Pierium bella compleo voce chorum.
CALLIOPE varias artes expromere docta,
Pierium bella compleo voce chorum.
HACTENUS Aonias inter, REGINA, puellas
Laus tua quo potui nomine dicta mihi est.
Carmine descripsi te vates. Nunc ego pictor,
Nunc fieri sculptor pro ratione velim.
Pingere pro meritis hinc et te sculpere tentem.
At tentem, sibi quod sumere nemo potest?
Nam qui te pingat, sculpat, canat; haud sat Apelles,
Haud sat Praxiteles, haud satis ipse Maro est.
Te tamen, o Virgo, iuvet officiosa voluntas.
Quisnam ultra vires obliget ingenium?
SERVISTI magnae magnis heroidos orsis,
Illius ad nutus obsequiosa RHODE.
Servisti multi multis et Apollinis ausis,
Quoslibet ad versus ingeniosa RHODE.
Quid praemI Regina, lucri quid Apollo rependet,
Usibus illa tuis, fetibus ille tuis?
Magnus honos multusque tibi debebitur, immo
Maximus obsequio, plurimus ingenio.
Dispice. Num famae, num laudi satque superque est
Chilias obsequii, myrias ingenii?
EN iterum coepti primordia ducimus anni:
O utinam Clothus cum meliore colu!
Fila secunda fluant. Finem date fata malorum,
Ut veter extremum finiit annus iter.
OPTIMA non fuerint Epigrammata quaeque licebit,
Attamen ut facerem non mala, cura fuit.
Hoc meliora aliis inventum ea suspicor iri,
Quo peiora aliis et mage trita placent.
Quod possum, facio: nunquam tamen his mihi rebus
Ipse satisfacio, velleque culpo meum.
Si possem, quantum vellem; mihi credito, nullum
Exstaret numeris par Epigramma meis,
Queis te concinerem, REGINA. Sed erro, sed errat
Qui putat hoc fieri posse, quod ipse puto.
Ut possim, quaecumque velim, tamen haud quid ab ipso
Me scribi meritis par Epigramma tuis.
CURA mihi est aurae potior, quam divitis auri:
Hinc famam a sera posteritate peto.
Iam quoque eo rem promovi sollerte Minerva,
Tangat ut heredem nomen honosque patris.
Filius est nondum mihi: sed de patre profectum
Rite Palatini ius equitisque geret;
Insuper et civis Romani schema. Quod ultra est,
Ipse novam sibimet quaerito laureolam.
Nonne aliquid magnum est? Cui nondum tradere possum,
Tradere nec potui; iam stata iura dedi.
Nube mihi RHODIA, mihi nube. Etenim dare per te
Iam potero, per me quae dare non potero.
E LISA claro tota fulgis au RO
LI mbos et oras. Proximet tuo SI
SA ltim nitori, en aurea est ROSI NA.
CNIPI, Calliopen meam rogabam,
Ut nonum Schediasmatum libellum
Lubens imbueret suae medulla
Suavitudinis atque dulcitatis.
Ah frustra petis, inquiebat illa.
Disertissimus ANDRONICUS iste
Mihi surripuit sororibusque,
Nobis quidquid erat decentioris
Aut dulcedinis aut suavitatis.
Quin tu redde igitur meis Camenis
O dulcissime praedo suavitatum,
O suavissime mango dulcitatum,
Et quae dulcia munera involasti,
Et quae suavia dona surpuisti;
Aut si reddere denegas, libellum
His saltem imbue musici Melissi.
TRISTIS eram, maestoque graves in pectore curae
Abstulerant omnem mentem animumque mihi:
Carmina MURETI postquam iuvenilia legi,
Mi rediere iterum mens animusque simul.
Iuppiter heic nosco priscorum imitamina vatum,
Quos vetus antiquo Roma vigore tulit.
Educat insignes aetas quoque nostra poetas,
Quos Deus et laudis plena cupido movet:
Nulla sed aetatem perferre aut vivere cernes
Carmina, ni veterum sint imitata decus.
Sola vetustatis, SAMBUCE, nitentia flore
Perpetuant veris tempus anile sui.
HOS muros, haec tecta sacris habitanda Camenis
Semper, et hanc totam, quam patet ampla, domum
Gloria Musarum docti CNOERINGIUS oris
Sumptibus exstruxit, non sine laude, suis;
Ac tot imaginibus passim tabulisque venustis
Vestiit. En certant signa vetusta novis!
Quid loquar, ut pietatis amans sollemne sacellum
Condiderit, sancta fert ubi vota prece?
Non minus, augusti quam magna per atria templi
In parva colitur maximus aede Deus.
Cernitur et iuxta florere salubribus herbis
Deliciae ditis pomifer hortus heri;
Emergens in quo nitide strepitantibus undis
Fons salit, Aonias fons imitatus aquas.
Caste Geni, superum iussu qui limina servas
Purus, ab his Laribus triste repelle malum,
Ne vel flamma nocens, inimicave fulmina laedant:
Fulminis ira procul sit, procul ignis edax.
AETHERE ceu funo, pelago Venus, igne Cupido;
Sic Iovis e cerebro nata Minerva Dea est.
Hinc favet ingeniis hominum, seseque fovendam
Insinuat miro sensibus ipsa modo.
Praecipue vero, sollers HENRICE, quietem
In gremio cerebri Daedala nacta tui
Innumeros istic, quasi mater, ut ederet ortus,
Dia propagavit semina mente sua.
Parturit at quoties, tibi quod caput aegide et hasta
Icit, eoque gravem fert dolor iste crucem;
Parce queri. Fetusne putas sine nixibus ullos
Aut sine praegrandi posse labore geni?
Iuppiter a nata passus quod Pallade quondam,
Palladis a natis, fas, patiaris idem.
SUNT, quibus ellogii suffragia saepe vel astu
Cedere, vel censu divite constat emi.
Talia venari popularis plausibus aurae
Non dubitas summum credere, IUSTE, nefas.
Legibus et verae norma rationis agendum,
Lanx incorrupti iudicis aequa probat.
Dedecus est, aliquem mentitae dotis inanem
Aequari celebri nomine sideribus.
Auctorem quod laudet, opus de Testibus exstat.
Haec neque praeconis laus neque testis eget.
O pereant astus, emercatique favores!
Ingenio solidus, IUSTE, paratur honos.
CERNERE me poterus MASURI, licet ipse probatos
Vixdum aliqua vates inter habendus eram.
Et glaber et barba crispus tua carmina legi,
Aeneam Francis quae vetuere mori.
Quam doleo, his terris non amplius illa morari
Pectora divini tam bene docta gregis;
Qui pretium palmae FRANCISCO rege merentes
Certatim Clarium concinuere melos!
Sponte sua vertit sola Besa; calumnia adegit
Te, MASURI, durae sortis inire vias:
Iactatus variis celeber Peletarius undis
Non leviora vago passus Ulysse mala est.
Phoebe nihil prodes, nil (nomen inane) valetis
Musae, stultorum futile ludibrium:
Cultores siquidem, studiis manus addita vestris,
Heu bene pro meritis non nisi damna ferunt.
