Devotissimo Patri Martino Munsterbergero Ecclesiarum Evangelicarum Per Russiam Protodidascalo Praeposito Pio, Sincero, Inculpabili, Episcoporum Exemplo Nato Inviolatae Necessitudinis Obsidem Librum Hunc Inscribo Paulus Flemingus Sanctiss. Capitis Cultor.
TUMULI.
Legisti? bene est; abi.
Moestelius, summi nomen praelustre senatus,
famosi similis filius ille patris,
quem coluit princeps, et, dulcia nomina, cives,
huc posuit magni corporis exsuvias.
Curia triste gemit. Patronum luget ademptum
fervida clamosi caussidicina fori.
Quis dubitat, merito felix potietur olympo?
Ante Deum caussam nunc agit ipse suam.
1629.
Exue terrenam, coelestis Julia, sortem,
indue coelestem, terrea virgo, statum.
Nil tibi solvit humus. Tibi se debebat olympus,
terra tibi coeli pignus et obses erat.
Quem dat Amor thalamum, tumulum facit improba Clotho.
Hoc Erycina tibi fit Libitina modo.
Quem cupis, i, pete sponsa torum, sed sola marito,
viva cui mors est non cito posse sequi.
Consanguineis et amicis serio flendus, ex his maxime S. P. Fle- mingo, quem unum prae aliis singulariter colebat. Qui debiti amoris e. h. illi p.
O vita longa vilibus, bonis brevis!
1629.
Justi fulgebunt, sicut stellae.
1630. Sept. 13.
Si quis erat vatum longo diguissimus aevo,
hoc, Hilschere sacer, tempore dignus eras.
Horrida praefractae taxabas crimina gentis,
facta fuit monitis mitior illa tuis.
Jam sed obis, ubi summa tui foret usio nobis.
Directore dies non caret ille Deo.
Nos ne poeniteat per te, pater alme, melorum,
puniat et nostrum saevius ille caput.
1630. Nov. 19.
Expressisse tuum te, Scheini splendide, nomen,
quis fuit in nostra, quem latuisset, humo?
Dulcia suavisoni prostant tot carmina plectri,
queis serae monstrum posteritatis eris.
Nunc radiatilibus radiatilis ipsemet astris
additus aetherium spargis abunde decus.
Post mortem meritum, post funera fama probantur.
Ingenio partus nescit obire decor.
Ut vivas semel, morere semper.
1631.
Aegra laboriferae quid amas tam tempora vitae?
Quin magis in nostros, o homo, tende dies!
Fluxus in ancipiti trepidat discrimine mundus.
Hic bona durantis firma salutis habes.
Me iuveni, propero pede, iuvit abire sub aevo,
nec potuit facti poenituisse mei.
Fac, quod ego, memor atque mei lege verba sepulcri,
ut documenta tibi sint monumenta mea.
Vixit Flos Hominum Annos Non Totos II. De XXX Obiit Lipsiae D. XI. Cal. IXbr. Anno Salutis MDCXXXI.
Beati Mites.
Theologae palmare decus, Mayerus, arenae
illa cavernosae moenia moles habet.
Stabat ovans dignosque Deo solvebat honores;
ibat in hoc uno Lipsia laeta viro.
Nunc stat, acerba gemens, simili miseranda dolore.
Dum stetit, illa stetit; dum cadit ille, cadit.
Ne fle, chara parens. Placabat numina vivus,
mortuus officium non sinet ille suuui.
1632. Anfang.
Ductus per omnes dignitatum formulas,
quae musicum decent virum,
mortalitatis Raspius faeces suae
hoc ingeri iussit cado.
Tu quisquis astas et videndo me legis,
legeudo forsan et gemis,
allacrimare guttulam fletus tui.
Hoc siccus humor te rogat.
P. Flemingus Matri desideratiss. Joan. Georg. Schilachi, Amici Veri St.
Disce Mori.
Mortua quam bene sim, potius sed, quam bene vixi,
vel bene tam positi dixerit urna cadi.
