Serenissimae ac potentissimae heroidi Elisabethae Anglorum Hibernorumque reginae S.P.D. Inter plures quas referre possem causas, Elisabetha Regina beneficentissima, tres [Orig: treis] potissimum esse noris, quae me hominem externum ad consecrandum tibi labores meos iampridem impulerunt: Praecipua quaenam sit, etsi tute per te ipsa, ut es perspicacissima, vel me tacente facile divinabis; eam tamen coram ex me, uti spero, idque brevi (ita me meumque iter Deus opt.max. [Abbr.: optimus maximus] fortunet) uno verbo expeditam intelliges. Alterius documentum quin evidens atque omnibus perspicuum fiat, qui facere possum? Doctissima enim ipsa, et bonis litteris excultissima es, atque adeo plurium linguarum cognitione instructissima: ac proinde his similibusque de studiis rectissime omnium non modo iudicium ferre, verum etiam ingenia liberalia sigillatim discernere consuevisti. Tertia causa ex priorum invitamento illicioque, tamquam perenni fonte, iugiter manavit; quae medius

fidius per triginta totos annos ipsos (cur enim quod verum est infitier?) tam animum quam desiderium meum ita obstrictum mancipatumque tenuit, ut neque huius ardentissima cupiditas tanto temporis intervallo umquam imminui, neque illius diutina perseverantia vel tantillum uspiam mutari: immo contra in dies magis ac magis utrumque amore tui propius videndae incredibiliter incendi animarique senserim. Huc accessit non tam persuasio quam spes certissima, fore omnino, ut ab illustrissimo tuae Maiestatis splendore, plurimum Poetae huic dicam, an Poematis, affulgeret lucis atque claritatis: siquidem te mihi instar fulgentissimi in polo Arctico sideris, Helices aut Cynosurae, ad quod cursum navis dirigeretur meae, semper ob oculos posui. Quid porro? Exspectasne, ut congeriem tuarum virtutum praestantissimarum, ac bonorum maxime insignium, quibus ab ipsa rerum natura copiosissime fusissimeque dotata es, hic coacervem; et cum illis priscorum exemplorum collationem instituam? at mehercule id huiusce non est loci. Suff

sit tibi conferenda, sese uspiam offerat. Quae res facit, ut non tantum eruditis omnibus maximae sis admirationi, sed quasi Dea quaepua de caelo in terras demissa, non a subditis modo tuis, Britanniae Hiberniaeque; incolis, verum etiam ab universis totius orbis terrarum Principibus, nedum Poetis, merito suspiciaris, colaris, ameris. Quocirca mirum cuiquam videri haud quaquam deber, si et antea ego et nunc quoque, ieiunis fortasse nimium versiculis, non dico laudum tuarum, quas immensas esse constat, cumulum aequare (id quod mehercule nemini mortalium divinitus concessum esse arbitror) sed animi mei dumtaxat significationem qualemcumque edere sim conatus. Quippe, ut olim de te scripsimus,

Si qua virago gravi celebrari carmine digna est,
Ipsa celebrari carmine digna gravi es:
Ac quidem eo mage digna, tuis quo fortius omnis
Dotibus exsuperas Diva Britanna Deas.

Sane autem cuperem integrum de te, Heroina potentissima, ceu praeclarissime mereris, suscipere opus conscribendum; si aut te ita velle intelligerem, aut me praestare aliquid posse sensu perciperem. Quidquid tamen iusseris, in eo adornando non committam quin me vires atque nervos omnes intendisse fatearis. Vale, et conatibus meis fave. Dat. [Abbr.: ?] mense Augusto, anno Christi nati millesimo quingentesimo quincto et octogesimo. Lutetiae Parisiorum.

Paulus Melissus Germanus Francus, Comes Palatinus et Eques, civis Romanus.

Ad Elisabetham Angliae reginam. Melissi Epigramma.

Non tantum, Regina, meos tibi dono libellos,
addita quis iusto sine suprema manus:
Sive Poesis erit, seu cantio Musica, sive
Nescio quid melici; scilicet omne tuum est.
Nec solum tibi dono meos sacroque libellos:
Hocce caput Genio dedico, Diva, tuo;
Germanumque hominem Francaque propagine cretum
Regia me dedo sub iuga servitutis.
Utere devoto capite, ingenuoque Poetae
sis era, qui laudes incinat usque tuas.
Et cui Libertas tanti sit, ut esse recuset
Tam rarae dominae nobile mancipium?

Summa Privilegiorum HEUS typographe, bibliopola, librarie, quisquis es: MAXIMILIANI II. Rom. Imp. [Abbr.: Romanorum Imperatoris] Privilegio, anno CHRISTI MDLXIV mense Septembri Viennae, item HENRICI III. Franc. et Polon. [Abbr.: ?] Regis, anno MDLXXXV mense Ian. Parisiis dato: illo quidem ab editione uniuscuiusque operis in VII hoc vero in IX annos concesso: cautum mihi esse scito, ne quis vel in Germania vel in Gallia lucubrationes meas, praeter cui commisero, excudat, alibive excusas vendat. Commisi autem hanc SECUNDAM Poematum meorum editionem ARNOLDO SITTARTO, in celeberrima Parisiorum Academia bibliopolae iurato; TERTIOque iterandam promisi. qua- propter labores alienos ne involato, fucum, ul- lum ne facito, citraque consensum meum nihil audeto. Si quis huiusque [Orig: huiusce] cautionis ergo adversus ea fecerit, fraudem frausus; mulctam poenam- que in Diplomatis estimatam luere damnas esto. MELISSUS.

[Gap desc: toc]

IN HOC MELISSI OPERE CONTINENTUR

MELISSUS LECTORI. Salve plurimum, mi Lector. Quod ne ignorares ut facerem, feci: nimirum voluisse me meis in Poematis qualibuscumque ita stilum calamumve temperare, ut nemini umquam mortalium aliqua inde crearetur offensio. Etsi enim hoc scribendi genus plane debet esse ingenuum atque liberum; tamen, quae nunc sunt tempora, non tam licentiae plusculum indulgendum, quam hoc unice studendum putavi, ut mea non modo ab insigniter eruditis, iisque paucis, qui accuratius singula examinare consueverunt; verum etiam a mediocriter doctis, iisque pluribus, quibus plerumque novitas arridere solet, commode legi possent. Ideoque fore confido, ut si non applausum meruisse omnium, at certe ab aliquam multis saltem, quorum in numero homines pono mihi amicissimos; nonnullam hoc nomine videar inivisse gratiam. Cum autem hos fetus secundos, sive a Genio naturae, sive ab arte ingenii, Marte videlicet ac Minerva propitiis, non usque adeo infeliciter, ut arbitror,

sim publice defensurus. Facessant igitur nimium curiosi, qui, ut nodum in scirpo quaerant, non tantum manibus pedibusque, sed multo magis lingua factiosi, petulantius undique captant Venaturam oculis, auribus aucupium.. Cum turbulentis nihil mihi rei, nihil negotii; multo minus cum temporis nostri controversiis. Pacem utique colo, quietis amans: nec non tranquillitatem otii cum Phoebo, cum Musis, cum Pallade et Sophia, cum Mercurio, cum Venere honesta et Suada, cum Gratiis denique ipsis, litterarum humaniorum praesidibus, ambabus (quod aiunt) amplector ulnis. Eiuscemodi certe nostra non sunt, tamquam in Augeae cuiuspiam stabulis nata; ut in ea, quemadmodum contagione alicubi serpente aut graffante, suspectos in viatores solet, videatur inquirendum. Viros equidem doctos atque eruditos, ubicumque gentium aut locorum degant, amo, colo, ve

EPIGRAMMATA AD PAULUM MELISSUM SCHEDIUM

I. [Abbr.: ?] AURATI, POETAE ET INTERPRETIS REGII.
Illa Typographicis quae rursus carmina prelis
Subdis legentium ob sitim;
Non semel atque iterum, decies repetita placebunt
Tuis MELISSE opusculis,
Mella quibus stillant vatis testantia nomen;
Tibi quod dedit nutrix Iovis,
Quod dedit illa senis Chrysippi sedula nutrix,
Labris cibum mansum ingerens.
Nam quod apis sibi de variis mel colligit herbis,
Per Hymettios colles volans;
Colligis e variis tu docte MELISSE Poetis,
Latialis apis, et Attica.
IACOBI AUGUSTI THUANI AEMERII.
Nostra adeone tutus tibi visa Lutetia portus,
Et statio studiis apta MELISSE tuus;
Liqueris ut patrii tam longum flumina Moeni,
Et potior tibi sit Sequana visus amor?
Scilicet hic strepitus inter bellique procellas
Musae habitant, puero numina culta tibi.
Ergo bis algenti redit horrida bruma Decembri,
Bis canis arentis findit hiulcus agros;
Dum patriae oblitus nostris teris otia terris,
Ut nos promisso munere PAULE bees.

Iamque morata diu pluteum tua carmina linquunt,
Aemula Dircaeis Aeoliisque modis
Tu patriae longum potuisti ponere amorem,
At manent aeternum posteritatis amor.
ACHILLIS STATII LUSITANI.
SEDERE labris in Platonicis apes,
Et mella presserunt sua.
Mox ut beati condierunt rhetoris
Os, avolant examina;
Et in MELISSI sessitaverunt apes
Labris, Poetae nobilis.
Toto relicto nectare, huic cum nectare
Nomen reliquerunt suum.
IANI ANTONII BAIFII.
CONCEDE hoc nostrae mea Gallica Musa Latinae
Quod petit. hinc veniat forsitan auctus honos.
Pauca meo Franco sed carmina grata MELISSO
Donentur, certae pignus amicitiae.
Namque meas lima non dedignatus amica
Nugas, ille animi candidus expolivit.
Nunc vero totum sparsurus nomen in orbem,
Ebria Cecropio scripta lepore dabit:
Sicque meum socia nomen nova pagina fama
Nobile longinquos differet in populos.
Ede bonis avibus, mellite MELISSE, Camenae
Munera Romanae quae relegenda terent.
Delectes prosisque simul: lauderis, ameris,
Praemiaque aeterno digna labore feras.

IO. [Abbr.: IOHANNES] PASSERATII QUAS tu Camenas me reposcis, o novem
MELISSE cura Virginum?
Meisne demens versibus mutas tuos,
Hyblaea mella Corsicis?
Beato egentem me lacessis munere,
Cui paene sacra exaruit
Sonante lympha quam profudit ungula
Praepes Medusae filius.
Salve ergo paucis, et memento illud vetus,
MELISSE, Sunt plures mali.
Q. SEPT. [Abbr.: ?] FLORENTIS CHRISTIANI.
Has laurus Latioque arbusta fluentia melle,
Atque illibatos vivo de fonte liquores,
Cum Phoebo Cereris tibi suggessere ministrae;
Et frugi vatem et dulcem fecere MELISSE:
Cuius ob os veteres obvertant ora Latini,
Et dubiam palmam sibi Transalpinus Apollo
Iam faciat. grandi en plaudit Germania alumno,
Insolitis mirata ardere caloribus Arcton.
Tale tibi, o Francae et Germanae gloria gentis,
Musa dedit carmen, castum Deoides illae
Finxeruntque bonum. sed ut est intonsus Apollo,
Ut purae hae quae mella legunt flaventia; sic hinc
Aut haurire nefas, aut ulla arbusta profanos
Caedere. nempe locum pollens servat Dea, cuius
Qui temerat numen, temnitve improvidus iras,
Discat Triopidae cerritam horrescere poenam.

[Gap desc: poem of 10 lines]

Sic Latine fere ad verbum exprimebat Theodorus Christianus F [Abbr.: ?] .
QUATTUOR olim obolis vaenibant Attica mella,
Quae flava Hyblaei vertice montis apes
Fingebat, furesque favi figebat Amores.
Nunc auro contra quilibet ista luat
Mella, Palatinus quae Phoebi assecla refingit,
Germanis Francus fortibus ortus avis:
Non quidem Aristaeus, verum optimus ille Melissus,
Cerea cuius mens mella meleque facit.
Vos fuci fugite hinc, et melli parcite. nempe
Tantum apibus puris alveus iste patet.

LUD. [Abbr.: ?] CARRIONIS.
AMICE magne, amice docte et integer,
Gregi noveno amate, amate Apollini
Gregem novenum amans, amans Apollinem
Poesim in urbe primus ause Norica

Polire, in urbe quae sit orta Romuli:
Meus te Iambus iste purus, innocens,
Suo qui et uno it ambulans, vides, pede,
Pedis modive nec requirit exteri
Opem ullam, adit MELISSE; et orat unice,
Tutum ut librum novem sacrum sororibus
Sinas benignus ire tandem in omnium
Manus; latere nec diu velis domi
Tuae severus id, quod esse publicum
Novem est Deabus est amicum Apollini.
Nihil si Iambus iste purus, innocens
Prece hac te erit potis movere ferreum:
Sequetur alter, et fere viam institit,
Malus, minax, ferox, cruentus et nocens.

FEDERICI MORELLI TYPOGR. [Abbr.: TYPOGRAPHI] REGII.
NON dederat Samius finem motumve Melissus,
Ast unum immensum, mobilitate carens.
Dissimilis Samio similisque es France Melisso:
Nam simul immensum das opus et stabile.
Sed Samius numerum non admittebat in uno;
Tu numeris orbem vis decorare tuis.

Idem Latine
ALTER erat Samius;
Franci sunt ista MELISSI
Cuius melle fluit dulcius eloquium.
Huius carminibus Musae sua signa notarunt,
Ne fures possint mellis opus rapere.

[Gap desc: poem of 8 lines]

CHRISTOPHORI HOMAGII DELICIANI
CUM legeret Schedii Schediasmata culta MELISSI,
Seposita paulum pulcher Apollo lyra
Clamat: Io, si sunt Schediasmata talia Musae,
Quale laboratum, dicite, carmen erit?

HIERONYMI CAVELLATI PARISIENSIS.
QUIS novus hic vates Parnassi gloria surgit?
An sacer est Musis, floresque
Heliconis amoeni
Carpit? an Actiaci propria illi est gratia Phoebi?
Nam quae, culte MELISSE, tuis facundia verbis
Allicit; artificem ut vatem miremur opusque.
Zoilus et gelida trepidet formidine pallens,
Conspicit ut mitti tua docta Poemata in auras.
Nae, donec terris his verba Latina vigebunt,
Doctorum gliscet tua fama per ora virorum.

PAULI MELISSI SCHEDII, FRANCI, GERMANI COMITIS PALATIni et Equitis, Laureatique Poetae, Civis Romani EMMETRA.

AD ELISABETHAM REGINAM ANGLIAE.

Strophe I.
ELISA, Britannico creata sanguine regum,
Eademque princeps Angliae caput,
Franciae columen, Hiberniae domina,
Oceanique potens era:
Cuius in pectore sapientia Palladis
Habitat; in ore Suada mellilinguis;
In oculis Euphrosyne. cuius solium
Regale fulcit Themis, aequi
Rectique praeses; non sine candida
Puritate Fideque,
Coniunctissimis sororibus, quales
Vix alibi reperire locorum est.
Antistrophe I.
PRonis genibus poeta Francus ad tua supplex
Genua advolutus, qui manum tibi
Osculer, patere quaeso; osculer patere
Quaeso tibi niveam manum,
Indicem (ut spero) benevolae, o Dea, gratiae.
Solet etenim tui favoris aura
Placida languentem animum solatiolo
Firmare, et acrem trepidanti

Metum clienti demere. Quis neget
Diditam endo medullas
Virtutem egredi tuis ab armillis,
Almitieque decente comarum?
Epodos I.
VEl odor saltem tetigerit vestium
Suavissimis olfactum fragrantiis;
Quanta properiter, quanta cor
Sentit remedia! Quod si placidos
Non modo luminum radios in hospitem
Miseris, verum etiam mitissimis affata
Praesentem fueris vocibus: o qua
Non voluptate, quo non lepore
Iugiter afficies Charitum mulsobibarum
Heliconidumque alumnum?
Strophe II.
HEroica dignitas, et ampla vis, rutilumque
Diadema, maiestasque regia, et
Splendor ille radians, cui vel aetherias
Posse faces Hyperionis
Convenit vincere; timidum iecur opprimant
temere: nisi eruditio tua, atque
Facilitas ingenii, tum quae moderat
Humanitas hanc gravitatem,
Et scita linguarum illa peritia,
Atque amor lyricorum
Perquam singularis, erigant mentem.
Usque adeo est tibi dia facultas.
Antistrophe II.
QUae natio, quod solum, genusve tot populorum
Genuisse talem praedicabitur
Uspiam? simile quiddam aut secundum ubinam

Inveniemus? In os palam
Una laudarier es, et unica, dignior.
Quod Asia non dat, Africaeque tellus
Americam quis putet Europae imparilem
Sceptris daturam? Tibi soli,
Regina, Eous donat et Hesperus
Nomen; ac tua fama est
Maior clariorque, quam potis fari
Pindarus, aut Maro, et acer Homerus.
Epodos II.
OPulentis ex Arabiae finibus
Venisse quae fertur cum gregario
Agmine Solymam, perspicax
Aenigmata resolvere; num tibi ipsamet
Comparari queat heroina, quamvis longe
Divinum Salomonem superasse
Aestimetur? pol haud est eritve,
Qui tua sensa, animique bona exemptilis ausit
Potiora pernegare.
Strophe III.
TAcebo superfluentis alta pondera gazae, et
Cumulos, quibus te Plutus obruit,
Usquequaque coacervans opes. At enim
Cui dubium est, nemus aureis
Fructibus, cui bene vigil appositus Draco
Fuerat; Iasonisque vellus olim
Celere partum rate, thesaurumque nigris
Moles ab Indis, et opima
Traducta in istanc tot spolia insulam?
Praeter hoc et abundans
Hanc rerumque fenorisque ditavit

Copia fertilibus parasangis.
Antistrophe III.
SIt, suadeo, nemini sit, hancce fraude Pelasga
Petere, aut aperta vi lacessere.
Cyrus hoc aliquis attentet armipotens;
Ille age te Rhodopeiam
Sentiat Tomyrida cruentifica nece.
Gere, gere bella, sic volentibus Diis:
Capit enim dextra lacessita gladium
Audacius: miles et ictum
Ter provocatus valdius incutit,
Marte cetera tutus.
Tu fortes Amazonas, necessum si
Sit, Geticis imitabere peltis.
Epodos III.
APage hinc Mavors, apage. nil, nil tibi
Rei est in his regnis. quin capis fugam,
Mauraque petis inglorius
Magalia? vigilax in specula
Excubitor fidem (mihi crede) fallere
Numquam avebit; neque sanctum impune ius iurandum
Solvent indigenae. Foedifrago istud
Suaseris, impiatoque Poeno.
Sic agere haud didicit gravis Hibernia; nec sic
Generosa gens Britannum.
Strophe IV.
ARsit face funebri cremata Gallia multos
Misere per annos: arsit indidem
Belgium; neque etiamnum cinis cinerem
Sopivit ignivomis focis.
Tu, tua virgine duce, tuta Britannia
Agis et ages dehinc dies quietos,

Ubi ubi secura mali sors vivere amet.
Salus perennet precor istaec:
AEternet haec pax commoda patriae.
Vota ohe rata sunto;
Quae drensantium omine auspicato grex
Ad Thamesim probet albus Olorum.
Antistrophe IV.
BEata bonis tuis ave Albionia tellus,
Itidemque Londinum, urbium decus,
Aulico celebre fulgore. Tuque adeo
Unio ave pretiosior
Unionum, ROSAque rosarum Amathusidum
Nitidior, o virago; flosque florum
Potior, et summa coronarum omnigenum
Corona: quam stipat, in orbem
Coacta, magnorum procerum manus
Purpurantium ab ostro;
Sicut Cynthiam minora turmatim
Astra polo comitantur euntem.
Epodos IV.
VOlupe est tot magnifica pallatia
Spectare: iucundum est nobiles viros
Visere, et alacres principum
Dextras tagere. iuvat, docta iuvat
Pectora mutuis peramanter alloqui
Versibus. Dii patriam servate tutelares;
Florentemque diu numine IOVAE
Hunc statum sic propagate, ut aucta
Posteritas clueat. Dea tu dilige vatem,
Modo digna te canantur.

MELISSI AD FRIDERICUM II. REGEM DANIAE.

Strophe I.
MONUMENTA veterum si FRIDERICE, Rex
Celeberrime, disquisita ponderes;
Invenire est, maximae admirationi
Fuisse regalem Pyramidum Aegyptiarum
Situm: inde Phariam turrim, ignibus
Destinatam noctilucis, navitae
Quos sequerentur remigantes
Moenia dein Babylonica,
A Semiramide condita, in oculos
Incurrisse mirifice: hinc adeo templum
EphesinaeDianae
Splendidissime aedificatum.
Antistrophe I.
LEgis, Artemisiam quantus adederit
Amor, ut cineres, post nigra coniugis
Fata Mausoli, mero mistos feratur
Bibisse, et ingens struxisse decorae sepulcrum
Regis memoriae. Quid, nobilem
Dum colossum Solis in pulchra Rhodo,
Aut simulacrum fabrefactum
Forte Iovis mihi Olympii
Reris aspicere, cogitat animus?
Plus mentem (puto) tamen afficeret Cyri
Domus, exoticusque
Plutus, aureumque lacunar.
Epodos I.
OPus tuum, o DANIAE rector,

Miraculis hercle non cedet antiquis.
Nempe nobilissimorum
Fiet CORONEUS fontium:
In urbe quem Norica, suis cum basibus
Scapisque epistyliisque ex aere
Corinthio affabre curasti
Signis adornandum fusilibus,
Non sine sumptibus magnis,
Artificiumque singulari industria.
StropheII.
VIden Oceanus ut stagna regurgitet
Aquulenta, columnato capax labro?
Quo super stat Teuto nixus, Celta, Iberus:
Exinde Thrax, et trux Tartarus, et Moschus atrox.
Hi cum arcubus, at illi cum cavis
Machinis collineantes. hinc trium
E medio antri Terminorum
Pectora gurgite prominent:
Pone quos, sub hederis tereticulis,
Fixum est, Rex, tuum atque tuae SOPHIAE insigne.
Elephas militari
Cum cohorte turriger astat.
Antistrophe II.
VIgiles capite custode crepidinem
Retinere Dracones tutam amant. Ab his
Surgit in gyrum, manu sceptrum Hera gestans,
Superba pavo: post armisona Virgo dextra,
Cui noctua sacra est; hastilia
Virgo crispans, ocquiniscens cassidam:
Dehinc Dea cum corde aestuoso, et
Cum iaculo; ac puer aliger.
Nexa pensilibus arma latus habet

Sertis; Musicae decus, aegidaque anguinam,
Et in uno ligamine
Ambo plexa grammata Regum.
Epodos II.
SIrenas excelsior post haec
Erexit ordo, mamillis abundantem
Prosipantibus liquorem.
Delphinas instigant fuscinis
Nudi puelli: premit iacentes cochleas
Protervus unguis. Equos Neptuni
Non lassat umquam aquae [Orig: aquai] rivus:
At ipse Neptunus summa tenens,
Calce terit levem concham:
Dextra tridente, laeva cornu praedita est.

NICOLAO PONTEO DUCI VENETORUM.

Strophe I.
Nationis nomine Teutonae,
Praegestit animus gratulari
Recens adeptos honores serenissimo
Venetorum duci NICOLAO
Frontisque sacrum tiaram.
Quid prius, quid posterius celebrare
Habes, Calliope, laudi quod sit [Orig: siet]
Decorique, tam eruditione praestanti, et
Tam facundia pollenti, et tam strenui-
tatis singularis principi?
Quem solio collocavit eburno,
Suffragiorum calculis non discrepantibus,
Astraea dextram gladio armata,
Sinistram bilance instructa; virago,

Qua nihil aequius, qua nihil iustius.
Antistrophe I.
MItigans undas Hadriaticas
Neptunus hilarem effert tridentem;
Tethysque Nymphaeque, glaucas solutae comas,
Vitreum ductitantes per aequor
Choros, ovatu resultim
Perstrepunt. quin et cava litora plausum
Tollunt unanimem. laetiscit polus,
Revigescit aethra. Non videtis, ut vestri hoc
Imago Leonis sentiscens, vividum
Quiddam spiret, auratae iubae
Concutiens crispulos mihi villos,
Tritonis audito tubae clangore? Suscitat
Salaciam conchicen argutus
Triumphare, testarique profusa
Gaudia nantium squamivestes greges.
Epodos I.
QUid nos facere par est
Sensibus humanis praeditos;
Ratione carentia cum tuis, dynasta,
Exsultent hilariter incrementis?
Communem omnium laetitiam et nostram
Putare fas sit, eodemque
Liceat nobis frui bono, votisque
Potiri publicis; qui Allemaniae
Latis ab oris, per nubibus propin-
quarum Alpium fauces anfractuosas,
Amoenitatem Patavinae Academiae
Quaesivimus, Musis amici.
Strophe II.
IMperatoris manus Austridae

Veri gerula, DORNBERGUS ille,
Iuxtaque FERRERIUS, Galliae regis os
Nitidum atque eloquens, se disertos
Praeconiorum gerunt an-
tistites ex omnibus Oenotriorum
Oratoribus heroum. nec potis
Meritas silere lingua promptior vatum
Secures; nec horret flore sceptri tui
Promulgator ampullarier.
Dandolus est quondam amore Petrarcam
Peculiari prosecutus: haud secus penes
Te gratiosam patiare, o dux,
Haberi Camenam; cui meliora
Annuerint novi Dithyrambi mele.
Antistrophe II.
URbis hi fundamenta, primiter
Surrecta liquidis endo salsis,
Canent. canent Hunnicas Barbarorum, super
Aquilea feris diruta ausis,
Iras, et immane torvi
Attilae flagrum, trucis archityranni,
Vastantis Latios fines. nec Clephum
Memorare miserint, gravem Ausonum pestem:
Ut haec inter auctoramentum publicae
Subcrerit rei per mutua
Vincula, et hinc insulae maris omnes
Ionii Aegaeique idem [Orig: eidem] accesserint: et ut
Pipinus aequo Venetos exce-
perit, Langobardis sub iuga missis,
Iure, suis uti viverent legibus.
Epodos II.
Ast haec aliaque ipsi

Historiis debent nuntii,
Tibi qui titulos, animose, pervetustis
Germanos proceribus, admirantur
Extolluntque, summatum Italum iussu,
Et urbium indigetum more. En,
Equites partim creas eorum, partim
Ornas donis, beasque privilegiis.
O vive felix, et suesce non semel
Interseri fastis, annaliumque
Celebriori serie Participatiae
Urseolaeque stare gentis.

