PAULI MELISSI SCHEDII, FRANCI MELICORUM LIBER TERTIUS.

AD ELISABETHAM ANGLIAE REGINAM.

O DIVA, claram quae regis Angliam,
Potens beatos reddere quos velis,
Dignosque regali favore:
Accipe fronte precor serena,
Quae dedicamus carmina Numini
Tuo volentes. sic Genius tuus
Vigescat aeternum canorae
Suavibus in numeris Thaliae:
Sic ipse perpes praeco tuae ferar
Laudis per orbem: qua Boreas strepit
Sonorus, et lenis flat Auster;
Quaque oriens micat occidensque
Titan, Olympi perpetuum iubar.
Testes meorum sint volo carminum
Uterque SYDNEIUS, ROGERSque;
Quique tibi mea verba reddet
GILPINUS, Augusta mihi cognitus
In urbe, Suevi caeruleis aquis
Lyci rigata: quo RUDOLPHUS

Imperii proceres frequenti
Manu evocatos consulere invicem
Communis in rem iusserat arbiter
Status, et incrementa latis
Publica subsidiis tueri.
Me gratiosum te penes hac chely
Spero futurum. Sit precor o meis
Bono Camenis, velle plenum
(Si iubeas) opus exarandum,
Regina, de te suscipere, omnibus
Perfectum ad unguem, qua potero, modis:
Prositque, de te Diva nullas
Ter duo lustra tacere chartas.

AD ROSINAM.

ROSINA bella, floridis apricior corymbis;
ROSINA pullulante laetior myrto,
ROSINA liliis rosisque pulchrior,
Perenne virginum decus:
Sereniore dum mihi coruscus auspicatum
Nitore Sol diem quater decennalis,
Fluentem ab usque primula recentium
Crepundiorum origine,
Reducit, aureis micans iugalium quadrigis:
Bene ominare. sic et ipsa ab Aurora
Et imminente salveas ab Hespero,
Agens diurna lustrici.
Bene ominare; meque ter quaterque nominatum
Iube salute prospera frui tecum,
Licebit exteris ob illa regia

Duella in angulis vager.
Quis autumasset? en adhuc, per octo lustra, caelebs
Et hunc morante cerno Marte natalem:
Tamen virente mi comam induit nigram
Pudens Oliva termite;
Etruriaeque corculum volens honesto Senas,
Oreadasque perlibenter aspecto,
Modestiore fronte et ore praeditas.
Benigna bruma post iter
Latinum, et urbis Ausonum perambulationem,
Viasque cognitas, amoenius praebet
Poli sub huius axe, prae quod expeti
Domi queat, triclinium.
Feros tumentis Hadriae dehinc timere fluctus
Supersedebo, seu fragosa Poenini
Gelu rigentis expavere praecipi-
tia. Ut reducta vallium,
Ut haecce collium iuvant reflexa, fontiumque
Scatentum ad ima lene murmur! hic [Orig: heic] lauri
Virent, viretque silva Palladi sacra,
Citrisque consitum nemus.
Cupressus atque pinus hic [Orig: heic] stat; ilicesque frundent;
Fragrantiisque myrteis odorati
Replentur halitu decenter hortuli,
Et usque ver novum tepet.
Domus canore Musico, et sonore nabliique et
Lyrae resultat. Istius-modi vivant
In otio ac quiete Lipsius, precor,
Et ipse Dousa nobilis,
Et ipse Carrio, et Grapheus, et ipse Giselinus
Novans vetusta saecla; vosque Lernuti
Modique, pectora absoluta, non sine

Typos amante Golzio.
Idem precabor, ac libens [Orig: lubens] , et Utenhovio ipsi,
Et eius intimis: idemque Mellero,
Coloniense quo celebrius cluet
Canente territorium.
Idem hocce Gulielmium tagat Decembre votum:
Amore qui rosarum Adonidum captus,
Trecenta cum rosis canistra mollibus
Deae sacravit entheae.
Ibere Mars facesse, Mars Iber facesse: tuque
Redoccupare Belgium vel invita
Memento Pax, quietis exsulis soror,
Alumna dulcis otii.
Eamne, et optimam alloquar sodalium catervam?
Vetor. Sit ut nimis remota, salvere
Tamen per ora vos iubebo prodromi,
Amata Cynthio cohors:
Et inter hancce symbolam, memor gregis diserti,
Scypho litabo septies coronato:
Simulque faxo coram adesse te, mea o
ROSINA, melle dulcior,
Fragrantiorque balsamo, nitentior ligustro
Cycnique plumulis. Adesse te praesto
ROSINA faxo opinione, et abditam
Trahace hiabo carmine;
Identidem o cupita bis decem irrito per annos
Proco, sed usque mi negata; quin numquam
Potis vel uno ocellulo viderier,
Nisi semel per Ideae
Imaginariae, polo silente, conspicillum.
Inanis hinc amator exstiti formae
Tuae, virago. Mantis inde plurima

Mihi futura Christius,
Neque hoc rogatus, immo vi manum intuens prehensam
Palam omnibus, sed invidenda praedixit;
Fore auguratus, ut Diana vicies
Rotante circulo prius
Meare signa cerneret per obviata fratris
Citum Phlegonta, quam tuae virum Zonae
Hymen doceret arcta vincla solvere.
Abisse terminum hunc scias:
Propinquat hora debitae statuta pactioni.
Quid immorare? quid meos in obliquum
Repellis ambitus? quid aegrimoniis
Iecur misellum acerbius
Premisque et angis? Euge, seu Britanna vel Batava
Meum tenetis, aut Etrusca, deside-
rium, vel Hadriana litora, aut novae
Beata rura Franciae,
Lacusve cogniti minus minusque; seu vos
(Libentius quod hercle crederem) casto
Deae fovetis in sinu Melannides;
Paterve Rhene eam tuo
Ab amne, Naidum sacro vides choro aggregatam,
Hymettio ore dulce nectar haurire,
Catumque pectus Attico imbui favo:
Ad illa quaeso commodum
Pedes euntis advenas loca apta sistitote,
Ubi illa degit, anxiumque fors exest
Sibi ipsa cor, medullulamque tabidam:
Amore tum vicario
Praealligata nemini, pudica corda Nymphae
Ad hoc meum cor, o Cupidines, strictim
Eatenus ligate, qua cohaereat

Iugalis usque copula.
At ipsa non minus flagrans ames tuum Melissum, et
Colas ROSINA, quam perusta Thaumantis
Amasse fertur alma Memnonis patrem, aut
Diana pulchra Virbium.
Utrimque faxit hoc Venus, tot invocata votis,
Decensque Iuno, pronubae gerens munus;
Bonusque Lucifer diem advehat bonum:
Ulysse ero beatior.

AD ELISABETHAM ANGLIAE REGINAM.

