Vatem admiratus, et alto
Ingenio exclamat par hic et arte mihi est.

De eodem.

IN nova migrarent animae si corpora, Vatis
Cultum Tibulli spiritum
Pectori inesse tuo, Bersmanne diserte, putarem,
Elegos poliret qui tuos.

DE MAGDALENA H. [Abbr.: ?] ELBORNIA, eiusdem Vatis coniuge honestiss. [Abbr.: ?]

MAgdalin e puro genitrix pulcherrima fonte
Prognatam sanctis moribus udiit,
Hic ubi perpetuam dulces fixere Camenae
Sedem inter Nymphas, Urbs Philyrea, tuas.
Illam animi donis insignem, et honore figurae,
Bersmanno Phoebus donat habere suo,
Atque ait, Hanc digno celebrabis carmine Vates,
Cui pura e pleno gurgite vena fluit.

AD IACOBUM STRASBURGUM Poetam doctiss. [Abbr.: ?]

Cum fer a flama tuas, Strasburge, absumeret aedes,
Pieridum laceris turba novena comis
Flevit, et uberibus lacrimis exstinguere flammas
Conata est frustra, maestaque condoluit:

At Phoebus, Saevi ignis edax quantum libet, inquit,
Et tu diva rotis nixa volubilibus:
Longe alias strasburgus opes hic munere nostro
Possidet, aequatem quae superis faciunt.

TUMULUS GULIELMI HUTteni Bernhardi filii.

Hac Gulielmus humo post fata suprema quiescit,
Qui spes Huttenae maxima gentis erat.
Undecimum vitae vix dum compleverat annum,
Sanguineo fluxu ventris ut interiit.
Iuncta cubat fratri soror anna: hanc tempore eodem
Infantem simili mors tulit atra lue.
Sidereis animae degunt in sedibus: illis
Hos titulos posuit maestus uterque parens.
Quid miseri ab nobis longi spem fingimus aevi?
Cum fragili similis vita sit ista vitro.

Aliud.

Dum nimium properant Gulielmo stamina Parcae
Ducere, disrupto stamine vita fugit.
Cumque iterum vellent ea nectere, Mors fera clamat,
Parcite: rupta semel continuare nefas.

DE ERASMO NEUSTETTERO, cognomento Sturmero etc.

Graeca senem historiae veteres didicisse Catonem,
Et laudem hoc studio promer visse ferunt.
Iam quoque Graeca meus discit Sturmerus eadem
Actate, at curis pluribus implicitus.
Adde, quod ipse trium linguarum est ante peritus,
Eloquii ut taceam flumina Teutonici.
Ergo Francus eques veluti pietate Catonem,
Sic etiam linguis vincit et ingenio.

AD GREGORIUM BERSMANUM.

ELicuisse tibi lacrimas mea carmina nuper,
Teque diu affirmas nil potuisse loqui.
Fata, precor, te laeta iterum, Bersmane, revisant.
Et redeat pulsa nube serena dies:
Ut vice mutata scribam quae gaudia possint
Afferre et risus deliciasque tibi.
Interea praesens animum spes erigat: hora
Quam minime credis grata supervenies.

AD G. [Abbr.: ?] LUDOVICUM HUTTEnum Equitem Francum.

EBrietas genitrix vitiorum iure vocetur:
Hoc quia fonte mali profluit omne genus.
At vitae custos diuturnae, altrixque salutis,
Virtutum estque parens aurea Sobrietas.
Hanc, Ludovice, colis, studioque amplecteris omnis:
Praelsa sed Bacchi perniciosa fugis.
Macte, Huttene, animo contra tua saecula recto,
Atque armis pessum da fera monstra tuis.
Monstra puto segetem vitiorum, pessima mater
Per fora perque domos quae parit ebrietas.
Crede mihi, aeternum virtutis in arce tropaeum
Victori ipsa tibi Nobilitas statuet.

AD IACOBUM STRASBURGUM.

OMe felicem medicum, te iudice, cuius
Dexter a non solum corpora fessa iuvat:
Verum et carminibus mordaces pellere curas,
Afflictosque potest exhilarare animos.
Quod si vera canis de me, Strasburge, Galenus
Cesserit ipse mihi, cesserit Hippocrates.

AD IOHAN. [Abbr.: ?] SCHORAM I. C. [Abbr.: ?]

Octo mihi coniux fuerat sociata per annos,
Et deder at lecto pignora nulla meo.
Saepe ego tristis eram, saepe indignabar, et omnis
Spes abiecta meae posteritatis erat,
Cum mea fecundum Blandina tumescere ventrem,
Optatumque diu crescere sensit onus.
Hinc disco aetherei bonitas sit quanta parentis,
Et quam mirandis det sua dona modis.
Cum tua, Iane, putes vota irrita cuncta fuisse,
Nullaque spes superest, ille dat, ille iuvat.

TUMULUS CHRISTOPHORI Schellenbergii, Poetae elegantiss. [Abbr.: ?]

Hac Vates requiem ducit Schelnbergius urna,
Cui fuit arcta domi res: sed mens conscia recti,
Coniugium felix, proles numerosa, beatum
Ingeniam, cuius monumenta legentur in orbe,
Dum Latiae vivent et erunt in honore Caniaenae.
Tot bona quis Regum neget anteferenda triumphis?

AD GREGORIUM BERSMAnum amicum cariss. [Abbr.: ?]

TEmporis ergo huius mores et bella perosus.
Apostoli votum facis
Dissolvi cupiens, meliorem et vivere vitam
Inter beatos Caelites?
Illa quidem pietas aevo rarissima nostro
Est digna laude maxima:
At viduam cui tu moriturus, amice, puellam
Linques? tuaene tam cito
Coniugis amplexu carae divellier optas?
Casto gerentis in utere

Partem aliquam, Bersmanne, tui: misera illa periret,
Sequeretur et te mortuum.
Ergo sume animos, et spem, Bersmanne, virilem,
Summique Regis invoca
Numen et auxilium: praesto ille vocantibus esse
Amat, suosque protegit.

AD EUNDEM BERSMANUM.

Munus exiguum, Poeta magne,
Quod misi tibi nuper, ipse tanti
Facis, magnificum me ut esse regem
Oportere putes: sed heus, amice,
Si Deus tua vota liberalis
Audiens mihi det talenta Croesi,
Detque urbes, populosque ditiores,
Et magnum faciat repente Regem;
Spectarer Tyrio superbus ostro,
Stiparent equites foras euntem,
Stiparent pedites domi morantem,
In auro mihi cena poneretur,
Egemma biberem: novique honores
Mutarent animum ilico priorem,
Curisque implicitum novis tenerent,
Et mole obruerent negotiorum
Sic, ut carmina doct, carminumque
Auctores simul, et novem Camenas
Cum Phoebo unius assis aestimarem.
Rogas talis an ipse sim futurus,
Si fiam locuples potensque Princeps?
Sane id credibile est, amice. namque
Morem hunc Principibusque Regibusque
Fere esse omnibus et fuisse conflat.

Regales igitur valete honores,
Aurum, gemma, et opes valete regum.
Sit, qui nunc mihi census est, minorue,
Sit mens libera, sit salubre corpus,
Sit vestis popularis et supellex,
Sit lis nulla foris domive nobis,
Sint Musae comites paterque Phoebus,
Amicos habeam bonos Poetas,
Qui vivum celebrent suis libellis,
Grato et carmine defleant sepultum.
Hanc, Bersmane, mihi precare vitam,
Hanc, Bersmane, mihi precare mortem,
Et regnum tibi habe et talenta Croesi.

De praematura Ioachimi Cam. [Abbr.: ?] Medicicanicie.

PRudentem aequiparas, Camerari docte, senectam
Ante annos: hinc canicies tua praevenit annos.

AD VITUM CREBSERUM I. C. [Abbr.: ?]

SI validus longum, si quaeris vivere filix,
Secretum vitae, Vite, sequaris iter.

AD NICOLAUM RUDINGERUM.

TE iuvenem esse putat qui cernit parte sinistra,
Parte videns dextra te putat esse senem.
Quid sibi vult facies hicolor? te scilicet annis
Esse notat iuvenem, mente animoque senem.

De eodem.