IOHANNI GEORGIO ZOBELLO, EPISCOPO BAMBERGENSI.

Strophe.
ARCTOAE temperatrix harmoniae Lyra,
Caelo recepta quondam Thraciis ab oris
Post Orphea trucibus interemptum Bacchis;
Demitte Lyra chordas peramabiles,
Ut amabili plectro nobilissimi
ZOBELLI nobilissimum filium
GEORGIUM more patrio cantem.
Ille velut candidis Narcissus foliis
Progerminans, odore suavissimo
Fragrantes exspirat animas halituum.
Ille velut purpureis Hyacinthus comis,
Humeri decus explicans aureolum,
Oculos afficit voluptate,
Iucundissima; nec pietatis egens
Nec virtutis, uti nec pulchritudinis.
Antistrophe.
ANnales praedicant aequo moderamine

Francoa MELCHIOREM frena temperantem,
Qua lenis Erebipolim refusa Maenus
Intersecat aqua. te Radiantiae
Nemorosa tempe, multae feracia
Glycyrrhizae, loquuntur antistitem
Recens creatum. Date, date o grandes
Seu lituos seu tubas. nunc ingentis opus
Est oris. en, parente quid laetius
Tuo est? en, quid matre hilarius? vel sub humo
Gaudia testata volent. Tibi cognatio,
Tibi cuncta propinquitas sanguinis ac
Generis gratulatur, applaudens
Tanto muneri. Vive decus procerum,
Vive, et Semideus consuesce dicier.
Epodus.
ARduum est urbes cum populis regere;
Neminique, nisi quibus a Deo
Ter optimo ter maximo tributum, suppetit
Volucris remigium consilii, caeleste numen
Imitantis, et in penetralia Geniorum
Sese insinuantis, excelsioribus
Sapientiae praepetis evectum usque pennis.
Alata mens enthei poli trascendit
Caerula, metuitque terris obtorpescere
Vacua. Subvolet inde reversa,
Non nisi pacatas oleae virentissimae
Frundes reportat et populis et urbibus.

AD IOANNEM STURMIUM, ACADEMIAE ARGENTINENSIS RECTOREM.

Strophe.
LAUDUM praeconia STURMI tuarum
Indugredi velle, non cuiuslibet est, quamvis
Primoribus guttas ille Castaliae degu-
starit aquae labris; sed cuius propitio
Nascentis aut Stilbon aspexerit ortum lumine,
Cisii Phoebei satelles, aut cui Ledaeus anser
Pars Borealis aequum vocis argutae sonum,
Itemque Fidicula harmoniam commodam
Instillaverit: ut tam ligato numeris
Quam pedestri sermone digne praediceris.
At ne his quidem satis oris, nedum
Satis aderit virium, posse facultate
Ingenita sibi viam aperire, tuique
Tubam celebrandi invenire idoneam.
Usque minores adeo praeteritis gignimur viris.
Antistrophe.
MAgni Demosthenis linguae Pelasgae
Et Ciceronis Latinae, quae viguere olim,
Nunc est opus. nunc et plectra Maeonii vatis
Virgiliique deposcendum. simul enim
Te Gallia admirata est, Italia expavit stupens,
Alemanni palmis tulere, adoraverunt Britanni,
Cantaber osculatus, Sarmata amplexatus est,
Sacrique coluit et venerata est chori
Praeses Pallas: ubinam virum tot populis
Complacentem indagare quis quaeso potis sit,
Provinciam licet acceptarit?
Age age Quiritum eloquentissime, nos umbram

Esse sinas modo (nihil enim sumus) ecqua
Licebit apparere, luminaria
Maxima fuscante tuae sic radio claritudinis?
EPODOS:
SCaturiat ex ore meo limpidissimis
Fons laticibus, vel meri venas mulsi
Perenne, mellifluumque nectar manantibus:
Numquid inexhausto iugis eloquii tui
Faciet Oceano? quin et si cui Iunonis compoti
Aerigenae magnum per inane tantos
Pluviis ciere large detur imbres nubibus,
Ut vel uberrimae sint diluviei faciendae [Orig: faciundae] ;
Vix ille vix ad inexsuperabiles facundiae tuae
Accedet abyssos. Satius o qiesse homini, quam
In cassum aliquid tentasse. Deorum est, posse finire
Tuarum STURMI praeconia laudum.

AD MARCUM ANTONIUM MURETUM AQUITANUM.

Strophe.
SICCINE luminibus negaris Teutonum
MURETE, tuos prae cunctis optime vultus
Avida expetentum mente? siccine te Pontifex
Aurea Romae nec invidenda compede
Detinet, ne dimovendus venias loco? at tibi
Longe plura promisisse dona, divites quam Veneti,
Battorides STEPHANUS perhibetur, Sarmatiae rex
Praestans atque doctus iuxta. age, numquid opulens
Potuit ille amplis rebus obtinuisse? Thybrim
Vistula certet provocare, quem pertinacem
Potis Brenta nondum sit exorare? ah, quod si nihil hic
Valent diserte blandita Pithus verba flexicordis;

Austero Scythane Getaque parando opus erit
Rhetore? Dii melius, queis facundia curae.
Passus repulsam, ter quaterque idem petat necesse est.
Antistrophe.
VErtito Melpomenen meam in Leucosiam
Natura potens rerum; ut pulcherrima Siren
Maris Hadriani facta, litus ad hoc proximum
Sive dulci voce, sive suavi tibia,
Sive iucunda chely, flectere callidis feros
Agrestesque, nedum mitiore praeditos ingenio,
Pelliciat tericae domitorem Barbariei
Monstrorumque: non ut naufragii neque sui
Neque aliorum, multo minus popularium, sit
Causa; sed ut partim in voraginosa Charybdi
Laborantibus, partim ab allatrantis Scyllae canibus
Prope obrutis, partim denique in Syrtes periculosas
Abreptis opem ferat. omnibus ille siquidem
Unus et unicus (ut dicto uno omnia dicam)
Muretus est sacra ancora, atque portus, atque asylum.
Epodos
MAgneta posse reses ferrum ducere miramur,
Ingeneratumque foedus exploramus naviter [Orig: gnaviter] .
Atqui mirificissimum est, te velut Alciden Gallicum
Alterum, non hominum eruditissimorum cohortem
Solum perlecebris istuc inusitatis attrahere,
Sed Apollinem Musasque Charitasque mellilingues,
Sed Atlantiaden ad te Veneresque Minervasque,
Sed Suadelam quoque, Sirenumque totam progeniem
Plane rapere. Sentio, sentio MURETE, quam me
Constrictum teneas arctis adamantinae catenae
Fibulis: gustavique iam pridem immane quantum
Manarit ex ore tuo deliciarum voluptabilium.

Bibat hasce nemo, nisi cui Camenaesint amicae.

AD PETRUM VICTORIUM FLORENTINUM.

Strophe I.
AT EGO improbus sane forem,
Qui te, optime VICTORI,
Nec amare nec colere vellem;
Te, inquam, quem viri boni
Omnes amant, colunt:
Eoque magis censerer improbus,
Qui non amorem oppido quam libens
Hereditario familiae tuae
Honestissimae cernendum ad pronepotes
Transferre conarer, haud ductarie
Sed nave. Libeat mihi te tuosque,
Die senex, adorare plane; quisnam
Id ne facere liceat vetassit?
Antistrophe I.
AQua fontis haud dicenda aqua est,
Ipsum nisi deriva-
ta, colore limpidula puro,
Iucundoque amabilis
Fontem sapore re-
ferat. Viden autem, ut vena profluens
Vestrae perenne scaturiginis
Extrudat absque faece latices? viden
Ut hi rursus ipsis siphonibus acti
Porro liquorem Deae illimem vehant?
O argentea lympha, lympha o salubris,
Ne rogo claude [Orig: clude] , nec iugis obstipari
Cuiquam patere labra aperta fontis.

Epodos I.
PRoh! quemnam salientibus
Obstaculo esse rear scatebris?
Quemve Nilus [Orig: Nilos] temere Euriposque
Obturare? Valeant,
Tibi qui sequius volunt, tuaeque domo.
Abeant in malam rem, qui mihi, qui meae
Non bene. Sed hoc acerbius doles,
Ut inaudimus, heu, tubum vitalem ex
Canalibus illis unum amoenissimis
Fractum, ruptum. Patienter fac feras.
Rarumne, si figuli testa conteratur,
Aut quod humida ex humo est putrefiat?
Strophe II.
MIseros homillos! quid sumus
Ah, praeter arenosae
Ita pulveris coalitam mas-
sam, ut, quandoque vis parum
Saltem inferat manum,
Repente resolvamur; nec affabre
Conglutinatos tenacissimae
Compaginis iuvare retinacula
Queant? quo minus mireris, male fidae
Ut plurimum sortis inclementiam
In nos conglomerare sexcenta rerum in-
commoda: qualiter saepe quondam exeso-
rum praecipitia tumultuoso
Antistrophe II.
RUere impetu (crax!) montium
Avulsa solent. tellus
Gemitum dat, imaque cavernae
Nequicquam remugiunt,

Impune subrutis
Casae trabibus tignisve proximae,
Fortasse et ipso colono simul
Prostrato humi. iacent alia quassa vi
Ruinae gravis, praeter propter erilem
Fundum. sed haec ominosis hostium
Sint occasibus. Integrum cordis hercle
Rudera nulla quamvis minacum lapsu-
um, nullaque mala metu recurvant.
Epodos II.
DEnasci senio palam est
Quae nata sunt: tamen hactenus,
Tuscia dulcis ocellus VICTO-
RI, palmas ita tuas
Animadvertit Arnus insitas pater; ut
Suboles traducum plures nova dactylos
Protulerit aucta, surculosque nul-
lius evanidas in aevi saeclum.
Vege, vige et auge perpeti robore,
Et tecum florida sint plantarium
Virgulta, queis rigui nec saliva rivi
Desit, et medulla roris alma assit.

PETRO ANGELIO BARGAEO.

Strophe.
Quid animum vellicatim gloriola
Titillat? calcare quid exstimulas o Fama
Residem, cantare adurgens brevia capistro
Ora frenatum? non, non opis est meae
Angelii in BARGAEI (papae, cuius viri?)
Praeconia celerrimis excurrere

Veredis. Ille, ille venator omnium
Maximus, illustris instar Orionis
Aut Persei, suas ipse laudes praevortitur,
Alite Memnoniae raptus equo Matutae,
Talaribusque nepotis Atlantii
Pedes incinctus: iamque caput aureum
Caeli inter sidera condidit aurea.
Antistrophe.
Vereor heu plurimum, ne, si mihi vel
Custodis Cretum cita fingier, arte impactis
Lita ceris, Daedali remigia queant, et
Plumipes factus tranem acer inania;
Tramite tam diverso ferar, quam Thessalum
A fratribus abesse Ledeis senem
Vides. Metiri sua se decempeda
Quemque decet, limitesque finitos haud
Praetergredi. at nec anser volandi vi, si sapit,
Aut aquilas imitari volet, aut Phoenicem
Hae praepetes Iovis, illa et Apollinis.
Strepens ausit multo minus anas cati
Voces mentirier harmonicas cycni.
Epodos
CErnis, ut Architae quasi volatilem
Me columbum, tui BARGAE E glutinis
Aucupio teneat ames implicatum?
Utut avellar; retibus iterum
Pedicisque tuis illaqueer necesse est,
Pellacibus in tricas adactus escis.
Expedi nodos age, meque sine
Vagari libere, qua libet [Orig: lubet] , et quo-
cumque levis feret aura Apeliotae.
Immo Thesei filo potius strictiore

Alligatum in vinculis tenebis usque. nam
Ab amico amiciter capi suave est.

AD IOANNEM MICHAELEM BRUTUM, STEPHANI POLONIAE REGIS HISTORICUM.

Strophe I.
SICUT humidos liquores, e sinu feti Iovis
Interdiu cum largitate iugi
Depluentes, seu mamillis
Iunonis e lactifluis
Rorem serena nocte Liber emulsum
Ceresque frugiproma,
Paciferaeque oleae repertrix
Avidis petessunt desideriis:
Idemque anhelant florilegae Napaeae,
Dryadesque silvicultrices, non sine
Oreadum congrege coetu:
Antistrophe I.
SIc vigore, BRUTE, caeli siderumque roscido
Mortalia optant saecla recreari, et
Per novas subinde vires
Vitale cor animarier.
Vitae medullam, traducesque naturae,
Et succulenta rerum
Iapeti genus ex Olympi
Sibi fontium venis irriguis
Haurire gestit. semina quippe fas est
Et originem satori rerum Deo
Acceptam in hoc orbe feramus.
Epodos I.
QUid? astra nonne vim ratam, secunda sive laeva,

In haec infimi soli corpora
Exercent; hominumque temperant
Animos, qualitatesque privas
Caelitus instillant?
Nae, Camenis attributos ordine
Fati perpetuo motus orbicos
Genius testatur ipsemet virorum
Natalibus claris celebrium,
Donisque variis adeo praeditorum.
Strophe II.
NEmo sane, nemo quisquam nec Latinos exstitit
Inter poetas, nec catos Pelasgos
Cui vel oestro vel furori
Fuisse dios ambigas
Ignes, canendi causam. eapse re si quos
Instinctus ille vivax
Reddiderat generosiores,
In eos novae denatorum animae
Migrasse creditae. sed enim vegentes
Sine fine perpetim durant spiritus,
Boni bonus ingeneratii.
Antistrophe II.
MUsicus quod si cluo ipse, te diserto interprete,
Nec spernit a me se procul Thaleia,
Candido imputandum Olori,
Quem Sol, Venus, Cyllenius
Sub Capricorni vertice, in domo Thesei
Sibi asciere amicum:
Tum media in regione caeli
Resonis Lyrae chordis Threiciae,
Chirone proximo: neque non volanti
Cito Pegaso, marinis horoscopum

In piscibus dextra tuenti.
Epodos II.
FEtus poematum Maro lambebat instar ursi:
Levis simius gravis Pindari
Audaces ego, liberis licet
Numeris strictior, Dithyrambus
BRUTE repraesentem,
Rarus exempli sequendi praebitor?
Omnes omnia non callemus. tamen
Modica explendae siti facit scatebra
Arente quondam fauce, et aestibus
De fomite brevi focus ingens relucet.

AD CAROLUM SIGONIUM MUTINENSEM.

Strophe.
SIC fortuito stella tulit radiosissimum
Pexa crinem, SIGONI, o et Mutinensium
Sidus aureum, o et gemmee Felfinae
Ocelle; sic tulit (inquam) stella nupera
Ad te nescio quid mittere fumorum
Luculenti expertium foci. Vae mihi,
Si vapor ille densior tuo clarissimo
Perobscuram induit caliginem lumini
Vae mihi, si lampadis tuae fulgores
Spissa praestinguit nebularum mearum atritas!
Revoco, revoco sub incudem minus
Affabre politas, ut decebat, laminas.
Scoriam pol excoquendum crassiorem,
Stricturae ut absistant tenuiores.
Antistrophe.
ILlustriorem materiam mihi tu commoda

Artifex nobilisque et splendide, neve con-
verte gratiosum, sed preme pollicem.
Precabor Idaliam, ne non vicem sui
Fungens Mulciberis, vividiorem ignem
Construat; qualem redauspicandis fibris
Ex casiaque surculisque turis creditur
In ara Solis allucente Panchaius
Saecula Phoenix superstes uls sexcenta
Excitare. ah! flammane par nostra possit tuae
Reputarier? ecquid imprudens rei
Opto? non profecto, non amicum est numini,
Inferum chaos vel astris comparare,
Puro vel auro massulam orichalci.
Epodos
POne me, pone tenebricosis abstrusum
In locis, quo nec potis Eos rosea
Nec Phosphorus se candidus penetrare;
Ne tibi me talem dedero, quicum [Orig: queicum]
In tenebris mices. Ut fuliginosior
Statua videar annisque situsque obsita;
Protinus simul ac tuorum unica rutilans
Ocellulorum obradiaverit scintillula,
Fulguris in morem, nubila et quidquid erit
Umbrae crepusculive discussa dabis.
At si Iove mortuo tu Iuppiter fias,
Fulmine nos trisulco ferire cave.

AD ALDUM MANUTIUM, PAULI F. [Abbr.: ?] ALDI N. [Abbr.: ?]

Strophe.
QUA te recinam lyra?
Quo te memorem carmine?

O nec avitae nec patritae
Virtutis atque eruditionis degener
Heres, MANUTI. iam fere centesimum
Portitor Helles Nepheleidos ver
Reduxit amoenum, ex quo reflorescentibus
Bonarum litterarum studiis, tuus ille
Ille tuus, politissimorum unus, excoluit
Avus Latios campos et rura Pelasga,
Averruncatis Barbarici segetibus
Lolii, Camenarumque latebras
Aganippae fontibus inventis
Aperuit, Pindique aditum reclusit
Heliconisque, difficilem prius.
Antistrophe.
VEstigia proxime
Sectantis, idem visus est
Non sine felici labore
Praestare (quantum quidem sibi sumpsit) patris
Laudatus ardor. cuius in cultissimis
Qui spatiari volet hortulorum
Quincuncibus; huic suaves nec absunt flosculi
Nitere, at nec corollae bene olentibus herbis:
Unde suis sibi nemo non serta seligere
Comis poterit, nullo marcentia saeclo.
Felices o Manes utriusque ter et uls,
Quibus abditi post iusta cineris,
Tibi carus nempe nepos ALDE,
Tibique natus PAULE, super videndus
Bona tot possidere animi datur!
Epodos
ET adauge propritim tibi relictam
Hereditatem MANUTI, nec illam sine

Extra familiae decus herciscundam.
Soboles tibi succrescat adoro,
Aureo quae germine doctrinae caput
Redimita, propaget opes sine inter-
ruptione sexcentos in annos.
Repullulent subinde surculi novi,
Causamque fructus prae se ferant
Uberioris. Viridario e vestro
Cui licuerit carpere laureolam,
Pol dignus erit novenarum
Ascribi comitibus sororum.

AD CLAUDIUM ANCANTHERUM.

Strophe.
TOTOS nempe Soles, totas nempe Proserpinas
Vigilacibus indulges lucernis, cerebrigenae
Operate sacris Deae, laboriosissime
ANCANTHERE: nec tibi quidquam fenerat
Somniculosi LatmiusEndymion
Papaveris, frontem oppido madescens lassulam
Riguae quietis aspergine roscida.
Iam te Paterni, iam te Mercurialis
Labra docta tenent et hiante suspensum
Labello, et aure tacite bibula
Haurientem aurea dicta, sanis Panaceae
Lita succis: qualia nec vel Epidaurii
Filios, nec Aesculapium patrem medico-
rum almum, salutariora profudisse mediis
Credimus in floribus per Thessala tempe,
Seu Peloponnesi per geniale nemus.

Antistrophe.
NUper duxerat te diae sub sapientiae
Penetralia, divini profecto vir ingenii
ZABARELLA, mysteriorum apertiores palam
Sensus, Oedipus velut alter, explicans,
Occulta perscrutatus Aristotelis
Reperta. quam miraris arduam mentem viri,
Ut acumen acre sectis patuit viis!
Quid planius, quidve enodatius, aut quid
Melius queat in medium uspiam afferri,
Quod absque difficiliore modo
Dispalescat? Benedictus en indole rara
Adolescens, germen amabile GEORGIAE
Stirpis, Aloisio clarissimo Venetum
Cretus senatore; totus addictus Patavii
His studiis, pendet arguto Zabarellae ex
Ore, tuae Pithus morigerus monitis.
Epodos
QUis humeris dabit alas meis, non quidem
Icarias, sed aut praepetis aquilae, aut
Ledaei oloris; qui Zabarellam tergore
Pegasi candidissimo provectum
Per inania celeriter sequi ne retarder;
Astrica non modo poli monstra volubilis,
Sed ipsa quoque fata reclusa edocendus?
Lavite mihi, o Nymphae Aponi, grave
Corpus, ut expiatis purius artubus,
Altior et cerro et conifera cuparisso [Orig: cyparisso]
Tollar Euganeum super apices montium.
Age remigio pennarum applicito mecum
CLAUDI vehere, tuo non sine Georgio.
Numquam discludet Olympus Olympo debitos.

AD IOSEPHUM ZARLINUM CLAUDIENSEM.

Strophe.
ZARLINE princeps ordinis harmonici,
Idemque Musarum pater omnium, quot
Nunc vigent in orbe, quotque post vigebunt,
Ecquando Latinum de rebus ipse Musicis
Quod opus es pollicitus, in auras
Prodiet? ecquando mihi licebit
Tui cupidissimo flagrantibus
Illud intueri ocellis?
Rumpe moras age, desideriique mei
Penitis ardoribus si forte non re-
stinguendo prorsus es, at saltem
Aliquantam iis [Orig: eis] recreatricem aquulam
Inverge, crastinae caput Aurorae
Ocyus irrorans liquidissima stacte,
Sinumque suave olente myrobalano.
Antistrophe.
COniuncta Phoebo Melpomene, et tereti
Cyllenio Euterpe comes, astra caeli
Prospere tibi faventis ordinarunt
Fulgentia natali luce, non sine intimae
Et Eratus et Veneris amico
Lumine. finxere celebriorem
Bonae hinc Charites, laborque rite cla-
ravit altus architectum
Harmoniae. Nova tu priscaque plurima sym-
metriis aptas suis, symphoniasque
Deducens cum modulis, cantum
Mihi Doria Lydiaque et Phrygia
Discernis arte, chromaque compingis:

Denique perfectum bene Musicum informas,
Peritum alacriore sonere tono.
Epodos
QUem tibi rear Uranien locum
Aetherios inter Genios, melodiarum
Olor scientissime, desti-
naturam superi Iovis fato?
Chrysolithis alas amictus lucidissimis
Super excelsi Croni globum
Evehere, choris nihil invidendus
Animorum semper immortalium;
Mediusque in Cherubinis ac Seraphicis
Oscen alitibus, ter sanctum indeside
Concines (auguror) voce Tonantem.
Rape me tecum rape sub astra, si nec
Auribus humanis ingrata, nec oribus indigna
Caelitum modulor, melicae fidicen lyrae.

DE CAROLI UTENHOVII ET ANNAE PALLANTIAE AMICITIA SIBI APPLAUDIT.

AUSPICIO novem sororum
Notitiam mihi November
PALLADOS UTENHOVII-QUE
Concilias. Sacrae Melisso
Semper erunt tuae Calendae,
Quas memorent novem Camenae,
Pro meritis tibi voventes
Carmina syllabis novenis,
Carmina versibus novenis.

I. Clio.
NAtae celebrare Iehovam
Regesque ducesque Camenae,
Citharis assite lyrisque;
Fas pangere mense Novembri
Laudis nova carmina thyrso
Animis omni sine fuco.
His CAROLUS ille Calendis,
Simul his innotuit illa
PALLANTIA Nympha Melisso.
II. EUTERPE.
VOluptabilis est bonorum
Et iucunda beatitudo,
Quos iunxit probitas fidesque.
Hac nil dulcius est in urbe,
Hac nil suavius est in agro,
Hac nil pulchrius est utrovis.
Mansuescunt homines in urbe,
Mitescunt homines in agro,
Lenit pax et agros et urbes.
III. THALIA.
VIrens Libani velut cedrus
Cacumine laeta frundeo
Perenne comis regerminat:
Pari cor amiculis modo
Vigens, animusque respuens
Marcescere, floret integer.
Cedrum rigat ille ros tener
Adoreus; at cor uvidus
Rigat Clariae latex aquae.
IV. MELPOMENE.
CAntibus et numeris meris

Personat unanimis chorus;
Lacte natant labra melleo:
Candidulis per Olympium
Aethera vectus ovans cycnis
Grex melos usque reclangitat.
Nil nisi carmina montibus,
Nil nisi cantica vallibus
Blandisonis reboant modis.
V. TERPSICHORE.
GRacileis agitare manus,
Agiles glomerare pedes
Iterabitis innocui:
Niveus Iocus ipse micat,
Roseus Pudor ipse salit,
Micat et salit Euphrosyne.
Agitur bene cum sociis,
Ubi mens sine fraude patet,
Sine crimine simplicitas.
VI. ERATO.
AMor, sincerus amor vere;
Fides, sincera fides stricto
Liget vestras animas nodo.
Favillae mutuus accensae
Calor vos urat, et aeternum
Manens incordiet aequalibus [Orig: aequaleis] .
Columbos UTENHOVI vincis,
Palumbes PALLAS amando, sed
MELISSUS turturibus par est.
VII. POLYHYMNIA.
Clarus insigneis nitet inter
CAROLUS vates, nitet inter
Clara laudatas Dea Nymphas.

Clarior fiet meus ex se
CAROLUS; dicente Melisso
Clarior PALLANTIA fiet.
Elaboratum dare marmor
Posteri novistis eburve;
Musa donabit memor aevum.
IIX. URANIE.
ALbe qui polo micas Olor,
Candidos amicos aureis
Celsa plumulis ad astra fer:
Huc ubi canora Thracii
Chordulis sonantibus lyra
Vatis orbe lacteo subest.
Quid moraris? Astra vatibus
Digna sunt, et astris dignus est
Coetus inclitorum pectorum.
IX. CALLIOPE.
PRomere voce bona laudes,
Voce bona doctos canere
Novi perstrepitante fide.
Quo te proripis UTENHOVI
Sidera tam cito contingens?
Quo tua proripitur PALLAS?
Nescius aspergi maculis
Nempe quit ingenuus CANDOR
Caeli promeruisse domos.

IOANNI ROSBACHO MISNENSI.

