PAULI FLEMINGI GERMANI POEMATA LATINA ANTEHAC NON EDITA;- AD INCOMPARABILEM ET MAXIMUM VIRUM CASPAREM BARLAEUM, POETAM ET MEDICUM. Incomparabili Et Maximo Viro Caspari Barteo, Poetae Illustrissimo, Et Doctori Medico Publico Indicinara Officiosi Cultus Testandaeque Observantiae Poemata Haec Mea Latina Consecro Offeroque Paulus Flemingus Germanus.

SYLVARUM LIBER I, IN QUO HEXAMETRI.

1. Quot domino servi, tot hostes.

Nempe fides constricta metu dominisque coactum
legibus obsequium paucos durabit in annos.
Invitus, quodcumque facit, renuentibus orsis,
aggreditur mancosque manus modo serva labores
efficit et segnes non vult dediscere mores.
Forte quid affectant, domino spectante, ministri
et se velle probant incaeptis pergere curis,
non operae parcunt, nil non superabile credas,
cum notat expressus constantia munia sudor.
Ast facies ubi cedit heri fervensque verendi
hortamen monitoris abest, mentita fathiscit
cura suisque cadit simulatus nisibus ardor;
infectum marcescit opus periuraque sponsam
frangit turba fidem. Nam libertatis amorem
ingenium vel vile sequens se subtrahit ultro
servitiis vetitoque silens sese eximit ausu.
Scilicet imperio libertas fortior omni est,
fluxus amor, quem iura ligant. Res libera amara est
alterius nec spontis opus. Quae mutuus unit
sensus, in aeternos possunt durare nepotes.
Quod si dira lues hostisque marita, marito
aegre nupta suo, est; quanto crudelior hostis
servus erit, qui lege timet paretque coactus.
Libera vita placet cuivis, maternus alumno
humor hoc immulget, non velle subesse secundo.
Egressum rimatur avis sub carcere clausa
et redit ad primam dimissa cateia figuram.
Ipsa Diana nihil canibus venabitur aegris.
Imperiosa ruunt, rigidum durabile non est
et cadet, invito quicquid susceperis orsu.

Quod metuis, quid amare potes? quid ameris ab illo,
quod timuisse soles? Quare contraria cessent.
Unus amor cunctis et honor siet omnibus unus!

2. Summum ius, summa iniuria.

Iustitiam non stricta sequi, non torva tueri
fas licitum rigideque suo mens dedita iuri
exiget, ut laudem. Longe felicior illa est,
quae facilis iusto placidum coniunxerit aequum
nec genio dabit omne suo. Quae pacis amore,
temporis ingenium cum causae pondere librans,
provida de proprio nonnumquam iure remittit,
haec novit servire suo pro moribus aevo,
nec sibi sola sapit. Concordia praevalet illi,
quae positis iunctum cum legibus aequat honestum,
et malit nocuisse sibi, quam defleat alter.
Qui totum sub parte capit, fraudatur. At audi:
Non satius perferre dolum, quam inferre videtur?
nec fraus haec nocitura tibi ? Contentus abito,
dimidium sortite boni. Non exige cuncta
ad caput. Utilitas non est, quae visa videtur,
et damnum non raro iuvat. Mihi certior audit
pars, quam possideo, dubio quam quod pede totum
insequor et fluxis propero comprendere palmis.
Lubrica fallaci namque altercatio talo
nititur et certo nescit lis poplite stare.
Radit avarus opes; opibus fraudatur iisdem,
dum veram non novit opem, quis [Orig: ?queis] gaza paratur.
Hic, velut iste canis, potiundi fervidus auri,
auriparam cum truncat avem, spe fallitur omni
et fatuum se sero gemit. Dedisce sitire,
cymbia stant vacuata mero. Miserere clientis,
qui dare plus, si possit, avet, dum subditus urget,
ulterius se posse negans soluisse tributa
et sua regali deponere debita fisco.
Dimidium rex demit opum, quas incola debet.

Libera dat, non pressa manus, frons atque datoris
secula sumenti prodit venientia regi.

3. Chria [Orig: Chreia] .

Quantus Aristoteles fuerit, quod mentis acumen
traxerit a superis, quo fortunatior omni
extitit et cunctas naturae exhausit abyssos,
Aonio liquet omne choro, monumenta loquuntur
et pleni deitate libri, quis [Orig: queis] nescius urnae
cana perennavit redivivae saecula famae,
phoenicis simulacra gerens, qui vivere lassus
prae senio, iuvenes ex se sibi procreat annos.
Ille sciens, quid nosse deos, quid habere parentes
et quae utrosque pio deceat reverentia nato,
non leve sit mortalis opus benefactaque patrum
cum Iovis aequali librans in lance, fatendo
asserit, ingenuos tantum debere nepotes
patribus, indigenis quantum debebimus, ipsis,
quosque patrum decet esse vicem. Pede currit eodem
et patris et doctoris opus. Quod ducimus auram,
ille dedit, sed hic ire facit melioribus ausis,
erudit et totam melius traducere vitam.
Qualiter informis facies incondita glebae
nil splendoris habet, iacet abiectissimus auri
primus amor, lutulenta merum quum terra nitorem
obtegit, et totis sinit haut radiascere gemmis,
donec iners turpem deponat massa figuram,
artifici tractata manu. Tunc splendor in artus
immigrat et claris fulgent ancaesa pyropis.
Sic ubi primaevas puer haurire incipit auras,
est informe lutum, rude corpus et omnibus expers,
quae faciuntque decentque hominem. Levis halitus ori
insidet, hunc praeter nihil est, quo vita notetur.
Post ubi doctrices obeunt sua munia curae
et studium natura iuvat, doctrina fidelem
praestat opem, tacitis animus capit ignibus aurum,

dissimilisque sibi radiat, gavisa nitorem
miratur mens ipsa suum perfectaque demum
molliter Aonio ridet natura favore.
Sic Clariis mage, quam vitae debebimus ipsi.
Hoc superum pia cura facit. Quid, nate, rependes
indigenis, quod vivis homo? Quid, nate, parenti,
quod genitus? Bene quod vivis, quid, docte, magistro?
Primus honos datur ergo deo, genitoribus alter,
tertius ingenuis, qui te excoluere, scholarchis.
Par tribus his gratae reverentia danda iuventae est.
Hisce, quod est, est tota tribus, tribus incipit illis
felicique tribus vita decedit iisdem.

4. Satura.

Splene magis, num bile agitor? Sic fervere totus
occipio, calor et tremulos percursitat artus,
et tamen in medio cogor ridere furore.
Rideo, ridebis mecum, quicumque cerebrum
non in calce geris. Sed et indignabere mecum
stercoreo genio vervecum de grege Bruti
aut potius miserebere, si liceat misereri.
Sed quid enim multa te ambage moror? Mihi verba
praepediunt calamum, in saturam iurata petulcam.
Audi! - Sunt quidam, pepo quis [Orig: ?queis] pro corde vacans est
scrutaque pro cerebris et pro ratione Midae vox,
et tamen usque volunt, titulo ceu, sic quoque reipsa
esse magis, quam tres, cum tres horum asinorum
non faciant unum aurito cum bregmate mulum.
Hos ni delectat mea Clio, ut quae nimis Osce [(transcriber); sic: Olsce]
ac Volsce et casca cum matre Euandri loquatur -
quod mirans potius, quam noscens Marculus oncet -
verbaque de priscis emendicata tabellis
me proferre ferunt, ad quae quidem opus retegenda
sit Nomenclatore Junii seu filo Ariadnes.
Vix unos licito delumbo pectine versus,
amodo stentoreo ructat pulmone Baraenus

istud herile sacrum: Procul antiquarius esto!
Quid sibi cum priscis vult ista vacerra latrinis?
Publica forma loqui placuit, placet atque placebit.
Edepol egregias hoc pro, reverende magister,
solvo tibi grates: quis enim te doctior alter?
Sed, domine, ignoscas, si paulo liberius rem
tecum agito. Rigidum quis te posuit censorem
aut dedit officium venerandi grande Sinonis,
ut me publicitus per tetrica rostra notares?
Sit tamen! At quidnam reris meme esse loquutum,
Pacuvii vomitus redolens vel scyphala Matti?
Dic age, rumpe moras! Ungues quid rodis aduncos,
strigosam et nares ad frontem contrahis amplos ?
Fare age! Sed mutes, Cynicus canis? Ast ego numquam.
Sic decet aversum immeritis proscindere sannis?
Scilicet hic mos est, si quis quae proferat unquam,
quae non e triviis tonstrinarumque tabernis,
sutorum et circis olidisque petita catastis,
barbarus extemplo est, monstrum lustroque piandum et
portari dignum in terras a ploebe remotas;
omne tibi similique tui (horum larga fuit merx
horno annoque satis), quod prima fronte resistit,
carnosumque caput vestrum fibrasque suillas
ceu fato refugit, certe est emortuum et Oscum [(transcriber); sic: Olscum] .
O ter sanctae animae, o exortes funere manes
Livi, Lucreti, Maro, Persi, Apuleie, videte,
quid vobis iam fata tonent (si fata beatis
imperitant.)! Lugete malum! Sic gloria vestra
omnis in Oceano inscitiae iam mergitur amplo.
Et tu Castalidum decima, o mi Plaute, valeto,
o os Aonium, per quod latiare Novenae
non puduere loqui, quem nunc damnaris ad orcum,
pulsus ab orchestra? Quis ad hunc non nauset ut hircum?
Tempus erat, quo Plautus erat bona regula linguae
et princeps Latiae. Sed quantum distat ab illo
hoc nostrum, superi! Iam si quis forte loquatur

cum Plauto, statim sciscit dominus ferularum:
"Unde sed istud habes?" Ego: "Plautus habet." "Quis at istunc
te iussit", rudit ille, "sequi? Non omnibus autor
hic valet." Ast ego: "Sed quid ni? Melioribus autem."
"At qui sunt isti meliores?" oncat Oberus.
"Scaligeri, Taubmannus, Barthius, Heinsius, inquam,
et reliqui, quis [Orig: queis] rite salit mammilla sinistra."
Ille tamen contra: "Sed quis mihi noverit istos?
Hic extraneus ordo virum quid pertinet ad nos?
Nostra sibi propria claros Academia nutrit
laude viros, hi dux nobis, hi regula sunto.
Si fueris Romae, Romano vivito more.
Quid moror externos? Invisus his quoque Plautus.
Hi tantum", Baubanus ait, "mihi sunt meliores.
Anne scaturit enim Latiae fons iste loquelae
fecibus ex Plauti vel quisquiliis Apuleii?
Tersior haec aetas, nostro dicente decano,
reicit et a priscis emendat nomina naevis.
Noster erat et erit Cicero. Ciceronis enim, pax!
sola triumfatrix sermonis palma latini est.
Haec gerit incinctas aeterna laude capronas;
Ausonios hinc disce modos formamque loquendi.
Hunc praeter nullus, cui tuto fidere talo
possis atque styli succos haurire maritos.
Noster hic est, hic noster erit nosterque manebit,
audiet et nostri hic sola unica norma Lycei.
Tute moletrinam cum Plauto verre et apludam
pinse meram; nos farre sumus saturi Ciceronis."
Dixit et adspiciens transversis me Dacus hirquis
ibat et averso mussabat pluria labro.
Monstriferax setas, bardorum fertile tempus,
quas paris exuvias hominum, quos tauricerebros
progeneras Faunos, quae pectoris indiga corda!
O caput Anticyris quatuor non restituendum!
Quorsum tam properas? Tolutim, blenne, badiza!
Quae tibi sufficiet staphis agria? Quod piper omne
tam multam poterit capiti detraxe saburram?
Bessibus, unce, tribus, si non magis assibus, hoc nam

praestat, emas pyretrum; pituitam deiice cribro
helleboroque lita pleno rancore cerebro,
aut te suffocat, si labitur, iste catarrhus.
Pharmacopoee, sali, venibis zingiber omne.
Cras licitabitur hic cunctum cum pyxide turbith.

5. Gratiarum Actio. 1633. Mai.

Iamque premit res nostra scopum. Sollemnis honorum
tela verecundis nobis est texta figuris.
Prendite non vulgare decus, quos publica patrum
inter honoratos numerant suffragia census.
Sic medias inter clades atque intima belli
viscera, quo nullum vidit productius umquam
sol pater aut crudele magis, suus artibus exstat
securis cum spebus honor. Furiosa quietae
implacidi Clariae derident fulmina Martis
nec Phoebo nocet ille furor. Diffusa per orbem
sanguinolenta rubris Bellona superbiat armis
atque cruentatas evibret Marspiter hastas,
leuia dum placidum tranquillant otia Pindum
festaque pacificae traducunt tempora Musae.
Hoc tibi clementis dedit indulgentia coeli,
Misnia, tam grandes potuisse domare phalanges
et victrix audire globi, quem territa factis
fama per omnigenas invictum sparserat oras.
Tot populi timuere virum, tremuere pavendum
nomen et advento parebant cuncta voloni.
Hic fastus cum sorte iacet, tot fausta per annos
turma cadit cassisque ruunt exercitus armis.
Et tu chara deo, telluris ocelle Misenae,
Lipsia, ferales nimium bis passa furores,
bis lacrimis maduere genae, bis largior inde
risus ab exterso nituit tibi lumine fletu.
Thura cui, cui liba paras? Agnosce salutem!
Ille pater patriae, cui uil antiquius unquam,
quam pietas et plebis amor, tibi praetulit enses,

atque tui certum statuit subiisse periclum,
coniungens cum rege manum, cum rege Trionum,
quem nunc inferior functum quoque lacrimat orbis.
O salvete, pii sanctissima numina regis,
sive salutari mavultis nomine, manes,
o salvete mihi! Si quod post fata meretur
tanta decus pietas, tacitissima gaudia carpent
ossa nec egelidum fuerit sine corpus ovatu!
Iam soles meliora nitent. Furor ivit ad Orcum
atque truces cecidere minae. Redit incola pagis
notaque dispersi properant ad moenia cives.
Aurea lucidulis pax nos circumvolat alis.
Fertiliora Liburneo stant pota cruore
rura gravesque olim spondent sata iugera messes.
Ver redit et cum vere novo decor integer anno
et Musis antiquus amor, qua Lipsiafulvum
miscet in astra caput, pandis se Flora rosetis
explicat et pictis vincit nova prata figuris.
Laetior hic sellam conscendit Apollocurulem
et reduces repetunt anabathra relicta Camenae.
Legibus hic priscis, quas nulla coactio fraenat,
primaevo sub iure vacant, nihil hosticus ensis
truncavit meritis, nil libertatis ademit.
Hic lauros Pindus tiliis, hic Castalis almas
cum Plissamutavit aquas. Sophus ipse sophorum
Cynthius ex merito delegit iure decanum
teque suam, Bayere, vicem iubet esse. Sororum
quaelibet in doctos transfert sua nomina Phoebos.
Auspiciis, Hornschuche, tuis, nunc sistimur, ante
quos Schumana fides, quos et Corvina suada
et Charis affinis Clariis Aviana deabus,
censuris obiere suis, quos Pollia vidit
Terpsychore tantisque pares Olcarius ausis
censuit et toto sua fert suffragia Pindo.
Muneris hoc, deus, omne tui est. Te vindice sumit
imperium schola nostra suum. Tibi patria tota
gaudet et alta canens vacuis agit otia bellis.
Perge, pater, patriaeque patrem, qui providus huius

altor Athenaei, qui non mutabile nomen
asserit et cunctis est cancellarius annis,
incolumem tueare diu. Dedit ille, quod hoc est,
Martisburgiaca conclusum nempe cathedra.
Hinc ambit nos pronus honor. Sit gratia facto
tuque pium tege, Iova, ducem, rege principis aulam
in Iuvenes attende duces, quo Misnia foelix
gaudeat et tanto numquam viduetur ovatu.
Iam tibi, magnificae gestator epomidis alme,
Castalii decus omne chori, Müllere, litamus,
et gratas damus ore preces. Tu seria rerum
et grandes animi curas, quis publica volvis
commoda et Aonias sapiens moderaris habenas,
ad tempus posuisse potes fulgensque videri,
inter honoratos pars es celsissima patres.
Pandimus hinc mentis tibi pro mercede sequelam.
Te nostrae celebrant Charites memoresque favoris
lenia suscepti spondent tibi munia sceptri.
Et tu, nobilium flos illibate virorum,
electoris amor, nostrae decor aureus urbis,
has grates agnosce tibi, quas promimus omnes,
quod praesens et noster ades. Memorabimus illud
et magni pendemus opus nec tanta favoris
excidet e nostris praestantia mentibus unquam.
Nunc vobis referenda charis, radiosa senatus
lumina, diversam consul Mayere per urbem,
o vos plebis amor et honorae gloria gentis.
Vos quamvis gravium moles premat ardua rerum,
attamen hos nostros spectastis amanter honores,
hoc vestri candoris opus. Desumite grates,
quas ferimus praegnante manu. Iam solvere verbis,
quod quondam re forte iuvat. Salvete, patroni,
vestraque felicis defendite commoda curae.
Nec taceam vos theologae clara astra tiarae
atque Dices medicique simul pia nomina Phoebi,
vos Spartae grave quisque suae decus estis et astra.
Hic vobis debetur honos, haec gratia vestra est,
in tantum nostro quod iam studuistis honori,

tamque frequens nos exhilarat consessio vestri.
Hic vobis debetur honos, haec gloria vestra est,
quam quia cor nulli patet, ore fatemur aperto.
Dum fuerit nostri pars ulla superstes in orbe,
non capient facti nos ulla oblivia tanti.
Sed ne, Musa, nimis campo spatieris aperto,
coetera multa brevi, quae restant, contrahe gyro.
Hornschuchi, gravidas ferimus tibi carmine grates,
iura magistralis quod iure vicario honoris
omnibus in solidum nobis hac luce dedisti.
Cuique modo Janus dedit ille Georgius, heros
Saxo, potestatem vicecancellarii, adesto,
Schumane, Aoniae non ultima gloria turbae,
accipe perpetuas, vicecancellarie, grates.
At vos, quos veneror, Parnassia sidera, proles
Palladis, exculti virtute ac arte magistri,
profectus aeque nostros qui nostis et aequa
librastis trutina mores habitusque decentes,
quas vobis, proceres, tanto pro munere grates
solvamus? Quae dona aequale valentia demus?
Vivite! nam dignis par est componere votis,
quod facto res dura negat. Salvete perenne
et seri supereste patres. Academia tantis
clareat aucta viris pariatque quotannis honorum
pignora, quis studiis totum sibi demeret orbem.
Vosque professores reliqui, vos atque magistri
et quicumque alii domina venistis ab urbe
aut peregre variis huc confluxistis ab oris,
arte boni, virtute graves, quos pulpita circum
conspicor, intensi certissima gloria patris,
vos, inquam, nostros visum venistis honores,
et vestra iuvistis ope, quis testibus olim
stabimus et seris tuti defendimus annis.
Larga perennanti vobis sit gratia censu
pro facili accessu, promptae pro munere mentis,
auris et officio placidae. Vos asserat omnes

incolumes panacaea dei, cui sacra probastis
officio praesente. Favor vos almus Olympi
protegat et canis felices sospitet annis.
Denique vos iuveni pubentia nomina flore,
nobilitatis honos et spes non infima Pindi,
ite salutati. Praesens testamen honoris
sumimus, at grati memorique reponimus sevo.
Tempus erit, vobis quo par debebimus olim
gratae mentis opus. Nec enim delebitur umquam
ex animo, quod vestra bonum praesentia vultum
attulit et finem sic eduravit ad ipsum.
Ite salutati simul, ite, quod obsecro! Dixi.

6. Epithalamium.

Felices animae, quarum conamina firmat
ipse parens auctorque potus! Connubitis ambae
faustiter et dextri concurritis omine fati.
Non Amor et turpis mater magis improba nati,
non fictus vos iungit Hymen, procus exit Olympus
et vobis vos ipse ligat; tibi pronubus aer,
sponse, favet, facilisque tuis in amoribus ignes
excitat et sacras praelucet ab aethere taedas.
Nec minus est, quod, sponsa, tuo laeteris amore.
It pudor, arcanus secreti pectoris infans,
virgineasque suo, parvi Saturnius orbis,
perpluit imbre genas. Laudanda modestia; bellae
rara comes formae, medio tibi dulcis in ore
regnat et in roseo residet reverentia vultu.
Prae foribus famuli, video, famulaeque morantur.
Quis dominam pulcra tam puri in pectoris aede
virtutem neget esse domi? Produceris ergo,
virgo mox moritura, viro, quod et ipse veretur
nomen adhuc primaeque timet quasi praelia noctis.
Este bonis animis! Si corpora nuda ferendum est,

hic etiam nudis tantum pugnatur in armis.
Principium mors illa novae est et ianua vitae.
O utinam moreremur item, quibus unus et alter
annus abit, vitae nec eunt tot mortibus ullae!
Viventes morimur, morientes vivimus. O vos,
o quam vos nobis agitis felicius aevum!

SYLVARUM LIBER II, IN QUO ELEGIAE.

Viro Excellentissimo Et Maxime Claro Adamo Oleario Theologo, Philosopho, Politico, Rhetori, Poetae, Mathe- matico Undiquaque Consummato, Itineris Asiatici Comiti Numquam Non Delectabili, Tenerrimi Affectus Pignus L. M. Q. [Abbr.: ?Libens Meritoque] Offero Paulus Flemingus.

1. Georgio Glogero meo. Um 1630.

Quid valeat spes fulta Deo, quid fidere coelo,

exprimis exemplo, chare Glogere, tuo.
Iam post charorum lugubria fata parentum,

immo post patriae funera maesta tuae,
non tibi de merito gazae solvuntur avitae

et testes patriae sedulitatis opes.
Omnia fiscus habet, sed nec tibi copia tuto

ad consanguineos visere posse Lares.
Religio parit exilium. Sic indigus omnium

pulsus in ignotum cogeris ire solum.
Sat misero licet esse tibi. Tibi desit abunde;

exsul quam nullae conditionis homo est!
Sed neque te minor es, neque te sinis esse periclum

maius, in ingenti fortior ipse malo.
Una tibi totum fulcit fiducia pectus,

opponis tantis mascula sensa malis.
Maturat spes fixa moras cum tempore crudas,

haec lentam stabilis accelerabit opem.
Omnia sub dubia gaudent vertigine luna.

Non, male si nunc est, sic male semper erit.
Frigida degeneres male desperatio mentes

arguit, in fortem non cadit illa virum.
Spes fovet ingenuos. Felix spe divite dives,

hac feret aequanimis fata noverca fibris.

2. Dedicatio Disputationis de Carbunculo ad Philippum Mullerum, V. Cl. [Abbr.: Viro Clarissimo] Medicum et Mathematicum. 1631. April 20.

Nec donum vereare meum! Carbunculus hic est,

non sed in abstruso qui necat igne viros.
Nulla sub exposita celantur toxica peste

nec cum tam celebri nomine dantur opes.
Artis opus sine fraude damus nudasque papyros,

chartaque, qua fuimus terror amorque, fuit.
Cetera turba suos gemmis sibi quaerat achates,

non fuit hoc nostrae conditionis opus.
Mors quod erat multis, per idem mihi spero salutem,

sic vel ab ingrato funere gratus ero.
Non prodesse volo, volo nec nocuisse. Quis ausit

noxia pro gratis, pro mala ferre bonis?
Maxime vir, mihi fautor eris, mihi nulla nocebunt,

fautor eris, solum sic mihi dives ero!

3. Ad Georgium Glogerum, Amicum unum, ut secum domum concedere velit. 1631. Juli 12. 13.

Ergo veni, nostrae pars o purissima mentis,

delicies cordis prima, Glogere, mei,
ergo veni, quo vota vocant non vilis amici,

quem sueras animam saepe vocare tuam!
Dum iubet ad notos me patria litera fines

visere et indigenae sacrificare Lari,
te socium mihi iunge viae. Non ardua res est.

Pignus amicitiae gratificare tuae.
Iam, memini, plenum digessit Cynthius annum,

hunc super instaurat cornua quarta soror,
cum comitem meus esse meum te Mulda videret,

Mulda, secans vitreis arva paterna vadis,
cum varios curvo legeremus littore flores,

quas tibi servarat gemmea Chloris opes.
Ut mea iucundi recreabant pectora calles!

Ut mihi ridebant, te comitante, viae,
quando levi comes manabant ore lepores

misceresque tua risibus arte iocos!

Ipsa mihi via visa fuit contractior iri.
Praepediit praecox vota viantis iter.

Iamque veni! Te, chare, vocat, qui me vocat idem,
quem poteras patrem iure vocare meo.

Blanda profecturis roseo favet aethra lepore,
caerulus enituit, sed sine nube, polus.

Temperat ignivomum genialior hora Leonem,
Sirius et viduos mitior urit agros.

Non metuas nequam stratagemata tecta latronis,
Lar pacat sociis lene vialis iter.

Non via longa nimis, non est ingrata meanti,
sed quam crebro refers tam placuisse tibi.

Saepe per irriguis humentia prata pruinis,
saepe per orbatos frugibus ibis agros.

Nec tremulus deerit nutante vertice lucus,
lenibus hospitium lucus Etesiolis.

Hic iuvat algidula foveamus membra sub umbra,
membra sed infensam non dolitura viam.

Vernam vicini Cererem dabit incola pagi,
et quae coxit anus rustica, zytha feret.

Hunc licet edurus, Dithyrambe, neglexeris orbem,
non solus laudem fertilitatis habes.

Frigida pampineo praestat cerevisia succo,
quando calor sitiens debile corpus habet.

Hinc ubi sol prono delabi cernitur orbe,
occiduis propior iam modo factus aquis,

vespera, post gratae solamina blanda quietis,
rursus ad explendum nos revocabit iter.

Ibimus et paucas emensi gressibus oras
fabimur alterna, voce fluente, vice:

"Haec nostro stat meta pedi. Iam cernimus arva,
fumat ubi seris Mulda Variscus aquis.

Hic Wechselburgos distinguit terminus agros.
Una dies patrias nos stitit ante fores."

Cernis, ut amplexum properat pater entheus amboa
et mihi materna iuncta noverca fide,

ut lassant in vota manus, ut fratris amore
sussilit et noti laeta Sabina sui.

Huc intra vilemque casae non sperne recessum,
fagea nec nigrae limina temne foris.

Non hic Assyrio beluata tapetia mure
velaque non Tyrio tincta colore vides.

Regia sic textis resplendent atria telis,
sic sua Tarpei praesidis aula nitet,

urbicus hic mos est, pago non notus agresti.
Villa sua tantum simplicitate valet.

Rusticus es mecum. Nihil hic regalia curat
nec sua divitibus invidet ille viris.

Nos iuvet in molli non grandem sternere mappam
gramine et ad pronas accubuisse dapes.

Sic constat crudas ingentem Caesara rapas,
salgama sic magnos lingere suesse duces.

Forsitan hic aderunt nostro sapitura palato
et sua paganus, quis epuletur, habet.

Proderit exemptus vicino flumine salmo,
quamque tulit, iuvenis, caula paterna, capra.

Indigenae pulli plenisque ex cortibus ova
et sapidum, quod dat patrius hortus, olus.

Nec deerit, nostra sed iion natalis in ora
Bacchus et ex verna pinguia zytha vasa

dignaque, pauperibus quae desunt, unguina ferclis
fors poterunt lepidi restituisse sales.

Non tibi sit tanti rurales spernere mensas,
ut nunquam locuples rusticus esse velis.

Turba beata haec est et amico proxima caelo,
quod pura gaudet simplicitate coli.

Scilicet immensi villas coluere monarchae
nec puduit magnos rus habitare viros.

Iugibus arrident viridantia prata poetis,
non locus Aoniis gratior ullus heris.

Rure dedit celebris victura poemata Flaccus,
favit et Ausonio villa quiete metro.

Me quoque Lipsiacis paullum secedere muris
Phoebus et ad patulum iussit abire nemus.

Mollia dum placidi carpebam munera somni,
nuperus ante meum constitit ipse torum,

haec referens avido tibi quae narrabo novarum,
quae nisi visa, mihi non habitura fidem.

Est locus, in geminos ubi cornua porrigit amnes
Mulda, Grimae vitreis conduplicatus aquis.

Aeternus tremulo praemunit vertice lucus,
templa natatricum caerula Naiadum.

Circum lata iacent gemmantis prata vireti
perpetuoque Pales gramine vestit humum.

Bacchus ibi semper matura pampinat uva
et legit ex hortis Flora perenne decus.

Lubricus e scopulis rivorum murmurat error,
garrit et in resona valle modalis avis.

Non canis immiti premit Erigoneius aestu,
non densat sterili frigore bruma solum.

Lene sed ingentem ver hic se temperat annum.
Caelitibus sacram dixeris esse domum.

Mox, ubi primo suis resciscet Apollo ministris,
nos bene vix patrias iam tetigisse fores,

transferet huc totum bifido cum vertice Pindum,
hic quoque Pegaseas ire iubebit aquas.

Huc Zephyris blandum nos invitabit amicis
Phoebus et ad dictum poscet utrumque nemus.

Stat gravis in medio viridante cacumine prato
laurus et erectas iactat ad astra comas.

Hinc pater aeterno decerptum pollice ramum
circinat in serti schema teres nitidi,

huc adolescentes umbrans mihi fronde capillos
proferet hos binos: esto poeta! sonos.

Dixerit ut, claris ferietur ut aethera verbis,
quaelibet ut panso faverit ore dea,

totus honorata tumulabor Daphnide sicque
deferar ad patrias non sine laude fores.

Tu quoque noscenti bona verba precare poetae
atque vove vati prospera quaeque novo.

O animo nostro nullis delebilis annis!
O mihi Nisaea plus adamate fide!

Ne tibi sit tanti caros sprevisse precatus,
ut nolles Pyladi voce favere tuo,

ut nolles nostram voto mulcere Thaliam;
cuius eras autor, iam quoque testis eris.

Te duce laurigeris coepi notescere musis,
te duce Pimpleus favit Apollo mihi.

Salveat ista dies, quae te mihi cernere prima,
quae dedit alloquium prima bibisse tuum!

Salveat et niveis reducem vidisse quadrigis
saepe, sed incolumem, me mea Parca sinat!

Ut mihi fautoris facies fuit aurea caeli,
ut mihi fortunae prodiga Cypris erat,

cum rata coniunctae pepigerunt foedera dextrae,
foedera fatali non violanda die!

Viderat haerentes seris amplexibus ulnas
et decussatas Phoebus Apollo manus.

Vidit ut, ut saliit, ut sternuit omina dextra,
nutans intonsis terque quaterque comis,

mox ter tres blandum nobis risere sorores,
quaelibet et votum voce manuque dedit.

Audiit hoc Lachesis Theseaque fila maritans
nevit Pirithoae vellus amicitiae.

O mihi si tecum prima licuisset ab hora
vivere, cum poteras Lipsica nosse sola!

Ut vellem, ut votis optarem plenus anhelis!
Obsteterunt fato sidera tarda meo.

Iamque semel niveis discessit bruma favillis,
adfuit et flava spica secunda coma,

ex quo contigui tibi me iunxere Penates.
O aetas animae deliciosa meae!

Inde quot et quales horarum rumino mecum!
Quot mihi purpurei sunt in amore dies!

Quae non docto alui tecum colludia iunctu ?
Qui iuxtim Clarii non micuere sales?

Tot licuit nitidos tecum mihi fallere soles,
ducere tot placuit pervigiles Hecatas!

Te niveae Veneres, te casti pectus honesti
dives et abs omni crimine liber amor

et studia studiis primum contraria nostris
unanimi mecum constituere Lare.

Saepe mihi libuit Musis certare latinis
teque rudi ad numeros sollicitare metro.

Quam bene, quam doctas elexi, numina, gemmas
proque meis tetricis aurea verba tuli!

Saepe etiam, genio nimium ne turpidus essem,
falleret et curas mens agitata suas,

in mea Teutonicas lassavi vota Novenas,
Opitio genitas perpetuante deas.

Materiem dabat ipsa Venus nitidique lepores,
sed neque scripturum destituere ioci.

Nec rata successum fallebant ordia sponsum,
Cypripor auctorem visus amare fuit.

(Quisquilias qui laudo meas, ignosce, sodalis,
quilibet affanias quid putat esse suas.)

Ast ubi vestra meis coniunxi seria nugis,
languit ad maius parva nitela iubar,

qualiter albentis sub prima crepuscula mane
cum choreis tabet pallida luna suis.

Singula cinnameos halabat vocula nares,
abluit in numeris se lepor ipse tuis.

Te sortes stant stante meae, te praesule fido
tendunt Thespiades ad graviora meae.

Tu mihi Paeoniam pandisti primus ad arcem
limina et intonsi fana severa dei,

sive salutiferam privus mihi praelegis artem,
sive doces medicos publicus inter heros,

sive foris dominas fatorum dispicis herbas,
nec puduit lateri me sociasse tuo.

Plissiades nosti formosaque numina vallis,
dignae a Paestanis nomen habere rosis.

O liceat cunctam tecum mihi vivere vitam,
o oculis caris carior une meis!

Per mare, per terras, per inhospita tesqua, per Indos,
horribilesque Alpes Sarmaticamque nivem,

quoque suas potuit victor posuisse columnas,
te sequar, o animi dux cynosura meil

Indivulsa tuis haererem gressibus umbra,
sive rapis Stygio lurida naula seni,

sive crepas mecum vocali carmina sistro,
carmina Phoebeis emodulata tonis.

Quicquid erit, quod fata mihi non improba miscent,
quod fabricat sortis regia stella meae,

donec erit docto notus Flemingus in orbe,
te mihi coniunctum postera saecla scient.

Scilicet in nostro tu creber habebere versu
teque vehet niveis caudida fama rotis.

Tu mihi carmen eris, dilecti sero loquetur
Glogeri nomen molle papyrus anus.

4. Hieremiae Aeschelii Encomiasticum. 1631. Sept. 22.

Aescheli, Clariae sidus praelustre catervae,
quem vocat indigenam Pallas honora suum,

cui dedit aequanimae geminata nitela Themistae
purpureos inter nomen habere patres,

sive severa sacri diribis molimina iuris,
invidiam summis quo paris unus heris;

sive comes dominae tam magni Caesaris aulae
digeris officio munia tanta gravi;

sive baronales felici numine curas
suscipis et vacuas non sinis esse tui:

nil nisi summa libras, constantis strenuus aequi,
promus et ingentis prodigus arbitrii.

Talis erat facies, iusto saturata, Quirini,
cum Latio primum mascula iura daret.

Sic stetit in rigidis cordatus Scipio rostris,

sic audax streperum Tullius ante forum. '

Te Themis, assestrix metuendi prima tonantis,
te iudex Nemesis vindicat esse suum.

Gaudet et a tanto defensum vindice Iustum
explicat auratum laetius orbe decus.

Iam fugitiva Fides, profligatum exul Honestum
et pulsi redeunt, te revocante, dii.

Tot desolatae iam iam sulcantur eremi
et quod nunc foditur, lima vepresque fuit.

Te gravidae messes, te pleno Copia cornu
praedicat in Mysio non sine laude solo.

Auspiciis, vir magne, tuis res publica surgit.
Debentur studio nostraque nosque tuo.

Patria per sibi te rediit, te suspicit unum
et vovet, ad caeli sidera tardus eas!

5. M. [Abbr.: Magistri] Michaeli Vogelio laurum poeticam gratulatur. Wechselburgi ad Muldam, MDCXXXII. Sept.

Dum geris Aonia frondentia tempora lauru
et merito viridis crine superbit honor,

omnia nascenti gratantur numina vati
acclamantque novum non sine laude decus.

Qua montosa cava consurgunt culmina valle,
Wechselburgiaci culmina grata iugi,

sublimis vario conspergitur area flore
Septembrisque novo germine frondet humus,

aurea splendidulum superinduit aethra nitorem,
vernus et autumno spirat ab orbe lepor,

terra favet, favet aura tibi. Tibi pulcrior errat
lubricus anguineis, ceu puto, Mulda vadis.

Phoebus adest, soror, omnis adest cata concio Phoebi,
Pindus et, et docta Castalis amnis aqua.

Magnifico superum sic agmine circumfusus,
clarus honoratos sisteris ante deos.

Lumine Caesareae fulgens Aeschelius aulae,
ut facias, curvo pollice, verba iubet.

Surgis et in media divini fronte senatus
lene verecundi disseris oris opus.

Lubrica verbosam pandit facundia mentem
nec minus in tali more disertus eras.

Sive placet prosa cita solvere labra loquela.
sive sedet vinctis verba ligare modis,

promptus eras. Tibi Suada decus, Lepor ipse leporem
appluit et mundum Gratia pectit epos.

Mirantur super ista dei, dum flumine sacri
larga poetifico mellis ab ore cadunt.

Ter Charites risere tibi, risere Camenae
ter, ter et intonsis Phoebus Apollo comis,

qualiter in nostros applaudebatur amores,
cum similis, Phoebo dante, daretur honor.

Audio festivae vocalia iubila turmae
et tremo, dum sacri nescio facta gregis,

donec in ingenti medium te cernere pompa
sors dabat, et finis portio sera fui.

Quis plausus, quis acerba tibi, quis vota negaret?
Fluxit et a nostro laetior aura sono.

Si mea post ipsos tibi non sunt irrita divos
carmina, carminibus splendidus esto meis,

vel mereo si tale nihil potuisseque gratus
esse vetor, nobis sit voluisse satis.

6. Ad Amicum. 1633. August

Audio dispositum, regalia nomina, tempus,
decretumque viae significasse diem

iamque deesse nihil, quam quo sibi quilibet adsit
et latus ad tantam cingat utrumque viam.

Me quoque spes animat socios adiungere calces,

spes sed in auxilio tota reposta tuo.
Fallet et omnimodis mea me spes exuet ausis,

auxilium nisi tu consiliumque feras.
Per mihi me tantum numquam promisero cultum

taleve per meritum conciliaro decus.
Tu potes optatum nobis transcribere finem,

nostra tua fruitur dexteritate fides.
Quicquid in instanti bonus aut malus asseris, actu

consiliove probas vel gravitate negas;
illud honoratus negat aut probat omne senatus,

subscribunt domini, te moderante, viri.
Nec iam, quod turber, facit addubitatio causam:

talibus eripiunt me tua verba strophis.
Ipsemet ingenti sperantem calcare mentem

officio poteras exstimulare tuo.
Quae mihi mens animi, quae tunc fuit aurea cura,

quando dares fidei candida signa tuae.
Fac, quod agis, fideique suum bonus addito sponsae

pondus et in niveum candidus esto caput.
Sive per ambustas aestu seu frigore terras,

sive procellosi per freta rauca maris,
te sequar, et quascumque datur comes ire sub oras,

pars fuero lateris non inhonora tui.

7. L. V. [Abbr.: Lectissimo Viro] Adamo Oleario S. [Abbr.: Salutem] 1633. August.

Unica Castaliis, Oleari, cura Novenis,

quem vocat indigenam Cynthius ipse suum,
nuperus ille tuo Kretschmarus ab ore salutem

detulit et certum significavit iter.
Tu memor, ut petii, prout instipulatus es ipse,

non potes optantis fallere vota tui.
Sol velit aut magnus, Pindum qui servat, Apollo,

ut cito successu res fluat aucta suo.
Sistar et ad dominum, te disponente, senatum,

nec tali supplex frustrer inanis ope.

Scit Pater, ingenuo colimus quem pectore vates,

quod numen nostrum fallere nemo velit.
Tempestiva tibi congessi munera gratus,

quae tamen ad dictos usque silebo dies,
si non illa tibi Kretschmarus prodidit olim,

interpres fidei conscius ille meae.
Non vacuas chartas et inania carmina solvam,

quae solae Clariis esse putantur opes.
Est aliquid, suavi sapiat quod dulcius auro,

gratius ex iuncto surgit utroque melos.
Namque meres, animis et opum vi quicquid in hac est,

serviet ad nutus et fluet omne tuos.

8. Ad Hartmannum Gramannum Legationis Persicae magnae Medicum. 1633. August.

Fiet, ut externas tecum concedat in oras

Flemingus, vestri non inhonorus amor.
Tu, Gramanne, decus chymici radiatile caeli

et mox captandae dux medicina viae,
esto favens partemque tui mihi solve laboris,

nonnihil et curae corporis huius habe.
Tot per mille vias terrae, per mille fretorum

te sine securo non licet ire mihi.
Namque potes dubiae bene consuluisse saluti,

res ratiocinio non caret ista tuo.
Inter hyperboreos hiemes mihi discute montes

et placido soles permoderare gelu.
Partior hoc, quodcumque meum est, Gramanne, meique,

do tibi dimidium dimidiumque deo.
Corpus habes, deus illud habet, quod corpore maius,

quo sine nil praeter triste cadaver abit.
Nempe tuum, ceu Iova suum, defende clienti.

Sic, quod utrumque cupit, vester uterque gerat.
Non puto maiores a me te poscere cultus,

si mihi post Iovam proximus esse potes.

9. Philippo Crusio, ICT. Legationis Moscoviticae Persicae -que Capiti. 1633. October.

Magne vir ingenio, doctrina maior et usu,

maximus eloquio nec gravitate minor,
me tuus ad grandes animat favor, optime, curas

et iubet obsequio liberiore frui.
Finibus e patriis et dulci rure relicto

in vestram visi rusticus hospes humum.
Maternae iuvenem taedebat scilicet aurae,

inque uno rebar sat latuisse loco.
Mens erat, externum vel tandem visere caelum,

et quae non uno flumine rura natent.
Adde, quod optantem felix occasio mentem

fovit et infractam iussit habere fidem.
Praestitit hoc docti vindex Olearius oris,

ille sodalitii fama decusque tui.
Praestitit et vestram secum deduxit in urbem,

quam Ceres et Nereus Mercuriusque colunt.
Tu bonus ad visum componis lumina vatem

et nobis aliquid cordis inesse putas.
Suscipis et faciles peregrino dividis aedes.

Nulla peregrino gratia maior erat.
Nec satis hoc, patrii das candida signa favoris,

subsidiis inopem consilioque levans.
Spemque foves, quae me patriis exemerat oris,

et comitem pronae me cupis esse viae.
O mihi prae cunctis fautor memorande patronis,

principium voti, finis o une mei,
fautores agnosco polos dominosque polorum,

qui sivere mea me pietate frui.
Sidera, perpetui custodia conscia pacti,

arbitrio quorum subdita turba sumus.
vos per inextinctos aeterni luminis ignes,

lumine vel maius si quid habetis adhuc,
vos iuro, si purus abit, si criminis expers,

si mihi praesentis causa salutis erat,
hunc salvum servate virum, seu marmora findet

nauta vel ignotam tundet equestris humum.
Non opus est, vestrum mihi quo precer ipse favorem,

a vobis aliud hic mihi sidus erit.

10. Ad Timotheum Swirseum, V. Ampliss. [Abbr.: Virum Amplissimum] 1633. October.

Obtinuisse quidem tacitus mihi gratulor illud,

quod fuit in votis nocte dieque meis,
posse videre plagas alio sub sole iacentes

et mores hominum cum regione sequi.
Et iam vix patriis exivi laetus ab arvis,

nescio, quid duri mens mea passa dolet.
Hic novus hospes ago, charorum cura parentum,

qui se perpetua suspicione necant.
Nunc subit insani facies saevissima ponti

atque procellosi mobilis ira maris.
Quam leve sit, pereat tam longi temporis haeres,

et fato nimium teteriora timent.
Nunc iter et longi crescentia taedia tractus

provida sollicita pectora mente rotant.
Mille modi miseris et adhuc quoque mille timentur,

a quibus excidium natus habere queat.
Temporis incepit iam paenituisse prioris,

Tunc erat in Paullum libera cura suum.
Incusant stolidae praepostera momina mentis,

tam nimis in praesens prona fuisse malum.
Iam non permisisse velint. Tot vota remittunt,

tot revocatrices et sine fine preces.
Ipse, velut dubia pendens ambage viarum

inscius infidum cursor anhelat iter,
iam subit expressi vestigia publica callis,

iam magis obscuri momina velle sequi.
Haereo nec dubiam satis est compescere mentem,

inter et ancipitem dirigo sensa fidem.

Non leve maternas sprevisse tenaciter iras,

grande parentales posthabuisse minas.
Sed quoque susceptum fuerat culpabile munus

deserere et vani nomen habere viri.
Tu, decus Astreae, custos sanctissime legum,

quem vocat indigenam curia vestra suum,
mascula magnanimo suades praecordia sensu

atque aliquid iuvenem maius habere iubes.
"Perge", ais, "et tantae non sint discrimina molis,

ut retrahant animum, te trepidante, tuum.
Sit grave, sit dubium fato nec inane laborum,

pluribus et nimium, quod meditaris iter,
omne quod excellens decus est et dulce futurum,

triste, quod incipimus, sensibus omen habet.
Quanta per audaces surgunt tibi taedia motus,

tanta revertentis gloria vatis erit.
O quis amor patriis regnabit in oribus olim,

quando redux dulcem filius intrat humum!
Tunc iter et quicquid peregre tibi nobile visum est,

quod rudibus sic vix auribus esse solet,
expones avidis conviva vocatus amicis,

tota stupens docto pendet ab ore cohors.
Inter honoratos orator habebere mensas,

cum taceant magni, te referente, viri.
Perge tenax animi, tanti mihi digne decoris,

nec patriae quondam fama pigenda tuae!
Gratior advenies, quo suspiratior exis.

Inferior tantis est dolor ipse bonis.
Quid? Tuus in tantum dissuasor certus Olympi est,

desperet reditus ut sua Fata tui ?
Quis scit, an infamis popularia signa grabati

dum premit, effossam non prior intret humum.
Adde, quod ambiguo dubium magis eximat aevo,

grande mei socium pignus amoris habes.
Hic meus, hic maestae tantum non unicus haeres

matris in ignotam te comitatur humum.

Quod si tanta forent vestrae discrimina vitae,

missuri nostras non fueramus opes.
Tu curam comitantis habe. Tibi credimus illum.

Ite, pares tantas conficitote vias.
Si qua subest alias redeuntibus ire sub oras

vicinasque magis visere cura plagas,
omnis ad exactum via saltus habebitur orbem,

nomen et exigui vix meritura gradus."
Haec ais. Haec dubiae tenebrosa crepuscula mentis

discussere suo candida verba die,
qualis ubi roseo sol matutinus in auro

Eoo liquidum fundit ab orbe iubar,
nulla vaporosae remanent vestigia divae

et rubet in pleno lumine mane novum.
Ibo. Sed o superum non vilis amice deorum,

qui trahis ad fusas numina prona preces,
dum petis emisso fidus pater optima nato,

illius et socii tum memor esse velis!

11. Pro Amico Patrono, ad Patres conscriptos Academiae Lipsiensis. 1633. Oct. - Nov.

Qua fruitur faustae felici sortis amore,

qua fovet aeternos posse valere dies,
hanc, proceres, vobis, Raleorius ille salutem,

ille scholae vestrae pars quotacumque, vovet.
Ille procul patria, dulci procul ille liceo,

cernit in arctoo prospera fata solo.
Et quamvis meminisse queat, quid liquerit illuc,

quam bene sors niveis fluxerit alba rotis,
teterius tamen hic nihil evenisse fatetur,

quasque reliquit opes, hic quoque cernit opes.
Nostis adhuc (memores nec enim non esse potestis,)

quae pia mutatae causa subinsit humi.
Plena peregrinas visendi copia terras,

quicquid et optati nominis aequor habet,

et decus et studium, cuivis laudabile docto,

quicquid et agnomen prosperitatis habet,
eduxere virum, charos sprevisse Penates,

dicereque: Indigenae, paullo valete, Lares!
insuper interni per mutua crimina motus

quodque novum semper Mars ferus omen habet.
Adde, quod armato mors coniurata Gradivo

vastet inexplicita moenia vestra lue.
Hic tutos mihi spero dies, hic faustius aevum

polliceor genio sustinuisse meo.
Allexit cupidam felix occasio mentem,

qua sine nil sapiens, quod bene cedat, agit.
Inter honoratos non ultimus audio patres

et parent magni, me monitore, viri.
Tempus adest. Dubium iamiam sulcabimus aequor,

ibimus in portus, inclyta Riga, tuos.
Russia nos capiet, capiet nos Persis opima,

meta viae nobis Arctos et Ortus erit.
Quicquid ibi lepidum, praeclarum, nobile, doctum,

quodque sua nobis utilitate placet,
tale notatrici mandabimus omne papyro.

Hinc memorem condet dextera gnava librum.
Si pietas nos ire iubet, si faustius omen,

quod pro Christicolis turba profecta sumus,
Jova secundantem prospiret caelitus auram

et iuvet optata posse redire via.
Temporis interea, varias dum versus in oras

dividor a vestro, nomina clara, choro,
este mei solitumque mihi servate favorem

et veterem nobis non removete locum.
Sic pia iurato servent vos fata favore

et fluat in vestras sors cupienda domos.
Deliciae salvete meae, Philyrea valete

pulpita, philosophi vivite fauste patres!

12. Propempticum Cl. [Abbr.: Clarissimo] Oleario scriptum. 1633. Oct. - Nov.

Dum pavet et certae nou est secura salutis

patria, nec miserae, quod vereatur, abest,
sed sub vicino trepidat male credula Marte,

ah! nimis a fato credula facta suo,
iam, modo quas passa est clades per ferra, per ignes,

torribus et saxis tota sepulta gemit.
Divitiis gemit orba suis, gemit orba decoris

raptaque non una commoda parta die;
solvitur in lacrimas quisquis videt advena flentem.

Et magis hoc, quantum, quod timeatur, habet!
Tu decus Aonidum, patriae solamen et ultor,

constituis charos deseruisse Lares.
Illa quidem prono tibi porrigit oscula vultu

tequc putat madida flectere posse prece.
Et modo bis passae tristissima fata ruinae

oggerit et viduam se gemit esse nimis,
et modo, quod superest saevoque remansit ab hoste,

in gremium spondet deposuisse tuum.
Aurea non uno praestat tibi munera censu;

quoque magis moveat, nil nisi blanda refert.
Virgineum iubet ire decus, cui cuncta ligantur,

sed nec eras tali vir retrahendus ope.
Tu maestae sua vota negas. Tibi spernimur ultro

nec tua natalis sensa retardat humus.
Ergo sub extremas statuis secedere terras,

quas et opes Oriens et tenet Arctos, adis.
Hic tibi securam speras cum numine vitam

atque negata domi quaeris amoena foris.
Eligis ignotas peregrinus abire per oras,

quam toties patriae cernere fata tuae.
Ito bonis avibus, melioribus atque redito.

Quique abeuntis erat, sit redeuntis amor.
Sed quoque sit patriae melius, cui nempe sereni

temporis in reditu pars bona posta tuo est.

13. Ad Legatos Holsatiae, cum Rigam Livonum appulissent. 1633. Nov. 22.

Quae fuit irati sinuosa ferocia ponti,

cum fremerent sociis ventus et unda minis!
Unice millenis tum circumfusa periclis,

una sed et totidem navis habebat opes.
Vos viridis glaucae vidit pater eminus undae,

vos, o, quis niveos sors facit alba dies,
vidit, et "Hi, superi, nostris morientur in undis,

qui mihi venturae causa salutis erunt?
Non": ait et valido ter aquas pulsasse tridente

fertur et effrenes increpuisse Notos.
Flamina serviles posuerunt ilicet Euri

et furor insanae desiit omnis aquae.
Vivimus et vestra salvi pietate fruemur.

Incolumem per vos se probat esse ratis.
Per terras, comites quid non speremus ituri?

Dant famulas vobis aequor et aura manus.

14. M. [Abbr.: Magistro] Adamo Oleario, Legationis Secretario V. CL. S. P. D. [Abbr.: Viro Clarissimo Salutem Plurimam Dicit] 1634. März 10.

Hactenus immeritas segnes negleximus artes

et procul a Clariis ivimus hostis aquis.
Spernimus et duro damnamus lumine Pimplam.

Nausea periuris Aonis unda mera est.
Illud ego quondam sanctis adamabile Musis

nomen et intonsi cura secunda dei,
vix dominas iam nosco meas; vix noscor ab illis;

quod solet a nimia saepe venire mora.
Ac, licet antiquus redeat sub pectora Phoebus

et fastiditi turba novena iugi,
non primi fervore sumus: tepet ignis amorum,

ceu tegit effoetum pigra favilla focum.

Non secus artificis post otia tetrica plectri

desuetum rudior psaltria tractat ebur.
Scribimus, at primo vix non arescimus actu,

non fluit ad calamos libera vena suos,
sic ubi muscosi cariosa foramina tubi

obstruit annosus consolidatque situs,
stillantes promuntur aquae, rumpente canali,

guttatimque cadit, qui fuit ante latex.
Nos iter et duri fastidia tetrica tractus

distulerunt animo non renuente sequi,
donec ab infidis per tesqua Livonica Lettis

cepit in hospitium regia Narva suum.
Vidimus hic tentae tranquilla per otia vitae

Ivanogrodeae nobile robur humi.
Mox, quoties placuit, mirantes inter ocellos

Labile praecipitis nos stitit agmen aquae,
sique quid hic aliud nostris optabile terris,

quod stupet in longis hospes avarus agris.
Per iuga, per saltus, nive tecta per Ingridos arva

vcnimus in gremium iam, Novogroda, tuum.
Hic ubi transmissis se Volgova corniger undis

in Ladogaeum volvit agitque sinum,
stamus et ingratis suscepti civibus aegri

poscimus hei! surdos, agmen herile, deos.
Claudimur et vetita liber non exitus urbe

nec datur in patula, qua libet, ire via.
Suspecti sine fraude sumus. Gens libera servit.

Sic dominos famulis succubuisse scias.
Publica clamosis iaciunt convicia labris.

Durior hospitibus non locus esse potest.
Tu memor optantum, si quid prodesse laboras,

urge viam rupta continuare mora.
Iam vocat hyberni facies aptissima caeli,

vix melius vestrum tempus anhelat iter.
Quod si forte meis aliquid damnabile votis

accidat et sequior vos vetet ire deus,
quam miser et vultu par, sors quos damnat, eodem,

perdidero vitae tempora fluxa meae!

Nos corpus sine mente sumus, sine remige cymba,

nostra viget vestra tota salute salus.

15. Garlefum Luders S. [Abbr.: Suum] salvere iubet. 1634. März 17.

I, liber, et dominam volucri pete remige Moscham,

dum sinit optatum fluxile frigus iter.
I celer et, magni veniens in principis aulam,

dic, ubi sit medici nupera turba chori.
Est ibi, quem seris ardemus amore medullis,

qui solet aequali nos redamare fide.
Non, reor, ignoras dilecti nomen amici,

quod numerat claudo vix elegia pede,
et charo mea verba refer: Dulcissime rerum,

Flemingi mactus vive salute tui!
Ille sed impatiens (nostis, pia numina, vatem,)

quam procul est lateri, dulcis amice, tuo!
Iam redeunt actae dulcissima tempora vitae,

cum fluerent pictis prospera fata colis,
cum sibi se totum novus indulgeret amicus,

hei! brevis, at longos res dolitura dies.
Sive comes lateri per amantis moenia Narvae,

seu fueram doctae pars quotacumque domus
et vel inaccessas animis vulgaribus artes

panderet et docti prodigus oris erat,
seu tereti tractaret ebur tornatile scalpro,

quod Polycletus opus dixerit esse suum,
sive verecundus mensam convictor ad unam

falleret hibernum non sine nocte diem,
tunc felix sibi noster erat, tunc risit in horas,

tunc prae se miserum dixerat esse Iovem.
Nunc miser antiqui tantum memorator amoris,

dulce quid ex ipso, dum meditatur, habet.

Sic iuvat amissi repetita scientia pulcri.

Est aliquid faustos dicere posse dies.
Est quoque solamen, si quae, quam perdidit aetas,

audierit de se dicere: Pulcra fuit.
Tu comes egregio per Moscha theatra medenti

nunc potes optati principis ore frui.
Et tuus es simul atque tuae, quam diligis ut te,

quae vestro pariles sunt in amore vices.
Illa quidem primas velut ambitiosa columnas

constringunt hederae brachia lenta meae,
inter amatrices tibi blanda vocabula nexus

sibilat et longas ducit in ore moras.
Talis in amplexo formosa Neaera Tibullo,

cum peteret Strozzam Cynthia , talis erat.
Utere longaevos horis felicibus annos.

Sis tibi, sis dominae faustus abunde tuae.
Interea noster, tantos gratatus amores,

vix desiderio non perit usque tui.
Ut stetit, ut voluit vestris comes oribus ire!

Tendit ut ad surdos brachia lenta deos!
Narviades, nostis, si quid meminisse potestis,

et toties tritae, conscia turba, nives.
Non tamen invisa iam nunc agit hospes in urbe.

Misit eum lento rustica Narva sinu.
Iamque capit Neogradis eum, quo missus ad horas,

iam dominos nimios languet abesse dies.
Hic nova sub veteri tabescunt taedia pica.

Utque magis doleat, se dolor usque novat.
Frangit eum sociae male cura domestica turbae,

nam datus est rigido rector adesse gregi.
Scis, reor, ingenium placidis habitabile Musis,

talia quam genio sint aliena suo.
Quid cicur agrestes turtur regat ordine milvos?

Quid domet hostiles debilis agna lupas?
Sic perit ad crebrum surgens Anthora Napellum,

marcet et in densa rara Camilla vepre.
Sic mecum dic fidus agi, sic vivere narra;

sique quod hoc aliud, quod memoretur, erit,

haec refer, ut facilem moveat compassio mentem,

quoque minus doleam, condoluisse velit,
inque mea nihil esse mihi prece crebrius isto,

quam celer in vultus posse venire suos.
Adde, sit interpres votivae causa salutis,

quam famulo toti mittimus ore domo.
Insuper optatum Sperlingi congere nomen,

quem secum parili vivere sorte precor.
Haec ubi finieris, vultu reverenter abacto

dic ter et hoc nostra non nisi voce: Vale!

16. Adamo Oleario, V. Ampliss. [Abbr.: Viro Amplissimo] 1634. März.

Quod si vestra meis quis conferat arbiter illis

plectra, camenali plectra sonora melo,
Phryx erit ille Midas, Creta mendacior omni;

vincet et intonsum Pan novus ore deum.
Ne tibi ludibrio, quod abest, videamur haberi,

sis os in laudes parcius, oro, meas.
Noster honoratos Phoebus non ambit amores;

est satis affectu non sine posse legi.
Casta verecundos amicto syndone vultus

velat et immerita laude Thalia rubet.
Adspice, quam passis veniens elegia capillis,

quam petit informi limina vestra pede.
Hic gradus, hi miseri de se testantur amictus,

rustica quam sub se nil, quod ametur, habet.
Non equidem stolido nobis praesumimus ausu,

quod noster vestro certet Apollo deo.
Quid rudis artifici concertet Marsya Phoebo ?

Altius humano concinit ore deus.
Est sua vox lituo, sonus est suus acris avenae,

sed facit ad claras ille nec ille tubas.
Saepe sub umbrosa prostrati risimus alno,

cum melos impariles concinuistis aves.

Nos, quod in arenti sicco sub sidere prato,

stridet in expressum rauca cicada melos,
tangimus impurum testantia carmina guttur.

Non salit ad latices languida vena tuos.
Tu facis ambrosio perfusum nectare carmen,

tu potes ad sumptam corda movere lyram.
Sed tamen est aliquid, quod condonemus amico;

error et in culpas non cadit ille graves.
Dulcius a charo patiamur nomine laudes

nec sua dilectis gloria rebus abest.
Tu socius densis stabas, festivior ipse,

lusibus et crebri circumiere ioci,
cum tibi forte meae ferrentur in aede salutes,

in salibus medius, cum legerentur, eras.
Excepere leves praelecta vocabula risus.

Laudasti numeros, feste cachinne, meos.
Sic Venus et nitidi de me sensere lepores,

iudicium blandus tale ferebat Amor.
Ursit, ut adiiceres studium, Polyhymnia praesens,

et me responso prosequerere tuo.
Calliope calamum, chartam dabat obvia Clio;

inspector digiti Phoebus arantis erat.
Abstulerunt iussae signatas ocyus aurae.

Advolitent laetae sic mihi saepe notae.
Vive meos inter nomen venerabile fastos,

utque queam salva mente valere, fave!

17. Ad V. N. [Abbr.: Viros Nobiles] et Magnificos, Philippum Crusium et Otthonem Brughemanum, cum primo e Ruthenia reversi, Revalia solverent. 1635. Jan. 30.

Inter amatricis votiva vocabula turbae

et densas, nimius quas vomit ordo preces,

itis, o Holsatiae gemini surgentis ocelli;

vos sequitur duplex, ceu meruistis, honor.
Ipsa, velut tantum sibi pergratata favorem,

ter iacit ad patrium brachia plausa polum,
ter salitet, solvens vocalibus ora cachinnis,

dulce quid in resonas vociferatur aquas.
Prodit amor populi, dux Cymber, et oris amoenus

porrigit ad reduces brachia laeta viros
et charis haec verba refert: "Venistis amati

et bene, quod volui, sustinuistis onus.
Expediistis opus. Meriti damus omen honoris.

Hanc fidei dextram pignus habete meae."
Talis ad optantes Iason veniebat amicos,

cum croceum fulvae vellus haberet ovis.
Sic et ab Oenotriis exceptus patribus Hermes,

qui retulit Latio Pergama victa suo.
Inter honoratos primo super ordine patres

dicitis attonito iura sequenda foro.
Et Themis et Maia genitus, cum fratre decorum,

Iure, student vestris numina tanta bonis.
Itis, amor superum. Ceu, quod superavimus, actum est,

sic reliquum reduces perficietis iter.

18. In nominalem Parentis; Pro filio. 1635. Mai 1.

Si decet et par est, genitor, coluisse parentem

heredemque suae non male velle domo,
candidus ingenuos hodie tibi testor honores,

mi pater, et tibi, quae debeo, vota fero.
Nam quod erat nostris aptum magis usibus isto

tempore, quod studio se probat omne meo,
adspicis, ut tenera redivivus imagine mundus

ludit et in facie signa procantis habet.
Fertilis aetherea laetatur in indole campus,

cespitat in viridi mobile crine nemus,

ingeminant vitreos hiacynthina flumina gestus,

sussilit et madidi muta caterva gregis.
Gramina gramen amat, segetem seges, omnia rident:

nec tamen ad versus hoc facit omne meos.
Illa dies oritur, laeti quo conscia partus

mater in mimanum te dedit alma genus.
Tunc velut illa tibi risit laetissima nato,

sic tibi nunc natus dulce cachinno patri.
Hinc meret illius iubar imperiale diei,

ut merito dignum te celebremus epo.
Ac quamvis meliore cani virtute merebas

et tibi Pierium conveniebat epos,
quale novem docta recinunt sub rupe sorores,

cum pater Ismarium pollice tentat ebur,
non tamen haec puerilis inertia carmina plectri

spernere, nam pater es, filius oro, velis.
Quod si prima rudi mihi iam nimis obstitit aetas

et mea possibili vota vigore carent,
nec mihi Castalides faveant, nec dexter Apollo,

nec Charis in versu vivat adulta meo,
tempus erit quondam studiis laetabile nostris,

quod tibi de nobis gaudia mille feret.
Det modo, det superum pater et bonitatis origo,

subscribant voto prospera fata meo.
Unice cunctarum suspiratissime rerum,

o basis, o nostrae certa columna domus,
vive meis, mihi vive diu natumque parenti

saepius officium solvere tale vide.

19. V. Ampl. [Abbr.: Viro Amplissimo] Adamo Oleario S. D. [Abbr.: Salutem Dicit] 1635. Juni.

Tu frueris dominis gratissimus oribus hospes

et socius laetos vir agis inter heros,
liber, ovans animis, tibi dum novus uritur humor,

atque recens veteri surgit ab igne focus.
Sit felix Galemanda sibi, sit in axe beata,

delicias vario scis super orbe novas.

Moscua te vidit, vidit te Narvis amantem,

Revaliam duplex te super urget amor.
Quid non Riga boni, quid non tentavit honorum,

ut fieres pulcra virginitate potens.
Nunc tibi Mitavium, Mons nunc tibi Regius instat,

Dantiscum et celebres, quas colit Hanno, domus.
Seu quam Plissa praeit, seu quam rigat Amstelis urbem

ingrediare, tuum cernis utrimque decus.
Illa quidem veterum si te memor optat amorum,

haec magis, ut primum te tueatur, avet,
sis, ubi sis, comitante venis acceptus amore.

Induit eloquio se Venus ipsa tuo.
Fortunatus agis nec te Rhamnusia fallit,

dum venit in casses iam nova praeda tuos.
Gratulor hunc superum tibi congaudendo favorem

et bonus in fato sponte quiesco meo.
Sis, quod eras; sis, oro, quod es, quod amavimus in te.

Perge meis posthac addere rebus opem.
Sic tibi perpetuos sors imperet alba cachinnos

et cadat ad nutus optio crebra tuos.

20. Super obitu Barbarae Voigtiae, V. N. [Abbr.: Viri Nobilis] Philippi Crusi Coniugis. 1635.

Flete ioci, plorate sales, lacrimate cachinni.

Tristitiae facies vestra sit apta novae.
Barbara, magnifici coniux dulcissima Crusii,

fertur in Hannoniis occubuisse plagis.
Illa decus generis, sexus rosa, cura mariti,

et geminae prolis mater alumna fuit.
Heu! fuit, heu! cecidit properantibus obruta fatis!

Quam fuit in molles Parca severa colos!
Ite, pharetrigeri per busta iacentis Amores,

ite, verecundas spargite veris opes.
Dulcis ab eoo circumpluat imber amomo,

halet et Assyrios fusilis urna crocos,
et marmor signate manu, quam tinxerit aurum,

scripta nec in parvas sint mala magna notas:
Barbaris hic tegitur, quae, quod sonat, hoc fuit uno,

rapta quod hei! propera morte perempta iacet.
Hoc vestri sit honoris opus, sit amoris, Amores,

noster erit viduo dicere blanda, labor.

Nisi. Insigniter. Properas Asta. Sis. Viator. Et. Me. Audi. Sed. Per. Lectionem Hoc. Te. Volunt. Manes Barbarae Voigtiae. Domo Matrimonio Crusiae, Quae. Dum. Maritus Apud. Moschum. Legatus. Ageret Occubuit Illi. Desiderium Natis. Quos. Duos Diversi Sexus. Reliquit Dolor. Et. Planctus Exuvias. Amicorum. Tumuli Recepere. Philippus. Crusius. Ict. [Abbr.: ?] E. Ruthenia. Re. Optime. Gesta. Redux. Coniugi. Nunq. [Abbr.: Numquam] Non. Carae. Pon. Iuss. [Abbr.: ?] Iam. Ad. Persas. Abiens Tantum. Est. Nunc. Quo. Vis. Hospes. Ire. Per. Me. Licet.

21. Nomine alterius In Philippi Crusi, V. N. [Abbr.: Viri Nobilis] Natalem. 1636. Mai 1.

Illa dies domino luxit divina Philippo.

Dulcia Pieriae carmina ferte deae.
Maius adest, pulcri dux formosissimus anni,

quem Venus et Veneris turba pusilla cupit.
Parturit omnigenas ager inculpabilis herbas,

multus et e picta iam color exit humo.
Mollior in placidas aer exsolvitur auras

et vitreum tepido motat inane flabro.
Rus salit, urbs festo bibulas pede tundit arenas

et domus et domini sunt in amore domus.
Temporis omne tibi, quod habet, debetur amoenum,

magne vir et tanti dignus honoris apex.
Credibile est illum te propter inire nitorem

hocque decus pro te sustinuisse solum.
Lux tua, lux hilaris, festi lux plena cachinni

imperat ingenuis iubila mixta iocis.
Imperat. Imperium nostri quis tale recuset,

qui vocat assiduos in tua vota deos?
Nos quoque, ne meritos tibi non tribuamus honores,

solvimus exiguo debita magna melo.
Quod damus, acceptum sit, ut est, quod vovimus astris

sponte ratum: Felix hunc cole saepe diem!

22. Timotheo Polo Suo S. D. [Abbr.: Salutem Dicit] 1636. Mai 30.

Ipse tibi mallem coram quam ferre salutem,

tristis ab Othrysia mittere cogor humo,
Pole, puellaris dignissimus incola Pindi,

qui geris e Clario tinctile fonte caput.
Mens erat excelsae post visa palatia Moscae

certus ad Ositios velle redire Lares.
Nec mihi iam redibat iter, sua sive Ruthenus

commoda seu locuples Persa tonaret opes.
Iam quoque, qui patria me primus abegerat ardor,

velle calens alio visere sole solum,
quicquid et insoliti peregre mirantur euntes,

cesserat atque brevi tempore nullus erat.
Temporis observans, quod non revocabile fluxum

praeterit, effusum labilis instar aquae,
dulcius in reditu meliusque quid esse putabam,

quam, mihi de viso quod foret orbe, decus.
Nescio, quae nostro nimis adversaria voto

in placitum rapuit nos Abeona suum.
Pergo, sed invita, quod negligo numen, Hygeia,

pergo, sed aetatis non sine caede meae.
Adde, quod Ascreae mihi succensere sorores.

Hinc liquet et duro non bene velle mihi.
Scimus hoc hesterni, cum forte sub Aonis antro

spe simul ac omni deiiceremur ope.
Carmina poscebam nostro debentia Polo;

una nec e mihi tot blanda deabus erat.
Quid, quod in innumeras per tristia somnia noctes

pallidus haut vana terruit arte senex!
Hinc pater, hinc soror, hinc cum matre stetistis, amici,

pluraque dicturi, vix monuistis: Abi!
Quicquid erit, quod fata mihi non cognita miscent,

non stat in arbitrio velle redire meo.
Haec tibi sufficiant fidam dixisse sub aurem,

fidere plura sibi penna licere negat.
Sic abeo. Dulces inter mihi prime sodales,

Pole, per innumeros vive valeque dies!

23. Ad Amicum, quem laesisse audiverat.

Sim miser et toti damnabile nomen Olympo,

iugiter adversos experiarque deos,
si laudi studiosa tuae me plectra rotasse

peiero nec sumptam non crepuisse lyram.
Carmen eras nascens dulci sapientius isto,

quicquid Hymetteae depopulantur aves.
Nescio, quis revolans malus ad praesepia fucus

inficit exstructos felle nocente favos.
Crede mihi, multi de nobis falsa loquuntur,

quoque magis fallunt, hoc magis artis habent.
Candor in hoc toto est res intermortua coetu,

exsulat a nostra plebe fugata fides.
Caeca per obscuras coeunt mendacia linguas,

cum clandestino fraus it aperta dolo.
Crevimus invidia, furia retinemur eadem.

Gens sumus haut alia dissoluenda [Reg: dissolvenda] manu.
Temporis observans aliquid non credere disce,

neve per insidias decipiare, cave.
Scis, reor, hunc animum nulla tibi fraude notatum.

Deme semel, reliquus vir sine fraude fui.
Cuius ego memor ora tego pudibundus et intus

mordicat unquam odii causa fuisse tui.
Candidus ignosti. Nec enim peccavimus ultro.

Error ab alterius venerat ille malo.
Quis tibi mentitor per inania somnia Morpheus

credula somnifero palmite corda feriit,

aut quae vana tuam coepit perversio mentem,

nos tibi sublestam posse fovere fidem?
Si quid amicitiae tribuis, si vera fatenti,

nec nimis in dubia suspicione vales,
noster eris motamque premes in pectore bilem,

ut nova sub veteri regnet amore charis.

SYLVARUM LIBER III, IN QUO ODAE.

1. Epicedion in Jo. He. [Abbr.: Johannes Heinrich] Scheinium. 1630. Nov. 19.

Ut, quando prester fulgurivit Veiovis,
et fragore nubirumpo
fecit tremere fundo tenus Ceraunia
marmor et pavere salsum,
lapsura pallidis minans viris sola:
sic ego terrore pletus,
cum Bubo clari funerarius necem
Scheinii exclamat lugendam.
Primas lyrae, Madulsa musici chori,
Orpheus nostratis aevi,
gelascis? an clepsammos exerat tuus
glomeris vitae quod ante
horam, nefariter nimis filum tuae
Moera rumpit non movenda.
Moeras Meditrinam, quod ipsa non potis
tam malo malo mederi.
Vireis oporinum comest tabum tuas
et tibi iam dat fuisse.
Abiturivit spiritus, poli scius,
exhodum nactus cupitam.
Nec post meridiaberis cum coniuge;
divides nec post suave
suavium natis vel unicum tuis;
nec merendabis fideli
cum corte amicum, qui tuam circummeant
ore tecto lacrimantes
amara, tumbam, prodigi heiulatuum;

nec sonare templa suetum
melisma post docebis in laudeis dei,
nec scholae praesesse carae
ti post licebit. Heu, iaces virtutium,
funerate, omnium columna!
Sed quod novi? Meremus impiatibus
solda nostris haec verenda.
Necessibus parere fatis hinc damur,
phtharmatis intoxicati.
Hic haut valet nevelle, quem poscunt manum.
Nos sumus comire tenti.
Hoc tantulum vitae, quod est nobis, tamen
aeviternae causa vitae
quit esse. Namque simus inpeccabiles,
non perimus, cum perimus.
Lethate, dormi. Plissa noster, donicum
Plissa erit, te non tacebit.
Salve! vale! nos suaveolenti, quam tibi,
qui tui, stiunt, acerrae
hos claudisyllabos iambicos damus
et rotatileis trochaeos,
quos iuxta lacrimas evaporando dolori fundo.

2. In fusum Tillydis exercitum. 1631. Sept. 7.

Quis mugientum fulmine nubium
non usitatus concrepuit fragor ?

Quod insolens caelo tonitru

perfurit et latus icit orbis ?

Quis sic adultam pone meridiem
infuscat auris Ecnephias nigris?
Quis turbo, quis tumultuosus
pulveream quatit Eurus oram?

Quid ille clamor? Quid properantium
istud virorum flumen et influum
flictu reluctanti rotarum
diluvium? Cecidisse tanta

tam proeliosi milia Tyllidis
credemus ergo? Credimus; occidit
late paventis terror orbis,
occidit. Opposuere laxa

Instate, Vindi, pergite, Saxones!
Vibrata flexos plumba petant Styros,
ferratus atque sons merentis
grando caput fodiat Liburni.

Caduca iussis, turba, tonitrua
iactate flammis, ningite spiculis,
rorate gesis, uncinatus
vulnifica pluat imber aura.

O bellicosi martia gens soli,
Germana pubes, iam tua patriis
sequata vexillis tropaea
per duplicem celebrantur orbem.

3. Ad Joannem Georgium Electorem Saxonicum, cum Tyllicae copiae Misniae finibus eiicerentur. 1631. Sept.

Magne dux, magno sociate regi,
Saxo, periuro metuendus orbi
ultor et late simulantis horror

panicus aevi.

Namque victrices Bona Causa lauros
ante prostratum religavit hostem
et tui vindex tibi destinavit
gratia recti.

Sume debentem tibi, sume frondem
ac triumfali meritos racemo
impedi crines et honora laetus
imbibe verba.

Ut tuae testes animositatis
efferi late cecidere Carni,
ut Sclavi tristes et inefficaci
robore Tungri!

Sensit ultorem Charitinus ensem
et levis sero sibi digna Vilzus
fata, cristatus luit insolentes
Dalmata fastus.

Perge solantem cohibere Martem,
praeque-datricis domitare turbas.
Perge! Conceptis tibi gratulatur
Misnia votis.

Te bonae foelix sociata sorti
faustitas albis sequitur quadrigis.
Prona te flexis reducem coronat
gloria palmis.

Iam redit nudi soror aequa iusti,
candor et passis amor unus alis
et fides et pax et opima promo
copia cornu.

4. Laudes Gustavi Adolphi Magni, Sueonum Regis. 1631. Sept.

Et o caduci gloria saeculi,
Gustave, regum maxime, maxime,
Gustave, victorum, o frementis
terrificus domitator aevi

Victoriosas poplitibus minor
suras Gelonus lambit et efferus
Moschus catenatique vinctis
Sauromatae sinuantur ulnis.

Iam noster adstas. Non tibi Teutonis
bulimus auri, non Alemannici
siticulosus aeris ardor
lucrificas stimulat medullas.

Non ampliandi blandiloquentula
prurigo regni, non rigidis honor
mercandus armis, non cruentis
gloria concilianda pugnis

huc te citavit. Te superum favor
tandemque lenis supplicibus Tonans
votis refulciit cadivo
subsidium columenque mundo.

Quem cura sacrae provocat infulae,
is scuta fausto sumserit omine,
late renitentumque certa
robora contuderit sarissa,

Quam gestienti sussiliit pede
Saxo Visurgis, quam placidus Suevus!
Quam fautor enari voleuteis
disposuit tibi Moenus undas!

Tibi severi Nereus Albidis
iri paratum supposuit latus,
tibi verecundi supina
detumuere fluenta Salae,

Iam gloriosis densus honoribus
vindex Lutheri diceris ordinis,
pronis salutarisquc palmis
Teutoniae tibi liberatae

assertor ingens. Te niveis vehit
orbi loquendum fama iugalibus.
Gadesque Seresque et remoti
te per aprica fremunt Sicani.

Tantam severis intimat accolis
bellator undis Mosa crepacibus
adoream ridetque victum
duplicibus titulis Iberum,

Insiste, victor! Te cupidus tui
suspirat Osus, te veteres Quadi
et obvii crebris anhelant
Lutiburi Lygiique votis.

5. Ad D. [Abbr.: Deam] Pacem, pro Misnia, cum eius incolae, a turmis hosticis magnam partem dispulsi, post profligatum Tyllidem quisque ad sua redirent. 1631. Sept.

Diva, pacato dominata caelo,
Albidos tractus et aprica Muldae
rura digneris facilis benigno
visere vultu.

Te repercussae modulantur aurae,
pensiles te zinzilulant cavernae,
te boat iacchans casa, te sonorum
balat ovile.

Te, pater, faustum meditatus omen,
hic diu seram iubeat morari
et revertenti placidum colono
commodet aevum.

6. Godofredo Guilielmio libertatem commendat. 1632. Juni 26.

Numquam tam varium garrierit melos
angustis merula clausa cavernulis
captivaeve, sonos aemula liberae,
vox auditur aedonis.

Dum risu simulat dulcia musico
et gavisa cavis saltat in angulis,
impostura rudi blanditiis hero,
pronam dissimulat fugam.

Quod si cauta parum lex aviarii
per rimas tenuem suaserit exitum,
pennarum volucri remige se potens
servis eximit e clathris

et mox ad patrium laeta volans nemus,
se consanguineo restituit gregi
et late dominum concinit aerem
et vernas nemorum Lares.

Libertatis amor cuncta fovet suae.
Est in pulvereis vis ea vermibus,
Indignans tenebris impedientibus
aegre musca recesserit.

Evulsum patria vidimus area,
ut moly vitrico marcuerit solo.
Nec trunco viduae transitus esculo
corni fructificat stolo.

Numquam, quod leve sit, miscueris gravi.
Sic et congenerem cuncta petunt locum.
Par nubit simili, nec quadruplex suo
hosti causa migrat loco.

Guttam gutta capit, flamma coit loco.
Regnator dominas ignis amat domos,
hic pendere vagis aes grave nubibus
vano nititur impetu.

Quo natura sua quodque trahit manu,
huc promptum sequitur. Celsa sublimibus,
imis ima patent, cerea mollibus
et duro rigidum favet.

Sustentat sibi ius quodque domesticum
nec paret peregre nec bene habet foris.
Materno revalet compositum sinu,
quod distabuit extere.

Tu post sollicitae fata Silesiae
turbantis recolis culmen Ositiae
mercatorque senis rauca Coi quatis
doctae pulpita Lipsiae.

Nec te patritia posthabitum plaga
submovere suis fata periculis,
nec te Pierium protinus advenam
arrisit Clarius Pater.

Hunc a se petulans turba studentium
tricarum vario spernit acumine;
fastidita velut noctua plumeo
est sacrum generi scelus.

Pudendae tibi nunc praetereunt vices
infamesque dies, annuus et pudor:
iam nunc liberius prodideris caput
spectarique volens latus

ostendes populo. Iam iuvenis tibi
abblanditur honos et titulus puer;
libertoque merens additus ordini
primo redderis aeri.

Irritata maris ceu soboles equi
et frena et stapedes et phaleras rudi
cum sessore feroci excutit impete
infrenasque procul iubas

et tergus vacuum iactat ephippiis,
nos natura parit libera liberos.
Qui servit, spurii congener est soli
heres. Paruerint nothi

et nano steriles corpore spiritus
et curvae famulo stent animae iugo,
sublimis patrio mens propior polo
terrae nil humilis sapit.

Mutet morte suam mancipium vicem.
Tunc felix fueris, si frueris tua
libertate tuus; ipse tibi satis
liber, si tibi crederis.

7. Ad Garlefum Luders Novogorodia Moscuam. 1634. Juli.

Sic tibi longi faveant cachinni,
sic perennantes sine flente risus
et salus et sors et amoena blando
gratia vultu,

ut tuae constans vigor ille vitae
et comes faustae Bona Mens salutis,
anxie vestri cupidum videndi
movit amicum.

Quinquies fluxum vaga luna vultum
irretardato variavit astro,
quando te fervens Abeona nostris
tolleret ulnis.