ARVIA bile tumens Rhodanum sibi demere nomen
(Maximus hic amnis sit licet, ille minor)
Undique collectis undarum fluctibus auctus
Vim socio subitis intulit agminibus:
Sicut ubi fratres inter gravis ira suborta est,
Alter in alterius concitat arma necem.
Iamque coegit eum cursus in stagna Lemanni
Flectere, praeclusis ad vada prona viis.
Non homines solos edit et coquit aemula pestis;
Dira quoque in fluvium fluminis invidia est.
IMMODICE faciles laxata Licentia frenos,
Ebrietasque choris effera Capripedum,
Lubrica raptarant impune per avia secum,
Quos habuit mores Teutonis ora bonos.
Thyadibus FRIDERICE vagas constringis habenas,
Non his indomitis tigribus esse licet.
Protenus Ebrietas legumque Licentia pestis
Te duce praecipue est vertere iussa solum.
Sic mores sanctos in patria regna reducis,
Quos ego, quos votis POSTHIUS ecce probat.
O regio felix, in qua non lege solutus
Quae fecisse suos Dux iubet, ipse facit!
SI qua manum voti monitrix bene gemma decebit,
Non alia est nostram digna decere manum,
Quam violae referens teneros Amethyste colores,
Versibus aeternum facte beate meis.
Purpureos inter fulgore nitente lapillos
Ecquid splendidius baccifer Indus habet?
Vivida flammeolo scintilla resultat ab orbe,
Ceu radians tremulo Solis ab igne iubar.
Huic face quippe tuae LUCIS (mirabile visu)
Insinuas radios IANE subinde novos:
Sobrius ante omnes ut quam tibi diligor unus,
Una adeo ante omnes sobria gemma micet.
QUO vadis, ah, quo vadis, infelix puer?
Non, non futurus hic tibi cordi est Hymen.
Omen sinistrum laeva cornix occinit,
Improsper ululat e Pyrenaeo specu
Bubo cruentum. Vah! Manere te domi
Iubent Penates, Lar iubet domesticus.
Heroes occident. Propheta id saepius
Monuit Brocardus; idque haruspex praemonet.
Sed dira numquam fata possunt effugi.
SI foret in fatis, ut quod tibi cumque precarer,
Non male successus posset habere suos;
Optarem dominus fieres, quam lata patebunt
Culta locupletis iugera Franciados,
Fontibus a Maeni geminis alboque rubroque
Ad Rheni dominas usque tricornis aquas.
Tunc mea (sed iam non mea, sede carentis) haberet
Nomine requi ducem patria CHRISTOPHORUM;
Munificoque foret duce resque locusque poetae,
Ut canerem laudes, non sine laude, tuas.
Quanquam. Sed certe, tibi quae precor, inclite princeps,
Longe sunt meritis ista minora tuis.
Maximus ille Deus, Deus optimus ille Deorum
Det maiora tibi, det meliora velim;
Multo (inquam) meliora tibi maioraque donet,
Quam vel ego sperem, quam vel et ipse velis.
AUT abes, aut aegro decumbis corpore, vestris
Advena cum, STURMI, moenibus hospes ago.
Hocce ter evenit. Crucies ne rursus amicum,
Vel prope saltem absis, vel procul aegra fuges.
QUUM tua sedulitas totum PLANTINE per orbem
Cognita, multimodis officiosa, foret;
Nostra daturus eram tibi procudenda: sed (ut fit)
Propositum avertunt bella profana meum;
Bella, malum sine fine sacris hostile Camenis:
Bella, togatorum taetra ruina virum.
Suaviter alliceret nitidissima charta legentem,
Suavius insignes, muta loquella, typi:
Forsan et allicerent Musae chartamque typosque.
Quanquam ita iampridem sentio Christophore:
Carmina si mala sint, decoris nihil optimus addit;
Sin bona, dedecorat pessimus illa typus.
UNUS inest utrique animus, mens una, cor unum,
Una fides, unum foedus, et unus amor.
Aut mihi vivendum, qua tu regione moraris;
Aut tibi vivendum, qua regione moror.
Accola sed patrii uctor esse domesticus amnis:
Accola tu Nicri, quum libet, esse potes.
Vive, meoque loco Maeni cane flumina, supplens
Celtis et Hutteni Lotichiique vicem.
Interea alterutrum me recreet, ipse ego quod sum
Alter tu, POSTHI, tu quod es alter ego.
AUT amet, aut studiis vacet, aut aegrotet oportet
Pallidus. His unus fis tribus ecce macer.
Nec sterilis macies ita, non arteria sicca est,
Quin fecunda tibi carmine vena fluat.
Si calor in causa STEPHANE est, ut ad usque trecentos
Fundendi numeros ferveat istud opus,
Currere seu venam magis incitat algida febris:
Febre paroxysmi sint tibi saepe, roga.
Morbus at hic (credas) non plus fervorque ministrat,
Quam quis ab arenti pumice presset aquam.
Thespias una sui memor et bona Cypris amantis,
Utraque Diva tuam commiserata vicem,
Tam largas geminis hausere e fontibus undas;
Thespias Aonio, nation Acidalio;
Queis febris immodicum tibi restinxere calorem.
Non vena versus uberiore fluant?
SI pater Aeneae (donari pubere vita
Dum petit, aut senium posse placere Deae)
Te foret usus apud Paphiam facunde patrono,
Saepius haec eadem totque rogante modis:
Non modo non Phrygio tam iusta petita negasset,
Flexanima Pithus heic prece victa tuae;
Ipse etiam voti fructu poterere cupito,
Flavas ambrosio sparsus odore comas.
Praemia poscenti quin et dixisset opinor;
Do, tua canitie longa iuventa vacet.
AD Venerem toties variatis versibus iisdem
Bina quod Iliaco pro sene vota facis;
Ecquis Acidaliam non clam tibi credat amari,
Quandoquidem redamet te Venus ipsa palam?
Utrumque neges HENRICE, fatentur aperte
Perdere te causam disticha pulchra tuam.
Nam sua quum deceat reverenter utrumque venustas,
Tu Venere es dignus, te quoque digna Venus.
QUAM bene conveniens rebus, Francisce GALENI,
Vestiphalae gentis gloria, nomen habes!
Mens lenis, ratio tranquilla, animusque serenus,
Legerunt requiem vertice rite tuo.
Cor tremulum, pulmo inflatus, iecur aestibus ardens,
Contra dant motus pectore saepe meo:
Non ita Volcanus, non Aeole, non ita Nereus
Aut flamma, aut vento, aut turbine, saeva furunt.
Hos fremitus, hos ardores, has frange procellas;
Mens, animus, ratio, ne mihi victa labent.
Cor, iecur, et pulmo fomenta serena requirunt,
Scilicet unius de capite orta tui:
Ut tranquilletur te lenitore, GALENI,
Pulmo mente, animo cor, ratione iecur.
DIMIDIUM facti, si quis bene coepit, habere
Fertur, ut ex merito quem suus ornet honos.
Prima mei cursus fixam via tangere metam
Quivit, in Hebraeis te praeeunte locis:
Tramite me medio ne desere. Pergo TREMELLI
Te pergente simul, teque morante moror.
Solus es, optatum qui das absolvere finem,
Gnaviter ad quem spe noster anhelat equus.