Strophe.
IUVENI modestissimo quae canam
ROSBACHO melica, quaeque lectitet sonorus Albis,

Albidosque Misena smaragdus, in vertice
Racemosorum sita collium;
Mihi (amabo te) paucula dictabis, o Melete,
Antiquiorum Musarum decentissima.
Ille Themin legumlatricem, filiamque
Themistos Astraean indeside studio
Sectatus, utriusque a latere
Ne latum quidem recessit unguem,
Scaevolas Sulpiciosque Trebatiosque
Nostri temporis amplexatus mirifice
Et in Alamannis [Orig: Almannis] et in Ausonum Lyceis
Variam unde rettulit scientiam.
Antistrophe.
INeunte ab aevo politissimi
Audivit FABRICII Chemnicensis, ora nullis
Pol secunda labris, opera sororum novem
Rotundatis. Quae, bone Fabrici,
Libitina nobis caput invidit ingenuum,
Ne longius doctis esset fruisci dehinc
Emolumentorum, divinae ex fonte mentis
Scatentum, et umecta torrentibus riguis
praecordia iuventae cupidae
Reddentum? dapis sed Angelorum
Compoti nunc trechedipna umeros eburnos
Ornant; hymnifera Iovae paeanas ubi
Modularis voce lyraque consonos. ut
Melior rependit aula gratiam!
Epodos.
TEcum ROSBACHE nunc hilaror, candidate
Gloriae, quam tibi lux niveis equis
Propriam spondet. Video caerimoniam
Gravissimam, et Basilicae dexterrima

Scholae suffragia; quibus absente nobis
Tuo decretus est honori tiaras
Capitis velamen, digiti vero decus Anulus [(transcriber); sic: ?] auro gemmaque coruscans lucida.
At cuia lingua tibi basium figet,
Quale nona parte suae Charites imbuerunt
Ambrosiae? o laetum diem! Ecce Rheno quoque
Tua cordi gaudia, Nymphisque Rheneis;
Ne solus Albis Albiadesque triumphent.

ABELO STRASBURGO SPONSO.

Strophe.
O TE lepidulum venustulumque!
O gratiosae Comitatis
Elegantem alumnum,
STRASBURGE; qui Gratias Etruscas
Sacrum advoces in thalamum!
Eho, non sint ad Elystrii
Herbiferas fluminis ripas
Aut delicatae
Charites, aut paetulae Veneres,
Quae mellilinguem cantillent Hymenaeum?
Agedum, non sine me, non sine meis
Queant Emmetris tumulticrepae
Spargi nuces; dum Tomingidi
Rutilis Cupido novum taedis
Ad cubile praelucet viam?
Antistrophe.
BErsmanus, amor ille Suavitatum, et
Casellii dulces Camenae
Cum lyra Chytraei

Tuique fratris, vel hisce si quis
Maior, tuo digna toro
Valebant commodularier.
At numeros Iuniae nostros
Poscunt Calendae.
Zygia Iuno fave; Zygia
Iuno fave. Zonam dissolvere castam
Monet albente micans Hesperus equo;
Monent astra, nuptiis coniugum
Amica. iam sponse blandulae,
Hedera arctius, tener uxoris
Semiclusa pressabis labra.
Epodos.
BAsia rape, rape basia;
Facinusque virile patra
Quod libuerit, licuerit.
Exesto quantum est fascinationum.
Ioce, Fescennini pater cachinni
Liberrime; quot deliciis
Tot illecebras condiisti?
En, nectareae sponsa
Melliginis imbuta mulso,
Stillat odorifero
Guttas liquore roscidas!
Matuta vides, ut illa
Se beatiorem Cydippe
Ille se dicat Acontio?

AD LAURENTIUM SCHOLZIUM SILESIUM.

Strophe.
DAEDALAS artificum manus

Cum veterum tum recentum,
Animosaque signa miramur admodum,
Sive coloribus illa picta,
Sive ebore exacta affabre
Indico, lapideve Pario,
Vel aere Cyprio, aliisve metallis.
Cui non notus Apelles ille Cous,
Aut Parrhasius Ephesinus, aut
Zeuxis? Phidian quis ignorat?
Quem Praxitelis Scopaeque sollertior
Industria famaque latet? quem catus
Lysippus Calamisque non obstupe-
facient? cui denique non arriserint
Et Mentoris egregiae formae, et elegantes
Myos erronibus fibris acanthi?
Antistrophe.
CErtat antiqua, feracius
Ingeniorum bonorum,
Superare sagacis aevum artis aemulum
Tot monumenta, supraque vires
Tendere nervos. nam quoque et
Pervicax hominis animulus
Trascendere polos geminos, avet (idque
Haud raro) similis fingi Deorum.
Est hoc quidem aliquid, ut arduum,
Mortalique praeditis captu
Sublimius. Exstat, exstat argutius
Iovae simulacrum opificis, maxime
Quem mireris, homuncio; quomodo
Generetur, quomodo caelestem hauriat
Vivax animam, tenere sub parentis alvo
Latitans, menstruaque luce crescens.

Epodos
NAturae peritissimo,
Occultiorumque plurimorum scito,
Age mi SCHOLZI fer acceptam
ARANTIO singularem
Fetuum indaginem.
Ille caeci labyrinthum regni,
Embryonis domicilium, vigil
Corruspatus, aperuit hortuli intera
Claustra, diutissimeque reconditas
Notitias in luce locavit.
Bononienses hoc ter et quater beati
Machaones, hoc beatae puerperae.
Redeat felicitatis huius
Pars ad nostrates aliquantula;
Gratias ARANTIO sempiternas agent.

AD PETRUM VICTORIUM.

Strophe.
CUNCTATOR audiam pol crediderim
Vernas apud tuos bene providos,
Qui suavissimis tuis amantissimisque,
O dulcissime VICTORI, litteris
Minus responderim properiter.
Ignosce. veniam meretur excusatio.
Eae quidem sane hic [Orig: heic] me chlamydatum,
Clipeoque Tritonidos armisonae praecordia
Protectum, manumque machaera Archilo-
chi instructum, medias inter tigrides
Offendere, formidulosas et hyaenas
Aprosque torvos. plusquam immane, quantum
Sustinuerim heu pericli, cum beluis

Proeliando effrenatissimis.
Antistrophe.
CRudelis hasce non Hyrcania, nec
Gaetulus asper, aut Calydonius
Saltus misit huc, quibuscum atroces gerendum
Pugnas mi foret. atris Hercyniae
Iugis silvae sata, spuria vah
Portenta latebras nothas reliquerunt, in hos
Profecta limites Euganeorum,
Rabiosius dummodo, si liceat, possent truci
Insanire saevitia. ast hactenus
Supinatus humi nec sum visus, et
Immotos pedes acrior robore fixi;
Exungulatis istis nempe monstris
Ora fera lancinavi. En vestigia
Cladis! hanc nulla aetas obruet.
Epodos
OPem tulit ipsa mihi patrima virgo
Barbaricis infesta bestiis, remini-
scenti nominis unice tui, VICTORI
Indefesse. quin et suppetias alacres
Veteribus illis a Camenis sensimus,
Thelxiope nimirum et Aoede, et Arche, et
Melete; Camenis inquam tibi domesticis:
Germanissimus enim illis es. queis utique
Acuta mihi tela commodo subiicientibus
Ex ipsa Patarei pharetra sagittipotentis,
Impetus hostium facile dedimus irritos.
Iuppiter servat, qui Iove natis serviunt.

AD HIERONYMUM WOLFIUM Oetingensem.

Strophe.
QUIS fuit ille, VOLFI,
Qui primus homines, miserrimum genus,
Filis Parcarum tenuissimis
Vel in alto
Vel terrae propiores
Suspendit; atque hos quidem filis
Candidulis, illos nigris:
Omniumque eadem fors
Esse, effecit? simul atque enim
Inexorabilis Atropos
Pollice linum inciderit atro;
Subito heu decidimus. Bullam
Hominem dixeris, aut foliolum
Arbusculae, aut somnii
Fumive fugientis umbellam.
Antistrophe.
ME bene ventilatum
Ridet Lachesis, altius profundius
Torquendo furvi vaga licia
Radii. sed
Clotho mi tamen, ut quos
Fatum efficax consequatur, sub-
temina ducturos, nivem
Aemulantia, fusos
Rite iussit currere; dum ratas
Poli scrutata vices, brevis
Curriculo aevi maxima divis
Bona portendier aequis, an-
nueret. Speribus ut minima pars

Respondet ingentibus!
Ut frangit animos levis forfex!
Epodos
ARanearum pendulis Reges
Se purpuramque involvere telis
Amant, amabuntque semper;
Fatali interitum necessitati
Ex stultae sapientiae penu
Rati posse subtrahi. nos adeo et hos
Ipsos hercule, et funebri comam
Implicatas cupressu
Ridere sueta cohors sorores,
Cedrino recens amicti subere,
Athanasiae regnum occupamus
Vivi; quod illis abnegatur mortuis.

IN NUPTIAS SEBALDI WELSERI, PATRICII AUGUSTANI ET NORIMBERGENSIS.

Strophe I.
ELEGANTISSIMO Noricorum
Iuvenum, lectissimaeque puellae,
Sponsis venustissimis, agedum
Quae canam mihi subministra
Erato pulcherrima: si te
Nec Gratiae destituunt comites,
Aprica fertis impeditae myrteis
Timpora; si nec Cupidinum
Manus agilium languent
Praeacutis ferire mortalia
Telis corda, salubrium
Auctoribus vulnerum.

Antistrophe I.
HOc die nuptiis consecrato
Hymenaeus festa gaudia poscit;
Poscit serenata laetitiis
Pectora, et sine nube frontem.
Procul hinc rugae, procul ite
Maesti Catones, tetricaeque nurus,
Vultum Sabinarum severum, torvaque
Frustra imitatae Calabridum
Supercilia. nequaquam
Locus aegrae molestiae convenit.
Nec fas est animum gravi
Maerore percellier.
Epodos I.
NOvae ridentia nuptae labra,
Puniceis simillima rosis,
Rhodiisve coralliis;
Flammantesque oculi, siderum
Aemuli nitide scintillantium;
Faciunt pol, ut alacriores
Quisque gerat spiritus, et hilariore
Sit animo. Decus o quantum
Ab insigni relucet corpore!
Quantus ab aureo nitor monili!
Strophe II.
HUc ades, patriae flos SEBALDE,
Mihi contemplare membra decora,
Dotesque raras, quibus solide
Praedita est tua MAGDALENA.
Viden ut iam carpere fructum
Suavissimum, ceu libeat, liceat
Ex hortulo succis referto? Carpite,

Carpite vernantis hortuli
Seu deliciolas, seu pro-
lecebras; qua Libentiae [Orig: Lubentiae] vos trahunt,
Udis non sine basiis,
Nudis vel amplexibus.
Antistrophe II.
MAter ex HALLERORUM creata
Genuina stirpe, femina praestans,
Amet nurum, non quidem minus ac
Peleo sociatam amasse
Thetidem socrus memoratur.
Tum, vitricus GEUDERIDES proprium
Tuis uti se praebuit votis patrem;
Ipse socer, cui propinquitas
Cordi est, in oculis, non ut
Generum, te ferat, sed ut filium.
Affines faveant tibi, et
Cognata plaudat manus.
Epodos II.
PRecari longa alicui saecula
Si iuvat, ut iuvat; precor, uti
Avis instar Arabiae
Sexcentas tibi messes dehinc
Ampliusque seni detur condere,
Vegeto pariter ac valenti.
Dignus enim es, quem Deae beneficiorum
Onere praecumulent, et quem
Nepotes conspicentur perpetim
Progenie optima reseminari.

IOANNI IACOBO ET IOANNI LUDOVICO HAINZELIIS, PATRICIIS AUGUSTANIS, NUPTIAS CELEBRANTIBUS.

Strophe I.
APERITE nunc, aperite mihi
Totum Hesperidum nemus,
Et odoriferos spargite flores,
O Veneres, quascumque
De pulchritudine certare
Libido [Orig: Lubido] rapit. Coniugio simul
Copulantur, uno eodemque
Die, IACOBUS et SABINA,
LUDOVICUS item et SUSANNA;
HAENZELIDAE iuvenes, par nobile fratrum,
Cum NITHERTIBUS puellis,
Cognatione iunctis invicem.
Antistrophe I.
ROseae genae et rubicunda labra
SABINAM; oculi nigri
Decorant, et honestissimae formae
Purpuream SUSANNAM:
Utramque divitiis multis
Et dote perampla. sed et haec melos
Voce liquida figurare
Perita, saepe provocavit
Nos decentibus in certamen
Cantibus: illa nurus persaepe Suevas
Erubescere heu coegit,
Pulchram aemulans facem Thaumantidos.
Epodos I.
PRosapiam NITHERTUM

Vetustissimam quis enuntiet:
Cui Triphyllon stemmatis
Patricii nota?
Hac ex gente sibi coniugem
Deligere HENRICUS amavit
HAENZELIUS, qui senator optimus
Cluet, idemque navissimus
Familias indagare Vindelicas:
Vester ille, vester, o sponsi,
Frater, unicaeque
Pater unicus
VERONILLAE.
Strophe II.
CApe gaudium, cape laetitiam
IACOBE, animi integer:
Cape laetitiam et gaudia copi
Pectore, facte affinis,
Mi LUDOVICE, tui fratris.
SABINA age, SUSANNA age comptulam
Explicato largius frontem.
Vobis Amor Iocusque, Amorisque
Et Ioci genetrix arridet,
Pollicita intemerati pignora lecti
Filios, avi patrisque
Candorem, et insitam pronos sequi
Antistrophe II.
Pletatem, et ingenuae fidei
Consortia nam probis
Probitas comes est: prava sequuntur
Stirpe sati pravorum.
Felix propago, tuam disce
Sentiscere laudem, et novum adoreae

Nosse nomen. Ut bonae gaudent
Bonum arbores tulisse fructum;
Prole sic bene morata ipsi
Exhilarantur honestanturque parentes.
Deme famam et ipsum honorem;
Laudi quid hoc in orbe aut gloriae est?
Epodos II.
DOctrina clariorem
Utrumque efficit; velut lumina
Vestra germanos. eo
Gestio vos magis
Celsis Aonidum immittere
Arcibus, ac nomina fida
Perpetuis consecrare saeculis.
Sinite exemplar industriae,
Sinite virtutis vos ego numerem
Munis atque gratus. hac sola
Pactione pol fit
Hominum genus
Immortale.

AD NICOLEAM ET LOIDEM VIENNAEAS, CLAUDII ANTONII BARONIS CLEREVANTII F.F. [Abbr.: filias]

Strophe.
AN, si quid umquam mihi fuit gratum,
Subdubitabitis, quin munera vestra
Fuerint mihi gratissima, o NICOLEA
Et LOI Viennides, nobilissimae
Virgines? Sudaria illa duo,
Artificiosissimis picta Maeandris,
Oculatissimisque pervia labyrinthis,

Quanta mi voluptate animum affecerunt!
Quam illa miratae sunt, studiis
Pallados exercitae, Noriadum puellae!
Antistrophe.
PUlvillus autem laboribus quantis
Constitit, in figuris rite locandis,
Metricaque forma digerendis! Variis
Huc vellera Seres ipsi coloribus
Attulere, et contulere manus
Vestrae opifices admodum rara in hunc signa,
Vigilace intuenda mente. Iuvat Olympo ex
Celso prominentem Altitonantis dextram
Lance cum fatali gemina
Cernere: quo symbolo Iustitiae admonemur.
Epodos
O Perosissimi salvete digiti,
Limbolariarum acuum magistri;
Salvete, et hancce gratiam reportate
Pro diurnis nocturnisque molestiis,
Mea causa adhibitis. At o quam
Suavis odor mihi caulas narium
Replet, ex stacte casiaque et amomo
Fragrantiore! Proprius tibi sit
Odor hic, o mollicule Pulville:
Proprium item vobis, o Clerevantides,
Vincere acu Phrygionisque opere
Sequanicas omnes Gallicasque nurus.

OBERTO GIPHANIO IURISCONSULTO.

Strophe I.
LYCHNIDIS hoc quodcumque est, sedentaria

Consertum opella, post irrequietum
Itiner, Rhenus quod me genitor
Naidum, Nicrique conflux
Amnis, atque adeo Lutrea palus
Conficere nuper vidit: habe tibi
Tuaeque IUSTINAE consecratum,
O iuris interpres cate GIPHANI.
Erycina te leges sub
Alias, aliasque sub iura vocavit,
Non fori nec litium [Orig: stlitium] propria, sed
Familiae mutuiter procreandae.
Antistrophe I.
QUippe tuis unum deerat id commodis,
Uxore frunisci posse cupita.
Dedit hanc PAMGARTNERUS, columen
Noricum, ex sorore natam,
OELHAVO patre. quem, mi crede, virum
Nec Themidos Astraeaque peritia,
Neque elegans umquam promptitudo
Linguae Latinae destituit: quibus
HIERONYMO grandaevo
Socero clepere animum impune valebat.
Quin avus sponsae eminens erat apud
Capita terna Imperii consulendo.
Epodos I.
VEtere quid iuvat editum esse
Stirpe, nisi illam et heroa
Virtus, et excellentis ornet
Praestantia doctrinae?
Utriusque munus indeptasti
OBERTE dotis, affinibus beatus
Largiter patriciis. Tibi NORIBERGA

Plaudere; tibi gratulari
PALAECOME; non sine mera hilaritate
Et Patrum et Professorum.
Strophe II.
DI facerent, ipso gaudii tempore
DONELLUS huc Lugduno Batavorum
Tetulisset, quos vestigo, pedes:
Quam proinde et ipse ovatu
Cernerer subito laetiscere! quam et
Tute rapereris pronus in obvios
Tanti viri amplexus! quanta porro
Festivitatem auctaret adoreae
Cumulatioris fama!
Proceres pol et Academia et alumni
Vulta praestolantur aurea hominis,
Et avidis ipsum animis expetissunt.
Antistrophe II.
VOs duo in integrum restitutae scholae
Una facem praelucebitis almam,
Aderitque ex ascitis aliquis
Tertius, vicissitati
Utilis. Dabit acclines monitis
Grex melior aures, sponteque praeviae
Sequetur aurae fulgetra. Nemo
Praesente vobis non reverentiam
Merito exhibebit Divae,
Gladium in manibus habenti, Eunomiaeque
Vindici legum. tuerier amat
Utraque tam Gymnasium quam Senatum.
Epodos II.
ETiam oliviferae Minervae
Praesidio triumphabis

Tu GIPHANI, confarreandi
Ritu licitis sacris
Operate. Iamque (quod faustum sit)
Dea annuit tibi filium paternae
Indolis similitudine, termitisque
More iuvenantem. Vigesces
In hoc nato, natus et (hariolor) in te;
Gloria ambo florentes.

AD HIERONYMUM GROSLOTIUM LISLAEUM.

Strophe.
QUALIS, impatiens Solis,
Phoenicia cera calore
Liquitur, exposita
Apricitatis torridulis
Aestibus; haud aliter meae
Diffluxisse medullam
Liquidam LISLAEE mentis
Ardore tuo sensi,
Veteres amores in GULIELMII
Testificante Manes,
Iuvenis eruditissimi;
Quem nos plus oculis, plusve oculis si
Carum pote quidpiam
Esse, semper amavimus.
Antistrophe.
INtimo mihi adhuc ingens
Stat corde dolor; stat acerbo
Discidio patulis
Hians cruentum vulneribus
Plaga triplex, miserabili

Lamentaria questu:
Inibique sauciatis
Letale recrudescit
Tumor ille fibris, arctam animae viam, et
Spiritui meatum
Nimietate praestrangulans
Saevi cordolii. Gliscit et istaec
Ob funera LIPSIO
Maestitudo animi recens.
Epodos
TIbi quoque exestur, HIERONYME,
Luctu iecur anxifero,
Quale ferunt Tityo lancinari
Rostrantibus in viscera milviis
Penitissima. Vae miseris! Uter
Utri feret opem auxiliarem?
Quis nobis Aesculapius EUMOLPIUM
In auras revocabit ab inferis?
Quis talaripes virga redivivum
Tanget aurea? O amice, frustra
Sumus, heu! Nos potius invicem
Amemus, amemur; et dio FIDIO
Dexteras sacras pagamus
Sinceri, diaeque MONETAE.

AD LEONARDUM LECHNERUM ATHESINUM.

Strophe.
PRO duplici labore
Gratia duplex
Referenda venit tibi,
LECHNERE Musice.

Vix unum petere
Ausus fueram munusculum,
Compellatione mutua
Veteris amici Dyrnhoferi:
Tu geminas idem
Suave meritum, tibique
Gemino obligans me vinculo
Obstringis irresolubilem.
Antistrophe.
MUsae tibi faventes
Flumine linguam
Clario, mea numina
Musae, imbuere. dein
Sonos edocuit
Te cantor Apollo proprios.
Te dulces modique, et illicis
Socia fidis vox harmonico
Pectine constrepens,
Artificis expoliti
Numeros sequentem, Gratiis
Iungit sodalibus arbitrum.
Epodos.
AThesi tuo meus applaudit
Maenus, amnium Francicorum
Late rex. tripudiant celeri
Nymphae pede mobiles,
Tereti suras
Pampino vinctae. Modu-
laminibus rapimur cycni
Olorinae suavitudinis.
Quid simile, quid par in orbe est
Toto symphoniae?

AD ROSINAM.

Strophe.
ITA me Veneres bene ament,
Et quantum est Cupidinum;
Ut ego te perdite amavi
Semper, amoque, et amavero
Dehinc quoque, mel merum
ROSINA, meumque dulce mulsum.
Numquam ego de te hercle vel
Minimum queo cogitare
Quinquelustris amator;
Quin mihi cor tripudians gaudio
Exsiliat, tuumque animo pollicear
Credulo favorem,
Tametsi prius ne semel quidem
Mihi conspectae.
Tantum potest vis amoris!
Antistrophe.
SImilis (puto) parque mei
Nusquam fors amasius
Dabitur inventus, adaeque
Cui fuerit bona Faustitas
Amica. at in hoc tamen
Inesse aliquid putent sinistri,
Tam diuturna quod hic [Orig: heic]
Videar remora teneri
Longiusculus, ante
Quam liceat tua meis pupulis
Cernere viva lumina, votique siet
Compotitus ardor.

Sed huiusce quodcumque temporis
Superest, mente
Aequa libenter feremus.
Epodos.
O Imago somnorina,
Oculis meis in monte praefi-
gurata Regio, cum adhuc
Puer essem, et mihi nondum
Tegeret lanugo pilosa genas:
Confidens animi fore
Spero, uti (nam quid mihi fraudem
Frausa sis?) reapse tandem
Veres, simulacra
Quod ipsa prae se tulisse
Commemini. Fatalis enim mihi
Mea (praefiscine) ROSINA est.

AD HUGONEM BONCOMPAGNIUM, GREGORIUM XIII. P.M. [Abbr.: Pontificem Maximum] In gratiam Germanicae nationis, quae erat Bononiae, Anno 1579.

Strophe I.
QUALIS in Hesperidum viretis amoenissimis
Draco pervigili lumine custos
Aurea servabat mala,
Nihil indulgens sopori
Gelidae fratri mortis:
Tale tuum, GREGORIpontifex maxime,
Ovilia custodientem
Ausonia, insomnem bipatentibus
Oculis, Bifrontem
Lanigeri gregis magistri
Videre mirantur. specula is
Desuper ab alta Vaticani, in urbem
Aciem, totumque obvertit in orbem.
Antistrophe I.
E Atidicam Themin hoc ferunt singulari modo
Tibi, non sine sancta Theobule,
Grande tuis incrementis
Meritumque praemiumque,
Titulos ut maiores
Omine ferres, spopondisse [Orig: spepondisse] , vestratium

Pie memorem dignitatum;
Splendidiores quae facerent tuos
Atavos, patremque
Progeniemque clariorem.
Minora sic ostenta poli
Accipere suerunt lumen administrum
Dominatoris de lampade magna.
Epodos I.
NObiles Senas, Etruriae corculum,
Reddidisse memoratur nobiliores
Aeneas Silvius ille, cui postmodo
Cognomen erat Pio secundo;
Familiamque Piccolominiam,
Doctissimorum fertilem virorum,
Illustriore posuisse in laude:
Unde et huic et illis favens
Pennis Fama candidis
Immortale decus feliciter urtisque
Arrogavit, inque Olympi
Arces beatas sustulit.
Strophe II.
QUid tua Felsina? nonne longe ipsa praeclarior
Reliquis caput excelsius efferre
Urbibus, ultra Apennini
Iuga caelo proximi? Quid
Tua gens, BONCOMPAGNO?
Nonne ea multo celebratior ceteris
Honore sacras ob mitras prae-
cellere; viburnorum ut agrestium

Humili fruteto
Aeriae solent cupressi,
Cedrive frundentis Libani,
Aut abietes, Hercynii comantes
Nemoris natae, antistare ligustris?
Antistrophe II.
TU velut Arctophylax, rotantis poli cardinem
Revolubilibus vertere gyris
Impiger, observas anni
Veteris momenta: iustis
Ut eant porro metae
Cursibus, adniteris: Iuliis ordinem
Vicesque ratas hinc dioptris
Astronomi assignent petis ac iubes.
Sed enim nisi apte
Solstitii aequinoctiique
Remensa fixo monstra gradu
Edocuerint intercalare tempus;
Medio brumam miscebimus aestu.
Epodos II.
ROma curas praedicet tuas, et piam
Praedicet patria mentem; praedicet Ancon
Instauratas per hiulca passim vias,
Fontesque salubribus scatebris;
Merita, quae sequens opere pari
Aeternet aetas, te colens, tuique in-
delebilem memoriam conservans.
Exterorum in annalibus
Pol scribere Teutonum
Fautor, Teutonum amator. quam quidem ego laudem
Faxo, si pote est, ut alterum
Oblitteret ne saeculum.

PAULI MELISSI SCHEDII, FRANCI, GERMANI COMITIS PALATIni et Equitis, Laureatique Poetae, Civis Romani MELICORUM LIBER PRIMUS.

AD ELISABETHAM REGINAM ANGLIAE. MELOS PRIMUM.