TANTI-NE sum, Regina, de me
Ut rogites volens,
Ubinam locorum victitem?
Tantine sum, Regina, Musas
In penetral tuum
Ut amanter acceptes meas;
Mihique magnas proinde grates
Sic iubeas agi,
Quasi quid merenti gratiae?
Fortassis et ROSINA quae sit
Nostra, rogaveris.
Equidem ipse-met (credas velim)
Ignoro. numquam enim Rosinam
Vidi ego, quam cano
Cecinique, quamque post canam.
Umbram ergo captas o Melisse?
Omnimodis: quia
Procul hinc abest corpus Rosae;
Nec sat scio, quonam sub axe

Eutopiae. Peris
Igitur Rosinam, et perditum is
Et tempus et te France? quid tum?
Dummodo non meae
Pereant imagines ROSAE.

IN NATALEM ROSINAE. AD FLORAM.

VIRGO, quae florum studiosa cultis
Praesides hortis, decus herbularum;
Sive tu Chloris, Dea, sive gaudes
Flora vocari:
Candidae natalis adest ROSINAE;
Fac tuae pulchris manibus Napaeae
Mille iam nectant maris ex virenti
Rore coronas.
Naiades castae, Dryadumque vernans
Turba, cum Nymphis aderunt pudicis;
Gratiae et Musae quoque, Oreadesque et
Pura Diana.
Sparge pulsandam pedibus Dearum
Mollibus terram violis rosisque;
Alba Iunoni foliis tenellis
Sparge ligustra.
Dum choros ducent mea cura Divae
Praecinens Clio, praeiensque Pallas
Rite festivo nova temperabunt
Gaudia plausu.
Phoebus aurato residebit arcu,
Personans leni cithara. ROSINAM
Myrtus incinget, mihi digna crines

Laurus obibit.
Affer huc unguen puer, ac Lyaeum:
Affer huc stacten, genus omne succi,
Magma, pastillos, Syriisque vecta
Balsama ab oris.
Haec dies sollemnis erit: quotannis
Hanc diem, et te Flora, meamque Nympham
Annuo nostrae celebrare pergent
Carmine Musae.

IN FONTEM HORTENSEM ELISABETHAE REGINAE ANGLIAE.

O ARGENTEOLIS lucide rivulis
Fons, et frigidulis limpide glareis;
Ecquae Nympha loci te gelido cavae
Rupis ab antro
Limphis tam riguis elicit uberem?
Ut persaepe tuas margine in herbido
Miratur scatebras gemma Britanniae
Dulcis ELISA!
Ut persaepe sitim languidulae cies!
Tu candente oculos pascis imagine;
Aures tu satias murmure, tu rigas
Labra liquore.
Os, aures, oculos devoveo tibi,
Crystalli Cypriae splendidior vitro
Dulcis fonticule, o, fontis ILISSII
Dulcior undis.
Monstra quaeso mihi, quaeso tuam mihi
Nympham monstra, agedum. Nobilium libens [Orig: lubens]

Illam Naiadum praeficiam choro,
Nobiliorem
Quam vel Cymodoce, quam vel Erotion,
Ulnis vel niveis candida Amyntias.
Sic numquam tua nec sicca, nec arida
Vena dehiscat;
Sic herbosa tibi gramina vestiant
Ripam; sic viridis pomus opacula
Defendat rapidum frunde Caniculae
Desuper aestum.

IN HORTUM ELISABETHAE REGINAE ANGLIAE.

VERNE Reginae decor o Britannae,
Summa praesentis dominae voluptas,
Arborum densis fruticumque silvis
Hortule florens:
Quis tibi vatum neget eleganti
Elegans carmen? quis Apollinari
Frunde velatus tibi cantitare
Pauca recuset?
Hauriat virago potens volenti
Aure sedatos modulantis orsus;
Hic [Orig: Heic] Rosas inter medias, et inter
Lilia cana,
Ductili puris saliente limpha
Fistulis; et luscinia, sonori
Gutturis docta, melos integrante
Lucis et umbrae.
Dum cano septos nemoris recessus,
Aut parum o frigilla silens quiesce,

Dauliam suavi cata provocare
Voce magistram;
Aut simul dignas celebrate mecum
Hortuli laudes: sed ut hae per aevum
Omne crescentes in erae benignae
Vota redundent.
Qualiter vix Hesperidum fuisse
Caespites cultos puto, vixque Cyri
Pensiles hortos, et amoena Adonis
Alcinoique
Frundeo ornatu decorata tempe:
Tale pol maiusve decus canemus
Areas ornare tuas comatis
Hortule ramis.
Hic [Orig: Heic] odor, quali fruitur Sabaeus:
Hic [Orig: Heic] nitor, quem Semiramis petissat:
Hic [Orig: Heic] color, quo ridet hians beato
Copia cornu.
Dulce praelustri spatiari in aura
Mane; iucundumque meridiari;
Vesperi suave est abeunte Sole
Pascere visum.
Hic [Orig: Heic] bonum est dormire, bonum est morari:
Cultui gnavo melius vacare:
Optimum, cantus hilares iugare et
Dulce poema.
Cultor herbarum memor atque florum,
Atque radicum sub humo latentum, et
Stirpium prisca et nova singularum
Nomina signet.
Tum salutarem propriamque et aptam
Omnium, Macer quasi quis renatus,

Non opis nostrae frutices ad unguem
Persequi cunctos, variasque plantas:
Praestet hoc malim indigenae resultans
Musa poetae;
Cui per abstrusos vaga corda gyros
Scitus errorum labyrinthus urget.
Pieri fesso liquidum canenti
Porrige fontem.
Haec sat est tentasse levi sub umbra
Pampini. Salve mihi ter quaterque
Hortule, et Regina vale trecentos
Sospes in annos.

EUPHROSYNAE HAENZELIAE AUGUSTANAE.

QUAE tam candidula est manus,
Ebur Indicum
Niveo colore
Alabastraque vincens;
Cuius littera ductibus
Calami integris
Nitidam salutem
Operosa Melisso
Ascripsit Latio sono?
Manus ista pol
Manus esse pulchrae
Mihi prodita certis
Signis EUPHROSYNE; quod haec
In epistula

Meliore fratris,
Animi indice, multum
Me salvere sibi iubet.
Quid ego tibi,
Tibi quid rependam
Meritissima virgo?
Grates dulciculae feram?
Nimis hoc parum est.
Resalutem? id ipsum
Minus. attamen ipsi
Grates EUPHROSYNAE libens [Orig: lubens]
Ago maximas
Habeoque; porro
Sed agam, sed habebo
Semper; quin referam. sed et
Ita nuntiis
Resaluto verbis,
Magis officioso
Hanc ut pectore non queam:
Ita blanditer
Resaluto blandam,
Ut amantis amorem
Contestetur Erotion.
Quid enim tibi,
Tibi quid rependam
Meritissima virgo?
Te formosa quadrimulam
Ego noveram
Viridi sub aevo,
Charitumque dicatam
Musarumque sacris choris.
Tua bis novem