Cingar Idumaea quum florida timpora palma,
Nempe mea fuerit laus tua laude prior.
Longo post genitis aevo dicere, merendo
Tale decus, iuveni praevius isse senex.
Quo sine vix apii coma sit mihi vincta corollis,
Haec accepta tibi palmea serta feret.
IPSE ego sum navis, mihi tu nauclerus. In undis
Te sine non possum currere tutus iter.
Syrtis hians, et Scylla rapax, et hiulca Charybdis
Allidunt scopulis, turbine flante, ratem.
Partibus a cunctis adversa pericula cerno;
Spes quoque me tanquam mortua destituit.
Sub Zephyro mea vela tuo pandantur oportet:
Nare tua incolumem solius aura facit.
Frange procellosos Euros fluctusque, TREMELLI:
Litorea salvus te duce sistar humo.
Scilicet humanum se nunc homo praebat, aequum est,
Ferre laboranti sponte paratus opem.
Par itidem est, fesso vix naufraga membra trahenti
Vel saltem e portu tendere velle manum.
NE QUID inexpletum Francis superesse meorum
Posset, in externis me moriente plagis;
Ignibus immeritis Schediae syntagmata chartae
Ante novem messes cuncta cremanda dedi.
Mars ferus Aoniis quia me submoverat undis,
Auxilium flammae Nympha nec ulla tulit.
At tua per nonum Musis custodibus annum
Conservata, avidi carmina tuta rogi,
(Servi, seu facias ludicra) nec ipse, nec ardens
Tradere Volcano vis queat Invidiae.
Invidiam Pimplea domans et te quoque, POSTHI,
Castalii tinxit carmina fontis aqua.
Quo quibus uda fluunt, sicut tibi, nullus in illa
Fomes, in illa nocens nulla favilla cadit.
ILIOS hostiles velut est experta furores,
In cineres abiens ignibus Argolicis;
Sic mihi funereas sensere decennia flammas
Carmina, sub quinis texta voluminibus:
Tunc ubi me Genius Ligerinas ferret ad undas,
Pannoniae vacuum turbine militiae.
Principibus vatum tamen additus asseror. Ecquid
Obsecro restat adhuc, mi LUDOVICE, mei;
Paucula quam gracili deducta poemata filo,
Iudice vix ipso me satis apta legi?
Umbra sequax veterum reneo subtegmina tramae,
Sed procul illorum stamine corpus abest.
DOBBINE, noli protinus
Despondere animum,
Si quid sinistri inaudies
Factum, aut si potior
Est impium pollentia.
Isti nempe homines
Mali malitiae pessimae
Mensuram et cumulum
Plene necesse est impleant.
Tandem regna bonis
Cedent. Bonis possessio
Terrae pollicita
Ercto citoque nesciet
Defraudare fidem.
SOBRIUS ille Plato Siculis peregrinus in oris
Corpora miratur bis saturanda die.
Quod si Teutonicum nunc ille veniret in orbem,
Suete semel tantum pellere PISO famem,
Non bis ubi ingluviem, non terve quaterve, sed implens
Continuas noctes, continuosque dies:
Quid rogo dicturus foret, ebria membra tuendo
Proluvie Zythi, proluvieque meri?
Quam metuo, ne quis succidat falce Lycurgus
Haud Bromii vites, haud Cererisve sata;
Verum homines ipsos! Insons (heu fata!) bonorum
Turba simul sontum facta nefanda luet.
SUETA venenatis fecunda Calumnia verbis
Traduxisse avido crimine quosque bonos,
Te quoque virosis flabris vibravit: at istaec
Sunt in Erichthonios mox abitura Notos.
Vivo pius, culpor tamen. Haud, Trellaee, quis unquam
Deblateratrici tutus ab hoste fuit.
Vipeream multi revomentem toxica linguam
Vix redimi magno qui patientur erunt.
Ni sit, quod punctim, rabido quod vulnere caesim
Conficiant, sese vivere posse negent.
Ecquid opus facto est? NIL CURES VERBA
MALORUM:
Haec tibi sufficiens, haec medicina mihi est.
ECQUID in his speras mitti PALLANTIA thecis?
Quam replicas chartam, linea tela fuit.
Immo etiam nunc est operosae tela Minervae:
Sed libet hanc potius tela vocare mea.
Fortiter hisce tuae iactis molimine dextrae
Quassatum calamos vulgus inerme cadet.
Macta age (nam vindex legeris mihi sola) virago;
Sis Orthographiae rara patrona meae.
Cur? Ut eo maior victrici gloria surgat,
Quo maior victis hostibus inde pudor.
PATRIA Boissardi nemorosa, Vesontio prisca,
Quam Dubis obliquo circinat unda pede;
Inque tui fratrem patris, FRANCISCE, Robertum
Mutuus ad Rhodanum conciliatus amor,
Suaserat Almanae methodum praescribere linguae
(Quanquam nunc clauso limite pressa iacet)
Non quod ea vel tu, qui iam bene Teutona calles,
Indigeas, vel ego iure vadata petar:
Parva sed ut solvente tibi compendia quaestu,
Polliciti fiat libera nostra fides.
Grandia praes equidem Boissardo teste recepi,
Grandibus obstrictus debitor esse volo.
CUM venit in mentem quondam bene temporis acti,
Flavus arenosis qua fluit Albis aquis;
Non queo non hilari perfundi pectora rore,
Quem solito spargit laetior Aglaia.
Ut res, LAURENTI, se tum constanter habebant,
Cum flori et pretio Leucoris illa foret?
Flos abiit pretiumque. Nihil doluisse, benigne est:
Nescit in hos canos verna redire coma.
Tu tamen hancce diem signa meliore lapillo;
Et te, qui fueris ante, modo esse puta.
Saepe quis pblitus queritur quamplurima. Fortis
Est animi, duras non meminisse vices.
HOROLOGI signum iactas Hyperionis umbras
Fallere iam toties, o VITECHINDE doles.
Rector quum torta vertigine saepe laboret,
Quid quaeso recti machina prava sonet?
Sol sine praescripto est. Plus vulgo creditur hercle,
Quam tibi cum tota gente Paraetonia.
Ast ego corruptos doleo magis istius aevi
Mores, et pravi lubrica verticuli.
Haud urbs incolitur tibi Norica, cui status usque
Iustior est reliquis urbibus, ac melior.
Quaeque (patris refero dictum) Res publica talis,
Qualis volvendi circulus horologi.
ANNUA natalis referens sollemnia nostri
Aegoceros brumam solstitialis init.
Digressum FRANCISCE paras. Quis gaudia mecum
Ducet, in octavum reicienda diem?
O utinam mea lux, decies quam mille petitam
Votis exspecto per tria lustra miser,
Adforet! O utinam, quam somnia fluxa dedere,
Spectandam vere se mihi virgo daret;
Aequius absentis pectus geniale sodalis,
Lentius et ferrem tempora longa morae.
Iam quia te privor, quia destituorque ROSINA,
Quae mihi se differt inscia, meque sibi:
Quid reliquum est, omnis nisi (quum sim solus) ab una
Conficiar cura, conficiarve mora?