SACRA Numina, fontes
Quae tenent Aganippidos, fervidis adolescens
Ad Salania tempe
Dum frequens gradibus sequor; qua capace docentis
Mente, nec sine plausu,
StigelI Latia imbibi dicta: nuntius ecce
Mi repens geminam aurem
Verberare novus, novam rebus attenuatis
Indui faciemque et
Formam, ELISA, novissime te favore Tonantis
Occupante patritae
Regium solium Angliae, et sceptra avita gerente.
Ut mihi intima raptim
Cordis exsiluere prae gaudio! Ut mihi thyrso
Pectora excita laudis
Spes agonia perculit! Iam potiris honore;
Iam thalassia regnas
Nympha, cui Clarius chorus, Gratiaeque decentes,
Quaeque Pallas Athenis
Olim habebat idoneas elegantior arces,

Praeses ingeniorum; et
Omne denique caelitum siderumque faventum
Mutuis glomeramen
Cuncta munera nutibus, cuncta dona dederunt.
Iam nec amplius atri
Temporis memorem puto, carcerisve nefandi,
Nec, protervia Technae
Quas creare gravissimas suerat, insidiarum,
Immerentia colla
Ultimo exitio (nefas) morte praecipe dantum:
Qualis horrida grando,
Conglobata per aeris spissa, forte gelati
Denset agmina nimbi,
Verticesque hominum obvios, tergaque icta ferarum
Perferit, nece multa
Lugubris pereuntium. Vaeiovis male sanas
Turbinisque procellas
Iam dehinc requieverit spero, Diva, tuorum
Ver serenum oculorum:
Quos ubi in populum tuum patriaeque salutem
Verteris, meliore
Quippe luce fluent dies, gratiorque nitebit
Aura; nubibus actis
Splendet auricomi velut pura Solis imago,
Gaudium atque voluptas
Terrae et Oceani incolis. Aureum, auguro vates,
Te superstite saeclum
Post redibit, et aureos utraque Insula versus
In tuam, Dea, laudem
Audiet merito cani, posteris memorandos:
queis per hos aliquantus
Cor movebit honor modos, te perenne sonantes.

AD CAROLUM QUINCTUM, ROMANORUM IMPERATOREM.

SCeptro relicto et fascibus Imperi
In gloriosam tendis Iberiam,
Ut quidquid aevi transigendum
CAROLE Quincte tibi supersit,
Ducas quieto liber in otio,
Ab implicatis rebus omissior,
Iam FERDINANDUS frater, omne
Pondus onusque humeris subire
Ut ante promptus, Caesareum gerit
Sceptrum imperator: iam diademate
Solus potitur, Teutonesque
Arbitrio regit unus aequo,
Tranquillitati perbene consulens,
Pacique cunctis publicitus datae,
Quacumque degant lege, quaeve
MunicipI stata iura servent;
Nullis adacti vivere vinculis,
Aut obligati serva pati iuga; at
Impune libertate digni
Moribus et patriis fruisci.
Tu vindicandis religionibus
Nec curam inanem, nec regionibus
Ullos anhelandis licebit
Amplius Herculeos labores
Impendere optes: attamen haud queas
Vita senecta non reminiscier
Persaepe praeclaras Gradivi
Praeteritis operas in annis,
Fortique gestas milite res graves [Orig: graveis] ,

Totam per Europam atque per Africam.
Ex quibus [Orig: queis] PHILIPPUS rex superstes,
Progenies tua, plurimarum
Exempla virtutum ut merito potest
Sic debet ultro sumere; non quidem
Ad insolentem (turpe) fastum,
Sed generosam imitationem:
Non ad perenni dignum odio malum
Crudelitatem sive tyrannidem,
Sed lenitatem: non ad arma
Denique caeca tumultuanter
Arrepta, et ausu pertemerario;
Sed pacem amicam, et commoda publica,
Sarctamque regnorum salutem
Et bona concilianda quaeque.
"Res ulcerosa est Imperium, nisi
"Labes facessant. Sana bonos duces
"Regesque numquam perdiderunt
"Consilia, incolumesque leges.

IN OCCASUM HENRICI SECUNDI, FRANCORUM REGIS

LUDICRAS inter volitationes,
Et figurati simulacra Martis
Dum ferox HENRICE ruens caballi
Terga fatigas,
Impetu crispans frameam trabalem,
Non sine horrendi feritate ludi:
Ecce te Mongommerides necantis
Obvius hastae

Cuspide heu frontem male sauciatum
Proelians deiecit humi. Cadentem
Sublevat festina cohors, gravemque
Vulneris ictum
Arte chirurgi medica valentes
Irrita curare opera laborant.
At neque in fatis erat, ut salubris
Munera dextrae
Robur infirmo famulare ferrent;
Nec semel ruptum breve Parca filum
Longius diducere amavit aevi
Lege sequestra.
Vidit hoc damnum approperare multo
Ante REISACHRI speculantis astra
Mens cata, et praedixit in Austriorum
Urbe Vienna
Publice scripto (quod et ipse legi)
Edito, quem rex sibi Francus annum,
Quem sibi mensemque diemque laevum
Ipse caveret,
Grande protelans humeris periculum [Orig: periclum] ,
Atque discrimen capulare vitae.
Heu fidem veram nimis! heu futurae
Praescia labis
Signa, divino manifesta fato!
"Sidera haud fallunt. quotus ergo quisque
"Est in humanis, rata cui docebunt
"Sidera mentem?
"Sed quid in stellis animo occupato
"Haereas pensim, Deus ipse quando
"Et Dei dispreta iacet monentis
"Vox et imago?

AD FERDINANDUM ROM. [Abbr.: ROMANORUM] IMPERATORUM.

EN, hanc virenti FERDINANDE frontem
Liberalis o dator
Lauru coronas, coetuique claro
Aggregare nobilem
Nihil moraris Caesar immerentem;
Arbitratus hocce me
Honore dignum. Tale, Friderico
Dante, contigit decus
Celti poetae; tale bellicoso
Martiis ad Hadriam
Hutteno in armis, MAXIMILLIANI
Vinciente dextera;
Eumque equestres inter altiore
Collocavit in loco.
Utrique iam me nunc Eoa France
Comparare forsitan
Audebit, altrix nostra; et ipse Maenus,
Me canente laetior,
Superbiore fronte dehinc per urbes
Patriae eriget caput,
Nymphis amatum, et fertili Lyaeo,
Collium cacumina
Et plana riparum usque vestienti
Pampinis virentibus.
Domum reverso iugis ad fluentum
Straeonis, Deo duce,
Ut spero, Melrichstatum amica tendet
Mi meisque brachia:

Salubre Melrichstatum, ubi secundis
Matre ovante nixibus,
Vitalis hausi spiritum medullae.
Noscar obvio Lari;
Gratabiturque docta Mergileti
(Auguror) Polyhymnia [Orig: Polymnia]
Caro sodali, candidasque aviti
Ad Salis caput Deas
Cernet faventes: unde nostra sese
Primum origo protulit
A monte Francum curiaque regum
Ducta. Quantacumque erunt,
Congratulantum perstrepente plausu,
Incohata gaudia;
Haec inter, ut fas est, bone Imperator,
Liberalitas tua
Digne evehetur, nec silebit aetas
Postera hancce gratiam;
Quam forte Lethes algido amne tingui
Maximum foret nefas.

AD MAXIMILIANUM SECUNDUM, ROM. [Abbr.: ROMANORUM] IMPERATOREM.

QUID otioso margine desides
Hic [Orig: Heic] tot iacemus ludibrium dies?
Iam castra protelo movendum,
Caesar, et in medias ruendum
Thracum phalangas. Regia se tibi
Mox deditura est Alba, modo impetu
Equos citato, militemque
Duxeris acer eo locorum.

Invasit horrens Strigonium metus,
Budaeque muros. Danubius patet
Viis secundis. ne morare
Corda animosque mares euntum
Ad fervida ultro proelia. Cernis, ut
Marti tuo tot milia militent,
Totius Europae vigentum
Flos iuvenum, proceresque lecti?
Pugnata cui tam multa, nec unicas
Per nationes bella, tuum (reor)
Nec tantus umquam usquam secutus [Orig: sequutus]
Vi patruum numerosiore,
Nec talis est exercitus. Austrium
Te stipat omnis nobilium cohors:
Te stipat Hunnus cum Bohemo
Slesiadumque ducum catervae.
Germana promissum auxilium tuis
Coniungit armis ecce potentia,
Cessura nullis Barbarorum
Viribus. Ausonias videre est
Fortique Iberas pectore copias.
Galli frequentes suppetias ferunt:
Ferunt et Angli, Danicisque
Limitibus manus et propinquis
Effusa Suecis: nec latere a tuo
Absunt Poloni, gens tolerabilis;
Quos inter illustris refulget
LASCUS, Hyperboreo superbus
Equo, et monili splendidus aureo.
Quid nominatim magnanimos duces
Opus sit enarrare, quorum
Quilibet eximia gerendi

Virtute belli praeditus? Ergo age
Molire in adversa agmina progredi,
Dum robur invictum iuventae,
Dumque virent genua acriorum.
Ne sit tibi, ne sit facere hic [Orig: heic] moram
Ad Arrhabonis flumen, ut insolens
Tyrannus attentatam Iulam
Occupet, ac miseram Sigethum.

AD WOLUFGANGUM COMITEM PALATINUM RHENI, DUCEM BAVARIAE.

"OCCASIONEM negligere optime
"Rei gerendae, seque reducere
" Suosque in angustum, negarim
" Militiae esse opus auspicatae.
"Agendum aperta fronte; et in hosticos
Confertiori sic cuneos manu
Perrumpere audendum, Scythasque
Agminibus subitis fugandum.
"Momenta rerum per celeres vias
"Lucrosa sunto; qualia Iulius
Caesar putavit Gallicanis
Anticipanda repens in oris.
"Gens nostra semper nescio quomodo
"Audit supinis tardior orsibus.
" Dum moliuntur, dum parantur,
" Annus abit, sine Martis usu.
Tu fers moleste deside in otio
Perire frustra pectora militum;
Ac proinde WOLUFGANGE nusquam

Caesarem ad ulteriora eundum
Monere cessas. Dexteritas tua
Evicit, ut sit Thracibusobviam
Itum, atque confertis catervis
Ad nemoris iuga dimicatum.
Praefixa in hastis tot capita hostium
Relata, praedae non sine copia, et
Albae gubernatore capto;
Strenuitatis opus virilis
Testantur: unde et splendida THURIO
Merces, equestri torque nitens honor,
Virtutis ergo dante cessit
Caesare. Sed nimio camelos
Plus aestimantum, capta animalia
Quae causa tanti est? Praeda iuvat, iuvat
Rapina: verum ter quaterve
Mille loco dromadum aestimarem
Si Sollymannus, moenia qui Getis
Quondam Viennae cinxerat Austriae,
Nostram in potestatem veniret,
Christiadum capitalis hostis.

AD CAROLUM IX. GALLIAE REGEM

SEU fata saeva, nemini mortalium
Vitanda, belli incendium
Commune terris misceant; seu Fors nocens
Disseminatis iurgiis
Ad arma cives concitet, discordibus
Palmis feroces; sive Mars
Ex se cruentus hoc agens, per mutua

Quosvis trucidet vulnera,
Urbesque viduet, rura vastet, atque opes
Tot subditorum exhauriat:
Miserrimus pol Galliae est tuae status,
Rex CAROLE, atque non modo
Tuis, sed (heu flagella!) ne externis quidem
Sicco intuendus lumine;
queis tam beatum, tamque florens funditus
Perire regnum displicet
Doletque valde. nam quis est nostrae ducum
Germaniae, vel principum
Exoticorum, ut magnum omittam Caesarem,
Qui non quietem suaserit?
"Eurum procellis in mari furentibus,
" Vim sentiente Nereo,
"Gravique tempestate decumanos duplo
" Augente fluctus et triplo;
"Navis, gubernatorque, vectoresque item
" Periclitantur praemodum,
"Salutis incerti. Tenacis ancorae
" Spes fixa nil iuvat, iuvat
"Nil acre robur remigum, nil carbasa
" Commissa caeco turbini.
O vela retro, dum licet, lege optimi
Secunde FRANCISCInepos,
Portumque tutum carpe. Sic tibi Venus
Formosam ELISAM ex Austria
Deducat uxorem, tuaque cum pare
Dulci insenescas otio.

Fortitudinis exemplum.
QUANTA vis hostes animi domantis,
Quaeve in heroo duce magnitudo
Mentis, et quantum queat excitatus
Pectore fervor:
Terna declarant satis illa bella
Pro focis pugnata, sacris et aris;
Clarius monstrat meliusque summae
Hora diei;
Omnibus nervis ubi dimicando
Proelians, vires animose totas
Exseris princeps, gravibusque tandem
Occidis armis:
Quippe quem nemo, nisi bellicosis
Hostium stipata manus catervis
(Proh fidem!) carae spoliare quivit
Munere vitae.
Arborem nescis ita Caure magnam
Solus exstirpare, nisi irruentes
Mutuis Eurusque Notusque iungant
Flabra procellis.
Tanta pol virtus, domita Zigetho,
Tale erat robur comitis SerinI;
Cuius heu vidi mutila caput cer-
vice revulsum.
Cedite o Bruti, Decii, Metelli;
Cedite hinc priscis celebres ab annis:
En recens fusi specimen dat ingens
RUBBO cruoris.

AD HENRICUM VALESIUM ELECTUM REGEM POLONIAE.

HENRICE Francis edite Regibus,
Quae te remotae in tesqua Poloniae
Fortuna mittit, qui tot inter
Sarmatiae populos, rigentem
Sitos ad Arcton, rex novus imperes?
Iam lata Rheni flumina, iam vada
Traiecta Maeni, iamque vestros
Albis habet Viaderque currus.
Te dives auri Vistula, Carpati
Sub montis ortus finibus, obviis
Exspectat ulnis; destinati
Purpureum diadema regni,
Plaudente coetu, timporibus tuis
Sacras ad aras impositurus, et
Pro more commissurus omne
Ius in eos necis atque vitae.
Parum sed istic temporis auguror
Morabere, exsors advena Galliae.
Nam prole germanus virili
CAROLUS ecce caret, tibique
Successionis legitimae vices
Debentur uni. Patria cum tuam
Dextram expetiscet, omiumque
Vox erit una, tuaeque matris;
Revertere huc, dux magne, revertere,
Frena ut capessas Celtidos inclutae [Orig: inclitae] :
Statumne mutabis, retroque
Vela dabis patriae in salutem?

Ne destinata est pars thalamo tuo
De Lotharingo sanguine, lilio
Ornanda regali LOISA,
Spes subolis nova procreandae.

PRINCIPI IGNOTO.

Melos somniatum.
EXSURGE sicut Lucifer, indue
Thoraca; muni timpora casside;
Arma lacertos ense; firma
Robore quadrupedum cohortes,
Illustris heros. nasceris, ut geras
Summi Iehovae bella, per avios
Traducta silvarum recessus,
Attonitae metuenda genti.
Te durus armis Noricus instruit;
Urbs subministrat Franca alimonium;
Procudit Argentina nummos;
Spes animum super astra tollit.
Euoe! frementes rauca minis cie
Martis furores pectore concito;
Ceu fauce saeva rugientes
Indomitae catuli leaenae
Olim insusurrant. nemo tibi manus
Opponet acreis; quippe Deo duce
Bellator excisum profanas
Ibis, ovans animi, catervas.
Rhenum bicornem tu pede dextero, et
Laevo Mosellam Mosellam Trevericum premes;
Siccescet Euphrates Eous.

Pons viridis tremet arxque Maeni.
Quae fulsit alto stella recens polo
Felicitatem rebus in asperis
Portendit, ob mutationes
Imperii veteris novique.
Victor rebelles tundere pertinax,
Fusis redibis nobilis hostibus
Divina lata lege iura
Reddere per populos, per urbes.
Tu celsa, cornu scilicet alterum,
Fastigiorum culmina subruens,
Aeterna curabis renitens
Stare tropaea tui triumphi.

AD STEPHANUM BATTORIUM, REGEM POLONIAE.

QUAE te, Polonum voce faventium,
Fortuna regem Sarmaticis plagis,
Veloce ab Henrici receptu,
Battoride STEPHANE inter omnes
Unum spopondit: non ea casibus
Subiecta vulgi, nec temerariis
Dicetur eventis; sed ipsis
Sideribus patrioque caelo.
Numen, benignum Numen, in omnibus
Cui Fata parent subdita, proprio
Haec administravit gubernans
Momine, consilioque certo,
Quo tota mundi machina firmiter
"Adnixa fulcro stat. Deus est, Deus,
" Qui regna transfert, transferetque

" Postmodo, queis ea regna cumque
"Volet daturus. Desinite, o genus
"Mortale, rimari abdita caelitum
" Arcana. Si noctes diesque
" Mille, vel Oedipodis Minerva,
"Mutationis causam, et originem
"Caecam repertu, mille per ambitus
" Modosque, vestigetis: illa
" Numquam animo venit exputanda.
"Fatale lancis pondus idoneam
"Nequit Tonantis fallere dexteram.
" Huic ius ademptum est cum corona;
" Grande alii diadema partum.
Reconditarum tu sapientiam
Electe rerum intelligis, utpote
Quem magna doctrinae paratae
Copia, et ingeniosioris
Innata virtus stipet acuminis;
Recteque agendi dexteritas manum,
Pectusque dium multitudo
Consilii melioris armet.
Rex quippe te uno nullibi gentium
Hoc vivit aevo doctior. Unicum
Phoenica te cuncti vocare
Quadrifidis poterunt in oris.
Macte eia tantis macte animi bonis,
Fortique dextra! Iam mihi Thrax metu
Perculsus horrendo cor alget;
Alget, et in pharetram recondit
Tela heu veneno perlita Colchico.
Iam te propinquorum (aspice) filii
Septemtrionum partim amore,

Partim odio quoque prosequuntur
In arma nati. Tu cape commodam
Occasionem Marte potentior
Invadere hostes, hostiumque
Victor agros subito occupare
Exercitus vi praepete, et arcium
Pinnis potiri. Scande age lauriger
Currus triumphales, rotisque
Ferre novis medium per agmen:
Ceu, plausitantum fama Quiritium,
Duces in antiquum Capitolium
Quondam vehebantur, corollis
Plectilibus capita alta vincti.
Quid? fallor, an vox Delphiaco specu
Emissa laetis insonat auribus,
Tibique faustos pollicetur
Imperio potiore facses,
Et ampliores ulteriorum opes
Provinciarum? Vade, et alacribus
Cinctus Polonis, subiugatae
Iure tuo dominare Moschae.

AD RUDOLPHUM SECUNDUM, Rom. [Abbr.: ROMANORUM] Imperatorem.

VIX tribus lustris series dimidii insecuti
RUDOLPHE Caesar terminavit annos,
Quam Libitina praedam
Splendidam egit, auferens
Carolum patris patruum, dein tibi Ferdinandum
Avum, patremque Maximillianum,
Austride procreatos

Caesares origine!
Ponderi quorum iuvenis pulcher adultiorum
Deo ordinante nun subis, paratus
Ferre molestiarum
Ingruentum onus grave.
Ille te murum Scythicis oppositum catervis
Sequester obdit, rebus auspicatis
Imperii, ducumque
Stantibus senaculis
Prospere, palmaeque modo nisibus obstinatis
Pertaediosam sarcinae prementis
Te superante molem,
Haud labante poplite.
"Arduis gestu superum rector ubi valentes
" Iehova vires subministrat ausis,
" Non humeros nec artus
" Robur acre deserit:
"At neget praeparcus opem, praesidiumque demas
" Manu retracta; virium facultas,
" Cera velut liquescens,
" Omnis omnium perit.
Macte virtutis solidae, macte animi Imperator;
Praeclara gesta fortium virorum
Quos tulit alta Roma
Aemulare fortior.
Te tot Alcidae validis, Teutona corda, nervis
Stipant: tot armant Pannones, tot Hunni,
Fulmina acuta belli;
Tot phalanges Austriae;
Te Bohemorum sequitur planta frequens leonum,
Iuba, ungue, rictu (cernis) horridorum.
Terrificant 'Molossi'

Bestias Otmanicas.
Acer huc venator eas sanguineis verutis
Oportet, ima saltuum fruteta
Summaque rite lustrans,
queis aprugna secubant
Rostra, vinetis nimis heu rostra inimica Iove [Orig: Iovae] .
Lupis et ursis tigribusque saevis,
Idque genus RUDOLPHE
Pluribus (malum) feris
"Quantus accrevit numerus! linquitur heu rapinae
" Ovile Christi. Milui tenaces
" Accipitresque adunci,
" Gryphiumque atrocium
"Involant cortes miseras agmina, vulturumque
" Manus raponum; qui tuas alaudas
Quique aquilas adhamant,
Unguibusque aheneis
"Semper harpagare inhiant.Reccidimus profecto
" Vieta turba, Thracibus domandi
" Teutones, in senecti
" Tempus orbis ultimum.
"Sabbathum mundi celerat vesper. Ob id monarchis
" Volucre raptim mane cludit aevum,
" Curriculo repages
" Arguente ferreas.
Tu capessendo satius publica frena Caesar,
Diu superstes vive; vive rerum
Incolumis potiri,
Absque clade patriae.

AD IULIUM ECHTERUM, EPISCOPUM WIRZEBURGIUM, FRANCIAE DUCEM.

"VULGO quin habeat res ea plurimum
"Momenti, species cuius in obvios
"Incurrit orbes pupularum
"Splendida, quis dubitabit umquam?
"Miramur veterum iamque recentium
"Moles magnificas, altaque turribus
"Educta ad ipsas usque nubes
"Culmina, caelitibus propinqua.
"Quid prodesse rear talia, si vacent
"Usu, si populo commoda nesciant
"Praebere, et auctorem nepoti
"Invideant opera illa sero?
"Incisum tabulis, aut brevibus typis
"Commissum, merito plus animos ferit,
"Ipsi voluptatemque menti
"Suppeditat cupientiorem,
"Quam nudus paries, marmore nominum
"Muto nobilium. Quid, rogo, Pantheon
Esset, nisi hoc Agrippa sanxet?
Quidve rigens opus Hadriani,
Ad flavum Tiberim? quidve theatra tot,
Et totm pyramides cum statuis forent,
Ni tanta passim proderentur
Conspicuis monumenta signis?
IULI, tu gladio, tuque potens pedo
ECHTERAE columen gentis, et incliti
Antistes almus Virzepurgi,

Franciacique caput ducatus;
Non es, crede mihi, non sine nomine es
Nomen. Posteritas (auguro) regiam
Structuram, et excelsos Penates,
Splendidaque aetherias in oras
Magnis tecta adeo ducta laboribus,
Iris perfugium, quod neque diviti
Croeso pudori sit Midaeve,
Nec satrapae generosiori;
Laudare, et meritis tollere honoribus
Numquam desinet. At quos Academiae
Sumptus recenter auspicandae
Non facis, eximios secutus [Orig: sequutus]
Dextrae Mygdoniae munere principes?
Quos non doctiloquos in numerum viros
Legis professorum, scholamque
Reddere teque celebriorem
Felix, et patriae consulere impiger?
Recte. doctus enim es, doctaque pectora
Amas, et eruditiores
Haud modicae tibi promovere
"Curae est. hoc etenim quisque paratior"
"Musas hospitio suscipere exsules"
" Decenter, illarumque alumnos,"
" Quo magis est reliquis ab arte"
"Instructus Claria: quae rude, quae ferum"
"Emollire genus suevit, et horridas"
" Domare cautes, ac modestos"
" Mentibus ingenerare mores."
Coeptis macte tuis, dux bone Franciae,
Dextrum numen adest. Surge age, surge opus,
Faustum Camenarum saluti

Praesidium auspiciis secundis.
Te non exsuperet docta Lutetia;
Te non seu PatavI sive Bononiae
Cultura vincat, nec politae
Nobile gymnasium Viennae.
Cedant ingeniis extera gens tuis:
Francorum veniat promptior indole
Non ulla pubes. Fama nostro
Propria sit precor haecce MAENO.

IN LAUDEM SEBASTIANI VENERII, DUCIS VENETORUM.

