MISCELLANEA POETICA. Accedunt EPIGRAMMATA SELECTA.

MAGNE MATRI BIBLIOTHECAE GOTTORPIENSI, Reverendissimi Serenissimique Principis et Domini, DOMINI CHRISTIANI ALBERTI, Electi Episcopi Lubecensis, Heredis Norwegiae, Ducis Sleswigae, Holsatiae, Stormariae ac Ditmarsiae, Comitis in Oldenburg et Delmenhorst, DOMINI NOSTRI CLEMENTISSIMI, ALUMNAE, ET SENATUI POPULOQVE LITERARIO, LIBELLUM HUNC SACRUM ESSE JUBET D. G. M.

O MAGNA MATER, Nata MAXIMI PATRIS,
Ipsius o Aeternitatis hospita,
Et saeculorum Mater, atque Filia,
Et quotquot, o Quirites literarii,
In hoc bonarum mentium Capitolio,
Musarum asylo, Palladisque Regia,
Aeterna famae consecrastis nomina,
Vocesque mille condidistis postumas.
Salvete multum, et hunc minutum satrapam,
Qui primus huc pedes profanos intulit,
Civem vocate, vel clientem parvulum,
Tutum tot inter se phalanges qui putat,
Et pulpitum inter ista propugnacula,
Contra invidorum tela et hostes barbaros,
Ut ipse sic Aeternitatis irrepat sinum,
Exilis umbra maximorum nominum.
Majora nunquam tanget is subsellia,
Nec stabit inter magna Patrum nomina
Suisque tectos aeneis umbonibus
Heroas istos et quadratos Hercules.
Non stabit inter maximos Belli Duces,
Sed serpet inter milites gregarios
Inane nomen atque segnis trossulus.

Nec in secundis tertiisque classibus
Subsistere audet. qui leves tantum pedes
Offerre novit, vester hic apparitor
Vocetur, et vel ante januam excubet,
Caecumve detrudatur ille in angulum
Telis aranearum et alto pulvere
Oppletum. at illi nullum in his Synedriis
Mutos Magistros inter est suffragium
Pedibusque solis in Patrum sententias
Non ut Senator ibit, ast apparitor.
Ergo o alumnum suscipe hunc MATER tuum,
Et quotquot estis, o Quirites ceteri,
Quem civitate si tua donaveris,
Quem, MAGNA MATER, si satis probaveris,
Et MAXIMO probabitur statim PATRI.

VOTVM VETERVM ANNORVM PRO VOTO NOVI ANNI. cIc Icc LXIII. AD INCLVTAM ACADEMIAM ROSTOCHIENSEM.

NIl sub Sole novum est, nec Sol novus ipse, nec annus;
Et tamen hunc annum credimus esse novum.
Stet quaecumque aliis sententia: Verum ego nullum
In veteri tempus tempore quaero novum.
Et quid in orbe novi? rerum vetus ordo perennat,
Et gyro redeunt secla voluta suo.
Squalida quae vasto mater produxerat antro
Tempora, conformi mota tenore ruunt.
Volvitur et variis Serpens se maximus annis
Induit, ast annos non subit ille pares.
Unus erit veteri succedens temporis Aevo
Ambitus, hie vetus est annus, et unus erit.
Inde suo tempus distinguunt sidera motu,
Instaurantque annis saecula tarda suis.
Fallimur et levis hoc docuit persuasio vulgi;
Anni certa nec est meta, nec ille novus.
Circulus est; puncto nec circulus incipit ullo,
Pronus et in partes labitur ille suas.
Principium statues? statuet tibi quodlibet alter.
Si punctum dederis hoc, dabit ille novum.
Puncta loca quocumque loco: pars prima vocatur
Quaelibet, et punctum non tamen omne feres.

Signifer his Aries; aliis jam Libra placebit;
Hic annum cancro dedicat; ille capro.
Et cur quaeso novos tam solers colligis annos?
Quidve volunt Anni vota precesque novi?
Momentum vix, credo, tuum est: qui praeteritannus,
Non tuus est, nec qui deinde sequetur, erit.
Non haec hora tua est, sed punctum temporis unum,
Hoc fruere, ac annos fac procul esse novos.
Quae novitas anno? toties novus ille vocatur.
Qui toties novus est, hic nequit esse novus.
Omnis ab ANTIQVO rerum procedit origo.
Omnis in ANTIQVO gloria, nulla Novo.
Saecula qui senio praecesserat omnia, Primus,
Optimus, Aeternus, Maximus ille fuit.
Inde novus coepit volvi per tempora mundus:
Indenovus, qui mox degeneravit, homo.
Attamen antiquo et venae melioris in aevo,
Mundus in antiqua tum bonitate stetit.
Hinc ubi se puro seclum vetus exuit auro,
Continuo mundus pejor et annus erat.
Tum Ver perpetuum per inaequales autumnos
Frangitur: hinc subeunt semina quaeque mali.
Aenea post orbi cataphractaque inambulat aetas,
Omneque tunc crevit cum novitate malum.
Pessima nunc miseri (namque illa novissima) secla
Vivimus, et virtus his procul omnis abest.
Nunc antiqua sides periit, moresque vetusti,
Quos quia vita negat, non nisi vota petunt.
Imponit vitium titulo virtutis, et ars est
Nunc prope sola bonis artibus esse rudem.
Si sapitis, nova ne deducite tempora votis.
Aetas quae nunc est pessima, pejor erit.

Protulit heic vultus Academia mater honestos,
Et sacra annosum movit ad ista caput:
Quis novitatis amor; quae tanta insania? dixit.
Annos quam vellem nunc minus esse novos!
Annos dum veteres numero, mihi gloria salva est,
Et latet omne meum sub novitate malum.
Sie ait et faciem nebulis oppressa malignis
Contrahit, et nova jam non sibi vota petit.
Nulla nec ipse dabo. Veteres optabimus annos.
Ingens haec voti summa caputque mei.
Stet vetus ad veteris normam Respublica secli,
Nec majus possum dicere, nec melius.
O nobis veteres referat si Jupiter annos,
Annos nemo sibi tunc velit esse novos.

IN RECTORATUM ACADEMICUM, DOMINI D. HENRICI MULLERI.

SUme novos Tibi quos Academia spondet honores,
Magnificumque illa judice Nomen habe.
Sceptra tene, Rex noster eris, Tibi regia dantur
Pignora. Tu fasces, regna, tribunal habes.
Sic felix gradibus Tibi gloria crevit, honosque
In Te causa novi semper honoris erit.
Haec utraque manu Pietas Tibi praemia donat,
Grataque cultores sic colit illa suos.
Hinc Tituli Titulorum, et qui nascuntur ab illis.
Hinc nunc Magnifico Te quoque major eris.

IN RECTORATVM ACADEMICVM DN. D. CASPARIS MARCHII.

ACcipe Varniacos nunc, Vir celeberrime, fasces,
Quaeque offert Clarius sceptra Senatus, habe.
Sunt etiam ingenuis illustria nomina Musis,
Doctaque Majestas aemula regna tenet.
Qui vacua quondam solus regnavit in aula
Et leve per montes nomen Apollo fuit,
Nunc pulcris graditur sceptris insignis et auro,
Exercetque novo regia jura foro.
Non simplex illi regnum, at geminata potestas
Traditur: hanc regni symbola bina docent.
Una praeest Cathedrae et solio dominatur in isto,
Altera civili praesidet aequa foro.
Accipe nunc sacra tibi tradita pignora dextra,
Et Medicas nobis, Clare Vir, adde manus.
Et Medicus, quo regnet, habet: nam certior illum
Natura excellens jura Magistra docet.
Quam late Natura patet, paretque regitque,
Et pars imperii quaelibet instar habet.
Plaudimus, et felix Tibi nostra Academia plaudit.
A Medico poterat fors superesse salus.

IN VIRI CELEBERRIMI THOMAE BARTHOLINI, tractatum DE NIVE.

MAgne Vir, Aoniis toties qui perpluis orbem
Fontibus, aeternas nunc quoque funde nives.
Dent alii gemmas, aurum, dent denique verba,
Das infucatas Tu, meliora, nives.
Quid pulicum saltus, aut quid metimur arenas?
Daedaleae fabricam tu mihi cerne nivis.
Ne floccifacias tenuis miracula flocci,
Heic latet arcanae nobile mentis opus.
Magnae sub exigua tegitur sapientia forma,
Quodque sagax possit discere mensor habet.
Invenit occultas Medicina domestica vires,
Indeque fecundas discit arator opes.
Hinc clarum nomen Tibi, Bartholine, decusque,
Nascitur, et multum nix tua lucis habet.
Perpetuae durate nives! non humidus Auster,
Non sol in liquidas extenuabit aquas.
Non aestiva dies, non trux Jovis ira, nec ignes,
Nec vincent istas saecula longa nives.
Frigida sub praelo nix (quae miracula?) fervet,
Fuligoque albas parturit atra nives.
Quisque leves redimit nummorum pondere floccos,
Duraque pro molli merce metalla sonant.
Venditor augeri loculos miratur et istam,
Vel sic fecundam judicat esse nivem.
Quod petit e flammis optatum Chemicus aurum,
Agricola e vili pulvere, Nauta mari.
Quodque Maro invenit quondam sub sordibus Enni,
Eruit e madida Bibliopola nive.
Librorum titulos potuerunt hactenus omnes,
Verbaque vel fumos vendere, nemo nives.

AD DOMINUM JOHANNEMBERNHARDUM ZINZERLINGIUM, Amicum suavissimum. De Impensis Dotis illatae, Funeris elati, Litie fublatae Pro consequendis summis in Jurisprudentiae Honoribus disputantem.

AN sapimus? lites tot, ZINZERLINGE, movemus,
Doctaque sumendis jurgia pro titulis.
Crebrescunt pugnae et ferientes pulpita rixae,
Et dubia pendet mobilis aure Themis.
Inclinata suo non audent credere vero
Jura, et ab adversis juribus illa timent.
Incedunt rubrae truculenta ad praelia leges,
Et fera feralis buccina bella canit.
Inde Modestinus contraria provocat arma;
Hinc capito partes asserit; hinc Labeo.
Confligit jam Papa manus, et jura tuetur
Propria, Caesareo non toleranda foro.
Hinc Canones multo timida ariete pulpita pulsant,
Tutaque vix clypeo, JUSTINIANE, tuo.
Non irata aliter praeceps fodit aequora Caurus,
Cui tonat adversis Eurus in ora plagis.
Pugnamus nobis, Martem nos viscere in ipso
Pascimus, et partes pars facit una suas.
Civiles agitant civilia praelia leges,
Hosticaque in medio condimus arma sinu.
Nec speranda quidem mansurae foedera pacis?
Nam reduci semper volvitur orbe labor.

Quid serimus tantas pro nudo nomine lites?
Quidve juvat tanto jura furore coli?
Cunctarum si sunt Lis et concordia rerum
Principia, ista tui tunc et honoris erunt.
Prima dedit juri Lis incunabula lato,
Et cur Doctori non daret illa suo?
Litem alimus, nam lite alimur. Lis omnia firmat,
Et miserum nulla lite tribunal erit.
Omnia lite scatent, impensis omnia, dosque,
Ducere Tu funus non sine lite potes.
Hanc te Lite tuam facis, Optime, Candide, litem,
Et tunc praeclarae Pars ego litis eram.
Pars ego litis eram: Tibi sed succumbere pulcrum
Tunc erat, et liti cedere jura tuae.
Haec tibi Lis gemini titulos nunc spondet honoris:
Sed titulos! rerum pondus inane tenes.
O miserum! titulis qui se metitur et umbris;
Metiris titulos temet, Amice, tuos.
Non titulis dominis; famulantibus uteris illis,
Appendix Tituli est non Vir; at ille Viri.
Ergo Tuo titulos rubra mox dabit infula crini.
An bene tunc rubrum convenit atque nigrum?
Saepe nigro rubrum scio latius esse: sed in Te
Credo suo nigrum latius esse rubro.
Heus tamen! instanti non scribam carmen honori,
Quae nova res? quare gratuler? Esto, quod es.

AD EUNDEM.

SIncere ZINZERLINGE, cui nivem multam,
Pectusque lene, mite, nescium fraudis
Praesens honestas atque candor incoxit,
Qui gloriosum ducis ingeni robur,

Mentemque pandis inter arduos tractus
Patentis aevi, ruderum vetustorum
Scrutator ingens, sola digna tam claro
PARENTE proles, cujus inclutum nomen
Non unus orbis, gens nec una metitur,
Queis te vehemus laudibus? quibus tantas
Feremus orsis mentis optimae dotes?
Seu tu repostos volveris per anfractus,
Sub limiumque permeas sinus rerum,
Quodcumque vel recondit elegans grati
Mater leporis Graecia, atque diffusa
Latii theatra; splendet undique insignis
Inusitatae fama literaturae,
Decusque pulcrum. Quicquid optimum nosti,
Excerpis omne; huc omne tempus impendis,
Librum bicongius helluo vetustorum,
Sagaxque raptor artium, Euclio horarum?
Nec solum inerti impervium quod est vulgo,
Sed cautiori quae haud notata sunt ungui,
Tibi notantur. Maximus Tibi Serpens,
Quem ripa Nili servat, abditos sensus,
Et circinantes-semper explicat spiras,
Et omne punctum antiquitatis annoso
Producit antro, dente qui sibi aeterno
In os reductam prodigus vorat caudam.
Tuo Vetustas alma gaudet amplexu,
Anus decora, honestioribus rugis
Pulcraque commendabilis senectute:
Procis sed illa rarioribus gaudet,
Amatque sperni, non petita. Quid causae est.
De Dote lis est. Parca, pauca, jejuna est.
Impensa multa. At illa vesticeps Virgo,

An Virgo? Novitas, splendidas madens buccas,
Peruncta fuco vultum et ora Sarrano
Satiata succo pluribus fatigatur,
Quam nec Pelasgae Conjugis fides, turbis,
Tu cum pererras paginas situ turpes,
Non semirosa commatis retrimenta,
Apicesque flexi, et verba falsa suspendunt.
Mox tu penetras abditos dolos chartae,
Nemesinque pollex Alphabeticam exercet.
Sed nunc sacratas acer eruis leges,
Pugnator ardens strenuusque defensor,
Non ferrei, sed aequi et aurei juris,
Non foeculenti, turbidi, cruentati,
Sed optimi, sed limpidissimi juris,
Quod norma simplex ac amussis informat.
Nam nunc (fatemur) tot voluminum mole
Astraea pressa est, quot nocentibus quondam
Tarpeja scutis, Juribus laboramus.
Fovemus ipsi nunc inutiles rixas,
Nec jus tuetur se suo amplius jure.
In jure justum quaerimus? latent pugnae
In secla ductae, totque litium formae.
Strepit tribunal jurgiis latratorum,
Et Rabularum praeda prostat Astraea.
Tu profer altas mentis optimae vires
Vindex severus, curiasque nutantes
Cathedrasque pulcro porro munias fulcro:
O quam precamur! DIVA nomen impendet
His eruditis grande et inclutum, IMPENSIS.

AD EUNDEM. Cassiodori librum de Amicitia cum Animadversionibus suis edentem.

AD calamum! Ad calamum! generosa silentia rumpe,
Et quaedam saeclo scribere digna para.
Ad calamum, mi Zinzerlinge, et te quoque dignum
Crede aevo, ut meritum te quoque fama vehat.
Meta patet, stat palma tuo cessura calori.
Tu modo perrupto carcere rumpe moras.
En tibi tot stantes in curribus Aemilianos!
Omnes post tergum tu praeeundo trahes.
Sume animos, stadio solus regnabis in isto,
Atque rota palmam mox propiore feres.
Scena patet, geminum pandunt Helicona sorores,
Consentesque vocant ad sua templa Deae.
Cur doctas paries privus tibi strangulat artes?
Qui cedro poteras luceque digna loqui.
Quid juvat abstrusae mussantem inhiare papyro
Osque sonaturum magna tenere domi?
Dic aliquid, linguis quod mille reciprocet Echo
Fama, quod in seclum migret, et orbis amet.
Actor eris, mutum non famae fabula nomen
Te cupit, in scenam Te quoque, Amice, vocat.
Sunt equidem hic Momi, sunt, turpia nomina,
Mimi.
Hunc animo spernes Tu meliore gregem.
Scribunt indocti doctique volumina passim,
Et quivis chartas Cercopithecus arat.
Parturiunt montes, et nascitur exiguus mus;
Est tamen, hunc Lucam qui putet esse bovem:

Jam placet aestivae facundia rauca cicadae,
Et rudis altisonum pulsat asellus ebur.
Jamque omnes fatuis Silvae sunt Consule dignae,
Et sapit ingenii pingue vomentis opus.
Mille alis famae decrescunt anseris alae,
Milleque nunc orbem stigmate praela notant,
Innocuae dira jugulantur arundine chartae,
Totque atramenti dolia crena bibit.
Inde tot in vulgus deliria, somnia, nugae,
Et grandes abeunt, sed sine mente, libri.
Sit vulgi furor hic: tu rerum pondera pandis,
Et partu seclum nunc mellore beas.
Restituis nobis insignia Cassiodori
Rudera, Amicitiae queis sacra jura docet.
Publicus hic labor est, et nobis utile munus,
Tuque illi famam condis, et ille Tibi.
Displicet utilitas in Amici nomine: Virtus
Ornat amicitias sola et honestus amor.
Sic statuant alii. Sed vestras Venditor atque
Lector amicitias utilitate probant.

GRATULATIO AD DN. HENRICUM BANGERTUM, Cum Scholae Lubecensis Rector constitueretur.

INcluta Caesareum quae tollis ad aethera nomen,
Et vasto statuis jura, LUBECA, mari.
Ipse cui Nereus effusis Balthicus undis
Nympharumque cui surgit amoena cohors.

Cujus vicinae venerantur foedera gentes,
Et vel sponte suum supposuere caput.
Judice Scaligero, [Note: Jul. Caes. Scaliger Poematumpars. I. p. 610???] terris Astraea relictis
Si quondam vestro sedit amica foro:
Judice me, vestris Helicon nunc nascitur oris,
Nascitur et Musis junctus Apollo suis.
Legiferae postquam Themidos se Regia pandit,
Panditur et Clariis Regia clara sacris.
Nunc tibi praeclaros auget BANGERTUS honores,
Inque isto crevit fama decusque Viro:
Namque juventutis doctas dum tradis habenas,
Das illi clarum nomen, et ille tibi.
Mutuus hic honor est, et mutua gloria surgit,
Perque suas vestra est illa, vel illa vices.
Ille tuis quondam largitus pilea Slavis
Antiquum asseruit voce potente decus.
Hic Tibi GUALPERIOS, KIRCHMANNOS vindicat unus,
MEIERIQUE sagax hic reparator erit.
Hic Phidias Tibi doctus erit, poteritque probatos
Quolibet e ligno sculpere Mercurios.
Ingenii figulum hunc, doctumque Promethea dicam.
Hunc quis fortunae dixerit esse Fabrum.
Tu, BANGERTE, potes primos ostendere fontes,
Et tenero primum spargere semen agro.
A Te Consul erit facundus, quaeque disertus
Pro populo fundat verba Senator habet.
A Te declamant Cathedrae, resonatque tribunal
BANGERTE, et causas rite patronus agit.
Primus in urbe sapis, per te juvenesque virique
Si vivis, Schola Respublica facta brevi est.

Hinc tibi nascentur cives, horumque Magistri.
Communis fies hac ratione parens.
Hinc nati natorum, et qui nascentur ab illis,
Posteritasque tuo a nomine nomen habent.
Sic quoque Consul eris: totam Respublica debet
Se Tibi: nam Cives qui docet, ille regit,
Vel potius (sed vos nobis ignoscite magna
Nomina) Te PATRIAE dicimus esse PATREM.

IN DOMINI CHRISTIANI KORTHOLTI, S. S. Theol. D. Amici sui optimi.

EN dubitas, KORTHOLTI, et sic dubitasse juvabit.
Hanc sequitur matrem filia pulcra suam.
Prima dedit causam veri dubitatio vero.
Qui dubitare potest, et sapere ille potest.
Qui se scire putat, plenis jam desipit ausis,
Qui dubitat de se, quod sapit, ille sapit.
Conditur obscura Divorum filia palla,
Subque suis quaeri nubibus illa cupit.
Tu felix scrutator ades perque abdita rerum
Volveris, ingenio dives et ore potens.
Agglomerat varios sublimis pagina gryphos.
His dubiis dubios tu facis esse cibos.
Ast ego, ne dubita de Vatibus, autor Apollo est.
Vota tuis dubiis non dubitanda dedi.
Ecce Sophum monstrat tua te dubitatio grandem.
Nec dubito: namque hoc per dubia illa scio.

AD EUNDEM, Cum Graecae Linguae Professionem Solemni Oratione auspicaretur.

JAm sumus ergo pares. Tu Graecus; egoque Poeta,
Suspectae vulgo credimur esse fidei.
Fallit Graeca fides, fallitque Poetica, quanquam
Nec tu nec noster fallere norit amor.
Cesset Graeca fides, cessetque Poetica. Agamus
philosopha potius munia nostra fide.
Si vis, Legalem Collega spondeo amorem;
Tu mihi Thejologam des, o Amice, fidem.

AD DOMINUM HERONEM HERSENIVM, ME PRAESIDE de Divinitate Principum disputantem.

