MELISSI EPIGRAMMATUM LIBER OCTAVUS. URANIA.

URANIE callens patrii mysteria caeli,
Ex homine efficio per rata verba Deum.

AD ELISABETHAM REGINAM ANGLIAE.

SIDERA perfectum perfecto vertice numen
Instinctu largi compositura poli,
In te nascentem, DEA praeclarissima, ab alto
Transfudere omnes aethere divitias.
Nulla tibi non stella bonos indulserat ignes;
Nulla tibi superas flamma negavit opes:
Iuppiter in primis cum Sole, et Lucifer almus,
Mercuriique favor, Lunaque Fortis hera.
Felices oculos, qui talem heroida cernunt!
Felices populos, qui tua iura colunt!
Quidquid es, es fato: fato tibi debita regna.
O diu in his terris aurea DIVA mane.
Hinc abeas? Abiit splendor. Quae poena sit, atras
Si referat tenebras exitiale chaos?

IN VEHICULUM ROSINAE.

FLAMMIFEROS mirabar equos, cisiique volucris
Quo mea consedit vecta ROSINA, rotas:
Currrus hic Aurorae est, mihi conscia dictat herilis:

Hunc Aurora tuae misit habere RHODAE.
Solis equi triiuges, Pyroeis Aethonque Phlegonque
Hunc raptant. Soli solus Eous adest:
Nam spatium breve solstitio Caper algidus arctat,
Quod ruber extenso tramite Cancer obit.
Sic ait. Igni vomis splendebant omnia flammis;
Spirabat rutilas ipsa ROSINA faces.
O quam te venerer Divam, cui Memnonis altrix
Aurea suppeditat esseda, Phoebus equos?

AD ELISABETHAM REGINAM ANGLIAE.

NIL praeter Phoebum et Musas cantare poetae
Norunt; nil praeter Pallada commemorant.
Numina nescio quae fabricant sibi falsa; Deosque
Mendaces vana fingere mente solent.
Verius en vero tibi, dulcis ELISA, profabor,
Quod poterit tuto credere posteritas.
Numen es ipsa mihi, et quid numine maius. Utrumvis
Ut negites, numen te tamen esse loquar.

DE ROSINA.

DUM sedet, et flavas ad aprici lampada Solis
Tinguitur aureolo rore ROSINA comas;
Cur vultum umbroso tegit occultata galero?
Splendentes oculos cur tibi Phoebe negat?
Crediderim radios hebetatum luminis iri
Phoebe tui, radios ni tegat illa suos.

AD PHILIPPUM SYDNEUM.

UNICA si tantas comprendere chartula posset
Virtutesque tuas, ingeniique bona;

Ista recensendis tamen haud foret omnibus una
Aptior, angustis charta minuta plicis.
Nam tot inesse tibi bona censeo, quot cava fulget
Flammeolis caeli machina sideribus:
Tuque micas SYDNEE, velut Sol aureus ortu,
Praevia cui purum Diva serenat iter.
Quis saperet, tantum si Solem, tantaque vellet
Sidera tam brevibus claudere paginulis?

AD ROSINAM Ex Italico Petrarchae.

PHOEBUS ubi, certas anni qui dividit horas,
Purpureum Tauri migrat in hospitium;
Mascula vis pariter succensis cornibus exit,
Fertilis induitur terra colore novo.
Nec modo pinguntur, per apertas luminis oras,
Floribus et colles prataque laeta foris;
Ipse sed interior sub opertis tractibus humor
Ex illa gravidus pullulat ecce face:
Hinc legimus fructum, et simili nascentia fetu
Germina, maturi temporis arbitrio.
Sic tu flammiferis invecta ROSINA quadrigis,
Inter virgineos Sol meus ille choros,
In me cum radios oculorum splendida vertis,
Accendens penitas igne calente fibras;
Sensa creas in amore nova, et res verbaque amantis,
Et quae praeterea fax parere illa solet.
Ast utut hosce movens gyres, utut hosce gubernes,
Me miserum! Nunquam ver mihi dulce nitet.

AD CAELIUM SECUNDUM CURIONEM. De Olympia Fulvia Morata.

CURIO, Musarum (ceu dicis) OLYMPIA Musa
Nec decima est, Charitum quarta nec ipsa Charis.
Sola est tres Charites, Charitum trias illamet una;
Nomineque agnato est ipsamet Uranie.

AD CORONAM BOREAM.

CORONA gemmis Gnossia emicans novem,
Axis Borei sidus, et decus poli;
Cur sola compares ocellulis meis,
Astris utrinque nube tectis candida?
Ut sola fulges inter altas stellulas
Conspectius; sic ceteras conspectior
Mi sola fulget inter aulae virgines,
ROSINA gemmis aurea enitens novem;
ROSINA nostri MARGARITA pectoris.

DE ROSINAE SPLENDORE.

SEPTIMA lux idus praecedens sacra Novembres,
Quae cadis in Solis puriter orta diem:
Cur magis exoreris Matis formosa calendis;
Luna virginei regna tenente sinus?
An quia me nitidum nova vestis ianthina velat,
Aethere praelustris candidiore nites?
Anne quod Aurorae vidisti sidera nostrae,
Hinc radians solito blandius aura tepet?
Me ROSA mane novo claris adspexit ocellis,
Illustrans radiis aera nempe suis:
Inde serenatam succendit lampada Phoebus.