CUlta Rudingerus residens ad flumina Moeni
Dum canit Aonio carmina digna choro:
Credidit esse patrem, colloque infusa canentis
Oscula fert pressis Calliopea genis:
At barbam aspiciens in dextra parte senilem,
Mox se deceptam sensit et erubuit.

DE BARBA EIUSDEM.

PArva Rudimgeros habet urbs Vverthemia plures,
Haud tamen eiusdem sanguinis et stuaii.
Ergo suum cupiens facie insignire Poetam
Mercurius virga mirifica tetigit
Maxillam leviter dextram: pars protinus illa
Visa fuit barbae candida, nigra prius.

In Aulum.

IN me liberius quod nuper es, Aule, iocatus,
Ut tibi dem veniam supplice voce rogas.
Nil opus est precibus: tua nil me dicta movebant.
Nam suber int capiti vina iocosa tuo.

AD R. D. [Abbr.: ?] IOHANNEM BURCKHARdum, Coenobior. Bantz et Schwarzach Abbatem digniss. [Abbr.: ?]

Alter ab undecimo iam pene effluxerat annas
Post misera agresti bella peracta manu,
Idibus Octobris superas in luminis auras
Editus ut gravida sum genitrice puer.
Tempore tu mecum, Burckharde, es natus eodem,
Me tamen es paucis luciferis senior.
Vique prior genitus, sic te quoque fata priori,
Et magis illustri constituere loco.
Sic age sic Spartam decoremus uterque Iehovae
Munere concessam, ut candida posteritas
Et nostrum ventura memor per saecula vivat,
Et studia amborum certet honesta sequi.

IN OBITUM CONRADI ALbini, Patricii Francof. [Abbr.: ?]

Mors fera surpuerat dilectam peste marita n
Aibino. impatiens ipse doloris, at,

Vel mihi redde meam morso saevissima vitam,
Vel me etiam iaculis confice dira tuis.
Nec mora, mortifera transfixus arundine pectus
Innocuam intrepido reddidit ore animam.
Sic quos felici thalamo coniunxerat olim,
Nunc infelici iungit amor tumulo.

IN SYMBOLUM AND. [Abbr.: ?] REUSSII, Rei pub. [Abbr.: ?] Vratislaviensis Secretarii.

Vita salusque Deo mea nititur: hic mihi turris
AEnea, et est instar militis innumeri.
Ille ferebat opem suppresso hostilibus armis,
Et mihi praesentem porrigit usque manum.

BRUNONI SEIDELIO MED. [Abbr.: ?] et Poetae celeberr. [Abbr.: ?]

QUale viatori rapido fons vivus in aestu,
Tale mihi est carmen, candide Bruno, tuum,
Quo miserae defles incommoda plurima vitae;
Dissidia in templis, bella cruenta foris.
Tandem animo penetrans nubes et sidera, Christi
Conspectu frueris colloquioque Dei.
Atque meam pariter rapis ad supera ardua mentem,
Dum Christi cunas et benefacta canis.
Ecce sequor: valeant et opes, et inania vitae
Somnia, me caeli regna beata vocant.
Hic ego cum Brunone meo, coetuque piorum,
Christe Deus, laudes usque sonabo tuas.

GREGORIO BERSMANO S. [Abbr.: ?]

Ecce catenatos inter, Bersmane, labores
Fert solatiolum dulce marita tibi:
Imo Deus: nam certa Dei sunt munera proles,
Quo ceu fonte fluunt omnia nostra bona.

Gratulor ex animo sortem hanc tibi, candide Vates.
Et mea vota tuis iungo simul precibus:
Ut cum matre puer longos tibi vivat in annos,
Diminuant curas illaque et ille tuas.

Ad eiusdem Bersmani filiolum.

Gregori Petre, Vitae in huius auras
Nuper edite matre Lamprocrene,
Bersmanoque parente, care salve,
Et Mellite puer, favente caelo
Puer sideribusque nate faustis,
Salve ter, quater: ut tui libenter
Natalis video beata signa!
Sol a culmine non procul supremo
Nonam in Piscibus obtinere sedem
Laetus conspicitur, locoque eodem
Natus Pleiade: Cypris alma Marti
Et Lunae sociata summam olympi
Arcem possidet, haud timens propinqui
Tauri Cornua: Iuppiter secundam
Captus Virgine: sextam habet severus
Domum Falcifer accubante Capro.
Gaude parvule ter, quaterque gaude?
Felicem astra tibi benigna vitam,
Honoresque sacros, opesque, et alti
Promittunt animi beata dona,
Favoremque ducum potentiorum,
Et Demosthenis ora, copiamque
Fandi Nestoream: parente magno
Nec olim miner ipse eris Poeta,
Sive grandiloqui tubam Maronis,
Seu blandi citharam veles Tibulli,

Seu docti numeros lyramque Flacci,
Surgerent faciles tibi Camenae
Ultro materiamque, congruosque
Modos, verba suit et apta rebus.
Salve parue puer, diuque vive,
Et ridere parentibus, iocosque
Dulcesque incipe iam movere lusus.

In Bibliothecam Fichardianam.

SCriptorum monumenta animo celeberrima voluens
Sumptibus haud modicis empta, Ficharde, tibi;
Et numerum ingentem miror, tamque ordine pulchre
Dispositu, et titulis cuncta notata suis.
Huc redeant sacri, caelestia pectora, Vates,
Qui cecinere almi iussa verenda Dei:
Huc redeant Arabes, Graeci, veteresque Latini,
Qui medica aeternum nomen ab arte tenent:
Sacrarum redeant legum Iurisque periti,
Rhetores, et famae nobilis Historici:
Antiqui redeant, genus immortale, Poeta,
Roma superba tui, Graecia docta tui:
Denique Phoebe pater Musis comitantibus adsis,
Sanctaque Musarum numina quisquis amas:
Omnes ingeniis hic convenientia vestris,
Librorum et raras invenietis opes.
Salvete allustres animae, aeternumque valete,
Tam pretiosa quibus seribere cura fuit.
Dii faveant nostris et dent bona fata libellis,
Ut legar hoc olim Posthius in numero.
Tuque adeo longum, Vir laudatissime, salve,
Crescat ut haec studio bibliotheac tuo.

AD SENATUM GEILHUSANUM de tabulis Iudicalibus D. [Abbr.: ?] Melchioris Weissenbergeri, I. V. L. [Abbr.: ?] et Syndici ibidem.

Ille decus patriae, et vestri laus magna Senatus
Melchior eloquio consilioque potens,
Quis credat? curas inter variosque labores,
Quales assidue curia vestra parit,
Praeclarum hoc confecit opus, quo Iuris et aequi
Norma velut puro cernitur in speculo.
Publica quo gaudent iam commoda, quodque per avum
Postgeniti cupidis mentibus omne legent.
Vos agite auctori vestris e cuibus orte
Digna ultro grati praemia ferte patres.
Atque viri laudes annalibus addite, nomen
Huius ut usque sonent Curia, templa, forum.

AD IOHANNEM IACOBUM Boissartum Vesuntinum.

VOtum, docte Iacobe, Posthianum
Passim carminibus tuis probari
Sane gaudeo plurimum, tuique
Optarim similes habere plures.
Namque propositum meum illud, atque
Carmen audio displicere multis,
Udi bella quibus placent Lyaei.
Verum id aequo animo mihi ferendum est.
Quod sensi prius ipsemet futurum,
Et dixi quoque saepius futurum
Ante, quam mea prodiere vota.
Qua ductus ratione quaeris? atrox
Veritas odium parit, nec umquam
Solent optima pluribus probari.

IN HIPPOCRATIS APHORISMOS ab Andrea Ellingero carmine redditos.

ELysiis iterum si forte rediret ab oris
Hippocrates medici gloria prima chori,
Et sua Romanis oracula versa Camenis
Aspiceret: tali solveret ora sono:
Hos legite, hos medici numeros ediscite, nostri
Quos Ellingeri candidae Musa dedit.
Carmina nempe animis infixa tenacius haerent,
Hincque adeo scriptis lux venit ampla meis.

IN SACROS HYMNOS AB eodem Ellingero emendatos.

