ADOPTIVA.

AVSPICATISSIMO CONJVGIO SERENISSIMORVM PRINCIPVM HAEREDITARIORVM, ELECTORATVS SAXONICI, ET REGNORVM DANIAE NORVAGIAEQVE, SACRVM.

PUrpureas Matuta genas, ac plena rosarum
Ora, et odoratas exsere pulchra comas:
Tuque fores aperi nascentis, et, alma, diei
Atria felici sidere pande, Venus.
Aut si nostra sequi, Divae, consulta velitis,
Sub mare formarum condite grande decus.
Pulchrius exoritur sidus, quod Baltica Thetys
Mittit in amplexus, SAXO VERENDE, Tuos.
Ergo ades, ulterius nec gaudia nostra morare,
Magnorum Regum maxima progenies.
Huc ades, et tellus genuit quod Cimbrica lumen,
Saxoniae radiis infer amata bonis:
Quasque tenes castas sancto sub pectore flammas,
Heroi in patrio limine funde Tuo.
TE reduce excelsi quantis, O JANE! Parentes
Damnati votis, quantaque laeta fovent!
Quam pius exultat Civis, quanta omina ducit;
Quaeque parat Dominae reddere sacra novae!
Sed quantum gaudent Heliconia Numina Vatum!
Et rata verba sagax augur Apollo canit!
O Te felicem, HEROVM CELSISSIME cujus
Haeret in amplexu tanta Minerva Viri!

Junonem antiqui, Venerem cum Pallade laudant;
Sed major triplici Numine Diva Tua est.
Quis digne celebret sublimia pectora, et illa
Ingenii atque artis culmina summa Tuae?
Tum formae vultusque satis quis cantet honores;
Quis speciem dignam Principe laude vehat?
Divinae feriunt jamdudum sidera dotes,
Virtutesque ejus blandus Olympus habet.
O Musa, at numero quae praestas una noveno!
O Charis, at priscis gratior una tribus!
Sic, DEA, sic nostris appelle benignior oris,
Ac nostras imple, MAXIMA NVPTA, preces.
Accelerant Summusque Socer, venerandaque Socrus,
Atque propinquantem TE excipiunt hilares.
Aurea perpetuis Tibi saecula nexibus ibunt,
Et Domino current aurea secla Tuo.
Vive diu, DIVAS, o ANNA SOPHIA! datura:
Vive diu, HEROVM, JANE, future Pater!

VENVS ARTIVM APOLLINARIVM TRIVMPHATRIX, AMORIBVS ET THALAMIS AVSPICATISSIMIS, GENERE, VIRTVTIBVS, LITERARVMQVE GLORIA ILLVSTRISSIMAE VIRGINIS, AC DOMINAE, DOMINAE HENRIETTAE CATHARINAE FRISIAE, LIBERAE BARONISS. etc. etc. devote consecrata et Extemporali carmine descripta, WITTENBERGAE Ipsa DOMINIC. SEPTVAGESIM. A. cIc Icc LXXII. a Georg. Casp. Kirchmajero, P. P. C. Ph. h. t. DEC.

LAetaminor! Laetaminor! Laetaminor!
Musaeque Gratiaeque cunctae, singulae!
Favete tres, favete vos ter tres Deae!
Mecum ter hymen, hymen, hymen, dicite!
FELICITER! FELICITER! FELICITER!
Acclamet omnis concio per jambicum
Paeana. Fama buccinatrix intimat
Nunc, HENRIETTAM CATHARINAMFRISIAM,
Illud decus sexus sui, miraculum
Id eruditionis, Exemplum sine
Pari, vale dixisse Virginalibus
Sacris, subisse jura Cypriae deae,
AMARE CONJVGARE, DECLINAVERAT
Quae olim CVPIDINES sacramento velut.
Ergo ter hymen, hymen, hymen dicite!
Venus triumphat, ludibundo carmine
Occentat: HENRIETTA libris, literis
Immortua hactenus, Monastico modo,
Nunc, nunc amat. Vah nuncium laetissimum!
Volebat auctam Apollo Praeses ter trium
Classem Sororum; gloriosa obstacula
Objecit inde FRISIAE VIRAGINI:
Artes, scientias, voluminum horrea;
Et extemrum gentium linguas; sonos
Grajos, Latinos, Eberinos, Copticos,
Ibericosque, Gallicosque et Italos.
Objecerat suavissimas Symphonias,
Testudines, fides, et istiusmodi
Spectacula, instrumenta mellitissima.
Sedebat inter Gratias pulcerrimas
Charis-Soror, Sororibus magnum decus
Futura; chorda corda non solummodo,

Sed saxa, silvas dextera cata trahens.
Dolebat Amphion et Orpheus Thracius
Victoriam raptam; invidebat gloriam
Deae, canora voce palmas offerens.
Accesserat caelestis [Note: URANIA.] illa Divaque,
(Quinta sui quae tinxerat vi nectaris
Pii Sororem FRISIAM,) pater ait
Caeli vias, si summa malit nomina.
Signabat Alam Pegasi, tum Virginis
Spicam, Lyraeque lucidam, clarissimam
Septentrionis tum Coronam, et cetera.
Huc, huc fereris, juro, vita caelibe?
Huc, huc veheris essedo famae tuae.
Imo ad Gemellos transferere nostra ope.
Gnidi Paphique ex abdito Regina ait:
Amabis HENRIETTA, amabis FRISIA;
Parere disces legibus Cupidinis,
Nolis, velis, sequere. Dixerat Venus,
Miratus est Apollo, movit se tripus:
Terque alta fudit mussitans Oracula.
FELICITER! FELICITER! FELICITER
GERSDORFIUS Sorore nostra dignus est:
HEROE tanto digna VIRGO FRISIA
Junguntur invicem perennis foedere
Pietas, et Eruditio, et divinitas
Scientiarum, mentis altae pignora,
Incomparabilesque foetus ingenI.
Rependitur privata res per publicam.
Sic promovebunt, sic juvabunt Conjuges
Res literarias meas concorditer:
Et duplicabunt triplicabunt commoda

FELICITER! FELICITER! FELICITER!
Salveto Pectus unicum ac Heroicum!
Mens una, sero dividenda, faustiter
Inito, quod moliris! Heroas dato
Nobis brevi! Sic comprecamur intime!
Heus, heus MORHOFI, (principem locum cui
Inter Poetas saeculi nostri pater
Phoebus dedit,) politiori [Note: Morhofii carmen hic expetitum extat in Vener. nobis, sive Venerum libro II. n. IV.] carmine
GERSDORFIANO-FRISIAS has Nuptias
Ornabis, ingenlque magni acumine,
Ut mos tuus fert, plurimo admisto sale
Implebis: exigit triumpho nobilis
Venus, Profecto publici interest, agas.
Extemporalis foetus est tantummodo,
Quem sponte natus Jambus hic excluserat.

