GEORGII THURII PANNONII POETAE LAUREATI. EPIGRAMMATA.

Ad Stephanum Teokeoli, L. B.

PUrius ut nitido resplendet Iaspis in auro:
Sic tua Nobilitas splendet in Arte magis.

Ad Paulum Melissum. V. C.

VEnerat humanâ a Superis sub imagine Phoebus
Quaeritur Ecquis erat: quisne? Melissus erat.

Ad Jacobum Monavium, V. C.

AUrea missa mihi est a te quae est missa, Monavi
Littera, namque auro venit onusta gravi.

O tua saepe mihi mittatur epistola talis!
Littera pauperies, divitiaeque tua est.

Ad Valentinum Schindlerum, V. C.

VErus es Hebraeus, Chaldaeus, Arabsque Syrusque
Patria Germanum sed facit, atque Fides.

Ad eundem.

MItto tibi falcem, pro falce sed exigo juncum,
An non ista tibi conditio aequa sat est?

Ad Sebastianum Ambrosium, V. C.

AMbrosium te aeterna Salus, at Fama sebasto\n
Nominat, ô terris atque beate [(editor); sic: beat]
polo!

Ad Dn. Iohannem Siderium.

FErrea labuntur quod saecula, clare Sideri,
Tempore nomen habes, ipse sed aureus es.

In natum Georgium, Dn. Stephani Goncii filiolum.

CEsserat ut fatis, adiitque Georgius astra
Goncius, ille sacri gloria prima chori:
Indoluêre homines praeclari funera vatis,
Et Superi humanas indoluêre vices.
Sanguine fraterno mox voto Goncius uno
Nascitur, et natus nomen adoptat idem.
Certa fides voti est: Nam sidera vidimus ipsi,
Vidimus et magnos munera ferre Deos.
Pallada, Mercurium et Charites, Phoebumque Iovemque
Et quae rara aevi munera fert, Lachesin.

Dii faciant donis ut floreat auctus, et aevum
Compleat, et faustum nomen in omen eat!

In obitum Catharinae, filiolae Dn Demetrii Karkovii.

EDita quando fide Superûm vitalibus auris
Nata sui primûm viderat ora Patris:
Laetitiae consors clari Genitoris, Alumnae
Munera Divarum turba, Deûmque tulit.
Verum Parca reses, nihil est nunc vilius aevo,
Usque adeo cunctos vivere taedet, ait:
Me puer, et virgo, primis accusat in annis,
Aerumnasque vocant munera nostra viri.
Quos ego dum crucio vitiis et tempore fessos,
Nostra, Dei, Catharen mittet ad astra manus.
Sic ait, exsertam molitur et ardua falcem,
Illa sui caelum parte superstes adit.

In Natalem M. Balth. Mencii.

MEntiadae natalis adest, io, quisque faveto
Prosperaque insigni fata precare viro.
Cui modo saeva latus febris torretque coquitque,
Et redit, heu, tristis, candidus ante dies.
Unde nec ipse sui peragit sollemnia fasti,
Nec socii, ut vellent, illa sacrare queunt.
Quid precer? ô aliâ venisset luce, vel istâ
Si venit Febris, lux foret haec alia!

In Lauream Poeticam M. Friderici Balduini, Dresdensis, P. L.

DOcta quod innocuis condis bene carmina Musis,
Care Deo, et Musis, et Friderice mihi.

Quae Reusnerus amat Reusnerus Apollo secundus,
Quae bene nupta recens, et puer urbe legat.
Inserit ergo sacris te vatibus aequus Apollo:
Testis ut est nitidis non inhonora comis;
Quam tibi Lauripotens Reusnerus, et ipse Rudolphus
Exhibet haec circum laurus itura caput.
Gratulor atque precor, Titulus ne carmine nostro,
Sed magis hoc carmen floreat ut titulo!

In Lauream Poeticam Johan-Georgii Hochstateri, Kittingensis, Franci, P. L.

NOn te felicem? non dicam, Iane, beatum?
Qui juvenis gemino clarus honore vir-es!
Nam tibi, qui Dominus domito Imperat-orbe Rudolphus
Ex Lauro donat Laurea serta solo.
Et pariter qui Rex orbi imperat atque Rudolpho
Ex auro et gemmis Aurea serta polo.
O caput ô felix, cus Caesare parta Deoque
Ex Lauro ac Auro serta Solo, atque Polo!
Altera cui terris potiunda, cui altera caelo:
Quae Virtus peperit, quae pariet Pietas.
Scilicet es, (certe esse potes tanto omine vates)
Praeco duplex laudum: Caesaris atque Dei.
Quid cupias ultra si sunt ea, Iane-Georgi?
Tertia si cupias, perdis utrumque bonum:

In Lauream Magistralem Iobi Gigantis.

ECquid ut emeritis est Laurus nupta capillis,
Iobe, tui monimen nominis esse putas?

Ex me si quaeras, equidem qui tanta tulisset
Et mala tam fortis cuncta tulisset homo.
Iamque peractorum tot agat spolia ampla laborum,
Mente putem Iobum, viribus h(rakle/a.

In obitum Dn. Stephani Sixai.