Qui bene decurrit, bene qui quoque transigit aevum,
ille meret placidam post sua fata scrobem.
Quaeris, amice, meae modulum vitaeque necisque?
Eloquar, ut vivas, ut moriare bene.
Tota mihi mea vita fuit meditatio mortis;
et semel ut morerer, mortua saepe fui.
P. Flemingus Pos. in gratiam J. Georgii, B Petri F Amici unici.
Coetera, queis homines mortalia nomina parent
cogunturque truci succubuisse neci,
ossa, caro, sanguis totumque solubile corpu
hac sub saxosa condita mole iacent.
Ast honor in superos, amor in pia uomina, cives,
in patriam meritum pars meliorque viri
non ulla clauduntur humo. Sint, quaeris, ubi nam?
Singula si satagis quaerere, quaere polo.
1632. Nov. 6.
Alma cui si vita duci, si nobilis ulli
alma fuit, fuit et nobilis illa mihi.
Fausta cui si mors itidem, si vivida regi,
vivida mors itidem, fausta fuitque mihi.
Vixerat in toto me vix auimosior orbe,
me laudabilior non cecidisse potest.
Confudit se vita neci, nox vivida vitae:
dic, potuisse mori me, nequiisse tamen.
Obiit. A. Salvat. MDDXXXII. M... D. .. Aetat....
Vive, Viator, ut vivas.
Non vilem tegit urna virum. Sta cominus, hospes,
et lege vicinae tmemata pauca graphae.
Ille per insignem, solus qua polluit, artem,
credibile est, ipsi complacuisse Deo.
Hic ubi non multos coepit florere per annos,
ivit ad aetherias laetus ab orbe domos.
Tinnula vocalis nunc temperat organa coeli,
quodque solo cecinit, nunc canit ante Deum.
Hoc, tibi quod statuit dilecti gratia Paulli,
chara parens, summi suffer honoris opus.
Ille sui dum puncta pius reminiscitur aevi,
non valet officii non memor esse sui.
Ac quanvis ignota tuae signacula formae
defleat, in cineres non minus aequus erit.
Quam puer invisam queritur se perdere matrem,
cernere se vivam nunc in amore putat.
Christo Vivificatori S. Elisabetha Fischera, Foemina ad exemplum pia et honesta, Abraami Flemingi Theologi Coniunx exoptatiss. moritur A. salutis MDCX. Mens. .. D. .. Aetat. .. Matri desideratissimae, de facie non notae, Pietatis et memoriae ergo posuit P. Flemingus iusto dolore plenus filius.
Quem Deus diligit, iuvenis moritur.
Si quis erat facie multum speciosus et arte
atque probans veram per pia facta fidem,
hic erat, hac tenui qui condebatur in urna,
quem procul a patria Parca necabat humo.
Solliciti spes sera patris, genitricis amores,
quam longe a charis concidit ille genis!
Quae sed uterque parens morituris oscula labris
debuit, haec votis confer, amice, tuis.
Morere, ne moriare.
Angelicos similis comes Engelmannus in orbes
nunc satis optato funere raptus ovat.
Ille satur mundi solum sitiebat olympum,
solum caelestes esuriebat opes.
Dulcia sidereae gustat iam fercula mensae
siccaque nectareo proluit ora mero!
Nec deerit tanti dulcissima musica festo,
ipse potest melici pars gravis esse chori.
Communi civitatis et consanguineorum nomine haec Illi posuit Paulus Flemingus.
Licet modo abeas, hospes, huc tamen aliquando redibis.
Juris honor Bütnerus erat, spes certa clientum
mentitique salus non revocanda rei.
Cana fides albo niveum de vertice fulsit,
se pietas oculis induit ipsa viri.
Tanto nunc toti funestior illius urbi
mors fuit, hic quanto charior esset ei.
Nomen in orbe volat. Patriam mens occupat aethram,
hic sua consumpti corporis ossa cubant.