PRincipibus placuisse viris non ultima laus est:
Sed major tamen est laus placuisse Deo.
Maximus hic Deus est, aeternus, solus et unus.
Terrarum Dominis imperat ille Diis.
Inter mortales Deus est, qui vult minor uno
Esse Deo Princeps, nec sua fata sequi.
Haec dum praeclaris, HERSENI, disseris ausis,
Laus hinc (ne dubita) Te modo summa manet.
Prima DEI tibi cura, DEOS cole deinde minores:
Nam placuisse DEO sic potes, atque Deis.

IN CANEM TURCAM Ipsis diebus Canicularibus praelio fusum.

SIrie, cui Cynicas volvunt Pimpleides horas,
Et Cynicus lentos ducit Apollo dies,
Ecce tuo Mars igne calet radiisque caninis
Fultus in EOUM prorogat arma CANEM.
Non in Marte tepet, quae nunc in Apolline flamma:
Sed vigili vigil hic obstruit ora CANI.
CERBERUS ille furit, cui se DRACO junxit Averni,
Et CANE nil isthoc pejus et ANGUE fuit.
Sed tamen Herculeas mox sentiet ille catenas;
Et DEUS hunc victum post sua terga trahet.
Sunt qui hunc ungue CANEM poterunt laniare LEONES,
Sunt AQUILAE, quibus hie putre cadaver erit.
Obstrepat ille CANIS, gravis illum SIRIUS uret,
SIRIUS, aethereo quem fovet igne LEO. (gramma
SIRIUS EN / Heros noster SERINIUS, et qui † Ana-Subjicis
huic ignes, es, LEOPOLDE, LEO!

AD DOMINUM JACOB. KORNMESSERUM, Medicinae Doctorandum, Amicum optimum, in patriam abeuntem.

NOster es, et multis spectatus Amicus ab annis,
Dignaque amicitiae munera nulla dedi.

Indignis scribo toties satrapisque minutis,
Ac ignota mihi nomina saepe cano.
Ut docte servire queam, mihi pilea sumsi,
Sumque ancillantis verna Poeta Deae.
Ejurasse velim natas ad vincula Musas
Saepius, ac artem dedidicisse meam.
Tu nobis indictus abis, quo dignior unquam
Materies nequeat carminis esse mei.
Nec Tibi praeclaros nuper gratabar honores,
Quodque ingens Medica nomen in arte tenes.
Sed vile officium linguae est, si pectus amicum est,
Pro pedibus nostris dextra fidesque datur.
Vix scribo leve nunc abeunti Carmen Amico.
Vix pedibus potui nunc comes ire meis.
Sed tamen argumentum ingens mihi restat: in aurem,
Dicam. Si me vis scribere plura, REDI.

PROGRAMMA, Quo bumanioris Literaturae Studiosi ipsis diebus Canicularibus ad lectiones tam publicas, quam privatas invitantur.

MAgna minorque Canis, Nemeo juncta Leoni
Sidera, ferventi nomina nota polo,
Seu vos solares rapiatis fomite flammas,
Ac alio steriles igne prematis agros;
Seu fluat ipse tuus nativos gurges in aestus,
Sirie, quem solem credimus esse novum.
Sirie, quem coluit dubia spe Caea juventus,
Et petiit radios in sua rura bonos,
Cui sacri crepuit pulsator liniger aeris,
Quemque isin coluit Memphis inepta suam.

Cujus ad exortum mundi natalis et annus
In reduces Phariis creditur ire dies.
Cujus ad imperium Nili fecunda potestas
Tollitur, et largo proluit amne solum.
Cur minor e vestris exhalat faucibus ardor,
Nec resides torrent arva polumque faces?
Cur Libycae frigent insessa Hyperione multo
Ora ferae, et pluvio sub Jove terra tumet?
An quoniam rapido latrator anhelus ab aestu
Se flammis metuit posse perire suis,
Et totos plenis epotans faucibus amnes
Nunc, quos concoxit, sponte refundit agris?
Cur Tibi submittunt languentes sceptra Camenae,
Subque tuis flammis, Sirie, friget opus?
Pallida non tetrico Themidos subsellia latrant
Jure, nec elinguis verba patronus habet.
Te latrante, silent cathedrae, silet altus Apollo.
Tu nobis fontes ebibis Aonios.
Fulgura Phoebeus metuit puer illa, cavetque
Hunc cane caelestem pejus et angue Canem.
An quoniam teneras praemordet vulnere mentes,
Et radiis cerebrum versat agitque malis?
An quod adusta Canis destillat ab aethere spuma,
Unde venena intus mens rabiosa bibat?
Non tamen hos metuit truculentia Martia dentes,
In rabiem rapiens astra vel ipsa suam.
Fulminet iste Canis, nunc fulminat improbus ensis,
(Flammifer hunc sacro dissipet igne DEUS!)
Turcieus Hungaricos populatur Cerberus agros,
Nec nocet huic astro Sirius iste gravi:
Non tamen et segnis se solvit in otia Messor,
Nec durum ponit durus arator opus.

Nec sua nunc turpi Mercator membra veterno
Mancipat, et pressa considet ille manu:
Nec validos Veneris constringit Sirius ignes,
Aut flammae cessant, parve Cupido, tuae.
Cur nostris ergo concedimus otia Musis,
Et stant Solstitio Sol et Apollo pari?
Seu canat invito, seu Phoebo Musa volente
Nostra; tamen raucum concinetilla melos.
Et nunc arguto complent arbusta Cicadae
Carmine, nec nobis obstruet ora Canis.
Nam quamvis mutos faciat Canis ille; Camenas
Vocales reddet nunc tamen ille meas.
At Tu, si qua Tibi restat sub pectore flamma,
Sirie, majori fulgura sparge face.
Fac Phoebea sacro mage pruriat ignejuventus,
Ut nunc mora tuo sidere fibra flagret.
Illa gelu Scythicum et glacialis frigora Zemlae
Traxit, et obsessum marmore pectus habet.
Solve gelu ri9gidum, venis liquefacta fluat nix,
Ut vivus subigat fervida corda calor.
Sic tu non vanus celebraberis aetheris hospes,
Sic mihi perpetuum, Sirie, Carmen eris.

PROGRAMMA, Quo ad Claudiani libros de Raptu Proserpinae, praemissa dissertatione, de Enthusiasmo seu furore Poetico, publice praelegendos Auditores invitantur.

QUisquis Apollineos sub pectore concipis ignes,
Nec segnes sentis ad tua vota Deas;

Aut Clarios faltem non adversaris amores,
Nec Pindi nostri degener hospes ades.
Sta, precor, et nostro signatam nomine chartam
Inspice, nec titulis terre at illa suis.
Est Furor, est Virtus non sensibus obvia nostris,
Et quod non possum dicere, quid sit, id est.
Evolat aethereis emissus spiritus ingens
Sedibus, et vasto volvitur ille sinu.
Ille per articulos immensi diditus orbis,
Ingreditur tacito singula quaeque pede.
Hoc et ab inge calent, et ab hoc spiramine spirant
Omnia: perpetuus rebus it inde tenor.
Ille sui motor, movet, aeternumque movetur,
Quaque movet, morus hos jubet ire pares.
Ergo quod aethereum, nec crassa fece ligatum
Attigit, afflatu corripit ille suo.
Ille movens animos, non ad terrestria fixos,
Illos corporibus subtrahit; haec animis.
Ambulat impressos impressa figura per orbes.
Motori rapitur sphaera voluta suo,
Seque sibi sistens offensa resultat imago,
Et sequitur formas et praeit illa suas.
Tunc abit in voces, ac immortalia fatur,
Praesentemque sonant singula verba Deum.
Expulit haec hominem vis et divinior aura,
Ac infusa sacrum pectora numen habent.
Hac quondam auritas Orpheus animaverat Ornos,
Traxit et immites post sua terga feras.
haec potuit tristes animo vis pellere morbos.
Discussit nebulas mentibus illa graves,
Verberat illa sacro, delapsa per intima thyrso,
Et cognata sibi compede corda ligat:

Qualis contiguus magnesia flamina servat
Annulus, instinctu continuata novo.
Gens superis sacrata sumus, et natio Divum.
Et nihil in Vates saecula juris habent.
Plusquam Daedaleis rapimur per sidera pennis,
Et vastum facimus, qua patet orbis, iter.
Quod patet his oculis, et quod latet, omnia nostra.
Omniaque ingenii sunt dominantis opes.
Quid convexa poli? noster nisi fulciat Atlas,
Credimur et nostros nos fabricare Deos.
Immensis quondam sua nomina soripsimus astris.
Speratis Arcton nos prohibemus aquis.
Mutamus formas, defunctaque reddimus aurae
Corpora: namque mori carmina nostra vetant.
Divinos manet haec tantum sua gloria Vates;
Vulgus iners blattis pabula grata dabit.
Non canat argutos rauca strix inter olores.
Arcadicum Pindo pellit Apollo peeus.
At vos, queis ardor flammis populatur honestis.
Pectora, nec nostro spernitis ore frui.
Ibitis hic Clario (potero vos ducere) calle;
Qua patet ipsa meo semita trita pede.
Nunc primum mecum heic atri antra horrentia Averni
Irruite, et raptae plangite fata Deae.
Nec metus ullus erit: solis via tuta Poetis,
Et quos egregios fortia facta notant:
Sic Pater Aeneas ipsum penetravit in orcum.
Tractus ab Herculea Cerberus ipse manu est.
Tartara Bistonius commovit Carmine Vates,
Et Stygio extorsit funera cara Deo.
Scilicet ipse sacros revererur Pluto Poetas,
Salvus et hinc solus, crede, Poeta redit.

AD Virum Celeberrimum DOMINUM JOANNEM GEORGIUM DORSCHEUM, Theologum Incomparabilem, Cum fascibus Academicis se Abdicaret.

VIr magne, Vir beate, pectus infuso
Referte caelo, cujus inclutum nomen
Geniumque grandem et undiquaque divinum
Metitur orbis; qua Pater serenatas
Intonsus effert luminis sui flammas;
Qua surgit Eos, quaque decolor Vesper
Equos anhelos mergit et fatiscentes
Lavat quadrigas: sive nunc Deo plenus
Propiore turges et calescis afflatu;
Turpemve pulcro lancinas gregem morsu;
Labesve Zwingli Vejovisque Tarpeji
Retundis errores piaque castigas
Vibice seclum: sive pandis aeterni
Consulta Jovae et queis canalibus lapsa
Quoque imbre dias GRATIA irriget mentes.
Sepone paulum haec et minoribus pronas
Da rebus aures, sique nunc vacat, nostras
Audi Camenas barbarosque concentus.
Tolera canentem, pipilante te quanquam
Lacessat ore inglorioque vagitu,
Qui, quando Apollinaribus Vale Sceptris
Parabis, ire pone te comes tendit
Dibium daturus nominituo carmen,

An gratuletur an queratur incertus.
At cur queratur? Namque das Viro Docto
Illustre minus et tribunal agustum.
Cur gratuletur? quilibet tuos fasces
Exosculatur pronus, ac honoratis
Tactum diu vidisset atrium Virgis.
Felix juventus pendet a tuo nutu
Te postulans tuasque Thracica sorbens
Amystide artes. Te modimperatore
Lubens Tiaram amplectitur tuam civis,
Facilisque mordet frena nobilis dextrae.
Parere dignis, Legibusque servire
Est summa laus et gloriosa libertas:
Nam fulta in aequor totius ruit navis
Remige, ederaeque latius solent ferri
Quercu marita junctae et arctius nixae.
Tydeus colebat Hoplea altaque Evandri
Proles Acesten. Ipse Jupiter formas
Variare nondum gnarus incluram fertur
Timuisse matrem criminisque lascivi
Caesa expiasse pelle dicitur culpam:
Rex factus, ac exemtus ille maternis
Deus flagellis, aureus statim fluxit
Sinumque moecho rupit imbre regalem:
Jam sumsit alas raptor, arsit Europam,
Mediisque Taurus mugiit ferox undis.
Ergo, ut suprema Te abdicas potestate,
DORSCHAEE, maestos nunc ciemus applausus:
Qualis peregre cum pius pater migrat,
Stat parva proles oreque ejulabundo
Votisque iturum tardat, atque grandaeva
Serpens per ora brachium ligat collo,

Nec illum amatis detinet puer vinclis.
Tu vive nobis, centiesque depostas
Gesta tiaras. FIAT illud, o FIAT!

AD Solertissimum et maximae spei Juvenem, JOHANNEM GOTHARDUM BOKELIUM, Cum de Novo Anno Diatriben Philologicam PATRI Strenae loco offerret.

SIc annis praelude tuis, mea cura, BOKELI,
Et genio aetatem fallere perge tuam,
Est aliquid patria genitum quod origine menti
Insidet, et tacito semine flamma venit.
Nam Tibi multa PATRIS praelucet gloria, et ingens,
Quod satis est, tanto de PATRE nomen habes.
Hicseu regales sermonibus occupet aulas?
Seu tetrico dicat jura probata foro;
Seu magis humanis sua non neget otia Musis;
Seu quaedam seclo scribere digna paret.
Nilleve nil parvum genio depromitur isti.
Omnia praeclarum pondus et instar habent.
Tu IATREM sequeris laudandis filius ausis,
Et primum calcas laudis ephebus iter.
Nil juverile sapis sub tam juvenilibus annis.
Vesticipum certe nomine major eris.
Et legis et relegis, scribis, meditaris, et ornas.
Cottidieque bonae semina mentis alis.
Sic, age, perge meis Juvenis carissime Musis,
Et tiulos omnes post tua terga trabes.

Ecce novum tu nos ducis ceu Janus in annum,
Auspicium de Te dat novus iste bonum.
Anna Perenna tuo sua saecula conferat Anno.
Aetatem Janus det Pater ipse suam.
Sed PATRI illa Tibi felicia Filius offert
Munera, et ingenii dat documenta sui.
Ille pius facto est ac ingeniosus eodem,
Suscipe tam cara Tu data dona manu.
Sunt etiam menti sua semina, concipit illa,
Parturit, et foetus egerit illa suos.
Hunc primum genuit Tibi Filius, ecce! nepotem,
Qui non invitum de Patre reddet Avum.

IN Disputationem Medicam GEORGII DETHARDINGII.

DETHARDINGE, tuam quis non laudaverit Artem,
Nec studii extollat nomina magna tui?
Laudo tuas quoque, quas pulcro conanime dotes
Edis, et haud uno nomine, Amice, places.
Sunt Consanguinei Medicis, gens optima, Vates:
Gentis Apollo tuae nam Pater, atque meae.
Gentiles certe sumus, et cognata tuemur
Munia, et hinc noster congeminatur amor.
Sunt etiam Sacro quaedam quasi pharmaca Vati,
Et medicas addit Musa benigna manus.
Subsultat gracilis numerorum verbere tactus
Spiritus, et nervis addira membra movet.
Hinc toto effusus subsultat corpore sanguis.
Appula sic Musae saepe venena domant.

In Satyras promi cauteria saepe paramus
Chirurgi, ac artus scindimus ense putres.
Improba jam secli multo mordemus aceto
Ulcera, jam spisso spargimus illa sale.
Ejiciunt crudam medicamina vestra saburram,
Ejiciunt mores Carmina nostra feros.
Saepe etiam vivos possunt mollire dolores,
Fomentoque juvant mollia metra suo.
Si qua Cupidineis sunt vulnera facta sagittis,
Obligat emplastro Naso Poeta suo.
Haec quoque Castalio purgamus vulnera fonte,
Et regit hic lauri germen Apollineae.
Utque adeo similis nos cura fatigat, Amice,
Quique labor Medici, nunc quoque Vatis erit.
Ipse suas tibi jam laurus promisit Apollo,
Quasque suis dederat Vatibus, ille dabit.
Sed si civiles artem convertis in usus;
Dignior a Jove tunc querna corona venit.

AD DN. LUCAM Kochen/ cum J. U. D. publice proclamaretur.

SIt tibi faustus honos! Titulum tibi gratulor et rem
KOCHI, Doctoris. Sis, quod et esse meres.
Te quia jura coquunt et versant pectore fixa,
Supremus dabitur nunc tibi juris honos.
Heu mihi quis non hic Peliam coquit! Heu mihi quis non
Decoctor Themidos nunc magis esse cupit.

Non tibi jura placent nimio piperata rigore,
Non et aromatibus tu cumulata probas.
Sint sale sparsa suo, nec fumo infecta, nec igne
Tosta, sed aequalis temperet illa tenor.
Sic doctum generoso incoctus pectus honesto
O KOCHI, (quis non colligat inde?) SAPIS.

IN DN. PETRUM MEILAND, De Causa per accidens disputantem.

CAusarum satis est. has omnia pulpita clamant.
Qui veras dederit, vix reor unus erit.
Omnia causamur, ne quid nescire putemur.
In causis latet hic, et latet ille suis.
Et sic causando docilis solertia vincit,
Cum nativa rei veraque causa latet:
Tu tamen in causa inquiris et ardua prodis
Dogmata: quae casu surgere causa queat.
Sed nec in hoc causae casu cadis optime causa,
Meilande, at causam non sine laude geris.
Ergo ubi causarum, BECKERO judice, cansam,
Dicis, Philosophum Te voco Causidium.

IN CELEBERRIMI THEOLOGI DN. JOHANNIS GEORGII DORSCHEI, scriptum ultimum DE GRATIA.

QValis Maeandrum propter et vagos Lydi
Ripas Caystri, ceu inempta maturi
Praefica feretri Cygnus et sui praeco
Vatesque fati suaviore solatur
Sua busta cantu; jamque ubi ille vicinum
Instare funus sentit, obvio pandit
Sua rostra letho, et ter quaterque quassatis
Lacessit alis. tunc melos dat aeternum
Notosque fundit vatibus suis lessus,
Et dum supremus membra semisopita
Pererrat halitus, erigit vacillantis
Vestigia vitae, et ore lene suspenso
Truncum resorbet lingua debilis carmen.
Adstat minutum vulgus, ac inauditis
Stupescit Elegis, et silentio linguas
Damnat minores: Talis, improbos quando
Post terga linquis victor orbis anfractus,
Tuisque reddis Spiritum volens astris
DORSCHAEE, gratiosa Gratiae pandis
Caelestis orsa. Haec inter altus exspiras
Tot delibutus Gratiis et aeterni
Favoris auris inter astra subvectus.
Propinet atrox saeculo suo virus
Infestus hostis: Tu paras inexhaustae
Nectar scatebrae, Gratiasque caelestes
Recludis ingens, queis beatus et praesens
Inebriaris, Septimosque transcribis
Caelo labores. O benigna Majestas,
O gratiosa, summa, sancta Majestas,
Quam Te sitimus Gratiamque inexhaustam!

AD DOMINUM RUDOLPHUM GASTOVIUM, de Absentia Juridice disput antem.

ACta agimus, chordam miseri pulsamus eandem,
Et te re dicta dicere id artis opus.
Excutimus Baldos, rapimus tua vellera Jason,
Et turpem petimus nomina vana stipem.
Parturiunt Chartae, nascetur terribilis Lis,
Lis omni semper quae repetenda die.
Hannibal ad Cathedras! vah quanta pericula cives!
Et remanet post tot praelia grande Nihil.
At Tu, Gastovi, meliores surgis in ausus,
Magnaque das genii nunc documenta tui.
Nil te trita juvant Animae dent illa minores:
Tu nobis juris nobile Thema paras.
Colligo sic: Tua cui absentia non placet, ille
Absens a sana nunc ratione mihi est.

IN DISPUTATIONEM de BAPTISMO.

DUm sedeo sacros dicturus carmine fontes,
Aruit ad nostros Castalis unda modos.
O superi, quae causa latet? caelestibus ille
Non bene miscetur turbidus humor aquis.
Non errat, primis qui rerum semina ab undis
Eruit et cuncta hinc nata fuisse putat.

Incubuit primis fabricator Spiritus undis,
Incubat et fonti Spiritus ille sacro.
Est Aqua Baptismus, per quam generamur et a qua,
Abditaque aeternae semina lucis habet.
Res miranda! genus periit mortale sub undis,
Quaque perit, miser hac arte juvatur homo.
Huc quicumque venit nova captans frigora, non hunc
Igneus atroci Sirius ore petet.
Interdicat aqua Praetor Plutonius illa;
Nil agit, assiduo fonte voluta venit.
Hac madidus lentos irarum dissipat ignes,
Ustaque scintillis corda cupidineis.
Omiserum, indignum, qui sese hoc flumine lavit!
Aethiopem lavat hic, ille lavat laterem.
Aeternos igitur qui vitas sedulus ignes,
Prima salutiferis spes tibi surgat aquis.

IN Lauream Magistralem DN. DAVIDIS CLINTHII, Ecclesiastae Wismariensis.

SErvo fidem, CLINTHI, dum pectore pauca sereno
Ut potero, titulis carmina promo tuis.
Fallo fidem CLINTHI, dum lancinat improbus unguis
Non responsuras ad sua vota fides.
Invida VARNIACVM rapuerunt sidera DAPHNIN,
Hinc stat ad enervem saxea dextra chelyn.
Hinc minor in solitas ibat mihi Spiritus artes,
Et manus haec vetitum tangere nescit ebur.
Haec memorem poterit mentem mordere cicatrix,
Perpetuumque mihi mors ea vulnus aget.

