4o: 12 leaves

Text submitted by Harry Vredeveld. The orthography and punctuation of the original have been retained. I have silently corrected obvious printing errors, expanded the abbreviations, normalized the use of i/j and u/v, and, where appropriate, added paragraphing. For a critical edition, with translation and commentary, see: The Poetic Works of Helius Eobanus Hessus, vol. 4, Between Erasmus and Luther, 1518-1524 = The Renaissance Society of America Texts and Studies Series 6, ed. Harry Vredeveld (Leiden, Boston: Brill, 2016), 117-171, 574-588.

[A1r]

In Eduardum LEEUM
QUORUNDAM E SODALITATE LITERARIA
ERPHURDIENSI ERASMICI NOMINIS
STUDIOSORUM EPIGRAMMATA,

 
AD LECTOREM

Qui legis haec, si quis tamen haec legis, optime lector
      Ne mihi Socratico turbidus ore veni
Dum caneretur enim nobis bonus iste Leeus
      Pro phoebo presens ipse Lyeus erat

P[etreius], A[perbacchus],

[A1v]

PETREIUS APERBACCHUS EOBANO HESSO SUO, S,

QUIS [qUIS 1520] crederet Eobane? et verum est tamen, En supervenit adhuc alius, nescio quis Eduardus, qui magnum illum Erasmum, proscindere audeat, quod perinde mihi videtur ac si denuo scribat contra Theophrastum foemina, nihil veritus binos Iacobos fabrum et Latomum hoc etiam agentes, ita acceptos esse, ut merito perpetuo dolere pudereque debeant, nisi vero totum pudorem semel devoraverint, Quod si foeliciter sapit qui alieno periculo sapit, foelix esse non potest quisquis est Eduardus quem talia exempla nihil moverint, Extat in veterum Commentariis Cercopes quosdam fratres, omni genere maleficiorum nobiles, a matre Semnone cavere monitos, ne quando in Melampygum inciderent, Scilicet scelerum ultorem vindicemque, Cum Herculem, qui clunibus erat atris, totusque hispidus, sub arbore quadam [quodam 1520] cubantem, aggredi conarentur correptos, vinctosque de clava a tergo (quo more lepores a venatoribus portari solent) suspensos, materni vaticinii fidem implevisse, Quid vero non dicamus et hunc Eduardum in clunatrum incidisse dum Erasmo negocium facessit, qui adversarios suos sic vincit, sic omnibus presidiis spoliat, ut eo respectu Marsias ab Apolline vestitus, non excoriatus videri queat, Quae cum ita sint vix credas quam movear stulticia hominis, cum publicum totius aetatis dedecus interpreter, esse quibus displiceat Erasmus, esse qui mordere audeant, tot modis pietati iuxta ac optimis studiis utilem, ut si omnium, qui annos abhinc sexaginta vixerunt, labores conferas, aequilibrium non sint facturi, Et spectabunt haec ociosi bonarum literarum amatores, quibus caput suum vitamque iampridem devovit Erasmus? Non credo sane, Tu itaque Eobane mi Iucundissime fac agas

Misenum Aeoliden, quo non praestantior alter,
Aere ciere viros Martemque accendere cantu,

[A2r]

cane nobis classicum, ut undique irruant, quantaquanta est Germania milites Minerviae legionis in publicum istum hostem, quem configant, proterant, lancinent, Ille elegis, hic Iambis, alius Satyris, alius Epigrammatis, Nec dubito quin Callimachus aliquis superventurus sit qui [Greek:] neôteron [roman:] istum Ibida adigat ad laqueum, Unum illud vereor, non perinde gratum fore Erasmo officium hoc nostrum qui talium nebulonum Sycophantias facile sua virtute superet, Sed exorandus tibi erit, ut cogitet citra publicam totius tempestatis huius notam omitti non potuisse Ne posteritas totum saeculum damnet ingratitudinis, Simul memoria reputet vim amoris Germanici, hoc est, veri[,] Synceri, quique ex ipsa virtute radices agit, quem impotentissimum esse, et coelesti Cupidine haud ita multo inferiorem ipse non ibit inficias,
      Vale Eobane frater charissime:
      Calend[,] Maii, M,D,XX,