IAM toties in me videor FRANCISCE renatus,
Iam toties Genii me sibi gignit opus:
Iam toties anni series me feta regignit.
Concipior toties, multotiesque genor.
Iam toties alium generat natura creatque;
Iam toties iuvenis fingor, itemque puer.
Dum tamen hic puer, hic iuvenis miser ecce senescit;
Se nescit fieri posse aliquando virum.
Si me parturiat sperata ROSINA, renascar;
Ut matutini roris Amella solet.
Quam prius hoc fiat, novies matrescat et ipsa,
Vir licet, ah infans timpora canus ero.
Dispare sic compar vice qui sum quattuor unus,
Compare sum dispar heu vice, nullus ego.
QUOD tepet apricis iucundus odoribus aer,
In medioque nitent frigore veris opes;
Quod Boreas silet, Eure siles, silet Auster; et hirtus
Induit Aegoceros vellus aprile Bovis:
Desine mirari, mi SCALIGER, huc mihi tandem
Advexit Zephyri blandior aura RHODEN;
Huc (inquam) advexit mihi post tot lustra puellam,
Gaudia natali certa futura meo.
Lenis ut est mitisque boni clementia venti;
Sic natura meae est una eademque RHODES.
Ver Zephyrus media novit producere bruma,
Ut spirare meras verna ROSINA rosas.
SINCERISSIME amiculorum amice
AVERLI; tria dona, chirothecas,
Et fastos, miniatulamque ceram
Ex vestra mihi Francia reportas.
Quid sibi manicae volunt odorae?
Sint ut symbola dexteris utrinque
Servandae fidei. Quid ista cera,
Qua vix est reperire duriorem?
Ut duret fidei sacrum sigillum
Annos perpetuos. Quid hae calendae?
Per horasque diesque perque menses
Ut discrimine competente amicos
Distinguant veteres novosque, in aevum
Praesens, praeteritumque, et in futurum.
PECTORIS adfectu nil dissimulante sodales
Quos amo, quos veneror, quosque IACOBE colo;
Hi neque sunt auro similes aliisve metallis,
Nec quibus est baccis Indica dives humus.
Est aliud, gemmis longe quod praestat et auro:
Vis tamen in gaza vile nomisma legi.
Esto. Geram morem; lege qua lubet. Asque deunxque
Dextans et dodrans dat tibi besque locum;
Septunxque et semis, quincunxque triensque quadransque,
Sextansque et minimis uncia sueta locis.
Pars tibi proposita est vacuae duodena monetae:
Dic, quotus esse meo nummus in aere cupis?
SCIRE meum nihil est. Nihil est te scire, quod ipse
Nescio, nec sciri nunc modo postque velim.
Sed tamen est aliquid, nescire meumque tuumque.
Ignorent alii, quid sit et unde? Parum est.
Immo est grande aliquid multumque; et plus quoque, quam si
Nescirem, quid sit scire tuum atque meum.
Sic minus atque magis, POSTHI, ignorantia crescit:
Sic mihi decrescit mens magis atque minus.
Pendet ab eventu rerum status Almanorum.
Ignaros casus scita ruina manet.
Si certo eveniant praesagia, credere fas est:
Sin minus eveniant, credere velle nefas.
COCHLEA quae tutis latitans domiporta sub antris,
Aedibus appicta est Iane Philippe tuis,
Sollicitos victus homines debere fovendi
Privati memores admonet esse foci.
Ut miserum est, ignes alieni quaerere fumi!
At quantum proprias est habitare domos!
Sponte sua fontis rigui Natura fluentem
Elicuit, ridet qua tuus hortus, aquam.
Proxima non refero vinetave pratave, Francus
Murmura qua resono Cochius amne ciet.
Haec duo quid superat, si fonsque focusque perennis
Instar cunctarum est, quas habet Indus, opum?
NON alio usuras dulces sermone Camenas,
Loqui Latine si velint,
Praeter Plautinum; Varro inquit. Fare CASELI;
Queis uterentur vocibus,
Nativo decore ablato? Si illas bene noris,
Tam delicatae sunt, uti
Nec digito curent pingues attingere alumnos
Vel Cordubae vel Bilbilis.
Est tibi per Musas potior concessa facultas
Electiora dicere.
Nonne ego sim stultus, patiens mihi pectore tolli
Normamque vimque arbitrii?
NON opibus, non aere gravi, nec honoribus aucta est
Res mea; non animo caecus oberrat amor:
Usque adeo tamen est alia a se, provide POSTHI;
Ipsius usque adeo mens aliena sui est:
Ut meipsum ignorans, quis sim modo, simque futurus
Addubitem. Noram me prius ipse satis.
Delituisse alibi cupio, neque cognitus esse,
Quo mihi sim latitans notior, inde tibi.
Mentior, an mihi sum notissimus ipse tibique?
Ambigis? O alios tam bene nosse queas!
O alios tam nosse queam bene! Non alia a se,
Nec foret in tantum mens aliena sui.
Utile nosse alios, alienaque linquere. Quisquis
Nosse alios discit, se sibi nosse docet.
CUM Martiale comparare me nolis
QUIRINE. Nullus in mea nec est lectus,
Nec post legetur fronte Martialismus.
AD mea promisti venturum tecta sub horam,
Indice quae digito tertia signa notat;
Meque fefellisti prudens, HEIDECCE. Sed ipsum
Haec in Peuceriden vix puto culpa cadet.
Debueras saltem voluisse venire probatum
Standi promissis momina deesse tuis.
Redde mihi tempus, quod suffuratus amico es;
Redde, aut pensata quadrupla solve vice.
Haud appellandi locus heic. Sibi namque poeta
Et pariter iudex, actor et esse potest.
SCRIBIS Melissum, mi STENI, poetarum
Germaniae facile principem.
Idem, Trelaeo teste, dicit Hubertus
Languetus ille; mea qui probat
Laudatque praeter ceteros Aristarchus
Pure Latinus Epigrammata.
Quod si nec illi nec tibi mele nostra
Videre Pindarica contigit;
At ipse norim, principatui quantum
Desit meo: quid age dicere
Tuum iuvat, quid scribere illius? Namque
Videri et esse, SIMO; non idem est.
STAGNA refusa vadis en corrivantur et amnes;
Ex quo Teuto lacus, HERDESIANE, fodit.
Diluvii scatebrae manant, fontesque malorum:
Iamque ruens plenis aestus inundat aquis.
Quos manet exitium? Quibus unda pericla minatur?
Quos tumidis merget fluctibus Oceanus?
Pol nullos, fuerint ipsi nisi qui sibi fluctus,
Qui sibi tempestas, qui sibi naufragium.
VOLCANUM perimit Nereus, rapidique furores
Ignis ab infusis attenuantur aquis.
Vim latices minuere suam, LANGUETE; nec ulla
Stinguere serpentes est potis unda faces.
Non nisi diluvie sedari incendia tanta
Speres, rixantis pabula Teutoniae.
Nae portus frustrata sui dicetur, ubi imber
Deucalionaeas applicet uber aquas.
Bis miseras urbes, quas discors intera perdit
Flamma, et quas concors extera perdit aqua!
ISCHIAS et podagrae dolor unde remanat in artus?