Phoebe, quid est? dixi. Cur me rejicisque fugisque,
Cetera cultori non aliene tuo?
I, dixit: satis ipse meas exhaurio vires,
Et mea non unus pectora maeror edit.
Ibimus exequias nostro cum Vate Camenis
Omnibus. Haec Musae funera Teutonicae.
Illa poetastris porro in ludibria cedet,
Hanc trahet ad stolidam mens male sana crisin,
Dixerat, et fremitu suspiria miscuit alto,
Et mox a vultu me jubet ire suo.
Quid faciam, CLINTHI, Musis modo natus acerbis?
Hoc unum bona mens succinat: EUGE! BENE!

AD DOMINUM CASPARVM CLOSIVM, Mnemonicam Historiam edentem.

ECce, quid hoc CLOSI? loquitur pictura, levisque
Fabula te veram ducit in historiam.
Crede mihi, fatuis aliqua est sapientia nugis,
Vanaque nunc aliquid somnia posse patet.
Non semper vivo licuit Doctore potiri:
Saepe fuit scriptus; nunc quoque pictus erit.

IN Lauream Magistralem DOMINI JOHANNIS EMMELII.

DIu pupendi incertus, optime EMMELI,
Exasciate, perpolite, limate

SOPHIES alumne, splendidum caput Phoebi,
Diu pependi incertus, inquam, o EMMELI,
An tu Magistro dignus; an Magister Te,
SOPHIAMNE Tu; vel illa Te mage ambiret.
Credo quod illa. Credo? quin scio et novi,
Quoties ferire morsicantibus sverit
Te Virgo ocellis paetulaque splendentum
Vibratione luminum atque telorum.
Jamque ambiisset Te: Sed indecens visum est.
Et Virginalis id vetat pudor, quanquam
Amor pudorem pene vicerit justum.
Sed ambiisti tu prius, quod et Sponsa
Ut fiat optat, et recusat, ut fiat.
(Mos hic procare non necessitas jussit.)
SOPHIAE ergo nunc fis (grande Dii beent coeptum!)
SOLIDUS Magister, et Maritus, et Sponsus.
SOLIDUS Magister, ajo: nam quotis horum
Post sibilum stat Theta! scin quid hoc dictu?
SOLIDUS Maritus, ajo: namque sat multi
Ejus Mariti, et indies novi fiunt,
Quos caeca sors obtrudit, et dolus nummi.
Mirum, inficetos ferre quod potest Mopsos!
Mirum est, quod illis cornua ista non ponit!

In effigiem DOMINI D. CASPARIS MAVRITII, Theologi.

EN Tibi MAVRITIVM color hic Pictoris adimbrar,
Cui Pietas nullo picta colore placet.

Pingite MAVPITIVM, Pictores, scribite Vates.
MAVRITIVM pingit non nisi MAVRITIVS.
Noster erat quondam, et nostri pars magna Roseti:
Hammopolis mystam nunc fovet alta suum.
Fama ejus Virtusque loco haud comprenditur uno.
An teneat tantum parva tabella Virum?

IN DOMINI ADAMI TRIBBECHOVII, AMICI OPTIMI.

SIc Tua, NOSTER AMOR, celeri petiti aethera passu
Gloria, ingenio surgit ovatque suo!
Ipsa Tibi primos mens altior anteit annos,
Et juvenis poteras anticipare senem.
Non clamosa Tibi sapientia rauca flagellat
Pulpita, nec spinas colligis ante rosas.
Non ignava Scholae et lallantibus apta Magistris,
Dignaque vel pueris te crepitacla tenent.
Sordent funerea putredine jam foetentes
Chartae, et iners fatuae sed ulitatis opus:
Te potiora tenent spatiis illustribus ausa,
Nec vulgi varium Te levis error agit.
Vix tentato aliis raperis super avia calle,
Et nomen pariet mox Tibi fama novum.
Prima Tibi nos signa damus titulosque: sed ingens
Nominis et decoris Tu faber ipse tui.
Quam Tibi diffluerem toto nunc fonte, novaque
Pegaseum canerem prodigus arte melos!

Castalius siccos humor mihi temperet ignes;
Et spisso in laurus spargeret imbre tuas.
Nunc ne spernc leves arenti e pumice guttas,
Parvaque, sed puri munera stillicidi.
Non tenui dicendus eras mihi carmine; sed vel
Omnia debebam, vel memorare nihil.
Omnia non poteram: nam me labor iste gravaret,
Temporaque his studiis nunc aliena vetant.
Sed nec debebam nihil: Ut negat illa facultas;
Sic negat hoc sanctae candor amicitiae.
Ergo aliquid dicam, si non licet omnia, nec Nil.
Est tamen hoc aliquid, dicere nolle Nihil.
Judice Te, nostri pars quaedam impletur amoris.
Et potes hoc Aliquid dicere, egoque queam.
Judice Me, nostri pars nulla impletur amoris,
Quodque Aliquid dixi, dic, o Amice, Nihil.

STRENA ad VIRUM Magnificum et Nobilissimum DN. DAVIDEM MEVIVM, JCtum celeberrimum, et Tribunalis Regii, quod Wismariae est, Vice-Praesidem.

UNgues momordi, strenue caput scalpsi,
Torsi, retorsi semirosa metrorum
Fragmenta. Sensi torpidas nimis Musas
Inauspicati forsan omnis carmen
Mihi minari. Stat Papyrus infelix
Vocumque hiulca rudera atque deformes
Trahit lituras, ac inertibus squallet

Impressa litis; quale quid sacrum jures
Scripsisse Gallum, et quae Notariam sigla
Duxisse aduncis unguibus putes felem.
Quid est Apollo? cur lates tuo civi?
Cur tot petitus et vocatus a votis
Justi refutas ora flagitatoris?
Nam radit aegre querqueras miser voces,
Et ineleganti nectit impares nodo
Varosque jambos ac inutiles nugas.
Ecquando nobis vapulat tuum Numen
Orisque pulcri semirasa majestas?
Quo crimine incestavimus tuas laurus,
Male feriati? Forsan omne nunc vulgus
Numerique tot precantium tuos nobis
Rapuere vultus, nec clientibus totum
Sinunt vacare, lancinantque diversum:
Nam quotquot arctis verba forte sexseptem
Ligant catenis et trabalibus clavis
Junxisse norunt, quique ceu ad aeratas
Damnant triremes carcerique durisque
Miseros catastis mancipant pedum talos
Numerosque segnes, quotquot undique illorum,
Omnes precantur, gratulantur, acclamant,
Vovent, et optant, et benigna promittunt,
Larga hercle liberalitate et augusta;
Fide at Poetica atque Punica: quanquam
Nec illud aequum filios Deum Vates
Ob id notare criminis reos tanti.
Optare Vatum est: impleant fidem Divi.
Solusne nunc silentiarius fiam,
Et solus inter tot voventium turbas
Inhonorus errem? nunc ubi aureus fessos

Titan jugales nectare imbuit dio,
Quod Phryx Ephebus inter astra prolixo
Fundit meatu fonte diluvI sacros
Sparsurus ignes; nunc ubi auctius nascens
Trahit serenae syrma Phosphorus lucis,
Qua, magne MEVI, vota persequar vena?
MEVI, labantis excitator Astraeae,
MEVI, invidendum et grande saeculi nomen,
MEVI, mearum censor aeque Musarum,
MEVI, benigna cura REGIS excelsi,
REGIS sereni, REGIS optimi, justi,
REGIS beati, maximi, incluti, invicti,
Mortalitatem qui triumfat, et magnis
Grassatur ausis indolem super secli,
Qui, si vel illabitur orbis et mole
Sua superstet urgeatque cervices.
Infractus altam stabit arduus mentem.
Qui nuuc favores stringet in tuos noster
Sua plectra pollex? Loripes vicem jambus
Subire tentet. Juro per comam Phoebi
Ejusque frondes: quadrat optime ad nostrum
Pes ille seclum. Claudicat fides sancti
Alumna caeli, Veritas, Amor, Virtus,
Tenaxque Recti norma, et inclutae leges,
Sudat Pyragmon, claudus arma Vulcanus
Jam claudicanti subministrat heu mundo.
Miscentur Orco sidera, et polo tellus,
Urbes vacillant, regna corruunt vasta,
Nec tuta pax est postibus quidem privis.
Elapsus hic excessit annus, et Phoebus
Novum reduxit fortean novis auctum
(Diisaniora!) cladibusque turbisque.

Labuntur anni, truditur dies, aetas,
Stabilique se inconstantia fugans caelum
Vestigiis reciprocantibus tractas
Instaurat horas, temporisque conformi
Rotata gyro puncta ducit, et quantum
Excrescit aetas; tantum iniqua decrescens
Semper per incrementa semet immenso
Submergit onere et labi opaca mansurae
Se involvit, infamique polluit culpa.
Nugamur omnes appetuntque luxatae
Ineptiarum dulce pabulum mentes.
Exercet omnis histrioniam mundus
Inanitatibus refertus, et fraudes
Succinctus atras. Strenue orbis insanit,
Dum quassat arma, bella, dira deliri
Crepundia secli, jamque latius serpet
Nocens venenum, et ceu Tarantulae miro
A dente tactos hic bonos furor cives
Saltare demum coget, et suos extra
Salire limites agrosque natales.
Tu, qui tot inter ambulas, Vir immense,
Erectus aevi turbines et anfractus,
Novibeato prodeant tibi soles
Omine, suosque secla deferant mores.
O vive nostro sidris emicans caelo,
Marisque, ceu Ledaeus ignis, insultus
Fulgore nobis rempera salutari.
Tu porro pronas mi benignus indulge
Favoris auras, forte si mea dignum est,
Tuique nunc admitte vota

Prosphonema gratulatorium ad DOMINUM NICOLAUM BURENSKIOLD, apud Norcopenses Praesidem justitiae Regium. Scriptum aliene nomine.

MAXIME VIR, Patriis magnum decus addite terris,
Unice Justitiae nunc fugientis Amor.
Quae Te mobilibus raptum super aethera pennis
Virtus, quae dubia gloria tollit humo?
Ecce novos Castor nobis exporrigis ignes,
Sollicitatque sacrum quassa carina jubar.
Ipsa Lycaoniis Helice Tibi plaudit ab astris,
Qui nobis Helice, qui Cynosura micas.
Publica Te stat Atlante salus, tibicine tanto
Noster et hoc nostro Praeside stabit honor.
In priscas abiit Te Patria Praeside vires,
Dum datur illa Tibi, redditur illa sibi.
Jam veteris nobis redeunt vestigia secli,
Ac Astraea suos hic velit esse lares.
Tu nunc augustis peccantem legibus urbem
Instruis, et vetitum corrigis ense nefas.
Judice Te, cessere doli fraudesque malignae,
Peccandique tuus semina sopit amor.
Tu facienda facis. Tu nobile primus honestum
Quaeris, et hinc civis, Te praeeunte, sapit.
Ipsa suas in Te virtus mihi tangere metas
Credita, nec quo jam progrediatur, habet.

Non livor magicos intorqueat improbus hirquos!
Discutitur radiis debilis umbra tuis.
Non tibi venales tempestas aurea leges
Perpluit, aut pretio sistitur emta Themis.
Non favor imbellis, vani poppysmata vulgi,
Et levis in syrtes ventus et aura rapit.
Tu velut in medio cautes Marpesia ponto
Instantes recto vertice frangis aquas.
Frons tua labe caret, tua mens ab origine pura est,
Humanisque nequit sordibus illa premi.
Sis felix, patriasque diu rege mitis habenas.
Sic precibus junctis plebs proceresque vovent.
Teque Patresque liget pulcris concordia vinclis,
Ut junctis crescat viribus aucta salus.
Ipse ego, qui patriis vivo nunc exul ab oris,
Tot per agros votis, per maria alta sequor.
Ecce meas magnete suo septentrio Musas
Provocat, atque a Te mens mihi mota calet.
Omnihi tam laetos oculis si cernere vultus
Detur, honoratos sternerer ante pedes.
Nunc facili haec capedona manu. Sed fama sequetur,
Et tua mox linguis nomina mille canet.

IN Honores philosophicos DOMINI OTTHONIS GROSKREUTZ.

QUos incomta tibi dabit, Phaleucos,
Groscreutzi, mea Musa, quosve plausus,
Tot intra metra, totque scriptiones,
Cantus, Carmina, Gratulationes,

Tot commenta poematum, totora
Bella, splendida, dulcia et diserta,
Lecta, limpida, lauta, laeta, larga,
Et stagnantia fonte Pegasejo,
Queis me nunc bone, belle, docte, Amice,
Jubes degenerem aggregare versum, et
Mearum additionem ineptiarum?
Quae nunc materies mihi relicta est
Tot inter metra, totque scriptiones,
Cantus, Carmina, Gratulationes,
Integrasque poematum maniplos.
Nam vel turpiter est mihi silendum,
Aut crambe recoquenda ter quaterque
Mendicove mihi ostiatim eundum est.
Restabat tamen unieum levamen,
Sed vanum sterilis geni levamen,
Sed ignobile pauperis Camenae
Plebeique leporis involucrum,
Solamen miseris bonum metrorum
Pellionibus. At quid hocce quaeris?
Scriptitassem anagramma. Plura quaeris?
Scripsissem mera verba. Plura quaeris:
Scripsissem mera monstra. Plura quaeris?
Scripsissem fatuosi rudesque versus.
Sed nec hoc potui, quod et tuarum
Negant invida fata literarum:
Nec sic (o bone Jupiter!) valebo
Alphabeticus esse nunc poeta.
Quin nec turpe placet tuum in minutal
Tam pulcrum male lancinare nomen,
Ceu pium Hippolytum, brevesque sparsum
In partes Peliae senile viscus,

Pentheove secare metra ritu,
Dum captator iners vocabulorum
Scabrosas cuperem atque semirosas
Voces radere, forte congruentes,
Humanum ut caput, ac equina cervix.
Quas si Democritus videret, (o Di!)
Ventrem rumperet improbo cachinno.
Nil ergo tibi nunc precabor. hoc est:
Nolo dicere dicta, et acta nolo
Bis patrare. Quid hoc, rogo, necessum est?
Tu si forte meas haves camenas
[Gap desc: Greek word] , measque scriptiones
Dabo consilium: sed heus in aurem!
Sume mox alios merens honores,
Aut bellam tibi junge Pasicompsen,
Et tunc blandidulas ciebo Musas,
Et tunc multiloquos dabo phaleucos,
Misceboque jocos, sales, lepores,
Pensaboque lubens tibi negata
Usque ad taedia nauseamque vota.
Fides verba sequetur. Ecce dextram!

IN DN. DANIELIS FISCHERI, Serenissimo Brunsuicensium et Luneburgensium Duci a Consiliis Dissertationem inaugur alem de Favore ejus, quod publice interest.

FAVETE LINGUIS! namque publico dignus
Favore Publici Boni recensebit

Nobis Favorem. Qui meretur AUGUSTI
DUCIS Favorem, nunc faventibus votis
Fruatur, ut qui publicam asserit causam
E publica cathedra amabilis Vindex.
Vos, qui Salutis ergo publicae legem
Piissimamque judicatis et summam,
Quorum interesse Publico interest festo,
Adeste, et id, quod publice interest, prona
Suscipite mente, quodque publica est e re
Ita vertite in rem vestram, ut id, quod est e re
Vestra, saluti et publicae rei cedat.
Nos gratulamur et benigna praeclaris
Precamur ausis. Surgit ecce FISCHERI
Nomen decus que mensque sese inexhausta
Per quicquid altum est, quicquid in clyto dignum
(Namque ille non minuta curat) AUGUSTO
Agitat. Sed illae publice sonant voces:
Qui publice pro Publico Bono pugnat,
Hunc Publicae triumfus evehet Famae.

IN PILEUM KTKAIKON Augustum [Gap desc: Greek word] Symbolum DN. JACOBO PRILLEVITZ, Rectori Scholae Gryphisvvaldensis meritissimo impositum.

PIlee, principii non deficientis imago,
Pilee, principio mox cariture tuo.

Pilee, principium cui singula puncta dederunt,
Pilee, cui finem singula puncta darent.
Pilee, principium tibi parteque finis in omni,
Pilee, nunc doctum cinge, rotunde, Caput.
Pilee, qui superos in te revolubilis orbes
Exprimis, et caelo non aliena tenes,
Esto novus Claro Capiti per tempora Horizon,
Intra quem mentis sphaera voluta ruat.
Scilicet est quidam studiorum circulus: artes
Ille tenet gyro conglomeratque suo.
Hae sibi perpetua et per mutua vincula nexae
Humanae absolvunt nobile mentis opus.
Haec mentes quoque sphaera rotat, redit actus in orbem
Hic labor, inque suos crescit abitque gradus.
Ceu super immortos rota vertitur aetheris axes,
Astraque secum eadem lapsa relapsa trahit:
Sic quoque per vastos studiorum truditur orbes,
Et tacitas vaga mens itque reditque vias.
Et jam, qua data porta, ruit. jam conscia caeli
Tentat anhelantes antevolare polos.
Jamque redux humilem se terrae miscet et undis,
Rimaturque toros Ditis, et alta maris.
Qua patet orbis, abit majoris spiritus Orbis
Aemulus, et promto colligit ista sinu.
Scilicet ista minor complectitur omnia mundus.
Haec facilis rerum mens simulacra capit.
Et tum perfectus studiorum dicitur orbis,
Orbis ad exemplum cum sibi format opus.
Omnia Majori volvuntur in Orbe per orbes,
Omneque vertigo corripit una caput.

Quos orbes Natura, eadem Sapientia format,
Et vult non alia se ratione coli.
Circenses agimus jam per tot saecula ludos,
Hactenus et Mundi Circitor omnis homo est.
Atque hic Doctrinae servabitur Orbis et ille
Axe super rectae se rationis agat.
Omniserum! cui hic circulus integer, et cui
Truncata tantum parte Colurus erit.
Ille suo motus rapietur in avia centro,
Dejectusque sua de statione cadet.
Illum Sissyphii lassabunt pondera saxi.
Ille Ixioniam voluet agetque rotam.
Tam praeclara suo mysteria Pileus orbe
Obtegit, et Docti symbolon Orbis adest.
Circulum arnat, quicquid scimus. qui mente rotatur,
Colligit in capite hunc Pileus iste cyclum.
Creditur appensa structura educta corolla:
Sic orbem exactum Pileus ille monet.
Figitur ille tuae, Vir praest antissime, fronti,
Cui dudum expletus circulus omnis erat.
Iste mihi visus nimbos aequare Deorum
Pileus. hoc capiti stat diadema tuo.
Si nescis, magnos faciunt haec pilea Reges,
Qui sibi, qui mundo ponere jura queunt.
Libertas hinc summa venit. Sapientia gestet
Pilea: stultorum servit egetque genus.
Etgo orbe exacto SOPHIES, teres atque rotundus
Nunc esto, titulus qui Sapientis erat.
Acclamant omnes. dictant suffragia Patres.
Circulum habet, quisquis singula puncta tulit.

AD DN. MICHAELEM BUSSEUM, sub Praesidio DN. D. AUGUSTI VARENII, Theologice disputantem.

QUid steriles numeros et inania Carmina scribam,
Dum sonat in laudes sacra cathedra tuas?
Ipse tuae praeco es famae, licet esse recuses,
Dum loqueris, laudes disseris ipse tuas.
Ejuras Samii, Bussaee, silentia ludi,
Et bene nunc audes, ut videare, loqui.
Harpocrati medium monstras generosior unguem,
Litera vocalis nullaque muta tibi est.
Tempestas facunda sonat per pulpita, nec Tu
Quam tacitus scenam Roscius egit, ages.
Alternis agitur quaedam stipulatio verbis,
Ut Tu des illi; Verba det ille Tibi,
Scilicet adversas audire et reddere voces
Convenit, et reduces volvere utrinque sonos.
At jussae si non resonant Amaryllida silvae,
Clamatus si fors nullus Apollo domi est,
Si frustra clamatus Hylas, neque consonat Echo,
Appendix cathedrae stabit et umbra suae.
Sed Tu, VARENIO qui nunc os PRAESIDE solvis,
Hoc praeeunte potes non nisi magna loqui,

In osculum ab anu illatum Pro more civilitatis Belgicae. Carmen joculare.

ELoquar an sileam? pudor est indigna fateri,
Sed qui soletur forsan amicus erit.

Putida decrepitis (quis credat?) olentia labris
Invito licet heu! basia fixit anus.
Obstupui primum frustraque haec labra retraxi,
Oraque non tales tangere digna genas.
Stabat Dalmatico rarus dens concolor auro,
Et dens crustatus sordibus omnis erat.
Manat ab exangui pituita ingloria lingua,
Lentaque gingivae sputa per ora fluunt.
His tam bella Venus figi petit oscula labris,
Nec petit: illa sibi debita poscit anus.
Hactenus intacta haec Veneri servavimus ora,
Nunc primo turp is flore sirperbit anus?
An patiar? teneros gravis est res laedere Vates.
An potui dentes hic cohibere meos?
Arcetur nostris grandaeva a finibus aetas,
Nec caelo Divam nos toleramus anum.
Sic divina puer commiscet pocla Tonanti,
Et pubes vix dum fercula Virgo parat.
Sunt Charites, Nymphae, puerilia Numina, Amores,
Perpetuaque vigens virginitate Venus.
Sic Dominae nobis dictant sua jura Puellae,
Intonsusque choro Cynthius unus adest.
Cur cecini Idalios Vates non degener ignes?
Si tam foeda mihi praemia praebet anus?
Cur Clariis haesi proles adamata lacertis,
Castaque Castalidum basia saepe tuli?
Hac cecini mercede miser? tam turpia sentit
Commoda tam fidei sedulitatis amor?
Tu mihi Phoebe (tuum foedant haec oscula Vatem)
Sordida Pieriis ora lavabis aquis.
Virgineis pensabit anilia basia centum
Nostri materies carminis alma Venus.

