VINCENTII FABRICII, HAMBURG. IURISCONSULTI, CONSULIS GEDANENSIS ORATIONES CIVILES, Ad Serenissimos, Potentissimosque POLONIAE REGES, nomine publico habitae: DISSERTATIONES, argumenti varii: in quibus et satyra Pransus Paratus: EPISTOLAE, ad illustres ac praecipuos saeculi nostri viros eruditos: POEMATA, post editionem Belgicam altera parte fere auctiora: ACCURANTE FRIDERICO FABRICIO, FIL. Francofurti et Lipsiae, Sumptibus IOHANNIS ADAMI PLENERI, ANNO M DC LXXXV.

DULCISSIMAE PATRIAE In Eaque VIRIS ILLUSTR. GENEROSIS, MAGNIFICIS, NOBILISSIMIS, AMPLISSIMIS BURGGRAVIO, PRAECONSULIBUS, CONSULIBUS, SYNDICO, PATRIBUS PATRIAE PIETATE, FIDE, CONSILIO, INDUSTRIA, CONSTANTIA PACIS AEQUE AC BELLI TEMPORE DE SALUTE EIUS PRAECLARE MERITIS ET MERENTIBUS, DOMINIS, MAECENATIBUS, PATRONIS SUIS AETERNUM COLENDIS.

Illustr. Generosi, Magnifici, Nobilissimi, Amplissimi, Patres Patriae, Patroni submisso mihi observantiae cultu devenerandi.

QUod Opuscula Parentis mei iam ante annos septendecim defuncti in lucem nunc quaedam redeunt, alia nova prodeunt, quodque ipse adeo quasi postliminio nunc vitae restituitur, id unice memoriae debetur, qua Eum, licet pridem ereptum, illorum, quibus olim cognitus erat, Virtus, candor et Benignitas, etiamnum

prosequi non cessat, et complecti. His me debere ratus sum eam operam ut, si quid scriptorum Paternorum in schedis delitesceret, eruerem, et cum his, quae pridem iam lucem viderant, sed iam distractis omnibus Exemplaribus recudi expetebant, coniunctum publicarem. Sed eos ipsos inter nisi VOS vel inter primos recenseam, iniuriam Amori in Eum Vestro videar facturus. Nam quamvis benigni in Eum Iudicii Vestri plurima olim

exstiterint, et illustria monumenta, cum eum ante hos annos triginta et novem singulari quadam benevolentia ad amplissimum Syndici munus apud VOS obeundum ex Serenissimi Lubecensium Episcopi Aula, vocatione sane honorifica accersere dignati estis, cum insuper in negotiis Rei publicae Vestrae saepe maxime arduis studium indefessum, pariterque inviolatam atque illibatam, fidem cumulo honoris Consularis illustriorem

effecistis, cum denique obitum Eius, simul tristis fama Nuntios Warsavia missos ad Vos pervenit, summo dolore cum universa Civitate prosecuti estis, et veris lacrimis decorastis: tamen praeter ista omnia nunc etiam Ipsum, post tot iam non nisi pulverem et umbram amica, fovere memoria non intermittitis. Et ut taceam, non privatim modo, sed et in publicis propensi erga eum Iudicii Vestri etiamnum exstare documenta,

et per benevolas recordationes effici, ut is nunc quoque in Curia Vestra, in qua saluti Rei publicae nostrae fidelissime invigilatis, vivere, ac superesse videatur, his ipsis ingenii Paterni monumentis, quae nunc lucem adspiciunt, antequam eam viderant, non pauca benigni Iudicii signa ac testimonia exhibuistis. Egregia sane res est laudari a Laudatis, thesaurusque inaestimabilis, qui non, quemadmodum cetera rerum humanarum

fluxa atque inania sicuti originem, ita finem quoque suum sortitur, sed sibi usque constat, et fert aetatem; ita ut nulla vetustate aboleri, nec ullis interire saeculis possit. At vero ab Ornatissimis ornari id demum bonum pretiosissimum nuncupari meretur, divitiasque adeo omnes, et quicquid praeterea praeclarum censeri potest, multis parasangis exsuperat. Expertus est utrumque piae memoriae Parens meus: qui licet ambitionis omnis