Tanta puellae oculis vis penitralis inest.
Et dubitem, mundo si desint lumina, ocellos
Posse RHODES mundo lumina sufficere?

AD DANIELEM ROGERSIUM ANGLUM. DE ROSINAE cantu.

ASSA sive canat ROSINA voce,
Instar lusciniae fritinientis;
Docto pollice seu fides pererret,
Sive utrumque melos simul vibrisset
Et lingua et digitis decenter aptis:
Extra me migro. Praeripit sonorus
Concentus mihi cor iecurque; et ipsa
Fertur mens animi leves in auras.
Caeli iam videor vehi per astra,
Audiens Genium chorum occinentem;
Dum Psalmos iterat puella, mirae
Flexu vocis, et actione dextrae.
Exclamo obstupefactus, o ROGERSI:
Aut ipsa Harmonia est ROSINA cantrix,
Aut est Angelicae genus catervae,
Aut certe Angelus haec agit per ipsam.

AD CHRISTOPHORUM COM. [Abbr.: COMITEM] PALAT. [Abbr.: PALATINUM] RHENI.

QUALIS in excelso vectus Sol splendet Olympo,
Inter et illustres aurea Luna faces;
Non aliter trahea princeps invecte curuli,
Virgine germana pone sequente, nites.
Aetheris utque duos clarissima lumina reges
Ordinibus stipant astra minora suis;

Aulica turba duces ita vos comitatur euntes.
Iam quos anticipes, quosque sequaris, habes:
Nec glomeras orbes minus ipse sororque rotundos,
Quam gyros iterant Lunaque Solque suos.
Singula conveniunt. Ignoscite numina caeli:
Scilicet in terris hic Deus, illa Dea est.

STELLA CASSIOPEA Quae conspecta est ab anno Christi MDLXXII, in annum usque MDLXXII.

AD ELISABETHAM ANGLIAE REGINAM.

FAX ego, quam stantem iuxta Cepheia coniux
Adspicit Arctoo clara micare polo;
Immutanda gravi praesagio regna tumultu,
Atque intestinis motibus excidia;
Urbibus et cives viduandos, civibus urbes.
Peste, fame, bello, gens numerosa cadet.
Sanguinis undantes rivis spectabitis amneis;
Temporius Nymphis prospice Rhene tuis.
Tu tibi nil metuas, REGINA. Neronibus instant
Exitia et mortes, nexque pianda nece est.
Nempe malis minitor tristeis ad Averna ruinas;
Ast iter huc laetum grator ad astra bonis.

IN NOVAM STELLAM. Anno MDLXXII.

PROXIMA Cassiopae gyro quae circinat Arcton,
Par radiis nivei stella serena Iovis;
Est oculus CHRISTI, caram qui lumine fixo

Cautibus in duris adspicit Andromedam:
Andromedam rigidis vinctam sua colla catenis,
Cui variis inhiat bellua saeva modis.
Euge metus inter medios Ecclesia gaude:
Servator Perseus hic tibi verus adest.
Qui caput anguineae rigido abscidit ense Medusae,
Non daret ille etiam cetera monstra neci?

AD I. C. [Abbr.: ?] ET CH. CC. PP. R. DD. B. [Abbr.: ?]

SANGUINIS in tantum profusio caede vaporans
Astra cruentarat candidulumque polum,
Horrida tempestas ut in atras clara dierum
Noctes, inque vetus verterit hasce chaos.
Sol et Luna amnes lacrimarum emittere visi;
Confuso narunt ipsa elementa salo.
Consternati animis flerunt hominesque feraeque:
At potis heic pluvium sistere nemo Iovem.
Quum transvecta repens huc tornamentaria pulvis,
Nequicquam in Belgas eiaculanda, venit.
Quae simul ac nubes incensa diremit opacas,
Laetior en rerum pristina forma redit.
Euge Duces! Terrisne parum est dominarier amplis!
In caelos vobis dat Deus imperium.

AD ALFONSUM II. FERRARIAE DUCEM.

UT procerum subolem claris natalibus ortam
Nominibus virtus ornat avita suis;
Sic ubi degeneres natos ignavia turpat,
Maiorum partis derogat ipsa bonis.
Splendori contra splendor novus addit honorem,
Possessas heres dum vigil auctat opes.

Propagas ALFONSE decus praestantibus armis,
Aeternaque nitens lampade lumen alis.
Sidera quum fuerint atavi praelustria vestri,
Quorum nunc etiam fax sine fine micat;
Quem fore te mirer, dux illustrissime, clarum
Vincere qui Solem reberis esse parum?

AD WILHELMUM LANDEGRAVIUM HESSIAE.

SI mea ceu nitidae fulgerent carmina gemmae,
Quae Iove nata mihi praecipit Uranie;
Principis Hessiaci decus ornatura, nitorem
Conferret stellis plurima gemma tuis.
Quid loquor insipiens? Non sunt mea carmina gemmae,
Gemmarumve aliquid luciditatis habent.
A te splendorem capiunt. Tu natus ab astris
Num possis rutilas occuluisse faces?
Irradia melicis. Dea te caelestis amabit,
Perpetuo radiis reddita clara tuis:
Solus enim princeps stellarum stella refulges,
Dans lucem terrae, dans GULIELME polo.

EX MELISSI GERMANICO.