EOBANUS HESSUS MISENUM AGIT,
CLASSICUM CANIT
             
Heus Heus, vos voco, vos voco Poetae
Quicunque ingenio valetis, O qui
Musarum colitis beata regna
Qui regnante calescitis furore
O qui vindice spiritu valetis
Sive illum Superi, Inferive mittunt
Huc accurrite, state, convolate
Sturnatim, Volucres, et agminatim
Armati Citharisque, versibusque
Res est maxima, res abominanda

[A2v]

Contra milia mille surgit unus
Musarum Leus hostis, et bonorum
Doctorum Leus osor, ille qui nunc
Magnum confodere ausus est Erasmum
Sed cultro stupidoque plumbeoque
At vos confodietis ordinatim
Huic cornici oculos ineptienti
Ne rostro queat amplius nocere
Audaci nimis, et nimis molesto
Doctis omnibus, huc adeste quaeso
Quaeso per superos adeste vates
Sacri, magnanimi, lyra potentes
Dum res est nova, dum parantur arma
Dum fervent animi, Sed imperator
Tolli signa iubet, favete Musae

 
IN ERASMOMASTIGA LEUM EIUSDEM
            
Cum Leus Invictum scripto laceraret Erasmum
      Nec Leus ingenio, nec leo dente fuit,
Iurabant fatuae volucres rugisse Leonem
      Sic rudere ignavum nescia turba pecus

 
IN EUNDEM
            
Molle videbatur quiddam Leo pumilioni
      Qualia sunt nebulo, pusio, leno, spado,
Iam Leo cum dici potuisset, nomine tantum
      Fortior ut fieret, maluit esse Leus,
 
IN EUNDEM

[A3r]

Tam bona non esset Nemeaei fama Leonis
      Si non fuisset Hercules
Qui facile infoelix potuisset vincere monstrum
      Sic fama qua notesceret
Nulla Leo potuit contingere, donec Erasmo
      Laeso referiente concidit,

 
IN EUNDEM
            
Sic illi eveniant speratae nomina famae
      Ut tu non nostrum vincis Erasme Leum
Sed puto non venient, quia, me nisi fallit Apollo
      Quam Leus insanit vincis Erasme Leum

 
IN LEUM
            
Fama nobilis est eritque semper
Qui flammis Ephesi deam potentem
Aggressus tulit omne quicquid annis
Tercentum statuere principesque
Et Reges Asiae, Quod unde nomen
Posset grande parare non habebat
Ni grande hoc facinus fuisset ausus
Sic nomen Lee te manet perhenne
Sed quod, si sapias, habere nolles
Pro quo, ne veniat, talenta mille
Quamvis non habeas paratus esses
Graecas solvere forsan ad Calendas
O te magnificumque divitemque
Quod si te bene consulis monentem

[A3v]

Sexcentos eme mille pro talentis
Qualis tu Leus es Leos, et omnes
Da, forsan tibi notus est, Erasmo
In tormenta, cruces, ut exigatur
Quae soli tibi poena congruebat
Et soli tibi debita est, ab illis
Si famae tibi forsan imminentis
Terrorem effugias periculumque

 
PETREI [PETRI 1520] APERBACCHI

Vane quid affectas? magnum sic vincis Erasmum
      Proterit ut magnam Musca pusilla Bovem
Forsitan audaces animos a nomine sumis
      At mihi Lernaeus, Sive Lyaeus eris
Lernaeum siquidem spiras de pectore virus
      Et plenus Bacchi Numine stulte furis,

 
EIUSDEM ALIUD

Qui Roterodamum lacerat spurco ore Leeus
      Ante Leo in Phrygiis montibus ille fuit
Atque diu magnam vexit Temone Cybellen
      Invalido donec Diva dedit requiem
Hinc modo per villas, rabidus per compita fertur
      Obvia et insano quaeque furore petit

 
HESSI
            
An te sic avidum faciunt ieiunia famae
      Ut nisi contingas emoriare fame?
Dic age per Musas Eduarde, quid ista iuvabat

[A4r]

      Si bona sunt, cursu non meliore sequi?

