GEORGII THURII PANNONII POETAE LAUREATI. EPITAPHIA COGNATORUM ET FAUTORUM.

Memoriae PAULI THURII, Parentis.

SALVE sancte cinis, magni veneranda Parentis
Portio, quam tumulo condidit ipsa Fides.
Officiique memor Pietas, et gloria seruat,
Deflet Honor Patriae, Templa Scholaeque rigant.
Atque ego qui proles nunc posthuma, voce parento,
Nec vivo tanto funere, nec morior!

Epitaphium.

THurinum genuit, docuit Viteberga, Philippo
Doctore, ossa tenes Szantovia, astra animam.

Memoriae MATTHIAE THURII, Patrui.

TU quoque Matthia, manes salvete beati,
Quem secura quies atque perennis habet.

Qui magni laudata premens vestigia Fratris,
Vivus adhuc isti per decus omni tui.
Iunxistique cinis cineri [(editor); sic: cinceri] paene ossibus ossa;
Felices fratres atque solo atque polo!

Epitaphium.

THurinum genuit, vitae mons atque Salutis,
Et Geneva instituit, Szantovia ossa tenet.

Epitaphium Gregorii Thurii.

TU quoque Thuriadum spes nostra, genusque, fugacis
Heu nimium vitae pectora caeca mones.
Qui juvenis viridi lacrimabilis occidis aevo,
O magis hac vita frater amate mihi.
Sufficit interea vitam mihi Parca sepulcro
Ipse tuo ut semper sufficiam lacrimas [(editor); sic: lacymas] .

Memoriae Michaelis Hevesini.

SAncta senex, venerande senex, annisque operisque.
Tot meritis in nos officiose senex.
Michael Hevesine, sacri bone Pastor ovilis,
Cuius in eloquio nectaris unda fuit:
Quae te mors rapuit, rapuit mors omnia nobis.
Quae te terra tenet, cuncta ea nostra tenet.

Epitaphium [(editor); sic: Epitaphinm] .

HEvesii natum rapuit Sixovia tellus,
Miscolcina tegit, spiritus astra colit.

Memoriae Michaelis Paxii, Affinis.

QUi patriis procul atque diu peregrinus ab oris,
Incola Teutoniae, Galliae et Italiae;

Lustra tot omnigenis versatus in artibus, atque
Linguarum studiis, eloquiique fuit;
Michael patriae Phoenix et Paxius astrum
Occidit, ô maestas quisque rigate genas.

Epitaphium.

PAtria terra tulit, fovit peregrina, recepit
Agria, Scepsina conditus aede jacet.

Memoriae Stephani Bekesii, Avunculi.

SIccine purpureo vernans in flore Corona
Mortis ab immiti falce resecta cadis?
Cuius in ingenuo mirandae corpore vires,
Et magnum eximiae mentis acumen erat:
Ducere Pastor oves, quo non praestantior alter,
Aut petere, aethereas aut reserare domos.

Epitaphium.

BEkesii natus, Vitebergae cultus in arte.
Cengerii rexit Pastor ovile sacrum.

Memoriae Casparis Carolini.

POntificum tenebris altê plebs mersa jacebat,
Et sine caeca libris, et sine luce cohors.
Indoluit Caspar Carolinus, et auspice Christo,
Praeside Rakocio, Biblia versa dedit.
Edocuitque omnes, et sidera laetus adivit,
O pia magnanimi vitaque morsque viri!

Epitaphium.

Patria, Carolium: Hospitium, Viteberga: Cathedra
Et tumulus magno Goncia terra viro est.

Memoriae Georgii Goncii, Superattendentis.

NAta gulae, et ventri, et Veneri Babylonica Thai,
Nomina quid jactas, cetera aqualiculos?
Hic erat hic inquam, re fidus Episcopus ipsa,
Namque simul verbi Praeco fidelis erat.
Consilio sapiens, alterque laboribus Atlas,
Omnia quo steterant stante, jacente jacent.

Epitaphium.