LAUDIBUS insignes, Caroli Francoa propago,
Usque per antiquis Atavorum Heroes ab annis;
Davidicus liber hic sine vestrae munere lucis
Obscuri metuens In lucem exire veretur.
Vestro spero equidem reddetis Sole coruscum.
Inclita nonne trium laus in Germanide Terra est
Clara, velut Solymi Regis decora alta Sione?
Vestra Palatinas quoque gloria lampadas inter
Splendet, tergeminis Stellis ut Honorus Orion.

AD LUDOVICUM SAENAEUM COMITEM.

AULAE Sol, Academiaeque sidus
Princeps Christophorus, iubar Melissi,
Nostra cui fuerat Camena melli,
Suus qui fuerat poeta cordi:
Reverti nimis heu diu moratus,
Lucem quando negat scholaeque et aulae,
Lucem quando negat suo Melisso;
Ah, eclipsis oborta quanta cunctis!
Ah quantae tenebrae suis tenebris
Immersere aliis mihique ocellos!
Hac caligine tu meis ocellis,
O comis Comes, hacque noctis umbra
Discussa radiis tuis coruscis
En novum reparas iubar Melisso;
Nostrae visus item recens oriri
Aulae Sol, Academiaeque sidus.

AD GEORGIUM SAENAEUM COMITEM.

TE quoque Musarum Charitumque decore nitentem,
O Comes illustri progenerate loco,
Si patiare, meis intexere pergo libellis,
Quo tuus alta poli sidera tangat honos;
Laus velut et fratris. Nec, in his uter, autumo reffert,
Posterior fiat sidus, uterve prior.
Namque ita Tyndaridae gemini cum Castore Pollux
Consimili retinent laude perenne decus.
Illos obscuris Lede tulit Oebalis OVIS:
At vos conspicuis celsior ortus AVIS.

Debita si fuerant illis aequaliter astra,
Vos astris aliquid maius habere decet.

AD FABIANUM BURGRAVIUM DONAEUM.

GRANDE Palatini columen FABIANE senatus,
Magnaque DONAEAE fama decusque domus;
Poneris exemplo, doctrinae gloria rarae,
Doctorumque venis clarus in ora virum.
Virtus nimirum tua tanto illustrior exstat,
Quo magis heroo pectore celsa sapis.
Abs te splendorem sumunt, qui docta sequuntur
Numina, ut a Phoebo flammea signa facem.
Sidus es Aonidum. Sol occidit; at tua lampas
Occasus expers perpete luce micat.
Si pateris (patiere autem) non temporis huius
Ausim te Solem nominitare novum?

AD HARTMANNUM HARTMANNIDEN EPPINGENUM.

PRAEDITUS humani compagine corporis una
Unus homo non es; sed tamen unus homo
Quinque Deos HARTMANNE refers. Mihi Phoebus es alter;
Aurea dum vultus lumina cerno tui.
Minos ipse; tenens aequo libramine lancem.
Iuppiter es; gravitas nam tibi comis inest.
Mercurius; facunda fluit quia gratia linguae.
Alcides; fulcis dum grave Atlantis onus:
Nempe Ducis nostri, quem pondera magna ferentem
Suppositis humeris mole gravante levas.
Quanto igitur maior numerus quinarius uno,
Tanto Diis potior quinque putandus eris.

AD IOAN. [Abbr.: IOANNEM] CHRISTOPHORUM ET GEORG. [Abbr.: GEORGIUM] ERASMUM BARONES TSCHERNEMBLIOS, FRATRES.

FIXIS vultibus utriusque vestrum
Vultus ingenuos prope intuenti,
O ZERNEMBLIACAE decus propagis,
Apollo mihi dictat haec in aurem,
Quae vobis ego rursus haud in aurem
Dictitem, sed in omnium ora passim
Vulgem. Sideribus pares uterque
Cum sitis geminis, poli illa Diva
Te, mi CHRISTOPHORE, alterum libenter
Vocat Castora; teque, care ERASME,
Pollucem vocat alterum. Sed ipse
Vos, pace Uraniae ipsiusque Phoebi,
Nec non fratrum Helenes, vocare sumam
Longe Tyndaridis nitentiores,
Multo Tyndaridisque pulchriores.

AD AMICUM.

LUX tua, nos abitum quum maesta parare videret,
Mille tibi amplexus, oscula mille dabat,
Discessumque tuum lacrimis deflebat obortis.
Et ter ubi tales ederet ipsa sonos;
O caelum tellusque mei miserescite, et o tu
Iuno meis lacrimas fletibus adde tuas:
Intonuere poli, descendit et humidus imbri
Iuppiter, et lymphas arida terra bibit.
Condolui; pluviasque inter largasque puellae
Guttas conscensis protinus imus equis.

Ventum erat in campos. Nubes fugere, nitensque
Sol iterum roseo protulit ore iubar.
Hoc sibi quid voluit? Fore, uti post tristia rerum
Ridentem referat Fors bona laetitiam.

AD C. [Abbr.: CAROLUM] UTENHOVIUM C. [Abbr.: CAROLI] F. [Abbr.: FILIUM] Acrostichis.

UT bene conveniunt genitiva agnomina vitae,
Teste tuae signo CAROLE docte manus!
Exprimis aeternum Latio victura per aevum,
Nonniacos aequant quae sacra verba modos.
Hesperus ut stellis decori est; ita praestat Achivis
Ornatu nitidum Musa Latina decus.
Vivis in hac, vitaeque vias pia carmina monstrant;
Inque sacris chartis vita beata sita est.
Uranie inscripsit caelo tua nomina: mirer,
Si minus haec terris mors abolere queat?