HYmnos composuit multos veneranda vetustas:
Leges in his sed carminis
Libera neglexit saepe, et rudioribus usa est
Simplex loquendi formulis.
Illis quicquid erat vitii Ellingerus ademit,
Meliora ubique suggerens.
Splendor in his Latiae et fulget nunc gratia lingua,
(ertisque constant legibus
(armina sacra: sacrae meritis pro talibus illi
Musae coronam lauream
Imposuere, virique ferunt super athera nomen,
Nomen polo notissimum.

Ad eundem.

Quod mea circumdas viridanti tempora laure,
Et tanto nostros tollis honore modos,
Raptus amore mei facis, Ellingere, sed idem
Occaecat recti lumina iudicii.
Est tamen ille mihi (fateor) gratissimus error.
Maxima namque tui signa favoris habet.

Thomae Poppelio Belchrysio.

Quod novum ac lepidum mihi libellum
Dedicas Epigrammatum tuorum,
Poppeli optime, signa certa amoris
Tui perspicio inde, maximasque
Primum ago tibi gratias, tuamque
Laetus excipio osculorque Musam,
Pro meaque tuebor hanc virili,
Ceu caros soleo tueri ocellos.
Dein vero tibi gratulor, Camenae
Cui dant scribere tam venusta tamque
Docta carmina, quae suavitate
Mira atque insolita eruditiorum
Oblectant hominum attrahuntque mentes.
Perge sic age, amice docte,
Perge sic operari, Apollinique: Christo
Victurum dabit hic in orbe nomen:
Beatam dabit ille vitam olympo.

In Vitam aulicam, ad P. [Abbr.: ?] Melissum.

Qui trahere infelix specioso in carcere vitam.
Cunctaque dura pati vult sponte, moretur in aula.
Qui seruis seruire, moram qui ferre recusat,
Seque irridendum praebere, recedat ab aula.
Spemque metumque inter dubius qui vivere non vult,
Omnia qui nescit simulare, recedat ab aula.
Qui vere esse pius, qui sobrius esse laborat,
Quique valere diu, nocituram deferat aulam.
Aula locus fortuna suos ubi lubrica lusus
Ludit, et exaltat nunc hos, nunc deicit illos.
Aula mare est quo non aliud furiosius ullum,
Non, quo naufragium contingit crebrius, ullum.

Aula fera est capitum multorum bellua, servos
Pessundans plerumque suos: o terque quaterque
Infelix fatua quicumque senescit in aula:
At contra felix o terque, Melisse, quaterque,
Ambiguam sapiens iuvenis qui liquerit aulam.

AD HENRICUM PETRAEUM Scholae Francofurtensis Rectorem

Quod scholae celebris celebri in urbe
Docta sceptra tenes, Petraee, honorem
Laetus hunc tibi gratulor: Labores
Quamvis officium sequantur illud
Magni atque assidui, parumque grati,
Ut nunc sunt homines, mala ut inventus.
Munus esse tamen patri supremo
Et gratissimum, et haud minus placere
Hoc illi statuas, amice, summa
Quam si sceptra tibi regenda magni
Cuiusdam imperii dedisset: imo
Nulla regia sceptra comparari
Sceptris utilibus queunt scholarum.
Nam quae vita foret, statusque rerum,
Quanta barbaries ubique, mentes
Si rudes iuvenum institutione
Magistrisque fidelibus carerent?
Nulla religio, pudorque nullus,
Nullus institiae modus, nec esset
Virtus ulla: suo sed arbitratis
Vitam aegere more bestiarum.
Neglecta Ratione cernerentur
Mortales miseri: domus nec ulla,
Nec Res publica permaneret usquam.

His demptis penitus, nec ulla regna
Toto in orbe queant, nec esse Reges.
Magnorum ergo superba sceptra Regum
Concedant ferulis piis Scholarum:
Scholis aurea cedat aula, cedant
Aulici gravibus Scholae magistris,
Cedant et minimis Scholae ministris.
Quibus nil magis utile et necesse est.
Quare illum tibi, ini Petraee, honorem,
Istos ac tibi gratulor labores.
Nempe honos comitem trahit laborem,
Victurumque parit labos honorem.

AD MICHAEAM UBISERUM P. L. [Abbr.: ?]

QUam tibi sunt faciles, Ubisere, ad carmina Musae,
Tam mihi nunc versa sunt vice difficiles.
Et merito: Hippocratem quoniam Mesuemque secutus,
Deserui Aonios tempora longa choros.
Sed licet ipse nihil scribam; tamen usque Poetas
Et foveo, et tamquam numina suspicio.
Hi quoque iam vivum celebrant, olimque sepulti
Deflebunt tristes funeris exsequias.
Pro quibus officiis nolim mihi divitis auri
Pondera, non rubri lucida dona maris.
Ista aliis etenim post fata relinquere cogar,
Qui nostri immemores post breve tempus erunt.
At longam tribuent Vatum mihi carmina vitam,
Et spargent toto nomen in orbe meum.

Ad Petrum Hackium Batavum.

Quam scriptis mihi litteris salutem
Misisti procul a Nicri sonantis

Curvo litore, et urbe Principali,
Quam Musaeque colunt, paterque Phoebus,
Candidissime Petre, mente laeta
Accepi, mage nec venire gratum
Quicquam mi potuisset: ipse namque
Sum nullo penitus labore nactus,
Votis quod tacitus diu expetivi,
Nempe amicitiam tuam, tuaeque
Docta carmina gratiamque Musae:
Quae tu ultro mihi tam benignus offers,
Cunctantemque prior vocas amica
Ad certamina litterarum: in illis
Haud lubens tibi, Petre culte, cedam,
Schribendi numero frequentiaque:
Ut nec officiis, fide, atque amore
Vinci me patiar: paratus at sum
Vinci carminibus lepore tinctis
Musaeo, et varia eruditione,
Qua Phoebus pater et novem sorores
Pectus atque animum tibi replerunt.

AD THOMAM POPPELIum Belechrysium.

Quid nostrae tantum laudas Epigrammata Musae,
Illaque vel Phoebo digna canente putas?
Ipse libens equidem, Belchrysi candide, palman
Do tibi, do Musae laurea serta tuae.
Me siquidem longe superas me iudice, longe
Carminibus cedunt carmina nostra tuis.
Quid cessas cultos animi depromere fetaus?
Quid surdas famae claudis, amice, fores?

Epitaphium D. [Abbr.: ?] Alberti Baronis Lympurgici.

Hoc lapide Albertus tegitur Lympurgieus Heros,
Maximus ingenio, nec pietate minor.
Ardua qui patriae curare negotia doctus,
Damna bonis cavit plurima consiliis.
Vita quater demos unumque peregerat annes
Illius, e vivis raptus ut interiit.
Exstinctum flevit supremus et infimus ordo,
Fama sed exstingui nominis ampla nequit.

Aliud.

Quo, Lympurge, iaces tumulo, tumulatur eodem
Ingens Franconici lumen honorque soli.

Epitaphium D. [Abbr.: ?] BALTHASARIS AB HELLU, Cancellarii Wirzeburgici.

Balthasar hoc requiem ducit post fata sepulcre,
Qui genus a claris nobile duxit avis.
Eloquio praestans, et rebus natus agendis,
Non sine laude suo praefuit officio.
Novit id Herbipolis, novit Germania tota,
Huius et est magni Caesaris aula memor.
Haud senio fractus, rodente sed ulcere partem
Vesicae, lenta morte miser periit.
Nunc gravibus curis omnique dolore solutus
Spiritus astrigeri vivit in arce poli.

Ad Reverendiss. [Abbr.: ?] Principem suum.

Maesta diu Herbipolis tua, laudatissime Princeps,
Cumque ipsa Herbipoli Francia tota, fuit,
Te longas ducente moras ad flumina Rheni,
Regum ubi sanctorum corpora trina latent.

At iam te auspiciis felicibus inde reverso,
Francia tota simul gaudet et Herbipolis.
Proque salute tua grates agit Omnipotenti,
Proque salute tua publica vota facit:
Gaudeat ut longum te principe Francica tellus,
Perpetuum et Moeno pax sit amica tuo.

Ad Laurentium Schradaeum I. C. [Abbr.: ?]

Quid cunctaris adhuc veterum monumenta sepulcrum
Edere victuris sculpta voluminibus?
Quae tibi sunt multo quondam congesta labore,
Dum facis huc illuc irrequietus iter.
Ne, rogo, ne tenebris sine longius illa premantur,
Laurenti, hoc ipse manibus officium
Gratum erit, atque olim simili decor abit honore
Posteritas cineres officiosa tuos.