Unde feris vis haec suppetit hospitibus?
O te vecordem, qui membra tyrannide tristi
Passus es, incolumi nuper honore, premi!
Pelle malum festine domo; depelle tyrannas
LAURENTI, et firmis utere praesidiis:
Neu sine regna gerat tam dura in corpore molli
Pestis, neve lues inveterascat anus.
Utile consilium est, ubi primas occupet hostis
Sedes, his pulsum protenus eicere:
Ast ubi congesto sua propugnacula vallo
Munierit, poenas dat sibi longa dies.
NUNC ego me viduus, teque orbus obambulo, POSTHI;
Nec nisi sum spectrum corporis ipse mei:
Usque adeo mihi tussis acerba et amare catarrhe
Pectora fregistis semianimumque caput.
Lumina caligant, auditus hebescit, et aret
Lingua. Male erosa est faux mihi pure gravi.
Adspiceres: vix me nosses. Extussio ferme
Viscera; et heu cerebro nulla medulla super.
Mortua sit vivatne animae vis, nescio, POSTHI.
Hoc scio, me tangi perpete deliquio.
Iamque humor ipse in me. Proh vita, miserrima vita,
Quae sibimet mors est, et sibimet tumulus!
OBSEDERE duo vitalia nostra latrones:
Fortiter oppugnat pectus hic, ille caput.
Iamque per integrum mensem crudeliter hostes
Occludunt animae spirituumque viam.
Cor vocat auxilio succos, cerebrumque trochiscos;
Pulmo glycyrrhizas, hepaticamque iecur.
Sed multo est trucior tussis, graviorque catarrhus;
Tussis ut oppositam sensit et alter opem.
Non nisi cunctando tandem subigantur oportet.
Officium frustra pesque manusque facit.
Quattuor Alcidae quem non potuere; fatiscens
Una, POPPELI, frangitur ille mora.
POST hiemem ver lene redit, post nubila Phoebus,
Post imbres susum, post fera bella quies.
Sic pestem, Veneta modo quae grassatur in urbe
Dira, secuturam spero salutis opem:
Aera sic Patavi statuo captare salubrem,
Frigore vim saevae diminuente luis.
Quodnam age solamen nostros comitabitur aestus;
Quae desiderium spes bene fida meum?
Funde preces POSTHI, pia vota refunde Iehovae;
Dimidium ni vis, care, perire tui.
Longius an mortem quaeram penes Itala regna?
Dulce est in patriis letum obiisse locis.
CUR adeo nostros exoptas cernere vultus,
Quam prius Italicas nitar adire plagas?
Saepius ante meos vidisti frater ocellos:
Praesens est index mentis imago meae.
MERGILLETE, foris te contempleris et intus.
A te non alius nempe Melissus erit.
Sin alius: causa est, victum uqo te dabo, candor
Par similisque intus, par similisque foris.
MERSAS iuniperi fruticem redolente lavacro
Corpora, quae mordax pumicis urget onus;
Pumicis, in rigida vesicae pelle renati;
O VOLFI miseris excruciate modis.
Nonne satis fuerat tantos sensisse dolores,
Ut patuit secto viscere prima silex?
Nunc iterum urentis morsu tentaris arenae.
O laxent agilem balnea sana viam!
Si bonus est chirurgus, ut est, qui talia suasit;
Ne dubita, tecum quin bene possit agi.
Nam et male qui sperat, nam et qui male consulit; his est
Spe sine consilium, et spes sine consilio.
DONATUS ecquo gratiore munere
Mentem potissimum forem
Exhilarandus, ubi
Mihi daretur optio liberrima;
Quater rogasti sexies:
Seria meque petis
Responsa, donaturus id quod dixero.
Noctis vices considera
Quaeso, vicesque die;
Solemque surgentem cadentemque adspice:
Metas statutas nostra habet
Vitaque morsque pares.
Quod signat horas terminos vitae brevis,
Et mortis indices, opus
Me iuvat AUTOMATON.
VOLFIUS astronomum iusta rimatus amussi
Momina natali lapsaque et orta meo,
Bis senum et scrutatus iter sepetemque planetas,
Certaque maturo sidera fixa polo;
Sponderi mihi ait iuvenili fronte puellam.
Dum maneo caelebs, nulla puella mea est.
Ecquid opinaris FABRICI? Praestatne manere
Sic vacuum, an plena ducere dote nurum?
Si patienda venit sors aspera, mitior uni est
Quam geminis. Duplicis quo mihi damna vicis?
Libera vita placet. Qui se ultro mancipat arcto
Ipse iugo, adstrictus sit grave ferre iugum.
MELLIFLUOS equidem thalami proponis amores,
O FABRICI, curis pharmaca digna meis;
Commemoras Sueva magnos et in urbe patronos,
Quorum opera placitus concilietur Hymen:
Sed me Saturni Martisque proterva moratur
Vis, et in obliquum cauda Draconis agit.
Francus amo Suevas, et easdem semper amavi
Plus etiam nostrae gentis Amazonibus.
Quid si fata monent aliud? Durissima res est,
Heu monitor, saxum volvere Sisyphium.
SEDIS Romuleae duo patroni,
Antiquae fidei duae columnae,
Petrus scilicet atque Paulus urbe
Celebrantur in inclita Quiritum.
Hunc Petrum mihi fas sit, huncce Paulum
Celebrare plagas per orbis omnes,
Linguae Romuleae duos patronos,
Antiqui Latii duas columnas.
NIL maius Roma, Roma nil maius in ipsa
Summo (ut fama refert Itala) Pontifice.
Credo equidem MURETE; mihi sed cura vel Urbem
Haud est tanta, vel hunc posse videre Patrem;
Alterius quanta est Ciceronis et ora Maronis
Audire, eloquio vix habitura parem:
Ora diserta gravis superantia guttur Homeri,
Et Demosthenicis uberiora labris.
Maxima Roma quidem, Papa maximus: ast in utroque
Maior et es Roma, maior et ipse Papa.
CARMINA Mureto qui mittit, carmina vatum
Mittit Aristarcho; sed eidem nempe poetae
Atque oratori tanto, quem nemo recentum
Possit Aristarchi sumens sibi munera, sive
Momum crudus agens, numerosae carpere legis.
Felices numeri, nec sidere nata sinistro
Metra, quibus stellas adpinxerit, aut obeliscos
Dextera Mureti transverso cuspidis ictu
Fixerit! In lucem tali qui stigmate versus
Prodierint insigniti; credamne, MANUTI,
Ullius his obelus metuatur, an ullius aster?
RES gravis, et magni momenti est, gesta potentum
Eruere e tenebris bellaque prisca ducum:
Sed longe maius graviusque, his reddere lucem,
Ut niteant radiis astra vetusta novis.
Sedulus hoc facere es pridem feliciter UNCI
Nisus, in ornandis regibus Hungariae.
Tanto inter stellas fulgebis clarior ipse,
Quanto illustrabis clarius acta ducum.
Historiae lux est sic scribere, ne sit egenus
Rex meritis, auctor laude, nitore liber.
Laudo propositum. Rem confice. Qui sibi metam
Fixit, ad hanc alacri fas pede currat iter.
