Incomparabili Et Summae Famae Viro Augusto Buchnero In Celeberrima Witebergensi Doctori Publico Rhetori Et Poetae Seculi Primario Devoti Affectus Tabulam Hanc Ipsam Manes Meos Glogerianos In Publico Orbis Theatro Suspendo Paulus Flemingus Incluti Viri Virtutum Mirator.
MANIUM GLOGERIANORUM LIBER I, IN QUO AMORES.
Venerabili Et Sancto Patri Reinero Brocmanno, Tristferensium In Viria Livoniae Episcopo, Pie Docto, Docte Pio Mutui Amoris Monumentum Candidae lllius Animae Desiderantissimus Erigo Paulus Flemingus.
MANIUM GLOGERIANORUM I.
I, liber, et dubii constans pete limina mundi,
iudicis et famae lucida tecta subi.
Dissona diversae de te bibe nomina linguae,
dum populi lusus praetereuntis eris.
Improbus audaces vulgus male scindet amores
et nimis effusi molle favoris opus.
Displiceas mundo, placeas modo lenibus astris.
Judicium rutilant sidera; terra, tace.
AMOREM quem per hoc levidense per utrumque me Meo Glogero Flemingus mea, h. e. bona fide aeternum voveo. Signab. Lips. MDCXXX. Ipso nominali D. Georgi.
In Ipsa Fragilitate Durantissimum Affectum Georgio Glogero Pau- lus Flemingus Amicus Amico Unus Uni Manu Magis Animo Obsigno. Lips. Proprid. Eid. Junias MDCXXXI.
Terent. Eunuch. Act. II. Sc. 2. Symb. J. G. Schilachi M.
Quaerebam, cunctis an sit Constantia rebus,
dum mihi plana suum machina pandit opus.
Mirabar mundum; fors Mc sine clade maneret,
ast, Amor, igne tamen nil erit omnis, ait.
Regna, voluptates, homines, miracula crevi
invenique suas omnibus esse vices.
Omnia quaerebam vidique ex omnibus unum:
quis credat? - Levitas non vaga sola fuit.
Omnia per totum quae sunt exstantia muudum
ante meos oculos iussus adegit Amor.
Omnia quaerebam, sed erat nec in omnibus unum,
quod non alterna mobile sorte foret.
Phoebus ait: "Pereo." Polus hoc, hoc et astra fatentur.
Terra, salum, tempus, regna loquuntur idem.
Unica prae reliquis tulit Inconstantia palmam.
Firma sua levitas in levitate manet.
Pulcer in erecto statuit me monte Cupido,
qua patet ingentis visio plena poli.
"Quos, Amor, aeternos", dixi, "mihi detegis orbes,
hoc opus haut ipsi mobile credo Deo."
Ille manu coelum leviter tundens, pede terram,
ilicet in celeres egit utrumque rotas.
"Et si tam facili vertigine tanta vacillant,
quas", ait, "haud subeant corpora parva moras?"
Jamque preces, iam vota sinunt, iam lingua remisit
et pia sub media stant labra panda nece.
Quam moritur foelix animam, cui numine plenam
fusilis assiduae provehit aura precis.
Quis negat, arentis dum deficit halitus oris
ultimus, in primum mens migrat acta polum.
Omnia sunt praesto. gemitus, iumenta precesque,
rheda fides, calcar spes bona, vector amor.
Forte liquata cava commiscens smegmata testa
plurimus in denso stabat agone puer.
Mox et arundineis lasciva canalibus aetas
ludenti vitreum flabat ab ore decus.
Rumpit hoc in primo, medio perit illud in usu,
omnis inanis erat bulla, nec ulla manens.
Cernis, Amor mihi, cernis, ait, tua nomina vitae?
Bulla brevis, brevis es tu quoque lucis, homo.
Dividor et ternos ex me sibi blanditer uno
omnipotens leni segmine findit Amor.
Prima mei, Gulielme, tibi, tibi, Chare, secunda
cedit et inde mei pars mihi sera manet.
Improbat hoc rude vulgus opus ridetque loquentem,
vatibus et mendax omne licere putat.
Nil regero. Qui me quondam duplicavit amico.
num minus is binis iam triplicarit Amor?
Scindebant me forte trucis convicia Iinguae,
scindebam parili garrulitate reos.
Verba dabam danti, data verbere verbera lusi.
Ibat et alternis fervida rixa viis.
Sic ego. "Non sic" inquit Amor. "Victoria laeso
non tam vincendo, quam patiendo venit.
Fer patiens et vince ferens: res fine probabit
vincere posse virum. vincere velle bonum."
Dum tibi natales monitus congrator amores,
cogit Amor gressus ferre, referre Pudor.
Hic movet, hic removet gressus, hic urget et ille,
ille suis acer motibus, ille suis.
Hic gladium vibrat, ille vibrat, certatur; Amoris
ferra Pudor, ludit ferra Pudoris Amor.
Ut tibi natales tandem gratarer amores,
marte Pudor cecidit, Marte redivit Amor.
Ure, Deus, Deus, ure tuis mea scrinia flammis,
vult mea divinus corda precentur Amor.
Mandat Amor, cor audit, hero cor paret Amori
prosiliensque suum clamat hoc ante Deum:
Ure, Deus, Deus, ure tuis mea scrinia flammis,
fiam sidereo victima grata rogo.
Fert properas Deus ipse faces, cor ardet et ipsum
ne flammae possent urere, flamma fuit.
Ut tibi natalis sollemnia festa diei
gratarer gracili, mellee Iane, melo,
obtinuere suis vix dulcia nomina votis,
illa sodalicii nomina cara mei.
Obtinuere tamen. Tot Amor quid Amoribus unus
certet, amatrices non fugit ille preces.
