BELGICA.

IN HISTORIAM FRUMENTORUM REMBERTI DODONAEI med. [Abbr.: ?] clarissimi.

VIderat hunc titulum flava quae cincta corona
Frugibus atque aruis praesidet alma Ceres:
Historiamque suam mirata, simulque figuras,
Omnia quae referunt convenienter, ait:
Dum renovabit agros, sulcis dum semina credet
Rusticus, et facili demetet arva manu:
Semper honos, remberte, tuus, laudesque vigebunt.
Namque sacrabo mea nomen in aede tuum.
Et tibi sollennes posthac mea turba choreas
Instituent, festas instituentque dapes.
Et positis laeti repetent tua nomina mensis,
Rembertumque canet vir mulierque meum.
Atque aliquis iuvenum, grati monumenta laboris,
Suspendet tumulo spicea serta tuo.

Et pius optabit tua molliter ossa quiescant,
Sanctaque perpetuis floreat urna rosis.

IN NUPTIAS D. IOHANN. [Abbr.: ?] SCHORAE I. C. CLARISS. [Abbr.: ?]

O faustas tibi Iunii Calendas,
Ornatissime Iane, quae petitam
Longo tempore virginem tenellam
Tradunt arbitrio tuo, tuique
Consortem efficiunt tori fidelem.
O noctem ter, et amplius beatam,
Quae tot gaudia, tot tibi lepores,
Amplexusque iocosque, totque dulces
Fert, Iane optime, basiationes.
Vestros Cynthia luce plena lusus
Caelo despiciens sereniore,
Vobis invidet, et suos amores
Suspirans animo requirit aegro.
Fave Diva, precor, torumque castum
Felici aspice lumine, ut quotannis
Iunii redeuntibus Calendis
Laeti prole iuvencula augeantur,
Viventesque dubene ac beate,
Vitae sint specimen beatioris.

Ad Carolum Clusium Atrebatem.

CArole Pieridum decus, et nova gloria Phoebi,
Atque idem Medicae non levis artis honos:
Quem sibi Lotichius vates iurabat amari,
Non secus ac frontis lumina cara suae.
Cuius ego nondum visi sum raptus amore,
Ingenii propter dona beata tui:

Quantum illam crevisse putas in pectore flammam,
Ut faciem vidi, dulcis amice, tuam?
Ut doctamque manum tetigi, et dulcissima tecum
Milicuit longum texere colloquia.
Dii faciant, simili tenearis amore vicissim,
Atque tuum Ianum sic, ut amaris, ames.

AD HADRIANUM IUNIUM Med. [Abbr.: ?] et Poetam celeberr. [Abbr.: ?]

NOmen artibus extulit duabus
In toto celebratus orbe Phoebus.
Nam et tristes potuit fugare morbos,
Et doctum ad citharam sonare carmen.
Verum ille in superas recessit arces,
Aut forsan periit, si acerba maonos
Mors domat quoque conteritque divos.
Quis nobis erit ergo Phoebus alter?
Certe aut nullus erit, vel Hadriane,
Tu iam Phoebus eris: nam utraque praestas
Qua Phoebus fuit institutus arte.
Nam et tristes potis es fugare morbos,
Et doctum ad Cuharam sonare carmen.

DE SE Cum ad castra proficisceretur.

AUsoniam optavi felicem cernere, vidi,
Meque aluit messes Itala terra duas
Postmodo regna optans quoque Gallica cernere, vidi;
Meque hymes aluit Gallia docta duas.
Hinc bello eiectum civili Antuerpia dives
Excipit, Autumnos nunc aluitque duos.
Hactenus obtinui feliciter omnia vota,
Auxilio et nutu, Maxime Christe, tuo.

At nunc vectus equo, Martis sequor horrida castra,
Hoc unum optatis defuit ante meis.
Non equidem ut referam conspersas sanguine praedat:
Hostis enim nullus me feriente cadet:
Sed potius miseris languentia corpor a morbis
Ut relevem medico qua licet auxilio.
Hoc quoque Christe meis addas precor optime votis,
Ut redeam incolumis post fera bella domum.
Tum Blandina tuis suspendet munera templis,
Grata canet laudes et mea Musa tuas.

In Crassum.

SCribere versiculos dicit me Crassus inanes.
Sunt, fateor: nam nil mi venit inde lucri.
At populo Crassus augas et inania vendit
Verba, crepans laudes ebrius usque suas.
Dentibus et rabidis alienam arrodere famam
Gaudet inhumana turgidus invidia.
Pluto igitur, Furiaeque atrae, mendacia Crasso
Dictent; Pierides, carmen inane mihi.

In Lentulum.

SI tibi dens caderet quoties mendacia profers,
Iam, reor, haud posses, Lentule, pane frui.

Amor.

Nil ego amare aliud puto, quam sine vivere vita;
Quam sine morte mori: requies est plena laborum
Stultus amor, longo comitata dolore voluptas,
Principiumque malorum idem, finisque bonorum.

AD MARCUM LAURINUM, DOminum de Wateruliet, etc.

UT pater aethereas Phoebus migravit ad arces,
Te, Laurine, suum iussu habere locum;

Pieridasque suas tibi commendavit. et hortos,
Queis tua perpetuas urna ministrat aquas.
Phoebeamque facit Brugis sic crescere silvam,
Ut veniat nullo copia tanta solo.
Nunc igitur merito totus te suspicit Orbis,
Laudibus ac studium tollit ad astra tuum.
Quin debere tibi se Roma super ba fatetur,
Er uta quod tenebris sunt monumenta patrum.
Vive diu, Laurine, omnes victure per annos,
Quandoquidem nescit gloria vera mori.

Ad eundem.

