GALLICA.

AD GUIL. [Abbr.: Guilielmum] RONDELETIUM MED. [Abbr.: Medicum] MOMPELIensem primarium, praeceptorem cariss. [Abbr.: carissimum]

ROndelete pater, qui sidera vertice tangis,
Atque solum fama nominis omne reples:
Paeonias ultro Phoebus cui lauriger artes,
Mercuriusque sagax contulit ingenium,
Et rari eloquii vires, et amabile pectus,
Omniaque excelsi dona beata animi:
Tot quibus huc clari iuvenesque virique trahuntur,
Auribus una avidis qui tua dicta bibunt:
Sive Dioscoridis repetens monumenta vetusti,
Plantarum obscuram discutis historiam:
Seu tractans hominum dissecta cadavera monstras
Quale obeant partes quae libet officium:
Sive doces alimenta habeant quas singula vires,
Queisque valetudo firma tuenda modis:
Seu causas aperis varias, speciesque malorum,
In damnum humani quae invigilant generis:
Seu medicas depromis opes, et corpora dictas
AEgra quibus possint restitui auxiliis:
Sis, Gulielme, precor, felix, et saecula vivas
Nestorea, ut tanta laude fruare diu.
Nosque diu tanto laeti doctore fruamur,
Cui similem forsan non feret ulla dies.

AD IOHAN. [Abbr.: Iohannem] PASSERATIUM Gallum, Poetam eximium.

Luce quidem hesterna Dominae carissima vidi
Munera cum numeris, culte Poeta, tuis.
Haud tamen illius voluisti prodere nomen.
Fallor? an id tutum non satis esse putas?
Si verum metuis, nomen licet addere fictum:
Tritus apud veteres mos fuit ille choros.
Ipse ego Blandinae cecini quoque carmine laudes,
Nec tamen hoc proprium lux mea nomen habet.
Ergo tuae fingas Dominae quoque nomen, ut illam
Imparibus celebret nostra Thalia modis.
Inque vicem si non Rheni aspernabere Nymphas,
Vivat ut in libris fac mea vita tuis.

De studiis suis iocatur.

PLurima noscendis tribuo dum tempora plantis,
Perlustrans montes, flumina, rura, lacus,
Interea nostrae nulla est mihi cur a puellae,
Nomen et illius carmina nulla sonant.
Hoc si compererit, mala multa precabitur herbis,
Inque meum iaciet fulmina dira caput.
O valeant potius montes, et flumina et herbae,
Quam nostrae experiar saevitiam dominae.

AD IACOBUM VILLAREM Monpessulanum.

HEsterna mihi luce cum daretur
Tuis articulis notata charta,
Perlegi, puto, ter quaterque laudes,
Quibus me cumulas, meamque Musam
Non huius modo saeculi Poetis

Praefers: sed quoque Vatibus Latinis
Illis, tempora quos tulere prisca,
Quibus Roma potens superbiebat,
Nostrae carmina comparas Camenae.
Summa est, haec fateor, mihi voluptas.
Nam quis non sua gaudeat probari?
Verum non sibi Musa nostra tantum
Umquam sumet et arrogabit, istas
Ut credat sibi convenire laudes,
Quas tu ductus amore singulari
Ascribis mihi, Villaris diserte.
Voluntas tamen illa amica nobis
Est gratissima: mutuumque amorem,
Germanamque fidem tibi vicissim
Sancte tempus in omne pollicemur.

AD GREGORIUM BERSMANNUM Annaebergensem, Poetam celeberr. [Abbr.: celeberrimum]

INgenuo ingenuus delecto amicus amico,
Et bonus aversor deuoveoque malos.
Nullius ad nutum loquor, et mihi deligo paucos,
Quos volo constanti semper amare fide.
Hos inter, Bersmanne, loco te principe pono:
Hoc meruit virtus, hoc tua rara fides.

AD MARIAM SOLATIAM MOMP. [Abbr.: Mompelgardensem]

SAlve perpetuum, mellita puellula salve,
Sisque bono ac fausto sidere nata precor.
O quam laetitiam dete capit optima mater,
Et cum patre domus tota, genusque tuum,

Atque avia in primis lectissima femina, raram
Cuius Mompelium tollit ad astra fidem.
Illa tibi advigilat, blandosque referre susurros
Gaudet, et adcunas est operosa tuas
Et teneris figit quoties cara oscula labris,
Vive precor longum parvula neptis, ait.
Et mariam vita referas, ut nomine sancto,
Dicarisque hominum deliciaeque Deum.