 
EIUSDEM
            
Capnion ut nuper tentantes omnia picas
      Vicit, et in nidos iussit abire suos
Iam meditabatur laqueum Reuchliniomastix
      Cum nova longinquo venit ab orbe salus
Nam Leus extremis elapsus ab usque Britannis
      Auxilium Hohstratis Tunegarisque tulit
Nemo Faber potuit ferro contundere Erasmum
      Solius abiecit fortior aura Lei
Parce precor miseros Lee sic terrere Leones
      Restat adhuc pulicum Copia magna tibi

 
ALIUD EIUSDEM
            
Anglia non potuit furialem claudere Lernam
      Ne posset nobis ista nocere lues
Hydra dabis poenas, vita multabere, quamvis
      Nascantur capiti Cornua mille tuo
Nostra quot Alcides tulerit Germania, nescis?
      Exitio, ut discas, experiere tuo,

 
ALIUD EIUSDEM
            
Cui te nam Lee conferam, rogabis
Vel si non etiam rogabis, audi
Putri te Lee confero podagrae
Hoc nam qua ratione fiat, audi
Haec natura furentis est podagrae
Magnos aggreditur, fugit minores

[A4v]

Reges, pontifices, Duces, Tyrannos
Hohstratos, Cuculos, et Arinoldos
Haec sunt nomina magna maximorum
Istos arripit, urget, et trucidat
Nos plebeia gentium minorum
Contemnit, capita altiora spectans
Sic nodosior omnibus podagris
Ne non, quod solet esse pestis, esses
Magnum tabe tua feris Erasmum
Et laesisse putas, Sed ille morbum
Agnoscens ope Numinis medendi
In cellas, tua regna, te relegat
O nodosior omnibus podagris

 
EIUSDEM

Num satis [fatis 1520] admonuit? nunquid tibi cavit Erasmus
      Ne taela incideres nostra Lyee furens?
Tam tu veridicum potuisti spernere vatem
      Nunc etiam, si scis, spernere, sperne mori
Quin age da iugulum, Quid adhuc ad lumina Solis
      Suspicis? ante oculos Mors tibi certa natat

 
PER EUNDEM EPITHAPHIUM LEI
SCAZON [SCHASON 1520]

            
Adsta viator hocce quod vides saxum
Cineres beati continet Lei, quondam
Qui sic Erasmum vicit, ut solent victi
Nisi quod fuit qui vinceretur indignus

[B1r]

Quod ubi notare coepit ille nugator
Restim prehendit, et crucem sibi legit
Pendensque liberavit hoc malo terram
Num quod legeres viator hoc erat tanti?

 
EURICII CORDI, DIALOGUS
HOSPES ET RANAE

Haec quae pompa? quod hoc ranae miserabile murmur?
      Efferimus charum conquerimurque Leum,
Quis Leus iste? rogas? nostri decus agminis olim
      Quem dedit ex Anglo magna rubeta mari,
Quo cecidit fato? crepuit, gliscente veneno?
      Heu Lucam voluit ventre referre bovem,

 
EIUSDEM IN LEUM

Quantumcunque potes rugi, Lee, ringere saevi
      Vel qualis, Lybiae quem tulit ora, Leo
Non tamen evelles mihi charum vivus Erasmum
      Nec cum te Stygii coeperit aula dei
Altior ille piis infixus cordibus haeret
      Unguiculi possint quam penetrare tui

 
EOBANI, H, AD ERASMUM
NE IN LEUM SCRIBERE PROHIBEAT
            
Parcere laedenti pars est bona laudis Erasme
      Quod, quam nos, alia tu ratione facis
Mitis, et humanus, facilis, pius, hostis honorum
      Falsa tibi impingi Crimina ferre potes
Nos quibus ingenia ista calent, ferventque iuventa

[B1v]

      Te quibus ipse scias charius esse nihil
Nos, quia tu pateris, scelus hoc patiamur inultum?
      Tam bene consultum desine velle Leo
Ut modo tu iubeas: sicut facis, aspice quantus
      Tot flammas iuvenum sit cohibere labor
Mille alii surgent ut nos taceamus, et inter
      Hiscamus patrii flumina rauca Gerhae
Ergo age ne prohibe, quos quo magis ire vetabis
      Hoc magis excurrent liberiore via

 
PETREI IN LEUM

Ah monstrum infoelix: quod famam in funere quaeris [queris 1520]
      Speras perire ab Hercule:
      Fatoque tam claro mori?
Te palamedaeae volucris prosterneret hostis
      Nodum coactus in brevem
      Nullo labore protinus
Quod si omnino tibi divina occumbere dextra
      Volentibus fatis datum est,
      Manu cades Stercutii,