Interim nostrae valuere sortes
et tibi lenes velitantur aurae,
dum per amborum pia leniuntur
numina vota.

Me vetus primae rotat axis aurae
et solens sueto fluit unda tractu,
dum pigrum durant iter et severae
servitus aulae.

Aula curarum domus, aula fraudum,
litium satrix, necis officina,
aula laesuris inimica caelis,
invida rectis.

Hic metus denso tremit in timore,
hic vigent belli comites tumultus
et dolus et vis et iniqua crebra
caede duella.

Malit extremis socius Siberis
inter aeternas habitare sylvas,
quisquis ingrati timet imminentem
principis iram.

Gnavus optantum comes otiorum
fluxiles lento pede sistis horas,
temporis custos, inhibes volantem
sedulus annum.

Te suis misti salibus cachinni
et iocis iuncti comitant lepores,
quando formosas tibi blanda stringit
Margaris ulnas,

Margaris, Persa magis unione
et peregrinis radians lapillis,
Margaris, cordis cor amorque vestri
serus amoris.

O ter! o foelix quater et beatus!
Qui suus blande sinit ire soles,
qui suus pulcro videt axe dulces
currere noctes.

Sive Padanas cadit inter undas,
seu dies Indo redit e fluento,
dormit ad votum vigilatque secum
aequa voluntas.

Liber aerumnis vacuusque curae
nobilem vivit sine mole vitam,
nobilem novit sine labe tandem
carpere mortem.

8. Ad Garlef Luders S. [Abbr.: Salutem] , cum arcu lusurus, manuum po- tiorem ipse graviter laesisset. Moscuae MDCXXXIV. 1634. Sept. 2.

Risum sat fuit hactenus

et tecum placidis sat salibus datum;
posthac flebimus invicem,

exemplum miseris triste sodalibus,
dum fortuna tibi tonat

et mutata novis fata rotis eunt.
Iam tristes fugiunt poli,

iam nubes subitas praecipitant rotas,
insueto celer impetu

sublatus madidis rex aquilonibus
totum perfurit aerem

et sudans pluvios Auster equos rotat.
Toto sol abiit polo

et victum iugulant nubila Cynthium.
Nec natura patet sibi,

dum fuscus medium vesper init diem.
Tutum nuper erat mare

inseditque pigro Nereus aequori.
Nunc ardente calens mina

rixosus tumido cum Borea Notus
toto militat in salo

et nautis tremulum virus in os iacit.
Hesterni quod erat ioci,

effusae quod erat laetitiae nimis,
fatales hodie minae

compensant odiis acrius et malo.
Portendunt lacrimas sales,

surgit sub medio nenia iubilo.
Sic rerum voluit pater,

sic humana suas sors agitat vices.
Haec dum sic fieri vides,

mores mobilium discito temporum;
et quae tam celere iuvant

noxam posse brevi gignere tempore,
et quae tam subito nocent,

haec prodesse pari posse puta mora.

9. Georgio Guilielmo Poehmero, Nobili iuventutis.

Phoebus optato mihi risit ore
et suis iunctae Charites Novenis
et salus et lux et amans volantum
mater Amorum.

Festa sors albas agitans quadrigas,
ibat apricis comitata fatis,
mille centeno sociata pone
gaudia risu,

cum tuo primi frueremur ore,
care dilectis, Guilielme, Musis,
et mihi tecum socias liceret
iungere voces.

Risit in pronum ter honora littus
barbarae mater Neogardis aurae,
udus ulvosis ter item Chesinus
risit ab antris.

Iunximus dicta bis in urbe dextras,
bis mihi totas Heliconis arces,
bis, procul terra, mihi visus omnem
cernere Pimplam.

Iam licet iunctis magis esse nobis,
iam magis firmo licet ire gressu,
unit optanteis habitata longis
Moscua vicis,

seu pigri propter vada lenta Mosquae
seu vagum flexi gremium Neglinae
imus et blande socii fugaces
sistimus horas.

Ilicet circum saliunt euntes
fratribus misti salibus lepores
et iocis risus et agens cachinnos
mille voluptas.

Hic mera lucens Aganippis unda
inter umbrosi cadit antra luci,
hic statim surgunt duo fabulosi
cornua Pindi.

Tu caballini sitiens fluoris
ilicet totas patris ebibisti
Aonis venas et avarus omnem
helluo Cyrrham.

Virgo pubentes tibi forma malas
lacte confuso violavit ostro,
in tuo blande iuvenilis ardet
gratia vultu.

Docta facundo tibi suada melle
tinxit acceptae genium loquelae:
fascinat mentes pluvius diserto
nectare sermo.

Talibus ridet lepor ex ocellis,
Phoebus a tali facit ore verba,
cum refert festus sua candidatis
carmina Musis.

Sanguinis celsi generosus humor
pectoris pulcram cui replet arcem,
laetus admittit capiente totum
pectore Phoebum.

Inter excelsas similes Camenas
patrios blande videt ire mores
et genus splendens et ovans avito
stemma trophaeo.

Quicquid antiqui meruere patres,
cum verecundis bonus omne Musis
dividit iudex, vetus et recenti
oblinit auro.

Sic meris iunctos onyges beryllis
mutuis scimus radiasse flammis,
alba sic rubris nituisse iuxtim
lilia bulbis.

Celsa sublimes secat ales auras.
Ros amat guttam, capit ignis ignem.
Prima virtutem trahit hoc secundam
foedere virtus.

10. Philippi Crusi Legati Ad Exteros Magni liberalitatem carmine satis extolli non posse. 1635. Herbst.

Si sacer doctae foret usus odae,
sedulus vestro linerem madore
carmen, aeternum sapiente nectar,
dulcius Hybla.

Hoc dedit vestri mihi praeses alvei,
liber ambabus super ire ripis
et suum tutus, quoties lubescat,
lambere flumen.

Prodigus rerum nimiusque dando
vincit optantis genium Philippus,
creber ostendens sua liberalis
munera dextrae.

Ormus hunc multo gravis unione,
tiunc ruber fulva Tagus ornet unda,
scribat hunc dlgne pretiosus aurei
humor Hydaspis.

SYLVARUM LIBER IV, IN QUO HENDECASYLLABI.

HENDECASYILABI.

1. Ad Reinerum Brocmanum S. [Abbr.: Salutem] 1636. Juli.

Salve, grande tui decus lycei,
o Reinere, mei medulla cordis,
aut si quid mihi cordis est medulla
optatum magis et magis petitum,
exoptatior expetitiorque.
Dum blando tibi complicata nexu,
nec turbata animo, nec ore tristis,
formosas Theodora stringit ulnas,
plaudentisque sinus onus pusillum
inter blandidulas patris choreas
ad motos hilara parente lallos
adnictando recens cachinnat haeres;
nos rectae vacui carendo mentis,
nec nobis similes paresve primis,
aulae portio scaeva turbulentae,
nullis utile nomen officinis,
venturo nimium pigenda saeclo
inter barbaricos procul Ruthenos
florentis bona perdimus iuventae.
Sic Spartae tua damna taediosae
ferventisque molestias lycei
iucundo tibi discutis cachinno;
sic turpes mihi serioris aevi
laesuro notat ungue cura rugas,
late per iuvenem legenda frontem.
Salve, grande tui decus lycei,
o Reinere etc.: ut ab initio.

2. Timotheo Polo S. [Abbr.: salutem] 1636. Sept.

Promissi memor et memor decentis,
inter scripturiens heri Camenas
Pimpleo medius iugo sedebam.
Iam primae mihi sitis, inquiebam,
doctae numina doctiora Cyrrhae;
ad Polum mihi literas arandum est.
Ridebant faciles, rogando rursum:
"Quem sed miseris hinc tabellionem?"
Stabant Hexametri, sed abnuebant.
Adstabant Elegi, nec hi volebant,
Hipponax [(reading uncertain: ?)] , Epigramma, Iambus, Oda.
Quid Musae facerent? Quid ipse porro?
Sed vah! Unicus omnium Phaleucus [(reading uncertain: Phalaecus?)] ,
audax ille, laboris ille durus,
nec rectus pede, nec potens loquela:
"Quid non, inquit, ego, quid haud hoc ausim?"
Mirabamur ego deaeque valgum
et promptum patiebar ire laetus.
Quod si loripes ille, blaesus ille,
nec firmus bene crure, nec disertus,
et nullo lepidus nitore lator
te convenerit, alpha, Pole, vatum,
ne ridere velis nec improbare
hunc nostrum miserum tabellionem,
sed cernens vitium pedis, putabis
tam longo male claudicare tractu.

3. Francisci Murreri S. [Abbr.: Salutem] Nominalis a vicesimo septimus. 1636. Oct. 4.

Octobres tibi gratulando Nonas
ad pronas fere feriamur Eidus [(reading uncertain: Idus?)] .
Si nostrae memor es sodalitatis,
o nostri melior medulla cordis,
nec faustam tibi spernis ipse sortem,

hanc mecum Genio diem celebrans,
vicinam comes ibis Astrachanam,
qua se cornigeri fluenta Volgae
Hircano [(reading uncertain: ?)] dividunt bibenda ponto.
Non unis patet ambiitus cachinnis,
hinc qua flumineo tumens vigore
tellus in mediis rigantis ulnis
fatorum dominas tot edit herbas,
clivosa super ambuli salebra
nanas Tattarici casas Nagaei [(reading uncertain: ?)] ,
rem visu tenuem, gravem relatu.
Quod si festior esse non recusas,
pergamus lepidum fugare solem
segnes gnaviter, otiando strenui,
et miras salium tot officinas,
quos fervor coquit ignei tonantis,
cernamus mediis natare stagnis.
Natales alii vorando perdant
ultoresque vomant mero Penates.
Nos, omnem simul exuendo curam
nec plenos nimis aut nimis vacivos,
frugali iuvet assidere mensae.
Et doctas varie ciendo lites
de rebus vel iis vel his vel istis,
quas blanda bonus audit aure Bacchus
et leni Ceres aequa ridet ore
et plausu faciles probant Camenae,
concordes moveamus usque rixas.
Sic vivas decet enecare mortes,
quas mortalibus absque fine rebus
tortores generant abunde curae:
natalem mihi sic tuum celebra,
natalem tibi sic tuum celebro.
Sic faustus rediens is ipse crebro,
felici tibi grande prosit. O sit!

4. In Albo Olearii. 1636. Oct. 15.

Haec signans Oleario
Flemingus
indocta dabat exarata crena,
qua se barbarici fluenta Volgae
fundunt, Tattarico voranda ponto.
Quae si nil lepidum, nihil venustum
et quod flore suo placere possit,
tam parva dederint scheda legendum,
hoc huius dominus favens libelli
et quisquis legit hunc amans libellum,
non tam non-nocuo, precor, poetae,
quam caelo nimis artibus neglecto
et plane nihil ac silere docto,
discretis velit imputare sensis.
Quo scribit rudius, colore nullo,
te flagrat magis hoc, Adame, Paullus.

5. Laudes Urbani IIX. Pont. Opt. Max. [Abbr.: Pontificis Optimi Maximi] (1637. Nov. 1.)

Praesul maxime Christianitatis,
qui sublime Dei tribunal ornans,
dictator facilis supremus aevi,
salvando pia iura dicis orbi,
te flavi vada curva Tiberini
Tyrrheno celebrem vehunt profundo,
vicinae decus audiens quod undae,
plaudens Hadria, littus inter omne
trans Memphin procul ultimosque Thracas [(reading uncertain: ?)]
facundis loquitur diserta lymphis.
Hinc ruptos remeans per angiportus,
praeter sideream voluta Calpen,
ingenti comes it sonatque ponto

URBANUMque ter optimum, ter almum,
circum quadruplicem natando mundum,
diversis placide salutat Indis.
Servati moderator ampli mundi
tantarumque merens adorearum,
hoc gestes diadema serus et spes.
optantum remoreris angelorum,
qui desiderium tui per omnes
stellantis recinunt cavi plateas.
Placatam miseris putamus aethram
donec praeerit orbe BARBARINUS.

6. Salomoni Pelraeo, Legalionis Persicae Sacerdoti, Con- civi et Amico veteri. 1637. Dec.

Facundissime Teutonum sacerdos,
Petri, Petre, nepos et arrha petrae,
cui vivus basis est et ara CHRISTUS,
in cuius Polycarpus [(reading uncertain: =polygonos?)] ore vivit
doctorumque suada Lipsicorum [(reading uncertain: ?)] ,
Mayerus, movet inter eloquendam,
quem, qua Misnia terminat Variscos
trans Muldam, mihi iuncta patriarum
concivem facit urbium facultas;
nos, dum prima siit iuventa, eadem
idem Cynthius educavit aede,
idem Cynthius ampliavit urbe,
quam Parus rigat et procax Elyster
epoto bibit undiquaque Plisso,
te sacra faciens in aede mystam,
me vatem medicumque praestiturus,
si iustas monitis daremus aures.
Sed perversus amor foras eundi
visendique novas libido terras,
tam pulcros mihi praepedivit ausus.

Iam, mecum gemitu doles quod udo,
post tot mille molestias viarum,
tot post mille periculositates,
quas nobis freta, quas humus crearunt,
post visos Livones, Getas, Ruthenos,
Circassos, Ceremissios, Napaeos
et si quod genus alterum Scytharum est,
inter barbaricos agendo Mauros,
fato, nescio, quo simul coacti,
tot totos sinimus perire menses.
Testes sidera consulesque stellae,
lex immobilis astrici senatus
et quicquid supera potens ab aula
nos et nostra regit, favete tandem,
et tantis miseros levate curis!
Tanto namque erimus beatiores,
quanto longius, exeundo retro,
quam mox abfuerimus Hisphahano.

7. Ad Venerem Stellam matutinam, in Nominali Philippi Crusii Leg. [(reading uncertain: ?Legati)] 1638. Mai 1.

Salve, Crusia stella, bella, salve,
quae sera radians serena nocte
e picta glomerantis arce caeli,
maiorum minuis iubar nitorum,
salve, Crusia stella, bella, salve,
Te blandi recubans senis protervis
mater Memnonis aurei sub ulnis
vicini prope nunciam diei,
praemittit tacito sopore mundo.
Te circum liquidae iocantur aurae,
inter dum Charites et inter Horas
gemmato super explicata curru

albentes agis hinc et inde bigas,
quae qua sidereos per astra gyros
alato niveum cient rotatu,
calcatum liquidis inane plantis
exsudat tepidas repente guttas.
Hinc anni genialis architectus
vernales fabricat Cupido rores,
quos plebs non numeranda pusionum
udis disiiciunt in orbe palmis.
Hi Nymphas super amnicas cadivi
gignunt milia mille mox nitorum,
gignunt milia mille mox leporum,
Nymphas hi super aridas cadentes,
iam cum masculeo tumens valore
Aprilis humus in sinus recumbit
et tot schemata pulcra filiarum,
natarum simulacra tot pudica
per colles, per aprica, per recessus
Maiis parturit invicem calendis,
Maiis blanditer educat calendis,
Maiis elocat unice calendis.
Queis fratrum comites Favoniorum,
a Phoebo Zephyri cadente missi,
molles inter aedonum querelas
cantricumque salubre quid Prognarum,
quotquot finierant, choros recentant.
Sed quid, Crusia stella, stella bella,
prorsus siderea beata forma,
prorsus siderea refusa turma,
nobis dulce nihil, nihil serenum
Hyrcani latus ad ferox profundi
ausis a refugo rogare caelo,
emergis Scythia benigna ponto?
Nos feralis odentis ira fati,
heu! iustum nimis induens furorem,
arctavit dolor! His dolor Maeandris [(reading uncertain: ?)] ,

et certum nisi, numen, o merente
vix placabile morte, flectis omen,
vicino brevi destinavit orco.
Hinc mentes pavor, ora pallor, artus
Letheo tremor inficit veneno.
Quid tanto dea talis igne flammae
exesos lacrima feris ocellos?
Pompa quid comitata, diva, tanta
ingratis miseros suoque pridem
damnatos capulo mori retardas?
Non lux, non radii diesve sudus,
non divi faciles placensve quicquam
nostrae convenit undiquaque sorti,
hei! durae nimis, heii nimis malignae,
sed nox, sed tenebrae, sed atra furvi
Ditis regia praeficaeque voces
et quem strix fera sibilum nocentem
nocturnis male tertiat sub antris.
Olim fulseris ista, cum paventem
felix Crusius ibit in Rosillam,
olim fulseris ista, quando primam
et mirans et amans Rosilla noctem
evicto superaverit pudore,
Tunc mater volucrum tot Ida [(reading uncertain: ?)] proelium,
tunc audax Hymen et licens Cupido,
tunc misti nitidis Ioci Cachinnis
et Risus tener et Lepor venustus,
Lusus, Delitiae, Sales, Gradivi,
tunc festiva Libido, tunc Voluptas
pulcrarumque chori Libentiarum,
tunc pugnax Dithyrambus et Dione,
Sileni, Salisubsuli, Penates
et fausti Lemures Laresque fidi
interpresque Chorea suaviorum
et festi sacra vox Talassionis
et blandas Genius sequutus Horas

et quicquid super est polo deorum
et quicquid super est humo deorum,
delectabile humo, polo venustum,
tunc, tunc Cinxia Iuno, tunc Iuventas,
fausto fascina dividens precatu,
tunc quae per thalamum nuces iugalem
fecundis Cuba seminet pugillis
et quicquid deitatis est facetae
et quodquod superum licentiorum est,
tunc omnes simul advolate cuncti,
tunc omnes simul advenite cuncti,
tunc omnes simul assidete cuncti
ad felix, ad ovans, ad invidendum
victricum decus Aphrodisiorum.
Nunc sed vana venis, venis molesta,
o et nostra salus et, Ida [(reading uncertain: ?)] , fatum.
Ergo lenis abi valeque. Summum
nil nostrum miserante funus aure
hauri, mater honora, mater, hauri;
quae sera radians serena nocte
e picta glomerantis arce caeli
maiorum minuis iubar nitorum,
salve, Crusia stella, bella, salve.

SYLVARUM LIBER V, SEU HIPPONAX.

Nobilissimo Et Magno Viro Wendelino Sibelistio, Magn. [Abbr.: Magni] Moschorum Principis Archiatro Supremo Ex Societate Meliboeo Dicat Florianus F. Ipsius Flemingus [(reading uncertain: ?)] .

HIPPONAX.

1. Super nebula miranda in triumphali obitu Gustavi Magni. 1632. Nov. 6.

Fatalis e Septentrione tempestas,
caeli tonitru, fulmen orbis irati,
minax rebellis iudicator Europae,
ferocientis acre Sarmatae fraenum,
Romae capistrum, grandis Austriae lorum
magnoque maior laude rex Alexandro
abivit orbe. Misnicus stupet Titan
videre tanti frigidum ducis funus
nec hoc sub ipso cernit aeger obtutu.
Sed maesta cano condit ora sub peplo
totoque tristes induit sinu pallas,
ut qui, sui qua muneris recordatur
cunis ab aevi, se neget parem tanto
vidisse regi nec parem seni speret
orbi futurum, iam nec emori cernat.

2. Wendelino Sibelist, Magni Moschoviae Principis Archiatro. 1634.

Sagax potentum distributor herbarum,
Phoebi sacerdos, mysta [(reading uncertain: ?mystes)] disciplinarum,
artis medulla, cura corque naturae,
quicquid recondit intus aut dedit luci
aeterna mater, ter peritus interpres
fidusque doctor; occupamur in vobis

situque putre, squalidum, peregrinum
torpente vix resumimus manu plectrum,
dum mite fausto penditur tibi caelum
totusque se vobis olympus indulget.
Attende lenis, mutilum damus carmen
Scazontibusque fluctuamus infirmis.
Frustra renitor, lautius quid ut promam.
Non in bicorni somniavimus Pindo
sacroque sicci fonte tinximus labra
cantura vobis. Nuper hoc solebamus,
cum noster esset cum sororibus Phoebus.
Nunc quando vixi cultor infrequens Musis
et parcus hospes, desuevimus plectris,
raucedo vocem, torpor obsidet mentem
et, delicatum quicquid est, fugit retro.
Te fautor aether aetherisque custodes,
qui fata scribunt temperantque viventum,
benignitatis affluum suae civem
omnique divitem salute fecerunt.
Quod si quis est habendus omini plausus,
sic esse fertur allocuta nascentem
benigna tellus: Vive, caelitum germen
et nostra proles quodque patrium spirans,
debende caelis, mutuatus ex iisdem,
sed canus olim, sed tuae satur vitae.
Te blanda bella Comitas, soror Formae,
Facetia cui mater et pater Risus,
excipit ulnis labilemque ducendo
Iuventa puso mobiles gradus firmat.
Hinc cum tenellas pecteret dies Aetas,
matura libris, lenibus datur Musis
dilectus haeres, spes parentium grandis
amorque serus temporum futurorum.
Ars ipsa, docto dives et tumens lacte,
admovit uber nectaris sititori,
seni quod Usui coaeva Doctrina,
immiscet et labris Scientiae fundunt
volentibusque basiando propinant.

Sic cum pudicus virginem diem Phoebus
salutat et stertens resuscitat punctum,
in rorulentis ebrium genis mane
hiscentis arvi floreas premit fauces
novumque pronis robur impluit culmis.
Hinc Pergamarum sanctus artium praeses,
Apollo Phoebus, ingenii sciens tanti,
adscripsit inter se colentium fasces
et te salubri contulit Mediternae [(reading uncertain: ?Meditrina in Georges)] .
Hygea, quicquid extat, omne morborum
et omne curae dux Medela monstrabat.
Miratur Hermes, Hippocras tacens ridet,
ex disputante quando celsus orchestra
doces, refutas, asseris, probas, supples.
Probaris ergo publicus scholae toti
dulcisque gratulantium patrum voces
honorus audis. Stantium procul plaudit
vocalis ordo, dum per obsitas vulgo
urbis plateas inter enites turbam,
conchyliato purpuratus amiectu
auroque fulges infulaque doctore.
Laetatur omne, quicquid audit aegrorum.
Te cana praxis erudit; senex usus
virile iudicantis insidet menti
lentumque firmat obsequendo successus.
Felix mederis: alma se salus iungit
dulcisque vita pharmacis tuis miscet.
Quotidiano Porthmeus sibi frendet
tot naula demi, rarius vocant umbrae,
quas Husa [(reading uncertain: ?diseases here?)] mittit Holsatum [(reading uncertain: ?)]
que Gottorpum [(reading uncertain: ?)] ;
vacansque pigram littus incutit navem.
Hinc frater omnis exulat dolor morbi,
vespillo maeret, praeficae quiritantur.
Et iam diurnus sat polo videbaris
fuisse Cimber. Dicitur dies divis.

Sors surgit ante caelitum tuam Patrem
dictura causam. Spes latus deae dextrum,
fiduciale fulcit alterum numen.
Plebs densa circum, pollicem videns iactum,
silendo paret illa, prodit orator
et, "Nostis", inquit, "cuncta qui dii nostis,
huius labores", teque vultibus monstrat.
"Huc immerentis usque vota frustravi
iniqua iudex, nec tulistis inviti.
Iam si quid oro, gloriae quod est nobis,
levate nostrum dii deaeque maerorem;
sit, quod dedistis, liberum mihi munus,
meaeque digno faustius rotae currant."
Rotamque socco tundit. Ocyus [(reading uncertain: ?)] dicto
occasionis aliger globus volvit
et ipsa, quae stat mobili super circo,
frontem comata virgo, post caput glabra,
vicina Sorti; "Nam per", inquit, "hoc famam
hesterna novi; Moschici procul cives
optant medentem meque postulant isthunc [(reading uncertain: ?)] .
Quid si placeret?" Nec dabatur effari.
Illuxit aether, annuit Pater sceptro,
Astraea ridet, Fas Decensque Rectumque
nictant probantes, plaudit omne caelorum.
Nec tu, faventis siderum quod est pacti
conclusa fallis, haut sequutor ignarus.
Mens sequa fatis liberum sinit passum
prudensque vitat, astra quod volunt osum,
volensque pergit, quando praecipit numen.
Dolent Iutae, Saxones tui maerent
multusque denso Cimber in Foso
plorat.
Stat fida coniux, masculi comes cordis,
manere prompta, nec timens iter tantum;
sed fixa dulcis haeret in viri vultu,
sequi parata, quo maritus inclinet.
Parere caelo non pigenda res cuiquam;
nil lacrimarum proflui iuvant imbres
charoque nexae maestiter manus collo.

Vivant amici! Desinant querelarum!
Stat velle suasores iter sequi caelos.
Iam cerno praesens, creditor quod obscurus
vix non negassem. Testis ipse iam in me sum.
Te principantis Russiae suae Magni
Favoniorum mobiles levant alae.
Miratur urbs, salutat aula praesentem
tibique cum regente vulgus inclinat
manusque lambit caelitesque collaudat.
Divina virtus quo sub orbe non floret?
Hanc laudat Indus, hanc Iberus extollit,
Getes adorat Aethiopsque miratur.
Amatur omni virtuosus in terra.
Sublimis inter copias theatrales
stat plausus et vocalibus strepit palmis,
Honosque Lausque Dignitasque Cultusque
certanter hoc et hoc tibi latus stipant.
Sequuntur ingens pone turba donorum,
lucentis et pecuniae chori mille.
Amice caeli, quid tuis abest votis?
Caelum? Sed et mundus merum tibi caelum est.

3. Reinero Brocmano. 1635.

Nos ille vester, ille melleus totus,
heri relectus, ter relectus hipponax
suavitate perpluit sua totos
et efficaci fascinavit obtutu,
ceu plena virgo, flammeo micans vultu,
haerentis orbum percitat proci pectus,
cum prompta tangi, basiando nil cedens,
fatale totis mel subingerit labris.
Adiuro Musas praesidemque Parnassi
aequale posco, sed tamen minus vestro
donum brabeio; sed precator abiectus
inane surdis murmur oggero divis.

Silet Cytheron [(reading uncertain: ?Citaeron)] , irritus tacet Phoebus,
nullumque toto numen in iugo restat.
Agnosco causam, non rediverant a te.

4. Friderico Menio, Historiae borealis Parenti. 1635. Sept. 2.

Ingens euntum commorator annorum,
qui vectus aetheris super patris pennas
senis volantem fortis impedis alam
manuque sistis grande flumen annorum;
qui magnus oris, e patente suggestu
obliviosum pronus increpas orbem,
facunde Meni, saeculi tui vindex
priscique moris expeditus assertor.
Quas solvet Arctos gratias tibi dignas
hoc pro laboris, quando noctibus soles,
noctes diebus iungis et vigil mundas
cano sepultos temporum situ fasces
sibique reddis aequus ultor annales?
Quin, quod supinis impediverat tricis
annosus error et fide cadens rumor,
dexter resolvis et fidelis illustras.
Agnoscit Estha vester et ferox Gothus
et Jüta miles atque belliger Fosus
ovatque seris esse cognitus terris
et nescientis eripi manu mundi.
Avare laudis nec tui capax voti,
quo pergis ultra? Quin supersedes factis,
ter magne vatum. Cernimusne, quod proles
praesens honoret et futura miretur?

5. Ad Gebhardum Himselium, Amicum. 1635. Nov.

Qui, grande vasti quicquid abdit, aut monstrat
volumen orbis, unus omne comprendis
ingensque magni sub tuae sinu mentis
mundi theatrum contueris in temet,
consultus aethrae, siderum pius vates,
summi sacerdos, flamen orbis inferni
et multiformis iure mysta [(reading uncertain: ?mystes)] naturae,
felix Gebharde, quando publicus scribis
solis labores et molestias Phoebes
docesque pulcer, quae sit in iacens punctum
custodientis cura pervigil caeli,
nobis stupendum, conscio tibi sane
vulgare praestas, creber hospes es caeli
multusque calcas siderum pavimentum.
Hinc cuncta doctis erudiris a stellis
teque ipsa per se se subinstruunt astra.
Amice, tantis vive commodis faustus;
miramur in te, quod pater stupet, caelum.

6. Pro Coniuge Brocmani, primum mox puerpera. 1636. Mai 27.

Lucina, namque supplici tibi voto
advolvitur tuis, genu minor, sacris
insons poeta, purus oris et cordis,
quem gentium cultum probatis Aeterni,
ades vocata, sed benigna, sed lenis,
et has paventum prona coniugum voces
fidelis audi; seu maritus exoret,
rudisve partus sera te roget coniunx,
dum prima solvit, quod secunda mox debet,

accede mater, muneris memor tanti,
tuumque fessis blanda numen acclina.
Te Prorsa felix Nascioque ter fausta
pronae sequuntur Nixiique solennes
et obstetricum quicquid incolit caelos.
Hucusque sic quod pollicemur obscuri,
seu masculini schema prodeat vultus,
seu femininae forma blandior frontis,
utrumque quae pari parentium censu
aequet vigore mentis, exprimat vultu,
gavisa faustae pulcritudinem prolis
Levana tollet et parentibus tradet.

7. Martino Opitio Saeculi Maroni [(reading uncertain: ?)] . 1636. Juli 21.

Aeterne vates, ipsius tui vindex
et certus ultor, quando iuge mortali
carmen papyro condis et, legi pulcer,
stupentis omne commoves genus gentis,
blandus, facetus, acer, arduus verbo,
grandis cothurno, nec modernus ad soccum,
seu Teuto [(reading uncertain: ?)] scribis, cuius es parens plectri,
quod haec adorat, gens futura miratur,
seu lege liberam loqui facis Romam,
ipsos triumphas Cecropis senis patres
pronumque victor Ausonem stylo ducis.
Stupere pergas, Galle, Belga, mirari
victoque, Baetis, invidere cum Pado.
Mens mente vestra maior emicat nobis
nostraeque vestris altius fluunt lymphae.
Germana Siren, ore Nestoris maior,
amussis artis, norma disciplinarum,
compendiosae plena lex venustatis,
o dulcor, o fatale nectaris flumen,
o insolentis non sequenda vis mentis,
quo nos valoris impares tui linquis?

8. Ad Crusium tempore sic volente. 1638. April - Mai.

Quousque lento serviet tibi tempus
gens nata nullis mancipare se sceptris,
sibi creata, paritura necquicquam,
si durius quid imperet pater caelum?
Ego salutis artifex meae pridem
vitaeque praeses, omne ego mihi dives,
omne, omne tutum nuper et meus totus,
quid hic famelicosus esuritorum
dapes adoro, quas inanitas replet,
turpisque mercenarium quid inclinans
herilitatem miror usque servilem,
ioco severam, conspicabilem fuco
suaque tantum vanitate turgentem.
Hic ille pictus, ille totus auratus,
scelesta pestis seculi venenosi etc.
multa desiderantur.
Tunc liber artis, liber oris et vitae
illique primo congruus mihi totus,
in perduelles iustus ultor audaces
armabo Iambos vindicique Scazonte
quinquenne sugillantium nefas una,
sed strage seria verendus ulciscar.
Tunc plaude, Crusi; nunc sed obtice mecum!

9. Amico nominalem celebranti. 1639. April 8.

Sodalitatis intimum meae robur,
per integrumque dulcis arbiter lustrum,
ostende sudo liberum caput caelo

et ille totus, qualis ante sex messes
mittente mecum patria foras ibas,
visurus orbem, quem Favonius noster
suspirat e cadentis balneo Phoebi
ipsisque permittit cubilibus Solis.
Redimus Austro fervidamque torpente
meridiem Arcto temperamus optati.
redimus ergo pulpitis tamen nostris
abunde sero, par Apollini charum
et dulce Pindo. Prodit arbiter mortis
vitaeque custos Hippocras et amplexu
solvi negante copulat diu fratres
et iam cor unum. Posteri, comes dulcis,
loquentur anni, si quid astruit vivax
omni Thalia nostra morte ter maior,
ipsique mundo; posteri scient, inquam,
quam mens duobus una iugiter nobis
fuerit eritque. Corpus istud, hanc pellem,
has terra nobis terreas dedit partes,
matremque sequuturas vel ocius dicto;
sed spiritus, sed mens, sed intimi motus,
per quos amamus, erudimur, optamus,
sequale patri, qui dabat, Deo perstant,
quis vivitur digne suum super fatum.
Exultat ordo diligentium littus,
quod verberante musicum nemus pulsu
oberrat undis et Novensiles potat.
Impende nobis hunc tibique procura
diem, rogando caelicum prius numen,
ut faustus ornes patriam, velut felix
illi redibas. Quod deinde restabit
tempus, voventi collocabimus Baccho
ipsique pro salute serios nostra
ducemus haustus. Hoc Diespiter mandat,
hoc imperantis est vocabulum caeli.

10. Scazontes Reinero Brocmano a professione gymnasii Revaliensis ad Tristferensium parochiam abeunti a PauloAbrahamide Flarainio exarati. 1639. Mai 8.

Pridem tenellae temperator aetatis,
virtute multus, arte totus et Phoebo,
nunc mysta caeli quinquies vocatoris,
Reinere, nostri sera pectoris cura
et dulcis ardor, si quid haec manus posset,
quod posse quondam vix recordor et plango,
nec aruisset omnis humor in nobis,
quem Cyrrha [(reading uncertain: ?)] potat, inter Asiae siccos
flagrantis aestus, unico tibi, iuro,
totus vacarem, largus oris et crenae,
dum mitis aether reddidisse nos nobis
tandem quievit teque faustius fatum
honore, censu, stirpe, spebus et vita
potenter auget indiesque perditat.
Ignosce fasso, languidi rogant versus,
testes supremi! diximus vale Pindo,
inutilesque nauseamus ad Musas.
Novelle Mysta, Viriae [(reading uncertain: ?)] recens sidus
tuaeque certa Tristferae salus et pax,
expunge blandus lacrimas Revaleae,
siccante labro suaviisque non paucis
desiderantis te cor Harridis [(reading uncertain: ?)] mulce
abique praesens et suus tuis semper!
Septemplici vir eruditus a Phoebo,
Lego loquentis audiens favos linguae
Reineriumque mel potenter immitto,
avarus auris, oris atque conspectus.

11. Viro incomparabili et supra exemplum magno Danieli Heinsio. 1639. Oct.

Aeterne vates, saeculi tui monstrum,
stupor futuri, culmen artis et linguae,
quas Hellas olim posthumo dedit Remo,
dum se tot ora gentium salutantum
tibi supinant hocque dexterae numen,
quo figis orbem, sistis astra magnamque
te sustines sufflaminando naturam,
vix non adorant; exterum tuo caelo
admitte nomen, forsan hoc et indignum
minusque parvo nec sui capax voti,
sed impotente, sed morae rudi nisu
tui videndi prorsus omne succensum
flammansque totum. Pande lenis et prodi,
pater Sororum, Cyrrha [(reading uncertain: ?)] quae novem potat.
Dum Grotium, dum Barthiumque Buchnerumque
et si quod his par alterum colit nomen
diversus orbis, aestimator haut vanus
illos in uno miror Heinsio cunctos.

12. In novam editionem poematum Caspari Barlaei. 1639. Nov.

Victricis ingens Belgii tui lumen,
Phoebi sacerdos, sive carmen optamus
seu vim medendi, duplici potens arte,
utrimque totus nesciensque maioris,

Barlaee vates, ede virginis, semper
fetus Minervae. Caelibi quot amplexu,
nec impotente, condidistis huc usque,
tot prolium parentibus venustarum,
tot prolibus parentiumque tam divum,
minor genu, mirator orbis applaudit
manusque tractat osculisque perfundit.
Maro Latine, Romuli nepos Naso,
suis uterque non sequendus in plectris
hucusque, qui vos aequet, unus hic tandem est.

SYLVARUM LIBER VI, IN QUO IAMBI.

Praecellentissimo Viro Dn. [(reading uncertain: ?)] Joanni Origano Medico Mathematicoque Absolutiss. Patrono Nuper Meo Domestico Gratitudini Testandae Dico Paulus Flemingus.

1. Francisco Murrero Suo. 1634. März 31.

Francisce dulcis, une pectoris calor

et cordis intimum mei,
quid esse dicam, quid vel ominer ratum

primo futurum tempore
ex hac, subinde quam doles mecum, mora,

abominabili mora.
Frustra solutos increpat senex Notos,

cum spumeum turbant mare.
Sinamus horae, differamus in dies,

quod mille parturit neces.
Et omne, quicquid est ubique, lacrimae,

et fletuum quicquid cadit,
misertor annus plumea tegens manu

ab humida tergit gena.
Annosus evaporat ad nullum dolor

et cum senecta deficit.
Utamur aevo, cura pluribus levis,

sed invidendi plurimis.
Dum multus otiatur ad latus comes,

vino rubet, somno perit,
studet fritillis, acer aleam iacit,

par simus hinc prudentius;
vel aureorum segreges voluminum

meridiemur incubi,
vel eruditis, docta quod solet cohors,

sermocinationibus
fallamus omne, quod dierum praeterit,

fallamus omne noctium;

papyrina vel omne terrarum via

lento pererremus pede,
vel exteris nos applicemus oribus,

Gallo iungentes Italum.
Et si venustatum quid esse non negas,

ambobus addo tertium.
Quid illud ? illud nosse quod iuvat, pigri

hic dum moramur hospites,
quod si fatiscat aegra spebus mens suis,

quid restat aegrimoniae,
relecta denso discutit palam pede

Novae platea-Gardiae.
Quid dum velimus evenire faustius,

quid accidisse laetius?
Contentus aufer, fata quem miscent statum.

Opinione perdimur.

2. Philippo Crusio Legato. 1634. April 13.

Facunde Crusi, quo disertius nihil

quicquam vel eruditius
sol ipse, si mittatur, auditum refert,

visum vel affirmat redux,
Arpiniano mel potentius favo,

quod rostra perpluit sua,
fabrique nato nectar oris dulcius,

quod Atticum bibit solum,
ignosce fassis, si quid impares tuae

audemus ore gloriae
carmenque molle, dissonum, claudum, leve,

non rore potum musico,
conamur illis applicare, illis tuis

o delicatis auribus.
Non siderales tuta tentabit vias,

quas armiger Iovis secat,
columba mergens, patrii tenax soli,

et hospes aeris sui.
Sic parva magnum cumba pervicax fretum

cum non veretur, interit.
O dulce, forte, robur o vocis grave,

valore masculo potens,
haeremus ore, mente labimur, manu

regi vetante perdimur.
Sis blanda nobis, sis diserta vox diu:

sic laude non eges mea.

3. Jan. [(reading uncertain: ?)] Adolpho Raschio, super nominali eiusdem. 1634. Juni 24.

Si largientis omne munerum manus

totumque quod damus tibi,
avarus aestimator et durus nimis

rigente mensu supputas
et hinc vel affectum tuorum, qui sumus,

stricto libras examine,
vel curiosi siccus helluo lucri

metiris ad virgam trahens,
fatemur: Erras, consul improbus tibi

nobisque censor non favens.
Non aere fulvo ponderanda merx anior

nec mentium venit favor,
Quodsi subiret causa ditandi tui,

possisque semper, quod velis,
daremus illa, plebium quae faex amat

et quod rogatur Dispiter.
Non hanc faventi Nisaeus pressit pede,

dulci saliva roridus,
infusa largus sumeres, si sint, mera,

reposta clavibus decem.
Nos Pan agrestis, Pan ovilium vigil,

Pan Russiae praeses suae,
beavit agno barbaroque, sed bono

ex osse Chesinus pater.
Hae pauperis Septentrionis sunt opes

Novaeque gazae-Gardiae.
Sic vile danti, si locum, tempus, tuos

agnoscis, ignosces, reor.

4. Sub adventum Legatorum Novogorodiam. 1634. Juli 28.

Laetamur ore, mente plaudimus mera,

nec pes, nec absistit manus,
quotquot fatigata dehiscimus mora

Novae sub orbe Gardiae,
desueta cunctis hactenus gens risibus

speique non capax suae.
Valete curae, mentium tortor genus,

et omne, quicquid est crucis,
et quicquid aegrimoniae subtus gemit

et ossa perfurit pigra.
Illuxit ortus. Umbra dissili nigra,

imbres latete! Sol adest.
Abite luctus, interite naeniae,

ut pristini vivant sales.
Plorate planctus, eiulate lacrimae,

Cachinnus in risu natat.

5. Dedicatorium carminis propemptici Georgio Guilielmo Pöhmero, Patritio Norico, scripti Moscuae. 1634. Sept.

Excelse sanguis, germen heroum patrum,
quos stemma clarat, sed magis virtus levat,
debemus omne, quicquid est nostrum, tibi,

si quid tenellum praeter est nostrum melos,
quod serus aestimas amator et probas;
favoris omne fructus illud est tui.
Hoc namque toto iure fecisti tuum.
Abibis ergo, patriae novum iubar
mox additurus, quod negatores polos
desidcrante poscit hactenus prece,
hucusque frustra. Facta respondent suis
iam vota spebus. Pronus immines viae
iterque totum, versus in tergus, paras.
Dolemus aegri. Dulcis abscedis comes,
vocate saepe, post vocande saepius.
I sospes inter mille caelitum choros,
illuc reductus, quo tuorum te vocat
devotus ardor. Nos, quod in nobis ames,
pro te viales thure placamus Lareis,
papaverinas atque Termino dapes
cum lacte mistas, lance libamus cava.
I noster et vatis tui semper memor
felicis aevi candidos vide dies!

6. Alterius cuiusdam nomine in Nobilis et Magnifici Viri Philippi Crusii nominalem. 1635. Mai 1.

Diserte Crusi, principis manus tui

et cor meum pii ducis,
si dona spectas, Irus est cliens tuus,

si vota, Croesus est potens.
Nam mentis omne, quicquid est, debet tibi

et omne, quicquid est manus,
quae tota sumptus solveretur in tuos,

solvendo si par iam foret.
Sed scimus, istis ipse dives non eges,

sic accipis, quod possumus.
Patrone, sospes caelites inter greges

absolve, quam tractas, viam
redique faustus. Interim, dum sic abes,

pro te deorum quicquid est,
numen precamur, semper ut felix eat

et nox et integer dies,
ut hoc amoenum, quod tibi grator, iubar,

vel centies cernas idem
meisque rebus, hactenus quod est ratum,

benignus acclines opem.

7. Super nomothesia Gymnasii Revaliensis Henrici Vulpii Gymnasiarchae, ad eundem Catalectici. 1635/6.

Dum libero vinctum iugo lyceum
septemplici Novensilum catena
per publicos videmus ire vicos,
praecedit Ordo; Rectitudo dextram
laevamque Norma Lexque Fasque Iusto
iuncti tuentur. Hinc pedissequarum
centum sequuntur artium catervae
et tota magni plebs diserta Pindi.
Sed pone retro iugis inter altas
noctis tenebras aeremque crassum
confusa plorat et rudit supinum
inerudita turba, Prisciani
et mista densis menda barbarismis
et error exlex et licentiosae
condormientis Maenades Vacunae.
De Vulpio surgunt utrisque voces:
Debetur omne, quod valemus, uni!
Debetur omne, quod dolemus, uni!

8. Christiano Cassio Politico V. CL. [Abbr.: Viro Clarissimo] et Magno. 1639. Juli.

Facunde Cassi, principis tui decus
et universae dulcis ardor Cimbriae,
miramur illud eloquentiae iubar,
per quod coruscus emicas terris apex,
ceu plena toto noctiluca sidere,
cum sudus aethram mulcet aer et soli
sursum videntis purus admittit globum.
Admitte votum, vir quod externus facit
novusque forsan omne per Pindi nemus;
et dum merentis indies crepant fores
tot Grotiis, tot Heinsiis, tot Barthiis,
pulsantis ad mei manum flecti rudem
non obde pessum; comminus stabo tibi,
hoc corpus absens, mente nec quicquam procul,
huiusque nectar entheum linguae bibam
avarus oris, quod Diespiter probat,
Minerva laudat, praedicat plaudens Venus
et omne caeli ebrium canit.

SYLVARUM LIBER VII, IN QUO GYMNASIUM REVALIENSE.

1. Ad Gymnasii Revaliensis Professores Dedicatorium. 1635. April 5.

Hactenus obticui, nunc pigra silentia rumpo

et vos Ausonii scribere more paro.
Ille professores patriae celebraverit urbis,

urbs me vestra, licet sim peregrinus, amat.
Ac licet ad tantum nequeamus surgere culmen,

in magnis quaedam est laus voluisse tamen.
Quod pietas illum functis praestare iubebat,

hoc meus in vivos vos mihi suasit amor.

2. Ad Calliopam. 1635.

Tandem molesti sit modus otii.
Vacuna cessit, Murcia transiit.
Creber vocate, iam benignus
in mea vota venis, Agoni.

Nunc rumpe plausae per sonitum manus
somnos inertes, pollice nunc levi
sopore pressis terge turpem,
mens vigil, ex oculis veternum.

Cedo Latinam conscia barbitum,
regina Thressae, Calliope, lyrae,
diu sat aegre feriatum
sollicitis ebur haesit uncis.

3. M. Henrico Vulpio, Gymnasiarchae, Theologo et Philosopho.

Ille labor tuus est, schola quod Revalensis in isto
flore nitet celsisque altum caput inserit astris.
Rostochium tria lustra tibi, tres Revelis annos
favit, utraeque tui dominae candoris amantes
et studii, quod abunde probas. Huc quando venires,
barbaries tuus hostis erat, fera bestia Musis
et gravius nocitura suis Livonibus olim.
Illa Mycenaea pestis truculentior Hydra
Esthoniam late pavidumque ferissima Nereum
terruerat refugasque metu tremefecerat auras.
Tu novus Alcides, Aretes septemplici scuto
tectus et Aonidum radians face, flebile monstrum
aggrederis pugnasque diu. Cruor inficit artus.
Nunc caput hoc, nunc illud hiat de vulnere ferri.
Quotque cadunt capitum, generata tot ora videres
ocius et duplices sumpsisse a sanguine vires.
Nil trepidas; quod ab ense feris, picis oblinit ardens
humor et obductis coeunt vibicibus ictus,
donec ovans doctae prosternis robore dextrae
fortiter et stygio pestem submergis Averno.
Sic olim innumeris tumidum Pythona sagittis
Thymbraeus sanctis legitur necuisse poetis.
Fac, quod agis, crescensque tua pietate Lyceum
temperie moderare bona. Tibi praescius aether
officii dedit hoc animoque et corpore vires,
volvere Sisyphium scholico sub pulvere saxum.
Cernis, ut invidia rumpens ringatur Aello
atque colubrini distentus faece veneni
livor ab impuro foeda evomat ilia ventre.
Dulcia laurigerae post niceteria famae

hoc quoque carmen habe, certi grave pignus honoris,
quod, maiora licet, possum donare, merenti.
Non moriere omnis, nec te Cocytia mergent
flumina, sed serus gratis eris incola terris.

4. Timotheo Polo Poetae.

Tu linis aeternas vivaci carmine chartas

iugeque mortali pollice scribis opus.
Ingenium natura dabat, labor impiger artem,

pallidus et madido sudor ab ore pluens.
Cum comes insomnis nox pervigilata diei

mutatis toties iret et iret equis,
Bilblici redoles genium facilesque salinas,

Oxonii lepidum vatis acumen habes.
Hunc gravitate studes, illum superare nitore;

vincit utrumque tuus sub brevitate labor;
quodsi grande magis mentem tibi perculit oestrum,

ingentes simili res animare tuba,
et vel in heroo numero vel in impare sudas,

Pieriumve feris musicus autor ebur,
Mantua te stupeat, miretur Sulmo canentem,

abiiciat Flaccus, te modulante, lyram.
Adde, quod ingenuos dilectae matris honores

nobiscum studio scis reparare pari,
Germanum modularis epos, quod Opitius ipse

approbet et similem me cecinisse velim.
Singula si referam, referam tam omnia numquam.

Est rudis ad Phoebum noster Apollo tuum.

5. Henrico Arningo Rhetori.

Diserte Rhetor, eloquentiae latex,

Pithus cor et Suadae iecur,
quid ausus ? Ipsos inter haereo, tuas

dum tento laudes, limites

et mentis anceps, qua viarum prodeam,

tot inter ambages tremo.
Confundor omnis. Hinc tuarum me vocat

callis serenus dotium,
hinc doctus ardor, quo iuventuti faves,

me semita acclamat sua,
amoenus illinc trames, ut sequar, volens,

amoris invitat tui.
Et hinc, et captus illinc ambigo,

qua primus inflectam gradum.
Densi tot elegantiarum te chori,

scientiarum tot greges
vivunt in uno. Cuncta te virtus amat

et hospitem vocat suum.
Hinc ignis ille, totus in te quo flagro,

virtutis accensus face.
Nil addo laudis, huius impar et minor,

ne te levans premam magis.

6. Reinero Brocmano, Historico, et Linguar. Prof. [Abbr.: Linguarum Professori]

Te mihi cum primus hac in urbe iunctus est amor,
ille doctus, ille pulcer, ille virtutis puer,
hic adultas inter alte corda radices agit,
indicens magis magisque pullulans robustior,
vitis instar, quem sepulcro vernus evocat tepor.
Ille blanda laetus aura molle prominet caput
atque solis ad salubre cor apricatur iubar,
pingue donec huc et illuc pandet usque brachium,
et pusillos osculetur uvida botros gena.
Tunc quod assoleut amantes, serio volens dedi
omne mentis, omne cordis, omne pignus dexterae,
scilicet virtus amicum te mihi fecit tua.
Mel sub actu, mel sub ore, mel subest scriptis tuis;
mel, quod exsudant Athenae, mel, quod a Roma pluit,
quale noster, noster ille largus hausit Maxius.
Melleus die iuventae, sis mihi dulcis diu.
Sic tibi diu suavis, sic diu sit mellea,

illa suavis, illa dulcis, illa tota mellea,
cui Venus, Iuno, Cupido floreum struunt torum,
candidatus nuptiales praeparat faces hymen
et Meduseum canorus inchoat Phoebus melos.

7. Alhardo Boendelio, Grammatico.

Te versu memoramus inficeto,
candidissime candidissimorum,
quem Phoebus colit et colunt Novenae
et mater Venus et puer Cupido,
Ac quamvis memoremus inficeto,
cum nobis sit iners Minerva, versu,
non tamen memoramus inficetum,
sed doctum, sed Apollinis ministrum,
sed curam Charitum Novensilumque
et decus Venerum Cupidinumque
cunctarumque cor elegantiarum.
Quam dispar ratio mei tuique est,
qui te scribere non verebar ante,
tanto pessimus omnium poeta,
quanto tu optimus omnium docentum.

8. Davidi Gallo, Musico.

Ter docte Galle, pulmo Musici coetus
et suave guttur, infimo tibi scribo,
qui primus inter principes scholae patres
poni merebas. Ordini locum debes,
ambo tibi se, quos serenus illustras.
Amamus illud diligentiae culmen,
quod eruditus inscii gregis doctor
impendis omne, quicquid est opus factu,
Doces, refutas, sublinis, redintegras
fidique praeceptoris omne fers punctum.
Agnosce mentem te colentis a dextra,
quod illa sentit, haec fidelis obsignat.

9. Ad Studiosos Iuvenes, ibidem.

Nec vestrum reticens decus

suspendet vetito muta silentio
Clio, laudis apex meae,

quae pridem per epos me vetuit mori
Vestras audierat minas

nuper sollicitis fervere iurgiis,
Dat quivis specimen sui,

quantus barbariei prodeat in necem,
Tunc nec cedere cereum,

nec vinci facilem, quod decuit viros,
e vobis videt unicum.

Est cunctis similis par animi vigor,
Haec affert comitum choro

et pulcro iuvenis de studio gregis,
testis non simulans rei,

toto facta redux praedicat in iugo.
Ergo dissiliunt citae

directore novem cum patre virgines
et lauri rapiunt comam

et victura pari serta plicant manu.
Ne parvae pigeat morae,

si tam certa manent pignora gloriae.
Quod vobis Hodie negat,

pendet cum duplici fenore Cras decus.

10. Ad Aeternam Sapientiam, Votum pro Gymnasio Revaliensi.

Hic equinarum memor ungularum
molle ludentis fugit agmen undae,
doctus hic Aon salit eruditas
subter arenas.

Diva, stellato residens inani,
innubo patris generata partu,
caelibi patris generanda semper
filia partu,

da perennanti, dea, da favore,
currat aeternis ea lympha rivis,
frondeant illi vireantque docti
iugia saltus.

SYLVARUM LIBER VIII, IN QUO SUAVIA.

Tau=ta soi\ Kuqe/reia, fe/rw, soi\ tau=ta ti/qhmi,

mhte/ros w)= glukero\n paida/rion glukerh=s.
W(=de, u(mei=s a(\ filh/mata prw=ta dida/skete h(ma=s,

Pro\s kuri/ous i)di/ous e)/rxetai au)toma/tws.

Illa fero, Cythera, tibi, tibi consecroque illa,

o dulcis matris pusio dulciculae.
Antea quae nobis docuistis Suavia, tandem

ad dominos redeunt sponte suapte suos.

Joanni Michaeli, Medico, Sponso, Paullus Flemmingius D. C. Q. [Abbr.: dicat consecratque] Medio luctui laetum quid derepente supervenire, ab hac rerum vicissitudine momentanea dependet. In quod argute poetatur Sarbievius meus:

Mensis est, cum naturae debitum exsolvebat Georgius Glogerus, homo citra simulationem mihi amicissimus. Quod cum qua animi mei convulsione quantaque felicitatis iactura factum sit, nemo persentit ac, qui naufragatus sum, ego. Ex amore et aestimatione amissi grandescit dolor dilectionisque generositas desiderii vehementiam intendit. Amicitiae et necessitudinis nostrae perfectionem non tango, quam tot publica exercitia commendant, tot alba loquuntur, tot amicorum suffragia depraedicant et quam adhuc iuxta suspiria mirantur, qui norunt illum Silesium et me. Genii utrimque nostri testimonia, sed illa Phoebi Apollinis et Gratiarum, quae illud

singulis ferme horis, ex debito quasi, ab illis exigebat, scrinia nostra pulsant - et vincula mordent. Quod si noster Amor hucusque intra privatos parietes latuit perque publicum conspici nimis, quod fieri solet, verecundatus est, faciam, ut, qui paucis hactenus et per transennam apparuit, iam cum animo liber, orbem literarium nudus, ceu solet Veneris ille puer, ineat seque videndum cuique exhibeat. Dumque sic super defuncto et me fleo, de nuptiis tuis cogito, mi sponse, hoc est, maestus de laetis. Quid facerem? Iocari solebam interdum, vivente adhuc mea et suaviorum hominum suavitate, animoque levando poematia quaedam amatoria ludebam, 'sed casta et non nisi quae

Gratiis probarentur. Scimus namque, quod Germanae poesios Maro ait, deum illum ingeniorum quasi cotem esse, quo sensus stringere et acuere possumus, et res vitii expers est. Equidem, inquit iudiciosissimus Heinsius, quemadmodum in vita numquam mihi placuit philosophus, qui numquam risit, ita in scriptis eos probo, qui eum Musis Gratias coniungunt et lepores salva verecundia, venustatem citra obscenitatem amant. Amare simulamus propter fatalem illius dei vim, qua vel sola cogitatione vegetiores animos reddit et ad motus diviniores animat. Tum neque de titulo neque de patrono quicquam constabat. Iamque et ipse monebas de carmine. Ex eo lusus illos meos liberales tibi nuncupare apud animum constituebam eosque Suaviorum nomine, ex facto summorum poetarum Secundi, Douzae, Lernutii, insignire velle definiebam. Sed tum nimis pauca erant. Mox de augendo eorum numero sollicitus pluria addebam, sed quae meam aegrimoniam sapiunt. Tu et similes, id est, docti facile internoscetis Musae meae fetus, qua quisque constellatione et conceptus et partus sit. Qui ingenui magis vobis videbuntur, eos primam tempestatem tulisse ex re augurabimini. Interea in seculum prodeuntes maestus parens sic alloquor:

Suavia, delities ludentis festa Thaleiae,

et otiantis ingeni lenis iocus,
dum nimis audaci gestitis vadere planta,

aevi patentis introituri domos,
non metus intuti est per tot vada lubrica callis?

Vestri comes non it Favonii lepor.
Sed modo tam blandum mutaritis, aurea, nomen,

dum suavitatis suavitas vestrae perit.

Hisque bene nube, mi amice, et hunc favorem mihi perenna.

Suo Flemmingio.

Osculor ingenium, tua Suavia basio, Paulle,
quis tibi concilias oculos, os, labra, medullam.
Ipsa mihi Nympha es, mea Phyllis Amorque! Quid ergo
defit laetitiae ? Praesto mihi Phyllis et ignis!
Quando mihi laquei veniunt et tormina, curae,
mollificantis habent emplastri Suavia vires.

Quando venit livor, stimulat dentatus et ausus,
oppono stimulis tua Suavia, frango, retundo.
Non mihi Dianam, palpari munere suetam,
optarem prae te, fuco minioque rubentem,
usque adeo magna est nostri discretio amoris,
castus amor nostri, sacer est, ex asse pudicus.
Illatebratus enim venit de carmine primum,
quod, simul ut legi, membris infudit amorem,
nescio, quam digne, si furem dixero talem.
Inde tui totus nunc glisco incensus amore;
nec mihi vitalis sine te, o mea gaudia! vita.
Vive, meum robur, decus, et disiungere numquam.
Suaviar, amplectar, venerar te marmoreumque
efficiam, ipse meis licet ossibus osseus instes.
Sufficit haec animo curis pictura meisque.
Ast simulacrum aliis nitido de marmore ponam.
Sed quid picturas meditor vel quid simulacrum?
Ipse meus Flemming se est impressurus in auras,
quis dabit in solido cunctis sese orbe videndum.

Dedicatio.

Dum teretes alii lassato pumice versus

in thalamum nitidant, optime Jane, tuum,
nos iuvat ad parvi non grandia litora Plissae

ter tres in lusus sollicitare deas.
Si placet et iuvenes tibi non spernuntur amores,

huc ades ad facilis paegnia prompta lyrae.
Non decet in leni re grandes esse poetas,

et sua magniloquus fata cothurnus habet.
Horrida fulmineis iactantur classica verbis,

acer et elogium grande Gradivus amat.
Non sic blanda Venus, cui rident lenia quaeque,

grandisonum curat nil levicellus Amor.
Mollia nos humili quatimus prosceuia socco,

luxuriant agili Suavia nostra pede.
Non crepat aut trepidat nostra vicinia calce,

sed placet in tenui molliter ire via.

qualis amans graditur, forsan cum nocte silenti
cernitur ad caras talipedare fores.

Scilicet absconsis constant Aphrodisia sacris,
non nisi per tacitum discupit Ida coli.

Hic teneri lusus et circum frondea mille
templa ioci mollis aedituentur herae.

Laetitiae favet ipse polus, favet aura lepori,
garrit et in plausus laetior unda novos.

Hic ubi Varisco se Plissa maritat Elistrae,
exsiliunt pacto foedere Naiades.

Arrident clarum Satyri de monte Napaeis,
iacchat et in multa Faunus Hamadryade.

Ipsa per humentes cytisos et roscida multum
gramina cum pueris dissilit Ida deis.

Huc quoque pulchripedes numero venere Novenae,
personat hic resonum Pegasis unda nemus.

Quaeque suos docto vibrissat pollice nervos,
pars palpant aurces illice voce leves.

Ipseque flavicomus, tam belli praesul honoris,
umbratus festa fronde choragus adest.

Diis scatet omne solum, nil non laetabile cernes,
indefiniti gaudia finis erunt.

Hic tua sit tecum venturi temporis uxor,
cui dant purpureum nomen habere genae.

Me ductore potes tantis te sistere festis,
cuiusvis non est hunc reperire Larem.

Ipsa locum cedet vobis Amathuntia primum
bisgeminumque Venus cinget utrimque latus.

Hic mera quae vestris sacravi Suavia taedis,
saepius alterno pangere iure licet,

Suavia, quae lepidis non sunt incognita divis,
quaeque tuae nosti crebra dedisse deae.

Illa quidem renuit primis parere petitis,
Indigetum tanto territa facta choro.

Saepe tegit posita pudibundum syndone vultum,
saepe parat celeres, sed sine Marte, fugas.

Genticus hic mos est illarum, nolle videri
se comptis minimum posse favore procis,

cum tamen his tacite non gratior altera turba.

Oh nimium fallax est muliebre secus!
Ast postquam in divis mage nil commune videbit,

quam dare coniunctis mutua labra labris,
mitescet facilique fide se passa teneri

dividet invito basia valga labro.
Post ubi nectareis sensus devincta salivis

coepit in ambrosiam largior esse dapem,
mox streperis stridet vocalia Suavia labris,

omnibus et claro dimicat ore deis.
Ipsa sui prodit formosos pectoris ignes,

alitibus late fulgida luminibus.
Ignea flammantes imitantur labra pyropos,

haec testamentum cordis amantis habent.
Quos non blanda iocos, quae non colludia fingit?

Et nudata sinit pectora dente teri.
Emicat ex toto non spreta protervia vultu,

qualis amorosae Cypridis esse solet,
qualis erat nitidae facies nativa Neaerae,

Barthii ut a collo lene pependit onus.
Tu quoque nil parcente dabis, quod circumit, ore,

quo nil virginibus gratius esse solet,
quod pater omnipotens sociae dedit ipse sorori,

quodque dedit Ledae gratus adulter olor.
Dumque meae vobis sic praecino Suavia Cleius [(reading uncertain: ?)] ,

exprime suaviolis singula verba tuis.
Forte sed ignotae potuit taedere loquelae;

ast interpretibus omne age basiolis.
Sic sua Lernutius dissolvit basia Hyellae;

sic capit Heinsiadae suavia Rossa sui.
Sic blandi gratum vobis ridere lepores

incipient, nitidi cum salibusque ioci.
Ipsa favet molli vobis Cythereia lingua;

scilicet eloquid non gravis illa dea est.
Exemplo tunc disce tuo, quam libera res sit,

serva cupidineo subdere colla iugo.
Servitium dominari hic est: hic subditus esse

est libertate perpetuante frui.
Ergo opus aggredimur; linguis animisque favete,

vestrum erit auditis stare, praeire meum.
Mascula successum iam spondent ordia certum,

nec poterit carae punituisse rei.
Per mea sic vestrae splendescent Suavia taedae,

donec erunt taedae, Suavia donec erunt.

Ad Genium J. Douzae P. [(reading uncertain: Jani Douzae Patris)] Invocatio.

Douza fave, seu te socium per odora roseta
frigidaque aeternis Tempe Pimpleides umbris
concomitantur herae, seu te Cythereia mystam
insinuat gavisa suum iunctique cachinni
risibus indigetem sacro venerantur honore
cumque lepore ioci, seu te Iovis alma beatum
aula tenet, late et pictis epulare diaetis,
ambrosio niveam roratus nectare barbam;
si votis non dura tuis tibi favit amanti
ore Rosilla suo, pandis et basia labris,
basia, perpetuis tibi rumificata Camenis,
larga dedit, potes et tanti meminisse favoris:
Douza, fave facilisque meis illabere votis,
dum te per nostros instauraturus amores
lenia blandicrepis delumbo Suavia plectris,
ingenii ludentis opus Te qualibus olim
virgineo lusisse choro bifidoque Novenas
novimus ex Helicone deas traxisse, puellae
in laudes certare tuae, si quando procanti
udula nectareis panxisset basia labris,
foederis haud oblita sui, sic Iupiter ipse,
omne poli sic vulgus amat, sic quisque deorum
aeternas lambit per iugia suavia dextras.
Non aliter complexa suum sub nocte tacenti
Aeneadum genitrix tractavit caesia Martem,
non aliter Thaidem iuvenis Pellaeus amatam,

non aliter dominae cupiunt placuisse poetis.
Heinsiadi sic Rossa favet, sic Barbara mollis
Barlaeum veneratur herum, sic compta perennem
Asterie capit Opitium, sic Belga Neaera,
insigni favitura proco, sufflamen amoris,
flammea pandebat populari labra Secundo,
officii studiosa sui. Te, Douza, Secundus,
te genium poscente suum, his adiuvit in ausis,
cum tua, cum dominae mellita patrata Rosillae
victuris memori mandares pollice chartis.
Me, bone Douza, iuva; parili percellor ab oestro,
et verum simulo, ficta scripturus, amorem.
Non mea amatrices udarunt labra salivae,
virginis atque rudes mecum circumfero malas.
Intentata cano, sed non ignota poetis,
quos amat ales Amor, primis quibus indere cunis
non vulgata solet; sed opinio fingere amorem
me iubet innocuum. Faciles da posse facetis
ingenuis miscere iocos. Iucunda papyrus,
non lasciva siet. Primo fac spiret ab orsu
larga Venus et multus Amor plausosque sonores
tempera in egregium vocali pectine carmen.
Tu sacri teneros iuvenis moderabere lusus,
dux operae, Douza une, meae. Te praeside nostrum
surget opus meritamque ferent mea paegnia palmam.

Fabula Suaviorum.

Ibat Acidalium spatiatum Cypris in hortum

tempore, quo vario germine vernat humus.
Floriparis gratum zephyris levis aura tepebat

et Phaethon sudum iusserat ire diem.
Convolitant circum volucres, nana agmina, divi

cunctaque gens pictis est cataphracta sagis.
Pars strinxere leves per inania caerula cannas;

pars simulant fictis proelia vera iocis.
Et modo vocales geminant ex more cachinnos,

moxve strepunt mansis stridula verba labris.
Plurima pars late diffusa per herbida Tempe

sauciat audaci pollice veris opes.
Hic venetum vario summat de flore quasillum,

lilia cum niveis carpit hic alba rosis.
Hinc super expansum sternentes omne tapete

in medium matrem ver posuere deam.
Risit et ingenuo tumulata Cytheris odore:

convenit hic nobis, pignora, dixit, honor.
Albividam nitido libabat forte rosellam

nare Venus (rubras nullus alebat ager).
Hanc dea cauta parum primori dente remordens,

fatalem tepido flabat ab ore sonum.
En, rosa suavicrepo totum caput alba susurro

purpurat atque ruber mox alabastrus erat.
Quod Cypris mirata iterumque iterumque recentat.

leniter admorsis sibila blanda rosis.
Erubuere omnes. Iuvenes hoc tale videntes

stant dei, in Idalias aemula turba technas.
Evolitant similique modo sub vepre sepultas

inficiunt iugi hinc inde rubore rosas.
Hinc rubrae coepere rosae, sic conscia facti

nil nisi sanguineum spina notata tulit.
At dea mirificos aeterno nomine lusus,

quod meruit facinus, perpetuare volens:
Suave rosa est, suave eius odor, iam suavior illa est;

nos, quae fecistis, Suavia sitis, ait.
Sic inter suaves sunt edita suavia lusus.

Hactenus ignotum suavia nomen erant.
Haec iuvenes docuere dei. cum mellea pangunt

virgineis tacito suavia dente genis,
lacteolae, pudibunda rubent cito ceu rosa, malae,

suavia nae praeter suavia nulla fovent.
Post sua per totum narrabat paegnia caelum,

cum pueris epulans Ida Cupidinibus.

Suavium I.

Suavia, nectareis mulcentia sensa susurris,

Fige mihi labiis millia dena tuis,
Basia mellitis dulcantia corda salivis

tot tibi, quot mihi das, pluria bisque dabo.
Atque alternantes bellis longo agmine bella

suavia basiolis, basia suaviolis,
confudisse iuvat numerum. Sic lusibus istis

deficient cunctis millia myriadibus.

Suavium II.

Dimicemus, o Rubella, dimicemus osculis
atque rem linguis gerentes combinemus halitus
morsicationibusque vinulis venustulis
labra nostra vellicemus et premamus invicem,
quale turtur os maritae mormolyssans circumit.
Dimicemus, dimicemus basiationibus,
nec pili, quid hic, quid iste, quid vel ille garriat,
aestimemus, bessis omnes aestimemus unius.
Dimicemus, o Rubella, dimicemus osculis!

Suavium III.

Labra tuis quoties mea glutino, vita, labellis,

deficis in partes ipsa nec ipse meas,
clam mihi surripior fixisque amplexibus haerens

sentio me sensim dememinisse mei.
Exspiro lentus mentemque trahens paullatim hic,

immiscet vestris halitus halitulis.
Concido solvanima sic tandem morte peremptus,

nec tamen in lapsu vellor ab ore tuo.
Tale videns animam prius imbibitam ocius efflas;

suscitat exstinctum nobilis aura procum.
Inde revivisco, tamen haut mea sola redivit

mens animi, mistam hanc arbitror esse tua.

Langueo dimidius, semissi corde valesco

et sine te bene me totus habere vetor.
Suffice, quae tua sunt in me, mea vita, tuumque

esse decus reputa, quaeso, valere meum.
Me tepidis suffige labris, tibi calda repandam,

iugibus hinc ambo vivimus halitibus.

Suavium IV.

E natatilibus tuis ocellis
gliscit larga, Rubella, larga flamma,
quaque fortior acriorque flamma.
Haec fibras mihi cordis urit imas,
emedullat et ossium cavernas.
Sed malum poteris cavere tantum.
Illos da geminos tuos ocellos,
illos flammivibros tuos ocellos
rigem suaviolis frequenter udis.

Suavium V.

Suave, Rubella, rubes malas et suave labella;

erubet Idalias illa nitela rosas.
Qualiter e picto lucet Matuta cadurco,

talis es in mundo, bella Rubella, tuo.
Mox rosa marcescet, raro est Aurora bihoris.

Utere, donec habes: sic tua forma perit.

Suavium VI.

Si me, te quoties suaviabor,
non voles iterum suaviari,
si me, te quoties mihi applicabo,
non voles iterum tibi applicare,
non Rubella mihi, sed es rebellis.

Suavium VII.

halantes animam bonam

afflatus avidis haurio motibus,
an laeter magis, an gemam,

captus vexanimis nescio fascinis.
Mox aurae rude cor novae

fatali insolitum sussilit impetu
et fervens subitam genas

per pictas loquitur laetitiam iecur.
Toto corpore ferveo

et pulsus positam fortius auctior
tundit cum sonitu manum.

Est ignara sacri mens mea flaminis,
admirata celerrimam,

quantam vix licuit, ferre potentiam,
ingenti quatitur metu

et contacta cito dux ratio rogo
confusis hebet ordiis.

Hinc malas tremulus pallor obambulat,
totus dissimilor mihi.

Quantum luctificis vagio planctibus!
Quantum lancino crinium

et pectus nocua pulto gemens manu!
Solum non miser enecor.

O tantae, mea lux, sons malehabentiae,
quei sic immeritum feris?

Quei sic innocuum discrucias caput,
tantum non capitis rea?

Heus! aut perpetuis perpetuantibus
auris da mihi suavium,

aut a me penitus post tibi tempera.

Suavium VIII.

Quae vitam faciunt beatiorem,
cuncta, cuncta latent tuo sub ore,
ore, nectare dulciore dulci,
cuncta, cuncta sub hoc latent, Rubella.
Cum me nexilibus recondis ulnis

et tenacibus implicas lacertis,
fruor dimidia beatitate.
Ast cum suavia, suavia illa vestra,
quovis melle mihi favoque quovis
et mellita magis magisque grata,
me fatalibus imbuunt salivis
et sufflant genialibus susurris,
qua sum, Iupiter, in beatitate!
Non ipsam Indigetum beatitatem
esse posse, reor, beatiorem
illa, quam mihi dant beatitatem
illa suavia, suavia illa vestra,
quovis melle mihi favoque quovis
et mellita magis beatitate,
qua non Iupiter est beatus unus,
qua cunctique dei deaeque cunctae
creduntur mage, quam cluent beati.
Illa suavia, suavia illa sola,
prse queis non cupiam beatus esse,
vitam mi faciunt beatiorem.

Suavium IX

Mirari modo desine,
quid tam continuus tua
basiare labellula,
osculum catus helluo,
optem, bella Rubella.

Numquam mellilegae suam
oderunt volucres Hyblam,
arva nec streperis carent
rorulenta cicadis.

Succosas iuvenis caper
in dapem salices amat
et nanas capra vernula
exalburnat olivas.

Suavium X. Effigies Rubellae.

Fallor an, an dominam, veram videone Rubellam?

Brutave perversum fallit imago procum?
Hoc caput, hi crines, haec frons, haec tempora, nares,

labra, genae, mentum, brachia, colla, manus,
omnia sunt dominae. Quin ipsa procatur amanti

semper ad adspectus pupula versa meos.
Semihiulca rubris connivent oscula septis

suaviter admoto labra datura labro.
Fare, age! Quid differs? Quid stas? Quid inanibus ausis

tendis in amplexus brachia lenta meos?
Fare, age, seu domina es, dominae seu nobilis umbra.

Sed palpaturam diffugit umbra manum.
Non domina es, non fando probas; nec sola tabella,

nam vitam spirant os oculique meam.
Quicquid es, o nimium nostrae res fascina mentis,

o nimis in sensus imperiosa meos!

Suavium XI. Ad Stellas.

Dei minores, aureum poli germen,
Iovis Quirites, lucis ignei fratres,
umbrarum alumni, noctis excubatores,
aevi senentis temporumque custodes,
patentis impigri notarii mundi
summaeque digni curiae senatores,
qui cum parente temperatis ingenti
volumen universitatis immensae
rerumque testes aequa iura libratis,
si quid beatum, conscii meae sortis,

vestri minantur non malo mihi fasces
meumque vellus parca nevit haut dura,
quid invidetis auream mihi lunam,
quando volens mihi Rubella iungetur?
Guberniones utriusque fortunae,
originis recordor ex bono vestrae.
Vos ipse festivus Cupido produxit,
quando feriret basiis deas multis,
nec computare, quot dedisset illorum
valens, rei indices polo notas fixit.
Hinc vos rotantes exstitistis Empusae.
Favete amanti basiare nec sanum
semper mihi negate, basiis nati!

Suavium XII. Sertum.

Quod mihi virgineo digestum pollice sertum

missiculas, teneri lene favoris opus,
accepi, mea lux. Stactem fragrabat et ambram,

fluxit et ambrosio dulcior aura mero.
Scilicet hoc avidis admoto naribus, omnes

ebibi inexpliciti creber odoris opes.
Pura per adspersos rorabant suavia flores,

suavia, te socio digna datrice tuo.
Has festina sacras lingebat lingua salivas;

suavia mille tuli, suavia mille dedi.
Nil sapuisse magis dico quam roscida mella,

nil et odoratum flore fuisse minus.

Suavium XIII.

Tot basiationes,
quot Publio Corinna,
quot Lesbia Catullo,
Messala quot Tibullo,

Neaera quot Secundo,
Rosilla quot Douzae,
quot Margaris Mureto,
quot Hebio Diona,
quot Barthio Neaera,
Rosina quot Melisso,
Propertio Licynna,
Harmosine Grutero,
Borbonio Rubella,
Blypurgio Rosalba,
Bathyllum Anacreonti,
quot Anna dat Sabino,
quot Tyndarisque Flacco,
Lernutioque Hyella,
Camilla quot Marullo,
Diana quot Gyraldo,
Leonora Buchanano,
Cottaeque quot Lycoris
Lalage Schönhovioque,
quot Heinsioque Rossa,
tot basiationes,
tot una da mihi uni,
Rubella, suaviatus,
quin basiationes,
quot a suis puellis,
cuncti petunt poetae,
cuncti ferunt poetae;
tot atque suaviatus,
quot a suis poetis
cunctae petunt puellae,
cunctae ferunt puellae,
tot basiationes,
tot una da mihi uni,
Rubella, suaviatus.
Nec tot, Rubella, solum,
quot quaeque dat poetis

sibi puella caris,
mihi da suaviatus;
nec tot, Rubella, solum,
quot quisque dat puellis
sibi poeta caris,
mihi da suaviatus:
sed centies mihi da,
ter centies quaterque
plures, Rubella, cunctae
quam dant suaviatus
amasiae poetis.
Ter millies mihi da,
sex millies mihi da
plures, Rubella, cuncti
quam dant suaviatus
aemasiis poetae.
Agesis, ut ex puellis,
ex omnibus puellis,
agesis, ut ex poetis,
ex omnibus poetis
ipsis suaviisque
depraeliando victis,
victis suaviando,
agamus ambo clarum,
Rubella, fac, triumphum!

Suavium XIV. Ex imitatione Scaligeri P. [Abbr.: Patris]

Quos mihi transmisit varios nullo ordine flores,

perpetui indicium grande favoris erant.
Vidit in Idaliis carpentem Cypripor hortis

nec vetuit, matrem dum putat esse suam.

Suavium XV.

cursura anhelat cervus in anxia;
aut fulminatus glandibus igneis
ursus petitus, vulneri udum
quaesitat inseruisse muscum:

ut anxiosis adpropero tua
suctum labella, lux mea, nisibus,
labella, quae semper doloris
sensit anodinon impotentis

mens fracta curis, morbida mens tui
vel tamdem habendi. Sat rigido datum
dedisce iam semel furorem.
Perdere servitiis paratum

iniuriosum est. Quid iuvat in meum
ridere lethum? Non metuis deos?
Observat ultor omne caelum,
odit et interimit superbos

furente vindex igne Diespiter.
Mollesce, dura! Non mage, quod nefas
Adrastiae irritat flagrum, quam
supplicium miserere nolle.

Ignosce furto, sic puto, non malo.
Num bina tanti suavia, quae tibi
non prorsus invitae labello
surripui bene temperato,

ut aeviternos zelotypa manu
discordiarum in me iacules globos
solesque tot cruda misellum
bile pluas caput immerentis?

Non imber aethram continuus nigrat,
nec semper aureum Cynthius essedum
fumante fuscari vapore
sivit. At expedit hic necessis

Mi, Phoebe, luce! O unica plus mihi,
quam Phoebus orbi, diffluo, diffluo!
Vel paullum apricari tuorum
me radiis sine ocellulorum!

Agnosco crimen. Deprecor in genu,
Rubella, fusus. Parcere regium est.
Regina nostrae o una vitae,
desine torvituentiarum.

En mortuali tincta rubigine
mihi ora livent, ruga secat cutem,
ut mortualis larva oberro.
Intolerabile te carere.

Quid, lenta, tardas? Non satis est morae,
movenda nullis nec prece, nec fide ?
Quis februis es expianda,
o nimium nimiumque saeva?

Ah vultuosa, quid vitilitigas?
Me vel Themista iudice libero
tantoque plectendum vel unquam
iuro patrasse nihil rigore.

Quod si sat insons non videor tibi,
heus! esto iudex Aeacus, ut voles,
qui lite vix primum relata
me absoluet, tibi sed decentem

poenam irrogabit, quo mihi ter tria
nolens volensve suavia pro meis
statim rependas. Sic rubebis
ante tribunal heri severum.

Sed, bella, nictas? Saevus ero minus.
Mox ipse rixam, si pote, dirimam.
Cupido iudex, testis, actor
sit. Quid enim rabulas moremur?

me iure verso. Poena mihi placet.
Cedo labellum, lux mea, blanditer
et nexuosas colla circum
stringe manus mea, more vincae

cauli procantis. Tunc ego ius meum
amitto laetus, si tibi suavia
nefrendibus subinde labris
millia mille, Rubella, figam.

Suavium XVI.

Tota, tota Rubella, tota pulcra es.
Omnes delicias lubentiasque,
omnes blanditias facetiasque,
quis rorat Cypris et madent Amores,
praestat una Rubella, praestat una.
Quicquid est Venerum Cupidinumque
in toto genio Catulliano,
quicquid est Charitum Novensilumque
in toto genio Secundiana,
illarum quid et est, quid est et harum
in toto genio Douziano,
vincit una Rubella, vincit una.
Aspectus probat hoc probantque mores
et imbuta lepore lingua largo,
prae qua non lepidus lepor vocandus.
Haec uno mihi fascinare verbo
et potest animam, potest et aurem.
Quando gutture disserente divum
blanditim fluidas amicat auras,
non sic aetherium sonat melisma,
cum molles Hecate vagans choreas
leni digerit in meloda planta.
Non sunt bis gemini illi ocelli ocelli,

sed sunt uranimae faces gemellae,
quae vitam mihi dant necantque rursum.
Non sunt aureoli comae capilli,
sed sunt molliculae comae numellae,
quis me dulcacidus puer catenat.
Nec genae geminae genae vocandae
confusae potius rosae vocandae
et divergia bina florisucca,
quae sua alliciunt amoenitate
mentes praetereuntium procorum.
Quin nec ista labella sunt labella,
sed sunt propatulae labella portae,
per quas extroit introitque rursum,
transmissore corallino canali,
flamen lene suaveolentis aurae,
aurae messibus aemulae Sabaeis.
Quin nec turgidula illa sunt papillae,
fastu tam nitido sororiantes,
sed sunt marmoreae pilae vocandae,
quis pellax Amor inter osculandum
iussit ludere pendulos amantes.
Illos lacteolas manus diserte
tamnos dixeris esse nexuosas,
quis, velut periclymenos columnas,
circumnexat amantium lacertos.
Sed quid cuncta referre, cuncta pergam,
cum nec cuncta referre, cuncta possim,
nec ausim quoque vulgitare cuncta?
Haec externa fuere. Sed quid intra?
Intus, intus habet Venus, quod opto,
quod mecum teneri petunt amantes,
prae quis extima nulla sunt putanda.
Pulcra et extus et intus est Rubella,
tota, tota Rubella, tota pulcra est.

Suavium XVII. De Rubellae effigie.