AD GEORGIUM DUSELIUM, ECCLEsiae Cathedr. Wirzeburg. [Abbr.: ?] Syndicum, Sponsum.

TE quoque magnanimum duri fore Martis alumnum,
Inferret Geticis qui fera bella focis,
Si thalami consors aevo gravis occubuisset,
Iurabas olim: sed tua verba Venus
Atque puer Veneris ridentes irrita vastum
Iusserunt celeres per mare ferre Notos:
Et facie rara, ac multa virtute puellam,
Nec non et censu divite conspicuam,
Connubio iungunt tibi, fortunate Georgi,
In cuius gremio iam tua bella geres.
Et sane haec potior, quam illius Martis arena:
Illa hominem perimit militia, ista facit.

Ad Sponsam eiusdem.

SAEva tibi ante diem caros Libitina parentes
Eripiens tristi supposuit tumulo,

Nec tibi cognata superant de stirpe sorores,
Nec tibi, cui possis dicere Frater, adest.
Omnes, en, Sponso Deus hos compensat in uno,
Cuius in amplexus iam nova nupta venis.
Ipse vir, ipse parens erit, et soror, et tibi frater,
Walpurgi. o vitae candida fata tuae!

IN VITAM HUMANAM, AD IO. HEN. [Abbr.: ?] Heinzelium, Patricium August. [Abbr.: ?]

Exilium haec vita est, patria optatissima caelum:
Huc iter huc alacres tendite, Christus ait.
Et stimulis segnes et spinis undique pungit,
Blandae irretitos ne illecebrae teneant.
Nempe fames, morbi, luctus, bella horrida, pestes,
Quicquid et ingraeti totus hic orbis habet:
Cuncta ea sunt, Henrice, velut calcaria pigris,
Nosque monent caeptam continuare viam:
Ut patrio tandem laeti sistamur Olympo,
Pax ubi tristitiae nescia regna tenet.

Ad M. [Abbr.: ?] Petrum Albinum Nivemontium.

CArmen in obscaenos Epicuri de grege porcos
Herois cecinit quod tua Musa modis,
Iudicio haud tantum Posthii, sociisque probatur
Limina sophrosynes qui veneranda colunt:
Verum etiam Musis ipsis, Phoeboque magistro,
Que tua cantantis pectora et ora movet.
Hanc age, Petre, insiste viam: dirum hoc age monstrum
Strenuus e patriis eice limitibus.
Victura inde feres laudatae nomina famae;
Producetque aevi stamina Parcatui.

Praemia magna quidem sunt haec viventibus: atqui
Maior a his tribuet post obitum Pietas.

Epitaphium Iohan. [Abbr.: ?] Henrici Gregorii fil. [Abbr.: ?] Bersmani.

INfans hac tegitur Fanus Bersmanulus urna,
Cui vix compositam Parca severa colum
Fregit, et heu matri tenerae cultoque parenti
AEternum peperit cordolium et lacrimas.
Firma diu speres tibi gaudia nulla viator,
Fata mala rapiunt optima quaeque manu.

Aliud eiusdem infantis.

NE mea fle genitor, mea neu fle funera mater,
Fata quod ante diem me puerum abstulerint.
Multa laboriferae sic fugi incommoda vitae.
Nullisque infecta est mens mea criminibus.

De Nuptiis M. [Abbr.: ?] BALTHASARIS RICHTERI LIpsensis, et Wandelbreae Lauterbachiae.

Providentia numinis supremi
Unicuique suam viro puellam,
Unicuique suum virum puellae
Donat, credite, suscitatque dulces
Mutui insinuans amoris ignes.
Hoc docet sacra paegina, hoc piorum
Multa exempla probant vetusta patrum.
Multa exempla probant recentiorum;
In quorum numero beatus ille
Richterus meus est, Magister ille,
Iudexque optimus artium optimarum.
Quem nulla in patrio puella cepit
Selo, quamlibet ore et auro et agris

Potens.Potens. ille Deo iubente Nicri
Petens litera flexuosi, in urbem,
Heilbrunnam venit hospes ad Poetam
Candidissimum et optimum illum, ab amne
Qui cognomen habet celebre puro,
Purus carmine, mente, vita, et ore,
Quo vix notior alter est Poeta,
Quo vix ditor alter est Poeta.
Quo vix prole beatior Poeta.
Huius ut videt hospes ille natam
Cultis moribus, elegante forma,
Visam protinus ardet, intimisque
Flammam fervidus imbibit medullis.
Nec longa it mora, vulnus hoc amoris
Strasburgoque suo mihique chartis
Fidis detegit, et rogat iuvari.
Currit littera: Virginis parentes
Haec geri superum favore certi,
Annuunt, simul annuit puella
Wandelbrea, decus puellularum,
Richteroque datur volens amanti,
Amantem redamatque amore sancto,
Et dextram pudibunda testem amoris
Constantis, fideique coniugalis
Sponso tradit, et accipit vicissim.
Felix copula pronubo supremi
Facta numine patris, et bonorum
Consensu, veluti decet, parentum.
Felix ter, quater, et beate ludes,
In cuius thalamum puella talis

Venit: terque quaterque Virgo felix
Tali cui dabitur frui marito.
Quid vobis precer? et bene et beate
Longum vivite: Suaviaeque dulces
Quotannis date strenui nepotes.

Iocus.

APpeteret Venerem praegnans cur femina, praegnans
Quam fugeret brutum, quaestio mota fuit:
Femina convivis immista iocantibus, inquit,
Da mentem brutis, bruta sequentur idem.

Epitaphium Iacobi Tomingii I. C. clariss. [Abbr.: ?]

COnditur hoc tumulo Iuris legumque sacrarum
Nova gloria et decus unicum Tomingius.
Lipsia quem audivit summa cum laude docentem,
Nunc maesta luget et requirit mortuum.
Cuius magnificas prudentia nota per aulas
Est principum potentiorum, Teutonis
Qua patet ora: viri dubiis in rebus honesta
Consilia qui fecere semper maximi.
A quibus et retulit vigilati iusta laboris
Praemia, bonique nominis famam inclitam.
Ista gener socero posuit Strasburgus acerbi
Doloris et monumenta amoris intimi.

AD NOB. VIRG. [Abbr.: ?] URSULAM A TILL, Ioach. [Abbr.: ?] Camerarii Sponsam, Acrostichis.

UT tu felici prognata es luce puella!
Raro hoc coniugio quam bona fata beant.
Scilicet et Medicus praestans, virque optimus idem,
Ursula, in amplexus iam venit, ecce, tuos.
Longa precor vobis contingant gaudia vitae,
Almaque pax vestro dormiat usque toro.

AD MICHAELEM BEUTHERUM I. C. [Abbr.: ?] et Historicum celeberr. [Abbr.: ?]

Dum tu perpetuos, Beuthere uberrime, fastos,
Magnorum et motus saevaque bella Ducum
Inscribis nullo morituris tempore chartis,
Te simul e mortis faucibus omnivorae
Eripis, et vitam tibi das famamque perennem,
Qua dare nil maius Iuppiter ipse queat.

AD IOHAN. [Abbr.: ?] FICHARDUM I. C V. CI. [Abbr.: ?]

TE nova rumor ait Leorini Emblemata Vatis
Clausa tenere tua, Iane diserte, domo.
Ne, rogo, ne longis patiare absconda tenebris
Illa iacere; moram tolle age, pande fores:
Et cito Chalcographam fac multiplicata per artem
Eois fiant cognita et Hesperiis.
Hoc ego te, mecum hoc docti tua cura Poetae,
Hoc Musae, hoc Charites, Phoebus et ipse rogat.

AD NICOLAUM RUDINGErum Pisovernatem.

Damna ferunt interdum etiam sua commoda secum,
Quodque nocere putes, Nicole, saepe iuvat.
Exemplum capio de te, cui noxius humor
Excruciatque manus, excruciatque pedes.
Tu tamen interea non cessas condere versus,
Doctaque inauratae fila movere lyrae.
Quin etiam (res mira) furentis tempore morbi
Ipsum te cultis carminibus superas.
Sic meliora pater quoque dicitur Ennuis olim
Carmina grandisona concinuisse tuba.