 
EOBANI HESSI
            
Ut magis informem moveas Cornicula risum
      Non tua de toto corpore tolle tuo
Quamvis exuviae quibus o Eduarde superbis
      Ut noctis, referunt, non ita Lucis aves

 
EIUSDEM
            
Scribis ut admonitus magnis autoribus, isti

[B2r]

      Ausus es invicto conseruisse manus
Illi igitur magni cur deseruere Iacentem?
      Heu Lee de magnis et male tuta fides,

 
EOBANI
            
Dedisse Alexandro Canem fortissimum
      Albaniae Regem ferunt
Quem cum boves, Thaurosque et ursorum greges
      Aprosque contra educerent
Contempsit, et iacebat ipse immobilis
      Praedam ratus esse ignobilem
Elephanton autem conspicatus horridum
      Primum latratu terruit
Plus quam feroci, hinc pectus et proboscidem
      Aggressus afflixit feram
Sic te miser contemnit ille quem putas
      Tuis moveri somniis
Ille ille te contemnit heu miser Lee
      Te carnifex eviscerat
Famae Cupido, Censeo parem tibi
      Sectere quocum dimices,

 
DE EODEM IOCUS
            
Frivola mendici posuerunt Haeresiarchae
      Ista quibus poni laudibus arma solent
Venit ab occiduo quaedam Lea magna Britanno
      Pene etiam humanis vocibus ausa loqui
State viri, quondam fortes in vulnera dextrae

[B2v]

      Ne fugite, in vestra est palma futura manu
Spes nova facta viris, Duce vincere posse Leena
      Qua mereat Lenae constituere Stipem
Mille siclos auri, bis milia mille talentum
      Ventorum in tabula scripta fuisse ferunt
At Leus esuriens, Iram quoque concipit, et iam
      Pinguia conducto milite bella movet
Auxilio venere Leo, ne caetera dicam
      Nomina, ventorum cum duce, mille nothi
Praefuit in dextro praeceps insania cornu
      Duxerat impatiens agmina laeva furor
Iam medium ducente Leo, sub tempora pugnae
      Pro signis moestae concinuistis Aves,
Nec mora terribiles, ut inania somnia, turmae
      In ventos patriam retro abiere suam
Dum stupet in vacuo quem forte feriret Erasmus
      Nec Lea, nec vitulus, musca nec ulla fuit

 
EIUSDEM IN LEUM
            
Cui studia, et castos mores haec tempora debent
      Qui tibi non mundo vivere Christe docet
Laudat Apostolici quem tota corona Senatus
      Quem charum patres Orbis et urbis habent
De quo nemo, nisi indoctus, nisi pessimus audet
      Quam quae de vera Relligione, loqui
Qua tu fronte audes illum reprehendere quem tu
      Si decies vivas Nestora, non referes,

[B3r]

IN LEUM, P, APERB,

Sis Leo simpliciter vel leno sive Leaena:
      Namque leus leve quid ridiculumque sonat

 
IDEM DE LIBRIS HOCHSTRATI: LEI:
Tungari et aliorum patrum[,] fratrum[,]
magistrorum nostrorum etc,

Puras ne macules manus: cacatum
Ad sellas properans Patroclianas
Chartas accipias Piperricorni
Quo non nobilior celebriorve est
Inter nomina sycophantulorum
Inter conciliabula Helluonum,
Quas si absumpseris a cacatione
Cum venter nimium fuit solutus:
Ortvinus pater: Alpha morionum
Et famae exitium Leus Britannae
Supplementa satis futura mittent,
Quid calvis patribusque fratribusque
Hohstratis Latomisque Tungarisque
Scriptos commemorem tibi libellos?
Hic oro digitis caveto mundis,
Hii plus inficient nates cacantis,

 
EOBANI, CUR EPIGRAMMATIS PO-
tius quam diris res agatur,
            
Carmina devotum si qualia scripsit in Ibin
      Scribat in audacem quis mihi Naso Leum

[B3v]

Dedoluisse semel potuit, nunc pluribus ictum
      Ad lemma exanimem quodlibet esse volo