Quicquid ad externum potuit fecisse nitorem,

Parrhasiana tibi contulit omne manus.
Cetera, quae nequeunt arti parere magistrae,

quae, nisi quisque ipse, pingere nemo potest,
ipsa Rubella mihi corde effigiavit in imo,

impressans animae suavia fixa meae.
Sic dominam quovis circumfero nomine totam,

extima sub brachis, intima corde gerens.

Suavium XVIII.

Marmorei digiti, manuum par nobile quinum,

vosque, alabastrividum par, o utraeque manus,
saepe quibus dubii furtim loquitantur amantes.

Oris inora suam sunt in amore vicem.
Quis putet in vobis tantum latitare furoris,

quae tamen adspectu nil nisi mite datis?
Cum sua forte meae fructurus labra Rubellae,

labra Cytheriacis ebria delitiis,
ora nimis cupido conor suffigere suctu

unaque sat menti est pangere suaviola,
surgitis et totis me contra viribus usae,

frustratis timidis labra cupidinibus.
Saepe suis etiam mea provocat oribus ora,

poscit et amplexus me mea vita meos.
Gaudeo moxque cupidineos paro circumplexus

iamque mihi videor os tetigisse sacrum.
Nec metus est vestri. Ruitis tamen impete saevo

osque insons trucibus carpitis unguiculis.
Virgineo plus sic abspulsus Marte fathisco.

Tota cadit spebus mens retroiacta suis.
Invidulae, mea quid sunt vobis suavia noxae?

Sic licet immeritum vulnificare labrum?
Iamque, quid in tantas, scio, vos armaverit iras:

debueram vobis suavia prima dare.

Suavium XIX.

Ut tibi continuo dem iugia suavia labro,

expetis immiti, cara Rubella, prece.
Quomodo nam dederim? Cum me, seu deprocul abstem,

ex oculis feriant fulgura dira tuis.
Sideror, ut grandi calamus levis attremit ictu,

nec capit insubitas pupula tensa faces.
Ergo voles a me tibi talia suavia figi,

qualia vis, petere qualia sola potes:
deme tuis oculis feralia fulgura, ni me

saeva voles oculis exoculare tuis,
aut aeterna tegat flammantes palpebra circos,

scilicet imperio res caret illa gravi.
Sic tibi parenti dabo talia suavia labro,

qualia vis, petere qualia sola potes.

Suavium XX.

Nil ego sum sine te, cum te mox omnia fio,

ilicet es, mea lux, omne nihilque meum.

Suavium XXI.

Ista suavia, suavia ista vestra,
quae prae nectare macteisque cunctis
et quavis dape mattiaque quavis
aestimo magis et magis petisco,
ecquando negitare supplicanti
desines, mea vita, quando fiet?
Cessa, bella, negare, bella, cessa,
quod nulli negitant amanti amantes.
Orexi, videsis, laboro dira,
orexi, reputa, suaviorum,
quam tu sola domare, sola quibis.
Da mihi uvidulis tuis labellis
ad iustam satiem frui, Rubella.
Sic semper satiabor osculando,
sed nunquam exsatiabor osculando.

Quin semper satur, esuribo semper
in summa satur esuritione.
Hoc nulli negitant amanti amantes,
et hoc tu negites amans amanti?
Post tot suavia et haec et ista et illa,
post tot suavia mille, mille, mille,
dii dent, semisatur nec esuritor
istis immoriar tuis labellis.
O quam suave foret mihi perire!

Suavium XXII.

Audiat ipsus Amor! Modo vana queruntur amantes:

"Cor mihi furari suavia nulla queunt."
Vix hic fallacem sorbillat ab ore liquorem,

quem allevere rudis rustica labra proci,
mox clamat: "Mea vita, meum mihi cor rapuisti!

Hoc tua nempe valent roscida basiola!"
Fallitur et fallit. Virguncula, credere noli.

Et iecur et cordis omne, quod ante, tenet,
omne sibi omnis amans vult credi. Scilicet hoc est,

si vis mendaci credere, crede proco.
Verba ministrat Amor volitantia. Luditur ille

et ludit ficto fictus hon ore deus.
Mirum, basiolis si perdi corda putantur:

aspectu rapuit mi mea vita meum.
Iam sine me, sine corde meo, sine sensibus erro.

Personae veteris mobile schema vagor.
Quod si forte meis sua suavior oribus ora,

sensa mihi, mihi cor, me redeunte, redit.
Sic ego, sic cor, sic sensus unita manemus,

unitus maneo donec ad ora deae.
Quin unita tamen, cum vellor ab ore, manemus:

sic poteram domina totus abire mea.
Ast ubi me rursum fatalibus angit ocellis,

sensa mihi, mihi cor, me rapit atque mihi.
Denuo, me vacuus, me quaesito nec prius ad me,

ad dominae labia quam redeo, redeo.

Quid blatiat vaesanus amans? Non fallere quibo:

"Cor mihi furari suavia nulla queunt."
Cor rapiunt oculi, non suavia. Credite mecum,

corda oculi rapiunt, suavia restituunt.

Suavium XXIII.

Me redama, te primus amo: vel dilige saltem,

vel modo, si non vis, mi male velle cave.

Suavium XXIV.

Oscula rorifluis totum stillantia guttis,

delicies aliis, sed mihi saevitia,
quid fallendo nimis miserum cruciatis amantem,

sponsa negatura solvere suaviola?
Tuque dolorifico scindens me lingua susurro,

lingua medullitrahis viscida glutinibus,
quid differs, quod voce dabas, re tradere firma?

Scilicet alterna dasque negasque fide?
Ergo negare dare est? Date sed modo, quod negitatis,

et negitate iterum, mi quod abunde datis.
Hoc dare sit negitare modo. Contentus abibo:

quod mihi sat faciet, istud et illud erit.

Suavium XXV.

Rubella, qua pol! expolitius nihil

decentiusque sol vidit,
ut illa tracturit favere me tibi

nitoris elegantia,
inebriata tota gratiis meris,

placensque castimonia;
quod unicum magis magisque te probat.

Pudica pulcra femina
inusitato cernitur. Nec haec quidem

in una milibus datur.

Decore Cyprin, ore Palladem praeis

Charinque moribus refers.
O alma, si daretur haec licentia

serenitate cum tua,
ut illa, quae suinde melle fascino

amor venenat oscula,
mihi integrum meo sit ore lambere,

et arbitratibus meis
modo liceret involare, ceu libet,

labella vestra caelica,
nec ulla temporis severitas mali,

nec imber, aestus aut gelu,
nec expetenda nox amantibus, nec hoc

dies vetaret improbus,
gerensque bella lusitantibus labris,

gerensque bella dentibus,
nihil verente tale te, tuum sinum

protervus inderem manu,
lubentiisque volverem meis eas

sororculas papillulas.
Sed, o pudica, quid rubes? Quid et feria?

Quid, o Rubella, diffugis?
Mane, mane: pudere vocis hinc subit,

amor quod extudit mihi.

Suavium XXVI.

Quid me transversis stimulas tam crebriter hirquis,

o nimis elato diva supercilio?
Quid, quoties conor propius te cernere, dura,

me male disposito pollice retro fugas?
Ah! mihi quando favent, si sunt cita fulgura ocelli,

iratos esse fulmina nonne putas?
Et si, quum tecum licet esse, animam traho vix vix,

non metuis meme te sine posse mori?

Suavium XXVII.

Ut meos vestris oculos ocellis
blanditer pascam, mea lux, adesto,
nec tuum plures aditum proterva
differ in horas.

Volvitur tempus dubio rotatu
cumque nos illo. Rigidus dietim
turbo grandescit, tenuis minatur
rumpere nervus.

Prata gemmatis viduantur herbis.
Quaeque matura segetes arista
dulce ridebant, vacuae queruntur
nupera damna.

Iam vibrant aegros siluae capillos.
Mox senex flocco rigidus gelato
obruet terras. Morietur omnis
frugifer annus.

Et gravis lentas hiemes senectae
et malos formae patieris annos,
ora flaccescent, oculi rubebunt:
tota senebis.

Dum vegent vires, salit et mamilla
laeva, vivamus, mea vita, iunctim
postque, sed sero, moriamur una
et tumulemur.

Suavium XXVIII. Ex Germanico Opitii. Ad patriam Rubellae.

O locus, o fluviis gelidoque tenerrime fonte,

quo se laetificum contulit omne decus,
quo cunctae stabulantur opes, quo dulcia quaeque,

quae Phaethon umquam despicit esse bona,
o urbs, deliciosa domus reginaque murum,

imperio praestans divitiisque potens,

sed mage, quod nostri genuisti cordis asylum,

cui gazae nequeunt aequivalere Ditis.
Patria progeniei ignoscite moenia vestrae,

verna mihi post hic civis habere lubet.
Hic mihi post placet esse domi, cor huc animumque huc,

huc solum posui resque fidesque meas.
Quod licet haut nullis angar sub pectore curis,

te mihi tam carum deseruisse Larem,
prae tamen illa ipsam potius te linquere malo;

patria namque mea est, quo mea vita domi est.

Suavium XXIX.

Quid fugis ah! semper, vaesana Rubella, sequentem,

quem tamen haut potis es corde fugare tuo?
Illatebravit Amor nostrum cor fibritus illuc.

Sic capis in media, quem fugis ipse, fuga.
Siste fugam. Fugis ipse, fugis quem, pectore tecum.

Sed fuge. Te fugere, dum scio, nulla potes.

Suavium XXX Amoris impatientia.

O Amor! O glacialis Amor! O lubrica fata!

O nimium fallax virgine nixa fides!
Quse mea tam blandis allexit pectora viscis,

mi male diflexo pollice dixit: Abi!
Ah! merui talem, periura Rubella, repulsam?

Sic licet in fidum ssevius ire caput?
Quid crucior? Moriar! Certam duplicat mora mortem.

Chara venit misero gratia, posse mori.
In lacrimas frustra, torrentior amne, resolvor.

Submergar lacrimis protinus ipse meis.
Quid iuvat infidis suspiria credere ventis?

Fluxilis ab! animam ventilet aura meam.
Mille modis morior. Tamen haut exstinguor in illis.

Sic spissa lentas transeo morte neces.
At dea, qua sine nec morior, nec vivere possum,

redde mihi vitae libera iura meae.

Aut mecum morere, aut crudelem deiice mentem.

Vivere si sine te debeo, malo mori.

Suavium XXXI.

Rubella, pulcritudinis coagulum universae,
referta pixis enthei fragrantia pudoris,
madulsa nectaris meri, nitoris officina,
medulla castimoniae, placentiae specillum,
amussis Aphrodysiae, Cupidinum theatrum,
cor omnis elegantiae iecurque Gratiarum:
tibi Juventa virgines per ora pingit annos,
ut, educata vernulo Favonii tepore,
nivale simplici caput rubore temperatum
rosa explicat; velut puti favoris illecebra
serena bellis igneo superbit in corymbo:
labella sic corallino cruore vulnerata
genaeque discoloribus repurpurant capillis.
O ampla gaza prodigi faventiis Olympi,
Rubella, quo tuo rapis nitore sideratum?
Inebriatus evolo tuae madore laudis,
ut impedita crapula gravi parens Amorum
remissa crura vix trahens, labella semipansa
repente cum natatili sono sopore linquit.

Suavium XXXII. De serto Rubellae. Ex Sarbievio.

Ipsa corona rosa est Chariti? Charis anne coronae

ipsa rosa est? Charis est ipsa corona rosae.

Suavium XXXIII. Rubellae capilli.

Viderat ut dominae zephyros in crine iocantes,

confusisque auram luxuriare comis,
quale tremit pinus summis agitata capillis,

quale seges lubricis nictat etesiolis:

travolat et nitidam vellens ait Ida capronam:

Comptior haec poterat, pulcrior esse nequit.

Suavium XXXIV. In eosdem.

Aureoli radii, rutilos quos daedalus ignes

spargere de fulvo vertice iussit Amor,
qualiter ostrinis gemmans Tithonia malis

fulgurat Eoo gurgite mane novum:
vos maturato semper flavetis amictu.

Heic calet aestates bruma medimna meras.
Scilicet ut patulos non noto semine campos

Cypria virginei severat occipitis,
"Crescite perque annum bene maturescite totum,

vos decor aeternus concomitetur" ait.
Dixerat et tepidas halabat ab oribus auras,

qualiter a zephyris mollibus aura tremit.
Has puer in vitreas mirans concrescere guttas,

gemmatum dominae dum videt esse caput,
aurea cum claro solvebat labra cachinno:

O dea, splendidulae fructus hic esto comae.
Hos procus uvidulo dominae de vertice lingit,

cum premit irriguis suavia sera comis.
Lucidulae, rores mihi non negitate potentes.

Quod vestros ignes temperat, humor habet.

Suavium XXXV.

Lux tua purpureus color obsidet ora genasque,

ille sed est gelidi sontica caussa mei.

Suavium XXXVI. Oculi Rubellae.

Mortale sidus, terreum duplex astrum,
flammivolae faculae,
gemella cristalli vitra,

tot lymfa valvis, efficax fluor, puras
transradians tunicas.
Sed quas flagrare tum Pharos,

Salvete, versae gens amica naturae,
quoi elementa perempto
hostes amicat iurgio.

Suavium XXXVII.

Diva tace, seu docta fides percurris eburnas,

seu canis arguto gutture, diva, tace.
Plus tua me magico corrumpit gutture lingua,

excantant animum fascina verba meum.
Quis putet? in blandis acor est concentibus seger.

Sic aloa miscet sacchara scaevus Amor.
Desine, dilanior cruciabilitatibus atris.

Haec mela sunt animae carnificina meae.
Interea fuscum singultans carmen hiulco

et bibulis lacrimis ora genasque rigo.
O ego si lacrimis te sic movisse valerem,

ceu per me modulos conficis, Ida, tuos!

Suavium XXXVIII.

Lux, ebur Attalicum vincunt tua colla nitorem;

pectora sunt Scythica candidiora nive.
Scilicet illa tuis respondent omina sensis;

durior ah! ebore es frigidiorque nive.

Suavium XXXIX.

es ubi bona, bene mihi fit;

ubi mala, male gemo, misere crucior.
Gemina gena, gemini oculi,

labiola gemina, gemina brachiola,
gemina nitidivida manus,

niveola, rigidula, lepiditumida,
gravidula gemina papula,

duplicia mihi mala, bona duplicia,
prout ea bona malave sunt,

ubi vagor, ubi lateo, ubi edo, ubi bibo,
ubi lacrymor, ubi taceo,

ubi cubitum eo, ubi revigilo, pariunt.

Suavium XL.

Ecquid mendaci, refracto schemate, vitro

credis, in adspectus officiosa tuos?
Si tibi non tanti est fallaci fidere formae,

Pancharis, his oculis te speculare meis.

Suavium XLI.

Qualis, cum medios emensus Cynthius orbes,

subteriacentes despicit
marmor et, et terras volucremque citatior urget

loris quadrigam flammeis
et radios contra refractos saevior igneam

polo meridiem iacit,
virgo minora furenti opponens lumma Phoebo

audaci lustrat pupula,
degener in liquidas oculus fluit undique ripas

hirquique lacrimis pluunt:
sic tua vicino cum lumina contuor ausu,

ab efficacibus rogis
obtenebror validoque oculis excitus ab igne

amarus emanat latex.

O mea quam largis distinguitis imbribus ora,

crudae doloris filiae!
Stringite proh! flammas, lacrimae; lacrimasve potenter,

o flamma fortis, ebibe!

Suavium XLII.

Frigeo, sudo simul; gemo, rideo; concido, substo;

langueo, convaleo; somnio, sterto vigil;
demorior, redeo; iugi vertigine gyror.

Autor tam varii turbinis una Charis.

Suavium XLIII.

Marspiter omni
saevit in orbe;
saevit in orbe
Cypripor omni.
Ille sarissis,
iste sagittis,
fulminis ambo
igne potentes,
ille tonitru,
hic oculorum.
Fare, Eubella,
cui damus horum
nomina nostra?
Usque triumfat
vulnere crudus
ille mucronis;
hic labiorum
vulnere mitis
usque triumfat.
Fare, Rubella,
cui damus horum
nomina nostra?
Trux scatet atra
morte Gradivus:

sorte Cupido
dux fluit ampla.
Mors ibi certa,
heic mera vita.
Fare, Rubella,
cui damus horum
nomina nostra?
Anne Gradivo?
Fare, Rubella!

Suavium XLIV.

Merace iambe, caecubis meracior meracis
nitente delicatior cuniculi cucullo,
glabri fluente laevior cuticula sciuri
et anseris tenellula venustior medulla,
genii madulsa Douzici, madulsa Barthiani
amorque primus Heinsiae Venusque prima laudis,
cui per impares gradus Cupidines iocosi
lenesque Gratiae exprobrant pedesque claudicanti
favis pluunt Hymettiis et Evii saliva,
iambe pure, purimis super nivemque claris
venustulae manusculis adaemulus puellae
beryllinisque concolor labelluli Kubellae,
adesto, solitudinis levameu huius unum,
videre dum meam diu nimis vetor salutem.
Abi meamque millibus salutibus salutem
revise; sive patrios thymum legat per hortos
domive pingat aureas acu valente telas
vel involuta fessulos toro reclinet artus,
peculiare suaviter meridians grabato.
Abi redique millies, sublatus et revectus
volucribus iocantium rotis etesiarum.

Suavium XLV.

Suavium XLVI

Iamque sat, puto, sat suaviatum est.
Et quid suavia, quid iuvant amantes,
sola suavia, suavia aeviterna?
Aut quid sunt ea suavia aeviterna?
Dapes Tantaleae Midaeque gazae,
quae lentas modo commovent salivas
nec pacant animum nec oesophagum.
Sic sunt suavia, si negatur illud,
prae quo suavia suavia haut vocanda,
prae quo non mage suavitas suavis.
Haec praeludia sunt suavitatum,
quas prae suaviolis amant puellae,
quas prae suaviolis petunt puelli.
Biga vinula, melliplena biga,
vos non degener ille, coecus ille
sauciavit Amor, nec indecenti
Cypris proseda vulneravit ictu.
Non fraus callida, non libido spurca,
quae mentes furians levis iuventae,
cogit tramite deviare iusto,
sed mens ingenui tenax pudoris
et parere Dei parata pacto.
Jamque, sponse novelle, ter venuste,
iam cuncti tibi dii favent deaeque,
iam licet, licuit quod ante numquam.
Jamque, sponsa novella, ter venusta,
et cuncti tibi dii favent deaeque
et tibi, licuit quod ante numquam,
iam licet, magis atque post licebit,
quod tuto teneris licet maritis,
quod sibi iuvenes, quod et puellae
noctes atque dies imaginantur;

quod vix vix iocoserii Phaleuci
audebunt poteruntve vulgitare,
istud nempe, quod ex procis maritos
liberisque novos facit parentes.
Ite vinula biga, biga casta,
parentum decus et decus nepotum,
o vestrae nihil, o deeste parti,
nec vos fallere spes decet nepotum,
nec tot vota patrumque patriaeque.
Ille suavia, suavia illa casta,
tot suspiria pura gaudiorum
et fervens genialis ille lecti
omni crimine liber appetitus
vobis pignora patriaeque cives
non vano meditantur auguratu.

Dithyrambus in pompa nuptiali.

Nunc iuvet, Thaleia, docto
otiemur in recessu,
qua per arva, qua per hortos
garriens anfractuosis
Plissa naufragatur undis,
qua Roseta perlabascit amne puro Lipsica.

Huc veni nutante festam
impedita fronde frontem.
Cinge zonam, sume soccum
atque tota nuptiales
imitata veste pompas
enite conchyliatis undiquaque supparis.

Linque Pymplam, linque Phoebum,
mitte bis quater sorores.
Parce, virgo, Flacciana
temperare lege chordas.
Pendeant ad tempus unco
curiosa diligentis plectra Sarbievii.

dithyrambus optat hymnos,
cuius argutum canora
voce saltum, prata cuius ore personabimus.

Ergo dum decliviori
libra pendit lance solem,
dum novercalis Novembreis
scorpius remordet horas,
dum sagittator, senentis
canus imperator anni, lora fraenat tempori,

insolenter aura verno
spirat auctumnalis ore.
Lene confusi Britannis
tortiles Apeliotis
stridulis illimis aethrae
eremigant alis apertas tramites Favonii.

Ut tepentis aura Maii
cespitantes crispat nndas,
sic maritandis Elyster,
obvius Plissae fluentis,
ore corrivatur udo
mille gerris, mille mansis colloquens singultibus

Vitreum cacuminosa
verrit alnus fronde coelum.
Ornus ornum complicatis
osculatur in racemis.
Omnis arbor, tota silva
inquieta tertiatis nupturit suspiriis.

Lubricum reverberatus
cespitem cespes flagellat.
Saltus omnis, cuncta rura
tinnulis etesiarum
perstrepunt late cachinnis.
Tota nil Novembre spirat universi machina.

Ille fortis, aequus ille
fulminantis praetor aulae,
arbiter deus deoruni,
ille suavis, ille blandus
pusionum dux Amorum,

qua sepultas Indiano
ponit unione plantas,
ilicet venustat omnem
viva Chloris officinam,
ilicet tellure rumpit
mille culmis, mille bulbis, mille Flora floribus.

Hinc amasius pudentes
albicat narcissus inter
anemonas, inde fulvo
fulgurat crocus galero,
inde calthae nupta bellis,
inde ridet omne pictis purpurans tapetiis.

Ipse totus invidendo
sericatus ardet ostro,
totus adspici serenus,
dum rubro prognata cono
crista surgit, dum iubarum
margines tumultuosis ventilantur Africis.

Nunc iocatur, nunc cachinnat.
Nunc proterva gestientem
calce laetus tundit oram.
Nunc volucres sponte flexa
cuspides serit cateia,
vulnerans resibilantem clara gesis aetheram.

Pone pumilum novellas
ludit inter agmen herbas;
ipsa pone fusa circum
mille turmis gaudiorum,
ludiorum mille castris,
alites adurget albas tot parens infantium.

Sponse, prodi, belle sponse,
quo verecundae sorores
doctius nil arbitrantur;
sponsa, prodi, bella sponsa,
una rari norma pulcri,

Cernuus vobis vegentem
annus induit iuventam.
Hla vobis spirat aura.
Ille canas congelatis
mystacas vobis pruinae
Eurus abradit resumpta veris almi forpice.

Floricondas fauce picta
Aeolus ructat pruinas.
Alba canentis ligustra
depluunt ab ore Cauri;
ocimisque pro procella
proque nimbo rorulentis ningit Auster liliis.

Ite, qua iucunda pulcher
castra metatur Cupido,
militat qua pumilorum
imperatrix filiorum;
ite, qua superba vestrae
consecrata dignitati dismicant tentoria.

Quam supina copulandis
calce fluctuant Amores,
ut rubentes fronte prona
excipit Diona sponsos,
ut volentes arte nota
federans dextras mariti iura cedit ordinis!

Sudus acta ludibundae
vultus approbavit aethrae.
Rore pota, rore coeli,
stridulo fritinnit ore
lubricum cicada carmeu.
Dii per arva, dii per auras grex hiulcat alitum.

Currit applausum natatrix
amne collisu petrarum
Nais eloquentiore.
Gaudiorum, ludiorum,
pusionum vulgus omne

Filias Empanda dives
messis hornae fert placentas,
expedit Pomona fruges.
Euchyus subpurpurantes
dividit maturus uvas.
Qua videtis, stat referto plena cornu Copia.

It iocantis aura venti
per vireta, per roseta
atque lascivo remordet
supplicantes ore flores.
Quaque panditur cubile,
spargit omne santolina, spargit omne tulipis.

Jamque sat diu morantem
pellit hesperugo solem.
Fessulae fuscantur aurae.
Candidata noctilucum
ordinat regina vulgus.
Prona scintillat serenis nox ubique crinibus.

Susatensis sidus orae,
magne Galeni nepotum;
Lipsiae corona pubis,
strenui propago Baldi:
par pudicum, par venustum,
par, quod aequales maritant iugiter lubentiae,

itis et vobis dicatam
occupatis ambo noctem.
Interim, quod expedibit
atque vobis atque vestris,
quod negatis atque vultis,
siderale, sed latenter, temperat synedrium.

SYLVARUM LIBER IX, IN QUO MISCELLANEA.

Clarissimo Viro Henrico Arningo Rhetori Et Doctori Clas- sico, Intimae Admissionis Amico, Pro Mei Absentis Amore Ubivis Et Semper Exhibendo Veteri Votorum Forma L. M. Q. Inscribo Paulus Flemingus Hartensteinius.

1. Arae Schönburgicae exstructae a Paulo Flaming, Harttenstein. MDCXXX.

1. Ad Charitas.

Quis dabit tristi mihi, triste damnum
funeris flenti properi, melisma
triste, quis carmen dabit in canentis
flebile guttur?

Nympha, non turpi generata volgo,
nympha, baronis Jove rapti Hugonis
nata Schonburgi, viduata vivae
protinus aurae est.

Ibis ad primos properans Eoos,
ibis ad seros (lubet hoc?) Britannos,
hoic parem doteis superas puellam
non reperibis.

Hanc venustabat facilis Venustas,
hoic bonae moltum Veneres favebant,
hoius e voltu nitido Cupido
crebrior igneis

flabat accensos, nec eos inaneis.
Sensit hos Schönburgiacae nitela
Janus - Henricus radiosa gentis,
sensit amicas,

sensit, at sensit! faculas Amoris.
Jam nil heroi superest dolenti,
quam ut suae tristis gelidos amicae
cludat ocellos.

Ergo si vobis Venus et Venustas
usque sunt cordi, caput atque charum
poenitet vos et lacrumae vocantis
si qua potessunt,

huc, rogo, trinae Charites, venite,
lachrymis nostris sociae venite
vosque nostris induitote threnis
numine prompto.

2. Sponsus ad Sponsam.

Animula mea nitidivida, rosida, tenerula
animitraha mea, Venere nitidior,
fugis? abis? ah! ah! penetriiecora fuga tua, tuus
mihi cerebrimovus abitus obitus est.
Tumuli socius ego tuus ero, mea, mea quae eras
cito thalami socia. Lacrumor! abeo!

3. Idem ad Hiemem.

Dive fraeniger, horride
fraeniger, pelagifreme,
asperis Aquilonibus
vecte, torvituens bruma,
quoi liquor niveus paret,
quae gelu tremulum paris,
quae fluenta nivipluo
spiritu glaciabas,
seu plagis borealibus,
sive Sarmaticis iugis
hac ruis, dubiae comas
arbori tremulanteis
sternis: ad tua numina
omne terrirepum genus
contremiscit; ad haec stupet
latipectora tellus.
Ver venit, fugiens fugis.
Heus! senex male, quid mihi

4. Ad Parcas Sponsus.

Quom mea vita gravi macerata dolore medullis

languesceret sub intimis, vix et polum
iturientem animam iamiam moritura trahebat,

nec fungeretur lingua muneris sui;
quam poteram, calide flens plurima, suspirabam:

O Parcae, amasiae meae compercite!
Nulla sed adiutum veniebat Parca; Maria

efflabat aegrum Juliana spiritum.
Tale videns a me externabar et exclamabam

iratus atque tristis hunc vocis sonum:
Parca mihi quoque nulla mihi, volo, parce, sed auffer

hoc quicquid est languentis in me spiritus.
Quid facitis, Parcae fatuae, quom parcere iustum est,

non parcitis; sed parcitis, quom non placet?

5. Ad Mortam.

Dementis anne Morta? Morta dementis?
Vel caecutis turpata visum amaurose?
Turpeis vetellas, fas erat, podagrosas,
cachecticas, pleuriticas, veternosas,
edentulas, bronchasque gramiosasque
attasque rugosasque lusciosasque
et luridas tabo vel incita turpeis,
queis invocare millies diu, noctu,
ad quas tamen nec advocatus adcedis,
te persequi bidente, fas erat, dico.
Econtra sed puellulis, sacris Idae
puellulis, rosillulis, papillatis,
lascivientibus, protervolis, aptis
dissuaviationibus, toris aptis,
amasiis, amasiis venustillis,
quid indulgere fas erat iuventutis

te longioris. Ast, maligna, denormas
aequi refractor ordinisque normaeque.
Quid iudici de te feram, sat haud novi,
dementiasne, Morta, numve caecultes.

6. Ad Auroram sponsus.

Matuta mater, aureum poli decus rubentis,
pertaesa quae refulgido tui senis cubili
exis, tuos et millibus per aetheram capillos
anfractibus spargis levem tuisque purpurillis
ocellulis, puellulae labellulis colore
simillimis venustulae, fastu superbis alto,
frustra venis: Thaumantidem numquam meam videbis.

7. Idem ad Solem.

Sol, clara mundi, clara celsi fax poli,
decursitator coeruli coeli celer,
auriga lucis, imperator temporum,
qui mane summo tincta multo tempora
auro protendis e salo et tuo essedo
subvectus aurigas per aethrae semitas,
adusque coeli concavi cacumina
rursusque mergis fessulos aquis equos,
cras, cras redibis: at meus sol non item.

8. Ad Lunam.

Roscidae regina noctis,

quam mutuata, non tua, non propria
luce lustras, Noctiluca,

perennidiva; tu satellitum vaga
saltitantium chorea

stipata latus molle surrigis caput,
flebili et per omne cantu

stans triste coeli compitum spargis iubar.

Quale nec fuisse credam,

imaginosa quom suom Thisbe iecur
ense perculit iacente.

Tu rore lacrumas novo prodis tuas.
Pallor ora, pallor omne

corpus colorat. Quaere, quaere; non tui
invenibis usque caussam

palloris: auffugit: manebis pallida.

9. Sponsus ad Venerem.

Noctinuncia vesperugo, puro
longe splendidior, Cytheris, auro,
cunctis lucidior Cypris smaragdis,
omnibus radiantior beryllis
et cunctis rutilantior pyropis;
tu levi peragrans cavata planta
per cacumina, singulis soporeis
suades molligrados sub axe vivis.
Squamosum pecus a vagatione,
accubans scopulis, suave dormit.
Tu, tu plumipedeis vagae phalangeis
turbae, carmine fessulas diurno,
tu, tu sylvivagos tenebricosis
hinnulos reficis favens sub antris.
Te grandaeva parens comas rubente,
rutris saucia, scissa, fissa, fossa,
ab ama fodicante feriatur.
Te sudorifluus vocat colonus
et quae perdia rusticella rurat:
Audi, mater amata, mater, audi!
Deleri pateris tuum nitorem
et cum lumine numen impediri ?
Quis reddet tibi Juliam Mariam,
a qua ceu radiantior nitebas,
eius et propriam facem ex ocellis
augebas? Age, diva, diva mater,
fac, quod optat amore mens flagrante

saucia, ebria. Quam micare terra
hactenus Venerem meam stupebam,
cras mirer rutilo nitere coelo.
Eius conduplicata luce fulge.
Sic tuam mage sic facem iuvabis:
sic meam mage sic crucem levabis.

10. Ad Violas.

Rumificanda soli
vos decora, vos recentis
veris recentes, bellulae, venustulae
filiolae, violae,
mane summo, mane primo,
quom nigricantis Phosphorus crepuscula
noctis abire facit
et colore purpurissat
matuta russo pervii valvas poli,
vos vigilatis item
ebriaeque rorulento
hiascitis madore, noctis filio.
Quam toties toties
svavitate fascinantis
sueratis invitare odoris illice
vos bona virgo fugit.
Hoc honoribus supremis
favete, tympo purpurate, currite.

11. Sponsus ad Aedones.

Levipes, aligerula cohors,

nemorivagula, varia loca peragrans,
agite, hilarisona melea

cito cito reprimite, rogo, reprimite.
Alia date melea, tenerae,

gemitipara date, date lachrymicia,
tremula date, date querula.

Abiit animula mea, abiit, abiit!

Avium agite alia genera,

fugite, refugite remigiolo agili.
Euite, melea cineribus

canite, recinite melea, gelidulis,
melea pia, gemitipara,

melea querula, lacrimicia melea.

12. Lucus ad apiculas.

Rorilegae Cereris puellae,
stimuliferae, aligerulae,
quom caput Oceano rosidum vago
diva pudoricolor
extulit et radiispuis
aureus aurea Cynthius equis
lora adaptat,
vos suscitatae lumine roscido
adusque moltum stertere nesciae
solem, surgitis eque succiplenis
mellificinis
proditis. Aut Trinacris ad cacumina
violicoma, thymogerula, rosifera
Hyblae vel ad Cecropii
iuga viridia, nitidula iuga
volitatis Hymetti,
e patulis alabastris,
rore tinctis, rore coeli,
suave nectar sugitis.
Impraegnatae tali succo,
succo, suaviore vino,
halantiore nardo,
domicilia repetitis agiles
et dolcem evomitis citae madorem
atque iterumque iterumque iterumque iterumque volate
totiesque revortimini celeres
turgidulae, ebriolae, gravidulae.

Mellisugulae volucres,
vestras figite mellis officinas
vestras ponite nectaris favissas
hoc ad Mariae Juliae marmor,
nidificate,
mellificate,
et si quis est virorum,
si quae vel est virarum,
qui lacrumetur ultro,
quae lacrumetur ultro
Juliae Mariae
exuvias miseras, gehdulas,
hoic largipromae nectar istud,
nectar istud invidendae
dolcedinis donate.

13. Ad Zephyros sponsus.

Satellites seri tenelli vesperi,
molliculi zephyri, zephyri levicelli,
qui termino blandimini mitissimum
solis ab hesperio, per et omne susurro
eremigatis vernulo terrae solum;
vos pavidos piceae tremulo pede crineis
cacuminosae tunditis vel roboris;
vos trepidis trepidantia mille fluenta
anfractibus distingvitis. Vos obsecro,
Aeoliae soboles: violas, satureias,
thymos, lavendulas, orvalas, tulipas,
ocima, lilia, purpureos amaranthos
spirate floridis citati e faucibus
atque meam rosulis rosulam tumulate.

14. Idem ad Charontem.

vector lacus paventium fluctus Stygii

abominabileis, Charon,
audi: sacri post pauculos manes dies,

(nam sunt profecti pridie)
manes puellulae volentes travehi,

te convenibunt heic, Stygem;
rogo, petituris sis exorabilis

eosque praefer coeteris
cymbamque solve. Dira sed celeusmata

ructes, cave, ne Cerberi
trifaucis ad frendicrepum tremant sonum -

nec ad tribunal Aeaci.
Praeter-que-vecti fumidam Proserpinae

Plutonis atque regiam,
immunibus concede piscatoribus,

hos qui beatos ad Lareis
citi vehant. Hunc interim naulum tibi

victoriatum sumite.

15. Alloquutio.

Viraginum virago virginissima,
Maria Juliana, quoi vitam tuam,
cuoius exitus, exitus querendus
desideria iam tui relinquit,

putabimus parem, parem censebimus?
Heus! sic puella, vita sic erat tua,
ceu stella, ante diem nitore priva;
pulvis, qui furiente surgit austro;

ventus suavibus tepens odoribus;
suspirium sub corde pressum nobili;
Eos, nuncia Cynthii, bihoris;
nox, quae iam venit, at cito recedit;

nix, quae soluta sole verno non stetit;
vox clara, presso tertiata gutture;
flos, stans stante, cadente sole marcens;
frons solo data saeviente Cauro:

cum somnium somno inchoans et desinens;
cataclysmns adhuc pluente nube;
vitrum fragile, non redintegrandum;

fulgetrum ab occidente pellucens polum;
testae gelu concretae ad Aethontis iubar;
questus, qui, quod habet, nequit tenere;
risus carnifici dolore clusus;

ros mane lacrumatus, ad solem cedens;
dies quidem serena, sed nimis fugax;
nubes sole fugata, sole claro;
umbra corpore facta, dempta eodem;

fumus Noto confusus ingruo levis;
echo, sequens vocem vocantis, post nihil.
Vita sic tua, quae cito recessit,
erat nil, nisi stella, pulvis, aura,

suspirium, matuta, nox, nix, vox, rosa,
frons, zona, somnium, cataclismus, vitrum,
fulgetrum, glacies, querela, risus,
ros, dies, nebula, umbra, fumus, echo.

16. Deutsche Elegie.

17. Deutsches Epigramma.

18. Der klagende Brautigam.

19. Epicedium.

Julia num iacet heic, quaeris, Maria? Haud iacet. Hoc est:

tellus tellurem, terrea terra premit.
Exuvias modo tymbus habet, exscendere docta

mens super aetherios se penetravit agros.
Transdere colla iugo cuncti necis usque tenemur.

Mens modo cum tumulo non tumulata fuat.

20. Ad viatorem.

Heus! quisquis es, viator, hoc ne travia

marmor, siste pedem, rogare, siste.
Amas venustateis? Cupidineis amas?

Insculptae lege litterae tenorem,
Calles Latina, sive non, nihil refert:

puellum modo quaere, quaere vernam,
si non loquetur, lallet hoc: Hac sub scrobe

conduntur pietas, venus, lepores.

21. Posterit. Sacr. Diva Maria Juliana Domo Schoenburgica Virgo Virginissima Divi Hugonis a Schönburg, Et Catharinse Comitiss. Wild. Et Rhenanse Filia, Illius, I)um Viveret, Delicium, Hoius Jam Lacruma. Illustris Jan-Henrici, Baronis a Schönburg, Sponsa Desideratissima, Puellarum Decus, H. S. T. Tristi Fato Erepta Et Crudelissimis Pustulis Enecta Quom Vixisset Lustra Plus Quattuor.

Tuum, Lector, Adde, Quisquis Schoenburgicos Amas, Imo Quisquis Venereis Et Leporeis Amas, Quorum Ista Thesaurus Erat, Abi, Floreis Sparge, Si non Lacrumas.

2. Jesu Christo S. Natalitium Paulli Flemingi. 1631. Febr. 1.

Virgineum partum, miri cunabula mira
infantis, mens plena Deo, mens ebria coeli
Ambrosia, festo pro tempore pangere suadet.
Hac etenim fini venistis, summe Themistis,
magnificos cui nostra tulit academia fasceis,
vos volo, Preibisi: fini venistis eadem,
Corvine, o nostri spectande decane lycei,
et vos, theologae fulcimina firma cathedrae,

vosque, rubricarum, meditrinae vosque camilli,
vosque, professores Clarii, vos atque magistri
eximii, vos et iuvenes, quos pulpita circum
ordine conspicio, biiugis spes optima mentis,
huc venistis enim cuncti, quo musica nostrae
aure perattenta biberetis plectra Thaleiae.
Sed lepidi nil, nil nitidi mea musa sonabit.
Ardua materies haec est, quae supprimit in se
sensa, ruinosum gracili quid nuncia tergo.
Hanc gravis omuiscio moduletur Barthius ore,
hanc canat Heinsiades vel grandiloquus Barlaeus.
Quos ego si meditor, rubeo, quod tantulus ausim
tanta vel his tantum summis audenda poetis.
Et parum abest, quin hinc abeam. Revocor tamen atque
erigor a vestris, o magni, voltibus omnis,
his dum tranquillas adhibetis vilibus aureis,
vilibus haut in se, sed vili scripta poeta.
Pergite. Sic deamet pulcher vos semper Apollo,
sic bene pacatum marmor mea prora secabit.
Et tu, nate Deo, placati pignus olympi,
federis arrha novi, lapsi miserate popelli,
pone iubar radiosque Dei. Da cernere voltum,
qualis erat, cum pusus eras. Si virginis alvi
non puduit te intrare sinus nascique bovili,
huc propera facilisque ineis illabere votis.
Cernere te mihi da, magnam da tangere dextram
atque sacros palpare pedeis. Tibi supplico supplex
et parvo magnum sub corpore numen adoro.
Ecce tuis natalitiis operabimur horis
thure, mero vilique melo. Sis numine prompto
prsesens et timidi firma conamina vatis.
Phatna mihi tua carmen erit. Tibi noster Apollo
incipiet clausoque idem tibi desinet ore.
Tempus erat, quo prima Deus promissa, suborsa
iam iuvenescentis telluris utrique parenti
primaevo paradeisiacis in vallibus acta,
semine de vetulae tritore viraginis Hydrae
solvere debebat. Quod abinde abeuntibus annis

tot patriarcharum, tot reges totque prophetae
in votis habuere suis, hoc atque videndi
languentes animis optare cupidine anhela.
Scilicet et primam Lucinam experta faventem
Heva, recens a voce Dei, cum coniuge lapso
exclamabat ovans: Dominique virique potimur!
Sed frustra. Trux fratris erat spretorque Jehovae.
Mens erat Autori, tanta non secula prima
adfulsisse face, sponsam sed in ultima mundi
tempora decrepiti tamdem misisse salutem.
Jam pene exciderant haec talia mentibus omuium,
nec Pharisaeus enim (rigidi servator honesti
hic erat, inflatus fastu frontisque severae,
quique Moysaeas tunc temporis ore crepabat
legeis ventoso atque ampullabatur in illis,)
noverat haec bruto rite exposuisse popello
aut poterat, nolebat iners. Vel verius hoc est,
scripta putabantur de Christo fabula naccae.
Haec erat in volgus cunctantis opinio Ihovae,
sparsa, mora magis et crevit cresceutibus annis.
Hoc tamen illorum perversas cogere menteis
coepit, abhinc aliquid potuerunt credere fatis;
regna, potestates, sceptrum cum fascibus, omne
cesserat in veterum dominantia iura Quiritum.
Nil tribus imperii Judae, nil iuris habebat.
Urbs regnata diu tot regibus, aucta triumfis
tot, tot facta potens, servire ignara vetustis,
parebat Latio iam praesuli, ad omnia serva.
Haec bene venturum norant sub tempora Christum.
Sed turmis regem mundanum armisque valentem,
qui spreto tritavi surgens de stemmate David
posset ab externis patrios reparare Penateis
gentibus et proprio tutari milite regnum,
hunc sibi sperabat plebs libertatis avitae
plus studiosa, secuturae quam provida vitae.
Sed fallebatur proprio male credula turba
ingenio, secura Dci, secura pericli.
Pax erat in toto terrarum purima circo.

Nempe quadrifroutis tertium iam Caesar lani
cluserat et posita muniverat obiice templum.
Convenerabantur famulantia Caesara regna
Augustum, parili vivebant federe gentes,
qua mare, qua terrae, qua sidus currit utrumque.
Cuncta feruntur amicitias contraria primo
tunc bene composita nexisse animalia lite.
Scilicet ipsa suum sibi gratabatur honorem
terra, quod exciperet mansurae pacis asylum,
quando sub umbrosa, brumali tempore, nocte
mollia virginei transibat claustra pudoris
Pausius ille Deus, rex regum Christus lesus.
Interea Bethlehemaeus nil tale toparcha
somniat; urbs densis dormit convincta tenebris.
Nulla puerperii famulatur gnara Mariae,
ipsa sibi obstetncabatur et ipsa tenellum
gestabat puerum, lactabat ct ubere parvo.
Dumque alii plenis haurirent coecuba guttis
et graecarentur laute in conclavibus amplis,
impia vix poterat stabulum concedere cascum
hospita parienti Mariae Mariaeque marito.
Nec tamen in stabulum quaesitum venerat ollus:
Quae mulier? quis partus ibi? quis parvolus infans?
ni puer ipse suum volgasset miriter ortum.
Moenia circumeunt urbis confinia prata,
prata rigata sui fecundo flumine rivi,
grata suburbano pecori pecorumque magistris.
Heic, qua natus erat Salvator, noctis eodem
lanigerum pavere pecu pastoria turba,
acria fumanti pelleutes frigora ligno.
Ecce! repentinam lux flammam larga vibrabat
coelitus: ipsa dies poterat nox illa videri,
ut quando quassa flammantia fulgura nube
eiaculant plenos in terram largiter igneis.
Diffugere trepidae pecudes, pallere coruscum
singulus ad lumeu pastorum, singulus ima

exanimis petere, tremor hoc, timor illud habebat.
Semineceis adstans tamen erigit angelus atque
clara tuens et mite loquens sic ora resolvit:
Desine, turba, metus, modo desine, turba, tremoris,
maxima cantatum vobis ego gaudia veni,
gaudia terrigenum cunctae gaudenda cohorti.
Scilicet haec vestri nox est natalis, amici,
soteris, quem Jessaei celsissima vatis
regia nominitat Christum dominumque fatetur.
Ite modo Bethlehemaeam, quam nostis, in urbem.
Dicto adhibete fidem. Vobis hoc sumite signi.
Invenietis ibi puerum puerique parenteis
in stabulo, (uanque hospitium conclave negabat,)
non pretiosa ligat divinum fascia natum,
horrida sunt illi nitidae prsesepia cunae.
Ite volucripedes, nec enim sum vana loquutus.
Nec mora: finitis his talibus, angelus, ecce!
militia circum, mox coelite - stipabatur,
suavisono liquidum findentibus aera cantu:
Jugis in excelso celso sit gloria IHOVAE,
pax rediviva solo cunctaeque volentia genti!
Hocque tribus vicibus repetens sacra turma melodum
omnis obumbratas mox evanebat in auras.
Vanuerat. Nox prima redit. Lux cesserat omnis.
Vix habuisse fidem poterat cors rustica factis.
Somnia num, imm vera sient, sat nosse nequibat,
hocque magis, nam nullus erat, qui noverat hilum
historiae de nascenda post aeva salute.
Sinpula erat plebes, rerum nil talia curaus,
nescia scripturae, sapiens nil pascua praeter.
Jamque reducebant dispersas undique luce
insolita pecudeis, rimantes visa subinde
atque audita sibi. Tamdem praestantior aunis
unus et in reliquis primum quem fecerat ordo,
"Scilicet hoc", inquit, "socii, disquirere uostrum est.
Quid dubitamus enim'? Visu res clara patescet.
Ibimus et mirum contabimur undique partum.
Non iteris nos tantilli distsedeat, urbs haec

e regione iacet, quam mandabamur adire.
Ibimus." Huic verbo parebat quislibet atque
vimineis pecudes consepti cortibus, uno
saltim pro vigili rellicto, protinus ibant.
Jamque citatigradi certatis cursibus almae
moenia Bethlemi poterant conclusa tueri.
Advolitant pultantque foreis vigilemque lacessunt.
Panduntur valvae, mox irruit upilionum
omne simul volgus. Platea fit rumor in omni.
Discursabat enim plebs passim, prodiga vocis:
Rex ubi? Rex ubi iam natus? domus illan' an illa est,
conscia quae tanti dubiis nos eximat ortus?
Rex ubi? Rex iam natus? locus illen' an ille est?
Omnis in urbs somno coecisque sepulta tenebris
evigilat strepitu, quem rustica turba movebat.
Interea tacito pastores numine ducti
introiere domum patulam patulumque bovile,
quo puer et pueri genitrix genitorque iacebant.
Non aderant cunae, variis non picta figuris
stragula, nou niveum remicante colore cadurcum.
Unica, nec sine scissuris, lodicula bellum
in se volvebat puerum. Praesepia cunas
Joseph adornabat, pauco turgentia cordo.
Musica turba boves ibi erant asinique rudentes.
Haec ubi vidisset gens rustica, mirabatur
plurima, iam poterat coelesti credere turmae.
Cumque melos tenera varium lusisset avena,
ibat ovans animis ad pristina pascua laetis
proque novo Jovae solvebat munere grateis.
Nox, qua terricolis felicior altera nulla
contigit hautque habitura parem est declivior aetas,
o salve, salve, nox luce clarior omni!
Nox sine nocte tamen, genuini proma nitoris,
te sine perpetuae uoctis nos umbra tegebat.
O salve, salve, uox luce clarior omni!

Exuperat spes nostra modum; superata tenemus,
quae sperasse nefas. Suspendite parta tropaea
victriceisque aquilas. Dominos nos fama loquatur.
Rupimus hoc noctis trucis ardua vincla colubri,
vincula non solvenda prius, iam rupimus illa.
Vicimus atque triumfatos iam ducimus hosteis
ante triumfanteis de nobis. Vicimus orcum.
Vicimus et veterem spoliis spoliavimus anguem.
Hae vicere manus, dextra sed coelite iutae.
Libera turba sumus. Patriis iam reddimur oris
cognatoque polo, populari reddimur aurae.
Sic Pharios olim gens Josephaea Penateis
liquit et in media longaevi nocte redibat
libera servitii, spolio nec inanis et auro,
ad proprias urbeis veterumque habitacula patrum.
Libera turba sumus, numero lux uostra reluxit.
Jam rumpunt nubes, iustum iam depluit aethra.
Jamque salutipluo coelorum rore madescit
terra Deusque merum destillat ab aethere Christum.
Justitiae iam terra ferax, iam fertile pacis
germinat omne solum, iam secula vivimus aurea.
Terra eoit coelo: procus est telluris olympus.
Dis scatet omne solum. Superinduit ipse Creator
schema creaturae, de uostra carne fibrisque
terrea participat miseroque simillima puso
est aequaeva Dei suboles. Qui par venerando
maiestate patri, uec ei deitate secundus,
iam fit matre minor, cunis et volvitur arctis.
Terrarum pelagique potens, antistes olympi,
coeli primus apex, secli melioris origo,
principii finisque carens, antiquior omui
tempore temporibus paret. Coeli anticipator
exsulat a patria. Non facti sermo parentis,
a genitore prius geuitus, quam coeperat aevum,
nascitur et verum vero de lumine lumen
editur, omne Deo similis, Deus ipse coaevus
cum Genitore Deo, tamen et sine semine semen
procedens muliebre viri, sine sanguine sanguen.

Omne viro similis, nostri sed criminis exsors,
criminis ut genus omne fuget. Jam facta parentum
fatali meliorantur dispendia pomo.
Di sumus, haut homines, haeredes atque deorum
et superum cives, miseros dum vindicat orco
Emmanuel sontique parat vadimonia genti.
Ergo venis tamdem, mi mellitissime Jesu?
Ergo venis, telluris amans parensque parenti?
Sed quis in haec scissis inamoena mapalia tectis,
ecquis in hoc stabulum, quis in haec praesepia, belle
pusule, te cariosa tulit? quis carice dura
et strepera tenerum caput hoc tibi et hoc latus ulva
utrumque indupedit? quae mollia transvia Cauro
et nive fascia membra ligat? quae paupera sanctum
tegmina brumali defendunt frigore corpus?
Scilicet hoc valuit non vilis amatio nostri,
quod patrias arceis et vestri moenia coeli
posthabuisse solo, magalibus hisque volebas.
Dignus eras, quem rumificent Babylonia civem
rostra suum. quem clara suum Eoma amphitheatris
excipiat vel si quid habet mage pulcrius orbis.
Sed natale solum tibi dat Bethlense bovile.
Dignus eras cunis puro stellantibus auro
et nitidis smaragdis scintillantique pyropo
et Polycleteo tractatis undique caelo.
Sed cunae praesepe tibi est asininaque phatne.
Dignus eras Tyria velari syndone facto
tegmine, dignus eras peregrinis membra ligari
fasciolis, qualeis mulier pertexit Iava,
et lemniscata velari timpora mitra.
Vile sed involucrum vix est, vix fascia scissa.
plurnula te decuit molli mage mollis olore,
plumula caesareis farctari sueta cadurcis.
Serica te lodix, te condecuere nitentes
pulvilli et pictis contexta toralia filis.
Nil sed adest horuni. Pro scirpea matta torali,

pro pluma cespes, pro cervicahbus ulva est.
Nil geniale locus resonat. Casa sibilat Euro.
Corruitura nigri dubiisque fragoribus antri
tigna, Typhone furente, magis magis atque vacillant.
Nil geniale locus resonat. Vagitat abunde
pumilus atque boant tauri, reboante bovili.
Nil geniale locus resonat. Bona nabla silescunt.
Non resonant litui, praeter quod rustica agreste
decantent odea melos, flat crembala nota
illus, hic utriculos, calamum hic, crotalum ille ministrat.
Nil geniale locus redolet, quem Flora decebat
spargere coeruleis admista stoechade nardis.
Nil geniale locus redolet, quo fumiget assa
fuscus Arabs dulci stactemque accendat odoram.
Nil geniale locus redolet. Male foetet olente
buccerda, vel si quid adhuc mage foedius heic est.
Divitis heic nihil est, nihil est, nisi copis egestas.
Nulla crepundia, nulla pupa, crepitacula nulla,
queis pueris gerulae blandos movisse cachinnos
suerunt, heic tibi sunt, strepti nec, nec melimela,
insipidae pauco sed pultes unguine tinctae.
Non domus officiis strepitat, non calce ministra
turba crepace casam circum discursat. At ipsa
forda suum flexo veneratur poplite plastam
et tepido gelidas spiramine temperat auras.
Quin delinificum malesueto murmure lallum
psallitat innocuus Joseph vetulasque marita
fasciolas stertente lavat. Sic, pusule, dormis
Huc modo flecte gradum, tritavis titulisque superbe,
principe quique crepas nataleis stemmate ductos.
Rex regum spreta procedit virgine natus
fitque suae suboles matris, quani fecerat ante.
Quique peregrinas erecto vertice cristas,
muricibusque geris collaria tincta Sabaeis
atque capillatus miris anfractibus infers
astra caput sublime, fragrans ambramque crocumque,

maiestas, adtende, nihil fert coelica mundi
mundani, non capsulam olet, non flamina moschi.
Non Cois ornata caput, non tergora, telis.
Divitiae fiunt inopes, opulentia summa
deficit ipsa sibi. Dedisce, puella, tumere,
patritia iactata stola, fucare capillos
docta galericulis, annos mentita virenteis
fronte colorata tumidisque superba calyptris.
Quae picturato metiris syrmate vicos
tardipes, auratis imitans crinalibus astrum,
torque gravata, manus onerata monilibus ambas,
quid, russata, tumes, turgens spurco pede pava?
Ecce Deum matremque Dei, quam pauper uterque est!
Haec tamen immensi genitrix audire tonantis
debuit et veras mundo peperisse favissas.
Antoni dapibus prolixis suetus et auctis
Cleopatrae coenis olidaeque domesticus aulae,
suga coquinarum, mappae convolvolus unctae,
lurco, nepotator, patrimoni termes, hirudo
trullae, fertorum calo, nex iuris, adarca
carnis, adimpletae concorpor gluto culinae,
lixa diaetarum fumique peritus haruspex,
quique merum iugulas noctesque diesque meracum,
mane novo madidus nec sero vespere siccus,
disce tuam fraenarc gulam, desuesce diurnis
luxibus assiduus et brutam vivere vitam.
Esurit ipsa Empauda, sitit sator ipsus Iacchi.
Agmina qui aligerum, qui examina muta natantum,
qui quadrupes pecus omne cibat, iam lacte cibatur,
quod tamen ipse prius dederat. Fit matris alumnus,
quam tamen ipsus alit. Nonne haec mirissima dictu?
Paupertate premi durum. Tamen ipsus egebat
orbis thesaurus ditisque aeraria coeli
non exhausta prius, iam defecisse feruntur,
qualiter immiti furibunda canicula sole
stagna sitit, Lycus et tostas rellinquit harenas.

Discite mortales, quam sit res proxima coelo
paupertas, quam dulce pati. Pauperque miserque
heic iacet ipse Deus, cunctae bona regula genti.
Ipse creatorem locus ignorabat, inante
qui spatiosa soli fundarat moenia lati,
vix gurgustiolum iamiam pariendus habebat.
Cuncta tegens non tegmen habet. Quem roscidus aether
et tremulae coeli faculae, quem conscia fati
sidera cuncta canunt, positus vagitat in antro.
Qui quondam effreni crepitante fragore cohorti
legiferum sonuit Sinae de vertice murmur,
iam iacet atque infans nescit madidam linguillam
in certos formare sonos. Contraria forti
compingens elementa manu plasmataque, magni
pondera ponderibus librans aequalibus orbis
et superis inferua ligans, iam robore cassus
udula fasciola non grandi membra ligatur.
Quique potentirega superae velocibus aulae
cardinibus dextra motum moderatur et aurei
flammea distinuit Hyperionis esseda quondam,
iam iacet in cunis et pollice vortitur uno.
Parve puer, sed magne Deus, quis credidit umquam,
posse Deum cerui sed pura virgine natum,
virgine post partum quoque virgine, ut ante, manente,
immortale bonum formae sic posse caducae
uniri? quis posse sibi contraria iungi?
Hoc maius ratione: fide maiora valemus.
Ad sacra caecutit ratio. Ratione caremus,
cum summe rationis opus. Sed simpla beatur
prae ratione fides. Probat haec, quod pernegat illa.
Mirari, non rimari mysteria tanta
nos decet et veris scripturae credere verbis.
Terra fure, freme mors, caro ringe, diabole frende,
quae, quid in orbe, mali est, gens sacrilegissima, patras,
frende diabole, ringe caro, freme mors, fure terra.
Perge venenatas liventi dente salivas
exspuere et rabida nos tenta perdere bile.
Quid laceras homineis, vinci perimique paratos?

Ecce sed has cunas, vagitantem ecce puellum!
Quid tremitis, furiae? Puer est! Palletis, hyaenae?
Vincere res facilis puerum virtutis inanem.
Vos praestate viros. Satana, tu signifer esto.
Extentate modo, si quid sivisse nequitis.
Sed fugitis, larvae? Vetulum quis synciput istud,
excetra casca, tibi tam forti contudit ictu?
Quis te, Morta, fugat, validae quis spicula nuchae,
intorquet propriaque tuum crus falce cruentat?
Munde, cadis? inferne, ruis? pcccata, fuistis?
Fallor an haec potuit miranda puellus, ut omnis
induferum tremefacta phalanx, hoc principe viso,
alter in alterius male providus irruat enseis?
Quisquis at interea nostram peregrinus in urbem
ire paras, novuli laceras visure puelli
cunas, non moveare, nec offcndare misella
conditione loci, puerse non paupere partu,
ne seras olim irritato numine poenas
perversa cum gente luas. Sic fata volebant.
Magnificum quod erat, quod erat regale, Jehova
sprevit, ut hinc fieret stolidi sapientia mundi
stultitia proprioque ruat glaucomate strata.
Non alio falli stratagemate mundus et orcus
debuit. Hi sancto iurabant federe, teste
atque sacrameuto, cessuro tempore nullo,
in caput huius heri. Jamque ignarissima vinci
haec sibi biga videbatur. Jam sidera coelo
detrahere inque gravis sublimia tollere ponti
aequora et ablato confundere semina rerum
ordine tentabat, chaos atque inducere primum.
Sed risere nefas coelestia numina tantum.
An poteris, dixere, tuis imponere finem
ausis, gens confisa tibi, contraria nobis?
Fortean et nostrum conabere perdere regnum,
et nos hoc turbare throno! Quo duceris iris?
Desine ventosi, gens o temeraria, nisus,
desine flagitii: mage te maioribus iustas.
Pergis? At ecce brevi dabis argumenta pudoris.

Te leve perdere erit, vili peritabis ab ictu.
Jam cadit a solo gens bellacissima nutu
imbellis pueri, porrecto et pollice pusi
corruit, ut quando nutans ad flabra Favoni
fulmineo calamus cum cespite sternitur ictu.
Sic nobis reparata salus, reparata superbo
libertas titulo. Sic pax occisa revixit.
O stabulum princeps, augusta bovilia, macta
sitis honore novo! Vos non pretiosa superbi
templa Solomonis, non vos capitolia falsum
Ausoniis mentita Jovem, non aurea fidae
mausolea virae, non picta palatia Lydi
praeveniunt splendore suo. Non regia Cyri
regia, si spectem vos, est. Non vester abundat
aulaeis paries, operosus araneus omne
cassibus obnupsit laquear. Tamen ipsa potestis
hoc placuisse Deo, quod eratis vilia mundo.
Sub vestri nigris olidisque recessibus antri
dissimulata iacet Deitas. Vos coelica circum
turma strepit, vos plena poli, vos numinis estis.
Heic Tagus, heic Phison, heic Pactolus Duriusque heic
exonerent dites huc verso flumine merceis.
Concha suas baccas et nuda corallia marmor
huc vehat, huc Indus gemmis auroque superbus
sera deauratis advectet munera cistis.
Persa Camelus opeis et aromata pinguia portet.
O me felicem, si tunc me, Phoebe, beasses
munere vitali! Vestros ego virgine lauru
umbrassem posteis, tunc vivaces amaranthi,
tunc et amatrices ederae vincaeque procaces
verbenaeque sacrae, curvo mihi pollice carptae,
vestra venustillis velassent tigna coronis,
omnis et in vobis spirasset copia narium,
mite decus veris. Mopso et Lycidae phonascis
tertius ad teneras adstans ruralia cannas
carmina lusissem. Nec nix, nec bruma, nec imber,

nec Boreas, multa aut vigilatae tempore noctis
hoc caput a vestris vidissent cedere tectis.
Salve, quae poteras nobis hunc mittere partum,
alma Dei genitrix, geniti quoque filia, salve.
Tu paris incorrupta Deum, patrem et patre natum,
ingenitum gignis, non factum eniteris heroa.
Incircumscriptumque incompraehensibilemque
iutemerata capis Dominum. Tu virgine nutu
blandiris puero, parvis nunc uda labellis
oscula suffigis, nunc pusum bella papillis
porrectis vagire vetas, modo das suaviandum
non vero risura patri, modo blanda cachinnos
vel blaeso teneros invitas murmure somnos.
Tu benedicta vira es. Sola tu laude beatae
angelico mactata melo: tibi favit olympus.
. Donec erunt celebranda tui natalia nati,
te memori gratae cantabunt carmine gentes.
Jamque venis puer, alme puer, mi pupule Jesu?
Eia venis? Quid at occipiam? quo munere vestras
excipiam cunas? quae thurea dona novabo?
Ima tibi nostri sacro meditullia cordis.
Haec nitidare tibi iuvat, haec ornare laboro.
Sunt aulaea fides, precibus tibi suffio puris.
Verro scopis legis nostrae penetralia meiitis
et veterum ciicio verruncamenta malorum,
ut vitii tibi pura domus mea suppetat expers.
Christe, tuis si rite sacris operabimur, intra.
Amplexura tuum languens haec brachia molle
tendo latus. Puer o, puer o, quo surpior a me?
Non homo sum, sed in Elysiis mihi vallibus esse
iam videor, sic vestra mihi praesentia toti
immortale quid insinuat, me additque deastris.
Ah! oculus fiam totus, quo fixa reflexis
lumina luminibus mea vestris momine quovis
pascere pupillasque sat inspexisse flagranteis
possiem et his omnis flagrans obtutibus urar.
Ah! auris mera sim, quo sat, tenerille, potessim
vagitus audire tuoi, qui coelitus auri

angelicis modulata tonis sunt musica nostrae.
Ah! os sim cunctus, sat ut osculet oscula vestra,
oscula nectareo totum stillantia rore.
Sancte puer, te non genuit vis mascula, te non
luxuriosa maritati coniunctio lecti.
Faeta Deo tua mater erat gravidataque coelo.
Obstupet arcano repleri viscera partu
virgo suumque solique rubet progignere patrem.
Te non nupta parit, prius ac est facta marita,
et facilem perpessa virum te enixa puella est,
coelite distenta flatu. Te parturit aether.
Tu patri, pumille, places. Tu numina nobis
propitias. Summo per te placuisse parenti
possumus et laetos ad coelum tollere voltus.
Tu reseras claustrum omne poli, tu ianua coeli es
et callis, quo turba viat, quae tendit ad astra.
Tu decus omne poli, per te prius invia mundo
nunc est ad veram remeabilis orbita vitam.
Tu lapso spes sola solo, tu potio vitae,
tu ratio consusque Dei, tu splendor, imago,
os, verbum, genius, sapientia, filius, ara,
virtus et brachium patris es. Tu lucifer, ortus,
stella, salus, lumen, radius, fons, gemma, columna,
fax, pax, rex, dux, lux, lex, spes, res, laus, caro, cor, vir,
gaza, gigas, rabbi, iudex, sol, sponsus, amator,
pastor, ovis, vitulus, gallina, leo, pater, autor.
vinea, vitis, oliva, lapis, radix, amor, aura,
Emmanuel, mediator, honor, salvator, amicus,
protector, custos, vigil, induperator, asylus,
anchora, praeceptor, solator, propitiator,
angelus arcani pacti librique sigillum,
Melchisedech, unctus, levita, propheta, sacerdos,
pascha piis, aegris medicus, panacsea fideli,
mors mortis primae, vitae spes una secundae,
viperii medicina mali stygiique veneni
unus alexicacon, verae daps vesca salutis,
immarcessibilis decus immortale coronae,
mas una sub fronte duplex, homodivus, A atque O

Messias, Gibbor, Schiloh, Zebaoth, lehova,
omnia solus et unus ades. Te vesper adorat,
te veneratur uterque polus, tibi supplicat ortus.
Te Cherubim Seraphimque canunt, tibi militat omnis
aether et canis vernat tibi terra capillis.
Te veniente fugit nimbosus Orion olympo
nec stricto fidit gladio. Te Pleiades udae,
te gelidus metuit Cepheus Cepheique marita.
Canus Atlas tantae tremuit sub pondere molis.
Liquitur omnis hyems, frigus tepet omne Decembre
et nivibus geniale iuit ver bruma solutis.
Te pater Oceanus, te vasti machina mundi
natum mirantur, roseis matuta quadrigis
vecta pudoricolor vitreas nitidissima coeli
picturat valvas promus condusque diei
te nascente suum triplicat iubar. Ipsa parentem
obstupuit natura suum. Jam vinea mirum
hac mandante dabat, quod Romula terra fateris.
Hic stygiis stat meta dolis. Offucia cessat
imposuisse viris, nigrum non itur ad antrum
Pythiadse, iamiam Euboicae responsa Sibyllae
deficiunt, iam Chaoniae siluere columbae.
Jam Nasamoniacos mendax non fascinat Ammon
inducolas, iam lymfatus non somnia in hulmo
flamen habet. Deserta dolet delubra camillus
vittatusque senex suetis discedere lucis
luget. Fatato marcent oracula tabo
et pueri laudeis invita loquuta Hebraei,
fassa Deum, se fassa dolos, elinguia mutent.
Pax Romana ruit, ne posthinc temporis umquam
pacem alio gentes peterent, quam pacis ab ipso
principe iam-nato. Coelo monitore reiecit
Augustus titulum dominantis, ut hinc domiuantum
solus habereris dominans solusque monarcha.
Paruit ipse suo Domino velitabilis aer,
ipsius in laudeis pransus, in iussa paratus.

Materiem mittente solo vel pabula coelo
suppeditante faci, mirando lumine stellam
in se ardere facit vicini dote caloris,
stellam, quae poterat Phoebe iam lampada si non
vincere, sed parili tamen aequavisse nitore.
Nempe novo insolitus debebat sidere partus
cunctis, quas ambit polus, innotescere terris.
Viderat hoc gens docta Magum, quos Persica clarae
fecerat astrorum gnaros academia Susae
et superas novisse rotas. Hi, sidere rectam
praelucente viam, veniunt orientis ab ora
atque tuas proni cunas venerantur et aurum
et thus et myrrham triplici pro munere donant,
belle, tibi, tibi sacra parat gavisa iuventus.
Sisteris in templo, resonat tibi carmina laudum
Anna senex. Veteri de federe factus Apella
conspiceris, patriis sic legibus omnia pares.
I nunc atque aliam venturam erecle salutem,
cassa animi, non cassa oculis, plebs, corporis, exspes,
cerne diem medium, Messiam cerne renatum,
quem te suspirare crepas. Quid fercula mantas,
non libanda semel? Tandem dedisce rigere.
Persa superstitiose, tuis fac solibus igueis.
Aegyptus, tua porra fove, crocodilon adora,
flecte genu canibus, bobus tua fumet acerra,
fide cato, cole barbigerum Mendesius hircum.
Coepe Babel venerare tuum, strue Panibus aras
semicaprisque, lita furiis erro Inde. Deorum
Romula terra ferax, quod non pro numine monstrum
suspicis et venerare Deum, quod damnat olympus?
Hoc non immortalis eris, non nmlta deastrum
millia vos rediment. Puer hic mihi sufficit unus.
Non dubiis numen coniecturamus in extis.
Non laevas tenebras fatui non fata camilli,
flaminis atque logos Jovis aut oracla moramur,
obvia non omni. Nos veri conscia cultus

pagina ad hunc puerum legat, cui numina iuncta
vestra Mephitis erunt vel nigri fabula cygni.
Sed sit meta, pusille puer, mihi dicere laudeis,
queis non meta tamen. Sat sit primore labello
nectareum gustasse merum, quod manat habunde
ex oculis atque ore tuo. Num terrea iuste
lingua Deum cecinisse queat, cui coelica mutet,
angelus et non digna canit? Te digna canemus,
quum similes nos esse Deo et tibi feceris olim.
Sed dum sacra tibi facimus, dum tura litamus
mascula, magne puer, servos non sperne precatus.
Respice nos patriaeque statum, proh! pene ruinam.
Non poteras nobis magc tristi nascier aevo,
quo pietas cum pace iacet, quo Martius horror
et Bellona furit. Coeunt diademata pugnis.
Vivitur ex spolio. Tentat regalia sacrum
perdere sceptra nefas. Trucibus sudascitur armis,
insidiis irisque novis et fraude nocendi
terra tumet, paritura dolos. Non caedimur uni.
Callida iustitiam vis supprimit, alma vacillat
relligio, casura brevi, nil nomine terris
rarius est fidei. Libertas exsulat orbe.
Omne navifragum mare fiunt, omnia nimbus.
Fata suprema solo minitantur; in omne ruinas
truditur et propriis franguntur singula technis.
Christe, iuva, si pacis amans, si pacifer ipse es.
Parce tibi, non parce solo, quod plura dietim
non-bona patrando non volt sibi parcier a te.
Turba misella sumus, nocumeutis callida nostris
et studiosa mali ceraque sequacior omni
in vitium flecti. Moriae, maxime, tantae
ignosce atque magis fatui miseresce popelli.
Hactenus in mediis tranquilli viximus armis
vicinosque rogos et multae incendia terrae
vidimus intacti. Fac, si quid vivere restat,
vivamus tutam pacato tempore vitam.

Dirige sceptra ducum, socio fac turbida multum
litibus absumptis firmentur federe regna.
Suspirata diu redeat pax. Semiua verbi
fac florere tui, uostras defende cathedras.
Fac termitratum nobis mitescere patrem,
si tot vota valent, si tot tibi suspiratus
frangere cor patrium, quos gens vix tertiat hela.
Annos in plureis defenset dextra verendi
nos Rutensigeri. Sub frondibus huius et umbra
Pierias fac habere deas, mea numina. Crescat
curia nostra bonis, aequas dent rostra secureis.
Inque choro inque foro inque toro concordia constans
muniat aetateis, si qua speranda, futuras.
Quod superest, vobis demisso lumine grateis
offero, magnifice gestator dignse tiarae
philosophaque mitratae mitra reliquteque catervae,
quam Sion, Astraea, Hygiea decusque Sophiae
picturata vehit per sidera famine iugi
virgineoque choro, vobis, inquam, offero grateis
pro facili accessu, promptae pro munere mentis,
auris et officio placidae. Sit vester lesus,
cuius in optatum longo venistis honorem
ordine. Sic vobis, ceu coeptum est oscine fausto,
omnis eat, votis respondens omnibus, annus.

Dicebatur Lipsiae in auditorio philosophico Kalendis Februariis anno Messiano MDCXXXI.

Christo hodie-nascenti hyporchema.

Varia varius, alius alia tibi, puerule

tenerule, nitidivide, novule,
melea recinat, ubi noviter es hodie genitus;

brevibus at ego brevia pedibus

tibi mea volo canere canimina. Puere, brevis,

brevis opera mea tibi placeat.
Mea facinora mala, fateor, ea male mala sunt.

Macet animula mea sceleribus;
medice, tua medicifera, polirega manus eam

iuvet et ea vitia fuget ab ea.
Misera miseria mea mihi miserulum hebetat animum,

lacrima bibula tribulat oculum.
Ego, nisi mala, facio nihil, ita male mihi fit.

Bona video, nequeo sed eadem
facere. Videt animula mea mala et ea renuit,

ea tamen odia sua sequitur.
Nevolo mala, tamen ea facio; bona, licet ea

facere cupiat animula, sino.
Sum ita malus ego mihi, mihi noceo, mihi pereo.

Utraque latera diabolus adit,
facinoribus ego latibula mereo Satanica,

patris odia mereo quoquc tui his.
Quid itaque supererit, ubi refugere potuero?

Adeo miser homo tua stabula,
hominisate, policole, deigenite, solivene,

nitidulipuerulipuerule,
memoria mihi cor hilarat epulisapida tui,

oculitus, animitus ego te arno.
Tuus uti, Deus, ego; rogo, Dee, meus ut ita sis.

Ita sirnilis ero tibi, mihi tu.
Homulus es, ut ego; Deus ut es, ero, ubi volueris,

meus animulus ita tuus erit.
Fac, ut opera mala male, bene bona mihi placeant,

merita tua merita mea sint.
Ita propitia, benivola bonaque tua bonitas

supera domicilia mihi meret.
Ita miseria mea fugit et ita ero novus homo,

tuus ita genitor amat iterum
me, ita diabolica dominia uihil ego facio,

adyta nec opica timeo Erebi.
Sit ita, tenere, placide, lepide, nitide, rosee,

favifluide, meule puerule.

3. Taedae Schoenburgicae Paulli Flemmingi. 1631.

Illustri Doinino, domino Christiano L. B. a Schönburgk, iam sponso, eu)gamei=n.

Sine munere et voto sponsus a me salutari non debebas, domine. Dignum erat ei gratulari, de cuius favore et benevolentia iam olim mihi. Sed munera ubi? Talium ego egenus, nec tu egens. Quae vero habeo, heic habe! Et huius et illius vicem explere debent haec, quae his diebus tibi scripsi, epithalamia, hoc est lusus artis minime severse. A Fescenninis fortean haut nulla mutuo sumpsisse videbimus; sed ideo male fecimus, si fecimus? Non puto. Arceudo fascino olim canebantur illiusmodi compositionis carmina; concedatur et mihi hic praetextus. Respice hanc aetatem, quae propensior est ad amatoria. Juvenis sum et concessum puto alludcre ad concessas voluptates. Celebritas nuptialis non adeo rigida est, quae iocos non admittat. Verborum petulantiam notus vetere instituto ludus Ausonio admittit. Absit autem a me, ut tibi offeram mere Fescennina, hoc est, talia quae a theologo vel in vir- ginum choro non possint debeantve legi. Di prohibeant talem impuden- tiam! Reverentior sum tuae sublimitatis, illorum sanctitatis harumque castimoniae. Sed et cpithalamia, inquit magnus Grotius, habcnt, quod excuseut, suam nimirum, id est nuptialem liuguam, sine qua ue epitha- lamia quidem sunt. Quodsi fortasscan et nostris iocis alicuius severita- tem lacessiverimus, nuptias severa non amarc sciat. Legat, ut yainx.a, ut eadem probet et ignoscat; sin minus, ne limis quidcm obtueatur. Omni iudicio heic non satisfacitur. Nolit, velit, perinde est; aliter haec non fiunt nec debent. Tu, sponse, cum Junone tua, utere, quod per aetatem et tempus licet. Deincipem tuam faventiam mihi polliceor, qui sum tuus humilis

(1) Ad Musas et Amorem, Ithyphallicum.

Tripla triga viraginum, fletis invidenda
iura mortis adhuc trucis? Juliam Mariam

lacrumatis adhuc poli sedibus receptam?
Dedolete, rogo, a feris temperate vobis
planctibus, volo, lacrimis abstinete tandem.
Non, ut ante, mihi dabit scriptionis ansam
lugubris Libitina, non squallidum feretrum.
Nec Jovis tonitru crepam, nec canam Gradivum.
Quid boni inde fuat? Deum sed potentiorem
omnibus mage dis canam. Quem? Cupidinillum.
Huius uranimas faceis atque factiones
expedibo. Sed heus, meae te volunt Camenae,
magne pusio. Si voles scribier, venito
et praei melos. Hoc quidem si nevis, tacebunt.

(2) Dis nuptialibus S.

Numina, quae vestris ardentem nutibus orbem

ducitis atque tori iura cupita datis,
si iuvat alterno dare mollia paegnia versu

blandaque lascivo carmina ferre pede,
si fas splendidulas, ea vestra negotia, taedas

dulcisonis noviter rumiferare modis,
huc faciles cita ferte pedes. Nam, cernite, vestra

res agitur. Yestris rebus adeste, rogo.
Nempe nihil, vestro nisi fotum substat ab igne

tactaque de vestro cuncta calore calent.
Impetus ille datur vobis, quod amare vocamus.

A vobis, quod habet semina amoris, habet.
Aequora connubent terris, ambos perit aer,

huncque vocare queunt illa, nec illa suum.
Sidera sideribus nictant; quod carus amanti

praestat amans, stellae lucida stella facit.
Excipit Auroram Phaeton, Phaetonta crepusca

nox, noctem sequitur rursus amica dies.
Scilicet omne, quod est, ad amorem accline videmus

et socias in se cuncta tenere faces.
Cernis, amatrices ederae redamentur ut ulmo,

ut tenerae fago vinca procetur amans.
Solsequium sequitur vultum fugientis amici

et rosa narcissum basia blanda petit.

Consocia Philomela sua (quid maius amore?)

cum viva vivit, cum pereunte perit.
Turtur item suprema sui post fata mariti,

triste tuens, vitae non superesse cupit.
Quis docuit lepores et amantes agmina cervas

coganimo certis igne favere viris?
Quin pecus undivagis squamosum fluctibus errans

in mediis stimulos sensit amoris aquis.
Purpura purpuram amat. Socio muraenula gaudet

et similem, qua se trutta maritet, habet.
Omnia adunat amor. Frons frondem, guttula guttam

deperit et flammam flamma corusca capit.
Auspiciis fiunt haec, maxima numina, vestris

omnia, quae suavi iungitis igne frui.
Plena boni, res plena favi, res coelite plena

ambrosia, tenero tactus amore capi.
Scilicet astrimici laqueata palatia coeli

ardentem nequeuut rettinuisse Jovem;
nunc auri, nunc cornigeri sub schemate tauri,

nunc arsit visas falsa Diana viras.
Coeligena plebs omnis amat. Quin plurimus almo

dicitur illorum factus amore deus.
Veiovis, Hippotades, Salisubsulus, Evius, Orpheus.

Leucadius, Siculus, Plutus, Apollo duplex,
Pan, Hymen, Nereus, Satyri, Sylvanus et omnis,

qui fuit aut nunc est, fertur amasse deus.
Juno, Ceres, Cybele, Thetis, Ida, Diana, Calisto,

dicier hoc abnae commeruere deae.
Solus homo frigeret et insociabilis esset,

quem penes est huius flamma sat aucta foci?
Hinc grandaeva parens fabrefecit opus mirandum,

cui dedit in cunctos fortia iura viros,
cui dedit indomitos iuvenum domitare lacertos

et cicurare feri sensa severa maris.
Illud opus virgo est, illa blaudissima plebes,

quae solo mentes fascinat intuitu.

Virgine quid potius nos nobis surripit? aut quid

externat nobis corque animumque magis?
Aspice vincentes clarorem solis ocellos,

an poteris visus compos adesse tui?
Mala vide malas imitantes picta pudicas

et, quae non poterat comptior esse, comam,
lactea sed taceam modo colla manusque tenellas

atque leves, docta quos movet arte, pedes.
Nec pallas Afro bis tinctas murice dicam

quaeve tegunt niveum suppara picta femur,
queis alias multum coeci capiuntur amantes;

gratior ornata virgine gliscit amor.
Aspice divinae venerandum frontis honorem,

haec est, iurabis protinus, ipsa Venus.
Tantus ab aspectu si solo raptus amanti est,

quam dabit illius ecstasin alloquium,
a collo cum peudet amans dominaeque opponit

ignea defixis lumina luminibus,
quando medullitraho iungunt ferrumine languidi

udula semhiulcis ambo labella labris?
Et quei non arderet homo, cum daedala cuivis

congenitum dederit mater habere iecur?
Fomes amoris hic est. Quod si prolexerit ignem

ex oculis Veneris pusio virgineis,
incipit extemplo sciutilla latere sub isto

innocui iuvenis parva parenchymate.
Haec quotiens tacitis impulsus motibus aurea

conspicit in blandis sidera luminibus,
flamma fit; hinc sumptis immensus viribus ignis,

quam dominae solo pascit ab intuitu.
Officiperdus erit, redamet nisi, quisquis amatur,

talis et haut hominis nomine dignus erit.
Et qui non stimulos sentiscit amoris amicos,

is quoque se nullum credat habere iecur.
Euge sagittipotens Empusa deique deaeque,

qui facitis socia cuncta flagrare face,
huc faciles cito ferte pedes et vestra canentem

munia vosque ipsos igne iuvate sacro!

(3) Lusus ad Amorem.