Credite, ne Vetulae graveolentia basia carpam,
Pro Vetula vitulae basia ferre velim.
Vel potius, (quo Papa coli vis Maxime, ritu)
Virgineo figam basia sacra pedi.

APOLOGIA Amici nomine scripta, quae convitium hominis Elinguis illi immerito objectum vindicat.

ELinguis ergo credor? Improbus, demens,
Excors et effrons ista jactitat Momus,
Lingua canina qui disertus imbellis
Rabiem veneni spargit in bonos vates.
Cui ipsa dudum frons perit, putat linguam
Perisse nobis. Heus sceleste latrator,
Mendacii propola, furcifer, Vappa,
Elinguis ipse es, cum loqui jubet Virtus,
Sed ore semper ad calumnias promto,
Bilinguis es, cum vera destruis falsis,
Trilinguis es, cum pungis iknscios, serpens.
Frustra maligna me, scelus, petis lingua,
Nec haec futuro (qod putas) nocet Vati.
Si Mome nescis, Lingua, mens, caput, cor, frons
Cerebrumque nobis sedibus sedent justis,
Partesque cunctae muneris sui partes
Rite exequuntur. At Tibi sedet Monstro
Pro corde bulbus; mente, fumus et fimus;
Pro fronte ferrum, quae tibi cataphracta
Contra pudorem est, literata, praefricta;
Pro Capite stat cucurbitque impotens lingua
Sica est; cerebrum spongia et putres fungi;
Si plura restant, totus improbe es nasus.

Sed heus, sceleste, si quid hanc gravat linguam,
(Quae sic satis soluta, sic satis promta est)
Nec illa vocum diffluat diarrhoea,
Ajo Locuriove semper adverso:
Quid inde damni? nulla nempe pro rostris
Dicenda verba, non hians fori turba
Me vult Agyrtam Stentoremve clamosum
Vox inter arcta parietum mihi claustra
Reciprocanda est, culta, lenis, et mollis;
Non hirta, non decumana, quaeque Cyclopes
Terrere Possit. Ista non docet Musas.
Nec pica sum, nec psittacus, crepans anser,
Loquaxque hirundo, non Marone cum Vate
Exopto linguas centum et ora vesanus.
Namque una scilicet satis mihi lingua est,
Satisque nulla, et si quid auguror recte,
Pro me loquetur fama, mille sub plumis
Linguas recondens, sique deficit lingua,
Haec mille linguas commodabit elingui.
Et lingulaca clamitat mihi penna.
Non carmen hoc elingue, quanquam id elumbe,
Jambusque fracto claudicet miser talo.
Si lingua non est intus, exero telum.
Hoc, verberare lingua cum nequit, pungo.
Si lingua non est, sunt tamen mihi dentes,
Queis laesus insto, queis remordeo Vates.
Nam, crede, qui Tibi, Mome, vapulat Vates,
Elinguis esto, edentulus tamen non est.

In diem Natalem DOMINI ANDREAE TSCHERNINGII, Poes. Profess. in Academia Rostochiensi celeberrimi.

SAepe in negatas involavimus Musas
Injuriosi, saepe semipaganam
Male feriatus irruit chelyn pliex,
Ringente Phoebo, et infrementibus Divis:
Seu conjugales ventilavimus taedas;
Seu lacrimoso turpiterque pullato
Suprema lassu postulavimus fata;
Seu in furentes mens profana molitur
Abire gressus, grandiore conatu,
At inerte plectro, nec tenore conformi;
Seu molliores nectit impari nodo
Arctatque versus, mimicumve projectat
Anacreontem, Bupalive tortores
Olim et Lycambae incude fabricat Jambos.
Sed inepta scripturimus atque plebeja
Diis et Poetis nata semper iratis
Apollinares Lixae et heu! ciniflones.
Nam vidit atque risit ille, qui Montem
Sacri furoris verberat pio afflatu
Vatumque Numen, Augurumque Patronus
Et ultionis invocavit in testes
Plutonis amnes Marsyaeque detractam
Sese arbitro meminisse dicitur pellem,
Normamque ad istam plectra nostra componens
Ferme sub aequas haec vocaverat poenas.
Sed an silendum est? VARNICI salutamus

Festum POETAE, cujus in labris regnant
Mera mella, mulsa, nectarisque pars quinta,
Quam Gratiarum inseminavit aeterna
Illi venustas, Teutonumque qui Vates
Et Opizianae solus heres est Suadae.
Utriusque qui pollet Lyrae facultate.
Et cur silendum est? namque nunc canunt omnes,
Et pipiones noctuaeque ferales
Aterque bubo, natioque picarum,
Minturiensque passer, et Progne trinsans
Cucuriensque gallus et loquax cornix,
Raucusque coccyx, tuque alumne Martini;
Alauda sordet et Caystrius propri
Cantor feretri, Tuque Tereos pellex.
Ferunt miselli versuum latratores
Nunc omne punctum. Secla nostra bacchantur
Stercusque adorant instar aureae massae.
Non jam lupinis aera discrepant vanis.
Jam surdus audit, avique caecus et luscus,
Jam perspicacitate Lyncea pollet.
Quicumque scabro lancinat fides ungue,
Audit Poeta (Jupiter Bone!) et Vates.
Et nos agamus histrioniam talem,
Pellemque mentiamur hanc leoninam,
Intus bidentes simplicesque Boeoti.
Solacium est habere compares fati.
Neque enim silendum est. grande debeo nomen
TSCHERNINGIO, quod nulla forsan expungit
Et deletaetas. An negabitur gratae
Haec umbra mentis, impotes ubi vires
Majus recusant? Pollicem integra pinxit
Quidam in tabella, corpus ut Giganteum

Artusque vastos et Cyclopicum ventrem,
Angusta Lignilatitudo rejecit,
Manusque non est assecuta Pictoris.
Animo repostum est intimoque defixum
Latet recessu, nec sepulta erit nostrae
Memoria menti, quam superflua primos,
VIR AMPLE, iniquos ingeni tamen fructus
Laude ampliaris. Quid meretur infausta
Themidos propago, tetricaque de Nocte
Extracta proles et caterva MORBORUM
Fastidiosae obtrusa nuper Astraeae?
Decertet umbris vapuletque sub flagro
Petulantisaevi! Sed Tibi insusurravit
Tam liberale candidus favor votum.
Ingrata inersque sim saburra telluris
Et onus pudendum, ni minutulum saltern
Rependam amoris indicem et voluntate
Sola impotentem metiar facultatem.
O si lepores illi et elegans Linguae
Rudes serenet suavitas mihi sensus,
Qua Tu patentes stringis aetheris tractus
Livore major, celsiorque plagosi
Morsu cavilli, forsitan fatigarem
Alacriores in tuum decus Musas.
O vive! vive! inaestimabilis nostri
Lampas Lycei, clare municeps Pindi,
Et invidendae pignus arduum famae.
Plaudunt Sorores, et Pater stat intonsus
Tuae beatum concinens melos luci.
Eat benigno purior dies caelo
Redeatque fausto semper auctior voto!
Morbi facessant corporisque sublesta

Solidetur indies Tibi valetudo!
Pellatur omne, quicquid est aberrantis
Intus vaporis putriumque succorum.
Quid stas Apollo? Confer ocius cunctas
Huc pyxides, et pharmaca atque suffitus
Anguisque spumas sume nunc salutares,
Quodcumque gramen pastor olim ad Amphrysum
Arabumque odoro carpis autor in rure.
Tuere civem. Poscimus bono jure.
Cur Te Parentem nominas Poetarum
Vitaeque fabrum praesidemque sanorum?
Is annuit quidem; sed hacce mercede:
AESTAS ADULTA, dixit, indeque AUTUMNI
TSCHERNINGIANI gaza dives ad nostras
Feratur aras, protinusque funesta
Vati venusto summovebitur labes.

AD Virum Amplissimum et Nobilissimum DOMINUM ADAMUM OLEARILIM, cum Hodoeporicum suum Persicum mihi donaret.

O Quantum tenui reddis pro carmine munus,
Clare Vir, et Musis saepe canende meis.
Tot populos, tot regna, et tot mihi subjicis oras
Et mea tot terras Bibliotheca capit,
Ipse meas admiror opes, lateque tyrannus
Imperio premo nunc nomina tanta meo.
Persia nunc Domino, Te concedente, Poetae
Paret, et haec plus quam Persica gaza mihi est.
Morhofius per te Rex est, et munere tanto
Nunc prae Persarum Rege beatur erit.

PROPEMPTICON Ad Virum Magnificum et Amplissimum DN. JOHANN-OTTONEM TABOREM, JC. celeberrimum, Serenissimi Ducis Meklenburgici Consiliarium intimum, Cum Giessam avocaretur. JOHANNES OTTO TABOR JURECONSULTUS Per anagramma [Gap desc: Greek word] AH CUR IS ALIO? TUN, TOTO NOTUS ES ORBE?

PArum est, quod arctis Vandala Te Parens
Suscepit ulnis, sidere quod tuo,
O invidendum lumen aevi,
Nomineque est decorata tanta.
MAGNUS pependit, Magne TABOR, tuo
Gustavus ore et robore consilI,
Princeps Diis prognatus ipsis
Et veteri fabricatus auro.
Custodienda hic quae tibi tradidit
Cati sub antro pectoris, haec fide
Seriphias aequante ranas
In tacita tumulasti abysso.
Quo nunc recedis? quove tuos rapit
Nobis honores Livor? An altius
Sectare Laudum culmen? At cur?
Toto etenim bene notus orbe es.

Quousque sedes atque vagos lares
Figes refiges, soleque dissito
Agros pererrabis calentes
Exul Hamaxabioque ritu?
Migras, remigras, dum tenet haec, novae
Te terra poscit. Maxima de tuo
Splendore pugna est. Hinc et illam
Invidethic; cupit iste palmam.
Ergo ibeato ductus omine
Pronisque Diis et numine praevio,
Immota cum stet pertinaxque
Et male flexilis haec voluntas.
Lascivientes arva Favonii
Libidinoso pollice mitigent,
Viamque sternant molliorem,
Rorifluoque fricent volatu.
Procul sit udi mystacis Africus
Nec rura lento contenmeret luto,
Nec mejat humens per porosum
Jupiter imbriferumque cribrum.
Sed ne tuorum et Vandalicae Domus
Dedisce nomen. Nos sequimur probis
Post terga votis, inclitusque
Conditus his TABOR est ocellis.

AD DN. CASPARUM VOGTIUM, Amicum optimum Rostochio abeuntem.

ENim dolemus et dolebimus semper
Migrationem, quam parabis, invisam,

Amande VOGTI, cujus optimum pectus
Animosque prisco scimus aemulos auro,
Imperviamque fraudibus malis mentem,
Et luculentos candidi genI mores
Probos, modestos, integrosque blandosque
Ex osculamur, rectiusque callemus
Quem, dum tenaci adhaesit intimus vinclo,
Sodaliumque vixit inclitum nomen,
Studiis calentibus, lubentia summa
Inaestimabilique amoris instinctu,
Et proniore concupivimus flamma.
Subsistit inter densa corruens vota
Nodosa arundo, jamque cuspide obtusa
Has naenias extorquet et pigrum carmen
Fastidientes aegre abortit in chartas.
Heus nempe Vogti (nam dat hanc amor frontem
Et os resolvit ejus alta libertas)
Irascimur: nec dicimus joco quodam.
Irascimur, (fatemur) haud levi facto:
Nam cur amori scriptitas dicam nostro
Charisque voltibus tuum invides vultum,
Et his ocellis, qui sibi intus impressum
Te gestitarunt, propriumque dixerunt,
Et his lacertis, queis, Amice, Te noster
Metitur ardor insolubili nexu?
Cur nos sinamus singulare depostum
Et suave nobis istud eripi pignus,
Bolumque pinguem e faucibus trahi plenis.
Quo namque vadis? saevus ambulat campis
Hinc inde Mavors et potentibus turmis
Caeli suprema miscet infero Diti.
Glomeratur eheu vasta gentium turba.

Jam foeta murmurat super caput nubes
Imbremque nobis jam propinat infaustum,
Sudat Pyragmon brachiumque Brontaeum
Succumbit armis fabricaeque telorum,
Nec sufficit claudi officina Vulcani;
Nam flamma flammam trudit et catenata
Serie cruentus perstat ordo bellorum.
Patet cicatrix prisca. Vulnus antiquum
Rursus refrictum est, impotensque Bellona
In Teutonum ora versa conferet tela.
O perditam rerum figuram et horrendum
Secli cadaver, temporumque rupturam!
Nec praebet angulum orbis amplius tutum.
Hinc inde bellis barbarae tonant gentes:
Pictus Gelonus, horridique Bisaltae,
Hinc Russus atrox mystacisque prolixi
Alumni et acer Turca, Thraxque mitratus:
Solique si sint illi, id esset haud nauci
Existimandum: At ista quod lues nostrum
Pervasit orbem lacrimis eget multis.
Pugnant Britanni, Cimber, atque Laurentes,
Rhodanique potor, atque miles Hispanus,
Teutoque durus, atque sidus Arctoum.
Hinc saepe latro fertiles tulit dextras,
Stetitque cassus heu viator et maerens.
Nonne haec domabunt indomabiles sensus
Tuos et inter valla conditum et moros
Manere cogent, ut sedere spectator
Possis malorum sub quiete tantorum?
Sed esto. verberamus aerem verbis
Et littori nunc obloquemur irato.
Preces manebit ille surdus ad magnas

Migratque fines pertinaciter nostros.
Sic ergo felix atque regio calle
Ad magna perge; seu paterna te tellus
Vocat merentem; subve sole diverso
Alti laboris debitam invenis metam.
O si patentis frena nunc daret caeli
Fortuna consors abditis Deum sacris;
Tonantis Armiger reduceret nobis
Caput benignum; vel per aequor adductum
Nunc fraudulentus sisteret statim Taurus.
Si quis beatus hunc revexerit currus,
Illum quadrigis anteponimus solis,
Cypridos Jovisque, queisque considet Junc.
Si qui caballi; Cynthii ferox Aethon
Post hos sedebit, Cyllarusque et Hirpinas,
Et pegasus, Boristhenesque, Arionque.
Aut si qua puppis; haec vocabitur nostris
Argo Camenis. Interim vale longum
Clamamus et benigna vota partimur.
Assume nostrum pronus, aequus affectum
Satellitesque in claudicantibus Jambis.

IN Honores Medicos DOMINI GEORGII FRIDERICI RALLII.

QUalis paternae cultor improbus glebae,
Quem prima ruri mancipavit insonti
Aetas, severaque horridi Patris cura,
Labentis anni computat graves curas

Non finiendas, devoratque centenos
Agri labores; sive vomere aut rastris
Obedientem fecerit sibi terram,
Et pertinacis mitiget sinum Vestae,
Ridente caelo, vel jocante Natura,
Aut tortuosos inter Africi status,
Et murmurantes aetheris procellosi
Irasque turbinesque et invidos imbres.
Patitur pruinas, grandines, nives, nimbos.
Fatiscit aestu, Siriique frendentis
Morsu notatur: manat innocens sudor,
Sacraeque honestus indigentiae victor.
Exhaurit omnem, avarus, impiger, lucem
Solidasque miscet saepe solibus noctes,
Dum rariore lumina imbuit somno.
Huic terra duram soepe ponit, heu! spondam
Daturque iniquum frigidi Jovis tegmen.
Mox quando ocellis advenit sopor clausis,
Statim sonora gallus increpat voce,
Diemque dicit viva fabrica horatum
Monetque coeptis incubare jam pensis.
Atque haec colonis indies patet scena,
Reciprocante semper actuum nexu
Notique circulo laboris aequali,
Sub praemii spe magna et uberis messis
Latente lucro. Id allicit pigras mentes,
Pellit veternum Murciae oscitabundum,
Industriaeque membra nuucupat navae.
Sic visa Diis sunt omina Atuqe fata?
Haec nempe poscit forma doctior rerum,
Consultiorque matris ordo Naturae:
Rerum nec audit illa prona decoctrix

Suarum, easve turpibus locat mimis,
Probrisque secli, futilique Thersitae.
Non. Sed quod abditis coercet arcanis,
Et quae repostis dona continet claustris,
Tegit, nisi illa extorqueat labor, sudor,
Gravisque fervor, fertilesque conatus.
Monstrat putamen, nucleum sibi celat:
Nam quo quid optimum est, eo magis rarum est.
Stimulum pavescat ille, qui legit mella,
Quo se tuetur nectaris sui vindex,
Et praeliatrix parva'cerei regni.
Cui purpuratus tangitur rosae fulgor,
Huic spina pollicem momordit incautum.
Sudamus omnes, perque castra Musarum,
Nisu potente, fumigan tibus membris,
Calente spiritu, tumentibus venis,
Laboriosi ad signa ducimur Phoebi,
Priusquam amoenas hospitum Camenarum
Sedes petamus, gloriosaque excelsi
Theatra Montis, et tribunal augustum,
Et misceamur literariis Divis.
Nempe hoc fatetur ille, cui caput lambit
Dis nota laurus, quem per ora nunc vulgi
Fert invidendae maximus decor famae.
Dic, Clare RALLI, nonne Te virum fecit
Labor atque cura, justaque flagellatrix
Sistens anhelas ptoximas polo mentes?
Vidit SEDINUM, curiosa directrix
Studiorum, et expetita Delii sedes.
Fovit juventam haec, finxit, auxit, expressit,
Formavit et perenne pignus inscripsit.
Dic, Witteberga, fare, quo tuum vultu

Suscepsti alumnum et aemulum suae matris?
Scandis tribunal disputator, o RALLI?
Non stas inane nomen et jocus vulgi,
Nec umbra pulpiti atque turpis appendix:
Sed copiosae pullulans furor linguae
Et inusitata Suada fervidas mentes
Stupore mactat omniumque fert plausum.
Hinc summa quaevis summus Entium mysta
Scrutaris, et recessibus sophum vastis
Tenebricosas artis eruis primae
Profunditates, schematumque cunctorum
Seriem et medullam mentibus modo abstractam,
Quo jam triumfas et per ingeni scripta
Jam notus aevo es altiusque subvectus.
Hinc viscera intras corporumque per causas
Vagaris indefessus atque per formas
Rerum fatigas inclutum geni robur
Ad alta natum: sive quaeris in causae
Quaternionem fertilemque mixturam:
Seu insolentum coeca Habra ventorum;
Seu fulminum vim, grandinesque saxosas
Pervadis; aut quae servat inferis Pluto
Metalla venis, quotque graminum late
Toto satorum continet solo tellus.
Dehinc patentes artium omnium partes,
Et latifundium omne totus explesti,
Sophiesque militator aptus es Laurum.
Sed nunc RHODANTHE duplicat tibi laurum.
Et Aesculapium salutat insignem.
Gratamur, atque fausta promimus verba:
Salve modimperator alme morborum,
Sagaxque terrae pyxidos triumfator.

Lega hanc ad Indos atque Caucasi tractus
Inhospitales, corporisque juratos
Fac perduelles ingredi bonam pacem,
Vespillo plorat nunc, et aera qui pulsat
Charonque cui tu debitum eripis naulum,
Et praeficarum naeniis es invisus.
Medere morbis. Dii tibi duint unam,
Manus tibi quae conferat salutares.

AD DOMINUM D. LAURENTIUM BODO. CKIUM, Serenissimi Principis Mecklenburgici DN. CHRISTIANI Natalem Oratione celebr antem.