Prope finit annos
Modo grandior aetas,
Iam te Melpomene leves
Docuit fides
Celeri increpare
Digito, resonosque
Viva voce, per ambitus
Modulaminum,
Iterare cantus,
Medio in grege Phoebi.
Iam te Pallas adinstruit
Phrygiis opus
Geniale telis,
Dubio Labyrinthi
Septo texere conditum,
Et acu recens
Variata molli
Bene pingere fila.
Sic et parvula dum foret
Ariadna, sic
Pudibunda gnavas
Solita Icariotis
Exercere frequens manus.
Ibi nec lyrae
Aberant, nec odae:
Aderantque laboris
Salamen citharae. Fuit,
Tua cum mero
Labra melle tincta
Licuit mihi coram
Audire, et modulos simul
Canere. En erit,

Ut in Italorum
Diuturnior oris
Lente commorer incola,
Viridem Lycum
Procul ingemiscens
Nitidamque videre
AUGUSTAM, decus urbium?
Erit, ut mei
Speciosa somni
Per inania frustrer?
Absens cerno ego cerno te
Lepidissima,
Propriam figuram
Oculis animoque:
Nam non mentem animi modo
Rapit impetus,
Sed et ociores
Rapiuntur ocelli
Ad quae diligimus loca;
Licet avia
Penitus. Tametsi
Igitur procul absum
Vestris coprore finibus.
Tamen Alpium
Iuga verticosis
Prohibere timebunt
Dorsis, quo minus hospiter
Propior Lyci
Aliquando Nymphis,
Nemus inter et hortos;
Usus nempe volucribus
Avidae Spei

Taciturnus alis.
Siquidem omine dextro
Spes ultroque citroque iens
Benesuada, mox
Fore pollicetur,
Ut amoena sub horni
Opportuna Favonii,
Et hirundinum
Reditus apricos,
Iterum ipse redux sim.
Hanc ut Lucifer advehat
Roseus diem,
Niveis notandam
Ab utroque lapillis;
Votiva EUPHROSYNE roga
Superum patrem
Prece. Virginali
Prece flectitur aether.

Non barbaris quod vultibus,
Aut barbaris sint moribus,
Non quod Minerva barbara,
Aut barbara loquella:
Quae Nicomedeiae data est
Iussu Dioscori patris
Ob Christiana dogmata
Virgo tyrannicae neci;
Transmisit in Suevas plagas
Martyr beata exoticum
Sed liberale nomen.
Quid fratria hac formosius?
Quid fratrias illa pulchrius?
Utraque quid pudicius?
Non mitis haec illa magis;
Non illa comis hac magis.
Hanc rarior dos ingenI,
Illam indolis venustat.
Ambae nisi suavissimae,
Ambae nisi dulcissimae
Fuere, sunt, et post erunt;
Adeste: diversam omnibus
Testetur Henricus suam,
Baptista testetur suam.
Tacete, ni potestis.
Henrice mussas? non ita est?
Baptista mussas? sic pol est,
Ut diximus; nec dixerit
Falso celebrator palam
Vestrorum amorum candidus,
Et dona quisquis obvius
Heinzelliana laudat.

Bene o valete, et vivite
Bene, optimi fraterculi,
Vosque optimae sororculae.
Coepto secundentur pari
Vestrae familiae: queis Hymen
Fraterculare pectus et
Sororiare sentit.

IN LABIAS ROSINAE.

QUALIS renidet florida Punici
Fissura mali, quod numerosior
Utrimque granorum rubentum
Copia subter operta rupit:
Tali decenter mollia diffluunt
Labella risu flexanimae RHODES,
Inter canendum suave, et inter
Dulce sono patrio loquendum.
O delicatis ora coralliis
Rubentiora, et purpureis rosis,
Formosa quas sputo cruoris
Ipsa sui Cytherea tinxit;
O sive Pithus sive Cupidinis
Liquore gratae sparsa medullulae,
O plena divinis beati
Nectaris ambrosiaeque succis
Labella; quam vos gestio vel semel
Dissuaviari, si licet, ut libet:
Quo nempe Celtae, quove Belgae
More solent teneras puellas.
Caste ac pudice sic tamen, ut nihil
Praeter salutem tetricitas gravis

Sentire dicatur Catonis,
Aut anuis vigilax ocellus.
En affluentis rore salivulae
Humescit udo lingua sub angulo,
Pellecta flammantes rubore
Has labias propiore labri
Compage iunctis tangere basiis.
Si maior essem, Carolidum satus
E stirpe; sane non vererer,
Quale dabat Salomon venustae
Prudens Sabaeae, tale etiam tuis
ROSINA malis figere savium.
Quin ipsa tu quo celsiore
Nata loco es, seriemque vestram
Tot rebus anteis, hoc gere te precor
Submissiorem, si tibi diligor:
Et antevertens appetentis
Oscula, me prior osculare.
Mea antevertens oscula, me prior
Exosculare, inquam, et thalami fidem
Promitte. Promitto vicissim,
Basiolum fore tale gratum
Aeque, et beatum non minus, atque quod
Haud aio raptae Tyndaridi Paris
Dat, sed quod aut lente reverso
Icariotis amans Ulyssi
Indulsit, aut regina Britanniae
Statura lecti foedere (quod quidem
Sperare numquam nec queat nec
Debeat, Hectoreus nisi heros)
Sponso futuro non bene deneget.
Quid o moraris bella ROSINA? quid

Cunctaris? Aut tu basia me,
Aut mihi te sine basiari.

AD TURTURES SUOS.

TURTURES; SACRI Veneri pudicae,
Qui pares unis animis, et unis
Mentibus, concorde toro beatum
Degitis aevum:
Ecquid auditis gemitus Melissi?
Ecquid hauritis querulas loquellas,
Mane quas primo gemo, quas anhelo
Vespere sero;
Conscios vos esse mei sonoris,
In dies quo canto meam Columbam,
Novi, et hoc ipsum mihi testi aeque
Novit Acanthis;
Aegra curarum resonante cantu
Scita lenire, et socia accinente,
Tempus ut fallant grave, milleformes
Promere voces.
Ructus en creber magis aggemiscit
Ingemiscenti, neque rariore
Vester obtutu labra anhela visus
Spectat hiantis.
Nostis apprime, mea Turturilli
Cura, quam constanter amem colamque
Unicae fato mihi destinatum
Pectus amicae.
Nostra erit tandem, licet octo menses
Luna complerit nova transigendos;
Vosque post escae satie cupitae
Pascet alumnos.

Vivat o mecum pariter ROSINA
Invicem sicut bene victitatis!
Talis o regnet mihi mutuo con-
cordia lecto!

AD AURORAM.

AURORA, Solis splendor ille pulchrior,
Quo purpurare cernitur
Et mane caelum et vesperi serenum;
Formosa nata lucidissimi Iovis,
O ter quaterque et amplius
AURORA salve. Te meis venustam
Quoties ocellis laetus aspexi, palam
Videre ELISAM sum ratus,
Britanniae illam doctam et eruditam
Reginam, in illiusque viva imagine
Meam ROSINAM, tot libris
Tot luculentis carminum involucris
Claram; poetarumque mille versibus
Pridem celebratam, in mei
Tantum favorem, gratiamque Nymphae.
AURORA, quid te in orbe toto est pulchrius,
Formosius, venustius?
ELISA, quid te splendidum magis, quid
Illustre regificumque te mage uspiam?
ROSINA, quid te dignius
Celebriusve aut notius per orbem?