Jamque puellularum
blandula concio nobilium
Cerere abstinuit
cymbiisque Jaccho
spumantibus trimo iuvenum chorus
modum posivit inclitus.
Huc, paranymphule, blandule, vinnule,
bellule, parvule, delicate,
veni citusque virginellas
nitentiore visu,
decentiore risu,
placentiore nisu,
ausu procaciore,
plausu expeditiore
laetifica roseas
hillaritudinibusque lepidis
onera tuos clientes,
sexusque masculini
sexusque foeminini
onera tuos clientes.
Quin et impera choreas,
quin et ipse duc choreas,
audaculas,
venustulas,
iocularias choreas
et comitate dulci
et procacitate molli
et protervitate grata
et loquacitate culta et
saltatione multa,
reciprocatione,
adlusitatione,
dissuaviatione
supparasitare puellulis,
donicum summo redeunte mane
rubor pceniceus coloret aure-

ae Aurorae roseam axem.
Quin et novum maritum,
quin et novam maritam,
ambos novos maritos
praenobiles maritos,
et vinnulos
et melleos
et musteos maritos
tuosque candidatos,
in geniali conde toro,
sociumque brachiali
compar hoc ferrumina nexu.
Ibi mille, mille, mille
dissuaviationes
susurruli, cachinni
amabilesque lusus
petentur et dabuntur,
dabuntur et petentur.
Ibi, quos vocabulorum
partitudine
iocos novella
serie sacer sat aucta
Tarraeus expedivit,
omnes, ad unum omnes
dabuntur et petentur,
petentur et dabuntur.
Sed st! Hymen faces!

(4) Hyporchema. Sponsus ad sponsam.

Toripeta mea, mea torivena,
animiclepa mea, mea meula,
vide, iubarivomus, oculipotens
maria subit aquifrema Phaethon.
Ruit oculitega, radiineca,
opica tenebra pede citivolo.
Pelagigena, nitidicoma dea
iubare placidula radiimico

domicilia repetere satagit.
Hilaricana viridia nemora
celeriter avicula repetiit.
Latibulicola latera sinuant
frutice pecua. Venus age mea,
age Venere nitidividior
puerula, puerula tenerior
Helena, age, choreisequula fuas
mea. Agilia, cita, strepitipeda,
rapida tripudia dare lepidum est.
Canere, petere, ioca dare puta,
labiola dare veneribibula,
rosidula repetere labiola,
properiter hoc agere lepidulum est.
Vocat ibi barybromius Evius,
femorigena, dea fretigenita,
pharetrigerulus Amor ibi vocat,
ubi reciprocipeda tripudia
iterum et iterum et iterum et iterum
repetierimus, adhibuerimus
iterum et iterum et iterum et iterum,
meraque ubi labiola labiolis
tepidula dederimus ebriolis,
celerifugere, properiruere
decet epulithalamisociolos
in ea loca, habitat ubi requies
tenerula, calidula, placidula,
benivola, Venere data requies.
Toripeta mea, tibine placet hoc,
animiclepa mea, mea meula?

(5) Ad Solem.

Vaega perennicirculator aetherae,
luminis dator, tenebrae
destructor, aurae ventilator purime,
unus arbiter dierum,
quid non penetriangulo cernis tuo,
quidve non lustras ocello?

E quom lacertis mane coniugis tuae
exsilis et flammiconda
metiris aerem citigradus face
ad meridiem usque, donec
sub vesperuginem quadrigam divite
abluis fessam fluento,
haec non videres, quando cras rediveris,
virginem fuisse sponsam.

(6) Ad serta.

Coloribus corollulae divitibus nitidae,
quas variis varie pingit puella floribus,
et indicinam haud mortuae virginitatis eas
flammeolis capitis comis adaptat aurei,
lugete, florum filiae, vos uti sponsa gemit.
Condocefecit Amor vittam decere foeminam.

(7) Ad Morbonam et Senectam. Molossicum.

Multo turpatae corpus tabo,

larvae, ruga multa
torvae, macratae, turpifrontes,

spisso tardae gressu,
quae tandem, quicquid restat nobis,

exsorbetis, succi;
heic quid vobis vultis, larvales,

exestote, itote hinc,
expugnatrices vitae, vitae

exstinctrices nostrse.
Heic sponsam sponsi, sponsse sponsum

suaves pascunt nutus.
Heic risus, heic saltus, heic Bacchus,

heic daps, heic Empusae
partrix, heic vafri cornu, telum

cum telorum theca.
Quid vobis cum sponsa, cum sponso,

cum saltu, cum risu?

Exestote hinc, perturbatrices

risus, omnis risus.
Sic aegrotabunt numquam sponsi,

sic numquam canescent.

(8) Ad Mortas.

Varipediclaudae, confracticrurigradivae,

gibbeidorsigerae, pellidraconiferae,
hydrivenenilabrae, basilisciferocilacertae,

tabidilumbimanae, collichimaerimitae,
luminitorvituae, liventicolubrisusurrae,

raucisonibaubae, linguibisulcifibrae,
horricerasticomae, turpissimibusticolonae,

imimedullivorae, crudicruoribibae,
laneifilisecae, contortibipennitenentes,

nullivirimiserae, cuncthominiiugulae,
appagete, appagete hinc, pestes, estote nec umquam

christianagnesisponsivenustinecae.

(9) Alcaeus ad Famam pro perennitate Schoenburgicorum, in quo reflexio fit ad illustrem sponsum.

Quae saeculorum perpete volvitas
cursum rotatu, diva loquax, citum,
quae clara temporum rubricis
vindicibus memoraris acta,

per te vetustum non latuit Chaos,
nec primus imber, nec bona saecula,
nec qui Diespitrem volebant
pellere sede sua, Gigantes,

quod cana mundo nota Semiramis
et victor omnis dux Macetum soli
celsisque Mausolea tectis
et Pharus et Rhodius colossus

per nota te sunt. Nempe perennium
fastos deorum promis et unica
eliminare gentis ausa
caelitenentis habes patrata.

Si virtuosis provida mentibus
es, ut ferunt, quae calcibus additis
laxaque tenderunt habena
vivere post sua fata firmae;

Schoenburgicorum longa supermanet
heroa virtus, serus et incluta
nepos eorum cum futuris
nomina participabit annis.

Nam mens avorum, seu toga, seu sagum
virum poposcit, prompta tamen sequi,
sexcenta nil pavit pericla,
nec Lare marcuit expiato.

Sic ferrifrangus non catulum leo
gignit latracem, non tonitrucrepi
ales ministra motacillam
progenerat Jovis imbecillam.

Vultus nepotes namque parentium
veri suorum non referunt modo,
simul sed alma adaemulantur
aetheriae simulacra mentis.

Christiane, tantis digne parentibus
propago, purum sanguen et inclutum,
miraculum famae, iuventse
delicium, Clariis voluptas,

testor Camoenas et latices sacros,
quam multa dotum divitium penus
et entheatae in te favilla
emicuit bene larga mentis.

Tu non secundus, stemma quod attinet,
ullis avorum, quod Veneres tuas
et dona de prioritate
cum tritavis atavisque certas.

Jam post tot annos, quos studiis vigil
raris dedisti, dum loca dissita
moresque multae discolores
gentis alacri animo videbas,

adoriosus tecta reverteris
paterna et haeres dignus et integer
ad -subditos- nata gubernas
almitie patriaque cura.

Nunc intimaris totus amoribus,
dum ducis almam stemmate de tuo,
avi sinistra, virginellam,
dotibus eximiis politam.

Haec chara vitam Caia deincipem
dulcoret, oro, cordolium tibi
futura suave prole vincat
haec Hecubam, Masinissam et ipse.

Porro celebris sic Calipyrgia
magmenta sumet plurima, plurima!
Bispellio nec funerabit
nomina vestra rigente cippo.

4. Ad quendam Schillingum Respondentem. 1631. April 20.

Est aliquid magni suboles audire parentis

et iuvat a patrio nomine natus honor.
Vivida vis genii, patrios surgentis in ausus,

suscitat haeredem non sine laude suum.
Te stimulat laus cana patris, non nulle meorum,

patre patrissando par eris ipse tuo.

5. Propempticon Johanni Marco Med. Cand. 1631. Mai.

Johannes Marcus. Is Machaon In Re. Janus Marcus a)nagr. [Abbr.: a)nagrammatikw=s] Ac Mars In Usu.

Martis et Artis honos in te sat, Marce, vigescit,

nominis ut produnt ipsa elementa tui.
Et Machaon in re, Mars et signaris in usu.

Quam bene contingit gloria bina tibi!
Nobilitat Mars, ars itidem. Sic, clarus utroque,

nobilior duplici nobilitate clues.

Exsere vim duplam mentisque manusque, nec umquam

fraudet te ellogiis illa vel illa tuis.
Arte bonum, te Marte marem da cernere cunctis,

illud honorem animi, corporis istud habet.
Hinc patrios invise Lares, redimite tiaris,

quas texunt animis Marsque Cousque suis,
Cinxia te Juno mantat volucerque Cupido.

Se tibi tranquillam spondet amica Quies.
I pia cura Deum foelici, Jane, volucri.

i memorumque memor sis maneasque tui.

6. Nuptiis M. Constantini Waltheri etc. Erotopaegnium.

Ergo posthac blandililli
coniuges vocaberis
par beatum, par tenellum,
par, quod in Cupidinis
iura iuravit deastri,
se ne velle disrimi.
Ridet arbiter iocorum
dulce pusus; sussilit
docta doctrix basiorum
gensque cuncta coelitum.
Bella sponsa, sponsa bella,
quid verecuudaberis?
Sponsa ride, lude sponsa
chrysalisco cum tuo.
Hoic subinde nuta ocellis
savii procacibus,
molle mollibus trementem
volnerans obtutibus.
Posce pendulum choreas
collo ab isto eburneo.
Hinc subinde bella bellis
iungite oscula osculis
et quasi ferruminati
mutuis amplexibus,
mille, mille, mille, mille
dimicate basiis,

donicum udo stelliluca
diva surgit aequore;
suadeat et nocticrepusca
vos tenebra stertere.
Mox - marita, rnox -maritum
prende casta vinulum.
Juno lectum molle stravit,
heic cubare vos Cuba
addocebit, heic pudicus
subiugabit Subiugus.
O fathiscentes amore
coniuges novelluli,
quid rubetis? Imperate
impetracibus iocis,
alma quos cupiscit Ida,
quos iubet Thalassius.
Sic amate, sic cubate,
iure cras dicemini
hic maritus, haec marita,
fors uterque mox parens.

7. Germaniae Exulis Ad Suos Filios sive Proceres Regni Epistola. 1631.

Si qua mei vobis cura est et gratia, nati,

pignora, si genitrix iam quoque vestra vocor,
sumite non grandem sperata fronte tabellam,

sumite materna paucula scripta manu.
Qua vomit horrisonos spumanti gurgite fluctus

oceanus, de me qui sibi nomen habet,
heic, procul a vestro cogebar limine, moesta

plangere flebilibus tristia verba modis.

Non ego communi pingebam elementa madore,

non erat ex caesa penna volucre mihi.
Penna levis mihi canna fuit lacrimaeque fluores,

quos gleba in rorem miscuit atra nigrum.
Haec pinxi curvata genu cortexque papyri

scripturae potuit fageus esse vicem.
Hei! regnis expulsa meis. heic erro misella,

in patriae iacior extima puncta meae.
Nubilar ex veteri compactum carice parvum

incolo, luxuries imbribus atque Nothis.
Nec secura tamen, sed circumfusa periclis

millibus, hinc terror me ferit, inde ferae.
Sola vagor, famulabus egens ignaraque mundi,

scissa comas, lacera veste, squalore nigra.
Daps mihi radices et tractus ab arbore muscus

curvaque turbatam palma ministrat aquam.
Pendula carnivoro flaccescunt membra marasmo

curaque tabividam me fera fecit anum.
Horreo, strigosos dum specto corporis artus,

ruga ut callosum plurima corpus aret.
Frons senuit, densis horrescunt tempora canis,

nec, quo condatur, dens gelasinus habet.
Ah mihi, qualis eram! Sed qualis, heu mihi, nunc sum!

Hei! cecidi miseris regia nata modis!
Illa ego bis senas inter pulcerrima nymfas,

illa ego delicium matris amorque meae,
quot reges invicta tuli, quot Caesaras armis

reppuli et a nostris finibus esse dedi.
Non ego bellicrepae metuebam classica turmae.

Tunc levis Ausonii militis ira mihi.
Non animum fregere meum, quae Caesar habebat

praemia, blanditiis non ego falsa fui.
Foemina sum, sed quoque viro mage fortior adsto,

foemina foemineum nil nisi schema tuli.
Non timui vario stipatas Marte phalangas,

cuncta putans gestis inferiora meis.
Roma nihil, nil Caius erat, cui paruit orbis,

hunc stravi meritis, Arioveste, tuis.

Trina mihi legio Varo cum principe capta est.

Terruit Arminius hostica lata meus.
Libertatis amor famaeque cupido tuendae

me facit aeternos vivere posse dies.
Sed cecidi! cecidi lenta, regina, ruina!

Hostibus ah! cecidi vel miseranda meis.
Ecce! meis me iam subduxi sedibus ipsa.

Non poteram in tantis longius esse clathris.
Momine quoque meas lassabat subditus aureis,

funestis ululans querquera verba sonis.
Jam Ligius, iam Saxo suos mihi lacrimat aestus

et sua Marchiacus, quae queritetur, habet.
Vidimus infectas liventi sanguine ripas

fluminaque innumeri rubra cruore viri.
Vidimus, ut viridem rubeo macularit abollam

alma madore parens. quam gemat omnis ager.
Commutant elementa viceis, non unica humandis

par fuit aut nunc est terra cadaveribus.
Quot mea lethatos absorpsit Mulda volones!

Quot satura evomuit, quam Sala sallit, aqua!
Parva queror, totae pereunt cum moenibus urbes.

Fumat ab hesterno plurima terra rogo.
Deserit excoctus vastatos incola pagos.

Nec vacua antiquum iam casa novit herum.
Aegre neglectis otiantur iugera dorsis

et dolet invitum seguia rutra solum.
Heic ubi prima novis stabant viridaria sulcis,

floruit et variis area plena rosis,
horrida iam rigido crevit labrusca racemo

et premit antiquum spina vepresque decus.
Fatato sum plena odio, quo lumina flecto,

exitiis video cuncta parata meis.
Me mea non fausto concepit mater olympo.

Jurarunt omnes in mea damna dei.
Omen erat, falso raperetur ut a grege, tauro

mater (et hoc retulit saepius.) Omen erat.

Mole mea tunc foeta fuit. Sic protinus haeres

fatalis miserae conditionis eram.
Diripior, quatior, vellor, hinc iactitor, illinc.

Invideor populis ludificorque meis.
Agna lupo, milvo pullus lanioque columba,

orbi ego carnifici praeda cupita sumus.
Inscia servitii quondam iam servio serva.

Quos ego non genui, dant mihi iura duces.
Tot iuga me lapsam procerum dissensio truncat

rimaque de triplici relligione triplex.
Non unis sum flenda modis, tot passa furores

sortis et in tantis territa facta minis.
Pestilitate meis totiens viduabar amicis.

Quam crepuit feretris trux Libitina nigris!
Hinc et emendarum graviora incendia rerum

vastarunt miseris horrea nostra pyris.
Per toties tot ducta vices modo defuit unum:

iam quoque debebam Martia iussa sequi.
Hei! sequor, hei! rapior, sed non quo bellica virtus

me vocat, ad (miserum!) civica bella trahor.
Sic, nullis devicta viris, iam coiicido victa

per me, per tenias concido vincta meas.
Ut ruerem graviore modo, tollebar in altum.

Sic ego lusuris sum pila facta deis.
Sic sua non fractam fregit discordia Romam.

Confundunt totum dissona sensa solum.
Sic fuit in fatis; quorum vi fracta fatisco.

Vindicibus solia stantque caduntque deis.
Temporis invidia celebres cecidistis Athenae;

postque tot infestos Pergama celsa dies.
Corruit Assyrici robur regnumque tyranni

et meminit lapsus Persia victa sui.
Graecia prostratos luget subversa monarchas.

Forsitan et nostrae intenta ruina rei est.
Celsa manent. Sua fata, suae stant omnibus horae.

Quis dubitat? Pereo, sed quoque celsa fui.
Fortis eram, non iugis eram. Jam foemina princeps

associor brutis profuga facta feris.

Sic quoque de patriae proles Nimrodia sede

pulsus in insuetum dicitur esse nemus.
Heic mea millenis vario lamenta figuris.

Heic soli, heic miserae iam licet esse mihi.
Rupibus in nigris, inter spelaea ferarum

vagio luctificis foemina mcesta modis.
Me lepus audaci ludit per gramina saltu,

provocat et lacrimas impia pica meas.
Invida contractis spernit me frondibus arbor,

odit et adventus arctior umbra meos.
Scilicet est aliquid lacrimis habuisse sodales.

Nae! gemitus socii molle levamen habent.
Quis mihi collacrimat? Toto iam deseror orbe.

O quam sum patriis invidiosa deis!
Delphini nostrum miserati saepe dolorem,

quod mihi condoleant, signa diserta ferunt.
Quin mea compassae modulantur fata volucres.

Quaevis et hoc loquitur tilia caesa malum.
O quot ego quondam felix stipabar amicis!

Ipsa nec auxilio iam mihi mater erit.
Non mea Germanas angunt tormenta sorores.

Forte quid auxilii condoluisse fuit.
Ignibus ipsa suis me prima Bohemia adussit.

Inde fuit tantae prima favilla pyrae.
Tot menses combusta flagro, tot concremor annos

perque vices nostrum crescere cerno rogum.
Hei! cur dives eram, nitido cur splendida vultu?

Cur placui dominis regia nymfa procis?
Jam vitiata meae sum nausea facta parenti.

Deseror ingratis pulsa marita viris.
Cur regina fui? cur has diademate fulvo,

Europe, decuit praeradiasse comas?
Cur sceptris onerasse manus, si fama nepotum

non erat in cunctas continuanda dies?
Me miseram! miseram! Quis me solabitur Hector?

Quae bona praesenti stat medicina neci?
Quis mihi Mauritium, Fridericos quis mihi reddet,

queis stetit infractum stantibus imperium?

Quis dabit Albertum, Tarpeii dextram regni?

Quis mihi, quis reddet Hectora Teutonicum?
Jane redi! Joachime redi, redi o inclyte sanguis,

nomine qui merito dignus Achillis eras!
Quid facitis, nostri carissima pignora lecti,

quae genui cruciis acta puerperiis?
Quid facitis? Nil dira movent vos tormina matris?

Sic licet in tantis segnibus esse malis?
Per patrios vos iuro deos, per libera regna,

per ius, quo genitrix audio vestra, meum
Teutonicamque fidem, numquam quae vota fefellit

gentibus, indigenae haec iam mihi praestet opem;
currite suppetias patrise matrique labanti,

hei! si non casis, currite suppetias!
Namque potestis enim, quos heroa entheat aura,

queis quoque ceu tritavis Martia corda dedi.
Saxo, tibi, tibi, Brenne, tibi, Palatine, fuerunt,

queis steterunt meritis ara focusque suis.
Inclyta magnanimis heroibus Hassia stabat,

noster et a Guuelpho sanguine crevit honos.
Stirpis Anhaldinae cara est mihi bellica virtus.

Ex Heneto clari germine dantur avi.
Quot Badena dabat, quot Wurttenberga celebrea

Hectoras! His celebris Teutona mater eram.
Cernite concordes bene nexo federe Belgas.

Erubet immensum terra pusilla solum.
Divitis exspoliant aeraria fulva Philippi,

quas et opeis geminus miserat Indus, habent.
His invicta cadunt et tanto principe vinci

laudibus apponunt moenia tanta suis.
Hos imitabimini, si libertatis avitae

pectora, si patriae vestra subibit amor.
Vos uni spes una mihi, spes una salutis,

pignora, credimini, Teutona, Teutonicae.
Xumina per vestras mihi propitiantur acerras.

Restitui patriae sic quoque quibo meae.
Dicite Caesario, Feruando dicite nostro,

cui dedimus patrii regia sceptra soli,

quas patiar non digna cruces, quas irruo mortes.

Sit, precor, in matrem mitior ille suam.
Has vobis lacrimas, haec moesto carmine vota

misimus, o decoris clara decora mei!
Misimus et fidae libavimus ultima fago

oscula, maternae symbola certa spei.
Ordine nil, nil arte dedi; mihi praepedit angor

mentem animi, calamum conflua verba suum.
Rumpite, quaeso, moras, mora mors sperantibus ipsa est,

nec patitur nostrum pharmaca lenta malum.
Praestolor auxia opem, venturae forte salutis

mitigat exsilium spes sibi fisa meum.

8. Promus miscellaneorum Epigrammatum et Odarum, Omnem nuperorum dierum historiae penum abundanter extradens. Lipsae, Mense Septembri, Nobis meritissimo sacro MDCXXXI.

(1) Cum defensionem patriae elector Saxoniae meditaretur.

Ut pater ensigerens patrias defenderet oras,

stringere suasit amor, condere ferra timor.
Hic iubet, hic prohibet pugnas, hic certat et ille,

ille suis validus nisibus, ille suis.
Stringit amor sua tela, timor sua stringit; amoris

excipit arma timor, arma timoris amor.
Quo patrias tandem tegeret pater ensiger oras,

Marte timor cecidit, Marte redivit amor.

(2) Federatio invictissimi Suecorum regis et potentissimi Saxoniae septemviri.

Stabat et adiectis fidei concordia votis

optabat geminos iungere posse duces.
Stabat et adversis crepitans discordia rixis

obstabat geminos iungere velle duces.

Haec cupit, haec renuit, verbis haec pugnat et illa,

illa diu voluit, noluit illa diu.
Ut faciles ambo tandem placidique coierent,

illa volens cupidam iunxit et illa manum.

(3) In fusum Tyllidis exercitum.

(4) Clades, ut vocant, ligistica.

Et poterat tanti sic sterni roboris hostis,

qui populis nudo nomine terror erat?
Dicite Teutonici victores atque Latini,

an strages famae par fuit una meae?
Quanto maior erat nequam truculentia Martis,

hoc merui titulo nobiliore cani.
Non ego primaevas aequavero sanguine palmas,

plus meus in reprobos, quam mucro, terror agit.

(5) Rex fortissime pugnans.

Qui sua Tylliacis ructabat classica turmis:

Vicimus, o socii! forte Gradivus ait.
Audiit et medios pronus rex ivit in hostes

atque suis contra candida signa dedit.
Vidit ut, ut tremuit vertentibus obvius armis

Marspiter. Huc, socii! clamitat atque fugit.
Sic victor victus, victus sic victor abivit;

dedecus hinc victor, praemia victus habet.

(6) Laudes Gustavi Adolphi.

(7) Germania.

Est ita! Divinae non emanet ultio dextrae,

stat revolubilibus sors fugitiva rotis.
tot sum moesta dies, tot languida vulneror annos,

nec potuit nostri quem miserere mali.
Nunc relevor veteresque sinunt sub corde dolores,

autor et intentum iam mihi vulnus habet.
Quam bene, quam iuste, quam non sine numine factum!

Quam mihi non poteram, fert mihi Suecus opem!

Deutschland.

Ja freilich ist es so, Gott läst nichts ungerochen,
das glatte Glücke steht auf einem leichten Rad;
so lange bin ich krank, so, so alt ist mein Schad.
Und niemand hat mir Trost im minsten zugesprochen.
Kein Beileit war umb mich. Itzt, fühl' ich, läst nicht wenig
der alte Schmerze nach. Der nach mir zielt' auf Blut,
hat nun die Wunde selbst. Wie wol! wie recht! wie gut!
Kan ich mir helfen nicht, so hilft mir iener König.

(8) Merseburgum.

Illa ego prima truces peregrini passa furores

militis in regno, Saxo verende, tuo.
Quae mihi tam crudam turbavit Tyllidis iram,

caussa patet, si vis noscere, sacra fui.
Sic nocet integritas sanctique faventia recti,

heu! fuit exitio nil meruisse mihi!
Prima fui, quae fracta minis hostilibus hisco,

sed quoque, quae redeo libera, prima fui.

Merseburg.

Des frembden Feindes Grimm in dem Churfürstenthumb
hab' ich zuerst gefuhlt; das ist mein erster Rhumb.
Wil iemand wißen denn, warümb ich ward gestöret?
Weil ich auch habe mitt' ins Geistliche gehöret.
Ich war ein reicher Stift. Von wegen Frömmigkeit
und daß ich nichts verbührt, geschach mir dieses Leid.
Ich stehe fornen an, was uns der Feind entnommen,
doch bin ich auch zu erst ins Freie wieder kommen.

(9) Hala Saxonum.

Sex ego continuos iram fero Caesaris annos,

nec potuit tanti terminus esse mali.
Interea varie quam spe diludor inani!

Quam mea sunt lubricis vota beata deis!
Ut conata meae sum consuluisse saluti,

inde fui gravius ferre coacta iugum.

(10) Magdeburgum.

Passa torum, non passa virum, de nocte triumfo,

quae suprema meae visa pudicitiae.
Visa fuit, sed visa fuit, non laesa reveni.

Quei pote, virgineum ius violare senem?
Jam mihi solicubae redeunt cum tempore lunae,

dum meus ex merito vulnera raptor habet.
Non mihi dedecori subigi potuisse. Perennat

laudes innocuam posse redire meas.

(11) Lipsia.

Qui modo se nudae iactabat nubere sponsae

atque indotato concubuisse toro,
Lipsia, restitues, ait, huius taedia damni,

hinc veniet dominae dos sat opima meae.
Dixerat et voti plenus veniebat habendi,

iam procus ipse tamen nudus inopsque fugit.
Nunc redit atque, o si, dicit, mea nupta maneres,

pauperiem reprobo nullus, amata, tuam.

Von dem ergebenen und wieder abgenommenen Leipzig.

Der newlich sich vermaß, er habe sich vertrawt
nur einer nacketen und unbegabten Braut,
sprach: Leipzig sol mir schon den Mangel bald ersetzen,
daran wir Liebenden uns wollen wol ergetzen,
kam drauf Begierde voll und meint', er hett' es schon.
Itzt fleucht der Freiersmann selbst bloß und arm darvon;
nun läuft er zu ihr zu und spricht: Ich wil sonst keine;
ich würfe dir nichts vor, bliebst du nur, Arme, merne.

(12) Ad Joannem Georgium ode.

(13) Sub adventum electoris Lipsiam.

Magnum erat horribili circumvallarier hoste,

magnum erat in propriis velle perire pyris,
magnum erat infenso cogi dare moenia Marti,

maius erat domino posse carere suo.
Ingemuere sales, madidi flevere cachinni,

in lachrymis navit risus et ipse suis.
Jam dum pertuso rediisti victor ab hoste.

visis et ad lamulae moenia chara tuae,
dememinere sui plaudentia gaudia luctus

et negitant lepidi se lacrimasse ioci.
Depreciat fassum genius, se iudice, damnum,

audet et expressos dissimulare rogos.
Te reduce, princeps, quis non laetetur ovali?

Si salit excidium, gaudet et ipse dolor.

(14) In symbolum electoris.

Mille mihi intentent praeseuti fulmine mortes,

haeresis, invidia, Marspiter, induferi.
Sto, feriant! Non curo pili, non aestimo stloppi.

Christus enim vitae meta scopusque meae.

(15) In aurum effigie regis donatura.

Haec sunt ista tui, Crermania, vindicis ora,

vultus hic Augusti debuit esse tui.
Nil heic non regale vides, non Caesare dignum.

Quis neget, heic auro vilius esse nihil?

(16) In eumdem ad vivum depictum.

Post unum, Germane, tuum, tuus est deus alter,

quem viva pictum cernis ab effigie.
Hunc veniens prono venerare supinus honore

atque abiens aliquem dic tuitum esse deum.

(17) In eumdem cingulo tenus seri insculptum.

Adspice dimidio surgentem corpore regem,

quem penes auxilium, Teuto, stat omne tuum.

Integer haut poterat tam curto schemate scalpi.

Si cupies totum cernere, mundus habet.

Auf Ihrer Königl. May. Bildnüss, so biß zur Gürtelstette in Kupfer gegraben.

Schaw diesen König an, doch nur in halbem Bilde,
der, Deutscher, gegen dich mit Hulfe so ist milde.
Ihn hat der schmale Raum nur halb hier vorgestellt;
wilst du ihn sehen ganz, so schawe durch die Welt.

(18) Sub effigie electoris.

Martia Mauricii, Friderici bellica virtus,

fulgurat ex oculis, Jane George, tuis.
Quam si, ceu facie, plenis imitabere factis,

tunc mihi Mauricius, tunc Fridericus eris.
Sed facis et primis propriam virtutibus aequas,

fortibus o proavis fortior une tuis!

(19) In regem victoriosissinmm.

(20) In domum vespillonis ominose Tylli se contulerat.

Iverat ignarus modo vespillonis in aedes

Tyllius, ut Phyliram vellet habere suam.
Intremuere patres, vicinum stare tyrannum,

et tam contiguo moenibus esse loco.
Non venit, ut noceat, dixi; confidite, cives,

conductum forsan propria busta venit.

(21) In seriem cupediarum exponendarum, urbi immissam.

Plurima poscebat largo bellaria censu

Tylliades Phyliro contribuenda penu.
Vesper erat poteratque rei nil talis haberi;

cras feret ex voto cuncta, senatus ait.
Mane novo vicina tonat dux classica verna,

cogit et ad crudam Tyllida Saxo dapem.

Ferrea contentus putavit fercula Tylli.

Lipsia, nam satur est, mattia conde tua.

(22) In enses decussatos, stemma electoris optimi.

Fidus Amor patriae geminos conspexerat enses,

quos gravis in celebri vellere Saxo gerit.
Et quid nuda valent, dextra sine vindice, ferra?

Quis vetat? Arbitrii sint, ait, illa mei.
Mox capulum deus armipotens prendebat utrumque

atque suum tenuit dextra, sinistra suum.
His mihi foedifragum subdam mucronibus aevum.

Sic ait et prima Tyllida stravit humo.

(23) In regem gloriosissimum.

Certabant nivei nuper de rege sodales,

plenus amoris honor, plenus honoris amor.
Hic, meus est, ait ille, meus; ferit aera rumor;

dumque meus triplicant est, ait aura, meus.
Conticuere dei celeresque sub astra levati;

est tuus, inquit amor, est tuus, inquit honor.
At magis est, ait aura, meus citiusque profatu,

distulit in gemino principis orbe decus.

(24) De landgravio Hassiae bene rem gerente.

Dum cadit et totis disiectus viribus ora

Tylliades Misa, nec bene sanus, abit,
interea tacito proserpit robore Cattus,

asserit et patrios non sine laude deos.
Pergite Fuggerides, infames pergite turmae.

Qui vos, ceu Saxo Tyllida, sternet, adest.

(25) In effigiem regis.

Talis Adolphus erat, duce quo Germania sumsit

scissa decus, pacem turbida, falsa fidem.

(26) De ruta, stemmate electoris.

Sederat in viridi mater Victoria campo,

qua piger ad Philyra Plissa roseta migrat.

Pone triumfantis veniebat turba catervae,

quae mare Tylliacos fuderat ense globos.
Cuilibet emeriti decernebantur honores,

cuilibet et datus est ruteus inde stolo.
Ipsaque rutatis teniis redimita capronas

dicitur et ramum diva vibrasse manu.
Tunc flevisse ferunt, victricia nomina, lauros,

tunc palmas pluviis ingemuisse comis
et plorasse deae: "Miserae, sic spernimur a te?

Hei! fugit a nostro palmite priscus honor!"
mox audisse deam, querulas mutasse sorores

et rutae titulos imposuisse novos.
Sic pronum sinuasse caput contraxeque truncum

fertur et arbor humi nana stetisse frutex.
Jam nova victricis notescet adorea rutae,

dum palmae et lauri nobile munus obit.
Quaque per ingentem regnat Victoria mundum,

vincenti tribuet rutea serta, ferunt.
Quis tibi non bene, ruta, velit, si gloria prisca

deponit stirpi seque suumque tuo?

(27) In leones et coronas, stemma regis.

Et quid est animosius leone?
Quid fulvo pretiosius metallo?
Quid praestantius elegantiusque
his iunctis poterit duobus esse?
At robustius expolitiusque
Sueco vellere nil potest haberi.
Hoc aurum gerit et gerit leonem,
auro prsevalet, imperat leone.
Uno dimicat, altero gubernat.
Forsan vellera delicatiora,
raro vellera sumtuosiora,
numquam vellera fortiora cernes.

(28) In insignia electoris.

Dum vigiles aliis versant sua pectora curae,

quei valeant reprobos imminuisse globos,

stemma malos tibi, Saxo, domat, leo corripit hostem,

ruta ligat, claudit cassida, mucro necat.

(29) In leones ensiferos, stemma regis et electoris.

Viderat in clypeo Suecus leo Saxones fratres,

quos tamen ad pugnas nullus habebat amor.
Assilit et forti nudum quatit ungue decussem,

quo pater elector Saxo \ocandus erat.
Et quia vox deerat, praeibat murmure segnes

perque solum binis ferra vibranda dabat.
Praesule sic monstrante viam fremuere sequentes.

Vae quibus iratas contigit esse feras!

(30) In tres coronas, stemma regis.

Nam quae triga nitens adoreorum,
scintillantibus hinc et hinc pyropis
et gemmantibus hinc et inde baccis,
in auri radiantis ardet igne ?
Nempe triga flagrans adoreorum
Suecae gloria fertur esse cerae.
Non sic tergemina corusca classe
summi tempora praesidis sacrata
puris praeradiat corona flammis.
Non sic Caesareum refulget aurum.
non tali cupido tributa censu
exsolvunt Arabi fluenta gemmas.
Non tantos legit Ormus uniones.
Non tam dives aquis rubris metallum
Pactolusve Tagusve Duriusve
aut Ganges locuples feraxque Baetis
aut flavus vehit Hermus aut Hydaspes.
Non gazas similes tegit favissis
dives Americe Peruviauis.
Illis divitiis adoreisque
usquam par nihil est, nihil secundum,

velut par nihil est, nihil secundum
haeredi triplicis duci coronae.
Phoebus sufficit unicus diei,
trinum uni diadema vix Adolpho.

(31) De dato Plissenburgo.

Quid, vaesana cohors, capto de robore gaudes?

Non capis, ut capias; ut capiare, capis.

(32) Super visa imagine Tyllidis.

Tantus eras poterasque loco mausisse sublimi

et clarus fausti laudibus esse ducis.
Ast cum securus fati ambitiosior ires,

disruit ex merito te mala caussa tuo.
I nuuc, nec posthac Germanos vincere coge,

fallere vel si vis, falle, Boheme, tuos.

(33) Ad Batavos.

Vivite, Cattorum soboles, io vrvite, Belgae!

Grata solet fratri fratre venire salus.
Non male congruimus factis. Hostilia fausti

vincitis arma salo, vincimus arma solo.

(34) In leonem ensiferum, qui super armis stans, tres coronas tuetur. Stemma regis. Scazon.

Hic imperator summus ille brutorum,
qui Martias audax obambulabat praedas.
cetrasque thoracasque et evagmatas
securibus plantis acinaces calcat
pandoque fauce, dentibus renudatus,
luctante lingua, fluctuantibus villis,
et, ungue rectus duphci, coronati
umbonis adstat irretortus assertor
vultumque iactat evibratque romphaeam,
in perduelles fulminans duellator.

Non ille crates circuire balantes
famelicosus esuritor assuevit,
non innocentes fraudulentus invasit
latro feras, non otiator infamis
Getula segni pressit ungue spelaea,
ignotus orbi, non tamen capi passus
et hinc et inde fageo vehi clathro
saltator audit ludius theatrorum,
mirantis et pugil iocosus orchestrae.
Sed Marte fama compotitus et regno
infractus Arctoas migravit in ceras,
Danisque terror Sarmatisque Moschisque
magno tuetur Scandiana Gustavo
mucrone sceptra. Jamque, provido coelo
severus ille veritatis Augustae
Tutanus infulaeque parma Lutherae,
iuvamen orbi coepit esse Germano.
Tot rura, vicos, castra civitatesque
praedone vindicavit a cathedrali,
iniuriae timendus ultor illatae,
trucesque serio phalangas aggressus
adoriosus dispulit triumphator
pergitque torvus acriusque victore
flagellat ense synciput Liburnorum
ingloriique versa terga Taurisci.
Ut dum crnentus instat, igneo vultu,
trementibus toris, iuba reluctante,
per et resibilantis areas aurae
et intremiscens pensilis latus terrae
minax furente miles ense bacchatur,
quis iure quaerat, an tuebitur sceptrum
birostris ales an leone iam victa est?

(35) De symbola regis. Cum Deo et victricibus armis.

Cum Deo victricibusque faustus armis praelior.
Pro Deoque, pro fideque me meumque deputo.

State, foedirupiones, omnium mortalium,
quot fuere, sunt eruntve, state, postremissimi.
State, state! Dimicemus! Experiri iam licet,
an sit extra praeliantis territorium Dei,
an sit extra nostra castra sors, salus, victoria.
State, nequam! praeliemur! iactitemus aleam!
Sic ait rex Tyllianis torvus ira copiis
moxque bellatura iusso signa movit classico,
moxque sensit eius esse symbolum valentiae.

(36) De capta Erphordia.

Non capitur, capitur quae Erphordia, libera sed fit.

Non fuit ante, puta, libera, capta fuit.

(37) De Tyllide transfuga ad Halberstadium, ab eo obsidione liberatum.

Liberat, ut fugiat; lenis vult inde videri.

Crede, nisi fugeret, libera nulla fores.

(38) In effigiem Finnonis.

Sum Scritofinnus ego, gelidam bene notus ad Arcton,

iam quoque Teutonicis non male notus agris.
Me timidus refugit, vel solo nomine, Carnus.

Staret et assererem nomen acinacibus.

(39) In effigiem Lapponis.

Lappionem, spectator, habes, quem vota Liburni

terrigenas nunquam progenuisse velint.

(40) In cladem aeri dandam, ut datam.

Fatales acies et inextricabile damnum

militis Ausonii, dispice, posteritas.
Heic veteres sensit redivivis Teutonas armis;

prodigus heic Sueones sanguinis esse deos

(41) Ad Pacem pro Misnia Ode.

9. Ad Johannem Michaelis D. sponsum. 1631. Nov.

10. Aliud nuptiale. Omnipotens Amor.

Et quid Amore vacat, quae non hoc numine plena

rimula? Cunctipotens regnat ubique puer.
Dicite, plumipedes, examina muta natantum,

dicite, nos socio foedere iungit Amor.
Hinc homines dedicere faceis, hinc mutua coepit

flamma, per aeternas non peritura viceis,
inque suos medio sentiscit villicus igneis

rure, nec ingrato rustica torre flagrat.
Lascivire videns moechos cum matribus hoedos

atque salax misto iure coire pecu,
ipse suae praelux sit flammae pastor et inde

cum socia sociam vult aluisse facem.
Primus Amor ruralis erat, mox alta subibat

moenia, purpureos nec metuebat heros.
Jam regit omne solum, totum hoc famulatur Amori,

vincere quod non par Marspiter unus erat.
Sacra, sacer veneratur Amor quo sanctius est quid,

hoc propius gaudet Cypripor ire comes.
Credite, theologos medias arsisse per aras

vidimus et sacras sustinuisse faceis.
Instar testis eris, nostrae iubar omne cathedrae,

dum te tam blando iure maritat Amor.
Et quei non tibi blandus Amor? Fabram tibi iungis:

ipsus ab hoc ortum stemmate ducit Amor.

11. Ad Reginam Opt. Max. 1631. Dec. 16.

Inclyta dux, Brennosata stemmate, regia coniunx,

hactenus Arctois, nunc quoque noster bonus,
quod tuus Ositias tibi rex aperiverit oras,

Veneris et Philyros iam tuitura Lares:

urbs tibi tota vacat missa cum plebe videnda

et stupet ad tantum Lipsia prona decus.
Solus ego torpesco domi. Quid, diva, videret,

lacrima quem longis exoculavit aquis?
At tibi, dum nostros non negligis omnis honores,

sidera dent nitidos, regia nympha, dies.

12. Epithalamium Nobili Et Amplissimo Viro Hieremiae Aeschelio, Com. Pal. Caesar. L. L. B. B. A Schoenburg: Consiliario Ac Capitaneo in Wechselburgo, Et Elegantissimae Virgini Annae Sibillae Sitsmanae, Donatum A M. Paullo Flemingo P. L. C. C. MDCXXXIII. 1633. August.

Dedicatorium Sponso V. N. et Consultiss.

Debitus ad thalamum noster tibi servit Apollo,

et leve, sed foelix, admodulatur epos,
ille memor studii veteris, quum tempore primo

staret inornatis ad tua tecta comis.
Tu decus et magnis debentia vatibus athla,

laurea de sancto stipite serta dabas.
Haec in crine videns: ea non milii militat, inquit

Ida; decct cultus ista corona meos.
Et dedit hanc. Hinc prima comis tua demsit Apollo

et pro laureolis myrtea serta gerit.
Utraque sed poteras hodierno ferre poetae;

laurea serta comes, myrtea sponsus habes.
Sic tibi confundunt agnati nomina frondes;

laurea myrtus, item myrtea laurus erit.
Tam laetas probat ipsa vices Cytherea camtque:

Lauree vive comes, myrtee sponse vale!

Sidera, queis hominum data non fallenda potestas,
mitius excelsa profundunt lumen ab aula
et veteres posuere minas. Tandem astra renident

per calidas placata preces. Nec thuris honores,
nec lustrata sacro toties libamina fonte
in cassos accensa Nothos abiere. Querelae
seriaque effractas rupere vocamina nubes
nec surdis sunt missa deis: bis libera Marte,
bis mea victrices monstravit Misnia pompas,
nec veteres sinit ire pares. Gaudete, iuventus,
et patriae ridete nurus; repetuntur amores.
Vindicat interitum, quod tam malus invidet hostis.
Ridet Hymen, Cytherea salit, laetantur Amores.
Viderat ad proni vexilla ruentia Martis
Saxonicos trepidare viros Amathuntia mater
atque suo migrare loco. Vacuatur alumnis
Misnia iam depleta suis. Fugit incola pagis
et rari pallent per inania moema cives.
Cum patribus nati, natae cum matribus absunt.
Quisque suo sibi calce cavet, dum mentibus haerent
fixa, sub hoste sibi quae siut aifecta priore.
Et facto vix annus abest. Maiora timentur.
Jam vitae fuga sola patet. Dea, praevia Marti,
alitibus provecta suis, per Misnidos oras,
per totam cito fertur humum, visura, quid obstet,
quo minus immaneant, et solatura paventes.
Jam Philyrae vicina parens dea substitit urbi,
quam patriam velit esse Cyprum, propiusque morata,
diffluere insano totam videt aegra tremore.
Pars timidum pede carpit iter, pars tristibus instat
curribus acceleratque fugam, iam certa per omnes,
qua datur, ire vias, aut quas gravis imperet horror.
Sic ubi fatalem conspexerit eminus hostem,
lanigerum tremit omne pecu pauHumque moratur,
quod subitus pavor obstiterat; cito dissiht inde;
et vel anhelanti vicina cubilia cursu
impetit, aut primo uemoris se condit in antro.
Quo iugiant, ratione caret, ruit orba iuventus,
iam patribus non cura suis, incurva senectus
) insequitur, quacunque potest, caret ordine fatum,
nec cogens ulla tardatur lege necessum.

Et iam tota suis fuerat viduata puellis
Lipsia, nec pulcrum, quod iam monstraret, habebat;
cum seram captura fugam de millibus una
adstat et excessum pronis indicit amicis.
Haec, quamvis teneros undanti tegmine vultus
aureolumque peplo sepeliverat undique crinem,
cuncta profecturae similis, tamen aureus oris
divini prolucet honor vana sub apertae
sindonis invidia, qualem vix tenuius ullam
e fibris net arachna suis. Sic, nocte serena,
rara soporoso nubes obvelat amictu
et tacitae tegit ora deae, cum cornibus astrum
alba rubens coiit plenoque rotatur in orbe,
nescia tota premi, blandos intermicat ignes
fuscula, nec cunctum vult abdere Delia vultum.
Hanc dea conspiciens, fatum miserata puellse,
imperium lachrymis dabat, at quam debile! pronis.
Divinae maduere genae. "Quid, Jupiter, ergo
non poteramus," ait, "nostra timuisse sub aula,
si pulcrum nihil esse iuvat? Nos fallimur ultro.
Nil facit ad minimam, licet integra, forma salutem.
Nec tutae licet esse mihi, credetis, amicae,
talia si pallere facit furor improbus ora?
Non patiar. Capit illa fugam. Matura reducam,
si superis quid posse licet." Sic fata, iugales
increpat et teretem trudit per inania myrtum,
et Martem complexa: "quid, o! quid, amice, moraris
hoc," ait, "emigrare solo? quae caussa furorem
impulit, ut tantas ferus armareris m iras?
Nil tibi peccatum est et habent sua numina pugnae.
Ne mmium confide tibi. Nisi iusta supersit
caussa, per imbellem miles cadit acrior hostem.
Prisca tibi, metuo, repetat ne vincula tatum.
Alter adhuc Ephialtus adest, nec deficit Otus.
Vincendus quoque victor erat. Potes, inclyte, quondam
foemineae meminisse manus, ubi gnara duelli
sterneret in longam Saxo te Pallas arenam.
Non mulier tibi bella geret. Si credimus extis,

nescio, quid laevi turbatus musset aruspex.
Cede, rogo, rogo, cede loco. Vocat aura Novembris
nos alio. Nec vana olim timuisse putabis."
Ille fidem dubius monitoribus addere verbis
tardat opus. Mox ultor adest. Pugnatur; ut acer
ante, levis subito nunc miles vulneris ictu
concidit et campos humeris metitur apertos.
Non aliter cinctae quondam prope moenia Troiae
prostratuin videre Phryges Diomedis ab hasta,
saucius a caeso cum vulnere vcnter hiaret
terreretque gravi late tcntoria voce.
Fit fragor armorum. Retro pudibunda moventur
infami vexilla manu. Vix ipse levatus
ductor abit; sequitur memor omni dedecus aevo.
Libera sic iterum luxatos collocat artus
Misnia dispersosque nimis vocat undique cives.
Interea quoque Nympha redit, redit aurea Nympha,
matris serus amor, dulcissima cura Cytherae.
Tunc Venus in pleno superum veneranda senatu
considet et toti taciturna silentia coelo
innuit et bic verba facit: "Concedite, divi,
ut vobis, sed pauca, loquar. Nam vestra putanda est
cura, quod iniustas vicit pia Misnia turbas
et patrios est ulta Deos. Jam naviger Albis,
cuius inerme latus pronae timuere phalanges
et retro cepere fugam, victricia pandit
brachia et auratis innectit cornua sertis.
Pax redit et cum pace novo decor aureus anno.
Imprimis qua Mulda pater fumantibus uudis
dividit obiectum nemus atque licentior errat
per virides campos, per opacae iugera Schildae
maioremque rotat factus iam grandior alveum,
late ridet humus, crebras vicinia viilas
prodit et in pagos sese diffundit opimos.
Tutus ab hoste locus, nec euiui procul abfuit ille.
Magnanimus sed praeses erat, cui fervor agrestis.
flexus in obsequium, ferales distulit ignes.
Mitior eloquio tam fidi praesulis hostis

facundo concessit hero totiesque repressit
arma, nec in miseros, hoc avertente, furebat.
Ipsamet hos hominis vidi mirata labores,
quos tulit in patriam. Quid enim superare putarem,
hoc sine si fuerat? Praesens ait omne, salutem
huius ope crevisse suam. Jam praesidet aulae
grandis amor domini; leges iam dividit orbi
iuraque composito placidissima temperat aevo.
Ferte, patres, huic digna viro totumque, quod oro,
imperio douate meo. Jam provida vidi,
solamen sibi quale velit." Rupere loquentis
verba dei nutuque, simul plausuque probabant.
Mox dea de medio puerum legit agmine, vultu
praestantem reliquis, iacibusque et vulnere certum.
Hic quoque divino quondam violaverat arcu
Aeschelium, facies dum miraretur Halenses,
et nimium tum laesus erat. Cui protinus Ida:
"Heus," ait, "Aeschelium, puer, has cito quaere per oras
et certa pete peetus acu, seu Molda Variscus
cyaneis hunc mulcet aquis laetusque vagatur,
seu novus augusta residet dictator in arce,
et populum sermone trahit, seu quicquid ubique
publicus aut privatus agit." Sic dixerat illa.
Ille volat misso citior per inania telo,
visurus, quos ante Lares bene uoverat, ales,
Aeschelii lustratque domum. Sedet ille supinus
atque manu recline caput suffulcit utraque.
Volverat amissi felices temporis horas
praesul et illius placidissima munera vitse
et secum, sed mutus, ait: "Quam nescius horum
et pacis securus eram, dum blanda liceret
inter amatrices consumere molliter ulnas
otia, nec quid triste queri, Si, mitia nuptis
numina, sincero semper vos pectore niovi,
quo viduum potuisse thorum meruisse putabor?"
Jamque recurrebant felicia coniugis ora

et lepor et pnmae dulcissima gaudia noctis,
cuius adhuc quoque pignus habet. Jam pectus amorea
subsensit sibi velle novos, cum protinus ales:
"Esto; novas tibi sume faces" ait atque remisso
creber in expositum sua tela cor iniicit arcu.
Nil unum nisi vulnus erat, nec vulnus id unum;
quaeque secuturas eructat rimula flammas.
Suave dolet vulnus, flagrant sed dulcius ignes.
Nec doluisse dolor, nec flamma nocere putatur.
Saucius ipse, tameu ridet, probat aucta dolore
gaudia, nec fatum, foelix sibi, mitius optat.
Incipit hinc taedere virum; quodcunque gubernat
consilio, non primus agit. Non Caesaris aula,
non solitus gravitatis honor, nec purpura iuris,
nec Schonburgiacae sibi credita cura salutis
ingenium sensere prius. Studet, imperat, urget,
dimidia modo mente facit, languescit eundo,
ille animus vasti spatiosior hospes olympi
terrarumque capax doctrinarumque tot ingens
patria, iam sibi fit miser ipse domesticus exul.
Miserat interea quemdam quoque Cypris Amorum.
Hic rudior facis est, feriente nec acer in arcu,
qualibus ad primos. dum suscitat, utitur ignes
quum velut obscuro simplex monitore puella
incipit haut male velle viris. Hic debile cornu
molliter adducto sinuabat pollice filo,
extentans totas imbelli m vulnere vires,
et dominae cor laedit item. Mucro cuspidis haeret
et natat in summo male fixum pectore telum.
At simul Aeschehus, languenti saucius aestu,
nescius ipse sui, nec habens, quo mite reposcat
pectoris auxilium, maiori laesus ab arcu,
advehit; illa videt; videt ille movetque favillas
vultus et afflatae verbis tepuere medullae.
Adiuvit dilecta manus, quae labile ferrum
fortius, invalidus pueri quam nervus Amoris
fixerat, in penitum formosae pectus adegit.
Jam victus fervore pudor sua vincula rumpit

et nudus se prodit amor. Non cessat uterque
angores aperire suos totasque per sedes
formosi duplicis celebrantur pectoris ignes.
O quam non vulgaris amor, quem miscuit aether,
quem non humanae iusserunt currere mentes!
Hle diu viduus, thalamo desuetus et aeger
igne novo, iani sana trahit novus otia sponsus;
otia si dicendus amor. Laetatur amicam
invenisse sibi, sterilis cui taedia vitae
atque recens vulnus cupidis enarret in ulnis.
Sic tener Andromedam Perseus amplexus, aperto
virginis in gremio calidos recitavit amores.
Taliter Alcides, dulcem quum viseret Hebem,
inter adhaerentes retulit sua praelia nexus.
Ipsa verecundae mater laetissima prolis
fert socero bona verba novo. Gratantur amici,
laeta domus strepit officiis. Nunc, aurea, prodi,
prodi formosae formosa parentis imago,
o decus Ositiae multum venerabile pubis,
huc matris te vota vocant. Pulcerrima, prodi,
dilecti te verba volunt. Cape pignus amoris,
tali digna viro. Tibi pronubus adstitit aether
optatamque diu iam protulit Hesperus horam.
Quis nunc, Aescheli, prae te felicior alter?
Fortunata dies, quae te e discrimine tanto
eripit et dubio nubentem subtrahit aevo.
Jam sortes agnosce tuas, nec differ in horas
mollia quae teneris debentur gaudia nuptis.
Invidiam tibi nempe facis, si segnior instas
et te non toti mdulges effusus amori.
Illa decus generis, facies pulcerrima rerum,
amplexus petet una tuos. Dabit oscula soli
et sperata diu multis tibi gaudia pandet.
Foelix coniugium! Quid enim voveamus amici,
quod non aura favens iam praepediisse videtur?
Quod superest, primo, nec desperamus, in anno

foecundate torum. Patrio succrescat honori
aemulus et similis materni sanguinis haeres.

13. Ad illustriss. Ducis Holsatiae Legatos Odae Germanicae Dedicatio. 1633. Oct.

Haec ea sunt, regum sacra cura, clientis,

quae pia pro vestra vota salute facit.
Ac quamvis meliore queant haec carmine condi,

his maiora tamen nemo vovere potest.
Quae bona Christiadae Vobis abeuntibus optant,

illa, sed in parvo carmine, magna loquor.
Sumite, dum sacri puter esse vicarius orbis.

Non alio poterat scilicet ore loqui.

14. Propempticum, Hartmanno Gramanno, Medico, scriptum Revaliae MDCXXXV. 1635. Mai.

Experientissimo utriusque Medicinae Practico Dn. Hartmanno Gramanno, p. t. Magnse Legationis Moscoviticae Persicaeque Me- dico Ordinario, Mox Magni Russiae Imperatoris Archiatro, M. P. Flemingus, Fcelicem Germaniam versus Abitum Reditumque precor.

I, comes, et pinguem revide vetus accola Salam;

sed quoque dic patriae dulcia verba meae.
Hsec, velut unitis socios discedere dextris

vidit, ad hunc reduces nos putat esse modum.
Sed charae mea verba refer: Tuus ille, quod optas,

vivit, at in reditu signa morantis habet.
I, comes, at sine me facilique revertere fato,

et nova laetitiae sis mihi caussa novae.

PAULI FLEMINGI MANES GLOGERIANL AD ILLUSTREM VIRUM AUGUSTUM BUCHNERUM.

Incomparabili Et Summae Famae Viro Augusto Buchnero In Celeberrima Witebergensi Doctori Publico Rhetori Et Poetae Seculi Primario Devoti Affectus Tabulam Hanc Ipsam Manes Meos Glogerianos In Publico Orbis Theatro Suspendo Paulus Flemingus Incluti Viri Virtutum Mirator.

Venerabili Et Sancto Patri Reinero Brocmanno, Tristferensium In Viria Livoniae Episcopo, Pie Docto, Docte Pio Mutui Amoris Monumentum Candidae lllius Animae Desiderantissimus Erigo Paulus Flemingus.

1. Ad Librum Hunc.

I, liber, et dubii constans pete limina mundi,

iudicis et famae lucida tecta subi.
Dissona diversae de te bibe nomina linguae,

dum populi lusus praetereuntis eris.
Improbus audaces vulgus male scindet amores

et nimis effusi molle favoris opus.
Displiceas mundo, placeas modo lenibus astris.

Judicium rutilant sidera; terra, tace.

2. In annulum incisum. 1630. April 23.

AMOREM quem per hoc levidense per utrumque me Meo Glogero Flemingus mea, h. e. bona fide aeternum voveo. Signab. Lips. MDCXXX. Ipso nominali D. Georgi.

3. In vitro Veneto. 1631. Juni 12.

In Ipsa Fragilitate Durantissimum Affectum Georgio Glogero Pau- lus Flemingus Amicus Amico Unus Uni Manu Magis Animo Obsigno. Lips. Proprid. Eid. Junias MDCXXXI.

4. Omnium Rerum Vicissitudo.

Quaerebam, cunctis an sit Constantia rebus,

dum mihi plana suum machina pandit opus.
Mirabar mundum; fors Mc sine clade maneret,

ast, Amor, igne tamen nil erit omnis, ait.
Regna, voluptates, homines, miracula crevi

invenique suas omnibus esse vices.

Omnia quaerebam vidique ex omnibus unum:

quis credat? - Levitas non vaga sola fuit.

5. Idem Aliter.

Omnia per totum quae sunt exstantia muudum

ante meos oculos iussus adegit Amor.
Omnia quaerebam, sed erat nec in omnibus unum,

quod non alterna mobile sorte foret.
Phoebus ait: "Pereo." Polus hoc, hoc et astra fatentur.

Terra, salum, tempus, regna loquuntur idem.
Unica prae reliquis tulit Inconstantia palmam.

Firma sua levitas in levitate manet.

6. Idem iterum aliter.

Pulcer in erecto statuit me monte Cupido,

qua patet ingentis visio plena poli.
"Quos, Amor, aeternos", dixi, "mihi detegis orbes,

hoc opus haut ipsi mobile credo Deo."
Ille manu coelum leviter tundens, pede terram,

ilicet in celeres egit utrumque rotas.
"Et si tam facili vertigine tanta vacillant,

quas", ait, "haud subeant corpora parva moras?"

7. Inter medias preces deficienti.

Jamque preces, iam vota sinunt, iam lingua remisit

et pia sub media stant labra panda nece.
Quam moritur foelix animam, cui numine plenam

fusilis assiduae provehit aura precis.
Quis negat, arentis dum deficit halitus oris

ultimus, in primum mens migrat acta polum.
Omnia sunt praesto. gemitus, iumenta precesque,

rheda fides, calcar spes bona, vector amor.

8. Homo Bulla.

Forte liquata cava commiscens smegmata testa

plurimus in denso stabat agone puer.

Mox et arundineis lasciva canalibus aetas

ludenti vitreum flabat ab ore decus.
Rumpit hoc in primo, medio perit illud in usu,

omnis inanis erat bulla, nec ulla manens.
Cernis, Amor mihi, cernis, ait, tua nomina vitae?

Bulla brevis, brevis es tu quoque lucis, homo.

9. Godofredo Guilielmio, Zachariae Poeplero, Sill.

Dividor et ternos ex me sibi blanditer uno

omnipotens leni segmine findit Amor.
Prima mei, Gulielme, tibi, tibi, Chare, secunda

cedit et inde mei pars mihi sera manet.
Improbat hoc rude vulgus opus ridetque loquentem,

vatibus et mendax omne licere putat.
Nil regero. Qui me quondam duplicavit amico.

num minus is binis iam triplicarit Amor?

10. Super Symbolo Zach. Sommeri Sil.: Patiendo vinco.

Scindebant me forte trucis convicia Iinguae,

scindebam parili garrulitate reos.
Verba dabam danti, data verbere verbera lusi.

Ibat et alternis fervida rixa viis.
Sic ego. "Non sic" inquit Amor. "Victoria laeso

non tam vincendo, quam patiendo venit.
Fer patiens et vince ferens: res fine probabit

vincere posse virum. vincere velle bonum."

11. Natali Matthiae Berlichi Ict. [Abbr.: Iuris Consulti]

Dum tibi natales monitus congrator amores,

cogit Amor gressus ferre, referre Pudor.
Hic movet, hic removet gressus, hic urget et ille,

ille suis acer motibus, ille suis.

Hic gladium vibrat, ille vibrat, certatur; Amoris

ferra Pudor, ludit ferra Pudoris Amor.
Ut tibi natales tandem gratarer amores,

marte Pudor cecidit, Marte redivit Amor.

12. Super Symbolo Poepleri: Ure Deus, ne uras.

Ure, Deus, Deus, ure tuis mea scrinia flammis,

vult mea divinus corda precentur Amor.
Mandat Amor, cor audit, hero cor paret Amori

prosiliensque suum clamat hoc ante Deum:
Ure, Deus, Deus, ure tuis mea scrinia flammis,

fiam sidereo victima grata rogo.
Fert properas Deus ipse faces, cor ardet et ipsum

ne flammae possent urere, flamma fuit.

13. In Nominalem Iohannis Praetorii Sil. [Abbr.: Silesii]

Ut tibi natalis sollemnia festa diei

gratarer gracili, mellee Iane, melo,
obtinuere suis vix dulcia nomina votis,

illa sodalicii nomina cara mei.
Obtinuere tamen. Tot Amor quid Amoribus unus

certet, amatrices non fugit ille preces.
Omnia sunt praesto, quibus hac te luce ligemus

fila fides, teniae [(reading uncertain: unknown word)] carmina, nodus amor.

14. De Symbolo Godofredi Guilielmi: Nil dissociabile firmum.

Fastidire meos simulans Amor almus amores,

dum puto: iam, mihi iam se sociabit, abit.
Alme, fugis? fugis alme? queror. Amor, abdis Amorem.

Sunt, ait, ast apinae quod lacrimere, merae.

Et fugit. Et fugio. Qua pervolat, insequor; atque

aio tenens, tamen hic me, puer ales, ales.
Ridet Amor perstatque volens. Fuge, diffuge, dico.

sed mihi causa fuga, quo socieris, eris.

15. In Albo, cuius Symbolum: Esto fidelis usque ad mortem et dabo tibi coronam vitae.

Stabat Amor plantaque solum coelumque sinistra

tundebat facilis pensile molis onus,
et lemniscatum dextra diadema propinans:

"Hoc erit huius, ait, qui mihi fidus erit."
Fida ero! clamabat Tellus; ero fidus! Olympus.

Nec diadema tamen illa, nec ille tulit.
Fors ego praeteriens, quid ego si? suspirabam!

Ah! eris, aiebat et diadema dedit.

16. B. Glogeri Febris.

Caldor Amorque paris certaut de munere palmae,

morbidus ille Calor, ille polaris Amor.
Caldor ait: fixis expugno corpora flammis.

expugno facibus corpora, reddit Amor.
Plus, ait, evaleo vestris, Calor, acrior armis,

perdit et ignitis cor iuvenile globis.
Ast ego plus, ait almus Amor, iuvenem sublimaus

mentem ego, tu cineres corporis, inquit, habes.

17. Vigiliae B. Glogeri.

Flammeus ardentes iuvenis calor obsidet artus;

inde faces tacitas igneus auget amor.
Seria sollicitos prohibent suspiria somnos,

at magis aetherii pellit amoris amor.
Nulla quies aegrum lato medicamine corpus

sublevat, insomni cedit amore quies.

Quei requiescat enim? Sopor aufugit, impedit ardor.

Intus amor vigilat, excubat extus amor.

18. B. Glogeri Scrinium.

Sanguinolenta meum raperent cum fata Glogerum,

it pius in primum sponte Cupido nemus.
Arbor adest et adest Empusae praesto bipennis,

runcina, pendiculum, norma, terebra, lupus.
Hinc novus oblongam cito materiarius arcam

asciat et iuvenem condere mandat ibi.
Ah! Amor, haut opus est hac functo, lacrimo, capsa;

capsa cor hoc fuerit, huc mihi conde meum.

19. B. Glogeri Bustum.

Lustrat Amor totum, tamen uno nomine, mundum,

(quid non omnipotens fingere possit Amor!)
canniferam vacuo pharetram suspenderat unco

proque suo palam tendine dextra tulit.
Frigida dum gelidi iuvenis tumulabimus ossa,

di, monstrate locum, quo tumulemus, ait.
Audiit et celeri mihi prosiliit cor hiatu.

Dumque putaret humum, cor mihi fodit Amor.

20. De Symbolo Christenii.

Cuncta mihi Glogerus erat, dum carperet aevum,

sed tamen et Jesus tunc mihi cuncta fuit.
Audit et haut binos poteris tua dicere cuncta,

debueras uni fidere, dicit Amor.
Alme puer, non pecco, loquor. Mea cuncta Glogerus,

et mea cuncta mihi Jesus, uterque, fuit.
Glogerus mihi Jesus erat, dum carperet aevum.

Jesus Glogerus nunc niihi totus erit.

21. De Symbolo Possessoris: Spes mea in Deo.

Spes mea post unum fueras, Glogere, Jehovam,

spes mihi post unum te mihi Jova fuit.

Quam bona, tum duplici spe, tempora faustus agebam!

Quam tunc ex omni parte beatus eram!
Jam fallit spes fisa sibi. Spes fisa Jehovae

fallit et ambabus spebus inanis eo.
Ah mihi! quis mihi non ex hoc oggannit in aurea:

Desperabundas conditionis homo es!

22. Redditio. 1631. Dec. 2.

Audit Amor, vellensque comam: Quid, vane, quiritas?

Non, quod desperes impius, inquit, habes.
Spes tua post unum fuerat Glogerus Jovam,

spes tua post unum Jova Glogeriadem.
Hanc et adhuc utramque tenes. Spes fisa Jehovae

nescit in aeteruos fallere posse dies.
Atque Thomingiadem monstrans, hoc nititur, inquit,

altera iam tua spes, cerne Glogeriaden!

Quod testando amori Cl. Jauo Nicolao Thorningio, Pal. Med. D. Fautori et Amico, ac pro tempore Contubernali ad latus unici hei! quon- dam mei Glogeri serio moestus et iuxta lacrimas appono Lipsiae quarta Non. Xbr. MDCXXXI. Paulus Flemingus Hartensteinius.

23. Super amicitia cum Conrado Boltenio Sundensi inita.

Jussit, ut exigua sibi quid meditarer ab arte

noster amicitiae coniugialis Amor.
Quid meditarer enim? dixi. Meditaberis ipse,

digna tibi nemo, tu tibi digna facis.
Risit et aetherea puer actus in aera pluma

Boltenium volucri cor redimivit ope.
Hic tacet et proprio vetus approbat illud in usu,

hoc magis urit Amor, quo magis ille tacet.

24. Albo Christiani Brehmi Lips.

Volvo librum, nec fronte libri, nec calce notatum,

cerno, quod ingenui symbolon esset heri.

Ridet Amor causamque rogat. Quid quaerere pergis

anxius? Ipse libri symbolon, inquit, eram.
Miror hoc. Ergo tuo si symbola more celebras,

hoc poteras, instat, me celebrare modo?
O quid ego vestras iam non celebravero laudes,

symbolon o similis dulce, loquebar, heri!

25. Nominali Ernesti Dehni. 1632. März 13.

Fulserat in verno tua lux nitidissima coelo,

certa volens tacito me praeabire pede,
ivit, at extremas dum se demittit in umbras

vesper, Amor lucem clamat abire tuam.
Quid tibi? quid facerem luci tam laeta silenti?

Haec gratanda tibi tuque ligandus eras.
Solvo diei, tibi solvo tuum, sed sero, quid obstat?

Tu mihi sub media nocte serena dies.

MANIUM GLOGERIANORUM LIBER II, IN QUO CUPIDINES.

Nobilissimo Juveni Nicolao Heinsio, Max. Danielis F. Patriae Perfectionis Ideae Expressissimae, Pro Reciproci Amoris Incitamento Hos Meos Cupidines Relinquo Alma Lugduno Abiens X. Cal. Febr. MDCXL Paulus Flemingus.

1. B. Glogeri Febris.

Dum lassus posito iuvenis recubaret amictu

fatalisque suum lectus haberet onus,
tabifico liquidae fervebant torre medullae

et iecur insolitus coepit inire rogus.
Irrubuere genae, pavidis calor innat ocellis.

fomes et in toto corpore sanguis erat.
Quid mirer iuvenem tacitis flagrasse caminis?

Miror in adspicuas non abiisse pyras.

2. B. Glogeri Somnium.

Lecto compositus, pulmone iacebat anhelo,

ibat et ad requiem mens levisomna suam.
Visa fuit iuveni niveorum turma volonum

et pugnaturi candidus ordo gregis.
Cerne, ait, et, mea vita, veni? Sic sueverat ad me

dicere. Et advento somnia cara refert.
Alter Ego, confide, loquor, res numine plena est.

Sunt, quibus in coelum tutus agare, duces.

3. B. Glogeri Frons.

Daedala syncipitis laquear cum laeve magistra

sterneret et niveae nobile frontis ebur,
errabat digitis plastes frontemque paranti

massa figurando pectore prensa fuit.
Vidit, aitque. meum nec quicquam corrigo plasma.

Sicque volens mirum vivere iussit opus.
Pectoris instar erat iuvenis frons, frontis ad instar

pectus. Candor erat pectore, fronte fides.

4. B. Glogeri Poesis.

Risit ut, ut genitum poterat spectare puellum,

sustulit ut patria dia poesis humo!
Cresce, ait, alme puer, geminansque labella labellis

in pusum tepidas flat celer artis opes.
Flevit ut, ut iuvenem iam viderat esse peremptum,

ut doluit fluidas ter quatiendo comas!
Ast, ait et iuvenis victura poemata iactans,

haut poteras vitam vivere, vive necem!

5. B. Glogeri Oculi.

Sidera fulvicomis aequale nitentia stellis

et gemina nuper astra pudica face,
quam capitis convexa sacri decoratis ephebo

inque meri placida fronte natatis heri!
Sed, faculae, vestras quo nunc restinguitis ignes?

Quae perit artificis naufraga cymba vitri?
Quid fiet stellis, quid segnibus accidet astris,

si mea tam subita sidera morte cadunt?

6. De Febre et Morte B. Glogeri.

Ut iuvenem patrio posset superaddere coelo

i, Febris i, siste, Mors, mihi, mandat Amor.
Parebat dominae fatalis biga Monetae.

Ibat et ad dictos nata parensque Lares.
Leniter adstanteui Febris invadebat ephebum

et placido facilis Mors in agone fuit.
Morte quid ingemimus iuvenem cecidisse febrili?

Illi mater erat illa, sed illa soror.

7. B. Glogeri Manus.

O manus infracti bene conscia federis, immo

autor inabrupti pignoris, alma manus,
ergo tuos sublesta meis subducis amores'?

Ergo tuam lubricam cerno fuisse fidem?

Sic queror. At diviuus Amor, vellendo capillos,

non, ait, in tantum quod queriteris, habes.
Functa probat, vivens sanxit quod dextera pignus.

Quae vita nexuit foedera, morte ligat.

8. Salvor Gratis. Symbol. Sebast. Grunaweri Sil.

Prostantem nuper pretio licitabar olympum,

dicebam: Quanti das mihi, Christe, polum?
Aurum solvebam, sed vendere noluit auro.

Divitias totius nil moror orbis, ait.
Me meritumque meum ponebam callidus emptor,

nil ego, nil meritum sed \aluere meum.
Debile quid pretium, meritum quid inutile iactas?

Si quid, ait, gestis solvere, solve Nihil.

9. Ad M. Christenium.

Moestus eo, charo viduatus morte sodale,

quis, queror, hei! mihi nunc ibit amore comes?
Dicit: amabo, solum; sed amor mihi displicet orbis,

Dicit: amabo, salum; quo mihi salsus amor?
Dicit: amabo, polus; nec amor mihi ridet olympi,

donec Christenius dicit, amabo, nieus.
Inque solo inque salo inque polo dum rimor amorem,

unius invenio pectore Christenii.

10. B. Glogeri Sudor.

Dum iacet et fessum languenti corpore lectum

sidereo iuvenis aeger amore premit,
urge, ait, urge gradus, Deus, urge, adeamus olympum,

urge, age, age, urge tuos, urge, age, age, urge meos.
Interea toto largus de corpore torrens

rumpit et in salsas liquitur aeger aquas.
Quid iuvenem iuvat astra cito pede carpere velle?

Jam celer in proprio navigat ipse freto.

11. B. Glogeri Crines.

Ille ego virgineo demessus vertice crinis,

delicies domini luxuriosa mei,
quaero meum, sed quaero meum sine vindice campum.

Sed mihi natalis synciput ora fuit,
synciput ingenui iuvenis, quod triplicis aiunt

ferra deae rabida praesecuisse manu.
Cum natale mihi praeciderit Atropos arvum,

me tibi, messor, habe, dum mihi campus eris.

12. B. Glogeri Corona.

Fulvus inauratis qui splendet crinibus orbis,

concolor et dominae flammat in igne comse,
hunc tibi, flos iuvenum, pietas pertexere iussit,

nectit cum digitis gratia blanda suis.
Carpsit Apollo rosas et fila dedere sorores,

imposuit meritis iam Decor ipse comis.
Flos ornamen erat iuvenis, sed maius iisdem

ornamen iuvenis floribus ipse fuit.

13. De Eadem.

Non, reor, halantis foecunda rosaria Paesti

hisce rosis similes gignere posse rosas.
Hesperethusa suis tales non educat hortis,

pulcra nec ornatis parturit Hybla iugis.
Floribus orbis habet nihil his formosius, at quid?

Pulcrior his iuvenis floribus unus erat.

14. Assimilatio.

Qualis erat tuus ille, tuus charissimus ille?

aiebat nuper turba profana mihi.
Dextra sumo stylum chartamque prehendo sinistra

milleque pergo deos pingere, mille deas.

Fingo Sales et non numerabile vulgus Amorum,

fingo Fides, Charitas, Gaudia, Delitias.
Picturamque notans, meus, heus! charissimus ille,

qualis erat, cupitis cernere? talis erat.

15. B. Glogeri Preces.

Quale sub immiti morientia lilia sole

flaccidulo pluvias ore precantur aquas,
sic moribunda pius praecordia lassat ephebus,

in media velle pransus obire die.
Singultat tremulos suspirans pulmo vocatus,

tunc et hiulcat opus languida lingua sacrum.
Forte cient frustra morientia lilia rores,

tabuit atque meum sub prece liliolum!

16. B. Glogeri Candor.

Aemule lacteolo mihi cor, o amate, ligustro,

semule splendidulae cor, o amate, nivi,
ah! fugis, ah! nitidi fugis, ah! fugis, albor oloris!

Ah! fugis, ah! ovo par fugis, alme nitor!
Palla pudica cygni nigro turpabitur amne

ovaque fluminibus inficientur atris,
sola ligustra cadunt, leni nix tabet ab aestu.

Hei! tuus, hei! candor febre liquatus abit.

17. Connexum.

Attamen infectae subnascitur altera pennae

et redit ad primum schema serenus olor.
Forte suis mendis teres emaculabitur ovum

et dabitur facie posse nitere sua.
Educat usque tepor vernus de lege ligustra,

parturit atque novas bruma novata nives.
Hei! tuus, hei! solum tuus omnibus excidit annis

candor, o aeternum non rediture mihi!

18. Ad Cuniculum, Amores Glogeri.

Luge, belle cuniculille, luge.
Ille gemmeus, auriplenus ille,
ille mollis et ille delicatus,
delicatior ille molliorque
ille, ille, ille tuo magis cucullo,
fatali tibi febre raptus audit.
Cui post, ah! cui post, placente lusu,
delectamine, dissilitione,
gratias dabis et dabis lepores?
Cui iocos paries, cui cachinnos?
Luge, belle cuniculille, luge.

19. Ad Stellas.

Agmen serenum, fulva flammarum cohors,
per-nox caterva, plebs tenebrarum vigil,
aurae Quirites, vitrei cives fori
castique caerulae camilli curiae;
dum vos pudicus ore Nocturnus rubro
producit orbi candidoque Cynthia
invecta cornu vulgus ordinat vagum
mandatque iussis ire semitis vias,
vacantis aethrae pumili statis dei
frontesque puris impeditis crinibus
auroque vos illuditis totos mero.
Quid hae choreae, musico quid hi pede
saltus canori? quid tripudia tinnula?
Silete pulcri, tale non volo melos.
Sonate lessum vel migrate de polo.

20. Aurora.

Qualiter ingenuos miramur in aere lapillos

ludere flammeolis hinc et et inde labris,
surgit in aureolis Matuta pudica capillis,

purpureis nec vult tota latere genis.

Impatiens radii properat Nocturnus ad Indos,

nictat et in roseo lumine nana dies.
Sed, dea, quid castos nimium cito condis ocellos?

An, quod amans oculos condidit ante meos?

21. Ad Carbonem Catellum, Delitias Glogeri.

Nigro nigrior, carbo, corvo,
ipso sed tamen in nigrore pulcer,
quid saltu lepido, quid ore blando,
gestibus nitidis, movente cauda
et dives vario canum lepore.
occursas domini tui sodali?
Heu moesto domini tui sodali!
Parce laetitiis, catelle, parce.
Huius desine lusitationis.
Istos mitte, miselle, mitte gestus.
Vultum supprime, conde caudicellam.
Corruga caput, implica lacertos
et quiqui miseros decent catellos,
explica, miser o catelle, mores.
Occumbit tuus hei! tuus! Quid aiam?
Occumbit tuus hei! tuus patronus!

22. Ad Rores.

Qua sed o! humectem cineres aspergine siccos,

quos miser ah! nimio cerno sub igne queri?
Arida pulvereis marcescunt ossa favillis

gutta nec est, illum quae premat, ulla, rogum.
Vos cani rores, genitivi pignora veris,

ibitis humidulo per mea busta pede.
Ibitis et madidis mulcebitis oribus urnam.

Illa refrigerium lene furoris habent.

23. Ad Autumnum.

Ferox tyranne, cuius insolenti
curvatur annus et senescit ira,
tibi severi praeliantur Euri,

tu prata pictis exuis tapetis
canaque torvus perpluis pruina.
Te calva crines arboreta lugent
nudisque saltus ingemunt racemis.
Te noxiosa praevium quadriga
periculosae consequuntur aurae.
Frequens catarrhus crebriorque febris
dolorque multus plurimaeque pestes
et longa mille mortium caterva
densis euntem commorantur armis.
An semivivum me, cruente, linquis,
dum me per unici mortem trucidas?

24. In Medicamenta.

Ne desit, quod posse queat prodesse dolenti,

tota patet cistis pharmacopoea suis.
Omnia, quae poterant medicamina tuta videri,

ipse sua medicus miscet Apollo manu.
Cana suo sanum probat Experientia nutu

quemque bibat, calicem porrigit alma Salus.
Et tamen ille perit. Medicina (quis audiit umquam '?)

ipse sibi iuvenis, ne revaleret, erat.

25. B. Glogeri Verba: Per Te Me Fama Loquetur.

Ergo cupis curtam fama protollere vitam!

Ah! potius mecum vivere perge, mane!
Sed tibi sub calido gracilis movet hepate virtus,

rarus et in tepido spiritus ore natat.
Ergo tuam produc tua per tibi carmina vitara,

hoc tibi praecipitis sed negat hora necis.
Immoreris. Quod aves, per me te Fama loquetur,

rectius at per te me pia diva feret.

26. Ad Fluvios et Ventos.

Quid similem? Nostras calide conipassa ruinas

limfa repercussis vociferatur aquis.

lacrimat et truncos mecum revomit singultus

rauca fluentisonis unda crepidinibus.
Flumina, quid tremitis? Notus hac ruit, Africus illac.

Caussa, mihi magis ut condoleatis, ero.
Flamina flaminibus mea dem suspiria vestris

et lacrimas vestris flumina fluminibus.

27. Ad Aviculas.

Lubrica vos liquidi gens aetheris, hospes ubique,

ubique civis et domi,
dum late volucri populares crure secatis

communis auras patriae,
conscia non legitis socii vestigia nostri?

Tacetis ? At proles Jovis,
in tantum faciles miseris miserescite nobis!

Volate, iussum quaerite!

28. Ad Arborem Notam.

Tu quoque post aevum nostros testabere planctus,

post gemitus, risus ante, loquutor eris.
Si quis ad hanc ponet piscator retia ripam,

si quis in hoc hospes rure colonus erit,
haec leget inciso, si possit, cortice verba:

Hanc quoque Flemingi lacrima pressit humum.
Non satis est, nostros solus quod conquerar aestus,

dicet et elinguis tarn fera fata stolo.

29. In Annulum B. Glogeri Mart. Christenio Meo datum.

Quod damus aureolum, Christeni mellee, munus,

hoc formosa mihi solverat ante manus.
Glogeri manus illa mei, quem fecerat olim

patria terra tuum \itaque morsque meum.
Dono donatum, maius quid pendere palmae

nil potuere meae, nil voluere tuae.
Glogerum pro parte tui tibi porrigo totum,

dimidium mecum divide Christenium.

30. Ad Annulum.

Annule, dilectae decus intemerabile palmae,

annule, formosae pars pretiosa manus,
annule, supremi mansurum pignus amoris,

annule, laetitiae tristitiaeque meae,
annule, post iuvenem similis tibi contigit haeres.

Annule, post illum contigit iste situm.
Annule, nunc meus es, domini post fata prioris,

annule, cum moriar, annule cuius eris?

31. Ad Vallem Rosarum.

Vallis amoena, meis nemoralis amoribus aula

et commilitii florea mappa mei.
tu memor es blandae per mutua foedera vitae,

tu ioca, tu nostros scis sine fraude sales.
Auritae novere rubi fruticesque loquaces,

sub quibus umbrosae nos tenuere comae.
Fallor, an antiquos, dum transeo, dicis amores?

O quot sunt frondes, sint tot et ora tibi!

32. Ad Prata.

Sive per herbosos spatiarer amabilis artus

atque comes iuveni non inhonorus eram;
sive sub agresti resupinus fronde iacerem

et coniux iuvenis uon inamoenus eram;
quam mihi prata fuit vestris incedere sulcis,

quam fuit in vestro dulce iacere sinu!
Ah! quod non pereo, per eo dum gramina vestra!

Ah! quod non iaceo, dum iacuisse velim!

33. Ad Violas. Recordationem B. Glogeri cum harum odoris suavitate comparat.

In sua virgineus carpit vos gaudia pollex,

nec poterat talis vos piguisse necis.

Purpura cyaneis nuper confusa labellis

livet in aridulis fuscula facta genis,
dulce sed ambrosias halant ea funera fauces,

vividus e vestra morte resurgit odor.
Cum vobis a morte meus fit gratior heres

vestraque de memori funditur aura rogo.