DE PASSERE IO. [Abbr.: Iohannis] PASSERATII I. C. [Abbr.: Iurisconsulti] et Poetae opt. [Abbr.: optimi]

PAsser Catulli, fateor, est suavissimus,
Miraque sensus intimos
Mentesque doctas afficit dulcedine.
Sed pace Vatis dixerim,
Passer tuus mihi, Passerati est, millies
Passere Catulli dulcior.

De Amore suo.

Uno saepe die, quin una saepius hora
Sunt mihi cum domina proelia paxque mea.
Possideant alii faciles sine lite puellas,
Hae mihi iucundae sunt in amore vices.

In Quendam.

BEllus es ore, coma, vestitu, ac moribus aeque
Bellus es, et belle, quod facis, omne facis.
Praecipue ad numerum faciles agitare choreas
Tam belle hac tota nullus in urbe queat.
Da veniam, a fatuo, dum saltas, nil mihi differs,
Et quicumque leves gestit inire choros.

AD IOACIMUM CAMERARIUM Med. doctiss. [Abbr.: Medicum doctissimum]

FIrma valetudo: nummi quot postulat usus:
Conscia mens recti: coniugiumque bonum:
Quattuor ista tenens, vere est, Ioachime, beatus,
Iudice me, magnos aequiparatque duces.

Et vice versa.

CArnifices morbi: infelix rerum omnium egestas:
Conscia mens scelerum: litigiique torus:
Quattuor haec quemcumque premunt, quid tristius illo,
Quid, Ioachime, potest esse magis miserum?

Paradoxon de Venere.

Cur Venerem Pelago genitam finxere Poetae,
Auxilio Bacchi si indiget alma Venus?
Non eget: imo venit, medicis testantibus ipsis,
Fortior ad Veneris gaudia potor aquae.

Laetatur in portum delatus.

IActa est ancora, iam valete naves,
Et nautae, genus impium, valete,
Ventorumque minae, et maris furores:
Non, non umquam iterum videre vobis
Continget mea vela, ne perennis
Flendi causa meae ferar puellae,
In cuius moriar sinu necesse est.

De Amore suo.

TErtia iam redeunt glacialis frigora brumae,
Quae sine Blandina sunt toleranda mihi.
Ast ego mi videor tria lustra fuisse sine illa:
Heu quanta est vita poena carere sua?

De Calamitate sui temporis.

PEste, fame, et ferro populi vastantur, et urbes,
Interitumque parant aequora, terra, poli:
Nullaque spes melior venturo ostenditur aevo,
Quin graviora adfert proxima quaeque dies.
Ergo mori est satius, tali quam tempore nasci;
Mors requiem praebet, vivere supplicium est.

AD IACOBUM DALECAMPIUM Medicum Lugdunensem.

UT releves gravibus languentia corpora morbis,
Te video totos currere saepe dies.
Et tamen inter ea non cessas condere libros:
Ouando datur capiti luminibusque quies?

TUMULUS DANIELIS Guil. f. [Abbr.: ?] Rondeletii.

ROndeletus erat genitor, Daniel mihi nomen,
Quattuor Autumnos vivere vix licuit.
Haec monumenta pater maerens cum matre locavit,
Humidaque e lacrimis serta dedit tumulo.

EIUSDEM UMBRA PARENtes alloquitur.

PArce pater lacrimis, tuque o dulcissima mater
Parce mihi vita est morte parata nova.
Christus amat pueros, meque in sua regna vocavit,
Angelicos inter nunc ubi vivo choros.
Sunt ubi deliciae aeternae, sunt gaudia tanta,
Ut nolim ad vestros in de redire lares.
Ergo nodum iusto tam ponat uterque dolori,
Hoc mecum pietas, hoc iubet alma fides.

AD ANTONIUM SAPORTAM Med. [Abbr.: ?] Monspeliensem doctiss. [Abbr.: ?]