NUnc salva res est. Fortioribus talis
Stant Eruditi. Sors benigna Musarum
Visit penates. Aestimatur HEROE
Virtus ab uno et fama literatorum.
Enim fatemur et fatebimur verum,
Nec ora pingui laevigabimus fuco,
Ceu Glossogastores levesqne palpones,
Scurraeque, ceu illiberale poppysma,
Bombumque, qui tibicinem sonat buccam,
Proflare gnari. non. Sed ipsa res clamat,
Silente nobis, quam BODOCKIUM NOSTER
Amarit HEROS. Unico hoc in exemplo
Stat norma veri et instar haeret augustum.
Et jure amavit. Vidimus VIRUM celsis

Lustrare pennis aethera atque per vastos
Scientiarum multiformium calles
Plus militari pervagarier passu.
Frons illa Pindum nutrit atque Permessum,
Sinuque parvo celat integrum fontem.
Nova his Minerva continetur in claustris,
Sacri cerebri sacrosancta foetura.
In hoc resedit, quicquid aut Stagiritae
Praecepta condunt, aut Aristocles grandi
Depromsit ore, brassicaeque caenator
Ex lege muto dictitaverat vulgo.
Astraea virgo jurium dedit fontem,
Mentesque legum dissecare nodosas,
Tricasque segnes nosse, quae vel anfractu
Caelo-volantem plexili tenent Fabrum.
Sed parva dixi, si fluenta sermonum
Et elegantis specto cymbalum Linguae,
Os Tullianum, vimque fulminatricem;
Qua vel medullam stringit et penetrale
Terebrat imum; vel repellit infamis
Contagium aevi, Sennonesque Brennosque
Verres, Cethegos, Clodiosque Syllasque
Diris propinat, pumicatque vesani
Morsu flagelli; sive mollior Suada
Frangit ferocientis impetus vulgi,
Dicitque festo festa vota Natali;
Seu lenta magnificos inundat in manes
Ferale murmur humidosque singultus;
Seu inter astra spiritus tumens vectat
Regale sceptrum, ebuccinator Heroum
Et maximorum nomium propagator.
Fama est, BODOCKI, nectar in tuis primum

Fixisse labris, ceu Platonicis quondam.
Mellis magistras, florisugulum vulgus
Te ROMA quondam Jupiterque Tarpejus
Et longa turba punicantium Patrum
Hiante captans ore et auribus pronis,
Lubenter hausit. Fertut inclutos Tulli
Saltasse manes, ut potentis heredem
Sensere Linguae. Te tuus VLADISLAUS,
Te FRIDERICUS, Cimbricae Pater terrae,
Te ARCTOA PENTHESILEA splendido quondam
Suscepit ore maximisque mactavit
Honorum alebriis opumque congestu.
Quotiesque NOSTRI PRINCIPES serenata
Aure imbibere gratiosa mellitae
Pigmenta Suadae! sive Te quiritare
Sublime fatum et arduas jubent urnas;
Seu laureis amica promere effata.
Pari celebras voce festa praecelsi
Nunc CHRISTIANI, queis amabiles vultus
Ostendit orbi luminisque spiramen
Sacro reciprocare coepit attractu.
Diis ille cordi est, ille Diis satus PRINCEPS,
Atlas ruentis cevi et alta sanctorum
Mensura mor um pectorisque cretati,
Quem non. Alastores, nec ora scabrosi
Pudenda Tcurrae, Cerberique latratus
Laese???e, vel calumniantium morsus.
Der item is repressit prurientis insultus.
Sil???ent sepulti nocte sub pigra coeci
T???enebriones ac hirudines famae.
???Ceu cum marina proximis coronata
Rupes stat astris et reconditum Ditem

Pedibus fatigat; non eam quatit fervor
Furentis undae et turgidum ferit murmur:
Sed haec resorbens impetus hebescentes
Sensim cadit suosque mox retro spumans
Confutat aestus turbinesque dispellit.
Virtus moveri nesci a est et obliquos
Difflat vapores; ceu superfluas Cauri
Verrunt arenas, Cynthiusque Virosos
Telo trucidat fortiore Pythones.
NULLI RETUSA PALMA SUBJACET PLUMBO.
Vovemus omnes undequaque fortunas,
Magnoque PRINCIPIS vacare Natali
Pietas requirit imperatque amor justus.
Lux faustiores haec relapsa per gyros
Benigniori semper ardeat vultu,
Vitamque arenae conferat Sibyllinae.
At tu, BODOCKI, qui potenter armasti
Ebullientem in Principis decus Linguam,
O esto salvus! nae! tua cluit felix
A laude DUX, quam deesse fleverat magnis
Pellaeus ausis. Tu tenaciter contra
Defioculos et in propaginem lippam
Tua spicla stringis inque rerga Momorum.
Rependat istam et duplicet Tibi PALMAM
Generosus HEROS atque concatenato
Augens honore, prosperos tibi spiret
In vela ventos et Favonios famae.
Haec gratulamur, apprecamur ex ima
Nunc mente: nam fide haud poetica vestris
Juramus aris: Vota nostra stant recto
Firmata talo; haud iste claudicat SCAZON.

IN Summos Honores Juridicos AMICI.

NAm quid molestis perplicarier tricis,
Aut quid vetustos reptitare per libros,
Monumenta mille, et tot voluminum classes
Juvat, nisi aequus illud arbiter spectet?
Primum benignam derelinquimus matrem,
Et quos sagaci nuper hausimus lacte
Dediscimus sonos, et ora diverso
Damus Quirino, vel renascimur Grajis.
Jamque in profundas totus irrit noctes
Solemque vincit antegressus Eoum
Musarum alumnus, diligensque scrutator.
Dehinc latebris implicata millenis
Per scripta repit arjetatque non sano
In haec cerebro: seu latentibus causis
Insudet, aut se celsioribus pennis
Per alta rerum culmina et gradus tollat;
Aut se ruenti saeculo locet totum.
Sic jactiamur in scientiae ponto,
Nec invenimus, quem requirimus portum.
Quae disputata credis atque defuncta,
Obliviosos rursus exuent manes.
Sic discimus, quae ediscimus tamen nunquam
Agimusque Sisyphi reciprocum pondus.
Tu testis esto, splendidum caput Phoebi,
Legum satelles, pignus integrae Astraeae,
Quem sancta dudum destinat polo Virtus,
Et excitatis Fama subvehit pennis,
Quot Cynthia inter parietes tuos Privos

Tirynthias vel devorare Te noctes,
Seboque vidit Diis litare fumoso,
Et tardiorem mox praeire Matutam,
Ut rite tortos jurium seces nodos,
Et impeditos legis eruas sensus,
Et jussa prodas (heu!) cadentis Astraeae?
Ergo, inquit ille, quem Novensiles Divae
Circum coronant: Ferte nunc meam laurum,
Frontemque dignam fronde cingite aeterna.
Est haec Rhodanthe carior mihi Delphis,
Cui ipse postpono sacrum Aonis montem.
Huc nostra Virgo Diva perfidis quondam
Subducta terris, expetita concessit,
Multque serio vocatur a plebe.
Hic praeses ille pascet inclutum vulgus
Sanctamque nigris nubibus Themin solvet
Vetans Honesti deviare de calle,
Et innocenti obesse verbere aut verbis,
Suam at cuique deputare mercedem,
Ut Maevius suum ferat, suum Cajus.

IN OBITUM maximae spei juvenis DN. HENRICI BORNII.

FLOS JUVENUM nostro quondam gratissime Pindo,
Quae tam saeva tuum decutit aura decus?
Vix tua se nostro radix solidaverat horto,
Jamque, recise, diem deseris ante diem.
Vix roseis Te nostra Parens susceperat ulnis;
Et cineri flores spargit acerba tuo.

Heu mihi! queis demum secure fidimus annis!
Sic ipso nullum in robore robur erit!
In medio Tibi vita, sed haud invita, vigore
Perditur, et juveni mors tibi nubit anus.
Alta Tibi juvenes mens dudum emancipat annos,
Praevertisque puer non sine laude senes.
Prima tibi pergit studiis felicibus aetas,
Totus et ipse tuus Phoebus ephebus erat.
Semper displicuit, gravidis quae turba culullis
Obstetricantes addere docta gulas.
Scilicet occultas fovet amphora coeca charybdes,
Et jugulum plus quam perfida sica petit.
Non bene cum Baccho Pallas, non thyrsus et aegis
Convenit. Haec cerebro gignitur; hic femori.
Eluitur doctus Lenaeo flumine pulvis
Castaliis potius consolidandus aquis.
Te non tempestas calicum, nec hians ampulla
Obruit, aut sudum perpluit uda genI.
Non vetitos passus tibi serpere Cypridos aestus,
Non per lascivam ducta juventa Paphon.
Non Tibi quisquiliae juvenum, non commoda spleni
Pharmaca, vel gerrae complacuere leves,
Non picturati tibi, chartea Numina, Reges
Otia Musarum surripuere sacris.
Alea non placuit, non tessera jacta, fugisque
Damnosum cane Tu pejus et angue Canem.
Ducebas doctas per spissa volumina noctes,
Non tibi funereo torpuit hora situ.
Te Matuta suo vigilantem perpluit auro,
Quaque sacer mentem provocat ignis, abis.
Sed quid tanta Tibi, juvenum lectissime, Virtus
Profuit, extremum si cadis ante diem?

Fata soloecismum facium, naturaque fines
Subruit, indigna dum sibi morte placet.
Splendida maestorum perierunt vota parentum,
Decollatque bonae nunc caput, ecce! spei.
Heu quae lingua tacet! qui nunc clauduutur ocelli!
Quae nunc in nodos heu coiere manus!
Tu patriam, BORNI, praeceptaque sidera mente
Hinc procul arcano limine rursus adis.
Quae Tibi transmissa est aevi pars prima quietis
Passibus, aeternos nunc fubit illa dies.
Sic nobis sidus sphaera breviore rotarum
Occinit, inque orbes volvitur usque suos,
Jamque novo lucet, cum nos non cernimus, orbi.
Non pereunt, alias quae subiere vias.
At Tu, quae firmis incauta juventa lacertis
Fidis, in exemplum haec funera verte tuum.
Ne tibi ne seros cras cras spes crocitet annos.
Quam turpe est Corvi gutture dignaloqui!
Cygni more tuis tibi praecine praefica fatis.
Candida sic mens est, quae modo nigra fuit.
Non, si genua virent, bene si lateri pedibusque est,
Exulat abstrusae causa maligna necis.
Ipsae morte tument nobis intercute fibrae,
Inque omni bolo semina mortis erunt.
Ipse tibi mortem propinae, funera prandes.
Tu mortem, Te mors insidiosa vorat.
Inserpit tacitis rodens mors morsibus artus,
Et quam non sentis reptilis aura nocet.
Hic, quem spiramus, non est edentulus aer,
Membraque funestis carpit operta notis.
Seu absis peregre, seu ducas pectore somnos,
Mors semper vigilat, mors tua ubique domi est.

Ergo memor mortis, per quam tibi vita paratur,
Disce mori semper, ne moriare semel.

IN Rectoratum Academicum DOMINI MICHAELIS COBABI, Parod. ad Od. 12. lib. 3. Horat.

EPhororum est, neque amori dare frenum,
Neque turpi mala peplo tegere; ast ex-
stimulari reprimentes fatui crimina Vulgi.
Tibi sceptrum Pataraeae pater aulae,
Tibi fasces operosaeque Themistos
Solium offert reverendum spatiosi Schola Varni.
Eris ipso melior nam Rhadamantho,
Neque donis, neque segni prece victus,
Neque limo, rutilis quem Tagus elavit in undis.
Catus esto per amussim fugientes
Agitato pede Verres revocare et
Super Hybles recubantem alveolis Pellere fucum.

In Nuptias DOMINI D. JOHANNIS BERNHARDI ZINZERLINGI, et MARGARETAE ELISABETHAE BESELINIAE.

ZINZELINGE, novos tibi non gratabar honores:
Nunc sit honor felix hoc in amore novus!

Sic Themidos lauru myrtum Venus implicat: ex quo
Crevit honoris amor; crevit amoris honos.
Gratulor ex animo, tibique et sine labe parata est
Gloria: sic et amor sit [Note: BESELINA anagr. SINE LABE.] sine labe tuus.

IN Lauream Doctoralem DN. MICHAELIS PANCRATII.

VIr bonus et Sapiens uno minor est Jove: Tu par
Si causam quaeris? diceris omnipotens.
Trita quidem Vox est: non omnia possumus omnes.
Tu quia cuncta potes: Doctor et esse potes.

IN DOMINI GEORGII NICOLAI ERASMI Libros Tristium, quibus in militum rqpinas invehitur.

VIncere Tu populos poteris hostesque malignos,
Et vero dici nomine Nicoleos.
Furta patrat miles non amplius atque rapinas:
Stigmata nam vestri Carminis ille timet.
Verba ligas vinclis, queis ultor furibus instas.
O utinam illorum vincula colla ligent!
Archilochi jambus laqueo mulctasse Lycamben
Dicitur: O Satyris fac idem, Erasme, tuis!

II.

GRammaticis, quasi sit sine threno, Strena putatur
Dicta, sed heu! threnos dat tua Strena meros.

Grammatici dicunt, sed tu contraria scribis:
Grammaticam fallunt tristia vestra fidern.

III.

ET laetus laeto et ridens ridentibus adsit,
Alterius lacrimis illacrymare decet.
Sic et ego Heraclitus ero, cum tristia scribit
Carmina, cum scribis ludicra, Democritus.

In Ejusdem CACUM.

CUr teneras pravo foedasti nomine chartas,
Pagellamque tibi Cacus utramque facit?
Inspexi librum: Cacus undique et undique Cacus.
Omniq pene Cacus verba [Gap desc: Greek word] habet.
Quam pulcra o dixi tu carmina fundis, Amice,
Sed nollem tamen hoc esse cacata Caco.

In Nuptias DN. DANIELIS LESCHII, et DOROTHEAE Mullers / Dorotbea per Anagr. Orta Deo. Te Adoro.

SI modo converto pulcherrima nomina Sponsae,
Orta Deo est, quis in hac non quod adoret habet?
Nomina miscemus vulgares saepe Poetae,
Ut conversa alium dent elementa sonum.
Tu modo, Sponse, tuae rem misce et nomina Sponsae.
Pulcrius o multo tunc Anagramma facis.

IN JOELIS opera Medica a BACMEISTERO Patre primum, et deinde Filio edita, Epigramma, quod ad emblema Libro praefixum, quo velo tecta JOELIS imago ab utr oque BACMEISTERO retegitur, alludit. AD DO MINUM D. JOHANNEM BACMEISTERUM F.

QUod natura tegit. JOELIS cura retexit:
Ergo nec hunc totum fata suprema tegant.
Ne tectus lateat, vos sistitis ecce videndum,
Hic per vos orbi nunc patet, orbis ei.
Restat imago Viri, docta depicta papyro,
Sed quis et hujus erit, ni retegatur, honos:
Vestrum opus hoc, per vos huic gloria postuma surgit.
Vos plus quam medicam contribuistis opem.
Prima tuo debet nam, Bacmeistere, parenti
Nomina, jamque a Te fama secunda venit.
Quanta vel haec pietas, vel quae miracula? vitam
Das Tibi, das aliis, dant aliique Tibi.
Mortales jam vos non credo: mors etenim una
Ne noceat, poterit vita juvare triplex.

In Exequias DORSCHEANAS.

DOrscheus moritur: mera fulmina dico, Quirites,
Vellem: Sed nequeo dicere plura. Sat est.

In Obitum Filioae DOMINI D. JOHANNIS LEVINI FERBERS.

ALba ligustra cadunt, nimium ne crede colori,
Flosque diem fato praeveniente perit.
Eripuit pulcrum tibi nox suprema colorem
Parvula, nunc turpis pallor in ore sedet.
Parvula, quod perdis color est, et imaginis umbra,
Ad speciem tantum (cetera salva) peris.
O felix fatum! velut illa novissima caelo
Exiit, hocce via nunc propiore petit.
Quo progressa minus, facilis magis inde regressus.
Quoque minor moritur illa, minus moritur.

AD DOMINUM JOACHIMUM ROPERUM, Conjugem, post partum gemellum tumulo condentem.

SIc pia ROPERO conjux Christina marito
Post geminae partum languida prolis obit!
Debuit haec animam, sed non nisi debuit unam.
Hanc unam soli reddidit illa DEO.
Jamque duas reddit non debens illa marito,
Duni pereundo parit, dum pariendo perit.
Sit semel ille miser, natis nunc inde gemellis,
Bis tamen hic felix; ter tamen illa pia est.

IN OBITUM FRIDERICI COTHMANNI, J. U. D.

ERgo, beate senex, letho nunc colla vocanti
Subjicis, et placido pectore fata subis.
Victurus moreris, vixti moriturus, et aequo
Semper habebatur vitaque morsque loco.
Tu similis tibi semper, et inter jurgia mundi
Secura placuit posse quiete frui.
Maluit in portu tua vel prope littora navis
Stare, nec infidi damna timere maris.
Hinc quia sub portu stabat, littusve legebat,
Ecce! via portum nunc propiore petit.
Vita tibi tranquilla, nec injucunda senectus.
Dulce fuit tibi sic vivere, dulce mori.
Non vitae valde cupidum mortisve prehendit
Mors neque lenta nimis, nec violenta nimis.
Tu poteras, quia sic voluisti, vivere; sed nos
Ut quimus, quando non licet, ut volumus.
Ergo, beate Senex, quia vivere sic voluisti,
Credibile est quoque, Te sic voluisse mori.

Conjuges [Gap desc: Greek word] IN DOMINUM D. NICOLAUM EGGEBRECHT, et MARGARETHAM KICHLERS, simul elatos.

SIc vere fato pendent connubia ab uno,
Qui vixere simul, sic obiere simul.
Nunc capulum tenet hoc, quos copula junxerat una,
Vultque Virum Conjux tam bene juncta sequi.
Jungitur illa suo quoque nunc post fata marito,
Ne viduata Virum perderet, illa perit.
Felices animae, quibus aethereos hymenaeos
Integat aeterno foedere junctus amor.
Omnia quae solvit, Vos non Mors invida solvit,
Nam vobis ipso in funere conjugium est.

In Quendam de Origine linguarum, PRAESIDE DN. D. HENRICO SCHAEVIO, disputantem.

ELinguem gerit ille nempe linguam,
Qui fari potis est, nec unde fandi
Nobilis pateat origo, novit:
Velut pica sonora, lingulaca
Erudita sonos ciere cassos,
Aemulos licet altioris aurae:
Tibi sobria finxit ora limus,
Dum lingua retegis potente linguas,
Cui limatulus elegantiarum
Linguarumque pater, pater leporum
Adsistit comes, allicitque Musas.
Ergo dieite: quod decus manebit
Nostrum? Fama vehet per ora docta,
Et loligine mox perenne nomen

Mansura linet arduum papyro,
Et quaegloria, quaeve fama SCHAEVI. E. AEVI.

IN Nuptias Theologi Novi Anni tempore celebratas.

DUm renovata novus migrat per sidera Titan,
Majoresque quatit clarior ipse faces,
In flammas tu totus abis: nam taeda paratur
Altera, jamque novo rufsus ab igne cales.
Sis felix, et ceu bifrons videt omnia Janus,
Hinc Cathedram; Sponsam dirige at inde tuam.
Nunc simul optati primordia comprecor anni.
Sed fecunda magis gaudia finis habet.

In Nuptias DOMINI HENRICI STENDELII et ELISABETAE Munchen.

REs nova Stendeli! Monacham tu ducere gestis.
Sie nec solus eris, sola nec illa manet.
Sola fit haec, ne sola siet, res mira! potesque
Ducere Tu Monatbam; nubere Tu Monacho.
Omnis erit Monacbus, quisquis volet esse Maritus,
Et Monacba est uni consociata Viro.
Namque Vir unus erit, conjux etiam una, et in uno.
O dupla simplicitas! simplaque duplicitas!

IN Quendam, 'qui post biennem carcerem Nuptias parabat. Scriptum alieno nomine.

UT legi! ut risi! nova nunc in vincula, Amice,
Conderis et Veneris carcere clausus agis.
Invenit spes sancta vias egitque triumfos,
Nec fors immeritum stravit iniqua caput.
O rerum fatique vices! jam volvitur annus,
Cum spinis nostrae Te implicuere Rosae.
Adfuit atque tuos juvit mea cura labores,
Et dedit impigra sedulitate manum.
Nunc cum Te roseis servat nova nupta catenis,
Auxiliatrices respuis ipse manus.
O felix carcer! felicia vincula! quae Te
In placida implicitum brachia et ora tenent;
Odrysium tales Martem tenuere catenae,
Retiaque, a claudo quae fabricata Deo,
Cum jacuit nudis Cypris interposta lacertis,
Et furtiva sacro miscuit oscla toro.
Illa sit ergo mei concors sententia voti:
Carcer uti ille tuus sit tibi perpetuus.

In Quendam Post Honores in jure summos matrimonium ineuntem.

POst Themidos Cathedras thalami quoque discere jura,
Juris et exemplum Tu cupis esse tui.
Scilicet exiguis cathedrae rixantur in umbris,
Et titulos tantum et nomen inane gerunt.

Discitur in thalamis solido quod robore pectus
Impleat, inque sua simplice jura via.
Simplice namque via medium transire profundum
Cives ipse tuos Justiniane jubes. [Note: proem. Instit. §. 2.]
Illas Naturae jurisprudentia leges
Extudit. has recte qui capit, ille sapit.
Hinc an Natura conjux quis fiat; an arte,
Si quaeras: prius hic asseret omnis homo.
Naturae sequimur pulcerrima semina, fitque
Natura solers; arte maritus iners.

Excusatio ad Amicum: Quod Carmen non scripserit.

FAllo Poeta fidem; neque si cum fascibus instet
Lictor, iners sua jam in vincula carmen agat.
Vexant saepe suos fata heu contraria Vates:
Nec furor in nobis caelicus ille viget.
Nam furimus dilucida ad intervalla Poetae.
Cur nego jam Carmen? non, ego, Amice, furo.

In obitum DOMINI HENRICI RAHNII, JCTI. e sermone funebri, ex illo Pauli 2. Tim. 10. v. 7. habito.

PUgnasti Rahni! tuba te fatalis ab hoste
Avocat, et summo sub Duce Victor ovas.
Pugnasti Rahni! non istis amplius armis
Est opus, aut victo restat ab hoste metus.

Venisti toti moturus praelia mundo,
Et cognata tibi dimicat ipsa caro.
Vidisti fraudes et technas Orbis et Orci,
Omniaque haec armis inferiora tuis.
Mortis opus tibi Martis onus bellumque parabat:
Nunc etiam Mortis Mors potes esse tuae.
Vicisti quoque Te (quo nil praestantius) ipsum
Ergo et Io magna voce triumfe! canis.
Pugnandum est nobis in nos aeternaque nobis
Intestina patet bella per illa salus.

Epitaphium Pueri aquis suffocati.

HIc jaceo, nunc terra tegit, quem sorpserat unda.
Nil mirum hic: Undae pars ego bulla fui.
Natus eram in terris, in aquis denatus. At o vos
Ne violate undis humida, fata aliis.
Quod fluctu perii, luctu non indiget ullo,
Nam sacra lotus vivc renatus aqua.