DUm tua cura dies fastos, veterumque triumphos,
Et veterum profert aera notata manu:
Scriptaque praeterea saxis inventa vetustis,
Atque ita perpetuae consulis historiae:
Tu quoque perpetuos, Laurine, mereris honores,
Quos modo consensu totius orbis habes.

AD HUBERTUM GOLTZIUM Herbipolitanum.

DE patria magni lis magna exarsit Homeri,
Septem urbes civem quem voluere suum;
Tu maior: siquidem te praedicat inclita civem
Belgica terra suum, Francia docta suum.
At quoniam illustras veterum monumenta Quiritum,
Asserit et civem te tua Romas suum.
Ergo donec erunt mea Francia, Flandria, Roma,
Semper honos, Goltzi, vivet in orbe tuus.

In Blandinam.

Cor tibi frigidius glacie est, durissima Virgo,
Sit licet in nitidis purpura fusa genis.

AEstuat igne mihi pectus: sed pallida frons est;
Heu quanto melior sors tua sorte mea est!

In Aulum.

UN de tibi assiduis madeat caput imbribus, unde
Vexet anhelosum tussis acerba latus:
Unde frequens renum generetur calculus, unde
Articulos cruciet dira podagra tuos:
Cur olido exhalent tetri de tutture flatus,
Quae mala sudorum causa sit, Aule, rogas?
In lucem cenas, in noctem prandia ducis,
Et tibi potando cesserit ipse Cyclops.
Ducunturque tuas nova semper scorta sub aedes,
Et latera exhaurit prodigiosa Venus.
Quae superant, pigro transmittis tempora somno:
Hinc tibi morborum provenit illa seges.

AD GERHOLDUM RUTERIUM, Medicum Gandavensem.

FElix ingenium tibi, iudiciumque, Ruteri,
Nobile, largitur qui bona cuncta, dedit.
Eloquium puri docuit te Tullius oris,
Te docuit linguam Graia Thalia suam.
Praeterea geminas Phoebus tibi contulit artes,
Et Medicum et Vatem reddidit eximium.
Tolle, Ruteri, animos: fies notissimus orbi
Ingenio, eloquio, carmine, et arte sacra.

IN SYMBOLUM IODOCI BORluti, Urbis Gand. Consil. [Abbr.: ?]

HInc Aquila, inde Draco implicitis fera proelia rostris
Miscentes pariter sidera ad alta volant.
Et pugna neuter dum cedit, ab aethere summo
Praecipites vita deficienteruunt.

Haud aliter fatuos discor dia mutua Reges
Perdit, et e summo trudit ad ima loco.

DE CONCORDIA MEDIcorum Gandavensium.

Felix illa potest Res publica iure vocari,
Cui medicos tales magnus Apollo dedit.
Qui procul invidia, procul ambitione remota
Exercent medicum convenienter opus.
Et veluti unanimi fratres, communibus aegros
Consiliis relevant restituuntque suos.
Salvete illustres medici, aeternumque valete,
Meque simul cari fratris habete loco.
Ipse ego vestrarum dicam praeconia laudum,
Clarior et numeris urbs erit ista meis.

De amore.

QUicquid ubique, vides, terra, mare, sidera, caelum,
Omnia constanti foedere nectit amor.
Audeat et quisquam maledicere sanus amori?
Quo nihil orbis habet carius et melius.

In Podagram.

UNde rogas hominum generi sit nata podagra?
Et Bacchi et Veneris filia multivolae est.

CHRISTIANO EGENOLpho P. L. [Abbr.: ?]

ORnatissime Gratiarum alumne,
Christiane, tuas ego querelas
Et legi, et dolui tuo labori
Digna praemia defuisse. Sed tu
Haud sacris inimicus esse Musis
Debes propterea, lyraeve plectra
Doctae frangere, tale nil merentis.

Tu causa es potius tui doloris,
Tu culpandus es. an potentis aula
Perspecti tibi non fuere mores?
An nescis fatuos suos quod aula
Longe praefer at optimis Poetis?
Illis aurum et opes dat aula nudos
Cum Musis sinit esurire Vates,
Cum Phoebo iubet exulare Musas.
Ergo consilium sequare nostrum,
Atque aulis fuge dedicare quicquam:
Sed bonum potius virumque doctum,
Qui Musas amet et bonos Poetas,
Tibi selige, cui tuos libellos
Inscribas, Egenolphe docte, dives
Sit minus licet ille: plus profecto
Inte conferet unus, idque prompto
Magis pectore, quam vel aula Croesi.

IN HODOEPORICA NATHAnis Chytraei, popularis sui.

AUsonius, Gallus, Germanus, Belga, Britannus
Suspiciunt Musam, culte Chytraee, tuam.
Atque ducem sibi quisque legit comitemque viarum,
Quas canit Herois suaviter illa modis.
Tum quae praecipuas visu sint digna per urbes,
Quasque habeat celebres quae libet ora viros.
Quaeque viatori fugienda sequendave cauto,
Norit uti longum carpere tutus iter.
Istis macte animis, tua Musa ac carmina vivent
Dum patrius liquidas Rhenus habebit aquas.

IN CITHARAM PAULI MELISSI.

HAnc citharam sacra suspendit in aede melissus,
Qua cecinit laudes, magne Iehova, tuas.
Seque ipsum, Musasque suas tibi dedicat uni,
Tu vati dextro numine semper ades.

AD TUMULUM D. [Abbr.: ?] WERNHERI Stainchi I. C. [Abbr.: ?] et Camerae Imp. [Abbr.: ?] assessoris. Viator et Umbra colloquuntur.