QUod neque Germanas, Italas neque videris oras,
Haud ideo debes, magne Saporta, queri.
Nam tua Germanis Italisque est cognita virtus,
Qui cupiunt vultus saepe videre tuos.
Maximus est numerus gentem qui novit utramque
Et tamen ignotus gente ab utraque latet.

AD LAURENTIUM IUBERTUM Med. Monspel. [Abbr.: ?] hospitem suum cariss. [Abbr.: ?]

Dum tua dicta noto suspensis auribus, atque
In genium miror, docte Iuberte, tuum:
Saeve mihi in tenebris placidi sub imagine somni
Visus ad lecti fulcra sedere mei:
Multaque secretis arcana aperire libellis,
Haud ullis umquam cognita temporibus.
Debitor ergo tuus duplici sum nomine, quando
Luce alios tantum, me quoque nocte doces.

AD GULIELMUM RONDELETIUM Tolosae commorantem, mense Iunio.

QUid, Rondlete pater, te alienis detinet oris?
Tam longae causam quam rear esse morae?
Te vocat absentem et madidis suspirat ocellis,
In sola residens Uxor amata domo.
Perque domum totam dilecti nomina patris
Flens iterat tristi filia parva sono.
Auxiliumque tuum (visu miserabile) clamat
Pressa iacens saevis plurima turba malus.
Tu quoniam sucos divinaque pharmaca nosti,
Qualia forte queat ne ulla parare manus.

Et tibi qua tantam laudem peperere, requirunt
Aspectum et vocem pulpita docta tuam.
Horum si qua tibi superest modo cura, Tolosam
Desere, et huc properans te cito redde tuis.
Eheu quam vereor ne sint mea somnia vera,
Interitum referunt quae mihi saepe tuum.

ILLUSTRISS. D. [Abbr.: ?] CHRISTOPHOro Principi Palatino etc.

Non ego te veneror tantum, Illustrissime Princeps,
Quod sis Principibus progeneratus avis:
Sed magis ingenuas quia sic amplecteris artes,
Ut superare tuos iam videaris avos.
Macte animo tali, sanguis clarissime:Muse
Sacrabunt celsa nomen in arce tuum.

PIE, IUSTE, TEMPERANTER.

VIve pius, magnoque animo contemnere mundum
Immundum, ac soli sidere disce Deo.
Institiam sancte colito dum vixeris, et nil
Fraude doloque malo turpius esse puta.
Utque tui cur sum peragas feliciter aevi,
Et Veneri et Baccho pone gulaeque modum.

GRATIANO STRATANDRO Gnyzaeo, Mompelio discedenti.

ADeste Charites, adeste o Musae,
Gratianus amatus ille vobis
Tantum, quantum aliquis potest amari,
Montis deserit arva Pessulani.
Hunc vos hunc revocate quaeso nobis,
Vinclis stringite quaeso Gratianum,
Nobiscum maneatque cogite. Eia

Quo nunc optime Gratiane, quo nunc
Tendis? nonne vides ut insolenti
Sol flamma coquat aestuosus agros?
Et siti moriantur herbae, et ipsi
Fontes, ipsi etiam querantur amnes
Se iam destitui liquore? quid si
Flammas addiderit canis furentes,
Et Phoebi ingeminaverit calores?
Eia siste pedem rogamus, hocque
Molestum sine praeterire tempus.
Hoc idem tacite rogat misellus
Qui subte gemit, ut vides, caballus,
Longinquos fore sentiens labores,
Atque aestum intolerabilem futurum.
At tu longius his locis morari
Te iam posse negas, meumque Rhenum,
Qui sub Principe tam pior superbit,
Cupis visere: mox favente Christo,
Visurus Latii Lycea regni.
Sis felix igitur, tibique eunti
Sit calor levis et labor viarum:
Ut fausto pede rura amoena Nicri,
Et colles adeas meri feraces,
Heidelberga ubi nobilis beatum
Musis hospitium Iovique praebet.
Hanc urbem mihi plurimum saluta,
Et quas Urbs habet aurea illa Nymphas;
Saluta et veteres meos amicos,
Quotquot fata superstites reservant,
Xylandrum, puto, Iulium Mycillum,

Abelum, Gabrielem, Ehemumque,
Herderosque meos, et Engelhartum,
Doctune Principis incliti architectum,
Quem colo velut alterum parentem.
In primis medicae sed heus palaestrae
Viros nomine Posthii saluta,
Langium tremula gravem senecta,
Erastum eloquioque et arte clarum,
Grynaeumque, bonumque Curionem,
Candidumque Melanchthonem: medullis
Qui semper mihi in intimis inhaerent.
At tu, quod superest, valeto longum,
Optatissime Gratiane, meque
In sinu memori feras, ut ipse
Tein sinu inque oculis feram omne in aevum.