Aliud.

NOn satis est intus tot mortes pascere, ab omni
Parte solet letum mille venire modis.
Mox aqua suffocat, mox pestifer inficit Aer,
Mox Terra affligit, diraque Flamma necat.
Heu mihi! quam vana et fallacia sunt Elementa!
Nusquam tuta fides. Caelo erit una fides.

In Nuptias DOMINI D. DETHLEVI MARCMANNI, et Lectissimae Virginis HELENAE WILDEN.

NOn male sic venatus eras! jam praemia parta,
Et Fera vulneribus sternitur icta tuis.
Ne cessa, marcmanne, repertae insistere praedae;
Non teli tactus: sed manus ipsa capit, [Note: §. 13. inst. de Rer. Dig. Non aliter feram, quam Gulneras, tuam esse putamus, quam si eam ceperis.]
Quicumque est Dominus, possessor et esse laborat,
Possessaeque tenax incubat ille rei.
Non animo solo, sed re rem possidet ipsa,
Qui plenum Domini nomen habere cupit.
Nondum tota tua est, a Te quae vulnera sensit.
Si sapis ergo, Feram, Sponse, prehende tuam.

AD DN. M. JOHANNEM HENRICUM DOMESIUM, Amicum optimum, Theologice disputantem.

HActenus in varias scrutator sedulus artes
Ingenii impendis semina pulcra tui.
Jam plus quam humanis super aethera tolleris alis,
Divinamque oculo spem propiore vides.

Jamque Deus nostra vestitus carne patescit,
Cui Deus haud gravis est, nec gravis illa Deo.
Jamque vides vivos converti funera in artus,
Ossaque primaevae rursus inesse cuti.
Hinc Tibi felices animae spectacula praebent
Dulcia, quas sancto fert Deus ipse sinu.
Talia nunc nobis mysteria pandis amice.
Scilicet haec animo pabula digna tuo!

In Nuptias DN. MARTINI SCHEFFELII, et SOPHIAE RANTZEN.

ORta fuit binas inter discordia Divas.
Ista fuit Pallas. Sed fuit illa Venus.
Non equidem levis illa fuit: namque utraque Sponsum
Et Venus et Pallas dixerat esse suum.
Dixerat esse suum Pallas: mihi pallidus, inquit,
Jam puer ille fuit: Cypris: at esto mihi.
Non erit, illa addit. nostris sudavit in armis.
Ipsa dabo Sophien. Non dabis. Ipsa dabo:
Diva Paphi ingeminat, tacitumque per ossa venenum
Labitur incauto. jam mihi captus. habet.
Quae melior Sophic est, an haec? an illa? Sed ipse
Sponsus erit judex. non ego. tollo manum.

IN THOMAM TILENIUM, de hac propositione, Deus est passus disputantem.

CHristus homo Deus est, Deus est homo factus in uno,
Et carni Deus est, et caro juncta Deo.

Hic patitur mortemque subit, qui criminis expers:
At scelus hoc nostrum est: Sed dolor ille Dei.
Haec Tu nunc solers mysteria pandis, Amice,
Et recitat passum pagina docta Deum.
Quod passus fuerit, sceleris quoque portio vestri est:
Nunc tamen in passo gloria vestra Deo est.

IN Honores Philosophicos Quorundam Philosophiae Candidatorum.

QUid gratuitis est operis opus
Nil profutura absumere tempora,
Inutileque Sisypheum
Volvere pondus onusque nisu?
Cur pervicacem frangimus improbis
Mentem salebris, et quid in abditos
Rerum volutamur recessus,
In proprium genium maligni?
Cur nempe nostros hauriat impotens
Haec cura sensus? ni quoque praemia
Aequante pensentur statera,
Justaque profluat inde merces.
Nemo laborem pro nihilo subit,
Sit, torpidum quod pelliciat caput,
Manusque pigras ad frequentes
Promoveatque animetque opellas.
Miles vetustus menstrua postulat,
Si denegantur, rite salaria,
Et lippus et tonsor suorum
Commoda justa petit laborum.

Poscit minerval jure puertiae
Formator et Rex sedulus: Obstetrix
Rogare moeotrum haut veretur,
Nec meritum sibi Nauta naulum.
Sostrum Galeni filius et suum
Pinguis comistrum bajulus obtinet,
Postisque niceterium armis
Fortis avet bene praeliator.
Quin caudicalis quem cuneo labor
Exercet arcto, sole, diarium
Cadente sumit. Jam quis ergo
Debita deneget haec brabea
Jungenda vestris proxime honoribus,
Secretioris corcula Delii,
Per tot labores parta, per tot
Difficiles animi saburras.
Vestram secundent Numina gloriam,
(Miscebo vora his candida plausibus,
Felix sit et faustum et beatum
Nomen id ipsaque res Magistri.

AD Illustrem Virum DN. CONSTANTINUM HUGENIUM, Equitem, Zulichemi et Zeelhemi Dominum etc. Cum ei quaedam sua Epigrammata offerret Autor.

VIr invidende, grande saeculi sidus,
Feliciumque gloria una Belgarum.

Qui per supremos remigem trahens pennam
Portaris orbes, aetherique mansurum
Longeque notum figis arduus nomen;
Seu nunc potentem, infractus, integer, CONSTANS,
Moderaris aulam, et inter abditas Divi
Statoris artes utili implicas justum:
Seu nunc sereno involvis Aulicum Vate,
Saturve Numine et refertus infuso
Tua corda Phoebo mitibus vacas Musis,
Illustris OTIATOR, optimos ducens
Post terga vates, da tuos mihi vultus,
O Phoebe Belga, neve sperne pagani
Raucum Poetae murmur, et rudes cantus,
Sed qui tuarum ad alta plectra Musarum
Segnes residunt. Solvitur tuo a Sole
Ocellus iste, pipioque stridentes
Frustra repono vocibus tuis jambos.
Frustraque stillat haec mari tuo gutta.
Sed ne minusve indigniusve nunc dicam,
Nunc dico nil et amplius nihil dicam.
Sileo, o HUGENI, et obstupesco, et admiror.

AD JOHANNEM MAURITIUM POLTZIUM, Cum de Amoribus Egregororum, incubis et succubis, disputaret, meque ad Opponentis munus invitarei.

ERgo mihi tecum, Poltzi, de daemone res est?
Qualia nunc scribam carmina? scribo cruces.

Certemus potius de lana, o Amice, caprina,
Aut aliud pugnae, si libet, ede genus.
Nequam Amor ille quidem est, et nullo dignus amore,
Est tamen ingenio scriptio digna bono.
Stabo ergo ad pugnam facilis thesibusque ero doctis
Incubus ipse quidem; succubus inde tamen.

IN Lauream Philosophicam AMICI.

QUas, o Amice, Tibi, quas dicam carmine laudes:
Ipsa cui Virtus nomina pulcra dedit.
Ipsa Tibi surget sine nostro gloria voto,
Buccinaque ingenio est non satis una tuo.
Non divisa Tibi sed juncta scientia fulget,
Non uno dici carmine cuncta queunt.
Seu sacra lingua sonet: seu os Tibi Graja rotundum
Aut varios pandat mens spaciosa sinus.
Omnia vel centum linguas auresque fatigent.
Versiculis non est par labor ille meis.

IN Nuptias Logici Carmen joculare.

ANte cluis doctus septemplici in arte Magister,
Nunc in Amatorum sorte Magister eris.
Non abstracta agitas et res sine corpore stantes,
Sed concreta placent, sed sociat placent.
Quam discenda Tibi est nunc definitio multa,
Multaque non Logicis Regula nota libris.

Quid torus, et quid amor, quid et oscula, basia, lusus?
Nunc juvat alternos edidicisse sales.
Nunc titulos peccurre decem. Substantia Virgo est.
Quantum, ut staturae norma sit apta tuae.
Quale immensa tenet? narn casta, pudica, modesta est
Donaque Virginei continet ingenii
Et Virtutes opes. Facit inde Relatio sponsam
Teque facit Sponsum conditione pari.
Actio passioque est, ut amentur, amentque vicissim.
Quando est nocturni temporis alma quies.
Ast Ubi Lectus erit. Primi hic laeduntur amores.
Quis Situs ac Habitus, tu modo, Sponse, scies.
Ergo agite et crebros lecto reputate logismos.
Haec subsumta fuat; Tu modo Major eris.
His bene praemissis prodet complexio verum,
Nominet ut facilem pusio saepe patrem.
Sic o Synt hetic a methodo firmetis amores,
Instituat tristem sero [Gap desc: Greek word] - Parca- [Gap desc: Greek word]

In Obitum Viri Admodum Reverendi et Amplissimi, DOMINI MICHAELIS WATSONII S. S. Theol. D. et in Acad. Kilon. Sacrae et Profamae Histor. Prof. Celeber.

OCcidit. an credam? Vixit spes publica, vixit.
Dii meliora! fuit. Noster Amicus obit.

Mens torpet calamusque stupet, dum scribere tentat.
Defuit officio mensque manusque suo.
Scribam elegos dixi et medio suspenditur ore
Syllaba, vec numeros invenit illa suos.
Plorabo. ast oculis lacrimae luctantur in ipsis.
Haec ergo tumulo verba suprema feram.
WATSONI (sed quae mihi nunc vox faucibus haeret?)
WATSONI (linguam quis tenet ergo dolor?)
WATSONI (tamen ecce gravi stetit os singultu)
WATSONI (en iterum vox mihi rapta fugit.)
WATSONI (quin dic tandem, dic lingua!) sed ohe!
WATSONI (dicam, non queo dico) VALE

IN SAGAS Post explor ata Aquae indiciae Vivicomburii supplicio affectas.

QUisquis infamia haec busta praeteris Subsiste, contemplare Viator. Jacent heic vel jacuere Cineres Infamium Sagarum, Quibus non absciderunt vitae fila Parcae, sed ambusserunt. Non jacent hic in terra sepulti, Sed vel volant, vel pendent Per terram sparsi, ventis dispersi, Sepulti in omnibus Elementis, sed invitis et reluctantibus. Dum viverent adhuc, Noluit admittere Aqua igni destinatos. Natura enim aqua interdicebat igni addicendis.

Nec Aqua inutilia terrae pondera voluit esse sua, Quae per solutionem in cineres debebant fieril levia. Natabant ergo, uti cadavera, sed viva, Anima sua, divina sc. imagine destituta, Daemonis imagine animata, Eo magis mortua, quia sic viva. Quas ergo Sagas Aqua respuit, flamma rapuit, Quae tamen ipsa, ut purissima refugit impurissimum scelus. Et jure quidem igne, quem exosculabantur, Satyri instar, comburuntur. Quae venerem nefandam hactenus exercuerant, Veneris maritum ultorem sentiunt. Quae Daemones ardebant, nunc ipsae ardent. Tam calidus Daemonum amor est. Diabolus Qui lucem et faces ad opera tenebrarum illis praetulit, nunc lucem attulit, sed cum igne conjunctam. Ipse etiam obscurissima haec primus in hanc Lucem et ignem protulit, Ut verum se exhiberet Luciferum. Dignissimae scilicet erant Daemonum Vestales, Quae igne suo perirent. Quibus obduruerat a Daemone animus, Flammis debebat emolliri et liquefieri, Ut funderetur haec massa in novam formam.

Debebant ultima ignis anatome dissolvi in tot particulas, Ut Quae se a Deo totas disjunxerant, Nunc toti a se disjungerentur. At o miseras! Quae editae in lucem ut hac luce extrema perirent. Quarum tenebrosam vitam Luculentum hoc merito insequitur supplicium. Sic scilicet filii tenebrarum et Luciferi fiunt Filii Lucis. Sic membra Ecclesiae inflammata cauteriis et flammis absumenda, Ne latius serperet incendium! Nec divinae imaginis igniculi alio igne resuscitandi. Disce hic Viator Quam subito in ignem incidat, Qui furmos Satanae captat. Nam flamma haec fumo proxima. Nomina earum obscura ne quaere et familias. Infanda facinora, infandum nomen. Quemadmodum illae Majorum suorum etiam sic fumosas habuerunt imagines, Ita et hae dabunt posteris, Non nisi flammis illustres. Nec annos, nec dies illarum dicimus: Quis enim quaerat, quot annos vixerint, Qui nunquam coeperunt vivere, Sufficit unum diem extremum fuisse, Cum singuli esse deberent

Sufficit unum diem combussisse illas, Quae singulos dies comburebant Facinoribus flammas Plutonias merentibus. Nec inexspectata mors esse prerat, Quae semper fuisset tempestiva. Non locus hic corporum reliquias capit. Quae apud pios loco nullo erant, Necloco hoc dignae, nec loculo. Jacent ergo ubique et nusquam Omniloco exclusae, nullo inclusae. Postquam cum iis res in illum rediit locum. Abi ergo Viator. Quas quaeris non sunt hic, sed fuerunt. Quod indicant ustulati illi pali, Infaustae pyramides hic quasi tumulis superimpositae. In ventos vita recessit et cinis. Vides ergo hic Sepulcra sine cadaveribus, Cadavera sine sepulcris, Sepulcra et Cadavera sine titulis. Ne precare illis levem terram, Quae gravis illis nunquam fuit. Sed cui graves illae fuerunt vivae; Et nunc post fara in cinere levissimo. Ne molliter cineres quiescerent, Fiunt venotruin spolia. Precare potius Ut caelestes aliquando Phoenices Ex hoc cinere resurgant.

In Quendam Semigrammaticum, cetera rudem et indoctum, Viri doctissimi doctissima scripta Chartarum cacatarum convitio traducentem.

ABeste Musae, abeste Virgines Divae!
Non Hippocrene nunc movebitur nobis,
Camarina tangitur, et Mephitis immunda.
Aures pudicae abeste, vos verecundae
Procul este nares, crena dum graves fundit
Invita voces, quas scelesta, vesana,
Stercorea, mendax, spurca, foeda, virosa
Cerberea, quas cacata lingua nunc voces
Vomuit cacatas. Hircimontius, Scrofa,
Matula, Suillius, sacer Cloacinae
Alumnus, is quo turpius nihil finxit
Natura, probrum dedecusque Musarum
Pus literarum, Struma literatorum,
Vibex bonorum, nominumque summorum
Impurus, audax, impudens flagellator
Viri Eruditi totque jam libris noti,
Quem fama caelo consecravit et seclo
Chartas perennes aevum in omne victuras,
Et promicondas lectionis immensae
Chartas cacatas ore dixit impuro.
Impure vervex, sterquilinio effosse,
Cui anima foetet tota, Cerberi spuma,
Canis proterve, sus lutosa, Spinturnix

Inauspicata, feculenta pravorum
Sentina morum, corve, bubo, sublimis
Pirata famae. Quid tenebrio tantam
Lucem lacessis? quis tibi furor verba
Excussit ista? verba? non lutum, sordes,
Quas os latrinae et Oris ista latrina
Tui cacavit delibutum uti coeno
Tibi os fuit; sic virgines habes chartas,
Quas concacasti publico in loco, Scurra,
Quas nulla februa et ova nulla lustrabunt.
Nemo hic oletum fecit in loco sacro
Nemo ausus unquam. Tu quod ausus es solus
Scelus pudendum, Claudius quod haud ferret,
Quamvis crepanti visus aequior ventri.
Quae sivit olim in sordibus latens aurum
Maro: iste sordes stercorosus in puro
Quaesivit auro. Quae manebit impurum
Vindicta Scurram? quisve ludet hoc coeno?
Sed jam parata strigilis imminet tuo tergo,
Diraeque tristes pumicant tibi lentis
Cutem flagellis, quotaque clunium quondam
Episcopus atque literarius lictor
In ejulantium nates epheborum
Virgas vibrasti, tot tuo, scelus, tergo
Morientur omnes, purpuramque praetexent
Regi Scholarchae, parte corporis versa,
qua purpurandus ille parte cumprimis.
Sed fallor. ista justa non satis poena est,
Qua peccat, illa puniendus est parte.
Os rancidum magis reumque praeprimis
An Os, an anus? has cacaverat sordes
Sibi masticandas. Totus est homo inversus,

Nec membra partibus sedent ei justis:
Nam spirat ano animamque ductitat foedam
Ani inquilinam hiantis, oreque excernit.
Ergo os coerceatur illud immundum.
Hoc irruat sonora, spissa palmarum
Utraque circumfusa parte tempestas,
Ni forte coeno hoc imbui manus nolint.
Non Thetys undis eluet suis sordes:
Ut lotionem vincit anus; Os vincet,
Magis cacatum ano magis cacaturum.
Post fata dignas Aeaco dabis poenas,
Qui vel cacanti Cerbero supinatum
Supponere os jubebit istud impurum.
Sic nempe judex ponderabit hoc justa
Bilance coenum, talionis ut constet
Perenne jus, queisque ipse sordibus quondam
Gavisus, his ad nauseam usque pascatur.
Has prandeat dapes, avesque Phineae
Novum his subinde largientur embamma.
Quod si placebit poena ab hisce diversa,
Vertatur in Porcum lutosus Elpenor,
Jubentibus Diis, vel Midas novus fiat,
Stultus Phrygum Rex auribusque spectandus
Cacuminatis: non tamen Phrygum Regem
Vocabis hunc, sed Copreum voces Regem.
Nil hic in aurum mutet, in lutum vertat,
Quaecumque tangit, quique odor ferit nares
Halet Melphitin, quale quid solent pingues
Etesiae, quae ventre vagiunt imo,
Catasque nares vellicant sono blaeso.
Quodcumque calcat, pro rosis lutum fiet.
Tactus sub ipso foeteat cibus dente,

Et Coena tota se resolvat in coenam.
Cum semet ipsum tangit, ipse per partes
Hinc inde tactas totus ibit in coenum.
Stercoreus ut sit totus et lutum totus,
Sui ut sit excrementum hic atque latrina,
Recte ut cloaca possit ambulans dies.

In Cujusdam Carmen Eucharisticum totum penee Secundi quodam Poemate descriptum.

POeta inepte, interque pessimos prime,
Qui nulli ineptiis secundus exsistis,
Cedisque cunctis arte in optima extremis.
Quid o Secundi Carmen in tuos vertis
Usus inepte, et ista metra furaris.
Queis Eucharisticum tibi suas carmen,
Pro lauru adepta. De tuo puer belle
Largire, nec peregrina caede vineta.
Secundus hic secundus atque fecundus
Tibi fuit. Sed Tu parum verecundus,
Nisi videri fur modestior malis,
Quod in secundis tertiisque consistas.
Sed quod Secundus Carmen optime scripsit;
Tu pessimum facis tuumque furando.
Male purpura haec centonibus tuis juncta,
Tua furta prodit, quodque nunc tuo debes

Carmen Secundo, non tui potest dici
Hic foetus ingen I, sed est secundina.

In Librum ab Amico donatum.

LIber venuste, suavior mihi melle,
Aut si quid unquam dulcius fuit melle;
Manus benigna melleusque te Frater
Dedit tenacis testimonium flammae
Firmique amoris. Ergo quando te volvo,
Repente tunc exosculandum adest nomen,
Dulcisque Amici candidum colo pectus.
O cordis indivisa dimidi fibra,
Erras, fugaci si putaveris chartae
Inesse amorem: mente te gero scriptum,
Hic dum per ista membra labitur sanguis.

Ad Amicum De Existentia disputantem.

DUm strenue o Amice, volvis Entia,
Breve scribo Carmen: imo id unum: GRATULOR.
Non plura. Si necessitas non postulat,
Multiplicanda neutiquam sunt Entia.

EPIGRAMMATA SELECTA.

Deus Creator.

OMnis ab infecto factorum nascitur ordo,
Facta infecta creat nemo, nec ipse DEUS.
Ast ex infecto infectus perfecta creavit.
Defectu effectum est degener omne suo,
Ergo ubi consectum est, quicquid defectus ademit
Infectus Deus haec cuncta refecta dabit.

DEUS Mobile primum.

ESt DEUS in nobis, et hic est ceu mobile primum:
Nam velu hoc stellas; sic trahit ille homines.
Sed veluti retro labuntur sidera: Sic nos
Omnes supremo cedimus a Domino.
Nos trahit ille DEUS; retrahit sua quemque Voluptas,
Ni, qui nos traxit, retrahat, ille Deus.

In effigiem Serenissimi Principis et Domini DN. AUGUSTI, Brunsvvicens. et Luneburgens. Ducis etc. etc.

FAlleris exigua qui, Pictor vane, tabella
Tantum te credis claudere posse DUCEM.
AUGUSTO non est augustior ulla tabella
PRINCIPE, et angustus crede vel orbis erit.
Ille satus superis et nostri temporis Atlas,
Optimus Imperio, Maximus Ingenio,
Immensum cujus genium non orbita solis
Terminat, aut ipsi continuere poli.
Plus ultra mens ista ruit, per sidera rumpit
Ipsa, ac aethereas, qua data porta, plagas.

Sic mistus superis desueti corporis usum
Exuit, et morti vix pater ille suae.
Nam vivus divusque simul consortia caeli
Mente tenet, purus Spiritus et mera Mens.
Falleris, o Pictor, non Dux tibi pingitur iste.
Quo pingi Mentes ore, colore queunt?

Ad Lectorem, De his Epigrammatibus.

AUdi quisquis es, et proba, quod audis,
Culte, candide, docte, care Lector:
Et nequam et maleferiate Lector,
Audi, et concoque, si grave est, quod audis.
Ne me tam fatuum vocato Vatem,
Qui suos pedibus meris elenchos
Absolvat, Peditem esse non necessum est.
Inveho magis, et vehor subinde
Falcatis, ut ego arbitror, quadrigis.
Nec sola est Epigrammatum in libellis
Intuenda pedum figura: namque et
Dentes invenies in his et ungues.

