IGnis tegi vix potest: Naturâ suâ calet, fulgetque, et utroque se prodit, etiam incinere; etiam in cornu. Similis est
amoris proprietas: lateat in corde hominis quantumvis contempti, atque neglecti, urit tamen, et suo sese foras indicio ostendit. Mihi, SERENISSIME DOMINE, servorum Serenitatis Tuae, infimo, nihil supra cinerem, et vilem laternam adest aut meritae aestimationis, aut acquisitae dignitatis: Ardent tamen corde meo Amor, Veneratioque Tui; accensa, non vulgari calore, ab admiratione TUARUM virtutum, quae meo quidem sensu, ac calculo, Te omnibus Principum donis excellentem, toti mundo spectabilem; et
laudandorum Principum omnium vivum atque illustre Speculum effecêre.
Quâ ex laude Tibi neque hostium calumniae, neque invidorum livor, neque garrulitas mendacis famae quicquam decerpit: Sed ut Solis splendor, medium caeli obtinentis, nubes et dispellit, et devorat; ita omnes aut malitiae invidentis, aut ignorantiae caecutientis nebulas SERENISSIMUS TUARUM virtutum fulgor absorbet: quare apud Orbem iam ferè totum hanc Nomenclaturam obtines, ut OPTIMUS
PRINCEPS, appelleris.
Cum ergo boni amatores passim, et magni, et minimi omnes simus, si sapimus; Cur non et Ego, nisi desipiam, illum non amem, qui est OPTIMUS? cur non laudem, qui est Laudatissimus; licet ipse ego sim minimus? Certè non sinit se abscondi amor meus, etiamsi fortasse aut velis, aut contemnas: Ignis enim est; lucet, non solùm in Candelabro aureo, sed etiam in laternâ corneâ; neque urit duntaxat in foculo argenteo, verùm etiam in massa cinericia.
Impatiens ergo tegendi caloris sui, EMBLEMATA haec mea ETHICO-POLITICA, quae per animi otium collegeram, amor surripuit, ut per illa ad SERENITATEM TUAM aestum ardoris sui transfunderet. Neque ego violentiam coercui, sed libenter permisi, ut quot icones, quot versus, imò quot Verba in iis invenisset, tot calentia incendii sui tela in TE, OPTIME ARCHIDUX, iacularetur, non quae mortis necessitatem vulnerando inferrent, sed quae delectando sensum
tribuerent voluptatis.
Veniunt ergo ad SERENITATEM TUAM, Optime et Dilectissime Archidux, Emblemata haec, testes ignis ex cineribus, et laterna vilis Homunculi emicantis: orantque humillimè, pro Humanissima, et toto Orbe Celeberrima Benignitate TUA, ab Sua Serenitate sereno oculo ac vultu excipi; atque inter ea numerari, quae magis Serenitati TUAE sapientissimae, ex affectu sincero prodeuntia, probantur, quàm ex facultate.
Plures cur veniant, causas, quam Amorem, Venerationemque afferre, non est necesse; cùm hae duae omnes, quae dici possunt, complectantur; neque Tuis curis integrum sit, pro paruâ Dedicatione, libro ingenti lectitando occupari. Quis enim paucis pagellis, cur amari, laudari, atque omni honorum cultu ornari merearis, exponat? Satis sit dixisse TUI amandi, laudandi, honorandique tot quidem causas superesse, quot fulgent in Caelo stellae; hoc est, in
tota Serenissima Vita TUA admirandae virtutes; Compendio autem duo verba sufficere: AMO, COLOQUE.
Cui brevitas ista nimis concisa est, is hîc appensum Speculum TUUM ARCHIDUCALE LEOPOLDIANUM inspiciat; istic tam multae, tam praeclarae, tam diversae Heroicarum Virtutum facies, magno dignae Principe, sese ostendent, cùm illarum, quae extra prospectantes patent, tùm quae tectiores intus celantur, ut Oceano aquam postulare videri possit; qui
fusiùs exponi cupiat, cur mundus TE amet, laudetque: et nos è vulgo Homunculi, quod omnes faciunt, et TU mereris, faciamus.