AD Excellentissimos HEROAS SOCERUM GENERUMqUE DNN. SUOS GRATIOSOS, Excusatio Autoris.

GRande SENATORUM Par, Illustrissime FRISI
Fortunate SOCER, GENER ac ter- maxime GERSDORFE,
Fulcra ambo afflictis semper certissima Musis;
Vultibus hunc lusum nunc adspicitote serenis.
Magnos magna decent. Vos excusabitis ausus.
Temporibus servire licet. Sunt seria vota:
VESTRA det ut CAROLOS, NICOLAOS edat et olim,
Semideumque Genus firmet per postera secla!

JOHANNIS LAURENBERGII, Viri Clarissimi, SATYRA elegantissima, Qua rerum bonarum abusus et vitia quaedam saeculi perstringuntur, Anno cIc Icc XXXVI edita, ejusdemque QUERIMONIA De Suo et Academiae Soranae Statu. In horum temporum usum recudi fecit D. G. M.

Nobilissimo Amplissimoque PETRO AXENIO, JCto, Philologo, Polyhistori, omnium elegantiarum Viro, AMICO OPTIMO S. P. D. D. G. MORHOFIUS.

CUm in nuperis nundinis una essemus, AXENI amicissime, de rebus literariis, ut saepe, sermones caedebamus. Neque mihi quicquam gratius illa [Gap desc: Greek word] accidere potest, qui Te novi virum omnibus literarum amoenitatibus ornatum, omnibus artibus copiosum, qui etiam inter fori strepitus et taedia per orbem tamen literatum vigiles oculos circumferat, et quicquid elegantiarum in omni studiorum genere occurrit, quicquid librorum praestantiorum in lucem editur, felicissima solertia indaget. Commodum tum JOANNIS LAVRENBERGII, Professoris Sorani, Viri, dum viveret, Clarissimi, injecta mentio fuit: Cujus cum TE scripta, ut sane aequum est, magni facere ostenderes, protuli Tibi, quam e Dania Vir. Pl. Reverendus MARTINVS HERLOVIVS, Praepositus Corsorensis

transmiserat, SATYRAM ejus Latinam, eique junctam de misero studiorum, Academiae suoque statu querelam. E quibus ut ego mirificam voluptatem ceperam: qui e Satyris Saxonica lingua scriptis, et antiquae Satyrae genium spirantibus, horum jam imaginem animo conceperam: ita Tibi inspicienti ut Phidiae signum statim illa probata, et cum magna animi delectatione non perlecta, sed devorata. Convenit tum statim inter nos, ut typis recuderentur et in doctorum familiaritatem reducerentur bellissima illa Carmina: quibus Tu nuptiales ejusdem Autoris Jambos, facetos sane et molliculos quos ab Amico acceperas addi voluisti. Tuo itaque amicissimo nomini haec inscribo. Te enim Veneri huic procum designandum mihi duxi, egregium formarum istarum spectatorem. Ad gustum tuum erunt hae deliciae, fatuo atque insipido palato non apponendae. Nam vel sale et aceto, quo ulcera saeculi tangit, ingenio salivam movet Satyra. Eruditis certe crambe haec vel centies recocta sapit. Rudes et inficeti homines abesse ab his sacris debent. Nosti enim Graecum illud: [Gap desc: Greek words] . Innoxiae, mansuetae, inermes sunt Musae: sed tamen et stylo interdum pugnant et Satyris, altius

animo, quam sica ac telum, insessuris. Nihil vero hac Satyra in illa mordacitate suavius: nihil convenientius. Si tempora, quibus scripta est, cum nostris conferas, non est ovo ovum similius. Eadem agitur nunc, eadem surdis canitur fabula: eaedem Musis figuntur cruces ad potentiorum limina eulantibus, et veteres illas querelas ac naenias suas occentantibus. Si ornatum et verba spectes; nihil tersius est et latinius: nam unam alteramque voculam, quae auream aetatem non redolet, nihil moror. Cui enim in ferreo hoc et lutoso saeculo verbum minus aureum non exciderit? Lapides potius nunc loqueretur Satyra, qui insanum hominum. sinciput expugnent. Ego vero hoc sacrum tibi esse munus volo, [Gap desc: Greek word] ut videtur, [Gap desc: Greek word] , quia non meum; sed affectu tamen et meum et tuum; Imo et jure quodam meum, quod in lucem a me iterum protractum, quodque meum erga te affectum quomodocumque declaret. Itaque et adoptivo hoc officio tibi a me satisfactum, et Viri Clarissimi Manibus, te teste et in partem officii veniente, hoc monumento parentatum putabis. Vale. Dab. e Museo meo. Id. Mart. An. MDCLXXXV.

AD LECTOREM.

Joan Laurenbergius.

SATYRA.

SOllicitas volvens maesto sub pectore curas
Thespiadum Praeses, Cirrhaei in vertice montis
Ordine dispositas jussit considere Divas:
Tum Citharam projecit humi, laurumque capillis
Excussam lacerans, his vocibus ora resolvit.
Jam conclamatum pene est: jam nostra, Sorores
Aoniae, e tenui dependet gloria filo,
Et per tot caste servatus saecula nobis
Praecipitem minitatur honos ac fama ruinam,
Ex quo Moenaliam fuit ausus sumere buxum
Marsya, Chaoniasque fides tentare profanis
Insulsus Bavius digitis: dum dissona chordis
Vox stridet durum et miserabile. Cernitis ipsae,
Quanta cohors passim currat per compita, qui nec
Fonte Caballino tinxerunt labra, nec unquam