Quis iacet hoc tumulo? Wernherus stemmate clarus,
Sed docto longe clarior ingenio.
Quae sedet ad tumulum lacrimans? Themis alma.
Libraque designat pendula? Iustitiam.
Huius erat cultor fidissimus, atque sacerdos Quid ensis
Integer: hanc etiam spirat amatque cinis.
Non illum rapuit mors saeva: sed ipsemet ultro
Spiritus afflicti corporis hospitium
Flebile deseruit. Nam febris longa misello
Ossa etiam pene absumpserat atque cutem.
Candida fama viri terris, mens vivit Olympo,
Nec timet humanas facta beata vices.
Quis tumulum violis, sertisque recentibus ornat?
Cisnerus sanctae cultor amicitiae.
Dii longos, Cisnere, tibi superesse per annos,
Et cineri aeternam dent, precor, huic requiem.

AD IMAGINEM SIGISMUNDI Feierabend. V. clariss.

Sculptor nobilis, optimusque pictor,
Nec non chalcographa arte clarus, ista
Senex conspiciendus est figura
Sigismundus, ab otio paternum

Qui cognomen habet: sed ipse contra
Otium fugiens, negotiosam
Vixit semper, et usque et usque vivit
Vitam, publica dum studet iuvare
Bonus commoda civis. Hinc paravit
AEternam sibi gloriam, suoque
AEternum generi decus: quid, oro,
Quid maiusue homini, aut mage appetendum,
Ac minus violabile hoc in orbe
Possit a superis dari beatis?

IN MONARCHAS NICOLAI Reusneri Leorini I. C. et P. L. [Abbr.: ?]

UT legi numerose tuos Reusnere Monarchas,
Excidit hic laeto protinus ore sonus:
Talia de summis Ducibus qui carmina pangit,
Ipse etiam est summo dignus honore coli.

IN PARADISUM EIUSDEM.

Pavo.

PEnna quidem variis me picta coloribus ornat,
Sed doleo turpes laude carere pedes.
Sincerum nihilest, et ab omni labe remotum:
Est vitiis virtus, sunt mala mixta bonis.

Passer.

QUod feror in dulcem venerem lascivior aequo,
Mi brevior vitae terminus inde venit.
Disce meo fato, longum qui vivere quaeris,
In Veneris iustum rebus habere modum.

Columbae.

Quid prodest puram sceleris traducere vitam,
Si tamen innocuas dat gula dira neci?

Hirundines.

Implumes nido rapimur; medicina caduco
Namque cinis noster creditur esse malo.

Gallus.

Martia dicor avis, vigilo quia tempore noctis:
Victuros vigiles convenit esse duces.

Capo.

Me gula castravit, fierem quo pinguior: atqui
Esse tibi poteram masculus utilior.

Idem.

Si Veneri et Baccho debetur saeva podagra,
Unde, rogo, nostris illa venit pedibus?

Anser.

Anseris indicio Capitolia tuta fuisse
Quis negat? at veteris periit iam gratia facti.

Canis venaticus.

Non mihi, sed domino venor, ceciditque frequenter
Officio in casses plurima praeda meo.

Canis doesticus.

Non mihi sed domino custodio remque domumque,
Furibus incutiens nocte silente metum.

Catellus Melitaeus.

Sit mihi formosae studium placuisse puellae,
Cum qua communis mensa torusque mihi est.

Vulpes.

Quod pellis pretiosa mihi, quod pulmo salubris,
Insidus vulpes insidiosa petor.

Lepus.

Quadrupedes inter lepori data gloria prima est,
Illa sed heu misero gloria vana recet.

Sus.

Nireparet numerosa genus fetura suillum,
Restarent nostri semina nulla gregis.
Quae sine carne suum convivia lauta parantur?
Aut quae non nostro villa cruore madet?

Formica.

Sole sub ardenti mihi colligo provida victum,
Quo gelido Brumae tempore laeta fruor.
Disce meo exemplo iuvenis tolerare labores,
Ne desint canis certa alimenta tuis.

Cicada.

Cantando aestatem male cauta Cicada peregi,
Hiberno patior sidere muta famem.

Vitis.

Me temere excidi lex iussit iniqua Lycurgi;
Cur ego, quod peccant ebria turba, luam?

Centaureum minus.

Flos mihi suave rubet, sed inest mihi sucus amarus,
Qui iuvat obsessum bile aperitque iecur.

Genista.

Et cinis et flores et arenam semina pellunt,
Nec leve dirus Hydrops medicamen sentit ab iisdem.

Iuniperus.

In pretio mage raa forem: nunc copia vilem
Me facit, et granis nullus habetur honos:
Praecipue in patria: medicina domestica sordet,
Nec nisi de rubro litor missa placent.

IN OBITUM HECTORIS AEMILII Thomae I. C. [Abbr.: ?]

Et dives satis, hector, eras, et honoribus auctus,
Praeditus et raris dotibus ingenii.

Et regum poteras magnorum excellere in aulis,
Eloquio pariter consi ioque bonus.
Sed tu tranquillam malebas ducere vitam,
Exosus rauci garrula bella fori.
Commodus et patriae tamen, et iucundus amicis
Vixisti, quorum raptus es ex oculis.
Nulla sed ex animis illorum te eximet aetas;
Hoc meruit piet as, hoc benefacta tua.

AD INSIGNIA NICOLAI Reusneri Leorini I. C. et P. L. [Abbr.: ?]

FOrmidanda gerens animosi signa leonis
Reusnerus ille nobilis
Vates, historicusque bonus, legumque peritus,
Feritatis haud micam unicam
Possidet: ast animi constantia rara leone
Notatur, et robur viri,
Virtutesque aliae gener osi pectoris, ipsi
Iam Caesarinotissimae.

LUNAE ET CONIUGIS honestae comparatio.

