Puellae et pueri integri,
Mariam pueri integri,
Puellaeque canamus.
SALVE praesidium Maria nostrum.
Salue grandis honos, medela, virtus.
Salue Christiadum anchora, aura portus.
Salue amplissima supplicum patrona.
Salue o feste dies virum piorum.
Salue lux hominumque, luxque divum.
Salue commiserationis o fons.
Salue delicium utriusque mundi.
Salue uno inferior tonante tantum,
Salue omnes simul antegressa laudes.
LUce o lucidior, lapillulisque
Eois radiantior, coruscis
Poli lampadibus magis corusca,
Nive o candidiorque, lilioque,
Argento simul, et simul ligustro,
Cygno, marmore, eburneisque signis.
O flores superans odore, et herbas,
Et unguenta fragrantia, atque thura [Reg: tura] ,
Decentissima sola feminarum.
Fias Melpomene mihi necesse est,
Mihi labra riges tuisque lymphis,
Si te pro meritis cani expetessis.
NOn tot flumina piscibus natantur,
Non tot aera remigant volucres,
Non tot silva feras, favos tot Hybla,
Non tot Parthus habet ferox sagittas,
Non tot aequora fluctibus tumescunt,
Non tot spicea serta gestat aestas,
Non tot arboribus comae virescunt,
Non tot robora montibus creantur,
Non tot astra micant tacente nocte,
Quot exempla tuae benignitatis
Humanum in genus, in tuos clientes.
AMo te mea vita, spes, salusque.
Amo te mea sancta suavitudo.
Amo te mea certa liberatrix.
Amo te mea fida deprecatrix.
Amo te mea sospita, atque custos.
AMo te mihi crebra supplicantem,
Amo te mihi temet offerentem.
Amo te studiosius me amantem.
Amo te veterem meumque mysten.
Amo denique te meum Poetam
AUdi parens clementiae
Precationem sontium,
Quam condolentes affatim,
Et lacrimantes mittimus.
Quot habent arenas littora,
Tellure quot sunt gramina,
Guttas quot imber continet,
Quot silva nutat frondibus,
Tot nos modis, eheu, tui
Decreta nati rupimus:
Tam multiformi crimine
Ah nosmet impiavimus.
Hinc ille quam iustissima
Incensus ira perfurit:
Contraque multiformibus
Poenis reos ulciscitur.
Qui iustus ergo irascitur,
Mitescat ut placabilis.
Qui non pepercit sontibus,
Bonus esto paenitentibus.
Te interprete malis omnibus
Regina liberabimur.
Te sordidati quae sumus
Succurre perditissimis.
TE cantare solent sacri Portae:
Te tonant quoque Rhetores diserti,
Ore hi magniloquo, rotundo at illi,
Nec laudando queunt modum invenire.
Ego te cano voculis duabus
Perquam magnificeque, regieque,
Ni sententia fallit, aut fefellit.
MATER ALTITONANTIS. Hocce totum est,
Quod nec plurima turba scriptitantum
Longis est potis explicare chartis.
QUid dulcius virginibus est tandem? nihil,
Quid matribus honoratius tandem? nihil.
Maria virgo, et omnium dux virginum:
Maria mater, et omnium matrum caput.
Hac ergo virgine nihil usquam dulcius.
Hac matre nihil extabit [Reg: exstabit] usquam honestius.
MAriae sumus in fide
Puellae et pueri integri,
Mariam pueri integri,
Puellaeque canamus.
O Maria ter optima,
Summi progenitrix Dei,
Quam mater sterilissima
Dextro numine fudit.
Tu praestantior omnibus,
Su beatior omnibus:
Filio tibi proximos
Nam sacramus honores.
Tu virgo, domina, et parens,
Mundi et arbitra diceris:
Tibi posteritas tua
Fecit nomina mille.
Sis quocumque placet magis
Sancta nomine, filio et
Addictam, ut solita es, bona
Sospites ope gentem.
NOmen mellifluum MARIA, nomen
Scitum, suaviculum, eligans, rotundum,
Nomen lilia olens, et hortulorum
Omnes laetitiasque, gratiasque,
Nomen dulcisonum, aureumque prorsus,
Sanctitate, et amoribus refertum,
Castas laetificans, piasque mentes,
Cunctis nomen amabilissimumque,
Tonanti quibus est placere cordi,
Et quos lumine respicit faventi,
Quem Maria hominem Deumque fudit.
FEsta matris Christiani,
Matris atque Virginis
Caerimonia decenti,
Et sonoris cantibus
Euge sedulo colamus,
More avorum scilicet.
Vita mundi, lumen orbis,
Lumen immortalium,
Trinitatis grata sedes,
Aula sancti spiritus,
Prima gratiae repertrix
O Maria diceris.