34. Ad Deos Agrestes.

Sylvani, Satyri, Priape, Fauni,
Terminus, Dryades, Diana, Pales,
ite, numina ruris universa,
ite, currite, saltuura monarchee.
arborum genus omne pervolate,
frondes carpite, complicate fasces,
ramos sternite. colligate thyrsos
et brevem iuvenis iacentis urnam
circumnectite ductili racemo.
Tum late virides super columnas
et strictas hedera trabes procaci,
sutiles bene collocate pompas,
ut surgens foliaceo nitore
suspici queat eminus cacumen.
Ite, currite, principes agrorum.
Quod nisi properaveritis, ipsa
current robora, fraxini, cupressus.

35. In Charites.

Quae tria foemineis apparent corpora peplis,

corpora flebilibus conspicienda modis?
Ludor, an Aglaiam video? videone Thaleiam?

Fallor, an Euphrosynen tertia fronte refert?
Est ita. Dileeti lacrimantur funus ephebi

cumque sorore soror flet iuvenile decus.
Fortunate cinis, quem sic pia numina curant!

Dum gemuere, dolent; dum doluere, gemunt.

36. De febre ardente et sudore B. Glogeri, Ad Florianum Stritzkii, Sil.

Pugna fuit flammas inter, fuit iuler et undas.

utrae vexarent cor iuvenile magis.
Praestamus, sonuit aqua rauco vortice, flammis!

Praestamus flammae, flamma strepebat, aquis!
Quin libeat certare, fremunt. Pugnatur. At aeger

in mediis, mediis ignibus, exit aquis.
Principiuni fuit hoc, finis fuit illa duelli.

Dic, quae victrices obtinuere manus?

37. De Iisdem.

Spumea caerulei quid abhorres flumina ponti

et vicina times membra locare rogo?
Quisque siuu sua fata suo gerit. Omnia lethi

sunt exempla domi, nos et ubique premunt.
Quem gemimus iuvenem, procul igne miser, procul unda,

debuit in mediis igne fretoque mori.
Alta paves frustra, frustra fugis, hospes, ab igne;

ipse sibi moriens ignis et unda fuit.

38. B. Glogeri Malum Citreum.

Aurea sub iuvenis rutilescunt pollice mala,

aurea mala nitent, aurea dextra tenet.
Aureus ipse micat. Sed quae sunt aurea mala,

aurea quae similis dextera gestat heri ?
Fertilis his similes non parturit India fructus,

tale quid Hesperiis non generatur aquis.
Quum nullas habeant natales talia terras,

quis neget, e fulva mala renata manu?

39. De Insignibus B. Glogeri.

Quae currunt hyalis amoena ripis
per late nitidos fluenta campos?
Quae totum niveis serena plumis

ales turgidulas flagellat undas?
Quae racemiferis sublime villis
in celsam caput abdit arbor aethram
ad volventis inane littus amnis?
Ceras indigitas Glogerianas?
Scite. Moribus hae per omne raris
sui conveniunt heri rubricae.
Mare flumen id est scientiarum.
Candor vivit olore, fama palma.

40. Ad Lectum B. Glogeri.

Deme verecundo variata toralia textu,

lectule, deme tui plumea fulcra sinus.
Abstrahe textilibus velaria consita filis

et, facit ad mundum quod peristroma tuum.
Circumfunde tuo gausapia pallida collo,

fuscus inornatum stet color ante pedem.
Mollia viventi peperisti gaudia, functo

iam quoque, ceu pax est, exequieris hero.

41. Imago B. Glogeri.

Sunt ea caesiolis canentia lumina circis?

Sunt ea coccineis proxima labra labris?
Quo vivax roseo migravit purpura vultu ?

Quo fronti tenerse iam cecidere nives?
Pendula caesaries fulva pallescit iu umbra.

Per faciem totam frigida serpit hiems.

42. In Libellum. Die Geistliche Wasserqualle.

Gestat aquas iuvenis. Sed quas gerit aureus undas?

Quae tenet in vacua flumina sicca manu,
flumina Castalio non prosilientia clivo,

non Aganippseis prsecipitata iugis?

Quae gerit, haut faciunt naevosis flumina membris.

Illa lavant animae menda fluenta piae.
O homo, quo luteam possis abstergere mentem,

sit liber unda, preces spongia, flamma fides.

43. Joanni Christophoro Lobhartsbergero Propempticon.

Ne tibi noster Amor possit male fidus haberi

atque aliquid dubiae suspicionis alat,
sume fidelanimam testantia symbola dextram.

Carmen amicitiae pignus habeto meae.
Sala capit te, Plissa vetus me vincit et una,

quod foret in votis, improbus ire vetat.
Solus eas ? Non solus eas. Comes illa perennis

litera contigui tessera cordis erit.

44. Cum somniaret se a J. G. Schilacho S. Pyropo donari.

Grata per illunem ludebant somnia noctem

et mihi cum Schilacho fabula longa fuit.
Ille fidelanimem contestaturus amorem

ferre mihi visus gemmea dona fuit.
Evigilata suo se mens laetamine falsam

sensit et umbrosas esse dolebat opes.
Omen at est, dixi. Bacca pretiosior omni

ipse mihi Schilachus unio totus erit.

45. Albo Joannis Sibelii, Westphali, super symbolo eiusdem.

Cor mihi, quod volvat, constanti disserit ore,

os mihi cum simili corde, quod aiat, agit.

Cor tacet; os reticet. Loquitur cor; et ora loquuntur.

Officium concors illud et illa tenent.
Os sine corde nihil, sine nil facit ore cor aptum.

Os in corde gerit, qui cor in ore gerit.
O me felicem, tah quae munere praesto!

O te felicem, quando sequutor eras!

MANIUM GLOGERIANORUM LIBER III, IN QUO VOTA.

Nobili Et Ad Perfecta Nato Casparo Hertranftio Lusato Nomini In Batavia Mihi Dulcissimo Et Aetatem Desiderabili Pro Contesseratione Amoris Plus Quam Fraterni Germana Fide Inscribo Paulus Flemingus.

1. Invocatio ad Poesim meam.

Diva, superstitibus multum valitura rubricis,

canae perennitatis assestrix comes,
si iuvenis genius potuit placuisse faventi

castisque lenis astitisti vocibus,
esto comes manesque tui super implue vatis,

docto madore nectaris volens meri.
Sis, dea, vivificans tam diri funeris ultrix,

se iamque victa, discat ipsa mors mori.

2. Vox.

Nox erat et medias cogebat luna tenebras,

stabat et in nitidis plurima stella comis.
Surgit et ad patulas convertens lumina valvas

miratur iuvenis nobile plasma Dei.
Dumque cavi Tempe flammantia dispicit orbis

et nictare rubris sidera fulva genis:
Quin, ait, evolito. Sit Amor mihi, Christe, supernua

actor, ubique cyclus, tu polus, ignis ego!

3. B. Glogeri Votum.

Assere me gratesque tuae cantavero dextrae

atque memor meritum, Christe, sonaro melos.
Sic ait, in mediis ubi ferveret ignibus aeger

et iuvenis dubiam credere posset opein.
Audiit et prono Christus nutabat olympo

et sudae iuvenis amodo mentis erat.
Si vetar in terris, pangam tibi carmina coelo.

Sic ait et cupido scandit in astra gradu.

4. Ad Philippum Mullerum Med. L. V. Cl.

Grande mathematicae sidus, Mullere, catervae,

sed quoque Poeonii portio prima chori,
si mea te pietas, si Manibus aeqtms Apollo

et nimis in cineres obsequiosus Amor
posse meret bene velle mihi, mihi candidus adsta

atque tui nascens suscipe vatis opus.
Hinc poterit seri genius censere nepotis,

non venit a vita vivere, morte venit.

5. Somnia.

Tot mihi formosae de te sunt, unice, noctes,

quam facit ad liquidum spissa tenebra iubar!
Vix levisomna suam carpit pupilla quietem,

ilicet ante meum stare videre torum.
Ludis et, et solitis charum complecteris ulnis,

tergis et ex oculis flumina salsa meis.
Gaudia si mihi tot pariunt praeludia mortis,

gaudia quot functo mors dabit ipsa mihi?

6. Querela.

Dum meus auratas transit Glogerus in arces

exuviasque sui me male linquit humi,
suspiro: Mea Musa, mihi mea mella ministra!

Redde, solum, mea mi sacchara, redde, salum,
mitte meum mihi, manna, meum mihi, munde, remitte!

Aura, poli, stellae, mittite missa mihi!
Omnia dum nequeunt mea mi omnia reddere, restat,

omnia vel fuero, vel nihil omnis ero.

7. Ad Somnum.

Non tenebrat vigiles mortale papaver ocellos.

Fronde quatis frustra tempora sicca tua.
Nec mihi Thebaicus facit ulla crepuscula succus

lymphave, letheo quae fuit hausta lacu.

Dormio, sed vigilans. Nox absque quiete recedit,

absque quiete dies, neutra quieta sibi.
Si deus es, te luminibus, pater, indue nostris,

aut mea luminibus lumina deme tuis.

8. Ad Coelestem Mentem.

Chara sepulcralem faciunt me funera vatem,

nec desiderii lex erit ulla mei.
Aurea magnanimi soboles Jovis, aurea virgo,

quae regis e supera pectora nostra domo,
sis bona, sis facilis lacrimisque illabere nostris,

ad durum mollis munus adesse velis.
Flagitio iacct ille necis, tacet ille peremptus,

Officio iuvenis vivit ovatque tuo.

9. Ad Sororem Meam.

Non tibi sit tanti fraternos spernere fletus,

ut numquam nobis aggemuisse velis.
Ac, quamvis Romana tuos haec litera sensus

de nostro nequeat commonuisse malo,
nostra tamen coram si non tibi iata reclusi,

haec tibi iam poterit explicuissc parens.
Forte peregrinum nolis, germana, Glogerum,

at plores Paullum, quaeso, Sabina, tuum.

10. Ad Manes B. Glogeri.

Quas damus inferias, vestris quas ponimus aris

lances, quae solita mystica farra dape,
sumite, sed faciles, vestris devotaque iustis

carmina de nota non reprobate manu.
Hoc ipsi voluistis opus, dum vestra caducum

corpora mortali \imine vincta forent.
Jam lacrimas libo, mox et libavero mentem.

Ah mihi, quod iam non mortuus esse queo!

11. Fero, Ut Feram.

Mens mea, quid doleas, lacrimes quid, quidve fathiscas,

duriter humanis saucia vulneribus ?
Quin magis exsultes, plaudas et clara cachinnes,

molliter seternis rorida chrysmatibus.
Omne necis, sine, vulnus habet, habet omne salutis.

Chrysma, quod excellat, illud et illud erit.
Edura, dum scire potes, quod utrimque probentur,

vulnera chrysmatibus, chrysmata vulneribus.

12. Aliter.

Abstine, quae bona sunt, mea mens, bona sola videntur.

Sunt bona, quae mala vult pessimus ipsus homo.
Sustine, quae mala suut, quod et haec mala sola videntur.

Sunt mala, quae iudex sons bona censet homo.
Sunt bona, quae mala sunt perverso credita mundo,

semper at electis sunt boua, quse mala sunt.
Sis patiens, potiens et eris, mens enthea; coeli

tunc potiens, mundum si patieris, eris.

13. Aliter.

Mens mea, quid fatuis, stolidum quid, mora, moraris,

molliter humanis tacta libidinibus.
Quin sape, patritios et suspice luminis orbes,

suaviter aeternis capta cupidinibus.
Illa cupido trahit, trahit illa libido volentem;

haec perit, illa manet; haec fovet, illa necat.
Sperne solum speraque polum, coelestibus olim

plena cupidinibus, pleua libidinibus.

14. Aliter.

Hac mihi tristitias, lacrimas, suspiria, mortem,

tormina, Gehennam sistit amicus Amor.
Hac mihi laetitias, risus, cantamina, vitam,

gaudia, coelum ipsum ponit amoenus Amor.
Illa pias terris infestant fulmina mentes:

haec, ait, in coelis fata morantur eas.
Ah patiamur, Amor, dixi, patiamur ut olim!

Quam patienda lubens, si potienda, feram!

15. J. Michaeli Sponso.

Nubis et optata frneris cum sorte puella

sudaque coniugii tempora laetus agis.
Fausta precaturae latum strepit ordo catervae,

cernis et in plausus quemlibet ire tuos.
Jungo meum, sed iungo meum sine compare votum,

compare, quo niage par post milii nullus erit.
Forte pares eritis, si nos in amore praeimus,

o nobis numquam disparitate pares!

16. Michaeli Scholtzio Sil. Prope turbas Lipsicas MDCXXXII.

Quassa procelloso velut intremit aequore navis

aut movet acl rabidum summa labrusca Notum,
hinc illinc iacimur, timor hac, pavor irruit illac,

trudimur et variis hinc et, et inde viis.
Nulla mihi, tibi nulla patet via tuta salutis.

Diffidit misero quilibet ipse sibi.
Tota licet natura ruat, tria me, tria firment

te: bona caussa, Deus lenis, amicus homo.

17. Wendelino Dahinden Super Symbolo: Deus Adiutor Meus.

Quando tuus Deus est adiutor, amice, fateris,

cuius in ambigua sorte preceris opem,
scilicet hic tutum fugientibus exstat asylum;

hic timor, hic fallax non habet hora fidem,
Ille suam cui praestat opem, quem suscipit intro,

mollia securae tempora pacis agit.
Qui iuvat ct iuvit semper semperque iuvabit,

est tuus adiutor. Quid trepidare velis?

18. Super Funere Cuiusdam.

Seu lapidosa trucis crucium tormenta podagrae,

seu necat invalida curva senecta manu;
sive per hostiles factus trepidare tumultus,

attonitis poteras succubuisse minis,
fortunatus obis et in ipso funere foelix

tuta perennantis fata quietis habes.
O bona mens, quae te tot mortibus eximit una!

Vivere quo posses, debuerasque uiori.

19. Ad Musas.

Segnia nolentes carpebant otia Musae,

nuper ubi Pindi non gravis liospes eram.
Quterebam caussam, reddebant numina caussam.

Nam nihil, aiebant, quod faceremus, erat.
Ah! non dura mihi, dicebam, numina, sitis,

materies operis, quod peragatis, ero.
Ilicet hos illius tradebam fundere lessos.

Numina sic docui, sic didicere deae.

20. Ad Meditrinam.

Et sequar, a fido cum sim ductore relictus?

Quam pavet ignota pes dubiosus humo!

Tu tamen e summo trepidantem, diva, theatro,

ut sequar, assidua sedulitate mones.
Qua sequar aut abeam? Dea, dic, dea, detege calles,

sponte-sequutores non retinebo pedes.
Audio, nec video, sequar ast. Erit ipse vaganti

ad te, quo veniam, vel meus error, iter.

21. Ad Famam.

Surge, volaturas, dea, sume volatilis alas,

surge, loquuturas indue tota tubas.
I, vola et hac, socium Pyladis qua dicis Oresten,

Glogeridis lingua fare Flemingiaden.
Quicquid erat veteris per te memorabile mundi,

hoc referunt nostri, te memorante, dies.
Congrua diversi sumus exemplaria saecli,

ille vetustatis, posteritatis ego.

22. Ad Musas.

Ut faciles nostro sitis sub carmine Musae,

hoc petit a vestro numine noster Amor.
Natus Amor Charitum, blandus coirviva leporum;

vota, deae, civis non reprobate dei.
Hos, mihi quos latias calamos acuistis ad aras,

illius e vestra nomine sumo manu.
Nomme scribo dei. Deus est Amor omnia nobis,

humor, arena, stylus, pagina, scriptor, opus.

MANIUM GLOGERIANOKUM LIBER IV, IN QUO DESIDERIA.

Vincentio Fabricio Cimbro Poetae Supra Seculum Et Aetatem Illustri De Facie Nondum Noto Pro Amicitia Fundanda Lubens Offero Paulus Flemingus Eo, Quo Heinsium Utrumque Aestimo, Animo.

1. B. Glogeri Eucharistia.

Lurida macrabant miserum ieiunia corpus,

aruerant longa languida membra siti.
Clamabam: Esurio! posuit mihi mattia tellus.

Non poterat nostram tollere terra famem.
Clamabam: Sitio! fudit mihi pocula pontus.

Nostram non poterunt illa fugare sitim.
Tandem rauca meo flavi suspiria coelo

iam prope deficiens: Esurio! sitio!
Audierat meque in suspiria pura liquatum

ad rutilas sedes coelicus egit amor.
Ah mihi! qualis eram, quae, quantaque gaudia sensi!

Tu mihi, Christe, cibus, tu mihi potus eras.

2. Eadem.

Sternite divitibus convivia pinguia mappis,

Caesares, ambrosias ponite lautitias.
Quid iuvat ex epulis vomituros tendere ventres ?

Quid iuvat Ausonia nausea mota dape?
Ite, utres tensi, vos non ieiunia linquent.

Cras sitietis enim, ceu sitiistis heri.
Esurio te, te sitio, mi mellee Jesu.

Te satur ingesto iugiter esse queo.

3. B. Glogeri Medicina.

Cesserat ingenui torrens facundia Celsi

et tibi Galenus cinxerat ora vigor.
Praescia munierat caput experientia Coi

curaque Paeoniae iudiciosa deae.
Sennerti genius magnique Moneta Borussi

formarant manibus cerea sensa suis.

Hoc poterant vivo tanti superesse medentes,

hei, tamen et poterant hoc moriente mori.

4. B. Glogeri Pietas.

Fertur inexplicito pietas risisse cachinno,

pulcer, ubi rabida demeterere nece,
mox adventantem lento plicuisse lacerto

et pressisse meris obvia labra labris.
Dicitur et similem niveo velasse sodalem

syrmate et in dominum deposuisse torum.
Nil pietate magis coluisti vivus, amice,

te recolit functum nil pietate magis.

5. B. Glogero Vitae meae.

Te sine nulla dies potuit mihi laeta videri,

te sine cuncta fuit flebilis hora mihi.
Me sine nulla dies potuit tibi Iseta videri,

me sine cuncta fuit flebilis hora tibi.
Tu sine me, sed ego sine te nunc cogimur ire.

Tu sine me raperis, te sine linquor ego.
Ah moreris sine me, sine quo non vivere quibam.

Ah vivo sine te, quo sine functus eram.

6. Hora IIX. Promeridiana.

Jam ciet Octobres frigens Matuta quadrigas,

iam stat ad octavam spissior umbra notam,
iam meus extremas Glogerus subbibit auras,

iam levis e patulo spiritus ore volat.
O mea spes! mea lux! mea mens! mea cuncta! meum nil!

Omnia sunt uno nomiue rapta mihi.
Quot mihi milleme parient discriminis horae,

unica millenas si parit hora neces!

7. Solitudo.

Pax ibi tranquillis sanctum circumvolat alis

et fovet in molli tcgmine fcsta quies.
Huc sua pernices iuvenis mens enthea peunas

strinxit, inexposita docta volare via.
Non queror implacido iuvenem ccssisse profundo;

hei! viduum miserum me superesse queror.

8. Infortunia Glogeri.

Tot miser esse modis poteras sentireque largus

infortunati fata noverca viri.
Pauper eras, virtute tamen cordatior ibas,

dum frugalis eras, sat tibi dives eras.
Exsilium, morbi, fures, iniuria, leges

quassarunt miseris sensa subacta modis.
Hoc modo restabat, quo deiectissimus esses,

pravus, qui potuit te iugulare, medens.

Omnigenas iuvenis discendo exhauserat artes,

iam nec in arcanis, ars quod haberet, crat,
huic septemgeminae nihil occuluere sorores,

nil Charis et vario Suada lepore potens.
Phoebus Apollo suam tandem dabat ipse medelam,

pronus et in iuvenem plurimus ibat honor.
Omnia dum studuit, neglexit in omnibus unum,

discere debuerat non potuisse mori.

10. B. Glogero Virtuoso.

Pauper erat, tamen esse virum duratio suasit.

Fortuna maior seque Glogerus erat.
Exul erat, sed firma mari constautia scnsu

Ausonios fecit ferre valere dolos.
Aeger erat, valido sed erat patientia talo

nixa deditque ipsam vincere posse necem.
Quicquid erat miserum, iuvenis fuit undique, virtus

sed tamen et iuvenis undique quaeque fuit.

11. B. Glogeri Patientia et Constantia.

Quicquid agebat opus, constans Glogerus agebat,

instabat patiens, quicquid agebat opus.
Scilicet ipsa sibi iuvenem patientia constans

officiis similem fecerat esse suis.
Scilicet ipsa suam patiens constantia vernam

imbuerat dubias spernere posse vices.
Quis negat, ipse fuit iuvenis patientia constans

et patiens iuvenis robur is ipse fuit?

12. Ad Solem.

Cynthie, cum fesso tua subtrahis esseda mundo,

pronus et Hesperias laberis inter aquas,
nil nisi furva nigrae premit omnia noctis imago,

nil nisi schema trucis omnia mortis habent.
Tunc et cuncta velint aeternam stertere noctem,

vita nisi redeat, te redeunte, sibi.
Dulce mori cunctis, si surgere, Phoebe, recusas,

dulce mihi Phoebo non oriente mori.

13. Ad Floram.

Flora, verecundum quid pandis ubique rosetum

et mihi suaveolens, qua vio, sternis iter.
Heic crocus, heic castis variantia lilia malis,

hic diversicolor tulipa pingit humum.
Parce tuis, dea, parce rosis. Vereamur iniqua

calce verecundas perdere veris opes.
Non mihi, diva, places, tua non viridaria, flores,

dum tibi, dum cecidit floribus omne decus.

14. Ad Noctem.

Una meam miserata vicem, dea, surgis et omne

blanda iubes lenem molliter ire torum.
Solus ego vigilaro mihi, mihi temsero somnos,

quosque diu lessus lacrimo, nocte querar.
Tu mihi sola faves amicimiue pulla fluenti,

tu mihi funereo congruis una melo.

Sed cras albenti, dea, mane recesseris a me.

Nil facis: aeternans me premit umbra tamen.

15. Dies.

Jamque soporosos extergens Phosphorus hirquos

semivigil creperum fulgurat orbe iubar.
Mox ubi stertentem lux excitat aurea mundum,

Phoebus et Eois plurimus exit aquis,
plena dies niveis orbem circumvolat alis,

irrigat et pigrum lux generosa solum.
Pleua dies mundo ceciditque reditque vicissim:

hei! mea dum cecidit, non orietur item.

16. Ad Vesperam.

Vespera, nam fessum solari cerneris orbem

et misera fractis grata venire die,
demit arator opus, cogunt mulctralia vaccas,

verna strepit circum pensile passer opus.
Lenia sollicitae tranquillant otia noctis

omnia, me solum negligit aequa quies,
Jam toties totiesque redis totiesque redibis

vana. Veni vitae vespera sera meae!

17. Lessus.

Immorior, nece nec tamen hac me vita relinquit.

Continuus vivo continuusque necor.
Mors fugit et morior. Fugit, et tamen exprimo, vita.

Sic redit alterna vitaque morsque fuga.
Mirum posse mori, constans cum vita supersit!

Mirius, in media vivere posse nece.
Quam mihi lethiferum est, invitus vivere cogi!

Ah mihi sit, nolle vivere, posse mori!

18. Ad Ventos.

Instabilis animae, nam vos dedit Aeola virtus

in subito celeres ire per omne pede,
aula Jovis vos tota capit, vos integra Juno.

Ad vos immotum contremit orbis opus.
Hos ructate citi gemitus, hos tollite lessus

et mea quadruplici dicite damna plagae.
O ego vos fiam, quo, qui modo nullibi nunc sum,

nec queo, nec cupio, totus ubique siem.

19. Glogerum adhuc vivere.

Charus eras Musis, Musae tibi chara rependuntr

cum gemitu lacrimas ad tua busta cient.
Cynthius indoluit, lacrimas et roris in amnesy

in Zephyros gemitus iussit abire sacros.
Arida terra bibit rores. Sic ebria florum

gignit opes, circum myrtea sylva viret,
Quae Zephyris perculsa sonum dat iugiter istum.

Vive, decus, Musis, vive, Glogere, tibi.

20. Super Cantus Philomelae.

Lenis ubi varie querulas discriminat odas

Daulias, in vernis dispatiabar agris.
Dicebam: Mea chara, meos mihi concine questusl

Ah! mea, singultus, a! mea, finge meos,
O ego si tu sim, quam miris flexibus utar,

quam mea millemodo carmine damna fleam l
Sic ego. Suspendit primas mox illa querelas.

In me mutari forsan et illa cupit.

21. In Museum Suum.

Aureolum quondam, nunc detestabile nobis

nomen, inoffensi nempe valete Lares.
Hospitium mihi molle fuit, mild flebile vestrum

caussaque coniugii discidiique fuit.
Vidistis iuvenem sanum, vidistis et aegrum.

Sic erat in vestra vitaque morsque domo.
Sic erat, at quia iam refugit mors, vivida nobis,

scilicet hanc alibi quaero. Valete Lares.

22. De lacrimis Et Suspiriis suis.

Qualis Hyperboreo rapidus furit Africus imbre

et Nothus illapsas verberat asper aquas,
sic et ab orali tumidi mihi cardine Cauri

discutiunt fletas praecipitanter aquas.
Fundit aquas oculus, venti de pectore surgunt.

Sufficit in partes illud et ille suas.
O oculi nobis, o tot sint pectora tantum,

quot pluimus lacrimas evomimusque Notos!

23. In Tabulas Medicinales, quas imperfectas edi vetuit.

Mirabantur opus, Parnassia numina, Musae,

quod iuvenis luci mox positurus erat.
Jam sinuosa suae Sennertus lumina divae

in gracili poterat fronte stupere brevi.
Viveret Hippocrates, quos non risisset amores!

Ipse fuit facti plausor Apollo novi.
Cum domino perit ille labor, quod numina primum

tam mirabantur, nunc lacrimantur opus.

24. Ad Henricum Ebenium Sil.

Esto! meis aliquid decedat tempore curis,

fiat et ex senio mitior ille dolor.
Quae mihi totalem tamen exuet hora querelam?

Quodve meo vacuum funere nomen erit?
Nulla mihi totum dement hunc secula luctum,

nec sinet hic fido natus amore dolor.
..................

............

25. Ad Fata.

Fata, quid arguimus vestros in funere fasces

divinumque nimis sollicitamus ebur?

Si trahitis, trahimur merito sequimurque coacti:

sin, quivis pronae se trahit ipse neci.
Invisum properamus iter, dum nolumus illud,

cumque scopum premimus, vos ea culpa manet.
Ast, homo, te primum semper semperque deinde,

ut possis numquam fata timere, time.

26. Ad Se Ipsum.

Susceptum sic ponis opus damnasque lituris?

Illud erat votum, lente poeta, tuum?
Adde manus, animum revoca calamumque resume

promissamque diis manibus urge fidem.
Vita volatilibus fugit irrevolubilis alis,

prona repentinum Parca minatur iter.
Cras, quod heri poteras, poteris succumbere fato.

Pergito: iam capitis pars perit, ecce, tui.

27. In mortem Glogeri Mei.

Fulva colorato gyrabat stamina fuso

nec Lachesis iuveni visa severa fuit.
Vidit et invidit nitidum gravis Atropos aurum

formosumque truci pollice rupit opus.
Perfida contracto subrisit tertia naso,

nec Lachesi facinus tam capitale fuit.
Si vobis modo nostra ioci sunt fata, severae,

cur semel abruptum non iteratis opus?

28. Omnia Glogerum quaerunt in omnibus. Ego maxime.

In libris Clariae vatem, Meditrina cathedris

mystam, per herbas moesta filium Flora;
delitias Jocus ipse suas, Lepor ipse lepores

et omne, quicquid numiuum praeest coelis,
anxia disquirunt iuvenem. Magis anxius ipse

meum per omne rimor, omne, Glogerum.
Quaerimus amissum, sed nos amittimus ipsos.

In perditis se perditi (dolor!) quaerunt.

29. Ad Fortunam.

Omnibus instabilis, nobis durantior unis

diva, velut fixis aes solet esse petris.
Vidimus immotum constanti lumine tergus,

hinc mihi caussa mali tam diuturna fuit.
Hebdomas hebdomadem premit, opprimit annus et annum,

ex quo continuo mergimus imbre genas.
At dea, tam certo cum te mihi tramite sistas,

credam, quod volucri fluxa ferare rota?

30. Ad M. Andream Voigtum, obitum Patris lugentem.

Pone pusillanimes molli sub pectore curas

sumeque cordati mascula sensa viri.
Sic moneo, dum sera tui fles fata parentis,

dissuasor iusti sic tibi moris eram.
Tu mihi: Sed proprios cur non sinis, optime, questus,

quodque doces alios, non, ais, ipse potes?
Vera refers. Sic disce meo, mi candide, more,

quam leve consilium sit dare, ferre grave.

31. Ad Phoebum Apollinem.

Sive salutiferam primus sator excolis artem,

sive Meduseae praeses es, alme, lyrae,
tu, deus, es titulo mihi bis quoque flendus utroque,

iraque sub lacrimis non levis esse solet.
Ille, cui duplicem pandisti providus artem,

nunc obit et media me male linquit ope.
Nec poteras prohibere malum? Quei, Delie, possis

iras cum lacrimis nunc prohibere mihi?

32. Ad Virgines.

Non mihi vester Amor blandis arrisit ocellis,

nec gratus poterat Cypridis esse favor.
Quem Jonathanaeo modo complexabar amore,

dulcior hic vobis omnibus uuus erat.
Hunc Charites iunxere mihi, rapuere vicissim

illeque post raptum durat Amoris amor.

Durat et aeternis non immutabitur annis,

prae quo putris erat nausea vester amor.

33. Ad Genium B. Glogeri.

Dic, serene flammeorum purpurate siderum,
qua celer non indicata noster ille gemmeus,
ille noster, noster ille transvolavit semita.
Nulla plantae, nulla noti calcis est super nota.
Dic mihi, desiderate, dic beate, quo sciam,
qua repentina levatus avolaverit via:
an solens per florulenta divagatur iugera
et salutares perita condit arte cespites
discoloribusve prati mollis infusus toris
ad propinqui lene Plissi murmur et planum latus
fabulantibus Roseti colloquentis Africis,
semifessus, semisomnis, semitectus sic iacet
millemunis millepictis Chloridos tapetiis.
Ut meum iunctis sodalem vinciam complexibus,
te per herbas, te per hortos, te per arva florea,
per rubeta, per fruteta, per vepreta persequar.
An securiore cura musica necat diem
et vel entheos diserti pervolat Celsi libros
atque diligente grandem subliniit penna Coum
vel merens Galenianae candidatus infulae
mente, gestu, voce, nutu, praetor acer imperat
eloquentibus diserti pulpitis .....
Ut docentis a sonoro pendeam discens labro
atque praesens ore tentem, te per auditoria,
per musea, per cathedras perque scamna persequar.
An iuvaturas clientes morbidi tremunt fores
isque densum septus inter vulgus aegrotantium
recta mandat, tuta scribit, sana miscet pharmaca
et barathrali solutos navitae malos rapit.
Ut meum festina Phoebum sistat hic mihi mora,
per vias, per angiportus, per suburbanas casas,
per forum, per officinas, per plateas te sequar.

An gravis severiora cura linquit pectora
et valente lassus aegro, fessula ponens manu
nauseosi taediosa Pergami volumina,
sponte mota delicato plectra vibrat pollice,
quale Musae, quale Phoebus ipse non possit melos.
Et meum pronis inhaerens auribus vatem bibam,
te per Aemum, te per Ossam, te per Othryn insequar.

34. De Gravi Pestilentia, Lipsiam MDCXXXII depopulante.

Ibat in egregias formosae Lipsidos oras

Mors, tenuit stivam dextera, laeva boves.
Scilicet hic grandis lati patet area campi.

Quin, ait, hanc vertet vomer hic uncus humum.
Sic arcana serit secreti semina morbi.

Plena venenatis arva stetere comis.
Dum morimur metimur: quivis fuit omnia Morti,

vomer, ager, tauri, semina, messis, homo.

35. Ad Parentem Meum sub obsidionem Lipsiae MDCXXXII.

Tu sed ab immiti, genitor, dispelleris hoste.

Periuro spolium sunt bona nostra globo.
Exul es. Ah ego siml Densa concludor ab urbe,

quis dubitat, trucibus prseda futurus liens.
Adde, quod in veteres recidat mens prona dolores,

nec sinat antiquus non doluisse dolor.
...................

....................

MANIUM GLOGERIANORUM LIBER V, IN QUO SUSPIRIA.

Excellentissimo Medico, Historico, Rhetori, Poetae Andreae Rivino In Illustriss. Lipsensi Publico Professori Veteri Quo Illum Prosequor Amicitiae Studio Etiamnum Exprimendo Addico Paulus Flemingus.

1. Eusebio Lasmano, Desideratissimae recordationis.

Qualis ad ulvosum proles Stheneleia Volgam

praecinit ipsa sibi flebile mortis epos,
talis ad ipse tuam, rerum charissime, tumbam

hoc mihi funereo carmen hiulco tono.
Ite, meae lacrimae, super ossa natate iacentis.

Ite, rnei genitus, me geminate sequi.
Non opus est, mihi post lapidem statuatis amici,

ipse sepulcralis mox mihi tophus ero.

2. In Harmoniam B. Glogero ante obitum auditam.

Traxerat insomnes quatuor per bidua lunas

et vacuae iuvenis usque quietis erat.
Jamque leves subito cupiebat carpere somnos,

vicinus lubricum pergere mortis iter.
Ilicet harmonicas audivit coelitus odas.

Exquesoporatus talia verba facit:
O divinus Amor, si me cupis esse beatum,

musica totus eris, totus et auris ego!

3. B. Glogeri Eucharistia.

Aetherio iuvenis iam suspirabat Amori:

Es mihi, Christe, fames; es mihi, Christe, sitis.
Moxque dapes aderant et rorida mattya coelo,

qualia, Christe, tuis te potuisse soles.
Heic bibit, heic comedit placidus conviva deorum,

fructus et hinc tacita spiritualis ope.
Paucula sic reparant, ait, aegras fercula vires,

Pande mihi totum, dia coquina, penum!

4. B. Glogeri Philosophia.

Obvia nuper erat pulla mihi tetrica palla

laxaque confusis philosophia comis.
Retro verecundse titubabant moesta sorores,

ibat et in nigris ars numerosa mitris.
Aio: deae, tanti stimulum memorate doloris,

quae tam luctifici sontica causa gradus?
At pergunt miseraeque tacent. Sed nonne tacescant?

Pansophiae, iuvenis cor, labra, lingua silet.

5. B. Glogeri Musicae.

Viderat ingenuum vicinae mortis ephebum

et iam solvanima Musica stare via.
Suavia funereo suspendit barbita clavo

et raucum tremulo pollice pressit ebur.
Tunc miserum dedicere fides resonare supinae

et stridere vagum fila remissa melos.
Dum meus in luctus pulmo mihi defit hiulcos,

aurae singultant, eiulat atque sonus.

6. Joachimo Elsnero Sil.

Ille tuus, tuus ille meus, meus ille Glogerus

nostri delicies, nostri utriusque decus,
ille utriusque salus, ille, ille utriusque voluptas,

ille, ille, ille merum cor utriusque fuit.
Ille tuus, meus ille fuit, fuit ille! O quid? o quid?

Quid sumus? aut fuimus? aut erimus? fuimus!
Hei! fuimus! fuimus! tu, dumfuitille, fuisti!

hei fuimus, fuimus! dum fuit ille, fui!

7. Ad Suspiria Sua.

Humidus imbriferis amplexibus implicat Auster

et pluvio madidos basiat ore polos.
Uda citi dant ora poli, mera decidit unda.

Exhilarat sitiens illa saliva solum.
Ah! praesaga mei semper suspiria luctus,

o oculis Austri turbo vaporque meis!

Lumina continuas mea poscite, poscite guttas,

terra sitit. Quae sed terra, rogatis? Ego.

8. In Herbatione, quam vocant, Ad Flores, qui monstrari ac distribui solent.

Pendula labenti demittitis oscula vultu,

aurea materno pignora rapta sinu.
Candida frontis hyems, niveorum bruma labrorum,

marcet; in ostrinis ver geniale genis.
Sanguis abit, lac omne perit, color interit omnis

totaque flaccescens corpora languor habet.
Ah vos felices et ab ipsa morte beatos!

Ast ego, dum morior, tabeo; vivo tamen.

9. Ad Fratres Beati, Petrum, Davidem, Nicolaum.

Omnis in hoc uno vestrae stetit anchora navis.

Navis hic, hic vestrae prora salutis erat.
Et iam tota bonis solvebat carbasa ventis

museumque pia marmor inibat ave.
Quam sed o! insubita ratis interit icta procella!

Infelix Clario mergitur ille salo.
Non solus perit ille sibi. Periistis et una.

Quin, ego naufragii portio quarta fui.

10. Ad Album B. Glogeri.

Parve liber, sed magna tui possessio vatis,

non minus heredis nunc pia cura tui,
ah quoties, quoties madidis te basio malis!

Humidus ah quoties mandat abesse dolor!
Non sed abes umquam, bona crux, et acerba voluptas,

non sine melle tui fellis amaror erat.
Nam dominum mens nostra tuum sibi fingit adesse,

in vultu quoties haeserit illa tuo.

11. Ad Silesiam.

Foecunda mater prolium venustarum
et erudita principalium Phoebo
nutrix virorum, qualibus graves umquam
stabant Athenae, docta vel parens Roma
superbiebat invidentibus Graiis;
tulisse sat sit entheam tibi prolem
et clegantis testimonium verax
referrc pubis, gentium quot in vultu
et orbe coram publicamus ingenti.
Tui quod est nati super, tuum non est.
Heec ossa, nostra vendicat sibi Lipsis
laudemque mundus, spiritum pater coelum.
Tuus redibit filius tibi numquam.

12. Ad Animum Beati.

Sacer o anime, novitie socie superum!

Quibus ego misere gemo latebris?
Ea nova nitida domicilia tua, meis

inibique tua levia sola gravibus
premere aveo pedibus. Ubique vagor, ubique sto,

ubique vocito, nec ubique reperio.
Celer abit in ea supera loca: madido

quod ego pede nequeo, sequar oculo.

13. Dolor.

Ah mihi! te super ah! quas ah! non sentio plagas!

Quas miser ah! patior, sed sine morte neces!
Aspera continuos crux haec edurat in ictus.

Me veniente die, me fugiente ferit.
Hei! neque scit dolor ille modum, dolor ille dolores

mille novos simili cum feritate parit.
..............

Maximus hei! dolor est, non doluisse satis.

14. Hominis Vita Dolor et Labor.

Ambo neces hominis pugnant de munere palmae,

de potiore dolor, de meliore labor.
Hic ait: a primo nascentem vindico partu.

Ille, sed a prima vendico luce mihi.
Hic: sum te potior, quia non in morte recedo.

Hic: ego te, quia nec morte recedo, prior.
Consererentque manus, una nisi voce probarent:

et dolor et labor hoc sunt in agone pares.

15. Ad Octobrem.

Sanguinolente pater, languenti morbifer anno

idemque crebrae sontica caussa necis,
ergo meis etiam crudelis amoribus obstas

et mihi tam charum corripis ense caput?
Hoc nec docta tibi iuvenis florentis imago,

nec vetuit nostrae nexus amicitiae.
Quicquid agis, crudelis agis. Crudelius in te

haec mea, quicquid aget, penna vibrabit opus.

16. Ad XVII. Kal. Novembres, Glogero meo exitialem.

Et tu furva dies, qualem non credo fuisse,

quum cecidit fatum Pyramus ante suum,
non te felici Titan aspexit ocello,

sed grave fatalis stygma furoris habes.
Tempora te reprobent, cunctus te nesciat annus,

reiiciant titulum secula cana tuum;
at mihi funesto mordeberis ore quotannis,

nec mea tam nomen charta docebit atrox.

17. Ad Lunam.

Umbrarum ocelle noctiumque pupilla,
serena puro quae nites in argento
et promiconda luminis peregrini
maior minorque facta fratris obtutu,
diversa semper, nullibi tibi constans,
calliginosis immines poli valvis,

et immutata luce cuncta profundis.
Quid imperatrix millium catervarum,
quid aureorum mille militum turmis
stipata, plenum porrigis polo vultuni
cursuque lassa languensque quaerendo
inane, discolor tibi, quatis coelum?
Abi misella; vixit ille, quem quaeris.

18. Ad Suavia Mea.

19. In Liliam, Amores Jani Georgi Schilachi.

Rideo cum lacrimis, nostros ubi rimor amores.

Sic mihi bisgeminas res parit una vices.
Lactea caesiolis tibi Lilia ridet ocellis,

purpurea quondam fronte Eubella mihi.
Quam mea lethifero fodiuntur pectora telo,

dum frueris, fructum me quod inante scio.
Mox madido sicci saliunt e lumine risus.

Ne mirere: tibi rideo; ploro mihi.

20. De Iisdem Ad Eumdem.

Et memini placuisse pari mihi more Rubellam,

iam velut est oculis Lilia chara tuis.
Sed meminisse nocet, dominae dum lumina mulces,

quodque tenes, quondam me tenuisse piget.
Absit, ut invideam. Tanto tibi numina placo,

quam cupiam fato posse priore frui.
Hoc unum perpende velim, quam morbida res sit

cernere prae pedibus dulce, nequire sequi!

21. M. Steyero Propempticum.

Is, o! o! et mea vita, vale! Mihi linquis inane,

nec retrahunt dominum brachia nota suum?

Sic lacrimat tua sponsa tibi, sic lassa quiritat,

iugera dum patriae Chloridis ire paras.
Aio, sile, mea virgo, sile, mea desine questus,

non etenim tantum quod lacrimeris habes.
Ibit et, et tua vita pia cum sorte redibit;

ivit, at aeternum non mea vita redit.

22. In Obsidione Lipsica MDCXXXIL

Jam moestae rediere vices, rediere phalanges,

omina quae nostro laeva fuere solo.
Fortior imbellem magis igneus hostis in urbem

barbara tartarica grandinat arma manu.
Fulminat et totis inteutat funera muris.

Quis vetat, urbs unum pulcra cadaver erit?
Saeva novo me fata malo damnant: meus ille

murus abest: nudus praesto. Tyranne, feri.

23. In obitum Danielis Rudigeri, Medici campestris regii, qui paucis a reditu in patriam diebus febre petechiali occubuit Lipsiae.

Blandus amor patriae iuvenem mulcebat. Is, o iam,

iam nunc te cernam, patria Lipsis, ait.
Venerat; at patriam patria quaesivit in ipsa.

Pande mihi patriam, dixit, Jova, meram.
Pande tuam, dixit. Coelum mox pandit Jova.

Et tibi, quo venias, mors erit, inquit, iter.
Dicite iam, socii, patriam dum lassus anhelat,

non obit in patria, verum abit in patriam.

MANIUM GLOGERIANORUM LIBEIi VI, IN QUO LACRYMAE.

MANIUM GLOGERIANORUM LIBER VII, IN QUO TUMULI.

Devotissimo Patri Martino Munsterbergero Ecclesiarum Evangelicarum Per Russiam Protodidascalo Praeposito Pio, Sincero, Inculpabili, Episcoporum Exemplo Nato Inviolatae Necessitudinis Obsidem Librum Hunc Inscribo Paulus Flemingus Sanctiss. Capitis Cultor.

1. Sta, Viator, et lege, hoc te volunt. pii Manes Theo- dori Moestelii, J. U. D. Electoralis Scabinatus Assess. et Senioris, Viri magme dexteritatis et autoritatis, cui Lipsiae obeunti Ao. Aetat. ... Aerse Christianse MDCXXIX. Meriti honoris caussa H. P. V. P. Flemingus.

Moestelius, summi nomen praelustre senatus,

famosi similis filius ille patris,
quem coluit princeps, et, dulcia nomina, cives,

huc posuit magni corporis exsuvias.
Curia triste gemit. Patronum luget ademptum

fervida clamosi caussidicina fori.
Quis dubitat, merito felix potietur olympo?

Ante Deum caussam nunc agit ipse suam.

2. Mariae Julianae L. Baronis Schoenburgiae Tumulus.

Exue terrenam, coelestis Julia, sortem,

indue coelestem, terrea virgo, statum.
Nil tibi solvit humus. Tibi se debebat olympus,

terra tibi coeli pignus et obses erat.
Quem dat Amor thalamum, tumulum facit improba Clotho.

Hoc Erycina tibi fit Libitina modo.
Quem cupis, i, pete sponsa torum, sed sola marito,

viva cui mors est non cito posse sequi.

3. Eusebius Lasmannus ... Theologi et ... Fil. patriae professionis semulus iuvenis, mortalitatem exueb. Lipsiae d. .. M. ... A. MDCXXIX.

Consanguineis et amicis serio flendus, ex his maxime S. P. Fle- mingo, quem unum prae aliis singulariter colebat. Qui debiti amoris e. h. illi p.

4. Trinitat. O. M. Sacr. Balthasari Hilschero Theologo eximio ac singularis zeli concionatori, quod ipsa pietas et audi- torum desideria flagitant, hoc monumentum observantiae ergo P. Flemingus exstruit.

Si quis erat vatum longo diguissimus aevo,

hoc, Hilschere sacer, tempore dignus eras.
Horrida praefractae taxabas crimina gentis,

facta fuit monitis mitior illa tuis.
Jam sed obis, ubi summa tui foret usio nobis.

Directore dies non caret ille Deo.
Nos ne poeniteat per te, pater alme, melorum,

puniat et nostrum saevius ille caput.

5. Famae Ac Perennitati Nobilis et Ingeniosiss. Viri Joannis Hermanni Scheinii, Musici incomparabilis, quam per hanc tabulam orbi intimat, sseculo indicit P. Flemingus, inclyti viri virtutum mirator. Obibat Lipsiae Anno Messiae MDCXXXI d... M.... annum agens XLI. Ora pro eo, Viator, et abi.

Expressisse tuum te, Scheini splendide, nomen,

quis fuit in nostra, quem latuisset, humo?
Dulcia suavisoni prostant tot carmina plectri,

queis serae monstrum posteritatis eris.

Nunc radiatilibus radiatilis ipsemet astris

additus aetherium spargis abunde decus.
Post mortem meritum, post funera fama probantur.

Ingenio partus nescit obire decor.

6. Juveni Nobili Et Polito Matthaeo Paullo Vezero, Norico, magna quaeque spiranti ingenio, quem in medio studiorum cursu mors rapuit Lipsiae P. Flemingius amico capiti Pos.

Aegra laboriferae quid amas tam tempora vitae?

Quin magis in nostros, o homo, tende dies!
Fluxus in ancipiti trepidat discrimine mundus.

Hic bona durantis firma salutis habes.
Me iuveni, propero pede, iuvit abire sub aevo,

nec potuit facti poenituisse mei.
Fac, quod ego, memor atque mei lege verba sepulcri,

ut documenta tibi sint monumenta mea.

7. Sacr. Christo Redemptori Et Felicib. Manib. Georgii Glogeri Sil. Juvenis Orani Virtt. Genere Politiss. Cui In Manib. Exspiranti Paulus Flemingus Incredib. Luctus Desi- derique Plenus Incomparabilis Amicitiae Sign. H. Pos.

Vixit Flos Hominum Annos Non Totos II. De XXX Obiit Lipsiae D. XI. Cal. IXbr. Anno Salutis MDCXXXI.

Vale, Desideratissime Mi, Vale Et Ave.

8. D. S. Bartholomaeus Mayerus, Theologus, ad D. Nicolai Diaconus, Vir singularis doctrinae et pietatis, postquam in vivis fuisset annos XXXIIX. beate excessit Lipsiae Anno gratiae MDCXXXI. d. 19. M. Oct. relicto post se sui omni- bus desiderio. Praeceptori dexterr. debens merenti pos. P. Flemingus.

Stabat ovans dignosque Deo solvebat honores;

ibat in hoc uno Lipsia laeta viro.
Nunc stat, acerba gemens, simili miseranda dolore.

Dum stetit, illa stetit; dum cadit ille, cadit.
Ne fle, chara parens. Placabat numina vivus,

mortuus officium non sinet ille suuui.

9. Epitaphium Godefredi Raspii.

Ductus per omnes dignitatum formulas,

quae musicum decent virum,
mortalitatis Raspius faeces suae

hoc ingeri iussit cado.
Tu quisquis astas et videndo me legis,

legeudo forsan et gemis,
allacrimare guttulam fletus tui.

Hoc siccus humor te rogat.

10. D. O. M. Anna Genere Liscka, Matrimonio Schilacha, Petri Coniunx Opt. Septem liberorum mater facta Maritum praecessit Torgae XVI. Jan. Anno MDCXXXII. Nata Annos Duodequadraginta.

Mortua quam bene sim, potius sed, quam bene vixi,

vel bene tam positi dixerit urna cadi.
Qui bene decurrit, bene qui quoque transigit aevum,

ille meret placidam post sua fata scrobem.
Quaeris, amice, meae modulum vitaeque necisque?

Eloquar, ut vivas, ut moriare bene.
Tota mihi mea vita fuit meditatio mortis;

et semel ut morerer, mortua saepe fui.

11. D. Deor. S. Petrus Schilachius Torganus, Civis et Senator primarius, coniugem desideratissimam sequebatur in patria quadragenarius A. incarnati verbi MDCXXXII. VI. CaL Febr.

Coetera, queis homines mortalia nomina parent

cogunturque truci succubuisse neci,
ossa, caro, sanguis totumque solubile corpu

hac sub saxosa condita mole iacent.
Ast honor in superos, amor in pia uomina, cives,

in patriam meritum pars meliorque viri
non ulla clauduntur humo. Sint, quaeris, ubi nam?

Singula si satagis quaerere, quaere polo.

12. Gustavi Magni, Suecorum Regis.

Alma cui si vita duci, si nobilis ulli

alma fuit, fuit et nobilis illa mihi.
Fausta cui si mors itidem, si vivida regi,

vivida mors itidem, fausta fuitque mihi.
Vixerat in toto me vix auimosior orbe,

me laudabilior non cecidisse potest.
Confudit se vita neci, nox vivida vitae:

dic, potuisse mori me, nequiisse tamen.

13. D. O. M. S. Samueli Michaeli Dresensi, Lips. ad D. Nicolai ab Organis, Arti ficisui saeculi primario, Amicitiae et honori testando Pos. P. Flemingus.

Non vilem tegit urna virum. Sta cominus, hospes,

et lege vicinae tmemata pauca graphae.
Ille per insignem, solus qua polluit, artem,

credibile est, ipsi complacuisse Deo.

Hic ubi non multos coepit florere per annos,

ivit ad aetherias laetus ab orbe domos.
Tinnula vocalis nunc temperat organa coeli,

quodque solo cecinit, nunc canit ante Deum.

14. Tumulus Matris.

Hoc, tibi quod statuit dilecti gratia Paulli,

chara parens, summi suffer honoris opus.
Ille sui dum puncta pius reminiscitur aevi,

non valet officii non memor esse sui.
Ac quanvis ignota tuae signacula formae

defleat, in cineres non minus aequus erit.
Quam puer invisam queritur se perdere matrem,

cernere se vivam nunc in amore putat.

Christo Vivificatori S. Elisabetha Fischera, Foemina ad exemplum pia et honesta, Abraami Flemingi Theologi Coniunx exoptatiss. moritur A. salutis MDCX. Mens. .. D. .. Aetat. .. Matri desideratissimae, de facie non notae, Pietatis et memoriae ergo posuit P. Flemingus iusto dolore plenus filius.

15. Feliciss. memoriae Ehrenfredi Scriboni, Sil. Juvenis specie el eruditione politiss. qui e vivis abscessit Lipsiae, quo studiorum caussa migraverat, d. .. M... Anni salutiferi MDCXXXII. Quum ageret aetatis XXII. P. Flemingus, eo, quo Silesios suspicit, affectu L. M. Q. P.

Si quis erat facie multum speciosus et arte

atque probans veram per pia facta fidem,
hic erat, hac tenui qui condebatur in urna,

quem procul a patria Parca necabat humo.
Solliciti spes sera patris, genitricis amores,

quam longe a charis concidit ille genis!
Quae sed uterque parens morituris oscula labris

debuit, haec votis confer, amice, tuis.

16. Seni Docto et Diligenti Georgio Engelmanno, Organistae academico et urbico, bonae memoriae ergo statuit P. Flemingus. Vixit annis..., devixit Lipsiae A. Christiano MDCXXXII.

Angelicos similis comes Engelmannus in orbes

nunc satis optato funere raptus ovat.
Ille satur mundi solum sitiebat olympum,

solum caelestes esuriebat opes.
Dulcia sidereae gustat iam fercula mensae

siccaque nectareo proluit ora mero!
Nec deerit tanti dulcissima musica festo,

ipse potest melici pars gravis esse chori.

17. Nisi nimis properas, viator, me intuere. Optimus et magni nominis senex. ... Bütnerus, Ictus nobilis, e vita abiit Lipsiae MDCXXXII. Natus annos L...

Juris honor Bütnerus erat, spes certa clientum

mentitique salus non revocanda rei.
Cana fides albo niveum de vertice fulsit,

se pietas oculis induit ipsa viri.
Tanto nunc toti funestior illius urbi

mors fuit, hic quanto charior esset ei.
Nomen in orbe volat. Patriam mens occupat aethram,

hic sua consumpti corporis ossa cubant.

18. O. Deo S.

Si pietas, si plebis amor, si vota mariti

et nimis ob matrem pignora moesta suam,
quicquid et est hominum, supremae iura diei

solveret, huc, hospes, non tumulata forem.
Nil facit ad minimam vis ulla dolusve salutem,

provida nil medici praxitelea fori.

Quum tibi tam rigidae sint cognita pectora mortis,

quid nimis in fato fidis, homulle, tuo?

Matronae pientiss. Joannae Creftae, Eduardi Becceri, Senatoris et Negotiatoris primarii, coniugi amabiliss. laudatae in maritum et liberos observantiae foeminae, libera voluntate erigit P. Flemingus Lipsiae. Me vivam fuisse memini: tu, hospes, aliquando moriturum te re- cordare.

19. Heus, hospes! Vox te vocat, sed per scriptionem. Lege, et audies. Andrese Bretschneideri, Pictoris cele- berrimi umbra sum; me tibi loquentem fecit Flemingus. Tantum scias, ne nescias.

Hic iacet Andreas, Misii Rubenius orbis,

nobile Parrhasia nomen ab arte merens.
Vidimus artificis praestantia pignora dextrae

quasque labor mentis non tulit unus opes.
Miratura suum fuerat iam Graecia Zeuxem

parcius, antiquae viluit artis honor.
At tu, quid crudis oppones, rustice, fatis,

si tam divinae nil habuere manus?

20. Christophoro Schürero, Patrilio Lipsensi, maximae spei iuveni, in familiae ornamentum nato, sed nimis quam propere denato, ubi ardente febri septiduum decubuisset Lips. d... M... A. aerae ... Aetat. .. ex voto consanguineorum P. Flemingus Pos. Praeivi, viator; tu sequere.

Transitus est modo, mortales quod obire vocamus,

nec mors tam dura voce notanda fuit.
Exitus est gemitus et finis sana malorum,

introitus veri principiumque boni.
Hic nec obit, sed abit, vitrico quid cedit ab orbe,

sed migrat ad patrios et redit inde polos.

Quum possis hospes rediturum scire iacentem,

hunc abiisse quidem, non obiisse puta.

21.

Quicquid ait, negligenter ait, de nomine mortis

esse sub hoc positum flebile quodque putans.
In nece nil necis est, praeterquam nomen inane,

nec mors tam rigidi, quod paveatur, habet.
Fessa velut placido merguntur lumina somno,

sic artus sepelit longior ille sopor.
Hoc, hospes, reverenter habe, nec tunde sepulcrum,

nec dormire situm, sed vigilare puta.

22. D. Exercituum S. Samuel Seidelius Vratislavius, Juvenis Arte Marteque Nobilis, Quum Pro Recuperanda Arce Plis- senburga Excubias Agens, Strenue Omnia Prospiceret, Ab Obsesso Milite Sclopeto Petitus, Obiit Lipsiae XIIX. Kal. Jan. Anno Aerae MDCXXXH. Aetatis Suae Circa VI. et XX.

Quei? cum Mars timuit per apertum cernere campum,

hac quoque mortalem se ratus esse manu,
heroas invidit opes iuvenilibus ausis,

purpureum sparso sanguine ferre decus?
Insidias tuto struit ignarumque duelli

turpiter infamis clam necat aere globi.
At tu, cor iuvenum, magis hoc cadis inclytus, in te

quo magis imbellis perfurit ira Dei.

23.

Cernite me pueri iuvenesque virique senesque,

cernite virgineis cum faciebus anus.
Non tumulus, speculum sed hoc est, quod adesse videtis.

Me vobis, mihi vos una tabella refert.

Lucet in omnigenas fax illa reciproca vultus,

quilibet hic, placeat quod, quod oditque, videt.
Sancta fui, sed ab orbe fui. Discedite, docti,

mendaque per naevos radite vestra meos.

24.

Vita quid est hominum, nisi continuatio mortis?

Et, nisi natus eras, non moriturus eras.
Una tibi mortis mors caussa, salutis et una.

Una tibi vitae vita necisque via.
Omnia non finit pereuntis terminus ae\i.

Est aliquid, quod habet post tua fata moram.
Esto memor, dum vivis adhuc, quo vivere possis,

disceque, dum moreris, ne moriare, mori.

25. Tumulus Polycarpi Lyseri, Summi Lipsensium Episcopi.

Et tu praetereas, hospes, tam nobile saxum?

Quod vetet in cineres relligiosus honor.
Huc posuit dominae facunda tonitrua linguae

Lyserus, cathedrae, Lipsia, suada tuae.
Omnia iam dixi, sed ut omnibus omnia iungam,

addam marmoreis carmina bina notis:
Si. Pietas. Candor. Doctrina. Modestia. Suada

Oppeterent, Omnes Hac Tegerentur Humo.

Obdormivit In Domino XIIX. Cal. Februarias Anno Gratiae XXXIII. Supra DC. Et M. Aetatis XLVII.

26. Obitus Jani Guntheri Medici.

Occidis et placido componis lumina somno,

sancte senex, patriae lausque decusque tuae,
nec subitum remorantur iter cum coniuge natus,

nec Cous et medici praxitelea fori,
haecque, peregrinae solers prodesse saluti,

deficit infirmae languida dextra sibi.

Sancte, iace, victure brevi, quum clanxerit olim

ultima sidereo buccina sumpta choro.

27. Epitaphium Joannis Loeseri Junioris.

Loeserus cubat hic magna de stirpe Joannes,

Misniacae celebris nobilitatis amor.
Ille tener primis puer, hei puer! occidit annis.

Ah! quam planta nimis solstitialis erat!
Luxerunt Charites, tenerae flevere Novenae

atque cupidinei cum genitrice chori.
Dumque gemunt, simul illa sonant: Puer, cecidis, ingens,

aetas cui similem non habet ista virum.

28. Georgii Ossae, pii et frugalis Senecionis.

Sancte senex, puri simplex servator honesti

et nihil atque tuum doctus amare Deum,
postquam fractus eras annis et mole laborum,

orbis et, et vitae iam satur, aequus obis.
Primus evangelicum, patiente Ruthenide, Christum

fassus es in mediis, pulcer ab ore, Scythis.
Quam statuisse tuus tibi debuit accola tumbam,

hanc peregre veniens sic abeundo loco.

Docuit Moscuae annos retro bene multos, officio tandem ex senio inutilis factus, communi eleemosyna allevatus occubuit MDCXXXV.

29. Epitaphium Elisabethae Paullae. Revaliae.

Posse potes, si velle velis. Sta cominus, hospes,

et lege marmoreis paucula scripta notis.
Paulla toro, Mullera domo, tegor intus Elisa,

occubui quarto fracta puerperio.

Chara patri, dilecta viro, gratissima natis,

nunc cum patre viro pignoribusque dolor.
Vir mulierve, meae scitis qui tempora vitae,

discite de vestra, foemina masque, nece.

30. Jacobi Andreae Graulii, Patroni quondam domestici.

Cedis, o eloquii ter clare professor Ebraei.

Ingemit Ositiae musicus ordo scholae.
Consona prseteriens hoc audiit aura mihique

illud in Esthonicis significavit agris.
Te super haut potuit Lipsis quem cernere flentem,

vidit in Harriacis urbs lacrimare iugis.
Et moerens merito memoris tibi marmoris instar

hoc in apollinea carminis aede lino.

31. Inter Beatos Felici Jano Burcardo, Medicinarum apud Revalienses Patrono.

Vix egressus eram vestra peregrinus ab urbe,

egressus quoque tu diceris urbe tua,
sed pede diverso. Solum urbs mihi vestra relicta est,

nec tua te nunc urbs, nec meus orbis habet.
Nil medicum bene certa suum panacaea levabat,

deserit artifices ars ita saepe suos.
Qui prior in terris, coelo nunc pharmaca misces.

Ut sequar, haec prompta mox mihi trade manu.

32. Turmulus Ursulae Colerae Novercae.

fida viro, dilecta tuis tibi sanguine iunctis

et numquam natis improba, quam quod obis,
languidus hanc matri tibi filius erigo tumbam,

praesentes statuant quam pater atque soror.
Et lacrimas haec verba putent aliquando fuisse

inque sepulcralem sic riguisse petram.

33. Justi Lipsii, viri inimitabilis.

Justus ab iniusto decessit Lipsius orbe.

Digna viro superi iusta parata Dei,
credere si fas est, superos quoque iusta parare,

si fas est ipsis iusta parare diis.
Quicquid in aeterno coeleste vigebat olympo

incorruptibili clausit hic omne sinu.
Impia sit nisi vox, hospes, nisi dura, faterer,

mortalem sub ea scrobe iacere Deum.

34. Julii Caesaris Scaligeri.

Staret ad infernum Scalanus dum maximus amnem

iamque Charonteam vellet inire ratem,
ilicet umbrosae nituere superbiter aedes,

nec memor officii nox fuit ipsa sui.
Dis pater obstupuit, Ditis atque nigerrima coniunx,

Cerberus ad radios coecutit usque novos.
Splendet in Elysio, Clariae, sol noster, olympo.

Fulgurat hinc tenebras vester Apollo meras.

35. Josephi Justi Scaligeri.

Suspirant Celtae, Belgae grave quid singultant,

Europamque omnem moeror hiulcus habet,
dum fugis et fluxo, pie Scaliger, excidis aevo,

quod stiteras forti iam prius ipse manu.
Nil deerat coeli, nisi quod te terra teneret.

Exuis hinc hominem, induis inde Deum.

Quae cadit et tecum moritur, domus inclyta Berni

surgit et a fato vivit, ut ipse, suo.

36. Jodoci Hondii, Geographi celeberriimi.

Arcticus ingemuit, flevit Antarcticus axis,

ivit et in madidis orbis uterque genis.
Nec solum nos ille tui dolor, Honde, peremit,

pressit et antipodas crux ea sae\a tuos.
Quas pede, quas calamo per humos iit Hondia cura,

esse memor tumulum sensit ubique suum.
Terra iacet vasto complexa sepultaque coelo,

Hondius in terra se legit ipse sua.

37. In Funus Soceri Cuiusdam sub generi persona.

Absumus et, charis dispulsi finibus, aegri

triste per ignotas cogimur ire vias.
Chare socer, venerande senex, morientia claudis

lumina, nec reditus fata morare mei.
Solvimur in lacrimas et hiulcas findimus auras;

sic tua mors genero digna gemenda suo.
Tam mihi praesentes figunt tua funera mortes,

quam procul absenti me, super orbe, cadis.

38. Ad Hospitem Sepultus Loquitur.

Fortunam vultu geminam cordatus eodem

aequanimis didici sustinuisse fibris.
Dives inopsque fui rebusque extorris avitis

exilium patria pro pietate tuli.
Phoebi totus eram, nulli malus, omnibus aequus

et iuvisse bonos, nec nocuisse malis.
Immaturus humo cessi, maturus olympo.

Ex me, quo possis vivere, disce mori.

39. In Mortem.

Scilicet egregium meruisti, clara, tropheum,

aque triumfato nobilis hoste redis.

Martia, quem tentas? iuvenem. Quem sternis? inermem.

Quem iugulas? plenum pectus amore mori.
Non hostis, sed amicus erat. Quid tela? quid arcus?

Devotum subigis succubuisse latus.
Dicite, nam meruit, iuvenes, io! carmina morti.

Scilicet a victo dum redit, ipsa perit.

40. Ad Flores.

Vos quoque foecundae nascentia pignora matris,

cura verecundi deliciosa patris,
ite, croci, violae, nardi, thyma, lilia, spicae,

ite libanotis, tulipa, ruta, rosae.
Ite per et lacrimosa mei monumenta sepulcri,

moesta per et vestri busta nitete ducis.

41. Cenotaphium.

Turgida regalem sustollat Caria tumbam,

iactator celebret nobile Nilus opus.
Splendida marmoreis struat amphitheatra columnis,

cedet et in magnas nomina iussa petras.
Hoc faciat, quicunque volet. Tua nomina, chare,

quodque tui reliquum, fida papyrus habet.
Saxa situ chalybesque cadunt, stat terminus auro.

Jugia quod nequeunt carmina, charta potest.

42. Epitaphium.

Flos pietatis, apex fidei, canon artis, honesti

trutina, candoris regula, norma spei,
virtutum facies, morum gena, lingua leporis,

pectus Aristotelis Hippocratisque iecur,
os Heliconiadum, Venerum cor, ocellus Amoruni,

fama iuventutis, laus patris, urbis honor,
nex necis, inferni tortura, salutis origo, -

plura, viator, aves? Hic quoque plura iacent.

43. Ad Lectorem.

Plurima tam varii lustras monumenta sepulcri

et legis aerumnae nomina mille meae.
Nomina mille legis, sed nomina mille supersunt,

quse vox, quaeque loqui litera nulla potest.
Hunc, lector, quoque cerne tholum, quoque cerne figuram

et cape praesenti verba notata grapha.
Heic iacet infausti desiderium Flemingi,

cum desiderio rectius ille suo.

44. Ad Apiculas.

Rorilegae volucres, rosei gens civis Hymetti,

nectaris artifices ambrosiaeque deae;
Enna, vel Etna, vel Hybla suis vos curet in arvis,

linquite et in melius praesto venite solum.
Alvear hic vobis, hic mel, hic cella parata est.

Heic decus, heic foeti ruris abundat odor.
Sique quis egelidum mecum deflebit ephebum,

huic celeri vestros promite dote favos.

EPIGRAMMATA. EPIGRAMMATUM LIBER I, SIVE COELI.

Almae Matri Universitati Lipsiensi Devotissimae Reverentiae Pignus Sacro Paulus Flemingus Variscus.

1. Helluo, Lazarus.

Lazare, pro lacrimis hilarem capis aeger olympum,

helluo pro risu tartara dives habet:
vixit disparili ceu sortis uterque fluore,

dispare sic hic et hic conditione cadit.
Mirum! Qui miseram vivens obit incola mortem,

hic valet aeternum; qui valet ante, dolet.
Quid mihi laetitiae, quid opes et inania mundi ?

Laeter ut in superis, flebo sub axe lubens.

2. S. Sanctae Trinitati.

Fons sine fonte, Deus, caussarum caussa moventum,

quas mare, quas tellus, hoc et inane librat.
Una trias et trina monas, Deus unicus in te,

Qui, cum sis triplex, unus idemque manes.
Mens stupet, est sine patre parens similisque parenti

gnatus et amborum numen ab ore means.
Sancte, potens, miserator, amans, bone, iugis, alumne,

da cito, da faciem cernere posse tuam.

3. Nemo nisi hic peregrinus.

Sum, fateor, peregrinus, ut hunc me, Christe, fateris

esse, nec excelsas incolo verna domos.
Patria me genuit mundus; nunc suscipit aether

mortalique satus iugia tecta colo.
Omne tuae pietatis hoc est, bonitatis hoc omne est

et, quod gratus idem proloquor, omne tuum est.
Ah! quid non, pie Christe, tuum est, quod habemus egeni?

Ah! noster semper sis, rogo, nosque tui.

4. Adspicite volatilia coeli.

Qua patet ambigui variabilis orbis olympi,

omne volatilium, mens mea, cerne genus.
Nulla serunt et nulla metunt, tamen omnia vivunt.

Nec volat e minimis, quod cadat ante diem.
Angeris atque truci minuis tua pectora cura,

unde velis vitam sustinuisse tuam.
Stulta, tace. Qui pascit aves, qui plumea vestit

agmina, dilectae non det is illa tibi?

5. Adspicite flores agri.

Qua patet expansae variabilis area terrae,

mens, vegetabilium per genus omne vide.
Canduta lacteolis hinc adspice lilia malis,

hinc rubra sanguineis gramina cerne genis.
Non texunt, nec fila trahunt, neque defit amictus;

tu male de vita roderis spgra tua.
Mora, sile. Qui vestit agros, qui florea pingit

gramina, dilectae non det is illa tibi?

6. Ego peregrinus ille.

Hactenus ex illis unus sum, Christe, novenis,

qui tua non grata dona tulere manu.
Corporis antiqua tabebant omnia psora,

nec latum digitum, quod valuisset, erat.
Mortis eram, nisi Christe, mihi medicina fuisses.

Convalui; medico nec tibi sostra dedi.
Sis facilis, iam, Christe, fero, quae debeo, tandera.

Tardus ero, sed enim non male gratus ero.

7. Lucae X.

Ipse ego sum, Jerichum Solyma petiturus ab alta,

ipse ego sum, multo vulnus ab hoste ferens.
Deserui coelos et tartara saeva subivi;

hinc moriens stygii praeda latronis eram.
Praeteriere sacri, me praeteriere profani.

Nullus erat, medicam qui mihi ferret opem.

Christe, venis vinoque lavas oleoque perungis

vulnera, non alia convalitura manu.

8. Ego leprosus ille.

Macra venenata coeunt vitiligine membra,

rugosam scabies turpat adulta cutem,
et modo, ni lateat maius, minus ipse dolerem.

Mens quoque sub vitio vix hiat aegra suo.
Nil mihi fatorum dominae, conducitis, herbae,

non facit ad nostrum succus olusve malum.
Christe, fac, ut valeam, quia tu panacea suprema es;

ure, seca, munda, frigefac, unge, liga.

9. Grossus amissus.

Grossus eram, nitidi loculis servatus olympi,

in paradeisiaco grata moneta foro.
Circuiere diu, donec me fraude valentes

clam domino fures surripuere Stygis.
Clam patre surripior, me filius invenit ultor,

invenit et primo reddit honorus hero.
Ite, procul, fures; ego, gaza reperta, triumpho;

porroque ne timeam, vos periisse scio.

10. Ovis perdita.

Pastor oves numerat, sed qui tenet aera, pastor

Computat, at numero deficit una suo.
Pascite nonaginta meae, dum quaerimus unam,

inquit et amissum quaerit ubique pecus.
Quaerit et errantem sub eremi sentibus agnam

baiulat in proprium pastor ovile bonus.
Una ovis illa ego sum, stygiis male perdita tesquis:

quod redeo, studio debeo, Christe, tuo.

11. Hosianna.

Christe, venis et euntis eques male pulcer aselli

carmen oliviferae nobile pubis habes.

Illa salutigera consperserat omnia palma,

omnia substrata sparserat illa toga.
Hic nitor, haec species, decus hoc te, Christe, decebat.

Tale tibi, Jesu, conveniebat epos.
Rex pie, rex facilis, rex rege fidelior omni,

mirus ut es, tibi sic nil, nisi mira, placet.

12. Nicodemus.

Falleris et stolidi similis gregis ipse magister,

doctor es et fidei vix elementa tenes.
Auscultante pium tamen aure fateris amorem,

nec placet inscitiam dissimulare tuam.
Sacra agitas, divina rogas, mysteria quaeris.

Nil nisi de magnis mens tua rebus agit.
O bene discipulo tibi! Te docet ipsa Sophrone.

Quam tibi perpetuum nox dedit illa diem!

13. Jesu Christo desiderio meo.

Linguaque, mensque tuo certant super, Optime, cultu,

haec gemit, assiduis vocibus illa vocat.
Hinc pretium laudis maius putat illa mereri

quum vocet; haec tacita vix prece mota fleat.
Hoc ubi non fieri videt illa, silescit ob iram;

dumque tacet, gemitus duplicat ista suos.
Christe, tuo nihil hinc periit, nihil asse peribit.

Clamitat hoc magis haec, quo magis illa tacet.

14. Resipiscentia.

Et piget et pudet et taedet vixisse nocenter;

cuius vel solum me meminisse necat.
Nec super est aliud pessum solamen eunti,

quam spes in merito, Christe Jehova, tuo.
Fac, precor, ut salver, nam tu salvatio mundi es,

ipsa perit per se te siue cuncta salus.
Quid nisi peccassem, mihi tu concedere posses,

Christe, redemptorem me redimendo proba.

15. Coena Domini.

Hei perii! Cum seducto sum pransus Adamo.

Ut beer, ad coenam transeo, Christe, tuam.
Pastus eo vacuo, titubo bene potus inani,

ebrius inde siti sum, satur inde fame.
Hinc sitis haec, hinc ista fames, quae clamat olympo:

Te sitio, atque tui mens fame pressa gemit!
Illa mihi nisi daps hanc incussisset orexim,

deficerem tantas non sapiturus opes.

16. Adventus.

Suspirate diu, tamen expectate per aevum,

necquicquam, tandem iam, pie Christe, venis.
Christe, venis: venit alma soli salvatio tecum

et polus et quicquid scit geniale polus.
Nempe venis ad nos, ad te veniamus ut omnes;

nos, ut te per te nos adeamus, adis.
Ah! bone non sat erat monstrasse viantibus orbem,

ipse venis ad te ductor et ipse via!

17. De Jesu.

Magnus, at in parvo vilescit corpore Jesus,

parvus, at in magno numine Jesus adest.
Magnus adest animis, sic nos defendit ab orco,

sic redimit miseros, corpore parvus adest.
Talis erat primo patri praevisus ab aevo,

ut posset nostras ferre patique vices.
Adspice nascentem, morientem conspice; dices:

Ille fuit minimus, maximus ille fuit.

18. Ad latronem dextrae.

Sancte latro, pendens salvandi tabula mundi,

quam caderes felix, ni paterere miser.

19. Sinistrae.

Ast tu schema ferox, specimen Stygi pensile sacrum

et iamiam Furiis dilaceranda cutis;
gaudia Tisyphones et Alectus iubilus atrae,

iacchat in exitium laeta Megaera tuum.
Vile cadaver obis, scelus orbis, Erinnia pestis,

debita ieiuno coena futura cani. \
Luditur hic tecum: nihil haec crux, hic dolor, hic mors:

ille dolor, dolor est, qui sine morte necat.

20. Paean paschalis.

Victor ab inferno rediit Deus; exere, Titan,

dulce caput, radiis lux micet orta tuis.
Orta micat lux omnis humi, lux omnis olympi,

propulsat tenebras lampadis igne suae.
Ite polo, stellae, nec enim nox ulla redibit,

post erit una dies, Cynthia, cede polo.
Quin magis ipse veni, pole, post novus incola terrae,

cumque tuo rediens nos fer in astra Deo.

21. Triumphus Christo resurgenti.

Hic sit honos stygii concultatoris Averni!

Hoc sit epos Erebum diripientis heri!
Flate tubis, pueri, iuvenes mera cymbala dextrae,

tinnula virgineae sistra rotate manus
atque tonos miscete sonis, queis grandior aetas

ora praeit, dominum vociferando decus.
Hic sit honos stygii conculcatoris Averni!

Hoc sit epos Erebum diripieutis heri!

22. Amore Jesu langueo.

O amor, o quantis torres mihi viscera flammis!

O amor, o soboles et pater ipse Dei!

Langueo, nec reficis; pereo, nec, dure, moveris.

Hei mihi! Qua morior, vivere conor ope.
Ah! modo respiceres, modo non, te nolo, referres.

Quam foret ad placidum mors mihi blanda tuum.
Sed, reor, ore taces, ideo faciemque recondis,

ne trepidem sponsi lumine sponsa mei.

23. Surrexit, non est heic.

Ite, piae ite nurus, neque enim, quem quaeritis hic est.

Rupit humi dominus mollia claustra suse.
Rupit et aethereas abiit redivivus in auras.

Ite, piae, frustra quaeritis, ite domum.
Angele, quid miseras tam tristi voce remittis?

Angele, dic, chari quo pes abivit heri.
Sed bene: si vivit, totum peragrabimus orbem;

aut dabit inventum, si neget ille, polus.

24. Dies dominica.

Thure crepet dominae coelo mens plena diei:

emicat, at festo lumine lustrat humum.
Mundanis aliae, curis vacet illa beatis

adque suum rapiat libera sensa Deum.
Tu prior hunc animum divino percute thyrso.

It manus in iussas utraque iuncta preces.
His ea lux veniat, lux his ea transeat actis.

Hsec pia sit, reliquas si cupis esse bonas.

25. Poenitudo.

O pie vas, cruce qui mea debita, morte luisti,

debita proh! alio nulla luenda modo,
adspice, me stygius male denuo creditor urget,

nescio cheirographum quam recitando novum.
Denuo subscripsi, proh! nam male denuo vixi,

quotque modis cecidi, tot loquor ipse notis.

Vae mihi, tu nisi sis, pie mi, pie, subline pactum,

linea quod dirimet sanguine ducta tuo.

26. Excubiae ad sepulchrum domini.

Excute stertentem, lethargica turba, veternum

et vigil ad iussum sta, quod obitis, opus.
Pes nec ad hoc alius, nec ad hoc manus advena bustum

proruat, aut gemmae fraus necet ulla fidem.
Stulta, quid exanimi tam sedula prospicis urnae?

Si, quod tumba habuit, non habet, ito vigil.
Pergiu? Quid vacuam cingis vigil ensibus umbram?

Credere te corpus vivere, facta probant.

27. Ascensio.

Tollere, nostra salus, patrioque remittere coelo,

evolat et tecum noster ovabit amor.
Jam, Deus, aeterno quam munere dirigis aram,

nunc cape, divino numine plenus homo.
Astra super, super atque polos et quicquid iu alto est,

victor, amans tibi nos quo tuearis, ovas.

28. Votum pro Voto.

Recta mones, mens; iusta mones, mens enthea; vovi

et statui magno debitor esse Deo.
Approbet omnipotens pondusque precantibus addat;

nec sibi quod placuit, displicuisse sinat.
Nulla superstitio, simulatio nulla sub hoc est,

nescit hypocriticos optio nostra dolos.
Fac monitum, mea mens, totoque avertere mundo,

quodque tuo debes solvere, solve Deo.

29. Epitaphium redemptori meo.

Sub scrobe qui iacet hac, mors ut moreretur, obivit;

nec tamen e vita, cum moreretur, iit.

Caussa necis fuit huic alienae caussa salutis,

hac nisi non poterat vita redire nece.
Munde, quid is procul hinc? Lege cominus istud et ora;

constat in hoc vitam te iugulasse tuam.
Crede, revivisces. Et tu, mea litera perpes,

dic potuisse Deum sic hominemque mori.

30. Pater peccavi.

Et quid diffitear, cum frons mea plena loquatur,

quotque quibusque tibi sim reus, alme, modis?
Stigmata sunt scelerum, quae singula fecimus. Ustam

his auimam frustra dissimulando tegam.
Intima scrutaris, neque te latet abditus error.

Omne tibi patulum cordis abyssus habet.
Ah pater! ah pater! ah! peccavi multus et atrox

ah pater! ob genitum parce benigne tuum!

31. De profundis clamavi.

Mersus ab instabili superobruor undique coeno,

lubrica sollicitum fallit arena pedem.
Jamque bibit sabulum faux suspirantis hiulca,

e vasto surgunt gurgite thura precum.
Nulla manus hominis, genii manus est prope nulla,

audit et obtusum nemo laryngis opus.
Os cadit officio, mens vociferatur et instat.

Quam beat in vigilis clamor hic aure Dei!

32. Miserere.

Certius interitu nihil est, nihil aequius in me,

in me cum toto sit nihil, unde beer.
Unde beer, nihil est; satis est, quo damner, abunde!

Et bona quae mihi sunt, sunt mala tota Deo.
O Deus, o aciem deflecte beniguiter istam!

Sit potior tenebris lux tua, magne, meis.
O Deus, o miseri miserere misertor et in me

mox nihil, ut damner, sed beer, omne cadet.

33. Eucharistia.

Ite meae Charites volucremque per aeris auram

haec mea sidereo sistite vota Deo.
Et natum placate patris, quos spiritus ambos

unus inexposita sub deitate fovet.
Dicite: Te noster colit ille coletque perennis,

ille, trias, epuli pars hodierna tui.
Interea mea mens liquidas comes ibit in auras,

ipsa Charis Charisin consociata suis.

34. Parce mihi, domine.

Flecto genu, decusso manus, miserandus et excors,

haeret et in fixa vultus amarus humo,
dum cadit undantum lacrimabilis imber aquarum

et salit ad pulsum cordis hiulca larynx.
Ah! adeo miserum tua me facit ira, creator,

quam meruit vitiis vita scelesta suis.
Parce mihi, mi, parce, precor, nam parcere iustum est,

sive mei memor es, maxime, sive tui.

35. Misericordias tuas.

Nullus eram; tuus ex nihilo me sermo creavit.