VIRTUTE functos eximia duces,
Virosque priscis laudibus aemulos,
Et pace praesignique bello
Digna forisve domive gesta
Fari decorum est. Si placet, audiant
Haec ipsa, sanguis patricius, tui
Legantve gentiles, sequester
Dive, potens maris Hadriani.
Sed doctiorum quis tua, quo decet,
Praeclara vincto facta canet pede?
Quis praeco duraturum in annos
Condere sumet opus trecentos?
Venis ut ingens ardor inaestuet;
Cum plena rerum copia ditium,
Tum magnitudo, finis expers,
Propositi monet abstinendum.
Vostras minuta ne mihi sit lyra
Tentare palmas. huc alares tubas,

Huc et sonaturos (ut aequum est)
Grandia fer lituos trabales,
Vates novenis alte sororibus,
Non invidendum qui Veneri sacrae
Fers nomen acceptum: nec alter
Rector abes venerande Musis.
Vides, ut amplos strictior in sinus
Longe iacentum brachia litorum
FRANCISCE porrectam stupescat
Undisonam ratis Amphitriten,
Nudata firmo remige? fas tamen
Favente partam numine, classici
Victoris octonis marinam
Idibus inseruisse pugnam.
Fortuna faustis sideribus comes,
Fortuna pennis dextima candidis
Plaudens ovansque, ignara mergi
Vostra liburna supervolavit,
In Christianum carbasa pronior:
Transtris sed instans fortiter hosticis,
Remosque rostratasque proras
Frangere terricrepis procellis
Turbo repente est visus atrocior.
Pars sauciari fulmine ferreo,
Pars dissipari frustulatim,
Pars itidem iuga ferre serva.
Non tum, profundo Thracibus obrutis,
Victoriosae munus adoreae
Impune Naupactea risit
Alga, nec indecorem triumphum
Praesagierunt Bistonides nurus;
Cum [Orig: Quum] funeratos glandibus aeneis

Tinxisse flerent bellicosos
Triste cruore fretum maritos.
Immane, quanto mox fuerint metu
Formidulosi caerula Bosphori
Perculsa, ByzanthIque fracti
Moenia! nam Selimo tyrannus
Terrore quassus cor tremulum, retro
Tendebat undis vela dare anxiis,
Periclitari in priva nolens
Damna mares animos Leonum.
Sic apparatus agmine Persici
Xerxem replentem Dorida, proelio
Quondam Neoclidae superbus
Fudit apud Salamina Mavors;
Piraea reddens tuta, per Atticam
Firmans quietorum otia mensium
Prolem, renascendis abunde
Palladiis hilarata ramis.
Nunc ite Thraces, caesaque corpora
Debete amaris fluctibus. ite nunc
Phocisque delphinisque naves
Ludibrium. Venetas pol alnos
Lunis cecidit sub melioribus
Felix bipennis; nec tibi flatuum
Adversiorum pugnat Eurus,
Optime dux patriae triremis.
Quantum valeres arte duellica,
Sensit Columnas foedere particeps;
Sensistis alatae cohortes
Regis ab auxiliis Iberi.
Ante occupandum Threicia manu
Pulchram venustae Cypridos insulam

Praesto fuisses, o supremum
Hadriacae columen salutis;
Iniuriosi gens animi fugam
Suapte credo sponte capesseret,
Dispersa Riphaeas per oras
Trans Rhodopae iuga, trans et Haemi.
Quid nuper? an non, vel simul ac tuum
Splendentis instar Luciferi iubar
Affulsit, actutum luisque
Acria, letiferaeque pestes
Fugere, morbique, et mala noxiae
Contagionis, corporibus gravem
Latenter inspirare diri
Callida saevitiam veneni?
Revisit urbes alma salubritas,
Camposque frugum pristina fertiles
Afflavit aurae lenitudo:
Purius inde nitere Soles.
Foti Camenis in PatavI sinum
Coire rursum grex studiosior:
Gaudere et Antenor sub umbris;
Euganeique salire colles.
Verona priscos salva colit Lares;
Integritatis Brixia mutuae
Iunxit Penates; ceteraeque
Supplicio satis expiatae.
"At nil ab omni stat latere integrum,
"Exsorsque noxae. Qui [Orig: Quei] meruit pius
Ille et fidelis voster heros
(Dicite magnifici) intueri
Palatium atros in cineres prius
Versum, suprema quam vetulum die

Finiret aevum? nunc eheu
Illud et ille iacet; iacentque
Una tot, igni quae periisse flet
Nereus, et udus Nereidum chorus,
Amissa iacturaeque rerum
Irreparabilium, nisi olim
Damnum repensans hora sequacibus
Ahena inauret tempora commodis.
Atqui novatum surget istud,
Et novus ipse resurget idem,
Vocante Manes caelite classico:
Quamquam incliti ne sic quidem in abditis
Tot facta bellatoris antris
Clausa latent, sed aperta cunctis
Qui sunt, feruntur; quique dehin erunt,
Ferentur; arcto si tumularier
Heroa nec virtus, nec aevi
Splendida fama cavo potestur.
Sed iam propinquum nostra volans subit
Portum phaselus. desine naeniis
In pace composto rogales
Musa loquax iterare questus.

IN NUPTIAS ALPHONSI SECUNDI, FERRARIAE DUCIS.

FESTAS choreas, et genialium
Ludos iocorum, diaque noctium
Ostenta collucente flamma,
Et creperae simulacra pugnae;
Dum Mantuam filia principis
FERRARIENSI legitime duci

Futura lecti pars iugalis,
Sistitur: Aonio quis ore
Versuque, tedas qui deceat, canet?
Quae digna vatum penna recentium
Splendentis exaequabit auro
Ac nitidis radiosa gemmis
Fulgetra Divae? Diva quibus modis
Dicetur ipsa; aut tu quibus, inclite
ALFONSE metris, Alamannae
Multimodis studiose linguae?
Me quippe thyrso carminis enthei
Iampridem adactum non Hymeneios
Modo apparatus hac in aula,
Regificasque novem dierum
Sollemnitates dicere, laus agit,
Et quidquid usquam conspicitur decens;
Verum et lacessitos cupido
Egregiis animosus ausis
Titillat artus, non sine Palladis
Urgente iussu, perpetuum tuis
Hinc ausicaturae poema
Laudibus, eximiisque factis.
Olim sed istud. Nil nisi iubila
Nunc audiuntor cum fidium sono
Tubisque laetis. En superba
Mincius imperiosus unda,
Et fluminum rex Eridanus, potens
Sursum frequenti tollere brachia
Uterque plausu, nuptialem
Laetitiam tibi gratulantur,
Affinitatis foedere mutuo
Non seiugati. nec mihi cornuum

Praegestiendo temperabit
Uber auis Athesinus amnis.
Quin ipse crebris Hadria fluctibus
Elatiori litora verberat
Fragore, Neptuno per aequor
Caeruleis equitante mannis.
Gurges profundo quotquot habet Deas,
Quotquot sub udorum amne cubilium
Padusve Nymphas Minciusve;
Exsiliunt, et in omen una
Omnes secundum gaudia congerunt,
Tuis fluentem sidere prospero
Successum, et exoptata coeptis
Munera rite dari precatae.
Vides, ut ictus immemores feri, et
Collacrimati lugubre succini
Manare desuetae piamen,
Heliades quoque laetiorem
Frontem serenis vultibus explicent?
At nemo quisquam de populi grege
Vestri dat atrae maesta curae
Signa, hilaris odiosa pompis.
"Quem non voluptas excitat aemula,
"Commune melli cui neque gaudium est,
" Nec publicus cordi triumphus;
" Usque fleat doleatque fas est.

AD RUDOLPHUM II. ROM.IMP. [Abbr.: ROMANORUM IMPERATOREM] ET ERNESTUM ARCHIDUCEM AUSTRIAE.

LAUDES magnificas Austriacae domus,
Stirpisque vestrae regia sidera,

Praeconis alto dicta versu
CROPACII, et meritam Viennae
Famam, cui potius quam tibi dedicem
RUDOLPHE Caesar, nominis incliti
Defensor, ERNESTOque fratri,
Munia Pannoniae gerenti?
Divinam Themin, et fatidicae Deae
Suadam sororem quippe rogaveram
Consultor. oraclum legendos
Vos dedit ante alios dynastas.
Nimirum patriarum obvia vos uti
Provinciarum sors vice mutua
Decrevit heredes, avitis
Regnaque distribuit statutis
Usurpanda: pari sic glomeramine
Vestigiorum trita capacium
Signa assecutos [Orig: adsequutos] , pacta reddit
Gloria participes honorum.
"Quamquam semper inest vis generosior
"Fulvis iubata fronte leonibus,
" Virtusque sublimes in altum
" Praepetibus volitare pennis
"Urget sponte aquilas, fulmineum genus:
"Tamen sequaci saepe parentium
" Docentur exemplo minores.
Non secus arduitatis ipsi
Metis admoniti, quamlibet inviis;
Quo dirigatis roboris insitas
Vires, inexhaustosque nervos,
Ante oculos iter altum habetis.
Alpinis abies edita montibus
Contenta non est vertice montium;

Sed usque se contendit ipsam
Exsuperare, iugumque summum
In quo nata viret; non hiemis modo
Ventique et aestus, sed quoque fulminum
Saevaque contemptrix procellae.
Perstat, et aerii Tonantis,
Nusquam mota loco, triste periculum
Vitat, comanti frunde superbiens.
Mirantur hanc salvam iugorum
Numina quotquot, Oreadesque
Et canae Dryades saltibus imperant,
Tutela praesens stirpibus arborum;
Non absque vicinae minaci
Invidia pereuntis orni.
Ecquis non itidem, Diis sata gens, tuum
Sceptrum et tiaram, qua pote, maxime
Sublime culmen pertigisse
Dicat, et astra ferire fama?
Quis vestros apices non meritissimo
Ob nomen ingens suspiciat? Tulit,
Tulit tot ac tantos propago
Nobilis Austriadum monarchas,
Ut cum praecipuis totius audeant
Orbis tyrannis laude celebribus
Certare, et insignes triumphos
Emeritamque referre palmam.

AD ISMAELEM SOPHIUM, REGEM PERSARUM.

Incentivum.
METUENDUS generi Christiadarum

Ferus ille hostis, atrox, et capitalis,
Toties iam superatus tibi victricibus armis,
Sibi tandem vada Byzantia nusquam
Fore secura timet tutaque; gressum
Ubi miles tuus intra regionem pharetratam
Tulerit, liberiore exspatiatus
Equitatu, peditatuque ruenti.
Age porro, generosissime Rex, persequere hostes,
Nec inabrupta Tyches emolumenta, et
Patrii prospera magmenta Gradivi
Fuge, quacumque patebit via vi, continuare.
Per apertum tua duc signa, trucemque
Othomanni subolem fac Tanaim ultra
Gelidum, et Caucasea ultra iuga septemque triones
Procul actam domites; atque ita fundas,
Ut in Europam Asiamque arma nefanda
Latro numquam queat audace manu sumere deinceps,
Licet omnem lapidem moverit, atque
In acutos gladios omne metallum,
Dryadum omnes filias verterit in bellica tela.
Viden ut te et tua circum agmina laetis
Volet interrita Victoria pennis?
Cape faustum omen, et acri socium robore pollens
Quate muros, quate turres, quate portas;
Per et urbes pede veloce Gelonas
Phaleratis in equis invehere o Persa triumphans.
Tamen haec inter honorare memento
Sacra CHRISTI, venerarique Tonantis
Grave numen, neque nostra fidei iura professos
Loco eodem puta habendos, pariles quo
Agathyrsumque Getarumque maniplos.
"Tibi qui non nocuere, his decet aequam dare legem".

AD IOANNEM COMITEM PALATINUM RHENI, DUCEM BAVARIAE.

LEGITIMAM nepotum
Caroli Magni subolem, Teutona corda, lati
queis data frena Rheni,
Dum Palatinos proceres, et procerum labores
Inseruisee nostris
Gaudeo vates Melicis: tu mihi praeter omnes
IANE, Bipontis heres,
Dignus occurris, citharam cui veneranda Clio
Annuerit libenter,
Principum palmare decus. Dixero comitatem;
Dixero singularem,
Quae tibi cordi est, pietatem, ingeniumque sollers,
Pectus et erudite
Litteras doctum Latias; non sine tam recentum
Historiarum amore,
' Quam vetustarum studio. Colligis, undecumque
'Dignum aliquid repertu
' Se repraesentans oculis, vel seriem librorum,
'Vel tabularum honorem
' Possit augere, et gravium cognitione rerum
'Mentem animi per artes
' Reddere expertam varias, multiplicemque ob usum.
"Namque virens ut hortus
" Stirpibus plantisque novis, arboribusque et herbis
"Omne genus refertus,
" Sufficit passim innumero commoda mille fructu:
"Sic penus uncioris
" IngenI, partis opibus divitiisque plena,

"Emolumentum in amplum
" Suggerit carae patriae consiliorum acervum
"Utilium quotannis.
Hac tuo causas populo commoditate freto
Sors bona prosperavit,
Et salutarem meritis addidit aequa pacem:
Qua precor ut fruaris
Perpetim, nec laudis egens, nec meritorum inanis.

AD ELISABETHAM REGINAM ANGLIAE.

HEU, quae latrones perniciem in tuam
Erinnys armat? quis furor efferas
Sicariorum caede trudit
In scelera exitiosa dextras?
Iam deprehensi sunt toties necis
Dirae administri; nec tamen impios
Deterret auctores, ELISA,
Supplicii genus irrogati.
Divina summi cura DEI malis
Tutam periclis praestitit hactenus,
Custode fido nempe vitae
Apposito, vigilique ocello.
Si quid dehinc discriminis ingruat,
Idem repellet protenus, ac tuis
Defendet adversum imminentes
Pectoribus bene firmus ictus.
Sic spero certe, nec minus apprecor
Ut fiat. Ipsum nam me equidem libens [Orig: lubens]
Fatebor unum, qui tui pro
Verticis incolumi vigore,

Statuque regni sospite votaque
Precesque fundat pectore ab intimo;
Felicis eventus praeoptans
Gaudia, laetificamque sortem.
Pro te Iehovam non merito rogem,
ELISA, cultae clara Britanniae
Regina, qua vel doctiorem
Pristina, vel sapientiorem
Magisque facundam haud tulit, haud feret
Aetas renascens? Nosce animum hunc meum;
Nosce hunc amorem, pluriumque
Praeterea, tibi qui tuisque
Sceptris verecundo ex animo favent.
At funeratam qui misere volunt
Praesente fato, comprehensis
Damna repende, repende fatum.

AD CHRISTIANUM DUCEM SAXONIAE, AUGUSTI F. [Abbr.: FILIUM]

Pro liberatione Casparis PEUCERI.
CHRISTIANE, potentum
Clare Saxoniae ducum sanguis; en tua supplex
Ad genua advolutus,
Grex Poetarum omnigenum Teutoniae, precari
Obsecrareque numquam
Desinet validissimis quam potest precibusque et
Suppliciis, et imo ex
Corde tot desideriis assidue profectis:
Ut, miserrima quam sit
Vinculis rigidissimis tam diu et sine fine

Conditio impediti,
Mente perpendas tacita, et commiseratione
Motus, istud acerbum
Mitigare decennium carceremque labores,
Quo male detinentur
Crura PEUCERI. Meruit si violentiori
Manciparier antro,
Leniat diuturnitas fervidam patris iram,
Leniat irrogata
Poena gliscentes animos. Doctus et eruditus
Ille, et in variarum
Artium penitralibus diligenter, et omni
Cum studio et labore,
Tum fide versatus, item praeter opinionem
Multitudinis imae
Mente praeditus enthea, gratiam prope nullam
Impetret? an scientem
Plurimae linguae veterum nulla (quod heu dolendum est)
Liberare potis sit?
An nihil remedI sagax Aesculapius ille,
Aut opifex Apollo
Calleat portare suo munis uterque alumno?
Prosit ah socerum olim
Quod Melanthona dixerit, principem et coryphaeum
Palladiae catervae.
Prosit, exanclasse molestam historiae exarandae
Curam, et aurea cum Diis
Gratiisque volentibus consecrasse beatae
Scripta Perennitati.
Numen AUGUSTI placida proinde roga parentis
Quaesumus prece, dux o
CHRISTIANE, oculis piis ut gravissima tandem

Respiciens miselli
Vincla PEUCERI senis, aut liberiorem in auram
Missum ad Albidis undas
Ambulare domum sinat, aut (modo ulla petitis
Spes bona restat) illum
Filio nostrisve choris donet. Ubi hocce faxis,
Gloriam tibi summam
Comparabis apud tuos non piae modo mentis,
Verum etiam aequitatis;
Exterosque et cuncta penes Castaliae cohortis
Rara pectora clemens,
Comis, approbus audies. maximus quoque grates
Tam tibi quam parenti
Rite persolvent Charites, linguaque docta vatum.

AD GULIELMUM ROBERTUM, DUCEM BULIONIUM.

URBES, Teutoniae quas tenet ambitus,
Lustrandi cupidum te modo Norici
Montis relicta sede, rectus
Mittet curus in Austriam,
Divorum patriam, quos colo, Caesarum.
Spectabis nitidae moenia, quam patent
Late, Viennae, Caeciique
Verrucosa cacumina,
Et quodcumque super Pannonii soli.
Hinc te Praga potens, aulaque Caesaris
Splendore praefulgens RUDOLPHI
Dignis excipiet modis.
Non te Pierio carmine prosequar,
Excelsi generis sanguine profatum?

Non vota pro vestra salute
Fundam munere debito?
Europae fluviorum o rapidissime
Amnis, quem metuunt aequora, Danubi,
Fac salvam et expertem pericli
Navem [Orig: Navim] principis optimi
Tuto flumine tot milia devehas,
Dum sperata pedes litora sospites
Figant in acta. vosque Syrtes,
Interrupta minacibus
Saxis per medias antra voragines,
Sedate o fremitus, horribilemque aquae
Spumantis aestum. Spectet insons
Undantes fluvii minas
Tam pulchrum caput, ac pectus idoneum
Olim pro patriis egregias focis
Adire pugnas, lubricisque
Constantem penitus fidem
Dextris oppositam, reddere posteris.
Si te exempla movent, ut merito movent,
ROBERTE, maiorum ducisque
GOTFRIDI Bolionii,
Qui bello validos perdomuit Syros,
Atque urbem Solymam fortiter hostibus
Redoccupavit interemptis,
Dignus nomine regio:
Subdant illa tibi calcar, ad inclitam
Virtutem exstimulans acrius. haud minor
Sit cura germano, virile
Heroum decus ingredi.
Quo vos cumque vocant ardua grandium
Rerum, et difficilis militiae labos;

Uterque macti site, ut olim
Dulcis vos saturet quies.
Ah fines utinaem cernere Galliae
Pacatos liceat, donec ab Hunnicis
Domum reversus sospes oris,
Sertas indigenis Deis
Votivas memori pectore dedices;
Et tecum redeant incolumes, tuae
queis cura demandata vitae, et
Susceptae series viae.
Nata e Borboniae stirpe propaginis,
Suspirans reditu mater eget tuo,
Qua Mosa iucundus Sedanum
Lymphis molliter irrigat.
Ecquidnam superest, quod tibi comprecer
O princeps? Eadem sit tua sors velim,
Quam maxime exoptant beati,
Et qua tute cupis frui.

AD LUDOVICUM DUCEM WIRTENBERGIUM.

ET flore et almi germine baccharis
Evincta flavas Melpomene comas
Gressus adornabat propinquos,
Inclite DUX, tibi gratulatum
Adventum in urbis compita Noricae;
Et iam Penates triste petoritum
Intrabat, advectans maritam,
Aegidii prope tecta fani:
Cum turre ab alta clangor Ilissias
Turbat volucres funebris. En malum

Omen, malum omnino ac sinistrum
(POEMERIO ore gemente dixi)
Quod signa dantur tristia mortuis,
Quin immo vivis: subiicit ille. Vix,
Vix biduanus tute nostra
Hospes in urbe moraris, ex quo
Vinariensis laeta sororii
Thuringum ad Ilmum gaudia cum tua
Uxore liquisti, Nevrinos
Desubito repetens recessus.
Invidit ample lugubris Atropos
Felicitati. nec mora; rumpere
Aggressa vitae longioris
Stamina DOROTHEAE, Badeni
Celso creatae sanguine CAROLI,
Te reddit orbum, te viduat tori
Consorte cara. Solus eheu
Solus ages nemore in retruso
Aevum, dolendo; turturis in modum
Suavi carentis compare, quam nocens
Auceps dolosa fraude cepit,
Aut celeri feriit sagitta.
Audis, ut altos dent gemitu sonos,
Lessumque ducant ob Dominam invicem
Orbae gynaecei puellae?
Largifluoque genas rigatae
Madore, flentes ut tuditent gravi
Vitale pugno pectus; et insuper
Heu fata, fata heu dira, maestae
Ingeminent tetricis querellis?
Gemmae, et nitescens vestis, et aureae
(Aiunt) mitellae hinc ite agedum procul:

Simulque praevelare tendunt
Timpora funerea cupressu.
Pegnessus imo tot quaerimonias
Undans ut hausit gurgite, protinus
Nymphae sorores lacrimarum
Flumine delicuisse visae.
Cum Fama iugem perculerit Necrum
Rumore certo; quid rogo acerbius
Sic derelictae, LUDOVICE,
Accidere heu patriae potestur?
Quid nationi? quidve Academiae?
Quid iunctiori sanguine proximis?
Haud defetiscetur piarum
CRUSIUS Aonidum sacerdos
Chordis sonorum tendere barbiton,
Et vestra Graio plangere funera
Cantu, parentalemque mutos
Ad cineres iterare vocem.
Alter quis autem est, qui numerosior
Orationis lemmata funebris
Concinnat, et cursum diserto
Integrat ore, ruentis instar
Amnis secundo flumine? Diis ego
Diis advocatis supplico, queis mea
Sunt usque cordi plectra; donent,
Non homines modo posse doctis
Ad condolendum cire melodiis;
Feras sed ipsas, et lapides rudes,
Totasque silvas lacrimosae
Frangere carminibus cicutae,
Et vim cycneam subdere piscibus.
Haec norat Orpheus, Ismarius canor:

Haec norat Amphion, et ipsa
Vocis Arioniae facultas.
Stat flere privatam aere coniugem:
Stat prole cassam simplice conqueri.
At non beatam exclusit illi
Mors animam a superum ducatu:
Ut nec tibi, DUX o celeber, viam
Obsepsit artam [Orig: arctam] luctus, ab altera
Qui te (sed olim) copulanda
Arceat, ob subolem creandam.
Sic spero sane. nam Venus alteram
Seu Iuno fautrix educat URSULAM
Tibi Palatinis in hortis,
Delicias et amoenitates
Lecto secundo. Cetera ne nimis
Luge; sed eventum aequanimus Deo
" Committe. Post nubes suevit
" Auricomus revenire Paean.

AD IACOBUM MARCHIONEM BADENSEM, CAROLI F. [Abbr.: FILIUM]

AUDAX ingenui pectoris impetus,
Et virtus, animum vi penetrabili
Ad sublimia rerum
Instigans, et ad arduos
Casus quotidie naviter excitans;
Te spondet celebrem militia fore,
O exorte Badenae
Alter Mars et honor domus.
An te sic potuit mater amabilis
Ab se mittere? sic patria linquere?

Sic Durlachia Nymphe
Vultu sustinuit tuo
Privari? Comes is magnanimo duci,
Bellum pro patria, et pro patriae inclita
Libertate gerenti.
O quantum est, facere auspice
Hoc tirocinium? Nemo adeo tenax
Esto, vel modicis parcere sumptibus
Ut malit, Theomnesti
Quam vestigia principis
Fortunata sequi. Dulce humeris labos,
Affectans solidae praemia gloriae,
Atque aeterna paciscens
Dignis nomina laudibus.
Ecquem non alacrem reddiderint tubae?
Eccui non animum tympana roborent?
Hic [Orig: Heic] flos nobilitatis
Germanae prope totus est:
Hic [Orig: Heic] tot conspicui, quos memores, viri,
Insignesque manu, et consilio graves.
Inter quos Fabianum,
Cui gentilicium dedit
Nomen DONA vetus, sicubi cernere est,
Aut armos fodientem acris ad arma equi,
Aut per castra tuentem
Vallos, ut fit, et aggeres;
Aut iussas obeuntem eximia fide
Curas atque operas; non similem Deis
Praesto reris adesse
Messallae tibi imaginem?
At nostri merita et facta boni ducis
Cum quo Scipiadarum aut Decium queas

Tam florentibus annis
Conferre? Unus hic omnium
Virtutes superat: nec modo ab omnibus
Hic unus meruit maxime amarier.
Verum et summus haberi
Inter praecipuos duces.
Huic cum tute frequens ad latus haereas
Arcte; quis dubitet, quin etiam ipse-met
Longo edoctus ab usu
Fias experientior?

AD FRIDERICUM IV. PALATINUM RHENI COMITEM, BAVARIAE DUCEM.

EXEMPTUS humanis alienissimo
Tempore est pater tuus,
FRIDERICE Palatine,
Lanificis breve licium sororibus
Pollice fatali nentibus.
Vix matris umbras maesta parentaverat
Annuo piamine
Querimonia; te luctu
Cum Libitina domestico obruens, patre
Orbat adhuc impubem; et genas
Laeves gerentem, necdum adolescentiae
Incohanda limina
Pede finitimo ingressum:
Atque ideo, ob teneram pueritiam, imparem
Nec satis instructum proprii
Iusta administrare imperii munia,
Subditosve (ceu decet)

Regere, ah misero hoc rerum
Turbine, quo neque se periclitarier
Teutona LIBERTAS ac FIDES
Negat, neque atrox Marspiter incendiis
Abstinet feras manus,
Rigidique acie ferri,
Rhenigenas populos ad arma concitans
Bellica, et infestorum undique
Signorum agros urbesque metu territans.
Inter haec tumultuum
Gravia, et creperi Martis
Dura, ferox quibus iste paene Galliam
Excidio totam, et Belgium
Totum hacce tempestate (nefas heu) dedit;
Cum prope omnium forent
Oculi (et merito) fixi in
Vulta tui genitoris; ac sub aspera
Mole laborantes, immo iam
Ferme labantes sollicitarent opem
Membra publici flatus:
Humeris siquidem illius
Omne onus incubuit: repente tollitur
E medio, Fatis debitus.
Vesanientis sic pelagi fluctibus
Dum vigil renititur
Ratis aequoreae rector,
Frangere vim Boreae ruentis aut Noti
Impiger, absorptum se videt,
Importuosi dorsa gravatus maris.
Remiges dolent, dolent
Socii: gemit udarum
Nereidum manus. ipse rauca personans,

Dante sonos concha flebiles,
Triton stupefactus furiosum Aeolum,
Aeolique flaminum
Rabiem arguit in cassum.
Haud aliter, FRIDERICE, lugubri patris
Interitu maerent principes
Germaniae, maerent sociorum agmina:
Maeret ipse patruus,
Et avi quoque germanus.
Tuque adeo ante alias pudica nuperi
Nympha voluptas connubii,
Simul gynaeceo, facis in funere
Lessum; et obticescere
Tuba plurima iam coepit,
Nec nisi luctificae dat aegrimoniae
Indicium tristis syrmatum
Prolixiorum fimbria, verrens humum.
Occulit Nicer caput,
Caput occulit et Rhenus,
" Amnicolaeque Deae. Sed ista te manent,
" O puer invicte, incommoda
"Non temere, non casu. tibi enim saevior
" Fors, acerbiorque plus
" Nimio, a teneris annis
" Ad mala quaequae ferenda sustinendaque
" Sic animum praedurare amat;
"Ut cum viriles attigeris orbitas,
" Teque tristis horrido
" (Quod abominor) afflarit
" Forsitan aura Noto; molestioribus
" Ne facile fractus concidas
"Nimbi procellis. quin ita ultro geras

Fortem, uti libens [Orig: lubens] praeit
Monitis alacer, reliquique nobiles, duces
Ac moderatores semitae
Tendentis ad virtutem, aliosque insuper
Laudis atque gloriae
Apices; quibus insignem
Post obitus hodieque cernimus palam
Principibus famam gliscere,
"Aevo perennantem. sed enim hanc tu quoque
" Consequere adoream,
" Ubi non modo virtutes,
" Verum etiam in pretio atque honore te penes
" Exstiterint perdocti viri.