Aeris nati, et nemorum potentes
Alites; sed nunc caveae inquilini
Corpore servo:
Omen acceptum canitote quaeso
Oscines dextris mihi gutturillis:
Tuque nil laevi cane sis ROSINAE,
Dulcis Acanthi.
Ecce Sol aetherque simul puellae
Hortulum favente meridianum
Lumine aspectant, bona pollicentes
Quaeque precanti!
En Dionaeam niveam columbam,
In meum quae se gremium, volando
A domus castae propiore tigno,
Sponte receptat!
Iam diu vinclis ego macipatas
Vos manumissas dabo, singulisque
Aureum anellum pede complicabo,
Cum titulo isto:
LIBERA HAEC VOLO SIT AVIS MELISSI.
Ibitis, quo vos per inane ducet
Aura, quo frundens nemus incitabit
Praepete cursu.
Ante continget tamen eximendis
Osculum. rostella rubris labellis
Blandiens vobis era basiabit
Terve quaterve.
Aucupum nulli hinc subitura visco
Praeda cedetis, neque captiosas
Sentiet fixo pedicas adhaesu
Mobilis ala.
Si tamen fors incideritis in rem

Non bonam; fraus omnis abesto, rite
Cognito, vobis merito obtigisse
Libera iura.

AD NICOLEAM ET LOIDEM VIENNAEAS, CLAUDII ANTONII BARONIS CLEREVANTII FILIAS.

MUSIS amicae, caraque Gratiis
Binae sorores pectora, germinans
Stirpis Viennaeae propago,
NICOLEA o mea, tuque LOI,
Sic in MINERVAE et Pieridum choro
Teretis aevum? sic animum entheis
Pascetis in Florae viretis,
Et veterum Sophiaeque libris?
Sic Graia passim cum Latiis aquis
Exhaurietis flumina? Quam bene
Factum, quod in doctis puellis
Malueritis habere nomen,
Fruique fama, quam vel acu levi
Pollere tantum, vel radio aut colu;
Tramave telae multiformis
Pallada Cecropiam aemulari!
Quid, quod rotundos cogitis in pedes
Sonos Latinos? et calamo duce
Quascumque formas luculente
Pingitis, effigiesque rerum;
Vestri secutae rite per omnia
Manum magistri, et dia domestici
Reperta BOISSARDI: neque ipsas

Textilis in bicolore lino
Pictura fallit? Dic mihi, daedala o
Natura rerum: Quis potuit Deus
Perfectum ad unguem tot beatis
Artibus imbuere elegantum
Pectus sororum? Quae Dea tot catis
Raram replevit dotibus indolem?
Quae pulchritudo, quae venustas
Emicat ex utriusque vultu!
Cui praeferamus NicoleamDeae?
Cui comparemus Loida numini?
O dignam Olympi sede matrem,
Sidereoque comas perennes
Honore cingi; cuius ab ubere
Duxere natae lactea flumina!
Nimirum equestris ClaerevantI
Haud alias potuisse virtus
Dicetur olim gignere filias:
Avita virtus, qua nihil exstitit
Maiorum in aevo nec minorum
Nobiliusve celebriusve,
Amoenum ad amnem Sequanici Dubis.
Nam vester, o Nymphae, eximius parens,
Ut ille Maecenas Etruscis
Regibus ortus eques, perinde
Burgundiorum sanguine proditur
Regum creatus. Quale fuit decus
Quantumque non solum propagi
Magnificae, generique vestro,
Sed Christiani nominis ordini;
Quae Clodovaei sponsa iniit torum
CLOTILDIS heroina, regi

Francigenum capitalis auctor
Gauderet ut Baptismate tinguier
Sacro, et salubrem Christiadum fidem
Amplecteretur? Non BEATRIX
Illa ferax quoque, Friderico
Quae Barbarossae nupsit, ab incluta [Orig: inclita]
Vesontione traxit originem,
E stirpe vestra nata mater
Caesaribus ducibusque claris?
Haec cogitando mecum, et in intimas
Res intuendo mente sagacius,
Praeconia et famam decusque
Mirifice rapior vetustae
Cantare gentis: nec queo percitis
Oestro Camenis ora sonantia
Iubere mussare, et retrorsum
Propositi revocare habenas.
Sinetis ergo dehinc vel idonea
Quae tento, vel saltem ah minus apta me
Fari, o sorores, bina Phoebi
Sidera, Castalidumque ocelli.
Quod si parum uni forsan et alteri
Amor satis sit noster: in hoc tamen
Scitote vestri neminem usquam
Vivere me studiosiorem.

AD CATHARINAM HEVIAM CLEREVANTIAM.

O FILIARUM nobilium parens,
Ex Heuiorum creta propagine,
Matrona, non Iunone magna,

Non Ope primigena, neque Hebe
Minor: quid est, quod carminibus meis
Defers honorem tantum, ut et ipsa-met
Nataeque, dono una tributo,
Mi niveis manibus salutem
Ascripseritis? Non ego maximi
Talem favorem muneraque aestimem
Transmissa, praestantisque gazae
Intemerata loco reponam,
Perennis indicium (auguro) gratiae,
Qua prosecutae me estis, ob unicum
Melos, Mosellanas in oras
Non sine consilio sagacis
Missum Minervae? Vivat id omne per
Aevum; atque Metis, inde Grymontio,
Arcique Montoae decorem
Splendidiusque subinde nomen
Aeternet. Atqui digna es, item tua
Sunt digna sane pignora, de quibus
Numquam obticescat Fama, numquam
Posteritas sileat futura.
Virtus VIENNAE sanguine regio
Burgundiae sub limite originem
Traxisse, longaeva nepotum
Per titulos serie feratur.
Gens HEVIORUM (saecula quinque iam
Fluxere) claris ex Eburonibus
Metensem in urbem praedicetur
ROGERIO duce commigrasse.
Quin ipse de me sic meritus bene
Robertus ille est Heuius, ad lacus
Versante secessum Melani;

Sic etiam tuus ille natus
Franciscus ultro notitiae meae
Assuevit, ad Nitci hospita flumina,
Suasore Boissardo et Trelaeo:
Ut nec amicitiae me eorum
Umquam, nec illos paeniteat meae.
Ac proinde quodcumque hac proficiscitur
Ex mente, sic in vos profectum
Credite, uti faciam tibique
Tuisque rem gratam, ac memorabilem
In omne saeculum. Si mereor, tuum est
Hoc nomine uno me meosque
Perpetuo CATHARINA amare.

IN NUPTIAS NICOLEAE VIENNAEAE CLEREVANTIAE.