AD HADRIANUM IUNIUM.

DUM potant alii noctesque diesque, gerentes
Ebria Teutonico timpora quassa mero;
Sobria nos bibimus quae spiritus ille IEHOVAE
Pocula caelitibus larga ministrat aquis.
Illos flamma coquit Bacchi Venerisque nefandae,
Ignibus aetheriis pectora nostra calent.
Turpiter obscenos illi modulantur amores,
Ast ego casta piae cantica mentis opus.
Illos antra picem nigram manantis Averni,
Lucida lacteoli me manet aula poli.
Sobrietas, IUNI, tanto magis utilis est res,
Quo damnum est animae grandius Ebrietas.

ITALIS, GALLIS, HISPANIS POETIS.

PERFACILE est vobis, cultissima turba poetae,
Iungere disparibus verba Latina modis.
Sugitis immulso nutricis ab ubere, quae nos
Vix bibimus brumis aure patente novem.
Haud tamen abiungens exotica pectora Phoebus
Arcet ab Aonii caelite fontis aqua.
Francia Germanis celebres tria sidera vates
Celtin, et Huttenum, Lotichiumque tulit.
Additus his patriae numerer nisi quartus, ut inter
Sidera perpetuo stella decore micem,
At stellam referens, aliquo quae tempore saltem
Duret, honorifica luce cometa fruar.

AD P. [Abbr.: PETRUM] VICTORIUM, PAULUM MANUTIUM, ET FULUIUM URSINUM.

SIDERA Pieridum Germania plurima novit,
Et numerat stellas Gallia terra suas.
Lumina sunt aliis quoque gentibus; astraque multis
Clara vigens radiis orbis Iberus habet.
Te Petre Victori, te Fulvi, teque Manuti,
Tergeminos soles Italis ora colit.
En quod splendorem linguae Latialis avitum
Externi populi se penes esse vident;
Solibus Ausoniis referant accepta necesse est
Sidera cum stellis, lumina cum radiis.

IN ANNULUM DONATUM Claudio Goudimeli musico.

ANTE alios omnes, quibus oblectantur ocelli,

Caerulus oblectat lumina nostra color.
Cyaneus caeli decor astra serenat, et ipsi
Dat Soli radio splendidiore decus:
Caspia sic, qua te donamus, Iaspis honori
Purius anelli vincla nitere facit.
GOUDIMEL, ingenuum cognosce datoris amorem;
Aestimet ut donum grandius istud amor.
Nec carum, nec vile puta, sed pignore rarum:
Servanti servat gemma pudica fidem.
Casta fides itidem sub pectore duret utrinque,
Gratus ut est oculis caerulus iste color.

AD FR. [Abbr.: FRANCISCUM] GALENIUM.

FESSUS ut a gravibus studiis, Francisce GALENI,
Discuterem mentis nubila vela meae;
Concelebraturus tua sacra, tuosque Penates
Ipse salutatum nuper iturus eram.
Ecce tuos offers hodie, nitidissime, vultus,
Sol obsuscatos dum trahit ater equos.
Plures (crediderim) fuerat mansura per horas,
Immo dies aliquot, tristis imago poli;
Ni splendore tui radiorum luminis ipsi
Redditus illustris pristinus esset honos.
Hoccine sit mirum? Nox pectoris, umbraque noctis
Versa mihi in lucem, fulgida luce tua.

AD IOSEPHUM SCALIGERUM, Iulii Caes. [Abbr.: Caesaris] F. [Abbr.: Filium]

LUX mea me Solem vocat, illam ego nuncupo Lunam;
Sumque illi frater, illa mihi soror est.
Sed mihi ab illius capiendum lumine lumen,
SCALIGER: at lucis non eget illa meae.

Indignatus ob hoc Phoebus, ferrugine frontem
Tectus in atrorem vertitur Aethiopis.
Risit, et adspectu, quo nubila cuncta serenat,
Intuita est Solem bella ROSINA nigrum.
Sol meus in terris est unicus ille Melissus;
Phoebe tibi caelo regna paterna tene.
Sic ait. Explicuit radios Sol aureus, et post
Obrutus occiduas nocte subivit aquas.
At mea Luna (adeo est constans) nunqua occidit, a qua
Perpetuae luces mi sine nocte fluunt.

IN ANULUM. A THOMA REDIGERO SIBI DONO MISSUM.

ANULE cyanea salve pellucide gemma,
O decus articulis anule belle meis;
Quem mihi facundi REDIGER doctissimus oris
Pignus amicitiae ferre perenne dedit.
Est tibi, sitque precor, nullo violabilis aevo,
Perpetuus, rara mirus ab arte, decor.
Auro tu Solem, tu caelum imitare lapillo:
Candidius cygnis ipse cor auctor habet.
Pulcher uterque color; niveus sed vincit utrumque:
Lilia purpureas qualiter alba rosas.
Sit mihi fas pluris censere datoris amorem,
Quam pretium: minuit non tamen istud amor.
Munus es ex animo, caelestis Iaspi, profectum;
Hinc debes oculis carior esse meis.
Ergo iterum atque iterum, ter et o quater anule salve;
Tuque mihi REDIGER tempus in omne vale.

AD IANUM MATTHAEUM VAQUERIUM CONSTANTINUM. De Matthaeo Delio.