Fatidica in bifido viderunt somnia colle,
Se magnos gaudent tamen apellare Poetas,
Et sese immerito titillant nomine Vatum.
His, doctae fuerant olim quae praemia fronti,
Per stolidum serpunt hederae caput: innuba laurus
Obscoenam scabiem, et turpis tegit ulcera calvae.
Heu quotnam piperi tunicas scombrisque datura
Carmina scribuntur, mediam replentia chartam
Immani titulo! Non persanabile cunctos
Hoc cacoethes habet; gliscitque ea publica pestis
In mentes hominum, qui nil sine carmine felix
Nil faustum esse putant. Sine carmine nemo magister
Nemo potest Doctor fieri. Cum ducit amator
Formosam in thalamos nympham, si carmina desint,
Nocte jacet tota tenuis sine robore nervus,
Non magis arrecto quam Nestoris hernia collo.
Carminibus dictis, generosae semina prolis
Sponsa capit; plebejae animae sine carmine surgunt.
Cum moritur dives, maestae sociata cupresso
Sportula chartarum properat: lugubre viritim
Pullata servus currens in sindone carmen
Distribuit populo: cantata haec naenia pellit
Eumenidas, Stygii obturans tria guttura monstri,
Nec sinit ut tristi damnetur spiritus Orco,
Tam longis numeris, tam crebro carmine tuus.
Nec latias tantum Musas, queis Arma virumque
Pascuaque et segetes cecinit Maro, queisque Tibullo
Delia, et inconstans Nasoni dicta Corynna est,
Grandisoni tentant vates. jam scanditur Oeta
Doricus; epoto jampridem Tibride, docti
Turbantur latices Aganippidos Hippocrenes.
Et sacer Ilyssi torrens, quem Graecia quondam

Illimem, ac pura manantem viderat unda,
Sordidus et putris coenosa uligine torpet.
Quique thymo florens, cythisoque insignis Hymettus
Pindaricas saturavit apes, hinc stercora nostri
Hirsutasque legunt vepres, et oleta Poetae.
Scilicet, et vastae nuper trans aequora Balthes.
Oppositosque sinus Cimbrum Germana poesis
Ire peregrinas audax dum tentat in oras,
Immites sensit Nereidas; aequore toto,
Et vento; et gravibus misere jactata procellis,
Illisa est scopulo, coecis atque haesit arenis,
Qua Mona aerios tollit cretacea cautes.
Navifragam, fractaeque ratis vix membra tenentem
Excepit littus nudum: sed corpore toto
Friget adhuc, redoletque picem, pinguesque rudentes
Sentinamque gravem: liquidam vox rauca mephitim
Spirat, inestque olidis, biberat quam, nautea rythmis.
Quantis torminibus bilis mihi concitat alvum,
Quotque ciet vomitus, cum tales haurio versus,
Incautave manu tango! Meminisse dolorem
Integrat, immensae pretium periisse papyri,
Mercedemque virum, praelo qui carmina formant,
Ficos et tumidas ano factura mariscas.
Quid reliquum fecit nobis? quid grandius ultra
Barbaries inimica potest? Jam denique taedet
Plectrorum, citharaeque pudet, si nulla laboris,
Nullaque nocturni referemus praemia olivi,

Quam risum et sannam populi! Quin protinus attes
Expetis ignotas, miser o Phoebe? utque deinceps
Felix esse queas, multoque superbus honore,
Discito adulari Divis, effingere vultus
Socraticos, magnoque cliens palpare patrono.
Deferre adsuescas mendacia: teque magistro
Innocuos carpat furtiva Calumnia mores:
Candorem lauda; sed cum te sancta loquutum
Audierit populus, mox solo teste salino.
Impleto dominas occultus proditor aures.
Dixerat haec Phoebus: tacitae sedere sorores,
Attonit aeque metu. Sed paullum a sede levata
Urania et lacrimis manantia lumina tergens,
Talia voce refert: Tibi non injusta doloris
Causa sedet, meritasque Pater consurgis in iras.
Sed tamen et nostram fata infelicia sortem
Exagitant, inffatque pari discrimine damnum.
Nam quota pars horninum nulli parsura labori
Calce indefesso nostri fastigia montis
Exsuperat? quis Castalia se mergit in unda?
Quis curat, loculos non expletura capaces
Per studia, atque inopes animum excoluisse per artes?
Unus divitibus Pluti qui crescit in hortis
Flosculus, ambrosiam spirans, panacaea malorum.
Nepenthes vitae, Rosa-Nobilis, unicus ille est,
Quem plebs, quem studio quaerunt ardente Quirites,
Cui nocturna inhiat nostri vigilantia secli.
At qui Pieriis sollers spacietur in arvis,
Et flores carpat, quos tempe Heliconia gignunt,

Rara nimis turba est. Plures penetralia rupis
Gorgoneae, et sacri subiissent intima collis,
Indocti nisi dextra ducis, recti inscia callis,
Et sese regere ignari, puerilibus annis
Incautam secum raperet per devia pubem.
Nec tamen hinc animis antiquum dogma regendis,
Quod tenuere patres penitus discedere jussum est:
Nec disciplina exsilio est damnata: supersunt
Pristina Eleutheria, et multis imitabile ludis
Cecropium sua monstrat adhuc simulachra Lyceum.
At quantae pueros pestes, quae probra juventam
Exercent! quot sese ostendunt monstra scholarum,
Queis ordo omnis abest, ubi res clamore potenti
Tantum agitur! Soles Petulantia coeca serenos
Occupat, inducias libris, nulla otia praebent
Nequitiae. Si trux aquilo, aut nimbosus Orion,
Hora post pultes et salsamenta secunda
Traxerit in classem, oblitos quid lectio poscat,
Et Styga jurantes, permistum murmure planctum,
Atque indistinctos confusa voce susurros
Perculsae capiunt aures: examina credas
Crabronum, aut vespas ad pabula faeda ruentes:
Mitior in magno strepitus furit amphitheatro,
Cursori cum turba favet. Qui gutture vincit
Stentora, vimineos majori robore fasces
Qui vibrare potest, tantoque tonare tumultu,
Quanto percussis incudibus aera resultant,
Cum pelvim fingit furvus faber, ille brabeum
Promeruit, Nam quid didicit, nisi tendere virgam,