RIPAS Mosellae, et patria caeruli
Linquit Grymnontis culmina, Oreadum
Festiva cultrix Naidumque
Aurea NICOLEA, propago
Divina matris, flos Clerevantidum,
Itura in arcem Sequanicae plagae,
IAUCOURTIOque optata Nympha
Purporeos thalamos marito
Stratura. Nymphae tu Venus i comes,
Salvamque duc per difficilis viae
Longinqua, cum sorore bina
Et numero genitricis almae.
O quam flagranti pectore et intimis
Exspectat illam sponsus amans fibris,
Burgundiorum stirpe regum

Editus! Eia agedum fer, inquit,
O Diva laetis ominibus meo
Sperata voto gaudia: da toro
Videre partem destinatam,
Nomen ab eximia Viennae
Domo trahentem nobile. Sic ait,
Ternasque iuxta pro meritis tuo
Vovet corollas ipse fano
Aureolas, totidemque Amori
Fratrique Amoris. Tu Dea munere
Contenta voti reddito compotem
Et hunc et illam, liberosque
Coniugii facito auscpicati
Formosa tollant pignora; qua genus,
Qua nomen altum, qua celeberrimam
Semper propagatura famam
Per decus et titulos equestres.

AD LOIDEM Viennaeam

LOI verecundi flos illibate pudoris,
Virgineae tutela Minervae;
Sequanicisne domum rediisti sospes ab oris,
Cum genitrice sororeque cara?
Sic mihi BOISSARDI vestratis epistula nuper
Rettulit ingeniosa Poetae.
Adventu sublime tuo caput extulit altis
Gurgitibus pater ipse Mosella:
Naiades et quotquot viridantis in amne Mosellae
Humida regna colunt, et ad amnem
Quotquot vicinum Nymphae loca grata frequentant,
Et faciles tua cura Napaeae,

Nec non cum Dryadum tenero agmine Oreades ipsae
Una omnes, sacra per iuga Bacchi,
Excepere tuos reditus plaudentibus ulnis,
Ad numerumque canente melodo
Et citharam pulsante leves duxere choreas;
Non quales gens rustica Volscae
Consuevere, sed Aonidum de more sororum
Aut Charitum, quoties Hymenaeum
Vel Paeana canunt festiva voce sonantem.
Audivit haec viditque Grymontis
Montoaeque arcis custos, genus indigenum, Lar:
Nec mora; et hic exsultat et ille
Laetitia plausuque fremens. tum certat uterque
Te prior in penitralia avita
More receptare insolito, fessamque fovere
Ex longarum ambage viarum.
Ipse tibi paries gratatur suave renidens,
Splendescensque tapetibus aureis:
Ianuaque ipsa adeo gemino cum poste superbit
Te praesente. Iocum Geniumque
Insimul hic [Orig: heic] videas coniunctos cum patriis Diis
Nube carentem exporgere frontem.
Angulus hic [Orig: heic] omnis ridet, ridentque Penatum
Gens maiorum, et turba minorum.
Ipse etiam, o Musis carissima virgo mihique,
Laetor io te sospite; et oden
Hanc iubeo de te scriptam vestraque salute
Francigenas ediscere Nymphas.
Quid potius faciam? Nomen ventura nepotum
Saecla tuum volo, LOI, loquantur.

AD MARIAM VIENNAEAM.

MARILLA, delicatule
Virguncularum ocellule,
Quas nobiles Metensium
Matercularum Zonulae
Luminis aureolas in auras
Tulere: crescin' iugiter,
Prae teque succi plenulum
Vigensque fers corpusculum;
Cuiusmodi hac aetatula
Candidulas vegetat puellas?
Pulchella ceu surgit recens
Myrtus tenellis ramulis,
Comisque odora crispulis;
Afflata leni ventulo
Roscidulisque rigata lymphis:
Sic tu MARILLA, floscule
Puellularum, te exseris
Erectulis cincinnulis,
Demulsa veris halitu, et
Fonticuli Charitum scatentis
Perfusa rore limpido.
Tui micant ocelluli,
Ut noctilucae stellulae.
Tibi labella purpurant
Aemula flammeolis corallis.
Perlaevigata marmora
Eburque candidissimum
Manus tuae purissimae
Vincunt: manus inquam tuae

Lacteolo niveae decore.
Morum insuper decentium
Politula elegantia,
Et blandicella suavitas,
Venustioribus poli
Cedere nescierint Deabus.
Ante omnia est, quod me allicit;
Loquella, liquidissimo
Dulcissimoque nectare
Omnique melle dulcior,
Atthides ambrosiis quod olim
Ex herbulis apiculae
Legere. Delibutus his
Tibi est palatus guttulis,
His delibuta guttura,
Linguaque, et ipsa labella bella.
Quod si ipsa tu uno et unico
Me suaviere suavio,
Aut osculeris osculo,
Aut basies me basio,
Dulcisonum tibi cantitare
Melos parantem: nectaris
MARILLA pol dulcissimi,
Tuique mellis optimi,
Tuaeque liquidissimae
Particulam imbiberim medullae.

AD CAMILLAM MORELLAM.

CAMILLA doctarum inclita virginum
Alumna, sacri gloria verticis,
Quem Phoebus augur cum
Camenis

Incolere ante alios suevit:
Quaenam auspicati munere te poli
Produxit Eos? quae tibi candido
Fulsere in ortu tam benigne
Sidera? quod genitale signum
Nascentem amavit tot nitidissimis
Ornare donis? Haud ego te genus
Mortale, MORELLAque cretam
Stirpe reor, sed Olympiorum
Sanguen Deorum. nam nisi conspicer
Divinius quiddam ac generosius,
Supraque vulgarem Minervam
Plebis, inesse tibi CAMILLA:
Unum infimorum me, licet, aestimes;
Unum invidorum me simul arguas,
Qui te, quod uno omnes tibi ore
Dant facile, spoliare partae
Praeconio alto laudis, ut aemuli
Solent, maligne coner, honoreque
Privare digno, debitisque
Elogiis, celebrique fama.
Sed tantum abest, ut noxia quaepiam
In me residat talis; ut obviis
Hoc pectus ultro amplexer ulnis,
Hoc venerer caput, osculerque
Manum, atque sanctam te veluti Deam
Supplex adorem. Quod nisi ab intimis
Praecordiis manare credis,
Ex animoque loqui MELISSUM
Sentis: amorem cui fatear meum,
Facesque amoris? qui vehementior
Tanto est pol in te, Diva; quanto

Suspicio magis expolitam
Doctrinam, et artis Pieriae decus.
In queis perenni non ita floruit
Honore Sappho culta, nec sic
Filia Sulpicii diserta;
Ut tu vigescens carmine nobili
Puella praestas. Non ego te colam,
Germana Musarum CAMILLA?
Non ego te Charitumque ocellum,
Tuique Phoebi delicias vocem?
O viva imago Palladis! o catae
Medulla Pithus! o renati
Flos redivive CAMILLA saecli!

AD ROSINAM.