Antequam Deus locaret,
Orbis istanc machinam,
Te sibi delegit ipse
Prae puellis omnibus:
Et parentem nominavit
Exitu mirabili.
Non rigata, non arata
Terra frugem reddidit,
Quando virgo non marita
Germinasti filium.
Ima summis copulasti,
Fluxa cum manentibus.
Gloria et decus sit illi
Sempiterna in tempora,
Qui Mariam consecravit
Tam novis honoribus:
Nempe Patri, Filioque,
Et sacrato Flamini.
ILle ter felix pote nuncupari,
Qui tuam Virgo, o bona Virgo prolem
Corde sincero colit, et flagranti
Ambit amore.
Ille mi felix etiam videtur,
Qui tibi tradit sua cuncta, teque
Cor de sincero colit, et flagranti
Ambit amore,
Tu meum pectus semel occupasti;
Me tui vivax edit ecce flamma.
Te colam donec mihi vita quondam
Liquerit artus.
Sive lux summos tenet orta montes,
Sive nox fusco parat ire curru,
Te voco semper sociam laborum
Rite meorum.
O meum tutamen, et aduocata,
O et adiutrix operum fidelis,
O meum, Mater, columen, mearum, o
Gloria rerum.
AVe salutis ostium,
Speculumque lucidissimum,
Vivens Dei palatium,
Tutela te colentium.
Aue fugatrix daemonum,
Et mortis interemptio,
Tabula secunda naufragis,
Mater beatitudinis.
Aue rosa inter spinulas,
Rube incremate, civitas
Dei optimique, et maximi,
Vellusque Gedeonicum.
Aue cypresse, balsamum,
Electa myrrha, palmaque,
Et platane diffusissima, et
Oliva speciosissima.
QUam multa nos ah undique
Circumdedere incommoda?
Nemo potest evoluere
Queis [Reg: Quibus] obruamur fluctibus.
Ad cuius ergo dexteram
Nos applicemus tutius?
Cuius fidem testabimur?
Quem sentiemus vindicem?
Te mater intactissima.
Defende, serua, libera,
Quibus piandis filius
Crudele fatum pertulit.
Nam quae tua est benignitas,
Prodesse vis mortalibus:
Et quae tua est potentia,
Nil machinaris irritum.
Solare maestos blanditer,
Solamen o maerentium.
Fessos leva laboribus,
Levamen o sudantium.
Miles vagatur impius,
Et arma nos circumsonant.
Annona non fit laxior,
Saevitque mors impunius.
Compesce Martem, et auream
Tranquillitatem suffice:
Morbos, famemque in efferos
Immite Turcas, obsecro.
Iactamur en erroribus,
Praepande nobis semitam.
Quod cernis, exules [Reg: exsules] sumus,
Fac patriae nos compotes.
Tu puritate purior,
Nos inquinati sordibus.
Tua euge sanctimonia
Nostros reatus abluat.
PApae, quis huius Virginis potentiam
Seu mente secum consequatur cogitans,
Seu comprehendat paginarum milibus?
Lustrare qua terras novus sol incipit,
Et qua color iam rebus esse desinit,
Tua populi venerantur omnes numina,
Placantque donis te probatioribus,
Suae salutis confitentes auspicem.
Qui congerere postest opes, et cui soli
Fertilis arantur vel trecenta iugera,
Ad templa tua fert ditiora munera.
Te pauper humiliore victima colit.
Quis pressus, oro, incommodis non ad tuam
Confugit opem? quis non timens hostilia
Tibi accidit? tu liberas ab hostibus.
Immaniore fractus aegritudine,
Te sospitante vivus, et valens fuit.
Quid praedicem ereptos marino gurgite,
Dum foedere tuo premis habenas flaminum,
Pacem procellis imperans frementibus?
Quis impeditus arduis negotiis
Monitu tuo non se expedivit dextere?
Sint magna quamuis ordienda et aspera,
Fide tua freti, opibus innixi tuis
Vel maxima etiam audemus, atque asperrima.
Audis laborantes vocata puerperas,
Animamque reddis artubus frigentibus.
Quid denique soleas, quid et liceat tibi,
Tabella multa in aedibus pendens tuis
Quemcumque signis edocet notissimis.
O Sola maior omnibus,
Conceptu ab ipso sanctior,
In qua veteris haud extitit [Reg: exstitit]
Contagio piaculi.
Te nascituram Gabriel
Praedixit afflicto patri:
Quam venter Annae perdiu
Infructuosus extulit.
Te parvulam puellulam
Vindemiam post tertiam,
Solymam parentes patrio
Duxere sacrandam Deo.
Stellata ab arce nuntius
Tuum in cubile mittitur,
Virumque passa neminem
Verbum paternum concipis.
Post ista Bethlae ad oppidum
Astricta nullis legibus,
Doloris expers, clausaque
Rerum monarcham eniteris.