LOngius a Phoebo quo menstrua Luna recedit,
Ostentat roseas hoc magis illa genas.
Sed contra latet uxor honesta absente marito;
Praesente, in populum conspicienda venit.

De Drusula.

Res mihi saepe suas commendat Drusula; verum
Quid iuvat hoc, usum si mihi dura negat?

IN AROMATUM HISTORIAM a Carolo Clusio descriptam.

GRatia magna tibi debetur, Garcia; nec non
Gratia debetur, Carole, magna ubi.

Tu quoniam nobis Latio sermone dedisti,
Ille suis patrio quae dedit ante sono.
Vestra simul vivent igitur praeconia, donec
India fertilibus pharmaca mittet agris.

In Bassum.

DIvite te passim iactas uxore beatum,
Sed miserum populus iudicat et fatuum.
Morbus enim quo virgo fuit vexata, caducus,
Contemnit medicum te graviusque furit.
Quid gemmae, quid multa iuvant te iugera campi,
Si nequeas sana coniuge, Basse, frui?

In Buffalum.

Te merito oderunt omnes, vage Buffale. namque es
Et Bacchi et Cereris maxima pernicies.

De Amore suo.

Quam sequor, et cuius semper mihi maxima cura est,
Ire sub amplexus, heu, negat illa meos.
Quam fugio, et cuius nulla est mihi mutua cura,
Amplexus lacrimans appetit illa meos.
Dii facite ingratum nobis haec ponat amorem,
Alter aque in nostros currat amica sinus.

Sequentia Coloniae composuit Auctor Anno 1579 quae propter vicinitatem inter Belgica referte placuit.

ADOLPHO MEKERCHO Brugensi I. C. [Abbr.: ?] Viro clariss. [Abbr.: ?]

COnsuetudo Tyrannus esse quidam
Vere dicitur, et tenax malorum,
Malus quae semel apprehendit error:
Et versa vice iniquus ac malignus
Antiquae probitatis aestimator.

Sunt exempla domi forisque multa,
Rebus inque sacris et in profanis,
Quae nec Hendecasyllabi minuti
Possint enumerare, nec necesse est.
Sic iam olim vitiata Graeca abusu
Lingua perdidit elocutionem
Nativam, propriamque, simplicemque,
Ac plenam gravitatis, et decoris.
Puto hanc grammaticam elocutionem,
Recta quae pueros sonare lingua
Docet litterulasque, syllabasque,
Verba et composita ex utrisque: ea inquam
Elocutio prisca, vera, sic est
Corrupta a sciolis et imperitis,
Ut si vel rediens Homorus ipse,
Vel Plato Elysiis remissus oris
Audiat sua scripta iam referri
Sono tam male congruo rudique,
Tam confuso, et inepto, et insuavi,
Tam molli, tenuique, et evirato,
Vix intelligat illa: quin libellis
Suis barbara mixta verba iuret
Numquam Palladiis probata Athenis.
Ist um, Adolphe animose, tam potentem
Aggressus solio arduo Tyrannum
Deturbas, iugulasque, conterisque:
Errorumque genus tenebricosum
Docto, Iuppiter, aureoque libro
Omne discutis, et fugas, reducto

Novo lumine. Iam vetus Pelasgae
Reuiviscit honos nitorque linguae,
Iam plenumque, gravemque, masculumque
Aures percipiunt sonum: notantur
Iam discrimina certa dictionum,
Iam longe aptius et docent magistri,
Et minore puer labore discit,
Ductu, Adolphe, tuo: tuum ergo nomen
Immensum celebrabitur per orbem,
Graeca dum monumenta litterarum
Extabunt bibulis notata chartis,
Donec et teneris graves puellis
Dictabunt eadem in scholis magistri.

AD IANUM DUZAM NORDOvicem, Poetam nobilem.

SI volucres Maia genitus mihi commodet alas,
Praepete sive vehar Bellerophontis equo;
Non ego Blandmamque meam, carosque penates,
Et pulchram in riguis vallibus Herbipolim
Nunc repetam: inde procul quantumvis tempore longo
Acarae amplexu coniugis abfuerim.
Tu me, tu potius, cultissime Duza, teneres,
Me desiderium dulce tui hinc raperet
Lagdunum usque: tuos ut possem cernere vultus,
Colloquioque frui, magne Poeta, tuo.
Sed nequeo. hos igitur pro me nunc accipe versus,
Testes victurae semper amicitiae:
Si modo, si tenuem non dedignaris amicum,
Et Musam, Duzam quae officiosa colit.

DE TACITO IUSTI LIPSII V. C. [Abbr.: ?]

Lipsius eloquio quantum, ingenioque sagaci
Excellat, reliqua ut scripta viri taceam,
Vel solus loquitur Tacitus, gratusque loquetur,
Dum pronas voluent Rhenus et Ister aquas.
Dii caput hoc orbi longos servate per annos,
Ex illo ut nobis commoda plura fluant.

Ad generosum et illustrem D. [Abbr.: ?] CAROLUM Comitem Egmondanum, et Canteinii Baronem.

CArole fortunae piserili aetate procellas
Experte, et tristes Marte furente vices,
Sume animos, et fide Deo: contraria quae nunc
Est tibi sors, veniet laetior illa viro.
Berchemio interea patientem da bonus aurem,
Mansuras confert qui tibi fidus opes.
Nam pietas, virtus, culturaque mentis, et artes
Ingenuae, cunctis sunt potiora bonis.
Haec sola auferri nequeunt: his, Carole, donis
Orbi carus eris, carus erisque Deo.

AD HIERONYMUM BERCHEmium, I. C. doctiss. [Abbr.: ?]