VIRES ingenuae, curaque virium
Quae sanitatem in corpore temperat,
Te cedro faciunt paremv
O ROSA vere tepenti.
Nunc lauro similis, nunc tiliae mihi
Videris. ultro te Melitusides
Cingunt rore thalassino,
Bacchare Flora coronat.
IN CURA Charitum FLORIDA semper ES:
Cultu Thaliae mascula roscidae
VI FRONDES ALACRI: comae
Luxuriantur in auras.
Flores quale furens Auster amygdalis
Decussit, aevi flos cecidit mei; aut
Ceu bruma aspera vineas
Despoliavit honore.

Arentes refove lux mea amygdalas,
Siccosque succis imbue palmites:
Gemmas palmes aget novas,
Trudet amygdala flores.
Tunc vel sub medii triste Capri gelu,
A VI vigoris perpetuo tui
FLORENS DICAR, et altior
Abiete sidera tangam.

AD CAMILLAM MORELLAM.

VIRGO Castaliis nomen ab artibus
Aeternum merito nacta; decentior
Horis, pulchrior Hebe,
Scintillantior Hespero:
Quam quinas aveo per trieteridas
Cum desiderio cernere maximo,
Ex quo prima diserti,
De te scripta tuisque item
Musis, UTENHOVI carmina legimus.
Ni te Teutonici subtrahis oribus
O MORELLA poetae,
Aut semotior invides
Nostris luminibus lumina: fac tui
Spectandae liceat, si pote, copiam
Impetrare, tuisque
Tandem colloquiis frui.
Si non dura geris pectora cautibus,
Si non difficilem dant aditum fores:
Hos ipsos rogo saltem
Ad dextram niveam libens [Orig: lubens]
Pervenisse sinas, simplicis evidens

Argumentum animi, non adeo malos
Versus, quos meus ardor
Iucundis citharae modis
Expressit, Latii pectinis aemulos.
Ah qui [Orig: quei] dura fores, quam teneris piae
Eduxere Camenae,
Vatum numina, ab unguibus?
Ah qui [Orig: quei] dura fores, cui labra primitus
Mitis Leucothea, labra coralliis
Decertantia rubris,
Rivo lactifluo imbuit?
Ah qui [Orig: quei] dura fores, nectare cui scatens
Lenes lingua sonos edit, Hymettio
Tinctos rore, favisque
Hyblaearum apium litos?
Quid multis moror? en sponte sua patet
Indivulsa bonae ianua gratiae,
Et postes ab amico
Se gaudent venerarier.

AD ANNAM PALLANTIAM.

ECQUID sub patrios Lares
Redux ab assueta UTENHOVI domo,
O PALLANTIA, doctis
Invigilas Musis, et amoeniorum
Oblectamine carminum
Deducis aevum strenua, nun diem
Fallens, et modo noctem
Praecipitans insomnis? Ut hoc utrumque
Ex te audire libens [Orig: lubens] velim!
"Ne linque, amabo te, studii ratum

Istiusce tenorem;
Neu patere inceptis aliquid, quod obstet
Forsan, cursibus iniici:
Velut ruentes sponte sua obviam
In laudem arcta iugales
Frena retrorsum urgent, rapidoque vector
Dat sufflamina currui.
Natura praestans, arte valentior,
Te praeclariter auxit
Dotibus excellentibus, ac Minervae
Concertare dedit catae.
Huic tu palaestrae iam valediceres?
Non, non sic erit. Ultra
Quin iubeo te pergere, progredique
Quam longe potes. Artium
Campus renatarum usque amat excoli.
Te vero decet, ANNA,
Tam celebri quod nomen adepta fama es
Semper reddere clarius.
Nam quo puella es nobilior domi,
Hoc illustrior atque
Splendidior virtus tua post cluebit.

AD CAMILLAM MORELLAM.

LIMPIDOS ab uberi
Scaturientes fontis amne rivos
Si quis inaestuanti
Heu viatori negitet, nonne magis magisque
Aridam negans sitim
Accendet; ut quae Tantalo appetenti,
Iamque fere bibenti,

Rursus a labris fugitat conscia lympha culpae?
Hoc idem mihi hospiti
Celtarum in oris forte commoranti
Accideret, CAMILLA;
Si flagrans assecla tui, quod tibi dulce pleno
Manat ore, nectaris
Privarer haustu, quibusque [Orig: queisque] per tot annos
Discupivi irrigare
Corda, sermonum placidis abstraherer fluentis.
Ah resolve, amabo te,
Resolve labrorum illa eburna claustra,
Et sine delicatas
Melleae venae scatebras iugiter exsilire
Protenusque fundier;
Libare tantum quas pudenter optem,
Si (quid enim recuses?)
Prolui totis vetitum est. Numquam etenim remissa
Mente conquievero,
MORELLA, quin (quae summa postulati est)
Dulcibus Hippocrenes
Ex tuae lymphis riguos eliciam liquores.
Euge suave corculum!
Euge o voluptas blanda Gratiarum!
O geniale mulsum!
Roscido fauces aperi sacchare dulciores,
Atque floridissimum
Emitte succum, quem siticulosae
Lambere apes Melissi
Gestiant, circum alveolos murmure bombilanti
Stridulisque pinnulis
Dense volantes. Nil tibi est pericli:
Namque favi CAMILLA

Mille post ad te redient fenore cum ter amplo.
Interim satis tibi
Superque sit, si, qua frui laboro,
Scripsero mellilinguem
In tuis Suadam labiis usque tenere sedem.

AD FRANCINAM.

FRANCINA, Divarum aetherium genus,
Quae fronte recta coniugium IOVIS,
Bellis Minervam aequas ocellis,
Et roseis Venerem labellis;
Quid pro beato nunc tibi basio,
Iubente quod non ferre BAIFIO
Nobis recusasti, rependam?
Quid tibi retribuam merenti?
Ut illud ipsum nectareum osculum
Spes expetivit nulla, nec ad meum
Votum vel optatum venire
Mens mea tale aliquid cupivit;
Sic fortuito te mihi dante, eo
Iucundiusque et gratius accidit,
Quo pulchriorem te necesse est
Confitearque venustiorem.
At forte ne te paeniteat dati,
Hoc scito, nullam mi neque in Ausonum
Oris, neque in tellure Gallum,
Quos iterum ecce adii, dedisse
Umquam vel unum (iuro ego) suavium.
O virgo, labias credito virgines
Libasse, nullis ante tactas
Feminei labii salivis.

Vates pudicis vatibus ac piis
Ascribor, et castum Aonii gregis
Frequento coetum, quibus [Orig: queis] perenni
Nomen honore tuum sacrabo,
FRANCINA; ut aetas postera tam diu
Miretur illud, quam tibi carmina
Haec nostra duratura vere
Auguro perpetuos in annos.

AD CAMILLAM MORELLAM.