Nuper et acceptas cum foenore reddere plagas,
Orbilius, barba referens et voce capellam?
Nempe horum huc ferulae tendunt, ut verbere multo
Perfossas ingressa nates Sapientia, stultum
Ad cerebrum curva per colum ambage feratur,
Unde ferant pretium, fulgentem divite censu
Suggestum, et decimis onerata altaria, dotem
Ancillae, cujus thalamo parapherna parantur
Sacra toga, et duplicis consponsa opulentia templi,
Aut vidua jaceant sponda, nubantque Sibyllae,
Cui semper madido dependet stiria naso,
Cui secreta tegunt fugitivos scrinia dentes,
Perpetua et tussis gingivam nudat inermem.
Tum rixae, et tristi surgunt his jurgia lecto,
Si lateri parcant, nec quantum prurit anhelent
In cute rugosa, et lascivae pellis hiatu.
Haec fortuna manet viles sine stemmate lumbos,
Quos operit cento et tunicae velamina nigrae,
Quos lac maternum suxisse penuria adegit:
At quos nascentes contexit purpura, quosque
Thaide nutritos adnatis mille colonis
Et totidem vernis dives Lucina beavit;
Hi primis Eponam discunt jurare sub annis,
Praesepesque animo, ac pinguem meditantunam,
Fulmineumque, decus lateri qui pendeat, ensem
Et telum assatos missurum ad prandia turdos.
Inde juventutis primae cum venerit aetas,
Ac, praeter libros validum ferre omnia robur;
Exoptata diu, votisque petita secundis,

Quadrupedante ruunt alacres ad Equilia cursu.
Tum demum genere hoc, et tanto sanguine digni
Quod cives metuant. Stat flagro insignis et unco,
Cornipedesque suos Musarum ignarus Equiso,
Insultare solo, et gressus glomerare superbos
Edocet, arguto praeiens popysmate saltus.
Pegasei fontes, Clariaque e valle corymbi,
Et Pindi flores et Vatum insignia laurus
Huic foricas redolent, vel quot Marenna pepedit.
Sed lotii torrens, excretaque prandia pulchri
Bucephali, myrrham, stactenque et cinnama fragrant:
Dulcia jejuno confortativa cerebro,
Dum Strigilim versat: dum titillatus adhinnit
Discipulus, fundens postica didactra magistro.
Artibus his Aurora favet, gratoque moratur
Intuitu, donec decimo campanula pulsu
Quassata ad piscem vocet intestina recentem.
Ad far candidulum, et puri carchesia Zythi:
Cui pernae cuneus, cui bina supernatet halex
Instomacho, languenti irritamenta palato.
Quod superest lucis, pugilis schola densa periti
Exhaurit: Gallus potiores abripit horas
Mirmillo, antiquo melius docturus, ad Orcum
Sternere subtilem, dignumque indagine callem.
Ridiculum est, homines populari occidere sica,
Aut stiva costas, aut conto illidere calvam:
Impius hoc miles, vel praedo novit avarus,
Aurigaeque leves, et filius Alphesibaei:
Artifice hic opus est dextra inconcessaque vulge
Vis animi, studium longe sublimius optat.

Ingenti pretio, et multo sudore parandum est,
Ut discas mactare viros, et triste cadaver
Carnifici fecisse manu. Tua gloria poscit,
Heroum o sanguis, totas impendere vires,
Ut varias caedis species et nomina discas,
Temporaque et miros distorto corpore flexus:
Quis tenor insidiis habilis: quota lineq guttur
Transfodiat, qualis pulmonem perforet ictus:
Ut cadat hesternus docto sub vulnere amicus,
Utque queas audax in fortem arcessere pugnam
Semideum socium, si quem tibi fecerit hostern
Liberiorve jocus, spretive injuria pocli.
Hinc verus tibi surget honos et gloria major,
Quam quos pro patria, pro religionis avitae
Vindiciis, dubii juvat ire in praelia Martis.
Non hos conductus Manes laudare sacerdos
Venali tollet caesos ad sidera lingua,
Proclamans populo, et lacrimosa voce recensens
Bis senos proavorum atavos abavumque parentes,
Et longum a prisco deducens Teutone stemma:
Verum inhumata trahit Germanus viscera vultur,
Ossaque sanguineos sparsim disjecta per agros
A Jove putrescunt, non ullo condita busto.
Hoc apage; uberior laus et fortuna duello est:
Si valvas animae infausto mucrone resolvit
Discipulus melior, conscripti in vestibus atris
Heroes proceresque et tristis turba Dearum,
Inferias ducent, et Mausolea parabunt:
Egregium in tumba facinus leget invida tantae
Posteritas laudi similesque viriliter ausus
Moliri seros accendet fama nepotes.
Quamprimum gelidas generosa reliquerit umbra

Corporis exuvias, non illam lintre profano
Portitor, assuetum timidus deposcere naulum,
Excipiet, nec qua vulgus deducitur alno;
Puppe sed aurata, multoque nitente pyropo,
Cujus victrici fulgent carchesia lauru.
Cerberus Alciden ratus adventare trifauces
Abscondet rictus; nullo prohibente capesses
Elysii silvas campi, sedesque beatas.
I nunc et dubita raptis ex ansere pennis
Lethiferum praeferre ensem, scissisque libellis
Florem aevi stabulo, et celebri donare palaestrae;
Fortis aqualiculum discas ut tundere opimi
Athletae et sonet icta tuo seps ferrea pulsu
Tecta hirco, aut triplici pugnacis tergore tauri.
Interea tali dum fervet arena tumultu,
Dum certae exercent juvenes praeludia famae:
Atque aliquis labrum, livens vibicibus, ungit,
Abstergitve genas, mistamque cruore salivam
Exspuit excussum quaerens in pulvere dentem:
Impexus barbam, nullo comitante, magister
Ambulat ad cathedram, vacua lecturus in aula,
Et stultas miser ad subsellia nuda figuras
Scripturus: quis enim doctori commodet aurem
Plebejo atque inopi, et crassa atramenta cacanti?
Qui nil grande sonat; cui nunquam illustre verutum est
In manibus, nec quadrupedi dare novit habenas:
Sed cui multa latet tenui sub veste supellex,
Regula, et inflexum ducturus Circinus arcum,
Et qui nigra bipes dependet adilia Gnomon,
Atque inscripta notis cerebrum turbantibus ingens
Membranae moles, et cretae frusta bilibris.