 
DE LEO EURICII CORDI

Marmaricum voluit Lepus aequiparare Leonem
      Deficiens mansit mixtus utroque Leus,
Si Leo, rugiret, vagiret si lepus esset,
      Nunc neutra hirritum vox magis illa refert
Non igitur mirum tot eum quod protinus hostes
      Ut rabidum clament exagitentque canem,

 
ALIUD AD EUNDEM EU: CORDI

Quod, cum Stymphalidem te tollis in alta volucrem
      Phoebaeumque paras obtenebrare iubar,
Decidis Herculeo traiectus pectora taelo
      Omnis Io Paean Musica turba sonat
Et concurrit, humi fusum visura cadaver
      Atque stupens ungues execrat illa tuos

 
ALIUD EURICII CORDI

Non alio poteras orbi innotescere pacto
      Quam tibi quod magnus carptus Erasmus erat
Perpetuos vives, sed qualis Zoilus, annos
      Laethaeo sacius supprimerere lacu

 
PETREI APERBACHI

Censuram Momi quondam subiturus Erasmus
      Venit: et hoc ipso iudice summus erat
Infremuit Livor, quid si conniveat iste
      Omne ergo punctum solus Erasme feres?

[B4r]

Est mihi apud toto divisos orbe Britannos
      Cui radiant centum tempora luminibus,
Desidis hic si quid non vidit inertia Momi:
      Hic si quid Lynces fugerit, inveniet
Dixerat, Atque Leum famae ad subsellia ducens
      Impressit charis basia mille genis,
Ventum erat ad scaenam, Iam sannae: scommata: risus
      Undique Cum naso Rhinocerotis erant
Erubuit: liquitque celer spectacula, Nam quem
      Argum crediderat: repperit Oedipodem,

 
EOBANI HESSI
            
Iam coelo dignum superisque ut vidit Erasmum
      Sic Ditem affatus dicitur esse Leus
Ne tua regna etiam sibi vendicet ille Batavus
      Magne pater, per me queis cadat arma move
Audiit umbrarum dominus: tacitisque sororem
      Invidiam flammis iussit adesse viro
Ore Leum flammas spirantem risit Erasmus
      Atque ait: Ut pereas, hac nece dignus eras,

 
EIUSDEM IN LEUM
            
Concipe Titanas: spira Cyclopas: Olympum
      Tange manu: Nilos ebibe: pelle deos,
Immensum turge ventrem: latus: ilia: rumpe,
      Non tamen hoc fieri quod cupis esse potes,

 
ALIUD
            
Quale tulit pretium tuus osor Homere: Leeo

[B4v]

      Si nondum furiae persoluere: dabunt,

 
ITEM
            
Scripta Lei postquam matertera vidit Erynnis
      Haec ait a nostro sunt Iove digna legi

 
HE: EOB: HESSI: HEXASTICHON
            
Foelices merita studiorum laude Britanni
      Gens pia: liventem non peperere Leum
Cerberus Alecton Stygio compressit in antro
      Fecit et hanc matrem: factus et ille pater,
Diva gemens: utero gravis: obstitrice Megaera
      Latrantem peperit verba paterna Leum

 
EURICIUS CORDUS IN LEUM

Vis Lee dicamus quam sit te maior Erasmus
      Et tibi si magnus tu videare [videre 1520] gygas,
Ac ipsum Enceladus tentes rescindere coelum:
      Immo suppositus ferre puteris Atlas,
Quotquot sunt usquam terrarum congere montes:
      Nil dubito vires id quoque posse tuas,
Accumula Rhodopen: Parnassum: Pelion: ossam,
      Pyrenen: Erycem: Caucason: Hemon: Athon:
Et tocies trifido Iovis icta Ceraunia taelo
      Quique stat immensae maximus Alpis apex
His super extremos stans exporrectus in ungues
      Quantum sydereus fert draco tolle caput,
Nulla tamen spes est imos contingere talos:
      Sat tibi si tanti sit vola prensa viri

[C1r]

EOBANUS CUR MONSTRUM ALICUBI
NUNCUPETUR LEEUS
            
Ne tibi sit mirum monstrum dixisse Leaeum
      Tam iustum titulum quo tueatur habet
Cui medium ostendunt digitum: quem torva tuentem
      Et pueri rident: despiciuntque senes
Indice quem monstrat non una Ciconia rostro,
      Qui nullum sibi non Rhinocerota facit
Prothea compedibus licet admirere solutum
      Hic dices monstri grandius instar habet,