UNQUAMNE CONSTANTINE cogitasti
Inter legendum saepius
Priscos poetas, anne Apollo quisquam
Fuisse certo creditus
Foret vel ipsimet, vel hos legenti?
At sive quispiam fuit
Seu nullus; huc ades: tibi omnibusque
Monstrabo Phoebum ipsissimum.
Videsne et audis dulce personantem
Chordis eburnea chely
Contriplicatis? Ut mihi resultant
Aures amoenis cantuum
Sonis! Ut intra pectus incitatae
Ardenter exsultant fibrae!
Euoe! Quid usquam suavius sonore
Iucundiusve aut dulcius
Mulcere mentem possit? Ecquid haeres
Et obstupescis? Aedepol
Dices, opinor: plusquam Apollo Phoebus
En noster hic est DELIUS.

AD IOAN. [Abbr.: IOANNEM] BURCARDUM, ABBATEM.

SI, quibus ubertim bonus adfluit imber honorum,
Augens fortunae liberioris opes,
Efficiant, ut in arentem Melidonis agellum
Depluat undantis guttula gratiolae:
Grede mihi, BURCARDE; memor veterisque novique

Signaret meriti limes apricus humum;
Seu Banthi, seu Suarzachi DINNERUS in oris
Poneret hunc, laudi signa futura tuae.
Idem perpetuos contestaretur in annos
Largum stillicidi flumen herile tui.
Par etenim est, arvis pluviam Iove dante, colonus
Frugiferi gratus praedicet imbris opem.

AD CONRADUM DINNERUM.

AETHERA dum pluviam posco, subnubilus esto;
Imber et in gremium stillet hiantis agri.
Aethera BURCARDI facies imitetur, et ultro
Fecundus sterilem rivus inundet humum.
Turbida si facies haud noverit esse; serenam
Posco. Serenata ros quia nocte cadit.
Sed pluviam malim, quam rorem. Simplice gutta
Ros venit; irrigua plenior imber aqua.
Fac tamen, o DINNERE, simul Burcardus utrumque
Praestet: utrumque Pales exsaturata canet;
Burcardique memor leget et veter et novus orbis
Auriferos rores, auriferas pluvias.

AD IOAN. [Abbr.: IOANNEM] POSTHIUM.

QUEI fit, ut eclipsin Lunae persaepe notatus
Hac mihi cernendam monstret in urbe polus?
An quod in umbrosis satius considere tectis,
Et trahere obscuros absque decore dies?
An quia nobilius, rerum caligine pulsa,
Splendorem vitae, non sine honore, sequi?
Viximus illustres chartis, et amavimus umbras.
Clarior ut fiam, dic quid oportet agam?
Umbras porro et amem Phoebi, clarissime POSTHI:

Sed meus est nullo lucidus igne focus.
Menstrua Luna semel defectu iterumque laborat,
Annua defectu perpete Vesta mea est.

AD ERASMUM NEUSTETERUM STYRMERUM.

INGENII STYRMERE tui certissimus index,
Sidereo manans dius ab igne vigor,
Ardentem in Musas animo instillavit amorem:
Hinc scintilla oculo multa favente micat;
Ac quod amas vates, quod Erasme adamaris ab illis,
Dat concors omen nominis ansa tui.
Manes LOTICHII testes mihi, testis et ipse
POSTHIUS: his addor tertia cura tui.
Sic Maro, sic Varius, sic liber Horatius ore
Dilecti Tusco pectora rara viro.
Sed (nec fallor) habes quiddam excellentius in te,
Ob quod naturae cedit Etruscus eques.
Quo tuus est animus sublimibus altior astris,
Hoc tuus in Francos amplior exstat amor.

AD POSTHIUM SUUM.

MAGNUS eris; iam saepe mihi scitissime dixti:
REUBER idem dixit iam mihi; Magnus eris.
Adiciens ALIQUANDO, moras in crastina nectis:
Istud enim POSTHI quando ALIQUANDO venit?
Tempus si magnum, et grandem maturius aevum
Efficit, et niveis stat rata meta pilis;
Ille ego, quem canum reddit iam grandior aetas,
Mox successuro tempore magnus ero?
Grandia non adfecto. Iuvat mediocribus uti,
Nominaque ad strictum magna vocare modum.

O superos reverenter habe, quicumque potentum
Maximus ex humili surgis in alta loco.

AD THEOD. [Abbr.: THEODORUM] CYSSAM. De psalmis Buchanani.

QUOD lyra nulla polo fulget, quam vindicet Orpheus;
Hanc spolium vates Scottus ab axe tulit.
Si qua tamen, Cygnum prope, lucet in aethere, CYSSA;
Davidis haec cithara est, non lyra Threicii.

AD IO. [Abbr.: IOANNEM] FESSERUM.

INDEFESSUS equos tractas, et equestria curas:
Te vere Francis auguror esse satum,
Queis studium belli, queis maxima semper equorum
Cura, et devictis imperitare, fuit.
Impigritas tua quid FESSERE meretur? Ut alis
Pegasus in caelite ferat astra suis.

AD GEORG. LUD. [Abbr.: GEORGIUM LUDOVICUM] HUTTENUM, NOB. FRANC. [Abbr.: ?]

QUID pote caelicolae coniunctius esse Tonanti,
Quam mens, aeternum quae meditatur opus?
Quid Divis simile est magis, ac facunda diserto
Gratia quae linguae profluit eloquio?
Aptius insignes quid Marte heroas adornat,
Armigera invicto quam manus ense potens?
Semideos Divosque refers animumque Iehovae,
HUTTENE aeterno carmine digne cani.
Virtutis summae est Martem ipsum vincere dextra,
Mercurium lingua; tangere mente Deum.