DE PHILIPPO MELANchthone, et P. [Abbr.: ?] Ramo.

QUantum uni debet Germania nostra Philippo,
Tantum etiam Ramo Gallia docta suo.

In Ebrietatis imaginem.

QUis typus hic? Stolidae vera Ebrietatis imago est.
Cur ea veste caret? demens secreta revelat.
Quid gladius? caedes et vulnera. Cornua quidnam
Designant? reddit petulantes. Illa corona
Quid sceptro suspensa? adimit nempe ista Monarchis.
Cur velati oculi? occaecat quia lumina mentis.

In effigiem Laurentii Iuberti.

CErnis honoratos Iuberti in imagine vultus.
Nam manus ingenium pingere nulla potest.
Si tamen effigiem divinae cernere mentis
Expetis, illius scripta operosa legas.

In linguam.

Lingua bonum, quo non aliud praestantius ullum:
Pestiferum multis est quoque lingua malum.

In Drusulam.

DRusula furtivi sequitur dum gaudia lecti,
In tenero iuvenem nocte fovetque sinu;
Intumuit miserae vitiatus pondere venter,
Furtaque nocturnae prodidit heu Veneris.
Iam fugit infelix lucemque hominesque puella,
Sub tecto et vitam paupere clausa trahit.

IN LIBROS DE TUMORIBUS Auctore Antonio Saporta, praecept. suo obs. [Abbr.: ?]

ECquid adhuc dubitas, Antoni amplissime, famae
Pulsanti clausas tandem aperire fores?
Pande fores, admitte Deam, librosque tumorum
Profer, ut hos curru devehat illa suo.
Quos nimium multos pressit tua cura per annos
In lucem veniant fac hominumque manus:
Laude tua ut vivus, meritoque fruaris honore,
Quem tibi defuncto saecla futura ferent.

AD ANTONIUM CONTIUM I. C. [Abbr.: ?]

SI Germana tibi placet iuventus,
Nec fugis tenuem sine arte mensam,
Consultissime Iuris atque legum
Conti, cras ubi pomeridianus
Sese fregerit aestus, atque sexta
Declivi comes ibit hora Phoebo,
Adnotum venias rogamus hortum,
Nostrae filia quem colit patronae,
Quae dudum bene olentibus coronas

Nectit floribus, et rosas, marisque
Addit rorem, et amar acum tenellam:
His nos impliciti comas sub umbrae
Laeti Socraticam trahemus una
Cenam, non cyathis, sed eruditis
Certantes potius iocis: deinceps
Mentes exhilarabimus canendo
Et voce et cithara: ad leves choreas
Non deerunt quoque virgines honeste,
Si ductare choros amas. quid haeres,
Consultissime Iuris atque legum
Canti? dic, Veniam; parate cenam.

De Euchario.

OMnes Eucharium fugiant cur quaeritis? omnes
Cum nummis Charites perdidit Eucharius.

EPITAPHIUM MELCHIORIS Fonteii.

MElchior hac requiem ducit Fonteius in urna,
Helvetici quondam fama futura soli.
Namque suas ultro iuveni donaverat artes,
Cinxerat et Lauri Phoebus honore caput.
Inde sacras cupidum leges ediscere vidit
Ingeniis dives Gallia, dives opum.
Et poter at (tot in his annos transgerat oris)
Reddere nativo Gallica verba sono.
Iamque propinquabant vigilati iusta laboris
Praemia, et in patriam mox rediturus erat:
Coniugiumque sibi felix, melior aque vitae
Gaudia fingebat, progeniemque domus:
Sed miserum heu subito febris violenta peremit,
Et spes multorum sustulit una dies.

Nemo bonis animi fidat, neque viribus villis:
Cuncta sub imperium mors trahit atra suum.

Biturigib. [Abbr.: ?] Gallorum.