PLURIMA pictorum quoties mihi visa figura est,
Qua nihil effictum pulchrius ars dederat;
Rebar naturam sollerti vincier arte,
Vivaque depictis cedere membra typis.
Formosas aeque his species naturane, dixi,
Gigneret, artifices quas peperere manus?
Postquam Senenses adspexi PROSPERE formas,
Arguor erroris iudiciique mei.
Has inter Cassandra nitet pulcherrima, qualis
Vectus ab Eois Sol radiosus aquis.
Obstupuit novus hac visa mirator Apelles;
Peniculo abiecto mox pudefactus ait:
Desinite, o artis consortes, pingere Divam:
Pulchrior ut Venere est, plus ea quam Venus est.
QUALIS ab ignitis scintilla refulgere lamnis
Forte, coruscanti plena calore, solet;
Sic radiis oculos spectantum urentis, utroque
Faxe Cassandrae lumine iacta micat.
Ut vidi, inde tuli laesos hebetatus ocellos.
Nequicquam Lynceus ad radiosa fui.
Si me non fieri caecum vis; has ut obortas
Sole mihi tenebras, dic, fuget illa suo.
Ni potis hoc facere est; spectem illius usque micantes,
Dum Thamyras fiam Teiresiasve, genas.
Sic occaecari iuvet. Hanc vidisset Homerus,
Non caecus formae praeco futurus erat.
POMPEI, dimoveas aciem. Radiantis ab uno
Cassandrae Lynceus talpa fit intuitu.
DULCE ego ridentem Cassandram, et suave iocantem
Iucundeque loquentem
Audivi, vidi, sensi. Risisque iocisque
Illiusque loquella
Dulcius esse nihil pote, nil pote suavius esse,
Nil iucundius usquam.
Oh stupor est, cui non Cassandra valentior una
Sensus auferat omnes!
GORGONIS intuiti faciem, durissima facti
Marmora praesenti diriguere metu.
Cassandrae placidos ut vidi laetus ocellos;
Delicui in cerae mollior ipse modum.
Quid reffert; utrum, si vitam amittere oportet,
Liquida tu fias cera, rudisne lapis?
GRATIA, forma, decus si cui censentur inesse
Nymphae, quae cuncti maxima dona probent:
Crede mihi POLEMI, vel nulli haec dona, vel uni
Maxima CASSANDRAE censor inesse puto.
Divarum genitrix produxit Etruria plures,
Quas reliquis omnis praetulit Ausonia:
At CASSANDRA illas omnes sic dotibus anteit,
Ut Iovis uxorem et Pallada bella Venus.
Ecquis non summe veneretur, honestet, adoret;
Quam summe extollunt gratia, forma, decus?
OPTIMUS ecquonam merito tibi dicor amicus,
VICTORI cunctis semper amice bonis?
O aliquo praestare virum conanime possem,
Haec tibi quo bonitas experiunda foret.
Tu venerande senex et amande probissimus audis
Docta SCALIGERI voce manuque mei.
Attestatur idem quisquie optimus. Optima de te
Sentit et Eous, sentit et Hesperius:
Nec falso. Queis iudicii sententia nostri
Poscitur, hanc animo non titubante feram:
Si melior quis eo potis esse, quod optimum habetur;
Ter tanto melior tu PETRE habendus eris.
PERGERE si Romam est animus; ne differ in horas,
Advehat Octobreis dum mora tarda vices:
Instat enim pluvii vultus Iovis; instat Iapyx
Turbidus, et gelidae per iuga Poena nives.
At desiderio licet una Neapolis omni
Sit satis, urenti nil rigefacta gelu;
Te tamen Almanni revocant FRANCISCE Penates,
DUMESTORPHEAE clara propago domus;
Limine patrio mihi non sistare, priusquam
Ingruat hiberno sidere frigus iners.
Quisquis iter faciet, faciundum sic putet; algor
Corpora ne laedat, neu ferus ora calor.
Nam quibus haud ab rebus abest aliquanta voluptas;
His et onus leve fit, nec gravis ipse labor.
ILLE ego, qui Romae fueram FRANCISCE serenus,
Cantando variis carmina laeta modis;
Angor nunc animo, cruda vepallidus ira,
Sollicitans mutae fila remissa lyrae.
Non vel hiems, vel tempestas obnubila, fronti
Maestiter induxit tetrica vela meae:
Atrum pestiferae virus nos adflat echidnae,
Et vetat angustos molliter ire dies.
Cur (aies) cur non excetram interficis istanc,
Si potes? Ah possem; sed mihi posse nocet.
Dextera quae forti bene praestat ab Hercule robur,
Sanguine non hydrae consceleranda venit.
Stat Nemesis, vibratque ictum. Non ultio vana est,
Quae vel posticas excubat ante fores.
VERMICULATA recens sculptis Emblemata sollers
In medium profers o LEORINE typis;
Quaeque viri gestant clari conformia rebus
Symbola non vanis pingis imaginibus.
Quam mea mens operis quodcumque est cernere gestit!
Quam legere id paeti carmen avent oculi!
Nam dum perpendo mecum quae, qualia, quotve
In lucem edideris scripta polita prius;
Ars, labor, ingenium non abfore iam modo natis
Creditur; ut vere dicere Musa queat:
Ars gravis artifices, industria nava laborem,
At labor exercet strenuus ingenium.
DURA procellosi maris exsuperasse videbar,
Iamque legens portum molle natabat acer:
Tempestate nova quum deferor actus in altum.
Franguntur remi turbine, temo cadit;
Anchoraque intortos dirumpit iacta rudentes.
Allisu scopuli quassa carina perit.
Nunc fluctus inter dependeo caute, minaxque
Nil minus adplosum verberat unda latus.
Stet mare tranquillum, nostrae quis amice saluti
Consulet? In tutis fluctuo CYSSA vadis.
Praestiterat periisse semel, si naufragia iam bis
Parta servari vita salute nequit.
HILDENSAEME, tuo didicisti
Cum periculo,
Quam sit iracundus Hadria.
Felix, qui tumidum rate numquam in-
gressus est mare
Tutior solo est via, ac salo.
DISCUPII MADERE tuos ut cernere nummos,
Antiquum Romae flore vigentis opus:
Sic desiderii mage nunc accenditur ardor,
Sponte tua ostensos te cupiente typos.
Prisca placent: novitas prope nil mirabile promit.
Utque aliquid promat res nova; prisca placent.
Ecquis Teutonicis tantas ratus esset in oris
Servari senio nobilis aeris opes?
Imperium Caesar, Latiam schola plurima linguam,
Possidet, et Graecis artibus ora patent;
Denique abundamus peregrinae dote Minervae:
Quis Romam in longa quaeritet Hesperia?
QUOS ego quaesieram Veronae in moenibus altis,
Ut simul Insubrum perficeremus iter;
Obtulit Augustae primum Fortuna repertos,
Te PAULE, et nitidis te GULIELME comis.
Tendimus a Lyciis undis properanter ad Istrum:
Traicit Almonis pons salebrosus aquas.
Inde Lares petimus, qui Norica tecta frequentant:
Haec requiem longae spero datura viae.
O salve Pegnesse pater: tu gratior Arno,
Gratior et Tiberi, cornigeroque Pado.