TITAN Erigonae propinquiores
Admorat radios, iuba relicta
Vapida Leonis rapidi;
Cum tua se dederunt mihi limina
Perlibenter aperta, teque vultu
Et blandis facilem CAMILLA verbis:
Tetigique dextram, labiis
Mollibus osculandam; simul obtuli
Meae primitias tibi Camenae
Vates. grande etenim nefas putabam,
Sine debitis carminibus
Tam celebrem alloqui velle poetriam.
'Nam mentem subiit, fuisse moris
'Hoc antiquitus, ut sacras Deorum
' Aditurus aedes, aliquid
' Muneris exhiberet, reverentiae
'Ergo, numinibusve numinumve
'Signis. Tu Dea viva, tu Minervae
Suboles, recepisse nihil
Frugis ab hocce cultore Heliconidum
Feraris? nihil aut tulisse honoris

Ab illo, tua qui perinde magni
Facit, hacque fecit tenus, ac
Post faciet pius numina, quam diu
Vivet? Iamque abiere, virgo, bini
Menses, dum nimium silentis altam
Taciturnitatem tacita
Mente fero; vocatam nihilo minus
Te sperans aliquando reddituram
Par pari, simul ac venustiores
Elegos amicum est tibi, vel
Hendecasyllabos scribere floridos,
Seu quocumque modo libet [Orig: lubet] sonoras
Increpare lyrae fides canendo.
Avidissimo certe equidem, o
Culta CAMILLA, desiderio melos
Exspecto geniale. Quid moraris
Cunctabunda? quid in dies et horas
Tua differens scripta meis
Auribus atque ocellis manibusque item
Subtrahis? quid inaniter fatigas,
Suspensumve animum tenes hiantis?
Anime o fatigate mora
Spem modo maximam concipe. Distulit
Respondere meis eo CAMILLA,
Compensaret ut hancce tarditatem
Locuplete penso, et modica
Uberioribus carmina versibus.

AD CLEREVANTIAS TREM ET FILIAS.

SURGIT exortu novus ecce Titan,

Candidas iani decorans calendas,
Luce Iucunda faciente laetos
Rursus ocellos.
Qui recens stellis oritur secundis
Annus, eventum precor auspicatum
Proferat vobis, mea cura Nymphae
Non sine plausu.
Proximus felix eat; inde prosper
Tertius, quartusque dehinc; itemque
Quintus, et quotquot volet ordinato
Volvere Parca
Stamine exactis iterata fusis
Pensa. Vos numquam bona derelinquat
Faustitas: mentem sit habere sanam
Corpore sano.
Te tuus coniux CATHARINA salvam
Salvus offendat, reducem ad Penates
Regis ex aula proprios ubi illum
Fors cita sistet:
Sospites et vos GIDEONA fratrem,
Spem VIENNAEI generis, reversum
Sospitem ex Chattis, videatis almae
Opto sorores.
Maior hinc natu niveam parentem,
Facta maturis genetrix beata
Nixibus, reddas aviam tenellae
Pignore prolis:
LOI tu sponso sociere pulchro,
Virginum flos intemerate; tuque
In modum myrti generosa crescas
O AMARYLLI.
Summa quae voti? nihil ut sinistri

Accidat vobis vel inauspicati.
Haereat BOISSARDUS in hac amicus
Parte bonorum.

AD ROSINAM.

HAEC labella, quae rubebant pulchriora ipsis rosis,
Punicaeque flore mali, flammaeo papavere,
Et purpurantibus corallis:
Haec labella, suaviando vellicata centies;
Haec labella, morsicatim basiata millies,
Fragrantiora odore myrrhae:
Febre nunc afflicta acuta, et horrido (malum) gelu
Tota livent, tota pallent. Luror ipsa reddidit
Pallentiora frunde buxi.
Iam genarum honos, et omne evanuit circum decus:
Iamque ocellorum albicantes hirquulos auriginis
Infecit heu crocus malignae.
Me misellum, qui tui sic ora vultus intuor!
Te misellam, quae levari mi nequis tanto malo,
ROSINA, crux mea, et gravamen!
Ah si acerba haec sustinenda poena venit, cur mihi
Sustinenda potius illa non venire maluit?
Pro te aegritudinem tulissem,
Tot paroxysmos subivissem idque nunc faxim libens [Orig: lubens] ,
Te modo ista-c liberatam peste bella Sanitas
Revisat, afferens salutem.
O bona assis sospitatrix, et meam tali ilico
Fac puellam febre solvas: quam meo ipse in coprore
Ni ferre sentiam, dolorum
Me caterva vexet omnis, arguatque criminis,
Protulisse falsa. sed tu lux mea, et vita o mea,

Me vera non negas locutum.
'Nam paratum sic habes me (quod quidem saepe hactenus
'Ipsa es experta) ut necessum si sit, et Fata urgeant,
' Pro te haud mori uspiam recusem.

AD CAMILLAM MORELLAM.

UT silet, vocisque suae sonorem
Abdit arguto Philomela cantu,
Donec adversae glaciale brumae
Fregerit algu
Veris adventus, spatioque tento
Creverint dies Zephyris aprici:
Sic diu quae conticuit, suaeque
Plectra Thaliae
Distulit seras quasi muta in horas,
Virginum MORELLA novem perennis
Fama, iam novas referente Iani
Luce Calendas,
Verticem et flamma propiore nostrum
Sole tacturo, labra melle sua-pte
Sponte resolvet.
Auribus voces bibulis amoenas
Hauriam cura vigilantiore,
Quam lyram Sapphus tenerae canoram
Lesbia pubes
Audivit, Phaonve canentis ardor;
Aut Tanagraeae modulis Corinnae
Favit applausor, criticusve censor
Sub Iove nudo.

Non ego importunus in hoc, ut aegre
Aut tibi aut tuis faciam Camenis;
Admonens, tandem reseranda clausae
Vincula linguae,
Nec per ambages remoramque tantam
Esse suspendendum animum petentis,
Qui tuae dignis Genium Minervae
Provocat ausis.
Candide tecum loquor, o CAMILLA:
Candide mecum loquere ipsa contra, et
Pauculis desiderio flagrantem
Versibus exple.
Quanta enim fibris avidis cupido in-
Aestuet tuos numeros legendi,
Tute mi testis. cave nostra porro
Vota moreris.

IN OBITUM PETRONILLAE CAMPANICAE, UXORIS IACOBI COMITIS MONGOMERII.