MUnere si, Manes, aliquo gaudetis amici,
Neve rogum Pietas officiumque gravat:
Has urnae lacrimas ferimus tumuloque recenti
Purpureas circum spargimus ossa rosas.
Salvete innocui cineres quibus otia tanto
Excidio ereptis, grata tenere datum est.
Tuque superstes adhuc caelo, Mens inclita, salve,
Intuitu felix alloquioque Dei.
Quam sacer ordo tenet mediam, Superûmque Senatus
Potantem ê vivo Fonte Salutis aquam.
Iamque vale cinerique tuo levis urna parentet,
Dumque mali capiant praemia, dumque boni.

Ad Petrum Alvincium, De praestantia Logices.

CImmeriâ jacet atque latet caligine Verum,
Et Labyrintheis est via plena dolis.
Haec Ariadna Ducem praestat, qui negligit illam,
Mergitur, heu, caecis et manet in tenebris!
Tu vero, quem fata beant meliora sequestram
Pone legis, vulgi teque agis e tenebris.
Macte ista virtute! novem tibi cerno Sorores
Cyaneum pridem nectere, Petre, decus.
Macte age! nec procul est, video surgentis Eoos
Luciferi radios, et nova, at ecce diem!

Ad eundem discedentem.

SIc ergo manet, et manebit, eheu,
Quod nos dividuo labore nostro
Verba jussimus ire per Latina,
Doctum judicio probe approbatum,
Laudatumque tot optimis poetis,
Et magni quoque voce Schindeleri,
A quo prima fuere dona nobis,
Hebraeum prius at modo Latinum,
Descriptum toties precum volumen,
Sic manebit ineditum volumen?

Ad Paulum Goncium.

CArmina promisi quod Hebraea libentius istis,
Musa dedit Musis sanctior una novem.

In tumulum Sarae Suriae.

QUam Saram Hebraei, Dominam dixere Latini,
Moribus ornatam rite, et amore Dei.
Filia Pastoris, Pastori nupta Marito,
Molliter hoc tumulo Suria Sara cubat,
Corpore sed tantum: Nam Mens facta incola caeli
Nomine quae fuerat, re Domina in Domino est.

In Philippum Hispaniae Regem.

RElligio pia te tenuit, Rex inclite, vitae
Tempore, nec tenuit te mala Relligio.

In Paulum Scalichium.

CUm te non novi, Scalam te, Paule, putavi,
Cum bene te novi, Paule, es Arundo mihi.

In Franciscum Philelphum.

TImotheo barbam radis, Francisce Philelphe,
Sed tibi nec deinceps, barba nec ante fuit.

In Petrum Bembum.

LIpsius emendat Bembum sollerter, et odit,
Oderat ut Paulum Bembus et ipse prius.

In effigiem Christophori Florentini, P. L.

SI caput aspicerem solum, vel virginis ora,
Vel semivirginem Poetam dicerem.

In Justum Lipsium.

LIpsi, vocaris omnium Clarissimus,
Ob eruditionis et Scientiae,
Peritiaeque antiquitatis gloriam
Lipsi sed es mortalium Obscurissimus
Professioni Christiani dogmatis,
Vicinus ut te nesciat, vel ipse te.

In Petrum Ramum.

COnvincit Logicus persuadet Rhetor: utroque
Rame cluis, tamen es Philosophorum odium.

In Polum, Cardinalem.

ESt Polus an Polus tibi nomen? utrumque reponunt,
Flaminius Polum, Palladiusque Polum:
Forsitan ante Polus fueras, sed Venditor eius
Dictus es hinc Polus, vendite Pole Pole.

In effigiem Theophrasti Paracelsi.

TE para\ diminuit, Paracelse, at Celsus adauget
Nam para\ si fueris, quomodo Celsus eris?

Lis ea credo tui, Paracelse, est nominis inde,
Corpore quod para\ sis, Celsus at ingenio.

Ad Amicum.

FUnere de Patris breviter me scribere mandas,
De Patris breviter funere scribo: IACET.

Consilium.

NOn injuria dente masticanda:
Sed toto, ut pilula, ore devoranda.

In praepostere officiosum.

TE nunquam vidi, nec tu nisi nomina ponis,
Officiosus eras, ambitiosus eras.

In Aulum.

DEspicis alterius, tua suspicis unius, Aule,
Suspice nunc etiam Phantasiam, Aule tuam.

In Mathonem.

DEserit hos, aliosque Matho sibi iungit amicos,
Novi cur faciat: Libera verba cavet.
Assentatores si vis, Matho, quaere Mathones,
Namque fi/los fi/los est, non, mihi crede, ko/lac.

In effigiem Bassae Szinan.

IAm praeda, iam trifaucis esca Cerberi,
Et fomes ignis inferorum ardentium
Per saeculorum et saeculorum saecula,
Es ô caput devotum, iniquum perditum,
O digne multis inferorum milibus.
Iam mergeris lacu fluentis sulphuris,
Iam pascis accrescente carne vultures,
Premit labor iam Sisyphi, iam Tantali.
Iam tortuosis implicant serpentibus,

Iam Scorpionum tactibus, iam verbere,
Dirae Sorores, iam rotis, iam vinculis,
Iam territant, iam verberant; tibi Sinan,
Qui rectius Satan ab Orco diceris,
Trifaucis esca Cerberi, iam nunc tibi
Haec poena fusi Christiani sanguinis.

FINIS.