Si pietas, si plebis amor, si vota mariti
et nimis ob matrem pignora moesta suam,
quicquid et est hominum, supremae iura diei
solveret, huc, hospes, non tumulata forem.
Nil facit ad minimam vis ulla dolusve salutem,
provida nil medici praxitelea fori.
Quum tibi tam rigidae sint cognita pectora mortis,
quid nimis in fato fidis, homulle, tuo?
Matronae pientiss. Joannae Creftae, Eduardi Becceri, Senatoris et Negotiatoris primarii, coniugi amabiliss. laudatae in maritum et liberos observantiae foeminae, libera voluntate erigit P. Flemingus Lipsiae. Me vivam fuisse memini: tu, hospes, aliquando moriturum te re- cordare.
Hic iacet Andreas, Misii Rubenius orbis,
nobile Parrhasia nomen ab arte merens.
Vidimus artificis praestantia pignora dextrae
quasque labor mentis non tulit unus opes.
Miratura suum fuerat iam Graecia Zeuxem
parcius, antiquae viluit artis honor.
At tu, quid crudis oppones, rustice, fatis,
si tam divinae nil habuere manus?
Transitus est modo, mortales quod obire vocamus,
nec mors tam dura voce notanda fuit.
Exitus est gemitus et finis sana malorum,
introitus veri principiumque boni.
Hic nec obit, sed abit, vitrico quid cedit ab orbe,
sed migrat ad patrios et redit inde polos.
Quum possis hospes rediturum scire iacentem,
hunc abiisse quidem, non obiisse puta.
Nox est omnibus una dormienda.
Quicquid ait, negligenter ait, de nomine mortis
esse sub hoc positum flebile quodque putans.
In nece nil necis est, praeterquam nomen inane,
nec mors tam rigidi, quod paveatur, habet.
Fessa velut placido merguntur lumina somno,
sic artus sepelit longior ille sopor.
Hoc, hospes, reverenter habe, nec tunde sepulcrum,
nec dormire situm, sed vigilare puta.
Quei? cum Mars timuit per apertum cernere campum,
hac quoque mortalem se ratus esse manu,
heroas invidit opes iuvenilibus ausis,
purpureum sparso sanguine ferre decus?
Insidias tuto struit ignarumque duelli
turpiter infamis clam necat aere globi.
At tu, cor iuvenum, magis hoc cadis inclytus, in te
quo magis imbellis perfurit ira Dei.
P. Flemingus P.
Cernite me pueri iuvenesque virique senesque,
cernite virgineis cum faciebus anus.
Non tumulus, speculum sed hoc est, quod adesse videtis.
Me vobis, mihi vos una tabella refert.
Lucet in omnigenas fax illa reciproca vultus,
quilibet hic, placeat quod, quod oditque, videt.
Sancta fui, sed ab orbe fui. Discedite, docti,
mendaque per naevos radite vestra meos.
Vita quid est hominum, nisi continuatio mortis?
Et, nisi natus eras, non moriturus eras.
Una tibi mortis mors caussa, salutis et una.
Una tibi vitae vita necisque via.
Omnia non finit pereuntis terminus ae\i.
Est aliquid, quod habet post tua fata moram.
Esto memor, dum vivis adhuc, quo vivere possis,
disceque, dum moreris, ne moriare, mori.
Et tu praetereas, hospes, tam nobile saxum?
Quod vetet in cineres relligiosus honor.
Huc posuit dominae facunda tonitrua linguae
Lyserus, cathedrae, Lipsia, suada tuae.
Omnia iam dixi, sed ut omnibus omnia iungam,
addam marmoreis carmina bina notis:
Si. Pietas. Candor. Doctrina. Modestia. Suada
Oppeterent, Omnes Hac Tegerentur Humo.
Obdormivit In Domino XIIX. Cal. Februarias Anno Gratiae XXXIII. Supra DC. Et M. Aetatis XLVII.
1633.
Occidis et placido componis lumina somno,
sancte senex, patriae lausque decusque tuae,
nec subitum remorantur iter cum coniuge natus,
nec Cous et medici praxitelea fori,
haecque, peregrinae solers prodesse saluti,
deficit infirmae languida dextra sibi.