Suscipies ergo, Archidux Humanissime, Emblemata, TUI amore atque admiratione ad TE properantia: et licet digna non sint, quae in Bibliothecâ Tuâ, supra infimos sedeant; isto tamen illa loco ordinare digneris, quo istos, qui Serenitatem TUAM sincerè, ac constanter, sine suco atque adulatione amant, ac colunt, reponere
consuevisti. Herbipoli M. DC. LX. 1. Februarii.
Reverendissimae ac Serenissimae CELSITUDINIS VESTRAE.
Humillimus, et Servorum minimus Servus, et Sacellanus.
IOANNES KREIHING. SOC. IESU.
CUr TE quisque colat; cur sis in amoribus Orbi;
Cur mea sit laudi Musa dicata TUAE:
Hoc speculum poterit, PRINCEPS, Tibi reddere causas,
Quaelibet est laudis causa figura TUAE.
TU Speculum es Mundo Recti: quaeque emicat in TE
Virtus, ceu puro cernitur in speculo.
Sed neque cuncta patent; sed plurima contegit ipse;
Quae celare nequis, sunt, ut amére, satis.
ALpha Ducum, pariterque bonis laudate, malisque;
Qui stas pro populo, Marte, Pedoque DEI:
Cui DEUS obliquae superare silentia Famae,
Matus et invidia nomen habere dedit.
Virtutem cuius socii mirantur, et hostes;
Queis TE summa super laudibus astra veham?
Te Pietas Sanctum: Tua Te Clementia mitem;
Te placidum, ac fortem mens generosa facit.
Te dignum celsis prudens sapientia sceptris;
Te reddit Castum sobrietatis amor;
Summa Tibi Iuris; summa est reverentia legum;
Omnibus es mitis; sed tamen aequus eris.
Denique TE vivax quoque post Tua funera, Virtus;
Famaque laudatrix, non moritura, ferent.
Sed laudando TUIS stolidè cur laudibus obsto?
Nil potis est illis par mea Musa loqui.
Sed brevis haec laudum, Princeps, sit summa TUARUM,
Quod dici possis Publicus Orbis Amor.
[Gap desc: illustration]
WILHELMI Archiducis LEOPOLDI Symbola cernis;
Tam magni mores PRINCIPIS ista docent.
Sunt oculus, laurus, frenumque, agnusque leoque,
Iuncta sed ad Christi iussa coire Crucem.
Vim leo magnanimam, mitem sed denotat Agnus:
Ne spernas Agnum; cùm volet, ille leo est.
Principi ab exemplo venit haec connexio Christi,
Is leo de Iuda, sed simul Agnus erat.
Dant sic affecto sapiens Prudentia laurum,
Et benè compositi frena restricta animi;
Sumitur à solo Crucis haec sed laurea trunco,
Quâ regit ille alios, Victor et ipse sui est
Hinc illi Pacis, viret hinc et laurea Belli,
Hinc Crucis, et verae Religionis amor.
Singula magna quidem; sed sunt maiora, quod illis
In cunctis DOMINI sit Cynosura TIMOR.
CUm omnes, quae ad honestam morum institutionem, ac Civilem disciplinam accommodatae sunt praeceptiones, utiliter hominibus inculcentur; tum eae praesertim, quae inventionis dictionisque concinnitate, aut poëticorum etiam modorum suavitate mollitae sunt, gratiùs irrepunt animis, et fructum afferunt uberiorem. Quare R. P. Ioannis Kreihing è Societate IESU Emblemata Ethico-politica censeo bono publico in lucem edenda. Antverpiae III. Id. Octob. M. DC. LX.
CHRISTIANUS VOOCHTS Ecclesiae Cathed. Antverp. Canonic. et Archidiaconus, ac Libr. Censor.
PHILIPPI IV. Hispaniarum et Indiarum Catholici Regis, Ducis Burgundiae, ac Belgarum Principis, auctoritate indultum Privilegium est Iacobo Meursio, civi Antverpiensi, typis mandandi, atque ubivis vulgandi, Emblemata Ethico politica R. P. Ioannis Kreihing è Societate IESU. Actum Bruxellis XV. Octobris M. DCC. LX.
PETRUS STOCKMANS.