IN BUFFALUM.

QUod te virum quidam vocant amplissimum,
Superba tollis cornua,
Buffale: Sed haud est dignitatis hic tuae
Titulus: habes amplissimum
Ventris barathrum penduli: hoc modo soles
Vir nominari amplissimus.

In Blandinam.

LImina Blandinae Iunonia, dextra Minervae est.
Sunt Veneris mammae, sunt Theridisque pedes.
Felicem aspectu facit, alloquioque beatum,
Semideum unanimi corde, deumque toro.

Fortunae inconstantia.

UT levis ambiguo sors misceat omnia lusu,
Coniugium, Mavors, Pontus, et Aula docent.

Ad P. [Abbr.: ?] Ronsardum.

Tum nomen, Ronsarde, tuum laudesque peribunt,
Quando erit in nullo Gallicus ore sonus.

DE LAURENTIO IUBERTO post obitum Rondeletii.

QUis varias melius Rondleto nover at herbas,
Quis nostri melius corporis historiam?
Quis docuit medicas unquam felicius artes?
Promptius afflictis an tulit ullus opem?
Verum hoc sublato, quis erit Rondletius alter?
Dic, rogo, dic nobis Phoebe: Iubertus erit.

In Ebrietatem.

EBrietas docuit primas agitare choreas,
Et cecinit primos ore rubente modos.
Hinc adeo in madidis cantatur ubique tabernis,
Hinc amat obscaenos ebria turba choros.

De Fulvii Ursini Vergilio collato.

Magnus ab Elysia Vates si sede rediret,
Qui cecinit Latiis arma virumque modis:
Atque tui inspiceret, Fului, monumenta laboris
Cum docto aeternum digna Marone legi:
Attonitus, puto, clamaret: Qui talia novit,
Par fuit ingenio, par fuit arte mihi.

AD ANDREAM PAULUM Brunsvicensem.

Paule, cui Veneresque Gratiaeque
Et Phoebus pater, et novem sorores
Certatim sua contulere dona,
Pleno Copia contulitque cornu
Quidquid vita beatior requirit:
Quid pauper tibi diviti rependam
Pro tot officiis, tuoque summo
Erga me studio, tuoque amore?
Candidissime Paule, quid rependam?
Docti carmina diligunt: avari
Quaerunt munera: doctus ergo nostra
Gemmis carmina praeferes, et auro.
Auferri haec quoniam et perire possunt.
At Vatum monumenta docta vivent,
Dum Caelum nitidos habebit ignes,
Dum Pontus liquidas habebit undas,

Dum levis volucres habebit aer,
Dumque almas humus educabit herbas.
Quare si numeris Apollo nostris
Et Muae dederint habere vitam:
Tu quoque in numeris, amice, nostris
Vives: posteritasque te beatum
Dicet, quod tibi fata amica Vatem
Amicum dederint: suis libellis
Tuas qui vetet interire laudes.

AD IOHANNEM AURATUM Poetam Regium.

SPlendidius nihilest, nihilest pretiosius auro,
Cui neque longa dies, nec fera flamma nocet.
Ergo, Iane, decus Vatum, et nova gloria Phoebi,
Ex auro nomen convenienter habes:
Aurea felici fundis quia carmina vena,
Quae nec edax perdet flamma, nec ulla dies.

Gallus.

Rex ego sum, referam causas, ignoscite Reges:
Regem me esse omnes glorior inter aves.
Regibus insignem mos est gestare coronam,
Esse coronatum me quoque nemo negat.
Magnificos vestit circum data purpura reges,
Purpureum Gallus tollit ad astra caput.
Aurea Marte sati gestant calcaria Reges,
Haec pede nonne etiam Galllus utroque gerit?
Solliciti vigilant nocturno tempore Reges,
Ipse etiam cantu me vigilare probo.
Feminae gaudent reges circumdare turbae,
Servitio invigilant quinque decemque meo.

Omnia quum mihi sint magnorum insignia Regum,
Dic cur non Regem me venerentur aves?

DE OBITU GUILIELMI Rondeletii Medici clariss. [Abbr.: ?]