Externi valeant. Dat patria terra, quod opto.
Felix qui didicit propria nosse bona!
CUM Manes in te vivo penitrasse vigore
Et Livii et Sallustii
Noris BRUTE, et idem fateatur quisque bonorum,
Qui scripta lectitant tua:
Tun' censes animas sese insinuasse Melisso
Horatii atque Pindari
Consimili ritu? Pol me ac te decipis errans.
Umbra, umbra, quam prendi, fuit;
Atque ea non tota aut omnis, sed particula umbrae
Parentis inter somnium.
Posteritas quid dicet ad hoc, quod tu arte magistra
Ex ape facis Lucam bovem?
RETTULISSE pro Attica drachma Atticum talentum,
Brutus inquit, Hadrianorum optimus virorum;
Et meum unum carmen illud unicumque pluris
Aestimat, quam pondo plurima Atticum talentum.
Heus MONAVI, Brutum oportere esse dico Regem.
CUM dare non aliud possim pro tempore munus,
Accipiet strenae Norica nostra loco
DUDITHIUS, fixis penitissima cura medullis:
Pieridum et Phoebi gloria DUDITHIUS;
Idemque eloquii princeps, et in arce Minervae
Supremo positus, quem dedit ipsa, throno.
Accipis, an renuis? Tuus error me sibi lectum
Anne poetarum ceu coryphaeon amat?
Fallimur. Ipse ego te potius (moriarque nisi id res
Monstret) amicorum ceu coryphaeon amo.
Debita virtuti tamen haud ita munera solvo.
Munera quis solvat debita DUDITHIO?
ALGIDA dum caeli glaciales asperat auras
Bruma, diesque brevis contrahit Aegoceros;
Fervidus in lucem studui dare, vivere longum
Digni, CROPACII nobile vatis opus.
Quod si carmen amas, ut amas GEUDERE libenter;
CROPACII, nostro nomine, carmen ama.
Hoc tibi iam strenae vice porrigo, tu mihi contra
Pristina ne mentis subtrahe signa tuae.
Sed quei subtraheres? E vultu lucet amico
Gratia, cui gravitas it genuina comes.
Temperiem o miram! Peream, nisi pectore in uno
Tu mihi Chrysippus, tu Plato, tuque Solon.
SURGIS, an in lecto saevus te calculus aegrum
Detinet, indignis excruciatque modis?
Heu quibus adversis obnoxia ferre necesse est
Pectora! Quam multis membra gravata malis!
Morborum pereat genus omne, vel ipsa nocentum
Adfligat diris corpora vulneribus.
Qui bonus in tantum es IOACHIME, ut nemo sit usquam
Te melior; quin sis ipsa adeo bonitas.
Quei fit, uti vexere malis? Cruciere dolorum
Morsibus? Humanum est tristia quaeque pati.
Scilicet in vivis regnat mors: imperat aegrum
Fortibus: et vivi mortua turba sumus.
CARMINE Danuvium sistebas ante rapacem,
REUSNERE Aonio maxima cura gregi.
Nunc Rheni celeres remoraris versibus undas,
Inque dies maius crescit honore decus.
Iamque tuos Musae cupiunt ediscere Fastosd,
Atque opus ad seros transdere postgenitos.
Dignum operae pretium. Tu vitam porrigis annis,
Contra anni vitam non tibi perpetuent?
DUM sedeo, et totas noctesque diesque fatigo,
Nil parcens operae, nil studiisque bonis:
Noxius in dextrum mihi destilla vit ocellum
Humor, ab offenso proveniens cerebro.
Te lapis in fundo vesicae natus acerbat,
In lectoque domi te IOACHIME tenet.
Ut bene sit nobis, optamus uterque; caventes,
Ne morbus fiat tempore deterior.
Ausim ego te male habens male habentem invisere, post ut
Peius et ipse habeam, peius et ipse habeas?
AEGRA diu coniux fuit, aeger et ipse fuisti:
Nunc aegras natas febris anhela quatit.
POEMERIAE unde domo morbi mala semina nata?
Unde ortum macies exitiosa trahit?
Nimirum DEUS exercet, quos diligit. Inde
Cuique sua est variis poena ferenda modis.
Vult etenim, emineat tandem Patientia victrix,
Proculcetque mali fortiter omne genus.
Deme aegris tolerantem animum: quid restat opellae?
Vi nunquam, at miti vincitur arte dolor.
TU quoque nostra teris faciles Schediasmata nugas,
Quas Hagius modicum munus habere dedit.
Quin potius veteres POBLINGERE volve poetas;
Plus quibus ingenii, plus gravitatis inest.
Conatus fari tamen, ut queo cumque, Latine,
Ad Romana aliis monstro theatra viam.
Lingua vetus periit, periit vernacula linguae
Proprietas. Paucis nosse Latina datur.
Teutonas insulsi corrumpit opinio vulgi,
Compede quae passim vincta Lycea tenet.
Et miramur adhuc, si, quotquot posse videntur
Voce loqui Latia, Barbara verba crepent?
MAGNUM EST, OPUM VIM POSTERIS RELINQUERE:
SED MAIUS, AETERNI DECORIS GLORIAM.
OPTASTI toties Brunscorni cernere honores,
DULNERI, et medicas quas tulit hortus opes.
Sperasti toties eiusdem cernere nuptam,
Post iter et serae taedia longa morae.
Utrumque ex voto evenit tibi. Duplice quippe
Compos percepsti gaudia mista modo.
Quam speras sortemque optas fore postmodo, nec spem
PAULE nec optatum terminet illa tuum;
Sed multo potiora ferat. Tua candida coniux
Et genitrix sponsi tot bona participent.
Optima qui loquitur, quique optima sentit, eidem
Fas est ut bonitas optima quaeque duit.
MACHINULA horologi, subtile opus aere corusco
Teutonis artifici facta sonora manu;
Quod mihi nil merito munus IOACHIME dedisti,
Immemorem nunquam me sinit esse tui.
Nam seu mobilibus rotulis certam indicat horam,
Sive ante Auroram surgere mane iubet;
Temporis admonitu, recte disponere suadet
Solis ad emensas cuncta tributa vices.
Interea tam nocte tui quam luce recordor,
Dum memorant nomen tinnula signa tuum.
Perpetuum dures o machina, ceu volo durent
POEMERIO grates quas ago perpetuum.
SPERABAM fore, patriis in oris
Ut dehinc retinerer, OXYANDRE,
Postquam ab Italica reversus essem
Terras sed modo Franciam relinquo,
Galliamque iterum peto inquietam.
Tu cura ut valeas, memorque nostri
Rhegnesso voveas trecenta serta,
Sospes ut redeat paternam in orans,
Qui te insignibus auxit atque fratrem,
Nullo tempore postmodum tacendis.
Felix, qui suus est, sibique certam
Sedem fixit: inops, malaeque sortis,
Semper cui peregrina humus terenda est.
AGNELLUM mihi cur HOMAGI carissime donas
Annello insculptum? Mitius anne tuo
Ut nihil ingenio est, sic miti corde Melissum
Hoc dignum in primis munere rere fore?