Parvus eram; crevi sedulitate tua.
Stultus eram; tua me formavit ad optima cura.

Pravus eram; normae me monuere tuae.
Mortis eram; vitae quo reddercr, ipse peristi,

et nisi tu fueras, iam Stygis hospes eram.
Tot tua, tot bona, tot pia iugiter auxero facta.

Si mihi quot bene sunt facta, tot ora sient!

36. Ad lapidem in sepulchro salvatoris.

Dure, sed Hebraeis lapis undique mollior extis,

dic, tumulo quae te seposuere manus?
Nulla resignavit ceram vis frausve sepulchrum,

te cingunt vigiles nocte dieque viri.

Sed tamen a foribus iussae sernotus es urnae,

et, quam debueras claudere, pandis humum.
O! quia tam mirum tacet aut negat omen apella,

os fieres, totum quod bibat aure solum.

37. Crucifixo amori meo.

O mea lux, quid in hac te conspicor arbore pensum?

O mea spes, huc te quae posuere manus?
Cerno pedes fossos, video latus ense peremptum,

intueor capitis spinea serta sacri.
Tende manus, amor, atque veni. Sed o! haeret ad uncos

veraque. Vae animae, te lacrimante, meae!
O mea lux, mea spes, mea vita, quis es, quis et es non?

Nam mihi quo fias omnia, mors quoque fis.

38. Michaelis archangeli paean triumphalis.

Surge tuo, pole, surge duci, prosternere, terra,

et date confusis carmina iusta tonis.
Dicite: lo! salve, veteris pie victor hyaenae,

queni per ovant hodie sidera, quem per humus.
Gaudia, laetitiae, risus festaeque choreae,

nectite plaudentes circumagendo manus.
Magne, triumphantum meriti cape carmen honoris,

utque tibi comites nos coovemus, ova.

39. Venite ad me omnes. Mat. XI.

Omnibus ex illis, ad te quos ire volebas,

unus ego quoque sum, qui tibi, Christe, venit.
Non me reiicies, quum blande vocaveris omnes.

Fac, referam, quam das omnibus unus opem.
En! magis hoc propero, quo me magis urit hic angor,

quo magis ut veniam, concitus, ipse vocas.
Caussa, quod accurram, quod conquerar, est tua, Christe;

quod reficis, quia sum languidus, illa mea est.

40. Nonne decem mundi facti sunt?

Sed male sunt mundi; solo nam corpore praestant,

mens scabie veteri rancet oletque nova.

Ibitis ingrati, vester non ibit inultus

error, ab interna qui male labe fluit.
Vivitis hinc melius, peius quo morte cadatis.

Nam trahit hoc secum mors quoque vestfa malum.
Aegra salus, miserum vita quae corpus oberras,

morbo valens, animum quae sine morte necas.

41. Novem autem ubi?

Scis tamen omniscius, nihil ipsa scientia nescit;

scis, ubi deliteant dispereantque loci.
Sed simulas vel tantumque nefas nescire videri

vis, o ingratam languide censor humum.
Quam sedet ad solem, qui sic latet! Ergo, redemtor,

sis bonus et numero ter tria deme tuo.
Vah, quid hoc est sceleris? Toti Deus insidet orbi,

de proprio decimas vix capit atque suo.

42. Paracleto meo.

Suscipe me, trepidi solamen et ara clientis,

qui timet ex merito iudicis ora suo.
Eloquor, ipsa malam mea se tibi caussa fatetur.

Nam bona si fuerat, quid tibi durus eram?
Dicque Deo: Putat ille reum se mortis et orci,

sed pater es, frater, filius, obses ego.
Ocyus absolvar, neque enim patietur iudex.

ut cadat, agnatum quem vocat ipse suum.

43. Cor mundum crea in me, Deus.

Quod increaras carneum mihi primo,
cor ferreum factum riget.
Resistit, obstet, si quid entheum conor,
afflatus aurae vi tuae.
Quin pestilentem sic rubiginem traxit,
ut tam putrescat, quam grave est.
Creator, heus! carnemque redde pro ferro
floremque vivum pro situ.

44. Jubilus ascendenti Jesu Ohristo.

Scande tuos, homo-dive, polos et ovante volatu

ultima sublimem te super astra loca.
Excitat attonitum clamor longissimus orbem,

ille quidem, geniis qui sonat inde tuis;
inde triumphatis qui frendet ab hostibus ille,

dum rudit in proprio carcere carcer hians.
Nunc sceptrum fascesque pater tibi tradit in omne,

subsit ut imperio terra redempta tuo.

45. F. nativitatis Christi MDCXXXIL

llle sub agresti recubans puer aureus ulva,

numen in exiguo corpore grande fovet.
Cernis, ut imbellis trepidat vaga dextra pusilli,

illa sed hoc magnum dextera versat opus.
Ut tener argutis resonet vagitibus, audis,

detonuit leges os hoc, apella, tuas.
Quicquid id est, parvum quod in hoc audisque videsque,

in puero parvum, quam sua forma, nihil.

46. Votum ad almum spiritum MDCXXXIII.

Sancte Deus, veri spirabile numen amoris,

os patris et nati lingua diserta sui;
cor patet hoc, cor hoc, ecce! patet, venerabilis, intra,

hospes, in hospitium, quod facis ipse, tuum.
Omne tibi vacat, omne meum, sacer ignis, ut uras;

flamma fit a flamma, sim maneamque tua.
Ut flagrem, prior ipse flagra, prior ipseniet ure.

Te sine mortiferum nos sumus igne gelu.

47. Ad eundem aliud.

Exere vim, sis atque mihi, quod es omnibus segris,

cum patre, cum nato, par Deus ipse Deo.
Et precor et voveo meliorem vivere vitam;

tu prece, tu voto sis mea lingua meo,

et coelis mea verba refer: Deus, oro, Deorum

eveniat supplex quod rogat iste, bonum.
Actor o! o testis! iudex o! o atque patrone,

caussa patrocinio stat mea tota tuo.

48. Ad Deum O. M. Meum.

Qui mirabilibus, mirabilis ipsemet, auris

hoc iter ad mirum me, Deus, ire iubes,
bponte sequuturas veniens indulgeo plantas

atque gradu cupio non renuente sequi.
Duc, pater, et variis peregrinum protege terris,

et tandem solita pro bonitate reduc.
Sic tibi, quod tanto po^cis pro munere munus,

mirando, simili carmine gratus ero.

49. Calendae Januarii MDCXXXIV.

Christe, decus rerum, sine tempore, temporis autor,

exordium veteris principiumque novi,
sis velut elapsi, venientis et arbiter anni;

serviet ad nutum, quod dabis omne tuum.
Gaudeat ad placidam mundus tranquillior auram

adveniensque malo fit fugiente bonum.
Eripe nos nobis. Tibi nos, te reddito nobis.

Nulla salus aberit, tu modo noster eris.

50. Super prima Pentecostes.

Quis celer attonitas cito tam Notus impulit aedes?

Quae per apostolicas flammea lingua canit?
Ille replet vacuum coelesti murmure tectum,

illa pares linguis lingua dat esse novis.
Spiritus est hoc utrumque Dei, Deus ipse perennis,

hic sonat, hic mirae flagrat in igne facis.
Sum vacuus, me, sancte, reple, te flamine, vente,

sum rudis, ah linguam dux rege lingua meam.

51. Feriis natalitiis MDCXXXV.

Discute languentem, mens experrecta, veternum;

exoritur medio lumine plena dies.
Ille mihi Deus est, teneris qui vagit in ulnis,

ille puellaris sarcina grata manus.
I, fuge, curre, vola, reducis iubar excipe solis,

i, fer et has adole non sine thure rosas
et salve, dic, chara dies materque diei,

queis sine rebus erat nox nigra plena dies!

52. Oratio pro incolumitate.

Nemo mei curam gerit hic et nemo meorum,

tu nisi sis vitae custos et alpha meae.
Sis bonus et facilem praebe singultibus aurem,

pondus et assiduis fletibus adde suum.
Te duce sum peregre, duce te, pater alme, redibo,

omne meum nutu statque caditque tuo.
Jam novus incipio tuus esse et solvere totum.

Me tibi da Deus, hoc posse placere modo.

53. Revalescentis a praecipiti et gravi morbo, in itinere Persico.

Prima tibi grates fausti ferat hora diei,

conditor, auxilii pro pietate tui;
altera thure crepet pro prosperitate futura;

ut redeam, precibus tertia plena vacet;
quarta vocet laetos ad amica vocabula cives;

quinta sit apposita sextaque tota dapis;
quod superest lucis, salibus consumere fas sit,

nostraque si placet hoc, pars bona noctis erit.

54. Festo angelorum MDCXXXVII. Isfahanae Persarum.

Officiosa cohors, quae stas vigil ante tonantem,

prompta ministeriis nocte dieque tuis,
laude tibi merita vocales pangimus hymnos,

devotos studii pro pietate tui.
Mille per insidias, per mille pericula nostrum

ducis iter, tuto nos comitando pede.
Sis bona, sis porro reduci dux praevia Cimbro,

qui, nisi tu fueris, non rediturus erit.

55. Natalibus domini MDCXXXVII.

Nascere, sponsa salus optanti nascere mundo,

o desiderium cordoliumque piis!
Tu patrio miseros olim nos reddis olympo

restituesque vetus, quod tulit hydra, decus.
Este leves animis, iamiam penetrabile eoelum est.

Dux, via, porta, vigil, ianua, clavis adest.
O sacer, o suavis, nihil et nisi nobile, Jesu,

quam mihi cunctus eris, si mihi Jesus eris!

56. Deo Deorum.

Ille sub arsuris iteratus anhelitus extis,

ille, calens usti pectoris ille tremor,
gutturis ille pavor suspecto missus olympo,

indicium nostra de pietate ferat,
dum per mansuetas sacris nostratibus aras

imus et obscuris stamus ad ora diis.
Sit, licet, externos cogamur ponere vultus,

non poterit fictos cor simulare deos.

57. Christo resurgenti.

Sparge caput violis et ovali cingere lauru

raptaque victrici concute signa manu,

Christe redux, redivive Deus, victure perennis,

et pede calcatum cum nece tunde Stygem.
Seria salvato consurgunt gaudia mundo,

efficit aeternos unicus ille dies.
Si vivis, quo, Christe, modo non vivere possim?

Quomodo, si surgis, Christe, iacere queo?

58. Super cultu barbarorum.

Absit, ut ad vestras veniam non entheus aras;

sic poteram magni numinis esse reus.
Non adeo gens cruda sumus securaque coeli;

nos tamen a vestris cogitis ire sacris.
Vana tuis prohibeto, licet, nos Russia, templis:

Christe, modo coelo ne prohibeto tuo.

59. Charismata almi spiritus in itinere per barbaros

Muneris hoc est omne tui, spirabile numen,

nos quod in hostili sic comitaris humo.
Jurat in excidium passim gens barbara nostrum,

fur Scytha, sol rabidus, trux via, plena fames.
Sufficis has animis, has das in corpora vires,

hactenus ut tantum sustineamus onus.
Porro iuva, virtutis obex, defensio vitae.

Aegra valent per te, te sine firma cadunt.

60. Pentecoste anni MDCXXXIIX. In itinere Dagostanensi ad Coisam.

In nobis sator ipse tui, mundissime, cultus,

o iubar ardoris, iumen o ipse tui,
fessa viis, enecta fame, confusa pavore

et vel suppliciis iam miseranda suis
turba, tuos damur ante pedes super arida fusi

et gemimus coelum suspiciendo tuum.

Duc, sacer, et quae iam fessis vix ora moveri

cernis, in elogio sunt moritura tuo.

61. Januarius anni MDCXXXIX.

Jane, duplex gemina qui tempus fronte tueri

diceris, undenis patribus une prior,
claude vetus, reclude novum dux claviger sevum,

cum similique novum tempore pande decus.
Lenia felici concurrant sidera coelo,

aetheream melior sentiat orbis opem.
Fallor, an optatos praedicant sidera risus

festaque de fausta dote cachinnet humus?

62. Pentecoste anni MDCXXXIX.

Excute te totosque tuis penetralibus amnes

ingere, mens, lacrimis quos facis ipsa tuis.
Hospes adest, mens, hospes adest, heus! limina pulsat.

Pande fores cita, mens, i, fuge, curre, vola.
Sterne toros violis et odora nube renide.

Sic tuus introeat, qui stat, ut intret, herus.
Quod si tota tibi penitus permiseris illum,

dic: Pie, donec eam te comiterque, mane.

63. XII. Junii, dies Poenitentialis et Rogationum, per universas ditiones Suecicas.

Hos tibi contrito ruptos e pectore luctus

mittimus, has laceras mente gemente preces,
o pater, o fili, sacer o nos spiritus, audi,

ut propera miseris auxilieris ope.
Ac quamvis, dum flemus adhuc, peccare sciamus,

nam scelus est, homo quod cogitat et quod agit,
attamen, alme, tua nostros tege luce reatus,

quippe malum nihil est prae bonitate tua.

In hunc librum pertinent quoque sequentia Epigrammata, quae in amicorum manibus sunt. 1. Pascha anni MDCXXXVII. Ardebilae Persarum. 2. Festum lll. Regum, Sabae Persarum celebratum MDCXXXIIX. 3. Pascha anni MDCXXXVHI. in Medis. 4. Super flumina Babylonis. 5. Confitebor tibi. 6. Synaxis. 7. Regius ille. 8. Pharisaeus, Publicanus. 9. Probate spiritus. 10. In silentio et spe fortitudo mea. 11. Integritas et rectum custodiant me. 12. 0 tempora, o mores!

EPIGRAMMATUM LIBER II, SIVE SIDERA.

Amplissimo Magnaeque Auctoritatis Viro Bernhardo Torbecio, Senatorii Ordinis Et Secretario Urbico Bono Publico Nato Fraterni Affectus Publice Testandi Caussa Adscribo Paulus Flemingus.

1. R. P. Ambrosio de Angelis ord. Erem. D. Augustini. In Georgia, qui Schamachiae ad nos invisebat.

Certa Georgiacae, pie mi, conversio terrae,

quam per et Albanus credit et orat Iber,
rem facis, Armenum dexter quod schisma refellis

atque Diarbecios detegis ore dolos.
Inde Mahumeticum, gravis ore, refringis halysmum

Christiadumque reples ethnica fana Deo.
Tot tibi pagani ccelum debere fatentur;

ipse tibi coelum debet Jova suum.

2. Effigies Mariae Magdalenae Plorantis apud Augustinianos, in regia Isfahana.

Diffluit effusis sensim dum Magdalis undis,

induit et liquidas uvida corpus aquas,
sicque recens mare stat, sua quod facit aura verendum,

quae furit a gemitu mota fluentis herae.
Ilicet apparet crucifixus ab aethere Christus

et micat insolitis axis uterque striis.
Este mihi comites, socii, Mariaeque natanti:

tam procul orcus abest, quam prope portus adest.

3. S. Katharinae sepultura in eodem templo elegantissimo.

Quam super aspersum milleno flore cadurcum

baiulat angelicus celsa sub astra chorus,

non alia meruit sepeliri candida pompa,

non alio fuit haec digna ministerio.
Mascula perpessos nunc despice virgo dolores

carnificemque suae tuta relinque cruci.
Vita tibi peperit millenas unica mortes,

millenas vitas mors parit una tibi.

4. Convivium apud eosdem Patres religiosos Lusitanos,

Stat prior aethereas orans Ludovicus ad aras

et facit hospitibus numina blanda suis.
Explicat interea fratrum manus hospita mappas,

mox sedet ad positas plurimus ordo dapes,
dumque legunt variam Cererem Bacchumque salutant,

adspergunt salibus prandia sancta piis.
Mortales epulae, caelestes iure vocandae,

quae saturant animam, dum bene corpus alunt.

5. Imago Div. Augustini ibidem.

Sancte senex, venerande pater, cui patet olympus,

pro misera quoties plebe precaris opem!
Laus tua per magnum viget excelsissima mundum,

ipse tua loquitur de pietate polus.
Vita dedit coelum multis tua, pluribus at mors,

dum tuus ad normam nos beat ordo tuam.
Monica, sis tanto foelix super aethere partu,

pignora, sed coelebs, tot generante polo.

6. R. P. Ludovico de Bono Successu, s. ord. Fr. Eremitarum D. Augustini Priori.

Ludo vices, Ludovicus ait patriaque profectus

nil mare, nil terras, nil fera cuncta timet.
Ergo procul Maurum venit, ut beet acer Eoum,

a Tartessiaco progredieudo Luso.

Et venit, ut beet, et vero replet ethnica Christo

corda, nec ulterius, quod magis optet, habet.
Lude vices, Ludovice, diu. Placet omine nomen;

nam tibi successus autor es ipse boni.

7. R. P. Josepho de Rosario, eiusdem ordinis.

Ore gravis, pietate sacer, bonus arte, nec ullo,

sive velis animos eloquiumve minor,
nil negligis, pandas populis ut aventibus axem,

qui coeunt densis te vocitante globis.
Utque magis moveas, os induis illud et illud,

barbariceque loquens barbara corda trahis.
Si, Josephe, tuis meritis aequalia poscis,

posce animae coelum, posce, Josephe, Deum.

8. R. P. Vincentio de Bono Successu, eiusdem ordinis.

Missus ab Hesperiis Vincens Orientis in oras,

monstret ut extremis gentibus astra, venit.
Conveniunt populi, placidasque benigniter aures

dum praebent, supera sic saluantur ope.
Quid pietatis amor, fidei quid zelus et ardor

dogmatis in sanctis non potuere viris?
Vicit, io! vicit Vincentius! Addite laurum,

quam capit a solo praemia dante Deo.

9. R. P. Philippo de Rosario, eiusdem ordinis.

Sanctus es; hinc haeres fueris mox certus olympi.

Purus es; hinc merito te pius omnis amat.
Doctus es; setherias dextre sic digeris artes.

Blandus es; hinc placide corda profana moves.
Pauper es; et tamen es sic divite ditior omni.

Parvus es; at magni grandis in aure Dei.
Omnis es, esse tuis debes qui candidus astris;

astra quod hinc tua sint, nemo, Philippe, negat.

10. R. P. Petro de Sanctis, eiusdem ordinis.

Dignus es elogio, memores quod ducet in annos,

vir pie, vir purae simplicitatis amans.
Nam quod hic eloquio, specie tu lenis in ista

efficis, ut verum Maurus adoret herum.
Non opus est dicto, facto micet entheus ardor.

Plus pins exemplo, quam gravis ore movet.
Sed tu, dum vitam sanctis sermonibus aequas,

ambiguum, moveas qua magis arte, facis.

11. Ad eosdem patres quinque numero.

Quinque David lapides iaciebat in ora Gigantis:

quinque libris Moses ius habet omne Dei:
millia quinque Deus saturavit quinque placentis:

quinque redemptoris vulnera corpus habet:
quinque decens lustrum, totidem stat olympias annis:

quinque bis in duplici fers, Mose, verba petra.
Quinque patres unis habitatis in aedibus, o vos

sidera quintuplici prosperitate beent!

12. Laudes D. Augustini.

Grandis Afer, patriae coelo fax plena Tagastae,

nec minus Hipponae lux radiosa tuae;
namque Manichaum pede vindice conteris astum

schismaque Donati Pelagiique nefas;
culmen es et fidei perfectio tota beantis;

nec quid in hos cineres, trux Trasemunde, potes.
Laus tua sit mea vis, qua salver, o autor, o insons,

o pia salvandae lex et amussis humi!

13. Sibyllae in eodem monasterio.

Vatidicae species, animus quibus insidet augur

atque tument ipso pectora plena Deo,
dicite paganis, atheis haec dicite Mauris,

quod populos docuit quaelibet ante suos.

Dicite, nos redimat quod opus, quae virgo, quis infans,

dicite damnando thema salubre gregi.
Coelestes animae, multis vox profuit olim,

vestra sed hic species pluribus illa, reor.

14. R. P. Blasio de Nantes, Capucino, in Persia Missionario, a febre convalescenti.

Surge, pater, moestumque diu iam desere lectum,

qui tibi fatali febre molestus erat.
Claude torum foribus, museum pande reclusum

Eusebiamque nova flectc salute tuam.
Ne dubites, vitam post ut tibi sidera firment,

qui iam praesenti te rapuere neci.

15. R. P. Valentino Capucino, Missionario, in Persia febre decumbenti.

Fugerat a sancto febris emaciata Blaseo,

nec levis invalidam moverat ira deam.
Alma salus illam languentis abegerat extis.

Ergo fremens tota dum capit aede fugam,
forte Valentinum cerncns fera corripit ultrix.

Hic iacet et saevae iam crepat igne deae.
Victa semel, cladem quid amas, dea stulta, secundam?

Ipse Valentinus mox tibi victor erit.

16. Melchiori a Regibus R. P. Carmelitae discalceato in Persia.

Mellificae volucres, roseus quas nutrit Hymettus,

en vocat indigenas floridus Hibla suas.
Quid vaga per nimias grex ire volatilis lierbas

indeque fatales tam iuvat esse dapes?
Parcite sudori, propius cibus iste paratur,

quem labor aethereee conficit artis ibi.

Os hoc, hoc os Clarium vestro mel impluet ori,

praeferat ambrosiae Juno quod ipsa suae.

In hunc librum pertinent quoque sequentia Epigrammata quae in amicorum manibus sunt. 1. R. P. Joanni de Mesquita S. ord. Fr. Eremit. D. PEr. Aug. in Orientali Goa Provinciali. 2. S. Teresiae Carmelitarum discalceatorum Patronae, cuius festi- vitas 5. Oct. MDCXXXVII in Isfahan celebrabatur. 3. E. P. Balthasari a S. Maria, Carmel. discalc. 4. R. P. Dionysio a Corona Spinea, Carm. disc. 5. R. P. Huberto a S. Carolo eiusdem ordinis. 6. E. P. Dimae a Cruce eiusdem ordinis. 7. Consecratio novi templi Carmelitarum in Isfahan MDCXXXVII. 8. Series regum Persicorum apud Patres Capucinos in Isfahan. 9. R. P. Hermanni Hugonis Divina Poesis. 10. Capucinorum in Isfahan et Bagadad religioso ordini Gall. 11. Carmelitarum religioso collegio in Schiras et Balsara.

EPIGRAMMATUM LIBER III, SIVE CORCULA.

Reverendo Et Venerabili Patri M. Erico Van de Becio Ecclesiastae Apud Revalienses Primario Devotissimo Capiti Ex Bona Voluntate Haec Corcula Mea dedico Paulus Flemingus. Germanus.

1. Poesis Jani Stephani Verbesii, Apollinis Phoebi.

Quis mihi nectareae sapor undat in ore salivae?

Quod mihi sidereum tinnit in aure melos?
Dulcor o, o veneres, quid gusto, quid audio coeli?

Ambo, quod obstupeant, os et, et auris habent.
Jam scio. Verbesio pulsum salit indice plcctrum.

Hinc hic in ore lepor, hinc hoc in aure decus.
Nil melius, superi, satius nihil ilicet optem:

os ego sim totus, totus et auris ego.

2. Odae vernaculae dedicatorium in nuptiis M. Sam. Steueri, Sil.

Quod mea me pietas, tua quod sors candida poscit

et tibi sollicitus scribere suadet amor,
accipe Teutouico stridens de fonte melisma,

non tamen Opitia fusile carmen aqua.
Hoc dabit Arctoi popularis vena Maronis,

quem tua fatali Bresla favore tenet.
Sunt bona, quae mala sunt, sunt plurima, pauca, faventi.

Plura negat tempus, nec meliora sinit.

3. Agneti Schoenburgiae Baroni, dominae meae.

Certa Camoenarum, quae nil aliunde rogando,

et cor et os et opes sufficis ipsa tibi.
Si novus antiquum quis agat Paris arbiter actuin

tuque deabus eras, o dea, iuucta tribus.

dispeream, primae ferres nisi laudis honorem,

Juno genus, mentem Pallas et ora Venus.
Tres unam quondam palmam meruere dearum,

tu, dea, divarum fers decus una trium.

4. Quirino Schachero, iuris antistiti.

Curia, rostra, forum, veteri viduata nitore,

nuper in incomptis moesta stetere comis.
Fugerat Astreae, Themidos diffugerat urbe

numen, in Ositiam Marte tuente plagam.
Jam redit Astreae, Themidos redit ilicct urbi

numen, ubi versis Mars fugit actus equis.
Numina quae redeunt, redeunt ductore Quirino,

hoc duce laeta nitent curia, rostra, forum.

5. Isaco Caulvelio, amico iuventutis.

Isace, quem colimus iuveni cupienter ab aevo,

durat adhuc, nos tum qui fuit inter, amor.
Hinc fit, ut assiduis aveam cito nosccre curis,

quae tibi sors quales det dederitque viccs.
Quod si recta tuis favit Rhamnusia \otis,

has pro te nostras scito fuisse preces.
De fatis nihil addo meis, quibus hactenus utor.

Quod dolet, hoc doluit semper: abesse tibi.

6. Coelestino Schroeero Elysio.

Coelestine, mei calor ardentissime cordis,

quid potes in nimias sic tacuisse moras?
Quam super hoc abiens, memini mihi traderc dcxtram,

illa silet, fidei facta profana datae.

Num tibi defecti moriens lethargus amoris

urit in humano cor glaciale gelu?
Hoc quatefac, quantum potis es. Medicamen in hoc est;

te meus, igne suo, dum fovet, urget amor.

7. Zachariae Poeplero Sil.

Nescit habere meum Poeplerus scilicet illud,

quod probo quodque probat ipsemet esse meum.
Quomodo sed valet esse meum? Quo sumsero iure,

quod nego quodque negat ipsemet esse meum?
Sume tuum, Poeplere, tuum quod uterque vocamus.

Jure meo careo, iure carebo tuo.
Nempe fit immeritis iniuria maxima nobis.

Nil mihi debetur, nil mihi linque meum.

8. Ad Sponsos Andream Bauerum et Magdalenam Blumiam.

Nescio, quid lepidum vestro meditabar amori,

Teutonica solitus plectra movere manu.
Clamo, nec ad iussos mea Pieris advenit orsus,

tota vacans operi tunc fuit ipsa novo.
"Castra sequor; Venus" inquit "abi; Venus, oro, recede.

Tu quondam, iam nunc Mars mihi carmen erit."
Sic ait; invitam sic non fas cogere divam.

Sint mea, Christenius, quae canit, ore, meus.

9. Godfrido Vibigio, Silesici candoris aemulo.

Me tibi dilectum fecit divina poesis,

te mihi dilectum fecit Apollo pater.
Illius ille pater natae, cui militat omnis

Pindus et omne suae murmurat agmen aquae.
Unus amor nobis caussa surrexit ab una,

simplice sic duplex ignis ab igne fuit.

Qualiscunque bonus memor esto poeta poetae,

te rogat hoc pro me Cynthius ipse tuus.

10. Annae Catharinae Placentiae.

Virgo potens facie, nec abhinc rudis arte placendi,

cui similem nullam totus Elister habet,
quam Venus adspiciens, dolet, hoc superabilis ore,

et velit ipsa pudens non adiisse Charis.
Forma genas, nitor ora, manus lepor, ignis ocellos,

tot virtus animat mentis ab sede deos.
Quid mirer, similem quod nesciat orbis Elyster.

Par nihil est coelo, coelica forma, tui.

11. Stanislao Clugio, Silesiorum Integerrimo.

Nunc tragico miseram cohibe chelin ilicet unco,

o cor amicitiae, Staniselae, meae!
Occidit ille tuus, meus occidit ille Glogerus,

quo tibi, quo mihi non charior alter erat.
Vae tibi, quod cadit is, mihi vae, quod is interit, eheu!

ille tui genius pectoris, ille mei.
Ut moriar, moriare simul: sed ut sequius optem,

unus ego moriar, tu modo plange duos.

12. Paulo Christophoro Lindnero, fido Silesio.

Flevimus, at fletu medii defecimus ipso.

Jamque gemunt lacrimae se lacrimasse parum.
Caussa tibi mecum communis et una Glogerus,

hei mihi! tam fietae caussa Glogerus aquae!
Nam potes; his oculis, his fontibus ingeme venara,

Paule, cupidinei fusilis urna cadi.
Fac, quia per mea se lacrimabilis aruit urna,

discat ut a lacrima se nova flere tua.

13. Godefrido Schildbacio Glacensi.

Aggemis his lacrimis, his una flctibus affles,

par gemitus gemitu vult tuus ire meo,
gemma Silesiacae, Godofride, tenerrima terrse,

quo-mihi-cum nivei tot nituere dies.
Confudere suas simul ora et lumina sortes,

it pariter sociis imber et aura viis.
Aggemuisse potes, potes afflevisse dolenti,

sed quis erit fletus, quis gemitusque modus?

14. Sebastiano Grunawero, desiderabili meo.

Te mihi dilectum vox fecit amica Glogeri,

me tibi vox eadem iunxit amore pari.
Nunc ea vox periit, periit quia morte Glogerus,

hinc timor est veteri te cecidisse fide.
Sentit amor trepidumque gravi fugat ore timorem.

Ille fugit, subit hic pectus in isthoc ovans.
Hic sedet, hic habitat; nec ab hac amor aede recedet,

donec amans odium diliget ipse suum.

15. Christiano Trallesio, Silesicae integritatis exemplo.

Carmen aves, gelidi lacrimans ad busta Glogeri,

scribo tibi paucis hoc epigramma notis.
Da, precor, hoc veniae. Nimius mihi pluria languor

denegat, ex damno quem traho lentus eo.
Ah mihi! sed motum praestat componere luctum.

Non facit ad nostras planctus et ira cruces.
Mitte quid extincto, te mitte, quid obsecro digimm.

Illud amans debes hocque poeta potes.

16. Augustino Richtero Meo.

Quam mihi multiplices amor unus amicat amores,

ille tui sitiens unus amoris amor!
Crevimus a pueris simul et simul arsimus annis,

Marte pares stetimus, ivimus arte pares.
Risimus una ambo, sed et ambo flevimus una.

Sic mea sors, tua sors quae fuit, illa fuit.
O amor, o si mente sumus tam iugiter uni,

corpore cur geminos tam sinis esse diu?

17. Stephano Colero, amico homini.

Namque tibi, fateor, fidei sum debitor huius,

te quod ais totis me peramare fibris!
Credo, nec ambiguam super hoc traho nomine mentem}

fraus nigra tam nivea nulla sub aede latet.
Forte parum facerem, si me redamare faterer,

forte parum, cultum si simul addo meum.
Te redamo, colo te; super haec maiora volenti

Phoebus ait: Versus quatuor omne dabunt.

18. Amico subtristi.

Pone Catoninam rugoso lumine frontem

et facies hilares pandat aprica genas.
Aurea pallidulis intersita poma corymbis,

lactea sanguineis lilia iuncta rosis
sunt lepor atque maris non-foemina gratia vultus

et tempestivis seria mista iocis.
Omnia fert tempus, tempus rapit omnia nobis.

Qui, quod adest, recipit, cor sapientis habet.

19. Thomae Domisio.

Note per undenos, Domisi, niihi blanditer anuos,

tempus in omne meum post mihi charus eris.
Nescio, quid post se trahat aurea notio firmum,

quae fuit in prima conciliata schola.

Durat et seternas numerat feliciter horas,

semper ab augmento grandior ipsa suo.
Chare, fac, ut perstet veteris conclusio dicti:

Non male deficiet, qui bene coepit amor.

20. Joanni Nicolao Thomingio, Apollinis filio.

Lene canens et dulce medens, sic utile suavi

Janus in expositis miscet utrinque modis,
ut dubitet pater ipse rneli, pater ipse medelae,

grandius elogium qua super arte ferat.
Sed super ore superque manu dum pendulus haeret,

unus utraque aeque, sol ait, arte valet.
Utile sic dulci miscet, sic suave salubri,

os et apollineam nam gerit ille manum.

21. In gratiam Davidis Maxii, super Panegyrico eiusdem.

Aemulus Heinsiadae facundus Maxius oris

disserit invicti uobile regis opus.
Quaeque Camoenali digessit Narsius arte,

Maxius in presso carmine disposuit.
Et modo, quod caruit maiori mente, reponit,

ausa modo calamo fervidiore refert.
Pace tua loquar hoc: Si te transfundis utrinque,

Heinsius eloquio, Narsius arte caret.

22. Joannae Comannae Poetriae Miriam Tragicomoedia.

O dea, quae Charisin, Clariis tredecimque Sibyllis

arte tua numerum non sinis esse suum,
ergo Seneceo germanica scena cothurno,

ergo tonat marium virgo virilis ebur?
Parcius erravisse dole, Levitica Miriam,

excusat culpam foemina docta tuam.
Quem tibi placavit Moyses, iam reddit amicum,

vincere nata viros virgo deosque, Deum.

23. Augusto Buchnero, Musarum Phoebo.

Omne tuae fueram simul appositurus orexi,

si tibi de mensa mens foret esse mea.
Plena Meduseo spumarent cymbia iaccho;

nec foret a nostra Cyrrha nec Hybla dape.
Tu bibis ambrosiam, Ganymcde beatior omni.

Nectar it a calamo, sacchar ab ore tuo.
Haec mea ne bibe bis, tua nec prior aurea gusta.

Post mel, fel mea sunt cuncta probata, tuum.

24. Jacobi Graii reminiscitur.

Inter Elystreas medius considere nymphas

et lepide mecum suete, Jacobe, loqui,
dum neque Plissa Pales, neque Pardia Nais abesset,

flaret et in nostros Panis arundo iocos,
faustus eram mihi tunc, neque erat me laetior ullus,

delicias per te te cumulante meas.
Nunc abes et tecum fuerat mihi quicquid amoenum.

Quam minor est umbra lux mihi facta sua!

25. Georgio Ernesto Kademanno, competitori tituli.

Ast ego sum dominam tibi corrivalis ad unam

meque cupit, te quae tam cupienter amat.
Turpis it et sacer est alieni raptor amoris

nubere nec binis una puella potest.
Non tamen hinc tibi sum, nec tu mihi tristis et ultor;

quae fuit immundis zelotypia procis.
Sanctus ut est noster, sic est non invidus ignis.

Quur? Quia nil minus est, quam velut audit, Amor.

26. Georgio Eberhardo Hartmanno Joannis Fil.

Non tibi mens charos premere aut tenebrare labores

velleque dissimilis filius esse patri.

Candidus ingenui producis scripta parentis

visque tuo super his cum Michaele legi.
Prima tnum merito vehit astra per aurea patrem,

altera te, comitem tertia fama tuum.
Vive diu, vir amice Deo, vir amabilis orbi,

nomen et haeredis porro tucre pii.

27. Matthiae Zachariae Goetzio.

Ludit et assidue socio studiosior omni

Lipsicus Aonias nat puer inter aquas.
Quinta Novenarum, rutilis quae praesidet astris,

lioc videt et tacitas induit amne manus.
llle nat, illa trabit, vocat hic, tenet acrius illa

et madidi tepidum fundit in ora sinum.
Et vocat ad socias; \eniuntque, vocantque vocatae:

I, Amor, et semper sic abeundo redi.

28. Mariae Elisabethae Beccerae Epithalamium.

Quod nisi me percgre nimius ferat ardor eundi,

praetulerim taedas, Elisabetha, tuas.
Me nec erat propior, qui carmine fascina sancto

pelleret, in thalamum disiiceretque nuces.
Nunc sed enim mandem cui talia munus agendi.

Nube modo studio cassa, Maria, ineo,
ut, quae virgo nequis a me nec sponsa vocari,

te rediens matrem iure vocare queam.

29. M. Garmanno.

Garmane, nobilium felix ordire magistrum,

sustenture meas, quas tibi cedo, vices,
te favor indigenae dilectum mulceat aurae,

ornet et in dulci patria blanda sinu.

Nos alio pia fata vocant. Has abdico terras,

hospes Hyperboream non brevis inter humum.
Tu, quod agis, liquida, nostri memor, utere sorte,

dum potes ad partem debitor esse meus.

30. Ad Amicum Caussae Patronum.

Caetera nam reliquo, scieris bonus arbiter ex te;

quae licet obticeam, se tamen ipsa notant.
Haec tibi, quae cruciant et in hoc simul ore leguntur,

sufficiant metricis exposuisse modis.
Hactenus ingenua quem dissimulavimus arte,

rumpit et hoc gravius se dolor usque gemit.
Non legis hic solum lamenta mei moeroris,

cernis cum versu rectius ipse meo.

31. Jano Philippo Crusio, Charitum animae.

Cresce, puer, studiis, puer auree, cresce sciendo.

Natus es ingenio claudere cuncta tuo.
Pulcher in his quid suave tremit tibi crinibus Othrys;

Castalis in labiis navigat ipsa tuis.
Et lepor et Charis et sociis Venus addita Musis

approperant digitis te nitidare suis.
Fac, puer, ut facias, quod agis. Sic namque valebis

magnifico similis filius esse patri.

32. Godfridi Deuerlini Philyrei desiderio.

Ultimus Hannonia mihi conspiciendus in urbe,

serus, at hinc nostri maior amator eras.
Diximus ambo vale, discessimus ambo nec una.

Eurus erat mihi tunc dux Zephyrusque tibi.

Sic iimus totis diversi spebus amantes;

dissociabilius par quod in orbe fuit?
Vertere; vertor ego; reducique fac obvius adstes:

Par sociabilius non erit inter humum.

33. Hartmanno Gramanno Med. Novogrodia Narvam.

Vicimus infidas secura mente paludes,

fidimus assuetis frigus inerme trahis.
Et iam nos Novogroda tenet. Quam fama salutat

aureolam, fastu est lignea tota suo.
Enecat hic magis atque magis mora vestra morantes,

quam, Deus! in votis estis abunde meis.
Ite, venite, videte viros, loca cernite tanta,

quae, simul ac fuerint visa, neglecta velis.

34. Excellentis ingenii et doctrinae Garlef Luders cum ipse, arcu lusurus, manuum potiorem graviter Isesisset. Odae romanae dedicatorium.

Quae sors, quod nocuis fatum te vidit in hirquis,

tam miseras insons ut paterere vices?
Accusem superos, verear nisi numinis iram.

Liber agit, dominus quicquid olympus agit.
Sed tamen infausto damus hoc solamen amico.

Hinc vide nos lacrimis collacrimasse tuis.
Non licet has proprio partiri corpore plagas,

mente licet: gravis est condoluisse dolor.

35. Suo.

Ille tuus meus est hesterni testis lacchi,

quem quereris tota voce dolere, dolor.

Ille tuus meus est, neque enim non plangere possum,

o animae medium, te lacrimante, meae.
Sis memor et sic disce aliquid prodesse nocendo.

Sic fugimus tectas, quae pupugere, rosas.
Cautior i nocuosque nimis bibe cautior ignes,

dum perit in vobis pars bene magna mei.

36. Eidem.

Non tamen immoreris, licet hoc ais esse timendum,

o mihi de culpa nulle dolende tua!
Hesternam redolent Cererem, quas egeris auras,

et vespertinum prodit ab ore merum.
Flende tibi, ridende mihi, ludende cuivis,

sic meriti precium, quod cruciaris, habes.
Firma dole, dolitura dole, mihi risus et omni,

et, magis ut doleas, sit doluisse minus.

37. Hipponactis Wendelino Sibelistio, Magni Moschorum Principis Archiatro, scripti nuncupatorium.

Immemori veteres gererem si corde favores,

et decus immerito, te tribuente, datum,
dignus eram, raperer meritos inhonestus ad ignes

duraque frons digno stigmate laesa foret.
Hactenus exiguas potui tibi reddere grates,

carmen hoc a memori non leve pignus habe.
Aurea dona tuus tibi Fedorovicius offert,

munera sunt Phoebi pauperis ista mei.

38. Joanni Michaeli, Meditrinae Mystae.

Jane, chymiatricae nomen venerabile laudis,

maxima per minimam qui mala tollis opem,

vidimus edideras, Hasso quae condita Phoebo,

Harria Revaliam quo locat orbe suam.
Vidimus et faustis felicia basia chartis

fixerat in famam lingua diserta tuam.
Scripserat Hartmannus privus, tu publicus edis.

Si tibi non maior, par tibi dandus honor.

39. Reinero Brocmanno et Dorotheae Temmiae Sponsis.

Jungeris optatae felici sidere formae,

atque tuae mentis fit Theodora dea.
Sponse, cor Aonidum, chariteiae gaudia trigae,

quem Venus et Veneris turba pusilla colit.
Arridere tibi fas est, quia risit olympus,

atque tuum thalamum dulce cachinnus habet.
Nubite felices ambo, connubite fausti,

in vestroque salus excubet ipsa toro.

40. Ad Hartmannum Gramannum Medicum, quum Revalia solveret.

41. Henningo Grossio, coaetaneo suo.

Nescio, quid rerum capias, quid tractet agonum

Grossius, ardoris fax radiosa mei.
Forsan et ipse meae nescit molimina vitae,

absumus in nimias dum sine fine moras.
Sed tamen, ut, quid agam, sciat, hac legat indice charta:

vivo, nec illius lentior urit amor.
Jam quoque, quid rerum tractet, scio, melleus ille

vivit et in veteri flagrat amore mei.

42. Olearium, ut scribat saepius, rogat.

Mel bibo, te quoties lego, nomen amabile nobis,

melleve si quid erat dulcius atque favis.
Nat lepor in calamo, Charis undat in aequore creuae

et lavat in pluteis se Venus ipsa tuis.
Nam tuus est Helicon, tuus Othrys et arduus Aemus,

Phoebus et, et Phoebi concio tota tua est.
Quando voles nobis nihil iuvidisse videri,

quod placet in uostra crebrior aure sona.

43. Henrico Arningo et Elsabae van Scholen odae vernaculae inscriptio.

Credibile est, ipsum leve quid lacrimare cachinnum,

cum nova sub prima nocte marita gemet.
Illa, scias, madidum quid ab istis fundet ocellis,

et quod siccabis, sponse, rigabit Amor.
Sponse, nihil, nil, sponsa, time. Feliciter itis

vestraque sidereus gaudia risus amat.
Quos nox sera rudes timido se condere lecto,

doctius e thalamo surgere mane videt.

44. Philippo Crusio, Viro Nobili et Jureconsulto, eius Sponsae nominalem gratulatur Pasabulcae Ruthenorum, d. VIII. Kal. April MDCXXXVI. in itinere.

Dormieram, vir magne, tui securus amoris,

nec Clariae tantum sustinuere nefas.
Sed dea nulla meam, nec vellere Cynthius aurem

tunc voluit, toti lis fuit inde iugo.
Conveniunt; proque aure pcdem qui dente moneret,

missus ad oblitum me Taracanus abit.

Admonet. Evigilo. Sed ab hoc iit horror in artus.

Hinc adeo versus obriguere mei.

45. Literae Basilenae. S.

Fulmina sunt, quot sunt elementa notata papyro,

quam mihi, sed tristi, mittis, amica, manu.
Jure tuo facis hoc, dignas quod concipis iras,

et mihi quid Jovio saevius igne tonas.
Sum reus, arbitrium iurandi transeo iuris,

sed mora me quoque, te quae necat, usque fodit.
Discute fulmineas, sol mi clarissime, nubes.

Dum loquor, occurro me socioque tibi.

46. Ad Amicum Olearium.

Sum, quod es, o animi decus et favor unice nostri,

te mihi, me tibi dat cor sociale parem.
Sim tuus, ut meus es. Neque enim, quod aduler, iu hoc est.

Ni tuus esse queam, non meus esse velim.
Sum, quod eram, fueroque tuus, tuus atque manebo,

dum tuus esse potes, dum meus esse queo.
Sis, quod es, eduresque meum cor fertile amore;

sic nihil ambobus, quod querulemur, erit.

47. Israeli Ilgenio, Lipsensium charissimo.

Mel sapit et cuncto melius memor halat amomo

usus amicitise per duo lustra tuae.
Hinc illum redolere putor mihi semper odorem,

semper et illius mel sapuisse favi.
Jamque, licet toto nimium disiungimur orbe,

Asius Europae sum tamen usque memor.
Sum memor usque tui cui si semel unica reddam

Oscula, di, peregre nil sapiendo petam.

48. Brigittae van Acken, Arpenbecii amoribus.

Forma per Esthonicam multis optabilis Harrin,

sola tamen Jano praeda futura tuo,
vana teris miseras nimium spectando fenestras,

vana rudes toties stas vigil ante fores.
Hei! nimis hei! is abest, oculis quem quaeris avaris.

Fle tamen. Ast illum iam properare scias.
Si nimis est, a te tres ille quod abfuit annos,

te penes aeternus mox erit; hoc magis est.

49. Basilenae, cordolio meo.

Quae sed iniqua mei mihi te rapit ultio fati,

virgo, potens animae \itaque morsque meae?
Illud erat mihi morte mea disceclcre peius,

peius at est omni iam rediisse nece.
Desero iam victus, quam liber saepe reliqui.

Fata negant, duo quam corda dedere fidem.
Velle mori poteram, sed mors mea mortua dudum est,

vivis enim, mortis vita dolenda meae.

50. Jano Burcardo Bresleo amicissimo.

Mens erat, Elysiam primo pede tundere vestram,

Jane, Vratislaviae gemma corusca tuae.
Obstitit adversis Mars saevus euntibus armis,

inque feros pepulit nos iaciendo Scythas.
Hic mihi tres toti periere maligniter anni,

Persarum quartum mox iugulabit humus.
Mens erat et nunc est, tantum licet occidat aevum,

visero vos, venio. Jane, paranda para.

51. A. MDCXXXIII. M. Jun. Sabinae Abrahamidi Flemingae, suspirio meo.

Eiusdem mecum soror altera sarcina ventris,

quam dedit Abramo dulcis Elisa suo,
quid Sabina tuo factum male rebere Paulo,

quod nimias alio nectit in orbe moras ?
Accusandus eram, sed et excusandus eodem.

Quam volui, potui non removere vicem.
Vive, nec in nostra nimium, soror, angere cura;

sat cito nam redeam, si veniendo valcs.

52. Brocmanno meo.

Conscie curarum, felix Reinere, mearum,

quas mihi fatalis conciliavit amor,
mitto tibi geminos eiusdem pectoris ignes,

mitto cupidineas, tormina bina, faces.
Quod Basilena rogat, petit hoc Anemona perinde.

Unus in ambarum mentibus ardor inest.
Hei mihi! nam peream quo certius aeger, hoc unum

duplus amor gemina cor mihi pungit acu.

53. Rosilla seu Suaviorum Liber II. amoribus Crusianis sacer.

Suavia tam lentae mulcentia taedia mortis,

dum via per nimias tenditur aegra moras,
illa mihi totum praetermississima lustrum

sesqui, tuis recolo, vir generose, toris.
Sentit opus streperisque deus puer annuit alis

et nimis in matrem me probat esse pium.
Quisquis amas, ruditer teneram sis lenis in artem,

inter inhumanos scribitur illa Scythas.

In hunc librum pertinent quoque sequentia epigrammata, de quibus in manibus amicorum extantibus inscriptiones sal- tem mihi relictre sunt. 1. Janussii Radzivilii, Principis iuventutis laudes. 1629. 2. Abrahami Bibrani Memoriae felici. 3. Christian Becmanni Origines. 4. Joanni Gerardo, Theologorum nostratium Origeni. 5. Mariae Magdalenae Praetoriae. 6. Casparis Bauhini Anatomica. 7. Casparis Barthii Nemora. 8. Ernesto Stidae. 9. Petri Calvisii tumulus. 10. Salomonis Petrii Jonas. 11. Oleario p. t. ord. Eremit. D. August. 1637.

EPIGRAMMATUM LIBER IV, IN QUO OCELLI.

1. Matthiae Flihero, pueritiae meae formatori.

Tu mihi primaevis fueras formator ab annis,

per mihi Pieriae te patuere fores,
vir pie, docte, gravis, rigidi dictator honesti,

strenuus assidua sedulitate pater.
Huius in hac setate memor, quae iudicat acta,

hoc tibi pro veteri carmen adorno fide.
Quod si forte tibi placeat minus, artis egenum,

discipulo placeat, quod venit, oro, tuo.

2. Joannae Eduardae Beccerae, Musices et Linguarum aliquot scientissimae Virgini.

Pulcra genas, animum formosa tot artibus auctum,

temporis et sexus sidus honosque tui,
Jana, comes Venerum, Charitum comes aurea Jana,

quae Clariis numerum non sinis esse suum,
qui venit auditum, spectatum qui venit ad te,

auribus atque oculis captus amator abit
et mirans et amans, nec habens in utroque, quod optat,

mortalem rediens iurat adesse deam.

3. Joanni Ruperto Sultzbergero, Styro, Hippocratis Genio.

Doctor eras medici nuper, Ruperte, lycei,

nunc vocitat medicum Saxonis aula suum.
Mutasti terram, servasti providus artem;

antea quem tenuit Lipsia, Dresda capit.
Flevimus hunc abitum, quotquot veneramur Hygeam,

quotquot ab eloquiis haesimus ante tuis.

I tamen et melius, quo dignus es, utere fatum.

Laus in Elystrea stat tua scripta scliola.

4. Petro Joanni Fabro Gallo, redivivo Hermeti.

Sculpsit in aeternas Hermes quae mira smaragdos,

scripsit in ingenium sol pater illa tuum.
Primus es, abstrusos arcani luminis ortus

qui capis et radios spargis in omne tuos.
Jainqne patet natura sibi, patet ordo magistrae,

fixa volatilibus qua iuget arte suis.
Prodis hoc ingenuus: quae laus tua sola putanda est.

Nuda stat in tabulis arsque physisque tuis.

5. Danieli Sennerto, Galeno nostro.

Magne vir ingenio, meritis \ir maxime tantis,

congeris in medicum quae sine fine bonum.
Ore doces scribisque inanu, quocl utrumque probando

hoc amat et veniens tempus amando colet.
Urbs tua te, schola te, te Saxonis aula fruuntur,

nec scit apollineam certior alter opem.
Quod medicando doces, praesenti consulis aevo;

quod scribis, curam posteritatis habes.

6. Andreae Rivino, Philosopho, Philologo, Poetae, Rhetori et iam Medico.

Prodit Hyanteae dux encyclopaedia turmae,

illa scientificae roscida mater aquae,
dum videt Aonii vada propter euntia rivi

Eivinum nimias ire redire vices.
Prosiliensque cava, qua se velaverat, ulva,

insubidum pluvia spargit ab amne manu
et fugit. Hoc lepidas Rivinus rore papyros

quo magis usque linit, hoc magis usque madet.

7. Friderico Zamelio, Poetae lepidissimo.

Audio Zamelium, nec eum mihi cernere fas est.

An, quod abest oculis, auribus illud adest?
Hoc quam suave venit, mihi tam venit illud acerbum.

Auribus hinc oculi certa duella parant.
Saepe, nisi primae starem vigil arbiter irae,

consererent avidas in mea damna manus.
Numina, Zamelium mihi mox concedite totum,

non erit in sensu pax prius ulla meo.

8. Guilielmo Alardo, Divino Spiritui.

Delicias, Gulielme, meas, tua carmina, vidi,

carmina Pegaseis ebria tota favis.
Ut vidi, ut salii, totis et hiando labellis

mella bibi Joviis eximiora scyphis.
Aurea sopitos ligat haec mihi crapula sensus,

somniat ambrosiam mens epulata meram.
Ne mihi tam dulcem, socii, rogo, rumpite somnum,

denuo dum similes mittat Alardus opes.

9. Cunrado Bavaro, Historico, antiquario et doctori publico.

Arte gravis, sermone potens calamoque perennis,

quicquid agit Bavari gloria, numen habet.
Orbe super patrioque volat sociabile coelo,

coecutit tanto terra supina gradu.
Linquite me, socii. Bavarae comes additus alae

ibo per aethereas nil trepidando vias.
Ibo, volabo mei sub hiantia cornua Pindi.

Pegasus est Bavarus, quem mihi quaero meus.

10. Matthiae Casimiro Sarbievio, aetatis nostrae Flacco.

Cernis Hymetteae plenum, puer, alvear Ennae?

Cernis Hyblearum nobile murmur apum?
Mella bibis, nam verba legis, quibus ista papyrus

humet, ut ebriolae rore cadente lothi.
Queis mihi deliciis avidas pluis undique fauces,

o Casimire, meri ros genitive favi!

Linque, melissa, rosas, thyma linque, melissa, venique,

os tibi flos mellis quilibet istud erit.

11. Hugoni Grotio, Seculi huius Varroni.

Sive velis dare, sive neges sibi munus habendi,

ambit amicitiam mens mea tota tuam,
quae licet icta tui radio fulgoris hebescat,

ales ut ad medium noctis alumna diem.
Hoc magis ad tantum tamen evolat acta nitorem,

ipsa volens radiis esse corusca tuis.
Ipsa suam sibi quam non est par demere noctem,

hoc simul a Grotio sperat habetque diem.

12. Julio Guilielmo Zincgrefio, Linguae Patriae vindici.

Mercurius cerebrum, mentem tibi Jupiter implet,

suada per eloquium disserit ipsa tuum.
Illa severa iocis, Venus illa iocosa severis,

temperat in calamo se, velut ore, tuo.
Plaudit ovans tanto genitrix Germania nato,

filius in laudem matris hoc omne facit.
Vive, tui vindex, prisci reparator honoris,

huius es aetatis laus, venientis amor.

13. Danieli Heinsio, Literarum Patrono.

Omne tuae fueram laudi meritisque daturus,

si quid apollineum posset Apollo meus.
Tu capis ingentem, sed pectore maior, olympum,

mortalisque ipsis es prior arte diis.
Nil peregre, petis omne domo, tibi sufficis ipse,

nemoque te melius, te celebrare potest.
Non tamen hoc vereor docto rude sistere mundo,

cui satis est laudes non tetigisse tuas.

14. In gratiam J. Georgii Schilachi ad curatores eiusdem odae Germanicae dedicatorium.

Annuus exactos confecit Cynthius orbes

atque novum, verso tramite, pergit iter.
Det pater emensi ter magnus temporis autor,

arbiter et cursus non minus ipse novi,
mollia pacata decurrant otia mundo,

surgat et ex veteri iam nova Marte quies.
At vos, quina mei vos tutelaria Jani

numina, tam niveum saepe videte diem.

15. Leonardo Domisio.

Ne mihi primaevum, rogo, subtrahe durus amorem,

o Leonarde, mei serie cordis amor!
Namque siles. Hoc nempe manes dum longus in actu,

nomen amantis habes, omen odentis habes.
Non, reor, est res ulla, minis quae vincat amorem,

quaeque magis dubiae suspicionis alat.
Scribe, quid occipias, neque enim mihi dulcius opto.

Mel erit a calamo linea ducta tuo.

16. Valeriano Theodoro Clementi.

Magne laborandi, sed maior in arte medendi,

inclytus in chymicis concelebrare scholis.
Nec te Sala tuus tantum miratur et ornat,

te quoque dum recolit, noster Elyster amat.
Quod licet invisus mihi sis discentibus annis,

creber in aure tameu, creber in ore moves.
Hoc, mihi ne solum scirem, tibi scribere duxi.

Sat mihi sit, modo me nil referendo probes.

17. Epigrammata Guilielmi Pafnii.

Pafnius, ille salis lepidi possessor acutus,

quam iacit in Boccam spicula digna trucem!

Ridet et arcanum risus sapit eius acetum,

temperat ille leves serietate iocos.
Cynthius ingenium tam docti nobile vatis

approbat et Clarium quo sciat omne iugum,
Pafne merens, mea post cingat tua tempora Dafne.

Pafnius haud posthac, Dafnius, inquit, eris.

18. Erasmo Schmidio.

Hellada cum Latio patrium qui iungis ad Albim,

magne senex, sancti praesul honore iugi,
et vel epos numerans, vel habens ad pulpita prosam,

Actaeos superas Ausoniosque patres.
Ars te septemplex, sed prima mathesis honorat;

se debet calamo Pindarus ipse tuo.
Clauditur angusta, quod habes ex orbe, sub urbe;

se librat in vacnis libera fama polis.

19. D. Christinae, Suecarum ditionum Reginae.

Te natalis hyems et patria bruma Trionum

ceu genuit, dominam sic colit aequa suam.
Nunc quoque te Zephyrus noster, velut Auster et Eurus

lene vehendo suam trans sola vectat heram.
Nil aeterna tuae glacies nocet, ignea, formae,

spirat et e specie gratia verna tua.
Nata puella viris regnare, fac aequa ferendo

omnia, quam patiens, regia virgo, regi.

20. Ad Suum.

Suscepere mei melos hoc qua fronte patroni,

hoc similis simili suscipe fronte melos.
Nam, quamvis nullo tibi sum conspectus ab aevo,

ducis et in vultu signa faventis habes.
Hinc tibi post illos nostras transcribimus artes,

nempe vel inprimis tu quoque primus eras.

Si quod inest vitium nostri, reor, omne sub hoc est,

illis ipse manu porrigo, mitto tibi.

21. Ad Patronos duos.

Haec ea sunt vestri, regum pia cura, clientis,

quae pia pro vestra vota salute facit.
Ac quamvis meliore queant haec carmine condi,

his maiora tamen nemo vovere potest.
Quae bona Christiadae vobis abeuntibus optant,

illa, sed in parvo carmine magna loquor.
Sumite, dum sacri puter esse vicarius orbis:

non alio poterat scilicet ore loqui.

22. Amico.

Quod si lecta prius tibi non haec oda fuisset,

ut faceres, plena porrigeremus ope.
Sed fuit et bona pars vestrae debetur amussi.

Non minor a vero, qui probat auctor erat.
Ac quamvis ad te timidi remoremur ituram,

se tamen instanter clamitat esse tuam.
Istam patronis nostris inscribimus artem,

se tibi patrono dedicat ipsa tuo.

23. Augerii Giselini Busbecii Turcica.

Huius ad eloquium Solyman mitescere gestit,

barbara mansueto verba lepore pluens;
cui mea nunc primam debet Germania palmam,

quod minus Ottomanos, quam fuit ante, timet,
prodit hic arcani secreta momenta senatus,

qua stet hoc imperium, qua cadat arte, docens.
Credite, concives, oculato credite testi

iteque victores, quam praeit ille viam.

24. Fabricii Poetica.

Diva, viret gemini dominans cui cuspis olympi

et fluit ad numerum Castalis unda suum,
indue fronde manus et virgine cingere lauru

scandeque Pegaseum regia mater ebur.
Jam tibi vatidici divina potentia regni

traditur et toto libera iura iugo.
Dumque sodes, homiuis reminiscere, diva; dearum

quo sine si fueras, ultima, iuro, fores.

25. M. Opitii Vesuvius.

Non Hegla, non Lipare, non Hecla, nec igneus Aetna,

sique quis in Lybica mons flagrat alter humo,
quicquid in adversum mendax sibi Graecia credat,

maius Vesuvio nomen in orbe tulit.
Ardet hic et quantas non emicat igne per oras,

grandius a calamo vindice lumen habet.
Dum videt indigenas timeat Campania flammas,

tutius hic reliquum cernit aditque solum.

26. Ferdinando III: Secundi Caes. Augusti, Magni, Felicis, Austrii filio, imperatorio haeredi, Hungariae Regi.

Pannoniae regnator humi, cui confluit Ister

et Savus et Travus et nante Tibiscus aqua,
nomine Caesareo par, ceu virtute parenti,

ducis ab Austriaca nomen herile domo.
Hesperiae thalamum debes, sed pignora nobis,

pignora tam divo nulla minora patre.
Quam pius ingentem regnando tueberis orbem,

barbara si tanta concutis arma manu!

27. Joanni Rhenio, redivivo Valae.

Librorum tot o une parens, doctissime Rheni,

edis in Aonium quos sat abunde bonum,

trina Charis grates, grates ter trina Camoena

et graio et latio datque dabitque sono.
Et tibi concurrens operabitur ore iuventus:

Vivat honor nostri, vociferando, chori!
Vivat! ait nitidi croceus pater aeris et sic

in propriis Rhenium vectat ubique rotis.

28. Joanni Belovio, Hygeae flamini.

Jane, ter eximii successor honore Raici,

qui fuit in vestra prima nitela schola,
quam mihi sit meminisse tui dulcissima cura,

quatuor haud elegis explicuisse queo.
Nec tamen est animus, tibi longius edere carmen,

quippe quod ad tantas nil facit omne vices.
Plenior hoc amor est, quo se minus explicat a se,

non fluit in laxos unda profunda sinus.

29. Friderico Menio, poetae, historico, antiquario.

Ingenii solertis opes, Phoebeia dona,

porrigis effusa, mi Friderice, manu.
Miror et ingenuum laudo donantis amorem,

sed nihil ex merito reddere posse pudet.
Forsan erant, Clarium de me testantia cantum,

non rudis Aonio potor in amne fui.
Vile foret, paribus si aequem tua munera donis,

pro donis melius me tibi dono tuis.

30. Ad se.

Fortunatus eras et multi dives amici,

creber et in denso stabat amante petens.
Nunc sterilis, nunc solus agis viduumque sodale

hoc et, et hoc quereris, nulle poeta, latus.

Quid facias? quid non? Vacuas venaberis auras,

dum tibi, qui minor es, magnus amatur amor.
Contine te, nec quaere foris, quod non capis intra.

Si modo te, tibi sic sufficienter habes.

31. Pro amico iuvene.

Chare meo, quoque chare mihi, vox blanda duobus,

is comes in tantum non inamoenus iter,
sed quoque pars nostrae non postremissima curae,

quae solet ad Clarium pertinuisse virum.
Sit tibi non pigrae studiosa volentia mentis;

ceu potes, ad studium serviet omne tuum.
Consule, quaere, roga, pete, scribe, loquator, adito,

non poteris animo promptior esse meo.

32. S. F. M.

Parva loquar, bone, te si nomine digner amici,

si veri, tamen et sic quoque magna loquar.
Numen amicitia non maius in orbe putamus,

numen abusiva sed levitate sequens.
Magnus et in parvo defecerit ille tumultu,

parvus et in magno non abit ille malo.
Tu quia, stas audesque sequi, quod maius amico

nomen habes, quod habes nomen ? Es alter Ego.

33. Adamo Oleario Narvara.

Indignabar heri, neque enim quid tale putassem,

hospes cum Pindi forte bihoris eram.
Yranie dominis, Polyhymna vacabat amicis,

his Charis haec, illis illa secunda fuit.
Plectra Thalia movet vernacula, romula Cleio,

officiis studuit sed dea nulla tuis.

Obsequor; auriculam vellens sed Apollo sinistram.

Unus, ait, nobis omnibus ille prior.

34. Georgio Guilielmo Poehmero, nobili iuventutis, odae romanae dedicatorium.

Par erat Aonium digno tibi mittere carmen

inque Meduseo tinctile fonte melos,
flos iuvenum, nam tale meres qui saepius ipse

elicis Othrysias ad tua plectra deas.
Ast inimicus obest tepidis Septentrio Musis,

sic hyemi nullae mellificatis apes.
Adspice, quod ferimus, nihil est, nisi frigus et algor.

Ut caleat, Veneris est opus igne tuae.

35. H. Gramanno meo, cum iuxta horologium ipse ille sterteret.

Solveris in somnum blandique per otia soles

cognatis satagunt noctibus esse vicem.
Spiritus alternas exhaurit et ingerit auras;

Gramanno reliquum se modo mortis habet.
Corpus habet requiem; dulcem mens Morphea fingit,

pro domino vigilat aes sine fine suo.
Chare deum, dormi; pro te sic vigilat aether.

Quum steteris, salvus, quumque iacebis, eris.

36. Sebaldo Gramanno, Halensium Machaoni.

Magna Gramannorum, Sebalde, propago medentum,

queis patet, arcani quicquid hic orbis habet,
fecit hoc Hartmanni blandissima gratia fratris,

cognitus ignoto sis ut in ore mihi.

Illius est frons haec, ait; hoc, ait, illius est cor:

ipse velut te, sic ille fidelis amat.
Chare, quid addubitem? Sed enim, quid, Olympe, moraris,

perdis et invidia gaudia nostra tua?

37. Mart: Munsterbergio, evangelici coetus in Moscua Pastoris, III. Eid. IXbris. MDCXXXIV.

Cum toties noster vestros Auditus amores

senserit, in reliquis fratribus ira fuit.
Olfactus voluit, voluit te Gustus adesse;

Visus ait: veniat! Tactus: o adsit! ait.
Jam vidit Visus; tetigit te Tactus; avara

Gustus in eloquio proluit ora tuo.
Hausit Odoratus, strophio tandem obside misso,

halantes animae lene-faventis opes.
O favor, o animus, qui, ne dubitetur, obaddit

omnibus infractam sensibus ipse fidem!

38. Levino ab Harthausen, nobilissimo iuvenum.

At tu flos iuvenum, lucenti flammeus ostro

scandis, eques tanti non inhonorus equi.
Sentit onus dominum generosi spina caballi,

aure minatur, ovat gutture, calce ferit.
Sic et abis, nova cura tuis, nova lacrima nobis,

cura tuis, nobis lacrima tristis abis.
Sed, quod ab humenti vix fundimus ore: sequemur.

I, quod agis; nostrum perficiemus item.

39. Jano Mollero, iuvenum ocello.

Jane, Novenarum spes iam quoque certa sororum,

quem Venus et Charis et vult Lepor esse suum,

vidimus, ut totas exhauseris Aonis undas,

fecit equinorum quae gravis ira pedum.
Quo magis ebiberas, magis hinc saliere madores;

gaudia ter tribus haec magna deabus erant.
Perge caballinum sic evacuare liquorem:

ebrius hinc nisi sis, sobrius esse nequis:

40. Ad Amicum.

Excusare iuvet; neque desperare relictum est,

nostra quod hesterno vox tibi Cressa fuit.
Obfuit alterius favor officiosus amici,

si, quod amicus agit, signa nocentis habet.
Sis tuus et motam calido sub pectore bilem

discute risibili, noster amice, ioco.
Fugit Heri, dubiis leve Cras volitaverit auris,

vix Hodie volucres fluxile fraenat equos.

41. Bernardo Guilielmo Nuslero, Silesiae decori.

Si potis ignotae non spernere vocis honores

admittisque librum, quem peregrinus arat,
hanc ab amantis habe missam tibi pollice chartam;

movet eum genii fama secunda tui.
Hoc si forte tibi videor temerarius ausu,

ignosces vitio, quod mihi servo, meo.
Quae colo, quae veneror, fatali concitus oestro,

estis, o Elysii dulcia corda soli!

42. Elisabae Henricae Nihusiae, virginura eruditissimae.

Stirps patris Hannonii, Cimbri flos integer Albis,

nympha, per te Esthonicam nunc tenet Harrin amor.
Seu fide, seu tenera resonum quatis aere voce,

velave peniculo, linave pingis acu,

numen habes, nova Pallas in hoc, nova Daedala seclo,

et Venus e labiis spirat aperta tuis.
Virgo potens facie, sed virgo potentior arte,

ars tua vivificat, quos tua forma necat.

43. Ferdinando II. Caes. Augusto, Austrio, Victori Perpetuo.

Cinge caput violis et odora fundere nardo,

Caesar ovans olea, daphnide Csesar ovans.
Victor es ingentis per atrocia praelia mundi,

praelia post clades non habitura pares.
Mollia placati dimittunt praelia coeli,

pax per inoffensos libera ludit agros.
Ferdinande, Deo datus et debendus eidem,

non poterant, nisi te Caesare, tanta geri.

44. Prosfw/nhsis Super nominale Timothei Poli, V. C.

Praesto, praesto, Joci, Sales, Cachinni,
praesto cum Salisubsulis Lepores,
Risus, Gaudia, Jubili, Venustas,
Liber, Come, Venus, Cupido, Lusus,
et facunda cohors Lubentiarum,
et plebs risibilis Facetiarum,
et gens mobilium frequens Amorum,
praesto, praesto dii deaeque cunctae,
et quicquid lepidum per astra vivit!
Hac Polus Genio litabit hora.

45. Mariae Joannidi Mulleraae sponsae, cum revalesceret Revalaei.

Tertia tergemino febris urget in igne Mariam:

deserit ast quoque nunc tertia febris eam.

Nil nocuere metus, tacitae nil frigora flammae,

illam nec timor est hic potuisse mori.
Nonnisi Revalia potuit revalescere terra.

Quis medicum dubitet nomen inesse loco?
At tibi quod triplici demptum est in corpore morbo,

accedat vitae, nupta Maria, tuae.

46. Salutat Magni Moscoviae Principis Archiatrum. Sub ingressum urbis capitis MDCXXXVl. proprid. Kal. Aprilis.

Nil nisi te salvere volo praesente papyro,

o desiderii febris adulta mei!
Nam, quamvis non pauca forent, quae scribere possem,

ardeat in cultum mens mea quanta tuum,
sed quia suspectae non fidimus omnia chartae,

libera nec coram iungere verba licet;
differo securas, licet haud invitus in horas,

cum tibi me, mihi te dux Adeona dabit.

47. Bernhardo Torbecio, Secretario urbico, fraterno capiti.

Heic, ubi tergemino distinctum flumine Moscum

iactat obauratum celsa per astra caput,
sum memor et maneo, te, dilectissime rerum,

nomen amicitiae dulce dedisse meae.
Ceu mihi te Revalis fecit, retinebit amicum

Moscua, nec Lethae flumine Persa trahet.
Sim modo, sim quocunque hominum, quocunque locorum,

inter amicorum nomina primus eris.

48. Jano Paulo Crellio, fraterno nomini.

Pone merum, dispone dapes; nihil absit amorum,

quod bonus hospitibus, quo ferat, hospes habet.

Musica conveniat, cuius pars ipse sat ampla es;

nec careat dulci virginitate chorus.
Nam meret illius hoc sidus geniale diei,

qui tibi cras roseum pingit in axe iubar.
Hoc facis, hoc video, doleoque, rogando quod instas.

Non ero laetitiae pars, quia cedo, tuae.

49. Ut excellenter docto, sic strenuo Oleario, legionis ex tribus mediae viceduci, cum per Russiam ad Persas iremus.

Dux erat Aonios Olearius ante per agros;

nunc gerit alta tholi signa, Gradive, tui.
Nec solum, quam Cyrrha bibit, sitit igneus undam,

iam quoque barbarico sanguine flumen amat.
Sic bene qui docuit, minus haut bene dimicat idem,

illius officii culmen et huius apex.
Clare toga, metuende sago, bene Pallada Marti

iunxeris: haec eadem nam cataphracta docet.

50. Philippo Crusio, regni Norvegiae haeredis et Holsatiae Ducis Friderici legato et apud Persarum Regem Schah Sefi oratori, admisso XXIV. Augusti MDCXXXVIl in regia Hisfahanensi.

Fare, diserta sacrae, tandem, facundia linguae,

dum sedet et tota rex favet aure tibi.
Nam quid ab hac timeas tibi maiestate tremendum,

qui toties ipsos scis monuisse deos?
Spondet amor procerum, facies clarissima caeli,

aura silens, spondet tanta per acta fidem.
Fare volens, facunda sacrae praestantia linguae:

quid neget huic homo rex, cui nihil ipse Deus?

51. Olearii Geographia apud illustr. legatos in Persia.

Hic Afer, hic Asius, hic Europeius orbis

ille triplex una cernitur, ecce, scheda.
Maximus m minima, vide, cernitur ille papyro.

Grande, nec arte dies quale scit ullus opus!
Jupiter e cerebro diam genuisse Minervam

dicitur: hanc sobolem dextera docta parit.
Haec quia nata venit similis Jovis omnia proli,

quis putet hanc cerebrum non habuisse manum ?

52. Pararaphrasis psalmica Jeremiae Hoeltzlini.

Ille Deo plenus liber, ebrius omnis olympi

ille, quid eximius iam meliusque placet?
An, quod ab Ebraeis Latias cantatur ad aras?

An, quod artifici dexteriore sonat?
Sume chelyn, moderare fides plectrumque vibrissa,

regie flamen, et hoc exprime voce melos:
audiet et iustus feret hoc simul arbiter aether:

tu cythara, magis at vocibus illa placet.

53. C. Bauhini Pinax.

Quid mihi me simulem, fatuus cum pluribus illis,

qui, peregre nisi sint, nil sapuisse putant?
Non mihi perfectum visa est Europa medentem

gignere, cum tellus ornnia nulla ferat.
Hinc Asiam petii; nec erat procul Africa nobis.

Juro, nihil patria plenius esse mea.
Quas vidi, quas non, liber unus hic exhibet herbas:

munde, vale, liber hic floreus orbis erat.

54. Laurentii Rhodomanni Poesis graeca.

Prime poetarum, quos Teutones erudit Hellas

tamque facit lepide, quam solet ipsa, loqui.

Atticus esse tuis potes hinc Cecropsve videri,

os et in Aonio verna lavare vado.
Hactenus Ausonium Germania duxit et ipso

tersius est Latio visa quid ausa loqui.
Roma, dole minus, es quod victa: Tuiscon Athenas

nunc in Alemannis ore triumphat agris.

In hunc librum pertinent quoque sequentia epigrammata, quae in amicorum manibus sunt et de quibus inscriptiones raihi saltem remanserunt. 1. Emanuelis Sontomi Sacra. 2. Antiquitates Rosini. 3. Oswaldi Crollii Basilica. 4. Pornoboscodidascalus Barthii. 5. Demantii Polyhymnia. 6. Rudulpho Buchbacio Chronologo. 7. Ottiliae Godfrididi Deuerlinae. 8. Olearii Poesis. 9. Poculum mundi Astrachani. 10. Ad Cupressum, sub qua languebat in itinere Persico. 11. Violae et Narcissi, donum Imhofii m. Novembr. in Isfahan. 12. Flos Vitae, quomodo peris: Somnium poetae in Persica. 13. Basilenae nominalis inter Persas. 14. Ligno non ferro. Inscriptio ad crucis signum in refectorio Carmelitarum Hisfahani. 15. Inter buxeta Gilani. 16. Abdul Babylonius Minatschim, Philosophus Arabus Chani Schamachiensis. 17. Lachrymae Olearii super Alexandro M. inter barbaros.

EPIGRAMMATUM LIBER V, SIVE ANIMAE.

Venerabili Et Excellenter Claro M. Salomoni Matthiae Germano In Inclyta Livonorum Tarpatensi Doctori Publico Et Ecclesiastae, Affini Intimo Inviso, Sed Non Inviso Volens Inscribo Paulus Flemingus Medicus.

1. Sidoniae coniugi Scheinianae.

Albis amor, Philyrique decus, Sidonia, Plissi,

funere quam rapuit Lipsia, Dresda dedit,
sic fugis et medio languens intercidis aevo,

foemina Sulpitios vivere digna dies.
Flet pater et gemina moestus cum prole maritus.

Congemit agnatis lacrima nostra tuis.
Sidus eras terris: hinc te nitor abstulit aethrae.

Sidera Sidoniam iam reperere suam.

2. Mariae Julianae Baronis Schoenburgiae tumulus.

3. Joanni Samueli Scheinio.

Spes patris et brevis hei! morientis amatio matris,

quam sequeris nimio pronus in astra pede,
ver erat illa tuae facies blandissima formae.

Hei! tamen et citius sic quoque vere perit.
Candida per roseas miscens se gratia malas

livet, ut in violis serior albet hyems.
Belle puer, sic atque tui flos integer aevi,

flos perit, in sicco vivit odoris honor.

4. Ad Animum Simonis Gryphii.

Dic, iucunde meae quondam coamice iuventae,

quo pede, qua tacita pergis ad astra via?

Sto comes et tantum nec iter nec abhorreo tractum,

promptus ad obsequium, qua fugis, ire tuum.
Chare, siles? dilecte, fugis? dulcissime, cedis?

Solus in invisa te sine linquor humo,
o tibi ter, quater o tibi, felicissime, fausto,

hinc sed o infausto terque quaterque mihi?

5. Stigelio parentat.

Debeo, namque meres, meritam tibi scribere laudem,

o pater, Ascreae nobilis auctor aquae.
Quantum divino concessit Naso Maroni,

tantum Nasoni proximus esse potes.
Namque stat in te laus elegis ad summaque ducti

subsistunt, nec, quo progrediantur, habent.
Qua tener ingentem celebratur Naso per orbem,

hic sua Stigeliae portio laudis erit.

6. Nicodemi Frischlini memoriae.

Illepidus Lepor est flenti similisque Cachinnus,

torvus it a nimia serietate Jocus.
Nec scit Apollo lyram, nec Amor tractare sagittas,

signa venustatis non habet ulla Venus.
Cur? quem caussa latet, nisi quem latet ipse Cytheron,

annuus in planctus cui perit iste dies ?
Numina cui faciunt huc usque haec iusta quotannis,

quem qualemque putas, Mome, fuisse virum?

7. Tumulus Pauli Melissi Schedii Franci.

Conde, melissa, favos et olentia digere mella,

mella, mellisseo lingere digna labro,
hucque fer. Hic iacet hic, sua quem ceu mella favosque

aestimat Enna, dator mellis et Hybla favi.
Alvear hic tibi sit domus haec, quam circiter ingens

Flora coloratis ambit et ornat agris.
Sique quis ista legens tantum colet advena vatem,

huic aliquid cito fer mellis, alurnna, tui.

8. Theophrasti Bombasti Paracelsi etc. encomium.

Unice mortalem transgresse per omnia sortem,

digne deus dici tunc, homo quando fores,
et stupor et magni gravis admiratio mundi

Europaeque decus, quae tibi mater erat,
Auster et, et Boreas, Zephyrusque Eurusque fatentur

maius ab ambiguo te nihil esse polo.
O sacer, o seri ter certe salutifer aevi,

par nihil est laudi, ceu tibi nemo, tuae.

9. Davidis Chytrei obitus.

Sancte, nec ad vulgi descendens frivola vates,

numen habet, quodquod scribis et edis epos.
Ipse salutaris factus sibi plaudit olympus,

te per et Aoniis perplacet esse piis.
Ergo tuum terrae pertaesus inanis ad Othrym

scandis et a summo despicis axe solum.
Sic, quas ante procul mulcebas carmine Musas,

cominus alloquio iam meliore beas.

10. Obitus Frid. Taubmanni.

Albi pater, miseris huc arrige cornua villis,

littoris interiit gratia prima tui.
Taubmanus occubuit. Meriti cape signa doloris.

Muldides, Albidibus tristia flete pares.
Saxonis Ositias huc collige, Flora, Napaeas.

Huc Sala, vicinis huc flue, Plissus, aquis;
flumina, non lacrimae, plorent decus illud ademptum

proque toro flores flos meret ille meros.

11. Epitaphium Godfridi Raspii.

12. Rogerio Colandro epitaphium ponit.

Chare vir Albidibus, quae dum modulatus es illinc,

luxuriasse suis sponte feruntur aquis.

Nunc lugent, madidis quatientes pectora palmis,

proque tuo laeto dant tibi triste melos.
Ipse pater fluvii, natarum fractus hiulcis

planctibus, attonitas per boat asper aquas.
Audit hoc et tumidas patienter eundo sub undas

aggemit infaustis littus utrumque deis.

13. Joannis Barclaii exspiratio.

Maxime scriptorum, quos serior extulit aetas

primaevisque styli fecit honore pares,
utere sorte tua, tua quam tibi cura paravit,

viveque, dum moreris, stansque perenne, cade.
Argenis alloquitur totum tua nobilis orbem,

nomine de domini non tacet ille liber,
ut, celebrem populis quem fecerat antea vivum,

iam faciat cunctis gentibus indigenam.

14. Ambrosii Lobwasseri recordationi.

O pietatis apex, ars in quo culminat omnis,

an pius, an doctus sis magis, in dubio est.
Nam tibi sacrarum sinuosa volumina legum

tota patent, animis tota recepta tuis.
Sed magis aethereae quod doctor es entheus artis,

cogis et in numeros cantica sancta tuos,
docte pie, pie docte, animae sit leniter isti,

eusebie mera quae delitiaeque fuit.

15. Detrectatori suo.

Nomen adhuc taceo, licet haut sim nescius eius,

idque volens, donec te premis, ipse premam.
Hoc scio, quod nobis magis adversarius alter,

quemque minus timeam, non sit in urbe mea.
Sis inimicus, ut es, sed eris mihi semper amandus.

Utque magis placeas, sis magis ille mihi.

Si bonitate malos \inco, pietate profanos,

in me nil livor, quod reprehendat, habet.

16. Beatae Mariae Moesteliae, quae medium aedificii tabulatum dum scandit, inopinato casu ad terram data et concidentis parietinae mole obruta, expiravit.

Morbida dum scandit cariosi limiua tigni

et nutaturam virgo Beata domum,
fracta renitentem fallit tabulatio plantam,

nec facit ad vitam virginis, esse levem.
In subito ruit illa gradu pariesque cadivus

molle superlapsa mole trucidat onus.
Illa Deum vocat et sociis: "Ne flete cadentem,

non feror ad terram," dicit, "in astra feror."

17. Ad Christophorum Preibisium pro funeratione Hencelii.

Sis, ut eras vivo, iam nunc pater, optime, functo.

Filius est, sacra fac: es pater, infer humo.
Quem pia sponte tua tibi fecit adoptio natum,

nunc tumulus faciet rectius eius eum.
Vixit ut ille tua, sic est quoque mortuus in spe.

Ut vegeti, curam sic monentis habe.
Qui generat, pater est; pater est, qui suscipit ortum,

Rectius ambobus, qui tumulat, pater est.