Sapiens bifrons.

PRospicit eventus sapiens, finesque remotos,
Praeteritosque simul respicit ille gradus,
Sit Sapiens Janus, quem nulla ciconia pinsat,
Omnia qui a tergo spectat et ante pedes.
Ille futura notat, ceu jam prasentia, et isto
Ordine praeteritum quodque redire videt.
Conspirat cum sine caput: teres atque rotundus
Extremis Sapiens complicat illa suis.
Hinc nomen Grajis Cyclicum ante retroque legendum.
Dicitur his voce in se redeunte [Gap desc: Greek word] .

In Saltatorem. [Gap desc: Greek word] Saltatoria.

EN quam sagaci syllogismos hic pede,
Quas nectat usque et usque consequentias,
Quas ille nectat usque et usque instantias?
Quodcumque calcat, si volet, fiet rosa,
Foedumque olebit, si volet, statim caprum.
Pedes rotantur mille per volumina,
Jamque estrotati syncope quaedam pedis
Flexique rursus hinc et inde Enallage,
Climax, Hyperbole, Ploce, Synecdoche.
Ut pressum Homoeoptoton impulit solum,
Hinc Antanaclasis reverberat pedem.
Certa heic Strophe est, Antistrophe ac Epistrophe.
Poeticari jam leves dicam pedes:
Anapestus hinc salit; inde Dactylus cadit.
Spondaeus inter hos decorus ambulat.
Sed addo plura. Pes quoque hic [Gap desc: Greek word]
Terramque signat, par et impar metiens,
Numeratque passus atque singulos gradus.
Mira indoles est illa, et ingenium pedum,
Et Encyclopaedia, quosque non facit
Natura saltus, Ars benignior facit.
Quicumque tales saltitantes viderit,
Cerebrum habere juret in calcaneo.

In cujusdam Mellificium.

MEllificium scripsisse se novum Cinna
Jactavit: Ergo mella nunc legat fucus
Ignavus, et qui mella lecta furatur?
Non more apis mellificium paras Cinna,
Maleficium in Mellificio hoc patras, Cinna.

In Advocatum.

PRo molitore malam causam bene Ponticus egit.
Pontice, te fari missa farina facit.
Unius tua sunt legum argumenta farinae,
Suntque [Gap desc: Greek words] huic, nec minus illa Tibi.
Scilicet hinc est pinguis adorea, et Emolumenta
Dat mola Causidico, Causidicusque molae.

Virgo Praetextata.

EN tibi purpureo toga cingitur extima cyclo:
Hinc praetextatam te bene, Paula, voco.
Ambit purpureus lippos tibi limbus ocellos:
Hinc praetextati sunt Tibi, Paula, oculi.
Obscoenas profers et captas improba voces:
Hinc praetextatum est os Tibi, Paula, tuum.
Omnia sunt praetexta tibi, corpusque sinsque.
Vestis et appendix illa vel illa tuae est.
Quam fueris praetexta, docet mox exitus ingens:
Nam de praetexto tela retexta docet.

Monarchia Ebrietatis.

CRescit amor vini, cum summa potentia crescit.
Et regnis et vini jungitur usque sitis.
Ebrietas summis comes indivisa Monarchis
Adfuit, imperium quos penes orbis erat.
Chaldaeos videas, Persas Graecosque bibaoes,
Ac in Romanis Plinius ipse notat. [Note: Plin. lib. 14. c. 27.]
Inde reor regno succedens Teuto salutes
Tot bibit, imperio ne cadat ille suo.
Euge o Germani! ne detrimenta capessat,
Lex suprema esto publicar ???a SALUS.

In Cinnam Rabulam, et Judicem [Gap desc: Greek word] .

I.

II.

III.

Vertagus extento rimatur singula rostro
Ad quocumque datum nomine munus hians:
Seu veteris vini nares flos afflet, aperque
Quadrupedumque adsit gloria prima lepus.
Sordidus est equidem, quia nulla huic munera sordent,
Sed tamen emunctae, credite, naris homo est.

IV.

V.

De gravedine ad Medicos.

NOn mihi morbus erit, verum Medicina gravedo:
Nam cerebro sordes excutit illa suas.
Sed tamen hoc Medicos doceo: nocet illa puellis:
At multum vacuos illa juvat loculos.

In Senem quendam, qui, quod masculus illi heres mortuus, puellam, spe recupe randi, ducebat.

QUid juvat, ah! ducta prolem sperare puella?
Ut repares puerum, perdis, inepte, virum.

In Phyllida.

Pasiphae turpis flagrabat amore juvenci,
Improba nunc simili Phyllis amore tumet.
Idem amor ille quidem est; procus at diversus amatur:
Pasiphae Tauro jungitur; haec asino.

AD DOMINUM THEODORUM SUTERUM, Cons. Reip. Rostoch. cum illi Fasciculum Epigrammatum offerrem.

IMposuit, Sutere, Tibi Respublica fasces:
Sed possum tamen hunc addere fasciculum.

Epitaphium Meretricis Gelliae.

NOctes Gellius Atticas amabat:
Noctes haec Asiaticas amabat.
Noctes Herculeas amabat illa.
Noctes Cimmerias amabat illa
Istis Gellia noctibus jocari,
Totis noctibus illa basiare,
Totas ludere suevit illa noctes,
Putidoque calens jacere lecto:

At nune in gelida reposta tumba
Jacet quae jacuit libenter olim,
Cui olim vigilata multa nox est,
Non est perpetua una dormienda.

In Impudicissimam Feminam Barbaram.

NE blandire mihi, ne porrige, Barbara dextram:
Ulcus enim nolo tangere, nolo picem.
Qui te cumque tenet miser, haud tenet ille suprema
Aure lupum, medio sed tenet ore lupam.

Bahren-Hauter. Ad Amicum Ursulam uxorem ducentem.

URsinis jacuit Germanica notio quondam
Pellibus: unde pigris nobile nomen erat.
Cumque, o Amice, tibi siet Ursula juncta marito,
Incubus Ursinae tu quoque pellis eris.

Dii hujus saeculi.

IMproba nunc multis, sed vivitur utilis aetas,
Nec bona, nec justa est, est et honesta parum:
Unus enim totum nunc Jupiter aureus orbem,
Una Deas inter Juno Moneta regit.

Jovis omnia plena. In Avarum.

AB Jove principium ducis. Jovis omnia plena
Sunt tibi. Quam pius o Pontilianus homo est!
Jupiter at colitur tibi, qui mutatus in aurum est,
Hoc tibi plena manus, villa, ager, arca, domus.

De Philosophia.

ORbis in extremo est, senio decrescit et annis,
Nec Sophies per tot saecula crevit honos.
Imberbis qui Phoebus erat, Musaeque puellae,
Semper erunt: videt hos natio nulla senes.

Ad Amicum Novi anni tempore Annam Conjugem ducentem.

JAm novus annus adest Tibi jam nova jungitur Anna.
Annum ineas felix, Annam ineasque tuam.

Venus figurata.

CAja Polyptoton, sed homoeoptoton amabat.
Semper Epizeuxis, semper amica Ploce.
Hinc at Hyperbolicam traxit Venus ista figuram.
Hinc Anadiplosin dat tibi Caja novam.

Vir Accidens.

UXoris [Gap desc: Greek word] suae vir, Amice, vocetur,
Accidit hic, quando crebrius illa cadit.

[Gap desc: Greek word] nostri saeculi.

COrnua fert Bacchus, cornutus Jupiter audit.
Cornua nam priscis sacra fuere Deis.
Hinc et Alexandrum demonstrant cornua Divum.
Quam multos faciunt saecula nostra Deos!

In Marculum, claudum, fallacem,

CLauda fides Claudo est: promittis multa, nihilque
Servas: promissis, Marcule, stare nequis.

In Quendam Qui in rigido examine fleverat.

PHilosophi titulus docto datur atque merenti.
At tibi maerenti contigit ille gradus.
Heraclitus eris. Ridendo dicere verum
Democritus poterat: tu lacrimando potes.
Per risum multum facile est cognoscere stultum,
Tu nunc a fletu doctior esse potes.

Ad Amicum Circa novi Anni festum Uxorem ducentem.

JAnus adest bifrons: Tibi nunc quoque vultus, Amice
Verum diversa sit ratione duplex.
Una nec occasum, frons altera nec videt ortum:
Dissidet hac a se nam ratione Venus,
Et frons sit fronti contermina, et oribus ora.
Hac facie semper vult Venus alma coli.
Sic tu sic Venerem cultor submissus adores:
Sic (voveo) Janus saepius esto bifrons.

In Cujusdam Locos Communes.

MIsisti grandes in lucem, Dindyme, libros
Scriptaque paene tibi Bibliotheca fuit.
Vix pando portant tot chartas saecula dorso,
Quae tam difficili pondere pressa gemunt.
Sed tamen hos emit Paphnutius, et sibi plaudit,
Vixque locum dederat Bibliotheca locis.
Decrevere locis loculi, res mira! minutos
Tam grandes loculos gignere posse locos.

His miser ille locis horas male collocat, et jam
Credita ei locuples Bibliotheca fuit.
Scilicet huic aeque forsan prudentia summa
Visa est, inque loco desipere, inque locis.

In Calvum.

OMnia Saturnus detondet falciger: Ergo
Et crines tondet, Pontiliane, tuos.

In Gibbosum sed macilentum.

CUr Natura parens tenui te ventre creavit?
In tergo ventrem fecerat illa tibi.

Imperium Conjugale.

COnjugii imperium mixtum sit: ne sibi sumat
Imperium Conjux ille, vel illa, merum.

In tumulum Ciceronis.

OScula da lapidi: nam cur non oscula ferres?
Os Latium pedibus subjacet ecce tuis.

In Obitum M. JOHANNIS HENRICI DOMESII, Amici optimi.

QUae tam saeva Tibi rapuerunt, Optime, Vitam
Fata? o quondam animae portio summa meae!
Eloquar an sileam? sed me dolor urget, et ora
Obstruit, ac oculis flumina salsa negat.
Elinguem fecit me nunc dolor iste; dolerem,
Optime, si possem dicere plura, minus.

AD M. CONRADUM YSENIUM et JOHANNEM SIMONEM FLACHERUM de Principiis Humanae Cognitionis disputantes.

DIscimus et scimus. Sic vulgo credimus: at de
Principiis rerum pugna perennis erit:
Ultra Naturae fines mens ambulat, et vix
Principii primum concipit ista gradum.
Ergo in Principiis haeremus, in his sine fine
Scribimus, et causas tot sine fine damus.
Hinc Mens errorum genetrix fecunda tot edet
Somnia, quisquilias, phasmata, monstra, logos.
Has Tu nunc nebulas Yseni, et somnia pelles,
Hanc Flacherus init te praeeunte viam.
Ferte novam Vero vos lucem: nam modo vulgo
Post sua qui latitat principia, ille spit.

In JCti Nuptias.

NOn causa nunc, Aule, cades: cadet at tua conjux:
Namque tori casus multus, ut ille fori.

IN FRIDERICI GOGELII Poemation de Cometis Anni 64. et 65.

OStendere truces mortalibus ora Cometae,
Duxeruntque omni syrmata caeca polo.
Jamque iit in resides populatrix flamma favillas,
Quas nova nunc Phoebi ventilat aura tui.
Carmina si caelo poterant deducere lunam,
(Carminibus tantum pondus Apollo dedit!)
Hos quoque nunc caelo dicas cessisse Cometas
Carminibus ductos, docte Poeta, tuis.
Astrologi numeris signent ea sidera certis:
Tu numeris signas, ista, POeta, tuis.
Aequalis mensura fuit. Distinguitis ista
Astrologi gradibus sidera; Tu pedibus.

Mariti Dominium plenum.

COnjugis hic Dominus ne pleno jure vocetur:
Namque usumfructum quilibet alter habet.
Sperari poterit cur Consolidatio nulla? [Note: §. 3. Inst. de usufr.]
Est Amor in plano, nullus at in solido.

In Nuptias Mense Aprili celebratas. Ad Germanicum.

INcipiunt vestri sub Tauri sidere Amores,
Et Veneris fructus Tu, Capricorne, dabis.
Si Sapis, in Geminos, Germanice, differ Amores.
Cornutis noli credere sideribus.

Epitaphium Lenae.

Officiis primum juvenis fungebar amoris:
Facta sed emerito corpore Lena fui.
Primus enim Veneris cum deflagraverat ignis,
Non poteram in flammas rursus abire novas.

Tunc ego carbo fui, Juvenum qui incenderet ignes,
Qui restant cineres haec tenet urna meos.

Via Juris. Ad Aulum JCtum.

JUris [Gap desc: Greek word] justa est, et recto tramite tendit:
Si [Gap desc: Greek word] tantum, justior, Aule, foret.

Studiorum humaniorum dissidia.

DIcat inhumanas, humanas qui vocat artes:
Nec mollit mores Ars, facit ista feros.
Libera sunt studia: at multos habuere Tyrannos:
Et studii paritas nunc inimica sibi est:
Namque uti se Cygni pennis rostrisque trucidant:
Sic poenas pennis sumimus atque stylo:
Qui tibi Lector erit, mox hic Tibi Lictor et hostris,
Cum Critico semper fasce securis erit.

Solatur Quendam, Cui Nummos Cloaca absoprserat.

DUm resides bracca ventrem ejecturus aperta,
Absorpsit nummos spurca cloaca tuos.
Excrementa cadunt nudo de corpore: At illa
Hoc excremento concomitante cadunt.
Dicite vos Chymici, sub stercore quid facit aurum?
Cur coeno vester Sol latet ille putri?
Credo equidem quod vis illos Magnetica traxit.
Res non rara: Iutum se sociare luto.
Quid mirum est, Ditis cum sint effolssa latebris:
Sic iterum ad patrios isse metalla lares?
Quaerant, queis placet heic? tu derelicta putabis,
Cede Cloacinae sordida lucra Deae.

Quis nunc occultum sub sterocre quaereret aurum?
Hoc unus poterat quaerere Virgilius.

In Avarum, cui Strenam miserat.

JAnus adest, novus annus adest: Tibi Carmina mitto:
A Te nulla tamen Strena remissa redit.
Omnia qui reserat geniali hoc tempore Janus,
Praesidet heu! Arcae Clusius ille tuae.

Epitaphium In thalamum Juvenis et Vetulae.

HIc situs est Juvenis: torus est rogus: Uxor at orcus,
Invenit gelidum pro thalamo tumulum.
Dumque ulnis cubat in rigidis, requiescit in urnis.
Contigit huic moro sic in amore mori.
Ipsa Venus funus, capulumque haec copula struxit.
Mors cum falce, nec hic cum face venit Amor,
Ossicula ille leget, non oscula. Sic abierunt
Laetae lethales feriae in inferias.

Epigramma in Corpus Juris Theologo dono datum.

SI Tu nos, et nos Te jure vocamus Amicum,
Et Tibi Amicitiae sunt sacra jura tuae.
Jure damus Tibi jura sacro non dissona juri:
Sed non proimeritis munera justa tuis.
Cui animam debemus, et hoc dare Corpus Amico
Possumus. Haec donis dona minora tuis.
Nos legum dedimus corpus, nunc pene cadaver,
Debuit huic animam reddere Theiologus.

In Nuptias JCTI.

SPonse, veni, nova miric, si vis, Te jura docebo,
Ignotisque tuum legibus arcto torum.
Non solos nunc apto pedes in vincula: tolli
Namque pedem in thalamo vult mage Sponsa tuo.
Ad Themidem voco, Sponse, novam, res mira relatu!
Quam Cathedrae celant, quam silet omne forum.
Pandectas alios, alias tibi quaere Novellas,
Et decies Codex hic repetitus erit.
Publica non fiant, privata haec jura manebunt,
Plumeaque his regio legibus una subest.
Insula Virginea hic te solo praeside gaudet,
Legibus ac armis hanc tueare tuis.
Ut Capitolino vigilantior ansere nunc sis,
Perlege tu Vigilum sedulus officium.
Heic Te nunc rerum divisio summa fatigat.
Sed Tu quae gaudent corpore, sola tene.
Jam tibi jus in re, jam jus tibi discitur ad rem,
Et distincta suis singula nominibus.
Heic immittendi concessa licentia tigni,
Et fundo potes hoc ire redire tuo.
Et calcem fodere, et ductos confundere rivos:
Vicinum tamen hic ne mihi pasce pecus.
Sed vocat heus in jus Aquilique ex lege lacessit
Sponsa reum, noctem dictitat illa tibi.
At Tu, si Tibi non instantia prima placebit,
Si lubet, ad Cameram protinus ire potes.

Epitaphium Petri.

PEtra tegit Petram: Mulier vel Gallus abesto:
Ne lacrimas fundat vel lapis ille novas.

Satyrica saecula.

OMnia sunt hominum naso pendentia adunco,
Etquvis nasum Rhinocerotis habet,
Quis jam non radit, rodit, ridetque ruditque?
Non dicas homines sed superesse feras.

Ad Aulum poculo se proluentem.

MUlta cadunt inter calicem supremaque labra,
Dum vino vestes proluit, Aulus ait.

In Sabinam. Pulvere odorato sparsos crines et vultum tectum habentem.

PUlvere sparsa comas faciemque umbrata Sabina est.
Quanto nunc studio pulvis et umbra sumus!

Adamus primus et secundus.

SI viduus superesset Adam prior, haud queat illi
De genere humano Sponsa vel una dari.
Nascitur alter Adam, caelebs qui vixit, et illi
Lecta hominum toto de grege Sponsa datur.

Curriculum Philosophicum Ad Paulinum.

CUrrimus, o Pauline. Eadem cum carcere meta est,
Quam male nunc studii curritur in stadio!
Concurrunt multi, discurrunt: plurima novit
Tantum ad Aristotelis currere turba latus.
Mavult Philosophus nunc esse pedaneus omnis,
Illeque Aristoteli dicitur a pedibus.

In Marcum Primam in voce CAPUT producentem.

IN Capitis primam produxit nomine Marcus.
Dicite, num pedis hic sit reus an capitis?

Actio Mixta IN OLLAM.

ET vult, et non vult, semperque coacta videri
Gestit, jamque negat, quodque negarat, ait.
Invitat juvenes et vult invita videri.
Tergiversatrix quem fugit Olla, petit.
Sic invita volens mediis miscetur Achivis,
Cumque illa miscent corpora pulcra Viri.
Dicat Aristoteles, vel natio tota Sophorum.
Judice me, tota haec Actio mixta fuit.

In Villici Caprum ruina stabuli exstinctum.

VIllice, nuper erat Caper hic tibi salvus, et hoedi,
Cum totum abstulerat trux tibi praedo gregem.
Queis gladius parcit, nunc obruit una ruina.
Casus erat tragicus [Note: [Gap desc: Greek words] , quod Caprum significat.] scilicet ille tuus.

In Avarum.

TRaxerat immotas Orpheus de montibus ornos,
Sazaque fub terris movit, et omne nemus.
Haec poterat, quamvis immota movere. Sed aurum
Mobile de loculis Carmina nulla tuis.

In Assentatorem Colapho multatum. Ohr-feigen.

ASsentator erat Sextus, multosque fefellit,
Multaque non cautis auribus ille dedit.

Excipit hunc pugno Crassus. sic talio parta est,
Auribus hic reddit, quod prior ille dedit.

Dissidium Rhetoris et Logici.

ORta fuit binos inter lis saeva Magistros:
Rhetoricae ille fuit Doctor; et hic Logicae.
Ille argumentis pugnat, sed pugnat et alter.
Verbaque jam post se verbera dira trahunt.
Ille suum palma jus vendicat, hic sibi pugno.
Rhetorice ille, puto, vapulat; hic logice.

Artifices Mechanici.

ARtifices sunt vel Chirurgi, suntque Podurgi,
Queis facit officium pesque manusque suum.
A pedibus vocet hos quis, et a manibus vocet illos.
Divisum imperium cum pede dextra tenet.

Discrimen inter Epigrammatistam et Satyricum.

FUstibus et Virgis hic pellit crimen: at ille
(Hoc discrimen habe) crimina tangit acu.

In Contentiosum Marculum, Quem colapho infixo refutaverat Mincius.

DIsputat et semper rixatur Marculus amens,
Deberi palmam nam sibi jure putat.
Mincius applaudit manibus, quamque ipse petebat,
Magnificis palmam vocibus, ille dedit.

In Meretricem Emeritam. Rosabella. Rasa bello.

JAm rosa rosa jacet, rosa bella et nobilis olim,
Mille petita procis, milleque spreta procis.

Militat omnis amans: bello Rosabella sed illo
Exit, et emerito corpore rasa sedet.

De traditione longae et brevis manus. Ad Rabulam.

AUt brevis est, aut longa manus, quae corpora tradit,
Quaenam ergo vestra est, corpora quando capit.
Et brevis, et longa est, sed cum discrimine certo.
Quae capit, haec longa est, quae repit, illa brevis.

Astronomice bibere.

INcipit a Nadir plenus se tollere Crater,
Donec Horizontis transeat ille plagas.
Tum vacums perget sensim ad Zenith, ore supino.
Metiri caelum nos scyphus ecce docet.

Quae membra sibi victum licite quaerant.

PEs, caput, atque manus pro ventre laborat alendo.
Sed ventrem victum quaerere jura vetant.