 
EURICIUS CORDUS

Magnus ut Alcides Lernaeam contudit Hydram
      Repsit ab immundis de prope Cancer aquis
Egregiosque parans interpellare labores
      Strinxit in apprensum, sed pede, taela Deum
His tamen aethereae meritis hic additus arci
      In medio clarum vertice sidus habet
Quod Leus exemplum sibi tantum imitabile duxit
      Non aliam vidit, qua petat astra, viam

 
EOBANI HESSI,
LOQUITUR EDUARDUS LEEUS
            
Poenitet Ingenii, vitai poenitet actae
      Poenitet esse hominem, poenitet esse Leum
Quem volui, ad superos aditum praeclusit Erasmus
      Nec me hominem patitur, nec sinit esse Leum
Nil mihi vobiscum superique hominesque valete

[C1v]

      Me potior Stygio cum patre vita manet
 
             IDEM APUD INFEROS
            
Hospes in has venio valles immanis Averni
      O animae ad matrem dicite qua sit Iter
 
                  UMBRAE
            
Vade per hos angues, quorum, si forte timebis
      Matre tua natum quemlibet esse puta
 
 
APUD ANGLOS IN PRECIO ESSE RE-
cta Studia Eobani Testimonium,
            
Quam verum est, nihil esse tam beatum
Sub hoc omnia contegente Coelo
Quod naevo careat, notaque prorsus
Nulla sordeat, esse iam fatemur
Gentem diviciisque, litterisque
Multis insuperabilem Britannos
Hii Regem studiis habent faventem
Musis, Ingeniis bonis, amicum
Doctis qualia multa sunt Britannis
Qualis (si licet attigisse paucos)
Linguae gloria Morus utriusque
Pacaeus, Decus utriusque linguae
Tunstallus, Crocus, et bonus Linacer
Rophensis pater, et canorus Ammon
Docto, Lilius additus, Coleto
Et, quos si numerem molestus essem
Omnes deliciae utriusque linguae

[C2r]

Tam foelix patria, omnium Insularum
Regina Anglia, nesciente coelo
Eduardum peperisse credita esset
Ni per me didicisset ad paludem
Enatum Stygis, Inde queis tumescit
Traxisse ad superum domos venena

 
EURICII CORDI IN LEUM
AD EOBANUM

Quid rabido frustra iuvat indulgere furori,
      Quid crepat occiso Classicus hoste sonus?
Irrita tentamus vanis iam proelia larvis,
      Nulla diu sentit mortuus arma Leus
Hunc vivumne putas, in quem sua taela vibravit
      Ille Iovis nato fortior Hercle gygas?
Sed quis in hanc, etiam exanimem, non saeviat hydram?
      Quis queat ultrices abstinuisse manus?
Ergo age nulla ferox tangat miseratio pectus,
      Mactemus diram post sua fata feram
Inque minuta iacens laniemus frusta cadaver
      Dum quota vipereae portio carnis erit,
Sic decet, et phas est, sic furcifer ille meretur
      Dignaque ter centum bestia ferre neces,
 
 
ALIIS DOTIBUS ALIAS GENTES EXCELLERE
EOBANI HESSI CARMEN IOCOSUM
            
Non uni dat cuncta loco natura, Sed aequa
      Munera quae confert dividit ista manu

[C2v]

Hinc chalibes ferro, precioso vellere Seres
      Auro Arimaspaei, Thure superbit Arabs
Quaeque suos regio Divos habet, Aurea Soli
      Sacra Rhodos, Marti Thracia, Creta Iovi
Sic aliae superant alias praestantibus urbes
      Ingeniis, quorum fama decusque manet
Roma suum iactat Ciceronem, Sulmo Tomitam
      Corduba Lucanum, Mantua Virgilium
Plura tamen veteris iam non libet aedere famae
      Nomina, plus isthaec tempora laudis habent
Nomine Chrysopolim celebri bonus Eccius ornat
      Eccius Haereticas fingere doctus Aves
Scimus item Rubeo quid debeat inclyta Lypsis
      Quo, si quando cacat, non rubet Aethna magis
Hinc quoque nescio quis Latios immisit in hortos
      Nudantem [Mundantem 1520] pulchras Aegocerota nates
Fronte minax, quod si pergat [pergas 1520] contingere iures
      In cornu foenum non habuisse pecus
Foelix ante alias Rhenana Colonia plures
      Quos propter, cristas tollere possit habet
Illic Hochstratum videas nigrante Cucullo
      Rauca Magistrali fulmina ferre manu
Illic sudantem Tungrum quas hauserat undas
      Dum iacet Aonias Ebrius ante fores
Illic Ortvinum, quem vino dixeris ortum
      Si videas quam sint pocula multa viro