Dum passim medica Rondletius arte triumphat,
E medio eripiens milia multa rogo:
Trux Libitina animis ait indignantibus: Hicne
Tot mihi damna ferens, semper inultus erit?
Non ita: moxque viri let hali pector a telo
Traicit; ille gravi vulnere victus obit.
Cum tamen illa eadem morientis lumina vidit,
Dicitur invitis illacrimasse genis.

De eodem.

NUper ut in superas venit Rondletius arces,
Miratus nitidi celsa theatra poli,
Assurgens illi medicorum turba piorum,
Unanimis primum iussit habere locum.
Atque aliquis, Tandem post bella, gravesque labores
Dulcis, ait, pax est et tibi parta quies.
Gaude, sancte Senex, cura iam liber ab omni,
Nobiscum aeternis et fruere usque bonis,

Aliud.

TE quoque Gesnero comitem, Rondlete, dederet
Heu nimium nostris invida sata bonis;
Ne foret humani fabricam qurite doceret
Corporis, aut rerum scriberet historias.

Aliud.

ROndelete, iaces, tecumque et gloria Montis
Huius, et una eheu commoda nostra iacent.

Alta sed invehitur niveis tua fama quadrigis,
Telaque contemnist Mortis et Invidiae.
Felices qui post obitum sic vivere possunt.
Dit faciant simili sint mea fata loco.

In eiusdem obitum.

Cum Rondletius ultimum videret
Iam Parcas legere et secare filium,
Seque aevi brevis attigisse metam,
Tum constans animi, fideque plenus,
Et iam certus eundi ad alta summi
Regis atria, fatur haec amicis
Circumflentibus: Abstinete fletis,
O carissima pectora, abstinete.
Me caelum vocat, et libens recedo.
Hic aptus locus: est enim remotus
Thollosa procul a tumultuosa.
Nec malim in propriis obire tectis:
Illic plurima namque me gravarent:
Inprimis gravidae mihique carae
Uxoris miserabiles querelae:
Nec non filiolae meae Susannae
Vagitus, gemitusque lacrimaeque
Domus totius. Omnia ista possent
Curis vilibus implicare mentem,
Quibus iam careo, Deumque solum
Mecum cogito. Viximus, per acta est
Vitae fabula, quae laboriosis,
Et malis fuit actibus referta.
At tu, Christe Deus, meae salutis
Ergo, natus homo es; meae salutis

Ergo mortuus, et superba tandem
Victa morte tropaea rettulisti
In vitam rediens: mihique clausos
Accessus refer asti ad astra: quo iam
Te cocante abeo, tibi misellam
Hanc tradens animam, tuo redemptam.
Christe, sanguine: quam, precor, beata
Olympi cito siste in arce tecum,
Donec tempus erit, tuba sonante
Ut corpus quoque purius resurgens
Una in saecula sempiterna vivat.
Haec iam deficiente voce: moxque
Tranquillo similis quies sopori
Ora ac lumina tantum amata clausit.
O felicem obitum, virum o beatum;
Qui vitae duodena lustra, et ultra,
Tam feliciter hoc in orbe vixit,
Pura mente Deum pie colendo,
Sanus praecipue, bonis abundans
Fortunaeque animique; tam probatus
Doctis omnibus, omnibusque carus;
Tanta denique gloria refulgens,
Et sine invidia ullius triumphans,
Quod viventibus est fere negatum.
Nunc vitae satur huius aegra fessi
Membra corporis exuens libenter
Ad sedes proficiscitur piorum.
O felicem obitum, virum o beatum.

Tumulus eiusdem Rondeletii.

MOmpelium genuit, regalis me rapuit Mons.

Cum Praxi medica descripsi Pondera, Pisces,
Multaque praeterea Iuberto edenda reliqui.

In claudum Parasitum.

NOta quod Autolyci totum sint facta per orbem
Claudus hic affirmat, credite, vera canit.
Per scelera et caedes nempe orbi est notus, et Orco,
Quifera carnificis corda animosque regit.

AD NICOLAUM RUDINGERUM de amoribus Melissi.

Hactenus est nostro celebrata Rosina Melisso,
Multaque (sed ficto nomine) lusit amor.
Iam vero incaluit simulator ab igne, suamque
Fer vidus attonito Margarin ore canit.
Eia age sume lyram, cultissime, et accine qua vi
Ingenium Vatis vivida gemma trahat.
Nam furit, et misero vehemens est flamma medullas,
Dum procul est digitis Margaris illa suis.
O miram, tanto pollet quae robore, gemmam,
Cui similem rubri non habet unda maris.