alienissimus inveniretur dum vixit, a Vobis laudatis simis laudatus, a Vobis ornatissimis ornatus est: laudatur quoque post mortem ornatur, post quam nihil praeter eius scripta superesse animadvertitur. Agnoscit tot ac tanta beneficia unicus illi Paterni Nominis haeres humillimo, quemadmodum par est, observantiae cultu; cumque ipsi propter tenuem virium suarum facultatem plane nihil, quod his dignum iudicari possit, rependere contingat, ne

ingratus tamen omnino vivere, imo etiam mori velle, credi possit, exiguum saltem hunc fetum Amplissimo Nomini Vestro, ad quod ille iam dudum, quasi ad portum amicissimum, tendit, confugitque, consecrare annititur, ea spe atque fiducia erectus, futurum ut serena fronte suscipiatur. Favete itaque benevolis animis, MAECENATES AMPLISSIMI, quod fecistis hactenus, observantissimo Nominum Vestrorum, et ad quasvis officiorum genera

paratissimo Fabricio, Fabricii olim vestri filio superstiti unico, qui Deum Opt. Max. ardentissimis precibus invocat, ut Vos Columina ac fulcra nostrae Civitatis salvos et incolumes quam diutissime praestet, quo sub pietatis, et virtutis Vestrae pervigiliis, ac prospero modo ramine Pax et Concordia Rempub. Gedanensem suavi usque faveant amplexu, salusque Civitatis perpetuis incrementis prosperrime efflorescat, et perennet.

Ad Lectorem

FABRICIO, Lector, non uno tempore scripta
Adspice, et illustris suscipe dona Viri,
Vixerat Ausoniis Saxo et Pandionis Oris.
Tota penus Virtus, totaque Musa fuit.
Dotibus his potuit nostris placuisse Monarchis,
Et Dantisci inter Nomen habere Patres.
Hac ex se NATUS vivit post funera laude:
Ipse Sui Tradux, Stator et Ipse Domus.

PAlladis heroes inter, Themidosque Sacratos,
Et Consi Proceres, Gloria FABRICIUS.
Quam fuerit stylo, et ore potens, haec pagina pandit,
Usque Tuum ex meritis URBS cole grata DECUS.

Ad Celeberrimi Parentis Egregium Filium scripta Paterna edentem.

FABRICIO quondam felix si Consule Roma
Claruit, et victrix intemerata Fides;
Haud minor Hamburgi laus est, VINCENTIUS ortum
FABRICIUS primum hac Urbe, Genusque tulit.

Miratur Civem Tiberis qui Regia sprevit,
Fortunam ridens, munera, pauper opes.
Albis, et insignem meritis sic Vistula NOSTRUM
Cum Pelago monstrant integritate parem.
Belga suum dicit, negat id Germania, Gallus
Vindicat, Heu Gedanum gratum habuisse dolet.
Quem Themis ac doctae certant ambire Camenae,
Suada trahit, nulla cedit Apollo prece.
Trux rapuit tandem Libitina ut corporis umbram,
Ossa humus, atque Animam possidet ipse DEUS.
Fama viget vivos inter pulcherrima: Gnate:
Magni Te stimulis urget imago Patris.

QUem Grai dixere Suum, pariterque Latini,
Maximus Ingenio, maximus Eloquio:
Immortale Decus nostrae FABRICIUS Urbis,
Gloria Prussiaci, Deliciumque soli,
Hic Gazae exponit nobis fragmenta beatae:
(Invida nam multas mors abolevit opes.)
Ut potes ex uno metirier ungue Leonem,
Sic canet Auctorem linea quaeque suum.

Reverentiae erga Magni FABRICII Nomen, atque insimul Amicitiae cum Filio eiusdem unico Nobiliss. Dn. Editore testandae gratia l. mque. f.

SAMUEL SCHELGUIGIUS, Ecclesiae ad S. Catharinae Minister et SS. Theol. Professor Publicus in Gymnasio Dant.

Nobilissimo DN. FRIDERICO V. F. FABRICIO.