18. Annae, Magdalenae et Judithae von Wirthiis, uno funere abreptis virginibus.

Flete, piae Charites, vestrae periere sorores,

aut si flere deas grande, dolete, deae.
Si vel et hoc nimis est, votis ignoscite iustis

vosque bonae, lacrimis iuduitote meis.
Anna, decus generis, flos Magdalis integer aevi,

gratia virginei blanda Juditha chori,
ite sub halantes violis, pia triga, cavernas,

quodque polo incipitis, desinite esse solo.

19. Joanni Tzerclao Tillyo, supremo copiarum duci.

Tillyus est, hospes, tumulo qui clauditur isto.

Fama viri nullo clauditur ampla loco.
Ille tot exuviis, raptis tot ab hoste trophaeis

aureus, hanc urnam pulverulentus habet.
Marte parem toto qui vix vidisset in aevo,

morte sibi cunctos iam videt esse pares.
Hospes, honorato votis excede sepulcro,

in Martem morti nil licuisse putans.

20. Papenhemio, castrorum Caesareorum Mareschallo.

Clarus avis, virtute mea sed clarior ipse,

morte mea mortem cogo perire meam.
Maior Ulyssea mea dexteritate triumphat,

maius Achilleo robur ad arma fuit.
Belga scit et nostrae felix Sueo caussa ruinae;

rectior e casu stat mea fama suo.
Sumite, posteritas, nostrumque recondite nomen,

sanguine transcribo quod pius ipse meo.

21. Ingewaldo Crusio.

Credite, Pierides, nec enim non visa reporto.

Hoc super omne quidem, numina, nostis opus.
Stabat inornato me iuxta Crusius ore,

qualis in Augusti funere regis erat.
Stabat et infausti quo, nescio, murmure somni

ruptor, in has grave quid flabat ab ore geuas.
Dicite, Pierides, uec enim color iste recedet,

dum, quid agat Crusius, quid valeatque, sciam.

22. Ad Legatos.

Illa sub indocto stridentia carmina plectro,

carmina Castaliis nausea tota diis,

has nostras, has ruris opes, vos, gaudia regum,

sumite, sed facili sumite, quaeso, manu.
Forsan erat melius tenebris damnata sileri,

tempus at officii nos monet esse reos.
Quum meus omne viae vobis ferat exitus olim,

illius introitu velle silere probrum est.

23. Ad Nobilissimum Suum.

Cresce, puer patrios aucture potenter honores,

haeres tantorum degener haut es avum.
Dum nimis abfuero, brevis hei! tibi ductor ad artes,

indue sub prima schema virile toga.
Osculor ingenium, dotes dissuavior istas

et, nisi tu fueras, non abiturus eram.
Longior ut pronis praesim tibi doctor in annis,

debueram brevior iam comes esse tibi.

24. Hermanno Samsonio.

Summe cathedrarum, quibus inclyta Riga beatur,

Riga, salutiferi curaque corque Dei,
vidimus in facie, scriptis quem legimus ante,

audiimusque tuo fulmen ab ore potens.
Vidimus, audiimus. Quo non felicior alter,

seu doceat, doctum, seu quoque scribat, agit.
Quando doces, uni duntaxat consulis urbi,

quod scribis, curam totius orbis habes.

25. Ad Candidum S.

Quod libet Othrysios propius lustrare Triones,

quique per Eoas imperet Eurus aquas,
is comes, integrum mihi vix, Felidorde, per anuum

note, sed infracta iam mihi note fide.

Tecum ego vel miseri Livona mapalia Letti

vel poteram Russas laetus amare casas.
Haec maneat tibi mens. Ubi ubi nos simus amantes,

patria pectoribus terra duobus erit.

26. Secum.

Rideo, si patrias memini rediturus ad oras,

si spatium, quod abest, supputo, triste fleo.
Taedet, ubi pleni per iter reminiscimur anni,

sed piget: ad reliquas non facit ille moras.
Ridentes flemus, flentes ridemus et una

lacrima sub siccis risibus uda cadit.
Risero sed frustra, frustra sed flevero, donec

ius habet in sensus ille, nec illa meos.

27. Amico quasi non certo.

Est tamen a vulgo stans fama remotior omni,

summus ab inferno quam procul axis abest.
Est tamen, est aliquid, quo non tuus esse videris,

quod sub amicitia fel ais esse mea.
Nulla sibi similes rumpet discordia mentes,

praescia quod statuunt, fortiter astra regunt.
Sidereos ergo de nobis consule fasces,

hinc tibi sim similis dissimilisve refer.

28. Eidem.

Sit, quia vis adeoque mei te taedet amoris,

et tibi iam nostro friget ab igne calor!
Ipse quidem doleo, nos falsis illita spebus

pectora de nostra sollicitasse fide.
Sed sciet Omniscius, quod in hoc sim criminis expers,

invoco iuratos in mea verba deos!

Sit, quia vis, quia durus abis flectique recusans,

i tamen et magno dic tua facta Deo.

29. Philippo Crusio, Icto et Legato, obitum uxoris lugenti.

Stat Pietas et honora Fides sociumque Decoro

Fas et, ut usque tibi collacrimemur, avent,
magne vir et tantae caput exoptabile caussae,

unde sibi Moschus Persaque sumet opem.
Interit hei! medioque cadit tua Barbaris aevo,

Barbaris, officio non caritura meo.
Hos gemui gemitus, has flevi languidus undas,

in quibus, ut moveant, ablue, quaeso, tuas.

30. MDCXXXIV. V. Martii, quum Novogrodiam intraret, accidente vesperi eclipsi lunari.

Sed tamen ingrediar, frustra renuentibus astris,

astrorum dominus pergere quando iubet.
Praescia suspectos confundunt sidera fasces,

sed nihil innocui, quod vereantur, habent.
Subsumus inferni superis, tegit omnia coelum.

Astra regunt homines, dirigit astra Deus.
Astrorum est lumen, quo si irradiabor ab astro,

eclipsis fuerit nulla nociva mihi.

31. Bugislao Rosen, Nobili Livono.

Fles, pater, absumptam praecoci funere natam,

quae genii vivum coelitis instar erat.
Non fuit in medico, non in vernantibus annis,

invida crudelis sistere fata deae.
Omnis ad exequias tecum pia confluit Harris,

appluit et lacrimis flumina salsa tuis.

Fle, pater, et natam generasse memento cadivam,

quae, nisi sic caderet, quam male staret humo!

32. Accusat moram, quam a siderum dispositione ortam suspicatur.

Coeca silens quintum iam cornua noctibus abdit

et toties plena Cynthia luce nitet.
Nos vetus invisis retinet Neogardis in ulnis,

hei! nimis hospitibus lenta miuistra suis.
Arbitror, evenit sic dispositonbus astris,

cum mulos ageret furva Diana nigros.
Ah mora, fatali si nos ex lege fatigas,

hei! mihi quid fatum tarda morare meum?

33. In Michaelem Borissovicium Schein, copiarum Moschicarum supremum Ducem.

Ductor eras tanti, statuente Ruthenide, Martis,

mors rapit ad turpem iam tua colla necem.
Se curae dabat illa tuae, necat illa securi,

secure curae nam geris arma suae.
Vah pudor! hostiles quid erat timuisse Polonos?

Quam fugis, in patria te manet hora domo.
Vivere qui poteras omni laudabilis aevo,

morte peris omni dira merente die.

34. Memoriae Tobiae Maii.

Saepe, meo mihi te, Tobia, referente Gramanno,

vulneror ad nomen, nomen herile tuum.
Vulneror et doleo, Maio quod floris in ipso,

Maie, sub umbrosas iveris orbe domos.
Hei! decus ingenii tantis maturius annis!

Hei! cor Apollinei, Maie perempte, chori!
Si quis honorati cineris sub pulvere sensus,

leniter a blanda voce recultus, ave.

35. Super symbolo Henrici Arningi:

Sancta fides, servata beans servansque beata,

serva, quo server, quo beer, ipsa bea!

36. Christianae Timotheae Polae.

Parva, quid e nostro properas ita, filia, mundo?

Quoque venis, vix non sola recedis eo.
Sed modo, dum properas, dulcis Timotheia, parentes

tecum tracta trahis, quo tua fata trahunt.
Cerne patris subita confusos morte cachinnos,

cerne brevis risus matris in ore notas.
Pergis at, et tam vile negas, ne forte morando

maxima pro minima gaudia sorte loces.

37. Baptismus Beatae Philippinae Nigrinae.

Indue candidulum, Nigrina tenerrima, Christum,

utque beata sies, sume, Beata, polum.
Non, nisi sunt tenebrae, nisi sunt damnata Gehennae,

quae damnata tibi suadet et optat humus.
Qua sed aqua nigra iam, iam quae damnata lavaris,

discutit has sordes, haec ea damna beat.
Vae tibi! nam damnata fores, si nigra maneres.

O tibi sit bene nunc! Alba, Beata, mane.

38. Dedicatorium Odae Germanicae super obitu Elisabetae Paullae Revaliae.

At tu, terreni mulier pertaesa laboris,

tendis in aethereas facta beata domus,
et vitam pro morte tenes, pro Marte quietem,

pro lacrimis risus proque labore decus.

Nos procul a fausto, quod habes nunc enthea, ccelo

inter anhelantes flevimus ista plagas.
Sis felix, sis semper ovans et in axe beata

consortesque tuae nos cito lucis habe.

39. Ad eandem a quarto puerperio excedentem.

Fausta paris, mox festa peris, bis sextaque nato,

quae lux ad vitam, nox tibi mortis erat.
Pro genito genitrix vitam ter fida relinquens,

pergis in Elysias, dulcis Elisa, domos.
Pulcra cadis. Parit ille poli tibi gaudia partus

et nimiae laudem fertilitatis habes.
Hoc peperisse iuvat, iuvat hoc periisse, sed opto,

eveniat natis longior hora tuis.

40. Epitaphium.

41. Tumulus Georgii Ossae, pii et frugalis senecionis.

42. Tumulus Jacobi Andreae Graulii, patroni quondam domestici.

43. Henrico Moriano, mercatori doctissimo.

Mercurius mentem, linguam tibi temperat Hermes,

hinc genus ad vitam mercuriale geris.
Traditus es primo Musis felicibus aevo,

unde tibi poterat surgere pulcer honos.
Ast ubi plena viri Lachesis tibi duceret annos,

pro pluteis abacum convenienter amas.
Callidus, ex genio divi tibi praesidis, hercle!

ne sis aere malus, fis prior arte bonus.

44. Inter beatos Felici Joanni Burcardo, Medicinarum apud Revalienses patrono.

45. Funus Tobiae Hubneri.

Curat honoratum divina poetica funus.

Ipsa gemit tantae praefica Juno necis.
Phoebus it exequias et totus Apollinis ordo

et Lepor et niveo Gratia iuncta Joco.
Thura Venus adolet, Paphyae pro termite myrti

busta cupressifera fronde sublimat Amor.
Ite procul, vates et quicquid ubique faventum est;

iusta parant socio diique deaeque suo.

46. Tristes novellae.

Ah! nimis infelix, nec adhuc sat passa furorum,

quum raperet Mysias Austrius ignis opes.
Misni, quid infidos diri patrare Triones

audio, quid gelidum, foedus inane, polum?
Hostis erat, non hospes erat, probat exitus artes.

Quotque dedere manus, tot gemis esse pyras.
Parce parens lacrimis nihil effectricibus. Ille

non nisi Cerbereis ignibus ignis obit.

47. E naufragio liberi.

Vivis enim, sed functus eras, iufauste poeta;

vivis adhuc? Domino da pia vota polo.
Salsus amararum quoties dabat aestus aquarum

iamiam mergenti pallida signa rati,
signa dabat. Dabat illa fidem submersaque sedit.

Tu, quod habes vacuum littus, inanis ovas.
Fidite perfidiae, quibus est mens, fidite ponto

vosque salo; soli me bene credo solo.

48. Post convalescentiam a febre Schamachiae in Media.

Langueo, nam calui. Nec adhuc focus ossa relinquit,

fervet adhuc tacitis usta medulla rogis.
Surgere collapsas tamen undique sentio vires,

purior et melius spiritus epar init.
Promptior ad laudes se mens quoque sistit et orat,

fortius invalidas usa precando manus:
conditor, es facilis totamque remitte salutem

et fluet in grates corpus hoc omne meras.

49. Sandersonio nostro inter hiacynthos tumulato.

Mortuus inveneris, cum vitae redditus esses,

quamque febris nequiit, dat tibi languor humum.
Sic perit, ad medium qui flos stetit integer aestum,

quum glomerat tepidos vesper opacus agros.
Mortue sorte tua, nostra cape sorte sepulcrum.

Caussa necis multi mors tua floris erat.
Funeris hos socios, comites hos accipe tumbae,

dum nostram toto quaerimus orbe scrobem.

50. D. Ferdinandi II. Rora. Imp. semper Augusti, Austrii, Pii, Felicis, Triumphatoris perpetui, excessus inter Mauros nunciatus.

Ferdinande, deus iam nunc assuesce vocari,

cuius eras species hactenus atque genus.
Sit licet imperio tua transmutatio toti

flebilis, auxilium certius inde feret.
Quod divinus homo es vario tutatus ab hoste,

iam deus aetherea semper obibis ope.
Victor o, o patriae pater, o Germane, triumpha,

inspira genito patria cuncta tuo.

51. Aedibus sacris, in quibus per Parochum Armenum a furiis Indorum tutus asservabar Isfahani

Maure, quid hos super hoc dispersos limine flores

miraris, quid in hac haec perarata trabe?
Ille mihi sacer est, sacer est velut ille Jehovae,

proque mea stetit is ipse salute locus.
Dum furit Indus atrox, fuit illa paventis asylum,

intus alor, multus dum comes extus obit.
Grata mihi, sis chara tuo, domus inclyta, coelo,

cuius eras, morti me removendo, vicem.

52. Parentat itineris comitibus per tumultum ab Indis interfectis.

Insontes animae, iunctae felicibus umbris,

quas sceleris iuvit nullius esse reas,
si desiderio vestri nimis uror et aptum

scribere me proprius non sinit angor epos,
condonate, precor, vestroque favete sodali,

qui, fera dum crepitant arma, quod hic stat, agit.
Sanguinolenta cohors, vestro maculata cruore

livet et ad meritas se trahit ipsa cruces.

53. Jano Rudolpho Statlero, Helvetio, a Mauris ob confessionis perseverantiam interfecto, vere Martyri hodierno.

Missus ad egregium lictor diversus lanum,

deiiceret patria qui cor herile fide;
maior ad haec animis semper: "quin debeo regi,"

martyr ait, "carnes has animamque Deo."
Trux fremit ergo cohors et acinace vulnera stricto

quatuor in sanctum fert rabiosa caput.
Nil dolet ille cadens. Quod si dolet, hoc dolet unum,

plures se vitas non habuisse neci.

54. Mulieres ad scrinium plorantes.

Luctificae species, quibus humor it omnis in ora

et cadit ad gemitum lacrima larga suum,
parcite defuncto, vobis, rogo, parcite, lassae.

Nil iuvat hic illum, vos dolor iste necat.
Pergitis ast capitisque pie tot vulnera chari

perpluitis salsis, quas gemuistis, aquis.
Pevgite, dum vultis, me dum reputare sciatis,

quot videam lacrimas, tot cecidisse rosas.

55. Beatus loquitur.

Quid mihi, quod vivo tam suadebatis, amici,

dum morior tali funere, detrahitis?
Vivere debueram, sic quando liceret et ore

me potuisse viris, corde placere Deo.
O male persuasi! Quid nomine fallitis isto ?

Turpior est Mauro dogmate vestra fides.
Si mea Christicolis mors non placet omnibus, aeque est;

salvor ab hoc, Christo quod placet illa meo.

56. Epitymbium.

Cernite, consortes fidei, me cernite, Mauri,

queis ego laetitiae tristitiaeque fui.
His, quia pro patrio neglexi vivere Christo,

illis, quod moriens martyris instar eram.
Forsan utrique meo poteratis discere facto,

vita quod haud nulli post sit habenda neci.
Plaudite, consortes; Mauri, trepidate, quod hic sum.

Vindicias, quas non posco, Jehova parat.

57. Sermo funereus super dicto Apocalypsis: Esto fidelis usque ad mortem et dabo tibi coronam vitae aeternae.

Clamat olympus: "ades!", se clamat adesse Rudolplms.

Quam bene quaerentes se reperere duo.

"Fare," Rudolphus ait. "Quinfabor," olympus: "ad imum

sis, quod es, et vitae mox diadema dabo."
"Ah ero!" martyr ait. Maurisque ad fata vocatis;

"caedite me, nam mox pulcrior," inquit "ero."
Occidere simul dixisseque vera scierunt,

gemmula nam quaevis gutta cruoris erat.

58. Tres candelae super funus ardentes.

Quid notat aethereae triplici sub imagine flammae

splendor ab extincti funere lapsus heri?
Hoc notat: in Triadem cecidit, ceu credidit unam,

qui iacet: ardentem fax notat illa fidem.
Sic nitet in superis, velut hic micat aureus ille

totaque perpetuae commoda lucis habet.
Fortis o, o constans, o perfectissime, salve!

Clarus es ante homines, clarus es ante Deum.

59. Processio Armeniorum Archiepiscopi, qui funeri obviam veniens benedixit.

Baiule, siste pedes; pie baiule, pone feretrum;

baiule, depositi detege claustra cadi.
Obvius ipse suo procedit Christus amico,

atque "mei coeli dulcis es hospes," ait.
"Credite semen agro, messis venit obvia quondam;

hinc ego millecuplo foenore dives ero."
Haec ait, et sanctum secum super aethere mentem

Christus habet. Placida condite corpus humo.

60. Ut redeat in patriam, optat.

Inter Hamadryades et amantia numina montes,

me memini blandis saepe fuisse modis.
Mulda parens aderat bene multaque Nais et herae,

quae legerent pictis commoda verna vadis.
Hic medius varioque comans a flore sedebam,

nec puduit tantos me nitidare deos.

Si qua mei vobis est, patria numina, cura,

o mihi praeteritas mox renovate vices!

61. Patriae se oblivisci non posse.

Nais amoena, soli patrii formosa Napaea,

pulcra Pales, Chloris culta, serena Dryas,
Pan fere, Faune salax, Satyre improbe, crude Priape,

Muldaque, Sudetae trux procus Herciniae,
dum voco vos, nec adestis, ad haec modo vota favete,

o desiderio numina lassa meo!
Hic licet inteream vestrique cupidine frangar,

vivo tamen, vestrae quando recordor humi.

62. Angitur desiderio patriae.

O dea, me primis amplexa fideliter ulnis,

hei! mihi continuus perpetuusque dolor,
nam quid abes, nimis his, nimis adversaria votis?

Ah sequar! ah ductu me trahe, nympha, tuo!
Quid sinis indigenam peregrina morte perire?

Aequius in facie, diva, peribo tua,
ut, quem prima pio nascentem more levasti,

ultima materno contumules tumulo.

63. Patriae desiderium.

O quae perpetuas facitis in vallibus umbras,

Muldides, o patriae numina chara meae,
vos volo, vos cupio, vos nocte dieque saluto,

ut liceat vestro rursus amore frui.
Nam quid erat melius blandis amplexibus illis,

in quibus hanc animam semper obire velim ?
Scitis hoc, o dominae, licet hoc vos scire negetis,

hinc rubor est vobis, pallor in ore mihi.

64. Patriam desiderat.

Muldaque continuis defensus opaciter umbris,

fervida qui salubri diluis arva gelu,
quid, nisi vos mediter dicamque: piissima rerum

noniina, me vobis reddite vosque mihi.
Numina, nam dabitis, qaod filius expeto donurn,

iugiter hinc eritis vos mea, vester ego.

65. Aemulatio.

Hoc volo, quod reprobo. Mea me mora promovet ipsa.

Assiduus fugio continnusque sequor.
Siste parum, mea mens. Quid te capis ipsa fugiente?

Quid, quod odisse libet, tam cupienter amas?
Te trahe, te per te tibi redde, nec urge, sed asta;

obvia nara reuuis, dissita quando petis.
Ista cadunt, aliena fluunt, peregrina fatiscnnt.

Haec tua, nam tua sunt proprla, certa manent.

66. Patriae amor fortior peregrini regni possessione, ex Persico.

Nescieram, quam fortis amor patriae foret orae.

Ergo: vale, dixi, mater! abique volens.
Per mare transibam: mirum maris unda placebat;

per terras: terrae quin placuere magis.
Nec mihi divitise deerant, nec honora potestas;

nam suberant solio iam quoque sceptra meo.
Cum memor hos patriae tot amor citus unus amores

dispulit: hinc patriae redditus opto nihil.

67. Amico se reconciliat.

Primus es et veteri nihil immutatus ab illo,

tu modo me primum siveris esse tuum.
Deprecor, erravi. Sed apud fuit error amicum,

Si modo vis, culpa mox caret ille sua.

Novimus inter nos, hinc non mihi dura loqueris.

Inde mihi veniam, quam fore spero, feram.
Quam cito laeduntur, cito tam placantur amici.

Osor amor sed hic est, qui, quod amatur, amat.

68. Somniat se patriae rediisse.

Rideo, quo lacrimer? quid, crudclissimc Morphcu,

saevius ut crucies, re sine teste faves ?
Qualis erat facies patriso nitidissima vivae

cum neque Eris notum, Mars neque nomen erat,
nec mihi mens erat haec, ut sic peregrinus abirem,

ante meum talis visa stetisse torum est.
O vafer, o fallax, o mendacissime Morpheu,

improbus hoc magis es, quo magis aequus eras.

69. Tumulus Ursulae Colerae novercae.

70. Ad parentem super obitu eiusdem beatae.

Suppositus stellis nunquam subeuntibus aequor,

mitto gemens flenti filius ista patri,
quam procul a patriis dilectae Misnidos oris

inter inhumanos audio dura Scythas.
Coniugis interitum velato corpore flesti.

Flenms in hoc obituni nominc matris itom.
Ergo tibi nostros transcribiraus ordine fletus,

chare pater, gemitus ut moderere tuos.

71. Ad Marlinum Christenium, excessum matris scribentem.

Risimus in fletu, tua cum mihi litera venit,

flevimus in risu, cum mihi lecta fuit.
Vivis amicorum, Christeni, prime meorum:

occubuit tristi funere vostra parens.

Ah hilarae tristesque vices, quibus erigor una

et premor, o fati mobilis ordo mei!
Quid, rogo, responsi super hoc tibi dramate scribam:

nulla volo nolens scribere, nolo volens.

72. Dilecto suo.

Sic te digna tacis, sic te laudaverit omnis,

qui, quod ais, facto perficis omne pari.
Improba composita suffers convitia mente

et placida pungens imbibis aure nefas.
Dedecus hoc decus est, quod ab isto funditur ore,

ore Theonino lividiore labro.
Mordeat; edura. Rodat; fer: inaniter instat.

Baubantes negligit celsa Diana canes.

73. Olearium consolalur.

Sis tuus et validam cordati pectoris arcem

obiice fatali, nil trepidando, malo.
Cum furit Oceanus, nihil asper abinde Caphareus,

nil timet ornus ovans, cum fremit ira Noti.
Nil tibi foemineum conclusa virilia frangat,

stans cade, nec sorti da male terga tuae.
Fer mala vir, molli neque bis miser esto dolore,

ne cito venturis praemoriare bonis.

74. Roderico A Castro medico.

Quis novus est adeo per castra medentia miles,

ignoret castrum qui, Roderice, tuum?
Surgis et eximios educis ad arma volones,

arma Machaonia concipieuda mauu.
Militat hic tecum, quisquis cupit esse celebris,

ille nec in cassas, te duce, pugnat opes.

Castra move, Roderice, move, victoria nostra est.

Stat, cadit arbitrio vitaque morsque tuo.

75. Buchanani tumulus.

Sub Parnassiacae felici tegmine myrti,

qua pia perpetuum laurus opacat humum,
qui cubat, est vates tali dignissimus umbra,

ille Caledonii dux Buchananus agri.
Hic Veneri Phoeboque sacer, sua fata sequutus,

debuit haut alia fronde iacendo tegi.
Myrtea laurus, ova, freme, laurea mirtus, ovando!

Pro tumulo quis non hic videt esse torum?

76. Tumulus Mauritii, Aurosionensium protoprincipis.

Mauritius tegor hic, tremuit cui Vesper et Ortus,

cuius et ad tumulum pronus adorat Iber.
Obruor exiguae fugitivo pulvere terrae,

fama per ingentes sed volat alta polos.
Te tamen haud tumulum, sed ovans vidisse trophaeum,

et nihil hic mortis, qui legis ista, puta.
Esse meis didicit meritis angustior orbis:

Quei capiat tumulum terra Batava meum?

77. De Sacerdote.

Stabat et Ausonio latus undique et undique septus

milite, magnanima mente Renatus erat.
Et iam nulla fugae misero via tuta patebat,

latroni fusae nec valuere preces.
Qua spectaret, erat certissima mortis imago.

ille necem gladio strinxerat, ille globo,
ille sed immoriens: Toto concludar ab orbe,

nil moror, excessum monstrat olympus, ait.

78. Tumuli Dousarum inscriptio.

Dousa pater Dousaeque patris cognominis haeres

intus agunt, domus hsec sustinet una duos.
Ambo pares Clarium Pindo deducere carmen,

ut quoque sint tumulo, par erat, ambo pares.
Magne pater solisque minor patre filius annis,

digna sub aeternis biga iacere rosis,
ludite felices inter Parnassia Tempe,

dum locus hic vestro sanctus honore silet.

79. Dominici Baudii exspiratio.

Mulserat eloquio micantem Baudius axem

iamque erat omnigeni: Vivat! in ore Dei.
Nec Lachesis Clotoque negant; modo defuit una

Atropos, in properam foemina saeva necem.
Ergo stat a foribus procul omnipotentis olympi,

dumque librat, vatis rumpit iniqua colum.
Caussa quod abfuerit coelo tunc Atropos, haec est,

ne fieret lingua mitis et ipsa viri.

80. Oweni exspiratio.

Attica cui salibus cui cedat acumine Roma

et cadat evictis Bilbilis ipsa iocis,
melle placens, nec felle nocens, gravis, acer, apertus,

grandeque prolixa sub brevitate potens,
dum patrium decorat Tamesin, pius interit haeres

et sua miranti scripta relinquit humo.
Magne poeta, vale regnaque lubentibus umbris,

te sine quae laetas non habuere vices.

In hunc librum pertinent quoque sequentia epigrammata, quse in amicorum manibus versantur, dubium an periere. 1. Romani Smidi Poematica. 2. Corbiano Brodkorbio Icto. 3. Olearii margaritarum piscatio.

4. Palatium ex santalo et acere in hortis regiis Arsaciae. 5. Corpus Chymicum perfectissimi operis, donum Illustrissimi ad Regem. 6. Acinaces Damasceni, succineis vaginis inclusi, eiusdem ad eundem. 7. Candelabrum horologio ornatum ibidem. 8. Cantharus cristallinus auro gemmisque conspicuus, ibidem. 9. Arculae et horologia e succino, laboriosissime perfecta, in eadem donatione. 10. Tres cataphracti, post munera regi obequitantes. 11. Ruinae Babylonis iuxta Bagadad Arabiae. 12. Ludis equestribus, in quibus nobilissimus Mandelslovius victor poculo aureo potiebatur Isfahani. 13. Effigies Illustrissimi cristallo inclusa adamantinoque mouili appensa, donum Legati ad Eegem Persarum. 14. Tentoria Persarum in venatione Regis. 15. Calendulae et hiacynthi Novembres in Persia. 16. Tormenta bellica iuxta Portam regiae Isfahanensis. 17. Alla Capi, Asylum totius mundi in Perside. 18. Apud suos esse efflagitat. 19. Cererem Russiae praesidem salutat, ex Perside redux. 20. Anemonae Adamas.

EPIGRAMMATUM LIBER VI, SIVE FLORES.

Devoto In Domino Et Insigniter Spectabili Viro Patri M. Ludovico Duntio, Doctori Animarum Singularis Zeli Theo- logo, Amicitite Caussa Hunc Florum Libellum Sacrum Volo Paulus Flemingus.

1. Jacobi VI. Britannicarum Insularum Monarchae laudibus.

Divide, Doris, aquas et amabilis Orcade multa

circiter Albionem lude natando tuam.
Cantaber oceanus Bataviquee malacia ponti

affavet et pigri Thety s aquosa poli.
It dea, quae triplici diadcmate fulget, et undis

vos veluti, festis sic benedicit agris.
Annua sit vestro lux haec, haec pompa Jacobo,

cui decuplent istos numina blanda dies.

2. In Bestiam Arundinalem Mart. Rincardi, Theol. et Poet.

Nempe quod Ammonia trux est crocodilus in alga,

hoc in arundineo bestia nostra vado.
Repit et, et tecto speculatus lumine praedam

eminus invadit, lancinat atque vorat.
Hoc ferior fera nostra tamen: gemit ille vorando,

haec perimendo sacrum clara cachinnat opus.
Nec mora: rupturis Ichneumon saevit in extis.

An perit ab simili bestia nostra nece?

3. Ad N. Innocentium ab Einsidel, Equitem Misnicum.

Si fas est, homini post Ihovam fidere posse,

fidere non alii, quam tibi, pure, velim.
Vita quod est homini, libertas aurea vitae est.

Hac sine non vivit, nec sine vivit ea.

Credito, servilis nece vita molestior omni est.

Nam domino famulus, non sibi vivit homo.
Iova mihi curtam poterat protendere vitam:

tu libertatem restituisse potes,

4. Wendelino Dahindenio, super symbolo:

5. Albo Christiani Brehmii Lips.

6. In Nominalem Ernesti Dehnii.

7. In gratiam Joachimi Burgeri de actionum cessione disputantis.

Cedit. At excessu perstat loachimus in ipso,

hocque magis, quicquid disputat, esse putat.
Scilicet hoc varia munitam Pallade mentem,

pectoris immotas arguit illud opes.
Hoc virtute potens, gravis arte putatur ab illo.

Possidet et iuvenis, quo caruere senes.
Haesitat ars rudior, constantia fluxa vacillat,

si iuvenis repetit, quod fuit ante suum!

8. Besoldi laudativum.

Qui totidem populos bis senis ducere linguis

diceris et Baldi posthumus esse tui,
te tuus in primum celebrem Lanus, inclyte, Rhenum,

Rhenus in oceani vociferatur aquas.
Inde quater geiumum tua laus circumuatat orbem,

cuius apex duplices taugit in axc polos.
Catte, triumphantis victrix Germanidis instar,

tot subigis populos ore, quot illa manu.

9. Priapeia Scioppii.

Spurce, nec ad puras hominum tractabilis aures,
quid casta mentium, nefas libri, turbas,
mentula Sileni, Satyri tentigo petulci
Panisque penis Marsiaeque pruritus?
Te spurca Alecto, te foedae cunnus Aellus
turpisque molli Phryx puer terat cluni.
I, scelus, i, tanto soboles dignissima patre,
i, conde flammas, queis flagretis aeterni.

10. Ananiae Wewero carmina Flemingi S. P. dicunt.

Quod, vir honore, tuas veniendo subivimus aedes,

non adeo votis res erit aegra tuis.
Venimus ad domini mandantis euntia iussum,

forsitan ipse tibi non bene notus erit.
Hinc fit, ut absentis praesens tibi carmine schema

sistens, nos Philyra miserit ille sua.
Cerne virum, quod et orat, ama. Nihil amplius optat,

Literulis potes hoc omne notare [Note: Sit.] tribus.

11. Album amicorum alicui transmisit.

Blande liber, dilecte liber, liber auree, vade,

quo volo, quo voti stat sua meta mei.
I, fuge, curre, vola charas citus ales ad aedes,

scande domum, dominum vivere vove domus
et facili mea verba refer: Dulcissime rerum,

scribe manu, crebro quod geris ore decus.
Sic faciet, sic, chare, redi. Sed ut aequior in te

sim, modo, dum veniam te referamque, mane.

12. Constantino Waltero Cygneo.

Nomen Olorinae ter amabile iugiter urbis,

cygnus es ingenio, cygnus es arte tua.

Lacteus in niveo regnat tibi pectore candor

parque canis Sthenelae, cum modularis, avi.
Sic olor ingenio, cygnus arte, probandus utrimque,

sis in amicitia cygnus olorque tua.
Hocque diu sis, hocque cito. Modo lentus in uno:

Cygnus ad exequias concine sero tuas.

13. Ad Amicum laesum. Die Adolarii.

Scribimus offenso suspecta luce sodali,

suspectos faciet nos simul illa, reor.
Luxit, Adolari, lux haec tibi, sive, quod est res,

rectius a posito diceris ipse dolo.
Prima suis ratio, mihi militat altera iuste,

illa minus, tanto convenit ista viro.
Convenit ista bonis. O si quid inesse putares

ominis, offensa tristis amice mea!

14. Joanni Baptistae Sittingero, Austriaco.

Desine continuos scribendo tacere per annos,

incipe me digito nunc animare tuo.
Charius ut calamo nihil est et amoenius isto,

tristius est mihi sic nil, nisi quando taces.
Si tibi materiam sterilem facit undique caussa,

noster amor fuerat caussa sat ampla tibi.
Aut tua si tibi res vetet esse, quod audio, longo,

haec [Note: Amo.] tria fac tota stent elementa scheda.

15. Matthiae Englardo medico.

Creber es auditus, sed non mihi visus es unquam,

magne vir a fama, nec minor arte tua.
Incolis Ascaniam, sed rectius incolis orbem.

Te capit haec, istum tu capiendo tenes.
Hospes es astrorum, lunonis et hospes es imae,

te vocat hospitium sic sed uterque suum.
Non habitas, vir magne, velut male diceris, orbem;

in te verum habitat rectius ille, puto.

16. Audendum est. Symbolum Henrici Bunavii, elc.

Quid moror? audebo. Neque enim Fortuna recedet.

Diligit audentes lubrica diva viros.
Et tamen audebo, licet horreat Auster et Eurus.

Audaces virtus promovet alta manus.
Audeo. Sors faveat, faveat sors fortis eunti.

Nullius potitur, qui nihil ausus erat.
Me mea nobilitas animat, feror, audeo, conor.

Sit; nihilo potiar, sed tamen ausus eram.

17. Ad hospitium Novogorodiae.

Parva, sed ad magnos mihi iam domus utilis usus,

lignea, sed domino non minus aequa suo.
Es felix, es chara mihi, dum fata moramur

et nimis a domino cogimus esse choro.
Barbara composito transit tibi Yolgova cursu,

aura tibi verno mista tepore tremit.
Hic hilaro licet esse mihi, licet esse quieto,

hic meus est Helicon, hic mea Cyrrha salit.

18. Petro Crusbiornio, Viro generoso et illustri, S. R. Mai. Suecicae ac in imperiali Moscua Residenti Legato, Filioli obitum lugenti, Odae germanicae dedicatio.

Scribimus exequias dilectae iugiter umbrae.

Fle, pater, et gemitu concutiente voca.
Ille quidem dudum mortales exuit artus,

sed novat assidue se pariendo dolor.
In facie legirnus lacrimas, quibus humidus undas.

Stagnat in effletis nostra papyrus aquis.
Indue nobiscum lugubres, obsecro, vultus,

qui legis, et cineri blanda precare sacro.

19. Super adventu Parentis sui longe desideratissimi Joannis Molleri Joannis F. Bona Verba.

Quando venis, dilecte parens, venit aurea tecum

sors et in hoc varius pectore regnat amor.
Hactenus agrestes, satis est, quod amaveris herbas,

sed quid in urbe sua blandius Harris habet.
Jam tibi dum grator, mihi gaudeo faustus et isthoc

sim facili gratus filius, opto, patri.
Dulcis ades veniens, sed dulcior haeseris urbe.

Utque queas posthac raro venire, mane.

20. Horologium quinquennalis laboris rarique artificii, quod pro Persarum Rege dederat Illustrissimus, naufragio ad Hohlandiam amissum.

Nereus audierat, Cimbrae quid inesse carinae,

quo careat toto Jupiter ipse polo.
Ergo laborantem cernens in fluctibus alnum,

carbasa cui dederant Holsates, innat aquis.
Innat aquis certusque rei movet acrius undas

alliditque petris fragile navis opus.
Kunc dolet Hippotades, tandum saevisse furorem,

dum periit nocuis fluctibus artis opus.

21. Arthuro Thee, Anglo, medico.

Thee, Theophrasti vivum morientis acumen,

quod tua sub primam flavit iu ora necem.
Par celebri, servante, patri, nos, filius arte,

nomen Apollineo grande sub orbe geris.
Fecit id, ut quamvis mea non sit notio tecum,

mittere lene tibi sim tamen ausus epos.
Sors mihi communis tecum, par gratia Pho?bi est:

unius est lyra dos et medicina dei.

22. In Volgae ostio, ad lacum Caspium.

Plaudit et austrinis volat ofrvia Persia velis,

et favet affusa Caspia Tlietys aqna.
Hinc pater Hyrcana stabat vocalis ab ulva7

hinc quid arundineum sibilat uda sirynx.
It ratis a Borea feliciter acta secundo,

ante per haut cursas aeeta natare vias.
Vicimus, o socii, spes tot micat aurea signis.

Nobiscum facit hoc fautor olympus iter.

23. Insignia Hartmanni Gramanni.

Ille planetarum medius cor et axis ocellus,

illa caduciferi martia laeva dei,
queis melius toto nihil est et ainantius orbe,

quam subeunt ceras digniter anibo tuas!
Gramane, sol merus es medicis et Atlantius astris,

mortis et invidiae spicula nulla times.
Phoebo dum comes is, alas tibi subdidit Ilerihes.

O bene cui socio sic licet ire tibi!

24. Thermae Persarum.

Numina, virgineum vincentia corpore mannor,

queis aequale nitens nil alabaster habet,
ludite diversis, colludite Naiades undis

et calidam gelida, frigida, sparge manu.
Sparge, calens, gelidam, mistisquc in praelia lymfis

ludite, confusum ludite roris opus,
durn lavo, dum nato, dum bibulis pluor imbribus omnis

et vehor in vestros fusilis unda sinus.

25. Magno Schuwarto, Electoris dextrae.

Qua? de visenda mera somnia Perside quondam

scribere te memini, iam vigilando probo

Vera quidem video, neque iam modo somnio Persas;

sed quoque quid somni nescio, sterto vigil.
Non ea sunt, quse tanta quidem speravimus esse.

Sic sequitur visum nausea prona decus.
Quicquid in humanis vel amor vel opinio suadet,

somnia sunt, nihilo grandia sola suo.

26. Pyramides, quae conspiciuntur Sultaniae Persarum.

Nubiferae moles, nimbos adversus et auras,

quae sic perpetuum statis, ut estis, opus.
Si quid in aeterna divinum laude putatis

iugeque gestitis nomen habere solo,
ite sub imbellem depictae, quaeso, papyrum,

qua manus ad vivum vos ea pingit opus.
Stabitis aeternae specie fortassis in ista,

perpetuae sed in hac stabitis usque scheda.

27. Rudera Persepolis iuxta Schiras, versus aquilonem.

Nympha, per aeternos immota putabilis annos,

et simul ingentis terror et orbis amor,
nunc pudor et tantse molis non grande cadaver,

ipsa tui tumulus, ipsa putredo tui,
liei! regina soli, coelo metuenda vel ipsi,

tantane, quo fieres ultima talis, eras?
Firma stat et tantas facit infima terra ruinas;

inde tibi, coelum mobile, iure times.

28. Sepulchrum Lazari haud procul a Bendar Gamron, in Kirraan Persiae.

Ossa Palestina sua clansit Lazarus urna:

ille bis in vita, bis fuit ille nece,
Credere sit mihi fasT nunquam quod credere tentem.

Nil facit ad certam res dubiosa fidem.
Yita duplex tibi cum fuerit, mors, Laxare, duplex,

te duplicem tumulum posse mereve, reor.

29. De quodam Leone.

Magnanimum solita Dodo ceperat arte leonem,

venatrice diu nobilis arto Dodo.
Bestia prompta seqni iussas concedit ad cedes;

blandus in cgregiam sic fult ille feram.
Mox Dodo, factus egens, alio cuni migrat alumno,

exque faine miseri bellua ludit beri.
Quid regale, Dodo, turbas ad frivola robur?

Vivit in heroo mors tua dente; time!

30. Mendacia.

Fraus tua, non tua res tibi me tam fecit amicum,

ut quoque iurares te bene velle mihi.
Nomen amicitiae, tbesauri, census, honores,

sique quid bis pleno grandius ore dabas,
omnia sunt vacuas, quod erant quoque, sparsa per auras,

fluxior et dubio vox fuit amne tibi.
Credite, sed tardi, quotquot gaudere voletis,

nil magis est mendax, quam peregrina fides.

31. Reditus ad lacum Caspium 1. Febr. MDCXXXIIX.

Caspiaci latices, et tu, salsissime Nereu,

vel quoque nunc animis nomina saeva meis,
quos modo tranquillo crispatis in aequore crines,

quas vitreas placido tingitis amne comas,
nuper erant gelidae tunes mihii mortis et orci,

cuius in hoc vel adhuc cernitis ore notas.
Crebra veni, sed crebra redi de littore, Nais,

tutius amplexus hinc colo, lympha, tuos.

32. Pro tempore.

Mars mihi mumen erit. Musae valeatis inermes.

Militat ingenio nil muliebre meo.
Qua prius imbelles tractabam lene libellos,

ignea fulminea grandino pluinba manu.
Sunio sagum, depono togam: preme, laurus, olivam!

Ast! iuvet in Clarias lenior esse deas,
Sol arcu et pliaretra, chlypeo fera Pallas et hasta est.

Quadrat utrimque animis nomen utrumque meis.

33. Fertilitas terrae Usminensis Comuicorum.

Hinc diversa Ceres variis assurgit in avvis,

quam rigat affusa plurima Isais aqua.
Inter Hamadiyadum clioreas et Oreades inter

mulcet oberrantes Panis arundo greges.
Hei mihi! sub laeta truculeuti Lumina larva

tristia terribili corpora niore necant?
Corpora tota chalibs et nil, nisi ferrea mentes!

Quomodo conveniunt gens fera, mitis humus?

34. Sarcasmi.

Gratulor, interitnm diguo mihi gratulor istum.

Jure perit, quisquis spoute suapte perit.
Scilicet egregio vici mala tanta triumpho

ingentumque redux audio victor opum.
Cinge comas hederis et ovans pete compita plausu,

digne tholis, merita digne poeta cedro.
Pro medico meudax mendicus et arduus auuis,

nilque minus, vates optime, vate redis.

35. Solitudo.

Quod si fata piam niveo cum patre sororem

abstuleriut, matrem ceu rapuere senem,

dii, prohibete nefas! qualis quantusve revertar?

Sola sumus lacerae nos tria fulcra domi.
Tempus amicitias, rapuit mihi tempus honores,

tempus hebes tantae quod male damno vue.
Quin quoque iam redeo fido viduatus Achate,

iam miser, hei potero quam magis esse miser!

36. Inquies.

Vae mihi! quei coelo, patriae, genitoribus, arti

frivola sexennis facta probabo fugae?
Sidera sacrilegum, profugum sola patria clamant;

degener a patribus, perfidus arte notor.
Nil nego. Quid simulem, cum vultus hic omne loquatur,

nec scelus hoc titulum convenienter habet?
Quod si damnatum penes est electio mortis,

parcite; supplicio non graviore luam.

37. Execratio.

Ad desiderium mortis me vita fatigat.

In vita gravius quam mihi vita nihil.
Sordibus hic olidus, putido squalore renidens,

turpia sub macro vix rego membra situ.
His exsucca fames in vultibus elanguescit

et iecur a pota debile stagnat aqua.
Hoc quoque mens vitium trahit indiga facta vigoris.

Vivit in hac vita nil, nisi vita, minus.

38. Aegritudines.

Nunc quid agat pater atque soror, patre charior ipso,

fata mihi matrem proh! rapuere diu.

Nunc bona, quae pereunt, nmla nunc, quibus intus et extus

undique carnificis saevius axe rotor,
tot diversa siinul lacerant examina mentem,

estur et occulto totus ab igne vigor.
Hei mihi! quod vivo tot mortibus usque superstesl

Hei mihi! quod morior, sic mea cuncta iacent.

39. Comparatio.

Naso suae scripsit bene convenientia sorti,

Naso Tomitani cum foret exul agri,
Ipse, meo facicns non adversana fato,

scribo Tagostanae flebilis hospes humi.
Tristia de Ponto, Scythico de marmore Dura,

nosque Seythas inter scribinms, ille Getas.
Sorte mihi Naso tam par, quam dispar es arte!

Dic, tibi sim similis dissimilisne magis?

40. Epitaphium Sibi vivo.

Ille ego per medicam factus venerabilis artem,

ille ego per melicum factus honorus ebur,
hic medicus melicusque cubo. Quid utrimque iuvabar?

Nil medicum, melicum nil mihi fata stitit.
Sed quid ab arte iuver? nihil ars, nihil ipse putandus.

Omne, quod est, nihil est, orbis, olympus, homo,
vita nihil, mors nil. Quid obire verebor, amici?

Nil nihilo nihilum posse nocere, scio.

EPIGRAMMATUM LIBER VII, SIVE CORONA.

Devotissimo Et Pio Dno Christophoro Michaelis, Vigilan- tissimo Christi Ovium Pastori, Theologiae Orthodoxa^ Candido Exemplari, Honoris Ergo Inscribitur Hic Liber.

1. Ludovico XIII, Christianissimo Galliarum et Navarrae Monarchae.

Dive, per oppositum regnas qui, maxime, pontum,

qui paris hiuc fluviis, Alpibus inde metum,
eloquar, ut res est, sine, rex: cunabula debes

Borboniis famam Borboniique tibi.
Tot docuere minae, docuere tot ausa, triumplii.

Mundus ovat factis plenus uterque tuis.
Lude diu, Ludovice, vices. Tibi debita palma est,

pro patriaque domo, pro patrioque solo.

2. Philippo Mullero, Lipsensium Euclidi.

Det Deus exactae post prospera tempora vitae,

optantis fias stella serena poli.
Hoc tibi iure tuo debere fatetur olympus,

qui geris in cerebro sidera cuncta tuo.
Sed magis, aetheream quod in hoc agis ordine vitara,

quam tibi siderei proposuere hbri,
fiat hoc, at serum. Te pulpita nostra fruantur,

angelus angelico donec in aere tonet.

3. Super symbolo Zachariae Sommeri Sil. Patiendo vinco.

4. In Albo, cuius Symbolum erat: Esto fidelis usque ad mortem, et dabo tibi coronam vitae.

5. Fero ut feram.

6. Aliter.

7. Iterum aliter.

8. Tumulus Bretschneideri.

9. Dedicatio Odae Germanicae Henrico Sagittario scriptae.

Hoc tibi gratatum revalentem carmine matrem

venimus et victa mollia tela necis;
tum, per ut expressam tenui modulamine mentem

omne tibi cultus subiiceremus opus.
Sol velit, aut magnus, Pindum qui servat, Apollo,

quod volo, quod mecurn tu quoque velle soles,
hospes ut ad vestrum vivam mox iunctior Albim.

Tunc tibi gratabor plenius atque mihi.

10. Atlas Mercatoris.

Cernuus in lapsum, nec onus par tale ferendo

araplius, ad mundi moenia stabat Atlas.
Stabat hians, quantumque seni fessoque licebat,

ferte, dii, misero ferte, vocabat, opem.
Extimuere dii, se iam cecidisse putantes.

Non erat in toto vis valitura polo.
Audit et imbelles Mercator sustulit ulnas.

Quam fuit hic vere tum vir Atlantis Atlas!

11. Georgio Mochingero Med. abeunti.

Prime Pruthenorum, de quo spatiata per orbcm

fama tui similem non reperisse refert,

qui per Apollineam factus celeberrimus artem,

palmam, sive doces, sive mederis, habes,
i, quia te revocat patriae dilectio tcrrae,

i, quamvis, quod abis, Lipsia triste gcmat.
Quae tibi chara tuam tellus dedit antea vitam,

par huic est, vitam quo tueare suam.

12. Fracaslorii tumulus.

Sterte tua sub scrobe, mihi venerabilis umbra,

tutaque tranquillse fata quietis habe.
Ante fores, liceat, vigilem, sed mutus, et ore

suspendam, tibi quod inente loquace gerao.
Scaliger hic aderit, longus cui faverit ordo,

ordo poetantum sed sine voce virum.
His ego pace tua miscebor oloribus anser,

utque tegar latitans, ore premam strepitum.

13. Joachimi Camerarii P. honori.

Scanderat in superos Camerarius arduus aevo,

illud Elystreae sidus et Alpha scholae.
In pluvias ierunt Plisseides ilicet auras

et stetit in madidis noxque diesque stolis.
Mox polus enituit, tanti quum nominis haeres

integer, a luctu vix bene siccus ovat.
Vivis in egregio, pater expressissime, nato.

Nil tibi, nil mundo mors tua demit; obi.

14. Hadriani Turnebi apotheosis.

Turnebus, Ausoniae pariter Graiaeque loquelae

regula, quo Latius sermo Cecropsque placet,
quo simul Oenotrii, simul enituere Pelasgi,

quotquot in Arctoum scripta dedere solum,
Turnebus ille gravis, facundus Turnebus ille -

plangite Pierides, Cynthie, plange! - cadit.
Sidera terrenum coluere quod hactenus astrum,

nunc vere factum sidus adorat humus.

15. Balthasaris Meisneri excessus.

Sidera quae certas vibrant super aethere flammas,

haec aliquando graves credo fuisse \iros.
Illa velut toto radiant illustria coelo,

hi iubar in latara diiaculantur humuni,
Et quia sub varia nihil est non labile luna,

quando cadunt, stabili scribit in axe Deus.
Cum fuerit toto celebris Meisnerus in orbe,

quis neget, in stellis iam meruisse locum?

16. Friderici Balduini B. manibus.

Sidera quod caelo, quod sunt pia germina terrae,

hoc sunt egregii pol! super orbe viri.
Illa velut flammant, velut illa coloribus ardent,

hi per humum late nominis igne micant.
Germina dum pereunt, duraut in iugia stellae.

Hi mortale nihil, quam breve corpus habent.
Flos, Friderice, soli, salve, nunc factus in aethra

sidus; ut huius eras, sic eris huius honor.

17. Crucior in hac flamma.

Sunt flammae, uon sunt homincs, quibus arsilis uror

inque favilliferos concremor usque rogos.
Yerba caminali succendunt ignea lingua,

queis aequale nihil Hecla vel Aetna flagrat.
Haec animam iaculantur in hanc. Furit ardor in ossa

et micat in tosto sanguine vita crepans.
Sic flagro, sic crucior, fomes ipse perennis, ut illi

ignis alens tantas tempus in omne pyras.

18. Epitaphium Joannis Loeseri Junioris.

19. Timotheus Schwirseus: Sum tuus, o Jhesu Christe.

Dic, metagramma teres coeloque rotundius ipso,

unde tibi tanti nominis omen habes?

A pietate viri, quo non sincerior alter

aut colit, aut coluit, aut colet astra, reor.
Salve, vir, ex ipso vel nomine dicte beatus,

certior est nulli, quam tibi, certa salus.
Sed quid, olympe, dabis? dedit huic sua terra salutem.

Nil superest. Coelum terreus ille capit.

20. Isabellae Clarae Eugeniae, Hispaniarum Infanti, Reginae, Matri.

Hesperiae dea magna plagae, dea grandis Eoae,

quam colit in nimiis Indus uterque locis
et, foret adversi Borcas ne nescius Austri,

laudis utrique cluit nuncia fama polo.
Dux pelagi, regina soli, tot honora deorum

mater et omne diis par, nisi viva fores.
Vive tamen, dea, vive diu, nec in astra recede,

ipsi sibi societ donec olympus humum.

21. Laurentio Ludenio Icto, Poetae, Rhetori, Doctori Publ. V. CL. Tarpati.

Ludere Ludenium totas super Aone noctes,

vidit eum totos ludere Musa dies.
Ergo per ingentem mater volat artis olympum,

nuda sinus, palmas libera, festa comas.
Quaque volat, facunda vocat: Dii, plaudite mecum,

quam valet in nisu lusor hic atque sinu!
Ludeniumque notat. Regerit mox omnis olympus:

Lude diu nisu, vir pie, lude sinu.

22. Mitra Ruthenica, donum Leg. Crusii.

Cingere barbarico, coma, cingere, cingere cultu.

Barbara barbarico non eris ipsa peplo.

Pone, quod indigenae te circumiere tiarae:

pompa peregrinae iam facit ista tibi.
Hic Scytha mus, hic Turca procul nitet undique murex.

Tam coit in nostras dissitus orbis opes.
Cingere, donantis simul advenerando favorem,

qui tibi per domim se dedit ipse tuum.

23. Georgio Pio Poehmero, nobilitatis Noricae flori.

Fratris ab igne tui focus est, quo flammeus in te

ardeo, per flammas arsilis ipse meas,
o Pie, qui tantum mecum capis ire viarum,

quantum vix alius nos prior ivit iter.
Laudo, quod in me vix creber non criminor, in te.

Sed silco. Nostrae nil facit inde rei.
Fratris ab igne tui focus est accensus; hic ardet:

et quei non? tali folhs es ipse rogo.

24. Bernardo A Sprecelsen Livono.

Sume manus, ceu mentis habes immobile pignus.

o mihi de primo multns amate die.
Est deus in nobis, qui nos movet. Illius actu

in tacitis animae motibus intus eimt.
Te Themis et magni totus consessus Olympi

omnibus efficmnt, quein cupienter ament.
Quam tibi sunt Charites, tam sit Venus aequa, nec umquam

excidat ingenio nostra Moneta tuo.

25. Nisovae Medorum, ubi navis Cimbrica gravi tempestale allisa, salvis excepta se omnibus appulerat, MDCXXXVI. XV IXbris.

Depressae valles, quas hinc Hyrcauius humor

verberat, hinc celsis claudis, Olympe, iugis,
pallor in his faciebus, in his macer artubus horror

vos moveat, mutus dum tenet ora timor.

Tendimus, in vestras madidi contendimus ulnas.

Tollite, quos glauci proiicit unda dei.
Nos odium fatale tuum premit, invide Nereu:

sed quoque fatali Chloris amore levat.

26. Novellae e patria, Scamachiae in Media M. Mart. MDCXXXVII.

Thura prius placitura diis adolete, sodales.

Hic iuvet Hyrcanos evacuemus utres.
Pax volat auratis per Ositia iugera pennis

victricesque vibrat Caesar ovalis aves.
Sparge, puer, violis et olente sedilia myrto

et fluat effuso florea mappa mero.
Tu modo tam laeti revolans dea nuncia fati,

dic patriae mediis nos coovare Medis.

27. Mausolea Regum Persarum, quae visuntur Ardofilae in planitie Mediae Intrataurinae.

Caria quod stupeat, miretur Nilus et omnis

Eoma theatrali dives honore colat,
culmen hoc intus habent ingentia nomina, reges,

et Sefus, et Tarnas, et Ismael, orbis amor.
Hospes, adoratis sub marmore mambus, exi,

tam firmaeque stupe parcius artis opus.
Quae tantos reges, quae te rapit hora, fatetur

insimul, haec atomos mox fore saxa meros.

28. III. Augusti MDCXXXVII. quae introducebat nos Isfahanam Persarum metropolim.

Salve, cara dies, quatuor nihi pulcrior annis,

te propter vitae quos male demo meae.
Sera venis, sed grata tamen, sed dulcis aventi,

tergis et ex oculis taedia mille meis.

Tot per amara viae, vitae per acerba tot aegrae,

sistimur ad magni regia tecta Sefi.
Cum violis caream, quas in tua gaudia spargam,

sufficiat voto te celebrasse pio.

29. Patriam revidere posse desperat.

Ergo modo querimur nihil adiutricibus auris

totque preces surdis auribus usque damus.
Tot toties venere dies, abiere vicissim,

morbida nec minimam mens mea sentit opem.
Exedor aerumna, curis valor omnis hebescit

speraque sibi toties imposuisse timet.
Mulda pater Dryasdesque meae et Oreades almae,

iam mihi supremum nempe valete! Necor.

30. Terrores.

Me Scytha, me Geta, me trux aecola Phasidis ambit,

iurat in exitium Colchus Iberque meum.
Ille ferox iaculis, hic acinace tristis et hasta,

nil nisi letiferum quisque minatur opus. i
Adde, quod hinc Scythici rabies furiosa profundi,

Caucasus hinc nimio fulmine saevus obest.
Pubhca prrvatas vicere pencula clades.

Quid tua fles? Mala per, mens, aliena peris.

31. Dubitatio.

Coelum, homines, terras, mores, ius corporis, annos,

omnia, dum peregre sic ago, muto domi.
Otia pro studiis, pro lucris damna, quiete

turbida, pro risu flebile sector onus.

Seu redeam, seu non, vegetum vidistis, amici.

In me nil veteris vivit ovatque mei.
Certum nil magis est, quam mors, accita coactis.

Nil magis est dubium, quam violeuta salus.

32. Amico barbarici itineris comiti

Nunc hexametro pentametrum subligo,
carmen his quadrans querelis,
tibique pango, musicum mecum caput
particepsque sortis huius.
Post has triumphans aegrimonias, fide
fausta feriabor apta.
Tunc cespitantes metiar iambos pede,
et rotatiles trochaeos.

33. Fac me sicut unum.

O! quibus est patrii cultus mandatus agelli,

digni, queis felix invideatur onus.
Prandia ientatos subeunt sequiturque merendam

coena, die varios quadi uphcante cibos.
Hic saturata fames, hic me sitis ebria vexat:

ditor in hoc, quod inops non satis esse queo.
Vos lucra alunt, ego gratis agens nunc omnia perdo.

O liceat vestra conditione moril

34. Erasmi effigies Roterodami in ponte publico.

Sancte vir officio, vir magne totuphce Phcebo,

quo superas omnes retroeundo patres,
hoc tibi, quod statuit grati dilectio civis,

aeterni monumen mominis instar habes.
Scnpta tuae legimus nunquam morientia dextrae,

certat hoc ingenio stando perenne tuo,

ut, qui scitur adlmc, cecidit tamen ordine fati,

ferret in aeternos nomen et ora dies.

35. Classis Batava Hispanorum victrix ductu Trumpii, M. Octobr. MDCXXXIX.

Dii maris indigetes et tu, vastissime Nereu,

qui sua magnanirais iura tueris aquis,
ponite cordatos victo super aequore fluctus;

grandius hic vestro flumine fulmen adest.
Cernitis: immensos pelagus deflagrat m ignes,

vastat et ingentes tiammeus ardor aquas.
Numina, sic opus est; terris mutate profundum;

imminet hinc vestro tota ruina salo.

36. Isacii Causoboni memoriae.

A nece vive tua, doctae pater artis et oris

gratia, quam constat non habuisse parem.
Non moritur, docti quisquis colit ardua Pindi,

unde liquor vitae non pereuntis abit.
Sunt ibi vivaces in iugia secula cedri,

non obeunt, quotquot nomma scripta gerunt.
Scriptus es in longa maioribus arbore signis.

Eminus a toto sic potes orbe legi.

37. Thomae Erpenio.

Tradis m Occasum quod opes Orientis et Eurum

assuefacis Zephyro conciliasque tuo,
Auster et adverso Boreas stupet asper in axe

invidiamque novis prodit uterque minis.
Dumque tui Belgae, quibus axis et orbis uterque

militat, ut dirimant praelia tanta, volant,
utimur interea parto tibi munere tuti

et petimus Batavis prospera bella tuis.

38. Excessus.

Ergo suprema dies et ineluctabilis hora

te premit, o fati mens faber ipsa tui
Cede lubens superis et avito reddere coelo,

Corpus adit matrem sponte suapte suam.
Terra polusque suum de me sibi sumat uterque,

relliquus ingentum per ferar ora virum.
Quod cado, naturae, quod sic, mihi debeo. Sed quid?

Quod cado, quod cado sic, detur utrumque Deo.

In hunc libellum pertinent sequentia Epigrammata, de quibus mihi inscriptiones saltem restant. 1. Acidalii et Bucretii Poemata, 2. Joachimi Beustii, Equitis, Jurisconsulti, Poetae, laudibus. 3. Coenobio S. Brigittensi. 4. Mehebbeli Molla, Olearii desiderium. 5. In peplos Persicarum mulierum pasquinus. 6. Imaum salutat, cuius praecipitia Istahano imminent. 7. Palatium mille portarum Cassanae Persarum. 8. Dactylum alloquitur, sub qua itinere fessus sitiebat in Persia. 9. Ad punicam arborem, cuius flores et fructus simul decerpebat Cassanae in Persia. 10. Ad nucem arborem. 11. Oleani Augustiniatus. 12. Narcissi lutei, qui mense Novembri ex Gilano in Persidem deportantur. 13. Hecatompylos, nunc Isfahan, Persarum metropolis. 14. Moschea seu domus precationum, argenteis portis, marmoreis circumcirca parietibus et stagnis alabastro contentis in foro publico Isfahanensi. 15. Vinum Schirasianum inter Persica praestantissimum. 16. Ad fontes et flumina patriae, in quatriduano aquarum utilium defectu in itinere per deserta Tartariae Crimeae MDCXXXIIX. M. Jun.

EPIGRAMMATUM LIBER VIII, SIVE GEMMAE.

Piissimo Devotoque M. Nicolao Von Hoevelen, Ecclesiastici Ordinis Viro Placidissimi Spiritus Homini Et Concionatori Perfecto Affini Sincero Benevolentiae Signum Gemmas Has Chartaceas Offero Paulus Flemingus.

1. Laudes Philippi IV. Hispaniarum et Indiarum Monarchae Catholici.

Maxime terrarum, ter aquarum maxime princeps,

quem colit exoriens occiduusque dies,
quaque patet vasti quadruplex area mundi,

rex pater et gemini nomen herile poli,
ex te nosce Deum, qui, dum sua temperat astra,

te dominum voluit pensilis esse globi.
Magne, sacer, venerande, potens, auguste, triumphans,

quem, regat ut populos tot, regit ipse Deus.

2. Eusebio Lasmanno desideratissimae recordationis.

3. Joannis Friderici Doctoris publici Lipsiani funeratio.

Magne tuos inter, celeberrima nomina, Francos,

magne meos inter, nomina clara, Mysos,
te schola, te menta Philyreum laude lyceum

evehit et doctis Plissa disertus aquis.
Yita tibi lapidosa neces, mors saxea vitam

dum repetit, cuncta nos viduamur ope.
Rarus eras vivens, fractus per acerba: cathedris

mortuus, haud plane postmodo nullus eris.

4. De Henrico Friderico, foederati Belgii defensore.

Jamque facit dubiam generosus Arausio palmam,

iure suo tritavi quam meruere sui;

pugnat hians et vincit ovans, tam faustus ut acer,

sic virtus iuncta pfosperitate cluit.
Quoque magis Batavus sub tam duce vincit ovali,

hoc magis et magis lioc angitur aeger Iber.
Angere, victe, minus: minus hinc fors vicerit ille.

Aut, magis ut vincat, angere, victe, magis.

5. Natali Christiani L. B. A Schonburg.

6. Fero, ut feram.

7. Cum somniasset, se a J. G. Schilacho suo pyropo donari.

8. Meditatio Sacra.

Solus eram dominumque tacens meditabar Amorem,

coelite qui sanctas evibrat igne faces.
Vidit Amor solum vacuasque illapsus in aedes,

"me meditabaris, te meditabar," ait.
Dixit et a tenso iaculum penetrabile filo

strinxit inexplicita cor hoc inerme via.
Cor dolet et memorem magis hinc meditatur Araorem.

O! quid, Amor, nostri quo mediteris, agam?

9. De Divino Amore.

Hic iaceo totus puero confossus Amore,

Vulnera quis puerum figere tanta putet?
Nec cessat ssevire deus, ferit, atterit, instat.

Nec, licet ante nihil sim nisi vulnus, abit.
Victurus morior: moriturus vivo, nec aeger:

quoque magis morior, vivere pergo magis.

Sed tamen urge tuas, puer o saevissime, caedes.

Vulnera vulneribus sunt medicina meis.

10. Philippo Apiano, Jurium amussi.

Bartolus occubuit, periit quoque funere Baldus,

vivit in ingenio functus uterque tuo.
Nec Themis ipsa suas melius defendere leges,

quam potes ad dubias ipse probare vires.
Stat reus, exsangui damnans suus ipsemet ore,

quum loqueris; laeta stat tuus aure cliens.
Bartole iudicio, dictamine Balde, valete:

Bartolus hic alius, Baldus hic alter adest.

11. Henrico Hoepfnero, Theologorum sideri.

Angelus in cathedris es, es angelus in monumentis,

quae genii calamo stant bene multa tuo,
sancte vir, Elstrani coelo par fama lycei,

dignus in angelicum qui numerere chorum.
Sublinis haereticos digito meliore papyros,

mox cadit a proprio labile schisma dolo.
Quis neget, angelicam quod in hoc geris orbe figuram,

angelus angelicis cum faciebus eris?

12. Joanni Hartmanno, Medicinae vindici.

Daedala quadruplici quicquid dea digerit orbe

et capiunt regnis Junoque Disque suis,
omne tenes, omne, omne potes. Tibi militat aer

ingentemque capit mens tua dia Deum.
Dant famulas elementa manus, tibi figitur unda,

sudat et ardentes humidus ignis aquas.
Te doctore rudis quis nolit et inscius esse,

te medico quis non languidus esse velit?

13. Parodiae Rothii.

Regnat in his tibi dum genuinus Horatius odis

subque tua vivus voce Catullus amat,
te deamant, Flaccum quot amant, quot amantque Catullum

et genium nostri temporis inde colunt.
Grande! tuo sed erat sihiili patrabile cordi,

grandia tam numeris nomina posse sequi:
ast simul ex atheis tam sanctas fingere mentes,

grandius hoc et erat non nisi, mysta, tuum.

14. Arndi Theologia.

Lecta placent, audita movent, bene credita servant

factaque, quae coeli vis docet illa, beant.
Spiritus ipse Dei tacitis illabitur auris,

unde suos motus os, cor et anris habent.
Tauleri genius, pia meutis idea Lutheri,

regnat et expressus te movet, Arnde, Deus.
Utimur arte tua, qua teque tuosque beasti.

Fallere, quae via sic est bene trita, nequit.

15. Zuberi Poemata.

Vos nativus amor, patrii vos gratia vultus

et genitiva sui floris idea probat.
Libera composito succedunt carmina nexu,

nullus in innata cernitur arte labor.
Tale sales nudi longique a felle cachinni,

tale lepor simplex Idaque carmen amant.
Vivite, cordati stirps expressima patris,

illius in vobis vis, cor, imago sedent.

16. Augusto Buchnero, V. CL. dedicatio hymni passionalis.

Flevimus et planctu tristes infecimus auras

hactenus ob socii funera moesta mei;

iam lacrimae duplicantur aquis, duplicatur anhelans

lessus ob ipsius funera dira dei.
Flevimus et flemus mortesque flebimus ambas;

haec gemitus mundi postulat, illa raeos.
Dum legis haec, nihil hic lepidi, vir clare, videbis.

Gaudia sub lacrimis quaerere velle, nefas.

17. Gustavis Venceslai Clementis.

Invicti grave regis opus, cui militat Arctos,

quicquid et Aeneae par super orbe gerit,
unde perennantem felix sibi Mantua laudem

asserit, in similes Teuto recondit opes. {
Quamque ferox meruit dextra sibi vindice palmam,

scribit et est oleae conditor ipse suae.
Nil superest, posthac, Teuto, quod, Martie, vincas,

et necis et vitae victor es ipse tuae.

18. Ad Christophorum Spitemacherum, V. ampliss.

Dum ferimus domini placitura crepundia cunis,

mulcet et infantem fusilis oda Deum,
magne vir, ad festos mecum concedito lusus

et mea cum populo iudice sistra proba.
Jam sacra solemnes tranquillant otia cives,

iam sinit officii cura remissa; veni.
Submissas non sperne preces vatemque repelle.

Non mihi, sed puero gratificare Deo.

19. Tumulus Polycarpi Lyseri, summi Lipsiensium episcopi.

20. Alberti Eusebii Fridlandii, exercituum imperatoriorum Imperatoris tumulus.

Caesaris arma gerens, sed Caesaris arma lacessens,

ipse mei merui Caesaris arma pati.
Morte tamen cecidi cuncto memorabilis aevo.

Plus sica perfidiae, quam meus error habet.
Consilio promptus, felix conamine Martis,

deme semel, reliquus dux sine fraude fui.
Dempta meo tua sit excandescentia, Caesar,

sanguine, nil Deitas maius adorta velit.

21. Amico lento.

luro Fidem, Charitum triadem Clariasque novenas,

sique quod his maius nomen adorat liumus,
si mihi post unum superat te charior alter:

dulce perit, tecum quod mihi tempus abit.
Tu tamen optantis votum frustraris amici

et cupis a duro nomen habere novum.
Collige, sis, quam iustus agas, quam conscius obstes.

Si volo, quod non vis, hei! quis amicus ero?

22. Erlando Flemingo, Suedicae nobilitatis ideae.

Quae tua Parrhasiis se Suedia subiicit arctis,

qua firmam sociant Eurus et Auster humum,
te levat et iusto ccelos super ingerit axi;

celsius hoc vasti nil habet orbis apex.
Maior es hoc animis, quo rectius inderis astris

vicinoque volat mens comes alta polo.
Quicquid ait duri vulgus de gente Trionum,

gens propior celso nulla nec ora polo.

23. Effigiem B. Catharinae suo Oleario transmittit.

Virgo ego virgineo veniens cum munere, munus

transfero virgineo virgo poeta viro.

Tu memor Esthoniae, nostro monitore dativo,

dulce quid ex ipso nomine vocis habes.
Ac, licet haut opus esse queat monuisse videri, -

nam nihil acer amor dememinisse solet, -
mitto tamen memori memor ut dem calcar amori,

qui magis ardorem dissimulando flagrat.

24. Salomoni Petrio nostro.

Nomine, doctrina, genio rationeque vitae,

undique perfecti dona docentis habes;
illius es placidus, prudens et ab omine constans:

conveniunt animis nomina tanta tuis.
Ista tuis radians excelsior emicat annis,

dumque doces vitam, vivis, ut ipse doces

25. Jano Nihusio, adolescentiae flori.

Vix tibi bis septem numerantur ab omnibus anni

et totidem linguis pene disertus agis.
Teutonicae Esthoniam, Romae confundis Athenas,

te stupet in verbis Syrus, Hebraeus, Arabs.
Ars quoque te totuplex decorat. Quid iudico de te,

Jane, Meduseae magne sititor aquae ?
A facie puerum, iuvenem te verus ab annis

arbitror, arte virum iudicioque senem.

26. Hoc fatum meum.

Quid frangar gemitu nihil effectore, quid ira

atterar, in nullam quae mihi prosit opem?
Vanus inutilibus vitam consumo querelis,

seu fleo, seu taceo, cor grave perstat idem.
Nil loquar in superos, dominis bonus obsequar astris.

Misceat arbitrio sors mea cuncta suo.
Quod miser aut felix tibi sis, id opinio praestat.

Qui suus est, summum nae tenet ille bonum.

27. Vestringi Superintendentis lacrimae super poeta in somnio fusae.

Me super ah! super ah! me quam dignissima flesti,

o pater, et quicquid sit patre suave magis.
Flos, vigor, ingenium, species, doctrina, facultas,

omnia cum vita disperiere mea.
Persia iam monet hoc, cui vix dabat Esthia mentem.

Hei! quis ait, semper somnia vana loqui?
At tibi dent faciles tot amantia sidera risus,

has quoties lacrimas defleo, chare, tuas.

28. Alexandri Sabinidis Ramanzocovii, Magni Moschorum Autocratoris nobiscum Legati ad Persarum regiam, Nominalis Schamachiae celebratus, M. Martio MDCXXXIIX.

Pande domum, reclude fores, disiunge fenestras.

Liber in aprica sol micet aede tua.
Jussa tui Boreae cupido confessus es Austro.

Jam simul ad patrias tendimus inde fores.
Vina iube fundi plenis spumantia cymbis,

ad lituosque Medos evacuare scyphos.
Ter bibe pro gestis, bis ter pro coelite festo,

ter tria pro comitum pocula sorte: sat est.

29. Portae Caspisa Derbenses, in Lycaonia.

Aeterna moles et creabilis tantum,
nec defutura seculis sequuturis,
cui longus imber et Jovis diuturnum
inefficaci fulmen imniinet ira
edentulumque tempus haeret ingratis;
o laus perennis, o superstes, o vivax

30. Fraudes.

Ille, mihi Persas qui sic laudabat et Indos,

quam mihi plorandi criminis autor erat!
Patria deserui, peregrina sequutus, at, ohe!

quam dolor et serus nunc notat ora pudor.
O scelus, o mores! vita sons plectitur error:

hic quoque quod male nil audeo velle, necor!

31. Oleario a latronibus Tagostanis libero 16. Aprilis MDCXXXIIX.

Cura Dei vigilis, genii custodia magni

et universi serius coeli favor,
qui fueras nobis longe carissimus ante,

periculis nunc charior factus tuis,
digna tuo superis suspende trophaea triumpho

risuque tutus libero laxa genas.
Nec ventura time, mala nec prsesentia cura.

Assertus ipsi iam supervivis neci.

32. Jubilate, Cantate inter Tagostanos, MDCXXXIIX.

Naenia fit cantus noster, fit iubilus eheu!

et natat in lacrimis risus amorque suis.
Ergo fleant gemitu numquam cessante cachinnos,

quotquot in infaustas sic coiere plagas,
quotquot in infestas abiere proterviter oras,

lene suum planctu non pereunte gemant.
Pax! et ohe! sileant. Evoe hahaheque tacescant:

ah I utinam! proh! hei! vae! sine fine tonent.

33. Assimilatio.

Nasonem celebrant de ponto Tristia laevo,

de Scythico referant me mea Dura lacu.

Ille Getas inter passus saevissima planxit,

inter ego rigidos vix leviora Scythas.
Carmina Naso suae fecit concordia sorti,

ipse patro fatis non aliena meis.
Sic canimus cadimusque simul, sed dispare fato.

Eius ovant, mecum sed mea scripta cadunt.

34. Mastigi meo.

Mastix pessime sordidissimorum,
qui vel sunt, vel erunt, vel et fuerunt,
quid spurce vomis, ut bibas venenurn ?
Quid fioede bibis, ut vomas veuenum?
Sic iugis vomis et bibis perennis,
immundus simul et simul modestus,
dum purgas cito, quod cito reiectas,
mastix optime sordidissimorum.

35. Aegrimonia.

Incendor extus, intus exuror foco

combustionis nescio.
Qui cuncta perdit, durat ignis in vices

et ortus et finis sui.
Flammans gelasco, palleo totus rubens,

enectus at vivo tamen.
O flamma frigidans, o ignitum gelu,

o mors superstes, usque quo?

36. Philippii Crusii, legati et oratoris Cimbrici, Nominalis quadragesimus, etc.

Quatuor integros, quos hic iugulavimus annos,

dum properata pigrum vota moratur iter,
illa tuae, Crusi, lux una resuscitat aurae.

Hoc tot in annorum ius habet una dies,

ac, quamvis doleam tantum periisse dierum,

laetitia tamen hac est dolor ille minor.
Labere, blanda dies, facilique relabere fato,

dumque redis, patriae nos rediisse vide.

37. Ad Calendas Maias, MDCXXXIIX.

Non rosa, non violae, fulvo non concolor auro

caltha, nec alba rubris lilia iuncta suis;
sed rubus et nullo, bene raraque vinca, corymbo

hic sedet et durae carduus hirtus humi.
Inter inexcultos nihil ignoratur Iberos,

quod nocet, ut scitur nil, quod oblectet agros.
Maie, nihil damus hic, tibi demus ut omnia quondam,

quum tibi de patria crinis olebit humo.

38. Excessus Alexandri Sabinidis Ramanzocovii Nisnae Ruthenorum ad Volgam, MDCXXXIIX. M. Octobr.

Sole Ruthenorum, genio qui maius avito

numen habes, in quo desiit esse rudis
Russia. Nam docilis te fecit idea Latinum;

te simul Euclides et Ptolomseus amant.
Ergo cui toties peregriua pepercerat sestas

Persidis, a patrio frigore victus obis?
Occide, sincerum germani pectoris instar.

Noster in Allemanis, sed sine morte, iaces.

39. Martini Opitii, Germanorum Maronis, epitaphium.

Aeterni vates, queis post oblivia rerum

contigit aeternas nunc habitare domos,
surgite felices, venienti surgite vati,

grandior ad vestros non venit umbra Lares.
Callimachi genius, florentis imago Maronis,

sique quid his Latium maius et Hellas habet,

vixit in hac specie: meriti date signa favoris

inque caput virides exonerate sinus.

40. Paupertas dives.

Non ut ab his apud hoc aurum mihi collucrer aevum,

carmina continua sedula scribo manu.
Absit hoc ut mediter: quid enim, rogo, turpius isto,

qui canit, ut stipem vilis Apollo ferat?
Sanctius est nomen, numen mihi sanctius eius,

qui regit ore, novem non locat ore deas.
Quid mihi divitiae, quid opes moriendo relictae?

Est mihi laus cunctis carior una bonis.

In hunc librum pertinent sequentia epigrammata, quae inter amicorum manus sunt. De quibus inscriptiones saltem apud me. 1. Lipsia, Lis pia. 2. Cynomyomachia. 3. Jacobi Augusti Thuani memoriae. 4. Effigies Schach Abbas, gloriossissimi Persarum Regis, in ru- pibus ad vicum Nathans. 5. Elephas candidus, qui praeterequitantem Persam, una cum mulo, cui insidebat ille, proboscide elevans in pulverem praecipitabat, Isfihani. 6. Dyllidis Armenae concubitus. 7. Discessus le Febre Aquitani Chirurgi ab Isfahan in Bagdat. 8. Pauli Cellarii sui recordatur. 9. Leopardi et Lynces venatici Persarum. 10. Tuschlach mons inter Comum et Sabam. 11. Sylvae, bombycum circa Reschtam Hyrcaniae, nunc Gilam. 12. Desiderium aquarum dulcium in desertoMogan Mediae Areo- patiae. 13. E praesenti vitae periculo divinae manus iniectione erepti

4 Jumi MDCXXXIIX. in discessu a Terki; ad nobilissimum comitem Imhofium. 14. Etesias adorat in furentissimo aestu, cum transiret deserta Circassensia M. Jun. 1638. 15. In discessu a Chiselan flumine, MDCXXXIIX. ad illud ipsum. 16. Ad Hygeiam, cuius sacra peregrinando violaverat.

EPIGRAMMATUM LIBER IX, SIVE LEPORES.

Viro Amplissimo Et Consultissimo Domino Johanni Schle- buschio J. U. L. Reipub. Hamburgensis Senatori Dignissimo, Sacri Sunto Lepores Mei; Manu Testor Paulus Flemingus, Magis Animo.

1. Attende.

Quis doctus non esse cupit, non esse disertus?

Ah! aliquis saltem gestiat esse bonus.

2. De Joanne Secundo.

Nobilis est plastes idemque poeta Secundus.

Nobile pingit opus, nobile fingit epos.

3. In virginem tenebrionem.

Quur, quoties peteris, toties fugitiva recedis?

Non fugis, ut fugias; ut fugiare, fugis.

4. In quemdam.

Simon es, es simus simioque simillimus imo.

Si me, Sime, probas, non tibi nasus erit.

5. In Quartum.

Sensus abest cunctis, quse scribit carmina Quartus.

Non miror, Quarto nam quoque sensus abest.

6. In Caldanum impostorem et leguleium Ferratum.

Non amo Caldanum; Ferratum non amo. Caussa est:

vendidit ille mihi verba, sed ille dedit.

7. De Amoena.

Omnia non vendit, licet hoc dicatur, Amoena.

Nam faciem, reliquum quae sibi vendat, emit.

8. Ad Amicum.

9. Ad Zoilum.

Frustra te laudo; laedis me, Zoile, frustra.

Nemo mihi poterit credere, nemo tibi.

10. In Duos.

Caussidico Boccae fallacem praefero Planum.

Hic dare, verum isthic vendere verba solet.

11. In Crassum.

Ut reddam, das, Crasse, mihi, pro vilibus ampla.

Dic mihi, sis facilis difficilisve magis?

12. Rosa.

Qui modo coniferum flos explicat iste galerum

rubraque fatali temperat ora nive,
filius est huius pulcerrimus iste diei

et cadit hoc ipso, quo venit ipse, die.
Hei! quod in hoc nihil est longaevum tempore pulcrum!

Quam ruit in vitium nobile quodque suum!
Carpe, puella, prius quam se necet ipse, nitorem.

Dum memor es, vitam sic properare tuam.

13. Pro Studioso.

Surge, puer, dum mane rubet, dum roscidus est sol

et bibulo iuvenem basiat ore diem.

Aurea sanguineo Pallantias ardet in ortu,

mixtus et in vario purpurat axe color.
Squamiger hinc populus, volucrum gens plumipes inde

in matutinis sunt sine fine iocis.
Textor agit, faber urget; opus facit hic hoc, is illud:

Aonium pudeat non vigilare virum.