Ex solo aspectu nasci qui credit amorem,
Hieronyme, haud, me iudice,
Fallitur ille parum: doctosque, bonosque columnat
Ad Herculis degant licet,
Nec visi nobis ullo sint tempore, amamus,
Totoque corde amplectimur.
Sic ego dilexi te. Nam mihi cognita virtus
Eximia tua prius fuit
Quam facies. Virtus quem conciliavit amorem,
Haud ulla dissolvet dies.

AD IOHANNEM GULIELMUM Lubecensem
[Gap desc: one word]

Sic salvam reduci Blandinam cernere detur,
Fessaque consueto ponere membra toro:
Ut te perpetuum victuro amplector amore,
Tum quia Paeonus deditus es studiis:
Tum quia vel priscos iuvenili aetate Poetas
Eloquio et doctis versibus aequiparas.
Macte istis, Gulielme, animis: tibi gloria duplex
(Rarus honos) duplici nascitur e titulo.

IN SPICILEGIA IANI MELleri Palmerii, ad lectorem.

MUsarum Iuvenis dum culta per arva vagatur
Palmerius, hinc et hinc videt
Neglectas olim messe in praedivite spicas:
Has sedula impiger manu
Colligit: et paruo cumulavit tempore frugis
Magnos acer vos optimae.
Quam bonus, ecce, tuos profert, bone lector, ad usus,
Laboris abs te praemium
Exhausti nullum repetens. Nam Calliopea
Artes suas, citharam suam
Illi pro meritis donavit talibus ultro.
Hinc docta Vates carmina
Mirandis fundit numeris, palmaque potitus
Victor triumphat nobili.

IN ALBUM AMICORUM FRANCISCI Modii Brugensis, Poetae cultissimi.

SAlvete illustres animae, quarum inclita signa,
Atque notas manuum continet iste liber.
Quarum et fama viget totum celebrata per orbem,
Nominaque aeternis scripta voluminibus.

Salvete atque novum, videor si dignus, amicum
Suscipite, inque oculis quem gerit, inque anime
Ille idem Modius vester, nunc et meus idem,
Et genere et raro nobilis ingenio.
Ut vobis impar docta sim carminis arte,
Arguti ut cedam viribus eloquii;
Haud facile at vestrum concedam Posthius ulli,
Ut mage constanti pectore amicitiam
Et colat, et modium nostrum mage diligat, almi
Haec ego dum Solis lumina conspiciam.
Quin et morte obita Modii me cura sequetur.
Verus enim nullo tempore defit amor.

IN DIONYSII ALEX. [Abbr.: ?] DE SITU Orbis librum ab Andrea Papio Gandensi Latino carmine translatum.

Pene puer Graiis ausus certare poetis
Hoc Papius specimen meus
Edidit ingenii rari, quod saecula nostra
Mirantur, et senes legunt.
Mirari sed enim fortassis desinet, illum
Ab avunculo Torrentio
Formatum atque altum a tenerisque noverit annis,
Puerum et magistro usum diu
Ximenio: quorum est alter nova gloria Vatum,
Sapientium alter est vetus.

AD TUMULUM GERHARDI FALkenburgii Noviomagi, viri cl. [Abbr.: ?]

Et Themidi et sacris dilecte Gerharde Camenie
Ergo hoc iaces sub marmore?
Et tua perpetua iam lumina nocte premuntur,
Audire nec datur amplius

Ora illa, ubertim queis dulcia mella fluebant,
Latiisque et Atticis favis
Expressa. O saevam Libitinam, quae optima quaque
Celeri rapit semper manu.
Sed rapere haud potis est divinae particulam aura:
Haec morte caret: hac tu polum
Parte, Gerharde, tenes, et carmina sancta Iehova
Laetus canis ter maximo.
At fama ingenio quaesita, per omnia vivet
Phoebo favente saecula.

AD LAURENTIUM SCHRAdaeum, I. C. [Abbr.: ?]

AD placitum Hispanus concedat ut omnia suades,
Et pacem fore mox hac ratione putas.
Crediderim: populi placitum si intelligis illud,
Schradaee. at Regi displicet hoc placitum.
Vis ergo optatae coeant ut foedera pacis?
Fac placeat Regi quod placuit popule.

ADEODATO MARIFORDAE Brugensi, poetae nobiliss. [Abbr.: ?]

NOstra tuam rogitas ut laudet Musa Camillam.
Ast ego non ausim quod, Mariforda, rogas.
Cur ita? nempe domi furtim mea carmina coniux
Omnia Zelotypis excutit usque oculis.
Cernit et alterius si nomina forte puellae,
Protinus exclamat, Haec ne marita fides?
Et iurato etiam contraria credere pugnat:
Tantum suspicio perniciosa valet.
Ergo tuam celebrent alii, Marisorda, Camillam,
Quorum censura libera Musa caret.

Me Blandina vetat: dominae parere necesse est:
Nam dominam contra quis ferat arma suam?

Ad eundem

ET bona me et subito, Mariforda, Epigrammata poscis,
Felicem dum iterum tendis in Aissoniam.
Non hoc ingenium, non est ea copia nobis:
Nam bona sunt longa perficienda mora.
At bona si subito vis ut tibi carmina fundam,
Culte mihi ingenium da, Mariforda, tuum.

AD CAROLUM UTENHOvilum Gandensem, C. F. [Abbr.: ?]

PArte tui meliore quidem mihi, Carole dudum
Es notus, animo scilicet
Artibus ingenuis multa et virtute polito:
Haec pars tui divinior
Escriptis mihi nota tuis: hanc osculor absens,
Venerorque, amoque sed aveo,
Vates magne, tuos praesens quoque cernere vultus,
Et dulcia simul texere
Colloquia: huc igitur, non est via longa, venito:
Nam me negotiis tenet
Implicitum variis populosa Colonia: teque
Adire non finit. Vale.