EDe perennantis scripta immortalia famae,
Docta quod exspectant saecula, profer opus.
Hoc nempe est Vitae pro munere reddere Vitam,
Hoc Pietas Natum relligiosa iubet.
Dum cupidus Magni volvet Monumenta PARENTIS,
Te pariter grato Lector in ore feret.

In exquisitissimas SUADAE FABRICIANAE Lautitias

FABRICIUS Gedani clarissima Gloria, Cuius
Flectere Suada potens Ore locuta fuit,
Reg ales quoties demulsit Principis aures,
Votorumque Urbis publica Lingua fuit;
Redditur optati NATI dum munere, Lector,
Quantus erat Calamo, quantus et ore, vides.
Fabricii sileant Latii miracula terrae,
Et sese hoc iactent saecula nostra Viro.
En! tanti superest dum NOMINIS aemulus Haeres,
FABRICIO Gedanum non caret orba suo.

MEMORIAE Viri Magnifici lateque Incliti VINCENTII FABRICII, Regiae Civitatis Gedanensis olim SYNDICI, deinde etiam CONSULIS gravissimi et meritissimi, Cum Eius Ingenii Monumenta post Fata Ipsius pietate et cura Filii FRIDERICI FABRICII, in Lucem publicam prodirent.

NOn mihi FABRICII notas mens dicere laudes
Ne sim Castalio nausea iusta Choro.
FABRICIUM doctae norunt vel abunde Sorores,
Seu Ternas numerem, seu numeraro Novem.
Nomen Idem. Phoebus novit, Phoebique Senatus
Omnis, et agnoscit laetus ovansque suum.
Quaecumque Aonio pridem stant vertice Lauri,
FABRICII Nomen, vulnera grata ferunt
Ille libris doctis, foliisque perennibus haeret,
Testis Ei Phoebi est qua vires omne nemus.
Ipseque, namque suum mirans Pater Incrementum,
Et Laurum, dignum Nomen amore suo.
Haec illa excutiunt cupido mihi pollice pensum:
Nec iam FABRICIUM dicere, cura manet.
Sat mihi, dum magnae miror vestigia Famae,
Quod pede, qua capio, metior illa pio.
Quod rea Castalio non sit mea neusea [Reg: nausea] Rori,
Huic, quem FABRICII [(transcriber); sic: FACRICII] mellea vena dedit:

Quod memor agnosco, quicquid manavit ab Ore
Eius, id ad priscas surgere delicias:
Quod non diffiteor seu sese sisteret Ore,
Seu Calamo, neutrum non habuisse Decus.
Philtrumque Eiusdem, Linguamque Manumque fuisse,
Praeda cui Auditor, praedaque Lector erat.
Quod scio, cum potuit summis certamen amaris,
Quod amor oblique iunxerat, esse Viris.
Blandaque cum traherer Doctos in vincla, quod una
Principibus fuerint haec quoque grata Viris:
Et quod, cum rebus coepisset adesse gerendis,
Illi Amor hic etiam manserit usque comes:
Quodque ultro tamen sit quondam amplexa Gedanum,
Laetaque Honorato foverit usque sinu.
Haec mihi sat fuerit tenui deducere culmo,
Haec sacra FABRICIO sit mihi ferre satis.
Dum Famae eximiae GNATUS non immemor Haeres
In merita sistit scripta PATERNA die:
Famaeque inscribens tabulis Monumenta Paterni
Nominis, inscribit non minus hisce suum.
Haec quibus auguriis, quo prosequar omine coepta?
Ipsa suum nostro Clarius omen habent.
Phoebus ait: Vivet Laurus PATRIS ardua, vivet
Quam GNATI pietas non moritura vigat.

SERIES MATERIARUM QUAE IN HOC VOLUMINE CONTINENTUR.

Dissertatio de Divitiis. Utrum eas vir sapiens possidere, et quomodo tuto, sine molestia, cum aliquo emolumento, boneste habere possit.

Pauli Parutae Discursus aliquot politici ex Italico in latinum sermonem translati.

Fasciculus Epistolarum, in quibus inter cetera de Comiti is Polonorum, primo Rege Christianorum etc. etc.