Ille est qui radio tentat describere Mundum,
Et terras tractusque Maris, peregrinaque regna,
Cum tenebras habitet miser, angustosque penates,
Quorum nuda patet lentus per tecta Bootes,
Atque Helice; imbricibus ruptis descendit ab alto
Jupiter, irroratque arentes imbre libellos,
Et pluvia sphaeras, caelestesque abluit orbes.
Hic tot myriadas, centenaque milia pingit
In tabula innummerae numerum inventurus arenae,
Sed pleni Zyphra loculi vix quatuor asses
Inveniunt, fundo nummus suspirat in imo,
Et gemit e cista socias fugisse coronas.
Haec sunt, quae nostrum, Praeses Cyrrhaee, pudorem
Prostituunt, coguntaque gravi succumbere fato:
Hinc lacerae pallae Musis, hinc conche tumemus
Exigua, et macrae haurimus vix juscula mensae.
Interea noster subrectas tollere cristas
Hostis amat: bis mille flagellatoris iniqua
Bupodis arca tenet minas: ter dena talenta
Aurea praedonis conscribit penna telonae:
Et quos fama viros, meritae quos gloria laudis
Evehit ad superos, vita dum puriter acta,
Et multo capiunt sua praemia digna labore
Indignus sequitur coetus: sese improba miscet
Turba probis, non hos caelum, aut mens conscia terret,
Quin voto ac tabulis tardantia fata piorum
Anticipent, rapiantque augusti commoda census,
Quem Patrum pietas aris templisque dicavit,
Ut vitam hinc tolerent, et consolentur egeni
Fortunae invidiam, viduisque penuria maestis

Sit levior pauperque habeat sua farra sacerdos
Aut quos divinis consumpta laboribus aetas
Jam rude donatos merita otia quaerere cogit:
At quinam has eleemosynas, reditusque sacratos,
Abripiunt? qui sunt hi circum alvearia fuci!
Vix pudor effari patitur: Subsellia sartor
Summa tenet: post hunc inflatis spondula buccis,
Et tergum laesus Thraso, femineusque satelles,
Et spretos calcans, Parnassi transfuga, libros.
Heroasque inter doctrina et laude celebres
Considet ac valgis vix imperat otia plantis
Praesultor choragus: dextram spado claudit anhelus,
Qui loculis servans exsecta crepundia eburnis,
Et voce et facie jacturam prodit anili.
Vestam in marmoreo quondam curare camino
Doctus, et advectis ignem succendere silvis,
Vulcani genitor, primam spectabilis urnam
Concutit, ac reliquae reprehendit vota cathedrae:
Et nunc municipis rationes ponere villae
Oconomo mandat, nunc pontificalia lustrat
Praedia, distentam fracto numismate pellem,
Hibernosque boves referens, messemque beatam.
Quo tondente gravis concivi barba sonabat,
Jam canonas didicit, sacroque ex ordine tondet
Rura sua et propios, mercedem forficis, agros.
Sed ne forte putes gratis haec munera posci,
Aut segnem duci vitam, vacuamque labore:
Maximus hic labor est, unctam curare culinam,
Et bibere a sexta praefixi limitis haustum,
Quem ratio advexit peregrina, et opinio praefert

Indigenae, quantquam puros a fece liquores
Ac minus insanos patrium despumet ahenum.
Stat comes huic praegnans ardente fidelia Baccho,
Quod transmisisti generoso e palmite, Rhene,
Poclorum Rex Rhene, tuas nisi Sequana vires
Enervet, consors furtivi factus honoris.
Haec inter studia, et jam stratae praelia mensae
Praelia narrantur Regum cadesque virorum:
Quae fuerit victrix acies, quot Svecia turmas
Miserit in campos Germanum; et quicquid avarus
E proprio finxit sibi bibliopola cerebro,
Ut solito in sancto vendat ludibria templo.
Adduntur passim tantarum obsonia rerum
Probra in caelicolas, dirarum immania plaustra,
Et servatricis renovata infamia mortis,
Diaque blasphemis recrudescentia linguis
Vulnera, quae valeant nugis adferre leporem.
Sed leve id est, veniamque meret: nam more recepto
Sermonum appendix est, et mantissa loquendi,
Ejurare Deos! verborum hic flosculus, haec est
Nusquam in Rhetoricis descripta Figura libellis.
Nulla fides modice juranti. Si quis amicum
Ore pio affari tentet; nisi Numina cuncta,
Et caelum testes vocet, et penetralia Ditis,
Ni Phlegethonta imum supremis temperet astris,
Harpocrates elinguis erit, nec pluribus hiscet
Quam Moena, et captae Cimbrorum in littore conchae,
Septem Tisiphonas, et bis sex ora Megaerae,
Milleque Cerberei fauces et colla molossi
Et quicquid pallens nunquam conspexit Avernus:

Haec jurat caligas qui non dum pusio sumpsit,
Et cui mollis adhuc animus dignosse negavit
Angues Eumenidum, aut recidivi pondera saxi:
At quos judicii gravitate peritior aetas
Imbuit, hi numerum ad digitos subducere norunt,
Quot piceas habeant Acherontis flumina guttas,
Quot crudo possint stabulari in viscere pestes,
Quot teneat Stygias Holsatica tonna cohortes,
Venturas votum, cum cara sororcula fratri
[Gap desc: Greek word] ait, aut neptem solatur avunculus aegram.
Sic juvat ad Canonas devotam ducere vitam,
Sacratosque Deo curae huic impendere nummos,
Ut tremat omento pinguique abdomine venter,
Viginti agricolas capiens, et jugera centum,
Hortosque et patrios promptus sorbere penates.
At nobis nemo tantum concedit agelli,
Quantum talpa fodit, quod mus aret, unica quantum
Brumali formica die consumere posset.
Non erat haec mundo facies, cum Roma videret
Augustum, dignum sublimi Caesare nomen:
Cum Maecenatem felicia fecula ferrent:
Tunc comes ibat honos, parilique pedissequa passu
Gloria tendebat doctas profitentibus artes:
Nec folae endromides, adsutaque laena lacernae
Segmentata auro, Sarranoque ebria succo,
Grande viro pretium spreta Virtute ferebat:
Sed laudabatur simplex sine murice vestis,
Antiquam referens speciem, priscique figuram
Ostentans decoris; qualem Baeotia vidit,