AD BENEDICTUM GEORGIUM ALOISII F. [Abbr.: FILIUM]

TRADUCIBUS rumpis ut vitea serta propagem
Instaurant, docta rite putata manu;
Ingenii sic nava tui cultura, GEORGI,
Incrementa aucti germinis ampla capit.
Quale Iovis pluvia est vinetis, qualeque Phoebi
Lux, tempestivis utraque missa locis;
Tale tibi riguis Zabarellae roribus imber,
Tale Ancantheri fulgida lampas adest.
Iuppiter aut Zabarella tuus, tuus alter Apollo; aut
Phoebo Ancantherus par, Zabarella Iovi est.

IN IAC. [Abbr.: IACOBUM] ZABARELLAM PATAVINUM.

ALTIOR humanis cui mens super ardua caeli
Fertur, et abstrusas dispicit orbis opes;
Cuinam te aequiparem ZABARELLA? Satumne Minerva
Te rear, aut ipsa te rear Uranie?
Diis genitus divina sapit. Divinius ipsis
Diis aliquid tanto lucet ab ingenio:
Quod mihi conanti radiis attingere acutis
Nigrescunt oculi, sensus hebescit iners.
Quo penetrent externa hominis, si interna Dearum
Vix sunt arcanis ingeniosa tuis?

IOANNI ARNIMO, NOB. [Abbr.: ?] MARCHICO, Hierosolymam eunti.

ARNIME, durateam properas conscendere molem,
Qua vector Tripolis litora curva petas:
Sed primo superanda mari nemorosa Zacynthos,
Idaque mons Cretum; dein Rhodus, inde Cyprus.
Quum venies Solymam, CHRISTI venerare sepulcrum

Cernuus, et grates huic reverenter age.
Votaque pro reditu quum solveris adde precando;
CHRISTE fave, pro me vovit amicus idem
Sic felix abeas redeasque, cohorsque marina:
Latro Palaestinum non inimicet iter;
Ulla neque intentent adversa pericula damnum.
Sol, aether, venti cuncta secunda ferant.
Visere gestimus si saepe profana locorum,
Num sacra quis credat velle videre nefas?

AD BERNARDUM PALUDANUM FRISIUM.

TE quoque visurum terrae viridaria sanctae
Avehit a Veneto navis onusta mari.
Sit tibi Neptunus felix, sit prospera Iuno:
Tangantur tuto prata Syrisca pede;
Fertilibus palmis quo detur adire Damascum,
Altaque Carmeli scandere posse iuga:
Ut referas medicos quam plurima sospes in usus,
Et quae divinus Mercurialis amet.
Balsama si tecum BERNARDE salubria portes,
Quid reditu possit gratius esse tuo?
I Genio duce, castum olim comitante Thobyam.
Caelite defensus nulla pericla timet.

IN CAELOS ILLUSTRIUM VIRORUM FR. [Abbr.: FRANCISCI] HIPPOLYTI.

MAGNUS Atlas humeris caelum qui sustulit unum,
Bis, ter mole gravi ponderis ingemuit.
Plures HIPPOLYTUS fert caelos vertice, plures
Hippolytus mundos fert, sed Atlante minor;
Tanto Atlante minor, quanto terrae orbis Olympo:

Nec tamen ingemuit, nec tamen occubuit.
Castora cum gemino, Chironaque testor adultum,
Et nive commistas qui puer haurit aquas.
Rem prope inauditam narro. Quapropter et ille
Dum piger ad gemitum, lentus ad occubitum,
Plures Hippolytus fert caelos vertice, plures
Fert mundos; ipso maior Atlante venit:
Tanto maior Atlante meus Neomarchicus Atlas,
Quanto ingens magna maior Olympus humo.

DE CASSANDRA PASQUINA, AD POMPEIUM PROSPERUM.

SOLIS ad occasum stabam, miratus Olympum
Aureola claras spargere luce faces.
Provehet, aiebam, nobis lux crastina sudum.
Exoritur nitidum protinus ecce iubar,
Purpureis CASSANDRA genis, oculisque serenis;
Splendidior radiis, fulgidiorque rosis.
Quid censes, o PROSPER? Egon' felicior, an tu;
Queis talem praesens obtulit hora Deam?
Pulchrius hac nihil est, nihil hac formosius usquam,
Inter Senensis numina rara chori.
Sidera quum reliquae, quum Sol Cassandra sit; an non
Praestinguat cunctis lumina sideribus?

AD IOAN. [Abbr.: IOANNEM] LOBBETIUM IC. Amicum suaviis.

SEMIDEUM tandem factum me noris; ut annos
LOBBETI, me treis Ausonis ora tenet.
Obtigit en vivo, quod vix aliquando sepultis,
Per certos it honor Sorte ferente gradus.
Lauro cinctus eram, simul audio nobilis; exin

Civis Romanus, post eques, inde Comes.
Iuppiter hunc tribuit, tribuit Sol ipse decorem,
Mercurio vires non inhibente suas.
Si mihi semideam Venus annuat, annuat Hera,
Pallas item; possimne integer esse Deus?
Qui quantum pote procurrit, neque ei datur ultra;
Si manet intra oleam, praestitit ille satis.