14. Optione facta.

Erubui convictus heri sub vespere sero,

quum nox fumosis fusca veniret equis.
Nunc, ubi puniceus rediit Tithonus in auras,

matutinalis plus ferit ora color,
captus eo, fateor. Quid enim mea crimina velem?

Erroris caussam vix Madagascor habet.
Evictum quid at esse nocet? pax caussa duelli est;

tela Sales, Risus signifer, hostis Amor.

15. De eadem, ad amicum.

Blanda sub hesternis ibant certamina nobis,

utraque sidereus bella movebat Amor.
Me prius armabat, mox te. Tentavimus hostes.

Vix mihi victus eras, sum tibi victus ego.
Nec mora. Secretas ridens puer ibat in auras,

rellinquens vinctos me tibi teque mihi.
Quam vinci cupias tali non rarus ab hoste!

Quam cupiam tali creber ab hoste capi!

16. Alia cum suo.

Evome fumosis duplices fornicibus ignes,

Aethna; favilliferos, Hecla, ter auge focos.
Vicimus invictum. Meriti date signa favoris.

Natali per nos statis uterque loco.
Junge manus, ut, amice, ligem. Quid, amice, moraris,

subdere laurigero brachia serva iugo?

At tibi, quum socio fuero non iustus amore,

Aethna prius Thulen uret et Hecla Monam.

17. Super illa ipsa.

Adde quod audaci te non errasse profatu

asseris et culpam nil ais esse tuam.
Ludis et urbano lapsum petis usque cachinno.

Longus et in multa sum tibi voce iocus.
Promerui: culpam sed gratia prima fateri est.

Te tamen excusas fortiter usque tibi.
Rideo, si rides: si mordes, mordeo dictis.

Scilicet errantis nomen uterque sumus.

18. Super aranea.

Parva, sed ingentis structrix sinuosa figurae,

et nimis ex operis ingeniosa tuis,
unde struis? dic, artificum tenuissima, vati,

materies thalami quae sit et unde tui.
Aut animae sit opus vel alendi portio ventris,

materiam superat ars operosa suam.
Non opus est, mireris, homo, quod grande, quod altum est:

maximus in minimis autor ubique patet.

19. Amico.

Gregoris apriles ut ephemeris ire calendas

admonet, assuetis tempus hoc abde iocis.
Mittimus immemorem memori tibi: libera res est,

mittere quando voles, quoque quibusque modis.
Ista die comes it festivo libera Baccho!

Hunc sibi risibilis iure Cachinnus habet.
Ludicra sint aliis male respondentia punctis:

hoc, puto, conveniunt seria nulla die.

20. In Pedanum quendam.

Magnificum putat esse diu dormire pedanus;

forte sub appicto quando leone cubat;
grande, satellitibus stipatum incedere multis;

ferre preces tota plebe vidente, pium.
Dextra mieat gemmis, auro riget undique corpus.

Quod facit aut loquitur, nil nisi signat opes.
Sordidius timidumque magis stolidumque pedano,

sacrilegum magis est pauperiusque nihil.

21. Eduardo Beccero, patrono veteri.

Nestor es in rostris, propriis es in aedibus Hermes

cumque tuis alios reque fideque iuvas.
Hinc te civis amat, colit hinc te mellea proles.

Nec minus ac proles te vocat ille patrem.
Ipse ego, si pateris, nec honor tibi disphcet ille,

non msi te poteram iure vocare patrem.
Si pater est, isthanc geuitus cui debeo vitam,

et pater, haec cui se mens mea debet, erit.

22. Librum suum transmittit.

Dum madet et novus est et tutus ab ungue libellus,

litera dum tangi non bene sicca timet,
i, puer, atque recens veteri fer munus amico,

qui meruit nostros primus habere iocos.
I, fer, at hoc monitus: non desit spongia libro,

spongia muneribus sit quoque iuncta meis.
Carmina non possunt multas mea ferre lituras.

Illorum satis est una litura neci.

23. Poenitet eum facti, quod carminum suorum sat multa praecipitanter exusserit.

Seu, quod adhuc rude carmen erat totumque liturae,

seu, quod eram Clarias pene perosus heras,

mersimus insontes feraliter igne papyros.

Mulciber aeternas improbus hausit opes.
Hei mihi! quis furor hic? lenes ignoscite Musae.

Milia millenis metra piabo metris.
Plaudite, carminei fatum hoc non plangite Manes;

aurea sors vestra est: igne perire nequit.

24. In quemdam, ne mihi quidem satis notum,

Ille potens furtis et nobilis arte nocendi,

inculpata boni quam gerit ora viri!
Credo parum formae, famae velut omnia nunquam,

haec speciem, faciem mutat ut illa suam.
Forma viri sit fama viri. Sed ab utraque cera est.

Hanc hic ut technis aptat utramque suis!
Vane, quid intus habes? Tibi candor it omnis in ora.

Haec tua lux tenebris fulget opaca meris.

25. Ad Cynthiam, cum Novogorodia solveret.

Dura diu, iam blanda meis noctambula fatis,

curre favens pulcrae nobile noctis iter.
Curre favens: renovamus iter, quod obhaesit in actu,

te medium nimiis impediendo moris.
Plena nitens totum convertis euntibus orbem;

fortunae facies hsec melioris erit.
Sic tibi perpetuo famulentur in ordine menses

et stet ad obsequium tempus et hora tuum.

26. Super incendio in urbe Mosco, quo quadraginta millia domuum absumta perhibentur MDCXXXIII.

Saevit in insontem Vulcanus iniquiter urbem,

ipsa sibi caussam reddere caussa nequit.

It Steropes, Bronti socius sociisque Pyracmon

it comes, in tantas ignea turba pyras.
Qua pede stant, cito flamma micat, coler exsilit ardor,

solvitur in nimios urbs miseranda rogos.
Dic, dea, cur tantas in te deus arsit in iras;

an quod amat Venerem Mars tuus usque suam?

27. Ad Mosquin amnem.

Nympha, cui surgit cognominis arduus urbis

fulgor et es tantae vocis origo plagae,
labere, triplicibus per ovantia moenia muris,

labere composito, labere pura, sinu.
Nec Neghna suas, nec aquas vocet Isara mergens,

nomina servitns bma parata tuis.
Hac puto sub specie patrium me cernere Plissum,

cui glomerant famulus Par et Elyster aquas.

28. Georgio Guilielmo Poemero, Nobili Norico.

Carmina sint scombro cibus et sint prandia blattis,

coenet in his termes, musca, teredo, culex;
et vel aroma tenax hinc vestiat institor emptum,

sive nates olidas rancida tergat anus.
Tu tamen Aonio perfusis nectare chartis

lenius aestimium mitior hospes habes.
Conde futurorum testes horumque papyros.

Carmina forte aliquid, me moriente, manent.

29. Effigies Michaelis Fedorovicii, Russorum Autocratoris, apud Philippum Schedingum, Esthoniae Satrapam.

Regia quam dominae micat hic reverentia formae!

Digna magis tanto principe nulla fuit.
Ceu Venus in facie ludit, sic blanditer horrens

fulgurat ex animis culmen herile magis.

30. Jano Bartholomaeo Henslero, in discessum eius.

Praeteriere tibi primae lanuginis anni

maturumque facit prima iuventa virum.
Nec mihi forma prior rudi manet integra mente,

sed comat in dubiis ver geniale genis.
Linquis iter comitesque viae patriamque revisis.

Pergo; nec ad charos, dum queo, tendo Lares.
Fiet, ut hoc doleam, quod non redeundo dolendus

sim mihi dissimilis dissimilisque tibi.

31. Novus Annus a MDCmo XXXVtus Novogorodiae inter Russos celebratus.

Anne, nova novus ipse mihi celebraberis urbe,

congruit auspiciis quam locus iste tuis!
Thura renascenti, comites, adolebimus aevo,

nec pia tam tetricum sacra moretur iter.
Nam, licet hsec prohibet praesens sibi solvere tempus,

ipse monet cultus nos locus esse reos.
Forte potest alio claudi felicior annus;

non alio capitur dignius ille loco.

32. Sermo panegyricus Olearii super facto eius ad Hohlandiam naufragio MDCXXXV. M. IXbr.

Fregerat Holsaticam Nerei vis improba concham,

stabat et in mediis Cimber anhelus aquis,
quum suus et satagens in spes Olearius omnes

exsilit. Hunc comitum quisque sequutus ovat.

Quotquot erant comitum, tot erant quoque nomina vitae.

Omnibus unius caussa salutis erat.
Dux pie, servatis dux civibus inclyte, vitam

queis dederas, famam sic recitando dabis.

33. Ad Portas Caspias, quae instar nubium candentium navigantibus Hyrcanum lacum eminus se aperiunt.

Caucasei montes, et tu, grandissime Corax,

primus Amazoniae nobilitatis apex,
quos Scytha, quos Asius posuit sibi Sarmata fines,

qua procul Albanus Colchin adorat Iber,
qui genus ex ipsis producitis Alpibus usque

canaque perpetua tingitis ora nive,
ha! salvete mihi, iuga Gordia, Pontica, vasta,

dum novus ad vestrum transfreto Teuto latu".

34. Respicit iuga Ararath, in confiniis Mediae et Armeniae.

Quae iuga despiciunt coelos iam altius ipsos,

haec aliquando putem lenta fuisse vada?
Hoc vetus affirmat creditque recentior orbis;

res in originibus scripta, Moyse, tuis.
Disco vices rerum. Quod erat mare, iugera nunc sunt,

iamque rates sulcant, quae prius arva boves.
Conscia naufragii primi iuga, quam mihi vester

mollior est durus, quo cubo, clivus aquis!

35. Alterum legatorum naufragium in Caspio lacu ad Mediam perpesso.

Naufragus hic aliis iterum lassatur in undis

Cimber. Eant furiae, Baltica Dori, tuae.

Caspia Dori, tuae lacerant nos saevius irae.

Dum gemimus, geminae disperiere rates.
O genus, o lenem vincentia numina sexum.

quam mihi funerese ferme fuere deae!
Dii maris, este mares; neque post hoc credite regnum

talibus, in proprios quae fremuere viros.

36. November classi Cimbricae infestus.

Credaris, felix aliis sis atque, Novembris

Cynthia. Diversum nos docuere vices.
Prima procellosis desperatissima nimbis

nos agit in Rigias praecipitanter aquas,
altera Venedicis allidit inhospita saxis,

mergit in Hyrcanis tertia saeva vadis.
Numina dent, alia findamus marmora luna:

prodidit invidias ista ter ipsa suas.

37. Ad Lectorem. In albo Gramanni.

Lector, ab adversa doctus potes esse tabella,

quur liber hic maculas gestet et unde suas.
Hei! liber hei! nec aqua, nec humo sat tutus, iniquas

inde notas, fures passus et inde manus.
Sis bonus et bibulae mendas ignosce papyro

grandeque, quod potes has iam revidere, puta.
Hoc faciens, fatum reduci fac mite libello

et domino melius quodque precare suo.

Ad parietem hominis poete mihi semper cultissimi [Note: Timothei Poli, V. C. Poet. Laur. et Profess. in Gymnasio Revaliensium, qui hoc sequens epigramma ad calcem albi Gramanniani, cui meum e regione locavi, exaraverat.], testandae laetitiae super ove hac perdita reducta, possessori inter meos itineris huius amicissimos nunquam postremo, appendebam Nisowae Medorum. IV. Non. [Note: VI. Non. Dr.] Xbris. MDCXXXVI. Paulus Flemingus manu propria.

Si quae non sat munda vides emblemata, lector,

delictum fractae navis id esse, scias,
unda maris librum madefecit herumque libelli

hunc, quantum potuis, nunc reparavit herus.
Quem spectas librum picturis esse venustum,

is pulcher multo pluribus ante fuit.
Picturae valeant. Tibi, prome Gramanne, salutis,

non noceatve solum, non noceatve salum.

Inscripsit hoc doctissimum carmen amicus ille in dicti Hartmanni Gramanni, Medici Legatorum Ducis Holsatiae Friderici per Moscoviam ad Persas ordinarii, album. 17. Febr. 1636. post factum eorundem Legatorum cum comitatu ad Hochlandiam naufragium. Post, ubi altera navis, quam illi ipsi Legati Nisnae Kuthenorum ad confluentes Occae et Volgae, impensis bene magnis, permissione ad id negotium ab universae Russiae imperatore impetrata, exstrui curaverant, itinere quingentorum miliarium et quod excurrit, sat moleste confecto, ad Mediae littus inter Derbentum Bachuviumque opida, iuxta Nisovam pagum, gravi et procellosa tempestate allisa, in arenis periret, isque ipse Gramannus idem album, una cum pretiosissimis quibusdam medicaminibus, horologio, et aliis, vel sola parvitate sua praestantibus, tiliaceo scriniolo cerato, aquarum metu, inclusum secum in continentem abstulisset, eo cum inditis furto privatus et ad tertiam hebdomadem aegerrime carens, tandem iuxta fruticosum littus solum album per alios inventum recuperavit. Quo epigramma collimat.

38. In fronte albi recentis Gramanni mei.

I, liber, et primo melioribus utere fatis,

qui dolor est domino nunc pol! et ira suo.
Quem pater Oceanus rapidis bis traxit ab undis,

cui toties varie multa pepercit humus,
fur manus et tantae non accusanda rapinae

vix non spectanti callida demit hero,
i, liber, et miserum crescens ulciscere fratrem;

ipse sui vindex, viribus auctus, erit.

39. In ludos camelorum, quos adornabat Novrus Beg, mercator regius, spectantibus Legatis, Nisovae Medorum.

Excitat ingentes audax dum crapula vires

stentoreusque ferum vociferatur agon,
fertur in hostiles incondita bestia luctus.

Fumeus horribili spumat ab ore furor.
Cernere tunc, vinctos rabiem aegre infringere rictus

et lunata cavos sternere colla pedes.
Mirer, in immeritas sic bruta rigescere clades,

in se sic homines cum ratione furent?

40. Sibi.

Fama mihi rebus prior est, prior omnibus una,

humida quam Clario dat mihi crena vado.
Non moriar cunctus, sed sera per ora virorum

orbis in exequiis noster o\abit honor.
Rein dabit et quicquid vulgo facit esse beatum,

et Venus et Coi praesens Apollo fori.
Sin, bonus excedam, nulli malus, omnibus aequus.

Irus an, an fuerim Croesus, ab arte colar.

41. Invidus.

Invidus in vita mors est, in morte venenum,

invidus invita nil nisi mente facit,
invidus infido merx venalissima mundo.

invidus in fida non habet urbe locum,
invidus inficias it fas, et quicquid honestum est,

invidus in facinus labilis omne ruit,
invidus in vitiis perit, ut pervixit in illis,

invidus invidia rumpitur ipse sua.

42. Studium linguarum exoticarum Olearii.

Nunc magis excelsos haeres tuus ardet in ausus,

Saxonia, ipse novum quo sibi sternat iter.
Quot vidit terras, quot non, idiomate prodit.

Hunc stupet, attonita cum bibit aure sonum
Lettus et Estha, Carelus et Inger, Persa, Ruthenus,

Turca, Medus, Scytha, Thrax, Tartarus, Indus, Arabs.

43. Intimo suo.

Tu novus Aonidum mercator et institor artis,

pansophiae toto quaeris in orbe decus.
Per freta, Riphaeae per inhospita frigora brumae,

diceris ad magnos visere velle sophos.
Tantarum licitator opum, mihi dulcis Amynta,

i, precor, et toto duc Oriente decus.
Relliqua suppeditat pretiosas Asia baccas,

venales sed habet Persia sola sophos.

44. Cyrum Mediae alloquitur, in cuius ripa deambulabat.

Hic, ubi multa suum vel adhuc gemit Helias aestum,

Helias, arborea conspicienda coma,
Te, Cyre populifer, Germanus ab ore saluto,

quod genus alloquii scire tacendo negas.
Curre favens nostraeque volens assuesce loquelae,

Cimber in Holsatiam te feret ille suam.
Sic electra tibi Phaetusa perennia sudet

Lampetieque sinus umbret in aeva tuos.

45. Ad confluentes Cyri et Araxis.

Hactenus unius discors prosapia lecti

curritis, hic fratres iungitis ambo manus.

Taurigenae soboles socioque volumine lapsae

iuncta sub Hyrcanum conditis ora sinum.
Dicite, Caspiaco crudeli dicite ponto,

eius in his ut adhuc palleat ira genis.
Quod si fors alias redeundo subibimus oras,

illius hoc fieri, quaeso, referte metu.

46. Amicitia cum Oleario ad eosdem confluentes contracta.

Jupiter e fausto nocti ridere Leone

coeperat et missis Luna silebat equis;
egressi stetimus coram, qua Cyrus Araxem

induit, alterius dum bibit alter aquas.
Nunc sed amatricum mores imitemur aquarum,

inquit Amor, medio stans ad utrumque loco.
Et bibit et bibimus fratresque vocamur abinde.

Quam mihi sobrietas, quam placet illa tibi!

47. Vinum an poetarum equus.

Non puto, nec fas est sanctas ita laedere Musas,

quae sua frugali numine festa colunt.
Sobria sit ratio, quae sacra poetica tractet;

Maenas agat thyrsos ebria, Bacche, tuos.
Quis cruor uvarum Clarias violaverit aras?

Pura fluit, nitidus quam bibit Othrys aquam.
Scripserit hic madidus, mihi sicca poemata rident

Pagina per vitium diffluit uda suum.

48. Calidae in iugis maxime praecipitibus Tauri, intra Taurisium et Ardofilam.

hinc cui Niphates nive candidus, inde Coathras

surgit et inde petris, tu, asper Oronta, tuis.
Sive lavas, tacitas aperis tibi sive cavernas,

sive salutiferae digeris agmen aquae,
sis, ubi sis et quicquid agas, dea, suscipe grates,

Cimber in hac tibi quas advena caedo petra.

49. Convivium regium, quod apparabat Persarum Rex Legationi Cimbricie XV. Aug. MDCXXXVII Isfahani.

Jupiter e vitrea prandentes viderat aura

tot species, coelum quae decuere suum.
Ergo putans solito se velle comessc sub axe

assidet et coelo nulla minora sapit.
Jnde deos videt, inde deas et nectar et aurum.

Dumque bibit, mediam se videt inter humuin.
Avolat hoc totique refert bene potus olympo,

qui bene convivis hinc Jovis esse vovet.

50. Pellices regiae in iisdem epulis.

Bacchus adest et opima Ceres et amoena Voluptas

et Chorus et Jocus et Ludus et omnis Eros.
Hic Venerem quis abesse velit Venerisque puellum,

qui faciant hilari vulnera blanda gregi ?
Ergo sedent species divinae sortis et oris,

dumque vident, magis ut sic videantur, avent.
Deme, quod est hominum: nihil hic nisi coelica cernis.

Tot faciunt homines diique deaeque deos.

51. Agonistae, qui ante conviviale theatrum congrediebantur.

Ergo caduca vides redivivae tempora Romae,

cum streperent unctis plena theatra viris.
Ille ferox animis, tot qui prostraverat hostes,

quam furit et plures, quos ita vincat, avet.

Saucius a nimiis resonans gemit ictibus aer

motaque funereum reddit arena diem.
Persa geret quanto posthac sua seria zelo,

ludicra si tanta serietate gerit!

52. Effigies iuvenis et virginis Europeae in eodem palatio.

Dilectae species, patriae felicis imago,

iam mihi quid super est? Nil nisi vulnus, agon.
Quam movet hunc animum vestrae mera gratia formae,

Sed quoque quam parit haec vis mihi mille neces,
Forsitan est placitum vobis hac aede locari,

dulcior est patria sed mihi nulla domus.
Statis at, et fixis me visibus angitis aut me

vos fieri, fieri vos vel avetis ego.

53. Gramanno iam viduo.

Blande comes duo per mihi plena biennia, dum fles,

flet siinul ad lacrimas lacrima nostra tuas.
Dulce tuum transit, quod te velut expetis ipsum

et facit in vacuo te gemuisse toro.
Crede mihi, tuus hic meus est quoque luctus, et idem,

quod tibi dat vulnus, dat mihi casus idem.
Fer tamen, ut decet, et, velut lioc ego suffero fatum:

sic abiit, quod abest, ut rediisse queat.

54. Fraternitas cum eodem.

Pone verecundos nimium, comes optime, mores

et mihi iam pleno: frater es! ore voca.
Novimus inter nos, et totos quatuor annos

unius comites dicimur esse viae.
Nos Livo, nos Russus, nos Persa probavit et unam

sub geminis semper sensit inesse fidem.

Frater, amor tuus hoc iter et mihi quicquid amarum est

diluit ambrosio nectareoque mero.

55. Olearii reditus ad Gramannum.

Jam tibi solicubae pereunt, dulcissime, lunae,

iam redeunt nivei sole nitente dies.
Abfuit ad tempus tecum quem iure dolebam,

nunc redit atque tuas se tibi reddit opes.
Pollice stringe fides et ovante fac ardua saltu,

nox eat in vigilem dimidiata diem.
Sum comes et nulli, nec sic tibi, voce secundus,

dum rubet ad nostros, quos meret ille, sales.

56. Ad Pleiades ut oriantur; in itinere Persico nocturno.

Seu sitis septem seu sex, grave germen Atlantis,

nil numerus, numeri nil facit ordo mihi:
Taygete, Alcynoe Steropeque, Electra, Celeno,

cum Meropeque tui Maia marita Jovis.
Vos, decus agnati, vos pulcer Orionis ardor,

Pleiades aut Hyades sitis, utrasque voco.
Vos voco, quem miserae vigilata molestia noctis

exedit, ut, vos dum conspicer, inteream.

57. Iter per Portas Caspias.

Fama poli geminos evecta sublimis in axes,

vecta per Eoas Hesperiasque domos,
ha! salvete mihi durantis claustra metalli,

o tanti plus quam nobile regis opus.
Ad Zephyrum nostrum vestro properamus ab Euro:

paude tuos facilis, regia porta, sinus.
Nil minus in vobis, reor, est durabile ferro,

ut nihil est vestro nomine forte magis.

58. Concentus curruum Tagostanorum.

Panibus et Faunis placeas Satyroque bicorni

saltet et ad modulos capripes ordo tuos:
me perimis et in hac quot hiulcas aure figuras,

tcla tot horribili figis acuta cruce,
musica tacta truci collidens sidera pulsu;

cui ferius stygia frangitur aura rota.
Perge tamen; dum pergo domum, dulcescit aniarum.

Utque magis placeas, sis truculenta magis.

59. Stativa Legationis Cimbricae, in transitu Tartariae Tagostanae Comuicorum.

Barbare, quid seriem miraris et agmen? eaedem,

quae ditant, Cimbrum, cerne, tuentur opes.
Cingimus egregio tentoria turgida vallo,

quae Venus et Veneris Mars sobolesque teguiit.
Hinc tonat incensi flammabilis ira metalli:

fulmen hoc absentem non probat esse Jovem.
Si quae nos extus cingunt, defendimus intus

numina: Pluton, Arin, Cyprin, Erota, Jovem.

60. Oleario galeato et loricato Hartmanno meis.

Prodit uterque comes, sed dispar prodit uterque

pugnaturus eques ille, sed ille pedes.
Ille ferox galea, framea ferus ilie mmatur;

hic cor, at hic cerebrum munit ab hoste suuiu.
Ite triumphantum par ante duella; sub annis

Hectoris hic vigor, hoc robur Vlyssis erat.
Dum Fortuna parat vobis, dum praemia Virtus,

ambiguum faciunt Sorsque Valorque decus.

Cum iremus per Tartariam Tagostanam Sultanis Mahmuti, praedonis inter Caspios famosissimi, M. Maio, MDCXXXIIX. ipsa pentecostes prima.

61. Dumencum Tercae Circassensis Ruthenorum ad Caspium lacum salutat.

Inturbatus abi, sacri pater enthee fluctus,

et caput Hyrcano dilue dulce salo.
Jam satis est lymphas ubicunque bibisse profanas:

funde pias, sacer o! funde, bibamus aquas.
Quod si quid sordis contraximus inde malignae,

emenda sana, lympide Mysta, manu
nosque novae dispone viae componeque vitae,

quae fluet ad nutus utraque fausta tuos.

62. Tercam ad Dumencum, terminale ad meridiem Ruthenorum municipium in Circassia, alloquitur.

Ultima Rutheniae, tepidum qua dimovet Austrum,

o decus Hyrcani praesidiumque Dei,
quam tibi de pelago transmisimus ante salutem,

iam reduces coram sistimus inter humum.
Sint tibi perpetuae felicia tempora pacis,

nympha salo nobis, nympha beuigna solb.
Quemque tuis trepidare vides iam gentibus Austrum,

cum Zephyro videas mox famulare suo.

63. Ad Nymphas Praesides confluentium Tercae, Chisilaris et Bistrae, in Circassia.

Numina concordes sub aquis glomerantia rixas,

o inimicitiis semper amica suis,
Terca rubens, nigra Bistra, albens Chiselari, sorores,

iunge, trias, tantas iunge potenter aquas.
Junge manus! timet hinc miseri gens tristis Averni,

hinc favet irato Russia cura Deo.

Audiet Eridanus vobisque libenter Olympo

cedet, et hoc Pisces flumen et Hydra bibent.

64. Inscriptio albi Simeonis Cretschmari, Lipsiani.

Quisquis adis, ne forte puta te cernere librum.

Ille fui, fanum nunc vocor, Ida, tuum.
Quot mihi sunt chartae, tot fumant iugiter arae.

Triua Charis Vestam se vocat ipsa meam.
Nec verbena deest nec aqua gravis infula sancta:

hanc Amor, ast illam mysta ministrat Eros.
Ite procul Fraudes, Astus, Glaucomata, Fuci,

stat sacer ad sanctas Candor in aede tores.

65. F. M. S. nominalem celebrat.

Sis memor illius, noster Francisce, diei

et genio laetus gratiticare tuo.
Hactenus es fessus, nec iter fuit otia passum;

nunc licet apposito cor recreare mero.
Duriter hesternus renuit tibi gaudia Phoebus;

crastinus ad solitum fors revocabit iter.
Sis hodie, quod es, oro, tuus, sis, oro, tuorum,

Dum potes. Haud etenim cras hodiernus eris.

In hunc librum pertinent quoque sequentia epigrammata in amicorum manibus versantia, qui rogantur, ut typographo transmittere velint, suo huic loco reponenda in alia editione. 1. Similae Sibilenses Misnicae. 2. Nebrae ad Unstrutam. 3. Ad caprificos, in montanis Persiae. 4. Ad Myrtum. 5. Struthiocamelus Isfahani. 6.. Amico polygamo in Perside. 7. Beuderum Isfahaui alloquitur.

8. Pons lapideus, elegantissimi operis, super Benderum Isfahani stratus. 9. Horti regii ibidem. 10. Duae pyrotechniae in area Istahamemsi, quibus donatus est Rex ab expugnatione Eruani rediens MDCXXXV. 11. Olearii Monachatus Isfahani. 12. Susanna lavans, cera formata, apud Olearium. 13. Autorganon Olearii. 14. Ludi venatici, quos adornabat Persarum Rex Legatis. 15. Onagrorum venatio. 16. Cervus, hinnuli, grues, anates, columbae, quibus a venatione Legatos donabat Rex Persiae. 17. Ad R. P. Melchiorem a Regibus, Carmelitam discalceatum, de eiusdem carmine in albo Olearii scripto. 18. Theatrum speculis undiquaque conspicuum, in quo lautissime excipiebat legatos Echtema Tuflat, cancellarius regni Persiae magnus. 19. Picturae virginum Germanae, Turcicae et Persicae in eodem palatio. 20. Hydrotechniae ibidem. 21. Choreae mulierum saltantium in iisdem epulis. 22. In quandam Saram Rasam; ad amicum, qui illi faverat. 23. Casmini in Carabanum mutatio, ne proderetur barbaris. 24. Fictum Hartmanni crurifragium propter importunos Tagosta- norum insultus. 25. Oleario suo, duplici scorpionis ictu vulnerato, de nocte feriae secundae Paschalis MDCXXXIIX. in Schamachia. 26. Domino de casa lutea. 27. Jentaculum; ienta culum; i ante culum; ad Morum. 28. Merenda; en merda; ad Glaucum. 29. Coena; ah noce! o neca! ad Socium. 30. Splendida miseria. 31. Ad lacus aquae insalubris deserti Astrachanensis, in rabidis- simo aestu, die solstitii aestivi MDCXXXIIX.

EPIGRAMMATUM LIBER X, SIVE IGNES.

Sanctiss. Et Reverenter Docto Salomoni Petrio, Theologo Jam Cimbro, Itineris Asiatici Mei Solatio, Patientiae Et Integritatis Christianae Speculo, Pro Merita Amicitia Et Salutariter Jucunda Quadriennali Conversatione L. M. Q. Dico D. Paulus Flemingus.

1. Ad Sextum.

Ut faciam breviora, mones, epigrammata, Sexte:

ut facias moneo, tu breviora simul.
Ut scribam meliora, doces, epigrammata, Sexte:

ut scribas, doceo, tu meliora simul.
Illa mones, moneo: liceat remonere monentem.

Illa doces, doceo: discere nempe potes.
Tunc meliora tibi brevioraque carmina mittam,

si meliora feres et breviora mihi.

2. Super Symbolo Zachariae Poepleri, Sil.

3. Martino Schoerkelio et Margarethae Putscherae. Epithalamii donati dedicatorium.

Uda renascentis propter tilieta roseti

lusimus ingenuis seria tanta iocis.
Audiit hoc Plissus et Plissi frater, Elister,

et consanguineus Pardus utrique vado.
Audiit et patrio quivis de flumine surgens

ter, quater attonita risit amoenus aqua.
Sumite, quod cecini, solo par tempore dispar,

et placeant, magnis quae placuere diis.

4. In Liliam, Amores J. G. Schilachi.

5. De iisdem ad eundem.

6. Barbarae Joannidi Ursinae, Veneris osculo.

Pace tua fatear, quod sentio: nomina, dulcis

Barbara, barbarie barbariora geris.
Agnomen feritas, feritas cognomen iniquat:

regnat at in facie nil nisi mite tua.
Consulis arcanas agnosco Cupidinis artes:

hac fugat, hac reduces allicit arte procos.
Effera mansueto sic nomina corpore fregit,

ut fugerere minus, quo peterere magis.

7. Elisabethae Joannae Westoniae, poetriae nobilissimae.

Nympha per ingentem decantatissima Pindum,

nata viris palmam praeripuisse suam,
et stupor et nostri uimis admiratio secli

in sexuque tuo nou habitura parem:
si pudor hoc sineret nec hoc ipse timeret Apollo,

solverer in laudes, musica virgo, tuas.
Absolvisse sed hoc non incepisse sit ausum,

ne peream fatuo cum Phaetonte palam.

8. Henrico Stephano.

Fauste, cui primam merito ferat ordine palmam

artibus inferior Cynthius ipse tibi.
Quos facit ipse, suos non edit is ipse libellos:

imprimis ipse tuos, quos facis ipse, libros.
Quod si perpetuae creduntur Apollinis artes,

quas tamen ipse sua figere nescit ope,
iuro, tuas (ignosce Deus!) magis esse perennes:

hac stabili condis quas prius ipse manu.

9. Theophilo Landgravio.

Ne tamen obliti damnes me iustus amoris,

ipse meus per epos se tibi sistit amor.

Parce, precor, titulo, quod epos puto tale vocaudum,

quod breve vix numeros scit numerare suos.
Adde, quod a tenui rude sit, nec amabile, textu:

caussa fuit vitiis una duobus Amor.
Do breve: nam verbis effert sua plurima paucis;

do rude: nil pictum candidus ambit Amor.

10. Joanni Christophoro Lobhartzbergero, propempticum.

11. Michaeli Scholtsio Sil. prope turbas Lipsicas MDCXXXII.

12. Bulaei Charitilla.

Venerat ad Charites festivi mater Amoris;

audierat factas quatuor esse brevi.
Fiderat: in choreis nectentibus undique paluiis

stabat et in medio parva puella choro.
Proruit alma Venus, tres dissiliere sorores,

cum niveaque manet sola puella dea.
Admovet hanc superis, quibus est Charitilla vocata:

fertur, eam Charites tres peperisse siniul.

13. Tychoni Jessenio Cimbro.

Mellea Teutonici confers mihi carmina Pindi

et partem memoris me cupis esse libri.
Ingenuam cognosco manum mentemque volentis;

illud honoris opus, illud amoris erat.
O duplici mihi chare fide, quo tester amorem?

Me tuus atque meus te ferit igne focus.
Hic ferit, ille ierit: feriunt, feriantur ut ambo.

Me ferias semper sic feriere mihi.

14. In albo Joannis Sibelii, Westphali, sub persona Possessoris ex symbolo eiusdem loquitur Veritas.

15. Jano, amico adolescenti.

Accipe dispositas concessi temporis horas,

quo volumus studiis consuluisse tuis,
Jane, piae, quod abes, nomen lacrimabile matri,

et patris et nostri seria cura Dei.
Sic fac, et assiduam Musis bonus arrige mentem:

perficient animum numina tanta tuum.
Sic iter et quicquid pariet tibi taedia, franges,

sic potes ad patrios oomptior ire lares.

16. Alectorandri Musaeus vernaculus factus.

Non legis hic mersam sub aquis Athamantidos Hellen,

quamve diu Phrixo Bosphorus asper erat,
Sestus Abydon amat. Sed sic quoque Sestus Abydum

odit, in oppositas laeta gemensque vices.
Hei! Leandre miser! longe sed amarior Hero!

Flebile, sed toti par pia fama solo.
Graecia vos gemuit, Latiae flevere puellae:

Teutones exequiis iam coiere nurus.

17. Zachariae Jaro, amico scholico.

Scit pater Aonidum, mea qui mihi pectora replet,

ut valeam terris altior ire meis,
quam tua me pietas et honesti candor amoris

tangat et assiduis angat, ut ante, focis.
Tot periere dies, taciti periere tot anni:

tempore quod periit, crevit amore tui.
Sed quia, nunc ubi sis, quid agas, mihi noscere durum est,

lene sit ad votum flectere fata tuum.

18. Audendum est. Symb. Henrici a Bunaw.

Audendum! audendum est! sic forte Bunavius haeres

ausurus medium clamitat inter opus.
Audit et approperat celeri dea lubrica cursu,

quam penes audentes vimque decusque locant.
Ac adolescentes cernens in corpore motus,

quos iuvenile velit, quosque virile decus:
quantus erit iuvenis, vir quantus hic audiet olim,

si puer est ausu iam quoque talis ? ait.

19. Ad quendam itinerum suorum comitem.

Ambo per ignotas iuncti proficiscimur oras

et nimium comites incipiemus iter.
Tu memor es fidei per mutua foedera nostrae.

Hanc milii continua ceu tibi servo fidem.
Numina dent, una servemur ut ambo salute;

quae tibi, fata mihi non meliora precor.
Prosper abis, rediturus abis: rediturus euntem

insequor. An pereunt, qui rediisse queunt?

20. Timotheus Schwirseus: sum tuus, o Jhesu Christe.

Si quod erat toto metagramma notabile coelo,

nominis illud erat, Schwirsee magne, tui.
Terra stat, ut placeat: stat olympus, ametur ut a te.

Sum tuus: o Jhesu Christe! rotundus ais.
Non tibi terra placet, tibi non arridet olympus,

dum quid habet nomen maius utrisque tuum.

21. Andreae Virginio Theol.

Livo, patefacti serus calcator Olympi,

sed quoque iam nobis relligione prior.
Fulmina sunt, non verba doces, quibus impia terres

corda nec ad iussum se per itura polum.
Haereses intereunt, atheismus et ethnica quaevis,

Livonica radiat fax Pomerana schola.

22. Super Tertiana Mariae Mollerae, desponsatae Philippo Crusio J. U. L. Consiliario et Legato ad exteros, ad illum ipsum.

Corde dolet, quod anhelus opem negat artubus aestus:

quod dolet igne tuo, lux tua corde dolet.
Et dolet et calet et dolor et calor undique surgunt

osque calore dolet, corque dolore calet.
Fer medicas, Gramanne, manus. Calor et dolor instant.

Instant: fer Cyprias sponse Phihppe manus.
Ast, o sponsa iacens, in utroque quiesce medentum.

Hic et hic a gemino cor levat hoste tuum.

23. Joannem Abrahamum Mercium alloqui desiderat.

Lapsus abit quintus, quod nil tibi colloquor, annus.

Hei mihi! quot tristes res parit illa dies!
Dispulit Ositiis nos Mars metuendus Athenis,

Nescio nunc, ubi sis. Me fera Persis habet.
Persis amor quondam noster tam serius, at nunc

et dolor, et quicquid nomen odentis habet.
Persia, quid lenta es? quid Misnia tarda vocanti?

Tu sine, tu cape me, quo, cui vivo, loquar.

24. Amygdalum salutat.

Indue me viva, morior nam languidus, umbra,

grata tuae Veneri, stirps pia, grata meae.

Dum caput occiduae crispant tibi molliter aurae

basiat et bibulum suctilis unda pedem,
praesidio, dea, nostra tuo dabo membra sopori,

quas mihi non minuant aestus et Auster opes.
Quod si dormierim nimius, dum transeat ardor,

suscitet e tepido sibilus ore tuus.

25. Marmoricidinae iuxta Arsaciam, nunc Caswin.

Transeo, sed tristis, scd amoris plenus et irae.

Tam mihi diversae iam nocuere vices.
Tam procul atque dm dilectis absumus arvis,

nec minus urget iter, uec minus urit amor.
Non rogo, Dii lapidum, molles mihi sitis; ut ultra

durem, me vobis assimilate, rogo.

26. Oleario ad ientaculum vocanti.

Intere bis tostam Cererem Persamque Lyaeum,

divite Bandanae pulvere sparge nucis,
cinnamaque et nitidas quicquid redolere Moluccas,

fingere quicquid Hyblam possit in ore, para.
Fercula ne ponas, nisi quse grave tingat acetum,

multaque sint epulis caepa piperque tuis.
Hesterno mihi quam movisti sidere picam,

non alia poteris iam removere dape.

27. Olearium Gramannumque suos pretiosissimis quibusdam in Indicis turbis spoliatos consolatur.

Par comitum ter dulce mihi, quibus aggemo iuste, -

nam mihi vobiscum risus abunde fuit -
rem facitis vestris animis et nomine dignam,

si, quod abest, sequo scitis abesse Deo.

Aurum, thesauros, gemmas et talia quaeque

Sors dat, ut haec iterum diripuisse queat.
Perdere, nancisci, duo sunt vulgaria vitae,

illa sed est cunctis anteferenda bonis.

28. Neogamo suo, in Perside.

Diceris Armenae certus nupsisse puellae.

Dure, quid est aures praeteriisse meas?
Scimus hoc ex aliis, quos me minus ante colebas:

affuerunt festis hi tamen, ecce, tuis.
Sed bene nesciero: satius tibi namque futurum est,

me nihil ex labiis tale bibisse tuis.
Fac tamen hoc, aliis iniunge silentia linguis,

nam magis hoc sciero, quo magis ipse siles.

29. Derelictio.

Quo fugis? o comes! o veterum cynosura viaruml

ingrediar tantum te sine solus iter.
Quique tuo Cimbris abii stipatus ab arvis

pectore, nunc vacuus corde redibo tuo?
Hei mihi! cor superest, sed cor sine corpore eharo:

cor gero, sed sola cor gero mente tuum,
Tuqne raeum. Miseri quid non timeamus amantes?

Hei! periit vitae fons utriusque simul.

30. Infelicitates.

Hoc poterat tristi praesagus ab arbore corvus

omen et attritae me monuisse rotae:
venimus ad restim neque vox mihi condolet ulla:

me vocat artificem sortis et illa fabrum.
Non equidem meditabar opes, non discolor aurum,

fama mihi tantum suasit inanis onus.

Ilaec quoque venturis mihi stabit inutilis annis,

dum peregre quod tam quaerito, perdo domi.

31. Angustiae.

Claudor ab hac ab aquis Hyrcani parte profundi,

cingor ab hac Geticis contineorque iugis.
Fronte minax Scytha stat, tergo glomerantur Iberi

et comes Albano Pontica turma globo.
Extus Eris vigilat, furor excubat iutus et angor;

ipse mihi variae sum genus omne necis.
Cimber, in omne latus fatalibus obrutus iris,

Mortibus in tot te mors tamen una fugit.

32. Conscientiae latratus.

Astra lacessivi, fraudavi iura, fefelli

cum genitrice patrem, cumque sorore bonos.
Hinc timor, hinc tremor hic, hinc pallor hic ora profauans,

quum inonet ultoris fulmen herile Dei.
Dura niniis patior, tamen inferiora reatu:

funere debueram deteriore mori.
Omnia dum fateor, tamen eloquar omnia mmquam.

O mea quam nulla crimina morte luam!

33. Anxietates.

Hinc Hyrcana sonant Albanis litora turmis:

inde crepat Scythicis Caucasus asper equis.
Ante furit latro Thrax, retro Geta praedo minatur:

undique barbaricis cingimur usque globis.
Adde, quod intestina fodit dissensio mentes

quaeque foris iugulat nos necat ira domi.

Quid tamen haec refero lente quibus itur ad Orcum?

Heus! morieris, ait, cras, hodierna fames!

34. Ad Jacsaim amnem.

Atque amor atque odium vel nunc quoque Panis, in udam

dum cannam Syrinx versa, palustris obit,
Panis amor Syrinx quondam, nunc triste sepulcrum,

si subeunt tanti nigra sepulcra dii.
Inter arundineas si quid, dea, percipis undas,

synciput in nostram nobile profer opem.
Affer opem, dea, differ aquas, dea, transfer aventes,

et flue perpetuos, ceu fluis alta, dies.

35. Miseriae.

Nunc aliquem tandem ccmsortem sortis habebas,

Naso, Tomitanae flebilis hospes humi.
Fulsus ad Euxinum fueras a Caesare pontum:

trusit ad Hyrcanum me Jovis ira lacum.
Exul eras. Mihi vae! titulo truciore notabor:

sponte, nec ex caussa sic fugitivus eo.
Fiet, ut exilium Geticis te fregit in oris,

exitium Scyticos me necet inter agros.

36. Taedia itineris.

Esse meus poteram non ad servilia natus,

liber et iniussae conditionis eram.
Servio proh! patriis procul hei! procul actus ab oris

inter inhumanos, barbara corda, Scythas.

Ac modo servirem Getica sors capta rapina,

promptior obsequio dexteriore forem.
Mancipor atque meo plus quam male pareo civi:

quam ferus ingenio fit homo saepe suo!

37. Martino Munsterbergero Theologo obitum filioli unici deflenti.

Ex oriente redux Boreae glacialis ad axem

dura suoque nimis audio digna polo!
Patria fatales nondum, dolor! exuit iras:

cum patribus patrii disperiere Lares.
Quem tot passa viae mala, quem patienda tot angunt,

atteror aerumna perditus usque nova.
Hoc gemo filiolo carmen tibi flebile functo:

csetera, quae minus hoc sunt tua, ploro mihi.

38. Abrahamo Paulo Flemingo parenti, tertium sponso.

Ventilat effoetos Veneris puer integer ignes,

et tibi, chare parens, tertius arclet Hymen.
Me piger Arctophylax et tardi torpor Olympi

vix sinit in scythica membra mnovere nive.
Frigore totus ego, tu totus adureris aestu:

dissimilis toto filius asse patri.
Sed triplici, pater, igne cale, sociaeque tibique:

debetur reduci tertia flamma mihi.

39. Anemonae, suavio meo.

Erupere suos meus et tuus ardor in ignes

coniunctisque micat mutua flamma rogis,

una mihi cunctis pretiosior unio gcmmis,

o radians aniinae lux Anemona meae.
Cernit hoc et properans extinctos suscitat ignes,

hinc Amor accensis ignibus ipse perit.
o Anemona, novos semper redeamus in igues:

qua perit, hac renovat se mea flamma nece.

40. Joanni Nihusio meo peroranti.

Sit tibi, cor iuvenum, durabilis illa facultas,

quam pius in patriae ponis honore tuae.
Disseris orbis opes pariter Cimbrique labores,

quos subit et toto poscit ab orbe decus.
Quaere novos calamos, maiores scribc papyros,

spiret et eloquium vox tua grande inagis.
Tantus ad ingentis surgis primordia curae,

quantus in expleti fine laboris eris.

41. Gramanno meo felix nubere precor Flaminius.

Qualis in amplexus iret tibi, candide, coniux,

haesit in ancipiti mens tua dia diu.
Vidit hoc ultor Amor mediusque favoris et irae

secreta tacitum cor tibi hesit acu.
Ilicet arsisti certo combustilis igne

et stctit ad thalamum Fonna serena tuum.
Stet, precor, et iaceat, tecumque diutina surgat,

Et ferat hic fructus motus abunde suos.

42. Philippi Sidnei laudibus.

Albionis radius, terrae lux tota Britannae,

qui procul Orcadibus Hebridibusque nites,

qui, Latium quot habet, quot habet vetus Hellas amores,

Gallia quot Veneres Hesperiaeque colunt,
omnes unus habes; genus arduus, inclytus arte.

Maius habet calamo nil tua terra tuo.
Stemma crepent alii, quibus est nihil amplius; in te

nobile nil minus est nobilitate tua.

43. Meursii honoribus.

Et tibi sunt faciles condendo in nomine Musae,

iam memores cultus in sua regna tui.
Stat gravis in medio frondente acumine Pindo

palma, corymbiferae palma propago deae,
quaque comas aperit, statuunt super arbore carmen,

ipse quod auratis fecit Apollo notis.
"Meursius hanc meruit: pignus defendite, natae;

donec is ad nostras evolet ipse domos."

44. Heroica Casparis Barlaei.

Est aliquis tandem, quo cum, Maro maxime, palmam

iure queas merito dimidiare tuam.
Quae vetus ad Latios cecinit Parthenius amnes,

haec novus ad Batavas Barlaeus audet aquas.
Rura canit, crepat arma, tonat fera praelia, cuncta

Virgilio similis, re, gravitate, stylo.
Mantua Virgilium, Barlaeum prsedicat aeque

Amstelis, et palmam praedicat esse suam.

45. Petro Scriverio XXIII. M. Januar. MDCXL, in disputatione inaugurali.

Hei, ubi magnanimus generosa volumina Rhenus

sistit ad excelsae moenia pulchra Dea?,
publicus ad Batavas tandem sermocinor aures,

amplior a medica certus abire schola.

Da, Pater, hoc veniae, si vox male blaesa subhaesit:

quis coram Phoebo, quaeso, disertus erit?

ln hunc librum pertinent sequentia epigrammata, quorum tituli saltem apud me remanserunt. 1. Diluvium Crimae ad Muldam. 2. Magdaeburgi infelicissimum fatuin X. Maii. MDCXXXI. 3. Desolatio nobilissimi fortalitii ad confluentes Muldae et Albis, propc Dessaviam Anhaltiuorum, comitis Tillyi iussu. 4. Wurzciise ad Muldam in fuga communi MDCXXXII. 5. In Monium. 6. Honos, onus. 7. Calumniatori suo. 8. Zoilo suo bonam mentem. 9. Thyrsi amores Puteani. 10. Olearii Astrolabium. 11. Incendium Mitveida meae, MDCXXXV. ad Ciopum. 12. Tres uniones in crinibus pendulis Basilenae 13. Annulo bonse memoriae. 14. Ad Astrachanam, terminale Ruthenoruin ad Eurum emponum in Tartaria Nagaiensi. 15. Ad montaua Volgae. 16. Matura lente: festina lcnte. 17. Arca Nohse reducta; ad nob. H. Gramaimum, Med. 18. Bibliotheca Carmelitarum Ilisfaliani. 19. Sepulcrum Domini nostri ligno aemulatum, apud eosdem ibidem. 20. Fanum, quod in honorem falconis de aquila triumphantis 111 iugo maxime edito iuxta opidulum Nathans extrui curavit Schah Tamas. 21. Theophilo a Schonberg, Legato Poloniae ad Persarum Re- gem, obviam nobis in Parthia facto MDCXXXVII. M. Dec. 22. Arcus mirae altitudinis in Gilano, opus thesaurarii vegii. 23. Pons nauticus undeviginti cimbarum, paulo mfra confluentes Cyri et Araxis ad oppidulum Schabath, qui iungit Hyrcaniam cum Me- dia, nuno provincias Schinan et Mogan. 456 24. Imameulibeg Escagesi Sultanis, Legati ad Illustrissimum no- strum regii, adventus Schamachiam, fer. 2. paschali. 25. Dirae in Lycum. 26. Meo mastigi meliorem mentem. 27. Homo homini lupus, diabolus, gehenna. 28. Territae virtutis pusillanimitas. Ad Olearium. 29. Extrema unctio Basilii Basilidis Propovi Rutheni XVII. Maii. MDCXXXIIX. infra Tarcoviam. 30. Amicae deficienti. 31. Anemonae gemitus. 32. Patriam videre gestit.

EPIGRAMMATUM LIBER XI, SEU EPULAE.

Doctissimo Joanni Nihusio, Sumraa Quaeq. Capienti Ingenio, Affini Chariss. Lubenter Assigno Paulus Flemingus Doctor Medicus.

1. Christiani IV., Danicarum Insularum et Norvegiae Regis Laudes.

Magnus avum, virtute tua rex magnus, ut haeres

illius es, dominus sic pol! es huius; ave.
Faustus ova: toto tranquillas Nerea ponto,

paret et imperiis Tethys aquosa tuis.
Qua natat oceano placidum tua Dania magno,

iura tot in terras tot populosque geris.
Balthice, victor aquis, Norvegice, Scandice, terris

victor, io! gestes hoc diadema diu.

2. In gratiam Godefridi Simmerlini, Sil. de anima dispulantis.

Vis animae dent certa tuae suffragia nostrae,

sed nescis animam disperiisse meam.
Non vivo, non spiro; mea non sentio vita

nec vaga nos primse sustinct umbra Deae.
Quod sed adhuc animer, reliquos facis inter amicos,

meque moves anima, mi Godefnde, tua.
Aune animae det signa suae, cui propria iiulla cst?

In nobis anima se probat ipsa tua.

3. Poesis Christophori Bulaei, Musarum delicii.

Lac ab Acidaliis quod in lioc salit ore papillis?

Mel ab Hymettaeis quale pitisso favis?
O sapor! o epulum ioviahbus utile mappis!

Nectar in ambrosia navigat omne mea.
Sunt ea, sunt lepidi bellaria duloia vatis,

mattya Bulaei sunt ea, iuro, iuci.
Sim conviva tuae creber, precor, aunue, mensae.

Non mihi sidereas amplius opto dapes.

4. Amicum invitat.

Jam soli licet esse mihi, licet esse quieto

et medium liquida fallere mente diem.
Chare, veni, stimulus si te memor urit amici,

et bonus optantes Iaetus inito fores.
Non deerit placidi delectans copia verbi,

materia varios excutiente sinus.
Hic solo cum solus ages, tuus incola semper

dictator reditus quin eris ipse sui.

5. Horti amoris Blyenburgii.

Astra Jovem capiunt, Neptunum marmora: tale

talibus hospitium convenit hospitibus.
Horte, potens per te dominisque potentior illis,

qui venit ingrediens osor, amator abit.

6. Poesis Joannis Heermanni, nobilis ingenii.

Cynthie, quod resona mihi tinnit in aure melisma,

Threicio melius, iuro, melisma melo?
Dic pater Ascraei sacrosanctissime vatis,

dic Deus. At renuens quur abeundo taces?
Arbitror, mvidiam sonus hic in pectore divi

movit. Hoc insolitae me docuere vices.
Jane, licet taceat, abeat licet aeger Apollo:

se melius te quid posse tacendo probat.

7. Libri Epidorpidum Scaligeri patris.

Legit Apollo librum, divini munus luli,

cum saperent iovias diique deaeque dapes.
Legit Apollo librum: silet hospes et abstinet omnis,

cumque libri quisquis fine repletus abit.
Fertur et ambrosia pater abstinuisse deorum

hactenus et nullus nectar amasse deus.
Lautia, delitiae, bellaria, vina, valete!

Haec saturant ipsos fercula lecta deos.

8. Sabini Poesis.

Compta nec ad fastum peregrino turgida fuco,

sed sua, sed proprio frons ab honore potens,
qualis erat facies, cum surgeret aequore Cypris,

qualis in erepto flos Ganymede fuit,
nuda suos Pindo profert dea coelite vultus.

Vilia sunt, emptus quae linit ora color.

9. Tarraei Hebii XXX. libr. Epigrammatum

Stringit in obscoenum violentus carmina Scoppum

Hebius, impuri serius ultor epi.
Scoppe, priapismo, tentigine, Scoppe, laborans,

Scoppe, nihil nisi pus, nil nisi, Scoppe, situs,
da caput immundum. Lixivia digna parautur:

tollitur haud alio smegmate tanta lues.

10. Adversaria Barthii.

Quaerit in omnigenos scriptorum Barthia census

cura, potens genio, dexteritate potens.
Explicat, illustrat, confert, defendit, abarcet,

adiicit, observat, corrigit, apta ponit.
Crescit ab adversis virtus. Sibi quaesitat hostem,

sumit et a magno grande labore decus.
Sol liber est tantas removens tot noctibus umbras:

quo magis hae tenebrant, hoc magis ille micat.

11. Super defluvio foliorum ex arboribus.

Ibitis in nihilum, genitivi pignora Maii;

de vestra spolium dote November habet.
Nam putris autumnus nocua vos conspuit aura.

Mortifer hei! vobis halitus ille fuit.
Vos phthisis et falso vitiat scaber uterus auro;

dum tremitis, sic vos prima remordet hiems.
Hei! homo quod folio nihil est fclicior aegro!

Jam valet, ut iam mox langueat atque cadat.

12. Super Cupidinis effigie.

Filius hic noctis, caeco prognatus ab ovo,

bruta quod excehum numen adorat humus,
omuimodi dux caussa mali: pater exstitit error,

stultitiam matrem non negat esse suam.
Jurgia, fraus, odium, lacrimae, iactura, simultas

sunt consanguinei nomina iuncta tui.
Si tales in amore vices, quis amare peroptet?

Quam miser, a misero qui sibi sperat opem.

13. Culina, quam vocant, frigida.

It Ceres et plenos aperit reserando canistros:

ad patulas dominus confluit ordo dapes.
Stant reliqui rigidique gelu comedentia laxant

ora, focum stomacho fert sibi quisque suo.
Tunc celeri iuvat esse manu: nocet esse morantem,

Bacche, Ceres, vestri qui memor esse velit.
Crura, manus video penetrante rigescere bruma:

cur sed hiems solo flagrat in ore? Comest.

14. M. Adamo Oleario.

Mellea Teutonico nascentia carmina Pindo

totaque Castalio tincta liquore metra,
has patriae felicis opes, quas denuo gignit,

vis mihi sint aniaii pignus, amice, tui.
Vive, mihi primos inter non ultime vates,

qui poterant tantum restituisse decus.
Nil vulgare canis, leve nil; sed si quid amarum

hic latet, hoc tanti lunera regis erant.

15. Oleario, prodigialiter liberali.

Digna tuis animis et convenientia tanto

spiritui, quod opes nil ais esse, facis.
Sic Epicurus habet magnique Neronis alunmus,

sic cratem Crates abiicit, ut sit ovans.

Fortiter hanc mentem defende, nec esse quid usquam,

quod tibi praeferri, crede, valore queat.
Tu tibi divitiae, tibi Croesus es, omneque dives,

quo minus est extus, hoc magis intus habes.

16. Wernero Calmio, itineris ex parte comiti.

Vertere dilecto, Wernere, revertere voto,

quod pater et pro te patria mittit hunms.
Sit satis incultos toties vidisse Ruthenos;

hinc poteris urbi carior esse tuae.
Sive vocet fatum seu mens novitatis avara

imperet, a patria longius ibo mea:
i prior et charae de me dic dulcia terrae:

primus es, in reditu quem revidebo meo.

17. Jano Adolpho Raschio.

Quod si laeva tuis fuerat Rhamnusia votis,

et mihi sors iunctis alba fuisset equis,
pauperior fuerat tua, sed mea ditior arca

pelle, Siberiaco quam Scytha mure trahit.
Sed satis est uno nobis vicisse triumpho.

Palma fuit pugnse praeda sat ampla meae.
Adde, quod in dubias foret optio facta favissas.

Jam quod habes, habeo. Nos quod habemus, habes.

18. Invitatio.

Si potes ad blandos non surdus adesse vocatus,

ne, rogo, te coenae subtrahe, chare, meae.
Nil nisi de vetulo comedes pigra fercula gallo,

quodque rubens acidum serva ministrat olus.
Nec deerit cum lacte novo cerevisia verna,

illa sed oesophago vix sapitura tuo.
Hoc tamen ignoscas: vinis prohibemur adultis;

quae licet abfuerint, largior usta bibas.

19. Cunrado a Wangersen, Eloquentiae filio.

Care Livo, pulcrae germen non degener urbis,

spes patris et magnae sola columna domus,
verba facis, quibus alta ducis molimina Cimbri,

nos per in extremo quae gerit orbe, probas.
Obstupuere tuis nostrae sermonibus aures,

et iuvenem senii te quid habere, liquet.
Nestor es, octodecim vix et tibi digeris annos:

octo quis octodecim cum numerabis, eris?

20. Hadriano Illyrico.

Cor iuvenum, quos Harris amat, quos diligit omnis,

quisquis avet iuvenes semper habere dies,
me vigor ille tui capit et flos integer aevi,

candor aemicitise plus trahit ille tuae.
Forma placet Veneri, Cliarisin mera meutis idea:

haec animae faciem, corporis illa gerit.

21. Vernulaei Apologia.

Defensor Senonum, quos nobilis Austria coelo

aequat et ad magnos scribit in orbe deos,
rem facis aeternis et cedro et baccare dignam,

quando deos astris asseris, astra diis.
Jupiter e patrio reprobos fugat axe gigantes

fulmine, tu calamo turbidiore touas.
Jupiter in superis par nil habet, Austria mundo:

par nihil est palnue propter utrumque tuae.

22. Inscriptio in diversorio publico Persico, caravansera Kaskeru inter Caswin et Saba: Benedictus Oxenstirna, 1617.

Clare Sueco, duce quo tua Scandia crescit, et augmen

sumit ab ingenio terra Livona tuo,
te lego iam peregre, quem vidi cominus: isthaec

quam renovat faciem linea ducta tuam!

Hinc tibi subscribo. Legat alter et explicet ambos

advena. Nos peregre tam bene iunxit Amor.
Dissociant, sociant homines sua fata, nec ulli

sat licet et firmum est dicere: stabo, cadam.

23. Hieronymo Imhovio.

Vidimus Opitium; sed imagine vidimus illum.

Non sed ea, qualem, Luca Myronve, facis,
non, sed ea, qualem per inania somnia Morpheus

ducit in aerea mobile schema scheda.
Quam tibi, cui referam laetum tam triste secundo,

Imhove, tam longae duxque comesque viae?
Triste, Dii! ketum; nos hoc quod acerbius angit,

quo sumus a tanto longius usque viro.

24. Cornelio et Ottoni Murreris, Francisci mei uterinis.

Par Murreriadum, quos tres scio vivere fratre's,

quos mihi Francisci solius unit amor,
vivitis et socia forsan vel in urbe vel aede

mutua contiguis iungitis ora labris.
Mc comitem dux vestcr habet per tanta viarum,

vester is ad tantum dux quoque noster iter.
Hic dum nos iuncti morimur, vos vivite iuncti.

In vita vestra mors quoque nostra movet.

25. Coisum, Tartariae Dagostanae Comuicensium alloquitur.

Nais, Hamadryadum genialis alumna tuarum,

barbara, Comuicis sed satis aequa tuis,
ille genu minor et caput his tibi tinctile lymfis

qui proicit, faveas ut sibi, Cimber avet.
Sis, Dea, sis facilis, dubiumque natatilis undae

agmeu ut obiiciat nil furiale, cave.
Utque magis moveat, minus audet, ut instet avendo:

ad minimas pia sunt numiua magna preces.

26. Displosio Tormentorum inter pocula votiva Moschorum Autocratoris, regis Persarum, nostri illustrissimi, et Schemchalis (nobis Schafgalis) parentis Sultanis Mahmudi, in castris ad Coisum.

Hic fragor a tonitru te non perterreat isto,

magne Dagestanae praeses et ultor humi:
Jupiter haec vobis dedit, haec dedit arma Gradivus,

nulla sibi similes laedere docta viros.
Quum bibit ambrosiam, superum sic fulminat autor;

laetitiam magni sic coluere dii.
Cum nihil hic desit coelis et numine dignum,

iure quis hic tonitru nolit adesse Jovis?

27. Musica, quae Schafgali Dagestanorum protoprincipi una cum muneribus producebatur a legatis, tertia Pentecostes, in campis ad Coisum flumen.

Digne saluteris qui rex tot gentibus, in quo

si quid barbariem, nil nisi cultus habet.
Cimber ovans pelago, terris, nive maior et aestu,

Cimber in imperio iam novus ille tuo,
Cimber ad harmonicas Plutum tibi dividit odas:

convenit hoc animo munus utrumque tuo.
Non satis est oculos, loculos, et quicquid ab extra est,

ut repleas: animos iam quoque iunge tuos.

28. Eodem die. Pan, in donatione ovium, agnorum et capellarum Schafgalis, ad legatos.

Sumite ruris opes et quicquid amabile villis,

chara, sed ad linguam nomina dura meam.
Hos nihil invitis exemi matribus agnos,

hoc medio vobis e grege demo pecus.

Vester erit (hic iussit herus) penus ille, nec ille

solus: in hunc totum ius habitote gregem.
Vilia dant inopes: pagi ne spernite munus:

saepe tenet magnos rustica coena deos.

29. Valedicit Coisu flumini XVI. Maii.

Hae tibi perpetuae moveant in crinibus umbrae

subter eatque tuos iugis arena pedes.
Nee tibi tristis aper nec sus lutulenta nec ursus

turbet aquas sacrum prostituatque tuum.
Lenis es et peregrina favens in vota rogantum:

qua bibis aure preces, hac regis ausa manu.
Pergimus et memores Cimbros referemus ad amnes,

et fluet ad laudes Albis et Eidra tuas.

30. Adamo Oleario suo.

Inter amicornm primos numerande meorum

prime, sodalitii summa corona mei,
dulcis Adame, tuos nobis subducis amores,

et nostras aho fers peregrinus opes.
Quisquis es, hoc posthac me fortunatior ore

qui frueris, nostri uon minus esto memor:
ille suum nostro cor cordi hac liquit in ora,

nostra peregrinus corda per arva trahit.

31. Armillae Anemones.

Et decus et simul es misero mihi dedecus, aurum.

Nempe ligas quas tam scis nitidare manus.
Libera servili devincis brachia nexu,

qua sed obes, nobis non minus arte places.

Nympha sciat, cui sponte mea sic mancipor omnis,

nil mihi captura dulcius esse sua.
Scit tamen; et me dum per te sic nectit, eodem

se capit et proprio complicat ipsa iugo.

32. Super symbolo amici: Sapientia condimentum vitae, in albo.

Fercula cinnameos quod sunt halantia rores

et dapicis fragrans missus aromatibus,
hoc ego mista reor sapienti polline Musis

esse solent mentis sal sophieque tuae.
Conditura sua commendat dote sapores,

non sapit, admisto quae caret esca sale.
Vita quid insipidum est, quam ni Sapientia iuste

condiat, insulso consul asellus erit.

33. Respice finem.

Aethereum mihi dux aperit Sapientia ludum;

sic docet illa, novo sic ego disco modo.
Inversa docet illa via; caret ordinis ordo,

finis origo rei, terminus ortus erat.
Hac felix, ait, esto via. Lex illa beatum,

quod meditetur opus, quod faciatque regit.
O bona confusi methodus conaminis, in quo

regula simplicitas, error amussis erat.

In hunc librum referenda sunt sequentia Epigrammata, quae inter amicorum manus versantur. 1. Inscriptiones Orbis Gruteri. 2. Eobani Hessi meritis laudibus. 3. Fossa Eugeniana, sive S. Mariae. 4. Tamerlanis Basilica, ad Achtubum flumen, trans Sarizam Volgae. 5. Gynaeceum regium in circumcisione Eliasbeci Armeni. 6. Ad castaneam arborem.

7. Mala aurantia et citrea primae magnitudinis M. IXbr. a Schiras in Ispahan missa. 8. Olearii galea in oviparae nidum conversa, signum superati discriminis. 9. Baccho diisque alumnis Persarum valedicit. 10. Culicum importunitas cruciabilissima in itinere aestivo per Russiam et Tartariam. 11. Oleario in Volgae ripa naufrago, inter turbas nauticas scriptum. 12. Invisio ad Hartmannum Gramannum naufragum, inter iliceta Tartariae Morduvinensis ad Volgae littus onentale MDCXXXIIX. 13. Pulchellae, seu Gramanni castis amonbus. 14. Florella, seu Suaviorum lib. III. Oleario suo felices taedas praelucens. 15. Claudio Salmasio Lugd. Batav.

EPIGRAMMATUM LIBER XII, SEU CACHINNI.

Excellenti Et Felicissimae Ideae Adolescenti Henrico Vulpio Henr. Fil. Uti Nominis, Sic Virtutum Paternarum Ingenuo Haeredi, Ad Perfecta Qua^vis Nato Et Educato Affectus Testimonium Adscribo Paulus Flemingus P. L. Phil. Et Medicinar. D.

1. Epitaphium Cati.

Heinzius hic iaceo, viridi catus integer aevo,

deliciae domini laetitiaeque mei.
Vix miser infaustum fueram spatiatus in hortum,

Faucibus interimunt Turcaque Grypsque canes.
Fecerat invidiam, quod herili tutus in ulna,

suasor, ut insontes percuterentur, eram.
Quisquis es, exitio, cate, cautior esto meopte,

et fuge longipedes, ne laniere, canes.

Heinzio, Festivi Ingenii Catunculo, Debitae In Herum Observantiae Ergo Posui Eius Cruentam Mortem Nimium Quautum Condolens. Exspirabat VI. Cal. August. MDCXXXIII Sub Vesperam, Hei. Sibi Vere Vesperam.

2. Allomodo, mediae staturae, lepidi spiritus cani, coesio, versicolori, ad vocem saltatori et gesticulatori ridiculo; cui, quod sui generis aliis dedecori, cauda auresque abscissae singulari ad genium domini ornamento erant. Qui, iter cum ephippiario, cui ex possessione parebat, in Persidem nauta faciens, dura propter Cossacos, classem Cimbricam de diluculo adoriri falso putatos, et ipse vigil et sanguinis hostici ex ira furoris masculi sitiens, proximo sibi remigum Russorum dente cruris involucrum obiter laedit, edicto nescio cuius plus quam praetoriano modo rigido in Volgam praeceps datus et aquis non obversis ad puppim iterum manibus pedibusque remigans, a tubicine Blanco sclopetario globo per medium ventrem traiectus a vulnere pectorali, quod in similibus turbis nescio a quo acceperat

page 471, image: s471

semisanatus obiit, hei! violenta morte, quam placidus ipse non meruisse omnibus visus est. Fido, frugali, vigili, canum exemplo nato, P. C. Patres canum conscripti, ob ingenii elegantiam. Parentes nesciuntur; inopina enim morte praeventus nec genus nec rerum suarum curam cuipiara exposuit, quod male neglexisse dolet sero herus possessor, in vindictam serio cogitantissimus. Epitaphium.

Flete, quod exequias socio non ire potestis,

qui celeri raptus mergitur amne, canes.
Flete, canes. Non iste pias furor irruit undas,

ut raperent vestrum morte fluente decus:
fecit hoc ignivomi displosio plumbea nitri.

Caussa sed in miseri non fuit una necem.
Dicite, quod veniens merito mirabitur aetas:

qui iacet in mediis igne peribat aquis.

3. Genti, heroicae faciei molosso, a conticinio primae brumalis in Mediae pago ad Caspium lacum litorali Niasabath duobus sclopetariis globis caput traiecto, quod, quia invaserat obiter haut nullos, insania correptus aliquibus videretur, quod ipsum alii eius in dominum fidelitati dandum rati, virluoso alii eius animo, qui columellam et catenas pati, quippe generosus, ipsa morte ducere poterat acerbius, Collegii canini dictatori perpetuo, Strenuo, Severo, Vivaci.

Hic ego Gens recubo prisca de gente Molossa,

Anglicus Holsatici tutor et ultor heri.
Regia terribilem facies me fecit et ardor,

pavit ad eloquium virque canisque meum.
Martius occubui: neque enim mors dignior ulla,

strenuitate suam non capiente necem.

Eminus i, nec eunte recens pede concute bustum,

sin minus, e fovea me rapis in rabiem.

Nobili Catellorum vere nobili, seu speciem spectes seu genus seu mores. Illa quidem totus nitidus erat, quippe candidus, empusa; isto ex nobili Livonicorum canum san- guine ortus, quem una cum heris suis, famosus ille per Asiam Europamque Moschorum tyrannus, natali solo seculo superiore secum in Roxolaniam suara abduxerat; his ex in- genio ad amussim lepidus, iocularius, cuius vox supra communem canum sortem iucunda erat.

5. De Lustio et Mavia, in itinere amissis.

Chare canis felisque vigil, quo tetiditis ambo,

biga per ignotas interitura vias?
Tu fures terrere vigil, tu callida mures

fallere, sic miseros destituistis heros?
Itis at et socio sola per mihi nescia calle

tenditis hostiles exuitisque minas.
Quisque videns sic vos mirabitur hospes euntes

et dicet; liti quam bene pax comes it!

Sultanus, severus, corpulentus, coloris plus quam nigri, vultus plane serii canis, domino fidus, eique rarum inter canes exemplum soli ad plagas quoque obediens; ad ictum sclopeti industrius; sagacis nasi, natator audax, qui, dum perdicem, plumbo semivolatilem factam, nimis persequeretur, viarum errore captus, emansit, dubium est, an perierit.

7. Memoriae Grimmii, Boickes, Sultanis.

Siccine vos tabula, pia triga, legemus in una,

quos totuplex rapuit Parca, quot estis, heris ?

Grimme, decus fidei cui demerat Harria caudam:

lynx cute, Mars facie, Boicke, leaena minis,
tuque, niger Sultan nec aquae rudis artis eundae,

barbarus in solas, quas herus icit, aves.
Stertite sub foveis, quae, sint ubi, nescio vestris;

stertite: nam vigiles non magis esse licet.

8. Amorosulae puerperium.

Maius adest: pare, bella canis, pare, bella! Sed ohe!

Ne nimis in trinum sis cita, ventris onus.
Dum properas primusque tibi sic perditur haeres,

vagit in occulto par geniale sinu.
Cautior i, genitrix, timidosque enitere nasci,

vivet in amborum tertius ille pari.
Nam quoties niveis ludes comes ipsa gemellis,

amissum toties dissimulando gemes.

9. Falanidi in punctistitio separationis decimae Decembris ab undecima, Luna falcata, feliciter primum puerperae, deliciis Olearii.

Prorsa, veni, Partumna, fave, sta, Nascio, iuxta,

solve laborantes, Nixia luno, sinus:
parturit et nitido Falanis amcena puello

donat herum: lepidam tolle, Levana, feram.
Sique quod est aliud, cunis quod lene ministret

numen, ad officium quodlibet ite suum.
Ite, nec hoc operae genuinae demite proli,

cui decus est, nullum nou habuisse patrem.

10. Ex persona Sciuri, laqueo suffocati.

Anxius hinc animi nec in hoc piger asthmate, lapsus

pendeo, dum propero dissiliendo fugam.
Pendeo. Ne, domini, vos quaeso, putate reversi,

furca quod haec furtum forte sit ulta meum,
nec mala suasit eam mihi desperatio mortem:

me laqueo iugulant ignis et aura meo.

11. Epitaphium Culicis, alacanthino vino perempti.

Dum bibit et roseo vates se tingit lacho,

et circum bibulas laetus oberro genas,
gutta cadit, rapit illa simul me gutta cadivum

et necat: ad tantam sat fuit una necem.
Ecquis erit, nostro qui condolet advena letho?

Non poteram fato nobiliore mori.
Hoc tibi sim gratus, vates: mors semper ubique est.

Quis scit, an ex cyathis non bibat illa tuis?

In hunc librum referenda sunt sequentia epigrammata, quae amicorum manibus tradita hactenus ad me non redierunt. 1. Tumulus alaudae Christemi. 2. Testamentum lusciniae. 3. Columbi a marita proclusi naenia. 4. Onagri, quem Persarum rex acinacc dissecuerat uno ictu. 5. Aius iaculo frontem transfixi ab eodem. 6. Falanidis Oleariae apotlieosis. 7. Caspith, Falanidis Oleariae primogeuitus. 8. Casbini inter novem unius partus absolutissimi catelli natalis. 9. Fratribus eiusdem duobus ob infantiam errore viarum amissis. 10. Casbini, Falanidis filii superstitis unici, eodem quo mater de- siderabatur die sublati, tumulus. 11. Testudinis Imhofianae tumulus. 12. Leporis epitaphium. 13. Suprema voluntas cuniculi.

14. Triumphus vulpeculae, cui in venatione caudam canes abstraxerant, ipsa liberante se fuga. 15. Galli a vulpe abrepti ad matresfamilias. 16. Onisci a leone contriti. 17. Pulli a matre suffocati. 18. Gemitus ranae viridis febricitantis. 19. Pisciculi in littore siti exspirantis epitaphium. 20. Pediculi fame enecti ad patres mendicorum conscriptos. 21. Epitymbium pulicis saltus errore in puteum lapsi. 22. Marsupii cloaca absorpti epitaphium. 23. Querelae virginis senio vicinae. 24. Oleario, castrorum metatori in itineribus barbaricii. 25. Hartmanno, pedestri in itineribus Tagostanis.

SYLVARUM LIBER I, IN QUO HEXAMETRI.

1. Quot domino servi, tot hostes.

2. Summum ius, summa iniuria.

3. Chria [Orig: Chreia] .

4. Satura.

5. Gratiarum Actio. 1633. Mai.

6. Epithalamium.

SYLVARUM LIBER II, IN QUO ELEGIAE.

1. Georgio Glogero meo. Um 1630.

2. Dedicatio Disputationis de Carbunculo ad Philippum Mullerum, V. Cl. [Abbr.: Viro Clarissimo] Medicum et Mathematicum. 1631. April 20.

3. Ad Georgium Glogerum, Amicum unum, ut secum domum concedere velit. 1631. Juli 12. 13.

4. Hieremiae Aeschelii Encomiasticum. 1631. Sept. 22.

5. M. [Abbr.: Magistri] Michaeli Vogelio laurum poeticam gratulatur. Wechselburgi ad Muldam, MDCXXXII. Sept.

6. Ad Amicum. 1633. August

7. L. V. [Abbr.: Lectissimo Viro] Adamo Oleario S. [Abbr.: Salutem] 1633. August.

8. Ad Hartmannum Gramannum Legationis Persicae magnae Medicum. 1633. August.

9. Philippo Crusio, ICT. Legationis Moscoviticae Persicae -que Capiti. 1633. October.

10. Ad Timotheum Swirseum, V. Ampliss. [Abbr.: Virum Amplissimum] 1633. October.

11. Pro Amico Patrono, ad Patres conscriptos Academiae Lipsiensis. 1633. Oct. - Nov.

12. Propempticum Cl. [Abbr.: Clarissimo] Oleario scriptum. 1633. Oct. - Nov.

13. Ad Legatos Holsatiae, cum Rigam Livonum appulissent. 1633. Nov. 22.

14. M. [Abbr.: Magistro] Adamo Oleario, Legationis Secretario V. CL. S. P. D. [Abbr.: Viro Clarissimo Salutem Plurimam Dicit] 1634. März 10.

15. Garlefum Luders S. [Abbr.: Suum] salvere iubet. 1634. März 17.

16. Adamo Oleario, V. Ampliss. [Abbr.: Viro Amplissimo] 1634. März.

17. Ad V. N. [Abbr.: Viros Nobiles] et Magnificos, Philippum Crusium et Otthonem Brughemanum, cum primo e Ruthenia reversi, Revalia solverent. 1635. Jan. 30.

18. In nominalem Parentis; Pro filio. 1635. Mai 1.

19. V. Ampl. [Abbr.: Viro Amplissimo] Adamo Oleario S. D. [Abbr.: Salutem Dicit] 1635. Juni.

20. Super obitu Barbarae Voigtiae, V. N. [Abbr.: Viri Nobilis] Philippi Crusi Coniugis. 1635.

21. Nomine alterius In Philippi Crusi, V. N. [Abbr.: Viri Nobilis] Natalem. 1636. Mai 1.

22. Timotheo Polo Suo S. D. [Abbr.: Salutem Dicit] 1636. Mai 30.

23. Ad Amicum, quem laesisse audiverat.

SYLVARUM LIBER III, IN QUO ODAE.

1. Epicedion in Jo. He. [Abbr.: Johannes Heinrich] Scheinium. 1630. Nov. 19.

2. In fusum Tillydis exercitum. 1631. Sept. 7.

3. Ad Joannem Georgium Electorem Saxonicum, cum Tyllicae copiae Misniae finibus eiicerentur. 1631. Sept.

4. Laudes Gustavi Adolphi Magni, Sueonum Regis. 1631. Sept.

5. Ad D. [Abbr.: Deam] Pacem, pro Misnia, cum eius incolae, a turmis hosticis magnam partem dispulsi, post profligatum Tyllidem quisque ad sua redirent. 1631. Sept.

6. Godofredo Guilielmio libertatem commendat. 1632. Juni 26.

7. Ad Garlefum Luders Novogorodia Moscuam. 1634. Juli.

8. Ad Garlef Luders S. [Abbr.: Salutem] , cum arcu lusurus, manuum po- tiorem ipse graviter laesisset. Moscuae MDCXXXIV. 1634. Sept. 2.

9. Georgio Guilielmo Poehmero, Nobili iuventutis.

10. Philippi Crusi Legati Ad Exteros Magni liberalitatem carmine satis extolli non posse. 1635. Herbst.

SYLVARUM LIBER IV, IN QUO HENDECASYLLABI.

HENDECASYILABI.

1. Ad Reinerum Brocmanum S. [Abbr.: Salutem] 1636. Juli.

2. Timotheo Polo S. [Abbr.: salutem] 1636. Sept.

3. Francisci Murreri S. [Abbr.: Salutem] Nominalis a vicesimo septimus. 1636. Oct. 4.

4. In Albo Olearii. 1636. Oct. 15.

5. Laudes Urbani IIX. Pont. Opt. Max. [Abbr.: Pontificis Optimi Maximi] (1637. Nov. 1.)

6. Salomoni Pelraeo, Legalionis Persicae Sacerdoti, Con- civi et Amico veteri. 1637. Dec.

7. Ad Venerem Stellam matutinam, in Nominali Philippi Crusii Leg. [(reading uncertain: ?Legati)] 1638. Mai 1.

SYLVARUM LIBER V, SEU HIPPONAX.

HIPPONAX.

1. Super nebula miranda in triumphali obitu Gustavi Magni. 1632. Nov. 6.

2. Wendelino Sibelist, Magni Moschoviae Principis Archiatro. 1634.

3. Reinero Brocmano. 1635.

4. Friderico Menio, Historiae borealis Parenti. 1635. Sept. 2.

5. Ad Gebhardum Himselium, Amicum. 1635. Nov.

6. Pro Coniuge Brocmani, primum mox puerpera. 1636. Mai 27.

7. Martino Opitio Saeculi Maroni [(reading uncertain: ?)] . 1636. Juli 21.

8. Ad Crusium tempore sic volente. 1638. April - Mai.

9. Amico nominalem celebranti. 1639. April 8.

10. Scazontes Reinero Brocmano a professione gymnasii Revaliensis ad Tristferensium parochiam abeunti a PauloAbrahamide Flarainio exarati. 1639. Mai 8.

11. Viro incomparabili et supra exemplum magno Danieli Heinsio. 1639. Oct.

12. In novam editionem poematum Caspari Barlaei. 1639. Nov.

SYLVARUM LIBER VI, IN QUO IAMBI.

1. Francisco Murrero Suo. 1634. März 31.

2. Philippo Crusio Legato. 1634. April 13.

3. Jan. [(reading uncertain: ?)] Adolpho Raschio, super nominali eiusdem. 1634. Juni 24.

4. Sub adventum Legatorum Novogorodiam. 1634. Juli 28.

5. Dedicatorium carminis propemptici Georgio Guilielmo Pöhmero, Patritio Norico, scripti Moscuae. 1634. Sept.

6. Alterius cuiusdam nomine in Nobilis et Magnifici Viri Philippi Crusii nominalem. 1635. Mai 1.

7. Super nomothesia Gymnasii Revaliensis Henrici Vulpii Gymnasiarchae, ad eundem Catalectici. 1635/6.

8. Christiano Cassio Politico V. CL. [Abbr.: Viro Clarissimo] et Magno. 1639. Juli.

SYLVARUM LIBER VII, IN QUO GYMNASIUM REVALIENSE.

1. Ad Gymnasii Revaliensis Professores Dedicatorium. 1635. April 5.

2. Ad Calliopam. 1635.

3. M. Henrico Vulpio, Gymnasiarchae, Theologo et Philosopho.

4. Timotheo Polo Poetae.

5. Henrico Arningo Rhetori.