Cum podagrae longos sentiret et ipse dolores,
Antiqui ut referunt temporis historiae.
Sic quoque Cropacius Vates iam ludit, et ille
Nobile qui puro nomen ab amne trahit.
Sed mihi non tanti fuerit laus carminis ulla,
Tam diri consors ut cupiam esse mali.

DE IACOBO GERHARDO CAROlopolita, Musico suaviss. [Abbr.: ?]

Dum variis liquidas mulcet concentibus auras
Gerbardus ad Moeni patris vaga flumina,
Cantantem lauro Musaeque et Apollo coronant,
Circumque avis Vatem salutat plurima.
Cum Satyris choreas ducunt per litora Nymphae,
Muscosum et imo Moenus alveo caput
Extollens: Orpheus, ait, hic novus est, vel Arion
Adest novus, veteres silete fabulae.

De Martino Rulando Medico celeberr. [Abbr.: ?]

SAEvarum ut quondam grassantia monstra ferarum
Herculis eximii succubuere manu;
Sic iam Rulandus pestis genera omnia vincit,
Quae medica vinci non potuere manu.
Rulando divini igitur debentur honores,
Omne salutifer a qui fugat arte malum.

REVERENDISS. [Abbr.: ?] PRINCIPI AC D. D. [Abbr.: ?] Iulio Episcopo Wirzeburg. et Fr. Or. [Abbr.: ?] Duci, domino suo clementiss. [Abbr.: ?]

PAEonias olim summis quoque regibus artes
Curae fuisse, plurima
Haud ignota tibi veterum monumenta loquuntur,
Generose Dux. Illos sequi
Dignum laude putas: nec tantum scripta Medentum
Legis: sed hortos insuper

Excolis herbarum nullo non germine, et omni
Genere refertos arborum.
Quid numerum enumerem librorum, quos tua cura
Congessit atque congerit?
Aut quid magnificas turres, quid templa sacrata,
Palatiaque memorem nova?
Pauperibusque tuis amplissima condita tecta?
Virtute macte regia,
Haec studia, hos animos effert haec laudibus aetas,
Seri et probabunt posteri.

ADAMO SCHILLINGO ARCHIatro Pabebergensi.

Vita quater denas super avit iam mea messes,
Tuque parem aetatis tangis, Adame, gradum:
Nobilis Archiatrum tua te Pabeberga salutat,
Et mihi munus idem credidit Herbipolis:
Nostraque multorum vigilat dum cura saluti,
Vix tibi cura tui, vix mihi cura mei est.
Interea assiduos ridet Libitina labores,
Nos quoque tandem atris impositura rogis.
Heu quam hoc incertum est quod vivere dicitur eis
Curam etiam propriae quisque salutis agat.

PAULO MELISSO SUO.

FErvida iam vehitur Phoebus per terga Leonis,
Et gravis arentes Sirius urit agros:
Fessaque torpenti pariter cum corpore languet
Mens mihi, nec studiis aegra vacare potest.
Tu tamen hortaris me saepe hoc tempore, versus
Exemplo ut faciam, candide Paule, tuo.
Scribe age tu, cui Musa potens, cui copia fandi,
Cui large Aonidum proluit ora liquor.

At mihi parce: meam neque posce Epigrammata Musam,
Arida quae vena deficiente sitit.

AD HEN. [Abbr.: ?] STEPHANUM, Typographorum Phoenicem.

Donasti mihi Principes medentum,
Donasti mihi Principes Poetas,
Donasti mihi Principem Sophorum:
Iam donas mihi consecrasque lusus
Pastoris Siculi, Theocriti inquam,
Cuius delicias salesque doctos
Romanis Maro miscuit Camenis,
Et summam hinc meruit Poeta laudem.
Illa carmina melle ulciora,
Typo, Iuppiter, eleg ante cusa,
Et charta nitida, et brevi libello,
Adiunctis numeris simul Latinis,
Inscribis mihi: visque Posthiani
Exstent haec monumentae amoris, auro
Atque Indis pretiosior a conchis,
Et quovis diuturniora saxo,
Rigentique perenniora ferro.
Haec dono aequivalente dona quamvis
Posthius nequeam remunerare,
Ne ingratus tamen arguar fuisse,
Ne prorsus nihil arguar dedisse,
Hoc mitto tibi Posthiani amoris
Vile Mnemosynon quidem et minutum,
Si velis tua comparare dona;
Sed tu gratum animum, tuique amantem
Quam munus leve, cariorem habebis,

Henrice optime, Posthiumque perges
Tuis aureolis beare libris.

IN BIBLIOTHECAM ERASMI Neustetteri.

Iste locus Phoebo sacer est doctisque Camenis:
Hinc remove illotum turba profana pedem.
Ingenia ingenuas quorum sunt culta per artes,
Thesaurum his pandit Bibliotheca suum.
His liceat quiduis describere; itemque legendo
Hic liceat totos continuare dies:
Dum nihil exscindant, hinc nulla volumina portent.
Sturmeri hoc leges, ipsaque Iura vetant.

Ad Franciscum a Dumsdorff.

A Cena facunde tua Francisce reversus
Inveni lacrimis omnia plena domi.
Immaturum etenim grau:di (o miserabile fatum)
Enixa est coniux optima ventris onus.
Altera vix quintum superavit filia mensem:
Haec exstincta prius quam mihi nata fuit.
Omnia sunt incerta: nihil sperasse iuvabit:
Spes hominum longas vel brevis hora rapit.

Die 10. Octobr. An. [Abbr.: ?] 1580.

AD IOHAN. [Abbr.: ?] SCHROTERUM, Medicum celeberr. [Abbr.: ?]

Nulla mihi superant fecundi pignora lecti.
Et misere hoc ipso nomine discrucior.
Quinque tuo ducunt auras de sanguine creti,
Feminei et generis te vocat una patrem.
Hi tua sollicitis divexant pectora curis,
Dum bene prospectum cuilibet esse cupis.
Dic, uter enobis felicior esse videtur,
Aut uter enobis, Iane, minus miser est!

AD ERASMUM NEUSTETTERUM Pabebergae commorantem.

QUam Pabeberga tuo gaudet pulcherrima vultu,
Tam tua, crede mihi, iam dolet Herbipolis.
Illa tuaepatriae propiorque et amoenior urbs est,
Atque oculis praebet grata ibeatra tuis.
At si longa valet praescriptio, ter evocabit
Haec, et iure suo dicet, Erasme, suum.

AD IOACH. [Abbr.: ?] CAMERARIUM, Medicum doctiss. [Abbr.: ?]

LEgimus Husanae dulcissima carmina Musae
Ego et Patronus optimus.
Carmina vesanas hominum taxantia mentes,
Qui sortis obliti suae
Divitiis inhiant nimium, rebusque caducis,
Non aliter ac si illis frui
Perpetuos liceat terreno hoc orbe ver annos:
At morte vicina dolent,
Invitique abeunt: avidas tum protinus haeres
Manus relictis inicit
Rebus, et has vetitos haud raro effundit in usus,
Domini prioris immemor.
Haec monumenta boni Vatis, Ioachime, fuerunt
Legentibus gratissima,
Et tecum Husanum pariter saluere iubemus
Ego et patronus optimus.

AD IOH. [Abbr.: ?] ERASMUM FLOSSErum, Collegam suum.

PAuces ante dies stupefacti inspeximus ambo
Quam longa offlixit tempore dirus hydrops.
Vidisti humidum cui me pertundere ventrem,
Equius tantum abdomine fluxit aquae.

Illa eadem, Flossere, hac nocte puerpera facta est,
Quae sterili vixit hactenus in thalamo.
An non miraclis res annumeranda videtur,
Cui sit posteritas vix habitura fidem?
Quod prius incolumi natura negaverat, illud
Oppressae morbo post tria lustra dedit.

INSCRIPTIO NOSODOCHII Iuliani Wirzeburg. [Abbr.: ?]

PRaesul amans Christi patriae aeternaeque salutis,
Iulius has aedes statuit, quibus orphana turba,
Et fessi morbo, nec non laesa ulcere membra,
Tum procul adveniens externis pauper ab oris,
Hospitio, auxilio, victuque foventur et aris.
Hunc pia posteritas tueatur et augeat usum.