AD IAC. [Abbr.: IACOBUM] ANTONIUM GROMIM, Equ. [Abbr.: ?] aulatum.

MENSE pluit toto, et iam Phoebus ab axe recedit,
Iamque breves horas imminuere dies.
Quid me vis longum numeris GROMI condere carmen,
O decus auratae nobile militiae?
Sol redeat, niteatque aurae Matuta serenae,
Cui tinguit roseas purpura Coa genas:
Carmine mi pariter iucunda redibit imago:
Nil laeti aut vivi turbida praestat hiems.
Nox operas adiutet, ais. ne suaseris istoc.
Illustres nunquam reddidit umbra viros.
Quippe poema recens, mandandum in luminis auras,
Obscurae debet noctis habere nihil.

IN FIGURAS ASTRONOMICAS FRANCISCI HIPPOLYTI HILDENSAEMI.

HIS quoque notitiis divinae conscia mentis
Mens humana sibi stravit ad astra viam;
Naturae scrutata vices cursusque perennes,
Et momenta suis abdita temporibus.
Ac licet implexis labyrinthe erroribus obstes,
Quo minus ad summum mentis imago meet:

Tanta luce tamen nostri donantur ocelli,
Ut videant sero saepe futura die:
Qualia tu veris praedixti casibus index
HIPPOLYTE ex nostri fronte genethliaci.
Scilicet astra poli Fatique aeterna potestas
Rebus in humanis iura suprema tenent.
Ordinat hoc Deus ipse, tenor simul ordinat astra.
Sidera cum Fato vertere nemo potest.

AD IAC. ANT. [Abbr.: IACOBUM ANTONIUM] GROMIM.

IAM geminant mensem pluviosi Veiovis undae;
Excrescunt amnes, totaque terra natat.
Quod si diluviem superi meditantur, an arquus
Icti sit vanum foederis indicium?
Ne mihi sit caelos frustra culpare, vel Irim.
Non minus hi pactum, servat ut illa fidem.
Cur igitur plenos se tanta refundit in imbres
Tempestas, precibus non reluenda, GROMI?
Quum delicta homines lacrumis deflere pigrentur,
Non delicta hominum Iuppiter ipse fleat?

AD SEBALDUM WELSERUM, PATRIC. NOR. [Abbr.: ?] ET AUG. [Abbr.: ?]

WELSERE, cui merito Germanica natio iunctim
Mandat honorificum consiliantis onus;
En hodie Maii lux alma serenius exit,
Et caeli facies purius ipsa nitet.
Nimirum splendore tuae virtutis avitam
Illustras, generis non sine laude, domum:
Aemylios etiam facis effulgere Penates,
Qui sibi Germanos conciliare vegent.
Nam quibus inradias pacati sideris instar,

Non nisi placatis sensibus esse queant.
Fallor, an et qui nos Neptunus perculit atrox,
Concedet placido lenis et ipse Iovi?

IN OCULOS CATHARILLIDIS.

CORASIUS meus ille, meus simul ille RHEDINGER,
Musarum geminae illecebrae, Charitumque voluptas,
Bina Therapnaeae referentes sidera lucis;
Dum teretes formare oculos Catharillidis urgent
Humana specie, divinum protinus inde
Enatum plasma est; ac pol divinius in se;
Quam mortale genus pote mentis acumine vafro
Concipere, effictorve animae producere Morpheus,
Dexteritas absolvit opus: nihil (ecce) sinistri
Apparet, Musis sociisque per omnia dextris.
Et miremur adhuc, si conformata decenter
Omnine non laevo, nec laevo nomine vatum,
Ipsa duo gestat dextros Catharillis ocellos?

AD SEBALDUM WELSERUM.

UT mihi cernendum te docta Bononia primum
Obtulit, illustri WELSERE nate domo:
Intuitus mores et membra decora iuventae,
Et cultum variis dotibus ingenium;
Non potui talem te non vehementer amare,
Et tacito, Servet te Deus, ore loqui.
Tu quoque non dubii dans argumenta favoris,
Signa lubens animi promis aperta tui.
Unde rear fluxisse pares in amore calores?
Astrorum nexus mutua corda ligat.
Nam certe si non agit hoc propensio caeli,
Ad mulcendum animos terra nimis rigida est.

AD SEBASTIANUM BADERUM.

ANNUUM Phaethontii iugales
Reduxere diem, SEBASTIANE,
Tui nominis indicem. Vides, ut
Lucem splendidior meridianam
Titan exserat. Hoc parens eodem
Prodiit meus aetheris sub auras
Die. Quid tibi, quid boni precemur
Ipse ego, et meus ille fidus hospes
Rauenbuschius? Hunc ut annuatim
Per longam seriem, precamur ambo,
Valetudine prospera fruenti
Reducant Phaethontii iugales.
Quid acceptius est salubriusve?

IN ITINERE HAILESBRUNNENSI.

TEMPLA salutaris petimus dum splendida fontis,
Obruit insanis nos malus imber aquis.
Iuppiter ude, tuos serva tibi in aere nimbos:
Fonte salutari purior unda fluit.
Optimus huic praeses LIMMERUS, et aurea servat
Flumina, et aeternis fontibus aequa facit.
En senis ex huius manare videmus abunde
Nectaris aetherii dia fluenta labris.
Hinc succos haurire iuvat. O lingua beata,
Quae senis ex sancto fonte bibit latices!

AD GEORGIUM CAESIUM ASTRONOMUM.