Artis et Martis praerogativa.

ARte et Marte agimus: sed multum praevalet illa.
Hoc miles facto comprobat ipse suo.
Pennam indit capiti, gladium post terga revincit.
Ars tenet ergo caput, posterioraque Mars.

In calvum, sed barbatum.

ESt coma nulla tuo capiti, sed plurima mento.
In mento gestas, calve, capillitium.

Quadratum Circuli.

QUid quadrare cyclum stulti tentamus, ubiaetas
Nostra ex quadratis cuncta rotunda facit?

In quendam, qui primam in voce MANUS produxerat.

SCripserat haec quidam: prope erat tunc regia manus,
Is scivit longas Regibus esse manus.

In perversum Juris Studiosum.

PRo calamis thalamos agitas, pro Corpore Juris
Ventem alis, et ponis saepe labra ante libros.

Votum Grammaticum In Nuptias DN. CASPARIS VOGTII.

DEclinate toros etiam pluraliter ambo.
Ducite per casus basia grata suos.
Sed duo flectetis semper pronomina tantum:
Nempe: Ego, Tute, Amo, Amas, Quod si amat ille, male est.
In verbis Persona datur modo bina. facessat
Tertia, fallit in hoc regula sueta loco.
Tempora sint vobis plus quam perfecta. Precabor
Infinitivo commoda quaeque modo.
Interea tristis quaeso interjectio cesset.
Et maneat nexu copula firma sacro.
E Radice tamen derivativa sequantur
Plurima. Syntaxis justa sit inde precor.

Ovis.

SUm manfueta quidem, si tota ac integra spector,
Tolle caput, [Note: Demta litera O remanet Vis.] Virtus et simul ista perit.

Ad Quintum de Amica.

BArbara, Quinte, tua est tibi vera Rhebarbara: nam ceu
Haec ventrem; loculos sic levat illa tuos.

Etymologia Aegidii, ad eundem uxorem ducere par antem.

[Gap desc: Greek word] capra est, [Gap desc: Greek word] proprius: Capra propria namque est
Jam tibi: Dii faeiant te quoque deinde Caprum.

Ad Caeliam.

COelia, quae sterili nunc es sociata marito,
Eheu quam pingui macer est tibi Taurus in arvo!

In Paulum Poetastrum.

SYllaba longa tibi toties correpta. Videte
Quam pulcre Paulus sit brevitatis amans.

Vinum.

[Gap desc: Greek words] habet: Sed [Gap desc: Greek word] fit saepe per [Gap desc: Greek word] .
Nempe parant animos Vina parantque Asinos.

Panis, Penis.

A Pane exiguo Penis discrimine distat.
Cur? Cerere inconstans nam sine friget amor.

In Paulum Poetam Extemporalem.

OMne abit in versum Tibi versutissime Vates,
Carminaque e calamo si qua volante notas.
Mille tibi semper metitur clepsydra versus.
Et volat in numeros impetus innumeros.
Inter prandendum versus et pocula scribis,
Concrepat ad crepitum versus ubique tuum.

Quod bisi, et quod edis, nunquam sine carmine glutis.
Mirum ni metrice pedere, Paule, queas.

Contra Bilingues.

PLena fides et plana tuae det robora Linguae.
Diphthongum a verbis fac procul esse tuis.

In Thrasonem.

QUid sculptos clypeos fumosaque stemmata monstras
Astraque? nam stolidum te mage rastra docent:
Quid Leo, cum Lepus es, pardique insignia bardo
Prosunt? quidve boves, cum sumus intus oves?

Animalia [Gap desc: Greek word] ad rem Musicam facientia.

PEnnam Anser, pellemque Asinus, chordasque Ovis offert,
Quam juba commisto stringit Equina sono.
Sus vitulusque libros arctant. Sic dant sua Musis
Anser, Ovis, Vitulus, Sus, Equus, ac Asinus.

Ad paulinum de Tabaco.

NEmo bonus fumum vendit, Pauline, Tabacum
Qui vendit, fumos vendere nonne solet?

Ad Celsum de cultoribus Juris.

CElse, superficies multis modo tangitur: ipsum
In Corpus juris rarus amator init.
Haec est totius vulgo Geometrica juris:
Est labor in plano; nullus at in solido.
Linea vix paucis est tacta, et vix leve punctum et
Jurisconsulti puncta tulere probi.

Corpus Juris.

SI jus est corpus, quadratumne anne rotundum est?
An species illi Pyramidalis erit?

Nil hic quadratum est, vaga sunt jura atque rotunda:
Pyramidem at famae condere saepe solent.

In quendam Mercatorem.

EMunxit multo te, Candide, debitor auro?
Gratiam habe. Emunctae postea naris eris.

Differentia inter Leoporem et Lupum.

SUave dapale Lepus: Lupus intrat inerme maplae.
Dulce Lepus tabulis, triste Lupus stabulis.

Arithmetica Mundi.

RAra hoc additio est et multiplicatio seclo.
Multum dividirr us, plurima subtrahimus.

Poetas creare. In Quendam.

QUi creat, ex nihilo fabricat rem. Qui modo Vatem
Te creat, ex nihilo Te facit esse nihil.

Mulier, Vir.

CUr Mulier triplex est syllaba, Vir modo simpla?
Garrula nempe Viris est magis illa tribus.

Ad Aulum. Vinum animare Poetas.

VEna Poetarum est Evan. Quem Liber inundat,
Libera liberius scribere metra potest.
Vinum divinum, te, mi facit Aule Poetam.
Inscitum Zythum me modo versificem.

Inimicorum dona.

PErsaepe munera hostium dant funera.
Beneficium hoc verum ut veneficium cave.

Encomiasticon in Celsum.

NObilis es Latro, Fur, helluo, et Euclio. Laudes
Non possum melius dicere, Celse, tuas.

Es Latro Vitii, Fur artium, et helluo Librum,
Euclio Temporis. O sim quoque talis ego!

Conjugii imparitas. In Leucippen.

QUid Tibi decrepito, Leucippe, cum sene? Zona
Non bene miscetur torrida cum gelida.
Temperiem justam serves, et erit tibi flamma
Tunc neque lenta nimis, nec violenta nimis.

In Nobilem Germanum Lurconem insignem.

INtegra submersit palatia Cotta palato.
Annon hic vere nobilis esse potest?
Concoxit crudas, decoxit nobilis ille
Teuto Spartana nobilitate domos.

Dilationes Judiciorum.

AD causas pausas judex solet addere multas.
Danda in justitia sunt mera justitia.

Nuda Veritas.

FUit heu Adamo nuda Veritas nudo,
Ut veste tectus est, et haec statim tecta est.

Formula Propinatoria. Parod. in Carm. 1. Catulli, quod inicpit: Quoi dono lepidum novum libellum.

QUoi propino gravem aureum culullum,
Lenaeo modo nectare integratum?
Biboni tibi: namque tu solebas
Germanam esse aliquid putare mentem.
Tu quondam ausus es unus Allemannum
Grandem urnam, triplici excavare ductu,
Curto. Liber! et haud laborioso.
Quare habe tibi foedus hoc amoris

Qualecumque, quod o Pater Lyaee
Plus uno maneat perenne seclo.

Amicitia e poculis.

TUllius, ut nostros recte noscamus Amicos,
Antea vel modios nos jubet esse salis.
Quid mirum, si jam multum potetur Amicis?
Quae tantam extinguant pocla cadique sitim?

In Bibonem.

NOctes atque dies gula tingitur ampla Bibonis:
Ast animo prudens est tamen ille suo.
Quid non ille suo sub pectore servet aceti,
Vina cui totis evacuata cadis?

Moechus pro se.

QUi vicinorum sectatur Contta maritas,
Excipit obtentos hac ratione dolos:
Fertilior seges est alienis semper in arvis,
Vicinumque pecus grandius uber habet.

Prodigus.

AUrum perdiderat, nunc prodigus invenit auram,
Aereque distacto heu! aere cista scatet.

Epitaphium Columbi.

TErra vetus tegit hic, per quem nova terra reperta est,
Terraque pro merito fit vetus ipse suo.

In Effigiem Justitiae in Amphora depictam.

INter pocla Themis colitur, quam Curia spernit:
Ergo loco pingi commodiore nequit.

Coeca docet, clausis ut rite bibamus ocellis
Libraque jus recte distribuisse monet.
Quo Titius jure usus erat, utatur eodem
Mevius, ut calices sint sine fraude pares.
Praemia sunt justis, ultrix peccantibus illa
Instat, et admissos corrigit ense dolos.
Forsitan haec poclis (Germani credite) vestris
Insidet, ut sedem cura iniqua negat.

In Poetastrum Quendam.

POeta Laureatus esse vult Cinna
Sit Laureatus. Sed Poeta non esto.
Non es Poeta, Cinna, non. Sedbeta.

In Perversum Theologum.

MAgnus vocari Doctor et pius pruris
Christi es minister, sed secundum anagramma [Note: minister anagr. mentiris.]

In quandam. cui Reginae nomen.

REgina diceris. Quod est Regnum Tibi
Habes bonum. Sed Terra non est continens.

In Cinnam, cui mense post contractas nuptias proles nata, statimque denata.

JUnxerat incautus pulcram sibi Cinna maritam.
Post mensem sobolem parturit illa novam.
Non tamen haec vitalis erat foetura; nec haec est
Res nova. Quod cito fit, hoc cito Cinna perit.

De Tutoribus Dativis ad JCtos.

FAllit Tutores qui dixerit esse Dativos,
Esse Ablativos nemo negare potest.

Aenigma de Fistula Tabaci.

CAuda caputque mihi est, non est mihi venter et alvus
Et mea continuum cauda foramen habet.
At quamvis vacuum mihi sit caput, ipsa cerebrum
Imprimit in fauces cauda minuta meas.
Subde meo flammas ori, excrementaque duces
Fumida per caudam tracta retracta meam.

De Eadem.

FIstula sum, sed qui nostris se lusibus aptant,
De se non trudunt aera, sed retrahunt.

De Candore et verecundia nostri saeculi.

CAndida sunt nobis verecundaque saecula: namque
Argento candent, auri ab amore rubent.

In Medicum parce respondentem.

SCanditur in Cathedram: mira est mutatio: nam fit
Filius Hippocratis Filius Harpocratis.

In Ursulam quandam et ejus Maritum.

URsulae habes nomen, potes et minor Ursa vocari:
Sed tuus observat Te nimis Arctophylax.

In priscum.

PRimum a desidia hic ad turpia crimina venit,
Atque a criminibus Priscus ad exilium.

Invenit demum, decuit quod quaerere primum.
Ad sese ex ipso nam redit exilio.

In Invidiam Pamphilae.

TIbi invideri dicis? omen est bonum.
Queis invidetur, illi habent rem, Pamphila.

Artes liberales.

AUt quia libertas per vos venit, aut quia census.
Hinc vestri credo nominis exstat honos.
O etymon fallax, et quod contraria signat!
Cur etenim vestrum servit egetque genus?

Meretricula pro se.

Cum nemo Dominus sit membrorum ipse suorum,
Cur mea non vero subjiciantur hero?

In Mendicum Poetam.

OPtimus est Vates mille hora Quintus in una
Sculpit sextipedes e capite Hexametros.

Perversitas quorundam Theologrum.

SAepe Viri, qui sacra colunt [Gap desc: Greek words] sequuntur,
Et sunt Theiologi saepe [Gap desc: Greek word] .

Responsio ad Invitationem Amici.

SI mala tempestas iter haud dissvaserit, ibo.
Tempora si fuerint nubila, solus eris.

In Quaestorem quendam. Metaphysica Monetaria.

PRimum in concreto nummum considerat, et qui
Concrescat Domino. Sed scit et abstrahere.

Carnificina Vultus.

LIctores ipsi nobis sumus, ipseque vultus
De se supplicii proferet omne genus.
Ignibus exurunt oculi, torrentque videndo,
Et veluti gladio lingua maligna necat.
Dentes inde rotae funguntur munere: namque
Admordent famam dilacerantque bonam.
Denique pro furca naso nos utimur unco:
Suspensos etenim quoslibet ille tenet.

Omnia Casu.

OMnia sunt casu, cecidit quia primus Adamus,
Et casus multos unicus ille dedit.
Theiologi Casu sapiunt, et jure periti.
A Casu Medicis ars sua nata fuit.
Grammaticusque nequit sine casu flectere nomen.
Qudi mirum est, si mox orbis et astra cadent.

Loth.

VIto ignes Sodomae, nec vito libidinis ignes,
Cumque mea Sodomam construo prole novam.

In Calvum.

OMnia Saturnus detondet falciger. Ergo
Et crines tondet, Pontiliane, tuos.

In Rabulam Bubalum probe pugnis oppletum.

FOrte suburbanas veniebat Rabula ad aedes,
Forteque ab infesta vapulat ille manu.
Bubale, quid frendis? nulla est injuria: namque
Qui modo Rabula eras, ilicet JCtus eris.

Strena ad Claram et Rosettum.

CLara, capis strenam. capis et mea dona Rosetta.
A me igitur vere hoc tempore concipitis.

Milites Dei et Diaboli.

TUrba Deo pedes est, eques est Cacodaemoni: ad orcum
Currimus: ad caelum claudicat omnis homo.

Logicam primo esse tenendam.

QUi volet e Sophies fructus sperare viretis,
Huic Logices primus sit famulantis amor.
Sic demum conjux peperit Sara filium Abramo,
Cum prius in Domini brachia venit Hagar.

Ad lectorem de suis Epigrammatibus.

ORa, manus, oculos nostris exposco Camenis:
Sed curvas nares deprecor, atque nates.

Restare adhuc aurea et argentea saecula.

ULtima nondum haec est, quae nobis ducitur aetas,
Fors argentea nos aureaque ista manet.
Aurea sub Saturno, argentea sub Jove ficta:
Plumbea nam Chymicis stanneaque ista foret.

In Senatorem Lurconem.

QUisquis te patriae patrem vocitaverit, errat,
Tu potius Patriae es, Pontiliane, nepos.

Gallicum Cujon.

HAec qui Gallorum primus convicia dixit.
Is Graeca voluit dicere voce [Gap desc: Greek word] .

Ad Ovvenum de Epigrammatibus ejus a Jesuitis castratis.

PEgasus ergo tuus facuts Cantherius eheu!
Ipseque Apollo tuus factus Apella fuit.
O scelus! aut illos Eunuchos convenit esse, aut
Marsyae ad exemplum crimina pelle luant.

In Dissidium Aulae cum Marito.

STare negat se posse a partibus Aula Mariti.
Si non stare velis, Aula, cubare potes.

In eandem.

AUla globus terrae est, sed qualis semper in orbem
Volvitur, assiduum mobile jure voces.
Haec habet et multos perioecos atque synaecos.
Conjugem ad Antoecos rejcit et Antipodes.

Fur in quo praedicamento?

IN scalis dum stat fur, nulla in calsse locetur.
Inter Transcendens hunc numerate genus.

In Grandinum Rabulam, qui indignabatur, quod Latrator diceretur.

LAtrator dici non vis Grandine? Latinam
Miror ego Te non Rabula scire phrasin.
Nam Lucretius et Latro pro postulo dixit [Note: a. Lucret, lib. 2. de R. N.]
Jam qui causam agit, is postulat [Note: b rubr. ff. de postulando.] Ergo latrat.
Clementer nimis haec! at multo verius inde
Latrator dicam non es? at ipse Latro.

In Cinnam Rabulam et Poetastrum.

CInnam inter acres tetrici fori rixas
Latrare raucos vidimus tamen versus,
Nec ille sacros volvit aut legit Vates:
Unum sed is Rosbachium legit semper,
Manu hunc diurna versat atque nocturna.
Nemo ergo Cinnam nunc negaverit Vatem:
Namque ora fonte proluit Caballino.

In quendam Respondentem non respondentem.

NEmpe Seriphus erit tellus tibi Patria, vel tu
Es tyro e Samia, Pontiliane, Schola.

Creditores magis Chrimoantae quam Physiognomi.

PLura gravi dextrae credunt; sed paucula fronti:
Ni manus in loculis, nulla fides oculis.

In Gibbosum equitantem.

QUae premis, ipsa tuo visuntur Ephippia tergo.
Sis equus, atque tuus simia sessor erit.

Jus strictum et aequum.

QUisquis jura dabit non sit Duren sibus [Note: (a) Dura urbs Mesopotamiae.] ortus:
Ast Aequanorum [Note: (b) populi Latii.] gente sit ille satus.

Essectus Ebrietatis.

- - - Vacuasse fideliter urnas
Emollit vires, nec sinit esse Viros.

Ad Amicum Epigramma in lecto factum.

FEcimus exiguum hoc tenebris Epigramma sub ipsis,
Dum recubant medio membra supina toro.
Carmina longa negat somnus, tu sume minutum hoc,
Nunc enim in obscuris quod minimum est sequimur. [Note: Lege 9. ff. d. R. 1.]

De Harpalo, Qui equum furto abstulerat.

VEre ego nunc strictum didici jus, harpalus inquit,
Strictus eram manibus, strictus eram pedibus.
Denique stringebant fatalia vincula collum.
Sic fero jus stricum ferre paratus equum.

Propempticum Ad Amicum mense Februario abeuntem.

IRe bonis avibus te nolo hoc mense, sed istud
Nunc pitus voveo: Piscibus ito bonis.

Aurum Nequam.

PEssima res aurum est, tenebras amat, odit apricum.
Lucisugi inde patet nequitia ingenii.
Prima dedit Ditis statio incunabula monstro,
Claustraqua Tartareis proxima liminibus.
Truditur obscuras effossum rursus in arcas,
Ex arca ad veterem saepe remigrat humum.

Anagramma ex voce MULIERES.

VErtatur Mulier, lemures et jota manebunt.
Jota est quod Plauto litera longa notat.

In Amicam Germani.

DIxerat esse suam stellam Germanus Amicam.
Non tamen haec fixa est; saepius illa cadit.

[Gap desc: Greek words] Avarorum.

MEntibus inprimis haec notio sedit avaris:
Totum parte sua majus, et est melius.

Ad Juvenes Veneri deditos.

O Juvenes, quos immatura libido fatigat,
Durate, et vosmet rebus servate secundis.

Sphaera amoris, In Nuptias Mathematici.

VOlve revolve novam, jubet hoc amor, Attice, Sphaeram,
Illa suis Veneris Sphaera rotanda polis.
Non tamen haec truncos admittet Sphaera Coluros,
Finitor simili fungitur officio.
Disjungit namque hemisphaeria bina, docetque
Quod Zenith, vel quod Nadir amoris erit.
Solstitium caveas Veneris, retrogradus inde
Cancer, et hinc obstat Corniger ore Caper.

In Uxorem cujusdam Philosophi.

PHilosopho Sapiens Academicaque obtigit uxor,
Spectanti cunctos secta nec una placet.
Et Stoica est, et Peripatetica, perque plateas
Ambulat; at Cynico gaudet amore frui.

In foetum ipso partu extinctum.

NOs via per mundum lata introducit in orcum:
Tuque per angustam pergit ad astra viam.

In Meretricem Porciam.

EVa cadit primo, post hanc est lapsus Adamus.
Huic quod saepe cadat Porcia, causa subest.

Epitaphium Pulicis.

VIrgineos dum, parve pulex, perlaberis artus,
Praeceps nescio quam decidis in foveam.
Mors tibi certa fuit, sed non ingloria; nam qua
Curtius, hac tu nunc morte, miselle, peris.

In Avernum Judicem malae fidei.

TE compellantis non quaevis lingua palato est.
Dorica lingua placet: [Gap desc: Greek words] Avernus amat.

In quendam clamosisum et bibacem.

GArris et potas, nihil amplius, improbe, praestas.
Vita tibi ranae vivitur, haud hominis.

Epitaphium Rustici.

TEllus culta mihi panem dedit, illeque vitam.
Pro pane hanc carnem do tibi, terra, meam.

In Medicastri Mortem.

QUod tibi non mors saeva pepercerit, Andale, miror,
Curator qui tam sedulus ejus eras.

In Sextilianum Legulejum.

RUbrum cum Nigro concordat Sextiliano:
Albam etenim ob rubram rem facit esse nigram.

Affectatio honorum.

QUod lapis es, noli grave figere corpus in astris:
Insita te gravitas rursus ad ima trahe.

Quae te cumque manus vehementia misit in altum,
Altius ut scandes, durius inde cades.

De Poetis. Apollo Bubulcus.

PHoebe, Bubulcus eras et Pastor Thessalus olim,
Mox tuus et vates, Phoebe, bubulcus erit,
Tu, qui Cyclopes telis occidis acutis,
Exul es, et verus non potes esse Deus.
Hic, quia Cyclopes Musarum ulciscitur armis,
Exulat, adque tuos mittitur ille boves.

Raritas Maecenatum.

MAecenas olim per tres vigilaverat annos
Insomnis, [Note: Plinius lib. 7. c. 51.] sed nunc per saecula dormit, et hinc est:
Ut quando is dormit, bonus et dormitet Homerus.

Duplex Anagramma Maecenatis, Maecenas loquitur.

QUandoquidem largos, Vates, tibi confero nummos,
Tu mea (Maecenas sic volo) facta canes.
Quod si, o versifices, teneras lacerabitis aures;
Impuros a me tum jubeo ire canes.

In oratorem Ponticum Calvum.

OBstupui steteruntque comae: sic Ponticus inquit.
Quae non sunt, poterunt qui tibi stare comae?