Harmoniae castas iret cum Cadmus in ulnas.
Sartoris nunc dextra, novos effingere vultus
Ingeniosa, avidas consumit nocte lucernas,
Patribus ignotam capiant ut pallia formam
Et nunquam visis generetur abolla figuris.
Aspice quam longo cupiant procurrere lapsu
Ingentes caligae, tenui ceu fistula canna
Pressantes lumbum: spreta coxendice, fines
Ultra hepar renesque ferunt, victumque lienem:
In caligis jam corda sedent: jam subligar alas
Occupat, ad jugulum paullatim et guttura tendens.
Ac veluti lento graditur gangraena meatu,
Secretasque trahit vires, sic perpete nisu
Utrinque occulta properat serpigine bracca,
Hinc truncam ad barbam, atque inde ad calcaria reptans:
Nec secus ac dubio certant de limite regni
Finitimi proceres, seque urgent ancipe ferro;
Sic sese alterno vicini Marte fatigant
Thorax et Caligae. Vix septima labitur aestas,
Cum dominos fasces, et regia sceptra tenebat
Augustus thorax: medii qua prominet umbe
Corporis, hos illi dederat victoria fines:
Mutavit sors coeca vices: jam bracca triumphat,
Et vinctum ac magna Thoracem parte minutum
Exuit imperio: triplex nec profuit ordo
Nodorum misero, aut ligularum exercitus ingens.
Sed fors tempus erit sextae post frigora brumae
Cum plures forfex impos effingere lusus,

Amissum trunco thoraci reddet honorem:
Cum coxae limbos reduces atque ilia priscos
Accipient cinctus, rursusque abdomine laxo,
Liberiore pulex laetus saltabit in aula
Rideat haec aliquis. Sed bile tumentior atra,
Si faciem, et certa dispostas lege capronas
Aspiciat, merito clamet Melicerta perisse
Frontem de rebus: quoniam frons nulla relicta est,
Aut cerni metuit, laeso perfricta pudore.
Quid dicat Proculus, si de ciniflone reversum
A tergo videat Rufum vel pone sequatur?
Ornatam juret per Graeca palatia Phrynen
Allectare viros: aut priscae ad maenia Trojae
Peltato prodire ex agmine Penthesileam:
Sic fluit ad seapulas ferro crispata calente
Mollities cirri: tam docto pectine fulget
In centum coma fracta gradus, intextaque portat
Symbola secreti nimium pretiosa favoris.
At ne fors errans quisquam, plana omnia credat
Infra ventriculum, tenuemque abscondere rimam:
Discrimen sexus de podice fluctuat ensis,
Coccinaque impellit scabiosae tegmina clunis:
Et lateri quondam svetus pendere sinistro,
Nec pavidus fusum sub Marte haurite cruorem,
Idem nunc olidi pulsans spiracula follis,
Haurit postico fugientem e carcere Caurum.
Ambulat ansatus per compita perque plateas
Penelopes sponsus: volucris consistere nescit
Pluma loco, et pluma levius caput. Ecce sororem

Mittit in occursum lux prospera: mille salutum
Nuntia sublatus nudat calamistra galerus
Eminus: inflexo sinuantur brachia gibbo,
Indice fulgentem labris sistentia gemnam.
Longa pavimentum tunc radit linea; crebro
Prolixos faciens planta strepitante decusses.
Quot melle ac dulci condita papavere verba
Ore fluunt, toties, tuus o Galatea minister,
Servitii promptus, seu Sol seu Sidera poscant,
In mala aut scapulis tremulum micat, alite palma,
Inque viam palpat: toties curvatur in arcum,
Qualis Atlas nutat magnae sub pondere molis,
Aut Luna ostendit redivivi cornua vultus.
O vanas hominum curas o tristia secla!
Europae priscos corrumpit Gallia mores,
Et vitia aere gravi, multoque redempta periclo,
Fert reliquis terris, et cunctas fascinat oras,
Pristinus hinc decrescit Honos, et mascula virtus,
Atque animi fortes, invictaque robora bello:
Inque locum subeunt perjuria, foeda libido,
Feminei comptus. Sint Gallica cuncta necesse est,
Verborum ampullae, patriaeque infarcta loquelae
Gallica vox, non indigenis, non cognita civi?
Et fraus, et levitas: in corpore Gallica vestis,
Et Galli ritus: mittit quoque Gallia spurcam
Contagem, insuetasque per arma duellica mortes.
Talia dum memorat commota percitabile
Urania, ad Phaebum devenit epistola, magnum
Descendisse virum ad superos, Venerique talentum,
Et mille in tabulis minas legasse Lyaeo,

Atque obulos Musis quinos, ut voce sonora
Patricias laudes, et docta epicedia cantent.
Illae, ne tanti ferrent dispendia lucri,
Currebant alacres celebrandi ad busta patroni.

DAPHNORINI Querimonia.

FRactus aevo, mente languens, lassus aegritudine
Daphnorinus, cum soporem palpebris nox pervigil,
Curaque insomnis quietem denegaret artubus,
His, lucerna teste, caelos impulit suspiriis.
Quis mihi, inquit, haurienti lucis auras adstitit,
Et meis Genius iniquus praefuit cunabulis?
Non quidem tam saeva quondam fata, sortemque asperam
Phoebus et fallaex Dearum turba mi spoponderat,
Cum soli natalis arva, quaque vagii, domum
Exteris mutare volui trans fretum penatibus.
Illa magni fama Regis, illa sedes caelicas,
Orbis et transgressa fines, larga munificentia,
Quaeque ceu sidus novellum fulgurans recentibus
Aucta radiis lumina in se verterat mortalium,
Sora celebris provocarunt illici me praemio.
Quam diu robusta sanguis genua et insitus calor
Integros firmabat artus, nulla me vidit dies
Otio torpere inerte: Musa, et ingenuus labor
Otium fuere gratum dexterae artificis opus,

Doctaque insolita supellex fabricata indagine
Parvulam lasso quietem praebuerunt pectori.
Nunc ubi annos antevortens, et nimis procax meas
Abstulit senecta vires, meque fecit impotem
Ferre pristinos labores, quos juventa postulat:
Dum magis magisque serpens aegra circum viscera
Morbus extremum minatur, quod capit mortalitas,
Me caduca spes inani derelinquit omine:
Ante non notas novercae sortis experior vices.
Qui prius stridebat, igne sobrio lucens focus,
Nunc cibum tenuem ministrat aere pressus non meo,
Vix dies a Creditorum plebe paucos impetro.
Non mihi aut superba vestis, aut catinus dapsilis,
Aut domus neglecta cura peperit hoc dispendium:
Sed dolosae fraudis expers pectus, et Mens integra,
Nec sacro venalis auro, nec redempta honoribus,
Sed suo contenta fato, Mater haec damni fuit,
Optima est enixa prolem pessimam puerpera.
Publica accessit procella, derepente in Daniam
Tale nil quicquam timentem detonans. Mars impius,
Dum pia objicit profano militi stipendia,
Palladi minuit pudorem, vimque Musis intulit.
Sancta Regum, Diis sacrata dona in alvum congerens
Urbium centum capacem, tota sorbentem oppida.
Exul ergo Diva Nutrix, praeda Marti, detulit
Multa secum, nixa queis stat liberis uber domus.