TRUCULENTUS ille, proximans librae, senex

Mendicitatem cur minetur virginis
Saturnus astro; fare CAESI. Nae reor,
Si falx adunca tetrici silicernii
Vel nemini scit parcere heu mortalium;
Timet misella virgo, et haud falso timet,
Ne spica, nondum firmiori reddita
Maturitati, demetatur saeviter;
Aut forsan ipsamet. Tyranni namque vim
In subditorum corpora exercent truces,
Impune et insontum flagellat crux opes.

AD SEBALDUM WELSERUM.

IUPPITER ut pluvias inhiberet, et Aeolus Austros;
Sudumque inferret pulcher Apollo diem;
Iuno Iovi, Phoebo Venus, Hippotadaeque Minerva
Supplicat, ob thalami festa SEBALDE tui.
Quid fit? Hiems cessat, ventus silet, aethra nitescit.
Eidibus a Iani tertia, vester honos.
O lucem niveam, triplici quae munere dives
In pretio, ceu fas, semper habenda tibi est!
Iuppiter, Hippotades, Sol sponso praemia confert:
Praemia dat sponsae Iuno, Minerva, Venus.
Quosnam age vos reputem, praesto quibus uniter adsunt
Tres Dii, tresque Deae, mutua ad obsequia?

AD MICHAELEM RAVENBUSCHUM.

LUCE sacra Geniis habita est tibi concio primum,
O Michael Geniis semper amate bonis.
Haec eadem salvo tibi nunc festiva recurrit:

Sacra lubens Genii devenerare tui.
Quo merito? Dices. Dapibusne meroque diurno?
Nil minus. Ille sibi sobria corda petit.
Mente DEO simili, superosque aequante litabis.
Non faciunt magnis vina dapesque Dies.
Vana superstitio cumulet laquearia donis,
Indat et accensis turea grana focis:
Nos animum sanctum CHRISTO patrique vovemus.
Sanctior in terris hostia nulla cadit.

AD GEORGIUM VOLCAMERUM.

QUOD tibi sub calcem festivi carminis, optans
Filiolum gigni, Musa precata mea est;
Evenit. Venus ipsa torum fecunda beavit,
Proleque te laeta reddidit ecce patrem.
Gratamur, quoscumque tuum genus augmine largo
Donari, et multa crescere laude iuvat.
Diis merito grates age VOLCAMER, et cane partus
Horam felicem, votaque nostra proba.
Non est in maribus, semper gravidetur ut alvus:
Saepe preces, itidem sidera pondus habent.

AD PAULUM DULNERIUM.

FERIAS Pauli niveus reduxit
Annus. Optatam cape laetus auram,
Paule DULNERI; superosque sancto
Munere placa.
Munus hoc ad te rediet quotannis,
Septuplis donis numerum rependens.
Nam Dei numquam prece se vocanti
Gratia defit.

AD GUILLELMUM SALLUSTIUM BARTASIUM.

OPIFICIS alti canere inenarrabilem
Structuram, et immensos Olympi cardines,
Non hominis esse, non opis mortalium,
Quis nescit? Hoc idem palam omnibus tua,
Divine SALLUSTI, fatetur Hebdomas.
Agnosco plectra, quae tibi Uranie dedit,
Lyramque de caeli profectam sedibus:
Agnosco magni spiritum ingentem Dei,
Et quale carmen ipse vix soneret sacer
Propheta rexque, qui Palaestinum neci
Misit gigantem. O quid tuis in versibus
Enthusiasmo fortius Poetico?

AD Q SEPT. [Abbr.: QUINCTUM SEPTIMIUM] FLORENTEM CHRISTIANUM.

SIC mihi se doctus SCALIGER offerat
Derepente conspicandum,
Ut tua mi laetis lumina vultibus
Obtulisti CHRISTIANE.
Septimus Octobris, SEPTIMIO sacer,
Hunc dies honorem habebit,
Post ut eum festo palmite singulis
Mutitans annis coronem;
Inter et illustreis te referam viros,
Astra queis favent, chorusque
Caelituum. At quid si Semideus mihi
Factus est iam CHRISTIANUS?

THEODORO CHRISTIANO FLORENTIS F. [Abbr.: FILIO]

DECUS Camenarum, atque Phoebi gloriam, et
Suadae medullam Palladisque, insigniter
Graiis Latinisque eruditum litteris,
Aeterna vivum Fama FLORENTEM patrem
Adscripsit inter astra sidus aureum.
THEODORE, laudati patris vestigia
Secute, nec minus perite Romuli
Sermonis, ac vetustioris Attici:
Tuis quid obstat inclitis conatibus,
Quin ipse vivus ac videns, uti pater,
Scribaris inter astra sidus aureum?

SOL.

SOL oculus mundi vocor. Omnia lustro, diemque
Candifico. Sine me quid nisi triste chaos?

LUNA.

FENERAT ut stellis, ita mi quoque lumina Titan.
Paupera quamvis sim, cornua sumo tamen.

LUCIFER. HESPERUS.

STELLA diu Veneris sum dictus. Stella ROSINAE
Iam dicor Franci carmine Callimachi.

ARQUUS CAELESTIS.

LUCEO per nubes vel mille coloribus Iris,
Non Dea, sed minimi pollicis umbra Dei.

COMETES.

UNIUS haud formae cernor. Tamen arguor astris
Prodromus et belli et pestis et esse famis.