IOHANNIS POSTHII GERMERSHEMII PAREROGORUM POETICORUM PARS PRIMA,
AD IO. CHRISTOPH. [Abbr.: Iohannem Christophorum] NEUSTETTERUM, cognomento
Sturmerum, Equit. [Abbr.: Equitem] Francum.
Eiusdem POSTHII PAREGORUM PARS ALTERA, nunc recens edita cum Adoptivis.
[Gap desc: figure]
Ex Typographeio Hieronymi Commelini, Anno M.D.XCV.
CUM sub prelo iam iterum essent haec nostra, quae mitto, Parerga poetica, et quidem alterius partis accessione adaucta, Patruum tuum, IOHANNES CHRISTOPHORE, vir nobilissime, Erasmum Neustetterum, virum immortalitate dignissimum, ex hac vita emigrasse, acerbissimo sane animi sensu intellexi. Cuius mei doloris causas habeo plurimas et gravissimas. Trigesimus enim quintus iam agitur annus, cum primum in eius notitiam bona quadam fortuna adolescens perveni, post P. Lotichii Secundi, Poetae et Medici praestantissimi, obitum immaturum. Huic ego cum praeceptoride me optime merito Elegia quadam parentassem, eam, adiunctis aliorum quorundam eiusdem generis versibus, typis descriptam Patruo tuo dedicabam. Is vero statim huc ecquis, et viatico misso, me ad se humanissime
Comburgum in vitat: aliquot dies lautissime habet: magnoque tandem donatum honorario dimittit. Exilo tempore quot insuper et quanta pro sua liberalitate in me beneficia contulerit, non ignorant, qui me norunt, omnes: et cognoscet ex scriptis meis olim, ut spero, posteritas. Utinam autem praesens praesenti supremum vale dicere potuissem: nihil profecto mihi potuisset accidere optatius. Huius enim rei causa proximis superioribus mensibus cum filio Erasmo (cui propter erat) difficili etiam et incommodo anni tempore iter susceperam Comburgum: ut, quo in loco primum mihi olim conspectus fuit et innotuit, senio iam et morbis confectum Maecenatem consenescens ego cliens postremum inviserem. Sed nescio quod malum fatum meis votis conatibusque in eo itinere obstiterit. Ipso enim tum ibi non reperto, domum re infecta (quod meum dolorem auget) redeundum fuit. Erat in eo ingenium excellens, memoria divina, studium indefessum; quo non tantum Latini sermonis copiam sibi comparaverat, et elegantiam singularem: sed etiam aliarum linguarum, Graecae, Italicae, Gallicae adiunxerat cognitionem: imitatus ea in re, opinor, DANIELEM illum STIBARUM, Eq. Fr. virum laudatissimum, cuius domi, tamquam alterius Scaevolae, puer olim honestissime fuerat educatus. quo modo ipse te quoque puerum instituendum
curavit, et adultiori auctor fuit et suasor, ut ad uberiorem ingenii cultum percipiendum in Italiam, in Hispaniam, aliasque Orbis christiani provincias proficiscereris. Idem in amicis eligendis prudens, in amicitia colenda erat constantissimus. Neque sui tantum ordinis ac loci (quod plerique faciunt) verum etiam alios virtute et eruditione praeditos homines sua benevolentia et liberalitate complectebatur. E magno horum numero paucos hic tantum nominare libet: camerarios, Petrum Lotichium Secundum, Nicolaum Cisnerum, Contadum Dinnerum, Iohannem Gelchsheimerum, Paulum Melissum, Iohannem Mathesium Medicum, Ieremiam Baunachium, Richardum Hemelium, Franc. denique Modium. Et huius quidem opera ad Bibliothecam fuam, quam magnis sumptibus amplissimam et omnis generis libris refertissimam Comburgi instituit, longo tempore vius est. Ibi enim (ubi se etiam per iocum apud familiares esse quendam Regulum dicere solebat) libenter semper vixit. Eius aedificia et muros vetustate pene collapsos denuo instauravit, picturis variis et inscriptionibus exornavit, atque reditibus plurimum locupletavit: reque ipsa ostendit, quod cuidam turri inscriptum: Sic vos non vobis nidificatis aves. Ibidem quoque sepulturae locum sibi ante multos annos posito monumento designavit, Horatiani illius memor,
Omnem crede diem tibi diluxisse supremum. Inde tamen non rato illum modo Herbipolim, modo Bambergam, modo alio negotia publica evocabant:ubi omnibus exspectatus, omnibus gratus erat. et instar partis unice carus; atque id merito suo ubicumque enim degebat, domus ipsius bonorum ac doctorum virorum quasi diversorium erat publicum: pauperibus vero et adversa pressis fortuna, asylum ac penu uberrimum. In consiliis de Republ. capiendis eius in primis requirebatur auctoritas; quae propter doctrinam insignem, et sapientiam longo rerum usu confirmatam, apud omnes plurimum valebat. Testantur id legationes aliquot pacis ac belli tempore longae et graves magna cum eius laude et gloria obitae. Quam porro fuerit Iustitiae et aequitatis amans, cum in omni reliqua vita, rum vero in Provincialis Iudicis munere gravissimo, quo Wirzeburgi longo tempore functus est, abunde satis declaravit. Ab ambitione vero quam fuerit alienus, vel inde constat, quod et eo munere, et Decanatu ibidem, qui honores sunt amplissimi, ultro se ipsum abdicavit:non quod in otio reliquam vitam vellet transigere, et sibi tantum vivere: sed ut post patriam cognatos quoque et amicos consilio et ope sua iuvare commodius posset: quod Emblema quodam in cenaculo aedium eius depictum innuit, ubi candelae ardenti adscriptum, ALIIS INSERVIENDO CONSUMOR.
Adulatores ac calumniatores. qui sese ad lautioris fortunae homines plerumque insinuare student, oderat, ut qui maxime: idque his versiculis ad parietem alibi annotatis testatum reliquunt
Sit bonus interpres, nil mala verba nocent.
Sit malus interpres nil bona verba iuvant.
Poesi sic delectabatur, ut in eadem se et legendo exerceret, et interdum a curis gravioribus liber, aliquid ipsemet componeret. Memini, quum aliquando ad eum vesperi accedens post salutationem dicerem, Non invitatus venio cenare paratus, ex tempore ipsum respondere; Et quia sponte venis, gratior hospes eris. Sed quorsum haec? inquis. quorsum? Non ideo sane haec scribo, quod meo testimonio tanti viti laudibus aliquid accessurum, aut tibi ultro in virtutis stadio feliciter currenti hac Patrui virtutum conmemoratione calcar addendum censeo; sed quod antiquae ac diuturnae cum illo consuetudinis recordatio me magnopere delectat, tibique et Patri tuo Sebastiano Praefecto Hasfurtensi digniss. fautori meo honorando, eandem fore gratam et iucundam omnino mihi persuadeo. Illo igitur ex humanis rebus communi lege naturae nuper ablato Poemata nostra ad te, virtutum illius vivum exemplar, inte quodam hereditario iam veniunt: quaevi grata tibi esse patiaris, et patrocinio tuo, ubi opus fuerit, defendas,
meque ac meos tibi commendatos habere digneris, etiam atque etiam te oro atque obtestor. Quod superest, ut Deus Opt. Max. tibi ruisque omnibus, omnia semper prospera et felitia largiatur, ex animo precor. Kal. [Abbr.: Kalendis] Ianuarii, Anno Domini 1595.
FINIS.