AD ERNESTUM A MENGERSdorf, Eccles. Bamb. et Herpib. Can. [Abbr.: ?] etc.

Quis mala quae totum regnant diffusa per orbem,
Scribendo integras Iliadas numeret?
Euentura tamen longe graviora minantur
Consultis caeli motibus Astrologi.
Mente quis attonita secum haec, Erneste, volutans
Non putet extremum iam fore iamque diem?

AD ERAS. [Abbr.: ?] NEUSTETTERUM etc.

NUper ad herbosi rediturus flumina Coccii,
Laetaque Comburgo subdita rura tuo:
Iam pridem Aonios, dicebas, promere cantus
Tempus erat, quid adhuc, lente poeta, taces?
Induat Heroos age sedula Musa cothurnos,
Carminibusque novum tollat in astra ducem

Paruit, et Domini subit officiosa penates,
Ut se iudicio sistat, Erasme tuo.
Si minus apta canit, tantis si est laudibus impar,
Da veniam, insuetis hic fuit usa modis.

REVERENDISS. [Abbr.: ?] PRINCIPI AC DOMIno, D. [Abbr.: ?] IULIO ex nobiliss. [Abbr.: ?] Echterorum familia electo Episcopo Wirzeburg. [Abbr.: ?] et Franciae orientalis Duci Illustriss. D. [Abbr.: ?] suo clementiss. [Abbr.: ?] Carmen gratulationis ergo scriptum a Iohanne Posthio.

Unde novus tam laeta vagi per litora Moeni
Exoritur plausus? quid iam sub turribus altis
Pendula certatim resonant totam aera per Urbem?
Quidue sacram populus sic circumfunditur aedem
Laetitia exsultans? nostras an rumor ad aures
Vera refert? hac luce sacro statuente Senatu
Pontificem fieri, quem Moenus adoret, et omnis
Francia submixo veneretur poplite, postquam
AEthereas abiit nuper FRIDERICUS adarces,
Rege vocante poli: vitam qui donat, et aufert,
Sceptraque ruricolis aurata ligonibus aequat.
Sic habet: en summi linquens penetralia templi
IULIUS Echter ae decus et nova gloria gentis
Purpureo incedit velatus tegmine crines:
Aspicis ut solito maiorem frontis honorem,
Et vultu refer at tacitas sub pectore cur as?
Inde chorus procerum sequitur longo ordine, quorum
Nomina virtutesque breisi perstringere versu
Nec debet mea Musa, nec isto in tempore possit.
En sacro coniuncta pedo sacra infula, Diut
Gestamen Chiliam olim, praefertur, et auro
Inclusus rutilo gemmisque micantibus ensis,
Antiquum monumentum, ac Franci insigne ducatus.

Iamque novi volitant nova Principis arma per urbem
Picta, domumque illis gaudens sibi quilibet ornat.
Caeruleo clypeus niveoque colore refulget,
Caeruleum in medio transversim candida findit
Linea, cui serie pariles referente colores
Inspectantum oculis trinus se circulus infert.
Caeruleus caelo venit, albus mentis imago est:
Hic candorem animi: pietatem denotat ille.
Utraque nempe viro digna est haec principe virtus,
Utraque sed nostro rarissima provenit aevo,
Quo seges uberior vitiorum semper abundat.
At niveo spectandus equo nunc inclitus Heros
Nobilium ingreditur stipatus utrinque caterva,
Et laetae populi voces, clangorque tubarum
Ad celsi comitantur euntem culmina montis.
Quo fundata iacet validis arx regia muris,
Praesidium patriae firmum, atque amplissima sedes
Pontificum, ditione tenent qui Francida terram.
Quin ego me socium gratanti immisceo pompae
Vectus equo, notamque una proficiscor ad aulam!
At quae tam diro crepitantes sulfure flammae
Desuper ex altis erumpunt turribus? ipse
Pons labat, attonitique tremunt porroque caballe
Ire negant: retro fugiunt trepidantia Moeni
Flumina, non umquam tantos experta fragores.
Haud secus irata iaculatur fulmina dextra
Iuppiter, et caelum ac terras terroribus implet.
Sed bene habet: spatiosa patent nunc atria, quorum
In medio Uranie comitata sororibus offert
Se Domino, et notae submissa dat oscula dextrae?

Sic venerata Ducem dictis affatur amicis:
Ingredere o felix tibi debita limina Princeps
Iamdudum, inque tua sedem felicibus aula
Auspiciis figas: verum hic te pauca monebo,
Quorum te numquam forsan meminisse pigebit.
Optima pars hominis Ratio est: haec sola gubernas
Bellae foris, pacemque domi feliciter: hac tu
Utere sola, animique omnes huic subice motus.
Haec regit instabiles insana per aequora naves:
Hac dominatur equis auriga ferocibus: illa
Usus homo saevos docuit iuga ferre leones.
Sola hominem Ratio Diis immortalibus aequat:
Hanc sequere, hanc audi, Praesul venerande, magistram.
Neve aliquid facias umquam dicasue cavete
Iratus: decet ira feras, Clementia reges.
Qualis seditio castris, aut urbibus amplis,
Qualis tempestas commoto turbida ponto,
Talis extra homini: sensus ira impedit omnes:
Dat sine mente sonos: quiduis temere audet, agitque,
Tristis at hanc sequitur lacero Metanoea capillo.
Neve aliquid cupias nimis: immoderata cupido
Rectorum haud raro populos evertit, et urbes.
Nec tibi, sit quamvis iam tradita summa potestas,
Cuncta licere puta: mentem respectus honesti,
Et virtutis amor regat: hoc exempla docebunt
Maiorum historiis totum cantata per orbem.
Ac voluti Ratio celsa sibi (numinis instar)
Legit in arce locum: sic tu sublimis in alta
Hac veluti specula residens vigilare memento,
Et tibi subiectas curare fideliter urbes,

Ne truculenta tuos Bellona irrumpat in agros,
Undique sanguineo miscet quae proelia ferro:
Neu miseros demens turbet discordia cives,
Quae tot regna olim, tot claras perdidit urbes.
Tum ne sacra fames auri trahat omnia secum
Certam in perniciem prohibe: ne dives egenti
Nil miserans alimenta neget, neve horrea claudat.
Durus ad extremum ut nummos extorqueat omnes
Pauperis, esurieque mori patiatur eundem.
Heu tantum nunc regnat amor sceleratus habendi.
Est et in hac aliud terra exsecrabile monstrum,
Invisum superis, Erebi certissima proles,
Ebrietas, vitiorum altrix fecunda, bonorum
Pernicies morum, qua nulla nocentior usquam
Est hominum pestis, plures quae mittat ad Orcum.
Quam vafere Geticis Mahumetes expulit oris,
Hocque uno aeternam meruit per saecula laudem.
Huic sociam se dira addit Blasphemia, caeli
Contemptrix, scelerumque aliae longo ordine turmae.
Has pestes, haec monstra tuis quoque cedere cogas
Finibus, et malefacta comes sua poena sequatur.
Hoc Deus, hoc Pietas, Themis hoc veneranda requirito
Quae tria sunt omnes tibi numina culta per annos.
Quod superest, facilem ne delatoribus aurem
Des moneo: nam credulitas temeraria magnis
Plurimum obesse solet Ducibus, dum saepe fideles
Officiis removent animo indignante ministros,
Opprimit immerito quos dira calumnia, verbis
Occultum instillans Rectorum in pectora virus.
Principis est igitur generosi maxima virtus