Pone Gradivum secuta est, illa quae ceu pestilens
Sidus omnes Orbis oras afflat, arcta Caritas.
Quo mage annonam flagellat rara messis, hoc magis
Deficit Musis dicatum, sumptui impar, praemium.
Hinc penates imminutos pulsat Indigentia,
Aesque penui destinatum foenerator abripit.
Si quid e tenui salino parca seposuit manus,
Id sibi deposcit omne pharmacorum conditor,
Aureae structor popinae, gnavus Hippocratis coquus.
Sanitatis e taberna missus advolat puer,
Voce solvi turbulenta, jure stricto postulans.
Tot Receptarum cylindros, totque dosium codices,
Tot Syrupos', tot trochiscos, urceosque eclegmatum,
Morsulos, tabulas, elixir, pulveres, cataplasmata,
Tot catharses in patellis, in cucullis pillulas,
Quot queant ciere septem Rusticorum pantices,
Heu nimis pretiosa mensae pauperis jentacula,
Unde eorum est vacua farto pixis, atque capsulae,
Unde fugitivis anhelat arca nostra nummulis.
Interim conscripta nobis Opera, faetusque ingeni,
Mille noctium vigiliae, longus annorum labor,
Esca tineis, et pudendum pabulum blattis jacent;
Queis coronidem supremam, queis manum addere ultimam
Impeditur nostra curis fracta mens domesticis.
Saepius mea ingemiscit Musa damno hoc, integra
Virgo quondam; nunc pudore prostituto (absit procul

Omen hoc) meretrice quaestu verita solari famem.
Tuque non raro tulisti graviter hoc dispendium
Phoebe, amicum numen olim, fidus hactenus comes.
Quo fugis nunc? teque solito subtrahis conspectui?
Talibus noctem fatigans Daphnorinus questibus,
Nescios soporis oculos irrigabat lacrimis:
Cum refulgens luce clara Phoebus ultro se obtulit,
Et genas tergens amicis solvit ora vocibus:
Parce caelos immerente provocare injuria.
Certus esto, quod tuarum dura rerum acerbitas
Sancta Regis Friderici commovebit pectora,
Cui suprema lex, et una cura stat, populi salus.
Cur tuo sedeat iniqua corde diffidentia?
Tanta Regis Magnitudo, tanta Virtus Principis,
Nec parem cui nec secundum nostra cernunt saecula,
Vera quem niveis quadrigis Fama caelo sustulit,
Quod ministris parva quamvis, paucaque officia suis
Gaudeat pensare larga et liberali dextera,
Te videbit, derelictum, destitutumque auxili?
Nec dabit messem laborum metere, quos tu ter decem
Jam per annos pertulisti, laude non inglorius?
Qui tuae ver aevitatis, atque floridos dies
Publicis Danae juventae consecrasti commodis,
Ut gravis nunc Bruma vitae torpeat tristi gelu,
Et nive aspersum indecoro squaleat situ caput?
Absit, absit ista mentis cogitatio impiae.
Nonne cum primum corona cingeret Rex verticem,

Annuo tuum beavit sponte censum auctario,
Regii favoris arrha prima sceptra inaugurans?
Nunc licet sat turbulento res sluant lapsu, tamen
Magnus animus sorte utraque major haud sinit, suo
Quicquam honori ut triste tempus gloriaeve deroget.
Crescit augeturque dando plura, Liberalitas,
Deputans lucrum sibi esse, quod probis impenditur.
Quae tibi patebat aura naviganti prospera,
Maxime nunc indigenti clausa non erit manus.
Ipse ego illi vellicabo lenis aurem et temporis
Anteacti, ac jam fluentis concitabo memoriam,
Sicque dicam: O Rex Dearum firma spes Parnassidum,
Dulce columen eruditae gentis, et summum decus:
Ille quem diturna fecit aegritudo languidum,
Quem dies, longusque vestrae patriae impensus labor,
Nunc juberet, ut solutus, et procul negotiis,
Relliquum vitae in recessu degat, emeritus Senex,
Ille, cum se Sora vestrae laudibus praesentiae
Tolleret, consors honoris facta, tantum cernere
Incolam; momenta quaedam, et portiunculam tuae
Jussus institutioni ferre, pectus hoc capax
Omnium artium, eruditis imbuit scientiis.
Quicquid intimo recessu Numerus arcani tenet,
Quicquid aut Megarensis Heros, aut Syracosius Senex
Prodiderunt, habile et annis et tuo aptum sanguini,

Praevio hoc doctore, dia mentis hausisti indole.
Nunc pia memorique tecum mente, Rex expendito,
Quam frequenter ille vestro tunc frui consortio
Non negatus atque herilis particeps mensae, jocis
Serio sermone mixtis, prandium condiverit.
Cumque jam Sora relicta dius ardor pectoris
Dissitas hinc orbis oras Te juberet visere;
Plenus entheo furore, tale verbum protulit:
Ito felix, Domine, non me fallit hoc praesagium,
Irritis nec certa frontem Parca signavit notis:
Hoc prius (sic fata poscunt) gravia passurum caput,
Arduis tibi ad Coronam praeparandum est casibus.
Quod dein majore splendens tanget astra gloria.
Quamque nunc abiens benigne porrigis mihi dexteram,
Indicem certumque pignus pertinacis gratiae
Haec feret paterna quondam sceptra fascesque Imperi,
Tunc novo Regi insuetis gratulabor versibus,
Tunc meis feliciora fata rebus spondeo,
Quae profatus ore fuerat, verus augur, praescio,
Prospero eventus sequutus comprobavit omine.
Haec ego fidus sequester verba Regi perferam,
Verba non portanda rapidis Balthicum in fretum Notis.
Tu modo animune, Daphnorine, recipe, concussum metu.
Saepe Navis quam secundus Auster, et fluctus tulit
Usque felix, per profundi glauca regna Nerei,
Jam subire prompta portum, jamque terrae proxima,