IN EFFIGIEM N. [Abbr.: ?] CLEMENtis Trelaei.

Haec facies, haec est Clementis imago Trelaei,
Inclusa caelo mens nequit pingi manu.
Sed tamen expressam mira arte videbit eandem,
Qui docta voluet scripta Vatis optimi.

De Caseolis eiusdem.

DElicias Parisini, candide Clemens,
Misisti nuper quod mihi Caseolos,
Munera, per Venerem iuro, tam grata fuere,
Quam fuerat dominae nox tibi grata suae.

IN EVANGELIA DOMINI CALIA ab And. [Abbr.: ?] Ellingero carmine versa.

LUxuriat festis dum turba profana diebus
Otia agens vitae perniciosa suae:
Mente pia recolit divini Oracula Verbi
Ellingerus, et hinc carmina sacra facit.
Qualia dictabat populo Iessaeius heros,
Qualia fatidico legifer ore senex.
Hunc igitur Vatem caelestia dona canentem
Et pueri ediscunt, et sacra templa sonant.

Ad eundem Ellingerum.

Dum magna, Ellingere, canis miracula Christi,
Et verba unde homini certa petenda salus:
Uranie viridem lauri de fronde coronam
Imponit sacris te venerata comis,
Atque ait, Haec tibi serta fero nunc frondea: Christus
Quem canis, in caelo non peritura dabit.

DE N. [Abbr.: ?] CISNERO I. C. [Abbr.: ?]

LItterulas totidem plane et Cisnerus easdem,
Quas Sincerus habet: collige, certus eris.
Et bene: cui sincera fides, mens, vitaque tota est,
Sinceri nomen convenienter habet.

De Iohanne Klein Medico doctiss. [Abbr.: ?]

COrpore sis quamvis, et avito nomine parvus,
Es tamen et medicus magnus et Astronomus.

AD NICODEMUM FRISCHLINUM.

DUM te Paeonios, Frischline, revoluere libros,
Et studium iubeo continuar sacrum:
Interea dulces te nolo relinquere Musas:
Nam foret hoc ingens dedecus, imo nefas.

Sed volo, quam bonus es, Phoebo admirante, Poeta,
Tam bonus ut fias idem etiam Medicus.

AD HENR. [Abbr.: ?] STEPHANUM.

Incerto mihi vate Nihil, Stephane optime, mittis,
Compositum: Auctorem Musa sed ipsa refert.
Lucida vena probat quam puro effluxerit amne,
Ingenii agnosco pignora docta tui;
Amplectorque libens: nihil est mihi carius illis,
Dulce magis nihil est, candidiusque nihil.

Ad eundem.

QUam fidus mihi sis, Stephane, et sincerus amicus,
Officia ut sileam cuncta, vel inde patet.
Toto animo, aspirat dum sors mihi candida, gaudes:
At vice dum ursa me premit illa, doles.
Certe ego sim scopulis, duro sim robore natus,
Si meus in te ullo tempore hebescat amor.

AD IOSEPH. [Abbr.: ?] SCALIGERUM Iulii Caes. [Abbr.: ?] filium.

TUne meos etiam, vir laudatissime, versus
Et legis, et docto candidus ore probas?
Sic est, certa fidem medici mihi littera fecit,
Qui de Vertuno nobile nomen habet.
Iam mea Musa putat se terque quaterque beatam,
Fertque supra nubes et super astra caput,
Nec tristes metuit criticos, nec scommata Momi
Invida, Scaligero iudice tuta sat est.

DE SCAEVOLA SAMMARTHAno, Poeta cultiss. [Abbr.: ?] apud Pictones Thesaurario regio.

AUrea magnorum curare negotia Regum,
Rarus honos, nec non grande laboris opus.

Aurea Pierio sed texere carmina silo,
Mignorumque animos posse tenere ducum:
Grandius hoc opus est, et honos quoque rarior. illud
Clauditur angusto fine, brevique cadit.
Hic caret interitu, totoque effulget in orbe,
Auctori aeternum conciliatque decus.
Scaevola (quod mirum est) en Sammarthanus utrumque
Laude pari praestat, dexteritate pari.
Carmina namque facit mirantibus aurea Musis,
Illius et curae regia Gaza subest.
Aureus hic igitur vates mihi iure vocetur,
Talia qui curat, talia quique facit.