Nosse suos, auresque malorum avertere dictis.
At quo progredior? ru, laudatissime Princeps,
Illa puer quondam didicisti cuncta, parentis
Admonitu, teneros qui pr aeceptoribus annos
Tradidit, haud paessus segni torpere veterno,
Sed procul a patria externas dimisit in oras
Te, fratresque tuos, haud parcens sumptibus ullis
Providus, Italiae insignes testantur ut urbes,
Testis et Eridanus pater, et Tiberinus et Arnut,
Quique volubilibus Rhodani confunditur undis
Lugduno vicinus Arar, tum Matrona clarus,
Et Liger, et Paridis celsam qui permeat urbem
Sequana fertilibus fortunatissimus agris,
Et rapido Scaldis fluvio, qui Belgica late
Rura secat: rura illa viris opibusque superbae,
Et Phoebo et Musis olim gratissima sedes,
Queis procul eiectis Mavors nunc impius illic
Regna tenens camposque et moenia sanguine complet.
Sed vidisse parum fuerat regna extera: multis
Contigit hoc, animo qui deteriore reversi
Despectum in tenebris egerunt turpiter aevum,
Nulla relinquentes actae praeconia vitae.
Te patris exemplum egregii, laudumque cupido
Impulit adverso vestigia figere clivo,
Inque altam multis penetrare laboribus arcem,
Quam Vertus habitat, rerum pulcherrima, alumnis
Victurum tribuens etiam post funera nomen.
Nec triplicis tantum Sophiae penetralia quondam
Scrutari tibi cura fuit pulcherrima, fido
Spanselo monitore: sed alta volumina Iuris

Mox etiam, et vigili sacras ediscere leges
Ingenio, ac rerum varios perpendere casus.
Nec minus interea peregrinas mente sagaci
Hausisti linguas, studiis quandoque severis
Paulisper positis: cum cetera turba Epicuri
More voluptati aut multo indulgeret Iaccho
Prodiga, nec carae metuens dispendia vitae,
Nec memor impensum se perdere turpiter aurum.
Ergo te reducem ingenii tot dotibus auctum
Festivo laeti plausu excepere parentes,
Dulciaque amplexo fixerunt oscula nato
Spargentes pariter lacrimis gaudentibus ora.
Mox egressa tuas vicina per oppida laudes
Fama canit, qua Rhenus aquis spumantibus agros
Fecundat, quaque alta pater sua cornua Moenus
Explicat, et dulces in collibus educat vuas.
Te vocat Heroum insignis Moguntia sedes,
Te vocat Herbipolis certatim, et grande Decani
Officium invito multumque diuque neganti
Imposuit, magna quod dexteritate gerentem
Te stupuere senes iuvenem, palmamque dedere
Consiliis plerumque tuis, vocique disertae.
Postqua igitur superam Princeps Fridericus ad aulam
Morte solutus abiit: Procerum lectissimus ordo
Conveniens te unum rata per suffragia dignum
Censuit ex omni numero (sic fata ferebant)
Armi potens cuius pareret Francia iussis,
Te licet obluctante diu, lacrimisque subortis
Detrectante sacram non ficto pectore mitram.
Quis non miretur? quis enim regnare rogatus
Abnuat e populo, tantosque recuset honores?

Sed precibus tandem, et longo certamine victus
Passus es incingi sacro diademate crines,
Cum gladioque pedum digiti accepere coacti.
Ora pientem animum, orares hoc tempore mores.
Omnipotens longos vitae precor annuat annos,
Dux generose, tuae, et medici nullius egentes,
AEternumque habitet Francos Pax aurea fines,
Ut Cerere et multo dives laetetur Iaccho
Incola, ab hisque fames miserabilis exulet oris.
Hactenus Uranie: laeto longa atria plausu
Organicisque modis resonant sacraria templi,
Nec non hymnisonae tolluntur ad aethera voces,
Tergeminoque Deo peraguntur carmine grates
Pro domino talis: sacris dein rite peractis
Itur ad ambrosia instructas et nectare mensas
Regali de more, animis gratantibus omnes
Indulgent genio, variis sermonibus horae
Sepositis curis luctuque recente trahuntur,
Tarda Lycaonius versat dum plaustra Bootes.
IULIUS inque oculis est omnibus unus, IULUM
Aereae resonant arces, et vallibus Echo
Vicinis habitans ad sidera tollit IULUM,
Cui pater irriguis acclamat Moenus ab undis.

AD EUNDEM PRINCIPEM Iohan [Abbr.: ?] Posthii Epigrammata.

Orta pruinosi lux haec est prima Decembris,
Et Boreas pulso regna tenet Zephyro.
Nix tegit arva, riget glaciali frigore tellus,
Iamque suas latitans Flora recondit opes.
Purpureas tamen ecce rosas tibi, maxime Praesul,
Offert gratanti nostra Thalia manu.

Qualia dona novi parient tibi tempora veris,
Talia si medio frigore mittit hiems?

Aliud.

QUacumque ingrederis, Princeps clarissime, Iuli,
Sublimis niveo conspiciendus equo:
Verticibus nudis, et flexo poplite cives
Exoptant vitae tempora longa tuae:
Hos contra placido resalutas tu quoque vultu,
Et solito nudas mitis honore caput.
Macte animo tali, Dux inclite, tamque paternis
Te patriae patrem moribus esse proba.
Scilicet hac sola virtute, haud viribus ullis
In dominum populi conciliatur amor.

De Eclipsi Lunae quae accidit 8. Decemb. [Abbr.: ?] Anno 1578.

QUalis per tenebras erepto lumine Phoebi,
Phoebi nuper erat conspicienda soror:
Talis forma (loquor vicinis testibus) almae
Franconiae exstincto Praesule nuper erat:
Qualis et hinc iterum pulsis a fronte tenebris
Fulgebat medio Cynthia clara polo:
Talis Franconiae est facies sub Principe IULO,
Qui lucem maestae restituit patriae.

Aliud.

Esse tibi curae miseros ante omnia cives,
Et facto, Princeps optime, et ore doces:
Seu tibi cena datur, seu dantur prandia, egene
Multa super populo sollicitus rogitas.
Et quia difficilem praebent hae tempora victum,
Tu quoque das larga plurima dona manu.
Quis non hunc animum veneretur ametque paternus
Quis non prae tali Principe vota ferat?

DE MENSA PRINCIPIS.

QUalia Socratico convivia more vetustas
Instituit: Princeps talia noster amat.
Fercula multa quidem ponuntur divite mensa,
Multaque iucundo pocula plena mero:
Dira sed hinc absunt madidi certamina Bacchi,
Sunt procul hinc turpes et sine fronte ioci.
Colloquium praebent Pietas, Ius, Sidera, Musae,
Historiae veteres, historiaeque novae,
Et medicos quicquid Natura ministrat ad usus,
Quique homini prosint, qui noceantque cibi.
Nec minus et dulces licet inter seria risus
Miscere, et lepidos, sed sine felle, sales.
Huic ego maluerim conviva accumbere mensae,
Quam magni ambrosias Caesaris esse dapes.

IN NUPTIIS NOBILISS. [Abbr.: ?] VIRI Valentini Echteri a Mespelbrun, Eq. Fr. et honestiss. [Abbr.: ?] virginis Otiliae, nob. [Abbr.: ?] ac strenui v. [Abbr.: ?] Adolphi Rau ab Holtzhausen, relictae filiae, Carmina gratulatoria.

Ecce dies optatus adest, quo foedere sancto
Flos iuvenum exspectata diu, concessaque tandem
Connubia Echterus laetis stipatus amicis
Et confirmet, et Otilia potiatur amata.
Iamque tubae lituique sonant: procedit ad aras
Cum sponso nova nupta suo, purusque sacerdos
Praefatur pia verba, tori praefatur honorem:
Ut paradisiacis lex haec manarit ab hortis,
Ut sit amicitiae gradus hic supremus, ut illum
CHRISTUS honestarit praesens, lymphasque benignus
Fecerit esse merum suave: et quae denique partes

Sint fidi memor at sponsi, partesque maritae.
Haec caput esse virum sciat, et reverenter habeto,
Et studiosa domus mandata negotia curet:
Ne bene parta malo male disperdantur abusu.
Tum pietate suos prudens ac sedula natos
Instituat, sine qua pereant bona cuncta necesse est.
Vir thalami sociam fido amplectatur amore,
Haud secus ac proprios dilecti corporis artus:
Asperitate sacri nimia ne foedera turbet
Coniugii, aut laxas nimium permittat habenas.
Idem animo iustos subeat dextraque labores
Quos vitae ratio, et generis fortuna requirit:
Ut patriam tueatur, et augeat, et cumulet r. m,
Concessis de iure modis. Nam turpia lucra
Famam denigrant, et sunt aequalia damnis.
At nunc, quod felix faustumque sit opto, sacerdos
Amborum iungens dextras connubia sancit
Teste Deo: Quoscumque Deus coniunxerit, illos
Dissociare nefas humana lege putandum est.
Ecce capit digito memorabile pignus amoris
Sponsa auro insignem et gemmis radiantibus orbe.
Quam bene conveniunt nuptis ea dona puellis!
Ut nihil illustri Vis ignea detrahit auro:
Temporis ut spatio nullum corrumpitur aurum:
Sic sanctum sponsae non ulla pericula amorem,
Canaque non umquam valeat mutare senectus.
Quale decus gemmae fuluo addunt insuper auro,
Tule decus pia nupta suae domuique viroque
Conciliat, rarisque genus virtutibus auget.
Ast ego quos aula passim splendente paratus