Derepente saevientis quassa Boreae turbine,
Mergitur fere, atque in ipso pene sidit ostio:
Quae tamen cauta Magistri seduli prudentia
Sospitata, se paterno salva reddit littori,
Laetaque advectas remoto a Sole merces explicat.
Hactenus tuae favente cymba vitae Numine
Prosperum sulcavit aequor, lapsa tranquillo salo:
Jamque spes blandae quietis te fovebat, otium
Pollicens, et dulce longis praemium sudoribus:
Quando inexspectata duro saeva stridens impetu
Obruit procella puppim, jam propinquam portui,
Naufragum minitata fatum. Sed fidelis Arbiter,
Qui tenens clavum gubernat fidus Arctoam ratem,
Ille Castoris gemellum sparget antennis jubar,
Et tua ad desideratum vela flectet alveum.
Quin et idem Rector orbis Danici, Diis aemulus,
Non suo tantum favore te beabit, quam diu
Quantulum est quod restat aevi transigis: sed insuper
In tuum gnatum refusam prorogabit gratiam:
Et sereniore vultu vota nostra comprobans,
Largietur, ut tibi cum fila rumpet Atropos,
Filius, tuae a juventa cultor Artis sedulus,
In Professorum cathedra sedeat, et subsellis:
Sicque seriem prosequutus ordinis, non degener,
Quem Pater tenuit, eundem filius teneat locum.
Non quidem peregrinus ille est, aut ab aliis advena,
Ipsius quod vos parentes estis, huc venit locis;
Sed solum natale sibimet esse gaudet Daniam:

Estque Sorani Lycei prima proles omnium
Quos satu fecunda largo protulit Academia.
Ejus ergo aequaeva gestans nomina incunabulis,
Patriae jus singulare Civitatis expetit.
Sic novus succrescit alta surculus sub arbore,
Pullulans radice firma, seque in auras exserit:
Quae bipennis cum vetustum caudicem ceciderit,
Facta tunc arbos, paterno stat solo et magis ubere
Foeta ramo, dulciores fronde fructus parturit.
Hoc tabellis Rex benignus, hoc ratum faciet manu.
Surgelaetus. Illa magni fida Regis corcula,
Incliti Heroes, patronos jure quos merito colis,
Hi tibi sternent faventes semitam internuntii,
Qua tua haec notanda chartis commcet Querimonia,
Regios visura vultus, et repulsam nesciens.
Fatus haec Apollo, nocti se profundae miscuit.
Daphnorinus spe referto gestiens solacio,
Et sacro motus furore, non tulit silentium
Sed thorum domumque tali concitavit jubilo:
Friderice Rex, avitae splendor et fax gloriae,
Regiae virtutis haeres; sancta cujus comitas
Socia Majestatis, omnes Orbis illustrat plagas;
Effice, ut benignitatis aureum solitae jubar
In tuum radiet clientem, jam tenebris obsitum:
Ut Senex aegerque dura sorte pressus, nunc velut
Pallido revocatus orco, dormientem suscitet

In tuas laudes Camenam, et gloriosi Nominis
Pergat hoc sonare, Fama praecinente, encomium:
Qui prius, Dux Fridericus, Daphnorino ostenderat
Signa multa, et ominosa Regiae Clementiae,
Ille nunc Rex Fridericus, pristinae olim gratiae,
Jamque Majestatis, ipsi grande monumentum addidit.

Jambi In Nuptias, JOHANNIS GEORGII QVIRINI, Civis et Oenopolae Hafniensis.

MUltas Quirinus arcuato in fornice
Congessit orcas, serias, tinas, cados,
Queis continetur Massicus Bacchi liquor,
Temeta pura, dulce Chium, murrina,
Epulas amicas inter et festas dapes
Futura amystis. Omnibus pretio patent
Hypogeia et uda doliorum viscera.
Unum Quirinus ille vasculum sibi
Soli suisque segregavit usibus,
Intaminatum, purum, epistomii inscium,
Quo clausus halat innubae Veneris latex,
Charitumque nectar, atque Amoris defrutum,

Nulli hauriendum nec pitissandum viro,
Si non Quirino. Ferte verbenas sacras,
Adolete Thymbram, funditote simpulum:
Suum Quirinus Vas, vietor impiger,
Operculabit, sedulusque innoxia
Mediam terebra perforabit assulam,
Siphunculumque laetus intrudet novum.
Plaudit Lyaeus: ridet et faces quatit
Cypris protervo juncta Amorum caetui,
Cantatque verba nupta: Res Rei convenit.
Nam quale vas est, talis est Siphunculus.

Epigramma IN BROCKDORFIANAM GENTEM, ejusque INSIGNIA.

CUr volucres ornant Brockdorffia stemmata Pisces?
Quae virtus illis Martia pisce venit?
Scilicet antiqua celebrantur origine pisces,
Quos rerum genitor prodidit Oceanus.
Nec caelo desunt fulgentia sidera Pisces,
Nominis hinc splendor famaque prisca nitet.
Iisdem res olim gestas Oriente notarunt,
Nec solae jam vos omnia fertis aves.
Nunc etiam virtus patriae Brockdorffia praestat
Aligeris magnum a piscibus auspicium.

Gratulatio ad Collectorem Poetarum Danorum.

QUam non Augusti Maecenatesque dedissent.
Tu Patriis vitam Vatibus ergo dabis?
Macte novis coeptis Rostgardi! si data querna
Sevato quondam cive corolla fuit;
Laurea servatis veniet Tibi vatibus, et Te
Musa mori, divos cum facis, ipsa vetat.
Borrichii Aoniis ducetur fama triumphis,
Aeternum patriae, Pieridumque decus.
Quod non Beringus, quod non Agardus, et omnes
quos cumulas, nomen? quos meruere faces?
Mirantur Vatum septem nova regna Triones.
Indice te tantas Dania novit opes.
Doctior has orbis venientia saecula discent;
Ille tuas curas laudat, et ista tuas.
Arctoo late dominentur frigora Caelo:
Pectora Phoebeo sed tamen igne tument.
Non tantum Hesperidum poma aurea carpimus hortis:
Aurum etiam nobis ex Aquilone venit.