AD MAURICIUM LANDEGRAVIUM HESSIAE, WILHELMI F. [Abbr.: FILIUM]

MAURICI, proles patris eruditi,
Siderum scrutantis euntium orbes;
Prona cui submittere amat libentes [Orig: lubentes]
Haessia fasces:
Anne divinis Sophiae repertis
Excolis mentem, variisque linguis
Navus incumbis, repetisque doctas
Palladis artes?
"Principi nil tam bene convenit, quam
"Esse versatum in studiis bonarum
"Artium, et mores didicisse copi
" Pectore dignos.
"Huic novae leges, et adulta parent
"Iura: nec quisquam queritur rebelles

"Subditos contra facere ac vetusto
" More receptum est.
"Ardui si quid regionis ergo
"Incidit, non semper eget disertis
"Iureconsultis, aliisve, quorum
" Consilia ille,
"Ille per sese catus, aucupetur:
"Suppetunt largae sed opesque resque
"Verbaque haud vanas iterata linguae
" Verbere in auras.
"Rectius terras sapiens gubernat,
"Multa cui libri tribuere docti, et
"Multiplex rerum documenta plurae
" Contulit usus.

AD GOTHARTUM DUCEM LIVONIAE.

MAGNANIMOS inter Teutoniae duces,
Regumque clarorum inclita nomina,
queis dia virtus, atque verax
Religio pietasque cordi est,
Te quoque si ponam carmine nobilem,
GOTHARTE princeps magne Livoniae:
Non est, opinor, quod recuses
Ordinibus procerum optimorum
Aoniisque olim coetibus inseri.
Nam te quis alter sit celebratior?
Quis alta sursum ad astra tolli
Versibus, elogiisque laudum
Grandibus ornari dignior? O mihi
Vultum tetrarchae tam venerabilem

Coram liceret intueri,
Munificamque manum osculari:
Qualibus et quantis afficerer, vices
Sortis recordans, pectora gaudiis!
Quantam voluptatem ex benigno
Perciperem sonitu loquentis!
Turbida post bella, atque agmina Pannonum,
Visasque Martis turbine Gallias;
Post nubilum Apenninum, et Alpes
Culmine sideribus minantes,
Post superatum ingens Oceani malum,
Et quod sinistri fert iter insolens;
Certe peregrinantem adhuc me
Intemerata rapit libido [Orig: lubido]
Pluria visendi tesqua, iuga, et plagas,
Gentesque, et ampli marginis incolas,
Septemtrioni proximantes,
Non sine fluminibus locorum.
Materiem cultis nempe darent metris
Rerum exterarum prodigia. hinc reor
Exemplar ornatuque pulchro et
Versicolore nota niteret.
Ante alios omnes te mihi sumerem
O DUX canendum, et legitimam tori
Nympham, Megalburgi vetusto
Semine Saxonici creatam.
Adde tuos natos, enthea pectora,
Post te regendis [Orig: regundis] finibus a Deo
Iam destinatos: cui secures,
Sceptraque, et imperii potestas,
Et populi curae; cuius ad unicos
Nutus monarchis terminus instat, et

"Letum tyrannis. Ille transfert
"Regna subinde, novosque reges
"Sufficit antiquis, nec speciem aut genus
"Curans, nec altri stemmata sanguinis:
"Bonos in arcem sublevare
"Promptior, at premere impiatos
"Et scelere et tincta caede cruoribus.
"Ut iustus est, sic iustitiae Deus
"Patrocinatur, lancis aequae
"Arbitrium gladiique gestans.
Te stabilem in sella sospitet is rata
Precor, tuisque in mutua posteris
Elargiatur possidere
Posse diu regionem avitam.
Foedera, et a pactis inviolabilem,
Nec pacis expertem. Haec rata sint uti
Vota, apprecari quippe fas est,
Quotquot habes animi fideles.

AD PRINCIPEM IGNOTUM.

"VIRTUS nulla quidem laboris expers,
"Nec quisquam potis est imaginando
"Virtutes adipiscier cupitas,
" Absque labore.
"Cur fortuna magis favet labori,
"Virtutique minus? Labor sibi ipse
"Merces: invidiae meretur insons
" Praemia virtus.
Fortunam pare lance ponderemus,
EUTYCHE, invidiamque prostitutam:
En, quam Fors levis, et gravis premendo

Livida bilis!
Tu, quem sors bona sustulit benigne,
Me, quem sors mala deprimit maligne,
Fortunate leva, bonaeque fac me
Participem aurae.
Tum pili faciens ego ipse plenum
Livoris iecur, invidique fellis,
Quod me cumque odium manebit, alto
Pectore temnam;
Virtutesque tuas laboriosus
Aemulabor. Erit, dehinc ut aequos
Mutata vice sors mihi rependat
Aequa labores.

PAULI MELISSI SCHEDII, FRANCI MELICORUM LIBER SECUNDUS.

AD ELISABETHAM REGINAM ANGLIAE.

QUOS legis, Regina, meae libellos
Indolis prae se specimen ferentes,
Quinque lustrorum, quibus otiosas
Trivimus horas,
Esse opus scito. Calami laborem,
Quem stylus poscit metrici canoris,
Ut vides, omnem tibi dedicavi;
Docta quod esses,
Atque linguarum variarum ad unguem
Scita, et idcirco raperes amore
Me tui, desiderioque magno
Nympha videndae.
Ut loquax intra mediocritatem
Sermo consistat meus, et papyrus
Haecce non alto nimis expetiscat
Nomine ferri:
Attamen pervolve meos libellos
Limine in primo, medioque et imo

Nulla pol clangore tuae carebit
Pagina laudis.
Idque adhuc deinceps fore pollicebor.
Namque iam totum quia consecravi
Me tibi, Regina, tuaeque laudi,
Advena et hospes;
Quis vetet (iussu moneor Minervae)
Quo minus dextro radio incohata
Finiam aeternae studio irremisso
Stamina telae?

AD IOACHIMUM ET HENRICUM ORTENBURGIOS COMITES ANTIQUOS.

"PRAECLARA res est, omnibus et modis
"Summe celebranda, ut puto, principes
" Cultis bonarum litterarum
" In studiis posuisse tempus;
"Primoque ab aevi flore peritiam
"Nactos earum, quas modo ventilat
" Censura, controversiarum,
" Iudicio didicisse sano
"Dignoscere astum et flexibiles dolos
"A veritatis gutture simplici,
" Griphosque verborum implicantum
" Ambiguos ab apertiore
"Planum professi dogmate pectoris;
"Tum nigrum ab albo, plumbea ab aureis
" Secernere, et technis remotis
" Iustificas stabilire leges.
"Deliberandum si grave et arduum

"Se quidpiam offert, quo nisi protinus
" Fontes recurrendum est ad ipsos,
" Ad penitasque rei medullas?
"Quam multa per se principibus patent
"Ipsis-met ultro, queis sapientiae
" Doctrina profectu beatas
" Divite nutrit alitque mentes:
"Cum [Orig: Quum] ceteroquin, in medium quod hic
"Aut ille iuris scitior attulit,
" Tamquam peregrino relatum
" Auriculas feriet sonore.
"At taediosum est mentem aliam sequi,
"Sua relicta; quod neque idonea
" Neque apta sit rebus gerendis,
" Arbitrio dominata servi.
"Accedit huc, quod saepe domesticis
"Suisque egentes consiliis, eos
" Audire cogantur tetrarchae,
" Quorum opera exitii et ruinae
"Cladisque causa est, non modo subditis,
"Verum et sibi ipsis; dum male consulunt,
" Et turbulentas machinando
" Sollicitant Acherontis undas,
"Chao reducto. Talia persequi
Incommoda, huius non fuerit loci.
Dumtaxit haec nostra eruditos
Calliope celebrare sumpsit
Viros, Camenis praesidium sacris:
Quos inter alta te memorem tuba,
O sanguis ORTENBURGIORUM
Bavaridum IOACHIME, teque
HENRICE eodem semine prosatum:

Utrum veris ingenue artibus
Excultum, et illustres merentem
Nobilium titulorum honores.
Antiquiorum non sat imaginum
Vos usque virtutem, ac decus inclutum [Orig: inclitum]
Spirare? doctrinarum abunde
Stemmatibus cumulum addidistis.
Sollerte quales aurificis manu
Gemmae repostae versicoloribus
Monilia exornant figuris,
Et lapidum pretiosorum
Gazam intuentis lumina vivida
Potenter ad sese alliciunt, sui
Amore; quomodo et sub Idae
Culmine forte repertus olim
Magnes, ahenas attrahere efficax
Massas: peraeque vis generosior
Elucet ex splendore vestri
Nominis, eximioque cultu.
Exsertat acres magnanimus vigor
Dotes, et ingens egregias sui
Mentes in admirationem
Sponte rapit rapietque porro
Virtutis ardor. Fas mihi sit tuas
Cantare laudes o IOACHIME, qui
Ut sortis adversae premaris
Fluctibus, haud tamen opprimeris.
Fas et mihi sit celebrem meo
HENRICE versu reddere, qui novem
Phoebi sororum amare coetum
A tenero puer ungue suesti.
Nimirum adepti munera gloriae

Cum sitis ambo, vestra age quis dehinc
Vetabit immortalitati
Nomina perpetuo sacranda?

AD IULIUM COMITEM SALMAEUM.

"FELICIORES sunt aliis aliae
"Temporibus Musae. spretus honor iacet
" Interdum earum, nun in altos
" Splendidior levat ille pennas
"Tractus Olympi: qualis in aetherias
"Remigiis alae praepes ovans Iovis
" Liberrime se librat auras,
" Fulminis haud metuens trisulci.
"Cuia sit istud, dic, opera? an Genio,
"Aut positu stellarum, aut hominum et Dei
" Fatis, vel aequa ponderatis
" Impare vel trutina, imputandum?
"An forte culpae quisque suae faber est?
"Quoque magis Famam prensat, eo magis
" Illi ipsa vertit terga, sicut
" Fluxa capillitio recalvo
"Fortuna, caecis fallere imaginibus
"Immeritos gaudens, et variabili
" Exponere irrisos abunde
" Ludibrio, et rudibus cachinnis.
"At non laborum vilis inutilium
"Decipitur quondam Choerilus, inclito
" Ausus male ortis ac sinistre
" Versiculis (ut ineruditi
"Solent) Alexandro obstrepere improbiter:

"Stipitibus dorsum scribier ulmeis,
" Regale quam gratis nomisma
" Dignior accipere hei Philippos.
"Exactiori tu bone censor agis
Iudicio; ac vivos pectoris impetus;
SALMAEE IULI, candidosque
Rite cycnos ab inerte gansa
Atrisque corvis (qua cluet ingenium
Arte tuum, multis nobile dotibus)
Secernis acer: Cilniiinstar,
Regibus Oenotriis creati;
Cui Plotius, cui Flaccus, itemque Maro
Et Varius, suavique ore Propertius
Doctas replebant semper aedes,
Flos Latii dominaeque Romae.
Spretos procul se Maevius et Bavius
"Cernere.Suffenis nil pretii super,
" Ut nil Aquinis Caesiisque,
" Et genos hoc aliis ineptis;
"Quorum cicutas nil nisi de trivio
"Arcadicum quiddam stridere inaudias.
" Certamen at Phryx impudenter
" Marsya cum Clario incohabit
"Deo. nec absunt, heu, ruditate sonos
"Qui cuculi insuaves turpiter aestiment
" Praestantiores esse dulcis
" Atthidos artifici canore.
Quonam patrono, quam mea Musa parat
Suscipere, stabit FRANCIADOS labor
Defensus? aut cuius dynastae
Praesidium calor invocabit,
Mentem excitatam non nisi ad arduum opus

Cottidie inflammans? non ego virium
Inops, nec a venae scatebris
Pauper, Apollineove dono.
At sive plectri Pindarici numeros,
Seu citharam lenem vatis Horatii
Sequi, aut Poetam Mantuanum,
Maeoniaeve tubae canorem
Conabimur: te, queis pote cumque modis,
Magnanime o Heros, concelebravero,
Tuamque virtutem atque famam
Perpetuis memoraro saeclis.
Certe id meretur summa tua et pietas,
Utiliumque ingens cognitio artium, et
Doctrina: quae vel sola magnis
Te queat aequiparare Divis.

AD IOANNEM WARMUNDUM SCALIGERUM, VERONAE ET VICETIAE DOMINUM.

ECQUIS vetustae progeniem domus
Insigniorum Scaligerum legit,
Virtute quorum bellicosa
Historiae superant refertae;
Nec incitatur pectore vivido
Ad praedicandum, quam tot inobrutis
Heroes illi Marte factis
Perpetuam meruere famam,
Decusque clarum nominis enthei?
Quid comparandum sit Canibus tuis,
WARMUNDE, Mastinisque magnis?
Marmora queis operosa servat

Verona vestro dedita numini,
Reducta quamvis sub Veneti iugum.
Haud vorticosis actus undis
Eluet ipse Athesis perennem
Laudum inclutarum [Orig: inclitarum] congeriem, quibus
Avita clarent stemmata. Caesares
Vobis honorem, non sine alto
Munere, purpureique reges
Quondam obtulerunt haud modicum: et ducum
Vigens propages in pretio genus
Illustre tanto comperitur
Usque habuisse; toris ut amplis
Occasionem conciliaverit
Seu Iuno regnorum aemula, seu Venus
Custos maritae sancta tedae.
Unde suas Aquila altiore
Pennas volatu sidera in ardua
Librare, et ausa est tela Iovis sibi
Concessa in hostes contumaces
Imperii vehementiore
Torquere nisu: vestra Aquila illa ovans
Victo rebelli, et Caesaribus fide
Perenne servata triumphans.
Vestra Aquila illa celebris, inquam,
Claras (nisi obstet sors violentior)
Ipsoque dignas sanguine res dehinc
Porro patratura, et recentem
Imperio paritura famam.
Non tu (Minervae numen adest tuae)
SCALANA proles o generosior
WARMUNDE, tantam tamque fortem
Spem foveas animo irremisso?

Ne tempus instat, cum Nemesis grave
Rerum potito disiiciet iugum
Fatalis ultrix, inque fundos
Restituens veterem locabit
"Heredem avitos.nam titulo malo
"Quod possidetur, sit licet integrum,
" Successionem roborato
" Cardine perpetuare nescit.

AD IOSEPHUM SCALIGERUM IULII CAESARIS F. [Abbr.: FILIUM]

QUAE vallis, aut quae te iuga detinent,
Ocelle Phoebi SCALIGER? aut quibus
Abstrusus antrorum latebris
Subtrahis ora manusque luci;
Quod nulla plane, ceu prius, ad tuum
Volans MELISSUM fertur epistula
Gallis ab oris? paenitetne
Dulcis amicitiae, pigetque
Franci poetae? Septem abiere iam
Messes iniquo sidere, dum tacens
Obliviosum colloquendi
Harpocratem nimis aemularis.
At sive lucem purpuream refert
Aurora, seu nox it comes Hespero;
Tu pol profecto, qui in medullis
Inque oculis mihi totus haeres,
Numquam sinis nos immemores tui
Traducere aevum: blandaque cum quies
Humectat artus, ipsa nobis
Somnia te vigili reducunt

In mente praesentem. usque adeo tuae
Impressa forma est obses imaginis
Hoc corde. Contra tute pectus
Imbuis effluitante Lethes
Fortassis unda. cuique prius fuit
Melli recentis (credo) sapor favi,
Gustanda nunc felli est palato
Inveterata apium saliva.
Novem o sorores, vos quoque Gratiae
Causam roganti dicite; dicite,
Quanam impiatus voce laes
Numina? qua meruive culpa
Abominatis coetibus addier
Vulgi profani? non ego sontium
Consors, nec ausus deprehendar
Aonidum temerasse sacra, aut
Sprevisse vates, optima pectora,
Vatumque amicos: quin potius viros
Doctos amore prosecutus
Eximie colui, colamque
Post-hac, vigescens dum meat halitus
Pulmone ab ipso per labra sospitis,
Sensimque nativo calore
Incolumes vegetantur artus.
Magnum aio quiddam, polliciti tenax;
Nec quisquam aberrantem ore redarguet
Iusto, nec accusabit astu
Dicta vafro quasi lubricantem.
Tu quaeso mores indue pristinos
Diserte fandi; neve recrastina
Pacale responsum, sed ultro
Pythagoraea silentiorum

Abrumpe decreta, et socialibus
Lacesse chartis SCALIGER, unice
Tibi faventem, et quem mereris
Usque tui studiosum honoris.
"Splendescit usu mucro, situ pigro
"Rubiginatur. vox ita condita in
" Torpente vagina Angerone
" Continuis hebetatur horis.
"Loqui decorum est: muta minus decent
"Musarum alumnos. exitio est, diu
" Mussare, amori; et quondam Amyclae
" Damna luunt taciturnitatis.

ADAMO DITRICHSTAENIO BARONI, CAES. [Abbr.: ?] PALATII PRAEFECTO.

QUAM mihi Phoebe sacer materiam dabis,
Et luculentam et dignam Aganippidum
Choris, celebrandi decoro
Praesignem meritis virum
Carmine? Caesarei cui vigilantior
Commissa sancte est cura palatii;
Cui multa praefecto sagaci
Debent Austriaci duces,
Aulaque consiliis illius intimis
Prudenter usa, ad grandia publicarum
Augmenta rerum, principumque
Nervos, adque salubria
Totius imperii commoda. Clarior
Hinc facta pridem, non modo Teutonum
Oras, sed Europam universam
DITRICHSTAENIA laudibus

Gens replet innumeris. Limina Caesarum
Regumque magnorum hoc sibi nomine
Congratulari visa, sese
Felicissima praedicant,
Cum generose tui passim ea sentiunt
ADAME vultus lumine praevio
Multum frequentata, et beatis
Tacta tritaque calcibus.
Ille etiam paries, ille etiam angulus;
Secretiorum qui penitralium
Consulta secum ruminantur,
Aures acrius arrigunt
Ad tua proposita et scita. Vides, uti
Demissus ordo te reverens colat
Subselliorum, teque fantem
Causae ultro bonitas iuvet?
O utinam, eximium quae rogo Caesarem,
Favore vestro consequar! Est tibi
Meis facultas annuendi
Votis: est ea Caesaris
Gratia, quae precibus sponte sua locum
Cedat; petiti reddere compotem
Paratior, quam denegandi
Velum obtexere nubilum.
Spero equidem facilem, quam peto, rem fore, et
Mollem impetratu; si mihi Dii favent:
Quorum benigna fretus aura
Immortalibus inseram
Caelicolarum adytis Caesaream domum, et
Domus columnas inviolabiles.
Has inter, o illustris heros,
Stabis praecipuo loco.

AD RICHARDUM STREINIUM BARONEM

STREINI Camenarum eximium decus,
Clarumque sidus nobilis Austriae;
Sollerter aetatem quibusnam
Te rear in studiis tot annos
Trivisse, praeter quae prius edita
Insigniores, Austriacum genus,
Mirantur, ut debent, abunde
Suspiciuntque domus vetustae?
"Non otiosam credibile est satum
"Quemquam ad voluptatem, aut Asiaticas
" Plumas, vel ignavi veterni
" Pigritiam, residesque somnos;
"Qui digna sese non modo, et incluto [Orig: inclito]
"Quondam suorum stemmate suscipit,
" Verum et labores usquequaque
" Postgenitis probat absolutos:
Quales secundo numine Palladis
Vulgasse constat te nitidis typis;
Quales et Herberstaenidarum
Illum oculum columenque gentis.
"Tanto profecto pluris habendus est
"Rerum retrusarum auctor idoneus,
" Ac laude maiori ferendus,
" Quanto animi generosioris
"Virtute famam scripta per ardua
"Illustriorem reddere amat. Prout
" Enim decorum est vel minutis
" Sideribus, radiare caelo

"Flamma corusca; sic quibus est datum
"Praegrandiori lumine ceteris
" Anteire, eo sublimiori
" Astrica monstra poli minora
"Splendore adornant, quo magis ipsa-met
"Natura vires exserere ardet, et
" Sese vel exaequante Divos
" Ingenio superare tendit.
Divina quisquam, o summe virum, tuae
Reperta mentis carmine perbrevi
Comprendere ausit; teque inanis
Speret ad astra migrare penna?
Illi [Orig: Olli] potes sunt, abietis in modum
Excelsum ad auras tollere verticem
Sueti; vetustatique multo
Proxima Romuleae ferentes
Vestigia, in Pindum aut Heliconios
Contendere ocres, cum [Orig: quum] libet, impigri,
Et non nisi immortale Phoebi
Aonio canere ore carmen.
Musis amici nos tenue ac leve
Quiddam sonamus, serpere tantum humi
Docti: sed interdum, sequacis
More hederae, super eminenti
Sese applicantis dentibus arbori,
Per alta sursum scandere nitimur,
Fortes maritatae supremum
Tangere Hamadryados cacumen.

AD SIGISMUNDUM VIHEUSERUM, IMPERII PROCANCELLARIUM.

QUANTA mole negotiorum
Urgeare, novimus;
Nec me fugit, quot in dies et horas
Pressus conficiare curis
Ac laboribus, novo
Subinde adauctis sarcinarum acervo.
Aurem quippe oculumque magni
Te quis esse Caesaris
Nescit? quis aequi vindicem bonique
VIHEUSERE negat? Recurrunt
Ad domesticos Lares,
Tuumque vultum supplices adorant
Legati, et comites ducesque, et
Urbium potentium
Selectus ordo: iura quos petentes
Blande affaris, amiciterque
Advenas sinis loqui
Tecum. inde iustus promoves secundis
Causas auspiciis, relatas
Intimum ad senaculum,
Et ponderatas aequitate lancis:
Quam, dum sidera sese in alta
Ferret olim idoneis
Astraea pennis, liquit his in oris
Normam, legitimamque amussim
Rebus expeditius
Diiudicandis. Illa lanx, ut aequum est,
Germanos hodieque nostros

Invicem tenacibus
Firmat statutis; regna quaeque sarta [Orig: sarcta]
Reddit tectaque: tum dynastas
Resque publicas fovet,
Et cuique tutos instruit Penates.
Hac meum trutines libellum
Oro supplicem, et notas
Libellionis. spero namque prisca
Confirmanda novis RUDOLPHI
Litteris diplomata
Et FERDINANDI et MAXIMILIANI:
Quaeque CAROLUS ille quartus
Imperator annuit
Genti vetustae, nobilissimorum
Ex origine procreatae
(Ut vides) Amadium,
Iri impetratum, ut iure sanciantur
Recenti, et mihi filioque,
Si quis unicus patri
Obtinget heres. Dicam ego perenni
VIHEUSERE lyra (poetae
Si qua vis adhuc) tuas
Laudes; itemque Caesaris futuram
Celebrabo libens [Orig: lubens] Camena
Personante gloriam,
Famamque vere regiam ex triumphis.
Non me carmine luculento
Cuipiam sit aemulo
Anteire: non si Pindarum, gravemque
Alcaeum, Rhodopeiumque
Iactitabit Orphea.
Magnum quid hisco. sed dabis minora

Spernenti veniam benigne.
Magna Caesaris cani
Magno meretur barbito corona.

AD EITELFRIDERICUM COMITEM ZOLLERANUM.

INTERCIDERUNT stemmata plurium
Summatum, et amplas progenie domos
Privavit heu Clotho, sinistre
Fila setans venientis aevi.
Stirps vestra durat hactenus integra
In flore summo. Traxit originem
Gens Brandeburgorum vigescens
A generis gravitate vestri,
Vos a Columnis. Arx Zagarolla adhuc
Antiqua servat nomina: nec fidem
Tu demis EITELFRIDERICE
Rebus in hoc atavisque primis.
"O quanta laus est, historiis novis
"Priscisque clarere, et veterum inclutam [Orig: inclitam]
" Famam propagare in nepotes,
" Non sine numinibus Deorum!
Vobis decorum est, perpetuoque erit,
Quod eruditos diligitis viros,
Sacrosque vates Musicosque
In pretio atque in honore habetis.
Te praeter omnes enthea vis movet
Ad vere amandum Pieridas Deas,
Meleque Musaea, et cycnorum
Utilium resonos canores.
Nam quorum (amabo, dic age), sumptuum

Te paeniteret, quos facis in catam
Symphoniarum disciplinam,
Artis et harmonicae magistros?
Quapropter et me scito, Comes, tui
Amore ductum, non minus in meis
Sedem relicturum libellis
Iam tibi, iam suboli virenti;
Quam maximorum verticibus ducum,
"Sceptrisve regum. Quos celebrent enim
" Magis Camenae, quam Camenas
" Qui magis ante alios amarint

NICOLAO COMITI OSTROROGIO.