Intueor! quam magnifico sunt omnia sumptis
Instructa? ut nihil hic neglectum dicere possis,
Talia quod deceat, quod talia festa requirant!
Auro intertextis nitet alta tapetibus aula,
Quis genus, et proavi spectantur in ordine picti
Echterae gentis, Diis carae, et ad aetheranotae,
Quae magnis semper ducibus gratissima vixit,
Seu truculenta ferus misceret proelia Mavors,
Dulcia seu placidae florerent otia pacis.
Longa nimis series: paucos mea Pieris omni
Ex numero referet. Viden' impiger ut ruat hostem
In medium Humanus ferro, exsultetque feroci
Victor equo? pacis mox tempore cernis eundem
Commissis leges populis ac Iura ferentem,
Qua vetus ad Moeni iacet Aschafeburga sonantis
Litora: parte alia silvis venator in altis
Filius acer agit trepidos in retia cervos,
Adversosque manu venabula torquet in apros,
Filius Hamani virtutum, ut nominis haeres
Inclitus officiique simul laudumque parentis.
Ille idem nemorum sacrorum et ruris amator
Exstruit en validis munitam turribus arcem
Hercynia in magna, quam circum prata coronant
Florida, nec desunt gregibus sitientibus undae,
Nec gratae desunt aestivis mensibus umbrae.
Mespilus huic nomen dedit, et fons limpidus arci,
Echteri unde fluit generis cognomen avitum.
Hic etiam agnosco faciemque habitumque beati
Laudatique senis Petri illius, ardua nuper
Quem vitae saturum stellantis regia caeli

Suscepit, superumque beata in sede locavit.
Illum olim iuvenem audivit, stupuitque loquentem
Carolus Augustus, rerum cui summa potestas
Tunc erat, et dignis fortuna Caesaris auctum
Dimisit donis, rebus feliciter actis.
Hoc animi specimen rarum sapientis, et altae
Vir tutis laudemque viro famamque par avit.
Hinc Moguntiacae mox est evectus in urbe,
Et meruit primos aulae moderator honeres.
Principis inde sui Legatus nomine Reges
Saepe adiit, magnosque Duces: tum publica summus
Instituit quoties tractare negotia Caesar,
Rebus et Ineperii lapsis succurrere, dignus
Semper is est habitus, rerum qui conscius esset
Tant arum, in mediumque etiam sua providus Orbi
Consilia adferret salve heros inclite, salve
St emmatis Echteri decus immortale: virorum
Nobilium exemplar salve memorabile: tuque
Gertraudis tanti herois (dum fata sinebant)
Coniux fida, diu lectissima femina vive.
Felices ambo, et geniti melioribus astris,
Cernere quis licuit vestro de sanguine cretum
Extolli ad summos patriae florentis honores,
Constituique Ducem Francorum, et sara tenere
Sceptrae, quibus tumidus submittat cornua Moenus.
Maxima quid poterant maius dare Num ina vobis
Pro vestrae pietate? quid hic iam cetera lecti
Pignora commemorem vestri? castasque puellas,
Praestantesque viros? quos omnes Phoebus et ipse
Artibus ingenuis Musae erudiere: parentis

Qui modo certatim vestigia honesta sequuntur,
Omnes ingenio insignes, virtutibus omnes,
Et variis docti voces expromere linguis.
Scilicet est aliquid peregrinas visere gentes,
Atque animum egregias ineunte aetate per artes
Exornasse, quibus feritas inamabile monstrum
Pellitur, et placido mitescunt pectora cultis.
Sed iam clara tubae liquidas dant signa per auras.
Assyriisque domus spatiosa vaporibus halat.
Iam positas famuli generoso nectare mensas
Et variis onerant datibus: discumbere tempus.
Iam laeti incipiunt geniales ducere cenas
Femina virgoque simul: primo sedet ordine Princeps
Optimus, ostendens hilari sua gaudia vultis,
Hortaturque viros equis immittere dextras,
Inque vicem dulces Bacchi libare liquores,
Inque vicem gratis longas sermonibus horas
Fallere, liberiusque iocos atque edere risus.
Ora Valentinus sed numquam avertit ab ore
Otiliae, stupet Otilia defixus in una,
Purpureasque genas et labra corallina mirans,
Et nitidos oculos, pulchrae duo sidera frontis,
Fervidus occultum venis sitientibus ignem
Imbibit, et tacita nova gaudia mente volutat.
Totque licet facie insignes et corpore Nymphae
Praesentes decorent mensas: tamen omnibus unam
Otiliam praefert: nec iam Venerisue beatos
Maluerit thalamos sibi, vel Iunonia regna.
Tantum forma potest, et amatae Virginis ardor.
At nunc harmonii modulamina suavia cantus

Organicis permixta sonis, citharasque lyrasque
Auscultare iuvat, choreasque videre decentes.
Musa sile, donec thalamos nova nupta subintret.
Interea nona plectra novis mihi versibus apta.

EPITHALAMIUM.

EN Hymenaeus adest praecinctus tempora myrte,
Et geminas praefert luce nitente faces.
Quaque venit, molles Arabum diffundit oderes,
Purpureasque sacro spirat ab ore rosas.
Hunc laeto genius comitatur, et aureae vultu
Gratia, et alma Fides, ingenuusque Pudor.
Et Venus, et castus Veneris puer, et bona Iune,
Et pater Aonio cum grege Phoebus adest.
Omnes ornati, niveis in vestibus omnes,
Compositisque gerunt laurea serta comis
Et sua mellifluo testantes gaudia cantu
Fata novis optant mollia coniugibus.
Pulsat Hymen, thalami video discedere postes:
Nunc age, vergineos sponsa relinque chores.
Quid vultus pudibunda rubes? quid lumina tingis?
Quid trepidas vano territa Virgo metis?
Non tibi de Lapithis Scythica aut de gente maritus,
Sed datur Echtero sanguine progenitus,
Quo nihil humanum magis est, nil suavius: et qui
Te propriis oculis plus amat, atque anima.
Eia age scande torum, quid adhuc formosae moraris?
Quid iuvenem torques? eia age scande torum.
Ad lusus teneros, et ad oscula grata vocaris,
Et sponsi amplexus deliciasque tui.
Sed bene habet: subiere novi nova stragulatam antes.
Et thaelami properans limina clausis Hymen.

Par bene compositum, fatis felicibus opto
Carpite legitimi gaudia prima tori.
Vincito Chaonias concordi in amore volucres,
Echteramque nova prole beate domum.
Filia nascatur pulchro quae lumine matrem.
Exprimat, et tenero filius ore patrem.
Sint procul a vobis cruciantes pectora morbi,
Et quicquid laetos non sinit tre dies.
Floridaque et felix contingat utrique senecta,
Et vestros habitent Paxque Salusque lares.

Ad nobilem et omni virtutem genere insignem virum, THEODORUM ECHTERUM a Mespelbrun, Eq. Fr. [Abbr.: ?] Sponsi fratrem.

HAnc tua cum nuper, Theodore, veniret in urbene
Susanna, ab alto gurgite
Moenus prospiciens ait, O pulcherrima Nympha,
Pede nostra fausto litora
Tange precor: longum nostris in collibus avum
Deges tuo cum coniuge
Dilecto: augebisque domum fecunda quotannis
Susannula, aut Theodorulo.
Vestraque progenies Francis florebit in oris
Hic dum vehet piscem alveus.
Euentura pater Moenus videt: omnia certam
Habitura sunt olim fidem.
Felix tam raro coniuncta Susanna marito.
Et tu marita tam pia
Es felix, Theodore: Dei sunt talia dona,
Huic sunt agendae gratiae.

Anno Domini 1577.