AD STEPHANUM ISACUM pastorem Ecclesiae Colon. [Abbr.: ?]

QUis, Stephane, Hebraeo genitum te sanguine credat?
Tam puro Christi qui canis ore fidem.
Confutasque tuae puerilia somnia gentis,
Terrea quae Christi regna futura putat.
Tali credibile est afflatum numine Paulum
Obiurgasse malos, erudisse bonos.

Macte animi, Stephane, aeternam post fata coronam
Cum Paulo, Christo contribuente, feres.

AD IANUM DUZAM NORDOvicem Poetam celeberr. [Abbr.: ?]

Quod tua te lim is coniux observat ocellis,
Seis Charitilla tuam, seu venit Ida domum,:
Seu quaecumque tibi loquitur non dura puella,
Sive ea sit virgo, sive ea iuncta viro:
Parce queri: ingenio nec sit tibi vilior isto
AEies; amore tui, quod facit, omne facit.
Absit amor: loris te quolibet ire solutis,
Aique choros inter ludere femineos,
Et petere amplexus, dare luxuriosa puellis
Oscula, securo te sinet usque animo.
Quod vero obloquitur, tua quod notat omnia dicta,
Factaque quodque minas invida saepe iacit;
Maxima, Duza, tibi magni dat signa caloris,
Suscitat ardenti quem face castus amor.
Hinc illae lacrimae, non ira aut verbere saevo,
Duza, sed et venia dignae et amore pari.

AD ANNAM PALANTIAM virginem nobilissimam.

ALtera ab undecima non dum tibi Bruma peracta esi
Flos virginum Palantia,
Iamque vir is audes versu certare Latino,
Quocumque genere quis velit.
Experius dico, stupeoque, pudetque fateri
Extemporali carmine
Me victum ergo tibi do, nobilis Anna, coronam.
Lubens merenti lauream.

Te decet illa, tui fies tu gloria saecli,
Decus et per enne virginum.
Incolumem Christus longos te seruet in annos,
Utenhoviumque Carolum,
Quo ductore facis, quicquid facis; hic tibi Phoebus,
Domus huius Helicon est sacer,
Huic partes Phoebusque suas Musaeque dederunt,
Hic, anna, tibi colendus est.

NUSSIAE. AD CAROLUM UTENHOvium Gandensem, C. F. [Abbr.: ?]

Cum caput unum habeas atque unam, Carole, linguam,
Tam varios uno miror in ore sonos.

Ad eundem.

LIvor inhumanos agitat Furiaque Poetas,
Barbara quorum atro pectora felle tument.
Posthia livoris nullius conscia Musa,
Musam amat atque colit, Carole docte, tuam.

IN ALBUM AMICORUM DANIElis Rogerii Angli v. clariss. [Abbr.: ?]

FAllor? an ignotamque manum, ignotumque Rogeri
Miraris libro nomen inesse tuo?
Posthius haec scribsi nullo tibi cognitus usu,
Sed virtute tua raptus et ingenuis
Artibus, excultum quibus est tibi nobile pectus,
Accendisque animos omnium amore tui.
Ergo tibi quamvis nullo sim tempore visus
Posthius, hoc posthac carmine notus ero.
Quem numerare tuos dignaberis inter amicos.
Inque vicem versu non reticere tuo.

RECTO CLAVO: IOHAN. [Abbr.: ?] MEtelli Sequani I. C. [Abbr.: ?] Symbolum.

UT quondam Oceani turbantibus aequora ventis,
Cynosura nautae spem facit perterrito,
Hanc animo, hanc oculis puppi speculatur ab alta,
Rectumque clavum intentus ad eam dirigit:
Sic varias inter cur as, vitaeque labores,
Varios tumultus et procellas horridas,
Vir pius erecto servat tua lumina vultu,
Iesu benigne, tuamque suspirans opem,
Fluctibus e mediis in portum ac litora sisti
Patriamque rogat et templa dia Caelitum.
Scilicet hoc etiam tua symbola, amice, loquuntur,
Exercite diu rebus adversissimis.
Macte his, Iane, animis, rectoque innitere clave,
Christum sequendo, Helicen tuam, et portum tuum.

AD CAROLUM UTENHOVIUM. C. F. [Abbr.: ?]

ASpera clausigeri celebrat quae vincula Petri
Lux erit aeternum, Carole, festa mihi.
Vultus illa tuos quia primum conspiciendos
Exhibet, optato datque frui alloquio.
Dii faciant sancti nos inter foedus amoris
Iuncturis coeat inviolabilibus.
Quod vel morte obita perduret, idemque imitandum
Ponat in exemplo candida posteritas.

Ad Iohan. [Abbr.: ?] Metellium Sequanum I. C. [Abbr.: ?]

Thesauro potior si quolibet esse putatur
Amicitia viri bon;
Quaenam ego, quadratus tibi, culte Metelle, rependam
Munera? qui amicis pluribus,
Hoc est thesauris, de te ni! tale merentem.
Beas; nec his vulgaribus:

Sed quos Phoebus amat, totus quos suspicit orbis,
Omnisque in ore olim feret
Posteritas, quorum libris mea nomina vivent
Vel morte, et invidia mala
Invita: hos inter clarissimus eminet ille
Grapheus Alexander, sacrae
Regula iustitiae, et divini carminis austor,
Vir optimus, doctissimus.
Dura valetudo cuius tandem, opte, levetur
Benignitate maximi
Caelicolum patris: mala quo medico omnia cedunt
Animi pariter ac corporis.

Ad insignia Alexandri Graphei Antverpiani, Corn. f. [Abbr.: ?]