UT saepe magnum, fontis ab unius
Parvis scatebris, fluminis alveum
Dilatat augens, ampliatque
Navigeras aqua prona vires:
Hinc copioso gurgitis impetu
Adacta passim, bracchia longius
Extenta non unas abunde
Porrigit exsuperans in oras:
Bene auspicatus sic Academiae
Vix institutae cursus, ob uberes
Crebrosque coetus affluentum,
Ordia prima sui et frequentem
Celebritatem non modo vincere
Amat; sed alte, qua pote, cornua
Ornata vexillis honorum
Tollere, et ulterius subinde
Protendere audet. Munere Norico

ALTORFIANUM gymnasium viget,
Vigentque alumni, quotquot illud
Assiduo studio frequentant.
Dii liberales, queis decus artium
Curae est bonarum; sint, date, perpetim
Haec dona florenti iuventae
Propria, et utibili senectae.
Infesta Musis hinc procul exsulet
Rictu canino Barbaries minax,
Taetramque defensare si quis
Barbariem paret advocatus.
Bene est. Inauratam arcupotens pater
Movit pharetram, telaque in hosticum
Vibranda pectus viperini
Fellis acore cruenta tinxit.
Quin ipsa sollers mille operum Dea,
Torvique virgo luminis, aegida
Concussit, horrendam videri
Gorgonei feritate vultus.
Pro te induerunt arma duellica;
Pro te parati et pro grege Delio
Pugnare, et ipsum te, relucens
OSTROROGI decus optimatum,
Inferre caeli sidereis plagis:
Qua rebus actis maximus Hercules
Vel clarus Orionis ensis
Fulget, Abantiadesve Perseus.
Iam te (bonum sit) purpura dignior
Reddit decorum: iam tibi gymnasI
Rectoris assignantur alta
Munia, praecipuaeque partes.
Iam praeferuntur sceptra Palatii

Aurata; sicut CHRISTOPHORO, Austria
ZERNEMBLIORUM gente nato,
Cui merito ante alios Polonus
Succedis. Ecqua laetitia tuum
Fratrem IOANNEM crediderim fore
Hoc nuntiato delibutum,
Batthoridae STEPHANI perampla
Versantem in aula, et regia provide
Iussa exsequentem, non sine maxima
Aequalium admiratione, et
Nobilium, procerumque regni?
Quae gratulanti gaudia pectore
Testabitur vox STURMIA, cum [Orig: quum] tuae
Virtutis antistare famam
Omnibus audierit? Beatum
Hoc Sturmianum nomine praedium
Saeclis futuris indigitabitur;
Ex quo triumphalis profecta
Elogii tuba personarit,
Auresque non laeva anteferentium
Clangore dextro, nominis in tui
Laudem, replerit. Te profecto
Te bonus ille senex, tuumque
Amore germanum usque tenerrimo
Est prosecutus: vosque Academicum
Suspexit agmen singulari
Officio, pietate, cura.
Nunc auspicatos tam popularium
Plausus tuorum, quam bona Teutonum
Congratulantum, et haec Melissi
Consona verba libenter audi:
Tum rectionem magnificam scholae

Sic administrandam accipe, ut omnium
Unus satisfecisse votis
Nomine reque feraris ipsa.
Abs te hoc Senatus sanctior, ac Patrum
Exspectat ordo: teque adeo tua
Ipsius ultro praeparatum
Excitat ad benefacta virtus.

IN DISCESSUM IOANNIS CHRISTOPHORI BARONIS TSCHERNEMBLII.

CHARITES, Charites decorae
Cerebroque Iovis nata virago,
Vosque novem sorores,
Heliconis incolae,
Tuque praeses artium
Intaminate bonarum:
Comites, comites adeste
(Pede sospite quocumque feretur)
CHRISTOPHORO venusto;
Generosa quem tulit
Stirps sub Austrio polo,
ZERNEMBLIDUM decus ingens.
Eat hinc, eat hinc precamur,
Genio bene defensus; et urbes
Teutonicas, et orae
Loca vasta Belgicae
Visat: hinc Britanniam
Cum Gallia populosa.
Petat inde petat Pyrenen,
Et Iberiaci regna Philippi:

Nerea findat aequum;
Latio nec invida
Sors vetassit hospitem,
Byzantioque vetusto,
Videor, videor videre
Ut ab omnibus his excipiaris
Cum sociis benigne;
Ut item periculi
Liber, explices iter
Impune sanguine iunctis.
Age nunc age, cum reversus
Fueris, peregrinate; memento
Munera grata Divis
Preculas humillimas
" Ferre. Grata pectora
" Deposcit ipse Iehova.

AD CLAUDIUM ANTONIUM VIENNAEUM, BARONEM CLAEREVANTIUM.

UT fama tristis perculerat mihi
Aures acerbo cordaque nuntio,
Vixisse FRANCISCUM Viennam
Eximiae iuvenem staturae;
Quo nemo ad amnem pulchrior aureum
Erat Mosellae, nemoque fortior
(Ni furva rupset Parca vitae
Stamina) Sequanicis in oris:
Ex cordis interno ingemui cavo,
Dolens iuventae robur idoneae
Viresque contra dira saevae

Tela nihil valuisse mortis.
Primis in annis o puer occidis,
Ceu malva, curvae dentibus invidis
Succisa falcis, sive aratro
Asphodelus graviore tactus.
At ne cadentem funere filium
Tu bellicosum plus nimio geme,
Praelustris ANTONI, tuumve
Pectus ede insolito dolore.
In laude summa vixit, et integra
Re Gallicarum signa cohortium
In Belgium astu militari,
Auspice ALENSONIO, gubernans
Duxit, supremis functus honoribus,
Priscorum avorum dignus. An incluta [Orig: inclita]
Burgundiae vos stirpe regum
Progenitos negitet vetustas?
Negent minores? Nil iuvenem tamen
Antiqua virtus iuvit. Eum duces
Luxere, luxerunt tribuni, et
Centuriae peditum recentum
Heu ter quaternae, queis erat anxie
Praefectus. Illi dant tumulum Brygae,
Brygae quiritantes, GEORGI
Marmoreo in tritavi sepulcro,
Thalassiarchi munia Galliae
Qui gessit olim strenuus. I modo, et
Quid grande patri pollicere
Nate. Iaces nova praeda leti,
Iacentque tecum gesa duellica,
Ensesque duri, non sine ferrei
Thoracis usu cassidisque.

At tibi qui GEDEON superstes
Est, longioris firmior impleat
Aetatis annos, deliciae tuae
Matrisque, CLAUDI, prorogetque
Cum seniore senex propagem.

AD ANDREAM WOLUFGANGUM POLHEMIUM, BARONEM.

QUI litterarum spretus honor iacet,
Vitare contemptum impos et insolens
Vulgi profani; saepe cristas
Erigit ille tamen, novisque
Pennis in altum tendere cernitur,
Siquando quanto sis celeber satus
Illustriori stirpe, et auctus
Divitiarum opulentiori
Splendore; tanto te generosior
Bonas ad artes ardor et impetus
Ultro propellat persequendas,
Artificesque animas amandas.
Videre talem CYRIACUM, tuum
Gentilem et affinem, Aonides Deae:
Videre talem Teutonesque et
Ausones, o POLEMI: viroque
Superbierunt Danubius pater
Oenumque flumen, queis nova gloria
Surgebat. Invidit repente
Huic Libitina, trucemque Parcam
Secare iussit stamina tam brevis
Aevi. nefasta sic metitur manu
Flos Solis, aut scaeva securi

Laurus odora feritur olim,
Non sponte vitam cum viridi coma
Ponens, sed ictu perdita noxio.
Nos fama si qua luculentis
Carminibus sinat ire in ocres
Musarum, et augusta ilicet ingredi
Templa erudito cum GULIELMIO,
Crescentis assertore lingua;
CYRIACUM eripiemus atris
Orci tenebris, inque aditi poli
Vivum suprema sede locabimus,
Aeternitati consecrantes
Tam generosam animam, caputque
Stellis decorum: qualibus enitet
Australi in ora dexter identidem
Et laevus Orionis alti
Aureolis humerus mitellis.
Tu laudis huius, qua pote, particeps
VOLGANGE fies, teque Adamantinis
Genusque per tot saecla priscum
Scribier in tabulis videbis.
Mirata vestrum postera gens decus,
Virtutem apisci praeteritis parem
Certabit, aeternumque nomen
Non sine vate sibi parabit.

AD GEORGIUM RUPERTUM BARONEM POLHEMIUM.

RAPTAE sub antrum funere lugubri
Matri parentas rite POTENTIAE
RUPERTE,suffusamque dignis

Fert lacrimis ANOMOEUS urnam,
Stirpisque vestrae progeniem refert,
Antiqua clarans POLHEMIAE domus
Augmenta, et ALTI dia CAMPI
Stemmata nobilibus trophaeis.
"Debemur Orco, quotquot humo satis
"Vitae fruisci munera contigit:
" At non Averno mancipatur
" Spiritus; aetheriae sed orae
"Petit recessus, unde reciprocam
"Auctore Iova duxit originem:
" Qua nec pote umquam Thrax potiri,
" Nec recutita cohors Hebraeum;
"Nisi efficacem Christiadum fidem
"Amplexa, et albo deinde fidelium
" Inferta mortem vincat, et sic
" Participet rata regna caeli.
Tu luctuosae ne dato praenimis
Locum querellae: sed grave mitigent
Fomenta praeconcepta vulnus
Temperie moderatiori.
Patrem SIGISMUNDUM ante oculos tibi
Ponas oportet. Cernis, ut obvios
Et ipse et omnis vestra pubes
Fert animo patiente casus!
En patruelis, si sit opus, virum
Fortem aemulatus pectore maximo,
Solamen ANDREAS gementi
Addet: idem alacer SCHIFERUS
Praestabit ultro. non ego questibus [Orig: questubus]
Deero levandis, quem prius additum
Vobis per Apennina nostis

Culmina difficiles salebras
Sermocinantem reddere mutuis
Depressiores vocibus, ac magis
Planas. Sed istaec mitto: quamquam
Haud fieri pote, quin, peractae
Mecum iuventae dum reminisceris,
Qua celsa Romae Sena colonia
Turrim Camilli, quaque monstrat
Urbs Patavina cavum sepulcrum
Antenoris; te colloquii trahat
Iucunda nostri gratia, et Attici
Sodalium aspersi lepores,
Non sine Pieria saliva.
Ut laetus olim et tecum habui et tuis,
RUPERTE, festo tempore: sic nefas,
Maerente te, non velle tanti
Luctibus indoluisse amici.

AD FABIANUM BURGGRAVIUM DONAEUM.

VIVIDA divinae mentis alacritas,
Ex oculorum acie quae tibi relucet,
Faciesque digna principe,
Conspicuum reddit te magis Hespero,
Aethera per nitidum candidis micante
Radiis, sub ipsum, cum dies
Oceano mersa est suda, crepusculum.
Quis FABIANE tui claritatem honoris
Memoret? quis alti munera
Ingenii et priscae stirpis originem
Carminibus celebris mortis invidendae

Carie et situ carentibus?
Eximit humanis te decus artium,
queis alios superas, singulare plane
Decus; atque plurium sciens
Eloquium linguarum, amplaque divitis
Consilii penus: ex qua subinde promis
Bona multa in usum publicum,
Nec bona pauca in rem principis optimi:
Usque adeo innumeris dotibus locuples
Meritisque abundas largiter!
At licet et com sis et amabili
Indole, nec iuvenum mitior sit alter:
Tamen insonante classico
Arma fremens apro fis truculentior,
Forte canum rabidis morsibus petito;
Simul instar ursae murmura
Rauca cies, antro cui latitantem Hylas
Sustulerit catulum furtim, eoque silvam
Viduarit, ornis obsitam.
Quin igitur pullum Martis idoneum
Te, generose, probes, cui potest oriri
Dubium? Euge Donaeum genus,
Macte tuo fervore, et domini tui
Insequere egregia laude Callidori
Poplites, apisci debita
Percupidos palmae praemia. Mox erit,
Fortis ut ex acie bellica ipse partem
Referas triumphi maximam.

AD IOANNEM TSCHERNEMBLIUM BARONEM.

QUAE veris almi temperies novam
Portare maestis laetitiam solet,
Tepore frigus leniente;
Haec tibi nunc hiemem pudica
Orbo marita rettulit, o decus
ZERNEMBLIDARUM IANE potentium
Carnis in oris, Sclavonumque
Finibus, Austriacumque ad Istrum.
"Quam multa praeter spem temere accidunt,
"Casuque fluxo! sic tamen, ut DEI
" Nutu voluntatique fixae
" Credideris nihil eximendum.
"Quod si comato nec pilus unicus
"Mortalium de vertice labitur,
" Divina quem non, teste CHRISTO,
" Praenumerarit ibi potestas:
"Quantae ipsa curae membra adeo integra,
"Totamque compagem (aspice) corporum
" Esse arbitreris conditori,
" Nos homines ita prosequenti
"Ardore magno, ut non nisi mortuis
"Vitam redonet? Sat fuerat quidem
" Superque, lucis huius usum
" Immeritis tribuisse gratis:
"Aeterna porro praemia caelitum
"Resuscitatis annuit artubus;
" Beatque Olympo, quos nec aurae
" Munere norat, humove dignos.
Lecti iugalis tu nihilo minus

Consortem ademptam sic viduus gemis,
Ut Turtur amissae ob rapinam
Comparis anxifero dolori
Incumbit aeger, nec patitur gravem
Luctum levari. Tot tibi filios
Enixa partu est, totque natas:
Unius anne animae evolantis
Iacturam iniquo ferre animo decet?
Superstes illa est in generum toris.
PRESINGUS id SCHOENBERGIUSque et
STREINIUS ille RICHARDUS(at qui
Heroes?) haud sane inficias eunt.
Quin STARHEBERGI pagina GUNDACRI
Solantis affinem, in sororis
Funere, pondus habere debet.
Accedat huc, quod vix tulit Austria
Pares amores coniugio pari.
Hoc solum et unum est nempe, quod te
Macerat, atque animi recessum
Maerore findit non tolerabili.
"Sed forte pectus frangitur haud malis.
Hoc robur, hanc mentem perenni
Posteritas feret ipsa laude.

AD PHILIPPUM HURALTUM CHEVERNIUM, REGNI FRANCIAE CANCELLARIUM.

HURALTE magnae gloria FRANCIAE,
Cui summa rerum praegravium nimis
Commissa post Regem secunda:
Dum tibi luctifico replevis

Dolore Clotho pectora contumax,
Fallentis aevi licia praesecans
Dulci maritae, plus medullis
Luminibusque tuis amatae;
Lugere tecum me sinis, an vetas?
Sed qui [Orig: quei] vetares? Carmine mortuam
Resuscitari, si pote esset,
Discuperes; modulante sicut
Plectro profundis Eurydicen suam
Orpheus ab umbris exciit, entheo
Melodiarum suave mulcens
Infera regna sono, trucemque
Fatale in ipsas ius animas Deam
Habentem ab aevo. Praestitit hoc idem
Affinis AUGUSTUS, verendi
Clara senis suboles THUANI,
Caram sororem non modo, sed patrem,
Quo fulta viguit curia praeside,
Fratremque defunctum sonoris
Tot numeris animare doctus.
O si potenter vis eadem meis
Roburque inesset par modulatibus,
Quid non priorum ipse in parentum
Funere, sacra ferens, fuissem
Molitus aeque? dein patruelium
Casu optimorum? post aliorum item,
Quos hacce vita cariores
Hisque oculis habui gregales?
Quod si qua doctis vox inerit tamen
Vivax Camenis; pollicear fore
Post-hac ut in nostris perennis
ANNA THUANA legatur odis.

AD AUGERIUM GISLENIUM BUSBEQUIUM, CAESS. CONSIL. [Abbr.: ?]

"PROSPECTUS ille pulcher edito e loco,
" Amoenitasque collium
" Quem non afficeret beatiorum?
"Vineta passim Libero turgentia
" Feracis ostentant gravem
" Vindemiam anni. Messis opimior,
" GISLENI, locuplete fruge plena
"Distendit horrea: ante pratorum aequora
" Feni iuvencis atque equis
" Sat educarunt, hornaque pabula
" Spe venturam hiemem lacessierunt.
"Vicina silva non tibi feras negat,
" Canum domandas rictibus.
" Stat in propinquo celsa LUTETIA,
" Stant circum oppida civiumque villae,
"Pagique et arces, et Deorum culmina
" Sancta. at colonorum casae
" Augustum et ipsae quid referunt situ
" Quantumvis humili, sed oppidanis
"Feliciori. Quaque SEQUANAM vides
" Venire, tamquam circino
" Per prata et agros, perque novalia
" Circumductus oberrat, et recessus
"Ambage curva limitatos praenatat;
" Merces deorsum navibus
" Ac ferre sursum haud indocilis pater.
" Quid fontes referam scaturientes,

"Venasque aquarum limpidas salubrium,
" Ad usque Reginae novos
" Ductas in hortos, per tria passuum et
" Plura millia? Pons tubos, secundo
"Refectus HENRICO, libenter sustinet.
" Vel illa lympha, vineae
" Subiuncta vestrae, quam nitidissimis
" Manat gurgitibus, strepens ab antris
"Virente musco circum, et udo Naidum
" Tofo decenter obsitis!
" Aedes supernae cum specula eminent,
" Aedes aetherio Iovi propinquae;
"Umbrisque gaudent arborum vestirier:
" Hortique odoratum nemus
" Amat pudice virginea manu,
" Neptis nempe tuae, seri colique.
"Hanc CLODOALDUS dat voluptatem tibi
" Non absque Divum munere.
" Rident Penates, ridet adorea,
" Et quantum est opulentitatis almae;
"Heroque Genius gratulatur ipsemet,
" Avens celebrari meis
" Perenne metris. Tu cave BUSBEQUI,
" Ne quis, quae tibi consecro, profanet.

AD GUALLIOTUM TURRIANUM, LYMOLII DOMINUM.

SATIN antehac rear haud esse cruoris
In humo Gallide per bella profusum,
Nisi rursus fera Martis soror armare nefandis
Paret ausis madidas sanguine dextras?

Coierunt sociae foedera turmae,
Et in armis gerere ardent, quod in alta requiete
Dare fini nequiere ante negotI.
Miserorum labefacta indigenarum
Trahet horrendam iterum res opis incerta ruinam,
In utriusque cruenta nece partis,
Spoliorum populatrice rapina,
Et edacis face flammae, domuum exurere tecta
Male promptae. Timet incendia flavus
Liger, et Sequana rex uber aquarum:
Timet incendia praeceps Rhodanus, stagnaque lentans
Arar undis: nec Aquitana Garumnae
Vada magni, neque Dordonnia regna,
Quibus o clare LYMOLI propiores colis arces,
Sibi tutas poterunt improbo ab igni
(Ita sors fert mala) promittere ripas.
" Nihil expers manet eheu vitiorum scelerumque,
"Ubi mores, ubi leges, ubi iura
" Sacra pessum pedibus lixa profanis
" Premit impune, vel audax calo proculcat inultus.
"Violatur Themis, aequique bonique in-
" temerati prius acerrima custos;
" Violatur Themidis nata, satellesque Minervae
"Clariarumque sororum innumeralis
" Alienas profugis calcibus oras
" Terit exsul, rediturus patria ad limina numquam:
"Adeo immitis et atrox et acerbus
" Furor exasperat hostilibus iras
" Animis, ceu Leo raptor ruit in bucera saecla
"Animantum, rabioso ore fameque
" Stimulatus. Sed enim res nova non est,
Ut in infirma et opum expertia robur validasque

Aliquando exserat athletica vires
Gladiatorve alacri verbere nervos.
At iniquum mihi valde GALIOTE hocce videtur,
Sua cives sibi saevire cruentum
Rapido in viscera per proelia ferro, et
Aliud nil nisi caedes meditari et lanienas.

AD IOANNEM CHRISTOPHORUM TSCHERNEMBLIUM, BARONEM.

"MAGNORUM in aulis qui sibi principum
"Regumque vitam ducere commodam
" Proponit, et praestantiores
" Inter habere locum expetiscit:
"Non ille morum exempla nefantium,
"Non luxum inanem, non meretricias
" Sequetur escas; non bibendo
" (Quo proceres vitio laborant)
"Teret dierum longaque noctium;
"Nec ventrioso deditus otio
" Tantum, ac voluptati supinae,
" Dilapidabit opes paternas,
"Lusus avari corda cupidine
"Accensus: et quodcumque aliud nefas
" Vulgo sibi applausum videtur
" In speciem, scelerumque fuco
"Captare palpum, non imitabitur
"Illud: neque istis astipulabitur,
" queis turpe pulchrum, probrum honestas,
" Crimen honos, vitiumque virtus
"Falso aestimatur. quin ita se geret,

"Ut recta per se tam ratio, ipsaque
" Natura poscit, quam decorum
" Splendidaque eximiae parentum
"Stirpis propago postulat. haud enim
"Quisquam, iuventae qui male perdidit
" Afflictor annos, labeque omni
" Turpificatum animum senectae
"Transmisit amens, laude aliqua statum
"Prioris aevi tollere cogitat;
" Sed exsecrando taetra secum
" Flagitia innumerasque noxas
"Abominatur, postgenitos monens,
"Non sic agendum tempus, ut egerit
" Ipsusmet abnormis, bonaeque
" Mentis inops, animique caecus.
"Nequiquam adulti, CHRISTOPHORE, haec vident,
"Senesque facti. Moribus integris,
" Probaque vita, sobrioque
" Pectore, et ingenuo pudore
"Iuventa vernans gaudeat, ut pium est,
"Deoque amicum. Trita paroemia
" Exterminetur, cum lupis quae
" Te miseris ululare iussit,
"Aut more eodem vivere, quo solent
"Aulae. Bonus sit mos, bene convenit
" Bonis. sed inter perditorum
" (Quo mihi cumque loco moreris)
"Consortia, aegre lactea castitas
"Servatur. actutum attrahitur nefas,
" Parumque fermenti in farinae
" Se valet insinuare massam.
"Ast exterorum concoquere expedit

"Naevos: tametsi gratius est, domi
" Manere contentum suapte
" Sorte, opibusque sibi relictis;
"Quam spe bonorum tot mala et impia
"Arcessere ultro. Qui pius esse vult,
" Excedat aula. namque raro
" Dia habitat pietas in aulis.

AD GEORGIUM ERASMUM TSCHERNEMBLIUM, BARONEM.

"ERASME, nulla est gloria lauream
"Exhauriendis quaerere poculis,
" Novamque potando triumphi
" Materiem aut genus aucupari,
"Ut helluonum colluvies solet,
"Falerna Bacchi perdere munera
" Natorum, Eleusinaeque coctum
" Igne avido Cereris liquorem.
"Non bos arator, non equus impiger
"Ingurgitat se flumine largius,
" Natura quam poscat repugnans.
" Non asinus, rudiusve brutum
"Infert sibi vim sponte sua, sitim
"Restinguere ardens. Solus homo, DEI
" Vivax imago, ceterisque
" Nobilius, rationis atque
"Mentis vigenti lumine praeditum,
"Heresque caeli natum animal, bibit
" Plus saepe, quam vel sit ferendo,
" Vel bibuli patiantur ora.

"Sic vulgus audit stultum adeo et carens
"Tenore recti iudicii, nimis
" Inebriari immane: quanto
" Stultius est, alieniusque
"Virtute ab omni, magnanimos ubi
"Reges, et alto sanguine Principes
" Urgere se cernas Lyaei
" Rore capedinibus repletis,
"Miscereque amplis proelia faucibus,
"Non solum avitae semper egentia
" Laudis, sed almae sanitati
" Perpetuo facientia aegre?
"Proclive multo nunc magis est, domi
"Graecationis luxum imitarier,
" Moresque Alexandri nefandos,
" Quam duce gesta foris Gradivo.
"Indignor, abs se spernere tam procul
"Plerosque vera cum Sapientia
" Frugalitatem, seque ventri
" Dedere, more Epicuridarum:
"Quales Ulyssis de socio grege,
"Circaea vina audacter ut hauserant,
" Narrantur in verres aprosque
" Degenerasse, pecus probrosum.
"Tu pulchra honoris, tu decus imbibes
"Virtutis, atram non vitii luem,
" ERASME, qua passim fere omnis
" Iam scatet aula potentiorum.
"Te namque prudens tot Sophia artium
"Sanctis repertis imbuit; ac quidem
" Culpata numquam est ipsa cuiquam
" Sobria vita, piique mores

AD EDOARDUM STAFFORDIUM, REGINAE ANGLIAE APUD GALL. [Abbr.: ?] REGEM LEGATUM.

"PRINCIPUM Regumque frequentat aulas
"Multus orator, decorantque crebri
"Ora legati, prout alta rerum
" Munia poscunt.
'Caesari hic vicinus adest RUDOLPHO,
'Ille Amurathen Asiae tyrannum
'Mollit; Hispanaeque alius profundit
' Verba Pyrenae:
'Quosdam in Arctoas iubet ire partes
'Sermo consultus, Daniaeque tractum.
Te frequens populis, EDOARDE, nunc LU-
TETIA cernit
Regem apud Francum vigili labore
Munus iniunctum studiisque obire
Debitis, curaeque vices Britannum
Mittere in orbem.
Nam nisi in primis celebri fuisset
Nota Reginae gravitas fidesque
Pectoris, candorque probatus, et STAF-
FORDIA virtus;
Quam tot in bellis etiam per annos
Plurimos dextra metuente vinci
Sole praelustrem mage reddidisti
Splendidus armis:
Non tuis commissum humeris ferendum
Pondus hoc ingens; neque tanta, digne
Cui praees, mandata foret tuo pro-
vincia Marti.

Plura tu secreta vicesque rerum
Nosse praesentum catus, intimasque
Provido causas oculo intueri,
Non sine laude
Gratiae magnae cumulum reportas,
Consecuturus meritos honores
A triennalis spatii laborum
Fine peracto.
Iam quasi coram videor videre,
Ut voluntati placidoque nutu
Consonas Divae licito papyros
Tempore nactus,
Prospero cum DUGLASIAE nitore
Insulam sospes repetas paternam,
Et redux matrem bene adhuc valentem
Rite salutes,
In tuae casto dominae cubiclo
Proximum lecti latus occupantem,
Grande Nympharum decus, in suetis
Quas hodieque
Educat ripis Thamesinus amnis.
O dehinc praeclara negotiorum
Expedi momenta, gravesque firmo
Robore moles
Sustine; quantas oneratus axe
Terga caelesti subit acer Atlas.
"Quo minus succumbis, eo parata est
" Gloria maior.

AD NICOLAUM COMITEM OSTROROGIUM.

"CUI navigata est nulla THETIS, Noti
"Nescit procellas, nescit amara aquae,
" Et nauseatum, fluctuosi
" Quem ciet unda maris, tremorem.
"Huic nemo pallentem incutiet metum
"Pirata praedans, vulturii genus
" Rapacis; huic nemo latronum
" Ad iugulum fera cultra ponet.
"Secura tuto quisquis in otio
"Domi expetiscit degere tempora,
" Periculosas continentis
" Ille vias quoque praecavebit.
"At nulla virtus, nullus honor pigros
"Sectatur umquam: strenuitas decus
" Meretur ingens, NICOLAE
" Sanguinis OstrorogI propages.
"Externa laudi est visere gentium,
"Et nationum discere proprias
" Cum more linguas, pluriumque
" Rerum adeo sibi comparare
"Usum. Absoluto per mare per solum
Cursu, reversum te tua sospitem
Polonia exsultante demum
Excipiet peramica plausu.
Te cara mater femineum decus,
Te frater, aulae fama Polonicae,
Prensabit amplexu osculoque;
Gensque tibi reditum propinqua

Congratulando, laetitiae genus
Omne apparabit. Denique te gravem
Asciscet aulae [Orig: aulai] in senatum
Rex STEPHANUS, metuendus heros
Ob bellicosae robora dexterae;
Cui sceptra regnum Moschica destinant,
Digno omnium qui iure princeps
Sarmaticis dominetur oris.
Tu carpe salvus, quod reliquum est iter;
Quoque ibis, una cum superorum ope
Tecum ire per gentes remotas
Vota mea atque animum memento.