AD FRANCISCUM SANVERtunianum, apud Pictones Med. celeberr. [Abbr.: ?]

EN tua vix decimo tandem mihi reddita mense est,
Francisce docte, littera.
Littera, quae gemmis, omnique est carior auro,
Dulcique melle dulcior.
Quae veterem nostro renovat sub pectore amorem,
Gratamque consuetudinem
Temporis illius, quo, praeceptore Saporta,
Magnoque Rondeletio,
Paeonis egregias studiis ferventibus artes
Et aestu et imbre dulce erat
Aequales inter certatim ediscere nobis,
Et ambu lationibus
Longinquis varias ludendo inquirere plantas
Per montium cacumina,
Per nemora ac valles, per florida prata, per amnes,
Marisque curva litora.

Interdum fessos rivi crepitantis ad undam
Densis sub arborum comis
Carmina Sinceri Vatis memorare iuvabat
Tibullianis aemula.
Qualia nunc etiam felici Scaevola vena
Profundit ille Pictonum
Sammarthanus honos ingens, et gloria Phoebi
Aeterna: pro cuius libris
Aureolis dono missis mihi, gratia haberi
A me potest. numquam potest
Gratia vel pretio, vel carmine digna referri
Tanto Poetae: quem meis
Scaligerumque simul verbis saluere iubeto:
Scaligerum, amore maximo
Quem complector ob ingenii dona inclita rari,
Quem docta tenero nutriit
Calliopea sinu, et dulces effingere versus
Utraque lingua ad auream
Edocuit Phoebi citharam: quibus ille perennem
Honorem adeptus nominis
Cum patre sublimi vehitur super aethera curru
Famae triumphantis, truci
Invidia admirante. quis hunc virtutis honorem
Non praeferat vel omnibus
Divitiis, quas terrarum latissimus orbis,
Francisce culte, sustinet?
Quare ego felicem te iudico, fata dedere
Cui Vatibus tantis frui,
Carminibus quorum vives dum sidera caelum,
Aer habebit alites,

Dum mare velivolum pisces, dum robora tellus,
Floresque Ver, Hiems nives.

Ad Franc. [Abbr.: ?] Hotomanum I. C. clariss. [Abbr.: ?]

TEmpore si prisco tibi vita, Hotomanne, fuisset,
Bartholus et Baldus iam sine laude forent.
Tu quia non solum es Iuris Legumque peritus,
Verum etiam exornas eloquio illa tuo.
Tolle animos, Hotomanne; tibi iam gloria parta est,
Quam poterit posthac nulla abolere dies.

AD MICHAELIS HOSPITALII Galliae Cancellarii Villam.

O te felicem, pulcherrima Villula, tali
Hospite, qui patriae dicitur estque parens.
Carolus huic utinam facilem Rex commodet aurem,
Ne videat regno bella renata suo.

AD IOHANNEM PASSERATIUM Poetam doctiss. [Abbr.: ?]

TAndem magnificam veni, quod laetor, in urbem,
Cui Paris aeternum nomen habere dedit.
Omnia sunt maiora fide, maiora videntur
Omnia, fama prius quam mihi retulerat.
Sed licet ostentet miranda Lutetia multa,
Que sunt luminibus grata theatra meis:
Nil tamen hic vidi Ronsardo gratius, huius
Colloquium reliquis omnibus antefero.
Nunc desiderio cupidus male torqueor uno,
Ut do minam spiciam, Iane diserte, tuam.

Ad Altum.

CArmina nostra placent multis: sed carmina Vates
Nostra sibi quidam posse placere negat.

Quid faciam? anne ideo lacerem mea, et omnia flammis
Iniciam? nolo. Cur ita, quaeris? habe.
Convivis sapiant nostrae si fercula mensae,
Difficiles flocci pendimus, Alte, cocos.

In Coniugium iocus.

QUaeris habere tua pacem cum coniuge? caecam
Ducito, vel fiat caeca precare Iovem.
Neve ingrata domi vexent tibi iurgia mentem,
Obtura auriculas qua potes usque tuas.