SErmo animi est index. seu scribas, sine loquaris,
Non meditata prius fundere verba cave.
Iuducio inprimis veniunt limanda sagaci
Mansuris volumus quae superesse libris.
Hoc ius in clypeo sugens monet Ursulus ungues,
Qui dextris calamum continet articulis.
Talia, docte Grapheu, prudentem insignia Vatem
Qualis es, atque parens exstitit ante, decent.
Sic magnum referunt olim fassum esse Maronem
Carmina se ursino fingere more sua.
Haec ratio, haec doctis est meta sequenda Poetis,
Vivere qui cupiunt et sua scripta legi.

Aliud ad eadem.

SCripturo similis dic, Ursule belle, quid ungues
Rodis sinistrae palmulae?
Verbaque resque prius sapienter pondero; namque
Manet exarata littera.

AD ADOLPHUM MEKERchum Brugensem I. C. [Abbr.: ?]

SIcuris vacuum lauri viridantis in umbra
Te sinerent patriae vivere bella tuae;
Carmina perlegeres mea, Adolphe diserte, rogarem,
Maturo expendens omnia iudicio.
Nunc quia te exercent graviora negotia, saltem.
Inspicienda obiter mittimus illa tibi.
Si tamen hic oculo quaedam properante notabis
Sive Latina parum, sive pudica parum:
Docta, precor, iustas inducat dextra lituras:
Hoc mihi vel magni muneris instar erit.
Emendare domi licet, evulgata ruborem
Auctori incutiunt carmina inepta suo.

ANNAE PALANTIAE VIRgini nobilissimae.

Ceu vatem vates, ceu frater amare furorem
Solet, unicamque filiam
Ceu pater: haud aliter sensu te diligit omni,
Palandae virgo, Posthius;
Non quia nobilibus prognata parentibus agri
Nummique multi dives es:
Non quoniam in rarum formae procedis honorem,
Gratisque culta es moribus:
Sed quia Pierides et amas, et amaris ab illis,
Tenellulae quae virgini
Dulcia Castalio ubertim de fonte ministrant
Pocula, chelymque ad auream
Et canere, et facili faciles dant ludere versu,
Contextaque manibus suis
Laurea serta tuo capiti imposuere: beate
Cedant tibi, Palantia,

Reginae auratis in vestibus, aurea quarum.
Premit corona verticem.
Nam totum lauro sapiens quis praeferat aurum,
Marisque rubri munera?
Omnia quae pereunt ut inania somnia noctis:
At docta Vatum carmina,
Vatum et laurigeri durant per saecula honores,
Alboque divorum inserunt
Nomina clara, mori prohibet avae magnus Apolle.
Hac inter et nomen tuum.
Iam referunt Phoebusque pater doctaeque sorores.
Has tu sequi, his Virgo optima,
Virginibus constans operans perge magistro
Utenhovio, et longum vale.

Ad Alexandrum Grapheum, Poetam excell. [Abbr.: ?]

Gaudeo, culte Grapheu, quod me tibi ducis amicum,
Sinceroque meum pectore pectus amas.
Deponas tamen ipse velim hunc tantisper amorem.
Dum mea censuram scripta tuam subeunt.
Blandus amor nebulas animis offundere suevit,
Atque aciem recti laedere iudicii.

Ad eundem.

Cum tuus aethereas genitor migravit ad arces,
Grapheus futurus Caelitum,
Divinam Uranie citharam, et plectra aurea Vatis,
Nec non coronam lauream,
Commendans tibi, Patris ait tu nobilis haeres
Haec iure possides tuo.
Digna canes superis, et magnis digna Monarchis,
Migno parente non minor.

In effigiem Electoris Coloniensis.

Principe quo Rhenus, quo sancta Colonia gaudet,
Magnnimum ecce refert tibi parva tabella Gebhar dum

DE FRANCISCO MODIO Brugensi, Poeta cultiss. [Abbr.: ?]

Haud modice Modius Permessi fluminis unam
Libavit, toto proluit ora vado.
Unde, licet iuvenis, iam carmina talia condit,
Qualia vix credas condere posse senem.

De eodem.

Restituit iuvenis veterum qui scriptae, quid olino
Parturiet? cana quid dabit ille coma?

ANNAE PALANTIAE FALINgenium dono mittit auctor.

STellatum, ecce, tibi, mellita Palantia, Vatem.
Vates et ipse Posthius
Do Vati exiguum sed magnis pignus amoris,
Ovem suscitat virtus tua,
Et dona ingenii at atem super antia: Christe
Favente precor ad optimam.
Perveniat frugem seges haec tua, longaque filiae
Vincas Sibyllae saecula.

In Bubonem.

IN luce cuius te pudet
Cur nocte, Bubo, perpetras?
Famam times, ut arbitror,
Ne te illa meritum differat.
Sed conscientia interim,
Te lacerat, urit, ac secat:
An Poena, Bubo, hac est levis?

Ad Carolum Utenhovium Seniorem.

IN patria summis es functus honoribus olim,
Dum veteri illa suo in flore et honore fuit.
In peius sed enim res labi ut publica caepit,
Contemnique patrum consilia ac pietas;
Cessisti urbe tua confisus numine Christi,
Deserto praesens qui tulit auxilium;
Et cum prole senem tuta in statione locavit,
Dum patrios vastat Mars violentus agros;
Dum sua grassantur furiosi in viscera cives,
Belgicaque heu proprio terra cruore madet.
His caruisse malis solamen, Carole, magnum est,
Aque omni puras crimine habere manus.
Cetera cuncta viris sunt fortiter evincenda,
Dum scelere et culpa mens generosa vacat.
Nec tibi, care senex, irasci Numina credas,
Quod tua iam lumen lumina destituat.
Te Deus imo ista reddit quoque parie beatum,
Ne miserae videas excidium patriae,

Ad Iohan. [Abbr.: ?] Gulielmum Lubecensem.