Succedis hinc templo, velut
Lustrationis indiga:
Illic et annis obsitus
Tibi futura praecinit.
Nexu levata corporis
Ad astra tandem commigrans,
Poscendo nostram ibi vicem
Delicta mundi diluis.
QUae vos Erinnys in rabiem agit incitos?
Quis hic furor sceleris abundans plurimi?
Itane Dei, quaeso, optimam atque maximam
Ausi parentem criminosis vocibus,
Et ore maledicto palam conscindere?
Vosne maculis nescio quibus dum viveret
Foede inquinatam fingitis? vosne similem
Vestris eandem uxorculis mentimini?
Omnes per annos nec pudorem creditis
Seruasse, mente et corpore integerrimam?
Abite abite in pestem, et in malam crucem:
Cerebro vacantes ite vos cucurbitae,
Ventres edaces, daemonum vaga pecora.
DEvenire nos ad illum
Virgo per te fas siet,
Qua duce ad nos ipse venit,
Saeculorum conditor.
Perque temet consequamur
Illius clementiam,
Qui per ipsam te subivit
Sponte nostram miseriam.
Te per ipsam nos receptet,
Per quam eum nos cepimus.
Tua apud illum integritasque
Nostra minuat crimina,
Multitudinemque tollat
Copiosa charitas [Reg: caritas] .
Eia fecundos meritorum
Praestet tua fecunditas.
NAtura quod recusat,
Quod usus ipse nescit,
Quod nulla mens prehendit,
Quod sidera obstupescunt,
Quod terra contremiscit,
Quod omnia reverentur,
Vis, Christiane, dicam?
VIRGO, DEIQVE MATER.
LAudes silete Virginis,
Quicumque duris casibus
Illius incassum fidem
Rogasse meministis probe.
Laudes sonate Virginis,
Quicumque duris casibus
Illius orantes fidem
Factos tenetis compotes.
At quaeso quis mortalium,
Per iniquiora tempora
Ad tam benignam Virginem
Preces profudit irritas?
Commune asylum est omnium,
Et deiuvare non potest.
Ipsius illa mater est,
Qui diligit quos condidit.
Quapropter omnes Virginem
Laudate clementissimam:
Vobisque centum guttura,
Centumque linguas poscite.
AD este quaeso exercitus caelestium,
Terrestriumque copia.
Cantemus uterum Virginis ter maximae,
Ter nobili praeconio.
Venter Mariae hortus fuit pulcherrimus,
Multoque fragrantissimus.
Cuius rosarum flosculi bellissimi
Suprema castimonia.
Auxitque odores, auxit elegantiam,
Quantum assequi nemo potest,
Nullis silenda aetatibus conceptio:
Concepit ipsummet Deum,
Nullo satu: o fecunditas sine socia,
O efferenda dignitas.
Paradisus ecce hic ipse quam certissimus,
Labuntur ex quo flumina,
Unde universus orbis aeternum bibit,
Et irrigatur affatim.
EGo te saluto plurimum,
Amicta sole femina,
Turtur, columba, et hortule,
Quem nulla consevit manus.
Saluto te sexcenties,
O porta clausa Principi,
O mulierum fortissima,
O virginumque gloria.
Ego te saluto plurimum,
Caelestis aulae ianua,
Cynosura navigantium,
Secunda spes mortalium.
Apiculam te dixerim.
Res Veneris illae nesciunt,
Et liberae doloribus,
Cum melle fingunt cerulas:
Sic tu pudica permanens,
Nullisque prorsus nixibus
Verum et hominem, verum et Deum
Mater tulisti regia.
NAti gigantum, impia serentes dogmata,
Calumnientur, obloquantur, oblatrent,
Apella torqueatur, et derideat,
Cultor deorum barbarus inique ferat,
Frendeat Erebus, undisque terras misceat,
Nil virgine ista maius, excellentius,
Illustrius, praestantius, divinius.
COmmunis hera, communis ara gentium,
Et deprecatrix orbis una et urbium,
Augusta mater, en supinas tendimus
Ad te manus, damusque dicta supplicum.
Sereno lumine hanc, precamur, aspice
Urbis vetustam Romulae coloniam.
Quid illa te, tecumque progeniem tuam
Per templa votis poscat ardentissimis,
Scis ipsa, quam secunda sors, et altera
Non est latere possit ut mortalium.
Augusta nostra augustior sit effice,
Amplissimis ornata rebus fulgeat.
Ah ne preces tibi ferentes abiice.
Dignare nos ope, et opibus Virgo tuis,
Interque multa civitatum milia,
Quas te magis certum est colere, nostram quoque
Numero aliquo tibi esse ne refugeris.
Regina regem affare, mater unicum,
Priscamque nobis impetra concordiam:
Sacris honorem, sospitatem curiae,
Civique pacis dona candidissima.