Omnia sunt praesto, quibus hac te luce ligemus
fila fides, teniae [(reading uncertain: unknown word)] carmina, nodus amor.
Fastidire meos simulans Amor almus amores,
dum puto: iam, mihi iam se sociabit, abit.
Alme, fugis? fugis alme? queror. Amor, abdis Amorem.
Sunt, ait, ast apinae quod lacrimere, merae.
Et fugit. Et fugio. Qua pervolat, insequor; atque
aio tenens, tamen hic me, puer ales, ales.
Ridet Amor perstatque volens. Fuge, diffuge, dico.
sed mihi causa fuga, quo socieris, eris.
Stabat Amor plantaque solum coelumque sinistra
tundebat facilis pensile molis onus,
et lemniscatum dextra diadema propinans:
"Hoc erit huius, ait, qui mihi fidus erit."
Fida ero! clamabat Tellus; ero fidus! Olympus.
Nec diadema tamen illa, nec ille tulit.
Fors ego praeteriens, quid ego si? suspirabam!
Ah! eris, aiebat et diadema dedit.
Caldor Amorque paris certaut de munere palmae,
morbidus ille Calor, ille polaris Amor.
Caldor ait: fixis expugno corpora flammis.
expugno facibus corpora, reddit Amor.
Plus, ait, evaleo vestris, Calor, acrior armis,
perdit et ignitis cor iuvenile globis.
Ast ego plus, ait almus Amor, iuvenem sublimaus
mentem ego, tu cineres corporis, inquit, habes.
Flammeus ardentes iuvenis calor obsidet artus;
inde faces tacitas igneus auget amor.
Seria sollicitos prohibent suspiria somnos,
at magis aetherii pellit amoris amor.
Nulla quies aegrum lato medicamine corpus
sublevat, insomni cedit amore quies.
Quei requiescat enim? Sopor aufugit, impedit ardor.
Intus amor vigilat, excubat extus amor.
Sanguinolenta meum raperent cum fata Glogerum,
it pius in primum sponte Cupido nemus.
Arbor adest et adest Empusae praesto bipennis,
runcina, pendiculum, norma, terebra, lupus.
Hinc novus oblongam cito materiarius arcam
asciat et iuvenem condere mandat ibi.
Ah! Amor, haut opus est hac functo, lacrimo, capsa;
capsa cor hoc fuerit, huc mihi conde meum.
Lustrat Amor totum, tamen uno nomine, mundum,
(quid non omnipotens fingere possit Amor!)
canniferam vacuo pharetram suspenderat unco
proque suo palam tendine dextra tulit.
Frigida dum gelidi iuvenis tumulabimus ossa,
di, monstrate locum, quo tumulemus, ait.
Audiit et celeri mihi prosiliit cor hiatu.
Dumque putaret humum, cor mihi fodit Amor.
Cuncta mihi Glogerus erat, dum carperet aevum,
sed tamen et Jesus tunc mihi cuncta fuit.
Audit et haut binos poteris tua dicere cuncta,
debueras uni fidere, dicit Amor.
Alme puer, non pecco, loquor. Mea cuncta Glogerus,
et mea cuncta mihi Jesus, uterque, fuit.
Glogerus mihi Jesus erat, dum carperet aevum.
Jesus Glogerus nunc niihi totus erit.
Spes mea post unum fueras, Glogere, Jehovam,
spes mihi post unum te mihi Jova fuit.
Quam bona, tum duplici spe, tempora faustus agebam!
Quam tunc ex omni parte beatus eram!
Jam fallit spes fisa sibi. Spes fisa Jehovae
fallit et ambabus spebus inanis eo.
Ah mihi! quis mihi non ex hoc oggannit in aurea:
Desperabundas conditionis homo es!
Audit Amor, vellensque comam: Quid, vane, quiritas?
Non, quod desperes impius, inquit, habes.
Spes tua post unum fuerat Glogerus Jovam,
spes tua post unum Jova Glogeriadem.
Hanc et adhuc utramque tenes. Spes fisa Jehovae
nescit in aeteruos fallere posse dies.
Atque Thomingiadem monstrans, hoc nititur, inquit,
altera iam tua spes, cerne Glogeriaden!
Quod testando amori Cl. Jauo Nicolao Thorningio, Pal. Med. D. Fautori et Amico, ac pro tempore Contubernali ad latus unici hei! quon- dam mei Glogeri serio moestus et iuxta lacrimas appono Lipsiae quarta Non. Xbr. MDCXXXI. Paulus Flemingus Hartensteinius.
Jussit, ut exigua sibi quid meditarer ab arte
noster amicitiae coniugialis Amor.
Quid meditarer enim? dixi. Meditaberis ipse,
digna tibi nemo, tu tibi digna facis.
Risit et aetherea puer actus in aera pluma
Boltenium volucri cor redimivit ope.
Hic tacet et proprio vetus approbat illud in usu,
hoc magis urit Amor, quo magis ille tacet.
Volvo librum, nec fronte libri, nec calce notatum,
cerno, quod ingenui symbolon esset heri.
Ridet Amor causamque rogat. Quid quaerere pergis
anxius? Ipse libri symbolon, inquit, eram.
Miror hoc. Ergo tuo si symbola more celebras,
hoc poteras, instat, me celebrare modo?
O quid ego vestras iam non celebravero laudes,
symbolon o similis dulce, loquebar, heri!
Fulserat in verno tua lux nitidissima coelo,
certa volens tacito me praeabire pede,
ivit, at extremas dum se demittit in umbras
vesper, Amor lucem clamat abire tuam.
Quid tibi? quid facerem luci tam laeta silenti?
Haec gratanda tibi tuque ligandus eras.
Solvo diei, tibi solvo tuum, sed sero, quid obstat?
Tu mihi sub media nocte serena dies.