[C3r]

Quod dare non potuit quantumvis magnus Erasmus
      Isto Lovanium tempore lumen habet
Nam Leus ex cerebro natus Iovis, aurea passim
      Munera, nec Cornu deficiente, serit,
Is Roterodamum sic vincit ut Anser olorem
      Sicut Strimoniam fortis hirundo gruem
Huic tali Divum Pallas iam nubet amico
      Illius hoc spolium virginitatis erit
Iam communis erit, Iam fiet adultera Pallas
      Quandoquidem fratri est tradita nupta suo
Sic ego ludebam, sic ludere plura volenti
      Iratus fatuam fregit Apollo lyram

 
EURICII CORDI

Quod magnum vocitem, Leus indignatur, Erasmum
      Quodque sit hic humili corpore, forte refert
Ardua sublimi qui sydera vertice pulsat,
      Totque gygantaeo monstra labore tulit,
Lapsa cui innitens iam nunc Ecclesia surgit,
      Quo pia supposito sistit Athlante fides
Denique quem nullus poterit contingere livor,
      Hunc ego non magnum dixero iure virum?

 
ANTONIUS NIGER IN LEUM

Qualicunque Leus nomen ratione paretur
      Non referre putat, nomen habere cupit
Nunc id habet, sed quod mihi non, vel Herostratus optem
      Nec, tibi qui Macedon fata Philippe tulit,

[C3v]

EURICIUS CORDUS IN LEUM

Quod miser a multo Lee sic proscinderis hoste,
      Et velut Aetolus sollicitaris aper,
Non nostra est levitas, nec edens praecordia livor
      Nec malus Eumenidum concitus angue furor
Sed communis amor, qui publica commoda spectat,
      Et quaecunque videt surgere, damna cavet
Quo si sic agitur reprimens incendia vulgus
      Insectansque ferum rustica turba lupum
Cur tibi parcamus, cur non tibi pessime serpens
      Frangimus invisum conterimusque caput?
Qui totum iam tabe tua sic inficis orbem
      Pestiferoque pios sibulus ore necas?

 
ADAMUS FULDENSIS

Sic o magnanimi quibus enthea pectora vates,
      Sic o sic meritum sic agitate Leum
Et mihi vestra precor sacrae date spicula musae
      Scilicit hanc pungam saevus et ipse feram
Si non dira sonans crabro, vel acerbus asillus
      Imbellis saltem musca, brevisve culex
Si non transadigam setosi tergora dorsi
      Nuda dabunt paenam foemina forte suam
Hic ego me validis fidentem cornibus urum
      Aut bene nasutum rhinoceronta velim
Hanc qui dilacerans Elephanti evisceret alvum
      Quae peperit tantam patre furore luem

[C4r]

ANTONIUS NIGER VRATSLAVIENSIS
IN LEUM

Quis execrandum non Lei factum putet,
Quis Imprecari non Cruces omnes velit
Tormenta, flagra, et aeneos centum Boves?
Qui tam protervus Improbus Procax furens
Sicophantiis suis et insolentiis
Clamoribusque surgit et tumultibus
Tuos Erasme cum labores impetit
Et omnium te litterarum Antistitem
Pium patronum, Exercitissimum Herculem
Fictis notare nititur Calumniis
Quem vel probare dignus iste vix fuit
Quid Improbare censeam, Hei demens caput
Et pectus absque sanguine absque spiritu
Vir absque fronte, et huius aevi infamia
Quam gloriam, quod hoc trophaeum ex proelio?
Nisi ut omnibus doctis et omnibus Bonis
Sis et cachinnus et terenda fabula?

Last modified: April 18, 2017