Sancte, iace, victure brevi, quum clanxerit olim
ultima sidereo buccina sumpta choro.
1633. Aug.
Loeserus cubat hic magna de stirpe Joannes,
Misniacae celebris nobilitatis amor.
Ille tener primis puer, hei puer! occidit annis.
Ah! quam planta nimis solstitialis erat!
Luxerunt Charites, tenerae flevere Novenae
atque cupidinei cum genitrice chori.
Dumque gemunt, simul illa sonant: Puer, cecidis, ingens,
aetas cui similem non habet ista virum.
1635.
Sancte senex, puri simplex servator honesti
et nihil atque tuum doctus amare Deum,
postquam fractus eras annis et mole laborum,
orbis et, et vitae iam satur, aequus obis.
Primus evangelicum, patiente Ruthenide, Christum
fassus es in mediis, pulcer ab ore, Scythis.
Quam statuisse tuus tibi debuit accola tumbam,
hanc peregre veniens sic abeundo loco.
Docuit Moscuae annos retro bene multos, officio tandem ex senio inutilis factus, communi eleemosyna allevatus occubuit MDCXXXV.
1635.
Posse potes, si velle velis. Sta cominus, hospes,
et lege marmoreis paucula scripta notis.
Paulla toro, Mullera domo, tegor intus Elisa,
occubui quarto fracta puerperio.
Chara patri, dilecta viro, gratissima natis,
nunc cum patre viro pignoribusque dolor.
Vir mulierve, meae scitis qui tempora vitae,
discite de vestra, foemina masque, nece.
1635/36.
Cedis, o eloquii ter clare professor Ebraei.
Ingemit Ositiae musicus ordo scholae.
Consona prseteriens hoc audiit aura mihique
illud in Esthonicis significavit agris.
Te super haut potuit Lipsis quem cernere flentem,
vidit in Harriacis urbs lacrimare iugis.
Et moerens merito memoris tibi marmoris instar
hoc in apollinea carminis aede lino.
1636. März.
Vix egressus eram vestra peregrinus ab urbe,
egressus quoque tu diceris urbe tua,
sed pede diverso. Solum urbs mihi vestra relicta est,
nec tua te nunc urbs, nec meus orbis habet.
Nil medicum bene certa suum panacaea levabat,
deserit artifices ars ita saepe suos.
Qui prior in terris, coelo nunc pharmaca misces.
Ut sequar, haec prompta mox mihi trade manu.
Amico Capiti Merenti Moerens Flemingus Pos.
1637/38.
Matronale decus, muliebris gloria sexus,
foemina laudatae simplicitatis amans,
fida viro, dilecta tuis tibi sanguine iunctis
et numquam natis improba, quam quod obis,
languidus hanc matri tibi filius erigo tumbam,
praesentes statuant quam pater atque soror.
Et lacrimas haec verba putent aliquando fuisse
inque sepulcralem sic riguisse petram.
Justus ab iniusto decessit Lipsius orbe.
Digna viro superi iusta parata Dei,
credere si fas est, superos quoque iusta parare,
si fas est ipsis iusta parare diis.
Quicquid in aeterno coeleste vigebat olympo
incorruptibili clausit hic omne sinu.
Impia sit nisi vox, hospes, nisi dura, faterer,
mortalem sub ea scrobe iacere Deum.
Staret ad infernum Scalanus dum maximus amnem
iamque Charonteam vellet inire ratem,
ilicet umbrosae nituere superbiter aedes,
nec memor officii nox fuit ipsa sui.
Dis pater obstupuit, Ditis atque nigerrima coniunx,
Cerberus ad radios coecutit usque novos.
Splendet in Elysio, Clariae, sol noster, olympo.
Fulgurat hinc tenebras vester Apollo meras.
Suspirant Celtae, Belgae grave quid singultant,
Europamque omnem moeror hiulcus habet,
dum fugis et fluxo, pie Scaliger, excidis aevo,
quod stiteras forti iam prius ipse manu.