Lanigeraene exstem pecudis, quae perdidit Hellen,
Aut memor illius velleris aureoli,
Quod tulit Aesonides? Quaecumque est causa, geremus
Nobile Theseae pignus amicitiae.
Caesaris et regum valeant pretiosa metalla:
Caesaris et regum vincit hic agnus opes;
Ac quidem eo mage vincit opes, quo Caesare et ipsis
Regibus est magno maius in orbe nihil.
SPARSERAT audaci totam rumore per urbem
Celtarum querulos nunctia Fama sonos,
RONSARDUM fatis heu concessisse poetam,
Et cassum vita iam posuisse caput.
Iamque typis AURATE novis excusa volabat
Naenia, funestis exululata modis.
Addita Regis erant decreta iubente senatu,
Ne quis eam chartis aemulus exprimeret.
Post paullo ostendit scriptisque labrisque disertis
Ipsemet in vivis esse animatus adhuc.
Mendax Fama morine queat RONSARDUS hic, in quem
Mors violenta nihil fataque iuris habent?
CAROLE praefulgens ZEROTINAE gloria gentis,
Magnus honor Phoebi, Pieridumque decus;
O festine redi Ligerini a fluminis unda,
Et propera ad nostros irrequiete Lares.
Te desideriis exspectant CAROLE magnis,
Quos Zernembliacae clarat origo domus.
Te mecum nivei suspirat cura Lavini,
Suspirat crebris Dulcis anhelitibus.
Vota Iovem tangent. Imo nam pectore de te
Iugiter hae voces nocte dieque sonant:
Salvus et incolumis velut hinc Zerotinus abivit,
Ad nos sic redeat salvus et incolumis.
HUMANITATIS atque benevolentiae
Quod signa plurima exhibes Baronibus,
ZERNEMBLIORUM gente praelustri satis:
Sane profecto candide, et (quod nobilem
Exornat) ingenue atque laudate facis.
Quid polliceri, quidve contra ambo tibi
Offerre possint, praeter hanc animi fidem
Verumque amorem, quo velut pensent tuum
MAIGNAN favorem? Quippe amore mutuo
Fideque toto in orbe nil praestantius.
VIGINTI irrevocabiles et unum
Annos signiferi repente volvens
Exegit rota, cum sonorum ad Albim
Alter primitus alterum eruditae
Conspexit studiis coli Minervae.
Iam nos Sequana conspicit sodales,
Parique excipit una mensa victu.
Non abest Catharinus ille DULCIS,
Haec qui fercula suavitate condit.
Quod si cetera tam bene ac beate
Haberent, neque Galliam furores
Vexarent iterum tumultuosi;
Quid felicius, optime o LAVINI
Esset hacce sodalium caterva?
PAPAE! Cothurno nixus Attico, novus
Aemulator Aeschyli
Sic fortioris compotem Tragoediae
Examussim originem
Expressit, o MORELLE, pergravi sono
Romulisque versibus;
Ut si quis inter se ambo contulerit, palam
Iure iuret optimo,
Ceu CHRISTIANI haec verterit de schematis
Aemulator Aeschylus.
Quis hoc vel illo loquitur accuratius,
Aut tonat potentius?
Dubium est, in utro Genius insit fortior,
Spiritusve grandior.
Vigere in hoc FLORENTE Gallia abneget
Atticissimum Aeschylum?
AESCHYLON et Sophoclem, praelustria lumina vatum,
Euripidisque dramata scenatica,
Scriptaque Aristophanis, Romanae munere digno
Qui civitatis, purime scitus loqui,
Donasti FLORENS; quae praemia rursus ab illis
Aut nostro ab aevo munis exspectes opum?
Gloria, laus, et honos, et fama, potissima merces,
Tuo labori fenerant faventiam,
Nomen et immortale. Quid ultra numina poscas?
Vivi loquuntur quisque pectore ex tuo,
Aeschylus et Sophocles cum Euripide, Aristophanesque.
O quatuor animarum unico in te copulam!
LISLAEE Aonidum perennis ardor,
Vere CORTINIUM sodalem amasti,
Amasti GULIELMIUM sodalem:
Quod Manes utriusque confitentur,
Amoremque reciprocum sub umbris
Testantur; tibi debitum omne in aevum.
Tu si me simili fide atque amore
Dignarere, quid esset utriusque
Nostrum amore fideque in hisce terris
Excellentius evidentiusve?
ADDUCIS mihi, CHRISTIANE Florens,
BINETUM BONEFONIUMque doctos
Praeclarosque viros, meique amantes.
Quid mi gratius esse pensiusve
Possit, quam similes tui meique,
Id est, candida corda et absque fraude,
Complecti ex animo; medullitusque
Amare, ut soleoque debeoque
Nostrum Scaligerumque Lipsiumque
Et Dousam mihi in intimis medullis
Haerentes, oculisque in obstinatis
Sic fixos, ut abire nuspiam ausint
Nec possint? Mihi dempseris amicos,
Una omnis mihi dempta erit voluptas.
QUAM doleo tristorque animo,
Mi Catharine DULCIS,
Te a nobis meditante abitum
Nescio quas in oras!
Baro itidem Zernembliades,
Et Zerotinus ille
Carolus, Aonidum splendor,
Et facies Lavini
Candida, moroseque ferunt
Iuppiter et moleste.
Si tamen ire paras, neque te
Vota morantur ulla;
Heic aliquam nobis ex te
Linquito Dulcitatem.
HESYCHI relinquis omnes,
Quos habere tecum amas;
Me quoque, in tuo libello
Cui locum Tyche dedit.
Sic repente deseres tam
Nobilem Lutetiam?
Sed qui habere tecum amarunt,
Te negant relinquere.
Neminem tamen revises
Nostrum, ut arbitror, dehinc;
LIPSIUM nisi atque DOUSAM
Ad Batava litora.
Iure opinor hercle. Quippe
LIPSIUSque DOUSAque,
Uni et unici sodales,
Sunt tibi instar omnium.
TAEDIA concipias ne plura, quiesco. Quiesce
Tu quoque, et has Apinas consule quaeso boni.
Taedia compensare tamen si nostra laboras,
Par hostimentum da Philomuse pari.
HEUS praecede semel, praecede ROSINA, secuta
Huc usque Reginae meae vestigia:
Claudere nam propero popularis opuscula chartae,
Ut virgine a qua coepi, in illa desinam.
Tu semper ames volo, ceu te semper amavi;
In posterumque alas amoris fomitem:
Sic quo finiero plures veteresque libellos,
Recentioris ordiar plures notae.
Tu das ingenium, das famam. Nonne ego felix,
Cui donat immortale praemium ROSA?
VENIMUS ad calcem noni REGINA libelli:
Ut statuam, suadet fessa Camena, modum.
Morigeror. Nimius perhibebor forte, loquaxque
Praeter naturam more fuisse novo.
In te laudanda nimius nego, Diva, fuisse,
Laudis ut ardescam prodigitate tuae:
Quam, si suppeditat mihi vita, tenore perenni
Fert animus reliquis continuare libris.
Tractus in hunc amplae labyrinthum laudis, ut inde
Extricer proprio consilio, quid agam;
Si nec principium reperire, nec adficere ullum
Scit medium, aut finem ponere Calliope?