QUando meos tandem mihi reddis, lane, Phalaecos?
Meas an esse tu negas,
Quos tibi Calliope in nostrum officiosa Veredum
Dictavit atque Symbolum?
Imo ego iure meum queo dicere, quod semel ipse
Tuo dicasti Posthio.
Si renuis: mihi causidici rabulaeque forenses
Te contra ad unum servient
Omnes: convincenique reunte, Iudice Baldo,
Et Bariholo, ergo ni velis

Horrendam istorum rabiem sentire, Phalaecos
Mihi redde sine mora meos.

Annae Palantiae suae.

SIc mea, sic igitur tibi sacra et sancta Camena est.
Maximum ut esse nefas, cara Palanda, putes,
Illotis illam manibus vel tangere saliem?
Musam o felicem terque quaterque meam.
Quam tu sic reverenter habes, cultissima Virgo,
Cuius et in tenero carmina amata sinu
Usquegeris, memorique animo studiosa recondis,
Aique eadem dulci perpetuo ore sonas.
Vive precor longum generosa Palantia, vive,
Et Musae vitam dageniumque meae.

AD ABELUM STRASBURGUM I. C. [Abbr.: ?] et Poetam doctiss. [Abbr.: ?] Sponsum.

ANte sacras nova nupta tibi dum traditur aras,
Arrident faustis sidera luminibus.
Cum Luna exoriens animo vultuque serene
En caeli res erat candidi Virgo fores.
Complexus Geminos despectat ab aethere summ?
Phoebus, et hinc Venerem, Mercurium inde trahit
Illustres secum comites, martemque cruente
Mitem ense et rigida casside depositis.
Leta fovet sedes secundos septima Pisces;
Tertia, quae fratrum dicitur esse, Iovem.
Quinta senem curva metuendum falce recondit,
Qui queritur vires retro abiisse suas.
Ista poli facies suavemque piamque maritam,
Et multam sobolem, perpetuumque decus,
Nec non diviti as, cognator umque favorem,
Et fortunatam spondet, Abele, domum.

Ne dubita: eventus felix mea dicta probabit:
Ecquis sideribus nolit habere fidem?

HONESTISSIMAE VIRGINI Marthae Thomingiae Sponsae.

Qui numerosa prius pangebat carmina Vates,
Ima se pauca Mihi scribere posse negat.
Et causam Sponsus tibi, Martha pudica, relegat,
Terapuisse animi ius ait omne sui.
Parce precor tenero, pulcherrima Virgo, Poetae,
Sponsa precor Sponsum parcius ure tuum.
Ni facias, Phoebusque pater, doctaeque sorores
Irati, imo hostes post tibi semper erunt.

Ad eundem Sponsum.

Quid celebraturus genialia festa Hymenai,
Abele, posthium tuum.
Carmina poscis? et a caris procul ille Camenis,
Et a libris abest suis
Irrequietus: habet tua Lipsia docta quod optas.
Frater Iacobus hoc potest,
Hoc tibi Bersmanus praestare, et nomen honestum
Cui barba dedit, et otio, et
Viribus eloquii, Romano atque ore Pelasge,
Vates qui abundant optimi.
Hi tua festa canant mansuro carmine: Vota,
Precesque, quod solum potest,
Posthius ad caeli fundit terraeque parentem,
Opes, honores, liberos
Det vobis, longam det sano in corpore vitam,
Det sempiterna gaudia.

Ad Conradum Dinnerum I. C. [Abbr.: ?]

Non odiosa mihi, Dinnere, Philautia suasit
Depingi vultus formam habitumque mei

Curarem: haud tanto me dignor honore, figura
Rustica pene mihi est, fuscus in ore color
Sed quoniam huc illuc proficiscor saepe, diuque
Inter dum a dulci cogor abesse domo:
Pro me quam videat, violisque rosisque coronet,
Fida mihi coniux effigiem hanc habeat.
Quam iuvet et seros olim spectare nepotes,
Haec mea quum vili membra tegentur humo.
Exitus hic etenim manet omnes: sed tamen impar.
Nam docto aeternum vivitur ingenio.

Ad Iohan. [Abbr.: ?] Metellum Sequanum, C. I. [Abbr.: ?]

Dura in orbe, Metelle, bella toto
Accendit facibus cruentus atris
Mavors, agmina quae trahunt malorum
Secum maxima et in dies et horas
Sequuntur graviora, nec fugari
Villis consiliis queunt, vel armis.
Quid ergo faciendum, amice? quaenam
Tantis pharmaca pestibus paranda?
Vota ardentia, supplicationes
Ad Deum instituendae, ut illa nostris
A cervicibus aufer at flagella:
Et poenas meritas parentis instar
Boni filiolis suis remittat.
Lectarum huc faciet precum libellat.
Vere sanctus et aureus libellus,
Chyspenningias ille vester olim
Quem pio studio et labore multo
Conscripsit sibi, conditumque servat.
Quare hic, Iane, tibi rogandus, imo

Tibi urgendus erit, venire tandem
In lucem sinat ut suos labores,
Thesaurumque reconditum: aurearum
Puto congeriem precationum,
Quis hoc tempore tam periculoso
In primis opus est: ab his, Metelle,
Solis vita salusque nostra pendet.

AD HENR. [Abbr.: ?] STEPHANUM.

ET libros facere, et doctos excudere libros,
Longus uterque labor, durus uterque labor.
Huic gemino invigilat pariter tua cura labori,
Henrice. o mira sedulitate virum!