Nil deerat coeli, nisi quod te terra teneret.
Exuis hinc hominem, induis inde Deum.
Quae cadit et tecum moritur, domus inclyta Berni
surgit et a fato vivit, ut ipse, suo.
Arcticus ingemuit, flevit Antarcticus axis,
ivit et in madidis orbis uterque genis.
Nec solum nos ille tui dolor, Honde, peremit,
pressit et antipodas crux ea sae\a tuos.
Quas pede, quas calamo per humos iit Hondia cura,
esse memor tumulum sensit ubique suum.
Terra iacet vasto complexa sepultaque coelo,
Hondius in terra se legit ipse sua.
Absumus et, charis dispulsi finibus, aegri
triste per ignotas cogimur ire vias.
Chare socer, venerande senex, morientia claudis
lumina, nec reditus fata morare mei.
Solvimur in lacrimas et hiulcas findimus auras;
sic tua mors genero digna gemenda suo.
Tam mihi praesentes figunt tua funera mortes,
quam procul absenti me, super orbe, cadis.
1640.
Fortunam vultu geminam cordatus eodem
aequanimis didici sustinuisse fibris.
Dives inopsque fui rebusque extorris avitis
exilium patria pro pietate tuli.
Phoebi totus eram, nulli malus, omnibus aequus
et iuvisse bonos, nec nocuisse malis.
Immaturus humo cessi, maturus olympo.
Ex me, quo possis vivere, disce mori.
Scilicet egregium meruisti, clara, tropheum,
aque triumfato nobilis hoste redis.
Martia, quem tentas? iuvenem. Quem sternis? inermem.
Quem iugulas? plenum pectus amore mori.
Non hostis, sed amicus erat. Quid tela? quid arcus?
Devotum subigis succubuisse latus.
Dicite, nam meruit, iuvenes, io! carmina morti.
Scilicet a victo dum redit, ipsa perit.
Vos quoque foecundae nascentia pignora matris,
cura verecundi deliciosa patris,
ite, croci, violae, nardi, thyma, lilia, spicae,
ite libanotis, tulipa, ruta, rosae.
Ite per et lacrimosa mei monumenta sepulcri,
moesta per et vestri busta nitete ducis.
Turgida regalem sustollat Caria tumbam,
iactator celebret nobile Nilus opus.
Splendida marmoreis struat amphitheatra columnis,
cedet et in magnas nomina iussa petras.
Hoc faciat, quicunque volet. Tua nomina, chare,
quodque tui reliquum, fida papyrus habet.
Saxa situ chalybesque cadunt, stat terminus auro.
Jugia quod nequeunt carmina, charta potest.
Flos pietatis, apex fidei, canon artis, honesti
trutina, candoris regula, norma spei,
virtutum facies, morum gena, lingua leporis,
pectus Aristotelis Hippocratisque iecur,
os Heliconiadum, Venerum cor, ocellus Amoruni,
fama iuventutis, laus patris, urbis honor,
nex necis, inferni tortura, salutis origo, -
plura, viator, aves? Hic quoque plura iacent.
Plurima tam varii lustras monumenta sepulcri
et legis aerumnae nomina mille meae.
Nomina mille legis, sed nomina mille supersunt,
quse vox, quaeque loqui litera nulla potest.
Hunc, lector, quoque cerne tholum, quoque cerne figuram
et cape praesenti verba notata grapha.
Heic iacet infausti desiderium Flemingi,
cum desiderio rectius ille suo.
Rorilegae volucres, rosei gens civis Hymetti,
nectaris artifices ambrosiaeque deae;
Enna, vel Etna, vel Hybla suis vos curet in arvis,
linquite et in melius praesto venite solum.
Alvear hic vobis, hic mel, hic cella parata est.
Heic decus, heic foeti ruris abundat odor.
Sique quis egelidum mecum deflebit ephebum,
huic celeri vestros promite dote favos.