Navigaturus in Angliam.

FLUCTUS Oceani vagi
Et vos Oceani numina fluctuum,
Tuque o flatibus imperans,
Perque altos equitans Aeole gurgites:
Navem [Orig: Navim] , qua vehor, obvium
Ad portum properis ducite cursibus.
Sic et Nereidum chorus
Vobis mille ferat serta virentia, et
Grati signa animi locem
Ipse in gramineo margine litoris.
Pande o pande sinus, Dromo:
Ventus prosequitur vela secundior.
LONDINUM memorabile, et
Insignem cupio visere Regiam,
Reginamque Britanniae,
Qua nil splendidius, nil generosius
Orbis totus habet, nihil

Admirabilius. Non ea seminis
Humani genus est, neque
Mortali similis (credite) feminae:
Caelo duxit originem.
Divorum subolem nam polus Arcticus
Testatur. Via lactea
Exspectat reducem. Cedet ei libens [Orig: lubens]
Sellam Cassiope auream:
Ipsi qua rutilos fulgere candidae
Vidistis radios facis,
Ante annos tredecim. quippe ibi Perseo,
Laeva Gorgoneum caput,
Et dextra nitidum qui gladium tenet,
Vicina esse amat. Interim
Qui Cantabrigiae gymnasium vetus,
Quique optabilis OxonI
iucundo teritis limina in otio,
Vates, optima pectora,
Divam nobilium pectine carminum
Tantisper retinete, dum
Post aevi hocce senex incohet alterum
Saecli tangere limitem.
Exin, more Aquilae, se iuvenescere
Formosis videat genis:
Ac nobis reliqui copia temporis
Laudes sufficiat novas,
Amplam et materiem donet, identidem
Reginam celeberrimam
Ornandi numeris uberioribus;
Cuius fortiter inclitis
Virtutum elogiis lucter inemori.
En iam proxima portui

Sulcantur vada; iam carbasa contrahit
Nauclerus. Lyra tu fides
Alterno cohibe flexanimas iugo.

AD THAMESIM FL. [Abbr.: FLUMEN]

PARENS olorum flumen erilium,
Flumen Caystri nobilius vadis;
Dic, unde per regna haec aquarum
Unde tot innocuae volucres,
Recente lacte et Parrhasia nive
Candentiores? Ales Apollinis
Nusquam locorum tam libenter,
Tamque frequens habitare amat, quam
Tuo gregatim creber in alveo.
Nempe istud augurium ominis est boni.
Excludere his ripis minores
Gens solet inviolata pullos.
Antiqua fama est, post Phaethontium
Casum, et sorores cortice populi
Albentis obductas, et udis
Succina de lacrimis fluendo
Concreta; Cycno, qui Ligurum oppidis
Regnavit, album pectora in alitem
Fuisse mutata: atque nato
Regis idem maris accidisse,
Quem concitati robur Achillei,
Quia ense laesum non poterat dare,
Prostravit, afflixitque terrae:
Tum pater in volucrem psius-met
Mutasse natum nominis, et manus
Vertisse in alas dicitur, et cutem

Candenti praevelasse pluma.
Crediderim celeri volatu
Ambos decoras huc per inania
Librasse formas, et generis decus
Auxisse multa prole, qua (nec
Deficient) Thamesinus amnis
Adhuc abundas; non sine maximo
Amoenitatis delicio, et gregem
Castum voluptate intuendi.
Vix ita pulcher erat, ut isti,
Ledaeus anser, duplicis elegans
Creator ovi; de quibus inclutus [Orig: inclitus]
Castor Clytaemnestraeque fulgor,
Cumque sorore Helena coortus
Pollux in auras. O mihi gutture
Cycnea vox, aut lingua simillima
Scite canentum, personaret
In numerum: cuperem Britannae
Splendorem ELISAE dicere regium,
Formamque summis caelitibus parem,
Vultumque maiestate plenum,
Non sine fulgidulis ocellis,
Stellae gemellae lucem hebetantibus.
Oris diserti mellifluam adderem
Facundiam, et sermonis usum
Indigena locupletiorem.
Quot illa linguas callet, Achaicam
Praeter Latinamque, ingeniosior!
Quot illa fortunae et Minervae
Dotibus, eximiisque pollet
Virtutum acervis! Dii facite, illius
Ex parte saltem mellea flumina

Loquentis affectare Clio, et
Dulciculam lyra suavitatem
Blande aemulari possit amabilis
Linguae, bonarum vindicis artium.
O quam beatas hanc et illam
Illecebrae memor aestimarim!
Quam me beatum, cui venerabilis
Heroidos tam splendida munera
Diasque virtutes canendo,
More cycni, licet immoriri!

AD THOMAM BROMLEUM REGNI ANGLIAE CANCELLARIUM.

QUO tu munere fungeris
Pleno sollicitis usque molestiis,
O BROMLEE, Britannici
Lanx aequi, et patriae consilium Dices:
Illud non hominem, reor,
Naturamve hominis, sed potius Deum
Poscit, vel genitum Deo.
Tantis ecquis enim posse laboribus,
Tantis posse negotiis
Solus sufficere, et praevalidissimum
Aequis ferre humeris onus
Dicetur, graviumque ardua molium
Firmis pondera cruribus
Sustentare? Vides, ut nec Atlas quidem,
Quamvis corpore maximus,
Vastam signifero cardine machinam
Praefulcire queat, nisi
Artus suppositos senserit Herculis

Nec fastigia turrium, et
Templorum valeant alta cacumina
Durare inviolabili
Compagis serie; ni Telamonibus
Fundamenta coercitae
Structurae siciis nixa superstitent
Pinnarum incolumem statum.
Sed res se bene habet. Te Themis enthea,
Teque Astraea polo redux,
Te fida Eunomia stipat, et integrum
Praestat, ceu Caryatides
Salvos aedificI cum cameris tholos.
Iura hinc sartaque [Orig: sarctaque] tectaque
Servas, et stabili regnum ope roboras;
Reginamque Britanniae
Fulcis in solio strenuus aureo,
Gaudentem meritissimis
Securas populis reddere ferias,
Pacalique fidelium
Exornare olea limina civium.
Quae vobis bona Faustitas
Plus uno maneat propria saeculo.

AD GULIELMUM CAECILIUM BARONEM BURGLEIUM, REGNI ANGLIAE THESAURARIUM.

EUROPAE varios cognite CAECILI
Per tractus, celeber non modo in Anglia,
Aut Germanide terra,
Aut per Francida nobilem:
Virtutesne tuas, et sapientiam,

Et summam graviorum experientiam
Rerum, non sine magno
Doctrinae cumulo, quasi
Hospes mirer in hac exterus insula,
An tamquam proprio iure domesticus?
Cum [Orig: Quum] Regina potentis
Circumspecta Britanniae
Tantum promeritis attribuat tuis,
Et tantum fidei credat idoneae,
Ut cunctis in Olympum
Tollare elogiis senex:
Solus sim reliquus, dicere qui tuas
Laudes ore pigrer, sponte alias viris
Dignis laude parato
Ac prompto memorabilem
Aeterno Aonidum carmine gloriam
Propagare? Etenim si pietas tuae
Mentis, canitiesque
Incorrupta, et ab integro
Manans corde fides, nullius oblita
Pigmenti specie, nec simulamine
Infucata doloso,
Spectetur: satis una erit
Quaeque harum superis reddere te parem
Posse, et perpetuis gentem apud Anglicam
Consecrare papyris;
Quas et CAECILIDAE tui,
Sincerae memores post tria saecula
Famae, per-quam avide discere gaudeant,
Venturamque nepotum
Easdem perdoceant domum.
"Quid praeclarius est aut generosius,

"Quam partum meritis eximiis decus
" Derivare sequacum
" Clara in stemmata posterum?

AD CAROLUM HOWARDUM, SUMMUM ANGLIAE THALASSIARCHAM.

NORTFOLCIORUM progenies Ducum
HOWARDE, vestram dum vagus insulam
Hospes pererro, regiamque
Visito quotidianus aulam;
Non te salutem, non reverentia
Te digner, altum quae deceat statum?
Tu mitis humanusque prae te
Non modo fers mihi comitatem,
Et singularis lumina gratiae;
Hanc re sed ipsa continue probas,
" Probas et illam. Summa certe est
" Laus procerum indigenum, subinde
"Affabiles sese et peramabiles
"Praebere in externos et in advenas.
Natura id ipsum liberalis
Vos docet, ingenuusque morum
Politiorum candor, et aureae
Benignitatis temperies, lita
Liquore mulsi, melleique
Nectaris, ambrosiaeque guttae.
"Hanc suavitatem, et lenia pectorum
"Fomenta, linguaeque illecebras meras
" Sic usque amamus fascinati;
" Ut simulata etiam probemus

"Et ficta nonnumquam, ut fieri solet
"Plerumque, verborum innumeralia
" Soni profuse prodigorum,
" Obsequiique operaeque largae.
"Contra tumores odimus admodum, et
"Fastidiosae corda superbiae,
" Ritum ferarum praeferocum
" Et rigidas imitata cautes.
Inflata mansues et placidus fugis;
Fugis modestus CAROLE turgida.
Hinc praeter omnes te Camenae
Te Charites celebrare sumunt.

AD ROBERTUM DUDLAEUM, COMITEM LEICESTRIUM, REGIAE IN ANGLIA HIPPOCOMIAE PRAEFECTUM.

"REGNORUM stabili sorte potentiam,
" LEICESTRI Comes inclute [Orig: inclite] ,
"Nervosque Herculeis non sine viribus,
" Felicemque hominum statum,
"A quo praecipue, aut unde petendum erit,
" Divino superum nisi
" A nutu? Superis sceptraque et ardui
" Fasces imperii graves
"Curae. Per superos stat, rata cardinis
" Firmi robora quo minus
"Languefacta ruant. Res ea nummi
" Accepta est referenda; quo
"Fortunante, potens inviolabili
" Rerum se moderamine

"Exsertat capulus, praevalidae manus
" Gestamen, rigido insciens
"Tangi Barbaricae more tyrannidis:
" Cui nec quod merito pium
"Aequumve est oculos aut animum afficit,
" Nec lenimine pectoris
"Mollit saevitiam mellea comitas;
" Sed vis intolerabilis
"Pro desiderii cuncta libidine,
" Effreni instar equi, malis
"Suadet consiliis aut agere, aut agi
" Curare exitio sui, et
"Subiecti populi pernicie ultima.
Tolle o lumina tolle per
Gyrum, et trans vitreos Oceani vagi
Porro respice gurgites,
Exemplumne petes? Dii melioribus
Prospexere Britanniae
Fatis, quam studio pacifico regit,
Tranquillamque regat precor,
Pollens magnanimae dextra viraginis;
Dignae, cui favor annuat
Caelestum patriis e regionibus
Plures posse colonias
Transmigrare novos orbis in extimi
Tractus, atque alium insuper
Mundum veliferis quaerere navibus,
Austrinae attiguum plagae
Et flabris Zephyri mitibus. Occupet
Illas fortis et afferat
Gentes praesidiis virgo Britannica,
Nostrum numen; et a suae

Zonae flore recens indigetata humus
Nomen VIRGINIAE gerat.

AD PHILIPPUM ET ROBERTUM SYDNEIOS, VIROS ILLUSTRES.

PHILIPPE Musarum nitor
Phoebique, et orti Pleiade;
Honos ROBERTE Palladis,
Flos Gratiarum germinans;
Anglicae decora aulae:
Ambo Deabus omnibus
Cari Deisque singulis;
Ambo Dionae suavibus
Digni reperti basiis,
Amplexuque Dianae:
Lenem favoris halitum
Meis Camenis obsecro,
Vestraeque mollem gratiae
Afflate mi Favonium,
Dignus sim modo, et illae.
Natae verecundo genas
Pudore suffusae, timent
Vulgi sub ora publica
Prodire nondum puberes,
Necdum amoribus aptae.
Pater veretur, ut satis
Cultae politulaeve sint.
At purpurisso, polline,
Fuco, oesipove succido,
Aut Achaeide creta,

Unctaeve cerussae litis
Adulterari pharmacis
Vultus puellares negant,
Pigmenta cuncta respuunt,
Ascitosque colores.
Ac proinde nativae magis
Amabitis formae decus;
Magis figuras has sine
Colore comprobabitis,
Sincerasque probasque.
Natura naturae aemula
Quaeque est suae. Si filiae
Sui Minervam simplicem
Parentis exprimant, sat est;
Sat est, si nihil assit.

AD FRANCISCUM WALSINGHAMUM ET ROBERTUM BEALUM, REGIAE ANGLICAE FAMILIARES.

PEREGRINAS potuisse in regiones
Penetrare, et sine damno superare
Maris alti fremebundas rate durante procellas,
Genitalemque in humum denique salvum
Ad amicos tria post lustra reverti
Quatuorve, innumerarum experientissima rerum:
Generosi est, animique ad mala fortis.
Bona sors haec quibus accepta ferenda est
Posituris, rata portans ab Olympo omina fausto?
Neque Proteus, neque Vertumnia Morphe,
Neque casus, neque Fortuna, rotaeve

" Temere Ixiona volvens dubia ambagine gyrus,
"Genium addit comitem impune ducemve
" Bene natis; sed amicabile Numen
" Superum rex, ope cuius stipulatoque favore
"Mala cedunt, fugam adornantque pericla,
" Sibi primas merito poscit in omni
" Tribui reque locoque, et pariter tempore quovis.
Tibi WALSINGHAME praeclare, tibique
BEALE ornate, sat istocce superque
Manifestum est. Ego vestras ubi lustravero terras,
Prope fessus statui quando viarum
Mihi metam, variorumque laborum;
Loca quaeram peramoena et bene secura Camenis:
Modo, quae pectore multumque diuque
Agito, respicient vota volentes
Superi, nec meliorem mihi Fatum resecet spem
Requiei potiundae vel in arvis
Proavitis, vel in oris alienis.
Quid enim tam diuturno spatio creber oberrem?

AD DANIELEM ROGERSIUM, REGINAE ANGLIAE LEGATUM.

DUM vita fruar hac superstes,
ROGERSI decus Angliae,
Reginae meritas Britannae
Laudes ore hilari canam:
Dignae, cui mea meque totum
Uni devoveam libens [Orig: lubens] ,
Mancipemque, per huius aevi
Quidquid mi fuerit super.
Sum facturus idem, supremo

Postquam tempore vixero;
Cum velocis aena Fati
Vis, et Parca valentior,
Divum munere commodatum
Me reposcet anhelitum.
Qui [Orig: Quei] facturus idem? rogabis.
Supplex Aonidumque patrem
Deprecabor Apollinem,
Ut post fata meus remigret
Vivax in niveos cycnos
Spiritus, Thamesim incolentes;
Limpidum Thamesim, meo
Factum carmine clariorem.
Nam quo perpetuus gregem
Plurium Thamesis cycnorum
Alet, pluraque perstrepent
Rostra; eo quoque laetiore
Divam gutture concinens
Clangam. Quisquis et hos olores
Inaudiverit oscines,
Videritve, Melissus, aiet,
In his vivit oloribus.

PAULI MELISSI SCHEDII, FRANCI MELICORUM LIBER TERTIUS.

AD ELISABETHAM ANGLIAE REGINAM.

O DIVA, claram quae regis Angliam,
Potens beatos reddere quos velis,
Dignosque regali favore:
Accipe fronte precor serena,
Quae dedicamus carmina Numini
Tuo volentes. sic Genius tuus
Vigescat aeternum canorae
Suavibus in numeris Thaliae:
Sic ipse perpes praeco tuae ferar
Laudis per orbem: qua Boreas strepit
Sonorus, et lenis flat Auster;
Quaque oriens micat occidensque
Titan, Olympi perpetuum iubar.
Testes meorum sint volo carminum
Uterque SYDNEIUS, ROGERSque;
Quique tibi mea verba reddet
GILPINUS, Augusta mihi cognitus
In urbe, Suevi caeruleis aquis
Lyci rigata: quo RUDOLPHUS

Imperii proceres frequenti
Manu evocatos consulere invicem
Communis in rem iusserat arbiter
Status, et incrementa latis
Publica subsidiis tueri.
Me gratiosum te penes hac chely
Spero futurum. Sit precor o meis
Bono Camenis, velle plenum
(Si iubeas) opus exarandum,
Regina, de te suscipere, omnibus
Perfectum ad unguem, qua potero, modis:
Prositque, de te Diva nullas
Ter duo lustra tacere chartas.

AD ROSINAM.

ROSINA bella, floridis apricior corymbis;
ROSINA pullulante laetior myrto,
ROSINA liliis rosisque pulchrior,
Perenne virginum decus:
Sereniore dum mihi coruscus auspicatum
Nitore Sol diem quater decennalis,
Fluentem ab usque primula recentium
Crepundiorum origine,
Reducit, aureis micans iugalium quadrigis:
Bene ominare. sic et ipsa ab Aurora
Et imminente salveas ab Hespero,
Agens diurna lustrici.
Bene ominare; meque ter quaterque nominatum
Iube salute prospera frui tecum,
Licebit exteris ob illa regia

Duella in angulis vager.
Quis autumasset? en adhuc, per octo lustra, caelebs
Et hunc morante cerno Marte natalem:
Tamen virente mi comam induit nigram
Pudens Oliva termite;
Etruriaeque corculum volens honesto Senas,
Oreadasque perlibenter aspecto,
Modestiore fronte et ore praeditas.
Benigna bruma post iter
Latinum, et urbis Ausonum perambulationem,
Viasque cognitas, amoenius praebet
Poli sub huius axe, prae quod expeti
Domi queat, triclinium.
Feros tumentis Hadriae dehinc timere fluctus
Supersedebo, seu fragosa Poenini
Gelu rigentis expavere praecipi-
tia. Ut reducta vallium,
Ut haecce collium iuvant reflexa, fontiumque
Scatentum ad ima lene murmur! hic [Orig: heic] lauri
Virent, viretque silva Palladi sacra,
Citrisque consitum nemus.
Cupressus atque pinus hic [Orig: heic] stat; ilicesque frundent;
Fragrantiisque myrteis odorati
Replentur halitu decenter hortuli,
Et usque ver novum tepet.
Domus canore Musico, et sonore nabliique et
Lyrae resultat. Istius-modi vivant
In otio ac quiete Lipsius, precor,
Et ipse Dousa nobilis,
Et ipse Carrio, et Grapheus, et ipse Giselinus
Novans vetusta saecla; vosque Lernuti
Modique, pectora absoluta, non sine

Typos amante Golzio.
Idem precabor, ac libens [Orig: lubens] , et Utenhovio ipsi,
Et eius intimis: idemque Mellero,
Coloniense quo celebrius cluet
Canente territorium.
Idem hocce Gulielmium tagat Decembre votum:
Amore qui rosarum Adonidum captus,
Trecenta cum rosis canistra mollibus
Deae sacravit entheae.
Ibere Mars facesse, Mars Iber facesse: tuque
Redoccupare Belgium vel invita
Memento Pax, quietis exsulis soror,
Alumna dulcis otii.
Eamne, et optimam alloquar sodalium catervam?
Vetor. Sit ut nimis remota, salvere
Tamen per ora vos iubebo prodromi,
Amata Cynthio cohors:
Et inter hancce symbolam, memor gregis diserti,
Scypho litabo septies coronato:
Simulque faxo coram adesse te, mea o
ROSINA, melle dulcior,
Fragrantiorque balsamo, nitentior ligustro
Cycnique plumulis. Adesse te praesto
ROSINA faxo opinione, et abditam
Trahace hiabo carmine;
Identidem o cupita bis decem irrito per annos
Proco, sed usque mi negata; quin numquam
Potis vel uno ocellulo viderier,
Nisi semel per Ideae
Imaginariae, polo silente, conspicillum.
Inanis hinc amator exstiti formae
Tuae, virago. Mantis inde plurima

Mihi futura Christius,
Neque hoc rogatus, immo vi manum intuens prehensam
Palam omnibus, sed invidenda praedixit;
Fore auguratus, ut Diana vicies
Rotante circulo prius
Meare signa cerneret per obviata fratris
Citum Phlegonta, quam tuae virum Zonae
Hymen doceret arcta vincla solvere.
Abisse terminum hunc scias:
Propinquat hora debitae statuta pactioni.
Quid immorare? quid meos in obliquum
Repellis ambitus? quid aegrimoniis
Iecur misellum acerbius
Premisque et angis? Euge, seu Britanna vel Batava
Meum tenetis, aut Etrusca, deside-
rium, vel Hadriana litora, aut novae
Beata rura Franciae,
Lacusve cogniti minus minusque; seu vos
(Libentius quod hercle crederem) casto
Deae fovetis in sinu Melannides;
Paterve Rhene eam tuo
Ab amne, Naidum sacro vides choro aggregatam,
Hymettio ore dulce nectar haurire,
Catumque pectus Attico imbui favo:
Ad illa quaeso commodum
Pedes euntis advenas loca apta sistitote,
Ubi illa degit, anxiumque fors exest
Sibi ipsa cor, medullulamque tabidam:
Amore tum vicario
Praealligata nemini, pudica corda Nymphae
Ad hoc meum cor, o Cupidines, strictim
Eatenus ligate, qua cohaereat

Iugalis usque copula.
At ipsa non minus flagrans ames tuum Melissum, et
Colas ROSINA, quam perusta Thaumantis
Amasse fertur alma Memnonis patrem, aut
Diana pulchra Virbium.
Utrimque faxit hoc Venus, tot invocata votis,
Decensque Iuno, pronubae gerens munus;
Bonusque Lucifer diem advehat bonum:
Ulysse ero beatior.

AD ELISABETHAM ANGLIAE REGINAM.

TANTI-NE sum, Regina, de me
Ut rogites volens,
Ubinam locorum victitem?
Tantine sum, Regina, Musas
In penetral tuum
Ut amanter acceptes meas;
Mihique magnas proinde grates
Sic iubeas agi,
Quasi quid merenti gratiae?
Fortassis et ROSINA quae sit
Nostra, rogaveris.
Equidem ipse-met (credas velim)
Ignoro. numquam enim Rosinam
Vidi ego, quam cano
Cecinique, quamque post canam.
Umbram ergo captas o Melisse?
Omnimodis: quia
Procul hinc abest corpus Rosae;
Nec sat scio, quonam sub axe

Eutopiae. Peris
Igitur Rosinam, et perditum is
Et tempus et te France? quid tum?
Dummodo non meae
Pereant imagines ROSAE.

IN NATALEM ROSINAE. AD FLORAM.

VIRGO, quae florum studiosa cultis
Praesides hortis, decus herbularum;
Sive tu Chloris, Dea, sive gaudes
Flora vocari:
Candidae natalis adest ROSINAE;
Fac tuae pulchris manibus Napaeae
Mille iam nectant maris ex virenti
Rore coronas.
Naiades castae, Dryadumque vernans
Turba, cum Nymphis aderunt pudicis;
Gratiae et Musae quoque, Oreadesque et
Pura Diana.
Sparge pulsandam pedibus Dearum
Mollibus terram violis rosisque;
Alba Iunoni foliis tenellis
Sparge ligustra.
Dum choros ducent mea cura Divae
Praecinens Clio, praeiensque Pallas
Rite festivo nova temperabunt
Gaudia plausu.
Phoebus aurato residebit arcu,
Personans leni cithara. ROSINAM
Myrtus incinget, mihi digna crines

Laurus obibit.
Affer huc unguen puer, ac Lyaeum:
Affer huc stacten, genus omne succi,
Magma, pastillos, Syriisque vecta
Balsama ab oris.
Haec dies sollemnis erit: quotannis
Hanc diem, et te Flora, meamque Nympham
Annuo nostrae celebrare pergent
Carmine Musae.

IN FONTEM HORTENSEM ELISABETHAE REGINAE ANGLIAE.

O ARGENTEOLIS lucide rivulis
Fons, et frigidulis limpide glareis;
Ecquae Nympha loci te gelido cavae
Rupis ab antro
Limphis tam riguis elicit uberem?
Ut persaepe tuas margine in herbido
Miratur scatebras gemma Britanniae
Dulcis ELISA!
Ut persaepe sitim languidulae cies!
Tu candente oculos pascis imagine;
Aures tu satias murmure, tu rigas
Labra liquore.
Os, aures, oculos devoveo tibi,
Crystalli Cypriae splendidior vitro
Dulcis fonticule, o, fontis ILISSII
Dulcior undis.
Monstra quaeso mihi, quaeso tuam mihi
Nympham monstra, agedum. Nobilium libens [Orig: lubens]

Illam Naiadum praeficiam choro,
Nobiliorem
Quam vel Cymodoce, quam vel Erotion,
Ulnis vel niveis candida Amyntias.
Sic numquam tua nec sicca, nec arida
Vena dehiscat;
Sic herbosa tibi gramina vestiant
Ripam; sic viridis pomus opacula
Defendat rapidum frunde Caniculae
Desuper aestum.

IN HORTUM ELISABETHAE REGINAE ANGLIAE.

VERNE Reginae decor o Britannae,
Summa praesentis dominae voluptas,
Arborum densis fruticumque silvis
Hortule florens:
Quis tibi vatum neget eleganti
Elegans carmen? quis Apollinari
Frunde velatus tibi cantitare
Pauca recuset?
Hauriat virago potens volenti
Aure sedatos modulantis orsus;
Hic [Orig: Heic] Rosas inter medias, et inter
Lilia cana,
Ductili puris saliente limpha
Fistulis; et luscinia, sonori
Gutturis docta, melos integrante
Lucis et umbrae.
Dum cano septos nemoris recessus,
Aut parum o frigilla silens quiesce,