GOncino ortus erat, bis adit Germanida terram,
Debreciâ Antistes est tumulatus humo.

Memoriae Thomae Szegedini.

NEc te nostra silet, Thoma Szegedine, merentem
Musa, rudis quamvis officiosa tamen.
Qui tot adornasti juvenes, solacia messis,
Natus in Aonii commoda certa gregis.
Quem deflent Charites cum Musis ô ego luctum
Dicere, vel totum supprimere ore queam!

Epitaphium.

ME Szegedina tulit, fovit peregrina, recepit.
Munkacia, at tellus Szantoviana tenet.

Memoriae Andreae Tarnocii.

SI tibi nulla foret studiorum fama tuorum,
Quorum magna tamen, nec moritura fuit:
Summa vel ista, foret, quod fortibus inclitus ausis,
Eximiis legeris cultus ab Historicis:
O te felicem, quo functo, Patria functam
Se putet, et caeso se periisse viro!

Epitaphiam.

EGressum patriâ fovit Germania, bellum
Hatvanicum interimit, protinus et tumulat.

Memoriae Laurentii Szegedini.

TE vero qua voce canam clarissime Fautor,
Laurenti, studii spes, Szegedine, mei,
Cujus ab officio multorum spreta latensque
Iussa fuit longas carpere Musa vias.
Frugis et optatae depromere fenora templis,
Quam pulchrum est Domino quaerere tale lucrum!

Epitaphium.

ALta peregrinum viderunt Balthica longe
Litora, Szantovia Pastor in aede jacet.

Memoriae Iohannis Pankotani.

NEc mihi visus eras, nec eram tibi visus ab ore,
Attamen officio visus eras, et eram.
Nam tibi quae Pietas, eadem mihi cura colendi,
Teque mori dignum vivere, Musa vetat.
Quin tot inexhaustis curarum fluctibus actum,
Faucibus haereticorum excipit Aula Dei.

Epitaphium.

EDitus in patria, patriis quoque vivit in oris,
Quis putet? Ungaricae gloria gentis erat.

Memoriae Balthasaris Thurii.

ESse quid hoc dicam? quem vivere dixit amicus
Occidit Aonidum Thurius ille decus.

Cujus amata fuit Stephano quoque concio Regi,
Tractaret justi cum grave Martis opus.
Est aliquid tantas vivis contingere laudes,
Semper at ut vivant carmine, majus id est.

Epitaphium.

THurino ortus adit claram bis Leucoris urbem
Pastoris Varano nunc tenet ossa sui.

Memoriae Basilii VV. Scepsini.

SI quis erit vera pietate Minister et Arte,
Quae bona laudatus quisque Minister habet:
Si quis amans Patriae, quem defleat illa Parentem,
Hic Scepsinus erit, vel puto, nullus erit.
Pascua quem lugent, et oves Pastore carentes,
Damna patrata dolent, damna futura timent.

Epitaphium.

CAndor, amor, Pietas, Constantia, Gratia, Virtus
Sunt uno tecum cuncta sepulta loco.

Memoriae Demetrii Karkovii, Praeceptoris.

CUlta suos pridem Germania jactet alumnos,
Et magno numero Gallia culta suos.
Nos te miramur, nos te venerabimur unum,
Magne vir ingenio, magne vir eloquio.
Quem quidquid Natura parens alit, Itala tellus,
Biblia quidquid habent, Teutonia edocuit.

Epitaphium

HIc jacet ille suae decus admirabile [(editor); sic: admirabili] gentis,
Quaerere plus noli, spes ibi cuncta jacet.

Memoriae Thomae Fabricii, Tholnensis, Fautoris.

FLevimus en multos nec ficto pectore vates,
Perpetuo flendos tempore forsan adhuc.
Sed quidquid tulimus quidquid miserabile pridem
Vidimus, est obitu mitius omne tuo.
Estque minor praesens venturo cura dolore,
Tanta tui crescit cura, dolorque mihi!

Epitaphium.

MAgna sub exiguo clauduntur busta sepulcro
Fabricii, exuvias ô cumulate rosis.