NYMPHAE, Matronides, vosque, propinquior
Sanguis Dearum Franciadum, Deae
Primos trahentes stirpis ortus
Lympharum a patre Sequana;
Assitis, calidasque ubere lacrimas
Manate fletu, nec laceris genis
Comisque parcentes, nec ipsis
Crudo verbere cordibus.
Ecquae funereum lex facere heu vetet
Lessum eiulantes? Inclita (proh dolor!)
Concessit Heroina fatis,

SUZAEI comitis soror,
Et MONGOMMERII coniugium tori,
CAMPANICAE flos atque decor domus,
Haud inter illustres locandae
Postrema serie loci.
Ah luges merito tam caput aureum
IACOBE, Gallum ab rege vetustior
Origo descendens Gomero.
Bis binas trieteridas
Tecum pacifico lux tua, quam gemis,
Vixit cubili; te cupidissimo
Amore semper prosecuta,
Quanto nec pia Iulia
Pompeium, solidae nec fidei memor
Alcestis Admetum, aut tenerae viros
Lacaenae amarint, ceteraeque
Matres, historicis libris
Auctorum veterum quam celeberrimae.
Gliscente belli turbine civici,
Adversa contempsit virili
Fortis mente pericula,
Praestans magnanimae corda viraginis;
Seque ipsa constantem insuper arduis
In rebus, imperterritamque
Praebens cottidie magis.
Non illam Oceanus gurgite naufragro,
Non praedo in undis, non aliena humus
Deterruerunt; quin remotum
In longam usque Britanniam
Sectaretur, amans usque adeo tui:
Qualis refertur sponte secuta vel
Hypsicratea Mithridatem,

Vel rarissima Lentulum
Virtus Sulpiciae. Quid, quod et ultimis
Ostendit ausis, quam tibi fida, quam
Pertaesa non esset laborum;
Praegnas cum properaret in
Hanc urbem, celeri vecta male essedo,
Diiudicandae sollicitans rei
Processum? ubi semestrem abortum,
Motu quassa uterum gravi,
Chirurgum medicis auxiliantium
Commisit hei frustra artibus. unde ei
Fatalis intentavit hora
Mortem, non sine maximo
Plorantum gemitu, et numina praemodum
Crudelia una voce vocantium.
Heu sortem acerbam, o PETRONILLA,
Sexus feminei decus!
An non te potuit solvere noxio
Diana partu? non potuit Cypris
Succurrere aegrae, Cypridisve
Mater? non potuit Dea,
Cuius tu Genium atque ingenium catum
Referre noras? non opifex potens,
Scitusque Latous medendi,
Inventor melicae lyrae?
Nec Musae comites? Heu pudor omnibus
Vobis probrumque est, tam quod amabilem,
Quod tam pudicam, tamque castam
Et pulchram, atque adeo piam
Nymphen, Francigenas inter Amazonas
Excelsiori pectore praeditam,
Passi estis o Divi perire.

Nam quae gratia moribus
Et dictis inerat! quae reverentia
Ad se trahenti quosque modestiae!
Astris refulgentes ocelli,
Rubris ora coralliis
Certabant. Aderat rectior entheae
Statura formae: tum gravitas decens,
Et plena maiestatis altae
Iucundissima comitas,
Mentes pelliciens ad studium sui
Verumque amorem; scilicet invicem
Sic temperata, ut nescias pol,
Utra excelluerit magis.
En umquam melius labra loquentia
Audisse iures, sive disertius?
Suadae medullam quippe dixes:
Tantum daedala mellei
Natura addiderat nectaris affatim
Linguae. Fluebat sermo domesticus,
Scaturientis limpidum instar
Fontis, purus et integer,
Nullo luxurians laxius ambitu:
Id quod, soluto quae numeris pede
Scripta exaravit, ac ligato,
Testatum faciunt satis:
Ob quae debet ei Gallia plurimum,
Dignae profecto, cui tumulum optimi
Quique et Poetae rhythmicique
Ornent versibus aureis.
Nos saltim attigimus pauca, locum, ut decet,
Primum annuentes indigenis. tamen
Post fata qualicumque laetos

Officio hoc fore credo Manes.

IN NUPTIAS IAQUELYNNAE CHARRUAE AURELIANAE.

IAQUELYNNA Celticarum
Flos decusque Naidum,
Pulcher quas Liger amnis
AURELIAE pulchro in sinu
Progenuit speciosiores;
Ades huc ades, tuumque
Intuere blandulis
Aestuanter ocellis
MAILLARDUM, et ex Hymettiis
Mellea verba refunde labris.
Tua forma cepit illum,
Cepit elegantia,
Et dulcedo loquellae,
Morumque grata suavitas,
Et lepor ingenii decorus.
Viden ut calore magno
Tostus ardeat? viden
Impotentia flammae
Cor eius ut saeva ustulet,
Aestus et interiorem ad ossa
Rapide exedat medullam?
Digna es ipsa amarier:
Dignus is redamari.
MAILLARDE gaude. lux tua, et
Vita, pari calet igne amoris.
Veneris favor benignus,
Muthisque nexibus

Musarum Charitumque
Devincta utrimque gratia
Conciliavit opus iugale:
Opus ad quod aequa Iuno
Colligandum adingerit
Lentae vimina vitis,
Nec non glycyrrhizae utilem
Virgam, ederamque tenaciorem.
Niveam Cupido ceston
Matris implicat libens [Orig: lubens] ,
Cingulum geniale:
Quo nupta primum innexa, fit
Athereis similis Deabus.
Thalami ad fores pudici
Cantitate Adonides.
Hymen o Hymenaee;
Aequale par accopulas
Mitis Hymen, Hymenaee mitis.
IAQUELYNNA amat maritum
Casto amore CLAUDIUM.
Hymen o Hymenaee;
Promitte patri filium
Comis Hymen, Hymenaee comis.
IAQUELYNNAM amat maritam
Puro amore CLAUDIUS.
Hymen o Hymenaee;
Promitte matri filiam
Dulcis Hymen, Hymenaee dulcis.

AD CATHARINAM PUISIAM CHAMEROLLIAM.

CUM laeta nostris semideae parem
Gressum intulisti Nympha Penatibus,
Tuoque conspectu sereno
Exhilarare novem sorores
Dignata es, ingens o CHAMEROLLIAE
Decus propagis PUISIA; ne siem
Salvus, nisi alta Nonacrinam
Fronte superbam Atalantan esse
Praesto putarim: quippe viraginem
Illam staturae magnificae refers
Proceritate, et bellicosam
Vertice Amazonio Camillam.
Te forma praestans nobilium trium
Laudi Dearum, queis Paris additus
Et censor et iudex, adaequat:
Te gravior Tyriae Elisae
Incessus ornat: te Charitum decor
Et gratiosam et reddit amabilem:
Te lingua facundam diserto
Arguit eloquio, paremque
Pithus, rigentes flexanimo sono
Ducentis ornos, duraque marmora.
Ad haec (quod admirantur omnes)
Tanta pudicitiae tibi usque
Est cura, pulchrae quanta nec Helchidi
Fuisse, nec castae Icariotidi
Comperta quondam, quas sacraque in
Historia legis et profana

Celebriores. Sed pietas tua,
Verique cultus numinis, haud sinit
Te non honestatem verendam
Assidue ante oculos habere:
In qua iugalis quin thalami velis
Cara educandas pignera filias
Domo paterna, quis negabit?
Praecipue tibi LANCELOTUM,
Rarae puellum iuppiter indolis,
Vere institutum moribus aureis
Sanaque doctrina politum
Rite dabit CATHARINUS ille
DULCIS, loquellae quem decorat lepos,
Suavique manans pectore comitas,
Rerumque multarum per orbem
Cognitio, variaeque linguae.
Hunc nacta, de caro optima filio
Promitte patri quaeque. Adoleverit,
Vobis et illi haud paenitendo
Reddiderit memor ore grates.